Сквер Софии
Сегодня в свята перамоги
Нас сустракали ля дароги
Па улице Белова шли
В музей под небом мы зашли
Заклали сквер на вольном месте
На трайцы можна тут прысесци
И помянуть того, кто жил,
Собой дачушачку закрыѓ.
Как матулю катавали
Пасля и смертью пакарали...
Няхай жа дрэѓцы падрастуць
И кветки розныя цвитуць.
Вось i жанчына бэз нясе:
- "Весною хорошо цвице!
Для родных, згинуѓшых в войну.
Мяне аставили одну".
Сафия - мудрае имя,
Скажу не только это я.
Мы будем сквер так называць,
В его ценьку адпачываць.
Ольга Орловская. 9 мая 2003 г.
Сквер Сафii
Сення ѓ свята Перамогi
Нас сустракалi ля дарогi.
Па вулiцы Бялова йшлi,
У музей пад небам мы зайшлi.
Заклалi сквер на вольным месцы.
На траѓцы можна тут прысесцi
I памянуць таго, хто жыѓ,
Сабой дачушачку закрыѓ.
Яе матулю катавалi,
Пасля i смерцю пакаралi ...
Няхай жа дрэѓцы парастуць
I кветкi розныя цвiтуць.
Вось i жанчына бэз нясе:
- "Вясною хораша цвiце!
Для родных, згiнуѓшых у вайну.
Мяне аставiлi адну".
Сафiя - мудрае iмя,
Скажу не толькi гэта я.
Мы будзем сквер так называць,
У яго цяньку адпачываць.
Вольга Арлоуская. 9 мая 2003 г.