Рыбаченко Олег Павлович : другие произведения.

ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:
Школа кожевенного мастерства: сумки, ремни своими руками
 Ваша оценка:
  • Аннотация:
    Ο Γκιούλιβερ μπαίνει στον κόσμο όπου ο Στάλιν ξεκινά τον πρώτο πόλεμο ενάντια στη Γερμανία του Χίτλερ. Και ως αποτέλεσμα, η ΕΣΣΔ είναι ήδη ο επιτιθέμενος και το Τρίτο Ράιχ είναι το θύμα. Ναι, και ο Χίτλερ ακυρώνει τους αντισημιτικούς νόμους. Και τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και οι σύμμαχοί τους βοηθούν το Τρίτο Ράιχ να αποκρούσει την επιθετικότητα του Στάλιν που επιτέθηκε προδοτικά.
  ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ
  ΣΧΟΛΙΟ.
  Ο Γκιούλιβερ μπαίνει στον κόσμο όπου ο Στάλιν ξεκινά τον πρώτο πόλεμο ενάντια στη Γερμανία του Χίτλερ. Και ως αποτέλεσμα, η ΕΣΣΔ είναι ήδη ο επιτιθέμενος και το Τρίτο Ράιχ είναι το θύμα. Ναι, και ο Χίτλερ ακυρώνει τους αντισημιτικούς νόμους. Και τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και οι σύμμαχοί τους βοηθούν το Τρίτο Ράιχ να αποκρούσει την επιθετικότητα του Στάλιν που επιτέθηκε προδοτικά.
  . ΚΕΦΑΛΑΙΟ #1
  . Και ο Γκιούλιβερ πετάχτηκε με τη βοήθεια ενός μαγικού καθρέφτη σε έναν παράλληλο κόσμο. Εδώ προσπάθησε το κορίτσι της βισκόνης. Στην πραγματικότητα, ακόμη και ένας γάιδαρος μπορεί να κάνει μυλόπετρα. Και έτσι ας πολεμήσει το αιώνιο αγόρι, και αυτή και οι φίλοι της θα παρακολουθούν.
  Και πάλι, αυτή είναι μια εναλλακτική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
  Στις 12 Ιουνίου 1941, ο Στάλιν έπληξε το πρώτο χτύπημα στο Τρίτο Ράιχ και τους δορυφόρους του, ξεκινώντας έναν προληπτικό πόλεμο. Η απόφαση δεν ήταν εύκολη για τον αρχηγό. Η εξουσία του Τρίτου Ράιχ στρατιωτικά ήταν πολύ υψηλή. Και η ΕΣΣΔ δεν είναι ιδιαίτερα. Αλλά ο Στάλιν αποφάσισε να προλάβει τον Χίτλερ, αφού ο Κόκκινος Στρατός δεν ήταν έτοιμος για αμυντικό πόλεμο.
  Και τα σοβιετικά στρατεύματα πέρασαν τα σύνορα. Ήταν μια τόσο τολμηρή κίνηση. Και ένα τάγμα ξυπόλητων γυναικών Κομσομόλ τρέχει στην επίθεση. Τα κορίτσια είναι έτοιμα να παλέψουν για ένα πιο φωτεινό αύριο. Λοιπόν, για τον κομμουνισμό σε παγκόσμια κλίμακα με τη Διεθνή.
  Τα κορίτσια επιτίθενται και τραγουδούν.
  Είμαστε περήφανα κορίτσια της Komsomol,
  Γεννημένος στη χώρα των μεγάλων...
  Χρησιμοποιείται για να τρέχει για πάντα με ένα όπλο,
  Και το αγόρι μας είναι τόσο κουλ!
  
  Αγαπάμε ξυπόλητοι, τρέχουμε στο κρύο,
  Μια χιονοστιβάδα είναι ευχάριστη με γυμνό τακούνι ...
  Τα κορίτσια ανθίζουν υπέροχα, σαν τριαντάφυλλα,
  Οδηγώντας τον Fritz κατευθείαν, γεμάτος στο φέρετρο!
  
  Δεν υπάρχουν κορίτσια, πιο όμορφα και πιο όμορφα,
  Και η Komsomol είναι καλύτερα να μην βρεις ...
  Θα υπάρχει ειρήνη και ευτυχία σε ολόκληρο τον πλανήτη,
  Και δεν φαινόμαστε πάνω από είκοσι!
  
  Εμείς τα κορίτσια πολεμάμε τις τίγρεις
  Φανταστείτε μια τίγρη μαζί μας, υπάρχει ένα χαμόγελο ...
  Είμαστε απλώς διάβολοι με τον τρόπο μας
  Και θα προκαλέσει ένα χτύπημα της μοίρας!
  
  Για τη βίαιη Πατρίδα μας τη Ρωσία,
  Εμείς ψυχή, καρδιά, δίνουμε με τόλμη ...
  Και θα κάνουμε τη χώρα όλων των χωρών πιο όμορφη,
  Εδώ στεκόμαστε και κερδίζουμε ξανά!
  
  Η πατρίδα θα γίνει νέα και όμορφη,
  Ο σύντροφος Στάλιν είναι απλώς ένα ιδανικό ....
  Και στο σύμπαν θα υπάρχουν βουνά ευτυχίας,
  Άλλωστε η πίστη μας είναι πιο δυνατή από το μέταλ!
  
  Είμαστε πολύ στενοί φίλοι με τον Ιησού,
  Για εμάς, ο μεγάλος Θεός και είδωλο...
  Και δεν μας δίνεται να γιορτάσουμε έναν δειλό,
  Γιατί ο κόσμος κοιτάζει τα κορίτσια!
  
  Η πατρίδα μας ανθίζει,
  Στο φαρδύ χρώμα του γρασιδιού και των λιβαδιών...
  Θα έρθει η νίκη, πιστεύω στον υπέροχο Μάη,
  Αν και μερικές φορές μια σκληρή μοίρα!
  
  Θα κάνουμε υπέροχα πράγματα για την Πατρίδα,
  Και θα υπάρχει κομμουνισμός στο σύμπαν...
  Ναι, θα κερδίσουμε, ειλικρινά πιστεύω σε αυτό,
  Αυτός ο μανιασμένος φασισμός καταστρέφεται!
  
  Οι Ναζί είναι πολύ δυνατοί ληστές,
  Τα τανκς τους είναι σαν ένα κολασμένο μονόλιθο...
  Αλλά οι αντίπαλοι θα ηττηθούν σκληρά,
  Πατρίδα, αυτό είναι κοφτερό σπαθί και ασπίδα!
  
  Για την Πατρίδα δεν θα βρεις πιο όμορφα,
  Από το να πολεμάς για αυτήν, αστειευόμενος με τον εχθρό ...
  Εδώ η ευτυχία θα είναι θυελλώδης στο σύμπαν,
  Και το παιδί θα γίνει ήρωας!
  
  Δεν υπάρχει Πατρίδα, πιστέψτε την Πατρίδα από πάνω,
  Είναι ο πατέρας και η μητέρα μας...
  Αν και ο βρυχηθμός του πολέμου ανατινάζει τις στέγες,
  Η Χάρη ξεχύθηκε από τον Κύριο!
  
  Η Ρωσία είναι η πατρίδα του σύμπαντος,
  παλεύεις για αυτήν και μη φοβάσαι...
  Με τη δύναμή του στις μάχες αναλλοίωτη,
  Ας αποδείξουμε - η δάδα της Ρωσίας είναι το σύμπαν!
  
  Για την πιο λαμπερή Πατρίδα μας,
  Θα αφιερώσουμε την ψυχή, την καρδιά, τους ύμνους...
  Η Ρωσία θα ζήσει υπό τον κομμουνισμό,
  Εξάλλου, όλοι το ξέρουμε αυτό - την Τρίτη Ρώμη!
  
  Ένας στρατιώτης θα έχει ένα τέτοιο τραγούδι,
  Και ξυπόλητες γυναίκες της Komsomol τρέχουν ...
  Όλα θα γίνουν πιο ενδιαφέροντα στο σύμπαν,
  Τα όπλα άναψαν, βόλεϊ - χαιρετισμός!
  
  Και επομένως είμαστε μέλη της Komsomol μαζί,
  Ας αναφωνήσουμε δυνατά - ούρα!
  Και αν χρειάζεται να μπορείς για τη γη,
  Ας σηκωθούμε, αν και δεν είναι ακόμη πρωί!
  Τα κορίτσια τραγούδησαν με μεγάλο ενθουσιασμό. Παλεύουν με τις μπότες τους για να κάνουν τα γυμνά τους πόδια πιο επιδέξια. Και πραγματικά λειτουργεί. Και τα γυμνά τακούνια των κοριτσιών αναβοσβήνουν σαν λεπίδες προπέλας.
  Η Νατάσα επίσης τσακώνεται και ρίχνει χειροβομβίδες με τα γυμνά δάχτυλα των ποδιών της,
  τραγούδι:
  Θα σου δείξω όλα όσα έχω μέσα μου,
  Το κορίτσι είναι κόκκινο, κουλ και ξυπόλητο!
  Η Ζόγια γέλασε και παρατήρησε με ένα γέλιο:
  - Και είμαι και ένα κουλ κορίτσι, και θα τους σκοτώσω όλους.
  Τις πρώτες μέρες, τα σοβιετικά στρατεύματα μπόρεσαν να προχωρήσουν βαθιά στις γερμανικές θέσεις. Όμως υπέστησαν μεγάλες απώλειες. Οι Γερμανοί εξαπέλυσαν αντεπιθέσεις και έδειξαν την καλύτερη ποιότητα των στρατευμάτων τους. Επιπλέον, το γεγονός ότι ο Κόκκινος Στρατός ήταν αισθητά κατώτερος στον αριθμό του πεζικού είχε αποτέλεσμα. Και το γερμανικό πεζικό είναι πιο ευκίνητο.
  Λοιπόν, αποδείχθηκε επίσης ότι τα τελευταία σοβιετικά άρματα μάχης: T-34 και KV-1, KV-2 δεν είναι έτοιμα για πολεμική χρήση. Δεν έχουν καν τεχνική τεκμηρίωση. Και τα σοβιετικά στρατεύματα, όπως αποδείχθηκε, δεν μπορούν να σπάσουν τα πάντα τόσο εύκολα. Το κύριο όπλο τους ήταν μπλοκαρισμένο και δεν ήταν έτοιμο για μάχη. Αυτό πραγματικά αποδείχθηκε ότι ήταν το περιβάλλον.
  Ο σοβιετικός στρατός δεν έδειχνε να είναι αρκετά στο ίδιο επίπεδο. Και μετά υπάρχει...
  Η Ιαπωνία αποφάσισε ότι ήταν απαραίτητο να συμμορφωθεί με τις διατάξεις του Συμφώνου κατά της Κομιντέρν και, χωρίς να κηρύξει τον πόλεμο, έδωσε ένα συντριπτικό πλήγμα στο Βλαδιβοστόκ.
  Και άρχισε η εισβολή. Οι Ιάπωνες στρατηγοί ήταν πρόθυμοι για εκδίκηση για το Khalkhin Gol. Επιπλέον, η Βρετανία πρόσφερε αμέσως ανακωχή στη Γερμανία. Ο Τσόρτσιλ μίλησε με την έννοια ότι ο χιτλερισμός δεν είναι πολύ καλός, αλλά ο κομμουνισμός και ο σταλινισμός είναι ακόμη πιο κακοί. Και ότι εν πάση περιπτώσει, το να σκοτώνονται ο ένας τον άλλον για χάρη της κατάληψης της Ευρώπης από τους Μπολσεβίκους δεν αξίζει τον κόπο.
  Έτσι, η Γερμανία και η Βρετανία τερμάτισαν τον πόλεμο αμέσως. Και ως αποτέλεσμα, γερμανικές, σημαντικές δυνάμεις απελευθερώθηκαν. Μεραρχίες από τη Γαλλία πήγαν στη μάχη, και οι γαλλικές λεγεώνες επίσης.
  Οι μάχες αποδείχθηκαν πολύ αιματηρές. Όταν εξανάγκασαν τον Βιστούλα, τα γερμανικά στρατεύματα εξαπέλυσαν αντεπίθεση και έριξαν πίσω τα σοβιετικά συντάγματα. Δεν πήγαν όλα καλά με τον Κόκκινο Στρατό και στη Ρουμανία. Αν και κατάφερε να διαρρήξει αρχικά. Όλοι οι γερμανικοί δορυφόροι μπήκαν στον πόλεμο κατά της ΕΣΣΔ, συμπεριλαμβανομένης της Βουλγαρίας, η οποία στην πραγματική ιστορία παρέμεινε ουδέτερη. Λοιπόν, το ακόμη πιο επικίνδυνο, η Τουρκία, η Ισπανία και η Πορτογαλία μπήκαν στον πόλεμο κατά της ΕΣΣΔ.
  Τα σοβιετικά στρατεύματα επιτέθηκαν επίσης στο Ελσίνκι, αλλά οι Φινλανδοί πολέμησαν ηρωικά. Η Σουηδία κήρυξε επίσης τον πόλεμο στην ΕΣΣΔ. Και μετακίνησε τα στρατεύματά της.
  Ως αποτέλεσμα, ο Κόκκινος Στρατός έλαβε πολλά πρόσθετα μέτωπα.
  Και η μάχη συνεχίστηκε με μεγάλη μανία. Ακόμη και τα παιδιά των πρωτοπόρων και των μελών της Komsomol ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν και τραγούδησαν με μεγάλο ενθουσιασμό.
  Για την πατρίδα είμαστε παιδιά γεννημένα,
  Τολμηροί πρωτοπόροι - μέλη της Komsomol ...
  Στην πραγματικότητα, είμαστε ιππότες-αετοί,
  Και οι φωνές των κοριτσιών ηχούν πολύ!
  
  Γεννηθήκαμε για να κερδίζουμε φασίστες
  Λάμψτε από χαρά σε νεαρά πρόσωπα...
  Ήρθε η ώρα να δώσεις εξετάσεις στις πέντε,
  Για να κάνουμε όλη την πρωτεύουσα περήφανη για εμάς!
  
  Προς δόξαν της Πατρίδος μας, άγιε,
  Ο φασισμός νικιέται ενεργά από τα παιδιά...
  Βλαντιμίρ είσαι σαν μια χρυσή ιδιοφυΐα,
  Αφήστε τα λείψανα να αναπαυθούν στο μαυσωλείο!
  
  Αγαπάμε πολύ την Πατρίδα μας,
  Απεριόριστη μεγάλη Ρωσία...
  Η πατρίδα δεν θα αφαιρεθεί από το ρούβλι,
  Αν και τα χωράφια ήταν όλα ποτισμένα κάτω από το αίμα!
  Στο όνομα της πατρίδας μας, μεγάλε,
  Όλοι θα αγωνιστούμε με αυτοπεποίθηση...
  Αφήστε την υδρόγειο να γυρίσει πιο γρήγορα
  Και απλά κρύβουμε χειροβομβίδες σε μια τσάντα!
  
  Προς δόξα νέων, μανιασμένων νικών,
  Αφήστε τα χερουβείμ να αστράφτουν με χρυσό ...
  Η Πατρίδα δεν θα έχει άλλα προβλήματα,
  Άλλωστε οι Ρώσοι είναι ανίκητοι στις μάχες!
  
  Ναι, ο ψύχραιμος φασισμός έχει γίνει πολύ δυνατός,
  Οι Αμερικανοί πήραν την αλλαγή...
  Αλλά εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλος κομμουνισμός,
  Και ξέρεις, δεν γίνεται αλλιώς!
  
  Ας υψώσουμε την αυτοκρατορία μου
  Εξάλλου, η Πατρίδα δεν ξέρει τη λέξη - φοβάμαι ...
  Διατηρώ την πίστη στον Στάλιν στην καρδιά μου,
  Και ο Θεός δεν θα το σπάσει ποτέ!
  
  Αγαπώ τον μεγάλο μου ρωσικό κόσμο,
  Εκεί που ο Ιησούς είναι ο κυβερνήτης των πιο σημαντικών...
  Και ο Λένιν είναι και δάσκαλος και είδωλο...
  Είναι ιδιοφυΐα και αγόρι, παραδόξως!
  
  Θα κάνουμε την Πατρίδα πιο δυνατή
  Και θα πούμε ένα νέο παραμύθι στους ανθρώπους ...
  Χτυπάς έναν φασίστα στο πρόσωπο,
  Για να του έπεφτε αλεύρι και αιθάλη!
  
  Μπορείς να πετύχεις τα πάντα, ξέρεις
  Όταν σχεδιάζετε σε ένα γραφείο...
  Ο νικητής θα έρθει, ξέρω ότι ο Μάιος σύντομα,
  Αν και φυσικά είναι καλύτερα να τελειώσουμε τον Μάρτιο!
  
  Αγάπη, και εμείς τα κορίτσια είμαστε καλά,
  Αν και τα αγόρια δεν είναι κατώτερα από εμάς ...
  Η Ρωσία δεν θα πουλάει τον εαυτό της για δεκάρες,
  Θα βρούμε μια θέση για τον εαυτό μας σε έναν φωτεινό παράδεισο!
  
  Για την Πατρίδα, η πιο όμορφη παρόρμηση,
  Πίεσε την κόκκινη σημαία στο στήθος σου, τη σημαία της νίκης!
  Τα σοβιετικά στρατεύματα θα προχωρήσουν στην ανακάλυψη,
  Να είναι δόξα οι παππούδες μας!
  
  Φέρνουμε μια νέα γενιά
  Krasu, απόδραση με το χρώμα του κομμουνισμού...
  Γνωρίστε την πατρίδα από τις φωτιές, θα σώσουμε,
  Ας πατήσουμε το κακό παράσιτο του φασισμού!
  
  Στο όνομα των Ρωσίδων γυναικών και παιδιών,
  Οι ιππότες θα πολεμήσουν κατά του ναζισμού...
  Και σκότωσε τον καταραμένο Φύρερ,
  Νους όχι πιο ψηλά από έναν άθλιο κλόουν!
  
  Ζήτω το μεγάλο όνειρο
  Ο ήλιος λάμπει πιο λαμπερός στον ουρανό...
  Όχι, ο Σατανάς δεν θα έρθει στη Γη,
  Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε πιο ψύχραιμοι!
  
  Αγωνίσου λοιπόν με τόλμη για την Πατρίδα,
  Και ο ενήλικας και το παιδί θα είναι ευτυχισμένοι ...
  Και σε αιώνια δόξα ο πιστός κομμουνισμός,
  Θα υψώσουμε την Εδέμ του σύμπαντος τους κόλπους!
  Έτσι πήγαν οι σκληρές μάχες. Τα κορίτσια πάλεψαν. Και ο Γκιούλιβερ κατέληξε στο σοβιετικό έδαφος. Ήταν μόλις ένα αγόρι περίπου δώδεκα, φορούσε σορτς και περπατούσε με τα ξυπόλυτα πόδια του να χτυπούν.
  Τα πέλματά του είχαν ήδη σκληρύνει στη δουλεία, και φαινόταν να είναι αρκετά καλός στην περιπλάνηση στα μονοπάτια. Και μάλιστα υπέροχο με τον δικό του τρόπο. Και κατά περίπτωση θα ταΐσουν στο χωριό ένα ασπρομάλλη παιδί. Άρα γενικά είναι υπέροχο.
  Και γίνονται μάχες στα μέτωπα. Εδώ είναι η Νατάσα με την ομάδα της, όπως πάντα, στις επιχειρήσεις.
  Τα κορίτσια της Κομσομόλ πηγαίνουν στη μάχη με ένα μόνο μπικίνι και πυροβολούν με πολυβόλα και τουφέκια. Είναι τόσο δυνατοί και επιθετικοί.
  Τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά για τον Κόκκινο Στρατό. Μεγάλες απώλειες, ιδιαίτερα σε τανκς, και στην Ανατολική Πρωσία, όπου ισχυρές γερμανικές οχυρώσεις. Λοιπόν, αποδείχθηκε επίσης ότι οι Πολωνοί δεν είναι επίσης ευχαριστημένοι με τον Κόκκινο Στρατό. Ο Χίτλερ σχηματίζει βιαστικά μια πολιτοφυλακή από τα στρατεύματα της πολωνικής εθνότητας.
  Ακόμη και οι Γερμανοί εξακολουθούν να είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν τις διώξεις των Εβραίων. Όλοι όσοι μπορούν να κωπηλατούν στο στρατό. Επισήμως, ο Φύρερ έχει ήδη αμβλύνει τους αντισημιτικούς νόμους. Σε απάντηση, οι ΗΠΑ και η Βρετανία ξεμπλοκάρουν τους γερμανικούς λογαριασμούς. Και άρχισαν να αποκαθιστούν το εμπόριο.
  Για παράδειγμα, ο Τσόρτσιλ εξέφρασε την επιθυμία να εφοδιάσει τους Γερμανούς με άρματα μάχης Matilda, τα οποία είναι καλύτερα θωρακισμένα από οποιαδήποτε γερμανικά οχήματα και σοβιετικά τριάντα τέσσερα.
  Το σώμα του Ρόμελ επέστρεψε από την Αφρική. Αυτό δεν είναι πολλά, μόνο δύο τμήματα, αλλά επιλεγμένα και δυνατά. Και η αντεπίθεσή τους στη Ρουμανία είναι πολύ σημαντική.
  Τα μέλη της Komsomol, με επικεφαλής την Alena, δέχτηκαν τα χτυπήματα των γερμανικών και βουλγαρικών στρατευμάτων και άρχισαν να τραγουδούν ένα τραγούδι με πάθος.
  Είναι δύσκολο σε έναν προβλέψιμο κόσμο
  Σε αυτό, η ανθρωπότητα είναι εξαιρετικά δυσάρεστη ...
  Το κορίτσι της Komsomol κρατά ένα δυνατό κουπί,
  Για να το κάνουμε Fritz - κυρίες στο μάτι και κατανοητό!
  
  Το όμορφο κορίτσι πολεμά στον πόλεμο,
  Ένα μέλος της Komsomol πηδά ξυπόλητος στο κρύο...
  Θα είναι μια διπλή γροθιά στον κακό Χίτλερ,
  Ακόμη και το AWOL δεν θα βοηθήσει τον Φύρερ!
  
  Τόσο καλοί άνθρωποι - πολεμήστε με μανία,
  Για να είναι πολεμιστές, πρέπει να γεννηθούν...
  Ορμήστε τον Ρώσο ιππότη σαν γεράκι,
  Ας στηρίξουν οι ιππότες των ευλογημένων προσώπων!
  
  Πρωτοπόροι νέοι με δύναμη σαν γίγαντας,
  Η δύναμή τους είναι η μεγαλύτερη, πιο δροσερή από ολόκληρο το σύμπαν...
  Ξέρω ότι θα δείτε - μια εξαγριωμένη ευθυγράμμιση,
  Να σκεπάζεις τα πάντα με τόλμη, εντελώς άφθαρτο!
  
  Ο Στάλιν της πατρίδας μας είναι μεγάλος ηγέτης,
  Η μεγαλύτερη σοφία, το λάβαρο του κομμουνισμού...
  Και θα οδηγήσει τους εχθρούς της Ρωσίας σε τρέμουλο,
  Διασκορπίζοντας τα σύννεφα του τρομερού φασισμού!
  
  Τόσο περήφανοι άνθρωποι, πιστεύετε τον βασιλιά,
  Ναι, αν φαίνεται ότι είναι πολύ αυστηρός ...
  Δίνω ένα τραγούδι στην Πατρίδα,
  Και τα κορίτσια ξυπόλητα στο χιόνι!
  
  Γιατί, το εργοστάσιό μας είναι πολύ μεγάλο,
  Η Κόκκινη Αυτοκρατορία, το ισχυρό πνεύμα της Ρωσίας...
  Οι σοφοί θα κυβερνήσουν, το ξέρω για αιώνες,
  Σε αυτή την άπειρη δύναμη χωρίς όρια!
  
  Και μην επιβραδύνετε τους Ρώσους με τίποτα,
  Ηρωική δύναμη, το λέιζερ δεν θα μετρήσει ...
  Η ζωή μας δεν είναι εύθραυστη, σαν μια κλωστή από μετάξι,
  Γνωρίστε τους τολμηρούς ιππότες μέχρι τέλους σοκαρισμένοι!
  
  Είμαστε πιστοί στην πατρίδα μας, η καρδιά είναι σαν φωτιά,
  Ορμώμενος στη μάχη εύθυμος και μεγάλη οργή...
  Σύντομα θα ρίξουμε ένα ποντάρισμα στον καταραμένο Χίτλερ,
  Και τα πονηρά και άσχημα γηρατειά θα εξαφανιστούν!
  
  Τότε πιστέψτε ότι ο Φύρερ Βερολίνο θα πέσει.
  Ο εχθρός συνθηκολογεί, σύντομα θα αφήσει κάτω τα πόδια του ...
  Και πάνω από την Πατρίδα μας στα φτερά ενός χερουβείμ,
  Και ο κακός δράκος με το μαχαίρι στο πρόσωπο!
  
  Η όμορφη πατρίδα θα ανθίσει,
  Και τεράστια λιλά πέταλα...
  Θα υπάρχει δόξα και τιμή στους ιππότες μας,
  Θα πάρουμε περισσότερα από όσα έχουμε τώρα!
  Τα κορίτσια της Komsomol αγωνίζονται απελπισμένα και δείχνουν τα υψηλότερα ακροβατικά και την κλάση τους.
  Αυτά είναι πραγματικά γυναίκες. Γενικά όμως οι αγώνες είναι σκληροί. Τα γερμανικά τανκς δεν είναι πολύ καλά. Αλλά εδώ είναι η Matilda, αυτό είναι καλύτερο. Αν και το όπλο του δεν είναι πολύ ισχυρό διαμέτρημα 47 mm, όχι περισσότερο από ένα γερμανικό όπλο στο T-3, αλλά η προστασία είναι σοβαρή - 80 mm. Και δοκιμάστε αυτό και δοκιμάστε το.
  Και τα πρώτα Matilda φτάνουν ήδη στα γερμανικά λιμάνια και μεταφέρονται σιδηροδρομικά στα ανατολικά. Φυσικά, υπάρχει και μια σύγκρουση μεταξύ του Matilda και του T-34, η οποία αποδεικνύεται σοβαρή και πολύ αιματηρή. Και οι αγώνες επίδειξης συνεχίζονται. Τα σοβιετικά άρματα μάχης - ειδικά τα KV - δεν διαπερνούν τα κανόνια των γερμανικών οχημάτων. Αλλά από την άλλη, παίρνουν αντιαεροπορικά πυροβόλα 88 χιλιοστών και μερικά όπλα αιχμαλώτου.
  Αλλά τα BT με τροχούς καίνε σαν κεριά. Και τα γερμανικά πολυβόλα τους είναι ικανά να τους βάλουν φωτιά.
  Εν ολίγοις, το blitzkrieg απέτυχε και η σοβιετική επίθεση τέλειωσε. Και η μάζα των ρωσικών αυτοκινήτων μεταφορικά καίγεται, η λέξη είναι πυρσοί. Αυτό αποδείχθηκε εξαιρετικά δυσάρεστο για τον Κόκκινο Στρατό.
  Όμως παρόλα αυτά οι μαχητές το τραγουδούν με ενθουσιασμό. Εδώ είναι ένα από τα πρωτοπόρα αγόρια τόσο ενεργά και συνέθεσε ένα τραγούδι ουράνιο τόξο.
  Ποια άλλη χώρα έχει περήφανο πεζικό;
  Στην Αμερική φυσικά ο καουμπόης.
  Αλλά θα κοπούμε από διμοιρία σε διμοιρία,
  Ας είναι κάθε τύπος groovy!
  
  Κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη της συμβουλής,
  Αν και η Βέρμαχτ είναι επίσης αναμφίβολα δροσερή...
  Αλλά μπορούμε να συντρίψουμε έναν γορίλα με μια ξιφολόγχη,
  Οι εχθροί της Πατρίδας απλά θα πεθάνουν!
  
  Είμαστε αγαπημένοι και, φυσικά, καταραμένοι,
  Στη Ρωσία, κάθε πολεμιστής από το νηπιαγωγείο ...
  Θα κερδίσουμε, το ξέρω σίγουρα
  Στη Γέεννα, πετάξου έξω εσύ κακοποιό!
  
  Είμαστε πολλοί πρωτοπόροι
  Για εμάς, δεν γνωρίζουμε το πρόβλημα του μηχανήματος ...
  Ας υπηρετήσουμε ως παράδειγμα για την ανθρωπότητα
  Ας είναι καθένας από τους τύπους στη δόξα!
  
  Πυροβολήστε, σκάψτε να ξέρετε ότι δεν είναι πρόβλημα
  Δώσε ένα σκληρό φτυάρι στον φασίστα...
  Γνωρίστε τις μεγάλες αλλαγές στο μέλλον
  Και κανένα μάθημα θα περάσουμε για πέντε!
  
  Στη Ρωσία, κάθε ενήλικας και αγόρι,
  Ικανός να πολεμήσει με πολύ ζήλο...
  Μερικές φορές είμαστε ακόμη και πολύ επιθετικοί
  Στην επιθυμία να ποδοπατήσουν τους Ναζί!
  
  Για έναν πρωτοπόρο, η αδυναμία είναι αδύνατη,
  Σχεδόν από την κούνια, το αγόρι σκληραίνει ...
  Είναι εξαιρετικά δύσκολο να διαφωνήσεις μαζί μας,
  Και τα επιχειρήματα είναι λεγεώνα!
  
  Μην τα παρατάτε, πιστεύετε
  Το χειμώνα τρέχω ξυπόλητος στο χιόνι...
  Οι διάβολοι δεν θα νικήσουν τον πρωτοπόρο,
  Θα σαρώσω έξαλλος όλους τους φασίστες!
  
  Κανείς δεν θα ταπεινώσει εμάς τους πρωτοπόρους,
  Γεννιόμαστε δυνατοί μαχητές...
  Ας υπηρετήσουμε ως παράδειγμα για την ανθρωπότητα
  Τέτοιοι αστραφτεροί τοξότες!
  
  Ο καουμπόι είναι φυσικά και Ρώσος,
  Για εμάς, οι ντόπιοι και το Λονδίνο και το Τέξας ...
  Συντρίβουμε τα πάντα, αν οι Ρώσοι είναι σε μπουλούκι,
  Θα χτυπήσουμε τον εχθρό ακριβώς στα μάτια!
  
  Το αγόρι συνελήφθη επίσης,
  Τον έψησαν στο ράφι με φωτιά...
  Αλλά μόνο οι δήμιοι γέλασαν κατάματα,
  Είπε ότι σύντομα θα πάρουμε το Βερολίνο!
  
  Το σίδερο ήταν καυτό, μέχρι το γυμνό τακούνι,
  Πίεσαν τον πρωτοπόρο, είναι σιωπηλός ...
  Το αγόρι γνωρίζει τη σοβιετική σκλήρυνση,
  Η Πατρίδα του είναι αληθινή ασπίδα!
  
  Έσπασαν τα δάχτυλά τους, οι εχθροί άνοιξαν το ρεύμα,
  Σε απάντηση, ακούγονται μόνο γέλια...
  Πόσοι Φριτς δεν χτύπησαν το αγόρι,
  Η επιτυχία όμως ήρθε στους δήμιους!
  
  Αυτά τα ζώα τον οδηγούν ήδη να κρεμάσει,
  Το αγόρι είναι όλο πληγωμένο...
  Είπε στο τέλος: Πιστεύω στον Ροντ,
  Και τότε ο Στάλιν μας θα έρθει στο Βερολίνο!
  
  Όταν ηρέμησε - η ψυχή έσπευσε στον Ροντ,
  Με δέχτηκε πολύ ευγενικά...
  Είπε ότι θα έχεις απόλυτη ελευθερία
  Και η ψυχή μου ενσαρκώθηκε ξανά!
  
  Άρχισα να πυροβολώ εναντίον των μανιασμένων φασιστών,
  Για τη δόξα της Οικογένειας, το Fritz βύθισε τους πάντες ...
  Ιερός σκοπός, αιτία του κομμουνισμού,
  Θα προσθέσει δύναμη στον πρωτοπόρο!
  
  Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, περπατάω στο Βερολίνο
  Από πάνω μας είναι ένα χρυσόφτερο χερουβείμ...
  Φέραμε το φως της ευτυχίας σε όλο τον κόσμο,
  Ο λαός της Ρωσίας - να ξέρετε ότι δεν θα κερδίσουμε!
  Τα παιδιά τραγουδούν επίσης πολύ καλά, αλλά μέχρι στιγμής δεν πάνε στη μάχη. Και τα σουηδικά τμήματα μαζί με τους Φινλανδούς έχουν ήδη εξαπολύσει αντεπίθεση. Και τα σοβιετικά στρατεύματα, εισχωρώντας στο Ελσίνκι, δέχθηκαν ισχυρά χτυπήματα στα πλευρά και παρακάμπτοντας τις θέσεις του εχθρού. Και τώρα έρχονται να χτυπήσουν την εξουσία και να κόψουν τις επικοινωνίες του Κόκκινου Στρατού. Και ο Στάλιν απαγόρευσε την υποχώρηση και τα Σουηδο-Φινλανδικά στρατεύματα εισέβαλαν στο Βίμποργκ.
  Στη χώρα του Σουόμι, υπάρχει γενική κινητοποίηση, ο κόσμος χαίρεται να πολεμήσει τον Στάλιν και το μπουλούκι του.
  Στη Σουηδία θυμήθηκαν επίσης τον Κάρολο τον Δωδέκατο και τις ένδοξες εκστρατείες του. Πιο συγκεκριμένα, ότι έχασε, και τώρα είναι η ώρα της εκδίκησης. Και είναι πολύ ωραίο - όταν ένας ολόκληρος στρατός Σουηδών κινητοποιείται για νέα κατορθώματα.
  Επιπλέον, η ίδια η ΕΣΣΔ επιτέθηκε στο Τρίτο Ράιχ και, μάλιστα, σε όλη την Ευρώπη. Και μαζί με τους Γερμανούς έφτασαν και εθελοντικά τάγματα ακόμη και από την Ελβετία. Και ο Σαλαζάρ και ο Φράνκο μπήκαν επίσημα στον πόλεμο με την ΕΣΣΔ και ανακοίνωσαν γενική επιστράτευση. Και αυτό, πρέπει να πω, είναι μια ψύχραιμη πράξη από μέρους τους - που δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στον Κόκκινο Στρατό.
  Τα στρατεύματα μπαίνουν στη μάχη όλο και περισσότερο. Ειδικά από την πλευρά της Ρουμανίας, που προκάλεσε την πλήρη αποκοπή των σοβιετικών αρμάτων μάχης.
  Η κατάσταση επιδεινώθηκε επίσης από την ανταλλαγή αιχμαλώτων - όλοι για όλους από τη Γερμανία, τη Βρετανία, την Ιταλία. Ως αποτέλεσμα, πολλοί πιλότοι που καταρρίφθηκαν πάνω από τη Βρετανία επέστρεψαν στη Luftwaffe. Αλλά ακόμη περισσότεροι Ιταλοί επέστρεψαν - περισσότεροι από μισό εκατομμύριο στρατιώτες. Και ο Μουσολίνι έριξε όλες του τις δυνάμεις στην ΕΣΣΔ.
  Και η Ιταλία - χωρίς να υπολογίζουμε τις αποικίες, πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι, που είναι πολλά.
  Έτσι η θέση της ΕΣΣΔ έγινε εξαιρετικά δύσκολη. Αν και τα σοβιετικά στρατεύματα βρίσκονταν ακόμα στην Ευρώπη. Αλλά βρίσκονταν υπό την απειλή πλαγιοκοπήματος και περικύκλωσης.
  Και σε ορισμένα σημεία οι μάχες πέρασαν στο ρωσικό έδαφος. Η επίθεση στη Βίμποργκ έχει ήδη ξεκινήσει, η οποία δέχθηκε επίθεση από Φινλανδούς και Σουηδούς.
  
  ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΡΩΣΙΚΗΣ ΜΑΦΙΑΣ - ΣΥΛΛΟΓΗ
  ΣΧΟΛΙΟ
  Η ρωσική μαφία έχει απλώσει τα πλοκάμια της σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Τόσο η Ιντερπόλ όσο και η FSB και η CIA μάχονται με τους ληστές και διάφορους πράκτορες, συμπεριλαμβανομένης της περίφημης Μοσάντ, και ο αγώνας δεν είναι για ζωή, αλλά για θάνατο, με διάφορους βαθμούς επιτυχίας.
  Πρόλογος
  
  
  Ο Χειμώνας δεν φόβισε ποτέ τον Μίσα και τους φίλους του. Μάλιστα, απολάμβαναν το γεγονός ότι μπορούσαν να περπατήσουν ξυπόλητοι εκεί που οι τουρίστες δεν θα τολμούσαν καν να βγουν από το λόμπι του ξενοδοχείου τους. Ήταν πολύ διασκεδαστικό για τον Μίσα να παρακολουθεί τους τουρίστες, όχι μόνο επειδή η αδυναμία τους για την πολυτέλεια και το άνετο κλίμα τον ευχαριστούσε, αλλά και επειδή πλήρωναν. Πλήρωναν καλά.
  
  Πολλοί στη ζέστη της στιγμής έχουν ανακατέψει τα νομίσματά τους, έστω και μόνο για να τους δείξει τα καλύτερα μέρη για μια φωτογράφιση ή ανόητο ρεπορτάζ για τα ιστορικά γεγονότα που κάποτε στοίχειωναν τη Λευκορωσία. Τότε ήταν που τον πλήρωσαν υπερβολικά και οι φίλοι του ήταν πολύ χαρούμενοι που μοιράστηκαν τη λεία καθώς συγκεντρώθηκαν στον έρημο σιδηροδρομικό σταθμό μετά τη δύση του ηλίου.
  
  Το Μινσκ ήταν αρκετά μεγάλο για να έχει το δικό του εγκληματικό υπόγειο, τόσο διεθνές όσο και μικρό. Ο δεκαεννιάχρονος Misha ήταν ένα καλό παράδειγμα από μόνος του, αλλά έκανε ό,τι έπρεπε για να αποφοιτήσει από το κολέγιο. Η λεπτή, ξανθιά εικόνα του ήταν ελκυστική με την έννοια της Ανατολικής Ευρώπης, κάτι που του τράβηξε αρκετή προσοχή από ξένους επισκέπτες. Οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια του μιλούσαν για αργά τα βράδια και υποσιτισμό, αλλά τα εντυπωσιακά γαλάζια μάτια του τον έκαναν ελκυστικό.
  
  Σήμερα ήταν μια ξεχωριστή μέρα. Υποτίθεται ότι θα έμενε στο ξενοδοχείο Kozlov, ένα όχι και πολύ πολυτελές κατάλυμα που έπρεπε να βρει αξιοπρεπή διαμονή λόγω του ανταγωνισμού. Ο απογευματινός ήλιος ήταν χλωμός σε έναν ασύνεφο φθινοπωρινό ουρανό, αλλά έλαμπε στα κλαδιά δέντρων που πέθαιναν κατά μήκος των μονοπατιών σε όλο το πάρκο. Η θερμοκρασία ήταν ήπια και ευχάριστη, η τέλεια μέρα για να κερδίσει επιπλέον χρήματα ο Misha. Λόγω του ευχάριστου περιβάλλοντος, ήταν υποχρεωμένος να πείσει τους Αμερικανούς στο ξενοδοχείο να επισκεφτούν τουλάχιστον δύο ακόμη μέρη για φωτογραφική ψυχαγωγία.
  
  "Οι νέοι από το Τέξας", είπε ο Μίσα στους φίλους του, ρουφώντας ένα μισοκαπνισμένο τσιγάρο Fest καθώς μαζεύονταν γύρω από τη φωτιά στο σιδηροδρομικό σταθμό.
  
  "Πόσα?" - ρώτησε ο φίλος του ο Βίκτορ.
  
  "Τέσσερα. Θα πρέπει να είναι απλό. Τρεις γυναίκες και ένας χοντρός καουμπόι", γέλασε ο Μίσα, με το γέλιο του να ρίχνει ρυθμικές ρουφηξιές καπνού στα ρουθούνια του. "Και το καλύτερο από όλα, μια από τις γυναίκες είναι ένα όμορφο κοριτσάκι".
  
  "Εδώδιμος?" ρώτησε ο Μίκελ με περιέργεια, ένας μελαχρινός αλήτης, ψηλότερος από όλους τουλάχιστον κατά ένα πόδι. Ήταν ένας παράξενος νεαρός άνδρας με δέρμα στο χρώμα μιας παλιάς πίτσας.
  
  "Μικροσκοπικός. Μείνε μακριά", προειδοποίησε η Μίσα, "εκτός αν σου πει τι θέλει, εκεί που κανείς δεν μπορεί να δει".
  
  Μια ομάδα εφήβων ούρλιαζε σαν άγρια σκυλιά στο κρύο του ζοφερού κτιρίου που έτρεχαν. Τους πήρε δύο χρόνια και αρκετές επισκέψεις στο νοσοκομείο για να διεκδικήσουν ειλικρινά έδαφος από μια άλλη ομάδα κλόουν από το γυμνάσιό τους. Καθώς σχεδίαζαν την απάτη τους, σπασμένα τζάμια σφύριζαν ύμνους δυστυχίας και δυνατοί άνεμοι αψηφούσαν τους γκρίζους τοίχους του παλιού εγκαταλειμμένου σταθμού. Οι σιωπηλές σιδηροδρομικές γραμμές βρίσκονταν δίπλα στην πλατφόρμα που καταρρέει, σκουριασμένες και κατάφυτες.
  
  "Μίκελ, ενεργείς ως ακέφαλος σταθμάρχης ενώ ο Βικ σφυρίζει", έδωσε εντολή ο Μίσα. "Θα βεβαιωθώ ότι το αυτοκίνητο θα σταματήσει πριν φτάσουμε στην πλαϊνή πίστα, ώστε να πρέπει να κατέβουμε και να ανεβούμε στην πλατφόρμα". Τα μάτια του φωτίστηκαν στη θέα του ψηλού φίλου του. "Και μην τα χαλάς όπως την προηγούμενη φορά. Με έκαναν να φαίνομαι εντελώς ανόητος όταν σε είδαν να τσαντίζεσαι στα κάγκελα".
  
  "Ήρθες νωρίς! Δεν έπρεπε να τους φέρεις μέχρι δέκα λεπτά αργότερα, βλάκας!". Ο Μίκελ υπερασπίστηκε τον εαυτό του ένθερμα.
  
  "Δεν πειράζει, ηλίθιε!" Ο Μίσα σφύριξε, πετώντας το τσιγάρο του στην άκρη και κάνοντας ένα βήμα μπροστά για να γρυλίσει. "Πρέπει να είσαι έτοιμος ό,τι κι αν γίνει!"
  
  "Γεια, δεν μου δίνεις αρκετά μεγάλο μερίδιο για να σου πάρω αυτό το σκασμό", γρύλισε ο Μίκελ.
  
  Ο Βίκτορ πήδηξε και χώρισε τους δύο πιθήκους με τεστοστερόνη. "Ακούω! Δεν έχουμε χρόνο για αυτό! Αν τσακωθείς τώρα, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αυτή τη φασαρία, κατάλαβες; Χρειαζόμαστε όλες τις εύπιστες ομάδες που μπορούμε να αποκτήσουμε. Αλλά αν εσείς οι δύο θέλετε να τσακωθείτε τώρα, είμαι έξω! "
  
  Οι άλλοι δύο σταμάτησαν να τσακώνονται και ίσιωσαν τα ρούχα τους. Ο Μίκελ φαινόταν ανήσυχος. Μουρμούρισε ήσυχα: "Δεν έχω παντελόνι για απόψε. Αυτό είναι το τελευταίο μου ζευγάρι. Η μητέρα μου θα με σκοτώσει αν το μπερδέψω".
  
  "Για όνομα του Θεού, σταμάτα να μεγαλώνεις", βούλιαξε ο Βίκτορ καθώς χαστούκιζε περιπαικτικά τον τερατώδη φίλο του. "Σύντομα θα μπορείτε να κλέψετε πάπιες κατά την πτήση".
  
  "Τουλάχιστον τότε μπορούμε να φάμε", γέλασε ο Μίκελ, ανάβοντας ένα τσιγάρο πίσω από την παλάμη του.
  
  "Δεν χρειάζεται να δουν τα πόδια σου", του είπε ο Μίσα. "Απλώς μείνετε πίσω από το πλαίσιο του παραθύρου και κινηθείτε κατά μήκος της πλατφόρμας. Αρκεί να δουν το σώμα σου".
  
  Ο Mikel συμφώνησε ότι αυτή ήταν μια καλή απόφαση. Έγνεψε καταφατικά, κοιτάζοντας μέσα από το θρυμματισμένο τζάμι όπου ο ήλιος έβαφε τις αιχμηρές άκρες σε έντονο κόκκινο. Ακόμη και τα κόκαλα των νεκρών δέντρων φώτιζαν βυσσινί και πορτοκαλί και ο Μίκελ φαντάστηκε το πάρκο να καίγεται. Παρ' όλη τη μοναξιά και την εγκαταλειμμένη ομορφιά του, το πάρκο ήταν ακόμα ένα ήσυχο μέρος.
  
  Το καλοκαίρι, τα φύλλα και οι χλοοτάπητες ήταν σκούρο πράσινο και τα λουλούδια εξαιρετικά φωτεινά - αυτό ήταν ένα από τα αγαπημένα μέρη του Mikel στο Molodechno, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Δυστυχώς, τις πιο κρύες εποχές, τα δέντρα έμοιαζαν να ρίχνουν τα φύλλα τους, γίνονται άχρωμες επιτύμβιες στήλες με νύχια που γρατζουνούσαν το ένα το άλλο. Τρίζοντας, έσπρωχναν, αναζητώντας την προσοχή των κορακιών, παρακαλώντας να τα κρατήσουν ζεστά. Όλες αυτές οι υποθέσεις έτρεξαν στο κεφάλι του ψηλού, αδύνατος αγοριού καθώς οι φίλοι του συζητούσαν για τη φάρσα, αλλά παρόλα αυτά ήταν συγκεντρωμένος. Παρά τα όνειρά του, ήξερε ότι το σημερινό αστείο θα ήταν κάτι άλλο. Γιατί, δεν μπορούσε να σκεφτεί.
  
  
  1
  Η φάρσα του Μίσα
  
  
  Το ξενοδοχείο τριών αστέρων "Kozlova" ουσιαστικά δεν λειτούργησε, εκτός από ένα μπάτσελορ πάρτι από το Μινσκ και μερικούς προσωρινούς επισκέπτες καθ' οδόν για την Αγία Πετρούπολη. Ήταν μια τρομερή εποχή του χρόνου για επαγγελματικούς λόγους, το καλοκαίρι είχε τελειώσει και οι περισσότεροι από τους τουρίστες ήταν μεσήλικες, διστακτικοί που είχαν έρθει για να δουν τις ιστορικές τοποθεσίες. Αμέσως μετά τις 18:00 ο Misha εμφανίστηκε στο διώροφο ξενοδοχείο με το Volkswagen Kombi του και οι γραμμές του είχαν κάνει πρόβες.
  
  Έριξε μια ματιά στο ρολόι του στην επερχόμενη σειρά από σκιές. Η πρόσοψη του ξενοδοχείου από τούβλα από τσιμέντο ταλαντευόταν σε σιωπηλή μομφή για τις δύστροπες μεθόδους του. Η Kozlova ήταν ένα από τα αυθεντικά κτίρια της πόλης, όπως αποδεικνύεται από την αρχιτεκτονική της στα τέλη του αιώνα. Δεδομένου ότι ο Misha ήταν μικρό αγόρι, η μητέρα του του είπε να μείνει μακριά από το παλιό μέρος, αλλά ποτέ δεν άκουσε τη μεθυσμένη μουρμούρα της. Στην πραγματικότητα, δεν την άκουσε καν όταν του είπε ότι πέθαινε, μια μικρή λύπη εκ μέρους του. Έκτοτε, ο απατεώνας έφηβος εξαπατά και εργάζεται με αυτό που πίστευε ότι ήταν η τελευταία του προσπάθεια να λυτρωθεί για τη άθλια ύπαρξή του - ένα σύντομο μάθημα κολεγίου στη βασική φυσική και γεωμετρία.
  
  Μισούσε το θέμα, αλλά στη Ρωσία, την Ουκρανία και τη Λευκορωσία ήταν ο δρόμος για μια αξιοσέβαστη δουλειά. Αυτή ήταν η μόνη συμβουλή που έλαβε ο Μίσα από την αείμνηστη μητέρα του, αφού του είπε ότι ο πατέρας του ήταν φυσικός στο Ινστιτούτο Φυσικής και Τεχνολογίας Dolgoprudny. Σύμφωνα με αυτήν, ήταν στο αίμα του Μίσα, αλλά στην αρχή το απέρριψε, θεωρώντας το ιδιοτροπία των γονιών. Είναι εκπληκτικό πώς μια σύντομη παραμονή σε μια φυλακή ανηλίκων μπορεί να αλλάξει την ανάγκη ενός νέου για καθοδήγηση. Ωστόσο, έχοντας ούτε χρήματα ούτε δουλειά, ο Misha έπρεπε να καταφύγει σε εξυπνάδες και πονηριά του δρόμου. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι Ανατολικοευρωπαίοι είχαν εκπαιδευτεί να βλέπουν τις βλακείες, έπρεπε να αλλάξει τον στόχο του σε απλούς ξένους και οι Αμερικανοί ήταν οι αγαπημένοι του.
  
  Ο εκ φύσεως ενεργητικός τρόπος και η γενικά φιλελεύθερη στάση τους τους έκανε πολύ ανοιχτούς στις ιστορίες αγώνων του Τρίτου Κόσμου που τους είπε ο Μίσα. Οι Αμερικανοί πελάτες του, όπως τους αποκαλούσε, έδιναν τις καλύτερες συμβουλές και ήταν απολαυστικά ευκολόπιστοι για τα "έξτρα" που πρόσφεραν οι ξεναγήσεις του. Όσο μπορούσε να αποφύγει τις αρχές που ζητούσαν άδειες και εγγραφή οδηγού, ήταν μια χαρά. Υποτίθεται ότι ήταν ένα από εκείνα τα βράδια που ο Μίσα και οι στραβοί φίλοι του έπρεπε να κερδίσουν επιπλέον χρήματα. Ο Μίσα είχε ήδη πειράξει έναν χοντρό καουμπόι, τον κύριο Χένρι Μπράουν Γ' του Φορτ Γουόρθ.
  
  "Αχ, μιλάμε για τον διάβολο", γέλασε ο Μίσα καθώς μια μικρή ομάδα βγήκε από τις μπροστινές πόρτες του Κοζλόφ. Μέσα από τα φρεσκογυαλισμένα τζάμια του βαν του, κοίταξε τους τουρίστες. Δύο ηλικιωμένες κυρίες, η μία από τις οποίες ήταν η κυρία Μπράουν, κουβέντιασαν ζωντανά με υψηλές φωνές. Ο Henry Brown ήταν ντυμένος με τζιν και ένα μακρυμάνικο πουκάμισο, μερικώς κρυμμένο από ένα αμάνικο γιλέκο που θύμιζε στον Misha τον Michael J. Fox από το "Back to the Future" - τέσσερα μεγέθη πολύ μεγάλο. Σε αντίθεση με τις προσδοκίες, ένας πλούσιος Αμερικανός επέλεξε ένα καπέλο του μπέιζμπολ αντί για ένα καπέλο δέκα γαλονιών.
  
  "Καλησπέρα, γιε μου!" Ο κύριος Μπράουν φώναξε δυνατά καθώς πλησίαζαν το παλιό μίνι βαν. "Ελπίζω να μην αργήσουμε πολύ".
  
  "Όχι κύριε", χαμογέλασε ο Μίσα καθώς πήδηξε από το αυτοκίνητό του για να ανοίξει τη συρόμενη πόρτα για τις κυρίες, ενώ ο Χένρι Μπράουν κουνούσε το κάθισμα του κυνηγετικού όπλου. "Η επόμενη παρέα μου είναι μόλις στις εννιά η ώρα". Ο Μίσα, φυσικά, είπε ψέματα. Ήταν αναγκαίο ψέμα να χρησιμοποιήσει το τέχνασμα ότι οι υπηρεσίες του είναι σε ζήτηση από πολλούς, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες να λάβετε υψηλότερη αμοιβή όταν τα σκατά παρουσιάζονται στην γούρνα.
  
  "Τότε καλύτερα βιαστείτε", γούρλωσε τα μάτια η γοητευτική νεαρή κοπέλα, πιθανώς κόρη του Μπράουν. Ο Μίσα προσπάθησε να μην δείξει την έλξη του στην κακομαθημένη έφηβη ξανθιά, αλλά τη βρήκε σχεδόν ακαταμάχητη. Του άρεσε η ιδέα να υποδυθεί την ήρωα απόψε, όταν αναμφίβολα θα τρομοκρατηθεί από αυτό που είχε σχεδιάσει εκείνος και οι σύντροφοί του. Καθώς οδηγούσαν προς το πάρκο και τα μνημεία του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ο Misha άρχισε να εφαρμόζει τη γοητεία του.
  
  "Είναι κρίμα που δεν θα δεις τον σταθμό. Έχει επίσης μια πλούσια ιστορία", παρατήρησε ο Misha καθώς έστριβαν στο Park Lane. "Αλλά πιστεύω ότι η φήμη του αποτρέπει πολλούς επισκέπτες. Εννοώ, ακόμη και η ομάδα μου στις εννιά η ώρα απέρριψε τη νυχτερινή περιοδεία."
  
  "Τι φήμη;" ρώτησε βιαστικά η νεαρή δεσποινίς Μπράουν.
  
  "Γάντζος", σκέφτηκε ο Μίσα.
  
  Ανασήκωσε τους ώμους. "Λοιπόν, αυτό το μέρος έχει φήμη", έκανε μια δραματική παύση, "ένα στοιχειωμένο μέρος".
  
  "Με τη χρήση τι;" Η δεσποινίς Μπράουν ώθησε, διασκέδασε τον πατέρα της που χαμογελούσε.
  
  "Διάβολε Κάρλι, σου κάνει πλάκα γλυκά", γέλασε ο Χένρι κοιτάζοντας τις δύο γυναίκες που τραβούσαν φωτογραφίες. Το αδιάκοπο γιακούρισμα τους έσβησε καθώς απομακρύνονταν από τον Χένρι και η απόσταση γαλήνεψε τα αυτιά του.
  
  Ο Μίσα χαμογέλασε: "Αυτή δεν είναι άδεια γραμμή, κύριε. Οι ντόπιοι αναφέρουν θεάσεις εδώ και χρόνια, αλλά το κρατάμε μυστικό, κυρίως. Κοίτα, μην ανησυχείς, καταλαβαίνω ότι οι περισσότεροι δεν έχουν το κουράγιο να βγουν στο σταθμό το βράδυ. Είναι φυσικό να φοβάσαι".
  
  "Μπαμπά", ψιθύρισε η δεσποινίς Μπράουν, τραβώντας το μανίκι του πατέρα της.
  
  "Έλα, δεν ασχολείσαι σοβαρά με αυτό", χαμογέλασε ο Χένρι.
  
  "Μπαμπά, όλα όσα έχω δει από τότε που φύγαμε από την Πολωνία με βαριούνται στο διάολο. Δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνο για μένα;" επέμεινε εκείνη. "Σας παρακαλούμε?"
  
  Ο Χένρι, ένας έμπειρος επιχειρηματίας, έριξε στον νεαρό ένα τρεμόπαιγμα, σαρκοφάγο βλέμμα. "Πόσα?"
  
  "Μην ντρέπεστε τώρα, κύριε Μπράουν", απάντησε η Μίσα, προσπαθώντας να μην αντικρίσει τα μάτια της νεαρής κοπέλας που στεκόταν δίπλα στον πατέρα της. "Για τους περισσότερους ανθρώπους, αυτές οι εκδρομές είναι λίγο απότομες λόγω του κινδύνου που εμπεριέχεται."
  
  "Θεέ μου, μπαμπά, πρέπει να μας πάρεις μαζί σου!" φώναξε ενθουσιασμένη. Η μις Μπράουν γύρισε στον Μίσα. "Απλώς, μου αρέσουν τα επικίνδυνα πράγματα. Ρώτα τον πατέρα μου. Είμαι τόσο επιχειρηματικό άτομο..."
  
  "Στοιχηματίζω", συμφώνησε με λαγνεία η εσωτερική φωνή του Μίσα καθώς τα μάτια του μελετούσαν το λείο μαρμάρινο δέρμα ανάμεσα στο κασκόλ της και τη ραφή του ξεκούμπωτου γιακά της.
  
  "Κάρλι, δεν υπάρχει στοιχειωμένος σιδηροδρομικός σταθμός. Είναι όλα μέρος της παράστασης, έτσι δεν είναι, Μίσα;" Ο Χένρι βρυχήθηκε χαρούμενα. Έσκυψε πάλι προς τον Μίσα. "Πόσα?"
  
  "... γραμμή και βυθισμένος!" φώναξε ο Μίσα μέσα στο ενδιαφέρον μυαλό του.
  
  Η Κάρλι έσπευσε να καλέσει τη μητέρα και τη θεία της πίσω στο φορτηγό καθώς ο ήλιος φίλησε τον ορίζοντα αντίο. Το απαλό αεράκι μετατράπηκε γρήγορα σε μια δροσερή ανάσα καθώς το σκοτάδι κατέβαινε στο πάρκο. Κουνώντας το κεφάλι του από την αδυναμία του στις παρακλήσεις της κόρης του, ο Χένρι πάλεψε να δέσει τη ζώνη ασφαλείας του στο στομάχι του καθώς ο Μίσα ξεκίνησε το Volkswagen Combi.
  
  "Θα πάρει πολύ χρόνο;" - ρώτησε η θεία. Ο Μίσα τη μισούσε. Ακόμα και η ήρεμη έκφρασή της θύμιζε κάποιον που μύριζε κάτι σάπιο.
  
  "Θέλετε να σας πάω πρώτα στο ξενοδοχείο, κυρία;" Ο Μίσα κινήθηκε επίτηδες.
  
  "Όχι, όχι, μπορούμε απλώς να πάμε στο σιδηροδρομικό σταθμό και να τελειώσουμε την περιοδεία;" είπε ο Χένρι, συγκαλύπτοντας τη σταθερή του απόφαση ως αίτημα να είναι διακριτικός.
  
  Ο Μίσα ήλπιζε ότι αυτή τη φορά οι φίλοι του θα ήταν έτοιμοι. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει κανένας λόξυγκας αυτή τη φορά, ειδικά το τσαντισμένο φάντασμα που πιάστηκε στις ράγες. Ένιωσε ανακούφιση που βρήκε τον απόκοσμο σταθμό της ερήμου όπως είχε προγραμματιστεί - απομονωμένο, σκοτεινό και θλιβερό. Ο άνεμος σκόρπισε τα φθινοπωρινά φύλλα κατά μήκος των κατάφυτων μονοπατιών, σκύβοντας τους μίσχους των ζιζανίων τη νύχτα του Μινσκ.
  
  "Λοιπόν, η ιστορία λέει ότι αν σταθείτε στην πλατφόρμα 6 του σιδηροδρομικού σταθμού Dudko τη νύχτα, θα ακούσετε το σφύριγμα μιας παλιάς ατμομηχανής που μετέφερε καταδικασμένους αιχμαλώτους πολέμου στο Stalag 342", είπε ο Misha κατασκευασμένες λεπτομέρειες στους πελάτες του. "Και μετά βλέπετε τον αρχηγό του σταθμού να ψάχνει το κεφάλι του μετά τον αποκεφαλισμό του από το NKVD κατά τη διάρκεια της ανάκρισης".
  
  "Τι είναι το Stalag 342;" ρώτησε η Κάρλι Μπράουν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο πατέρας της φαινόταν λίγο λιγότερο χαρούμενος, καθώς οι λεπτομέρειες ακούγονταν πολύ αληθινές για να είναι απάτη, και της απάντησε με σοβαρό τόνο.
  
  "Ήταν ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων για τους Σοβιετικούς στρατιώτες, Χουν", είπε.
  
  Περπατούσαν σε στενά μέρη, περνώντας απρόθυμα την πλατφόρμα 6. Το μόνο φως στο σκοτεινό κτίριο προερχόταν από τα δοκάρια ενός φορτηγού Volkswagen λίγα μέτρα μακριά.
  
  "Ποιος είναι ο ΝΚ... τι πάλι;" ρώτησε η Κάρλι.
  
  "Σοβιετική μυστική αστυνομία", καυχήθηκε ο Μίσα, για να δώσει στην ιστορία του μεγαλύτερη αξιοπιστία.
  
  Χαιρόταν πολύ βλέποντας τις γυναίκες να τρέμουν, με τα μάτια τους σαν πιατάκια, καθώς περίμεναν να δουν την απόκοσμη μορφή του σταθμάρχη.
  
  "Έλα, Βίκτορ", προσευχήθηκε ο Μίσα να τα καταφέρουν οι φίλοι του. Αμέσως, ένα μοναχικό σφύριγμα τρένου ήρθε από κάπου έξω από τις ράγες, φερμένο από έναν παγωμένο βορειοδυτικό άνεμο.
  
  "Ω, ελεήμων Θεέ!" ψέλλισε η γυναίκα του κυρίου Μπράουν, αλλά ο άντρας της ήταν δύσπιστος.
  
  Όχι αληθινή, Πόλι, της θύμισε ο Χένρι. "Πιθανώς μια ομάδα ανθρώπων συνεργάζεται μαζί του".
  
  Ο Μίσα δεν έδωσε σημασία στον Χένρι. Ήξερε τι θα γινόταν. Ένα άλλο, πιο δυνατό ουρλιαχτό ήρθε πιο κοντά τους. Προσπαθώντας απεγνωσμένα να χαμογελάσει, ο Μίσα εντυπωσιάστηκε περισσότερο από τις προσπάθειες των συνεργών του όταν μια αμυδρή κυκλώπεια λάμψη εμφανίστηκε από το σκοτάδι στις πίστες.
  
  "Κοίτα! Ανάθεμα Κύριε! Να τος!" Η Κάρλι ψιθύρισε πανικόβλητη, δείχνοντας πάνω από τις βυθισμένες ράγες προς την άλλη πλευρά, όπου εμφανίστηκε η λεπτή φιγούρα του Μάικλ. Τα γόνατά της λύγισαν, αλλά οι άλλες φοβισμένες γυναίκες μετά βίας τη στήριξαν στις δικές τους εκρήξεις. Ο Μίσα δεν χαμογέλασε καθώς συνέχιζε το τέχνασμα του. Κοίταξε τον Χένρι, που απλώς παρακολουθούσε τις τρέμουλες κινήσεις του πανύψηλου Μάικλ, που υποδυόταν τον ακέφαλο σταθμάρχη.
  
  "Το βλέπεις αυτό; Η γυναίκα του Χένρι γκρίνιαξε, αλλά ο καουμπόι δεν είπε τίποτα. Ξαφνικά τα μάτια του έπεσαν στο φως μιας βρυχόμενης ατμομηχανής που πλησίαζε, λαχανιασμένη σαν δράκος του Λεβιάθαν καθώς ορμούσε προς το σταθμό. Το πρόσωπο του χοντρού καουμπόη έγινε κόκκινο καθώς η αντίκα ατμομηχανή αναδύθηκε από τη νύχτα, γλιστρώντας προς το μέρος τους με σφύζουσες βροντές.
  
  Ο Μίσα συνοφρυώθηκε. Ήταν όλα λίγο πολύ καλά φτιαγμένα. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει πραγματικό τρένο, κι όμως ήταν σε κοινή θέα και έτρεχε προς το μέρος τους. Όσο κι αν μπερδεύτηκε, ο ελκυστικός νεαρός τσαρλατάνος δεν μπορούσε να καταλάβει τα γεγονότα που διαδραματίζονταν.
  
  Ο Mikel, έχοντας την εντύπωση ότι ο Victor ήταν υπεύθυνος για το σφύριγμα, σκόνταψε στις ράγες για να τις διασχίσει και τρόμαξε αρκετά τους τουρίστες. Τα πόδια του βρήκαν το δρόμο τους πάνω από σιδερένιες ράβδους και χαλαρές πέτρες. Κάτω από το κάλυμμα του παλτού του, το κρυμμένο του πρόσωπο γέλασε από χαρά για τη φρίκη των γυναικών.
  
  "Μικέλ!" Ο Μίσα ούρλιαξε. "Οχι! Οχι! Ελα πισω!"
  
  Αλλά ο Μίκελ πέρασε τις ράγες, κατευθυνόμενος προς το σημείο όπου άκουσε τους αναστεναγμούς. Η όρασή του επισκιάστηκε από το ύφασμα που κάλυπτε το κεφάλι του για να μοιάζει ουσιαστικά με έναν ακέφαλο άνθρωπο. Ο Βίκτορ άφησε το άδειο εκδοτήριο εισιτηρίων και όρμησε στην ομάδα. Στη θέα μιας άλλης σιλουέτας, όλη η οικογένεια όρμησε ουρλιάζοντας για να σώσει το Volkswagen. Μάλιστα, ο Βίκτορ προσπαθούσε να προειδοποιήσει τους δύο φίλους του ότι δεν ευθύνεται για αυτό που συνέβαινε. Πήδηξε στις ράγες για να σπρώξει τον ανυποψίαστο Mikel στην άλλη πλευρά, αλλά δεν εκτίμησε σωστά την ταχύτητα της ανώμαλης εκδήλωσης.
  
  Ο Μίσα παρακολούθησε με τρόμο καθώς η ατμομηχανή συνέτριβε τους φίλους του, σκοτώνοντάς τους ακαριαία και αφήνοντας πίσω του τίποτα άλλο παρά ένα ενοχλητικά κατακόκκινο χάος από κόκαλα και σάρκες. Τα μεγάλα μπλε μάτια του είχαν παγώσει στη θέση τους, όπως και το χαλαρό σαγόνι του. Σοκαρισμένος ως το μεδούλι, είδε το τρένο να χάνεται στον αέρα. Μόνο οι κραυγές των Αμερικανών γυναικών συναγωνίζονταν το εξασθενημένο σφύριγμα της φονικής μηχανής καθώς το μυαλό του Μίσα έφευγε από τις αισθήσεις του.
  
  
  2
  Virgin of Balmoral
  
  
  "Τώρα άκου, αγόρι, δεν θα σε αφήσω να μπεις σε αυτή την πόρτα μέχρι να αδειάσεις τις τσέπες σου! Μου έφτασαν τα ψεύτικα καθάρματα που συμπεριφέρονται σαν τον αληθινό Γουόλι και τριγυρνούν εδώ αποκαλώντας τους εαυτούς τους K-squad. Μόνο πάνω από το νεκρό μου σώμα!". προειδοποίησε ο Seamus. Το κόκκινο πρόσωπό του έτρεμε καθώς εξήγησε τον νόμο στον άντρα που προσπαθούσε να φύγει. "Το K-squad δεν είναι για ηττημένους. Ναί?"
  
  Η ομάδα των εύσωμων, θυμωμένων ανδρών που στέκονταν πίσω από τον Seamus συμφώνησε με ένα βρυχηθμό επιδοκιμασίας.
  
  Ναί!
  
  Ο Seamus έσφιξε το ένα μάτι και γρύλισε: "Τώρα! Τώρα, διάολε!"
  
  Η όμορφη μελαχρινή σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος της και αναστέναξε ανυπόμονα: "Θεέ, Σαμ, δείξε τους το προϊόν ήδη".
  
  Ο Σαμ γύρισε και την κοίταξε με φρίκη. "Μπροστά σας και τις κυρίες εδώ; Δεν νομίζω, Νίνα".
  
  "Το είδα", χαμογέλασε, κοιτάζοντας από την άλλη πλευρά όμως.
  
  Ο Sam Cleave, δημοσιογράφος της ελίτ και εξέχουσα τοπική διασημότητα, έχει μετατραπεί σε κοκκινωπό μαθητή. Παρά την τραχιά εμφάνισή του και την ατρόμητη στάση του, σε σύγκριση με την ομάδα K του Balmoral, δεν ήταν παρά ένας προεφηβικός διακομιστής βωμού με κόμπλεξ.
  
  "Βγάζετε τις τσέπες σας", γέλασε ο Seamus. Το αδύνατο πρόσωπό του ήταν στεφανωμένο με ένα πλεκτό σκουφάκι, που φορούσε στη θάλασσα ενώ ψάρευε, και η ανάσα του μύριζε καπνό και τυρί, που συμπλήρωναν αραιή μπύρα.
  
  Ο Σαμ κατάπιε τη σφαίρα, διαφορετικά δεν θα γινόταν ποτέ δεκτός στους Balmoral Arms. Σήκωσε την φόρμα του, επιδεικνύοντας το γυμνό του ντύσιμο σε μια ομάδα θηριωδών που αποκαλούσαν την παμπ σπίτι. Για μια στιγμή πάγωσαν από καταδίκη
  
  Ο Σαμ κλαψούρισε: "Κάνει κρύο, παιδιά".
  
  "Σαρωμένο - αυτό είναι!" Ο Seamus βρυχήθηκε αστεία, οδηγώντας τη χορωδία των επισκεπτών σε μια εκκωφαντική επευφημία. Άνοιξαν την πόρτα του καταστήματος, επιτρέποντας στη Νίνα και στις άλλες κυρίες να μπουν πρώτα, πριν δουν τον όμορφο Σαμ μακριά με ένα χτύπημα στην πλάτη. Η Νίνα μόρφασε με την αμηχανία που ένιωσε και έκλεισε το μάτι: "Χρόνια πολλά, Σαμ".
  
  "Τα", αναστέναξε και δέχτηκε με χαρά το φιλί που του έβαλε στο δεξί μάτι. Αυτό το τελευταίο ήταν τελετουργικό μεταξύ τους από πριν γίνουν πρώην εραστές. Κρατούσε τα μάτια του κλειστά για λίγο αφού εκείνη απομακρύνθηκε, απολαμβάνοντας τις αναμνήσεις.
  
  "Για όνομα του Θεού, δώσε στον άνθρωπο να πιει!" φώναξε ένας από τους θαμώνες της παμπ, δείχνοντας τον Σαμ.
  
  "Το θεωρώ K-squad σημαίνει να φοράς κιλτ;" Η Νίνα μάντεψε, αναφερόμενη στο σμήνος των ωμών Σκωτσέζων και στα διάφορα ταρτάν τους.
  
  Ο Σαμ ήπιε μια γουλιά από το πρώτο του Guinness. "Στην πραγματικότητα, "Κ" σημαίνει στυλό. Μην ρωτάς."
  
  "Δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο", απάντησε, πιέζοντας το λαιμό ενός μπουκαλιού μπύρας στα καστανά χείλη της.
  
  "Ο Σίμους είναι παλιό σχολείο, όπως μπορείτε να δείτε", πρόσθεσε ο Σαμ. "Είναι παραδοσιακός. Χωρίς εσώρουχα κάτω από το κιλτ."
  
  "Φυσικά", χαμογέλασε. "Λοιπόν, πόσο κρύο κάνει εκεί;"
  
  Ο Σαμ γέλασε και αγνόησε τα πειράγματά της. Χάρηκε κρυφά που η Νίνα ήταν μαζί του στα γενέθλιά του. Ο Σαμ δεν θα το παραδεχόταν ποτέ, αλλά χάρηκε που επέζησε από τα φρικτά τραύματα που έλαβε στην τελευταία τους αποστολή στη Νέα Ζηλανδία. Αν όχι για την προνοητικότητα της Περντιού, θα είχε πεθάνει και ο Σαμ δεν ήξερε αν θα επιζούσε ποτέ από το θάνατο μιας άλλης γυναίκας που αγαπούσε. Του ήταν πολύ αγαπητή, ακόμη και ως πλατωνική φίλη. Τουλάχιστον, του επέτρεψε να τη φλερτάρει, κάτι που διατήρησε τις ελπίδες του για μια πιθανή μελλοντική αναβίωση αυτού που είχαν κάποτε.
  
  "Άκουσες τίποτα από τον Πέρντιου;" ρώτησε ξαφνικά, σαν να προσπαθούσε να παρακάμψει μια υποχρεωτική ερώτηση.
  
  "Είναι ακόμα στο νοσοκομείο", είπε.
  
  "Νόμιζα ότι ο γιατρός Λαμάρ του έδωσε έναν καθαρό λογαριασμό", συνοφρυώθηκε ο Σαμ.
  
  "Ναι ήταν. Του πήρε λίγο χρόνο για να συνέλθει από τη βασική ιατρική περίθαλψη και τώρα προχωρά στην επόμενη φάση", είπε.
  
  "Επόμενο στάδιο?" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Τον προετοιμάζουν για κάποιου είδους διορθωτική επέμβαση", απάντησε εκείνη. "Δεν μπορείς να κατηγορήσεις το άτομο. Θέλω να πω, αυτό που του συνέβη άφησε κάποιες άσχημες ουλές. Και αφού έχει λεφτά..."
  
  "Συμφωνώ. Το ίδιο θα έκανα κι εγώ", έγνεψε καταφατικά ο Σαμ. "Σας λέω, αυτός ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από ατσάλι".
  
  "Γιατί το λες αυτό?" Αυτή χαμογέλασε.
  
  Ο Σαμ ανασήκωσε τους ώμους και αναστέναξε, σκεπτόμενος την αντοχή του κοινού τους φίλου. "Δεν ξέρω. Πιστεύω ότι οι πληγές επουλώνονται και η πλαστική χειρουργική αποκαθιστά, αλλά, Θεέ μου, τι ψυχική αγωνία ήταν εκείνη τη μέρα, Νίνα".
  
  "Έχεις πολύ δίκιο, αγάπη μου", απάντησε εκείνη με την ίδια ανησυχία. "Δεν θα το παραδεχόταν ποτέ, αλλά νομίζω ότι το μυαλό του Purdue πρέπει να περνάει από ανεξιχνίαστους εφιάλτες εξαιτίας αυτού που του συνέβη στη Χαμένη Πόλη. Ιησούς."
  
  "Πέθανε σκληρά, αυτό το κάθαρμα", κούνησε το κεφάλι του ο Σαμ με θαυμασμό για τον Περντού. Σήκωσε το μπουκάλι του και κοίταξε τη Νίνα στα μάτια. "Περντούε... ο ήλιος να μην τον κάψει ποτέ, και τα φίδια να γνωρίσουν την οργή του".
  
  "Αμήν!" Η Νίνα αντήχησε, τσουγκρίζοντας το μπουκάλι της πάνω σε αυτό του Σαμ. "Για την Περντιού!"
  
  Το μεγαλύτερο μέρος του θορυβώδους πλήθους στο Balmoral Arms δεν άκουσε το τοστ του Sam και της Nina, αλλά ήταν λίγοι που το άκουσαν - και ήξεραν το νόημα των επιλεγμένων φράσεων. Εν αγνοία του εορτάζοντος δίδυμου, μια σιωπηλή φιγούρα τους παρακολουθούσε από την μακρινή πλευρά της παμπ. Ο βαριά χτισμένος άντρας που τους παρακολουθούσε έπινε καφέ και όχι αλκοόλ. Τα κρυφά του μάτια κοιτούν κρυφά τους δύο ανθρώπους που του πήρε εβδομάδες για να βρει. Όλα θα αλλάξουν απόψε, σκέφτηκε καθώς τους έβλεπε να γελούν και να πίνουν.
  
  Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να περιμένει αρκετή ώρα για τη σπονδή τους για να τους κάνει ουσιαστικά λιγότερο διακριτικούς να αντιδράσουν. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν πέντε λεπτά μόνος με τον Σαμ Κλιβ. Προτού προλάβει να ρωτήσει πότε θα ερχόταν η ευκαιρία, ο Σαμ αγωνίστηκε να σηκωθεί από την καρέκλα του.
  
  Είναι αστείο το γεγονός ότι ο διάσημος ερευνητής δημοσιογράφος έπιασε την άκρη του πάγκου, τραβώντας το κιτ του, φοβούμενος ότι οι γλουτοί του θα πέσουν στον φακό του κινητού ενός από τους επισκέπτες. Προς τρομερή έκπληξή του, αυτό είχε συμβεί στο παρελθόν, όταν φωτογραφήθηκε στο ίδιο σετ σε ένα ασταθές πλαστικό τραπέζι προβολής στο Highland Festival πριν από μερικά χρόνια. Το λάθος βάδισμα και μια κακή ταλάντευση του κιλτ οδήγησαν σύντομα στο γεγονός ότι το 2012 το Γυναικείο Βοηθητικό Στρατιωτικό Σώμα στο Εδιμβούργο τον αναγνώρισε ως τον πιο σέξι Σκωτσέζο.
  
  Προσεκτικά ανέβηκε στις σκοτεινές πόρτες στη δεξιά πλευρά του μπαρ με την ένδειξη "Κοτόπουλα" και "Κόκορες", διστακτικά προχωρώντας προς την αντίστοιχη πόρτα. Η Νίνα τον παρακολουθούσε με μεγάλη διασκέδαση, έτοιμη να σπεύσει να τον βοηθήσει αν μπερδέψει τα δύο φύλα σε μια στιγμή μεθυσμένης σημασιολογίας. Μέσα στο θορυβώδες πλήθος, η ανυψωμένη ένταση του ποδοσφαίρου σε μια μεγάλη επίτοιχη επίπεδη οθόνη έπαιζε το soundtrack του πολιτισμού και της παράδοσης, η Nina τα πήρε όλα. Μετά από μια παραμονή στη Νέα Ζηλανδία τον περασμένο μήνα, λαχταρούσε για το Old Πόλη και ταρτάν.
  
  Ο Σαμ εξαφανίστηκε στη σωστή ντουλάπα, αφήνοντας τη Νίνα να επικεντρωθεί στο single malt της και στους ομοφυλόφιλους άντρες και γυναίκες γύρω της. Παρ' όλες τις ξέφρενες φωνές και σπρωξίματα, ήταν ένα ειρηνικό πλήθος που επισκέφτηκε το Balmoral απόψε. Μέσα στην αναταραχή της χυμένης μπύρας και των παραπατητών, στην κίνηση των αντιπάλων των βελών και των κυριών που χορεύουν, η Νίνα παρατήρησε γρήγορα μια ανωμαλία - μια φιγούρα που κάθεται μόνη, σχεδόν ακίνητη και σιωπηλή μόνη. Ήταν μάλλον ιντριγκαδόρικο πόσο παράταιρος φαινόταν αυτός ο άντρας, αλλά η Νίνα αποφάσισε ότι μάλλον δεν ήρθε για να γιορτάσει. Δεν έπιναν όλοι για να γιορτάσουν. Το ήξερε πολύ καλά αυτό. Κάθε φορά που έχανε κάποιον κοντινό της ή θρηνούσε κάποια λύπη για το παρελθόν, μεθούσε. Αυτός ο άγνωστος φαινόταν να είναι εδώ για έναν άλλο λόγο, για να πιει.
  
  Έμοιαζε να περίμενε κάτι. Ήταν αρκετό για να κρατήσει τον σέξι παραμυθά στα πόδια του. Τον κοίταξε στον καθρέφτη πίσω από το μπαρ, πίνοντας το ουίσκι της. Ήταν σχεδόν δυσοίωνο, ο τρόπος που δεν κουνήθηκε, εκτός από το περιστασιακό σήκωμα του χεριού του για να πιει. Ξαφνικά σηκώθηκε από την καρέκλα του και η Νίνα σηκώθηκε. Παρακολούθησε τις εκπληκτικά γρήγορες κινήσεις του και μετά ανακάλυψε ότι δεν έπινε αλκοόλ, αλλά ιρλανδικό παγωμένο καφέ.
  
  "Ω, βλέπω ένα νηφάλιο φάντασμα", σκέφτηκε μέσα της, ακολουθώντας τον με τα μάτια της. Έβγαλε ένα πακέτο Marlboros από το δερμάτινο πορτοφόλι της και έβγαλε ένα τσιγάρο από ένα χαρτόκουτο. Ο άντρας κοίταξε προς την κατεύθυνση της, αλλά η Νίνα έμεινε στο σκοτάδι, ανάβοντας ένα τσιγάρο. Μέσα από τις σκόπιμες ρουφηξιές καπνού της, μπορούσε να τον παρακολουθήσει. Ήταν σιωπηλά ευγνώμων που αυτό το μέρος δεν ακολουθούσε τον νόμο για το κάπνισμα επειδή βρισκόταν σε γη που ανήκε στον David Purdue, τον επαναστάτη δισεκατομμυριούχο με τον οποίο έβγαινε.
  
  Δεν ήξερε ότι το τελευταίο ήταν ο λόγος που ο άντρας είχε αποφασίσει να επισκεφτεί το Balmoral Arms απόψε. Μη πότης και προφανώς μη καπνιστής, ο άγνωστος δεν είχε κανένα λόγο να επιλέξει αυτή την παμπ, σκέφτηκε η Νίνα. Αυτό της κίνησε τις υποψίες, αλλά ήξερε ότι παλιά ήταν υπερβολικά αυτοπροστατευτική, ακόμη και παρανοϊκή, οπότε το άφησε μόνο του προς το παρόν και επέστρεψε στην τρέχουσα εργασία.
  
  "Ένα άλλο παρακαλώ, Ρόουαν!" έκλεισε το μάτι σε έναν από τους μπάρμαν, ο οποίος συμμορφώθηκε αμέσως.
  
  "Πού είναι αυτός ο Χάγκις που ήταν εδώ μαζί σου;" αστειεύτηκε.
  
  "Στο βάλτο", χαμογέλασε, "κάνω Θεός ξέρει τι".
  
  Γέλασε καθώς της έριξε άλλη μια κεχριμπαρένια πιπίλα. Η Νίνα έσκυψε μπροστά για να μιλήσει όσο πιο ήσυχα γινόταν σε ένα τόσο θορυβώδες περιβάλλον. Τράβηξε το κεφάλι του Ρόουαν στο στόμα της και κούμπωσε το αυτί του με το δάχτυλό της για να βεβαιωθεί ότι θα μπορούσε να ακούσει τα λόγια της. "Προσέξατε τον άντρα που κάθεται σε εκείνη τη γωνία;" ρώτησε κουνώντας το κεφάλι της προς το άδειο τραπέζι με μισοτελειωμένο παγωμένο καφέ. "Δηλαδή, ξέρεις ποιος είναι;"
  
  Ο Ρόουαν ήξερε για ποιον μιλούσε. Τέτοιοι ευγενικοί χαρακτήρες ήταν εύκολο να εντοπιστούν στο Balmoral, αλλά δεν είχε ιδέα ποιος ήταν ο επισκέπτης. Κούνησε το κεφάλι του και συνέχισε τη συζήτηση με τον ίδιο τρόπο. "Παρθένα?" φώναξε.
  
  Η Νίνα συνοφρυώθηκε στο επίθετο. "Παράγγειλα παρθένα ποτά όλη τη νύχτα. Οχι αλκοόλ. Ήταν εδώ για τρεις ώρες όταν εμφανιστήκατε εσύ και ο Σαμ, αλλά παρήγγειλε μόνο παγωμένο καφέ και ένα σάντουιτς. Δεν είπες ποτέ τίποτα, ξέρεις;"
  
  "Ωχ καλά", δέχτηκε τις πληροφορίες του Ρόουαν και σήκωσε το ποτήρι της με ένα χαμόγελο για να τον αφήσει να φύγει. "Τα".
  
  Είχε περάσει καιρός από τότε που ο Σαμ βρισκόταν στην τουαλέτα, και τώρα είχε αρχίσει να νιώθει έναν υπαινιγμό άγχους. Ειδικά αφού ο άγνωστος είχε ακολουθήσει τον Σαμ στο δωμάτιο των ανδρών και ο ίδιος έλειπε ακόμα από το κυρίως δωμάτιο. Υπήρχε κάτι που δεν της άρεσε. Δεν μπορούσε να το βοηθήσει, αλλά ήταν απλώς ένας από τους ανθρώπους που δεν μπορούσαν να αφήσουν κάτι να πάει μακριά μόλις την ενοχλούσε.
  
  "Πού πας, Δρ Γκουλντ; Ξέρεις ότι αυτό που βρίσκεις εκεί δεν μπορεί να είναι καλό, ε;" Ο Σίμους βρυχήθηκε. Η ομάδα του ξέσπασε σε γέλια και προκλητικές κραυγές που έκαναν τον ιστορικό μόνο να χαμογελάσει. "Δεν ήξερα ότι ήσουν τόσο γιατρός!" Στα ουρλιαχτά της διασκέδασης τους, η Νίνα χτύπησε την πόρτα του ανδρικού δωματίου και έγειρε το κεφάλι της στην πόρτα για να ακούσει καλύτερα οποιαδήποτε απάντηση.
  
  "Ο Σαμ?" - αναφώνησε. "Σαμ, είσαι καλά εκεί;"
  
  Μέσα της, άκουγε αντρικές φωνές σε συνομιλία με κινούμενα σχέδια, αλλά ήταν αδύνατο να πει κανείς αν κάποια από αυτές ανήκε στον Σαμ. "Ο Σαμ?" συνέχισε να κυνηγάει τους ενοίκους χτυπώντας. Η λογομαχία μετατράπηκε σε ένα δυνατό κράξιμο στην άλλη πλευρά της πόρτας, αλλά εκείνη δεν τόλμησε να μπει.
  
  "Διάολε", γέλασε εκείνη. "Μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, Νίνα, οπότε μην μπαίνεις και κοροϊδεύεις τον εαυτό σου!" Καθώς περίμενε, οι ψηλοτάκουνες μπότες της χτυπούσαν ανυπόμονα στο πάτωμα, αλλά και πάλι κανείς δεν βγήκε από την πόρτα του "Κόκορα". Αμέσως ακούστηκε άλλος ένας δυνατός θόρυβος στην τουαλέτα, ο οποίος ακούστηκε αρκετά σοβαρός. Ήταν τόσο δυνατά που ακόμη και το άγριο πλήθος του έδωσε σημασία, φιμώνοντας κάπως τις συζητήσεις τους.
  
  Η πορσελάνη έσπασε και κάτι μεγάλο και βαρύ χτύπησε το εσωτερικό της πόρτας, χτυπώντας δυνατά το μινιατούρα κρανίο της Νίνας.
  
  "Θεέ μου! Τι στο διάολο συμβαίνει εκεί;" ψέλλισε θυμωμένη, αλλά ταυτόχρονα φοβόταν για τον Σαμ. Σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο, άνοιξε απότομα την πόρτα και έτρεξε κατευθείαν στη Νίνα. Η Δύναμη την έριξε από τα πόδια της, αλλά ο Σαμ την έπιασε εγκαίρως.
  
  "Πάμε, Νίνα! Γρήγορα! Ας φύγουμε από εδώ! Νίνα λοιπόν! Τώρα!" έκανε μπουμ, σέρνοντάς την από τον καρπό μέσα στην κατάμεστη παμπ. Πριν προλάβει κανείς να ρωτήσει, το αγόρι γενεθλίων και ο φίλος του εξαφανίστηκαν μέσα στην κρύα νύχτα της Σκωτίας.
  
  
  3
  Νεροκάρδαμο και πόνος
  
  
  Όταν ο Purdue προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια του, ένιωσε σαν ένα άψυχο κομμάτι πτώματος δρόμου.
  
  "Λοιπόν, καλημέρα, κύριε Πέρντιου", άκουσε, αλλά δεν κατάφερε να εντοπίσει τη φιλική γυναικεία φωνή. "Πώς αισθάνεστε, κύριε;"
  
  "Έχω λίγο ναυτία, ευχαριστώ. Μπορώ να έχω λίγο νερό παρακαλώ?" ήθελε να πει, αλλά αυτό που ο Περντιού στενοχωριόταν να ακούσει από τα χείλη του ήταν ένα αίτημα που ήταν καλύτερα να αφεθεί στην πόρτα του οίκου ανοχής. Η νοσοκόμα προσπάθησε απεγνωσμένα να μη γελάσει, αλλά και αυτή ξάφνιασε τον εαυτό της με ένα γέλιο που κατέστρεψε αμέσως την επαγγελματική της συμπεριφορά και εκείνη σωριάστηκε, καλύπτοντας το στόμα της με τα δύο της χέρια.
  
  "Θεέ μου, κύριε Πέρντιου, ζητώ συγγνώμη!" μουρμούρισε, καλύπτοντας το πρόσωπό της με τα χέρια της, αλλά η ασθενής της φαινόταν εμφανώς πιο ντροπιασμένη για τη συμπεριφορά του από όσο είχε καταφέρει ποτέ. Τα γαλάζια μάτια του την κοίταξαν με φρίκη. "Όχι, παρακαλώ", εκτίμησε την ακρίβεια των σκόπιμων λόγων του, "Με συγχωρείτε. Σας διαβεβαιώνω ότι ήταν μια κρυπτογραφημένη εκπομπή." Τελικά, ο Περντού τόλμησε να χαμογελάσει, αν και ήταν περισσότερο σαν μορφασμός.
  
  "Το ξέρω, κύριε Πέρντιου", παραδέχτηκε η ευγενική πρασινωπή ξανθιά, βοηθώντας τον να καθίσει τόσο όσο για να πιει μια γουλιά νερό. "Σε βοηθάει να πεις για να ξέρεις ότι έχω ακούσει πολύ, πολύ χειρότερα και πολύ πιο μπερδεμένα από αυτό;"
  
  Ο Perdue μούσκεψε το λαιμό του με καθαρό, δροσερό νερό και απάντησε: "Θα πίστευες ότι δεν θα με παρηγορούσε να το μάθω αυτό; Εξακολουθώ να λέω αυτό που είπα, παρόλο που άλλοι κοροϊδεύουν τον εαυτό τους". Γέλασε. "Ήταν πολύ άσεμνο, έτσι δεν είναι;"
  
  Η νοσοκόμα Μάντισον, όταν γράφτηκε το όνομά της στην ετικέτα του ονόματός της, γέλασε εγκάρδια. Ήταν ένα γνήσιο γέλιο απόλαυσης, όχι κάτι που σκηνοθέτησε για να τον κάνει να νιώσει καλύτερα. "Ναι, κύριε Πέρντιου, ήταν εξαιρετικά καλά στοχευμένο".
  
  Η πόρτα του ιδιωτικού γραφείου του Πέρντι άνοιξε και ο Δρ Πάτελ κοίταξε έξω από πίσω της.
  
  "Φαίνεται ότι τα πάτε καλά, κύριε Περντού", χαμογέλασε σηκώνοντας το ένα φρύδι. "Πότε ξύπνησες;"
  
  "Στην πραγματικότητα, ξύπνησα πριν από λίγο νιώθοντας αρκετά ξύπνιος", χαμογέλασε ο Περντού στη Νοσοκόμα Μάντισον για να επαναλάβει το προσωπικό τους αστείο. Έσφιξε τα χείλη της για να συγκρατήσει ένα γέλιο και έδωσε τον πίνακα στον γιατρό.
  
  "Θα επιστρέψω αμέσως με το πρωινό, κύριε", ενημέρωσε και τους δύο κυρίους πριν φύγει από το δωμάτιο.
  
  Ο Περντού γύρισε τη μύτη του και ψιθύρισε: "Δόκτωρ Πατέλ, προτιμώ να μην φάω τώρα, αν δεν σας πειράζει. Νομίζω ότι τα φάρμακα με προκαλούν ναυτία για λίγο ακόμα".
  
  "Φοβάμαι ότι θα έπρεπε να επιμείνω, κύριε Περντού", επέμεινε ο γιατρός Πατέλ. "Έχετε ήδη ναρκωθεί για περισσότερο από μια μέρα και το σώμα σας χρειάζεται λίγη ενυδάτωση και θρέψη πριν προχωρήσουμε στην επόμενη θεραπεία."
  
  "Γιατί ήμουν υπό την επιρροή για τόσο καιρό;" - ρώτησε αμέσως ο Περντού.
  
  "Στην πραγματικότητα", είπε ο γιατρός υπό την ανάσα του, δείχνοντας πολύ ανήσυχος, "δεν έχουμε ιδέα. Τα ζωτικά σου σημάδια ήταν ικανοποιητικά, ακόμα και καλά, αλλά έδειχνες να συνεχίζεις να κοιμάσαι, ας πούμε. Συνήθως αυτού του είδους η επέμβαση δεν είναι πολύ επικίνδυνη, το ποσοστό επιτυχίας είναι 98% και οι περισσότεροι ασθενείς ξυπνούν περίπου τρεις ώρες μετά".
  
  "Αλλά μου πήρε άλλη μια μέρα, δώστε ή πάρω, για να βγω από την κατάσταση ηρεμίας μου;" Ο Περντού συνοφρυώθηκε καθώς προσπαθούσε να καθίσει σωστά στο σκληρό στρώμα που ήταν τυλιγμένο άβολα γύρω από τους γλουτούς του. "Γιατί έπρεπε να συμβεί αυτό;"
  
  Ο γιατρός Πάτελ ανασήκωσε τους ώμους του. "Κοίταξε, ο καθένας είναι διαφορετικός. Θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε. Μπορεί να μην είναι τίποτα. Ίσως το μυαλό σας είναι κουρασμένο και αποφάσισε να πάρει ένα τάιμ άουτ". Ο γιατρός από το Μπαγκλαντές αναστέναξε, "Ο Θεός ξέρει, από την αναφορά του περιστατικού σου, νομίζω ότι το σώμα σου έχει αποφασίσει αρκετά για σήμερα - και καλά, με καλό λόγο!"
  
  Ο Perdue πήρε λίγο χρόνο για να εξετάσει τη δήλωση του πλαστικού χειρουργού. Για πρώτη φορά μετά τη δοκιμασία του και τη μετέπειτα νοσηλεία του σε ιδιωτική κλινική στο Χάμσαϊρ, ο απερίσκεπτος και πλούσιος εξερευνητής σκέφτηκε λίγο τις κακουχίες του στη Νέα Ζηλανδία. Στην πραγματικότητα, δεν είχε ακόμη καταλάβει πόσο τρομακτική ήταν η εμπειρία του εκεί. Σαφώς, το μυαλό του Purdue είχε αντιμετωπίσει το τραύμα μιας καθυστερημένης αίσθησης άγνοιας. Θα λυπάμαι τον εαυτό μου αργότερα.
  
  Αλλάζοντας θέμα, στράφηκε στον γιατρό Πατέλ. "Να φάω; Μπορώ να έχω λίγη νερουλή σούπα ή κάτι τέτοιο;"
  
  "Πρέπει να είστε σε θέση να διαβάζετε τα μυαλά, κύριε Πέρντιου", παρατήρησε η αδελφή Μάντισον καθώς έφερνε το ασημένιο καρότσι μέσα στο δωμάτιο. Πάνω ήταν ένα φλιτζάνι τσάι, ένα ψηλό ποτήρι νερό και ένα μπολ με σούπα νεροκάρδαμο, που μύριζε υπέροχα σε αυτό το αποστειρωμένο περιβάλλον. "Πρόκειται για σούπα, όχι για νερουλή", πρόσθεσε.
  
  "Φαίνεται πολύ ορεκτικό", παραδέχτηκε ο Purdue, "αλλά ειλικρινά, δεν μπορώ".
  
  "Φοβάμαι ότι αυτές είναι εντολές γιατρού, κύριε Perdue. Ακόμα κι εσύ τρως μόνο μερικές κουταλιές;" έπεισε εκείνη. "Εφόσον έχετε κάτι, θα είμαστε ευγνώμονες".
  
  "Πολύ σωστά", χαμογέλασε ο γιατρός Πάτελ. "Απλώς δοκιμάστε το, κύριε Περντού. Όπως είμαι σίγουρος ότι θα εκτιμούσατε, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να σας περιποιούμαστε με άδειο στομάχι. Το φάρμακο θα προκαλέσει τον όλεθρο στο σώμα σας".
  
  "Καλά", συμφώνησε απρόθυμα ο Περντού. Το κρεμώδες πράσινο πιάτο μπροστά του μύριζε παράδεισο, αλλά το μόνο που ήθελε το σώμα του ήταν νερό. Φυσικά κατάλαβε γιατί έπρεπε να φάει κι έτσι πήρε ένα κουτάλι και έκανε προσπάθεια. Ξαπλωμένος κάτω από μια κρύα κουβέρτα στο κρεβάτι του νοσοκομείου, ένιωθε πότε πότε να γεμίζει τα πόδια του. Κάτω από τον επίδεσμο, έκαιγε σαν τσιγάρο κεράσι σε ένα μώλωπα, αλλά διατήρησε τη στάση του. Άλλωστε, ήταν ένας από τους βασικούς μετόχους αυτής της κλινικής - του Salisbury Private Medical Care - και ο Perdue δεν ήθελε να μοιάζει με αδύναμο μπροστά στο ίδιο το προσωπικό που ήταν υπεύθυνο να απασχολεί.
  
  Σφίγγοντας τα μάτια του κλειστά από τον πόνο, σήκωσε το κουτάλι στα χείλη του και απόλαυσε τις μαγειρικές τέχνες του ιδιωτικού νοσοκομείου που θα αποκαλούσε σπίτι του για λίγο ακόμα. Ωστόσο, η εξαίσια γεύση του φαγητού δεν τον απομάκρυνε από το περίεργο προαίσθημα που βίωνε. Δεν μπορούσε να μην σκεφτεί πώς έμοιαζε το κάτω μέρος του σώματός του κάτω από την επένδυση από γάζες και κορδέλα.
  
  Αφού υπέγραψε την τελική αξιολόγηση ζωτικών σημείων μετά την επέμβαση του Purdue, ο Dr. Patel έγραψε τις συνταγές της Nurse Madison για την επόμενη εβδομάδα. Άνοιξε τα στόρια στο δωμάτιο του Purdue και τελικά συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν στον τρίτο όροφο από τον κήπο της αυλής.
  
  "Δεν είμαι στο ισόγειο;" ρώτησε μάλλον νευρικά.
  
  "Όχι", τραγούδησε, κοιτώντας σαστισμένη. "Γιατί? Εχει σημασία?
  
  "Φαντάζομαι όχι", απάντησε εκείνος, κοιτάζοντας ακόμα λίγο σαστισμένος.
  
  Ο τόνος της ήταν κάπως ανήσυχος. "Έχετε φόβο για τα ύψη, κύριε Perdue;"
  
  "Όχι, δεν έχω φοβίες, αυτή καθαυτή, αγαπητέ μου", εξήγησε. "Στην πραγματικότητα, δεν μπορώ να πω ακριβώς περί τίνος πρόκειται. Ίσως εξεπλάγην που δεν είδα τον κήπο όταν κατέβασες τα στόρια".
  
  "Αν ξέραμε ότι ήταν σημαντικό για εσάς, σας διαβεβαιώνω ότι θα σας βάζαμε στον πρώτο όροφο, κύριε", είπε. "Να ρωτήσω τον γιατρό αν μπορούμε να σε μετακινήσουμε;"
  
  "Όχι, όχι, παρακαλώ", διαμαρτυρήθηκε απαλά ο Περντού. "Δεν πρόκειται να περιπλέξω τα πράγματα με το τοπίο. Το μόνο που θέλω να μάθω είναι τι θα συμβεί στη συνέχεια. Παρεμπιπτόντως, πότε θα μου αλλάξεις τους επιδέσμους στα πόδια;".
  
  Το ανοιχτό πράσινο φόρεμα της νοσοκόμας Μάντισον κοίταξε με συμπάθεια τον ασθενή της. Είπε απαλά: "Μην ανησυχείτε γι' αυτό, κύριε Περντού. Κοίτα, είχες ένα άσχημο πρόβλημα με ένα τρομερό... - δίστασε με σεβασμό, προσπαθώντας απεγνωσμένα να μετριάσει το χτύπημα, - ...την εμπειρία που είχες. Αλλά μην ανησυχείτε, κύριε Perdue, θα δείτε ότι η εμπειρία του Dr. Patel είναι απαράμιλλη. Ξέρετε, όποια κι αν είναι η εκτίμησή σας για αυτήν τη διορθωτική επέμβαση, κύριε, είμαι σίγουρος ότι θα εντυπωσιαστείτε".
  
  Έδωσε στον Περντού ένα γνήσιο χαμόγελο που εξυπηρετούσε τον σκοπό του να τον καθησυχάσει.
  
  "Ευχαριστώ", έγνεψε καταφατικά, ένα ελαφρύ χαμόγελο άγγιξε τα χείλη του. "Και θα μπορώ να αξιολογήσω το έργο στο εγγύς μέλλον;"
  
  Η μικρή με κορνίζα νοσοκόμα με μια ευγενική φωνή πήρε μια άδεια κανάτα και ένα ποτήρι και κατευθύνθηκε προς την πόρτα, επιστρέφοντας σε λίγο. Όταν άνοιξε την πόρτα για να βγει, τον κοίταξε πίσω και του έδειξε τη σούπα. "Αλλά μόνο αφού αφήσετε ένα συμπαγές βαθούλωμα σε αυτό το μπολ, κύριε".
  
  Ο Perdue έκανε ό,τι μπορούσε για να κάνει το γέλιο που ακολούθησε ανώδυνο, αν και οι προσπάθειές του ήταν μάταιες. Μια λεπτή ραφή τραβήχτηκε πάνω από το προσεκτικά ραμμένο δέρμα του, όπου αντικαταστάθηκαν οι ιστοί που έλειπαν. Ο Perdue προσπάθησε να φάει όσο περισσότερο μπορούσε από τη σούπα, αν και μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε κρυώσει και είχε μετατραπεί σε ένα τραγανό πιάτο που απλώνεται - όχι ακριβώς το είδος της κουζίνας που συνηθίζουν οι δισεκατομμυριούχοι. Από την άλλη, ο Perdue ήταν πολύ ευγνώμων που είχε επιζήσει στα σαγόνια των τερατωδών κατοίκων της Χαμένης Πόλης καθόλου και δεν επρόκειτο να παραπονεθεί για τον κρύο ζωμό.
  
  "Εκανε?" Ακουσε.
  
  Η νοσοκόμα Μάντισον μπήκε, οπλισμένη με εργαλεία για να καθαρίσει τις πληγές του ασθενούς της και έναν νέο επίδεσμο για να κλείσει τα ράμματα μετά. Ο Perdue δεν ήξερε πώς να νιώθει γι' αυτή την αποκάλυψη. Δεν ένιωθε την παραμικρή ένδειξη φόβου ή δειλίας, αλλά η σκέψη του τι θα του έκανε το θηρίο στον λαβύρινθο της Χαμένης Πόλης τον έκανε να αισθάνεται άβολα. Φυσικά, ο Perdue δεν τόλμησε να δείξει κανένα από τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου που έμελλε να πάθει κρίση πανικού.
  
  "Θα πονέσω λίγο, αλλά θα προσπαθήσω να το κάνω όσο πιο ανώδυνο γίνεται", του είπε χωρίς να τον κοιτάξει. Ο Περντού ήταν ευγνώμων, γιατί φανταζόταν ότι η έκφρασή του δεν ήταν ευχάριστη τώρα. "Θα υπάρξει κάψιμο", συνέχισε, αποστειρώνοντας το κομψό εργαλείο της για να χαλαρώσει τα άκρα του επιθέματος, "αλλά θα μπορούσα να σας δώσω μια τοπική αλοιφή αν το βρίσκετε πολύ κουραστικό".
  
  "Όχι ευχαριστώ", γέλασε ελαφρά. "Απλώς συνέχισε έτσι και θα το ξεπεράσω".
  
  Σήκωσε το βλέμμα της για μια στιγμή και του χάρισε ένα χαμόγελο, σαν να ενέκρινε την τόλμη του. Δεν ήταν δύσκολο εγχείρημα, αλλά κρυφά καταλάβαινε τον κίνδυνο των τραυματικών αναμνήσεων και το άγχος που μπορούσαν να προκαλέσουν. Αν και καμία από τις λεπτομέρειες της επίθεσης του David Purdue δεν της αποκαλύφθηκαν ποτέ, η νοσοκόμα Madison είχε προηγουμένως την ατυχία να αντιμετωπίσει μια τραγωδία τέτοιας έντασης. Ήξερε πώς ήταν να σε ακρωτηριάζουν, ακόμα κι εκεί που δεν έβλεπε κανείς. Η μνήμη της δοκιμασίας δεν άφησε ποτέ τα θύματά της, ήξερε. Ίσως αυτός ήταν ο λόγος που ένιωθε τόση συμπάθεια για τον πλούσιο εξερευνητή σε προσωπικό επίπεδο.
  
  Έπιασε την ανάσα του και έκλεισε τα μάτια του καθώς εκείνη ξεφλούδιζε το πρώτο παχύ στρώμα γύψου. Έβγαλε έναν αρρωστημένο ήχο που έκανε τον Περντού να ανατριχιάσει, αλλά δεν ήταν ακόμη έτοιμος να ικανοποιήσει την περιέργειά του ανοίγοντας τα μάτια του. Εκείνη σταμάτησε. "Είναι εντάξει? Θέλετε να οδηγώ πιο αργά;"
  
  Έκανε ένα μορφασμό: "Όχι, όχι, απλώς βιάσου. Απλά κάντε το γρήγορα, αλλά δώστε μου χρόνο στο ενδιάμεσο για να πάρω ανάσα".
  
  Χωρίς να πει λέξη σε απάντηση, η αδελφή Μάντισον ξαφνικά έσκισε το επίδεσμο με ένα μόνο ρυμουλκό. Ο Περντού ούρλιαξε από αγωνία, πνιγμένος στο στιγμιαίο πέταγμα της ανάσας του.
  
  "Gee-zuss Charist!" ούρλιαξε με διάπλατα μάτια από σοκ. Το στήθος του ανύψωσε γρήγορα καθώς το μυαλό του επεξεργαζόταν την βασανιστική κόλαση σε μια εντοπισμένη περιοχή του δέρματος.
  
  "Συγγνώμη, κύριε Πέρντιου", ζήτησε ειλικρινά συγγνώμη. "Είπες ότι πρέπει απλώς να προχωρήσω και να το τελειώσω".
  
  "Ξέρω-τι-τι είπα", μουρμούρισε, ανακτώντας την ικανότητα να αναπνέει ελαφρά. Ποτέ δεν περίμενε ότι θα ήταν σαν βασανιστήριο ανάκρισης ή τράβηγμα νυχιών. "Εχεις δίκιο. Πραγματικά το είπα. Θεέ μου, παραλίγο να με σκοτώσει".
  
  Αλλά αυτό που δεν περίμενε ποτέ ο Περντού ήταν αυτό που θα έβλεπε όταν κοίταζε τις πληγές του.
  
  
  4
  Το φαινόμενο της νεκρής σχετικότητας
  
  
  Ο Σαμ προσπάθησε βιαστικά να ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου του ενώ η Νίνα σφύριζε άγρια δίπλα του. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησε ότι ήταν άχρηστο να ρωτήσει τον παλιό της σύντροφο για οτιδήποτε, ενώ εκείνος ήταν επικεντρωμένος σε σοβαρά πράγματα, γι' αυτό προτίμησε να πάρει μια ανάσα και να κρατήσει τη γλώσσα της. Η νύχτα ήταν παγωμένη για αυτή την εποχή του χρόνου, και τα πόδια του, νιώθοντας το κρύο του ανέμου, κουλουριάστηκαν κάτω από το φόρεμά του, και τα χέρια του ήταν επίσης μουδιασμένα. Από την κατεύθυνση της παμπ έξω από την εγκατάσταση, ακούστηκαν φωνές, παρόμοιες με τις κραυγές των κυνηγών, έτοιμοι να ορμήσουν στον απόηχο της αλεπούς.
  
  "Για όνομα του Θεού!" Ο Σαμ σφύριξε στο σκοτάδι καθώς η άκρη του κλειδιού συνέχιζε να χτυπά με νύχια την κλειδαριά, χωρίς να βρίσκει διέξοδο. Η Νίνα κοίταξε πίσω στις σκοτεινές φιγούρες. Δεν απομακρύνθηκαν από το κτίριο, αλλά έβλεπε τον καβγά.
  
  "Σαμ", ψιθύρισε λαχανιασμένη, "μπορώ να σε βοηθήσω;"
  
  "Θα έρθει? Έρχεται ήδη;" ρώτησε επειγόντως.
  
  Ακόμα μπερδεμένη από τη φυγή του Σαμ, απάντησε: "Ποιος; Πρέπει να ξέρω σε ποιον να προσέξω, αλλά μπορώ να σας πω ότι μέχρι στιγμής κανείς δεν μας ακολουθεί".
  
  "Τ-τ-αυτό... αυτό το φου-" τραυλίζει, "ο γαμημένος που μου επιτέθηκε".
  
  Τα μεγάλα σκοτεινά μάτια της σάρωσαν την περιοχή, αλλά παρόλα αυτά, όσο μπορούσε να δει η Νίνα, δεν υπήρχε κίνηση μεταξύ της μάχης στην παμπ και του ναυαγίου του Σαμ. Η πόρτα άνοιξε με τρίξιμο προτού η Νίνα προλάβει να καταλάβει ποιον εννοούσε ο Σαμ και ένιωσε το χέρι του να της αρπάζει από το χέρι. Την πέταξε στο αυτοκίνητο όσο πιο απαλά μπορούσε και την έσπρωξε πίσω της.
  
  "Θεέ, Σαμ! Η χειροκίνητη αλλαγή σας είναι κόλαση για τα πόδια μου! παραπονέθηκε καθώς αγκομαχούσε στη θέση του συνοδηγού. Κανονικά ο Σαμ θα είχε κάποια πλάκα για τη διπλή παρέα που είχε κάνει, αλλά δεν είχε χρόνο για χιούμορ αυτή τη στιγμή. Η Νίνα έτριψε τους γοφούς της, ακόμα αναρωτιόταν για ποιο πράγμα ήταν όλη η φασαρία όταν ο Σαμ ξεκίνησε το αυτοκίνητο. Η εκτέλεση του συνηθισμένου κλειδώματος της πόρτας ήρθε ακριβώς στην ώρα της, γιατί, όχι πριν, ένα δυνατό χτύπημα στο παράθυρο έκανε τη Νίνα να ουρλιάξει από φρίκη.
  
  "Θεέ μου!" ούρλιαξε βλέποντας έναν άντρα με μανδύα, με πιατάκια που εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά.
  
  "Γιός της σκύλας!" Ο Σαμ βούλιαξε καθώς άλλαζε πρώτα το μοχλό και επιτάχυνε το αυτοκίνητο.
  
  Ο άντρας έξω από την πόρτα της Νίνας της φώναζε με μανία, ρίχνοντας γρήγορα χτυπήματα στο παράθυρο. Καθώς ο Σαμ ετοιμαζόταν να επιταχύνει, ο χρόνος επιβραδύνθηκε για τη Νίνα. Κοίταξε προσεκτικά τον άντρα, του οποίου το πρόσωπο ήταν στριμωγμένο από ένταση, και τον αναγνώρισε αμέσως.
  
  "Παρθένα", μουρμούρισε έκπληκτη.
  
  Καθώς το αυτοκίνητο έβγαινε από το χώρο στάθμευσης του, ο άντρας τους φώναξε κάτι μέσα από τα κόκκινα φώτα, αλλά η Νίνα ήταν πολύ σοκαρισμένη για να προσέξει τι έλεγε. Με το στόμα ανοιχτό, περίμενε τη σωστή εξήγηση που θα μπορούσε να δώσει ο Σαμ, αλλά το μυαλό της ήταν μπερδεμένο. Τελευταία ώρα πέρασαν δύο κόκκινα φανάρια στον κεντρικό δρόμο του Glenrothes, κατευθυνόμενοι νότια προς το North Queensferry.
  
  "Αυτό που είπες?" Ο Σαμ ρώτησε τη Νίνα πότε τελικά βγήκαν στον κεντρικό δρόμο.
  
  "Κατά προσέγγιση?" ρώτησε, τόσο συγκλονισμένη από όλα αυτά που ξέχασε τα περισσότερα από αυτά για τα οποία μιλούσε. "Ω φίλε στην πόρτα; Αυτή είναι η καρίνα από την οποία τρέχετε;"
  
  "Ναι", απάντησε ο Σαμ. "Πώς τον λέγατε εκεί;"
  
  "Ω, Παναγία", είπε. "Τον παρακολούθησα στην παμπ ενώ ήσουν στο βάλτο και παρατήρησα ότι δεν πίνει αλκοόλ. Όλα τα ποτά του λοιπόν..."
  
  "Παρθένες", πρότεινε ο Σαμ. "Καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω." Το πρόσωπό του ήταν κοκκινισμένο και τα μάτια του ήταν ακόμα άγρια, αλλά παρακολουθούσε στενά τον ελικοειδή δρόμο στα φώτα μεγάλης σκάλας. "Πρέπει πραγματικά να αγοράσω ένα αυτοκίνητο με κεντρικό κλείδωμα."
  
  "Σκατά τον εαυτό σου", συμφώνησε, βάζοντας τα μαλλιά της σε ένα πλεκτό σκουφάκι. "Θα πίστευα ότι έχει γίνει ήδη προφανές σε εσάς, ειδικά στην επιχείρηση στην οποία είστε. Θα χρειαζόταν καλύτερη μεταφορά για να κυνηγούν και να κακοποιούν τον κώλο σου τόσο συχνά".
  
  "Μου αρέσει το αυτοκίνητό μου", μουρμούρισε.
  
  "Μοιάζει με λάθος, Σαμ, και είσαι αρκετά πλούσιος για να αντέχεις οικονομικά κάτι που ταιριάζει στις ανάγκες σου", είπε. "Σαν τανκ".
  
  "Σου είπε τίποτα;" τη ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Όχι, αλλά τον είδα να πηγαίνει στην τουαλέτα μετά από σένα. Απλώς δεν το σκέφτηκα. Γιατί; Σου είπε κάτι εκεί ή απλώς σου επιτέθηκε;" ρώτησε η Νίνα, άδραξε τη στιγμή για να χτενίσει τις μαύρες του κότσες πίσω από το αυτί του για να κρατήσει τα μαλλιά έξω από το πρόσωπό του. "Θεέ μου, μοιάζεις σαν να έχεις δει νεκρό συγγενή ή κάτι τέτοιο".
  
  Ο Σαμ την κοίταξε. "Γιατί το λες αυτό?"
  
  "Είναι ένας τέτοιος τρόπος να μιλάς", υπερασπίστηκε τον εαυτό της η Νίνα. "Εκτός κι αν ήταν ο αποθανών συγγενής σου".
  
  "Μην είσαι ανόητος", γέλασε ο Σαμ.
  
  Η Νίνα αντιλήφθηκε ότι ο σύντροφός της δεν ακολούθησε τους κανόνες του δρόμου, δεδομένου ότι είχε ένα εκατομμύριο γαλόνια καθαρού ουίσκι στις φλέβες του και ένα σφηνάκι σοκ για να το κάνει πιο πειστικό. Πέρασε απαλά το χέρι της από τα μαλλιά του στον ώμο του για να μην τον τρομάξει. "Δεν νομίζεις ότι είναι καλύτερα να οδηγώ;
  
  "Δεν ξέρεις το αυτοκίνητό μου. Έχει... κόλπα", διαμαρτυρήθηκε ο Σαμ.
  
  "Όχι περισσότερα από όσα έχεις, και μπορώ να σε πάρω μια χαρά", χαμογέλασε. "Ας το κάνουμε τώρα. Αν σε σταματήσουν οι μπάτσοι, θα είσαι μέχρι το λαιμό σου και δεν χρειαζόμαστε άλλη ξινή γεύση από αυτό το βράδυ, ακούς;"
  
  Η πειθώ της ήταν επιτυχής. Με έναν ήσυχο αναστεναγμό παράδοσης, έφυγε από το δρόμο και άλλαξε θέση με τη Νίνα. Ακόμα ταραγμένος από αυτό που είχε συμβεί, ο Σαμ χτένισε τον σκοτεινό δρόμο για να βρει σημάδια καταδίωξης, αλλά ανακουφίστηκε όταν διαπίστωσε ότι η απειλή είχε εξαφανιστεί. Παρόλο που ο Σαμ ήταν μεθυσμένος, δεν κοιμόταν αρκετά στο δρόμο για το σπίτι.
  
  "Ξέρεις, η καρδιά μου χτυπάει ακόμα", είπε στη Νίνα.
  
  "Ναι, και το δικό μου. Δεν έχεις ιδέα ποιος ήταν;" ρώτησε.
  
  "Έμοιαζε με κάποιον που ήξερα κάποτε, αλλά δεν μπορώ να πω ακριβώς ποιος", παραδέχτηκε ο Sam. Τα λόγια του ήταν τόσο μπερδεμένα όσο και τα συναισθήματα που τον κυρίευαν. Πέρασε τα δάχτυλά του μέσα από τα μαλλιά του και του χάιδεψε απαλά το πρόσωπό του πριν κοιτάξει πίσω στη Νίνα. "Νόμιζα ότι θα με σκότωνε. Δεν πέταξε ή κάτι τέτοιο, αλλά μουρμούρισε κάτι και με έσπρωξε, κι έτσι θύμωσα. Το κάθαρμα δεν μπήκε στον κόπο να πει ένα απλό "γεια" ή κάτι άλλο, οπότε το πήρα ως ώθηση για να τσακωθώ ή σκέφτηκα ότι μήπως προσπαθούσε να με χώσει στα χάλια, ξέρεις; "
  
  "Λογικό", συμφώνησε, παρακολουθώντας στενά τον δρόμο μπροστά και πίσω τους. "Τι μουρμούρισε άλλωστε; Μπορεί να σας δώσει μια ιδέα για το ποιος ήταν ή για ποιο σκοπό βρισκόταν εκεί".
  
  Ο Σαμ θυμήθηκε το ασαφές περιστατικό, αλλά τίποτα συγκεκριμένο δεν μου ήρθε στο μυαλό.
  
  "Δεν έχω ιδέα", απάντησε. "Και πάλι, είμαι έτη φωτός μακριά από οποιαδήποτε συναρπαστική σκέψη αυτή τη στιγμή. Ίσως το ουίσκι μου έπλυνε τη μνήμη ή κάτι τέτοιο, γιατί αυτό που θυμάμαι είναι σαν ζωγραφιά του Νταλί ζωντανά. Ακριβώς τα πάντα", ρέγισε και έκανε μια χειρονομία που έσταζε με τα χέρια του, "λείρωσαν και μπέρδεψαν με πάρα πολλά χρώματα".
  
  "Ακούγεται σαν τα περισσότερα γενέθλιά σου", παρατήρησε, προσπαθώντας να μη χαμογελάσει. "Μην ανησυχείς, αγάπη. Σύντομα θα μπορείτε να τα κοιμάστε όλα. Αύριο θα το θυμάσαι καλύτερα. Επιπλέον, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο Ρόουαν να σας πει λίγα περισσότερα για τον κακοποιό σας, αφού τον σερβίρει όλο το βράδυ".
  
  Το μεθυσμένο κεφάλι του Σαμ γύρισε για να την κοιτάξει κατάματα και έγειρε προς τη μία πλευρά με δυσπιστία. "Ο κακοποιός μου; Θεέ μου, είμαι σίγουρος ότι ήταν ευγενικός γιατί δεν θυμάμαι να με χτύπησε. Επίσης... ποιος είναι ο Ρόουαν;"
  
  Η Νίνα γούρλωσε τα μάτια της. "Θεέ μου, Σαμ, είσαι δημοσιογράφος. Θα υποθέσει κανείς ότι γνωρίζετε ότι ο όρος χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες για να αναφέρεται σε κάποιον που είναι ενοχλητικός ή ενοχλητικός. Δεν είναι τόσο δύσκολο ουσιαστικό όσο ένας βιαστής ή ένας βιαστής. Και ο Rowan είναι μπάρμαν στο Balmoral".
  
  "Ω", τραγούδησε ο Σαμ καθώς τα βλέφαρά του έπεφταν. "Ναι, τότε, ναι, αυτή η μουρμουρίζοντας μαμά με ταλαιπωρούσε. Σας λέω, δεν έχω νιώσει να με ενοχλούν εδώ και πολύ καιρό".
  
  "Εντάξει, εντάξει, κόψε τον σαρκασμό. Σταμάτα να είσαι ανόητος και μείνε ξύπνιος. Είμαστε σχεδόν στο σπίτι σας", της έδωσε οδηγίες καθώς περνούσαν με το αυτοκίνητο μέσα από το γήπεδο γκολφ Turnhouse.
  
  "Μένεις το βράδυ;" ρώτησε.
  
  "Ναι, αλλά θα πας κατευθείαν για ύπνο, αγόρι γενεθλίων", είπε αυστηρά.
  
  "Ξέρω ότι είμαστε. Και αν έρθεις μαζί μας, θα σου δείξουμε τι ζει στη Δημοκρατία του Ταρτάν", της ανακοίνωσε, χαμογελώντας της υπό το φως των περαστικών κίτρινων φώτων που καλύπτουν το δρόμο.
  
  Η Νίνα αναστέναξε και γούρλωσε τα μάτια της. "Μιλήστε για να δείτε τα φαντάσματα παλιών γνωστών", μουρμούρισε καθώς έστριβαν στον δρόμο όπου έμενε ο Σαμ. Δεν είπε τίποτα. Το ομιχλώδες μυαλό του Σαμ λειτούργησε στον αυτόματο πιλότο καθώς ταλαντευόταν σιωπηλά στις γωνίες του αυτοκινήτου, ενώ οι μακρινές σκέψεις συνέχιζαν να ωθούν από το μυαλό του το θολό πρόσωπο του ξένου στο ανδρικό δωμάτιο.
  
  Ο Σαμ δεν ήταν πολύ βαρύς όταν η Νίνα ακούμπησε το κεφάλι του στο παραγεμισμένο μαξιλάρι στην κρεβατοκάμαρά του. Ήταν μια ευπρόσδεκτη αλλαγή στις μακροχρόνιες διαμαρτυρίες του, αλλά ήξερε ότι το ξινό γεγονός της βραδιάς, μαζί με το ποτό του πικραμένου Ιρλανδού, επρόκειτο να επηρεάσουν τη συμπεριφορά της φίλης της. Ήταν εξαντλημένος, και όσο κουρασμένο κι αν ήταν το σώμα του, το μυαλό του πάλευε ενάντια στην ανάπαυση. Το έβλεπε στην κίνηση των ματιών του πίσω από τα κλειστά βλέφαρα.
  
  "Κοιμήσου καλά, αγόρι μου", ψιθύρισε εκείνη. Φιλώντας τον Σαμ στο μάγουλο, τράβηξε τα καλύμματα και έβαλε την άκρη της φλις κουβέρτας του κάτω από τον ώμο του. Αχνές λάμψεις φωτός φώτισαν τις μισοτραβηγμένες κουρτίνες καθώς η Νίνα έσβησε το φωτιστικό δίπλα στο κρεβάτι του Σαμ.
  
  Αφήνοντάς τον με ενθουσιασμό, πήρε το δρόμο της προς το σαλόνι, όπου η αγαπημένη του γάτα ήταν ξαπλωμένη στο τζάμι.
  
  "Γεια σου, Μπρούιτς", ψιθύρισε, νιώθοντας εντελώς άδεια. "Θέλεις να με ζεστάνεις απόψε;" Η γάτα δεν έκανε τίποτα άλλο από το να κοίταξε μέσα από τις σχισμές των βλεφάρων του για να μελετήσει τις προθέσεις της πριν κοιμηθεί ειρηνικά καθώς η βροντή κύλησε πάνω από το Εδιμβούργο. "Όχι", ανασήκωσε τους ώμους της. "Θα μπορούσα να δεχτώ την προσφορά του δασκάλου σου αν ήξερα ότι θα με σνομπάρεις. Εσείς γαμημένοι άντρες είστε όλοι ίδιοι".
  
  Η Νίνα σωριάστηκε στον καναπέ και άνοιξε την τηλεόραση, όχι τόσο για διασκέδαση όσο για παρέα. Αποσπάσματα των γεγονότων της νύχτας πέρασαν από το μυαλό της, αλλά ήταν πολύ κουρασμένη για να αναθεωρήσει πάρα πολλά από αυτά. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι ήταν ταραγμένη από τον ήχο που έβγαλε η παρθένα όταν χτύπησε το παράθυρο του αυτοκινήτου της πριν φύγει ο Σαμ. Ήταν σαν ένα χασμουρητό σε αργή κίνηση. έναν φρικτό, στοιχειωμένο ήχο που δεν μπορούσε να ξεχάσει.
  
  Κάτι της τράβηξε την προσοχή στην οθόνη. Ήταν ένα από τα πάρκα στη γενέτειρά της, το Όμπαν, στα βορειοδυτικά της Σκωτίας. Έξω, έπεσε βροχή για να ξεπλύνει τα γενέθλια του Sam Cleve και να προαναγγέλλει μια νέα μέρα.
  
  Δύο η ώρα το βράδυ.
  
  "Ω, είμαστε πάλι στις ειδήσεις", είπε, ανεβάζοντας την ένταση από τον ήχο της βροχής. "Αν και όχι πολύ συναρπαστικό". Δεν υπήρχε τίποτα σοβαρό στο ρεπορτάζ, εκτός από το ότι ο νεοεκλεγείς δήμαρχος του Ομπάν κατευθυνόταν σε ένα εθνικό συνέδριο υψηλής προτεραιότητας και μεγάλης αξιοπιστίας. "Εμπιστοσύνη, διάολε", γέλασε η Νίνα καθώς άναβε ένα Marlboro. "Απλά ένα όμορφο όνομα για ένα μυστικό πρωτόκολλο εξωφύλλου έκτακτης ανάγκης, ρε καθάρματα;" Με τον χαρακτηριστικό της κυνισμό, η Νίνα προσπάθησε να καταλάβει πώς ένας απλός δήμαρχος θα μπορούσε να θεωρηθεί αρκετά σημαντικός ώστε να προσκληθεί σε μια συνάντηση τόσο υψηλού επιπέδου. Ήταν περίεργο, αλλά τα αμμώδη μάτια της Νίνας δεν άντεχαν άλλο το μπλε φως της τηλεόρασης και αποκοιμήθηκε από τον ήχο της βροχής και την ασυνάρτητη, ξεθωριασμένη φλυαρία ενός ρεπόρτερ στο Channel 8.
  
  
  5
  Άλλη μια νοσοκόμα
  
  
  Στο πρωινό φως που διέσχιζε το παράθυρο του Πέρντιου, οι πληγές του έμοιαζαν πολύ λιγότερο τραγικές από την προηγούμενη μέρα, όταν η αδελφή Μάντισον τις είχε πλύνει. Έκρυψε το αρχικό του σοκ στη θέα των γαλάζιων σχισμών, αλλά δύσκολα μπορούσε να υποστηρίξει ότι η δουλειά των γιατρών στην κλινική του Σάλσμπερι ήταν κορυφαία. Λαμβάνοντας υπόψη την καταστροφική ζημιά που προκλήθηκε στο κάτω μέρος του σώματός του στα σπλάχνα της Χαμένης Πόλης, η διορθωτική επέμβαση είχε πάει περίφημα.
  
  "Φαίνεται καλύτερα από ό,τι νόμιζα", είπε στη νοσοκόμα καθώς αφαιρούσε τον επίδεσμο. "Από την άλλη, ίσως απλώς αναρρώνω καλά;"
  
  Η νοσοκόμα, μια νεαρή κυρία της οποίας ο τρόπος δίπλα στο κρεβάτι ήταν λίγο λιγότερο προσωπικός, του χαμογέλασε αβέβαια. Η Perdue συνειδητοποίησε ότι δεν συμμεριζόταν την αίσθηση του χιούμορ της Nurse Madison, αλλά τουλάχιστον ήταν φιλική. Έμοιαζε μάλλον άβολα γύρω του, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί. Όντας αυτός που ήταν, ο δισεκατομμυριούχος εξωστρεφής απλώς ρώτησε.
  
  "Είσαι αλλεργικός;" αστειεύτηκε.
  
  "Όχι, κύριε Πέρντιου;" απάντησε εκείνη προσεκτικά. "Για τι?"
  
  "Για μένα", χαμογέλασε.
  
  Για μια σύντομη στιγμή, η παλιά έκφραση του "κυνηγημένου ελαφιού" εμφανίστηκε στο πρόσωπό της, αλλά το χαμόγελό του σύντομα την απάλλαξε από τη σύγχυσή της. Του χαμογέλασε αμέσως . "Χμ, όχι, δεν είμαι έτσι. Με δοκίμασαν και διαπίστωσαν ότι είχα ανοσία σε σένα".
  
  "Χα!" αναφώνησε προσπαθώντας να αγνοήσει τη γνωστή αίσθηση καψίματος από την ένταση των βελονιών στο δέρμα του. "Φαίνεσαι απρόθυμος να μιλήσεις πολύ, οπότε σκέφτηκα ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος ιατρικός λόγος για αυτό".
  
  Η νοσοκόμα πήρε μια βαθιά, μεγάλη ανάσα πριν του απαντήσει. "Αυτό είναι ένα ιδιωτικό θέμα, κύριε Perdue. Παρακαλώ προσπαθήστε να μην λαμβάνετε υπόψη τον σκληρό επαγγελματισμό μου. Είναι ακριβώς ο τρόπος μου. Όλοι οι ασθενείς είναι αγαπητοί για μένα, αλλά προσπαθώ να μην κολλήσω προσωπικά μαζί τους".
  
  "Κακή εμπειρία?" ρώτησε.
  
  "Χοσπίς", απάντησε εκείνη. "Το να βλέπω τους ασθενείς να τελειώνουν αφού τους πλησίασα ήταν υπερβολικό για μένα".
  
  "Διάβολε, ελπίζω να μην εννοείς ότι κοντεύω να πεθάνω", μουρμούρισε με γουρλωμένα μάτια.
  
  "Όχι, φυσικά, δεν ήταν αυτό που είχα στο μυαλό μου", αρνήθηκε γρήγορα τον ισχυρισμό της. "Είμαι σίγουρος ότι πήγε στραβά. Μερικοί από εμάς δεν είμαστε πολύ κοινωνικοί άνθρωποι. Έγινα νοσοκόμα για να βοηθήσω τους ανθρώπους, όχι για να γίνω μέλος της οικογένειας, αν αυτό δεν είναι πολύ κακό για να το πω".
  
  Ο Perdue κατάλαβε. "Καταλαβαίνω. Ο κόσμος πιστεύει ότι επειδή είμαι πλούσιος, επιστημονική διασημότητα και άλλα παρόμοια, μου αρέσει να συμμετέχω σε οργανισμούς και να γνωρίζω σημαντικούς ανθρώπους". Κούνησε το κεφάλι του. "Όλο αυτό το διάστημα, θέλω απλώς να δουλέψω τις εφευρέσεις μου και να βρω σιωπηλούς προάγγελους από την ιστορία που βοηθούν στην αποσαφήνιση ορισμένων από τα επαναλαμβανόμενα φαινόμενα στις εποχές μας, ξέρεις; Ακριβώς επειδή είμαστε κάπου εκεί έξω, πετυχαίνοντας μεγάλες νίκες σε εκείνα τα εγκόσμια πράγματα που έχουν πραγματικά σημασία, οι άνθρωποι νομίζουν αυτόματα ότι το κάνουμε για τη δόξα".
  
  Έγνεψε καταφατικά, καθώς αφαιρούσε τον τελευταίο επίδεσμο που έκανε τον Περντύ να πάρει ανάσα. "Πολύ αλήθεια, κύριε".
  
  "Παρακαλώ πείτε με Ντέιβιντ", βόγκηξε καθώς το κρύο υγρό έγλειφε τη ραμμένη τομή στον δεξιό του τετρακέφαλο. Το χέρι του άρπαξε ενστικτωδώς το μπράτσο της, αλλά σταμάτησε την κίνησή της στον αέρα. "Θεέ μου, αυτό είναι ένα τρομερό συναίσθημα. Κρύο νερό σε νεκρή σάρκα, καταλαβαίνεις;"
  
  "Το ξέρω, θυμάμαι όταν έκανα εγχείρηση στροφικού πετάλου", συμπάσχει. "Μην ανησυχείς, έχουμε σχεδόν τελειώσει".
  
  Ένα γρήγορο χτύπημα στην πόρτα ανήγγειλε την επίσκεψη του γιατρού Πατέλ. Φαινόταν κουρασμένος, αλλά με ανεβασμένη διάθεση. "Καλημέρα, αστείοι άνθρωποι. Πώς τα πάμε όλοι σήμερα;"
  
  Η νοσοκόμα απλώς χαμογέλασε, συγκεντρωμένη στη δουλειά της. Ο Purdue έπρεπε να περιμένει να αναρρώσει η ανάσα του πριν μπορέσει να προσπαθήσει να απαντήσει, αλλά ο γιατρός συνέχισε να μελετά το διάγραμμα χωρίς δισταγμό. Ο ασθενής του μελέτησε το πρόσωπό του καθώς διάβαζε τα τελευταία αποτελέσματα, διαβάζοντας μια κενή γνώμη.
  
  "Τι συμβαίνει, γιατρέ; Ο Περντού συνοφρυώθηκε. "Νομίζω ότι οι πληγές μου φαίνονται καλύτερα τώρα, σωστά;"
  
  "Μην υπερεκτιμάς τα πάντα, Ντέιβιντ", γέλασε ο Δρ Πάτελ. "Είσαι εντάξει και όλα φαίνονται καλά. Απλώς έκανα μια μακρά ολονύκτια εγχείρηση που σχεδόν έβγαλε τα πάντα από μέσα μου".
  
  "Βγήκε ο ασθενής;" Ο Perdue αστειεύτηκε, ελπίζοντας ότι δεν ήταν πολύ αναίσθητος.
  
  Ο Δόκτωρ Πατέλ του έριξε ένα κοροϊδευτικό βλέμμα γεμάτο διασκέδαση. "Όχι, στην πραγματικότητα, πέθανε από μια επείγουσα ανάγκη να έχει βυζιά μεγαλύτερα από την ερωμένη του συζύγου της". Πριν προλάβει ο Περντού να το αντιμετωπίσει, ο γιατρός αναστέναξε. "Η σιλικόνη έχει διαρρεύσει στον ιστό επειδή μερικοί από τους ασθενείς μου", κοίταξε τον Περντού προειδοποιητικά, "δεν τηρούν τη θεραπεία παρακολούθησης και καταλήγουν να φθείρονται χειρότερα".
  
  "Λεπτό", είπε ο Περντού. "Αλλά δεν έκανα τίποτα που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη δουλειά σου".
  
  "Καλό άνθρωπο", είπε ο Δρ. Πατέλ. "Λοιπόν σήμερα θα ξεκινήσουμε τη θεραπεία με λέιζερ, απλώς για να χαλαρώσουμε πολύ από τον σκληρό ιστό γύρω από τις τομές και να αφαιρέσουμε την πίεση από τα νεύρα."
  
  Η νοσοκόμα έφυγε από το δωμάτιο για μια στιγμή για να επιτρέψει στον γιατρό να μιλήσει στον Περντού.
  
  "Χρησιμοποιούμε IR425", καυχήθηκε ο Δρ. Patel, και δικαίως. Ο Purdue ήταν ο εφευρέτης της στοιχειώδους τεχνικής και παρήγαγε την πρώτη σειρά οργάνων θεραπείας. Τώρα ήρθε η ώρα για τον δημιουργό να αξιοποιήσει τη δουλειά του και ο Purdue χάρηκε όταν είδε από πρώτο χέρι την αποτελεσματικότητά του. Ο γιατρός Πατέλ χαμογέλασε περήφανα. "Το τελευταίο πρωτότυπο ξεπέρασε τις προσδοκίες μας, David. Ίσως θα έπρεπε να χρησιμοποιήσετε τον εγκέφαλό σας για να προωθήσετε τη Βρετανία στη βιομηχανία ιατρικών συσκευών.
  
  Ο Perdue γέλασε. "Αν είχα το χρόνο, αγαπητέ μου φίλε, θα είχα δεχτεί την πρόκληση με αξιοπρέπεια. Δυστυχώς, υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα για να αποκαλυφθούν".
  
  Ο γιατρός Πατέλ ξαφνικά φάνηκε πιο σοβαρός και ανήσυχος. "Σαν δηλητηριώδεις βόες που δημιούργησαν οι Ναζί;"
  
  Ήθελε να εντυπωσιάσει με αυτή τη δήλωση και, αν κρίνουμε από την αντίδραση του Περντύ, τα κατάφερε. Ο σκληροτράχηλος ασθενής του χλόμιασε ελαφρά στη μνήμη του τερατώδους φιδιού που τον είχε μισοκαταπιεί πριν τον σώσει ο Σαμ Κλιβ. Ο Δρ. Πατέλ σταμάτησε για να αφήσει τον Περντού να αναπολήσει τις τρομερές αναμνήσεις, για να βεβαιωθεί ότι είχε ακόμη επίγνωση του πόσο τυχερός ήταν που μπορούσε να αναπνεύσει.
  
  "Μην θεωρείς τίποτα δεδομένο, μόνο αυτό θέλω να πω", συμβούλεψε απαλά ο γιατρός. "Κοίτα, καταλαβαίνω το ελεύθερο πνεύμα σου και αυτή την έμφυτη επιθυμία να εξερευνήσεις, Ντέιβιντ. Απλά προσπαθήστε να κρατήσετε τα πράγματα σε προοπτική. Δουλεύω μαζί σας και για εσάς εδώ και αρκετό καιρό και πρέπει να πω ότι η απερίσκεπτη επιδίωξή σας για περιπέτεια... ή γνώση... είναι αξιοθαύμαστη. Το μόνο που ζητάω είναι να προσέξεις τη θνητότητά σου. Ιδιοφυΐες σαν τη δική σου είναι αρκετά σπάνιες σε αυτόν τον κόσμο. Άνθρωποι σαν εσάς είναι οι πρωτοπόροι, οι πρόδρομοι της προόδου. Σε παρακαλώ μην πεθάνεις".
  
  Ο Perdue δεν μπορούσε παρά να χαμογελάσει σε αυτό. "Τα όπλα είναι εξίσου σημαντικά με τα εργαλεία που θεραπεύουν τη ζημιά, Χαρούν. Μπορεί να μην φαίνεται σε κάποιους στον ιατρικό κόσμο, αλλά δεν μπορούμε να πάμε άοπλοι ενάντια στον εχθρό".
  
  "Λοιπόν, αν δεν υπήρχαν όπλα στον κόσμο, δεν θα είχαμε ποτέ θανατηφόρους θανάτους, ούτε εχθρούς που θα προσπαθούσαν να μας σκοτώσουν", απάντησε κάπως αδιάφορα ο Δρ Πάτελ.
  
  "Αυτή η συζήτηση θα σταματήσει μέσα σε λίγα λεπτά, και το ξέρετε", υποσχέθηκε ο Purdue. "Χωρίς την καταστροφή και τον ακρωτηριασμό, δεν θα είχες δουλειά, γέρο κόκορα".
  
  "Οι γιατροί αναλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα λειτουργιών. όχι απλώς να επουλώνω πληγές και να βγάζω σφαίρες, Ντέιβιντ. Πάντα θα υπάρχουν τοκετοί, καρδιακές προσβολές, σκωληκοειδίτιδα και ούτω καθεξής, που θα μας επιτρέψουν να δουλέψουμε, ακόμη και χωρίς πολέμους και μυστικά οπλοστάσια στον κόσμο", απάντησε ο γιατρός, αλλά ο Perdue υποστήριξε το επιχείρημά του με μια απλή απάντηση. "Και πάντα θα υπάρχουν απειλές για τους αθώους, ακόμη και χωρίς πολέμους και μυστικά οπλοστάσια. Είναι καλύτερο να έχεις πολεμική ικανότητα σε περιόδους ειρήνης παρά να αντιμετωπίζεις την υποδούλωση και την εξαφάνιση λόγω της αρχοντιάς σου, Χαρούν".
  
  Ο γιατρός εξέπνευσε και έβαλε τα χέρια του στους γοφούς του. "Καταλαβαίνω, ναι. Έχει φτάσει σε αδιέξοδο".
  
  Ο Perdue δεν ήθελε να συνεχίσει σε αυτή τη σκοτεινή νότα ούτως ή άλλως, έτσι άλλαξε το θέμα με κάτι που ήθελε να ρωτήσει τον πλαστικό χειρουργό. "Πες μου, Χαρούν, τότε τι κάνει αυτή η νοσοκόμα;"
  
  "Τι εχεις στο μυαλο σου?" ρώτησε ο γιατρός Πατέλ, εξετάζοντας προσεκτικά τις ουλές του Περντού.
  
  "Νιώθει πολύ άβολα γύρω μου, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι απλώς μια εσωστρεφής", εξήγησε ο Περντού με περιέργεια. "Υπάρχουν περισσότερα στην αλληλεπίδρασή της".
  
  "Το ξέρω", μουρμούρισε ο Δόκτωρ Πατέλ καθώς σήκωνε το πόδι του Περντιού για να εξετάσει την αντίθετη πληγή που πέρασε πάνω από το γόνατο στο εσωτερικό της γάμπας. "Θεέ μου, αυτή είναι η χειρότερη συστολή από όλες. Ξέρεις, το φύτεψα για ώρες".
  
  "Πολύ καλά. Το έργο είναι καταπληκτικό. Τι σημαίνει λοιπόν "ξέρεις"; Είπε κάτι; ρώτησε τον γιατρό. "Ποιά είναι αυτή?"
  
  Ο γιατρός Πατέλ φαινόταν λίγο ενοχλημένος από τη συνεχή διακοπή. Ωστόσο, αποφάσισε να πει στον Purdue αυτό που ήθελε να μάθει, έστω και για να σταματήσει τον ερευνητή να συμπεριφέρεται σαν ερωτοχτυπημένος μαθητής που χρειάζεται παρηγοριά επειδή τον εγκατέλειψαν.
  
  "Η Λίλιθ Χερστ. Σε αγαπάει, Ντέιβιντ, αλλά όχι με τον τρόπο που σκέφτεσαι. Αυτά είναι όλα. Αλλά σας παρακαλώ, στο όνομα όλων όσων είναι ιερά, μην φλερτάρετε μια γυναίκα με τα μισά σας χρόνια, ακόμα κι αν είναι της μόδας", συμβούλεψε. "Στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο ωραίο όσο φαίνεται. Το βρίσκω μάλλον λυπηρό".
  
  "Ποτέ δεν είπα ότι θα την κυνηγήσω, παλιόπαιδο", αναπνέει ο Περντιού. "Οι τρόποι της ήταν απλώς ασυνήθιστοι για μένα".
  
  "Ήταν προφανώς πραγματική επιστήμονας, αλλά έμπλεξε με τον συνάδελφό της και κατέληξαν να παντρευτούν. Από ό,τι μου είπε η Νοσοκόμα Μάντισον, το ζευγάρι πάντα συγκρίνεται αστειευόμενος με τη Μαντάμ Κιουρί και τον σύζυγό της", εξήγησε ο Δρ Πατέλ.
  
  "Λοιπόν, τι σχέση έχει αυτό με εμένα;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Ο σύζυγός της αρρώστησε από σκλήρυνση κατά πλάκας τρία χρόνια μετά τον γάμο τους και η κατάστασή του επιδεινώθηκε γρήγορα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συνεχίσει τις σπουδές της. Έπρεπε να εγκαταλείψει το πρόγραμμά της και την έρευνά της για να περάσει περισσότερο χρόνο μαζί του μέχρι που πέθανε το 2015", είπε ο Δρ Πατέλ. "Και ήσουν πάντα η κύρια έμπνευση του συζύγου της, τόσο στην επιστήμη όσο και στην τεχνολογία. Ας πούμε απλώς ότι αυτό το άτομο ήταν μεγάλος οπαδός της δουλειάς σου και πάντα ήθελε να σε γνωρίσει".
  
  "Τότε γιατί δεν επικοινώνησαν μαζί μου για να τον συναντήσω; Θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω, έστω και μόνο για να φτιάξω τη διάθεση του άντρα", θρηνούσε ο Perdue.
  
  Τα σκοτεινά μάτια του Patel τρύπησαν τον Perdue καθώς απάντησε: "Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας, αλλά εκείνη τη στιγμή κυνηγούσατε κάποιο ελληνικό κειμήλιο. Ο Φίλιπ Χιρστ πέθανε λίγο πριν επιστρέψετε στον σύγχρονο κόσμο".
  
  "Θεέ μου, λυπάμαι πολύ που το ακούω αυτό", είπε ο Περντού. "Δεν είναι περίεργο που είναι λίγο ψυχρή απέναντί μου".
  
  Ο γιατρός μπορούσε να δει τον ειλικρινή οίκτο του ασθενούς του και κάποια ένδειξη ενοχής προς έναν ξένο που ίσως γνώριζε. του οποίου τη συμπεριφορά μπορούσε να βελτιώσει. Με τη σειρά του, ο Δρ. Πατέλ λυπήθηκε τον Περντού και αποφάσισε να διορθώσει το άγχος του με λόγια παρηγοριάς. "Δεν πειράζει, Ντέιβιντ. Ο Φίλιππος ήξερε ότι ήσουν πολυάσχολος άνθρωπος. Εξάλλου, δεν ήξερε καν ότι η γυναίκα του προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί σου. Δεν πειράζει, όλα είναι νερό κάτω από τη γέφυρα. Δεν μπορούσε να απογοητευτεί με όσα δεν ήξερε.
  
  Αυτό βοήθησε. Η Περντού έγνεψε καταφατικά, "Υποθέτω ότι έχεις δίκιο, παλιό κεφάλαιο. Ωστόσο, πρέπει να είμαι πιο προσιτός. Φοβάμαι ότι μετά από ένα ταξίδι στη Νέα Ζηλανδία θα είμαι λίγο έξω από το μυαλό μου, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά".
  
  "Ουάου", είπε ο Δρ Πάτελ, "Χαίρομαι που σε ακούω να το λες αυτό. Δεδομένης της επαγγελματικής σου επιτυχίας και της επιμονής σου, φοβήθηκα να προτείνω και οι δύο να πάρουν ένα τάιμ άουτ. Τώρα το έκανες για μένα. Σε παρακαλώ, Ντέιβιντ, πάρε λίγο χρόνο. Μπορεί να μην το πιστεύετε, αλλά κάτω από το αυστηρό εξωτερικό σας, εξακολουθείτε να έχετε ένα πολύ ανθρώπινο πνεύμα. Οι ανθρώπινες ψυχές τείνουν να ραγίζουν, να κουλουριάζονται ή ακόμα και να σπάνε αν έχουν τη σωστή εντύπωση του τρομερού. Η ψυχή σου χρειάζεται την ίδια ανάπαυση με τη σάρκα σου".
  
  "Το ξέρω", παραδέχτηκε ο Περντού. Ο γιατρός του δεν υποψιάστηκε καν ότι η επιμονή του Περντιού τον είχε ήδη βοηθήσει να κρύψει επιδέξια αυτό που τον στοίχειωνε. Πίσω από το χαμόγελο του δισεκατομμυριούχου κρυβόταν μια τρομερή ευθραυστότητα που εμφανιζόταν κάθε φορά που τον πήρε ο ύπνος.
  
  
  6
  Αποστάτης
  
  
  
  Συλλογή της Ακαδημίας Φυσικής, Μπριζ, Βέλγιο
  
  
  Στις 22:30 έκλεισε η συνάντηση των επιστημόνων.
  
  "Καληνύχτα, Kasper", αναφώνησε μια γυναίκα πρύτανης από το Ρότερνταμ που μας επισκέφτηκε για λογαριασμό του Ολλανδικού Πανεπιστημίου Allegiance. Έδειξε με το χέρι στον τρελό άντρα στον οποίο απευθύνθηκε πριν μπει στο ταξί. Εκείνος του έγνεψε μέτρια πίσω, ευγνώμων που δεν τον είχε πλησιάσει για τη διατριβή του -την Έκθεση Αϊνστάιν- την οποία είχε υποβάλει ένα μήνα νωρίτερα. Δεν ήταν άτομο που απολάμβανε την προσοχή, εκτός κι αν προερχόταν από αυτούς που μπορούσαν να τον διαφωτίσουν στον τομέα της ειδικότητάς του. Και ήταν, κατά γενική ομολογία, ελάχιστοι.
  
  Για κάποιο διάστημα ο Δρ. Kasper Jacobs ήταν επικεφαλής της Βελγικής Ένωσης για τη Φυσική Έρευνα, τον μυστικό κλάδο του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου στη Μπριζ. Το Ακαδημαϊκό Τμήμα υπό το Υπουργείο Επιστημών Πολιτικής συνεργάστηκε στενά με μια μυστική οργάνωση που είχε διεισδύσει στα πιο ισχυρά οικονομικά και ιατρικά ιδρύματα σε όλη την Ευρώπη και την Ασία. Η έρευνα και τα πειράματά τους χρηματοδοτήθηκαν από πολλά από τα κορυφαία ιδρύματα του κόσμου, ενώ τα ανώτερα μέλη του διοικητικού συμβουλίου απολάμβαναν απόλυτη ελευθερία δράσης και πολλά οφέλη που ξεπερνούσαν το εμπορικό είδος.
  
  Η προστασία ήταν πρωταρχικής σημασίας, όπως και η εμπιστοσύνη, μεταξύ των βασικών παραγόντων του Τάγματος και των πολιτικών και χρηματοδότων της Ευρώπης. Υπήρχαν αρκετοί κυβερνητικοί οργανισμοί και ιδιωτικά ιδρύματα αρκετά πλούσιοι για να συνεργαστούν με τους δόλιους, αλλά απέρριψαν την προσφορά μέλους. Έτσι, αυτές οι οργανώσεις αποτελούσαν δίκαια θηράματα στους κυνηγότοπους για το παγκόσμιο μονοπώλιο της επιστημονικής ανάπτυξης και της νομισματικής προσάρτησης.
  
  Έτσι, το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου διαιώνισε την αδυσώπητη επιδίωξη της παγκόσμιας κυριαρχίας. Ζητώντας τη βοήθεια και την πίστη όσων ήταν αρκετά άπληστοι να εγκαταλείψουν την εξουσία και την εντιμότητα στο όνομα της ιδιοτελούς επιβίωσης, εξασφάλισαν θέσεις σε δομές εξουσίας. Η διαφθορά ήταν αχαλίνωτη σε σημείο που ακόμη και οι έντιμοι σκοπευτές δεν συνειδητοποιούσαν ότι τροφοδοτούσαν πια ανέντιμες συμφωνίες.
  
  Από την άλλη, κάποιοι στραβοί σουτέρ ήθελαν πολύ να σουτάρουν ευθεία. Ο Κάσπερ πάτησε ένα κουμπί στη συσκευή του απομακρυσμένου κλειδώματος και άκουσε τον ήχο. Για μια στιγμή, τα μικρά φώτα του αυτοκινήτου του άναψαν, ωθώντας τον προς την ελευθερία. Αφού ασχολήθηκε με λαμπρούς εγκληματίες και ανυποψίαστους Geeks του κόσμου της επιστήμης, ο φυσικός ήθελε απεγνωσμένα να γυρίσει σπίτι και να ασχοληθεί με το πιο σημαντικό θέμα της βραδιάς.
  
  "Η απόδοσή σου ήταν υπέροχη όπως πάντα, Κάσπερ", άκουσε από δύο αυτοκίνητα στο πάρκινγκ. Σε προφανές ακουστικό, θα ήταν πολύ περίεργο να προσποιηθείς ότι αγνοείς μια δυνατή φωνή. Ο Κάσπερ αναστέναξε. Έπρεπε να είχε αντιδράσει, έτσι γύρισε με μια γεμάτη παρωδία εγκαρδιότητας και χαμογέλασε. Στενοχωρήθηκε όταν είδε ότι ήταν ο Κλίφτον Ταφτ, ο τρελά πλούσιος μεγιστάνας της υψηλής κοινωνίας του Σικάγο.
  
  "Ευχαριστώ, Κλιφ", απάντησε ευγενικά ο Κάσπερ. Ποτέ δεν πίστευε ότι θα έπρεπε να ασχοληθεί ξανά με τον Taft, μετά τον περιβόητο τερματισμό του συμβολαίου του Kasper στο πλαίσιο του έργου Unified Field του Taft. Έτσι, ήταν λίγο τρομερό να ξαναδούμε τον αλαζονικό επιχειρηματία αφού αποκάλεσε κατηγορηματικά τον Taft μπαμπουίνο με χρυσό δακτύλιο πριν πετάξει έξω από το εργαστήριο χημείας του Taft στην Ουάσιγκτον, DC πριν από δύο χρόνια.
  
  Ο Κάσπερ ήταν ένας ντροπαλός άντρας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν συνειδητοποίησε την αξία του. Ήταν αηδιασμένος από εκμεταλλευτές όπως ο μεγιστάνας, που χρησιμοποιούσαν τον πλούτο τους για να αγοράσουν geeks απελπισμένους για αναγνώριση κάτω από ένα πολλά υποσχόμενο σύνθημα, μόνο για να πάρει τα εύσημα για την ιδιοφυΐα τους. Όσο για τον Δρ Τζέικομπς, δεν υπήρχε τίποτα για ανθρώπους σαν τον Ταφτ να κάνουν στην επιστήμη ή την τεχνολογία παρά να χρησιμοποιήσουν αυτό που είχαν δημιουργήσει πραγματικοί επιστήμονες. Σύμφωνα με τον Kasper, ο Clifton Taft ήταν ένας πίθηκος με χρήματα, χωρίς δικό του ταλέντο.
  
  Ο Ταφτ του έσφιξε το χέρι και χαμογέλασε σαν στριμμένος ιερέας. "Είναι υπέροχο να βλέπεις ότι εξακολουθείς να προοδεύεις κάθε χρόνο. Έχω διαβάσει μερικές από τις τελευταίες υποθέσεις σας σχετικά με υπερδιάστατες πύλες και πιθανές εξισώσεις που θα μπορούσαν να αποδείξουν τη θεωρία μια για πάντα."
  
  "Ω, το έκανες;" ρώτησε ο Κάσπερ καθώς άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου του για να δείξει τη βιασύνη του. "Ξέρεις, το συγκέντρωσε η Ζέλντα Μπέσλερ, οπότε αν θέλεις λίγο από αυτό, θα πρέπει να την πείσεις να το μοιραστεί". Υπήρχε δικαιολογημένη πικρία στη φωνή του Κάσπερ. Η Ζέλντα Μπέσλερ ήταν η επικεφαλής φυσικός του κλάδου του Τάγματος της Μπριζ, και παρόλο που ήταν σχεδόν τόσο έξυπνη όσο ο Τζέικομπς, σπάνια κατάφερε να κάνει τη δική της έρευνα. Το παιχνίδι της ήταν να παραγκωνίσει άλλους επιστήμονες και να τους εκφοβίσει να πιστέψουν ότι το έργο ήταν δικό της, απλώς και μόνο επειδή είχε μεγαλύτερη επιρροή μεταξύ των μεγάλων βολών.
  
  "Άκουσα, αλλά σκέφτηκα ότι θα παλέψεις πιο σκληρά για να κρατήσεις τα δικαιώματα, φίλε", τράβηξε ο Κλιφ με την ενοχλητική προφορά του, φροντίζοντας να ακούγεται η συγκατάθεσή του σε όλους γύρω τους στο πάρκινγκ. "Ένας τρόπος να αφήσεις μια καταραμένη γυναίκα να πάρει την έρευνά σου. Θέλω να πω, Θεέ μου, πού είναι οι μπάλες σου;"
  
  Ο Κάσπερ είδε τους άλλους να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον ή να σπινάρουν ο ένας τον άλλον καθώς όλοι πήγαιναν προς τα αυτοκίνητά τους, τις λιμουζίνες και τα ταξί τους. Φανταζόταν να αφήσει τον εγκέφαλό του στην άκρη για μια στιγμή και να χρησιμοποιήσει το σώμα του για να σκοτώσει τη ζωή από το Taft και να βγάλει τα τεράστια δόντια του. "Οι μπάλες μου είναι σε τέλεια κατάσταση, Κλιφ", απάντησε ήρεμα. "Κάποιες έρευνες απαιτούν πραγματική επιστημονική ευφυΐα για να εφαρμοστούν. Η ανάγνωση φανταχτερών φράσεων και η εγγραφή σταθερών σε σειρά με μεταβλητές δεν αρκεί για να μετατρέψει τη θεωρία σε πράξη. Αλλά είμαι σίγουρος ότι μια τόσο δυνατή επιστήμονας όσο η Ζέλντα Μπέσλερ το γνωρίζει αυτό".
  
  Ο Κάσπερ απολάμβανε ένα συναίσθημα που δεν γνώριζε. Προφανώς, αυτό ονομαζόταν gloating, και σπάνια κατάφερε να κλωτσήσει τις περιβόητες μπάλες ενός νταή, όπως είχε μόλις κάνει. Έριξε μια ματιά στο ρολόι του, απολαμβάνοντας τα έκπληκτα βλέμματα που έριξε στον ηλίθιο μεγιστάνα, και ζήτησε συγγνώμη με τον ίδιο σίγουρο τόνο. "Τώρα, αν με συγχωρείς, Κλίφτον, έχω ραντεβού".
  
  Φυσικά είπε ψέματα μέσα από τα δόντια του. Από την άλλη, δεν διευκρίνισε με ποιον ή καν με ποιον είχε ραντεβού.
  
  
  * * *
  
  
  Αφού τον είπε ο καυχησιάρης τράνταγμα με τα άσχημα μαλλιά, ο Κάσπερ οδήγησε στον ανώμαλο δρόμο του ανατολικού πάρκινγκ. Ήθελε απλώς να αποφύγει τη σειρά των πολυτελών λιμουζινών και των Bentley που φεύγουν από την αίθουσα, αλλά μετά την επιτυχημένη γραμμή του πριν τον αποχαιρετισμό στον Taft, σίγουρα φαινόταν επίσης αλαζονικό. Ο Δρ Κάσπερ Τζέικομπς ήταν ένας ώριμος και καινοτόμος φυσικός, μεταξύ άλλων ρόλων, αλλά ήταν πάντα πολύ ταπεινός στο έργο και την αφοσίωσή του.
  
  Το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου τον είχε σε μεγάλη εκτίμηση. Με τα χρόνια που εργάζονταν στα ειδικά έργα τους, συνειδητοποίησε ότι τα μέλη της οργάνωσης ήταν πάντα έτοιμα να προσφέρουν μια χάρη και να καλυφθούν. Η αφοσίωσή τους, όπως και του ίδιου του Τάγματος, ήταν απαράμιλλη. είναι κάτι που πάντα θαύμαζε ο Κάσπερ Τζέικομπς. Όταν ήπιε και άρχισε να φιλοσοφεί, το σκέφτηκε πολύ και κατέληξε σε ένα συμπέρασμα. Αν μόνο οι άνθρωποι μπορούσαν να νοιάζονται τόσο πολύ για τους κοινούς στόχους των σχολείων τους, των συστημάτων πρόνοιας και των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης, ο κόσμος θα ευημερούσε.
  
  Βρήκε διασκεδαστικό το γεγονός ότι μια ομάδα Ναζί ιδεολόγων θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο ευπρέπειας και προόδου στο κοινωνικό παράδειγμα αυτές τις μέρες. Με την κατάσταση της παγκόσμιας παραπληροφόρησης και της προπαγάνδας ευπρέπειας που υποδούλωσε την ηθική και εμπόδιζε την ατομική σκέψη, ο Τζέικομπς ήταν ξεκάθαρος.
  
  Τα φώτα του αυτοκινητόδρομου που τρεμοπαίζουν στο χρόνο στο παρμπρίζ του βύθισαν τις σκέψεις του στα δόγματα της επανάστασης. Σύμφωνα με τον Kasper, το Τάγμα θα είχε πετύχει εύκολα την ανατροπή καθεστώτων μόνο αν οι άμαχοι δεν έβλεπαν τους αντιπροσώπους ως αντικείμενα εξουσίας, ρίχνοντας τη μοίρα τους στην άβυσσο των ψεύτων, των τσαρλατάνων και των καπιταλιστικών τεράτων. Μονάρχες, πρόεδροι και πρωθυπουργοί κρατούσαν τη μοίρα των ανθρώπων στα χέρια τους, ενώ κάτι τέτοιο θα έπρεπε να είναι βδέλυγμα, πίστευε ο Κάσπερ. Δυστυχώς, δεν υπήρχε άλλος τρόπος επιτυχούς διακυβέρνησης από το να εξαπατήσει κανείς και να σκορπίσει φόβο στους δικούς του ανθρώπους. Εξέφρασε τη λύπη του που οι άνθρωποι του κόσμου δεν θα ήταν ποτέ ελεύθεροι. Ότι ακόμη και η σκέψη για εναλλακτικές λύσεις στη μοναδική οντότητα που κυριαρχεί στον κόσμο έγινε γελοίο.
  
  Κλείνοντας το κανάλι Γάνδης-Μπριζ, λίγο μετά πέρασε το νεκροταφείο του Άσεμπρουκ, όπου ήταν θαμμένοι και οι δύο γονείς του. Στο ραδιόφωνο, μια γυναίκα τηλεπαρουσιάστρια ανακοίνωσε ότι ήταν ήδη 11 μ.μ. και ο Κάσπερ ένιωσε μια ανακούφιση που δεν είχε νιώσει εδώ και πολύ καιρό. Παρομοίασε το συναίσθημα με τη χαρά του να ξυπνάς αργά για το σχολείο και να συνειδητοποιείς ότι ήταν Σάββατο - και ήταν.
  
  "Δόξα τω Θεώ, μπορώ να κοιμηθώ λίγο αργότερα αύριο", χαμογέλασε.
  
  Η ζωή ήταν ταραχώδης από τότε που ανέλαβε ένα νέο έργο με επικεφαλής αυτόν τον ακαδημαϊκό ισοδύναμο ενός κούκου, τη Δρ Ζέλντα Μπέσλερ. Ήταν υπεύθυνη ενός άκρως απόρρητου προγράμματος για το οποίο γνώριζαν μόνο λίγα μέλη του Τάγματος, εκτός από τον συγγραφέα των αρχικών τύπων, τον ίδιο τον Δρ Κάσπερ Τζέικομπς.
  
  Ως ειρηνιστής ιδιοφυΐα, πάντα παραμεριζόταν ότι έπαιρνε τα εύσημα για το έργο του υπό το πρόσχημα της συνεργασίας και της ομαδικής εργασίας "για το καλό της Τάξης", όπως το έθεσε. Αλλά πρόσφατα έχει αρχίσει να αγανακτεί όλο και περισσότερο τους συναδέλφους του επειδή αποκλείστηκαν από τις τάξεις τους, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι απτές θεωρίες που πρότεινε θα άξιζαν πολλά χρήματα σε οποιοδήποτε άλλο ίδρυμα. Χρήματα που θα μπορούσε να έχει στη διάθεσή του. Αντίθετα, έπρεπε να συμβιβαστεί μόνο με ένα κλάσμα του κόστους, ενώ τα κατοικίδια του Τάγματος, που πρόσφεραν τα υψηλότερα ποσοστά, ευνοήθηκαν στο τμήμα μισθών. Και όλοι έζησαν άνετα με τις υποθέσεις του και τον κόπο του.
  
  Όταν σταμάτησε μπροστά από το διαμέρισμά του σε ένα κλειστό συγκρότημα σε ένα αδιέξοδο, ο Κάσπερ ένιωσε άρρωστος. Για τόσο καιρό είχε αποφύγει την εσωτερική αντιπάθεια στο όνομα της έρευνάς του, αλλά η σημερινή γνωριμία με τον Taft έχει αυξήσει ξανά την εχθρότητα. Ήταν ένα τόσο δυσάρεστο θέμα που αμαύρωσε το μυαλό του, αλλά αρνιόταν να το καταπιέζουν όλη την ώρα.
  
  Ανέβηκε τις σκάλες σε μια πλατφόρμα από πλάκες γρανίτη που οδηγούσαν στην εξώπορτα του ιδιωτικού του διαμερίσματος. Ένα φως ήταν αναμμένο στο κεντρικό σπίτι , αλλά κινούνταν πάντα ήσυχα για να μην ενοχλεί τον ιδιοκτήτη. Σε σύγκριση με τους συνομηλίκους του, ο Casper Jacobs έζησε μια εξαιρετικά μοναχική και σεμνή ζωή. Με εξαίρεση αυτούς που του έκλεψαν τη δουλειά και έβγαζαν κέρδη, οι λιγότερο παρεμβατικοί συνεργάτες του έβγαζαν επίσης αρκετά καλά χρήματα. Με μέτρια πρότυπα, ο Δρ Τζέικομπς ήταν άνετος, αλλά σε καμία περίπτωση πλούσιος.
  
  Η πόρτα άνοιξε τρίξιμο και η μυρωδιά της κανέλας χτύπησε τα ρουθούνια του, σταματώντας τον στα μισά του δρόμου στο σκοτάδι. Ο Κάσπερ χαμογέλασε και άναψε το φως, επιβεβαιώνοντας τη μυστική παράδοση από τη μητέρα του σπιτονοικοκύρη του.
  
  "Κάρεν, με χαλάς τρομερά", είπε στην άδεια κουζίνα, κατευθυνόμενος κατευθείαν προς ένα ταψί γεμάτο σταφιδόψυχα. Άρπαξε γρήγορα δύο μαλακά ψωμιά και τα έριξε στο στόμα του όσο πιο γρήγορα μπορούσε να μασήσει. Κάθισε στον υπολογιστή και συνδέθηκε, καταπίνοντας φέτες νόστιμο σταφιδόψωμο.
  
  Ο Kasper έλεγξε το email του προτού προχωρήσει στην περιήγηση των τελευταίων ειδήσεων στο Nerd Porn, έναν υπόγειο επιστημονικό ιστότοπο στον οποίο ήταν μέλος. Ξαφνικά, ο Kasper ένιωσε καλύτερα μετά από ένα άθλιο βράδυ, όταν είδε ένα γνωστό λογότυπο που χρησιμοποιεί σύμβολα από χημικές εξισώσεις για να δημιουργήσει το όνομα ενός ιστότοπου.
  
  Κάτι τράβηξε την προσοχή του στην καρτέλα Πρόσφατα. Έσκυψε μπροστά για να βεβαιωθεί ότι διάβαζε σωστά. "Γαμημένο τράνταγμα", ψιθύρισε, κοιτάζοντας μια φωτογραφία του David Perdue με θέμα:
  
  "Ο Dave Perdue βρήκε το τρομερό φίδι!"
  
  "Γαμημένο ηλίθιο", ανάπνευσε ο Κάσπερ. "Αν κάνει πράξη αυτή την εξίσωση, είμαστε όλοι τσακισμένοι".
  
  
  7
  Την επόμενη μέρα
  
  
  Όταν ο Σαμ ξύπνησε, ευχήθηκε να είχε καθόλου μυαλό. Συνηθισμένος στο hangover, ήξερε τις συνέπειες του ποτού στα γενέθλιά του , αλλά ήταν ένα ιδιαίτερο είδος κόλασης που σίγησε μέσα στο κρανίο του. Βγήκε παραπατώντας στο διάδρομο, κάθε βήμα αντηχούσε στις κόγχες των ματιών του από μέσα.
  
  "Θεέ μου, σκότωσε με", μουρμούρισε καθώς σκούπιζε οδυνηρά τα μάτια του φορώντας μόνο ένα μπουρνούζι. Κάτω από τα πέλματα του, το πάτωμα ήταν σαν παγοδρόμιο χόκεϊ, ενώ μια κρύα ριπή ανέμου κάτω από την πόρτα του προειδοποιούσε για μια άλλη κρύα μέρα στην άλλη πλευρά. Η τηλεόραση ήταν ακόμα ανοιχτή, αλλά η Νίνα είχε φύγει και η γάτα του, ο Μπρούιχλαντιχ, διάλεξε αυτή την αμήχανη στιγμή να αρχίσει να γκρινιάζει για φαγητό.
  
  "Διάολε, κεφάλι μου", παραπονέθηκε ο Σαμ κρατώντας το μέτωπό του. Μπήκε στην κουζίνα για δυνατό μαύρο καφέ και δύο σφηνάκια Anadin, όπως συνηθιζόταν εκείνες τις μέρες που ήταν σκληρός εφημεριδοπώλης. Το γεγονός ότι ήταν Σαββατοκύριακο δεν είχε σημασία για τον Σαμ. Είτε πρόκειται για δουλειά ερευνητή ρεπόρτερ, δουλειά συγγραφέα ή εκδρομές με τον Dave Purdue, ο Sam δεν είχε ποτέ άδεια, διακοπές ή μέρα. Κάθε μέρα του ήταν σαν την προηγούμενη και μετρούσε τις μέρες του με προθεσμίες και δεσμεύσεις στο ημερολόγιό του.
  
  Ικανοποιώντας τη μεγάλη γάτα τζίντζερ με ένα κουτάκι κουάκερ ψαριού, ο Σαμ προσπάθησε να μην πνιγεί. Η απαίσια μυρωδιά του νεκρού ψαριού δεν ήταν η καλύτερη μυρωδιά για να υποφέρει, δεδομένης της κατάστασής του. Μεγάλωσε γρήγορα την αγωνία του με ζεστό καφέ στο σαλόνι. Η Νίνα άφησε ένα σημείωμα:
  
  
  Ελπίζω να έχετε στοματικό διάλυμα και γερό στομάχι. Σας έδειξα κάτι ενδιαφέρον για το τρένο φάντασμα στις παγκόσμιες ειδήσεις σήμερα το πρωί. Πολύ καλό για να χάσετε. Πρέπει να επιστρέψω στο Oban για μια διάλεξη στο κολέγιο. Ελπίζω να ξεπεράσετε την ιρλανδική γρίπη σήμερα το πρωί. Καλή τύχη!
  
  - Νίνα
  
  
  "Χα χα, πολύ αστείο", βόγκηξε καθώς έπλενε τα κέικ της Anadina με μια μπουκιά καφέ. Ικανοποιημένος ο Μπρούιτς εμφανίστηκε στην κουζίνα. Πήρε τη θέση του σε μια άδεια καρέκλα και χαρούμενος άρχισε να τακτοποιεί τον εαυτό του. Ο Σαμ αγανακτούσε για την αδιάφορη ευτυχία της γάτας του, για να μην αναφέρουμε την παντελή έλλειψη ταλαιπωρίας που απολάμβανε ο Μπρούιτς. "Ω, κάντε πίσω", είπε ο Σαμ.
  
  Ήταν περίεργος για την καταχώριση ειδήσεων της Νίνας, αλλά δεν πίστευε ότι η προειδοποίηση για το στομάχι της ήταν ευπρόσδεκτη. Όχι με αυτό το hangover. Σε μια γρήγορη διελκυστίνδα, η περιέργειά του νίκησε την ασθένειά του και άνοιξε την κασέτα στην οποία αναφέρθηκε. Έξω, ο αέρας έφερε περισσότερη βροχή, οπότε ο Σαμ έπρεπε να αυξήσει την ένταση στην τηλεόραση.
  
  Σε απόσπασμα, ο δημοσιογράφος αναφέρθηκε στον μυστηριώδη θάνατο δύο νεαρών στην πόλη Molodechno, κοντά στο Μινσκ, στη Λευκορωσία. Μια γυναίκα ντυμένη με ένα χοντρό παλτό στεκόταν σε μια ερειπωμένη πλατφόρμα που έμοιαζε με παλιό σιδηροδρομικό σταθμό. Ειδοποίησε τους θεατές για τις γραφικές σκηνές πριν η κάμερα μεταβεί στα λερωμένα υπολείμματα στις παλιές σκουριασμένες ράγες.
  
  "Τι στο διάολο;" Ο Σαμ μίλησε μέσα από τα χείλη του, συνοφρυωμένος καθώς προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε συμβεί.
  
  "Οι νέοι φαίνεται να έχουν διασχίσει τις σιδηροδρομικές γραμμές εδώ", ο δημοσιογράφος έδειξε ένα κόκκινο χάος καλυμμένο με πλαστικό ακριβώς κάτω από την άκρη της πλατφόρμας. "Σύμφωνα με τη δήλωση του μοναδικού επιζώντος συμμετέχοντος, η ταυτότητα του οποίου οι αρχές εξακολουθούν να κρύβουν, δύο φίλοι του χτυπήθηκαν... σε ένα τρένο φάντασμα".
  
  "Θα το πίστευα", μουρμούρισε ο Σαμ, πιάνοντας ένα σακουλάκι με πατατάκια που η Νίνα ξέχασε να τελειώσει το φαγητό. Δεν πίστευε πολύ στη δεισιδαιμονία και στα φαντάσματα, αλλά αυτό που τον ώθησε να υιοθετήσει μια τέτοια στροφή στη φράση ήταν ότι τα μονοπάτια ήταν σαφώς ανεφάρμοστα. Αγνοώντας την προφανή καταστροφή και την τραγωδία, όπως του είχαν μάθει να κάνει, ο Sam παρατήρησε ότι έλειπαν τμήματα της πίστας. Άλλα πλάνα κάμερας έδειξαν σοβαρή διάβρωση των σιδηροτροχιών που θα καθιστούσε αδύνατο να κινηθεί οποιοδήποτε τρένο πάνω τους.
  
  Ο Σαμ σταμάτησε το καρέ για να ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά στο φόντο. Εκτός από την εντατική ανάπτυξη φυλλώματος και θάμνων στις ράγες, σημάδια καύσης εντοπίστηκαν στην επιφάνεια του πτυσσόμενου τοίχου που γειτνίαζε με τη σιδηροδρομική γραμμή. Φαινόταν φρέσκο, αλλά δεν μπορούσε να είναι σίγουρος. Όχι πολύ καλά γνώστης της επιστήμης ή της φυσικής, ο Sam ένιωθε εντερικά ότι το μαύρο σημάδι εγκαύματος είχε αφεθεί από κάτι που χρησιμοποιούσε έντονη θερμότητα για να δημιουργήσει τη δύναμη να μετατρέψει δύο ανθρώπους σε χυλό.
  
  Ο Σαμ έκανε κύλιση στην αναφορά αρκετές φορές, εξετάζοντας κάθε πιθανότητα. Αυτό συγκλόνισε τον εγκέφαλό του σε τέτοιο βαθμό που ξέχασε την τρομερή ημικρανία που τον είχαν ευλογήσει οι θεοί του αλκοόλ. Στην πραγματικότητα, είχε συνηθίσει να αντιμετωπίζει έντονους πονοκεφάλους ενώ εργαζόταν σε περίπλοκα εγκλήματα και παρόμοια μυστήρια, έτσι επέλεξε να πιστεύει ότι το hangover του ήταν απλώς το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς του εγκεφάλου που προσπαθούσε να ξεδιαλύνει τις συνθήκες και τους λόγους αυτού του συναρπαστικού περιστατικού.
  
  "Perdue, ελπίζω να σηκωθείς και να γίνεις καλά, φίλε μου", χαμογέλασε ο Sam καθώς έκανε ζουμ στον λεκέ, ο οποίος απανθρακώθηκε στον μισό τοίχο σε μαύρο ματ φινίρισμα. "Επειδή έχω κάτι για σένα, φίλε".
  
  Ο Perdue θα ήταν το τέλειο άτομο για να ρωτήσει κάτι τέτοιο, αλλά ο Sam ορκίστηκε να μην ενοχλήσει τη ιδιοφυΐα του δισεκατομμυριούχου μέχρι να αναρρώσει πλήρως από τις χειρουργικές επεμβάσεις του και να νιώσει έτοιμος να κοινωνικοποιηθεί ξανά. Από την άλλη πλευρά, ο Σαμ θεώρησε σκόπιμο να επισκεφθεί τον Περντού για να δει πώς τα πήγαινε. Βρίσκεται στην εντατική στο Wellington και σε άλλα δύο νοσοκομεία από τότε που επέστρεψε στη Σκωτία δύο εβδομάδες αργότερα.
  
  Ήρθε η ώρα για τον Sam να πάει να πει ένα γεια, ακόμα και μόνο για να φτιάξει το κέφι του Perdue. Το να μείνει ξαφνικά κλινήρης για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ένας τόσο δραστήριος άνθρωπος πρέπει να ήταν κάπως καταθλιπτικό. Ο Perdue ήταν το πιο δραστήριο μυαλό και σώμα που είχε συναντήσει ποτέ ο Sam και δεν μπορούσε να φανταστεί την απογοήτευση ενός δισεκατομμυριούχου που έπρεπε να περνάει κάθε μέρα στα νοσοκομεία κάνοντας παραγγελίες και κλείνεται.
  
  
  * * *
  
  
  Ο Sam επικοινώνησε με την Jane, την προσωπική βοηθό του Purdue, για τη διεύθυνση της ιδιωτικής κλινικής όπου διέμενε. Έγραψε βιαστικά οδηγίες σε ένα λευκό Edinburgh Post που μόλις είχε αγοράσει πριν το ταξίδι και την ευχαρίστησε για τη βοήθειά της. Ο Σαμ απέφυγε τη βροχή που έπεφτε μέσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου του και μόνο τότε άρχισε να αναρωτιέται πώς η Νίνα έφτασε στο σπίτι.
  
  Μια γρήγορη κλήση θα ήταν αρκετή, σκέφτηκε ο Σαμ, και κάλεσε τη Νίνα. Η κλήση επαναλαμβανόταν συνεχώς χωρίς απάντηση, έτσι προσπάθησε να στείλει ένα μήνυμα, ελπίζοντας ότι θα απαντούσε μόλις άνοιγε το τηλέφωνό της. Ενώ έπινε καφέ για να πάει από ένα εστιατόριο στην άκρη του δρόμου, ο Sam παρατήρησε κάτι ασυνήθιστο στην πρώτη σελίδα της Post. Δεν ήταν τίτλος, αλλά ένας τίτλος χωμένος στην κάτω γωνία με μικρά γράμματα που ήταν αρκετός για να πάρει την πρώτη σελίδα χωρίς να είναι πολύ επιβλητικός.
  
  Παγκόσμια Σύνοδος Κορυφής σε άγνωστη τοποθεσία;
  
  Το άρθρο δεν παρείχε πολλές λεπτομέρειες, αλλά έθεσε το ζήτημα μιας αιφνίδιας διευθέτησης από τα δημοτικά συμβούλια της Σκωτίας και τους εκπροσώπους τους να παρευρεθούν σε μια συνάντηση σε άγνωστη τοποθεσία. Στον Σαμ δεν φαινόταν και πολύ, εκτός από το γεγονός ότι ο νέος δήμαρχος του Ομπάν ήταν ο Χον. Ο Lance McFadden έχει επίσης αναφερθεί ως εκπρόσωπος.
  
  "Γροθιά λίγο πάνω από το βάρος σου, Μακ Φάντεν;" Ο Σαμ πείραζε κάτω από την ανάσα του καθώς έπινε το υπόλοιπο κρύο ποτό του. "Πρέπει να είσαι τόσο σημαντικός. Αν θέλεις", γέλασε, πετώντας την εφημερίδα στην άκρη.
  
  Γνώριζε τον ΜακΦάντεν από την αδυσώπητη εκστρατεία του τους τελευταίους μήνες. Σύμφωνα με τους περισσότερους ανθρώπους στο Όμπαν, ο Μακ Φάντεν ήταν ένας φασίστας που μεταμφιέστηκε σε φιλελεύθερο μοντέρνο κυβερνήτη - ένα είδος "δημάρχου του λαού", αν θέλετε. Η Nina τον αποκάλεσε νταή και ο Perdue τον γνώριζε από μια κοινή επιχείρηση στην Ουάσιγκτον, κάπου το 1996, όταν συνεργάστηκαν σε ένα αποτυχημένο πείραμα ενδοδιάστατου μετασχηματισμού και τη θεωρία της επιτάχυνσης των θεμελιωδών σωματιδίων. Ούτε ο Perdue ούτε η Nina περίμεναν ποτέ ότι αυτό το αλαζονικό κάθαρμα θα κέρδιζε τις δημαρχιακές εκλογές, αλλά τελικά όλοι ήξεραν ότι ήταν επειδή είχε περισσότερα χρήματα από τον υποψήφιό του.
  
  Η Νίνα ανέφερε ότι αναρωτήθηκε από πού προήλθε αυτό το μεγάλο ποσό, αφού ο ΜακΦάντεν δεν ήταν ποτέ πλούσιος. Γιατί, πριν από λίγο καιρό προσέγγισε τον ίδιο τον Purdue για οικονομική βοήθεια, αλλά φυσικά ο Perdue τον απέρριψε. Πρέπει να βρήκε κάποιους χαζούς που δεν μπορούσαν να τον δουν καλά για να υποστηρίξουν την εκστρατεία του, διαφορετικά δεν θα είχε φτάσει ποτέ σε αυτή την ευχάριστη, ασυνήθιστη πόλη.
  
  Στο τέλος της τελευταίας πρότασης, ο Sam σημείωσε ότι το άρθρο γράφτηκε από τον Aidan Glaston, ανώτερο δημοσιογράφο στο πολιτικό γραφείο.
  
  "Δεν υπάρχει περίπτωση, γέρο σκυλί", γέλασε ο Σαμ. "Ακόμα δημοσιεύεις όλα αυτά τα σκατά μετά από τόσα χρόνια, φίλε;" Ο Sam θυμήθηκε ότι είχε δουλέψει σε δύο εκθέσεις με τον Aidan χρόνια πριν από τη μοιραία πρώτη αποστολή του Purdue που τον απομάκρυνε από τη δημοσιογραφία των εφημερίδων. Ήταν έκπληκτος που ένας πενήντα και κάτι δημοσιογράφος δεν είχε αποσυρθεί ακόμα σε κάτι πιο άξιο, ίσως σε πολιτικό σύμβουλο σε μια τηλεοπτική εκπομπή ή κάτι τέτοιο.
  
  Υπήρχε ένα μήνυμα στο τηλέφωνο του Σαμ.
  
  "Νίνα!" αναφώνησε και άρπαξε την παλιά του Nokia για να διαβάσει το μήνυμά της. Τα μάτια του μελέτησαν το όνομα στην οθόνη. "Όχι η Νίνα".
  
  Στην πραγματικότητα ήταν ένα μήνυμα από τον Purdue και παρακάλεσε τον Sam να φέρει το βίντεο της αποστολής της Χαμένης Πόλης στο Reichtisousis, την ιστορική κατοικία του Purdue. Ο Σαμ συνοφρυώθηκε μπροστά στο περίεργο μήνυμα. Πώς θα μπορούσε ο Perdue να του ζητήσει να συναντηθούν στο Reichtisusis αν ήταν ακόμα στο νοσοκομείο; Τελικά, ο Σαμ δεν είχε επικοινωνήσει με την Τζέιν λιγότερο από μία ώρα νωρίτερα για να πάρει τη διεύθυνση μιας ιδιωτικής κλινικής στο Σόλσμπερι;
  
  Αποφάσισε να τηλεφωνήσει στον Purdue για να βεβαιωθεί ότι είχε το κινητό του και ότι είχε όντως την κλήση. Ο Perdue απάντησε σχεδόν αμέσως.
  
  "Σαμ, πήρες το μήνυμά μου;" άρχισε να μιλάει.
  
  "Ναι, αλλά νόμιζα ότι ήσουν στο νοσοκομείο", εξήγησε ο Σαμ.
  
  "Ναι", απάντησε ο Πέρντιου, "αλλά παίρνω εξιτήριο σήμερα το απόγευμα. Λοιπόν, μπορείς να κάνεις αυτό που σου ζήτησα;"
  
  Υποθέτοντας ότι κάποιος ήταν στο δωμάτιο με τον Περντού, ο Σαμ συμφώνησε πρόθυμα σε αυτό που του ζήτησε ο Περντού. "Άσε με να έρθω σπίτι και να το πάρω και θα σε συναντήσω στο σπίτι σου αργά το απόγευμα, εντάξει;"
  
  "Τέλεια", απάντησε ο Περντιού και έκλεισε το τηλέφωνο χωρίς τελετές. Ο Sam χρειάστηκε μια στιγμή για να επεξεργαστεί το ξαφνικό κλείσιμο πριν ξεκινήσει το αυτοκίνητο για να επιστρέψει στο σπίτι για το βίντεο της αποστολής. Θυμήθηκε ο Περντού που του ζήτησε να φωτογραφίσει, συγκεκριμένα, το τεράστιο σχέδιο στον μεγάλο τοίχο κάτω από το σπίτι του ναζί επιστήμονα στο Νέκενχολ, ένα δυσοίωνο κομμάτι γης στη Νέα Ζηλανδία.
  
  Έμαθαν ότι ήταν γνωστό ως το Τραγικό Φίδι, αλλά ως προς την ακριβή σημασία του, ο Πέρντιου, ο Σαμ και η Νίνα δεν είχαν ιδέα. Όσον αφορά το Perdue, ήταν μια ισχυρή εξίσωση που δεν έχει εξηγηθεί...ακόμα.
  
  Αυτό ήταν που τον εμπόδισε να χάσει χρόνο στο νοσοκομείο για να αναρρώσει και να ξεκουραστεί - στην πραγματικότητα, τον στοίχειωνε μέρα και νύχτα το μυστήριο της προέλευσης του τρομερού φιδιού. Χρειαζόταν ο Σαμ να πάρει μια λεπτομερή εικόνα για να μπορέσει να την αντιγράψει στο πρόγραμμα και να αναλύσει τη φύση του μαθηματικού του κακού.
  
  Ο Σαμ δεν βιαζόταν. Είχε ακόμα λίγες ώρες πριν το δείπνο, οπότε αποφάσισε να αγοράσει μερικά κινέζικα σε πακέτο και να πιει λίγη μπύρα όσο περίμενε στο σπίτι. Αυτό θα του έδινε χρόνο να εξετάσει το υλικό και να δει αν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που μπορεί να ενδιαφέρει ο Purdue. Καθώς ο Σαμ έβγαζε το αυτοκίνητό του στο δρόμο, παρατήρησε ότι κάποιος σκοτείνιαζε το κατώφλι του. Μη θέλοντας να φερθεί σαν αληθινός Σκωτσέζος και απλώς να αντιμετωπίσει έναν άγνωστο, έσβησε τη μηχανή και περίμενε αυτό που ήθελε ο αμφίβολος τύπος.
  
  Ο άντρας έπαιξε με το πόμολο της πόρτας στην αρχή, αλλά μετά γύρισε και κοίταξε κατευθείαν τον Σαμ.
  
  "Ιησούς Χριστός!" Ο Σαμ ούρλιαξε στο αυτοκίνητό του. "Είναι μια καταραμένη παρθένα!
  
  
  8
  Πρόσωπο κάτω από το καπέλο από τσόχα
  
  
  Το χέρι του Σαμ έπεσε στο πλάι του, όπου έκρυψε την Μπερέτα του. Την ίδια στιγμή, ο άγνωστος άρχισε πάλι να ουρλιάζει τρελά καθώς κατέβαινε τρέχοντας τις σκάλες προς το αυτοκίνητο του Σαμ. Ο Σαμ ξεκίνησε το αυτοκίνητο και έκανε όπισθεν πριν προλάβει ο άντρας να τον πλησιάσει. Τα λάστιχά του έγλειφαν καυτά μαύρα σημάδια στο πεζοδρόμιο καθώς επιτάχυνε προς τα πίσω, μακριά από τον τρελό με τη σπασμένη μύτη.
  
  Στον καθρέφτη, ο Σαμ είδε ότι ο άγνωστος δεν έχασε χρόνο πηδώντας στο αυτοκίνητό του, έναν μπλε ναυτικό Ταύρο που φαινόταν πολύ πιο πολιτισμένος και εύσωμος από τον ιδιοκτήτη του.
  
  "Σοβαρά μιλάς; Για όνομα του Θεού! Αλήθεια θα με ακολουθήσεις;" Ο Σαμ φώναξε με δυσπιστία. Είχε δίκιο και έβαλε το πόδι του κάτω. Θα ήταν λάθος να βγει στον ανοιχτό δρόμο, καθώς ο μικρός του κολλητός δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεπεράσει έναν εξακύλινδρο "Taurus" όσον αφορά τη ροπή, έτσι κατευθύνθηκε κατευθείαν προς το παλιό εγκαταλελειμμένο συγκρότημα γυμνασίου λίγα τετράγωνα μακριά. το διαμέρισμά του.
  
  Δεν πέρασε ούτε μια στιγμή πριν είδε ένα μπλε αυτοκίνητο να περιστρέφεται στον πλαϊνό καθρέφτη. Ο Σαμ ανησυχούσε για τους πεζούς. Θα περνούσε καιρός πριν ο δρόμος γινόταν λιγότερος κόσμος και φοβόταν ότι κάποιος μπορούσε να βγει μπροστά από το αυτοκίνητο που φόρτιζε. Η αδρεναλίνη τροφοδότησε την καρδιά του, το πιο δυσάρεστο συναίσθημα παρέμεινε στο στομάχι του, αλλά έπρεπε να ξεφύγει από τον μανιακό διώκτη πάση θυσία. Τον ήξερε από κάπου, αν και δεν μπορούσε να θυμηθεί τι ήταν, και δεδομένης της καριέρας του Σαμ, ήταν πολύ πιθανό οι πολλοί εχθροί του να είχαν γίνει λίγο περισσότερο από αμυδρά οικεία πρόσωπα μέχρι τώρα.
  
  Λόγω του ασταθούς παιχνιδιού των σύννεφων, ο Σαμ έπρεπε να ανοίξει τους υαλοκαθαριστήρες στο ισχυρότερο παρμπρίζ του για να βεβαιωθεί ότι θα μπορούσε να δει ανθρώπους κάτω από ομπρέλες και αυτούς που ήταν αρκετά απερίσκεπτοι για να διασχίσουν το δρόμο στην καταρρακτώδη βροχή. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν τα δύο αυτοκίνητα με ταχύτητα να κατευθύνονται, με τα μάτια τους κρυμμένα από τις κουκούλες των παλτών τους, ενώ άλλοι απλώς νόμιζαν ότι τα οχήματα θα σταματούσαν στις διασταυρώσεις. Έκαναν ένα λάθος και λίγο έλειψε να τους κοστίσει ακριβά.
  
  Οι δύο γυναίκες ούρλιαξαν καθώς ο αριστερός προβολέας του Σαμ παραλίγο να τις χτυπήσει καθώς διέσχιζαν τον δρόμο. Ορμώντας κατά μήκος της αστραφτερής ασφάλτου και του τσιμεντένιου δρόμου, ο Σαμ αναβοσβήνει συνεχώς τους προβολείς του και κορνάρει. Ο Μπλε Ταύρος δεν έκανε τίποτα τέτοιο. Ο διώκτης ενδιαφερόταν μόνο για ένα πράγμα - τον Sam Cleave. Σε μια απότομη στροφή στο Stanton Road, ο Sam χτύπησε το χειρόφρενο και το αυτοκίνητο γλίστρησε σε μια γωνία. Ήταν ένα κόλπο που ήξερε από την εξοικείωσή του με το περιβάλλον ότι η παρθένος δεν το έκανε. Τα ελαστικά ουρλιάζοντας, ο Ταύρος έστριψε άγρια από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο. Με την άκρη του ματιού του, ο Σαμ μπορούσε να δει φωτεινούς σπινθήρες από τη σύγκρουση της τσιμεντένιας επίστρωσης με τα αλουμινένια καλύμματα, αλλά ο Ταύρος παρέμεινε σταθερός μόλις έθεσε υπό έλεγχο την εκτροπή.
  
  "Σκατά! Σκατά! Σκατά!" Ο Σαμ χαμογέλασε, ιδρώνοντας πολύ κάτω από το χοντρό πουλόβερ του. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να απαλλαγούμε από τον τρελό που τον ακολουθούσε. Το σουτ δεν ήταν επιλογή. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, πάρα πολλοί πεζοί και άλλα οχήματα χρησιμοποιούσαν το δρόμο για να πετάξουν σφαίρες.
  
  Τελικά, η αυλή του παλιού σχολείου φάνηκε στα αριστερά του. Ο Σαμ γύρισε για να διαπεράσει ό,τι είχε απομείνει από τον φράχτη από δικτυωτό διαμάντι. Θα ήταν εύκολο. Ο σκουριασμένος, σκισμένος φράχτης μόλις κολλούσε στον γωνιακό στύλο, αφήνοντας ένα αδύναμο σημείο που πολλοί αλήτες είχαν ανακαλύψει πολύ πριν από τον Σαμ. "Ναι, μοιάζει περισσότερο!" φώναξε και όρμησε κατευθείαν στο πεζοδρόμιο. "Αυτό πρέπει να είναι κάτι που θα σε φέρει σε δύσκολη θέση, ρε κάθαρμα;"
  
  Με ένα προκλητικό γέλιο, ο Σαμ έστριψε απότομα προς τα αριστερά, ετοιμάζοντας να χτυπήσει το πεζοδρόμιο στον μπροστινό προφυλακτήρα του φτωχού αυτοκινήτου του. Ανεξάρτητα από το πόσο προετοιμασμένος νόμιζε ότι ήταν ο Σαμ, η συνάντηση ήταν δέκα φορές χειρότερη. Ο λαιμός του συσπάστηκε προς τα εμπρός μαζί με το τσάκισμα του φτερού του. Την ίδια στιγμή, το κοντό του πλευρό χώθηκε βάναυσα στο οστό της λεκάνης του, ή έτσι του φαινόταν, προτού συνεχίσει να αγωνίζεται. Το παλιό Ford του Σαμ έξυσε φρικτά τη σκουριασμένη άκρη του φράχτη, σκάβοντας τη μπογιά σαν τα νύχια μιας τίγρης.
  
  Το κεφάλι κάτω, με τα μάτια να κοιτάζουν κάτω από το πάνω μέρος του τιμονιού, ο Σαμ οδήγησε το αυτοκίνητο στη ραγισμένη επιφάνεια αυτού που κάποτε ήταν γήπεδα τένις. Τώρα μόνο τα υπολείμματα της οριοθέτησης και του σχεδίου παραμένουν στην επίπεδη περιοχή, αφήνοντας μόνο τούφες από γρασίδι και άγρια φυτά να κολλάνε μέσα της. Ο Ταύρος βρυχήθηκε μέσα του τη στιγμή που ο Σαμ βγήκε έξω από την επιφάνεια για να συνεχίσει. Υπήρχε μόνο ένας χαμηλός τοίχος από τσιμέντο μπροστά από την κυρτή μηχανή του που έτρεχε με ταχύτητα.
  
  "Ω σκατά! φώναξε σφίγγοντας τα δόντια του.
  
  Ένας μικρός σπασμένος τοίχος οδήγησε σε μια απότομη πτώση στην άλλη πλευρά. Πέρα από αυτό, οι παλιές αίθουσες διδασκαλίας S3 από τούβλο με αέτωμα φαίνονται μεγάλες. Μια στιγμιαία στάση που σίγουρα θα τελείωνε τη ζωή του Σαμ. Δεν είχε άλλη επιλογή από το να πατήσει ξανά το χειρόφρενο, παρόλο που ήταν λίγο αργά. Ο Ταύρος πέταξε στο αυτοκίνητο του Σαμ σαν να είχε ένα μίλι από διάδρομο για να παίξει. Με μεγάλη δύναμη, το Ford περιστρεφόταν σχεδόν σε δύο τροχούς.
  
  Η βροχή χειροτέρεψε την όραση του Σαμ. Το κόλπο του που πετούσε πάνω από τον φράχτη απενεργοποίησε τους υαλοκαθαριστήρες και μόνο η αριστερή λεπίδα του υαλοκαθαριστήρα λειτούργησε γι 'αυτόν - άχρηστο για τον οδηγό ενός δεξιοτίμονου αυτοκινήτου. Ωστόσο, ήλπιζε ότι η ανεξέλεγκτη στροφή του θα επιβράδυνε το όχημά του αρκετά ώστε να αποφύγει τη σύγκρουση στο κτίριο της τάξης. Αυτή ήταν η άμεση ανησυχία του, δεδομένων των προθέσεων του επιβάτη του Ταύρου ως πλησιέστερου βοηθού. Η φυγόκεντρη δύναμη ήταν μια τρομερή κατάσταση. Παρόλο που το κίνημα έκανε τον Σαμ να κάνει εμετό, η επιρροή του ήταν εξίσου αποτελεσματική στο να τα κρατήσει όλα για τον εαυτό του.
  
  Το χτύπημα του μετάλλου, που ακολουθήθηκε από ένα ξαφνικό σπασμωδικό σταμάτημα, έκανε τον Σαμ να πηδήξει από τη θέση του. Για καλή του τύχη, το σώμα του δεν πέταξε μέσα από το παρμπρίζ, αλλά προσγειώθηκε στον επιλογέα ταχυτήτων και στο μεγαλύτερο μέρος του καθίσματος του συνοδηγού αφού σταμάτησε το γύρισμα.
  
  Ο μόνος ήχος στα αυτιά του Σαμ ήταν ο ήχος της βροχής και ο μικροσκοπικός κρότος μιας μηχανής ψύξης. Τα πλευρά και ο λαιμός του πονούσαν τρομερά, αλλά ήταν καλά. Ο Σαμ έβγαλε μια βαθιά ανάσα καθώς συνειδητοποίησε ότι τελικά δεν είχε πληγωθεί τόσο πολύ. Αλλά ξαφνικά θυμήθηκε γιατί είχε εμπλακεί σε αυτή την καταστροφή εξαρχής. Χαμηλώνοντας το κεφάλι του για να προσποιηθεί ότι ήταν νεκρός στον διώκτη του, ο Σαμ ένιωσε μια ζεστή ροή αίματος να ξεχύνεται από το μπράτσο του. Το δέρμα είχε σκιστεί ακριβώς κάτω από τον αγκώνα, όπου το χέρι του είχε χτυπήσει το ανοιχτό καπάκι του τασάκι ανάμεσα στα καθίσματα.
  
  Άκουγε αδέξια βήματα να πιτσιλίζουν μέσα από λακκούβες υγρού τσιμέντου. Φοβόταν τη μουρμούρα του ξένου, αλλά οι αηδιαστικές κραυγές του άντρα του έστελναν τα μούτρα στο δέρμα του. Ευτυχώς, τώρα μόνο μουρμούριζε, καθώς ο στόχος του δεν του έτρεχε. Ο Σαμ συμπέρανε ότι η τρομερή κραυγή του άντρα ακούστηκε μόνο όταν κάποιος έτρεχε μακριά του. Ήταν τουλάχιστον ανατριχιαστικό, και ο Σαμ δεν έκανε κίνηση για να ξεγελάσει τον παράξενο καταδιώκτη.
  
  Έλα λίγο πιο κοντά, κάθαρμα, σκέφτηκε ο Σαμ καθώς η καρδιά του χτυπούσε δυνατά στα αυτιά του, μιμούμενη βροντή από πάνω. Τα δάχτυλά του κουλουριάστηκαν γύρω από τη λαβή του πιστολιού. Όσο κι αν ήλπιζε ότι ο προσποιημένος θάνατός του θα εμπόδιζε τον άγνωστο να τον ενοχλήσει ή να τον πληγώσει, ο άντρας απλώς άνοιξε απότομα την πόρτα του Σαμ. "Λίγο ακόμα", η εσωτερική φωνή του θύματός του νουθέτησε τον Σαμ, "για να μπορέσω να σου ρίξω τον γαμημένο μυαλό. Κανείς δεν μπορεί να το ακούσει ούτε εδώ στη βροχή".
  
  "Προσποιούμενος", είπε ο άντρας στην πόρτα, αρνούμενος ακούσια την επιθυμία του Σαμ να κλείσει την απόσταση μεταξύ τους. "Sh-sham".
  
  Είτε ο τρελός είχε πρόβλημα ομιλίας είτε ήταν νοητικά καθυστερημένος, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει την ακανόνιστη συμπεριφορά του. Εν συντομία, μια πρόσφατη αναφορά στο Channel 8 πέρασε από το κεφάλι του Sam. Θυμήθηκε ότι είχε ακούσει για έναν ασθενή που είχε δραπετεύσει από το άσυλο για εγκληματικά τρελούς στο Μπρόντμουρ και αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε να ήταν το ίδιο άτομο. Ωστόσο, μετά από αυτό το αίτημα, προέκυψε το ερώτημα εάν το όνομα Σαμ του ήταν οικείο.
  
  Από μακριά, ο Σαμ μπορούσε να ακούσει τις σειρήνες της αστυνομίας. Ένας από τους ντόπιους επιχειρηματίες πρέπει να τηλεφώνησε στις αρχές όταν ξέσπασε καταδίωξη με αυτοκίνητο στη γειτονιά τους. Ένιωσε ανακούφιση. Αυτό, αναμφίβολα, θα είχε σφραγίσει τη μοίρα του stalker και θα είχε γλιτώσει την απειλή μια για πάντα. Στην αρχή, ο Σαμ σκέφτηκε ότι ήταν απλώς μια παρεξήγηση, όπως αυτές που συμβαίνουν συχνά στις παμπ τα βράδια του Σαββάτου. Ωστόσο, η επιμονή αυτού του ανατριχιαστικού άντρα τον έκανε κάτι περισσότερο από μια απλή σύμπτωση στη ζωή του Σαμ.
  
  Έγιναν όλο και πιο δυνατοί, αλλά η ανθρώπινη παρουσία ήταν ακόμα αναμφισβήτητη. Προς έκπληξη και την αποστροφή του Σαμ, ο άνδρας έτρεξε κάτω από την οροφή του αυτοκινήτου και άρπαξε τον ακίνητο δημοσιογράφο, σηκώνοντάς τον αβίαστα. Ξαφνικά ο Σαμ έριξε την παρωδία του, αλλά δεν μπόρεσε να φτάσει εγκαίρως το όπλο του και το έριξε κι αυτός.
  
  "Τι κάνεις στο όνομα όλων αυτών που είναι άγια, ανόητο κάθαρμα;" Ο Σαμ φώναξε θυμωμένος, προσπαθώντας να σφίξει τα χέρια του άντρα. Ήταν σε ένα τόσο στενό δωμάτιο όπως αυτό που τελικά είδε το πρόσωπο του μανιακού στο φως της ημέρας. Κάτω από το καπέλο του από το Fedora υπήρχε ένα πρόσωπο από το οποίο οι δαίμονες αποσύρονταν, παρόμοια φρίκη με την ενοχλητική ομιλία του, αλλά από κοντά φαινόταν εντελώς φυσιολογικός. Πρώτα απ 'όλα, η τρομερή δύναμη του ξένου έπεισε τον Sam να μην αντεπιτεθεί αυτή τη φορά.
  
  Πέταξε τον Σαμ στη θέση του συνοδηγού του αυτοκινήτου του. Όπως ήταν φυσικό, ο Σαμ προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα από την άλλη πλευρά για να ξεφύγει, αλλά έλειπε όλη η κλειδαριά και το πάνελ με το χερούλι. Την ώρα που ο Σαμ γύρισε για να προσπαθήσει να κατέβει από τη θέση του οδηγού, ο απαγωγέας του είχε ήδη ξεκινήσει τη μηχανή.
  
  "Κράτα γερά" ήταν αυτό που ο Σαμ ερμήνευσε ως εντολή του άντρα. Το στόμα του ήταν απλώς μια σχισμή στο απανθρακωμένο δέρμα του προσώπου του. Τότε ήταν που ο Σαμ συνειδητοποίησε ότι ο απαγωγέας του δεν ήταν ούτε τρελός ούτε σύρθηκε από τη μαύρη λιμνοθάλασσα. Ακρωτηριάστηκε, αφήνοντάς τον ουσιαστικά άφωνο και αναγκάστηκε να φορέσει κάπα και φεντόρα.
  
  Θεέ μου, μου θυμίζει τον Darkman, σκέφτηκε ο Sam καθώς έβλεπε τον άντρα να χειρίζεται επιδέξια τη μηχανή Blue torque. Είχαν περάσει χρόνια από τότε που ο Σαμ είχε διαβάσει graphic novels ή κάτι τέτοιο, αλλά θυμόταν έντονα τον χαρακτήρα. Καθώς έφευγαν από τη σκηνή, ο Σαμ θρήνησε για την απώλεια του οχήματός του, ακόμα κι αν ήταν ένα κομμάτι από τα παλιά χρόνια. Επίσης, πριν ο Perdue κρατήσει το κινητό του, ήταν κι αυτός αντίκα από τη Nokia BC και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από το να στέλνει μηνύματα κειμένου και να κάνει γρήγορες κλήσεις.
  
  "Ω σκατά! Πέρντιου!" αναφώνησε κατά λάθος, θυμούμενος ότι έπρεπε να πάρει τα πλάνα και να συναντηθεί με τον δισεκατομμυριούχο αργά το απόγευμα. Ο απαγωγέας του απλώς τον κοίταξε ανάμεσα σε κινήσεις αποφυγής για να βγει από τις πυκνοκατοικημένες περιοχές του Εδιμβούργου. "Κοίτα φίλε, αν πρόκειται να με σκοτώσεις, κάντο. Διαφορετικά, αφήστε με να φύγω. Έχω μια πολύ επείγουσα συνάντηση και πραγματικά δεν με νοιάζει τι είδους λατρεία έχεις για μένα".
  
  "Μην κολακεύεις τον εαυτό σου", γέλασε ο καμένος καθώς οδηγούσε σαν καλά εκπαιδευμένος κασκαντέρ του Χόλιγουντ. Τα λόγια του ήταν πολύ μπερδεμένα και το s του ήταν κυρίως "sh", αλλά ο Sam διαπίστωσε ότι λίγος χρόνος στην παρέα του επέτρεψε στο αυτί του να συνηθίσει στη σαφή λεξικό.
  
  Ο Ταύρος πήδηξε πάνω από προεξέχουσες οδικές πινακίδες που είχαν βαφτεί κίτρινο κατά μήκος της πλευράς του δρόμου όπου άφησαν τη ράμπα του αυτοκινητόδρομου. Μέχρι στιγμής δεν υπήρχαν αυτοκίνητα της αστυνομίας στο δρόμο τους. Δεν είχαν φτάσει ακόμα όταν ο άντρας έβγαλε τον Sam από το πλατό και δεν ήξερε από πού να αρχίσει να τον κυνηγά.
  
  "Που πάμε?" ρώτησε ο Σαμ, ο αρχικός του πανικός μετατράπηκε σιγά σιγά σε απογοήτευση.
  
  "Ένα μέρος για να μιλήσουμε", απάντησε ο άντρας.
  
  "Ω Θεέ μου, φαίνεσαι τόσο οικείος", μουρμούρισε ο Σαμ.
  
  "Πώς μπορείς να ξέρεις;" ρώτησε σαρκαστικά ο απαγωγέας. Ήταν ξεκάθαρο ότι το μειονέκτημά του δεν είχε επηρεάσει τη στάση του, και αυτό τον έκανε έναν από αυτούς τους τύπους - τον τύπο που δεν έδινε δεκάρα για τα όρια. Αποτελεσματικός σύμμαχος. Θανάσιμος εχθρός.
  
  
  9
  Επιστρέφω σπίτι με τον Purdue
  
  
  "Θέλω να το καταγράψω αυτό ως μια πολύ κακή ιδέα", γκρίνιαξε ο Δρ. Πατέλ, απελευθερώνοντας απρόθυμα τον απερίσκεπτο ασθενή του. "Δεν έχω συγκεκριμένη δικαιολογία για να σε κρατήσω κλεισμένο αυτή τη στιγμή, Ντέιβιντ, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν είσαι ακόμα ικανός να πας σπίτι".
  
  "Σημειώσατε", χαμογέλασε ο Περντιού, ακουμπώντας στο νέο του μπαστούνι. "Ό,τι κι αν είναι, παλιόπαιδο, θα προσπαθήσω να μην επιδεινώσω τα κοψίματα και τα ράμματά μου. Επιπλέον, κανόνισα για κατ' οίκον φροντίδα δύο φορές την εβδομάδα μέχρι το επόμενο τσεκ απ".
  
  "Κάνατε? Πραγματικά με κάνει να νιώθω κάποια ανακούφιση", παραδέχτηκε ο Δρ Πατέλ. "Τι ιατρική φροντίδα χρησιμοποιείτε;"
  
  Το άτακτο χαμόγελο του Περντού προκάλεσε κάποια ανησυχία στον χειρουργό. "Χρησιμοποίησα τη Nurse Hearst για ιδιωτική αμοιβή πέρα από τις ώρες εργασίας της εδώ στην κλινική, επομένως δεν θα έπρεπε να παρεμβαίνει καθόλου στη δουλειά της. Δύο φορές την εβδομάδα. Μία ώρα για αξιολόγηση και θεραπεία. Τι λες?
  
  Ο γιατρός Πατέλ έμεινε άναυδος στη σιωπή. "Διάολε, Ντέιβιντ, πραγματικά δεν μπορείς να αφήσεις κανένα μυστήριο να σου περάσει, έτσι δεν είναι;"
  
  "Κοιτάξτε, νιώθω απαίσια που δεν βρίσκομαι εκεί όταν ο σύζυγός της θα μπορούσε να μου εμπνεύσει, ακόμα και μόνο από την άποψη του ηθικού. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθήσω με κάποιο τρόπο να αναπληρώσω την απουσία μου τότε".
  
  Ο χειρουργός αναστέναξε και έβαλε ένα χέρι στον ώμο του Περντού, έσκυψε για να του υπενθυμίσει απαλά: "Δεν θα σώσει τίποτα, ξέρεις. Ο άνθρωπος είναι νεκρός και όχι πια. Τίποτα καλό που προσπαθείτε να κάνετε τώρα δεν θα τον φέρει πίσω ή θα εκπληρώσει τα όνειρά του".
  
  "Το ξέρω, το ξέρω, δεν έχει και πολύ νόημα, αλλά ό,τι κι αν γίνει, Χαρούν, άσε με να το κάνω. Σε κάθε περίπτωση, μια συνάντηση με τη νοσοκόμα Hearst θα μου χαλαρώσει λίγο τη συνείδησή μου. Παρακαλώ δώστε μου αυτό", παρακάλεσε ο Purdue. Ο Δρ Πατέλ δεν μπορούσε να υποστηρίξει ότι ήταν ψυχολογικά εφικτό. Έπρεπε να παραδεχτεί ότι κάθε λίγη ψυχική παρηγοριά που μπορούσε να προσφέρει ο Perdue θα μπορούσε να τον βοηθήσει να συνέλθει από την πολύ πρόσφατη δοκιμασία του. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι οι πληγές του θα επουλώνονταν σχεδόν τόσο καλά όσο πριν από την επίθεση, αλλά ο Purdue έπρεπε να απασχολήσει την ψυχή του με κάθε κόστος.
  
  "Μην ανησυχείς, Ντέιβιντ", απάντησε ο γιατρός Πατέλ. "Είτε το πιστεύετε είτε όχι, καταλαβαίνω απόλυτα τι προσπαθείτε να κάνετε. Και είμαι μαζί σου φίλε μου. Κάνε αυτό που θεωρείς λυτρωτικό και διορθωτικό. Μόνο καλό μπορεί να σου κάνει".
  
  "Ευχαριστώ", χαμογέλασε ο Περντού, ειλικρινά ευχαριστημένος με τη συμφωνία του γιατρού του. Μια μικρή στιγμή αμήχανης σιωπής πέρασε ανάμεσα στο τέλος της συνομιλίας και την άφιξη της νοσοκόμας Χερστ από τα αποδυτήρια.
  
  "Συγγνώμη που μου πήρε τόση ώρα, κύριε Περντιού", ξεφύσηξε βιαστικά. "Είχα ένα μικρό πρόβλημα με τις κάλτσες, αν θέλετε να μάθετε".
  
  Ο Δόκτωρ Πατέλ έσφιξε τα χείλη του και κατέστειλε τη διασκέδασή του με τη δήλωσή της, αλλά ο Περντού, πάντα ευγενικός κύριος, άλλαξε αμέσως θέμα για να σώσει την περαιτέρω αμηχανία της. "Τότε ίσως να πάμε; Περιμένω κάποιον σύντομα".
  
  "Μαζί φεύγετε; ρώτησε γρήγορα ο γιατρός Πατέλ κοιτάζοντας έκπληκτος.
  
  "Ναι, γιατρέ", εξήγησε η νοσοκόμα. "Προσφέρθηκα να πάρω τον κ. Perdue στο σπίτι στο δρόμο για το σπίτι. Σκέφτηκα ότι θα ήταν μια ευκαιρία να βρω την καλύτερη διαδρομή για το κτήμα του. Δεν έχω σκαρφαλώσει ποτέ με αυτόν τον τρόπο, οπότε τώρα μπορώ να θυμηθώ τον τρόπο".
  
  "Α, κατάλαβα", απάντησε ο Χαρούν Πατέλ, αν και το πρόσωπό του έδειχνε καχυποψία. Εξακολουθούσε να πιστεύει ότι ο Ντέιβιντ Πέρντιου χρειαζόταν περισσότερα από την ιατρική εμπειρία της Λίλιθ, αλλά δυστυχώς, αυτό δεν ήταν δική του δουλειά.
  
  Ο Perdue έφτασε στο Reichtisusis αργότερα από ό,τι περίμενε. Η Λίλιθ Χερστ επέμενε να σταματήσουν πρώτα για να γεμίσουν το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου της, κάτι που τους καθυστέρησε λίγο, αλλά και πάλι πέρασαν καλά. Μέσα, ο Purdue ένιωθε σαν παιδί το πρωί των γενεθλίων του. Ανυπομονούσε να γυρίσει σπίτι, περιμένοντας ότι ο Σαμ θα τον περίμενε με το έπαθλο που λαχταρούσε από τότε που χάθηκαν στον κολασμένο λαβύρινθο της Χαμένης Πόλης.
  
  "Θεέ μου, κύριε Πέρντιου, τι μέρος έχετε εδώ!" αναφώνησε η Λίλιθ. Το στόμα της ήταν ανοιχτό καθώς έγειρε μπροστά στο τιμόνι της για να δει τη μαγευτική πύλη του Reichtishusis. "Είναι καταπληκτικό! Κύριε, δεν μπορώ να φανταστώ ποιος είναι ο λογαριασμός του ηλεκτρικού σου".
  
  Η Περντού γέλασε εγκάρδια με την ειλικρίνειά της. Ο φαινομενικά σεμνός τρόπος ζωής της ήταν μια ευπρόσδεκτη αλλαγή από την παρέα των πλούσιων γαιοκτημόνων, μεγιστάνων και πολιτικών που είχε συνηθίσει.
  
  "Αυτό είναι πολύ ωραίο", έπαιξε μαζί του.
  
  Η Λίλιθ γούρλωσε τα μάτια της πάνω του. "Σίγουρα. Όπως κάποιος σαν κι εσένα, ίσως ξέρεις τι είναι καλός τύπος. Στοιχηματίζω ότι ποτέ δεν είναι πολύ ακριβό για το πορτοφόλι σου." Κατάλαβε αμέσως τι υπαινισσόταν και ψιθύρισε: "Θεέ μου. Κύριε Perdue, ζητώ συγγνώμη! Εχω κατάθλιψη. Έχω την τάση να λέω αυτό που σκέφτομαι..."
  
  "Δεν πειράζει, Λίλιθ", γέλασε. "Παρακαλώ μη ζητάτε συγγνώμη για αυτό. Το βρίσκω αναζωογονητικό. Έχω συνηθίσει οι άνθρωποι να μου φιλούν τον κώλο όλη μέρα, οπότε είναι ωραίο να ακούς κάποιον να λέει τη γνώμη του".
  
  Κούνησε αργά το κεφάλι της καθώς περνούσαν τον θάλαμο ασφαλείας και ανέβηκαν την ελαφριά πλαγιά προς το επιβλητικό παλιό κτίριο που ονομαζόταν σπίτι του Πέρντιου. Καθώς το αυτοκίνητο πλησίαζε την έπαυλη, ο Purdue μπορούσε πρακτικά να πηδήξει από αυτό για να δει τον Sam και τη βιντεοκασέτα που θα τον συνόδευε. Ήθελε η νοσοκόμα να οδηγεί λίγο πιο γρήγορα, αλλά δεν τολμούσε να ρωτήσει.
  
  "Ο κήπος σου είναι όμορφος", παρατήρησε. "Κοιτάξτε όλες αυτές τις καταπληκτικές πέτρινες κατασκευές. Ήταν κάστρο πριν;
  
  "Όχι ένα κάστρο, αγαπητέ μου, αλλά κοντά. Αυτή είναι μια ιστορική τοποθεσία, επομένως είμαι σίγουρος ότι κάποτε εμπόδισε την εισβολή και προστάτευε πολλούς ανθρώπους από τη ζημιά. Όταν περιηγηθήκαμε για πρώτη φορά στην ιδιοκτησία, βρήκαμε τα ερείπια τεράστιων στάβλων και κατοικιών υπηρετών. Υπάρχουν ακόμη και ερείπια ενός παλιού παρεκκλησίου στην απώτατη ανατολή του κτήματος", περιέγραψε ονειρεμένα, νιώθοντας καθόλου υπερηφάνεια για την κατοικία του στο Εδιμβούργο. Φυσικά, είχε αρκετά σπίτια σε όλο τον κόσμο, αλλά θεωρούσε ότι το κύριο σπίτι στην πατρίδα του, τη Σκωτία, ήταν η κύρια τοποθεσία της περιουσίας του Purdue.
  
  Μόλις το αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά στις κύριες πόρτες, ο Περντού άνοιξε την πόρτα του.
  
  "Προσέξτε, κύριε Πέρντιου!" αυτή ούρλιαξε. Ανήσυχη, έσβησε τη μηχανή και πήγε βιαστικά κοντά του, τη στιγμή που ο Τσαρλς, ο μπάτλερ του, άνοιξε την πόρτα.
  
  "Καλώς ήρθατε πίσω, κύριε", είπε ο Τσαρλς άκαμπτα με τον ξερό του τρόπο. "Σε περιμέναμε σε μόλις δύο μέρες". Κατέβηκε τα σκαλιά για να πάρει τις τσάντες του Purdue ενώ ο γκριζομάλλης δισεκατομμυριούχος όρμησε στις σκάλες όσο πιο γρήγορα μπορούσε. "Καλημέρα, κυρία", χαιρέτησε ο Τσαρλς τη νοσοκόμα, η οποία με τη σειρά της έγνεψε καταφατικά ότι δεν είχε ιδέα ποια ήταν, αλλά αν ερχόταν με την Περντού, τη θεωρούσε σημαντικό άτομο.
  
  "Κύριε Περντού, δεν μπορείτε να ασκήσετε τόση πίεση στο πόδι σας ακόμα", γκρίνιαξε μετά από αυτόν, προσπαθώντας να συμβαδίσει με τους φαρδιούς του διασκελισμούς. "Κύριε Πέρντιου..."
  
  "Βοήθησέ με να ανέβω τις σκάλες, εντάξει;" ρώτησε ευγενικά, αν και έπιασε μια νότα βαθιάς ανησυχίας στη φωνή του. "Κάρολος?"
  
  "Μάλιστα κύριε".
  
  "Ο κύριος Κληβ έφτασε ήδη;" ρώτησε ο Περντού, περπατώντας ανυπόμονα.
  
  "Όχι, κύριε", απάντησε επιπόλαια ο Τσαρλς. Η απάντηση ήταν σεμνή, αλλά η έκφραση του Περντού ήταν μια έκφραση απόλυτης φρίκης. Έμεινε ακίνητος για μια στιγμή, κρατώντας το χέρι της νοσοκόμας και κοιτώντας με λαχτάρα τον μπάτλερ του.
  
  "Οχι?" βούρκισε πανικόβλητος.
  
  Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, εμφανίστηκαν στην πόρτα η Λίλιαν και η Τζέιν, η οικονόμος και η προσωπική του βοηθός αντίστοιχα.
  
  "Οχι κύριε. Έλειπε όλη μέρα. Τον περιμένατε; ρώτησε ο Τσαρλς.
  
  "Ήμουν... d-was το περίμενα... Θεέ, Τσαρλς, θα ρωτούσα αν ήταν εδώ αν δεν τον περίμενα;" Ο Perdue μίλησε με αχαρακτήριστο τρόπο. Ήταν σοκ γι' αυτούς να άκουσαν μια κραυγή από τον συνήθως άφωνο εργοδότη τους και οι γυναίκες αντάλλαξαν μπερδεμένες ματιές με τον Τσαρλς, ο οποίος παρέμενε βουβός.
  
  "Τηλεφώνησε?" ρώτησε η Πέρντιου την Τζέιν.
  
  "Καλησπέρα σας, κύριε Περντιού", του απάντησε κοφτά. Σε αντίθεση με τη Λίλιαν και τον Τσαρλς, η Τζέιν δεν ήταν αντίθετη στο να επιπλήξει το αφεντικό της όταν ήταν εκτός γραμμής ή όταν κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήταν συνήθως η ηθική του πυξίδα και το δεξί του χέρι στη λήψη αποφάσεων όταν χρειαζόταν γνώμη. Την είδε να σταυρώνει τα χέρια της στο στήθος της και ήξερε ότι συμπεριφερόταν σαν τράνταγμα.
  
  "Συγγνώμη", αναστέναξε. "Απλώς περιμένω επειγόντως τον Σαμ. Χαίρομαι που σας βλέπω όλους. Πραγματικά."
  
  "Ακούσαμε τι σας συνέβη στη Νέα Ζηλανδία, κύριε. Είμαι τόσο χαρούμενη που ακόμα κλωτσάς και αναρρώνεις", γρύλισε η Λίλιαν, μια μητρική συνεργάτιδα με ένα γλυκό χαμόγελο και αφελείς αντιλήψεις.
  
  "Ευχαριστώ, Λίλι", ανέπνευσε λαχανιασμένος από την προσπάθεια που χρειάστηκε για να φτάσει στην πόρτα. "Η χήνα μου ήταν σχεδόν έτοιμη, ναι, αλλά είχα το πάνω χέρι". Έβλεπαν ότι ο Περντιού ήταν εξαιρετικά αναστατωμένος, αλλά προσπάθησε να παραμείνει εγκάρδιος. "Αυτό είναι, αυτή είναι η νοσοκόμα Hurst από την κλινική του Salisbury. Θα περιποιείται τις πληγές μου δύο φορές την εβδομάδα".
  
  Μετά από μια σύντομη ανταλλαγή απόλαυσης, όλοι σώπασαν και παραμερίστηκαν για να αφήσουν τον Περντού να μπει στο λόμπι. Τελικά κοίταξε πίσω στην Τζέιν. Με έναν πολύ λιγότερο χλευαστικό τόνο, ρώτησε ξανά: "Τηλεφώνησε καν ο Σαμ, Τζέιν;"
  
  "Όχι", απάντησε χαμηλόφωνα. "Θέλεις να του τηλεφωνήσω όσο μένεις για τόσο καιρό;"
  
  Ήθελε να διαμαρτυρηθεί, αλλά ήξερε ότι η πρότασή της θα ήταν με τη σειρά των πραγμάτων. Η νοσοκόμα Χερστ σίγουρα θα επέμενε να τον αξιολογήσει πριν φύγει και η Λίλιαν θα επέμενε να του δώσει ένα καλό γεύμα προτού την αφήσει να πάει το βράδυ. Έγνεψε καταφατικά. "Παρακαλώ τηλεφώνησέ του και μάθε ποια είναι η καθυστέρηση, Τζέιν".
  
  "Φυσικά", χαμογέλασε και ανέβηκε τις σκάλες στον πρώτο όροφο του γραφείου. Τον κάλεσε πίσω. "Και σε παρακαλώ ξεκουράσου. Είμαι σίγουρος ότι ο Σαμ θα είναι εκεί ακόμα κι αν δεν μπορέσω να τον προσεγγίσω".
  
  "Ναι, ναι", της κούνησε ένα φιλικό χέρι και συνέχισε να ανεβαίνει τις σκάλες. Η Λίλιθ περιηγήθηκε στην υπέροχη κατοικία ενώ παρακολουθούσε τον ασθενή της. Ποτέ δεν είχε δει τέτοια πολυτέλεια στην κατοικία κάποιου που δεν είχε βασιλικό καθεστώς. Προσωπικά, δεν είχε βρεθεί ποτέ σε σπίτι τέτοιας ευημερίας. Έχοντας ζήσει στο Εδιμβούργο για αρκετά χρόνια τώρα, γνώριζε έναν διάσημο εξερευνητή που είχε χτίσει μια αυτοκρατορία με το ανώτερο IQ του. Ο Purdue ήταν ένας επιφανής πολίτης του Εδιμβούργου του οποίου η φήμη και η δυσφημία εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο.
  
  Οι περισσότερες διάσημες προσωπικότητες στον κόσμο των οικονομικών, της πολιτικής και της επιστήμης γνώριζαν τον David Purdue. Ωστόσο, πολλοί από αυτούς άρχισαν να μισούν την ύπαρξή του. Το ήξερε πολύ καλά. Ωστόσο, ακόμη και οι εχθροί του δεν μπορούσαν να αρνηθούν την ιδιοφυΐα του. Ως πρώην φοιτήτρια της φυσικής και της θεωρητικής χημείας, η Λίλιθ γοητεύτηκε από την ποικιλία των γνώσεων που παρουσίαζε ο Περντού με τα χρόνια. Τώρα ήταν μάρτυρας του προϊόντος των εφευρέσεών του και της ιστορίας του κυνηγιού λειψάνων.
  
  Τα ψηλά ταβάνια του προθάλαμου του Wrichtishousis έφτασαν σε τρεις ορόφους πριν τα καταπιούν οι φέροντες τοίχοι των επιμέρους τμημάτων και βαθμίδων, όπως και τα πατώματα. Μαρμάρινα και αρχαία ασβεστολιθικά δάπεδα κοσμούσαν το σπίτι του Λεβιάθαν και, αν κρίνουμε από την εμφάνιση του χώρου, υπήρχε μικρή διακόσμηση νεότερη από τον 16ο αιώνα.
  
  "Έχετε ένα όμορφο σπίτι, κύριε Πέρντιου", αναπνέει.
  
  "Ευχαριστώ", χαμογέλασε. "Ήσουν επιστήμονας στο επάγγελμα, σωστά;"
  
  "Ήμουν", απάντησε εκείνη με ένα ελαφρώς σοβαρό βλέμμα.
  
  "Όταν επιστρέψετε την επόμενη εβδομάδα, ίσως σας κάνω μια σύντομη ξενάγηση στα εργαστήριά μου", πρότεινε.
  
  Η Λίλιθ φαινόταν λιγότερο ενθουσιώδης από όσο νόμιζε. "Στην πραγματικότητα, ήμουν στα εργαστήρια. Στην πραγματικότητα, η εταιρεία σας, Scorpio Majorus, διευθύνει τρία διαφορετικά υποκαταστήματα", τον καμάρωσε για να τον εντυπωσιάσει. Τα μάτια του Περντού έλαμψαν με μια άτακτη λάμψη. Κούνησε το κεφάλι του.
  
  "Όχι, αγαπητέ μου, εννοώ τα εργαστήρια δοκιμών στο σπίτι", είπε, νιώθοντας τα αποτελέσματα του παυσίπονου και την πρόσφατη απογοήτευση με τον Σαμ, που τον έκανε να νυστάζει.
  
  "Εδώ?" κατάπιε, αντιδρώντας τελικά με τον τρόπο που ήλπιζε.
  
  "Ναι κυρία μου. Ακριβώς εκεί κάτω, κάτω από το επίπεδο του λόμπι. Θα σας δείξω την επόμενη φορά", καμάρωσε. Λάτρευε τον τρόπο που η νεαρή νοσοκόμα κοκκίνισε μετά από πρόταση του. Το χαμόγελό της τον έκανε να νιώθει καλά και για μια στιγμή πίστεψε ότι ίσως θα μπορούσε να αναπληρώσει τη θυσία που έπρεπε να κάνει λόγω της ασθένειας του συζύγου της. Αυτή ήταν η πρόθεσή του, αλλά σήμαινε κάτι περισσότερο από μια μικρή λύτρωση για τον Ντέιβιντ Πέρντιου.
  
  
  10
  Απάτη στο Ομπάν
  
  
  Η Νίνα νοίκιασε ένα αυτοκίνητο για να επιστρέψει στο Ομπάν από το σπίτι του Σαμ. Ήταν υπέροχο που επέστρεψα στο σπίτι μου, στο παλιό μου σπίτι, που έβλεπε τα ιδιοσυγκρασιακά νερά του κόλπου Oban. Το μόνο πράγμα που μισούσε όταν επέστρεφε στο σπίτι αφού έλειπε ήταν να καθαρίζει το σπίτι. Το σπίτι της δεν ήταν καθόλου μικρό και ήταν η μόνη ένοικος του.
  
  Συνήθιζε να προσλαμβάνει καθαρίστριες που έρχονταν μια φορά την εβδομάδα για να τη βοηθήσουν στη συντήρηση ενός μνημείου που αγόρασε πριν από πολλά χρόνια. Τελικά βαρέθηκε να δίνει τις αντίκες στις καθαρίστριες που ζητούσαν επιπλέον χρήματα από κάθε εύπιστο συλλέκτη αντίκες. Εκτός από τα κολλώδη δάχτυλα, η Nina έχει χάσει περισσότερα από αρκετά από τα αγαπημένα της πράγματα σε αμελείς οικονόμους, συνθλίβοντας πολύτιμα κειμήλια που απέκτησε ρισκάροντας τη ζωή της στις αποστολές Purdue, βασικά. Το να είναι ιστορικός δεν ήταν ένα κάλεσμα για τη Δρ Νίνα Γκουλντ, αλλά μια πολύ συγκεκριμένη εμμονή στην οποία ένιωθε πιο κοντά από τις σύγχρονες ανέσεις της εποχής της. Αυτή ήταν η ζωή της. Το παρελθόν ήταν ο θησαυρός της γνώσης, το απύθμενο πηγάδι της με συναρπαστικές αφηγήσεις και όμορφα τεχνουργήματα, φτιαγμένα με το στυλό και τον πηλό πιο τολμηρών, ισχυρότερων πολιτισμών.
  
  Ο Σαμ δεν είχε τηλεφωνήσει ακόμα, αλλά τον αναγνώρισε ως έναν άνθρωπο με διάσπαρτο μυαλό και πάντα απασχολημένο με αυτήν ή εκείνη τη νέα δουλειά. Σαν κυνηγόσκυλο, χρειαζόταν μόνο να μυρίσει περιπέτεια ή μια ευκαιρία να εστιάζει σε κάτι. Αναρωτήθηκε τι γνώμη είχε για το δελτίο ειδήσεων που του είχε αφήσει να παρακολουθήσει, αλλά δεν ήταν τόσο επιμελής στο να το αναθεωρήσει.
  
  Ήταν μια συννεφιασμένη μέρα, οπότε δεν υπήρχε λόγος να περπατήσετε κατά μήκος της ακτής ή να πάτε σε ένα καφέ για να δοκιμάσετε την αμαρτωλή πράξη του cheesecake φράουλας - στο ψυγείο, όχι ψημένο. Ακόμη και κάτι τόσο νόστιμο όπως ένα cheesecake δεν μπορούσε να κάνει τη Νίνα να βγει έξω μια γκρίζα, βροχερή μέρα, κάτι που ήταν ενδεικτικό της ταλαιπωρίας στο δρόμο. Μέσα από ένα από τα παράθυρά της, η Νίνα είδε τα οδυνηρά ταξίδια εκείνων που αποφάσισαν ωστόσο να βγουν έξω σήμερα και ευχαρίστησε ξανά τον εαυτό της.
  
  "Α, και τι σκέφτεσαι;" - ψιθύρισε, πιέζοντας το πρόσωπό της στο δίπλωμα της δαντελωτής κουρτίνας και κοιτάζοντας έξω όχι πολύ ανεπαίσθητα. Κάτω από το σπίτι της, κάτω από την απότομη πλαγιά του γκαζόν, η Νίνα παρατήρησε τον γέρο Κύριο Χέμινγκ να ανεβαίνει αργά στο δρόμο με τρομερό καιρό, φωνάζοντας τον σκύλο του.
  
  Ο κύριος Hemming ήταν ένας από τους παλαιότερους κατοίκους της οδού Dunuaran, ένας χήρος με διακεκριμένο παρελθόν. Το ήξερε αυτό γιατί μετά από μερικές σφηνάκια ουίσκι, τίποτα δεν μπορούσε να τον εμποδίσει να πει ιστορίες από τα νιάτα του. Είτε σε ένα πάρτι είτε σε μια παμπ, ο παλιός αρχιμηχανικός δεν έχανε την ευκαιρία να φωνάζει μέχρι τα ξημερώματα, για να θυμάται κανείς αρκετά νηφάλιος. Όταν άρχισε να διασχίζει το δρόμο, η Νίνα παρατήρησε ότι ένα μαύρο αυτοκίνητο έτρεχε με ταχύτητα λίγα σπίτια μακριά του. Επειδή το παράθυρό της ήταν τόσο ψηλά πάνω από τον δρόμο κάτω, ήταν η μόνη που μπορούσε να το προβλέψει.
  
  "Ω Θεέ μου", ανέπνευσε και όρμησε γρήγορα προς την πόρτα. Ξυπόλητη, με τίποτα άλλο εκτός από τζιν και σουτιέν, η Νίνα κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες προς το ραγισμένο μονοπάτι της. Φώναξε το όνομά του καθώς έτρεχε, αλλά η βροχή και η βροντή τον εμπόδισαν να ακούσει την προειδοποίησή της.
  
  "Κύριε Χέμινγκ! Προσοχή στο αυτοκίνητο!" Η Νίνα τσίριξε, με τα πόδια της μετά βίας να ένιωθε το κρύο από τις υγρές λακκούβες και το γρασίδι που περπάτησε απέναντί της. Ένας παγωμένος αέρας της έκαψε το γυμνό δέρμα. Το κεφάλι της γύρισε προς τα δεξιά για να μετρήσει την απόσταση από το αυτοκίνητο που πλησίαζε γρήγορα, το οποίο πιτσίλιζε στην κατάμεστη τάφρο. "Κύριε Χέμινγκ!
  
  Ώσπου η Νίνα έφτασε στην πύλη του φράχτη της, ο κύριος Χέμινγκ είχε ήδη ορμήσει στα μισά του δρόμου, φωνάζοντας τον σκύλο του. Όπως πάντα, βιαστικά, τα βρεγμένα δάχτυλά της γλίστρησαν και κούμπωσαν με το μάνδαλο της κλειδαριάς, μη μπορώντας να αφαιρέσει την καρφίτσα αρκετά γρήγορα. Όταν προσπάθησε να ανοίξει την κλειδαριά, φώναξε ακόμα το όνομά του. Αφού δεν υπήρχαν άλλοι περιπατητές αρκετά τρελοί για να βγουν έξω με αυτόν τον καιρό, ήταν η μόνη του ελπίδα, ο μόνος προάγγελός του.
  
  "Ω θεέ μου!" ούρλιαξε απογοητευμένη μόλις η καρφίτσα ελευθερώθηκε. Στην πραγματικότητα, ήταν η βρισιά της που τράβηξε την προσοχή του κύριου Hemming. Εκείνος συνοφρυώθηκε και γύρισε αργά για να δει από πού προέρχονται οι βρισιές, αλλά γύρισε δεξιόστροφα, εμποδίζοντάς τον να δει το αυτοκίνητο που πλησίαζε. Όταν είδε τον όμορφο, λιγοφορεμένο ιστορικό, ο γέρος ένιωσε μια περίεργη νοσταλγία για τα παλιά του χρόνια.
  
  "Γεια, γιατρέ Γκουλντ", χαιρέτησε. Ένα ελαφρύ χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του όταν την είδε στο σουτιέν της, νομίζοντας ότι ήταν είτε μεθυσμένη είτε τρελή, λαμβάνοντας υπόψη το κρύο και όλα αυτά.
  
  "Κύριε Χέμινγκ! ούρλιαζε ακόμα καθώς έτρεχε προς το μέρος του. Το χαμόγελό του έσβησε καθώς άρχισε να αμφιβάλλει για τις προθέσεις της τρελής απέναντί του. Αλλά ήταν πολύ μεγάλος για να τρέξει μακριά της, οπότε περίμενε το χτύπημα και ήλπιζε ότι δεν θα του έκανε κακό. Ακούστηκε μια εκκωφαντική πιτσιλιά νερού στα αριστερά του και τελικά γύρισε το κεφάλι του για να δει την τερατώδη μαύρη Mercedes να γλιστράει προς το μέρος του. Και στις δύο πλευρές του δρόμου, λευκά, αφρισμένα φτερά υψώνονταν καθώς τα λάστιχα κόβουν το νερό.
  
  "Φτου...!" ανέπνευσε με τα μάτια του ανοιχτά από τη φρίκη, αλλά η Νίνα άρπαξε τον πήχη του. Τον τράνταξε τόσο δυνατά που σκόνταψε στο πεζοδρόμιο, αλλά η ταχύτητα της δράσης της τον έσωσε από το φτερό της Mercedes. Πιασμένοι σε ένα κύμα νερού που σηκώθηκε από το αυτοκίνητο, η Νίνα και ο ηλικιωμένος κύριος Χέμινγκ κουκουλώθηκαν πίσω από ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο μέχρι να περάσει το τράνταγμα στο Merc.
  
  Η Νίνα πετάχτηκε αμέσως πάνω.
  
  "Θα σε πιάσουν γι' αυτό, βλάκας! Θα σε κυνηγήσω και θα σου κλωτσήσω τον κώλο, ρε τζούμπα!". χαιρέτησε τις προσβολές της στον ηλίθιο στο φανταχτερό αυτοκίνητο. Τα σκούρα μαλλιά της πλαισίωναν το πρόσωπο και το λαιμό της, κουλουριάζονταν πάνω από τα στήθη της καθώς γρύλιζε στο δρόμο. Η "Mercedes" έστριψε στη στροφή του δρόμου και σταδιακά χάθηκε πίσω από μια πέτρινη γέφυρα. Η Νίνα ήταν έξαλλη και ψυχρή. Άπλωσε το χέρι της στον έκπληκτο ηλικιωμένο πολίτη, τρέμοντας από το κρύο.
  
  "Ελάτε, κύριε Χέμινγκ, ας σας φέρουμε μέσα πριν προλάβετε τον θάνατό σας", πρότεινε αποφασιστικά η Νίνα. Τα στριμμένα δάχτυλά του έκλεισαν γύρω από το μπράτσο της και σήκωσε προσεκτικά τον αδύναμο άντρα όρθια.
  
  "Το σκυλί μου, Μπέτσι", μουρμούρισε, σοκαρισμένος ακόμα από τον τρόμο που προκάλεσε η απειλή, "έφυγε τρέχοντας όταν άρχισε η βροντή".
  
  "Μην ανησυχείτε, κύριε Χέμινγκ, θα σας τη βρούμε, εντάξει; Απλώς κρυφτείτε από τη βροχή. Θεέ μου, εξακολουθώ να παρακολουθώ αυτόν τον μαλάκα", τον διαβεβαίωσε, κόβοντας την ανάσα της με μικρές ανάσες.
  
  "Δεν μπορείς να τους κάνεις τίποτα, γιατρέ Γκουλντ", μουρμούρισε καθώς τον οδηγούσε στον απέναντι δρόμο. "Προτιμούν να σε σκοτώσουν παρά να σπαταλήσουν ένα λεπτό για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους, αποβράσματα".
  
  "ΠΟΥ?" ρώτησε.
  
  Έγνεψε το κεφάλι του προς τη γέφυρα όπου είχε εξαφανιστεί το αυτοκίνητο. "Αυτοί! Απορρίφθηκε μετά από αυτό που κάποτε ήταν ένας καλός δήμος όταν ο Ομπάν διοικούνταν από ένα δίκαιο συμβούλιο άξιων ανδρών".
  
  Εκείνη συνοφρυώθηκε, έδειχνε μπερδεμένη. "Τι-τι; Λέτε να ξέρετε σε ποιον ανήκει αυτό το αυτοκίνητο;"
  
  "Σίγουρα!" απάντησε όταν του άνοιξε την πύλη του κήπου. "Αυτοί οι καταραμένοι γύπες στο δημαρχείο. ΜακΦάντεν! Εδώ είναι το γουρούνι! Θα βάλει τέλος σε αυτή την πόλη, αλλά οι νέοι δεν νοιάζονται πλέον ποιος είναι ο ιθύνων νους, όσο μπορούν να συνεχίσουν να πορνεύονται και να γλεντούν. Αυτοί είναι που έπρεπε να ψηφίσουν. Ψήφισαν την απομάκρυνσή του, θα έπρεπε, αλλά όχι. Κέρδισαν χρήματα. Ψήφισα κατά αυτού του κάθαρμα. το έκανα. Και το ξέρει. Γνωρίζει όλους όσους τον καταψήφισαν".
  
  Η Νίνα θυμήθηκε ότι είχε δει τον ΜακΦάντεν στις ειδήσεις πριν από λίγο καιρό, όπου παρακολούθησε μια πολύ σημαντική μυστική συνάντηση, τη φύση της οποίας τα ειδησεογραφικά κανάλια δεν μπόρεσαν να αποκαλύψουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι στο Ομπάν συμπαθούσαν τον κ. Χέμινγκ, αλλά οι περισσότεροι πίστευαν ότι οι πολιτικές του απόψεις ήταν πολύ παλιομοδίτικα, ότι ήταν ένας από εκείνους τους έμπειρους αντιπάλους που αρνούνταν να επιτρέψουν την πρόοδο.
  
  "Πώς μπορεί να ξέρει ποιος τον καταψήφισε; Και τι θα μπορούσε να κάνει; προκάλεσε τον κακό, αλλά ο κύριος Χέμινγκ ήταν ανένδοτος, απαιτώντας να είναι προσεκτική. Τον οδήγησε υπομονετικά στην απότομη πλαγιά του μονοπατιού της, γνωρίζοντας ότι η καρδιά του δεν θα άντεχε στην επίπονη ανηφόρα.
  
  "Άκου, Νίνα, ξέρει. Δεν είμαι γνώστης της τεχνολογίας, αλλά υπάρχουν φήμες ότι χρησιμοποιεί συσκευές για να παρακολουθεί τους πολίτες και ότι είχε εγκαταστήσει κρυφές κάμερες πάνω από τις κάλπες", συνέχισε να φλυαρεί ο ηλικιωμένος, όπως έκανε πάντα. Μόνο που αυτή τη φορά η φλυαρία του δεν ήταν ένας μύθος ή μια ευχάριστη ανάμνηση περασμένων ημερών, όχι. ακουγόταν με τη μορφή σοβαρών κατηγοριών.
  
  "Πώς μπορεί να αντέξει όλα αυτά τα πράγματα, κύριε Χέμινγκ;" ρώτησε. "Ξέρεις ότι θα κοστίσει μια περιουσία".
  
  Τα μεγάλα μάτια κοίταξαν στραβά τη Νίνα κάτω από βρεγμένα, απεριποίητα φρύδια. "Ω, έχει φίλους, Δρ Γκουλντ. Έχει φίλους με πολλά χρήματα που υποστηρίζουν τις καμπάνιες του και πληρώνουν για όλα τα ταξίδια και τις συναντήσεις του".
  
  Τον κάθισε μπροστά στη ζεστή της εστία, όπου η φωτιά έγλειφε στο στόμιο της καμινάδας. Άρπαξε μια κουβέρτα από κασμίρ από τον καναπέ της και την τύλιξε γύρω του, τρίβοντας τα χέρια του πάνω από την κουβέρτα για να τον κρατήσει ζεστό. Την κοίταξε με βάναυση ειλικρίνεια. "Γιατί πιστεύεις ότι προσπάθησαν να με σκάσουν; Ήμουν ο κύριος αντίπαλος των προτάσεών τους κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου. Εγώ και ο Anton Leving, θυμάστε; Αντιταχθήκαμε στην εκστρατεία McFadden".
  
  Η Νίνα έγνεψε καταφατικά. "Ναι, θυμάμαι. Ήμουν στην Ισπανία εκείνη την εποχή, αλλά τα παρακολούθησα όλα στα social media. Εχεις δίκιο. Όλοι ήταν πεπεισμένοι ότι ο Λέβινγκ θα έπαιρνε άλλη μια θέση στις αίθουσες του δημοτικού συμβουλίου, αλλά ήμασταν όλοι συντετριμμένοι όταν ο ΜακΦάντεν κέρδισε απροσδόκητα. Ο Leving πρόκειται να αντιταχθεί ή να προτείνει άλλη ψηφοφορία στο συμβούλιο;"
  
  Ο γέρος γέλασε πικρά καθώς κοιτούσε τη φωτιά, με το στόμα του στριμμένο σε ένα ζοφερό χαμόγελο.
  
  "Είναι νεκρός".
  
  "ΠΟΥ? Ζωή?" ρώτησε δύσπιστα.
  
  "Ναι, ο Leving πέθανε. Την περασμένη εβδομάδα" -ο κύριος Χέμινγκ την κοίταξε με μια σαρκαστική έκφραση- "είχε ένα ατύχημα, όπως είπαν".
  
  "Τι?" συνοφρυώθηκε. Η Νίνα έμεινε άναυδη από τα δυσοίωνα γεγονότα που διαδραματίζονται στην ίδια της την πόλη. "Τι συνέβη?"
  
  "Προφανώς έπεσε από τις σκάλες του βικτοριανού σπιτιού του ενώ ήταν μεθυσμένος", είπε ο ηλικιωμένος, αλλά το πρόσωπό του έπαιζε διαφορετικό χαρτί. "Ξέρεις, ξέρω τον Living εδώ και τριάντα δύο χρόνια και δεν ήπιε ποτέ περισσότερο από ένα ποτήρι μπλε σέρι. Πώς θα μπορούσε να είναι μεθυσμένος; Πώς θα μπορούσε να είναι τόσο μεθυσμένος που να μην μπορεί να ανέβει τις καταραμένες σκάλες που περπατούσε είκοσι πέντε χρόνια στο ίδιο σπίτι, Δρ Γκουλντ; Γέλασε, θυμούμενος τη δική του σχεδόν τραγική εμπειρία. "Και φαίνεται ότι ήταν η σειρά μου να με απαγχονίσουν σήμερα".
  
  "Θα είναι εκείνη τη μέρα", χαμογέλασε, συλλογιζόμενη τις πληροφορίες καθώς φορούσε τη ρόμπα της και την έδενε.
  
  "Τώρα ασχολείσαι, γιατρέ Γκουλντ", προειδοποίησε. "Τους έκλεψες την ευκαιρία να με σκοτώσουν. Βρίσκεσαι στη μέση μιας άθλιας καταιγίδας αυτή τη στιγμή".
  
  "Εντάξει", είπε η Νίνα με ένα ατσάλι. "Εδώ είμαι στα καλύτερά μου".
  
  
  έντεκα
  Η ουσία της ερώτησης
  
  
  Ο απαγωγέας του Σαμ έφυγε από τον αυτοκινητόδρομο ανατολικά στον Α68, κατευθυνόμενος προς το άγνωστο.
  
  "Που με πηγαίνεις?" ρώτησε ο Σαμ, κρατώντας τη φωνή του ομοιόμορφη και φιλική.
  
  "Παραγός", απάντησε ο άντρας.
  
  "Wagry Country Park;" Ο Σαμ απάντησε χωρίς να το σκεφτεί.
  
  "Ναι, Σαμ", απάντησε ο άντρας.
  
  Ο Σαμ σκέφτηκε για μια στιγμή την απάντηση της Σουίφτ, αξιολογώντας το επίπεδο απειλής που σχετίζεται με τον χώρο. Στην πραγματικότητα, ήταν ένα πολύ ευχάριστο μέρος, όχι ένα μέρος όπου θα έπρεπε να τον κόψουν ή να τον κρεμάσουν από ένα δέντρο. Μάλιστα, το πάρκο επισκεπτόταν συνεχώς καθώς ήταν στρωμένο με δασώδεις εκτάσεις όπου οι άνθρωποι έρχονταν για να παίξουν γκολφ, να κάνουν πεζοπορία ή να διασκεδάσουν τα παιδιά τους στην παιδική χαρά των κατοίκων. Αμέσως ένιωσε καλύτερα. Ένα πράγμα τον ώθησε να ρωτήσει ξανά. "Με την ευκαιρία, πώς σε λένε φίλε; Φαίνεσαι πολύ οικείος, αλλά αμφιβάλλω αν σε ξέρω πραγματικά".
  
  "Το όνομά μου είναι Τζορτζ Μάστερς, Σαμ. Με ξέρετε από τις άσχημες ασπρόμαυρες φωτογραφίες του κοινού μας φίλου Aidan της Edinburgh Post", εξήγησε.
  
  "Όταν μιλάς για τον Aidan ως φίλο, είσαι σαρκαστικός ή είναι πραγματικά φίλος σου;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Όχι, είμαστε φίλοι με την παλιομοδίτικη έννοια της λέξης", απάντησε ο Τζορτζ χωρίς να πάρει τα μάτια του από το δρόμο. "Θα σε πάω στο Vaughry για να μιλήσουμε και μετά θα σε αφήσω να φύγεις". Γύρισε αργά το κεφάλι του για να ευλογήσει τον Σαμ με την έκφρασή του και πρόσθεσε: "Δεν ήθελα να σε ακολουθήσω, αλλά έχεις την τάση να αντιδράς με ακραία προκατάληψη ακόμα και πριν καταλάβεις τι συμβαίνει. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεστε τον εαυτό σας κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων δαγκώματος είναι πέρα από την κατανόησή μου".
  
  "Ήμουν μεθυσμένος όταν με στριμώξατε στο δωμάτιο των ανδρών, Τζορτζ", προσπάθησε να εξηγήσει ο Σαμ, αλλά δεν είχε κανένα διορθωτικό αποτέλεσμα. "Τι έπρεπε να σκεφτώ;"
  
  Ο Τζορτζ Μάστερς γέλασε. "Υποθέτω ότι δεν περίμενες να δεις κάποιον τόσο όμορφο όσο εγώ σε αυτό το μπαρ. Θα μπορούσα να τα πάω καλύτερα... ή θα μπορούσατε να περάσετε περισσότερο χρόνο νηφάλιοι".
  
  "Γεια, ήταν τα γαμημένα γενέθλιά μου", υπερασπίστηκε τον εαυτό του ο Σαμ. "Είχα το δικαίωμα να είμαι θυμωμένος".
  
  "Ίσως ναι, αλλά δεν πειράζει τώρα", διαμαρτυρήθηκε ο Τζορτζ. "Έφυγες τότε και έτρεξες ξανά χωρίς καν να μου δώσεις την ευκαιρία να σου εξηγήσω τι θέλω από σένα".
  
  "Υποθέτω ότι έχεις δίκιο", αναστέναξε ο Σαμ καθώς έστριψαν στο δρόμο που οδηγεί στην όμορφη περιοχή του Βόγκρεϊ. Το βικτοριανό σπίτι, από το οποίο προήλθε το όνομα του πάρκου, εμφανίστηκε πίσω από τα δέντρα όταν το αυτοκίνητο επιβράδυνε σημαντικά.
  
  "Το ποτάμι θα εμποδίσει τη συζήτησή μας", ανέφερε ο Τζορτζ, "σε περίπτωση που παρακολουθούν ή κρυφακούουν".
  
  "Αυτοί? Ο Σαμ συνοφρυώθηκε, γοητευμένος από την παράνοια του απαγωγέα του, του ίδιου ανθρώπου που είχε επικρίνει τις παρανοϊκές αντιδράσεις του ίδιου του Σαμ μια στιγμή πριν. "Δηλαδή, όποιος δεν έχει δει το καρναβάλι της ταχύτητας που κάναμε δίπλα;"
  
  "Ξέρεις ποιοι είναι, Σαμ. Έκαναν εκπληκτική υπομονή βλέποντας εσένα και τον όμορφο ιστορικό... παρακολουθώντας τον Ντέιβιντ Περντού...", είπε καθώς περπατούσαν προς τις όχθες του ποταμού Τάιν που διέσχιζε το κτήμα.
  
  "Περίμενε, ξέρεις τη Νίνα και τον Περντιού;" Ο Σαμ βόγκηξε. "Τι σχέση έχουν με το γιατί με ακολουθείς;"
  
  Ο Τζορτζ αναστέναξε. Ήρθε η ώρα να μπούμε στην ουσία του θέματος. Σταμάτησε χωρίς να πει άλλη λέξη, χτενίζοντας τον ορίζοντα με τα μάτια του κρυμμένα κάτω από τα ακρωτηριασμένα φρύδια του. Το νερό έδωσε στον Σαμ μια αίσθηση γαλήνης, την Εύα μέσα σε ένα ψιλόβροχο από γκρίζα σύννεφα. Τα μαλλιά του κυλούσαν στο πρόσωπό του καθώς περίμενε τον Τζορτζ να του εξηγήσει τον σκοπό του.
  
  "Θα είμαι σύντομος, Σαμ", είπε ο Τζορτζ. "Δεν μπορώ να εξηγήσω τώρα πώς τα ξέρω όλα αυτά, αλλά απλώς εμπιστεύσου με ότι τα ξέρω". Σημειώνοντας ότι ο δημοσιογράφος απλώς τον κοιτούσε χωρίς έκφραση, συνέχισε. "Έχεις ακόμα το βίντεο του Dire Serpent, Σαμ; Έχετε το βίντεο που ηχογραφήσατε όταν ήσασταν όλοι στη Χαμένη Πόλη;"
  
  Ο Σαμ σκέφτηκε γρήγορα. Αποφάσισε να διατηρήσει τις απαντήσεις του ασαφείς μέχρι να βεβαιωθεί για τις προθέσεις του Τζορτζ Μάστερς. "Όχι, άφησα ένα σημείωμα με τον Δρ Γκουλντ, αλλά είναι στο εξωτερικό".
  
  "Πραγματικά?" απάντησε αδιάφορα ο Τζορτζ. "Να διαβάζετε τις εφημερίδες, κύριε γνωστό δημοσιογράφο. Έσωσε τη ζωή ενός εξέχοντος μέλους της γενέτειράς της χθες, οπότε είτε μου λες ψέματα είτε είναι ικανή για διπλοτοποθέτηση".
  
  "Κοίτα, πες μου τι έχεις να μου πεις, για όνομα του παραδείσου. Λόγω της άθλιας προσέγγισής σας, διέγραψα το αυτοκίνητό μου και πρέπει ακόμα να αντιμετωπίσω αυτές τις βλακείες όταν τελειώσετε τα παιχνίδια στο πάρκο παιχνιδιών", γάβγισε ο Σαμ.
  
  "Έχετε μαζί σας βίντεο με το Τραγικό Φίδι;" επανέλαβε ο Γιώργος με τον δικό του τρόπο εκφοβισμού. Κάθε λέξη ήταν σαν σφυρί στο αμόνι για τα αυτιά του Σαμ. Δεν είχε διέξοδο από τη συζήτηση και δεν υπήρχε διέξοδος από το πάρκο χωρίς τον Τζορτζ.
  
  "Το... Τρομερό Φίδι;" Ο Σαμ επέμεινε. Δεν ήξερε πολλά για τα πράγματα που του ζήτησε ο Perdue να πυροβολήσει στα έγκατα ενός βουνού στη Νέα Ζηλανδία, και προτιμούσε να είναι έτσι. Η περιέργειά του περιοριζόταν συνήθως σε αυτό που τον ενδιέφερε και η φυσική και οι αριθμοί δεν ήταν το φόρτε του.
  
  "Ιησούς Χριστός!" Ο Τζορτζ οργίστηκε στην αργή, μπερδεμένη ομιλία του. "Terrible Serpent, ένα εικονόγραμμα που αποτελείται από μια ακολουθία μεταβλητών και συμβόλων, Split! Γνωστό και ως Εξίσωση! Πού είναι αυτή η καταχώρηση;
  
  Ο Σαμ σήκωσε τα χέρια του σε ένδειξη παράδοσης. Οι άνθρωποι κάτω από τις ομπρέλες παρατήρησαν τις υψηλές φωνές των δύο ανδρών που κρυφοκοιτάγονταν έξω από τις κρυψώνες τους και οι τουρίστες γύρισαν για να δουν τι προκαλούσε την αναταραχή. "Εντάξει, Θεέ μου! Χαλάρωσε", ψιθύρισε σκληρά ο Σαμ. "Δεν έχω κανένα υλικό μαζί μου, Τζορτζ. Όχι εδώ και τώρα. Γιατί?"
  
  "Αυτές οι φωτογραφίες δεν θα έπρεπε ποτέ να πέσουν στα χέρια του Ντέιβιντ Περντού, καταλαβαίνεις;" Ο Τζορτζ προειδοποίησε με βραχνή ανατριχίλα. "Ποτέ! Δεν με νοιάζει τι θα του πεις, Σαμ. Απλώς διαγράψτε το. Κατεστραμμένα αρχεία, οτιδήποτε."
  
  "Αυτό είναι το μόνο που τον ενδιαφέρει, φίλε", τον ενημέρωσε ο Σαμ. "Θα έφτανα στο σημείο να πω ότι έχει εμμονή με αυτό".
  
  "Το γνωρίζω, φίλε", είπε ο Τζορτζ πίσω στον Σαμ. "Αυτό είναι το καταραμένο πρόβλημα. Τον χρησιμοποιεί ένας κουκλοπαίκτης πολύ, πολύ μεγαλύτερος από τον εαυτό του".
  
  "Αυτοί?" ρώτησε ο Σαμ σαρκαστικά, αναφερόμενος στην παρανοϊκή θεωρία του Τζορτζ.
  
  Βαρισμένος από τις νεανικές γελοιότητες του Sam Cleave, ο ξεθωριασμένος άντρας όρμησε προς τα εμπρός, πιάνοντας τον Sam από το γιακά και τον τίναξε με τρομακτική δύναμη. Για μια στιγμή, ο Σαμ ένιωσε σαν ένα μικρό παιδί που το πέταξε ο Άγιος Βερνάρδος, κάνοντας τον να θυμηθεί ότι η σωματική δύναμη του Τζορτζ ήταν σχεδόν απάνθρωπη.
  
  "Τώρα άκου και άκου προσεκτικά, φίλε", σφύριξε στο πρόσωπο του Σαμ, με την ανάσα του να μυρίζει καπνό και μέντα. "Αν ο Ντέιβιντ Περντού πάρει αυτή την εξίσωση, το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου θα θριαμβεύσει!"
  
  Ο Σαμ μάταια προσπάθησε να λύσει τα χέρια του καμένου, μόνο που τον εξόργισε περισσότερο με την Εύα. Ο Τζορτζ τον ταρακούνησε ξανά και μετά τον απελευθέρωσε τόσο απότομα που τρεκλίζοντας πίσω. Ενώ ο Σαμ προσπαθούσε να βρει μια βάση, ο Τζορτζ πλησίασε. "Καταλαβαίνεις τι λες; Ο Perdue δεν πρέπει να συνεργάζεται με το Dire Serpent. Είναι η ίδια ιδιοφυΐα που περίμεναν για να λύσει αυτό το γαμημένο μαθηματικό πρόβλημα από τότε που το είχε λύσει το προηγούμενο golden boy τους. Δυστυχώς, είπε ο Golden boy είχε συνείδηση και κατέστρεψε τη δουλειά του, αλλά όχι πριν η καμαριέρα το αντέγραψε ενώ καθάριζε το δωμάτιό του. Περιττό να πούμε ότι ήταν πράκτορας, εργαζόταν για την Γκεστάπο".
  
  "Τότε ποιος ήταν το χρυσό αγόρι τους;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  Έκπληκτος ο Τζορτζ κοίταξε τον Σαμ. "Δεν ξέρεις? Έχετε ακούσει ποτέ για έναν τύπο που ονομάζεται Αϊνστάιν, φίλε μου; Ο Αϊνστάιν, ο τύπος της "Θεωρίας της Σχετικότητας", δούλευε πάνω σε κάτι λίγο πιο καταστροφικό από μια ατομική βόμβα, αλλά με παρόμοια χαρακτηριστικά. Κοίτα, είμαι επιστήμονας, αλλά δεν είμαι ιδιοφυΐα. Δόξα τω Θεώ, κανείς δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει αυτήν την εξίσωση, γι' αυτό ο αείμνηστος Δρ. Κένεθ Βίλχελμ την έγραψε στη Χαμένη Πόλη. Κανείς δεν έπρεπε να επιζήσει σε εκείνο το γαμημένο φιδοβόλο".
  
  Ο Σαμ θυμήθηκε τον Δρ Βίλχελμ, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης μιας φάρμας στη Νέα Ζηλανδία όπου βρισκόταν η Χαμένη Πόλη. Ήταν ένας Ναζί επιστήμονας που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνώριζαν και ο οποίος ονομαζόταν Williams για πολλά χρόνια.
  
  "Καλα καλα. Ας υποθέσουμε ότι τα αγόρασα όλα αυτά", παρακάλεσε ο Σαμ, σηκώνοντας ξανά τα χέρια του. "Ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της εξίσωσης; Θα χρειαστώ μια πραγματικά συγκεκριμένη δικαιολογία για να πω στον Purdue, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, πρέπει να σχεδιάζει τον θάνατό μου αυτή τη στιγμή. Η παράφορη ορμή σου μου κόστισε να τον συναντήσω. Θεέ μου, πρέπει να είναι έξαλλος".
  
  Ο Τζορτζ ανασήκωσε τους ώμους του. "Δεν έπρεπε να τρέξεις μακριά".
  
  Ο Σαμ ήξερε ότι είχε δίκιο. Αν ο Σαμ είχε μόλις συναντήσει τον Τζορτζ στην εξώπορτά του και τον ρωτούσε, αυτό θα του είχε γλιτώσει από πολλά προβλήματα. Πρώτα από όλα, θα είχε ακόμα αυτοκίνητο. Από την άλλη, το πένθος για τα σκατά που είχαν ήδη βγει δεν έκανε καλό στον Σαμ.
  
  "Δεν είμαι ξεκάθαρος στις πιο λεπτές λεπτομέρειες, Σαμ, αλλά μεταξύ εμένα και του Aidan Glaston, η συναίνεση είναι ότι αυτή η εξίσωση θα συμβάλει σε μια μνημειώδη αλλαγή στο τρέχον παράδειγμα της φυσικής", αναγνώρισε ο George. "Από ό,τι ο Aidan μπόρεσε να καταλάβει από τις πηγές του, αυτός ο υπολογισμός θα προκαλέσει καταστροφή σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτό θα επιτρέψει στο αντικείμενο να σπάσει το πέπλο μεταξύ των διαστάσεων, προκαλώντας τη σύγκρουση της δικής μας φυσικής με αυτό που βρίσκεται στην άλλη πλευρά. Οι Ναζί πειραματίστηκαν με αυτό, όπως ισχυρίζεται η Θεωρία του Ενοποιημένου Πεδίου που δεν μπορούσε να αποδειχθεί".
  
  "Και πώς θα ωφεληθεί ο Black Sun από αυτό, Δάσκαλοι;" - ρώτησε ο Sam, χρησιμοποιώντας το δημοσιογραφικό του ταλέντο για να καταλάβει τα σκατά. "Ζουν στον ίδιο χρόνο και χώρο με τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι γελοίο να πιστεύει κανείς ότι θα πειραματιστούν με χάλια που θα τους καταστρέψουν μαζί με όλα τα άλλα".
  
  "Ίσως ναι, αλλά καταλάβατε τουλάχιστον τα μισά από τα περίεργα, στριμμένα σκατά που χρησιμοποιούσαν στην πραγματικότητα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο;" Ο Τζορτζ αντέτεινε. "Τα περισσότερα από αυτά που προσπάθησαν να κάνουν δεν είχαν καμία απολύτως χρησιμότητα, και όμως συνέχισαν να διεξάγουν τερατώδη πειράματα μόνο και μόνο για να ξεπεράσουν αυτό το εμπόδιο, πιστεύοντας ότι αυτό θα προωθούσε τη γνώση τους για το έργο άλλων επιστημών - εκείνων των επιστημών που δεν μπορούμε ακόμα κατανοώ. Ποιος μπορεί να πει ότι αυτό δεν είναι απλώς μια ακόμη γελοία προσπάθεια να διαιωνίσουν την τρέλα και τον έλεγχό τους;".
  
  "Καταλαβαίνω τι λες, Τζορτζ, αλλά ειλικρινά δεν νομίζω ότι ούτε αυτοί είναι τόσο τρελοί. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να έχουν κάποιο απτό λόγο για να θέλουν να το πετύχουν, αλλά ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός;". ο Σαμ μάλωνε. Ήθελε να πιστέψει τον Τζορτζ Μάστερς, αλλά υπήρχαν πάρα πολλά κενά στις θεωρίες του. Από την άλλη, αν κρίνουμε από την απόγνωση αυτού του ανθρώπου, η ιστορία του άξιζε τουλάχιστον να ελεγχθεί.
  
  "Κοίτα, Σαμ, πίστεψέ με ή όχι, κάνε μου τη χάρη και κοίτα το πριν αφήσεις τον Ντέιβιντ Πέρντιου να πάρει στα χέρια του αυτή την εξίσωση", παρακάλεσε ο Τζορτζ.
  
  Ο Σαμ έγνεψε καταφατικά. "Είναι καλός άνθρωπος. Αν υπήρχε κάποια σοβαρότητα σε αυτές τις δηλώσεις, θα την κατέστρεφε ο ίδιος, πιστέψτε με".
  
  "Ξέρω ότι είναι φιλάνθρωπος. Ξέρω πώς γάμησε τον Black Sun με έξι τρόπους μέχρι την Κυριακή, όταν συνειδητοποίησε τι σχεδίαζαν για τον κόσμο, Σαμ", εξήγησε ανυπόμονα ο μπερδεμένος επιστήμονας. "Αλλά αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι ότι ο Purdue δεν γνωρίζει τον ρόλο του στην καταστροφή. Δεν γνωρίζει ευτυχώς ότι χρησιμοποιούν την ιδιοφυΐα και τη φυσική του περιέργεια για να τον στείλουν κατευθείαν στην άβυσσο. Το θέμα δεν είναι αν συμφωνεί ή όχι. Καλύτερα να μην έχει ιδέα πού είναι η εξίσωση, αλλιώς θα τον σκοτώσουν... και εσύ και η κυρία από το Ομπάν".
  
  Τελικά, ο Σαμ πήρε την υπόδειξη. Αποφάσισε να σταματήσει για λίγο πριν περάσει το υλικό στον Purdue, έστω και για να δώσει στον George Masters το πλεονέκτημα της αμφιβολίας. Θα ήταν δύσκολο να εξαλειφθεί μια υποψία χωρίς να μεταβιβαστούν ζωτικής σημασίας πληροφορίες σε τυχαίες πηγές. Εκτός από τον Purdue, ήταν λίγοι οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να τον συμβουλέψουν για τον κίνδυνο που ελλοχεύει σε αυτόν τον υπολογισμό, ακόμα και εκείνοι που μπορούσαν...δεν θα ήξερε ποτέ αν μπορούσε να τους εμπιστευτεί.
  
  "Πήγαινε με σπίτι, σε παρακαλώ", ρώτησε ο Σαμ τον απαγωγέα του. "Θα το ψάξω πριν κάνω οτιδήποτε, εντάξει;"
  
  "Σε εμπιστεύομαι, Σαμ", είπε ο Τζορτζ. Ακούστηκε περισσότερο ως τελεσίγραφο παρά ως υπόσχεση εμπιστοσύνης. "Αν δεν καταστρέψετε αυτό το δίσκο, θα το μετανιώσετε για το σύντομο διάστημα όσων θα απέμεναν από τη ζωή σας".
  
  
  12
  Όλγα
  
  
  Στο τέλος της ευφυΐας του, ο Κάσπερ Τζέικομπς πέρασε τα δάχτυλά του μέσα από τα μαλλιά του στο χρώμα της άμμου, αφήνοντάς τα όρθια σαν ποπ σταρ της δεκαετίας του '80. Τα μάτια του ήταν αιμόφυρτα από το διάβασμα όλη τη νύχτα, το αντίθετο από αυτό που ήλπιζε τη νύχτα - να χαλαρώσει και να κοιμηθεί. Αντίθετα, η είδηση της ανακάλυψης του Τραγικού Φιδιού τον εξόργισε. Ήλπιζε απελπισμένα ότι η Ζέλντα Μπέσλερ ή τα σκυλιά της στην αγκαλιά της εξακολουθούσαν να αγνοούν τα νέα.
  
  Κάποιος έξω έκανε έναν τρομερό θόρυβο, τον οποίο στην αρχή προσπάθησε να αγνοήσει, αλλά λόγω των φόβων του για τον επερχόμενο δυσοίωνο κόσμο και την έλλειψη ύπνου, δεν άντεξε πολλά σήμερα. Ακουγόταν σαν ένα θρυμματισμένο πιάτο και κάποιο επόμενο τρακάρισμα μπροστά στην πόρτα του, συνοδευόμενο από το ουρλιαχτό ενός συναγερμού αυτοκινήτου.
  
  "Ω, για όνομα του Θεού, τώρα τι;". φώναξε δυνατά. Όρμησε στην εξώπορτα, έτοιμος να βγάλει την ενόχλησή του σε όποιον τον ενόχλησε. Σπρώχνοντας την πόρτα στην άκρη, ο Κάσπερ βρυχήθηκε, "Τι στο όνομα όλων όσων είναι ιερά συμβαίνει εδώ;" Αυτό που είδε στους πρόποδες της σκάλας που οδηγούσαν στο δρόμο του τον αφόπλισε αμέσως. Η πιο γοητευτική ξανθιά καθόταν οκλαδόν δίπλα στο αυτοκίνητό του, κοιτώντας καταβεβλημένη. Στο πεζοδρόμιο μπροστά της ήταν ένα χάος από τούρτα και γλάσες μπάλες που προηγουμένως ανήκαν σε μια μεγάλη γαμήλια τούρτα.
  
  Καθώς κοίταξε ικετευτικά τον Κάσπερ, τα καθαρά πράσινα μάτια της τον ζάλισαν. "Παρακαλώ κύριε, μην θυμώνετε! Μπορώ να τα σβήσω όλα με τη μία. Κοιτάξτε, ο λεκές στο αυτοκίνητό σας είναι απλώς κερασάκι".
  
  "Όχι, όχι", διαμαρτυρήθηκε, απλώνοντας τα χέρια του απολογητικά, "σε παρακαλώ μην ανησυχείς για το αυτοκίνητό μου. Ορίστε, επιτρέψτε μου να σας βοηθήσω". Δύο τσιρίσματα και ένα πάτημα του κουμπιού του τηλεχειριστηρίου στα πλήκτρα του έκλεισαν το ουρλιαχτό του συναγερμού. Ο Κάσπερ έσπευσε να βοηθήσει την καλλονή που έκλαιγε να μαζέψει τη χαλασμένη τούρτα. "Σε παρακαλώ μην κλαίς. Γεια, θα σου πω τι. Μόλις το λύσουμε αυτό, θα σας πάω στο τοπικό αρτοποιείο και θα αντικαταστήσω το κέικ. Σε εμένα."
  
  "Ευχαριστώ, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις αυτό", βούλιαξε, μαζεύοντας χούφτες κουρκούτι και διακοσμητικά αμυγδαλωτού. "Βλέπετε, έφτιαξα μόνος μου αυτό το κέικ. Μου πήρε δύο μέρες, και αυτό είναι αφού έφτιαξα όλα τα διακοσμητικά στο χέρι. Βλέπετε, ήταν μια γαμήλια τούρτα. Δεν μπορούμε απλώς να αγοράσουμε μια γαμήλια τούρτα από οποιοδήποτε κατάστημα οπουδήποτε".
  
  Τα αιμόφυρτα, γεμάτα δάκρυα μάτια της ράγισαν την καρδιά του Κάσπερ. Τοποθέτησε απρόθυμα το χέρι του στον πήχη της και το έτριψε απαλά για να εκφράσει τη συμπάθειά του. Εντελώς ερωτευμένος μαζί της, ένιωσε έναν πόνο στο στήθος του, εκείνο το γνωστό πόνο απογοήτευσης που έρχεται όταν έρθει αντιμέτωπος με μια σκληρή πραγματικότητα. Το εσωτερικό του Κάσπερ πονούσε. Δεν ήθελε να ακούσει την απάντηση, αλλά ήθελε απεγνωσμένα να κάνει μια ερώτηση. "Είναι... εγώ-είναι αυτή μια τούρτα για τον... γάμο σας;" άκουσε τα χείλη του να τον προδίδουν.
  
  "Πες όχι! Γίνε παράνυμφος ή κάτι τέτοιο. Για την αγάπη του Θεού, σε παρακαλώ μην είσαι νύφη!" Η καρδιά του φαινόταν να ουρλιάζει. Δεν είχε ερωτευτεί ποτέ πριν, εκτός από την τεχνολογία και την επιστήμη, ήταν. Η εύθραυστη ξανθιά τον κοίταξε με δάκρυα. το χαμόγελο εμφανίστηκε στο υπέροχο πρόσωπό της.
  
  "Θεέ μου, όχι", κούνησε το κεφάλι της, μυρίζοντας και γελώντας ανόητα. "Σου φαίνομαι τόσο ανόητος;"
  
  "Σε ευχαριστώ, Ιησού!" ο χαρούμενος φυσικός άκουσε την εσωτερική του φωνή να χαίρεται. Ξαφνικά της χαμογέλασε πλατιά, νιώθοντας τεράστια ανακούφιση που όχι μόνο ήταν single, αλλά είχε και χιούμορ. "Χα! Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω! Bachelor εδώ! μουρμούρισε αμήχανα. Συνειδητοποιώντας πόσο ηλίθιο ακουγόταν αυτό, ο Κάσπερ σκέφτηκε ότι μπορούσε να πει κάτι πιο ασφαλές. "Παρεμπιπτόντως, με λένε Κάσπερ", είπε, απλώνοντας ένα ατημέλητο χέρι. "Δρ Κάσπερ Τζέικομπς". Φρόντισε να προσέξει το όνομά του.
  
  Ενθουσιασμένη, η όμορφη γυναίκα άρπαξε το μπράτσο του με τα κολλώδη δάχτυλά της και γέλασε: "Μόλις τώρα μιλούσες σαν τον Τζέιμς Μποντ. Με λένε Όλγα Μήτρα, ε...φούρναρη".
  
  "Όλγα, η φούρναρη", γέλασε. "Μου αρέσει".
  
  "Άκου", είπε σοβαρά, σκουπίζοντας το μάγουλό της με το μανίκι της, "Χρειάζομαι αυτή την τούρτα στο γάμο σε λιγότερο από μία ώρα. Εχεις καμιά ιδέα?
  
  Ο Κάσπερ σκέφτηκε για μια στιγμή. Απείχε πολύ από το να αφήσει ένα κορίτσι αυτού του βαθμού μεγαλοπρέπειας σε κίνδυνο. Ήταν η μοναδική του ευκαιρία να αφήσει μόνιμη εντύπωση, και μάλιστα καλή. Έσπασε αμέσως τα δάχτυλά του και μια ιδέα έπεσε στο κεφάλι του που έκανε κομμάτια της τούρτας να πετάξουν. "Ίσως έχω μια ιδέα, δεσποινίς Μίτρα. Περίμενε εδώ."
  
  Με νέο ενθουσιασμό, ο συνήθως καταθλιπτικός Κάσπερ ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες προς το σπίτι του σπιτονοικοκύρη του και παρακάλεσε την Κάρεν για βοήθεια. Άλλωστε πάντα έψηνε, πάντα άφηνε γλυκά ψωμάκια και κουλούρια στη σοφίτα του. Προς χαρά του, η μητέρα του ιδιοκτήτη συμφώνησε να βοηθήσει τη νέα φίλη του Κάσπερ να σώσει τη φήμη της. Είχαν έτοιμη άλλη μια γαμήλια τούρτα σε χρόνο ρεκόρ αφού η Κάρεν έκανε μερικές δικές της κλήσεις.
  
  
  * * *
  
  
  Αφού αγωνίστηκαν με τον χρόνο για να ετοιμάσουν μια νέα γαμήλια τούρτα, η οποία ευτυχώς για την Όλγα και την Κάρεν ήταν σεμνή στην αρχή, μοιράστηκαν ένα ποτήρι σέρι για να φρυγανίσουν την επιτυχία τους.
  
  "Όχι μόνο βρήκα τον τέλειο σύντροφο για το έγκλημα στην κουζίνα", χαιρέτησε η χαριτωμένη Κάρεν, σηκώνοντας το ποτήρι της, "αλλά έκανα έναν νέο φίλο! Για συνεργασία και νέους φίλους!"
  
  "Το υποστηρίζω", χαμογέλασε πονηρά ο Κάσπερ, τσουγκρίζοντας τα ποτήρια με δύο ευχαριστημένες κυρίες. Δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από την Όλγα. Τώρα που ήταν ξανά χαλαρή και χαρούμενη, άστραφτε σαν σαμπάνια.
  
  "Ευχαριστώ ένα εκατομμύριο φορές, Κάρεν", είπε η Όλγα. "Τι θα έκανα αν δεν με είχες σώσει;"
  
  "Λοιπόν, υποθέτω ότι ήταν ο ιππότης σου εκεί που τα έστησε όλα, αγαπητέ", είπε η εξηνταπεντάχρονη κοκκινομάλλα Κάρεν, δείχνοντας το ποτήρι της στον Κάσπερ.
  
  "Έτσι είναι", συμφώνησε η Όλγα. Γύρισε στον Κάσπερ και τον κοίταξε βαθιά στα μάτια. "Όχι μόνο με συγχώρεσε για την αδεξιότητα και την ακαταστασία μου στο αυτοκίνητό του, αλλά έσωσε και τον κώλο μου... Και λένε ότι ο ιπποτισμός πέθανε".
  
  Η καρδιά του Κάσπερ έχασε έναν ρυθμό. Πίσω από το χαμόγελό του και το ατάραχο εξωτερικό του κρυβόταν ένα κοκκίνισμα σαν αυτό ενός μαθητή στα γυναικεία αποδυτήρια. "Κάποιος πρέπει να σώσει την πριγκίπισσα από το να μπει στη λάσπη. Μπορεί να είμαι και εγώ." Έκανε το μάτι, έκπληκτος από τη δική του γοητεία. Ο Κάσπερ δεν ήταν καθόλου ελκυστικός, αλλά το πάθος του για την καριέρα του τον έκανε λιγότερο εξωστρεφή άνθρωπο. Μάλιστα, δεν μπορούσε να πιστέψει την τύχη του που βρήκε την Όλγα. Όχι μόνο φάνηκε να κέρδισε την προσοχή της, αλλά εμφανίστηκε ουσιαστικά στο κατώφλι του. Προσωπική παράδοση, ευγένεια της μοίρας, σκέφτηκε.
  
  "Θα έρθεις μαζί μου να παραδώσουμε την τούρτα;" ρώτησε τον Κάσπερ. "Κάρεν, θα επιστρέψω αμέσως για να έρθω και να σε βοηθήσω να καθαρίσεις".
  
  "Ανοησίες", ψέλλισε περιπαικτικά η Κάρεν. "Εσείς οι δύο, προχωρήστε και παραδώστε την τούρτα. Φέρε μου μισό μπουκάλι κονιάκ, ξέρεις, για τον κόπο." Έκανε το μάτι.
  
  Ευχαριστημένη, η Όλγα φίλησε την Κάρεν στο μάγουλο. Η Κάρεν και ο Κάσπερ αντάλλαξαν νικηφόρα βλέμματα στην ξαφνική εμφάνιση μιας ηλιαχτίδας που περπατούσε στη ζωή τους. Σαν να άκουγε η Κάρεν τις σκέψεις του ενοικιαστή της, ρώτησε: "Από πού ήρθες, αγαπητέ; Είναι το αυτοκίνητό σας παρκαρισμένο κοντά;"
  
  Ο Κάσπερ γούρλωσε τα μάτια του πάνω της. Ήθελε να μείνει στο σκοτάδι σχετικά με την ερώτηση που πέρασε επίσης από το μυαλό του, αλλά τώρα η ειλικρινής Κάρεν το εξέφρασε. Η Όλγα χαμήλωσε το κεφάλι της και τους απάντησε χωρίς επιφύλαξη. "Ω ναι, το αυτοκίνητό μου είναι παρκαρισμένο έξω. Προσπαθούσα να μεταφέρω μια τούρτα από το διαμέρισμά μου στο αυτοκίνητό μου όταν έχασα την ισορροπία μου λόγω ενός ανώμαλου δρόμου".
  
  "Το διαμέρισμά σου;" ρώτησε ο Κάσπερ. "Εδώ?"
  
  "Ναι, δίπλα, απέναντι από τον φράχτη. Είμαι ο γείτονάς σου, ανόητο κορίτσι", γέλασε. "Δεν άκουσες τον θόρυβο όταν οδήγησα μέσα την Τετάρτη; Οι κινητές έκαναν τέτοια φασαρία που νόμιζα ότι θα με επιπλήξουν αυστηρά, αλλά ευτυχώς δεν εμφανίστηκε κανείς".
  
  Ο Κάσπερ κοίταξε την Κάρεν με ένα έκπληκτο αλλά ευχαριστημένο χαμόγελο. "Το ακούς αυτό, Κάρεν; Είναι η νέα μας γειτόνισσα".
  
  "Το ακούω, Ρομέο", πείραξε η Κάρεν. "Τώρα ξεκινήστε. Μου τελειώνουν οι σπονδές".
  
  "Ω διάολο ναι", αναφώνησε η Όλγα.
  
  Τη βοήθησε απαλά να σηκώσει τη βάση του κέικ, ένα στιβαρό ξύλινο πάνελ σε σχήμα νομίσματος καλυμμένο με πεπιεσμένο φύλλο για εμφάνιση. Η πίτα δεν ήταν υπερβολικά περίπλοκη, οπότε ήταν εύκολο να επιτευχθεί μια ισορροπία μεταξύ των δύο. Όπως ο Κάσπερ, η Όλγα ήταν ψηλή. Με τα ψηλά ζυγωματικά της, το ανοιχτόχρωμο δέρμα και τα μαλλιά της και τη λεπτή της κατασκευή, ήταν ένα τυπικό ανατολικοευρωπαϊκό στερεότυπο ομορφιάς και ανάστημα. Πήραν την τούρτα στο Lexus της και κατάφεραν να την βάλουν στο πίσω κάθισμα.
  
  "Θα οδηγήσεις", είπε, πετώντας του τα κλειδιά. "Θα κάτσω πίσω με την τούρτα".
  
  Καθώς οδηγούσαν, ο Kasper είχε χίλιες ερωτήσεις που ήθελε να κάνει στην καταπληκτική γυναίκα, αλλά αποφάσισε να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Πήρε οδηγίες από αυτήν.
  
  "Πρέπει να πω, αυτό απλώς αποδεικνύει ότι μπορώ να οδηγήσω οποιοδήποτε αυτοκίνητο αβίαστα", καμάρωνε καθώς περπατούσαν στο πίσω μέρος της αίθουσας υποδοχής.
  
  "Ή το αυτοκίνητό μου είναι απλά άνετο στη χρήση. Ξέρεις, δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας πυραύλων για να το πετάξεις", αστειεύτηκε. Σε μια στιγμή απόγνωσης, ο Kasper θυμήθηκε την ανακάλυψη του Dire Serpent και ότι έπρεπε ακόμα να βεβαιωθεί ότι ο David Perdue δεν το είχε μελετήσει. Πρέπει να φάνηκε στο πρόσωπό του καθώς βοήθησε την Όλγα να μεταφέρει την τούρτα στην κουζίνα του χολ.
  
  "Κάσπερ;" πίεσε εκείνη. "Κάσπερ, κάτι δεν πάει καλά;"
  
  "Όχι, φυσικά όχι", χαμογέλασε. "Απλώς σκέφτομαι πράγματα για δουλειά".
  
  Δεν μπορούσε να της πει ότι ο ερχομός της και η υπέροχη εμφάνισή της είχαν σβήσει όλες τις προτεραιότητες από το μυαλό του, αλλά η αλήθεια ήταν ότι είχε συμβεί. Μόνο τώρα θυμήθηκε πόσο επίμονα είχε προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με τον Περντού, χωρίς να δώσει κανένα σημάδι ότι το έκανε. Άλλωστε ήταν μέλος του The Order και αν μάθαιναν ότι ήταν σε σύγκρουση με τον David Purdue, σίγουρα θα τον είχαν σκοτώσει.
  
  Ήταν μια ατυχής σύμπτωση που το ίδιο το πεδίο της φυσικής που κατευθυνόταν ο Kasper θα ήταν το θέμα του The Dread Serpent. Φοβόταν τι θα μπορούσε να οδηγήσει αν εφαρμοστεί σωστά, αλλά η έξυπνη παρουσίαση της εξίσωσης από τον Δρ Βίλχελμ καθησύχαζε τον Κάσπερ... μέχρι τώρα.
  
  
  13
  Πέρντιου πιόνι
  
  
  Ο Purdue ήταν έξαλλος. Η ιδιοφυΐα με κανονικά ταπεινό κεφάλι συμπεριφέρεται σαν μανιακός από τότε που ο Σαμ έχασε τη συνάντησή του. Επειδή δεν μπόρεσε να εντοπίσει τον Sam μέσω email, τηλεφώνου ή δορυφορικής παρακολούθησης στο αυτοκίνητό του, ο Purdue διχάστηκε ανάμεσα σε συναισθήματα προδοσίας και φρίκης. Εκμυστηρεύτηκε σε έναν ερευνητή ρεπόρτερ τις πιο σημαντικές πληροφορίες που είχαν κρύψει ποτέ οι Ναζί, και τώρα βρέθηκε κρεμασμένος σε μια λεπτή κλωστή λογικής.
  
  "Αν ο Σαμ είναι χαμένος ή άρρωστος, δεν με νοιάζει!" έριξε απότομα την Τζέιν. "Το μόνο που θέλω είναι γαμημένα πλάνα από το χαμένο τείχος της πόλης, για όνομα του παραδείσου! Θέλω να πας ξανά στο σπίτι του σήμερα, Τζέιν, και θέλω να σπάσεις την πόρτα αν χρειαστεί".
  
  Η Τζέιν και ο Τσαρλς, ο μπάτλερ, κοιτάχτηκαν με μεγάλη ανησυχία. Δεν θα κατέφευγε ποτέ σε οποιαδήποτε εγκληματική ενέργεια για κανέναν λόγο, και ο Περντού το ήξερε, αλλά το περίμενε ειλικρινά από αυτήν. Ο Τσαρλς, όπως πάντα, στάθηκε σε τεταμένη σιωπή δίπλα στο τραπέζι του Περντού, αλλά τα μάτια του έδειχναν πόσο ανησυχούσε για τις νέες εξελίξεις.
  
  Στην πόρτα της τεράστιας κουζίνας στο Reichtisusis, η Λίλιαν, η οικονόμος, στεκόταν και άκουγε. Καθώς σκούπιζε τα μαχαιροπίρουνα από το κατεστραμμένο πρωινό που είχε μαγειρέψει, η συνηθισμένη χαρούμενη συμπεριφορά της είχε φτάσει στο κάτω μέρος και είχε πέσει σε ένα σκυθρωπό επίπεδο.
  
  "Τι συμβαίνει στο κάστρο μας;" μουρμούρισε κουνώντας το κεφάλι της. "Τι αναστάτωσε τόσο πολύ τον ιδιοκτήτη του αρχοντικού που μετατράπηκε σε τέτοιο τέρας;"
  
  Πένθησε τις μέρες που ο Περντού ήταν ο εαυτός της - ήρεμη και μαζεμένη, ευγενική και μερικές φορές ακόμη και κυκλοθυμική. Τώρα δεν έπαιζε πια μουσική από το εργαστήριό του και ποδόσφαιρο στην τηλεόραση ενώ φώναζε στον διαιτητή. Ο κύριος Κληβ και ο Δρ Γκουλντ έλειπαν, και η καημένη η Τζέιν και ο Τσαρλς έπρεπε να τα βάλουν με το αφεντικό και τη νέα του εμμονή, μια απαίσια εξίσωση που ανακάλυψαν στην τελευταία τους αποστολή.
  
  Φαινόταν ότι ούτε το φως διαπερνούσε τα ψηλά παράθυρα του αρχοντικού. Τα μάτια της περιπλανήθηκαν πάνω από τα ψηλά ταβάνια και τις εξωφρενικές διακοσμήσεις, τα κειμήλια και τους μεγαλοπρεπείς πίνακες. Τίποτα από αυτά δεν ήταν πια όμορφο. Η Λίλιαν ένιωσε σαν τα ίδια τα χρώματα να είχαν εξαφανιστεί από το εσωτερικό του ήσυχου αρχοντικού. "Σαν σαρκοφάγος", αναστέναξε, γυρίζοντας. Μια φιγούρα στάθηκε στο πέρασμά της, δυνατή και επιβλητική, και η Λίλιαν μπήκε κατευθείαν μέσα της. Ένα δυνατό ουρλιαχτό ξέφυγε από τη φοβισμένη Λίλιαν.
  
  "Θεέ μου, Λίλι, είμαι μόνο εγώ", γέλασε η νοσοκόμα, παρηγορώντας τη χλωμή οικονόμο με μια αγκαλιά. "Τότε τι σε ενθουσίασε τόσο;"
  
  Η Λίλιαν ανακουφίστηκε όταν εμφανίστηκε η νοσοκόμα. Σκούπισε το πρόσωπό της με μια πετσέτα κουζίνας, προσπαθώντας να συνέλθει από το ξεκίνημά της. "Δόξα τω Θεώ που είσαι εδώ, Λίλιθ", ψέλλισε. "Ο κύριος Perdue τρελαίνεται, το ορκίζομαι. Θα μπορούσατε να του δώσετε ένα ηρεμιστικό για μερικές ώρες; Το προσωπικό είναι εξαντλημένο από τις παράφορες απαιτήσεις του."
  
  "Υποθέτω ότι δεν έχετε βρει ακόμα τον κύριο Κληβ;" - πρότεινε η αδελφή Χερστ με ένα απελπισμένο βλέμμα.
  
  "Όχι, και η Τζέιν έχει λόγους να πιστεύει ότι κάτι έχει συμβεί στον κύριο Κληβ, αλλά δεν έχει την καρδιά να πει στον κ. Περντού... αντίο. Όχι πριν γίνει λίγο μικρότερο, ξέρεις." Η Λίλιαν έκανε μια συνοφρυωμένη χειρονομία για να μεταδώσει την οργή του Περντού.
  
  "Γιατί η Τζέιν πιστεύει ότι κάτι συνέβη στον Σαμ;" ρώτησε η νοσοκόμα τον κουρασμένο μάγειρα.
  
  Η Λίλιαν έσκυψε και ψιθύρισε: "Προφανώς βρήκαν το αυτοκίνητό του έπεσε στο φράχτη της αυλής του σχολείου στην Ολντ Στάντον Ρόουντ, εντελώς γκρεμισμένο".
  
  "Τι?" Η αδελφή Χερστ βόγκηξε απαλά. "Θεέ μου, ελπίζω να είναι καλά;"
  
  "Δεν ξέρουμε τίποτα. Το μόνο που μπόρεσε να καταλάβει η Τζέιν ήταν ότι το αυτοκίνητο του κυρίου Κληβ βρέθηκε από την αστυνομία αφού κάλεσαν αρκετοί κάτοικοι της περιοχής και ιδιοκτήτες επιχειρήσεων για να αναφέρουν μια καταδίωξη με μεγάλη ταχύτητα", της είπε η οικονόμος.
  
  "Θεέ μου, δεν είναι περίεργο που ο Ντέιβιντ είναι τόσο σφιγμένος", συνοφρυώθηκε. "Πρέπει να του το πεις αμέσως".
  
  "Με όλο τον σεβασμό, δεσποινίς Χερστ, δεν είναι αρκετά τρελός ακόμα; Αυτή η είδηση θα τον ωθήσει στην άκρη. Δεν έχει φάει τίποτα, όπως βλέπεις - έδειξε η Λίλιαν το πεταμένο πρωινό - και δεν κοιμάται καθόλου, παρά μόνο όταν του δώσεις μια δόση.
  
  "Νομίζω ότι πρέπει να του το πουν. Σε αυτό το σημείο, μάλλον πιστεύει ότι ο κύριος Cleve τον πρόδωσε ή απλώς τον αγνοεί χωρίς λόγο. Αν ξέρει ότι κάποιος καταδιώκει τον φίλο του, μπορεί να αισθάνεται λιγότερο εκδικητικός. Το έχεις σκεφτεί ποτέ;" πρότεινε η αδελφή Χερστ. "Θα του μιλήσω".
  
  Η Λίλιαν έγνεψε καταφατικά. Ίσως η νοσοκόμα να είχε δίκιο. "Λοιπόν, θα ήσουν ο καλύτερος άνθρωπος να του το πεις. Σε τελική ανάλυση, σε ξενάγησε στα εργαστήριά του και μοιράστηκε μερικές επιστημονικές συζητήσεις μαζί σου. Σε εμπιστεύεται".
  
  "Έχεις δίκιο, Λίλι", παραδέχτηκε η νοσοκόμα. "Επιτρέψτε μου να του μιλήσω ενώ θα ελέγξω την πρόοδό του. Θα τον βοηθήσω σε αυτό".
  
  "Ευχαριστώ, Λίλιθ. Είσαι δώρο Θεού. Αυτό το μέρος έχει γίνει φυλακή για όλους μας από τότε που επέστρεψε το αφεντικό", παραπονέθηκε η Λίλιαν για την κατάσταση.
  
  "Μην ανησυχείς, αγαπητέ", απάντησε η αδελφή Χερστ με ένα καθησυχαστικό κλείσιμο του ματιού. "Θα τον επαναφέρουμε σε εξαιρετική φόρμα".
  
  "Καλημέρα, κύριε Πέρντιου", χαμογέλασε η νοσοκόμα καθώς έμπαινε στην τραπεζαρία.
  
  "Καλημέρα, Λίλιθ", χαιρέτησε κουρασμένος.
  
  "Είναι ασυνήθιστο. Δεν έφαγες τίποτα;" Είπε. "Πρέπει να φας για να σε περιποιηθώ.
  
  "Για όνομα του Θεού, έφαγα ένα κομμάτι τοστ", είπε ανυπόμονα ο Περντού. "Από όσο ξέρω, αυτό θα είναι αρκετό".
  
  Δεν μπορούσε να διαφωνήσει με αυτό. Η αδελφή Χερστ ένιωθε την ένταση στο δωμάτιο. Η Jane περίμενε με αγωνία την υπογραφή του Purdue στο έγγραφο, αλλά εκείνος αρνήθηκε να υπογράψει πριν πάει στο σπίτι του Sam για να το ερευνήσει.
  
  "Μπορεί να περιμένει?" ρώτησε ήρεμα η νοσοκόμα την Τζέιν. Το βλέμμα της Τζέιν στράφηκε προς τον Πέρντιου, αλλά έσπρωξε την καρέκλα του πίσω και σκόνταψε όρθιος με κάποια ενθάρρυνση από τον Τσαρλς. Έγνεψε καταφατικά στη νοσοκόμα και μάζεψε τα χαρτιά της, λαμβάνοντας αμέσως τον υπαινιγμό της νοσοκόμας Χερστ.
  
  "Πήγαινε Τζέιν, πάρε τα πλάνα μου από τον Σαμ!" Η Perdue την φώναξε καθώς έφευγε από το τεράστιο δωμάτιο και ανέβηκε στο γραφείο της. "Με άκουσε;"
  
  "Σε άκουσε", επιβεβαίωσε η αδελφή Χερστ. "Είμαι σίγουρος ότι θα φύγει σύντομα".
  
  "Ευχαριστώ Τσαρλς, μπορώ να το χειριστώ αυτό", γάβγισε ο Περντού στον μπάτλερ του καθώς τον συνόδευε έξω.
  
  "Ναι, κύριε", απάντησε ο Τσαρλς και έφυγε. Η συνήθως πέτρινη έκφραση του μπάτλερ καταποντίστηκε με απογοήτευση και έναν υπαινιγμό θλίψης, αλλά έπρεπε να αναθέσει την εργασία στους κηπουρούς και στις καθαρίστριες.
  
  "Φέρεστε σαν ενοχλητικό άτομο, κύριε Περντού", ψιθύρισε η αδελφή Χερστ καθώς οδηγούσε τον Περντού στο σαλόνι, όπου συνήθως αξιολογούσε την πρόοδό του.
  
  "Ντέιβιντ, αγαπητέ μου, Ντέιβιντ ή Ντέιβ", τη διόρθωσε.
  
  "Εντάξει, σταμάτα να είσαι τόσο αγενής με το προσωπικό σου", της έδωσε εντολή, προσπαθώντας να διατηρήσει τη φωνή της στο επίπεδο για να μην τον κοντράρει. "Δεν φταίνε αυτοί".
  
  "Ο Σαμ είχε φύγει ακόμα. Το ξέρεις?" Η Περντού σφύριξε καθώς του έσυρε το μανίκι.
  
  "Άκουσα", απάντησε εκείνη. "Αν μπορώ να ρωτήσω, τι το ιδιαίτερο έχουν αυτές οι λήψεις; Δεν είναι σαν να γυρίζετε ένα ντοκιμαντέρ σε ένα σφιχτό πρόγραμμα ή κάτι τέτοιο".
  
  Ο Purdue έβλεπε τον Nurse Hearst ως έναν σπάνιο σύμμαχο, κάποιον που κατανοούσε το πάθος του για την επιστήμη. Δεν τον πείραζε να την εμπιστευτεί. Όταν η Νίνα έλειπε και η Τζέιν ήταν υφιστάμενη, η νοσοκόμα του ήταν η μόνη γυναίκα που ένιωθε κοντά της αυτές τις μέρες.
  
  "Σύμφωνα με την έρευνα, πιστεύεται ότι αυτή ήταν μια από τις θεωρίες του Αϊνστάιν, αλλά η ιδέα ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει στην πράξη ήταν τόσο τρομακτική που την κατέστρεψε. Το μόνο πράγμα είναι ότι αντιγράφηκε πριν καταστραφεί, ξέρετε", είπε ο Περντού, με τα γαλάζια μάτια του σκούρασαν από τη συγκέντρωση. Τα μάτια του Ντέιβιντ Περντιού δεν ήταν τόσο σκιερά. Κάτι συννεφιασμένο, κάτι ξεπέρασε την προσωπικότητά του. Αλλά η Νοσοκόμα Χερστ δεν ήξερε την προσωπικότητα της Πέρντιου όπως οι άλλοι, οπότε δεν μπορούσε να δει πόσο τρομερά λάθος ήταν τα πράγματα με τον ασθενή της".
  
  "Και ο Σαμ έχει αυτή την εξίσωση;" ρώτησε.
  
  "Αυτός κάνει. Και πρέπει να αρχίσω να το δουλεύω", εξήγησε ο Purdue. Τώρα η φωνή του ακουγόταν σχεδόν φυσιολογική. "Πρέπει να ξέρω τι είναι, τι κάνει. Πρέπει να μάθω γιατί το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου το κράτησε τόσο καιρό, γιατί ο Δρ. Κεν Γουίλιαμς ένιωσε την ανάγκη να το θάψει εκεί που κανείς δεν μπορούσε να το φτάσει. Ή", ψιθύρισε, "...γιατί περίμεναν".
  
  "Τι παραγγελία;" Εκείνη συνοφρυώθηκε.
  
  Ξαφνικά ξημέρωσε ο Πέρντιου ότι δεν μιλούσε με τη Νίνα ή τον Σαμ ή την Τζέιν ή κάποιον που γνώριζε τη μυστική του ζωή. "Χμμ, μόνο ένας οργανισμός με τον οποίο είχα συμμετάσχει. Τίποτα ιδιαίτερο."
  
  "Ξέρεις, αυτό το άγχος δεν ευνοεί τη θεραπεία σου, Ντέιβιντ", συμβούλεψε. "Πώς μπορώ να σας βοηθήσω να βρείτε αυτήν την εξίσωση; Αν το είχατε αυτό, θα μπορούσατε να παραμείνετε απασχολημένοι αντί να τρομοκρατείτε το προσωπικό σας και εμένα με όλες αυτές τις ατάκες. Η αρτηριακή σας πίεση είναι υψηλή και η οξύθυμη φύση σας επιδεινώνει την υγεία σας και απλά δεν μπορώ να το αφήσω να συμβεί".
  
  "Ξέρω ότι είναι αλήθεια, αλλά μέχρι να έχω τα πλάνα του Σαμ, δεν μπορώ να ησυχάσω", ανασήκωσε τους ώμους του ο Πέρντιου.
  
  "Ο Δρ Πατέλ περιμένει από εμένα να ανταποκριθώ στα πρότυπά του εκτός της εγκατάστασης, καταλαβαίνετε; Αν συνεχίσω να του δίνω ζωτικά προβλήματα, θα με απολύσει γιατί δεν φαίνεται να κάνω τη δουλειά μου." Εκείνη γκρίνιαξε επίτηδες για να τον κάνει να λυπηθεί.
  
  Η Perdue δεν ήξερε τη Lilith Hearst για πολύ, αλλά εκτός από την εγγενή του ενοχή για ό,τι είχε συμβεί στον σύζυγό της, είχε κάτι συγγενικό, επιστημονικό προσανατολισμένο για αυτήν. Ένιωθε επίσης ότι θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο μόνος συνεργάτης του στην προσπάθειά του να πάρει στα χέρια του τα πλάνα του Σαμ, κυρίως επειδή δεν είχε καμία αναστολή γι' αυτό. Η άγνοιά της ήταν πράγματι η ευτυχία του. Αυτό που δεν ήξερε θα της επέτρεπε να τον βοηθήσει με μοναδικό σκοπό να τον βοηθήσει χωρίς καμία κριτική ή γνώμη - όπως ακριβώς άρεσε στον Περντίου.
  
  Υποβάθμισε την ξέφρενη επιθυμία του για πληροφορίες προκειμένου να φανεί υπάκουος και λογικός. "Αν μπορούσατε απλώς, ίσως, να βρείτε τον Sam και να του ζητήσετε μια βιντεοκασέτα, αυτό θα ήταν τεράστια βοήθεια".
  
  "Εντάξει, να δω τι μπορώ να κάνω", τον παρηγόρησε, "αλλά πρέπει να μου υποσχεθείς ότι θα μου δώσεις μερικές μέρες. Ας συμφωνήσουμε ότι θα πρέπει να το πάρω την επόμενη εβδομάδα όταν θα έχουμε την επόμενη συνάντησή μας. Σαν αυτό?"
  
  Ο Περντού έγνεψε καταφατικά. "Ακούγεται λογικό".
  
  "Εντάξει, δεν πρέπει πλέον να μιλάμε για μαθηματικά και χαμένα καρέ τώρα. Πρέπει να ξεκουραστείς για μια αλλαγή. Η Λίλι μου είπε ότι δεν κοιμάσαι σχεδόν ποτέ και ειλικρινά τα ζωτικά σου ουρλιάζουν ότι είναι αλήθεια Ντέιβιντ", πρόσταξε με έναν εκπληκτικά εγκάρδιο τόνο που επιβεβαίωσε το ταλέντο της στη διπλωματία.
  
  "Τι είναι αυτό?" ρώτησε καθώς γέμιζε τη σύριγγα με ένα μικρό φιαλίδιο υδατικού διαλύματος.
  
  "Μόνο λίγο IV Valium για να σε βοηθήσει να κοιμηθείς μερικές ακόμη ώρες", είπε, κοιτάζοντας την ποσότητα. Μέσω του σωλήνα έγχυσης, το φως έπαιζε με την ουσία μέσα, δίνοντάς της μια ιερή λάμψη που έβρισκε ελκυστική. Αν μόνο η Λίλιαν μπορούσε να το δει αυτό, σκέφτηκε, για να βεβαιωθεί ότι είχε απομείνει ακόμα κάποιο όμορφο φως στο Ραϊχτισούσης. Το σκοτάδι στα μάτια του Περντιού έδωσε τη θέση του στον ήρεμο ύπνο καθώς το φάρμακο έπιασε δράση.
  
  Γράφτηκε καθώς η κολασμένη αίσθηση του καψίματος του οξέος στις φλέβες του τον βασάνιζε, αλλά κράτησε μόνο λίγα δευτερόλεπτα πριν φτάσει στην καρδιά του. Ευχαριστημένος που η Νοσοκόμα Χερστ συμφώνησε να του πάρει τη φόρμουλα από τη βιντεοκασέτα του Σαμ, ο Περντιέ άφησε το βελούδινο σκοτάδι να τον καταβροχθίσει. Φωνές αντηχούσαν σε απόσταση προτού αποκοιμηθεί τελείως. Η Λίλιαν έφερε μια κουβέρτα και ένα μαξιλάρι, σκεπάζοντάς το με μια φλις κουβέρτα. "Απλώς καλύψτε το εδώ", συμβούλεψε η νοσοκόμα Χερστ. "Αφήστε τον να κοιμηθεί εδώ στον καναπέ προς το παρόν. Καημένο πλάσμα. Είναι σαστισμένος".
  
  "Ναι", συμφώνησε η Λίλιαν, βοηθώντας τη νοσοκόμα Χερστ να κρύψει τον ιδιοκτήτη του κτήματος, όπως τον αποκαλούσε η Λίλιαν. "Και χάρη σε εσάς, μπορούμε όλοι να κάνουμε ένα διάλειμμα επίσης".
  
  "Καλώς ήρθες", γέλασε η αδελφή Χερστ. Το πρόσωπό της βυθίστηκε σε μια ελαφριά μελαγχολία. "Ξέρω πώς είναι να αντιμετωπίζεις έναν δύσκολο άντρα μέσα στο σπίτι. Μπορεί να πιστεύουν ότι είναι επικεφαλής, αλλά όταν είναι άρρωστοι ή τραυματισμένοι, μπορεί να είναι πραγματικός πόνος στον κώλο".
  
  "Αμήν", απάντησε η Λίλιαν.
  
  "Λίλιαν", μίλησε απαλά ο Τσαρλς, αν και συμφώνησε πλήρως με την οικονόμο. "Ευχαριστώ, αδελφή Χερστ. Θα μείνεις για μεσημεριανό;"
  
  "Ω, όχι, ευχαριστώ, Τσαρλς", χαμογέλασε η νοσοκόμα καθώς μάζευε το ιατρικό της κιτ και πέταξε έξω τους παλιούς επιδέσμους. "Έχω κάποια δουλειά να κάνω πριν τη νυχτερινή μου βάρδια στην κλινική απόψε".
  
  
  14
  Σημαντική απόφαση
  
  
  Ο Σαμ δεν μπόρεσε να βρει πειστικές αποδείξεις ότι το Τραγικό Φίδι ήταν ικανό για τις φρικαλεότητες και την καταστροφή για τις οποίες προσπάθησε να τον πείσει ο Τζορτζ Μάστερς. Όπου κι αν πήγαινε, αντιμετώπιζε δυσπιστία ή άγνοια, κάτι που απλώς επιβεβαίωσε την πεποίθησή του ότι ο Δάσκαλος ήταν κάποιου είδους παρανοϊκός τρελός. Ωστόσο, φαινόταν τόσο ειλικρινής που ο Sam κράτησε χαμηλό προφίλ από τον Purdue μέχρι να έχει επαρκή στοιχεία, τα οποία δεν μπορούσε να πάρει από τις συνήθεις πηγές του.
  
  Πριν παραδώσει το υλικό στον Purdue, ο Sam αποφάσισε να κάνει ένα τελευταίο ταξίδι σε μια πολύ αξιόπιστη πηγή έμπνευσης και φύλακα της απόκρυφης σοφίας - τον έναν και μοναδικό Aidan Glaston. Δεδομένου ότι ο Sam είδε το άρθρο του Glaston σε ένα πρόσφατο τεύχος εφημερίδας, αποφάσισε ότι ο Ιρλανδός θα ήταν ο καλύτερος άνθρωπος για να ρωτήσει για το Τραγικό Φίδι και τους μύθους του.
  
  Χωρίς ένα ζευγάρι τροχούς, ο Σαμ κάλεσε μια καμπίνα. Ήταν καλύτερο από το να προσπαθήσει να σώσει τα συντρίμμια που αποκάλεσε το αυτοκίνητό του, που θα τον εξέθεταν. Αυτό που δεν ήθελε ήταν μια αστυνομική έρευνα για την καταδίωξη με μεγάλη ταχύτητα και πιθανή επακόλουθη σύλληψη για κίνδυνο αμάχων και αλόγιστη οδήγηση. Ενώ θεωρούνταν αγνοούμενος από τις τοπικές αρχές, είχε χρόνο να ξεκαθαρίσει τα γεγονότα όταν τελικά εμφανίστηκε.
  
  Όταν έφτασε στο Edinburgh Post, του είπαν ότι ο Aidan Glaston ήταν σε αποστολή. Η νέα συντάκτρια δεν γνώριζε προσωπικά τον Σαμ, αλλά τον άφησε να περάσει λίγα λεπτά στο γραφείο της.
  
  "Τζάνις Νόμπλ", χαμογέλασε. "Χαίρομαι που γνωρίζω έναν τόσο αξιοσέβαστο εκπρόσωπο του επαγγέλματός μας. Παρακαλώ καθίστε."
  
  "Ευχαριστώ, κυρία Noble", απάντησε ο Sam, ανακουφισμένος που δεν υπήρχε σχεδόν κανένα προσωπικό στα γραφεία σήμερα. Δεν είχε διάθεση να δει τους παλιούς γυμνοσάλιαγκες που τον ποδοπατούσαν όταν ήταν πρωτάρης, ούτε καν να χώσουν τη μύτη τους για τη διασημότητα και την επιτυχία του. "Θα το κάνω γρήγορα", είπε. "Απλώς πρέπει να ξέρω πού μπορώ να επικοινωνήσω με τον Aidan. Ξέρω ότι πρόκειται για εμπιστευτικές πληροφορίες, αλλά πρέπει να επικοινωνήσω μαζί του για τη δική μου έρευνα αυτή τη στιγμή".
  
  Έσκυψε μπροστά στους αγκώνες της και έσφιξε τα χέρια της απαλά. Δαχτυλίδια από χοντρό χρυσό στόλιζαν και τους δύο καρπούς της και τα βραχιόλια έκαναν έναν τρομερό ήχο όταν χτυπούσαν στη γυαλισμένη επιφάνεια του τραπεζιού. "Κύριε Cleave, θα ήθελα πολύ να σας βοηθήσω, αλλά όπως είπα νωρίτερα, ο Aidan είναι κρυφός σε μια πολιτικά ευαίσθητη αποστολή και δεν έχουμε την πολυτέλεια να τινάζουμε το εξώφυλλό του. Καταλαβαίνεις πώς είναι. Δεν έπρεπε καν να με ρωτήσεις για αυτό".
  
  "Γνωρίζω", απάντησε ο Σαμ, "αλλά αυτό στο οποίο εμπλέκομαι είναι πολύ πιο σημαντικό από τη μυστική ιδιωτική ζωή κάποιου πολιτικού ή το τυπικό μαχαίρι στην πλάτη για το οποίο οι ταμπλόιντ λατρεύουν να γράφουν".
  
  Ο συντάκτης φάνηκε αμέσως αποθαρρυμένος. Πήρε έναν πιο σκληρό τόνο με τον Σαμ. "Παρακαλώ μην νομίζετε ότι επειδή έχετε συγκεντρώσει φήμη και περιουσία με την όχι και τόσο χαριτωμένη συμμετοχή σας, μπορείτε να εισέλθετε κρυφά εδώ και να υποθέσετε ότι γνωρίζετε τι δουλεύουν οι άνθρωποι μου".
  
  "Ακούστε με κυρία. Χρειάζομαι πληροφορίες πολύ ευαίσθητης φύσης, και περιλαμβάνουν την καταστροφή ολόκληρων χωρών", απάντησε αποφασιστικά ο Σαμ. "Το μόνο που χρειάζομαι είναι έναν αριθμό τηλεφώνου".
  
  Εκείνη συνοφρυώθηκε. "Για ποιον δουλεύεις σε αυτή την υπόθεση;"
  
  "Ελεύθερος επαγγελματίας", απάντησε γρήγορα. "Αυτό έμαθα από έναν φίλο και έχω λόγους να πιστεύω ότι έχει δύναμη. Μόνο ο Aidan μπορεί να μου το επιβεβαιώσει. Παρακαλώ, δεσποινίς Noble. Σας παρακαλούμε."
  
  "Πρέπει να πω, με ιντριγκάρει", παραδέχτηκε καθώς έγραφε τον αριθμό του ξένου σταθερού τηλεφώνου. "Αυτή είναι μια ασφαλής γραμμή, αλλά τηλεφωνήστε μόνο μία φορά, κύριε Cleave. Ακολουθώ αυτή τη γραμμή για να δω αν ενοχλείτε τον άνθρωπό μας όταν εργάζεται".
  
  "Κανένα πρόβλημα. Χρειάζομαι μόνο ένα τηλεφώνημα", είπε ο Σαμ με ζήλο. "Ευχαριστώ ευχαριστώ!"
  
  Έγλειψε τα χείλη της καθώς έγραφε, προφανώς απασχολημένη με όσα είχε πει ο Σαμ. Σπρώχνοντας ένα κομμάτι χαρτί προς το μέρος του, είπε: "Ακούστε, κύριε Κληβ, ίσως θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε για αυτό που έχετε;"
  
  "Επιτρέψτε μου πρώτα να επιβεβαιώσω αν αξίζει να το κάνετε αυτό, κυρία Noble. Αν υπάρχει κάτι σε αυτό, μπορούμε να μιλήσουμε", έκλεισε το μάτι. Έδειχνε ικανοποιημένη. Η γοητεία και τα όμορφα χαρακτηριστικά του Σαμ θα μπορούσαν να τον είχαν προσγειώσει στις Πύλες των Μαργαριταριών ενώ βρισκόταν στα πόδια του.
  
  Σε ένα ταξί στο δρόμο για το σπίτι, οι ειδήσεις του ραδιοφώνου ανακοίνωσαν ότι η τελευταία σύνοδος κορυφής που είχε προγραμματιστεί να συγκληθεί θα αφορούσε τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Στη συνάντηση θα συμμετάσχουν αρκετοί παγκόσμιοι ηγέτες, καθώς και αρκετοί εκπρόσωποι από τη βελγική επιστημονική κοινότητα.
  
  "Γιατί το Βέλγιο, από όλα τα μέρη;" Ο Σαμ βρέθηκε να ρωτάει δυνατά. Δεν κατάλαβε ότι ο οδηγός, μια ευχάριστη μεσήλικη κυρία, άκουγε.
  
  "Πιθανώς ένα από αυτά τα κρυφά φιάσκο", παρατήρησε.
  
  "Τι εχεις στο μυαλο σου?" ρώτησε ο Σαμ, αρκετά έκπληκτος από το ξαφνικό ενδιαφέρον.
  
  "Λοιπόν, το Βέλγιο, για παράδειγμα, είναι το σπίτι του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οπότε μπορώ να φανταστώ ότι πιθανότατα θα φιλοξενούσαν κάτι τέτοιο", συνομίλησε.
  
  "Κάτι σαν τι? ρώτησε ο Σαμ. Είχε αγνοήσει τελείως τις τρέχουσες υποθέσεις από τότε που ξεκίνησε η υπόθεση Perdue και Masters, αλλά η κυρία φαινόταν να είναι καλά ενημερωμένη, οπότε απολάμβανε τη συνομιλία της. Γούρλωσε τα μάτια της.
  
  "Ω, η εικασία σου είναι εξίσου καλή με τη δική μου, αγόρι μου", χαμογέλασε. "Να με πείτε παρανοϊκό, αλλά πάντα πίστευα ότι αυτές οι μικρές συναντήσεις δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια παρωδία για να συζητήσουμε άθλια σχέδια για περαιτέρω υπονόμευση των κυβερνήσεων..."
  
  Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα και κάλυψε το στόμα της με το χέρι της. "Θεέ μου, συγγνώμη για τις βρισιές", ζήτησε συγγνώμη, προς μεγάλη χαρά του Σαμ.
  
  "Μην δίνετε σημασία, κυρία", γέλασε. "Έχω έναν φίλο ιστορικό που θα μπορούσε να κάνει τους ναυτικούς να κοκκινίζουν".
  
  "Ω, καλά", αναστέναξε. "Συνήθως δεν τσακώνομαι ποτέ με τους επιβάτες μου".
  
  "Δηλαδή νομίζετε ότι μπλέκουν τις κυβερνήσεις με αυτόν τον τρόπο;" χαμογέλασε, απολαμβάνοντας ακόμα το χιούμορ των λόγων της γυναίκας.
  
  "Ναι ξέρω. Αλλά, βλέπετε, δεν μπορώ πραγματικά να εξηγήσω. Είναι ένα από αυτά τα πράγματα που απλά νιώθω, ξέρεις; Για παράδειγμα, γιατί χρειάζονται μια συνάντηση των επτά παγκόσμιων ηγετών; Τι γίνεται με τις υπόλοιπες χώρες; Αισθάνομαι περισσότερο σαν να είναι σαν μια αυλή σχολείου όπου μια παρέα σπόγκων κάνει ένα διάλειμμα και τα άλλα παιδιά λένε, "Γεια, τι σημαίνει αυτό;" ... Ξέρεις?" μουρμούρισε ασυνάρτητα.
  
  "Ναι, καταλαβαίνω τι καταλαβαίνεις", συμφώνησε. "Δηλαδή δεν βγήκαν και είπαν τι ήταν η σύνοδος κορυφής;"
  
  Εκείνη κούνησε το κεφάλι της. "Το συζητούν. Καταραμένη απάτη. Σας λέω ότι τα μέσα ενημέρωσης είναι μαριονέτα αυτών των χούλιγκαν".
  
  Ο Σαμ έπρεπε να χαμογελάσει. Μιλούσε πολύ όπως η Νίνα και η Νίνα ήταν συνήθως ακριβής στις προσδοκίες της. "Σε ακούω. Λοιπόν, να είστε βέβαιοι ότι κάποιοι από εμάς στα μέσα ενημέρωσης προσπαθούμε να βγάλουμε την αλήθεια, ανεξάρτητα από το κόστος".
  
  Το κεφάλι της γύρισε μισό, που σχεδόν τον κοίταξε πίσω, αλλά ο δρόμος την ανάγκασε να μην το κάνει. "Ω Θεέ μου! Ξαναχώνω το καταραμένο μου πόδι στο καταραμένο στόμα μου!". παραπονέθηκε εκείνη. "Είσαι μέλος του Τύπου;
  
  "Είμαι ερευνητής δημοσιογράφος", έκλεισε το μάτι ο Σαμ με την ίδια αποπλάνηση που χρησιμοποιούσε στις συζύγους των αξιωματούχων που πήρε συνέντευξη. Μερικές φορές μπορούσε να τους αναγκάσει να αποκαλύψουν την τρομερή αλήθεια για τους συζύγους τους.
  
  "Τι ερευνάς;" ρώτησε με τον απολαυστικό λαϊκό της τρόπο. Η Σαμ μπορούσε να πει ότι της έλειπε η σωστή ορολογία και γνώση, αλλά η κοινή λογική της και η άρθρωση των απόψεών της ήταν ξεκάθαρες και λογικές.
  
  "Σκέφτομαι μια πιθανή συνωμοσία για να εμποδίσω έναν πλούσιο άνδρα να κάνει μια μακρά διαίρεση και να καταστρέψει τον κόσμο στη διαδικασία", αστειεύτηκε ο Sam.
  
  Στραβοπατώντας στον καθρέφτη, η γυναίκα οδηγός ταξί γέλασε και μετά ανασήκωσε τους ώμους, "Εντάξει τότε. Μη μου πείς ".
  
  Ο μελαχρινός συνεπιβάτης της ήταν ακόμα έκπληκτος και κοιτούσε σιωπηλά έξω από το παράθυρο καθώς επέστρεφε στο συγκρότημα διαμερισμάτων του. Καθώς περνούσαν την αυλή του παλιού σχολείου, φαινόταν να ενθουσιάζεται, αλλά εκείνη δεν ρώτησε γιατί. Όταν ακολούθησε την κατεύθυνση του βλέμματός του, είδε μόνο συντρίμμια από κάτι που έμοιαζε με θρυμματισμένο γυαλί από τροχαίο ατύχημα, αλλά της φάνηκε περίεργο το γεγονός ότι μια σύγκρουση οχήματος είχε συμβεί σε μια τέτοια τοποθεσία.
  
  "Μπορείς σε παρακαλώ να με περιμένεις;" τη ρώτησε ο Σαμ καθώς πήγαιναν στο σπίτι του.
  
  "Σίγουρα!" - αναφώνησε.
  
  "Ευχαριστώ, θα το περάσω γρήγορα", υποσχέθηκε καθώς έβγαινε από το αυτοκίνητο.
  
  "Πάρτε το χρόνο σας, αγάπη μου", χαμογέλασε. "Ο πάγκος λειτουργεί".
  
  Καθώς ο Σαμ εισέβαλε στο συγκρότημα, κούμπωσε στην ηλεκτρονική κλειδαριά, φροντίζοντας να κλείσει καλά η πύλη πίσω του, προτού ανέβει τρέχοντας τις σκάλες προς την εξώπορτά του. Τηλεφώνησε στον Aidan στον αριθμό που του είχε δώσει ο συντάκτης της Post. Προς έκπληξη του Σαμ, ο παλιός συνάδελφός του απάντησε σχεδόν αμέσως.
  
  Ο Sam και ο Aidan δεν είχαν πολύ ελεύθερο χρόνο, έτσι κράτησαν τη συζήτηση σύντομη.
  
  "Λοιπόν πού έστειλαν τον φθαρμένο κώλο σου αυτή τη φορά, φίλε;" Ο Σαμ χαμογέλασε, έβγαλε μια μισοτελειωμένη σόδα από το ψυγείο και την ήπιε με μια γουλιά. Είχε περάσει καιρός από τότε που είχε φάει ή πιει τίποτα, αλλά τώρα βιαζόταν πάρα πολύ.
  
  "Δεν μπορώ να αποκαλύψω αυτές τις πληροφορίες, Sammo", απάντησε χαρούμενα ο Aidan, πειράζοντας πάντα τον Sam επειδή δεν τον έπαιρνε σε εργασίες όταν δούλευαν ακόμη στην εφημερίδα.
  
  "Έλα", είπε ο Σαμ, ρεφτά απαλά από το ποτό του. "Άκου, έχεις ακούσει ποτέ για έναν μύθο που λέγεται το Τρομερό Φίδι;"
  
  Δεν μπορώ να πω τι έχω, γιε μου", απάντησε γρήγορα ο Aidan. "Τι είναι αυτό? Πάλι δεμένο με κάποιο ναζιστικό λείψανο;"
  
  "Ναί. Οχι. Δεν γνωρίζω. Αυτή η εξίσωση υποτίθεται ότι αναπτύχθηκε από τον ίδιο τον Άλμπερτ Αϊνστάιν λίγο καιρό μετά τη δημοσίευση της εφημερίδας του 1905, από ό,τι μου είπαν", διευκρίνισε ο Σαμ. "Λέγεται ότι, όταν εφαρμόζεται σωστά, κρατά το κλειδί για κάποιο τρομερό αποτέλεσμα. Ξέρεις κάτι τέτοιο;"
  
  Ο Aidan μουρμούρισε σκεφτικός και τελικά παραδέχτηκε: "Όχι. Όχι Sammo. Δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Είτε η πηγή σου σε μυεί σε κάτι τόσο μεγαλειώδες που μόνο τα υψηλότερα κλιμάκια το γνωρίζουν... Ή σε παίζουν, φίλε."
  
  Ο Σαμ αναστέναξε. "Τότε, είναι εντάξει. Ήθελα απλώς να το συζητήσω μαζί σας. Κοίτα, Άντε, ό,τι κι αν κάνεις εκεί έξω, πρόσεχε, ακούς;"
  
  "Ω, δεν ήξερα ότι σε ένοιαζε, Sammo", πείραξε ο Aidan. "Υπόσχομαι ότι θα πλένω πίσω από τα αυτιά μου κάθε βράδυ, εντάξει;"
  
  "Ναι, εντάξει, πήγαινε κι εσύ", χαμογέλασε ο Σαμ. Άκουσε τον Άινταν να γελάει με τη βραχνή, παλιά φωνή του πριν τελειώσει τη συζήτηση. Επειδή ο πρώην συνάδελφός του δεν γνώριζε τη δήλωση του Masters, ο Sam ήταν σίγουρος ότι το μεγάλο buzz ήταν υπερεκτιμημένο. Άλλωστε, ήταν ασφαλές να δώσουμε στον Purdue το βίντεο της εξίσωσης του Αϊνστάιν. Ωστόσο, πριν φύγει, υπήρχε κάτι τελευταίο να φροντίσει.
  
  "Δαντέλα!" φώναξε στον διάδρομο που οδηγεί στο διαμέρισμα στη γωνία του ορόφου του. "Δαντέλα!"
  
  Ένα έφηβο κορίτσι σκόνταψε έξω, ρυθμίζοντας την κορδέλα στα μαλλιά της.
  
  "Γεια σου Σαμ", φώναξε καθώς επέστρεφε στο σπίτι του. "Πάω. Πάω."
  
  "Παρακαλώ, φρόντισε τον Μπρούιτς μόνο για μια νύχτα για μένα, εντάξει;" παρακάλεσε βιαστικά, σηκώνοντας τη δυσαρεστημένη γριά γάτα από τον καναπέ όπου βρισκόταν.
  
  "Είσαι τυχερός που η μαμά μου είναι ερωτευμένη μαζί σου, Σαμ", κήρυττε η Λέισι καθώς ο Σαμ της έδιωχνε τροφή για γάτες στις τσέπες της. "Μισεί τις γάτες".
  
  "Ξέρω ότι λυπάμαι", απολογήθηκε, "αλλά πρέπει να πάω στο σπίτι του φίλου μου με μερικά σημαντικά πράγματα".
  
  "Κατασκοπικά πράγματα;" ξεφύσηξε ενθουσιασμένη.
  
  Ο Σαμ ανασήκωσε τους ώμους, "Ναι, άκρως απόρρητο σκατά".
  
  "Καταπληκτικό", χαμογέλασε, χαϊδεύοντας απαλά τον Μπρούιτς. "Εντάξει, έλα, Μπρούιτς, πάμε! Αντίο, Σαμ!" Και με αυτό έφυγε, επιστρέφοντας μέσα από τον κρύο και υγρό τσιμεντένιο διάδρομο.
  
  Ο Sam χρειάστηκε λιγότερο από τέσσερα λεπτά για να ετοιμάσει την ταξιδιωτική του τσάντα και να βάλει το πολυπόθητο υλικό του στη θήκη της κάμεράς του. Σύντομα ήταν έτοιμος να φύγει για να κατευνάσει τον Περντύ.
  
  Θεέ μου, θα με ξεφλουδίσει, σκέφτηκε ο Σαμ. "Πρέπει να είναι τρελός σαν κόλαση".
  
  
  15
  Αρουραίοι στο κριθάρι
  
  
  Ο ανθεκτικός Aidan Glaston ήταν βετεράνος δημοσιογράφος. Ήταν σε πολλές αποστολές κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, κατά τη διάρκεια της βασιλείας αρκετών ανέντιμων πολιτικών, και πάντα είχε την ιστορία του. Επέλεξε μια πιο παθητική καριέρα αφού παραλίγο να σκοτωθεί στο Μπέλφαστ. Οι άνθρωποι που ερευνούσε τότε τον προειδοποίησαν επανειλημμένα, αλλά θα έπρεπε να το γνωρίζει πριν από οποιονδήποτε άλλο στη Σκωτία. Αμέσως μετά, το κάρμα σημείωσε το τίμημα και ο Aidan ήταν ένας από τους πολλούς τραυματίες από θραύσματα κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του IRA. Πήρε τον υπαινιγμό και ζήτησε δουλειά ως διοικητικός συγγραφέας.
  
  Τώρα ήταν πίσω στο γήπεδο. Τα εξήντα του δεν πήγαν τόσο καλά όσο νόμιζε, και ο θρασύς ρεπόρτερ σύντομα ανακάλυψε ότι η πλήξη θα τον σκότωνε πολύ πριν το τσιγάρο ή η χοληστερίνη. Μετά από μήνες επαιτείας και προσφοράς καλύτερων προνομίων από άλλους δημοσιογράφους, ο Aidan έπεισε την ιδιότροπη Miss Noble ότι ήταν το κατάλληλο άτομο για τη δουλειά. Άλλωστε, ήταν αυτός που έγραψε το πρωτοσέλιδο για τον ΜακΦάντεν και την πιο ασυνήθιστη συνάντηση των εκλεγμένων δημάρχων στη Σκωτία. Αυτό και μόνο, η λέξη "εκλεκτός", έκανε κάποιον σαν τον Aidan να δυσπιστεί.
  
  Στο κίτρινο φως του νοικιασμένου κοιτώνα του στο Castlemilk, ρουφούσε ένα φτηνό τσιγάρο καθώς συνέτασσε μια έκθεση στον υπολογιστή του για να τη διατυπώσει αργότερα. Ο Aidan γνώριζε καλά την απώλεια πολύτιμων ηχογραφήσεων στο παρελθόν, επομένως είχε αξιόπιστη προστασία - αφού τελείωνε με κάθε σχέδιο, το έστελνε μέσω email στον εαυτό του. Οπότε είχε πάντα αντίγραφα ασφαλείας.
  
  Αναρωτήθηκα γιατί ενεπλάκησαν μόνο μερικοί δημοτικοί διοικητές της Σκωτίας και το έμαθα όταν ξεγέλασα την είσοδο μου στην τοπική συνέλευση στη Γλασκώβη. Έγινε σαφές ότι η διαρροή πληροφοριών με τις οποίες συνδέθηκα δεν ήταν σκόπιμη, επειδή η πηγή μου εξαφανίστηκε στη συνέχεια από το ραντάρ. Σε μια συνάντηση των διοικητών των δήμων της Σκωτίας, έμαθα ότι ο κοινός παρονομαστής δεν είναι το επάγγελμά τους. Δεν είναι ενδιαφέρον;
  
  Αυτό που έχουν όλοι είναι ότι ανήκουν στην πραγματικότητα σε έναν μεγαλύτερο παγκόσμιο οργανισμό, ή μάλλον σε έναν όμιλο ισχυρών επιχειρήσεων και ενώσεων. Ο ΜακΦάντεν, για τον οποίο με ενδιέφερε περισσότερο, αποδείχτηκε ότι ήταν η μικρότερη από τις ανησυχίες μας. Ενώ νόμιζα ότι ήταν μια συνάντηση δημάρχων, αποδείχτηκε ότι ήταν όλοι μέλη αυτού του ανώνυμου κόμματος, το οποίο περιλαμβάνει πολιτικούς, χρηματοδότες και στρατιωτικούς. Αυτή η συνάντηση δεν αφορούσε ασήμαντους νόμους ή διατάγματα δημοτικού συμβουλίου, αλλά για κάτι πολύ μεγαλύτερο. Σύνοδος Κορυφής στο Βέλγιο, για την οποία όλοι ακούσαμε στις ειδήσεις. Και το Βέλγιο είναι όπου θα παρευρεθώ στην επόμενη μυστική σύνοδο κορυφής. Πρέπει να ξέρω αν αυτό θα είναι το τελευταίο πράγμα που κάνω.
  
  Ένα χτύπημα στην πόρτα διέκοψε την αναφορά του, αλλά πρόσθεσε γρήγορα την ώρα και την ημερομηνία ως συνήθως πριν σβήσει το τσιγάρο του. Το χτύπημα έγινε επίμονο, ακόμη και επίμονο.
  
  "Ε, μην κατεβάζεις το παντελόνι σου, είμαι καθ" οδόν! γρύλισε ανυπόμονα. Τράβηξε το παντελόνι του και, για να ενοχλήσει τον καλούντα, αποφάσισε να επισυνάψει πρώτα το πρόχειρό του στο email και να το στείλει πριν ανοίξει την πόρτα. Το χτύπημα έγινε πιο δυνατό και πιο γρήγορο, αλλά όταν κοίταξε από το ματάκι, αναγνώρισε τον Μπένι Ντι, την κύρια πηγή του. Ο Μπένι ήταν προσωπικός βοηθός στο υποκατάστημα μιας ιδιωτικής χρηματοοικονομικής εταιρείας στο Εδιμβούργο.
  
  "Θεέ μου, Μπένι, τι στο διάολο κάνεις εδώ; Νόμιζα ότι ήσουν από το πρόσωπο του πλανήτη", μουρμούρισε ο Aidan καθώς άνοιξε την πόρτα. Μπροστά του στο βρόμικο διάδρομο του κοιτώνα στεκόταν ο Μπένι Ντι, χλωμός και άρρωστος.
  
  "Λυπάμαι πολύ που δεν σε κάλεσα πίσω, Άινταν", ζήτησε συγγνώμη ο Μπένι. "Φοβόμουν ότι θα με δάγκωναν, ξέρεις..."
  
  "Ξέρω τον Μπένι. Ξέρω πώς είναι τα πράγματα σε αυτό το παιχνίδι, γιε μου. Έλα μέσα", κάλεσε ο Aidan. "Απλώς κλειδώστε τις κλειδαριές πίσω σας όταν μπείτε μέσα".
  
  "Καλά", ανέπνευσε νευρικά ο τρεμάμενος Σνιτς.
  
  "Θα ήθελες λίγο ουίσκι;" Ακούγεται σαν να μπορείς να χρησιμοποιήσεις λίγο", πρότεινε ο ηλικιωμένος δημοσιογράφος. Πριν καλά καλά τα λόγια του κρυώσουν, ακούστηκε ένας γδούπος πίσω του. Λίγη ώρα αργότερα, ο Aidan ένιωσε μια παφλασμό φρέσκου αίματος στα γυμνά του στον λαιμό και στο πάνω μέρος της πλάτης. Γύρισε σοκαρισμένος, με τα μάτια του διάπλατα βλέποντας το θρυμματισμένο κρανίο του Μπένι, όπου είχε πέσει στα γόνατά του. Το αδύναμο σώμα του έπεσε και ο Άινταν τσάκισε από τη χάλκινη μυρωδιά του φρεσκοσπασμένου κρανίου του κυρίου του. πηγή.
  
  Πίσω από τον Μπένι ήταν δύο φιγούρες. Ο ένας κλείδωνε την πόρτα και ο άλλος, ένας τεράστιος κακοποιός με κοστούμι, καθάριζε το ακροφύσιο του σιγαστήρα του. Ο άντρας στην πόρτα βγήκε από τις σκιές και αποκαλύφθηκε.
  
  "Ο Μπένι δεν θα πιει ουίσκι, κύριε Γκλάστον, αλλά ο Γουλφ κι εγώ δεν θα πείραζα ένα-δυο ποτά", χαμογέλασε ο επιχειρηματίας με τσακάλι.
  
  "Μακ Φάντεν", γέλασε ο Έινταν. "Δεν θα σπαταλούσα το τσουράκι μου σε σένα, πόσο μάλλον ένα καλό single malt".
  
  Ο λύκος γρύλισε σαν το ζώο που ήταν, ενοχλημένος που έπρεπε να αφήσει ζωντανό τον γέρο εφημεριδοπώλη μέχρι να του διατάξουν διαφορετικά. Ο Άινταν συνάντησε το βλέμμα του με περιφρόνηση. "Τι είναι αυτό? Θα μπορούσατε να αντέξετε οικονομικά έναν σωματοφύλακα που να μπορεί να γράφει τις σωστές λέξεις; Υποθέτω ότι παίρνετε αυτό που μπορείτε να αντέξετε οικονομικά, ε;"
  
  Το χαμόγελο του ΜακΦάντεν έσβησε στο φως της λάμπας, με τις σκιές να βαθαίνουν κάθε γραμμή των αλεπούδων χαρακτηριστικών του. "Εύκολα, Λύκε", ψιθύρισε, προφέροντας το όνομα του ληστή με γερμανικό τρόπο. Ο Aidan σημείωσε το όνομα και την προφορά και συμπέρανε ότι πιθανότατα θα μπορούσε να είναι το πραγματικό όνομα του σωματοφύλακα. "Μπορώ να αντέξω οικονομικά περισσότερα από ό,τι νομίζεις, γαμημένο χάκ", χλεύασε ο ΜακΦάντεν, περπατώντας αργά γύρω από τον δημοσιογράφο. Ο Aidan κράτησε τα μάτια του στον Wolfe μέχρι που ο δήμαρχος Oban έκανε κύκλους γύρω του και σταμάτησε στο laptop του. "Έχω μερικούς πολύ δυνατούς φίλους".
  
  "Προφανώς", γέλασε ο Άινταν. "Τι υπέροχα πράγματα έπρεπε να κάνετε ενώ ήσασταν γονατιστοί μπροστά σε αυτούς τους φίλους, αιδεσιμότατο Λανς ΜακΦάντεν;"
  
  Ο Γουλφ επενέβη και χτύπησε τον Άινταν τόσο δυνατά που σκόνταψε στο πάτωμα. Έφτυσε μια μικρή ποσότητα αίματος που είχε συσσωρευτεί στο χείλος του και γέλασε. Ο ΜακΦάντεν κάθισε στο κρεβάτι του Έινταν με το φορητό υπολογιστή του και πέρασε από τα ανοιχτά χαρτιά του, συμπεριλαμβανομένου αυτού που έγραφε ο Έινταν πριν τον διακόψουν. Ένα μπλε LED φώτιζε το αποτρόπαιο πρόσωπό του καθώς τα μάτια του έτρεχαν σιωπηλά από τη μία πλευρά στην άλλη. Ο Γουλφ στεκόταν ακίνητος, με τα χέρια σφιγμένα μπροστά του με ένα πιστόλι σιγαστήρα να προεξείχε από τα δάχτυλά του, περιμένοντας απλώς μια εντολή.
  
  Ο ΜακΦάντεν αναστέναξε, "Λοιπόν, καταλάβατε ότι η συνάντηση των δημάρχων δεν ήταν ακριβώς όπως μύριζε, σωστά;"
  
  "Ναι, οι νέοι σου φίλοι είναι πολύ πιο ισχυροί από ό,τι θα είσαι ποτέ", βούλιαξε ο δημοσιογράφος. "Απλώς αποδεικνύει ότι είσαι απλώς ένα πιόνι. Ο διάολος ξέρει τι σε χρειάζονται. Είναι απίθανο το Ομπάν να μπορεί να ονομαστεί σημαντική πόλη... σχεδόν σε οποιοδήποτε θέμα".
  
  "Θα εκπλαγείς φίλε πόσο πολύτιμος θα γίνει ο Oban όταν η βελγική σύνοδος κορυφής του 2017 είναι σε πλήρη εξέλιξη", καυχήθηκε ο McFadden. "Είμαι στην κορυφή για να βεβαιωθώ ότι η άνετη μικρή μας πόλη είναι ήρεμη όταν έρθει η ώρα".
  
  "Για τι? Πότε είναι η ώρα για τι;" ρώτησε ο Aidan, αλλά έγινε αντιληπτός μόνο με ένα ενοχλητικό γέλιο από τον κακοποιό με το πρόσωπο της αλεπούς. Ο ΜακΦάντεν έγειρε πιο κοντά στον Άινταν, ο οποίος ήταν ακόμα γονατισμένος στο χαλί μπροστά από το κρεβάτι που τον είχε στείλει ο Γουλφ. "Δεν θα μάθεις ποτέ, περίεργος μικρός μου εχθρός. Ποτέ δεν θα μάθεις. Αυτό πρέπει να είναι κόλαση για εσάς, ρε; Γιατί απλά πρέπει να ξέρεις τα πάντα, σωστά;"
  
  "Θα το μάθω", επέμεινε ο Aidan, δείχνοντας προκλητικός αλλά τρομοκρατημένος. "Θυμηθείτε, ανακάλυψα ότι εσείς και οι συνάδελφοί σας διαχειριστές είστε σε σύγκρουση με έναν μεγαλύτερο αδερφό και ότι προχωράτε στη δουλειά σας εκφοβίζοντας αυτούς που σας βλέπουν".
  
  Ο Έινταν δεν είδε καν την παραγγελία να περνά από τα μάτια του ΜακΦάντεν στον σκύλο του. Η μπότα του Wolff έσπασε την αριστερή πλευρά του στήθους του δημοσιογράφου με ένα δυνατό χτύπημα. Ο Aidan ούρλιαξε από τον πόνο καθώς ο κορμός του πήρε φωτιά από τις μπότες ενισχυμένες με ατσάλι που φορούσε ο δράστης του. Διπλασιάστηκε στο πάτωμα, δοκιμάζοντας ακόμη περισσότερο το ζεστό αίμα του στο στόμα του.
  
  "Τώρα πες μου, Άινταν, έχεις ζήσει ποτέ σε φάρμα;" ρώτησε ο ΜακΦάντεν.
  
  Ο Άινταν δεν μπορούσε να απαντήσει. Οι πνεύμονές του κάηκαν στη φωτιά και αρνούνταν να γεμίσουν αρκετά για να μιλήσει. Μόνο το σφύριγμα προερχόταν από αυτόν. "Aidan", τραγούδησε ο McFadden για να τον ενθαρρύνει. Για να αποφύγει περαιτέρω τιμωρία, ο δημοσιογράφος έγνεψε ζωηρά για να δώσει κάποιου είδους απάντηση. Ευτυχώς για τον ίδιο, προς το παρόν ήταν ικανοποιητικό. Μυρίζοντας τη σκόνη από το βρώμικο πάτωμα, ο Aidan ρούφηξε όσο περισσότερο αέρα μπορούσε καθώς τα πλευρά του έσφιγγαν τα όργανά του.
  
  "Έζησα σε μια φάρμα όταν ήμουν έφηβος. Ο πατέρας μου καλλιεργούσε σιτάρι. Η φάρμα μας παρήγαγε ανοιξιάτικο κριθάρι κάθε χρόνο, αλλά για αρκετά χρόνια πριν στείλουμε τα σακιά στην αγορά, τα αποθηκεύαμε την εποχή της συγκομιδής", είπε αργά ο δήμαρχος του Ομπάν. "Μερικές φορές έπρεπε να δουλέψουμε πολύ γρήγορα γιατί, βλέπετε, είχαμε πρόβλημα με τον αποθηκευτικό χώρο. Ρώτησα τον πατέρα μου γιατί έπρεπε να δουλέψουμε τόσο γρήγορα και μου εξήγησε ότι είχαμε πρόβλημα με παράσιτο. Θυμάμαι ένα καλοκαίρι που έπρεπε να καταστρέψουμε ολόκληρες φωλιές θαμμένες κάτω από το κριθάρι, δηλητηριάζοντας κάθε αρουραίο που βρίσκαμε. Πάντα ήταν περισσότεροι όταν τους άφηνες ζωντανούς, ξέρεις;"
  
  Ο Aidan μπορούσε να δει πού θα οδηγούσε αυτό, αλλά ο πόνος κράτησε τη γνώμη του στο κεφάλι του. Στο φως της λάμπας, μπορούσε να δει την τεράστια σκιά του ληστή να κινείται καθώς προσπαθούσε να κοιτάξει ψηλά, αλλά δεν μπορούσε να γυρίσει το λαιμό του αρκετά μακριά για να δει τι έκανε. Ο ΜακΦάντεν έδωσε το φορητό υπολογιστή του Έινταν στον Γουλφ. "Προσέξτε όλες αυτές τις... πληροφορίες, εντάξει; Βίλεν Ντανκ". Επέστρεψε την προσοχή του στον δημοσιογράφο στα πόδια του. "Τώρα, είμαι σίγουρος ότι ακολουθείς το παράδειγμά μου σε αυτή τη σύγκριση, Aidan, αλλά σε περίπτωση που ήδη γεμίζει αίμα τα αυτιά σου, επιτρέψτε μου να το διευκρινίσω".
  
  'Ήδη? Τι εννοεί ήδη;" αναρωτήθηκε ο Aidan. Ο ήχος ενός φορητού υπολογιστή που έσπασε σε σκάλες τον χτύπησε στα αυτιά. Για κάποιο λόγο, το μόνο που τον ένοιαζε ήταν πώς ο συντάκτης του θα παραπονιόταν για την απώλεια της τεχνολογίας της εταιρείας.
  
  "Βλέπεις, είσαι ένας από αυτούς τους αρουραίους", συνέχισε ήρεμα ο ΜακΦάντεν. "Λουμίζεις στο έδαφος μέχρι να εξαφανιστείς σε ένα χάος, και μετά", αναστέναξε δραματικά, "γίνεται όλο και πιο δύσκολο να σε βρω. Όλο αυτό το διάστημα σπέρνετε τον όλεθρο και καταστρέφετε από μέσα όλη τη δουλειά και τη φροντίδα που έχει δοθεί στη συγκομιδή".
  
  Ο Aidan μετά βίας μπορούσε να αναπνεύσει. Η αδύνατη σωματική του διάπλαση δεν ήταν κατάλληλη για σωματική τιμωρία. Μεγάλο μέρος της δύναμής του προερχόταν από την εξυπνάδα, την κοινή λογική και την απαγωγική του ικανότητα. Το σώμα του, ωστόσο, ήταν τρομερά εύθραυστο σε σύγκριση. Όταν ο ΜακΦάντεν μίλησε για την εξόντωση των αρουραίων, έγινε ξεκάθαρο στον βετεράνο δημοσιογράφο ότι ο δήμαρχος Όμπαν και το κατοικίδιο του ουρακοτάγκου δεν τον άφηναν να ζήσει.
  
  Στο οπτικό του πεδίο, μπορούσε να δει το κόκκινο χαμόγελο στο κρανίο του Μπένι, παραμορφώνοντας το σχήμα των διογκωμένων, νεκρών ματιών του. Ήξερε ότι σύντομα θα ήταν, αλλά όταν ο Γουλφ κάθισε οκλαδόν δίπλα του και τύλιξε το κορδόνι από το φορητό υπολογιστή του γύρω από το λαιμό του, ο Άινταν ήξερε ότι δεν θα υπήρχε γρήγορη πορεία για αυτόν. Ήδη δυσκολευόταν να αναπνεύσει και το μόνο παράπονο που προερχόταν από αυτό ήταν ότι δεν θα έλεγε προκλητικά τελευταία λόγια για τους δολοφόνους του.
  
  "Πρέπει να πω ότι ήταν μια αρκετά προσοδοφόρα βραδιά για τον Wolfe και εμένα", ο McFadden γέμισε τις τελευταίες στιγμές του Aidan με την ψηλή φωνή του. "Δύο αρουραίοι σε μια νύχτα και πολλές επικίνδυνες πληροφορίες εξαλείφθηκαν".
  
  Ο γέρος δημοσιογράφος ένιωσε την αμέτρητη δύναμη του Γερμανού τραμπούκου να απλώνεται στο λαιμό του. Τα χέρια του ήταν πολύ αδύναμα για να σκίσουν το σύρμα από το λαιμό του, έτσι αποφάσισε να πεθάνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα χωρίς να κουραστεί με έναν άχρηστο αγώνα. Το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί καθώς το κεφάλι του άρχισε να καίγεται πίσω από τα μάτια του ήταν ότι ο Sam Cleave ήταν πιθανότατα στο ίδιο πρόσωπο με αυτούς τους υψηλού προφίλ απατεώνες. Τότε ο Aidan θυμήθηκε μια άλλη ειρωνική ανατροπή. Τουλάχιστον πριν από δεκαπέντε λεπτά, σε προσχέδιο της έκθεσής του, έγραφε ότι θα εξέθετε αυτούς τους ανθρώπους, ακόμα κι αν ήταν το τελευταίο πράγμα που έκανε. Το email του θα είχε γίνει viral. Ο Wolf δεν μπορούσε να σβήσει αυτό που υπήρχε ήδη στον κυβερνοχώρο.
  
  Καθώς το σκοτάδι τύλιξε τον Aidan Glaston, κατάφερε να χαμογελάσει.
  
  
  16
  Ο Δρ Τζέικομπς και η εξίσωση του Αϊνστάιν
  
  
  Ο Κάσπερ χόρεψε με τη νέα του συντροφιά, την εντυπωσιακή αλλά αδέξια Όλγα Μίτρα. Ήταν ενθουσιασμένος, ειδικά όταν η οικογένεια τους κάλεσε να μείνουν και να απολαύσουν τη γαμήλια δεξίωση, στην οποία η Όλγα έφερε μια τούρτα.
  
  "Ήταν σίγουρα μια υπέροχη μέρα", γέλασε καθώς εκείνος τη στριφογύριζε παιχνιδιάρικα και προσπαθούσε να τη βουτήξει. Ο Κάσπερ δεν χόρταινε από το ψηλό, απαλό γέλιο της Όλγας γεμάτο απόλαυση.
  
  "Συμφωνώ με αυτό", χαμογέλασε.
  
  "Όταν αυτή η τούρτα άρχισε να γκρεμίζεται", παραδέχτηκε, "ορκίζομαι ότι ένιωθα ότι όλη μου η ζωή καταρρέει. Ήταν η πρώτη μου δουλειά εδώ και η φήμη μου διακυβευόταν... ξέρετε πώς πάει".
  
  "Το ξέρω", συμπόνεσε. "Έλα να το σκεφτείς, η μέρα μου ήταν χάλια μέχρι να συμβείς".
  
  Δεν σκεφτόταν τι έλεγε. Η καθαρή ειλικρίνεια ξέφυγε από τα χείλη του, την έκταση της οποίας κατάλαβε μόνο μια στιγμή αργότερα, όταν τη βρήκε άναυδη καθώς τον κοιτούσε στα μάτια.
  
  "Ουάου", είπε εκείνη. "Κάσπερ, αυτό είναι το πιο εκπληκτικό πράγμα που μου έχει πει ποτέ".
  
  Απλώς χαμογέλασε καθώς πυροτεχνήματα έσκασαν μέσα του. "Ναι, η μέρα μου θα μπορούσε να είχε τελειώσει χίλιες φορές χειρότερα, ειδικά από τον τρόπο που ξεκίνησε". Ξαφνικά ο Κάσπερ χτυπήθηκε από τη διαύγεια. Τον χτύπησε ακριβώς ανάμεσα στα μάτια με τέτοια δύναμη που κόντεψε να χάσει τις αισθήσεις του. Σε μια στιγμή, όλα τα ζεστά, καλά γεγονότα της ημέρας πέταξαν από το μυαλό του, για να αντικατασταθούν από αυτά που βασάνιζε τον εγκέφαλό του όλη τη νύχτα πριν ακούσει τους μοιραίους λυγμούς της Όλγας έξω από την πόρτα του.
  
  Οι σκέψεις του Ντέιβιντ Πέρντιου και του τρομερού φιδιού εμφανίστηκαν αμέσως, διαπερνώντας κάθε εκατοστό του εγκεφάλου του. "Θεέ μου", συνοφρυώθηκε.
  
  "Τι τρέχει?" ρώτησε.
  
  "Ξέχασα κάτι πολύ σημαντικό", παραδέχτηκε, νιώθοντας το έδαφος να γλιστράει κάτω από τα πόδια του. "Σε πειράζει να φύγουμε;"
  
  "Ήδη?" βόγκηξε εκείνη. "Αλλά ήμασταν εδώ μόνο τριάντα λεπτά".
  
  Ο Κάσπερ δεν ήταν από τη φύση του ένα άτομο με ιδιοσυγκρασία, αλλά ύψωσε τη φωνή του για να μεταφέρει την επείγουσα κατάσταση της κατάστασης, για να μεταδώσει τη σοβαρότητα της δύσκολης κατάστασης. "Σε παρακαλώ, μπορούμε να πάμε; Ήρθαμε με το αυτοκίνητό σας, διαφορετικά θα μπορούσατε να μείνετε περισσότερο."
  
  "Θεέ μου, γιατί να θέλω να μείνω περισσότερο;" τον ξέσπασε.
  
  Ένα υπέροχο ξεκίνημα σε αυτό που θα μπορούσε να ήταν μια υπέροχη σχέση. Αυτό ή αυτό είναι αληθινή αγάπη, σκέφτηκε. Αλλά η επιθετικότητά της ήταν πραγματικά γλυκιά."
  
  Δεν μπορούσε να είναι θυμωμένος γι' αυτό. Τα συναισθήματα του Kasper κατακλύστηκαν από την όμορφη γυναίκα και την επικείμενη καταστροφή του κόσμου σε μια σκληρή αντιπαράθεση. Τελικά, χαμήλωσε την υστερία του για να παρακαλέσει: "Μπορούμε να φύγουμε; Πρέπει να επικοινωνήσω με κάποιον για κάτι πολύ σημαντικό, Όλγα. Σας παρακαλούμε?"
  
  "Φυσικά", είπε εκείνη. "Μπορούμε να πάμε." Πήρε το χέρι του και έφυγε τρέχοντας από το πλήθος, γελώντας και κλείνοντας το μάτι. Εξάλλου, με έχουν ήδη πληρώσει".
  
  "Ω, καλά", απάντησε, "αλλά ένιωσα άσχημα".
  
  Πήδηξαν έξω και η Όλγα οδήγησε πίσω στο σπίτι του Κάσπερ, αλλά κάποιος άλλος τον περίμενε ήδη εκεί, καθισμένος στη βεράντα.
  
  "Ωχ, όχι", μουρμούρισε καθώς η Όλγα πάρκαρε το αυτοκίνητό της στο δρόμο.
  
  "Ποιος είναι αυτός?" ρώτησε. "Δεν ακούγεται ότι χαίρεσαι που τους βλέπεις".
  
  "Δεν είμαι έτσι", επιβεβαίωσε. "Είναι κάποιος από τη δουλειά, Όλγα, οπότε αν δεν σε πειράζει, πραγματικά δεν θέλω να σε γνωρίσει".
  
  "Γιατί?" ρώτησε.
  
  "Απλώς σε παρακαλώ", θύμωσε πάλι λίγο, "εμπιστέψου με. Δεν θέλω να ξέρεις αυτούς τους ανθρώπους. Επιτρέψτε μου να μοιραστώ ένα μυστικό μαζί σας. Μου αρέσεις πραγματικά, πολύ".
  
  Εκείνη χαμογέλασε θερμά. "Αισθάνομαι το ίδιο."
  
  Κανονικά ο Κάσπερ θα είχε κοκκινίσει από ευχαρίστηση γι' αυτό, αλλά ο επείγων χαρακτήρας του προβλήματος που αντιμετώπιζε ξεπέρασε το ευχάριστο. "Έτσι τότε θα καταλάβετε ότι δεν θέλω να μπερδέψω κάποιον που με κάνει να χαμογελάω με κάποιον που μισώ".
  
  Προς έκπληξή του, κατάλαβε πλήρως τη δύσκολη θέση του. "Σίγουρα. Θα πάω στο κατάστημα αφού φύγεις. Χρειάζομαι ακόμα λίγο ελαιόλαδο για το ciabatta μου."
  
  "Ευχαριστώ για την κατανόηση, Όλγα. Θα σε επισκεφτώ όταν τα έχω τακτοποιήσει όλα, εντάξει;" της υποσχέθηκε σφίγγοντας απαλά το χέρι της. Η Όλγα έσκυψε και τον φίλησε στο μάγουλο, αλλά δεν είπε τίποτα. Ο Κάσπερ βγήκε από το αυτοκίνητο και την άκουσε να φεύγει πίσω του. Η Κάρεν δεν φαινόταν πουθενά και ήλπιζε ότι η Όλγα θα θυμόταν το μισό τζακ που είχε ζητήσει ως ανταμοιβή για το ψήσιμο όλο το πρωί.
  
  Ο Κάσπερ προσπάθησε να φανεί αδιάφορος καθώς περπατούσε στο δρόμο, αλλά το γεγονός ότι έπρεπε να περιδιαβεί ένα μεγάλο αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο στην παρτίδα του γρατζουνούσε την ψυχραιμία του σαν γυαλόχαρτο. Στην πολυθρόνα του Κάσπερ, σαν να του ανήκε το μέρος, καθόταν ο κατακριτέος Κλίφτον Ταφτ. Στο χέρι του κρατούσε ένα τσαμπί ελληνικά σταφύλια, τα έσκιζε ένα ένα και τα έβαζε στα εξίσου τεράστια δόντια του.
  
  "Δεν έπρεπε να είχες ήδη επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες;" Ο Κάσπερ γέλασε, διατηρώντας έναν τόνο μεταξύ χλευασμού και ακατάλληλου χιούμορ.
  
  Ο Κλίφτον γέλασε, πιστεύοντας το δεύτερο. "Λυπάμαι που σου παρεισφρύω έτσι, Κάσπερ, αλλά νομίζω ότι εσύ κι εγώ πρέπει να συζητήσουμε για δουλειά".
  
  "Είναι πλούσιο να προέρχεται από σένα", απάντησε ο Κάσπερ καθώς ξεκλείδωσε την πόρτα του. Σκόπευε να φτάσει στο φορητό υπολογιστή του προτού ο Ταφτ δει ότι προσπαθούσε να βρει τον Ντέιβιντ Πέρντιου.
  
  "Τώρα. Δεν υπάρχει κανένα βιβλίο κανόνων που να λέει ότι δεν μπορούμε να αναβιώσουμε την παλιά μας συνεργασία, σωστά;". Η δέσμη ακολούθησε πίσω του, απλώς υποθέτοντας ότι είχε προσκληθεί.
  
  Ο Κάσπερ σήκωσε γρήγορα το παράθυρο και έκλεισε το καπάκι του φορητού υπολογιστή του. "Συνεταιρισμός?" Ο Κάσπερ γέλασε με ένα γέλιο. "Η συνεργασία σας με τη Zelda Bessler δεν έφερε τα αποτελέσματα που περιμένατε; Υποθέτω ότι ήμουν απλώς ένα παρένθετο, μια ανόητη έμπνευση για τους δυο σας. Τι συμβαίνει? Δεν ξέρει πώς να εφαρμόζει πολύπλοκα μαθηματικά ή έχει ξεμείνει από ιδέες για εξωτερική ανάθεση;"
  
  Ο Κλίφτον Ταφτ έγνεψε καταφατικά με ένα πικρό χαμόγελο. "Πάρε όλα τα χαμηλά χτυπήματα που θέλεις, φίλε μου. Δεν θα διαφωνήσω με το γεγονός ότι σας αξίζει αυτή η αγανάκτηση. Άλλωστε έχεις δίκιο σε όλες αυτές τις υποθέσεις. Δεν έχει ιδέα τι να κάνει".
  
  "Να συνεχίσει?" Ο Κάσπερ συνοφρυώθηκε. "Σε τι?"
  
  "Η προηγούμενη δουλειά σου, φυσικά. Αυτή δεν είναι η δουλειά που νόμιζες ότι σου έκλεψε για δικό της όφελος;". ρώτησε ο Ταφτ.
  
  "Λοιπόν, ναι", επιβεβαίωσε ο φυσικός, αλλά και πάλι έδειχνε λίγο έκπληκτος. "Απλώς... σκέφτηκα... νόμιζα ότι ακυρώσατε αυτήν την αποτυχία".
  
  Ο Κλίφτον Ταφτ χαμογέλασε και έβαλε τα χέρια του στους γοφούς του. Προσπάθησε να καταπιεί με χάρη την περηφάνια του, αλλά δεν σήμαινε τίποτα, απλώς φαινόταν αμήχανο. "Δεν ήταν μια αποτυχία, ούτε μια πλήρης. Εμ, δεν σας το είπαμε ποτέ αυτό αφότου έφυγες από το έργο, Δρ Τζέικομπς, αλλά", δίστασε ο Ταφτ, αναζητώντας τον πιο ήπιο τρόπο να ανακοινώσουμε την είδηση, "δεν σταματήσαμε ποτέ το έργο.
  
  "Τι? Είστε όλοι τρελοί;" Ο Κάσπερ βούλιαξε. "Γνωρίζετε καν τις συνέπειες του πειράματος;"
  
  "Κανουμε!" Τον διαβεβαίωσε ειλικρινά ο Ταφτ.
  
  "Πραγματικά?" Ο Κάσπερ φώναξε την μπλόφα του. "Ακόμη και μετά από αυτό που συνέβη στον Τζορτζ Μάστερς, εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βιολογικά συστατικά σε ένα πείραμα; Είσαι τόσο τρελός όσο και ανόητος".
  
  "Ε, τώρα", προειδοποίησε ο Ταφτ, αλλά ο Κάσπερ Τζέικομπς ήταν πολύ απορροφημένος στο κήρυγμά του για να τον νοιάζει τι έλεγε και σε ποιον ήταν προσβλητικό.
  
  "Οχι. Με ακούτε", γκρίνιαξε ο συνήθως συγκρατημένος και σεμνός φυσικός. "Παραδέξου το. Είστε απλά χρήματα εδώ. Cliff, δεν ξέρεις τη διαφορά μεταξύ μεταβλητής και μαστού αγελάδας, αλλά όλοι ξέρουμε! Επομένως, σταματήστε να υποθέτετε ότι καταλαβαίνετε τι πραγματικά χρηματοδοτείτε εδώ!".
  
  "Καταλαβαίνεις πόσα χρήματα θα μπορούσαμε να βγάλουμε αν αυτό το έργο ήταν επιτυχημένο, Κάσπερ;" επέμεινε ο Ταφτ. "Θα καταστήσει απαρχαιωμένα όλα τα πυρηνικά όπλα, όλες τις πηγές πυρηνικής ενέργειας. Αυτό θα ακυρώσει όλα τα υπάρχοντα ορυκτά καύσιμα και την εξόρυξή τους. Θα σώσουμε τη γη από περαιτέρω γεωτρήσεις και υδραυλικές ρωγμές. Δεν καταλαβαίνεις? Εάν αυτό το έργο είναι επιτυχές, δεν θα υπάρξουν πόλεμοι για το πετρέλαιο ή τους πόρους. Θα είμαστε ο μόνος προμηθευτής ανεξάντλητης ενέργειας".
  
  "Και ποιος θα το αγοράσει από εμάς; Αυτό που εννοείτε είναι ότι εσείς και η αυλή των ευγενών σας θα επωφεληθείτε από όλα αυτά, και όσοι από εμάς το κάναμε θα συνεχίσουμε να διαχειριζόμαστε την παραγωγή αυτής της ενέργειας", εξήγησε ο Kasper στον Αμερικανό δισεκατομμυριούχο. Ο Ταφτ δεν μπορούσε πραγματικά να απορρίψει τίποτα από όλα αυτά ως ανοησία, γι' αυτό απλώς ανασήκωσε τους ώμους του.
  
  "Χρειαζόμαστε να το πραγματοποιήσετε, ανεξάρτητα από τους Δασκάλους. Αυτό που συνέβη εκεί ήταν ανθρώπινο λάθος", προέτρεψε ο Ταφτ την απρόθυμη ιδιοφυΐα.
  
  "Ναι, ήταν!" Ο Κάσπερ λαχάνιασε. "Τα δικα σου! Εσείς και τα ψηλά και δυνατά σκυλιά σας με λευκά παλτά. Ήταν λάθος σου που παραλίγο να σκοτώσει αυτόν τον επιστήμονα. Τι έκανες αφού έφυγα; Τον πλήρωσες;".
  
  "Ξέχνα τον. Έχει όλα όσα χρειάζεται για να ζήσει τη ζωή του", είπε ο Taft στον Casper. "Θα τετραπλασιάσω τον μισθό σας εάν επιστρέψετε ξανά στον ιστότοπο για να δω αν μπορείτε να διορθώσετε την εξίσωση του Αϊνστάιν για εμάς. Θα σε διορίσω αρχιφυσικό. Θα έχετε τον πλήρη έλεγχο του έργου, υπό την προϋπόθεση ότι μπορείτε να το ενσωματώσετε στο τρέχον έργο έως τις 25 Οκτωβρίου."
  
  Ο Κάσπερ πέταξε το κεφάλι του πίσω και γέλασε. "Πλάκα μου κάνεις, έτσι δεν είναι;"
  
  "Όχι", απάντησε ο Ταφτ. "Θα τα καταφέρεις, δόκτωρ Τζέικομπς, και θα μείνεις στα βιβλία της ιστορίας ως ο άνθρωπος που σφετερίστηκε την ιδιοφυΐα του Αϊνστάιν και τον ξεπέρασε".
  
  Ο Κάσπερ απορρόφησε τα λόγια του ξεχασιάρη μεγιστάνα και προσπάθησε να καταλάβει πώς ένας τόσο εύγλωττος άντρας θα μπορούσε να έχει τόσο πρόβλημα να καταλάβει την καταστροφή. Βρήκε απαραίτητο να υιοθετήσει έναν πιο απλό, πιο ήρεμο τόνο για να προσπαθήσει για μια τελευταία φορά.
  
  "Κλιφ, ξέρουμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα ενός επιτυχημένου έργου, σωστά; Τώρα πείτε μου τι θα συμβεί αν αυτό το πείραμα πάει ξανά στραβά; Ένα άλλο πράγμα που πρέπει να μάθω εκ των προτέρων είναι ποιον σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε ως πειραματόζωο αυτή τη φορά;" ρώτησε ο Κάσπερ. Φρόντισε να ακούγεται πειστική η ιδέα του για να ανακαλύψει τις αηδιαστικές λεπτομέρειες του σχεδίου που σκαρφίστηκε ο Ταφτ με το Τάγμα.
  
  "Μην ανησυχείς. Απλώς εφαρμόζεις την εξίσωση", είπε μυστηριωδώς ο Ταφτ.
  
  "Τότε καλή τύχη", γέλασε ο Κάσπερ. "Δεν είμαι μέρος οποιουδήποτε έργου εκτός και αν γνωρίζω τα γυμνά γεγονότα γύρω από τα οποία υποτίθεται ότι προάγω το χάος".
  
  "Ω, σε παρακαλώ", γέλασε ο Ταφτ. "Χάος. Είσαι τόσο δραματική".
  
  "Την τελευταία φορά που προσπαθήσαμε να εφαρμόσουμε την εξίσωση του Αϊνστάιν, το θέμα της δοκιμής μας τηγανίστηκε. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε με επιτυχία αυτό το έργο χωρίς απώλεια ζωών. Θεωρητικά λειτουργεί, Κλιφ", εξήγησε ο Κάσπερ. "Αλλά στην πράξη, η παραγωγή ενέργειας σε μια διάσταση θα προκαλέσει μια αντίστροφη ροή στη διάστασή μας, που θα τηγανίσει κάθε άτομο σε αυτόν τον πλανήτη. Οποιοδήποτε παράδειγμα που περιλαμβάνει ένα βιολογικό συστατικό σε αυτό το πείραμα θα οδηγήσει σε εξαφάνιση. Όλα τα χρήματα στον κόσμο δεν μπορούν να πληρώσουν αυτά τα λύτρα, φίλε".
  
  "Και πάλι, αυτή η αρνητικότητα δεν ήταν ποτέ η βάση της προόδου και της ανακάλυψης, Kasper. Ιησούς Χριστός! Νομίζεις ότι ο Αϊνστάιν το θεωρούσε αδύνατο;" Ο Ταφτ προσπάθησε να πείσει τον γιατρό Τζέικομπς.
  
  "Όχι, ήξερε ότι ήταν δυνατό", απάντησε ο Κάσπερ, "και αυτός ήταν ο λόγος που προσπάθησε να καταστρέψει το Τραγικό Φίδι. Γαμημένο ηλίθιο!"
  
  "Πρόσεχε τα λόγια σου, Τζέικομπς! Θα αντέξω πολλά, αλλά αυτή η σκατά δεν θα με κρατήσει για πολύ", θυμώθηκε ο Ταφτ. Το πρόσωπό του έγινε κόκκινο και το σάλιο κάλυπτε τις γωνίες του στόματός του. "Μπορούμε πάντα να ζητήσουμε από κάποιον άλλο να συμπληρώσει την εξίσωση του τρομερού φιδιού του Αϊνστάιν για εμάς. Μη νομίζεις ότι δεν μπορείς να ξοδέψεις, φίλε".
  
  Ο Δρ Τζέικομπς φοβόταν τη σκέψη ότι η σκύλα του Ταφτ, ο Μπέσλερ, διαστρέβλωνε το έργο του. Ο Taft δεν ανέφερε τον Purdue, πράγμα που σήμαινε ότι δεν είχε μάθει ακόμη ότι ο Perdue είχε ήδη ανακαλύψει το Dire Serpent. Μόλις ο Taft και το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου το έμαθαν, ο Τζέικομπς θα ήταν αναλώσιμος και δεν θα μπορούσε να διακινδυνεύσει να απολυθεί για πάντα.
  
  "Καλά", αναστέναξε, παρακολουθώντας την αρρωστημένη ικανοποίηση του Ταφτ. "Θα επιστρέψω στο έργο, αλλά αυτή τη φορά δεν θέλω ανθρώπινα αντικείμενα. Αυτό είναι πολύ βαρύ στη συνείδησή μου και δεν με νοιάζει τι πιστεύεις εσύ ή το Τάγμα. Έχω ηθική."
  
  
  17
  Και ο σφιγκτήρας είναι σταθερός
  
  
  "Θεέ μου, Σαμ, νόμιζα ότι σκοτώθηκες στη δράση. Πού ήσουν στο όνομα όλων των αγίων;" Ο Περντού εξαγριώθηκε όταν είδε έναν ψηλό, αυστηρό δημοσιογράφο να στέκεται στην πόρτα του. Ο Perdue ήταν ακόμα υπό την επήρεια του πρόσφατου ηρεμιστικού του, αλλά ήταν αρκετά πειστικός. Ανακάθισε στο κρεβάτι. "Έφερες πίσω πλάνα από τη Χαμένη Πόλη; Πρέπει να ασχοληθώ με την εξίσωση".
  
  "Θεέ μου, ηρέμησε, εντάξει;" Ο Σαμ συνοφρυώθηκε. "Έχω περάσει από την κόλαση και πίσω εξαιτίας αυτής της γαμημένης εξίσωσής σου, οπότε ένα ευγενικό "γεια" είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις".
  
  Αν ο Κάρολος είχε πιο φωτεινή προσωπικότητα, θα είχε ήδη γουρλώσει τα μάτια του. Αντίθετα, στάθηκε σταθερός και πειθαρχημένος, ταυτόχρονα γοητευμένος από τους δύο συνήθως εύθυμους άντρες. Χάλασαν και οι δύο ως δια μαγείας! Ο Perdue ήταν τρελός μανιακός από τότε που επέστρεψε στο σπίτι και ο Sam Cleave μετατράπηκε σε έναν πομπώδη τράνταγμα. Ο Κάρολος υπολόγισε σωστά ότι και οι δύο άνδρες είχαν βιώσει σοβαρό συναισθηματικό τραύμα και κανένας από τους δύο δεν έδειξε σημάδια καλής υγείας ή ύπνου.
  
  "Χρειάζεστε κάτι άλλο, κύριε;" Τόλμησε να ρωτήσει τον εργοδότη του, αλλά, παραδόξως, ο Perdue ήταν ήρεμος.
  
  "Όχι, ευχαριστώ, Τσαρλς. Μπορείς σε παρακαλώ να κλείσεις την πόρτα πίσω σου;" ρώτησε ευγενικά ο Περντού.
  
  "Φυσικά, κύριε", απάντησε ο Τσαρλς.
  
  Αφού έκλεισε η πόρτα, ο Περντού και ο Σαμ κοίταξαν επίμονα ο ένας τον άλλον. Το μόνο που άκουγαν στην ιδιωτικότητα της κρεβατοκάμαρας του Πέρντι ήταν το τραγούδι των σπίνων που σκαρφαλώνουν στο μεγάλο πεύκο έξω και ο Τσαρλς συζητούσε για φρέσκα σεντόνια με τη Λίλιαν λίγες πόρτες κάτω από το διάδρομο.
  
  "Λοιπόν πώς τα πας?" ρώτησε ο Perdue, εκτελώντας την πρώτη του υποχρεωτική ευγένεια. Ο Σαμ γέλασε. Άνοιξε τη θήκη της κάμεράς του και έβγαλε έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο πίσω από την Canon του. Το πέταξε στην αγκαλιά του Περντιού και είπε: "Ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας με ευχάριστα. Αυτό είναι το μόνο που θέλετε από εμένα, και ειλικρινά, είμαι ενθουσιασμένος που θα απαλλαγώ από τα αιματηρά πλάνα μια για πάντα."
  
  Ο Περντού χαμογέλασε κουνώντας το κεφάλι του. "Ευχαριστώ, Σαμ", χαμογέλασε στον φίλο του. "Με κάθε σοβαρότητα όμως, γιατί είστε τόσο ενθουσιασμένοι που θα απαλλαγείτε από αυτό; Θυμάμαι που είπες ότι ήθελες να το επεξεργαστείς σε ντοκιμαντέρ για την Wildlife Society ή κάτι τέτοιο".
  
  "Αυτό ήταν το σχέδιο στην αρχή", παραδέχτηκε ο Σαμ, "αλλά το έχω βαρεθεί. Με απήγαγε ένας τρελός, κατέστρεψα το αυτοκίνητό μου και κατέληξα να χάσω έναν αγαπημένο παλιό συνάδελφο, και όλα αυτά σε μόλις τρεις μέρες, φίλε. Σύμφωνα με την τελευταία του καταχώριση - χάκαρα το email του", εξήγησε ο Sam, "σύμφωνα με αυτό, ήταν σε κάτι μεγάλο".
  
  "Μεγάλο?" ρώτησε ο Purdue καθώς ντυνόταν αργά πίσω από την αντίκα οθόνη του από ξύλο τριανταφυλλιάς.
  
  "Μεγάλο τέλος του κόσμου", παραδέχτηκε ο Σαμ.
  
  Ο Perdue κοίταξε πάνω από τα περίτεχνα σκαλίσματα. Έμοιαζε με σοφιστικέ σουρικάτα, τεντωμένο στην προσοχή. "ΚΑΙ? Τι είπε? Και ποια είναι η ιστορία με τον τρελό;"
  
  "Ω, είναι μια μεγάλη ιστορία", αναστέναξε ο Σαμ, εξακολουθώντας να ταράζεται από τη δοκιμασία. "Οι μπάτσοι θα με ψάχνουν από τότε που ξέγραψα το αυτοκίνητό μου με το φως της ημέρας... σε μια καταδίωξη με αυτοκίνητο στην Παλιά Πόλη, θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπους και άλλα παρόμοια".
  
  "Θεέ μου, Σαμ, ποιο είναι το πρόβλημά του; Τον έχεις ξεφύγει;" ρώτησε ο Περντού, τραβώντας τα ρούχα του με ένα βογγητό.
  
  "Όπως είπα, είναι μια μεγάλη ιστορία, αλλά πρώτα πρέπει να ολοκληρώσω μια εργασία στην οποία δούλευε ο πρώην συνάδελφός μου στο The Post", είπε ο Sam. Τα μάτια του μαλάκωσαν, αλλά συνέχιζε να μιλάει. "Έχετε ακούσει ποτέ για τον Aidan Glaston;"
  
  Ο Περντού κούνησε το κεφάλι του. Κάπου πρέπει να είχε δει το όνομα, αλλά δεν του σήμαινε τίποτα. Ο Σαμ ανασήκωσε τους ώμους, "Τον σκότωσαν. Πριν από δύο ημέρες, βρέθηκε σε ένα δωμάτιο όπου ο αρχισυντάκτης του τον είχε στείλει να εγγραφεί για μια επιχείρηση τσίμπημα στο Castlemilk. Είχε μαζί του κάποιον τύπο που πιθανότατα γνώριζε, με στυλ εκτέλεσης πυροβολισμών. Ο Aidan τραβήχτηκε σαν γαμημένο γουρούνι, Perdue.
  
  "Θεέ μου, Σαμ. Λυπάμαι πολύ που το ακούω αυτό", συμπόνεσε ο Περντιού. "Παίρνετε τη θέση του σε μια αποστολή;"
  
  Όπως ήλπιζε ο Sam, ο Purdue είχε τόσο εμμονή με το να ξεκινήσει την εξίσωση όσο το δυνατόν συντομότερα που ξέχασε να ρωτήσει για τον τρελό που κυνηγούσε τον Sam. Θα ήταν πολύ δύσκολο να το εξηγήσω σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, και υπήρχε ο κίνδυνος να αποξενωθεί ο Purdue. Δεν θα ήθελε να ξέρει ότι το έργο για το οποίο πέθαινε να ξεκινήσει θεωρούνταν όργανο καταστροφής. Φυσικά, θα το είχε πει ως παράνοια ή εσκεμμένη παρέμβαση του Σαμ, οπότε ο δημοσιογράφος το άφησε έτσι.
  
  "Μίλησα με τη συντάκτριά του και με στέλνει στο Βέλγιο για αυτή τη μυστική σύνοδο κορυφής μεταμφιεσμένη σε μια ομιλία για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ο Aidan σκέφτηκε ότι ήταν ένα μέτωπο για κάτι κακό και ο δήμαρχος Oban είναι ένας από αυτούς", εξήγησε εν συντομία ο Sam. Ήξερε ότι ούτως ή άλλως ο Περντού έδινε ελάχιστη σημασία σε αυτό. Ο Σαμ σηκώθηκε όρθιος και έκλεισε τη θήκη της κάμεράς του, ρίχνοντας μια ματιά στο δίσκο που είχε αφήσει για το Περντιού. Το στομάχι του έσφιξε καθώς το κοίταξε, ξαπλωμένος εκεί, απειλώντας σιωπηλά, αλλά το εσωτερικό του συναίσθημα δεν είχε ακεραιότητα χωρίς τα γεγονότα να το υποστηρίξουν. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ελπίζει ότι ο Τζορτζ Μάστερς έκανε λάθος και ότι αυτός, ο Σαμ, όχι μόνο είχε παραδώσει την εξαφάνιση της ανθρωπότητας στα χέρια ενός μάγου της φυσικής.
  
  
  * * *
  
  
  Ο Σαμ έφυγε ανακουφισμένος από τον Ρειχτισούση. Ήταν περίεργο γιατί ήταν σαν το δεύτερο σπίτι του. Κάτι σχετικά με την εξίσωση στη βιντεοκασέτα που έδωσε στον Purdue τον έκανε να νιώθει άρρωστος. Μόνο μερικές φορές στη ζωή του το βίωσε αυτό, και ήταν συνήθως αφού διέπραξε παραπτώματα ή όταν είπε ψέματα στην αείμνηστη αρραβωνιαστικιά του é Patricia. Αυτή τη φορά φαινόταν πιο σκοτεινό, τελικά, αλλά το έβαλε κάτω στην ένοχη συνείδησή του.
  
  Ο Perdue είχε την καλοσύνη να δανείσει στον Sam το 4x4 του μέχρι να αποκτήσει ένα νέο σετ τροχών. Το παλιό του αυτοκίνητο δεν ήταν ασφαλισμένο γιατί ο Σαμ προτίμησε να μείνει στη σκιά των δημόσιων αρχείων και των διακομιστών χαμηλής ασφάλειας από φόβο μήπως ενδιαφερόταν ο Black Sun. Άλλωστε, η αστυνομία πιθανότατα θα τον είχε κλειδώσει αν τον είχε εντοπίσει. Ήταν μια ανακάλυψη ότι το αυτοκίνητό του, που κληρονόμησε από έναν αποθανόντα φίλο του γυμνασίου, δεν ήταν ταξινομημένο στο όνομά του.
  
  Ήταν αργά το βράδυ. Ο Σαμ πήγε περήφανα προς το μεγάλο Nissan και, με ένα σφύριγμα λύκου, πάτησε το κουμπί του immobilizer. Τα φώτα άναψαν και έσβησαν δύο φορές πριν ακούσει το κλικ του κεντρικού κλειδώματος. Μια όμορφη γυναίκα βγήκε κάτω από τα δέντρα, κατευθυνόμενη προς την εξώπορτα του αρχοντικού. Είχε μια ιατρική τσάντα, αλλά φορούσε κανονικά ρούχα. Καθώς περνούσε, του χαμογέλασε: "Ήταν ένα σφύριγμα για μένα;"
  
  Ο Σαμ δεν είχε ιδέα πώς να αντιδράσει. Αν είχε πει ναι, θα μπορούσε να τον χαστουκίσει και θα έλεγε ψέματα. Αν το αρνιόταν, θα ήταν ένας παράξενος μπαλωμένος σε ένα αυτοκίνητο. Ο Σαμ ήταν ένας γρήγορος στοχαστής, στεκόταν εκεί σαν ανόητος με το χέρι ψηλά.
  
  "Είσαι ο Sam Cleve; ρώτησε.
  
  Λοταρία!
  
  "Ναι, αυτός πρέπει να είμαι εγώ", πέταξε. "Και ποιος είσαι εσύ?"
  
  Η νεαρή γυναίκα πλησίασε τον Σαμ και έσβησε το χαμόγελο από το πρόσωπό της. "Του φέρατε την κασέτα που ζήτησε, κύριε Κληβ; Και εσύ? Ελπίζω ναι, γιατί η υγεία του χειροτέρευε ραγδαία μέχρι που πήρες το χρόνο σου για να του το παραδώσεις".
  
  Κατά τη γνώμη του, ο ξαφνικός σαρκασμός της ξεπέρασε το επιτρεπόμενο. Συνήθως αντιμετώπιζε τις αυθάδειες γυναίκες ως διασκεδαστική πρόκληση, αλλά τον τελευταίο καιρό οι δυσκολίες τον έκαναν λιγότερο υπάκουο.
  
  "Συγχώρεσέ με, κούκλα, αλλά ποιος είσαι εσύ που με μαλώνεις;" Ο Σαμ ανταπέδωσε τη χάρη. "Από ό,τι βλέπω εδώ με τη μικρή σου τσάντα, φαίνεται ότι είσαι φροντιστής στο σπίτι, νοσοκόμα στην καλύτερη περίπτωση, και σίγουρα δεν είσαι από τους παλιούς γνωστούς του Περντιού". Άνοιξε την πόρτα από την πλευρά του οδηγού. "Τώρα, γιατί δεν το παραλείπεις και δεν κάνεις αυτό που πληρώνεσαι για να κάνεις, ρε; Ή φοράτε κοστούμι νοσοκόμας για αυτές τις ειδικές κλήσεις;"
  
  "Πώς τολμάς?" σφύριξε, αλλά ο Σαμ δεν μπορούσε να ακούσει τη συνέχεια. Η πολυτελής άνεση της καμπίνας 4x4 ήταν ιδιαίτερα ηχομόνωση, και μείωσε το φώναγμα της σε ένα πνιχτό μουρμουρητό. Ξεκίνησε τη μηχανή του αυτοκινήτου και απόλαυσε την πολυτέλεια προτού πλησιάσει επικίνδυνα έναν απογοητευμένο άγνωστο με μια ιατρική τσάντα.
  
  Γελώντας σαν άτακτο παιδί, ο Σαμ έγνεψε στους φρουρούς στην πύλη, αφήνοντας πίσω του τον Reichtishusis. Καθώς κατέβαινε τον ελικοειδή δρόμο προς το Εδιμβούργο, το τηλέφωνό του χτύπησε. Ήταν η Janice Noble, συντάκτρια της Edinburgh Post, που τον ενημέρωσε για ένα σημείο συνάντησης στο Βέλγιο όπου επρόκειτο να συναντήσει τον τοπικό ανταποκριτή της. Από εκεί τον συνόδευσαν σε ένα από τα ιδιωτικά κουτιά της γκαλερί La Monnaie για να συλλέξει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες.
  
  "Παρακαλώ να είστε προσεκτικοί, κύριε Κληβ", είπε τελικά. "Το αεροπορικό σας εισιτήριο σας έχει σταλεί μέσω email."
  
  "Ευχαριστώ, δεσποινίς Νόμπλ", απάντησε ο Σαμ. "Θα είμαι εκεί για την επόμενη μέρα. Θα φτάσουμε στο κάτω μέρος αυτού".
  
  Μόλις ο Σαμ έκλεισε το τηλέφωνο, η Νίνα του τηλεφώνησε. Για πρώτη φορά εδώ και μέρες, χάρηκε που το άκουσε από κάποιον. "Γειά σου όμορφη!" χαιρέτησε.
  
  "Σαμ, είσαι ακόμα μεθυσμένος;" ήταν η πρώτη της απάντηση.
  
  "Εμ, όχι", απάντησε με συγκρατημένο ενθουσιασμό. "Χαίρομαι που ακούω νέα σας. Αυτά είναι όλα."
  
  "Ω, καλά", είπε. "Άκου, πρέπει να σου μιλήσω. Ίσως θα μπορούσατε να με συναντήσετε κάπου;"
  
  "Στο Ομπάν; Στην πραγματικότητα φεύγω από τη χώρα", εξήγησε ο Sam.
  
  "Όχι, έφυγα από τον Ομπάν χθες το βράδυ. Στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς θέλω να σας μιλήσω. Είμαι στο Radisson Blu στο Royal Mile", είπε, ακούγοντας κάπως σαστισμένη. Σύμφωνα με τα πρότυπα της Nina Gould, το "frazzled" σήμαινε ότι κάτι τεράστιο είχε συμβεί. Δεν ήταν εύκολο να την εκνευρίσεις.
  
  "Εντάξει, ελέγξτε το. Θα σε πάρω και μετά θα μιλήσουμε στο σπίτι μου όσο ετοιμάζω τα πράγματα. Πώς ακούγεται αυτό;" Πρότεινε.
  
  "Προβλεπόμενη ώρα άφιξης?" ρώτησε. Ο Σαμ ήξερε ότι κάτι πρέπει να στοίχειωνε τη Νίνα, αν δεν είχε καν τον κόπο να τον ρωτήσει για τις πιο μικρές λεπτομέρειες. Αν ρώτησε ευθέως για την εκτιμώμενη ώρα άφιξής του, είχε ήδη αποφασίσει να αποδεχτεί την προσφορά του.
  
  "Θα είμαι εκεί σε περίπου τριάντα λεπτά λόγω κίνησης", επιβεβαίωσε, ελέγχοντας το ψηφιακό ρολόι στο ταμπλό.
  
  "Ευχαριστώ, Σαμ", είπε με έναν αποδυναμωμένο τόνο που τον ανησύχησε. Μετά έφυγε. Σε όλη τη διαδρομή προς το ξενοδοχείο του, ο Σαμ ένιωθε σαν να βρισκόταν κάτω από έναν κολοσσιαίο ζυγό. Η τρομερή μοίρα του καημένου Aidan, μαζί με τις θεωρίες του για τον McFadden, τις εναλλαγές της διάθεσης του Perdue και την ανήσυχη στάση του George Masters απέναντι στον Sam, πρόσθεσαν μόνο το άγχος που ένιωθε τώρα και για τη Nina. Ήταν τόσο απασχολημένος με την ευημερία της που μετά βίας παρατήρησε τον εαυτό του να διασχίζει τους πολυσύχναστους δρόμους του Εδιμβούργου. Λίγα λεπτά αργότερα έφτασε στο ξενοδοχείο της Νίνας.
  
  Την αναγνώρισε αμέσως. Οι μπότες και το τζιν την έκαναν να μοιάζει περισσότερο με ροκ σταρ παρά με ιστορικό, αλλά ένα κοκαλιάρικο σουέντ ζιβάγκο και ένα φουλάρι πασμίνας μαλάκωσαν λίγο την εμφάνιση, αρκετά για να την κάνουν να δείχνει τόσο σοφιστικέ όσο ήταν στην πραγματικότητα. Όσο κομψά κι αν ήταν ντυμένη, δεν λύτρωσε το κουρασμένο της πρόσωπο. Συνήθως όμορφοι, ακόμη και για τα φυσικά πρότυπα, τα μεγάλα σκούρα μάτια του ιστορικού είχαν χάσει τη λάμψη τους.
  
  Είχε πολλά να πει στον Σαμ και είχε πολύ λίγο χρόνο να το κάνει. Δεν έχασε χρόνο να μπει στο φορτηγό και άρχισε αμέσως τις δουλειές της. "Γεια σου Σαμ. Μπορώ να κοιμηθώ στη θέση σου όσο είσαι, ένας Θεός ξέρει πού;"
  
  "Φυσικά", απάντησε. "Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω".
  
  Ήταν παράξενο πώς, σε μια μέρα, ο Σαμ ξαναβρέθηκε και με τους δύο καλύτερους φίλους του, και τον υποδέχτηκαν και οι δύο με αδιαφορία και κοσμική κούραση.
  
  
  18
  Φάρος σε μια τρομακτική νύχτα
  
  
  Αχαρακτηριστικά, η Νίνα δεν είπε πολλά στο δρόμο για το διαμέρισμα του Σαμ. Απλώς κάθισε εκεί, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου, χωρίς να κοιτάζει τίποτα συγκεκριμένο. Για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα, ο Σαμ άνοιξε τον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό για να σπάσει την αμήχανη σιωπή. Ήθελε με οδυνηρά πόνο να ρωτήσει τη Νίνα γιατί είχε φύγει από τον Όμπαν, έστω και για λίγες μέρες, επειδή ήξερε ότι είχε συμβόλαιο να δώσει διαλέξεις στο τοπικό κολέγιο εκεί για τουλάχιστον άλλους έξι μήνες. Ωστόσο, από τον τρόπο που συμπεριφερόταν, κατάλαβε ότι ήταν καλύτερα να μην κολλήσει τη μύτη του στις δουλειές των άλλων - ακόμα.
  
  Όταν έφτασαν στο διαμέρισμα του Σαμ, η Νίνα μπήκε μέσα και κάθισε στον καναπέ του αγαπημένου της Σαμ, τον οποίο συνήθως καταλάμβανε ο Μπρούιτς. Δεν βιαζόταν, ως τέτοιος, αλλά ο Σαμ άρχισε να μαζεύει ό,τι μπορούσε να χρειαστεί για μια τόσο μακρά συλλογή πληροφοριών. Με την ελπίδα ότι η Νίνα θα της εξηγούσε τα δεινά της, δεν την άσκησε πίεση. Ήξερε ότι γνώριζε ότι σύντομα θα έφευγε με αποστολή, και επομένως, αν είχε κάτι να πει, έπρεπε να το πει.
  
  "Πήγα για ντους", είπε καθώς περνούσε από δίπλα της. "Αν χρειάζεται να μιλήσεις, απλά μπες μέσα".
  
  Μόλις άφησε το παντελόνι του για να συρθεί κάτω από το ζεστό νερό, παρατήρησε τη σκιά της Νίνας που γλιστρούσε δίπλα από τον καθρέφτη του. Κάθισε στο καπάκι της τουαλέτας, αφήνοντάς τον να πλύνει την μπουγάδα του, χωρίς να πει ούτε μια λέξη για αστείο ή χλευασμό, όπως ήταν η συνήθεια της.
  
  "Σκότωσαν τον γέρο κύριο Χέμινγκ, Σαμ", είπε απλά. Την έβλεπε σκυμμένη στην τουαλέτα, με τα χέρια σταυρωμένα ανάμεσα στα γόνατά της, το κεφάλι της σκυμμένο με απόγνωση. Ο Σαμ πρότεινε ότι ο χαρακτήρας του Χάμινγκ ήταν κάποιος από την παιδική ηλικία της Νίνα.
  
  "Ο φίλος σου?" ρώτησε με υψωμένη φωνή, αψηφώντας τη βιαστική νεροποντή.
  
  "Ναι, να το πω έτσι. Εξέχων πολίτης του Ομπάν από το 400 π.Χ., ξέρεις; "απάντησε απλά.
  
  "Συγγνώμη, αγάπη μου", είπε ο Σαμ. "Πρέπει να τον αγάπησες πολύ για να το πάρεις τόσο σκληρά". Τότε ξημέρωσε ο Σαμ ότι είχε αναφέρει ότι κάποιος σκότωσε τον γέρο.
  
  "Όχι, ήταν απλώς ένας γνωστός, αλλά μιλήσαμε αρκετές φορές", εξήγησε.
  
  "Περίμενε, ποιος τον σκότωσε; Και πώς ξέρεις ότι σκοτώθηκε;" ρώτησε ανυπόμονα ο Σαμ. Ακουγόταν δυσοίωνο, σαν τη μοίρα του Aidan. Σύμπτωση?
  
  "Το γαμημένο ροτβάιλερ του ΜακΦάντεν τον σκότωσε, Σαμ. Σκότωσε έναν ανάπηρο ηλικιωμένο πολίτη ακριβώς μπροστά στα μάτια μου", τραύλισε. Ο Σαμ ένιωσε το στήθος του να δέχεται ένα αόρατο χτύπημα. Το σοκ πέρασε μέσα του.
  
  "Μπροστά σου? Αυτό σημαίνει...?" άρχισε καθώς η Νίνα μπήκε στο ντους μαζί του. Ήταν μια υπέροχη έκπληξη και μια γενική συντριβή όταν είδε το γυμνό σώμα της. Είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που την είχε δει έτσι, αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν καθόλου σέξι. Μάλιστα, η καρδιά της Σαμ έσπασε όταν είδε τις μελανιές στους μηρούς και τα πλευρά της. Στη συνέχεια παρατήρησε ουλές στο στήθος και την πλάτη της και τραύματα από μαχαίρι στο εσωτερικό της αριστερής κλείδας και κάτω από το αριστερό της χέρι, που προκλήθηκαν από μια συνταξιούχο νοσοκόμα που υποσχέθηκε να μην το πει σε κανέναν.
  
  "Ιησούς Χριστός!" ούρλιαξε. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά και το μόνο που σκεφτόταν ήταν να την πιάσει και να την αγκαλιάσει σφιχτά. Δεν έκλαψε και αυτό τον φρίκησε. "Ήταν αυτό το έργο του ροτβάιλερ του;" τη ρώτησε μέσα στα βρεγμένα μαλλιά της, συνεχίζοντας να φιλά την κορυφή του κεφαλιού της.
  
  "Το όνομά του, παρεμπιπτόντως, είναι Λύκος, όπως ο Βόλφγκανγκ", μουρμούρισε μέσα από τα ρυάκια του ζεστού νερού που έτρεχαν στο μυώδες στήθος του. "Μόλις μπήκαν μέσα και επιτέθηκαν στον κύριο Χέμινγκ, αλλά άκουσα έναν θόρυβο από τον τελευταίο όροφο όπου του έφερνα άλλη κουβέρτα. Μέχρι να κατέβω κάτω", ξεφύσηξε, "τον τράβηξαν από την καρέκλα του και τον πέταξαν με το κεφάλι στη φωτιά στο τζάκι. Θεός! Δεν είχε ευκαιρία!".
  
  "Τότε σου επιτέθηκαν;" - ρώτησε.
  
  "Ναι, προσπάθησαν να το κάνουν να μοιάζει με ατύχημα. Ο Γουλφ με πέταξε κάτω από τις σκάλες, αλλά όταν σηκώθηκα, απλώς χρησιμοποίησε τον σωλήνα για το στέγνωμα της πετσέτας μου ενώ προσπαθούσα να ξεφύγω", ανέπνευσε. "Στο τέλος, απλώς με μαχαίρωσε και με άφησε να αιμορραγώ".
  
  Ο Σαμ δεν είχε τα λόγια να κάνει τα πράγματα καλύτερα. Είχε ένα εκατομμύριο ερωτήσεις για την αστυνομία, για το σώμα του γέρου, πώς έφτασε στο Εδιμβούργο, αλλά όλα αυτά έπρεπε να περιμένουν. Τώρα έπρεπε να την καθησυχάσει και να της υπενθυμίσει ότι ήταν ασφαλής και σκόπευε να την κρατήσει έτσι.
  
  ΜακΦάντεν, μόλις συνδέθηκες με λάθος ανθρώπους, σκέφτηκε. Τώρα είχε αποδείξεις ότι ο ΜακΦάντεν ήταν όντως πίσω από τη δολοφονία του Άινταν. Επιβεβαίωσε επίσης ότι ο ΜακΦάντεν ήταν, τελικά, μέλος του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου. Η ώρα για το ταξίδι του στο Βέλγιο πλησίαζε στο τέλος της. Σκούπισε τα δάκρυά της και είπε: "Στεγνώστε, αλλά μην ντυθείτε ακόμα. Πάω να τραβήξω φωτογραφίες των τραυματισμών σου και μετά θα έρθεις μαζί μου στο Βέλγιο. Δεν θα σε χάσω από τα μάτια μου ούτε λεπτό μέχρι να ξεφλουδίσω μόνος μου αυτό το ύπουλο κάθαρμα".
  
  Αυτή τη φορά, η Νίνα δεν διαμαρτυρήθηκε. Άφησε τον Σαμ να πάρει τον έλεγχο. Δεν είχε καμία αμφιβολία ότι ήταν ο εκδικητής της. Στο μυαλό της, όταν ο Κανόνας του Σαμ άστραψε στα μυστικά της, μπορούσε ακόμα να ακούσει τον κύριο Χέμινγκ να την προειδοποιεί ότι είχε σημαδευτεί. Ωστόσο, θα τον έσωζε ξανά ακόμα κι αν ήξερε με τι γουρούνι είχε να κάνει.
  
  Αφού είχε αρκετά στοιχεία και ήταν ντυμένοι και οι δύο, της έφτιαξε ένα φλιτζάνι Horlicks για να τη ζεστάνει πριν φύγουν.
  
  "Εχετε διαβατήριο?" τη ρώτησε.
  
  "Ναι", είπε, "έχεις παυσίπονα;"
  
  "Είμαι φίλος του Dave Perdue", απάντησε ευγενικά, "φυσικά και έχω παυσίπονα".
  
  Η Νίνα δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα γέλια και ήταν ευλογία στα αυτιά του Σαμ να ακούει τη διάθεσή της να ανεβαίνει.
  
  
  * * *
  
  
  Κατά τη διάρκεια της πτήσης για τις Βρυξέλλες, αντάλλαξαν σημαντικές πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν ξεχωριστά την περασμένη εβδομάδα. Ο Σαμ έπρεπε να παρουσιάσει τα γεγονότα που τον έκαναν να νιώθει υποχρεωμένος να αναλάβει την αποστολή του Έινταν Γκλάστον, ώστε η Νίνα να καταλάβει τι έπρεπε να γίνει. Μοιράστηκε μαζί της τη δική του δοκιμασία με τον Τζορτζ Μάστερς και τις αμφιβολίες που είχε για την κατοχή του Περντού του Τραγικού Φιδιού.
  
  "Θεέ μου, δεν είναι περίεργο που μοιάζετε με βαριά θάνατο", είπε τελικά. "Χωρίς παρεξήγηση. Είμαι σίγουρος ότι κι εγώ μοιάζω σαν χαζός. Σίγουρα νιώθω σαν σκατά".
  
  Της έριξε τις χοντρές σκούρες κλειδαριές και της φίλησε τον κρόταφο. "Καμία προσβολή, αγάπη. Αλλά ναι, μοιάζετε σαν σκατά".
  
  Τον έσπρωξε απαλά με τον αγκώνα της, όπως έκανε πάντα όταν έλεγε κάτι σκληρό αστεία, αλλά φυσικά δεν μπορούσε να τον χτυπήσει με όλη της τη δύναμη. Ο Σαμ γέλασε και της έπιασε το χέρι. "Έχουμε λίγο λιγότερο από δύο ώρες πριν φτάσουμε στο Βέλγιο. Χαλάρωσε και πάρε μια ανάσα, εντάξει; Αυτά τα χάπια που σου έδωσα είναι καταπληκτικά, θα δεις".
  
  "Θα ήξερες τον καλύτερο τρόπο για να ξεσηκώσεις ένα κορίτσι", πείραξε, ακουμπώντας το κεφάλι της πίσω στο προσκέφαλο της καρέκλας.
  
  "Δεν χρειάζομαι φάρμακα. Στα πουλιά αρέσουν υπερβολικά οι μακριές μπούκλες και τα τρελά γένια", καμάρωσε περνώντας αργά τα δάχτυλά του πάνω από το μάγουλο και το σαγόνι του. "Είσαι τυχερός που έχω ένα soft spot για σένα. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που είμαι ακόμα εργένης και περιμένω να συνέλθεις".
  
  Ο Σαμ δεν άκουσε τα ειρωνικά σχόλια. Όταν κοίταξε τη Νίνα, κοιμόταν βαθιά, εξαντλημένη από την κόλαση που έπρεπε να περάσει. Χάρηκα που την είδα να ξεκουράζεται λίγο, σκέφτηκε.
  
  "Οι καλύτερες γραμμές μου πάντα δεν λαμβάνονται υπόψη", είπε και έγειρε πίσω στην καρέκλα του για να κλείσει μερικά μάτια.
  
  
  19
  Ανοίγει η Πανδώρα
  
  
  Τα πράγματα έχουν αλλάξει στο Reichtisusis, αλλά όχι απαραίτητα προς το καλύτερο. Παρόλο που ο Περντού ήταν λιγότερο αγενής και πιο ευγενικός με τους υπαλλήλους του, μια άλλη μάστιγα χτύπησε το λαιμό του. Η παρουσία παρεμβολών σε ένα ζευγάρι αεροπλάνων.
  
  "Πού είναι ο Ντέιβιντ; ρώτησε απότομα η νοσοκόμα Χερστ καθώς ο Τσαρλς άνοιξε την πόρτα.
  
  Ο Μπάτλερ Περντού ήταν η επιτομή του αυτοκυριαρχίας, και ακόμη κι εκείνος έπρεπε να δαγκώσει τα χείλη του.
  
  "Είναι στο εργαστήριο, κυρία, αλλά δεν σας περιμένει", απάντησε.
  
  "Θα ενθουσιαστεί να με δει", είπε ψυχρά. "Αν έχει αμφιβολίες για μένα, ας μου το πει ο ίδιος".
  
  Ωστόσο, ο Τσαρλς ακολούθησε την αλαζονική νοσοκόμα στο δωμάτιο υπολογιστών του Περντού. Η πόρτα του δωματίου ήταν μισάνοιχτη, πράγμα που σήμαινε ότι ο Purdue ήταν απασχολημένος αλλά όχι κλειστός για το κοινό. Μαύροι και χρωμιωμένοι διακομιστές υψώνονταν από τοίχο σε τοίχο, τα φώτα που αναβοσβήνουν τρεμοπαίζουν σαν μικρούς χτύπους της καρδιάς στα γυαλιστερά και πλαστικά τους κιβώτια.
  
  "Κύριε, η νοσοκόμα Χερστ εμφανίστηκε απροειδοποίητα. Επιμένει ότι θέλεις να τη δεις;" Ο Κάρολος εξέφρασε την συγκρατημένη εχθρότητά του με υψωμένη φωνή.
  
  "Ευχαριστώ, Τσαρλς", φώναξε ο εργοδότης του από το δυνατό βουητό των μηχανών. Ο Perdue κάθισε στην άκρη του δωματίου, φορώντας ακουστικά για να αποσπάσει την προσοχή του από τον θόρυβο του δωματίου. Καθόταν σε ένα τεράστιο γραφείο. Υπήρχαν τέσσερις φορητοί υπολογιστές, συνδεδεμένοι και συνδεδεμένοι σε ένα άλλο μεγάλο κουτί. Το λευκό στέμμα του Perdue με πυκνά, κυματιστά μαλλιά υψώθηκε πίσω από τα καλύμματα του υπολογιστή. Ήταν Σάββατο και η Τζέιν δεν ήταν εκεί. Όπως η Λίλιαν και ο Τσαρλς, έτσι και η Τζέιν ενοχλήθηκε λίγο από τη συνεχή παρουσία της νοσοκόμας.
  
  Οι τρεις υπάλληλοι πίστευαν ότι ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ο κηδεμόνας του Purdue, αν και δεν γνώριζαν το ενδιαφέρον της για την επιστήμη. Έμοιαζε πολύ περισσότερο με το ενδιαφέρον ενός πλούσιου συζύγου να τη βγάλει από τη χηρεία, ώστε να μην χρειάζεται να καθαρίζει τα απόβλητα άλλων ανθρώπων όλη μέρα και να αντιμετωπίζει τον θάνατο. Φυσικά, όντας οι επαγγελματίες που ήταν, δεν την κατηγόρησαν ποτέ μπροστά στον Purdue.
  
  "Πώς είσαι, Ντέιβιντ;" ρώτησε η αδελφή Χερστ.
  
  "Πολύ καλά, Λίλιθ, σε ευχαριστώ", χαμογέλασε. "Ελα να δεις."
  
  Πήδηξε στο πλάι του στο τραπέζι και βρήκε αυτό στο οποίο περνούσε τον χρόνο του τον τελευταίο καιρό. Σε κάθε οθόνη, η νοσοκόμα παρατήρησε πολλές ακολουθίες αριθμών που αναγνώριζε.
  
  "Η εξίσωση; Γιατί όμως αλλάζει συνέχεια; Για τι είναι αυτό;" ρώτησε, σκόπιμα γέρνοντας κοντά στον δισεκατομμυριούχο για να τη μυρίσει. Ο Perdue είχε εμμονή με τον προγραμματισμό του, αλλά ποτέ δεν παραμελούσε να σαγηνεύει τις γυναίκες.
  
  "Δεν είμαι σίγουρος μέχρι να μου πει αυτό το πρόγραμμα", καυχήθηκε.
  
  "Αυτή είναι μια μάλλον αόριστη εξήγηση. Ξέρεις καν τι περιλαμβάνει;" αναρωτήθηκε, προσπαθώντας να βγάλει νόημα από τις εναλλασσόμενες σεκάνς στις οθόνες.
  
  "Πιστεύεται ότι αυτό γράφτηκε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ζούσε στη Γερμανία, ξέρετε", εξήγησε με χαρά ο Περντύ. "Πιστεύονταν ότι καταστράφηκε, και καλά", αναστέναξε, "έκτοτε έχει γίνει κάτι σαν μύθος στους επιστημονικούς κύκλους".
  
  "Α, και το αποκάλυψες", έγνεψε καταφατικά, δείχνοντας πολύ ενδιαφέρουσα. "Και τι είναι αυτό;" Έδειξε έναν άλλο υπολογιστή, πάνω σε ένα πιο ογκώδες παλιό μηχάνημα δούλευε ο Purdue. Ήταν συνδεδεμένο με φορητούς υπολογιστές και έναν μόνο διακομιστή, αλλά η μόνη συσκευή στην οποία πληκτρολογούσε ενεργά.
  
  "Εδώ είμαι απασχολημένος με τη σύνταξη ενός προγράμματος για την αποκρυπτογράφηση του", εξήγησε. "Πρέπει να ξαναγράφεται συνεχώς σύμφωνα με τα δεδομένα που προέρχονται από την πηγή εισόδου. Ο αλγόριθμος αυτής της συσκευής θα με βοηθήσει τελικά να προσδιορίσω τη φύση της εξίσωσης, αλλά μέχρι στιγμής μοιάζει με μια διαφορετική θεωρία της κβαντικής μηχανικής".
  
  Συνοφρυωμένη βαθιά, η Λίλιθ Χερστ μελέτησε για λίγο την τρίτη οθόνη. Κοίταξε τον Πέρντιου. "Αυτός ο υπολογισμός εκεί φαίνεται να αντιπροσωπεύει την ατομική ενέργεια. Παρατήρησες;"
  
  "Ω Θεέ μου, είσαι πολύτιμη", χαμογέλασε η Περντού, με τα μάτια του να αστράφτουν από τη γνώση της. "Εχεις απολυτο δικιο. Συνεχίζει να δίνει πληροφορίες που με πηγαίνουν πίσω σε κάποιο είδος σύγκρουσης που θα οδηγήσει σε καθαρή ατομική ενέργεια".
  
  "Ακούγεται επικίνδυνο", παρατήρησε. "Μου θυμίζει τον υπερεπιταχυντή CERN και αυτό που προσπαθούν να επιτύχουν με την επιτάχυνση των σωματιδίων".
  
  "Νομίζω ότι αυτό ήταν λίγο πολύ αυτό που ανακάλυψε ο Αϊνστάιν, αλλά όπως και στο έγγραφο του 1905, θεώρησε αυτή τη γνώση πολύ καταστροφική για ανόητους με στολή και κοστούμια. Γι' αυτό θεώρησε ότι ήταν πολύ επικίνδυνο να το δημοσιεύσει", είπε ο Perdue.
  
  Έβαλε το χέρι της στον ώμο του. "Αλλά δεν φοράς στολή ή κοστούμι αυτή τη στιγμή, έτσι δεν είναι, Ντέιβιντ;" έκλεισε το μάτι.
  
  "Σίγουρα δεν ξέρω", απάντησε, βυθίζοντας πίσω στην καρέκλα του με ένα ικανοποιημένο βογγητό.
  
  Το τηλέφωνο χτύπησε στο λόμπι. Το σταθερό τηλέφωνο της έπαυλης απαντούσε συνήθως η Τζέιν ή ο Τσαρλς, αλλά εκείνη ήταν εκτός υπηρεσίας και εκείνος ήταν έξω με τον ντελίβερι. Πολλά τηλέφωνα εγκαταστάθηκαν σε όλο το κτήμα , ο γενικός αριθμός των οποίων μπορούσε να απαντηθεί οπουδήποτε στο σπίτι. Η επέκταση της Τζέιν ούρλιαζε επίσης, αλλά το γραφείο της ήταν πολύ μακριά.
  
  "Θα το πάρω", προσφέρθηκε η Λίλιθ.
  
  "Είσαι καλεσμένη, ξέρεις", της υπενθύμισε εγκάρδια ο Περντού.
  
  "Ακόμη? Θεέ μου, Ντέιβιντ, έρχομαι τόσο συχνά εδώ τελευταία, εκπλήσσομαι που δεν μου πρόσφερες ακόμη δωμάτιο", υπαινίχθηκε, προχωρώντας γρήγορα μέσα από την πόρτα και ανεβαίνοντας ορμητικά τις σκάλες στον πρώτο όροφο. Ο Perdue δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα πάνω από το εκκωφαντικό βρυχηθμό.
  
  "Γειά σου?" απάντησε εκείνη, φροντίζοντας να μην ταυτοποιήσει τον εαυτό της.
  
  Απάντησε μια ξένη ανδρική φωνή. Είχε μια παχιά ολλανδική προφορά, αλλά εκείνη μπορούσε να τον καταλάβει. "Μπορώ να μιλήσω στον David Purdue, παρακαλώ; Είναι αρκετά επείγον".
  
  "Δεν είναι διαθέσιμος αυτή τη στιγμή. Μάλιστα στη συνάντηση. Μπορώ να του στείλω ένα μήνυμα για να σας καλέσει όταν τελειώσει; ρώτησε, αρπάζοντας ένα στυλό από το συρτάρι του γραφείου της για να γράψει σε ένα μικρό μπλοκ μηνυμάτων.
  
  "Αυτός είναι ο Δρ Κάσπερ Τζέικομπς", παρουσιάστηκε ο άντρας. "Παρακαλώ ζητήστε από τον κ. Περντού να με καλέσει επειγόντως".
  
  Της έδωσε τον αριθμό του και επανέλαβε την κλήση έκτακτης ανάγκης.
  
  "Απλώς πες του ότι πρόκειται για το Τραγικό Φίδι. Ξέρω ότι δεν έχει νόημα, αλλά θα καταλάβει για τι πράγμα μιλάω", επέμεινε ο Τζέικομπς.
  
  "Βέλγιο? Το πρόθεμα του αριθμού σας", ρώτησε.
  
  "Έτσι είναι", επιβεβαίωσε. "Ευχαριστώ πολύ".
  
  "Κανένα πρόβλημα", είπε. "Αντιο σας".
  
  Έσκισε το πάνω σεντόνι και επέστρεψε στο Purdue.
  
  "Ποιος ήταν αυτός?" ρώτησε.
  
  "Λάθος αριθμός", ανασήκωσε τους ώμους της. "Έπρεπε να εξηγήσω τρεις φορές ότι αυτό δεν είναι το "Tracey's Yoga Studio" και ότι είμαστε κλειστά", γέλασε, βάζοντας το χαρτί στην τσέπη της.
  
  "Αυτή είναι η πρώτη φορά", γέλασε ο Περντού. "Δεν είμαστε καν στη λίστα. Προτιμώ να κρατάω χαμηλό προφίλ".
  
  "Αυτό είναι καλό. Πάντα λέω ότι όσοι δεν ξέρουν το όνομά μου όταν απαντώ στο σταθερό μου τηλέφωνο δεν πρέπει καν να προσπαθήσουν να με ξεγελάσουν", χαμογέλασε. "Τώρα επιστρέψτε στον προγραμματισμό σας και θα μας φέρω κάτι να πιούμε".
  
  Αφού ο Δρ Κάσπερ Τζέικομπς απέτυχε να φτάσει στον Ντέιβιντ Πέρντιου για να τον προειδοποιήσει για την εξίσωση, έπρεπε να παραδεχτεί ότι ακόμη και η προσπάθεια τον είχε ήδη κάνει να αισθάνεται καλύτερα. Δυστυχώς, η μικρή βελτίωση στη συμπεριφορά δεν κράτησε πολύ.
  
  "Σε ποιον μιλούσες? Ξέρεις ότι τα τηλέφωνα είναι απαγορευμένα σε αυτόν τον τομέα, σωστά, Jacobs; "- υπαγόρευσε η αηδιαστική Ζέλντα Μπέσλερ πίσω από τον Κάσπερ. Γύρισε προς το μέρος της με μια αυτάρεσκη ανταπόκριση. "Για σένα, είναι ο Δρ Τζέικομπς, Μπέσλερ. Αυτή τη φορά είμαι υπεύθυνος αυτού του έργου".
  
  Δεν μπορούσε να το αρνηθεί. Ο Κλίφτον Ταφτ υπέγραψε συγκεκριμένα τη σύμβαση για το αναθεωρημένο σχέδιο, βάσει του οποίου ο Δρ. Κάσπερ Τζέικομπς θα ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή του πλοίου που χρειαζόταν για το πείραμα. Ήταν ο μόνος που κατάλαβε τις θεωρίες που σχετίζονται με το τι προσπαθούσε να πετύχει το Τάγμα με βάση την αρχή του Αϊνστάιν, οπότε του ανατέθηκε και το μηχανολογικό κομμάτι. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, το πλοίο έπρεπε να ολοκληρωθεί. Πολύ βαρύτερο και ταχύτερο, το νέο αντικείμενο θα έπρεπε να είναι σημαντικά μεγαλύτερο από το προηγούμενο, τραυματίζοντας τον επιστήμονα και αναγκάζοντας τον Τζέικομπς να αποστασιοποιηθεί από το έργο.
  
  "Πώς πάνε τα πράγματα εδώ στο εργοστάσιο, Δρ Τζέικομπς;" ήρθε η τρανταχτή κλήρωση του Κλίφτον Ταφτ, τον οποίο ο Κάσπερ μισούσε τόσο πολύ. "Ελπίζω να είμαστε εντός προγράμματος".
  
  Η Ζέλντα Μπέσλερ κράτησε τα χέρια της στις τσέπες του λευκού εργαστηριακού παλτό της και κούνησε ελαφρά τη σιλουέτα της από αριστερά προς τα δεξιά και πίσω. Έμοιαζε με μια ηλίθια μικρή μαθήτρια που προσπαθούσε να εντυπωσιάσει έναν καρδιοκατακτητή και αυτό έκανε τον Τζέικομπς να αρρωστήσει. Χαμογέλασε στον Ταφτ. "Αν δεν περνούσε τόσο πολύ χρόνο στο τηλέφωνο, πιθανότατα θα είχε κάνει πολύ περισσότερο".
  
  "Έχω αρκετές γνώσεις για τα συστατικά αυτού του πειράματος για να κάνω κλήσεις από καιρό σε καιρό", είπε ο Κάσπερ με ένα ίσιο πρόσωπο. "Έχω μια ζωή έξω από αυτόν τον μυστικό βόθρο που ζεις, Μπέσλερ".
  
  "Ω", τον μιμήθηκε. "Προτιμώ να υποστηρίζω..." Κοίταξε σαγηνευτικά τον Αμερικανό μεγιστάνα, "μια εταιρεία με ανώτερες δυνάμεις".
  
  Τα μεγάλα δόντια της Ταφτ έσκασαν κάτω από τα χείλη του, αλλά δεν αντέδρασε στο συμπέρασμά της. "Σοβαρά, γιατρέ Τζέικομπς", είπε, παίρνοντας ελαφρά το χέρι του Κάσπερ και τραβώντας τον μακριά, ώστε η Ζέλντα Μπέσλερ να μην μπορεί να ακούσει, "πώς τα πάμε με το σχέδιο σφαίρας;"
  
  "Ξέρεις, Κλιφ, μισώ να το αποκαλείς έτσι", παραδέχτηκε ο Κάσπερ.
  
  "Αλλά έτσι είναι. Για να ενισχύσουμε τα αποτελέσματα του τελευταίου πειράματος, χρειαζόμαστε κάτι που να ταξιδεύει με την ταχύτητα μιας σφαίρας, με ίση κατανομή βάρους και ταχύτητας για να ολοκληρώσουμε την εργασία", του υπενθύμισε ο Ταφτ καθώς οι δύο άντρες απομακρύνονταν από το απογοητευμένος Μπέσλερ. Το εργοτάξιο βρισκόταν στο Meerdalwood, μια δασώδη περιοχή ανατολικά των Βρυξελλών. Το εργοστάσιο, σε μέτρια τοποθεσία σε ένα αγρόκτημα που ανήκει στον Tuft, διέθετε ένα σύστημα υπόγειας σήραγγας που ολοκληρώθηκε πριν από μερικά χρόνια. Λίγοι από τους επιστήμονες που έφερε η νόμιμη κυβέρνηση και η πανεπιστημιακή κοινότητα έχουν δει ποτέ το underground, αλλά ήταν εκεί.
  
  "Έχω σχεδόν τελειώσει, Κλιφ", είπε ο Κάσπερ. "Το μόνο που μένει να υπολογίσω είναι το συνολικό βάρος που χρειάζομαι από εσάς. Θυμηθείτε, για να είναι επιτυχημένο το πείραμα, πρέπει να μου δώσετε το ακριβές βάρος του σκάφους, ή "σφαίρα" όπως λέτε. Και, Κλιφ, πρέπει να είναι ακριβής στο γραμμάριο, διαφορετικά καμία έξυπνη εξίσωση δεν θα με βοηθήσει να το συνειδητοποιήσω".
  
  Ο Κλίφτον Ταφτ γέλασε πικρά. Σαν ένας άντρας που ετοιμαζόταν να μεταφέρει κάποια πολύ άσχημα νέα σε έναν καλό του φίλο, καθάρισε το λαιμό του μέσα από ένα αμήχανο χαμόγελο στο άσχημο πρόσωπό του.
  
  "Τι? Μπορείς να μου το δώσεις ή τι;" Ο Κάσπερ πάτησε.
  
  "Θα σας δώσω αυτές τις λεπτομέρειες λίγο μετά την αυριανή σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες", είπε ο Ταφτ.
  
  "Εννοείτε τη διεθνή σύνοδο κορυφής στις ειδήσεις;" ρώτησε ο Κάσπερ. "Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική".
  
  "Έτσι πρέπει να είναι, φίλε", γκρίνιαξε ο Ταφτ σαν βρώμικος γέρος. "Από όλους τους ανθρώπους, είστε ο κύριος συμμετέχων στη διευκόλυνση αυτού του πειράματος. Αύριο ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας θα συναντηθεί με διεθνές βέτο για τη NPT".
  
  "NPT;" Ο Κάσπερ συνοφρυώθηκε. Είχε την εντύπωση ότι η συμμετοχή του στο έργο ήταν καθαρά πειραματική, αλλά το NPT ήταν ένα πολιτικό ζήτημα.
  
  "Συνθήκη μη διάδοσης, φίλε. Κύριε, δεν μπαίνεις στον κόπο να ερευνήσεις πού θα πάει η δουλειά σου μόλις δημοσιευτούν τα αποτελέσματα, σωστά;" ο Αμερικανός γέλασε, χτυπώντας περιπαικτικά τον Κάσπερ στην πλάτη. "Όλα τα ενεργά μέλη αυτού του έργου πρόκειται να εκπροσωπήσουν το Τάγμα αύριο το βράδυ, αλλά σας χρειαζόμαστε εδώ για να επιβλέπετε τα τελικά στάδια."
  
  "Γνωρίζουν καν αυτοί οι παγκόσμιοι ηγέτες για το Τάγμα;" - ρώτησε υποθετικά ο Κάσπερ.
  
  "Η τάξη του Μαύρου Ήλιου είναι παντού, φίλε μου. Είναι η πιο ισχυρή παγκόσμια δύναμη από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλά μόνο η ελίτ το γνωρίζει αυτό. Έχουμε άτομα σε υψηλές διοικητικές θέσεις σε κάθε ένα από τα κράτη μέλη της NPT. Αντιπρόεδροι, μέλη της βασιλικής οικογένειας, προεδρικοί σύμβουλοι και υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων", είπε ο Taft ονειρεμένα. "Ακόμα και οι δήμαρχοι που μας βοηθούν να διεισδύσουμε σε δημοτικό επίπεδο. Εμπλέκομαι. Ως διοργανωτής της επόμενης κίνησης δύναμης, έχετε το δικαίωμα να απολαύσετε τη λεία, Kasper.
  
  Το κεφάλι του Κάσπερ στριφογύριζε με αυτή την ανακάλυψη. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά κάτω από το εργαστηριακό παλτό του, αλλά κράτησε τη στάση του και έγνεψε καταφατικά. "Παρακολουθήστε με ενθουσιασμό!" διαβεβαίωσε τον εαυτό του. "Ουάου, είμαι κολακευμένος. Φαίνεται ότι επιτέλους παίρνω την αναγνώριση που μου αξίζει", καμάρωνε με την παρωδία του και ο Ταφτ πίστευε κάθε λέξη.
  
  "Αυτό είναι το πνεύμα! Τώρα ετοιμάστε τα πάντα, ώστε μόνο οι αριθμοί που χρειαζόμαστε να ξεκινήσουμε να μπορούν να εισαχθούν στον υπολογισμό, εντάξει;" Ο Ταφτ βρυχήθηκε από απόλαυση. Άφησε τον Kasper για να ενωθεί με τον Bessler στο διάδρομο, αφήνοντας τον Kasper σοκαρισμένο και μπερδεμένο, αλλά για ένα πράγμα ήταν σίγουρος. Έπρεπε να επικοινωνήσει με τον Ντέιβιντ Πέρντιου ή έπρεπε να σαμποτάρει τη δουλειά του.
  
  
  20
  Οικογενειακοί δεσμοί
  
  
  Ο Κάσπερ έτρεξε στο σπίτι του και κλείδωσε την πόρτα πίσω του. Μετά από διπλή βάρδια ήταν εντελώς εξαντλημένος, αλλά δεν υπήρχε χρόνος για κούραση. Ο χρόνος τον έπιανε και ακόμα δεν μπορούσε να μιλήσει στον Περντού. Ο έξυπνος εξερευνητής διέθετε ένα αξιόπιστο σύστημα ασφαλείας και τις περισσότερες φορές ήταν κρυμμένος με ασφάλεια από τα αδιάκριτα βλέμματα. Το μεγαλύτερο μέρος της επικοινωνίας του διαχειριζόταν η προσωπική του βοηθός, αλλά αυτή ήταν η γυναίκα με την οποία ο Κάσπερ νόμιζε ότι μιλούσε όταν μίλησε στη Λίλιθ Χερστ.
  
  Το χτύπημα στην πόρτα έκανε την καρδιά του να σταματήσει για μια στιγμή.
  
  "Εγώ είμαι!" άκουσε από την άλλη πλευρά της πόρτας, μια φωνή που έσταξε λίγο παράδεισο στον κουβά με τα σκατά που βρισκόταν.
  
  "Όλγα!" ανέπνευσε, ανοίγοντας γρήγορα την πόρτα και τραβώντας την μέσα.
  
  "Ουάου, τι ασχολείσαι τώρα;" τον ρώτησε φιλώντας τον με πάθος. "Νόμιζα ότι θα έφτανες απόψε, αλλά δεν απαντούσες σε καμία από τις κλήσεις μου όλη μέρα".
  
  Με τον ήπιο τρόπο και την απαλή φωνή της, η όμορφη Όλγα συνέχισε να μιλούσε για την αγνοία της και για όλες τις άλλες ανοησίες των γυναικείων ταινιών που ο νέος της φίλος δεν είχε την πολυτέλεια να υποφέρει ή να αναλάβει την ευθύνη. Την άρπαξε σφιχτά και την κάθισε σε μια καρέκλα. Ακριβώς για αποτέλεσμα, ο Κάσπερ της υπενθύμισε πόσο πολύ την αγαπούσε με ένα αληθινό φιλί, αλλά μετά από αυτό ήρθε η ώρα να της εξηγήσει τα πάντα. Ήταν πάντα γρήγορη να καταλάβει τι προσπαθούσε να πει, οπότε ήξερε ότι μπορούσε να της εκμυστηρευτεί αυτό το εκθετικά σοβαρό θέμα.
  
  "Μπορώ να σου εμπιστευτώ πολύ ευαίσθητες πληροφορίες, αγάπη μου;" της ψιθύρισε σκληρά στο αυτί.
  
  "Σίγουρα. Κάτι σε τρελαίνει και θέλω να μου το πεις, ξέρεις; " - είπε. "Δεν θέλω κανένα μυστικό μεταξύ μας".
  
  "Υπέροχο!" αναφώνησε. "Φανταστικός. Κοίτα, είμαι τρελά ερωτευμένος μαζί σου, αλλά η δουλειά μου γίνεται όλο και πιο καταναλωτική". Εκείνη έγνεψε ήρεμα καθώς εκείνος συνέχιζε. "Θα το κρατήσω απλό. Δούλευα σε ένα άκρως απόρρητο πείραμα, κατασκευάζοντας έναν θάλαμο σε σχήμα σφαίρας για δοκιμή, σωστά; Είναι σχεδόν ολοκληρωμένο, και μόλις σήμερα ανακάλυψα", κατάπιε σκληρά, "ότι αυτό που έχω δουλέψει πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για πολύ κακούς σκοπούς. Πρέπει να φύγω από αυτή τη χώρα και να εξαφανιστώ, καταλαβαίνεις;"
  
  "Τι?" ψέλλισε εκείνη.
  
  "Θυμάστε τον μαλάκα που καθόταν στην μπροστινή μου βεράντα εκείνη την ημέρα αφού επιστρέψαμε από το γάμο; Διεξάγει μια απαίσια επιχείρηση και, και νομίζω... Νομίζω ότι σχεδιάζουν να σκοτώσουν μια ομάδα παγκόσμιων ηγετών κατά τη διάρκεια της συνάντησης", εξήγησε βιαστικά. "Το έχει αναλάβει το μόνο άτομο που μπορεί να αποκρυπτογραφήσει τη σωστή εξίσωση. Η Όλγα, εργάζεται σε αυτό αυτή τη στιγμή στο σπίτι του στη Σκωτία, θα καταλάβει τις μεταβλητές σύντομα! Μόλις συμβεί αυτό, ο μαλάκας στον οποίο δουλεύω (τώρα ήταν ο κωδικός της Όλγας και του Κάσπερ για τον Tuft) θα εφαρμόσει αυτήν την εξίσωση στη συσκευή που τους κατασκεύασα. Ο Κάσπερ κούνησε το κεφάλι του, απορώντας γιατί έπρεπε να τα βάλει όλα αυτά στον όμορφο φούρναρη, αλλά δεν ήξερε την Όλγα εδώ και πολύ καιρό. Η ίδια είχε πολλά μυστικά.
  
  "Ελάττωμα", είπε ωμά.
  
  "Τι?" Εκείνος συνοφρυώθηκε.
  
  "Μια προδοσία της χώρας μου. Δεν μπορούν να σε αγγίξουν εκεί", επανέλαβε. "Είμαι από τη Λευκορωσία. Ο αδερφός μου είναι φυσικός από το Φυσικο-Τεχνικό Ινστιτούτο, που εργάζεται στους ίδιους τομείς με εσάς. Ίσως μπορεί να σε βοηθήσει;".
  
  Ο Κάσπερ ένιωσε περίεργα. Ο πανικός έδωσε τη θέση του στην ανακούφιση, αλλά στη συνέχεια η διαύγεια το ξεπέρασε. Σταμάτησε για ένα λεπτό περίπου, προσπαθώντας να επεξεργαστεί όλες τις λεπτομέρειες μαζί με τις εκπληκτικές πληροφορίες για την οικογένεια της νέας του αγάπης. Έκανε μια παύση για να τον αφήσει να σκεφτεί, χαϊδεύοντάς του τα χέρια με τα δάχτυλά της. Ήταν καλή ιδέα, σκέφτηκε, αν μπορούσε να δραπετεύσει πριν το καταλάβει ο Ταφτ. Πώς θα μπορούσε ο επικεφαλής φυσικός του έργου να ξεφύγει χωρίς να το καταλάβει κανείς;
  
  "Πως?" εξέφρασε τις αμφιβολίες του. "Πώς μπορώ να εγκαταλείψω;"
  
  "Θα δουλέψεις. Καταστρέφετε όλα τα αντίγραφα της δουλειάς σας και παίρνετε μαζί σας όλα τα σχεδιαστικά τους αρχεία. Το ξέρω γιατί ο θείος μου το έκανε πριν από πολλά χρόνια", ανέφερε.
  
  "Είναι κι αυτός εκεί; ρώτησε ο Κάσπερ.
  
  "ΠΟΥ?"
  
  "Ο θείος σου", απάντησε.
  
  Εκείνη κούνησε το κεφάλι της αδιάφορα. "Οχι. Είναι νεκρός. Τον σκότωσαν όταν έμαθαν ότι σαμποτάρει το τρένο φάντασμα".
  
  "Τι? αναφώνησε, στρέφοντας γρήγορα την προσοχή του από την υπόθεση του νεκρού θείου και πάλι. Άλλωστε, από αυτά που έλεγε, ο θείος της πέθανε εξαιτίας αυτού που επρόκειτο να δοκιμάσει ο Kasper.
  
  "Το πείραμα με το τρένο φάντασμα", ανασήκωσε τους ώμους της. "Ο θείος μου έκανε σχεδόν το ίδιο πράγμα με εσένα. Ήταν μέλος της Ρωσικής Μυστικής Φυσικής Εταιρείας. Έκαναν αυτό το πείραμα στέλνοντας ένα τρένο μέσα από το ηχητικό φράγμα ή το φράγμα ταχύτητας ή οτιδήποτε άλλο". Η Όλγα γέλασε με την ανικανότητά της. Δεν ήξερε τίποτα για την επιστήμη, οπότε της ήταν δύσκολο να μεταφέρει σωστά αυτό που είχαν κάνει ο θείος της και οι συνάδελφοί του.
  
  "Και μετά?" Ο Κάσπερ πάτησε. "Τι έκανε το τρένο;"
  
  "Λένε ότι έπρεπε να τηλεμεταφερθεί ή να πάει σε άλλη διάσταση... Κάσπερ, πραγματικά δεν ξέρω τίποτα για αυτά τα πράγματα. Με κάνεις να νιώθω πολύ ηλίθιος εδώ", διέκοψε την εξήγησή της με μια δικαιολογία, αλλά ο Κάσπερ κατάλαβε.
  
  "Δεν ακούγεσαι ηλίθιος, γλυκιά μου. Δεν με νοιάζει πώς το προφέρεις, το κυριότερο είναι ότι έχω μια ιδέα", την πείραξε, χαμογελώντας για πρώτη φορά. Πραγματικά δεν ήταν ανόητη. Η Όλγα έβλεπε την ένταση στο χαμόγελο του αγαπημένου της.
  
  "Ο θείος μου είπε ότι το τρένο ήταν πολύ ισχυρό, ότι θα ενοχλούσε τα ενεργειακά πεδία εδώ και θα προκαλούσε έκρηξη ή κάτι τέτοιο. Τότε όλοι οι άνθρωποι στη γη... ...θα πέθαιναν;" τσάκωσε, αναζητώντας την έγκρισή του. "Λένε ότι οι συνάδελφοί του εξακολουθούν να προσπαθούν να το κάνουν να λειτουργήσει χρησιμοποιώντας εγκαταλελειμμένες σιδηροδρομικές γραμμές". Δεν ήταν σίγουρη πώς να τελειώσει τη σχέση της, αλλά ο Κάσπερ ήταν εκστασιασμένος.
  
  Ο Κάσπερ τύλιξε τα χέρια του γύρω της και την τράβηξε ψηλά, κρατώντας την στον αέρα από το έδαφος καθώς έριξε μυριάδες μικρά φιλιά σε όλο της το πρόσωπο. Η Όλγα δεν ένιωθε πια ανόητη.
  
  "Θεέ μου, ποτέ δεν ήμουν τόσο χαρούμενος που άκουσα για την εξαφάνιση της ανθρωπότητας", είπε αστειευόμενος. "Αγαπητέ μου, περιέγραψες σχεδόν ακριβώς αυτό με το οποίο παλεύω εδώ. Σωστά, πρέπει να πάω στο εργοστάσιο. Τότε πρέπει να απευθυνθώ στους δημοσιογράφους. Οχι! Πρέπει να επικοινωνήσω με τον Τύπο στο Εδιμβούργο. Ναί!" συνέχισε, γυρίζοντας στο μυαλό του χίλιες προτεραιότητες. "Βλέπετε, αν βάλω τις εφημερίδες του Εδιμβούργου να το δημοσιεύσουν αυτό, όχι μόνο θα αποκαλύψει το Τάγμα και το πείραμα, αλλά ο David Purdue θα το ακούσει και θα σταματήσει την εργασία του για την εξίσωση του Αϊνστάιν!"
  
  Τρομοκρατημένος για το τι ήταν ακόμη να γίνει, ο Κάσπερ ένιωσε ταυτόχρονα μια αίσθηση ελευθερίας. Επιτέλους, θα μπορούσε να είναι με την Όλγα, χωρίς να καλύπτει την πλάτη της από άθλιους ακόλουθους. Το έργο του δεν θα είχε παραποιηθεί και το όνομά του δεν θα είχε συνδεθεί με παγκόσμιες φρικαλεότητες.
  
  Ενώ η Όλγα του ετοίμαζε τσάι, ο Κάσπερ άρπαξε τον φορητό υπολογιστή του και έψαξε για τους "Καλύτερους Ερευνητικούς Ρεπόρτερ στο Εδιμβούργο". Από όλους τους συνδέσμους που παρασχέθηκαν, και ήταν πολλοί, ένα όνομα ξεχώριζε ιδιαίτερα, και αυτό το άτομο ήταν εκπληκτικά εύκολο να επικοινωνήσετε.
  
  "Σαμ Κλιβ", διάβασε ο Κάσπερ φωναχτά στην Όλγα. "Είναι ένας βραβευμένος ερευνητής ρεπόρτερ, αγάπη μου. Έμενε στο Εδιμβούργο και είναι ελεύθερος επαγγελματίας, αλλά εργαζόταν σε πολλές τοπικές εφημερίδες... πριν..."
  
  "Σε ό, τι? Με κάνεις την περιέργεια. Μιλώ!" φώναξε από την ανοιχτή κουζίνα.
  
  Ο Κάσπερ χαμογέλασε. "Νιώθω έγκυος, Όλγα".
  
  Κύλησε από τα γέλια. "Σαν να ξέρεις πώς είναι. Σίγουρα συμπεριφέρθηκες σαν ένας από αυτούς. Αυτό είναι σίγουρο. Γιατί το λες αυτό αγάπη μου;"
  
  "Τόσα πολλά συναισθήματα ταυτόχρονα. Θέλω να γελάσω, να κλάψω και να φωνάξω", χαμογέλασε, δείχνοντας πολύ καλύτερα από ό,τι πριν από ένα λεπτό. "Σαμ Κλιβ, ο τύπος στον οποίο θέλω να πω αυτή την ιστορία; Μάντεψε? Είναι ένας διάσημος συγγραφέας και εξερευνητής που έχει συμμετάσχει σε πολλές αποστολές με επικεφαλής τον έναν και μοναδικό Ντέιβιντ που γαμούσε τον Περντύ!"
  
  "Ποιός είναι αυτος?" ρώτησε.
  
  "Ένας άνθρωπος με μια επικίνδυνη εξίσωση που δεν μπορώ να περάσω", εξήγησε ο Kasper. "Αν πρέπει να πω σε έναν δημοσιογράφο για ένα πονηρό σχέδιο, ποιος καλύτερος από κάποιον που γνωρίζει προσωπικά το άτομο που έχει την εξίσωση του Αϊνστάιν;"
  
  "Τέλειος!" - αναφώνησε. Όταν ο Κάσπερ κάλεσε τον αριθμό του Σαμ, κάτι άλλαξε μέσα του. Δεν τον ένοιαζε πόσο επικίνδυνη θα ήταν η εγκατάλειψη. Ήταν έτοιμος να υπερασπιστεί τη θέση του.
  
  
  21
  Ζύγισμα
  
  
  Ήρθε η ώρα για μια συγκέντρωση βασικών παραγόντων της παγκόσμιας πυρηνικής διακυβέρνησης που θα συναντηθούν στις Βρυξέλλες. Το Hon. Η εκδήλωση φιλοξενήθηκε από τον Lance McFadden καθώς συμμετείχε στο τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας λίγο πριν από την εκστρατεία του για τη δημαρχία Oban.
  
  "Συμμετοχή στο 100 τοις εκατό, κύριε", ανέφερε ο Γουλφ στον ΜακΦάντεν καθώς παρακολουθούσαν τους αντιπροσώπους να κάθονται στη λαμπρότητα της Όπερας La Monnaie. "Απλώς περιμένουμε να εμφανιστεί ο Κλίφτον Ταφτ, κύριε. Μόλις είναι εδώ, θα μπορέσουμε να ξεκινήσουμε", έκανε μια δραματική παύση, "τη διαδικασία αντικατάστασης.
  
  Ο ΜακΦάντεν ήταν ντυμένος με το καλύτερο κυριακάτικο κοστούμι του. Από τότε που ήρθε σε επαφή με τον Ταφτ και το Τάγμα, εξοικειώθηκε με τον πλούτο, αν και αυτό δεν του έφερε τάξη. Γύρισε ήσυχα το κεφάλι του και ψιθύρισε: "Η βαθμονόμηση ήταν επιτυχής; Πρέπει να μεταδώσω αυτές τις πληροφορίες στον άνθρωπο μας, τον Τζέικομπς, μέχρι αύριο. Εάν δεν έχει το ακριβές βάρος όλων των επιβατών, το πείραμα δεν θα λειτουργήσει ποτέ".
  
  "Κάθε θέση που προορίζεται για τον εκπρόσωπο έχει εξοπλιστεί με αισθητήρες που θα καθορίσουν το ακριβές βάρος του σώματός του ανάλογα", τον ενημέρωσε ο Wolf. "Οι αισθητήρες έχουν σχεδιαστεί για να ζυγίζουν ακόμη και τα πιο λεπτά υλικά με θανατηφόρα ακρίβεια χρησιμοποιώντας νέα, επιστημονική τεχνολογία αιχμής". Ο απαίσιος ληστής χαμογέλασε. "Και θα σας αρέσει, κύριε. Αυτή η τεχνολογία εφευρέθηκε και παρήχθη από τον μοναδικό David Purdue".
  
  Ο ΜακΦάντεν ξεστόμισε το όνομα του λαμπρού εξερευνητή. "Θεέ μου! Πραγματικά? Έχεις πολύ δίκιο, Γουλφ. Μου αρέσει η ειρωνεία σε αυτό. Αναρωτιέμαι πώς τα πάει μετά από εκείνο το ατύχημα που είχε στη Νέα Ζηλανδία".
  
  "Προφανώς βρήκε το Τραγικό Φίδι, κύριε. Μέχρι στιγμής, η φήμη δεν έχει επιβεβαιωθεί, αλλά γνωρίζοντας τον Purdue, μάλλον το βρήκε πραγματικά", πρότεινε ο Wolf. Για τον McFadden, αυτή ήταν και μια καλή ανακάλυψη και μια τρομακτική.
  
  "Ιησού Χριστέ, Λύκε, πρέπει να το πάρουμε αυτό από αυτόν! Αν αποκρυπτογραφήσουμε το Scary Serpent, μπορούμε να το εφαρμόσουμε σε ένα πείραμα χωρίς να χρειάζεται να περάσουμε όλη αυτή τη βλακεία", είπε ο McFadden, δείχνοντας θετικά εντυπωσιασμένος από το γεγονός. "Ολοκλήρωσε την εξίσωση; Νόμιζα ότι ήταν μύθος".
  
  "Πολλοί το σκέφτηκαν μέχρι που κάλεσε τους δύο βοηθούς του για να τον βοηθήσουν να το βρει. Απ' ό,τι μου είπαν, εργαζόταν σκληρά για να λύσει το πρόβλημα των ανταλλακτικών που λείπουν, αλλά δεν το έχει καταλάβει ακόμα", είπε ο Wolf. "Προφανώς είχε τόσο εμμονή με αυτό που σχεδόν ποτέ δεν ξανακοιμήθηκε".
  
  "Μπορούμε να το πάρουμε; Σίγουρα δεν θα μας το δώσει, και αφού καταργήσατε τη μικρή του κοπέλα, τον Δρ Γκουλντ, έχουμε μια κοπέλα του λιγότερο να εκβιάσει γι' αυτό. Ο Sam Cleve είναι αδιαπέραστος. Είναι ο τελευταίος άνθρωπος στον οποίο θα βασιζόμουν για να προδώσει τον Περντού", ψιθύρισε ο ΜακΦάντεν καθώς εκπρόσωποι από τα κυβερνητικά γραφεία μιλούσαν απαλά στο βάθος. Πριν προλάβει ο Γουλφ να απαντήσει, μια γυναίκα αξιωματικός ασφαλείας του Συμβουλίου της ΕΕ που παρακολουθούσε τη διαδικασία τον διέκοψε.
  
  "Με συγχωρείτε, κύριε", είπε στον ΜακΦάντεν, "είναι ακριβώς οκτώ η ώρα".
  
  "Ευχαριστώ, ευχαριστώ", το ψεύτικο χαμόγελο του ΜακΦάντεν την ξεγέλασε. "Είναι ευγενικό εκ μέρους σου που με ενημερώνεις".
  
  Έριξε μια ματιά στον Wolf καθώς κατέβηκε από τη σκηνή και ανέβηκε στο βάθρο για να μιλήσει στη σύνοδο κορυφής. Κάθε θέση που καταλάμβανε ένα ενεργό μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας, καθώς και των χωρών-μελών της NPT, μετέδωσε δεδομένα στον υπολογιστή Black Sun στο Meerdalwood.
  
  Ενώ ο Δρ Κάσπερ Τζέικομπς έφτιαχνε τη σημαντική δουλειά του, σβήνοντας τα δεδομένα του όσο καλύτερα μπορούσε, οι πληροφορίες εισήλθαν στον διακομιστή. Παραπονέθηκε ότι είχε τελειώσει την κατασκευή του σκάφους για το πείραμα. Τουλάχιστον, θα μπορούσε να παραμορφώσει την εξίσωση που δημιούργησε, παρόμοια με την εξίσωση του Αϊνστάιν, αλλά με λιγότερη κατανάλωση ενέργειας.
  
  Ακριβώς όπως ο Αϊνστάιν, έπρεπε να αποφασίσει αν θα επέτρεπε τη ιδιοφυΐα του να χρησιμοποιηθεί για κακόβουλες δραστηριότητες ή δεν θα επέτρεπε τη μαζική καταστροφή του έργου του. Επέλεξε το δεύτερο και, έχοντας το βλέμμα του στις εγκατεστημένες κάμερες ασφαλείας, προσποιήθηκε ότι δούλευε. Στην πραγματικότητα, ο λαμπρός φυσικός έστρεψε τους υπολογισμούς του προκειμένου να εκτροχιάσει το πείραμα. Ο Κάσπερ ένιωθε τόσο ένοχος που είχε ήδη κατασκευάσει ένα γιγάντιο κυλινδρικό σκάφος. Η ικανότητά του δεν θα εξυπηρετούσε πλέον τον Taft και την ανίερη λατρεία του.
  
  Ο Kasper ήθελε να χαμογελάσει όταν οι τελευταίες γραμμές της εξίσωσής του άλλαξαν τόσο ώστε να γίνει αποδεκτός αλλά όχι να λειτουργήσει. Είδε τα στοιχεία που μεταδίδονταν από την Όπερα, αλλά το αγνόησε. Μέχρι να έρθουν οι Taft, McFadden και άλλοι να ενεργοποιήσουν το πείραμα, θα έχει φύγει προ πολλού.
  
  Αλλά ένα απελπισμένο άτομο που άφησε έξω από τους υπολογισμούς του απόδρασης ήταν η Ζέλντα Μπέσλερ. Τον παρακολουθούσε από ένα απομονωμένο περίπτερο ακριβώς μέσα στη μεγάλη περιοχή όπου περίμενε το γιγάντιο πλοίο. Σαν γάτα, άφησε τον χρόνο της να κάνει ό,τι νόμιζε ότι μπορούσε να ξεφύγει. Η Ζέλντα χαμογέλασε. Είχε ένα tablet στην αγκαλιά της, συνδεδεμένο με μια πλατφόρμα επικοινωνίας μεταξύ των λειτουργών του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου. Χωρίς ήχο να προδώσει την παρουσία της, πληκτρολόγησε "Κρατήστε την Όλγα και βάλτε τη στη Βαλκυρία" και έστειλε μήνυμα στους υφισταμένους του Γουλφ στη Μπριζ.
  
  Ο Δρ Κάσπερ Τζέικομπς προσποιήθηκε ότι δούλευε σκληρά πάνω σε ένα πειραματικό παράδειγμα, χωρίς να έχει ιδέα ότι η κοπέλα του επρόκειτο να μυηθεί στον κόσμο του. Το τηλέφωνό του χτύπησε. Κοιτάζοντας μάλλον ταραγμένος με την ξαφνική ανησυχία, σηκώθηκε γρήγορα και πήγε στο δωμάτιο των ανδρών. Ήταν η κλήση που περίμενε.
  
  "Ο Σαμ?" - ψιθύρισε, φροντίζοντας να είναι ελεύθεροι όλοι οι πάγκοι στην τουαλέτα. Είπε στον Sam Cleve για το επερχόμενο πείραμα, αλλά ακόμη και ο Sam δεν μπορούσε να πάρει τον Purdue στο τηλέφωνο για να αλλάξει γνώμη σχετικά με την εξίσωση. Καθώς ο Κάσπερ έλεγχε τους κάδους απορριμμάτων για συσκευές ακρόασης, συνέχισε. "Είσαι εδώ?"
  
  "Ναι", ψιθύρισε ο Σαμ στην άλλη άκρη της γραμμής. "Είμαι σε ένα περίπτερο στην Όπερα για να μπορώ να κρυφακούω σωστά, αλλά μέχρι στιγμής δεν μπορώ να βρω κάτι κακό να αναφέρω. Η σύνοδος κορυφής μόλις αρχίζει, αλλά..."
  
  "Τι? Τι συμβαίνει?" ρώτησε ο Κάσπερ.
  
  "Περίμενε", είπε κοφτά ο Σαμ. "Ξέρεις τίποτα για μια διαδρομή με τρένο στη Σιβηρία;"
  
  Ο Κάσπερ συνοφρυώθηκε σε πλήρη σύγχυση. "Τι? Όχι, τίποτα τέτοιο. Γιατί?"
  
  "Ο εκπρόσωπος της ρωσικής υπηρεσίας ασφαλείας είπε κάτι για τη σημερινή πτήση προς τη Μόσχα", είπε ο Σαμ, αλλά ο Κάσπερ δεν άκουσε κάτι τέτοιο ούτε από τον Τάφτ ούτε από τον Μπέσλερ. Ο Σαμ πρόσθεσε: "Έχω ένα πρόγραμμα που έκλεψα από τη ρεσεψιόν. Όπως καταλαβαίνω, πρόκειται για μια τριήμερη σύνοδο κορυφής. Έχουν ένα συμπόσιο εδώ σήμερα, και αύριο το πρωί θα πετάξουν ιδιωτικά στη Μόσχα για να πάρουν ένα φανταχτερό τρένο που ονομάζεται Valkyrie. Ξέρεις τίποτα για αυτό;"
  
  "Λοιπόν, Σαμ, σίγουρα δεν έχω μεγάλη εξουσία εδώ, ξέρεις;" Ο Κάσπερ μίλησε όσο πιο ήσυχα μπορούσε. Ένας από τους τεχνικούς μπήκε για να τσαντιστεί, κάτι που έκανε αδύνατη αυτού του είδους τη συζήτηση. "Πρέπει να φύγω, αγαπητέ. Τα λαζάνια θα είναι υπέροχα. Σε αγαπώ", είπε και έκλεισε το τηλέφωνο. Ο τεχνικός απλώς χαμογέλασε ντροπαλά καθώς ούρησε, χωρίς να έχει ιδέα τι συζητούσε στην πραγματικότητα ο διευθυντής του έργου. Ο Κάσπερ βγήκε από την ντουλάπα και ένιωσε άβολα για την ερώτηση του Σαμ Κλιβ σχετικά με το τρένο για τη Σιβηρία.
  
  "Κι εγώ σε αγαπώ, γλυκιά μου", είπε ο Σαμ από την πλευρά του, αλλά ο φυσικός είχε ήδη κλείσει το τηλέφωνο. Προσπάθησε να καλέσει τον αριθμό του δορυφόρου του Purdue, με βάση τον προσωπικό λογαριασμό του δισεκατομμυριούχου, αλλά ακόμη και εκεί δεν απάντησε κανείς. Όσο κι αν προσπάθησε, ο Perdue φαινόταν να εξαφανίζεται από προσώπου γης και αυτό ενόχλησε τον Sam περισσότερο από τον πανικό. Ωστόσο, δεν είχε τρόπο να επιστρέψει τώρα στο Εδιμβούργο και με τη Νίνα να τον συνοδεύει, προφανώς δεν μπορούσε να την στείλει να ελέγξει ούτε τον Περντύ.
  
  Για μια σύντομη στιγμή, ο Σαμ σκέφτηκε ακόμη και να στείλει τους Δασκάλους, αλλά επειδή αρνιόταν ακόμα την ειλικρίνεια του άνδρα μεταδίδοντας την εξίσωση στον Πέρντιου, αμφέβαλλε ότι ο Δάσκαλος θα ήταν πρόθυμος να τον βοηθήσει. Καθισμένος οκλαδόν στο κουτί που του είχε κανονίσει η επαφή της Μις Νόμπλ, ο Σαμ σκέφτηκε ολόκληρη την αποστολή. Σχεδόν το βρήκε πιο επείγον να αποτρέψει τον Purdue να ολοκληρώσει την Εξίσωση του Αϊνστάιν παρά να ακολουθήσει την επικείμενη καταστροφή που ενορχηστρώθηκε από τον Black Sun και τους υψηλού προφίλ οπαδούς του.
  
  Ο Σαμ ήταν διχασμένος ανάμεσα στα καθήκοντά του, ήταν πολύ διασκορπισμένος και κρεμούσε υπό πίεση. Έπρεπε να προστατέψει τη Νίνα. Έπρεπε να σταματήσει μια πιθανή παγκόσμια τραγωδία. Έπρεπε να σταματήσει τον Purdue από το να τελειώσει τα μαθηματικά του. Ο δημοσιογράφος δεν έπεφτε συχνά σε απόγνωση, αλλά αυτή τη φορά δεν είχε άλλη επιλογή. Θα έπρεπε να ρωτήσει τους Δασκάλους. Ο τσακισμένος άντρας ήταν η μόνη του ελπίδα να σταματήσει τον Περντού.
  
  Αναρωτήθηκε αν ο Δρ Τζέικομπς είχε κάνει όλες τις προετοιμασίες του για να μετακομίσει στη Λευκορωσία, αλλά ήταν ένα ερώτημα που ο Σαμ μπορούσε ακόμα να το καλύψει όταν συνάντησε τον Τζέικομπς για δείπνο. Αυτή τη στιγμή, έπρεπε να μάθει τις λεπτομέρειες της πτήσης για τη Μόσχα, από όπου οι εκπρόσωποι της συνόδου κορυφής θα επιβιβάζονταν στο τρένο. Από τις συζητήσεις μετά την επίσημη συνάντηση, ο Σαμ κατάλαβε ότι οι επόμενες δύο ημέρες θα ήταν αφιερωμένες στην επίσκεψη διαφόρων σταθμών αντιδραστήρων στη Ρωσία που εξακολουθούν να παράγουν πυρηνική ενέργεια.
  
  "Λοιπόν, οι χώρες NPT και ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας θα ταξιδέψουν για να αξιολογήσουν τους σταθμούς παραγωγής ενέργειας;" μουρμούρισε ο Σαμ στη συσκευή εγγραφής του. "Ακόμα δεν βλέπω πού μια απειλή μπορεί να μετατραπεί σε τραγωδία. Αν πάρω τους Masters να σταματήσουν τον Purdue, δεν έχει σημασία πού κρύβει τα όπλα του ο Black Sun. Χωρίς την εξίσωση του Αϊνστάιν, όλα θα ήταν μάταια ούτως ή άλλως".
  
  Γλίστρησε αθόρυβα έξω, περπατώντας κατά μήκος της σειράς των καρεκλών μέχρι εκεί που τα φώτα ήταν σβηστά. Κανείς δεν τον είδε καν από το φωτεινό τμήμα από κάτω, όπου βασίλευε η φασαρία. Ο Sam έπρεπε να πάρει τη Nina, να καλέσει τον Masters, να συναντήσει τον Jacobs και μετά να βεβαιωθεί ότι ήταν σε αυτό το τρένο. Από την ευφυΐα του, ο Σαμ έμαθε για ένα μυστικό ελίτ αεροδρόμιο που ονομάζεται Koschei Strip, που βρίσκεται λίγα μίλια από τη Μόσχα, όπου η αποστολή επρόκειτο να προσγειωθεί την επόμενη μέρα το απόγευμα. Από εκεί, θα μεταφερθούν στο Valkyrie, ένα υπερσιβηρικό σούπερ τρένο για ένα πολυτελές ταξίδι στο Νοβοσιμπίρσκ.
  
  Ο Σαμ είχε ένα εκατομμύριο πράγματα στο μυαλό του, αλλά το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνει ήταν να επιστρέψει στη Νίνα για να δει αν είναι καλά. Ήξερε να μην υποτιμά την επιρροή ανδρών όπως ο Wolfe και ο McFadden, ειδικά αφού ανακάλυψαν ότι η γυναίκα που είχαν αφήσει νεκρό ήταν πολύ ζωντανή και μπορούσε να τους ξεσηκώσει.
  
  Αφού ο Σαμ γλίστρησε από την πόρτα της σκηνής 3, μέσα από το ντουλάπι στο πίσω μέρος, τον υποδέχτηκε μια κρύα νύχτα γεμάτη αβεβαιότητα και απειλή στον αέρα. Τράβηξε το φούτερ πιο σφιχτά μπροστά, κλείνοντάς το με φερμουάρ πάνω από το κασκόλ. Κρύβοντας την ταυτότητά του, διέσχισε γρήγορα το πίσω πάρκινγκ, όπου συνήθως έφταναν η γκαρνταρόμπα και τα νταλίβερι. Σε μια νύχτα με φεγγάρι, ο Σαμ έμοιαζε με σκιά αλλά ένιωθε σαν φάντασμα. Ήταν κουρασμένος, αλλά δεν του επέτρεψαν να ξεκουραστεί. Είχαν τόσα πολλά να κάνουμε για να βεβαιωθώ ότι θα μπει σε εκείνο το τρένο αύριο το απόγευμα που δεν θα είχε ποτέ χρόνο ή λογική να κοιμηθεί.
  
  Στα απομνημονεύματά του, είδε το χτυπημένο σώμα της Νίνας, η σκηνή επαναλήφθηκε πολλές φορές. Το αίμα του έβραζε από την αδικία αυτού και ήλπιζε απεγνωσμένα ότι ο Γουλφ θα ήταν σε εκείνο το τρένο.
  
  
  22
  Jericho Falls
  
  
  Σαν μανιακός, ο Perdue επανεξετάζει συνεχώς τον αλγόριθμο του προγράμματός του σύμφωνα με τα δεδομένα εισόδου. Ήταν κάπως επιτυχημένο μέχρι στιγμής, αλλά υπήρχαν κάποιες μεταβλητές που δεν μπορούσε να επιλύσει, αφήνοντάς τον να φρουρεί από το παλιό του αυτοκίνητο. Κοιμούμενος πρακτικά μπροστά στον παλιό υπολογιστή, γινόταν όλο και πιο αποτραβηγμένος. Μόνο η Λίλιθ Χερστ επιτράπηκε να "παρενοχλήσει" τον Περντού. Επειδή μπορούσε να μιλήσει για τα αποτελέσματα, εκείνος απολάμβανε τις επισκέψεις της, ενώ το προσωπικό του δεν είχε ξεκάθαρα την κατανόηση του πεδίου που απαιτείται για να παρουσιάσει επιτακτικές λύσεις, όπως και εκείνη.
  
  "Θα αρχίσω να φτιάχνω δείπνο σύντομα, κύριε", του υπενθύμισε η Λίλιαν. Συνήθως, όταν του τάιζε αυτή τη φράση, το γκριζομάλλη, χαρούμενο αφεντικό της της πρόσφερε μια ποικιλία από πιάτα για να διαλέξει. Τώρα φαινόταν ότι το μόνο που ήθελε να σκεφτεί ήταν η επόμενη καταχώρηση στον υπολογιστή του.
  
  "Ευχαριστώ, Λίλι", είπε ο Περντού ερήμην.
  
  Ζήτησε διστακτικά διευκρινίσεις. "Και τι να ετοιμάσω, κύριε;"
  
  Ο Purdue την αγνόησε για λίγα δευτερόλεπτα, μελετώντας την οθόνη με προσοχή. Παρακολούθησε τα χορευτικά νούμερα που καθρεφτίζονταν στα γυαλιά του, περιμένοντας μια απάντηση. Τελικά, αναστέναξε και την κοίταξε.
  
  "Εμ, μια ζεστή κατσαρόλα θα ήταν υπέροχη, Λίλι. Ίσως σε μια ζεστή κατσαρόλα Lancashire, αρκεί να έχει λίγο αρνάκι μέσα. Η Λίλιθ λατρεύει το αρνί. Μου είπε: "Χαμογέλασε, αλλά δεν πήρε τα μάτια του από την οθόνη.
  
  "Θέλετε να μαγειρέψω το αγαπημένο της πιάτο για το δείπνο σας, κύριε;" ρώτησε η Λίλιαν, νιώθοντας ότι δεν θα της άρεσε η απάντηση. Δεν είχε άδικο. Ο Περντού την κοίταξε ξανά, κοιτάζοντας τα γυαλιά του.
  
  "Ναι, Λίλι. Θα έρθει μαζί μου για δείπνο απόψε, και θα ήθελα να φτιάξετε ζεστή κατσαρόλα Lancashire. Ευχαριστώ", επανέλαβε εκνευρισμένος.
  
  "Φυσικά, κύριε", απέκρουσε ευλαβικά η Λίλιαν. Η οικονόμος είχε συνήθως το δικαίωμα της γνώμης της, αλλά από τότε που η νοσοκόμα είχε στριμωχτεί στο Reichtisusis, η Purdue δεν είχε λάβει τη συμβουλή κανενός εκτός από τη δική της. "Λοιπόν, δείπνο στις επτά;"
  
  "Ναι, ευχαριστώ, Λίλι. Τώρα σε παρακαλώ, μπορείς να με αφήσεις να επιστρέψω στη δουλειά;" παρακάλεσε. Η Λίλιαν δεν απάντησε. Απλώς έγνεψε καταφατικά και βγήκε από το δωμάτιο του διακομιστή, προσπαθώντας να μην ξεφύγει από την εφαπτομένη. Η Λίλιαν, όπως και η Νίνα, ήταν ένα τυπικό σκωτσέζικο κορίτσι του παλιού παρθεναγωγείου. Αυτές οι κυρίες δεν είχαν συνηθίσει να τους φέρονται σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, και δεδομένου ότι η Λίλιαν ήταν η μητριάρχης του επιτελείου των Ράιχτισουσι, ήταν βαθιά αναστατωμένη από την πρόσφατη συμπεριφορά του Περντύ. Το κουδούνι στις κύριες πόρτες χτύπησε. Περνώντας δίπλα από τον Τσαρλς καθώς διέσχιζε το λόμπι για να ανοίξει την πόρτα, εκείνη είπε ήσυχα: "Αυτό είναι μια σκύλα".
  
  Παραδόξως, ο μπάτλερ που μοιάζει με android απάντησε ανέμελα: "Το ξέρω".
  
  Αυτή τη φορά απέφυγε να τιμωρήσει τη Λίλιαν επειδή μιλούσε ελεύθερα για τους καλεσμένους. Ήταν ένα σίγουρο σημάδι προβλημάτων. Αν ο αυστηρός, υπερβολικά ευγενικός μπάτλερ συμφωνούσε με την τσιγκουνιά της Λίλιθ Χερστ, υπήρχε λόγος για πανικό. Άνοιξε την πόρτα και η Λίλιαν, αφού άκουσε τη συνηθισμένη τέρψη του εισβολέα, ευχήθηκε να μπορούσε να ρίξει δηλητήριο στη βάρκα με σάλτσα του Λάνκασιρ. Ωστόσο, αγαπούσε πολύ τον εργοδότη της για να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο.
  
  Ενώ η Λίλιαν ετοίμαζε το δείπνο στην κουζίνα, η Λίλιθ κατέβηκε στο δωμάτιο του διακομιστή του Πέρντιου σαν να ανήκε σε αυτήν. Κατέβηκε με χάρη τις σκάλες, ντυμένη με ένα προκλητικό κοκτέιλ φόρεμα και σάλι. Έβαλε μακιγιάζ και τράβηξε τα μαλλιά της σε έναν κότσο για να τονίσει τα υπέροχα ενδυματολογικά σκουλαρίκια που κρέμονταν κάτω από τους λοβούς των αυτιών της καθώς περπατούσε.
  
  Ο Περντού έλαμψε όταν είδε τη νεαρή νοσοκόμα να μπαίνει στο δωμάτιο. Απόψε φαινόταν διαφορετική από ότι συνήθως. Αντί για τζιν και φλατ, φορούσε κάλτσες και γόβες.
  
  "Θεέ μου, φαίνεσαι καταπληκτική, αγαπητή μου", χαμογέλασε.
  
  "Ευχαριστώ", έκλεισε το μάτι. "Ήμουν προσκεκλημένος σε μια εκδήλωση μαύρης γραβάτας για το κολέγιο μου. Φοβάμαι ότι δεν πρόλαβα να αλλάξω γιατί ήρθα εδώ κατευθείαν από αυτή την υπόθεση. Ελπίζω να μην σας πειράζει που άλλαξα λίγο για δείπνο".
  
  "Σε καμία περίπτωση!" αναφώνησε, βουρτσίζοντας τα μαλλιά του κοντά για να καθαριστεί λίγο. Φορούσε μια πολυφορεμένη ζακέτα και ένα χθεσινό παντελόνι, που δεν ταίριαζε με μοκασίνια για άνεση. "Αισθάνομαι ότι πρέπει να ζητήσω συγγνώμη για το πόσο φρικτά δεινός φαίνομαι . Φοβάμαι ότι έχασα την αίσθηση του χρόνου, όπως καταλαβαίνετε".
  
  "Ξέρω. Έχετε κάνει πρόοδο; ρώτησε.
  
  "Εχω. Σημαντικά", καμάρωσε. "Μέχρι αύριο, ή ίσως και αργά απόψε, πρέπει να λύσω αυτήν την εξίσωση".
  
  "Και μετά?" ρώτησε, καθισμένη με νόημα απέναντί του. Η Perdue τυφλώθηκε για λίγο από τη νιότη και την ομορφιά της. Για εκείνον δεν υπήρχε καλύτερη από τη μινιατούρα Νίνα, με την άγρια λάμψη και την κόλαση στα μάτια της. Ωστόσο, η νοσοκόμα είχε την άψογη επιδερμίδα και το αδύνατο σώμα που μπορεί να διατηρηθεί μόνο σε τρυφερή ηλικία, και αν κρίνουμε από τη γλώσσα του σώματός της απόψε, επρόκειτο να το εκμεταλλευτεί.
  
  Η δικαιολογία της για το φόρεμά της ήταν, φυσικά, ψέμα, αλλά δεν μπορούσε να τη δικαιολογήσει με την αλήθεια. Η Λίλιθ δύσκολα μπορούσε να πει στον Πέρντιου ότι βγήκε κατά λάθος για να τον αποπλανήσει χωρίς να παραδεχτεί ότι έψαχνε για έναν πλούσιο εραστή. Ακόμη λιγότερο δεν μπορούσε να παραδεχτεί ότι ήθελε να τον επηρεάσει για αρκετό καιρό για να κλέψει το αριστούργημα του, να μετρήσει τη δική της αξία και να παλέψει για να επιστρέψει στην επιστημονική κοινότητα.
  
  
  * * *
  
  
  Στις εννιά η Λίλιαν ανακοίνωσε ότι το δείπνο ήταν έτοιμο.
  
  "Όπως ζητήσατε, κύριε, το δείπνο σερβίρεται στην κύρια τραπεζαρία", ανακοίνωσε, χωρίς καν να κοιτάξει προς την κατεύθυνση της νοσοκόμας που τρίβει τα χείλη της.
  
  "Ευχαριστώ, Λίλι", απάντησε, ακούγοντας λίγο σαν το παλιό Περντύ. Η επιλεκτική επιστροφή του στους παλιούς, ευχάριστους τρόπους του μόνο με την παρουσία της Λίλιθ Χερστ αηδίασε την οικονόμο.
  
  Ήταν φανερό στη Λίλιθ ότι το αντικείμενο των προθέσεών της δεν είχε τη σαφήνεια που ενυπάρχει στους ανθρώπους του όσον αφορά την αξιολόγηση των στόχων της. Η αδιαφορία του για την παρεμβατική παρουσία της ήταν εκπληκτική ακόμη και για εκείνη. Η Λίλιθ απέδειξε με επιτυχία ότι η ιδιοφυΐα και η χρήση της κοινής λογικής είναι δύο εντελώς διαφορετικά είδη νοημοσύνης. Ωστόσο, αυτή ήταν η μικρότερη από τις ανησυχίες της αυτή τη στιγμή. Η Perdue έφαγε από τα χέρια της και έφυγε από το δρόμο του για να πετύχει αυτό που επρόκειτο να χρησιμοποιήσει για να πετύχει στην καριέρα της.
  
  Ενώ ο Perdue ήταν μεθυσμένος από την ομορφιά, την απάτη και τις σεξουαλικές προόδους της Lilith, δεν συνειδητοποίησε ότι είχε εισαχθεί άλλου είδους μέθη για να βεβαιωθεί ότι συμμορφωνόταν. Κάτω από το ισόγειο του Reichtisusis, ολοκληρώθηκε πλήρως η Εξίσωση του Αϊνστάιν, που ήταν για άλλη μια φορά το τρομερό αποτέλεσμα του λάθους του εγκέφαλου. Σε αυτήν την περίπτωση, τόσο ο Αϊνστάιν όσο και ο Περντού χειραγωγούνταν από γυναίκες που ήταν πολύ χαμηλότερα από το επίπεδο νοημοσύνης τους, δίνοντας την εντύπωση ότι ακόμη και οι πιο έξυπνοι άντρες είχαν μειωθεί σε ηλίθιες διαστάσεις εμπιστευόμενοι τις λάθος γυναίκες. Τουλάχιστον αυτό ίσχυε υπό το φως των επικίνδυνων εγγράφων που συγκέντρωσαν οι γυναίκες, τις οποίες θεωρούσαν αβλαβείς.
  
  Η Λίλιαν απολύθηκε για το βράδυ, αφήνοντας μόνο τον Τσαρλς να καθαρίσει αφού ο Περντού και ο καλεσμένος του είχαν τελειώσει το δείπνο. Ο πειθαρχημένος μπάτλερ ενήργησε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, ακόμα και όταν ο Περντού και η νοσοκόμα μπήκαν σε μια βίαιη κρίση πάθους στα μισά του δρόμου προς την κύρια κρεβατοκάμαρα. Ο Τσαρλς πήρε μια βαθιά ανάσα. Αγνόησε την τρομερή συμμαχία που ήξερε ότι σύντομα θα κατέστρεφε το αφεντικό του, αλλά και πάλι δεν τολμούσε να επέμβει.
  
  Ήταν πολύ ντροπή για τον πιστό μπάτλερ που είχε δουλέψει για τον Purdue τόσα πολλά χρόνια. Η Purdue δεν ήθελε να ακούσει τίποτα για τις αντιρρήσεις της Lilith Hearst και το προσωπικό του σπιτιού έπρεπε να παρακολουθεί καθώς τον τύφλωσε σιγά-σιγά όλο και περισσότερο κάθε μέρα. Τώρα η σχέση έχει πάει στο επόμενο επίπεδο, αφήνοντας τον Τσαρλς, τη Λίλιαν, την Τζέιν και όλους τους άλλους στον υπάλληλο του Περντιού να φοβούνται για το μέλλον τους. Ο Sam Cleave και η Nina Gould δεν ξύπνησαν ξανά. Ήταν το φως και η αναζωογόνηση της πιο ιδιωτικής κοινωνικής ζωής του Purdue και οι άνθρωποι του δισεκατομμυριούχου τους λάτρευαν.
  
  Ενώ το μυαλό του Τσαρλς ήταν θολωμένο από αμφιβολίες και φόβους, ενώ ο Περντύ ήταν σκλαβωμένος από την ευχαρίστηση, το Τραγικό Φίδι ζωντάνεψε κάτω στο δωμάτιο του διακομιστή. Ήσυχα, για να μην μπορεί κανείς να δει ή να ακούσει, ανακοίνωσε το τέλος του.
  
  Αυτό το νεκρό σκοτεινό πρωινό, τα φώτα στην έπαυλη χαμήλωσαν, αυτά που έμειναν αναμμένα. Όλο το τεράστιο σπίτι ήταν σιωπηλό, εκτός από το ουρλιαχτό του ανέμου έξω από τα αρχαία τείχη. Ακούστηκε ένα ελαφρύ χτύπημα στην κεντρική σκάλα. Τα λεπτά πόδια της Λίλιθ δεν άφηναν τίποτα άλλο παρά έναν αναστεναγμό στο χοντρό μοκέτα καθώς τρεμόπαιζε στον πρώτο όροφο. Η σκιά της κινήθηκε γρήγορα κατά μήκος των ψηλών τοίχων του κύριου διαδρόμου και κατέβηκε στο χαμηλότερο επίπεδο, όπου οι σερβιτόροι βουίζουν ασταμάτητα.
  
  Δεν άναψε τα φώτα, αλλά μάλλον χρησιμοποίησε την οθόνη του κινητού της για να φωτίσει το δρόμο της προς το τραπέζι όπου ήταν σταθμευμένο το αυτοκίνητο του Περντιού. Η Λίλιθ ένιωθε σαν παιδί το πρωί των Χριστουγέννων, ανυπόμονη να μάθει αν η επιθυμία της είχε ήδη πραγματοποιηθεί και δεν απογοητεύτηκε. Κρατώντας τη μονάδα flash ανάμεσα στα δάχτυλά της, την έβαλε στη θύρα USB του παλιού υπολογιστή, αλλά σύντομα συνειδητοποίησε ότι ο David Perdue δεν ήταν ανόητος.
  
  Ένας συναγερμός ακούστηκε και στην οθόνη η πρώτη γραμμή της εξίσωσης άρχισε να σβήνει μόνη της.
  
  "Ω Ιησού, όχι!" κλαψούρισε στο σκοτάδι. Έπρεπε να σκεφτεί γρήγορα. Η Λίλιθ απομνημόνευσε τη δεύτερη γραμμή καθώς έκανε κλικ στην κάμερα του τηλεφώνου της και τράβηξε ένα στιγμιότυπο οθόνης της πρώτης ενότητας προτού μπορέσει να διαγραφεί περαιτέρω. Στη συνέχεια εισέβαλε στον βοηθητικό διακομιστή που χρησιμοποιούσε η Purdue ως αντίγραφο ασφαλείας και εξήγαγε την πλήρη εξίσωση πριν τη μεταφέρει στη δική της συσκευή. Παρ' όλη την τεχνολογική της ικανότητα, η Λίλιθ δεν ήξερε πού να κλείσει το ξυπνητήρι και παρακολουθούσε καθώς η εξίσωση σιγά-σιγά διαγραφόταν.
  
  "Συγγνώμη, Ντέιβιντ", αναστέναξε εκείνη.
  
  Γνωρίζοντας ότι δεν θα ξυπνούσε μέχρι το επόμενο πρωί, προσομοίωσε ένα βραχυκύκλωμα στην καλωδίωση μεταξύ του διακομιστή Omega και του διακομιστή Kappa. Αυτό προκάλεσε μια μικρή ηλεκτρική πυρκαγιά, αρκετή για να λιώσει τα καλώδια και να απενεργοποιήσει τα εμπλεκόμενα μηχανήματα, προτού σβήσει τις φλόγες με ένα μαξιλάρι από την καρέκλα της Purdue. Η Λίλιθ συνειδητοποίησε ότι η ασφάλεια στην πύλη θα λάμβανε σύντομα σήμα από τον εσωτερικό συναγερμό του σπιτιού μέσω των κεντρικών τους γραφείων. Στην άκρη του πρώτου ορόφου, άκουγε τους φρουρούς να προσπαθούν να ξυπνήσουν τον Τσαρλς χτυπώντας την πόρτα.
  
  Δυστυχώς, ο Τσαρλς κοιμόταν στην άλλη πλευρά του σπιτιού στο διαμέρισμά του δίπλα στη μικρή κουζίνα του κτήματος. Δεν μπορούσε να ακούσει τον συναγερμό του δωματίου διακομιστή από τον αισθητήρα της θύρας USB. Η Λίλιθ έκλεισε την πόρτα πίσω της και προχώρησε στον πίσω διάδρομο που οδηγούσε σε μια μεγάλη αποθήκη. Η καρδιά της χτύπαγε καθώς άκουσε τους ανθρώπους ασφαλείας της Πρώτης Μεραρχίας να ξυπνούν τον Τσαρλς και να κατευθύνονται προς το δωμάτιο του Πέρντιου. Η δεύτερη συσκευή κατευθύνθηκε κατευθείαν προς την πηγή του συναγερμού.
  
  "Βρήκαμε τον λόγο!" άκουσε τις κραυγές τους καθώς ο Τσαρλς και οι άλλοι κατέβηκαν ορμητικά στο χαμηλότερο επίπεδο για να ενωθούν μαζί τους.
  
  "Τέλεια", ανέπνευσε. Μπερδεμένοι από τη θέση της πυρκαγιάς του ηλεκτρικού ρεύματος, οι άνδρες που ούρλιαζαν δεν μπορούσαν να δουν τη Λίλιθ να επιστρέφει βιαστικά στην κρεβατοκάμαρα του Πέρντιου. Για άλλη μια φορά στο κρεβάτι με την αναίσθητη ιδιοφυΐα, η Λίλιθ μπήκε στον πομπό του τηλεφώνου της και γρονθοκόπησε γρήγορα τον κωδικό σύνδεσης. "Γρήγορα", ψιθύρισε βιαστικά καθώς το τηλέφωνο άνοιξε την οθόνη. "Πιο γρήγορα από αυτό, για όνομα του παραδείσου".
  
  Η φωνή του Τσαρλς ήταν καθαρή καθώς πλησίασε την κρεβατοκάμαρα του Περντιού με αρκετούς άντρες. Η Λίλιθ δάγκωσε τα χείλη της καθώς περίμενε τη μετάδοση της Εξίσωσης Αϊνστάιν για να ολοκληρωθεί η μεταφόρτωση στον ιστότοπο Meerdaalwoud.
  
  "Κύριε!" Ο Τσαρλς βρυχήθηκε ξαφνικά χτυπώντας την πόρτα. "Είσαι ξύπνιος?"
  
  Ο Perdue ήταν αναίσθητος και δεν ανταποκρίθηκε, προκαλώντας πολλές κερδοσκοπικές προσφορές στο διάδρομο. Η Λίλιθ μπορούσε να δει τις σκιές των ποδιών τους κάτω από την πόρτα, αλλά η λήψη δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. Και πάλι ο μπάτλερ χτύπησε την πόρτα. Η Λίλιθ γλίστρησε το τηλέφωνο κάτω από το κομοδίνο για να συνεχίσει τη μετάδοση ενώ τύλιξε το σατέν σεντόνι γύρω από το σώμα της.
  
  Παίρνοντας το δρόμο της προς την πόρτα, φώναξε: "Στάσου, υπομονή, διάολε!"
  
  Άνοιξε την πόρτα, έδειχνε έξαλλη. "Ποιο είναι το πρόβλημά σου στο όνομα όλων όσων είναι ιερά;" σφύριξε εκείνη. "Κάνε ησυχία! Ο Ντέιβιντ κοιμάται".
  
  "Πώς μπορεί να κοιμηθεί μέσα από όλα αυτά;" ρώτησε αυστηρά ο Τσαρλς. Δεδομένου ότι ο Perdue ήταν αναίσθητος, δεν έπρεπε να έχει δείξει κανέναν σεβασμό για την πιεστική γυναίκα. "Τι του έκανες;" της γάβγισε, σπρώχνοντάς την στην άκρη για να εξακριβώσει την κατάσταση του εργοδότη του.
  
  "Συγγνώμη?" ούρλιαξε, παραμελώντας σκόπιμα μέρος του σεντονιού για να αποσπάσει την προσοχή των φρουρών με μια λάμψη των θηλών και των μηρών. Προς απογοήτευσή της, ήταν πολύ απασχολημένοι με τη δουλειά τους και την κράτησαν στη γωνία μέχρι που ο μπάτλερ τους έδωσε μια απάντηση.
  
  "Είναι ζωντανός", είπε κοιτάζοντας πονηρά τη Λίλιθ. "Βαριά ναρκωμένη, είναι περισσότερο έτσι".
  
  "Ήπιαμε πολύ", υπερασπίστηκε έντονα τον εαυτό της. "Δεν μπορεί να διασκεδάσει, Τσαρλς;"
  
  "Εσείς, κυρία, δεν είστε εδώ για να διασκεδάσετε τον κύριο Περντού", απάντησε ο Τσαρλς. "Ολοκληρώσατε το έργο σας εδώ, οπότε κάντε μας τη χάρη και επιστρέψτε στο ορθό που σας έδιωξε".
  
  Κάτω από το κομοδίνο, η μπάρα φόρτωσης ήταν 100% ολοκληρωμένη. Το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου απέκτησε το Τραγικό Φίδι σε όλο του το μεγαλείο.
  
  
  23
  τριμερής
  
  
  Όταν ο Σαμ κάλεσε τον Δάσκαλο, δεν υπήρχε απάντηση. Η Νίνα κοιμήθηκε στο διπλό κρεβάτι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους, λιποθύμησε χάρη σε ένα ισχυρό ηρεμιστικό. Είχε μαζί της μερικά παυσίπονα για τον πόνο από τους μώλωπες και τα ράμματά της, χάρη της ανώνυμης συνταξιούχου νοσοκόμας που τη βοήθησε να κάνει ράμματα στο Oban. Ο Σαμ ήταν εξαντλημένος, αλλά τα επίπεδα αδρεναλίνης του αρνούνταν να πέσει. Στο αδύναμο φως της λάμπας από την πλευρά της Νίνας, κάθισε σκυφτός, σφίγγοντας το τηλέφωνο ανάμεσα στα γόνατά του και σκεφτόταν. Πάτησε το κουμπί επανάκλησης, ελπίζοντας ότι ο Masters θα το σήκωνε.
  
  "Θεέ μου, φαίνεται ότι όλοι είναι σε έναν γαμημένο πύραυλο και πηγαίνουν στο φεγγάρι", μύησε όσο πιο ήσυχα μπορούσε. Ανείπωτα απογοητευμένος που δεν κατάφερε να φτάσει στο Purdue ή στο Masters, ο Sam αποφάσισε να τηλεφωνήσει στον Dr Jacobs με την ελπίδα ότι μπορεί να είχε βρει ήδη τον Purdue. Για να μειώσει λίγο το άγχος, ο Σαμ ανέβασε λίγο την ένταση της τηλεόρασης. Η Νίνα το άφησε ανοιχτό για ύπνο στο παρασκήνιο, αλλά άλλαξε από το κανάλι ταινίας στο κανάλι 8 για το διεθνές δελτίο.
  
  Τα νέα ήταν γεμάτα μικρά μηνύματα για πράγματα που δεν ωφελούσαν τα δεινά του Σαμ καθώς περπατούσε στο δωμάτιο, καλώντας τον έναν αριθμό μετά τον άλλο. Κανόνισε με τη Miss Noble στο Post να αγοράσει εισιτήρια για εκείνον και η Nina να πάει στη Μόσχα το πρωί, αναφέροντας τη Nina ως σύμβουλό του για την ιστορία για την αποστολή. Η Μις Νόμπλ γνώριζε καλά την αστρική φήμη της Δρ Νίνα Γκουλντ, καθώς και τη φήμη του ονόματός της στον ακαδημαϊκό χώρο. Θα ήταν αυθεντία στην αναφορά του Sam Cleve.
  
  Το τηλέφωνο του Σαμ χτύπησε, δημιουργώντας τον ένταση για ένα δευτερόλεπτο. Τόσες πολλές σκέψεις ήρθαν και έφυγαν εκείνη τη στιγμή για το ποιος θα μπορούσε να είναι και ποια είναι η κατάσταση των πραγμάτων. Το όνομα του γιατρού Τζέικομπς άστραψε στην οθόνη του τηλεφώνου του.
  
  "Γιατρέ Τζέικομπς; Μπορούμε να μεταφέρουμε το δείπνο σε ένα ξενοδοχείο εδώ αντί στο σπίτι σας;" είπε αμέσως ο Σαμ.
  
  "Είστε μέντιουμ, κύριε Κληβ;" ρώτησε ο Κάσπερ Τζέικομπς.
  
  "Μ-γιατί; Τι?" Ο Σαμ συνοφρυώθηκε.
  
  "Ήθελα να συμβουλεύσω εσάς και τον Δρ Γκουλντ να μην έρθετε στο σπίτι μου απόψε γιατί νομίζω ότι με έδιωξαν. Το να με συναντήσετε σε αυτό το μέρος θα ήταν επιβλαβές, οπότε κατευθύνομαι αμέσως στο ξενοδοχείο σας", ενημέρωσε ο φυσικός τον Sam, λέγοντας τα λόγια τόσο γρήγορα που ο Sam μετά βίας μπορούσε να παρακολουθήσει τα γεγονότα.
  
  "Ναι, ο Δρ Γκουλντ είναι λίγο τρελός, αλλά χρειάζεται μόνο να συνοψίσω τις λεπτομέρειες για το άρθρο μου", τον διαβεβαίωσε ο Σαμ. Αυτό που ενόχλησε περισσότερο τον Σαμ ήταν ο τόνος της φωνής του Κάσπερ. Έδειχνε σοκαρισμένος. Τα λόγια του έτρεμαν, σταματούσαν σε κουρελιασμένη αναπνοή.
  
  "Πηγαίνω αυτή τη στιγμή, και Σαμ, βεβαιωθείτε ότι κανείς δεν σας ακολουθεί. Μπορεί να παρακολουθούν το δωμάτιο του ξενοδοχείου σας. Τα λέμε σε δεκαπέντε λεπτά", είπε ο Κάσπερ. Η κλήση τελείωσε, αφήνοντας τον Sam μπερδεμένο.
  
  Ο Σαμ έκανε ένα γρήγορο ντους. Όταν τελείωσε, κάθισε στο κρεβάτι για να κλείσει με φερμουάρ τις μπότες του. Στην οθόνη της τηλεόρασης είδε κάτι γνώριμο.
  
  "Εκπρόσωποι από την Κίνα, τη Γαλλία, τη Ρωσία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες αποχωρούν από την Όπερα La Monnaie στις Βρυξέλλες για να αναβάλουν τη συνεδρίαση για αύριο", αναφέρεται στην ανακοίνωση. "Η Σύνοδος Κορυφής Ατομικής Ενέργειας θα συνεχιστεί στο πολυτελές τρένο που θα φιλοξενήσει το υπόλοιπο συμπόσιο, καθ' οδόν προς τον κύριο πυρηνικό αντιδραστήρα στο Νοβοσιμπίρσκ της Ρωσίας".
  
  "Χαριτωμένο", μουρμούρισε ο Σαμ. "Όσο το δυνατόν λιγότερες πληροφορίες για την τοποθεσία της πλατφόρμας από την οποία προσγειώνεστε, ρε ΜακΦάντεν; Αλλά θα σε βρω και θα είμαστε σε αυτό το τρένο. Και θα βρω τον Γουλφ για να μιλήσει λίγο με καρδιά".
  
  Όταν τελείωσε ο Σαμ, άρπαξε το τηλέφωνό του και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Έλεγξε τη Νίνα για μια τελευταία φορά πριν κλείσει την πόρτα πίσω του. Από αριστερά προς τα δεξιά, ο διάδρομος ήταν άδειος. Ο Σαμ έλεγξε ότι κανείς δεν είχε φύγει από κανένα από τα δωμάτια καθώς κατευθυνόταν προς το ασανσέρ. Επρόκειτο να περιμένει στο λόμπι τον Δρ Τζέικομπς, έτοιμος να γράψει όλες τις άσχημες λεπτομέρειες των λόγων που έφυγε βιαστικά στη Λευκορωσία.
  
  Καπνίζοντας ένα τσιγάρο ακριβώς έξω από την κύρια είσοδο του ξενοδοχείου, ο Σαμ είδε έναν άνδρα με παλτό να τον πλησιάζει με ένα θανατηφόρο σοβαρό βλέμμα. Έμοιαζε επικίνδυνος, τα μαλλιά του γλιστρούσαν σαν κατάσκοπος από θρίλερ της δεκαετίας του εβδομήντα.
  
  Από όλες τις στιγμές που έπρεπε να είναι απροετοίμαστος, σκέφτηκε ο Σαμ καθώς συνάντησε το βλέμμα του άγριου άντρα. Σημείωση για τον εαυτό. Πάρτε ένα νέο πυροβόλο όπλο.
  
  Ένα αντρικό χέρι φάνηκε από την τσέπη του παλτού του. Ο Σαμ άφησε το τσιγάρο στην άκρη και ετοιμάστηκε να αποφύγει τη σφαίρα. Αλλά στο χέρι του, ο άντρας κρατούσε κάτι που έμοιαζε με εξωτερικό σκληρό δίσκο. Πλησίασε και έπιασε τη δημοσιογράφο από τον γιακά. Τα μάτια του ήταν διάπλατα και υγρά.
  
  "Ο Σαμ?" γρύλισε. "Σαμ, πήραν την Όλγα μου!"
  
  Ο Σαμ σήκωσε τα χέρια του και λαχάνιασε, "Δόκτωρ Τζέικομπς;"
  
  "Ναι, είμαι εγώ, Σαμ. Σε έψαξα στο google για να δω πώς είσαι για να σε γνωρίσω απόψε. Θεέ μου, πήραν την Όλγα μου και δεν έχω ιδέα πού είναι! Θα τη σκοτώσουν αν δεν επιστρέψω στο συγκρότημα όπου έχτισα το πλοίο!".
  
  "Περίμενε", ο Σαμ σταμάτησε αμέσως το θυμό του Κάσπερ, "και άκουσέ με. Πρέπει να ηρεμήσεις, καταλαβαίνεις; Δεν βοηθάει". Ο Σαμ κοίταξε γύρω του, αξιολογώντας το περιβάλλον του. "Ειδικά όταν μπορεί να τραβήξεις την ανεπιθύμητη προσοχή".
  
  Πάνω-κάτω βρεγμένοι δρόμοι που άστραφταν κάτω από τα χλωμά φώτα του δρόμου, παρακολουθούσε κάθε κίνηση για να δει ποιος παρακολουθούσε. Ελάχιστοι έδωσαν προσοχή στον βροντερό άντρα δίπλα στον Σαμ, αλλά μερικοί περιπατητές, κυρίως ζευγάρια που περπατούσαν, έριξαν γρήγορες ματιές προς την κατεύθυνση τους πριν συνεχίσουν τις συζητήσεις τους.
  
  "Έλα, γιατρέ Τζέικομπς, ας πάμε μέσα να πιούμε λίγο ουίσκι", πρότεινε ο Σαμ, αφήνοντας απαλά τον άντρα που έτρεμε να περάσει από τις γυάλινες συρόμενες πόρτες. "Ή, στην περίπτωσή σου, πολλά".
  
  Κάθισαν στο μπαρ του εστιατορίου του ξενοδοχείου. Μικροί προβολείς τοποθετημένοι στην οροφή δημιουργούν ατμόσφαιρα στην εγκατάσταση και απαλή μουσική από πιάνο γεμίζει το εστιατόριο. Τα χαμηλά μουρμουρητά συνοδεύονταν από το τσούγκρισμα των μαχαιροπήρουνων καθώς ο Σαμ κατέγραφε τη συνεδρίασή του με τον Δρ Τζέικομπς. Ο Κάσπερ του είπε τα πάντα για το Απαίσιο Φίδι και την ακριβή φυσική πίσω από αυτές τις τρομερές πιθανότητες, τις οποίες ο Αϊνστάιν θεώρησε ότι ήταν καλύτερο να διαλύσει. Τελικά, αφού είχε δώσει όλα τα μυστικά της εγκατάστασης του Κλίφτον Ταφτ, όπου φυλάσσονταν τα άθλια πλάσματα του Τάγματος, άρχισε να κλαίει. Ο ταραγμένος Κάσπερ Τζέικομπς δεν μπορούσε πλέον να ελέγξει τον εαυτό του.
  
  "Και έτσι, όταν επέστρεψα σπίτι, η Όλγα δεν ήταν πια εκεί", μύρισε, σκουπίζοντας τα μάτια του με το πίσω μέρος του χεριού του, προσπαθώντας να είναι αόρατος. Ο αυστηρός δημοσιογράφος σταμάτησε με συμπάθεια την ηχογράφηση στο λάπτοπ του και χάιδεψε δύο φορές στην πλάτη τον άνδρα που έκλαιγε. Ο Σαμ φαντάστηκε πώς ήταν να είσαι ο σύντροφος της Νίνας, όπως είχε κάνει τόσες φορές στο παρελθόν, και φαντάστηκε ότι επέστρεφε σπίτι για να ανακαλύψει ότι την είχε πάρει ο Μαύρος Ήλιος.
  
  "Ιησού, Κάσπερ, συγγνώμη, φίλε", ψιθύρισε, δείχνοντας χειρονομίες στον μπάρμαν να ξαναγεμίσει τα ποτήρια με τον Τζακ Ντάνιελς. "Θα τη βρούμε το συντομότερο δυνατό, εντάξει; Σου υπόσχομαι ότι δεν θα της κάνουν τίποτα μέχρι να σε βρουν. Τους χαλάσατε τα σχέδιά τους, και κάποιος ξέρει. Κάποιος με δύναμη. Την πήραν για να σε εκδικηθούν, να σε κάνουν να υποφέρεις. Αυτό κάνουν".
  
  "Δεν ξέρω καν πού μπορεί να είναι", φώναξε ο Κάσπερ, θάβοντας τον εαυτό του στην αγκαλιά του. "Είμαι σίγουρος ότι την έχουν ήδη σκοτώσει".
  
  "Μη μιλάς έτσι, ακούς;" Ο Σαμ τον σταμάτησε σταθερά. "Μόλις σου είπα. Και οι δύο ξέρουμε πώς είναι το Order. Είναι ένα σωρό αγανακτισμένοι ηττημένοι, Kasper, και οι τρόποι τους είναι ανώριμοι από τη φύση τους. Είναι χούλιγκαν και εσείς, όπως κανείς άλλος, πρέπει να το ξέρετε αυτό".
  
  Ο Κάσπερ κούνησε απελπισμένα το κεφάλι του, οι κινήσεις του επιβραδύνθηκαν από τη λύπη καθώς ο Σαμ έσπρωξε το ποτήρι στο χέρι του και είπε: "Πιείτε. Πρέπει να ηρεμήσεις τα νεύρα σου. Άκου, πόσο σύντομα μπορείς να φτάσεις στη Ρωσία;"
  
  "Τι-τι;" ρώτησε ο Κάσπερ. "Πρέπει να βρω την κοπέλα μου. Στο διάολο το τρένο και οι σύνεδροι. Δεν με νοιάζει, μπορούν να πεθάνουν όλοι όσο μπορώ να βρω την Όλγα".
  
  Ο Σαμ αναστέναξε. Αν ο Κάσπερ βρισκόταν στην ιδιωτικότητα του σπιτιού του, ο Σαμ θα τον χαστούκιζε σαν πεισματάρικο παλληκάρι. "Κοίταξέ με, δόκτωρ Τζέικομπς", χαμογέλασε, πολύ κουρασμένος για να χαϊδεύει πια τον φυσικό. Ο Κάσπερ κοίταξε τον Σαμ με ματωμένα μάτια. "Πού νομίζεις ότι την πήγαν; Πού πιστεύεις ότι θέλουν να σε δελεάσουν; Νομίζω! Σκέψου, για όνομα του Θεού!".
  
  "Ξέρεις την απάντηση, έτσι δεν είναι;" Ο Κάσπερ το κατάλαβε. "Ξέρω τι σκέφτεσαι. Είμαι τόσο έξυπνος και δεν μπορώ να το καταλάβω, αλλά Σαμ, δεν μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή. Αυτήν τη στιγμή χρειάζομαι απλώς κάποιον να σκεφτεί για μένα, ώστε να πάρω κάποια κατεύθυνση."
  
  Ο Σαμ ήξερε πώς ήταν. Είχε βρεθεί σε τόσο συναισθηματική κατάσταση πριν, όταν κανείς δεν του πρόσφερε καμία απάντηση. Αυτή ήταν η ευκαιρία του να βοηθήσει τον Κάσπερ Τζέικομπς να βρει το δρόμο του. "Είμαι σχεδόν εκατό τοις εκατό σίγουρος ότι την πάνε στο τρένο της Σιβηρίας με εκπροσώπους, Κάσπερ".
  
  "Γιατί να το κάνουν αυτό; Πρέπει να επικεντρωθούν στο πείραμα", απάντησε ο Κάσπερ.
  
  "Δεν καταλαβαίνεις?" εξήγησε ο Σαμ. "Όλοι σε αυτό το τρένο αποτελούν απειλή. Αυτοί οι επίλεκτοι επιβάτες λαμβάνουν αποφάσεις στον τομέα της έρευνας και της διανομής της ατομικής ενέργειας. Χώρες που έχουν μόνο δικαίωμα βέτο, το έχετε προσέξει; Οι εκπρόσωποι της Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας αποτελούν επίσης εμπόδιο για την Black Sun, επειδή ρυθμίζουν τη διαχείριση των προμηθευτών πυρηνικής ενέργειας".
  
  "Αυτό είναι υπερβολική πολιτική κουβέντα, Σαμ", βόγκηξε ο Κάσπερ καθώς άδειαζε το Τζάκποτ του. "Πες μου μόνο τα βασικά γιατί είμαι ήδη μεθυσμένος".
  
  "Η Όλγα θα είναι στη Βαλκυρία γιατί θέλουν να έρθεις να την ψάξεις. Αν δεν τη σώσεις, Κάσπερ", ψιθύρισε ο Σαμ, αλλά ο τόνος του ήταν δυσοίωνος, "θα πεθάνει μαζί με όλους τους αντιπροσώπους σε αυτό το γαμημένο τρένο! Από ό,τι γνωρίζω για το Τάγμα, έχουν ήδη ανθρώπους στη θέση τους για να αντικαταστήσουν αποθανόντες αξιωματούχους, παραδίδοντας τον έλεγχο των αυταρχικών κρατών στο Τάγμα του Μαύρου Ήλιου με το πρόσχημα της αλλαγής του πολιτικού μονοπωλίου. Και όλα θα είναι νόμιμα!".
  
  Ο Κάσπερ ανέπνεε βαριά, σαν σκύλος στην έρημο. Όσα ποτά κι αν έπινε, έμενε άδειος και διψασμένος. Άθελά του, έγινε βασικός σε ένα παιχνίδι στο οποίο δεν σκόπευε ποτέ να είναι μέρος.
  
  "Μπορώ να μπω σε αεροπλάνο απόψε", είπε στον Σαμ. Εντυπωσιασμένος, ο Σαμ χάιδεψε τον Κάσπερ στην πλάτη.
  
  "Καλός άνθρωπος!" - αυτός είπε. "Τώρα θα το στείλω στο Purdue μέσω ασφαλούς email. Το να του ζητήσετε να σταματήσει να εργάζεται στην εξίσωση μπορεί να είναι λίγο αισιόδοξο, αλλά τουλάχιστον με τις μετρήσεις σας και τα δεδομένα σε αυτόν τον σκληρό δίσκο, θα μπορεί να δει μόνος του τι πραγματικά συμβαίνει. Ελπίζω να καταλάβει ότι είναι μαριονέτα των εχθρών του.
  
  "Κι αν τον αναχαιτίσουν;" σκέφτηκε ο Κάσπερ. "Όταν προσπάθησα να τον προσεγγίσω, η κλήση μου απαντήθηκε από κάποια γυναίκα που προφανώς δεν του έδωσε ποτέ μήνυμα".
  
  "Ιωάννα?" ρώτησε ο Σαμ. "Ήταν κατά τις εργάσιμες ώρες;"
  
  "Όχι, μετά από ώρες", παραδέχτηκε ο Κάσπερ. "Γιατί?"
  
  "Γάμησέ με", αναπνέει ο Σαμ, θυμούμενος τη σκυλίτσα νοσοκόμα και το πρόβλημα συμπεριφοράς της, ειδικά αφού ο Σαμ έδωσε στον Πάρντιου την εξίσωση. "Ίσως να έχεις δίκιο, Κάσπερ. Θεέ μου, θα μπορούσες να είσαι σίγουρος γι' αυτό αν το σκεφτείς".
  
  Ακριβώς εκεί, ο Sam αποφάσισε να στείλει τις πληροφορίες της Miss Noble και στην Edinburgh Post, σε περίπτωση που ο διακομιστής αλληλογραφίας του Purdue είχε χακαριστεί.
  
  "Δεν πάω σπίτι, Σαμ", παρατήρησε ο Κάσπερ.
  
  "Ναι, δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω. Ίσως παρακολουθούν ή περιμένουν", συμφώνησε ο Σαμ. "Εγγραφείτε εδώ και αύριο και οι τρεις μας θα πάμε σε μια αποστολή για να σώσουμε την Όλγα. Ποιος ξέρει, την ίδια στιγμή θα μπορούσαμε να κατηγορήσουμε τον Taft και τον McFadden μπροστά σε όλο τον κόσμο και να τους διαγράψουμε από τον πίνακα απλώς και μόνο επειδή μας εκφοβίζουν".
  
  
  24
  Το Reichtishow είναι δάκρυα
  
  
  Ο Perdue ξύπνησε εν μέρει ξαναζώντας την αγωνία της επέμβασης. Ο λαιμός του ήταν σαν γυαλόχαρτο και το κεφάλι του ζύγιζε έναν τόνο. Μια ακτίνα φωτός της ημέρας πέρασε μέσα από τις κουρτίνες και τον χτύπησε ανάμεσα στα μάτια. Πηδώντας γυμνός από το κρεβάτι, θυμήθηκε ξαφνικά αόριστα μια παθιασμένη νύχτα με τη Λίλιθ Χερστ, αλλά την άφησε στην άκρη για να επικεντρωθεί στο άθλιο φως της ημέρας από το οποίο έπρεπε να γλιτώσει τα φτωχά μάτια του.
  
  Καθώς κάλυπτε το φως με κουρτίνες, γύρισε για να βρει τη νεαρή καλλονή να κοιμάται ακόμα στην άλλη πλευρά του κρεβατιού του. Πριν προλάβει να τη δει εκεί, ο Τσαρλς χτύπησε απαλά. Ο Περντού άνοιξε την πόρτα.
  
  "Καλημέρα, κύριε", είπε.
  
  "Καλημέρα, Τσαρλς", βούλιαξε ο Περντού κρατώντας το κεφάλι του. Ένιωσε ένα βύθισμα και μόνο τότε κατάλαβε ότι φοβόταν τη βοήθεια. Αλλά τώρα ήταν πολύ αργά για να το βγάλει κανείς νόημα, έτσι προσποιήθηκε ότι δεν υπήρχε καμία αμηχανία ανάμεσα σε αυτόν και τον Τσαρλς. Ο μπάτλερ του, όπως πάντα επαγγελματίας, αγνόησε και αυτό το γεγονός.
  
  "Μπορώ να πω μια κουβέντα μαζί σας, κύριε;" ρώτησε ο Τσαρλς. "Φυσικά, μόλις είσαι έτοιμος".
  
  Ο Περντού έγνεψε καταφατικά, αλλά έμεινε έκπληκτος βλέποντας τη Λίλιαν στο βάθος, η οποία επίσης φαινόταν αρκετά ανήσυχη. Τα χέρια της Περντού έτρεξαν γρήγορα στον καβάλο της. Ο Τσαρλς φαινόταν να κοιτάζει στο δωμάτιο της Λίλιθ που κοιμόταν και ψιθύρισε στον αφέντη του: "Κύριε, παρακαλώ μην πείτε στη μις Χερστ ότι έχουμε κάτι να συζητήσουμε μαζί σας".
  
  "Γιατί? Τι συμβαίνει?" ψιθύρισε η Περντού. Σήμερα το πρωί, ένιωσε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στο σπίτι του και το μυστικό αυτού ήταν να ζητήσει να αποκαλυφθεί.
  
  "Ντέιβιντ", ένα αισθησιακό βογγητό προήλθε από το απαλό σκοτάδι της κρεβατοκάμαράς του. "Πήγαινε πίσω στο κρεβάτι".
  
  "Κύριε, σας ικετεύω", προσπάθησε να επαναλάβει ο Τσαρλς γρήγορα, αλλά ο Περντού έκλεισε την πόρτα στο πρόσωπό του. Ζοφερός και ελαφρώς θυμωμένος, ο Τσαρλς κοίταξε τη Λίλιαν, η οποία μοιράστηκε τα συναισθήματά του. Δεν είπε τίποτα, αλλά ήξερε ότι ένιωθε το ίδιο. Χωρίς λέξη, ο μπάτλερ και η οικονόμος κατέβηκαν τις σκάλες προς την κουζίνα, όπου επρόκειτο να συζητήσουν το επόμενο βήμα στη δουλειά τους υπό τον David Purdue.
  
  Η εμπλοκή των φρουρών ήταν προφανής επιβεβαίωση του ισχυρισμού τους, αλλά έως ότου ο Perdue κατάφερε να ξεκολλήσει από την κακόβουλη σαγηνεύτρια, δεν μπορούσαν να εκφράσουν την άποψή τους. Τη νύχτα που χτύπησε ο συναγερμός, ο Τσαρλς διορίστηκε ως σύνδεσμος του νοικοκυριού μέχρι που ο Περντού ξαναβρήκε τις αισθήσεις του. Η εταιρεία ασφαλείας περίμενε απλώς μια ειδοποίηση από αυτόν και έπρεπε να τηλεφωνήσουν για να δείξουν στον Purdue το βίντεο της απόπειρας δολιοφθοράς. Το αν ήταν απλώς κακή καλωδίωση ήταν πολύ απίθανο, δεδομένης της σκληρής συντήρησης της τεχνολογίας του από τον Purdue, και ο Charles ξεκίνησε να το ξεκαθαρίσει.
  
  Στον επάνω όροφο, ο Perdue ξάπλωσε ξανά στο σανό με το νέο του παιχνίδι.
  
  "Πρέπει να το σαμποτάρουμε αυτό;" αστειεύτηκε η Λίλιαν.
  
  "Θα ήθελα πολύ, Λίλιαν, αλλά δυστυχώς μου αρέσει πολύ η δουλειά μου", αναστέναξε ο Τσαρλς. "Μπορώ να σου φτιάξω ένα φλιτζάνι τσάι;"
  
  "Θα ήταν υπέροχο, αγαπητέ μου", βόγκηξε καθώς κάθισε στο μικρό, ανεπιτήδευτο τραπέζι της κουζίνας. "Τι θα κάνουμε αν την παντρευτεί;"
  
  Ο Τσαρλς παραλίγο να ρίξει τα πορσελάνινα φλιτζάνια του στη σκέψη. Τα χείλη του έτρεμαν σιωπηλά. Η Λίλιαν δεν τον είχε ξαναδεί έτσι. Η επιτομή της ψυχραιμίας και της αυτοκυριαρχίας έγινε ξαφνικά ανησυχητική. Ο Κάρολος κοίταξε έξω από το παράθυρο, με τα μάτια του να βρίσκουν παρηγοριά στο πυκνό πράσινο των υπέροχων κήπων του Ραϊχτισούση.
  
  "Δεν μπορούμε να το αφήσουμε να συμβεί", απάντησε ειλικρινά.
  
  "Ίσως θα έπρεπε να προσκαλέσουμε τον Δρ Γκουλντ να έρθει και να του υπενθυμίσει τι κάνει πραγματικά", πρότεινε η Λίλιαν. "Εξάλλου, η Νίνα θα κλωτσήσει τη Λίλιθ..."
  
  "Δηλαδή ήθελες να με δεις;" Τα λόγια του Περντιού πάγωσαν ξαφνικά το αίμα της Λίλιαν. Γύρισε απότομα και είδε το αφεντικό της να στέκεται στην πόρτα. Φαινόταν τρομερός, αλλά ήταν πειστικός.
  
  "Θεέ μου, κύριε", είπε, "μπορώ να σας φέρω μερικά παυσίπονα;"
  
  "Όχι", απάντησε, "αλλά θα εκτιμούσα πολύ μια φέτα ξηρό τοστ και γλυκό μαύρο καφέ. Αυτό είναι το χειρότερο hangover που είχα ποτέ".
  
  "Δεν έχετε hangover, κύριε", είπε ο Τσαρλς. "Από όσο ξέρω, μια μικρή ποσότητα αλκοόλ που έχετε πιει δεν είναι ικανή να σας αναγκάσει να χάσει τις αισθήσεις σας με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορείτε να ανακτήσετε τις αισθήσεις σας ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής επιδρομής συναγερμού".
  
  "Συγγνώμη?" Ο Πέρντι κοίταξε τα φρύδια του μπάτλερ.
  
  "Που είναι αυτή?" ρώτησε ευθέως ο Τσαρλς. Ο τόνος του ήταν αυστηρός, σχεδόν προκλητικός, και για τον Περντού ήταν ένα σίγουρο σημάδι ότι υπήρχε πρόβλημα.
  
  "Στο ντούς. Γιατί?" απάντησε ο Purdue. "Της είπα ότι θα κάνω εμετό στην κάτω τουαλέτα γιατί ένιωθα ναυτία".
  
  "Καλή δικαιολογία, κύριε", συνεχάρη η Λίλιαν το αφεντικό της καθώς άνοιγε τα τοστ.
  
  Η Περντού την κοίταξε σαν να ήταν τρελή. "Έκανα πραγματικά εμετό γιατί πραγματικά νιώθω ναυτία, Λίλι. Τι σκέφτηκες? Πίστευες ότι θα της έλεγα ψέματα μόνο και μόνο για να στηρίξω αυτή τη συνωμοσία σου εναντίον της;"
  
  Ο Τσαρλς βούρκωσε δυνατά σοκαρισμένος από τη συνεχή λήθη του Περντού. Η Λίλιαν ήταν εξίσου αναστατωμένη από αυτό, αλλά χρειαζόταν να παραμείνει ήρεμη προτού ο Περντού αποφασίσει να απολύσει τους υπαλλήλους του σε μια κρίση δυσπιστίας. "Φυσικά όχι", είπε στον Purdue. "Απλως αστειευομουν".
  
  "Μην νομίζετε ότι δεν παρακολουθώ τι συμβαίνει στο σπίτι μου", προειδοποίησε ο Perdue. "Όλοι έχετε ξεκαθαρίσει αρκετές φορές ότι δεν εγκρίνετε την παρουσία της Λίλιθ εδώ, αλλά ξεχνάτε ένα πράγμα. Είμαι ο ιδιοκτήτης αυτού του σπιτιού και ξέρω όλα όσα συμβαίνουν ανάμεσα σε αυτούς τους τοίχους".
  
  "Εκτός από την περίπτωση που λιποθυμήσετε από το Rohypnol, ενώ το προσωπικό ασφαλείας και συντήρησης πρέπει να περιορίσει τον κίνδυνο πυρκαγιάς στο σπίτι σας", είπε ο Τσαρλς. Για αυτή τη δήλωση, η Λίλιαν τον χάιδεψε στο χέρι, αλλά ήταν πολύ αργά. Οι κλειδαριές της ηρεμίας του πιστού μπάτλερ είχαν παραβιαστεί. Το πρόσωπο του Περντύ έγινε στάχτη, ακόμη περισσότερο από το ήδη χλωμό του χρώμα. "Λυπάμαι που είμαι τόσο άμεσος, κύριε, αλλά δεν θα μείνω με σταυρωμένα τα χέρια ενώ κάποια δεύτερη γκόμενα μπαίνει κρυφά στο χώρο εργασίας και στο σπίτι μου για να υπονομεύσει τη δουλειά του εργοδότη μου". Ο Τσαρλς ήταν εξίσου εντυπωσιασμένος από το ξέσπασμά του όπως και η οικονόμος και ο Περντιού. Ο μπάτλερ κοίταξε την έκπληκτη έκφραση της Λίλιαν και ανασήκωσε τους ώμους του." "Πένυ, λίρα, Λίλι".
  
  "Δεν μπορώ", παραπονέθηκε. "Χρειάζομαι αυτή τη δουλειά".
  
  Ο Περντού ήταν τόσο κυριευμένος από τις προσβολές του Τσαρλς που έμεινε κυριολεκτικά άφωνος. Ο μπάτλερ έριξε μια αδιάφορη ματιά στον Περντού και πρόσθεσε: "Λυπάμαι που πρέπει να το πω αυτό, κύριε, αλλά δεν μπορώ να αφήσω αυτή τη γυναίκα να θέσει τη ζωή σας σε κίνδυνο άλλο".
  
  Ο Περντού σηκώθηκε όρθιος, νιώθοντας σαν να τον είχε χτυπήσει βαριοπούλα, αλλά είχε κάτι να πει. "Πώς τολμάς? Δεν είσαι σε θέση να κάνεις τέτοιες κατηγορίες!". βρόντηξε στον μπάτλερ.
  
  "Νοιάζεται μόνο για την ευημερία σας, κύριε", προσπάθησε η Λίλιαν, σφίγγοντας τα χέρια της με σεβασμό.
  
  "Σκάσε, Λίλιαν", της γάβγισαν και οι δύο άντρες ταυτόχρονα, οδηγώντας την σε φρενίτιδα. Η γλυκύτατη οικονόμος βγήκε τρέχοντας από την πίσω πόρτα χωρίς καν να μπει στον κόπο να εκπληρώσει την παραγγελία του εργοδότη της για πρωινό.
  
  "Κοίτα τι έχεις τον Τσαρλς", γέλασε ο Περντιού.
  
  "Δεν ήταν δική μου δουλειά, κύριε. Η αιτία όλης αυτής της διαφωνίας βρίσκεται ακριβώς πίσω σας", είπε στον Purdue. Ο Περντού κοίταξε πίσω. Η Λίλιθ στεκόταν εκεί και μοιάζει με κουτάβι που το είχαν κλωτσήσει. Η υποσυνείδητη χειραγώγηση των συναισθημάτων του Perdue δεν είχε όρια. Έδειχνε βαθιά προσβεβλημένη και τρομερά αδύναμη, κουνώντας το κεφάλι της.
  
  "Λυπάμαι πολύ, Ντέιβιντ. Προσπάθησα να τους ευχαριστήσω, αλλά δεν φαίνεται να θέλουν να σε δουν ευτυχισμένο. Θα φύγω σε τριάντα λεπτά. Απλώς άσε με να μαζέψω τα πράγματά μου", είπε, γυρίζοντας να φύγει.
  
  "Μην κουνηθείς, Λίλιθ!" Παρήγγειλε ο Περντιού. Κοίταξε τον Τσαρλς, με τα μπλε μάτια του να διαπερνούν τον μπάτλερ με απογοήτευση και δυσαρέσκεια. Ο Κάρολος έφτασε στα όριά του. "Αυτή... ή εμείς... κύριε".
  
  
  25
  Ζητώ μια χάρη
  
  
  Η Νίνα ένιωθε σαν μια ολοκαίνουργια γυναίκα αφού κοιμήθηκε δεκαεπτά ώρες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του Σαμ. Ο Σαμ, από την άλλη, ήταν εξαντλημένος, καθώς μόλις έκλεισε τα μάτια του. Αφού ανακάλυψε τα μυστικά του Δρ Τζέικομπς, πίστευε ότι ο κόσμος οδηγούσε στην καταστροφή, ανεξάρτητα από το πόσο καλοί άνθρωποι προσπάθησαν να αποτρέψουν τις φρικαλεότητες εγωκεντρικών σπασμωδών όπως ο Taft και ο McFadden. Ήλπιζε ότι είχε δίκιο για την Όλγα. Του πήρε ώρες για να πείσει τον Κάσπερ Τζέικομπς ότι υπήρχε ελπίδα και ο Σαμ φοβόταν την υποθετική στιγμή που θα ανακάλυπταν το σώμα της Όλγας.
  
  Ένωσαν τον Κάσπερ στον διάδρομο του ορόφου του.
  
  "Πώς κοιμήθηκες, γιατρ Τζέικομπς;" ρώτησε η Νίνα. "Πρέπει να ζητήσω συγγνώμη που δεν ήμουν κάτω χθες το βράδυ".
  
  "Όχι, μην ανησυχείς, γιατρέ Γκουλντ", χαμογέλασε. "Ο Σαμ με φρόντισε με αιώνες σκωτσέζικης φιλοξενίας, όταν έπρεπε να σας καλωσορίσω δύο από το Βέλγιο. Ήταν εύκολο να αποκοιμηθείς μετά από τόσο ουίσκι, παρόλο που η θάλασσα του ύπνου ήταν γεμάτη τέρατα".
  
  "Μπορώ να καταλάβω", μουρμούρισε ο Σαμ.
  
  "Μην ανησυχείς, Σαμ, θα σε βοηθήσω μέχρι το τέλος", τον παρηγόρησε περνώντας το χέρι της μέσα από τα ανακατωμένα σκούρα μαλλιά του. "Δεν ξυρίστηκες σήμερα το πρωί".
  
  "Νόμιζα ότι μια πιο τραχιά εμφάνιση θα ταίριαζε στη Σιβηρία", ανασήκωσε τους ώμους καθώς μπήκαν στο ασανσέρ. "Επίσης, θα κάνει το πρόσωπό μου πιο ζεστό... και λιγότερο αναγνωρίσιμο".
  
  "Καλή ιδέα", συμφώνησε ο Κάσπερ αδιάφορα.
  
  "Τι συμβαίνει όταν φτάσουμε στη Μόσχα, Σαμ;" ρώτησε η Νίνα μέσα στην τεταμένη σιωπή του ασανσέρ.
  
  "Θα σου πω στο αεροπλάνο. Η Ρωσία απέχει μόλις τρεις ώρες", απάντησε. Τα σκούρα μάτια του στράφηκαν στην κάμερα ασφαλείας στο ασανσέρ. "Δεν μπορώ να διακινδυνεύσω να διαβάσω τα χείλη".
  
  Ακολούθησε το βλέμμα του και έγνεψε καταφατικά. "Ναί".
  
  Ο Κάσπερ θαύμαζε τον φυσικό ρυθμό των δύο Σκωτσέζων συναδέλφων του, αλλά του θύμιζε μόνο την Όλγα και τι τρομερή μοίρα μπορεί να είχε ήδη. Ανυπομονούσε να πατήσει το πόδι του σε ρωσικό έδαφος, ακόμα κι αν είχε μεταφερθεί σε λάθος μέρος, όπως είχε υποθέσει ο Sam Cleave. Αρκεί να τα βγάλει πέρα με τον Ταφτ, ο οποίος ήταν αναπόσπαστο μέρος της συνόδου κορυφής σε όλη τη Σιβηρία.
  
  "Ποιο αεροδρόμιο χρησιμοποιούν;" ρώτησε η Νίνα. "Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα χρησιμοποιούσαν το Domodedovo για τέτοιους VIP".
  
  "Αυτό είναι λάθος. Χρησιμοποιούν έναν ιδιωτικό αεροδιάδρομο στα βορειοδυτικά που ονομάζεται Koschey", εξήγησε ο Sam. "Το άκουσα στην όπερα όταν γλίστρησα μέσα, θυμάσαι; Είναι ιδιωτική ιδιοκτησία ενός από τα ρωσικά μέλη του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας".
  
  "Αυτό μυρίζει ύποπτα", γέλασε η Νίνα.
  
  "Έτσι είναι", επιβεβαίωσε ο Κάσπερ. "Πολλά μέλη του οργανισμού, όπως στην περίπτωση των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκπρόσωποι της Λέσχης Bilderberg... είναι όλοι πιστοί στο Τάγμα του Μαύρου Ήλιου. Οι άνθρωποι αναφέρονται στη Νέα Παγκόσμια Τάξη, αλλά κανείς δεν συνειδητοποιεί ότι μια πολύ πιο απαίσια οργάνωση λειτουργεί. Σαν δαίμονας, καταλαμβάνει αυτούς τους πιο οικείους παγκόσμιους οργανισμούς και τους χρησιμοποιεί ως αποδιοπομπαίους τράγους πριν προσγειώσει τα πλοία τους μετά το τετελεσμένο γεγονός".
  
  "Ενδιαφέρουσα αναλογία", παρατήρησε η Νίνα.
  
  "Στην πραγματικότητα, αυτό είναι σίγουρο", συμφώνησε ο Σαμ. "Υπάρχει κάτι εγγενώς σκοτεινό στο Black Sun, κάτι πέρα από την παγκόσμια κυριαρχία και τον ελιτιστικό κανόνα. Είναι σχεδόν εσωτερικής φύσης, χρησιμοποιώντας την επιστήμη για να αναπτυχθεί".
  
  "Κάνει κανείς να αναρωτιέται", πρόσθεσε ο Κάσπερ καθώς άνοιξαν οι πόρτες του ανελκυστήρα, "ότι ένας τόσο βαθιά ριζωμένος και κερδοφόρος οργανισμός είναι σχεδόν αδύνατο να καταστραφεί".
  
  "Ναι, αλλά θα συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε στα γεννητικά τους όργανα σαν βιώσιμος ιός όσο έχουμε την ικανότητα να τα φαγούραμε και να τα κάψουμε", χαμογέλασε ο Σαμ και έκλεισε το μάτι, αφήνοντας τα άλλα δύο ράμματα.
  
  "Ευχαριστώ για αυτό, Σαμ", γέλασε η Νίνα, προσπαθώντας να συνθέσει τον εαυτό της. "Παρεμπιπτόντως, για ενδιαφέρουσες αναλογίες!"
  
  Πήραν ένα ταξί για το αεροδρόμιο και ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να φτάσουν εγκαίρως στο ιδιωτικό αεροδρόμιο για να προλάβουν το τρένο. Μια τελευταία φορά, ο Σαμ προσπάθησε να τηλεφωνήσει στον Πέρντιου, αλλά όταν η γυναίκα απάντησε, ήξερε ότι ο Δρ Τζέικομπς είχε δίκιο. Κοίταξε τον Κάσπερ Τζέικομπς με μια έκφραση απογοήτευσης.
  
  "Τι τρέχει?" ρώτησε ο Κάσπερ.
  
  Τα μάτια του Σαμ στένεψαν. "Δεν ήταν η Τζέιν. Ξέρω πολύ καλά τη φωνή της προσωπικής βοηθού του Περντιού. Δεν ξέρω τι στο διάολο συμβαίνει, αλλά φοβάμαι ότι κρατείται όμηρος ο Purdue. Το αν το ξέρει ή όχι δεν έχει σημασία. Καλώ ξανά τους Masters. Κάποιος να πάει να δει τι γίνεται στο Ρειχτισούσης". Καθώς περίμεναν στο σαλόνι της αεροπορικής εταιρείας, ο Sam κάλεσε ξανά τον αριθμό του George Masters. Έβαλε το τηλέφωνο στο ηχείο για να ακούσει η Νίνα ενώ ο Κάσπερ πήγε στον αυτόματο πωλητή για καφέ. Προς έκπληξη του Σαμ, ο Τζορτζ απάντησε στην κλήση με νυσταγμένη φωνή.
  
  "Δάσκαλοι;" αναφώνησε ο Σαμ. "Φτου! Αυτός είναι ο Sam Cleave. Πού ήσουν?"
  
  "Σε ψάχνω", απάντησε ο Μάστερς, ξαφνικά λίγο πιο πειστικός. "Έδωσες στον Purdue μια γαμημένη εξίσωση αφού σου είπα χωρίς αβέβαιους όρους να μην το κάνεις".
  
  Η Νίνα άκουγε προσεκτικά με γουρλωμένα μάτια. Μόνο με τα χείλη της, είπε: "Φαίνεται σαν να είναι τρελός!"
  
  "Κοιτάξτε, το ξέρω", άρχισε τη δικαιολογία του ο Σαμ, "αλλά η έρευνα που έκανα για το θέμα δεν ανέφερε τίποτα τόσο απειλητικό όσο αυτό που μου είπες".
  
  "Η έρευνά σου είναι άχρηστη, φίλε", είπε ο Τζορτζ. "Πιστεύατε πραγματικά ότι αυτό το επίπεδο καταστροφής ήταν εύκολα προσβάσιμο σε κανέναν; Τι, νομίζατε ότι θα το βρείτε στη Wikipedia; ΕΝΑ? Μόνο όσοι ξέρουμε, ξέρουμε τι μπορεί να κάνει. Τώρα έφυγες και τα χαλάς όλα, έξυπνο παιδί!".
  
  "Κοιτάξτε, Δάσκαλε, έχω έναν τρόπο να αποτρέψω τη χρήση του", πρότεινε ο Σαμ. "Μπορείς να πας στο σπίτι του Πέρντιου ως απεσταλμένος μου και να του το εξηγήσεις. Ακόμα καλύτερα, αν μπορούσατε να τον βγάλετε από εκεί".
  
  "Γιατί το χρειάζομαι;" Ο Masters έπαιξε σκληρά.
  
  "Επειδή θέλεις να το σταματήσεις, σωστά;" Ο Σαμ προσπάθησε να πείσει τον ανάπηρο άντρα. "Γεια, τράκαρες το αυτοκίνητό μου και με πήρες όμηρο. Θα έλεγα ότι μου χρωστάς".
  
  "Κάνε τη δική σου βρώμικη δουλειά, Σαμ. Προσπάθησα να σε προειδοποιήσω και εσύ απέρριψες τις γνώσεις μου. Θέλετε να τον εμποδίσετε να χρησιμοποιήσει την εξίσωση του Αϊνστάιν; Κάνε το μόνος σου αν είσαι τόσο φιλικός μαζί του", γρύλισε ο Μάστερ.
  
  "Είμαι στο εξωτερικό, διαφορετικά θα το έκανα", εξήγησε ο Sam. "Παρακαλώ κύριοι. Απλά ελέγξτε πώς είναι".
  
  "Που είσαι?" ρώτησε ο Δάσκαλος, προφανώς αγνοώντας τις εκκλήσεις του Σαμ.
  
  "Βέλγιο, γιατί;" απάντησε ο Σαμ.
  
  "Θέλω απλώς να μάθω πού είσαι για να σε βρω", είπε στον Σαμ με απειλητικό ύφος. Με αυτά τα λόγια, τα μάτια της Νίνας άνοιξαν ακόμη περισσότερο. Τα σκούρα καστανά μάτια της άστραψαν κάτω από ένα συνοφρυωμένο συνοφρύωμα. Κοίταξε τον Κάσπερ, που στεκόταν δίπλα στο αυτοκίνητο, με μια ανήσυχη έκφραση στο πρόσωπό του.
  
  "Δάσκαλοι, μπορείτε να μου κόψετε την ανάσα μόλις τελειώσει αυτό", προσπάθησε να διαπραγματευτεί ο Σαμ με τον εξαγριωμένο επιστήμονα. "Θα ρίξω μερικές γροθιές για να φαίνεται αμφίδρομο, αλλά για όνομα του Θεού, σε παρακαλώ, πήγαινε στο Reichtisusis και πες στον φρουρό στην πύλη να πάει στην κόρη σου στο Inverness. "
  
  "Συγγνώμη?" Ο Δάσκαλος βρυχήθηκε, γελώντας εγκάρδια. Ο Σαμ χαμογέλασε απαλά καθώς η Νίνα έδειξε τη σύγχυσή της με την πιο ηλίθια, κωμική έκφρασή της.
  
  "Απλά πες τους αυτό", επανέλαβε ο Σαμ. "Θα σε πάρουν και θα πουν στον Περντού ότι είσαι φίλος μου".
  
  "Τι τότε?" - χλεύασε ο αβάσταχτος γκρινιάρης.
  
  "Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να του μεταφέρετε το επικίνδυνο στοιχείο του τρομερού φιδιού", ανασήκωσε τους ώμους του ο Σαμ. "Και να είστε ενήμεροι. Έχει μαζί του μια γυναίκα που πιστεύει ότι τον ελέγχει. Το όνομά της είναι Λίλιθ Χερστ, μια νοσοκόμα με σύμπλεγμα Θεού".
  
  Ο Δάσκαλος ήταν σιωπηλός.
  
  "Γεια, με ακούς; Μην την αφήσεις να επηρεάσει τη συζήτησή σου με τον Περντού..." συνέχισε ο Σαμ. Τον διέκοψε η απροσδόκητα ήπια απάντηση του Δασκάλου. "Η Λίλιθ Χερστ; Είπες τη Λίλιθ Χερστ;"
  
  "Ναι, ήταν η νοσοκόμα του Purdue, αλλά προφανώς βρίσκει ένα συγγενικό πνεύμα σε αυτήν επειδή μοιράζονται την αγάπη για την επιστήμη", τον πληροφόρησε ο Sam. Η Νίνα αναγνώρισε τον ήχο που έβγαζαν οι τεχνίτες στην άλλη πλευρά της γραμμής. Ήταν ο ήχος ενός ταραγμένου άντρα που θυμόταν έναν σκληρό χωρισμό. Ήταν ο ήχος της συναισθηματικής αναταραχής, ακόμα καυστικός.
  
  "Δάσκαλοι, αυτή είναι η Νίνα, η συνάδελφος του Σαμ", είπε ξαφνικά, πιάνοντας το χέρι του Σαμ για να σφίξει τη λαβή της στο τηλέφωνο. "Τη γνωρίζεις?"
  
  Ο Σαμ φαινόταν μπερδεμένος, αλλά μόνο επειδή δεν είχε τη γυναικεία διαίσθηση της Νίνα για το θέμα. Ο Μάστερς πήρε μια βαθιά ανάσα και μετά την άφησε να βγει αργά. "Την ξέρω. Συμμετείχε σε ένα πείραμα που με έκανε να μοιάζω με τον γαμημένο Φρέντι Κρούγκερ, τον Δρ Γκουλντ".
  
  Ο Σαμ ένιωσε τον τρόμο να του διαπερνά το στήθος. Δεν είχε ιδέα ότι η Λίλιθ Χερστ ήταν στην πραγματικότητα επιστήμονας πίσω από τους τοίχους ενός εργαστηρίου νοσοκομείου. Κατάλαβε αμέσως ότι ήταν πολύ μεγαλύτερη απειλή από ό,τι είχε ποτέ αντιληφθεί.
  
  "Εντάξει, γιε μου", τον διέκοψε ο Σαμ, χτυπώντας ενώ το σίδερο ήταν ζεστό, "τόσο πιο πολύ πρέπει να κάνεις μια επίσκεψη και να δείξεις στον Περντού τι μπορεί να κάνει η νέα του κοπέλα".
  
  
  26
  Όλοι στο πλοίο!
  
  
  
  Αεροδρόμιο Koschey, Μόσχα - 7 ώρες αργότερα
  
  
  Όταν η αντιπροσωπεία της συνόδου έφτασε στον αεροδιάδρομο Koschei κοντά στη Μόσχα, το βράδυ δεν ήταν και τόσο δυσάρεστο για τα περισσότερα πρότυπα, αλλά σκοτείνιασε νωρίς. Όλοι έχουν πάει στη Ρωσία στο παρελθόν, αλλά ποτέ πριν δεν έχουν παρουσιαστεί αμείλικτες αναφορές και προτάσεις σε ένα κινούμενο πολυτελές τρένο όπου μόνο τα καλύτερα τρόφιμα και καταλύματα θα μπορούσαν να αγοραστούν με χρήματα. Βγαίνοντας από τα ιδιωτικά τζετ, οι καλεσμένοι πάτησαν σε μια λεία πλατφόρμα από τσιμέντο που οδηγούσε σε ένα απλό αλλά πολυτελές κτίριο, τον σιδηροδρομικό σταθμό Koschey.
  
  "Κυρίες και κύριοι", χαμογέλασε ο Κλίφτον Ταφτ, καθισμένος μπροστά στην είσοδο, "θα ήθελα να σας καλωσορίσω στη Ρωσία εκ μέρους του συντρόφου μου και ιδιοκτήτη της Trans-Siberian Valkyrie, του κ. Wolf Kretchoff!"
  
  Το εκκωφαντικό χειροκρότημα της εκλεκτής ομάδας έδειχνε την εκτίμησή τους για την αρχική ιδέα. Πολλοί εκπρόσωποι είχαν εκφράσει προηγουμένως την επιθυμία τους να διεξαχθούν αυτά τα συμπόσια σε ένα πιο ενδιαφέρον περιβάλλον και τελικά αυτό να γίνει. Ο Γουλφ βγήκε σε μια μικρή περιοχή στην είσοδο, όπου όλοι περίμεναν να εξηγήσουν.
  
  "Φίλοι μου και υπέροχοι συνάδελφοί μου", κήρυξε με την παχιά προφορά του, "είναι μεγάλη τιμή και προνόμιο για την εταιρεία μου, την Kretchoff Security Conglomerate, να φιλοξενεί τη φετινή συνάντηση στο τρένο μας. Η εταιρεία μου, μαζί με την Tuft Industries, εργάζεται πάνω σε αυτό το έργο τα τελευταία τέσσερα χρόνια και τελικά θα κυκλοφορήσουν εντελώς νέα κομμάτια".
  
  Γοητευμένοι από τον ενθουσιασμό και την ευγλωττία του σωματικά επιβλητικού επιχειρηματία, οι σύνεδροι ξέσπασαν ξανά σε χειροκροτήματα. Κρυμμένες στην μακρινή γωνιακή κόγχη του κτιρίου, τρεις φιγούρες σκυμμένες στο σκοτάδι, ακούγοντας. Η Νίνα τσάκισε στο άκουσμα της φωνής του Γουλφ, θυμούμενος ακόμα τα απεχθή χτυπήματά του. Ούτε αυτή ούτε ο Σαμ μπορούσαν να πιστέψουν ότι ένας συνηθισμένος κακοποιός ήταν ένας πλούσιος πολίτης. Για αυτούς, ήταν απλώς ο σκύλος επίθεσης του ΜακΦάντεν.
  
  "Το Koshchei Strip είναι ο ιδιωτικός μου αεροδιάδρομος για αρκετά χρόνια από τότε που αγόρασα τη γη και σήμερα έχω τη χαρά να παρουσιάσω τον δικό μας επίλεκτο σιδηροδρομικό σταθμό", συνέχισε. "Παρακαλώ Ακολουθήστε." Με αυτό, πέρασε από τις πόρτες, συνοδευόμενος από τον Taft και τον McFadden, ακολουθούμενος από τους αντιπροσώπους, γεμάτος ευλαβικά σχόλια στις αντίστοιχες γλώσσες τους. Περπάτησαν στον μικρό αλλά πολυτελή σταθμό, θαυμάζοντας την αυστηρή αρχιτεκτονική στο πνεύμα του Μετοχίου Krutitsy. Οι τρεις καμάρες που οδηγούν στην έξοδο στην πλατφόρμα κατασκευάστηκαν σε στυλ μπαρόκ με έντονο άρωμα μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής προσαρμοσμένης στις σκληρές κλιματικές συνθήκες.
  
  "Απλά εκπληκτικό", κατέρρευσε ο ΜακΦάντεν, απελπισμένος να ακουστεί. Ο Wolf απλά χαμογέλασε καθώς οδηγούσε την ομάδα στις εξωτερικές πόρτες της εξέδρας, αλλά πριν φύγει, γύρισε ξανά για να κάνει μια ομιλία.
  
  "Και τώρα, επιτέλους, κυρίες και κύριοι της Συνόδου Κορυφής για τις Ατομικές Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας", βρυχήθηκε, "θέλω να σας παρουσιάσω μια τελευταία απόλαυση. Πίσω μου είναι μια άλλη ανωτέρα βία στην ατελείωτη αναζήτηση της τελειότητας. Σε παρακαλώ έλα μαζί μου στο πρώτο της ταξίδι".
  
  Ένας μεγαλόσωμος Ρώσος τους οδήγησε στην εξέδρα.
  
  "Ξέρω ότι δεν μιλάει αγγλικά", είπε ο εκπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου σε έναν συνάδελφό του, "αλλά αναρωτιέμαι αν ήθελε να αποκαλέσει αυτό το τρένο "ανωτέρα βία" ή μήπως παρεξήγησε τη φράση ως κάτι ισχυρό;"
  
  "Υποθέτω ότι εννοούσε το δεύτερο", πρότεινε ευγενικά ένας άλλος. "Είμαι ευγνώμων που μιλάει καθόλου αγγλικά. Δεν σε εξοργίζει όταν τριγυρνάνε "συνενωμένα δίδυμα" για να τους μεταφράσουν;"
  
  "Πολύ αλήθεια", συμφώνησε ο πρώτος εκπρόσωπος.
  
  Το τρένο περίμενε κάτω από έναν χοντρό μουσαμά. Κανείς δεν ήξερε πώς θα έμοιαζε, αλλά κρίνοντας από το μέγεθός του, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι χρειάστηκε ένας έξυπνος μηχανικός για να το αναπτύξει.
  
  "Τώρα θέλαμε να κρατήσουμε λίγη νοσταλγία, οπότε σχεδιάσαμε αυτό το υπέροχο μηχάνημα με τον ίδιο τρόπο όπως το παλιό μοντέλο TE, ενώ χρησιμοποιούσαμε πυρηνική ενέργεια με βάση το θόριο για να τροφοδοτήσουμε τον κινητήρα αντί για ατμό", χαμογέλασε περήφανα. "Τι καλύτερος τρόπος για να τροφοδοτήσετε την ατμομηχανή του μέλλοντος ενώ φιλοξενείτε ένα συμπόσιο για νέες οικονομικά προσιτές εναλλακτικές λύσεις ενέργειας;"
  
  Ο Σαμ, η Νίνα και ο Κάσπερ έσκυψαν ακριβώς πίσω από την τελευταία γραμμή των εκπροσώπων. Στην αναφορά της φύσης των καυσίμων για το τρένο, ορισμένοι επιστήμονες φάνηκαν κάπως αμήχανοι, αλλά δεν τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν. Ο Κάσπερ εξακολουθούσε να λαχανιάζει.
  
  "Τι?" ρώτησε υποτονικά η Νίνα. "Τι τρέχει?"
  
  "Πυρηνική ενέργεια βασισμένη στο θόριο", απάντησε ο Κάσπερ, δείχνοντας απόλυτα τρομοκρατημένος. "Αυτό είναι σκατά επόμενου επιπέδου, φίλοι μου. Όσον αφορά τους ενεργειακούς πόρους του κόσμου, μια εναλλακτική λύση για το θόριο βρίσκεται ακόμη υπό εξέταση. Από όσο ξέρω, τέτοιο καύσιμο δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί για τέτοια χρήση", εξήγησε απαλά.
  
  "Θα εκραγεί;" ρώτησε.
  
  "Όχι, καλά... βλέπετε, δεν είναι τόσο πτητικό όσο, ας πούμε, το πλουτώνιο, αλλά επειδή έχει τη δυνατότητα να είναι μια εξαιρετικά ισχυρή πηγή ενέργειας, ανησυχώ λίγο για την επιτάχυνση που βλέπουμε εδώ", εξήγησε. .
  
  "Γιατί?" ψιθύρισε ο Σαμ, με το πρόσωπό του κρυμμένο από μια κουκούλα. "Τα τρένα υποτίθεται ότι τρέχουν γρήγορα, σωστά;"
  
  Ο Κάσπερ προσπάθησε να τους εξηγήσει, αλλά ήξερε ότι μόνο οι φυσικοί και τα παρόμοια θα καταλάβαιναν πραγματικά τι τον ενοχλούσε. "Κοίτα, αν είναι ατμομηχανή... είναι... ατμομηχανή. Είναι σαν να βάζεις έναν κινητήρα Ferrari σε ένα καροτσάκι μωρού".
  
  "Ω σκατά", παρατήρησε ο Σαμ. "Τότε γιατί οι φυσικοί τους δεν το είδαν αυτό όταν έφτιαξαν αυτό το γαμημένο πράγμα;"
  
  "Ξέρεις πώς είναι ο Μαύρος Ήλιος, Σαμ", υπενθύμισε ο Κάσπερ στον νέο του φίλο. "Δεν κάνουν τίποτα για την ασφάλεια, αρκεί να έχουν μεγαλύτερο πουλί".
  
  "Ναι, μπορείς να βασιστείς σε αυτό", συμφώνησε ο Σαμ.
  
  "Γάμησε με!" Η Νίνα ξαφνικά λαχάνιασε μ' έναν βραχνό ψίθυρο.
  
  Ο Σαμ της έριξε μια μακριά ματιά. "Τώρα? Τώρα μου δίνεις μια επιλογή;"
  
  Ο Κάσπερ γέλασε, χαμογελώντας για πρώτη φορά από τότε που έχασε την Όλγα του, αλλά η Νίνα ήταν πολύ σοβαρή. Πήρε μια βαθιά ανάσα και έκλεισε τα μάτια της, όπως έκανε πάντα όταν έλεγχε τα γεγονότα στο κεφάλι της.
  
  "Είπατε ότι ο κινητήρας είναι ατμομηχανή μοντέλου TE;" ρώτησε τον Κάσπερ. Έγνεψε καταφατικά. "Ξέρεις τι είναι πραγματικά το TE;" ρώτησε τους άντρες. Αντάλλαξαν βλέμματα για μια στιγμή και κούνησαν το κεφάλι τους. Η Νίνα επρόκειτο να τους δώσει ένα σύντομο μάθημα ιστορίας που εξηγούσε πολλά. "Ορίστηκαν TE αφού έγιναν ρωσική ιδιοκτησία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο", είπε. "Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου παρήχθησαν ως Kriegslokomotiven, "στρατιωτικές ατμομηχανές". Έφτιαξαν ένα σωρό από αυτά μετατρέποντας μοντέλα DRG 50 σε DRB 52, αλλά μετά τον πόλεμο αφομοιώθηκαν σε ιδιωτική ιδιοκτησία σε χώρες όπως η Ρωσία, η Ρουμανία και η Νορβηγία".
  
  "Ναζιστική ψυχο", αναστέναξε ο Σαμ. "Νόμιζα ότι είχαμε προβλήματα πριν. Τώρα πρέπει να βρούμε την Όλγα ενώ ανησυχούμε για την πυρηνική ενέργεια κάτω από τα γαϊδούρια μας. Ανάθεμά το".
  
  "Όπως οι παλιές καλές μέρες, ρε Σαμ;" Η Νίνα χαμογέλασε. "Όταν ήσουν ένας απερίσκεπτος ερευνητής ρεπόρτερ".
  
  "Ναι", χαμογέλασε, "πριν γίνω απερίσκεπτος εξερευνητής με τον Περντού".
  
  "Ω Θεέ", βόγκηξε ο Κάσπερ στο άκουσμα του ονόματος του Περντού. "Ελπίζω να πιστέψει την αναφορά σου για το Scary Serpent, Sam".
  
  "Θα το κάνει ή δεν θα το κάνει", ανασήκωσε τους ώμους του ο Σαμ. "Κάναμε ό,τι μπορούσαμε από την πλευρά μας. Τώρα πρέπει να μπούμε σε αυτό το τρένο και να βρούμε την Όλγα. Θα πρέπει να είναι το μόνο που μας ενδιαφέρει μέχρι να είναι ασφαλής".
  
  Στην εξέδρα, οι εντυπωσιασμένοι σύνεδροι επευφημούσαν για την παρουσίαση της ολοκαίνουργιας ατμομηχανής με vintage εμφάνιση. Ήταν σίγουρα ένα υπέροχο αυτοκίνητο, αν και ο νέος ορείχαλκος και το ατσάλι του έδιναν μια γκροτέσκα, steampunk αίσθηση που πήρε το πνεύμα του από αυτό.
  
  "Πώς μας έφερες τόσο εύκολα σε αυτήν την περιοχή, Σαμ;" ρώτησε ο Κάσπερ. "Όταν ανήκετε σε μια γνωστή μονάδα ασφαλείας της πιο άθλιας οργάνωσης κακοποιών στον κόσμο, θα νομίζατε ότι η είσοδος ήταν πιο δύσκολη".
  
  Ο Σαμ χαμογέλασε. Η Νίνα ήξερε αυτό το βλέμμα. "Θεέ μου, τι έκανες;"
  
  "Τα αδέρφια μας κόλλησαν", απάντησε ο Σαμ διασκεδάζοντας.
  
  "Τι?" ψιθύρισε με περιέργεια ο Κάσπερ.
  
  Η Νίνα κοίταξε τον Κάσπερ. "Γαμημένη ρωσική μαφία, δόκτωρ Τζέικομπς". Μίλησε σαν θυμωμένη μητέρα, ανακαλύπτοντας για άλλη μια φορά ότι ο γιος της είχε επαναλάβει το έγκλημα. Πολλές φορές στο παρελθόν, ο Σαμ είχε παίξει με τους κακούς στο μπλοκ για να αποκτήσει πρόσβαση σε παράνομα πράγματα και η Νίνα δεν είχε σταματήσει ποτέ να τον τιμωρεί γι' αυτό. Τα σκούρα μάτια της τον διαπέρασαν με σιωπηλή καταδίκη, αλλά εκείνος χαμογέλασε αγορίστικα.
  
  "Ε, ενάντια σε αυτούς τους ηλίθιους των Ναζί, χρειάζεσαι έναν τέτοιο σύμμαχο", της υπενθύμισε. "Γιοί των γιων των δυνάμεων ασφαλείας των Γκουλάγκ και των συμμοριών. Στον κόσμο που ζούμε, νόμιζα ότι θα είχατε εκτιμήσει μέχρι τώρα ότι με το πάσο του πιο μαύρου άσου, κερδίζετε πάντα το παιχνίδι. Δεν υπάρχει δίκαιο παιχνίδι όταν πρόκειται για αυτοκρατορίες του κακού. Υπάρχει μόνο το κακό και το χειρότερο κακό. Το να έχεις ένα ατού στο μανίκι σου είναι ευεργετικό".
  
  "Εντάξει, εντάξει", είπε. "Δεν χρειάζεται να με πιέσεις ολόκληρο τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Απλώς πιστεύω ότι το να χρωστάς στους Bratva είναι κακή ιδέα".
  
  "Πώς ξέρεις ότι δεν τους έχω πληρώσει ακόμα;" πείραξε.
  
  Η Νίνα γούρλωσε τα μάτια της. "Ελα τώρα. Τι τους υποσχέθηκες;
  
  Ο Κάσπερ φαινόταν να ήθελε και αυτός την απάντηση. Τόσο αυτός όσο και η Νίνα έγειραν πάνω από το τραπέζι και περίμεναν την απάντηση του Σαμ. Διστάζοντας για την ανηθικότητα της απάντησής του, ο Σαμ ήξερε ότι έπρεπε να αντιμετωπίσει τους συντρόφους του. "Τους υποσχέθηκα αυτό που θέλουν. Επικεφαλής του διαγωνισμού τους".
  
  "Επιτρέψτε με να μαντέψω", είπε ο Κάσπερ. "Ο αντίπαλός τους είναι αυτός ο Λύκος, σωστά;"
  
  Το πρόσωπο της Νίνας σκοτείνιασε στην αναφορά του ληστή, αλλά δάγκωσε τη γλώσσα της.
  
  "Ναι, χρειάζονται έναν ηγέτη των ανταγωνιστών τους, και μετά από αυτό που έκανε στη Νίνα, θα κάνω ό,τι μπορώ για να πετύχω τον δρόμο μου", παραδέχτηκε ο Σαμ. Η Νίνα ένιωσε ζεστή με την αφοσίωσή του, αλλά κάτι στην επιλογή των λέξεων την ξάφνιασε.
  
  "Περίμενε ένα λεπτό", ψιθύρισε εκείνη. "Εννοείς ότι θέλουν το αληθινό του κεφάλι;"
  
  Ο Σαμ γέλασε ενώ ο Κάσπερ μόρφασε στην άλλη πλευρά της Νίνα. "Ναι, θέλουν να καταστραφεί και να μοιάζει σαν να το έκανε ένας από τους συνεργούς του. Ξέρω ότι είμαι απλώς ένας ταπεινός δημοσιογράφος", χαμογέλασε μέσα από την ασυναρτησία του, "αλλά έχω περάσει αρκετό χρόνο ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους για να ξέρω πώς να πλαισιώσω κάποιον".
  
  "Θεέ μου, Σαμ", αναστέναξε η Νίνα. "Γίνεσαι περισσότερο σαν αυτούς από όσο νομίζεις".
  
  "Συμφωνώ μαζί του, Νίνα", είπε ο Κάσπερ. "Σε αυτόν τον τομέα δραστηριότητας, δεν έχουμε την πολυτέλεια να παίζουμε με τους κανόνες. Δεν έχουμε καν την πολυτέλεια να διατηρήσουμε τις αξίες μας σε αυτό το στάδιο. Άνθρωποι σαν αυτόν που πρόκειται να βλάψουν αθώους ανθρώπους για δικό τους όφελος δεν αξίζουν την ευλογία της κοινής λογικής, Τέτοιοι άνθρωποι είναι ένας ιός για τον κόσμο και αξίζουν την ίδια μεταχείριση με ένα σημείο μούχλας σε έναν τοίχο".
  
  "Ναί! Αυτό ακριβώς εννοώ", είπε ο Σαμ.
  
  "Δεν διαφωνώ καθόλου", διαμαρτυρήθηκε η Νίνα. "Το μόνο που λέω είναι ότι πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν θα συνδεθούμε με ανθρώπους όπως οι Μπράτβα μόνο και μόνο επειδή έχουμε έναν κοινό εχθρό".
  
  "Αυτό είναι σωστό, αλλά δεν θα το κάνουμε ποτέ", τη διαβεβαίωσε. "Ξέρετε ότι ξέρουμε πάντα πού βρισκόμαστε στο σχέδιο των πραγμάτων. Προσωπικά, μου αρέσει η έννοια "δεν με εκφοβίζεις, δεν σε εκφοβίζω". Και θα μείνω με αυτό όσο μπορώ".
  
  "Γεια!" Ο Κάσπερ τους προειδοποίησε. "Φαίνεται ότι κάθονται. Τι πρέπει να κάνουμε?"
  
  "Περίμενε", σταμάτησε ο Σαμ τον ανυπόμονο φυσικό. "Ένας από τους μαέστρους της πλατφόρμας είναι ο Bratva. Θα μας δώσει ένα σήμα".
  
  Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να επιβιβαστούν οι αξιωματούχοι στο πολυτελές τρένο με τη γοητεία του παλιού κόσμου. Από τον κινητήρα, ακριβώς όπως από μια συνηθισμένη ατμομηχανή, εμφανίστηκαν λευκές ρουφηξιές ατμού που εκτοξεύονταν από έναν σωλήνα από χυτοσίδηρο. Η Νίνα αφιέρωσε λίγο χρόνο για να απολαύσει την ομορφιά του προτού συντονιστεί στο σήμα. Μόλις όλοι επιβιβάστηκαν, ο Taft και ο Wolfe αντάλλαξαν έναν σύντομο ψίθυρο που κατέληξε σε γέλια. Μετά έλεγξαν τα ρολόγια τους και πέρασαν την τελευταία πόρτα της δεύτερης άμαξας.
  
  Ένας σωματώδης άνδρας με στολή έσκυψε για να δέσει τα κορδόνια του.
  
  "Αυτό είναι όλο!" Ο Σαμ έπεισε τους συντρόφους του. "Αυτό είναι το σήμα μας. Πρέπει να μπούμε στην πόρτα που δένει τα κορδόνια του. Ας!"
  
  Κάτω από τον σκοτεινό θόλο της νύχτας, οι τρεις ξεκίνησαν για να σώσουν την Όλγα και να ματαιώσουν όλα όσα έχει σχεδιάσει ο Μαύρος Ήλιος για τους παγκόσμιους εκπροσώπους που μόλις οικειοθελώς συνέλαβαν.
  
  
  27
  Κατάρα της Λίλιθ
  
  
  Ο Τζορτζ Μάστερς έμεινε έκπληκτος από την αξιοσημείωτη κατασκευή που φαινόταν πάνω από το δρόμο όταν σταμάτησε το αυτοκίνητό του και πάρκαρε εκεί που του είπε η ασφάλεια του Ράιχτισοουις. Η νύχτα ήταν ήπια καθώς η πανσέληνος κοίταζε μέσα από τα σύννεφα που περνούσαν. Περιμετρικά της κεντρικής εισόδου του κτήματος, ψηλά δέντρα θρόιζε στον αέρα, σαν να καλούσαν τον κόσμο σε σιωπή. Ο Δάσκαλος ένιωσε μια περίεργη αίσθηση γαλήνης να ανακατεύεται με την αυξανόμενη ανησυχία του.
  
  Γνωρίζοντας ότι η Λίλιθ Χερστ ήταν μέσα, τροφοδότησε την επιθυμία του να εισβάλει. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Purdue είχε ειδοποιηθεί από την ασφάλεια ότι οι Masters πήγαιναν στον επάνω όροφο. Ανεβαίνοντας τα ακατέργαστα μαρμάρινα σκαλοπάτια της κύριας πρόσοψης, ο Masters εστίασε στο έργο που είχε. Δεν υπήρξε ποτέ καλός διαπραγματευτής, αλλά αυτό θα ήταν μια πραγματική δοκιμασία της διπλωματίας του. Αναμφίβολα η Λίλιθ θα αντιδρούσε με υστερία, σκέφτηκε, αφού είχε την εντύπωση ότι ήταν νεκρός.
  
  Ανοίγοντας την πόρτα, ο Masters έμεινε έκπληκτος βλέποντας τον πιο ψηλό, λεπτό δισεκατομμυριούχο. Το λευκό του στέμμα ήταν πολύ γνωστό, αλλά στην τρέχουσα κατάστασή του, δεν έμοιαζε καθόλου με φωτογραφίες ταμπλόιντ και επίσημα φιλανθρωπικά πάρτι. Ο Purdue είχε ένα πέτρινο πρόσωπο, ενώ ήταν γνωστός για τον εύθυμο, ήπιο τρόπο του με τους ανθρώπους. Αν ο Masters δεν ήξερε πώς έμοιαζε ο Perdue, θα μπορούσε κάλλιστα να πίστευε ότι ο άντρας που είχε μπροστά του ήταν ένας ντόπιος από τη σκοτεινή πλευρά. Ο Δάσκαλος θεώρησε περίεργο το γεγονός ότι ο ιδιοκτήτης του κτήματος άνοιγε τη δική του πόρτα και ο Περντού ήταν πάντα αρκετά διορατικός ώστε να διαβάζει την έκφρασή του.
  
  "Είμαι ανάμεσα στους μπάτλερ", είπε ανυπόμονα ο Περντού.
  
  "Κύριε Περντού, με λένε Τζορτζ Μάστερς", παρουσιάστηκε ο Μάστερς. "Ο Σαμ Κλιβ με έστειλε να σου δώσω ένα μήνυμα".
  
  "Τι είναι αυτό? Το μήνυμα, ποιο είναι; ρώτησε κοφτά ο Περντού. "Αυτή τη στιγμή είμαι πολύ απασχολημένος με την ανασυγκρότηση της θεωρίας και έχω λίγο χρόνο να την ολοκληρώσω, αν δεν σας πειράζει".
  
  "Στην πραγματικότητα, για αυτό είμαι εδώ για να μιλήσω", απάντησε πρόθυμα ο Δάσκαλος. "Πρέπει να σου δώσω μια ιδέα για το... Λοιπόν, το... Τρομερό Φίδι".
  
  Ξαφνικά ο Περντύ ξύπνησε από τη ζάλη του και τα μάτια του έπεσαν κατευθείαν σε έναν επισκέπτη με φαρδύ καπέλο και μακρύ παλτό. "Πώς ξέρεις για το Scary Serpent;"
  
  "Επιτρέψτε μου να εξηγήσω", παρακάλεσε ο Δάσκαλος. "Μέσα".
  
  Απρόθυμα, ο Περντού κοίταξε γύρω από το λόμπι για να βεβαιωθεί ότι ήταν μόνοι. Βιαζόταν να διασώσει ό,τι είχε απομείνει από την μισοαφαιρούμενη εξίσωση, αλλά έπρεπε επίσης να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερα γι 'αυτό. Παραμέρισε. "Ελάτε, κύριε Δάσκαλε". Ο Περντού έδειξε προς τα αριστερά, όπου μπορούσε να δει το ψηλό πλαίσιο της πόρτας της πολυτελούς τραπεζαρίας. Μέσα υπήρχε μια ζεστή λάμψη φωτιάς στην εστία. Το τρίξιμο του ήταν ο μόνος ήχος στο σπίτι που έδινε στον χώρο έναν αδιαμφισβήτητο αέρα μελαγχολίας.
  
  "Κονιάκ?" ρώτησε ο Περντού τον καλεσμένο του.
  
  "Ευχαριστώ, ναι", απάντησε ο Δάσκαλος. Ο Perdue ήθελε να του βγάλει το καπέλο, αλλά δεν ήξερε πώς να του το ζητήσει. Έριξε ένα ποτό και έκανε νόημα στον Δάσκαλο να καθίσει. Σαν να μπορούσε ο Masters να αισθάνεται απρεπής, αποφάσισε να ζητήσει συγγνώμη για το ντύσιμό του.
  
  "Θα ήθελα απλώς να σας ζητήσω να συγχωρήσετε τους τρόπους μου, κύριε Purdue, αλλά πρέπει να φοράω αυτό το καπέλο όλη την ώρα", εξήγησε. "Τουλάχιστον δημόσια".
  
  "Μπορώ να ρωτήσω γιατί?" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Επιτρέψτε μου απλώς να πω ότι είχα ένα ατύχημα πριν από μερικά χρόνια που με έκανε λίγο ελκυστικό", είπε ο Masters. "Αλλά αν αυτό είναι παρηγοριά, έχω μια υπέροχη προσωπικότητα".
  
  Ο Perdue γέλασε. Ήταν απροσδόκητο και υπέροχο. Οι Δάσκαλοι, φυσικά, δεν μπορούσαν να χαμογελάσουν.
  
  "Θα μπω κατευθείαν στο θέμα, κύριε Πέρντιου", είπε ο Μάστερς. "Η ανακάλυψή σας για το Τραγικό Φίδι δεν είναι μυστικό για την επιστημονική κοινότητα και με λύπη σας ενημερώνω ότι τα νέα έχουν φτάσει στις πιο άθλιες πλευρές της υπόγειας ελίτ".
  
  Ο Περντού συνοφρυώθηκε. "Πως? Μόνο ο Σαμ και εγώ έχουμε το υλικό".
  
  "Φοβάμαι ότι όχι, κύριε Πέρντιου", θρηνούσε ο Μάστερ. Όπως ρώτησε ο Sam, ο καμένος άντρας χαλινάρισε την ιδιοσυγκρασία του και τη γενική του ανυπομονησία να κρατήσει την ισορροπία του με τον David Purdue. "Από τότε που επιστρέψατε από τη Χαμένη Πόλη, κάποιος διέρρευσε τα νέα σε αρκετούς μυστικούς ιστότοπους και επιχειρηματίες υψηλού προφίλ".
  
  "Αυτό είναι γελοίο", γέλασε ο Περντιού. "Δεν μίλησα στον ύπνο μου μετά το χειρουργείο και ο Σαμ δεν χρειάζεται προσοχή".
  
  "Όχι, συμφωνώ. Αλλά ήταν και άλλοι παρόντες όταν εισήχτηκες στο νοσοκομείο, σωστά;" υπαινίχθηκε ο Δάσκαλος.
  
  "Μόνο ιατρικό προσωπικό", απάντησε ο Purdue. "Ο Δρ Πάτελ δεν έχει ιδέα τι σημαίνει η εξίσωση Αϊνστάιν. Ο άνδρας ασχολείται αποκλειστικά με την επανορθωτική χειρουργική και την ανθρώπινη βιολογία".
  
  "Τι γίνεται με τις νοσοκόμες;" ρώτησε επίτηδες ο Δάσκαλος, παίζοντας χαζός και πίνοντας το κονιάκ του. Έβλεπε τα μάτια του Περντού να παγώνουν καθώς το σκεφτόταν. Ο Perdue κούνησε αργά το κεφάλι του από τη μια πλευρά στην άλλη, καθώς τα προβλήματα των υπαλλήλων του με τον νέο του εραστή εμφανίστηκαν μέσα του.
  
  "Όχι, δεν θα μπορούσε", σκέφτηκε. "Η Λίλιθ είναι με το μέρος μου". Αλλά μια άλλη φωνή στο σκεπτικό του ήρθε στο προσκήνιο. Του θύμισε εγκάρδια τον συναγερμό που δεν μπορούσε να ακούσει το προηγούμενο βράδυ, ότι τα κεντρικά γραφεία ασφαλείας είχαν υποθέσει ότι τα βίντεο τους είχαν δει μια γυναίκα στο σκοτάδι και το γεγονός ότι ήταν ναρκωμένος. Δεν υπήρχε κανένας άλλος στην έπαυλη εκτός από τον Τσαρλς και τη Λίλιαν, και δεν έμαθαν τίποτα από τη δεδομένη εξίσωση.
  
  Καθώς καθόταν σκεπτόμενος, ένας άλλος γρίφος τον ενόχλησε επίσης, κυρίως λόγω της καθαρότητας του, τώρα που η αγαπημένη του Λίλιθ ήταν ύποπτη. Η καρδιά του τον παρακάλεσε να αγνοήσει τα στοιχεία, αλλά η λογική του υπερίσχυσε τα συναισθήματά του τόσο ώστε να έχει ανοιχτό μυαλό.
  
  "Ίσως νοσοκόμα", μουρμούρισε.
  
  Η φωνή της διέκοψε τη σιωπή του δωματίου. "Δεν πιστεύεις σοβαρά σε αυτές τις ανοησίες, Ντέιβιντ", ανέπνευσε η Λίλιθ, παίζοντας ξανά το θύμα.
  
  "Δεν είπα ότι το πίστευα, αγαπητέ", τη διόρθωσε.
  
  "Αλλά το σκέφτηκες", είπε, ακούγοντας προσβεβλημένη. Το βλέμμα της στράφηκε στον άγνωστο στον καναπέ, κρύβοντας την ταυτότητά του κάτω από ένα καπέλο και ένα παλτό. "Και ποιος είναι;"
  
  "Σε παρακαλώ, Λίλιθ, προσπαθώ να μιλήσω με τον καλεσμένο μου κατ" ιδίαν", της είπε ο Περντού λίγο πιο αποφασιστικά.
  
  "Λοιπόν, αν θέλετε να αφήσετε αγνώστους στο σπίτι σας που μπορεί κάλλιστα να είναι κατάσκοποι της οργάνωσης από την οποία κρύβεστε, αυτό είναι το πρόβλημά σας", είπε ανώριμα.
  
  "Λοιπόν, αυτό κάνω", απάντησε γρήγορα ο Περντού. "Τελικά, αυτό δεν σε έφερε στο σπίτι μου;"
  
  Οι Δάσκαλοι ευχήθηκαν να μπορούσε να χαμογελάσει. Μετά από ό,τι του έκαναν οι Χερστ και οι συνάδελφοί τους στο χημικό εργοστάσιο στο Ταφτ, της άξιζε να ταφεί ζωντανή, για να μην αναφέρουμε τον ξυλοδαρμό από το είδωλο του συζύγου της.
  
  "Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μόλις το είπες αυτό, Ντέιβιντ", σφύριξε εκείνη. "Δεν θα το πάρω από κάποιον απατεώνα με κουκούλα που μπαίνει εδώ και σε διαφθείρει. Του είπες ότι έχεις δουλειά;"
  
  Ο Περντού κοίταξε τη Λίλιθ δύσπιστα. "Είναι φίλος του Σαμ, αγαπητέ μου, και είμαι ακόμα ο κύριος αυτού του σπιτιού, αν μπορώ να σου το θυμίσω;"
  
  "Ο ιδιοκτήτης αυτού του σπιτιού; Είναι αστείο γιατί οι δικοί σας υπάλληλοι δεν μπορούσαν να ανεχτούν άλλο την απρόβλεπτη συμπεριφορά σας!". ειρωνεύτηκε εκείνη. Η Λίλιθ έσκυψε για να κοιτάξει μέσα από τον Περντού τον άντρα με το καπέλο, τον οποίο μισούσε για την ανάμιξή του. "Δεν ξέρω ποιος είστε, κύριε, αλλά καλύτερα να φύγετε. Αναστατώνεις το έργο του Ντέιβιντ".
  
  "Γιατί παραπονιέσαι που τελείωσα τη δουλειά μου, αγαπητέ μου;" - τη ρώτησε ήρεμα ο Περντού. Ένα αχνό χαμόγελο απείλησε να εμφανιστεί στο πρόσωπό του. "Όταν ξέρεις καλά ότι η εξίσωση ολοκληρώθηκε πριν από τρεις νύχτες".
  
  "Δεν ξέρω τίποτα για αυτό", διαμαρτυρήθηκε. Η Λίλιθ ήταν έξαλλη με τους ισχυρισμούς, κυρίως επειδή ήταν αληθινοί, και φοβόταν ότι επρόκειτο να χάσει τον έλεγχο των στοργών του Ντέιβιντ Πέρντιου. "Από πού τα παίρνετε όλα αυτά τα ψέματα;"
  
  "Οι κάμερες ασφαλείας δεν λένε ψέματα", υποστήριξε, διατηρώντας ακόμα έναν ήρεμο τόνο.
  
  "Δεν δείχνουν τίποτα άλλο παρά μια κινούμενη σκιά, και το ξέρεις!" υπερασπίστηκε τον εαυτό της λυσσαλέα. Η βλακεία της έδωσε τη θέση της σε δάκρυα, ελπίζοντας να παίξει το χαρτί του οίκτου, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. "Το προσωπικό ασφαλείας σας είναι με το οικιακό προσωπικό σας! Δεν το βλέπεις; Φυσικά θα υπαινίσσονται ότι ήμουν εγώ".
  
  Ο Perdue σηκώθηκε και έριξε περισσότερο κονιάκ για τον εαυτό του και τον καλεσμένο του. "Θα το ήθελες κι εσύ, καλή μου;" ρώτησε τη Λίλιθ. Τσίριξε εκνευρισμένη.
  
  Ο Purdue πρόσθεσε: "Πώς αλλιώς θα ήξεραν τόσοι πολλοί επικίνδυνοι επιστήμονες και επιχειρηματίες ότι ανακάλυψα την εξίσωση του Αϊνστάιν στη Χαμένη Πόλη; Γιατί ήσουν τόσο ανένδοτος να το κάνω; Έχετε περάσει ελλιπή στοιχεία στους συναδέλφους σας, γι' αυτό με πιέζετε να τα συμπληρώσω ξανά. Χωρίς λύση, είναι πρακτικά άχρηστο. Πρέπει να στείλετε αυτά τα τελευταία αποσπάσματα για να λειτουργήσει αυτό."
  
  "Έτσι είναι", μίλησε για πρώτη φορά ο Μάστερ.
  
  "Εσείς! Σκάσε το διάολο!" ψέλλισε εκείνη.
  
  Ο Perdue συνήθως δεν άφηνε κανέναν να φωνάξει στους καλεσμένους του, αλλά ήξερε ότι η εχθρότητά της ήταν σημάδι ότι ήταν αποδεκτή. Ο Δάσκαλος σηκώθηκε από την καρέκλα του. Έβγαλε προσεκτικά το καπέλο του δίπλα στο ηλεκτρικό φως της λάμπας, ενώ η λάμψη του τζακιού έδινε χρώμα στα γκροτέσκα χαρακτηριστικά του. Τα μάτια του Purdue πάγωσαν από τη φρίκη στη θέα του ακρωτηριασμένου άνδρα. Ο λόγος του πρόδιδε ήδη ότι ήταν παραμορφωμένος, αλλά φαινόταν πολύ χειρότερος από το αναμενόμενο.
  
  Η Λίλιθ Χερστ οπισθοχώρησε, αλλά τα χαρακτηριστικά του άντρα ήταν τόσο παραμορφωμένα που δεν τον αναγνώρισε. Ο Perdue επέτρεψε στον άνδρα να αδράξει τη στιγμή επειδή ήταν απίστευτα περίεργος.
  
  "Θυμήσου, Λίλιθ, το χημικό εργοστάσιο στο Ταφτ στην Ουάσιγκτον, DC", είπε ο Μάστερς.
  
  Κούνησε το κεφάλι της φοβισμένη, ελπίζοντας ότι η άρνησή της θα το καθιστούσε αναληθές. Οι αναμνήσεις εκείνης και του Φίλιππου έστησαν το σκάφος επέστρεψαν σαν λεπίδες που χώνονταν στο μέτωπό της. Έπεσε στα γόνατα και έσφιξε το κεφάλι της, κρατώντας τα μάτια της ερμητικά κλειστά.
  
  "Τι συμβαίνει, Γιώργο;" ρώτησε ο Περντού τον Δάσκαλο.
  
  "Θεέ μου, όχι, αυτό δεν μπορεί να είναι!" Η Λίλιθ έβαλε τα κλάματα, καλύπτοντας το πρόσωπό της με τα χέρια της. "Τζορτζ Μάστερς! Ο Τζορτζ Μάστερς πέθανε!".
  
  "Γιατί το υπέθεσες αν δεν σχεδίαζες να με τηγανίσω; Εσύ και ο Clifton Taft, ο Philip και άλλα άρρωστα καθάρματα χρησιμοποιήσατε τη θεωρία του Βέλγου φυσικού με την ελπίδα ότι θα μπορούσατε να πάρετε τη δόξα για τον εαυτό σας, σκύλα!" Ο Μάστερς τράβηξε καθώς πλησίαζε την υστερική Λίλιθ.
  
  "Δεν ξέραμε! Δεν έπρεπε να καεί έτσι!". προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί, αλλά εκείνος κούνησε το κεφάλι του.
  
  "Όχι, ακόμη και ένας δάσκαλος φυσικών επιστημών του δημοτικού σχολείου ξέρει ότι μια τέτοια επιτάχυνση θα αναγκάσει το σκάφος να αναφλεγεί με τόσο υψηλό ρυθμό", της ούρλιαξε ο Δάσκαλος. "Τότε δοκίμασες αυτό που πρόκειται να δοκιμάσεις τώρα, μόνο που αυτή τη φορά το κάνεις σε διαβολική κλίμακα, έτσι δεν είναι;"
  
  "Περίμενε", διέκοψε την αποκάλυψη ο Πέρντιου. "Τι είναι η κλίμακα; Τι έκαναν?"
  
  Ο Μάστερς κοίταξε τον Περντιού, με τα βαθιά του μάτια να γυαλίζουν κάτω από το χυτό μέτωπό του. Ένα βραχνό γέλιο ξέφυγε από το κενό που άφησε το στόμα του.
  
  "Η Λίλιθ και ο Φίλιπ Χερστ χρηματοδοτήθηκαν από τον Κλίφτον Ταφτ για να εφαρμόσουν σε ένα πείραμα μια εξίσωση βασισμένη χονδρικά στο περίφημο Φίδι. Δούλεψα με μια ιδιοφυΐα σαν εσένα, έναν άνθρωπο που λέγεται Κάσπερ Τζέικομπς", είπε αργά. "Διαπίστωσαν ότι ο Δρ Τζέικομπς έλυσε την εξίσωση του Αϊνστάιν, όχι την περίφημη, αλλά μια δυσοίωνη πιθανότητα στη φυσική".
  
  "Τρομερό φίδι", μουρμούρισε ο Περντού.
  
  "Αυτό", δίστασε να την αποκαλέσει όπως ήθελε, "η γυναίκα και οι συνάδελφοί της έκλεψαν την εξουσία του Τζέικομπς. Με χρησιμοποίησαν ως δοκιμαστικό, γνωρίζοντας ότι το πείραμα θα με σκότωνε. Η ταχύτητα περνώντας μέσα από το φράγμα κατέστρεψε το ενεργειακό πεδίο στις εγκαταστάσεις, προκαλώντας μια τεράστια έκρηξη, αφήνοντάς μου ένα λιωμένο χάος καπνού και σάρκας!".
  
  Έπιασε τη Λίλιθ από τα μαλλιά. "Κοίτα με τώρα!"
  
  Τράβηξε ένα Glock από την τσέπη του σακακιού της και πυροβόλησε τον Masters στο κεφάλι, προτού στοχεύσει κατευθείαν στον Purdue.
  
  
  28
  τρένο τρόμου
  
  
  Οι σύνεδροι ένιωσαν σαν στο σπίτι τους στο τρένο υψηλής ταχύτητας της Υπερσιβηρίας. Το διήμερο ταξίδι υποσχόταν πολυτέλεια εφάμιλλη κάθε πολυτελούς ξενοδοχείου στον κόσμο, εκτός από τα προνόμια της πισίνας, που έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θα εκτιμούσε ένα ρωσικό φθινόπωρο. Κάθε μεγάλο διαμέρισμα ήταν εξοπλισμένο με κρεβάτι queen size, μίνι μπαρ, ιδιωτικό μπάνιο και θερμάστρα.
  
  Ανακοινώθηκε ότι λόγω του σχεδιασμού του τρένου για την πόλη Tyumen, δεν θα υπάρχουν συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας ή Internet.
  
  "Πρέπει να πω, ο Taft κατέβαλε πραγματικά μεγάλη προσπάθεια στους εσωτερικούς χώρους", χαμογέλασε ο ΜακΦάντεν με ζήλια. Έσφιξε το ποτήρι της σαμπάνιας του και μελέτησε το εσωτερικό του τρένου, με τον Λύκο στο πλευρό του. Σύντομα μαζί τους προσχώρησε και ο Ταφτ. Έδειχνε συγκεντρωμένος αλλά χαλαρός.
  
  "Έχετε ακούσει ακόμα τη Ζέλντα Μπέσλερ;" ρώτησε τον Γουλφ.
  
  "Όχι", απάντησε ο Γουλφ κουνώντας το κεφάλι του. "Αλλά λέει ότι ο Τζέικομπς έφυγε από τις Βρυξέλλες αφού πήραμε την Όλγα. Ο καταραμένος δειλός μάλλον νόμιζε ότι ήταν ο επόμενος... έπρεπε να φύγει. Το καλύτερο είναι ότι πιστεύει ότι η αποχώρησή του με τη δουλειά του μας αφήνει συντετριμμένους".
  
  "Ναι, το ξέρω", χαμογέλασε ο αηδιαστικός Αμερικανός. "Ίσως προσπαθεί να γίνει ήρωας και έρχεται να τη σώσει". Καθώς συγκρατούσαν το γέλιο τους ώστε να ταιριάζει με την εικόνα τους ως μέλη του διεθνούς συμβουλίου, ο ΜακΦάντεν ρώτησε τη Γουλφ, "Παρεμπιπτόντως, πού είναι;"
  
  "Που νομίζεις?" Ο Λύκος γέλασε. "Δεν είναι ηλίθιος. Θα ξέρει πού να ψάξει".
  
  Στον Ταφτ δεν άρεσαν οι πιθανότητες. Ο Δρ Τζέικομπς ήταν ένας πολύ οξυδερκής άνθρωπος, παρόλο που ήταν εξαιρετικά αφελής. Δεν είχε καμία αμφιβολία ότι ένας επιστήμονας της πεποίθησής του θα προσπαθούσε τουλάχιστον να καταδιώξει την κοπέλα του.
  
  "Μόλις προσγειωθούμε στο Tyumen, το έργο θα είναι σε πλήρη εξέλιξη", είπε ο Taft στους άλλους δύο άνδρες. "Θα πρέπει να έχουμε τον Κάσπερ Τζέικομπς σε αυτό το τρένο μέχρι τότε, ώστε να μπορεί να πεθάνει μαζί με τους υπόλοιπους συνέδρους. Οι διαστάσεις που δημιούργησε για το πλοίο βασίζονται στο βάρος αυτού του τρένου, μείον το συνδυασμένο βάρος εσάς, εμένα και τον Μπέσλερ".
  
  "Που είναι αυτή?" ρώτησε η ΜακΦάντεν, κοιτάζοντας τριγύρω και διαπίστωσε ότι έλειπε από το μεγάλο πάρτι ανώτατου επιπέδου.
  
  "Είναι στο θάλαμο ελέγχου του τρένου, περιμένοντας τα δεδομένα που μας οφείλει ο Χερστ", είπε ο Ταφτ όσο πιο ήσυχα μπορούσε. "Μόλις λάβουμε την υπόλοιπη εξίσωση, το έργο βρίσκεται σε αναμονή. Φεύγουμε κατά τη διάρκεια μιας στάσης στο Tyumen, ενώ οι εκπρόσωποι επιθεωρούν τον αντιδραστήρα ενέργειας της πόλης και ακούν την άσκοπη ενημερωτική διάλεξή τους." Ο Γουλφ παρακολουθούσε τους καλεσμένους στο τρένο καθώς ο Ταφτ έφτιαχνε ένα σχέδιο για τον μονίμως ανίδεο ΜακΦάντεν. "Μέχρι να συνεχίσει το τρένο για την επόμενη πόλη, θα έπρεπε να είχαν προσέξει ότι φύγαμε... και θα ήταν πολύ αργά".
  
  "Και θέλετε τον Τζέικομπς στο τρένο με τους συμμετέχοντες στο συμπόσιο", είπε ο ΜακΦάντεν.
  
  "Έτσι είναι", επιβεβαίωσε ο Ταφτ. "Ξέρει τα πάντα και ήταν έτοιμος να αποστατήσει. Ο Θεός ξέρει τι θα γινόταν με τη σκληρή δουλειά μας αν δημοσιοποιούσε αυτό που δουλεύουμε".
  
  "Πολύ σωστά", συμφώνησε ο ΜακΦάντεν. Γύρισε ελαφρά την πλάτη του στον Γουλφ για να μιλήσει στον Ταφτ με έναν υποτονικό τόνο. Ο Γουλφ δικαιολογήθηκε για να ελέγξει την ασφάλεια του τραπεζαριού των αντιπροσώπων. Ο ΜακΦάντεν πήρε τον Ταφτ στην άκρη.
  
  "Ξέρω ότι τώρα μπορεί να μην είναι η κατάλληλη στιγμή, αλλά όταν πάρω τη δική μου..." καθάρισε το λαιμό του αμήχανα, "επιχορήγηση για τη δεύτερη φάση;" Έχω εξαλείψει την αντίθεση στο Oban για εσάς, οπότε μπορώ να υποστηρίξω την πρόταση εγκατάστασης ένα εκεί. από τους αντιδραστήρες σας".
  
  "Χρειάζεσαι ήδη περισσότερα χρήματα;" Ο Ταφτ συνοφρυώθηκε. "Έχω ήδη υποστηρίξει την εκλογή σας και έχω μεταφέρει τα πρώτα οκτώ εκατομμύρια ευρώ στον offshore λογαριασμό σας".
  
  Ο ΜακΦάντεν ανασήκωσε τους ώμους του, δείχνοντας τρομερά αμήχανος. "Θέλω απλώς να εδραιώσω τα ενδιαφέροντά μου στη Σιγκαπούρη και τη Νορβηγία, ξέρετε, για κάθε ενδεχόμενο".
  
  "Σε περίπτωση τι;" ρώτησε ανυπόμονα ο Ταφτ.
  
  "Είναι ένα αβέβαιο πολιτικό κλίμα. Χρειάζομαι μόνο κάποια ασφάλεια. Δίχτυ ασφαλείας", σκόρπισε ο ΜακΦάντεν.
  
  "Μακ Φάντεν, θα λάβετε τα χρήματα όταν ολοκληρωθεί αυτό το έργο. Μόνο αφού οι παγκόσμιοι φορείς λήψης αποφάσεων στις χώρες της NPT και οι άνθρωποι από τον ΔΟΑΕ καταλήξουν σε τραγική κατάληξη στο Νοβοσιμπίρσκ, τα αντίστοιχα υπουργικά συμβούλια τους δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να ορίσουν τους διαδόχους τους", εξήγησε ο Ταφτ. "Όλοι οι σημερινοί αντιπρόεδροι και οι υποψήφιοι υπουργοί είναι μέλη της Black Sun. Μόλις ορκιστούν, θα έχουμε το μονοπώλιο και μόνο τότε θα λάβετε τη δεύτερη δόση σας ως μυστικός εκπρόσωπος του Τάγματος".
  
  "Λοιπόν, θα εκτροχιάσεις αυτό το τρένο;" ρώτησε ο ΜακΦάντεν. Εννοούσε τόσο λίγα για τον Ταφτ και τη συνολική του εικόνα που δεν άξιζε να μιλήσουμε γι' αυτόν. Ωστόσο, όσο περισσότερα ήξερε ο ΜακΦάντεν, τόσο περισσότερα έπρεπε να χάσει και αυτό ενίσχυε το κράτημα του Ταφτ στις μπάλες του. Ο Ταφτ έβαλε τα χέρια του γύρω από τον ασήμαντο δικαστή και τον δήμαρχο.
  
  "Έξω από το Νοβοσιμπίρσκ, στην άλλη πλευρά του, στο τέλος αυτής της σιδηροδρομικής γραμμής, είναι μια τεράστια ορεινή κατασκευή που χτίστηκε από τους συνεργάτες του Wolf", εξήγησε ο Taft με τον πιο ευγενικό τρόπο, αφού ο δήμαρχος του Oban ήταν εντελώς λαϊκός. "Είναι φτιαγμένο από πέτρα και πάγο, αλλά μέσα του είναι μια τεράστια κάψουλα που θα αξιοποιήσει και θα περιέχει την αμέτρητη ατομική ενέργεια που δημιουργείται από ένα ρήγμα στο φράγμα. Αυτός ο πυκνωτής θα συγκρατήσει την παραγόμενη ενέργεια".
  
  "Σαν αντιδραστήρας", πρότεινε ο ΜακΦάντεν.
  
  Ο Ταφτ αναστέναξε. "Ναι αυτό είναι. Έχουμε δημιουργήσει παρόμοιες ενότητες σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένα εξαιρετικά βαρύ αντικείμενο που ορμάει με εκπληκτική ταχύτητα για να καταστρέψει αυτό το φράγμα. Μόλις δούμε τι είδους ατομική ενέργεια προκαλεί αυτός ο εκτροχιασμός του τρένου, θα ξέρουμε πού και πώς να προσαρμόσουμε κατάλληλα τον επόμενο στόλο πλοίων για βέλτιστη απόδοση".
  
  "Θα έχουν και επιβάτες;" ρώτησε ο ΜακΦάντεν με περιέργεια.
  
  Ο Λουλφ πλησίασε πίσω του και χαμογέλασε: "Όχι, μόνο αυτό".
  
  
  * * *
  
  
  Στο πίσω μέρος του δεύτερου αυτοκινήτου, τρεις λαθρεπιβάτες περίμεναν μέχρι να τελειώσει το δείπνο για να αρχίσουν να ψάχνουν την Όλγα. Ήταν ήδη πολύ αργά, αλλά οι χαϊδεμένοι καλεσμένοι περνούσαν επιπλέον χρόνο πίνοντας μετά το δείπνο.
  
  "Παγώνω", παραπονέθηκε η Νίνα με έναν ψίθυρο που έτρεμε. "Πιστεύεις ότι μπορούμε να πιούμε κάτι ζεστό;"
  
  Ο Κάσπερ κοίταζε την πόρτα κάθε λίγα λεπτά. Ήταν τόσο συγκεντρωμένος στο να βρει την Όλγα που δεν ένιωθε να κρυώσει ή να πεινούσε, αλλά μπορούσε να πει ότι ο όμορφος ιστορικός ένιωθε κρύος. Ο Σαμ έτριψε τα χέρια του. "Πρέπει να βρω τον Ντίμα, τον τύπο μας από την Μπράτβα. Είμαι σίγουρος ότι μπορεί να μας δώσει κάτι".
  
  "Θα πάω να τον πάρω", πρότεινε ο Κάσπερ.
  
  "Οχι!" αναφώνησε ο Σαμ απλώνοντας το χέρι του. "Σε ξέρουν από τη θέα, Κάσπερ. Είσαι τρελός? Θα πάω".
  
  Ο Σαμ έφυγε για να βρει τον Ντίμα, τον ψεύτικο αγωγό που είχε παρεισφρήσει μαζί τους στο τρένο. Τον βρήκε στη δεύτερη γαλέρα, βάζοντας το δάχτυλό του στο μοσχαρίσιο στρογκανόφ πίσω από τη μαγείρισσα. Όλο το προσωπικό δεν γνώριζε τι είχε προγραμματιστεί για το τρένο. Υπέθεσαν ότι ο Σαμ ήταν ένας πολύ ντυμένος καλεσμένος.
  
  "Γεια σου φίλε, μπορούμε να πιούμε μια φιάλη καφέ;" ρώτησε ο Σαμ τη Ντίμα.
  
  Ο πεζός του Μπράτβα γέλασε. "Είναι η Ρωσία. Η βότκα είναι πιο ζεστή από τον καφέ".
  
  Ένα ξέσπασμα γέλιου από τους μάγειρες και τους σερβιτόρους έκανε τον Σαμ να χαμογελάσει. "Ναι, αλλά ο καφές σε βοηθά να κοιμηθείς".
  
  "Για αυτό υπάρχει μια γυναίκα", έκλεισε το μάτι η Ντίμα. Και πάλι, το προσωπικό ούρλιαξε με γέλια και συμφωνία. Από το πουθενά, ο Wolf Kretchoff εμφανίστηκε στην απέναντι πόρτα, αφήνοντας τους πάντες να φιμώσουν καθώς επέστρεφαν στις δουλειές του σπιτιού. Ήταν πολύ γρήγορο για να ξεφύγει ο Σαμ από την άλλη πλευρά και παρατήρησε ότι ο Γουλφ τον είχε εντοπίσει. Σε όλα τα χρόνια της ερευνητικής δημοσιογραφίας του, έμαθε να μην πανικοβάλλεται πριν πετάξει η πρώτη σφαίρα. Ο Σαμ παρακολούθησε έναν τερατώδη κοφτερό με σκαντζόχοιρο και παγωμένα μάτια να τον πλησιάζουν.
  
  "Ποιος είσαι?" ρώτησε τον Σαμ.
  
  "Πατήστε", απάντησε γρήγορα ο Σαμ.
  
  "Πού είναι το πάσο σου;" Ο Λουλφ ήθελε να μάθει.
  
  "Στο δωμάτιο του αντιπροσώπου μας", απάντησε ο Σαμ, προσποιούμενος ότι ο Γουλφ πρέπει να γνώριζε το πρωτόκολλο.
  
  "Σε ποια χώρα?"
  
  "Ηνωμένο Βασίλειο", είπε ο Σαμ με σιγουριά καθώς τα μάτια του διαπερνούσαν τα μάτια του και μέσα από την ωμή ανυπομονησία να συναντηθεί μόνος του κάπου στο τρένο. Η καρδιά του πετάχτηκε καθώς εκείνος και ο Γουλφ κοιτούσαν ο ένας τον άλλον, αλλά ο Σαμ δεν ένιωθε φόβο, παρά μόνο μίσος. "Γιατί η κουζίνα σας δεν είναι εξοπλισμένη για γρήγορο καφέ, κύριε Κρέχοφ; Υποτίθεται ότι είναι ένα πολυτελές τρένο".
  
  "Δουλεύετε στα μέσα ενημέρωσης ή σε γυναικείο περιοδικό, υπηρεσία αξιολόγησης;" Ο λύκος κορόιδευε τον Σαμ, ενώ γύρω από τους δύο άντρες ακουγόταν μόνο το τσούγκρισμα των μαχαιριών και των δοχείων.
  
  "Αν το έκανα, δεν θα έπαιρνες καλή απάντηση", είπε ο Σαμ ωμά.
  
  Ο Ντίμα στάθηκε στη σόμπα, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος του, παρακολουθώντας την εξέλιξη των γεγονότων. Του δόθηκε εντολή να συνοδεύσει με ασφάλεια τον Σαμ και τους φίλους του στο τοπίο της Σιβηρίας, αλλά να μην επέμβει ή να ανατινάξει το κάλυμμά του. Ωστόσο, περιφρονούσε τον Wolf Kretchoff, όπως και όλοι τους στο κεφάλι του. Τελικά, ο Γουλφ μόλις γύρισε και προχώρησε προς την πόρτα όπου στεκόταν ο Ντίμα. Μόλις έφυγε, και όλοι χαλάρωσαν, ο Ντίμα κοίταξε τον Σαμ, εκπνέοντας με μεγάλη ανακούφιση. "Τώρα θέλεις λίγη βότκα;"
  
  
  * * *
  
  
  Αφού διασκορπίστηκαν όλοι, το τρένο φωτίστηκε μόνο από τα φώτα ενός στενού διαδρόμου. Ο Κάσπερ ετοιμαζόταν να πηδήξει και ο Σαμ έδενε ένα από τα νέα του αγαπημένα, ένα λαστιχένιο κολάρο με ενσωματωμένη κάμερα που χρησιμοποιούσε για καταδύσεις, αλλά ο Περντού του το είχε τελειοποιήσει. Θα έστελνε όλο το ηχογραφημένο υλικό σε έναν ανεξάρτητο διακομιστή που είχε δημιουργήσει ο Purdue ειδικά για αυτόν τον σκοπό. Ταυτόχρονα, αποθήκευσε το ηχογραφημένο υλικό σε μια μικροσκοπική κάρτα μνήμης. Αυτό απέφυγε τον Σαμ να πιαστεί στα γυρίσματα εκεί που δεν έπρεπε.
  
  Η Νίνα ανατέθηκε να φυλάει τη φωλιά και επικοινώνησε με τον Σαμ μέσω ενός tablet συνδεδεμένου στο ρολόι του. Ο Κάσπερ επέβλεψε όλο το χρονοδιάγραμμα και τη σύνδεση, την τοποθέτηση και τη ρύθμιση καθώς το τρένο βουίζει απαλά. Κούνησε το κεφάλι του. "Διάβολε, εσείς οι δύο είστε σαν χαρακτήρες της MI6".
  
  Ο Σαμ και η Νίνα χαμογέλασαν και κοιτάχτηκαν με άτακτη διασκέδαση. Η Νίνα ψιθύρισε: "Αυτή η παρατήρηση είναι πιο ανατριχιαστική από όσο νομίζεις, Κάσπερ".
  
  "Εντάξει, θα ψάξω στο μηχανοστάσιο και στο τμήμα εμπρός ενώ εσύ φροντίζεις τις άμαξες και τις γαλέρες, Κάσπερ", είπε ο Σαμ. Ο Κάσπερ δεν τον ένοιαζε ποια πλευρά του τρένου άρχισε να ψάχνει, αρκεί να βρουν την Όλγα. Ενώ η Νίνα φύλαγε την αυτοσχέδια βάση τους, ο Σαμ και ο Κάσπερ προχώρησαν μέχρι να φτάσουν στο πρώτο αυτοκίνητο, όπου χώρισαν.
  
  Ο Σαμ πέρασε από το διαμέρισμα στο βουητό του συρόμενου τρένου. Δεν του άρεσε η ιδέα ότι οι ράγες δεν κροταλίζουν σε αυτόν τον υπνωτικό ρυθμό του παλιού, όταν οι ατσάλινοι τροχοί εξακολουθούσαν να εμπλέκονται στις αρθρώσεις στις ράγες. Όταν έφτασε στην τραπεζαρία, παρατήρησε ένα αχνό φως να περνάει από τις διπλές πόρτες δύο τμήματα προς τα πάνω.
  
  'Μηχανοστάσιο. Θα μπορούσε να ήταν εκεί;" αναρωτήθηκε καθώς συνέχιζε.. Η προοπτική να βρει την Όλγα νεκρή προκάλεσε τον Σαμ.
  
  Με μεγάλη προσοχή, ο Σαμ άνοιξε και πέρασε την πρώτη πόρτα, μπαίνοντας στο τμήμα μόνο για προσωπικό ακριβώς μπροστά από τον κινητήρα. Φούσκωσε σαν παλιό βαπόρι και ο Σαμ το βρήκε περίεργα καταπραϋντικό. Άκουσε φωνές στο μηχανοστάσιο που ξύπνησαν το φυσικό του ένστικτο για εξερεύνηση.
  
  "Σε παρακαλώ Zelda, δεν μπορείς να είσαι τόσο αρνητική", είπε ο Taft σε μια γυναίκα στο δωμάτιο ελέγχου. Ο Sam έθεσε την κάμερά του σε διαφορετική ρύθμιση λήψης για να βελτιστοποιήσει την ορατότητα και τον ήχο.
  
  "Αργεί πάρα πολύ", παραπονέθηκε ο Μπέσλερ. "Η Χιρστ υποτίθεται ότι είναι μια από τις καλύτερές μας και είμαστε εδώ και πρέπει ακόμα να στείλει τους τελευταίους αριθμούς".
  
  "Θυμηθείτε, μας είπε ότι ο Purdue το τελείωνε καθώς μιλούσαμε", είπε ο Taft. "Είμαστε σχεδόν στο Tyumen. Τότε μπορούμε να βγούμε έξω και να παρακολουθήσουμε από απόσταση. Εφόσον ρυθμίσετε την επιτάχυνση σε υπερηχητική μετά την επιστροφή της ομάδας στη δράση, μπορούμε να διαχειριστούμε τα υπόλοιπα."
  
  "Όχι, δεν μπορούμε, Κλίφτον!" σφύριξε εκείνη. "Στην πραγματικότητα το θέμα. Μέχρι να μου στείλει ο Hurst μια λύση με την τελευταία μεταβλητή, δεν μπορώ να προγραμματίσω την ταχύτητα. Τι θα συμβεί εάν δεν μπορούμε να ρυθμίσουμε την ώθηση πριν ενεργοποιηθούν ξανά στην κακή ενότητα; Ίσως μπορούμε απλώς να τους κάνουμε μια ωραία διαδρομή με το τρένο στο Νοβοσιμπίρσκ; Μην είσαι γαμημένος ηλίθιος".
  
  Ο Σαμ πήρε την ανάσα του στο σκοτάδι. "Επιτάχυνση σε υπερηχητική ταχύτητα; Ιησού Χριστέ, αυτό θα σκοτώσει τους πάντες, για να μην αναφέρω τη φύση της πρόσκρουσης όταν ξεμείνουμε από ίχνη!" προειδοποίησε η εσωτερική του φωνή. Τελικά ο Δάσκαλος είχε δίκιο, σκέφτηκε ο Σαμ. Γύρισε βιαστικά στο τέλος του τρένου. μιλώντας στην κουβέντα. Νίνα, Κάσπερ", ψιθύρισε. "Πρέπει να βρούμε την Όλγα τώρα! Αν είμαστε ακόμα σε αυτό το τρένο μετά το Τιουμέν, είμαστε νεκροί".
  
  
  29
  Φθορά
  
  
  Ποτήρια και μπουκάλια εξερράγησαν πάνω από το κεφάλι του Purdue καθώς η Lilith άνοιξε πυρ. Έπρεπε να βουτήξει πίσω από το μπαρ κοντά στο τζάκι για πολλή ώρα, γιατί ήταν πολύ μακριά από τη Λίλιθ για να την υποτάξει πριν πατήσει τη σκανδάλη. Τώρα ήταν στριμωγμένος. Άρπαξε ένα μπουκάλι τεκίλα και στριφογύρισε το ανοιχτό μπουκάλι έτσι ώστε το περιεχόμενο να χυθεί σε όλο τον πάγκο. Έβγαλε από την τσέπη του έναν αναπτήρα, τον οποίο χρησιμοποίησε για να ανάψει φωτιά στο τζάκι και έβαλε φωτιά στο αλκοόλ για να αποσπάσει την προσοχή της Λίλιθ.
  
  Τη στιγμή που άναψαν οι φλόγες κατά μήκος του μπαρ, εκείνος πήδηξε και της επιτέθηκε. Ο Perdue δεν ήταν τόσο γρήγορος όσο ποτέ, λόγω της επιδείνωσης που προκλήθηκε από τις αρκετά νέες περικοπές λειτουργίας του. Για καλή του τύχη, ήταν μια κακή βολή όταν τα κρανία ήταν μόλις λίγα εκατοστά μακριά της, και την άκουσε να πυροβολεί άλλα τρία. Ο καπνός ξεπήδησε από τον πάγκο καθώς ο Περντού πέταξε στη Λίλιθ, προσπαθώντας να της αφαιρέσει το όπλο.
  
  "Και προσπαθούσα να σας βοηθήσω να επιστρέψετε λίγο ενδιαφέρον για την επιστήμη!" γρύλισε κάτω από την πίεση του αγώνα. "Τώρα μόλις απέδειξες ότι είσαι ένας ψυχρός δολοφόνος όπως είπε ο άντρας!"
  
  Χτύπησε την Περντού με τον αγκώνα της. Το αίμα κύλησε στους κόλπους του και έξω από τη μύτη του, ανακατεύοντας με το αίμα του Δασκάλου στο πάτωμα. Εκείνη σφύριξε, "Το μόνο που έπρεπε να κάνεις ήταν να ολοκληρώσεις ξανά την εξίσωση, αλλά έπρεπε να με προδώσεις για την εμπιστοσύνη ενός ξένου! Είσαι τόσο κακός όσο είπε ο Φίλιππος όταν πέθανε! Ήξερε ότι ήσουν απλώς ένα εγωιστικό κάθαρμα που δίνει μεγαλύτερη αξία στα λείψανα και εκβιάζει θησαυρούς από άλλες χώρες παρά στο να νοιάζεσαι για τους ανθρώπους που σε θαυμάζουν".
  
  Ο Perdue αποφάσισε να μην αισθάνεται πλέον ένοχος γι' αυτό.
  
  "Κοίτα πού με οδήγησε η φροντίδα για τους ανθρώπους, Λίλιθ!" διαμαρτυρήθηκε πετώντας την στο έδαφος. Το αίμα του Δασκάλου κόλλησε στα ρούχα και στα πόδια της, σαν να είχε κυριεύσει τον δολοφόνο του, και ούρλιαξε στη σκέψη. "Είσαι νοσοκόμα", βούλιαξε η Περντού, προσπαθώντας να χτυπήσει το χέρι της με το όπλο της στο πάτωμα. "Είναι μόνο αίμα, έτσι δεν είναι; Πάρε το φάρμακό σου!"
  
  Η Λίλιθ έπαιξε ανέντιμα. Με όλη της τη δύναμή, πίεσε τις φρέσκες ουλές του Περντού, προκαλώντας τον να φωνάξει από αγωνία. Στην πόρτα, άκουσε την ασφάλεια να προσπαθεί να την ανοίξει, φωνάζοντας το όνομα του Purdue, καθώς χτύπησε ο συναγερμός πυρκαγιάς. Η Lilith εγκατέλειψε την ιδέα να σκοτώσει τον Purdue, επιλέγοντας να τρέξει μακριά. Αλλά όχι πριν κατέβει βιαστικά τις σκάλες στο δωμάτιο του διακομιστή για να ανακτήσει ξανά το τελευταίο κομμάτι δεδομένων που ήταν στατικά στο παλιό μηχάνημα. Τα έγραψε στο στυλό του Περντού και όρμησε στον επάνω όροφο στην κρεβατοκάμαρά του για να πάρει την τσάντα της και τις συσκευές επικοινωνίας της.
  
  Στον κάτω όροφο, οι φρουροί χτύπησαν την πόρτα, αλλά ο Περντού ήθελε να την πιάσει ενώ ήταν τριγύρω. Αν τους άνοιγε την πόρτα, η Λίλιθ θα είχε χρόνο να δραπετεύσει. Όλο του το σώμα πονούσε και έκαιγε από την επίθεση της, ανέβηκε βιαστικά τις σκάλες για να την αναχαιτίσει.
  
  Ο Περντού έτρεξε πάνω της στην είσοδο ενός σκοτεινού διαδρόμου. Έμοιαζε σαν να τσακώθηκε με ένα χορτοκοπτικό, η Λίλιθ έδειξε τον Γκλοκ της κατευθείαν πάνω του. "Πολύ αργά, Ντέιβιντ. Μόλις μετέδωσα το τελευταίο μέρος της εξίσωσης του Αϊνστάιν στους συναδέλφους μου στη Ρωσία".
  
  Το δάχτυλό της άρχισε να σφίγγει, αυτή τη φορά δεν του άφησε κανένα τρόπο να ξεφύγει. Μέτρησε τα πυρομαχικά της και της είχε απομείνει μισό κλιπ. Ο Purdue δεν ήθελε να σπαταλήσει τις τελευταίες του στιγμές τιμωρώντας τον εαυτό του για τις τρομερές του αδυναμίες. Δεν είχε πού να τρέξει, αφού και οι δύο τοίχοι του διαδρόμου τον περιέβαλλαν και από τις δύο πλευρές, και οι άνθρωποι της ασφάλειας εξακολουθούσαν να εισβάλλουν στις πόρτες. Ένα παράθυρο έσπασε στον κάτω όροφο και άκουσαν τη συσκευή να εισβάλλει τελικά στο σπίτι.
  
  "Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να φύγω", χαμογέλασε μέσα από σπασμένα δόντια.
  
  Μια ψηλή φιγούρα εμφανίστηκε από πίσω της στις σκιές, με το χτύπημα του να χτυπά τη βάση του κρανίου της. Η Λίλιθ κατέρρευσε αμέσως, αποκαλύπτοντας τον επιθετικό της στον Περντύ. "Ναι, κυρία, τολμώ να πω ότι έχετε καθυστερήσει πολύ", είπε ο αυστηρός μπάτλερ.
  
  Ο Περντού ούρλιαξε από χαρά και ανακούφιση. Τα γόνατά του λύγισαν, αλλά ο Τσαρλς τον έπιασε στην ώρα του. "Τσαρλς, είσαι μια γιορτή για τα μάτια", μουρμούρισε ο Περντού καθώς ο μπάτλερ του άναβε το φως για να τον βοηθήσει να κοιμηθεί. "Τι κάνεις εδώ?"
  
  Κάθισε τον Περντού και τον κοίταξε σαν να ήταν τρελός. "Λοιπόν, κύριε, μένω εδώ".
  
  Ο Περντού ήταν εξαντλημένος και πονούσε, το σπίτι του μύριζε φωτιά και το πάτωμα της τραπεζαρίας ήταν στολισμένο με έναν νεκρό, κι όμως γέλασε από χαρά.
  
  "Ακούσαμε πυροβολισμούς", εξήγησε ο Τσαρλς. "Ήρθα να μαζέψω τα πράγματά μου από το διαμέρισμά μου. Επειδή οι φρουροί δεν μπορούσαν να μπουν μέσα, μπήκα από την κουζίνα ως συνήθως. Έχω ακόμα το κλειδί μου, βλέπεις;"
  
  Ο Perdue ήταν πολύ χαρούμενος, αλλά χρειαζόταν να πάρει τον πομπό της Lilith πριν τεθεί εκτός σύνδεσης. "Τσαρλς, μπορείς να πάρεις την τσάντα της και να τη φέρεις εδώ;" Δεν θέλω η αστυνομία να της την επιστρέψει μόλις φτάσει εκεί".
  
  "Φυσικά, κύριε", απάντησε ο μπάτλερ, σαν να μην είχε φύγει ποτέ.
  
  
  τριάντα
  Χάος Μέρος Ι
  
  
  Το πρωινό κρύο της Σιβηρίας ήταν ένα ιδιαίτερο είδος κόλασης. Εκεί που κρύφτηκαν η Νίνα, ο Σαμ και ο Κάσπερ, δεν υπήρχε θέρμανση. Ήταν περισσότερο σαν ένα μικρό ντουλάπι για εργαλεία και επιπλέον λευκά είδη, αν και η Valkyrie πλησίαζε στην καταστροφή και δεν χρειαζόταν σχεδόν καθόλου να αποθηκεύσει αντικείμενα άνεσης. Η Νίνα έτρεμε βίαια, τρίβοντας τα γάντια της χέρια. Ελπίζοντας ότι είχαν βρει την Όλγα, περίμενε τον Σαμ και τον Κάσπερ να επιστρέψουν. Από την άλλη, ήξερε ότι αν την ανακάλυπταν θα προκαλούσε ταραχή.
  
  Οι πληροφορίες που μετέδωσε ο Σαμ τρόμαξαν τη Νίνα μέχρι θανάτου. Μετά από όλους τους κινδύνους που αντιμετώπιζε στις αποστολές του Purdue, δεν ήθελε να σκεφτεί να συναντήσει το τέλος της σε μια ατομική έκρηξη στη Ρωσία. Ήταν στο δρόμο της επιστροφής, έψαχνε την τραπεζαρία και τις γαλέρες. Ο Κάσπερ έλεγχε τα άδεια διαμερίσματα, αλλά είχε μια έντονη υποψία ότι την Όλγα κρατούσε πίσω ένας από τους βασικούς κακούς του τρένου.
  
  Στο τέλος του πρώτου αυτοκινήτου σταμάτησε μπροστά στο διαμέρισμα του Taft. Ο Sam ανέφερε ότι είδε τον Taft με τον Bessler στο μηχανοστάσιο, κάτι που φάνηκε στον Kasper η τέλεια στιγμή για να επιθεωρήσει τις κενές εγκαταστάσεις του Taft. Βάζοντας το αυτί του στην πόρτα, άκουσε. Δεν ακουγόταν άλλος ήχος από το τρίξιμο του τρένου και τις θερμάστρες. Φυσικά η θήκη ήταν κλειδωμένη όταν προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα. Ο Κάσπερ εξέτασε τα πάνελ δίπλα στην πόρτα για να βρει την είσοδο στο δωμάτιο. Έσπρωξε ένα φύλλο ατσάλινο κάλυμμα μακριά από την άκρη της πόρτας, αλλά ήταν πολύ δυνατό.
  
  Κάτι τράβηξε την προσοχή του κάτω από το σφηνωμένο φύλλο, κάτι που του έκανε ρίγη στη σπονδυλική στήλη. Ο Κάσπερ λαχάνιασε καθώς αναγνώρισε την κάτω πλάκα από τιτάνιο και το σχέδιό της. Κάτι χτύπησε μέσα στο δωμάτιο, αναγκάζοντάς τον να βρει τρόπο να μπει.
  
  Σκέψου με το κεφάλι σου. Είσαι μηχανικός, είπε στον εαυτό του.
  
  Αν ήταν αυτό που σκεφτόταν, τότε ήξερε πώς να ανοίξει την πόρτα. Γρήγορα γύρισε στο πίσω δωμάτιο όπου βρισκόταν η Νίνα, ελπίζοντας να βρει αυτό που χρειαζόταν ανάμεσα στα εργαλεία.
  
  "Ω, Κάσπερ, θα μου κάνεις έμφραγμα!" ψιθύρισε η Νίνα καθώς έβγαινε πίσω από την πόρτα. "Πού είναι ο Σαμ;
  
  "Δεν ξέρω", απάντησε βιαστικά, δείχνοντας εντελώς ανήσυχος. "Νίνα, βρες μου κάτι σαν μαγνήτης. Πιο γρήγορα παρακαλώ ".
  
  Ήξερε από την επιμονή του ότι δεν υπήρχε χρόνος για ανάκριση, κι έτσι άρχισε να ψαχουλεύει μέσα από τα επενδεδυμένα κουτιά και τα ράφια για έναν μαγνήτη. "Είσαι σίγουρος ότι υπήρχαν μαγνήτες στο τρένο;" τον ρώτησε.
  
  Η ανάσα του επιταχύνθηκε καθώς έψαχνε. "Αυτό το τρένο κινείται σε ένα μαγνητικό πεδίο που εκπέμπεται από τις ράγες. Πρέπει να υπάρχουν χαλαρά κομμάτια κοβαλτίου ή σιδήρου εδώ".
  
  "Πως μοιάζει?" ήθελε να μάθει, κρατώντας κάτι στο χέρι της.
  
  "Όχι, είναι απλώς μια γωνιακή βρύση", παρατήρησε. "Ψάξε για κάτι πιο βαρετό. Ξέρετε πώς μοιάζει ένας μαγνήτης; Τέτοια πράγματα, αλλά απλώς μεγαλύτερα".
  
  "Σαν αυτό?" ρώτησε προκαλώντας την ανυπομονησία του, αλλά προσπαθούσε μόνο να βοηθήσει. Αναστενάζοντας, ο Κάσπερ της έγνεψε καταφατικά και κοίταξε τι είχε. Στα χέρια της κρατούσε έναν γκρι δίσκο.
  
  "Νίνα!" αναφώνησε. "Ναί! Είναι τέλειο!"
  
  Ένα φιλί στο μάγουλο αντάμειψε τη Νίνα που βρήκε το δρόμο της στο δωμάτιο του Ταφτ και πριν το καταλάβει, ο Κάσπερ ήταν έξω από την πόρτα. Έπεσε πάνω στον Σαμ στο σκοτάδι, και οι δύο άντρες ούρλιαζαν στην απροσδόκητη εκκίνηση.
  
  "Τι κάνεις?" ρώτησε ο Σαμ με επείγον ύφος.
  
  "Θα το χρησιμοποιήσω για να μπω στο δωμάτιο του Ταφτ, Σαμ. Είμαι σίγουρος ότι είχε την Όλγα εκεί", όρμησε ο Κάσπερ, προσπαθώντας να περάσει τον Σαμ, αλλά ο Σαμ του έκλεισε το δρόμο.
  
  "Δεν μπορείς να πας εκεί τώρα. Μόλις επέστρεψε στο διαμέρισμα του, Κάσπερ. Αυτό είναι που με έκανε να επιστρέψω εδώ. Πάρτε τη Νίνα πίσω μέσα", πρόσταξε, ελέγχοντας τον διάδρομο πίσω τους. Μια άλλη φιγούρα πλησίαζε, μια μεγάλη και επιβλητική φιγούρα.
  
  "Σαμ, πρέπει να την πάρω", βόγκηξε ο Κάσπερ.
  
  "Ναι, και θα το κάνεις, αλλά σκέψου με το κεφάλι σου, φίλε", απάντησε ο Σαμ, σπρώχνοντας χωρίς τελετές τον Κάσπερ στο ντουλάπι. "Δεν μπορείς να φτάσεις εκεί όσο είναι εκεί".
  
  "Εγώ μπορώ. Απλώς θα τον σκοτώσω και θα την πάρω", ψιθύρισε ο ταραγμένος φυσικός, εκμεταλλευόμενος απερίσκεπτες δυνατότητες.
  
  "Απλά καθίστε και χαλαρώστε. Δεν θα πάει πουθενά μέχρι αύριο. Τουλάχιστον έχουμε μια ιδέα που βρίσκεται, αλλά προς το παρόν πρέπει να κλείσουμε το στόμα. Ο λύκος έρχεται", είπε αυστηρά ο Σαμ. Και πάλι, η αναφορά του ονόματός του έκανε τη Νίνα ναυτία. Οι τρεις τους κουκουλώθηκαν και κάθισαν ακίνητοι στο σκοτάδι, ακούγοντας τον Wolf να περνάει μπροστά, να ελέγχει το διάδρομο. Χτυπώντας τα πόδια του, σταμάτησε μπροστά στην πόρτα τους. Ο Σαμ, ο Κάσπερ και η Νίνα κράτησαν την ανάσα τους. Ο Λύκος έπαιξε με το πόμολο της πόρτας της κρυψώνας τους και προετοιμάστηκαν για να τους ανακαλύψουν, αλλά αντ' αυτού κλείδωσε σφιχτά την πόρτα και έφυγε.
  
  "Πώς θα βγούμε;" Η Νίνα σφύριξε. "Δεν είναι ένα κλαδί που μπορεί να ανοίξει από μέσα! Δεν έχει μπλοκάρισμα!"
  
  "Μην ανησυχείς", είπε ο Κάσπερ. "Μπορούμε να ανοίξουμε αυτή την πόρτα όπως θα ήθελα να ανοίξω την πόρτα του Ταφτ".
  
  "Με μαγνήτη", απάντησε η Νίνα.
  
  Ο Σαμ ήταν μπερδεμένος. "Λέγω".
  
  "Πιστεύω ότι έχεις δίκιο ότι πρέπει να κατέβουμε από αυτό το τρένο το συντομότερο δυνατό, Σαμ", είπε ο Κάσπερ. "Βλέπετε, δεν είναι πραγματικά τρένο. Αναγνωρίζω το σχεδιασμό του γιατί... το έχτισα. Αυτό είναι το πλοίο στο οποίο δούλεψα για την παραγγελία! Αυτό είναι ένα πειραματικό σκάφος που σχεδίαζαν να χρησιμοποιήσουν για να ξεπεράσουν το φράγμα με ταχύτητα, βάρος και επιτάχυνση. Όταν προσπάθησα να διαρρήξω το δωμάτιο του Taft, βρήκα τα υποκείμενα πάνελ, μαγνητικά φύλλα, τα οποία είχα τοποθετήσει στο πλοίο στο εργοτάξιο στο Meerdalwood. Αυτός είναι ο μεγάλος αδερφός του πειράματος που πήγε φρικτά στραβά πριν από μερικά χρόνια, ο λόγος που εγκατέλειψα το έργο και προσέλαβα τον Taft".
  
  "Ω Θεέ μου!" Η Νίνα βόγκηξε. "Είναι πείραμα αυτό;"
  
  "Ναι", συμφώνησε ο Σαμ. Τώρα όλα είχαν νόημα. "Οι πλοίαρχοι εξήγησαν ότι θα χρησιμοποιούσαν την εξίσωση του Αϊνστάιν που βρέθηκε από τον Purdue στο The Lost City για να προωθήσουν αυτό το τρένο - αυτό το πλοίο - σε υπερηχητικές ταχύτητες για να επιτρέψουν την αλλαγή διαστάσεων;"
  
  Ο Κάσπερ αναστέναξε με βαριά καρδιά. "Και το έχτισα. Έχουν μια μονάδα που θα συλλαμβάνει την κατεστραμμένη ατομική ενέργεια στο σημείο της πρόσκρουσης και θα τη χρησιμοποιεί ως πυκνωτή. Υπάρχουν πολλά από αυτά σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της πατρίδας σας, της Νίνας."
  
  Γι' αυτό χρησιμοποίησαν τον McFadden, συνειδητοποίησε. "Γάμησε με".
  
  "Πρέπει να περιμένουμε μέχρι το πρωί", ανασήκωσε τους ώμους του ο Σαμ. "Ο Taft και οι κακοποιοί του προσγειώνονται στο Tyumen, όπου η αντιπροσωπεία θα επιθεωρήσει το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του Tyumen. Το πρόβλημά τους είναι ότι δεν επιστρέφουν στην αντιπροσωπεία. Μετά το Tyumen, αυτό το τρένο κατευθύνεται κατευθείαν προς τα βουνά μετά το Novosibirsk, επιταχύνοντας κάθε δευτερόλεπτο.
  
  
  * * *
  
  
  Την επόμενη μέρα, μετά από μια κρύα νύχτα, όταν δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου ύπνος, τρεις λαθρεπιβάτες άκουσαν τη Βαλκυρία να μπαίνει στο σταθμό στο Tyumen. Πάνω από την ενδοεπικοινωνία, ο Μπέσλερ ανακοίνωσε: "Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στην πρώτη μας επιθεώρηση, την πόλη Tyumen".
  
  Ο Σαμ αγκάλιασε τη Νίνα σφιχτά, προσπαθώντας να την κρατήσει ζεστή. Ενθάρρυνε τον εαυτό του με μικρές ανάσες και κοίταξε τους συντρόφους του. "Στιγμή της αλήθειας, παιδιά. Μόλις κατέβουν όλοι από το τρένο, ο καθένας μας θα πάρει το διαμέρισμα του και θα ψάξει για την Όλγα".
  
  "Έσπασα τον μαγνήτη σε τρία κομμάτια για να φτάσουμε εκεί που πρέπει να πάμε", είπε ο Kasper.
  
  "Απλώς ενεργήστε ήρεμα αν συναντήσετε σερβιτόρους ή άλλο προσωπικό. Δεν ξέρουν ότι δεν είμαστε σε ένα συγκρότημα", συμβούλεψε ο Sam. "Πηγαίνω. Έχουμε το πολύ μία ώρα".
  
  Οι τρεις χωρίζονται, προχωρώντας βήμα-βήμα μέσα από το ακίνητο τρένο για να βρουν την Όλγα. Ο Σαμ αναρωτήθηκε πώς ο Μάστερς είχε ολοκληρώσει την αποστολή του και αν είχε καταφέρει να πείσει τον Περντού να μην ολοκληρώσει την εξίσωση. Καθώς έψαχνε στα ντουλάπια, κάτω από κουκέτες και τραπέζια, άκουσε έναν θόρυβο στο μαγειρείο καθώς ήταν έτοιμοι να φύγουν. Η βάρδιά τους τελείωσε σε αυτό το τρένο.
  
  Ο Κάσπερ συνέχισε το σχέδιό του να μπει κρυφά στο δωμάτιο του Ταφτ και το δεύτερο σχέδιό του ήταν να εμποδίσει την αντιπροσωπεία να επιβιβαστεί ξανά στο τρένο. Χρησιμοποιώντας μαγνητικό χειρισμό, απέκτησε πρόσβαση στο δωμάτιο. Όταν ο Κάσπερ μπήκε στο δωμάτιο, έβγαλε μια κραυγή πανικού, την οποία άκουσαν και ο Σαμ και η Νίνα. Στο κρεβάτι είδε την Όλγα αλυσοδεμένη και σκληρή. Ακόμη χειρότερα, είδε τη Γουλφ να κάθεται στο κρεβάτι μαζί της.
  
  "Γεια σου Τζέικομπς", χαμογέλασε ο Γουλφ με τον άτακτο τρόπο του. "Μόνο σε περίμενα".
  
  Ο Κάσπερ δεν είχε ιδέα τι να κάνει. Νόμιζε ότι ο Γουλφ συνόδευε τους άλλους και βλέποντάς τον να κάθεται δίπλα στην Όλγα ήταν ένας ζωντανός εφιάλτης. Με ένα μοχθηρό γέλιο, ο Γουλφ όρμησε μπροστά και άρπαξε τον Κάσπερ. Οι κραυγές της Όλγας ήταν πνιγμένες, αλλά πάλεψε τόσο σκληρά ενάντια στους περιορισμούς της που το δέρμα της σκίστηκε κατά τόπους. Οι γροθιές του Κάσπερ ήταν άχρηστες στον ατσάλινο κορμό του ληστή. Ο Σαμ και η Νίνα μπήκαν από το διάδρομο για να τον βοηθήσουν.
  
  Όταν ο Γουλφ είδε τη Νίνα, τα μάτια του καρφώθηκαν πάνω της. "Εσείς! σε σκότωσα".
  
  "Γάμησέ σε, φρικιό!" Η Νίνα τον προκάλεσε, κρατώντας αποστάσεις. Του αποσπά την προσοχή αρκετή ώρα ώστε ο Σαμ να ενεργήσει. Με όλη τη δύναμη, ο Σαμ κλώτσησε το γόνατο του Γουλφ, συνθλίβοντάς το στο επιγονατίδα. Βρυχηθμός από πόνο και οργή, ο Γουλφ βυθίστηκε, αφήνοντας το πρόσωπό του ορθάνοιχτο στον Σαμ να κατεβάσει τις γροθιές του πάνω του. Ο ληστής είχε συνηθίσει να τσακώνεται και πυροβόλησε τον Sam πολλές φορές.
  
  "Αφήστε την και κατεβείτε από αυτό το καταραμένο τρένο! Τώρα!" Η Νίνα φώναξε στον Κάσπερ.
  
  "Πρέπει να βοηθήσω τον Σαμ", διαμαρτυρήθηκε, αλλά ο προκλητικός ιστορικός άρπαξε το χέρι του και τον έσπρωξε προς την Όλγα.
  
  "Αν δεν κατεβείτε εσείς οι δύο από αυτό το τρένο, όλα θα είναι μάταια, γιατρέ Τζέικομπς!" φώναξε η Νίνα. Ο Κάσπερ ήξερε ότι είχε δίκιο. Δεν υπήρχε χρόνος για διαφωνία ή σκέψη για εναλλακτικές. Έλυσε την κοπέλα του ενώ ο Γουλφ έβαλε ένα σκληρό γόνατο στο στομάχι του Σαμ. Η Νίνα προσπάθησε να βρει κάτι για να τον βγάλει νοκ άουτ, αλλά ευτυχώς ενώθηκε με τη Ντίμα, την επαφή του Μπράτβα. Γνωρίζοντας πολλά για τη μάχη κοντά, ο Dima ξάπλωσε γρήγορα τον Wolfe, σώζοντας τον Sam από ένα άλλο χτύπημα στο πρόσωπο.
  
  Ο Κάσπερ έφερε έξω την βαριά τραυματισμένη Όλγα και κοίταξε πίσω στη Νίνα πριν κατέβει από τη Βαλκυρία. Ο ιστορικός τους έδωσε ένα φιλί και τους έκανε νόημα να φύγουν πριν εξαφανιστεί ξανά στο δωμάτιο. Υποτίθεται ότι θα πήγαινε την Όλγα στο νοσοκομείο, ρωτώντας τους περαστικούς που ήταν η πλησιέστερη ιατρική μονάδα. Άμεσα παρείχαν βοήθεια στο τραυματισμένο ζευγάρι, αλλά αντιπροσωπεία επέστρεφε εξ αποστάσεως.
  
  Η Zelda Bessler έλαβε ένα κιβώτιο ταχυτήτων που έστειλε η Lilith Hurst προτού την καταπλακώσει ο μπάτλερ στο Reichtisusis και ο χρονοδιακόπτης στον κινητήρα είχε ρυθμιστεί να ξεκινήσει. Τα κόκκινα φώτα που αναβοσβήνουν κάτω από τον πίνακα έδειχναν την ενεργοποίηση του τηλεχειριστηρίου που κρατούσε ο Clifton Taft. Άκουσε την ομάδα να επιστρέφει στο πλοίο και κατευθύνθηκε στο πίσω μέρος του τρένου για να φύγει από το πλοίο. Ακούγοντας έναν θόρυβο στο δωμάτιο του Ταφτ, προσπάθησε να περάσει, αλλά η Ντίμα τη σταμάτησε.
  
  "Θα μείνεις!" φώναξε. "Πήγαινε πίσω στο δωμάτιο ελέγχου και σβήσε!"
  
  Η Ζέλντα Μπέσλερ έμεινε στιγμιαία έκπληκτη, αλλά αυτό που δεν ήξερε ο στρατιώτης του Μπράτβα ήταν ότι ήταν οπλισμένη, όπως κι εκείνος. Άνοιξε πυρ εναντίον του, σκίζοντας την κοιλιά του σε λωρίδες κατακόκκινης σάρκας. Η Νίνα έμεινε σιωπηλή για να μην τραβήξει την προσοχή. Ο Σαμ ήταν αναίσθητος στο πάτωμα, όπως και ο Γουλφ, αλλά ο Μπέσλερ έπρεπε να πιάσει το ασανσέρ και νόμιζε ότι ήταν νεκροί.
  
  Η Νίνα προσπάθησε να φέρει τον Σαμ στα συγκαλά του. Ήταν δυνατή, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να το φέρει εις πέρας. Προς φρίκη της, ένιωσε το τρένο να κινείται και μια ηχογραφημένη ανακοίνωση ακούστηκε από τα ηχεία. "Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε πίσω στη Βαλκυρία. Η επόμενη επιθεώρησή μας θα πραγματοποιηθεί στην πόλη Νοβοσιμπίρσκ".
  
  
  31
  ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΑ μετρα
  
  
  Αφού η αστυνομία έφυγε από το συγκρότημα Reichtisusis με τον George Masters σε μια τσάντα σώματος και τη Lilith Hearst με δεσμά, ο Perdue διέσχισε το ζοφερό περιβάλλον του λόμπι του και το παρακείμενο σαλόνι και τραπεζαρία. Εκτίμησε τη ζημιά στο σημείο από τις τρύπες από σφαίρες στην επένδυση τοίχου και τα έπιπλα από ξύλο τριανταφυλλιάς. Κοίταξε επίμονα τις κηλίδες αίματος στις πανάκριβες περσικές ταπετσαρίες και τα χαλιά του. Η επισκευή της καμένης ράβδου και η ζημιά στην οροφή πρέπει να χρειάστηκε λίγο χρόνο.
  
  "Τσάι, κύριε;" ρώτησε ο Τσαρλς, αλλά ο Περντιού φαινόταν σαν κόλαση στα πόδια του. Ο Perdue περιπλανήθηκε σιωπηλά στο δωμάτιο του διακομιστή του. "Θα ήθελα λίγο τσάι, ευχαριστώ, Τσαρλς". Το μάτι του Περντού τράβηξε τη φιγούρα της Λίλιαν που στεκόταν στην πόρτα της κουζίνας και του χαμογελούσε. "Γεια σου Λίλι".
  
  "Γεια σας, κύριε Πέρντιου", άκουσε εκείνη, χαρούμενη που έμαθε ότι ήταν καλά.
  
  Ο Purdue μπήκε στο σκοτεινό καταφύγιο ενός ζεστού, βουητού θαλάμου γεμάτου ηλεκτρονικά, όπου ένιωθε σαν στο σπίτι του. Μελέτησε τα σαφή σημάδια της εσκεμμένης δολιοφθοράς της καλωδίωσης του και κούνησε το κεφάλι του. "Και αναρωτιούνται γιατί μένω ελεύθερος".
  
  Αποφάσισε να ψάξει τα μηνύματα μέσω των ιδιωτικών του διακομιστών και έμεινε έκπληκτος όταν βρήκε κάποια σκοτεινά και δυσοίωνα νέα από τον Sam, παρόλο που ήταν λίγο αργά. Τα μάτια του Perdue τρεμόπαιξαν πάνω από τα λόγια του George Masters, τις πληροφορίες του Dr. Casper Jacobs και την πλήρη συνέντευξη που είχε μαζί του ο Sam για το μυστικό σχέδιο δολοφονίας των αντιπροσώπων. Ο Perdue θυμήθηκε ότι ο Sam ήταν καθ' οδόν για το Βέλγιο, αλλά έκτοτε δεν έχει υπάρξει ενημέρωση.
  
  Ο Τσαρλς έφερε το τσάι του. Ο Earl Grey σε ένα καυτό άρωμα θαυμαστή υπολογιστή ήταν ο παράδεισος του Purdue. "Δεν μπορώ να ζητήσω αρκετά συγγνώμη, Τσαρλς", είπε στον μπάτλερ που του έσωσε τη ζωή. "Ντρέπομαι για το πόσο εύκολα επηρεάζομαι και πώς ενήργησα, όλα εξαιτίας μιας καταραμένης γυναίκας".
  
  "Και για τη σεξουαλική αδυναμία για τη μεγάλη διαίρεση", αστειεύτηκε ο Τσαρλς με τον ξερό του τρόπο. Ο Perdue έπρεπε να γελάσει ενώ το σώμα του πονούσε. "Είναι εντάξει, κύριε. Μέχρι να τελειώσουν όλα καλά."
  
  "Έτσι ας είναι", χαμογέλασε ο Περντού, σφίγγοντας το χέρι του Τσαρλς με τα γάντια. "Ξέρεις πότε ήρθε αυτό ή τηλεφώνησε ο κύριος Κλιβ;"
  
  "Δυστυχώς όχι, κύριε", απάντησε ο μπάτλερ.
  
  "Γιατρέ Γκουλντ;" ρώτησε.
  
  "Όχι, κύριε", απάντησε ο Τσαρλς. "Ούτε λέξη. Η Τζέιν θα επιστρέψει αύριο αν αυτό βοηθήσει".
  
  Ο Purdue πέρασε από τη δορυφορική συσκευή, το email και το προσωπικό του κινητό τηλέφωνο και διαπίστωσε ότι ήταν όλα γεμάτα αναπάντητες κλήσεις από τον Sam Cleve. Όταν ο Τσαρλς έφυγε από το δωμάτιο, ο Περντού έτρεμε. Το χάος που προκάλεσε η εμμονή του με την εξίσωση του Αϊνστάιν ήταν κατακριτέο και έπρεπε να αρχίσει να καθαρίζει το σπίτι, ας πούμε.
  
  Πάνω στο γραφείο του ήταν το περιεχόμενο της τσάντας της Λίλιθ. Παρέδωσε την ήδη ερευνημένη τσάντα της στην αστυνομία. Ανάμεσα στην τεχνολογία που φορούσε, βρήκε τον πομπό της. Όταν είδε ότι η ολοκληρωμένη εξίσωση είχε σταλεί στη Ρωσία, η καρδιά του Purdue σταμάτησε.
  
  "Γαμώτο!" ανέπνευσε.
  
  Ο Perdue πήδηξε αμέσως επάνω. Ήπιε μια γρήγορη γουλιά από το τσάι του και έτρεξε σε έναν άλλο διακομιστή που μπορούσε να υποστηρίξει δορυφορική μετάδοση. Τα χέρια του έτρεμαν καθώς βιαζόταν. Μόλις δημιουργηθεί η σύνδεση, ο Purdue άρχισε να κωδικοποιεί σαν τρελός, τριγωνίζοντας το ορατό κανάλι για να παρακολουθεί τη θέση του δέκτη. Ταυτόχρονα, εντόπισε την απομακρυσμένη συσκευή που ελέγχει το αντικείμενο στο οποίο στάλθηκε η εξίσωση.
  
  "Θέλεις να παίξεις πολεμικά παιχνίδια;" ρώτησε. "Να σου θυμίσω με ποιον έχεις να κάνεις".
  
  
  * * *
  
  
  Ενώ ο Κλίφτον Ταφτ και οι λακέι του έπιναν ανυπόμονα μαρτίνι και περίμεναν με αγωνία τα αποτελέσματα της επικερδούς αποτυχίας τους, η λιμουζίνα τους κατευθύνθηκε βορειοανατολικά προς το Τομσκ. Η Zelda είχε έναν πομπό που έλεγχε τις κλειδαριές και τα δεδομένα σύγκρουσης του Valkyrie.
  
  "Πώς πάνε τα πράγματα?" ρώτησε ο Ταφτ.
  
  "Αυτή τη στιγμή, η επιτάχυνση είναι σύμφωνη με το σχέδιο. Θα πρέπει να πλησιάζουν το 1 Mach σε περίπου είκοσι λεπτά", είπε η Zelda αυτάρεσκα. "Φαίνεται ότι η Hurst έκανε τη δουλειά της τελικά. Ο Λύκος πήρε τη δική του συνοδεία;"
  
  "Καμία ιδέα", είπε ο ΜακΦάντεν. "Προσπάθησα να του τηλεφωνήσω, αλλά το κινητό του είναι απενεργοποιημένο. Για να είμαι ειλικρινής, χαίρομαι που δεν έχω να ασχοληθώ άλλο μαζί του. Έπρεπε να δεις τι έκανε στον Δρ Γκουλντ. Σχεδόν, σχεδόν, τη λυπόμουν".
  
  "Έκανε το κομμάτι του. Μάλλον πήγε σπίτι για να γαμήσει τον επιτόπιό του", γρύλισε ο Ταφτ με ένα στριμμένο γέλιο. "Παρεμπιπτόντως, είδα τον Τζέικομπς χθες το βράδυ στο τρένο να παλεύει με την πόρτα του δωματίου μου".
  
  "Ωραία, τότε τον φρόντισαν κι αυτός", χαμογέλασε ο Μπέσλερ, χαρούμενος που πήρε τη θέση του ως επικεφαλής του έργου.
  
  
  * * *
  
  
  Εν τω μεταξύ, στο Valkyrie, η Nina προσπάθησε απεγνωσμένα να ξυπνήσει τον Sam. Ένιωθε το τρένο να επιταχύνει από καιρό σε καιρό. Το σώμα της δεν είπε ψέματα, νιώθοντας τα υπερβολικά αποτελέσματα του τρένου με ταχύτητα. Έξω, στο διάδρομο, άκουγε τις αμήχανες μουρμούρες της διεθνούς αντιπροσωπείας. Κι εκείνοι ένιωσαν το τράνταγμα του τρένου και, μη έχοντας στο χέρι τους καμπουάν ή μπαρ, άρχισαν να είναι καχύποπτοι με τον Αμερικανό μεγιστάνα και τους συνεργούς του.
  
  "Δεν είναι εδώ. Έλεγξα", άκουσε τον εκπρόσωπο των Ηνωμένων Πολιτειών να λέει στους άλλους.
  
  "Ίσως θα μείνουν πίσω;" πρότεινε ο Κινέζος εκπρόσωπος.
  
  "Γιατί ξέχασαν να μπουν στο δικό τους τρένο;" πρότεινε κάποιος άλλος. Κάπου στην επόμενη άμαξα, κάποιος άρχισε να κάνει εμετό. Η Νίνα δεν ήθελε να πανικοβληθεί ξεκαθαρίζοντας τα πράγματα, αλλά αυτό θα ήταν καλύτερο από το να τους αφήσουμε όλους να μαντέψουν και να τρελαθούν.
  
  Κοιτάζοντας έξω από την πόρτα, η Νίνα έκανε νόημα στον επικεφαλής της Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας να έρθει κοντά της. Το έκλεισε πίσω της για να μην δει ο άντρας το αναίσθητο σώμα του Wolf Kretchoff.
  
  "Κύριε, με λένε Δρ Γκουλντ από τη Σκωτία. Μπορώ να σου πω τι συμβαίνει, αλλά θέλω να μείνεις ήρεμος, καταλαβαίνεις; ξεκίνησε.
  
  "Περί τίνος πρόκειται?" ρώτησε κοφτά.
  
  "Ακούστε προσεκτικά. Δεν είμαι εχθρός σου, αλλά ξέρω τι συμβαίνει και χρειάζομαι να απευθυνθείς στην αντιπροσωπεία με μια εξήγηση ενώ προσπαθώ να επιλύσω το ζήτημα", είπε. Αργά και ήρεμα, μετέφερε τις πληροφορίες στον άντρα. Τον έβλεπε να φοβάται όλο και περισσότερο, αλλά κράτησε τον τόνο της όσο το δυνατόν πιο ήρεμη και ελεγχόμενη. Το πρόσωπό του έγινε γκρίζο, αλλά κράτησε την ψυχραιμία του. Κάνοντας ένα νεύμα στη Νίνα, έφυγε για να μιλήσει στους άλλους.
  
  Γύρισε βιαστικά στο δωμάτιο και προσπάθησε να ξυπνήσει τον Σαμ.
  
  "Ο Σαμ! Ξύπνα, για όνομα του Χριστού! Σε χρειάζομαι!" κλαψούρισε, χτυπώντας τον Σαμ στο μάγουλο, προσπαθώντας να μην απελπιστεί τόσο που μπορεί να τον χτυπήσει. "Ο Σαμ! Θα πεθάνουμε. Θελω παρεα!"
  
  "Θα σου κάνω παρέα", είπε ο Γουλφ σαρκαστικά. Ξύπνησε από το συντριπτικό χτύπημα που του είχε φέρει η Ντίμα και χάρηκε όταν είδε έναν νεκρό στρατιώτη του όχλου στους πρόποδες της κουκέτας όπου η Νίνα έσκυψε πάνω από τον Σαμ.
  
  "Θεέ μου, Σαμ, αν υπάρχει ποτέ καλή στιγμή να ξυπνήσεις, είναι τώρα", μουρμούρισε καθώς τον χαστούκιζε. Το γέλιο του Wolf προκάλεσε πραγματική φρίκη στη Nina, αναγκάζοντάς την να θυμηθεί τη σκληρότητά του απέναντί της. Σύρθηκε πάνω από το κρεβάτι, με το πρόσωπό του ματωμένο και άσεμνο.
  
  "Θέλουν περισσότερα?" γέλασε με τα δόντια του να αιμορραγούν. "Σε κάνω να ουρλιάξεις πιο δυνατά αυτή τη φορά, σωστά;" Γέλασε άγρια.
  
  Ήταν φανερό ότι ο Σαμ δεν αντιδρούσε μαζί της. Η Νίνα άπλωσε ανεπαίσθητα το χαντζάλι της Ντίμα, ένα υπέροχο και θανατηφόρο στιλέτο κάτω από τη θήκη της. Μόλις μπήκε στη δύναμή της, ένιωσε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και η Νίνα δεν φοβόταν να παραδεχτεί στον εαυτό της ότι εκτιμούσε την ευκαιρία να τον εκδικηθεί.
  
  "Ευχαριστώ, Ντίμα", μουρμούρισε καθώς τα μάτια της έπεσαν στο αρπακτικό.
  
  Αυτό που δεν περίμενε ήταν η ξαφνική του επίθεση εναντίον της. Το τεράστιο σώμα του έγειρε στην άκρη του κρεβατιού για να τη συνθλίψει, αλλά η Νίνα αντέδρασε γρήγορα. Κυλώντας μακριά, απέφυγε την επίθεσή του και περίμενε τη στιγμή που έπεσε στο πάτωμα. Η Νίνα τράβηξε ένα μαχαίρι, κρατώντας το κατευθείαν στον λαιμό του, κολλώντας έναν Ρώσο ληστή με ένα ακριβό κοστούμι. Η λεπίδα μπήκε στο λαιμό του και πέρασε ακριβώς μέσα. Ένιωσε την άκρη του χάλυβα να μετατοπίζει τους σπονδύλους στο λαιμό του, κόβοντας τον νωτιαίο μυελό του.
  
  Σε υστερίες, η Νίνα δεν άντεξε άλλο. Η Βαλκυρία επιτάχυνε λίγο ακόμα, σπρώχνοντας τη χολή από μέσα της και μέχρι το λαιμό της. "Ο Σαμ!" ούρλιαξε μέχρι που έσπασε η φωνή της. Δεν είχε σημασία, αφού το ίδιο αναστατωμένοι ήταν και οι σύνεδροι στην τραπεζαρία. Ο Σαμ ξύπνησε με τα μάτια του να χορεύουν στις κόγχες τους. "Ξύπνα μωρέ!" αυτή ούρλιαξε.
  
  "Ξυπνάω!" τσακίστηκε, στενάζοντας.
  
  "Σαμ, πρέπει να φτάσουμε αμέσως στο μηχανοστάσιο!" μύρισε, κλαίγοντας σοκαρισμένη από τη νέα δοκιμασία της με τον Γουλφ. Ο Σαμ κάθισε να την αγκαλιάσει και είδε ότι ο λαιμός του τέρατος αιμορραγούσε.
  
  "Τον πήρα, Σαμ", ούρλιαξε.
  
  Χαμογέλασε, "Δεν θα μπορούσα να κάνω καλύτερη δουλειά".
  
  Μυρίζοντας, η Νίνα σηκώθηκε και ίσιωσε τα ρούχα της. "Μηχανοστάσιο!" είπε ο Σαμ. "Αυτό είναι το μόνο μέρος όπου υπάρχει δεξίωση, είμαι σίγουρος". Έπλυναν γρήγορα και στέγνωσαν τα χέρια τους στη λεκάνη και όρμησαν στο μπροστινό μέρος της Βαλκυρίας. Καθώς η Νίνα προσπερνούσε τους αντιπροσώπους, προσπάθησε να τους ηρεμήσει, παρόλο που ήταν πεπεισμένη ότι όλοι πήγαιναν στην Κόλαση.
  
  Μόλις μπήκαν στο μηχανοστάσιο, έριξαν μια πιο προσεκτική ματιά στα φώτα που τρεμοπαίζουν και τα χειριστήρια.
  
  "Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την οδήγηση αυτού του τρένου", ψέλλισε ο Σαμ απογοητευμένος. Έβγαλε το τηλέφωνό του από την τσέπη του. "Θεέ μου, δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτό εξακολουθεί να λειτουργεί", παρατήρησε καθώς έψαχνε για το σήμα. Το τρένο σήκωσε άλλο ένα σκαλοπάτι, και κραυγές γέμισαν τα βαγόνια.
  
  "Δεν μπορείς να ουρλιάξεις, Σαμ", συνοφρυώθηκε. "Το ξέρεις".
  
  "Δεν τηλεφωνώ", έβηξε από τη δύναμη της ταχύτητας. "Σύντομα δεν θα μπορούμε να μετακινηθούμε. Τότε τα κόκκαλά μας θα αρχίσουν να τρίζουν".
  
  Τον κοίταξε στραβά. "Δεν χρειάζεται να το ακούσω".
  
  Εισήγαγε τον κωδικό στο τηλέφωνο, τον κωδικό που του είχε δώσει ο Purdue, για να συνδεθεί στο σύστημα δορυφορικής παρακολούθησης, το οποίο δεν χρειαζόταν συντήρηση για να λειτουργήσει. "Σε παρακαλώ, Θεέ μου, άσε τον Περντού να το δει αυτό".
  
  "Απίθανο", είπε η Νίνα.
  
  Την κοίταξε με πεποίθηση. "Η μόνη μας ευκαιρία".
  
  
  32
  Χάος Μέρος ΙΙ
  
  
  
  Κλινικό Νοσοκομείο Σιδηροδρόμων - Νοβοσιμπίρσκ
  
  
  Η Όλγα ήταν ακόμα σε σοβαρή κατάσταση, αλλά πήρε εξιτήριο από την εντατική, ανάρρωνε σε ξεχωριστό δωμάτιο, που πλήρωνε ο Κάσπερ Τζέικομπς, ο οποίος παρέμεινε στο κρεβάτι της. Από καιρό σε καιρό ανακτούσε τις αισθήσεις της και μιλούσε λίγο, για να ξανακοιμηθεί.
  
  Έγινε έξαλλος από το γεγονός ότι ο Σαμ και η Νίνα έπρεπε να πληρώσουν για όσα είχε οδηγήσει η υπηρεσία του στον Μαύρο Ήλιο. Αυτό όχι μόνο τον αναστάτωσε, αλλά και τον εξόργισε που ο Αμερικανός γυμνοσάλιαγκας Ταφτ κατάφερε να επιβιώσει από την επικείμενη τραγωδία και να τη γιορτάσει με τη Ζέλντα Μπέσλερ και εκείνον τον Σκωτσέζο χαμένο ΜακΦάντεν. Αυτό όμως που τον οδήγησε στα άκρα ήταν η γνώση ότι ο Wolf Kretchoff μπορούσε να ξεφύγει με αυτό που έκανε στην Όλγα και τη Νίνα.
  
  Σκεπτόμενος παράφορα, ο ανήσυχος επιστήμονας προσπάθησε να βρει τρόπο να κάνει κάτι. Από τη θετική πλευρά, αποφάσισε ότι δεν χάθηκαν όλα. Τηλεφώνησε στον Περντού, όπως την πρώτη φορά που προσπάθησε να τον φτάσει, μόνο που αυτή τη φορά απάντησε ο Περντού.
  
  "Θεέ μου! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι σε έφτασα", αναπνέει ο Κάσπερ.
  
  "Φοβάμαι ότι είμαι λίγο αποσπασμένος", απάντησε ο Purdue. "Αυτός είναι ο γιατρός Τζέικομπς;"
  
  "Πως ξέρεις?" ρώτησε ο Κάσπερ.
  
  "Βλέπω τον αριθμό σου στον δορυφορικό μου ιχνηλάτη. Είσαι με τον Σαμ; ρώτησε ο Perdue.
  
  "Όχι, αλλά τηλεφωνώ εξαιτίας του", απάντησε ο Κάσπερ. Εξήγησε τα πάντα στον Πέρντιου, μέχρι εκεί που έπρεπε να κατέβουν μαζί με την Όλγα από το τρένο, και δεν είχε ιδέα πού πήγαιναν ο Ταφτ και οι κολλητοί του. "Ωστόσο, πιστεύω ότι η Zelda Bessler έχει ένα τηλεχειριστήριο για τους πίνακες ελέγχου της Valkyrie", δήλωσε ο Casper Perdue.
  
  Ο δισεκατομμυριούχος χαμογέλασε στο τρεμόπαιγμα της οθόνης του υπολογιστή του. "Λοιπόν, αυτό είναι;"
  
  "Έχεις θέση;" αναφώνησε ενθουσιασμένος ο Κάσπερ. "Κύριε Perdue, μπορώ να έχω αυτόν τον κωδικό παρακολούθησης, παρακαλώ;"
  
  Ο Purdue έμαθε διαβάζοντας τις θεωρίες του Dr. Jacobs ότι ο ίδιος ο άνθρωπος ήταν μια ιδιοφυΐα. "Εχεις ένα στυλό?" Ο Περντού χαμογέλασε, νιώθοντας πάλι σαν τον παλιό του επιπόλαιο άντρα. Ξαναχειρίστηκε την κατάσταση, ανέγγιχτος από την τεχνολογία και τη διάνοιά του, όπως παλιά. Έλεγξε το σήμα από την απομακρυσμένη συσκευή του Bessler και έδωσε στον Casper Jacobs τον κωδικό παρακολούθησης. "Τι θα κάνεις?" ρώτησε τον Κάσπερ.
  
  "Θα χρησιμοποιήσω ένα αποτυχημένο πείραμα για να εξασφαλίσω μια επιτυχημένη εξάλειψη", απάντησε ψύχραιμα ο Κάσπερ. "Πριν φύγω. Παρακαλώ βιαστείτε εάν μπορείτε να κάνετε κάτι για να αποδυναμώσετε τον μαγνητισμό της Valkyrie, κύριε Perdue. Οι φίλοι σου σύντομα θα μπουν σε ένα επικίνδυνο στάδιο από το οποίο δεν θα επιστρέψουν".
  
  "Καλή τύχη, γέροντα", αποχαιρέτησε ο Περντού τη νέα του γνωριμία. Συνδέθηκε αμέσως με το σήμα του κινούμενου πλοίου, παραβιάζοντας ταυτόχρονα το σιδηροδρομικό σύστημα από το οποίο περνούσε. Κατευθυνόταν σε μια διασταύρωση στην πόλη Polskaya, όπου, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, υποτίθεται ότι θα επιτάχυνε στα 3 Mach".
  
  "Γειά σου?" άκουσε από ένα ηχείο συνδεδεμένο στο σύστημα επικοινωνιών του.
  
  "Ο Σαμ!" αναφώνησε ο Perdue.
  
  "Πέρντιου! Βοήθησέ μας!" φώναξε μέσα από το ηχείο. "Η Νίνα έχασε τις αισθήσεις της. Οι περισσότεροι άνθρωποι στο τρένο έχουν. Χάνω γρήγορα την όρασή μου και μοιάζει με ματωμένο φούρνο εδώ μέσα!".
  
  "Άκου, Σαμ! Ο Περντού φώναξε από πάνω του. "Εστιάζω ξανά τη μηχανική της πίστας καθώς μιλάμε. Περιμένετε άλλα τρία λεπτά. Μόλις το Valkyrie αλλάξει τροχιά, θα χάσει τη μαγνητική του παραγωγή και θα επιβραδύνει!".
  
  "Ιησούς Χριστός! Τρία λεπτά? Μέχρι τότε θα ψήνουμε!". Ο Σαμ ούρλιαξε.
  
  "Τρία λεπτά, Σαμ! Περίμενε!" Ο Perdue ούρλιαξε. Στην πόρτα του δωματίου του διακομιστή, ο Τσαρλς και η Λίλιαν ήρθαν να κοιτάξουν, προκαλώντας ένα βρυχηθμό. Ήξεραν ότι ήταν καλύτερο να μην ρωτήσουν ή να επέμβουν, αλλά άκουγαν το δράμα από απόσταση, δείχνοντας τρομερά ανήσυχοι. "Φυσικά, η αλλαγή γραμμής ενέχει τον κίνδυνο μετωπικής σύγκρουσης, αλλά αυτή τη στιγμή δεν βλέπω άλλα τρένα", είπε σε δύο από τους υπαλλήλους του. Η Λίλιαν προσευχήθηκε. Ο Τσαρλς ξεροκατάπιε.
  
  Στο τρένο, ο Σαμ λαχάνιασε για αέρα, χωρίς να βρει άνεση στο παγωμένο τοπίο που έλιωνε καθώς περνούσε η Βαλκυρία. Σήκωσε τη Νίνα για να την αναζωογονήσει, αλλά το σώμα του ήταν το βάρος ενός 16τροχου και δεν μπορούσε να προχωρήσει. "3 Μαχ σε λίγα δευτερόλεπτα. Είμαστε όλοι νεκροί".
  
  Η πινακίδα για την Polskaya εμφανίστηκε μπροστά στο τρένο και εν ριπή οφθαλμού τους προσπέρασε. Ο Σαμ κράτησε την ανάσα του, νιώθοντας το βάρος του σώματός του να αυξάνεται γρήγορα. Δεν μπορούσε να δει τίποτα άλλο όταν ξαφνικά άκουσε τον κρότο ενός διακόπτη σιδηροδρόμου. Το Valkyrie φαινόταν να εκτροχιάζεται λόγω της ξαφνικής ρήξης του μαγνητικού πεδίου στην κανονική ράγα, αλλά ο Σαμ κράτησε τη Νίνα. Οι αναταράξεις ήταν τεράστιες και τα σώματα του Σαμ και της Νίνας πετάχτηκαν στον εξοπλισμό του δωματίου.
  
  Όπως φοβόταν ο Sam, μετά από ένα ακόμη χιλιόμετρο, το Valkyrie άρχισε να εκτροχιάζεται. Απλώς κινούνταν πολύ γρήγορα για να παραμείνει στις πίστες, αλλά σε αυτό το σημείο είχε επιβραδύνει αρκετά ώστε να επιταχύνει κάτω από την κανονική ταχύτητα. Απλώθηκε και τράβηξε το αναίσθητο σώμα της Νίνας κοντά του, καλύπτοντας το κεφάλι της με τα χέρια του. Ακολούθησε μια θαυμάσια συντριβή και ακολούθησε το διαβολοφόρο πλοίο που αναποδογύρισε με εντυπωσιακή ακόμα ταχύτητα. Μια εκκωφαντική ρωγμή δίπλωσε το μηχάνημα στη μέση, πετώντας τις πλάκες κάτω από την εξωτερική επιφάνεια.
  
  Όταν ο Σαμ ξύπνησε στο πλάι των σιδηροτροχιών, η πρώτη του σκέψη ήταν να βγάλει τους πάντες από εδώ πριν καούν τα καύσιμα. Ήταν ατομικό καύσιμο, τελικά, σκέφτηκε. Ο Sam δεν ήταν ειδικός στο ποια ορυκτά ήταν τα πιο πτητικά, αλλά δεν ήθελε να ρισκάρει το θόριο. Ωστόσο, διαπίστωσε ότι το σώμα του τον είχε απογοητεύσει εντελώς και δεν μπορούσε να κουνηθεί ούτε εκατοστό. Καθισμένος εκεί, στον πάγο της Σιβηρίας, συνειδητοποίησε πόσο ένιωθε έξω από το στοιχείο του. Το σώμα του ζύγιζε ακόμη έναν τόνο, και πριν από ένα λεπτό τον είχαν ψήσει ζωντανό και τώρα ήταν κρύος.
  
  Μερικά από τα επιζώντα μέλη της αντιπροσωπείας σύρθηκαν σταδιακά πάνω στο παγωμένο χιόνι. Ο Σαμ είδε τη Νίνα να αναρρώνει αργά και τόλμησε να χαμογελάσει. Τα σκούρα μάτια της φτερούγισαν καθώς τον κοίταξε. "Ο Σαμ?"
  
  "Ναι, αγάπη", έβηξε και χαμογέλασε. "Τελικά υπάρχει Θεός".
  
  Χαμογέλασε και σήκωσε το βλέμμα στον γκρίζο ουρανό από πάνω, εκπνέοντας με ανακούφιση και πόνο. Ευγνώμων, είπε, "Ευχαριστώ, Πέρντιου".
  
  
  33
  Εξαγορά
  
  
  
  Εδιμβούργο - τρεις εβδομάδες αργότερα
  
  
  Η Νίνα νοσηλεύτηκε σε κατάλληλη ιατρική μονάδα αφού η ίδια και οι άλλοι επιζώντες μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο με όλα τα τραύματά της. Αυτή και ο Σαμ χρειάστηκαν τρεις εβδομάδες για να επιστρέψουν στο Εδιμβούργο, όπου η πρώτη τους στάση ήταν το Reichtisusis. Ο Purdue, για να επανασυνδεθεί με τους φίλους του, κανόνισε μια μεγάλη εταιρεία catering να οργανώσει ένα δείπνο για να μπορέσει να σβήσει τους καλεσμένους του.
  
  Διαβόητος για την εκκεντρικότητά του, ο Perdue δημιούργησε προηγούμενο όταν κάλεσε την οικονόμο και τον μπάτλερ του σε ένα ιδιωτικό δείπνο. Ο Σαμ και η Νίνα ήταν ακόμα μαύροι και μπλε, αλλά ήταν ασφαλείς.
  
  "Υποθέτω ότι ένα τοστ είναι κατάλληλο", είπε, σηκώνοντας το κρυστάλλινο ποτήρι της σαμπάνιας του. "Στους εργατικούς και πάντα πιστούς υπηρέτες μου, τη Λίλι και τον Τσαρλς".
  
  Η Λίλι γέλασε ενώ ο Τσαρλς κρατούσε ίσιο πρόσωπο. Τον γρονθοκόπησε στα πλευρά. "Χαμόγελο".
  
  "Μια φορά μπάτλερ, πάντα μπάτλερ, αγαπητή μου Λίλιαν", απάντησε ειρωνικά, προκαλώντας τα γέλια των άλλων.
  
  "Και ο φίλος μου ο Ντέιβιντ", είπε ο Σαμ. "Αφήστε τον να λάβει θεραπεία μόνο στο νοσοκομείο και να εγκαταλείψει τη φροντίδα στο σπίτι για πάντα!"
  
  "Αμήν", συμφώνησε ο Περντού με μάτια ορθάνοιχτα.
  
  "Παρεμπιπτόντως, μας έλειψε τίποτα όσο αναρρώναμε στο Νοβοσιμπίρσκ;" - ρώτησε η Νίνα με μια μπουκιά χαβιάρι και αλμυρό μπισκότο.
  
  "Δεν με νοιάζει", ανασήκωσε τους ώμους του ο Σαμ και ήπιε τη σαμπάνια του για να συμπληρώσει το ουίσκι του.
  
  "Ίσως θα το βρείτε ενδιαφέρον", τους διαβεβαίωσε ο Περντού με μια λάμψη στα μάτια. "Ήταν στις ειδήσεις μετά από αναφορές για θανάτους και τραυματισμούς στην τραγωδία του τρένου. Το έγραψα την επομένη της εισαγωγής σου στο νοσοκομείο εκεί. Ελάτε να το δείτε".
  
  Γύρισαν στην οθόνη του φορητού υπολογιστή που είχε ο Περντού στην απανθρακωμένη ακόμα μπάρα. Η Νίνα λαχάνιασε και ώθησε τον Σαμ στη θέα του ίδιου ρεπόρτερ που έκανε την αναφορά του τρένου φάντασμα που είχε ηχογραφήσει για τον Σαμ. Είχε υπότιτλο.
  
  "Μετά τους ισχυρισμούς ότι ένα τρένο φάντασμα σκότωσε δύο εφήβους σε ερημικές γραμμές τρένου πριν από μερικές εβδομάδες, αυτός ο ρεπόρτερ σας φέρνει ξανά το αδιανόητο".
  
  Πίσω από τη γυναίκα, στο βάθος, ήταν μια ρωσική πόλη που λεγόταν Τομσκ.
  
  Τα ακρωτηριασμένα πτώματα του Αμερικανού μεγιστάνα Κλίφτον Ταφτ, της Βέλγου επιστήμονα Δρ Ζέλντα Μπέσλερ και του υποψηφίου δημάρχου της Σκωτίας Χον. Ο Lance McFadden βρέθηκε χθες στη σιδηροδρομική γραμμή. Οι κάτοικοι της περιοχής ανέφεραν ότι είδαν μια ατμομηχανή να εμφανίζεται φαινομενικά από το πουθενά, ενώ τρεις θαμώνες φέρεται να περπατούσαν στις ράγες αφού χάλασε η λιμουζίνα τους.
  
  "Οι παλμοί EM το κάνουν", χαμογέλασε ο Περντού από τη θέση του πίσω από τον πάγκο.
  
  Ο δήμαρχος του Τομσκ, Βλαντιμίρ Νελίντοφ, καταδίκασε την τραγωδία, αλλά εξήγησε ότι η εμφάνιση του λεγόμενου τρένου φάντασμα ήταν απλώς το αποτέλεσμα του τρένου που διέσχισε τη χθεσινή έντονη χιονόπτωση. Επέμεινε ότι δεν υπήρχε τίποτα περίεργο σε αυτό το τρομερό περιστατικό και ότι ήταν απλώς ένα ατυχές ατύχημα λόγω κακής ορατότητας.
  
  Ο Περντού το έσβησε και κούνησε το κεφάλι του χαμογελώντας.
  
  "Φαίνεται ότι ο Δρ Τζέικομπς ζήτησε τη βοήθεια των συναδέλφων του αείμνηστου θείου Όλγα από τη Ρωσική Μυστική Φυσική Εταιρεία", γέλασε ο Περντού, θυμούμενος ότι ο Κάσπερ είχε αναφέρει ένα αποτυχημένο πείραμα φυσικής στη συνέντευξη του Σαμ.
  
  Η Νίνα ήπιε το σέρι της. "Μακάρι να μπορούσα να πω ότι λυπάμαι, αλλά δεν είμαι. Αυτό με κάνει κακό άνθρωπο;"
  
  "Όχι", απάντησε ο Σαμ. "Είσαι ένας άγιος, ένας άγιος που λαμβάνει δώρα από τα παιδιά της Ρωσίας επειδή σκότωσαν τον κύριο αντίπαλό τους με ένα γαμημένο στιλέτο". Η δήλωσή του προκάλεσε περισσότερο γέλιο από όσο νόμιζε.
  
  "Αλλά γενικά, χαίρομαι που ο Δρ Τζέικομπς βρίσκεται τώρα στη Λευκορωσία, μακριά από τα όρνια της ναζιστικής ελίτ", αναστέναξε ο Περντιού. Κοίταξε τον Σαμ και τη Νίνα. "Ο Θεός ξέρει ότι λύτρωσε τον εαυτό του χιλιάδες φορές για τις πράξεις του όταν με κάλεσε, διαφορετικά δεν θα ήξερα ποτέ ότι βρισκόσουν σε κίνδυνο".
  
  Μην αποκλείεις τον εαυτό σου, Πέρντιου, του υπενθύμισε η Νίνα. "Είναι ένα πράγμα που σε προειδοποίησε, αλλά παρόλα αυτά πήρες την πολύ σημαντική απόφαση να εξιλεωθείς για την ενοχή σου".
  
  Εκείνη έκλεισε το μάτι: "Απάντησες".
  
  
  ΤΕΛΟΣ
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Preston W. Child
  Βαβυλωνιακή μάσκα
  
  
  Πού είναι το νόημα στα συναισθήματα όταν δεν υπάρχει πρόσωπο;
  
  Πού περιπλανιέται ο Τυφλός όταν τριγύρω είναι σκοτάδι και τρύπες, κενό;
  
  Πού μιλάει η Καρδιά χωρίς να ελευθερώνει τα χείλη με τη γλώσσα της για να αποχαιρετήσει;
  
  Πού είναι το γλυκό άρωμα των τριαντάφυλλων και η ανάσα ενός εραστή όταν δεν υπάρχει άρωμα ψέματος;
  
  Πώς θα πω;
  
  Πώς θα πω;
  
  Τι κρύβουν πίσω από τις μάσκες τους;
  
  Όταν τα πρόσωπά τους είναι κρυμμένα και οι φωνές τους ζορίζονται;
  
  Κρατούν τον Παράδεισο;
  
  Ή μήπως κατέχουν την Κόλαση;
  
   - Masque de Babel (περίπου 1682 - Βερσαλλίες)
  
  
   Κεφάλαιο 1 - Burning Man
  
  
  Η Νίνα ανοιγόκλεισε διάπλατα.
  
  Τα μάτια της άκουγαν τις συνάψεις της καθώς ο ύπνος της έμπαινε στον ύπνο REM, ρίχνοντάς την στα σκληρά νύχια του υποσυνείδητου της. Στην ιδιωτική πτέρυγα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Χαϊδελβέργης, ένα φως κάηκε αργά το βράδυ, όπου νοσηλευόταν η Δρ Νίνα Γκουλντ για να εξαλειφθούν, ει δυνατόν, οι τρομερές συνέπειες της ακτινοβολίας. Μέχρι τώρα, ήταν δύσκολο να προσδιοριστεί πόσο κρίσιμη ήταν πραγματικά η περίπτωσή της, καθώς ο άνδρας που τη συνόδευε δεν μετέφερε με ακρίβεια το επίπεδο έκθεσής της. Το καλύτερο που μπορούσε να πει ήταν ότι τη βρήκε να περιφέρεται στις υπόγειες σήραγγες του Τσερνομπίλ για αρκετές ώρες περισσότερο από ό,τι θα μπορούσε να συνέλθει οποιοδήποτε ζωντανό πλάσμα.
  
  "Δεν μας τα είπε όλα", επιβεβαίωσε η αδελφή Μπάρκεν στη μικρή ομάδα των υφισταμένων της, "αλλά είχα μια σαφή υποψία ότι δεν ήταν το μισό από όσα έπρεπε να περάσει ο Δρ Γκουλντ εκεί κάτω πριν ισχυριστεί ότι είχε βρει. αυτή." . Ανασήκωσε τους ώμους της και αναστέναξε. "Δυστυχώς, με εξαίρεση τη σύλληψή του για ένα έγκλημα για το οποίο δεν έχουμε στοιχεία, έπρεπε να τον αφήσουμε να φύγει και να ασχοληθούμε με τις λίγες πληροφορίες που είχαμε".
  
  Η υποχρεωτική συμπάθεια έπαιζε στα πρόσωπα των ασκουμένων, αλλά μόνο κάτω από επαγγελματικές μεταμφιέσεις κάλυπταν την πλήξη της βραδιάς. Το νεαρό τους αίμα τραγούδησε για την ελευθερία της παμπ όπου η παρέα συναντιόταν συνήθως μετά τη βάρδια τους ή για τις αγκαλιές των εραστών τους αυτή την ώρα της νύχτας. Η αδελφή Μπάρκεν μισούσε την ασάφειά τους και της έλειπε η παρέα των συνομηλίκων της, όπου μπορούσε να ανταλλάσσει πραγματικές, πειστικές ετυμηγορίες με εκείνους που ήταν εξίσου ικανοί και παθιασμένοι με την ιατρική.
  
  Οι διογκωμένοι βολβοί των ματιών της τα χτένιζαν ένα προς ένα καθώς μιλούσε για την κατάσταση του γιατρού Γκουλντ. Οι λοξές γωνίες των λεπτών χειλιών της γύρισαν προς τα κάτω, εκφράζοντας τη δυσαρέσκεια που συχνά αντανακλούσε στον σκληρό, χαμηλό τόνο της όταν μιλούσε. Εκτός από αυστηρή βετεράνος της γερμανικής ιατρικής πρακτικής που ακολουθήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, ήταν επίσης γνωστή ως μια αρκετά λαμπρή διαγνωστική. Ήταν έκπληξη για τους συναδέλφους της που ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να συνεχίσει την καριέρα της με το να γίνει γιατρός ή ακόμα και μόνιμη σύμβουλος.
  
  "Ποια είναι η φύση των περιστάσεων της, αδελφή Μπάρκεν;" ρώτησε η νεαρή νοσοκόμα, σοκάροντας την αδερφή της με μια επίδειξη γνήσιου ενδιαφέροντος. Το υγιές πενήνταχρονο αφεντικό χρειάστηκε ένα λεπτό για να απαντήσει, μοιάζοντας σχεδόν χαρούμενος που του έγινε η ερώτηση, αντί να κοιτάζει στα μάτια των κοντών με τίτλο όλη τη νύχτα.
  
  "Λοιπόν, αυτό ήταν το μόνο που μπορούσαμε να μάθουμε από τον Γερμανό κύριο που την έφερε εδώ, τη νοσοκόμα Μαρκς. Δεν μπορέσαμε να βρούμε καμία επιβεβαίωση για την αιτία της ασθένειάς της, πέρα από αυτά που μας είπε ο άνδρας". Αναστέναξε, απογοητευμένη από την έλλειψη πληροφοριών για την κατάσταση του γιατρού Γκουλντ. "Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι φαίνεται να έχει διασωθεί έγκαιρα για να λάβει θεραπεία. Αν και έχει όλα τα σημάδια οξείας δηλητηρίασης, το σώμα της φαίνεται να μπορεί να το αντιμετωπίσει ικανοποιητικά... προς το παρόν".
  
  Η αδελφή Μαρκς έγνεψε καταφατικά, αγνοώντας τις χλευαστικές αντιδράσεις των συναδέλφων της. Αυτό την κέντρισε το ενδιαφέρον. Άλλωστε, είχε ακούσει πολλά για αυτή τη Nina Gould από τη μητέρα της. Στην αρχή, κρίνοντας από τον τρόπο που κουβέντιαζε για εκείνη, νόμιζε ότι η μητέρα της γνώριζε πραγματικά τη μινιατούρα Σκωτσέζου παραμυθά. Ωστόσο, δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να μάθει η φοιτήτρια ιατρικής Marlene Marks ότι η μητέρα της ήταν απλά μανιώδης αναγνώστρια περιοδικών και δύο βιβλίων που εκδόθηκαν από τον Gould. Έτσι, η Nina Gould ήταν κάτι σαν διασημότητα στο σπίτι της.
  
  Ήταν αυτή άλλη μια από τις μυστικές εκδρομές που έκανε η ιστορικός, παρόμοιες με αυτές που άγγιξε ελαφρά στα βιβλία της; Η Marlene αναρωτιόταν συχνά γιατί η Δρ Γκουλντ δεν έγραψε περισσότερα για τις περιπέτειές της με τον διάσημο εξερευνητή και εφευρέτη του Εδιμβούργου Ντέιβιντ Πέρντιου, αλλά άφησε να εννοηθεί πολλά ταξίδια. Έπειτα υπήρξε η γνωστή σχέση με τον παγκοσμίου φήμης ερευνητή δημοσιογράφο Σαμ Κληβ, για τον οποίο έγραψε ο Δρ Γκουλντ. Η μητέρα της Marlene όχι μόνο μίλησε για τη Nina ως οικογενειακή φίλη, αλλά μίλησε για τη ζωή της σαν η παράλογη ιστορία να ήταν μια περιπατητική σαπουνόπερα.
  
  Ήταν μόνο θέμα χρόνου να αρχίσει η μητέρα της Μάρλεν να διαβάζει βιβλία για τον Σαμ Κλιβ ή αυτά που δημοσίευσε ο ίδιος, έστω και για να μάθει περισσότερα για τα άλλα δωμάτια στη μεγάλη έπαυλη του Γκουλντ. Εξαιτίας όλης αυτής της μανίας η νοσοκόμα κράτησε μυστική την παραμονή της Γκουλντ στη Χαϊδελβέργη, φοβούμενη ότι η μητέρα της θα έκανε μια πορεία μιας γυναίκας προς τη δυτική πτέρυγα της ιατρικής μονάδας του 14ου αιώνα για να διαμαρτυρηθεί για τη φυλάκισή της ή κάτι τέτοιο. Αυτό έκανε τη Μάρλεν να χαμογελάσει στον εαυτό της, αλλά με τον κίνδυνο να προκαλέσει την επιμελώς αποφευχθείσα οργή της αδελφής Μπάρκεν, έκρυψε τη διασκέδασή της.
  
  Μια ομάδα φοιτητών ιατρικής δεν γνώριζε ότι η ερπυστριοφόρος στήλη των τραυματιών πλησίαζε στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης στον κάτω όροφο. Κάτω από τα πόδια τους, μια ομάδα εντολέων και νοσοκόμων από το νυχτερινό προσωπικό περικύκλωσαν έναν νεαρό άνδρα που ούρλιαζε, ο οποίος αρνήθηκε να τον βάλουν με λουρί.
  
  "Παρακαλώ κύριε, πρέπει να σταματήσετε να ουρλιάζετε!" - η ανώτερη νοσοκόμα σε υπηρεσία παρακάλεσε τον άντρα, εμποδίζοντας τον έξαλλο δρόμο της καταστροφής του με το αρκετά μεγάλο κορμί της. Τα μάτια της στράφηκαν σε έναν από τους υπαλλήλους, οπλισμένους με μια ένεση ηλεκτρυλοχολίνης, που πλησίαζε κρυφά τον εγκαυματία. Το φρικιαστικό θέαμα του άνδρα που έκλαιγε έκανε τους δύο νέους υπαλλήλους να πνιγούν, μετά βίας συγκρατούνται καθώς περίμεναν την προϊσταμένη να φωνάξει την επόμενη παραγγελία της. Ωστόσο, για τους περισσότερους από αυτούς, αυτό ήταν ένα τυπικό σενάριο πανικού, αν και κάθε περίσταση ήταν διαφορετική. Ποτέ πριν, για παράδειγμα, δεν είχαν τρέξει ένα θύμα εγκαυμάτων στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης, πόσο μάλλον να βγαίνει καπνός από μέσα του καθώς γλιστρούσε, χάνοντας κομμάτια σάρκας από το στήθος και το στομάχι του στη διαδρομή.
  
  Τριάντα πέντε δευτερόλεπτα φάνηκαν σαν δύο ώρες στους σαστισμένους Γερμανούς ιατρούς. Λίγο αφότου η μεγαλόσωμη γυναίκα στρίμωξε το θύμα με μαυρισμένο κεφάλι και στήθος, οι κραυγές σταμάτησαν απότομα και αντικαταστάθηκαν από συριγμούς πνιγμού.
  
  "Οίδημα της αναπνευστικής οδού!" βρυχήθηκε με μια δυνατή φωνή που ακουγόταν σε όλο το δωμάτιο έκτακτης ανάγκης. "Διασωλήνωση, αμέσως!"
  
  Η σκυμμένη αρσενική νοσοκόμα πέταξε προς τα εμπρός, βυθίζοντας τη βελόνα στο ραγισμένο δέρμα του άνδρα που πνιγόταν, πιέζοντας το έμβολο χωρίς δισταγμό. Γύρισε καθώς η σύριγγα τσάκισε στην επιδερμίδα του φτωχού ασθενούς, αλλά έπρεπε να γίνει.
  
  "Θεός! Αυτή η μυρωδιά είναι αηδιαστική! μια από τις νοσοκόμες βούρκωσε κάτω από την ανάσα της στον συνάδελφό της, ο οποίος έγνεψε καταφατικά. Κάλυψαν τα πρόσωπά τους με τα χέρια τους για μια στιγμή για να πάρουν ανάσα καθώς η δυσωδία της ψημένης σάρκας χτυπούσε τις αισθήσεις τους. Δεν ήταν πολύ επαγγελματικό, αλλά τελικά ήταν μόνο άνθρωποι.
  
  "Πάρε τον στο Ή Β!" - βρόντηξε η ισχυρή κυρία στο ραβδί της. Schnell! Πάσχει από καρδιακή ανακοπή, άνθρωποι! Κίνηση!" Τοποθέτησαν μια μάσκα οξυγόνου στον ασθενή που είχε σπασμούς καθώς η συνοχή του εξασθενούσε. Κανείς δεν παρατήρησε έναν ψηλό γέρο με μαύρο παλτό να ακολουθεί τα ίχνη του. Η μακριά, τεντωμένη σκιά του σκοτείνιασε το ανέγγιχτο τζάμι της πόρτας όπου στεκόταν, βλέποντας το καπνιστό κουφάρι να παρασύρεται. Κάτω από το χείλος της φεντόρας του, τα πράσινα μάτια του έλαμπαν και τα ξερά χείλη του χαμογέλασαν από ήττα.
  
  Με όλο το χάος στα επείγοντα, ήξερε ότι δεν θα τον έβλεπαν και γλίστρησε μέσα από τις πόρτες για να επισκεφτεί τα αποδυτήρια στον πρώτο όροφο, λίγα μέτρα από την αίθουσα αναμονής. Μόλις μπήκε στα αποδυτήρια, απέφυγε τον εντοπισμό αποφεύγοντας τη φωτεινή λάμψη των μικρών φωτιστικών οροφής πάνω από τους πάγκους. Δεδομένου ότι ήταν μεσάνυχτα, μάλλον δεν υπήρχε ιατρικό προσωπικό στα αποδυτήρια, οπότε πήρε μερικά μπουρνούζια και κατευθύνθηκε προς το ντους. Σε έναν από τους σκοτεινούς θαλάμους, ο γέρος πέταξε τα ρούχα του.
  
  Κάτω από τους μικροσκοπικούς στρογγυλούς βολβούς πάνω του, η οστεώδης, πούδρα του μορφή φάνηκε σε μια αντανάκλαση στο πλεξιγκλάς. Γκροτέσκο και ταλαιπωρημένο, τα μακρόστενα μέλη του έριξαν τη φορεσιά τους και φόρεσαν μια βαμβακερή στολή. Οι λαχανιασμένες ανάσες του έβγαιναν συριγμό καθώς κινούνταν, μιμούμενος ένα ρομπότ ντυμένο με δέρμα Android, αντλώντας υδραυλικό υγρό μέσω των αρθρώσεων του σε κάθε βάρδια. Καθώς αφαίρεσε το fedora του για να το αντικαταστήσει με ένα καπάκι, το παραμορφωμένο κρανίο του τον κορόιδευε σε μια εικόνα καθρέφτη από πλεξιγκλάς. Η γωνία του φωτός τόνιζε κάθε βαθούλωμα και προεξοχή του κρανίου του, αλλά κράτησε το κεφάλι του γερμένο όσο πιο μακριά μπορούσε όσο δοκίμαζε στο καπάκι. Δεν ήθελε να αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο ελάττωμά του, την πιο ισχυρή του ασχήμια, το απρόσωπό του.
  
  Το ανθρώπινο πρόσωπό του έδειχνε μόνο μάτια, τέλεια διαμορφωμένα αλλά μοναχικά στην κανονικότητά τους. Ο γέρος δεν άντεξε την ταπείνωση της κοροϊδίας της δικής του αντανάκλασης, όταν τα ζυγωματικά του πλαισίωσαν ένα ανέκφραστο πρόσωπο. Ανάμεσα στα χείλη του που σχεδόν έλειπαν και πάνω από το πενιχρό στόμα του, δεν υπήρχε σχεδόν κανένα άνοιγμα και μόνο δύο μικροσκοπικές ρωγμές χρησίμευαν ως ρουθούνια. Το τελευταίο στοιχείο της έξυπνης μεταμφίεσής του ήταν να είναι μια χειρουργική μάσκα, που ολοκληρώνει κομψά το τέχνασμα του.
  
  Βάζοντας το κοστούμι του στο πιο απομακρυσμένο ντουλάπι στον ανατολικό τοίχο και απλά κλείνοντας τη στενή πόρτα, διόρθωσε τη στάση του.
  
  "Φύγε", μουρμούρισε.
  
  Κούνησε το κεφάλι του. Όχι, η διάλεκτός του ήταν λάθος. Καθάρισε το λαιμό του και πήρε μια στιγμή για να συγκεντρώσει τις σκέψεις του. "Άμπεντ". όχι. Πάλι. "Α, λύγισε", είπε πιο καθαρά και άκουσε τη βραχνή φωνή του. Η έμφαση ήταν σχεδόν εκεί. Έμειναν ακόμη μία ή δύο προσπάθειες.
  
  "Φύγε", είπε ξεκάθαρα και δυνατά καθώς η πόρτα των αποδυτηρίων άνοιξε. Πολύ αργά. Κράτησε την ανάσα του για να πει τη λέξη.
  
  "Άμπεντ, κύριε Ντόκτορ", χαμογέλασε ο τακτικός καθώς έμπαινε στο διπλανό δωμάτιο για να χρησιμοποιήσει τα ουρητήρια. "Wie geht's;"
  
  "Σκουπίδια, παραπροϊόντα", απάντησε βιαστικά ο γέρος, ευχαριστημένος από τη λήθη της νοσοκόμας. Καθάρισε το λαιμό του και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Ήταν αργά και είχε ακόμα ημιτελείς δουλειές με την καυτή νεοφερμένη.
  
  Νιώθοντας σχεδόν ντροπή για τη ζωώδη μέθοδο που χρησιμοποίησε για να εντοπίσει τον νεαρό που ακολούθησε στα επείγοντα, πέταξε το κεφάλι του πίσω και μύρισε τον αέρα. Αυτό το γνώριμο άρωμα τον έκανε να την ακολουθεί σαν καρχαρίας που ακολουθεί αμείλικτα το αίμα μέσα σε μίλια νερού. Δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στους ευγενικούς χαιρετισμούς του προσωπικού, των καθαριστριών και των νυχτερινών γιατρών. Τα πόδια του με μανδύα πηδούσαν αθόρυβα βήμα-βήμα καθώς υπάκουε στην πικάντικη μυρωδιά της καμένης σάρκας και του απολυμαντικού που διαπερνούσε περισσότερο τα ρουθούνια του.
  
  "Τζίμερ 4", μουρμούρισε καθώς η μύτη του τον πήγαινε αριστερά προς μια διασταύρωση Τ με διαδρόμους. Θα χαμογελούσε αν μπορούσε. Το αδύνατο σώμα του σέρθηκε στον διάδρομο του τμήματος εγκαυμάτων μέχρι εκεί όπου νοσηλευόταν ο νεαρός. Από βαθιά μέσα στο δωμάτιο, άκουγε τις φωνές του γιατρού και των νοσοκόμων που ανακοίνωναν τις πιθανότητες επιβίωσης του ασθενούς.
  
  "Θα ζήσει όμως", αναστέναξε με συμπάθεια ο άντρας γιατρός, "δεν νομίζω ότι θα μπορέσει να διατηρήσει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του-τα χαρακτηριστικά, ναι, αλλά η όσφρηση και η γεύση του θα είναι μόνιμα σοβαρά εξασθενημένη".
  
  "Έχει ακόμα πρόσωπο κάτω από όλα, γιατρέ;" ρώτησε χαμηλόφωνα η νοσοκόμα.
  
  "Ναι, αλλά δεν είναι πιθανό, καθώς η βλάβη στο δέρμα θα προκαλέσει τα χαρακτηριστικά του να... ξεθωριάσουν ακόμη περισσότερο στο πρόσωπό του. Η μύτη του δεν θα ξεχωρίσει και τα χείλη του", δίστασε, νιώθοντας γνήσια οίκτο για τον ελκυστικό νεαρό άνδρα με το μόλις διατηρημένο δίπλωμα οδήγησης στο απανθρακωμένο πορτοφόλι του, "εξαφανίστηκαν. Καημένο παιδί. Ήταν μόλις είκοσι επτά, και του συμβαίνει".
  
  Ο γιατρός κούνησε σχεδόν ανεπαίσθητα το κεφάλι του. "Σας παρακαλώ, Σαμπίνα, δώστε μερικά ενδοφλέβια αναλγητικά και ξεκινήστε την επείγουσα αντικατάσταση υγρών".
  
  "Ναι, γιατρέ". Αναστέναξε και βοήθησε τη συνάδελφό της να μαζέψει τον επίδεσμο. "Θα πρέπει να φοράει μάσκα για το υπόλοιπο της ζωής του", είπε σε κανέναν συγκεκριμένα. Τράβηξε το καρότσι πιο κοντά, κρατώντας αποστειρωμένους επιδέσμους και φυσιολογικό ορό. Δεν παρατήρησαν την εξωγήινη παρουσία του εισβολέα που κρυφοκοίταζε από το διάδρομο και εντόπισε τον στόχο του μέσα από ένα κενό που κλείνει αργά στην πόρτα. Μόνο μια λέξη του ξέφυγε σιωπηλά.
  
  "Μάσκα".
  
  
  Κεφάλαιο 2 - Απαγωγή Purdue
  
  
  Νιώθοντας λίγο απασχολημένος, ο Σαμ έκανε μια βόλτα ανέμελα στους εκτεταμένους κήπους ενός ιδιωτικού ιδρύματος κοντά στο Νταντί κάτω από τον βρυχηθμό της Σκωτίας. Τελικά, υπήρχε κάποιο άλλο είδος; Ωστόσο, μέσα του ένιωθε καλά. Αδειάζω. Τόσα πολλά έχουν συμβεί σε αυτόν και τους φίλους του τον τελευταίο καιρό που ήταν καταπληκτικό να μην σκέφτεσαι τίποτα, για μια αλλαγή. Ο Sam επέστρεψε από το Καζακστάν πριν από μια εβδομάδα και δεν έχει δει τη Nina ή τον Perdue από τότε που επέστρεψε στο Εδιμβούργο.
  
  Του είπαν ότι η Νίνα είχε τραυματιστεί σοβαρά από έκθεση και είχε εισαχθεί σε νοσοκομείο στη Γερμανία. Αφού έστειλε έναν νέο γνωστό, τον Detlef Holzer, να τη βρει, παρέμεινε στο Καζακστάν για αρκετές ημέρες και δεν μπόρεσε να λάβει νέα για την κατάσταση της Νίνας. Προφανώς, ο Dave Perdue ανακαλύφθηκε επίσης στην ίδια τοποθεσία με τη Nina, μόνο για να υποταχθεί από τον Detlef για την παράξενα επιθετική του συμπεριφορά. Αλλά μέχρι στιγμής, και αυτό ήταν στην καλύτερη περίπτωση εικασίες.
  
  Ο ίδιος ο Perdue επικοινώνησε με τον Sam την προηγούμενη μέρα για να τον ενημερώσει για τον εγκλεισμό του στο Ιατρικό Ερευνητικό Κέντρο Sinclair. Το Κέντρο Ιατρικών Ερευνών Sinclair, που χρηματοδοτείται και διευθύνεται από την Renegade Brigade, ήταν ο μυστικός σύμμαχος του Purdue στην τελευταία μάχη ενάντια στο Order of the Black Sun. Έτυχε η ένωση να αποτελείται από πρώην μέλη του "Black Sun". αποστάτες, ας πούμε, από την πίστη των οποίων είχε γίνει μέλος και ο Σαμ λίγα χρόνια νωρίτερα. Οι επιχειρήσεις του γι' αυτούς ήταν λίγες, καθώς η ανάγκη τους για πληροφορίες εμφανιζόταν μόνο από καιρό σε καιρό. Ως οξυδερκής και αποτελεσματικός ερευνητής δημοσιογράφος, ο Sam Cleave υπήρξε ανεκτίμητος για την Ταξιαρχία από αυτή την άποψη.
  
  Εκτός από το τελευταίο, ήταν ελεύθερος να ενεργεί όπως ήθελε και να κάνει τη δική του ανεξάρτητη εργασία όποτε το ήθελε. Κουρασμένος να κάνει οτιδήποτε τόσο αγχωτικό όσο η τελευταία του αποστολή σύντομα, ο Sam αποφάσισε να αφιερώσει χρόνο για να επισκεφτεί το Purdue στο τρελοκομείο που είχε ρίξει ο εκκεντρικός εξερευνητής εκείνη τη στιγμή.
  
  Υπήρχαν πολύ λίγες πληροφορίες για την εγκατάσταση του Sinclair, αλλά ο Sam είχε μια μύτη για τη μυρωδιά του κρέατος κάτω από το καπάκι. Καθώς πλησίασε στον χώρο, παρατήρησε ότι υπήρχαν κάγκελα στα παράθυρα σε όλο τον τρίτο όροφο των τεσσάρων ορόφων που καυχιόταν το κτίριο.
  
  "Βάζω στοίχημα ότι είσαι σε ένα από αυτά τα δωμάτια, ρε Πέρντι;" Ο Σαμ γέλασε μόνος του καθώς προχωρούσε προς την κύρια είσοδο του ανατριχιαστικού κτηρίου με τους υπερβολικά λευκούς τοίχους του. Ένα ρίγος διαπέρασε το σώμα του Σαμ καθώς έμπαινε στο λόμπι. "Θεέ μου, το Hotel California υποδύεται τον Stanley Mach;"
  
  "Καλημέρα", χαιρέτησε τον Σαμ μια μικροκαμωμένη ξανθιά ρεσεψιονίστ. Το χαμόγελό της ήταν ειλικρινές. Η αυστηρή, σκοτεινή εμφάνισή του την κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον, ακόμα κι αν ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να είναι ο πολύ μεγαλύτερος αδερφός της ή σχεδόν πολύ μεγάλος θείος της.
  
  "Ναι, είναι, νεαρή κυρία", συμφώνησε ένθερμα ο Σαμ. "Είμαι εδώ για να δω τον David Perdue".
  
  Εκείνη συνοφρυώθηκε. "Τότε για ποιον είναι αυτή η ανθοδέσμη, κύριε;"
  
  Ο Σαμ απλώς έκλεισε το μάτι και άπλωσε το χέρι με το δεξί του χέρι για να βάλει τη σύνθεση λουλουδιών κάτω από τον πάγκο. "Σς, μην του το πεις. Μισεί τα γαρίφαλα".
  
  "Εμ", τραύλισε με ακραία αβεβαιότητα, "είναι στον θάλαμο 3, δύο ορόφους πιο πάνω, στο δωμάτιο 309".
  
  "Τα", χαμογέλασε ο Σαμ και σφύριξε καθώς κατευθυνόταν προς τις σκάλες που σημειώθηκαν με λευκό και πράσινο χρώμα - "Θάλαμος 2, δωμάτιο 3, δωμάτιο 4", κουνώντας νωχελικά το μπουκέτο του καθώς ανέβαινε. Στον καθρέφτη, διασκέδασε πολύ με τη βαριά ματιά μιας σαστισμένης νεαρής γυναίκας που ακόμα προσπαθούσε να καταλάβει τι χρησίμευαν τα λουλούδια.
  
  "Ναι, όπως νόμιζα", μουρμούρισε ο Σαμ καθώς βρήκε έναν διάδρομο στα δεξιά της προσγείωσης, όπου μια εξίσου ομοιόμορφη πράσινη και λευκή πινακίδα έγραφε "Θάλαμος 3". "Τρελό πάτωμα με μπαρ και ο Perdue είναι ο δήμαρχος".
  
  Στην πραγματικότητα, αυτό το μέρος σε καμία περίπτωση δεν θύμιζε νοσοκομείο. Ήταν περισσότερο σαν ένα συγκρότημα ιατρείων και ιατρείων σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, αλλά ο Σαμ έπρεπε να παραδεχτεί ότι βρήκε την απουσία της αναμενόμενης παραφροσύνης λίγο ανησυχητική. Πουθενά δεν είδε ανθρώπους με λευκές ρόμπες νοσοκομείου ή αναπηρικά καροτσάκια να μεταφέρουν μισοπεθαμένους και επικίνδυνους. Ακόμη και το ιατρικό προσωπικό, το οποίο μπορούσε να αναγνωρίσει μόνο από τα λευκά του παλτά, φαινόταν εκπληκτικά γαλήνιο και απλό.
  
  Έγνεψαν καταφατικά και τον χαιρέτησαν εγκάρδια καθώς τους προσπερνούσε χωρίς να κάνουν ούτε μια ερώτηση για τα λουλούδια που κρατούσε στο χέρι του. Μια τέτοια ομολογία απλώς αφαίρεσε το χιούμορ του Σαμ και πέταξε την ανθοδέσμη στον πλησιέστερο καλάθι αχρήστων λίγο πριν φτάσει στο δωμάτιο που είχε παραχωρηθεί. Η πόρτα ήταν κλειστή, φυσικά, επειδή βρισκόταν σε ένα καγκελωμένο πάτωμα, αλλά ο Σαμ ξαφνιάστηκε όταν διαπίστωσε ότι δεν ήταν κλειδωμένη. Ακόμη πιο εκπληκτικό ήταν το εσωτερικό του δωματίου.
  
  Εκτός από ένα παράθυρο με καλές κουρτίνες και δύο πολυτελείς πολυθρόνες, δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από χαλί. Τα σκούρα μάτια του σάρωναν προσεκτικά το παράξενο δωμάτιο. Του έλειπε ένα κρεβάτι και η ιδιωτικότητα ενός ιδιωτικού μπάνιου. Ο Περντού κάθισε με την πλάτη στον Σαμ, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο.
  
  "Χαίρομαι πολύ που ήρθες, παλιόπαιδο", είπε με τον ίδιο χαρούμενο, πιο πλούσιο από τον Θεό τόνο που συνήθιζε να απευθύνεται στους καλεσμένους στην έπαυλή του.
  
  "Με χαρά", απάντησε ο Σαμ, προσπαθώντας ακόμα να λύσει το παζλ των επίπλων. Ο Περντού γύρισε προς το μέρος του, δείχνοντας υγιής και χαλαρός.
  
  "Κάτσε κάτω", κάλεσε τον σαστισμένο δημοσιογράφο, ο οποίος, αν κρίνουμε από την έκφρασή του, εξέταζε το δωμάτιο για ζωύφια ή κρυμμένα εκρηκτικά. Ο Σαμ κάθισε. "Λοιπόν", άρχισε ο Περντού, "πού είναι τα λουλούδια μου;"
  
  Τα μάτια του Σαμ άνοιξαν διάπλατα στον Πέρντιου. "Νόμιζα ότι είχα την ικανότητα να ελέγχω το μυαλό;"
  
  Ο Περντού έδειχνε αμήχανος από τη δήλωση του Σαμ, την οποία και οι δύο γνώριζαν αλλά κανένας από τους δύο δεν υποστήριξε. "Όχι, σε είδα να περπατάς στο δρομάκι με το στο χέρι σου, αναμφίβολα το αγόρασα μόνο για να με ντροπιάσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο".
  
  "Θεέ μου, με ξέρεις πολύ καλά", αναστέναξε ο Σαμ. "Αλλά πώς μπορείς να δεις κάτι πίσω από τις μπάρες μέγιστης ασφαλείας εδώ; Παρατήρησα ότι τα κελιά των κρατουμένων έμειναν ξεκλείδωτα. Τι νόημα έχει να σε κλειδώσουν αν σου κρατήσουν ανοιχτές τις πόρτες;"
  
  Ο Περντού χαμογέλασε διασκεδαστικά και κούνησε το κεφάλι του. "Ω, δεν είναι για να μας εμποδίσει να δραπετεύσουμε, Σαμ. Αυτό είναι για να μας εμποδίσει να πηδήξουμε". Για πρώτη φορά, η φωνή του Περντιού ακούστηκε πικρή και βαρετή. Ο Σαμ έπιασε το άγχος του φίλου του να έρχεται στο προσκήνιο στην άμπωτη και τη ροή της αυτοκυριαρχίας του. Αποδείχθηκε ότι η φαινομενική ηρεμία του Perdue ήταν απλώς μια μάσκα πίσω από αυτή την αχαρακτήριστη δυσαρέσκεια.
  
  "Είσαι επιρρεπής σε τέτοια πράγματα;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  Ο Πέρντι ανασήκωσε τους ώμους του. "Δεν ξέρω, Δάσκαλε Κληβ. Τη μια στιγμή όλα είναι καλά, και την επόμενη επιστρέφω σε αυτή την καταραμένη δεξαμενή ψαριών και ονειρεύομαι να πνιγώ πιο γρήγορα από ό,τι αυτό το μελάνι ψάρι μπορεί να καταπιεί τον εγκέφαλό μου".
  
  Η έκφραση του Perdue άλλαξε αμέσως από χαρούμενη βλακεία σε μια ανησυχητικά χλωμή κατάθλιψη γεμάτη ενοχές και άγχος. Ο Sam τόλμησε να βάλει το χέρι του στον ώμο του Purdue, χωρίς να έχει ιδέα πώς θα αντιδρούσε ο δισεκατομμυριούχος. Όμως ο Περντού δεν έκανε τίποτα καθώς το χέρι του Σαμ κατευνάζει τη σύγχυσή του.
  
  "Αυτό κάνεις εδώ; Προσπαθείς να αντιστρέψεις την πλύση εγκεφάλου που σου έκανε ο γαμημένος ναζί;" τον ρώτησε ευθαρσώς ο Σαμ. "Αλλά αυτό είναι καλό, Perdue. Πώς εξελίσσεται η θεραπεία; Από πολλές απόψεις, φαίνεσαι να είσαι ο εαυτός σου".
  
  "Πραγματικά?" Η Περντού γέλασε. "Σαμ, ξέρεις πώς είναι να μην ξέρεις; Είναι χειρότερο από το να ξέρεις, μπορώ να σε διαβεβαιώσω. Αλλά έχω διαπιστώσει ότι η γνώση γεννά έναν διαφορετικό δαίμονα από τη λήθη των πράξεών του".
  
  "Τι εννοείς?" Ο Σαμ συνοφρυώθηκε. "Καταλαβαίνω ότι μερικές αληθινές αναμνήσεις επέστρεψαν. κάτι που δεν μπορούσες να θυμηθείς πριν;"
  
  Τα ανοιχτόχρωμα γαλάζια μάτια του Περντού κοίταξαν κατευθείαν μπροστά μέσα από τους διαφανείς φακούς των γυαλιών του καθώς σκεφτόταν τη γνώμη του Σαμ πριν εξηγήσει. Έμοιαζε σχεδόν μανιακός στο σκοτεινό θολό φως που έμπαινε μέσα από το παράθυρο. Τα μακριά, λεπτά δάχτυλά του έδειχναν τα σκαλίσματα στο ξύλινο μπράτσο της καρέκλας ενώ ήταν σαστισμένος. Ο Σαμ θεώρησε καλύτερα να αλλάξει θέμα προς το παρόν.
  
  "Λοιπόν γιατί στο διάολο δεν υπάρχει κρεβάτι εδώ;" αναφώνησε κοιτάζοντας τριγύρω στο σχεδόν άδειο δωμάτιο.
  
  "Δεν κοιμάμαι ποτέ".
  
  Αυτό ήταν.
  
  Αυτό ήταν το μόνο που είχε να πει ο Perdue για το θέμα. Η έλλειψη επεξεργασίας του εκνεύρισε τον Σαμ, γιατί ήταν ακριβώς το αντίθετο από τη συμπεριφορά ενός άνδρα ως σήμα κατατεθέν. Συνήθως άφηνε στην άκρη κάθε κοσμιότητα ή ταμπού και έβγαζε μια μεγάλη ιστορία γεμάτη με το τι, το γιατί και το ποιος. Τώρα αρκέστηκε μόνο στο γεγονός, οπότε ο Σαμ ζητούσε όχι μόνο να ζητήσει από τον Περντού να του εξηγήσει, αλλά επειδή ήθελε πραγματικά να μάθει. "Ξέρεις ότι είναι βιολογικά αδύνατο, εκτός αν θέλεις να πεθάνεις σε κρίση ψύχωσης".
  
  Το βλέμμα που του έριξε η Περντού έπληξε τον Σαμ. Ήταν κάπου ανάμεσα στην τρέλα και την τέλεια ευτυχία. το βλέμμα ενός άγριου ζώου που ταΐζαν αν ο Σαμ έπρεπε να μαντέψει. Τα γκριζαρισμένα ξανθά μαλλιά του, όπως πάντα, ήταν οδυνηρά τακτοποιημένα, μακριές λεπτές λωρίδες που τα χώριζαν από τα γκρίζα φαβορίδια του. Ο Sam φαντάστηκε τον Perdue με ανακατωμένα μαλλιά σε κοινόχρηστα ντους, αυτά τα γαλάζια διαπεραστικά βλέμματα των φρουρών όταν τον βρήκαν να μασάει το αυτί κάποιου. Αυτό που τον ανησυχούσε περισσότερο ήταν το πόσο ασυνήθιστο φαινόταν ξαφνικά ένα τέτοιο σενάριο για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο φίλος του. Τα λόγια του Πέρντι έβγαλαν τον Σαμ από τις αποκρουστικές του σκέψεις.
  
  "Και τι νομίζεις ότι κάθεται εδώ μπροστά σου, γέρο κόκορα;" Ο Περντού χαμογέλασε, δείχνοντας μάλλον ντροπιασμένος για την κατάστασή του κάτω από το χαμόγελο που προσπάθησε να διατηρήσει τη διάθεση. "Έτσι μοιάζει η ψύχωση, όχι αυτή η μαλακία του Χόλιγουντ που κάνουν οι άνθρωποι υπερβολικά, όπου οι άνθρωποι σκίζουν τα μαλλιά τους και γράφουν τα ονόματά τους με χάλια στους τοίχους. Είναι ένα σιωπηλό πράγμα, ένας σιωπηλός ερπυσμός καρκίνος που σε κάνει να μην ενδιαφέρεσαι πια για το τι πρέπει να κάνεις για να μείνεις ζωντανός. Μένεις μόνος με τις σκέψεις και τις πράξεις σου, χωρίς να σκέφτεσαι το φαγητό..." Κοίταξε πίσω στη γυμνή περιοχή του χαλιού όπου έπρεπε να ήταν το κρεβάτι, "...κοιμάται. Στην αρχή το σώμα μου κρεμούσε κάτω από την πίεση της ηρεμίας. Σαμ, έπρεπε να με είχες δει. Ταραγμένη και εξουθενωμένη, λιποθύμησα στο πάτωμα". Πλησίασε πιο κοντά στον Σαμ. Ο δημοσιογράφος τρόμαξε όταν μύρισε φαρμακευτικό άρωμα και παλιά τσιγάρα στην ανάσα του Περντού.
  
  "Purdue..."
  
  "Όχι, όχι, ρώτησες. Τώρα ακούς, εντάξει;" Ο Περντού επέμεινε ψιθυριστά. "Δεν έχω κοιμηθεί για πάνω από τέσσερις μέρες στη σειρά, και ξέρεις τι; Αισθάνομαι υπέροχα! Δηλαδή κοίτα με. Δεν μοιάζω με πρότυπο υγείας;"
  
  "Αυτό είναι που με ενοχλεί, φίλε", έσφιξε ο Σαμ, ξύνοντας το πίσω μέρος του κεφαλιού του. Ο Perdue γέλασε. Δεν ήταν σε καμία περίπτωση ένα τρελό γέλιο, αλλά ένα πολιτισμένο, απαλό γέλιο. Ο Perdue κατάπιε τη διασκέδασή του για να ψιθυρίσει: "Ξέρεις τι σκέφτομαι;"
  
  "Ότι δεν είμαι πραγματικά εδώ;" Ο Σαμ το κατάλαβε. "Ο Θεός ξέρει, αυτό το ανόητο και βαρετό μέρος θα με έκανε να αμφιβάλλω σοβαρά για την πραγματικότητα".
  
  "Οχι. Οχι. Νομίζω ότι όταν ο Black Sun μου έκανε πλύση εγκεφάλου, με κάποιο τρόπο απαλλάχτηκαν από την ανάγκη μου για ύπνο. Πρέπει να έχουν επαναπρογραμματίσει τον εγκέφαλό μου... ξεκλείδωσαν... αυτή την πρωτόγονη δύναμη που χρησιμοποίησαν στους σούπερ στρατιώτες στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε ζώα. Δεν έπεσαν όταν τους πυροβόλησαν, Σαμ. Συνέχισαν να περπατούν, συνέχεια και συνέχεια..."
  
  "Διάβολε. Θα σε πάρω από εδώ, αποφάσισε ο Σαμ.
  
  "Δεν έχω λήξει ακόμα, Σαμ. Αφήστε με να μείνω και αφήστε τους να σβήσουν όλους αυτούς τους τερατώδεις συμπεριφορισμούς", επέμεινε ο Περντού, προσπαθώντας να φανεί υγιής και ψυχικά υγιής, παρόλο που το μόνο που ήθελε να κάνει ήταν να φύγει από το ίδρυμα και να τρέξει πίσω στο σπίτι του στη Ραϊχτισούση.
  
  "Αυτό λες", το κούνησε ο Σαμ με έναν έξυπνο τόνο, "αλλά δεν εννοείς αυτό".
  
  Τράβηξε τον Περντύ από την καρέκλα του. Ο δισεκατομμυριούχος χαμογέλασε στον σωτήρα του, δείχνοντας φανερά ενθουσιασμένος. "Σίγουρα εξακολουθείς να έχεις την ικανότητα να ελέγχεις το μυαλό σου".
  
  
  Κεφάλαιο 3 - Μια φιγούρα με κακές λέξεις
  
  
  Η Νίνα ξύπνησε νιώθοντας αδιαθεσία, αλλά αντιλήφθηκε καθαρά το περιβάλλον της. Ήταν η πρώτη φορά που ξυπνούσε χωρίς να την ξυπνήσει ο ήχος της φωνής μιας νοσοκόμας ή ενός γιατρού που μπήκε στον πειρασμό να πάρει δόση την ανίερη ώρα του πρωινού. Πάντα θαύμαζε πώς οι νοσοκόμες ξυπνούσαν πάντα τους ασθενείς για να τους δώσουν "κάτι να κοιμηθούν" σε γελοίες ώρες, συχνά μεταξύ δύο και πέντε το πρωί. Η λογική τέτοιων πρακτικών της διέφευγε εντελώς και δεν έκρυψε την ενόχλησή της για μια τέτοια βλακεία, ανεξάρτητα από τις εξηγήσεις που του δόθηκαν. Το σώμα της πονούσε κάτω από τη σαδιστική πίεση της δηλητηρίασης από την ακτινοβολία, αλλά προσπάθησε να το αντέξει όσο μπορούσε.
  
  Προς ανακούφισή της, έμαθε από τον εφημερεύοντα γιατρό ότι τα τυχαία εγκαύματα στο δέρμα της θα επουλώνονταν με την πάροδο του χρόνου και ότι η έκθεση που είχε λάβει κάτω από το επίκεντρο στο Τσερνόμπιλ ήταν εκπληκτικά μικρή για μια τόσο επικίνδυνη περιοχή. Η ναυτία την ενοχλούσε καθημερινά, τουλάχιστον μέχρι να τελειώσουν τα αντιβιοτικά, αλλά η αιμοποιητική της κατάσταση συνέχιζε να τον απασχολεί πολύ.
  
  Η Νίνα κατανοούσε την ανησυχία του για τη βλάβη στο αυτοάνοσο σύστημα της, αλλά υπήρχαν ουλές χειρότερες για εκείνη, τόσο συναισθηματικές όσο και σωματικές. Δεν είχε καταφέρει να συγκεντρωθεί καλά από τότε που ελευθερώθηκε από τα τούνελ. Δεν ήταν σαφές εάν αυτό οφειλόταν σε παρατεταμένη τύφλωση λόγω ωρών που πέρασαν σε σχεδόν απόλυτο σκοτάδι ή αν ήταν επίσης αποτέλεσμα έκθεσης σε υψηλές συγκεντρώσεις παλαιών πυρηνικών κυμάτων. Παρόλα αυτά, το συναισθηματικό της τραύμα φάνηκε χειρότερο από τον σωματικό πόνο και τις φουσκάλες στο δέρμα της.
  
  Την βασάνιζαν οι εφιάλτες για το πώς την κυνηγούσε ο Perdue στο σκοτάδι. Αναβιώνοντας μικρά θραύσματα αναμνήσεων, τα όνειρά της της θύμισαν τα γκρίνια που έβγαλε αφού γέλασε πονηρά κάπου στο κολασμένο σκοτάδι του ουκρανικού κάτω κόσμου στον οποίο είχαν παγιδευτεί μαζί. Μέσω ενός άλλου IV, τα ηρεμιστικά κράτησαν το μυαλό της κλειδωμένο στα όνειρα, εμποδίζοντάς την να ξυπνήσει πλήρως για να ξεφύγει από αυτά. Ήταν ένα υποσυνείδητο μαρτύριο που δεν μπορούσε να το πει στα επιστημονικά μυαλά, που ασχολούνταν μόνο με την ανακούφιση από τις σωματικές της παθήσεις. Δεν είχαν χρόνο να χάνουν στην επικείμενη τρέλα της.
  
  Έξω, η χλωμή απειλή της αυγής έλαμψε, αν και ο κόσμος γύρω της κοιμόταν ακόμα. Άκουγε αμυδρά τους χαμηλούς τόνους και τους ψιθύρους που ανταλλάσσονταν μεταξύ του ιατρικού προσωπικού, που σημαδεύονταν από το περίεργο τσούγκρισμα των φλιτζανιών του τσαγιού και των εστιών του καφέ. Θύμισε στη Νίνα τα ξημερώματα κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών, όταν ήταν μικρό κορίτσι στο Ομπάν. Οι γονείς της και ο πατέρας της μητέρας της ψιθύρισαν με τον ίδιο τρόπο καθώς μάζεψαν τον εξοπλισμό τους για το κάμπινγκ για το ταξίδι στις Εβρίδες. Προσπάθησαν να μην ξυπνήσουν τη μικρή Νίνα ενώ μάζευαν τα αυτοκίνητα και μόνο στο τέλος μπήκε κρυφά ο πατέρας της στο δωμάτιό της, την τύλιξε με κουβέρτες σαν ρολό χοτ-ντογκ και την έβγαλε στον παγωμένο πρωινό αέρα για να τη βάλει. στο πίσω κάθισμα.
  
  Ήταν μια ευχάριστη ανάμνηση, στην οποία τώρα επέστρεψε για λίγο με τον ίδιο τρόπο. Δύο νοσοκόμες μπήκαν στο δωμάτιό της για να ελέγξουν τη στάλα και να αλλάξουν τα σεντόνια στο άδειο κρεβάτι απέναντί της. Παρόλο που μιλούσαν με σιγανή φωνή, η Νίνα ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις της στα γερμανικά για να κρυφακούει, ακριβώς όπως εκείνα τα πρωινά που η οικογένειά της νόμιζε ότι κοιμόταν βαθιά. Μένοντας ακίνητη και αναπνέοντας βαθιά από τη μύτη της, η Νίνα κατάφερε να ξεγελάσει τη νοσοκόμα που βρίσκονταν στην υπηρεσία και να πιστέψει ότι κοιμόταν βαθιά.
  
  "Πως τα πάει?" ρώτησε η νοσοκόμα το αφεντικό της καθώς τύλιγε πρόχειρα ένα παλιό σεντόνι που είχε βγάλει ένα άδειο στρώμα.
  
  "Τα ζωτικά της σημάδια είναι καλά", απάντησε ήσυχα η μεγαλύτερη αδερφή.
  
  "Αυτό που ήθελα να πω ήταν ότι έπρεπε να είχαν αλείψει το δέρμα του με πολλή φλαμαζίνη πριν του βάλουν τη μάσκα. Νομίζω ότι έχω δίκιο που το προτείνω. Ο Δρ Χιλτ δεν είχε κανένα λόγο να μου δαγκώσει το κεφάλι", παραπονέθηκε η νοσοκόμα για το περιστατικό, για το οποίο η Νίνα πιστεύει ότι συζήτησαν ακόμη και πριν έρθουν να την επισκεφτούν.
  
  "Γνωρίζετε ότι συμφωνώ μαζί σας ως προς αυτό, αλλά πρέπει να θυμάστε ότι δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε τη θεραπεία ή τη δόση που συνταγογραφείται - ή χορηγείται - από ιατρούς υψηλής εξειδίκευσης, Marlene. Απλώς κρατήστε τη διάγνωσή σας για τον εαυτό σας μέχρι να αποκτήσετε μια ισχυρότερη θέση στην τροφική αλυσίδα εδώ, εντάξει; " συμβούλεψε η παχουλή αδερφή στον υφιστάμενό της.
  
  "Θα καταλαμβάνει αυτό το κρεβάτι όταν βγει από τη μονάδα εντατικής θεραπείας, νοσοκόμα Μπάρκεν;" ρώτησε εκείνη με περιέργεια. "Εδώ? Με τον Δρ Γκουλντ;"
  
  "Ναί. Γιατί όχι? Αυτό δεν είναι μεσαίωνας ή κατασκήνωση δημοτικού, αγαπητέ μου. Ξέρετε, έχουμε πτέρυγες για άνδρες με ειδικές συνθήκες. Η νοσοκόμα Μπάρκεν χαμογέλασε αχνά καθώς επέπληξε την αστραφτερή νοσοκόμα που ήξερε ότι λάτρευε τη Δρ Νίνα Γκουλντ. Ποιος; σκέφτηκε η Νίνα. Ποιον διάολο σκοπεύουν να βάλουν στο ίδιο δωμάτιο μαζί μου που αξίζει όλη την προσοχή;
  
  "Κοίτα, ο γιατρός Γκουλντ συνοφρυώνεται", παρατήρησε η αδελφή Μπάρκεν, χωρίς να έχει ιδέα ότι λόγω της δυσαρέσκειας της Νίνας απέκτησε σύντομα έναν πολύ ανεπιθύμητο συγκάτοικο. Σιωπηλές, αφυπνιστικές σκέψεις έλεγχαν την έκφρασή της. "Πρέπει να είναι οι έντονοι πονοκέφαλοι που σχετίζονται με την ακτινοβολία. Καημένη." Ναι! σκέφτηκε η Νίνα. Παρεμπιπτόντως, οι πονοκέφαλοι με σκοτώνουν. Τα παυσίπονά σας είναι μια εξαιρετική χάρη για πάρτι, αλλά δεν βοηθούν καθόλου με τους μετωπιαίους παλμούς, ξέρετε;
  
  Το δυνατό, κρύο χέρι της έπιασε ξαφνικά τον καρπό της Νίνας, προκαλώντας σοκ στο πυρετωμένο σώμα της ιστορικού, που ήταν ήδη ευαίσθητο στη θερμοκρασία. Άθελά της, τα μεγάλα σκοτεινά μάτια της Νίνας άνοιξαν φτερουγισμένα.
  
  "Ιησού Χριστέ, γυναίκα! Θέλεις να ξεσκίσεις το δέρμα μου από τους μυς μου με αυτό το νύχι πάγου;" αυτή ούρλιαξε. Οι λάμψεις πόνου πέφτουν στο νευρικό σύστημα της Νίνας, με την εκκωφαντική της απάντηση να βάζει και τις δύο νοσοκόμες σε λήθαργο.
  
  "Γιατρέ Γκουλντ!" Η αδελφή Μπάρκεν αναφώνησε με τέλεια αγγλικά έκπληκτη. "Λυπάμαι πολύ! Υποτίθεται ότι είσαι υπό την επήρεια ενός ηρεμιστικού." Σε όλη την αίθουσα, μια νεαρή νοσοκόμα χαμογέλασε από αυτί σε αυτί.
  
  Συνειδητοποιώντας ότι μόλις είχε προδώσει τη φάρσα της με τον πιο αγενή τρόπο, η Νίνα αποφάσισε να υποδυθεί το θύμα για να κρύψει την αμηχανία της. Έπιασε αμέσως το κεφάλι της, γκρινιάζοντας ελαφρά. "Καταπραϋντικό? Ο πόνος διαπερνά όλα τα παυσίπονα. Ζητώ συγγνώμη που σε τρόμαξα, αλλά...είναι το δέρμα μου στη φωτιά", τραγούδησε η Νίνα. μια άλλη νοσοκόμα πήγε ανυπόμονα στο κρεβάτι της, χαμογελώντας ακόμα σαν θαυμαστής που είχε λάβει μια κάρτα στα παρασκήνια.
  
  "Αδελφή Μαρκς, θα ήσουν τόσο ευγενική ώστε να βάλεις στον Δρ Γκουλντ κάτι για πονοκέφαλο;" ρώτησε η αδελφή Μπάρκεν. "Beatte", είπε λίγο πιο δυνατά για να αποσπάσει την προσοχή της νεαρής Marlene Marks από την ηλίθια προσήλωσή της.
  
  "Εμ, ναι, φυσικά αδερφή", απάντησε εκείνη, αποδεχόμενη απρόθυμα το καθήκον της πριν φύγει ουσιαστικά από το δωμάτιο.
  
  "Ωραίο κορίτσι", είπε η Νίνα.
  
  "Συγγνώμη. Είναι στην πραγματικότητα η μητέρα της - είναι οι μεγάλοι θαυμαστές σου. Γνωρίζουν τα πάντα για τα ταξίδια σας, και μερικά από τα πράγματα που γράψατε για τη Νοσοκόμα Μαρκς ήταν εντελώς μαγεμένα. Γι' αυτό, παρακαλώ αγνοήστε το βλέμμα της", εξήγησε φιλικά η αδελφή Μπάρκεν.
  
  Η Νίνα μπήκε κατευθείαν στο θέμα, ώσπου τους ενόχλησε ένα κουτάβι με ιατρική στολή, που επρόκειτο να επιστρέψει σύντομα. "Ποιος θα κοιμηθεί τότε εκεί; Ξέρω κανέναν;"
  
  Η αδελφή Μπάρκεν κούνησε το κεφάλι της. "Δεν νομίζω ότι θα έπρεπε καν να ξέρει ποιος είναι πραγματικά", ψιθύρισε. "Επαγγελματικά, δεν έχω την ελευθερία να μοιράζομαι, αλλά αφού θα μοιράζεσαι ένα δωμάτιο με έναν νέο ασθενή..."
  
  "Γκούτεν Μόργκεν, αδερφή", είπε ο άντρας από την πόρτα. Τα λόγια του φιμώθηκαν από τη χειρουργική μάσκα, αλλά η Νίνα μπορούσε να καταλάβει ότι η προφορά του δεν ήταν γνήσια γερμανική.
  
  "Με συγχωρείτε, γιατρέ Γκουλντ", είπε η αδελφή Μπάρκεν, πλησιάζοντας για να μιλήσει στην ψηλή φιγούρα. Η Νίνα άκουσε προσεκτικά. Ήταν ακόμα σχετικά ήσυχο στο δωμάτιο αυτή την ώρα που νυστάζει, κάτι που έκανε την ακρόαση πιο εύκολη, ειδικά όταν η Νίνα έκλεισε τα μάτια της.
  
  Ο γιατρός ρώτησε τη νοσοκόμα Μπάρκεν για τον νεαρό άνδρα που προσήχθη χθες το βράδυ και γιατί ο ασθενής δεν βρισκόταν πλέον σε αυτό που η Νίνα αποκαλούσε "Θάλαμος 4". Το στομάχι της έγινε κόμπος όταν η αδερφή της ζήτησε τα χαρτιά του γιατρού και εκείνος απάντησε με απειλή.
  
  "Αδερφή, αν δεν μου δώσεις τις απαραίτητες πληροφορίες, κάποιος θα πεθάνει πριν καλέσεις τους φρουρούς. Για αυτό μπορώ να σας διαβεβαιώσω".
  
  Η Νίνα κράτησε την ανάσα της. Τι επρόκειτο να κάνει; Ακόμη και με τα μάτια της ορθάνοιχτα, της ήταν δύσκολο να δει σωστά, οπότε η προσπάθεια να απομνημονεύσει τα χαρακτηριστικά του ήταν σχεδόν άχρηστη. Το καλύτερο ήταν να προσποιηθείς ότι δεν καταλάβαινε γερμανικά και ότι νυσταζόταν ούτως ή άλλως.
  
  "Οχι. Πιστεύεις ότι είναι η πρώτη φορά που ένας τσαρλατάνος προσπάθησε να με εκφοβίσει στα είκοσι επτά μου χρόνια ως εργαζόμενος στον τομέα της υγείας; Βγες έξω αλλιώς θα σε νικήσω μόνη μου", απείλησε η αδελφή Μπάρκεν. Μετά από αυτό, η αδερφή δεν είπε τίποτα, αλλά η Νίνα διέκρινε μια ξέφρενη φασαρία, μετά την οποία επικράτησε μια ανησυχητική σιωπή. Τόλμησε να γυρίσει το κεφάλι της. Στο κατώφλι, ο τοίχος της γυναίκας στάθηκε σταθερός, αλλά ο άγνωστος εξαφανίστηκε.
  
  "Ήταν πολύ εύκολο", είπε η Νίνα κάτω από την ανάσα της, αλλά προσποιήθηκε ότι ήταν ανόητη για χάρη όλων. "Αυτός είναι ο γιατρός μου;"
  
  "Όχι, αγαπητέ μου", απάντησε η αδελφή Μπάρκεν. "Και σε παρακαλώ, αν τον ξαναδείς, ειδοποίησε αμέσως εμένα ή οποιοδήποτε άλλο προσωπικό". Έδειχνε πολύ ενοχλημένη, αλλά δεν έδειξε φόβο καθώς ήρθε ξανά με τη Νίνα στο κρεβάτι της. "Πρέπει να παραδώσουν νέο ασθενή μέσα στην επόμενη μέρα. Έχουν σταθεροποιήσει την κατάστασή του προς το παρόν. Αλλά μην ανησυχείτε, είναι πολύ ναρκωμένος. Δεν θα σε ενοχλήσει".
  
  "Πόσο καιρό θα είμαι φυλακισμένος εδώ;" ρώτησε η Νίνα. "Και μη μιλάς μέχρι να γίνω καλύτερα. "
  
  Η αδελφή Μπάρκεν γέλασε. "Μου το λες αυτό, Δρ Γκουλντ. Έχετε καταπλήξει τους πάντες με την ικανότητά σας να καταπολεμάτε τις λοιμώξεις και έχετε επιδείξει θεραπευτικές ικανότητες που συνορεύουν με το υπερφυσικό. Είσαι κάποιο είδος βαμπίρ;"
  
  Το χιούμορ της νοσοκόμας ήταν πολύ ευπρόσδεκτο. Η Νίνα χάρηκε που έμαθε ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που βιώνουν κάποια έκπληξη. Αλλά αυτό για το οποίο δεν μπορούσε να πει ούτε στους πιο ανοιχτόμυαλους ανθρώπους ήταν ότι η απίστευτη ικανότητά της να θεραπεύει προήλθε από μετάγγιση αίματος που είχε κάνει πριν από χρόνια. Προ των πυλών του θανάτου, η Νίνα σώθηκε από το αίμα ενός ιδιαίτερα κακού εχθρού, το πραγματικό απομεινάρι των πειραμάτων του Χίμλερ να δημιουργήσει έναν υπεράνθρωπο, ένα θαυματουργό όπλο. Το όνομά της ήταν Lita και ήταν ένα τέρας με πραγματικά ισχυρό αίμα.
  
  "Ίσως η ζημιά να μην ήταν τόσο μεγάλη όσο πίστευαν αρχικά οι γιατροί", απάντησε η Νίνα. "Εξάλλου, αν γιατρεύω τόσο καλά, γιατί είμαι τυφλός;"
  
  Η αδελφή Μπάρκεν έβαλε προσεκτικά το χέρι της στο μέτωπο της Νίνα. "Ίσως είναι απλώς ένα σύμπτωμα της ανισορροπίας των ηλεκτρολυτών σας ή των επιπέδων ινσουλίνης, αγαπητέ μου. Είμαι σίγουρος ότι το όραμά σου θα ξεκαθαρίσει σύντομα. Μην ανησυχείς. Αν συνεχίσεις όπως είσαι τώρα, σύντομα θα φύγεις από εδώ".
  
  Η Νίνα ήλπιζε ότι η εικασία της κυρίας ήταν σωστή, γιατί έπρεπε να βρει τον Σαμ και να ρωτήσει για τον Πέρντιου. Χρειαζόταν επίσης ένα νέο τηλέφωνο. Μέχρι τότε, είχε μόλις τσεκάρει τις ειδήσεις για οτιδήποτε σχετικά με τον Purdue, καθώς μπορεί να ήταν αρκετά διάσημος ώστε να κάνει τα νέα στη Γερμανία. Παρά το γεγονός ότι προσπάθησε να τη σκοτώσει, ήλπιζε ότι ήταν εντάξει - όπου κι αν ήταν.
  
  "Το άτομο που με έφερε εδώ... είπε καν ότι θα επέστρεφε;" Η Nina ρώτησε για τον Detlef Holzer, έναν γνωστό που είχε βλάψει πριν τη σώσει από το Perdue και τις φλέβες του διαβόλου κάτω από τον διαβόητο Reactor 4 στο Τσερνόμπιλ.
  
  "Όχι, δεν έχουμε ακούσει νέα του από τότε", παραδέχτηκε η αδελφή Μπάρκεν. "Δεν ήταν το αγόρι μου με την ιδιότητα του, έτσι;
  
  Η Νίνα χαμογέλασε, ενθυμούμενη τον γλυκό, αργόστροφο σωματοφύλακα που τη βοήθησε, τον Σαμ και τον Περντού να βρουν το περίφημο Κεχριμπάρι Δωμάτιο προτού καταρρεύσουν όλα στην Ουκρανία. "Όχι άντρας", χαμογέλασε στη μουντή εικόνα της αδερφής της που θηλάζει. "Χήρος".
  
  
  Κεφάλαιο 4 - Γοητεία
  
  
  "Πώς είναι η Νίνα;" ρώτησε ο Πέρντιου τον Σαμ καθώς έφευγαν από το δωμάτιο χωρίς κρεβάτι με το παλτό του Περντού και μια μικρή βαλίτσα ως αποσκευή.
  
  "Ο Ντέτλεφ Χόλτσερ την εισήγαγε σε νοσοκομείο στη Χαϊδελβέργη. Σκοπεύω να την επισκεφτώ σε μια εβδομάδα περίπου", ψιθύρισε ο Σαμ καθώς έλεγχε τον διάδρομο. "Είναι καλό που ο Ντέτλεφ ξέρει να συγχωρεί, διαφορετικά ο κώλος σου θα περιπλανιόταν ήδη στο Πριπιάτ".
  
  Κοιτώντας πρώτα δεξιά και αριστερά, ο Σαμ έκανε νόημα στον φίλο του να τον ακολουθήσει προς τα δεξιά, όπου κατευθυνόταν προς τις σκάλες. Άκουσαν φωνές σε συζήτηση που έφτασαν στην προσγείωση. Μετά από ένα λεπτό δισταγμό, ο Σαμ σταμάτησε και προσποιήθηκε ότι ήταν απορροφημένος σε μια τηλεφωνική συνομιλία.
  
  "Δεν είναι πράκτορες του Σατανά, Σαμ. Έλα", χαμογέλασε ο Περντιού, τραβώντας τον Σαμ από το μανίκι δίπλα από δύο καθαρίστριες που κουβέντιαζαν για μικροπράγματα. "Δεν ξέρουν καν ότι είμαι ασθενής. Από όσο ξέρουν, είσαι ο ασθενής μου".
  
  "Κύριε Περντού! μια γυναίκα φώναξε από πίσω, διακόπτοντας στρατηγικά τη δήλωση του Περντού.
  
  "Συνέχισε να περπατάς", μουρμούρισε ο Περντού.
  
  "Γιατί?" Ο Σαμ πείραξε δυνατά. "Νομίζουν ότι είμαι ασθενής σου, θυμάσαι;"
  
  "Ο Σαμ! Για όνομα του Θεού, συνέχισε να περπατάς", επέμεινε ο Περντιού, διασκεδάζοντας μόνο ελαφρώς από το παιδικό επιφώνημα του Σαμ.
  
  "Κύριε Περντού, σταματήστε εδώ. Πρέπει να ανταλλάξω λίγα λόγια μαζί σου", επανέλαβε η γυναίκα. Σταμάτησε με έναν αναστεναγμό ήττας και γύρισε να αντιμετωπίσει την ελκυστική κυρία. Ο Σαμ καθάρισε το λαιμό του. "Πες μου, σε παρακαλώ, αυτός είναι ο γιατρός σου, Περντού. Γιατί... καλά, μπορούσε να μου κάνει πλύση εγκεφάλου οποιαδήποτε μέρα".
  
  "Φαίνεται ότι το έκανε ήδη", μουρμούρισε η Περντού, ρίχνοντας μια απότομη ματιά στη σύντροφό του.
  
  "Δεν το διασκέδασα", χαμογέλασε καθώς αντίκρισε τα μάτια του Σαμ.
  
  "Θα ήθελες?" ρώτησε ο Σαμ, δεχόμενος έναν δυνατό αγκώνα από τον Πέρντιου.
  
  "Συγνώμη?" ρώτησε και ενώθηκε μαζί τους.
  
  "Είναι λίγο ντροπαλός", είπε ψέματα ο Περντού. "Φοβάμαι ότι πρέπει να μάθει να μιλάει πιο δυνατά. Πρέπει να φαίνεται τόσο αγενής, Μελίσα. Συγγνώμη."
  
  "Μέλισσα Αργύλε". Χαμογέλασε καθώς παρουσιάστηκε στον Σαμ.
  
  "Sam Cleve", είπε απλά, παρακολουθώντας τα μυστικά σήματα του Purdue στο περιφερειακό του. "Είστε ο πλύση εγκεφάλου του κ. Perdue...";
  
  "... Θεραπεύω ψυχολόγο;" ρώτησε ο Σαμ, κλειδώνοντας με ασφάλεια τις σκέψεις του.
  
  Χαμογέλασε ντροπαλά και διασκεδαστικά. "Οχι! Ωχ όχι. Μακάρι να είχα αυτή τη δύναμη. Είμαι ο αρχηγός του προσωπικού εδώ στο Sinclair από τότε που η Έλλα πήγε σε άδεια μητρότητας".
  
  "Δηλαδή φεύγεις σε τρεις μήνες;" Ο Σαμ προσποιήθηκε τη λύπη του.
  
  "Φοβάμαι πως ναι", απάντησε εκείνη. "Όμως όλα θα πάνε καλά. Έχω μια θέση ελεύθερου επαγγελματία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου ως Βοηθός ή Σύμβουλος του Κοσμήτορα του Τμήματος Ψυχολογίας".
  
  "Το ακούς αυτό, Πέρντιου; Ο Σαμ θαύμασε πάρα πολύ. "Είναι στο Φορτ Εδιμβούργο! Αυτός είναι ένας μικρός κόσμος. Επισκέπτομαι επίσης αυτό το μέρος, αλλά κυρίως για πληροφορίες όταν μελετώ τις εργασίες μου."
  
  "Ω ναι", χαμογέλασε ο Περντού. "Ξέρω πού είναι - είναι στο καθήκον".
  
  "Ποιος πιστεύεις ότι μου έδωσε αυτή τη θέση;" λιποθύμησε και κοίταξε τον Περντού με απέραντη λατρεία. Ο Σαμ δεν μπορούσε να χάσει την ευκαιρία για αταξίες.
  
  "Ω, έκανε; Γέρο απατεώνα, Ντέιβ! Βοηθώντας ταλαντούχους, ανερχόμενους επιστήμονες να λάβουν θέσεις, ακόμα κι αν δεν έχετε δημοσιότητα για αυτό και όλα αυτά. Δεν είναι ο καλύτερος, Μελίσα;" Ο Σαμ επαίνεσε τον φίλο του χωρίς να ξεγελάσει στο ελάχιστο τον Περντού, αλλά η Μελίσα ήταν πεπεισμένη για την ειλικρίνειά του.
  
  "Χρωστάω τόσα πολλά στον κύριο Πέρντιου", κελαηδούσε. "Ελπίζω απλώς να ξέρει πόσο το εκτιμώ. Στην πραγματικότητα, μου έδωσε αυτό το στυλό". Πέρασε το πίσω μέρος του στυλό της από αριστερά προς τα δεξιά πάνω στο σκούρο ροζ κραγιόν της καθώς υποσυνείδητα φλέρταρε, με τις κίτρινες μπούκλες της να καλύπτουν μόλις τις σκληρές θηλές της που φαινόταν μέσα από τη μπεζ ζακέτα της.
  
  "Είμαι σίγουρος ότι ο Πεν εκτιμά και τις προσπάθειές σου", είπε ο Σαμ ωμά.
  
  Ο Περντύ έγινε γκρίζος, φωνάζοντας νοερά στον Σαμ να σωπάσει. Η ξανθιά σταμάτησε αμέσως να πιπιλάει το στυλό της όταν κατάλαβε τι έκανε. "Τι εννοείς, κύριε Κληβ;" ρώτησε αυστηρά. Ο Σαμ ήταν ατάραχος.
  
  "Εννοώ, η Πεν θα εκτιμούσε που θα βγάλατε τον κύριο Περντού έξω σε λίγα λεπτά", ο Σαμ χαμογέλασε με σιγουριά. Ο Purdue δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ο Σαμ ήταν απασχολημένος χρησιμοποιώντας το παράξενο ταλέντο του στη Μελίσα για να την κάνει να κάνει αυτό που ήθελε, ήξερε αμέσως. Προσπαθώντας να μην χαμογελάσει με το θράσος του δημοσιογράφου, κράτησε μια ευχάριστη έκφραση στο πρόσωπό του.
  
  "Απολύτως", έκραξε εκείνη. "Απλά αφήστε με να πάρω τα χαρτιά της παραίτησης και θα σας συναντήσω και τους δύο στο λόμπι σε δέκα λεπτά".
  
  "Ευχαριστώ πολύ, Μελίσα", την φώναξε ο Σαμ καθώς κατέβαινε τις σκάλες.
  
  Αργά, το κεφάλι του γύρισε για να δει την παράξενη έκφραση του Περντιού.
  
  "Είσαι αδιόρθωτος, Σαμ Κλιβ", επέπληξε.
  
  Ο Σαμ ανασήκωσε τους ώμους του.
  
  "Θύμισέ μου να σου αγοράσω μια Ferrari για τα Χριστούγεννα", χαμογέλασε. "Αλλά πρώτα θα πιούμε στο Hogmanay και πέρα!"
  
  "Το Rocktober Festival ήταν την περασμένη εβδομάδα, δεν το ήξερες;" Ο Σαμ είπε το θέμα της πραγματικότητας καθώς οι δυο τους κατέβαιναν τις σκάλες στη ρεσεψιόν στον πρώτο όροφο.
  
  "Ναί".
  
  Πίσω από τη ρεσεψιόν, το αναστατωμένο κορίτσι που είχε μπερδέψει ο Σαμ, τον κοίταξε ξανά με βλέμμα. Ο Purdue δεν χρειάστηκε να ρωτήσει. Μπορούσε μόνο να μαντέψει τι παιχνίδια μυαλού πρέπει να έπαιζε ο Σαμ με το φτωχό κορίτσι. "Ξέρεις ότι όταν χρησιμοποιείς τις δυνάμεις σου για κακό, οι θεοί θα σου τις πάρουν, σωστά;" ρώτησε τον Σαμ.
  
  "Αλλά δεν τα χρησιμοποιώ για κακό. Παίρνω τον παλιό μου φίλο από εδώ", υπερασπίστηκε τον εαυτό του ο Σαμ.
  
  "Όχι εγώ, Σαμ. Γυναίκες", διόρθωσε ο Πέρντιου αυτό που ο Σαμ ήξερε ήδη ότι εννοούσε. "Κοιτάξτε τα πρόσωπά τους. Κάτι έκανες".
  
  "Τίποτα για το οποίο θα μετανιώσουν, δυστυχώς. Ίσως θα έπρεπε απλώς να επιτρέψω στον εαυτό μου λίγη γυναικεία προσοχή με τη βοήθεια των θεών, ε;" Ο Sam προσπάθησε να προκαλέσει τη συμπάθεια του Perdue, αλλά δεν πήρε τίποτα άλλο παρά ένα νευρικό χαμόγελο.
  
  "Ας φύγουμε πρώτα ατιμώρητοι, παλιόπαιδο", υπενθύμισε στον Σαμ.
  
  "Χα, καλή επιλογή λέξεων, κύριε. Ω, κοίτα, είναι η Μελίσα τώρα", χάρισε στον Περντού ένα άτακτο χαμόγελο. "Πώς κέρδισε αυτό το Caran d'Ache; Με αυτά τα ροζ χείλη;"
  
  "Ανήκει σε ένα από τα προγράμματα δικαιούχων μου, τον Σαμ, όπως και πολλές άλλες νεαρές γυναίκες...και άντρες, ξέρετε", υπερασπίστηκε απελπισμένα ο Περντού, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ο Σαμ του έκανε φάρσα.
  
  "Ε, οι προτιμήσεις σου δεν έχουν καμία σχέση με εμένα", πείραξε ο Σαμ.
  
  Αφού η Μελίσα υπέγραψε τη γραφειοκρατία της απαλλαγής του Περντιού, δεν έχασε χρόνο να φτάσει στο αυτοκίνητο του Σαμ από την άλλη πλευρά του τεράστιου βοτανικού κήπου που περιέβαλλε το κτίριο. Σαν δύο αγόρια που παραλείπουν τα μαθήματα, έφυγαν από το ίδρυμα.
  
  "Έχεις μπάλες, Σαμ Κλιβ. Σας δίνω τα εύσημα", χαμογέλασε ο Πέρντι καθώς περνούσαν την ασφάλεια με υπογεγραμμένα έγγραφα αποδέσμευσης.
  
  "Πιστεύω. Ας το αποδείξουμε πάντως", αστειεύτηκε ο Σαμ καθώς μπήκαν στο αυτοκίνητο. Η σκωπτική έκφραση του Perdue τον οδήγησε να παραχωρήσει τον μυστικό χώρο που είχε στο μυαλό του. "Δυτικά του Βόρειου Μπέργουικ πάμε... σε μια πόλη με σκηνή μπύρας... Και θα είμαστε με κιλτ!"
  
  
  Κεφάλαιο 5 - Παραμονεύει ο Μαρντούκ
  
  
  Χωρίς παράθυρα και υγρασία, το υπόγειο βρισκόταν σιωπηλά και περίμενε την έρπουσα σκιά που έκανε τον δρόμο της κατά μήκος του τοίχου καθώς κατέβαινε τις σκάλες. Ακριβώς σαν μια πραγματική σκιά, ο άνθρωπος που την έριξε κινήθηκε σιωπηλά, καταδιώκοντας προς το μόνο έρημο μέρος που μπορούσε να βρει για να κρυφτεί αρκετό καιρό πριν αλλάξει η βάρδια. Ο αδυνατισμένος γίγαντας σκέφτηκε προσεκτικά την επόμενη κίνησή του στο μυαλό του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ξέχασε την πραγματικότητα - θα έπρεπε να μείνει χαμηλά για τουλάχιστον άλλες δύο ημέρες.
  
  Η τελική απόφαση ελήφθη μετά από ενδελεχή εξέταση της λίστας προσωπικού στον δεύτερο όροφο, όπου η ρεσεψιονίστ καρφίτσωσε το πρόγραμμα εργασίας της εβδομάδας σε έναν πίνακα ανακοινώσεων στην αίθουσα προσωπικού. Σε ένα πολύχρωμο έγγραφο του Excel, παρατήρησε το όνομα και τα στοιχεία της βάρδιας της πιεστικής νοσοκόμας. Δεν ήθελε να τη συναντήσει ξανά, και είχε άλλες δύο μέρες να την παρακολουθήσει, χωρίς να του άφησε άλλη επιλογή από το να κάτσει οκλαδόν στο μοναχικό τσιμέντο ενός μισοφωτισμένου λεβητοστασίου, όπου τον διασκέδαζε μόνο τρεχούμενο νερό.
  
  Τι αποτυχία, σκέφτηκε. Αλλά, τελικά, άξιζε την αναμονή για να φτάσουμε στον πιλότο Όλαφ Λανχάγκεν, ο οποίος μέχρι πρόσφατα υπηρετούσε στη μονάδα της Luftwaffe στην αεροπορική βάση B & # 252; People. Ο ηλικιωμένος που καραδοκούσε δεν μπορούσε να αφήσει τον βαριά τραυματισμένο πιλότο να μείνει στη ζωή με κανένα κόστος. Αυτό που θα μπορούσε να κάνει ο νεαρός αν δεν τον είχαν σταματήσει ήταν απλώς πολύ ριψοκίνδυνο. Μια μακρά αναμονή έχει ξεκινήσει για τον ακρωτηριασμένο κυνηγό, την επιτομή της υπομονής, που πλέον κρύβεται στα έγκατα της ιατρικής μονάδας της Χαϊδελβέργης.
  
  Στα χέρια του κρατούσε τη χειρουργική μάσκα που μόλις είχε βγάλει, αναρωτιόταν πώς ήταν να περπατάς ανάμεσα σε ανθρώπους χωρίς κανενός είδους κάλυμμα προσώπου. Αλλά μετά από έναν τέτοιο προβληματισμό ήρθε μια αναμφισβήτητη περιφρόνηση για την επιθυμία. Έπρεπε να παραδεχτεί στον εαυτό του ότι θα ήταν πολύ δυσάρεστο για αυτόν να περπατάει στο φως της ημέρας χωρίς μάσκα, έστω και μόνο λόγω της ενόχλησης που θα του προκαλούσε.
  
  Γυμνός.
  
  Θα ένιωθε γυμνός, άγονος, όσο ανέκφραστο κι αν ήταν τώρα το πρόσωπό του, αν έπρεπε να αποκαλύψει το ελάττωμά του στον κόσμο. Και σκέφτηκε πώς ήταν να δείχνεις εξ ορισμού φυσιολογικό καθώς καθόταν στο ήσυχο σκοτάδι της ανατολικής γωνίας του υπογείου. Ακόμα κι αν δεν έπασχε από δυσπλασία και φορούσε ένα αποδεκτό πρόσωπο, θα ένιωθε ανασφάλεια και τρομερά εμφανίσιμο. Στην πραγματικότητα, η μόνη επιθυμία που μπορούσε να σώσει από αυτή την αντίληψη ήταν το προνόμιο του ορθού λόγου. Όχι, άλλαξε γνώμη. Η ικανότητα να μιλάει δεν θα ήταν το μόνο πράγμα που θα του έδινε ευχαρίστηση. η χαρά ενός χαμόγελου από μόνη της θα ήταν σαν ένα αποτυπωμένο άπιαστο όνειρο.
  
  Κατέληξε κουλουριασμένος κάτω από ένα τραχύ κάλυμμα από κλεμμένα σεντόνια χάρη στο πλυντήριο. Τύλιξε τα ματωμένα, σαν καμβά σεντόνια που είχε βρει σε ένα από τα καλάθια από καμβά για να χρησιμεύσει ως μόνωση ανάμεσα στο απολιπασμένο σώμα του και το σκληρό πάτωμα. Εξάλλου, τα προεξέχοντα κόκκαλά του θα μελανιάζανε το δέρμα του ακόμα και στο πιο μαλακό στρώμα, αλλά ο θυρεοειδής αδένας του δεν θα του επέτρεπε να αποκτήσει κανέναν από αυτόν τον μαλακό, λιπιδικό ιστό που θα μπορούσε να του προσφέρει άνετη απορρόφηση κραδασμών.
  
  Η παιδική του αρρώστια επιδείνωσε το εκ γενετής ελάττωμα, μετατρέποντάς τον σε τέρας που πονάει. Αλλά ήταν η κατάρα του να εξισώσει την ευλογία του να είναι αυτός που ήταν, διαβεβαίωσε τον εαυτό του. Αυτό ήταν δύσκολο για τον Peter Marduk να το δεχτεί στην αρχή, αλλά μόλις βρήκε τη θέση του στον κόσμο, ο σκοπός του έγινε ξεκάθαρος. Ο ακρωτηριασμός, σωματικός ή πνευματικός, έπρεπε να δώσει τη θέση του στον ρόλο του που έδωσε ο σκληρός Δημιουργός που τον δημιούργησε.
  
  Πέρασε άλλη μια μέρα, και έμεινε απαρατήρητος, που ήταν το κύριο προσόν του σε όλες τις προσπάθειες. Ο Peter Marduk, σε ηλικία εβδομήντα οκτώ ετών, ακούμπησε το κεφάλι του σε ένα βρωμερό σεντόνι για να κοιμηθεί λίγο, ενώ περίμενε μια άλλη μέρα για να πετάξει. Η μυρωδιά δεν τον ενόχλησε. Τα συναισθήματά του ήταν επιλεκτικά στο όριο. μια από αυτές τις ευλογίες με τις οποίες καταράστηκε όταν δεν έβγαζε μύτη. Όταν ήθελε να εντοπίσει ένα άρωμα, η όσφρησή του ήταν σαν του καρχαρία. Από την άλλη, είχε την ικανότητα να χρησιμοποιεί το αντίθετο. Αυτό έκανε τώρα.
  
  Κλείνοντας την όσφρησή του, τσίμπησε τα αυτιά του, ακούγοντας έναν ήχο που συνήθως δεν ακούγεται ενώ κοιμόταν. Ευτυχώς, μετά από περισσότερες από δύο ολόκληρες μέρες που ήταν ξύπνιος, ο γέρος έκλεισε τα μάτια του - τα εντυπωσιακά φυσιολογικά μάτια του. Από μακριά, άκουγε τους τροχούς του καροτσιού να τρίζουν κάτω από το βάρος του δείπνου στην πτέρυγα Β λίγο πριν από τις ώρες επίσκεψης. Η απώλεια των αισθήσεων τον άφησε τυφλό και ναρκωμένο, ελπίζοντας για έναν ύπνο χωρίς όνειρα μέχρι που το καθήκον του τον ώθησε να ξυπνήσει και να παίξει ξανά.
  
  
  * * *
  
  
  "Είμαι τόσο κουρασμένη", είπε η Νίνα στη νοσοκόμα Μαρκς. Η νεαρή νοσοκόμα βρισκόταν σε νυχτερινή υπηρεσία. Δεδομένου ότι είχε γνωρίσει τη γιατρό Nina Gould τις δύο προηγούμενες ημέρες, είχε εγκαταλείψει λίγο τους αερόφιλους αεραγωγούς της και είχε δείξει μια πιο επαγγελματική εγκαρδιότητα προς τον άρρωστο ιστορικό.
  
  "Η κούραση είναι μέρος της ασθένειας, γιατρέ Γκουλντ", είπε με συμπόνια στη Νίνα, ρυθμίζοντας τα μαξιλάρια της.
  
  "Το ξέρω, αλλά δεν έχω νιώσει τόσο κουρασμένος από τότε που με δέχτηκαν. Μου έδωσαν ηρεμιστικό;"
  
  "Άσε με να δω", πρότεινε η αδελφή Μαρξ. Τράβηξε τον ιατρικό φάκελο της Νίνας από την υποδοχή στο κάτω μέρος του κρεβατιού και ξεφύλλισε αργά τις σελίδες. Τα μπλε μάτια της κοίταξαν πάνω από τα φάρμακα που χορηγήθηκαν τις τελευταίες δώδεκα ώρες και μετά κούνησε αργά το κεφάλι της. "Όχι, Δρ Γκουλντ. Δεν βλέπω τίποτα εδώ πέρα από ένα τοπικό φάρμακο στη σταγόνα σας. Φυσικά, χωρίς ηρεμιστικά. Θέλεις να κοιμηθείς?"
  
  Η Marlene Marks πήρε απαλά το χέρι της Nina και έλεγξε τα ζωτικά της σημάδια. "Ο σφυγμός σου είναι μάλλον αδύναμος. Επιτρέψτε μου να ρίξω μια ματιά στην πίεσή σας".
  
  "Θεέ μου, νιώθω ότι δεν μπορώ να σηκώσω τα χέρια μου, αδελφή Μαρξ", αναστέναξε βαριά η Νίνα. "Αισθάνεται σαν..." Δεν είχε τον κατάλληλο τρόπο να ρωτήσει, αλλά υπό το φως των συμπτωμάτων, ένιωθε ότι έπρεπε. "Έχεις γίνει ποτέ Roofie'd;"
  
  Η νοσοκόμα δείχνοντας λίγο ανήσυχη που η Νίνα ήξερε πώς ήταν να είσαι υπό την επιρροή του Rohypnol, η νοσοκόμα κούνησε ξανά το κεφάλι της. "Όχι, αλλά έχω μια καλή ιδέα τι κάνει ένα φάρμακο σαν αυτό στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Έτσι νιώθεις;"
  
  Η Νίνα έγνεψε καταφατικά, μετά βίας που μπορούσε να ανοίξει τα μάτια της τώρα. Η νοσοκόμα Μαρκς απογοητεύτηκε όταν είδε ότι η αρτηριακή πίεση της Νίνα ήταν εξαιρετικά χαμηλή, πέφτοντας κατακόρυφα με τρόπο που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την προηγούμενη πρόγνωσή της. "Το σώμα μου είναι σαν αμόνι, Μάρλεν", μουρμούρισε απαλά η Νίνα.
  
  "Περίμενε, γιατρέ Γκουλντ", είπε επειγόντως η νοσοκόμα, προσπαθώντας να μιλήσει απότομα και δυνατά για να ξυπνήσει το μυαλό της Νίνα καθώς έτρεχε να καλέσει τους συναδέλφους της. Ανάμεσά τους ήταν ο Δρ Έντουαρντ Φριτς, ένας γιατρός που θεράπευσε έναν νεαρό άνδρα που έφτασε δύο νύχτες αργότερα με εγκαύματα δευτέρου βαθμού.
  
  "Γιατρέ Φριτς!" Η νοσοκόμα Μαρκς κάλεσε με έναν τόνο που δεν θα ανησυχούσε τους άλλους ασθενείς, αλλά θα μετέφερε ένα επίπεδο επείγοντος στο ιατρικό προσωπικό". Η αρτηριακή πίεση της γιατρού Γκουλντ πέφτει γρήγορα και προσπαθώ να την κρατήσω ξύπνια!".
  
  Η ομάδα πήγε βιαστικά στη Νίνα και τράβηξε τις κουρτίνες. Οι παρευρισκόμενοι έμειναν άναυδοι από την αντίδραση του προσωπικού στη μικρή που καταλάμβανε μόνη της το δίκλινο δωμάτιο. Κατά τη διάρκεια των ωρών επίσκεψης, δεν υπήρχε τέτοια ενέργεια για μεγάλο χρονικό διάστημα και πολλοί επισκέπτες και ασθενείς περίμεναν για να βεβαιωθούν ότι ο ασθενής ήταν εντάξει.
  
  "Μοιάζει με κάτι έξω από το Grey's Anatomy", η αδελφή Μαρξ άκουσε έναν επισκέπτη να λέει στον σύζυγό της καθώς περνούσε τρέχοντας με το φάρμακο που ζήτησε ο Δρ Φριτς. Αλλά το μόνο που τον ένοιαζε ο Μαρξ ήταν να πάρει πίσω τη Δρ Γκουλντ προτού τελικά καταρρεύσει. Είκοσι λεπτά αργότερα χώρισαν ξανά τις κουρτίνες, μιλώντας με χαμογελαστούς ψιθύρους. Από τις εκφράσεις των προσώπων τους, οι περαστικοί κατάλαβαν ότι η κατάσταση του ασθενούς είχε σταθεροποιηθεί και είχε επιστρέψει στην πολυάσχολη ατμόσφαιρα που συνήθως συνδέεται με αυτήν την ώρα της νύχτας στο νοσοκομείο.
  
  "Δόξα τω Θεώ καταφέραμε να τη σώσουμε", ανέπνευσε η αδελφή Μαρκς, στηριζόμενη στη ρεσεψιόν για να πιει μια γουλιά καφέ. Σιγά σιγά οι επισκέπτες άρχισαν να φεύγουν από τον θάλαμο αποχαιρετώντας μέχρι αύριο τα φυλακισμένα αγαπημένα τους πρόσωπα. Σταδιακά, οι διάδρομοι έγιναν πιο ήσυχοι καθώς τα βήματα και οι πνιγμένοι τόνοι έσβηναν στο τίποτα. Για το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού, ήταν ανακούφιση να ξεκουραστούν λίγο πριν από τους τελευταίους γύρους της βραδιάς.
  
  "Εξαιρετική δουλειά, αδελφή Μαρξ", χαμογέλασε ο Δρ Φριτς. Αυτός ο άντρας σπάνια χαμογέλασε, ακόμα και στις καλύτερες στιγμές. Ως αποτέλεσμα, ήξερε ότι τα λόγια του θα έπρεπε να απολαύσουν.
  
  "Ευχαριστώ γιατρέ", απάντησε σεμνά.
  
  "Πράγματι, αν δεν είχες δράσει αμέσως, μπορεί να είχαμε χάσει τον Δρ Γκουλντ απόψε. Φοβάμαι ότι η κατάστασή της είναι πιο σοβαρή από όσο δείχνει η βιολογία της. Πρέπει να ομολογήσω ότι με μπέρδεψε αυτό. Λέτε ότι η όρασή της ήταν μειωμένη;"
  
  "Ναι, γιατρέ. Παραπονέθηκε ότι η όρασή της ήταν θολή μέχρι χθες το βράδυ, όταν χρησιμοποίησε απευθείας τις λέξεις "τυφλώ". Αλλά δεν ήμουν σε θέση να της δώσω καμία συμβουλή, καθώς δεν έχω ιδέα τι θα μπορούσε να το προκαλεί αυτό, εκτός από μια προφανή ανοσοανεπάρκεια", πρότεινε η αδελφή Μαρκς.
  
  "Αυτό μου αρέσει σε σένα, Μάρλεν", είπε. Δεν χαμογέλασε, αλλά η δήλωσή του ήταν σεβαστή. "Ξέρεις τη θέση σου. Δεν υποκρίνεστε ότι είστε γιατρός και δεν επιτρέπετε στον εαυτό σας να πει στους ασθενείς αυτό που πιστεύετε ότι τους ενοχλεί. Το αφήνεις στους επαγγελματίες και αυτό είναι καλό. Με αυτή τη στάση, θα πάτε πολύ υπό το βλέμμα μου".
  
  Ελπίζοντας ότι η Δρ Χιλτ δεν είχε μεταφέρει την προηγούμενη συμπεριφορά της, η Μάρλεν μόνο χαμογέλασε, αλλά η καρδιά της χτυπούσε άγρια από περηφάνια για την έγκριση του γιατρού Φριτς. Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους ειδικούς στον τομέα της διάγνωσης ενός ευρέος φάσματος δραστηριοτήτων, καλύπτοντας διάφορους ιατρικούς τομείς, αλλά ταυτόχρονα παρέμεινε σεμνός γιατρός και σύμβουλος. Λαμβάνοντας υπόψη τα επιτεύγματα της καριέρας του, ο Δρ Φριτς ήταν σχετικά νέος. Στις αρχές της δεκαετίας του 40, ήταν ήδη συγγραφέας πολλών βραβευμένων άρθρων και έκανε διαλέξεις σε όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια των σαββατικών του. Η άποψή του είχε μεγάλη εκτίμηση από τους περισσότερους ιατρικούς επιστήμονες, ειδικά από λαϊκούς νοσηλευτές όπως η πρόσφατα ολοκληρωμένη πρακτική άσκηση, Marlene Marks.
  
  Ήταν αλήθεια. Η Μάρλεν ήξερε τη θέση της δίπλα του. Όσο σοβινιστική ή σεξιστική κι αν φαινόταν η δήλωση του Δρ. Φριτς, ήξερε τι εννοούσε. Ωστόσο, μεταξύ των άλλων γυναικών υπαλλήλων υπήρχαν πολλές που δεν θα καταλάβαιναν τόσο καλά τη σημασία του. Για αυτούς, η δύναμή του ήταν εγωιστική, είτε του άξιζε τον θρόνο είτε όχι. Τον έβλεπαν ως μισογυνισμό τόσο στο χώρο εργασίας όσο και στην κοινωνία, μιλώντας συχνά για τη σεξουαλικότητά του. Αλλά δεν τους έδωσε σημασία. Απλώς έλεγε το αυτονόητο. Αυτός ήξερε καλύτερα και δεν είχαν τα προσόντα να κάνουν μια διάγνωση αμέσως. Κατά συνέπεια, δεν είχαν το δικαίωμα να πουν τη γνώμη τους, κυρίως όταν του ζητήθηκε να το κάνει σωστά.
  
  "Κοίτα πιο ζωντανός, Μαρξ", είπε ένας από τους εντολοδόχους, περνώντας από εκεί.
  
  "Γιατί? Τι συμβαίνει?" ρώτησε με γουρλωμένα μάτια. Συνήθως προσευχόταν για κάποια δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της νυχτερινής βάρδιας, αλλά η Marlene είχε αντέξει αρκετό άγχος για μια νύχτα.
  
  "Θα μεταφέρουμε τον Φρέντι Κρούγκερ στην κυρία του Τσερνομπίλ", απάντησε, δείχνοντάς της να αρχίσει να ετοιμάζει το κρεβάτι για τη μετακόμιση.
  
  "Ε, δείξε λίγο σεβασμό για τον καημένο, ρε τράνταγμα", είπε στον τακτοποιημένο, ο οποίος μόνο γέλασε με την επίπληξή της. "Είναι γιος κάποιου, ξέρεις!"
  
  Άνοιξε το κρεβάτι για τον νέο ένοικο στο αχνό, μοναχικό φως πάνω από το κρεβάτι. Τραβώντας πίσω τις κουβέρτες και το πάνω σεντόνι ώστε να σχηματίσουν ένα τακτοποιημένο τρίγωνο, έστω και για λίγο, η Μάρλεν αναλογίστηκε τη μοίρα του φτωχού νεαρού που είχε χάσει τα περισσότερα χαρακτηριστικά του, για να μην αναφέρουμε τις ικανότητές του, λόγω σοβαρής βλάβης των νεύρων. Ο Δρ Γκουλντ μετακόμισε στο σκοτεινό μέρος του δωματίου λίγα μέτρα μακριά, προσποιούμενος ότι είχε μια καλή ξεκούραση για μια αλλαγή.
  
  Έφεραν τον νέο ασθενή με ελάχιστη ενόχληση και τον μετέφεραν σε νέο κρεβάτι, ευγνώμονες που δεν ξύπνησε λόγω αυτού που αναμφίβολα θα ήταν αφόρητος πόνος κατά τον χειρισμό του. Έφυγαν ήσυχα μόλις εγκαταστάθηκε, ενώ το υπόγειο κοιμόταν το ίδιο καλά, αποτελώντας μια άμεση απειλή.
  
  
  Κεφάλαιο 6 - Δίλημμα στη Luftwaffe
  
  
  "Θεέ μου, Σμιτ! Είμαι ο διοικητής, ο επιθεωρητής της διοίκησης της Luftwaffe!". Ο Χάρολντ Μάγιερ ούρλιαξε σε μια σπάνια στιγμή απώλειας του ελέγχου. "Αυτοί οι δημοσιογράφοι θα θέλουν να μάθουν γιατί ο αγνοούμενος πιλότος χρησιμοποίησε ένα από τα μαχητικά μας χωρίς την άδεια του γραφείου μου ή της Κοινής Επιχειρησιακής Διοίκησης της Bundeswehr! Και μόλις τώρα μαθαίνω ότι η άτρακτος ανακαλύφθηκε από δικούς μας ανθρώπους - και κρύφτηκε;".
  
  Ο Γκέρχαρντ Σμιντ, δεύτερος στην ιεραρχία, ανασήκωσε τους ώμους του και κοίταξε το κοκκινισμένο πρόσωπο του ανώτερου του. Ο υποστράτηγος Χάρολντ Μάγιερ δεν έχασε τον έλεγχο των συναισθημάτων του. Η σκηνή που διαδραματίστηκε μπροστά στον Schmidt ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστη, αλλά κατάλαβε πλήρως γιατί ο Meyer αντέδρασε με αυτόν τον τρόπο. Αυτό ήταν ένα πολύ σοβαρό θέμα και δεν θα αργούσε να μάθει κάποιος πονηρός δημοσιογράφος την αλήθεια για τον πιλότο που δραπέτευσε, τον άνθρωπο που δραπέτευσε μόνος του με ένα από τα αεροπλάνα τους εκατομμυρίων ευρώ.
  
  "Ο αεροπόρος Lö wenhagen έχει ήδη βρεθεί;" ζήτησε από τον Schmidt, έναν αξιωματικό που είχε την ατυχία να διοριστεί, να του πει τα συγκλονιστικά νέα.
  
  "Οχι. Κανένα πτώμα δεν βρέθηκε στο σημείο, με αποτέλεσμα να πιστεύουμε ότι είναι ακόμα ζωντανός", απάντησε σκεφτικός ο Σμιτ. "Αλλά πρέπει επίσης να λάβετε υπόψη ότι θα μπορούσε κάλλιστα να είχε πεθάνει στη συντριβή. Η έκρηξη θα μπορούσε να είχε καταστρέψει το σώμα του, Χάρολντ".
  
  "Όλο αυτό το "θα μπορούσε" και το "ίσως πρέπει" να μιλάμε για εσάς είναι αυτό που με ανησυχεί περισσότερο. την πρώτη φορά στην καριέρα μου, νιώθω άβολα", παραδέχτηκε ο Maier, τελικά κάθισε για μια στιγμή να σκεφτεί λίγο. Ξαφνικά σήκωσε το κεφάλι του, κοιτάζοντας στα μάτια του Schmidt με το δικό του ατσάλινο βλέμμα, αλλά κοίταξε πιο μακριά από το πρόσωπο του ο υφιστάμενός του Πέρασε μια στιγμή πριν ο Μάγιερ πάρει την τελική του απόφαση. "Σμιτ..."
  
  "Μάλιστα κύριε?" Ο Σμιτ απάντησε γρήγορα, θέλοντας να μάθει πώς ο διοικητής θα τους έσωζε όλους από τη ντροπή.
  
  "Πάρτε τρεις άντρες που εμπιστεύεστε. Χρειάζομαι έξυπνους ανθρώπους, με μυαλό και μυαλά, φίλε μου. Σε άντρες αρέσεις. Πρέπει να καταλάβουν σε τι μπελάδες βρισκόμαστε. Αυτός είναι ένας εφιάλτης δημοσίων σχέσεων που απλώς περιμένει στα φτερά. Εγώ -και πιθανότατα και εσείς- πιθανότατα θα απολυθούμε αν βγει αυτό που κατάφερε να κάνει αυτός ο μικρός μαλάκας κάτω από τη μύτη μας", είπε ο Μέγιερ, παρακάμπτοντας ξανά.
  
  "Και χρειάζεσαι να τον εντοπίσουμε;" ρώτησε ο Σμιτ.
  
  "Ναί. Και ξέρετε τι να κάνετε αν το βρείτε. Ενεργήστε κατά την κρίση σας. Αν θέλετε, ανακρίνετέ τον για να μάθετε ποια τρέλα τον οδήγησε σε αυτό το ηλίθιο θάρρος - ξέρετε ποιες ήταν οι προθέσεις του", πρότεινε ο Μάγιερ. Έσκυψε μπροστά, ακουμπώντας το πιγούνι του στα διπλωμένα χέρια του. "Αλλά ο Σμιτ, αν καν αναπνέει λάθος, βάλτε τον έξω. Τελικά είμαστε στρατιώτες, όχι νταντάδες ή ψυχολόγοι. Η συλλογική ευημερία της Luftwaffe είναι πολύ πιο σημαντική από έναν μανιακό τράνταγμα που πρέπει να αποδείξει κάτι, ξέρεις;".
  
  "Απόλυτα", συμφώνησε ο Σμιντ. Δεν ευχαριστούσε απλώς το αφεντικό του, αλλά είχε ειλικρινά την ίδια άποψη. Οι δυο τους δεν είχαν περάσει χρόνια δοκιμών και εκπαίδευσης στο Γερμανικό Σώμα Αεροπορίας για να καταστραφούν από κάποιον μούτσο αεροπόρο. Ως αποτέλεσμα, ο Schmidt ήταν κρυφά ενθουσιασμένος με την αποστολή που του είχε ανατεθεί. Χτύπησε τα χέρια του στους μηρούς του και σηκώθηκε. "Ετοιμος. Δώστε μου τρεις ημέρες για να συγκεντρώσω το τρίο μου και μετά από αυτό θα σας ενημερώνουμε σε καθημερινή βάση".
  
  Ο Μέγιερ έγνεψε καταφατικά, νιώθοντας ξαφνικά κάπως ανακουφισμένος από τη συνεργασία ενός ομοϊδεάτη. Ο Σμιτ φόρεσε το καπέλο του και χαιρέτησε πανηγυρικά, χαμογελώντας. "Δηλαδή, αν μας πάρει τόσο πολύ για να λύσουμε αυτό το δίλημμα".
  
  "Ας ελπίσουμε ότι το πρώτο μήνυμα θα είναι το τελευταίο", απάντησε ο Meyer.
  
  "Θα κρατήσουμε επαφή", υποσχέθηκε ο Schmidt καθώς έφευγε από το γραφείο, αφήνοντας τον Meyer να αισθάνεται πολύ πιο ανάλαφρος.
  
  
  * * *
  
  
  Μόλις ο Schmidt επέλεξε τρεις από τους άνδρες του, τους ενημέρωσε υπό το πρόσχημα μιας μυστικής επιχείρησης. Πρέπει να κρύψουν πληροφορίες σχετικά με αυτήν την αποστολή από όλους τους άλλους, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών και των συναδέλφων τους. Με πολύ διακριτικό τρόπο, ο αξιωματικός φρόντισε οι άνδρες του να καταλάβουν ότι η ακραία προκατάληψη ήταν ο τρόπος της αποστολής. Επέλεξε τρεις πράους, ευφυείς άνδρες διαφόρων βαθμών από διαφορετικές μάχιμες μονάδες. Ήταν το μόνο που χρειαζόταν. Δεν ασχολήθηκε με λεπτομέρειες.
  
  "Λοιπόν, κύριοι, δέχεστε ή απορρίπτετε;" ρώτησε τελικά από το αυτοσχέδιο βάθρο του σκαρφαλωμένο σε μια τσιμεντένια ξαπλώστρα στον κόλπο συντήρησης της βάσης. Η αυστηρή έκφραση στο πρόσωπό του και η επακόλουθη σιωπή μετέφεραν τη βαρύτητα του έργου. "Ελάτε παιδιά, αυτή δεν είναι πρόταση γάμου! Ναι ή όχι! Είναι μια απλή αποστολή να βρούμε και να καταστρέψουμε το ποντίκι στο σιλό σιταριού μας παιδιά".
  
  "Είμαι μέσα".
  
  "Αχ, Danke Himmelfarb! Ήξερα ότι διάλεξα τον σωστό άντρα όταν επέλεξα εσένα", είπε ο Schmidt, χρησιμοποιώντας την αντίστροφη ψυχολογία για να ωθήσει τους άλλους δύο. Λόγω της επικράτησης της πίεσης από τους συνομηλίκους, πέτυχε τελικά. Λίγο αργότερα, ένας κοκκινομάλλης Imp ονόματι Kohl χτύπησε τις φτέρνες του με τον τυπικό επιδεικτικό του τρόπο. Φυσικά, ο τελευταίος άνθρωπος, ο Βέρνερ, έπρεπε να υποχωρήσει. Αντιστάθηκε, αλλά μόνο επειδή σχεδίαζε να παίξει λίγο στο Ντίλενμπουργκ για τις επόμενες τρεις μέρες και η μικρή εκδρομή του Σμιτ κατέστρεψε τα σχέδιά του.
  
  "Πάμε να πάρουμε αυτό το μικρό κάθαρμα", είπε αδιάφορα. "Τον νίκησα δύο φορές στο blackjack τον περασμένο μήνα και μου χρωστάει ακόμα 137 ευρώ".
  
  Δύο από τους συναδέλφους του γέλασαν. Ο Σμιτ ήταν ευχαριστημένος.
  
  "Ευχαριστώ για τον εθελοντισμό να μοιραστείτε την εμπειρία και τον χρόνο σας παιδιά. Επιτρέψτε μου να πάρω τις πληροφορίες απόψε και θα έχω έτοιμες τις πρώτες σας παραγγελίες την Τρίτη. Απολύθηκε."
  
  
  Κεφάλαιο 7 - Συνάντηση με τον δολοφόνο
  
  
  Το ψυχρό, μαύρο βλέμμα των ακίνητων ματιών με χάντρες συνάντησε τη Νίνα καθώς έβγαινε σταδιακά από τον μακάριο ύπνο της. Αυτή τη φορά δεν την βασάνισαν οι εφιάλτες, αλλά, ωστόσο, ξύπνησε από αυτό το τρομερό θέαμα. Λαχάνιασε καθώς οι μαύρες κόρες στα ματωμένα μάτια της έγιναν η πραγματικότητα που νόμιζε ότι είχε χάσει στον ύπνο της.
  
  Θεέ μου, είπε με τα χείλη της στη θέα του.
  
  Εκείνος απάντησε με αυτό που θα μπορούσε να ονομαζόταν χαμόγελο αν είχε μείνει κάποιοι μύες του προσώπου του, αλλά το μόνο που μπορούσε να δει ήταν το στένωση των γραμμών γύρω από τα μάτια του σε μια φιλική αναγνώριση. Έγνεψε ευγενικά.
  
  "Γεια", ανάγκασε τον εαυτό της να πει η Νίνα, παρόλο που δεν είχε διάθεση να μιλήσει. Μισούσε τον εαυτό της που ήλπιζε σιωπηλά ότι ο ασθενής ήταν άφωνος μόνο και μόνο για να μείνει μόνος. Άλλωστε, τον χαιρέτησε μόνο με μια επίδειξη ευπρέπειας. Προς απογοήτευσή της, απάντησε με βραχνό ψίθυρο. "Γειά σου. Συγγνώμη που σε τρόμαξα. Απλώς νόμιζα ότι δεν θα ξυπνούσα ποτέ ξανά".
  
  Αυτή τη φορά η Νίνα χαμογέλασε χωρίς ηθικό καταναγκασμό. "Είμαι η Νίνα".
  
  "Χαίρομαι που σε γνωρίζω, Νίνα. Λυπάμαι...είναι δύσκολο να το πω", ζήτησε συγγνώμη.
  
  "Μην ανησυχείς. Μη μιλάς αν σε πονάει".
  
  "Μακάρι να πονέσει. Αλλά το πρόσωπό μου μόλις μουδιάστηκε. Τέτοιο συναίσθημα..."
  
  Πήρε μια βαθιά ανάσα και η Νίνα είδε μεγάλη θλίψη στα σκοτεινά μάτια του. Ξαφνικά η καρδιά της πόνεσε από οίκτο για τον άντρα με το λιωμένο δέρμα, αλλά δεν τόλμησε να μιλήσει τώρα. Ήθελε να τον αφήσει να ολοκληρώσει αυτό που ήθελε να πει.
  
  "Νιώθω σαν να φοράω το πρόσωπο κάποιου άλλου". Πάλεψε με τα λόγια του, τα συναισθήματά του σε αναταραχή. "Απλώς αυτό το νεκρό δέρμα. Είναι απλώς αυτό το μούδιασμα, όπως όταν αγγίζεις το πρόσωπο κάποιου άλλου, ξέρεις; Είναι σαν μάσκα".
  
  Όταν μίλησε, η Νίνα φαντάστηκε τα βάσανά του και αυτό την έκανε να εγκαταλείψει την προηγούμενη κακία της όταν ήθελε να τον σωπάσουν για τη δική της άνεση. Παρουσίασε όλα όσα της είχε πει και μπήκε στη θέση του. Πόσο απαίσιο πρέπει να είναι! Αλλά ανεξάρτητα από την πραγματικότητα της ταλαιπωρίας και του αναπόφευκτου μειονεκτήματός του, ήθελε να διατηρήσει έναν θετικό τόνο.
  
  "Είμαι σίγουρη ότι θα βελτιωθεί, ειδικά με το φάρμακο που μας δίνουν", αναστέναξε. "Είμαι έκπληκτος που νιώθω τον κώλο μου στο κάθισμα της τουαλέτας".
  
  Τα μάτια του στένεψαν και ζάρωσαν ξανά, και ένας ρυθμικός συριγμός ξέφυγε από τον οισοφάγο του, που τώρα ήξερε ότι ήταν γέλιο, αν και δεν υπήρχε κανένα σημάδι στο υπόλοιπο πρόσωπό του. "Όπως όταν σε παίρνει ο ύπνος στο χέρι", πρόσθεσε.
  
  Η Νίνα τον έδειξε με αποφασιστική παραχώρηση. "Σωστά".
  
  Ο θάλαμος του νοσοκομείου φασαρίαζε γύρω από τους δύο νέους γνωστούς, κάνοντας τον πρωινό τους γύρο και κουβαλώντας δίσκους με πρωινό. Η Νίνα αναρωτήθηκε πού βρισκόταν η νοσοκόμα Μπάρκεν, αλλά δεν είπε τίποτα όταν ο γιατρός Φριτς μπήκε στο δωμάτιο, ακολουθούμενος από δύο άγνωστους με επαγγελματικά ρούχα και τη νοσοκόμα Μάρκες στα τακούνια τους. Οι άγνωστοι αποδείχθηκε ότι ήταν διοικητές νοσοκομείου, ένας άνδρας και μία γυναίκα.
  
  "Καλημέρα, γιατρέ Γκουλντ", χαμογέλασε ο Δρ Φριτς, αλλά οδήγησε την ομάδα του σε έναν άλλο ασθενή. Η αδελφή Μαρκς χάρισε στη Νίνα ένα γρήγορο χαμόγελο πριν επιστρέψει στη δουλειά της. Έσυραν τις χοντρές πράσινες κουρτίνες και άκουσε το προσωπικό να μιλά στη νέα ασθενή με σχετικά σιγανές φωνές, μάλλον για χάρη της.
  
  Η Νίνα συνοφρυώθηκε εκνευρισμένη στην αδιάκοπη ερώτησή τους. Ο καημένος δύσκολα μπορούσε να προφέρει σωστά τα λόγια του! Ωστόσο, μπόρεσε να ακούσει αρκετά ώστε να ξέρει ότι ο ασθενής δεν μπορούσε να θυμηθεί το όνομά του και ότι το μόνο πράγμα που θυμόταν πριν πάρει φωτιά ήταν να πετάει.
  
  "Αλλά ήρθες τρέχοντας εδώ, ακόμα τυλιγμένος στις φλόγες!" Τον ενημέρωσε ο γιατρός Φριτς.
  
  "Δεν το θυμάμαι αυτό", απάντησε ο άντρας.
  
  Η Νίνα έκλεισε τα μάτια της για να οξύνει την ακοή της. Άκουσε τον γιατρό να λέει: "Η νοσοκόμα μου πήρε το πορτοφόλι σου όταν σε νάρκωσαν. Από ό,τι μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε από τα απανθρακωμένα λείψανα, είστε είκοσι επτά ετών και από το Dillenburg. Δυστυχώς, το όνομά σου στην κάρτα έχει καταστραφεί, επομένως δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε ποιος είσαι ή με ποιον πρέπει να επικοινωνήσουμε για τη θεραπεία σου και άλλα παρόμοια. Ω, Θεέ μου! σκέφτηκε έξαλλη. Μετά βίας του έσωσαν τη ζωή και η πρώτη κουβέντα που έχουν μαζί του είναι για οικονομικά μικροπράγματα! Τυπικά!
  
  "Δεν έχω ιδέα πώς με λένε, γιατρέ. Ξέρω ακόμα λιγότερα για αυτό που μου συνέβη". Έγινε μια μεγάλη παύση και η Νίνα δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα μέχρι που οι κουρτίνες χώρισαν ξανά και οι δύο γραφειοκράτες βγήκαν έξω. Καθώς περνούσαν, η Νίνα σοκαρίστηκε όταν άκουσε τον έναν να λέει στον άλλο: "Δεν μπορούμε να βάλουμε το identikit στις ειδήσεις. Δεν έχει ματωμένο πρόσωπο να αναγνωρίσει".
  
  Δεν μπορούσε παρά να τον προστατεύσει. "Γεια!"
  
  Σαν καλοί συκοφάντες σταμάτησαν και χαμογέλασαν γλυκά στη διάσημη επιστήμονα, αλλά αυτό που είπε έσβησε τα ψεύτικα χαμόγελα από τα πρόσωπά τους. "Τουλάχιστον αυτό το άτομο έχει ένα πρόσωπο, όχι δύο. Καταλαβαίνω?"
  
  Χωρίς λέξη, οι δύο ντροπιασμένοι πωλητές στυλό έφυγαν ενώ η Νίνα τους κοίταξε κατάματα με ένα σηκωμένο φρύδι. Μούρυξε περήφανα, προσθέτοντας ήσυχα: "Και σε τέλεια γερμανικά, σκύλες".
  
  "Πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν εντυπωσιακό στα γερμανικά, ειδικά για έναν Σκωτσέζο". Ο γιατρός Φριτς χαμογέλασε καθώς έμπαινε στο αρχείο του νεαρού. Τόσο ο ασθενής με εγκαύματα όσο και η νοσοκόμα Μαρκς αναγνώρισαν τον ιπποτισμό του προκλητικού ιστορικού με ένα μπράβο που έκανε τη Νίνα να αισθανθεί ξανά η παλιά.
  
  Η Νίνα κάλεσε την αδελφή Μαρκς πιο κοντά, φροντίζοντας η νεαρή γυναίκα να ήξερε ότι ήθελε να μοιραστεί κάτι δυσδιάκριτο. Ο Δρ Φριτς έριξε μια ματιά στις δύο γυναίκες, υποπτευόμενος ότι υπήρχε κάποιο θέμα για το οποίο έπρεπε να ενημερωθεί.
  
  "Κυρίες, δεν θα αργήσω. Αφήστε με να κάνω τον ασθενή μας να βολευτεί". Γυρνώντας προς τον εγκαυματία, είπε: "Φίλε μου, στο μεταξύ θα πρέπει να σου δώσουμε ένα όνομα, δεν νομίζεις;"
  
  "Τι γίνεται με τον Σαμ;" πρότεινε ο ασθενής.
  
  Το στομάχι της Νίνα έσφιξε. Πρέπει ακόμα να επικοινωνήσω με τον Σαμ. Ή ακόμα και μόνο Detlef.
  
  "Τι συμβαίνει, δόκτωρ Γκουλντ;" ρώτησε η Μάρλεν.
  
  "Χμ, δεν ξέρω σε ποιον άλλο να πω ή αν είναι καθόλου κατάλληλο, αλλά", αναστέναξε ειλικρινά, "νομίζω ότι χάνω την όρασή μου!"
  
  "Είμαι σίγουρη ότι είναι απλώς ένα υποπροϊόν της ακτίνας..." προσπάθησε η Μάρλεν, αλλά η Νίνα της έπιασε σφιχτά το χέρι σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
  
  "Ακούω! Αν κάποιος άλλος υπάλληλος σε αυτό το νοσοκομείο χρησιμοποιήσει την ακτινοβολία ως δικαιολογία αντί να κάνει κάτι στα μάτια μου, θα ξεκινήσω φασαρία. Καταλαβαίνεις?" Εκείνη χαμογέλασε ανυπόμονα. "Σας παρακαλούμε. ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ. Κάνε κάτι με τα μάτια μου. Επιθεώρηση. Οτιδήποτε. Σου λέω, τυφλώνομαι, ενώ η αδερφή Μπάρκεν με διαβεβαίωσε ότι γίνομαι καλύτερα!".
  
  Ο γιατρός Φριτς άκουσε το παράπονο της Νίνας. Έβαλε το στυλό στην τσέπη του και, με ένα καθησυχαστικό κλείσιμο του ματιού στον ασθενή που τώρα αποκαλούσε Σαμ, τον άφησε.
  
  "Δρ Γκουλντ, βλέπεις το πρόσωπό μου ή απλώς το περίγραμμα του κεφαλιού μου;"
  
  "Και τα δύο, αλλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω το χρώμα των ματιών σου, για παράδειγμα. Τα πάντα ήταν θολά, αλλά τώρα είναι αδύνατο να δεις κάτι πιο μακριά από το χέρι", απάντησε η Νίνα. "Συνήθιζα να βλέπω..." Δεν ήθελε να αποκαλέσει τον νέο ασθενή με το όνομα που είχε επιλέξει, αλλά έπρεπε: "...Τα μάτια του Σαμ, ακόμα και το ροζ χρώμα του λευκού των ματιών του, Γιατρός. Ήταν κυριολεκτικά πριν από μια ώρα. Τώρα δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα".
  
  "Η αδερφή Μπάρκεν σου είπε την αλήθεια", είπε, βγάζοντας ένα ελαφρύ στυλό και χώρισε τα βλέφαρα της Νίνα με το αριστερό του χέρι με γάντι. "Θεραπεύεις πολύ γρήγορα, σχεδόν αφύσικα". Χαμήλωσε το σχεδόν άγονο πρόσωπό του δίπλα στο δικό της για να ελέγξει την αντίδραση της κόρης της καθώς εκείνη λαχανιάστηκε.
  
  "Σε βλέπω!" - αναφώνησε. "Σε βλέπω καθαρά σαν μέρα. Κάθε ελάττωμα. Ακόμα και τα καλαμάκια στο πρόσωπό σου που ξεπροβάλλουν από τους πόρους σου".
  
  Σαστισμένος, κοίταξε τη νοσοκόμα από την άλλη πλευρά του κρεβατιού της Νίνα. Το πρόσωπό της ήταν γεμάτο ανησυχία. "Θα κάνουμε κάποιες εξετάσεις αίματος αργότερα σήμερα. Αδελφή Μαρκς, ετοίμασε τα αποτελέσματα για μένα αύριο".
  
  "Πού είναι η αδελφή Μπάρκεν;" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Είναι εκτός υπηρεσίας μέχρι την Παρασκευή, αλλά είμαι σίγουρος ότι μια πολλά υποσχόμενη νοσοκόμα όπως η κα Μαρκς μπορεί να το φροντίσει, σωστά;" Η νεαρή νοσοκόμα έγνεψε ζωηρά.
  
  
  * * *
  
  
  Μόλις τελείωσαν οι βραδινές ώρες επίσκεψης, το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού ήταν απασχολημένο με την προετοιμασία των ασθενών για ύπνο, αλλά ο Δρ Φριτς είχε δώσει προηγουμένως στη Δρ Νίνα Γκουλντ ένα ηρεμιστικό για να βεβαιωθεί ότι είχε έναν καλό ύπνο. Ήταν αρκετά αναστατωμένη όλη μέρα, συμπεριφερόμενη με τους συνήθεις τρόπους της λόγω της επιδείνωσης της όρασής της. Αχαρακτηριστικά ήταν συγκρατημένη και λίγο σκυθρωπή, όπως ήταν αναμενόμενο. Όταν έσβησαν τα φώτα, κοιμόταν βαθιά.
  
  Μέχρι τις 3:20 π.μ., ακόμη και οι πνιγμένες συνομιλίες μεταξύ των νοσοκόμων του νυχτερινού προσωπικού είχαν σταματήσει, και όλοι πάλευαν με διάφορες κρίσεις πλήξης και τη νανουριστική δύναμη της σιωπής. Η νοσοκόμα Μαρκς δούλεψε μια επιπλέον βάρδια, περνώντας τον ελεύθερο χρόνο της στα social media. Κρίμα που της απαγόρευσαν επαγγελματικά να δημοσιεύσει την ομολογία του χαρακτήρα της, του Δρ Γκουλντ. Ήταν σίγουρη ότι θα έκανε τους ιστορικούς και τους φανατικούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ των διαδικτυακών της φίλων να ζηλέψουν, αλλά, δυστυχώς, έπρεπε να κρατήσει τα εκπληκτικά νέα για τον εαυτό της.
  
  Ο ελαφρύς ήχος των βημάτων που χοροπηδούσαν αντηχούσε στον διάδρομο προτού η Μάρλεν σηκώσει το βλέμμα για να δει μια από τις νοσοκόμες του πρώτου ορόφου να τρέχει προς το σταθμό των νοσοκόμων. Ο άθλιος θυρωρός έτρεξε πίσω του. Και οι δύο άνδρες είχαν σοκαρισμένα πρόσωπα καθώς παρότρυναν μανιωδώς τις νοσοκόμες να σωπάσουν πριν φτάσουν κοντά τους.
  
  Λαχανιασμένοι, οι δύο άνδρες σταμάτησαν στην πόρτα ενός γραφείου όπου η Μάρλεν και μια άλλη νοσοκόμα περίμεναν μια εξήγηση για την περίεργη συμπεριφορά τους.
  
  "Εκεί-με-εκεί", άρχισε πρώτα ο θυρωρός, "ο εισβολέας είναι στον πρώτο όροφο και σκαρφαλώνει στην πυροσβεστική ενώ μιλάμε".
  
  "Φώναξε λοιπόν την ασφάλεια", ψιθύρισε η Μάρλεν, έκπληκτη από την αδυναμία τους να χειριστούν την απειλή για την ασφάλεια. "Αν υποψιάζεστε ότι κάποιος αποτελεί απειλή για το προσωπικό και τους ασθενείς, να ξέρετε ότι..."
  
  "Άκου, γλυκιά μου!" Ο τακτικός έγειρε κατευθείαν προς τη νεαρή γυναίκα, ψιθυρίζοντας χλευαστικά στο αυτί της όσο πιο ήσυχα μπορούσε. "Και οι δύο αστυνομικοί είναι νεκροί!"
  
  Ο θυρωρός έγνεψε άγρια. "Αυτό είναι αλήθεια! Καλεσε την αστυνομια. Τώρα! Πριν φτάσει εδώ!"
  
  "Τι γίνεται με το προσωπικό στον δεύτερο όροφο;" ρώτησε, προσπαθώντας μανιωδώς να βρει μια γραμμή από τη ρεσεψιονίστ. Οι δύο άνδρες ανασήκωσαν τους ώμους τους. Η Μάρλεν απογοητεύτηκε όταν βρήκε τον διακόπτη να χτυπάει συνεχώς. Αυτό σήμαινε ότι υπήρχαν είτε πάρα πολλές κλήσεις προς επεξεργασία είτε ένα ελαττωματικό σύστημα.
  
  "Δεν μπορώ να πιάσω τις κύριες γραμμές!" ψιθύρισε επειγόντως. "Θεέ μου! Κανείς δεν ξέρει ότι υπάρχουν προβλήματα. Πρέπει να τους προειδοποιήσουμε!". Η Marlene χρησιμοποίησε το κινητό της τηλέφωνο για να καλέσει τον γιατρό Hilt στο προσωπικό του κινητό τηλέφωνο. "Γιατρέ Χεντλ;" είπε, με ορθάνοιχτα μάτια καθώς οι ανήσυχοι άντρες έλεγχαν συνεχώς τη φιγούρα που έβλεπαν να ανεβαίνει στην πυροσβεστική.
  
  "Θα τσαντιστεί που του τηλεφώνησες στο κινητό του", προειδοποίησε ο εντολοδόχος.
  
  "Ποιός νοιάζεται? Μέχρι να τον φτάσει, Βίκτορ! γρύλισε μια άλλη νοσοκόμα. Ακολούθησε το παράδειγμά της, χρησιμοποιώντας το κινητό της τηλέφωνο για να καλέσει την τοπική αστυνομία ενώ η Μάρλεν κάλεσε ξανά τον αριθμό του Δρ. Χιλτ.
  
  "Δεν απαντά", ανάσασε εκείνη. "Καλεί, αλλά δεν υπάρχει ούτε τηλεφωνητής".
  
  "Υπέροχο! Και τα τηλέφωνά μας είναι στα γαμημένα ντουλάπια μας!". ο τακτικός, ο Βίκτορ, έβραζε απελπισμένα, περνώντας απογοητευμένα δάχτυλα στα μαλλιά του. Στο βάθος άκουσαν μια άλλη νοσοκόμα να μιλά στην αστυνομία. Χτύπησε το τηλέφωνο στο στήθος της νοσοκόμας.
  
  "Εδώ!" επέμεινε εκείνη. "Πες τους τις λεπτομέρειες. Στέλνουν δύο αυτοκίνητα".
  
  Ο Βίκτορ εξήγησε την κατάσταση στον χειριστή έκτακτης ανάγκης, ο οποίος έστειλε περιπολικά. Στη συνέχεια παρέμεινε στη γραμμή ενώ εκείνη συνέχισε να λαμβάνει περισσότερες πληροφορίες από αυτόν και τις έστειλε με ασύρματο στα περιπολικά καθώς έσπευσαν στο νοσοκομείο της Χαϊδελβέργης.
  
  
  Κεφάλαιο 8 - Όλα είναι διασκέδαση και παιχνίδια μέχρι...
  
  
  "Κάνε ζιγκ-ζαγκ! Χρειάζομαι μια πρόκληση! βρυχήθηκε η θορυβώδης, υπέρβαρη γυναίκα καθώς ο Σαμ άρχισε να τρέχει μακριά από το τραπέζι. Ο Perdue ήταν πολύ μεθυσμένος για να ανησυχήσει καθώς έβλεπε τον Sam να προσπαθεί να κερδίσει ένα στοίχημα ότι μια κοπέλα που χτυπούσε δυνατά με ένα μαχαίρι δεν μπορούσε να τον χτυπήσει. Οι κοντινοί πότες γύρω τους σχημάτισαν ένα μικρό πλήθος από χούλιγκαν που ζητωκραυγάζουν και στοιχηματίζουν, όλοι εξοικειωμένοι με το ταλέντο του Great Morag με τις λεπίδες. Όλοι θρηνούσαν και ήθελαν να εκμεταλλευτούν την άστοχη τόλμη αυτού του ηλίθιου από το Εδιμβούργο.
  
  Οι σκηνές φωτίστηκαν από γιορτινά φαναράκια, ρίχνοντας τη σκιά των λικνιζόμενων μεθυσμένων που τραγουδούσαν εγκάρδια τα τραγούδια ενός λαϊκού συγκροτήματος. Δεν ήταν ακόμα πολύ σκοτάδι, αλλά ο βαρύς, συννεφιασμένος ουρανός αντανακλούσε τα φώτα του μεγάλου πεδίου από κάτω. Κατά μήκος του μαίανδρου ποταμού που κυλούσε κατά μήκος των πάγκων, μερικοί άνθρωποι κωπηλατούσαν με βάρκες με κωπηλάτες, απολαμβάνοντας τους ήσυχους κυματισμούς του αστραφτερού νερού γύρω τους. Τα παιδιά έπαιξαν κάτω από τα δέντρα δίπλα στο πάρκινγκ.
  
  Ο Σαμ άκουσε το πρώτο στιλέτο να σφυρίζει από τον ώμο του.
  
  "Ολα συμπεριλαμβάνονται!" φώναξε ξαφνικά. "Σχεδόν χύθηκε η μπύρα μου εκεί μέσα!"
  
  Άκουσε να ουρλιάζουν γυναίκες και άντρες να τον παροτρύνουν πάνω από τον θόρυβο των θαυμαστών της Morag που φώναζαν το όνομά της. Κάπου μέσα σε αυτή τη φρενίτιδα, ο Σαμ άκουσε μια μικρή ομάδα ανθρώπων να φωνάζουν "Σκότωσε το κάθαρμα! Σκότωσε το wampot!"
  
  Δεν υπήρχε ενθάρρυνση από τον Πέρντιου, ακόμη κι όταν ο Σαμ γύρισε για μια στιγμή για να δει πού είχε στρέψει το στόχο της η Μόρα. Ντυμένος με το ταρτάν της οικογένειάς του πάνω από ένα φόρεμα, ο Περντιέ τρικλίθηκε μέσα από το ξέφρενο πάρκινγκ προς την κατεύθυνση του κλαμπ του ξενοδοχείου.
  
  "Προδότη", βρήκε ο Σαμ. Ήπιε άλλη μια γουλιά από τη μπύρα του τη στιγμή που η Μόρα σήκωσε το πλαδαρό χέρι της για να ισοπεδώσει το τελευταίο από τα τρία στιλέτα. "Ω σκατά! - αναφώνησε ο Σαμ και, πετώντας στην άκρη την κούπα, έτρεξε στο λόφο δίπλα στο ποτάμι.
  
  Ακριβώς όπως φοβόταν, η μέθη του εξυπηρετούσε δύο σκοπούς - την ταπείνωση και μετά την επακόλουθη ικανότητα να μην γυρίζει τον κώλο του αρουραίου. Ο αποπροσανατολισμός του στη στροφή τον έκανε να χάσει την ισορροπία του και μετά από ένα μόλις άλμα προς τα εμπρός, το πόδι του χτύπησε στο πίσω μέρος του άλλου αστραγάλου του, χτυπώντας τον στο υγρό, χαλαρό γρασίδι και τη λάσπη με ένα γδούπο. Το κρανίο του Σαμ χτύπησε μια πέτρα κρυμμένη σε μακριές τούφες πρασίνου και μια φωτεινή λάμψη τρύπησε οδυνηρά τον εγκέφαλό του. Τα μάτια του γύρισαν πίσω στις κόγχες τους, αλλά ανέκτησε τις αισθήσεις του αμέσως.
  
  Η ταχύτητα της πτώσης του πέταξε το βαρύ κιτ του προς τα εμπρός καθώς το σώμα του σταμάτησε απότομα. Στο κάτω μέρος της πλάτης του, ένιωθε την τρομερή επιβεβαίωση του αναποδογυρισμένου ρούχου. Αν αυτό δεν ήταν αρκετό για να επιβεβαιώσει τον εφιάλτη που ακολούθησε, ο καθαρός αέρας στους γλουτούς του έκανε το χατίρι.
  
  "Ω Θεέ μου! Όχι ξανά", βόγκηξε μέσα από τη μυρωδιά της βρωμιάς και της κοπριάς καθώς το βουητό γέλιο του πλήθους τον τιμώρησε. "Από την άλλη", είπε στον εαυτό του καθώς καθόταν, "δεν θα το θυμάμαι το πρωί. Σωστά! Δεν θα έχει σημασία".
  
  Αλλά ήταν ένας τρομερός δημοσιογράφος που ξέχασε να θυμάται ότι τα φώτα που αναβοσβήνουν που τον τύφλωσαν κατά καιρούς από μικρή απόσταση σήμαιναν ότι ακόμη και όταν ξεχνούσε το τεστ, οι φωτογραφίες θα επικρατούσαν. Για μια στιγμή, ο Σαμ απλώς κάθισε εκεί, ευχόμενος να ήταν τόσο νοσηρά συμβατικός. μετανιώνω που δεν φόρεσα εσώρουχο ή τουλάχιστον στρινγκ! Το στόμα της Morag χωρίς δόντια ήταν ορθάνοιχτο από τα γέλια καθώς πλησίαζε τρεκλίζοντας για να το ανασύρει.
  
  "Μην ανησυχείς, γλυκιά μου!" εκείνη γέλασε. "Δεν είναι αυτά που είδαμε για πρώτη φορά!"
  
  Με μια γρήγορη κίνηση, το δυνατό κορίτσι τον σήκωσε στα πόδια. Ο Σαμ ήταν πολύ μεθυσμένος και είχε ναυτία για να την παλέψει όταν ξεσκόνισε την φόρμα του και το ένιωσε ενώ έπαιζε κωμωδία εις βάρος του.
  
  "Γεια! Ε, κυρία..." τραύλισε στα λόγια του. Τα χέρια του φούντωσαν σαν ναρκωμένο φλαμίνγκο καθώς προσπαθούσε να ανακτήσει την ψυχραιμία του. "Πρόσεχε τα χέρια σου εκεί!"
  
  "Ο Σαμ! Ο Σαμ!" - άκουσε από κάπου μέσα στη φούσκα σκληρή κοροϊδία και σφύριγμα που προερχόταν από μια μεγάλη γκρίζα σκηνή.
  
  "Περντιού;" φώναξε, αναζητώντας την κούπα του στο χοντρό, βρώμικο γκαζόν.
  
  "Ο Σαμ! Πάμε, πρέπει να φύγουμε! Ο Σαμ! Σταμάτα να χαζεύεις το χοντρό κορίτσι!". Ο Περντού τράβηξε μπροστά, μουρμουρίζοντας καθώς πλησίαζε.
  
  "Τι βλέπεις?" Ο Morag ούρλιαξε στην προσβολή. Συνοφρυωμένη, απομακρύνθηκε από τον Σαμ για να δώσει την πλήρη προσοχή της στον Περντού.
  
  
  * * *
  
  
  "Λίγο πάγο σε αυτό, φίλε;" ρώτησε ο μπάρμαν τον Περντού.
  
  Ο Sam και ο Perdue μπήκαν στη λέσχη με αστάθεια πόδια, αφού οι περισσότεροι άνθρωποι είχαν ήδη αδειάσει τις θέσεις τους, αποφασίζοντας να βγουν έξω και να παρακολουθήσουν τους Flame Eaters κατά τη διάρκεια του drum show.
  
  "Ναί! Πάγος και για τους δυο μας", φώναξε ο Σαμ, κρατώντας το κεφάλι του εκεί που συναντήθηκε η πέτρα. Ο Περντού έτρεξε δίπλα του, σηκωμένο το χέρι για να παραγγείλει δύο υδρόμελα ενώ αυτοί θεράπευαν τις πληγές τους.
  
  "Θεέ μου, αυτή η γυναίκα χτυπάει σαν τον Μάικ Τάισον", παρατήρησε ο Περντιού, πιέζοντας μια παγοκύστη στο δεξί του φρύδι, το σημείο όπου η πρώτη βολή της Μόραγκ έδειξε την αποδοκιμασία της για την παρατήρησή του. Το δεύτερο χτύπημα ήρθε ακριβώς κάτω από το αριστερό του ζυγωματικό και η Purdue δεν μπορούσε να μην εντυπωσιαστεί λίγο με τον συνδυασμό της.
  
  "Λοιπόν, πετάει μαχαίρια σαν ερασιτέχνης", παρενέβη ο Σαμ, κρατώντας ένα ποτήρι στο χέρι του.
  
  "Ξέρεις ότι δεν ήθελε πραγματικά να σε χτυπήσει, σωστά;" ο μπάρμαν θύμισε στον Σαμ. Σκέφτηκε για μια στιγμή και αντέτεινε: "Μα τότε είναι ανόητη που βάζει ένα τέτοιο στοίχημα. Πήρα τα λεφτά μου πίσω διπλά".
  
  "Ναι, αλλά πόνταρε τέσσερις φορές περισσότερα στον εαυτό της, αγόρι μου!" ο μπάρμαν γέλασε εγκάρδια. "Δεν κέρδισε τέτοια φήμη ως ανόητη, ε;"
  
  "Χα!" αναφώνησε ο Περντού, με τα μάτια του κολλημένα στην οθόνη της τηλεόρασης πίσω από το μπαρ. Αυτός ήταν ο λόγος που είχε έρθει αρχικά να αναζητήσει τον Σαμ. Αυτό που είδε στις ειδήσεις νωρίτερα τον έκανε να ανησυχήσει και ήθελε να καθίσει εκεί μέχρι να επαναληφθεί το επεισόδιο για να μπορέσει να δείξει στον Σαμ.
  
  Μέσα στην επόμενη ώρα εμφανίστηκε στην οθόνη αυτό ακριβώς που περίμενε. Έσκυψε μπροστά, χτυπώντας πολλά ποτήρια στον πάγκο. "Κοίτα!" αναφώνησε. "Κοίτα, Σαμ! Δεν είναι η αγαπημένη μας Νίνα σε αυτό το νοσοκομείο αυτή τη στιγμή;"
  
  Ο Σαμ παρακολούθησε έναν δημοσιογράφο να μιλάει για ένα δράμα που έλαβε χώρα σε διάσημο νοσοκομείο μόλις πριν από λίγες ώρες. Αυτό τον τρόμαξε αμέσως. Οι δύο άνδρες αντάλλαξαν ανήσυχα βλέμματα.
  
  "Πρέπει να πάμε να την πάρουμε, Σαμ", επέμεινε ο Περντού.
  
  "Αν ήμουν νηφάλιος, θα πήγαινα αμέσως, αλλά δεν μπορούμε να πάμε στη Γερμανία σε αυτή την κατάσταση", παραπονέθηκε ο Σαμ.
  
  "Αυτό δεν είναι πρόβλημα, φίλε μου", χαμογέλασε ο Περντού με τον συνήθη άτακτο τρόπο του. Σήκωσε το ποτήρι του και ήπιε το υπόλοιπο αλκοόλ από αυτό. "Έχω ένα ιδιωτικό τζετ και ένα πλήρωμα που μπορεί να μας πάει εκεί όσο κοιμόμαστε. Όσο κι αν δεν θα ήθελα να πετάξω πίσω στην έρημο στο Ντέτλεφ, μιλάμε για τη Νίνα".
  
  "Ναι", συμφώνησε ο Σαμ. "Δεν θέλω να μείνει εκεί άλλη μια νύχτα. Όχι αν μπορώ να κάνω κάτι γι' αυτό".
  
  Ο Purdue και ο Sam έφυγαν από το πάρτι με τα πρόσωπά τους εντελώς τσαντισμένα και μερικά κοψίματα και γρατζουνιές, αποφασισμένοι να καθαρίσουν το μυαλό τους και να βοηθήσουν το άλλο τρίτο της κοινωνικής τους συμμαχίας.
  
  Καθώς έπεφτε η νύχτα στις ακτές της Σκωτίας, άφησαν πίσω τους ένα χαρούμενο μονοπάτι καθώς άκουγαν τους ήχους των γκάιντας να σβήνουν. Ήταν προάγγελος πιο σοβαρών γεγονότων, όταν η στιγμιαία απερισκεψία και η διασκέδαση τους έμελλε να δώσουν τη θέση τους στην επείγουσα διάσωση της γιατρού Νίνα Γκουλντ, η οποία μοιραζόταν χώρο με έναν αχαλίνωτο δολοφόνο.
  
  
  Κεφάλαιο 9 - Κραυγή του απρόσωπου
  
  
  Η Νίνα τρομοκρατήθηκε. Κοιμόταν το μεγαλύτερο μέρος του πρωινού και νωρίς το απόγευμα, αλλά ο Δρ Φριτς την πήγε σε μια αίθουσα εξέτασης για οφθαλμολογική εξέταση μόλις η αστυνομία τους επέτρεψε να μετακινηθούν. Το ισόγειο φρουρούνταν έντονα τόσο από την αστυνομία όσο και από την τοπική εταιρεία ασφαλείας, η οποία θυσίασε δύο δικούς της άνδρες κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ο δεύτερος όροφος ήταν κλειστός για όποιον δεν ήταν φυλακισμένος εκεί, ή για ιατρικό προσωπικό.
  
  "Είσαι τυχερός που μπόρεσες να κοιμηθείς μέσα από όλη αυτή την τρέλα, Δρ Γκουλντ", είπε η νοσοκόμα Μαρξ στη Νίνα όταν ήρθε να την ελέγξει εκείνο το βράδυ.
  
  "Δεν ξέρω καν τι συνέβη, αλήθεια. Υπήρχαν άνθρωποι ασφαλείας που σκότωσε ο εισβολέας;" Η Νίνα συνοφρυώθηκε. "Αυτό μπόρεσα να καταλάβω από τα αποκόμματα όσων συζητούνταν. Κανείς δεν μπορούσε να μου πει τι στο καλό συνέβαινε".
  
  Η Μάρλεν κοίταξε γύρω της για να βεβαιωθεί ότι κανείς δεν την είχε δει να λέει στη Νίνα τις λεπτομέρειες.
  
  "Δεν πρέπει να τρομάζουμε τους ασθενείς με πολλές πληροφορίες, Δρ Γκουλντ", είπε κάτω από την ανάσα της, προσποιούμενη ότι έλεγξε τα ζωτικά σημεία της Νίνα. "Αλλά χθες το βράδυ μια από τις καθαρίστριές μας είδε κάποιον να σκοτώνει ένα από τα μέλη του προσωπικού ασφαλείας. Φυσικά, δεν άργησε να δει ποιος ήταν".
  
  "Έπιασαν τον εισβολέα;" ρώτησε σοβαρά η Νίνα.
  
  Η νοσοκόμα κούνησε το κεφάλι της. "Γι" αυτό το μέρος είναι σε καραντίνα. Ψάχνουν στο νοσοκομείο για όποιον δεν επιτρέπεται εδώ, αλλά μέχρι στιγμής χωρίς επιτυχία".
  
  "Πώς είναι αυτό δυνατόν? Πρέπει να γλίστρησε έξω πριν φτάσουν οι αστυνομικοί", πρότεινε η Νίνα.
  
  "Και εμείς το ίδιο πιστεύουμε. Απλώς δεν καταλαβαίνω τι έψαχνε που κόστισε τη ζωή σε δύο άνδρες", είπε η Marlene. Πήρε μια βαθιά ανάσα και αποφάσισε να αλλάξει θέμα. "Πώς είναι το όραμά σου σήμερα; Καλύτερα?"
  
  "Το ίδιο", απάντησε αδιάφορα η Νίνα. Προφανώς είχε άλλα πράγματα στο μυαλό της.
  
  "Δεδομένης της τρέχουσας παρέμβασης, θα χρειαστεί λίγος περισσότερος χρόνος για να λάβετε τα αποτελέσματά σας. Αλλά μόλις μάθουμε, μπορούμε να ξεκινήσουμε τη θεραπεία".
  
  "Απεχθάνομαι αυτό το συναίσθημα. Νυστάζω όλη την ώρα και τώρα μετά βίας μπορώ να δω κάτι περισσότερο από μια θολή εικόνα των ανθρώπων που αντιμετωπίζω", γκρίνιαξε η Νίνα. "Ξέρεις, πρέπει να έρθω σε επαφή με τους φίλους και την οικογένειά μου, ώστε να ξέρουν ότι είμαι καλά. Δεν μπορώ να μείνω εδώ για πάντα."
  
  "Καταλαβαίνω, γιατρέ Γκουλντ", συμπονούσε η Μάρλεν, κοιτάζοντας τον άλλο ασθενή της απέναντι από τη Νίνα, που ανακατευόταν στο κρεβάτι του. "Αφήστε με να πάω να ελέγξω τον Σαμ".
  
  Καθώς η νοσοκόμα Μαρκς πλησίαζε τον εγκαυματία, η Νίνα παρακολούθησε καθώς άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε ψηλά στο ταβάνι, σαν να μπορούσε να δει κάτι που δεν μπορούσαν να δουν. Τότε μια θλιβερή νοσταλγία την κυρίευσε, και ψιθύρισε στον εαυτό της.
  
  "Ο Σαμ".
  
  Το ξεθωριασμένο βλέμμα της Νίνα ικανοποίησε την περιέργειά της καθώς έβλεπε τον ασθενή Σαμ να σηκώνει το χέρι του και να σφίγγει τον καρπό της νοσοκόμας Μαρξ, αλλά δεν μπορούσε να διακρίνει την έκφρασή του. Το κοκκινισμένο δέρμα της Νίνας, κατεστραμμένο από τον τοξικό αέρα του Τσερνομπίλ, επουλώθηκε σχεδόν πλήρως. Αλλά και πάλι ένιωθε σαν να πέθαινε. Επικράτησε ναυτία και ζαλάδες, ενώ τα ζωτικά της σημεία έδειχναν μόνο βελτίωση. Για κάποιον τόσο επιχειρηματικό και παθιασμένο όσο η Σκωτσέζα ιστορικός, τέτοιες υποτιθέμενες αδυναμίες ήταν απαράδεκτες και της προκάλεσαν μεγάλη απογοήτευση.
  
  Μπορούσε να ακούσει τους ψιθύρους προτού η αδελφή Μαρκς κουνήσει το κεφάλι της, αρνούμενη όλα όσα ζήτησε. Στη συνέχεια, η νοσοκόμα απομακρύνθηκε από τον ασθενή και έφυγε γρήγορα χωρίς να κοιτάξει τη Νίνα. Ο ασθενής, ωστόσο, κοίταξε τη Νίνα. Αυτό ήταν το μόνο που μπορούσε να δει. Αλλά δεν είχε ιδέα γιατί. Λέγοντας, στάθηκε απέναντί του.
  
  "Τι συμβαίνει, Σαμ;
  
  Δεν απομάκρυνε το βλέμμα, αλλά παρέμεινε ήρεμος, σαν να ήλπιζε ότι θα ξεχάσει ότι του είχε απευθυνθεί. Προσπαθώντας να καθίσει, βόγκηξε από τον πόνο και έγειρε πίσω στο μαξιλάρι. Αναστέναξε κουρασμένος. Η Νίνα αποφάσισε να τον αφήσει ήσυχο, αλλά μετά τα βραχνά του λόγια έσπασαν τη σιωπή μεταξύ τους, απαιτώντας την προσοχή της.
  
  "Ε-ξέρεις... ξέρεις... το άτομο που ψάχνουν;" τραύλισε. "Ξέρεις? Απρόσκλητος επισκέπτης;"
  
  "Ναι", απάντησε εκείνη.
  
  "Αυτός κυνηγάει το m-me. Με ψάχνει, Νίνα. Α-και απόψε... έρχεται να με σκοτώσει", είπε με ένα τρεμάμενο, παρεξηγημένο μουρμουρητό. Από όσα είπε, το αίμα της Νίνας πάγωσε στις φλέβες της, γιατί δεν περίμενε ότι ο εγκληματίας θα έψαχνε κάτι κοντά της. "Νίνα;" επέμεινε σε μια απάντηση.
  
  "Εισαι σιγουρος?" ρώτησε.
  
  "Είμαι", επιβεβαίωσε, προς απογοήτευσή της.
  
  "Άκου, πώς ξέρεις ποιος είναι; Τον έχεις δει εδώ; Το έχεις δει με τα μάτια σου; Γιατί αν δεν το έχεις κάνει, το πιθανότερο είναι ότι είσαι απλώς παρανοϊκός φίλε μου", είπε, ελπίζοντας να τον βοηθήσει να επεξεργαστεί την αξιολόγησή του και να φέρει λίγη σαφήνεια σε αυτήν. Ήλπιζε επίσης ότι έκανε λάθος, καθώς δεν ήταν σε καμία περίπτωση να κρυφτεί από τον δολοφόνο. Είδε τις ρόδες του να γυρίζουν καθώς σκεφτόταν τα λόγια της. "Και κάτι ακόμα", πρόσθεσε, "αν δεν μπορείς καν να θυμηθείς ποιος είσαι ή τι σου συνέβη, πώς ξέρεις ότι κάποιος απρόσωπος εχθρός σε κυνηγάει;"
  
  Η Νίνα το αγνοούσε αυτό, αλλά η επιλογή των λέξεων της ανέτρεψε όλες τις συνέπειες που είχε υποστεί ο νεαρός άνδρας - οι αναμνήσεις τώρα ξαναπλημμύρισαν. Τα μάτια του άνοιξαν από φρίκη καθώς μιλούσε, τρυπώντας τη με το μαύρο βλέμμα της τόσο δυνατά που μπορούσε να το δει ακόμα και με την εξασθενημένη όρασή της.
  
  "Ο Σαμ?" ρώτησε. "Τι είναι αυτό?"
  
  "Mein Gott, Νίνα!" γρύλισε. Στην πραγματικότητα ήταν μια κραυγή, αλλά η βλάβη στις φωνητικές χορδές του το έπνιξε σε έναν απλό υστερικό ψίθυρο. "Απρόσωπη, λες! Καταραμένο πρόσωπο - απρόσωπο! Ήταν... η Νίνα, ο άνθρωπος που μου έβαλε φωτιά...!".
  
  "Ναί? Τι γίνεται με αυτόν; επέμενε, αν και ήξερε τι επρόκειτο να πει. Ήθελε απλώς περισσότερες λεπτομέρειες αν μπορούσε να τις πάρει.
  
  "Ο άνθρωπος που προσπάθησε να με σκοτώσει...δεν είχε...πρόσωπο!" φώναξε ο φοβισμένος ασθενής. Αν μπορούσε να κλάψει, θα έκλαιγε στη μνήμη του τερατώδους άνδρα που τον στοίχειωσε μετά το παιχνίδι εκείνο το βράδυ. "Με πρόλαβε και μου έβαλε φωτιά!"
  
  "Νοσοκόμα!" Η Νίνα ούρλιαξε. "Νοσοκόμα! Ο καθενας! Παρακαλώ βοηθήστε!"
  
  Δύο νοσοκόμες ήρθαν τρέχοντας με μπερδεμένες εκφράσεις στα πρόσωπά τους. Η Νίνα έδειξε τον αναστατωμένο ασθενή και αναφώνησε: "Μόλις θυμήθηκε την επίθεσή του. Δώστε του κάτι για το σοκ!"
  
  Έσπευσαν να τον βοηθήσουν και τράβηξαν τις κουρτίνες δίνοντάς του ένα ηρεμιστικό για να ηρεμήσει. Η Νίνα ένιωσε να απειλείται από τον δικό της λήθαργο, αλλά προσπάθησε να λύσει μόνη της τον περίεργο γρίφο. Ήταν σοβαρός; Ήταν αρκετά συνεπής για να βγάλει ένα τόσο ακριβές συμπέρασμα ή τα έφτιαχνε όλα; Αμφέβαλλε ότι ήταν ανειλικρινής. Εξάλλου, ο άντρας δύσκολα μπορούσε να κινηθεί μόνος του ή να πει μια πρόταση χωρίς αγώνα. Σίγουρα δεν θα ήταν τόσο τρελός αν δεν ήταν πεπεισμένος ότι η ανίκανη κατάσταση του θα του στοίχιζε τη ζωή.
  
  "Θεέ μου, μακάρι ο Σαμ να ήταν εδώ για να με βοηθήσει να σκεφτώ", μουρμούρισε καθώς το μυαλό της παρακαλούσε για ύπνο. "Ακόμη και ο Περντύ θα ταίριαζε αν μπορούσε να απέχει από την προσπάθεια να με σκοτώσει αυτή τη φορά". Η ώρα του δείπνου πλησίαζε ήδη, και αφού κανείς τους δεν περίμενε επισκέπτες, η Νίνα ήταν ελεύθερη να κοιμηθεί αν το ήθελε. Ή έτσι νόμιζε.
  
  Ο γιατρός Φριτς χαμογέλασε καθώς μπήκε. "Δρ Γκουλντ, μόλις ήρθα να σου δώσω κάτι για τα προβλήματα των ματιών σου".
  
  "Διάολε", μουρμούρισε. "Γεια σας γιατρέ. Τι μου δίνεις;"
  
  "Απλώς μια θεραπεία για τη μείωση της συστολής των τριχοειδών αγγείων στα μάτια σας. Έχω λόγους να πιστεύω ότι η όρασή σας επιδεινώνεται λόγω της συστολής της κυκλοφορίας του αίματος στην περιοχή των ματιών. Εάν έχετε προβλήματα κατά τη διάρκεια της νύχτας, μπορείτε απλά να επικοινωνήσετε με τον Δρ. Χιλτ. Θα είναι πάλι σε υπηρεσία απόψε και θα επικοινωνήσω μαζί σου το πρωί, εντάξει;"
  
  "Εντάξει γιατρέ", συμφώνησε καθώς τον έβλεπε να της κάνει ένεση με μια άγνωστη ουσία στο χέρι. "Έχετε ήδη τα αποτελέσματα των εξετάσεων;"
  
  Ο γιατρός Φριτς προσποιήθηκε ότι δεν την άκουσε στην αρχή, αλλά η Νίνα επανέλαβε την ερώτησή της. Δεν την κοίταξε, προφανώς συγκεντρωμένος σε αυτό που έκανε. "Θα το συζητήσουμε αύριο, Δρ Γκουλντ. Θα έπρεπε να έχω αποτελέσματα από το εργαστήριο μέχρι τότε". Τελικά την κοίταξε με αποτυχημένη σιγουριά, αλλά εκείνη δεν είχε καμία διάθεση να συνεχίσει τη συζήτηση. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η συγκάτοικός της είχε ηρεμήσει και είχε ηρεμήσει. "Καληνύχτα, αγαπητή Νίνα". Χαμογέλασε καλοπροαίρετα και έσφιξε το χέρι της Νίνας προτού κλείσει το φάκελο και τον τοποθετήσει ξανά στα πόδια του κρεβατιού.
  
  "Καληνύχτα", τραγούδησε καθώς το φάρμακο έπιανε δράση, νανουρίζοντας το μυαλό της.
  
  
  Κεφάλαιο 10 - Αποδράστε από την ασφάλεια
  
  
  Ένα αποστεωμένο δάχτυλο χτύπησε το μπράτσο της Νίνα, φέρνοντάς την σε μια τρομερή εγρήγορση. Αντανακλαστικά, πίεσε το χέρι της στην πληγείσα περιοχή, πιάνοντας ξαφνικά το χέρι της κάτω από την παλάμη της, κάτι που τρόμαξε μέχρι θανάτου το μισό της. Τα ανεπαρκή μάτια της άνοιξαν διάπλατα για να δει ποιος της μιλούσε, αλλά εκτός από τα διαπεραστικά σκοτεινά σημεία κάτω από τα φρύδια της πλαστικής μάσκας, δεν μπορούσε να διακρίνει τα πρόσωπα.
  
  "Νίνα! Σσσς", παρακάλεσε το άδειο πρόσωπο με ένα απαλό τρίξιμο. Ήταν ο συγκάτοικός της, που στεκόταν δίπλα στο κρεβάτι της με μια λευκή τουαλέτα νοσοκομείου. Οι σωλήνες αφαιρέθηκαν από τα χέρια του, αφήνοντας ίχνη ερυθρού χρώματος που τρίβονταν απρόσεκτα στο γυμνό λευκό δέρμα γύρω τους.
  
  "Τι στο διάολο;" συνοφρυώθηκε. "Σοβαρά?"
  
  "Άκου, Νίνα. Κάνε πολύ ησυχία και άκουσέ με", ψιθύρισε, σκύβοντας λίγο, ώστε το σώμα του να κρύβεται από την είσοδο του δωματίου δίπλα στο κρεβάτι της Νίνας. Μόνο το κεφάλι του ήταν σηκωμένο για να μπορεί να της μιλήσει στο αυτί. "Το άτομο για το οποίο σου είπα θα με ακολουθήσει. Πρέπει να βρω μια κρυψώνα πριν φύγει".
  
  Δεν ήταν όμως τυχερός. Η Νίνα ήταν ναρκωμένη σε σημείο παραλήρημα και δεν νοιαζόταν και πολύ για τη μοίρα του. Απλώς έγνεψε καταφατικά μέχρι που τα ελεύθερα αιωρούμενα μάτια της κρύφτηκαν ξανά κάτω από βαριά βλέφαρα. Αναστέναξε απελπισμένος και κοίταξε γύρω του, με την ανάσα του να επιταχύνεται κάθε στιγμή. Ναι, η παρουσία της αστυνομίας προστάτευε τους ασθενείς, αλλά για να είμαι ειλικρινής, οι ένοπλοι φρουροί δεν έσωσαν ούτε τους ανθρώπους που προσέλαβαν, πόσο μάλλον αυτούς που ήταν άοπλοι!
  
  Θα ήταν καλύτερα, σκέφτηκε ο ασθενής Σαμ, αν είχε κρυφτεί αντί να διακινδυνεύσει τη φυγή του. Αν είχε ανακαλυφθεί, θα μπορούσε να είχε αντιμετωπίσει τον δράστη ανάλογα και ελπίζουμε ότι ο Δρ Γκουλντ δεν θα είχε υποστεί περαιτέρω βία. Η ακοή της Νίνας έχει βελτιωθεί σημαντικά από τότε που άρχισε να χάνει την όρασή της. αυτό της επέτρεψε να ακούσει το ανακάτεμα των ποδιών του παρανοϊκού συγκατοίκου της. Ένα-ένα τα βήματά του απομακρύνθηκαν από κοντά της, αλλά όχι προς το κρεβάτι του. Συνέχισε να κοιμάται και να μην κοιμάται, αλλά τα μάτια της παρέμεναν κλειστά.
  
  Λίγο αργότερα, ένας συγκλονιστικός πόνος άνθισε βαθιά πίσω από τις κόγχες της Νίνα, πλημμυρίζοντας στον εγκέφαλό της σαν λουλούδι πόνου. Οι νευρικές συνδέσεις εξοικείωσαν γρήγορα τους υποδοχείς της με την ημικρανία που προκάλεσε και η Νίνα ούρλιαξε δυνατά στον ύπνο της. Ένας ξαφνικός, σταδιακά αυξανόμενος πονοκέφαλος γέμισε τα μάτια της και έφερε θερμότητα στο μέτωπό της.
  
  "Ω Θεέ μου!" αυτή ούρλιαξε. "Το κεφάλι μου! Με σκοτώνει το κεφάλι μου!".
  
  Οι κραυγές της αντηχούσαν στην πρακτική σιωπή του αργά το βράδυ στον θάλαμο, τραβώντας γρήγορα το ιατρικό προσωπικό κοντά της. Τα τρεμάμενα δάχτυλα της Νίνα βρήκαν τελικά το κουμπί έκτακτης ανάγκης και το πάτησε πολλές φορές, καλώντας τη νυχτερινή νοσοκόμα για παράνομη βοήθεια. Έτρεξε μια νέα νοσοκόμα, φρέσκια από την ακαδημία.
  
  "Δόκτωρ Γκουλντ; Δρ Γκουλντ, είσαι καλά; Τι συμβαίνει, αγαπητέ; ρώτησε.
  
  "Μ-Θεέ..." τραύλισε η Νίνα, παρά τον αποπροσανατολισμό που προκλήθηκε από τα ναρκωτικά, "Πονάει το κεφάλι μου! Τώρα κάθεται ακριβώς μπροστά στα μάτια μου και με σκοτώνει. Θεέ μου! Νιώθω ότι το κρανίο μου ραγίζει".
  
  "Θα πάω γρήγορα για τον Δρ. Χιλτ. Μόλις βγήκε από το χειρουργείο. Απλά χαλάρωσε. Θα είναι εκεί, δόκτωρ Γκουλντ". Η νοσοκόμα γύρισε και έσπευσε για βοήθεια.
  
  "Ευχαριστώ", αναστέναξε η Νίνα, εξουθενωμένη από τον τρομερό πόνο χωρίς αμφιβολία από τα μάτια της. Σήκωσε το κεφάλι της για μια στιγμή για να ελέγξει τον Σαμ, τον ασθενή, αλλά δεν ήταν εκεί. Η Νίνα συνοφρυώθηκε. Θα μπορούσα να ορκιστώ ότι μου μίλησε ενώ κοιμόμουν. Το σκέφτηκε περαιτέρω. Οχι. Πρέπει να το ονειρεύτηκα.
  
  "Γιατρέ Γκουλντ;"
  
  "Ναί? Συγγνώμη, δεν μπορώ να δω", ζήτησε συγγνώμη.
  
  "Ο γιατρός Έφεσος είναι μαζί μου". Γυρνώντας προς τον γιατρό, είπε: "Με συγχωρείτε, απλά πρέπει να τρέξω στο διπλανό δωμάτιο για μια στιγμή για να βοηθήσω τη Frau Mittag με το κρεβάτι της".
  
  "Φυσικά, αδερφή. Πάρτε το χρόνο σας", απάντησε ο γιατρός. Η Νίνα άκουσε τα ανάλαφρα βήματα της νοσοκόμας. Κοίταξε τον γιατρό Χιλτ και τον ενημέρωσε για το συγκεκριμένο παράπονό της. Σε αντίθεση με τον Δρ Φριτς, ο οποίος ήταν πολύ δραστήριος και του άρεσε να κάνει γρήγορες διαγνώσεις, ο Δρ Χιλτ ήταν καλύτερος ακροατής. Περίμενε τη Νίνα να της εξηγήσει πώς ακριβώς είχε εγκατασταθεί ο πονοκέφαλος πίσω από τα μάτια της πριν απαντήσει.
  
  "Δόκτωρ Γκουλντ; Μπορείς τουλάχιστον να με κοιτάξεις καλά;" ρώτησε. "Οι πονοκέφαλοι συνήθως σχετίζονται άμεσα με την επικείμενη τύφλωση, ξέρεις;"
  
  "Καθόλου", είπε σκυθρωπά. "Αυτή η τύφλωση φαίνεται να επιδεινώνεται κάθε μέρα και ο Δρ Φριτς δεν έχει κάνει τίποτα εποικοδομητικό γι' αυτό. Θα μπορούσατε να μου δώσετε κάτι για τον πόνο; Είναι σχεδόν ανυπόφορο".
  
  Έβγαλε τη χειρουργική του μάσκα για να μπορεί να μιλά καθαρά. "Φυσικά, αγαπητέ μου".
  
  Τον είδε να γέρνει το κεφάλι του κοιτάζοντας το κρεβάτι του Σαμ. "Πού είναι ο άλλος ασθενής;"
  
  "Δεν ξέρω", ανασήκωσε τους ώμους της. "Ίσως πήγε στην τουαλέτα. Θυμάμαι ότι είπε στη νοσοκόμα Μαρκς ότι δεν είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει το τηγάνι".
  
  "Γιατί δεν χρησιμοποιεί την τουαλέτα εδώ;" ρώτησε ο γιατρός, αλλά η Νίνα, ειλικρινά, είχε βαρεθεί πολύ να αναφέρει τον συγκάτοικό της όταν χρειαζόταν βοήθεια για να απαλύνει τον πονοκέφαλο που διχάζει.
  
  "Δεν γνωρίζω!" τον χτύπησε απότομα. "Άκου, μπορείς να μου δώσεις κάτι για τον πόνο;"
  
  Δεν του έκανε καθόλου εντύπωση ο τόνος της, αλλά πήρε μια βαθιά ανάσα και αναστέναξε. "Δρ. Γκουλντ, κρύβεις τον συγκάτοικό σου;"
  
  Η ερώτηση ήταν και παράλογη και αντιεπαγγελματική. Έντονος εκνευρισμός κατέλαβε τη Νίνα από την γελοία ερώτησή του. "Ναί. Είναι κάπου στο δωμάτιο. Είκοσι βαθμοί αν μπορείς να μου δώσεις παυσίπονα πριν τα βρεις!".
  
  "Πρέπει να μου πεις πού είναι, γιατρέ Γκουλντ, αλλιώς θα πεθάνεις απόψε", είπε ωμά.
  
  "Είσαι τελείως τρελός;" ψέλλισε εκείνη. "Με απειλείς σοβαρά;" Η Νίνα ένιωσε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά δεν μπορούσε να ουρλιάξει. Τον παρακολουθούσε με μάτια που αναβοσβήνουν, τα δάχτυλά της να αναζητούν κρυφά το κόκκινο κουμπί που ήταν ακόμα στο κρεβάτι δίπλα της, ενώ κοίταζε το πρόσωπό του που έλειπε. Η θολή σκιά του κράτησε το κουμπί κλήσης για να το δει. "Το ψάχνεις αυτό;"
  
  "Ω Θεέ", φώναξε αμέσως η Νίνα, καλύπτοντας τη μύτη και το στόμα της με τα χέρια της, όταν συνειδητοποίησε ότι τώρα θυμόταν αυτή τη φωνή. Το κεφάλι της χτυπούσε δυνατά και το δέρμα της έκαιγε, αλλά δεν τολμούσε να κουνηθεί.
  
  "Πού είναι?" ψιθύρισε ομοιόμορφα. "Πες μου αλλιώς θα πεθάνεις".
  
  "Δεν ξέρω, εντάξει;" η φωνή της έτρεμε απαλά κάτω από τα χέρια της. "Πραγματικά δεν ξέρω. Κοιμήθηκα όλο αυτό το διάστημα. Θεέ μου, είμαι ο φύλακάς του;"
  
  Ο ψηλός άντρας απάντησε: "Παραθέτεις τον Κάιν κατευθείαν από τη Βίβλο. Πες μου, Δρ Γκουλντ, είσαι θρησκευόμενος;".
  
  "Γάμησέ σε!" φώναξε εκείνη.
  
  "Α, άθεος", παρατήρησε σκεφτικός. "Δεν υπάρχουν άθεοι στις αλεπούδες. Αυτό είναι ένα άλλο απόσπασμα - ίσως είναι πιο κατάλληλο για σένα αυτή τη στιγμή της τελικής ανάκαμψης, όταν συναντάς τον θάνατό σου από κάτι για το οποίο θα εύχεσαι να είχες έναν θεό".
  
  "Δεν είσαι ο γιατρός Χιλτ", είπε η νοσοκόμα πίσω του. Τα λόγια της ακούγονταν σαν μια ερώτηση βουτηγμένη σε δυσπιστία και επίγνωση. Μετά την γκρέμισε με τόσο κομψή ταχύτητα που η Νίνα δεν πρόλαβε καν να εκτιμήσει τη συντομία της δράσης του. Καθώς η νοσοκόμα έπεσε, τα χέρια της απελευθέρωσαν το πλοίο. Γλίστρησε στο γυαλισμένο πάτωμα με ένα εκκωφαντικό βουητό που τράβηξε αμέσως την προσοχή του νυχτερινού προσωπικού στο νοσηλευτικό σταθμό.
  
  Από το πουθενά οι αστυνομικοί άρχισαν να φωνάζουν στον διάδρομο. Η Νίνα περίμενε ότι θα άρπαζαν τον απατεώνα στο δωμάτιό της, αλλά αντ' αυτού πέρασαν βιαστικά την πόρτα της.
  
  "Πηγαίνω! Προς τα εμπρός! Προς τα εμπρός! Είναι στον δεύτερο όροφο! Γωνία του στο φαρμακείο! Γρήγορα!" φώναξε ο διοικητής.
  
  "Τι?" Η Νίνα συνοφρυώθηκε. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Το μόνο που μπορούσε να ξεχωρίσει ήταν η φιγούρα του τσαρλατάνου, που την πλησίαζε γρήγορα και, όπως και η μοίρα της φτωχής νοσοκόμας, της έδωσε ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι. Για μια στιγμή ένιωσε αφόρητο πόνο πριν χαθεί στο μαύρο ποτάμι της λήθης.Η Νίνα ξύπνησε μόλις λίγες στιγμές αργότερα, στριμωγμένη ακόμα αδέξια στο κρεβάτι της. Ο πονοκέφαλος της είχε πλέον παρέα. Το χτύπημα στον κρόταφο της δίδαξε ένα νέο επίπεδο πόνου. Τώρα ήταν πρησμένη τόσο που το δεξί της μάτι φαινόταν μικρότερο. Η νυχτερινή νοσοκόμα ήταν ακόμα απλωμένη στο πάτωμα δίπλα της, αλλά η Νίνα δεν είχε χρόνο. Έπρεπε να φύγει από εδώ πριν ο ανατριχιαστικός άγνωστος επιστρέψει κοντά της, ειδικά τώρα που τη γνώρισε καλύτερα.
  
  Έπιασε ξανά το κρεμασμένο κουμπί κλήσης, αλλά το κεφάλι της συσκευής κόπηκε. "Διάολε", βόγκηξε, γλιστρώντας προσεκτικά τα πόδια της από το κρεβάτι. Το μόνο που μπορούσε να δει ήταν τα απλά περιγράμματα αντικειμένων και ανθρώπων. Δεν υπήρχε κανένα σημάδι προσωπικότητας ή πρόθεσης όταν δεν μπορούσε να δει τα πρόσωπά τους.
  
  "Σκατά! Πού είναι ο Sam και ο Purdue όταν τους χρειάζομαι; Πώς καταλήγω πάντα σε αυτό το χάλι;" κλαψούρισε μισή από ενόχληση και φόβο καθώς περπατούσε, ψαχουλεύοντας να βρει έναν τρόπο να ελευθερωθεί από τους σωλήνες που είχε στα χέρια της και περνώντας πέρα από το σωρό των γυναικών δίπλα στα ασταθή πόδια της. Οι ενέργειες της αστυνομίας τράβηξαν την προσοχή του περισσότερου προσωπικού της νύχτας και η Νίνα παρατήρησε ότι ο τρίτος όροφος ήταν τρομερά ήσυχος, εκτός από τον μακρινό απόηχο ενός τηλεοπτικού δελτίου καιρού και δύο ασθενείς που ψιθύριζαν στο διπλανό δωμάτιο. Αυτό την ώθησε να βρει τα ρούχα της και να ντυθεί όσο καλύτερα μπορούσε στο συγκεντρωμένο σκοτάδι λόγω της επιδεινούμενης όρασης που σύντομα θα την άφηνε. Αφού ντύθηκε, κρατώντας τα παπούτσια της για να μην κινήσει υποψίες όταν βγήκε, γύρισε στο κομοδίνο του Σαμ και άνοιξε το συρτάρι του. Το απανθρακωμένο πορτοφόλι του ήταν ακόμα μέσα. Έβαλε την κάρτα άδειας μέσα, βάζοντάς την στην πίσω τσέπη του τζιν της.
  
  Άρχισε να ανησυχεί για το πού βρισκόταν ο συγκάτοικός της, για την κατάστασή του και κυρίως για το αν το απεγνωσμένο αίτημά του ήταν πραγματικό. Μέχρι τώρα, πίστευε ότι ήταν απλώς ένα όνειρο, αλλά τώρα που είχε φύγει, άρχισε να σκέφτεται δύο φορές την επίσκεψή του νωρίτερα εκείνο το βράδυ. Σε κάθε περίπτωση, τώρα έπρεπε να ξεφύγει από τον απατεώνα. Η αστυνομία δεν μπορούσε να προσφέρει προστασία ενάντια στην απειλή χωρίς πρόσωπο. Είχαν ήδη καταδιώξει τους υπόπτους και κανένας από αυτούς δεν είχε δει πραγματικά τον υπεύθυνο. Ο μόνος τρόπος που η Νίνα ήξερε ποιος ήταν υπεύθυνος ήταν μέσω της κατακριτέας συμπεριφοράς του προς αυτήν και την αδελφή Μπάρκεν.
  
  "Ω σκατά! - είπε σταματώντας στα ίχνη της, σχεδόν στο τέλος του λευκού διαδρόμου. "Αδελφή Μπάρκεν. Πρέπει να την προειδοποιήσω". Αλλά η Νίνα ήξερε ότι το να ζητήσει τη χοντρή νοσοκόμα θα ειδοποιούσε το προσωπικό ότι ξεγλιστρούσε. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι δεν θα το επέτρεπαν. Σκέψου, σκέψου, σκέψου! Η Νίνα έπεισε τον εαυτό της, στεκόταν ακίνητη και διστακτική. Ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Ήταν δυσάρεστο, αλλά ήταν η μόνη διέξοδος.
  
  Επιστρέφοντας στο σκοτεινό δωμάτιό της, χρησιμοποιώντας μόνο το φως από το διάδρομο στο λαμπερό πάτωμα, η Νίνα άρχισε να γδύνει τη νυχτερινή νοσοκόμα. Ευτυχώς για τη μικρή ιστορική, η νοσοκόμα ήταν δύο μεγέθη πολύ μεγάλη για εκείνη.
  
  "Λυπάμαι πολύ. Στην πραγματικότητα, είμαι", ψιθύρισε η Νίνα καθώς έβγαλε την ιατρική στολή της από τη γυναίκα και την φόρεσε πάνω από τα ρούχα της. Αισθανόμενη πολύ απαίσια για το τι έκανε στη φτωχή γυναίκα, η αδέξια ηθική της Νίνα την οδήγησε να ρίξει το κρεβάτι της πάνω από τη νοσοκόμα. Άλλωστε, η κυρία ήταν με τα εσώρουχά της στο κρύο πάτωμα. Δώσ' της ένα κουλούρι, Νίνα, σκέφτηκε καθώς κοίταξε ξανά. Όχι, είναι ηλίθιο. Απλά φύγε στο διάολο από εδώ! Αλλά το ακίνητο σώμα της νοσοκόμας φαινόταν να την φωνάζει. Ίσως ο οίκτος της Νίνας έκανε το αίμα να κυλήσει από τη μύτη της, αίμα που σχημάτισε μια κολλώδη, σκοτεινή λακκούβα στο πάτωμα κάτω από το πρόσωπό της. Δεν έχουμε χρόνο!Πειστικά επιχειρήματα την έβαλαν σε σκέψεις. "Στο διάολο", αποφάσισε φωναχτά η Νίνα και γύρισε μια φορά την αναίσθητη κυρία, ώστε τα κλινοσκεπάσματα να τυλιχτούν γύρω από το σώμα της και να την προστατεύσουν από τη σκληρότητα του δαπέδου.
  
  Ως νοσοκόμα, η Νίνα θα μπορούσε να είχε εμποδίσει τους μπάτσους να βγουν έξω προτού αντιληφθούν ότι δυσκολευόταν να βρει σκαλιά και πόμολα πόρτας. Όταν τελικά κατέβηκε στον πρώτο όροφο, άκουσε δύο αστυνομικούς να μιλούν για το θύμα της δολοφονίας.
  
  "Μακάρι να ήμουν εδώ", είπε ένας. "Θα είχα πιάσει αυτόν τον γιο της σκύλας".
  
  "Φυσικά, όλη η δράση γίνεται πριν από τη βάρδια μας. Τώρα είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε babysit ό,τι έχει απομείνει", θρηνούσε ένας άλλος.
  
  "Αυτή τη φορά το θύμα ήταν γιατρός σε νυχτερινή υπηρεσία", ψιθύρισε ο πρώτος. Ίσως ο Δρ Χιλτ; σκέφτηκε καθώς προχωρούσε προς την έξοδο.
  
  "Βρήκαν αυτόν τον γιατρό με ένα κομμάτι δέρμα κομμένο από το πρόσωπό του, όπως ακριβώς είχε ο φρουρός το προηγούμενο βράδυ", τον άκουσε να προσθέτει.
  
  "Να αλλάξω νωρίς;" ένας από τους αξιωματικούς ρώτησε τη Νίνα καθώς περνούσε. Πήρε μια ανάσα και άρθρωσε τα γερμανικά της όσο καλύτερα μπορούσε.
  
  "Ναι, τα νεύρα μου δεν άντεξαν τον φόνο. Έσβησε και χτύπησε το πρόσωπό μου", μουρμούρισε γρήγορα, προσπαθώντας να βρει το πόμολο της πόρτας.
  
  "Αφήστε με να σας το πάρω αυτό", είπε κάποιος και άνοιξε την πόρτα στις εκφράσεις συμπάθειάς τους.
  
  "Καληνύχτα, αδερφή", είπε ο αστυνομικός στη Νίνα.
  
  "Danke shön", χαμογέλασε καθώς ένιωσε τον δροσερό νυχτερινό αέρα στο πρόσωπό της καθώς αντιμετώπιζε τον πονοκέφαλό της και προσπαθούσε να μην πέσει από τις σκάλες.
  
  "Και καληνύχτα και σε σένα, γιατρέ... Έφεσο, έτσι δεν είναι;" - ρώτησε ο αστυνομικός πίσω από τη Νίνα στην πόρτα. Το αίμα πάγωσε στις φλέβες της, αλλά παρέμεινε πιστή.
  
  "Είναι σωστό. Καληνύχτα κύριοι", είπε ο άντρας χαρούμενα. "Να είσαι ασφαλής!"
  
  
  Κεφάλαιο 11 - Baby Margaret
  
  
  "Ο Σαμ Κλιβ είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για αυτό, κύριε. Θα επικοινωνήσω μαζί του."
  
  "Δεν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά τον Sam Cleave", απάντησε γρήγορα ο Duncan Gradwell. Πέθανε από την επιθυμία να καπνίσει ένα τσιγάρο, αλλά όταν η είδηση της συντριβής ενός μαχητικού αεροσκάφους στη Γερμανία μεταδόθηκε μέσω καλωδίου στην οθόνη του υπολογιστή του, χρειάστηκε άμεση και επείγουσα προσοχή.
  
  "Είναι ο παλιός μου φίλος. Θα του στρίψω το χέρι", άκουσε τη Μάργκαρετ. "Όπως είπα, θα επικοινωνήσω μαζί του. Δουλέψαμε μαζί πριν από πολλά χρόνια όταν βοηθούσα την αρραβωνιαστικιά του Πατρίσια στην πρώτη της δουλειά ως επαγγελματίας".
  
  "Αυτή είναι η κοπέλα που πυροβολήθηκε μπροστά του από εκείνο τον κύκλο όπλων του οποίου την επιχείρηση εξέθεσαν;" ρώτησε ο Γκρέντγουελ με έναν μάλλον αναίσθητο τόνο. Η Μάργκαρετ χαμήλωσε το κεφάλι της και απάντησε με ένα αργό νεύμα. "Δεν είναι περίεργο που εθίστηκε τόσο πολύ στο μπουκάλι τα επόμενα χρόνια", αναστέναξε ο Gradwell.
  
  Η Μάργκαρετ δεν μπορούσε παρά να γελάσει με αυτό. "Λοιπόν, κύριε, ο Σαμ Κλιβ δεν χρειάστηκε να πεισθεί να πιπιλίσει το λαιμό του μπουκαλιού. Ούτε πριν την Πατρίτσια, ούτε μετά το... περιστατικό.
  
  "Ω! Λοιπόν, πείτε μου, είναι πολύ ασταθής για να μας πει αυτή την ιστορία;" ρώτησε ο Gradwell.
  
  "Ναι, κύριε Gradwell. Ο Sam Cleave δεν είναι μόνο απερίσκεπτος, είναι διαβόητος για το ότι έχει ελαφρώς στριμμένο μυαλό", είπε με ένα απαλό χαμόγελο. "Ένας δημοσιογράφος ακριβώς του διαμετρήματος που θέλετε να αποκαλύψει τις μυστικές επιχειρήσεις της γερμανικής διοίκησης της Luftwaffe. Είμαι σίγουρος ότι η καγκελάριος τους θα ενθουσιαστεί όταν το ακούσει, ειδικά τώρα".
  
  "Συμφωνώ", επιβεβαίωσε η Μάργκαρετ, σφίγγοντας τα χέρια της μπροστά της καθώς στεκόταν στην προσοχή μπροστά στο γραφείο του συντάκτη της. "Θα επικοινωνήσω μαζί του αμέσως και θα δω αν θα συμφωνήσει να μειώσει λίγο την αμοιβή του για έναν παλιό φίλο".
  
  "Πρέπει να το ελπίζω!" Το διπλό πηγούνι του Γκρέντγουελ έτρεμε καθώς η φωνή του ανέβαινε. "Αυτός ο άνθρωπος είναι πλέον διάσημος συγγραφέας, οπότε είμαι σίγουρος ότι αυτές οι τρελές εκδρομές που κάνει με αυτόν τον πλούσιο ηλίθιο δεν είναι κατόρθωμα ανάγκης".
  
  Ο "πλούσιος ηλίθιος" που ο Gradwell αποκαλούσε τόσο στοργικά ήταν ο David Purdue. Ο Gradwell έχει καλλιεργήσει μια αυξανόμενη ασέβεια για τον Purdue τα τελευταία χρόνια λόγω της αδιαφορίας του δισεκατομμυριούχου για τον προσωπικό φίλο του Gradwell. Ο εν λόγω φίλος, ο καθηγητής Frank Matlock του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, αναγκάστηκε να παραιτηθεί ως επικεφαλής τμήματος στην υπόθεση του Brixton Tower υψηλού προφίλ, αφού ο Purdue απέσυρε τις γενναιόδωρες δωρεές του στο τμήμα. Όπως ήταν φυσικό, επικράτησε οργή για τον επακόλουθο ρομαντικό ενθουσιασμό του Περντού με το αγαπημένο παιχνίδι του Ματλόκ, το αντικείμενο των μισογυνικών συνταγών και των επιφυλάξεων του, τη Δρ Νίνα Γκουλντ.
  
  Το γεγονός ότι όλα αυτά ήταν αρχαία ιστορία, αντάξια μιας δεκαετίας και μισής "νερό κάτω από τη γέφυρα", δεν είχε σημασία για τον πικραμένο Gradwell. Τώρα διηύθυνε την Edinburgh Post, μια θέση που είχε κερδίσει μέσα από τη σκληρή δουλειά και το δίκαιο παιχνίδι χρόνια αφότου ο Sam Cleve έφυγε από τις σκονισμένες αίθουσες της εφημερίδας.
  
  "Ναι, κύριε Γκρέντγουελ", απάντησε ευγενικά η Μάργκαρετ. "Θα το καταφέρω, αλλά τι γίνεται αν δεν μπορώ να το γυρίσω;"
  
  "Η ιστορία του κόσμου θα γραφτεί σε δύο εβδομάδες, Μάργκαρετ", χαμογέλασε ο Γκράντγουελ σαν βιαστής του Halloween. "Σε λίγο περισσότερο από μια εβδομάδα, ο κόσμος θα παρακολουθεί ζωντανή μετάδοση από τη Χάγη, όπου η Μέση Ανατολή και η Ευρώπη θα υπογράψουν μια συνθήκη ειρήνης που εγγυάται τον τερματισμό όλων των εχθροπραξιών μεταξύ των δύο κόσμων. Η ξεκάθαρη απειλή ότι θα συμβεί αυτό είναι η πρόσφατη πτήση αυτοκτονίας του Ολλανδού πιλότου Ben Grijsman, θυμάστε;".
  
  "Μάλιστα κύριε". Δάγκωσε τα χείλη της, γνωρίζοντας πολύ καλά τι έπαιζε, αλλά αρνούμενη να προκαλέσει την οργή του διακόπτοντας. Διείσησε σε μια ιρακινή αεροπορική βάση και άρπαξε ένα αεροπλάνο.
  
  "Είναι σωστό! Και έπεσε στα κεντρικά γραφεία της CIA, δημιουργώντας το γαμημένο πράγμα που εκτυλίσσεται τώρα. Όπως γνωρίζετε, η Μέση Ανατολή προφανώς έστειλε κάποιον να αντεπιτεθεί καταστρέφοντας τη γερμανική αεροπορική βάση!". αναφώνησε. "Τώρα πες μου ξανά γιατί ο απερίσκεπτος και οξυδερκής Σαμ Κλιβ δεν έχει την ευκαιρία να μπει σε αυτή την ιστορία".
  
  "Σημείωση", χαμογέλασε ντροπαλά, νιώθοντας εξαιρετικά αμήχανη που έπρεπε να παρακολουθήσει το αφεντικό της να ξεστομίζει ενώ εκείνος μιλά με πάθος για την κατάσταση που γεννήθηκε. "Πρέπει να φύγω. Ποιος ξέρει πού είναι τώρα; Θα πρέπει να αρχίσω να τηλεφωνώ επειγόντως σε όλους".
  
  "Είναι σωστό!" Η Γκρέντγουελ γρύλισε πίσω της καθώς κατευθυνόταν κατευθείαν προς το μικρό της γραφείο. "Βιαστείτε και ζητήστε από τον Κλάιβ να μας πει για αυτό προτού ένας άλλος αντι-ειρηνευτικός τράνταγμα υποκινήσει την αυτοκτονία και τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο!"
  
  Η Μάργκαρετ δεν έριξε καν μια ματιά στους συναδέλφους της καθώς τους περνούσε τρέχοντας, αλλά ήξερε ότι όλοι γελούσαν ειλικρινά με τις απολαυστικές παρατηρήσεις του Ντάνκαν Γκρέντγουελ. Τα λόγια που επέλεξε ήταν ένα αστείο γραφείου. Η Μάργκαρετ συνήθιζε να γελάει πιο δυνατά όταν ο βετεράνος συντάκτης των προηγούμενων έξι δημοσιογραφικών υπηρεσιών ενθουσιάστηκε με τα νέα, αλλά δεν το τόλμησε τώρα. Τι θα γινόταν αν την έβλεπε να χασκογελάει με μια αποστολή που πίστευε ότι ήταν αξιοσημείωτη; Φανταστείτε πώς θα ξέσπασε αν έβλεπε το χαμόγελό της να αντανακλάται στα μεγάλα γυάλινα πάνελ του γραφείου της;
  
  Η Μάργκαρετ ανυπομονούσε να ξαναμιλήσει με τον νεαρό Σαμ. Από την άλλη, δεν ήταν ο μικρός Σαμ εδώ και πολύ καιρό. Αλλά για αυτήν, θα είναι πάντα ένας δύστροπος και υπερβολικά ζήλος ρεπόρτερ που αποκαλύπτει την αδικία όπου μπορεί. Ήταν ο μαθητής της Margaret στην προηγούμενη εποχή της Edinburgh Post, όταν ο κόσμος βρισκόταν ακόμα στο χάος του φιλελευθερισμού και οι συντηρητικοί ήθελαν να περιορίσουν την ίδια την ελευθερία κάθε ανθρώπου. Η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά από τότε που ο Οργανισμός Παγκόσμιας Ενότητας ανέλαβε τον πολιτικό έλεγχο πολλών πρώην χωρών της ΕΕ και αρκετά εδάφη της Νότιας Αμερικής αποσχίστηκαν από τις κάποτε κυβερνήσεις του Τρίτου Κόσμου.
  
  Η Μάργκαρετ δεν ήταν σε καμία περίπτωση φεμινίστρια, αλλά η Οργάνωση Παγκόσμιας Ενότητας υπό την ηγεσία κυρίως γυναικών έδειξε σημαντική διαφορά στον τρόπο διαχείρισης και επίλυσης των πολιτικών εντάσεων. Η στρατιωτική δράση δεν απολάμβανε πλέον την εύνοια που είχε κάποτε από τις ανδροκρατούμενες κυβερνήσεις. Οι πρόοδοι στην επίλυση προβλημάτων, την εφεύρεση και τη βελτιστοποίηση των πόρων έχουν προέλθει από διεθνείς δωρεές και επενδυτικές στρατηγικές.
  
  Επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας ήταν η πρόεδρος του Συμβουλίου για τη Διεθνή Ανοχή, η καθηγήτρια Μάρθα Σλόαν. Ήταν η πρώην πρέσβης της Πολωνίας στην Αγγλία, η οποία κέρδισε τις τελευταίες εκλογές για να κυβερνήσει τη νέα συμμαχία των εθνών. Ο κύριος στόχος του Συμβουλίου ήταν η εξάλειψη των στρατιωτικών απειλών με τη διαπραγμάτευση συνθηκών αμοιβαίου συμβιβασμού αντί της τρομοκρατίας και της στρατιωτικής επέμβασης. Το εμπόριο ήταν πιο σημαντικό από τις πολιτικές βεντέτες, κύριε καθηγητά. Η Sloane συμμετείχε πάντα στις ομιλίες της. Μάλιστα, έχει γίνει αρχή που συνδέεται μαζί της σε όλα τα μέσα.
  
  "Γιατί να χάσουμε τους γιους μας κατά χιλιάδες για να τροφοδοτήσουμε την απληστία μιας χούφτας ηλικιωμένων στην εξουσία, όταν ο πόλεμος δεν θα τους αγγίξει ποτέ;" ακούστηκε να διακηρύσσει μόλις λίγες μέρες πριν εκλεγεί κατά συντριβή. "Γιατί να σακατέψουμε την οικονομία και να καταστρέψουμε τη σκληρή δουλειά των αρχιτεκτόνων και των μασόνων; Ή καταστρέφοντας κτίρια και σκοτώνοντας αθώους ενώ οι σύγχρονοι πολέμαρχοι επωφελούνται από τη θλίψη μας και τη διακοπή της γραμμής αίματος μας; Η θυσία της νεολαίας για να υπηρετήσετε έναν ατελείωτο κύκλο καταστροφής είναι μια τρέλα που διαιωνίζεται από τους αδύναμους ηγέτες που ελέγχουν το μέλλον σας. Γονείς που χάνουν τα παιδιά τους, έχασαν συζύγους, αδέρφια και αδερφές που μας ξεκόλλησαν εξαιτίας της αδυναμίας των μεγαλύτερων και πικραμένων ανδρών να επιλύσουν τις συγκρούσεις;".
  
  Με τα σκούρα πλεκτά μαλλιά της και το χαρακτηριστικό βελούδινο τσόκερ που ταίριαζε με οποιοδήποτε ρούχο φορούσε, η μικροκαμωμένη, χαρισματική ηγέτης συγκλόνισε τον κόσμο με τις φαινομενικά απλές θεραπείες της για τις καταστροφικές πρακτικές που εφαρμόζουν τα θρησκευτικά και πολιτικά συστήματα. Μάλιστα, κάποτε γελοιοποιήθηκε από την αξιωματική της αντιπολίτευση επειδή δήλωνε ότι το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων δεν είχε γίνει τίποτα περισσότερο από μια ακόμη μανιώδης οικονομική πηγή.
  
  Επέμεινε ότι θα έπρεπε να είχε χρησιμοποιηθεί για τους ίδιους λόγους που δημιουργήθηκε - έναν ειρηνικό διαγωνισμό στον οποίο ο νικητής αναδεικνύεται χωρίς απώλειες. "Γιατί δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε έναν πόλεμο σε μια σκακιέρα ή σε ένα γήπεδο τένις; Ακόμα και ένας αγώνας μπράτσας μεταξύ δύο χωρών μπορεί να καθορίσει ποιος θα βρει το δρόμο τους, για όνομα του παραδείσου! Είναι η ίδια ιδέα, μόνο χωρίς τα δισεκατομμύρια που δαπανήθηκαν για πολεμικό υλικό ή τις αμέτρητες ζωές που καταστράφηκαν από απώλειες πεζικού που δεν έχουν καμία σχέση με την άμεση αιτία. Αυτοί οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται χωρίς κανέναν άλλο λόγο παρά με εντολή! Αν εσείς, φίλοι μου, δεν μπορείτε να πάτε σε κάποιον στο δρόμο και να τον πυροβολήσετε στο κεφάλι χωρίς λύπη ή ψυχολογικό τραύμα", ρώτησε από το βήμα της στο Μινσκ πριν από λίγο καιρό, "γιατί αναγκάζετε τα παιδιά, τα αδέρφια, τις αδερφές σας και οι σύζυγοι το κάνουν ψηφίζοντας αυτούς τους παλιομοδίτους τυράννους που διαιωνίζουν αυτή τη θηριωδία; Γιατί?"
  
  Η Μάργκαρετ δεν νοιαζόταν αν τα νέα συνδικάτα επικρίνονταν για αυτό που οι εκστρατείες της αντιπολίτευσης αποκαλούσαν την άνοδο των φεμινιστριών στην εξουσία ή το ύπουλο πραξικόπημα από πράκτορες του Αντίχριστου. Θα υποστήριζε κάθε κυβερνήτη που αντιτάχθηκε στην παράλογη σφαγή της δικής μας ανθρώπινης φυλής στο όνομα της εξουσίας, της απληστίας και της διαφθοράς. Ουσιαστικά, η Μάργκαρετ Κρόσμπι υποστήριξε τη Σλόαν επειδή ο κόσμος έγινε λιγότερο δύσκολος από τότε που ανέβηκε στην εξουσία. Τα σκοτεινά πέπλα που κάλυπταν εχθρότητα αιώνων αφαιρέθηκαν άμεσα, ανοίγοντας ένα δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ δυσαρεστημένων χωρών.Αν ήταν στο χέρι μου, οι επικίνδυνοι και ανήθικοι περιορισμοί της θρησκείας θα απαλλάσσονταν από την υποκρισία τους και τα δόγματα του τρόμου και της υποδούλωσης θα καταργούνταν. Ο ατομικισμός παίζει βασικό ρόλο σε αυτόν τον νέο κόσμο. Η ομοιομορφία είναι για επίσημη ένδυση. Οι κανόνες βασίζονται σε επιστημονικές αρχές. Η ελευθερία αφορά το άτομο, τον σεβασμό και την προσωπική πειθαρχία. Αυτό θα εμπλουτίσει τον καθένα μας στο μυαλό και το σώμα και θα μας επιτρέψει να είμαστε πιο παραγωγικοί, να είμαστε καλύτεροι σε αυτό που κάνουμε. Και καθώς γινόμαστε καλύτεροι σε αυτό που κάνουμε, θα μάθουμε την ταπεινοφροσύνη. Από ταπεινοφροσύνη προέρχεται η φιλικότητα.
  
  Η ομιλία της Martha Sloane έπαιξε στον υπολογιστή του γραφείου της Margaret καθώς έψαχνε για τον τελευταίο αριθμό που κάλεσε για τον Sam Cleave. Ήταν ενθουσιασμένη που μπόρεσε να του ξαναμιλήσει μετά από τόσο καιρό και δεν μπορούσε παρά να κάνει ένα μικρό γέλιο καθώς πληκτρολογούσε τον αριθμό του. Όταν χτύπησε το πρώτο κόρνα, η Μάργκαρετ αποσπάστηκε από την ταλαντευόμενη φιγούρα ενός άνδρα συναδέλφου ακριβώς έξω από το παράθυρό της. Τείχος. Κούνησε άγρια τα χέρια του για να τραβήξει την προσοχή της, δείχνοντας το ρολόι του και την επίπεδη οθόνη του υπολογιστή της.
  
  "Τι στο διάολο είναι αυτά που λες?" ρώτησε, ελπίζοντας ότι η ικανότητά του να διαβάζει τα χείλη ξεπέρασε τις χειρονομιακές του ικανότητες. "Μιλαω στο τηλέφωνο!"
  
  Το τηλέφωνο του Sam Cleve άλλαξε σε αυτόματο τηλεφωνητή, οπότε η Μάργκαρετ διέκοψε την κλήση για να ανοίξει την πόρτα και να ακούσει τι μιλούσε ο υπάλληλος. Ανοίγοντας την πόρτα με ένα διαβολικό συνοφρύωμα, είπε απότομα: "Τι είναι τόσο σημαντικό στο όνομα όλου αυτού που είναι ιερό, Γκάρι; Προσπαθώ να επικοινωνήσω με τον Σαμ Κλιβ".
  
  "Στην πραγματικότητα το θέμα!" αναφώνησε ο Γκάρι. "Κοίτα τα νέα. Είναι στις ειδήσεις, ήδη στη Γερμανία, σε ένα νοσοκομείο στη Χαϊδελβέργη, όπου, σύμφωνα με έναν δημοσιογράφο, ήταν ένας τύπος που συνετρίβη ένα γερμανικό αεροπλάνο!".
  
  
  Κεφάλαιο 12 - Αυτο-Ανάθεση
  
  
  Η Μάργκαρετ έτρεξε πίσω στο γραφείο της και άλλαξε το κανάλι σε SKY International. Χωρίς να πάρει τα μάτια της από το τοπίο της οθόνης, έκανε το δρόμο της ανάμεσα στους αγνώστους στο βάθος για να δει αν μπορούσε να αναγνωρίσει τον παλιό της συνάδελφο. Η προσοχή της ήταν τόσο συγκεντρωμένη σε αυτό το έργο που μετά βίας έδωσε σημασία στο σχόλιο του δημοσιογράφου. Που και που μια λέξη διέσχιζε το συνονθύλευμα των γεγονότων, χτυπώντας τον εγκέφαλό της στο σωστό σημείο για να θυμηθεί τη συνολική ιστορία.
  
  "Οι αρχές δεν έχουν ακόμη συλλάβει τον άπιαστο δολοφόνο που ευθύνεται για τον θάνατο δύο μελών του προσωπικού ασφαλείας πριν από τρεις ημέρες και έναν ακόμη θάνατο χθες το βράδυ. Οι ταυτότητες των θανόντων θα δημοσιοποιηθούν μόλις ολοκληρωθεί η έρευνα που διενεργείται από το Τμήμα Εγκληματολογικών Ερευνών του Wiesloch στη Διεύθυνση της Χαϊδελβέργης". Η Μάργκαρετ ξαφνικά ξεχώρισε τον Σαμ ανάμεσα στους θεατές πίσω από τις πινακίδες και τα εμπόδια. "Θεέ μου, αγόρι, πώς άλλαξες..." Φόρεσε τα γυαλιά της και έσκυψε για να δει καλύτερα. Εκείνη παρατήρησε επιδοκιμαστικά: "Πολύ χαριτωμένο κουρέλι τώρα που είσαι άντρας, ε;" Τι μεταμόρφωση έχει υποστεί! Τώρα τα σκούρα μαλλιά του έβγαιναν πίσω ακριβώς κάτω από τους ώμους του, με τις άκρες να κολλούσαν με άγριο, απεριποίητο τρόπο που του έδινε έναν αέρα παράξενης κομψότητας.
  
  Φορούσε μαύρο δερμάτινο παλτό και μπότες. Ένα πράσινο κασμίρ κασκόλ ήταν τυλιγμένο κατά προσέγγιση γύρω από τον γιακά του, το οποίο κοσμούσε τα σκούρα χαρακτηριστικά και τα σκούρα ρούχα του. Το ομιχλώδες γκρι γερμανικό πρωινό, πέρασε μέσα από το πλήθος για να δει καλύτερα. Η Μάργκαρετ τον παρατήρησε να μιλάει με έναν αστυνομικό που του κούνησε το κεφάλι μετά από πρόταση του Σαμ.
  
  "Μάλλον προσπαθείς να μπεις μέσα, σωστά, αγάπη μου;" Η Μάργκαρετ έκανε ένα ελαφρύ χαμόγελο. "Λοιπόν, δεν έχεις αλλάξει τόσο πολύ, σωστά;"
  
  Πίσω του, αναγνώρισε έναν άλλον άντρα που είχε δει συχνά σε συνεντεύξεις τύπου και επιδεικτικά πλάνα από κολεγιακά πάρτι που έστελνε ο συντάκτης της ψυχαγωγίας στο περίπτερο των ειδήσεων. Ένας ψηλός, ασπρομάλλης άντρας έσκυψε μπροστά για να δει από κοντά τη σκηνή δίπλα στον Σαμ Κλιβ. Κι αυτός ήταν άψογα ντυμένος. Τα γυαλιά του ήταν χωμένα στην μπροστινή τσέπη του πανωφοριού του. Τα χέρια του παρέμειναν κρυμμένα στις τσέπες του παντελονιού του καθώς προχωρούσε. Παρατήρησε το καφέ, ιταλικής κοπής, φλις σακάκι του, που κάλυπτε αυτό που υπέθεσε ότι ήταν ένα κρυφό όπλο.
  
  "David Purdue", ανακοίνωσε χαμηλόφωνα καθώς η σκηνή διαδραματιζόταν σε δύο μικρότερες εκδοχές πίσω από τα γυαλιά της. Τα μάτια της έφυγαν για μια στιγμή από την οθόνη για να σκανάρουν το ανοιχτό γραφείο για να βεβαιωθεί ότι η Γκρέντγουελ ήταν ακίνητη. Αυτή τη φορά ήταν ήρεμος καθώς κοίταζε το άρθρο που μόλις του είχαν φέρει. Η Μάργκαρετ χαμογέλασε και έριξε μια ματιά στην επίπεδη οθόνη με ένα χαμόγελο. "Προφανώς δεν είδες ότι ο Κλιβ ήταν ακόμα φίλος με τον Ντέιβ Περντού, σωστά;" εκείνη γέλασε.
  
  "Δύο ασθενείς έχουν δηλωθεί αγνοούμενοι από σήμερα το πρωί και ένας εκπρόσωπος της αστυνομίας..."
  
  "Τι?" Η Μάργκαρετ συνοφρυώθηκε. Το έχει ήδη ακούσει. Ήταν εδώ που αποφάσισε να τραβήξει τα αυτιά της και να προσέξει την αναφορά.
  
  "... η αστυνομία δεν έχει ιδέα πώς δύο ασθενείς θα μπορούσαν να βγουν από ένα κτίριο με μία μόνο έξοδο, μια έξοδο που φυλάσσεται από αστυνομικούς είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Αυτό οδήγησε τις αρχές και τους αξιωματούχους του νοσοκομείου να πιστέψουν ότι δύο ασθενείς, η Nina Gould και ο εγκαυματίας γνωστός μόνο ως "Sam", μπορεί να εξακολουθούν να είναι ελεύθεροι μέσα στο κτίριο. Ο λόγος της φυγής τους, ωστόσο, παραμένει μυστήριο".
  
  "Αλλά ο Σαμ είναι έξω από το κτίριο, ηλίθιοι", συνοφρυώθηκε η Μάργκαρετ, εντελώς σαστισμένη από το μήνυμα. Ήταν εξοικειωμένη με τη σχέση του Σαμ Κλιβ με τη Νίνα Γκουλντ, την οποία γνώρισε για λίγο μια μέρα μετά από μια διάλεξη για στρατηγικές πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως φαίνεται στη σύγχρονη πολιτική, "Καημένη Νίνα. Τι συνέβη, εξαιτίας αυτού που κατέληξαν στη μονάδα εγκαυμάτων; Θεέ μου. Αλλά ο Σαμ είναι..."
  
  Η Μάργκαρετ κούνησε το κεφάλι της και έγλειψε τα χείλη της με την άκρη της γλώσσας της, όπως έκανε πάντα όταν προσπαθούσε να λύσει έναν γρίφο. Τίποτα εδώ δεν είχε νόημα. Ούτε η εξαφάνιση ασθενών μέσα από τα φράγματα της αστυνομίας, ούτε οι μυστηριώδεις θάνατοι τριών υπαλλήλων, κανείς δεν είδε καν τον ύποπτο, και το πιο περίεργο από όλα, για τη σύγχυση που προκλήθηκε από το γεγονός ότι ο άλλος ασθενής της Νίνα ήταν ο "Σαμ" ενώ ο Σαμ στεκόταν έξω ανάμεσα στους θεατές...με την πρώτη ματιά.
  
  Η οξεία απαγωγική σκέψη της παλιάς συναδέλφου Σαμ λειτούργησε και έγειρε πίσω στην καρέκλα της, βλέποντας τον Σαμ να χάνεται εκτός οθόνης μαζί με το υπόλοιπο πλήθος. Έσφιξε τα δάχτυλά της και κοίταξε αμφίβολα μπροστά της, αγνοώντας τις μεταβαλλόμενες ειδήσεις.
  
  "Σε κοινή θέα", επανέλαβε ξανά και ξανά, μετατρέποντας τις φόρμουλες της σε διάφορες πιθανότητες. "Μπροστά σε όλους..."
  
  Η Μάργκαρετ πετάχτηκε πάνω, χτυπώντας, ευτυχώς, το άδειο φλιτζάνι τσαγιού της και ένα από τα βραβεία της στον Τύπο, που ήταν στην άκρη του γραφείου της. Λαχάνιασε με την ξαφνική ενόρασή της, ενθάρρυνε ακόμη περισσότερο να μιλήσει στον Σαμ. Ήθελε να φτάσει στο βάθος όλου αυτού του πράγματος. Από τη σύγχυση που ένιωσε, συνειδητοποίησε ότι πρέπει να υπήρχαν μερικά κομμάτια του παζλ που δεν είχε, κομμάτια που μόνο ο Sam Cleve θα μπορούσε να θυσιάσει για τη νέα της αναζήτηση της αλήθειας. Γιατί όχι? Θα χαιρόταν μόνο αν κάποιος με τη λογική της νοοτροπία τον βοηθούσε να λύσει το μυστήριο της εξαφάνισης της Νίνας.
  
  Θα ήταν κρίμα αν η όμορφη μικρή παραμυθά πιάστηκε ακόμα στο κτίριο με κάποιον απαγωγέα ή τρελό. Κάτι τέτοιο σχεδόν εγγυήθηκε άσχημα νέα, και δεν ήθελε καθόλου να φτάσει σε αυτό αν μπορούσε να το σταματήσει.
  
  "Κύριε Gradwell, έχω μια εβδομάδα να γράψω ένα άρθρο στη Γερμανία. Παρακαλώ κανονίστε την ώρα της απουσίας μου", είπε εκνευρισμένη, ανοίγοντας την πόρτα της Γκρέντγουελ, φορώντας ακόμα βιαστικά το παλτό της.
  
  "Για τι στο όνομα όλων όσων είναι ιερά μιλάς, Μάργκαρετ;" αναφώνησε ο Γκρέντγουελ. Γύρισε στην καρέκλα του.
  
  "Ο Sam Cleve είναι στη Γερμανία, κύριε Gradwell", ανακοίνωσε συγκινημένη.
  
  "Πρόστιμο! Τότε μπορείς να τον αφήσεις να μπει στην ιστορία για την οποία είναι ήδη εδώ", ψέλλισε.
  
  "Όχι, δεν καταλαβαίνεις. Δεν είναι μόνο αυτό, κύριε Gradwell, πολύ περισσότερο! Μοιάζει να είναι και η γιατρός Νίνα Γκουλντ" τον ενημέρωσε κοκκινίζοντας καθώς έτρεχε να δέσει τη ζώνη της. "Και τώρα οι αρχές αναφέρουν την εξαφάνισή της".
  
  Η Μάργκαρετ πήρε μια στιγμή να πάρει ανάσα και να δει τι σκέφτηκε το αφεντικό της. Την κοίταξε δύσπιστα για ένα δευτερόλεπτο. Έπειτα βρυχήθηκε: "Τι στο διάολο κάνεις ακόμα εδώ; Πήγαινε και πάρε τον Κλάιβ. Ας εκθέσουμε τους Krauts πριν κάποιος άλλος πηδήξει στο ματωμένο αυτοκίνητο αυτοκτονίας!".
  
  
  Κεφάλαιο 13 - Τρεις ξένοι και ένας αγνοούμενος ιστορικός
  
  
  "Τι λένε, Σαμ;" ρώτησε απαλά ο Περντού καθώς ο Σαμ ήρθε μαζί του.
  
  "Δύο ασθενείς λέγεται ότι αγνοούνται από νωρίς σήμερα το πρωί", απάντησε ο Σαμ με την ίδια αυτοσυγκράτηση καθώς οι δυο τους απομακρύνονταν από το πλήθος για να συζητήσουν τα σχέδιά τους.
  
  "Πρέπει να βγάλουμε τη Νίνα έξω προτού γίνει άλλος ένας στόχος για αυτό το ζώο", επέμεινε ο Περντού, με τη μικρογραφία του στραβά ανάμεσα στα μπροστινά του δόντια καθώς το σκεφτόταν.
  
  "Είναι πολύ αργά, Πέρντιου", ανακοίνωσε ο Σαμ με μια ζοφερή έκφραση. Σταμάτησε και σάρωσε τον ουρανό από πάνω, σαν να ζητούσε βοήθεια από κάποια ανώτερη δύναμη. Τα γαλάζια μάτια του Περντού τον κοίταξαν με απορία, αλλά ο Σαμ ένιωσε σαν να είχε σφηνώσει μια πέτρα στο στομάχι του. Τελικά, πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε: "Η Νίνα έφυγε".
  
  Η Perdue δεν το κατάλαβε αμέσως, ίσως γιατί ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελε να ακούσει... Μετά την είδηση του θανάτου της, φυσικά. Αμέσως έξω από την ονειροπόλησή του, ο Περντού κοίταξε τον Σαμ με μια έκφραση έντονης συγκέντρωσης. "Χρησιμοποιήστε τον έλεγχο του μυαλού σας για να μας λάβετε κάποιες πληροφορίες. Έλα, το χρησιμοποίησες για να με βγάλεις από το Σινκλέρ". παρότρυνε τον Σαμ, αλλά ο φίλος του απλώς κούνησε το κεφάλι του. "Ο Σαμ? Αυτό είναι για την κυρία που είμαστε και οι δύο", χρησιμοποίησε απρόθυμα τη λέξη που είχε στο μυαλό του και την αντικατέστησε με διακριτικότητα με το "λατρεύω".
  
  "Δεν μπορώ", παραπονέθηκε ο Σαμ. Έδειχνε ταραγμένος σε μια τέτοια ομολογία, αλλά δεν είχε νόημα να διαιωνίσει την αυταπάτη. Δεν θα έκανε καλό στον εγωισμό του και δεν θα βοηθούσε κανέναν γύρω του. "Έχασα... αυτή την... ικανότητα", αγωνίστηκε.
  
  Ο Σαμ το είπε δυνατά για πρώτη φορά μετά τις διακοπές της Σκωτίας και ήταν χάλια. "Την έχασα, Πέρντιου. Όταν σκόνταψα πάνω από τα ματωμένα πόδια μου ενώ έτρεχα από την Giantess Greta, ή όπως κι αν ήταν το όνομά της, το κεφάλι μου χτύπησε σε έναν βράχο και, λοιπόν, ανασήκωσε τους ώμους και έριξε μια φοβερή ενοχή στον Περντού. "Συγγνώμη, φίλε. Έχασα όμως ό,τι μπορούσα να κάνω Κύριε, όταν το είχα, νόμιζα ότι ήταν μια κακιά κατάρα-κάτι που έκανε τη ζωή μου άθλια. Τώρα που δεν το έχω... Τώρα που το χρειάζομαι πολύ, εύχομαι να μην εξαφανιστεί".
  
  "Τέλεια", βόγκηξε ο Περντού, με το χέρι του να γλιστράει πάνω από το μέτωπό του και κάτω από τη γραμμή των μαλλιών του για να βυθιστεί στην πυκνή λευκότητα των μαλλιών του. "Εντάξει, ας το σκεφτούμε. Νομίζω. Επιζήσαμε πολύ χειρότερα από αυτό το περιστατικό χωρίς τη βοήθεια κάποιου είδους ψυχικής απάτης, σωστά;"
  
  "Ναι", συμφώνησε ο Σαμ, νιώθοντας ακόμα ότι είχε αφήσει την πλευρά του κάτω.
  
  "Έτσι, πρέπει απλώς να χρησιμοποιήσουμε παλιομοδίτικη παρακολούθηση για να βρούμε τη Nina", πρότεινε ο Perdue, κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούσε για να μιμηθεί τη συνηθισμένη του στάση "ποτέ μην πεις ότι πεθαίνεις".
  
  "Κι αν είναι ακόμα εκεί;" Ο Σαμ γκρέμισε όλες τις ψευδαισθήσεις. "Λένε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει από εδώ, οπότε πιστεύουν ότι μπορεί να είναι ακόμα μέσα στο κτίριο".
  
  Ο αστυνομικός με τον οποίο μίλησε δεν είπε στον Σαμ ότι η νοσοκόμα είχε παραπονεθεί για την επίθεση το προηγούμενο βράδυ-μια νοσοκόμα που της πήραν την ιατρική στολή πριν ξυπνήσει στο πάτωμα του θαλάμου, τυλιγμένη σε κουβέρτες.
  
  "Τότε πρέπει να μπούμε. Δεν έχει νόημα να το ψάξουμε σε όλη τη Γερμανία, αν δεν έχουμε ερευνήσει σωστά την αρχική περιοχή και τα περίχωρά της", συλλογίστηκε ο Περντού. Τα μάτια του σημάδεψαν την εγγύτητα των αναπτυγμένων αξιωματικών και των ανδρών ασφαλείας με πολιτικά ρούχα. Χρησιμοποιώντας το tablet του, κατέγραψε κρυφά τη σκηνή του συμβάντος, την πρόσβαση στον όροφο έξω από το καφέ κτίριο και τη βασική δομή των εισόδων και εξόδων του.
  
  "Χαριτωμένο", είπε ο Σαμ, κρατώντας ένα ίσιο πρόσωπο και προσποιούμενος ότι είναι αθώος. Έβγαλε ένα πακέτο τσιγάρα για να σκεφτεί καλύτερα. Το άναμμα της πρώτης του μάσκας ήταν σαν να δίνει τα χέρια με έναν παλιό του φίλο. Ο Σαμ εισέπνευσε τον καπνό και ένιωσε αμέσως γαλήνη, συγκεντρωμένος, σαν να έκανε πίσω από όλα αυτά για να δει τη μεγάλη εικόνα. Κατά σύμπτωση, είδε επίσης το βανάκι του SKY International News και τρεις ύποπτους άνδρες να περιπλανώνται δίπλα του. Κάπως έμοιαζαν παράταιρα, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τι.
  
  Ρίχνοντας μια ματιά στο Perdue, ο Sam παρατήρησε ότι ο γκριζομάλλης εφευρέτης έκανε πανοραμική λήψη με το tablet του, μετακινώντας το αργά από τα δεξιά προς τα αριστερά για να απαθανατίσει το πανόραμα.
  
  "Πέρντιου", είπε ο Σαμ με σφιγμένα χείλη, "πήγαινε γρήγορα πολύ προς τα αριστερά. Στο βαν. Το βαν έχει τρία ύποπτα καθάρματα. Τις βλέπεις;
  
  Ο Περντού έκανε όπως πρότεινε ο Σαμ και κινηματογράφησε τρεις άντρες γύρω στα τριάντα, όσο μπορούσε να πει. Ο Σαμ είχε δίκιο. Ήταν ξεκάθαρο ότι δεν ήταν εκεί για να δουν τι προκάλεσε την αναταραχή. Αντίθετα, όλοι έριξαν μια ματιά στα ρολόγια τους με τα χέρια στα κουμπιά. Καθώς περίμεναν, ένας από αυτούς μίλησε.
  
  "Ελέγχουν τα ρολόγια τους", παρατήρησε ο Περντιού, μόλις κουνούσε τα χείλη του.
  
  "Ναι", συμφώνησε ο Σαμ μέσα από μια μακρά ρουφηξιά καπνού που τον βοήθησε να παρατηρήσει χωρίς να φαίνεται προφανής. "Τι νομίζεις, βόμβα;"
  
  "Απίθανο", απάντησε ο Περντού βουρκωμένος, με τη φωνή του να ραγίζει σαν αυτή ενός αποσπασμένου λέκτορα καθώς κρατούσε το πλαίσιο του πρόχειρου στους άντρες. "Δεν θα έμεναν σε τόσο κοντινή απόσταση".
  
  "Εκτός κι αν αυτοκτονήσουν", απάντησε ο Σαμ. Ο Perdue κοίταξε πάνω από τα χρυσά γυαλιά του, με το πρόχειρο ακόμα στη θέση του.
  
  "Τότε δεν θα έπρεπε να συγχρονίσουν τα ρολόγια τους, έτσι δεν είναι;" είπε ανυπόμονα. Ο Σαμ έπρεπε να ενδώσει. Ο Perdue είχε δίκιο. Υποτίθεται ότι θα ήταν εκεί ως παρατηρητές, αλλά από τι; Έβγαλε άλλο ένα τσιγάρο χωρίς καν να τελειώσει το πρώτο.
  
  "Η λαιμαργία είναι μια βασική αμαρτία, καταλαβαίνεις", πείραξε ο Πέρντιου, αλλά ο Σαμ τον αγνόησε. Έβγαλε το αποτσίγαρό του και κατευθύνθηκε προς τους τρεις άντρες πριν προλάβει να αντιδράσει ο Περντιού.Έκανε μια βόλτα στην επίπεδη πεδιάδα της απεριποίητης γης για να μην τρομάξει τους στόχους του. Τα γερμανικά του ήταν τρομερά, οπότε αυτή τη φορά αποφάσισε να παίξει τον εαυτό του. Ίσως αν πίστευαν ότι ήταν χαζός τουρίστας, θα ήταν λιγότερο απρόθυμοι να το μοιραστούν.
  
  "Γεια σας κύριοι", χαιρέτησε ο Σαμ χαρούμενα, πιέζοντας ένα τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη του. "Να υποθέσω ότι δεν έχεις μαντηλάκι;"
  
  Δεν το περίμεναν αυτό. Κοίταξαν άναυδοι τον άγνωστο που στεκόταν εκεί, χαμογελώντας και φαινόταν ανόητος με το άσβηστο τσιγάρο του.
  
  "Η γυναίκα μου πήγε να γευματίσει με άλλες γυναίκες από την περιοδεία και πήρε τον αναπτήρα μου μαζί της". Ο Σαμ βρήκε μια δικαιολογία εστιάζοντας στα χαρακτηριστικά και τα ρούχα τους. Άλλωστε ήταν προνόμιο του δημοσιογράφου.
  
  Ο κοκκινομάλλης αργόσχολος μίλησε στους φίλους του στα γερμανικά. "Δώσε του ένα φως, για όνομα του ουρανού. Κοιτάξτε πόσο αξιολύπητος φαίνεται ". Οι άλλοι δύο χαμογέλασαν συμφωνώντας, και ο ένας προχώρησε, ρίχνοντας φωτιά στον Σαμ. Τώρα ο Σαμ συνειδητοποίησε ότι η απόσπαση της προσοχής του ήταν αναποτελεσματική επειδή οι τρεις τους παρακολουθούσαν ακόμη στενά το νοσοκομείο. "Ναι, Βέρνερ!" αναφώνησε ξαφνικά ένας από αυτούς.
  
  Μια μικρή νοσοκόμα βγήκε από την έξοδο που φρουρούσε η αστυνομία και έκανε νόημα σε έναν από αυτούς να έρθει. Αντάλλαξε μερικές λέξεις με τους δύο φρουρούς στην πόρτα και εκείνοι έγνεψαν ικανοποιημένοι.
  
  "Κολ", χτύπησε ο μελαχρινός με το χέρι του στο χέρι του κοκκινομάλλη.
  
  "Warum nicht Himmelfarb;" Ο Κολ διαμαρτυρήθηκε και ακολούθησε μια γρήγορη συμπλοκή, η οποία διευθετήθηκε γρήγορα μεταξύ των τριών.
  
  "Κολ! Σοφορτ! Ο δεσποτικός μελαχρινός επανέλαβε επίμονα.
  
  Στο κεφάλι του Σαμ, οι λέξεις προσπαθούσαν να μπουν στο λεξικό του, αλλά μάντεψε ότι η πρώτη λέξη ήταν το επώνυμο του άντρα. Η επόμενη λέξη, μάντεψε, ήταν σαν να το έκανε γρήγορα, αλλά δεν ήταν σίγουρος.
  
  "Ωχ, η γυναίκα του δίνει και διαταγές", έπαιξε ο Σαμ χαζός καθώς κάπνιζε νωχελικά. "Το δικό μου δεν είναι τόσο γλυκό..."
  
  Ο Franz Himmelfarb, με ένα νεύμα του συναδέλφου του, Dieter Werner, διέκοψε αμέσως τον Sam. "Άκου, φίλε, σε πειράζει; Είμαστε αξιωματικοί υπηρεσίας που προσπαθούμε να συνεννοηθούμε και εσείς μας το κάνετε δύσκολο. Η δουλειά μας είναι να διασφαλίσουμε ότι ο δολοφόνος στο νοσοκομείο δεν θα ξεφύγει απαρατήρητος, και γι' αυτό, λοιπόν, δεν χρειάζεται να μας ενοχλούν ενώ κάνουμε τη δουλειά μας".
  
  "Καταλαβαίνω. Συγγνώμη. Νόμιζα ότι ήσασταν απλά ένα μάτσο τράνταγμα που περίμενε να κλέψει βενζίνη από ένα φορτηγό ειδήσεων. Έμοιαζες σαν τύπος", απάντησε ο Σαμ με μια κάπως σαρκαστική στάση. Γύρισε και απομακρύνθηκε, αγνοώντας τον ήχο του ενός που κρατούσε τον άλλο. Ο Σαμ κοίταξε πίσω και είδε ότι τον κοιτούσαν επίμονα, κάτι που τον ώθησε να προχωρήσει λίγο πιο γρήγορα προς το σπίτι του Πέρντι. Ωστόσο, δεν ενώθηκε με τον φίλο του και απέφυγε τους οπτικούς συνειρμούς μαζί του σε περίπτωση που οι τρεις ύαινες έψαχναν ένα μαύρο πρόβατο για να το ξεχωρίσουν. Ο Πέρντι ήξερε τι έκανε ο Σαμ. Τα σκοτεινά μάτια του Σαμ άνοιξαν ελαφρώς καθώς τα βλέμματά τους συναντήθηκαν μέσα από την πρωινή ομίχλη και έκανε μια ύπουλη χειρονομία στον Περντού ότι δεν έπρεπε να παρασυρθεί στη συζήτηση.
  
  Ο Perdue αποφάσισε να επιστρέψει στο ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο με αρκετούς άλλους που είχαν εγκαταλείψει τη σκηνή για να επιστρέψουν στη μέρα τους ενώ ο Sam έμενε πίσω. Από την άλλη, εντάχθηκε σε μια ομάδα ντόπιων που προσφέρθηκαν εθελοντικά να βοηθήσουν την αστυνομία να παρακολουθεί κάθε ύποπτη δραστηριότητα. Ήταν απλώς το μπροστινό του μέρος για να παρακολουθεί τους τρεις πονηρούς Προσκόπους με τα φανελένια πουκάμισά τους και τα αντιανεμικά τους. Ο Σαμ κάλεσε τον Περντού από το πλεονέκτημά του.
  
  "Ναί?" Η φωνή του Purdue ακούστηκε καθαρά από το τηλέφωνο.
  
  "Στρατιωτικό ρολόι, όλα ακριβώς το ίδιο θέμα. Αυτοί οι τύποι είναι από τον στρατό", ανέφερε καθώς τα μάτια του περιφέρονταν στην αίθουσα για να μην τον δουν. "Κι όμως, ονόματα. Ο Κολ, ο Βέρνερ και... ε..." δεν μπορούσε να θυμηθεί τον τρίτο.
  
  "Ναί?" Ο Perdue πάτησε ένα κουμπί, πληκτρολογώντας ονόματα σε έναν φάκελο με γερμανικό στρατιωτικό προσωπικό στα Αρχεία του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ.
  
  "Διάολε", συνοφρυώθηκε ο Σαμ, κερδίζοντας την κακή του ικανότητα να θυμάται λεπτομέρειες. "Είναι μεγαλύτερο επώνυμο".
  
  "Αυτό, φίλε μου, δεν θα με βοηθήσει", μιμήθηκε ο Περντού.
  
  "Ξέρω! Το ξέρω, για όνομα του παραδείσου!". Ο Σαμ βούλιαξε. Ένιωθε εξαιρετικά ανίσχυρος τώρα που οι κάποτε εξαιρετικές του ικανότητες αμφισβητήθηκαν και θεωρούνταν ανεπαρκείς. Ο λόγος για το νεοανακαλυφθέν μίσος του για τον εαυτό του δεν ήταν η απώλεια ψυχικών δυνάμεων, αλλά η απογοήτευση που δεν μπορούσε να αγωνιστεί σε τουρνουά όπως κάποτε όταν ήταν νεότερος. "Παράδεισος. Νομίζω ότι έχει να κάνει με τον παράδεισο. Θεέ μου, πρέπει να δουλέψω για τα γερμανικά μου - και την καταραμένη μνήμη μου".
  
  "Ίσως Ένγκελ;" Ο Perdue προσπάθησε να βοηθήσει.
  
  "Όχι, είναι πολύ σύντομο", διαμαρτυρήθηκε ο Σαμ. Το βλέμμα του γλίστρησε στο κτίριο, μέχρι τον ουρανό, κάτω στην περιοχή όπου βρίσκονταν οι τρεις Γερμανοί στρατιώτες. Ο Σαμ βόγκηξε. Εξαφανίστηκαν.
  
  "Himmelfarb;" Ο Perdue συμφώνησε.
  
  "Ναι, αυτό είναι το ένα! Αυτό είναι το όνομα!". Ο Σαμ αναφώνησε με ανακούφιση, αλλά τώρα ήταν ανήσυχος. "Εχουν φύγει. Έφυγαν, Purdue. Σκατά! Απλώς το χάνω παντού, έτσι δεν είναι; Ήμουν σε θέση να κυνηγήσω έναν φαρδύ σε μια καταιγίδα!".
  
  Ο Perdue έμεινε σιωπηλός καθώς αναθεώρησε τις πληροφορίες που είχε αποκτήσει σπάζοντας κλειστά μυστικά αρχεία από την άνεση του αυτοκινήτου του, ενώ ο Sam στεκόταν στον κρύο πρωινό αέρα, περιμένοντας κάτι που δεν καταλάβαινε καν.
  
  "Αυτοί οι τύποι μοιάζουν με αράχνες", βόγκηξε ο Σαμ, ερευνώντας τους ανθρώπους με μάτια κρυμμένα κάτω από χτυπήματα. "Απειλούν ενώ τους παρακολουθείς, αλλά είναι πολύ χειρότερο όταν δεν ξέρεις πού έχουν πάει".
  
  "Σαμ", μίλησε ξαφνικά ο Περντιού, στρέφοντας τον δημοσιογράφο, ο οποίος ήταν πεπεισμένος ότι τον ακολουθούσαν, στήνοντας ενέδρα. "Είναι όλοι πιλότοι της γερμανικής μονάδας Luftwaffe, Leo 2".
  
  "Και τι σημαίνει; Είναι πιλότοι; ρώτησε ο Σαμ. Ήταν σχεδόν απογοητευμένος.
  
  "Όχι πραγματικά. Είναι λίγο πιο εξειδικευμένοι", εξήγησε ο Purdue. "Πήγαινε πίσω στο αυτοκίνητο. Θα θέλετε να το ακούσετε με διπλό παγωμένο ρούμι".
  
  
  Κεφάλαιο 14 - Πρόβλημα στο Mannheim
  
  
  Η Νίνα ξύπνησε στον καναπέ, νιώθοντας ότι κάποιος της είχε φυτέψει έναν βράχο στο κρανίο και απλώς έσπρωξε τον εγκέφαλό της στην άκρη για να πονέσει. Άνοιξε απρόθυμα τα μάτια της. Θα της ήταν πολύ δύσκολο να ανακαλύψει ότι ήταν εντελώς τυφλή, αλλά θα ήταν πολύ αφύσικο να μην το κάνει . Άφησε προσεκτικά τα βλέφαρά της να τρεμοπαίζουν και να χωριστούν. Τίποτα δεν είχε αλλάξει από χθες, για το οποίο ήταν εξαιρετικά ευγνώμων.
  
  Τοστ και καφές αιωρούνταν στο σαλόνι, όπου είχε χαλαρώσει μετά από μια πολύ μεγάλη βόλτα με τον σύντροφό της στο νοσοκομείο "Σαμ". έπρεπε να παραδεχτεί ότι, εκτός από όλες τις διαφορές στη στάση του, την είχε βοηθήσει μέχρι στιγμής να μείνει απαρατήρητη από τις αρχές, αρχές που ευχαρίστως θα την έστελναν πίσω στο νοσοκομείο, όπου ο τρελός είχε ήδη έρθει για να χαιρετήσει.
  
  Είχαν περάσει την προηγούμενη μέρα με τα πόδια, προσπαθώντας να φτάσουν στο Μάνχαϊμ πριν σκοτεινιάσει. Κανένας από τους δύο δεν είχε έγγραφα ή χρήματα μαζί του, οπότε η Νίνα έπρεπε να παίξει ένα κρίμα για να τους δώσει και στους δύο μια δωρεάν διαδρομή από το Μάνχαϊμ στο Ντίλενμπουργκ βόρεια από εκεί. Δυστυχώς, η εξήντα δύο ετών κυρία Νίνα προσπαθούσε να πείσει τη σκέψη ότι θα ήταν καλύτερο για τους δύο τουρίστες να φάνε, να κάνουν ζεστά ντους και να κοιμηθούν καλά. Και γι' αυτό πέρασε τη νύχτα στον καναπέ, φιλοξενώντας δύο μεγάλες γάτες και ένα κεντημένο μαξιλάρι που μύριζε μπαγιάτικη κανέλα.Θεέ μου, πρέπει να επικοινωνήσω με τον Σαμ. Σαμ μου, υπενθύμισε στον εαυτό της καθώς καθόταν. Το κάτω μέρος της πλάτης της μπήκε στο ρινγκ μαζί με τους γοφούς της και η Νίνα ένιωθε σαν μια ηλικιωμένη γυναίκα, γεμάτη πόνο. Η όρασή της δεν είχε επιδεινωθεί, αλλά ήταν ακόμα ένα πρόβλημα για εκείνη να συμπεριφέρεται κανονικά όταν μετά βίας έβλεπε. Επιπλέον, τόσο αυτή όσο και ο νέος της φίλος έπρεπε να κρυφτούν από το να τους αναγνωρίσουν ως δύο ασθενείς που έλειπαν από μια ιατρική μονάδα στη Χαϊδελβέργη. Αυτό ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για τη Νίνα, καθώς τις περισσότερες φορές έπρεπε να προσποιηθεί ότι το δέρμα της δεν πονούσε ή ότι δεν είχε πυρετό.
  
  "Καλημέρα!" - είπε η καλή οικοδέσποινα από το κατώφλι. Με μια σπάτουλα στο ένα χέρι, ρώτησε σε μια ανήσυχη κλήρωση στα γερμανικά: "Θες ομελέτα στο τοστ σου, Σατς;"
  
  Η Νίνα έγνεψε καταφατικά με ένα ανόητο χαμόγελο, αναρωτιόταν αν έμοιαζε έστω και κατά το ήμισυ τόσο άσχημα από όσο ένιωθε. Πριν προλάβει να ρωτήσει πού ήταν το μπάνιο, η κυρία εξαφανίστηκε ξανά στην κουζίνα του λάιμ, όπου η μυρωδιά της μαργαρίνης ένωσε τις πολλές μυρωδιές που αναδύονταν στην μυτερή μύτη της Νίνας. Ξαφνικά την ξημέρωσε. Πού είναι ο Άλλος Σαμ;
  
  Θυμήθηκε πώς η κυρία του σπιτιού είχε δώσει στον καθένα έναν καναπέ να κοιμηθεί χθες το βράδυ, αλλά ο καναπές του ήταν άδειος. Δεν ήταν ότι δεν ανακουφίστηκε που έμεινε για λίγο μόνη της, αλλά εκείνος ήξερε την περιοχή καλύτερα από εκείνη και εξακολουθούσε να λειτουργεί ως μάτια της. Η Νίνα ήταν ακόμα με το τζιν της και το πουκάμισο του νοσοκομείου, έχοντας πετάξει την ιατρική της στολή λίγο έξω από την κλινική της Χαϊδελβέργης μόλις τους αφαιρέθηκαν τα περισσότερα μάτια.
  
  Καθ' όλη τη διάρκεια που μοιραζόταν με τον άλλο Σαμ, η Νίνα δεν μπορούσε παρά να αναρωτηθεί πώς θα μπορούσε να περάσει για τον Δρ Χιλτ πριν φύγει από το νοσοκομείο μετά από αυτήν. Φυσικά, οι φρουροί πρέπει να γνώριζαν ότι ο άνδρας με το καμένο πρόσωπο δεν θα μπορούσε να είναι ο εκλιπών γιατρός, παρά την έξυπνη μεταμφίεση και το ονοματεπώνυμό του. Φυσικά, δεν είχε τρόπο να διακρίνει τα χαρακτηριστικά του στην κατάσταση στην οποία βρισκόταν το όραμά της.
  
  Η Νίνα σήκωσε τα μανίκια της πάνω από τους κοκκινισμένους πήχεις της, νιώθοντας το σώμα της να μυρίζει από τη ναυτία.
  
  "Τουαλέτα?" πρόλαβε να φωνάξει πίσω από την πόρτα της κουζίνας προτού ορμήσει στο σύντομο διάδρομο που έδειξε η κυρία με τη σπάτουλα. Μόλις βρέθηκε στην πόρτα, κύματα σπασμών πέρασαν πάνω από τη Νίνα και έκλεισε γρήγορα την πόρτα για να καθαρίσει τον εαυτό της. Δεν ήταν μυστικό ότι το οξύ σύνδρομο ακτινοβολίας ήταν η αιτία της γαστρεντερικής της ασθένειας, αλλά η έλλειψη θεραπείας για αυτό και άλλα συμπτώματα την έκανε μόνο χειρότερη.
  
  Καθώς έκανε εμετό ακόμα πιο δυνατά, η Νίνα βγήκε δειλά από το μπάνιο και πήγε στον καναπέ όπου κοιμόταν. Ένα άλλο πρόβλημα ήταν να κρατά την ισορροπία της χωρίς να κρατιέται από τον τοίχο καθώς περπατούσε. Σε όλο το σπιτάκι, η Νίνα κατάλαβε ότι όλα τα δωμάτια ήταν άδεια, θα μπορούσε να με αφήσει εδώ; Μπάσταρδος! Συνοφρυώθηκε, κυριευμένη από έναν ανερχόμενο πυρετό που δεν μπορούσε πια να πολεμήσει. Με τον πρόσθετο αποπροσανατολισμό των κατεστραμμένων ματιών της, τεντώθηκε για να πιάσει το παραμορφωμένο αντικείμενο που ήλπιζε ότι ήταν ένας μεγάλος καναπές. Τα γυμνά πόδια της Νίνας σύρθηκαν στο χαλί καθώς η γυναίκα γύριζε στη γωνία για να της φέρει το πρωινό.
  
  "ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ! Mein Gott!" ούρλιαξε πανικόβλητη βλέποντας το αδύναμο σώμα του καλεσμένου της να καταρρέει. Η κυρά του σπιτιού έβαλε γρήγορα το δίσκο στο τραπέζι και έσπευσε να βοηθήσει τη Νίνα. "Αγαπητέ μου, είσαι καλά;"
  
  Η Νίνα δεν μπορούσε να της πει ότι ήταν στο νοσοκομείο. Μάλιστα, δύσκολα μπορούσε να της πει κάτι. Στριφογυρίζοντας στο κρανίο της, ο εγκέφαλός της σφύριξε και η ανάσα της ήταν σαν ανοιχτή πόρτα φούρνου. Τα μάτια της γύρισαν προς τα πίσω καθώς μπήκε κουτσαίνοντας στην αγκαλιά της κυρίας. Λίγο αργότερα, η Νίνα ξύπνησε ξανά με το πρόσωπό της παγωμένο από τον ιδρώτα. Είχε μια πετσέτα στο μέτωπό της και ένιωσε μια αμήχανη κίνηση στους γοφούς της που την ανησύχησε και την ανάγκασε σε όρθια θέση γρήγορα. Η αδιάφορη γάτα συνάντησε το βλέμμα της καθώς το χέρι της έπιασε το γούνινο σώμα και αμέσως μετά την άφησε να φύγει. "Ω", ήταν το μόνο που μπορούσε να καταφέρει η Νίνα και ξάπλωσε ξανά.
  
  "Πως αισθάνεσαι?" ρώτησε η κυρία.
  
  "Πρέπει να αρρωσταίνω από το κρύο εδώ σε μια άγνωστη χώρα", μουρμούρισε η Νίνα για να υποστηρίξει την εξαπάτησή της. Ναι, ακριβώς, μιμήθηκε την εσωτερική της φωνή. Ένας Σκωτσέζος που οπισθοχωρεί από ένα γερμανικό φθινόπωρο. Υπέροχη ιδέα!
  
  Τότε η ερωμένη της είπε τα χρυσά λόγια. "Λίμπχεν, υπάρχει κάποιος που να καλέσω να έρθει να σε πάρει; Σύζυγος? Οικογένεια?" Το υγρό, χλωμό πρόσωπο της Νίνας φωτίστηκε από ελπίδα. "Ναι παρακαλώ!"
  
  "Ο φίλος σου εδώ δεν είπε ούτε καν αντίο σήμερα το πρωί. Όταν σηκώθηκα για να σας πάρω τους δυο στην πόλη, απλά δεν ήταν εκεί. τσακωθήκατε οι δυο σας;"
  
  "Όχι, είπε ότι βιαζόταν να φτάσει στο σπίτι του αδελφού του. Ίσως νόμιζε ότι θα τον υποστήριζα, όντας άρρωστος", απάντησε η Νίνα και συνειδητοποίησε ότι η υπόθεσή της ήταν μάλλον απολύτως σωστή. Όταν οι δυο τους πέρασαν τη μέρα περπατώντας σε έναν επαρχιακό δρόμο έξω από τη Χαϊδελβέργη, δεν δέθηκαν αρκετά. Της είπε όμως όλα όσα μπορούσε να θυμηθεί για την προσωπικότητά του. Εκείνη την εποχή, η Νίνα βρήκε τη μνήμη του άλλου Σαμ εξαιρετικά επιλεκτική, αλλά δεν ήθελε να ταρακουνήσει το σκάφος ενώ ήταν τόσο εξαρτημένη από την καθοδήγηση και την ανοχή του.
  
  Θυμήθηκε ότι πράγματι φορούσε ένα μακρύ λευκό μανδύα, αλλά εκτός από αυτό ήταν σχεδόν αδύνατο να δει το πρόσωπό του, ακόμα κι αν το είχε ακόμα. Αυτό που την εκνεύρισε λίγο ήταν η έλλειψη σοκ που εκφραζόταν βλέποντάς τον όπου ζητούσαν οδηγίες ή αλληλεπιδρούσαν με άλλους. Σίγουρα αν έβλεπαν έναν άντρα του οποίου το πρόσωπο και ο κορμός του μετατράπηκαν σε καραμέλα, οι άνθρωποι θα έβγαζαν έναν ήχο ή θα αναφώνησαν κάποια συμπαθητική λέξη; Αλλά αντέδρασαν επιπόλαια, χωρίς να δείχνουν κανένα σημάδι ανησυχίας για τα φαινομενικά φρέσκα τραύματα του άνδρα.
  
  "Τι έπαθε το κινητό σου;" τη ρώτησε η κυρία - μια απολύτως φυσιολογική ερώτηση, στην οποία η Νίνα απάντησε αβίαστα με το πιο προφανές ψέμα.
  
  "Με έκλεψαν. Η τσάντα μου με το τηλέφωνο, χρήματα, όλα αυτά. Εξαφανίστηκε. Υποθέτω ότι ήξεραν ότι ήμουν τουρίστας και με είχαν βάλει στο στόχαστρο", εξήγησε η Νίνα, παίρνοντας το τηλέφωνο της γυναίκας και γνέφοντας ευχαριστώντας της. Πήρε τον αριθμό που θυμόταν τόσο καλά. Όταν το τηλέφωνο στην άλλη άκρη της γραμμής χτύπησε, έδωσε στη Νίνα ένα κύμα ενέργειας και λίγη ζεστασιά στο στομάχι της.
  
  "Χώρισε." Θεέ μου, τι όμορφη λέξη, σκέφτηκε η Νίνα, νιώθοντας ξαφνικά πιο ασφαλής από ό,τι ήταν εδώ και πολύ καιρό. Πόσο καιρό δεν έχει ακούσει τη φωνή του παλιού της φίλου, περιστασιακού εραστή και περιστασιακού συναδέλφου της; Η καρδιά της πήδηξε. Η Νίνα δεν έχει δει τον Σαμ από τότε που απήχθη από το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου όταν ήταν σε μια εκδρομή αναζητώντας το περίφημο Amber Room του 18ου αιώνα στην Πολωνία σχεδόν πριν από δύο μήνες.
  
  "Σ-Σαμ;" ρώτησε σχεδόν γελώντας.
  
  "Νίνα;" ούρλιαξε. "Νίνα; Είσαι εσύ?"
  
  "Ναί. Πώς είσαι?" χαμογέλασε αχνά. Πονούσε όλο της το σώμα και με δυσκολία μπορούσε να καθίσει.
  
  "Ιησού Χριστέ, Νίνα! Που είσαι? Κινδυνεύεις; ρώτησε απελπισμένος πάνω από το βαρύ βουητό του κινούμενου αυτοκινήτου.
  
  "Είμαι ζωντανός, Σαμ. Ωστόσο, δύσκολα. Αλλά είμαι ασφαλής. Με μια κυρία στο Mannheim, εδώ στη Γερμανία. Ο Σαμ? Μπορείς να έρθεις να με πάρεις;" η φωνή της έσπασε. Το αίτημα χτύπησε τον Σαμ στην καρδιά. Μια τόσο τολμηρή, έξυπνη και ανεξάρτητη γυναίκα δύσκολα θα εκλιπαρούσε για σωτηρία σαν μικρό παιδί.
  
  "Φυσικά και θα έρθω για σένα! Το Mannheim βρίσκεται σε μικρή απόσταση με το αυτοκίνητο από εκεί που βρίσκομαι. Δώσε μου τη διεύθυνση και θα έρθουμε να σε πάρουμε", αναφώνησε ο Σαμ ενθουσιασμένος. "Θεέ μου, δεν έχεις ιδέα πόσο χαρούμενοι είμαστε που είσαι καλά!"
  
  "Τι σημαίνουν όλα αυτά εμείς;" ρώτησε. "Και γιατί είσαι στη Γερμανία;"
  
  "Για να σε πάω σπίτι στο νοσοκομείο, φυσικά. Είδαμε στις ειδήσεις ότι εκεί που σε άφησε ο Detlef, η κόλαση γινόταν. Και όταν φτάσαμε εδώ, είχες φύγει! Δεν μπορώ να το πιστέψω", φώναξε, με το γέλιο του γεμάτο ανακούφιση.
  
  "Θα σε δώσω στην αγαπημένη κυρία που μου έδωσε τη διεύθυνση. Τα λέμε σύντομα, εντάξει;" Η Νίνα απάντησε με βαριά ανάσα και έδωσε το τηλέφωνο στον ιδιοκτήτη πριν πέσει σε βαθύ ύπνο.
  
  Όταν ο Sam είπε "εμείς", είχε μια άσχημη αίσθηση ότι αυτό σήμαινε ότι είχε σώσει τον Purdue από το αξιοπρεπές κλουβί στο οποίο είχε φυλακιστεί αφού ο Detlef τον πυροβόλησε εν ψυχρώ κοντά στο Τσερνόμπιλ. Αλλά με την ασθένεια να σκίζει το σώμα της σαν τιμωρία από τον θεό της μορφίνης που άφησε πίσω της, δεν την ένοιαζε προς το παρόν. Το μόνο που ήθελε ήταν να λιώσει στην αγκαλιά αυτού που την περίμενε.
  
  Άκουγε ακόμα την κυρία να εξηγεί πώς ήταν το σπίτι όταν άφησε τον έλεγχο και έπεσε σε πυρετώδη ύπνο.
  
  
  Κεφάλαιο 15 - Κακή ιατρική
  
  
  Η αδελφή Μπάρκεν κάθισε στο χοντρό δέρμα μιας vintage καρέκλας γραφείου, με τους αγκώνες της να ακουμπούν στα γόνατά της. Κάτω από το μονότονο βόμβο του φθορίζοντος φωτός, τα χέρια της ακουμπούσαν στα πλάγια του κεφαλιού της καθώς άκουγε την αναφορά του διαχειριστή για τον θάνατο του Δρ. Χιλτ. Η παχουλή νοσοκόμα θρήνησε τον γιατρό που γνώριζε μόλις επτά μήνες. Δεν είχε εύκολη σχέση μαζί του, αλλά ήταν μια συμπονετική γυναίκα που μετάνιωσε ειλικρινά για τον θάνατο αυτού του άντρα.
  
  "Η κηδεία είναι αύριο", είπε η ρεσεψιονίστ πριν φύγει από το γραφείο.
  
  "Το είδα στις ειδήσεις, ξέρετε, για τις δολοφονίες. Ο Δρ Φριτς μου είπε να μην έρθω εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητο. Δεν ήθελε ούτε να κινδυνεύω", είπε στον υφιστάμενό της, Νοσοκόμα Μαρκς. "Μαρλέν, θα πρέπει να ζητήσεις μεταγραφή. Δεν μπορώ να ανησυχώ πια για σένα κάθε φορά που είμαι εκτός υπηρεσίας".
  
  "Μην ανησυχείς για μένα, αδελφή Μπάρκεν", χαμογέλασε η Μάρλεν Μαρκς καθώς της έδινε ένα από τα φλιτζάνια της στιγμιαίας σούπας που είχε ετοιμάσει. "Νομίζω ότι όποιος το έκανε αυτό πρέπει να είχε έναν ειδικό λόγο, ξέρεις; Σαν στόχος που ήταν ήδη εδώ".
  
  "Δεν νομίζεις...;" Τα μάτια της νοσοκόμας Μπάρκεν άνοιξαν διάπλατα στη Νοσοκόμα Μαρκς.
  
  "Δόκτωρ Γκουλντ", επιβεβαίωσε η αδελφή Μαρκς τους φόβους της αδερφής της. "Νομίζω ότι κάποιος ήθελε να την απαγάγει, και τώρα που την πήραν", ανασήκωσε τους ώμους της, "ο κίνδυνος για το προσωπικό και τους ασθενείς έχει τελειώσει. Θέλω να πω, βάζω στοίχημα ότι οι φτωχοί άνθρωποι που πέθαναν είχαν το τέλος τους μόνο επειδή μπήκαν στο δρόμο ενός δολοφόνου, ξέρεις; Μάλλον προσπαθούσαν να τον σταματήσουν".
  
  "Καταλαβαίνω αυτή τη θεωρία γλυκιά μου, αλλά γιατί λείπει και ο ασθενής "Σαμ";" ρώτησε η αδελφή Μπάρκεν. Έβλεπε από την έκφραση της Μάρλεν ότι η νεαρή νοσοκόμα δεν το είχε σκεφτεί ακόμα. Ήπιε τη σούπα της σιωπηλά.
  
  "Ωστόσο, είναι τόσο λυπηρό που πήρε τον Δρ Γκουλντ", θρηνούσε η Μαρλέν. "Ήταν πολύ άρρωστη και τα μάτια της χειροτέρεψαν, καημένη γυναίκα. Από την άλλη, η μητέρα μου έγινε έξαλλη όταν άκουσε για την απαγωγή του γιατρού Γκουλντ. Θύμωσε που ήταν εδώ όλο αυτό το διάστημα στη φροντίδα μου, δεν της το είπα.
  
  "Ω Θεέ μου", την συμπόνεσε η αδελφή Μπάρκεν. "Πρέπει να σου έδωσε την κόλαση. Έχω δει αυτή τη γυναίκα αναστατωμένη και τρομάζει ακόμα και εμένα".
  
  Οι δυο τους τόλμησαν να γελάσουν με αυτή τη ζοφερή κατάσταση. Ο γιατρός Φριτς μπήκε στο γραφείο της νοσοκόμας στον τρίτο όροφο με ένα αρχείο κάτω από το μπράτσο του. Το πρόσωπό του ήταν σοβαρό, τελειώνοντας τη λιτή ευθυμία τους σε μια στιγμή. Κάτι σαν λύπη ή απογοήτευση τρεμόπαιξε στα μάτια του καθώς ετοίμαζε ένα φλιτζάνι καφέ.
  
  "Γκούτεν Μόργκεν, γιατρέ Φριτς", είπε η νεαρή νοσοκόμα για να σπάσει την αμήχανη σιωπή.
  
  Δεν της απάντησε. Η αδερφή Μπάρκεν εξεπλάγη από την αγένειά του και χρησιμοποίησε την αυταρχική φωνή της για να αναγκάσει τον άντρα να κρατήσει τα προσχήματα προφέροντας τον ίδιο χαιρετισμό, μόνο μερικά ντεσιμπέλ πιο δυνατά. Ο γιατρός Φριτς πήδηξε, βγήκε από την κωματώδη κατάσταση της σκέψης του.
  
  "Ω, συγγνώμη, κυρίες", ανέπνευσε. "Καλημέρα. Καλημέρα", έγνεψε σε όλους, σκουπίζοντας την ιδρωμένη παλάμη του στο παλτό του πριν ανακατέψει τον καφέ.
  
  Δεν έμοιαζε πολύ με τον Δρ Φριτς να ενεργούσε με αυτόν τον τρόπο. Για τις περισσότερες γυναίκες που τον συνάντησαν, ήταν η απάντηση της γερμανικής ιατρικής βιομηχανίας στον Τζορτζ Κλούνεϊ. Η σίγουρη γοητεία του ήταν η δύναμή του, που ξεπερνιόταν μόνο από την ικανότητά του ως γιατρός. Κι όμως στάθηκε εκεί, στο λιτό γραφείο του τρίτου ορόφου, με ιδρωμένες παλάμες και έναν απολογητικό αέρα που μπέρδεψε και τις δύο κυρίες.
  
  Η αδερφή Μπάρκεν και η αδελφή Μαρκς αντάλλαξαν συνοφρυώματα ήσυχα πριν η εύσωμη βετεράνος σηκωθεί να πλύνει το φλιτζάνι της". Δρ Φριτς, τι σας στεναχωρεί; Η νοσοκόμα Μαρκς και εγώ προσφέρουμε εθελοντικά να βρούμε όποιον σας στενοχώρησε και να τους δώσουμε δωρεάν ένα κλύσμα βαρίου με την ειδικότητά μου Chai... κατευθείαν από το βραστήρα!"
  
  Η νοσοκόμα Μαρκς δεν μπορούσε παρά να πνιγεί από τη σούπα της από ξαφνικά γέλια, αν και δεν ήταν σίγουρη πώς θα αντιδρούσε ο γιατρός. Τα γουρλωμένα μάτια της κοίταξαν έντονα τον ανώτερό της με μια λεπτή επίπληξη, με το σαγόνι της να πέφτει από έκπληξη. Η αδελφή Μπάρκεν ήταν ανενόχλητη. Της ήταν πολύ βολικό να χρησιμοποιεί χιούμορ για να πάρει πληροφορίες, ακόμα και προσωπικές και πολύ συναισθηματικές.
  
  Ο γιατρός Φριτς χαμογέλασε και κούνησε το κεφάλι του. Του άρεσε αυτή η προσέγγιση, αν και αυτό που έκρυβε σε καμία περίπτωση δεν άξιζε για αστείο.
  
  "Όσο και αν εκτιμώ τη γενναία χειρονομία σου, αδελφή Μπάρκεν, η αιτία της θλίψης μου δεν είναι τόσο το άτομο όσο η μοίρα του ατόμου", είπε με τον πιο πολιτισμένο τόνο του.
  
  "Μπορώ να ξέρω ποιος;" Η αδελφή Μπάρκεν ρώτησε.
  
  "Στην πραγματικότητα, επιμένω", απάντησε. "Και οι δύο θεραπεύσατε τον Δόκτορα Γκουλντ, οπότε θα ήταν κάτι παραπάνω από ταιριαστό να γνωρίζατε τα αποτελέσματα των εξετάσεων της Νίνας".
  
  Και τα δύο χέρια της Μάρλεν σηκώθηκαν σιωπηλά στο πρόσωπό της, καλύπτοντας το στόμα και τη μύτη της σε μια κίνηση προσμονής. Η αδερφή Μπάρκεν κατάλαβε την αντίδραση της αδερφής Μαρξ, καθώς η ίδια δεν πήρε πολύ καλά τα νέα. Εξάλλου, αν ο Δρ Φριτς βρισκόταν σε μια φούσκα ήρεμης άγνοιας για τον κόσμο, αυτό πρέπει να ήταν υπέροχο.
  
  "Είναι ένα πισωγύρισμα, ειδικά αφού γιατρεύτηκε τόσο γρήγορα στην αρχή", άρχισε, κρατώντας τον φάκελο πιο σφιχτά. "Οι εξετάσεις δείχνουν σημαντική επιδείνωση στον αριθμό αίματος της. Η κυτταρική βλάβη ήταν πολύ σοβαρή για τον χρόνο που της πήρε για να ξεκινήσει θεραπεία".
  
  "Ω γλυκέ μου Ιησού", ψιθύρισε η Μάρλεν στην αγκαλιά της. Δάκρυα γέμισαν τα μάτια της, αλλά το πρόσωπο της αδελφής Μπάρκεν διατήρησε την έκφραση που είχε εκπαιδευτεί να δέχεται άσχημα νέα.
  
  Αδειάζω.
  
  "Σε ποιο επίπεδο κοιτάμε;" ρώτησε η αδελφή Μπάρκεν.
  
  "Λοιπόν, τα έντερα και οι πνεύμονές της φαίνεται να φέρουν το μεγαλύτερο βάρος του αναπτυσσόμενου καρκίνου, αλλά υπάρχουν επίσης σαφείς ενδείξεις ότι έχει υποστεί κάποια μικρή νευρολογική βλάβη που πιθανόν να προκαλεί επιδείνωση της όρασής της, νοσοκόμα Μπάρκεν. Έχει γίνει μόνο τεστ, οπότε δεν θα μπορέσω να κάνω ακριβή διάγνωση μέχρι να την ξαναδώ".
  
  Στο βάθος, η νοσοκόμα Μαρκς κλαψούρισε σιγανά στις ειδήσεις, αλλά έκανε ό,τι μπορούσε για να συγκεντρωθεί και να μην αφήσει τον ασθενή να την επηρεάσει τόσο προσωπικά. Ήξερε ότι ήταν αντιεπαγγελματικό να κλαίει για έναν ασθενή, αλλά δεν ήταν απλώς ένας ασθενής. Ήταν η Δρ Nina Gould, η έμπνευση και η γνωριμία της, για την οποία είχε μια μαλακή θέση.
  
  "Ελπίζω απλώς να μπορέσουμε να τη βρούμε σύντομα, ώστε να μπορέσουμε να την πάρουμε πίσω πριν τα πράγματα γίνουν χειρότερα από όσο θα έπρεπε. Δεν μπορούμε απλώς να εγκαταλείψουμε την ελπίδα έτσι, αν και", είπε, κοιτάζοντας τη νεαρή νοσοκόμα που κλαίει, "είναι πολύ δύσκολο να παραμείνουμε θετικοί".
  
  "Ο Δρ Φριτς, Διοικητής της Γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας στέλνει έναν άνθρωπο να σας μιλήσει κάποια στιγμή σήμερα", ανακοίνωσε από την πόρτα ο βοηθός του γιατρού Φριτς. Δεν πρόλαβε να ρωτήσει γιατί η νοσοκόμα Μαρκς δάκρυζε, καθώς βιαζόταν να επιστρέψει στο μικρό γραφείο του γιατρού Φριτς, του οποίου ήταν υπεύθυνη.
  
  "ΠΟΥ?" ρώτησε και η αυτοπεποίθησή του επέστρεψε.
  
  "Λέει ότι τον λένε Βέρνερ. Dieter Werner του κρατικού γραφείου της γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας. Πρόκειται για εγκαυματία που εξαφανίστηκε από το νοσοκομείο. Έλεγξα - έχει στρατιωτική άδεια για να είναι εδώ για λογαριασμό του Αντιστράτηγου Χάρολντ Μάγιερ. Πρακτικά τα λέει όλα με μια ανάσα.
  
  "Δεν ξέρω πια τι να πω σε αυτούς τους ανθρώπους", παραπονέθηκε ο Δρ Φριτς. "Δεν μπορούν να καθαρίσουν μόνοι τους, και τώρα μπαίνουν και χάνουν τον χρόνο μου για..." και έφυγε, μουρμουρίζοντας έξαλλος. Η βοηθός του έριξε άλλη μια ματιά στις δύο νοσοκόμες πριν ορμήσει πίσω από το αφεντικό της.
  
  "Τι σημαίνει?" Η αδελφή Μπάρκεν αναστέναξε. "Χαίρομαι που δεν είμαι στη θέση του καημένου γιατρού. Έλα, αδελφή Μαρξ. Ώρα για την παράκαμψή μας". Επέστρεψε στη συνηθισμένη της αυστηρή στολή διοικητής, μόνο και μόνο για να δείξει ότι οι ώρες εργασίας είχαν αρχίσει. Και με τη συνήθη αυστηρή της αγανάκτηση, πρόσθεσε: "Και στέγνωσε τα μάτια σου, για όνομα του Θεού, Μαρλέν, πριν οι ασθενείς νομίσουν ότι είσαι το ίδιο ψηλά με αυτούς!"
  
  
  * * *
  
  
  Λίγες ώρες αργότερα η αδελφή Μαρξ έκανε ένα διάλειμμα. Μόλις είχε φύγει από το μαιευτήριο, όπου δούλευε τη βάρδια της κάθε μέρα για δύο ώρες. Δύο νοσοκόμες του προσωπικού από το μαιευτήριο είχαν πάρει μια συμπονετική άδεια απουσίας μετά τις πρόσφατες δολοφονίες, οπότε η μονάδα ήταν λίγο υποστελεχωμένη. Στο γραφείο της νοσοκόμας, σήκωσε το βάρος από τα πονεμένα πόδια της και άκουσε το πολλά υποσχόμενο γουργούρισμα του βραστήρα.
  
  Καθώς περίμενε, αρκετές δέσμες χρυσού φωτός φώτισαν το τραπέζι και τις καρέκλες μπροστά από το μικρό ψυγείο και την ανάγκασαν να κοιτάξει επίμονα τις καθαρές γραμμές των επίπλων. Στην κουρασμένη της κατάσταση, έφερε πίσω τα θλιβερά νέα από παλιότερα. Ακριβώς εκεί, στη λεία επιφάνεια του κατάλευκου τραπεζιού, μπορούσε ακόμα να δει το αρχείο της γιατρού Νίνα Γκουλντ να βρίσκεται εκεί, όπως κάθε άλλος χάρτης που μπορούσε να διαβάσει. Μόνο αυτό είχε το δικό του άρωμα. Μια αποκρουστική μυρωδιά σήψης αναδύθηκε από πάνω της, πνίγοντας τη νοσοκόμα Marks μέχρι που ξύπνησε από το τρομερό όνειρό της με ένα ξαφνικό κύμα του χεριού της. Παραλίγο να ρίξει το φλιτζάνι του τσαγιού της στο σκληρό πάτωμα, αλλά το έπιασε εγκαίρως, χρησιμοποιώντας αυτά τα αντανακλαστικά εκκίνησης που τροφοδοτούσαν την αδρεναλίνη.
  
  "Ω Θεέ μου!" ψιθύρισε σε μια κρίση πανικού, κρατώντας σφιχτά το κύπελλο της Κίνας. Τα μάτια της έπεσαν στην άδεια επιφάνεια του τραπεζιού, όπου δεν φαινόταν ούτε ένας φάκελος. Προς ανακούφισή της, ήταν απλώς ένας άσχημος αντικατοπτρισμός της πρόσφατης αναταραχής, αλλά θα ήθελε πραγματικά να ήταν το ίδιο με τις πραγματικές ειδήσεις που περιείχε. Πώς θα μπορούσε, επίσης, να ήταν κάτι περισσότερο από ένα κακό όνειρο; Καημένη Νίνα!
  
  Η Marlene Marks ένιωσε τα μάτια της να βουρκώνουν ξανά, αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν λόγω της κατάστασης της Nina. Ήταν επειδή δεν είχε ιδέα αν ζούσε η όμορφη μελαχρινή ιστορικός, πόσο μάλλον πού την είχε πάει αυτός ο πέτρινος κακός.
  
  
  Κεφάλαιο 16 - Η εύθυμη συνάντηση / Το πένθιμο μέρος
  
  
  "Η παλιά μου συνάδελφος από την Edinburgh Post, η Μάργκαρετ Κρόσμπι, μόλις τηλεφώνησε", μοιράστηκε ο Σαμ, κοιτάζοντας ακόμα το τηλέφωνό του με νοσταλγία μόλις μπήκε στο ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο του Purdue. "Είναι καθ' οδόν εδώ για να μου προτείνει να συντάξω μια έρευνα για την εμπλοκή της γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας σε κάποιου είδους σκάνδαλο".
  
  "Ακούγεται καλή ιστορία. Πρέπει να το κάνεις, γέροντα. Αισθάνομαι μια διεθνής συνωμοσία εδώ, αλλά δεν είμαι λάτρης των ειδήσεων", είπε ο Περντού καθώς πήγαιναν στο αυτοσχέδιο κρησφύγετο της Νίνα.
  
  Όταν ο Sam και ο Perdue σταμάτησαν μπροστά από το σπίτι στο οποίο κατευθύνθηκαν, το μέρος φαινόταν ανατριχιαστικό. Αν και το λιτό σπίτι είχε βαφτεί πρόσφατα, ο κήπος ήταν άγριος. Η αντίθεση μεταξύ τους έκανε το σπίτι να ξεχωρίζει. Θάμνοι από αγκάθια περιέβαλλαν τους μπεζ εξωτερικούς τοίχους κάτω από μια μαύρη στέγη. Τα ροκανίδια από απαλό ροζ χρώμα στην καμινάδα έδειχναν ότι είχε φθαρεί πριν τη βαφή. Ο καπνός σηκώθηκε από αυτό σαν τεμπέλης γκρίζος δράκος, που σμίγει με τα κρύα μονόχρωμα σύννεφα μιας συννεφιασμένης μέρας.
  
  Το σπίτι βρισκόταν στο τέλος ενός μικρού δρόμου κοντά στη λίμνη, που απλώς πρόσθετε στη θλιβερή μοναξιά αυτού του τόπου. Καθώς οι δύο άντρες κατέβηκαν από το αυτοκίνητο, ο Σαμ παρατήρησε ότι οι κουρτίνες σε ένα από τα παράθυρα τρεμούλιαζαν.
  
  "Μας ανακάλυψαν", ανακοίνωσε ο Σαμ στον σύντροφό του. Ο Περντού έγνεψε καταφατικά, με το ψηλό κορμί του να υψώνεται πάνω από το πλαίσιο της πόρτας του αυτοκινήτου. Τα ξανθά μαλλιά του φτερούγιζαν στο μέτριο αεράκι καθώς έβλεπε την εξώπορτα να ανοίγει. Ένα παχουλό, ευγενικό πρόσωπο κρυφοκοίταξε πίσω από την πόρτα.
  
  "Φραου Μπάουερ;" ρώτησε ο Περντού από την άλλη πλευρά του αυτοκινήτου.
  
  "Κύριε Κληβ;" Αυτή χαμογέλασε.
  
  Ο Πέρντιου έδειξε τον Σαμ και χαμογέλασε.
  
  "Πήγαινε, Σαμ. Δεν νομίζω ότι η Νίνα πρέπει να βγει ραντεβού αμέσως, ξέρεις;" Ο Σαμ κατάλαβε. Ο φίλος του είχε δίκιο. Στο τέλος, αυτός και η Nina δεν χώρισαν με τις καλύτερες συνθήκες, επειδή ο Perdue την κυνηγούσε στο σκοτάδι, απειλώντας τη να τη σκοτώσει και όλα αυτά.
  
  Καθώς ο Σαμ ανέβαινε τα σκαλιά της βεράντας προς το σημείο όπου η κυρία κράτησε την πόρτα ανοιχτή, δεν μπορούσε παρά να ευχηθεί να μείνει για λίγο. Το εσωτερικό του σπιτιού μύριζε θεϊκά: ένα ανάμεικτο άρωμα λουλουδιών, καφέ και μια αμυδρή ανάμνηση αυτού που θα μπορούσε να ήταν γαλλικό τοστ πριν από λίγες ώρες.
  
  "Ευχαριστώ", είπε στον Φράου Μπάουερ.
  
  "Είναι εδώ στην άλλη άκρη. Κοιμάται από τότε που μιλήσαμε στο τηλέφωνο", ενημέρωσε τον Σαμ, κοιτάζοντας ξεδιάντροπα το τραχύ εξωτερικό του. Αυτό του έδωσε την άβολη αίσθηση ότι είχε βιαστεί στη φυλακή, αλλά ο Σαμ εστίασε την προσοχή του στη Νίνα. Η μικρή της φιγούρα ήταν κουλουριασμένη κάτω από ένα σωρό κουβέρτες, μερικές από τις οποίες μετατράπηκαν σε γάτες καθώς τις τραβούσε πίσω για να αποκαλύψει το πρόσωπο της Νίνας.
  
  Ο Σαμ δεν το έδειξε, αλλά σοκαρίστηκε όταν είδε πόσο άσχημη φαινόταν. Τα χείλη της ήταν μπλε σε ένα χλωμό πρόσωπο, τα μαλλιά της ήταν κολλημένα στους κροτάφους της καθώς ανέπνεε βραχνά.
  
  "Είναι καπνίστρια;" ρώτησε η φράου Μπάουερ. "Τα πνευμόνια της ακούγονται απαίσια. Δεν με άφησε να τηλεφωνήσω στο νοσοκομείο πριν την δεις. Να τους τηλεφωνήσω τώρα;"
  
  "Όχι ακόμα", είπε ο Σαμ γρήγορα. Η Φράου Μπάουερ του είπε τηλεφωνικά για τον άντρα που είχε συνοδεύσει τη Νίνα και ο Σαμ υπέθεσε ότι επρόκειτο για έναν ακόμη αγνοούμενο από το νοσοκομείο. "Νίνα", είπε απαλά, περνώντας τα δάχτυλά του πάνω από το κεφάλι της και επαναλαμβάνοντας το όνομά της λίγο πιο δυνατά κάθε φορά. Τελικά τα μάτια της άνοιξαν και χαμογέλασε, "Σαμ." Ιησού! Τι δεν πήγαινε καλά με τα μάτια της; Σκέφτηκε με τρόμο την ελαφριά γυαλάδα του καταρράκτη που είχε σφίξει τα μάτια της.
  
  "Γεια σου, όμορφη", απάντησε, φιλώντας τη στο μέτωπο. "Πώς ήξερες ότι ήμουν εγώ;"
  
  "Με δουλεύεις?" είπε αργά. "Η φωνή σου είναι αποτυπωμένη στο μυαλό μου... όπως το άρωμά σου".
  
  "Το άρωμά μου;" ρώτησε.
  
  "Marlboro και στάση", αστειεύτηκε. "Θεέ μου, θα σκότωνα για ένα τσιγάρο τώρα".
  
  Η φράου Μπάουερ πνίγηκε στο τσάι της. Ο Σαμ γέλασε. Η Νίνα έβηξε.
  
  "Ανησυχούσαμε τρομερά, αγάπη μου", είπε ο Σαμ. "Αφήστε μας να σας πάμε στο νοσοκομείο. Σας παρακαλούμε."
  
  Τα κατεστραμμένα μάτια της Νίνας άνοιξαν φτερουγισμένα. "Οχι".
  
  "Τώρα όλα είναι ήρεμα εκεί". Προσπάθησε να την εξαπατήσει, αλλά η Νίνα δεν ήθελε τίποτα από όλα αυτά.
  
  "Δεν είμαι ηλίθιος, Σαμ. Παρακολούθησα τις ειδήσεις από εδώ. Δεν έχουν πιάσει αυτόν τον γιο της σκύλας ακόμα, και την τελευταία φορά που μιλήσαμε, μας ξεκαθάρισε ότι έπαιζα στη λάθος πλευρά των οδοφραγμάτων", ούρλιαξε βιαστικά.
  
  "Καλα καλα. Ηρέμησε λίγο και πες μου τι ακριβώς σημαίνει, γιατί μου φαίνεται ότι είχες άμεση επαφή με τον δολοφόνο", απάντησε ο Σαμ, προσπαθώντας να κρατήσει την αληθινή φρίκη που ένιωθε από αυτό που υπαινίσσεται.
  
  "Τσάι ή καφές, κύριε Κληβ;" ρώτησε γρήγορα η καλή οικοδέσποινα.
  
  "Ο Ντόρο φτιάχνει υπέροχο τσάι με κανέλα, Σαμ. Δοκιμάστε το", πρότεινε η Νίνα κουρασμένα.
  
  Ο Σαμ έγνεψε φιλικά, στέλνοντας την ανυπόμονη Γερμανίδα στην κουζίνα. Ανησυχούσε ότι ο Περντού βρισκόταν στο αυτοκίνητο για το χρόνο που θα χρειαζόταν για να διευθετηθεί η τρέχουσα κατάσταση της Νίνα. Η Νίνα αποκοιμήθηκε ξανά, νανουρισμένη από τον πόλεμο στην Μπουντεσλίγκα στην τηλεόραση. Ανησυχώντας για τη ζωή της στη μέση ενός εφηβικού ξεσπάσματος, η Σαμ έστειλε μήνυμα στον Περντού.
  
  Είναι πεισματάρα, όπως νομίζαμε.
  
  Θανάσιμος ασθενής. Καμιά ιδέα?
  
  Αναστέναξε, περιμένοντας ιδέες για το πώς να πάει η Νίνα στο νοσοκομείο πριν το πείσμα της οδηγήσει στον θάνατό της. Όπως ήταν φυσικό, ο μη βίαιος εξαναγκασμός ήταν ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσεις έναν άντρα που παραληρούσε και ήταν θυμωμένος με όλο τον κόσμο, αλλά φοβόταν ότι αυτό θα ξενέρωνε ακόμη περισσότερο τη Νίνα, ειδικά από τον Περντού. Ο τόνος του τηλεφώνου του έσπασε τη μονοτονία του τηλεοπτικού σχολιαστή, ξυπνώντας τη Νίνα. Ο Σαμ κοίταξε κάτω εκεί που έκρυψε το τηλέφωνό του.
  
  Προτείνετε άλλο νοσοκομείο;
  
  Διαφορετικά, νοκ άουτ την με ένα φορτισμένο σέρι.
  
  Στο τελευταίο, ο Sam συνειδητοποίησε ότι ο Perdue αστειευόταν. Η πρώτη, ωστόσο, ήταν μια υπέροχη ιδέα. Αμέσως μετά το πρώτο μήνυμα ήρθε το επόμενο.
  
  Universitätsklinikum Mannheim.
  
  Theresienkrankenhaus.
  
  Το βρώμικο μέτωπο της Νίνας έδειχνε ένα βαθύ συνοφρύωμα. "Τι στο διάολο είναι αυτός ο συνεχής θόρυβος;" μουρμούρισε μέσα στο στροβιλιζόμενο σπίτι του γέλιου στον πυρετό της. "Σταμάτα αυτό! Θεέ μου..."
  
  Ο Σαμ έκλεισε το τηλέφωνό του για να ηρεμήσει την απογοητευμένη γυναίκα που προσπαθούσε να σώσει. Η φράου Μπάουερ μπήκε με ένα δίσκο. "Συγγνώμη, Φράου Μπάουερ", ζήτησε συγγνώμη ο Σαμ πολύ ήσυχα. "Θα απαλλαγούμε από τα μαλλιά σου σε λίγα μόνο λεπτά".
  
  "Μην τρελαίνεσαι", σφύριξε με την παχιά προφορά της. "Μη βιάζεσαι. Φρόντισε η Νίνα να πάει σύντομα στο νοσοκομείο. Νομίζω ότι φαίνεται άσχημη".
  
  "Ντάνκε", απάντησε ο Σαμ. Ήπιε μια γουλιά τσάι, προσπαθώντας να μην κάψει το στόμα του. Η Νίνα είχε δίκιο. Το ζεστό ρόφημα ήταν τόσο κοντά στην αμβροσία όσο μπορούσε να φανταστεί.
  
  "Νίνα;" Ο Σαμ τόλμησε ξανά. "Πρέπει να φύγουμε από εδώ. Ο φίλος σου από το νοσοκομείο σε πέταξε, οπότε δεν τον εμπιστεύομαι πραγματικά. Αν επιστρέψει με λίγους φίλους, θα έχουμε πρόβλημα".
  
  Η Νίνα άνοιξε τα μάτια της. Ο Σαμ ένιωσε ένα κύμα θλίψης να τον διαπερνά καθώς κοίταξε δίπλα του στο κενό πίσω του. "Δεν γυρίζω πίσω".
  
  "Όχι, όχι, δεν χρειάζεται", κατευνάρισε. "Θα σε πάμε στο τοπικό νοσοκομείο εδώ στο Mannheim, αγάπη μου".
  
  "Όχι, Σαμ!" παρακαλούσε εκείνη. Το στήθος της ανέβηκε άβολα καθώς τα χέρια της προσπαθούσαν να βρουν τις τρίχες του προσώπου που την ενοχλούσαν. Τα λεπτά δάχτυλα της Νίνας σφίγγονταν στο πίσω μέρος του κεφαλιού της καθώς προσπαθούσε επανειλημμένα να αφαιρέσει τις επίμονες μπούκλες, όλο και πιο ενοχλημένη κάθε φορά που αποτύγχανε. Ο Σαμ το έκανε για εκείνη ενώ εκείνη κοίταζε αυτό που νόμιζε ότι ήταν το πρόσωπό του. "Γιατί δεν μπορώ να πάω σπίτι; Γιατί δεν μπορούν να με περιθάλψουν στο νοσοκομείο στο Εδιμβούργο;"
  
  Η Νίνα ξαφνικά λαχάνιασε και κράτησε την ανάσα της, με τα ρουθούνια της να φτερουγίζουν ελαφρά. Η φράου Μπάουερ στεκόταν στην πόρτα με τον καλεσμένο που είχε ακολουθήσει.
  
  "Μπορείς".
  
  "Περντιού!" Η Νίνα έπνιξε, προσπαθώντας να καταπιεί τον στεγνό λαιμό της.
  
  "Μπορείτε να μεταφερθείτε σε μια ιατρική μονάδα της επιλογής σας στο Εδιμβούργο, Νίνα. Απλώς αφήστε μας να σας μεταφέρουμε στο πλησιέστερο νοσοκομείο έκτακτης ανάγκης για να σταθεροποιήσουμε την κατάστασή σας. Μόλις το κάνουν, ο Σαμ και εγώ θα σε στείλουμε σπίτι αμέσως. Σου υπόσχομαι", της είπε η Περντού.
  
  Προσπάθησε να μιλήσει με απαλή και ομοιόμορφη φωνή για να μην της εξιτάρει τα νεύρα. Τα λόγια του ήταν εμποτισμένα με θετικούς τόνους αποφασιστικότητας. Ο Περντού ήξερε ότι έπρεπε να της δώσει αυτό που ήθελε χωρίς να μιλήσει για τη Χαϊδελβέργη γενικά.
  
  "Τι λες αγάπη μου;" Ο Σαμ χαμογέλασε καθώς της χάιδευε τα μαλλιά. "Δεν θέλεις να πεθάνεις στη Γερμανία, σωστά;" Σήκωσε το βλέμμα του με συγγνώμη προς τη Γερμανίδα οικοδέσποινα, αλλά εκείνη μόνο χαμογέλασε και του έκανε νόημα μακριά.
  
  "Προσπάθησες να με σκοτώσεις!" Η Νίνα γρύλισε κάπου γύρω της. Στην αρχή μπορούσε να ακούσει πού στεκόταν, αλλά η φωνή της Purdue έσπασε όταν μίλησε, οπότε ξέσπασε ούτως ή άλλως.
  
  "Ήταν προγραμματισμένος, Νίνα, να ακολουθεί τις εντολές εκείνου του τράνταγμα από τον Black Sun. Έλα, ξέρεις ότι ο Περντού δεν θα σε έκανε ποτέ σκόπιμα", προσπάθησε ο Σαμ, αλλά εκείνη λαχανιαζόταν άγρια. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν αν η Νίνα ήταν έξαλλη ή τρομοκρατημένη, αλλά τα χέρια της έτρεχαν μανιωδώς μέχρι που βρήκε το χέρι του Σαμ. Κόλλησε πάνω του, με τα γαλακτερά λευκά της μάτια να πετούν από τη μια πλευρά στην άλλη.
  
  "Σε παρακαλώ, Θεέ, μην το αφήσεις να είναι Πέρντιου", είπε.
  
  Ο Σαμ κούνησε το κεφάλι του απογοητευμένος καθώς ο Περντού έφευγε από το σπίτι. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι αυτή τη φορά η παρατήρηση της Νίνας τον πλήγωσε πολύ. Η φράου Μπάουερ παρακολουθούσε με συμπάθεια καθώς ο ψηλός, ξανθός άντρας έφευγε. Τελικά, ο Σαμ αποφάσισε να ξυπνήσει τη Νίνα.
  
  "Πάμε", είπε, αγγίζοντας απαλά το εύθραυστο κορμί της.
  
  "Άφησε τις κουβέρτες. Μπορώ να πλέξω περισσότερα", χαμογέλασε η Φράου Μπάουερ.
  
  "Ευχαριστώ πολύ. Ήσασταν πολύ, πολύ χρήσιμος", είπε ο Σαμ στη σερβιτόρα καθώς σήκωσε τη Νίνα στην αγκαλιά του και τη μετέφερε στο αυτοκίνητο. Το πρόσωπο του Perdue ήταν απλό και ανέκφραστο καθώς ο Sam φόρτωσε την κοιμισμένη Νίνα στο αυτοκίνητο.
  
  "Ακριβώς, είναι μέσα", ανακοίνωσε ο Σαμ αδιάφορα, προσπαθώντας να παρηγορήσει τον Περντιού χωρίς να δακρύσει. "Νομίζω ότι θα χρειαστεί να επιστρέψουμε στη Χαϊδελβέργη για να συλλέξουμε το αρχείο της από τον προηγούμενο γιατρό της αφού μπει στο Μάνχαϊμ".
  
  "Μπορείτε να πάτε. Θα επιστρέψω στο Εδιμβούργο μόλις ασχοληθούμε με τη Νίνα". Τα λόγια του Perdue άφησαν μια τρύπα στον Sam.
  
  Ο Σαμ συνοφρυώθηκε, ζαλισμένος. "Αλλά είπες ότι θα την πήγαινες με αεροπλάνο στο νοσοκομείο εκεί". Καταλάβαινε την απογοήτευση του Purdue, αλλά δεν έπρεπε να παίξει με τη ζωή της Nina.
  
  "Ξέρω τι είπα, Σαμ", είπε κοφτά. Το κενό βλέμμα επέστρεψε. το ίδιο βλέμμα που είχε στον Σινκλέρ όταν είπε στον Σαμ ότι δεν μπορούσε να τον βοηθήσουν. Ο Purdue ξεκίνησε το αυτοκίνητο. "Ξέρω κι εγώ τι είπε".
  
  
  Κεφάλαιο 17 - Διπλό κόλπο
  
  
  Στο πάνω γραφείο στον πέμπτο όροφο, ο Δρ. Fritz συναντήθηκε με έναν σεβαστό εκπρόσωπο της Τακτικής Αεροπορικής Βάσης 34 Büchel εκ μέρους του Ανώτατου Διοικητή της Luftwaffe, τον οποίο καταδιώκουν ο Τύπος και η οικογένεια του αγνοούμενου πιλότου.
  
  "Σας ευχαριστώ που με δεχτήκατε χωρίς προειδοποίηση, γιατρέ Φριτς", είπε εγκάρδια ο Βέρνερ, αφοπλίζοντας τον ιατρό ειδικό με το χάρισμά του. "Ο αντιστράτηγος μου ζήτησε να έρθω γιατί είναι πλημμυρισμένος από επισκέψεις και νομικές απειλές αυτή τη στιγμή, κάτι που είμαι βέβαιος ότι μπορείτε να εκτιμήσετε".
  
  "Ναί. Παρακαλώ καθίστε, κύριε Βέρνερ", είπε κοφτά ο γιατρός Φριτς. "Όπως είμαι βέβαιος ότι μπορείτε να το εκτιμήσετε, έχω επίσης ένα φορτωμένο πρόγραμμα, καθώς πρέπει να φροντίζω τους κρίσιμους και τερματικούς ασθενείς χωρίς περιττές διακοπές στην καθημερινή μου εργασία".
  
  Ο Βέρνερ, χαμογελώντας, ανακάθισε, σαστισμένος όχι μόνο από την εμφάνιση του γιατρού, αλλά και από την απροθυμία του να τον δει. Ωστόσο, όσον αφορά τις αποστολές, τέτοια πράγματα δεν ενόχλησαν στο παραμικρό τον Βέρνερ. Ήταν εκεί για να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τον αεροπόρο Lö Wenhagen και την έκταση των τραυματισμών του. Ο Δρ Φριτς δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να τον βοηθήσει να βρει το θύμα του εγκαύματος, ειδικά με το πρόσχημα ότι ήθελαν να κατευνάσουν την οικογένειά του. Φυσικά, στην πραγματικότητα, ήταν δίκαιο παιχνίδι.
  
  Αυτό που επίσης δεν τόνισε ο Βέρνερ ήταν το γεγονός ότι ο διοικητής δεν εμπιστευόταν αρκετά το ιατρικό ίδρυμα ώστε απλώς να δεχτεί τις πληροφορίες. Έκρυψε προσεκτικά το γεγονός ότι ενώ σπούδαζε με τον Δρ Φριτς στον πέμπτο όροφο, δύο από τους συναδέλφους του σκούπιζαν το κτίριο με μια καλά προετοιμασμένη χτένα με λεπτά δόντια για την πιθανή παρουσία παρασίτων. Ο καθένας εξερεύνησε την περιοχή ξεχωριστά, σκαρφαλώνοντας τη μία από τις πυροσβεστικές αποδράσεις και κατεβαίνοντας στην επόμενη. Ήξεραν ότι είχαν μόνο ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να ολοκληρώσουν την αναζήτησή τους προτού ο Βέρνερ ολοκληρώσει την ανάκριση του επικεφαλής ιατρού. Μόλις βεβαιώθηκαν ότι ο Lö Wenhagen δεν ήταν στο νοσοκομείο, θα μπορούσαν να επεκτείνουν την αναζήτησή τους σε άλλες πιθανές τοποθεσίες.
  
  Ήταν ακριβώς μετά το πρωινό όταν ο Δρ Φριτς έκανε στον Βέρνερ μια πιο πιεστική ερώτηση.
  
  "Υπολοχαγός Βέρνερ, αν θέλετε", τα λόγια του ήταν μπερδεμένα με σαρκασμό. "Πώς γίνεται που ο σμηναγός σας δεν είναι εδώ για να μου μιλήσει για αυτό; Νομίζω ότι πρέπει να σταματήσουμε να λέμε ανοησίες, εσύ κι εγώ. Και οι δύο ξέρουμε γιατί ο Schmidt κυνηγά τον νεαρό πιλότο, αλλά τι σχέση έχει αυτό με εσάς;"
  
  "Παραγγελίες. Είμαι απλώς εκπρόσωπος, Δρ Φριτς. Αλλά η έκθεσή μου θα αντικατοπτρίζει με ακρίβεια πόσο γρήγορα μας βοήθησες", απάντησε αποφασιστικά ο Βέρνερ. Αλλά, στην πραγματικότητα, δεν είχε ιδέα γιατί ο διοικητής του, ο λοχαγός Gerhard Schmidt, έστελνε αυτόν και τους βοηθούς του να ακολουθήσουν τον πιλότο. Τρεις από αυτούς πρότειναν ότι σκόπευαν να σκοτώσουν τον πιλότο μόνο επειδή έφεραν σε αμηχανία τη Luftwaffe όταν συνετρίβη ένα από τα άσεμνα ακριβά μαχητικά Tornado τους. "Μόλις πάρουμε αυτό που θέλουμε", μπλόφαρε, "θα πάρουμε όλοι μια ανταμοιβή για αυτό".
  
  "Η μάσκα δεν του ανήκει", είπε προκλητικά ο γιατρός Φριτς. "Πήγαινε να το πεις στον Σμιτ, παιδί μου".
  
  Το πρόσωπο του Βέρνερ έγινε γκρι. Ήταν γεμάτος οργή, αλλά δεν ήταν εκεί για να διαλέξει τον υγειονομικό. Το κραυγαλέο υποτιμητικό μειδίαμα του γιατρού ήταν μια αναμφισβήτητη έκκληση για πόλεμο, την οποία ο Βέρνερ μπήκε νοερά στη λίστα με τις υποχρεώσεις του για αργότερα. Αλλά τώρα ήταν συγκεντρωμένος σε αυτή τη χυμώδη πληροφορία που ο καπετάνιος Σμιτ δεν είχε υπολογίσει.
  
  "Θα του πω ακριβώς αυτό, κύριε". Τα καθαρά, στενά μάτια του Βέρνερ διαπέρασαν ακριβώς τον Δρ Φριτς. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του πιλότου του μαχητικού, ενώ ο κρότος των πιάτων και η φλυαρία του προσωπικού του νοσοκομείου έπνιξαν τα λόγια τους για μια μυστική μονομαχία. "Μόλις βρεθεί η μάσκα, θα σας προσκαλέσω σίγουρα στην τελετή". Και πάλι, ο Βέρνερ κρυφοκοίταξε, προσπαθώντας να εισαγάγει λέξεις-κλειδιά που δεν μπορούσαν να εντοπιστούν σε μια συγκεκριμένη σημασία.
  
  Ο γιατρός Φριτς γέλασε δυνατά. Χτύπησε το τραπέζι χαρούμενα. "Τελετή?"
  
  Ο Βέρνερ φοβήθηκε για μια στιγμή ότι είχε καταστρέψει την παράσταση, αλλά αυτό σύντομα εξυπηρέτησε την περιέργειά του. "Σου το είπε; Χα! Σου είπε ότι χρειάζεσαι μια τελετή για να πάρεις τη μορφή θύματος; Αχ αγόρι μου!" Ο Δρ Φριτς μύρισε, σκουπίζοντας δάκρυα διασκέδασης από τις άκρες των ματιών του.
  
  Ο Βέρνερ ένιωσε δέος για την αλαζονεία του γιατρού, γι' αυτό το εκμεταλλεύτηκε ρίχνοντας τον εγωισμό του και προφανώς παραδεχόμενος ότι τον κορόιδεψαν. Φαινόμενος εξαιρετικά απογοητευμένος, συνέχισε να απαντά: "Μου είπε ψέματα;" Η φωνή του ήταν πνιχτή, μόλις πάνω από έναν ψίθυρο.
  
  "Πολύ σωστά, υπολοχαγός. Η μάσκα της Βαβυλωνίας δεν είναι τελετουργική. Ο Schmidt σας εξαπατά για να σας εμποδίσει να το εκμεταλλευτείτε. Ας το παραδεχτούμε, αυτό είναι ένα εξαιρετικά πολύτιμο αντικείμενο για τον πλειοδότη", δήλωσε ανυπόμονα ο Δρ. Fritz.
  
  "Αν είναι τόσο πολύτιμη, γιατί την επέστρεψες στο Löwenhagen;" Ο Βέρνερ κοίταξε πιο βαθιά.
  
  Ο γιατρός Φριτς τον κοίταξε σαστισμένος.
  
  "Löwenhagen. Ποια είναι η Löwenhagen;"
  
  
  * * *
  
  
  Καθώς η νοσοκόμα Μάρκς καθάρισε τα υπολείμματα των χρησιμοποιημένων ιατρικών απορριμμάτων από τα κυκλώματα της, ο αχνός ήχος ενός κουδουνίσματος του τηλεφώνου στο σταθμό των νοσοκόμων τράβηξε την προσοχή της. Με ένα τεταμένο βογγητό, έτρεξε να το ανοίξει, αφού κανείς από τους συναδέλφους της δεν είχε τελειώσει ακόμα με τους ασθενείς του. Ήταν η ρεσεψιόν στον πρώτο όροφο.
  
  "Marlene, υπάρχει κάποιος εδώ που θέλει να δει τον Dr Fritz, αλλά κανείς δεν απαντά στο γραφείο του", είπε η γραμματέας. "Λέει ότι είναι πολύ επείγον και οι ζωές εξαρτώνται από αυτό. Μπορείτε να με συνδέσετε με τον γιατρό;"
  
  "Χμ, δεν είναι τριγύρω. Θα έπρεπε να πάω να τον ψάξω. Περί τίνος πρόκειται?
  
  Ο ρεσεψιονίστ απάντησε με σιγανή φωνή: "Επιμένει ότι αν δεν δει τον γιατρό Φριτς, η Νίνα Γκουλντ θα πεθάνει".
  
  "Ω Θεέ μου!" Η αδερφή Μαρκς λαχάνιασε. "Έχει τη Νίνα;
  
  "Δεν γνωρίζω. Απλώς είπε ότι το όνομά του ήταν...Σαμ", ψιθύρισε η ρεσεψιονίστ, στενή γνωστή της νοσοκόμας Μαρκς, η οποία γνώριζε για το υποτιθέμενο όνομα του θύματος.
  
  Το σώμα της νοσοκόμας Μαρκς μουδιάστηκε. Η αδρεναλίνη την έσπρωξε μπροστά και εκείνη κούνησε το χέρι της για να τραβήξει την προσοχή του φρουρού από τον τρίτο όροφο. Ήρθε τρέχοντας από τη μακρινή πλευρά του διαδρόμου, με το χέρι, περνώντας δίπλα από θαμώνες και το προσωπικό σε ένα καθαρό πάτωμα που αντανακλούσε την αντανάκλασή του.
  
  "Εντάξει, πες του ότι θα έρθω να τον πάρω και θα τον πάω στον Δρ Φριτς", είπε η αδελφή Μαρκς. Καθώς έκλεισε το τηλέφωνο, είπε στον αξιωματικό ασφαλείας, "Υπάρχει ένας άντρας κάτω, ένας από τους δύο αγνοούμενους ασθενείς. Λέει ότι πρέπει να δει τον γιατρό Φριτς διαφορετικά ο άλλος ασθενής που λείπει θα πεθάνει. Χρειάζομαι να έρθεις μαζί μου για να τον καθυστερήσω".
  
  Ο φύλακας άνοιξε το λουρί της θήκης του και έγνεψε καταφατικά. "Κατανοητό. Αλλά εσύ μείνε πίσω μου". Πήρε με ασύρματο τη μονάδα του για να πει ότι επρόκειτο να συλλάβει έναν πιθανό ύποπτο και ακολούθησε τη νοσοκόμα Μαρκς στην αίθουσα αναμονής. Η Marlene ένιωσε την καρδιά της να χτυπά, φοβισμένη αλλά ενθουσιασμένη από την εξέλιξη των γεγονότων. Αν μπορούσε να εμπλακεί στη σύλληψη του υπόπτου που απήγαγε τον Δρ Γκουλντ, θα ήταν ήρωας.
  
  Συνοδευόμενος από δύο άλλους αξιωματικούς εκατέρωθεν, η νοσοκόμα Μαρκς και ένας υπάλληλος ασφαλείας κατέβηκαν τις σκάλες στον πρώτο όροφο. Καθώς έφτασαν στην προσγείωση και έστριψαν στη γωνία, η νοσοκόμα Μαρκς κοίταξε ανυπόμονα τον τεράστιο αστυνομικό για να δει τον ασθενή με εγκαύματα που γνώριζε τόσο καλά. Αλλά δεν φαινόταν πουθενά.
  
  "Νοσοκόμα, ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος;" ρώτησε ο αξιωματικός καθώς οι άλλοι δύο ετοιμάζονταν να εκκενώσουν την περιοχή. Η αδελφή Μαρκς απλώς κούνησε το κεφάλι της. "Δεν...δεν μπορώ να τον δω". Τα μάτια της σάρωναν όλους τους άνδρες στο λόμπι, αλλά δεν υπήρχε πουθενά κανένας με εγκαύματα στο πρόσωπο και στο στήθος. "Αυτό δεν μπορεί να είναι", είπε. "Περίμενε, θα φωνάξω το όνομά του". Στεκόμενη ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους στο λόμπι και την περιοχή αναμονής, η νοσοκόμα Μαρκς σταμάτησε και φώναξε: "Σαμ! Θα μπορούσατε να έρθετε μαζί μου να δω τον γιατρό Φριτς, παρακαλώ;"
  
  Η ρεσεψιονίστ ανασήκωσε τους ώμους κοιτάζοντας τη Μαρλέν και είπε: "Τι στο διάολο κάνεις; Είναι εδώ!" Έδειξε έναν όμορφο, μελαχρινό άντρα με ένα κομψό παλτό που περίμενε στον πάγκο. Αμέσως την πλησίασε χαμογελώντας. Οι αξιωματικοί τράβηξαν τα πιστόλια τους, σταματώντας τον Σαμ στα ίχνη του. Την ίδια στιγμή, το κοινό πήρε την ανάσα του. μερικοί εξαφανίστηκαν στις γωνίες.
  
  "Τι συμβαίνει?" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Δεν είσαι ο Σαμ", συνοφρυώθηκε η αδελφή Μαρκς.
  
  "Αδερφή, αυτός είναι ο απαγωγέας ή όχι;" ρώτησε ανυπόμονα ένας από τους αστυνομικούς.
  
  "Τι?" αναφώνησε ο Σαμ συνοφρυωμένος. "Είμαι ο Σαμ Κλιβ, ψάχνω τον γιατρό Φριτς".
  
  "Έχετε τη Δρ Νίνα Γκουλντ;" ρώτησε ο αξιωματικός.
  
  Εν μέσω της συζήτησής τους, η νοσοκόμα λαχάνιασε. Sam Cleave, ακριβώς εδώ μπροστά της.
  
  "Ναι", άρχισε ο Σαμ, αλλά πριν προλάβει να πει άλλη λέξη, σήκωσαν τα πιστόλια τους, στοχεύοντας κατευθείαν πάνω του. "Μα δεν την απήγαγα! Ιησούς! Αφήστε τα όπλα σας, ηλίθιοι!".
  
  "Αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος για να μιλήσεις σε έναν νομικό, γιε μου", υπενθύμισε ένας άλλος αξιωματικός στον Sam.
  
  "Συγγνώμη", είπε γρήγορα ο Σαμ. "Πρόστιμο? Λυπάμαι, αλλά πρέπει να με ακούσετε. Η Νίνα είναι φίλη μου και αυτή τη στιγμή υποβάλλεται σε θεραπεία στο Mannheim στο νοσοκομείο Theresien. Θέλουν τον φάκελο ή τον φάκελό της, οτιδήποτε, και με έστειλε στον γιατρό της πρωτοβάθμιας περίθαλψης για να λάβω αυτές τις πληροφορίες. Αυτό είναι όλο! Για αυτό είμαι εδώ, ξέρεις;"
  
  "Δελτίο ταυτότητας", ζήτησε ο φρουρός. "Αργά".
  
  Ο Σαμ απέφυγε να κοροϊδέψει τις ενέργειες του αξιωματικού στις ταινίες του FBI, σε περίπτωση που είχαν επιτυχία. Άνοιξε προσεκτικά το πτερύγιο του παλτού του και έβγαλε το διαβατήριό του.
  
  "Σαν αυτό. Σαμ Κλιβ. Βλέπετε? Η νοσοκόμα Μαρκς βγήκε από πίσω από τον αστυνομικό, απλώνοντας απολογητικά το χέρι της στον Σαμ.
  
  "Λυπάμαι πολύ για την παρεξήγηση", είπε στον Σαμ και επανέλαβε το ίδιο στους αξιωματικούς. "Βλέπετε, ο άλλος ασθενής που χάθηκε με τον Δρ Γκουλντ ονομαζόταν επίσης Σαμ. Προφανώς, σκέφτηκα αμέσως ότι αυτός είναι ο Σαμ που θέλει να δει γιατρό. Και όταν είπε ότι ο Δρ Γκουλντ μπορεί να πεθάνει..."
  
  "Ναι, ναι, καταλαβαίνουμε την εικόνα, αδελφή Μαρξ", αναστέναξε ο φρουρός, βάζοντας ξανά το πιστόλι στη θήκη του. Οι άλλοι δύο ήταν εξίσου απογοητευμένοι, αλλά δεν είχαν άλλη επιλογή από το να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
  
  
  Κεφάλαιο 18 - Εκτεθειμένο
  
  
  "Το ίδιο κι εσύ", αστειεύτηκε ο Σαμ όταν του επέστρεψαν τα διαπιστευτήριά του. Η αναψοκοκκινισμένη νεαρή νοσοκόμα σήκωσε το ανοιχτό της χέρι για να τους ευχαριστήσει καθώς έφευγαν, νιώθοντας τρομερή αυτοπεποίθηση.
  
  "Κύριε Κληβ, είναι τιμή μου που σας γνωρίζω". Χαμογέλασε καθώς έσφιξε το χέρι του Σαμ.
  
  "Να με λες Σαμ", φλέρταρε, κοιτώντας την επίτηδες στα μάτια. Εκτός αυτού, ένας σύμμαχος θα μπορούσε να βοηθήσει την αποστολή του. όχι μόνο για την απόκτηση του φακέλου της Νίνας, αλλά και για την καταγραφή των πρόσφατων επεισοδίων στο νοσοκομείο και ίσως ακόμη και στην αεροπορική βάση στο Büchel.
  
  "Λυπάμαι πολύ που τα μπέρδεψα έτσι. Ο άλλος ασθενής με τον οποίο εξαφανίστηκε ονομαζόταν επίσης Σαμ", εξήγησε.
  
  "Ναι, καλή μου, το έπιασα άλλη φορά. Δεν χρειάζεται να απολογηθείς. Ήταν ένα ειλικρινές λάθος". Πήραν το ασανσέρ στον πέμπτο όροφο. Ένα λάθος που παραλίγο να μου στοιχίσει τη γαμημένη ζωή!
  
  Στο ασανσέρ με δύο ακτινολόγους και μια ενθουσιώδη νοσοκόμα, τον Μαρκς, ο Σαμ έβγαλε από το μυαλό του την αμηχανία. Τον κοίταξαν σιωπηλά. Για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, ο Σαμ ήθελε να τρομάξει τις Γερμανίδες κυρίες με μια παρατήρηση για το πώς κάποτε είδε μια σουηδική πορνό ταινία να ξεκινά με τον ίδιο τρόπο. Οι πόρτες στον δεύτερο όροφο άνοιξαν και ο Σαμ έβλεπε μια λευκή πινακίδα στον τοίχο του διαδρόμου που έγραφε "ακτίνες Χ 1 και 2" με κόκκινα γράμματα. Οι δύο ακτινολόγοι εξέπνευσαν για πρώτη φορά μόνο αφού κατέβηκαν από το ασανσέρ. Ο Σαμ άκουσε τα γέλια τους να σβήνουν καθώς οι ασημένιες πόρτες έκλεισαν ξανά.
  
  Η νοσοκόμα Μαρκς είχε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της και τα μάτια της παρέμειναν κολλημένα στο πάτωμα, κάτι που ώθησε τη δημοσιογράφο να γλιτώσει τη σύγχυσή της. Εξέπνευσε βαριά κοιτάζοντας το φως από πάνω τους. "Λοιπόν, αδελφή Μαρκς, ο Δρ Φριτς είναι ειδικός στην ακτινολογία;"
  
  Η στάση της ίσιωσε αμέσως, όπως αυτή ενός πιστού στρατιώτη. Από τις γνώσεις του Σαμ στη γλώσσα του σώματος, κατάλαβε ότι η νοσοκόμα είχε μια αθάνατη ευλάβεια ή επιθυμία για τον εν λόγω γιατρό. "Όχι, αλλά είναι ένας βετεράνος γιατρός που δίνει διαλέξεις σε παγκόσμια ιατρικά συνέδρια για πολλά επιστημονικά θέματα. Επιτρέψτε μου να σας πω - αυτός ξέρει λίγα για κάθε ασθένεια, ενώ άλλοι γιατροί ειδικεύονται μόνο σε μία και δεν γνωρίζουν τίποτα για τις υπόλοιπες. Φρόντιζε πολύ καλά τον γιατρό Γκουλντ. Μπορείς να είσαι σίγουρος. Μάλιστα ήταν ο μόνος που το έπιασε..."
  
  Η αδελφή Μαρκς κατάπιε τα λόγια της αμέσως, παραλίγο να μεταδώσει τα τρομερά νέα που την είχαν ζαλίσει μόλις σήμερα το πρωί.
  
  "Τι?" ρώτησε ευγενικά.
  
  "Το μόνο που ήθελα να πω είναι ότι ό,τι βασανίζει τον Δρ Γκουλντ, ο Δρ Φριτς θα το αντιμετωπίσει", είπε, σφίγγοντας τα χείλη της. "Ω! Πηγαίνω!" χαμογέλασε, χαρούμενη για την έγκαιρη άφιξή τους στον Πέμπτο Όροφο.
  
  Οδήγησε τον Σαμ στην πτέρυγα της διοίκησης στον πέμπτο όροφο, δίπλα από το γραφείο αρχείων και την αίθουσα τσαγιού του προσωπικού. Ενώ περπατούσαν, ο Σαμ θαύμαζε περιοδικά τη θέα από τα πανομοιότυπα τετράγωνα παράθυρα που βρίσκονταν κατά μήκος της κατάλευκης αίθουσας. Κάθε φορά που ο τοίχος έδινε τη θέση του στο παράθυρο με κουρτίνα, ο ήλιος περνούσε και ζέσταινε το πρόσωπο του Σαμ, δίνοντάς του μια πανοραμική θέα του περιβάλλοντος. Αναρωτήθηκε πού βρισκόταν ο Περντού. Άφησε το αυτοκίνητο για τον Σαμ και χωρίς πολλές εξηγήσεις πήρε ταξί για το αεροδρόμιο. Ένα άλλο πράγμα είναι ότι ο Σαμ κουβαλούσε τα άλυτα βαθιά στην ψυχή του μέχρι να προλάβει να τα αντιμετωπίσει.
  
  "Ο Δρ Φριτς πρέπει να έχει τελειώσει τη συνέντευξή του τώρα", ενημέρωσε η αδελφή Μαρκς τον Σαμ καθώς πλησίαζαν την κλειστή πόρτα. Διηγήθηκε εν συντομία πώς ο Διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας είχε στείλει έναν απεσταλμένο να μιλήσει στον Δρ Φριτς για έναν ασθενή που μοιραζόταν ένα δωμάτιο με τη Νίνα. σκέφτηκε ο Σαμ. Πόσο βολικό είναι; Όλοι οι άνθρωποι που πρέπει να δω είναι όλοι κάτω από μια στέγη. Είναι σαν ένα συμπαγές κέντρο πληροφοριών για μια ποινική έρευνα. Καλώς ήρθατε στο εμπορικό κέντρο της διαφθοράς!
  
  Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, η αδελφή Μαρκς χτύπησε τρεις φορές και άνοιξε την πόρτα. Ο υπολοχαγός Βέρνερ ήταν μόλις έτοιμος να φύγει και δεν φαινόταν καθόλου έκπληκτος όταν είδε τη νοσοκόμα, αλλά αναγνώρισε τον Σαμ από το φορτηγό ειδήσεων. Μια ερώτηση τρεμόπαιξε στο μέτωπο του Βέρνερ, αλλά η αδελφή Μαρξ σταμάτησε και όλο το κοκκίνισμα έσβησε από το πρόσωπό της.
  
  "Μαρλέν;" ρώτησε ο Βέρνερ με περιέργεια. "Τι συμβαίνει μωρό μου;"
  
  Στεκόταν ακίνητη, έντρομη, ενώ μια έκρηξη τρόμου την κυρίευσε αργά. Τα μάτια της διάβαζαν το σήμα του ονόματος στο λευκό παλτό του γιατρού Φριτς, αλλά κούνησε το κεφάλι της απορημένη. Ο Βέρνερ πήγε κοντά της και έσφιξε το πρόσωπό της στα χέρια του καθώς ετοιμαζόταν να ουρλιάξει. Ο Σαμ ήξερε ότι κάτι συνέβαινε, αλλά επειδή δεν γνώριζε κανέναν από αυτούς τους ανθρώπους, στην καλύτερη περίπτωση ήταν ασαφές.
  
  "Μαρλέν!" Ο Βέρνερ ούρλιαξε για να την φέρει στα συγκαλά της. Η Μάρλεν Μαρκς άφησε τη φωνή της να επιστρέψει και γρύλισε στον άντρα με το παλτό. "Δεν είσαι ο γιατρός Φριτς! Δεν είσαι ο γιατρός Φριτς!".
  
  Προτού ο Βέρνερ προλάβει να καταλάβει πλήρως τι συνέβαινε, ο απατεώνας πέταξε μπροστά και τράβηξε το πιστόλι του Βέρνερ από την θήκη του ώμου του. Αλλά ο Σαμ αντέδρασε πιο γρήγορα και όρμησε προς τα εμπρός για να σπρώξει τον Βέρνερ από τη μέση, εμποδίζοντας την προσπάθεια του άσχημου επιθετικού να οπλιστεί. Η νοσοκόμα Μαρκς έτρεξε έξω από το γραφείο, καλώντας υστερικά σε βοήθεια από τους φρουρούς.
  
  Στραβίζοντας μέσα από ένα παράθυρο με καθρέφτη στις διπλές πόρτες του θαλάμου, ένας από τους αστυνομικούς που είχε κληθεί νωρίτερα από τη νοσοκόμα Μαρκς προσπάθησε να διακρίνει μια φιγούρα που έτρεχε προς αυτόν και τον συνάδελφό του.
  
  "Ευθυμία, Κλάους", χαμογέλασε στον συνάδελφό του, "Η Πόλυ η παρανοϊκή επέστρεψε".
  
  "Καλά Θεέ μου, αλλά κινείται πραγματικά, σωστά;" παρατήρησε ένας άλλος αξιωματικός.
  
  "Ξανά κλαίει σαν λύκος. Κοιτάξτε, δεν είναι ότι έχουμε πολλά να κάνουμε αυτή τη βάρδια ή οτιδήποτε άλλο, αλλά το να μπερδεύουμε δεν είναι κάτι που το βλέπω ως επάγγελμα, ξέρεις; απάντησε ο πρώτος αξιωματικός.
  
  "Αδελφή Μαρκς!" αναφώνησε ο δεύτερος αξιωματικός. "Ποιον μπορούμε να απειλήσουμε για σένα τώρα;"
  
  Η Μάρλεν βούτηξε γρήγορα, προσγειώθηκε ακριβώς στα μπράτσα του, χτυπώντας τον με τα νύχια της.
  
  "Το γραφείο του γιατρού Φριτς! Προς τα εμπρός! Φύγε, για όνομα του Θεού!". ούρλιαξε καθώς ο κόσμος άρχισε να κοιτάζει επίμονα.
  
  Καθώς η νοσοκόμα Μαρκς άρχισε να τραβάει το μανίκι του άνδρα, σέρνοντάς τον προς το γραφείο του Δρ. Φριτς, οι αστυνομικοί συνειδητοποίησαν ότι αυτή τη φορά δεν ήταν προαίσθημα. Για άλλη μια φορά, έτρεξαν προς τον μακρινό διάδρομο, μακριά από το οπτικό τους πεδίο καθώς η νοσοκόμα τους φώναξε για να πιάσει αυτό που αποκαλούσε συνέχεια το τέρας. Παρά το γεγονός ότι ήταν μπερδεμένοι, ακολούθησαν τον ήχο της διαμάχης και σύντομα κατάλαβαν γιατί η αναστατωμένη νεαρή νοσοκόμα κάλεσε το απατεώνας ένα τέρας.
  
  Ο Σαμ Κλιβ ήταν απασχολημένος ανταλλάσσοντας χτυπήματα με τον ηλικιωμένο άνδρα, μπας και μπήκε στο δρόμο του κάθε φορά που κατευθυνόταν προς την πόρτα. Ο Βέρνερ κάθισε στο πάτωμα, αποσβολωμένος και περιτριγυρισμένος από θραύσματα γυαλιού και πολλά κύπελλα νεφρών, τα οποία έσπασαν αφού ο απατεώνας τον κατέπληξε με το σκάφος και ανέτρεψε το μικρό ντουλάπι όπου ο Δρ Φριτς φύλαγε τα πιάτα Petri και άλλα εύθραυστα αντικείμενα.
  
  "Μάνα του Θεού, κοίτα αυτό το πράγμα!" ένας αξιωματικός φώναξε στον σύντροφό του καθώς αποφάσισαν να καταρρίψουν τον φαινομενικά ανίκητο εγκληματία ακουμπώντας πάνω του με το σώμα τους. Ο Σαμ έφυγε από τη μέση καθώς δύο αστυνομικοί υπέταξαν τον εγκληματία με τα λευκά ρούχα. Το μέτωπο του Σαμ ήταν διακοσμημένο με κόκκινο κορδέλες που πλαισίωναν κομψά τα χαρακτηριστικά των ζυγωματικών του. Δίπλα του, ο Βέρνερ κρατήθηκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, όπου το πλοίο είχε πληγώσει το κρανίο του.
  
  "Νομίζω ότι θα χρειαστώ ράμματα", είπε ο Βέρνερ στη νοσοκόμα Μαρξ καθώς έμπαινε προσεκτικά από την πόρτα στο γραφείο. Υπήρχαν αιματηρές συστάδες στα σκούρα μαλλιά του, όπου μια βαθιά πληγή άνοιξε. Ο Σαμ παρακολούθησε καθώς οι αστυνομικοί κρατούσαν τον παράξενο άνδρα κάτω, απειλώντας να χρησιμοποιήσει θανατηφόρα βία, μέχρι που τελικά παραδόθηκε. Εμφανίστηκαν επίσης οι άλλοι δύο αλήτες που είχε δει ο Σαμ με τον Βέρνερ στο βανάκι των ειδήσεων.
  
  "Γεια, τι κάνει ένας τουρίστας εδώ;" - ρώτησε ο Κολ, βλέποντας τον Σαμ.
  
  "Δεν είναι τουρίστας", υπερασπίστηκε τον εαυτό της η αδελφή Μαρκς, κρατώντας το κεφάλι του Βέρνερ. "Αυτός είναι ένας παγκοσμίως διάσημος δημοσιογράφος!"
  
  "Πραγματικά?" ρώτησε ειλικρινά ο Κολ. "Πολυαγαπημένος". Και άπλωσε το χέρι του για να σηκώσει τον Σαμ στα πόδια του. Ο Χίμελφαρμπ απλώς κούνησε το κεφάλι του, υποχωρώντας για να δώσει σε όλους την ευκαιρία να κινηθούν. Οι αξιωματικοί πέρασαν χειροπέδες στον άνδρα, αλλά τους είπαν ότι η Πολεμική Αεροπορία είχε δικαιοδοσία σε αυτή την υπόθεση.
  
  "Υποθέτω ότι πρέπει να σας το παραδώσουμε", παραδέχτηκε ο αξιωματικός στον Βέρνερ και τους άνδρες του. "Ας ολοκληρώσουμε τα χαρτιά μας, ώστε να παραδοθεί επίσημα στη στρατιωτική κράτηση".
  
  "Ευχαριστώ, αξιωματικό. Απλώς τακτοποιήστε τα όλα εδώ στο γραφείο. Δεν χρειαζόμαστε να ανησυχούν ξανά το κοινό και οι ασθενείς", συμβουλεύει ο Βέρνερ.
  
  Η αστυνομία και οι φρουροί ασφαλείας πήραν τον άνδρα στην άκρη, ενώ η νοσοκόμα Μαρκς εκτελούσε τα καθήκοντά της παρά τη θέλησή της, ντύνοντας τα κοψίματα και τις εκδορές του ηλικιωμένου. Ήταν σίγουρη ότι ένα ανατριχιαστικό πρόσωπο θα μπορούσε εύκολα να στοιχειώσει τους πιο σκληρούς άντρες στα όνειρά τους. Όχι ότι ήταν άσχημος από μόνος του, αλλά η έλλειψη χαρακτηριστικών τον έκανε άσχημο. Στο πίσω μέρος του μυαλού της, ένιωσε ένα περίεργο αίσθημα οίκτου αναμεμειγμένο με αηδία καθώς σκούπιζε τις γρατζουνιές του που μόλις αιμορραγούσαν με μια μπατονέτα με οινόπνευμα.
  
  Τα μάτια του ήταν τέλεια διαμορφωμένα, αν όχι ελκυστικά στην εξωτική φύση τους. Ωστόσο, το υπόλοιπο πρόσωπό του φαινόταν να έχει θυσιαστεί για την ποιότητά τους. Το κρανίο του ήταν ανώμαλο και η μύτη του φαινόταν σχεδόν ανύπαρκτη. Αλλά ήταν το στόμα του που χτύπησε γρήγορα τη Μάρλεν.
  
  "Υποφέρεις από μικροστομία", του παρατήρησε.
  
  "Η ελάσσονα συστηματική σκλήρυνση, ναι, προκαλεί το φαινόμενο του μικρού στόματος", απάντησε επιπόλαια, σαν να ήταν εκεί για να κάνει μια εξέταση αίματος. Ωστόσο, τα λόγια του ήταν καλά διατυπωμένα και η γερμανική προφορά του ήταν μέχρι τώρα σχεδόν άψογη.
  
  "Κάποια προεπεξεργασία;" ρώτησε. Ήταν μια ηλίθια ερώτηση, αλλά αν δεν είχε κουβεντιάσει μαζί του για την ιατρική, θα την απωθούσε πολύ περισσότερο. Το να του μιλάς ήταν σχεδόν σαν να μιλάς στον ασθενή Σαμ όταν ήταν εκεί, μια διανοητική συνομιλία με ένα πειστικό τέρας.
  
  "Όχι", ήταν το μόνο που απάντησε, στερώντας τον εαυτό του από την ικανότητά του για σαρκασμό μόνο και μόνο επειδή έκανε τον κόπο να ρωτήσει. Ο τόνος του ήταν αθώος, σαν να δεχόταν πλήρως την ιατρική της εξέταση ενώ οι άντρες κουβέντιαζαν στο βάθος.
  
  "Πώς σε λένε φίλε;" τον ρώτησε δυνατά ένας από τους αξιωματικούς.
  
  "Μαρντούκ. Peter Marduk", απάντησε.
  
  "Δεν είσαι Γερμανός;" ρώτησε ο Βέρνερ. "Θεέ μου, με κορόιδεψες".
  
  Ο Μαρντούκ θα ήθελε να χαμογελάσει με ένα ακατάλληλο κομπλιμέντο προς τον Γερμανό του, αλλά το χοντρό ύφασμα γύρω από το στόμα του στέρησε αυτό το προνόμιο.
  
  "Τα χαρτιά ταυτότητας", γάβγισε ο αστυνομικός, συνεχίζοντας να τρίβει το πρησμένο του χείλος από το τυχαίο χτύπημα κατά τη σύλληψή του. Ο Μάρντουκ άπλωσε αργά την τσέπη του λευκού παλτού του γιατρού Φριτς. "Πρέπει να καταγράψω τη μαρτυρία του για τα αρχεία μας, υπολοχαγός".
  
  Ο Βέρνερ έγνεψε επιδοκιμαστικά. Είχαν την αποστολή να εντοπίσουν και να σκοτώσουν το Löwenhagen, χωρίς να συλλάβουν έναν ηλικιωμένο άνδρα που υποδυόταν γιατρό. Ωστόσο, τώρα που ο Werner ενημερώθηκε γιατί ο Schmidt ήταν στην πραγματικότητα μετά το L &# 246; wenhagen, θα μπορούσαν να ωφεληθούν πολύ από περισσότερες πληροφορίες από τον Marduk.
  
  "Δηλαδή ο Δρ Φριτς είναι επίσης νεκρός;" Η αδερφή Μαρκς ρώτησε απαλά καθώς έσκυψε για να καλύψει ένα ιδιαίτερα βαθύ κόψιμο από τους ατσάλινους κρίκους του ρολογιού του Σαμ Κλιβ.
  
  "Οχι".
  
  Η καρδιά της πήδηξε. "Τι εννοείς? Αν προσποιηθήκατε ότι είστε στο γραφείο του, θα έπρεπε πρώτα να τον είχατε σκοτώσει".
  
  "Αυτό δεν είναι ένα παραμύθι για ένα ενοχλητικό κοριτσάκι με κόκκινο σάλι και τη γιαγιά του, αγαπητέ μου", αναστέναξε ο γέρος. "Εκτός κι αν είναι η εκδοχή όπου η γιαγιά είναι ακόμα ζωντανή στην κοιλιά ενός λύκου".
  
  
  Κεφάλαιο 19 - Βαβυλωνιακή Έκθεση
  
  
  "Τον βρήκαμε! Είναι εντάξει. Απλώς νοκ άουτ και φιμωμένος!". ένας από τους αστυνομικούς ανακοίνωσε όταν βρήκαν τον γιατρό Φριτς. Ήταν ακριβώς εκεί που τους είχε πει ο Μαρντούκ να κοιτάξουν. Δεν μπορούσαν να συλλάβουν τον Marduk χωρίς συγκεκριμένες αποδείξεις ότι διέπραξε τις δολοφονίες στο Precious Nights, οπότε ο Marduk έδωσε στη δημοσιότητα που βρισκόταν.
  
  Ο απατεώνας επέμεινε ότι νίκησε μόνο τον γιατρό και ανέλαβε την εμφάνισή του για να του επιτρέψει να φύγει από το νοσοκομείο χωρίς υποψίες. Όμως το ραντεβού του Βέρνερ τον ξάφνιασε, αναγκάζοντάς τον να παίξει τον ρόλο λίγο ακόμα, "...μέχρι η νοσοκόμα Μαρξ να μου κατέστρεψε τα σχέδιά μου", θρηνούσε, ανασηκώνοντας τους ώμους του από την ήττα.
  
  Λίγα λεπτά μετά την εμφάνιση του αρχηγού της αστυνομίας που ήταν υπεύθυνος για το αστυνομικό τμήμα της Καρλσρούης, ολοκληρώθηκε η σύντομη δήλωση του Μαρντούκ. Μπορούσαν να τον κατηγορήσουν μόνο για μικροαδικήματα, όπως ελαφρά επίθεση.
  
  "Υποπλοίαγε, αφού τελειώσει η αστυνομία, πρέπει να απελευθερώσω τον ιατρικά κρατούμενο πριν τον παραλάβετε", είπε η νοσοκόμα Μαρξ στον Βέρνερ παρουσία των αστυνομικών. "Αυτό είναι πρωτόκολλο νοσοκομείου. Διαφορετικά, η Luftwaffe μπορεί να υποστεί νομικές συνέπειες".
  
  Πριν προλάβει να θίξει αυτό το θέμα, έγινε επίκαιρο. Μια γυναίκα μπήκε στο γραφείο με έναν κομψό δερμάτινο χαρτοφύλακα στο χέρι, ντυμένη με εταιρική ενδυμασία. "Καλημέρα", είπε στην αστυνομία με σταθερό αλλά εγκάρδιο τόνο. "Miriam Inckley, Νομική Εκπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου, Παγκόσμια Τράπεζα Γερμανία. Καταλαβαίνω ότι αυτό το λεπτό θέμα έχει τεθεί υπόψη σου, καπετάνιε;"
  
  Ο αρχηγός της αστυνομίας συμφώνησε με τον δικηγόρο. "Ναι, είναι, κυρία. Ωστόσο, εξακολουθούμε να καθόμαστε με μια ανοιχτή υπόθεση δολοφονίας και ο στρατός δηλώνει τον μοναδικό μας ύποπτο. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα".
  
  "Μην ανησυχείς, καπετάνιο. Έλα, ας συζητήσουμε τις κοινές επιχειρήσεις της Μονάδας Εγκληματολογικών Ερευνών της Πολεμικής Αεροπορίας και του Αστυνομικού Τμήματος της Καρλσρούης σε άλλο δωμάτιο", πρότεινε η ώριμη Βρετανίδα. "Μπορείτε να επιβεβαιώσετε τις λεπτομέρειες εάν ικανοποιούν την έρευνά σας με το WUO. Εάν όχι, μπορούμε να κανονίσουμε μια μελλοντική συνάντηση για να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τις ανησυχίες σας."
  
  "Όχι, επιτρέψτε μου να δω τι σημαίνει V.U.O. Μέχρι να οδηγήσουμε τον ένοχο στη δικαιοσύνη. Δεν με ενδιαφέρει η κάλυψη των μέσων ενημέρωσης, μόνο η δικαιοσύνη για τις οικογένειες αυτών των τριών θυμάτων", ακούστηκε να μιλά ο αρχηγός της αστυνομίας καθώς οι δυο τους βγήκαν στο διάδρομο. Οι αστυνομικοί τον αποχαιρέτησαν και τον ακολούθησαν με έγγραφα στα χέρια.
  
  "Ώστε το WBO γνωρίζει ακόμη και ότι ο πιλότος συμμετείχε σε κάποιου είδους κρυφό κόλπο δημοσίων σχέσεων;" Η νοσοκόμα Μαρκς ανησύχησε. "Αυτό είναι πολύ σοβαρό. Ελπίζω αυτό να μην εμποδίσει τη μεγάλη συνθήκη που πρόκειται να υπογράψουν σύντομα".
  
  "Όχι, η WUO δεν ξέρει τίποτα γι' αυτό", είπε ο Σαμ. Έδεσε τις αρθρώσεις του που αιμορραγούσαν με έναν αποστειρωμένο επίδεσμο. "Στην πραγματικότητα, είμαστε οι μόνοι που γνωρίζουμε τον δραπέτη πιλότο και, ελπίζουμε, σύντομα τους λόγους της δίωξής του". Ο Σαμ κοίταξε τον Μαρντούκ, ο οποίος έγνεψε καταφατικά.
  
  "Αλλά..." η Μάρλεν Μαρκς προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί, δείχνοντας την άδεια πια πόρτα πίσω από την οποία ο Βρετανός δικηγόρος μόλις τους είχε πει το αντίθετο.
  
  "Την λένε Μάργκαρετ. Μόλις σε έβγαλε από ένα σωρό αγωγές που θα μπορούσαν να έχουν διασύρει το μικρό σου κυνήγι", είπε ο Σαμ. "Είναι ρεπόρτερ μιας σκωτσέζικης εφημερίδας".
  
  "Λοιπόν ο φίλος σου", πρότεινε ο Βέρνερ.
  
  "Ναι", επιβεβαίωσε ο Σαμ. Ο Κολ φαινόταν σαστισμένος, όπως πάντα.
  
  "Απίστευτος!" Η αδελφή Μαρκς σήκωσε τα χέρια της. "Υπάρχει κάποιος που λένε ότι είναι; Ο κύριος Marduk υποδύεται τον Δόκτορα Φριτς. Και ο κύριος Κληβ το παίζει τουρίστας. Αυτή η κυρία ρεπόρτερ υποδύεται μια δικηγόρο για την Παγκόσμια Τράπεζα. Κανείς δεν δείχνει ποιοι πραγματικά είναι! Είναι ακριβώς όπως αυτή η ιστορία στη Βίβλο όπου κανείς δεν μπορούσε να μιλήσει τη γλώσσα του άλλου και υπήρχε όλη αυτή η σύγχυση".
  
  "Βαβυλώνα", ακολούθησαν οι συλλογικές απαντήσεις των ανδρών.
  
  "Ναί!" έσπασε τα δάχτυλά της. "Όλοι μιλάτε διαφορετικές γλώσσες και αυτό το γραφείο είναι ο Πύργος της Βαβέλ".
  
  "Θυμήσου, προσποιείσαι ότι δεν έχεις ρομαντική σχέση με τον υπολοχαγό εδώ", τη σταμάτησε ο Σαμ με ένα επιβλητικό δείκτη.
  
  "Πως ξέρεις?" ρώτησε.
  
  Ο Σαμ απλά έσκυψε το κεφάλι του, αρνούμενος να της επιστήσει καν την προσοχή στην εγγύτητα και τα χάδια μεταξύ τους. Η αδελφή Μαρξ κοκκίνισε όταν ο Βέρνερ της έκλεισε το μάτι.
  
  "Έπειτα, υπάρχει μια ομάδα από εσάς που προσποιείται ότι είναι μυστικοί αξιωματικοί, ενώ στην πραγματικότητα είστε οι εξαιρετικοί πιλότοι μαχητικών των γερμανικών επιχειρησιακών δυνάμεων της Luftwaffe, όπως ακριβώς το θήραμα που κυνηγάτε για ποιον λόγο ο Θεός ξέρει", ο Σαμ διέψευσε την απάτη τους.
  
  "Σας είπα ότι ήταν ένας λαμπρός ερευνητής ρεπόρτερ", ψιθύρισε η Μάρλεν στον Βέρνερ.
  
  "Κι εσύ", είπε ο Σαμ, στρίβοντας στη γωνία τον ακόμα έκπληκτο Δόκτορα Φριτς. "Πού ταιριάζεις;"
  
  "Ορκίζομαι ότι δεν είχα ιδέα!" - παραδέχτηκε ο Δρ Φριτς. "Μου ζήτησε απλώς να του το κρατήσω. Του είπα λοιπόν που το έβαλα, μήπως και δεν ήμουν εφημερία όταν πήρε εξιτήριο! Αλλά ορκίζομαι ότι ποτέ δεν ήξερα ότι αυτό το πράγμα μπορούσε να το κάνει αυτό! Θεέ μου, κόντεψα να χάσω το μυαλό μου όταν το είδα... είναι... μια αφύσικη μεταμόρφωση!"
  
  Ο Βέρνερ και οι άντρες του, μαζί με τον Σαμ και τη νοσοκόμα Μαρκς, στέκονταν σαστισμένοι από την ασυνάρτητη φλυαρία του γιατρού. Μόνο ο Μαρντούκ φαινόταν να ξέρει τι συνέβαινε, αλλά παρέμεινε ήρεμος καθώς έβλεπε την τρέλα να εκτυλίσσεται στο ιατρείο.
  
  "Λοιπόν, είμαι εντελώς μπερδεμένος. Τι λέτε παιδιά;" δήλωσε ο Σαμ, πιέζοντας το δεμένο του χέρι στο πλάι. Όλοι έγνεψαν καταφατικά σε μια εκκωφαντική χορωδία αποδοκιμαστικών μουρμουρισμών.
  
  "Νομίζω ότι είναι καιρός για κάποια έκθεση που θα μας βοηθήσει να εκθέσουμε ο ένας τις αληθινές προθέσεις του άλλου", πρότεινε ο Βέρνερ. "Σε τελική ανάλυση, μπορεί να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον στις διάφορες επιδιώξεις μας αντί να προσπαθούμε να πολεμήσουμε ο ένας τον άλλον".
  
  "Ένας σοφός άνθρωπος", παρενέβη ο Μαρντούκ.
  
  "Πρέπει να κάνω τον τελευταίο μου γύρο", αναστέναξε η Μαρλέν. "Αν δεν εμφανιστώ, η αδελφή Μπάρκεν θα καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει. Θα με γεμίσεις αύριο, καλή μου;"
  
  "Θα το κάνω", είπε ψέματα ο Βέρνερ. Στη συνέχεια τη φίλησε αντίο πριν ανοίξει την πόρτα. Κοίταξε πίσω στην ομολογουμένως γοητευτική ανωμαλία που ήταν ο Peter Marduk και χάρισε στον γέρο ένα ευγενικό χαμόγελο.
  
  Καθώς η πόρτα έκλεινε, μια πυκνή ατμόσφαιρα τεστοστερόνης και δυσπιστίας τύλιξε τους ενοίκους του γραφείου του γιατρού Φριτς. Δεν υπήρχε μόνο ένα Άλφα εδώ, αλλά ο καθένας ήξερε κάτι για το οποίο ο άλλος δεν είχε γνώση. Τελικά, ο Σαμ ξεκίνησε.
  
  "Ας το κάνουμε αυτό γρήγορα, εντάξει; Έχω κάποια πολύ επείγουσα δουλειά να ασχοληθώ μετά από αυτό. Δρ. Φριτς, χρειάζομαι να στείλετε τα αποτελέσματα των εξετάσεων της Δρ Νίνα Γκουλντ στο Μάνχαϊμ προτού μπορέσουμε να ξεκαθαρίσουμε τι κάνατε λάθος", διέταξε ο Σαμ τον γιατρό.
  
  "Νίνα; Ζει η Δρ Νίνα Γκουλντ;" ρώτησε ευλαβικά, αναπνέοντας με ανακούφιση και σταυρώνοντας τον εαυτό του σαν ο καλός καθολικός που ήταν. "Αυτά είναι υπέροχα νέα!"
  
  "Μικρή γυναίκα; Σκούρα μαλλιά και μάτια σαν την κόλαση;" ρώτησε ο Μαρντούκ τον Σαμ.
  
  "Ναι, θα ήταν αυτή, χωρίς αμφιβολία!" Ο Σαμ χαμογέλασε.
  
  "Φοβάμαι ότι και αυτή παρεξήγησε την παρουσία μου εδώ", είπε ο Marduk, δείχνοντας μετανιωμένος. Αποφάσισε να μην μιλήσει για το γεγονός ότι χαστούκισε την καημένη όταν έκανε μπελάδες. Αλλά όταν της είπε ότι επρόκειτο να πεθάνει, εννοούσε μόνο ότι η Löwenhagen ήταν ελεύθερη και επικίνδυνη, κάτι που δεν είχε χρόνο να εξηγήσει αυτή τη στιγμή.
  
  "Ολα ειναι καλά. Είναι σαν μια πρέζα καυτερή πιπεριά για σχεδόν όλους", απάντησε ο Σαμ καθώς ο Δρ. Φριτς έβγαζε το φάκελο έντυπου αντιγράφου της Νίνα και σάρωνε τα αποτελέσματα του τεστ στον υπολογιστή του. Μόλις σαρώθηκε το έγγραφο με το τρομερό υλικό, ζήτησε από τον Sam το e-mail του γιατρού της Nina στο Mannheim. Ο Σαμ του έδωσε μια κάρτα με όλες τις λεπτομέρειες και προχώρησε να απλώσει αδέξια ένα υφασμάτινο έμπλαστρο στο μέτωπό του. Κάνοντας μορφασμούς, έριξε μια ματιά στον Μαρντούκ, τον υπεύθυνο για το κόψιμο, αλλά ο γέρος έκανε ότι δεν είδε.
  
  "Εδώ είσαι", εξέπνευσε βαθιά και βαριά ο Δρ. Φριτς, ανακουφισμένος που ο ασθενής του ήταν ακόμα ζωντανός. "Είμαι πολύ χαρούμενος που είναι ζωντανή. Πώς έφυγε από εδώ με τόσο κακή όραση, δεν θα το μάθω ποτέ".
  
  "Ο φίλος σου την πήγε μέχρι την έξοδο, γιατρέ", τον φώτισε ο Μαρντούκ. "Ξέρεις το νεαρό κάθαρμα που έδωσες τη μάσκα για να φοράει τα πρόσωπα των ανθρώπων που σκότωσε στο όνομα της απληστίας;"
  
  "Δεν ήξερα!" θύμωσε τον Δόκτορα Φριτς, ακόμα θυμωμένος με τον γέρο για τον σφύζοντα πονοκέφαλο από τον οποίο υπέφερε.
  
  "Γεια σου!" Ο Βέρνερ σταμάτησε τη λογομαχία που ακολούθησε. "Είμαστε εδώ για να το διορθώσουμε, να μην τα μπερδέψουμε ακόμα περισσότερο! Λοιπόν, πρώτα θέλω να μάθω ποια είναι η εμπλοκή σας" - έδειξε ευθέως τον Marduk - με τη Löwenhagen. Μας έστειλαν να τον συλλάβουμε και αυτό είναι το μόνο που ξέρουμε. Στη συνέχεια, όταν σου έπαιρνα συνέντευξη, βγήκε όλο το θέμα με τη μάσκα".
  
  "Όπως σας είπα πριν, δεν ξέρω ποιος είναι ο Löwenhagen", επέμεινε ο Marduk.
  
  "Το όνομα του πιλότου που συνετρίβη το αεροσκάφος είναι Olaf Löwenhagen", απάντησε ο Himmelfarb. "Κάηκε στο δυστύχημα, αλλά με κάποιο τρόπο επέζησε και έφτασε στο νοσοκομείο".
  
  Έγινε μια μεγάλη παύση. Όλοι περίμεναν τον Μαρντούκ να του εξηγήσει γιατί κυνηγούσε καθόλου τη Λοβενχάγκεν. Ο ηλικιωμένος ήξερε ότι αν τους έλεγε γιατί κυνηγούσε τον νεαρό, θα έπρεπε να αποκαλύψει και γιατί του έβαλε φωτιά. Ο Μαρντούκ πήρε μια βαθιά ανάσα και άρχισε να ρίχνει λίγο φως στη φωλιά του κοράκου της παρεξήγησης.
  
  "Είχα την εντύπωση ότι ο άνθρωπος που κυνηγούσα από την φλεγόμενη άτρακτο του μαχητικού Tornado ήταν ένας πιλότος που ονομαζόταν Neumand", είπε.
  
  "Neumand; Αυτό δεν μπορεί να είναι. Ο Νόιμαντ είναι σε διακοπές, πιθανότατα παίζει τα τελευταία οικογενειακά νομίσματα σε κάποιο πίσω σοκάκι", χαμογέλασε ο Χίμελφαρμπ. Ο Κολ και ο Βέρνερ έγνεψαν επιδοκιμαστικά.
  
  "Λοιπόν, τον ακολούθησα από τον τόπο του ατυχήματος. Τον ακολούθησα γιατί είχε μάσκα. Όταν είδα τη μάσκα, έπρεπε να την καταστρέψω. Ήταν κλέφτης, συνηθισμένος κλέφτης, σου λέω! Και αυτό που έκλεψε ήταν πολύ δυνατό για να το χειριστεί κάποιος ανόητος σαν κι αυτόν! Έπρεπε λοιπόν να τον σταματήσω με τον μόνο τρόπο που μπορεί να σταματήσει ο Μασκοφόρος", είπε ανήσυχα ο Μαρντούκ.
  
  "Μεταμφιέζων?" - ρώτησε ο Κολ. "Φίλε, αυτό ακούγεται σαν κακός από ταινία τρόμου". Χαμογέλασε καθώς χάιδεψε τον Χίμελφαρμπ στον ώμο.
  
  "Μεγάλωσε", γκρίνιαξε ο Himmelfarb.
  
  "Η μεταμφίεση είναι αυτός που παίρνει τη μορφή ενός άλλου, χρησιμοποιώντας μια βαβυλωνιακή μάσκα. Αυτή είναι η μάσκα που έβγαλε ο κακός φίλος σου με τον Δρ Γκουλντ", εξήγησε ο Μάρντουκ, αλλά όλοι έβλεπαν ότι ήταν απρόθυμος να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.
  
  "Συνέχισε", βούλιαξε ο Σαμ, ελπίζοντας ότι η εικασία του στην υπόλοιπη περιγραφή ήταν λάθος. "Πώς να σκοτώσεις έναν μεταμφιεσμένο;"
  
  "Φωτιά", απάντησε ο Marduk, σχεδόν πολύ γρήγορα. Ο Σαμ έβλεπε ότι ήθελε απλώς να το βγάλει μόνος του. "Ακούστε, για τον σύγχρονο κόσμο, όλα αυτά είναι παραμύθια της γιαγιάς. Δεν περιμένω από κανέναν σας να καταλάβει".
  
  "Μην δίνετε σημασία σε αυτό", ο Βέρνερ απομάκρυνε την ανησυχία του. "Θέλω να μάθω πώς είναι δυνατόν να βάλω μια μάσκα και να μετατρέψω το πρόσωπό μου σε κάποιου άλλου. Ποιο μέρος του είναι λογικό;"
  
  "Πιστέψτε με, υπολοχαγός. Έχω δει πράγματα για τα οποία οι άνθρωποι διαβάζουν μόνο στη μυθολογία, οπότε δεν θα βιαζόμουν τόσο γρήγορα να τα απορρίψω ως παράλογα", δήλωσε ο Sam. "Τα περισσότερα από τα παράλογα που κάποτε κορόιδευα, έκτοτε βρήκα ότι είναι κάπως επιστημονικά εύλογα, μόλις ξεσκονίσετε τα στολίδια που προστέθηκαν κατά τη διάρκεια των αιώνων για να κάνετε κάτι πρακτικό, να φαίνεται γελοία κατασκευασμένο".
  
  Ο Μάρντουκ έγνεψε καταφατικά, ευγνώμων που κάποιος είχε την ευκαιρία τουλάχιστον να τον ακούσει. Το κοφτερό βλέμμα του στράφηκε ανάμεσα στους άντρες που τον άκουγαν καθώς μελετούσε τις εκφράσεις τους, αναρωτιούνται αν έπρεπε καν να ενοχληθεί.
  
  Έπρεπε όμως να τσιμπήσει, γιατί το θήραμά του διέφυγε για την πιο άθλια επιχείρηση των τελευταίων ετών - να ξεκινήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
  
  
  Κεφάλαιο 20 - Η απίστευτη αλήθεια
  
  
  Ο γιατρός Φριτς ήταν σιωπηλός όλο αυτό το διάστημα, αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωσε ότι είχε κάτι να προσθέσει στη συζήτηση. Κοιτάζοντας κάτω το χέρι στην αγκαλιά του, μαρτύρησε για το παράξενο της μάσκας. "Όταν εκείνος ο ασθενής μπήκε μέσα, γεμάτος θλίψη, μου ζήτησε να του κρατήσω τη μάσκα. Στην αρχή δεν το σκέφτηκα τίποτα, ξέρεις; Νόμιζα ότι ήταν πολύτιμη για εκείνον και ότι ήταν ίσως το μόνο πράγμα που έσωσε από μια φωτιά στο σπίτι ή κάτι τέτοιο".
  
  Τους κοίταξε σαστισμένος και φοβισμένος. Μετά εστίασε στον Μαρντούκ, σαν να ένιωσε την ανάγκη να κάνει τον γέρο να καταλάβει γιατί έκανε ότι δεν έβλεπε αυτό που είδε ο ίδιος.
  
  "Κάποια στιγμή, αφού έβαλα αυτό το πράγμα μπρούμυτα, να το πω έτσι, για να μπορέσω να φροντίσω τον ασθενή μου. Μερικές από τις νεκρές σάρκες που είχαν ξεκολλήσει από τον ώμο του κόλλησαν στο γάντι μου. Έπρεπε να το αποτινάξω για να συνεχίσω να δουλεύω". Τώρα ανέπνεε βαριά. "Αλλά ένα μέρος της μπήκε μέσα στη μάσκα και ορκίζομαι στον Θεό..."
  
  Ο Δρ Φριτς κούνησε το κεφάλι του, πολύ ντροπιασμένος για να επαναλάβει την εφιαλτική και γελοία δήλωση.
  
  "Πες τους! Πες τους, στο όνομα του αγίου! Πρέπει να ξέρουν ότι δεν είμαι τρελός!". φώναξε ο γέρος. Τα λόγια του ήταν μπερδεμένα και αργά καθώς το σχήμα του στόματός του δυσκόλευε την ομιλία, αλλά η φωνή του διαπέρασε τα αυτιά όλων των παρευρισκομένων σαν βροντή.
  
  "Πρέπει να τελειώσω τη δουλειά μου. Ας γίνει γνωστό, έχω ακόμα χρόνο", προσπάθησε να αλλάξει ο Δρ Φριτς, αλλά κανείς δεν κούνησε μυ για να τον στηρίξει. Τα φρύδια του γιατρού Φριτς συσπάστηκαν καθώς άλλαξε γνώμη.
  
  "Όταν... όταν η σάρκα χτύπησε τη μάσκα", συνέχισε, "η επιφάνεια της μάσκας... πήρε μορφή;" Ο Δρ Φριτς βρέθηκε να μην μπορεί να πιστέψει τα δικά του λόγια, κι όμως θυμήθηκε ότι αυτό ακριβώς είχε συμβεί! Τα πρόσωπα των τριών πιλότων παρέμειναν παγωμένα από δυσπιστία. Ωστόσο, δεν υπήρχε ίχνος καταδίκης ή έκπληξης στα πρόσωπα του Sam Cleve και του Marduk. "Το εσωτερικό της μάσκας έγινε... το πρόσωπο, απλά", πήρε μια βαθιά ανάσα, "απλά κοίλο. Είπα στον εαυτό μου ότι ήταν πολλές ώρες δουλειάς και το σχήμα της μάσκας μου έκανε ένα σκληρό αστείο, αλλά μόλις η ματωμένη χαρτοπετσέτα σκουπίστηκε από πάνω της, το πρόσωπο εξαφανίστηκε".
  
  Κανείς δεν είπε τίποτα. Μερικοί άνδρες δυσκολεύονταν να το πιστέψουν, ενώ άλλοι προσπάθησαν να διατυπώσουν πιθανούς τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να συμβεί αυτό. Ο Marduk πίστευε ότι αυτή θα ήταν η τέλεια στιγμή για να ολοκληρώσει την αναισθητοποίηση του γιατρού με κάτι απίστευτο, αλλά αυτή τη φορά το παρουσίασε πιο επιστημονικά. "Έτσι πάει. Η Βαβυλωνιακή μάσκα χρησιμοποιεί μια μάλλον ανατριχιαστική μέθοδο, χρησιμοποιώντας νεκρό ανθρώπινο ιστό για να απορροφήσει το γενετικό υλικό που περιέχει και στη συνέχεια διαμορφώνει το πρόσωπο αυτού του ατόμου ως μάσκα".
  
  "Ιησούς!" είπε ο Βέρνερ. Παρακολούθησε τον Himmelfarb να τον προσπερνά τρέχοντας, κατευθυνόμενος προς το μπάνιο της σουίτας. "Ναι, δεν σε κατηγορώ, δεκανέα".
  
  "Κύριοι, να σας θυμίσω ότι πρέπει να διοικήσω το τμήμα". Ο Δρ Φριτς επανέλαβε την προηγούμενη δήλωσή του.
  
  "Υπάρχει... κάτι ακόμα", έκοψε ο Marduk, σηκώνοντας αργά ένα αποστεωμένο χέρι για να τονίσει την άποψή του.
  
  "Ωχ υπέροχα", χαμογέλασε ο Σαμ σαρκαστικά, καθαρίζοντας το λαιμό του.
  
  Ο Μαρντούκ τον αγνόησε και έθεσε ακόμη περισσότερους άγραφους κανόνες. "Μόλις ο Masker λάβει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του δότη, η μάσκα μπορεί να αφαιρεθεί μόνο με φωτιά. Μόνο η φωτιά μπορεί να την απομακρύνει από το πρόσωπο του Masker". Στη συνέχεια πρόσθεσε επίσημα, "και γι' αυτό έπρεπε να κάνω αυτό που έκανα".
  
  Ο Himmelfarb δεν άντεξε άλλο. "Για όνομα του Θεού, είμαι πιλότος. Αυτή η μαλακία σκατά σίγουρα δεν είναι για μένα. Μου ακούγονται πάρα πολύ σαν Χάνιμπαλ Λέκτερ. Φεύγω φίλοι".
  
  "Σου δόθηκε μια αποστολή, Χίμελφαρμπ", είπε ο Βέρνερ αυστηρά, αλλά ο δεκανέας από την αεροπορική βάση του Σλέσβιχ ήταν εκτός παιχνιδιού, όποιο κι αν ήταν το κόστος.
  
  "Το γνωρίζω αυτό, υποπλοίαρχε!" φώναξε. "Και θα φροντίσω να μεταφέρω τη δυσαρέσκειά μου στον αξιότιμο διοικητή μας προσωπικά για να μην λάβετε επίπληξη για τη συμπεριφορά μου". Αναστέναξε, σκουπίζοντας το υγρό, χλωμό μέτωπό του. "Συγγνώμη παιδιά, αλλά δεν μπορώ να το χειριστώ αυτό. Καλή τύχη, στην πραγματικότητα. Καλέστε με όταν χρειάζεστε πιλότο. Αυτό είναι το μόνο που είμαι". Βγήκε έξω και έκλεισε την πόρτα πίσω του.
  
  "Ευγε, αγόρι μου", είπε αντίο ο Σαμ. Στη συνέχεια, στράφηκε στον Marduk με μια δυσάρεστη ερώτηση που τον βασάνιζε από τότε που εξηγήθηκε για πρώτη φορά το φαινόμενο. "Μαρντουκ, έχω πρόβλημα με κάτι. Πες μου, τι θα συμβεί αν ένα άτομο απλώς φορέσει μια μάσκα χωρίς να κάνει τίποτα με τη νεκρή σάρκα;"
  
  "Τίποτα".
  
  Ακολούθησε μια φιλική χορωδία απογοήτευσης μεταξύ των υπολοίπων. Περίμεναν πιο επινοημένους κανόνες του παιχνιδιού, συνειδητοποίησε ο Marduk, αλλά δεν ήταν έτοιμος να βρει κάτι για διασκέδαση. Απλώς ανασήκωσε τους ώμους του.
  
  "Δεν συμβαίνει τίποτα?" Ο Κολ έμεινε έκπληκτος. "Δεν πεθαίνεις με οδυνηρό θάνατο ή δεν πνίγεσαι μέχρι θανάτου; Βάζεις μάσκα και δεν γίνεται τίποτα". Μάσκα Βαβυλώνας Βαβυλώνα
  
  "Τίποτα δεν συμβαίνει, γιε μου. Είναι απλώς μια μάσκα. Γι' αυτό πολύ λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν την απαίσια δύναμή του", απάντησε ο Μαρντούκ.
  
  "Τι δολοφόνος", παραπονέθηκε ο Κολ.
  
  "Εντάξει, λοιπόν, αν βάλεις μια μάσκα και το πρόσωπό σου γίνει κάποιου άλλου - και δεν σε πυρπολήσει ένα τρελό γέρο κάθαρμα σαν κι εσένα - θα έχεις ακόμα το πρόσωπο κάποιου άλλου για πάντα;" ρώτησε ο Βέρνερ.
  
  "Α, καλά!" αναφώνησε ο Σαμ, γοητευμένος από όλα αυτά. Αν ήταν ερασιτέχνης, θα μασούσε την άκρη του στυλό του και θα κρατούσε σημειώσεις σαν τρελός μέχρι τώρα, αλλά ο Σαμ ήταν ένας βετεράνος δημοσιογράφος, ικανός να απομνημονεύσει αμέτρητα γεγονότα καθώς άκουγε. Αυτό, και ηχογράφησε κρυφά όλη τη συνομιλία από ένα μαγνητόφωνο στην τσέπη του.
  
  "Θα τυφλωθείς", απάντησε αδιάφορα ο Μαρντούκ. "Τότε γίνεσαι σαν λυσσασμένο ζώο και πεθαίνεις".
  
  Και πάλι, ένα ξαφνιασμένο σφύριγμα διέσχισε τις τάξεις τους. Μετά ακούστηκαν ένα ή δύο γέλια. Ο ένας ήταν από τον Δρ Φριτς. Μέχρι εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε ότι ήταν άχρηστο να προσπαθήσει να πετάξει τη δέσμη, και επιπλέον, τώρα άρχισε να ενδιαφέρεται.
  
  "Ουάου, κύριε Μαρντούκ, φαίνεται ότι έχετε μια απάντηση για όλα, έτσι δεν είναι;" Ο γιατρός Φριτς κούνησε το κεφάλι του με ένα διασκεδαστικό χαμόγελο.
  
  "Ναι, είναι, αγαπητέ μου γιατρέ", συμφώνησε ο Μάρντουκ. "Είμαι σχεδόν ογδόντα χρονών και είμαι υπεύθυνος για αυτό και άλλα κειμήλια από τότε που ήμουν δεκαπέντε χρονών αγόρι. Μέχρι τώρα, όχι μόνο έχω εξοικειωθεί με τους κανόνες, αλλά, δυστυχώς, τους έχω δει σε δράση πάρα πολλές φορές".
  
  Ο Δόκτωρ Φριτς ξαφνικά ένιωσε ανόητος για την αλαζονεία του και φάνηκε στο πρόσωπό του. "Συγγνώμη".
  
  "Καταλαβαίνω, Δρ Φριτς. Οι άνδρες είναι πάντα γρήγοροι να απορρίψουν αυτό που δεν μπορούν να ελέγξουν ως παράνοια. Αλλά όταν πρόκειται για τις δικές τους παράλογες πρακτικές και τους ηλίθιους τρόπους να κάνουν πράγματα, μπορούν να σου προσφέρουν σχεδόν κάθε εξήγηση για να το δικαιολογήσουν", είπε με δυσκολία ο γέρος.
  
  Ο γιατρός μπορούσε να δει ότι ο περιορισμένος μυϊκός ιστός γύρω από το στόμα του εμπόδιζε πράγματι τον άνδρα να συνεχίσει να μιλάει.
  
  "Χμμ, υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι που φορούν μάσκα τυφλώνονται και χάνουν τα μυαλά τους;" Ο Κολ έκανε την πρώτη του ειλικρινή ερώτηση.
  
  "Αυτό το κομμάτι έχει παραμείνει ως επί το πλείστον παράδοση και μύθος, γιε μου", ανασήκωσε τους ώμους του ο Μάρντουκ. "Το έχω δει να συμβαίνει μόνο μερικές φορές όλα αυτά τα χρόνια. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που χρησιμοποίησαν τη μάσκα για ύπουλους σκοπούς δεν είχαν ιδέα τι θα τους συνέβαινε αφού εκδικήθηκαν. Όπως με κάθε κακή παρόρμηση ή επιθυμία που επιτυγχάνεται, υπάρχει ένα τίμημα. Όμως η ανθρωπότητα δεν μαθαίνει ποτέ. Η δύναμη είναι για τους θεούς. Η ταπεινοφροσύνη είναι για τους άνδρες".
  
  Ο Βέρνερ τα υπολόγισε όλα αυτά στο κεφάλι του. "Επιτρέψτε μου να ανακεφαλαιώσω", είπε. "Αν φοράς μια μάσκα ως μεταμφίεση, είναι ακίνδυνη και άχρηστη".
  
  "Ναι", απάντησε ο Μάρντουκ, χαμηλώνοντας το πιγούνι του και αναβοσβήνει αργά.
  
  "Και αν βγάλεις λίγο δέρμα από κάποιον νεκρό στόχο και το βάλεις στο εσωτερικό της μάσκας και μετά το βάλεις στο πρόσωπό σου...Θεέ μου, αυτά τα λόγια και μόνο με αρρωσταίνουν... Το πρόσωπό σου γίνεται το πρόσωπο αυτού του ατόμου, σωστά;"
  
  "Άλλη μια τούρτα για την ομάδα του Βέρνερ". Ο Σαμ χαμογέλασε και έδειξε καθώς ο Μάρντουκ έγνεψε καταφατικά.
  
  "Αλλά τότε θα πρέπει να το κάψεις με φωτιά ή να το φορέσεις και να τυφλωθείς πριν τελικά τρελαθείς", συνοφρυώθηκε ο Βέρνερ, συγκεντρωμένος στο να παρατάξει τις πάπιες του στη σειρά.
  
  "Έτσι είναι", επιβεβαίωσε ο Μάρντουκ.
  
  Ο Δρ Φριτς είχε μια ακόμη ερώτηση. "Έχει σκεφτεί ποτέ κανείς πώς να αποφύγει οποιαδήποτε από αυτές τις μοίρες, κύριε Marduk; Έχει κυκλοφορήσει ποτέ κανείς μάσκα χωρίς να τυφλωθεί ή να σκοτωθεί σε φωτιά;"
  
  "Πώς το έκανε η Löwenhagen; Μάλιστα, το ξαναφόρεσε για να πάρει το πρόσωπο του γιατρού Χιλτ και να φύγει από το νοσοκομείο! Πώς το έκανε; ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Η φωτιά την έβγαλε την πρώτη φορά, Σαμ. Ήταν απλώς τυχερός που επέζησε. Το δέρμα είναι ο μόνος τρόπος για να αποφύγεις τη μοίρα της Μάσκας της Βαβυλώνας", είπε ο Marduk, ακούγοντας εντελώς αδιάφορος. Έχει γίνει τόσο αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής του που έχει βαρεθεί να επαναλαμβάνει τα ίδια παλιά γεγονότα.
  
  "Αυτό το... δέρμα;" Ο Σαμ τσάκισε.
  
  "Αυτό ακριβώς είναι. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το δέρμα της Βαβυλωνιακής μάσκας. Πρέπει να εφαρμοστεί έγκαιρα στο πρόσωπο του Masker για να κρύψει τη συγχώνευση του προσώπου του Masker και της μάσκας. Αλλά το φτωχό, απογοητευμένο θύμα μας δεν έχει ιδέα. Σύντομα θα καταλάβει το λάθος του, αν δεν το έχει ήδη κάνει", απάντησε ο Μαρντούκ. "Η τύφλωση συνήθως δεν διαρκεί περισσότερο από τρεις ή τέσσερις ημέρες, οπότε όπου κι αν βρίσκεται, ελπίζω να μην οδηγεί".
  
  "Του εξυπηρετεί σωστά. Μπάσταρδος!" Ο Κολ μόρφασε.
  
  "Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω", είπε ο Δρ Φριτς. "Αλλά, κύριοι, πρέπει πραγματικά να σας παρακαλέσω να φύγετε προτού το διοικητικό προσωπικό καταλάβει την υπερβολική μας ευγένεια εδώ".
  
  Προς ανακούφιση του γιατρού Φριτς, αυτή τη φορά συμφώνησαν όλοι. Πήραν τα παλτά τους και ετοιμάστηκαν αργά να φύγουν από το γραφείο. Με νεύματα έγκρισης και ένα τελευταίο αντίο, οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας αναχώρησαν, αφήνοντας τον Marduk υπό προστατευτική κράτηση. Αποφάσισαν να συναντήσουν τον Σαμ λίγο αργότερα. Με αυτή τη νέα τροπή των γεγονότων και την τόσο αναγκαία διευθέτηση των συγκεχυμένων γεγονότων, θέλησαν να επανεξετάσουν τους ρόλους τους στο μεγάλο σχέδιο των πραγμάτων.
  
  Ο Σαμ και η Μάργκαρετ συναντήθηκαν στο εστιατόριο του ξενοδοχείου της καθώς ο Μαρντούκ και οι δύο πιλότοι πήγαιναν στην αεροπορική βάση για να αναφερθούν στον Σμιντ. Ο Βέρνερ ήξερε τώρα ότι ο Μάρντουκ ήταν εξοικειωμένος με τον διοικητή του από την προηγούμενη συνέντευξή τους, αλλά δεν ήξερε ακόμη γιατί ο Σμιτ κράτησε για τον εαυτό του πληροφορίες για την απαίσια μάσκα. Σίγουρα, ήταν ένα ανεκτίμητο τεχνούργημα, αλλά με τη θέση του σε έναν τόσο βασικό οργανισμό όπως η γερμανική Luftwaffe, ο Βέρνερ σκέφτηκε ότι πρέπει να υπάρχει ένας λόγος με πιο πολιτικά κίνητρα πίσω από το κυνήγι του Schmidt για τη Μάσκα της Βαβυλώνας.
  
  "Τι θα πεις στον διοικητή σου για μένα;" Ο Μαρντούκ ρώτησε τους δύο νεαρούς που συνόδευε καθώς περπατούσαν προς το τζιπ του Βέρνερ.
  
  "Δεν είμαι σίγουρος ότι πρέπει καν να του πούμε για σένα. Από αυτά που αντλώ εδώ, θα ήταν καλύτερο να μας βοηθούσατε να βρούμε το Löwenhagen και να κρατήσετε μυστική την παρουσία σας, κύριε Marduk. Όσο λιγότερα γνωρίζει ο Captain Schmidt για εσάς και τη συμμετοχή σας, τόσο το καλύτερο", είπε ο Werner.
  
  "Τα λέμε στη βάση!" Ο Κολ τηλεφώνησε από τέσσερα αυτοκίνητα μακριά μας, ξεκλειδώνοντας το δικό του αυτοκίνητο.
  
  Ο Βέρνερ έγνεψε καταφατικά. "Θυμάστε, ο Marduk δεν υπάρχει και δεν μπορέσαμε να βρούμε ακόμα το Löwenhagen, σωστά;"
  
  "Καταλαβαίνω!" Ο Κολ ενέκρινε το σχέδιο με έναν ελαφρύ χαιρετισμό και ένα αγορίστικο χαμόγελο. Μπήκε στο αυτοκίνητό του και έφυγε καθώς το φως αργά το απόγευμα φώτιζε το αστικό τοπίο μπροστά του. Ήταν σχεδόν η δύση του ηλίου και έφτασαν στη δεύτερη μέρα της αναζήτησής τους, τελειώνοντας ακόμα τη μέρα χωρίς επιτυχία.
  
  "Υποθέτω ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε για τυφλούς πιλότους;" ρώτησε ειλικρινά ο Βέρνερ, όσο γελοίο κι αν φαινόταν το αίτημά του. "Αυτή είναι η τρίτη μέρα από τότε που ο Löwenhagen χρησιμοποίησε τη μάσκα για να δραπετεύσει από το νοσοκομείο, επομένως πρέπει να έχει ήδη προβλήματα με τα μάτια του".
  
  "Έτσι είναι", απάντησε ο Μαρντούκ. "Αν το σώμα του είναι δυνατό, κάτι που δεν οφείλεται στο λουτρό με φωτιά που του έκανα, μπορεί να χρειαστεί περισσότερος χρόνος για να χάσει την όρασή του. Γι' αυτό η Δύση δεν καταλάβαινε τα παλιά έθιμα της Μεσοποταμίας και της Βαβυλωνίας και μας θεωρούσε όλους ως αιρετικούς και αιμοδιψή ζώα. Όταν οι αρχαίοι βασιλιάδες και ηγέτες έκαιγαν τους τυφλούς κατά τη διάρκεια των εκτελέσεων μαγισσών, δεν ήταν από τη σκληρότητα μιας ψευδούς κατηγορίας. Οι περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις ήταν ένας άμεσος λόγος για τη χρήση της Βαβυλωνιακής μάσκας για το δικό τους τέχνασμα".
  
  "Οι περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις;" ρώτησε ο Βέρνερ, ανασηκώνοντας το φρύδι του καθώς άναβε την ανάφλεξη του Jeep, δείχνοντας καχύποπτος για τις προαναφερθείσες μεθόδους.
  
  Ο Μαρντούκ ανασήκωσε τους ώμους, "Λοιπόν, όλοι κάνουν λάθη, γιε μου. Καλύτερα να είσαι ασφαλής παρά να λυπάσαι αργότερα".
  
  
  Κεφάλαιο 21 - Το μυστικό του Neumand και του Löwenhagen
  
  
  Εξαντλημένος και γεμάτος με μια σταθερά αυξανόμενη αίσθηση λύπης, ο Olaf Lahnhagen κάθισε σε μια παμπ κοντά στο Darmstadt. Είχαν περάσει δύο μέρες από τότε που είχε αφήσει τη Νίνα στο σπίτι της Φράου Μπάουερ, αλλά δεν είχε την πολυτέλεια να παρασύρει τη σύντροφό του σε μια τόσο μυστική αποστολή, ειδικά σε μια αποστολή που έπρεπε να οδηγηθεί σαν μουλάρι. Ήλπιζε να χρησιμοποιήσει τα χρήματα του γιατρού Χιλτ για να αγοράσει φαγητό. Σκέφτηκε επίσης να απαλλαγεί από το κινητό του, σε περίπτωση που τον παρακολουθούσαν. Μέχρι τώρα οι αρχές πρέπει να έχουν καταλάβει ότι ήταν υπεύθυνος για τις δολοφονίες στο νοσοκομείο, γι' αυτό δεν ζήτησε το αυτοκίνητο του Hilt για να φτάσει στον καπετάνιο Schmidt, ο οποίος βρισκόταν στην αεροπορική βάση Schleswig εκείνη την εποχή.
  
  Αποφάσισε να ρισκάρει να χρησιμοποιήσει το κινητό της Hilt για να κάνει μία κλήση. Αυτό πιθανότατα θα τον έφερνε σε δύσκολη θέση με τον Schmidt, καθώς οι κλήσεις στο κινητό μπορούσαν να εντοπιστούν, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή. Καθώς η ασφάλειά του διακυβεύτηκε και η αποστολή του πήγε τρομερά στραβά, έπρεπε να καταφύγει σε πιο επικίνδυνα μέσα επικοινωνίας για να συνδεθεί με το άτομο που τον έστειλε στην αποστολή εξαρχής.
  
  "Περισσότερο Πίλσνερ, κύριε;" ρώτησε ξαφνικά ο σερβιτόρος, με αποτέλεσμα η καρδιά του Löwenhagen να χτυπήσει άγρια. Κοίταξε τον αμυδρά σερβιτόρο με βαθιά πλήξη στη φωνή του.
  
  "Ναι ευχαριστώ". Άλλαξε γρήγορα γνώμη. "Περίμενε, όχι. Θα ήθελα μερικά σναπ, παρακαλώ. Και κάτι να φάμε."
  
  "Θα πρέπει να πάρετε κάτι από το μενού, κύριε. Σου άρεσε τίποτα εκεί;" ρώτησε αδιάφορα ο σερβιτόρος.
  
  "Απλώς φέρτε μου μια πιατέλα με θαλασσινά", αναστέναξε θυμωμένα ο Löwenhagen.
  
  Ο σερβιτόρος γέλασε, "Κύριε, όπως βλέπετε, δεν προσφέρουμε θαλασσινά. Παρακαλώ παραγγείλετε το πιάτο που προσφέρουμε πραγματικά."
  
  Αν ο Löwenhagen δεν περίμενε μια σημαντική συνάντηση ή αν δεν ήταν αδύναμος από την πείνα, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε χρησιμοποιήσει το προνόμιο να φορέσει το πρόσωπο του Hilt για να σπάσει το κρανίο ενός σαρκαστικού κρετίνου. "Τότε φέρε μου μια μπριζόλα. Θεέ μου! Απλώς, δεν ξέρω, εκπλήξτε με!". φώναξε έξαλλος ο πιλότος.
  
  "Ναι, κύριε", απάντησε ο έκπληκτος σερβιτόρος, μαζεύοντας γρήγορα το μενού και ένα ποτήρι μπύρας.
  
  "Και μην ξεχνάτε πρώτα τα σναπ!" φώναξε μετά τον ηλίθιο με την ποδιά, που έπαιρνε το δρόμο για την κουζίνα μέσα από τα τραπέζια με πελάτες με γυαλιστερά μάτια. Ο Λοβενχάγκεν τους χαμογέλασε και έβγαλε αυτό που έμοιαζε με ένα σιγανό γρύλισμα που προερχόταν από βαθιά στον οισοφάγο του. Ανησυχώντας για τον επικίνδυνο άνδρα, κάποιοι έφυγαν από την εγκατάσταση ενώ άλλοι έκαναν νευρικές συζητήσεις.
  
  Μια ελκυστική νεαρή σερβιτόρα τόλμησε να του φέρει ένα ποτό ως χάρη στον τρομοκρατημένο συνάδελφό της. (Ο σερβιτόρος στριμώχνονταν στην κουζίνα, προετοιμαζόμενος να συναντήσει έναν εξοργισμένο πελάτη μόλις ήταν έτοιμο το γεύμα του.) Χαμογέλασε με φόβο, άφησε το ποτήρι της και ανακοίνωσε: "Schnapps για εσάς, κύριε".
  
  "Ευχαριστώ", ήταν το μόνο που είπε, προς έκπληξή της.
  
  Ο Λοβενχάγκεν, είκοσι επτά, καθόταν συλλογιζόμενος το μέλλον του στον άνετο φωτισμό της παμπ, καθώς ο ήλιος άφηνε τη μέρα έξω, βάφοντας τα παράθυρα σκούρα. Η μουσική έγινε λίγο πιο δυνατή καθώς το απογευματινό πλήθος έτρεχε μέσα σαν μια οροφή που διέρρευσε απρόθυμα. Καθώς περίμενε το γεύμα του, παρήγγειλε άλλα πέντε σκληρά αλκοολούχα ποτά και καθώς η καταπραϋντική κόλαση του αλκοόλ έβγαζε την πληγωμένη του σάρκα, σκέφτηκε πώς είχε φτάσει σε αυτό το σημείο.
  
  Ποτέ στη ζωή του δεν είχε σκεφτεί ότι θα γινόταν ένας ψυχρός δολοφόνος, ένας δολοφόνος για το κέρδος, ούτε λιγότερο, και σε τόσο τρυφερή ηλικία. Οι περισσότεροι άνδρες υποβιβάζονται καθώς γερνούν, μετατρέπονται σε άκαρδα γουρούνια για την υπόσχεση χρηματικού κέρδους. Οχι αυτόν. Ως πιλότος μαχητικού, ήξερε ότι μια μέρα θα έπρεπε να σκοτώσει πολλούς ανθρώπους στη μάχη, αλλά θα ήταν για χάρη της χώρας του.
  
  Η υπεράσπιση της Γερμανίας και των ουτοπικών στόχων της Παγκόσμιας Τράπεζας για τον νέο κόσμο ήταν το πρώτο και κυριότερο καθήκον και επιθυμία του. Η αφαίρεση ζωών για αυτόν τον σκοπό ήταν συνηθισμένη, αλλά τώρα ξεκίνησε ένα αιματηρό στοίχημα για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του διοικητή της Luftwaffe, που δεν είχαν καμία σχέση με την ελευθερία της Γερμανίας ή την ευημερία του κόσμου. Στην πραγματικότητα, τώρα επιζητούσε το αντίθετο. Αυτό τον καταθλίβει σχεδόν όσο η επιδεινούμενη όρασή του και η ολοένα και πιο προκλητική ιδιοσυγκρασία του.
  
  Αυτό που τον ανησύχησε περισσότερο ήταν ο τρόπος που ούρλιαξε ο Neumand όταν ο Löwenhagen του έβαλε φωτιά για πρώτη φορά. Το Löwenhagen προσλήφθηκε από τον καπετάνιο Schmidt για αυτό που ο διοικητής περιέγραψε ως μια άκρως μυστική επιχείρηση. Αυτό έρχεται μετά την πρόσφατη ανάπτυξη της μοίρας τους κοντά στην πόλη της Μοσούλης του Ιράκ.
  
  Από όσα είπε εμπιστευτικά ο διοικητής στο Löwenhagen, φαίνεται ότι ο Flieger Neumand στάλθηκε από τον Schmidt για να προμηθευτεί ένα σκοτεινό αρχαίο λείψανο από μια ιδιωτική συλλογή ενώ βρίσκονταν στο Ιράκ κατά τη διάρκεια του τελευταίου γύρου βομβαρδιστικών επιδρομών εναντίον της Παγκόσμιας Τράπεζας και ειδικά του γραφείου της CIA εκεί. . Ο Neumand, κάποτε ένας έφηβος παραβάτης, είχε τα απαραίτητα σετ δεξιοτήτων για να εισβάλει στο σπίτι ενός πλούσιου συλλέκτη και να κλέψει τη Μάσκα της Βαβυλώνας.
  
  Του έδωσαν μια φωτογραφία ενός λεπτού λειψάνου που έμοιαζε με κρανίο και με αυτό κατάφερε να κλέψει το αντικείμενο από το ορειχάλκινο κουτί στο οποίο κοιμόταν. Λίγο μετά την επιτυχή εξαγωγή του, ο Neumand επέστρεψε στη Γερμανία με τη λεία που είχε αποκτήσει για τον Schmidt, αλλά ο Schmidt δεν υπολόγιζε στις αδυναμίες των ανδρών που επέλεξε να κάνουν τη βρώμικη δουλειά του. Ο Νόιμαντ ήταν άπληστος τζογαδόρος. Το πρώτο του βράδυ μετά την επιστροφή του, πήρε τη μάσκα μαζί του σε ένα από τα αγαπημένα του καταστήματα τυχερών παιχνιδιών, ένα δείπνο σε ένα πίσω σοκάκι στο Ντίλενμπουργκ.
  
  Όχι μόνο διέπραξε την πιο απερίσκεπτη πράξη κουβαλώντας μαζί του ένα ανεκτίμητο, κλεμμένο τεχνούργημα, αλλά εξόργισε επίσης τον Λοχαγό Schmidt μην παραδίδοντας τη μάσκα τόσο γρήγορα και διακριτικά όσο είχε προσληφθεί για να το κάνει. Όταν έμαθε ότι η μοίρα είχε επιστρέψει και ανακάλυψε την απουσία του Neumand, ο Schmidt ήρθε αμέσως σε επαφή με έναν άστατο απόκληρο από τους στρατώνες της προηγούμενης αεροπορικής βάσης του για να πάρει το λείψανο από τον Neumand με κάθε μέσο.
  
  Συλλογιζόμενος εκείνη τη νύχτα, ο Löwenhagen ένιωσε ένα έντονο μίσος για τον καπετάνιο Schmidt να απλώνεται στο μυαλό του. Προκάλεσε αχρείαστες θυσίες. Ήταν η αιτία της αδικίας που προκλήθηκε από την απληστία. Ήταν ο λόγος που ο Löwenhagen δεν θα ανακτούσε ποτέ τα ελκυστικά του χαρακτηριστικά, και αυτό ήταν μακράν το πιο ασυγχώρητο έγκλημα που επέβαλε η απληστία του διοικητή στη ζωή του Löwenhagen - ό,τι είχε απομείνει από αυτήν.
  
  Η Έφεσος ήταν αρκετά όμορφη, αλλά για τον Löwenhagen, η απώλεια της προσωπικότητάς του χτύπησε βαθύτερα από κάθε σωματικό τραυματισμό που θα μπορούσε ποτέ να χτυπήσει. Επιπλέον, τα μάτια του άρχισαν να τον απογοητεύουν σε σημείο που δεν μπορούσε καν να διαβάσει το μενού για να παραγγείλει φαγητό. Η ταπείνωση ήταν σχεδόν χειρότερη από την ταλαιπωρία και τα σωματικά μειονεκτήματα. Ήπιε μια γουλιά σναπ και έσφιξε τα δάχτυλά του πάνω από το κεφάλι του για περισσότερα.
  
  Στο κεφάλι του, μπορούσε να ακούσει χιλιάδες φωνές που κατηγορούσαν όλους τους άλλους για τις κακές του επιλογές και το δικό του εσωτερικό μυαλό έμεινε βουβό από το πόσο γρήγορα τα πράγματα πήγαν στραβά. Θυμήθηκε τη νύχτα που είχε πάρει τη μάσκα και πώς ο Νόιμαντ είχε αρνηθεί να παραδώσει τη λεία του που είχε κερδίσει με κόπο. Ακολούθησε τα ίχνη του Neumand σε ένα άντρο τυχερών παιχνιδιών κάτω από τις σκάλες ενός νυχτερινού κέντρου. Εκεί περίμενε την κατάλληλη στιγμή, υποδυόμενος άλλος πάρτι που επισκέπτεται συχνά αυτό το μέρος.
  
  Λίγο μετά τη 1:00 π.μ., ο Neumand είχε χάσει τα πάντα και τώρα βρισκόταν αντιμέτωπος με μια πρόκληση "διπλό ή τίποτα".
  
  "Θα σας πληρώσω 1.000 ευρώ αν με αφήσετε να κρατήσω αυτή τη μάσκα ως εγγύηση", προσφέρθηκε ο Löwenhagen.
  
  "Αστειεύεσαι?" Ο Νόιμαντ γέλασε στη μεθυσμένη του κατάσταση. "Αυτό το γαμημένο πράγμα αξίζει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο!" Κρατούσε τη μάσκα για να τη δουν όλοι, αλλά ευτυχώς η μεθυσμένη του κατάσταση έκανε την αμφίβολη εταιρεία στην οποία βρισκόταν να αμφισβητήσει την ειλικρίνειά του σχετικά με το θέμα. Ο Löwenhagen δεν μπορούσε να τους αφήσει να το σκεφτούν δύο φορές, έτσι ενήργησε γρήγορα.
  
  "Αυτή τη στιγμή, θα σε παίξω ως ηλίθια μάσκα. Τουλάχιστον μπορώ να επαναφέρω τον κώλο σου στη βάση". Το είπε ιδιαίτερα δυνατά, ελπίζοντας να πείσει τους άλλους ότι απλώς προσπαθούσε να πάρει τη μάσκα για να κάνει τον φίλο του να γυρίσει σπίτι. Είναι καλό που το δόλιο παρελθόν του L ö wenhagen έχει βελτιώσει τις δεξιότητές του στην εξαπάτηση. Ήταν εξαιρετικά πειστικός όταν έκανε μια απάτη και αυτό το χαρακτηριστικό του χαρακτήρα συνήθως λειτουργούσε προς όφελός του. Μέχρι τώρα που καθόριζε τελικά το μέλλον του.
  
  Η μάσκα καθόταν στο κέντρο ενός στρογγυλού τραπεζιού, περιτριγυρισμένη από τρεις άνδρες. Ο Lö wenhagen δεν μπορούσε να αντιταχθεί όταν ένας άλλος παίκτης ήθελε να μπει στη δράση. Ο άνδρας ήταν ένας τοπικός ποδηλάτης, ένας απλός στρατιώτης στην τάξη του, αλλά θα ήταν ύποπτο να του απαγορεύσουμε την πρόσβαση σε ένα παιχνίδι πόκερ σε μια δημόσια τρύπα που είναι γνωστή παντού στα ντόπια αποβράσματα.
  
  Ακόμη και με τις δεξιότητές του στην απάτη, ο LöWenhagen διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να ξεγελάσει έναν άγνωστο που φορούσε ένα ασπρόμαυρο έμβλημα Gremium σε μια δερμάτινη λαιμόκοψη.
  
  "Οι Black Seven κυβερνούν, καθάρματα!" βρυχήθηκε ο μεγάλος ποδηλάτης καθώς ο Löwenhagen δίπλωσε και το χέρι του Neumand έδειξε ένα ανίσχυρο τρεις γρύλοι . Ο Neumand ήταν πολύ μεθυσμένος για να προσπαθήσει να επιστρέψει τη μάσκα, αν και ήταν εμφανώς συντετριμμένος από την απώλεια.
  
  "Χριστέ μου! Ω γλυκέ μου Ιησού, θα με σκοτώσει! Θα με σκοτώσει!". - αυτό ήταν το μόνο που μπορούσε να πει ο Νόιμαντ, σφίγγοντας το σκυμμένο κεφάλι του στα χέρια του. Κάθισε και γκρίνιαζε μέχρι που η επόμενη ομάδα που ήθελε να πάρει το τραπέζι του είπε να κάνει πίσω ή να πάει στην τράπεζα. Ο Νόιμαντ έφυγε, μουρμουρίζοντας κάτι κάτω από την ανάσα του σαν τρελός, αλλά και πάλι το έγραφε σαν μεθυσμένος λήθαργος και εκείνοι που τους έβγαζε από το δρόμο το πήραν έτσι. Ο Λοβενχάγκεν ακολούθησε τον Νόιμαν, χωρίς να έχει ιδέα για την εσωτερική φύση λείψανο, που ο ποδηλάτης κουνούσε στο χέρι του κάπου μπροστά. Ο ποδηλάτης σταμάτησε για λίγο, καυχούμενος σε μια ομάδα κοριτσιών ότι μια μάσκα κρανίου θα έμοιαζε αποκρουστική κάτω από το κράνος του σε στυλ γερμανικού στρατού. Σύντομα συνειδητοποίησε ότι ο Neumand είχε όντως ακολουθήσει τον ποδηλάτη σε ένα σκοτεινό τσιμεντένιο λάκκο, όπου μια σειρά από μοτοσυκλέτες έλαμπαν από χλωμά προβολείς που δεν έφταναν ακριβώς στο πάρκινγκ.
  
  Παρακολούθησε ήρεμα καθώς ο Νόιμαντ τραβούσε το πιστόλι του, βγήκε από τις σκιές και πυροβόλησε τον ποδηλάτη στο πρόσωπο. Οι πυροβολισμοί δεν ήταν ασυνήθιστοι σε αυτά τα μέρη της πόλης, αν και κάποιοι προειδοποίησαν άλλους ποδηλάτες. Λίγο αργότερα, οι σιλουέτες τους εμφανίστηκαν στην άκρη του λάκκου στάθμευσης, αλλά ήταν ακόμα πολύ μακριά για να δουν τι είχε συμβεί.
  
  Λαχανιασμένος με αυτό που είδε, ο Löwenhagen είδε το φρικτό τελετουργικό της αποκοπής ενός κομματιού από τη σάρκα ενός νεκρού με το δικό του μαχαίρι. Ο Νόιμαντ κατέβασε το αιμορραγικό πανί στην κάτω πλευρά της μάσκας και άρχισε να γδύνει το θύμα του όσο πιο γρήγορα μπορούσε με τα μεθυσμένα δάχτυλά του. Σοκαρισμένος, με ορθάνοιχτα μάτια, ο Löwenhagen αναγνώρισε αμέσως το μυστικό της Βαβυλωνιακής Μάσκας. Τώρα ήξερε γιατί ο Schmidt ήταν τόσο πρόθυμος να την πιάσει στα χέρια του.
  
  Με το νέο του γκροτέσκο προσωπείο, ο Neumand κύλησε το σώμα στους κάδους απορριμμάτων λίγα μέτρα από το τελευταίο αυτοκίνητο στο σκοτάδι και μετά ανέβηκε αδιάφορα στη μοτοσικλέτα του άνδρα. Τέσσερις μέρες αργότερα, ο Neumand πήρε τη μάσκα και κρύφτηκε. Η Löwenhagen τον εντόπισε έξω από τη βάση του Schleswig, όπου κρυβόταν από την οργή του Schmidt. Ο Νόιμαντ έμοιαζε ακόμα με ποδηλάτη, με σκούρα γυαλιά και βρώμικα τζιν, αλλά ξεφορτώθηκε τα χρώματα του κλαμπ και το ποδήλατο. Ο επικεφαλής της Μάνχαϊμ στην Γκρέμιου έψαχνε για έναν απατεώνα και δεν άξιζε το ρίσκο. Όταν ο Neumand αντιμετώπισε το Löwenhagen, γελούσε σαν τρελός, μουρμουρίζοντας ασυνάρτητα σε κάτι που έμοιαζε με αρχαία αραβική διάλεκτο.
  
  Στη συνέχεια σήκωσε ένα μαχαίρι και προσπάθησε να κόψει το πρόσωπό του.
  
  
  Κεφάλαιο 22 - Ανάσταση του Τυφλού Θεού
  
  
  "Έτσι επιτέλους ήρθες σε επαφή". Η φωνή έσπασε το σώμα του Lövenhagen πίσω από τον αριστερό του ώμο. Φαντάστηκε αμέσως τον διάβολο και δεν ήταν μακριά από την αλήθεια.
  
  "Καπετάν Σμιτ", παραδέχτηκε, αλλά για ευνόητους λόγους δεν σηκώθηκε και χαιρέτησε. "Πρέπει να με συγχωρήσετε που δεν απάντησα σωστά. Βλέπετε, καταλήγω να φοράω το πρόσωπο ενός άλλου ατόμου".
  
  "Απολύτως. "Τζακ Ντάνιελς, σε παρακαλώ", είπε ο Σμιτ στον σερβιτόρο πριν καν πάει στο τραπέζι του Λοβενχάγκεν.
  
  "Άσε το πιάτο πρώτα κάτω, φίλε!" Ο Löwenhagen φώναξε, προτρέποντας τον σαστισμένο άντρα να συμμορφωθεί. Ο διευθυντής του εστιατορίου στάθηκε κοντά, περιμένοντας μια ακόμη παράβαση πριν ζητήσει από τον δράστη να φύγει.
  
  "Τώρα βλέπω ότι καταλάβατε τι κάνει η μάσκα", μουρμούρισε ο Σμιντ κάτω από την ανάσα του και χαμήλωσε το κεφάλι του για να ελέγξει μήπως κρυφακούει.
  
  "Είδα τι έκανε τη νύχτα που η μικρή σου σκύλα Neumand τη χρησιμοποίησε για να αυτοκτονήσει. Ο Λοβενχάγκεν είπε ήσυχα, αναπνέοντας μετά βίας ανάμεσα στις μπουκιές καθώς κατάπινε το πρώτο μισό του κρέατος σαν ζώο.
  
  "Λοιπόν, τι προτείνετε να κάνετε τώρα; Να με εκβιάσεις για χρήματα όπως έκανε ο Νόιμαντ;" ρώτησε ο Schmidt προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο. Γνώριζε καλά ότι το λείψανο το πήραν από αυτούς που το χρησιμοποιούσαν.
  
  "Σε εκβιασμό;" Ο Λοβενχάγκεν τσίριξε με μια μπουκιά ροζ κρέας ανάμεσα στα δόντια του. "Πλάκα μου κάνεις; Θέλω να το βγάλω, καπετάνιο. Θα πας στον χειρουργό για να το αφαιρέσει".
  
  "Γιατί? Πρόσφατα άκουσα ότι είχατε καεί πολύ άσχημα. Θα πίστευα ότι θα ήθελες να κρατήσεις το πρόσωπο ενός τολμηρού γιατρού αντί για μια λιωμένη σάρκα εκεί που ήταν κάποτε το πρόσωπό σου", απάντησε μοχθηρά ο διοικητής. Παρακολούθησε έκπληκτος καθώς ο Löwenhagen πάλευε να κόψει τη μπριζόλα του, τεντώνοντας τα ταλαιπωρημένα μάτια του για να βρει τις άκρες.
  
  "Γάμησέ σε!" ο Löwenhagen ορκίστηκε. Δεν μπορούσε να δει καλά το πρόσωπο του Σμιτ, αλλά ένιωθε μια ακαταμάχητη επιθυμία να κολλήσει ένα μαχαίρι στην περιοχή των ματιών του και να ελπίζει για το καλύτερο. "Θέλω να το βγάλω πριν μετατραπώ σε τρελό ρόπαλο... r-rabid... fuck..."
  
  "Αυτό συνέβη με τον Νόιμαντ;" διέκοψε τον Σμιτ, βοηθώντας τον εργαζόμενο νεαρό με τη δομή της πρότασης. "Τι ακριβώς συνέβη, Löwenhagen; Χάρη στο φετίχ του τζόγου που είχε αυτός ο ηλίθιος, μπορώ να καταλάβω το κίνητρό του να κρατήσει αυτό που δικαιωματικά είναι δικό μου. Αυτό που με προβληματίζει είναι γιατί ήθελες να μου το κρύψεις τόσο καιρό πριν επικοινωνήσεις μαζί μου".
  
  "Επρόκειτο να σας το δώσω την επόμενη μέρα που το πήρα από τον Νόιμαντ, αλλά εκείνο το βράδυ είχα πάρει φωτιά, αγαπητέ μου καπετάνιο". Ο Löwenhagen έβαζε τώρα κομμάτια κρέατος στο στόμα του με το χέρι. Τρομοκρατημένοι, οι άνθρωποι ακριβώς γύρω τους άρχισαν να κοιτάζουν και να ψιθυρίζουν.
  
  "Με συγχωρείτε κύριοι", είπε ο διευθυντής διακριτικά με σιωπηλό τόνο.
  
  Αλλά το Löwenhagen ήταν πολύ δυσανεκτικό για να ακούσει. Πέταξε μια μαύρη κάρτα American Express στο τραπέζι και είπε: "Κοίτα, φέρε μας ένα μπουκάλι τεκίλα και θα συμπεριφερθώ σε όλους αυτούς τους αδιάκριτους ηλίθιους αν σταματήσουν να με κοιτούν έτσι!"
  
  Μερικοί από τους υποστηρικτές του στο μπιλιάρδο χειροκρότησαν. Οι υπόλοιποι άνθρωποι επέστρεψαν στη δουλειά τους.
  
  "Μην ανησυχείς, θα φύγουμε σύντομα. Απλώς φέρτε σε όλους τα ποτά τους και αφήστε τον φίλο μου να τελειώσει το γεύμα του, εντάξει;" Ο Schmidt δικαιολόγησε την τρέχουσα κατάστασή τους με τον πιο ιερό από εσάς, πολιτισμένο τρόπο. Αυτό τράβηξε το ενδιαφέρον του μάνατζερ για λίγα ακόμη λεπτά.
  
  "Τώρα πες μου πώς κατέληξες με τη μάσκα μου σε μια καταραμένη κρατική εγκατάσταση όπου ο καθένας θα μπορούσε να την πάρει", ψιθύρισε ο Σμιντ. Έφτασε ένα μπουκάλι τεκίλα και έριξε δύο σφηνάκια.
  
  Η Löwenhagen κατάπιε με δυσκολία. Το αλκοόλ προφανώς δεν μπορούσε να μουδιάσει αποτελεσματικά την αγωνία από την εσωτερική του βλάβη, αλλά πεινούσε. Είπε στον διοικητή τι συνέβη, κυρίως για να σώσει το πρόσωπο και να μην δικαιολογεί. Ολόκληρο το σενάριο για το οποίο είχε θυμώσει νωρίτερα επαναλήφθηκε όταν είπε στον Schmidt όλα όσα τον οδήγησαν στο να βρει τον Neumand να μιλάει σε γλώσσες με το πρόσχημα ενός ποδηλάτη.
  
  "Αραβας? Είναι ανησυχητικό", παραδέχτηκε ο Schmidt. "Αυτό που ακούσατε ήταν στην πραγματικότητα στα ακκαδικά; Φοβερο!"
  
  "Ποιός νοιάζεται?" Ο Λοβενχάγκεν γάβγισε.
  
  "Επειτα? Πώς του πήρες τη μάσκα;" - ρώτησε ο Schmidt, σχεδόν χαμογελώντας στα ενδιαφέροντα γεγονότα της ιστορίας.
  
  "Δεν είχα ιδέα πώς να επιστρέψω τη μάσκα. Εννοώ, εδώ ήταν με ένα πλήρως ανεπτυγμένο πρόσωπο και χωρίς ίχνος από τη μάσκα που κρυβόταν από κάτω. Θεέ μου, άκου τι σου λέω! Είναι όλα εφιαλτικά και σουρεαλιστικά!".
  
  "Συνεχίστε", επέμεινε ο Σμιντ.
  
  "Τον ρώτησα ευθέως πώς θα μπορούσα να τον βοηθήσω να βγάλει τη μάσκα του, ξέρεις; Αλλά αυτός... αυτός..." Ο Λοβενχάγκεν γέλασε σαν μεθυσμένος καβγατζής με τον παράλογο των δικών του λόγων. "Καπετάνιο, με δάγκωσε! Σαν γαμημένο αδέσποτο σκυλί, το κάθαρμα γρύλισε καθώς πλησίαζα και ενώ ακόμα μιλούσα, το κάθαρμα με δάγκωσε στον ώμο. Έσκισε ολόκληρο κομμάτι! Θεός! Τι έπρεπε να σκεφτώ; Μόλις άρχισα να τον χτυπάω με το πρώτο κομμάτι μεταλλικό σωλήνα που βρήκα εκεί κοντά".
  
  "Τι έκανε λοιπόν; Μιλούσε ακόμα ακκαδικά;" - ρώτησε ο διοικητής, ρίχνοντάς τους άλλο ένα.
  
  "Αποχώρησε τρέχοντας, οπότε φυσικά τον κυνήγησα. Στο τέλος, περάσαμε από το ανατολικό τμήμα του Σλέσβιχ, όπου μόνο εμείς ξέρουμε πώς να φτάσουμε εκεί; είπε στον Σμιτ, ο οποίος με τη σειρά του έγνεψε: "Ναι, ξέρω αυτό το μέρος, πίσω από το υπόστεγο του βοηθητικού κτιρίου".
  
  "Είναι σωστό. Το τρέξαμε, καπετάνιο, σαν νυχτερίδες έξω από την κόλαση. Δηλαδή, ήμουν έτοιμος να τον σκοτώσω. Πονούσα πολύ, αιμορραγούσα, είχα βαρεθεί να μου διαφεύγει τόση ώρα. Ορκίζομαι ότι ήμουν έτοιμος να σπάσω το γαμημένο του κεφάλι σε κομμάτια για να πάρει πίσω αυτή τη μάσκα, ξέρεις; Ο Λοβενχάγκεν γρύλισε απαλά, ακούγοντας απολαυστικά ψυχωτικό.
  
  "Ναι ναι. Συνέχισε." Ο Schmidt επέμενε να ακούσει το τέλος της ιστορίας πριν ο υφιστάμενός του τελικά υποκύψει στην καταπιεστική τρέλα.
  
  Καθώς το πιάτο του γινόταν όλο και πιο άδειο, ο Löwenhagen μιλούσε πιο γρήγορα, τα σύμφωνα του ακούγονταν πιο ευδιάκριτα. "Δεν ήξερα τι προσπαθούσε να κάνει, αλλά ίσως ήξερε πώς να βγάλει τη μάσκα ή κάτι τέτοιο. Τον ακολούθησα μέχρι το υπόστεγο και μετά ήμασταν μόνοι. Άκουγα τις κραυγές των φρουρών έξω από το υπόστεγο. Αμφιβάλλω αν αναγνώρισαν τον Νόιμαντ τώρα που είχε το πρόσωπο κάποιου άλλου, σωστά;"
  
  "Είναι όταν κατέλαβε το μαχητικό αεροσκάφος;" ρώτησε ο Σμιτ. "Αυτή ήταν η αιτία της συντριβής του αεροπλάνου;"
  
  Τα μάτια του Löwenhagen ήταν σχεδόν εντελώς τυφλά εκείνη τη στιγμή, αλλά μπορούσε ακόμα να διακρίνει μεταξύ σκιών και στερεών. Μια κίτρινη χροιά έβαψε τις ίριδες του με τα μάτια του λιονταριού, αλλά συνέχισε να μιλάει, καρφώνοντας τον Σμιτ στη θέση του με τα τυφλά του μάτια καθώς χαμήλωσε τη φωνή του και έγειρε ελαφρά το κεφάλι του. "Θεέ μου, καπετάν Σμιτ, πόσο σε μισούσε".
  
  Ο ναρκισσισμός δεν επέτρεψε στον Schmidt να σκεφτεί τα συναισθήματα που περιέχονται στη δήλωση L & # 246; wenhagen, αλλά η κοινή λογική τον έκανε να αισθάνεται λίγο αμαυρωμένος - ακριβώς εκεί που έπρεπε να χτυπά η ψυχή του. "Φυσικά και το έκανε", είπε στον τυφλό υφιστάμενό του. "Είμαι αυτός που του μύησε τη μάσκα. Αλλά δεν έπρεπε ποτέ να ξέρει τι έκανε, πόσο μάλλον να τη χρησιμοποιήσει για τον εαυτό του. Ο ανόητος το έφερε πάνω του. Όπως ακριβώς έκανες εσύ".
  
  "Εγώ..." ο Λοβενχάγκεν όρμησε προς τα εμπρός θυμωμένος ανάμεσα σε τσούγκρισμα πιατικών και αναποδογύρισμα των ποτηριών, "το χρησιμοποίησα μόνο για να ανασύρω το πολύτιμο λείψανό σας αίματος από το νοσοκομείο και να το παραδώσω σε εσάς το αχάριστο υποείδος!"
  
  Ο Schmidt ήξερε ότι ο Löwenhagen είχε ολοκληρώσει το έργο του και η ανυπακοή του δεν ήταν πλέον πολύ ανησυχητικό. Ωστόσο, έληγε σύντομα, οπότε ο Schmidt τον άφησε να ρίξει μια κρίση. "Σε μισούσε όπως σε μισώ κι εγώ! Ο Νόιμαντ μετάνιωσε που συμμετείχε ποτέ στο ύπουλο σχέδιό σας να στείλετε μια ομάδα αυτοκτονίας στη Βαγδάτη και στη Χάγη".
  
  Ο Σμιτ ένιωσε την καρδιά του να χάνει ένα ρυθμό όταν αναφέρθηκε το υποτιθέμενο μυστικό του σχέδιο, αλλά το πρόσωπό του παρέμενε απαθές, κρύβοντας κάθε ανησυχία πίσω από μια ατσάλινη έκφραση.
  
  "Λέγοντας το όνομά σου, Σμιτ, χαιρέτησε και είπε ότι θα σε επισκεφτεί στη δική σου μικρή αποστολή αυτοκτονίας". Η φωνή του Löwenhagen έσπασε το χαμόγελό του. "Στάθηκε εκεί και γέλασε σαν τρελό ζώο, τσιρίζοντας με ανακούφιση για το ποιος ήταν. Ακόμα ντυμένος σαν νεκρός ποδηλάτης, προχώρησε προς το αεροπλάνο. Πριν προλάβω να φτάσω κοντά του, μπήκαν οι φρουροί. Απλώς έφυγα για να μην με συλλάβουν. Μόλις βγήκα από τη βάση, μπήκα στο φορτηγό μου και έτρεξα στο Büchel για να προσπαθήσω να σε προειδοποιήσω. Το κινητό σας τηλέφωνο έχει απενεργοποιηθεί."
  
  "Και τότε ήταν που συνετρίβη το αεροπλάνο κοντά στη βάση μας", έγνεψε καταφατικά ο Σμιντ. "Πώς θα πρέπει να εξηγήσω την αληθινή ιστορία στον υποστράτηγο Μάγιερ; Είχε την εντύπωση ότι αυτή ήταν μια νόμιμη αντεπίθεση μετά από αυτό που έκανε αυτός ο Ολλανδός ηλίθιος στο Ιράκ".
  
  "Ο Νόιμαντ ήταν πιλότος πρώτης κατηγορίας. Το γιατί έχασε τον στόχο του - εσείς - είναι τόσο κρίμα όσο και μυστήριο", γρύλισε ο Löwenhagen. Μόνο η σιλουέτα του Σμιτ υποδήλωνε ακόμα την παρουσία του στο πλευρό του.
  
  "Έχασε γιατί, όπως εσύ, αγόρι μου, ήταν τυφλός", είπε ο Σμιτ, απολαμβάνοντας τη νίκη του απέναντι σε όσους μπορούσαν να τον εκθέσουν. "Αλλά δεν το ήξερες, σωστά; Επειδή ο Neumand φορούσε γυαλιά ηλίου, δεν ήξερες την κακή του όραση. Διαφορετικά, δεν θα χρησιμοποιούσατε ποτέ τη Μάσκα της Βαβυλώνας, έτσι δεν είναι;"
  
  "Όχι, δεν θα το έκανα", όρμησε ο Löwenhagen, νιώθοντας ηττημένος σε σημείο βρασμού. "Αλλά έπρεπε να είχα μαντέψει ότι θα στείλατε κάποιον να με κάψει και να επιστρέψει τη μάσκα. Αφού οδήγησα στο σημείο της συντριβής, βρήκα τα απανθρακωμένα υπολείμματα του Neumand σκορπισμένα μακριά από την άτρακτο. Η μάσκα είχε αφαιρεθεί από το καμένο κρανίο του, οπότε την πήρα για να επιστρέψω στον αγαπητό μου διοικητή, τον οποίο νόμιζα ότι μπορούσα να εμπιστευτώ". Εκείνη τη στιγμή τα κίτρινα μάτια του τυφλώθηκαν. "Αλλά το φρόντισες ήδη, έτσι δεν είναι;"
  
  "Για τι πράγμα μιλάς?" άκουσε τον Σμιτ να λέει δίπλα του, αλλά τελείωσε με την απάτη του διοικητή.
  
  "Έστειλες κάποιον πίσω μου. Με βρήκε με μάσκα στο σημείο του τροχαίου και με κυνήγησε μέχρι τη Χαϊδελβέργη μέχρι το φορτηγό μου τελείωσε τα καύσιμα! "Ο Λοβενχάγκεν γρύλισε. "Αλλά είχε αρκετό γκάζι και για τους δυο μας, Σμιτ. Πριν προλάβω να τον δω να πλησιάζει, μου έριξε βενζίνη και μου έβαλε φωτιά! Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να τρέξω στο νοσοκομείο σε απόσταση αναπνοής από εδώ, ελπίζοντας ακόμα ότι η φωτιά δεν θα έπιανε και ίσως ακόμη και να σβήσει τρέχοντας. Αλλά όχι, έγινε όλο και πιο ζεστό, καταβροχθίζοντας το δέρμα, τα χείλη και τα άκρα μου, μέχρι που μου φάνηκε ότι ούρλιαζα μέσα από τη σάρκα μου! Ξέρεις πώς είναι να νιώθεις την καρδιά σου να σπάει από το σοκ της μυρωδιάς της δικής σου σάρκας να καίει σαν ψητή μπριζόλα; ΕΣΕΙΣ?" φώναξε στον καπετάνιο με θυμωμένη έκφραση νεκρού.
  
  Καθώς ο διευθυντής πήγαινε βιαστικά στο τραπέζι τους, ο Σμιτ σήκωσε το χέρι του απορριπτικά.
  
  "Φεύγουμε. Φεύγουμε. Απλώς μεταφέρετέ τα όλα σε αυτήν την πιστωτική κάρτα", διέταξε ο Schmidt, γνωρίζοντας ότι ο Dr. Hilt σύντομα θα βρισκόταν ξανά νεκρός και η δήλωση της πιστωτικής του κάρτας θα έδειχνε ότι είχε ζήσει αρκετές ημέρες περισσότερο από ό,τι είχε αρχικά αναφερθεί.
  
  "Πάμε, Löwenhagen", επέμεινε ο Schmidt. "Ξέρω πώς μπορούμε να αφαιρέσουμε αυτή τη μάσκα από το πρόσωπό σας. Αν και δεν έχω ιδέα πώς να αντιστρέψω την τύφλωση".
  
  Πήρε τον σύντροφό του σε ένα μπαρ όπου υπέγραψε την απόδειξη. Καθώς έφευγαν, ο Schmidt έριξε την πιστωτική κάρτα πίσω στην τσέπη του Löwenhagen. Όλο το προσωπικό και οι επισκέπτες ανάσαναν ανακούφιση. Ο άτυχος σερβιτόρος που δεν πήρε φιλοδώρημα χτύπησε τη γλώσσα του λέγοντας: "Δόξα τω Θεώ! Ελπίζω να είναι η τελευταία φορά που τον βλέπουμε".
  
  
  Κεφάλαιο 23 - Φόνος
  
  
  Ο Marduk έριξε μια ματιά στο ρολόι και το μικρό ορθογώνιο στην όψη του με τα αναδιπλούμενα πάνελ ημερομηνίας τοποθετημένα για να πουν ότι ήταν 28 Οκτωβρίου. Τα δάχτυλά του χτύπησαν τη μπάρα καθώς περίμενε τη ρεσεψιονίστ στο ξενοδοχείο Swanwasser, όπου έμεναν επίσης ο Sam Cleve και η μυστηριώδης κοπέλα του.
  
  "Αυτό είναι, κύριε Μαρντούκ. Καλώς ήλθατε στη Γερμανία", χαμογέλασε ευγενικά η ρεσεψιονίστ και έδωσε πίσω το διαβατήριο του Μαρντουκ. Τα μάτια της έμειναν στο πρόσωπό του για πολλή ώρα. Αυτό έκανε τον ηλικιωμένο να αναρωτηθεί αν ήταν λόγω του ασυνήθιστου προσώπου του ή επειδή τα έγγραφα ταυτότητάς του έγραφαν το Ιράκ ως χώρα καταγωγής του.
  
  "Βίλεν Ντανκ", απάντησε. Θα χαμογελούσε αν μπορούσε.
  
  Αφού μπήκε στο δωμάτιό του, κατέβηκε κάτω για να συναντήσει τον Σαμ και τη Μάργκαρετ στον κήπο. Τον περίμεναν ήδη όταν μπήκε στη βεράντα με θέα στην πισίνα. Ο μικρόσωμος, κομψά ντυμένος άντρας ακολούθησε τον Μαρντούκ από απόσταση, αλλά ο γέρος ήταν πολύ οξυδερκής για να μην το ξέρει.
  
  Ο Σαμ καθάρισε το λαιμό του με νόημα, αλλά το μόνο που είπε ο Μαρντούκ ήταν "τον βλέπω".
  
  Φυσικά ξέρεις, είπε ο Σαμ στον εαυτό του, κουνώντας το κεφάλι προς την κατεύθυνση της Μάργκαρετ. Κοίταξε τον άγνωστο και οπισθοχώρησε ελαφρά, αλλά το έκρυψε από τα μάτια του. Ο Μαρντούκ γύρισε για να κοιτάξει τον άντρα που τον ακολουθούσε, αρκεί να εκτιμήσει την κατάσταση. Ο άντρας χαμογέλασε απολογητικά και εξαφανίστηκε στο διάδρομο.
  
  "Βλέπουν ένα διαβατήριο από το Ιράκ και χάνουν το μυαλό τους", γάβγιζε εκνευρισμένος καθώς ανακάθισε.
  
  "Κύριε Marduk, αυτή είναι η Margaret Crosby της Edinburgh Post", τους παρουσίασε ο Sam.
  
  "Χαίρομαι που σας γνωρίζω κυρία", είπε ο Μάρντουκ, χρησιμοποιώντας πάλι το ευγενικό του νεύμα αντί για ένα χαμόγελο.
  
  "Και εσείς, κύριε Μαρντούκ", απάντησε εγκάρδια η Μάργκαρετ. "Είναι υπέροχο να συναντάς επιτέλους κάποιον τόσο γνώστη και πολυταξιδεμένο όσο εσύ." Μήπως φλερτάρει πραγματικά με τον Marduk; σκέφτηκε έκπληκτος ο Sam καθώς τους έβλεπε να κάνουν χειραψία.
  
  "Και πώς το ξέρεις αυτό;" ρώτησε ο Μαρντούκ με παρωδία έκπληξη.
  
  Ο Σαμ σήκωσε τη συσκευή εγγραφής του.
  
  "Α, όλα όσα έγιναν στο ιατρείο καταγράφονται πλέον". Έριξε μια αυστηρή ματιά στον ερευνητή δημοσιογράφο.
  
  "Μην ανησυχείς, Μαρντούκ", είπε ο Σαμ, σκοπεύοντας να αφήσει στην άκρη όλους τους φόβους. "Αυτό είναι μόνο για μένα και όσους πρόκειται να μας βοηθήσουν να βρούμε τη Μάσκα της Βαβυλώνας. Όπως γνωρίζετε, η δεσποινίς Κρόσμπι εδώ έχει ήδη κάνει το καθήκον της για να απαλλαγούμε από τον αρχηγό της αστυνομίας".
  
  "Ναι, ορισμένοι δημοσιογράφοι έχουν την καλή αίσθηση να είναι επιλεκτικοί σχετικά με το τι χρειάζεται να γνωρίζει ο κόσμος και... καλά, τι είναι καλύτερα να μην μάθει ποτέ ο κόσμος. Η Βαβυλωνιακή μάσκα και οι ικανότητές της ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία. Είσαι σίγουρη για τη σύνεσή μου", υποσχέθηκε η Μάργκαρετ στον Μαρντούκ.
  
  Η εικόνα του την καθήλωσε. Η βρετανίδα ηλικιωμένη υπηρέτρια ανέκαθεν αγαπούσε κάθε τι ασυνήθιστο και μοναδικό. Δεν ήταν τόσο τερατώδες όσο τον περιέγραψε το προσωπικό του νοσοκομείου της Χαϊδελβέργης. Ναι, ήταν εμφανώς παραμορφωμένος με τα κανονικά πρότυπα, αλλά το πρόσωπό του πρόσθεσε μόνο την ενδιαφέρουσα προσωπικότητά του.
  
  "Είναι ανακούφιση να το ξέρεις, κυρία", αναστέναξε.
  
  "Παρακαλώ φώναξέ με Μάργκαρετ", είπε γρήγορα. Ναι, υπάρχει κάποιο γηριατρικό φλερτ εδώ, αποφάσισε ο Σαμ.
  
  "Λοιπόν, στην τρέχουσα υπόθεση", διέκοψε ο Σαμ προχωρώντας σε μια πιο σοβαρή συζήτηση. "Πού θα αρχίσουμε να ψάχνουμε για αυτόν τον χαρακτήρα Löwenhagen;"
  
  "Νομίζω ότι πρέπει να τον βγάλουμε από το παιχνίδι. Σύμφωνα με τον υπολοχαγό Βέρνερ, ο άνθρωπος πίσω από την αγορά της Μάσκας της Βαβυλώνας είναι ο Γερμανός καπετάνιος της Luftwaffe Schmidt. Έδωσα εντολή στον υπολοχαγό Βέρνερ να πάει με το πρόσχημα της αναφοράς και να κλέψει τη μάσκα από τον Σμιτ μέχρι αύριο το μεσημέρι. Αν δεν έχω νέα από τον Βέρνερ μέχρι τότε, θα πρέπει να υποθέσουμε τα χειρότερα. Σε αυτή την περίπτωση, εγώ ο ίδιος θα πρέπει να διεισδύσω στη βάση και να ανταλλάξω λίγα λόγια με τον Schmidt. Είναι στην αρχή όλης αυτής της τρελής επιχείρησης και θα θελήσει να πάρει στην κατοχή του το λείψανο μέχρι να υπογραφεί η μεγάλη συνθήκη ειρήνης.
  
  "Δηλαδή πιστεύετε ότι θα υποδυθεί έναν Μεσοάραβα υπογράφοντα επίτροπο;" ρώτησε η Μάργκαρετ, κάνοντας καλή χρήση του νέου όρου για τη Μέση Ανατολή, αφού τα γειτονικά μικρά εδάφη ενώθηκαν κάτω από μια ενιαία κυβέρνηση.
  
  "Υπάρχουν ένα εκατομμύριο πιθανότητες, κυρία... Μάργκαρετ", εξήγησε ο Μάρντουκ. "Θα μπορούσε να το κάνει με δική του επιλογή, αλλά δεν μιλάει αραβικά, οπότε οι άνθρωποι του Επιτρόπου θα ξέρουν ότι είναι τσαρλατάνος. Όλων των εποχών που δεν μπορούν να ελέγξουν τα μυαλά των μαζών. Φανταστείτε πόσο εύκολα θα μπορούσα να τα είχα αποτρέψει όλα αυτά αν είχα ακόμα αυτήν την ψυχική ανοησία, θρήνησε ο Σαμ μέσα του.
  
  Ο χαλαρός τόνος του Μαρντούκ συνεχίστηκε. "Θα μπορούσε να πάρει τη μορφή ενός αγνώστου και να σκοτώσει τον επίτροπο. Θα μπορούσε ακόμη και να στείλει έναν άλλο πιλότο αυτοκτονίας στο κτίριο. Φαίνεται να είναι στη μόδα αυτές τις μέρες".
  
  "Δεν υπήρχε ναζιστική μοίρα που το έκανε αυτό κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο;" ρώτησε η Μάργκαρετ, βάζοντας το χέρι της στον αντιβράχιο του Σαμ.
  
  "Ε, δεν ξέρω. Γιατί?"
  
  "Αν γνωρίζαμε πώς έκαναν αυτούς τους πιλότους να γίνουν εθελοντές για αυτήν την αποστολή, θα μπορούσαμε να μάθουμε πώς ο Schmidt σχεδίαζε να οργανώσει κάτι τέτοιο. Ίσως απέχω πολύ από την αλήθεια, αλλά δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να διερευνήσουμε αυτήν την πιθανότητα; Ίσως ο Δρ Γκουλντ να μας βοηθήσει".
  
  "Αυτή τη στιγμή είναι περιορισμένη σε ένα νοσοκομείο στο Mannheim", είπε ο Sam.
  
  "Πως τα πάει?" ρώτησε ο Μάρντουκ, νιώθοντας ακόμα ένοχος που τη χτύπησε.
  
  "Δεν την έχω δει από τότε που ήρθε κοντά μου. Γι' αυτό πήγα να δω τον γιατρό Φριτς εξαρχής", απάντησε ο Σαμ. "Μα έχεις δίκιο. Μπορώ επίσης να δω αν μπορεί να μας βοηθήσει - αν έχει τις αισθήσεις της. Θεέ μου, ελπίζω να τη βοηθήσουν. Ήταν σε άσχημη κατάσταση όταν την είδα για τελευταία φορά".
  
  "Τότε θα έλεγα ότι μια επίσκεψη είναι απαραίτητη για διάφορους λόγους. Τι γίνεται με τον υπολοχαγό Βέρνερ και τον φίλο του Κολ;" ρώτησε ο Μαρντούκ, πίνοντας μια γουλιά καφέ.
  
  Το τηλέφωνο της Μάργκαρετ χτύπησε. "Αυτός είναι ο βοηθός μου". Εκείνη χαμογέλασε περήφανα.
  
  "Έχεις βοηθό;" Ο Σαμ πείραξε. "Από πότε;" Απάντησε στον Σαμ ψιθυριστά λίγο πριν απαντήσει στην κλήση. "Έχω έναν μυστικό πράκτορα με τάση για γουόκι-τάκι της αστυνομίας και κλειστές γραμμές επικοινωνίας, αγόρι μου". Μ' ένα κλείσιμο του ματιού, απάντησε στο κουδούνι και έφυγε απέναντι από το άψογα περιποιημένο γκαζόν, φωτισμένο από τα φώτα του κήπου.
  
  "Λοιπόν, χάκερ", μουρμούρισε ο Σαμ με ένα γέλιο.
  
  "Μόλις ο Schmidt έχει τη μάσκα, ένας από εμάς θα πρέπει να τον αναχαιτίσει, κύριε Cleve", είπε ο Marduk. "Σε ψηφίζω για να εισβάλεις στον τοίχο ενώ περιμένω σε ενέδρα. Το ξεφορτώνεσαι. Εξάλλου, με αυτό το πρόσωπο, δεν θα μπορέσω ποτέ να φτάσω στη βάση".
  
  Ο Σαμ ήπιε το single malt του και το σκέφτηκε. "Αν ξέραμε τι σχεδίαζε να της κάνει. Προφανώς και ο ίδιος πρέπει να γνωρίζει τους κινδύνους από τη χρήση του. Υποθέτω ότι θα προσλάβει κάποιον λακέ για να σαμποτάρει την υπογραφή της συνθήκης".
  
  "Συμφωνώ", άρχισε ο Μαρντούκ, αλλά η Μάργκαρετ έφυγε τρέχοντας από τον ρομαντικό κήπο με μια έκφραση απόλυτης φρίκης στο πρόσωπό της.
  
  "Ω Θεέ μου!" Ούρλιαξε όσο πιο ήσυχα μπορούσε. "Θεέ μου, Σαμ! Δεν θα το πιστέψετε!" Οι αστραγάλοι της Μάργκαρετ έστριψαν στη βιασύνη της καθώς διέσχιζε το γκαζόν στο τραπέζι.
  
  "Τι? Τι είναι αυτό?" Ο Σαμ συνοφρυώθηκε καθώς πήδηξε από την καρέκλα του για να την πιάσει πριν πέσει στο πέτρινο αίθριο.
  
  Τα μάτια διάπλατα από δυσπιστία, η Μάργκαρετ κοίταξε τους δύο άντρες συντρόφους της. Με δυσκολία πήρε την ανάσα της. Καθώς ισοπέδωσε την ανάσα της, αναφώνησε: "Η καθηγήτρια Μάρθα Σλόαν μόλις δολοφονήθηκε!"
  
  "Ιησούς Χριστός!" Ο Σαμ έκλαιγε με το κεφάλι στα χέρια του. "Τώρα είμαστε γαμημένοι. Καταλαβαίνετε ότι πρόκειται για Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο!".
  
  "Ξέρω! Τι μπορόυμε να κάνουμε τώρα? Αυτή η συμφωνία δεν σημαίνει πλέον τίποτα", επιβεβαίωσε η Μάργκαρετ.
  
  "Από πού πήρες τις πληροφορίες σου, Μάργκαρετ; Έχει αναλάβει κανείς ακόμα την ευθύνη;" ρώτησε ο Μαρντούκ όσο πιο διακριτικά μπορούσε.
  
  "Η πηγή μου είναι ένας οικογενειακός φίλος. Συνήθως όλες οι πληροφορίες της είναι ακριβείς. Κρύβεται σε έναν ιδιωτικό χώρο ασφαλείας και περνάει κάθε στιγμή της ημέρας της ελέγχοντας..."
  
  "...διάρρηξη", διόρθωσε ο Σαμ.
  
  Τον κοίταξε κατάματα. "Ελέγχει τοποθεσίες ασφαλείας και μυστικές οργανώσεις. Συνήθως έτσι λαμβάνω τα νέα ακόμη και πριν κληθεί η αστυνομία στον τόπο των εγκλημάτων ή των επεισοδίων", παραδέχτηκε. "Πριν από λίγα λεπτά, περνώντας την κόκκινη γραμμή ιδιωτικής ασφάλειας Dunbar, έλαβε μια αναφορά. Δεν έχουν καλέσει ακόμη την τοπική αστυνομία ή τον ιατροδικαστή, αλλά θα μας ενημερώνει για το πώς σκοτώθηκε ο Sloan".
  
  "Δηλαδή δεν έχει μεταδοθεί ακόμα;" αναφώνησε επίμονα ο Σαμ.
  
  "Όχι, αλλά πρόκειται να συμβεί, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Η εταιρεία ασφαλείας και η αστυνομία θα υποβάλουν αναφορές πριν τελειώσουμε τα ποτά μας". Καθώς μιλούσε, υπήρχαν δάκρυα στα μάτια της. "Αυτή είναι η ευκαιρία μας σε έναν νέο κόσμο. Θεέ μου, έπρεπε να τα καταστρέψουν όλα, σωστά;"
  
  "Φυσικά, αγαπητή μου Μάργκαρετ", είπε ο Μαρντούκ, τόσο ήρεμα όσο ποτέ. "Αυτό κάνει καλύτερα η ανθρωπότητα. Καταστροφή παντός ανεξέλεγκτου και δημιουργικού. Αλλά δεν έχουμε χρόνο για φιλοσοφία αυτή τη στιγμή. Έχω μια ιδέα, αν και πολύ τραβηγμένη".
  
  "Λοιπόν, δεν έχουμε τίποτα", παραπονέθηκε η Μάργκαρετ. "Γίνε λοιπόν καλεσμένος μας, Πέτρο".
  
  "Κι αν μπορούσαμε να τυφλώσουμε τον κόσμο;" ρώτησε ο Μαρντούκ.
  
  "Σου αρέσει αυτή η μάσκα σου;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Ακούω!" Διέταξε ο Μάρντουκ, δείχνοντας τα πρώτα σημάδια συγκίνησης και αναγκάζοντας τον Σαμ να κρύψει ξανά την αναιδή γλώσσα του πίσω από τα σφιγμένα χείλη του. "Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να κάνουμε αυτό που κάνουν τα μέσα ενημέρωσης κάθε μέρα, μόνο αντίστροφα; Υπάρχει τρόπος να σταματήσετε την εξάπλωση του ρεπορτάζ και να κρατήσετε τον κόσμο στο σκοτάδι; Έτσι, θα έχουμε χρόνο να βρούμε μια λύση και να φροντίσουμε να πραγματοποιηθεί η συνάντηση στη Χάγη. Με τύχη, ίσως μπορέσουμε να αποτρέψουμε την καταστροφή που αναμφίβολα αντιμετωπίζουμε τώρα".
  
  "Δεν ξέρω, Μαρντούκ", είπε ο Σαμ, νιώθοντας συγκλονισμένος. "Κάθε φιλόδοξος δημοσιογράφος στον κόσμο θα ήθελε να είναι αυτός που θα μιλήσει για αυτό στον ραδιοφωνικό σταθμό της χώρας του. Αυτά είναι μεγάλα νέα. Τα αδέρφια μας γύπες δεν θα αρνούνταν ποτέ μια τέτοια λιχουδιά από σεβασμό προς τον κόσμο ή κάποιο ηθικό πρότυπο".
  
  Η Μάργκαρετ κούνησε επίσης το κεφάλι της, επιβεβαιώνοντας τη δολοφονική αποκάλυψη του Σαμ. "Μακάρι να μπορούσαμε να βάλουμε αυτή τη μάσκα σε κάποιον που μοιάζει με τον Σλόαν... απλώς για να υπογράψουμε ένα συμβόλαιο".
  
  "Λοιπόν, αν δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τον στόλο των πλοίων να βγει στην ξηρά, θα πρέπει να αφαιρέσουμε τον ωκεανό στον οποίο πλέουν", φαντάστηκε ο Marduk.
  
  Ο Σαμ χαμογέλασε, απολαμβάνοντας την ανορθόδοξη σκέψη του γέρου. Κατάλαβε, ενώ η Μάργκαρετ ήταν μπερδεμένη και το πρόσωπό της επιβεβαίωσε τη σύγχυσή της. "Εννοείτε ότι αν βγουν οι αναφορές ούτως ή άλλως, πρέπει να απενεργοποιήσουμε τα μέσα που χρησιμοποιούν για να το κάνουν;"
  
  "Σωστό." Ο Μάρντουκ έγνεψε καταφατικά ως συνήθως. "Όσο μπορούμε".
  
  "Τι λέτε για την πράσινη γη του Θεού...;" ρώτησε η Μάργκαρετ.
  
  "Μου αρέσει και η ιδέα της Margaret", είπε ο Marduk. "Αν μπορούμε να πάρουμε τη μάσκα, μπορούμε να ξεγελάσουμε τον κόσμο ώστε να πιστέψει τις αναφορές του Prof. Η Sloane είναι απάτη. Και μπορούμε να στείλουμε τον δικό μας απατεώνα να υπογράψει το έγγραφο".
  
  "Αυτό είναι ένα τεράστιο εγχείρημα, αλλά νομίζω ότι ξέρω ποιος θα μπορούσε να είναι αρκετά τρελός για να κάνει κάτι τέτοιο", είπε ο Sam. Άρπαξε το τηλέφωνό του και πάτησε ένα γράμμα στην ταχεία κλήση. Περίμενε μια στιγμή και μετά το πρόσωπό του συγκέντρωσε απόλυτη συγκέντρωση.
  
  "Γεια Perdue!"
  
  
  Κεφάλαιο 24 - Ένα άλλο πρόσωπο του Schmidt
  
  
  "Απαλλαγείτε από την αποστολή σας στο Löwenhagen, υπολοχαγός", είπε αποφασιστικά ο Schmidt.
  
  "Λοιπόν, βρήκατε το άτομο που ψάχνουμε, κύριε; Πρόστιμο! Πως το βρήκες? ρώτησε ο Βέρνερ.
  
  "Θα σου πω, υπολοχαγός Βέρνερ, μόνο και μόνο επειδή σε σέβομαι τόσο πολύ και επειδή συμφώνησες να με βοηθήσεις να βρω αυτόν τον εγκληματία", απάντησε ο Σμιτ, υπενθυμίζοντας στον Βέρνερ τον περιορισμό του στην "ανάγκη να γνωρίζει". "Στην πραγματικότητα, ήταν εκπληκτικά σουρεαλιστικό. Ο συνάδελφός σας με κάλεσε για να με ενημερώσει ότι θα φέρει το Löwenhagen μόλις πριν από μία ώρα".
  
  "Ο συνάδελφός μου?" Ο Βέρνερ συνοφρυώθηκε, αλλά έπαιξε τον ρόλο του πειστικά.
  
  "Ναί. Ποιος θα το φανταζόταν ότι ο Κολ θα είχε την καρδιά να συλλάβει κανέναν, ρε; Αλλά σας το λέω με μεγάλη απόγνωση", προσποιήθηκε ο Σμιντ τη λύπη του και οι πράξεις του ήταν προφανείς στον υφιστάμενό του. "Ενώ ο Kohl έφερνε το Löwenhagen, είχαν ένα τρομερό ατύχημα που στοίχισε τη ζωή και των δύο".
  
  "Τι?" αναφώνησε ο Βέρνερ. "Πες μου σε παρακαλώ ότι δεν είναι αλήθεια!"
  
  Το πρόσωπό του χλόμιασε από νέα που ήξερε ότι ήταν γεμάτα με ύπουλα ψέματα. Το γεγονός ότι ο Κολ είχε φύγει από το πάρκινγκ του νοσοκομείου λίγα λεπτά πριν από αυτόν ήταν απόδειξη συγκάλυψης. Ο Κολ δεν θα μπορούσε ποτέ να τα είχε πετύχει όλα αυτά στο σύντομο χρονικό διάστημα που χρειάστηκε ο Βέρνερ για να φτάσει στη βάση. Όμως ο Βέρνερ τα κράτησε όλα για τον εαυτό του. Το μόνο όπλο του Werner ήταν να κλείσει τα μάτια του Schmidt στο γεγονός ότι γνώριζε τα πάντα για τα κίνητρα πίσω από τη σύλληψη του Löwenhagen, τη μάσκα και τα βρώμικα ψέματα για τον θάνατο του Kohl. Πράγματι, στρατιωτικές πληροφορίες.
  
  Την ίδια στιγμή, ο Βέρνερ ήταν πραγματικά συγκλονισμένος από τον θάνατο του Κολ. Η ταραγμένη συμπεριφορά και η απογοήτευσή του ήταν γνήσια καθώς βυθίστηκε πίσω στην καρέκλα του στο γραφείο του Schmidt. Για να τρίψει αλάτι στις πληγές του, ο Schmidt έπαιξε έναν μετανοημένο διοικητή και του πρόσφερε λίγο φρέσκο τσάι για να απαλύνει το σοκ από τα άσχημα νέα.
  
  "Ξέρεις, ανατριχιάζω στη σκέψη του τι πρέπει να έκανε ο Lö Wenhagen για να προκαλέσει αυτή την καταστροφή", είπε στον Βέρνερ καθώς περπατούσε γύρω από το γραφείο του. "Ο καημένος ο Κολ. Ξέρεις πόσο οδυνηρό είναι για μένα να σκέφτομαι ότι ένας τόσο καλός πιλότος με τόσο λαμπρό μέλλον έχασε τη ζωή του εξαιτίας της εντολής μου να κρατήσω έναν σκληρό και ύπουλο υφιστάμενο, όπως ο Löwenhagen;"
  
  Το σαγόνι του Βέρνερ έσφιξε, αλλά έπρεπε να κρατήσει τη δική του μάσκα μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή να αποκαλύψει όσα ήξερε. Με τρεμάμενη φωνή αποφάσισε να παίξει το θύμα για να μάθει λίγο περισσότερα. "Κύριε, μη μου πείτε ότι ο Himmelfarb μοιράστηκε αυτή τη μοίρα;"
  
  "Οχι όχι. Μην ανησυχείτε για το Himmelfarb. Μου ζήτησε να τον βγάλω από την αποστολή γιατί δεν μπορούσε να το αναλάβει. Νομίζω ότι είμαι ευγνώμων που έχω έναν άνθρωπο σαν εσένα υπό τις διαταγές μου, υπολοχαγός." Ο Σμιτ μόρφασε ανεπαίσθητα πίσω από το κάθισμα του Βέρνερ. "Είσαι ο μόνος που δεν με απογοήτευσε".
  
  Ο Βέρνερ ενδιαφερόταν για το αν ο Σμιτ κατάφερε να πάρει μάσκα και αν ναι, πού την κρατάει. Αυτή, όμως, ήταν μια από τις απαντήσεις που δεν μπορούσε απλώς να ζητήσει. Ήταν κάτι για το οποίο θα έπρεπε να κατασκοπεύει.
  
  "Ευχαριστώ, κύριε", απάντησε ο Βέρνερ. "Αν με χρειάζεσαι για οτιδήποτε άλλο, ρώτησε".
  
  "Αυτή η στάση είναι που κάνει ήρωες, ανθυπολοχαγό!" τραγούδησε ο Σμιτ μέσα από τα πυκνά του χείλη καθώς ο ιδρώτας έσκαγε στα πυκνά του μάγουλα. "Για χάρη της ευημερίας της χώρας του και του δικαιώματος να φέρει όπλα, μερικές φορές πρέπει να θυσιάσει σπουδαία πράγματα. Μερικές φορές το να δίνεις τη ζωή σου για να σώσεις τους χιλιάδες ανθρώπους που προστατεύεις είναι μέρος του να είσαι ήρωας, ένας ήρωας που η Γερμανία μπορεί να θυμάται ως μεσσία των παλιών εθίμων και ως άνθρωπο που θυσίασε τον εαυτό του για να διατηρήσει την υπεροχή και την ελευθερία της χώρας του".
  
  Ο Βέρνερ δεν του άρεσε που οδηγούσε αυτό, αλλά δεν μπορούσε να ενεργήσει με παρόρμηση χωρίς να διακινδυνεύσει να τον ανακαλύψουν. "Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, καπετάν Σμιτ. Πρέπει να ξερεις. Είμαι σίγουρος ότι κανένας άντρας δεν φτάνει στον βαθμό που πέτυχες ως ανθρωπάκι χωρίς ράχη. Ελπίζω μια μέρα να ακολουθήσω τα βήματά σου".
  
  "Είμαι σίγουρος ότι θα είσαι καλά, υπολοχαγός. Και έχεις δίκιο. Έχω κάνει πολλά. Ο παππούς μου σκοτώθηκε σε μάχη κατά των Βρετανών στην Παλαιστίνη. Ο πατέρας μου πέθανε υπερασπιζόμενος τη γερμανίδα καγκελάριο κατά τη διάρκεια μιας απόπειρας δολοφονίας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου", δικαιολόγησε. "Αλλά θα σου πω ένα πράγμα, υποπλοίαρχε. Όταν αφήσω την κληρονομιά μου, οι γιοι και τα εγγόνια μου θα με θυμούνται για κάτι περισσότερο από μια γλυκιά ιστορία για να διηγηθώ σε αγνώστους. Όχι, θα με θυμούνται για την αλλαγή της πορείας του κόσμου μας, θα με θυμούνται όλοι οι Γερμανοί και επομένως θα με θυμούνται οι παγκόσμιοι πολιτισμοί και οι γενιές." Ο Χίτλερ πολύ; Ο Βέρνερ σκέφτηκε, αλλά παραδέχτηκε τις μαλακίες του Σμιτ με ψευδή υποστήριξη. "Πολύ σωστά, κύριε! Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω".
  
  Τότε παρατήρησε το έμβλημα στο δαχτυλίδι Schmidt, το ίδιο δαχτυλίδι που πήρε ο Βέρνερ για ένα δαχτυλίδι αρραβώνων. Στην επίπεδη χρυσή βάση που στεφάνωνε την άκρη του δακτύλου του ήταν χαραγμένο το σύμβολο μιας υποτιθέμενης αδρανούς οργάνωσης, το σύμβολο του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου. Το είχε ξαναδεί στο σπίτι του θείου του την ημέρα που βοήθησε τη θεία του να πουλήσει όλα τα βιβλία του αείμνηστου συζύγου της σε μια αυλή στα τέλη της δεκαετίας του '80. Το σύμβολο τον κέντρισε το ενδιαφέρον, αλλά η μεγάλη του θεία πέταξε όταν ρώτησε αν μπορούσε να δανειστεί το βιβλίο.
  
  Δεν το σκέφτηκε ποτέ ξανά, μέχρι που τώρα αναγνώρισε το σύμβολο στο δαχτυλίδι του Schmidt. Το ζήτημα της παραμονής στο σκοτάδι έγινε δύσκολο για τον Βέρνερ επειδή ήθελε απεγνωσμένα να μάθει τι έκανε ο Σμιντ φορώντας ένα σύμβολο που η πατριώτισσα προγιαγιά του δεν ήθελε να ξέρει.
  
  "Αυτό είναι ενδιαφέρον, κύριε", παρατήρησε άθελά του ο Βέρνερ, χωρίς καν να σκεφτεί τις συνέπειες του αιτήματός του.
  
  "Τι?" - ρώτησε ο Σμιτ, διακόπτοντας τη μεγαλειώδη ομιλία του.
  
  "Το δαχτυλίδι σου, καπετάνιο. Μοιάζει με αρχαίο θησαυρό ή κάποιο μυστικό φυλαχτό με υπερδυνάμεις όπως στα κόμικς!". Είπε ενθουσιασμένος ο Βέρνερ, γουργουρίζοντας πάνω από το δαχτυλίδι σαν να ήταν απλώς ένα όμορφο έργο. Στην πραγματικότητα, ο Βέρνερ ήταν τόσο περίεργος που δεν μπήκε καν στον κόπο να ρωτήσει για το έμβλημα ή το δαχτυλίδι. Ίσως ο Schmidt πίστευε ότι ο υπολοχαγός του ήταν πραγματικά ερωτευμένος με την περήφανη σχέση του, αλλά προτίμησε να κρατήσει την εμπλοκή του με το Τάγμα για τον εαυτό του.
  
  "Ω, αυτό μου το έδωσε ο πατέρας μου όταν ήμουν δεκατριών", εξήγησε με νοσταλγία ο Schmidt, κοιτάζοντας τις λεπτές, τέλειες γραμμές στο δαχτυλίδι, τις οποίες δεν έβγαλε ποτέ.
  
  "Οικογενειακό εθνόσημο; Φαίνεται πολύ εξαίσιο", προέτρεψε ο Βέρνερ τον διοικητή του, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τον άντρα να μιλήσει γι' αυτό. Ξαφνικά χτύπησε το κινητό του Βέρνερ σπάζοντας το ξόρκι ανάμεσα στους δύο άντρες και την αλήθεια. "Συγγνώμη, καπετάνιο".
  
  "Ανοησίες", απάντησε ο Σμιτ, απορρίπτοντάς το εγκάρδια. "Είσαι εκτός υπηρεσίας αυτή τη στιγμή".
  
  Ο Βέρνερ παρακολουθούσε καθώς ο καπετάνιος βγήκε έξω για να του δώσει λίγη ιδιωτικότητα.
  
  "Γειά σου?"
  
  Ήταν η Μαρλέν. "Νίτερ! Ντίτερ, σκότωσαν τον γιατρό Φριτς!". φώναξε από κάτι που ακουγόταν σαν άδεια πισίνα ή καμπίνα ντους.
  
  "Περίμενε, σιγά, αγάπη μου! ΠΟΥ? Και πότε?" ρώτησε ο Βέρνερ την κοπέλα του.
  
  "Πριν από δύο λεπτά! Δ-δ-ακριβώς όπως ου-αυτό...με ψυχραιμία, για όνομα του παραδείσου! Ακριβώς μπροστά μου!" ούρλιαξε υστερικά.
  
  Ο υπολοχαγός Ντίτερ Βέρνερ ένιωσε το στομάχι του να σφίγγει στον ήχο των ξέφρενων λυγμών του εραστή του. Κάπως έτσι, αυτό το κακό έμβλημα στο δαχτυλίδι του Schmidt ήταν ένας οιωνός του τι επρόκειτο να συμβεί λίγο αργότερα. Φάνηκε στον Βέρνερ ότι ο θαυμασμός του για το δαχτυλίδι του είχε φέρει κατά κάποιο τρόπο κακή κακοτυχία. Ήταν εντυπωσιακά κοντά στην αλήθεια.
  
  "Τι είσαι... Μαρλέν! Ακούω!" προσπάθησε να την κάνει να του δώσει περισσότερες πληροφορίες.
  
  Ο Σμιτ άκουσε τη φωνή του Βέρνερ να ανεβαίνει. Ανησυχώντας, ξαναμπήκε αργά στο γραφείο από έξω, ρίχνοντας μια ερωτική ματιά στον υπολοχαγό.
  
  "Που είσαι? Πού συνέβη? Στο νοσοκομείο?" την προέτρεψε, αλλά ήταν εντελώς ασυνάρτητη.
  
  "Οχι! Ν-όχι, Ντίτερ! Ο Χίμελφαρμπ μόλις πυροβόλησε τον Δρ Φριτς στο κεφάλι. Χριστέ μου! Εδώ θα πεθάνω!". έκλαψε με λυγμούς απογοητευμένη στην απόκοσμη, ραγδαία τοποθεσία που δεν μπορούσε να την κάνει να αποκαλύψει.
  
  "Marlene, που είσαι;" φώναξε.
  
  Το τηλεφώνημα τελείωσε με ένα κλικ. Ο Σμιτ στεκόταν ακόμα μπροστά στον Βέρνερ, ζαλισμένος, περιμένοντας μια απάντηση. Το πρόσωπο του Βέρνερ χλόμιασε καθώς έβαλε το τηλέφωνο ξανά στην τσέπη του.
  
  "Λυπάμαι, κύριε. Πρέπει να φύγω. Έχει συμβεί κάτι τρομερό στο νοσοκομείο", είπε στον διοικητή του καθώς γύριζε να φύγει.
  
  "Δεν είναι στο νοσοκομείο, υπολοχαγός", είπε ξερά ο Σμιτ. Ο Βέρνερ σταμάτησε νεκρός, αλλά δεν γύρισε ακόμα. Κρίνοντας από τη φωνή του διοικητή, περίμενε ότι το στόμιο του πιστολιού ενός αξιωματικού θα ήταν στραμμένο στο πίσω μέρος του κεφαλιού του και έκανε στον Σμιτ την τιμή να είναι πρόσωπο με πρόσωπο μαζί του όταν πάτησε τη σκανδάλη.
  
  "Ο Χίμελφαρμπ μόλις σκότωσε τον Δρ Φριτς", είπε ο Βέρνερ χωρίς να γυρίσει στον αστυνομικό.
  
  "Το ξέρω, Ντίτερ", παραδέχτηκε ο Σμιντ. "Του είπα. Ξέρεις γιατί κάνει όλα όσα του λέω;
  
  "Ρομαντικό δέσιμο;" Ο Βέρνερ γέλασε, απαλλάσσοντας επιτέλους τον ψεύτικο θαυμασμό του.
  
  "Χα! Όχι, ο ρομαντισμός είναι για τους πράους στο πνεύμα. Η μόνη κατάκτηση που με ενδιαφέρει είναι η κυριαρχία του πράου μυαλού", είπε ο Schmidt.
  
  "Ο Himmelfarb είναι ένας γαμημένος δειλός. Αυτό το ξέραμε όλοι από την αρχή. Γλιστράει στα γαϊδούρια οποιουδήποτε μπορεί να τον προστατέψει ή να τον βοηθήσει, γιατί είναι απλώς ένα ανίκανο και ανατριχιαστικό κουτάβι", είπε ο Βέρνερ, προσβάλλοντας τον δεκανέα με γνήσια περιφρόνηση, την οποία πάντα κρύβει από ευγένεια.
  
  "Αυτό είναι απολύτως αλήθεια, υποπλοίαρχε", συμφώνησε ο καπετάνιος. Η καυτή του ανάσα άγγιξε το πίσω μέρος του κεφαλιού του Βέρνερ καθώς έγερνε άβολα κοντά του. "Γι" αυτό, σε αντίθεση με ανθρώπους σαν εσάς και άλλους νεκρούς στους οποίους θα συμμετάσχετε σύντομα, το κάνει αυτό." Βαβυλώνα
  
  Η σάρκα του Βέρνερ ήταν γεμάτη οργή και μίσος, όλο του το είναι γεμάτο απογοήτευση και σοβαρή ανησυχία για τη Μαρλέν του. "Και τι? Πυροβολήστε ήδη!" είπε προκλητικά.
  
  Ο Σμιτ γέλασε πίσω του. "Κάτσε κάτω, ανθυπολοχαγός".
  
  Απρόθυμα, ο Βέρνερ συμμορφώθηκε. Δεν είχε άλλη επιλογή, κάτι που εξόργισε έναν ελεύθερο στοχαστή σαν αυτόν. Παρακολούθησε καθώς ο αλαζονικός αξιωματικός καθόταν, αναβοσβήνει επίτηδες το δαχτυλίδι του για να το δουν τα μάτια του Βέρνερ. "Ο Himmelfarb, όπως λέτε, ακολουθεί τις εντολές μου γιατί δεν μπορεί να συγκεντρώσει το θάρρος να υπερασπιστεί αυτό που πιστεύει. Ωστόσο, κάνει τη δουλειά που του στέλνω να κάνει και δεν χρειάζεται να τον παρακαλάω, να τον κατασκοπεύω ή να απειλώ τα αγαπημένα του πρόσωπα γι' αυτό. Όσο για εσάς, από την άλλη, το όσχεό σας είναι πολύ ογκώδες για το καλό σας. Μην με παρεξηγείς, θαυμάζω έναν άνθρωπο που σκέφτεται μόνος του, αλλά όταν συνδέεις τη μοίρα σου με την αντιπολίτευση - τον εχθρό - γίνεσαι προδότης. Ο Χίμελφαρμπ μου τα είπε όλα, υποπλοίαρχε", παραδέχτηκε ο Σμιντ με βαθύ αναστεναγμό.
  
  "Ίσως είσαι πολύ τυφλός για να δεις τι προδότης είναι", είπε ο Βέρνερ.
  
  "Ένας προδότης της δεξιάς πλευράς είναι βασικά ήρωας. Αλλά ας αφήσουμε τις προτιμήσεις μου προς το παρόν. Θα σου δώσω την ευκαιρία να λυτρωθείς, υπολοχαγός Βέρνερ. Καθοδηγώντας μια μοίρα μαχητικών αεροσκαφών, θα έχετε την τιμή να πετάξετε το Tornado σας κατευθείαν στην αίθουσα συνεδριάσεων της CIA στο Ιράκ για να βεβαιωθείτε ότι γνωρίζουν πώς νιώθει ο κόσμος για την ύπαρξή τους".
  
  "Αυτό είναι παράλογο!" Ο Βέρνερ διαμαρτυρήθηκε. "Έμειναν στο τέλος της εκεχειρίας και συμφώνησαν να ξεκινήσουν εμπορικές διαπραγματεύσεις...!"
  
  "Μπλα μπλα μπλα!" Ο Σμιτ γέλασε και κούνησε το κεφάλι του. "Όλοι γνωρίζουμε το πολιτικό τσόφλι αυγού, φίλε μου. Αυτό είναι ένα κόλπο. Ακόμα κι αν δεν ήταν, πώς θα ήταν ο κόσμος ενώ η Γερμανία είναι απλώς ένας άλλος ταύρος στην πένα; Το δαχτυλίδι του έλαμψε στο φως της λάμπας στο γραφείο του καθώς γύριζε τη γωνία. "Είμαστε ηγέτες, πρωτοπόροι, ισχυροί και περήφανοι, Υπολοχαγός! Το WUO και το CITE είναι ένα σωρό σκύλες που θέλουν να εξευτελίσουν τη Γερμανία! Θέλουν να μας ρίξουν σε ένα κλουβί με άλλα ζώα σφαγής. Λέω "δεν υπάρχει περίπτωση, γαμημένο"!
  
  "Είναι ένα συνδικάτο, κύριε", προσπάθησε ο Βέρνερ, αλλά μόνο εξόργισε τον καπετάνιο.
  
  "Ενωση? Ω, ω, "ένωση" σημαίνει την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών σε εκείνους τους μακρινούς καιρούς; Κάθισε στο γραφείο του ακριβώς μπροστά στον Βέρνερ, χαμηλώνοντας το κεφάλι του στο επίπεδο του υπολοχαγού. "Δεν υπάρχει χώρος για ανάπτυξη σε ένα ενυδρείο, φίλε μου. Και η Γερμανία δεν μπορεί να ευδοκιμήσει σε ένα ιδιόρρυθμο μικρό κλαμπ πλεξίματος όπου όλοι συνομιλούν και δίνουν δώρα πάνω από ένα σετ τσαγιού. Ξύπνα! Μας περιορίζουν στην ομοιομορφία και μας κόβουν τα μπαλάκια φίλε μου! Θα μας βοηθήσετε να αναιρέσουμε αυτήν την θηριωδία... καταπίεση".
  
  "Αν αρνηθώ;" ρώτησε βλακωδώς ο Βέρνερ.
  
  "Ο Himmelfarb θα έχει την ευκαιρία να μείνει μόνος με την αγαπημένη Marlene", χαμογέλασε ο Schmidt. "Εξάλλου, έχω ήδη προετοιμάσει τη βάση για ένα καλό ξυλοδαρμό, όπως λένε. Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς έχει ήδη γίνει. Χάρη σε ένα από τα έμπιστα drones μου που έκανε το καθήκον του κάτω από διαταγές", φώναξε ο Schmidt στον Werner, "αυτή η σκύλα Sloan είναι εκτός παιχνιδιού για πάντα. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να ζεστάνει τον κόσμο για μια αναμέτρηση, ε;"
  
  "Τι? Ο καθηγητής Sloan; Ο Βέρνερ λαχάνιασε.
  
  Ο Schmidt επιβεβαίωσε την είδηση περνώντας την άκρη του αντίχειρά του στον λαιμό του. Γέλασε περήφανα και κάθισε στο γραφείο του. "Λοιπόν, υπολοχαγός Βέρνερ, μπορούμε - ίσως η Μαρλέν - να βασιστούμε σε εσάς;
  
  
  Κεφάλαιο 25 - Το ταξίδι της Νίνας στη Βαβυλώνα
  
  
  Όταν η Νίνα ξύπνησε από τον πυρετώδη και επώδυνο ύπνο της, βρέθηκε σε ένα πολύ διαφορετικό νοσοκομείο. Το κρεβάτι της, αν και ρυθμιζόμενο με τον ίδιο τρόπο όπως τα κρεβάτια του νοσοκομείου, ήταν άνετο και γεμάτο με χειμωνιάτικα κλινοσκεπάσματα. Περιλάμβανε μερικά από τα αγαπημένα της σχεδιαστικά μοτίβα σε σοκολάτα, καφέ και μαύρισμα. Οι τοίχοι ήταν στολισμένοι με παλιούς πίνακες του Ντα Βίντσι και δεν υπήρχαν σημάδια ενδοφλεβίως, σύριγγες, λεκάνες ή οποιαδήποτε άλλη ταπεινωτική συσκευή που η Νίνα μισούσε στο δωμάτιο του νοσοκομείου.
  
  Υπήρχε ένα κουμπί κουδουνιού που έπρεπε να πατήσει επειδή ήταν πολύ στεγνή και δεν μπορούσε να φτάσει στο νερό δίπλα στο κρεβάτι. Ίσως μπορούσε, αλλά το δέρμα της πονούσε σαν παγωμένος εγκέφαλος και κεραυνός, αποτρέποντάς την από το έργο. Κυριολεκτικά μια στιγμή αφότου χτύπησε το κουδούνι, μια νοσοκόμα με εξωτική εμφάνιση με καθημερινά ρούχα πέρασε από την πόρτα.
  
  "Γεια σου, δόκτωρ Γκουλντ", χαιρέτησε χαρούμενα με σιγανή φωνή. "Πως αισθάνεσαι?"
  
  "Νιώθω απαίσια. Το θέλω πολύ", έσφιξε η Νίνα. Δεν είχε καν συνειδητοποιήσει ότι μπορούσε να δει ξανά αρκετά καλά μέχρι που ήπιε μισό ψηλό ποτήρι εμπλουτισμένο νερό. Έχοντας πιει το χορτάρι της, η Νίνα έγειρε πίσω στο απαλό, ζεστό κρεβάτι και κοίταξε γύρω από τον θάλαμο, σταματώντας τελικά το βλέμμα της στη χαμογελαστή νοσοκόμα.
  
  "Ξανά βλέπω σχεδόν εντελώς σωστά", μουρμούρισε η Νίνα. Θα είχε χαμογελάσει αν δεν ήταν τόσο αμήχανη. "Εμ, πού είμαι; Δεν μιλάς - ούτε φαίνεσαι - γερμανικά καθόλου".
  
  Η νοσοκόμα γέλασε. "Όχι, Δρ Γκουλντ. Είμαι από την Τζαμάικα αλλά ζω εδώ στο Kirkwall ως φροντιστής πλήρους απασχόλησης. Έχω προσληφθεί για να σε φροντίζω για το άμεσο μέλλον, αλλά υπάρχει ένας γιατρός που εργάζεται πολύ σκληρά με τους συντρόφους του για να σε θεραπεύσει".
  
  "Δεν μπορούν. Πες τους να το ρίξουν", είπε η Νίνα με απογοητευμένο ύφος. "Έχω καρκίνο. Μου είπαν στο Mannheim όταν το νοσοκομείο της Χαϊδελβέργης έστειλε τα αποτελέσματά μου".
  
  "Λοιπόν, δεν είμαι γιατρός, οπότε δεν μπορώ να σας πω τίποτα που δεν γνωρίζετε ήδη. Αυτό όμως που μπορώ να σας πω είναι ότι ορισμένοι επιστήμονες δεν ανακοινώνουν τις ανακαλύψεις τους και δεν κατοχυρώνουν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τα φάρμακά τους από φόβο μήπως μποϊκοτάρονται από τις φαρμακευτικές εταιρείες. Αυτό είναι το μόνο που θα πω μέχρι να μιλήσετε με τη γιατρό Κέιτ", συμβούλεψε η νοσοκόμα.
  
  "Γιατρέ Κέιτ; Αυτό είναι το νοσοκομείο του; ρώτησε η Νίνα.
  
  "Όχι κυρία. Ο Δρ. Keith είναι ένας ιατρός που έχει προσληφθεί για να επικεντρωθεί αποκλειστικά στην ασθένειά σας. Και αυτή είναι μια μικρή κλινική στην ακτή του Kirkwall. Ανήκει στην Scorpio Majorus Holdings με έδρα το Εδιμβούργο. Μόνο λίγοι το γνωρίζουν". χαμογέλασε στη Νίνα. "Τώρα επιτρέψτε μου να πάρω τα ζωτικά σας σημάδια και να δω αν μπορούμε να σας κάνουμε να βολευτείτε και μετά...θα θέλατε κάτι να φάτε; Ή μήπως η ναυτία δεν φεύγει ακόμα;
  
  "Όχι", απάντησε γρήγορα η Νίνα, αλλά μετά ξεφύσηξε και χαμογέλασε στην πολυαναμενόμενη ανακάλυψη. "Όχι, δεν αισθάνομαι άρρωστος με κανέναν τρόπο. Στην πραγματικότητα, πεινάω". Η Νίνα χαμογέλασε ειρωνικά, για να μην επιδεινωθεί ο πόνος πίσω από το διάφραγμα και ανάμεσα στους πνεύμονες. "Πες μου πώς έφτασα εδώ;"
  
  "Ο κ. Ντέιβιντ Περντού σε πέταξε εδώ από τη Γερμανία, ώστε να μπορείς να λάβεις εξειδικευμένη θεραπεία σε ένα ασφαλές περιβάλλον", είπε η νοσοκόμα στη Νίνα, ελέγχοντας τα μάτια της με έναν φακό χειρός. Η Νίνα έπιασε ελαφρά τον καρπό της νοσοκόμας.
  
  "Περίμενε, είναι εδώ ο Περντού;" ρώτησε ελαφρώς ανήσυχη.
  
  "Όχι κυρία. Μου ζήτησε να σας μεταφέρω τη συγγνώμη του. Μάλλον επειδή δεν ήμουν εδώ για σένα", είπε η νοσοκόμα στη Νίνα.
  
  "Αλλά υποτίθεται ότι θα πήγαινε με τον κ. Cleve στη Γερμανία για κάποιο είδος συνάντησης κοινοπραξίας, οπότε φοβάμαι ότι θα είστε απλώς μαζί μας, τη μικρή σας ιατρική ομάδα προς το παρόν", είπε μια αδύνατη μαύρη νοσοκόμα. Η Νίνα αιχμαλωτίστηκε από την όμορφη χροιά της και την εκπληκτικά μοναδική προφορά της, στα μισά του δρόμου μεταξύ ενός Λονδρέζου αριστοκράτη και ενός ράστα. Ο Cleve προφανώς έρχεται να σας επισκεφτεί τις επόμενες τρεις ημέρες, οπότε τουλάχιστον ένα οικείο πρόσωπο που πρέπει να περιμένουμε, σωστά; "
  
  "Ναι, αυτό είναι σίγουρο", κούνησε καταφατικά η Νίνα, ικανοποιημένη τουλάχιστον με αυτά τα νέα.
  
  
  * * *
  
  
  Την επόμενη μέρα, η Νίνα ένιωθε σίγουρα καλύτερα, αν και τα μάτια της δεν είχαν αποκτήσει ακόμη τη δύναμη της κουκουβάγιας. Υπήρχε ελάχιστο έως καθόλου έγκαυμα ή πόνο στο δέρμα της και ανέπνεε ευκολότερα. Είχε πυρετό μόνο την προηγούμενη μέρα, αλλά εξαφανίστηκε γρήγορα αφού της χορηγήθηκε ένα ανοιχτό πράσινο υγρό που ο Δρ Keith αστειεύτηκε ότι χρησιμοποιούσαν στο Hulk πριν γίνει διάσημος. Η Νίνα απολάμβανε πλήρως το χιούμορ και τον επαγγελματισμό της ομάδας, η οποία συνδυάζει τέλεια τη θετικότητα και την ιατρική επιστήμη για να μεγιστοποιήσει την ευημερία της.
  
  "Λοιπόν, είναι αλήθεια αυτό που λένε για τα στεροειδή;" Ο Σαμ χαμογέλασε από την πόρτα.
  
  "Ναι είναι αλήθεια. Ολα αυτά. Έπρεπε να δεις τις μπάλες μου να γίνονται σταφίδες!". αστειεύτηκε με την ίδια κατάπληξη στο πρόσωπό της που έκανε τον Σαμ να γελάσει εγκάρδια.
  
  Μη θέλοντας να την αγγίξει και να την πληγώσει, απλώς φίλησε απαλά το πάνω μέρος του κεφαλιού της, μυρίζοντας το φρέσκο σαμπουάν στα μαλλιά της. "Πολύ χαίρομαι που σε βλέπω, αγάπη μου", ψιθύρισε. "Και αυτά τα μάγουλα λάμπουν επίσης. Τώρα πρέπει απλώς να περιμένουμε μέχρι να βραχεί η μύτη και να είστε έτοιμοι να φύγετε".
  
  Η Νίνα γέλασε δυνατά, αλλά το χαμόγελό της παρέμεινε. Ο Σαμ έπιασε το χέρι της και κοίταξε γύρω από το δωμάτιο. Υπήρχε ένα μεγάλο μπουκέτο με τα αγαπημένα της λουλούδια, δεμένο με μια μεγάλη σμαραγδένια πράσινη κορδέλα. Ο Σαμ το βρήκε αυτό μάλλον εκπληκτικό.
  
  "Μου λένε ότι είναι απλώς μέρος του décor, η αλλαγή των λουλουδιών κάθε εβδομάδα και ούτω καθεξής", παρατήρησε η Νίνα, "αλλά ξέρω ότι είναι από το Purdue".
  
  Ο Σαμ δεν ήθελε να ταρακουνήσει τη βάρκα μεταξύ της Νίνας και του Περντιού, ειδικά σε μια εποχή που χρειαζόταν ακόμα τη μεταχείριση που μόνο ο Περντού μπορούσε να της προσφέρει. Από την άλλη, ήξερε ότι ο Περντού δεν μπορούσε να ελέγξει τι προσπαθούσε να κάνει στη Νίνα σε εκείνα τα μαύρα τούνελ κάτω από το Τσερνόμπιλ. "Λοιπόν, προσπάθησα να σου φέρω λίγο φεγγαρόφωτο, αλλά οι υπάλληλοί σου το κατάσχεσαν", ανασήκωσε τους ώμους του. "Φτου μεθυσμένους, οι περισσότεροι. Προσοχή στη σέξι νοσοκόμα. Τρέμει όταν πίνει".
  
  Η Νίνα γέλασε μαζί με τον Σαμ, αλλά σκέφτηκε ότι είχε ακούσει για τον καρκίνο της και προσπαθούσε απεγνωσμένα να της φτιάξει τη διάθεση με μια υπερβολική δόση ανούσιων ανοησιών. Επειδή δεν ήθελε να συμμετάσχει σε αυτές τις οδυνηρές συνθήκες, άλλαξε θέμα.
  
  "Τι συμβαίνει στη Γερμανία; ρώτησε.
  
  "Είναι αστείο που πρέπει να το ρωτήσεις αυτό, Νίνα." Καθάρισε το λαιμό του και έβγαλε τη συσκευή εγγραφής από την τσέπη του.
  
  "Ωωω, ηχητικό πορνό;" αστειεύτηκε εκείνη.
  
  Ο Σαμ ένιωσε ένοχος για τα κίνητρά του, αλλά φόρεσε ένα λυπημένο πρόσωπο και εξήγησε: "Στην πραγματικότητα, χρειαζόμαστε βοήθεια με λίγες πληροφορίες για τη Ναζιστική Μοίρα Αυτοκτονίας που προφανώς κατέστρεψε πολλές γέφυρες..."
  
  "Ναι, 200 κιλά", έβαλε πριν προλάβει να συνεχίσει. "Σύμφωνα με φήμες, κατέστρεψαν δεκαεπτά γέφυρες για να αποτρέψουν τη διέλευση των σοβιετικών στρατευμάτων. Αλλά σύμφωνα με τις πηγές μου, αυτό είναι κυρίως εικασίες. Ξέρω μόνο για το KG 200 επειδή έγραψα μια διατριβή στο δεύτερο έτος του μεταπτυχιακού μου σχετικά με την επίδραση του ψυχολογικού πατριωτισμού στις αποστολές αυτοκτονίας".
  
  "Τι είναι πραγματικά τα 200 κιλά;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Kampfgeschwader 200", είπε λίγο διστακτικά, δείχνοντας τον χυμό φρούτων στο τραπέζι πίσω από τον Σαμ. Της έδωσε το ποτήρι και ήπιε μερικές γουλιές μέσα από το καλαμάκι. "Τους είχαν επιφορτιστεί να χειριστούν τη βόμβα..." προσπάθησε να θυμηθεί το όνομα, κοιτάζοντας ψηλά στο ταβάνι, "... φώναξε, εμ, νομίζω... ο Ράιχενμπεργκ, απ' όσο θυμάμαι. Αργότερα όμως έγιναν γνωστοί ως η μοίρα του Λεωνίδα. Γιατί; Είναι όλοι νεκροί και έχουν φύγει".
  
  "Ναι, αυτό είναι αλήθεια, αλλά ξέρετε πώς φαίνεται να αντιμετωπίζουμε συνεχώς πράγματα που υποτίθεται ότι έχουν πεθάνει και έχουν εξαφανιστεί", υπενθύμισε στη Νίνα. Δεν μπορούσε να διαφωνήσει με αυτό. Εν πάση περιπτώσει, ήξερε τόσο καλά όσο ο Sam και ο Perdue ότι ο παλιός κόσμος και οι μάγοι του ήταν ζωντανοί και καλά στο σύγχρονο κατεστημένο.
  
  "Σε παρακαλώ, Σαμ, μη μου πεις ότι αντιμετωπίζουμε μια ομάδα αυτοκτονίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που εξακολουθεί να πετάει τα Focke-Wulfs τους πάνω από το Βερολίνο", αναφώνησε, εισπνέοντας και κλείνοντας τα μάτια της με παρωδία τρόμου.
  
  "Εμ, όχι", άρχισε να τη συμπληρώνει για τα τρελά γεγονότα των τελευταίων ημερών, "αλλά θυμάσαι εκείνον τον πιλότο που δραπέτευσε από το νοσοκομείο;"
  
  "Ναι", απάντησε εκείνη με έναν περίεργο τόνο.
  
  "Ξέρεις πώς έμοιαζε όταν κάνατε το ταξίδι σας;" ρώτησε ο Σαμ, για να μπορέσει να καταλάβει πόσο πίσω έπρεπε να πάει πριν αρχίσει να την συμπληρώνει για όλα όσα συνέβαιναν.
  
  "Δεν μπορούσα να τον δω. Στην αρχή, όταν οι μπάτσοι τον αποκαλούσαν Δόκτορα Χιλτ, νόμιζα ότι ήταν το τέρας, ξέρεις, αυτό που κυνηγούσε τον γείτονά μου. Αλλά συνειδητοποίησα ότι ήταν απλώς ένας φτωχός που κάηκε, πιθανότατα μεταμφιεσμένος σε νεκρό γιατρό", εξήγησε στον Sam.
  
  Πήρε μια βαθιά ανάσα και ευχήθηκε να μπορούσε να τραβήξει το τσιγάρο του πριν πει στη Νίνα ότι ταξίδευε με έναν δολοφόνο λυκανθρώπου που την γλίτωσε μόνο επειδή ήταν τυφλή σαν νυχτερίδα και δεν μπορούσε να τον υποδείξει.
  
  "Είπε τίποτα για τη μάσκα;" Η Σαμ ήθελε να παρακάμψει απαλά το θέμα, ελπίζοντας ότι τουλάχιστον ήξερε για τη Μάσκα της Βαβυλώνας. Αλλά ήταν πολύ σίγουρος ότι η Löwenhagen δεν θα μοιραζόταν κατά λάθος ένα τέτοιο μυστικό.
  
  "Τι? Μάσκα? Σαν τη μάσκα του που του έβαλαν για να αποφύγουν τη μόλυνση των ιστών;" ρώτησε.
  
  "Όχι, αγαπητέ", απάντησε ο Σαμ, ετοιμαζόμενος να παρουσιάσει όλα όσα εμπλέκονταν. "Αρχαίο λείψανο. Βαβυλωνιακή μάσκα. Το ανέφερε καθόλου;"
  
  "Όχι, δεν ανέφερε ποτέ τίποτα για άλλη μάσκα εκτός από αυτή που του έβαλαν στο πρόσωπό του μετά την εφαρμογή της αντιβιοτικής αλοιφής", διευκρίνισε η Νίνα, αλλά το συνοφρύωμα της έγινε βαθύ. "Για χάρη του Χριστού! Θα μου πεις περί τίνος πρόκειται ή όχι; Σταμάτα να κάνεις ερωτήσεις και σταμάτα να παίζεις με το πράγμα που έχεις στα χέρια σου για να ακούσω ότι έχουμε επιστρέψει ξανά σε βαθιά σκατά".
  
  "Σ" αγαπώ, Νίνα", γέλασε ο Σαμ. Πρέπει να είχε θεραπευτεί. Αυτό το είδος εξυπνάδας ανήκε στον υγιή, σέξι, θυμωμένο ιστορικό που τόσο λάτρευε. "Εντάξει, για αρχή, επιτρέψτε μου να σας πω μόνο τα ονόματα των ανθρώπων που κατέχουν αυτές τις φωνές και ποιος είναι ο ρόλος τους σε αυτό".
  
  "Εντάξει, προχώρα", είπε, κοιτάζοντας συγκεντρωμένη. "Θεέ μου, αυτό θα είναι ένας καταστροφέας εγκεφάλου, οπότε απλώς ρωτήστε αν υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνετε..."
  
  "Ο Σαμ!" γρύλισε εκείνη.
  
  "Πρόστιμο. Ετοιμάσου. Καλώς ήρθατε στη Βαβυλώνα".
  
  
  Κεφάλαιο 26 - Face Gallery
  
  
  Κάτω από κακό φωτισμό, με νεκρούς σκώρους στην κοιλιά από χοντρές γυάλινες αποχρώσεις, ο υπολοχαγός Dieter Werner συνόδευσε τον πλοίαρχο Schmidt όπου επρόκειτο να ακούσει μια περιγραφή των γεγονότων των επόμενων δύο ημερών. Η ημέρα της υπογραφής της συνθήκης, η 31η Οκτωβρίου, πλησίαζε και το σχέδιο του Schmidt κόντευε να πραγματοποιηθεί.
  
  Ενημέρωσε το τμήμα του για το σημείο του ραντεβού κατά την προετοιμασία για την επίθεση, του οποίου ήταν ο αρχιτέκτονας, ένα υπόγειο καταφύγιο που κάποτε χρησιμοποιήθηκε από τα SS στην περιοχή για να στεγάσει τις οικογένειές τους κατά τη διάρκεια των βομβαρδιστικών επιδρομών των Συμμάχων. Επρόκειτο να δείξει στον επιλεγμένο διοικητή του ένα hot spot από όπου θα μπορούσε να διευκολύνει μια επίθεση.
  
  Ο Βέρνερ δεν άκουσε λέξη από την αγαπημένη του Μαρλέν από εκείνο το υστερικό τηλεφώνημα που αποκάλυψε τις φατρίες και τα μέλη τους. Το κινητό του τηλέφωνο κατασχέθηκε για να μην ειδοποιήσει κανέναν και βρισκόταν υπό την αυστηρή επιτήρηση του Schmidt όλο το εικοσιτετράωρο.
  
  "Δεν είναι μακριά", του είπε ανυπόμονα ο Σμιτ καθώς γύρισαν για εκατοστή φορά σε ένα μικρό διάδρομο που έμοιαζε με τους υπόλοιπους. Ωστόσο, ο Βέρνερ προσπάθησε να βρει διακριτικά χαρακτηριστικά όπου μπορούσε. Τελικά έφτασαν σε μια ασφαλή πόρτα με σύστημα ασφαλείας αριθμητικού πληκτρολογίου. Τα δάχτυλα του Σμιτ ήταν πολύ γρήγορα για να θυμηθεί ο Βέρνερ τον κωδικό. Λίγες στιγμές αργότερα η χοντρή ατσάλινη πόρτα ξεκλείδωσε με ένα εκκωφαντικό κρότο και άνοιξε αιφνιδιαστικά.
  
  "Ελάτε μέσα, υπολοχαγός", κάλεσε ο Σμιτ.
  
  Καθώς η πόρτα έκλεινε πίσω τους, ο Schmidt άναψε το φωτεινό λευκό φως πάνω με ένα μοχλό στον τοίχο. Τα φώτα αναβοσβήνουν γρήγορα αρκετές φορές προτού παραμείνουν αναμμένα και φωτίσουν το εσωτερικό του καταφυγίου. Ο Βέρνερ έμεινε έκπληκτος.
  
  Στις γωνίες του θαλάμου βρίσκονταν συσκευές επικοινωνίας. Κόκκινοι και πράσινοι ψηφιακοί αριθμοί αναβοσβήνουν μονότονα σε πάνελ που βρίσκονται ανάμεσα σε δύο επίπεδες οθόνες υπολογιστή με ένα μόνο πληκτρολόγιο μεταξύ τους. Στη δεξιά οθόνη, ο Βέρνερ είδε μια τοπογραφική εικόνα της ζώνης κρούσης, το αρχηγείο της CIA στη Μοσούλη του Ιράκ. Στα αριστερά αυτής της οθόνης υπήρχε μια πανομοιότυπη δορυφορική οθόνη.
  
  Αλλά ήταν οι άλλοι στο δωμάτιο που είπαν στον Βέρνερ ότι ο Σμιτ ήταν σοβαρός.
  
  "Γνώριζα ότι ήξερες για τη μάσκα της Βαβυλωνίας και την κατασκευή της ακόμη και πριν μου έρθεις με μια αναφορά, οπότε αυτό μου εξοικονομεί χρόνο που θα χρειαζόμουν για να εξηγήσω και να περιγράψω όλες τις "μαγικές δυνάμεις" που έχει, Σμιτ καμάρωνε. "Χάρη σε κάποιες προόδους στην κυτταρική επιστήμη, ξέρω ότι η δράση της μάσκας δεν είναι στην πραγματικότητα μαγική, αλλά δεν με ενδιαφέρει πώς λειτουργεί - μόνο τι κάνει".
  
  "Που είναι αυτή?" ρώτησε ο Βέρνερ, προσποιούμενος ότι ήταν ενθουσιασμένος με το λείψανο. "Δεν το είδα ποτέ αυτό; Θα το φορέσω;".
  
  "Όχι, φίλε μου", χαμογέλασε ο Σμιτ. "Θα το κάνω".
  
  "Στον ρόλο ποιος; Μαζί με τον Prof. Η Σλόουν πέθανε, δεν υπάρχει λόγος να μεταμφιεστείτε σε κάποιον που συνδέεται με τη συνθήκη".
  
  "Δεν σε αφορά ποιον θα απεικονίσω", απάντησε ο Schmidt.
  
  "Αλλά ξέρετε τι θα συμβεί", είπε ο Βέρνερ, ελπίζοντας να αποτρέψει τον Σμιτ, ώστε να πάρει ο ίδιος τη μάσκα και να τη δώσει στον Μαρντούκ. Όμως ο Σμιτ είχε άλλα σχέδια.
  
  "Πιστεύω, αλλά υπάρχει κάτι που μπορεί να βγάλει τη μάσκα χωρίς επεισόδια. Λέγεται Skin. Δυστυχώς, ο Neumand δεν μπήκε στον κόπο να πάρει αυτό το πολύ σημαντικό αξεσουάρ όταν έκλεψε τη μάσκα, ηλίθιε! Έτσι έστειλα τον Himmelfarb να παραβιάσει τον εναέριο χώρο και να προσγειωθεί σε έναν μυστικό αεροδιάδρομο έντεκα κλικ βόρεια της Νινευή. Θα πρέπει να πάρει το δέρμα τις επόμενες δύο μέρες για να μπορέσω να βγάλω τη μάσκα πριν..." ανασήκωσε τους ώμους του, "αναπόφευκτο.
  
  "Και αν αποτύχει;" ρώτησε ο Βέρνερ, έκπληκτος από τον κίνδυνο που είχε πάρει ο Σμιτ.
  
  "Δεν θα σε απογοητεύσει. Έχει τις συντεταγμένες του τόπου και..."
  
  "Συγγνώμη, καπετάνιο, αλλά σου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι ο Himmelfarb μπορεί να σου πάει εναντίον; Γνωρίζει την αξία της Βαβυλωνιακής μάσκας. Δεν φοβάσαι ότι θα σε σκοτώσει για αυτό;" ρώτησε ο Βέρνερ.
  
  Ο Σμιτ άναψε το φως στην απέναντι πλευρά του δωματίου όπου στέκονταν. Στη λάμψη της, ο Βέρνερ συναντήθηκε από έναν τοίχο γεμάτο πανομοιότυπες μάσκες. Μετατρέποντας το καταφύγιο σε κάτι που έμοιαζε με κατακόμβες, μάσκες κρανίου κρεμάστηκαν στον τοίχο.
  
  "Ο Himmelfarb δεν έχει ιδέα ποιο είναι αληθινό, αλλά εγώ το έχω. Ξέρει ότι δεν μπορεί να διεκδικήσει τη μάσκα αν δεν πάρει την ευκαιρία κατά τη διάρκεια του ξεφλουδίσματος του προσώπου μου να τη βγάλει και για να βεβαιωθεί ότι θα το κάνει, θα κρατάω ένα όπλο στο κεφάλι του γιου του μέχρι το Βερολίνο". Ο Σμιτ χαμογέλασε, θαυμάζοντας τις φωτογραφίες στον τοίχο.
  
  "Έκανες όλα αυτά για να μπερδέψεις όποιον προσπαθεί να σου κλέψει τη μάσκα; Λαμπρός!" Ειλικρινά παρατήρησε ο Βέρνερ. Σταυρώνοντας τα χέρια του στο στήθος του, περπάτησε αργά κατά μήκος του τοίχου, προσπαθώντας να βρει οποιαδήποτε ασυνέπεια μεταξύ τους, αλλά ήταν σχεδόν αδύνατο.
  
  "Α, δεν τα έκανα, Ντίτερ". Ο Σμιτ εγκατέλειψε στιγμιαία τον ναρκισσισμό του. "Αυτές ήταν αντίγραφες απόπειρες που έγιναν από τους επιστήμονες και τους σχεδιαστές του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου γύρω στο 1943. Η Babylonian Mask αποκτήθηκε από τη Renatus of the Order όταν αναπτύχθηκε στη Μέση Ανατολή σε μια εκστρατεία".
  
  Renatus; ρώτησε ο Βέρνερ, μη εξοικειωμένος με το σύστημα κατάταξης της μυστικής οργάνωσης, καθώς πολύ λίγοι άνθρωποι είναι.
  
  "Ηγέτης", είπε ο Σμιτ. "Σε κάθε περίπτωση, διαπιστώνοντας τι ήταν ικανό, ο Χίμλερ παρήγγειλε αμέσως μια ντουζίνα παρόμοιες μάσκες φτιαγμένες με παρόμοιο τρόπο και πειραματίστηκε μαζί τους στο απόσπασμα Λεωνίδα από το KG 200. Υποτίθεται ότι θα επιτέθηκαν σε δύο συγκεκριμένες μονάδες του Κόκκινου Στρατού και διεισδύσει στις τάξεις τους, εκδίδοντας τον εαυτό του για τους Σοβιετικούς στρατιώτες".
  
  "Αυτές οι ίδιες μάσκες;" Ο Βέρνερ έμεινε έκπληκτος.
  
  Ο Σμιτ έγνεψε καταφατικά. "Ναι, και οι δώδεκα. Αποδείχθηκε όμως αποτυχία. Οι επιστήμονες που αναπαρήγαγαν τη Βαβυλωνιακή μάσκα είτε υπολόγισαν λάθος είτε, καλά, δεν ξέρω τις λεπτομέρειες", ανασήκωσε τους ώμους. "Αντίθετα, οι πιλότοι έγιναν αυτοκτονικοί ψυχοπαθείς και τράκαραν τα αυτοκίνητά τους στα στρατόπεδα διαφόρων σοβιετικών μονάδων αντί να ολοκληρώσουν την αποστολή. Ο Χίμλερ και ο Χίτλερ δεν έδωσαν σημασία, γιατί ήταν μια αποτυχημένη επιχείρηση. Έτσι, η μοίρα του Λεωνίδα έμεινε στην ιστορία ως η μοναδική μοίρα καμικάζι των Ναζί στην ιστορία".
  
  Ο Βέρνερ τα πήρε όλα, προσπαθώντας να διατυπώσει έναν τρόπο για να αποφύγει την ίδια μοίρα, ξεγελώντας παράλληλα τον Σμιτ να εγκαταλείψει τις άμυνές του για μια στιγμή. Αλλά, ειλικρινά, έμειναν δύο ημέρες πριν από την εφαρμογή του σχεδίου και θα ήταν σχεδόν αδύνατο να αποφευχθεί μια καταστροφή τώρα. Γνώριζε τον Παλαιστίνιο πιλότο από τον ιπτάμενο πυρήνα του VBO. Αν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί της, θα μπορούσε να εμποδίσει τον Himmelfarb να εγκαταλείψει τον ιρακινό εναέριο χώρο. Αυτό θα του επέτρεπε να συγκεντρωθεί στο να σαμποτάρει τον Schmidt την ημέρα της υπογραφής.
  
  Τα ραδιόφωνα χτύπησαν και μια μεγάλη κόκκινη κηλίδα εμφανίστηκε στον τοπογραφικό χάρτη.
  
  "Ω! Εδώ είμαστε!" αναφώνησε ο Σμιτ χαρούμενος.
  
  "ΠΟΥ?" ρώτησε ο Βέρνερ με περιέργεια. Ο Σμιτ τον χάιδεψε στην πλάτη και τον οδήγησε στις οθόνες.
  
  "Είμαστε, φίλε μου. Επιχείρηση Lion 2. Βλέπεις αυτόν τον λεκέ; Αυτός είναι ο δορυφορικός έλεγχος των γραφείων της CIA στη Βαγδάτη. Μια επιβεβαίωση για όσους περιμένω θα υποδηλώνει lockdown για τη Χάγη και το Βερολίνο αντίστοιχα. Μόλις έχουμε και τις τρεις στη θέση τους, η μονάδα σας θα πετάξει στο σημείο της Βαγδάτης, ενώ οι άλλες δύο μονάδες της μοίρας σας επιτίθενται σε δύο άλλες πόλεις ταυτόχρονα".
  
  "Ω Θεέ μου", μουρμούρισε ο Βέρνερ κοιτάζοντας το κόκκινο κουμπί που πάλλεται. "Γιατί αυτές οι τρεις πόλεις; Παίρνω τη Χάγη - η σύνοδος κορυφής πρέπει να γίνει εκεί. Και η Βαγδάτη μιλάει από μόνη της, αλλά γιατί το Βερολίνο; Προετοιμάζετε δύο χώρες για αμοιβαίες αντεπιθέσεις;".
  
  "Γι' αυτό σε διάλεξα για διοικητή, ανθυπολοχαγό. Είστε ένας φυσικός στρατηγός", είπε ο Σμιτ θριαμβευτικά.
  
  Το επιτοίχιο ηχείο ενδοεπικοινωνίας του διοικητή έκανε κλικ και ένας σκληρός, αγωνιώδης ήχος ανατροφοδότησης αντηχούσε μέσα από το καταφύγιο υπό πίεση. Και οι δύο άντρες έβαλαν τα αυτιά τους ενστικτωδώς, κάνοντας μορφασμούς μέχρι να σβήσει ο θόρυβος.
  
  "Καπετάν Schmidt, αυτός είναι ο βασικός φρουρός του Kilo. Υπάρχει μια γυναίκα εδώ που θέλει να σε δει, μαζί με τη βοηθό της. Τα έγγραφα δείχνουν ότι είναι η Miriam Inckley, η βρετανίδα νομική εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Τράπεζας στη Γερμανία, είπε η φωνή του φρουρού στην πύλη.
  
  "Τώρα? Χωρίς ραντεβού; Ο Σμιτ ούρλιαξε. "Πες της να φύγει. Είμαι απασχολημένος!"
  
  "Ω, δεν θα το έκανα αυτό, κύριε", υποστήριξε ο Βέρνερ αρκετά πειστικά ώστε ο Σμιτ να πιστέψει ότι ήταν πολύ σοβαρός. Με έναν τόνο, είπε στον καπετάνιο: "Άκουσα ότι εργάζεται για τον υποστράτηγο Μάγιερ. Μάλλον πρόκειται για τις δολοφονίες που διέπραξε η Löwenhagen και ο Τύπος που προσπαθούν να μας κάνουν να φαινόμαστε άσχημα".
  
  "Ο Θεός ξέρει ότι δεν έχω χρόνο για αυτό!" απάντησε. "Φέρτε τους στο γραφείο μου!"
  
  "Να σας συνοδεύσω, κύριε; Ή θέλεις να γίνω αόρατος;" ρώτησε πονηρά ο Βέρνερ.
  
  "Όχι, φυσικά πρέπει να έρθεις μαζί μου", είπε ο Σμιτ. Ήταν ενοχλημένος που τον διέκοψαν, αλλά ο Βέρνερ θυμήθηκε το όνομα της γυναίκας που τους είχε βοηθήσει να αποσπάσουν την προσοχή όταν χρειαζόταν να απαλλαγούν από την αστυνομία. Τότε ο Sam Cleve και ο Marduk θα πρέπει να είναι εδώ. Πρέπει να βρω τη Μαρλέν, αλλά πώς; Καθώς ο Βέρνερ προχωρούσε μαζί με τον διοικητή του στο γραφείο, μάζεψε τα μυαλά του, προσπαθώντας να βρει πού να κρατήσει τη Μαρλέν και πώς θα μπορούσε να ξεφύγει από τον Σμιντ απαρατήρητος.
  
  "Γρήγορα, υπολοχαγός", διέταξε ο Σμιτ. Όλα τα σημάδια της προηγούμενης υπερηφάνειας και της χαρούμενης προσμονής του έχουν πλέον εξαφανιστεί και έχει επιστρέψει σε πλήρη κατάσταση τυράννου. "Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο". Ο Βέρνερ αναρωτήθηκε αν έπρεπε απλώς να κατατροπώσει τον καπετάνιο και να κάνει επιδρομή στο δωμάτιο. Θα ήταν τόσο εύκολο τώρα. Βρίσκονταν ανάμεσα στο καταφύγιο και τη βάση, υπόγεια όπου κανείς δεν άκουγε την κραυγή του καπετάνιου για βοήθεια. Από την άλλη, όταν έφτασαν στη βάση, ήξερε ότι ο φίλος του Σαμ, ο Κλιβ, βρισκόταν στον επάνω όροφο και ότι ο Μάρντουκ πιθανότατα ήξερε ήδη ότι ο Βέρνερ είχε πρόβλημα.
  
  Ωστόσο, αν νικούσε τον αρχηγό, θα μπορούσαν να εκτεθούν όλοι. Ήταν μια δύσκολη απόφαση. Στο παρελθόν, ο Βέρνερ έβρισκε συχνά τον εαυτό του αναποφάσιστο επειδή οι επιλογές ήταν πολύ λίγες, αλλά αυτή τη φορά ήταν πάρα πολλές και καθεμία από αυτές οδήγησε σε εξίσου δύσκολα αποτελέσματα. Το να μην ξέρουμε ποιο μέρος ήταν η πραγματική μάσκα της Βαβυλωνίας ήταν επίσης πραγματικό πρόβλημα και ο χρόνος τελείωνε - για ολόκληρο τον κόσμο.
  
  Πολύ γρήγορα, προτού ο Βέρνερ προλάβει να αποφασίσει μεταξύ των θετικών και των αρνητικών της κατάστασης, οι δυο τους έφτασαν στις σκάλες ενός λιτού κτιρίου γραφείων. Ο Βέρνερ ανέβηκε τις σκάλες δίπλα στον Σμιντ, με τον περιστασιακό πιλότο ή το διοικητικό προσωπικό να χαιρετίζει ή να χαιρετίζει.Θα ήταν ανόητο να κάνουμε πραξικόπημα τώρα. Περίμενε την ώρα σου. Δείτε ποιες ευκαιρίες έρχονται πρώτα, είπε ο Βέρνερ στον εαυτό του. Αλλά η Μαρλέν! Πώς θα τη βρούμε;Τα συναισθήματά του πάλευαν με το σκεπτικό του καθώς κρατούσε το πρόσωπό του κενό μπροστά στον Σμιτ.
  
  "Απλά παίξε μαζί με όλα όσα λέω, Βέρνερ", είπε ο Σμιντ με σφιγμένα δόντια καθώς πλησίαζαν στο γραφείο, όπου ο Βέρνερ είδε μια γυναίκα ρεπόρτερ και τη Μαρντούκ να περιμένουν με τις μάσκες τους. Για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, ένιωσε ξανά ελεύθερος, σαν να είχε ελπίδα να ουρλιάξει και να υποτάξει τον τερματοφύλακά του, αλλά ο Βέρνερ ήξερε ότι έπρεπε να περιμένει.
  
  Η ανταλλαγή ματιών μεταξύ του Μαρντούκ, της Μάργκαρετ και του Βέρνερ ήταν μια γρήγορη, κρυφή ομολογία μακριά από τα έντονα συναισθήματα του καπετάνιου Σμιτ. Η Margaret παρουσίασε τον εαυτό της και τον Marduk ως δύο δικηγόρους αεροπορίας με εκτεταμένο υπόβαθρο στις πολιτικές επιστήμες.
  
  "Παρακαλώ καθίστε", πρότεινε ο Σμιντ, προσποιούμενος τον καλό. Προσπάθησε να μην κοιτάξει τον παράξενο γέρο που συνόδευε την αυστηρή, εξωστρεφή γυναίκα.
  
  "Ευχαριστώ", είπε η Μάργκαρετ. "Στην πραγματικότητα, θέλαμε να μιλήσουμε με τον πραγματικό διοικητή της Luftwaffe, αλλά οι φρουροί σας είπαν ότι ο υποστράτηγος Meyer ήταν εκτός χώρας".
  
  Έδωσε αυτό το ταπεινωτικό χτύπημα στα νεύρα κομψά και με σκοπό να εξοργίσει λίγο τον καπετάνιο. Ο Βέρνερ στάθηκε στωικά στο πλάι του τραπεζιού, προσπαθώντας να μη γελάσει.
  
  
  Κεφάλαιο 27 - Σούσα ή πόλεμος
  
  
  Τα μάτια της Νίνα πάγωσαν στα μάτια του Σαμ καθώς άκουγε το τελευταίο μέρος της κασέτας. Κάποια στιγμή, φοβήθηκε ότι σταμάτησε να αναπνέει καθώς άκουγε, συνοφρυώθηκε, συγκεντρώθηκε, λαχανιάστηκε και έγειρε το κεφάλι της στο πλάι σε όλο το soundtrack. Όταν τελείωσε, συνέχισε να τον κοιτάζει. Υπήρχε ένα κανάλι ειδήσεων στην τηλεόραση της Νίνας στο βάθος, αλλά χωρίς ήχο.
  
  - Ανάθεμα! αναφώνησε ξαφνικά. Τα χέρια της ήταν καλυμμένα με βελόνες και σωλήνες από τη θεραπεία της ημέρας, διαφορετικά θα τα έθαβε στα μαλλιά της με έκπληξη. "Μου λες ότι ο τύπος που νόμιζα ότι ήταν ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης ήταν στην πραγματικότητα ο Γκάνταλφ ο Γκρι και ο φίλος μου που κοιμόταν στο ίδιο δωμάτιο μαζί μου και περπάτησε χιλιόμετρα μαζί μου ήταν ένας ψυχρός δολοφόνος;"
  
  "Ναί".
  
  "Τότε γιατί δεν με σκότωσε την ίδια στιγμή;" Η Νίνα σκέφτηκε δυνατά.
  
  "Η τύφλωσή σου έσωσε τη ζωή σου", της είπε ο Σαμ. "Το γεγονός ότι ήσουν το μόνο άτομο που δεν μπορούσε να δει ότι το πρόσωπό του ανήκε σε κάποιον άλλο πρέπει να ήταν η σωτήρια χάρη σου. Δεν ήσουν απειλή για αυτόν".
  
  "Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ήμουν χαρούμενος που ήμουν τυφλός. Ιησούς! Μπορείτε να φανταστείτε τι θα μπορούσε να συμβεί σε μένα; Πού είναι όλοι αυτοί τώρα;"
  
  Ο Σαμ καθάρισε το λαιμό του, ένα χαρακτηριστικό που είχε ήδη γνωρίσει η Νίνα σήμαινε ότι ένιωθε άβολα με κάτι που προσπαθούσε να διατυπώσει, κάτι που διαφορετικά θα ακουγόταν τρελό.
  
  "Θεέ μου", αναφώνησε ξανά.
  
  "Κοίτα, όλο αυτό είναι επικίνδυνο. Ο Purdue είναι απασχολημένος με τη συγκέντρωση ομάδων χάκερ σε κάθε μεγάλη πόλη για να παρεμβαίνει σε δορυφορικές εκπομπές και ραδιοφωνικά σήματα. Θέλει να αποτρέψει τη γρήγορη εξάπλωση των ειδήσεων του θανάτου του Sloan", εξήγησε ο Sam, χωρίς να ανυπομονεί πραγματικά για το σχέδιο του Purdue να καθυστερήσει τα μέσα ενημέρωσης του κόσμου. Ωστόσο, ήλπιζε ότι αυτό θα παρεμποδιζόταν σημαντικά, τουλάχιστον από το τεράστιο δίκτυο κατασκόπων και τεχνικών στον κυβερνοχώρο που είχε στη διάθεσή του ο Purdue. "Margaret, η γυναικεία φωνή που άκουσες είναι ακόμα στη Γερμανία τώρα. Ο Werner έπρεπε να ειδοποιήσει τον Marduk όταν κατάφερε να επιστρέψει τη μάσκα στον Schmidt χωρίς να το γνωρίζει ο Schmidt, αλλά δεν ακούστηκε τίποτα από αυτόν μέχρι την προθεσμία.
  
  "Άρα είναι νεκρός", ανασήκωσε τους ώμους της η Νίνα.
  
  "Οχι απαραίτητο. Σημαίνει απλώς ότι δεν κατάφερε να πιάσει τη μάσκα στα χέρια του", είπε ο Sam. "Δεν ξέρω αν ο Kohl μπορεί να τον βοηθήσει να το πάρει, αλλά φαίνεται λίγο έξω από το μυαλό του κατά τη γνώμη μου. Αλλά επειδή ο Marduk δεν άκουσε τίποτα από τον Werner, πήγε με τη Margaret στη βάση Büchel για να δει τι συνέβαινε".
  
  "Πες στον Purdue να επιταχύνει τη δουλειά του με τα συστήματα εκπομπής", είπε η Nina στον Sam.
  
  "Είμαι σίγουρος ότι κινούνται όσο πιο γρήγορα μπορούν".
  
  "Όχι αρκετά γρήγορα", διαμαρτυρήθηκε, κουνώντας το κεφάλι της προς την τηλεόραση. Ο Σαμ γύρισε για να διαπιστώσει ότι ο πρώτος μεγάλος τηλεοπτικός φορέας είχε λάβει μια αναφορά ότι οι άνδρες του Περντιού προσπαθούσαν να σταματήσουν.
  
  "Ω Θεέ μου!" αναφώνησε ο Σαμ.
  
  "Αυτό δεν θα λειτουργήσει, Σαμ", παραδέχτηκε η Νίνα. "Κανένας ειδησεογραφικός πράκτορας δεν θα νοιαστεί αν ξεκινήσει άλλον παγκόσμιο πόλεμο διαδίδοντας την είδηση του θανάτου του καθηγητή Σλόαν. Ξέρεις τι είναι! Απρόσεκτοι, άπληστοι άνθρωποι. Τυπικά. Θα προτιμούσαν να αποκτήσουν φήμη για κουτσομπολιά παρά να σκεφτούν τις συνέπειες".
  
  "Μακάρι κάποιες μεγάλες εφημερίδες και αφίσες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να το χαρακτηρίσουν φάρσα", είπε ο Σαμ απογοητευμένος. "Αυτό θα ήταν "είπε - είπε" αρκετά για να αποτρέψει πραγματικές εκκλήσεις για πόλεμο.
  
  Η εικόνα στην τηλεόραση εξαφανίστηκε ξαφνικά και εμφανίστηκαν αρκετά μουσικά βίντεο από τη δεκαετία του '80. Ο Σαμ και η Νίνα αναρωτήθηκαν αν αυτό ήταν το έργο των χάκερ, οι οποίοι εν τω μεταξύ χρησιμοποιούσαν ό,τι μπορούσαν για να καθυστερήσουν περισσότερες αναφορές.
  
  "Σαμ", είπε αμέσως με πιο απαλό, πιο ειλικρινή τόνο. "Τι σου είπε ο Marduk για το δέρμα που μπορεί να βγάλει τη μάσκα - το έχει;"
  
  Δεν είχε απάντηση. Δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό εκείνη τη στιγμή να ρωτήσει τον Marduk περισσότερα γι' αυτό.
  
  "Δεν έχω ιδέα", απάντησε ο Σαμ. "Αλλά δεν μπορώ να διακινδυνεύσω να τον καλέσω στο τηλέφωνο της Μάργκαρετ αυτή τη στιγμή. Ποιος ξέρει πού βρίσκονται πίσω από τις γραμμές του εχθρού, ξέρετε; Θα ήταν μια τρελή κίνηση που θα μπορούσε να κοστίσει τα πάντα".
  
  "Ξέρω. Απλώς αναρωτιέμαι", είπε.
  
  "Γιατί?" έπρεπε να ρωτήσει.
  
  "Λοιπόν, είπατε ότι η Μάργκαρετ είχε την ιδέα να χρησιμοποιήσει κάποιος μια μάσκα για να πάρει την εμφάνιση του καθηγητή Σλόαν, ακόμα και μόνο για να υπογράψει μια συνθήκη ειρήνης, σωστά;" είπε η Νίνα.
  
  "Ναι, το έκανε", επιβεβαίωσε.
  
  Η Νίνα αναστέναξε βαριά καθώς σκεφτόταν τι επρόκειτο να σερβίρει. Τελικά, θα εξυπηρετούσε περισσότερο καλό από την ευημερία της.
  
  "Μπορεί η Μάργκαρετ να μας συνδέσει με το γραφείο του Σλόαν;" ρώτησε η Νίνα σαν να παρήγγειλε πίτσα.
  
  "Ο Perdue can. Γιατί?"
  
  "Ας κανονίσουμε μια συνάντηση. Μεθαύριο είναι Απόκριες, Σαμ. Μία από τις σπουδαιότερες μέρες στην πρόσφατη ιστορία και δεν μπορούμε να την αφήσουμε να την παραγκωνίσουμε. Αν ο κύριος Μαρντούκ μπορεί να μας παραδώσει τη μάσκα", εξήγησε, αλλά ο Σαμ άρχισε να κουνάει το κεφάλι του έντονα.
  
  "Σε καμία περίπτωση! Δεν θα σε αφήσω ποτέ να το κάνεις αυτό, Νίνα", διαμαρτυρήθηκε με μανία.
  
  "Ασε με να τελειώσω!" ούρλιαξε όσο πιο δυνατά άντεχε το πληγωμένο σώμα της. "Θα το κάνω, Σαμ! Αυτή είναι η απόφασή μου και το σώμα μου είναι η μοίρα μου!".
  
  "Πραγματικά?" ούρλιαξε. "Τι γίνεται με τους ανθρώπους που αφήνεις πίσω αν δεν καταφέρουμε να βγάλουμε τη μάσκα πριν σε πάρει από κοντά μας;"
  
  "Κι αν δεν το κάνω, Σαμ; Βυθίζεται ολόκληρη η υδρόγειος σε έναν γαμημένο Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο; Η ζωή ενός ανθρώπου... ή τα παιδιά όλου του πλανήτη γίνονται ξανά αεροπορικές επιδρομές; Πατέρες και αδέρφια είναι πίσω στην πρώτη γραμμή και ένας Θεός ξέρει τι άλλο θα χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία αυτή τη φορά!". Οι πνεύμονες της Νίνας δούλευαν υπερωρίες για να αποσπάσουν τις λέξεις.
  
  Ο Σαμ απλώς κούνησε το σκυμμένο κεφάλι του. Δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι ήταν ό,τι καλύτερο είχε να κάνει. Αν ήταν κάποια άλλη γυναίκα, αλλά όχι η Νίνα.
  
  "Έλα, Κλεβ, ξέρεις ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος", είπε καθώς η νοσοκόμα έσπευσε μέσα.
  
  "Δρ. Γκουλντ, δεν μπορείς να είσαι τόσο τεταμένος. Σε παρακαλώ φύγε, κύριε Κληβ", απαίτησε. Η Νίνα δεν ήθελε να είναι αγενής με το ιατρικό προσωπικό, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει το θέμα άλυτο.
  
  "Χάνα, σε παρακαλώ άσε μας να τελειώσουμε αυτή τη συζήτηση", παρακάλεσε η Νίνα.
  
  "Μόλις μπορείς να αναπνεύσεις, Δρ Γκουλντ. Δεν επιτρέπεται να νευριάζεις έτσι και να κάνεις την καρδιά σου να χτυπάει άγρια", επέπληξε η Χάνα.
  
  "Καταλαβαίνω", απάντησε γρήγορα η Νίνα, διατηρώντας τον εγκάρδιο τόνο της. "Αλλά, σε παρακαλώ, δώσε στον Σαμ κι εμένα λίγα λεπτά ακόμα".
  
  "Τι συμβαίνει με την τηλεόραση; ρώτησε η Χάνα, σαστισμένη από τις συνεχείς διακοπές στην εκπομπή και την παραμόρφωση των εικόνων. "Θα ζητήσω από τους επισκευαστές να ρίξουν μια ματιά στην κεραία μας". Με αυτό βγήκε από το δωμάτιο, ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στη Νίνα για να εντυπωσιάσει όσα είχε πει. Η Νίνα έγνεψε καταφατικά ως απάντηση.
  
  "Καλή τύχη να φτιάξεις την κεραία", χαμογέλασε ο Σαμ.
  
  "Πού είναι ο Περντού; ρώτησε η Νίνα.
  
  "Σου είπα. Είναι απασχολημένος με τη σύνδεση δορυφόρων που λειτουργούν από τις εταιρείες-ομπρέλα του με την απομακρυσμένη πρόσβαση των μυστικών συνεργών του".
  
  "Εννοώ πού είναι; Είναι στο Εδιμβούργο; Είναι στη Γερμανία;
  
  "Γιατί?" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Απάντησε μου!" απαίτησε συνοφρυωμένη.
  
  "Δεν τον ήθελες πουθενά κοντά σου, οπότε τώρα μένει μακριά". Τώρα είναι έξω. Το είπε αυτό ενώ υπερασπιζόταν απίστευτα τον Περντού στη Νίνα. "Είναι πολύ μετανιωμένος για αυτό που συνέβη στο Τσέρνομπιλ και του φέρθηκες σαν σκατά στο Μάνχαϊμ. Τι περίμενες?
  
  "ΟΠΑ, τι?" έριξε απότομα τον Σαμ. "Προσπάθησε να με σκοτώσει! Καταλαβαίνετε το επίπεδο δυσπιστίας που καλλιεργεί αυτό;"
  
  "Ναι, πιστεύω! Πιστεύω. Και κρατήστε χαμηλούς τόνους μέχρι να έρθει ξανά η αδελφή Μπέτυ. Ξέρω πώς είναι να βυθίζομαι στην απόγνωση όταν η ζωή μου απειλείται από αυτούς που εμπιστευόμουν. Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι ήθελε ποτέ σκόπιμα να σε πληγώσει, Νίνα. Για όνομα του Χριστού, σε αγαπάει!".
  
  Σταμάτησε, αλλά ήταν πολύ αργά. Η Νίνα αφοπλίστηκε, ανεξάρτητα από το κόστος, αλλά ο Σαμ είχε ήδη μετανιώσει για τα λόγια του. Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόταν να της υπενθυμίσει ήταν η αδυσώπητη επιδίωξη της στοργής της Πέρντιου. Σύμφωνα με τον δικό του λογαριασμό, ο Σαμ ήταν ήδη κατώτερος από τον Περντού από πολλές απόψεις. Ο Purdue ήταν μια ιδιοφυΐα με τη γοητεία να ταιριάζει, έχοντας κάνει την περιουσία του ανεξάρτητα, κληρονομώντας κτήματα, κτήματα και προηγμένες τεχνολογικά πατέντες. Είχε λαμπρή φήμη ως ερευνητής, φιλάνθρωπος και εφευρέτης.
  
  Το μόνο που είχε ο Σαμ ήταν ένα βραβείο Πούλιτζερ και μερικά άλλα βραβεία και επαίνους. Εκτός από τρία βιβλία και ένα μικρό χρηματικό ποσό που κέρδισε από τη συμμετοχή στο κυνήγι θησαυρού Purdue, ο Sam είχε ένα ρετιρέ διαμέρισμα και μια γάτα.
  
  "Απάντησε στην ερώτησή μου", είπε απλά, βλέποντας το τσίμπημα στα μάτια του Σαμ στο ενδεχόμενο να τη χάσει. "Υπόσχομαι να συμπεριφέρομαι στον εαυτό μου αν ο Purdue με βοηθήσει να έρθω σε επαφή με τα κεντρικά γραφεία του WUO."
  
  "Δεν ξέρουμε καν αν ο Μαρντούκ έχει μάσκα", ο Σαμ έσφιξε τα καλαμάκια για να εμποδίσει την πρόοδο της Νίνα.
  
  "Αυτό είναι υπέροχο. Αν και δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα, μπορούμε επίσης να κανονίσουμε την εκπροσώπησή μου στο WUO στην υπογραφή στον καθηγητή. Οι άνθρωποι του Sloan μπορούν να κανονίσουν ανάλογα την επιμελητεία και την ασφάλεια. "Τελικά", αναστέναξε, "όταν εμφανίζεται μια μικροκαμωμένη μελαχρινή με ή χωρίς το πρόσωπο της Σλόουν, θα ήταν πιο εύκολο να χαρακτηρίσεις τις αναφορές ως φάρσα, σωστά;"
  
  "Ενώ μιλάμε, ο Περντού είναι στο Ράιχτισουσις", παραδόθηκε ο Σαμ. "Θα επικοινωνήσω μαζί του και θα του πω για την προσφορά σου".
  
  "Ευχαριστώ", απάντησε απαλά καθώς η οθόνη της τηλεόρασης άλλαζε από κανάλι σε κανάλι μόνη της, κάνοντας μια σύντομη παύση στα δοκιμαστικά σήματα. Ξαφνικά σταμάτησε στον παγκόσμιο ειδησεογραφικό σταθμό, ο οποίος δεν είχε ακόμη απενεργοποιηθεί. Τα μάτια της Νίνας ήταν κολλημένα στην οθόνη. Προς το παρόν, αγνόησε τη σκυθρωπή σιωπή του Σαμ.
  
  "Σαμ, κοίτα!" αναφώνησε και σήκωσε με δυσκολία το χέρι της για να δείξει την τηλεόραση. Ο Σαμ γύρισε. Η δημοσιογράφος εμφανίστηκε με το μικρόφωνό της στο γραφείο της CIA στη Χάγη πίσω της.
  
  "Ανέβασε τον ήχο!" Ο Σαμ αναφώνησε, πιάνοντας το τηλεχειριστήριο και πατώντας πολλά λάθος κουμπιά προτού αυξήσει την ένταση του ήχου με τη μορφή πράσινων γραμμών που μεγαλώνουν στην οθόνη HD. Μέχρι να ακούσουν τι έλεγε, είχε πει μόνο τρεις προτάσεις στην ομιλία της.
  
  "... εδώ στη Χάγη μετά από αναφορές για την υποτιθέμενη δολοφονία της καθηγήτριας Μάρθα Σλόαν χθες στην εξοχική κατοικία της στο Κάρντιφ. Τα μέσα ενημέρωσης δεν μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν αυτές τις αναφορές, καθώς ο εκπρόσωπος του καθηγητή δεν ήταν διαθέσιμος για σχολιασμό".
  
  "Εντάξει, τουλάχιστον δεν είναι ακόμα σίγουροι για τα γεγονότα", παρατήρησε η Νίνα. Συνέχεια του ρεπορτάζ από το στούντιο, όπου ο παρουσιαστής ειδήσεων πρόσθεσε περισσότερες πληροφορίες για μια ακόμη εξέλιξη.
  
  Ωστόσο, υπό το πρίσμα της επικείμενης συνόδου κορυφής για την υπογραφή ειρηνευτικής συνθήκης μεταξύ των Μεσοαραβικών κρατών και της Παγκόσμιας Τράπεζας, το γραφείο του ηγέτη της Μεσο-Αραβίας, σουλτάνου Γιουνούς ιμπν Μεκκάν, ανακοίνωσε αλλαγή σχεδίου.
  
  "Ναι, τώρα αρχίζει. Γαμημένος πόλεμος", γρύλισε ο Σαμ, καθισμένος και άκουγε περιμένοντας.
  
  "Η Μεσοαραβική Βουλή των Αντιπροσώπων τροποποίησε τη συμφωνία που θα υπογραφεί στην πόλη των Σούσα της Μεσο-Αραβίας, μετά από απειλές για τη ζωή του Σουλτάνου από την ένωση".
  
  Η Νίνα πήρε μια βαθιά ανάσα. "Λοιπόν τώρα είναι Σούσα ή πόλεμος. Τώρα, εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι το να φοράω τη Βαβυλωνιακή μάσκα δεν είναι κρίσιμο για το μέλλον του κόσμου γενικότερα;"
  
  
  Κεφάλαιο 28 - Η προδοσία του Μαρντούκ
  
  
  Ο Βέρνερ ήξερε ότι δεν του επέτρεπαν να φύγει από το γραφείο ενώ ο Σμιντ μιλούσε με επισκέπτες, αλλά έπρεπε να μάθει πού κρατούνταν η Μαρλέν. Αν κατάφερνε να επικοινωνήσει με τον Σαμ, ο δημοσιογράφος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις επαφές του για να εντοπίσει την κλήση που έκανε στο κινητό του Βέρνερ. Του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η νομική φρασεολογία που ξεχύθηκε επιδέξια από τα χείλη μιας Βρετανίδας δημοσιογράφου καθώς εξαπάτησε τον Schmidt να εμφανιστεί ως δικηγόρος από τα κεντρικά γραφεία του WUO.
  
  Ξαφνικά ο Μαρντούκ διέκοψε τη συζήτηση. "Ζητώ συγγνώμη, καπετάν Σμιτ, αλλά μπορώ να χρησιμοποιήσω το δωμάτιο των ανδρών σας; Βιαζόμασταν τόσο πολύ να φτάσουμε στη βάση σας λόγω όλων αυτών των ραγδαίων γεγονότων που, ομολογώ, παραμέλησα την ουροδόχο κύστη μου".
  
  Ο Schmidt ήταν πολύ χρήσιμος. Δεν ήθελε να κάνει τον εαυτό του να φαίνεται κακός μπροστά στο VO, αφού επί του παρόντος έλεγχαν τη βάση του και τους ανωτέρους του. Μέχρι να κάνει το φλογερό του πραξικόπημα με τη δύναμή τους, έπρεπε να υπακούσει και να φιλήσει τον κώλο όσο ήταν απαραίτητο για να κρατήσει τα φαινόμενα.
  
  "Σίγουρα! Φυσικά", απάντησε ο Σμιντ. "Υπολοχαγός Βέρνερ, μπορείτε παρακαλώ να συνοδεύσετε τον καλεσμένο μας στο δωμάτιο των ανδρών; Και μην ξεχάσεις να ρωτήσεις τη... Μαρλέν... για είσοδο στο Μπλοκ Β, εντάξει;
  
  "Ναι, κύριε", απάντησε ο Βέρνερ. "Παρακαλώ ελάτε μαζί μου, κύριε".
  
  "Ευχαριστώ, υπολοχαγός. Ξέρεις, όταν φτάσεις στην ηλικία μου, οι συνεχείς επισκέψεις στην τουαλέτα θα γίνουν υποχρεωτικές και παρατεταμένες. Φρόντισε τα νιάτα σου".
  
  Ο Σμιτ και η Μάργκαρετ γέλασαν με την παρατήρηση του Μαρντούκ καθώς ο Βέρνερ ακολουθούσε τα βήματα του Μαρντούκ. Σημείωσε τη λεπτή, κωδικοποιημένη προειδοποίηση του Schmidt ότι η ζωή της Marlene θα διακυβευόταν εάν ο Werner προσπαθούσε να κάνει οτιδήποτε πέρα από τα μάτια του. Έφυγαν από το γραφείο με αργό ρυθμό για να δώσουν έμφαση σε ένα κόλπο για να αγοράσουν περισσότερο χρόνο. Μόλις ήταν εκτός ακουστικού, ο Βέρνερ τράβηξε τον Μαρντούκ στην άκρη.
  
  "Κύριε Μαρντούκ, σας παρακαλώ, πρέπει να με βοηθήσετε", ψιθύρισε.
  
  "Γι' αυτό είμαι εδώ. Η αποτυχία σας να επικοινωνήσετε μαζί μου και αυτή η όχι πολύ αποτελεσματική συγκαλυμμένη προειδοποίηση από τον ανώτερό σας το άφησε πίσω", απάντησε ο Marduk. Ο Βέρνερ κοίταξε με θαυμασμό τον γέρο. Ήταν απίστευτο πόσο οξυδερκής ήταν ο Marduk, ειδικά για έναν άνδρα της ηλικίας του.
  
  "Θεέ μου, αγαπώ τους οξυδερκείς ανθρώπους", είπε τελικά ο Βέρνερ.
  
  "Κι εγώ, γιε μου. Και εγώ. Και σε αυτό το σημείωμα, μάθατε τουλάχιστον πού κρατάει τη Βαβυλωνιακή μάσκα; " - ρώτησε. Ο Βέρνερ έγνεψε καταφατικά.
  
  "Αλλά πρώτα πρέπει να εξασφαλίσουμε την απουσία μας", είπε ο Marduk. "Πού είναι το αναρρωτήριο σου;"
  
  Ο Βέρνερ δεν είχε ιδέα τι έκανε ο ηλικιωμένος, αλλά πλέον είχε μάθει να κρατά τις ερωτήσεις του για τον εαυτό του και να παρακολουθεί τα πράγματα να εξελίσσονται. "Εδώ".
  
  Δέκα λεπτά αργότερα, δύο άντρες στάθηκαν μπροστά στο αριθμητικό πληκτρολόγιο στο κελί όπου ο Schmidt φύλαγε τα στρεβλά ναζιστικά του όνειρα και λείψανα. Ο Μαρντούκ κοίταξε πάνω-κάτω την πόρτα και το πληκτρολόγιο. Μετά από πιο προσεκτική επιθεώρηση, συνειδητοποίησε ότι το να μπει μέσα θα ήταν πιο δύσκολο από ό,τι πίστευε αρχικά.
  
  "Έχει ένα εφεδρικό κύκλωμα που τον ειδοποιεί αν κάποιος παραβιάσει τα ηλεκτρονικά", είπε ο Marduk στον υπολοχαγό. "Θα πρέπει να πας και να του αποσπάσεις την προσοχή".
  
  "Τι? Δεν μπορώ να το κάνω!" Ο Βέρνερ ψιθύρισε και φώναξε ταυτόχρονα.
  
  Ο Μαρντούκ τον ξεγέλασε με την αδιάκοπη ηρεμία του. "Γιατί όχι?"
  
  Ο Βέρνερ δεν είπε τίποτα. Μπορούσε πολύ εύκολα να αποσπάσει την προσοχή του Σμιτ, ειδικά με την παρουσία μιας κυρίας. Ο Σμιτ δύσκολα θα έκανε φασαρία για εκείνη στην παρέα τους. Ο Βέρνερ έπρεπε να παραδεχτεί ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να πάρει τη μάσκα.
  
  "Πώς ξέρεις ποια μάσκα είναι;" επιτέλους ρώτησε τον Μαρντούκ.
  
  Ο γέρος δεν μπήκε καν στον κόπο να απαντήσει. Ήταν τόσο προφανές που, ως φύλακας της μάσκας, θα το είχε αναγνωρίσει οπουδήποτε. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να γυρίσει το κεφάλι του και να κοιτάξει τον νεαρό υπολοχαγό. "Τσοκ-τσοκ-τσοκ".
  
  "Εντάξει, εντάξει", παραδέχτηκε ο Βέρνερ ότι ήταν μια ηλίθια ερώτηση. "Μπορώ να χρησιμοποιήσω το τηλέφωνό σου? Θα πρέπει να ζητήσω από τον Sam Cleve να εντοπίσει τον αριθμό μου".
  
  "ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ! Συγχώρεσέ με, γιε μου. Δεν έχω ένα. Όταν ανεβείτε στον επάνω όροφο, χρησιμοποιήστε το τηλέφωνο της Μάργκαρετ για να επικοινωνήσετε με τον Σαμ. Στη συνέχεια, δημιουργήστε μια πραγματική έκτακτη ανάγκη. Πες φωτιά.
  
  "Σίγουρα. Φωτιά. Το πράγμα σου", παρατήρησε ο Βέρνερ.
  
  Αγνοώντας την παρατήρηση του νεαρού, ο Μαρντούκ εξήγησε το υπόλοιπο σχέδιο. "Μόλις ακούσω το ξυπνητήρι, θα ξεκλειδώσω το πληκτρολόγιο. Ο καπετάνιος σας δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να εκκενώσει το κτίριο. Δεν θα έχει χρόνο να κατέβει εδώ κάτω. Θα συναντήσω εσένα και τη Μάργκαρετ έξω από τη βάση, οπότε φρόντισε να είσαι δίπλα της ανά πάσα στιγμή".
  
  "Καταλαβαίνω", είπε ο Βέρνερ. "Έχει η Μάργκαρετ τον αριθμό του Σαμ;"
  
  "Είναι, όπως λένε, "τράουχλε δίδυμα" ή κάτι τέτοιο", συνοφρυώθηκε ο Μάρντουκ, "αλλά ούτως ή άλλως, ναι, έχει τον αριθμό του. Τώρα πήγαινε και κάνε τη δουλειά σου. Θα περιμένω το σήμα του χάους". Υπήρχε ένας υπαινιγμός ενός αστείου στον τόνο του, αλλά το πρόσωπο του Βέρνερ ήταν γεμάτο με τη μέγιστη συγκέντρωση σε αυτό που επρόκειτο να αναλάβει.
  
  Αν και ο Marduk και ο Werner είχαν εξασφαλίσει άλλοθι στο ιατρείο για την απουσία τους για τόσο καιρό, η ανακάλυψη ενός εφεδρικού κυκλώματος απαιτούσε ένα νέο σχέδιο. Ωστόσο, ο Βέρνερ τη χρησιμοποίησε για να φτιάξει μια πιστευτή ιστορία σε περίπτωση που έφτανε στο γραφείο για να διαπιστώσει ότι ο Σμιτ είχε ήδη ειδοποιήσει την ασφάλεια.
  
  Στην αντίθετη κατεύθυνση από τη γωνία όπου είχε επισημανθεί η είσοδος στο ιατρείο της βάσης, ο Βέρνερ γλίστρησε στην αίθουσα αρχείων της διοίκησης. Το επιτυχημένο σαμποτάζ ήταν απαραίτητο όχι μόνο για να σωθεί η Marlene, αλλά πρακτικά για να σωθεί ο κόσμος από έναν άλλο πόλεμο.
  
  
  * * *
  
  
  Στον μικρό διάδρομο ακριβώς έξω από το καταφύγιο, ο Marduk περίμενε να χτυπήσει ο συναγερμός. Ενθουσιασμένος, μπήκε στον πειρασμό να δοκιμάσει να ασχοληθεί με το πληκτρολόγιο, αλλά απέφυγε να το κάνει για να αποφύγει να πιαστεί πρόωρα ο Βέρνερ. Ο Marduk δεν πίστευε ποτέ ότι η κλοπή της Βαβυλωνιακής Μάσκας θα προκαλούσε τόσο ανοιχτή εχθρότητα. Συνήθως μπορούσε να εξαφανίσει γρήγορα και κρυφά τους κλέφτες της μάσκας, επιστρέφοντας στη Μοσούλη με το λείψανο χωρίς πολλά εμπόδια.
  
  Τώρα που το πολιτικό σκηνικό ήταν τόσο εύθραυστο και το κίνητρο πίσω από την τελευταία κλοπή ήταν η παγκόσμια κυριαρχία, ο Marduk πίστευε ότι η κατάσταση θα έβγαινε αναπόφευκτα εκτός ελέγχου. Ποτέ πριν δεν χρειάστηκε να εισβάλει στο σπίτι κάποιου άλλου, να εξαπατήσει τους ανθρώπους ή ακόμα και να δείξει το πρόσωπό του! Τώρα ένιωθε σαν κυβερνητικός πράκτορας - με ομάδα, όχι λιγότερο. Έπρεπε να παραδεχτεί ότι για πρώτη φορά στη ζωή του, ήταν ευχαριστημένος που έγινε δεκτός στην ομάδα, αλλά απλά δεν ήταν ο κατάλληλος τύπος -ή ηλικία- για τέτοια πράγματα.Το σήμα που περίμενε χωρίς προειδοποίηση. Τα κόκκινα φώτα πάνω από το καταφύγιο άρχισαν να αναβοσβήνουν σαν οπτικός σιωπηλός συναγερμός. Ο Marduk χρησιμοποίησε τις τεχνολογικές του γνώσεις για να παρακάμψει το patch που αναγνώριζε, αλλά ήξερε ότι αυτό θα έστελνε μια προειδοποίηση στον Schmidt χωρίς εναλλακτικό κωδικό πρόσβασης. Η πόρτα άνοιξε, αποκαλύπτοντάς του ένα καταφύγιο γεμάτο με παλιά ναζιστικά αντικείμενα και συσκευές επικοινωνίας. Αλλά ο Marduk δεν ήταν εκεί για τίποτα άλλο παρά τη μάσκα, το πιο καταστροφικό λείψανο από όλα.
  
  Όπως του είχε πει ο Βέρνερ, διαπίστωσε ότι ο τοίχος ήταν κρεμασμένος με δεκατρείς μάσκες, καθεμία από τις οποίες, με εκπληκτική ακρίβεια, έμοιαζε με μια βαβυλωνιακή μάσκα. Ο Marduk αγνόησε τις επόμενες κλήσεις ενδοεπικοινωνίας για να εκκενώσει καθώς έλεγχε κάθε λείψανο. Ένα-ένα τα εξέταζε με το εντυπωσιακό βλέμμα του, επιρρεπές στο να εξονυχίσει λεπτομέρειες με την ένταση του αρπακτικού. Κάθε μάσκα ήταν παρόμοια με την επόμενη: ένα λεπτό, σε σχήμα κρανίου κάλυμμα με ένα σκούρο κόκκινο εσωτερικό γεμάτο με σύνθετο υλικό που σχεδιάστηκε από τους μάγους της επιστήμης από μια κρύα και σκληρή εποχή που δεν μπορούσε να επιτραπεί να επαναληφθεί.
  
  Ο Marduk αναγνώρισε το καταραμένο σημάδι αυτών των επιστημόνων που κοσμούσε τον τοίχο πίσω από τα χειριστήρια ηλεκτρονικής τεχνολογίας και δορυφορικών επικοινωνιών.
  
  Γέλασε κοροϊδευτικά, "Τάγμα του Μαύρου Ήλιου. Ήρθε η ώρα να ξεπεράσετε τους ορίζοντές μας".
  
  Ο Μαρντούκ πήρε την πραγματική μάσκα και την έβαλε κάτω από το παλτό του, κουμπώνοντας τη μεγάλη εσωτερική τσέπη. Έπρεπε να βιαστεί να συμμετάσχει στη Μάργκαρετ και ελπίζουμε στον Βέρνερ, αν το αγόρι δεν είχε ήδη πυροβοληθεί. Πριν βγει στην κοκκινωπή λάμψη του γκρίζου τσιμέντου του υπόγειου διαδρόμου, ο Μάρντουκ σταμάτησε για να ρίξει άλλη μια ματιά στον αποτρόπαιο θάλαμο.
  
  "Λοιπόν, τώρα είμαι εδώ", αναστέναξε βαριά, σφίγγοντας τον ατσάλινο σωλήνα από το ντουλάπι ανάμεσα στα δύο του χέρια. Σε μόλις έξι χτυπήματα, ο Peter Marduk κατέστρεψε τα ηλεκτρικά δίκτυα του καταφυγίου, μαζί με τους υπολογιστές που χρησιμοποιούσε ο Schmidt για να σημαδέψει περιοχές για να επιτεθεί. Η διακοπή ρεύματος, ωστόσο, δεν περιορίστηκε στο καταφύγιο, συνδέθηκε ουσιαστικά με το κτίριο διοίκησης της αεροπορικής βάσης. Ακολούθησε πλήρης διακοπή ρεύματος σε όλη την αεροπορική βάση του Büchel, φέρνοντας το προσωπικό σε φρενίτιδα.
  
  Αφού ο κόσμος είδε ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ σχετικά με την απόφαση του σουλτάνου Yunus ibn Mekkan να αλλάξει τον τόπο όπου υπογράφηκε η συνθήκη ειρήνης, η γενική συναίνεση ήταν ότι επίκειται παγκόσμιος πόλεμος. Ενώ η φερόμενη δολοφονία του Prof. Η Μάρθα Σλόαν ήταν ακόμα ασαφής, ήταν ακόμα λόγος ανησυχίας για όλους τους πολίτες και τους στρατιωτικούς σε όλο τον κόσμο. Για πρώτη φορά, δύο αιώνια αντιμαχόμενες φατρίες επρόκειτο να εγκαθιδρύσουν την ειρήνη και το ίδιο το γεγονός προκάλεσε φόβο στην καλύτερη περίπτωση στους περισσότερους θεατές από όλο τον κόσμο.
  
  Τέτοιο άγχος και παράνοια ήταν σύνηθες φαινόμενο παντού, οπότε μια διακοπή ρεύματος στην ίδια την αεροπορική βάση όπου ένας άγνωστος πιλότος είχε συντρίψει ένα μαχητικό μόλις πριν από λίγες μέρες προκάλεσε πανικό. Στον Μαρντούκ άρεσε πάντα το χάος που προκαλούσε η ταραχή των ανθρώπων. Η σύγχυση έδινε πάντα στην κατάσταση μια ορισμένη χροιά ανομίας και αδιαφορίας για το πρωτόκολλο, και αυτό τον βοήθησε καλά στην επιθυμία του να κυκλοφορεί απαρατήρητος.
  
  Γλίστρησε τις σκάλες προς την έξοδο που οδηγούσαν στην αυλή όπου συνέκλιναν οι στρατώνες και τα κτίρια διοίκησης. Φακοί και στρατιώτες που κινούνταν με γεννήτρια φώτιζαν την περιοχή με ένα κίτρινο φως που διαπερνούσε κάθε προσβάσιμη γωνιά της αεροπορικής βάσης. Μόνο τμήματα της τραπεζαρίας ήταν σκοτεινά, δίνοντας στον Μαρντούκ το τέλειο μονοπάτι για να περάσει μέσα από τις δευτερεύουσες πύλες.
  
  Επιστρέφοντας σε μια πειστικά αργή χωλότητα, ο Marduk τελικά έκανε το δρόμο του μέσα από το αλιευτικό στρατιωτικό προσωπικό, όπου ο Schmidt φώναζε εντολές για τους πιλότους να παραμείνουν δίπλα και το προσωπικό ασφαλείας να κλειδώσει τη βάση. Ο Marduk έφτασε σύντομα στον φρουρό στην πύλη, ο οποίος ανακοίνωσε πρώτος την άφιξη του και της Margaret. Φαινόμενος αποφασιστικά αξιολύπητος, ο γέρος ρώτησε τον ταραγμένο φρουρό: "Τι συμβαίνει; Έχω χάσει το δρόμο μου! Μπορείς να βοηθήσεις? Ο συνάδελφός μου έφυγε από κοντά μου και..."
  
  "Ναι, ναι, ναι, σε θυμάμαι. Παρακαλώ περιμένετε με το αυτοκίνητό σας, κύριε", είπε ο φρουρός.
  
  Ο Μάρντουκ έγνεψε καταφατικά. Κοίταξε πάλι πίσω. "Δηλαδή την είδες να περνάει εδώ;"
  
  "Οχι κύριε! Παρακαλώ απλά περιμένετε στο αυτοκίνητό σας! φώναξε ο φρουρός, ακούγοντας εντολές στο ουρλιαχτό των συναγερμών και των προβολέων.
  
  "ΕΝΤΑΞΕΙ. Τα λέμε τότε", απάντησε ο Μάρντουκ, κατευθυνόμενος προς το αυτοκίνητο της Μάργκαρετ, ελπίζοντας να τη βρει εκεί. Η μάσκα πίεσε το προεξέχον στήθος του καθώς επιτάχυνε το βήμα του προς το αυτοκίνητο. Ο Μαρντούκ ένιωθε πληρωμένος και ακόμη και γαλήνιος καθώς μπήκε στο ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο της Μάργκαρετ με τα κλειδιά που της είχε πάρει.
  
  Καθώς έφευγε βλέποντας το πανδαιμόνιο στον καθρέφτη, ο Marduk ένιωσε ένα βάρος να σηκώνεται από την ψυχή του, μια μεγάλη ανακούφιση που τώρα μπορούσε να επιστρέψει στην πατρίδα του με τη μάσκα που είχε βρει. Αυτό που έκανε ο κόσμος με τα διαρκώς πτωτικά χειριστήρια και τα παιχνίδια εξουσίας, τον ένοιαζε λίγο περισσότερο. Σε ό,τι τον αφορούσε, αν η ανθρώπινη φυλή είχε γίνει τόσο αλαζονική και γεμάτη με πόθο για εξουσία που ακόμη και η προοπτική της αρμονίας μετατρεπόταν σε αναισθησία, ίσως η εξαφάνιση να αργούσε πολύ.
  
  
  Κεφάλαιο 29 - Παρουσιάστηκε η καρτέλα Perdue
  
  
  Ο Perdue δίσταζε να μιλήσει με τη Nina προσωπικά, έτσι έμεινε στο αρχοντικό του Reichtisousis. Από εκεί, προχώρησε στην οργάνωση του τερματισμού των μέσων ενημέρωσης που ζήτησε ο Sam. Αλλά ο ερευνητής δεν επρόκειτο σε καμία περίπτωση να γίνει απομονωμένος, ελεεινός στα πόδια μόνο και μόνο επειδή η πρώην ερωμένη και φίλη του Νίνα τον απέφευγε. Στην πραγματικότητα, ο Perdue είχε κάποια δικά του σχέδια για το επικείμενο πρόβλημα που άρχισε να εμφανίζεται στον ορίζοντα την ημέρα του Halloween.
  
  Μόλις το δίκτυό του από χάκερ, εμπειρογνώμονες εκπομπής και ημι-εγκληματίες ακτιβιστές συνδέθηκε με το μπλοκ των μέσων ενημέρωσης, ήταν ελεύθερος να ξεκινήσει τα δικά του σχέδια. Η δουλειά του παρεμποδίστηκε από προσωπικά προβλήματα, αλλά έμαθε να μην αφήνει τα συναισθήματά του να παρεμβαίνουν σε πιο απτά καθήκοντα. Ενώ μελετούσε τη δεύτερη ιστορία, περικυκλωμένος από λίστες ελέγχου και ταξιδιωτικά έγγραφα, έλαβε μια ειδοποίηση Skype. Ήταν ο Σαμ.
  
  "Πώς είναι τα πράγματα στο Casa Purdue σήμερα το πρωί;" ρώτησε ο Σαμ. Υπήρχε διασκέδαση στη φωνή του, αλλά το πρόσωπό του ήταν θανάσιμα σοβαρό. Αν ήταν ένα απλό τηλεφώνημα, ο Purdue θα πίστευε ότι ο Sam ήταν η επιτομή της ευθυμίας.
  
  "Υπέροχος Σκοτ, Σαμ", έπρεπε να αναφωνήσει ο Πέρντιου όταν είδε τα ματωμένα μάτια και τις αποσκευές του δημοσιογράφου. "Νόμιζα ότι ήμουν αυτός που δεν κοιμάται πια. Φαίνεσαι φθαρμένος με πολύ ανησυχητικό τρόπο. Αυτή είναι η Νίνα;
  
  "Ω, είναι πάντα η Νίνα, φίλη μου", απάντησε ο Σαμ αναστενάζοντας, "αλλά όχι μόνο με τον τρόπο που συνήθως με τρελαίνει. Αυτή τη φορά το πήγε στο επόμενο επίπεδο".
  
  "Ω Θεέ μου", μουρμούρισε ο Περντού καθώς ετοιμαζόταν για τις ειδήσεις, ρουφώντας μια γουλιά μαύρο καφέ στο στόμα του, που είχε γίνει φρικτά επειδή είχε τελειώσει η ζέστη. Στριφογύρισε στη γεύση της άμμου, αλλά ανησυχούσε περισσότερο για την κλήση του Σαμ.
  
  "Ξέρω ότι δεν θέλεις να ασχοληθείς με τίποτα για αυτήν αυτή τη στιγμή, αλλά πρέπει να σε παρακαλέσω να με βοηθήσεις τουλάχιστον να σκεφτώ την πρότασή της", είπε ο Σαμ.
  
  "Είσαι στο Kirkwall τώρα;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Ναι, αλλά όχι για πολύ. Άκουσες την κασέτα που σου έστειλα;" ρώτησε κουρασμένα ο Σαμ.
  
  "Το έκανα. Είναι απολύτως συναρπαστικό. Πρόκειται να το δημοσιεύσετε για την Edinburgh Post; Πιστεύω ότι η Μάργκαρετ Κρόσμπι σε κακοποίησε αφότου έφυγα από τη Γερμανία". Ο Perdue γέλασε, βασανίζοντας άθελά του τον εαυτό του με άλλη μια γουλιά ταγγισμένης καφεΐνης. "Μπλόφα!"
  
  "Το σκέφτηκα", απάντησε ο Σαμ. "Αν επρόκειτο μόνο για τις δολοφονίες στο νοσοκομείο της Χαϊδελβέργης ή για τη διαφθορά στην ανώτατη διοίκηση της Luftwaffe, ναι. Αυτό θα ήταν ένα καλό βήμα προς τη διατήρηση της φήμης μου. Τώρα όμως είναι δευτερεύουσας σημασίας. Ο λόγος που σε ρωτάω αν έχεις μάθει τα μυστικά της μάσκας είναι επειδή η Νίνα θέλει να τη φορέσει".
  
  Τα μάτια του Περντού τρεμόπαιξαν στο έντονο φως της οθόνης, γίνοντας ένα υγρό γκρι καθώς κοίταζε κατάματα την εικόνα του Σαμ. "Συγγνώμη?" είπε χωρίς να πτοηθεί.
  
  "Ξέρω. Σας ζήτησε να επικοινωνήσετε με το WUO και να ζητήσετε από τους ανθρώπους του Sloan να προσαρμόσουν... κάπως μια συμφωνία", εξήγησε ο Sam με συντετριμμένο ύφος. "Τώρα ξέρω ότι είσαι θυμωμένος μαζί της και με όλα..."
  
  "Δεν είμαι θυμωμένος μαζί της, Σαμ. Απλώς πρέπει να αποστασιοποιηθώ από αυτήν για χάρη και των δύο μας - αυτή και το δικό μου. Δεν καταφεύγω όμως σε παιδική σιωπή μόνο και μόνο επειδή θέλω να κάνω ένα διάλειμμα από κάποιον. Εξακολουθώ να θεωρώ τη Νίνα φίλη μου. Και εσύ, για αυτό το θέμα. Οπότε, ό,τι και να με χρειαστείτε εσείς οι δύο, το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να ακούσω", είπε ο Περντού στον φίλο του. "Μπορώ πάντα να αρνηθώ αν πιστεύω ότι είναι κακή ιδέα".
  
  "Ευχαριστώ, Πέρντιου", ανέπνευσε ο Σαμ με ανακούφιση. "Ω, δόξα τω Θεώ, έχεις περισσότερους λόγους από εκείνη".
  
  "Έτσι θέλει να χρησιμοποιήσω τη σχέση μου με τον καθηγητή. Η οικονομική διοίκηση του Sloan τραβάει κάποια νήματα, σωστά; - ρώτησε ο δισεκατομμυριούχος.
  
  "Σωστά", ο Σαμ έγνεψε καταφατικά.
  
  "Και μετά? Γνωρίζει ότι ο Σουλτάνος ζήτησε να αλλάξει τοποθεσία;" ρώτησε ο Perdue, παίρνοντας το φλιτζάνι του, αλλά συνειδητοποιώντας εγκαίρως ότι δεν ήθελε αυτό που είχε μέσα.
  
  "Ξέρει. Αλλά είναι ανένδοτη στο να αντιμετωπίσει το πρόσωπο της Sloane για να υπογράψει τη συνθήκη, ακόμη και ακριβώς στη μέση της αρχαίας Βαβυλωνίας. Το πρόβλημα είναι να κάνεις το δέρμα να το βγάλει", είπε ο Sam.
  
  "Απλώς ρωτήστε αυτόν τον τύπο του Μαρντούκ στην κασέτα, Σαμ. Έχω την εντύπωση ότι κρατούσατε επαφή;"
  
  Ο Σαμ φαινόταν αναστατωμένος. "Έφυγε, Perdue. Επρόκειτο να διεισδύσει στην αεροπορική βάση Buchel με τη Margaret Crosby για να πάρει τη μάσκα από τον Captain Schmidt. Θα έπρεπε να το είχε κάνει και ο υπολοχαγός Βέρνερ, αλλά απέτυχε..." Ο Σαμ σταμάτησε για αρκετή ώρα, σαν να έπρεπε να στριμώξει τις επόμενες λέξεις. "Λοιπόν, δεν έχουμε ιδέα πώς να βρούμε τον Μαρντούκ για να δανειστούμε τη μάσκα για να υπογράψουμε τη συνθήκη".
  
  "Ω Θεέ μου", αναφώνησε ο Περντιού. Μετά από μια σύντομη ηρεμία, ρώτησε: "Πώς έφυγε ο Marduk από τη βάση;"
  
  "Νοίκιασε το αυτοκίνητο της Μάργκαρετ. Ο υπολοχαγός Βέρνερ έπρεπε να δραπετεύσει από τη βάση με τον Μαρντούκ και τη Μάργκαρετ αφού πήραν τη μάσκα, αλλά τους άφησε εκεί και την πήρε με...α!". Ο Σαμ κατάλαβε αμέσως. "Είσαι ιδιοφυία! Θα σου στείλω τα στοιχεία της για να βρεις ίχνη και στο αυτοκίνητο".
  
  "Πάντα ενημερωμένος με την τεχνολογία, παλιό κόκορα", καυχήθηκε ο Perdue. "Η τεχνολογία είναι το νευρικό σύστημα του Θεού".
  
  "Πολύ πιθανόν", συμφώνησε ο Σαμ. "Αυτές είναι σελίδες γνώσης... Και τώρα τα ξέρω όλα αυτά γιατί ο Βέρνερ με πήρε τηλέφωνο πριν από λιγότερο από 20 λεπτά, ζητώντας επίσης τη βοήθειά σου". Λέγοντας όλα αυτά, ο Sam δεν μπορούσε να ταρακουνήσει την ενοχή που ένιωθε που έβαλε τόσα πολλά στον Purdue αφού οι προσπάθειές του καταγγέλλονταν τόσο ανεπιτήδευτα από τη Nina Gould.
  
  Ο Perdue εξεπλάγη, αν μη τι άλλο. "Περίμενε λίγο, Σαμ. Αφήστε με να κρατήσω τις σημειώσεις μου και ένα στυλό".
  
  "Κρατάς σκορ;" ρώτησε ο Σαμ. "Αν όχι, νομίζω ότι θα έπρεπε. Νιώθω άσχημα, φίλε".
  
  "Ξέρω. Και φαίνεσαι όπως ακούγεσαι. Χωρίς προσβολή", είπε ο Περντιού.
  
  "Ντέιβ, μπορείς να με πεις σκυλάκι τώρα και δεν θα με ένοιαζε. Απλώς πείτε ότι μπορείτε να μας βοηθήσετε με αυτό", παρακάλεσε ο Sam. Τα μεγάλα σκούρα μάτια του έδειχναν καταβεβλημένα και τα μαλλιά του ήταν ατημέλητα.
  
  "Λοιπόν, τι πρέπει να κάνω για τον υπολοχαγό;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Όταν επέστρεψε στη βάση, έμαθε ότι ο Schmidt είχε στείλει τον Himmelfarb, έναν από τους άνδρες στα πλάνα του The Defector, να συλλάβει και να κρατήσει την κοπέλα του. Και πρέπει να τη φροντίσουμε γιατί ήταν η νοσοκόμα της Νίνα στη Χαϊδελβέργη", εξήγησε ο Σαμ.
  
  "Εντάξει, δείχνει υπέρ της κοπέλας του υπολοχαγού, πώς τη λένε;" ρώτησε ο Περντού με το στυλό στο χέρι.
  
  "Μάρλεν. Marlene Marks. Την ανάγκασαν να τηλεφωνήσει στον Βέρνερ αφού σκότωσαν τον γιατρό που βοηθούσε. Ο μόνος τρόπος να τη βρούμε είναι να εντοπίσουμε την κλήση της στο κελί του".
  
  "Κατανοητό. Στείλτε του τις πληροφορίες. Στείλε μου τον αριθμό του."
  
  Στην οθόνη, ο Σαμ κουνούσε ήδη το κεφάλι του. "Όχι, ο Σμιτ έχει τον αριθμό τηλεφώνου του. Σου στέλνω τον αριθμό παρακολούθησης του, αλλά δεν μπορείς να τον φτάσεις εκεί, Purdue."
  
  "Ω διάολο, φυσικά. Μετά θα σας το προωθήσω. Όταν σου τηλεφωνήσει, μπορείς να του το δώσεις. Εντάξει, τότε επιτρέψτε μου να αναλάβω αυτές τις εργασίες και θα επικοινωνήσω μαζί σας σύντομα για τα αποτελέσματα".
  
  "Ευχαριστώ πολύ, Πέρντιου", είπε ο Σαμ, δείχνοντας εξαντλημένος αλλά ευγνώμων.
  
  "Κανένα πρόβλημα, Σαμ. Kiss the Fury για μένα και προσπάθησε να μην βγάλεις τα μάτια σου". Ο Περντού χαμογέλασε καθώς ο Σαμ του ανταπέδωσε κοροϊδευτικά γέλια πριν εξαφανιστεί εν ριπή οφθαλμού στο σκοτάδι. Ο Περντού χαμογελούσε ακόμα αφού η οθόνη έμεινε κενή.
  
  
  Κεφάλαιο 30 - Απελπισμένα μέτρα
  
  
  Παρόλο που οι δορυφόροι εκπομπών των μέσων ενημέρωσης ήταν σε μεγάλο βαθμό μη λειτουργικοί σε όλους τους τομείς, εξακολουθούσαν να υπάρχουν ορισμένα ραδιοφωνικά σήματα και ιστότοποι στο Διαδίκτυο που κατάφεραν να μολύνουν τον κόσμο με μια μάστιγα αβεβαιότητας και υπερβολής. Στα υπόλοιπα προφίλ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που δεν έχουν ακόμη αποκλειστεί, οι άνθρωποι ανέφεραν πανικό που προκαλείται από το τρέχον πολιτικό κλίμα, μαζί με αναφορές για δολοφονίες και απειλές του Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου.
  
  Λόγω της διαφθοράς των διακομιστών στα βασικά κέντρα του πλανήτη, οι άνθρωποι παντού κατέληξαν φυσικά στα χειρότερα δυνατά συμπεράσματα. Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, το Διαδίκτυο έχει δεχθεί επίθεση από μια ισχυρή φατρία από εξωγήινους που πρόκειται να εισβάλουν στη Γη έως τη Δευτέρα Παρουσία. Μερικοί από τους πιο αμυδρά πίστευαν ότι το FBI ήταν υπεύθυνο, πιστεύοντας κατά κάποιον τρόπο ότι θα ήταν καλύτερο για τις εθνικές υπηρεσίες πληροφοριών να "καταρρεύσει το Διαδίκτυο". Και έτσι οι πολίτες κάθε χώρας βγήκαν στους δρόμους με ό,τι είχε απομείνει για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους.
  
  Οι μεγάλες πόλεις ήταν σε αναταραχή και τα δημαρχεία έπρεπε να λογοδοτήσουν για το εμπάργκο των επικοινωνιών, κάτι που δεν μπορούσαν. Στην κορυφή του Πύργου της Παγκόσμιας Τράπεζας στο Λονδίνο, μια ταραγμένη Λίζα κοίταξε από ψηλά μια πολύβουη πόλη γεμάτη διαμάχες. Η Λίζα Γκόρντον ήταν το δεύτερο άτομο στην ομάδα της οργάνωσης που είχε χάσει πρόσφατα τον αρχηγό της.
  
  "Θεέ μου, απλά κοίτα αυτό", είπε στον προσωπικό της βοηθό, ακουμπώντας στο γυάλινο παράθυρο του γραφείου της στον 22ο όροφο. "Οι άνθρωποι είναι χειρότεροι από τα άγρια ζώα από τη στιγμή που δεν έχουν ούτε αρχηγούς, ούτε δασκάλους, ούτε εξουσιοδοτημένο εκπρόσωπο. Παρατήρησες;"
  
  Παρακολούθησε τη ληστεία από ασφαλή απόσταση, αλλά και πάλι ευχόταν να μπορούσε να συζητήσει με όλους. "Μόλις η τάξη και η ηγεσία στις χώρες κλονιστούν έστω και ελαφρώς, οι πολίτες θα σκεφτούν ότι η καταστροφή είναι η μόνη εναλλακτική. Δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω αυτό. Υπάρχουν πάρα πολλές διαφορετικές ιδεολογίες που γεννήθηκαν από ανόητους και τυράννους". Εκείνη κούνησε το κεφάλι της. "Όλοι μιλάμε διαφορετικές γλώσσες και ταυτόχρονα προσπαθούμε να ζήσουμε μαζί. Ο Θεός να μας ευλογεί. Αυτή είναι η πραγματική Βαβυλώνα".
  
  "Δρ Γκόρντον, το Προξενείο της Μεσοαραβίας βρίσκεται στην 4η γραμμή. Χρειάζονται επιβεβαίωση για το ραντεβού του καθηγητή Sloan αύριο στο παλάτι του σουλτάνου στα Σούσα", είπε η προσωπική βοηθός. "Πρέπει ακόμα να δικαιολογώ ότι είναι άρρωστη;"
  
  Η Λίζα γύρισε προς το πρόσωπο της βοηθού της. "Τώρα ξέρω γιατί η Μάρθα συνήθιζε να παραπονιέται ότι έπρεπε να πάρει όλες τις αποφάσεις. Πες τους ότι θα είναι εκεί. Δεν πρόκειται να βάλω στο πόδι αυτή την προσπάθεια που κερδήθηκε με κόπο ακόμα. Ακόμα κι αν ο ίδιος πρέπει να πάω εκεί και να παρακαλέσω για ειρήνη, δεν θα το αφήσω να περάσει εξαιτίας της τρομοκρατίας".
  
  "Δρ Γκόρντον, υπάρχει ένας κύριος στην κύρια γραμμή σας. Έχει μια πολύ σημαντική πρόταση για εμάς σχετικά με μια συνθήκη ειρήνης", είπε ο γραμματέας κοιτάζοντας έξω από πίσω από την πόρτα.
  
  "Χέιλι, ξέρεις ότι δεν δεχόμαστε κλήσεις από το κοινό εδώ", επέπληξε η Λίζα.
  
  "Λέει ότι το όνομά του είναι Ντέιβιντ Πέρντιου", πρόσθεσε απρόθυμα η γραμματέας.
  
  Η Λίζα γύρισε απότομα. "Σύνδεσέ τον αμέσως με το γραφείο μου, σε παρακαλώ".
  
  Αφού άκουσαν την πρόταση του Purdue να χρησιμοποιήσουν έναν απατεώνα για να πάρει τη θέση του Prof. Σλόουν, η Λίζα ήταν κάτι παραπάνω από λίγο ξαφνιασμένη. Φυσικά, δεν συμπεριέλαβε τη γελοία χρήση μάσκας για να πάρει το πρόσωπο μιας γυναίκας. Αυτό θα ήταν λίγο πολύ ανατριχιαστικό. Ωστόσο, η πρόταση αντικατάστασης συγκλόνισε τα συναισθήματα της Λίζα Γκόρντον.
  
  "Κύριε Perdue, όσο κι αν εμείς στο WUO Britain εκτιμούμε τη συνεχιζόμενη γενναιοδωρία σας προς τον οργανισμό μας, πρέπει να καταλάβετε ότι μια τέτοια πράξη θα ήταν δόλια και ανήθικη. Και, όπως είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνετε, αυτές είναι ακριβώς οι μέθοδοι στις οποίες αντιτιθέμεθα. Θα μας έκανε υποκριτές".
  
  "Φυσικά και το κάνω", απάντησε ο Περντού. "Αλλά σκέψου το, Δρ Γκόρντον. Πόσο μακριά είστε διατεθειμένοι να παραβιάσετε τους κανόνες για να επιτύχετε την ειρήνη; Μπροστά μας είναι μια άρρωστη γυναίκα - και δεν χρησιμοποιήσατε την ασθένεια ως αποδιοπομπαίο τράγο για να αποτρέψετε την επιβεβαίωση του θανάτου της Μάρθας; Και αυτή η κυρία, που έχει μια απίστευτη ομοιότητα με τη Μάρθα, προσφέρεται να παραπλανήσει τους κατάλληλους ανθρώπους για μια στιγμή στην ιστορία για να ιδρύσει την οργάνωσή σας στα κεφάλαιά της".
  
  "Θα έπρεπε να το είχα σκεφτεί, κύριε Περντού", τραύλισε, μη μπορώντας ακόμα να αποφασίσει.
  
  "Καλύτερα να βιαστείς, γιατρέ Γκόρντον", της υπενθύμισε ο Περντού. "Η υπογραφή θα γίνει αύριο, σε άλλη χώρα και ο χρόνος τελειώνει".
  
  "Θα επικοινωνήσω μαζί σας μόλις μιλήσω με τους συμβούλους μας", είπε στον Purdue. Ενδόμυχα, η Λίζα ήξερε ότι αυτή ήταν η καλύτερη λύση. οχι το μονο. Η εναλλακτική θα ήταν πολύ δαπανηρή και θα έπρεπε να εξισορροπήσει αποφασιστικά την ηθική της με το κοινό καλό. Δεν ήταν πραγματικά διαγωνισμός. Ταυτόχρονα, η Λίζα ήξερε ότι αν την έβρισκε να σχεδιάζει μια τέτοια εξαπάτηση, θα διωκόταν και πιθανότατα θα της απαγγελθούν κατηγορίες για προδοσία. Η πλαστογραφία είναι ένα πράγμα, αλλά για να είναι εν γνώσει συνεργός σε μια τέτοια πολιτική παρωδία, θα δικάζονταν για μια δημόσια εκτέλεση.
  
  "Είστε ακόμα εδώ, κύριε Περντού; αναφώνησε ξαφνικά κοιτάζοντας το τηλεφωνικό σύστημα στο γραφείο της σαν να ήταν το πρόσωπό του.
  
  "Είμαι. Να κάνω προετοιμασίες;" ρώτησε εγκάρδια.
  
  "Ναι", επιβεβαίωσε σταθερά. "Και δεν πρέπει ποτέ να βγει στην επιφάνεια, καταλαβαίνεις;"
  
  "Αγαπητέ μου Δρ Γκόρντον. Νόμιζα ότι με ήξερες καλύτερα από αυτό", απάντησε ο Perdue. "Θα στείλω τη Δρ Νίνα Γκουλντ και έναν σωματοφύλακα στη Σούσα με το ιδιωτικό μου τζετ. Οι πιλότοι μου θα χρησιμοποιήσουν την άδεια WUO υπό την προϋπόθεση ότι ο επιβάτης είναι όντως καθηγητής. Σλόουν".
  
  Αφού τελείωσαν τη συζήτησή τους, η Λίζα βρήκε ότι η συμπεριφορά της ήταν κάπου μεταξύ ανακούφισης και φρίκης. Περπατούσε στο γραφείο της με τους ώμους της σκυμμένους και τα χέρια της σταυρωμένα σφιχτά στο στήθος της, σκεπτόμενη τι είχε μόλις συμφωνήσει. Διανοητικά, έλεγξε όλους τους λόγους της, φροντίζοντας να καλυφθεί ο καθένας με μια εύλογη δικαιολογία σε περίπτωση που αποκαλυπτόταν η παρωδία. Για πρώτη φορά χάρηκε για τις καθυστερήσεις στα ΜΜΕ και τις συνεχείς διακοπές ρεύματος, χωρίς να έχει ιδέα ότι βρισκόταν σε σύγκρουση με τους υπεύθυνους.
  
  
  Κεφάλαιο 31 - Ποιανού πρόσωπο θα βάζατε;
  
  
  Ο υπολοχαγός Ντίτερ Βέρνερ ήταν ανακουφισμένος, ανήσυχος, αλλά παρόλα αυτά σε ανεβασμένη διάθεση. Επικοινώνησε με τον Sam Cleave από ένα προπληρωμένο τηλέφωνο που είχε αγοράσει ενώ βρισκόταν σε φυγή από την αεροπορική βάση, το οποίο σημείωσε ο Schmidt ως λιποτάκτης. Ο Σαμ του έδωσε τις συντεταγμένες της τελευταίας κλήσης της Μάρλεν και ήλπιζε ότι ήταν ακόμα εκεί.
  
  Βερολίνο? Ευχαριστώ πολύ, Σαμ!" Είπε ο Βέρνερ, απομακρυνόμενος μια κρύα νύχτα στο Μάνχαϊμ στο βενζινάδικο όπου γέμισε το αυτοκίνητο του αδερφού του. Ζήτησε από τον αδελφό του να του δανείσει το όχημά του, καθώς η στρατιωτική αστυνομία θα αναζητούσε το τζιπ του από τότε που ξέφυγε από τα νύχια του Schmidt.
  
  "Τηλεφώνησέ με μόλις τη βρεις, Ντίτερ", είπε ο Σαμ. "Ελπίζω να είναι ζωντανή και καλά".
  
  "Θα το κάνω, το υπόσχομαι. Και δώστε στην Perdue ένα εκατομμύριο ευχαριστώ που τη βρήκε", είπε στον Sam πριν κλείσει το τηλέφωνο.
  
  Ωστόσο ο Βέρνερ δεν μπορούσε να πιστέψει την απάτη του Μαρντούκ. Ήταν δυσαρεστημένος με τον εαυτό του, καθώς πίστευε ότι μπορούσε να εμπιστευτεί το ίδιο το άτομο που τον είχε εξαπατήσει όταν του πήραν συνέντευξη στο νοσοκομείο.
  
  Αλλά τώρα έπρεπε να οδηγήσει όσο πιο σκληρά μπορούσε για να φτάσει σε ένα εργοστάσιο που ονομάζεται Kleinschaft Inc. στα περίχωρα του Βερολίνου, όπου φυλασσόταν η Μαρλέν του. Με κάθε μίλι που έκανε, προσευχόταν να ήταν ασφαλής ή τουλάχιστον ζωντανή. Στο ισχίο του βρισκόταν το προσωπικό του πυροβόλο όπλο, ένα Makarov, το οποίο είχε λάβει ως δώρο από τον αδερφό του στα εικοστά πέμπτα γενέθλιά του. Ήταν έτοιμος για τον Himmelfarb αν ο δειλός είχε ακόμα το θράσος να σηκωθεί και να πολεμήσει όταν ερχόταν αντιμέτωπος με έναν πραγματικό στρατιώτη.
  
  
  * * *
  
  
  Εν τω μεταξύ, ο Σαμ βοηθούσε τη Νίνα να προετοιμαστεί για το ταξίδι της στη Σούσα του Ιράκ. Υποτίθεται ότι θα ήταν εκεί την επόμενη μέρα και ο Purdue είχε ήδη κανονίσει την πτήση αφού έλαβε πολύ προσεκτικό πράσινο φως από την Υποδιοικητή της Πολεμικής Αεροπορίας, Dr. Lisa Gordon.
  
  "Είσαι νευρικός?" ρώτησε ο Σαμ καθώς η Νίνα έφευγε από το δωμάτιο, υπέροχα ντυμένη και περιποιημένη, όπως και ο αείμνηστος καθηγητής. Σλόουν. "Θεέ μου, της μοιάζεις τόσο πολύ... Αν δεν σε ήξερα".
  
  "Είμαι πολύ νευρικός, αλλά συνεχίζω να λέω στον εαυτό μου δύο πράγματα. Είναι για το καλό του κόσμου και χρειάζονται μόνο δεκαπέντε λεπτά για να τελειώσω", εξομολογήθηκε. "Άκουσα ότι έπαιξαν το χαρτί της ασθένειας ερήμην της. Λοιπόν, έχουν μια άποψη".
  
  "Ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό, αγάπη μου", της είπε για τελευταία φορά.
  
  "Ω Σαμ", αναστέναξε εκείνη. "Είσαι αμείλικτος, ακόμα κι όταν χάνεις".
  
  "Μπορώ να δω ότι δεν ντρέπεσαι καθόλου από την ανταγωνιστικότητά σου, ακόμη και από την άποψη της κοινής λογικής", παρατήρησε καθώς της έπαιρνε την τσάντα. "Πάμε, το αυτοκίνητο περιμένει να μας πάει στο αεροδρόμιο. Σε λίγες ώρες θα μείνετε στην ιστορία".
  
  "Θα συναντήσουμε τους ανθρώπους της στο Λονδίνο ή στο Ιράκ;" ρώτησε.
  
  "Ο Perdue είπε ότι θα μας συναντούσαν στο ραντεβού της CIA στη Σούσα. Εκεί θα περάσετε λίγο χρόνο με την de facto διάδοχο των ηνίων του WUO, τη Δρ Λίζα Γκόρντον. Τώρα θυμήσου, Νίνα, η Λίζα Γκόρντον είναι η μόνη που ξέρει ποια είσαι και τι κάνουμε, εντάξει; Μην σκοντάφτεις", είπε καθώς έβγαιναν αργά στη λευκή ομίχλη που επέπλεε στον κρύο αέρα.
  
  "Κατανοητό. Ανησυχείς πάρα πολύ", βούλιαξε, ισιώνοντας το κασκόλ της. "Με την ευκαιρία, πού είναι ο μεγάλος αρχιτέκτονας;"
  
  Ο Σαμ συνοφρυώθηκε.
  
  "Περντιού, Σαμ, πού είναι ο Πέρντιου;" επανέλαβε καθώς ξεκίνησαν.
  
  "Την τελευταία φορά που του μίλησα, ήταν στο σπίτι, αλλά είναι ο Perdue, πάντα κάτι ετοιμάζει". Χαμογέλασε και ανασήκωσε τους ώμους. "Πως αισθάνεσαι?"
  
  "Τα μάτια μου είναι σχεδόν πλήρως επουλωμένα. Ξέρετε, όταν άκουσα την κασέτα και ο κ. Marduk είπε ότι οι άνθρωποι που φορούν μάσκες τυφλώνονται, αναρωτήθηκα αν αυτό πρέπει να πίστευε τη νύχτα που με επισκέφτηκε στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Ίσως νόμιζε ότι ήμουν ο Sa...Löwenhagen... που προσποιούμαι την γκόμενα".
  
  Δεν ήταν τόσο τραβηγμένο όσο ακουγόταν, σκέφτηκε ο Σαμ. Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε να είναι ακριβώς αυτό. Η Νίνα του είπε ότι ο Μαρντούκ την είχε ρωτήσει αν έκρυβε τον συγκάτοικό της, οπότε αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια πραγματική εικασία από την πλευρά του Peter Marduk. Η Νίνα ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του Σαμ και εκείνος έγειρε αμήχανα στο πλάι για να μπορέσει να τον φτάσει αρκετά χαμηλά.
  
  "Τι θα έκανες?" ρώτησε ξαφνικά πάνω από το πνιχτό βουητό του αυτοκινήτου. "Τι θα έκανες αν μπορούσες να φορέσεις το πρόσωπο κάποιου;"
  
  "Δεν το σκέφτηκα καν", παραδέχτηκε. "Υποθέτω ότι εξαρτάται".
  
  "Φθαρμένο?"
  
  "Για πόσο καιρό μπορώ να κρατήσω το πρόσωπο αυτού του άντρα", πείραξε ο Σαμ.
  
  "Μόνο για μια μέρα, αλλά δεν χρειάζεται να τους σκοτώσεις ή να πεθάνεις στο τέλος της εβδομάδας. Απλώς παίρνεις το πρόσωπό τους για μια μέρα, και μετά από είκοσι τέσσερις ώρες αφαιρείται και έχεις πάλι το δικό σου", ψιθύρισε απαλά.
  
  "Υποθέτω ότι θα έπρεπε να πω ότι θα έπαιρνα το πρόσχημα κάποιου σημαντικού ατόμου και ότι θα έκανα καλό", άρχισε ο Σαμ, αναρωτούμενος πόσο ειλικρινής πρέπει να είναι. "Θα έπρεπε να είμαι ο Purdue, νομίζω".
  
  "Τι στο διάολο θέλεις να γίνεις ο Πέρντιου;" ρώτησε η Νίνα καθώς καθόταν. Τώρα το έκανες, σκέφτηκε ο Σαμ. Σκέφτηκε τους πραγματικούς λόγους που είχε επιλέξει τον Purdue, αλλά ήταν όλοι λόγοι που δεν ήθελε να αποκαλύψει στη Nina.
  
  "Ο Σαμ! Γιατί Purdue; επέμεινε εκείνη.
  
  "Έχει τα πάντα", απάντησε αρχικά, αλλά εκείνη έμεινε σιωπηλή και έδωσε προσοχή, έτσι ο Σαμ ξεκαθάρισε. "Η Perdue μπορεί να κάνει τα πάντα. Είναι πολύ διαβόητος για να είναι καλοπροαίρετος άγιος, αλλά πολύ φιλόδοξος για να είναι κανείς. Είναι αρκετά έξυπνος ώστε να εφεύρει θαυμάσια μηχανήματα και συσκευές που μπορούν να αλλάξουν την ιατρική επιστήμη και τεχνολογία, αλλά είναι πολύ ταπεινός για να τα κατοχυρώσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και έτσι να αποκομίσει κέρδος. Χρησιμοποιώντας την εξυπνάδα του, τη φήμη του, τις διασυνδέσεις και τα χρήματά του, μπορεί κυριολεκτικά να πετύχει τα πάντα. Θα χρησιμοποιούσα το πρόσωπό του για να ωθήσω τον εαυτό μου προς υψηλότερους στόχους που θα μπορούσαν να επιτύχουν το πιο απλό μυαλό, τα πενιχρά οικονομικά και η ασημαντότητά μου".
  
  Περίμενε μια απότομη ανασκόπηση των διεστραμμένων προτεραιοτήτων και των άστοχων στόχων του, αλλά η Νίνα έσκυψε και τον φίλησε δυνατά. Η καρδιά του Σαμ έτρεμε από την απρόβλεπτη χειρονομία, αλλά κυριολεκτικά τρελάθηκε με τα λόγια της.
  
  "Σώσε το πρόσωπό σου, Σαμ. Έχεις το μόνο πράγμα που θέλει ο Περντού, το ένα πράγμα για το οποίο όλη η ιδιοφυΐα, τα χρήματα και η επιρροή του δεν θα του κάνουν τίποτα".
  
  
  Κεφάλαιο 32 - Προσφορά της Σκιάς
  
  
  Ο Peter Marduk αδιαφορούσε για τα γεγονότα που συνέβαιναν γύρω του. Είχε συνηθίσει τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται σαν μανιακοί, να τρέχουν σαν εκτροχιασμένες ατμομηχανές κάθε φορά που κάτι πέρα από τον έλεγχό τους τους θύμιζε πόσο λίγη δύναμη είχαν. Χώνοντας τα χέρια του στις τσέπες του παλτού του και κοιτάζοντας επιφυλακτικά από κάτω από τη φεντόρα του, πέρασε μέσα από τους πανικόβλητους αγνώστους στο αεροδρόμιο. Πολλοί από αυτούς κατευθύνονταν προς τα σπίτια τους σε περίπτωση παύσης λειτουργίας όλων των υπηρεσιών και μεταφορών σε εθνικό επίπεδο. Έχοντας ζήσει για πολλούς αιώνες, ο Marduk τα είχε δει όλα πριν. Επέζησε από τρεις πολέμους. Στο τέλος, όλα πάντα ίσιωναν και κυλούσαν σε άλλο μέρος του κόσμου. Ήξερε ότι ο πόλεμος δεν θα τελείωνε ποτέ. Αυτό θα οδηγούσε μόνο σε μετεγκατάσταση σε άλλη περιοχή. Κατά τη γνώμη του, ο κόσμος ήταν μια αυταπάτη που φτιάχτηκε από εκείνους που είχαν βαρεθεί να παλεύουν για αυτό που είχαν ή να παίζουν τουρνουά για να κερδίσουν επιχειρήματα. Η Αρμονία ήταν απλώς ένας μύθος που επινοήθηκε από δειλούς και θρησκευόμενους φανατικούς που ήλπιζαν ότι διαδίδοντας την πίστη θα κέρδιζαν τον τίτλο του ήρωα.
  
  "Η πτήση σας καθυστέρησε, κύριε Μαρντούκ", του είπε ο υπάλληλος του check-in. "Αναμένουμε ότι όλες οι πτήσεις θα καθυστερήσουν λόγω της τελευταίας κατάστασης. Οι πτήσεις θα είναι διαθέσιμες μόνο αύριο το πρωί"
  
  "Κανένα πρόβλημα. Μπορώ να περιμένω", είπε, αγνοώντας την εξονυχιστική της εξέταση για τα παράξενα χαρακτηριστικά του ή μάλλον την έλλειψή τους. Ο Peter Marduk εν τω μεταξύ αποφάσισε να ξεκουραστεί σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Ήταν πολύ μεγάλος και το σώμα του πολύ αποστεωμένο για μεγάλες περιόδους καθίσματος. Αυτό θα ήταν αρκετό για την πτήση της επιστροφής στο σπίτι. Έκανε check in στο Hotel Cologne Bonn και παρήγγειλε δείπνο μέσω της υπηρεσίας δωματίου. Η προσμονή ενός νυχτερινού ύπνου που του αξίζει χωρίς να ανησυχεί για μια μάσκα ή να χρειάζεται να κουλουριαστεί στο υπόγειο περιμένοντας έναν δολοφόνο κλέφτη ήταν μια απολαυστική αλλαγή του σκηνικού για τα κουρασμένα γέρικα κόκαλά του.
  
  Καθώς η ηλεκτρονική πόρτα έκλεισε πίσω του, τα δυνατά μάτια του Marduk είδαν μια σιλουέτα καθισμένη σε μια καρέκλα. Δεν χρειαζόταν πολύ φως, αλλά το δεξί του χέρι κούμπωσε αργά το πρόσωπο του κρανίου κάτω από το παλτό του. Δεν ήταν δύσκολο να μαντέψει κανείς ότι ο εισβολέας είχε έρθει για το λείψανο.
  
  "Θα πρέπει πρώτα να με σκοτώσεις", είπε ήρεμα ο Μάρντουκ και εννοούσε κάθε λέξη.
  
  "Αυτή η επιθυμία είναι στα μέτρα μου, κύριε Marduk. Έχω την τάση να ικανοποιήσω αυτή την επιθυμία αμέσως εάν δεν συμφωνείτε με τα αιτήματά μου", είπε η φιγούρα.
  
  "Για όνομα του Θεού, άσε με να ακούσω τις απαιτήσεις σου για να κοιμηθώ λίγο. Δεν έχω ησυχία από τότε που μια άλλη ύπουλη φυλή ανθρώπων το έκλεψε από το σπίτι μου", παραπονέθηκε ο Marduk.
  
  "Κάτσε κάτω σε παρακαλώ. Υπόλοιπο. Μπορώ να φύγω από εδώ χωρίς επεισόδια και να σε αφήσω να κοιμηθείς, ή μπορώ να ελαφρύνω το βάρος σου για πάντα και παρόλα αυτά να φύγω από εδώ με αυτό για το οποίο ήρθα", είπε ο εισβολέας.
  
  "Α, έτσι νομίζεις;" Ο γέρος γέλασε.
  
  "Το διαβεβαιώνω", του είπε κατηγορηματικά ένας άλλος.
  
  "Φίλε μου, ξέρεις όσο όλοι όσοι έρχονται για τη Μάσκα της Βαβυλώνας. Και δεν είναι τίποτα. Είστε τόσο τυφλωμένοι από την απληστία σας, τις επιθυμίες σας, την εκδίκησή σας... ό,τι άλλο επιθυμείτε για τη χρήση του προσώπου κάποιου άλλου. Τυφλός! Ολοι εσείς!" Αναστέναξε καθώς σωριάστηκε άνετα στο κρεβάτι στο σκοτάδι.
  
  "Γι" αυτό λοιπόν η μάσκα τυφλώνει τον Μεταμφίεση;" - ακολούθησε η ερώτηση του ξένου.
  
  "Ναι, πιστεύω ότι ο δημιουργός της της έστειλε κάποια μορφή μεταφορικού μηνύματος", απάντησε ο Marduk, βγάζοντας τα παπούτσια του.
  
  "Τι γίνεται με την τρέλα;" - ξαναρώτησε ο απρόσκλητος καλεσμένος.
  
  "Γιε μου, μπορείς να ζητήσεις όσες πληροφορίες θέλεις για αυτό το λείψανο πριν με σκοτώσεις και το πάρεις, αλλά δεν θα φτάσεις πουθενά με αυτό. Θα σκοτώσει εσάς ή όποιον ξεγελάσετε για να το φορέσετε, αλλά η μοίρα του Disguiser δεν μπορεί να αλλάξει", συμβούλεψε ο Marduk.
  
  "Δηλαδή, όχι χωρίς δέρμα", εξήγησε ο επιθετικός.
  
  "Όχι χωρίς δέρμα", συμφώνησε ο Μαρντούκ με αργά λόγια που συνόρευαν με το θάνατο. "Είναι σωστό. Και αν πεθάνω, δεν θα ξέρεις ποτέ πού να βρεις το δέρμα. Άλλωστε, δεν λειτουργεί από μόνο του, γι' αυτό άσε το, γιε μου. Πήγαινε μόνος σου και άφησε τη μάσκα σε δειλούς και τσαρλατάνους".
  
  "Θα το πουλάς;"
  
  Ο Μαρντούκ δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που άκουγε. Ξέσπασε σε ένα απολαυστικό βρυχηθμό γέλιου που γέμισε το δωμάτιο σαν τις αγωνιώδεις κραυγές ενός βασανισμένου θύματος. Η σιλουέτα δεν κουνήθηκε, επίσης δεν έκανε καμία ενέργεια και δεν παραδέχτηκε την ήττα. Απλώς περίμενε.
  
  Ο γέρος Ιρακινός κάθισε και άναψε τα φωτιστικά δίπλα στο κρεβάτι. Καθόταν σε μια καρέκλα ένας ψηλός, αδύνατος άντρας με άσπρα μαλλιά και γαλάζια μάτια. Στο αριστερό του χέρι κρατούσε σταθερά ένα 0,44 Magnum, δείχνοντας κατευθείαν την καρδιά του γέρου.
  
  "Τώρα όλοι γνωρίζουμε ότι η χρήση δέρματος από το πρόσωπο του δότη αλλάζει το πρόσωπο του μάσκα", είπε ο Purdue. "Αλλά τυχαίνει να ξέρω..." Έσκυψε μπροστά για να μιλήσει με πιο απαλό, εκφοβιστικό τόνο, "ότι το πραγματικό έπαθλο είναι το άλλο μισό του νομίσματος. Μπορώ να σε πυροβολήσω στην καρδιά και να πάρω τη μάσκα σου, αλλά αυτό που χρειάζομαι περισσότερο είναι το δέρμα σου".
  
  Λαχανιασμένος έκπληκτος, ο Peter Marduk κοίταξε το μόνο άτομο που είχε αποκαλύψει ποτέ το μυστικό της Μάσκας της Βαβυλώνας. Παγωμένος στη θέση του, κοίταξε τον Ευρωπαίο με ένα μεγάλο πιστόλι, καθισμένος με ήσυχη υπομονή.
  
  "Ποια είναι η τιμή?" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Δεν μπορείς να αγοράσεις μάσκα και σίγουρα δεν μπορείς να αγοράσεις το δέρμα μου!" αναφώνησε με φρίκη ο Μαρντούκ.
  
  "Μην αγοράσεις. Για ενοικίαση", τον διόρθωσε ο Περντού, μπερδεύοντας σωστά τον γέρο.
  
  "Τρελάθηκες?" Ο Μαρντούκ συνοφρυώθηκε. Ήταν μια ειλικρινής ερώτηση σε έναν άνθρωπο του οποίου τα κίνητρα πραγματικά δεν μπορούσε να καταλάβει.
  
  "Για να χρησιμοποιήσετε τη μάσκα σας για μία εβδομάδα και στη συνέχεια να αφαιρέσετε το δέρμα από το πρόσωπό σας για να το αφαιρέσετε εντός της πρώτης ημέρας, θα πληρώσω για ένα πλήρες μόσχευμα δέρματος και αναδόμηση προσώπου", πρότεινε ο Perdue.
  
  Ο Μαρντούκ σάστισε. Έχασε το χάρισμα του λόγου. Ήθελε να γελάσει με τον απόλυτο παραλογισμό της πρότασης και να γελοιοποιήσει τις ηλίθιες αρχές του άντρα, αλλά όσο περνούσε τη φράση στο μυαλό του, τόσο περισσότερο είχε νόημα.
  
  "Γιατί μια εβδομάδα;" ρώτησε.
  
  "Θέλω να μελετήσω τις επιστημονικές του ιδιότητες", απάντησε ο Purdue.
  
  "Οι Ναζί προσπάθησαν επίσης να το κάνουν. Έχουν αποτύχει παταγωδώς!". - χλεύασε ο γέρος.
  
  Ο Περντού κούνησε το κεφάλι του. "Το κίνητρό μου είναι η καθαρή περιέργεια. Ως συλλέκτης λειψάνων και επιστήμονας, θέλω απλώς να μάθω... πώς. Μου αρέσει το πρόσωπό μου όπως είναι και έχω μια περίεργη επιθυμία να μην πεθάνω από άνοια".
  
  "Και την πρώτη μέρα;" ρώτησε ο γέρος πιο έκπληκτος.
  
  "Αύριο, ένας πολύ αγαπητός φίλος πρέπει να πάρει ένα σημαντικό πρόσωπο. Το ότι είναι πρόθυμη να το ρισκάρει είναι ιστορικής σημασίας για την εγκαθίδρυση μιας προσωρινής ειρήνης μεταξύ δύο μακροχρόνιων αντιμαχόμενων εχθρών", εξήγησε ο Purdue κατεβάζοντας την κάννη του όπλου του.
  
  "Δρ Νίνα Γκουλντ", συνειδητοποίησε ο Μάρντουκ, προφέροντας το όνομά της με ευλάβεια.
  
  Ο Perdue, χαρούμενος που ο Marduk ήξερε, συνέχισε: "Αν ο κόσμος γνώριζε ότι ο Prof. Η Σλόουν πράγματι σκοτώθηκε, δεν θα πιστέψουν ποτέ την αλήθεια: ότι σκοτώθηκε με εντολή Γερμανού υψηλόβαθμου αξιωματικού για να πλαισιώσει τη Μεσο-Αραβία. Το ξέρεις. Θα παραμείνουν τυφλοί απέναντι στην αλήθεια. Βλέπουν μόνο αυτό που επιτρέπουν οι μάσκες τους - μικροσκοπικές διόφθαλμες εικόνες της ευρύτερης εικόνας. Κύριε Marduk, είμαι απολύτως σοβαρός στην πρότασή μου".
  
  Μετά από λίγη σκέψη, ο γέρος αναστέναξε. "Μα έρχομαι μαζί σου".
  
  "Δεν θα ήθελα να είναι αλλιώς", χαμογέλασε ο Περντού. "Εδώ".
  
  Έριξε μια γραπτή συμφωνία στο τραπέζι που καθόριζε τους όρους και το χρονοδιάγραμμα για το "αντικείμενο" που δεν αναφέρεται ποτέ, προκειμένου να βεβαιωθεί ότι κανείς δεν θα μάθει ποτέ για τη μάσκα με αυτόν τον τρόπο.
  
  "Σύμβαση?" αναφώνησε ο Μαρντούκ. "Σοβαρά, γιε μου;"
  
  "Μπορεί να μην είμαι δολοφόνος, αλλά είμαι επιχειρηματίας", χαμογέλασε ο Περντιού. "Υπογράψτε αυτή τη συμφωνία μας για να ξεκουραστούμε. Τουλάχιστον για τώρα.
  
  
  Κεφάλαιο 33 - Επανένωση του Ιούδα
  
  
  Ο Σαμ και η Νίνα κάθονταν σε ένα βαριά φυλασσόμενο δωμάτιο, μόλις μία ώρα πριν συναντήσουν τον Σουλτάνο. Δεν φαινόταν πολύ καλά, αλλά ο Σαμ απέφυγε να την περιέργεια. Ωστόσο, σύμφωνα με το προσωπικό στο Mannheim, η έκθεση της Nina δεν ήταν η αιτία της θανατηφόρας κατάστασης. Η ανάσα της σφύριξε καθώς προσπαθούσε να εισπνεύσει και τα μάτια της παρέμειναν λίγο γαλακτερά, αλλά το δέρμα της είχε ήδη επουλωθεί πλήρως. Ο Σαμ δεν ήταν γιατρός, αλλά έβλεπε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, τόσο στην κατάσταση της υγείας της Νίνας όσο και στην εγκράτειά της.
  
  "Μάλλον δεν αντέχεις την αναπνοή μου δίπλα σου, ε;" έπαιξε.
  
  "Γιατί ρωτάς?" συνοφρυώθηκε καθώς προσάρμοζε το βελούδινο τσόκερ ώστε να ταιριάζει με τις φωτογραφίες της Σλόαν που παρείχε η Λίζα Γκόρντον. Συνοδεύονταν από ένα γκροτέσκο δείγμα για το οποίο ο Γκόρντον δεν ήθελε να μάθει, ακόμη και όταν ο διευθυντής κηδειών του Σλόουν διατάχθηκε να το παράσχει μέσω αμφίβολης δικαστικής απόφασης από την Scorpio Majorus Holdings.
  
  "Δεν καπνίζεις πια, οπότε η αναπνοή του καπνού μου πρέπει να σε τρελαίνει", ρώτησε.
  
  "Όχι", απάντησε εκείνη, "απλώς ενοχλητικές λέξεις που βγαίνουν με τέτοια ανάσα".
  
  "Καθηγήτρια Σλόουν;" Μια έντονα τονισμένη γυναικεία φωνή φώναξε από την άλλη πλευρά της πόρτας. Ο Σαμ ώθησε τη Νίνα οδυνηρά, ξεχνώντας πόσο εύθραυστη ήταν. Άπλωσε τα χέρια του απολογητικά. "Λυπάμαι πολύ!"
  
  "Ναί?" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Η συνοδεία σας θα πρέπει να είναι εδώ σε λιγότερο από μία ώρα", είπε η γυναίκα.
  
  "Ω, χμ, ευχαριστώ", απάντησε η Νίνα. ψιθύρισε στον Σαμ. "Η συνοδεία μου. Πρέπει να είναι οι εκπρόσωποι του Σλόαν".
  
  "Ναί".
  
  "Εξάλλου, υπάρχουν δύο κύριοι εδώ που λένε ότι είναι από τον σωματοφύλακά σας μαζί με τον κύριο Κλεβ", είπε η γυναίκα. "Περιμένετε τον κύριο Μαρντούκ και τον κύριο Κιλτ;"
  
  Ο Σαμ ξέσπασε σε γέλια, αλλά το συγκρατούσε, καλύπτοντας το στόμα του με το χέρι του, "Κιλτ, Νίνα. Πρέπει να είναι Perdue, για λόγους που αρνούμαι να μοιραστώ."
  
  "Ανατριχιάζω στη σκέψη", απάντησε εκείνη και γύρισε στη γυναίκα: "Έτσι είναι, Γιασμίν. Τους περίμενα. Στην πραγματικότητα..."
  
  Οι δυο τους μπήκαν στο δωμάτιο, παραμερίζοντας τους εύσωμους Άραβες φρουρούς για να μπουν μέσα.
  
  "... άργησαν!"
  
  Η πόρτα έκλεισε πίσω τους. Δεν υπήρχαν διατυπώσεις, καθώς η Νίνα δεν είχε ξεχάσει το σοκ που δέχτηκε στο νοσοκομείο της Χαϊδελβέργης και ο Σαμ δεν είχε ξεχάσει ότι ο Μαρντούκ είχε προδώσει την εμπιστοσύνη τους. Ο Perdue το σήκωσε και το έκοψε αμέσως.
  
  "Ελάτε, παιδιά. Μπορούμε να συσπειρωθούμε αφού αλλάξουμε ιστορία και καταφέρουμε να αποφύγουμε τη σύλληψη, εντάξει;"
  
  Συμφώνησαν απρόθυμα. Η Νίνα απέστρεψε τα μάτια της από τον Περντού, χωρίς να του δώσει την ευκαιρία να επανορθώσει.
  
  "Πού είναι η Μαργαρίτα, Πέτρο;" ρώτησε ο Σαμ τον Μαρντούκ. Ο ηλικιωμένος μετατοπίστηκε άβολα. Δεν άντεχε να πει την αλήθεια, παρόλο που τους άξιζε να τον μισούν γι' αυτό.
  
  "Εμείς", αναστέναξε, "χωρίσαμε. Δεν μπορούσα να βρω ούτε υπολοχαγό, οπότε αποφάσισα να εγκαταλείψω ολόκληρη την αποστολή. Έκανα λάθος που απλά έφυγα, αλλά πρέπει να καταλάβεις. Έχω βαρεθεί τόσο πολύ να φυλάω αυτήν την καταραμένη μάσκα, να τρέχω πίσω από όποιον την πάρει. Κανείς δεν έπρεπε να το ήξερε αυτό, αλλά ένας Ναζί ερευνητής που μελετούσε το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ βρήκε παλαιότερα κείμενα από τη Μεσοποταμία και η Μάσκα έγινε γνωστή". Ο Μαρντούκ έβγαλε τη μάσκα και την κράτησε στο φως ανάμεσά τους. "Θα ήθελα να την ξεφορτωθώ μια για πάντα".
  
  Μια έκφραση συμπάθειας εμφανίστηκε στο πρόσωπο της Νίνας, επιδεινώνοντας το ήδη κουρασμένο βλέμμα της. Ήταν εύκολο να πει κανείς ότι ήταν μακριά από την ανάκαμψη, αλλά προσπάθησαν να κρατήσουν τις ανησυχίες τους για τον εαυτό τους.
  
  "Της τηλεφώνησα στο ξενοδοχείο. Δεν επέστρεψε ούτε έκανε check out", θύμωσε ο Σαμ. "Αν της συμβεί κάτι, Μαρντούκ, ορκίζομαι στον Χριστό, εγώ προσωπικά..."
  
  "Πρέπει να το κάνουμε. Τώρα!" Η Νίνα τους έβγαλε από τον ονειροπόλο τους με μια αυστηρή δήλωση, "Πριν χάσω την ψυχραιμία μου".
  
  "Πρέπει να μεταμορφωθεί μπροστά στον Δρ Γκόρντον και στους υπόλοιπους καθηγητές. Οι άνθρωποι του Sloan έρχονται, πώς να το κάνουμε αυτό;". ρώτησε ο Σαμ τον γέρο. Σε απάντηση, ο Marduk απλά έδωσε στη Nina τη μάσκα. Ανυπομονούσε να το αγγίξει και του το πήρε. Το μόνο που θυμόταν ήταν ότι έπρεπε να το κάνει αυτό για να σώσει τη συνθήκη ειρήνης. Πέθανε ούτως ή άλλως, οπότε αν η διαγραφή δεν λειτουργούσε, η ποινή της θα ωθούσε λίγους μήνες πίσω.
  
  Κοιτάζοντας το εσωτερικό της μάσκας, η Νίνα μόρφασε μέσα από τα δάκρυα που γέμισαν τα μάτια της.
  
  "Φοβάμαι", ψιθύρισε εκείνη.
  
  "Ξέρουμε, αγάπη μου", είπε ο Σαμ κατευναστικά, "αλλά δεν θα σε αφήσουμε να πεθάνεις έτσι.... έτσι...
  
  Η Νίνα είχε ήδη καταλάβει ότι δεν ήξεραν για τον καρκίνο, αλλά η επιλογή των λέξεων του Σαμ ήταν ακούσια ενοχλητική. Με μια νεκρή, αποφασιστική έκφραση στο πρόσωπό της, η Νίνα σήκωσε το δοχείο με τις φωτογραφίες του Σλόαν και έβγαλε το γκροτέσκο περιεχόμενο από μέσα με τσιμπιδάκια. Όλοι ανάγκασαν το έργο τους να επισκιάσουν την αποτρόπαια πράξη βλέποντας ένα κομμάτι δέρματος από το σώμα της Μάρθα Σλόαν να μπαίνει μέσα στη μάσκα.
  
  Περίεργοι στα άκρα, ο Sam και ο Purdue μαζεύτηκαν μαζί για να δουν τι θα συμβεί. Ο Marduk απλά κοίταξε το ρολόι στον τοίχο. Μέσα στη μάσκα, το δείγμα ιστού διαλύθηκε αμέσως και πάνω από την κανονική επιφάνεια του οστού, η μάσκα πήρε μια σκούρα κόκκινη απόχρωση που φαινόταν να ζωντανεύει. Μικροί κυματισμοί έτρεχαν στην επιφάνεια.
  
  "Μη χάνετε χρόνο διαφορετικά θα τελειώσει", προειδοποίησε ο Marduk.
  
  Η Νίνα κράτησε την ανάσα της. "Καλές Απόκριες", είπε και έκρυψε το πρόσωπό της σε μια μάσκα με έναν οδυνηρό μορφασμό.
  
  Ο Purdue και ο Sam ανυπομονούσαν να δουν την κολασμένη συστολή των μυών του προσώπου, τη βίαιη προεξοχή των αδένων και τις ρυτίδες του δέρματος, αλλά απογοητεύτηκαν στις προσδοκίες τους. Η Νίνα τσίριξε ελαφρά καθώς τα χέρια της άφησαν τη μάσκα και παρέμεινε στο πρόσωπό της. Τίποτα δεν συνέβη πραγματικά, πέρα από την αντίδρασή της.
  
  "Θεέ μου, αυτό είναι ανατριχιαστικό! Αυτό με τρελαίνει!" πανικοβλήθηκε, αλλά ο Μαρντούκ ήρθε και κάθισε δίπλα της για κάποια συναισθηματική υποστήριξη.
  
  "Χαλαρώστε. Αυτό που νιώθεις είναι σύντηξη κυττάρων, Νίνα. Πιστεύω ότι θα τσιμπήσει λίγο από τη διέγερση των νευρικών απολήξεων, αλλά πρέπει να το αφήσετε να πάρει μορφή", προέτρεψε.
  
  Καθώς ο Sam και ο Purdue παρακολουθούσαν, η λεπτή μάσκα απλώς ανακάτεψε τη σύνθεσή της για να ταιριάζει με το πρόσωπο της Nina μέχρι που βυθίστηκε με χάρη κάτω από το δέρμα της. Τα διακριτικά χαρακτηριστικά του προσώπου της Νίνας μεταμορφώθηκαν σε αυτά της Μάρθας μέχρι που η γυναίκα μπροστά τους ήταν ένα πιστό αντίγραφο αυτού της φωτογραφίας.
  
  "Το γαμημένο δεν είναι αληθινό", θαύμασε ο Σαμ καθώς παρακολουθούσε. Το μυαλό του Purdue κατακλύζεται από τη μοριακή δομή όλων των μετασχηματισμών σε χημικό και βιολογικό επίπεδο.
  
  "Αυτό είναι καλύτερο από επιστημονική φαντασία", μουρμούρισε ο Πέρντιου, έσκυψε για να δει πιο προσεκτικά το πρόσωπο της Νίνα. "Είναι συναρπαστικό".
  
  "Τόσο χονδροειδές όσο και ανατριχιαστικό. Μην το ξεχνάς αυτό", είπε η Νίνα προσεκτικά, αβέβαιη για την ικανότητά της να μιλήσει, φορώντας το πρόσωπο μιας άλλης γυναίκας.
  
  "Είναι Απόκριες τελικά, αγάπη μου", χαμογέλασε ο Σαμ. "Απλώς προσποιήσου ότι είσαι πραγματικά, πολύ καλός με μια στολή της Martha Sloan". Ο Περντού έγνεψε καταφατικά με ένα ελαφρύ χαμόγελο, αλλά ήταν πολύ απορροφημένος στο επιστημονικό θαύμα που έβλεπε για να κάνει οτιδήποτε άλλο.
  
  "Πού είναι το δέρμα;" ρώτησε μέσα από τα χείλη της Μάρθας. "Πες μου σε παρακαλώ ότι το έχεις εδώ".
  
  Ο Purdue έπρεπε να της απαντήσει, είτε τηρούσαν τη σιωπή του δημόσιου ραδιοφώνου είτε όχι.
  
  "Έχω δέρμα, Νίνα. Μην ανησυχείτε γι 'αυτό. Μόλις υπογραφεί η συνθήκη..." έκανε πίσω, επιτρέποντάς της να συμπληρώσει τα κενά.
  
  Λίγο αργότερα ο Prof. Οι άνθρωποι της Σλόουν έχουν φτάσει. Η Δρ Λίζα Γκόρντον βρισκόταν στα άκρα, αλλά το έκρυψε καλά κάτω από την επαγγελματική της συμπεριφορά. Ενημέρωσε τον πλησιέστερο συγγενή της Sloane ότι ήταν άρρωστη και μοιράστηκε τα ίδια νέα με το προσωπικό της. Λόγω της πάθησης που επηρεάζει τους πνεύμονες και το λαιμό της, δεν θα μπορεί να εκφωνήσει την ομιλία της, αλλά θα είναι παρόλα αυτά για να επισφραγίσει τη συμφωνία με τη Μεσοαραβία.
  
  Καθοδηγώντας μια μικρή ομάδα πρακτόρων του Τύπου, δικηγόρων και σωματοφυλάκων, κατευθύνθηκε κατευθείαν προς το τμήμα με την ένδειξη "VIPs σε ιδιωτική επίσκεψη" με έναν κόμπο στο στομάχι της. Με λίγα λεπτά να απομένουν πριν από την έναρξη του ιστορικού συμποσίου, έπρεπε να φροντίσει να πάνε όλα σύμφωνα με το σχέδιο. Μπαίνοντας στο δωμάτιο όπου περίμενε η Νίνα με τους συντρόφους της, η Λίζα διατήρησε την παιχνιδιάρικη έκφρασή της.
  
  "Ω Μάρθα, είμαι τόσο νευρική!" αναφώνησε, βλέποντας μια γυναίκα που έμοιαζε εντυπωσιακά με τον Σλόαν. Η Νίνα απλώς χαμογέλασε. Όπως ζήτησε η Λίζα, δεν της επετράπη να μιλήσει. έπρεπε να ταιριάξει με την παρωδία μπροστά στους ανθρώπους της Σλόουν.
  
  "Άφησέ μας για ένα λεπτό, εντάξει;" είπε η Λίζα στην ομάδα της. Μόλις έκλεισαν την πόρτα άλλαξε όλη η διάθεσή της. Το σαγόνι της έπεσε στο πρόσωπο της γυναίκας που θα μπορούσε να ορκιστεί ότι ήταν φίλη και συνάδελφός της. "Διάβολε, κύριε Πέρντιου, δεν αστειεύεσαι!
  
  Ο Περντού χαμογέλασε εγκάρδια. "Πάντα χαίρομαι που σε βλέπω, δόκτωρ Γκόρντον".
  
  Η Λίζα είπε στη Νίνα τα βασικά για το τι χρειαζόταν, πώς να δέχεται διαφημίσεις και ούτω καθεξής. Μετά ήρθε το κομμάτι που ανησύχησε περισσότερο τη Λίζα.
  
  "Δρ Γκουλντ, καταλαβαίνω ότι εξασκήθηκες να πλαστογραφείς την υπογραφή της;" ρώτησε η Λίζα πολύ ήσυχα.
  
  "Εχω. Νομίζω ότι τα κατάφερα, αλλά λόγω ασθένειας τα χέρια μου είναι λίγο λιγότερο σταθερά από το συνηθισμένο", απάντησε η Νίνα.
  
  "Αυτό είναι υπέροχο. Φροντίσαμε να ξέρουν όλοι ότι η Μάρτα ήταν πολύ άρρωστη και ότι έτρεμε λίγο κατά τη διάρκεια της θεραπείας της", απάντησε η Λίζα. "Αυτό θα βοηθούσε να εξηγηθεί οποιαδήποτε απόκλιση στην υπογραφή, έτσι ώστε, με τη βοήθεια του Θεού, να μπορέσουμε να το βγάλουμε χωρίς επεισόδια".
  
  Εκπρόσωποι των τμημάτων τύπου όλων των μεγάλων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών ήταν παρόντες στην αίθουσα μέσων ενημέρωσης στα Σούσα, ειδικά επειδή όλα τα δορυφορικά συστήματα και οι σταθμοί αποκαταστάθηκαν ως εκ θαύματος από τις 2:15 π.μ. εκείνης της ημέρας.
  
  Όταν ο Prof. Η Σλόαν βγήκε από το διάδρομο για να μπει στην αίθουσα συσκέψεων με τον Σουλτάνο, καθώς οι κάμερες την έβλεπαν ταυτόχρονα. Οι τηλεφωτογραφικές κάμερες υψηλής ευκρίνειας έριχναν έντονες λάμψεις φωτός στα πρόσωπα και τα ρούχα των ηγετών που συνοδεύονταν. Τεντωμένοι, οι τρεις άνδρες που ευθύνονται για την ευημερία της Νίνας στάθηκαν και παρακολουθούσαν όλα όσα συνέβαιναν στο μόνιτορ στα αποδυτήρια.
  
  "Θα είναι εντάξει", είπε ο Σαμ. "Ασκούσε ακόμη και την προφορά του Σλόαν σε περίπτωση που έπρεπε να απαντήσει σε οποιεσδήποτε ερωτήσεις". Κοίταξε τον Μαρντούκ. "Και μόλις τελειώσει αυτό, εσύ κι εγώ θα πάμε να αναζητήσουμε τη Μάργκαρετ Κρόσμπι. Δεν με νοιάζει τι πρέπει να κάνεις ή πού πρέπει να πας".
  
  "Πρόσεχε τον τόνο σου, γιε μου", απάντησε ο Μάρντουκ. "Έχετε υπόψη σας ότι χωρίς εμένα, η αγαπημένη Νίνα δεν θα μπορέσει να αποκαταστήσει την εικόνα της ή να σώσει τη ζωή της για πολύ καιρό".
  
  Ο Perdue ώθησε τον Sam να επαναλάβει την έκκληση για φιλικότητα. Το τηλέφωνο του Σαμ χτύπησε, αναστατώνοντας την ατμόσφαιρα στο δωμάτιο.
  
  "Είναι η Μάργκαρετ", ανακοίνωσε ο Σαμ, κοιτάζοντας κατάματα τον Μαρντούκ.
  
  "Βλέπω? Είναι μια χαρά", απάντησε αδιάφορα ο Μάρντουκ.
  
  Όταν ο Σαμ απάντησε, δεν ήταν η φωνή της Μάργκαρετ στη γραμμή.
  
  "Σαμ Κλιβ, υποθέτω;" Ο Σμιτ σφύριξε χαμηλώνοντας τη φωνή του. Ο Σαμ έβαλε αμέσως την κλήση στο μεγάφωνο για να μπορούν να την ακούσουν όλοι.
  
  "Ναι, πού είναι η Μάργκαρετ;" ρώτησε ο Σαμ, χωρίς να χάνει χρόνο στην προφανή φύση της κλήσης.
  
  "Αυτό δεν σας απασχολεί αυτή τη στιγμή. Ανησυχείτε για το πού θα είναι αν δεν συμμορφωθείτε", είπε ο Schmidt. "Πες σε αυτή τη σκύλα απατεώνα του σουλτάνου να εγκαταλείψει το έργο της, αλλιώς αύριο μπορείς να πάρεις μια άλλη απατεώνα με ένα φτυάρι".
  
  Ο Μαρντούκ φαινόταν σοκαρισμένος. Ποτέ δεν φανταζόταν ότι οι πράξεις του θα οδηγούσαν στον θάνατο μιας όμορφης κυρίας, αλλά τώρα έγινε πραγματικότητα. Το χέρι του κάλυψε το κάτω μισό του προσώπου του καθώς άκουγε τη Μάργκαρετ να ουρλιάζει στο βάθος.
  
  "Παρακολουθείς από απόσταση ασφαλείας;" Ο Σαμ προκάλεσε τον Σμιτ. "Επειδή αν τύχει να βρεθείς οπουδήποτε κοντά μου, δεν θα σου χαρίσω τη χαρά να βάλεις μια σφαίρα στο παχύ κρανίο των Ναζί".
  
  Ο Σμιτ γέλασε με αλαζονικό ενθουσιασμό. "Τι θα κάνεις, χάρτινο αγόρι; Γράψτε ένα άρθρο στο οποίο εκφράζετε τη δυσαρέσκειά σας, συκοφαντώντας τη Luftwaffe.
  
  "Κλείσε", απάντησε ο Σαμ. Τα σκούρα μάτια του συνάντησαν τα μάτια του Περντού. Χωρίς ούτε μια λέξη, ο δισεκατομμυριούχος κατάλαβε. Το tablet στο χέρι, πληκτρολόγησε σιωπηλά τον κωδικό ασφαλείας και συνέχισε να ελέγχει το παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης του τηλεφώνου της Μάργκαρετ καθώς ο Σαμ πάλευε με τον διοικητή. "Θα κάνω αυτό που κάνω καλύτερα. θα σε εκθέσω. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, θα απογυμνωθείτε από το διεφθαρμένο, διψασμένο για εξουσία wannabe που είστε. Δεν θα γίνεις ποτέ Μάγιερ, φίλε. Ο αντιστράτηγος είναι ο ηγέτης της Luftwaffe και η φήμη του θα βοηθήσει τον κόσμο να έχει υψηλή γνώμη για τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις και όχι κάποιον ανίκανο που πιστεύει ότι μπορεί να χειραγωγήσει τον κόσμο".
  
  Ο Περντού χαμογέλασε. Ο Σαμ ήξερε ότι είχε βρει έναν άκαρδο διοικητή.
  
  "Ο Σλόαν υπογράφει αυτή τη συνθήκη τη στιγμή που μιλάμε, επομένως οι προσπάθειές σας είναι άσκοπες. Ακόμα κι αν σκότωνες όλους όσους κρατάς, δεν θα άλλαζε την έναρξη ισχύος του διατάγματος ακόμη και πριν σηκώσεις το όπλο σου", πείραξε ο Σαμ τον Σμιτ, προσευχόμενος κρυφά στον Θεό να μην πληρώσει η Μάργκαρετ για την αυθάδειά του.
  
  
  Κεφάλαιο 34 - Η ριψοκίνδυνη αίσθηση της Margaret
  
  
  Τρομοκρατημένη, η Μάργκαρετ είδε τον φίλο της Σαμ Κληβ να εξοργίζει τον απαγωγέα της. Ήταν δεμένη σε μια καρέκλα και ζαλιζόταν ακόμα από τα ναρκωτικά που είχε χρησιμοποιήσει για να την υποτάξει. Η Μάργκαρετ δεν είχε ιδέα πού βρισκόταν, αλλά από ό,τι κατάλαβε λίγο Γερμανικά, δεν ήταν η μόνη όμηρος που κρατούνταν εκεί. Δίπλα της υπήρχε ένας σωρός τεχνολογικών συσκευών που είχε κατασχέσει ο Σμιτ από τους άλλους ομήρους του. Ενώ ο διεφθαρμένος διοικητής πήδηξε και μάλωνε, η Μάργκαρετ έβαλε στο παιχνίδι τα παιδικά της κόλπα.
  
  Όταν ήταν μικρό κοριτσάκι στη Γλασκώβη, συνήθιζε να τρομάζει τα άλλα παιδιά εξαρθρώνοντας τα δάχτυλά της και τους ώμους της για τη διασκέδασή τους. Από τότε, φυσικά, είχε υποφέρει λίγο από αρθρίτιδα στις κύριες αρθρώσεις της, αλλά ήταν αρκετά σίγουρη ότι μπορούσε ακόμα να ελέγξει τις αρθρώσεις των δακτύλων της. Λίγα λεπτά πριν τηλεφωνήσει στον Sam Cleve, ο Schmidt έστειλε τον Himmelfarb να ελέγξει τη βαλίτσα που είχαν φέρει μαζί τους. Την πήραν από το καταφύγιο της αεροπορικής βάσης, το οποίο σχεδόν καταστράφηκε από εισβολείς. Δεν είδε το αριστερό χέρι της Μάργκαρετ να γλιστράει από τη χειροπέδα και να πιάνει ένα κινητό τηλέφωνο που ανήκε στον Βέρνερ όσο ήταν κρατούμενος στην αεροπορική βάση του Μπούχελ.
  
  Σηκώνοντας το λαιμό της για να έχει καλύτερη θέα, άπλωσε το χέρι της για να πιάσει το τηλέφωνό της, αλλά ήταν απλώς απρόσιτο. Προσπαθώντας να μην χάσει τη μία ευκαιρία της να επικοινωνήσει, η Μάργκαρετ έσπρωχνε την καρέκλα της κάθε φορά που ο Σμιντ γελούσε. Σύντομα ήταν τόσο κοντά που τα δάχτυλά της σχεδόν ακουμπούσαν το πλαστικό και το καουτσούκ του καλύμματος του τηλεφώνου.
  
  Ο Schmidt είχε ολοκληρώσει την έκδοση του τελεσίγραφου του στον Sam, και τώρα το μόνο που είχε να κάνει ήταν να παρακολουθήσει τις τρέχουσες παραστάσεις πριν υπογράψει τη συμφωνία. Έριξε μια ματιά στο ρολόι του, φαινομενικά αδιάφορος για τη Μάργκαρετ, τώρα που αυτή παρουσιάστηκε ως μοχλός.
  
  "Himmelfarb!" φώναξε ο Σμιτ. "Φέρτε κόσμο. Έχουμε λίγο χρόνο".
  
  Οι έξι πιλότοι, ντυμένοι και έτοιμοι να πάνε, μπήκαν σιωπηλά στο δωμάτιο. Οι οθόνες του Schmidt εμφάνιζαν τους ίδιους τοπογραφικούς χάρτες όπως πριν, αλλά με την καταστροφή του Marduk που έμεινε στο καταφύγιο, ο Schmidt έπρεπε να αρκεστεί στα απολύτως απαραίτητα.
  
  "Κύριος!" Ο Χίμελφαρμπ και οι άλλοι πιλότοι αναφώνησαν καθώς περνούσαν ανάμεσα στον Σμιντ και τη Μάργκαρετ.
  
  "Δεν έχουμε πρακτικά χρόνο να ανατινάξουμε τις γερμανικές αεροπορικές βάσεις που σημειώνονται εδώ", είπε ο Schmidt. "Η υπογραφή της συνθήκης φαίνεται αναπόφευκτη, αλλά θα δούμε πόσο καιρό θα τηρήσουν τη συμφωνία τους όταν η μοίρα μας, ως μέρος της Επιχείρησης Leo 2, ανατινάξει ταυτόχρονα τα κεντρικά γραφεία του WBO στη Βαγδάτη και το παλάτι στα Σούσα".
  
  Έγνεψε καταφατικά στον Himmelfarb, ο οποίος έβγαλε ελαττωματικές διπλές μάσκες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από ένα στήθος. Ένας ένας, έδωσε στον καθένα από τους άντρες μια μάσκα.
  
  "Λοιπόν, εδώ, σε αυτόν τον δίσκο, έχουμε τα διατηρημένα χαρτομάντιλα του αποτυχημένου πιλότου Olaf Löwenhagen. Τοποθετήστε ένα δείγμα ανά άτομο μέσα σε κάθε μάσκα", διέταξε. Όπως τα μηχανήματα, οι πανομοιότυπα ντυμένοι πιλότοι έκαναν όπως είπε. Ο Schmidt έλεγξε πώς κάθε άτομο εκτελούσε τα καθήκοντά του πριν εκδώσει την επόμενη παραγγελία. "Τώρα θυμηθείτε ότι οι συνάδελφοί σας πιλότοι από το B & #252; chel έχουν ήδη ξεκινήσει την αποστολή τους στο Ιράκ, οπότε η πρώτη φάση της Επιχείρησης Leo 2 έχει ολοκληρωθεί. Το καθήκον σας είναι να ολοκληρώσετε τη δεύτερη φάση".
  
  Ξεφύλλισε τις οθόνες καλώντας ζωντανή μετάδοση της υπογραφής της συμφωνίας στα Σούσα. "Λοιπόν, γιοι της Γερμανίας, φορέστε τις μάσκες σας και περιμένετε την παραγγελία μου. Τη στιγμή που θα συμβεί ζωντανά στην οθόνη μου εδώ, θα ξέρω ότι τα παιδιά μας βομβάρδισαν τους στόχους μας στα Σούσα και τη Βαγδάτη. Τότε θα σας δώσω εντολή και θα ενεργοποιήσω τη φάση 2 - την καταστροφή των αεροπορικών βάσεων Büchel, Norvenich και Schleswig. Όλοι γνωρίζετε τους στόχους που σκοπεύετε".
  
  "Μάλιστα κύριε!" απάντησαν ομόφωνα.
  
  "Καλα καλα. Την επόμενη φορά που θα ξεκινήσω να σκοτώσω έναν λεχάνθρωπο με υπερβολική αυτοπεποίθηση όπως ο Σλόαν, θα πρέπει να το κάνω μόνος μου. Οι σημερινοί λεγόμενοι ελεύθεροι σκοπευτές είναι ντροπή", παραπονέθηκε ο Schmidt καθώς έβλεπε τους πιλότους να φεύγουν από το δωμάτιο. Κατευθύνονταν προς ένα αυτοσχέδιο υπόστεγο όπου έκρυψαν παροπλισμένα αεροσκάφη από διάφορες αεροπορικές βάσεις που διοικούσε ο Schmidt.
  
  
  * * *
  
  
  Έξω από το υπόστεγο, μια φιγούρα στριμώχνεται κάτω από τις σκιερές στέγες ενός πάρκινγκ που βρίσκεται έξω από ένα τεράστιο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο στα περίχωρα του Βερολίνου. Γρήγορα μετακόμισε από το ένα κτίριο στο άλλο, χάνοντας μέσα στο καθένα για να δει αν ήταν κανείς εκεί. Είχε φτάσει στα προτελευταία επίπεδα εργασίας του ερειπωμένου χαλυβουργείου όταν είδε αρκετούς πιλότους να κατευθύνονται προς τη μοναδική κατασκευή που ξεχώριζε απέναντι στον σκουριασμένο χάλυβα και στους παλιούς τοίχους από κόκκινο-καφέ τούβλα. Έμοιαζε περίεργο και παράξενο χάρη στην ασημί λάμψη του νέου υλικού από χάλυβα από το οποίο κατασκευάστηκε.
  
  Ο υπολοχαγός Βέρνερ κράτησε την ανάσα του καθώς μισή ντουζίνα από τους άνδρες του Löwenhagen συζητούσαν μεταξύ τους την αποστολή που επρόκειτο να ξεκινήσει σε λίγα λεπτά. Ήξερε ότι ο Schmidt τον είχε επιλέξει για αυτή την αποστολή, μια αποστολή αυτοκτονίας στο ύφος της Μοίρας Λεωνίδα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν ανέφεραν ότι άλλοι έκαναν πορεία στη Βαγδάτη, η καρδιά του Βέρνερ σταμάτησε. Έσπευσε εκεί που ήλπιζε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να τον ακούσει και φώναξε, ελέγχοντας όλη την ώρα το περιβάλλον του.
  
  "Γεια σου Σαμ;"
  
  
  * * *
  
  
  Στο γραφείο, η Μάργκαρετ προσποιήθηκε ότι κοιμόταν, προσπαθώντας να μάθει αν το συμβόλαιο είχε ήδη υπογραφεί. Έπρεπε επειδή, σύμφωνα με προηγούμενους εγκληματίες που διέφυγε από θαύμα και την εμπειρία με τον στρατό κατά τη διάρκεια της καριέρας της, έμαθε ότι μόλις έγινε μια συμφωνία κάπου, οι άνθρωποι αρχίζουν να πεθαίνουν. Δεν λεγόταν "τα βγάλει πέρα" για τίποτα, και το ήξερε. Η Μάργκαρετ αναρωτήθηκε πώς θα μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό της ενάντια σε έναν επαγγελματία στρατιώτη και πολέμαρχο με το χέρι δεμένο πίσω από την πλάτη της -κυριολεκτικά.
  
  Ο Σμιτ έβραζε από θυμό, χτυπούσε συνεχώς την μπότα του, περιμένοντας με αγωνία να εκραγεί. Σήκωσε ξανά το ρολόι του. Στην τελευταία του καταμέτρηση, άλλα δέκα λεπτά. Σκέφτηκε πόσο λαμπρό θα ήταν αν έβλεπε το παλάτι να εκρήγνυται μπροστά στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τον Σουλτάνο της Μεσοαραβίας, λίγο πριν στείλει τους ντόπιους υπαλλήλους του να πραγματοποιήσουν έναν υποτιθέμενο εχθρικό βομβαρδισμό των αεροπορικών βάσεων της Luftwaffe ως αντίποινα. Ο καπετάνιος παρακολουθούσε τη σκηνή, αναπνέοντας βαριά και εκφράζοντας την περιφρόνησή του κάθε στιγμή.
  
  "Κοίτα αυτήν την σκύλα!" γέλασε καθώς ο Σλόουν εμφανίστηκε να ανακαλεί την ομιλία του καθώς το ίδιο μήνυμα γλιστρούσε από δεξιά προς τα αριστερά στην οθόνη του CNN. "Θέλω τη μάσκα μου! Τη στιγμή που θα την πάρω πίσω, θα είμαι εσύ, Μέγιερ!" Η Μάργκαρετ κοίταξε τριγύρω για τον 16ο Επιθεωρητή ή Διοικητή της Γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά αυτός απουσίαζε -τουλάχιστον όχι στο γραφείο όπου την κρατούσαν.
  
  Παρατήρησε αμέσως κίνηση στο διάδρομο έξω από την πόρτα. Τα μάτια της άνοιξαν απότομα διάπλατα καθώς αναγνώρισε τον υπολοχαγό. Της έκανε νόημα να σωπάσει και να συνεχίσει να φέρεται σαν ποσούμ. Ο Schmidt είχε κάτι να πει για κάθε εικόνα που έβλεπε στη ζωντανή ροή ειδήσεων.
  
  "Απολαύστε τις τελευταίες σας στιγμές. Μόλις ο Μάγιερ πάρει τα εύσημα για τους βομβαρδισμούς του Ιράκ, θα παρατήσω την ομοιότητα του. Τότε ας δούμε τι μπορείτε να κάνετε με αυτό το όνειρό σας με υγρό μελάνι!". γέλασε. Καθώς ούρλιαζε, δεν έδωσε σημασία στον υπολοχαγό που μπήκε μέσα για να τον κατατροπώσει. Ο Βέρνερ σέρθηκε κατά μήκος του τοίχου, όπου υπήρχε ακόμα σκιά, αλλά έπρεπε να περπατήσει αρκετά έξι μέτρα υπό λευκό φθορίζον φως πριν προλάβει να φτάσει στον Σμιντ.
  
  Η Μάργκαρετ αποφάσισε να δώσει ένα χέρι βοήθειας. Σπρώχνοντας δυνατά στο πλάι, ξαφνικά αναποδογύρισε και χτύπησε δυνατά το χέρι και τον μηρό της. Έβγαλε μια τρομακτική κραυγή που έκανε τον Σμιτ να πτοηθεί σοβαρά.
  
  "Ιησούς! Τι κάνεις?" φώναξε στη Μάργκαρετ, έτοιμος να βάλει τη μπότα του στο στήθος της. Αλλά δεν ήταν αρκετά γρήγορος για να αποφύγει το σώμα που πετούσε πάνω του και έπεσε στο τραπέζι πίσω του. Ο Βέρνερ όρμησε στον καπετάνιο, χτυπώντας αμέσως τη γροθιά του στο μήλο του Αδάμ του Σμιτ. Ο κακός διοικητής προσπάθησε να παραμείνει συνεπής, αλλά ο Βέρνερ δεν ήθελε να ρισκάρει δεδομένου του πόσο σκληρός ήταν ο βετεράνος αξιωματικός.
  
  Ένα άλλο γρήγορο χτύπημα με το κοντάκι του πιστολιού στον κρόταφο ολοκλήρωσε τη δουλειά και ο καπετάνιος σωριάστηκε χαλαρός στο πάτωμα. Όταν ο Βέρνερ αφόπλισε τον διοικητή, η Μάργκαρετ ήταν ήδη στα πόδια της, προσπαθώντας να βγάλει το πόδι της καρέκλας κάτω από το σώμα και το χέρι της. Έσπευσε σε βοήθειά της.
  
  "Δόξα τω Θεώ που είσαι εδώ, ανθυπολοχαγός!" ανέπνευσε βαριά καθώς την απελευθέρωσε. "Η Marlene είναι στο δωμάτιο των ανδρών, δεμένη σε ένα καλοριφέρ. Τη νάρκωσαν με χλωροφόρμιο για να μην μπορεί να τρέξει μαζί μας".
  
  "Πραγματικά?" το πρόσωπό του φωτίστηκε. "Ζει και είναι καλά;"
  
  Η Μάργκαρετ έγνεψε καταφατικά.
  
  Ο Βέρνερ κοίταξε τριγύρω. "Αφού δέσουμε αυτό το γουρούνι, χρειάζομαι να έρθεις μαζί μου όσο πιο γρήγορα γίνεται", της είπε.
  
  "Για να πάρω τη Μάρλεν;" ρώτησε.
  
  "Όχι, για να σαμποτάρω το υπόστεγο ώστε ο Σμιτ να μην μπορεί πλέον να στέλνει τα δικά του τσιμπήματα", απάντησε. "Απλώς περιμένουν εντολές. Αλλά χωρίς μαχητές, μπορούν να κάνουν τελείως χαζά πράγματα, έτσι δεν είναι;"
  
  Η Μάργκαρετ χαμογέλασε. "Αν επιζήσουμε από αυτό, μπορώ να σας αναφέρω για την Edinburgh Post;"
  
  "Αν με βοηθήσεις, θα πάρεις μια αποκλειστική συνέντευξη για όλο αυτό το φιάσκο", χαμογέλασε.
  
  
  Κεφάλαιο 35 - Κόλπο
  
  
  Καθώς η Νίνα έβαζε το υγρό της χέρι πάνω στο διάταγμα, σκέφτηκε τι εντύπωση θα έκαναν οι μουντζούρες της σε αυτό το λιτό χαρτί. Η καρδιά της χτύπαγε καθώς έριξε μια τελευταία ματιά στον Σουλτάνο πριν βάλει το αυτόγραφό της στη γραμμή. Σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, συναντώντας τα μαύρα μάτια του, ένιωσε τη γνήσια φιλικότητα και την ειλικρινή του καλοσύνη.
  
  "Συνεχίστε, κύριε καθηγητά", την ενθάρρυνε, βλεφαρίζοντας αργά ως επιβεβαίωση.
  
  Η Νίνα έπρεπε να προσποιηθεί ότι απλώς επεξεργαζόταν ξανά την υπογραφή, διαφορετικά θα ήταν πολύ νευρική για να το κάνει σωστά. Καθώς το στυλό γλιστρούσε κάτω από την καθοδήγησή της, η Νίνα ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει. Απλώς την περίμεναν. Όλος ο κόσμος κράτησε την ανάσα του, περιμένοντας να τελειώσει την υπογραφή της. Ποτέ δεν θα υπήρχε μεγαλύτερη τιμή γι' αυτήν στον κόσμο, ακόμα κι αν αυτή η στιγμή είχε γεννηθεί από δόλο.
  
  Τη στιγμή που έβαλε με χάρη την άκρη του στυλό στην τελευταία κουκίδα του αυτόγραφου, ο κόσμος χειροκρότησε. Το κοινό χειροκρότησε και σηκώθηκε στα πόδια του. Την ίδια στιγμή, εκατομμύρια άνθρωποι που παρακολουθούσαν τη ζωντανή μετάδοση προσεύχονταν να μην συμβεί τίποτα κακό. Η Νίνα σήκωσε το βλέμμα προς τον εξηντατριάχρονο σουλτάνο. Της έσφιξε απαλά το χέρι κοιτώντας την βαθιά στα μάτια.
  
  "Όποιος κι αν είσαι", είπε, "σας ευχαριστώ που το κάνετε αυτό".
  
  "Τι εννοείς? Ξέρεις ποιος είμαι", ρώτησε η Νίνα με ένα εξαίσιο χαμόγελο, αν και στην πραγματικότητα ήταν φρίκη που εκτέθηκε. "Είμαι ο καθηγητής Σλόαν".
  
  "Όχι, δεν είσαι έτσι. Ο καθηγητής Σλόαν είχε πολύ σκούρα μπλε μάτια. Αλλά έχεις όμορφα αραβικά μάτια, σαν τον όνυχα στο βασιλικό μου δαχτυλίδι. Είναι σαν κάποιος να έπιασε ένα ζευγάρι μάτια τίγρης και να τα έβαλε στο πρόσωπό σου". Γύρω από τα μάτια του σχηματίστηκαν ρυτίδες και τα γένια του δεν μπορούσαν να κρύψουν το χαμόγελό του.
  
  "Παρακαλώ, Σεβασμιώτατε..." παρακάλεσε, διατηρώντας τη στάση της για χάρη του κοινού.
  
  "Όποιος κι αν είσαι", της είπε, "η μάσκα που φοράς δεν έχει σημασία για μένα. Δεν μας καθορίζουν οι μάσκες μας, αλλά από το τι κάνουμε με αυτές. Αυτό που έχει σημασία για μένα είναι τι έκανες εδώ, ξέρεις;"
  
  Η Νίνα ξεροκατάπιε. Ήθελε να κλάψει, αλλά αυτό θα αμαύρωνε την εικόνα του Σλόαν. Ο Σουλτάνος την οδήγησε στο βήμα και της ψιθύρισε στο αυτί: "Θυμήσου, αγαπητέ μου, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι τι αντιπροσωπεύουμε, όχι πώς μοιάζουμε".
  
  Κατά τη διάρκεια του standing ovation, που διήρκεσε πάνω από δέκα λεπτά, η Nina πάλεψε να σταθεί στα πόδια της, κρατώντας σφιχτά το χέρι του Σουλτάνου. Πήγε προς το μικρόφωνο όπου είχε αρνηθεί προηγουμένως να μιλήσει και σταδιακά έσβησε σε σποραδικές επευφημίες ή χειροκροτήματα. Μέχρι που άρχισε να μιλάει. Η Νίνα προσπάθησε να κρατήσει τη φωνή της αρκετά γεροδεμένη ώστε να παραμείνει μυστηριώδης, αλλά έπρεπε να κάνει μια ανακοίνωση. Της πέρασε από το μυαλό ότι είχε μόνο λίγες ώρες για να φορέσει το πρόσωπο κάποιου άλλου και να κάνει κάτι χρήσιμο με αυτό. Δεν υπήρχε τίποτα να πει, αλλά χαμογέλασε και είπε: "Κυρίες και κύριοι, εκλεκτοί καλεσμένοι και όλοι οι φίλοι μας σε όλο τον κόσμο. Η ασθένειά μου δυσκολεύει τη φωνή και την ομιλία μου, οπότε θα το κάνω γρήγορα. Λόγω των επιδεινούμενων προβλημάτων υγείας μου, θα ήθελα να παραιτηθώ δημόσια..."
  
  Στην πρόχειρη αίθουσα στο παλάτι των Σούσα επικράτησε τρομερή ταραχή από τους έκπληκτους θεατές, αλλά όλοι σεβάστηκαν την απόφαση του αρχηγού. Έχει οδηγήσει τον οργανισμό της, και μεγάλο μέρος του σύγχρονου κόσμου, σε μια εποχή μεγαλύτερης τεχνολογίας, αποτελεσματικότητας και πειθαρχίας χωρίς να της αφαιρεί προσωπικότητα ή κοινή λογική. Ήταν σεβαστή γι' αυτό, ό,τι κι αν επέλεξε να κάνει με την καριέρα της.
  
  "... αλλά είμαι βέβαιος ότι όλες οι προσπάθειές μου θα προωθηθούν άψογα από τη διάδοχό μου και νέα επίτροπο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Δρ. Lisa Gordon. Ήταν χαρά να υπηρετήσω τον κόσμο..." Η Νίνα συνέχισε να τελειώνει την ανακοίνωση ενώ ο Μαρντούκ την περίμενε στα αποδυτήρια.
  
  "Θεέ μου, γιατρέ Γκουλντ, είσαι κι εσύ αληθινός διπλωμάτης", παρατήρησε καθώς την παρακολουθούσε. Ο Sam και ο Perdue έφυγαν βιαστικά αφού έλαβαν ένα απελπισμένο τηλεφώνημα από τον Werner.
  
  
  * * *
  
  
  Ο Βέρνερ έστειλε στον Σαμ ένα μήνυμα με λεπτομέρειες για την εισερχόμενη απειλή. Έχοντας τον Περντού στην ουρά τους, όρμησαν στη Φρουρά του Βασιλιά και έδειξαν τα δελτία ταυτότητάς τους για να μιλήσουν με τον διοικητή της μεσοαραβικής πτέρυγας, υπολοχαγό Τζενεμπέλ Άμπντι.
  
  "Κυρία, έχουμε επείγουσες πληροφορίες από τον φίλο σας, τον υπολοχαγό Ντίτερ Βέρνερ", είπε ο Σαμ σε μια εντυπωσιακή γυναίκα γύρω στα τριάντα της.
  
  "Oh Ditty", έγνεψε νωχελικά, χωρίς να φαίνεται εντυπωσιασμένη από τους δύο τρελούς Σκωτσέζους.
  
  "Μου ζήτησε να σου δώσω αυτόν τον κωδικό. Η μη εξουσιοδοτημένη ανάπτυξη των γερμανικών μαχητικών βασίζεται περίπου είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη των Σούσα και πενήντα χιλιόμετρα από τη Βαγδάτη!". Ο Σαμ το ξεστόμισε σαν ανυπόμονος μαθητής με ένα επείγον μήνυμα για τον διευθυντή. "Βρίσκονται σε μια αποστολή αυτοκτονίας για να καταστρέψουν την έδρα της CIA και αυτό το παλάτι υπό τη διοίκηση του λοχαγού Γκέρχαρντ Σμιντ".
  
  Η υπολοχαγός Abdi έδωσε αμέσως εντολές στους άνδρες της και διέταξε τους πτέρυγες της να την ενώσουν σε ένα κρυμμένο συγκρότημα στην έρημο για να προετοιμαστούν για αεροπορική επίθεση. Έλεγξε τον κωδικό που έστειλε ο Βέρνερ και έγνεψε καταφατικά για την προειδοποίησή του. "Σμιτ, ε; εκείνη γέλασε. "Μισώ αυτόν τον γαμημένο Φριτς. Ελπίζω ο Βέρνερ να σκίσει τις μπάλες του". Έδωσε τα χέρια με τον Purdue και τον Sam, "Πρέπει να φορέσω τα κοστούμια μου. Σας ευχαριστούμε που μας ειδοποιήσατε."
  
  "Περίμενε", συνοφρυώθηκε ο Περντιού, "είσαι μόνος σου σε εναέρια μάχη;"
  
  Ο υπολοχαγός χαμογέλασε και έκλεισε το μάτι. "Σίγουρα! Αν δείτε ξανά τον γέρο Ντίτερ, ρωτήστε τον γιατί με φώναζαν "Τζένι Τζιχάντ" στην ακαδημία πτήσεων".
  
  "Χα!" Η Σαμ γέλασε καθώς έτρεχε με την ομάδα της για να οπλιστεί και να αναχαιτίσει κάθε απειλή που πλησίαζε με εξαιρετική προκατάληψη. Ο κωδικός που έδωσε ο Βέρνερ τους κατεύθυνε στις δύο αντίστοιχες φωλιές από όπου επρόκειτο να απογειωθούν οι μοίρες Leo 2.
  
  "Μας έλειψε να υπογράψουμε με τη Νίνα", θρηνούσε ο Σαμ.
  
  "Ολα ειναι καλά. Θα είναι σε κάθε καταραμένο ειδησεογραφικό κανάλι που μπορείτε να σκεφτείτε σύντομα", κατευνάρισε ο Περντού, χτυπώντας τον Σαμ στην πλάτη. "Δεν θέλω να φανώ παρανοϊκός, αλλά πρέπει να φέρω τη Νίνα και τον Μαρντούκ στο Reichtisusis", έριξε μια ματιά στο ρολόι του και μέτρησε γρήγορα τις ώρες, τον χρόνο ταξιδιού και τον χρόνο που πέρασε, "επόμενες έξι ώρες".
  
  "Εντάξει, ας πάμε πριν εξαφανιστεί ξανά εκείνο το παλιό κάθαρμα", γκρίνιαξε ο Σαμ. "Παρεμπιπτόντως, τι έγραψες στον Βέρνερ ενώ μιλούσα με την Τζιχαντίστρια Τζένη;"
  
  
  Κεφάλαιο 36 - Αντιπαράθεση
  
  
  Αφού απελευθέρωσαν την αναίσθητη Marlene και την μετέφεραν γρήγορα και αθόρυβα πάνω από τον σπασμένο φράχτη στο αυτοκίνητο, η Margaret ένιωσε άβολα καθώς έμπαινε στο υπόστεγο με τον υπολοχαγό Werner. Από μακριά, μπορούσαν να ακούσουν τους πιλότους να αγχώνονται καθώς περίμεναν την εντολή του Schmidt.
  
  "Πώς υποτίθεται ότι θα εξουδετερώσουμε έξι πολεμοπούλια που μοιάζουν με F-16 σε λιγότερο από δέκα λεπτά, υπολοχαγός;" ψιθύρισε η Μάργκαρετ καθώς γλιστρούσαν κάτω από το χαλαρό πάνελ.
  
  Ο Βέρνερ γέλασε. "Schatz, έχεις παίξει πάρα πολλά αμερικανικά βιντεοπαιχνίδια." Ανασήκωσε τους ώμους της ντροπιασμένη καθώς της έδινε ένα μεγάλο ατσάλινο εργαλείο.
  
  "Χωρίς ελαστικά δεν μπορούν να πετάξουν, Φράου Κρόσμπι", συμβούλεψε ο Βέρνερ. "Παρακαλώ, καταστρέψτε τα ελαστικά αρκετά ώστε να προκληθεί μια καλή έκρηξη μόλις περάσουν τη γραμμή εκεί πέρα. Έχω ένα εφεδρικό σχέδιο, μεγάλη απόσταση".
  
  Στο γραφείο, ο καπετάνιος Schmidt ξύπνησε από ένα μπλακ άουτ. Ήταν δεμένος στην ίδια καρέκλα Η Μάργκαρετ κάθισε και η πόρτα ήταν κλειδωμένη, κρατώντας τον στο δικό του χώρο κράτησης. Οι οθόνες έμειναν αναμμένες για να παρακολουθεί, πράγμα που τον οδήγησε σε φρενίτιδα. Τα άγρια μάτια του Schmidt πρόδωσαν μόνο την αποτυχία του, καθώς οι ειδήσεις στην οθόνη του μετέφεραν στοιχεία ότι η συνθήκη είχε υπογραφεί με επιτυχία και ότι μια πρόσφατη απόπειρα αεροπορικής επιδρομής είχε ματαιωθεί από την ταχεία δράση της Μεσοαραβικής Πολεμικής Αεροπορίας.
  
  "Ιησούς Χριστός! Οχι! Δεν μπορούσες να ξέρεις! Πώς θα μπορούσαν να ξέρουν; κλαψούρισε σαν παιδί, σχεδόν εξαρθρώνοντας τα γόνατά του, προσπαθώντας να κλωτσήσει την καρέκλα με τυφλή μανία. Τα ματωμένα μάτια του πάγωσαν μέσα από το αιματοβαμμένο μέτωπό του. Βέρνερ!
  
  
  * * *
  
  
  Στο υπόστεγο, ο Βέρνερ χρησιμοποίησε το κινητό του τηλέφωνο ως δορυφορικό δείκτη GPS για να εντοπίσει το υπόστεγο. Η Μάργκαρετ έκανε ό,τι μπορούσε για να τρυπήσει τα λάστιχα του αεροπλάνου.
  
  "Αισθάνομαι πραγματικά ανόητη που κάνω αυτό το παλιό σχολείο, Υπολοχαγός", ψιθύρισε.
  
  "Τότε θα πρέπει να σταματήσεις να το κάνεις αυτό", της είπε ο Σμιτ από την είσοδο του υπόστεγου, δείχνοντάς της ένα όπλο. Δεν μπορούσε να δει τον Βέρνερ να σκύβει μπροστά σε έναν από τους Τυφώνες, πληκτρολογώντας στο τηλέφωνό του. Η Μάργκαρετ σήκωσε τα χέρια της σε ένδειξη παράδοσης, αλλά ο Σμιντ της έριξε δύο σφαίρες και εκείνη έπεσε στο έδαφος.
  
  Φωνάζοντας τις εντολές τους, ο Schmidt ξεκίνησε τελικά τη δεύτερη φάση του σχεδίου επίθεσης του, έστω και μόνο για εκδίκηση. Φορώντας μη λειτουργικές μάσκες, οι άνδρες του επιβιβάστηκαν στα αεροπλάνα τους. Ο Βέρνερ εμφανίστηκε μπροστά σε ένα από τα αυτοκίνητα, κρατώντας το κινητό του στο χέρι. Ο Σμιτ στάθηκε πίσω από το αεροπλάνο, κινούμενος αργά καθώς πυροβόλησε τον άοπλο Βέρνερ. Αλλά δεν έλαβε υπόψη τη θέση του Βέρνερ, ούτε πού οδηγούσε τον Σμιτ. Σφαίρες βγήκαν από το σασί. Όταν ο πιλότος έβαλε σε λειτουργία τον κινητήρα τζετ, ο μετακαυστήρας που ενεργοποιήθηκε από αυτόν απελευθέρωσε μια κολασμένη γλώσσα φλόγας ακριβώς στο πρόσωπο του καπετάνιου Schmidt.
  
  Κοιτάζοντας προς τα κάτω ό,τι είχε απομείνει από την ακάλυπτη σάρκα και τα δόντια στο πρόσωπο του Σμιτ, ο Βέρνερ τον έφτυσε. "Τώρα δεν έχεις ούτε πρόσωπο για τη μάσκα του θανάτου σου, γουρούνι".
  
  Ο Βέρνερ πάτησε το πράσινο κουμπί στο τηλέφωνό του και το άφησε κάτω. Σήκωσε γρήγορα στους ώμους του την τραυματισμένη δημοσιογράφο και την μετέφερε στο αυτοκίνητο. Από το Ιράκ, ο Purdue πήρε το σήμα και εκτόξευσε μια δορυφορική δέσμη για να στοχεύσει τη συσκευή στόχευσης, αυξάνοντας γρήγορα τη θερμοκρασία μέσα στο υπόστεγο. Το αποτέλεσμα ήταν γρήγορο και καυτό.
  
  
  * * *
  
  
  Τη νύχτα του Halloween, ο κόσμος γιόρταζε χωρίς να έχει ιδέα πόσο σωστό ήταν το ντύσιμο και η χρήση μάσκας. Το ιδιωτικό τζετ του Purdue απογειώθηκε από τη Sousa με ειδική άδεια και στρατιωτική συνοδεία έξω από τον εναέριο χώρο τους για να εξασφαλίσει την ασφάλειά τους. Στο πλοίο, η Nina, ο Sam, ο Marduk και ο Perdue καταβρόχθισαν το δείπνο τους καθώς κατευθύνονταν προς το Εδιμβούργο. Μια μικρή εξειδικευμένη ομάδα περίμενε εκεί για να ξεφλουδίσει τη Νίνα το συντομότερο δυνατό.
  
  Η τηλεόραση επίπεδης οθόνης τους κρατούσε ενήμερους καθώς εκτυλίσσονταν τα νέα.
  
  "Ένα περίεργο ατύχημα σε εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο χάλυβα κοντά στο Βερολίνο στοίχισε τη ζωή αρκετών πιλότων της γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας, συμπεριλαμβανομένου του υποδιοικητή καπετάνιου Gerhard Schmidt και του αρχιστράτηγου της γερμανικής Luftwaffe, αντιστράτηγου Harold Meyer. Δεν είναι ακόμη σαφές ποιες ήταν οι ύποπτες συνθήκες..."
  
  Ο Σαμ, η Νίνα και ο Μαρντούκ αναρωτήθηκαν πού ήταν ο Βέρνερ και αν κατάφερε να τα βγάλει με τη Μαρλέν και τη Μάργκαρετ εγκαίρως.
  
  "Το να τηλεφωνήσω στον Βέρνερ θα ήταν άχρηστο. Αυτός ο άντρας ψαχουλεύει στα κινητά τηλέφωνα σαν εσώρουχα", παρατήρησε ο Σαμ. "Θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν θα επικοινωνήσει μαζί μας, σωστά Perdue;"
  
  Αλλά ο Perdue δεν άκουγε. Ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα σε μια ξαπλωμένη καρέκλα, με το κεφάλι του σκυμμένο στη μία πλευρά, το αξιόπιστο tablet του ακουμπισμένο στο στομάχι του, με τα χέρια σταυρωμένα πάνω του.
  
  Ο Σαμ χαμογέλασε, "Κοίτα αυτό. Ο άνθρωπος που δεν κοιμάται ποτέ επιτέλους ξεκουράζεται".
  
  Στο tablet, ο Sam μπορούσε να δει ότι ο Perdue μιλούσε με τον Werner ενώ απαντούσε στην ερώτηση του Sam νωρίτερα εκείνο το βράδυ. Κούνησε το κεφάλι του. "Ιδιοφυία".
  
  
  Κεφάλαιο 37
  
  
  Δύο μέρες αργότερα, η Nina πήρε το πρόσωπό της πίσω, αναρρώνοντας στο ίδιο άνετο μέρος στο Kirkwall που βρισκόταν πριν. Το δέρμα από το πρόσωπο του Μαρντούκ έπρεπε να αφαιρεθεί και να εφαρμοστεί στην εικόνα του καθηγητή. Sloan, διαλύοντας τα σωματίδια σύντηξης έως ότου η Babylon Mask είναι (πολύ) παλιά. Όσο μακάβρια κι αν ήταν η διαδικασία, η Νίνα χάρηκε που είχε το δικό της πρόσωπο πίσω. Ακόμα βαριά ναρκωμένη από ένα μυστικό για τον καρκίνο που είχε μοιραστεί με το ιατρικό προσωπικό, αποκοιμήθηκε όταν ο Σαμ απομακρύνθηκε για καφέ.
  
  Ο ηλικιωμένος άντρας επίσης συνήλθε καλά, παίρνοντας ένα κρεβάτι στον ίδιο διάδρομο με τη Νίνα. Σε αυτό το νοσοκομείο, δεν χρειάστηκε να κοιμηθεί σε ματωμένα σεντόνια και μουσαμά, για τα οποία ήταν αιώνια ευγνώμων.
  
  "Φαίνεσαι ωραία, Πίτερ", χαμογέλασε ο Περντού, κοιτάζοντας την πρόοδο του Μαρντούκ. "Σύντομα θα μπορείτε να επιστρέψετε στο σπίτι".
  
  "Με τη μάσκα μου", του υπενθύμισε ο Μάρντουκ.
  
  Η Περντού χαμογέλασε, "Φυσικά. Με τη μάσκα σου".
  
  Ο Σαμ πέρασε για να πει ένα γεια. "Ήμουν μόλις με τη Νίνα. Εξακολουθεί να ταράζεται από τον καιρό, αλλά είναι ενθουσιασμένη που είναι και πάλι ο εαυτός της. Σε κάνει να σκέφτεσαι, έτσι δεν είναι; Μερικές φορές, για να πετύχεις το καλύτερο, το καλύτερο πρόσωπο για να φορέσεις είναι το δικό σου".
  
  "Πολύ φιλοσοφικό", πείραξε ο Μαρντούκ. "Αλλά είμαι αλαζονικός τώρα που μπορώ να χαμογελάσω και να χλευάζω με όλο το εύρος κίνησης".
  
  Το γέλιο τους γέμισε το μικρό τμήμα του αποκλειστικού ιατρείου.
  
  "Λοιπόν όλο αυτό το διάστημα ήσουν ένας αληθινός συλλέκτης που του έκλεψαν τη Μάσκα της Βαβυλώνας;" ρώτησε ο Sam, γοητευμένος από τη συνειδητοποίηση ότι ο Peter Marduk ήταν ένας εκατομμυριούχος συλλέκτης λειψάνων από τον οποίο ο Neumand έκλεψε τη Μάσκα της Βαβυλώνας.
  
  "Είναι τόσο περίεργο αυτό;" ρώτησε τον Σαμ.
  
  "Λίγο. Συνήθως οι πλούσιοι συλλέκτες στέλνουν ιδιωτικούς ντετέκτιβ και ομάδες ανάκτησης για να πάρουν τα πράγματά τους πίσω".
  
  "Αλλά τότε περισσότεροι άνθρωποι θα γνώριζαν τι κάνει στην πραγματικότητα αυτό το καταραμένο τεχνούργημα. Δεν μπορώ να πάρω αυτό το ρίσκο. Είδατε τι συνέβη όταν μόνο δύο άντρες έμαθαν για τις δυνάμεις της. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν ο κόσμος γνώριζε την αλήθεια για αυτά τα αρχαία αντικείμενα. Ορισμένα πράγματα είναι καλύτερα να τα κρατάτε ιδιωτικά...με μάσκες, αν θέλετε."
  
  "Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω", παραδέχτηκε ο Perdue. Αυτό αναφερόταν στα κρυφά συναισθήματά του για την απόφραξη της Νίνας, αλλά αποφάσισε να το κρύψει μακριά από τον έξω κόσμο.
  
  "Χαίρομαι που ακούω ότι η αγαπημένη Μάργκαρετ επέζησε από τα τραύματά της από πυροβολισμό", είπε ο Μαρντούκ.
  
  Ο Σαμ φαινόταν πολύ περήφανος με την αναφορά της. "Θα πιστεύετε ότι είναι έτοιμη για ένα βραβείο Πούλιτζερ για το ερευνητικό ρεπορτάζ;"
  
  "Θα πρέπει να ξαναφορέσεις αυτή τη μάσκα, αγόρι μου", παρατήρησε ο Περντιού με απόλυτη ειλικρίνεια.
  
  "Οχι αυτή τη φορά. Όλα αυτά τα κατέγραψε στο κατασχεμένο κινητό του Βέρνερ! Ξεκινώντας από το μέρος όπου ο Schmidt εξήγησε τις εντολές στους άνδρες του και τελειώνοντας με το μέρος όπου παραδέχτηκε ότι σχεδίαζε την απόπειρα δολοφονίας της Sloan, αν και εκείνη την εποχή δεν ήταν σίγουρος αν πέθανε πραγματικά. Τώρα η Μάργκαρετ είναι γνωστή για τα ρίσκα που πήρε για να αποκαλύψει τη συνωμοσία και τη δολοφονία του Μέγιερ και ούτω καθεξής. Φυσικά, το στριφογύρισε προσεκτικά, έτσι ώστε καμία αναφορά σε ένα άθλιο λείψανο ή πιλότοι που έγιναν αυτοκτονικοί τρελοί να ταράξει το νερό, ξέρετε; "
  
  "Είμαι ευγνώμων που αποφάσισε να το κρατήσει μυστικό αφού την πέταξα εκεί. Θεέ μου, τι σκεφτόμουν;" Ο Μαρντούκ βόγκηξε.
  
  "Είμαι βέβαιος ότι το να είσαι μεγάλος ρεπόρτερ αντισταθμίζει, Πίτερ", τον παρηγόρησε ο Σαμ. "Σε τελική ανάλυση, αν δεν την είχες αφήσει εκεί, δεν θα είχε πάρει ποτέ όλες τις λήψεις που την έκαναν τώρα διάσημη".
  
  "Ωστόσο, οφείλω σε αυτήν και στον υπολοχαγό κάποια αποζημίωση", απάντησε ο Marduk. "Την επόμενη παραμονή των Αγίων Πάντων, σε ανάμνηση της περιπέτειάς μας, θα φιλοξενήσω μια μεγαλειώδη εκδήλωση και θα είναι οι επίτιμοι καλεσμένοι. Αλλά θα έπρεπε να είναι εκτός συλλογής μου...για κάθε ενδεχόμενο".
  
  "Υπέροχο!" αναφώνησε ο Perdue. "Μπορούμε να την πάρουμε στο κτήμα μου. Ποιο θα είναι το θέμα;
  
  Ο Μαρντούκ σκέφτηκε για μια στιγμή και μετά χαμογέλασε με το νέο του στόμα.
  
  "Λοιπόν, μια μπάλα μεταμφίεσης, φυσικά."
  
  
  ΤΕΛΟΣ
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Preston W. Child
  Mystery of the Amber Room
  
  
  ΠΡΟΛΟΓΟΣ
  
  
  
  Νησιά Åland, Βαλτική Θάλασσα - Φεβρουάριος
  
  
  Ο Teemu Koivusaari είχε πολλές συναλλαγές με τα παράνομα εμπορεύματα που προσπαθούσε να περάσει λαθραία, αλλά μόλις κατάφερε να βρει έναν αγοραστή, άξιζε τον κόπο. Έχουν περάσει έξι μήνες από τότε που έφυγε από το Ελσίνκι για να ενωθεί με δύο συναδέλφους του στα νησιά Åland, όπου διατηρούσαν μια επικερδή επιχείρηση πλαστών πολύτιμων λίθων. Πέρασαν τα πάντα, από κυβικά ζιρκονία μέχρι μπλε γυαλί ως διαμάντια και τανζανίτη, περνώντας μερικές φορές - αρκετά επιδέξια - βασικά μέταλλα για το ασήμι και την πλατίνα σε ανυποψίαστους ερασιτέχνες.
  
  "Τι εννοείς λέγοντας ότι δεν είναι μόνο αυτό;" Ο Teemu ρώτησε τον βοηθό του, έναν διεφθαρμένο Αφρικανό αργυροχόο ονόματι Mula.
  
  "Χρειάζομαι άλλο ένα κιλό για να ολοκληρώσω την παραγγελία του Μινσκ, Teemu. Σας το είπα χθες", παραπονέθηκε η Μούλα. "Ξέρεις ότι πρέπει να έχω να κάνω με πελάτες όταν τα βάζεις. Περιμένω άλλο ένα κιλό μέχρι την Παρασκευή, διαφορετικά μπορείτε να επιστρέψετε στη Σουηδία".
  
  "Φινλανδία".
  
  "Τι?" Η Μούλα συνοφρυώθηκε.
  
  "Είμαι από τη Φινλανδία, όχι από τη Σουηδία", διόρθωσε ο Teemu τη σύντροφό του.
  
  Γκριμάτσες, η Μούλα σηκώθηκε από το τραπέζι, φορώντας ακόμα τα χοντρά γυαλιά του. "Ποιος νοιάζεται από πού είσαι;" Τα γυαλιά μεγάλωσαν τα μάτια του σε ένα γελοίο σχήμα ψαριού, το πτερύγιο του οποίου έτρεξε από τα γέλια. "Κάντε πίσω, φίλε. Φέρτε μου κι άλλο κεχριμπάρι, χρειάζομαι περισσότερες πρώτες ύλες για σμαράγδια. Αυτός ο αγοραστής θα είναι εδώ μέχρι το Σαββατοκύριακο, οπότε κουνήστε τον κώλο σας!".
  
  Γελώντας δυνατά, ο αδύνατος Teemu βγήκε από το κρυφό αυτοσχέδιο εργοστάσιο που λειτουργούσαν.
  
  "Γεια! Τόμι! Πρέπει να φτάσουμε στην ακτή για άλλο ψάρεμα, φίλε", είπε στον τρίτο συνάδελφό τους, που ήταν απασχολημένος με δύο Λετονές κοπέλες στις διακοπές.
  
  "Τώρα?" Ο Τόμι έκλαψε. "Οχι τώρα!"
  
  "Πού πηγαίνεις?" ρώτησε το πιο εξωστρεφές κορίτσι.
  
  "Ε, θα έπρεπε", δίστασε, κοιτάζοντας τον φίλο του με μια θλιβερή έκφραση. "Κάτι πρέπει να γίνει".
  
  "Πραγματικά? Τι είδους δουλειά κάνεις?" ρώτησε, γλείφοντας μια χυμένη κόκα κόλα από το δάχτυλό της με νόημα. Ο Τόμι κοίταξε ξανά τον Τεέμου με μάτια γουρλωμένα από πόθο, παρακαλώντας τον κρυφά να παραιτηθεί από τη δουλειά του προς το παρόν, ώστε να σκοράρουν και οι δύο. Ο Τίμου χαμογέλασε στα κορίτσια.
  
  "Είμαστε κοσμηματοπώλες", καμάρωνε. Τα κορίτσια ενθουσιάστηκαν αμέσως και μίλησαν με ενθουσιασμό στη δική τους γλώσσα. Ένωσαν τα χέρια. Με πειράγματα παρακάλεσαν τους δύο νεαρούς να τους πάρουν μαζί τους. Ο Τίμου κούνησε το κεφάλι του με θλίψη και ψιθύρισε στον Τόμι: "Δεν υπάρχει περίπτωση να τους πάρουμε!"
  
  "Ας! Δεν μπορούν να είναι μεγαλύτερα από δεκαεπτά. Δείξτε τους μερικά από τα διαμάντια μας και θα μας δώσουν ό,τι θέλουμε!". Ο Τόμι γρύλισε στο αυτί του φίλου του.
  
  Ο Teemu κοίταξε τα υπέροχα μικρά γατάκια και του πήρε μόνο δύο δευτερόλεπτα για να απαντήσει: "Εντάξει, ας φύγουμε".
  
  Με ζητωκραυγές, ο Τόμι και τα κορίτσια γλίστρησαν στο πίσω κάθισμα ενός παλιού Fiat και οι δυο τους έκαναν το γύρο του νησιού για να μην τους δουν ενώ μετέφεραν κλεμμένα πετράδια, κεχριμπάρι και χημικά για να παράγουν τους πλαστούς θησαυρούς τους. Υπήρχε μια μικρή επιχείρηση στο τοπικό λιμάνι που προμήθευε μεταξύ άλλων εισαγόμενο νιτρικό ασήμι και χρυσόσκονη.
  
  Ο ανέντιμος ιδιοκτήτης, ένας εμμονικός γέρος ναύτης από την Εσθονία, συνήθιζε να βοηθά τους τρεις απατεώνες να φτάσουν τις ποσοστώσεις τους και να τους συστήσει σε πιθανούς πελάτες για ένα γενναιόδωρο μερίδιο των κερδών. Καθώς πήδηξαν από το μικρό αυτοκίνητο, τον είδαν να περνάει βιαστικά δίπλα τους, φωνάζοντας διακαώς: "Πηγαίνετε παιδιά! Ειναι εδω! Είναι εδώ και τώρα!"
  
  "Θεέ μου, είναι πάλι σε μια από τις τρελές του διαθέσεις σήμερα", αναστέναξε ο Τόμι.
  
  "Τι είναι εδώ;" ρώτησε το πιο ήσυχο κορίτσι.
  
  Ο γέρος κοίταξε γρήγορα τριγύρω: "Καράβι φάντασμα!"
  
  "Θεέ μου, όχι πάλι αυτό!" Ο Τίμου βόγκηξε. "Ακούω! Πρέπει να συζητήσουμε κάποια πράγματα μαζί σας!"
  
  "Η επιχείρηση δεν πάει πουθενά!" φώναξε ο γέρος κατευθυνόμενος προς την άκρη των αποβάθρων. "Μα το πλοίο θα εξαφανιστεί".
  
  Έτρεξαν πίσω του, έκπληκτοι με τις γρήγορες κινήσεις του. Όταν ισοφάρισαν μαζί του, όλοι σταμάτησαν να πάρουν ανάσες. Ήταν μια συννεφιασμένη μέρα και το παγωμένο αεράκι του ωκεανού τους έκοψε μέχρι το κόκκαλο καθώς πλησίαζε η καταιγίδα. Από καιρό σε καιρό, αστραπές έλαμπαν στον ουρανό, συνοδεύοντας το μακρινό βουητό της βροντής. Κάθε φορά που οι κεραυνοί διέσχιζαν τα σύννεφα, οι νέοι οπισθοχώρησαν λίγο, αλλά η περιέργειά τους κυριάρχησε.
  
  "Ακου τώρα. Κοίτα, - είπε ο γέρος με χαρά, δείχνοντας τα ρηχά δίπλα στον κόλπο στα αριστερά.
  
  "Τι? Κοίτα τι;" είπε ο Τίμου κουνώντας το κεφάλι του.
  
  "Κανείς δεν ξέρει για αυτό το πλοίο-φάντασμα εκτός από εμένα", είπε ο συνταξιούχος ναύτης στις νεαρές γυναίκες με γοητεία του παλιού κόσμου και μια λάμψη στα μάτια του. Φάνηκαν να ενδιαφέρονται, έτσι τους μίλησε για την εμφάνιση. "Μπορώ να το δω στο ραντάρ μου, αλλά μερικές φορές εξαφανίζεται, απλώς εξαφανίζεται", είπε με μια μυστηριώδη φωνή, "απλώς εξαφανίζεται!"
  
  "Δεν μπορώ να δω τίποτα", είπε ο Τόμι. "Πάμε, πάμε πίσω".
  
  Ο γέρος κοίταξε το ρολόι του. "Σύντομα! Σύντομα! Μη φύγεις. Απλά περίμενε."
  
  Η βροντή βρόντηξε, με αποτέλεσμα τα κορίτσια να πτοηθούν και να βρεθούν στην αγκαλιά δύο νεαρών ανδρών, κάτι που την μετέτρεψε αμέσως σε μια πολύ ευπρόσδεκτη καταιγίδα. Τα κορίτσια, αγκαλιάζοντας το ένα το άλλο, παρακολούθησαν έκπληκτα μια καυτή μαγνητική φόρτιση που εμφανίστηκε ξαφνικά πάνω από τα κύματα. Από αυτό φαινόταν η πλώρη του βυθισμένου πλοίου, μόλις ορατή πάνω από την επιφάνεια του νερού.
  
  "Βλέπω?" φώναξε ο γέρος. "Βλέπω? Η παλίρροια είναι χαμηλή τώρα, οπότε αυτή τη φορά μπορείτε επιτέλους να δείτε αυτό το εγκαταλειμμένο πλοίο!".
  
  Οι νεαροί άντρες πίσω του στάθηκαν με δέος για αυτό που είδαν. Ο Τόμι έβγαλε το τηλέφωνό του για να τραβήξει μια φωτογραφία του φαινομένου, αλλά ένας ιδιαίτερα δυνατός κεραυνός χτύπησε από τα σύννεφα, με αποτέλεσμα να τρέμουν όλοι. Όχι μόνο δεν απαθανάτισε τη σκηνή, αλλά δεν είδαν ούτε τον κεραυνό να συγκρούεται με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο γύρω από το πλοίο, κάτι που προκάλεσε έναν κολασμένο βρυχηθμό που κόντεψε να τους σκάσει τα τύμπανα των αυτιών.
  
  "Ιησούς Χριστός! Το άκουσες αυτό? Ο Teemu ούρλιαξε στην ψυχρή ριπή του ανέμου. "Ας φύγουμε από εδώ πριν σκοτωθούμε!"
  
  "Τι είναι αυτό?" αναφώνησε το εξωστρεφές κορίτσι και έδειξε το νερό.
  
  Ο γέρος πλησίασε πιο κοντά στην άκρη της προβλήτας για να ερευνήσει. "Αυτός είναι άντρας! Ελάτε, βοηθήστε με να τον βγάλω έξω, παιδιά!".
  
  "Φαίνεται νεκρός", είπε ο Τόμι με τρομαγμένη έκφραση.
  
  "Ανοησίες", διαφώνησε ο γέρος. "Κολυμπάει μπρούμυτα και τα μάγουλά του είναι κόκκινα. Βοηθήστε με, τεμπέληδες!".
  
  Οι νέοι τον βοήθησαν να βγάλει το αδύνατο σώμα του άνδρα από τα κύματα που έσπασαν για να τον αποτρέψουν από το να τρακάρει στην προβλήτα ή να πνιγεί. Το πήγαν πίσω στο εργαστήριο του γέρου και το τοποθέτησαν σε έναν πάγκο εργασίας στο πίσω μέρος, όπου ο γέρος έλιωσε λίγο κεχριμπάρι για να το διαμορφώσει. Αφού πείστηκαν ότι ο άγνωστος ήταν πραγματικά ζωντανός, ο ηλικιωμένος τον σκέπασε με μια κουβέρτα και τον άφησε μέχρι να τελειώσει τις δουλειές του με τους δύο νεαρούς. Το πίσω δωμάτιο ήταν απολαυστικά ζεστό από τη διαδικασία τήξης. Τελικά, πήγαν στο διαμέρισμά τους με δύο φίλους και άφησαν τον ηλικιωμένο να επιμελείται την τύχη του ξένου.
  
  
  Κεφάλαιο 1
  
  
  
  Εδιμβούργο, Σκωτία - Αύγουστος
  
  
  Ο ουρανός πάνω από τις κώνοι ωχριάστηκε και ο αδύναμος ήλιος έλουζε τα πάντα γύρω σε μια κίτρινη λάμψη. Σαν μια σκηνή μέσα από τον προάγγελο ενός κακού οιωνού, τα ζώα έμοιαζαν ανήσυχα και τα παιδιά σώπασαν. Ο Σαμ περιπλανήθηκε άσκοπα ανάμεσα στα μεταξωτά και βαμβακερά καλύμματα κρεβατιού που κρέμονταν από κάπου που δεν μπορούσε να αναγνωρίσει. Ακόμα κι όταν σήκωσε τα μάτια του και κοίταξε ψηλά, δεν μπορούσε να δει το σημείο χτυπήματος, το κιγκλίδωμα, το νήμα ή τα ξύλινα στηρίγματα. Έμοιαζαν να κρέμονται σε έναν αόρατο γάντζο στον αέρα, ταλαντευόμενοι από έναν άνεμο που μόνο αυτός μπορούσε να νιώσει.
  
  Κανείς άλλος που τον πέρασε στο δρόμο δεν φαινόταν να επηρεάζεται από τις σκονισμένες ριπές που κουβαλούσαν την άμμο της ερήμου. Τα φορέματά τους και οι στριφώματα των μακριών τους φούστες ταλαντεύονταν μόνο από την κίνηση των ποδιών τους καθώς περπατούσαν, και όχι από τον αέρα, που κατά καιρούς του έπνιγε την ανάσα και του έριχνε τα ατημέλητα σκούρα μαλλιά του στο πρόσωπό του. Ο λαιμός του ήταν στεγνός και το στομάχι του έκαιγε από μέρες χωρίς φαγητό. Κατευθυνόταν στο πηγάδι στο κέντρο της πλατείας της πόλης, όπου μαζεύονταν όλοι οι κάτοικοι της πόλης τις μέρες της αγοράς και για να μάθουν τα νέα της εβδομάδας που πέρασε.
  
  "Θεέ μου, μισώ αυτές τις Κυριακές", μουρμούρισε ο Σαμ άθελά του. "Μισώ αυτά τα πλήθη. Έπρεπε να έρθω πριν από δύο μέρες όταν ήταν πιο ήσυχα".
  
  "Γιατί δεν το έκανες;" άκουσε την ερώτηση της Νίνα πάνω από τον αριστερό του ώμο.
  
  "Επειδή δεν διψούσα τότε, Νίνα. Δεν έχει νόημα να έρχεσαι εδώ για να πιεις αν δεν διψάς", εξήγησε. "Οι άνθρωποι δεν θα βρουν νερό σε ένα πηγάδι μέχρι να το χρειαστούν, δεν το ξέρατε;"
  
  "Δεν το έκανα. Συγνώμη. Αλλά είναι περίεργο, δεν νομίζεις;" παρατήρησε εκείνη.
  
  "Τι?" συνοφρυώθηκε καθώς η θρυμματισμένη άμμος του τσίμπησε τα μάτια και στέγνωνε τους δακρυϊκούς πόρους του.
  
  "Ότι όλοι οι άλλοι μπορούν να πιουν από το πηγάδι, εκτός από εσένα", απάντησε εκείνη.
  
  "Πως και έτσι? Γιατί το λες αυτό?" Ο Σαμ έσπασε αμυντικά. "Κανείς δεν μπορεί να πιει μέχρι να στεγνώσει. Δεν υπάρχει νερό εδώ".
  
  "Δεν υπάρχει νερό για σένα εδώ. Για άλλους, αυτό είναι αρκετό", χαμογέλασε.
  
  Ο Σαμ ήταν έξαλλος που η Νίνα ήταν τόσο αδιάφορη για τα βάσανά του. Για να ενισχύσει το χτύπημα, συνέχισε να προκαλεί την οργή του. "Ίσως είναι επειδή δεν ανήκεις εδώ, Σαμ. Πάντα παρεμβαίνεις σε όλα και καταλήγεις να βγάζεις το πιο κοντό καλαμάκι, κάτι που είναι εντάξει αν δεν ήσουν τόσο αβάσταχτος κλαψούρης".
  
  "Ακούω! Έχεις..." άρχισε την απάντησή του, για να διαπιστώσει ότι η Νίνα τον είχε αφήσει. "Νίνα! Νίνα! Η εξαφάνιση δεν θα σε βοηθήσει να κερδίσεις αυτό το επιχείρημα!".
  
  Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Σαμ είχε φτάσει στο αλμυρό πηγάδι, σπρωγμένος από τους ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί εκεί. Κανείς άλλος δεν διψούσε, αλλά όλοι στέκονταν σαν τοίχος, κλείνοντας την ανοιχτή τρύπα από την οποία ο Σαμ μπορούσε να ακούσει το πιτσίλισμα του νερού στο σκοτάδι από κάτω.
  
  "Συγγνώμη", μουρμούρισε, σπρώχνοντάς τους έναν έναν στην άκρη για να κοιτάξουν από την άκρη. Βαθιά μέσα στο πηγάδι, το νερό ήταν βαθύ μπλε, παρόλο που το βάθος ήταν μαύρο. Το φως από ψηλά διαθλάστηκε σε αστραφτερά λευκά αστέρια στην κυματισμένη επιφάνεια καθώς ο Σαμ ήθελε να φάει μια μπουκιά.
  
  "Σε παρακαλώ, μπορείς να μου δώσεις ένα ποτό;" δεν απευθύνθηκε σε κανέναν συγκεκριμένα. "Σας παρακαλούμε! Διψάω πολύ! Το νερό είναι εκεί, κι όμως δεν μπορώ να το φτάσω".
  
  Ο Σαμ άπλωσε το χέρι του όσο πιο μακριά μπορούσε, αλλά με κάθε εκατοστό που το χέρι του πήγαινε προς τα εμπρός, το νερό φαινόταν να υποχωρεί πιο βαθιά, κρατώντας την απόσταση του, και τελικά ήταν χαμηλότερα από πριν.
  
  "Ω Θεέ μου!" φώναξε έξαλλος. "Με δουλεύεις?" Συνέχισε τη στάση του και κοίταξε τριγύρω τους ξένους, που ήταν ακόμα ανενόχλητοι από την αδιάκοπη αμμοθύελλα και την ξερή επίθεση της. "Χρειάζομαι ένα σχοινί. Έχει κανείς σχοινί;"
  
  Ο ουρανός γινόταν πιο φωτεινός. Ο Σαμ σήκωσε το βλέμμα του στη λάμψη του φωτός που προερχόταν από τον ήλιο, σπάζοντας μετά βίας την τέλεια στρογγυλότητα του αστεριού.
  
  "Μια λάμψη στον ήλιο", μουρμούρισε σαστισμένος. "Δεν είναι περίεργο που είμαι τόσο ζεστός και διψασμένος. Πώς μπορείτε να μην αισθανθείτε την αφόρητη ζέστη;"
  
  Ο λαιμός του ήταν τόσο στεγνός που οι δύο τελευταίες λέξεις δεν κουνήθηκαν και ακούστηκαν σαν άναρθρα γρυλίσματα. Ο Σαμ ήλπιζε ότι ο θυελλώδης ήλιος δεν θα στέγνωνε το πηγάδι, τουλάχιστον μέχρι να μεθύσει. Μέσα στο σκοτάδι της απελπισίας του, κατέφυγε στη βία. Αν κανείς δεν έδινε σημασία σε έναν ευγενικό άνθρωπο, ίσως να έδιναν σημασία στην κατάστασή του αν συμπεριφερόταν ανάρμοστα.
  
  Πετώντας άγρια δοχεία και σπάζοντας αγγεία καθώς πήγαινε, ο Σαμ φώναξε για ένα φλιτζάνι και ένα σχοινί. οτιδήποτε θα μπορούσε να τον βοηθήσει να πάρει νερό. Στο στομάχι του, η έλλειψη υγρών έμοιαζε με οξύ. Ο Σαμ ένιωσε έναν τρομερό πόνο να διαπερνά ολόκληρο το σώμα του, σαν κάθε όργανο στο σώμα του να είχε φουσκάλες από τον ήλιο. Έπεσε στα γόνατα, φωνάζοντας σαν μπανσί με αγωνία, πιάνοντας τη χαλαρή κίτρινη άμμο με στραβά δάχτυλα καθώς το οξύ ανέβλυζε στο λαιμό του.
  
  Τους άρπαξε τους αστραγάλους, αλλά εκείνοι τον κλώτσησαν μόνο επιπόλαια στο χέρι, χωρίς να του έδιναν ιδιαίτερη σημασία. Ο Σαμ ούρλιαξε από τον πόνο. Μέσα από στενά μάτια, γεμάτα ακόμα με άμμο, σήκωσε το βλέμμα του στον ουρανό. Δεν υπήρχε ήλιος ή σύννεφα. Το μόνο που έβλεπε ήταν ένας γυάλινος θόλος από ορίζοντα σε ορίζοντα. Όλοι οι άνθρωποι μαζί του στέκονταν με δέος μπροστά στον τρούλο, παγωμένοι από θαυμασμό πριν από ένα δυνατό κρότο τους τύφλωσε όλους - όλους εκτός από τον Σαμ.
  
  Ένα κύμα αόρατου θανάτου πάλλονταν από τον ουρανό κάτω από τον τρούλο και έκανε στάχτη όλους τους άλλους πολίτες.
  
  "Θεέ μου, όχι!" Ο Σαμ δάκρυσε βλέποντας τον τρομερό χαμό τους. Ήθελε να πάρει τα χέρια του από τα μάτια του, αλλά δεν κουνήθηκαν. "Αφήστε τα χέρια μου! Άσε με τυφλός! Άσε με να είμαι τυφλή!".
  
  "Τρία..."
  
  "Δύο..."
  
  "Ενας".
  
  Ένα άλλο ποπ, σαν μια παρόρμηση καταστροφής, αντηχούσε στα αυτιά του Σαμ καθώς τα μάτια του άνοιξαν. Η καρδιά του χτυπούσε ανεξέλεγκτα καθώς κοιτούσε το περιβάλλον του με γουρλωμένα, τρομαγμένα μάτια. Υπήρχε ένα λεπτό μαξιλάρι κάτω από το κεφάλι του και τα χέρια του ήταν απαλά δεμένα, δοκιμάζοντας τη δύναμη του ελαφρού σχοινιού.
  
  "Τέλεια, τώρα έχω ένα σχοινί", παρατήρησε ο Σαμ καθώς κοίταξε κάτω τους καρπούς του.
  
  "Πιστεύω ότι η κλήση στο σχοινί οφειλόταν στο υποσυνείδητό σου που σου υπενθύμισε τους περιορισμούς", πρότεινε ο γιατρός.
  
  "Όχι, χρειαζόμουν ένα σχοινί για να τραβήξω νερό από το πηγάδι", αντέτεινε ο Σαμ στη θεωρία όταν ο ψυχολόγος άφησε τα χέρια του.
  
  "Ξέρω. Μου τα είπες όλα στην πορεία, κύριε Κληβ".
  
  Ο Δρ Σάιμον Χέλμπεργκ ήταν ένας σαραντάχρονος βετεράνος της επιστήμης, με ιδιαίτερη συγγένεια με τη λογική και τις απάτες της. Η παραψυχολογία, η ψυχιατρική, η νευροεπιστήμη και, παραδόξως, ειδικές δυνάμεις εξωαισθητηριακής αντίληψης κυβέρνησαν τη βάρκα του γέρου. Θεωρούμενος από τους περισσότερους ως τσαρλατάνος και ντροπή για την επιστημονική κοινότητα, ο Δρ Χέλμπεργκ δεν επέτρεψε η αμαυρωμένη φήμη του να επηρεάσει το έργο του με κανέναν τρόπο. Ένας αντικοινωνικός επιστήμονας και μοναχικός θεωρητικός, ο Helberg ευδοκιμούσε μόνο στην πληροφόρηση και στην πρακτική των θεωριών που συνήθως εκλαμβάνονταν ως μύθος.
  
  "Σαμ, γιατί νομίζεις ότι δεν πέθανες με "παλμό" ενώ όλοι οι άλλοι πέθαναν; Τι σε έκανε να διαφέρεις από τους άλλους;" ρώτησε τον Σαμ καθώς καθόταν στο τραπεζάκι του σαλονιού μπροστά στον καναπέ όπου βρισκόταν ακόμα ξαπλωμένος ο δημοσιογράφος.
  
  Ο Σαμ του έριξε ένα σχεδόν παιδικό μειδίαμα. "Λοιπόν, αυτό είναι αρκετά προφανές, έτσι δεν είναι; Ήταν όλοι παρόμοιας φυλής, κουλτούρας και χώρας. Ήμουν εντελώς αουτσάιντερ".
  
  "Ναι, Σαμ, αλλά αυτό δεν πρέπει να σε απαλλάξει από τα βάσανα μιας ατμοσφαιρικής καταστροφής, έτσι; Ο Δρ Χέλμπεργκ σκέφτηκε. Σαν μια σοφή γριά κουκουβάγια, ο εύσωμος, φαλακρός άντρας κοίταξε τον Σαμ με τα τεράστια γαλάζια μάτια του. Τα γυαλιά του κάθισαν τόσο χαμηλά στη γέφυρα της μύτης του που ο Σαμ ένιωσε υποχρεωμένος να τα σπρώξει προς τα πίσω πριν πέσουν από την άκρη της μύτης του γιατρού. Αλλά συγκράτησε τις παρορμήσεις του να εξετάσει τα σημεία που έθεσε ο γέρος.
  
  "Ναι, το ξέρω", παραδέχτηκε. Τα μεγάλα σκούρα μάτια του Σαμ σάρωναν το πάτωμα καθώς το μυαλό του έψαχνε για μια εύλογη απάντηση. "Νομίζω ότι είναι επειδή ήταν το όραμά μου και αυτοί οι άνθρωποι ήταν απλώς έξτρα στη σκηνή. Ήταν μέρος της ιστορίας που παρακολουθούσα", συνοφρυώθηκε, αβέβαιος για τη δική του θεωρία.
  
  "Υποθέτω ότι είναι λογικό. Ωστόσο, ήταν εκεί για έναν λόγο. Διαφορετικά δεν θα έβλεπες κανέναν άλλο εκεί. Ίσως τους χρειαζόσασταν για να καταλάβετε τις συνέπειες της θανατικής παρόρμησης", πρότεινε ο γιατρός.
  
  Ο Σαμ ανακάθισε και πέρασε ένα χέρι στα μαλλιά του. Αναστέναξε, "Γιατρέ, τι σημασία έχει; Θέλω να πω, αλήθεια, ποια είναι η διαφορά μεταξύ των ανθρώπων που διαλύονται και βλέπουν απλώς μια έκρηξη;".
  
  "Απλό", απάντησε ο γιατρός. "Η διαφορά βρίσκεται στο ανθρώπινο στοιχείο. Αν δεν είχα δει τη βαρβαρότητα του θανάτου τους, θα ήταν απλώς μια έκρηξη. Δεν θα ήταν τίποτα άλλο από ένα γεγονός. Ωστόσο, η παρουσία, και τελικά η απώλεια ανθρώπινης ζωής, έχει σκοπό να σας εντυπωσιάσει το συναισθηματικό ή ηθικό στοιχείο του οράματός σας. Πρέπει να αντιλαμβάνεστε την καταστροφή ως απώλεια ζωής και όχι απλώς ως καταστροφή χωρίς θύματα".
  
  "Είμαι πολύ νηφάλιος για αυτό", βόγκηξε ο Σαμ κουνώντας το κεφάλι του.
  
  Ο γιατρός Χέλμπεργκ γέλασε και του χτύπησε το πόδι. Έβαλε τα χέρια του στα γόνατά του και πάλεψε να σηκωθεί, γελώντας ακόμα, καθώς πήγαινε να κλείσει το μαγνητόφωνό του. Ο Sam συμφώνησε να ηχογραφήσει τις συνεδρίες του προς το συμφέρον της έρευνας του γιατρού σχετικά με τις ψυχοσωματικές εκδηλώσεις τραυματικών εμπειριών - εμπειρίες που προέρχονται από παραφυσικές ή υπερφυσικές πηγές, όσο γελοίο κι αν ακούγεται.
  
  "Στο Poncho ή στο Olmega;" Ο Δρ Χέλμπεργκ χαμογέλασε καθώς άνοιγε το έξυπνα κρυμμένο μπαρ με τα ποτά του.
  
  Ο Σαμ ξαφνιάστηκε. "Ποτέ δεν πίστευα ότι έπινες τεκίλα, γιατρέ".
  
  "Την ερωτεύτηκα όταν ήμουν στη Γουατεμάλα για πολλά χρόνια. Κάπου στη δεκαετία του εβδομήντα, έδωσα την καρδιά μου στη Νότια Αμερική, και ξέρετε γιατί; Ο Δρ Χέλμπεργκ χαμογέλασε καθώς έριχνε πυροβολισμούς.
  
  "Όχι, πες μου", επέμεινε ο Σαμ.
  
  Έπαθα εμμονή με μια εμμονή", είπε ο γιατρός. Και όταν είδε το πιο μπερδεμένο βλέμμα του Σαμ, εξήγησε. "Θα έπρεπε να ξέρω τι προκάλεσε αυτή τη μαζική υστερία, που οι άνθρωποι συνήθως αποκαλούν θρησκεία, γιε. Μια τόσο ισχυρή ιδεολογία, που υποτάσσει τόσους πολλούς ανθρώπους για τόσες πολλές ηλικίες, αλλά δεν παρέχει καμία συγκεκριμένη δικαιολογία για την ύπαρξη εκτός από τη δύναμη των ανθρώπων πάνω στους άλλους, ήταν πράγματι ένας καλός λόγος για εξερεύνηση".
  
  "Σκοτωμένος!" είπε ο Σαμ, σηκώνοντας το ποτήρι του για να συναντήσει τα μάτια του ψυχιάτρου του. "Εγώ ο ίδιος γνώριζα αυτό το είδος παρατήρησης. Όχι μόνο θρησκεία, αλλά ανορθόδοξες μέθοδοι και εντελώς παράλογα δόγματα που υποδούλωσαν τις μάζες σαν να ήταν σχεδόν..."
  
  "Υπερφυσικός?" ρώτησε ο Δρ Χέλμπεργκ σηκώνοντας το ένα φρύδι.
  
  "Εσωτερική", υποθέτω, θα ήταν καλύτερη λέξη", είπε ο Σαμ καθώς ολοκλήρωσε τη λήψη του και μυρίστηκε στη δυσάρεστη πικρία του καθαρού ποτού. "Είσαι σίγουρος ότι είναι τεκίλα;" τραύλισε, κόβοντας την ανάσα του.
  
  Αγνοώντας την τετριμμένη ερώτηση του Σαμ, ο Δρ Χέλμπεργκ δεν παρέκκλινε από το θέμα. "Τα εσωτερικά θέματα καλύπτουν τα φαινόμενα για τα οποία μιλάς, γιε μου. Το υπερφυσικό είναι απλώς εσωτερική θεοσοφία. Ίσως αναφέρεστε στα πρόσφατα οράματά σας ως ένα από αυτά τα μυστήρια που προκαλούν σύγχυση;"
  
  "Μετά βίας. Τα βλέπω σαν όνειρα, τίποτα παραπάνω. Δεν αντιπροσωπεύουν σχεδόν τη μαζική χειραγώγηση, όπως κάνει η θρησκεία. Κοίτα, είμαι υπέρ της πνευματικής πίστης ή κάποιου είδους εμπιστοσύνης στην ανώτερη νοημοσύνη", εξήγησε ο Sam. "Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτές οι θεότητες μπορούν να εξευμενιστούν ή να πειστούν με την προσευχή να δώσουν στους ανθρώπους αυτό που επιθυμούν. Όλα θα είναι όπως θα είναι. Σχεδόν τίποτα στο παρελθόν έχει προκύψει από το οίκτο ενός ανθρώπου που παρακαλεί έναν θεό".
  
  "Λοιπόν, πιστεύεις ότι αυτό που θα συμβεί θα συμβεί ανεξάρτητα από οποιαδήποτε πνευματική παρέμβαση;" ρώτησε ο γιατρός τον Σαμ, πατώντας κρυφά το κουμπί εγγραφής. "Λέτε λοιπόν ότι η μοίρα μας είναι ήδη καθορισμένη".
  
  "Ναι", ο Σαμ έγνεψε καταφατικά. "Και είμαστε καλυμμένοι".
  
  
  Κεφάλαιο 2
  
  
  Το Βερολίνο είναι επιτέλους ήρεμο και πάλι μετά τις πρόσφατες δολοφονίες. Αρκετοί ύπατος αρμοστές, μέλη της Bundesrat και διάφοροι γνωστοί χρηματοδότες έπεσαν θύματα δολοφονιών που μέχρι στιγμής δεν έχουν εξιχνιαστεί από καμία οργάνωση ή άτομο. Ήταν ένα αίνιγμα που η χώρα δεν είχε αντιμετωπίσει ποτέ πριν, καθώς οι λόγοι πίσω από τις επιθέσεις ήταν πέρα από εικασίες. Οι άνδρες και οι γυναίκες που δέχθηκαν επίθεση είχαν λίγα κοινά στοιχεία εκτός από το να ήταν πλούσιοι ή γνωστοί, αν και κυρίως στον πολιτικό στίβο ή στον γερμανικό επιχειρηματικό και χρηματοπιστωτικό τομέα.
  
  Τα δελτία τύπου δεν επιβεβαίωσαν τίποτα και δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο συνέρρεαν στη Γερμανία για να βρουν κάποιο είδος μυστικής αναφοράς κάπου στην πόλη του Βερολίνου.
  
  "Πιστεύουμε ότι αυτό ήταν έργο της οργάνωσης", δήλωσε στον Τύπο η εκπρόσωπος του υπουργείου Γκάμπι Χόλτσερ κατά τη διάρκεια επίσημης δήλωσης που δόθηκε στη δημοσιότητα από την Bundestag, το γερμανικό κοινοβούλιο. "Ο λόγος που πιστεύουμε αυτό είναι επειδή υπήρχαν περισσότεροι από ένας άνθρωποι στους θανάτους".
  
  "Γιατί είναι αυτό? Γιατί είσαι τόσο σίγουρος ότι αυτό δεν είναι έργο ενός ατόμου, της Φράου Χόλτσερ;" ρώτησε ένας δημοσιογράφος.
  
  Δίστασε, αναστενάζοντας νευρικά. "Φυσικά, αυτό είναι απλώς μια εικασία. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι πολλοί εμπλέκονται λόγω των διαφόρων μεθόδων που χρησιμοποιούνται για να σκοτώσουν αυτούς τους επίλεκτους πολίτες.
  
  "Αφρόκρεμα?"
  
  "Ουάου, ελίτ, λέει!"
  
  Τα επιφωνήματα αρκετών ρεπόρτερ και θεατών αντηχούσαν εκνευρισμένα τα κακώς επιλεγμένα λόγια της, ενώ η Γκάμπι Χόλτσερ προσπάθησε να διορθώσει τη διατύπωσή της.
  
  "Σας παρακαλούμε! Παρακαλώ επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω..." Προσπάθησε να παραφράσει, αλλά το πλήθος έξω ήδη βρυχήθηκε από αγανάκτηση. Οι τίτλοι είχαν σκοπό να απεικονίσουν το δυσάρεστο σχόλιο με χειρότερο πρίσμα από ό,τι προβλεπόταν. Όταν τελικά κατάφερε να ηρεμήσει τους δημοσιογράφους απέναντί της, εξήγησε την επιλογή των λέξεων της όσο πιο εύγλωττα μπορούσε, με δυσκολία, καθώς οι γνώσεις της στα αγγλικά δεν ήταν ιδιαίτερα έντονες.
  
  "Κυρίες και κύριοι των διεθνών μέσων ενημέρωσης, ζητώ συγγνώμη για την παρεξήγηση. Φοβάμαι ότι μίλησα λάθος - τα αγγλικά μου είναι, λοιπόν... Μ-συγνώμη", τραυλίζει ελαφρά και πήρε μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσει. "Όπως όλοι γνωρίζετε, αυτές οι τρομερές πράξεις διαπράχθηκαν εναντίον πολύ σημαντικών και επιφανών ανθρώπων σε αυτή τη χώρα. Αν και αυτοί οι στόχοι φαινόταν να μην έχουν τίποτα κοινό και δεν κινούνταν καν στους ίδιους κύκλους, έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι η οικονομική και πολιτική τους κατάσταση είχε κάποια σχέση με τα κίνητρα των επιτιθέμενων".
  
  Ήταν σχεδόν πριν από ένα μήνα. Έχουν περάσει δύσκολες μερικές εβδομάδες από τότε που η Gaby Holzer είχε να αντιμετωπίσει τον Τύπο και τη νοοτροπία του γύπα τους, αλλά ακόμα ένιωθε άρρωστος στο στομάχι της όταν σκεφτόταν τις συνεντεύξεις τύπου. Από εκείνη την εβδομάδα οι επιθέσεις είχαν σταματήσει, αλλά μια ζοφερή, αβέβαιη ειρήνη γεμάτη φόβο βασίλευε σε όλο το Βερολίνο και στην υπόλοιπη χώρα.
  
  "Τι περίμεναν; ρώτησε ο άντρας της.
  
  "Το ξέρω, Ντέτλεφ, το ξέρω", γέλασε, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας της. Η Γκάμπι γδύνονταν για ένα μακρύ ζεστό ντους. "Αλλά αυτό που κανείς δεν καταλαβαίνει έξω από τη δουλειά μου είναι ότι πρέπει να είμαι διπλωμάτης. Δεν μπορώ απλώς να πω κάτι σαν "Πιστεύουμε ότι πρόκειται για μια καλά χρηματοδοτούμενη συμμορία χάκερ σε ομαδικές ομάδες με ένα σκιερό κλαμπ κακών γαιοκτημόνων που απλώς περιμένουν να ανατρέψουν τη γερμανική κυβέρνηση", μπορώ; Συνοφρυώθηκε καθώς προσπαθούσε να λύσει το σουτιέν της.
  
  Ο σύζυγός της ήρθε να τη σώσει και το άνοιξε βγάζοντάς το και στη συνέχεια ξετυλίγοντας το φερμουάρ της μπεζ pencil φούστας της. Προσγειώθηκε στα πόδια της στο χοντρό, απαλό χαλί, και βγήκε από αυτό, φορώντας ακόμα τα παπούτσια της πλατφόρμας Gucci. Ο σύζυγός της τη φίλησε στο λαιμό και ακούμπησε το πηγούνι του στον ώμο της καθώς έβλεπαν τα φώτα της πόλης να επιπλέουν σε μια θάλασσα σκότους. "Είναι αυτό που συμβαίνει πραγματικά;" ρώτησε με κρυφά λόγια καθώς τα χείλη του εξερευνούσαν την κλείδα της.
  
  "Νομίζω ναι. Οι ανώτεροί μου ανησυχούν πολύ. Υποθέτω ότι είναι επειδή όλοι σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν πληροφορίες που δεν έχουμε δημοσιοποιήσει στον Τύπο για τα θύματα. Αυτά είναι ανησυχητικά γεγονότα που μας λένε ότι αυτό δεν είναι έργο ενός ατόμου", είπε.
  
  "Ποια είναι τα γεγονότα; Τι κρύβουν από το κοινό; τη ρώτησε σφίγγοντας το στήθος της. Η Γκάμπι γύρισε και κοίταξε τον Ντέτλεφ με αυστηρό βλέμμα.
  
  "Τι κοιτάς? Για ποιον δουλεύεις, κύριε Χόλτσερ; Προσπαθείς πραγματικά να με αποπλανήσεις για πληροφορίες;" του γάβγισε, σπρώχνοντάς τον παιχνιδιάρικα προς τα πίσω. Οι ξανθές μπούκλες της χόρευαν στη γυμνή της πλάτη καθώς τον ακολουθούσε σε κάθε βήμα καθώς υποχωρούσε.
  
  "Όχι, όχι, απλώς ενδιαφέρομαι για τη δουλειά σου, αγαπητέ", διαμαρτυρήθηκε με πραότητα και έπεσε πίσω στο κρεβάτι τους. Ο ισχυρά χτισμένος Detlef είχε μια προσωπικότητα εντελώς αντίθετη από τη σωματική του διάπλαση. "Δεν είχα σκοπό να σε ανακρίνω".
  
  Η Γκάμπι σταμάτησε νεκρή και γούρλωσε τα μάτια της. "Εμ Γκότς Γουίλεν!"
  
  "Τι έκανα?" ρώτησε απολογητικά.
  
  "Detlef, ξέρω ότι δεν είσαι κατάσκοπος! Έπρεπε να παίξεις μαζί. Πες κάτι σαν "Είμαι εδώ για να πάρω πληροφορίες από σένα με οποιοδήποτε κόστος" ή "αν δεν μου τα πεις όλα, θα τα ξεπεράσω!" ή οτιδήποτε άλλο έρχεται στο μυαλό σου. Γιατί είσαι τόσο χαριτωμένο;" - φώναξε, χτυπώντας το κρεβάτι με μια κοφτερή φτέρνα ακριβώς ανάμεσα στα πόδια του.
  
  Λαχάνιασε στην άμεση γειτνίαση με τα κοσμήματα της οικογένειάς του, παγωμένα στη θέση τους.
  
  "Ουφ!" Η Γκάμπι χαμογέλασε και της έβγαλε το πόδι. "Άψε μου ένα τσιγάρο, σε παρακαλώ".
  
  "Φυσικά, αγαπητέ", απάντησε με θλίψη.
  
  Η Γκάμπι άνοιξε τις βρύσες του ντους για να ζεστάνει στο μεταξύ το νερό. Έβγαλε το εσώρουχό της και μπήκε στην κρεβατοκάμαρα για ένα τσιγάρο. Ο Ντέτλεφ κάθισε ξανά κοιτάζοντας την καταπληκτική σύζυγό του. Δεν ήταν πολύ ψηλή, αλλά υψωνόταν από πάνω του με εκείνες τις γόβες, μια θεά με σγουρά μαλλιά με την Καρέλια να λάμπει ανάμεσα στα ολοκόκκινα χείλη της.
  
  
  * * *
  
  
  Το καζίνο ήταν η επιτομή της υπερβολικής πολυτέλειας και επέτρεπε μόνο στους πιο προνομιούχους, πλούσιους και σημαντικούς επισκέπτες να μπουν στην αμαρτωλά βίαιη αγκαλιά του. Το MGM Grand υψωνόταν μεγαλοπρεπώς στην γαλάζια πρόσοψή του που θύμιζε στον Dave Purdue την επιφάνεια της Καραϊβικής, αλλά δεν ήταν ο τελικός προορισμός του δισεκατομμυριούχου εφευρέτη. Κοίταξε πίσω τον θυρωρό και το προσωπικό, που τους αποχαιρέτησαν κρατώντας σφιχτά το φιλοδώρημα των 500$. Μια ασήμαντη μαύρη λιμουζίνα τον πήρε και τον οδήγησε σε έναν κοντινό αεροδιάδρομο, όπου το πλήρωμα του αεροπλάνου του Purdue τον περίμενε να φτάσει.
  
  "Πού να πάτε αυτή τη φορά, κύριε Πέρντιου;" - ρώτησε η ανώτερη αεροσυνοδός, συνοδεύοντάς τον στο μέρος. "Φεγγάρι? Ίσως η ζώνη του Ωρίωνα;
  
  Η Περντού γέλασε μαζί της.
  
  "Πρωθυπουργός της Δανίας, σε παρακαλώ, Τζέιμς", πρόσταξε ο Περντού.
  
  "Αυτή τη στιγμή, αρχηγέ", χαιρέτησε εκείνη. Είχε κάτι που εκτιμούσε πολύ στους υπαλλήλους του - μια αίσθηση του χιούμορ. Η ιδιοφυΐα και η ανεξάντλητη περιουσία του δεν άλλαξαν ποτέ το γεγονός ότι ο Dave Purdue ήταν πάνω από όλα ένας διασκεδαστικός και τολμηρός άνθρωπος. Δεδομένου ότι τις περισσότερες φορές εργαζόταν σε κάτι κάπου για κάποιο λόγο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον ελεύθερο χρόνο του για να ταξιδέψει. Μάλιστα, ήταν καθ' οδόν για την Κοπεγχάγη για κάποια δανέζικη υπερβολή.
  
  Ο Perdue είχε εξαντληθεί. Δεν έχει σηκωθεί για περισσότερες από 36 συνεχόμενες ώρες από τότε που κατασκεύασε μια γεννήτρια λέιζερ με μια ομάδα φίλων από το Βρετανικό Ινστιτούτο Μηχανικής και Τεχνολογίας. Καθώς το ιδιωτικό του τζετ απογειώθηκε, κάθισε αναπαυτικά και αποφάσισε να κοιμηθεί που του αξίζει μετά το Λας Βέγκας και την τρελή νυχτερινή του ζωή.
  
  Όπως πάντα όταν ταξίδευε μόνος, ο Purdue άφηνε ανοιχτή την επίπεδη οθόνη για να τον ηρεμήσει και να κοιμηθεί την πλήξη που μετέδιδε. Μερικές φορές ήταν γκολφ, μερικές φορές κρίκετ. μερικές φορές ένα ντοκιμαντέρ για τη φύση, αλλά πάντα διάλεγε κάτι ασήμαντο για να δώσει στο μυαλό του λίγο χώρο ανάσα. Το ρολόι πάνω από την οθόνη έδειχνε πέντε και μισή όταν η αεροσυνοδός του σέρβιρε νωρίς το δείπνο για να πάει για ύπνο με γεμάτο στομάχι.
  
  Μέσα από την υπνηλία του, ο Purdue μπορούσε να ακούσει τη μονότονη φωνή ενός ρεπόρτερ και τη συζήτηση που ακολούθησε για τις δολοφονίες που στοίχειωναν την πολιτική σφαίρα. Ενώ μάλωναν στην οθόνη της τηλεόρασης σε χαμηλή ένταση, ο Perdue αποκοιμήθηκε μακάρια, αδιαφορώντας για τους άναυδους Γερμανούς στο στούντιο. Από καιρό σε καιρό ο ενθουσιασμός έφερνε το μυαλό του ξανά στις αισθήσεις του, αλλά σύντομα τον πήρε ξανά ο ύπνος.
  
  Τέσσερις στάσεις ανεφοδιασμού στη διαδρομή του έδωσαν λίγο χρόνο να τεντώσει τα πόδια του ανάμεσα στους υπνάκους. Μεταξύ Δουβλίνου και Κοπεγχάγης πέρασε τις τελευταίες δύο ώρες σε έναν βαθύ ύπνο χωρίς όνειρα.
  
  Έμοιαζε σαν μια αιωνιότητα όταν ο Περντού ξύπνησε από το απαλό πείσμα της αεροσυνοδού.
  
  "Κύριε Πέρντιου; Κύριε, έχουμε ένα μικρό πρόβλημα", ψέλλισε. Στο άκουσμα αυτής της λέξης, τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα.
  
  "Τι είναι αυτό? Τι συμβαίνει?" ρώτησε ασυνάρτητος ακόμα μέσα στη ζάλη του.
  
  "Μας αρνήθηκαν την άδεια να εισέλθουμε στον εναέριο χώρο της Δανίας ή της Γερμανίας, κύριε. Ίσως θα έπρεπε να ανακατευθυνθούμε στο Ελσίνκι;" ρώτησε.
  
  "Γιατί ήμασταν εδώ..." μουρμούρισε, τρίβοντας το πρόσωπό του. "Εντάξει, θα ασχοληθώ με αυτό. Ευχαριστώ αγαπητέ μου ". Με αυτά τα λόγια, ο Perdue έσπευσε στους πιλότους για να μάθει ποιο ήταν το πρόβλημα.
  
  "Δεν μας έδωσαν λεπτομερή εξήγηση, κύριε. Το μόνο που μας είπαν ήταν ότι η ταυτότητα εγγραφής μας ήταν στη μαύρη λίστα και στη Γερμανία και στη Δανία! εξήγησε ο πιλότος, δείχνοντας σαστισμένος όπως ο Περντού. "Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι ότι ζήτησα προηγούμενη άδεια και μου χορηγήθηκε, αλλά τώρα μας λένε ότι δεν μπορούμε να προσγειωθούμε".
  
  "Μαύρη λίστα γιατί;" Ο Περντού συνοφρυώθηκε.
  
  "Αυτό μου ακούγεται σαν μια βλακεία, κύριε", παρενέβη ο συγκυβερνήτης.
  
  "Συμφωνώ ολόψυχα, Stan", απάντησε ο Perdue. "Εντάξει, έχουμε αρκετά καύσιμα για να πάμε κάπου αλλού; Θα φροντίσω τις προετοιμασίες".
  
  "Έχουμε ακόμα καύσιμα, κύριε, αλλά όχι αρκετά για να πάρουμε πάρα πολλά ρίσκα", ανέφερε ο πιλότος.
  
  "Δοκίμασε τον Μπίλορντ. Αν δεν μας αφήσουν να μπούμε, κατευθυνθείτε βόρεια. Μπορούμε να προσγειωθούμε στη Σουηδία μέχρι να το λύσουμε αυτό", διέταξε τους πιλότους του.
  
  "Καταλαβαίνετε, κύριε".
  
  "Κάντε ξανά έλεγχο εναέριας κυκλοφορίας, κύριε", είπε ξαφνικά ο συγκυβερνήτης. "Ακούω".
  
  "Μας κατευθύνουν στο Βερολίνο, κύριε Perdue. Τι πρέπει να κάνουμε?" ρώτησε ο πιλότος.
  
  "Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Υποθέτω ότι θα πρέπει να μείνουμε σε αυτό προς το παρόν", υπολόγισε ο Perdue. Κάλεσε την αεροσυνοδό και ζήτησε ένα διπλό παγωμένο ρούμι, το αγαπημένο του ποτό όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά.
  
  Προσγειώνοντας στον ιδιωτικό αεροδιάδρομο του Dietrich στα περίχωρα του Βερολίνου, ο Purdue προετοιμάστηκε για μια επίσημη καταγγελία που ήθελε να υποβάλει κατά των αρχών της Κοπεγχάγης. Η νομική ομάδα του δεν θα μπορούσε να ταξιδέψει στη γερμανική πόλη σύντομα, γι' αυτό κάλεσε τη βρετανική πρεσβεία για να οργανώσει μια επίσημη συνάντηση με έναν κυβερνητικό εκπρόσωπο.
  
  Μη όντας άνθρωπος με καυτή ιδιοσυγκρασία, ο Perdue ήταν έξαλλος με την ξαφνική λεγόμενη μαύρη λίστα του ιδιωτικού του τζετ. Για τη ζωή μου, δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί μπορούσε να μπει στη μαύρη λίστα. Ήταν αστείο.
  
  Την επόμενη μέρα μπήκε στην πρεσβεία του Ηνωμένου Βασιλείου.
  
  "Γεια, με λένε David Purdue. Έχω ένα ραντεβού με τον κ. Ben Carrington", είπε ο Purdue σε γραμματέα στην ταχέως μεταβαλλόμενη πρεσβεία στην Wilhelmstrasse.
  
  "Καλημέρα, κύριε Πέρντιου", χαμογέλασε εγκάρδια. "Άσε με να σε πάω αμέσως στο γραφείο του. Ανυπομονούσε να σε γνωρίσει".
  
  "Ευχαριστώ", απάντησε ο Περντού, πολύ ντροπιασμένος και εκνευρισμένος για να αναγκάσει τον εαυτό του να χαμογελάσει στη γραμματέα του.
  
  Οι πόρτες στο γραφείο του Βρετανού αντιπροσώπου άνοιξαν καθώς ο ρεσεψιονίστ συνόδευε τον Περντού μέσα. Μια γυναίκα καθόταν σε ένα τραπέζι με την πλάτη της στην πόρτα και κουβέντιαζε με τον Κάρινγκτον.
  
  "Κύριε Πέρντιου, υποθέτω", χαμογέλασε ο Κάρινγκτον καθώς σηκώθηκε από τη θέση του για να χαιρετήσει τον Σκωτσέζο καλεσμένο του.
  
  "Ακριβώς", επιβεβαίωσε ο Περντού. "Χαίρομαι που σας γνωρίζω, κύριε Κάρινγκτον".
  
  Ο Κάρινγκτον έδειξε την καθισμένη γυναίκα. Επικοινώνησα με έναν εκπρόσωπο του γερμανικού διεθνούς γραφείου Τύπου για να μας βοηθήσει.
  
  "Κύριε Πέρντιου", χαμογέλασε η καταπληκτική γυναίκα, "ελπίζω να μπορώ να σας βοηθήσω. Γκάμπι Χόλτσερ. Χαίρομαι που σε γνωρίζω".
  
  
  κεφάλαιο 3
  
  
  Η Gaby Holzer, ο Ben Carrington και ο Dave Perdue συζήτησαν την απροσδόκητη απαγόρευση επιβίβασης με τσάι στο γραφείο.
  
  "Πρέπει να σας διαβεβαιώσω, κύριε Πέρντιου, ότι αυτό είναι άνευ προηγουμένου. Το νομικό μας τμήμα, καθώς και οι άνθρωποι του κ. Carrington, έχουν ελέγξει προσεκτικά το ιστορικό σας για οτιδήποτε θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για έναν τέτοιο ισχυρισμό, αλλά δεν βρήκαμε τίποτα στα αρχεία σας που να εξηγεί την άρνηση εισόδου στη Δανία και τη Γερμανία". , είπε η Γκάμπι.
  
  "Δόξα τω Θεώ για τον Chaim και τον Todd!" σκέφτηκε ο Purdue όταν ο Gaby ανέφερε ότι έλεγξε το ιστορικό του. "Αν ήξεραν πόσους νόμους παραβίασα στην έρευνά μου, θα με κλείδωναν αμέσως τώρα".
  
  Η Jessica Haim και ο Harry Todd ήταν κάθε άλλο παρά νομικοί αναλυτές υπολογιστών του Purdue, και οι δύο ανεξάρτητοι ειδικοί σε θέματα ασφάλειας υπολογιστών που προσέλαβε. Αν και ήταν υπεύθυνοι για τα υποδειγματικά αρχεία των Sam, Nina και Purdue, ο Haim και ο Todd δεν ενεπλάκησαν ποτέ σε καμία οικονομική απάτη. Ο ίδιος ο πλούτος του Perdue ήταν κάτι παραπάνω από επαρκής. Άλλωστε δεν ήταν άπληστοι άνθρωποι. Ακριβώς όπως με τον Sam Cleve και τη Nina Gould, ο Perdue περιβάλλεται από ειλικρινείς και αξιοπρεπείς ανθρώπους. Συχνά ενεργούσαν εκτός νόμου, ναι, αλλά απείχαν πολύ από τους απλούς εγκληματίες, και αυτό ήταν κάτι που οι περισσότερες αρχές και οι ηθικολόγοι απλά δεν μπορούσαν να καταλάβουν.
  
  Στον χλωμό πρωινό ήλιο που έλαμπε μέσα από τα παντζούρια του γραφείου του Κάρινγκτον, ο Περντού ανακάτευε ένα δεύτερο φλιτζάνι Earl Grey. Η ξανθιά καλλονή του Γερμανού ήταν ηλεκτρισμένη, αλλά δεν είχε το χάρισμα ή την εμφάνισή της όπως περίμενε. Αντίθετα, φαινόταν ότι ήθελε πολύ να φτάσει στο βάθος των πραγμάτων.
  
  "Πείτε μου, κύριε Perdue, είχατε ποτέ συναλλαγές με Δανούς πολιτικούς ή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα;" τον ρώτησε η Γκάμπι.
  
  "Ναι, έχω κάνει εκτεταμένες επιχειρηματικές συμφωνίες στη Δανία. Δεν κυκλοφορώ όμως σε πολιτικούς κύκλους. Είμαι περισσότερο διατεθειμένος προς τις ακαδημαϊκές αναζητήσεις. Μουσεία, έρευνα, επενδύσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά απέχω από πολιτικές ατζέντες. Γιατί?" τη ρώτησε.
  
  "Γιατί πιστεύετε ότι είναι σχετικό, κυρία Χόλτσερ;" ρώτησε ο Κάρινγκτον, φαίνοντας φανερά περίεργος.
  
  "Λοιπόν, αυτό είναι προφανές, κύριε Κάρινγκτον. Εάν ο κ. Περντού δεν έχει ποινικό μητρώο, πρέπει να αποτελεί απειλή για αυτές τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης της δικής μου, με κάποιον άλλο τρόπο", ενημέρωσε με σιγουριά τον Βρετανό εκπρόσωπο. "Αν ο λόγος δεν βασίζεται σε έγκλημα, τότε πρέπει να οφείλεται στη φήμη του ως επιχειρηματία. Γνωρίζουμε και οι δύο την οικονομική του κατάσταση και τη φήμη του ως διασημότητα".
  
  "Καταλαβαίνω", είπε ο Κάρινγκτον. "Με άλλα λόγια, το γεγονός ότι έχει συμμετάσχει σε αμέτρητες αποστολές και είναι γνωστός ως φιλάνθρωπος τον κάνει απειλή για την κυβέρνησή σας;" Ο Κάρινγκτον γέλασε. "Αυτό είναι παράλογο, κυρία".
  
  "Περιμένετε, λέτε ότι οι επενδύσεις μου σε ορισμένες χώρες μπορεί να έχουν κάνει άλλες χώρες να δυσπιστούν τις προθέσεις μου;" Ο Περντού συνοφρυώθηκε.
  
  "Όχι", απάντησε ήρεμα. "Όχι χώρες, κύριε Perdue. ιδρύματα."
  
  "Έχω χαθεί", ο Κάρινγκτον κούνησε το κεφάλι του.
  
  Ο Πέρντι έγνεψε καταφατικά.
  
  "ΑΣΕ με να εξηγήσω. Δεν ισχυρίζομαι σε καμία περίπτωση ότι αυτό ισχύει για τη χώρα μου ή για οποιαδήποτε άλλη. Όπως εσείς, απλώς εικασίες, και σκέφτομαι ότι εσείς, κύριε Perdue, μπορεί να παρασυρθήκατε άθελά σας σε μια διαμάχη μεταξύ..." έκανε μια παύση για να βρει τη σωστή αγγλική λέξη, "...ορισμένα όργανα;
  
  "Σώματα; Σας αρέσουν οι οργανισμοί; ρώτησε ο Perdue.
  
  "Ναι, έτσι είναι", είπε. "Ίσως η οικονομική σας θέση σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς να σας έχει προκαλέσει εχθρότητα από τους φορείς που αντιτίθενται σε αυτούς με τους οποίους εμπλέκεστε. Θέματα όπως αυτό μπορούν εύκολα να εξαπλωθούν παγκοσμίως, με αποτέλεσμα να σας απαγορεύσουν την είσοδο σε ορισμένες χώρες. όχι από τις κυβερνήσεις αυτών των χωρών, αλλά από κάποιον με επιρροή στις υποδομές αυτών των χωρών".
  
  Ο Purdue το σκέφτηκε σοβαρά. Η Γερμανίδα κυρία είχε δίκιο. Στην πραγματικότητα, είχε περισσότερο δίκιο από όσο μπορούσε ποτέ να γνωρίζει. Προηγουμένως, είχε αιχμαλωτιστεί από εταιρείες που θεωρούσαν ότι οι εφευρέσεις και οι πατέντες του θα μπορούσαν να έχουν μεγάλη αξία για αυτές, αλλά φοβούνταν ότι η αντίθεσή τους θα μπορούσε να προσφέρει καλύτερες προσφορές. Αυτό το συναίσθημα συχνά κορυφώθηκε με βιομηχανική κατασκοπεία και εμπορικά μποϊκοτάζ που τον εμπόδισαν να συναλλάσσεται με τις διεθνείς θυγατρικές του.
  
  "Πρέπει να παραδεχτώ, κύριε Περντού. Είναι πολύ λογικό αν σκεφτείς την παρουσία σου στους ισχυρούς ομίλους της επιστημονικής βιομηχανίας", συμφώνησε η Carrington. "Αλλά από όσο γνωρίζετε, κυρία Χόλτσερ, δεν πρόκειται για επίσημη ταξιδιωτική απαγόρευση; Δεν είναι από τη γερμανική κυβέρνηση, σωστά;".
  
  "Έτσι είναι", επιβεβαίωσε εκείνη. "Ο κ. Perdue δεν έχει σε καμία περίπτωση προβλήματα με τη γερμανική κυβέρνηση... ή τη Δανία, θα υπέθετα. Υποθέτω ότι είναι πιο κρυφό, ε, κάτω..." προσπάθησε να βρει τη σωστή λέξη.
  
  "Εννοείς ένα μυστικό; Μυστικές οργανώσεις; - Έσπρωξε την Περντού, ελπίζοντας ότι παρερμήνευσε τα λανθασμένα αγγλικά της.
  
  "Είναι σωστό. Underground ομάδες που θέλουν να μείνεις μακριά τους. Υπάρχει κάτι στο οποίο συμμετέχετε αυτήν τη στιγμή που θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή για τον διαγωνισμό;" ρώτησε εκείνη την Περντού.
  
  "Όχι", απάντησε γρήγορα. "Στην πραγματικότητα, έκανα μερικές διακοπές. Είμαι πραγματικά σε διακοπές αυτή τη στιγμή."
  
  "Αυτό είναι τόσο ανησυχητικό!" αναφώνησε ο Κάρινγκτον κουνώντας το κεφάλι του διασκεδαστικά.
  
  "Εξ ου και η απογοήτευση, κύριε Κάρινγκτον", χαμογέλασε ο Περντού. "Λοιπόν, τουλάχιστον ξέρω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με το νόμο. Θα το αντιμετωπίσω με τους ανθρώπους μου".
  
  "Πρόστιμο. Στη συνέχεια συζητήσαμε ό,τι μπορούσαμε με τις ελάχιστες πληροφορίες που έχουμε για αυτό το ασυνήθιστο περιστατικό", κατέληξε ο Carrington. "Αλλά εκτός αρχείου, κυρία Χόλτσερ", απευθύνθηκε στον ελκυστικό Γερμανό απεσταλμένο.
  
  "Ναι, κύριε Κάρινγκτον", χαμογέλασε.
  
  "Τις προάλλες στο CNN, εκπροσωπούσατε επίσημα την καγκελάριο σε σχέση με τις δολοφονίες, αλλά δεν αποκάλυψες τον λόγο για αυτό", ρώτησε με πολύ ενδιαφέρον ύφος. "Υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να γνωρίζει ο Τύπος;"
  
  Έδειχνε εξαιρετικά άβολα, προσπαθώντας να διατηρήσει τον επαγγελματισμό της. "Φοβάμαι", κοίταξε και τους δύο άντρες με νευρική έκφραση, "αυτές είναι πολύ εμπιστευτικές πληροφορίες".
  
  "Με άλλα λόγια, ναι", ρώτησε ο Περντιού. Πλησίασε την Γκάμπι Χόλτσερ με προσοχή και ευγενικό σεβασμό και κάθισε ακριβώς δίπλα της. "Κυρία, μήπως αυτό έχει να κάνει με τις πρόσφατες επιθέσεις στην πολιτική και κοινωνική ελίτ;"
  
  Υπήρχε πάλι αυτή η λέξη.
  
  Ο Κάρινγκτον φαινόταν εντελώς μαγεμένος καθώς περίμενε την απάντησή της. Με χέρια που έτρεμαν, έριξε περισσότερο τσάι, συγκεντρώνοντας όλη του την προσοχή στη γερμανική επαφή.
  
  "Υποθέτω ότι ο καθένας έχει τη δική του θεωρία, αλλά ως αξιωματούχος, δεν έχω το δικαίωμα να εκφράσω τις δικές μου απόψεις, κύριε Perdue. Το ξέρεις. Πώς μπορείς να σκεφτείς ότι θα μπορούσα να το συζητήσω αυτό με έναν πολιτικό;" Αναστέναξε.
  
  "Επειδή ανησυχώ όταν κυκλοφορούν μυστικά σε κυβερνητικό επίπεδο, αγαπητέ μου", απάντησε ο Περντού.
  
  "Αυτή είναι μια γερμανική υπόθεση", είπε ωμά. Η Γκάμπι έριξε μια ματιά στον Κάρινγκτον. "Μπορώ να καπνίσω στο μπαλκόνι σου;"
  
  "Φυσικά", συμφώνησε και σηκώθηκε για να ξεκλειδώσει τις όμορφες γυάλινες πόρτες που οδηγούσαν από το γραφείο του σε ένα όμορφο μπαλκόνι με θέα στη Wilhelmstrasse.
  
  "Μπορώ να δω όλη την πόλη από εδώ", παρατήρησε, ανάβοντας το μακρύ, λεπτό τσιγάρο της. "Εδώ μπορούσε κανείς να μιλήσει ελεύθερα, μακριά από τοίχους που μπορεί να έχουν αυτιά. Κάτι ετοιμάζεται, κύριοι", είπε στους Carrington και Purdue καθώς την πλαισίωσαν για να απολαύσουν τη θέα. "Και αυτός είναι ένας αρχαίος δαίμονας που ξύπνησε. μια ξεχασμένη αντιπαλότητα... Όχι, όχι μια αντιπαλότητα. Είναι περισσότερο σαν μια σύγκρουση μεταξύ φατριών που θεωρούνταν νεκρές για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά είναι ξύπνιες και έτοιμες να χτυπήσουν".
  
  Ο Πέρντιου και ο Κάρινγκτον αντάλλαξαν γρήγορες ματιές πριν σημειώσουν το υπόλοιπο μήνυμα της Γκάμπι. Δεν τους κοίταξε ποτέ, αλλά μίλησε, βγάζοντας λεπτό καπνό ανάμεσα στα δάχτυλά της. "Η καγκελάριος μας συνελήφθη πριν καν αρχίσουν οι δολοφονίες".
  
  Και οι δύο άντρες λαχανιάστηκαν από τη βόμβα που μόλις τους είχε ρίξει ο Γκάμπι. Όχι μόνο μοιράστηκε ευαίσθητες πληροφορίες, αλλά απλώς παραδέχτηκε ότι ο επικεφαλής της γερμανικής κυβέρνησης έλειπε. Μύριζε σαν πραξικόπημα, αλλά ακουγόταν σαν κάτι πολύ πιο σκοτεινό πίσω από την απαγωγή.
  
  "Αλλά αυτό ήταν πάνω από ένα μήνα πριν, ίσως περισσότερο!" αναφώνησε ο Κάρινγκτον.
  
  Η Γκάμπι έγνεψε καταφατικά.
  
  "Και γιατί δεν δημοσιοποιήθηκε;" ρώτησε ο Perdue. "Αναμφίβολα, θα ήταν πολύ χρήσιμο να προειδοποιήσουμε όλες τις γειτονικές χώρες πριν εξαπλωθεί μια τέτοια ύπουλη συνωμοσία στην υπόλοιπη Ευρώπη".
  
  "Όχι, πρέπει να μείνει μυστικό, κύριε Περντιού", διαφώνησε. Γύρισε να αντιμετωπίσει τον δισεκατομμυριούχο με μάτια που τόνιζαν τη σοβαρότητα των λόγων της. "Γιατί πιστεύετε ότι αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα ελίτ μέλη της κοινωνίας, σκοτώθηκαν; Όλα ήταν μέρος του τελεσίγραφου. Οι άνθρωποι πίσω από όλα αυτά απείλησαν να σκοτώσουν ισχυρούς Γερμανούς πολίτες μέχρι να πάρουν αυτό που ήθελαν. Ο μόνος λόγος που η καγκελάριος μας είναι ακόμα ζωντανός είναι επειδή ακόμα συμμορφωνόμαστε με το τελεσίγραφό τους", τους ενημέρωσε. "Αλλά όταν πλησιάσουμε σε αυτήν την ημερομηνία και η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών δεν προσφέρει αυτό που ζητούν, η χώρα μας θα είναι...", γέλασε πικρά, "...υπό νέα ηγεσία".
  
  "Θεέ μου!" είπε ο Κάρινγκτον κάτω από την ανάσα του. "Πρέπει να εμπλέξουμε την MI6 και -"
  
  "Όχι", τον διέκοψε ο Περντού. "Δεν μπορείτε να διακινδυνεύσετε να κάνετε αυτό ένα τεράστιο δημόσιο σόου, κύριε Κάρινγκτον. Αν αυτό διαρρεύσει, η καγκελάριος θα πεθάνει πριν νυχτώσει. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αναθέσουμε σε κάποιον να ερευνήσει την προέλευση των επιθέσεων".
  
  "Τι θέλουν από τη Γερμανία;" Ο Κάρινγκτον ψάρευε.
  
  "Αυτό το κομμάτι δεν το ξέρω", θρήνησε η Γκάμπι, βγάζοντας καπνό στον αέρα. "Αυτό που ξέρω με βεβαιότητα είναι ότι πρόκειται για έναν πολύ πλούσιο οργανισμό με ουσιαστικά απεριόριστους πόρους και αυτό που θέλουν δεν είναι τίποτα λιγότερο από παγκόσμια κυριαρχία".
  
  "Και τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνουμε για αυτό;" ρώτησε ο Κάρινγκτον, ακουμπώντας στο κιγκλίδωμα για να κοιτάξει ταυτόχρονα τον Πέρντιου και την Γκάμπι. Ο αέρας ανατίναξε τα αραιά ίσια γκρίζα μαλλιά του καθώς περίμενε μια προσφορά. "Δεν μπορούμε να ενημερώσουμε κανέναν για αυτό. Αν αυτό γίνει γνωστό, η υστερία θα εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη και είμαι σχεδόν βέβαιος ότι αυτή θα ήταν θανατική καταδίκη για την καγκελάριο σας".
  
  Από την πόρτα, η γραμματέας του Κάρινγκτον του έγνεψε να υπογράψει τη δήλωση μη συμμόρφωσης με τη βίζα, αφήνοντας τον Περντού και την Γκάμπι σε αμήχανη σιωπή. Όλοι σκέφτηκαν τον ρόλο τους σε αυτό το θέμα, αν και δεν ήταν δική τους δουλειά. Ήταν απλώς δύο καλοί πολίτες του κόσμου, που προσπαθούσαν να βοηθήσουν στον αγώνα ενάντια στις σκοτεινές ψυχές που τερμάτισαν σκληρά αθώες ζωές κυνηγώντας την απληστία και την εξουσία.
  
  "Κύριε Πέρντιου, μισώ να το παραδεχτώ", είπε, κοιτάζοντας γρήγορα γύρω για να δει αν ο κύριός τους ήταν ακόμα απασχολημένος. "Αλλά εγώ κανόνισα την αλλαγή της διαδρομής της πτήσης σας".
  
  "Τι?" Ο Perdue μίλησε. Τα γαλάζια μάτια του ήταν γεμάτα ερωτήσεις καθώς κοίταζε κατάπληκτος τη γυναίκα. "Γιατί το κάνεις;"
  
  "Ξέρω ποιος είσαι", είπε. "Ήξερα ότι δεν θα ανεχόσουν να σε διώξουν από τον εναέριο χώρο της Δανίας και ζήτησα από κάποιους -ας τους πούμε βοηθούς- να εισβάλουν στο σύστημα ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας για να σε στείλουν στο Βερολίνο. Ήξερα ότι θα ήμουν το πρόσωπο που θα καλούσε ο κύριος Κάρινγκτον για αυτό το θέμα. Υποτίθεται ότι θα σε συναντούσα με επίσημη ιδιότητα. Ο κόσμος παρακολουθεί, βλέπετε".
  
  "Ω Θεέ μου, κυρία Χόλτσερ", συνοφρυώθηκε ο Περντού κοιτάζοντάς την με μεγάλη ανησυχία. "Σίγουρα πέρασες μεγάλες δυσκολίες για να μου μιλήσεις, οπότε τι θέλεις από μένα;"
  
  "Αυτή η βραβευμένη με Πούλιτζερ δημοσιογράφος είναι ο σύντροφός σας σε όλες τις αναζητήσεις σας", άρχισε.
  
  "Σαμ Κλιβ;"
  
  "Σαμ Κλιβ", επανέλαβε, ανακουφισμένη που κατάλαβε ποιον εννοούσε. "Θα πρέπει να ερευνήσει απαγωγές και επιθέσεις σε πλούσιους και ισχυρούς. Θα πρέπει να μπορεί να καταλάβει τι διάολο θέλουν. Δεν είμαι σε θέση να τους εκθέσω".
  
  "Αλλά ξέρετε τι συμβαίνει", είπε. Έγνεψε καταφατικά καθώς ο Κάρινγκτον ξανασυναντούσε μαζί τους.
  
  "Λοιπόν", είπε ο Κάρινγκτον, "μίλησες σε κανέναν άλλο στο γραφείο σου για τις ιδέες σου, κυρία Χόλτσερ;"
  
  "Αρχειοθέτησα κάποιες πληροφορίες, φυσικά, αλλά, ξέρετε", ανασήκωσε τους ώμους της.
  
  "Έξυπνο", παρατήρησε ο Κάρινγκτον, ακούγοντας βαθιά εντυπωσιασμένος.
  
  Ο Γκάμπι πρόσθεσε με πεποίθηση. "Ξέρεις, δεν θα έπρεπε να ξέρω τίποτα απολύτως, αλλά είμαι ξύπνιος. Τείνω να κάνω τέτοια πράγματα, πράγματα που θα επηρέαζαν την ευημερία του γερμανικού λαού και όλων των άλλων, εν προκειμένω, την επιχείρησή μου".
  
  "Αυτό είναι πολύ πατριωτικό εκ μέρους σας, κυρία Χόλτσερ", είπε ο Κάρινγκτον.
  
  Πίεσε το σιγαστήρα στο σαγόνι της και ξεφύσηξε τα μυαλά της πριν προλάβει να ανοιγοκλείσει ο Περντού. Όταν το ακρωτηριασμένο σώμα της Γκάμπι έπεσε πάνω από το κιγκλίδωμα από το οποίο την πέταξε ο Κάρινγκτον, ο Περντύ κατατροπώθηκε γρήγορα από δύο σωματοφύλακες της πρεσβείας, οι οποίοι τον άφησαν αναίσθητο.
  
  
  Κεφάλαιο 4
  
  
  Η Νίνα δάγκωσε το επιστόμιο του σωλήνα της, φοβούμενη την κακή αναπνοή. Η Σαμ επέμεινε ότι δεν υπήρχε λάθος αναπνοή, ότι μπορούσε να αναπνεύσει μόνο σε λάθος μέρος, όπως υποβρύχια. Το καθαρό και ευχάριστα ζεστό νερό τύλιξε το πλωτό της σώμα καθώς προχωρούσε προς τα εμπρός πάνω από τον ύφαλο, ελπίζοντας ότι δεν θα την τσακίσει ένας καρχαρίας ή οποιοδήποτε άλλο θαλάσσιο πλάσμα που περνούσε μια κακή μέρα.
  
  Κάτω της, στριμμένα κοράλλια στόλιζαν τον χλωμό και άγονο βυθό του ωκεανού, ζωντανεύοντάς τον με φωτεινά και όμορφα χρώματα σε αποχρώσεις που η Νίνα δεν ήξερε καν ότι υπήρχαν. Μια ποικιλία ειδών ψαριών την συνόδευσαν στην εξερεύνηση της, περνώντας βιαστικά το μονοπάτι της και κάνοντας γρήγορες κινήσεις που την έκαναν λίγο νευρική.
  
  "Κι αν κάτι κρύβεται ανάμεσα σε αυτά τα καταραμένα σχολεία και πεταχτεί πάνω μου;" Η Νίνα φοβήθηκε και η ίδια, "Κι αν αυτή τη στιγμή με κυνηγάει ένα kraken ή κάτι τέτοιο, και όλα τα ψάρια ορμούν έτσι επειδή θέλουν να ξεφύγουν από αυτό;"
  
  Χάρη σε ένα κύμα αδρεναλίνης από την υπερδραστήρια φαντασία της, η Νίνα κλώτσησε πιο γρήγορα, αγκάλιασε τα χέρια της σφιχτά στα πλευρά της και πέρασε με δόρατα πέρα από τον τελευταίο από τους μεγάλους βράχους για να φτάσει στην επιφάνεια. Πίσω της, ένα ίχνος από ασημένιες φυσαλίδες σημάδεψε την πρόοδό της και ένα ρεύμα από αστραφτερές μικρές μπάλες αέρα ξεπήδησε από το πάνω άκρο του σωλήνα της.
  
  Η Νίνα βγήκε στην επιφάνεια ακριβώς καθώς ένιωσε το στήθος και τα πόδια της να αρχίζουν να καίγονται. Με τα βρεγμένα μαλλιά της γλιστρισμένα προς τα πίσω, τα καστανά της μάτια έμοιαζαν ιδιαίτερα μεγάλα. Τα πόδια της άγγιξαν το αμμώδες πάτωμα και άρχισε να επιστρέφει στον όρμο της παραλίας ανάμεσα στους λόφους που σχηματίζονταν από τα βράχια. Γκριμάτσες, πάλεψε με το ρεύμα, με γυαλιά στο χέρι.
  
  Η παλίρροια ανέβαινε πίσω της, και αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη στιγμή να είσαι μέσα στο νερό εδώ. Ευτυχώς, ο ήλιος ήταν κρυμμένος πίσω από τα σύννεφα που μαζεύονταν, αλλά ήταν πολύ αργά. Η Νίνα βρέθηκε για πρώτη φορά στο τροπικό κλίμα του κόσμου και ήδη υπέφερε γι' αυτό. Ο πόνος στους ώμους της την τιμωρούσε κάθε φορά που το νερό χτυπούσε το κόκκινο δέρμα της. Η μύτη της είχε ήδη αρχίσει να ξεφλουδίζει από το ηλιακό έγκαυμα την προηγούμενη μέρα.
  
  "Θεέ μου, μπορώ να φτάσω ήδη στα ρηχά!" γέλασε απελπισμένη από τη συνεχή έφοδο των κυμάτων και του θαλάσσιου σπρέι που σκέπαζε το κοκκινισμένο κορμί της σαν αλμυρό σερφ. Όταν το νερό έφτασε στα γόνατά της, έσπευσε να βρει το πλησιέστερο καταφύγιο, που αποδείχθηκε ότι ήταν ένα beach bar.
  
  Κάθε αγόρι και άντρας που διέσχιζε το μονοπάτι της γύρισε για να δει τη μικροκαμωμένη καλλονή να πατάει πανηγυρικά στη χαλαρή άμμο. Τα σκούρα φρύδια της Νίνας, τέλεια διαμορφωμένα πάνω από μεγάλα σκούρα μάτια, τόνιζαν μόνο το μαρμάρινο δέρμα της, ακόμα κι αν κοκκίνιζε τώρα. Όλα τα βλέμματα έπεσαν αμέσως σε τρία σμαραγδένια πράσινα τρίγωνα που μόλις και μετά βίας κάλυπταν τα μέρη του σώματός της που οι άντρες επιθυμούσαν περισσότερο. Η σωματική διάπλαση της Νίνας δεν ήταν καθόλου τέλεια, αλλά ήταν ο τρόπος που κουβαλούσε τον εαυτό της που έκανε τους άλλους να τη θαυμάζουν και να την επιθυμούν.
  
  "Είδες τον άντρα που ήταν μαζί μου σήμερα το πρωί;" ρώτησε τον νεαρό μπάρμαν, που φορούσε ένα ξεκούμπωτο πουκάμισο με λουλούδια.
  
  "Ένας άντρας με ενοχλητικούς φακούς;" τη ρώτησε. Η Νίνα έπρεπε να χαμογελάσει και να γνέφει.
  
  "Ναί. Αυτό θα ήταν ακριβώς αυτό που ψάχνω", έκλεισε το μάτι. Πήρε τον λευκό βαμβακερό χιτώνα της από τη γωνιακή καρέκλα όπου τον είχε αφήσει και τον τράβηξε πάνω από το κεφάλι της.
  
  "Πολύ καιρό δεν έχω δει, κυρία. Την τελευταία φορά που τον είδα, ήταν καθ' οδόν για να συναντηθεί με τους γέροντες του γειτονικού χωριού για να μάθει για τον πολιτισμό τους ή κάτι τέτοιο", πρόσθεσε ο μπάρμαν. "Θα πιεις;"
  
  "Εμ, μπορείς να μου μεταφέρεις τον λογαριασμό;" γοήτευσε.
  
  "Σίγουρα! Τι θα είναι?" αυτός χαμογέλασε.
  
  Σέρι, αποφάσισε η Νίνα. Αμφέβαλλε ότι είχαν οποιοδήποτε ποτό. "Τα".
  
  Η μέρα έδωσε τη θέση της σε μια καπνιστή ψύχρα καθώς η παλίρροια έφερε μαζί της μια αλμυρή ομίχλη που εγκαταστάθηκε στην παραλία. Η Νίνα ήπιε το ποτό της, κρατώντας τα γυαλιά της καθώς τα μάτια της σάρωναν το περιβάλλον της. Οι περισσότεροι από τους θαμώνες διαλύθηκαν, εκτός από μια ομάδα Ιταλών φοιτητών που έκαναν καβγά μεθυσμένη στην άλλη πλευρά του μπαρ και δύο αγνώστους που έσκυψαν ήρεμα πάνω από τα ποτά τους στο μπαρ.
  
  Καθώς τελείωσε το σέρι της, η Νίνα συνειδητοποίησε ότι η θάλασσα πλησίαζε και ο ήλιος έδυε γρήγορα.
  
  "Έρχεται καταιγίδα ή κάτι τέτοιο;" ρώτησε τον μπάρμαν.
  
  "Δεν νομίζω. Δεν υπάρχουν αρκετά σύννεφα για αυτό", απάντησε, σκύβοντας μπροστά για να κοιτάξει ψηλά κάτω από την αχυρένια στέγη. "Αλλά νομίζω ότι το κρύο θα έρθει σύντομα".
  
  Η Νίνα γέλασε με τη σκέψη.
  
  "Και πώς θα μπορούσε να είναι αυτό;" γέλασε εκείνη. Παρατηρώντας το σαστισμένο βλέμμα του μπάρμαν, του είπε γιατί βρήκε την ψυχρή ιδέα τους διασκεδαστική. "Ω, είμαι από τη Σκωτία, βλέπεις;"
  
  "Ωχ!" - γέλασε. "Βλέπω! Γι' αυτό ακούγεσαι σαν τον Billy Connelly! Και γιατί", συνοφρυώθηκε με συμπάθεια, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στο κόκκινο δέρμα της, "έχασες τη μάχη με τον ήλιο την πρώτη σου μέρα εδώ.
  
  "Ναι", συμφώνησε η Νίνα, βουρκωμένη καθώς έριξε άλλη μια ματιά στα χέρια της. Το Μπαλί με μισεί.
  
  Γέλασε και κούνησε το κεφάλι του. "Οχι! Το Μπαλί αγαπά την ομορφιά. Το Μπαλί λατρεύει την ομορφιά!" αναφώνησε και έπεσε κάτω από τον πάγκο, για να βγει με ένα μπουκάλι σέρι. Της έριξε άλλο ένα ποτήρι. "Σε βάρος του ιδρύματος, φιλοφρονήσεις από το Μπαλί".
  
  "Ευχαριστώ", χαμογέλασε η Νίνα.
  
  Η νέα της χαλάρωση ήταν αναμφίβολα καλή για εκείνη. Δεν είχε χάσει την ψυχραιμία της από τότε που είχαν φτάσει με τον Σαμ πριν από δύο μέρες, εκτός φυσικά από τότε που έβριζε τον ήλιο που την χτυπούσε. Μακριά από τη Σκωτία, μακριά από το σπίτι της στο Όμπαν, ένιωθε ότι οι βαθύτερες ερωτήσεις απλώς δεν μπορούσαν να την φτάσουν. Ειδικά εδώ, όπου ο Ισημερινός βρισκόταν στα βόρεια της παρά στο νότο, αυτή τη φορά ένιωθε ότι δεν μπορούσε να καλύψει κάθε είδους εγκόσμια ή σοβαρή δουλειά.
  
  Ο Μπαλί την κράτησε καλά κρυμμένη. Η Νίνα απολάμβανε την παραξενιά, το πόσο διαφορετικά ήταν τα νησιά από την Ευρώπη, ακόμα κι αν μισούσε τον ήλιο και τους ανελέητους καύσωνες που μετέτρεπαν τον λαιμό της σε έρημο και έκαναν τη γλώσσα της να κολλήσει στον ουρανό. Όχι ότι είχε κάτι συγκεκριμένο να κρυφτεί, αλλά η Νίνα χρειαζόταν μια αλλαγή σκηνικού για το καλό της. Μόνο τότε θα είναι στα καλύτερά της όταν επιστρέψει σπίτι.
  
  Μόλις έμαθε ότι ο Σαμ ήταν ζωντανός και τον ξαναείδε, ο αλαζονικός ακαδημαϊκός αποφάσισε αμέσως να αξιοποιήσει στο έπακρο την παρέα του, τώρα που ήξερε ότι τελικά δεν ήταν χαμένος για εκείνη. Ο τρόπος που εκείνος, ο Raichtisusis, βγήκε από τις σκιές στο κτήμα του Dave Perdue της έμαθε να εκτιμά το παρόν και τίποτα άλλο. Όταν νόμιζε ότι ήταν νεκρός, κατάλαβε την έννοια του οριστικού χαρακτήρα και της λύπης και ορκίστηκε να μην βιώσει ποτέ ξανά αυτόν τον πόνο του να μην το γνωρίζει. Η απουσία του από τη ζωή της έπεισε τη Νίνα ότι αγαπούσε τον Σαμ, ακόμα κι αν δεν μπορούσε να φανταστεί ότι είχε μια σοβαρή σχέση μαζί του.
  
  Ο Σαμ ήταν κάπως διαφορετικός εκείνες τις μέρες. Φυσικά, θα είχε απαχθεί σε ένα διαβολικό ναζιστικό πλοίο που παγίδευσε την ίδια του την ύπαρξη στον δικό του παράξενο ιστό ανίερης φυσικής. Το πόσο καιρό τον πετούσαν από σκουληκότρυπα σε σκουληκότρυπα δεν ήταν ξεκάθαρο, αλλά ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο - άλλαξε την άποψη του παγκοσμίου φήμης δημοσιογράφου για το απίστευτο.
  
  Η Νίνα άκουγε τη συνομιλία των θαμώνων που ξεθώριαζε, αναρωτιόταν τι έκανε ο Σαμ. Έχοντας μαζί του μια κάμερα μόνο την έπεισε ότι θα έλειπε για λίγο, μάλλον χαμένος στην ομορφιά των νησιών και χωρίς να παρακολουθεί την ώρα.
  
  "Τελευταίο ποτό", χαμογέλασε ο μπάρμαν και της πρόσφερε άλλο ένα ποτό.
  
  "Ω, όχι, ευχαριστώ. Με άδειο στομάχι, αυτή η ουσία είναι παρόμοια με το Rohypnol", χαμογέλασε. "Νομίζω ότι θα το ολοκληρώσω".
  
  Πήδηξε από το σκαμπό της, μάζεψε τον καταδυτικό εξοπλισμό αναψυχής της και το πέρασε στον ώμο της καθώς αποχαιρέτησε το προσωπικό του μπαρ. Δεν υπήρχε ακόμη κανένα σημάδι του στο δωμάτιο που μοιραζόταν με τον Σαμ, κάτι που ήταν αναμενόμενο, αλλά η Νίνα δεν μπορούσε παρά να νιώθει άβολα που ο Σαμ έφευγε. Έφτιαξε ένα φλιτζάνι τσάι και περίμενε, κοιτάζοντας έξω από τη φαρδιά γυάλινη συρόμενη πόρτα, όπου οι λεπτές λευκές κουρτίνες ταλαντεύονταν στο θαλασσινό αεράκι.
  
  "Δεν μπορώ", βόγκηξε εκείνη. "Πώς μπορούν οι άνθρωποι να κάθονται εκεί και να μην κάνουν τίποτα; Θεέ μου, θα τρελαθώ".
  
  Η Νίνα έκλεισε τα παράθυρα, φόρεσε χακί παντελόνι cargo, μπότες πεζοπορίας και έβαλε στη μικρή της τσάντα ένα μαχαίρι, μια πυξίδα, μια πετσέτα και ένα μπουκάλι με γλυκό νερό. Αποφασισμένη, πήγε στην πυκνά δασώδη περιοχή πίσω από το θέρετρο, όπου ένα μονοπάτι πεζοπορίας οδηγούσε στο τοπικό χωριό. Στην αρχή, ένα κατάφυτο αμμώδες μονοπάτι ελίσσονταν μέσα από έναν υπέροχο καθεδρικό ναό από δέντρα της ζούγκλας, γεμάτο πολύχρωμα πουλιά και αναζωογονητικά καθαρά ρυάκια. Για αρκετά λεπτά, οι φωνές των πουλιών ήταν σχεδόν εκκωφαντικές, αλλά τελικά το κελάηδισμα υποχώρησε, σαν να περιορίζονταν στη γειτονιά από την οποία μόλις είχε βγει.
  
  Μπροστά της το μονοπάτι ανηφόριζε ευθεία και η βλάστηση εδώ ήταν πολύ λιγότερο πλούσια. Η Νίνα συνειδητοποίησε ότι τα πουλιά είχαν μείνει πίσω και ότι τώρα περνούσε από ένα απόκοσμα ήσυχο μέρος. Από μακριά, άκουγε τις φωνές των ανθρώπων σε έντονες διαφωνίες, που αντηχούσαν σε όλο το επίπεδο έδαφος που απλωνόταν από την άκρη του λόφου όπου στεκόταν. Κάτω στο μικρό χωριό, οι γυναίκες έκλαιγαν και σκύβονταν ενώ οι άνδρες της φυλής αμύνονταν φωνάζοντας ο ένας στον άλλο. Μέσα σε όλα αυτά, ένας άντρας καθόταν στην άμμο - ένας απρόσκλητος επισκέπτης.
  
  "Ο Σαμ!" Η Νίνα βόγκηξε. "Ο Σαμ?"
  
  Άρχισε να κατεβαίνει το λόφο προς τον οικισμό. Η ευδιάκριτη μυρωδιά της φωτιάς και του κρέατος γέμισε τον αέρα καθώς πλησίαζε, με τα μάτια της καρφωμένα στον Σαμ. Κάθισε σταυροπόδι με το δεξί του χέρι στην κορυφή του κεφαλιού ενός άλλου άντρα, επαναλαμβάνοντας μια λέξη ξανά και ξανά σε μια ξένη γλώσσα. Το ανησυχητικό θέαμα τρόμαξε τη Νίνα, αλλά ο Σαμ ήταν φίλος της και ήλπιζε να εκτιμήσει την κατάσταση πριν το πλήθος γίνει βίαιο.
  
  "Γειά σου!" - είπε φεύγοντας από το κεντρικό ξέφωτο. Οι κάτοικοι του χωριού αντέδρασαν με απροκάλυπτη εχθρότητα, φώναξαν αμέσως τη Νίνα και κουνώντας άγρια τα χέρια τους για να τη διώξουν. Με τα χέρια απλωμένα προσπάθησε να δείξει ότι δεν ήταν εχθρός.
  
  "Δεν είμαι εδώ για να κάνω κακό. Αυτός", έδειξε στον Σαμ, "είναι φίλος μου. Θα το πάρω, εντάξει; Πρόστιμο?" Η Νίνα έπεσε στα γόνατά της, επιδεικνύοντας υποταγμένη γλώσσα σώματος καθώς προχωρούσε προς τον Σαμ.
  
  "Σαμ", είπε απλώνοντας το χέρι της προς το μέρος του. "Θεέ μου! Σαμ, τι συμβαίνει με τα μάτια σου;"
  
  Τα μάτια του γύρισαν ξανά στις κόγχες τους καθώς επαναλάμβανε την ίδια λέξη ξανά και ξανά.
  
  "Καλιχάσα! Καλιχάσα!"
  
  "Ο Σαμ! Φτου, Σαμ, ξύπνα, φτου! Θα σκοτωθούμε εξαιτίας σου!". αυτή ούρλιαξε.
  
  "Δεν μπορείς να τον ξυπνήσεις", είπε στη Νίνα ο άντρας που πρέπει να ήταν ο αρχηγός της φυλής.
  
  "Γιατί όχι?" Εκείνη συνοφρυώθηκε.
  
  "Επειδή είναι νεκρός".
  
  
  Κεφάλαιο 5
  
  
  Η Νίνα ένιωσε τα μαλλιά της να σηκώνονται στην ξηρή ζέστη της ημέρας. Ο ουρανός πάνω από το χωριό είχε γίνει ένα απαλό κίτρινο, θυμίζοντας τον έγκυο ουρανό του Atherton, όπου ήταν κάποτε ως παιδί κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας.
  
  Συνοφρυώθηκε με δυσπιστία, κοιτάζοντας αυστηρά το αφεντικό της. "Δεν είναι νεκρός. Ζει και αναπνέει... εδώ! Τι λέει αυτός?"
  
  Ο γέρος αναστέναξε σαν να είχε δει την ίδια σκηνή πάρα πολλές φορές στη ζωή του.
  
  "Καλιχάσα. Διατάζει το άτομο που βρίσκεται κάτω από το χέρι του να πεθάνει στο όνομά του".
  
  Ένας άλλος άνδρας δίπλα στον Σαμ άρχισε να σπάζει, αλλά οι εξαγριωμένοι θεατές δεν προχώρησαν για να βοηθήσουν τον σύντροφό τους. Η Νίνα τίναξε δυνατά τον Σαμ, αλλά το αφεντικό την έσπρωξε μακριά από συναγερμό.
  
  "Τι?" του ούρλιαξε. "Θα το σταματήσω αυτό! Ασε με να φύγω!"
  
  "Οι νεκροί θεοί μιλούν. Πρέπει να ακούσεις", προειδοποίησε.
  
  "Είστε όλοι τρελοί;" ούρλιαξε πετώντας τα χέρια της στον αέρα. "Ο Σαμ!" Η Νίνα τρομοκρατήθηκε, αλλά συνέχισε να υπενθυμίζει στον εαυτό της ότι αυτός ήταν ο Σαμ - ο Σαμ της, και ότι έπρεπε να τον εμποδίσει να σκοτώσει τον ιθαγενή. Ο αρχηγός κράτησε τον καρπό της για να την εμποδίσει να παρεμβαίνει. Η λαβή του ήταν αφύσικα δυνατή για έναν τόσο αδύναμο γέρο.
  
  Στην άμμο μπροστά στον Σαμ, ο ντόπιος ούρλιαξε από αγωνία και ο Σαμ συνέχισε να επαναλαμβάνει το άνομο τραγούδι του. Αίμα έτρεξε από τη μύτη του Σαμ και έσταξε στο στήθος και τους μηρούς του, προκαλώντας τους χωρικούς να εκφράσουν τη φρίκη από κοινού. Οι γυναίκες έκλαιγαν, και τα παιδιά τσίριζαν, λυγίζοντας τη Νίνα. Κουνώντας βίαια το κεφάλι της, η Σκωτσέζα ιστορικός ούρλιαξε υστερικά, μαζεύοντας τις δυνάμεις της. Όρμησε μπροστά με όλη της τη δύναμη, ξεφεύγοντας από τη λαβή του αρχηγού.
  
  Γεμάτη οργή και φόβο, η Νίνα όρμησε στον Σαμ με ένα μπουκάλι νερό στο χέρι, την οποία καταδίωξαν τρεις χωρικοί που έστειλαν να τη σταματήσουν. Αλλά ήταν πολύ γρήγορη. Όταν έφτασε στον Σαμ, του έριξε νερό στο πρόσωπο και το κεφάλι. Εξαρθρώθηκε τον ώμο της όταν την άρπαξαν οι άντρες του χωριού, με την ορμή τους πολύ δυνατή για το μικρό της σώμα.
  
  Τα μάτια του Σαμ έκλεισαν καθώς σταγόνες νερού έτρεχαν στο μέτωπό του. Το τραγούδι του σταμάτησε αμέσως, και ο ντόπιος μπροστά του γλίτωσε το μαρτύριο του. Εξουθενωμένος και κλαίγοντας, κύλησε στην άμμο, καλώντας τους θεούς του και ευχαριστώντας τους για το έλεός τους.
  
  "Ασε με ήσυχο!" Η Νίνα ούρλιαξε, χτυπώντας έναν από τους άνδρες με το καλό της χέρι. Την χτύπησε δυνατά στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να πέσει στην άμμο.
  
  "Βγάλε τον κακό προφήτη σου από εδώ!" Ο επιθετικός της Νίνα γρύλισε με χοντρή προφορά, σηκώνοντας τη γροθιά του, αλλά ο αρχηγός τον εμπόδισε από περαιτέρω βία. Οι άλλοι άντρες σηκώθηκαν από το έδαφος κατόπιν εντολής του και άφησαν τη Νίνα και τον Σαμ μόνοι, αλλά όχι πριν φτύσουν τους εισβολείς καθώς περνούσαν.
  
  "Ο Σαμ? Ο Σαμ!" Η Νίνα ούρλιαξε. Η φωνή της έτρεμε από σοκ και οργή καθώς κρατούσε το πρόσωπό του στα χέρια της. Έσφιξε οδυνηρά το τραυματισμένο χέρι της στο στήθος της, προσπαθώντας να τραβήξει τον ζαλισμένο Σαμ όρθιο. "Ιησού Χριστέ, Σαμ! Σήκω!"
  
  Για πρώτη φορά, ο Σαμ ανοιγόκλεισε. Συνοφρυώθηκε καθώς τον κυρίευσε η σύγχυση.
  
  "Νίνα;" βόγκηξε. "Τι κάνεις εδώ? Πώς με βρήκες?"
  
  "Κοιτάξτε, απλά σηκωθείτε και φύγετε από εδώ πριν αυτοί οι άνθρωποι τηγανίσουν τα χλωμά μας γαϊδούρια για δείπνο, εντάξει;" είπε κάτω από την ανάσα της. "Σας παρακαλούμε. Σε παρακαλώ, Σαμ!"
  
  Κοίταξε την όμορφη κοπέλα του. Φαινόταν σοκαρισμένη.
  
  "Τι είναι αυτή η μελανιά στο πρόσωπό σου; Νίνα. Γεια σου! Είχε κανείς..." συνειδητοποίησε ότι βρίσκονταν ανάμεσα σε ένα πλήθος που αυξανόταν γρήγορα, "...σε χτύπησε κανείς;"
  
  "Μην είσαι φαλλοκρατικός τώρα. Ας φύγουμε από εδώ. Τώρα", ψιθύρισε με σταθερή επιμονή.
  
  "Εντάξει, εντάξει", μουρμούρισε αδιάκριτα, ακόμα εντελώς έκπληκτος. Τα μάτια του έτρεχαν από τη μια πλευρά στην άλλη καθώς κοίταζε τριγύρω τους θεατές που έφτυσαν, οι οποίοι φώναζαν ύβρεις και απομάκρυναν αυτόν και τη Νίνα. "Θεέ μου, ποιο είναι το πρόβλημά τους;"
  
  "Δεν πειράζει. Θα τα εξηγήσω όλα αν τα καταφέρουμε να φύγουμε από εδώ ζωντανοί", λαχανιάστηκε η Νίνα με αγωνία και πανικό, σέρνοντας μαζί της το ασταθές σώμα του Σαμ προς την κορυφή του λόφου.
  
  Κινήθηκαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, αλλά ο τραυματισμός της Νίνας την εμπόδισε να τρέξει.
  
  "Δεν μπορώ, Σαμ. Συνέχισε", φώναξε εκείνη.
  
  "Με τίποτα. Άσε με να σε βοηθήσω", απάντησε, νιώθοντας αδέξια την κοιλιά της.
  
  "Τι κάνεις?" συνοφρυώθηκε.
  
  "Προσπαθώ να τυλίξω τα χέρια μου γύρω από τη μέση σου για να μπορέσω να σε τραβήξω μαζί, αγάπη μου", βούλιαξε.
  
  "Ούτε καν πλησίασες. Είμαι εδώ σε κοινή θέα", βόγκηξε, αλλά μετά κάτι της ήρθε στο μυαλό. Κουνώντας ένα ανοιχτό χέρι μπροστά στο πρόσωπο του Σαμ, η Νίνα παρατήρησε ότι ακολούθησε την κίνηση. "Ο Σαμ? Βλέπεις?"
  
  Ανοιγόκλεισε γρήγορα και φαινόταν αναστατωμένος. "Λίγο. Σε βλέπω, αλλά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις την απόσταση. Η αντίληψη του βάθους μου έχει μπερδευτεί, Νίνα".
  
  "Εντάξει, εντάξει, ας επιστρέψουμε στο θέρετρο. Μόλις είμαστε ασφαλείς στο δωμάτιο, μπορούμε να καταλάβουμε τι στο διάολο σου συνέβη", είπε με συμπόνια. Η Νίνα έπιασε το χέρι του Σαμ και τους συνόδεψε και τους δύο μέχρι την επιστροφή στο ξενοδοχείο. Κάτω από το βλέμμα των καλεσμένων και του προσωπικού, η Νίνα και ο Σαμ έσπευσαν στο δωμάτιό τους. Όταν μπήκαν μέσα, κλείδωσε την πόρτα.
  
  "Πήγαινε να ξαπλώσεις, Σαμ", είπε.
  
  "Όχι μέχρι να σας φέρουμε έναν γιατρό για να θεραπεύσει αυτόν τον φρικτό μώλωπα", διαμαρτυρήθηκε.
  
  "Τότε πώς μπορείς να δεις τη μελανιά στο πρόσωπό μου;" ρώτησε ψάχνοντας τον αριθμό στον τηλεφωνικό κατάλογο του ξενοδοχείου.
  
  "Σε βλέπω, Νίνα", αναστέναξε. "Δεν μπορώ να πω πόσο μακριά είναι όλα αυτά από εμένα. Πρέπει να ομολογήσω ότι αυτό είναι πολύ πιο ενοχλητικό από το να μην μπορείς να δεις αν μπορείς να το πιστέψεις".
  
  "Ω! ναι. Φυσικά, - απάντησε, πληκτρολογώντας τον αριθμό της υπηρεσίας ταξί. Έκλεισε ένα αυτοκίνητο στο πλησιέστερο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης. "Κάνε ένα γρήγορο ντους, Σαμ. Πρέπει να μάθουμε εάν η όρασή σας έχει υποστεί μόνιμη βλάβη - δηλαδή, αμέσως μετά την επανατοποθέτησή της στο περιστροφικό πετάλι."
  
  "Ο ώμος σου δεν έχει άρθρωση;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Ναι", απάντησε εκείνη. "Έσκασα όταν με άρπαξαν για να με κρατήσουν μακριά σου".
  
  "Γιατί? Τι θα έκανες που ήθελαν να με προστατέψουν από σένα; Χαμογέλασε ελαφρά από ευχαρίστηση, αλλά μπορούσε να πει ότι η Νίνα του έκρυβε τις λεπτομέρειες.
  
  "Ήθελα απλώς να σε ξυπνήσω και δεν φαινόταν να το ήθελαν, αυτό είναι όλο", ανασήκωσε τους ώμους της.
  
  "Αυτό θέλω να μάθω. Κοιμόμουν? Είχα λιποθυμήσει;" ρώτησε ειλικρινά, γυρίζοντας προς το μέρος της.
  
  "Δεν ξέρω, Σαμ", είπε κουτσά.
  
  "Νίνα", προσπάθησε να ξεστομίσει.
  
  "Έχεις λιγότερα", έριξε μια ματιά στο ρολόι δίπλα στο κρεβάτι, "είκοσι λεπτά για να κάνουμε ντους και να ετοιμαστούμε για το ταξί μας".
  
  "Εντάξει", παραδόθηκε ο Σαμ, σηκώθηκε να κάνει ένα ντους, ψηλαφώντας αργά την άκρη του κρεβατιού και του τραπεζιού. "Αλλά δεν έχει τελειώσει ακόμα. Όταν επιστρέψουμε, θα μου πεις τα πάντα, ακόμα και αυτά που μου κρύβεις".
  
  Στο νοσοκομείο το εφημερεύον ιατρικό επιτελείο φρόντισε τον ώμο της Νίνας.
  
  "Θα ήθελες κάτι να φας?" ρώτησε ο οξυδερκής Ινδονήσιος γιατρός. Θύμισε στη Νίνα έναν από εκείνους τους ανερχόμενους νέους χίπστερ σκηνοθέτες του Χόλιγουντ με τα σκουρόχρωμα χαρακτηριστικά του και την πνευματώδη προσωπικότητά του.
  
  "Ίσως η νοσοκόμα σου;" Ο Σαμ παρενέβη, αφήνοντας έκπληκτη την ανυποψίαστη νοσοκόμα.
  
  "Μην του δίνεις σημασία. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι' αυτό." Η Νίνα έκλεισε το μάτι στην έκπληκτη νοσοκόμα, που ήταν μόλις στα είκοσί της. Το κορίτσι έκανε ένα χαμόγελο καθώς έριξε μια αβέβαιη ματιά στον όμορφο άντρα που είχε έρθει στα επείγοντα με τη Νίνα. "Και δαγκώνω μόνο άντρες".
  
  "Ευτυχώς", χαμογέλασε ο γοητευτικός γιατρός. "Πώς το έκανες αυτό; Και μην πείτε ότι έχετε κάνει σκληρή δουλειά".
  
  "Έπεσα ενώ περπατούσα", απάντησε η Νίνα χωρίς να πτοείται.
  
  "Εντάξει πάμε. Ετοιμος?" ρώτησε ο γιατρός.
  
  "Όχι", ψιθύρισε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου προτού ο γιατρός της τραβήξει το χέρι με μια δυνατή λαβή που έκανε τους μυς της κράμπες. Η Νίνα ούρλιαξε από αγωνία καθώς οι φλεγόμενοι σύνδεσμοι και οι τεντωμένες μυϊκές ίνες προκάλεσαν μια καταστροφική έκρηξη πόνου στον ώμο της. Ο Σαμ πετάχτηκε για να πάει κοντά της, αλλά η νοσοκόμα τον έσπρωξε απαλά μακριά.
  
  "Ολα τέλειωσαν! Έγινε", την καθησύχασε ο γιατρός. "Όλα είναι πίσω στη θέση τους, εντάξει; Θα καεί για άλλες δύο μέρες, αλλά μετά θα βελτιωθεί. Κρατήστε το δεμένο. Όχι πολύ κίνηση για τον επόμενο μήνα, οπότε όχι πεζοπορία."
  
  "Θεός! Για μια στιγμή νόμιζα ότι μου έσκιζες το γαμημένο χέρι!" Η Νίνα συνοφρυώθηκε. Το μέτωπό της άστραφτε από τον ιδρώτα και το μαλακό δέρμα της ήταν κρύο στην αφή όταν ο Σαμ ήρθε να της πάρει το χέρι.
  
  "Είσαι καλά?" ρώτησε.
  
  "Ναι, είμαι χρυσή", είπε, αλλά το πρόσωπό της έλεγε μια διαφορετική ιστορία. "Τώρα πρέπει να ελέγξουμε την όρασή σου".
  
  "Τι συμβαίνει με τα μάτια σας, κύριε;" ρώτησε ο χαρισματικός γιατρός.
  
  "Λοιπόν, αυτό είναι το όλο θέμα. Δεν έχω ιδέα. Εγώ...", κοίταξε καχύποπτα τη Νίνα για μια στιγμή, "ξέρεις, με πήρε ο ύπνος στο δρόμο όταν έκανα ηλιοθεραπεία. Και όταν ξύπνησα, δυσκολευόμουν να εστιάσω στην απόσταση από τα αντικείμενα".
  
  Ο Γιατρός κοίταξε επίμονα τον Σαμ, με τα μάτια του να μην έφευγαν ποτέ από τα μάτια του Σαμ, σαν να μην πίστευε ούτε λέξη από αυτά που μόλις είχε πει ο πεζοπόρος. Έσκαψε στην τσέπη του παλτού του για ένα στυλό με φακό και έγνεψε καταφατικά. "Λες ότι κοιμήθηκες κάνοντας ηλιοθεραπεία. Κάνετε ηλιοθεραπεία με πουκάμισο; Δεν έχεις μαύρισμα στο στήθος σου και αν δεν αντανακλάς το φως του ήλιου με το χλωμό δέρμα σου, Σκωτσέζος φίλε μου, δεν υπάρχει κάτι που να δείχνει ότι η ιστορία σου είναι αληθινή".
  
  "Δεν νομίζω ότι έχει σημασία γιατί κοιμόταν, γιατρέ", υπερασπίστηκε τον εαυτό της η Νίνα.
  
  Κοίταξε τα μικρά πυροτεχνήματα με μεγάλα σκούρα μάτια. "Στην πραγματικότητα, αυτό κάνει τη διαφορά, κυρία. Μόνο αν ξέρω πού ήταν και για πόσο καιρό, σε τι ήταν εκτεθειμένος και ούτω καθεξής, μπορώ να προσδιορίσω τι μπορεί να προκάλεσε το πρόβλημα".
  
  "Που σπούδασες?" ρώτησε ο Σαμ, εντελώς εκτός θέματος.
  
  "Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Cornell και τέσσερα χρόνια από το Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, κύριε. Δούλευα σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο Στάνφορντ, αλλά έπρεπε να το κόψω απότομα για να έρθω να βοηθήσω με τις πλημμύρες του 2014 στο Μπρουνέι", εξήγησε κοιτάζοντας τον Σαμ στα μάτια.
  
  "Και είσαι κρυμμένος σε ένα μικρό μέρος όπως αυτό; Θα έλεγα σχεδόν συγγνώμη", παρατήρησε ο Σαμ.
  
  "Η οικογένειά μου είναι εδώ και νομίζω ότι εκεί χρειάζονται περισσότερο οι δεξιότητές μου", είπε ο νεαρός γιατρός, προσπαθώντας να είναι εύκολος και προσωπικός, επειδή ήθελε να δημιουργήσει μια στενή σχέση με τον Σκωτσέζο, ειδικά επειδή υποψιαζόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. . Θα ήταν αδύνατο να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για μια τέτοια κατάσταση ακόμα και με τους πιο ανοιχτόμυαλους ανθρώπους.
  
  "Κύριε Κληβ, γιατί δεν έρθετε μαζί μου στο γραφείο μου για να μιλήσουμε ιδιωτικά", πρότεινε ο γιατρός με σοβαρό τόνο που ανησύχησε τη Νίνα.
  
  "Μπορεί η Νίνα να έρθει μαζί μας;" ρώτησε ο Σαμ. "Θέλω να είναι μαζί μου κατά τη διάρκεια ιδιωτικών συνομιλιών για την υγεία μου".
  
  "Πολύ καλά", είπε ο γιατρός και τον συνόδευσαν σε ένα μικρό δωμάτιο δίπλα στο σύντομο διάδρομο του θαλάμου. Η Νίνα κοίταξε τον Σαμ, αλλά εκείνος φαινόταν ήρεμος. Σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, η Νίνα ένιωθε άρρωστη. Ο γιατρός έκλεισε την πόρτα και τους έριξε και τους δύο μια μακρά, σκληρή ματιά.
  
  "Μήπως έχετε πάει στο χωριό δίπλα στην παραλία;" τους ρώτησε.
  
  "Ναι", είπε ο Σαμ. "Είναι τοπική μόλυνση;"
  
  "Εκεί πληγώσατε, κυρία;" Γύρισε στη Νίνα με έναν υπαινιγμό ανησυχίας. Το αναγνώρισε με ένα νεύμα, δείχνοντας κάπως αμήχανη για το αδέξιο ψέμα της νωρίτερα.
  
  "Είναι ασθένεια ή κάτι τέτοιο, γιατρέ;" Ο Σαμ επέμεινε σε μια απάντηση. "Έχουν αυτοί οι άνθρωποι κάποιου είδους ασθένεια...;"
  
  Ο γιατρός πήρε μια βαθιά ανάσα. "Κύριε Κληβ, πιστεύετε στο υπερφυσικό;
  
  
  Κεφάλαιο 6
  
  
  Ο Perdue ξύπνησε μέσα σε κάτι που έμοιαζε με καταψύκτη ή φέρετρο φτιαγμένο για να περιέχει ένα πτώμα. Τα μάτια του δεν έβλεπαν τίποτα μπροστά του. Το σκοτάδι και η σιωπή ήταν σαν μια κρύα ατμόσφαιρα που έκαιγε το γυμνό του δέρμα. Το αριστερό του χέρι άπλωσε τον δεξιό του καρπό, αλλά διαπίστωσε ότι το ρολόι του είχε αφαιρεθεί. Κάθε ανάσα ήταν ένας συριγμός αγωνίας καθώς πνιγόταν στον κρύο αέρα που έμπαινε από κάπου στο σκοτάδι. Τότε ήταν που ο Perdue ανακάλυψε ότι ήταν εντελώς γυμνός.
  
  "Ω Θεέ μου! Σε παρακαλώ, μη μου πεις ότι είμαι ξαπλωμένος σε μια πλάκα σε κάποιο νεκροτομείο. Μη μου πεις ότι με έχουν μπερδέψει για νεκρό!" παρακάλεσε με την εσωτερική του φωνή. "Μείνε ήρεμος, Ντέιβιντ. Απλά μείνετε ήρεμοι μέχρι να μάθετε τι συμβαίνει. Μην πανικοβάλλεστε πρόωρα. Ο πανικός θολώνει μόνο το μυαλό. Ο πανικός θολώνει μόνο το μυαλό.
  
  Κατέβασε προσεκτικά τα χέρια του κάτω από το σώμα του και τα πέρασε στα πλευρά του για να νιώσει τι ήταν από κάτω του.
  
  "Ατλας".
  
  "Μήπως αυτό είναι ένα φέρετρο;" σκέφτηκε, αλλά σκέφτηκε ότι το φέρετρο θα ήταν κάθε άλλο παρά κρύο. Τουλάχιστον, αυτό σήμαινε ότι δεν ήταν κλεισμένος σε ένα φέρετρο ή σε έναν καταψύκτη νεκροτομείο, αλλά το να ήξερε ότι αυτό δεν έφερε τον παρηγορούσε, το κρύο ήταν αφόρητο, χειρότερο κι από το πυκνό σκοτάδι γύρω του.
  
  Ξαφνικά η σιωπή έσπασε από βήματα που πλησίαζαν.
  
  "Αυτή είναι η σωτηρία μου;" Ή τον θάνατό μου;
  
  Ο Perdue άκουγε προσεχτικά, καταπολεμώντας την επιθυμία να αναπνεύσει γρήγορα. Καμία φωνή δεν γέμιζε το δωμάτιο, μόνο αδιάκοπα βήματα. Η καρδιά του χτυπούσε άγρια με πολλές σκέψεις για το τι θα μπορούσε να είναι - πού θα μπορούσε να είναι. Ένας διακόπτης γύρισε και ένα λευκό φως τύφλωσε τον Περντού, τσιμπώντας του τα μάτια.
  
  "Εδώ είναι", άκουσε μια ψηλή αντρική φωνή που του θύμισε το Liberace. "Κύριε και Σωτήρα μου".
  
  Ο Περντού δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια του. Ακόμη και μέσα από τα κλειστά βλέφαρά του, το φως διαπερνούσε το κρανίο του.
  
  "Πάρτε το χρόνο σας, κύριε Πέρντιου", συμβούλεψε μια φωνή με πυκνή βερολινέζικη προφορά. "Πρέπει πρώτα να προσαρμοστούν τα μάτια σου, αλλιώς θα τυφλωθείς, αγαπητέ. Και δεν το θέλουμε αυτό. Είσαι πολύ πολύτιμος."
  
  Αχαρακτηριστικά για τον Dave Perdue, επέλεξε να απαντήσει με ένα ξεκάθαρα έντονο "Fuck you".
  
  Ο άντρας γέλασε με τη βωμολοχία του, η οποία ακουγόταν μάλλον αστεία. Τα παλαμάκια έφτασαν στα αυτιά του Περντιού και εκείνος τρελάθηκε.
  
  "Γιατί είμαι γυμνός; Δεν κουνιέμαι έτσι, φίλε", κατάφερε να πει ο Περντού.
  
  "Ω, θα λικνιστείς όσο κι αν σε πιέσουμε, καλή μου. Θα δείτε. Η αντίσταση είναι πολύ ανθυγιεινή. Η συνεργασία είναι τόσο σημαντική όσο το οξυγόνο, όπως θα καταλάβετε σύντομα. Είμαι ο κύριος σου, Κλάους, και είσαι γυμνός για τον απλούστατο λόγο ότι οι γυμνοί άντρες είναι εύκολο να εντοπιστούν όταν τρέχουν μακριά. Βλέπεις, δεν υπάρχει λόγος να σε συγκρατούμε όταν είσαι γυμνός. Πιστεύω σε απλές αλλά αποτελεσματικές μεθόδους", εξήγησε ο άνδρας.
  
  Ο Purdue ανάγκασε τα μάτια του να προσαρμοστούν στο φωτεινό περιβάλλον. Σε αντίθεση με όλες τις ιδέες που του πέρασαν από το μυαλό καθώς βρισκόταν ξαπλωμένος στο σκοτάδι, το κελί όπου τον κρατούσαν αιχμάλωτο ήταν μεγάλο και πολυτελές. Του θύμισε τη διακόσμηση στο παρεκκλήσι του Κάστρου Glamis στη χώρα του, τη Σκωτία. Οι οροφές και οι τοίχοι ήταν διακοσμημένοι με πίνακες αναγεννησιακού στυλ ζωγραφισμένους με λαμπερές λαδομπογιές σε επιχρυσωμένα πλαίσια. Χρυσοί πολυέλαιοι κρέμονταν από την οροφή και τα βιτρό στόλιζαν τα τζάμια που κρυφοκοιτάγονταν πίσω από τις πλούσιες βαθύ μωβ κουρτίνες.
  
  Επιτέλους, τα μάτια του βρήκαν τον άντρα για τον οποίο είχε ακούσει μόνο μια φωνή μέχρι εκείνη τη στιγμή, και έμοιαζε σχεδόν ακριβώς όπως τον είχε φανταστεί ο Περντύ. Όχι πολύ ψηλός, λεπτός και κομψά ντυμένος, ο Κλάους στεκόταν προσεκτικά, με τα χέρια σταυρωμένα τακτοποιημένα μπροστά του. Όταν χαμογέλασε, τα μάγουλά του ήταν βαθιά λακκάκια και τα σκοτεινά, γυαλιστερά μάτια του έμοιαζαν μερικές φορές να λάμπουν κάτω από έντονο φως. Ο Περντού παρατήρησε ότι ο Κλάους του έφτιαχνε τα μαλλιά με τρόπο που του θύμιζε του Χίτλερ, ένα σκούρο πλάι, πολύ κοντά από το πάνω μέρος του αυτιού του και κάτω. Αλλά το πρόσωπό του ήταν ξυρισμένο και δεν υπήρχε κανένα σημάδι από την αποτρόπαια τούφα μαλλιών κάτω από τη μύτη του που είχε ο δαιμόνιος ηγέτης των Ναζί.
  
  "Πότε μπορώ να ντυθώ;" ρώτησε ο Περντού, προσπαθώντας να είναι όσο πιο ευγενικός γίνεται. "Πραγματικά κρυώνω".
  
  "Φοβάμαι ότι δεν μπορείς. Όσο βρίσκεστε εδώ, θα είστε γυμνοί τόσο για πρακτικούς όσο και για "αισθητικούς σκοπούς", τα μάτια του Κλάους μελέτησαν το ψηλό, αδύνατο πλαίσιο του Περντού με ξεδιάντροπη απόλαυση.
  
  "Χωρίς ρούχα θα παγώσω μέχρι θανάτου! Αυτό είναι γελοίο!" Ο Perdue αντιτάχθηκε.
  
  "Παρακαλώ ελέγξτε τον εαυτό σας, κύριε Πέρντιου", απάντησε ήρεμα ο Κλάους. "Οι κανόνες είναι κανόνες. Ωστόσο, η θέρμανση θα ενεργοποιηθεί μόλις παραγγείλω για διευκόλυνσή σας. Ψύξαμε το δωμάτιο μόνο και μόνο για να σας ξυπνήσουμε."
  
  "Μπορείς να με ξυπνήσεις με τον παλιό τρόπο;" Η Περντού γέλασε.
  
  "Ποιος είναι ο παλιομοδίτικος τρόπος; Σας φωνάζω με το όνομά σας; Να σου ρίξω νερό; Στέλνεις την αγαπημένη σου γάτα να χαϊδέψει το πρόσωπό σου; Σας παρακαλούμε. Αυτός είναι ο ναός των πονηρών θεών, αγαπητέ μου άνθρωπε. Σίγουρα δεν είμαστε για καλοσύνη και περιποίηση", είπε ο Κλάους με μια ψυχρή φωνή που δεν ταίριαζε με το χαμογελαστό πρόσωπό του και τα φλεγόμενα μάτια του.
  
  Τα πόδια του Perdue έτρεμαν και οι θηλές του σκλήρυναν από το κρύο καθώς στεκόταν δίπλα στο μεταξωτό τραπέζι που ήταν το κρεβάτι του από τότε που τον έφεραν εδώ. Τα χέρια του κάλυψαν τον ανδρισμό του, δείχνοντας την πτώση της θερμοκρασίας του σώματός του με μωβ νύχια και χείλη.
  
  "Heizung!" διέταξε ο Κλάους. Άλλαξε σε πιο απαλό τόνο, "Θα είσαι πολύ πιο άνετα σε λίγα λεπτά, το υπόσχομαι".
  
  "Ευχαριστώ", μουρμούρισε η Περντού, τραυλίζοντας μέσα από δόντια που τρίζουν.
  
  "Μπορείς να καθίσεις αν θέλεις, αλλά δεν θα σου επιτραπεί να φύγεις από αυτό το δωμάτιο μέχρι να σε βγάλουν - ή να σε εκτελέσουν - ανάλογα με τον βαθμό της συνεργασίας σου", τον ενημέρωσε ο Κλάους.
  
  "Κάτι τέτοιο", είπε ο Περντού. "Πού είμαι? Ναός? Και τι χρειάζεσαι από μένα;"
  
  "Αργά!" Ο Κλάους αναφώνησε με ένα πλατύ χαμόγελο χτυπώντας τα χέρια του. "Θέλεις απλώς να μπεις στις λεπτομέρειες. Χαλαρώστε."
  
  Ο Περντού ένιωσε την απογοήτευσή του να μεγαλώνει. "Κοίτα, Κλάους, δεν είμαι γαμημένος τουρίστας! Δεν είμαι εδώ για να σας επισκεφτώ, και σίγουρα όχι για να σας διασκεδάσω. Θέλω να μάθω τις λεπτομέρειες για να ολοκληρώσουμε την ατυχή δουλειά μας και να πάω σπίτι! Φαίνεται να προτείνεις ότι μου ταιριάζει να βρίσκομαι εδώ με τη στολή του πάρτι μου, πηδώντας μέσα από τα τσέρκια σου σαν ζώο του τσίρκου!"
  
  Το χαμόγελο του Κλάους έσβησε γρήγορα. Αφού τελείωσε ο Περντού, ο αδύνατος άντρας τον κοίταξε χωρίς να κουνηθεί. Ο Περντού ήλπιζε ότι ο στόχος του είχε φτάσει στον αντιπαθητικό ηλίθιο που έπαιζε παιχνίδια μαζί του σε μια από τις όχι και τόσο καλές μέρες του.
  
  "Τελείωσες, Ντέιβιντ; ρώτησε ο Κλάους με μια σιγανή, απαίσια φωνή που μόλις ακουγόταν. Τα σκούρα μάτια του κοίταξαν κατευθείαν στα μάτια του Περντού καθώς χαμήλωσε το πηγούνι του και έσφιξε τα δάχτυλά του. "Επιτρέψτε μου να σας διευκρινίσω κάτι. Δεν είσαι επισκέπτης εδώ, έχεις δίκιο. ούτε εσύ είσαι ο κύριος. Εδώ δεν έχεις καμία δύναμη γιατί εδώ είσαι γυμνός, που σημαίνει ότι δεν έχεις πρόσβαση σε υπολογιστή, gadget ή πιστωτικές κάρτες για να κάνεις τα μαγικά σου κόλπα".
  
  Ο Κλάους πλησίασε αργά τον Πέρντιου, συνεχίζοντας την εξήγησή του. "Εδώ δεν θα έχετε άδεια να κάνετε ερωτήσεις ή να έχετε γνώμη. Θα υποταχθείς ή θα πεθάνεις και θα το κάνεις χωρίς αμφιβολία, ξεκαθάρισα;"
  
  "Κρυστάλλινα", απάντησε ο Περντιού.
  
  "Ο μόνος λόγος που σε σέβομαι καθόλου είναι επειδή κάποτε ήσουν Renatus του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου", είπε στον Purdue καθώς περπατούσε γύρω του. Ο Κλάους έδειξε μια ξεχωριστή έκφραση ακραίας περιφρόνησης για τον κρατούμενο του. "Αν και ήσουν ένας κακός βασιλιάς, ένας ύπουλος αποστάτης που επέλεξε να καταστρέψει τον Μαύρο Ήλιο αντί να τον χρησιμοποιήσει για να κυβερνήσει τη νέα Βαβυλώνα".
  
  "Δεν έκανα ποτέ αίτηση για αυτή τη θέση!" υπερασπίστηκε την υπόθεσή του, αλλά ο Κλάους συνέχιζε να μιλάει σαν τα λόγια του Περντιού να ήταν απλώς τρίξιμο στην ξύλινη επένδυση του δωματίου.
  
  "Είχες το πιο ισχυρό θηρίο στον κόσμο στην αποστολή σου, τον Ρενάτους, και αποφάσισες να τον σκάσεις, να τον σοδομίσεις και σχεδόν προκάλεσες την πλήρη κατάρρευση αιώνων δύναμης και σοφίας", κήρυττε ο Κλάους. "Αν αυτό ήταν το σχέδιό σας από την αρχή, θα σας επαινούσα. Αυτό δείχνει ένα ταλέντο στην εξαπάτηση. Αλλά αν το έκανες επειδή φοβήθηκες την εξουσία, φίλε μου, δεν αξίζεις τίποτα".
  
  "Γιατί υπερασπίζεσαι το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου; Είσαι ένας από τους κολλητούς τους; Σας υποσχέθηκαν μια θέση στην αίθουσα του θρόνου τους αφού καταστρέψουν τον κόσμο; Αν τους εμπιστεύεσαι, τότε είσαι ανόητος ειδικού βαθμού", απάντησε ο Περντού. Ένιωσε το δέρμα του να χαλαρώνει κάτω από την απαλή ζεστασιά της αλλαγής της θερμοκρασίας στο δωμάτιο.
  
  Ο Κλάους χαμογέλασε, χαμογελώντας πικρά καθώς στεκόταν μπροστά στον Πέρντιου.
  
  "Υποθέτω ότι το ψευδώνυμο ανόητος εξαρτάται από τον σκοπό του παιχνιδιού, δεν νομίζεις; Για εσάς, είμαι ένας ανόητος που αναζητά την εξουσία με κάθε μέσο. Είσαι ανόητος για μένα που το πέταξα", είπε.
  
  "Άκου, τι θέλεις;" Ο Perdue έβρασε.
  
  Πήγε στο παράθυρο και τράβηξε την κουρτίνα στην άκρη. Πίσω από μια κουρτίνα, τοποθετημένη σε ένα ξύλινο πλαίσιο, υπήρχε ένα πληκτρολόγιο. Πριν το χρησιμοποιήσει, ο Κλάους κοίταξε πίσω στον Περντού.
  
  "Σας έφεραν εδώ για να προγραμματιστείτε ώστε να μπορέσετε να υπηρετήσετε ξανά έναν σκοπό", είπε. "Χρειαζόμαστε ένα ειδικό λείψανο, Ντέιβιντ, και θα μας το βρεις. Και θέλετε να μάθετε το πιο ενδιαφέρον κομμάτι;"
  
  Τώρα χαμογελούσε όπως πριν. Ο Περντού δεν είπε τίποτα. Προτίμησε να περιμένει τον χρόνο του και να χρησιμοποιήσει τις παρατηρητικές του ικανότητες για να βρει μια διέξοδο μόλις φύγει ο τρελός. Προς το παρόν, δεν ήθελε να διασκεδάζει άλλο τον Κλάους, αλλά απλώς συμφώνησε.
  
  "Το καλύτερο είναι ότι θα θέλεις να μας εξυπηρετήσεις", γέλασε ο Κλάους.
  
  "Τι είναι αυτό το λείψανο;" ρώτησε ο Perdue, προσποιούμενος ότι ενδιαφέρεται να μάθει.
  
  "Ω, κάτι πραγματικά ξεχωριστό, ακόμα πιο ιδιαίτερο από το Spear of Destiny!" αποκάλυψε. "Κάποτε ονομαζόταν το Όγδοο Θαύμα του Κόσμου, αγαπητέ μου Ντέιβιντ, χάθηκε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από την πιο απαίσια δύναμη που εξαπλώθηκε σε όλη την Ανατολική Ευρώπη σαν μια κατακόκκινη πανούκλα. Λόγω της παρέμβασής τους, μας έχει χαθεί και τη θέλουμε πίσω. Θέλουμε κάθε κομμάτι του που έχει διασωθεί να συναρμολογηθεί ξανά και να αποκατασταθεί στην παλιά του ομορφιά για να κοσμεί την κύρια αίθουσα αυτού του ναού με τη χρυσή του λαμπρότητα".
  
  Ο Perdue έπνιξε. Αυτό που υπαινίχθηκε ο Κλάους ήταν παράλογο και αδύνατο, αλλά ήταν χαρακτηριστικό του Black Sun.
  
  "Ελπίζεις σοβαρά να ανακαλύψεις το Amber Room;" - ρώτησε έκπληκτος ο Περντού. "Καταστράφηκε από βρετανικές αεροπορικές επιδρομές και δεν ξεπέρασε ποτέ το Königsberg! Δεν υπάρχει πια. Μόνο τα θραύσματά του είναι διάσπαρτα σε όλο τον πυθμένα του ωκεανού και κάτω από τα θεμέλια των παλαιών ερειπίων που καταστράφηκαν το 1944. Αυτή είναι μια ηλίθια ιδέα!".
  
  "Λοιπόν, ας δούμε αν μπορούμε να σας αλλάξουμε γνώμη για αυτό", χαμογέλασε ο Κλάους.
  
  Γύρισε για να εισαγάγει τον κωδικό στο πληκτρολόγιο. Ακούστηκε ένας δυνατός βόμβος, αλλά ο Περντού δεν μπορούσε να δει τίποτα το ασυνήθιστο μέχρι που οι εξαιρετικοί πίνακες στην οροφή και στους τοίχους είχαν μετατραπεί σε καμβάδες. Ο Perdue συνειδητοποίησε ότι όλα ήταν μια οπτική ψευδαίσθηση.
  
  Οι επιφάνειες μέσα στα κάδρα ήταν καλυμμένες με οθόνες LED ικανές να μετατρέψουν σκηνές σαν παράθυρα σε κυβερνοχώρο. Ακόμη και τα παράθυρα ήταν απλώς εικόνες σε επίπεδες οθόνες. Ξαφνικά, το επίφοβο σύμβολο Black Sun εμφανίστηκε σε όλες τις οθόνες πριν μεταβεί σε μια γιγάντια εικόνα που απλώθηκε σε όλες τις οθόνες. Δεν έχει μείνει τίποτα από το αρχικό δωμάτιο. Ο Purdue δεν βρισκόταν πια στο υπέροχο σαλόνι του κάστρου. Στάθηκε μέσα στο Σπήλαιο της Φωτιάς, και παρόλο που ήξερε ότι ήταν απλώς μια προβολή, δεν μπορούσε να αρνηθεί την ταλαιπωρία της αυξανόμενης θερμοκρασίας.
  
  
  Κεφάλαιο 7
  
  
  Το μπλε φως από την τηλεόραση έκανε το δωμάτιο ακόμα πιο σκοτεινό. Στους τοίχους του δωματίου, η κίνηση στις ειδήσεις ρίχνει πολλές μορφές και σκιές σε μαύρο και μπλε, που αστράφτουν σαν αστραπή και μόνο στιγμιαία φωτίζουν τα στολίδια στα τραπέζια. Τίποτα δεν ήταν εκεί που έπρεπε. Εκεί που κάποτε στέκονταν ποτήρια και πιάτα στα γυάλινα ράφια του ντουλαπιού, υπήρχε μόνο ένα διάκενο πλαίσιο χωρίς τίποτα μέσα. Στο πάτωμα μπροστά της, καθώς και στο πάνω μέρος του συρταριού, ήταν σκορπισμένα μεγάλα, οδοντωτά θραύσματα σπασμένων πιατικών.
  
  Οι κηλίδες αίματος λερώθηκαν μερικές από τις λωρίδες και τα πλακάκια στο πάτωμα, μαυρίζοντας στο φως της τηλεόρασης. Οι άνθρωποι στην οθόνη δεν φαινόταν να απευθύνονται σε κανέναν συγκεκριμένα. Δεν υπήρχαν θεατές στην αίθουσα για αυτούς, αν και κάποιος ήταν παρών. Στον καναπέ, ένα αποκοιμισμένο βουνό ανθρώπου γέμισε και τα τρία καθίσματα, καθώς και τα υποβραχιόνια. Οι κουβέρτες του έπεσαν στο πάτωμα, αφήνοντάς τον ανυπεράσπιστο στην παγωνιά της νύχτας, αλλά δεν τον ένοιαζε.
  
  Από τότε που σκοτώθηκε η γυναίκα του, ο Ντέτλεφ δεν ένιωσε τίποτα. Όχι μόνο τον εγκατέλειψαν τα συναισθήματά του, αλλά τα συναισθήματά του μουδιάστηκαν. Ο Ντέτλεφ δεν ήθελε να νιώσει τίποτε άλλο παρά θλίψη και πένθος. Το δέρμα του ήταν κρύο, τόσο κρύο που έκαιγε, αλλά ο χήρος ένιωθε μόνο μούδιασμα καθώς οι κουβέρτες του γλίστρησαν και στοιβάζονταν στο χαλί.
  
  Τα παπούτσια της ήταν ακόμα στην άκρη του κρεβατιού, εκεί που τα είχε πετάξει την προηγούμενη μέρα. Η Ντέτλεφ δεν άντεχε αν τα έπαιρνε, γιατί τότε θα έφευγε πραγματικά. Τα δακτυλικά αποτυπώματα της Γκάμπι ήταν ακόμα στο δερμάτινο λουράκι, η λάσπη από τις σόλες της ήταν ακόμα εκεί, και όταν άγγιξε τα παπούτσια το ένιωθε. Αν τα είχε βάλει στην ντουλάπα, τα ίχνη των τελευταίων στιγμών του με την Γκάμπι θα είχαν χαθεί για πάντα.
  
  Το δέρμα είχε ξεφλουδίσει από τις σπασμένες αρθρώσεις του και μια επίστρωση κάλυπτε τώρα την ακατέργαστη σάρκα του. Ούτε ο Ντέτλεφ το ένιωσε. Ένιωθε μόνο το κρύο, που μείωσε τον πόνο από την οργή του και τα τραύματα που άφηναν οι οδοντωτές άκρες. Φυσικά ήξερε ότι την επόμενη μέρα θα ένιωθε κάψιμο, αλλά τώρα ήθελε μόνο να κοιμηθεί. Όταν κοιμήθηκε, την είδε στα όνειρά του. Δεν θα χρειαζόταν να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Στο όνειρο, μπορούσε να κρυφτεί από την πραγματικότητα του θανάτου της γυναίκας του.
  
  "Αυτή είναι η Χόλι Ντάριλ από τη σκηνή του αποτρόπαιου περιστατικού που έλαβε χώρα σήμερα το πρωί στη βρετανική πρεσβεία στο Βερολίνο", μουρμούρισε ένας Αμερικανός τηλεοπτικός ρεπόρτερ. "Ήταν εδώ που ο Μπεν Κάρινγκτον της Βρετανικής Πρεσβείας είδε την φρικτή αυτοκτονία της Γκάμπι Χόλτσερ, εκπρόσωπου του γραφείου της Ομοσπονδιακής Καγκελαρίου της Γερμανίας. Ίσως θυμάστε την κυρία Χόλτσερ ως εκπρόσωπο του Τύπου σε σχέση με τις πρόσφατες δολοφονίες πολιτικών και χρηματιστών στο Βερολίνο, τις οποίες τα μέσα ενημέρωσης ονόμασαν τώρα επίθεση του Μίδα. Πηγές λένε ότι δεν υπάρχει ακόμη σαφήνεια ως προς το κίνητρο της κυρίας Holzer να αυτοκτονήσει τη ζωή της αφού βοήθησε στη διερεύνηση αυτών των δολοφονιών. Μένει να δούμε αν ήταν πιθανός στόχος των ίδιων δολοφόνων ή μήπως είχε συνδεθεί ακόμη και μαζί τους".
  
  Ο Ντέτλεφ μούγκρισε μισοκοιμισμένος από το θράσος των μέσων ενημέρωσης, που άφησαν να εννοηθεί ότι η γυναίκα του μπορεί να έχει κάποια σχέση με τους φόνους. Δεν μπορούσε να αποφασίσει ποιο από τα δύο ψέματα τον εκνεύρισε περισσότερο, η υποτιθέμενη αυτοκτονία ή η παράλογη παραποίηση της εμπλοκής της. Ανησυχώντας για τις άδικες εικασίες των δημοσιογράφων που γνωρίζουν τα πάντα, ο Ντέτλεφ ένιωσε ένα αυξανόμενο μίσος για όσους δυσφήμησαν τη γυναίκα του στα μάτια όλου του κόσμου.
  
  Ο Ντέτλεφ Χόλτσερ δεν ήταν δειλός, αλλά ήταν ένας σοβαρός μοναχικός. Ίσως ήταν η ανατροφή του ή ίσως απλώς η προσωπικότητά του, αλλά πάντα υπέφερε ανάμεσα στους ανθρώπους. Η αμφιβολία για τον εαυτό του ήταν πάντα ο σταυρός του, ακόμη και ως παιδί. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ήταν αρκετά σημαντικός για να έχει τη δική του γνώμη, και ακόμη και ως άντρας τριάντα πέντε περίπου ετών, παντρεμένος με μια εκπληκτική γυναίκα γνωστή σε όλη τη Γερμανία, ο Ντέτλεφ εξακολουθούσε να έχει την τάση να αποσυρθεί.
  
  Αν δεν είχε εκτεταμένη εκπαίδευση μάχης στο στρατό, δεν θα είχε γνωρίσει ποτέ τον Γκάμπι. Κατά τις εκλογές του 2009, η βία ήταν ευρέως διαδεδομένη λόγω φημών διαφθοράς, που οδήγησαν σε διαμαρτυρίες και μποϊκοτάζ των ομιλιών των υποψηφίων σε ορισμένα μέρη σε ολόκληρη τη Γερμανία. Η Γκάμπι, μεταξύ άλλων, τα κατάφερε προσλαμβάνοντας σωματοφύλακες. Όταν συνάντησε για πρώτη φορά τον σωματοφύλακά της, τον ερωτεύτηκε αμέσως. Πώς θα μπορούσε να μην αγαπήσει έναν τόσο μαλακό, ευγενικό γίγαντα όπως ο Ντέτλεφ;
  
  Ποτέ δεν κατάλαβε τι έβλεπε σε αυτόν, αλλά όλα ήταν μέρος της χαμηλής αυτοεκτίμησής του, οπότε η Γκάμπι έμαθε να παίρνει ελαφρά τη σεμνότητά του. Δεν τον ανάγκασε ποτέ να εμφανιστεί δημόσια μαζί της μετά το συμβόλαιό του καθώς έληξε ο σωματοφύλακάς της. Η γυναίκα του σεβάστηκε το ακούσιο γλίστρημά του, ακόμη και στην κρεβατοκάμαρα. Ήταν εντελώς αντίθετοι ως προς τον περιορισμό, αλλά βρήκαν μια άνετη μέση λύση.
  
  Τώρα αυτή έφυγε και είναι μόνος. Η λαχτάρα της σακάτεψε την καρδιά του και έκλαιγε ασταμάτητα στο άδυτο του ντιβανιού. Στις σκέψεις του κυριαρχούσε η δυαδικότητα. Θα έκανε ό,τι ήταν απαραίτητο για να μάθει ποιος σκότωσε τη γυναίκα του, αλλά πρώτα έπρεπε να ξεπεράσει τα εμπόδια που είχε θέσει στον εαυτό του. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι, αλλά ο Γκάμπι άξιζε δικαιοσύνη και έπρεπε απλώς να βρει έναν τρόπο να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
  
  
  Κεφάλαιο 8
  
  
  Ο Σαμ και η Νίνα δεν είχαν ιδέα πώς να απαντήσουν στην ερώτηση του γιατρού. Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά που είχαν δει κατά τη διάρκεια των κοινών τους περιπετειών, έπρεπε να παραδεχτούν ότι υπάρχουν ανεξήγητα φαινόμενα. Ενώ πολλά από αυτά που βίωσαν θα μπορούσαν να αποδοθούν σε περίπλοκη φυσική και άγνωστες επιστημονικές αρχές, ήταν επίσης ανοιχτοί σε άλλες εξηγήσεις.
  
  "Γιατί ρωτάς?" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Πρέπει να είμαι σίγουρη ότι ούτε εσύ ούτε οι κυρίες εδώ θα με θεωρήσουν κάποιον προληπτικό ηλίθιο σε αυτό που πρόκειται να σου πω", παραδέχτηκε ο νεαρός γιατρός. Το βλέμμα του στράφηκε πέρα δώθε ανάμεσά τους. Ήταν πολύ σοβαρός, αλλά δεν ήταν σίγουρος αν μπορούσε να εμπιστευτεί τους αγνώστους αρκετά για να τους εξηγήσει μια τόσο φαινομενικά τραβηγμένη θεωρία.
  
  "Είμαστε πολύ ανοιχτόμυαλοι όταν πρόκειται για τέτοια πράγματα, γιατρέ", τον διαβεβαίωσε η Νίνα. "Μπορείς να μας πεις. Για να είμαστε ειλικρινείς, εμείς οι ίδιοι έχουμε δει κάποια περίεργα πράγματα. Ο Σαμ κι εγώ έχουμε ακόμα λίγα να μας εκπλήξουμε".
  
  "Το ίδιο πράγμα", πρόσθεσε ο Σαμ με ένα παιδικό γέλιο.
  
  Ο γιατρός χρειάστηκε λίγο χρόνο για να καταλάβει πώς να μεταδώσει τη θεωρία του στον Σαμ. Το πρόσωπό του έδειχνε ανησυχία. Καθαρίζοντας το λαιμό του, μοιράστηκε όσα πίστευε ότι έπρεπε να μάθει ο Σαμ.
  
  "Οι άνθρωποι στο χωριό που επισκεφτήκατε είχαν μια πολύ περίεργη συνάντηση πριν από αρκετές εκατοντάδες χρόνια. Αυτή είναι μια ιστορία που έχει περάσει προφορικά εδώ και αιώνες, οπότε δεν είμαι σίγουρος πόσο από την αρχική ιστορία έχει απομείνει στον σημερινό μύθο", είπε. " Μιλούν για ένα πετράδι που το πήρε ένα μικρό αγόρι και το έφερε στο χωριό για να το δώσει στον αρχηγό. Επειδή όμως η πέτρα φαινόταν τόσο ασυνήθιστη, οι γέροντες νόμιζαν ότι ήταν το μάτι κάποιου θεού, έτσι την σκέπασαν από φόβο μήπως τους παρακολουθούν. Εν ολίγοις, όλοι στο χωριό πέθαναν τρεις μέρες αργότερα γιατί τύφλωσαν τον θεό και ξέσπασε την οργή του πάνω τους".
  
  "Και νομίζεις ότι το πρόβλημα της όρασής μου έχει κάποια σχέση με αυτήν την ιστορία;" Ο Σαμ συνοφρυώθηκε.
  
  "Κοίτα, ξέρω ότι αυτό ακούγεται τρελό. Πιστέψτε με, ξέρω πώς ακούγεται, αλλά ακούστε με", επέμεινε ο νεαρός. "Αυτό που νομίζω είναι λίγο λιγότερο ιατρικό και περισσότερο προσανατολισμένο προς... χμ... κάτι τέτοιο..."
  
  "Παράξενη πλευρά;" ρώτησε η Νίνα. Υπήρχε σκεπτικισμός στον τόνο της.
  
  "Περίμενε τώρα", είπε ο Σαμ. "Να συνεχίσει. Τι σχέση έχει αυτό με το όραμά μου;"
  
  "Νομίζω ότι κάτι σας συνέβη εκεί, κύριε Κληβ. κάτι που δεν μπορείς να θυμηθείς", πρότεινε ο γιατρός. "Θα σου πω γιατί. Εφόσον οι πρόγονοι αυτής της φυλής τύφλωσαν τον θεό, μόνο εκείνος που φιλοξενούσε τον θεό μπορούσε να γίνει τυφλός στο χωριό τους".
  
  Μια συντριπτική σιωπή τύλιξε τους τρεις καθώς ο Σαμ και η Νίνα κοιτούσαν τον γιατρό με τα πιο ακατανόητα βλέμματα που είχε δει ποτέ. Δεν είχε ιδέα πώς να εξηγήσει αυτό που προσπαθούσε να πει, ειδικά επειδή ήταν τόσο γελοίο και δονκιχωτικό.
  
  "Με άλλα λόγια", άρχισε σιγά-σιγά η Νίνα να βεβαιώνεται ότι τα κατάλαβε σωστά, "θέλεις να μας πεις ότι πιστεύεις στην ιστορία των ηλικιωμένων συζύγων, σωστά; Άρα, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την απόφαση. Ήθελες απλώς να μας ενημερώσεις ότι αγόρασες αυτό το τρελό σκατά".
  
  "Νίνα", συνοφρυώθηκε ο Σαμ, όχι πολύ ευχαριστημένος που ήταν τόσο ωμά.
  
  "Σαμ, αυτός ο τύπος ουσιαστικά σου λέει ότι υπάρχει ένας θεός μέσα σου. Τώρα είμαι τελείως οδηγημένος στο εγώ και μπορώ να χειριστώ ακόμη και λίγο ναρκισσισμό εδώ κι εκεί, αλλά για όνομα του Χριστού, δεν μπορείτε να πιστέψετε αυτό το χάλι! " τον νουθέτησε. "Θεέ μου, αυτό είναι σαν να λες ότι αν πονάει το αυτί σου στον Αμαζόνιο, τότε είσαι μισός μονόκερος".
  
  Η γελοιοποίηση του αλλοδαπού ήταν πολύ έντονη και αγενής, γεγονός που ανάγκασε τον νεαρό γιατρό να αποκαλύψει τη διάγνωσή του. Μόλις πρόσωπο με πρόσωπο με τον Σαμ, γύρισε την πλάτη του στη Νίνα για να την αγνοήσει ως απάντηση στην περιφρόνηση της για την εξυπνάδα του. "Κοίτα, ξέρω πώς ακούγεται. Αλλά εσείς, κύριε Cleve, στείλατε μια τρομακτική ποσότητα συγκεντρωμένης θερμότητας μέσω του οργανοόρατου σας σε σύντομο χρονικό διάστημα, και παρόλο που αυτό θα έπρεπε να είχε προκαλέσει την έκρηξη του κεφαλιού σας, το αποτέλεσμα ήταν μόνο μικρή ζημιά στον φακό και στον αμφιβληστροειδή!
  
  Κοίταξε τη Νίνα. "Αυτή ήταν η βάση του διαγνωστικού μου συμπεράσματος. Κάνε με αυτό ό,τι θέλεις, αλλά είναι πολύ περίεργο να απορρίπτεις οτιδήποτε άλλο εκτός από το υπερφυσικό".
  
  Ο Σαμ έμεινε άναυδος.
  
  Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος για το τρελό μου όραμα, είπε μέσα του ο Σαμ.
  
  "Η υπερβολική ζέστη έχει προκαλέσει μικρούς καταρράκτες, αλλά οποιοσδήποτε οφθαλμίατρος μπορεί να τους αφαιρέσει μόλις φτάσετε στο σπίτι", είπε ο γιατρός.
  
  Είναι αξιοσημείωτο ότι η Νίνα ήταν αυτή που τον ώθησε να σταθεί στην άλλη πλευρά της διάγνωσής του. Με μεγάλο σεβασμό και περιέργεια στη φωνή της, η Νίνα ρώτησε τον γιατρό για το πρόβλημα όρασης του Σαμ από εσωτερική σκοπιά. Απρόθυμος στην αρχή να απαντήσει στην ερώτησή της, συμφώνησε να μοιραστεί με τη Νίνα την άποψή του για τις λεπτομέρειες του τι είχε συμβεί.
  
  "Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι τα μάτια του κ. Cleave ήταν εκτεθειμένα σε θερμοκρασίες που μοιάζουν με κεραυνούς και βγήκαν με ελάχιστη ζημιά. Ο ένας είναι εκνευριστικός. Αλλά όταν ξέρεις τις ιστορίες χωρικών σαν εμένα, θυμάσαι πράγματα, ειδικά πράγματα όπως ο θυμωμένος τυφλός θεός που σκότωσε ολόκληρο το χωριό με την ουράνια φωτιά", είπε ο γιατρός.
  
  "Κεραυνός", είπε η Νίνα. "Γι' αυτό επέμεναν ότι ο Σαμ ήταν νεκρός ενώ τα μάτια του ήταν γουρλωμένα πίσω στο κρανίο του. Γιατρέ, είχε μια κρίση όταν τον βρήκα".
  
  "Είσαι σίγουρος ότι δεν ήταν απλώς ένα υποπροϊόν του ηλεκτρικού ρεύματος;" ρώτησε ο γιατρός.
  
  Η Νίνα ανασήκωσε τους ώμους, "Ίσως".
  
  "Δεν θυμάμαι τίποτα από αυτά. Όταν ξύπνησα, το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι ήμουν ζεστός, μισοτυφλός και εξαιρετικά μπερδεμένος", παραδέχτηκε ο Σαμ, σηκώνοντας το μέτωπό του απορημένος. "Ξέρω ακόμη λιγότερα τώρα από ό,τι πριν μου τα πεις όλα αυτά, γιατρ."
  
  "Τίποτα από αυτά δεν έπρεπε να είναι η λύση στο πρόβλημά σας, κύριε Κληβ. Αλλά δεν ήταν τίποτα λιγότερο από ένα θαύμα, οπότε θα έπρεπε τουλάχιστον να σας είχα δώσει λίγες περισσότερες πληροφορίες για το τι μπορεί να σας είχε συμβεί", τους είπε ο νεαρός. "Κοίτα, δεν ξέρω τι προκάλεσε αυτό το αρχαίο..." κοίταξε τη δύσπιστη κυρία με τον Σαμ, μη θέλοντας να προκαλέσει ξανά τη γελοιοποίησή της. "Δεν ξέρω ποια μυστηριώδης ανωμαλία σας έκανε να διασχίσετε τα ποτάμια των θεών, κύριε Κληβ, αλλά αν ήμουν στη θέση σας, θα το κρατούσα μυστικό και θα ζητούσα βοήθεια από έναν μάγο-γιατρό ή σαμάνο".
  
  Ο Σαμ γέλασε. Η Νίνα δεν το βρήκε καθόλου αστείο, αλλά κράτησε τη γλώσσα της για τα πιο ανησυχητικά πράγματα που είδε να κάνει ο Σαμ όταν τον βρήκε.
  
  "Δηλαδή, με κυριεύει ένας αρχαίος θεός; Ω γλυκό Ιησού!" Ο Σαμ γέλασε.
  
  Ο γιατρός και η Νίνα αντάλλαξαν ματιές και υπήρξε μια σιωπηλή συμφωνία μεταξύ τους.
  
  "Πρέπει να θυμάσαι, Σαμ, ότι στην αρχαιότητα οι δυνάμεις της φύσης, που σήμερα μπορούν να εξηγηθούν από την επιστήμη, ονομάζονταν θεοί. Νομίζω ότι αυτό προσπαθεί να ξεκαθαρίσει ο γιατρός εδώ. Πείτε το όπως θέλετε, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάτι εξαιρετικά περίεργο συμβαίνει σε εσάς. Πρώτα τα οράματα και τώρα αυτό", εξήγησε η Νίνα.
  
  "Το ξέρω, αγάπη μου", την καθησύχασε ο Σαμ με ένα γέλιο. "Ξέρω. Απλώς ακούγεται τόσο τρελό. Σχεδόν τόσο τρελό όσο το ταξίδι στο χρόνο ή οι ανθρωπογενείς σκουληκότρυπες, ξέρεις;" Τώρα, μέσα από το χαμόγελό του, φαινόταν πικραμένος και σπασμένος.
  
  Ο Γιατρός έσφαξε τη Νίνα όταν ο Σαμ ανέφερε το ταξίδι στο χρόνο, αλλά εκείνη κούνησε απορριπτικά το κεφάλι της και το ξέφυγε. Όσο κι αν πίστευε ο γιατρός στο παράξενο και στο θαυμαστό, δύσκολα μπορούσε να του εξηγήσει ότι ο άνδρας ασθενής του ήταν ο άθελος καπετάνιος ενός ναζιστικού πλοίου τηλεμεταφοράς που αψηφούσε όλους τους νόμους της φυσικής για αρκετούς εφιαλτικούς μήνες. Μερικά πράγματα απλά δεν ήταν γραφτό να κοινοποιηθούν.
  
  "Λοιπόν, γιατρέ, σας ευχαριστώ πολύ για την ιατρική -και μυστικιστική- βοήθεια", χαμογέλασε η Νίνα. "Τελικά, βοήθησες πολύ περισσότερο από όσο νομίζεις ποτέ".
  
  "Ευχαριστώ, δεσποινίς Γκουλντ", χαμογέλασε ο νεαρός γιατρός, "που επιτέλους με πίστεψες. Καλώς ήρθατε και στους δύο. Σε παρακαλώ να προσέχεις τον εαυτό σου, εντάξει;"
  
  "Ναι, είμαστε πιο ψύχραιμοι από μια πόρνη..."
  
  "Ο Σαμ!" τον διέκοψε η Νίνα. "Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείς". Ανασήκωσε το φρύδι της από τη διασκέδαση και των δύο ανδρών που γέλασαν με αυτό καθώς την αποχαιρετούσαν και βγήκαν από το ιατρείο.
  
  
  * * *
  
  
  Αργά το βράδυ, μετά από ένα ντους που τους άξιζε και θεραπεία για τα τραύματά τους, οι δύο Σκωτσέζοι πήγαν για ύπνο. Στο σκοτάδι, άκουσαν τον ήχο του ωκεανού κοντά καθώς ο Σαμ τράβηξε τη Νίνα πιο κοντά.
  
  "Ο Σαμ! Οχι! διαμαρτυρήθηκε εκείνη.
  
  "Τι έκανα?" - ρώτησε.
  
  "Το χέρι μου! Δεν μπορώ να ξαπλώσω στο πλάι, θυμάσαι; Καίγεται σαν κόλαση και αισθάνεται σαν ένα κόκαλο να κροταλίζει στην κόγχη των ματιών", παραπονέθηκε.
  
  Έμεινε σιωπηλός για μια στιγμή καθώς εκείνη πάσχιζε να μπει στη θέση της στο κρεβάτι.
  
  "Μπορείς ακόμα να ξαπλώσεις ανάσκελα, σωστά;" φλέρταρε παιχνιδιάρικα.
  
  "Ναι", απάντησε η Νίνα, "αλλά το χέρι μου είναι δεμένο γύρω από το στήθος μου, οπότε λυπάμαι, Τζακ".
  
  "Μόνο τα βυζιά σου, σωστά; Τα υπόλοιπα είναι δίκαιο παιχνίδι;" πείραξε.
  
  Η Νίνα γέλασε, αλλά αυτό που δεν ήξερε ο Σαμ ήταν ότι χαμογελούσε στο σκοτάδι. Μετά από μια μικρή παύση, ο τόνος του έγινε πολύ πιο σοβαρός, αλλά χαλαρός.
  
  "Νίνα, τι έκανα όταν με βρήκες;" ρώτησε.
  
  "Σου είπα", υπερασπίστηκε τον εαυτό της.
  
  "Όχι, μου έδωσες μια σύντομη επισκόπηση", αρνήθηκε την απάντησή της. "Είδα πώς συγκρατήθηκες στο νοσοκομείο όταν είπες στον γιατρό σε ποια κατάσταση με βρήκες. Έλα, μπορεί να είμαι ηλίθιος μερικές φορές, αλλά εξακολουθώ να είμαι ο καλύτερος ερευνητής ρεπόρτερ στον κόσμο. Πέρασα το αδιέξοδο των ανταρτών στο Καζακστάν και ακολούθησα το μονοπάτι που οδηγεί στο κρησφύγετο μιας τρομοκρατικής οργάνωσης κατά τη διάρκεια των σκληρών πολέμων στη Μπογκοτά, μωρό μου. Ξέρω τη γλώσσα του σώματος και ξέρω πότε οι πηγές μου κρύβουν κάτι".
  
  Αναστέναξε. "Τι σου ωφελεί να ξέρεις τις λεπτομέρειες; Ακόμα δεν ξέρουμε τι συμβαίνει με εσάς. Διάολε, δεν ξέρουμε καν τι σου συνέβη την ημέρα που εξαφανίστηκες στο DKM Geheimnis. Πραγματικά δεν είμαι σίγουρος πόσα άλλα επινοημένα σκατά μπορείς να αντέξεις, Σαμ."
  
  "Το καταλαβαίνω. Ξέρω, αλλά αυτό αφορά εμένα, οπότε πρέπει να μάθω. Όχι, έχω δικαίωμα να ξέρω", διαμαρτυρήθηκε. "Πρέπει να μου το πεις για να έχω την πλήρη εικόνα, αγάπη. Τότε μπορώ να βάλω δύο και δύο μαζί, ξέρεις; Μόνο τότε θα ξέρω τι να κάνω. Αν κάτι έχω μάθει ως δημοσιογράφος, είναι ότι οι μισές πληροφορίες...αλλά ακόμη και το 99% των πληροφοριών μερικές φορές δεν αρκούν για να καταδικάσουν έναν εγκληματία. Κάθε λεπτομέρεια χρειάζεται. Κάθε γεγονός πρέπει να αξιολογηθεί πριν εξαχθεί ένα συμπέρασμα".
  
  "Εντάξει, εντάξει, ήδη", τον διέκοψε. "Καταλαβαίνω. Απλώς δεν θέλω να χρειαστεί να αντιμετωπίσεις πάρα πολλά τόσο σύντομα αφού επιστρέψεις, ξέρεις; Έχεις περάσει τόσα πολλά και ως εκ θαύματος τα άντεξες όλα ό,τι κι αν γίνει, γλυκιά μου. Το μόνο που προσπαθώ να κάνω είναι να σας περισώσω μερικές από τις κακές σκατά μέχρι να είστε καλύτερα εξοπλισμένοι για να το αντιμετωπίσετε".
  
  Ο Σαμ ακούμπησε το κεφάλι του στην κομψή κοιλιά της Νίνα, προκαλώντας της να γελάσει. Δεν μπορούσε να ακουμπήσει το κεφάλι του στο στήθος της λόγω της σφεντόνας, έτσι τύλιξε το χέρι του γύρω από το μηρό της και γλίστρησε το χέρι του κάτω από το μικρό της πλάτης της. Μύριζε τριαντάφυλλα και ένιωθε σαν σατέν στην αφή. Ένιωσε το ελεύθερο χέρι της Νίνας στα πυκνά σκούρα μαλλιά του καθώς τον κρατούσε εκεί και άρχισε να μιλάει.
  
  Για περισσότερα από είκοσι λεπτά, ο Σαμ άκουγε τη Νίνα να αφηγείται όλα όσα είχαν συμβεί, χωρίς λεπτομέρεια. Όταν του μίλησε για την ιθαγενή και την παράξενη φωνή με την οποία ο Σαμ έλεγε λέξεις σε μια ακατανόητη γλώσσα, ένιωσε τα δάχτυλά του να συσπώνται στο δέρμα της. Εκτός από αυτό, ο Σαμ έκανε πολύ καλή δουλειά μιλώντας για την τρομακτική κατάστασή του, αλλά κανένας από τους δύο δεν κοιμήθηκε μέχρι την ανατολή του ηλίου.
  
  
  Κεφάλαιο 9
  
  
  Το αδιάκοπο χτύπημα στην εξώπορτα οδήγησε τον Detlef Holtzer σε κατάσταση απόγνωσης και οργής. Έχουν περάσει τρεις μέρες από τη δολοφονία της γυναίκας του, αλλά αντίθετα με ό,τι ήλπιζε, τα συναισθήματά του έγιναν χειρότερα. Κάθε φορά που ένας ρεπόρτερ χτυπούσε την πόρτα του, τσακιζόταν. Σκιές της παιδικής του ηλικίας σέρνονταν από τις αναμνήσεις του. εκείνες τις σκοτεινές στιγμές της εγκατάλειψης που τον αηδίασαν στον ήχο κάποιου που χτυπούσε την πόρτα.
  
  "Ασε με ήσυχο!" φώναξε, αγνοώντας τον καλούντα.
  
  "Κύριε Holzer, αυτός είναι ο Hein Muller από το γραφείο τελετών. Η ασφαλιστική εταιρεία της συζύγου σας επικοινώνησε μαζί μου για να τακτοποιήσουμε τα πράγματα μαζί σας πριν προχωρήσουν..."
  
  "Είσαι κουφός? Είπα να φύγω!" έφτυσε τον δύστυχο χήρο. Η φωνή του έτρεμε από το αλκοόλ. Ήταν στα πρόθυρα πλήρους κατάρρευσης. "Θέλω αυτοψία! Σκοτώθηκε! Σου λέω, σκοτώθηκε! Δεν θα την θάψω μέχρι να το ερευνήσουν!".
  
  Ανεξάρτητα από το ποιος εμφανίστηκε στην πόρτα του, ο Ντέτλεφ τους αρνήθηκε την είσοδο. Μέσα στο σπίτι, ο απομονωμένος άντρας ήταν ανέκφραστα σχεδόν σε τίποτα. Σταμάτησε να τρώει και μετά βίας απομακρύνθηκε από τον καναπέ, όπου τα παπούτσια της Γκάμπι τον καθήλωσαν στην παρουσία της.
  
  "Θα τον βρω, Γκάμπι. Μην ανησυχείς, γλυκιά μου. Θα τον βρω και θα πετάξω το πτώμα του από τον γκρεμό", γρύλισε απαλά, ταλαντευόμενος, με το μάτι καρφωμένο στη θέση του. Ο Ντέτλεφ δεν μπορούσε πια να αντιμετωπίσει τη θλίψη του. Σηκώθηκε και περπάτησε το σπίτι, κατευθυνόμενος προς τα σκοτεινά παράθυρα. Με το δείκτη του, έσκισε μια γωνία από τις σακούλες σκουπιδιών που είχε κολλήσει στο τζάμι. Έξω, μπροστά από το σπίτι του, ήταν παρκαρισμένα δύο αυτοκίνητα, αλλά ήταν άδεια.
  
  "Που είσαι?" σιγοτραγουδούσε. Ο ιδρώτας έσκασε στο μέτωπό του και έτρεξε στα μάτια του που έκαιγαν, κατακόκκινα από την έλλειψη ύπνου. Το ογκώδες σώμα του είχε συρρικνωθεί κατά μερικά κιλά από τότε που σταμάτησε να τρώει, αλλά ήταν ακόμα ένας πραγματικός άντρας. Ξυπόλητος, με ένα παντελόνι και ένα ζαρωμένο μακρυμάνικο πουκάμισο που κρέμονταν χαλαρά από τη ζώνη του, στεκόταν περιμένοντας κάποιον να εμφανιστεί στα αυτοκίνητα. "Ξέρω ότι είσαι εδώ. Ξέρω ότι είστε στην πόρτα μου, ποντικάκια", μόρφασε καθώς τραγουδούσε αυτές τις λέξεις. "Ποντίκι, ποντίκι! Προσπαθείς να μπεις στο σπίτι μου;"
  
  Περίμενε, αλλά κανείς δεν του χτύπησε την πόρτα, κάτι που ήταν μεγάλη ανακούφιση, αν και ακόμα δεν εμπιστευόταν την ηρεμία. Φοβόταν αυτό το χτύπημα, που ακούστηκε στα αυτιά του σαν κριάρι. Ως έφηβος, ο πατέρας του, ένας αλκοολικός τζογαδόρος, τον άφησε μόνο στο σπίτι όταν έφυγε από τοκογλύφους και στοιχηματισμού. Ο νεαρός Ντέτλεφ κρύφτηκε μέσα, τραβώντας τις κουρτίνες ενώ οι λύκοι ήταν στην πόρτα. Το χτύπημα στην πόρτα ήταν συνώνυμο με μια ολοσχερή επίθεση στο μικρό αγόρι και η καρδιά του χτυπούσε δυνατά μέσα του, τρομοκρατημένη για το τι θα γινόταν αν έμπαιναν μέσα.
  
  Εκτός από το να χτυπούν, οι θυμωμένοι άνδρες φώναζαν απειλές και τον βρίζουν.
  
  Ξέρω ότι είσαι εκεί, ρε μαλάκα! Άνοιξε την πόρτα αλλιώς θα κάψω το σπίτι σου!" φώναξαν. Κάποιος πέταξε τούβλα στα παράθυρα ενώ ο έφηβος καθόταν στριμωγμένος στη γωνία του υπνοδωματίου του με καλυμμένα τα αυτιά του. Όταν ο πατέρας του γύρισε σπίτι αρκετά αργά, θα γιος με δάκρυα, αλλά μόνο γέλασε και αποκάλεσε το αγόρι αδύναμο.
  
  Μέχρι σήμερα, ο Ντέτλεφ ένιωθε την καρδιά του να χτυπά γρήγορα όταν κάποιος χτύπησε την πόρτα του, παρόλο που ήξερε ότι οι καλούντες ήταν ακίνδυνοι και δεν είχαν κακές προθέσεις. Αλλά τώρα? Τώρα ξαναχτύπησαν. Τον ήθελαν. Ήταν σαν τους θυμωμένους άντρες έξω στα εφηβικά του χρόνια, που τον προέτρεπαν να βγει έξω. Ο Ντέτλεφ ένιωσε να διώχνεται. Ένιωθε να απειλείται. Δεν είχε σημασία γιατί ήρθαν. Γεγονός είναι ότι προσπάθησαν να τον αναγκάσουν να φύγει από την κρυψώνα του και αυτό ήταν μια πράξη πολέμου ενάντια στα ευαίσθητα συναισθήματα του χήρου.
  
  Χωρίς προφανή λόγο, πήγε στην κουζίνα και έβγαλε το μαχαίρι από το συρτάρι. Ήξερε καλά τι έκανε, αλλά έχασε τον έλεγχο. Δάκρυα γέμισαν τα μάτια του καθώς βύθισε τη λεπίδα στο δέρμα του, όχι πολύ βαθιά, αλλά αρκετά βαθιά. Δεν είχε ιδέα τι τον ώθησε να το κάνει, αλλά ήξερε ότι έπρεπε. Με κάποια εντολή από τη σκοτεινή φωνή στο κεφάλι του, ο Ντέτλεφ έτρεξε τη λεπίδα μερικές ίντσες από τη μια πλευρά του αντιβραχίου του στην άλλη. Κάηκε σαν γιγάντιο κομμένο χαρτί, αλλά ήταν υποφερτό. Καθώς σήκωνε το μαχαίρι, είδε το αίμα να αναβλύζει σιωπηλά από τη γραμμή που είχε χαράξει. Καθώς η μικρή κόκκινη ράβδος μετατράπηκε σε σταγόνα στο λευκό του δέρμα, πήρε μια βαθιά ανάσα.
  
  Για πρώτη φορά από τότε που πέθανε ο Γκάμπι, ο Ντέτλεφ ένιωσε ήσυχος. Η καρδιά του επιβραδύνθηκε σε έναν ήρεμο ρυθμό και οι αγωνίες του ήταν απρόσιτες -προς το παρόν. Η ηρεμία της απελευθέρωσης τον γοήτευσε, κάνοντάς τον να είναι ευγνώμων για το μαχαίρι. Για λίγο κοίταξε τι είχε κάνει, αλλά παρά τις διαμαρτυρίες της ηθικής του πυξίδας, δεν ένιωθε ένοχος γι' αυτό. Μάλιστα ένιωθε πληρωμένος.
  
  "Σ" αγαπώ, Γκάμπι", ψιθύρισε. "Σ'αγαπώ. Αυτός είναι όρκος αίματος για σένα, μωρό μου".
  
  Τύλιξε το χέρι του σε μια πετσέτα και έπλυνε το μαχαίρι, αλλά αντί να το βάλει πίσω, το έβαλε στην τσέπη του.
  
  "Μείνε εκεί που είσαι", ψιθύρισε στο μαχαίρι. "Να είσαι εκεί όταν σε χρειάζομαι. Είσαι ασφαλής. Μαζί σου νιώθω ασφαλής". Ένα στρεβλό χαμόγελο έπαιξε στο πρόσωπο του Ντέτλεφ καθώς απολάμβανε την ξαφνική ηρεμία που τον κυρίευσε. Ήταν σαν να είχε καθαρίσει το μυαλό του η πράξη του αυτοκτονήματος, αρκετή που ένιωθε αρκετή αυτοπεποίθηση για να καταβάλει προσπάθεια για να βρει τον δολοφόνο της γυναίκας του με κάποιου είδους προληπτική έρευνα.
  
  Ο Ντέτλεφ πέρασε πάνω από το σπασμένο τζάμι του μπουφέ, χωρίς να μπει στον κόπο να ασχοληθεί. Ο πόνος ήταν απλώς ένα ακόμη στρώμα αγωνίας, στρωμένο πάνω σε αυτό που ήδη βίωνε, καθιστώντας το κατά κάποιο τρόπο ασήμαντο.
  
  Αφού μόλις είχε μάθει να μην κόβεται για να νιώσει καλύτερα, ήξερε επίσης ότι έπρεπε να βρει το σημειωματάριο της νεκρής γυναίκας του. Η Γκάμπι ήταν παλιομοδίτικη από αυτή την άποψη. Πίστευε στις φυσικές σημειώσεις και τα ημερολόγια. Παρόλο που χρησιμοποιούσε το τηλέφωνό της για να της υπενθυμίσει τα ραντεβού της, κατέγραψε επίσης τα πάντα, κάτι που έχει γίνει μια πολυπόθητη συνήθεια τώρα που θα μπορούσε να βοηθήσει στην επισήμανση των πιθανών δολοφόνων της.
  
  Ψαχουλεύοντας στα συρτάρια της, ήξερε ακριβώς τι έψαχνε.
  
  "Θεέ μου, ελπίζω να μην ήταν στο πορτοφόλι σου, μωρό μου", μουρμούρισε καθώς έψαχνε μανιωδώς. "Επειδή έχουν το πορτοφόλι σου και δεν θα μου το δώσουν πίσω μέχρι να βγω από την πόρτα για να τους μιλήσω, ξέρεις;" Συνέχισε να μιλά στην Γκάμπι σαν να την άκουγε, το προνόμιο να είναι ελεύθερος για να μην τρελαθούν, κάτι που είχε μάθει βλέποντας τη μητέρα του να κακοποιείται καθώς άντεχε την κόλαση στην οποία βρισκόταν όταν παντρεύτηκε.
  
  "Γκάμπι, χρειάζομαι τη βοήθειά σου, μωρό μου", βόγκηξε ο Ντέτλεφ. Βυθίστηκε σε μια καρέκλα στο μικρό δωμάτιο που χρησιμοποιούσε η Γκάμπι ως γραφείο της. Κοιτάζω τα βιβλία σκορπισμένα παντού και το παλιό της κουτί τσιγάρων στο δεύτερο ράφι του ξύλινου ντουλαπιού που χρησιμοποιούσε για τους φακέλους της. Ο Ντέτλεφ πήρε μια βαθιά ανάσα και μαζεύτηκε. "Πού θα έβαζες ένα επαγγελματικό ημερολόγιο;" ρώτησε χαμηλόφωνα καθώς το μυαλό του διέσχιζε όλες τις πιθανότητες.
  
  "Πρέπει να είναι κάποιο μέρος όπου θα μπορούσες εύκολα να το έχεις πρόσβαση", συνοφρυώθηκε βαθιά μέσα στη σκέψη. Σηκώθηκε όρθιος και προσποιήθηκε ότι αυτό ήταν το γραφείο του. "Πού θα ήταν πιο βολικό;" Κάθισε στο γραφείο της, απέναντι στην οθόνη του υπολογιστή της. Υπήρχε ένα ημερολόγιο στο γραφείο της, αλλά ήταν άδειο. "Υποθέτω ότι δεν θα το έγραφες εδώ γιατί δεν είναι για το κοινό να το δει", παρατήρησε καθώς έβαζε με τα δάχτυλά του αντικείμενα στο τραπέζι.
  
  Σε ένα κύπελλο Κίνας με το λογότυπο της παλιάς της ομάδας κωπηλασίας, κρατούσε στυλό και ένα ανοιχτήρι επιστολών. Το πιο πλατύ μπολ περιείχε πολλές μονάδες flash και χαριτωμένα στοιχεία, όπως δέσιμο μαλλιών, μια μαρμάρινη μπάλα και δύο δαχτυλίδια που δεν φόρεσε ποτέ επειδή ήταν πολύ μεγάλα. Αριστερά, δίπλα στο πόδι της λάμπας του γραφείου της, υπήρχε ένα ανοιχτό πακέτο παστίλιες για το λαιμό. Δεν υπάρχει ημερολόγιο.
  
  Ο Ντέτλεφ ένιωσε πάλι τη θλίψη να τον κυριεύει, απογοητευμένος που δεν βρήκε το βιβλίο δεμένο με μαύρο δέρμα. Το πιάνο του Γκάμπι βρισκόταν στη δεξιά άκρη του δωματίου, αλλά τα βιβλία περιείχαν μόνο παρτιτούρες. Έξω άκουσε τη βροχή να πέφτει, που ταίριαζε στη διάθεσή του.
  
  "Gaby, υπάρχει κάτι που μπορώ να σε βοηθήσω;" αναστέναξε. Το τηλέφωνο στην αρχειοθήκη του Γκάμπι χτύπησε και τον τρόμαξε μέχρι θανάτου. Ήξερε καλύτερα από το να το πάρει στα χέρια του. Ήταν αυτοί. Ήταν κυνηγοί, κατήγοροι. Αυτοί ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που έβλεπαν τη σύζυγό του ως κάποιου είδους αδύναμο αυτοκτονικό. "Οχι!" φώναξε τρέμοντας από οργή. Ο Ντέτλεφ άρπαξε μια σιδερένια βάση βιβλίων από ένα ράφι και την πέταξε στο τηλέφωνο. Μια βαριά βάση βιβλίων χτύπησε το τηλέφωνο από το ντουλάπι με τρομερή δύναμη, αφήνοντάς το θρυμματισμένο στο πάτωμα. Τα κοκκινισμένα, υγρά μάτια του κοίταξαν με λαχτάρα τη σπασμένη συσκευή και μετά πήγε στο ντουλάπι που είχε χαλάσει με μια βαριά βιβλιοθήκη.
  
  Ο Ντέτλεφ χαμογέλασε.
  
  Στην ντουλάπα, βρήκε το μαύρο ημερολόγιο της Γκάμπι. Όλο αυτό το διάστημα ήταν ξαπλωμένος κάτω από το τηλέφωνο, κρυμμένος από τα αδιάκριτα βλέμματα. Πήγε να πάρει το βιβλίο γελώντας μανιακά. "Μωρό μου, είσαι ο καλύτερος! Ήσουν εσύ? ΕΝΑ? μουρμούρισε απαλά καθώς άνοιξε το βιβλίο. "Μόλις με πήρες τηλέφωνο; Ήθελες να δω το βιβλίο; Ξέρω ότι το έκανες".
  
  Το ξεφύλλιζε ανυπόμονα αναζητώντας τα ραντεβού που είχε κλείσει για την ημερομηνία του θανάτου της πριν από δύο μέρες.
  
  "Ποιον είδες; Ποιος σε είδε τελευταίος εκτός από αυτόν τον βρετανό ανόητο; Ας ρίξουμε μια ματιά".
  
  Με ξεραμένο αίμα κάτω από το νύχι του, έτρεξε τον δείκτη του πάνω κάτω, περνώντας προσεκτικά κάθε είσοδο.
  
  "Πρέπει απλώς να δω με ποιον ήσουν πριν από σένα..." Ξεροκατάπιε. "Λένε ότι πέθανες το πρωί".
  
  
  8.00 - Συνάντηση με εκπροσώπους πληροφοριών
  
  9.30 - Margot Flowers, CJ Plot
  
  10:00 π.μ. - Το γραφείο του David Purdue Ben Carrington σε σχέση με την πτήση της Milla
  
  11.00 - Το προξενείο θυμάται τον Κύριλλο
  
  12.00 - Κλείστε ραντεβού με τον οδοντίατρο Detlef
  
  
  Το χέρι του Ντέτλεφ πήγε στο στόμα του. "Ο πονόδοντος έφυγε, ξέρεις, Γκάμπι;" Τα δάκρυά του θόλωσαν τις λέξεις που προσπαθούσε να διαβάσει, και έκλεισε το βιβλίο, το κράτησε σφιχτά στο στήθος του και σωριάστηκε σε ένα σωρό θλίψης, κλαίγοντας ανεξέλεγκτα. Μέσα από τα σκοτεινά παράθυρα μπορούσε να δει αστραπές. Το μικρό γραφείο της Γκάμπι ήταν σχεδόν εντελώς σκοτεινό τώρα. Απλώς καθόταν εκεί και έκλαιγε μέχρι να στεγνώσουν τα μάτια του. Η θλίψη ήταν συντριπτική, αλλά έπρεπε να συγκρατηθεί.
  
  Το γραφείο του Κάρινγκτον, σκέφτηκε. Το τελευταίο μέρος που επισκέφτηκε ήταν το γραφείο της Carrington. Είπε στα μέσα ενημέρωσης ότι ήταν εκεί όταν πέθανε. "Κάτι τον έσπρωξε. Υπήρχε κάτι άλλο σε αυτό το λήμμα. Άνοιξε γρήγορα το βιβλίο και γύρισε τον διακόπτη στη λάμπα του γραφείου για να έχει καλύτερη θέα. Ο Ντέτλεφ βόγκηξε, "Ποια είναι η Μίλα;" σκέφτηκε δυνατά. "Και ποιος είναι ο David Perdue;"
  
  Τα δάχτυλά του δεν μπορούσαν να κινηθούν αρκετά γρήγορα καθώς επέστρεφε στη λίστα επαφών της, σκληρά χαραγμένα στο σκληρό εσωτερικό εξώφυλλο του βιβλίου της. Δεν υπήρχε τίποτα για το "Milla", αλλά στο κάτω μέρος της σελίδας ήταν η διεύθυνση ιστού μιας από τις επιχειρήσεις του Purdue. Ο Detlef μπήκε αμέσως στο διαδίκτυο για να δει ποιος ήταν ο Purdue. Αφού διάβασε την ενότητα Πληροφορίες, ο Detlef έκανε κλικ στην καρτέλα "Επαφές" και χαμογέλασε.
  
  "Gotcha!"
  
  
  Κεφάλαιο 10
  
  
  Ο Περντού έκλεισε τα μάτια του. Αντιστεκόμενος στην παρόρμηση να δει τι έδειχναν οι οθόνες, κράτησε τα μάτια του κλειστά και αγνόησε τους ήχους των κραυγών που έβγαιναν από τα τέσσερα μεγάφωνα στις γωνίες. Αυτό που δεν μπορούσε να αγνοήσει ήταν η αυξημένη θερμοκρασία, η οποία σταδιακά αυξανόταν. Το σώμα του ήταν ιδρωμένο από την επίθεση της ζέστης, αλλά προσπάθησε να ακολουθήσει τον κανόνα της μητέρας του να μην πανικοβληθεί. Πάντα έλεγε ότι το Ζεν είναι η απάντηση.
  
  Μόλις πανικοβληθείς, θα ανήκεις σε αυτούς. Μόλις πανικοβληθείτε, το μυαλό σας θα το πιστέψει και όλες οι αντιδράσεις έκτακτης ανάγκης θα τεθούν σε ισχύ. Μείνε ήρεμος αλλιώς τελείωσες", έλεγε στον εαυτό του ξανά και ξανά, στεκόταν ακίνητος. Με άλλα λόγια, ο Περντύ είχε παίξει ένα παλιό καλό κόλπο με τον εαυτό του που ήλπιζε ότι ο εγκέφαλός του θα το αγόραζε. Φοβόταν ότι ακόμη και η μετακίνηση θα τον ανέβαζε η θερμοκρασία του ακόμη περισσότερο.το σώμα του και δεν το χρειαζόταν.
  
  Ο ήχος surround ξεγέλασε το μυαλό του να πιστέψει ότι ήταν όλα αληθινά. Μόνο κρατώντας τον εαυτό του από το να κοιτάζει τις οθόνες θα μπορούσε ο Perdue να αποτρέψει τον εγκέφαλό του από το να εδραιώσει τις αντιλήψεις και να τις μετατρέψει σε πραγματικότητα. Κατά τη διάρκεια της μελέτης του στα βασικά του NLP το καλοκαίρι του 2007, έμαθε μικρά κόλπα του νου για να επηρεάσει την κατανόηση και τη λογική. Ποτέ δεν πίστευε ότι η ζωή του θα εξαρτιόταν από αυτό.
  
  Για αρκετές ώρες ακουγόταν ένας εκκωφαντικός ήχος από όλες τις πλευρές. Οι κραυγές των κακοποιημένων παιδιών έδωσαν τη θέση τους σε μια χορωδία πυροβολισμών πριν γίνουν ένα συνεχές ρυθμικό χτύπημα από ατσάλι πάνω στο ατσάλι. Το χτύπημα του σφυριού στο αμόνι σταδιακά μετατράπηκε σε ρυθμικό σεξουαλικό μουγκρητό πριν πνιγεί από τα τσιρίσματα των σφαγμένων μωρών φώκιας. Οι ηχογραφήσεις έπαιζαν σε έναν ατελείωτο βρόχο για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα που ο Purdue μπορούσε να προβλέψει ποιος ήχος θα ακολουθούσε τον τρέχοντα.
  
  Προς φρίκη του, ο δισεκατομμυριούχος σύντομα συνειδητοποίησε ότι οι τρομεροί ήχοι δεν τον αηδίαζαν πια. Αντίθετα, συνειδητοποίησε ότι ορισμένα θραύσματα τον ενθουσιάζουν, ενώ άλλα προκαλούν το μίσος του. Επειδή αρνιόταν να καθίσει, τα πόδια του άρχισαν να πονούν και το κάτω μέρος της πλάτης του τον σκότωνε, αλλά και το πάτωμα άρχισε να ζεσταίνεται. Θυμούμενος το τραπέζι που θα μπορούσε να είναι μια κρυψώνα, ο Purdue άνοιξε τα μάτια του για να το βρει, αλλά ενώ κράτησε τα μάτια του κλειστά, εκείνοι το αφαίρεσαν, χωρίς να του αφήσουν τρόπο να πάει.
  
  "Προσπαθείς ήδη να με σκοτώσεις;" φώναξε, πηδώντας από το ένα πόδι στο άλλο για να δώσει στα πόδια του ένα διάλειμμα από την καυτή επιφάνεια του δαπέδου. "Τι θες από εμένα?"
  
  Κανείς όμως δεν του απάντησε. Μετά από έξι ώρες, ο Perdue ήταν εξαντλημένος. Το πάτωμα δεν ζεσταινόταν καθόλου, αλλά ήταν αρκετό για να κάψει τα πόδια του αν τολμούσε να τα κατεβάσει για περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο τη φορά. Αυτό που ήταν χειρότερο από τη ζέστη και την ανάγκη να κινείσαι συνεχώς ήταν ότι το ηχητικό κλιπ συνέχιζε να παίζει ασταμάτητα. Από καιρό σε καιρό, δεν μπορούσε να μην ανοίξει τα μάτια του για να δει τι είχε αλλάξει από τότε. Αφού εξαφανίστηκε το τραπέζι, τίποτα άλλο δεν άλλαξε. Για αυτόν, αυτό το γεγονός ήταν πιο ανησυχητικό από το αντίστροφο.
  
  Τα πόδια του Perdue άρχισαν να αιμορραγούν καθώς έσκασαν οι φουσκάλες στα πέλματά του, αλλά δεν είχε την πολυτέλεια να σταματήσει ούτε για μια στιγμή.
  
  "Χριστέ μου! Παρακαλώ σταματήστε αυτό! Σας παρακαλούμε! Θα κάνω ότι θέλεις!" φώναξε. Το να προσπαθείς να μην το χάσεις δεν ήταν πλέον επιλογή. Διαφορετικά, ποτέ δεν θα είχαν εξομολογηθεί το γεγονός ότι υπέφερε αρκετά για να πιστέψουν στην επιτυχία της αποστολής τους. "Κλάους! Κλάους, για όνομα του Θεού, πες τους να σταματήσουν!".
  
  Όμως ο Κλάους δεν απάντησε και δεν σταμάτησε το μαρτύριο. Το αηδιαστικό ηχητικό κλιπ κυκλοφόρησε ατελείωτα μέχρι που ο Perdue ούρλιαξε πάνω του. Ακόμη και μόνο ο ήχος των δικών του λέξεων παρείχε κάποια ανακούφιση σε σύγκριση με τους επαναλαμβανόμενους ήχους. Δεν πέρασε πολύς καιρός που η φωνή τον απέτυχε.
  
  "Καλά κάνεις, ηλίθιε! δεν μίλησε με τίποτα περισσότερο από έναν βραχνό ψίθυρο. "Τώρα δεν μπορείς να καλέσεις για βοήθεια και δεν έχεις καν τη φωνή να τα παρατήσεις". Τα πόδια του λύγισαν κάτω από το βάρος του, αλλά φοβόταν μην πέσει στο πάτωμα. Σύντομα δεν θα μπορεί να κάνει άλλο βήμα. Κλαίγοντας σαν μωρό, παρακάλεσε ο Πέρντιου. "Ελεος. Σας παρακαλούμε."
  
  Ξαφνικά, οι οθόνες έμειναν άδειες, αφήνοντας τον Purdue ξανά στο απόλυτο σκοτάδι. Ο ήχος σταμάτησε αμέσως, αφήνοντας τα αυτιά του να ηχούν στην ξαφνική σιωπή. Το πάτωμα ήταν ακόμα ζεστό, αλλά κρύωσε μετά από λίγα δευτερόλεπτα, επιτρέποντάς του να καθίσει τελικά. Τα πόδια του πάλλονταν από αφόρητους πόνους και κάθε μυς στο σώμα του συσπάστηκε και κράμπα.
  
  "Ω, δόξα τω Θεώ", ψιθύρισε, ευγνώμων που τελείωσαν τα βασανιστήρια. Σκούπισε τα δάκρυά του με το πίσω μέρος του χεριού του και δεν παρατήρησε καν ότι ο ιδρώτας του έκαιγε τα μάτια. Η σιωπή ήταν μεγαλειώδης. Τελικά μπόρεσε να ακούσει τον δικό του καρδιακό παλμό, ο οποίος επιταχύνθηκε με την προσπάθεια. Ο Περντού ανέπνευσε έναν βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης, απολαμβάνοντας την ευλογία της λήθης.
  
  Αλλά ο Κλάους δεν εννοούσε τη λήθη για τον Περντού.
  
  Ακριβώς πέντε λεπτά αργότερα, οι οθόνες άναψαν ξανά και η πρώτη κραυγή ακούστηκε από τα ηχεία. Ο Περντού ένιωσε την ψυχή του να συντρίβεται. Κούνησε το κεφάλι του με δυσπιστία, νιώθοντας το πάτωμα να ζεσταίνεται ξανά και τα μάτια του να γεμίζουν απόγνωση.
  
  "Γιατί?" γκρίνιαξε, τιμωρώντας τον λαιμό του με προσπάθειες να ουρλιάξει. "Τι κάθαρμα είσαι; Γιατί δεν δείχνεις το πρόσωπό σου, πόρνη!". Τα λόγια του -ακόμα κι αν είχαν ακουστεί- θα είχαν περάσει απαρατήρητα επειδή ο Κλάους δεν ήταν εκεί. Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε κανείς εκεί. Το μηχάνημα βασανιστηρίων είχε ρυθμιστεί σε ένα χρονόμετρο για να σβήσει όσο ο Purdue είχε τις ελπίδες του, μια εξαιρετική τεχνική της ναζιστικής εποχής για την ενίσχυση των ψυχολογικών βασανιστηρίων.
  
  Ποτέ μην εμπιστεύεσαι την ελπίδα. Είναι τόσο φευγαλέο όσο και βάναυσο.
  
  Όταν ο Purdue ξύπνησε, ήταν πίσω στο πολυτελές δωμάτιο του κάστρου με ελαιογραφίες και βιτρό. Για μια στιγμή σκέφτηκε ότι όλα ήταν ένας εφιάλτης, αλλά μετά ένιωσε τον βασανιστικό πόνο που έσκαγαν οι φουσκάλες. Δεν έβλεπε καλά αφού του είχαν πάρει τα γυαλιά μαζί με τα ρούχα του, αλλά η όρασή του ήταν αρκετά καλή για να δει τις λεπτομέρειες της οροφής - όχι πίνακες ζωγραφικής, αλλά κορνίζες.
  
  Τα μάτια του ήταν στεγνά από τα απελπισμένα δάκρυα που είχε ρίξει, αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με τον σπασμωδικό πονοκέφαλο που υπέστη από την ακουστική υπερφόρτωση. Προσπαθώντας να κινήσει τα άκρα του, διαπίστωσε ότι οι μύες του μπορούσαν να αντέξουν το φορτίο καλύτερα από ό,τι περίμενε. Τελικά, ο Perdue κοίταξε κάτω στα πόδια του, φοβούμενος τι θα μπορούσε να δει. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα δάχτυλα των ποδιών του και τα πλευρά του ήταν καλυμμένα με σπασμένες φουσκάλες και καταρροή.
  
  "Μην ανησυχείς για αυτό, κύριε Πέρντιου. Υπόσχομαι ότι δεν θα αναγκαστείς να σταθείς πάνω τους για τουλάχιστον μια μέρα ακόμα", μια σατανική φωνή πέταξε στον αέρα από την κατεύθυνση της πόρτας. "Κοιμήθηκες σαν κούτσουρο, αλλά ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις. Τρεις ώρες ύπνου είναι αρκετές".
  
  "Κλάους", γέλασε ο Περντιού.
  
  Ένας αδύνατος άντρας έπεσε στο τραπέζι όπου ο Περντού ήταν ξαπλωμένος με δύο φλιτζάνια καφέ στα χέρια του. Δελεασμένος να το ρίξει στην κούπα με το ποντίκι του Γερμανού, ο Περντύ αποφάσισε να μην ενδώσει στην παρόρμηση να ξεδιψάσει την τρομερή του δίψα. Κάθισε και άρπαξε το φλιτζάνι από τον βασανιστή του, μόνο που βρήκε ότι ήταν άδειο. Έξαλλος, ο Perdue πέταξε το φλιτζάνι στο πάτωμα, όπου έσπασε.
  
  "Πρέπει πραγματικά να προσέξεις την ψυχραιμία σου, κύριε Πέρντιου", συμβούλεψε ο Κλάους με τη χαρούμενη φωνή του που ακουγόταν περισσότερο κοροϊδευτική παρά έκπληκτη.
  
  "Αυτό θέλουν, Ντέιβ. Θέλουν να συμπεριφέρεσαι σαν ζώο", σκέφτηκε ο Περντού. "Μην τους αφήσετε να κερδίσουν".
  
  "Τι περιμένεις από μένα, Κλάους;" Ο Perdue αναστέναξε, απευθυνόμενος στην αντιπροσωπευτική πλευρά του Γερμανού. "Τι θα έκανες στη θέση μου; Πες μου. Σας εγγυώμαι ότι θα κάνετε το ίδιο".
  
  "Ω! Τι έπαθε η φωνή σου; Θα ήθελες λίγο νερό?" ρώτησε εγκάρδια ο Κλάους.
  
  "Για να μπορέσεις να με αρνηθείς ξανά;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Μπορεί. Αλλά ίσως όχι. Γιατί δεν προσπαθείς;" απάντησε.
  
  "Mind Games." Ο Perdue γνώριζε πολύ καλά τους κανόνες του παιχνιδιού. Σπείρετε σύγχυση και αφήστε τον αντίπαλό σας στο σκοτάδι σχετικά με το αν θα περιμένετε τιμωρία ή ανταμοιβή.
  
  "Μπορώ να έχω λίγο νερό, παρακαλώ", προσπάθησε ο Πάρντιου. Άλλωστε δεν είχε τίποτα να χάσει.
  
  "Γουάσερ!" Ο Κλάους ούρλιαξε. Έδωσε στον Περντού ένα ζεστό, χωρίς χείλη χαμόγελο σαν πτώμα, καθώς η γυναίκα έφερε ένα γερό δοχείο με καθαρό, καθαρό νερό. Αν ο Περντύ μπορούσε να σταθεί στα πόδια του, θα έτρεχε να τη συναντήσει στα μισά του δρόμου, αλλά έπρεπε να την περιμένει. Ο Κλάους τοποθέτησε την άδεια κούπα που κρατούσε δίπλα στον Περντύ και έριξε λίγο νερό.
  
  "Χαίρομαι που αγόρασες δύο φλιτζάνια", είπε ο Περντού.
  
  "Έφερα δύο κούπες για δύο λόγους. Υπέθεσα ότι επρόκειτο να συντρίψεις ένα από αυτά. Οπότε, ήξερα ότι θα χρειαζόσουν ένα δεύτερο για να πιεις το νερό που θα ζητούσες", εξήγησε ενώ ο Περντού άρπαξε το μπουκάλι για να φτάσει στο νερό.
  
  Αγνοώντας το φλιτζάνι στην αρχή, έσφιξε τον λαιμό του μπουκαλιού ανάμεσα στα χείλη του με τέτοια δύναμη που το βαρύ δοχείο τον χτύπησε στα δόντια. Αλλά ο Κλάους την πήρε μακριά και πρόσφερε στον Περντιού το μπολ. Μόνο αφού ήπιε δύο φλιτζάνια, ο Περντού πήρε ανάσα.
  
  "Αλλο ένα? Παρακαλώ", παρακάλεσε τον Κλάους.
  
  "Ένα άλλο, αλλά μετά θα μιλήσουμε", είπε στον αιχμάλωτό του και ξαναγέμισε την κούπα του.
  
  "Κλάους", ανέπνευσε ο Περντιού, κατεβάζοντας την τελευταία του σταγόνα. "Μπορείς να μου πεις τι θέλεις από μένα; Γιατί με έφερες εδώ;"
  
  Ο Κλάους αναστέναξε και γούρλωσε τα μάτια του. "Το έχουμε ξαναζήσει αυτό. Δεν χρειάζεται να κάνετε ερωτήσεις". Επέστρεψε το μπουκάλι στη γυναίκα και εκείνη έφυγε από το δωμάτιο.
  
  "Πώς δεν μπορώ; Τουλάχιστον επιτρέψτε μου να ξέρω για ποιο λόγο βασανίζομαι", παρακάλεσε ο Περντιού.
  
  "Δεν βασανίζεσαι", επέμεινε ο Κλάους. "Αποκαθιστάτε. Όταν επικοινωνήσατε για πρώτη φορά με το Τάγμα, ήταν για να μας βάλετε σε πειρασμό με την Ιερή σας λόγχη που βρήκατε εσείς και οι φίλοι σας, θυμάστε; Προσκαλέσατε όλα τα υψηλόβαθμα μέλη του Black Sun σε μια μυστική συνάντηση στο Deep Sea One για να επιδείξετε το λείψανό σας, σωστά;"
  
  Ο Περντού έγνεψε καταφατικά. Ήταν αλήθεια. Χρησιμοποίησε το λείψανο ως μοχλό για να ενθαρρυνθεί με το Τάγμα για πιθανές επιχειρήσεις.
  
  "Όταν παίξατε μαζί μας εκείνη την εποχή, τα μέλη μας ήταν σε πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Αλλά είμαι βέβαιος ότι είχες καλές προθέσεις, ακόμη και αφού έφυγες με το λείψανο σαν δειλός, αφήνοντάς τους να φροντίζουν μόνοι τους όταν ανάβλυσε το νερό", έδωσε εντολή ο Κλάους με θέρμη. "Θέλουμε να είσαι πάλι αυτό το άτομο. για να συνεργαστείτε μαζί μας για να λάβουμε αυτό που χρειαζόμαστε ώστε να μπορέσουμε όλοι να ευδοκιμήσουμε. Με την ιδιοφυΐα και τον πλούτο σου, θα ήσουν ο τέλειος υποψήφιος, οπότε θα... αλλάξουμε γνώμη".
  
  "Αν θέλετε το Spear of Destiny, θα χαρώ πολύ να σας το δώσω σε αντάλλαγμα για την ελευθερία μου", είπε ο Pardew και εννοούσε κάθε λέξη.
  
  "Gott im Himmel! Ντέιβιντ, δεν άκουγες;" Ο Κλάους αναφώνησε με νεανική απογοήτευση. "Μπορούμε να πάρουμε ό,τι θέλουμε! Θέλουμε να επιστρέψετε σε εμάς, αλλά προσφέρετε μια συμφωνία και θέλετε να κάνετε μια συμφωνία. Δεν πρόκειται για επιχειρηματική συμφωνία. Αυτό είναι ένα εισαγωγικό μάθημα και μόνο αφού βεβαιωθούμε ότι είστε έτοιμοι, θα σας επιτραπεί να φύγετε από αυτό το δωμάτιο."
  
  Ο Κλάους κοίταξε το ρολόι του. Σηκώθηκε να φύγει, αλλά ο Περντού προσπάθησε να τον συγκρατήσει με μια κοινοτοπία.
  
  "Εμ, μπορώ να έχω λίγο περισσότερο νερό, παρακαλώ;" γρύλισε.
  
  Χωρίς να σταματήσει ή να κοιτάξει πίσω, ο Κλάους φώναξε, "Βάσερ!"
  
  Καθώς έκλεινε την πόρτα πίσω του, ένας τεράστιος κύλινδρος, σχεδόν στο μέγεθος ενός δωματίου, κατέβηκε από το ταβάνι.
  
  "Θεέ μου, τι τώρα;" Η Perdue ούρλιαξε πανικόβλητη καθώς χτύπησε στο πάτωμα. Το κεντρικό πάνελ της οροφής γλίστρησε στο πλάι και άρχισε να ρίχνει νερό στον κύλινδρο, πλημμυρίζοντας το φλεγμονώδες γυμνό σώμα του Purdue και πνίγοντας τις κραυγές του.
  
  Αυτό που τον τρόμαξε περισσότερο από τον φόβο του πνιγμού ήταν η συνειδητοποίηση ότι δεν είχαν σκοπό να σκοτώσουν.
  
  
  Κεφάλαιο 11
  
  
  Η Νίνα τελείωσε τα πράγματα ενώ ο Σαμ έκανε το τελευταίο του ντους. Επρόκειτο να φτάσουν στον αεροδιάδρομο σε μια ώρα, με προορισμό το Εδιμβούργο.
  
  "Τελείωσες ακόμα, Σαμ;" ρώτησε δυνατά η Νίνα καθώς έφευγε από το μπάνιο.
  
  "Ναι, μόλις έφτιαξα λίγο αφρό στον κώλο μου ξανά. Βγαίνω έξω τώρα!" απάντησε.
  
  Η Νίνα γέλασε και κούνησε το κεφάλι της. Το τηλέφωνο στην τσάντα της χτύπησε. Χωρίς να κοιτάξει την οθόνη, απάντησε.
  
  "Γειά σου".
  
  "Γεια σου, δόκτωρ Γκουλντ;" ρώτησε ο άντρας στο τηλέφωνο.
  
  "Αυτή είναι. Σε ποιον μιλάω? συνοφρυώθηκε. Την απευθυνόταν με τον τίτλο της, που σήμαινε ότι ήταν επιχειρηματίας ή κάποιου είδους ασφαλιστικός πράκτορας.
  
  "Με λένε Ντέτλεφ", εισήχθη ο άντρας με παχιά γερμανική προφορά. "Ο αριθμός σας μου δόθηκε από έναν από τους βοηθούς του κ. David Perdue. Στην πραγματικότητα προσπαθώ να τον προσεγγίσω".
  
  "Λοιπόν γιατί δεν σου έδωσε τον αριθμό του;" ρώτησε ανυπόμονα η Νίνα.
  
  "Επειδή δεν έχει ιδέα πού είναι, δόκτωρ Γκουλντ", απάντησε απαλά, σχεδόν δειλά. "Μου είπε ότι μπορεί να ξέρεις;"
  
  Η Νίνα σάστισε. Δεν είχε κανένα νόημα. Ο Perdue δεν έφυγε ποτέ από το οπτικό πεδίο του βοηθού του. Ίσως οι άλλοι υπάλληλοί του, αλλά ποτέ ο βοηθός του. Το κλειδί, ειδικά με την παρορμητική και περιπετειώδη φύση του, ήταν ότι ένας από τους άντρες του ήξερε πάντα πού πήγαινε σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά.
  
  "Άκου, Det-Detlef; Σωστά?" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Ναι, κυρία", είπε.
  
  "Δώσε μου λίγα λεπτά να τον βρω και θα σε καλέσω αμέσως, εντάξει; Δώσε μου τον αριθμό σου, σε παρακαλώ".
  
  Η Νίνα δεν εμπιστευόταν τον καλούντα. Η Perdue δεν μπορούσε απλώς να εξαφανιστεί έτσι, γι' αυτό υπέθεσε ότι ήταν ένας σκιερός επιχειρηματίας που προσπαθούσε να πάρει τον προσωπικό αριθμό της Purdue ξεγελώντας την. Της έδωσε τον αριθμό του και έκλεισε το τηλέφωνο. Όταν τηλεφώνησε στην έπαυλη του Purdue, απάντησε η βοηθός του.
  
  "Ω, γεια, Νίνα", τη χαιρέτησε η γυναίκα, ακούγοντας τη γνώριμη φωνή του μικρού όμορφου ιστορικού Περντού που έκανε πάντα παρέα.
  
  "Άκου, σου τηλεφώνησε ένας άγνωστος για να μιλήσεις στον Ντέιβ;" ρώτησε η Νίνα. Η απάντηση την ξάφνιασε.
  
  "Ναι, τηλεφώνησε πριν από λίγα λεπτά ζητώντας τον κ. Περντού. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ακούσει τίποτα από αυτόν σήμερα. Ίσως έφυγε για το Σαββατοκύριακο; συλλογίστηκε.
  
  "Δεν έλεγξε μαζί σου αν θα πήγαινε πουθενά;" Η Νίνα έσπρωξε. Αυτό την ανησύχησε.
  
  "Την τελευταία φορά που τον είχα ήταν στο Λας Βέγκας για λίγο, αλλά την Τετάρτη επρόκειτο να πάει στην Κοπεγχάγη. Υπήρχε ένα κομψό ξενοδοχείο που ήθελε να επισκεφτεί, αλλά αυτό είναι το μόνο που ξέρω", είπε. "Πρέπει να ανησυχούμε;"
  
  Η Νίνα πήρε μια βαθιά ανάσα. "Δεν θέλω να σκορπίσω πανικό, αλλά για να είμαι σίγουρος, ξέρεις;"
  
  "Ναί".
  
  "Ταξίδεψε με το δικό του αεροπλάνο;" Η Νίνα ήθελε να μάθει. Αυτό θα της έδινε την ευκαιρία να ξεκινήσει την αναζήτησή της. Αφού έλαβε την επιβεβαίωση από τη βοηθό, η Νίνα την ευχαρίστησε και τερμάτισε την κλήση για να προσπαθήσει να καλέσει την Περντού στο κινητό της. Τίποτα. Έτρεξε στην πόρτα του μπάνιου και εισέβαλε μέσα, βρίσκοντας τον Σαμ να τυλίγει απλώς μια πετσέτα γύρω από τη μέση του.
  
  "Γεια! Αν ήθελες να παίξεις, έπρεπε να το είχες πει πριν καθαριστώ", χαμογέλασε.
  
  Αγνοώντας το αστείο του, η Nina μουρμούρισε: "Νομίζω ότι ο Perdue μπορεί να έχει πρόβλημα. Δεν είμαι σίγουρος αν πρόκειται για πρόβλημα τύπου Hangover 2 ή για πραγματικό πρόβλημα, αλλά κάτι δεν πάει καλά."
  
  "Πως και έτσι?" ρώτησε ο Σαμ ακολουθώντας την στο δωμάτιο για να ντυθεί. Του μίλησε για τον μυστηριώδη καλούντα και το γεγονός ότι η βοηθός του Περντού δεν είχε νέα του.
  
  "Να υποθέσω ότι του τηλεφώνησες στο κινητό;" Ο Σαμ μάντεψε.
  
  "Δεν κλείνει ποτέ το τηλέφωνό του. Ξέρεις, έχει ένα αστείο αυτόματο τηλεφωνητή που παίρνει αστεία ή απαντήσεις, αλλά ποτέ δεν είναι απλά νεκρό, σωστά; " - είπε. "Όταν του τηλεφώνησα, δεν υπήρχε τίποτα".
  
  "Είναι πολύ περίεργο", συμφώνησε. "Αλλά ας πάμε πρώτα σπίτι και μετά μπορούμε να μάθουμε τα πάντα. Αυτό το ξενοδοχείο στο οποίο πήγε στη Νορβηγία..."
  
  "Δανία", τον διόρθωσε.
  
  "Δεν πειράζει. Ίσως απλώς απολαμβάνει πραγματικά. Αυτές είναι οι πρώτες διακοπές "κανονικών ανθρώπων" του άντρα σε -καλά, για πάντα - ξέρετε, εκείνες που δεν έχει ανθρώπους που προσπαθούν να τον σκοτώσουν και άλλα τέτοια", ανασήκωσε τους ώμους του.
  
  "Κάτι δεν πάει καλά. Απλώς θα τηλεφωνήσω στον πιλότο του και θα το καταλάβω", ανακοίνωσε.
  
  "Εκπληκτικός. Αλλά δεν μπορούμε να χάσουμε τη δική μας πτήση, οπότε ετοιμάστε τις βαλίτσες σας και πάμε", είπε, χτυπώντας την στον ώμο.
  
  Η Νίνα ξέχασε τον άντρα που της υπέδειξε την εξαφάνιση της Περντιού, κυρίως επειδή προσπαθούσε να καταλάβει πού μπορεί να βρισκόταν ο πρώην εραστής της. Όταν επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο, έκλεισαν και οι δύο τα τηλέφωνά τους.
  
  Όταν ο Ντέτλεφ προσπάθησε να επικοινωνήσει ξανά με τη Νίνα, έπεσε σε άλλο αδιέξοδο, κάτι που τον εξόργισε και αμέσως νόμισε ότι τον έπαιζαν. Αν η γυναίκα σύντροφος του Περντιού ήθελε να τον προστατεύσει ξεγλιστρώντας από τη χήρα της γυναίκας που είχε σκοτώσει ο Περντύ, σκέφτηκε ο Ντέτλεφ, θα έπρεπε να καταφύγει σε αυτό που προσπαθούσε να αποφύγει.
  
  Από κάπου στο μικρό γραφείο της Γκάμπι, άκουσε ένα σφύριγμα. Στην αρχή, ο Detlef το απέρριψε ως εξωτερικό θόρυβο, αλλά αμέσως μετά, μετατράπηκε σε στατικό κροτάλισμα. Ο χήρος άκουσε για να προσδιορίσει την πηγή του ήχου. Ακουγόταν σαν κάποιος να άλλαζε κανάλι στο ραδιόφωνο και από καιρό σε καιρό ακουγόταν μια τσιριχτή φωνή, που μουρμουρίζει ακατάληπτα, αλλά όχι μουσική. Ο Ντέτλεφ κινήθηκε ήσυχα προς το μέρος όπου ο λευκός θόρυβος γινόταν όλο και πιο δυνατός.
  
  Τελικά, κοίταξε κάτω σε έναν αεραγωγό ακριβώς πάνω από το πάτωμα του δωματίου. Ήταν μισοκρυμμένο από κουρτίνες, αλλά δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ο ήχος ερχόταν από εκεί. Νιώθοντας την ανάγκη να λύσει το μυστήριο, ο Ντέτλεφ πήγε να πάρει την εργαλειοθήκη του.
  
  
  Κεφάλαιο 12
  
  
  Στο δρόμο της επιστροφής στο Εδιμβούργο, ο Σαμ δυσκολεύτηκε να ηρεμήσει τη Νίνα. Ανησυχούσε για τον Purdue, ειδικά επειδή δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το τηλέφωνό της κατά τη διάρκεια της μεγάλης πτήσης. Ανήμπορη να καλέσει το πλήρωμά του για να επιβεβαιώσει το πού βρισκόταν, ήταν εξαιρετικά ανήσυχη στο μεγαλύτερο μέρος της πτήσης.
  
  "Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα αυτή τη στιγμή, Νίνα", είπε ο Σαμ. "Απλώς πάρτε έναν υπνάκο ή οτιδήποτε άλλο μέχρι να προσγειωθούμε. Ο χρόνος κυλά όταν κοιμάσαι", έκλεισε το μάτι.
  
  Του έριξε ένα από τα βλέμματά της-αυτό που του έριξε όταν υπήρχαν πάρα πολλοί μάρτυρες για οτιδήποτε πιο φυσικό.
  
  "Κοίτα, θα καλέσουμε τον πιλότο μόλις φτάσουμε εκεί. Μέχρι τότε μπορείτε να χαλαρώσετε", πρότεινε. Η Νίνα ήξερε ότι είχε δίκιο, αλλά δεν μπορούσε παρά να νιώσει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
  
  "Ξέρεις ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ ποτέ. Όταν ανησυχώ, δεν μπορώ να λειτουργήσω σωστά μέχρι να τελειώσω", γκρίνιαξε, σταύρωσε τα χέρια της, έγειρε προς τα πίσω και κλείνοντας τα μάτια της για να μην χρειαστεί να ασχοληθεί με τον Σαμ. Με τη σειρά του, έψαχνε τις χειραποσκευές του, αναζητώντας κάτι να κάνει.
  
  "ΞΗΡΟΙ ΚΑΡΠΟΙ! Σσσ, μην το πεις στις αεροσυνοδούς", ψιθύρισε στη Νίνα, αλλά εκείνη αγνόησε τις προσπάθειές του για χιούμορ, σήκωσε ένα μικρό σακουλάκι με φιστίκια και το τίναξε. Όταν τα μάτια της έκλεισαν, αποφάσισε ότι θα ήταν καλύτερο να την αφήσει ήσυχη. "Ναι, ίσως θα έπρεπε να ξεκουραστείς".
  
  Δεν είπε τίποτα. Στο σκοτάδι του κλειστού κόσμου, η Νίνα αναρωτήθηκε αν ο πρώην εραστής και φίλος της είχε ξεχάσει να επικοινωνήσει με τη βοηθό του, όπως είχε προτείνει ο Σαμ. Αν ήταν έτσι, ο Purdue σίγουρα θα είχε κάτι να μιλήσει στην πορεία. Δεν της άρεσε να ανησυχεί για πράγματα που μπορεί να αποδειχθούν ασήμαντα, ειδικά με την τάση της να υπεραναλύει. Από καιρό σε καιρό οι αναταράξεις της πτήσης την έβγαζαν από τον ελαφρύ ύπνο της. Η Νίνα δεν κατάλαβε πόση ώρα κοιμόταν. Έμοιαζε σαν να είχαν περάσει λεπτά, αλλά κράτησε περισσότερο από μία ώρα.
  
  Ο Σαμ χτύπησε το χέρι της όπου τα δάχτυλά της ακουμπούσαν στην άκρη του υποβραχιόνιου. Αμέσως θυμωμένη, η Νίνα άνοιξε τα μάτια της για να χαμογελάσει στον σύντροφό της, αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν ανόητος. Επίσης δεν υπήρξαν κραδασμοί που να τον τρομάζουν. Αλλά τότε η Νίνα σοκαρίστηκε όταν είδε τον Σαμ να σφίγγεται, όπως η κρίση που είχε δει στο χωριό πριν από λίγες μέρες.
  
  "Θεός! Ο Σαμ!" είπε κάτω από την ανάσα της, προσπαθώντας να μην τραβήξει ακόμα την προσοχή. Έπιασε τον καρπό του με το άλλο της χέρι, προσπαθώντας να τον ελευθερώσει, αλλά ήταν πολύ δυνατός. "Ο Σαμ!" έσφιξε έξω. "Σαμ, ξύπνα!" Προσπάθησε να μιλήσει απαλά, αλλά οι σπασμοί του είχαν αρχίσει να τραβούν την προσοχή.
  
  "Τι συμβαίνει με αυτόν;" ρώτησε μια παχουλή κυρία από την άλλη άκρη του νησιού.
  
  "Σε παρακαλώ, δώσε μας ένα λεπτό", είπε η Νίνα όσο πιο φιλικά μπορούσε. Τα μάτια του πέταξαν ανοιχτά, πάλι θολά και απούσα. "Θεέ μου, όχι!" Αυτή τη φορά, βόγκηξε λίγο πιο δυνατά καθώς την κυρίευσε η απόγνωση, φοβούμενη για το τι μπορεί να συμβεί. Η Νίνα θυμήθηκε τι συνέβη στον άντρα που είχε αγγίξει κατά την τελευταία του κρίση.
  
  "Συγγνώμη, κυρία", διέκοψε τον αγώνα της Νίνας η αεροσυνοδός. "Κάτι λάθος?" Αλλά όταν τη ρώτησε, η αεροσυνοδός είδε τα ανατριχιαστικά μάτια του Σαμ να κοιτάζουν το ταβάνι."Ωχ σκατά", μουρμούρισε ξυπνώντας πριν πάει στο θυροτηλέφωνο για να ρωτήσει αν υπήρχε γιατρός ανάμεσα στους επιβάτες. Παντού οι άνθρωποι γύριζαν για να δουν τι προκαλούσε την αναταραχή. κάποιοι ούρλιαζαν ενώ άλλοι φίμωσαν τις συζητήσεις τους.
  
  Καθώς η Νίνα παρακολουθούσε, το στόμα του Σαμ ανοιγόκλεινε ρυθμικά. "Ω Θεέ μου! Μη μιλάς. Σε παρακαλώ μη μιλάς, παρακάλεσε καθώς τον παρακολουθούσε. "Ο Σαμ! Πρέπει να ξυπνήσεις!"
  
  Μέσα από τα σύννεφα του μυαλού του, ο Σαμ μπορούσε να ακούσει τη φωνή της να παρακαλεί από κάπου μακριά. Πήγε πάλι δίπλα του στο πηγάδι, αλλά αυτή τη φορά ο κόσμος ήταν κόκκινος. Ο ουρανός ήταν βυσσινί και το έδαφος ήταν ένα σκούρο πορτοκαλί, σαν τούβλο σκόνη κάτω από τα πόδια του. Δεν μπορούσε να δει τη Νίνα, αν και ήξερε στο όραμά του ότι ήταν παρούσα.
  
  Όταν ο Σαμ έφτασε στο πηγάδι, δεν ζήτησε ένα φλιτζάνι, αλλά υπήρχε ένα άδειο φλιτζάνι στον τοίχο που καταρρέει. Έσκυψε πάλι μπροστά για να κοιτάξει στο πηγάδι. Μπροστά του είδε ένα βαθύ κυλινδρικό εσωτερικό, αλλά αυτή τη φορά το νερό δεν ήταν βαθιά κάτω, στη σκιά. Από κάτω ήταν ένα πηγάδι γεμάτο καθαρό νερό.
  
  "Παρακαλώ βοηθήστε! Πνίγεται!" Ο Σαμ άκουσε τη Νίνα να ουρλιάζει από κάπου μακριά.
  
  Κάτω στο πηγάδι, ο Σαμ είδε τον Περντού να σηκώνεται.
  
  "Περντιού;" Ο Σαμ συνοφρυώθηκε. "Τι κάνεις στο πηγάδι;"
  
  Ο Περντιού άργησε να πάρει αέρα καθώς το πρόσωπό του μόλις βγήκε στην επιφάνεια. Πλησίασε τον Σαμ καθώς το νερό ανέβαινε όλο και πιο ψηλά, δείχνοντας φοβισμένος. Σταχτά και απελπισμένο, το πρόσωπό του στράβωσε και τα χέρια του έπιασαν τα τοιχώματα του πηγαδιού. Τα χείλη του Perdue ήταν μπλε και είχε μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια του. Ο Σαμ έβλεπε ότι ο φίλος του ήταν γυμνός στο νερό που κυλούσε, αλλά όταν άπλωσε το χέρι του για να σώσει τον Πέρντιου, η στάθμη του νερού έπεσε σημαντικά.
  
  "Φαίνεται να μην μπορεί να αναπνεύσει. Είναι ασθματικός; μια άλλη αντρική φωνή ήρθε από το ίδιο μέρος με τη Νίνα.
  
  Ο Σαμ κοίταξε γύρω του, αλλά ήταν μόνος στην κόκκινη ερημιά. Στο βάθος, μπορούσε να δει ένα ερειπωμένο παλιό κτίριο που έμοιαζε με εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας. Μαύρες σκιές ζούσαν πίσω από τέσσερις ή πέντε ορόφους άδειων ανοιγμάτων παραθύρων. Δεν έβγαινε καπνός από τους πύργους και μεγάλα ζιζάνια φύτρωσαν στους τοίχους μέσα από τις ρωγμές και τις σχισμές που σχηματίστηκαν κατά τα χρόνια της εγκατάλειψης. Από κάπου μακριά, από τα βάθη της ύπαρξής του, άκουγε ένα αδιάκοπο βουητό. Ο ήχος έγινε πιο δυνατός, λίγο, μέχρι που τον αναγνώρισε ως κάποιο είδος γεννήτριας.
  
  "Πρέπει να ανοίξουμε τον αεραγωγό του! Γείρε το κεφάλι του πίσω για μένα!" άκουσε ξανά την αντρική φωνή, αλλά ο Σαμ προσπάθησε να βγάλει έναν άλλο ήχο, ένα βουητό που πλησίαζε που γινόταν όλο και πιο δυνατό, καταλαμβάνοντας ολόκληρη την ερημιά μέχρι που το έδαφος άρχισε να τρέμει.
  
  "Περντιού!" φώναξε προσπαθώντας για άλλη μια φορά να σώσει τον φίλο του. Όταν κοίταξε ξανά κάτω από το πηγάδι, ήταν άδειο εκτός από ένα σύμβολο ζωγραφισμένο στο βρεγμένο, βρώμικο πάτωμα στο κάτω μέρος. Το ήξερε πάρα πολύ καλά. Ένας μαύρος κύκλος με καθαρές ακτίνες, σαν λωρίδες αστραπής, βρισκόταν σιωπηλά στο κάτω μέρος του κυλίνδρου, σαν αράχνη σε ενέδρα. Ο Σαμ βόγκηξε. "Τάγμα του Μαύρου Ήλιου".
  
  "Ο Σαμ! Σαμ, με ακούς;" Επέμεινε η Νίνα, με τη φωνή της να πλησιάζει περισσότερο λόγω του σκονισμένου αέρα του έρημου τόπου. Το βιομηχανικό βουητό αυξήθηκε σε εκκωφαντικό επίπεδο και μετά ο ίδιος παλμός που είχε δει υπό την ύπνωση διαπέρασε την ατμόσφαιρα. Αυτή τη φορά δεν υπήρχε κανένας άλλος εκεί να καεί ολοσχερώς. Ο Σαμ ούρλιαξε καθώς τα παλλόμενα κύματα τον πλησίαζαν, αναγκάζοντας τον καυτό αέρα να μπει στη μύτη και το στόμα του. Όταν ήρθε σε επαφή μαζί του, τον απήγαγαν την τελευταία στιγμή.
  
  "Να τος!" ακούστηκε μια επιδοκιμαστική ανδρική φωνή καθώς ο Σαμ ξύπνησε στο πάτωμα στο διάδρομο όπου είχε τοποθετηθεί για επείγουσα ανάνηψη. Το πρόσωπό του ήταν κρύο και βρεγμένο κάτω από το απαλό χέρι της Νίνας και από πάνω του, χαμογελαστός, ήταν ένας μεσήλικας Ινδός.
  
  "Ευχαριστώ πολύ, γιατρέ!" Η Νίνα χαμογέλασε στον Ινδό. Κοίταξε κάτω τον Σαμ. "Αγάπη μου, πώς νιώθεις;"
  
  "Είναι σαν να πνίγομαι", κατάφερε ο Σαμ να κράζει, νιώθοντας τη ζεστασιά να φεύγει από τα μάτια του. "Τι συνέβη?"
  
  "Μην ανησυχείς τώρα, εντάξει;" τον καθησύχασε, δείχνοντας πολύ ευχαριστημένη και χαρούμενη που τον είδε. Σηκώθηκε να καθίσει, ενοχλημένος με το βλέμμα κοινό, αλλά δεν μπορούσε να τους επιτεθεί που παρατήρησαν ένα τέτοιο θέαμα, έτσι;
  
  "Θεέ μου, νιώθω σαν να κατάπια ένα γαλόνι νερό με μια κίνηση", ψιθύρισε καθώς η Νίνα τον βοήθησε να καθίσει.
  
  "Ίσως φταίω εγώ, Σαμ", παραδέχτηκε η Νίνα. "Σου έριξα πάλι νερό στο πρόσωπό σου. Φαίνεται να σε βοηθά να ξυπνήσεις".
  
  Σκουπίζοντας το πρόσωπό του, ο Σαμ την κοίταξε επίμονα. "Όχι αν με πνίξει!"
  
  "Αυτό δεν πλησίασε καν στα χείλη σου", γέλασε. "Δεν είμαι χαζός."
  
  Ο Σαμ πήρε μια βαθιά ανάσα και αποφάσισε να μην μαλώσει ακόμα. Τα μεγάλα σκούρα μάτια της Νίνα δεν τον άφησαν ποτέ, σαν να προσπαθούσε να καταλάβει τι σκεφτόταν. Και εκείνη, μάλιστα, αναρωτήθηκε ακριβώς αυτή την ερώτηση, αλλά του έδωσε λίγα λεπτά για να συνέλθει από την επίθεση. Αυτό που οι άλλοι επιβάτες τον άκουσαν να τους μουρμουρίζει ήταν απλώς η άναρθρη ασυναρτησία ενός άνδρα που βρισκόταν σε κρίση κρίσης, αλλά η Νίνα κατάλαβε πολύ καλά τις λέξεις. Αυτό την αναστάτωσε πολύ, αλλά έπρεπε να δώσει στον Σαμ μια στιγμή πριν αρχίσει να τον ρωτάει αν θυμόταν καν τι είδε ενώ ήταν κάτω από το νερό.
  
  "Θυμάσαι τι είδες;" ρώτησε άθελά της, θύμα της δικής της ανυπομονησίας. Ο Σαμ την κοίταξε, δείχνοντας έκπληκτος στην αρχή. Μετά από λίγη σκέψη, άνοιξε το στόμα του να μιλήσει, αλλά έμεινε βουβός μέχρι να μπορέσει να αρθρώσει. Στην πραγματικότητα, αυτή τη φορά θυμόταν κάθε λεπτομέρεια της αποκάλυψης πολύ καλύτερα από όταν τον είχε υπνωτίσει ο Δρ Χέλμπεργκ. Μη θέλοντας να προκαλέσει άλλο μπελά στη Νίνα, μαλάκωσε λίγο την απάντησή του.
  
  "Το είδα ξανά καλά. Και αυτή τη φορά ο ουρανός και η γη δεν ήταν κίτρινα, αλλά κόκκινα. Α, και αυτή τη φορά δεν περικυκλώθηκα από κόσμο", ανέφερε με τον πιο αδιάφορο τόνο του.
  
  "Αυτά είναι όλα?" ρώτησε, γνωρίζοντας ότι άφηνε έξω τα περισσότερα.
  
  "Καταρχήν, ναι", απάντησε. Μετά από μια μακρά παύση, είπε ανέμελα στη Νίνα, "Νομίζω ότι πρέπει να ακολουθήσουμε την εικασία σου για τον Περντύ".
  
  "Γιατί?" ρώτησε. Η Νίνα ήξερε ότι ο Σαμ είχε δει κάτι επειδή είχε πει το όνομα του Περντού όταν ήταν αναίσθητος, αλλά τώρα έπαιζε χαζή.
  
  "Απλώς νομίζω ότι έχετε έναν καλό λόγο να μάθετε για το πού βρίσκεται. Μου μυρίζει πρόβλημα όλο αυτό", είπε.
  
  "Πρόστιμο. Χαίρομαι που επιτέλους καταλαβαίνεις το επείγον. Ίσως τώρα σταματήσεις να προσπαθείς να με πείσεις να χαλαρώσω", είπε το σύντομο κήρυγμα της από το Ευαγγέλιο", σου είπα. Η Νίνα μετατοπίστηκε στη θέση της τη στιγμή που η ενδοεπικοινωνία του αεροπλάνου ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να προσγειωθούν. Ήταν μια δυσάρεστη και μακρά πτήση και ο Σαμ ήλπιζε ότι ο Περντύ ήταν ακόμα ζωντανός.
  
  Φεύγοντας από το κτίριο του αεροδρομίου, αποφάσισαν να έχουν ένα δείπνο νωρίς πριν επιστρέψουν στο διαμέρισμα του Sam στη Νότια Πλευρά.
  
  "Πρέπει να καλέσω τον Pilot Purdue. Απλώς δώσε μου ένα λεπτό προτού πάρεις ένα ταξί, εντάξει;" είπε η Νίνα στον Σαμ. Έγνεψε καταφατικά και συνέχισε πιέζοντας δύο τσιγάρα ανάμεσα στα χείλη του για να τα ανάψει. Ο Σαμ έκανε εξαιρετική δουλειά κρύβοντας τις ανησυχίες του από τη Νίνα. Περπατούσε σε κύκλους γύρω του, μιλώντας στον πιλότο, και εκείνος της έδωσε πρόχειρα ένα από τα τσιγάρα καθώς περνούσε από μπροστά του.
  
  Ρουφώντας ένα τσιγάρο και προσποιούμενος ότι κοιτάζει τον ήλιο που δύει ακριβώς πάνω από τον ορίζοντα του Εδιμβούργου, ο Σαμ επανέλαβε τα γεγονότα του οράματός του, προσπαθώντας να βρει ενδείξεις για το πού μπορεί να κρατούνταν ο Purdue. Στο βάθος, άκουγε τη φωνή της Νίνας να τρέμει από συγκίνηση με κάθε πληροφορία που λάμβανε στο τηλέφωνο. Ανάλογα με το τι μάθαιναν από τον πιλότο του Purdue, ο Sam σκόπευε να ξεκινήσει από το σημείο όπου εθεάθη για τελευταία φορά ο Purdue.
  
  Ήταν ωραίο να καπνίζεις ξανά μετά από αρκετές ώρες αποχής. Ακόμη και η τρομερή αίσθηση πνιγμού που είχε βιώσει νωρίτερα δεν ήταν αρκετή για να τον εμποδίσει να εισπνεύσει το θεραπευτικό δηλητήριο. Η Νίνα έβαλε το τηλέφωνό της στην τσάντα της, ένα τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη της. Έδειχνε εντελώς ταραγμένη καθώς τον πλησίασε γρήγορα.
  
  "Φέρτε μας ένα ταξί", είπε. "Πρέπει να πάμε στο γερμανικό προξενείο πριν κλείσουν".
  
  
  Κεφάλαιο 13
  
  
  Οι μυϊκοί σπασμοί εμπόδισαν τον Purdue να χρησιμοποιήσει τα χέρια του για να κρατηθεί στην επιφάνεια, απειλώντας να τον βυθίσει κάτω από την επιφάνεια του νερού. Κολύμπησε για αρκετές ώρες στο κρύο νερό μιας κυλινδρικής δεξαμενής, υποφέροντας από σοβαρή στέρηση ύπνου και αργά αντανακλαστικά.
  
  "Άλλο ένα σαδιστικό ναζιστικό μαρτύριο;" σκέφτηκε. "Σε παρακαλώ, Θεέ, άσε με να πεθάνω γρήγορα. Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο.
  
  Αυτές οι σκέψεις δεν ήταν υπερβολικές ούτε γεννήθηκαν από αυτολύπηση, αλλά από ακριβείς αυτοαξιολογήσεις. Το σώμα του λιμοκτονούσε, στερήθηκε όλα τα θρεπτικά συστατικά και αναγκάστηκε να αυτοσυντηρηθεί. Μόνο ένα πράγμα έχει αλλάξει από τότε που το δωμάτιο φωτίστηκε πριν από δύο ώρες. Το χρώμα του νερού πήρε ένα νοσηρό κίτρινο που οι υπερτονισμένες αισθήσεις του Purdue το αντιλαμβάνονταν ως ούρα.
  
  "Βγάλε με έξω!" φώναξε πολλές φορές σε περιόδους απόλυτης ηρεμίας. Η φωνή του ήταν βραχνή και αδύναμη, έτρεμε από το κρύο που τον έκοψε μέχρι το κόκκαλο. Αν και το νερό είχε σταματήσει να ρέει πριν από λίγο καιρό, εξακολουθούσε να κινδυνεύει να πνιγεί αν σταματούσε να κλωτσάει τα πόδια του. Κάτω από τα πόδια του με φουσκάλες βρισκόταν τουλάχιστον 15 πόδια από έναν κύλινδρο γεμάτο νερό. Δεν θα μπορούσε να σταθεί αν τα άκρα του ήταν πολύ κουρασμένα. Απλώς δεν είχε άλλη επιλογή από το να συνεχίσει διαφορετικά θα πέθαινε σίγουρα με φρικτό θάνατο.
  
  Μέσα από το νερό, ο Purdue παρατήρησε έναν κυματισμό κάθε λεπτό. Όταν συνέβη αυτό, το σώμα του συσπάστηκε, αλλά δεν του έκανε κακό, οδηγώντας τον στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για ένα σοκ χαμηλού ρεύματος που προοριζόταν να κρατήσει τις συνάψεις του ενεργές. Ακόμη και στην παραληρηματική του κατάσταση, το βρήκε αυτό μάλλον ασυνήθιστο. Αν ήθελαν να του κάνουν ηλεκτροσόκ, θα μπορούσαν άνετα να το είχαν κάνει ήδη. Ίσως, σκέφτηκε, να ήθελαν να τον βασανίσουν περνώντας ηλεκτρικό ρεύμα μέσα στο νερό, αλλά δεν εκτίμησαν σωστά την τάση.
  
  Παραμορφωμένα οράματα μπήκαν στο κουρασμένο μυαλό του. Ο εγκέφαλός του μετά βίας μπορούσε να κρατήσει τα άκρα του σε κίνηση, βασανισμένος από την έλλειψη ύπνου και διατροφής.
  
  "Μην σταματάς να κολυμπάς", έλεγε συνέχεια στον εγκέφαλό του, χωρίς να είναι σίγουρος αν μιλούσε δυνατά ή αν η φωνή που άκουγε έβγαινε από το μυαλό του. Όταν κοίταξε κάτω, είδε με τρόμο στο νερό από κάτω του μια φωλιά από πλάσματα που μοιάζουν με καλαμάρια που στριφογυρίζουν. Ουρλιάζοντας φοβισμένος από την όρεξή τους, προσπάθησε να τραβήξει τον εαυτό του πάνω από το γλιστερό τζάμι της πισίνας, αλλά χωρίς να πιάσει κάτι, δεν υπήρχε διαφυγή.
  
  Ένα πλοκάμι άπλωσε το χέρι του, προκαλώντας κύμα υστερίας στον δισεκατομμυριούχο. Ένιωσε το πηνίο από καουτσούκ γύρω από το πόδι του πριν τον τραβήξει στα βάθη της κυλινδρικής δεξαμενής. Νερό γέμισε τους πνεύμονές του και το στήθος του έκαιγε καθώς έριξε μια τελευταία ματιά στην επιφάνεια. Το να κοιτάζει κάτω τι τον περίμενε ήταν απλώς πολύ τρομακτικό.
  
  "Από όλους τους θανάτους που έχω φανταστεί για τον εαυτό μου, δεν θα πίστευα ποτέ ότι θα κατέληγα έτσι! Σαν ένα άλφα δέρας γίνεται στάχτη", το μπερδεμένο μυαλό του πάσχιζε να σκεφτεί καθαρά. Χαμένος και φοβισμένος μέχρι θανάτου, ο Perdue εγκατέλειψε τη σκέψη, τη διατύπωση και ακόμη και την κωπηλασία. Το βαρύ, αδύνατο σώμα του βυθίστηκε στον πάτο της δεξαμενής, ενώ τα ανοιχτά του μάτια δεν έβλεπαν τίποτα άλλο παρά κίτρινο νερό καθώς ο σφυγμός τον έριξε για άλλη μια φορά.
  
  
  * * *
  
  
  "Ήταν κοντά", παρατήρησε ο Κλάους χαρούμενα. Όταν ο Perdue άνοιξε τα μάτια του, ήταν ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι σε ένα ιατρείο. Τα πάντα, από τους τοίχους μέχρι τα λινά είχαν το ίδιο χρώμα με το κολασμένο νερό που μόλις είχε πνιγεί.
  
  "Μα αν πνιγόμουν..." προσπάθησε να βγάλει νόημα από τα περίεργα συμβάντα.
  
  "Δηλαδή νομίζεις ότι είσαι έτοιμος να κάνεις το καθήκον σου στο Τάγμα, κύριε Περντού;" ρώτησε ο Κλάους. Κάθισε οδυνηρά ντυμένος με ένα αστραφτερό καφέ διπλό κοστούμι με πορτοκαλί γραβάτα.
  
  Για όνομα του Θεού, απλώς παίξτε αυτή τη φορά! Απλά παίξε μαζί, Ντέιβιντ. Όχι μαλακίες αυτή τη φορά. Δώστε του αυτό που θέλει. Μπορεί να είσαι σκληρός κώλος αργότερα όταν είσαι ελεύθερος, είπε στον εαυτό του αποφασιστικά.
  
  "Είμαι. Είμαι έτοιμος για οποιεσδήποτε οδηγίες", είπε ο Περντού. Τα πεσμένα βλέφαρα έκρυβαν την εξερεύνηση του δωματίου στο οποίο βρισκόταν καθώς χτένιζε την περιοχή με τα μάτια του για να προσδιορίσει πού βρισκόταν.
  
  "Δεν ακούγεσαι ιδιαίτερα πειστικός", παρατήρησε ξερά ο Κλάους. Τα χέρια του ήταν χωμένα ανάμεσα στους μηρούς του, σαν να τους ζέσταινε ή να μιλούσε με τη γλώσσα του σώματος κοριτσιών γυμνασίου. Ο Perdue τον μισούσε και την αηδιαστική γερμανική προφορά του, που εκφραζόταν με την ευγλωττία του πρωτοεμφανιζόμενου, αλλά έπρεπε να κάνει ό,τι μπορούσε για να μην δυσαρεστήσει τον άντρα.
  
  "Δώσε μου εντολές και θα δεις πόσο σοβαρός είμαι", μουρμούρισε η Περντού αναπνέοντας βαριά. "Θέλεις το Amber Room. Θα την πάρω από το τελευταίο της μέρος και θα την φέρω προσωπικά εδώ".
  
  "Δεν ξέρεις καν πού είσαι εδώ, φίλε μου", χαμογέλασε ο Κλάους. "Αλλά νομίζω ότι προσπαθείς να καταλάβεις πού βρισκόμαστε".
  
  "Πως αλλιώς...?" Ήταν ο Perdue που ξεκίνησε, αλλά ο ψυχισμός του του θύμισε γρήγορα ότι δεν έπρεπε να κάνει ερωτήσεις. "Πρέπει να ξέρω πού να το βάλω".
  
  "Θα σου πουν πού να το πάρεις μόλις το πάρεις. Αυτό θα είναι το δώρο σου στον Μαύρο Ήλιο", εξήγησε ο Κλάους. "Καταλαβαίνεις, φυσικά, ότι φυσικά δεν μπορείς να είσαι ποτέ ξανά ο Ρενάτ λόγω της προδοσίας σου".
  
  "Αυτό είναι κατανοητό", συμφώνησε ο Purdue.
  
  "Αλλά υπάρχουν περισσότερα στο καθήκον σας, αγαπητέ μου κύριε Περντού. Αναμένεται να εξαλείψετε τους πρώην συναδέλφους σας Sam Cleave και αυτόν τον απολαυστικά αλαζονικό Dr. Gould πριν μιλήσετε στη Συνέλευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης", διέταξε ο Klaus.
  
  Ο Περντού κράτησε ένα ίσιο πρόσωπο και έγνεψε καταφατικά.
  
  "Οι εκπρόσωποί μας στην ΕΕ θα οργανώσουν έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες και θα προσκαλέσουν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, κατά την οποία θα κάνετε μια σύντομη ανακοίνωση εκ μέρους μας", συνέχισε ο Κλάους.
  
  "Υποθέτω ότι θα πάρω τις πληροφορίες όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή", είπε ο Περντού και ο Κλάους έγνεψε καταφατικά. "Σωστά. Θα τραβήξω τα απαραίτητα νήματα για να ξεκινήσω την αναζήτηση στο Königsberg αυτή τη στιγμή".
  
  "Προσκαλέστε τον Γκουλντ και τον Κλάιβ να έρθουν μαζί σας, εντάξει;" Ο Κλάους γρύλισε. "Δυο πουλιά, όπως λένε".
  
  "Παιδικό παιχνίδι", χαμογέλασε ο Περντού, ακόμα υπό την επήρεια των παραισθησιογόνων ναρκωτικών που είχε καταπιεί στο νερό μετά από μια βραδινή έξοδο στη ζέστη. "Δώσε μου... δύο μήνες".
  
  Ο Κλάους πέταξε το κεφάλι του προς τα πίσω και χακάρισε σαν ηλικιωμένη γυναίκα, λαλώντας από χαρά. Κουνήθηκε πέρα δώθε μέχρι που ξαναβρήκε την ανάσα του. "Αγαπητέ μου, θα το κάνεις σε δύο εβδομάδες".
  
  "Αυτό είναι αδύνατο!" αναφώνησε ο Περντού, προσπαθώντας να μην ακουστεί εχθρικός. "Απλώς η οργάνωση μιας τέτοιας αναζήτησης απαιτεί εβδομάδες προγραμματισμού".
  
  "Αυτό είναι αλήθεια. Ξέρω. Αλλά έχουμε ένα χρονοδιάγραμμα που είναι σημαντικά αυστηρότερο λόγω όλων των καθυστερήσεων που είχαμε λόγω της δυσάρεστης στάσης σας", αναστέναξε ο Γερμανός εισβολέας. "Και η αντίπαλή μας αναμφίβολα θα καταλάβει το σχέδιο παιχνιδιού μας με κάθε μας πρόοδο προς τον κρυμμένο θησαυρό τους".
  
  Ο Purdue ήταν περίεργος να μάθει ποιος ήταν πίσω από αυτή την αντιπαράθεση, αλλά δεν τόλμησε να κάνει την ερώτηση. Φοβόταν ότι αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει τον απαγωγέα του σε έναν ακόμη γύρο βάρβαρων βασανιστηρίων.
  
  "Τώρα αφήστε αυτά τα πόδια να θεραπευτούν πρώτα και θα φροντίσουμε να πάτε σπίτι σε έξι ημέρες. Δεν έχει νόημα να σε στείλω σε μια αποστολή ως...;" Ο Κλάους χαμογέλασε, "Πώς το λέτε εσείς οι Άγγλοι; Είναι ο ανάπηρος;"
  
  Ο Περντού χαμογέλασε με αγανάκτηση, ειλικρινά αναστατωμένος που έπρεπε να μείνει άλλη μια ώρα, πόσο μάλλον μια εβδομάδα. Μέχρι τώρα, έχει μάθει απλώς να το αντιμετωπίζει για να μην προκαλέσει τον Κλάους να τον πετάξει ξανά στο λάκκο του χταποδιού. Ο Γερμανός σηκώθηκε και βγήκε από το δωμάτιο φωνάζοντας: "Απολαύστε την πουτίγκα σας!"
  
  Ο Perdue κοίταξε την νόστιμη παχύρρευστη κρέμα που του σέρβιραν όταν ήταν στο κρεβάτι του νοσοκομείου, αλλά ήταν σαν να έφαγε ένα τούβλο. Έχοντας χάσει πολλά κιλά μετά από αρκετές ημέρες νηστείας σε έναν θάλαμο βασανιστηρίων, ο Perdue δύσκολα μπορούσε να αντισταθεί στο φαγητό.
  
  Δεν το ήξερε, αλλά το δωμάτιό του ήταν ένα από τα τρία στην ιδιωτική τους ιατρική πτέρυγα.
  
  Αφού έφυγε ο Κλάους, ο Πέρντι κοίταξε τριγύρω, προσπαθώντας να βρει κάτι που δεν ήταν κίτρινο ή πορτοκαλί. Του ήταν δύσκολο να καταλάβει αν ήταν η επίδραση του άρρωστου κίτρινου νερού στο οποίο είχε σχεδόν πνιγεί, που έκανε τα μάτια του να δουν τα πάντα σε κεχριμπαρένιες αποχρώσεις. Αυτή ήταν η μόνη εξήγηση που είχε για το γιατί έβλεπε αυτά τα περίεργα χρώματα παντού.
  
  Ο Κλάους περπάτησε στον μακρύ, τοξωτό διάδρομο, όπου οι άνδρες ασφαλείας του περίμεναν οδηγίες για το ποιον να απαγάγουν μετά. Αυτό ήταν το κύριο σχέδιο του και έπρεπε να εκτελεστεί στην εντέλεια. Ο Κλάους Κέμπερ ήταν Ελευθεροτέκτονας τρίτης γενιάς από την Έσση-Κάσσελ που ανατράφηκε στην ιδεολογία της οργάνωσης Μαύρος Ήλιος. Ο παππούς του ήταν ο Hauptsturmführer Karl Kemper, διοικητής της Panzergruppe Kleist κατά τη διάρκεια της επίθεσης της Πράγας το 1945.
  
  Από μικρός, ο πατέρας του δίδαξε στον Κλάους να είναι ηγέτης και να διαπρέπει σε ό,τι έκανε. Δεν υπήρχε περιθώριο λάθους στη φυλή Kemper, και ο περισσότερο από χαρούμενος πατέρας του συχνά κατέφευγε σε αδίστακτες μεθόδους για να επιβάλει τα δόγματά του. Στο παράδειγμα του πατέρα του, ο Κλάους συνειδητοποίησε γρήγορα ότι το χάρισμα μπορεί να είναι τόσο επικίνδυνο όσο μια βόμβα μολότοφ. Πολλές φορές έβλεπε πώς ο πατέρας και ο παππούς του εκφοβίζουν ανεξάρτητους και ισχυρούς ανθρώπους σε σημείο που θα τα παρατούσαν απλά απευθυνόμενοι σε αυτούς με συγκεκριμένες χειρονομίες και τόνο φωνής.
  
  Ο Κλάους ευχόταν κάποτε να είχε τέτοια δύναμη, καθώς η λιτή σωματική του διάπλαση δεν θα τον έκανε ποτέ καλό ανταγωνιστή στις πιο ανδρικές τέχνες. Εφόσον δεν είχε ούτε αθλητικότητα ούτε δύναμη, ήταν φυσικό να βυθιστεί στην τεράστια γνώση του κόσμου και στη λεκτική ικανότητα. Με αυτό το φαινομενικά πενιχρό ταλέντο, ο νεαρός Κλάους κατάφερε να ανεβάσει κατά καιρούς τη θέση του στο Τάγμα του Μαύρου Ήλιου μετά το 1946, έως ότου έφτασε στο κύρος του επικεφαλής μεταρρυθμιστή της οργάνωσης. Όχι μόνο ο Klaus Kemper συγκέντρωσε τεράστια υποστήριξη για την οργάνωση σε ακαδημαϊκούς, πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους, αλλά μέχρι το 2013, είχε καθιερωθεί ως ένας από τους κύριους διοργανωτές αρκετών μυστικών επιχειρήσεων του Black Sun.
  
  Το συγκεκριμένο έργο με το οποίο ασχολείται τώρα και για το οποίο έχει φέρει πολλούς αξιόλογους συνεργάτες τους τελευταίους μήνες, θα είναι το κορυφαίο επίτευγμά του. Στην πραγματικότητα, αν όλα είχαν πάει σύμφωνα με το σχέδιο, ο Κλάους μπορεί κάλλιστα να είχε πάρει την υψηλότερη θέση στο Τάγμα -την έδρα του Ρενάτου- για τον εαυτό του. Μετά από αυτό θα γινόταν ο αρχιτέκτονας της παγκόσμιας κυριαρχίας, αλλά για να γίνουν πραγματικότητα όλα αυτά χρειαζόταν την μπαρόκ ομορφιά του θησαυρού που κάποτε κοσμούσε το παλάτι του Τσάρου Πέτρου του Μεγάλου.
  
  Αγνοώντας την αμηχανία των συναδέλφων του για τον θησαυρό που ήθελε να βρει, ο Κλάους ήξερε ότι μόνο ο καλύτερος εξερευνητής στον κόσμο θα μπορούσε να τον φέρει πίσω για αυτόν. Ο David Purdue - ένας ιδιοφυής εφευρέτης, δισεκατομμυριούχος τυχοδιώκτης και ακαδημαϊκός φιλάνθρωπος - είχε όλους τους πόρους και τη γνώση που χρειαζόταν ο Kemper για να βρει το ελάχιστα γνωστό τεχνούργημα. Ήταν τόσο ατυχές που δεν είχε καταφέρει να αναγκάσει επιτυχώς τον Σκωτσέζο σε υποταγή, ακόμα κι αν ο Περντού πίστευε ότι ο Κέμπερ θα μπορούσε να ξεγελαστεί από την ξαφνική συμμόρφωσή του.
  
  Στο λόμπι, οι κολλητοί του τον χαιρέτησαν με σεβασμό καθώς έφευγε. Ο Κλάους κούνησε το κεφάλι του απογοητευμένος καθώς περνούσε από δίπλα τους.
  
  "Θα επιστρέψω αύριο", τους είπε.
  
  "Λεπτά για τον Ντέιβιντ Πέρντιου, κύριε;" - ρώτησε το κεφάλι.
  
  Ο Κλάους βγήκε στην άγονη ερημιά γύρω από τον οικισμό τους στο νότιο Καζακστάν και απάντησε ωμά: "Σκότωσέ τον".
  
  
  Κεφάλαιο 14
  
  
  Στο γερμανικό προξενείο, ο Σαμ και η Νίνα επικοινώνησαν με τη βρετανική πρεσβεία στο Βερολίνο. Ανακάλυψαν ότι ο Perdue είχε ένα ραντεβού με τον Ben Carrington και την αείμνηστη Gaby Holzer μέρες πριν, αλλά αυτό ήταν το μόνο που ήξεραν.
  
  Έπρεπε να πάνε σπίτι τους καθώς ήταν η ώρα κλεισίματος για σήμερα, αλλά τουλάχιστον είχαν αρκετά να κάνουν για να συνεχίσουν. Αυτό ήταν το φόρτε του Sam Cleve. Ως ερευνητής ρεπόρτερ που βραβεύτηκε με Πούλιτζερ, ήξερε ακριβώς πώς να πάρει τις πληροφορίες που χρειαζόταν χωρίς να πετάει πέτρες σε μια λιμνούλα.
  
  "Αναρωτιέμαι γιατί θα ήθελε να βγει ραντεβού με αυτή τη γυναίκα Γκάμπι", παρατήρησε η Νίνα, γεμίζοντας το στόμα της με μπισκότα. Επρόκειτο να τα φάει με ζεστή σοκολάτα, αλλά λιμοκτονούσε και ο βραστήρας απλώς άργησε να ζεσταθεί.
  
  "Θα το ελέγξω μόλις ανοίξω το φορητό υπολογιστή μου", απάντησε ο Σαμ, πετώντας την τσάντα του στον καναπέ πριν πάει τις αποσκευές του στο πλυντήριο. "Φτιάξε μου και μένα μια ζεστή σοκολάτα, σε παρακαλώ!"
  
  "Φυσικά", χαμογέλασε, σκουπίζοντας τα ψίχουλα από το στόμα της. Σε προσωρινή απομόνωση στην κουζίνα, η Νίνα δεν μπορούσε να μην θυμηθεί ένα τρομακτικό επεισόδιο στο αεροπλάνο που πετούσε για το σπίτι. Αν μπορούσε να βρει έναν τρόπο να προβλέψει τις επιληπτικές κρίσεις του Σαμ, αυτό θα ήταν μεγάλη βοήθεια, μειώνοντας την πιθανότητα καταστροφής την επόμενη φορά που μπορεί να μην είναι τόσο τυχεροί με έναν γιατρό κοντά. Κι αν συνέβαινε όταν ήταν μόνοι;
  
  "Κι αν συμβεί κατά τη διάρκεια του σεξ;" Η Νίνα σκέφτηκε τις τρομακτικές αλλά ξεκαρδιστικές πιθανότητες. "Φανταστείτε τι θα μπορούσε να κάνει αν κατευθύνει αυτή την ενέργεια όχι μέσω της παλάμης του, αλλά μέσω κάτι άλλου;" Άρχισε να γελάει με τις αστείες εικόνες στο μυαλό της. "Αυτό θα δικαιολογούσε να φωνάξει "Θεέ μου!" έτσι δεν είναι; Παίζοντας κάθε λογής γελοία σενάρια στο κεφάλι της, η Νίνα δεν μπορούσε παρά να γελάσει. Ήξερε ότι δεν ήταν καθόλου αστείο, αλλά απλώς έδωσε στον ιστορικό κάποιες ανορθόδοξες ιδέες και βρήκε κάποια κωμική ανακούφιση σε αυτό.
  
  "Τι είναι τόσο αστείο?" Ο Σαμ χαμογέλασε καθώς μπήκε στην κουζίνα για ένα φλιτζάνι αμβροσία.
  
  Η Νίνα κούνησε το κεφάλι της για να το βουρτσίσει, αλλά τινάχτηκε από τα γέλια, ρουθουνίζοντας ανάμεσα στα γέλια.
  
  "Τίποτα", γέλασε εκείνη. "Μόνο ένα καρτούν στο κεφάλι μου για ένα αλεξικέραυνο. Ξέχνα το".
  
  "Καλά", χαμογέλασε. Του άρεσε όταν η Νίνα γελούσε. Όχι μόνο είχε ένα μουσικό γέλιο που ο κόσμος το θεωρούσε μεταδοτικό, αλλά ήταν συνήθως και λίγο ψηλά και ιδιοσυγκρασιακά. Δυστυχώς, έχει γίνει σπάνιο να τη βλέπεις να γελάει τόσο ειλικρινά.
  
  Ο Sam τοποθέτησε τον φορητό υπολογιστή του έτσι ώστε να μπορεί να τον συνδέσει στο σταθερό του δρομολογητή για ταχύτερη ευρυζωνική ταχύτητα από την ασύρματη συσκευή του.
  
  "Τελικά, έπρεπε να αφήσω τον Purdue να μου κάνει ένα από τα ασύρματα μόντεμ του", μουρμούρισε. "Αυτά τα πράγματα προβλέπουν το μέλλον".
  
  "Έχετε άλλα μπισκότα;" τον φώναξε από την κουζίνα καθώς την άκουγε να ανοίγει και να κλείνει τις πόρτες του ντουλαπιού παντού στην αναζήτησή της.
  
  "Όχι, αλλά ο γείτονάς μου μου έφτιαξε μερικά μπισκότα σοκολάτας με πλιγούρι. Ελέγξτε τα, αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι ακόμα καλά. Κοιτάξτε το βάζο στο ψυγείο", έδωσε οδηγίες.
  
  "Τους έπιασαν! Τα!"
  
  Ο Sam άνοιξε μια αναζήτηση για την Gabi Holtzer και αμέσως βρήκε κάτι που τον έκανε πολύ ύποπτο.
  
  "Νίνα! Δεν θα το πιστέψετε αυτό", αναφώνησε καθώς σκάναρε αμέτρητες ειδήσεις και άρθρα σχετικά με τον θάνατο ενός εκπροσώπου του γερμανικού υπουργείου. "Αυτή η γυναίκα εργάστηκε για τη γερμανική κυβέρνηση πριν από λίγο καιρό κάνοντας αυτούς τους φόνους. Θυμάστε αυτούς τους φόνους στο Βερολίνο και στο Αμβούργο και σε μερικά άλλα μέρη λίγο πριν πάμε διακοπές;"
  
  "Ναι, είναι ασαφές. Τι γίνεται λοιπόν με αυτήν;" ρώτησε η Νίνα καθώς κάθισε στο μπράτσο του καναπέ με το φλιτζάνι και τα μπισκότα της.
  
  "Συνάντησε την Purdue στη βρετανική Ύπατη Αρμοστεία στο Βερολίνο και το καταλαβαίνεις: την ημέρα που φέρεται να αυτοκτόνησε", τόνισε τις δύο τελευταίες λέξεις μέσα στη σύγχυσή του. "Αυτή ήταν την ίδια μέρα που ο Περντού γνώρισε αυτόν τον τύπο του Κάρινγκτον".
  
  "Αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον είδε κάποιος", παρατήρησε η Νίνα. "Έτσι ο Perdue χάνεται την ίδια μέρα που συναντά μια γυναίκα που αυτοκτόνησε λίγο μετά. Αυτό μυρίζει συνωμοσία, έτσι δεν είναι;"
  
  "Προφανώς το μόνο άτομο στη συνάντηση που δεν είναι νεκρό ή αγνοούμενο είναι ο Μπεν Κάρινγκτον", πρόσθεσε ο Σαμ. Κοίταξε τη φωτογραφία του Βρετανού στην οθόνη για να απομνημονεύσει το πρόσωπό του. "Θα ήθελα να σου μιλήσω, γιε μου".
  
  "Πιστεύω ότι αύριο θα κατευθυνθούμε νότια", πρότεινε η Νίνα.
  
  "Ναι, δηλαδή, μόλις κάνουμε μια επίσκεψη στο Reichtisusis", είπε ο Sam. "Δεν βλάπτει να βεβαιωθείς ότι δεν έχει έρθει ακόμα σπίτι".
  
  "Τον καλούσα στο κινητό του ξανά και ξανά. Είναι σβηστό, χωρίς φωνητικές χορδές, τίποτα", επανέλαβε.
  
  "Πώς σχετιζόταν αυτή η νεκρή γυναίκα με τον Περντού;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Ο πιλότος είπε ότι ο Purdue ήθελε να μάθει γιατί απαγορεύτηκε η είσοδος στην πτήση του για την Κοπεγχάγη. Επειδή ήταν εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης, προσκλήθηκε στη βρετανική πρεσβεία για να συζητήσει γιατί συνέβη αυτό", ανέφερε η Νίνα. "Αλλά αυτό ήταν το μόνο που ήξερε ο καπετάνιος. Αυτή ήταν η τελευταία τους επαφή, επομένως το πλήρωμα πτήσης βρίσκεται ακόμα στο Βερολίνο".
  
  "Ιησούς. Πρέπει να ομολογήσω ότι έχω πολύ άσχημο συναίσθημα για αυτό", παραδέχτηκε ο Sam.
  
  "Επιτέλους το παραδέχεσαι", απάντησε εκείνη. "Ανέφερες κάτι όταν είχες αυτή τη φυσική κατάσταση, Σαμ. Και αυτό σίγουρα σημαίνει κάτι για μια καταιγίδα".
  
  "Τι?" - ρώτησε.
  
  Πήρε άλλη μια μπουκιά από το μπισκότο. "Μαύρος Ήλιος".
  
  Μια ζοφερή έκφραση διέσχισε το πρόσωπο του Σαμ καθώς τα μάτια του κοιτούσαν το πάτωμα. "Διάολε, ξέχασα αυτό το κομμάτι", είπε ήσυχα. "Τώρα θυμάμαι."
  
  "Πού το είδες; ρώτησε ωμά, έχοντας επίγνωση της τρομερής φύσης του σήματος και της ικανότητάς του να μετατρέπει τις συζητήσεις σε άσχημες αναμνήσεις.
  
  "Στο βάθος του πηγαδιού", είπε. "Σκεφτόμουν. Ίσως θα έπρεπε να μιλήσω με τον Δρ Χέλμπεργκ για αυτό το όραμα. Θα ξέρει πώς να το ερμηνεύσει".
  
  "Όσο είστε σε αυτό, ζητήστε του την κλινική του γνώμη για τον οραματικό καταρράκτη. Στοιχηματίζω ότι είναι ένα νέο φαινόμενο που δεν μπορεί να το εξηγήσει", είπε αποφασιστικά.
  
  "Δεν πιστεύεις στην ψυχολογία, έτσι; Ο Σαμ αναστέναξε.
  
  "Όχι, Σαμ, δεν ξέρω. Δεν μπορεί να αρκεί ένα συγκεκριμένο σύνολο μοτίβων συμπεριφοράς για τη διάγνωση διαφορετικών ανθρώπων με τον ίδιο τρόπο", υποστήριξε. "Ξέρει λιγότερα για την ψυχολογία από εσάς. Οι γνώσεις του βασίζονται στην έρευνα και τις θεωρίες κάποιων άλλων παλιών κλανιών και συνεχίζετε να εμπιστεύεστε τις όχι και τόσο επιτυχημένες προσπάθειές του να διατυπώσει τις δικές σας θεωρίες".
  
  "Πώς μπορώ να ξέρω περισσότερα από αυτόν;" της ξαναπήγε απότομα.
  
  "Επειδή το ζεις, ηλίθιε! Βιώνετε αυτά τα φαινόμενα ενώ εκείνος μόνο εικασίες μπορεί να κάνει. Μέχρι να το νιώσει, να ακούσει και να το δει όπως εσείς, δεν υπάρχει τρόπος στον κόσμο να αρχίσει να καταλαβαίνει τι έχουμε να κάνουμε!". Η Νίνα τσίμπησε. Ήταν τόσο απογοητευμένη από αυτόν και την αφελή εμπιστοσύνη του στον Δρ Χέλμπεργκ.
  
  "Και με τι νομίζεις ότι έχουμε να κάνουμε, γλυκιά μου;" ρώτησε σαρκαστικά. "Είναι κάτι από κάποιο από τα αρχαία ιστορικά βιβλία σας; Ω ναι, θεέ. Τώρα το θυμήθηκα! Μπορεί να το πιστέψεις".
  
  "Ο Helberg είναι ψυχίατρος! Το μόνο που ξέρει είναι ότι ένα σωρό γαμημένοι ψυχοπαθείς αποδείχθηκαν σε κάποια μελέτη βασισμένη σε περιστάσεις μακριά από το επίπεδο παραξενιάς που βίωσες, αγαπητέ μου! Ξύπνα, διάολε! Ό,τι σου φταίει δεν είναι μόνο ψυχοσωματικό. Κάτι εξωτερικό ελέγχει τα οράματά σας. Κάτι έξυπνο χειρίζεται τον εγκεφαλικό σου φλοιό", δήλωσε την άποψή της.
  
  "Επειδή μιλάει μέσα από εμένα;" χαμογέλασε σαρδόνια. "Παρακαλώ σημειώστε ότι όλα όσα λέγονται εδώ αντιπροσωπεύουν αυτό που ήδη γνωρίζω, αυτό που υπάρχει ήδη στο υποσυνείδητό μου."
  
  "Τότε εξήγησε τη θερμική ανωμαλία", απάντησε γρήγορα, μπερδεύοντας στιγμιαία τον Σαμ.
  
  "Προφανώς ο εγκέφαλός μου ελέγχει επίσης τη θερμοκρασία του σώματός μου. Το ίδιο, - αντέτεινε, μη δείχνοντας την αβεβαιότητά του.
  
  Η Νίνα γέλασε κοροϊδευτικά. "Η θερμοκρασία του σώματός σου -δεν με νοιάζει πόσο ζεστή νομίζεις ότι είσαι, Playboy-δεν μπορεί να φτάσει τις θερμικές ιδιότητες ενός κεραυνού. Και αυτό ακριβώς πήρε ο γιατρός στο Μπαλί, θυμάσαι; Τα μάτια σου διοχέτευσαν τόσο συγκεντρωμένο ηλεκτρισμό που "το κεφάλι σου έπρεπε να είχε εκραγεί", θυμάσαι;"
  
  Ο Σαμ δεν απάντησε.
  
  "Και κάτι ακόμα", συνέχισε τη λεκτική της νίκη, "λέγεται ότι η ύπνωση προκαλεί αυξημένα επίπεδα ταλαντωτικής ηλεκτρικής δραστηριότητας σε ορισμένους εγκεφαλικούς νευρώνες, ιδιοφυΐα! Ό,τι σε υπνωτίζει στέλνει μια απίστευτη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας μέσα σου, Σαμ. Δεν βλέπεις ότι αυτό που σου συμβαίνει ξεφεύγει κατηγορηματικά από τα όρια της απλής ψυχολογίας;
  
  "Τότε τι προτείνεις;" φώναξε. "Σαμάνος; Θεραπεία με ηλεκτροσόκ; Paintball; Κολονοσκόπηση;
  
  "Ω Θεέ μου!" Γούρλωσε τα μάτια της. "Κανείς δεν σου μιλάει. Ξέρεις? Αντιμετωπίστε αυτό το χάλι μόνοι σας. Πήγαινε σε αυτόν τον τσαρλατάνο και άσε τον να αγγίξει τον εγκέφαλό σου λίγο ακόμα μέχρι να γίνεις τόσο αδαής όσο αυτός. Δεν πρέπει να είναι μεγάλο ταξίδι για εσάς!".
  
  Με αυτό, βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο και χτύπησε την πόρτα. Αν είχε αυτοκίνητο εκεί, θα είχε πάει κατευθείαν στο σπίτι της στο Ομπάν, αλλά κόλλησε τη νύχτα. Ο Σαμ ήξερε καλύτερα από το να τα βάζει με τη Νίνα όταν εκείνη τρελάθηκε, κι έτσι πέρασε τη νύχτα στον καναπέ.
  
  Ο ενοχλητικός ήχος κλήσης στο τηλέφωνό της ξύπνησε τη Νίνα το επόμενο πρωί. Ξύπνησε από έναν βαθύ ύπνο χωρίς όνειρα που ήταν πολύ σύντομος και κάθισε στο κρεβάτι. Κάπου στην τσάντα της χτυπούσε ένα τηλέφωνο, αλλά δεν το έβρισκε έγκαιρα να απαντήσει.
  
  "Καλά, καλά, διάολε", μουρμούρισε μέσα από το βαμβάκι του ξυπνητού μυαλού της. Ψάχνοντας μανιωδώς με το μακιγιάζ, τα κλειδιά και το αποσμητικό, τελικά έβγαλε το κινητό της, αλλά η κλήση είχε ήδη τελειώσει.
  
  Η Νίνα συνοφρυώθηκε καθώς κοίταξε το ρολόι της. Ήταν ήδη 11:30 και ο Σαμ την άφησε να κοιμηθεί.
  
  "Εξαιρετική. Με εκνευρίζεις ήδη σήμερα", επέπληξε τον Σαμ ερήμην του. "Καλύτερα να κοιμηθείς μόνος σου". Όταν έφυγε από το δωμάτιο, συνειδητοποίησε ότι ο Σαμ είχε φύγει. Καθώς προχωρούσε προς την τσαγιέρα, έριξε μια ματιά στην οθόνη του τηλεφώνου της. Τα μάτια της μετά βίας μπορούσαν να εστιάσουν, αλλά και πάλι ήταν σίγουρη ότι δεν ήξερε τον αριθμό. Πάτησε επανάκληση.
  
  "Γραφείο του γιατρού Χέλμπεργκ", απάντησε η γραμματέας.
  
  Θεέ μου, σκέφτηκε η Νίνα. "Πήγε εκεί". Κρατούσε όμως την ψυχραιμία της σε περίπτωση που έκανε λάθος. "Γεια, αυτός είναι ο Δρ Γκουλντ. Μόλις έλαβα μια κλήση από αυτόν τον αριθμό;"
  
  "Γιατρέ Γκουλντ;" επανέλαβε η κυρία ενθουσιασμένη. "Ναί! Ναι, προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας. Πρόκειται για τον κύριο Κληβ. Είναι δυνατόν...?"
  
  "Είναι εντάξει?" αναφώνησε η Νίνα.
  
  "Θα μπορούσατε να έρθετε στα γραφεία μας...;"
  
  "Σου έκανα μία ερώτηση!" Η Νίνα δεν μπόρεσε να αντισταθεί. "Σε παρακαλώ απλώς πες μου πρώτα αν είναι καλά!"
  
  "Εμείς... δεν ξέρουμε, γιατρέ Γκουλντ", απάντησε διστακτικά η κυρία.
  
  "Τι διάολο σημαίνει αυτό;" Η Νίνα βούλιαξε, η οργή της πυροδοτήθηκε από την ανησυχία για την ευημερία του Σαμ. Άκουσε έναν θόρυβο στο βάθος.
  
  "Λοιπόν, κυρία, φαίνεται να είναι... χμ... αιωρούμενος".
  
  
  Κεφάλαιο 15
  
  
  Ο Ντέτλεφ αποσυναρμολόγησε τις σανίδες δαπέδου όπου βρισκόταν ο εξαερισμός, αλλά όταν έβαλε την κεφαλή ενός κατσαβιδιού στη δεύτερη οπή της βίδας, ολόκληρη η κατασκευή πήγε στον τοίχο όπου ήταν εγκατεστημένη. Ένα δυνατό κράξιμο τον ξάφνιασε και έπεσε προς τα πίσω, κλωτσώντας από τον τοίχο με τα πόδια του. Καθώς καθόταν και παρακολουθούσε, ο τοίχος άρχισε να κινείται προς τα πλάγια σαν συρόμενη πόρτα.
  
  "Τι στο...?" έκανε τα γυαλιά του ακουμπώντας στα χέρια του εκεί που εξακολουθούσε να τσακιζόταν στο πάτωμα. Η πόρτα οδηγούσε σε αυτό που νόμιζε ότι ήταν το επόμενο διαμέρισμά τους, αλλά αντ' αυτού, το σκοτεινό δωμάτιο αποδείχθηκε ότι ήταν ένα μυστικό δωμάτιο δίπλα στο γραφείο της Γκάμπι για έναν σκοπό που σύντομα θα ανακάλυπτε. Σηκώθηκε όρθιος ξεσκονίζοντας το παντελόνι και το πουκάμισό του. Ενώ τον περίμενε η σκοτεινή πόρτα, δεν ήθελε απλώς να μπει μέσα, γιατί η εκπαίδευσή του τον είχε μάθει να μην βιάζεται σε άγνωστα μέρη απερίσκεπτα - τουλάχιστον όχι χωρίς όπλο.
  
  Ο Ντέτλεφ πήγε να φέρει το Glock και τον φακό του, σε περίπτωση που το άγνωστο δωμάτιο ήταν στημένο ή σε συναγερμό. Ήταν αυτό που ήξερε καλύτερα-παραβιάσεις ασφαλείας και πρωτόκολλο κατά της ανθρωποκτονίας. Με απόλυτη ακρίβεια, στόχευσε το ρύγχος στο σκοτάδι, προσαρμόζοντας τον καρδιακό του ρυθμό για να κάνει ακριβή βολή όταν χρειαζόταν. Αλλά ο σταθερός παλμός δεν μπορούσε να περιορίσει τη συγκίνηση ή την έκρηξη αδρεναλίνης. Ο Ντέτλεφ ένιωσε σαν να επέστρεφε ξανά στις παλιές καλές μέρες καθώς έμπαινε στο δωμάτιο, αξιολογώντας την περίμετρο και σαρώνοντας προσεκτικά το εσωτερικό για τυχόν συσκευές σηματοδότησης ή ενεργοποίησης.
  
  Αλλά, προς απογοήτευσή του, ήταν μόνο ένα δωμάτιο, αν και αυτό που υπήρχε μέσα δεν ήταν καθόλου ενδιαφέρον.
  
  "Ηλίθιος", μάλωσε τον εαυτό του όταν είδε τον τυπικό διακόπτη φώτων δίπλα στο πλαίσιο της πόρτας στο εσωτερικό. Το άναψε για να του δώσει πλήρη θέα στο δωμάτιο. Η αίθουσα του ραδιοφώνου του Γκάμπι φωτιζόταν από μια λάμπα που κρέμονταν από την οροφή. Ήξερε ότι ήταν δικό της γιατί το κραγιόν της στο χρώμα της κασσίας ήταν στο στόχαστρο δίπλα σε μια από τις ταμπακιές της. Μια από τις ζακέτες της ήταν ακόμα ντυμένη στην πλάτη μιας μικρής καρέκλας γραφείου και ο Ντέτλεφ έπρεπε και πάλι να ξεπεράσει τη θλίψη του όταν έβλεπε τα πράγματα της γυναίκας του.
  
  Πήρε την απαλή ζακέτα από κασμίρι και εισέπνευσε βαθιά το άρωμά της πριν το ξαναβάλει κάτω για να επιθεωρήσει τον εξοπλισμό. Το δωμάτιο ήταν επιπλωμένο με τέσσερα τραπέζια. Το ένα όπου στεκόταν η καρέκλα της, δύο άλλα στις δύο πλευρές του και ένα άλλο δίπλα στην πόρτα όπου κρατούσε στοίβες χαρτιών σε κάτι που έμοιαζε με φακέλους που δεν μπορούσε να αναγνωρίσει αμέσως. Στο δειλό φως της λάμπας, ο Ντέτλεφ ένιωσε σαν να είχε κάνει ένα βήμα πίσω στο χρόνο. Μια μυρωδιά μούχλας που του θύμιζε μουσείο γέμισε την αίθουσα με άβαφους τοίχους από τσιμέντο.
  
  "Ουάου, γλυκιά μου, θα πίστευα ότι εσύ από όλους θα κρεμούσες μια ταπετσαρία και μερικούς καθρέφτες", είπε στη γυναίκα του, κοιτάζοντας γύρω από την αίθουσα του ραδιοφώνου. "Αυτό έκανες πάντα. διακόσμησε τα πάντα".
  
  Το μέρος του θύμισε ένα μπουντρούμι ή ένα δωμάτιο ανάκρισης σε μια παλιά ταινία κατασκοπείας. Πάνω στο γραφείο της βρισκόταν ένα μηχάνημα που έμοιαζε με ραδιόφωνο CB, αλλά ήταν κάπως διαφορετικό. Όντας εντελώς απλός σε αυτό το είδος ξεπερασμένης ραδιοεπικοινωνίας, ο Detlef κοίταξε τριγύρω για έναν διακόπτη. Υπήρχε ένας προεξέχων ατσάλινος διακόπτης συνδεδεμένος στην κάτω δεξιά γωνία, οπότε το δοκίμασε. Ξαφνικά, δύο μικροί μετρητές άναψαν, με τις βελόνες τους να ανεβοκατεβαίνουν καθώς στατικά σφύριζαν μέσα από το ηχείο.
  
  Ο Ντέτλεφ κοίταξε τις άλλες συσκευές. "Φαίνονται πολύ περίπλοκα για να τα κατανοήσουν χωρίς να είναι επιστήμονας πυραύλων", παρατήρησε. "Τι σημαίνουν όλα αυτά, Γκάμπι;" ρώτησε, παρατηρώντας έναν μεγάλο σανίδι από φελλό στημένο πάνω από το τραπέζι όπου βρίσκονταν στοίβες από χαρτιά. Καρφιτσωμένος στον πίνακα, είδε αρκετά άρθρα σχετικά με τους φόνους που η Γκάμπι είχε ερευνήσει εν αγνοία των ανωτέρων της. Στο πλάι, χάραξε το "MILLA" με ένα κόκκινο μαρκαδόρο.
  
  "Ποια είναι η Μίλα, μωρό μου;" ψιθύρισε. Θυμήθηκε την καταχώρηση στο ημερολόγιό της κάποιας Μίλα στο ίδιο χρονικό διάστημα με τους δύο άντρες που ήταν παρόντες στο θάνατό της. "Πρέπει να ξέρω. Είναι σημαντικό".
  
  Αλλά το μόνο που μπορούσε να ακούσει ήταν ο ψίθυρος των συχνοτήτων που έρχονταν κατά κύματα στο ραδιόφωνο. Τα μάτια του πλανήθηκαν πιο κάτω στον πίνακα, όπου κάτι φωτεινό και γυαλιστερό τράβηξε την προσοχή του. Δύο έγχρωμες φωτογραφίες έδειχναν το ανακτορικό δωμάτιο σε επιχρυσωμένη λαμπρότητα. "Ουάου", μουρμούρισε ο Ντέτλεφ, έκπληκτος από τις λεπτομέρειες και την περίπλοκη δουλειά που κοσμούσαν τους τοίχους του πολυτελούς δωματίου. Το κεχριμπάρι και ο χρυσός στόκος σχημάτιζαν όμορφα εμβλήματα και φόρμες, πλαισιωμένες στις γωνίες από μικρές φιγούρες χερουβείμ και θεών.
  
  "Εκτιμάται στα 143 εκατομμύρια δολάρια; Θεέ μου, Γκάμπι, ξέρεις τι είναι αυτό;" μουρμούρισε καθώς διάβαζε τις λεπτομέρειες για το χαμένο έργο τέχνης που είναι γνωστό ως Κεχριμπάρι Δωμάτιο. "Τι σχέση είχες με αυτό το δωμάτιο; Πρέπει να είχατε κάποια σχέση με αυτό. Διαφορετικά, τίποτα από αυτά δεν θα ήταν εδώ, σωστά;"
  
  Όλα τα άρθρα για τους φόνους είχαν σημειώσεις που υπονοούσαν την πιθανότητα ότι το Amber Room είχε κάποια σχέση με αυτό. Κάτω από τη λέξη "MILLA", ο Detlef βρήκε έναν χάρτη της Ρωσίας και των συνόρων της με τη Λευκορωσία, την Ουκρανία, το Καζακστάν και τη Λιθουανία. Πάνω από την περιοχή της στέπας του Καζακστάν και το Kharkov της Ουκρανίας, υπήρχαν αριθμοί γραμμένοι με κόκκινο στυλό, αλλά δεν είχαν Ένα οικείο μοτίβο, όπως ένας αριθμός τηλεφώνου ή Συντεταγμένες Φαινομενικά τυχαία, η Γκάμπι έγραψε αυτούς τους διψήφιους αριθμούς στους χάρτες που καρφίτσωσε στον τοίχο.
  
  Αυτό που τράβηξε την προσοχή του ήταν ένα φαινομενικά πολύτιμο λείψανο που κρέμονταν από τη γωνία μιας σανίδας από φελλό. Σε μια μωβ κορδέλα με μια σκούρα μπλε λωρίδα στη μέση ήταν κολλημένο ένα μετάλλιο με μια επιγραφή στα ρωσικά. Ο Ντέτλεφ το έβγαλε προσεκτικά και το κάρφωσε στο γιλέκο του κάτω από το πουκάμισό του.
  
  "Σε τι διάολο μπαίνεις, γλυκιά μου;" ψιθύρισε στη γυναίκα του. Τράβηξε αρκετές φωτογραφίες με την κάμερα του κινητού του και έκανε ένα σύντομο βίντεο κλιπ του δωματίου και του περιεχομένου του. "Θα μάθω τι σχέση είχαν όλα αυτά με εσένα και με τον Περντού με τον οποίο έβγαινες, Γκάμπι", ορκίστηκε. "Και μετά θα βρω τους φίλους του που θα μου πουν πού είναι, αλλιώς θα πεθάνουν".
  
  Ξαφνικά, μια κακοφωνία παρεμβολών ήρθε από το αυτοσχέδιο ραδιόφωνο στο γραφείο του Γκάμπι, τρομάζοντας τον Ντέτλεφ μισοθανάτι. Έγειρε πίσω στο στρωμένο με χαρτί γραφείο, σπρώχνοντάς το με τόση δύναμη που μερικοί από τους φακέλους γλίστρησαν και σκορπίστηκαν σε όλο το πάτωμα ακατάστατα.
  
  "Θεός! Γαμημένη καρδιά μου!" φώναξε σφίγγοντας το στήθος του. Τα κόκκινα βέλη του αισθητήρα πήδηξαν γρήγορα αριστερά και δεξιά. Αυτό θύμιζε στον Detlef παλιά συστήματα hi-fi, τα οποία με αυτόν τον τρόπο έδειχναν την ένταση ή την ευκρίνεια των μέσων που παίζονταν σε αυτά. Μέσα από την παρέμβαση, άκουσε τη φωνή να πηγαινοέρχεται. Μετά από προσεκτικότερη εξέταση, συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν εκπομπή, αλλά κλήση. Ο Ντέτλεφ κάθισε στην καρέκλα της νεκρής γυναίκας του και άκουγε με προσοχή. Ήταν μια γυναικεία φωνή, που έλεγε μια λέξη τη φορά. Συνοφρυωμένος, έσκυψε. Τα μάτια του άνοιξαν αμέσως διάπλατα. Υπήρχε μια ξεχωριστή λέξη που αναγνώριζε.
  
  "Gaby!"
  
  Ανακάθισε επιφυλακτικά, χωρίς να έχει ιδέα τι να κάνει. Η γυναίκα συνέχισε να καλεί τη γυναίκα του στα ρωσικά. μπορούσε να πει, αλλά δεν μιλούσε τη γλώσσα. Αποφασισμένος να της μιλήσει, ο Ντέτλεφ έσπευσε να ανοίξει το πρόγραμμα περιήγησης του τηλεφώνου του για να δει τα παλιά ραδιόφωνα και τον τρόπο ελέγχου τους. Μέσα στη φρενίτιδα του, οι αντίχειρές του έμπαιναν συνεχώς σε ανορθόγραφες αναζητήσεις, που τον οδηγούσαν σε απερίγραπτη απόγνωση.
  
  "Σκατά! Όχι "επικοινωνία με μέλος"! παραπονέθηκε καθώς πολλά πορνογραφικά αποτελέσματα εμφανίστηκαν στην οθόνη του τηλεφώνου του. Το πρόσωπό του άστραφτε από τον ιδρώτα καθώς έσπευσε να ζητήσει βοήθεια να χειριστεί την παλιά συσκευή επικοινωνίας. "Περίμενε! Περίμενε!" τηλεφώνησε από το ραδιόφωνο καθώς μια γυναικεία φωνή καλούσε την Γκάμπι να απαντήσει. "Περίμενέ με! Ουφ, διάολε!"
  
  Έξαλλος από τα μη ικανοποιητικά αποτελέσματα της αναζήτησής του στο Google, ο Ντέτλεφ άρπαξε ένα χοντρό, σκονισμένο βιβλίο και το πέταξε στο ραδιόφωνο. Η σιδερένια θήκη ταλαντεύτηκε ελαφρά και ο σωλήνας έπεσε από το τραπέζι, κρέμοντας από το κορδόνι. "Γάμησέ σε!" τσίριξε, γεμάτος απόγνωση που δεν μπορούσε να ελέγξει τη συσκευή.
  
  Ακούστηκε ένα τρίξιμο στο ραδιόφωνο και μια αντρική φωνή με πυκνή ρώσικη προφορά ακούστηκε από το ηχείο. "Γάμησε κι εσύ, αδερφέ".
  
  Ο Ντέτλεφ έμεινε έκπληκτος. Πήδηξε όρθιος και προχώρησε προς το μέρος που είχε βάλει τη συσκευή. Άρπαξε το μικρόφωνο που μόλις είχε επιτεθεί με το βιβλίο και το σήκωσε αδέξια. Δεν υπήρχε κουμπί στη συσκευή για να ενεργοποιήσετε την εκπομπή, οπότε ο Detlef μόλις άρχισε να μιλάει.
  
  "Γειά σου? Γεια σου! Γειά σου?" φώναξε, με τα μάτια του να τρέμουν με την απελπισμένη ελπίδα ότι κάποιος θα του απαντούσε. Το άλλο του χέρι ακούμπησε απαλά στον πομπό. Για λίγο κυριαρχούσε μόνο ο στατικός θόρυβος. Στη συνέχεια, το τρίξιμο της εναλλαγής καναλιών σε διάφορες διαμορφώσεις γέμισε το απόκοσμο μικρό δωμάτιο καθώς ο μόνος ένοικός του περίμενε εν αναμονή.
  
  Στο τέλος, ο Ντέτλεφ έπρεπε να παραδεχτεί την ήττα. Ταραγμένος, κούνησε το κεφάλι του. "Παρακαλώ μιλήστε;" γκρίνιαξε στα αγγλικά, συνειδητοποιώντας ότι ο Ρώσος στην άλλη άκρη μάλλον δεν μιλούσε γερμανικά. "Σας παρακαλούμε? Δεν ξέρω πώς να δουλέψω με αυτό το πράγμα. Πρέπει να σας ενημερώσω ότι η Γκάμπι είναι η γυναίκα μου".
  
  Μια γυναικεία φωνή έτριξε από το ηχείο. Ο Ντέτλεφ ξεσηκώθηκε. "Αυτή είναι η Μίλα; Είσαι η Μίλα;
  
  Με αργή απροθυμία, η γυναίκα απάντησε: "Πού είναι η Γκάμπι;"
  
  "Είναι νεκρή", απάντησε και μετά ρώτησε δυνατά για το πρωτόκολλο. "Να πω "τέλος";"
  
  "Όχι, είναι μια κρυφή μετάδοση της ζώνης L που χρησιμοποιεί το AM ως κύμα φορέα", τον διαβεβαίωσε με σπασμένα αγγλικά, αν και μιλούσε άπταιστα την ορολογία του εμπορίου της.
  
  "Τι?" Ο Ντέτλεφ τσίριξε με απόλυτη σύγχυση σε ένα θέμα στο οποίο ήταν εντελώς ανειδίκευτος.
  
  Αναστέναξε. "Αυτή η συνομιλία είναι σαν ένα τηλεφώνημα. Λες. Μιλάω. Μην πείτε "τελείωσε"".
  
  Ο Ντέτλεφ ανακουφίστηκε όταν το άκουσε αυτό. "Sehr gut!"
  
  "Μίλα πιο δυνατά. Μετά βίας σε ακούω. Πού είναι η Γκάμπι; επανέλαβε, χωρίς να ακούει ξεκάθαρα την προηγούμενη απάντησή του.
  
  Ήταν δύσκολο για τον Detlef να επαναλάβει αυτή την είδηση. "Η γυναίκα μου... η Γκάμπι είναι νεκρή".
  
  Για πολλή ώρα δεν υπήρχε απάντηση, μόνο ένα μακρινό κρότο στατικής. Τότε ο άντρας εμφανίστηκε ξανά. "Λες ψέματα".
  
  "Οχι όχι. Οχι! Δεν λέω ψέμματα. Η γυναίκα μου σκοτώθηκε πριν από τέσσερις μέρες", υπερασπίστηκε τον εαυτό του με φόβο. "Ελέγξτε το Διαδίκτυο! Ρίξτε μια ματιά στο CNN!"
  
  "Το όνομά σου", είπε ο άντρας. "Δεν είναι το πραγματικό σου όνομα. Κάτι που σε προσδιορίζει. Μόνο ανάμεσα σε σένα και τη Μίλα".
  
  Ο Ντέτλεφ δεν το σκέφτηκε καν. "Χήρος".
  
  τρίξιμο.
  
  Γοητεία.
  
  Ο Ντέτλεφ μισούσε τον κούφιο ήχο του λευκού θορύβου και τον νεκρό αέρα. Ένιωθε τόσο άδειος, τόσο μόνος και συντετριμμένος από το κενό των πληροφοριών - με τρόπο που τον καθόριζε.
  
  "Χήρος. Αλλάξτε τον πομπό στα 1549 MHz. Περιμένετε τους Metallica. Μάθετε τους αριθμούς. Χρησιμοποίησε το GPS σου και φύγε την Πέμπτη", είπε ο άντρας.
  
  Κάντε κλικ
  
  Το κλικ αντηχούσε στα αυτιά του Ντέτλεφ σαν πυροβολισμός, αφήνοντάς τον συντετριμμένο και μπερδεμένο. Σταματώντας σαστισμένος, πάγωσε με απλωμένα τα χέρια. "Τι στο διάολο;"
  
  Ξαφνικά παρακινήθηκε από οδηγίες που κόντευε να ξεχάσει.
  
  "Ελα πισω! Γειά σου?" φώναξε στο μεγάφωνο, αλλά οι Ρώσοι έφυγαν. Πέταξε τα χέρια του στον αέρα, βρυχώντας από απογοήτευση. "Δεκαπέντε σαράντα εννέα", είπε. "Δεκαπέντε σαράντα εννέα. Θυμήσου το!" Έψαξε μανιωδώς την κατά προσέγγιση τιμή του αριθμού στην ένδειξη κλήσης. Γυρνώντας αργά το πόμολο, βρήκε τον υποδεικνυόμενο σταθμό.
  
  "Και τώρα τι?" γκρίνιαξε. Είχε ένα στυλό και ένα χαρτί έτοιμο για αριθμούς, αλλά δεν είχε ιδέα πώς ήταν να περιμένει τους Metallica. "Κι αν είναι ένας κωδικός που δεν μπορώ να αποκρυπτογραφήσω; Τι γίνεται αν δεν καταλαβαίνω το μήνυμα;" πανικοβλήθηκε.
  
  Ξαφνικά, ο σταθμός άρχισε να παίζει μουσική. Αναγνώρισε τους Metallica, αλλά δεν ήξερε το τραγούδι. Ο ήχος σταδιακά έσβησε καθώς η φωνή μιας γυναίκας άρχισε να διαβάζει τους αριθμητικούς κωδικούς και ο Ντέτλεφ τους κατέγραψε. Όταν άρχισε να παίζει ξανά η μουσική, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μετάδοση είχε τελειώσει. Γέρνοντας πίσω στην καρέκλα του, έβγαλε έναν μακρύ αναστεναγμό ανακούφισης. Του κίνησε το ενδιαφέρον, αλλά η εκπαίδευσή του τον προειδοποίησε επίσης ότι δεν μπορούσε να εμπιστευτεί κανέναν που δεν γνώριζε.
  
  Αν η γυναίκα του δολοφονούνταν από άτομα με τα οποία είχε σχέση, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η Milla και ο συνεργός της. Μέχρι να μάθει σίγουρα, δεν μπορούσε απλώς να ακολουθήσει τις εντολές τους.
  
  Έπρεπε να βρει έναν αποδιοπομπαίο τράγο.
  
  
  Κεφάλαιο 16
  
  
  Η Νίνα μπήκε στο γραφείο του γιατρού Χέλμπεργκ. Η αίθουσα αναμονής ήταν άδεια εκτός από τη γραμματέα, που έμοιαζε σαν λευκή. Σαν να ήξερε τη Νίνα, έδειξε αμέσως τις κλειστές πόρτες. Πίσω τους άκουγε μια αντρική φωνή να μιλάει πολύ στοχαστικά και πολύ ήρεμα.
  
  "Σας παρακαλούμε. Απλά μπες μέσα", έδειξε η γραμματέας στη Νίνα, η οποία ήταν στριμωγμένη στον τοίχο με φρίκη.
  
  "Πού είναι ο φύλακας;" ρώτησε χαμηλόφωνα η Νίνα.
  
  "Έφυγε όταν ο κύριος Κληβ άρχισε να αιωρείται", είπε. "Όλοι έφυγαν από εδώ. Από την άλλη, με όλο το τραύμα που προκάλεσε, θα έχουμε πολλά να κάνουμε στο μέλλον", ανασήκωσε τους ώμους της.
  
  Η Νίνα μπήκε στο δωμάτιο, όπου άκουσε μόνο τη συνομιλία του γιατρού. Ήταν ευγνώμων που δεν άκουσε τον "άλλο Σαμ" να μιλάει καθώς έσπρωχνε το πόμολο της πόρτας. Πέρασε προσεκτικά το κατώφλι στο δωμάτιο, το οποίο φωτιζόταν μόνο από το σπάνιο φως του μεσημεριανού ήλιου που διέσχιζε τις κλειστές περσίδες. Ο ψυχολόγος την είδε αλλά συνέχισε να μιλά ενώ ο ασθενής του αιωρούνταν κάθετα, λίγα εκατοστά από το έδαφος. Ήταν ένα τρομακτικό θέαμα, αλλά η Νίνα έπρεπε να παραμείνει ήρεμη και να αξιολογήσει λογικά το πρόβλημα.
  
  Ο Δρ Χέλμπεργκ προέτρεψε τον Σαμ να επιστρέψει από τη συνεδρία, αλλά όταν έσπασε τα δάχτυλά του για να ξυπνήσει τον Σαμ, δεν συνέβη τίποτα. Κούνησε το κεφάλι του, κοιτάζοντας τη Νίνα, δείχνοντας τη σύγχυσή του. Κοίταξε τον Σαμ, του οποίου το κεφάλι ήταν πεταμένο πίσω και τα γαλακτερά λευκά του μάτια ήταν ορθάνοιχτα.
  
  "Προσπάθησα να τον βγάλω από εκεί για σχεδόν μισή ώρα", ψιθύρισε στη Νίνα. "Μου είπε ότι τον έχεις δει ήδη δύο φορές σε αυτή την κατάσταση. Ξέρεις τι συμβαίνει;
  
  Κούνησε αργά το κεφάλι της, αλλά αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία. Η Νίνα έβγαλε το κινητό της από την τσέπη του σακακιού της και πάτησε το κουμπί εγγραφής για να κινηματογραφήσει τη δράση. Τον σήκωσε προσεκτικά, έτσι ώστε ολόκληρο το σώμα του Σαμ να βρίσκεται στο πλαίσιο πριν μιλήσει.
  
  Μαζεύοντας το κουράγιο της, η Νίνα πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε: "Καλιχάσα".
  
  Ο γιατρός Χέλμπεργκ συνοφρυώθηκε ανασηκώνοντας τους ώμους. "Τι είναι αυτό?" τη ρώτησε με τα χείλη του και μόνο.
  
  Άπλωσε το χέρι της για να του ζητήσει να σωπάσει πριν το πει πιο δυνατά. - Καλιχάσα!
  
  Το στόμα του Σαμ άνοιξε, προσαρμόστηκε στη φωνή που φοβόταν τόσο πολύ η Νίνα. Οι λέξεις βγήκαν από τον Σαμ, αλλά δεν τις έλεγαν η φωνή ή τα χείλη του. Η ψυχολόγος και ο ιστορικός παρακολούθησαν με τρόμο το φρικιαστικό επεισόδιο.
  
  - Καλιχάσα! είπε μια φωνή απροσδιόριστου φύλου στο ρεφρέν. "Το σκάφος είναι πρωτόγονο. Το σκάφος υπάρχει πολύ σπάνια."
  
  Ούτε η Νίνα ούτε ο Δρ Χέλμπεργκ ήξεραν τι αφορούσε η δήλωση πέρα από την αναφορά στον Σαμ, αλλά ο ψυχολόγος την έπεισε να συνεχίσει για να μάθει για την κατάσταση του Σαμ. Ανασήκωσε τους ώμους της, κοιτάζοντας τον γιατρό, χωρίς να έχει ιδέα τι να πει. Υπήρχε μια μικρή πιθανότητα να μιλήσει ή να αιτιολογήσει αυτό το αντικείμενο.
  
  "Καλιχάσα", μουρμούρισε δειλά η Νίνα. "Ποιος είσαι?"
  
  "Σε συνείδηση", απάντησε.
  
  "Τι είδους πλάσμα είσαι;" ρώτησε, παραφράζοντας αυτό που πίστευε ότι ήταν παρεξήγηση εκ μέρους της φωνής.
  
  "Συνείδηση", απάντησε. "Το μυαλό σου είναι λάθος".
  
  Ο Δόκτωρ Χέλμπεργκ ξεφύσηξε ενθουσιασμένος καθώς ανακάλυψε την ικανότητα του πλάσματος να επικοινωνεί. Η Νίνα προσπάθησε να μην το πάρει προσωπικά.
  
  "Εσυ τι θελεις?" ρώτησε η Νίνα λίγο πιο θαρραλέα.
  
  "Υπάρχει", είπε.
  
  Στα αριστερά της, ένας όμορφος, παχουλός ψυχίατρος έσκαγε από έκπληξη, απόλυτα γοητευμένος από αυτό που συνέβαινε.
  
  "Με ανθρώπους?" ρώτησε.
  
  "Υποδούλωσε", πρόσθεσε ενώ εκείνη μιλούσε ακόμα.
  
  "Για να υποδουλώσω το σκάφος;" ρώτησε η Νίνα, παίρνοντας τον κόπο να διατυπώσει τις ερωτήσεις της.
  
  "Το σκάφος είναι πρωτόγονο".
  
  "Είσαι θεός;" είπε χωρίς να το σκεφτεί.
  
  "Είσαι θεός;" έγινε πάλι.
  
  Η Νίνα αναστέναξε εκνευρισμένη. Ο γιατρός της έκανε νόημα να συνεχίσει, αλλά ήταν απογοητευμένη. Συνοφρυωμένη και σφίγγοντας τα χείλη της, είπε στον γιατρό: "Είναι απλώς μια επανάληψη αυτού που λέω".
  
  "Αυτό δεν είναι απάντηση. Ρωτάει", απάντησε η φωνή, προς έκπληξή της.
  
  "Δεν είμαι θεός", απάντησε με σεμνότητα.
  
  "Γι" αυτό υπάρχω", απάντησε γρήγορα.
  
  Ξαφνικά, ο Δρ Χέλμπεργκ έπεσε στο πάτωμα και άρχισε να σπάζει, όπως ένας ντόπιος κάτοικος του χωριού. Η Νίνα πανικοβλήθηκε αλλά συνέχισε να ηχογραφεί και τους δύο άντρες.
  
  "Οχι!" αυτή ούρλιαξε. "Να σταματήσει! Σταμάτα το τώρα!"
  
  "Είσαι θεός;" ρώτησε.
  
  "Οχι!" αυτή ούρλιαξε. "Σταμάτα να τον σκοτώνεις! Τώρα αμέσως!"
  
  "Είσαι θεός;" ρωτήθηκε ξανά καθώς ο καημένος ψυχολόγος στριφογύριζε από αγωνία.
  
  Φώναξε αυστηρά ως έσχατη λύση πριν αρχίσει να ψάχνει ξανά για τη στάμνα του νερού. "Ναί! Είμαι Θεός!"
  
  Εν ριπή οφθαλμού, ο Σαμ έπεσε στο έδαφος και ο γιατρός Χέλμπεργκ σταμάτησε να ουρλιάζει. Η Νίνα έσπευσε να τους επισκεφτεί και τους δύο.
  
  "Συγνώμη!" φώναξε στον ρεσεψιονίστ. "Μπορείς να έρθεις εδώ και να με βοηθήσεις, σε παρακαλώ;"
  
  Δεν ήρθε κανείς. Υποθέτοντας ότι η γυναίκα είχε φύγει όπως οι άλλες, η Νίνα άνοιξε την πόρτα στην αίθουσα αναμονής. Η γραμματέας καθόταν στον καναπέ της αίθουσας αναμονής με το πιστόλι του φύλακα στο χέρι. Στα πόδια της βρισκόταν ένας νεκρός αξιωματικός ασφαλείας που είχε πυροβοληθεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Η Νίνα οπισθοχώρησε ελαφρώς, μη θέλοντας να ρισκάρει την ίδια μοίρα. Βοήθησε γρήγορα τον Δρ Χέλμπεργκ να καθίσει μετά τους επώδυνους σπασμούς του, ψιθυρίζοντας του να μην κάνει ήχο. Όταν ανέκτησε τις αισθήσεις του, πλησίασε τον Sam για να εκτιμήσει την κατάστασή του.
  
  "Σαμ, με ακούς;" ψιθύρισε εκείνη.
  
  "Ναι", βόγκηξε, "αλλά νιώθω περίεργα. Ήταν άλλη μια περίοδος παραφροσύνης; Αυτή τη φορά το ήξερα κατά το ήμισυ, το ξέρεις;"
  
  "Τι εχεις στο μυαλο σου?" ρώτησε.
  
  "Ήμουν συνειδητός σε όλο αυτό και ήταν σαν να αποκτούσα τον έλεγχο του ρεύματος που με περνούσε. Αυτή η διαμάχη μαζί σου μόλις τώρα. Νίνα, ήμουν εγώ. Αυτές ήταν οι σκέψεις μου, που βγήκαν λίγο παραμορφωμένες και ακούγονταν σαν να ήταν βγαλμένες από σενάριο ταινίας τρόμου! Και ξέρεις τι? ψιθύρισε με μεγάλη επιμονή.
  
  "Τι?"
  
  "Ακόμα το νιώθω να περνά μέσα μου", παραδέχτηκε, πιάνοντάς την από τους ώμους. "Γιατρ;" Ο Σαμ ξέσπασε όταν είδε τι είχαν κάνει οι παράφρονες δυνάμεις του στον γιατρό.
  
  "Σσσ", τον καθησύχασε η Νίνα και έδειξε την πόρτα. "Άκου, Σαμ. Θέλω να δοκιμάσεις κάτι για μένα. Μπορείς να προσπαθήσεις να χρησιμοποιήσεις αυτή την... άλλη πλευρά... για να χειραγωγήσεις τις προθέσεις κάποιου;".
  
  "Όχι, δεν νομίζω", πρότεινε. "Γιατί?"
  
  "Άκου, Σαμ, μόλις χειραγώγησες τις δομές του εγκεφάλου του Δρ Χέλμπεργκ για να προκαλέσεις κρίση", επέμεινε. "Του το έκανες αυτό. Το κάνατε αυτό χειραγωγώντας την ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλό του, επομένως θα πρέπει να μπορείτε να το κάνετε αυτό με τον ρεσεψιονίστ. Αν δεν το κάνεις, προειδοποίησε η Νίνα, θα μας σκοτώσει όλους σε ένα λεπτό.
  
  "Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάς, αλλά εντάξει, θα προσπαθήσω", συμφώνησε ο Σαμ και σκόνταψε όρθιος. Κοίταξε στη γωνία και είδε μια γυναίκα να κάθεται σε έναν καναπέ και να καπνίζει ένα τσιγάρο, κρατώντας στο άλλο της χέρι το πιστόλι ενός αξιωματικού ασφαλείας. Ο Σαμ ξανακοίταξε τον Δρ Χέλμπεργκ, "Πώς τη λένε;"
  
  "Έλμα", απάντησε ο γιατρός.
  
  Έλμα; Όταν ο Σαμ φώναξε στη γωνία, συνέβη κάτι που δεν το ήξερε πριν. Όταν άκουσε το όνομά της, η εγκεφαλική της δραστηριότητα αυξήθηκε, συνδέοντας αμέσως με τον Σαμ. Ένα ασθενές ηλεκτρικό ρεύμα τον διαπέρασε σαν κύμα, αλλά δεν τον πονούσε. Διανοητικά, ένιωθε σαν ο Σαμ να ήταν κολλημένος μαζί της με κάποια αόρατα καλώδια. Δεν ήταν σίγουρος αν έπρεπε να της μιλήσει δυνατά και να της πει να ρίξει το όπλο ή αν έπρεπε απλώς να το σκεφτεί.
  
  Ο Σαμ αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο που θυμόταν να χρησιμοποιούσε ενώ βρισκόταν υπό την επιρροή της παράξενης δύναμης νωρίτερα. Μόλις σκεφτόταν την Έλμα, της έστειλε μια εντολή, νιώθοντάς την να γλιστράει κατά μήκος του αντιληπτού νήματος στο μυαλό της. Καθώς συνδέθηκε μαζί της, ο Σαμ ένιωσε τις σκέψεις του να συγχωνεύονται με τη συνείδησή της.
  
  "Τι συμβαίνει?" Ο Δρ Χέλμπεργκ ρώτησε τη Νίνα, αλλά εκείνη τον τράβηξε μακριά από τον Σαμ και του ψιθύρισε να μην κουνηθεί και να περιμένει. Και οι δύο παρακολουθούσαν από ασφαλή απόσταση καθώς τα μάτια του Σαμ γύρισαν ξανά πίσω.
  
  "Ω, αγαπητέ Κύριε, όχι! Οχι ξανά!" Ο γιατρός Χέλμπεργκ βόγκηξε κάτω από την ανάσα του.
  
  "Ησυχια! Νομίζω ότι ο Σαμ έχει τον έλεγχο αυτή τη φορά", πρότεινε, ελπίζοντας στο τυχερό της αστέρι ότι είχε δίκιο στην υπόθεσή της.
  
  "Ίσως γι' αυτό δεν μπόρεσα να τον βγάλω από αυτό", της είπε ο Δρ Χέλμπεργκ. "Σε τελική ανάλυση, δεν ήταν μια υπνωτική κατάσταση. Ήταν το δικό του μυαλό, μόνο διευρυμένο!".
  
  Η Νίνα έπρεπε να συμφωνήσει ότι αυτό ήταν ένα συναρπαστικό και λογικό συμπέρασμα από την πλευρά ενός ψυχιάτρου, για τον οποίο προηγουμένως δεν είχε πολύ επαγγελματικό σεβασμό.
  
  Η Έλμα σηκώθηκε και πέταξε το όπλο στη μέση της αίθουσας αναμονής. Στη συνέχεια μπήκε στο ιατρείο με ένα τσιγάρο στο χέρι. Η Νίνα και ο γιατρός Χέλμπεργκ έσκυψαν μπροστά στη θέα της, αλλά το μόνο που έκανε ήταν να χαμογελάσει στον Σαμ και να του δώσει το τσιγάρο της.
  
  "Μπορώ να σας προσφέρω κι εγώ ένα, Δρ Γκουλντ;" Αυτή χαμογέλασε. "Έχω άλλα δύο στο σακίδιο μου".
  
  "Ε, όχι ευχαριστώ", απάντησε η Νίνα.
  
  Η Νίνα έμεινε έκπληκτη. Η γυναίκα που μόλις είχε δολοφονήσει έναν άντρα εν ψυχρώ, της πρόσφερε πραγματικά ένα τσιγάρο; Ο Σαμ κοίταξε τη Νίνα με ένα καυχησιολογικό χαμόγελο, για το οποίο κούνησε απλώς το κεφάλι της και αναστέναξε. Η Έλμα πήγε στη ρεσεψιόν και κάλεσε την αστυνομία.
  
  "Γεια σας, θέλω να αναφέρω έναν φόνο στο γραφείο του Δρ Χέλμπεργκ στην Παλιά Πόλη..." ανέφερε την πράξη της.
  
  "Θεός ανάθεμα, Σαμ!" Η Νίνα βόγκηξε.
  
  "Το ξέρω?" χαμογέλασε, αλλά φαινόταν λίγο ταραγμένος από αυτή την αποκάλυψη. "Γιατρέ, θα πρέπει να βρεις μια ιστορία για να έχεις νόημα στην αστυνομία. Δεν είχα κανέναν έλεγχο σε καμία από τις σκατά που έκανε στην αίθουσα αναμονής".
  
  "Το ξέρω, Σαμ", έγνεψε καταφατικά ο γιατρός Χέλμπεργκ. "Ήσουν ακόμα υπό ύπνωση όταν συνέβη. Αλλά και οι δύο ξέρουμε ότι δεν είχε τον έλεγχο του μυαλού της, και αυτό με ανησυχεί. Πώς μπορώ να την αφήσω να περάσει το υπόλοιπο της ζωής της στη φυλακή για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε τεχνικά;".
  
  "Είμαι βέβαιος ότι μπορείτε να επιβεβαιώσετε τη διανοητική της σταθερότητα και ίσως να βρείτε μια εξήγηση που να αποδεικνύει ότι ήταν σε έκσταση ή κάτι τέτοιο", πρότεινε η Νίνα. Το τηλέφωνό της χτύπησε και πήγε στο παράθυρο για να απαντήσει στην κλήση, ενώ ο Σαμ και ο γιατρός Χέλμπεργκ παρακολουθούσαν τις ενέργειες της Έλμα για να βεβαιωθούν ότι δεν τράπηκε σε φυγή.
  
  "Στην πραγματικότητα, όποιος σε έλεγχε, Σαμ, ήθελε να σε σκοτώσει, είτε ήταν ο βοηθός μου είτε εγώ", προειδοποίησε ο Δρ Χέλμπεργκ. "Τώρα που είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι αυτή η δύναμη είναι η δική σας συνείδηση, σας ικετεύω να είστε πολύ προσεκτικοί σχετικά με τις προθέσεις ή τη στάση σας, διαφορετικά μπορεί να καταλήξετε να σκοτώσετε αυτόν που αγαπάτε".
  
  Η Νίνα πήρε ξαφνικά την ανάσα της, τόσο που και οι δύο άντρες την κοίταξαν. Έδειχνε έκπληκτη. "Είναι Purdue!"
  
  
  Κεφάλαιο 17
  
  
  Ο Σαμ και η Νίνα έφυγαν από το γραφείο του γιατρού Χέλμπεργκ πριν εμφανιστεί η αστυνομία. Δεν είχαν ιδέα τι θα έλεγε ο ψυχολόγος στις αρχές, αλλά τώρα έπρεπε να σκεφτούν πιο σημαντικά πράγματα.
  
  "Είπε πού ήταν; ρώτησε ο Σαμ καθώς πήγαιναν προς το αυτοκίνητο του Σαμ.
  
  "Τον κρατούσαν σε ένα στρατόπεδο που διοικούσε... μαντέψτε ποιος;" εκείνη γέλασε.
  
  "Μαύρος Ήλιος, τυχαία;" Ο Σαμ έπαιξε μαζί.
  
  "Λοταρία! Και μου έδωσε μια σειρά αριθμών για να μπω σε μια από τις συσκευές του στο Reichtisusis. Κάποιο εργαλείο που μοιάζει με μηχανή Enigma, του είπε.
  
  "Ξέρεις πώς είναι;" ρώτησε καθώς οδηγούσαν στο Purdue Manor.
  
  "Ναί. Χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους Ναζί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για επικοινωνία. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια ηλεκτρομηχανική περιστροφική μηχανή κρυπτογράφησης", εξήγησε η Νίνα.
  
  "Και ξέρεις πώς να το δουλεύεις αυτό το πράγμα;" Ο Σαμ ήθελε να μάθει γιατί ήξεραν ότι θα ήταν έξω από τα βάθη του προσπαθώντας να βρει πολύπλοκους κώδικες. Κάποτε προσπάθησε να γράψει κώδικα για ένα μάθημα λογισμικού και κατέληξε να εφεύρει ένα πρόγραμμα που δεν έκανε τίποτα άλλο από το να δημιουργήσει umlauts και σταθερές φυσαλίδες.
  
  "Ο Perdue μου έδωσε μερικούς αριθμούς για να τους βάλω στον υπολογιστή, είπε ότι θα μας έδινε την τοποθεσία του", απάντησε εκείνη κοιτάζοντας τη φαινομενικά ανόητη σειρά που είχε γράψει.
  
  "Αναρωτιέμαι πώς έφτασε στο τηλέφωνο", είπε ο Σαμ καθώς πλησίαζαν τον λόφο όπου το τεράστιο κτήμα Purdue δέσποζε στον δρόμο με στροφές. "Ελπίζω να μην τον ανακαλύψουν όσο περιμένει να τον πάμε".
  
  "Όχι, αρκεί να είναι ασφαλής. Μου είπε ότι είχαν πάρει εντολή οι φρουροί να τον σκοτώσουν, αλλά κατάφερε να ξεφύγει από το δωμάτιο που τον κρατούσαν. Τώρα προφανώς κρύβεται στην αίθουσα υπολογιστών και έχει εισβάλει στις γραμμές τους για να μας καλέσει", εξήγησε.
  
  "Χα! Παλιό σχολείο! Μπράβο ρε γέροντα!" Ο Σαμ γέλασε με την επινοητικότητα του Περντιού.
  
  Έστριψαν στον δρόμο προς το σπίτι του Πέρντιου. Οι φρουροί γνώριζαν τους πιο στενούς φίλους του αφεντικού τους και τους έγνεψαν εγκάρδια καθώς άνοιγαν την τεράστια μαύρη πύλη. Ο βοηθός του Περντού τους συνάντησε στην πόρτα.
  
  "Βρήκατε τον κύριο Περντού; ρώτησε. "Ω, δόξα τω Θεώ!"
  
  "Ναι, πρέπει να πάμε στο δωμάτιο ηλεκτρονικών του, παρακαλώ. Αυτό είναι πολύ επείγον", ρώτησε ο Σαμ, και έσπευσαν στο υπόγειο, το οποίο ο Περντιού είχε μετατρέψει σε ένα από τα ιερά του παρεκκλήσια της αφθονίας των εφευρέσεων. Από τη μια πλευρά κράτησε όλα όσα δούλευε ακόμα, και από την άλλη ήταν όλα όσα είχε ολοκληρώσει αλλά δεν είχε ακόμη κατοχυρώσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Για όποιον δεν ζούσε και ανέπνεε μηχανική ή είχε λιγότερο τεχνικά κλίση, ήταν ένας αδιαπέραστος λαβύρινθος από καλώδια και εξοπλισμό, οθόνες και όργανα.
  
  "Διάολε, κοίτα όλα αυτά τα σκουπίδια! Πώς υποτίθεται ότι θα βρούμε αυτό το πράγμα εδώ;" Ο Σαμ ανησύχησε. Τα χέρια του πέρασαν από τα πλαϊνά του κεφαλιού του καθώς σάρωνε το μέρος για αυτό που η Νίνα περιέγραψε ως κάποιο είδος γραφομηχανής. "Δεν βλέπω κάτι τέτοιο εδώ".
  
  "Κι εγώ", αναστέναξε εκείνη. "Απλώς βοήθησέ με να κοιτάξω και μέσα από τα ντουλάπια, σε παρακαλώ, Σαμ".
  
  "Ελπίζω να ξέρεις πώς να το χειριστείς αυτό το πράγμα, αλλιώς ο Περντύ θα είναι ιστορία", της είπε καθώς άνοιγε τις πόρτες της πρώτης ντουλάπας, αγνοώντας τυχόν αστεία που μπορεί να κάνει σχετικά με το λογοπαίγνιο της δήλωσής του.
  
  "Δεδομένης όλης της έρευνάς μου για μια από τις μεταπτυχιακές μου διατριβές το 2004, θα μπορούσα να το λύσω, μην ανησυχείτε", είπε η Νίνα, ψαχουλεύοντας σε πολλά ντουλάπια που ήταν παραταγμένα σε σειρές στον ανατολικό τοίχο.
  
  "Νομίζω ότι το βρήκα", είπε ανέμελα. Από ένα παλιό πράσινο ντουλάπι του στρατού, ο Σαμ έβγαλε μια χτυπημένη γραφομηχανή και την κράτησε ψηλά σαν τρόπαιο. "Αυτό είναι?"
  
  "Ναι αυτό είναι!" - αναφώνησε. "Εντάξει, βάλ" το εδώ".
  
  Η Νίνα καθάρισε το μικρό γραφείο και τράβηξε μια καρέκλα μακριά από ένα άλλο γραφείο για να καθίσει μπροστά του. Έβγαλε ένα φύλλο με αριθμούς που της είχε δώσει ο Περντιού και άρχισε να δουλεύει. Ενώ η Νίνα εστίαζε στη διαδικασία, ο Σαμ συλλογιζόταν τα πιο πρόσφατα γεγονότα, προσπαθώντας να τα κατανοήσει. Αν μπορούσε πραγματικά να κάνει τους ανθρώπους να υπακούουν στις εντολές του, θα άλλαζε εντελώς τη ζωή του, αλλά κάτι σχετικά με το εύχρηστο νέο σύνολο ταλέντων του είναι ένα ολόκληρο μάτσο κόκκινα φώτα στο κεφάλι του.
  
  "Συγγνώμη, γιατρέ Γκουλντ", φώναξε από την πόρτα ένας από τους οικονόμους του Περντιού. "Υπάρχει ένας κύριος εδώ, θέλει να σε δει. Λέει ότι σας μίλησε στο τηλέφωνο πριν από λίγες μέρες για τον κύριο Περντού".
  
  "Ω σκατά! Η Νίνα έκλαιγε. "Ξέχασα τελείως αυτόν τον τύπο! Ο Σαμ, ο άνθρωπος που μας προειδοποίησε ότι ο Περντού έλειπε; Αυτός πρέπει να είναι. Διάολε, θα στεναχωρηθεί".
  
  "Όπως και να έχει, φαίνεται πολύ ωραίος", είπε ο υπάλληλος.
  
  "Θα πάω να του μιλήσω. Ποιο είναι το όνομα του?" τη ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Holzer", απάντησε εκείνη. "Detlef Holzer".
  
  "Νίνα, Χόλτσερ είναι το επίθετο της γυναίκας που πέθανε στο προξενείο, έτσι δεν είναι;" ρώτησε. Έγνεψε καταφατικά και ξαφνικά θυμήθηκε το όνομα του άντρα στο τηλέφωνο, τώρα που τον είχε αναφέρει ο Σαμ.
  
  Ο Σαμ άφησε τη Νίνα να χειριστεί την υπόθεσή της και σηκώθηκε να μιλήσει στον άγνωστο. Όταν μπήκε στο λόμπι, εξεπλάγη βλέποντας έναν ισχυρό άνδρα να πίνει τσάι με τόση φινέτσα.
  
  "Κύριε Χόλτσερ; Ο Σαμ χαμογέλασε απλώνοντας το χέρι του. "Σαμ Κλιβ. Είμαι φίλος του Δρ Γκουλντ και του κ. Περντού. Πώς μπορώ να σε βοηθήσω?"
  
  Ο Ντέτλεφ χαμογέλασε εγκάρδια και έσφιξε τα χέρια με τον Σαμ. "Χαίρομαι που σας γνωρίζω, κύριε Κληβ. Εμ, πού είναι ο Δρ Γκουλντ; Φαίνεται ότι όλοι με τους οποίους προσπαθώ να μιλήσω εξαφανίζονται και κάποιος άλλος μπαίνει για να πάρει τη θέση του".
  
  "Είναι απλά παθιασμένη με το έργο αυτή τη στιγμή, αλλά είναι εδώ. Α, και ζητά συγγνώμη που δεν σε κάλεσε ακόμα, αλλά φαίνεται ότι μπόρεσες να βρεις τα πράγματα του κυρίου Περντού πολύ εύκολα", παρατήρησε ο Σαμ καθώς κάθισε.
  
  "Έχεις καταφέρει να τον βρεις ακόμα; Πρέπει πραγματικά να του μιλήσω για τη γυναίκα μου", είπε ο Ντέτλεφ καθώς έπαιζε ανοιχτά χαρτιά με τον Σαμ. Ο Σαμ τον κοίταξε ενθουσιασμένος.
  
  "Μπορώ να ρωτήσω τι σχέση είχε ο κύριος Περντού με τη γυναίκα σας;" Ήταν συνέταιροι;" Ο Σαμ ήξερε πολύ καλά ότι είχαν συναντηθεί στο γραφείο του Κάρινγκτον για να μιλήσουν για την απαγόρευση προσγείωσης, αλλά πρώτα ήθελε να συναντήσει έναν άγνωστο.
  
  "Όχι, στην πραγματικότητα, ήθελα να του κάνω μερικές ερωτήσεις σχετικά με τις συνθήκες θανάτου της γυναίκας μου. Βλέπετε, κύριε Κληβ, ξέρω ότι δεν αυτοκτόνησε. Ο κ. Perdue ήταν εκεί όταν σκοτώθηκε. Καταλαβαίνεις τι καταλαβαίνω;" ρώτησε τον Σαμ με πιο αυστηρό τόνο.
  
  "Νομίζεις ότι ο Perdue σκότωσε τη γυναίκα σου", επιβεβαίωσε ο Sam.
  
  "Πιστεύω", απάντησε ο Ντέτλεφ.
  
  "Και είσαι εδώ για εκδίκηση;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Θα ήταν πραγματικά τόσο τραβηγμένο;" - αντιτάχθηκε ο γερμανικός γίγαντας. "Ήταν το τελευταίο άτομο που είδε τη Gaby ζωντανή. Για τι άλλο θα ήμουν εδώ;"
  
  Η ατμόσφαιρα μεταξύ τους έγινε γρήγορα τεταμένη, αλλά ο Σαμ προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την κοινή λογική και να συμπεριφερθεί ευγενικά.
  
  "Κύριε Χόλτσερ, ξέρω τον Ντέιβ Πέρντιου. Δεν είναι σε καμία περίπτωση δολοφόνος. Αυτός ο άνθρωπος είναι ένας εφευρέτης και εξερευνητής που ενδιαφέρεται μόνο για ιστορικά κειμήλια. Τι όφελος πιστεύεις ότι θα είχε από τον θάνατο της γυναίκας σου;" Ο Σαμ ρώτησε για τις δημοσιογραφικές του ικανότητες.
  
  "Ξέρω ότι προσπαθούσε να αποκαλύψει τους ανθρώπους πίσω από αυτές τις δολοφονίες στη Γερμανία και ότι είχε να κάνει με το άπιαστο Amber Room, το οποίο χάθηκε κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Στη συνέχεια πήγε να συναντήσει τον David Purdue και πέθανε. Δεν νομίζεις ότι είναι λίγο ύποπτο;". αντιμετώπισε τον Σαμ.
  
  "Μπορώ να καταλάβω πώς καταλήξατε σε αυτό το συμπέρασμα, κύριε Χόλτσερ, αλλά αμέσως μετά το θάνατο της Γκάμπι, ο Περντού εξαφανίστηκε..."
  
  "Αυτό είναι το νόημα. Δεν θα προσπαθούσε ο δολοφόνος να εξαφανιστεί για να μην τους πιάσουν;". τον διέκοψε ο Ντέτλεφ. Ο Σαμ έπρεπε να παραδεχτεί ότι ο άνδρας είχε βάσιμους λόγους να υποψιάζεται ότι ο Περντιού σκότωσε τη γυναίκα του.
  
  "Εντάξει, θα σου πω τι", είπε ο Σαμ διπλωματικά, "όταν βρούμε..."
  
  "Ο Σαμ! Δεν μπορώ να πάρω το καταραμένο να μου δώσει όλες τις λέξεις. Οι δύο τελευταίες προτάσεις του Perdue λένε κάτι για το Amber Room και τον Red Army!". φώναξε η Νίνα καθώς ανέβαινε τρέχοντας τα σκαλιά στον ημιώροφο.
  
  "Αυτός είναι ο Δρ Γκουλντ, σωστά;" ρώτησε ο Ντέτλεφ τον Σαμ. "Αναγνωρίζω τη φωνή της στο τηλέφωνο. Πες μου, κύριε Κληβ, τι σχέση έχει αυτή με τον Ντέιβιντ Περντού;"
  
  "Είμαι συνάδελφος και φίλος. Τον συμβουλεύω για ιστορικά θέματα κατά τις αποστολές του, κύριε Χόλτσερ", απάντησε αποφασιστικά στην ερώτησή του.
  
  "Χαίρομαι που σε γνωρίζω πρόσωπο με πρόσωπο, Δρ Γκουλντ", χαμογέλασε ψυχρά ο Ντέτλεφ. "Τώρα πείτε μου, κύριε Cleve, πώς γίνεται που η γυναίκα μου ερευνούσε κάτι πολύ παρόμοιο με τα ίδια θέματα για τα οποία μόλις μίλησε ο Δρ Γκουλντ;" Και τυχαίνει να γνωρίζουν και οι δύο τον David Purdue, οπότε γιατί δεν μου το λέτε τι να σκεφτώ;
  
  Η Νίνα και ο Σαμ αντάλλαξαν καβγάδες. Φαινόταν ότι στον επισκέπτη τους έλειπαν κομμάτια από το δικό τους παζλ.
  
  "Κύριε Χόλτσερ, για ποια θέματα μιλάτε;" ρώτησε ο Σαμ. "Αν μπορούσες να μας βοηθήσεις να το λύσουμε αυτό, θα μπορούσαμε πιθανώς να βρούμε τον Purdue, και μετά σου υπόσχομαι ότι μπορείς να τον ρωτήσεις ό,τι θέλεις".
  
  "Χωρίς να τον σκοτώσω, φυσικά", πρόσθεσε η Νίνα, ενώνοντας τους δύο άντρες στα βελούδινα καθίσματα στο σαλόνι.
  
  "Η γυναίκα μου ερεύνησε τις δολοφονίες χρηματιστών και πολιτικών στο Βερολίνο. Αλλά μετά το θάνατό της, βρήκα ένα δωμάτιο - μια αίθουσα ραδιοφώνου, νομίζω - και εκεί βρήκα άρθρα για τις δολοφονίες και πολλά έγγραφα για το Κεχριμπάρι Δωμάτιο, το οποίο είχε παρουσιάσει κάποτε στον Τσάρο Πέτρο τον Μέγα από τον βασιλιά Φρειδερίκο Γουλιέλμο Α' της Πρωσίας. ", είπε ο Ντέτλεφ. "Η Γκάμπι ήξερε ότι υπήρχε σχέση μεταξύ τους, αλλά πρέπει να μιλήσω με τον Ντέιβιντ Πέρντιου για να μάθω τι είναι".
  
  "Λοιπόν, υπάρχει τρόπος να του μιλήσεις, κύριε Χόλτσερ", ανασήκωσε τους ώμους της η Νίνα. "Νομίζω ότι οι πληροφορίες που χρειάζεστε μπορεί να βρίσκονται στην πρόσφατη επιστολή του προς εμάς".
  
  "Ώστε ξέρετε πού είναι!" γάβγιζε.
  
  "Όχι, λάβαμε μόνο αυτό το μήνυμα και πρέπει να αποκρυπτογραφήσουμε όλες τις λέξεις πριν μπορέσουμε να πάμε και να τον σώσουμε από τους ανθρώπους που τον απήγαγαν", εξήγησε η Νίνα στον νευρικό επισκέπτη. "Αν δεν μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε το μήνυμά του, δεν έχω ιδέα πώς να τον βρω".
  
  "Παρεμπιπτόντως, τι υπήρχε στο υπόλοιπο μήνυμα που καταφέρατε να αποκρυπτογραφήσετε;" τη ρώτησε ο Σαμ με περιέργεια.
  
  Αναστέναξε, ακόμα μπερδεμένη από την παράλογη διατύπωση. "Αναφέρει "Στρατό" και "Στέπα", ίσως μια ορεινή περιοχή; Έπειτα λέει "αναζήτησε το πορτοκαλί δωμάτιο ή πεθάνει" και το μόνο άλλο πράγμα που πήρα ήταν ένα σωρό σημεία στίξης και αστερίσκοι. Δεν είμαι σίγουρος αν το αυτοκίνητό του είναι καλά."
  
  Ο Detlef εξέτασε αυτές τις πληροφορίες. "Κοίτα αυτό", είπε ξαφνικά, βάζοντας το χέρι στην τσέπη του σακακιού του. Ο Σαμ πήρε μια αμυντική στάση, αλλά ο άγνωστος έβγαλε μόνο το κινητό του. Ξεφύλλισε τις φωτογραφίες και τους έδειξε το περιεχόμενο του μυστικού δωματίου. "Μια από τις πηγές μου μού έδωσε τις συντεταγμένες όπου μπορούσα να βρω τους ανθρώπους που ο Γκάμπι απείλησε να εκθέσει. Βλέπετε αυτούς τους αριθμούς; Βάλτε τα στο αυτοκίνητό σας και δείτε τι κάνει".
  
  Επέστρεψαν στο δωμάτιο στο υπόγειο της παλιάς έπαυλης όπου η Νίνα δούλευε τη μηχανή Enigma. Οι φωτογραφίες του Detlef ήταν καθαρές και αρκετά κοντινές για να διακρίνουν κάθε συνδυασμό. Τις επόμενες δύο ώρες, η Νίνα έβαλε τους αριθμούς έναν έναν. Τέλος, είχε μια εκτύπωση των λέξεων που ταίριαζαν με τους κρυπτογράφους.
  
  "Τώρα δεν είναι το μήνυμα του Purdue. αυτό το μήνυμα βασίζεται σε αριθμούς από τις κάρτες της Γκάμπι", εξήγησε η Νίνα πριν διαβάσει το αποτέλεσμα. "Πρώτα, λέει "Μαύρος εναντίον κόκκινου στη στέπα του Καζακστάν", μετά "Κλουβί ακτινοβολίας" και οι δύο τελευταίοι συνδυασμοί "Έλεγχος του νου" και "Αρχαίος οργασμός".
  
  Ο Σαμ ανασήκωσε ένα φρύδι. "Αρχαίος οργασμός;"
  
  "Ουφ! Έκανα κράτηση. Είναι ένας "αρχαίος οργανισμός", τραύλισε, προς μεγάλη διασκέδαση του Ντέτλεφ και του Σαμ.
  
  Ο Σαμ κοίταξε τον Ντέτλεφ. "Λοιπόν ήρθατε από τη Γερμανία για να βρείτε τον δολοφόνο της Γκάμπι. Τι θα λέγατε για ένα ταξίδι στη στέπα του Καζακστάν;"
  
  
  Κεφάλαιο 18
  
  
  Τα πόδια του Περντιέ πονούσαν ακόμα τρομερά. Κάθε βήμα που έκανε ήταν σαν να περπατούσε πάνω σε νύχια που έφταναν μέχρι τους αστραγάλους του. Αυτό του έκανε σχεδόν αδύνατο να φορέσει παπούτσια, αλλά ήξερε ότι έπρεπε αν ήθελε να δραπετεύσει από τη φυλακή του. Αφού ο Klaus έφυγε από το ιατρείο, ο Perdue τράβηξε αμέσως το IV από το χέρι του και άρχισε τις δοκιμές για να δει αν τα πόδια του ήταν αρκετά δυνατά για να υποστηρίξουν το βάρος του. Σε καμία περίπτωση δεν πίστευε ότι σκόπευαν να τον φλερτάρουν για τις επόμενες μέρες. Περίμενε νέα βασανιστήρια που θα ακρωτηρίαζαν το σώμα και το μυαλό του.
  
  Λόγω της τάσης του για την τεχνολογία, ο Purdue γνώριζε ότι μπορούσε να χειριστεί τις συσκευές επικοινωνίας τους, καθώς και όλα τα συστήματα ελέγχου πρόσβασης και ασφάλειας που χρησιμοποιούσαν. Το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου ήταν μια κυρίαρχη οργάνωση που χρησιμοποιούσε μόνο τα καλύτερα για να προστατεύσει τα συμφέροντά τους, αλλά ο Ντέιβ Περντού ήταν μια ιδιοφυΐα που μπορούσαν μόνο να φοβηθούν. Μπόρεσε να βελτιώσει οποιαδήποτε εφεύρεση των μηχανικών του χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.
  
  Κάθισε στο κρεβάτι και μετά γλίστρησε προσεκτικά από το πλάι για να πιέσει αργά προς τα κάτω τα πονεμένα πέλματά του. Γκριμάτσες, ο Perdue προσπάθησε να αγνοήσει τον βασανιστικό πόνο από τα εγκαύματα δεύτερου βαθμού. Δεν ήθελε να τον ανακαλύψουν όταν ακόμα δεν μπορούσε να περπατήσει ή να τρέξει, αλλιώς θα είχε τελειώσει.
  
  Καθώς ο Κλάους ενημέρωνε τους άντρες του πριν φύγει, ο αιχμάλωτος τους χωλαίνει ήδη μέσα από τον τεράστιο λαβύρινθο των διαδρόμων, φτιάχνοντας έναν νοητικό χάρτη για να σχεδιάσει τη διαφυγή του. Στον τρίτο όροφο, όπου ήταν κλειδωμένος, σύρθηκε κατά μήκος του βόρειου τοίχου για να βρει το τέλος του διαδρόμου, καθώς υπέθεσε ότι έπρεπε να υπάρχει μια σκάλα. Δεν εξεπλάγην όταν είδε ότι ολόκληρο το φρούριο ήταν στην πραγματικότητα στρογγυλό και ότι οι εξωτερικοί τοίχοι ήταν κατασκευασμένοι από σιδερένια δοκάρια και στοιχεία ζευκτών ενισχυμένα με τεράστια φύλλα βιδωτού χάλυβα.
  
  Μοιάζει με καταραμένο διαστημόπλοιο, σκέφτηκε από μέσα του καθώς ερευνούσε την αρχιτεκτονική της Καζακικής Ακρόπολης του Μαύρου Ήλιου. Στο κέντρο, το κτίριο ήταν άδειο, ένας τεράστιος χώρος όπου μπορούσαν να αποθηκευτούν ή να κατασκευαστούν γιγαντιαία μηχανήματα ή αεροπλάνα. Σε όλες τις πλευρές, η μεταλλική κατασκευή παρείχε δέκα ορόφους γραφείων, σταθμούς διακομιστών, κελιά ανάκρισης, τραπεζαρίες και χώρους διαμονής, αίθουσες συνεδριάσεων και εργαστήρια. Ο Purdue ήταν ευχαριστημένος με την ενεργειακή απόδοση και την επιστημονική υποδομή του κτιρίου, αλλά έπρεπε να συνεχίσει να κινείται.
  
  Έκανε το δρόμο του μέσα από τους σκοτεινούς διαδρόμους των φούρνων με ειδικές ανάγκες και των σκονισμένων εργαστηρίων, αναζητώντας μια διέξοδο ή τουλάχιστον κάποια λειτουργική συσκευή επικοινωνίας που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να καλέσει σε βοήθεια. Προς ανακούφισή του, ανακάλυψε ένα παλιό δωμάτιο ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας που φαινόταν να ήταν αχρησιμοποίητο για δεκαετίες.
  
  "Πιθανώς μέρος κάποιων εκτοξευτών του Ψυχρού Πολέμου." Συνοφρυώθηκε καθώς επιθεωρούσε τον εξοπλισμό στο ορθογώνιο δωμάτιο. Χωρίς να πάρει τα μάτια του από το παλιό κομμάτι του καθρέφτη που είχε πάρει από το άδειο εργαστήριο, προχώρησε στην πρίζα της μοναδικής συσκευής που αναγνώρισε. "Μοιάζει με ηλεκτρονική έκδοση ενός πομπού κώδικα Μορς", πρότεινε καθώς έσκυψε για να βρει ένα καλώδιο για να συνδεθεί σε μια πρίζα στον τοίχο. Το μηχάνημα προοριζόταν μόνο για να μεταδίδει ακολουθίες αριθμών, έτσι έπρεπε να προσπαθήσει να θυμηθεί την εκπαίδευση που έλαβε πολύ πριν από τον χρόνο του στο Wolfenstein πριν από χρόνια.
  
  Θέτοντας το μηχάνημα σε λειτουργία και στρέφοντας τις κεραίες του εκεί που νόμιζε ότι ήταν ο βορράς, ο Purdue βρήκε έναν πομπό που λειτουργούσε σαν τηλεγραφική μηχανή, αλλά μπορούσε να συνδεθεί με γεωστατικούς τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους με τους σωστούς κωδικούς. Με αυτό το μηχάνημα, μπορούσε να μετατρέψει φράσεις στα αριθμητικά τους ισοδύναμα και να χρησιμοποιήσει τον κρυπτογράφηση Atbash σε συνδυασμό με ένα μαθηματικό σύστημα κωδικοποίησης. "Το δυαδικό θα ήταν πολύ πιο γρήγορο", είπε, καθώς η παλαιού τύπου συσκευή συνέχισε να χάνει αποτελέσματα λόγω σύντομων, σποραδικών διακοπών ρεύματος λόγω διακυμάνσεων της τάσης της γραμμής ηλεκτρικού ρεύματος.
  
  Όταν ο Perdue έδωσε τελικά στη Nina τις απαραίτητες ενδείξεις για επίλυση στο μηχάνημα Enigma του σπιτιού του, εισέβαλε στο παλιό σύστημα για να δημιουργήσει μια σύνδεση με το κανάλι τηλεπικοινωνιών. Δεν ήταν εύκολο να προσπαθήσει να φτάσει στον αριθμό τηλεφώνου με αυτόν τον τρόπο, αλλά έπρεπε να προσπαθήσει. Ήταν ο μόνος τρόπος που μπορούσε να στείλει τις ακολουθίες ψηφίων στη Νίνα με ένα παράθυρο μετάδοσης είκοσι δευτερολέπτων στον πάροχο υπηρεσιών της, αλλά παραδόξως, τα κατάφερε.
  
  Δεν πέρασε πολύς καιρός και άκουσε τους άνδρες του Κέμπερ να τρέχουν μέσα από το φρούριο από ατσάλι και μπετόν αναζητώντας τον. Τα νεύρα του ήταν στα άκρα, παρά το γεγονός ότι κατάφερε να κάνει μια κλήση έκτακτης ανάγκης. Ήξερε ότι θα χρειαζόταν πραγματικά μέρες για να βρεθεί, γι' αυτό είχε οδυνηρές ώρες μπροστά του. Ο Perdue φοβόταν ότι αν τον έβρισκαν, η τιμωρία θα ήταν μια από την οποία δεν θα συνέρχονταν ποτέ.
  
  Το σώμα του πονούσε ακόμα και κατέφυγε σε μια εγκαταλελειμμένη υπόγεια λίμνη νερού πίσω από κλειδωμένες σιδερένιες πόρτες καλυμμένες με ιστούς αράχνης και διαβρωμένες από τη σκουριά. Φαινόταν ξεκάθαρα ότι κανείς δεν είχε μπει εδώ και χρόνια, καθιστώντας το το τέλειο κρησφύγετο για έναν τραυματισμένο δραπέτη.
  
  Ο Περντύ ήταν τόσο καλά κρυμμένος, περιμένοντας να σωθεί, που δεν παρατήρησε καν ότι η ακρόπολη δέχτηκε επίθεση δύο μέρες αργότερα. Η Nina επικοινώνησε με τον Chaim και τον Todd, τους ειδικούς υπολογιστών του Purdue, για να κλείσουν το ηλεκτρικό δίκτυο στην περιοχή. Τους έδωσε τις συντεταγμένες που είχε λάβει ο Ντέτλεφ από τη Μίλα αφού συντονίστηκε στον σταθμό αριθμών. Με αυτές τις πληροφορίες, οι δύο Σκωτσέζοι κατέστρεψαν το τροφοδοτικό και το κύριο σύστημα επικοινωνίας του συγκροτήματος και προκάλεσαν παρεμβολές σε όλες τις συσκευές όπως φορητούς υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα σε ακτίνα δύο μιλίων γύρω από το Black Sun Fortress.
  
  Ο Σαμ και ο Ντέτλεφ μπήκαν κρυφά από την κύρια είσοδο απαρατήρητοι, χρησιμοποιώντας μια στρατηγική που είχαν προετοιμάσει πριν απογειωθούν στην έρημο της καζακικής στέπας με ελικόπτερο. Ζήτησαν την υποστήριξη της Purdue Poland, της PoleTech Air & Transit Services. Καθώς οι άνδρες εισέβαλαν στο συγκρότημα, η Νίνα περίμενε στο πλοίο με έναν εκπαιδευμένο στρατιωτικό πιλότο, σαρώνοντας την περιοχή με μια υπέρυθρη εικόνα για εχθρικές κινήσεις.
  
  Ο Ντέτλεφ ήταν οπλισμένος με το Glock του, δύο κυνηγετικά μαχαίρια και ένα από τα δύο επεκτάσιμα κλομπ του. Έδωσε το άλλο στον Σαμ. Ο δημοσιογράφος με τη σειρά του πήρε μαζί του το δικό του "Makarov" και τέσσερις καπνογόνα. Έσκασαν μέσα από την κύρια είσοδο, περιμένοντας ένα χαλάζι από σφαίρες στο σκοτάδι, αλλά αντ' αυτού σκόνταψαν πάνω από πολλά πτώματα σκορπισμένα στο πάτωμα του διαδρόμου.
  
  "Τι στο διάολο συμβαίνει?" ψιθύρισε ο Σαμ. "Αυτοί οι άνθρωποι εργάζονται εδώ. Ποιος θα μπορούσε να τους σκοτώσει;
  
  "Από ό,τι έχω ακούσει, αυτοί οι Γερμανοί σκοτώνουν τους δικούς τους για προαγωγή", απάντησε ο Ντέτλεφ ήσυχα, στρέφοντας τον φακό του στους νεκρούς στο πάτωμα. "Είναι περίπου είκοσι από αυτούς. Ακούω!"
  
  Ο Σαμ σταμάτησε και άκουσε. Μπορούσαν να ακούσουν το χάος που προκλήθηκε από διακοπές ρεύματος σε άλλους ορόφους του κτιρίου. Ανέβηκαν προσεκτικά την πρώτη σκάλα. Ήταν πολύ επικίνδυνο να χωριστείς σε ένα συγκρότημα σαν αυτό χωρίς να γνωρίζεις τα όπλα ή τον αριθμό των κατοίκων του. Περπατούσαν προσεκτικά σε μια λίμα, με όπλα σε ετοιμότητα, φωτίζοντας το δρόμο με τις δάδες τους.
  
  "Ας ελπίσουμε ότι δεν θα μας αναγνωρίσουν αμέσως ως εισβολείς", παρατήρησε ο Σαμ.
  
  Ο Ντέτλεφ χαμογέλασε. "Σωστά. Ας συνεχίσουμε να κινούμαστε".
  
  "Ναι", είπε ο Σαμ. Παρακολούθησαν καθώς τα φώτα που αναβοσβήνουν ορισμένοι από τους επιβάτες έτρεχαν προς το δωμάτιο της γεννήτριας. "Ω σκατά! Ντέτλεφ, θα ανάψουν τη γεννήτρια!".
  
  "Κίνηση! Κίνηση!" Ο Ντέτλεφ διέταξε τον βοηθό του και τον άρπαξε από το πουκάμισο. Έσυρε τον Σαμ μαζί για να αναχαιτίσει τους άνδρες ασφαλείας προτού προλάβουν να φτάσουν στο δωμάτιο της γεννήτριας. Ακολουθώντας τις λαμπερές σφαίρες, ο Σαμ και ο Ντέτλεφ έσκυψαν τα όπλα τους, προετοιμαζόμενοι για το αναπόφευκτο. Καθώς τράπηκαν σε φυγή, ο Ντέτλεφ ρώτησε τον Σαμ: "Έχεις σκοτώσει ποτέ κανέναν;"
  
  "Ναι, αλλά ποτέ επίτηδες", απάντησε ο Σαμ.
  
  "Εντάξει, τώρα πρέπει - με εξαιρετική προκατάληψη!" - είπε ο ψηλός Γερμανός. "Χωρίς έλεος. Ή δεν θα βγούμε ποτέ ζωντανοί από εκεί".
  
  "Κατανοητό!" Ο Σαμ το υποσχέθηκε καθώς ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με τους τέσσερις πρώτους άντρες όχι περισσότερο από τρία πόδια από την πόρτα. Οι άνδρες δεν γνώριζαν ότι οι δύο φιγούρες που πλησίαζαν από την άλλη πλευρά ήταν εισβολείς μέχρι που η πρώτη σφαίρα άνοιξε το κρανίο του πρώτου άνδρα.
  
  Ο Σαμ στρίμωξε καθώς ένιωσε το καυτό πιτσίλισμα της εγκεφαλικής ύλης και του αίματος να αγγίζει το πρόσωπό του, αλλά στόχευσε στον δεύτερο άνδρα της σειράς, ο οποίος πάτησε ακλόνητα τη σκανδάλη, χτυπώντας τον μέχρι θανάτου. Ο νεκρός έπεσε χαλαρός στα πόδια του Σαμ καθώς έσκυψε για να σηκώσει το πιστόλι του. Στόχευσε τους άνδρες που πλησίαζαν, οι οποίοι άρχισαν να τους πυροβολούν, τραυματίζοντας άλλους δύο. Ο Ντέτλεφ κατέβασε έξι άντρες με τέλειες κεντρικές μαζικές βολές πριν συνεχίσει την επίθεσή του σε δύο από τους στόχους του Σαμ, παίρνοντας μια σφαίρα μέσα από τον καθένα από αυτούς στο κρανίο.
  
  "Τέλεια δουλειά, Σαμ", χαμογέλασε ο Γερμανός. "Καπνίζεις, σωστά;"
  
  "Πιστεύω γιατί;" ρώτησε ο Σαμ, σκουπίζοντας το ματωμένο χάος από το πρόσωπο και το αυτί του. "Δώσε μου τον αναπτήρα σου", είπε ο σύντροφός του από την πόρτα. Πέταξε το Detlef το Zippo του πριν μπουν στο δωμάτιο της γεννήτριας και βάλουν φωτιά στις δεξαμενές καυσίμων. Στην επιστροφή απενεργοποίησαν τις μηχανές με αρκετές καλά τοποθετημένες σφαίρες.
  
  Ο Perdue άκουσε την τρέλα από το μικρό του κρησφύγετο και κατευθύνθηκε προς την κύρια είσοδο, αλλά μόνο επειδή ήταν η μόνη έξοδος που γνώριζε. Κουτσώντας άσχημα, ακουμπώντας στον τοίχο για να προσανατολιστεί στο σκοτάδι, ο Περντύ ανέβηκε αργά τις σκάλες έκτακτης ανάγκης στο λόμπι του πρώτου ορόφου.
  
  Οι πόρτες ήταν ορθάνοιχτες και στο λιγοστό φως που έπεφτε στο δωμάτιο, πέρασε προσεκτικά πάνω από τα σώματα μέχρι να φτάσει στη φιλόξενη ανάσα του ζεστού, ξηρού αέρα του τοπίου της ερήμου έξω. Κλαίγοντας από ευγνωμοσύνη και φόβο, ο Perdue έτρεξε προς το ελικόπτερο, κουνώντας τα χέρια του, προσευχόμενος στον Θεό να μην ανήκει στον εχθρό.
  
  Η Νίνα πήδηξε από το αυτοκίνητο και έτρεξε κοντά του. "Πέρντιου! Perdue! Είσαι καλά? Ελα εδώ!" φώναξε καθώς τον πλησίασε. Ο Perdue κοίταξε την όμορφη μικρή ιστορία. Φώναξε στον πομπό της, λέγοντας στον Sam και στον Detlef ότι είχε τον Perdue. Καθώς ο Perdue έπεσε στην αγκαλιά της, κατέρρευσε, σέρνοντάς την μαζί του στην άμμο.
  
  "Ανυπομονούσα να νιώσω ξανά το άγγιγμά σου, Νίνα", ανέπνευσε. "Το ξεπέρασες".
  
  "Πάντα το κάνω αυτό", χαμογέλασε και κράτησε την αδυνατισμένη φίλη της στην αγκαλιά της μέχρι να φτάσουν οι άλλοι. Επιβιβάστηκαν σε ελικόπτερο και πέταξαν δυτικά, όπου είχαν εξασφαλίσει στέγη στη Θάλασσα της Αράλης.
  
  
  Κεφάλαιο 19
  
  
  "Πρέπει να βρούμε το Amber Room, αλλιώς το Τάγμα θα το κάνει. Είναι επιτακτική ανάγκη να τη βρούμε πριν το βρουν, γιατί αυτή τη φορά θα ανατρέψουν τις κυβερνήσεις του κόσμου και θα υποκινήσουν τη γενοκτονική βία", επέμεινε ο Περντού.
  
  Μαζεύτηκαν γύρω από μια φωτιά στην πίσω αυλή του σπιτιού που νοίκιαζε ο Sam στον οικισμό Aral. Ήταν μια ημι-επιπλωμένη παράγκα τριών υπνοδωματίων που δεν είχε τις μισές ανέσεις που είχε συνηθίσει η ομάδα στις χώρες του Πρώτου Κόσμου. Αλλά ήταν δυσδιάκριτο και ιδιόρρυθμο, και μπορούσαν να ξεκουραστούν εκεί, τουλάχιστον μέχρι να αισθανθεί καλύτερα ο Περντού. Εν τω μεταξύ, ο Sam έπρεπε να παρακολουθεί στενά τον Detlef για να βεβαιωθεί ότι ο χήρος δεν θα εκτοξευθεί και δεν θα σκοτώσει τον δισεκατομμυριούχο πριν αντιμετωπίσει τον θάνατο της Gabi.
  
  "Θα το καταφέρουμε μόλις νιώσεις καλύτερα, Πέρντιου", είπε ο Σαμ. "Τώρα ξαπλώνουμε χαμηλά και ξεκουραζόμαστε".
  
  Τα πλεγμένα μαλλιά της Νίνας βγήκαν κάτω από το πλεκτό καπέλο της καθώς άναψε άλλο ένα τσιγάρο. Η προειδοποίηση της Purdue, που προοριζόταν ως οιωνός, δεν της φαινόταν πολύ πρόβλημα λόγω του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει τον κόσμο τον τελευταίο καιρό. Δεν ήταν τόσο η λεκτική ανταλλαγή με τη θεϊκή οντότητα στην ψυχή του Σαμ που την έκανε να σκεφτεί αδιάφορα. Είχε απλώς περισσότερη επίγνωση των επαναλαμβανόμενων λαθών της ανθρωπότητας και της διαρκώς παρούσας αδυναμίας να διατηρήσει την ισορροπία σε όλο τον κόσμο.
  
  Το Aral ήταν ένα λιμάνι αλιείας και μια πόλη-λιμάνι προτού η πανίσχυρη Θάλασσα της Αράλης σχεδόν στερέψει εντελώς, αφήνοντας μόνο μια γυμνή έρημο ως κληρονομιά. Η Νίνα λυπήθηκε που τόσες πολλές όμορφες δεξαμενές στέγνωσαν και εξαφανίστηκαν λόγω ανθρώπινης μόλυνσης. Μερικές φορές, όταν ένιωθε ιδιαίτερα ληθαργική, αναρωτιόταν αν ο κόσμος δεν θα ήταν καλύτερος αν η ανθρώπινη φυλή δεν σκότωνε τα πάντα μέσα της, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού της.
  
  Ο κόσμος της θύμισε μωρά που είχαν αφεθεί στη φροντίδα μιας μυρμηγκοφωλιάς. Απλώς δεν είχαν τη σοφία ή την ταπεινοφροσύνη για να συνειδητοποιήσουν ότι ήταν μέρος του κόσμου και ότι δεν ήταν υπεύθυνοι για αυτόν. Με αλαζονεία και ανευθυνότητα εκτρέφονταν σαν κατσαρίδες, χωρίς να σκέφτονται ότι αντί να σκοτώσουν τον πλανήτη για να ικανοποιήσουν τους αριθμούς και τις ανάγκες τους, έπρεπε να περιορίσουν την αύξηση του πληθυσμού τους. Η Νίνα ενοχλήθηκε που οι άνθρωποι, ως συλλογικότητα, αρνήθηκαν να δουν ότι η δημιουργία ενός μικρότερου πληθυσμού με υψηλότερες πνευματικές ικανότητες θα οδηγούσε σε έναν πολύ πιο αποτελεσματικό κόσμο χωρίς να καταστρέψει όλη την ομορφιά για χάρη της απληστίας και της απερίσκεπτης ύπαρξής τους.
  
  Χαμένη στις σκέψεις της, η Νίνα κάπνιζε ένα τσιγάρο δίπλα στο τζάκι. Σκέψεις και ιδεολογίες που δεν έπρεπε να διασκεδάσει μπήκαν στο μυαλό της, όπου ήταν ασφαλές να κρύβει θέματα ταμπού. Αναλογίστηκε τους στόχους των Ναζί και ανακάλυψε ότι μερικές από αυτές τις εξωτερικά βίαιες ιδέες ήταν στην πραγματικότητα πραγματικές λύσεις σε πολλά από τα προβλήματα που έχουν γονατίσει τον κόσμο στην τρέχουσα εποχή.
  
  Φυσικά, αποστρεφόταν τη γενοκτονία, τη σκληρότητα και την καταπίεση. Αλλά τελικά, συμφώνησε ότι σε κάποιο βαθμό η εξάλειψη της αδύναμης γενετικής δομής και η εφαρμογή του ελέγχου των γεννήσεων μέσω της στείρωσης μετά τη γέννηση δύο παιδιών στην οικογένεια δεν ήταν τόσο τερατώδες. Αυτό θα μειώσει τον αριθμό των ανθρώπων, επομένως θα διατηρηθούν τα δάση και οι γεωργικές εκτάσεις αντί να καθαρίζονται συνεχώς τα δάση για τη δημιουργία περισσότερων ανθρώπινων οικοτόπων.
  
  Καθώς κοίταξε το έδαφος κάτω κατά τη διάρκεια της πτήσης τους προς το Αράλ, η Νίνα θρήνησε ψυχικά όλα αυτά τα πράγματα. Μαγευτικά τοπία, κάποτε γεμάτα ζωή, ζαρωμένα και μαραμένα κάτω από τα πόδια του ανθρώπου.
  
  Όχι, δεν συγχωρούσε τις ενέργειες του Τρίτου Ράιχ, αλλά η δεξιοτεχνία και η τάξη της ήταν αναμφισβήτητες. "Αν μόνο σήμερα υπήρχαν άνθρωποι με τόσο αυστηρή πειθαρχία και εξαιρετική ορμή, που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο", αναστέναξε, τελειώνοντας το τελευταίο της αποτσίγαρο. "Φανταστείτε έναν κόσμο όπου κάποιος σαν αυτόν δεν καταπίεζε τους ανθρώπους, αλλά σταμάτησε τις αδίστακτες εταιρείες. Στην οποία, αντί να καταστρέφουν πολιτισμούς, θα κατέστρεφαν την πλύση εγκεφάλου των μέσων ενημέρωσης και θα ήμασταν όλοι καλύτερα. Και τώρα θα υπήρχε μια γαμημένη λίμνη για να ταΐσει τους ανθρώπους".
  
  Έριξε το τσιγάρο στη φωτιά. Τα μάτια της τράβηξαν το βλέμμα του Περντού, αλλά εκείνη προσποιήθηκε ότι δεν την ενοχλούσε η προσοχή του. Ίσως ήταν οι χορευτικές σκιές από τη φωτιά που έδωσαν ένα τόσο απειλητικό βλέμμα στο απογοητευμένο πρόσωπό του, αλλά αυτό δεν της άρεσε.
  
  "Πώς ξέρεις από πού να αρχίσεις να ψάχνεις;" ρώτησε ο Ντέτλεφ. "Διάβασα ότι το Amber Room καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου. Περιμένουν αυτοί οι άνθρωποι από εσάς να κάνετε ως δια μαγείας να εμφανιστεί ξανά κάτι που δεν υπάρχει πια;"
  
  Ο Perdue φαινόταν ταραγμένος, αλλά οι άλλοι υπέθεσαν ότι ήταν λόγω της τραυματικής του εμπειρίας στα χέρια του Klaus Kemper. "Λένε ότι υπάρχει ακόμα. Και αν δεν τους προλάβουμε σε αυτό, σίγουρα θα έχουν το πάνω χέρι πάνω μας για πάντα".
  
  "Γιατί?" ρώτησε η Νίνα. "Τι είναι τόσο ισχυρό για το Amber Room-αν υπάρχει ακόμα;"
  
  "Δεν ξέρω, Νίνα. Δεν μπήκαν σε λεπτομέρειες, αλλά κατέστησαν σαφές ότι είχε αδιαμφισβήτητη δύναμη", είπε ασυνάρτητα η Περντού. "Τι έχει ή τι κάνει, δεν έχω ιδέα. Ξέρω απλώς ότι είναι πολύ επικίνδυνο - όπως συμβαίνει συνήθως με πράγματα τέλειας ομορφιάς.
  
  Ο Σαμ μπορούσε να δει ότι η φράση απευθυνόταν στη Νίνα, αλλά ο τόνος του Περντού δεν ήταν τρυφερός ή συναισθηματικός. Αν δεν έκανε λάθος, ακουγόταν σχεδόν εχθρικό. Ο Σαμ αναρωτιόταν πώς ένιωθε πραγματικά ο Περντιού που η Νίνα περνούσε τόσο χρόνο μαζί του και αυτό φαινόταν να είναι ένα επώδυνο σημείο για τον συνήθως χαρούμενο δισεκατομμυριούχο.
  
  "Πού ήταν τελευταία;" ρώτησε ο Ντέτλεφ τη Νίνα. "Είσαι ιστορικός. Ξέρεις πού θα μπορούσαν να την είχαν πάει οι Ναζί αν δεν είχε καταστραφεί;"
  
  "Ξέρω μόνο τι γράφεται στα βιβλία της ιστορίας, Ντέτλεφ", παραδέχτηκε, "αλλά μερικές φορές υπάρχουν γεγονότα κρυμμένα στις λεπτομέρειες που μας δίνουν ενδείξεις".
  
  "Και τι λένε τα βιβλία της ιστορίας σας;" ρώτησε φιλικά, προσποιούμενος ότι ενδιαφέρεται πολύ για το επάγγελμα της Νίνας.
  
  Αναστέναξε και ανασήκωσε τους ώμους της, θυμούμενη τον θρύλο του Amber Room που υπαγορεύονταν από τα σχολικά της βιβλία. "Το Amber Room κατασκευάστηκε στην Πρωσία στις αρχές του 1700, Detlef. Ήταν φτιαγμένο από κεχριμπαρένια πάνελ και χρυσά ένθετα σε μορφή φύλλων και σκαλίσματα με καθρέφτες πίσω τους για να φαίνεται ακόμα πιο υπέροχο όταν το φως έπεφτε πάνω του."
  
  "Σε ποιον ανήκε; ρώτησε δαγκώνοντας μια στεγνή κόρα σπιτικού ψωμιού.
  
  "Τότε ο βασιλιάς Friedrich Wilhelm I, αλλά έδωσε το Κεχριμπάρι Δωμάτιο στον Ρώσο Τσάρο Πέτρο τον Μέγα ως δώρο. Αλλά εδώ είναι το ωραίο", είπε. "Ενώ ανήκε στον βασιλιά, στην πραγματικότητα επεκτάθηκε αρκετές φορές! Φανταστείτε την αξία ακόμα και τότε!".
  
  "Από τον βασιλιά;" τη ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Ναί. Λέγεται ότι όταν ολοκλήρωσε την επέκταση του θαλάμου, περιείχε έξι τόνους κεχριμπάρι. Έτσι, όπως πάντα, οι Ρώσοι έχουν κερδίσει τη φήμη τους για την προτίμηση τους στο μέγεθος". εκείνη γέλασε. "Αλλά στη συνέχεια λεηλατήθηκε από μια ναζιστική μονάδα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου".
  
  "Φυσικά", παραπονέθηκε ο Ντέτλεφ.
  
  "Και πού το κράτησαν;" Ο Σαμ ήθελε να μάθει. Η Νίνα κούνησε το κεφάλι της.
  
  "Ό,τι είχε απομείνει μεταφέρθηκε στο Königsberg για αποκατάσταση και στη συνέχεια παρουσιάστηκε δημόσια εκεί. Αλλά... δεν είναι μόνο αυτό", συνέχισε η Νίνα, δεχόμενη ένα ποτήρι κόκκινο κρασί από τα χέρια του Σαμ. "Πιστεύεται ότι εκεί καταστράφηκε μια για πάντα από αεροπορικές επιθέσεις των Συμμάχων όταν το κάστρο βομβαρδίστηκε το 1944. Κάποια αρχεία δείχνουν ότι όταν το Τρίτο Ράιχ έπεσε το 1945 και ο Κόκκινος Στρατός κατέλαβε το Königsberg, οι Ναζί είχαν ήδη πάρει τα ερείπια του Amber Room και τα είχαν μεταφέρει λαθραία σε ένα επιβατικό πλοίο στη Gdynia για να το βγάλουν από το Königsberg.
  
  "Και πού πήγε;" Ρώτησα. - ρώτησε ο Περντού με έντονο ενδιαφέρον. Ήξερε ήδη πολλά από όσα είχε μεταδώσει η Νίνα, αλλά μόνο μέχρι το μέρος όπου το Κεχριμπάρι Δωμάτιο είχε καταστραφεί από τις αεροπορικές επιδρομές των Συμμάχων.
  
  Η Νίνα ανασήκωσε τους ώμους. "Κανείς δεν ξέρει. Κάποιες πηγές λένε ότι το πλοίο τορπιλίστηκε από σοβιετικό υποβρύχιο και το Amber Room χάθηκε στη θάλασσα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ξέρει πραγματικά".
  
  "Αν έπρεπε να μαντέψεις", την προκάλεσε εγκάρδια ο Σαμ, "με βάση όσα γνωρίζεις για τη γενική κατάσταση κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τι πιστεύεις ότι συνέβη;"
  
  Η Νίνα είχε τη δική της θεωρία για το τι έκανε και τι δεν πίστευε, σύμφωνα με τα αρχεία. "Πραγματικά δεν ξέρω, Σαμ. Απλώς δεν πιστεύω στην ιστορία της τορπίλης. Αυτό ακούγεται πάρα πολύ σαν εξώφυλλο για να σταματήσει ο καθένας από το να το αναζητήσει. Αλλά και πάλι", αναστέναξε, "δεν έχω ιδέα τι θα μπορούσε να έχει συμβεί. Θα είμαι ειλικρινής. Πιστεύω ότι οι Ρώσοι αναχαίτησαν τους Ναζί, αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο". Χαμογέλασε αμήχανα και ανασήκωσε ξανά τους ώμους της.
  
  Τα γαλάζια μάτια του Περντιού κοίταξαν τη φωτιά μπροστά του. Αναλογίστηκε τις πιθανές συνέπειες της ιστορίας της Νίνας, καθώς και τι είχε μάθει για το τι συνέβη στον Κόλπο του Γκντανσκ την ίδια περίοδο. Βγήκε από την παγωμένη του κατάσταση.
  
  "Νομίζω ότι πρέπει να το πάρουμε με πίστη", ανακοίνωσε. "Προτείνω να ξεκινήσετε από εκεί που υποτίθεται ότι έχει βυθιστεί το πλοίο, απλώς για να έχετε ένα σημείο εκκίνησης. Ποιος ξέρει, ίσως ακόμη και να βρούμε κάποιες ενδείξεις εκεί".
  
  "Εννοείς κατάδυση;" αναφώνησε ο Ντέτλεφ.
  
  "Ακριβώς", επιβεβαίωσε ο Περντού.
  
  Ο Ντέτλεφ κούνησε το κεφάλι του, "Δεν βουτάω. Οχι ευχαριστώ!"
  
  "Έλα, παλιόπαιδο!" Ο Σαμ χαμογέλασε, χτυπώντας ελαφρά τον Ντέτλεφ στην πλάτη. "Μπορείς να σκοντάψεις σε μια ζωντανή φωτιά, αλλά δεν μπορείς να κολυμπήσεις μαζί μας;"
  
  "Μισώ το νερό", παραδέχτηκε ο Γερμανός. "Μπορώ να κολυμπήσω. Απλά δεν ξέρω. Το νερό με κάνει να νιώθω πολύ άβολα".
  
  "Γιατί? Είχες κακή εμπειρία;" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Από όσο ξέρω, όχι, αλλά ίσως αναγκάστηκα τον εαυτό μου να ξεχάσει αυτό που με έκανε να περιφρονώ το κολύμπι", παραδέχτηκε.
  
  "Δεν πειράζει", παρενέβη ο Περντιού. "Μπορείτε να μας παρακολουθήσετε καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουμε τις απαραίτητες άδειες για να βουτήξουμε εκεί. Μπορούμε να βασιστούμε σε εσάς για αυτό;"
  
  Ο Ντέτλεφ έριξε μια μακρά, σκληρή ματιά στον Περντού που έκανε τον Σαμ και τη Νίνα να αρχίσουν να ανησυχούν και να είναι έτοιμοι να επέμβουν, αλλά εκείνος απλά απάντησε: "Μπορώ να το κάνω αυτό".
  
  Ήταν λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Περίμεναν να είναι έτοιμα το ψητό κρέας και το ψάρι και το καταπραϋντικό τρίξιμο της φωτιάς τους αποκοιμίζει, δίνοντάς τους μια αίσθηση ανάπαυσης από τα προβλήματά τους.
  
  "Ντέιβιντ, πες μου για τη σχέση που είχες με την Γκάμπι Χόλτσερ", επέμεινε ξαφνικά ο Ντέτλεφ, κάνοντας τελικά το αναπόφευκτο.
  
  Ο Perdue συνοφρυώθηκε, σαστισμένος από το περίεργο αίτημα ενός άγνωστου που νόμιζε ότι ήταν ιδιωτικός σύμβουλος ασφαλείας. "Τι εννοείς?" ρώτησε τον Γερμανό.
  
  "Ντέλεφ", προειδοποίησε ο Σαμ απαλά, συμβουλεύοντας τον χήρο να κρατήσει την ψυχραιμία του. "Θυμάσαι τη συμφωνία, σωστά;"
  
  Η καρδιά της Νίνας πετάχτηκε. Το περίμενε με αγωνία όλο το βράδυ. Ο Ντέτλεφ κράτησε την ψυχραιμία του, όσο μπορούσαν να πουν, αλλά επανέλαβε την ερώτησή του με ψυχρή φωνή.
  
  "Θέλω να μου πεις για τη σχέση σου με την Γκάμπι Χόλτσερ στο Βρετανικό Προξενείο στο Βερολίνο την ημέρα του θανάτου της", είπε με ήρεμο τόνο που ήταν βαθιά ανησυχητικό.
  
  "Γιατί?" ρώτησε ο Περντού, εξοργίζοντας τον Ντέτλεφ με την εμφανή υπεκφυγή του.
  
  "Dave, αυτός είναι ο Detlef Holzer", είπε ο Sam, ελπίζοντας ότι η παράσταση θα εξηγούσε την επιμονή του Γερμανού. "Όχι, ήταν ο σύζυγος της Γκάμπι Χόλτσερ και σε έψαχνε για να του πεις τι συνέβη εκείνη τη μέρα". Ο Σαμ διατύπωσε σκόπιμα τα λόγια του με τέτοιο τρόπο ώστε να υπενθυμίσει στον Ντέτλεφ ότι ο Περντιού είχε το δικαίωμα να επωφεληθεί από την αμφιβολία.
  
  "Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σας!" Ο Perdue απάντησε σχεδόν αμέσως. "Ω Θεέ μου, αυτό ήταν τρομερό!" Ήταν προφανές ότι ο Perdue δεν το προσποιούταν. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα καθώς ξαναζούσε εκείνες τις τελευταίες στιγμές πριν τον απαγάγουν.
  
  "Τα μέσα ενημέρωσης λένε ότι αυτοκτόνησε", είπε ο Ντέτλεφ. "Ξέρω τη Γκάμπι μου. Δεν θα..."
  
  Ο Περντού κοίταξε τον χήρο με γουρλωμένα μάτια. "Δεν αυτοκτόνησε, Ντέτλεφ. Σκοτώθηκε μπροστά στα μάτια μου!".
  
  "Ποιος το έκανε?" Ο Ντέτλεφ βρυχήθηκε. Ήταν συναισθηματικός και ανισόρροπος, όντας τόσο κοντά στην αποκάλυψη που έψαχνε όλο αυτό το διάστημα. "Ποιος τη σκότωσε;"
  
  Η Περντού σκέφτηκε για μια στιγμή και κοίταξε τον ταραγμένο άντρα. "Δεν μπορώ να θυμηθώ".
  
  
  Κεφάλαιο 20
  
  
  Μετά από δύο ημέρες ανάρρωσης σε ένα μικρό σπίτι, η ομάδα ξεκίνησε για την πολωνική ακτή. Το θέμα μεταξύ Perdue και Detlef φαινόταν άλυτο, αλλά τα πήγαιναν σχετικά καλά. Όχι μόνο ο Περντού χρωστάει στον Ντέτλεφ που ανακάλυψε ότι ο θάνατος της Γκάμπι δεν ήταν δικό της λάθος, ειδικά από τη στιγμή που ο Ντέτλεφ εξακολουθούσε να υποψιάζεται την απώλεια μνήμης του Περντού. Ακόμη και ο Σαμ και η Νίνα αναρωτήθηκαν αν ήταν δυνατόν ο Περντιού να ήταν ασυνείδητα υπεύθυνος για τον θάνατο του διπλωμάτη, αλλά δεν μπορούσαν να κρίνουν κάτι για το οποίο δεν γνώριζαν.
  
  Ο Sam, για παράδειγμα, προσπάθησε να αποκτήσει μια καλύτερη ματιά με τη νέα του ικανότητα να βλέπει στο μυαλό των άλλων, αλλά δεν τα κατάφερε. Έλπιζε κρυφά ότι είχε χάσει το ανεπιθύμητο δώρο που του είχαν κάνει.
  
  Αποφάσισαν να ακολουθήσουν το σχέδιό τους. Το άνοιγμα του Amber Room όχι μόνο θα ματαίωνε τις προσπάθειες του απαίσιου "Black Sun", αλλά θα έφερνε και σημαντικά οικονομικά οφέλη. Ωστόσο, η επείγουσα ανάγκη να βρουν ένα υπέροχο δωμάτιο ήταν ένα μυστήριο για όλους. Υποτίθεται ότι στο Amber Room υπήρχαν περισσότερα από πλούτη ή φήμη. Από αυτά, ο "Μαύρος Ήλιος" είχε αρκετά δικά του.
  
  Η Νίνα είχε έναν πρώην συνάδελφο στο πανεπιστήμιο που τώρα ήταν παντρεμένος με έναν πλούσιο επιχειρηματία που ζούσε στη Βαρσοβία.
  
  "Ένα τηλεφώνημα παιδιά", καμάρωσε στους τρεις άντρες. "Ενας! Εξασφάλισα για εμάς μια δωρεάν τετραήμερη διαμονή στη Gdynia και μαζί της ένα λογικό ψαροκάικο για τη μικρή, όχι και τόσο νόμιμη έρευνά μας".
  
  Ο Σαμ ανακάτεψε τα μαλλιά της παιχνιδιάρικα. "Είσαι ένα υπέροχο ζώο, Δρ Γκουλντ! Έχουν ουίσκι;"
  
  "Ομολογώ, θα μπορούσα να σκοτώσω για λίγο μπέρμπον αυτή τη στιγμή", χαμογέλασε ο Περντιού. "Με τι δηλητηριάζετε τον εαυτό σας, κύριε Χόλτσερ;"
  
  Ο Ντέτλεφ ανασήκωσε τους ώμους του: "Ό,τι μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη χειρουργική επέμβαση".
  
  "Καλός άνθρωπος! Σαμ, πρέπει να πάρουμε κάτι από αυτά, φίλε. Μπορείς να το πραγματοποιήσεις;" ρώτησε ανυπόμονα ο Περντού. "Θα ζητήσω από τον βοηθό μου να μεταφέρει κάποια χρήματα σε λίγα λεπτά για να πάρουμε αυτό που χρειαζόμαστε. Το σκάφος - ανήκει στον φίλο σου; ρώτησε τη Νίνα.
  
  "Ανήκει στον γέρο που μένουμε", απάντησε εκείνη.
  
  "Θα υποψιαστεί τι θα κάνουμε εκεί;" Ο Σαμ ανησύχησε.
  
  "Οχι. Λέει ότι είναι ένας παλιός δύτης, ψαράς και σκοπευτής που μετακόμισε στη Γκντίνια αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο από το Νοβοσιμπίρσκ. Προφανώς, δεν έλαβε ποτέ ούτε ένα χρυσό αστέρι για καλή συμπεριφορά", γέλασε η Νίνα.
  
  "Πρόστιμο! Τότε σίγουρα θα ταιριάξει", χαμογέλασε η Περντού.
  
  Αφού αγόρασαν λίγο φαγητό και πολύ αλκοόλ για να τα δώσουν στον φιλόξενο οικοδεσπότη τους, η ομάδα οδήγησε στο μέρος που είχε παραλάβει η Νίνα από τον πρώην συνάδελφό της. Ο Detlef επισκέφτηκε ένα τοπικό κατάστημα υλικού και αγόρασε επίσης ένα μικρό ραδιόφωνο και μερικές μπαταρίες για αυτό. Τέτοια απλά μικρά ραδιόφωνα ήταν δύσκολο να βρεθούν σε πιο σύγχρονες πόλεις, αλλά βρήκε ένα κοντά σε ένα κατάστημα με δολώματα ψαριών στον τελευταίο δρόμο πριν φτάσουν στο προσωρινό τους σπίτι.
  
  Η αυλή ήταν απρόσεκτα περιφραγμένη με συρματοπλέγματα δεμένα σε ξεχαρβαλωμένους στύλους. Η αυλή πίσω από τον φράχτη αποτελούνταν κυρίως από ψηλά ζιζάνια και μεγάλα παραμελημένα φυτά. Από τις σιδερένιες πύλες που τρίζουν μέχρι τα σκαλιά στο κατάστρωμα, το στενό μονοπάτι που οδηγεί στην απόκοσμη μικρή ξύλινη καλύβα ήταν στρωμένο με κληματαριές. Ο γέρος τους περίμενε στη βεράντα, κοιτάζοντας σχεδόν ακριβώς όπως τον είχε φανταστεί η Νίνα. Τα μεγάλα σκούρα μάτια έκαναν αντίθεση με τα ανακατωμένα γκρίζα μαλλιά και τα γένια. Είχε μια μεγάλη κοιλιά και ένα σημαδεμένο πρόσωπο που τον έκανε να φαίνεται τρομακτικό, αλλά ήταν φιλικός.
  
  "Γειά σου!" φώναξε καθώς περνούσαν από την πύλη.
  
  "Θεέ μου, ελπίζω να μιλάει αγγλικά", μουρμούρισε ο Περντού.
  
  "Ή Γερμανικά", συμφώνησε ο Ντέτλεφ.
  
  "Γειά σου! Φέραμε κάτι για σένα", χαμογέλασε η Νίνα, δίνοντάς του ένα μπουκάλι βότκα, και ο γέρος χτύπησε τα χέρια του χαρούμενος.
  
  "Βλέπω ότι τα πάμε πολύ καλά!" φώναξε εύθυμα.
  
  "Είστε ο κύριος Μαρινέσκο; ρώτησε.
  
  "Κύριλλος! Φώναξε με Σύριλλο, σε παρακαλώ. Και σε παρακαλώ μπες. Δεν έχω μεγάλο σπίτι ή καλύτερο φαγητό, αλλά είναι ζεστό και ζεστό εδώ", ζήτησε συγγνώμη. Αφού παρουσιάστηκαν, τους σέρβιρε τη σούπα λαχανικών που έφτιαχνε όλη μέρα.
  
  "Μετά το δείπνο, θα σε πάω να δεις το σκάφος, εντάξει;" Προτάθηκε από τον Κύριλλο.
  
  "Υπέροχο!" απάντησε ο Purdue. "Θα ήθελα να δω τι έχετε σε αυτό το σκάφος."
  
  Σέρβιρε τη σούπα με φρεσκοψημένο ψωμί, που γρήγορα έγινε το αγαπημένο του Σαμ. Έδινε στον εαυτό του φέτα μετά από φέτα. "Το έψησε η γυναίκα σου;" - ρώτησε.
  
  "Όχι, το έκανα. Είμαι καλός αρτοποιός, σωστά;" Ο Κύριλλος γέλασε. "Η γυναίκα μου με δίδαξε. Τώρα είναι νεκρή".
  
  "Κι εγώ", μουρμούρισε ο Ντέτλεφ. "Συνέβη πολύ πρόσφατα".
  
  "Λυπάμαι που το ακούω αυτό", συμπονούσε ο Σύριλλος. "Δεν νομίζω ότι οι γυναίκες μας μας εγκαταλείπουν ποτέ. Μένουν για να μας βάζουν προβλήματα όταν τα χαλάμε".
  
  Η Νίνα ανακουφίστηκε όταν είδε τον Ντέτλεφ να χαμογελά στον Κιρίλ: "Κι εγώ το ίδιο νομίζω!"
  
  "Θα χρειαστείς το σκάφος μου για καταδύσεις;" ρώτησε ο οικοδεσπότης τους, αλλάζοντας θέμα για τον καλεσμένο του. Ήξερε πόσο πόνο μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος όταν συμβαίνει μια τέτοια τραγωδία, και επίσης δεν μπορούσε να μιλήσει για αυτό για πολύ καιρό.
  
  "Ναι, θέλουμε να κάνουμε κατάδυση, αλλά δεν πρέπει να διαρκέσει περισσότερο από μία ή δύο μέρες", του είπε ο Περντού.
  
  "Στον Κόλπο του Γκντανσκ; Σε ποιον τομέα;" ρώτησε ο Κύριλλος. Ήταν το σκάφος του και τα τοποθέτησε, οπότε δεν μπορούσαν να του αρνηθούν τις λεπτομέρειες.
  
  "Στην περιοχή όπου βυθίστηκε ο Wilhelm Gustloff το 1945", είπε ο Purdue.
  
  Η Νίνα και ο Σαμ αντάλλαξαν βλέμματα, ελπίζοντας ότι ο γέρος δεν θα υποψιαζόταν. Ο Ντέτλεφ δεν τον ένοιαζε ποιος ήξερε. Το μόνο που ήθελε να κάνει ήταν να μάθει τι ρόλο έπαιξε το Amber Room στο θάνατο της γυναίκας του και τι ήταν τόσο σημαντικό για αυτούς τους παράξενους Ναζί. Επικράτησε μια σύντομη, τεταμένη σιωπή γύρω από το τραπέζι του δείπνου.
  
  Ο Κίριλ τα κοίταξε όλα, ένα προς ένα. Τα μάτια του διαπέρασαν τις άμυνες και τις προθέσεις τους καθώς τις μελετούσε προσεκτικά με ένα χαμόγελο που μπορούσε να σημαίνει οτιδήποτε. Καθάρισε το λαιμό του.
  
  "Γιατί?"
  
  Το ερώτημα μιας λέξης τους ταράχισε όλους. Περίμεναν μια περίτεχνη αποτροπή ή κάποια τοπική επίπληξη, αλλά η απλότητα ήταν σχεδόν αδύνατο να κατανοηθεί. Η Νίνα κοίταξε τον Περντιού και ανασήκωσε τους ώμους "Πες του".
  
  "Αναζητούμε τα υπολείμματα ενός αντικειμένου που βρισκόταν στο πλοίο", είπε ο Purdue στον Cyril, χρησιμοποιώντας την ευρύτερη δυνατή περιγραφή.
  
  "Το πορτοκαλί δωμάτιο;" γέλασε, κρατώντας το κουτάλι κατευθείαν στο χέρι του που αιωρείται. "Κι εσύ?"
  
  "Τι εννοείς?" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Αχ αγόρι μου! Τόσοι άνθρωποι έψαχναν αυτό το καταραμένο εδώ και χρόνια, αλλά όλοι επιστρέφουν απογοητευμένοι!". γέλασε.
  
  "Δηλαδή λες ότι δεν υπάρχει;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Πες μου, κύριε Πέρντιου, κύριε Κληβ και τους άλλους φίλους μου εδώ", χαμογέλασε ο Σίριλ, "τι θέλετε από το Amber Room, ε; Χρήματα? Δόξα? Πήγαινε σπίτι. Μερικά όμορφα πράγματα απλά δεν αξίζουν μια κατάρα".
  
  Ο Περντού και η Νίνα κοιτάχτηκαν, εντυπωσιασμένοι από την ομοιότητα της διατύπωσης μεταξύ της προειδοποίησης του γέρου και του συναισθήματος του Περντού.
  
  "Μία κατάρα?" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Γιατί το ψάχνεις αυτό;" ξαναρώτησε. "Τι σκαρώνεις?"
  
  "Η γυναίκα μου σκοτώθηκε εξαιτίας αυτού", παρενέβη ξαφνικά ο Ντέτλεφ. "Αν όποιος κυνηγούσε αυτόν τον θησαυρό ήταν διατεθειμένος να τη σκοτώσει για αυτόν, θέλω να το δω μόνος μου". Τα μάτια του κάρφωσαν τον Περντιού στη θέση του.
  
  Ο Κίριλ συνοφρυώθηκε. "Τι σχέση είχε η γυναίκα σου με αυτό;"
  
  "Ερεύνησε τις δολοφονίες στο Βερολίνο γιατί είχε λόγους να πιστεύει ότι οι δολοφονίες έγιναν από μια μυστική οργάνωση που αναζητούσε το Amber Room. Αλλά σκοτώθηκε πριν προλάβει να ολοκληρώσει την έρευνά της", είπε ο χήρος στον Κύριλλο.
  
  Στρέφοντας τα χέρια του, ο κύριός τους πήρε μια βαθιά ανάσα. "Οπότε δεν το θέλετε για χρήματα ή φήμη. Πρόστιμο. Τότε θα σας πω πού βυθίστηκε ο Wilhelm Gustloff και μπορείτε να δείτε μόνοι σας, αλλά ελπίζω ότι τότε θα σταματήσετε αυτή την ανοησία".
  
  Χωρίς άλλα λόγια ή εξηγήσεις, σηκώθηκε και βγήκε από το δωμάτιο.
  
  "Τι στο διάολο ήταν αυτό?" Ο Σαμ ερεύνησε. "Ξέρει περισσότερα από όσα θέλει να παραδεχτεί. Κάτι κρύβει".
  
  "Πώς το ήξερες?" ρώτησε ο Perdue.
  
  Ο Σαμ φαινόταν λίγο αμήχανος. "Απλά έχω μια αίσθηση εντέρου". Έριξε μια ματιά στη Νίνα πριν σηκωθεί από τη θέση του για να μεταφέρει το μπολ με τη σούπα στην κουζίνα. Ήξερε τι σήμαινε το βλέμμα του. Πρέπει να βρήκε κάτι στο μυαλό του γέρου.
  
  "Με συγχωρείτε", είπε στον Περντού και τον Ντέτλεφ και ακολούθησε τον Σαμ. Στάθηκε στο κατώφλι που οδηγούσε στον κήπο, βλέποντας τον Κίριλ να βγαίνει στο καϊκι για να ελέγξει τα καύσιμα. Η Νίνα έβαλε το χέρι της στον ώμο του. "Ο Σαμ?"
  
  "Ναί".
  
  "Τι βλέπεις?" - ψάρευε με περιέργεια.
  
  "Τίποτα. Ξέρει κάτι πολύ σημαντικό, αλλά είναι απλώς ένα δημοσιογραφικό ένστικτο. Ορκίζομαι ότι δεν έχει καμία σχέση με το νέο πράγμα", της είπε ήσυχα. "Θέλω να ρωτήσω ευθέως, αλλά δεν θέλω να τον πιέσω, ξέρεις;"
  
  "Ξέρω. Γι' αυτό θα τον ρωτήσω", είπε με σιγουριά.
  
  "Οχι! Νίνα! Γύρνα εδώ", φώναξε, αλλά εκείνη ήταν ανένδοτη. Γνωρίζοντας τη Νίνα, ο Σαμ ήξερε πολύ καλά ότι τώρα δεν μπορούσε να τη σταματήσει. Αντίθετα, αποφάσισε να επιστρέψει μέσα για να σταματήσει τον Detlef από το να σκοτώσει τον Perdue. Ο Σαμ ένιωσε ένταση καθώς πλησίαζε στο τραπέζι του δείπνου, αλλά βρήκε τον Πέρντι να κοιτάζει φωτογραφίες στο τηλέφωνο του Ντέτλεφ.
  
  "Ήταν ψηφιακοί κώδικες", εξήγησε ο Detlef. "Τώρα δες αυτό".
  
  Και οι δύο άντρες στραβοκοίταξαν καθώς ο Ντέτλεφ μεγέθυνε τη φωτογραφία που είχε τραβήξει από τη σελίδα του ημερολογίου όπου βρήκε το όνομα του Περντού. "Θεέ μου!" είπε έκπληκτος ο Περντού. "Σαμ, πήγαινε δες αυτό".
  
  Κατά τη συνάντηση μεταξύ Purdue και Carrington, έγινε μια καταχώριση που αναφέρεται στον "Kirill".
  
  "Απλώς βρίσκω φαντάσματα παντού ή μπορεί όλα αυτά να είναι ένα μεγάλο δίκτυο συνωμοσίας;" ρώτησε ο Ντέτλεφ τον Σαμ.
  
  "Δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά, Ντέτλεφ, αλλά έχω επίσης την αίσθηση ότι ξέρει για το Amber Room", μοιράστηκε μαζί τους τις υποψίες του και ο Sam. "Πράγματα που δεν χρειάζεται να ξέρουμε".
  
  "Πού είναι η Νίνα;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Συζήτηση με τον γέρο. Απλώς να κάνουμε φίλους σε περίπτωση που χρειαστεί να μάθουμε περισσότερα", τον καθησύχασε ο Σαμ. "Αν το ημερολόγιο του Γκάμπι έχει το όνομά του, πρέπει να μάθουμε γιατί".
  
  "Συμφωνώ", συμφώνησε ο Ντέτλεφ.
  
  Η Νίνα και ο Κιρίλ μπήκαν στην κουζίνα, γελώντας με κάποιες βλακείες που της έλεγε. Οι τρεις συνάδελφοί της έτρεξαν να δουν αν είχε πάρει περισσότερες πληροφορίες, αλλά προς απογοήτευσή τους, η Νίνα κούνησε κρυφά το κεφάλι της.
  
  "Αυτό είναι", ανακοίνωσε ο Σαμ. "Θα τον μεθύσω. Ας δούμε πόσα κρύβει όταν βγάζει τα βυζιά του".
  
  "Αν του δώσεις ρώσικη βότκα, δεν θα μεθύσει, Σαμ", χαμογέλασε ο Ντέτλεφ. "Θα τον κάνει μόνο χαρούμενο και θορυβώδες. Τι ώρα είναι τώρα?"
  
  "Σχεδόν 9 το βράδυ. Τι, έχεις ραντεβού;" Ο Σαμ πείραξε.
  
  "Στην πραγματικότητα, το κάνω", απάντησε περήφανα. "Την λένε Μίλα".
  
  Ενδιαφερόμενος από την απάντηση του Ντέτλεφ, ο Σαμ ρώτησε: "Θέλετε να τα κάνουμε και τα τρία;"
  
  "Μίλα;" Ο Κύριλλος φώναξε ξαφνικά χλωμός. "Πώς ξέρεις τη Μίλα;"
  
  
  Κεφάλαιο 21
  
  
  "Ξέρεις κι εσύ τη Μίλα;" Ο Ντέτλεφ βόγκηξε. "Η γυναίκα μου επικοινωνούσε μαζί της σχεδόν καθημερινά και μετά τον θάνατο της γυναίκας μου, βρήκα το ραδιόφωνό της. Εκεί μου μίλησε η Milla και μου είπε πώς να τη βρω με ένα ραδιόφωνο βραχέων κυμάτων".
  
  Η Nina, ο Perdue και ο Sam κάθισαν ακούγοντας όλα αυτά, χωρίς να έχουν ιδέα τι συνέβαινε μεταξύ Kirill και Detlef. Ενώ άκουγαν, έριξαν λίγο κρασί και βότκα και περίμεναν.
  
  "Ποια ήταν η γυναίκα σου;" ρώτησε ανυπόμονα ο Σίριλ.
  
  "Gaby Holzer", απάντησε ο Detlef, με τη φωνή του να τρέμει ακόμα καθώς έλεγε το όνομά της.
  
  "Gaby! Η Γκάμπι ήταν φίλη μου από το Βερολίνο!". αναφώνησε ο γέρος. "Δουλεύει μαζί μας από τότε που ο προπάππους της άφησε τα έγγραφα για την επιχείρηση Hannibal! Ω Θεέ, πόσο τρομερό! Πόσο λυπηρό, πόσο λάθος". Ο Ρώσος σήκωσε το μπουκάλι του και φώναξε: "Για την Γκάμπι! Κόρη της Γερμανίας και υπερασπιστής της ελευθερίας!".
  
  Όλοι ενώθηκαν και ήπιαν στην πεσμένη ηρωίδα, αλλά ο Ντέτλεφ μετά βίας μπορούσε να βγάλει τα λόγια. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και το στήθος του πονούσε από θλίψη για τη γυναίκα του. Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν πόσο του έλειπε, αλλά τα βρεγμένα μάγουλά του τα είπαν όλα. Ακόμη και ο Κύριλλος είχε ματωμένα μάτια καθώς απέτισε φόρο τιμής σε έναν πεσμένο σύμμαχο. Μετά από αρκετές διαδοχικές δόσεις βότκας και λίγο μπέρμπον Purdue, ο Ρώσος ένιωσε νοσταλγία καθώς είπε στον χήρο Γκάμπι πώς γνωρίστηκαν η γυναίκα του και ο γέρος Ρώσος.
  
  Η Νίνα ένιωσε μια θερμή συμπόνια και για τους δύο άντρες καθώς τους έβλεπε να λένε γλυκές ιστορίες για μια ιδιαίτερη γυναίκα που και οι δύο γνώριζαν και λάτρευαν. Την έκανε να αναρωτηθεί αν ο Περντού και ο Σαμ θα τιμούσαν τόσο πολύ τη μνήμη της όταν έλειπε.
  
  "Φίλοι μου", βρυχήθηκε με θλίψη και μέθη ο Κίριλ, πετώντας πίσω την καρέκλα του καθώς σηκώθηκε και χτύπησε τα χέρια του στο τραπέζι, χύνοντας τα υπολείμματα της σούπας του Ντέτλεφ, "Θα σας πω αυτό που πρέπει να ξέρετε. Εσείς", τραύλισε, "είσαστε σύμμαχοι στη φωτιά της απελευθέρωσης. Δεν μπορούμε να τους επιτρέψουμε να χρησιμοποιήσουν αυτό το ζωύφιο για να καταπιέσουν τα παιδιά μας ή τους εαυτούς μας!". Ολοκλήρωσε αυτή την περίεργη δήλωση με μια σειρά από ακατάληπτες ρωσικές πολεμικές κραυγές που ακούγονταν ευδιάκριτα κακόβουλες.
  
  "Πες μας", προέτρεψε ο Kirill Purdue, σηκώνοντας το ποτήρι του. "Πείτε μας πώς το Amber Room αποτελεί απειλή για την ελευθερία μας. Πρέπει να την καταστρέψουμε ή απλά να ξεριζώσουμε αυτούς που θέλουν να την πάρουν για κακόβουλους σκοπούς;"
  
  "Αφήστε το εκεί που είναι!" Ο Κύριλλος ούρλιαξε. "Οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να φτάσουν εκεί! Αυτά τα πάνελ - ξέραμε πόσο κακά ήταν. Μας το είπαν οι πατεράδες μας! Ω! ναι! Στην αρχή μας είπαν πώς αυτή η κακιά ομορφιά τους ανάγκασε να σκοτώσουν τα αδέρφια τους, τους φίλους τους. Μας είπαν πώς η Μητέρα Ρωσία παραλίγο να υποκύψει στη θέληση των ναζιστικών σκύλων και ορκιστήκαμε να μην την αφήσουμε ποτέ να βρεθεί!".
  
  Ο Σαμ άρχισε να ανησυχεί για το μυαλό του Ρώσου, καθώς φαινόταν να έχει συγκεντρώσει πολλές ιστορίες σε μία. Επικεντρώθηκε στη δύναμη του μυρμηγκιάσματος που κυλούσε στον εγκέφαλό του, φωνάζοντάς το απαλά, ελπίζοντας ότι δεν τον κυριάρχησε τόσο βίαια όσο πριν. Επίτηδες, χτύπησε στο μυαλό του γέρου και σχημάτισε ένα ψυχικό δέσιμο ενώ οι άλλοι παρακολουθούσαν.
  
  Ξαφνικά ο Σαμ είπε: "Κίριλ, πες μας για την επιχείρηση Hannibal.
  
  Η Νίνα, ο Πέρντιου και ο Ντέτλεφ γύρισαν και κοίταξαν τον Σαμ έκπληκτοι. Το αίτημα του Σαμ φίμωσε αμέσως τον Ρώσο. Ούτε ένα λεπτό αφού σταμάτησε να μιλάει, ανακάθισε και σταύρωσε τα χέρια του. "Η επιχείρηση Hannibal επρόκειτο να εκκενώσει τα γερμανικά στρατεύματα δια θαλάσσης για να ξεφύγουν από τον Κόκκινο Στρατό, ο οποίος σύντομα θα εμφανιζόταν εκεί για να κλωτσήσει τους ναζιστικούς τους γάιδαρους", γέλασε ο γέρος. "Επιβιβάστηκαν στο Wilhelm Gustloff ακριβώς εδώ στη Gdynia και κατευθύνθηκαν προς το Κίελο. Τους είπαν να φορτώσουν πάνελ και από αυτό το καταραμένο πορτοκαλί δωμάτιο. Λοιπόν, τι της έμεινε. Αλλά!" φώναξε, με τον κορμό του να κουνιέται ελαφρά καθώς συνέχισε, "Αλλά το φόρτωσαν κρυφά στο σκάφος συνοδείας του Gustloff, το τορπιλοβόλο Löwe. Ξέρετε γιατί?"
  
  Η ομάδα καθόταν μαγεμένη, ανταποκρινόταν μόνο όταν της ζητήθηκε. "ΟΧΙ γιατι?"
  
  Ο Κύριλλος γέλασε χαρούμενα. "Επειδή κάποιοι από τους "Γερμανούς" στο λιμάνι της Gdynia ήταν Ρώσοι, όπως και το πλήρωμα του τορπιλοβόλου συνοδείας! Μεταμφιέστηκαν σε Ναζί στρατιώτες και κατέλαβαν το Amber Room. Αλλά γίνεται ακόμα καλύτερο!" Έδειχνε ταραγμένος με κάθε λεπτομέρεια που έλεγε, ενώ ο Σαμ τον κράτησε σε αυτό το λουρί εγκεφάλου για όσο περισσότερο μπορούσε. "Γνωρίζατε ότι οι Wilhelm Gustloff έλαβαν ένα ραδιοφωνικό μήνυμα όταν ο ηλίθιος καπετάνιος τους έβγαλε στα ανοιχτά νερά;"
  
  "Τι γράφτηκε εκεί;" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Αυτό τους ενημέρωσε ότι μια άλλη γερμανική συνοδεία πλησίαζε, έτσι ο καπετάνιος του Gustloff άναψε τα φώτα πλοήγησης του πλοίου για να αποφύγει οποιαδήποτε σύγκρουση", είπε.
  
  "Και αυτό θα τα έκανε ορατά στα εχθρικά πλοία", κατέληξε ο Detlef.
  
  Ο γέρος έδειξε τον Γερμανό και χαμογέλασε. "Σωστά! Το σοβιετικό υποβρύχιο S-13 τορπίλησε το πλοίο και το βύθισε - χωρίς το Amber Room".
  
  "Πώς το ήξερες? Δεν είσαι αρκετά μεγάλος για να είσαι εκεί, Κίριλ. Ίσως διαβάσατε κάποια ιστορία που έγραψε κάποιος", διέψευσε ο Perdue. Η Νίνα συνοφρυώθηκε, επιπλήττοντας άρρητη τον Περντού επειδή υπερεκτίμησε τον γέρο.
  
  "Τα ξέρω όλα αυτά, κύριε Perdue, γιατί ο καπετάνιος του S-13 ήταν ο πλοίαρχος Alexander Marinesko", καυχήθηκε ο Kirill. "Ο πατέρας μου!"
  
  Το σαγόνι της Νίνας έπεσε.
  
  Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό της καθώς βρισκόταν παρουσία ενός άντρα που γνώριζε από πρώτο χέρι τα μυστικά της τοποθεσίας του Amber Room. Ήταν μια ξεχωριστή στιγμή για εκείνη να βρίσκεται στην παρέα της ιστορίας. Αλλά ο Κύριλλος δεν είχε τελειώσει. "Δεν θα έβλεπε το πλοίο τόσο εύκολα αν δεν υπήρχε αυτό το ανεξήγητο ραδιοφωνικό μήνυμα που έλεγε στον καπετάνιο ότι πλησίαζε μια γερμανική συνοδεία, σωστά;"
  
  "Αλλά ποιος έστειλε αυτό το μήνυμα; Το ήξεραν ποτέ; ρώτησε ο Ντέτλεφ.
  
  "Κανείς δεν το έμαθε ποτέ. Οι μόνοι που γνώριζαν ήταν οι άνθρωποι που εμπλέκονταν στο μυστικό σχέδιο", είπε ο Kirill. "Οι άντρες σαν τον πατέρα μου. Αυτό το ραδιοφωνικό μήνυμα ήρθε από τους φίλους του, τον κύριο Χόλτσερ, και τους φίλους μας. Αυτό το ραδιοφωνικό μήνυμα στάλθηκε από τη Milla."
  
  "Αυτό είναι αδύνατο!" Ο Ντέτλεφ απέρριψε την αποκάλυψη, η οποία τους έριξε όλους σε λήθαργο. "Μιλούσα με τη Milla στο ραδιόφωνο το βράδυ που βρήκα το ραδιόφωνο της γυναίκας μου. Δεν είναι δυνατόν κάποιος που ήταν ενεργός κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου να είναι ακόμα ζωντανός, πόσο μάλλον να μεταδίδει αυτούς τους αριθμούς ραδιοφωνικό σταθμό".
  
  "Έχεις δίκιο, Ντέτλεφ, αν η Μίλα ήταν άτομο", επέμεινε ο Κίριλ. Τώρα συνέχισε να αποκαλύπτει τα μυστικά του, προς μεγάλη χαρά της Νίνα και των συναδέλφων της. Όμως ο Σαμ έχανε τον έλεγχο του Ρώσου, κουρασμένος από την τεράστια διανοητική προσπάθεια.
  
  "Τότε ποια είναι η Μίλα;" Η Νίνα ρώτησε γρήγορα, συνειδητοποιώντας ότι ο Σαμ επρόκειτο να χάσει τον έλεγχο του γέρου, αλλά ο Κίριλ λιποθύμησε πριν προλάβει να πει περισσότερα, και χωρίς ο Σαμ να κρατήσει τον εγκέφαλό του υπό το μαγικό του, τίποτα δεν θα μπορούσε να κάνει τον μεθυσμένο γέρο να μιλήσει. Η Νίνα αναστέναξε απογοητευμένη, αλλά ο Ντέτλεφ δεν συγκινήθηκε από τα λόγια του γέρου. Σχεδίαζε να ακούσει την εκπομπή αργότερα και ήλπιζε ότι θα έριχνε λίγο φως στους κινδύνους που ελλοχεύουν στο Amber Room.
  
  Ο Σαμ πήρε μερικές βαθιές ανάσες για να ανακτήσει την εστίαση και την ενέργεια, αλλά ο Περντού συνάντησε το βλέμμα του απέναντι από το τραπέζι. Ήταν ένα βλέμμα καθαρής δυσπιστίας που έκανε τον Σαμ να νιώθει πολύ άβολα. Δεν ήθελε ο Purdue να ξέρει ότι μπορούσε να χειραγωγήσει το μυαλό των ανθρώπων. Θα τον έκανε ακόμα πιο καχύποπτο, και δεν το ήθελε αυτό.
  
  "Κουράστηκες, Σαμ;" ρώτησε ο Περντού χωρίς εχθρότητα ή καχυποψία.
  
  "Κουρασμένος", απάντησε. "Και η βότκα δεν βοηθάει".
  
  "Κι εγώ θα πάω για ύπνο", ανακοίνωσε ο Ντέτλεφ. "Υποθέτω ότι τελικά δεν θα γίνουν καταδύσεις; Θα ήταν τέλεια!"
  
  "Αν μπορούσαμε να ξυπνήσουμε τον κύριό μας, θα μπορούσαμε να μάθουμε τι συνέβη με το σκάφος συνοδείας", χαμογέλασε ο Περντού. "Αλλά νομίζω ότι έχει τελειώσει για το υπόλοιπο της νύχτας τουλάχιστον".
  
  Ο Ντέτλεφ κλειδώθηκε στο δωμάτιό του στην άκρη του διαδρόμου. Ήταν το πιο μικρό από όλα, δίπλα στην κρεβατοκάμαρα της Νίνας. Ο Perdue και ο Sam έπρεπε να μοιραστούν ένα άλλο υπνοδωμάτιο δίπλα στο σαλόνι, οπότε ο Detlef δεν ήταν έτοιμος να τους ενοχλήσει.
  
  Άνοιξε το ραδιόφωνο του τρανζίστορ και γύρισε αργά τον επιλογέα, παρακολουθώντας τον αριθμό συχνότητας κάτω από την κινούμενη βελόνα. Είχε δυνατότητα FM, AM και βραχέων κυμάτων, αλλά ο Detlef ήξερε πού να το συντονίσει. Από τότε που ανακαλύφθηκε το μυστικό δωμάτιο επικοινωνίας της γυναίκας του, του άρεσε ο ήχος από το σφύριγμα των κενών ραδιοκυμάτων. Κάπως έτσι, οι δυνατότητες που είχε μπροστά του τον ηρεμούσαν. Υποσυνείδητα, αυτό του έδωσε σιγουριά ότι δεν ήταν μόνος. ότι στον απέραντο αιθέρα της ανώτερης ατμόσφαιρας υπάρχει πολλή ζωή και πολλοί σύμμαχοι. Κατέστησε δυνατή την ύπαρξη όλων όσων μπορεί κανείς να φανταστεί, αν μόνο κάποιος είχε την τάση να το κάνει.
  
  Ένα χτύπημα στην πόρτα τον έκανε να πηδήξει. Scheisse! Έκλεισε απρόθυμα το ραδιόφωνο για να ανοίξει την πόρτα. Ήταν η Νίνα.
  
  "Ο Σαμ και η Πέρντι πίνουν και δεν μπορώ να κοιμηθώ", ψιθύρισε. "Μπορώ να ακούσω την εκπομπή της Milla μαζί σου; Έφερα ένα στυλό και ένα χαρτί."
  
  Ο Ντέτλεφ είχε κέφια. "Βεβαίως, έλα μέσα. Απλώς προσπαθούσα να βρω τον κατάλληλο σταθμό. Υπάρχουν τόσα πολλά τραγούδια που ακούγονται σχεδόν ίδια, αλλά αναγνωρίζω τη μουσική".
  
  "Υπάρχει μουσική εδώ;" ρώτησε. "Παίζουν τραγούδια;"
  
  Αυτός έγνεψε. "Μόνο ένα, στην αρχή. Πρέπει να είναι κάποιου είδους δείκτης", πρότεινε. "Νομίζω ότι το κανάλι χρησιμοποιείται για διαφορετικούς σκοπούς και όταν εκπέμπει για ανθρώπους όπως ο Gaby, υπάρχει ένα ειδικό τραγούδι που μας ειδοποιεί ότι τα νούμερα είναι για εμάς".
  
  "Θεός! Μια ολόκληρη επιστήμη", θαύμασε η Νίνα. "Συμβαίνουν τόσα πολλά εκεί που ο κόσμος δεν τα ξέρει καν! Είναι σαν ένα ολόκληρο υποσύμπαν γεμάτο κρυφές επιχειρήσεις και απώτερα κίνητρα".
  
  Την κοίταξε με σκούρα μάτια, αλλά η φωνή του ήταν απαλή. "Τρομακτικό, έτσι δεν είναι;
  
  "Ναι", συμφώνησε εκείνη. "Και μοναχικός".
  
  "Μοναχική, ναι", επανέλαβε ο Ντέτλεφ, μοιράζοντας τα συναισθήματά της. Κοίταξε την όμορφη μικρή ιστορία με λαχτάρα και θαυμασμό. Δεν έμοιαζε καθόλου με την Γκάμπι. Δεν έμοιαζε καθόλου με την Γκάμπι, αλλά του φαινόταν οικεία με τον δικό της τρόπο. Ίσως ήταν επειδή είχαν την ίδια άποψη για τον κόσμο, ή ίσως απλώς επειδή οι ψυχές τους ήταν μόνες. Η Νίνα ένιωσε λίγο ανήσυχη με το άθλιο βλέμμα του, αλλά τη έσωσε ένα ξαφνικό ράγισμα στο ηχείο, που τον έκανε να πεταχτεί.
  
  "Άκου, Νίνα!" ψιθύρισε. "Αρχίζει".
  
  Η μουσική που έπαιζε, κρυμμένη κάπου μακριά στο κενό έξω, πνιγμένη από τη στατική και συριγμό διαμόρφωση. Η Νίνα γέλασε, διασκεδασμένη από τη μελωδία που αναγνώρισε.
  
  "Μεταλλικός? Πραγματικά?" κούνησε το κεφάλι της.
  
  Η Ντέτλεφ χάρηκε όταν άκουσε ότι το ήξερε αυτό. "Ναί! Τι σχέση όμως έχει αυτό με τους αριθμούς; Μάζεψα το μυαλό μου για να καταλάβω γιατί επέλεξαν αυτό το τραγούδι".
  
  Η Νίνα χαμογέλασε. "Το τραγούδι λέγεται "Sweet Amber", Detlef."
  
  "Ωχ!" αναφώνησε. "Τώρα είναι λογικό!"
  
  Ενώ γελούσαν ακόμη με το τραγούδι, άρχισε η μετάδοση της Milla.
  
  "Μέσος όρος 85-45-98-12-74-55-68-16..."
  
  Η Νίνα τα έγραψε όλα.
  
  "Γενεύη 48-66-27-99-67-39..."
  
  "Ιεχωβά 30-59-69-21-23..."
  
  "Χήρος..."
  
  "Χήρος! Εγώ είμαι! Αυτό είναι για μένα!" ψιθύρισε δυνατά ενθουσιασμένος.
  
  Η Νίνα έγραψε τους παρακάτω αριθμούς. "87-46-88-37-68..."
  
  Όταν τελείωσε η πρώτη 20λεπτη μετάδοση και η μουσική τελείωσε το τμήμα, η Nina έδωσε στον Detlef τους αριθμούς που είχε γράψει. "Έχετε καμιά ιδέα τι να το κάνετε;"
  
  "Δεν ξέρω τι είναι ή πώς λειτουργούν. Απλώς τα γράφω και τα αποθηκεύω. Τα χρησιμοποιήσαμε για να βρούμε την τοποθεσία του στρατοπέδου όπου κρατούνταν ο Perdue, θυμάστε; Αλλά ακόμα δεν έχω ιδέα τι σημαίνει όλο αυτό", παραπονέθηκε.
  
  "Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το αυτοκίνητο του Purdue. το έφερα. Είναι στη βαλίτσα μου", είπε η Νίνα. "Αν αυτό το μήνυμα είναι ειδικά για εσάς, πρέπει να το αποκρυπτογραφήσουμε αμέσως".
  
  
  Κεφάλαιο 22
  
  
  "Είναι απίστευτο!" Η Νίνα ήταν ενθουσιασμένη με αυτό που ανακάλυψε. Οι άντρες πήγαν στη βάρκα με τον Κύριλλο, ενώ εκείνη έμεινε στο σπίτι για να κάνει κάποια έρευνα, όπως τους είχε πει. Στην πραγματικότητα, η Nina ήταν απασχολημένη με την αποκρυπτογράφηση των αριθμών που είχε λάβει ο Detlef από τη Milla το προηγούμενο βράδυ. Ο ιστορικός είχε την αίσθηση ότι η Milla ήξερε πού ήταν αρκετά καλά ο Detlef ώστε να του παρέχει πολύτιμες και σχετικές πληροφορίες, αλλά μέχρι στιγμής τους είχε εξυπηρετήσει καλά.
  
  Πέρασε μισή μέρα μέχρι να επιστρέψουν οι άντρες με αστείες ιστορίες ψαρέματος, αλλά όλοι ένιωσαν την επιθυμία να συνεχίσουν το ταξίδι τους μόλις είχαν κάτι να κάνουν. Ο Σαμ δεν κατάφερε να κάνει άλλη σύνδεση με το μυαλό του γέρου, αλλά δεν είπε στη Νίνα ότι η παράξενη ικανότητα είχε αρχίσει να τον εγκαταλείπει τελευταία.
  
  "Τι ανακάλυψες;" ρώτησε ο Σαμ καθώς έβγαζε το πουλόβερ και το καπέλο του που ήταν εμποτισμένο με πιτσιλιές. Ο Ντέτλεφ και ο Περντιού τον ακολούθησαν, δείχνοντας εξαντλημένοι. Σήμερα, ο Kirill τους έκανε να κερδίζουν τα προς το ζην βοηθώντας τον με τα δίκτυα και επισκευάζοντας τον κινητήρα, αλλά διασκέδασαν ακούγοντας τις διασκεδαστικές ιστορίες του. Δυστυχώς, δεν υπήρχαν ιστορικά μυστικά σε καμία από αυτές τις ιστορίες. Τους είπε να πάνε σπίτι τους ενώ παρέδιδε τα αλιεύματά του σε μια τοπική αγορά λίγα μίλια από τις αποβάθρες.
  
  "Δεν θα το πιστέψεις!" χαμογέλασε, αιωρούμενη πάνω από το laptop της. "Ο σταθμός Numbers που ακούσαμε με τον Detlef μας έδωσε κάτι μοναδικό. Δεν ξέρω πώς το κάνουν και δεν με νοιάζει", συνέχισε καθώς συγκεντρώθηκαν γύρω της, "αλλά κατάφεραν να μετατρέψουν το ηχητικό κομμάτι σε ψηφιακούς κωδικούς!"
  
  "Τι εννοείς?" ρώτησε η Perdue, εντυπωσιασμένη που είχε πάρει μαζί της τον υπολογιστή του Enigma σε περίπτωση που τον χρειαζόντουσαν. "Είναι μια απλή μεταμόρφωση. Σας αρέσει η κρυπτογράφηση; Σαν δεδομένα από αρχείο mp3, Νίνα", χαμογέλασε. "Δεν υπάρχει τίποτα νέο στη χρήση δεδομένων για τη μετατροπή της κωδικοποίησης σε ήχο."
  
  "Μα νούμερα; Σωστά νούμερα, τίποτα παραπάνω. Χωρίς κωδικούς και ασυναρτησίες όπως κάνετε όταν γράφετε λογισμικό", αντέτεινε. "Κοιτάξτε, είμαι εντελώς απλός σε ό,τι αφορά την τεχνολογία, αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ για διαδοχικούς διψήφιους αριθμούς που συνθέτουν ένα ηχητικό κλιπ".
  
  "Κι εγώ", παραδέχτηκε ο Σαμ. "Αλλά και πάλι, δεν είμαι ούτε ακριβώς geek".
  
  "Όλα αυτά είναι υπέροχα, αλλά νομίζω ότι το πιο σημαντικό μέρος εδώ είναι αυτό που λέει το ηχητικό κλιπ", πρότεινε ο Detlef.
  
  "Πρόκειται για μια ραδιοφωνική εκπομπή που στάλθηκε μέσω ρωσικών ραδιοκυμάτων. Υποθέτω. Στο κλιπ, θα ακούσετε την τηλεπαρουσιάστρια να παίρνει συνέντευξη από έναν άντρα, αλλά δεν μιλάω ρωσικά..." Εκείνη συνοφρυώθηκε. "Πού είναι ο Κύριλλος;"
  
  "Στο δρόμο", είπε η Περντού χαλαρά. "Πιστεύω ότι θα το χρειαστούμε για μετάφραση".
  
  "Ναι, η συνέντευξη συνεχίζεται για σχεδόν 15 λεπτά προτού διακοπεί από αυτό το τρίξιμο που παραλίγο να μου φύσει τα τύμπανα", είπε. "Detlef, Milla ήθελε να το ακούσεις αυτό για κάποιο λόγο. Πρέπει να το θυμόμαστε αυτό. Αυτό μπορεί να είναι κρίσιμο για τον προσδιορισμό της θέσης του Amber Room."
  
  "Αυτό το δυνατό τρίξιμο", μουρμούρισε ξαφνικά ο Κίριλ καθώς έμπαινε στην εξώπορτα με δύο σακούλες και ένα μπουκάλι ποτό κρυμμένο κάτω από το μπράτσο του, "αυτή είναι μια στρατιωτική επέμβαση".
  
  "Απλώς ο άνθρωπος που θέλουμε να δούμε", χαμογέλασε ο Περντού καθώς ήρθε να βοηθήσει τον γέρο Ρώσο με τις τσάντες του. "Η Νίνα έχει ραδιοφωνική μετάδοση στα ρωσικά. Θα ήσουν τόσο ευγενικός να μας το μεταφράσεις;"
  
  "Σίγουρα! Φυσικά", γέλασε ο Σίριλ. "Άσε με να ακούσω. Α, και φέρε μου κάτι να πιω εκεί μέσα, σε παρακαλώ".
  
  Ενώ ο Perdue συμμορφώθηκε με το αίτημα, η Nina έπαιξε το ηχητικό κλιπ στο φορητό υπολογιστή της. Λόγω της κακής ποιότητας της ηχογράφησης, ακουγόταν πολύ παρόμοια με την παλιά εκπομπή. Μπορούσε να ξεχωρίσει δύο αντρικές φωνές. Ο ένας έκανε ερωτήσεις και ο άλλος έδωσε εκτενείς απαντήσεις. Υπήρχε ακόμα στατικό τρίξιμο στην ηχογράφηση και οι φωνές των δύο ανδρών έσβηναν από καιρό σε καιρό, αλλά μετά επέστρεφαν πιο δυνατά από πριν.
  
  "Αυτή δεν είναι συνέντευξη, φίλοι μου", είπε ο Kirill στην ομάδα στο πρώτο λεπτό της ακρόασης. "Ανακρίνεσαι".
  
  Η καρδιά της Νίνας χτύπαγε. "Είναι αυτό αυθεντικό;"
  
  Ο Σαμ έκανε νόημα πίσω από την πλάτη του Κιρίλ και ζήτησε από τη Νίνα να μην πει τίποτα, να περιμένει. Ο γέρος άκουγε προσεκτικά κάθε λέξη, το πρόσωπό του πήρε μια ζοφερή έκφραση. Από καιρό σε καιρό κούνησε το κεφάλι του πολύ αργά, λαμβάνοντας υπόψη αυτό που είχε ακούσει με ένα ζοφερό βλέμμα. Ο Πέρντιου, η Νίνα και ο Σαμ πέθαιναν για να μάθουν τι μιλούσαν οι άντρες.
  
  Η αναμονή του Kirill να ολοκληρώσει την ακρόαση τους κράτησε όλους με καρφίτσες και βελόνες, αλλά έπρεπε να μείνουν σιωπηλοί για να μπορεί να ακούσει το σφύριγμα της ηχογράφησης.
  
  "Παιδιά, να είστε προσεκτικοί με το τσιρίγμα", προειδοποίησε η Νίνα όταν είδε το χρονόμετρο να φτάνει στο τέλος του κλιπ. Όλοι προετοιμάστηκαν για αυτό, και δικαίως. Διέσπασε την ατμόσφαιρα με ένα έντονο ουρλιαχτό που κράτησε για αρκετά δευτερόλεπτα. Το σώμα του Σίριλ συσπάστηκε στον ήχο. Γύρισε να κοιτάξει την ομάδα.
  
  "Ακούγεται ένας πυροβολισμός. Το άκουσες; ρώτησε πρόχειρα.
  
  "Οχι. Οταν?" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Σε αυτόν τον τρομερό θόρυβο ακούγεται το όνομα ενός άνδρα και ένας πυροβολισμός. Δεν έχω ιδέα αν η κραυγή υποτίθεται ότι κάλυπτε τη βολή ή ήταν απλώς σύμπτωση, αλλά η βολή ήταν σίγουρα από πιστόλι", είπε.
  
  "Ουάου, υπέροχα αυτιά", είπε ο Purdue. "Κανείς μας δεν το άκουσε καν".
  
  "Δεν είναι καλή φήμη, κύριε Perdue. Εκπαιδευμένο αυτί. Τα αυτιά μου έχουν εκπαιδευτεί να ακούν κρυμμένους ήχους και μηνύματα μέσα από χρόνια δουλειάς στο ραδιόφωνο", καμάρωσε ο Kirill, χαμογελώντας και δείχνοντας το αυτί του.
  
  "Αλλά ο πυροβολισμός έπρεπε να είναι αρκετά δυνατός ώστε να ακούγεται ακόμη και από μη εκπαιδευμένα αυτιά", πρότεινε ο Περντού. "Και πάλι, εξαρτάται από το τι αφορά η συζήτηση. Αυτό θα πρέπει να μας πει αν είναι καν σχετικό".
  
  "Ναι, σε παρακαλώ πες μας τι είπαν, Κύριλλο", παρακάλεσε ο Σαμ.
  
  Ο Κίριλ στράγγισε το ποτήρι του και καθάρισε το λαιμό του. "Πρόκειται για μια ανάκριση μεταξύ ενός αξιωματικού του Κόκκινου Στρατού και ενός αιχμαλώτου Γκουλάγκ, επομένως πρέπει να ηχογραφήθηκε αμέσως μετά την πτώση του Τρίτου Ράιχ. Ακούω το όνομα ενός άνδρα να φωνάζουν από έξω πριν τον πυροβολήσουν".
  
  "Γκουλάγκ;" ρώτησε ο Ντέτλεφ.
  
  "Αιχμάλωτοι πολέμου. Σοβιετικοί στρατιώτες που αιχμαλωτίστηκαν από τη Βέρμαχτ έλαβαν εντολή από τον Στάλιν να αυτοκτονήσουν κατά τη σύλληψή τους. Όσοι δεν αυτοκτόνησαν -όπως το άτομο που ανακρίθηκε στο βίντεό σας- θεωρήθηκαν προδότες από τον Κόκκινο Στρατό", εξήγησε.
  
  "Λοιπόν σκοτώστε τον εαυτό σας ή θα το κάνει ο δικός σας στρατός;" ξεκαθάρισε ο Σαμ. "Αυτοί οι τύποι δεν μπορούν να αναπνεύσουν".
  
  "Ακριβώς", συμφώνησε ο Κύριλλος. "Καμία παράδοση. Αυτός ο άνθρωπος, ερευνητής, είναι διοικητής, και τα γκουλάγκ, όπως λένε, είναι από το 4ο Ουκρανικό Μέτωπο. Έτσι, σε αυτή τη συνομιλία, ο Ουκρανός στρατιώτης είναι ένας από τους τρεις άνδρες που επέζησαν..., - Ο Κύριλλος δεν ήξερε τη λέξη, αλλά άπλωσε τα χέρια του, -... ανεξήγητος πνιγμός στα ανοιχτά της Λετονίας. Λέει ότι αναχαίτησαν έναν θησαυρό που έπρεπε να πάρουν οι Ναζί Kriegsmarines".
  
  "Θησαυρός. Πάνελ από το Amber Room, υποθέτω", πρόσθεσε ο Perdue.
  
  "Πρέπει να είναι. Λέει ότι οι πλάκες, τα πάνελ θρυμματίστηκαν; Ο Κύριλλος δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου αγγλικά.
  
  "Εύθραυστο", χαμογέλασε η Νίνα. "Θυμάμαι ότι είπαν ότι τα αρχικά πάνελ είχαν γίνει εύθραυστα με την ηλικία μέχρι το 1944, όταν έπρεπε να αποσυναρμολογηθούν από τον γερμανικό όμιλο Nord".
  
  "Ναι", έκλεισε το μάτι ο Σίριλ. "Μιλάει για το πώς ξεγέλασαν το πλήρωμα του Wilhelm Gustloff να κλέψουν τα πορτοκαλί πάνελ για να βεβαιωθούν ότι οι Γερμανοί δεν θα πάρουν τα πάνελ μαζί τους. Αλλά λέει ότι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στη Λετονία, όπου κινητές μονάδες περίμεναν να τους παραλάβουν, κάτι πήγε στραβά. Το θρυμματισμένο κεχριμπάρι απελευθέρωσε ό,τι είχε μπει στα κεφάλια τους-όχι, το κεφάλι του καπετάνιου".
  
  "Συγγνώμη?" Ο Περντού ανέβηκε. "Τι του ήρθε στο μυαλό; Αυτος λεει?"
  
  "Ίσως δεν έχει νόημα για εσάς, αλλά λέει ότι υπήρχε κάτι στο κεχριμπάρι, κλεισμένο εκεί για αιώνες και περισσότερους αιώνες. Νομίζω ότι μιλάει για έντομο. Ακούστηκε στο αυτί του καπετάνιου. Κανείς τους δεν μπορούσε να τη δει ξανά, γιατί ήταν πολύ, πολύ μικρή, σαν σκνίπας", είπε ο Κίριλ την ιστορία του στρατιώτη.
  
  "Θεέ μου", μουρμούρισε ο Σαμ.
  
  "Αυτός ο άντρας λέει ότι όταν ο καπετάνιος έκανε τα μάτια του άσπρα, όλοι οι άντρες έκαναν τρομερά πράγματα;"
  
  Ο Σίριλ συνοφρυώθηκε, λαμβάνοντας υπόψη τα λόγια του. Έπειτα, έγνεψε καταφατικά, ικανοποιημένος που ο απολογισμός του για τις περίεργες δηλώσεις του στρατιώτη ήταν σωστός. Η Νίνα κοίταξε τον Σαμ. Έδειχνε έκπληκτος, αλλά δεν είπε τίποτα.
  
  "Λέει τι έκαναν;" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Όλοι άρχισαν να σκέφτονται ως ένα άτομο. Είχαν ένα μυαλό, λέει. Όταν ο καπετάνιος τους είπε να πνιγούν, βγήκαν όλοι στο κατάστρωμα του πλοίου και, χωρίς να φαίνεται να ενοχλούνται από αυτό, πήδηξαν στο νερό και πνίγηκαν κοντά στην ακτή", είπε ο ηλικιωμένος Ρώσος.
  
  "Έλεγχος του μυαλού", επιβεβαίωσε ο Σαμ. "Γι" αυτό ο Χίτλερ ήθελε το Κεχριμπάρι Δωμάτιο να επιστραφεί στη Γερμανία κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Χάνιμπαλ. Με αυτόν τον έλεγχο του νου, θα μπορούσε να υποτάξει ολόκληρο τον κόσμο χωρίς μεγάλη προσπάθεια!".
  
  "Αλλά πώς το ήξερε αυτό άλλωστε;" Ο Ντέτλεφ ήθελε να μάθει.
  
  "Πώς πιστεύετε ότι το Τρίτο Ράιχ κατάφερε να μετατρέψει δεκάδες χιλιάδες κανονικούς, ηθικά υγιείς Γερμανούς άντρες και γυναίκες σε ομοιογενείς Ναζί στρατιώτες;" Η Νίνα προκάλεσε. "Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί αυτοί οι στρατιώτες ήταν τόσο έμφυτα κακοί και αναμφισβήτητα σκληροί όταν φορούσαν αυτή τη στολή;" Τα λόγια της αντηχούσαν στη σιωπηλή ενατένιση των συντρόφων της. "Σκεφτείτε τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν ακόμη και εναντίον μικρών παιδιών, Ντέτλεφ. Χιλιάδες και χιλιάδες Ναζί είχαν την ίδια άποψη, το ίδιο επίπεδο βαρβαρότητας, εκτελώντας αδιαμφισβήτητα τις απεχθή διαταγές τους σαν ζόμπι με πλύση εγκεφάλου. Βάζω στοίχημα ότι ο Χίτλερ και ο Χίμλερ ανακάλυψαν αυτόν τον αρχαίο οργανισμό κατά τη διάρκεια ενός από τα πειράματα του Χίμλερ".
  
  Οι άνδρες συμφώνησαν, κοιτάζοντας σοκαρισμένοι με τη νέα εξέλιξη.
  
  "Αυτό είναι πολύ λογικό", είπε ο Ντέτλεφ, τρίβοντας το πιγούνι του και σκεπτόμενος την ηθική παρακμή των Ναζί στρατιωτών.
  
  "Πάντα πιστεύαμε ότι τους υποβλήθηκε σε πλύση εγκεφάλου με προπαγάνδα", είπε ο Kirill στους καλεσμένους του, "αλλά υπήρχε υπερβολική πειθαρχία. Αυτό το επίπεδο ενότητας είναι αφύσικο. Γιατί νομίζεις ότι είπα το Amber Room κατάρα χθες το βράδυ;"
  
  "Περίμενε", συνοφρυώθηκε η Νίνα, "το ήξερες;"
  
  Ο Κύριλλος απάντησε στο βλέμμα της με ένα άγριο βλέμμα. "Ναί! Τι πιστεύετε ότι κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια με τους ψηφιακούς μας σταθμούς; Στέλνουμε κωδικούς σε όλο τον κόσμο για να προειδοποιήσουμε τους συμμάχους μας, για να μοιραστούμε πληροφορίες σχετικά με οποιονδήποτε μπορεί να προσπαθήσει να τους χρησιμοποιήσει εναντίον ανθρώπων. Ξέρουμε για τα ζωύφια που ήταν κλειδωμένα σε κεχριμπαρένιο, επειδή ένα άλλο ναζιστικό κάθαρμα το χρησιμοποίησε εναντίον του πατέρα μου και της παρέας του ένα χρόνο μετά την καταστροφή του Γκάστλοφ".
  
  "Γι" αυτό ήθελες να μας αποτρέψεις να το ψάξουμε", είπε ο Purdue. "Καταλαβαίνω τώρα".
  
  "Λοιπόν, αυτό είπε ο στρατιώτης στον ανακριτή;" ρώτησε ο Σαμ τον γέρο.
  
  "Τον ρωτούν πώς συνέβη που επέζησε μετά από διαταγή του καπετάνιου, και μετά απαντά ότι ο καπετάνιος δεν μπορούσε να τον πλησιάσει, οπότε δεν άκουσε ποτέ την εντολή", εξήγησε ο Kirill.
  
  "Γιατί δεν μπορούσε να έρθει κοντά του;" ρώτησε ο Perdue καθώς κρατούσε σημειώσεις για τα γεγονότα σε ένα μικρό σημειωματάριο.
  
  "Δεν μιλάει. Μόνο που ο καπετάνιος δεν μπορούσε να είναι στο ίδιο δωμάτιο μαζί του. Ίσως γι' αυτό τον πυροβολούν πριν τελειώσει η συνεδρία, ίσως λόγω του ονόματος του ατόμου που φωνάζουν. Νομίζουν ότι κρύβει πληροφορίες, άρα τον σκοτώνουν", ανασήκωσε τους ώμους του ο Κίριλ. "Νομίζω ότι ίσως ήταν ακτινοβολία".
  
  "Εκπομπή τι; Από όσο ξέρω, δεν υπήρχε πυρηνική δραστηριότητα στη Ρωσία εκείνη την εποχή", είπε η Νίνα, ρίχνοντας περισσότερη βότκα για τον Κύριλλο και κρασί για τον εαυτό της. "Μπορώ να καπνίσω εδώ;"
  
  "Φυσικά", χαμογέλασε. Μετά απάντησε στην ερώτησή της. "Πρώτη αστραπή. Βλέπετε, η πρώτη ατομική βόμβα πυροδοτήθηκε στη στέπα του Καζακστάν το 1949, αλλά αυτό που κανείς δεν θα σας πει είναι ότι τα πυρηνικά πειράματα συνεχίζονται από τα τέλη της δεκαετίας του 1930. Η εικασία μου είναι ότι αυτός ο Ουκρανός στρατιώτης ζούσε στο Καζακστάν πριν στρατευτεί στον Κόκκινο Στρατό, αλλά", ανασήκωσε τους ώμους του αδιάφορα, "μπορεί να κάνω λάθος".
  
  "Τι όνομα φωνάζουν στο βάθος πριν σκοτωθεί ο στρατιώτης;" - ρώτησε ο Περντού. Μόλις είχε σκεφτεί ότι η ταυτότητα του δράστη ήταν ακόμα μυστήριο.
  
  "ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ!" Ο Σίριλ γέλασε. "Ναι, μπορείς να ακούσεις κάποιον να ουρλιάζει σαν να προσπαθεί να τον σταματήσει". Μιμήθηκε απαλά μια κραυγή. "Κατασκηνών!"
  
  
  Κεφάλαιο 23
  
  
  Ο Περντού ένιωσε τον τρόμο να τον κολλάει από μέσα στο άκουσμα αυτού του ονόματος. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γι' αυτό. "Συγγνώμη", ζήτησε συγγνώμη και έτρεξε στο μπάνιο. Πέφτοντας στα γόνατά του, ο Perdue έκανε εμετό με το περιεχόμενο του στομάχου του. Αυτό τον μπέρδεψε. Δεν ήταν σε καμία περίπτωση άρρωστος πριν ο Kirill αναφέρει το γνωστό όνομα, αλλά τώρα ολόκληρο το σώμα του έτρεμε από τον απειλητικό ήχο.
  
  Ενώ άλλοι κορόιδευαν με την ικανότητα του Περντού να κρατάει το ποτό του, υπέφερε από τρομερή στομαχική ναυτία σε σημείο να πέσει σε νέα κατάθλιψη. Ιδρωμένος και πυρετώδης, άρπαξε την τουαλέτα για την επόμενη αναπόφευκτη κάθαρση.
  
  "Κίριλ, μπορείς να μου πεις γι' αυτό;" ρώτησε ο Ντέτλεφ. "Το βρήκα στο δωμάτιο επικοινωνίας της Gaby με όλες τις πληροφορίες της για το Amber Room". Σηκώθηκε όρθιος και ξεκούμπωσε το πουκάμισό του, αποκαλύπτοντας το μετάλλιο καρφωμένο στο γιλέκο του. Το έβγαλε και το έδωσε στον Κύριλλο, ο οποίος φαινόταν εντυπωσιασμένος.
  
  "Διάολε, τι είναι;" Η Νίνα χαμογέλασε.
  
  "Αυτό είναι ένα ειδικό μετάλλιο που απονεμήθηκε στους στρατιώτες που συμμετείχαν στην απελευθέρωση της Πράγας, φίλε μου", είπε ο Κύριλλος με νοσταλγία. "Το πήρες από τα πράγματα της Γκάμπι; Φαινόταν να ξέρει πολλά για το Amber Room και την Prague Offensive. Είναι μια υπέροχη σύμπτωση, ε;"
  
  "Τι συνέβη?"
  
  "Ο στρατιώτης που πυροβολήθηκε σε αυτό το ηχητικό κλιπ συμμετείχε στην επίθεση της Πράγας, εξ ου και το μετάλλιο", εξήγησε ενθουσιασμένος. "Από τη μονάδα στην οποία υπηρέτησε, το 4ο Ουκρανικό Μέτωπο συμμετείχε στην επιχείρηση για την απελευθέρωση της Πράγας από τη ναζιστική κατοχή".
  
  "Από όσο γνωρίζουμε, θα μπορούσε να προέρχεται από τον ίδιο στρατιώτη", πρότεινε ο Σαμ.
  
  "Αυτό θα ήταν εκνευριστικό και εκπληκτικό ταυτόχρονα", παραδέχτηκε ο Ντέτλεφ με ένα χαρούμενο χαμόγελο. "Δεν έχει όνομα ή έχει;"
  
  "Όχι, συγγνώμη", είπε ο ιδιοκτήτης τους. "Αν και θα ήταν ενδιαφέρον αν η Γκάμπι έπαιρνε ένα μετάλλιο από έναν απόγονο αυτού του στρατιώτη όταν ερευνούσε την εξαφάνιση του Amber Room". Χαμογέλασε λυπημένα, θυμούμενος τη με αγάπη.
  
  "Την λέγατε μαχήτρια της ελευθερίας", παρατήρησε η Νίνα άφαντη, στηρίζοντας το κεφάλι της στη γροθιά της. "Αυτή είναι μια καλή περιγραφή για κάποιον που προσπαθεί να εκθέσει έναν οργανισμό που προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο".
  
  "Πολύ σωστά, Νίνα", απάντησε.
  
  Ο Σαμ πήγε να δει τι έκανε ο Πέρντιου.
  
  "Γεια σου παλιό κόκορα. Είσαι καλά?" ρώτησε κοιτάζοντας κάτω το γονατιστό σώμα του Περντού. Δεν υπήρχε απάντηση, ούτε ήχος ναυτίας από τον άντρα που έσκυψε πάνω από την τουαλέτα. "Περντιού;" Ο Σαμ προχώρησε και τράβηξε τον Περντού πίσω από τον ώμο, μόνο για να διαπιστώσει ότι ήταν χωλός και δεν αντιδρούσε. Στην αρχή, ο Sam νόμιζε ότι ο φίλος του είχε λιποθυμήσει, αλλά όταν ο Sam έλεγξε τα ζωτικά του στοιχεία, διαπίστωσε ότι ο Perdue έπαθε σοβαρό σοκ.
  
  Προσπαθώντας να τον ξυπνήσει, ο Sam συνέχισε να φωνάζει το όνομά του, αλλά ο Perdue δεν ανταποκρίθηκε στην αγκαλιά του. "Πέρντιου", φώναξε ο Σαμ σταθερά και δυνατά και ένιωσε ένα μυρμήγκιασμα στο πίσω μέρος του μυαλού του. Ξαφνικά κύλησε η ενέργεια και ένιωσε ενέργεια. "Πέρντιου, ξύπνα", πρόσταξε ο Σαμ, δημιουργώντας μια σύνδεση με το μυαλό του Περντού, αλλά δεν κατάφερε να τον ξυπνήσει. Προσπάθησε να το κάνει αυτό τρεις φορές, αυξάνοντας κάθε φορά τη συγκέντρωση και την πρόθεση, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. "Δεν το καταλαβαινω. Θα πρέπει να λειτουργεί όταν νιώθεις έτσι!".
  
  "Detlef!" Ο Σαμ κάλεσε. "Μπορείς να με βοηθήσεις εδώ σε παρακαλώ;"
  
  Ο ψηλός Γερμανός όρμησε στο διάδρομο, όπου άκουσε τις κραυγές του Σαμ.
  
  "Βοήθησέ με να τον πάω στο κρεβάτι", βόγκηξε ο Σαμ, προσπαθώντας να σηκώσει τον Περντού στα πόδια του. Με τη βοήθεια του Detlef, πήγαν τον Perdue στο κρεβάτι και μαζεύτηκαν για να μάθουν τι του συμβαίνει.
  
  "Είναι παράξενο", είπε η Νίνα. "Δεν ήταν μεθυσμένος. Δεν φαινόταν άρρωστος ή κάτι τέτοιο. Τι συνέβη?
  
  "Μόλις έκανε εμετό", ανασήκωσε τους ώμους του ο Σαμ. "Αλλά δεν μπορούσα να τον ξυπνήσω καθόλου", είπε στη Νίνα, δείχνοντας ότι χρησιμοποίησε ακόμη και τη νέα του ικανότητα "ό,τι κι αν προσπάθησα".
  
  "Αυτό είναι λόγος ανησυχίας", επιβεβαίωσε το μήνυμά του.
  
  "Φλέγεται. Μοιάζει με τροφική δηλητηρίαση", πρότεινε ο Ντέτλεφ, μόνο για να πάρει μια άσχημη ματιά από τον ιδιοκτήτη τους. "Συγγνώμη, Κύριλλο. Δεν είχα σκοπό να προσβάλω τη μαγειρική σου. Αλλά τα συμπτώματά του μοιάζουν κάπως έτσι".
  
  Το να ελέγχεις τον Purdue κάθε ώρα και να προσπαθείς να τον ξυπνήσεις δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Ήταν σαστισμένοι από αυτή την ξαφνική επίθεση πυρετού και ναυτίας από την οποία υπέφερε.
  
  "Νομίζω ότι μπορεί να είναι μια καθυστερημένη επιπλοκή που προκλήθηκε από κάτι που του συνέβη σε εκείνο το φιδοβόλο όπου τον βασάνισαν", ψιθύρισε η Νίνα στον Σαμ καθώς κάθισαν στο κρεβάτι του Πέρντιου. "Δεν ξέρουμε τι του έκαναν. Κι αν του έκαναν ένεση με κάποιο είδος τοξίνης ή, Θεός φυλάξοι, έναν θανατηφόρο ιό;".
  
  "Δεν ήξεραν ότι επρόκειτο να φύγει", απάντησε ο Σαμ. "Γιατί θα τον κρατούσαν στο αναρρωτήριο αν ήθελαν να αρρωστήσει;"
  
  "Ίσως να μας μολύνει όταν τον σώσουμε;" ψιθύρισε επίμονα, με τα μεγάλα καστανά μάτια της γέμισαν πανικό. "Είναι ένα σύνολο ύπουλων εργαλείων, Σαμ. Θα εκπλαγείτε;
  
  Ο Σαμ συμφώνησε. Δεν θα του έλειπε τίποτα από τα αυτιά αυτών των ανθρώπων. Ο Μαύρος Ήλιος είχε μια σχεδόν απεριόριστη ικανότητα να προκαλεί ζημιά και την απαραίτητη κακόβουλη νοημοσύνη για να το κάνει.
  
  Ο Ντέτλεφ βρισκόταν στο δωμάτιό του και μάζευε πληροφορίες από το τηλεφωνικό κέντρο της Μίλα. Η φωνή μιας γυναίκας διάβαζε αριθμούς μονότονα, πνιγμένη από την κακή υποδοχή έξω από την πόρτα της κρεβατοκάμαρας του Ντέτλεφ στο διάδρομο από τον Σαμ και τη Νίνα. Ο Kirill έπρεπε να κλείσει το υπόστεγο του και να οδηγήσει το αυτοκίνητό του πριν ξεκινήσει το δείπνο. Αύριο οι καλεσμένοι του έπρεπε να φύγουν, αλλά δεν είχε ακόμη τους πείσει να μην συνεχίσουν την αναζήτησή τους για το Amber Room. Τελικά, δεν μπορούσε να το βοηθήσει αν εκείνοι, όπως τόσοι άλλοι, επέμεναν να βρουν τα λείψανα του θανατηφόρου θαύματος.
  
  Αφού σκούπισε το μέτωπο του Περντιού με ένα υγρό πανί για να μειώσει τη θερμοκρασία του που ακόμα ανεβαίνει, η Νίνα πήγε στο Ντέτλεφ ενώ ο Σαμ έκανε ντους. Χτύπησε απαλά.
  
  "Έλα μέσα, Νίνα", απάντησε ο Ντέτλεφ.
  
  "Πώς ήξερες ότι ήμουν εγώ;" ρώτησε με ένα εύθυμο χαμόγελο.
  
  "Κανείς δεν το βρίσκει τόσο ενδιαφέρον όσο εσύ, εκτός από εμένα, φυσικά", είπε. "Απόψε έλαβα ένα μήνυμα από έναν άνδρα στο σταθμό. Μου είπε ότι θα πεθάνουμε αν συνεχίζαμε να ψάχνουμε για το Amber Room, Nina".
  
  "Είστε σίγουροι ότι πληκτρολογήσατε σωστά τους αριθμούς;" ρώτησε.
  
  "Όχι, όχι αριθμούς. Κοίτα." Της έδειξε το κινητό του. Στάλθηκε ένα μήνυμα από έναν μη εντοπισμένο αριθμό με έναν σύνδεσμο προς έναν σταθμό. "Συντονίστηκα το ραδιόφωνο σε αυτόν τον σταθμό και μου είπε να τα παρατήσω - σε απλά αγγλικά".
  
  "Σε απείλησε;" Εκείνη συνοφρυώθηκε. "Είσαι σίγουρος ότι δεν σε εκφοβίζει κάποιος άλλος;"
  
  "Πώς θα μου έστελνε ένα μήνυμα στη συχνότητα του σταθμού και μετά θα μου μιλούσε εκεί;" αντέτεινε.
  
  "Όχι, δεν εννοώ αυτό. Πώς ξέρεις ότι είναι από τη Milla; Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι σταθμοί διάσπαρτοι σε όλο τον κόσμο, Detlef. Να είστε προσεκτικοί με ποιον αλληλεπιδράτε", προειδοποίησε.
  
  "Εχεις δίκιο. Δεν το σκέφτηκα καν", παραδέχτηκε. "Ήμουν τόσο απελπισμένη να κρατήσω αυτό που αγαπούσε η Γκάμπι, αυτό για το οποίο ήταν παθιασμένη, ξέρεις; Με έκανε τυφλή στον κίνδυνο, και μερικές φορές...δεν με νοιάζει".
  
  "Λοιπόν, πρέπει να σε νοιάζει, χήρα. Ο κόσμος εξαρτάται από σένα", έκλεισε το μάτι η Νίνα, χτυπώντας του το χέρι καθησυχαστικά.
  
  Ο Ντέτλεφ ένιωσε ένα κύμα σκοπιμότητας στα λόγια της. "Μου αρέσει", γέλασε.
  
  "Τι?" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Αυτό το όνομα είναι χήρος. Ακούγεται σαν υπερήρωας, δεν νομίζεις;" καμάρωνε.
  
  "Νομίζω ότι είναι πολύ ωραίο, στην πραγματικότητα, παρόλο που είναι μια θλιβερή κατάσταση του μυαλού. Αναφέρεται σε κάτι σπαρακτικό", είπε.
  
  "Αυτό είναι αλήθεια", έγνεψε καταφατικά, "αλλά αυτός είμαι τώρα, ξέρεις; Χήρος σημαίνει ότι είμαι ακόμα ο σύζυγος της Γκάμπι, ξέρεις;"
  
  Η Nina άρεσε η άποψη του Detlef για τα πράγματα. Έχοντας περάσει όλη την κόλαση της απώλειας του, κατάφερε ακόμα να πάρει το θλιβερό παρατσούκλι του και να το μετατρέψει σε ωδή. "Είναι πολύ ωραίο, χήρα".
  
  "Ω, παρεμπιπτόντως, αυτοί είναι αριθμοί από έναν πραγματικό σταθμό, από τη Milla σήμερα", σημείωσε, δίνοντας στη Νίνα ένα κομμάτι χαρτί. "Θα το αποκρυπτογραφήσεις. Είμαι τρομερός σε οτιδήποτε δεν έχει έναυσμα".
  
  "Εντάξει, αλλά νομίζω ότι πρέπει να απαλλαγείς από το τηλέφωνό σου", συμβούλεψε η Νίνα. "Αν έχουν τον αριθμό σας, μπορούν να μας παρακολουθήσουν και έχω πολύ άσχημο προαίσθημα για αυτό το μήνυμα που λάβατε. Ας μην μας τους δείξουμε, εντάξει; Δεν θέλω να ξυπνήσω νεκρός".
  
  "Ξέρεις ότι τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να μας βρουν χωρίς να παρακολουθούν τα τηλέφωνά μας, σωστά;" απάντησε, ρίχνοντας μια σκληρή ματιά από τον συμπαθή ιστορικό. "Πρόστιμο. Θα το πετάξω".
  
  "Δηλαδή τώρα κάποιος μας απειλεί με γραπτά μηνύματα;" είπε ο Περντού, ακουμπώντας ανέμελα στην πόρτα.
  
  "Περντιού!" Η Νίνα ούρλιαξε και όρμησε μπροστά για να τον αγκαλιάσει χαρούμενη. "Χαίρομαι πολύ που ξύπνησες. Τι συνέβη?
  
  "Πρέπει πραγματικά να απαλλαγείς από το τηλέφωνό σου, Ντέτλεφ. Οι άνθρωποι που σκότωσαν τη γυναίκα σου θα μπορούσαν να είναι αυτοί που επικοινώνησαν μαζί σου", είπε στη χήρα. Η Νίνα ένιωσε λίγο έκπληκτη από τη σοβαρότητά του. Έφυγε γρήγορα. "Κάνε αυτό που ξέρεις".
  
  "Παρεμπιπτόντως, ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;" Ο Ντέτλεφ γέλασε. Ο Περντού δεν ήταν φίλος του. Δεν του άρεσε να τον υπαγορεύει κάποιος που υποπτευόταν ότι σκότωσε τη γυναίκα του. Δεν είχε ακόμα μια πραγματική απάντηση για το ποιος σκότωσε τη γυναίκα του, οπότε όσον αφορά τον ίδιο, τα πήγαν καλά μόνο για χάρη της Νίνας και του Σαμ - προς το παρόν.
  
  "Πού είναι ο Σαμ; ρώτησε η Νίνα, διακόπτοντας μια κοκορομαχία που ετοιμαζόταν.
  
  "Στο ντους", απάντησε αδιάφορα ο Περντού. Η Νίνα δεν της άρεσε η στάση του, αλλά είχε συνηθίσει να βρίσκεται ανάμεσα σε διαγωνισμούς τσαντισμού που τροφοδοτούνταν από τεστοστερόνη, αν και αυτό δεν σήμαινε ότι της άρεσε. "Αυτό πρέπει να είναι το μεγαλύτερο ντους του ποτέ", χαμογέλασε καθώς πέρασε από τον Περντού για να μπει στο διάδρομο. Πήγε στην κουζίνα για να φτιάξει καφέ για να ελαφρύνει τη ζοφερή ατμόσφαιρα. "Πλύθηκες ακόμα, Σαμ;" πείραξε καθώς περνούσε από το μπάνιο, όπου άκουσε νερό να πιτσιλίζει στα πλακάκια. "Θα κοστίσει στον γέρο όλο το ζεστό του νερό". Η Νίνα ξεκίνησε να αποκρυπτογραφήσει τους πιο πρόσφατους κωδικούς απολαμβάνοντας τον καφέ που λαχταρούσε για πάνω από μία ώρα.
  
  "Ιησούς Χριστός!" ούρλιαξε ξαφνικά. Σκόνταψε πίσω στον τοίχο και κάλυψε το στόμα της με το χέρι της βλέποντάς τον. Τα γόνατά της έπεσαν έξω και σιγά σιγά κατέρρευσε. Τα μάτια της είχαν παγώσει, απλώς κοίταξε τον γέρο Ρώσο, που καθόταν στην αγαπημένη του καρέκλα. Στο τραπέζι μπροστά του βρισκόταν το γεμάτο ποτήρι του με βότκα, που περίμενε στα φτερά, και δίπλα του ακουμπούσε το ματωμένο χέρι του, κρατώντας ακόμα το θραύσμα του σπασμένου καθρέφτη με τον οποίο είχε κόψει το λαιμό του.
  
  Ο Perdue και ο Detlef έτρεξαν έξω, έτοιμοι να πολεμήσουν. Βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια τρομακτική σκηνή και έμειναν άναυδοι μέχρι που ο Σαμ τους ήρθε από το μπάνιο.
  
  Καθώς ξέσπασε το σοκ, η Νίνα άρχισε να τρέμει βίαια και να κλαίει λόγω του αηδιαστικού περιστατικού που πρέπει να συνέβη ενώ βρισκόταν στο δωμάτιο του Ντέτλεφ. Ο Σαμ, ντυμένος μόνο με μια πετσέτα, πλησίασε τον γέρο με περιέργεια. Μελέτησε προσεκτικά τη θέση του χεριού του Κύριλλου και την κατεύθυνση της βαθιάς πληγής στο πάνω μέρος του λαιμού του. Οι συνθήκες ήταν σύμφωνες με την αυτοκτονία. έπρεπε να το δεχτεί. Κοίταξε τους άλλους δύο άντρες. Δεν υπήρχε καμία υποψία στο βλέμμα του, αλλά υπήρχε μια σκοτεινή προειδοποίηση που ώθησε τη Νίνα να του αποσπάσει την προσοχή.
  
  "Σαμ, μόλις ντυθείς, μπορείς να με βοηθήσεις να τον ετοιμάσω;" ρώτησε ρουθουνίζοντας καθώς σηκώθηκε στα πόδια της.
  
  "Ναί".
  
  
  Κεφάλαιο 24
  
  
  Αφού φρόντισαν το σώμα του Kirill και τον τύλιξαν με σεντόνια στο κρεβάτι του, η ατμόσφαιρα στο σπίτι γέμισε ένταση και θλίψη. Η Νίνα κάθισε στο τραπέζι, εξακολουθώντας να ρίχνει δάκρυα από καιρό σε καιρό για τον θάνατο του αγαπητού γέρου Ρώσου. Μπροστά της ήταν το αυτοκίνητο της Περντού και το λάπτοπ της, στο οποίο αποκρυπτογραφούσε αργά και με μισή καρδιά τις ακολουθίες αριθμών του Ντέτλεφ. Ο καφές της ήταν κρύος, ακόμα και το πακέτο με τα τσιγάρα έμεινε ανέγγιχτο.
  
  Η Περντού πλησίασε προς το μέρος της και την τράβηξε απαλά σε μια συμπονετική αγκαλιά. "Λυπάμαι πολύ, αγάπη μου. Ξέρω ότι λάτρευες τον γέρο". Η Νίνα δεν είπε τίποτα. Η Περντού πίεσε απαλά το μάγουλό του πάνω στο δικό της και το μόνο που σκεφτόταν ήταν πόσο γρήγορα η θερμοκρασία του είχε επιστρέψει στο φυσιολογικό. Κάτω από το κάλυμμα των μαλλιών της, της ψιθύρισε: "Πρόσεχε με αυτόν τον Γερμανό, σε παρακαλώ, αγάπη μου. Φαίνεται να είναι καλός ηθοποιός, αλλά είναι Γερμανός. Καταλαβαίνετε τι καταλαβαίνω;"
  
  Η Νίνα βόγκηξε. Τα μάτια της συνάντησαν τα μάτια του Περντού καθώς εκείνος συνοφρυώθηκε και σιωπηλά ζήτησε εξηγήσεις. Αναστέναξε και κοίταξε γύρω του για να βεβαιωθεί ότι ήταν μόνοι.
  
  "Είναι αποφασισμένος να κρατήσει το κινητό του. Δεν ξέρετε τίποτα για αυτόν εκτός από τη συμμετοχή του στην έρευνα για τη δολοφονία του Βερολίνου. Από όσο γνωρίζουμε, μπορεί να είναι η κύρια φιγούρα. Θα μπορούσε να είναι αυτός που σκότωσε τη γυναίκα του όταν κατάλαβε ότι έπαιζε στο πλευρό του εχθρού", εξέθεσε απαλά την εκδοχή του.
  
  "Τον είδες να τη σκοτώνει;" Στην πρεσβεία; Ακούς καν τον εαυτό σου;" ρώτησε με έναν τόνο γεμάτο αγανάκτηση. "Σε βοήθησε να σε σώσεις, Περντιού. Αν δεν ήταν αυτός, ο Σαμ και εγώ δεν θα ξέραμε ποτέ ότι έλειπες. Αν δεν ήταν ο Ντέτλεφ, δεν θα το ξέραμε ποτέ πού να βρεις τη μαύρη ηλιακή τρύπα του Καζακστάν, για να σε σώσω".
  
  Ο Περντού χαμογέλασε. Η έκφραση του προσώπου του μετέφερε τη νίκη του. "Αυτό θέλω να πω, αγαπητέ μου. Είναι παγίδα. Μην ακολουθείτε απλώς όλες τις οδηγίες του. Πώς ξέρεις ότι δεν πήρε εσένα και τον Σαμ σε μένα; Ίσως έπρεπε να με είχες βρει. έπρεπε να με είχε βγάλει. Είναι όλο αυτό μέρος ενός μεγάλου σχεδίου;"
  
  Η Νίνα δεν ήθελε να το πιστέψει. Εδώ προέτρεψε τον Detlef να μην κάνει τα στραβά μάτια στον κίνδυνο λόγω νοσταλγίας, αλλά έκανε ακριβώς το ίδιο! Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι η Perdue είχε δίκιο, αλλά δεν μπορούσε ακόμη να καταλάβει την πιθανή προδοσία.
  
  "Ο Μαύρος Ήλιος είναι κυρίως γερμανικός", συνέχισε να ψιθυρίζει ο Περντού καθώς έλεγχε τον διάδρομο. "Έχουν τους ανθρώπους τους παντού. Και ποιον θέλουν να εξαφανίσουν περισσότερο από το πρόσωπο του πλανήτη; Εγώ, εσύ και ο Σαμ. Τι καλύτερος τρόπος να μας φέρεις όλους μαζί στην αναζήτηση ενός άπιαστου θησαυρού από το να χρησιμοποιήσεις έναν διπλό πράκτορα του Black Sun ως θύμα; Ένα θύμα που έχει όλες τις απαντήσεις μοιάζει περισσότερο με... κακό".
  
  "Κατάφερες να αποκρυπτογραφήσεις τις πληροφορίες, Νίνα;" - ρώτησε ο Ντέτλεφ, μπαίνοντας από το δρόμο και βγάζοντας το πουκάμισό του.
  
  Η Περντού την κοίταξε με ένα βλέμμα, χαϊδεύοντάς της τα μαλλιά για τελευταία φορά πριν πάει στην κουζίνα για ένα ποτό. Η Νίνα έπρεπε να διατηρήσει την ψυχραιμία της και να παίξει μαζί μέχρι να καταλάβει με κάποιο τρόπο αν ο Ντέτλεφ έπαιζε για τη λάθος ομάδα. "Σχεδόν τελειώσαμε", του είπε, κρύβοντας κάθε αμφιβολία που έτρεφε. "Ελπίζω απλώς να έχουμε αρκετές πληροφορίες για να βρούμε κάτι χρήσιμο. Τι θα συμβεί αν αυτό το μήνυμα δεν αφορά τη θέση του Amber Room;"
  
  "Μην ανησυχείς. Αν ναι, θα επιτεθούμε κατά μέτωπο στο Τάγμα. Στο διάολο το Amber Room", είπε. Έκανε το σημείο να μείνει μακριά από τον Purdue, τουλάχιστον να αποφύγει να μείνει μόνος μαζί του. Οι δυο τους δεν τα πήγαιναν πια. Ο Σαμ ήταν απόμακρος και περνούσε τον περισσότερο χρόνο του μόνος στο δωμάτιό του, αφήνοντας τη Νίνα να νιώθει εντελώς μόνη.
  
  "Θα πρέπει να φύγουμε σύντομα", πρότεινε η Νίνα δυνατά για να ακούσουν όλοι. "Θα αποκρυπτογραφήσω αυτή τη μετάδοση και μετά πρέπει να βγούμε στο δρόμο πριν μας βρει κάποιος. Θα επικοινωνήσουμε με τις τοπικές αρχές για τη σορό του Kirill μόλις απομακρυνθούμε αρκετά από εδώ".
  
  "Συμφωνώ", είπε ο Purdue, στεκόμενος στην πόρτα από όπου έβλεπε τον ήλιο να δύει. "Όσο πιο γρήγορα φτάσουμε στο Amber Room, τόσο το καλύτερο".
  
  "Αρκεί να λάβουμε τις σωστές πληροφορίες", πρόσθεσε η Νίνα καθώς έγραφε την επόμενη γραμμή.
  
  "Πού είναι ο Σαμ; ρώτησε ο Perdue.
  
  "Πήγε στο δωμάτιό του αφού καθαρίσαμε το χάος του Kirill", απάντησε ο Detlef.
  
  Ο Perdue ήθελε να μιλήσει στον Sam για τις υποψίες του. Όσο η Νίνα μπορούσε να κρατήσει τον Ντέτλεφ απασχολημένο, θα μπορούσε επίσης να προειδοποιήσει τον Σαμ. Χτύπησε την πόρτα, αλλά δεν υπήρχε απάντηση. Ο Perdue χτύπησε πιο δυνατά για να ξυπνήσει τον Sam σε περίπτωση που κοιμόταν. "Master Cleave! Τώρα δεν είναι ώρα για καθυστέρηση. Πρέπει να ετοιμαστούμε σύντομα!"
  
  "Καταλαβαίνω", αναφώνησε η Νίνα. Ο Ντέτλεφ ήρθε μαζί της στο τραπέζι, θέλοντας να μάθει τι είχε να πει η Μίλα.
  
  "Τι λέει?" ρώτησε βυθιζόμενος σε μια καρέκλα δίπλα στη Νίνα.
  
  "Ίσως μοιάζει με συντεταγμένες; Βλέπω? πρότεινε εκείνη δίνοντάς του ένα χαρτί. Καθώς το έβλεπε αυτό, η Νίνα αναρωτήθηκε τι θα έκανε αν είχε προσέξει ότι είχε γράψει ένα ψεύτικο μήνυμα, μόνο και μόνο για να δει αν ήξερε ήδη κάθε βήμα. Κατασκεύασε το μήνυμα, περιμένοντας να αμφισβητήσει τη δουλειά της. Τότε θα ήξερε αν οδηγούσε την ομάδα με τις ακολουθίες των αριθμών του.
  
  "Ο Σαμ έφυγε!" Ο Perdue ούρλιαξε.
  
  "Δεν γίνεται!" Η Νίνα ξαναφώναξε, περιμένοντας την απάντηση του Ντέτλεφ.
  
  "Όχι, πραγματικά έφυγε", συριγμένος ο Purdue αφού έψαξε ολόκληρο το σπίτι. "Κοίταξα παντού. Έλεγξα ακόμη και έξω. Ο Σαμ έφυγε".
  
  Το κινητό του Ντέτλεφ χτύπησε.
  
  "Βάλε το μεγάφωνο, πρωταθλητή", επέμεινε ο Περντού. Με ένα εκδικητικό χαμόγελο, ο Ντέτλεφ υπάκουσε.
  
  "Χόλτσερ", απάντησε.
  
  Μπορούσαν να ακούσουν το τηλέφωνο να δίνεται σε κάποιον ενώ οι άνδρες μιλούσαν στο βάθος. Η Νίνα ήταν απογοητευμένη που δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το μικρό της τεστ στα γερμανικά.
  
  Το αληθινό μήνυμα από τη Milla, το οποίο αποκρυπτογράφησε, δεν περιείχε απλώς αριθμούς ή συντεταγμένες. Ήταν πολύ πιο ενοχλητικό. Καθώς άκουγε το τηλεφώνημα, έκρυψε το χαρτάκι με το αρχικό μήνυμα στα λεπτά δάχτυλά της. Πρώτα γράφτηκε "Teifel ist Gecommen", μετά "αντικείμενο" καταφύγιο" και "απαιτείται επαφή". Το τελευταίο μέρος έλεγε απλώς "Pripyat, 1955".
  
  Μέσα από το ηχείο του τηλεφώνου άκουσαν μια γνώριμη φωνή που επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους τους.
  
  "Νίνα, μην δίνεις σημασία σε αυτά που λένε! Μπορώ να το επιβιώσω!"
  
  "Ο Σαμ!" ψέλλισε εκείνη.
  
  Άκουσαν την ταραχή καθώς οι απαγωγείς τιμώρησαν σωματικά τον Σαμ για την αυθάδειά του. Στο βάθος, ένας άντρας ζήτησε από τον Σαμ να πει αυτό που του είπαν.
  
  "Το πορτοκαλί δωμάτιο είναι σε μια σαρκοφάγο", τραύλισε ο Σαμ, βγάζοντας αίμα από το χτύπημα που μόλις είχε δεχθεί. "Έχετε 48 ώρες για να τη φέρετε πίσω αλλιώς θα σκοτώσουν τη Γερμανίδα Καγκελάριο. Και... και, - ξεφύσηξε, "πάρτε τον έλεγχο της ΕΕ".
  
  "ΠΟΥ? Σαμ ποιος; ρώτησε γρήγορα ο Ντέτλεφ.
  
  "Δεν είναι μυστικό ποιος, φίλε μου", του είπε ωμά η Νίνα.
  
  "Σε ποιον θα το δώσουμε;" παρενέβη ο Perdue. "Πού και πότε?"
  
  "Θα λάβετε οδηγίες αργότερα", είπε ο άντρας. "Ο Γερμανός ξέρει πού να το ακούσει".
  
  Η κλήση έληξε απότομα. "Ω Θεέ μου", βόγκηξε η Νίνα μέσα από τα χέρια της, καλύπτοντας το πρόσωπό της με τα χέρια της. "Είχες δίκιο, Πέρντιου. Η Milla βρίσκεται πίσω από όλα αυτά".
  
  Κοίταξαν τον Ντέτλεφ.
  
  "Πιστεύεις ότι είμαι υπεύθυνος για αυτό;" υπερασπίστηκε τον εαυτό του. "Τρελάθηκες?"
  
  "Εσείς είστε αυτός που μας έχετε δώσει όλες τις οδηγίες μέχρι τώρα, κύριε Χόλτσερ - τίποτα λιγότερο, με βάση τις μεταδόσεις της Μίλα. Η Black Sun πρόκειται να στείλει τις οδηγίες μας στο ίδιο κανάλι. Κάντε έναν γαμημένο υπολογισμό!" Η Νίνα ούρλιαξε, συγκρατημένη από τον Περντύ για να μην επιτεθεί στον μεγαλο Γερμανό.
  
  "Δεν ήξερα τίποτα για αυτό! Ορκίζομαι! Έψαχνα τον Perdue για να πάρω μια εξήγηση για το πώς πέθανε η γυναίκα μου, για όνομα του Θεού! Η αποστολή μου ήταν απλώς να βρω τον δολοφόνο της γυναίκας μου, όχι αυτό! Και στέκεται ακριβώς εκεί, Αγάπη μου, εκεί μαζί σου. Εξακολουθείς να τον καλύπτεις μετά από τόσο καιρό, και όλο αυτό το διάστημα ήξερες ότι σκότωσε την Γκάμπι", φώναξε ο Ντέτλεφ με μανία. Το πρόσωπό του έγινε κόκκινο και τα χείλη του έτρεμαν από οργή καθώς έστρεψε το Glock του εναντίον τους, ανοίγοντας πυρ.
  
  Ο Περντού άρπαξε τη Νίνα και την τράβηξε στο πάτωμα. "Στο μπάνιο, Νίνα! Προς τα εμπρός! Προς τα εμπρός!"
  
  "Αν πεις ότι σου το είπα, ορκίζομαι ότι θα σε σκοτώσω!" του φώναξε καθώς την έσπρωχνε προς τα εμπρός, αποφεύγοντας με λίγο τις καλά τοποθετημένες σφαίρες.
  
  "Δεν θα το κάνω, το υπόσχομαι. Απλά κινήσου! Έχει δίκιο μαζί μας!" - παρακαλούσε ο Περντού καθώς περνούσαν το κατώφλι του μπάνιου. Η σκιά του Ντέτλεφ, ογκώδης στο φόντο του τοίχου του διαδρόμου, κινήθηκε γρήγορα προς το μέρος τους. Έκλεισαν με δύναμη την πόρτα του μπάνιου και την κλείδωσαν τη στιγμή που ακούστηκε άλλος πυροβολισμός, που χτύπησε το ατσάλινο πλαίσιο της πόρτας.
  
  "Ιησού, θα μας σκοτώσει", γρύλισε η Νίνα, ελέγχοντας το κουτί πρώτων βοηθειών της για οτιδήποτε αιχμηρό θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει όταν ο Ντέτλεφ έσκασε αναπόφευκτα την πόρτα. Βρήκε ένα ατσάλινο ψαλίδι και το έβαλε στην πίσω τσέπη της.
  
  "Δοκίμασε το παράθυρο", πρότεινε ο Περντού, σκουπίζοντας το μέτωπό του.
  
  "Τι τρέχει?" ρώτησε. Ο Περντού φαινόταν πάλι άρρωστος, ιδρώνοντας πολύ και κρατώντας το χερούλι της μπανιέρας. "Θεέ μου, όχι ξανά".
  
  "Αυτή η φωνή, Νίνα. Ο άντρας στο τηλέφωνο. Νομίζω ότι τον αναγνώρισα. Το όνομά του είναι Kemper. Όταν είπαν το όνομα στην κασέτα σου, ένιωσα ακριβώς το ίδιο όπως τώρα. Και όταν άκουσα τη φωνή αυτού του άντρα στο τηλέφωνο του Σαμ, αυτή η τρομερή ναυτία με χτύπησε ξανά", παραδέχτηκε λαχανιάζοντας.
  
  "Πιστεύετε ότι αυτά τα ξόρκια προκαλούνται από τη φωνή κάποιου;" ρώτησε βιαστικά, πιέζοντας το μάγουλό της στο πάτωμα για να κοιτάξει κάτω από την πόρτα.
  
  "Δεν είμαι σίγουρος, αλλά νομίζω ότι ναι", απάντησε ο Purdue, παλεύοντας με τη συντριπτική αγκαλιά της λήθης.
  
  "Υπάρχει κάποιος που στέκεται μπροστά στην πόρτα", ψιθύρισε. "Πέρντιου, πρέπει να είσαι σε εγρήγορση. Είναι στην πόρτα. Πρέπει να περάσουμε από το παράθυρο. Πιστεύεις ότι μπορείς να το διαχειριστείς;"
  
  Κούνησε το κεφάλι του. "Είμαι πολύ κουρασμένος", βούρκωσε. "Πρέπει να φύγεις από εδώ... ε, από εδώ..."
  
  Ο Περντού μίλησε ασυνάρτητα, παραπατώντας καθώς πήγαινε προς την τουαλέτα με τεντωμένα τα χέρια.
  
  "Δεν θα σε αφήσω εδώ!" διαμαρτυρήθηκε εκείνη. Ο Perdue έκανε εμετό μέχρι που ήταν πολύ αδύναμος για να καθίσει. Επικρατούσε ύποπτα ησυχία μπροστά στην πόρτα. Η Νίνα υπέθεσε ότι ο τρελή Γερμανός θα περίμενε υπομονετικά να βγουν για να τους πυροβολήσει. Ήταν ακόμα μπροστά στην πόρτα, κι έτσι άνοιξε τις βρύσες του μπάνιου για να κρύψει τις κινήσεις της. Γύρισε τις βρύσες μέχρι τέρμα και μετά άνοιξε προσεκτικά το παράθυρο. Η Νίνα ξεβίδωσε υπομονετικά τις ράβδους με τη λεπίδα του ψαλιδιού, τη μία μετά την άλλη, ώσπου κατάφερε να αφαιρέσει το κότσι. Αυτό ήταν δύσκολο. Η Νίνα βόγκηξε καθώς έστριψε τον κορμό της για να τον χαμηλώσει, αλλά βρήκε τα χέρια του Περντού σηκωμένα για να τη βοηθήσουν. Κατέβασε τα κάγκελα, μοιάζοντας ξανά στον παλιό του εαυτό. Έμεινε εντελώς άναυδος από αυτά τα περίεργα ξόρκια, που τον έκαναν τρομερά άρρωστο, αλλά σύντομα αφέθηκε ελεύθερος.
  
  "Νιώθω καλύτερα?" ρώτησε. Έγνεψε ανακουφισμένος, αλλά η Νίνα είδε ότι οι συνεχείς κρίσεις πυρετού και εμετών τον αφυδάτωσαν γρήγορα. Τα μάτια του έδειχναν κουρασμένα και το πρόσωπό του ήταν χλωμό, αλλά ενεργούσε και μιλούσε ως συνήθως. Ο Perdue βοήθησε τη Nina να βγει από το παράθυρο και πήδηξε στο γρασίδι έξω. Το ψηλό του σώμα καμπυλώθηκε αμήχανα στο αρκετά στενό πέρασμα πριν πέσει στο έδαφος δίπλα της.
  
  Ξαφνικά η σκιά του Ντέτλεφ έπεσε πάνω τους.
  
  Όταν η Νίνα κοίταξε τη γιγάντια απειλή, η καρδιά της κόντεψε να σταματήσει. Χωρίς να το σκεφτεί, πετάχτηκε και τον μαχαίρωσε στη βουβωνική χώρα με το ψαλίδι. Ο Περντύ έριξε το Glock από τα χέρια του και το πήρε πίσω, αλλά το μπουλόνι συσπάστηκε, υποδεικνύοντας έναν άδειο γεμιστήρα. Ο μεγαλόσωμος άντρας κράτησε τη Νίνα στην αγκαλιά του, γελώντας με την αποτυχημένη προσπάθεια του Περντιού να τον πυροβολήσει. Η Νίνα έβγαλε το ψαλίδι και τον μαχαίρωσε ξανά. Το μάτι του Ντέτλεφ έσκασε καθώς έσπρωξε τις κλειστές λεπίδες στην κόγχη του ματιού του.
  
  "Πάμε, Νίνα! Ο Perdue ούρλιαξε, πετώντας το άχρηστο όπλο. "Πριν σηκωθεί. Κινείται ακόμα!"
  
  "Ναί?" εκείνη γέλασε. "Μπορώ να το αλλάξω!"
  
  Αλλά ο Περντού την τράβηξε μακριά και τράπηκαν σε φυγή προς την κατεύθυνση της πόλης, αφήνοντας τα πράγματά τους πίσω.
  
  
  Κεφάλαιο 25
  
  
  Ο Σαμ σκόνταψε πίσω από τον αποστεωμένο τύραννο. Από ένα σχίσιμο ακριβώς κάτω από το δεξί του φρύδι, το αίμα κύλησε στο πρόσωπό του και λέρωσε το πουκάμισό του. Οι ληστές του κρατούσαν τα χέρια, σέρνοντάς τον σε μια μεγάλη βάρκα, που λικνιζόταν στο νερό του κόλπου της Γκντίνια.
  
  "Κύριε Κληβ, περιμένω να ακολουθήσετε όλες τις εντολές μας, διαφορετικά οι φίλοι σας θα κατηγορηθούν για τον θάνατο του Γερμανού καγκελαρίου", τον ενημέρωσε ο απαγωγέας του.
  
  "Δεν έχεις τίποτα να τους κρεμάσεις!" Ο Σαμ αμφισβήτησε. "Εξάλλου, αν παίξουν στα χέρια σου, ούτως ή άλλως θα καταλήξουμε όλοι νεκροί. Γνωρίζουμε πόσο αποκρουστικοί είναι οι στόχοι του Τάγματος".
  
  "Και εδώ νόμιζα ότι ήξερες την έκταση της ιδιοφυΐας και των δυνατοτήτων του Τάγματος. Πόσο ανόητος εκ μέρους μου. Σε παρακαλώ, μη με αναγκάσεις να χρησιμοποιήσω τους συναδέλφους σου ως παράδειγμα για να σου δείξω πόσο σοβαροί είμαστε", είπε ο Κλάους κρυφά. Γύρισε στους δικούς του. "Καλέστε τον στο πλοίο. Πρέπει να φύγουμε ".
  
  Ο Σαμ αποφάσισε να αφιερώσει χρόνο πριν δοκιμάσει τις νέες του δεξιότητες. Στην αρχή, ήθελε να ξεκουραστεί για να βεβαιωθεί ότι δεν θα τον απογοητεύσει ξανά. Τον έσυραν πρόχειρα στην αποβάθρα και τον έσπρωξαν στο ξεχαρβαλωμένο πλοίο.
  
  "Φέρτε τον μέσα!" διέταξε ένας από τους άνδρες.
  
  "Τα λέμε όταν φτάσουμε στον προορισμό μας, κύριε Κληβ", είπε ο Κλάους με καλοσύνη.
  
  "Θεέ μου, εδώ είμαι πίσω στο γαμημένο ναζιστικό πλοίο!" Ο Σαμ θρηνούσε για τη μοίρα του, αλλά η διάθεσή του δεν ήταν σχεδόν παραιτημένη. "Αυτή τη φορά, θα τους ξεσκίσω το μυαλό και θα τους κάνω να σκοτωθούν μεταξύ τους." Περιέργως, ένιωθε πιο δυνατός στις ικανότητές του όταν τα συναισθήματά του ήταν αρνητικά . Οι σκέψεις του μεγάλωναν, τόσο πιο δυνατό το μυρμήγκιασμα ένιωθε στον εγκέφαλό του. "Είναι ακόμα εκεί", χαμογέλασε.
  
  Έχει συνηθίσει την αίσθηση του παρασίτου. Η γνώση ότι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα έντομο από τη νεολαία της γης δεν είχε σημασία για τον Σαμ. Αυτό του έδωσε τεράστια διανοητική δύναμη, αξιοποιώντας πιθανώς κάποιες ικανότητες που είχαν ξεχαστεί εδώ και καιρό ή πρόκειται να αναπτυχθούν ακόμη στο μακρινό μέλλον. Ίσως, σκέφτηκε, να ήταν ένας οργανισμός ειδικά προσαρμοσμένος για να σκοτώνει, σαν τα ένστικτα ενός αρπακτικού. Ίσως αυτό έχει εκτρέψει την ενέργεια από ορισμένα μέρη του σύγχρονου εγκεφάλου, ανακατευθύνοντάς την στα πρωταρχικά ψυχικά ένστικτα. Και αφού αυτά τα ένστικτα εξυπηρετούσαν την επιβίωση, δεν κατευθύνονταν στο μαρτύριο, αλλά στο να υποτάξουν και να σκοτώσουν.
  
  Πριν σπρώξουν τον χτυπημένο δημοσιογράφο στην καμπίνα που είχαν κρατήσει για τον αιχμάλωτό τους, οι δύο άνδρες που κρατούσαν τον Σαμ τον έγδυσαν γυμνό. Σε αντίθεση με τον Dave Perdue, ο Sam δεν αντέδρασε. Αντίθετα, πέρασε χρόνο στο μυαλό του μπλοκάροντας όλα όσα έκαναν. Οι δύο Γερμανοί γορίλες που τον γδύνονταν ήταν περίεργοι και από όσα λίγα καταλάβαινε από τα γερμανικά, στοιχημάτιζαν πόσο καιρό θα χρειαζόταν το σκωτσέζικο σόρτι για να χαλάσει.
  
  "Η σιωπή είναι συνήθως το αρνητικό μέρος της κατάβασης", χαμογέλασε ο φαλακρός άνδρας καθώς κατέβασε το σώβρακο του Σαμ μέχρι τους αστραγάλους του.
  
  "Η φίλη μου το κάνει αυτό λίγο πριν ξεσπάσει ένα θυμό", παρατήρησε ο αδύνατος τύπος. "100 ευρώ, ότι μέχρι αύριο θα κλαίει σαν σκύλα".
  
  Ο φαλακρός τραμπούκος κοίταξε τον Σαμ, που στεκόταν άβολα κοντά του. "Είσαι στην επιχείρηση. Λέω ότι προσπαθεί να δραπετεύσει πριν φτάσουμε στη Λετονία".
  
  Οι δύο άντρες χαμογέλασαν καθώς άφησαν τον κρατούμενο τους γυμνό, κουρελιασμένο και να βράζει κάτω από τη μάσκα ενός νεκρού προσώπου. Όταν έκλεισαν την πόρτα, ο Σαμ έμεινε για λίγο ακίνητος. Δεν ήξερε γιατί. Απλώς δεν ήθελε να κουνηθεί, αν και η σκέψη του δεν ήταν καθόλου χαοτική. Μέσα του, ένιωθε δυνατός και ικανός και δυνατός, αλλά έμεινε ακίνητος εκεί για να εκτιμήσει απλώς την κατάσταση. Η πρώτη κίνηση ήταν απλώς τα μάτια του να σαρώνουν το δωμάτιο όπου τον είχαν αφήσει.
  
  Η καμπίνα γύρω του δεν ήταν καθόλου άνετη, όπως περίμενε από τους ψυχρούς και υπολογιστικούς οικοδεσπότες. Οι τοίχοι από χάλυβα σε κρεμ χρώμα συνδέονται σε τέσσερις βιδωμένες γωνίες με το κρύο, γυμνό δάπεδο κάτω από τα πόδια τους. Δεν υπήρχε κρεβάτι, ούτε τουαλέτα, ούτε παράθυρο. Μόνο μια πόρτα, κλειδωμένη γύρω από τις άκρες με τον ίδιο τρόπο όπως οι τοίχοι. Υπήρχε μόνο ένας μοναχικός λαμπτήρας, που φώτιζε αμυδρά το άθλιο δωμάτιο, αφήνοντάς του λίγο αισθητηριακό ερέθισμα.
  
  Ο Σαμ δεν ενόχλησε τη σκόπιμη έλλειψη απόσπασης της προσοχής, γιατί αυτό που επρόκειτο να είναι μια μέθοδος βασανιστηρίων, με την ευγένεια του Kemper, ήταν μια ευπρόσδεκτη ευκαιρία για τον όμηρο του να επικεντρωθεί πλήρως στις διανοητικές του ικανότητες. Το ατσάλι ήταν κρύο και ο Σαμ έπρεπε είτε να σηκωθεί όρθιος όλη τη νύχτα είτε να παγώσει τους γλουτούς του. Κάθισε χωρίς να σκεφτεί πολύ τη δύσκολη θέση του, ελάχιστα εντυπωσιασμένος από την ξαφνική ψυχρότητα.
  
  "Στο διάολο με όλα", είπε στον εαυτό του. "Είμαι Σκωτσέζος, ηλίθιοι. Τι νομίζεις ότι φοράμε κάτω από τα κιτ μας μια τυπική μέρα;" Το κρύο κάτω από τα γεννητικά του όργανα ήταν φυσικά δυσάρεστο, αλλά ανεκτό και αυτό χρειαζόταν εδώ. Ο Σαμ ευχήθηκε να υπήρχε ένας διακόπτης από πάνω του για να σβήσει τα φώτα. Το φως παρενέβη στο διαλογισμό του. Καθώς η βάρκα λικνιζόταν από κάτω του, έκλεισε τα μάτια του, προσπαθώντας να απαλλαγεί από τον παλλόμενο πονοκέφαλο και το έγκαυμα στις αρθρώσεις του, όπου είχε σκιστεί το δέρμα κατά τη διάρκεια της μάχης κατά των απαγωγέων.
  
  Σταδιακά, μία προς μία, ο Σαμ απενεργοποίησε μικρές ενοχλήσεις όπως πόνο και κρύο, βυθίζοντας αργά σε πιο έντονους κύκλους σκέψης μέχρι που ένιωσε το ρεύμα στο κρανίο του να συσσωρεύεται, σαν ένα ανήσυχο σκουλήκι που ξυπνά στον πυρήνα του κρανίου του. Ένα γνώριμο κύμα πέρασε από τον εγκέφαλό του, και ένα μέρος του εισχώρησε στο νωτιαίο μυελό του σαν ρυάκια αδρεναλίνης. Ένιωσε τα μάτια του να ζεσταίνονται καθώς ο μυστηριώδης κεραυνός γέμισε το κεφάλι του. Ο Σαμ χαμογέλασε.
  
  Η πρόσδεση σχηματίστηκε στα μάτια του μυαλού του καθώς προσπαθούσε να επικεντρωθεί στον Κλάους Κέμπερ. Δεν χρειαζόταν να τον εντοπίσει στο πλοίο όσο έλεγε το όνομά του. Φαινόταν σαν να είχε περάσει μια ώρα, αλλά ακόμα δεν μπορούσε να ελέγξει τον τύραννο που βρισκόταν εκεί κοντά, αφήνοντας τον Σαμ αδύναμο και να ιδρώνει πολύ. Η απογοήτευση απειλούσε τον αυτοέλεγχό του καθώς και την ελπίδα του να προσπαθήσει, αλλά συνέχισε να προσπαθεί. Στο τέλος ζόρισε τόσο πολύ το μυαλό του που λιποθύμησε.
  
  Όταν συνήλθε ο Σαμ, το δωμάτιο ήταν σκοτεινό, αφήνοντάς τον αβέβαιο για την κατάστασή του. Όσο κι αν έσφιξε τα μάτια του, δεν έβλεπε τίποτα στο απόλυτο σκοτάδι. Τελικά, ο Σαμ άρχισε να αμφιβάλλει για τον δικό του ψυχισμό.
  
  "Ονειρεύομαι;" αναρωτήθηκε καθώς άπλωσε το χέρι του μπροστά του, με τα δάχτυλά του να μείνουν ανικανοποίητα. "Είμαι υπό την επιρροή αυτού του τερατώδους πράγματος αυτή τη στιγμή;" Αλλά δεν μπορούσε. Εξάλλου, όταν ο άλλος έπαιρνε τον έλεγχο, ο Σαμ συνήθως παρακολουθούσε μέσα από αυτό που φαινόταν σαν ένα λεπτό πέπλο. Συνεχίζοντας τις προηγούμενες προσπάθειές του, τέντωσε το μυαλό του σαν πλοκάμι που ψάχνει στο σκοτάδι για να βρει τον Klaus Manipulation. είναι μια άπιαστη άσκηση, και τίποτα δεν προέκυψε από αυτό εκτός από μακρινές φωνές σε μια έντονη συζήτηση και δυνατά γέλια από άλλους.
  
  Ξαφνικά, σαν κεραυνός, η αντίληψή του για το περιβάλλον του εξαφανίστηκε, αντικαταστάθηκε από μια ζωντανή ανάμνηση που δεν είχε υποψιαστεί μέχρι τώρα. Ο Σαμ συνοφρυώθηκε καθώς θυμήθηκε ότι ήταν ξαπλωμένος στο τραπέζι κάτω από τις βρώμικες λάμπες που έριχναν ένα άθλιο φως στο εργαστήριο. Θυμήθηκε την έντονη ζέστη στην οποία είχε εκτεθεί σε έναν μικρό χώρο εργασίας γεμάτο με εργαλεία και δοχεία. Πριν προλάβει να δει περισσότερα, η μνήμη του πυροδότησε μια άλλη αίσθηση που το μυαλό του επέλεξε να ξεχάσει.
  
  Αφόρητος πόνος γέμισε το εσωτερικό του αυτί καθώς βρισκόταν ξαπλωμένος στο σκοτεινό, ζεστό μέρος. Από πάνω του, μια σταγόνα χυμός δέντρου διέρρευσε από ένα βαρέλι, που του έλειπε σχεδόν το πρόσωπό του. Κάτω από το βαρέλι, μια μεγάλη φωτιά έσκασε σε αμφιταλαντευόμενα οράματα των αναμνήσεων του. Ήταν μια πηγή έντονης ζέστης. Βαθιά στο αυτί του, ένα απότομο τσίμπημα τον έκανε να ουρλιάξει από τον πόνο καθώς το κίτρινο σιρόπι έσταζε στο τραπέζι δίπλα στο κεφάλι του.
  
  Ο Σαμ πήρε την ανάσα του καθώς η συνειδητοποίηση πλημμύρισε στο μυαλό του. 'Κεχριμπάρι! Ο οργανισμός μπήκε στο κεχριμπάρι που έλιωσε ο γέροντας! Σίγουρα! Όταν έλιωσε, το ματωμένο πλάσμα μπόρεσε να δραπετεύσει ελεύθερα. Αν και μετά από τόσα χρόνια θα έπρεπε να είναι νεκρή. Θέλω να πω, ο χυμός των αρχαίων δέντρων δύσκολα μπορεί να ονομαστεί κρυογονικός!". Ο Σαμ μάλωνε με τη λογική του. Ήταν ενώ είχε τις αισθήσεις του κάτω από μια κουβέρτα στην αίθουσα εργασίας - στην κατοχή του Καλιχάσα - ακόμα αναρρώνει από τη δοκιμασία του στο καταραμένο πλοίο DKM Geheimnis αφού τον πέταξε έξω.
  
  Από εκεί, με όλη αυτή τη σύγχυση και τον πόνο, όλα έγιναν ζοφερά. Αλλά ο Σαμ θυμήθηκε τον γέρο που έτρεχε μέσα για να σταματήσει να χυθεί η κίτρινη χύτρα. Θυμήθηκε επίσης πώς ο γέρος τον είχε ρωτήσει αν είχε εξοριστεί από την Κόλαση και σε ποιον ανήκε. Ο Σαμ απάντησε αμέσως "Perdue" στην ερώτηση του γέρου, περισσότερο υποσυνείδητο αντανακλαστικό παρά πραγματική συνοχή, και δύο μέρες αργότερα ήταν καθ' οδόν για κάποια απομακρυσμένη μυστική εγκατάσταση.
  
  Εκεί ήταν που ο Sam έκανε τη σταδιακή και δύσκολη ανάρρωσή του υπό την επίβλεψη και την ιατρική επιστήμη της επιλεγμένης ομάδας γιατρών του Purdue μέχρι που ήταν έτοιμος να ενταχθεί στο Purdue στο Reichtisusis. Προς μεγάλη του χαρά, ήταν εκεί που ξαναβρέθηκε με τη Nina, τον έρωτά του και το θέμα των συνεχών καβγάδων του με τον Purdue όλα αυτά τα χρόνια.
  
  Το όλο όραμα διήρκεσε μόνο είκοσι δευτερόλεπτα, αλλά στον Σαμ φαινόταν ότι ξαναβίωνε κάθε λεπτομέρεια σε πραγματικό χρόνο - αν η έννοια του χρόνου υπήρχε ακόμη και σε αυτήν την παραμορφωμένη αίσθηση ύπαρξης. Αν κρίνουμε από τις ξεθωριασμένες αναμνήσεις, ο συλλογισμός του Σαμ είχε επιστρέψει σχεδόν στην κανονικότητα. Ανάμεσα στους δύο κόσμους της νοητικής περιπλάνησης και της φυσικής πραγματικότητας, οι αισθήσεις του άλλαξαν σαν μοχλοί που προσαρμόζονταν σε εναλλασσόμενα ρεύματα.
  
  Ήταν πίσω στο δωμάτιο, με τα ευαίσθητα και πυρετώδη μάτια του να χτυπιούνται από το αχνό φως μιας γυμνής ηλεκτρικής λάμπας. Ο Σαμ ξάπλωσε ανάσκελα, τρέμοντας από το κρύο πάτωμα από κάτω του. Από τους ώμους μέχρι τις γάμπες, το δέρμα ήταν μουδιασμένο από την αδιάκοπη θερμοκρασία του χάλυβα. Τα βήματα πλησίαζαν όλο και περισσότερο στο δωμάτιο που βρισκόταν, αλλά ο Σαμ αποφάσισε να παίξει το ποσούμ, απογοητευμένος και πάλι από την αδυναμία του να καλέσει τον εξαγριωμένο εντόμο θεό, όπως τον αποκαλούσε.
  
  "Κύριε Cleave, έχω αρκετή εκπαίδευση για να ξέρω πότε κάποιος παραποιεί. Δεν είσαι πιο ανίκανος από μένα", μουρμούρισε αδιάφορα ο Κλάους. "Ωστόσο, ξέρω επίσης τι προσπαθούσατε να κάνετε και πρέπει να πω ότι θαυμάζω το θάρρος σας".
  
  Ο Σαμ ήταν περίεργος. Χωρίς να κουνηθεί, ρώτησε: "Α, πες μου, γέρο". Ο Κλάους δεν διασκέδασε με τη μίμηση που χρησιμοποίησε ο Σαμ Κλιβ για να χλευάσει την εκλεπτυσμένη, σχεδόν γυναικεία ευγλωττία του. Οι γροθιές του σχεδόν σφίγγονταν από την αναίδεια ενός δημοσιογράφου, αλλά ήταν ειδικός στον αυτοέλεγχο και διατηρούσε τον εαυτό του σε φόρμα. "Προσπάθησες να καθοδηγήσεις τις σκέψεις μου. Είτε αυτό είτε απλά ήσουν ανένδοτος να μείνεις στο μυαλό μου σαν μια κακή ανάμνηση μιας πρώην κοπέλας".
  
  "Σαν να ξέρεις τι είναι κορίτσι", μουρμούρισε ο Σαμ χαρούμενα. Περίμενε ένα χτύπημα στα πλευρά ή μια κλωτσιά στο κεφάλι, αλλά δεν έγινε τίποτα.
  
  Απορρίπτοντας τις προσπάθειες του Σαμ να υποκινήσει την εκδίκησή του, ο Κλάους διευκρίνισε: "Ξέρω ότι έχετε την Καλιάσα, κύριε Κληβ. Είμαι κολακευμένος που με θεωρείτε αρκετά σοβαρή απειλή για να το χρησιμοποιήσετε εναντίον μου, αλλά πρέπει να σας παρακαλέσω να καταφύγετε σε πιο καταπραϋντικές πρακτικές". Λίγο πριν φύγει, ο Κλάους χαμογέλασε στον Σαμ, "Παρακαλώ, φύλαξε το ειδικό δώρο σου για... την κυψέλη".
  
  
  Κεφάλαιο 26
  
  
  "Καταλαβαίνετε ότι το Pripyat απέχει περίπου δεκατέσσερις ώρες, σωστά;" Η Nina ενημέρωσε τον Purdue καθώς έφτανε κρυφά στο γκαράζ του Kirill. "Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι ο Ντέτλεφ μπορεί να είναι ακόμα εδώ, όπως θα μαντέψατε από το γεγονός ότι το πτώμα του δεν βρίσκεται ακριβώς στο σημείο που του έδωσα το τελευταίο χτύπημα, σωστά;"
  
  "Νίνα, αγαπητή μου", της είπε ήσυχα ο Περντού, "πού είναι η πίστη σου; Ακόμα καλύτερα, πού είναι αυτή η αναιδή μάγισσα στην οποία συνήθως μετατρέπεσαι όταν τα πράγματα πάνε στραβά; Εμπιστέψου με. Ξέρω πώς να το κάνω. Πώς αλλιώς θα σώσουμε τον Σαμ;"
  
  "Είναι λόγω του Σαμ; Είσαι σίγουρος ότι δεν οφείλεται στο Amber Room;" του φώναξε. Η Perdue δεν άξιζε απάντηση στην κατηγορία της.
  
  "Δεν μου αρέσει αυτό", γκρίνιαξε, σκύβοντας δίπλα στον Purdue, σαρώνοντας την περίμετρο του σπιτιού και της αυλής από τα οποία μόλις είχαν ξεφύγει λιγότερο από δύο ώρες νωρίτερα. "Έχω ένα κακό προαίσθημα ότι είναι ακόμα εκεί".
  
  Ο Περντού έπληξε πιο κοντά στην πόρτα του γκαράζ του Κίριλ, με δύο ακατέργαστα σιδερένια σεντόνια που μετά βίας συγκρατούνταν από σύρμα και μεντεσέδες. Οι πόρτες ήταν κλειδωμένες με μια χοντρή σκουριασμένη αλυσίδα, αρκετά εκατοστά μακριά από την ελαφρώς λοξή θέση της δεξιάς πόρτας. Ήταν σκοτεινά πέρα από τη ρωγμή μέσα στο υπόστεγο. Ο Perdue προσπάθησε να δει αν μπορούσε να σπάσει το λουκέτο, αλλά ένα τρομερό τρίξιμο τον ώθησε να εγκαταλείψει την προσπάθεια να μην ενοχλήσει έναν συγκεκριμένο δολοφόνο χήρο.
  
  "Αυτή είναι μια κακή ιδέα", επέμεινε η Νίνα, χάνοντας σταδιακά την υπομονή με τον Περντύ.
  
  "Σημειωμένο", είπε άφαντα. Βυθισμένος σε σκέψεις, έβαλε το χέρι του στον γοφό της για να της τραβήξει την προσοχή. "Νίνα, είσαι πολύ μικρή γυναίκα".
  
  "Ευχαριστώ που το προσέξατε", μουρμούρισε.
  
  "Πιστεύεις ότι μπορείς να χωρέσεις το σώμα σου ανάμεσα στις πόρτες;" ρώτησε ειλικρινά. Σηκώνοντας το ένα του φρύδι, τον κοίταξε χωρίς να πει τίποτα. Στην πραγματικότητα, το σκέφτηκε, δεδομένου ότι ο χρόνος τελείωνε και έπρεπε να διανύσουν μια σημαντική απόσταση για να φτάσουν στον επόμενο προορισμό τους. Τελικά, εξέπνευσε, κλείνοντας τα μάτια της και φορώντας τον αέρα της προκατειλημμένης λύπης της για αυτό που επρόκειτο να αναλάβει.
  
  "Ήξερα ότι μπορούσα να βασιστώ σε σένα", χαμογέλασε.
  
  "Σκάσε!" του γάβγισε, σφίγγοντας τα χείλη της εκνευρισμένη και συγκεντρωμένη στο έπακρο. Η Νίνα έσπρωξε μπροστά μέσα από ψηλά αγριόχορτα και αγκαθωτούς θάμνους, τα αγκάθια των οποίων έσπρωχναν μέσα από το χοντρό ύφασμα του τζιν της. Εκείνη τσακίστηκε, έβρισε και μουρμούρισε καθώς πήγαινε προς το παζλ της διπλής πόρτας μέχρι που έφτασε στο κάτω μέρος του εμποδίου που βρισκόταν ανάμεσα σε εκείνη και το χτυπημένο Volvo του Kirill. Με τα μάτια της, η Νίνα μέτρησε το πλάτος του σκοτεινού κενού ανάμεσα στις πόρτες, κουνώντας το κεφάλι της προς την κατεύθυνση του Περντού.
  
  "Προς τα εμπρός! Θα έρθεις μαζί", της είπε με τα χείλη του, κοιτάζοντας πίσω από τα αγριόχορτα για να παρακολουθήσει τον Detlef. Από τη σκοπιά του φαινόταν καθαρά το σπίτι και ειδικά το παράθυρο στο μπάνιο. Ωστόσο, το πλεονέκτημα ήταν επίσης μια κατάρα, καθώς σήμαινε ότι κανείς δεν μπορούσε να τους παρακολουθήσει από το σπίτι. Ο Ντέτλεφ τα έβλεπε όσο εύκολα τον έβλεπαν και αυτός ήταν ο λόγος του επείγοντος.
  
  "Ω Θεέ", ψιθύρισε η Νίνα, περνώντας τα χέρια και τους ώμους της ανάμεσα στις πόρτες, σκύβοντας στην τραχιά άκρη της λοξής πόρτας που έτριβε την πλάτη της καθώς περνούσε. "Θεέ μου, χαίρομαι που δεν πήγα από την άλλη πλευρά", μουρμούρισε απαλά. "Αυτή η κονσέρβα τόνου θα με έκανε να ξεφλουδίσω από κάτι τρομερό, διάολε!" Το συνοφρύωμα της βάθυνε καθώς ο γοφός της σέρνονταν στους μικροσκοπικούς, μυτερούς βράχους, ακολουθώντας τις εξίσου πληγωμένες παλάμες της.
  
  Τα οξυδερκή μάτια του Περντιού δεν έφευγαν ποτέ από το σπίτι, αλλά δεν άκουσε και δεν είδε τίποτα που να τον ειδοποιεί-ακόμα. Η καρδιά του χτυπούσε γρήγορα στη σκέψη ότι ένας θανατηφόρος σκοπευτής έβγαινε από την πίσω πόρτα της παράγκας, αλλά εμπιστεύτηκε τη Νίνα να τους βγάλει από τη δύσκολη θέση που βρίσκονταν. Από την άλλη, φοβόταν την πιθανότητα τα κλειδιά του αυτοκινήτου του Kirill να μην ήταν στην ανάφλεξη. Όταν άκουσε τον κροτάλισμα της αλυσίδας, είδε τους γοφούς και τα γόνατα της Νίνας να μπαίνουν στο κενό και μετά οι μπότες της χάθηκαν στο σκοτάδι. Δυστυχώς, δεν ήταν ο μόνος που άκουσε τον θόρυβο.
  
  "Υπέροχη δουλειά, αγάπη", ψιθύρισε χαμογελώντας.
  
  Μόλις μπήκε, η Νίνα ανακουφίστηκε που η πόρτα του αυτοκινήτου που προσπάθησε να ανοίξει ήταν ξεκλείδωτη, αλλά σύντομα συντετριμμένη διαπίστωσε ότι τα κλειδιά δεν βρίσκονταν σε καμία από τις τοποθεσίες που πρότειναν οι πολυάριθμοι ένοπλοι που είδε.
  
  "Διάολε", σφύριξε, ψαχουλεύοντας μέσα σε αλιευτικά εργαλεία, κουτάκια μπύρας και μερικά άλλα αντικείμενα που δεν ήθελε καν να σκεφτεί. "Πού στο διάολο είναι τα κλειδιά σου, Κύριλλο; Πού κρατούν οι τρελοί γέροι Ρώσοι στρατιώτες τα καταραμένα κλειδιά του αυτοκινήτου τους, εκτός από την τσέπη τους;"
  
  Έξω, ο Purdue άκουσε την πόρτα της κουζίνας να κλείνει. Όπως φοβόταν, ο Ντέτλεφ εμφανίστηκε στη γωνία. Ο Perdue ξάπλωσε στο γρασίδι, ελπίζοντας ότι ο Detlef είχε βγει έξω για κάτι ασήμαντο. Αλλά ο γερμανικός γίγαντας συνέχισε να περπατά προς το γκαράζ, όπου η Νίνα προφανώς δυσκολευόταν να βρει τα κλειδιά του αυτοκινήτου της. Το κεφάλι του ήταν τυλιγμένο σε κάποιο είδος ματωμένου υφάσματος που κάλυπτε το μάτι του, το οποίο η Νίνα είχε τρυπήσει με ψαλίδι. Γνωρίζοντας ότι ο Detlef ήταν εχθρικός μαζί του, ο Perdue αποφάσισε να του αποσπάσει την προσοχή από τη Nina.
  
  "Ελπίζω να μην έχει μαζί του αυτό το καταραμένο όπλο", μουρμούρισε ο Περντού καθώς πήδηξε σε περίοπτη θέση και κατευθύνθηκε προς το καϊκι, που ήταν αρκετά μακριά. Αμέσως μετά, άκουσε πυροβολισμούς, νιώθοντας ένα καυτό τράνταγμα στον ώμο του και ένα άλλο σφύριγμα δίπλα από το αυτί του. "Σκατά!" τσίριξε καθώς σκόνταψε, αλλά πήδηξε και συνέχισε να περπατά.
  
  Η Νίνα άκουσε τους πυροβολισμούς. Προσπαθώντας να μην πανικοβληθεί, άρπαξε ένα μικρό μαχαίρι σκαλίσματος που βρισκόταν στο πάτωμα πίσω από τη θέση του συνοδηγού, όπου ήταν στοιβαγμένα τα αλιευτικά εργαλεία.
  
  "Ελπίζω ότι κανένας από αυτούς τους πυροβολισμούς δεν σκότωσε τον πρώην φίλο μου τον Ντέτλεφ ή θα σου ξεφλουδίσω με αυτό το μικροσκοπικό κλειδί από σκελετό", χαμογέλασε, ανάβοντας τους προβολείς στην οροφή του αυτοκινήτου και έσκυψε για να φτάσει στην καλωδίωση. κάτω από το τιμόνι. Δεν είχε σκοπό να αναζωπυρώσει την προηγούμενη σχέση της με τον Dave Perdue, αλλά ήταν ένας από τους δύο καλύτερους φίλους της και τον λάτρευε παρά το γεγονός ότι την έφερνε πάντα σε απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις.
  
  Πριν φτάσει στο καϊκι, ο Purdue συνειδητοποίησε ότι το χέρι του φλεγόταν. Μια ζεστή ροή αίματος έτρεξε στον αγκώνα και το χέρι του καθώς έτρεχε για το κάλυμμα του κτιρίου, αλλά όταν τελικά μπόρεσε να κοιτάξει γύρω του, τον περίμενε μια άλλη άθλια έκπληξη. Ο Ντέτλεφ δεν τον κυνήγησε καθόλου. Μη θεωρώντας πλέον τον εαυτό του ριψοκίνδυνο, ο Ντέτλεφ φόρεσε το Glock του και κατευθύνθηκε προς το ξεχαρβαλωμένο γκαράζ.
  
  "Ωχ όχι!" Ο Περντού βογκούσε. Ωστόσο, ήξερε ότι ο Ντέτλεφ δεν θα μπορούσε να φτάσει στη Νίνα μέσα από ένα στενό κενό ανάμεσα στις κλειδωμένες με αλυσίδα πόρτες. Το εντυπωσιακό μέγεθός του είχε τα μειονεκτήματά του και ήταν σωτήριο για τη μικροκαμωμένη και αυθάδη Νίνα, που ήταν μέσα, καλωδιώνοντας το αυτοκίνητο με ιδρωμένα χέρια και ελάχιστο έως καθόλου φως.
  
  Απογοητευμένος και πληγωμένος, ο Perdue παρακολουθούσε αβοήθητος καθώς ο Detlef έλεγχε την κλειδαριά και την αλυσίδα για να δει αν κάποιος μπορούσε να το είχε διαλέξει. "Μάλλον πιστεύει ότι είμαι ο μόνος εδώ. Θεέ μου, το ελπίζω", σκέφτηκε ο Περντού. Ενώ ο Γερμανός ταλαιπωρούσε τις γκαραζόπορτες, ο Περντύ γλίστρησε στο σπίτι για να πάρει όσα περισσότερα από τα πράγματα μπορούσε να κουβαλήσει. Η τσάντα του φορητού υπολογιστή της Νίνα είχε επίσης το διαβατήριό της και το διαβατήριο του Σαμ βρήκε στο δωμάτιο Στην καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι, ο Perdue αφαίρεσε μετρητά και μια χρυσή πιστωτική κάρτα AMEX από το πορτοφόλι του Γερμανού.
  
  Αν ο Detlef πίστευε ότι ο Perdue άφησε τη Nina στην πόλη και θα επέστρεφε για να τελειώσει τον αγώνα μαζί του, αυτό θα ήταν υπέροχο. ήλπιζε ο δισεκατομμυριούχος καθώς έβλεπε τον Γερμανό να συλλογίζεται την κατάσταση από το παράθυρο της κουζίνας. Ο Perdue ένιωσε ότι το χέρι του ήταν ήδη μουδιασμένο στα δάχτυλα και ζαλισμένος από την απώλεια αίματος, έτσι χρησιμοποίησε τη δύναμη που του είχε απομείνει για να επιστρέψει κρυφά στο καϊκι.
  
  "Γρήγορα, Νίνα", ψιθύρισε, βγάζοντας τα γυαλιά του για να τα καθαρίσει και σκούπισε τον ιδρώτα από το πρόσωπό του με το πουκάμισό του. Προς ανακούφιση του Perdue, ο Γερμανός αποφάσισε να μην κάνει μάταιη προσπάθεια να διαρρήξει το γκαράζ, κυρίως επειδή δεν είχε το κλειδί του λουκέτου. Καθώς φορούσε τα γυαλιά του, είδε τον Ντέτλεφ να περπατάει προς το μέρος του. "Θα έρθει να βεβαιωθεί ότι είμαι νεκρός!"
  
  Πίσω από τον μεγάλο χήρο, ο ήχος της ανάφλεξης αντηχούσε όλο το βράδυ. Ο Ντέτλεφ γύρισε και γύρισε βιαστικά στο γκαράζ, τραβώντας το πιστόλι του. Ο Perdue ήταν αποφασισμένος να κρατήσει τον Detlef μακριά από τη Nina, ακόμα κι αν αυτό του στοίχιζε τη ζωή. Έσκασε ξανά από το γρασίδι και ούρλιαξε, αλλά ο Ντέτλεφ τον αγνόησε καθώς το αυτοκίνητο προσπαθούσε να ξεκινήσει ξανά.
  
  "Μην την πλημμυρίζεις, Νίνα! ήταν το μόνο που μπορούσε να φωνάξει ο Περντού καθώς τα τεράστια χέρια του Ντέτλεφ έκλεισαν γύρω από την αλυσίδα και άρχισαν να σπρώχνουν τις πόρτες στην άκρη. Δεν θα σου έδινα αλυσίδα. Ήταν άνετο και παχύ, πολύ πιο ασφαλές από τις σαθρές σιδερένιες πόρτες. Έξω από τις πόρτες, ο κινητήρας βρυχήθηκε ξανά , αλλά έσβησε μια στιγμή αργότερα. Τώρα ο απογευματινός αέρας κουβαλά μόνο τον ήχο των θυρών που χτυπούν κάτω από τη λυσσασμένη δύναμη της γερμανικής καμπάνας. Ένα μεταλλικό σκίσιμο έτρεξε καθώς ο Detlef αποσυναρμολογούσε ολόκληρη την εγκατάσταση, σκίζοντας τις πόρτες από τους αδύνατους μεντεσέδες τους.
  
  "Ω Θεέ μου!" Ο Περντού βόγκηξε, προσπαθώντας απεγνωσμένα να σώσει την αγαπημένη του Νίνα, αλλά του έλειπε η δύναμη να τρέξει. Παρακολούθησε τις πόρτες να θρυμματίζονται σαν φύλλα που πέφτουν από ένα δέντρο καθώς η μηχανή βρυχήθηκε για άλλη μια φορά. Ανεβάζοντας ορμή, το "Volvo" ούρλιαξε κάτω από το πόδι της Νίνα και όρμησε προς τα εμπρός όταν ο Ντέτλεφ πέταξε στην άκρη τη δεύτερη πόρτα.
  
  "Σ'ευχαριστώ φίλε!" είπε η Νίνα καθώς πάτησε το γκάζι και άφησε τον συμπλέκτη.
  
  Ο Purdue είδε το πλαίσιο του Detlef να καταρρέει μόνο όταν το παλιό αυτοκίνητο χτύπησε πάνω του με πλήρη ταχύτητα, πετώντας το σώμα του αρκετά πόδια στο πλάι κάτω από την ταχύτητά του. Το κουτί, άσχημο καφέ σεντάν γλίστρησε στο λασπωμένο γρασίδι, κατευθυνόμενος προς το σημείο όπου την είχε σταματήσει ο Περντύ. Η Νίνα άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού καθώς το αυτοκίνητο κόντεψε να σταματήσει, αρκεί να πέσει ο Περντού στο κάθισμα πριν την πετάξουν στο δρόμο.
  
  "Είσαι καλά? Perdue! Είσαι καλά? Πού σε χτύπησε; συνέχισε να φωνάζει πάνω από τη μηχανή που έτρεχε.
  
  "Θα είμαι εντάξει, αγαπητέ μου", χαμογέλασε ο Περντού βαριά, σφίγγοντας το χέρι του. "Είναι τυχερό που η δεύτερη σφαίρα δεν με χτύπησε στο κρανίο".
  
  "Είμαι τυχερός που έμαθα πώς να ξεκινάω ένα αυτοκίνητο για να εντυπωσιάσω έναν καταραμένο φοβερό νταή από τη Γλασκώβη στα δεκαεπτά μου!" πρόσθεσε περήφανα. "Περντιού!"
  
  "Συνέχισε, Νίνα", απάντησε. "Απλώς περάστε μας τα σύνορα στην Ουκρανία όσο πιο γρήγορα μπορείτε".
  
  "Εφόσον η παλιά ταλαιπωρία του Kirill μπορεί να τα βγάλει πέρα στο ταξίδι", αναστέναξε καθώς έλεγχε το μετρητή καυσίμου, το οποίο απείλησε να περάσει πάνω από το δείκτη καυσίμου. Ο Περντού έδειξε την πιστωτική κάρτα του Ντέτλεφ και χαμογέλασε με τον πόνο του καθώς η Νίνα ξέσπασε σε θριαμβευτικά γέλια.
  
  "Δώσε μου το αυτό!" Αυτή χαμογέλασε. "Και ξεκουράσου λίγο. Θα σου αγοράσω έναν επίδεσμο μόλις φτάσουμε στην επόμενη πόλη. Από εκεί, δεν θα σταματήσουμε μέχρι να φτάσουμε σε απόσταση αναπνοής από το Devil's Cauldron και να έχουμε πίσω τον Sam."
  
  Ο Perdue δεν κατάλαβε το τελευταίο μέρος. Κοιμάται ήδη.
  
  
  Κεφάλαιο 27
  
  
  Στη Ρίγα της Λετονίας, ο Κλάους και το μικρό πλήρωμά του ελλιμενίστηκαν για το επόμενο σκέλος του ταξιδιού τους. Υπήρχε λίγος χρόνος για να προετοιμαστούν τα πάντα για την απόκτηση και τη μεταφορά του πάνελ από το Amber Room. Δεν υπήρχε πολύς χρόνος για χάσιμο και ο Κέμπερ ήταν ένας πολύ ανυπόμονος άνθρωπος. Φώναζε εντολές στο κατάστρωμα ενώ ο Σαμ άκουγε από τη χαλύβδινη φυλακή του. Η επιλογή των λέξεων του Κέμπερ στοίχειωσε απίστευτα τον Σαμ - μια κυψέλη - η σκέψη τον έκανε να ανατριχιάσει, αλλά περισσότερο επειδή δεν ήξερε τι έφτιαχνε ο Κέμπερ, και αυτός ήταν αρκετός λόγος για συναισθηματική αναταραχή.
  
  Ο Σαμ έπρεπε να ενδώσει. φοβόταν. Απλός και απλός, παραμερίζοντας την εικόνα και τον αυτοσεβασμό, τρόμαξε με αυτό που ερχόταν. Με βάση τις ελάχιστες πληροφορίες που του δόθηκαν, ένιωθε ήδη ότι ήταν καταδικασμένος να σωθεί αυτή τη φορά. Πολλές φορές στο παρελθόν είχε καταφέρει να αποφύγει αυτό που φοβόταν ως βέβαιο θάνατο, αλλά αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά.
  
  "Δεν μπορείς να τα παρατήσεις, Κληβ", μάλωσε τον εαυτό του, βγαίνοντας από το λάκκο της κατάθλιψης και της απελπισίας. "Αυτή η ηττοπάθεια δεν είναι για ανθρώπους σαν εσάς. Ποια ζημιά μπορεί να ξεπεράσει την κόλαση σε αυτό το πλοίο τηλεμεταφοράς στο οποίο είστε παγιδευμένοι; Έχουν ιδέα τι πέρασες ενώ έκανε το κολασμένο ταξίδι της ξανά και ξανά μέσα από τις ίδιες φυσικές παγίδες;". Αλλά όταν ο Sam σκέφτηκε για λίγο τη δική του εκπαίδευση, σύντομα συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να θυμηθεί τι είχε συμβεί στο DKM Geheimnis ενώ κρατούνταν εκεί. Αυτό που θυμόταν ήταν η βαθιά απελπισία που είχε δημιουργήσει βαθιά στην ψυχή του, το μόνο απομεινάρι της όλης υπόθεσης που μπορούσε ακόμα να νιώσει συνειδητά.
  
  Από πάνω του, άκουγε άντρες να ξεφορτώνουν βαρύ εξοπλισμό σε κάποιο μεγάλο, βαρέως τύπου όχημα. Αν ο Σαμ δεν ήξερε καλύτερα, θα είχε μαντέψει ότι ήταν τανκ. Γρήγορα βήματα πλησίασαν την πόρτα του δωματίου του.
  
  Είναι τώρα ή ποτέ, είπε στον εαυτό του, μαζεύοντας το κουράγιο του να κάνει μια απόπειρα απόδρασης. Αν μπορούσε να χειραγωγήσει αυτούς που τον ακολουθούσαν, θα μπορούσε να φύγει από το σκάφος απαρατήρητος. Οι κλειδαριές έκαναν κλικ έξω. Η καρδιά του χτυπούσε άγρια καθώς ετοιμαζόταν να πηδήξει. Όταν άνοιξε η πόρτα, ο ίδιος ο Κλάους Κέμπερ στεκόταν εκεί, χαμογελώντας. Ο Σαμ όρμησε μπροστά για να αρπάξει τον αποτρόπαιο απαγωγέα. Ο Κλάους είπε: "24-58-68-91".
  
  Η επίθεση του Σαμ σταμάτησε αμέσως και έπεσε στο πάτωμα στα πόδια του στόχου του. Η σύγχυση και η οργή τρεμόπαιξαν στο μέτωπο του Σαμ, αλλά όσο κι αν προσπάθησε, δεν μπορούσε να κουνήσει ούτε έναν μυ. Το μόνο που μπορούσε να ακούσει πάνω από το γυμνό και μελανιασμένο σώμα του ήταν το θριαμβευτικό γέλιο ενός πολύ επικίνδυνου άνδρα που είχε θανατηφόρες πληροφορίες.
  
  "Θα σας πω τι, κύριε Κληβ", είπε ο Κέμπερ σε έναν τόνο ενοχλητικής ηρεμίας. "Επειδή δείξατε τόση αποφασιστικότητα, θα σας πω για αυτό που μόλις σας συνέβη. Αλλά!" προστάτευε σαν μελλοντικός δάσκαλος που χαρίζει έλεος σε παραβατικό μαθητή. "Αλλά... πρέπει να συμφωνήσετε να μην μου δώσετε άλλο λόγο να ανησυχώ για τις ανελέητες και γελοίες προσπάθειές σας να φύγετε από την εταιρεία μου. Ας το πούμε... επαγγελματική ευγένεια. Θα σταματήσεις την παιδική σου συμπεριφορά και με τη σειρά μου θα σου δίνω συνεντεύξεις για τους αιώνες".
  
  "Συγγνώμη. Δεν παίρνω συνέντευξη από γουρούνια", απάντησε ο Σαμ. "Άνθρωποι σαν εσένα δεν θα λάβουν ποτέ καμία δημοσιότητα από εμένα, οπότε γαμώσου".
  
  "Και πάλι, εδώ θα σας δώσω άλλη μια ευκαιρία να ξανασκεφτείτε την αντιπαραγωγική συμπεριφορά σας", επανέλαβε ο Κλάους αναστενάζοντας. "Με απλά λόγια, θα ανταλλάξω τη συγκατάθεσή σας με πληροφορίες που κατέχω μόνο εγώ. Δεν διψάτε οι δημοσιογράφοι... πώς το λέτε; Αίσθηση? "
  
  Ο Σαμ κράτησε τη γλώσσα του. όχι επειδή πείσμωσε, αλλά επειδή σκέφτηκε λίγο την πρόταση. "Ποιο είναι το κακό να κάνεις αυτόν τον τράνταγμα να πιστέψει ότι είσαι αξιοπρεπής; Σκοπεύει να σε σκοτώσει ούτως ή άλλως. Μπορεί επίσης να μάθετε περισσότερα για το αίνιγμα που πέθατε να λύσετε μέχρι τώρα", αποφάσισε. Εξάλλου, είναι καλύτερο από το να περπατάτε με τις γκάιντες σας μπροστά σε όλους ενώ σας χτυπάει ο εχθρός. Πάρτε αυτό. Απλώς πάρε αυτό προς το παρόν".
  
  "Αν πάρω τα ρούχα μου πίσω, θα έχετε συμφωνία. Αν και νομίζω ότι αξίζεις τιμωρία που κοιτάς κάτι που προφανώς δεν έχεις και πολύ, προτιμώ να φοράω παντελόνι σε αυτό το κρύο", τον πείραξε ο Σαμ.
  
  Ο Κλάους είχε συνηθίσει τις αδιάκοπες προσβολές του δημοσιογράφου, οπότε δεν προσβλήθηκε πια τόσο εύκολα. Μόλις παρατήρησε ότι ο λεκτικός εκφοβισμός ήταν το αμυντικό σύστημα του Sam Cleve, ήταν εύκολο να τον αφήσει να φύγει αν δεν του ανταποδίδονταν. "Σίγουρα. Θα σε αφήσω να κατηγορήσεις το κρύο γι' αυτό", απάντησε, δείχνοντας τα φαινομενικά ντροπαλά γεννητικά όργανα του Σαμ.
  
  Μη εκτιμώντας το αποτέλεσμα της αντεπίθεσής του, ο Κέμπερ γύρισε και απαίτησε να του επιστραφούν τα ρούχα του Σαμ. Του επετράπη να καθαρίσει, να ντυθεί και να ενωθεί με τον Kemper στο SUV του. Από τη Ρίγα, έπρεπε να περάσουν δύο σύνορα προς την Ουκρανία, ακολουθούμενο από ένα τεράστιο στρατιωτικό τακτικό όχημα που μετέφερε ένα κοντέινερ ειδικά σχεδιασμένο για να μεταφέρει τα πολύτιμα υπόλοιπα πάνελ του Amber Room, τα οποία επρόκειτο να επιστραφούν από τους βοηθούς του Sam.
  
  "Εντυπωσιακό", είπε ο Σαμ στον Κέμπερ καθώς πήγαινε με τον διοικητή του Black Sun κοντά στον τοπικό σταθμό σκαφών. Ο Kemper παρακολούθησε καθώς ένα μεγάλο δοχείο perspex, ελεγχόμενο από δύο υδραυλικούς μοχλούς, μετακινήθηκε από το επικλινές κατάστρωμα ενός πολωνικού ωκεανοφόρου σκάφους σε ένα τεράστιο φορτηγό. "Τι είναι αυτό το όχημα;" ρώτησε, κοιτάζοντας το τεράστιο υβριδικό φορτηγό καθώς περπατούσε στο πλάι του.
  
  "Αυτό είναι το πρωτότυπο του Enrik Hubsch, ενός ταλαντούχου μηχανικού από τις τάξεις μας", καυχήθηκε ο Kemper καθώς συνόδευε τον Sam. "Το διαμορφώσαμε σύμφωνα με ένα αμερικανικής κατασκευής φορτηγό Ford XM656 από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Ωστόσο, με αληθινό γερμανικό τρόπο, το έχουμε βελτιώσει πολύ επεκτείνοντας τον αρχικό σχεδιασμό αυξάνοντας την επιφάνεια της πλατφόρμας κατά 10 μέτρα και τον ενισχυμένο χάλυβα συγκολλημένο κατά μήκος των αξόνων, καταλαβαίνετε;"
  
  Ο Κέμπερ έδειξε περήφανα τη δομή πάνω από τα βαρέως τύπου ελαστικά που έτρεχαν ανά δύο σε όλο το μήκος του αυτοκινήτου. "Η απόσταση μεταξύ των τροχών υπολογίζεται έξυπνα για να υποστηρίξει το ακριβές βάρος του δοχείου, με σχεδιαστικά χαρακτηριστικά που αποφεύγουν το αναπόφευκτο τίναγμα που προκαλείται από την ταλαντευόμενη δεξαμενή νερού, σταθεροποιώντας έτσι το φορτηγό καθώς κινείται".
  
  "Και τι χρειάζεστε, στην πραγματικότητα, ένα γιγάντιο ενυδρείο;" ρώτησε ο Σαμ καθώς έβλεπαν ένα τεράστιο κλουβί με νερό να ανυψώνεται στο πίσω μέρος ενός τέρατος φορτίου στρατιωτικής ποιότητας. Το παχύ, αλεξίσφαιρο εξωτερικό πλεξιγκλάς συνδέθηκε σε κάθε μία από τις τέσσερις γωνίες με καμπύλες χάλκινες πλάκες. Το νερό κυλούσε ελεύθερα μέσα από δώδεκα στενά διαμερίσματα, τα οποία ήταν επίσης επενδεδυμένα με χαλκό.
  
  Οι υποδοχές που εκτείνονται σε όλο το πλάτος του κύβου προετοιμάστηκαν έτσι ώστε ένα πορτοκαλί πλαίσιο να μπορεί να εισαχθεί σε καθένα από αυτά και να αποθηκευτεί χωριστά από το επόμενο. Καθώς ο Κέμπερ εξήγησε το μηχάνημα και τον σκοπό του, ο Σαμ δεν μπορούσε παρά να αναρωτηθεί με εμμονή για το περιστατικό που είχε συμβεί έξω από την πόρτα της καμπίνας του στο πλοίο πριν από μία ώρα. Είχε φαγούρα να υπενθυμίσει στον Κέμπερ να αποκαλύψει τι υποσχέθηκε, αλλά προς το παρόν μετριάστηκε η ταραχώδης σχέση τους παίζοντας μαζί του.
  
  "Υπάρχει κάποιο είδος χημικής ένωσης στο νερό;" ρώτησε τον Κέμπερ.
  
  "Όχι, μόνο νερό", απάντησε ωμά ο Γερμανός διοικητής.
  
  Ο Σαμ ανασήκωσε τους ώμους. "Λοιπόν, τι είναι αυτό το απλό νερό; Τι κάνει αυτό στα πάνελ στο Amber Room;"
  
  Ο Κέμπερ χαμογέλασε. "Σκεφτείτε το ως αποτρεπτικό".
  
  Ο Σαμ συνάντησε το βλέμμα του και ρώτησε ανέμελα: "Για να συγκρατήσω, ας πούμε, ένα σμήνος από κάποιο είδος κυψέλης;"
  
  "Τι μελοδραματικό", απάντησε ο Κέμπερ, σταυρώνοντας τα χέρια του με αυτοπεποίθηση καθώς οι άνδρες ασφάλιζαν το δοχείο με καλώδιο και ύφασμα. "Αλλά δεν έχετε εντελώς λάθος, κύριε Κληβ. Είναι απλώς μια προφύλαξη. Δεν ρισκάρω αν δεν έχω σοβαρές εναλλακτικές".
  
  "Σημειώθηκα", ο Σαμ έγνεψε ευγενικά.
  
  Παρακολούθησαν μαζί καθώς οι άνδρες του Kemper ολοκλήρωσαν τη διαδικασία φόρτωσης, χωρίς κανένας από τους δύο να συζητά. Κατά βάθος, ο Σαμ θα ήθελε να μπει στο μυαλό του Κέμπερ, αλλά όχι μόνο δεν μπορούσε να διαβάσει τα μυαλά του, αλλά ο ναζιστής δημοσίων σχέσεων γνώριζε ήδη το μυστικό του Σαμ - και προφανώς λίγο περισσότερο. Θα ήταν περιττό να κρυφοκοιτάξουμε. Κάτι ασυνήθιστο χτύπησε τον Σαμ σχετικά με τον τρόπο που δούλευε η μικρή ομάδα. Δεν υπήρχε συγκεκριμένος κύριος, αλλά κάθε άτομο κινούνταν σαν να καθοδηγούνταν από ορισμένες εντολές για να διασφαλίσουν ότι οι αντίστοιχες εργασίες τους εκτελούνταν ομαλά και ολοκληρώνονταν ταυτόχρονα. Ήταν παράξενο πώς κινήθηκαν γρήγορα, αποτελεσματικά και χωρίς καμία λεκτική ανταλλαγή.
  
  "Έλα, κύριε Κληβ", επέμεινε ο Κέμπερ. "Είναι ώρα να φύγουμε. Πρέπει να διασχίσουμε δύο χώρες και υπάρχει πολύ λίγος χρόνος. Με ένα τόσο ευαίσθητο φορτίο, δεν θα μπορέσουμε να διασχίσουμε τα τοπία της Λετονίας και της Λευκορωσίας σε λιγότερο από 16 ώρες".
  
  "Γαμώτο! Πόσο θα βαρεθούμε;" αναφώνησε ο Σαμ, ήδη κουρασμένος από την προοπτική. "Δεν έχω καν περιοδικό. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια ενός τόσο μεγάλου ταξιδιού, θα μπορούσα πιθανώς να διαβάσω ολόκληρη τη Βίβλο!".
  
  Ο Κέμπερ γέλασε, χτυπώντας τα χέρια του χαρούμενα καθώς ανέβαιναν στο μπεζ SUV. "Το να το διαβάσω τώρα θα ήταν κολοσσιαίο χάσιμο χρόνου. Θα ήταν σαν να διαβάζεις σύγχρονη μυθοπλασία για να καθορίσεις την ιστορία του πολιτισμού των Μάγια!".
  
  Μετακόμισαν στο πίσω μέρος ενός οχήματος που περίμενε μπροστά από το φορτηγό για να το κατευθύνει κατά μήκος μιας δευτερεύουσας διαδρομής προς τα σύνορα Λετονίας-Λευκορωσίας. Καθώς ξεκίνησαν με ρυθμό σαλιγκαριού, το πολυτελές εσωτερικό του αυτοκινήτου άρχισε να γεμίζει με δροσερό αέρα για να απαλύνει τη μεσημεριανή ζέστη, συνοδευόμενο από απαλή κλασική μουσική.
  
  "Ελπίζω να μην σε πειράζει ο Μότσαρτ", είπε ο Κέμπερ από ευγένεια.
  
  "Καθόλου", αποδέχτηκε ο Σαμ την τυπικότητα. "Αν και εγώ ο ίδιος είμαι περισσότερο υποστηρικτής των ABBA".
  
  Για άλλη μια φορά, ο Κέμπερ διασκέδασε πολύ με τη διασκεδαστική αδιαφορία του Σαμ. "Πραγματικά? Παίζετε!"
  
  "Δεν ξέρω", επέμεινε ο Σαμ. "Ξέρεις, υπάρχει κάτι ακαταμάχητο στη σουηδική ρετρό ποπ με τον επικείμενο θάνατο στο μενού".
  
  "Αν το λες", ανασήκωσε τους ώμους του ο Κέμπερ. Πήρε τον υπαινιγμό, αλλά δεν βιαζόταν να ικανοποιήσει την περιέργεια του Sam Cleave για το θέμα που είχε. Ήξερε πολύ καλά ότι ο δημοσιογράφος σοκαρίστηκε από την ακούσια αντίδραση του σώματός του στην επίθεση. Ένα άλλο γεγονός που έκρυψε από τον Sam ήταν πληροφορίες σχετικά με τον Kalijasa και την τύχη που τον περίμενε.
  
  Καθώς ταξίδευαν στην υπόλοιπη Λετονία, οι δύο άνδρες μόλις και μετά βίας μιλούσαν. Ο Κέμπερ άνοιξε τον φορητό υπολογιστή του, χαρτογραφώντας στρατηγικές τοποθεσίες για άγνωστους στόχους που ο Σαμ δεν μπορούσε να παρακολουθήσει από τη θέση του. Αλλά ήξερε ότι έπρεπε να είναι κακό - και έπρεπε να συμπεριλάβει τον ρόλο του στα κακά σχέδια του κακού διοικητή. Από την πλευρά του, ο Σαμ απέφυγε να ρωτήσει για τα πιεστικά ζητήματα που απασχολούσαν το μυαλό του, αποφασίζοντας να περάσει την ώρα χαλαρώνοντας. Εξάλλου, ήταν σχεδόν σίγουρος ότι δεν θα είχε την ευκαιρία να το ξανακάνει σύντομα.
  
  Μετά τη διέλευση των συνόρων με τη Λευκορωσία, όλα άλλαξαν. Ο Κέμπερ πρόσφερε στον Σαμ ένα ποτό για πρώτη φορά από τότε που έφυγαν από τη Ρίγα, δοκιμάζοντας την αντοχή του σώματος και της θέλησης του ερευνητή δημοσιογράφου που εκτιμάται τόσο πολύ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Σαμ συμφώνησε πρόθυμα, λαμβάνοντας ένα σφραγισμένο κουτί Coca-Cola. Ο Κέμπερ ήπιε επίσης ένα, καθησυχάζοντας τον Σαμ ότι τον είχαν εξαπατήσει να πιει ένα ποτό με πρόσθετη ζάχαρη.
  
  "Προστ!" Ο Σαμ είπε πριν αδειάσει το ένα τέταρτο της κονσέρβας με μια μεγάλη γουλιά, απολαμβάνοντας την αφρώδη γεύση του ποτού. Φυσικά, ο Kemper έπινε το δικό του όλη την ώρα, διατηρώντας ταυτόχρονα την εξαίσια ψυχραιμία του. "Κλάους", στράφηκε ξαφνικά ο Σαμ στον απαγωγέα του. Τώρα που ξεδίψασε, συγκέντρωσε όλο του το θάρρος. "Οι αριθμοί απατούν, αν θέλετε".
  
  Ο Κέμπερ ήξερε ότι έπρεπε να εξηγήσει στον Σαμ. Εξάλλου, ο Σκωτσέζος δημοσιογράφος δεν επρόκειτο να ζήσει για να δει την επόμενη μέρα και φέρθηκε αρκετά καλά. Κρίμα που επρόκειτο να συναντήσει το τέλος του με αυτοκτονία.
  
  
  Κεφάλαιο 28
  
  
  Στο δρόμο προς το Pripyat, η Nina οδήγησε για αρκετές ώρες αφού γέμισε το ρεζερβουάρ Volvo στο Wloclawek. Με την πιστωτική κάρτα του Detlef, αγόρασε στον Purdue ένα κουτί πρώτων βοηθειών για να περιποιηθεί την πληγή στο χέρι του. Η αναζήτηση φαρμακείου σε μια άγνωστη πόλη ήταν μια παράκαμψη, αλλά απαραίτητη.
  
  Παρόλο που οι απαγωγείς του Σαμ είχαν κατευθύνει αυτήν και τον Πέρντιου στη σαρκοφάγο στο Τσερνομπίλ -τον τόπο ταφής του άμοιρου αντιδραστήρα 4- θυμήθηκε το ραδιοφωνικό μήνυμα από τη Μίλα. Ανέφερε την Pripyat 1955, έναν όρο που απλά δεν έχει μαλακώσει από τότε που τον έγραψε. Κάπως ξεχώριζε από τις άλλες φράσεις, σαν να λάμπει από υπόσχεση. Έπρεπε να αποκαλυφθεί, και έτσι η Nina πέρασε τις τελευταίες ώρες προσπαθώντας να καταλάβει το νόημά της.
  
  Δεν ήξερε τίποτα σημαντικό, σχετικό με το 1955, για την πόλη-φάντασμα που βρισκόταν στη Ζώνη Αποκλεισμού και εκκενώθηκε μετά το ατύχημα του αντιδραστήρα. Στην πραγματικότητα, αμφέβαλλε ότι ο Πρίπιατ είχε ποτέ εμπλακεί σε κάτι σημαντικό πριν από την περιβόητη εκκένωση του το 1986. Αυτά τα λόγια στοίχειωσαν την ιστορικό μέχρι που κοίταξε το ρολόι της για να προσδιορίσει πόσο καιρό οδηγούσε και συνειδητοποίησε ότι το 1955 μπορεί να αναφέρεται σε ώρα και όχι σε ημερομηνία.
  
  Στην αρχή σκέφτηκε ότι μπορεί να ήταν απρόσιτο, αλλά αυτό ήταν το μόνο που είχε. Εάν φτάσει στο Pripyat μέχρι τις 8 μ.μ., είναι απίθανο να έχει αρκετό χρόνο για έναν καλό ύπνο, κάτι που είναι πολύ επικίνδυνο δεδομένης της κούρασης που ήδη βίωνε.
  
  Ήταν απαίσια και μοναχικά στον σκοτεινό δρόμο μέσα από τη Λευκορωσία, ενώ η Περντύ ροχάλιζε σε έναν ύπνο αντιδόλωσης στη θέση του συνοδηγού δίπλα της. Αυτό που την κράτησε ήταν η ελπίδα ότι θα μπορούσε ακόμα να σώσει τον Σαμ αν δεν αμφιταλαντευόταν τώρα. Το μικρό ψηφιακό ρολόι στο ταμπλό του παλιού αυτοκινήτου του Kirill έδειχνε την ώρα με ένα απόκοσμο πράσινο χρώμα.
  
  02:14
  
  Το σώμα της πονούσε και ήταν εξαντλημένη, αλλά έβαλε ένα τσιγάρο στο στόμα της, το άναψε και πήρε μερικές βαθιές ανάσες για να γεμίσει τα πνευμόνια της με αργό θάνατο. Ήταν μια από τις αγαπημένες της αισθήσεις. Το να κατεβάσετε το παράθυρο ήταν μια καλή ιδέα. Η μανιασμένη έκρηξη του κρύου νυχτερινού αέρα την αναζωογόνησε κάπως, αν και ευχόταν να είχε μαζί της μια φιάλη ισχυρής καφεΐνης για να συνεχίσει.
  
  Από τη γύρω γη, κρυμμένη στο σκοτάδι και στις δύο πλευρές του έρημου δρόμου, μπορούσε να μυρίσει τη γη. Στο χλωμό τσιμέντο που ελίσσεται προς τα σύνορα μεταξύ Πολωνίας και Ουκρανίας, το αυτοκίνητο βουίζει μια μελαγχολική βρωμιά από τα φθαρμένα ελαστικά του.
  
  "Θεέ μου, αυτό μοιάζει με καθαρτήριο", παραπονέθηκε, πετώντας το ξοδευμένο τσιγάρο της στη λήθη έξω. "Ελπίζω το ραδιόφωνό σου να λειτουργεί Κύριλλο".
  
  Με εντολή της Νίνας, το πόμολο γύρισε με ένα κλικ και ένα αχνό φως ανήγγειλε ότι υπήρχε ζωή στο ραδιόφωνο. "Ω ναι!" χαμογέλασε, με τα κουρασμένα μάτια της στο δρόμο καθώς το χέρι της γύριζε τον άλλο επιλογέα αναζητώντας έναν κατάλληλο σταθμό για να ακούσει. Υπήρχε ένας σταθμός FM που μεταδόθηκε από το μοναδικό ηχείο στο αυτοκίνητο, αυτό στην πόρτα του αυτοκινήτου της. Αλλά η Νίνα δεν ήταν επιλεκτική απόψε. Χρειαζόταν απεγνωσμένα παρέα, οποιαδήποτε παρέα, για να καταπραΰνει τη ραγδαία αυξανόμενη μελαγχολία της.
  
  Τις περισσότερες φορές, η Perdue ήταν αναίσθητη και έπρεπε να πάρει αποφάσεις. Ήταν καθ' οδόν για το Chelm, μια πόλη 25 χιλιόμετρα από τα ουκρανικά σύνορα, και κοιμήθηκαν για λίγο σε μια καμπίνα. Όταν έφτασαν στα σύνορα στις 2:00 μ.μ., η Νίνα ήταν σίγουρη ότι θα βρίσκονταν στο Pripyat την καθορισμένη ώρα. Η μόνη της ανησυχία ήταν πώς να μπει στην πόλη-φάντασμα με φυλασσόμενα σημεία ελέγχου σε όλη τη Ζώνη Αποκλεισμού γύρω από το Τσερνόμπιλ, αλλά ελάχιστα γνώριζε ότι η Μίλα είχε φίλους ακόμα και στα πιο σκληρά στρατόπεδα των ξεχασμένων.
  
  
  * * *
  
  
  Μετά από λίγες ώρες ύπνου σε ένα ιδιόμορφο οικογενειακό μοτέλ στο Chełm, μια φρέσκια Nina και μια ζωηρή Perdue βγήκαν στον δρόμο πέρα από τα σύνορα από την Πολωνία, με προορισμό την Ουκρανία. Ήταν λίγο μετά τις 13:00 όταν έφτασαν στο Kovel, περίπου 5 ώρες από τον προορισμό τους.
  
  "Κοιτάξτε, καταλαβαίνω ότι δεν ήμουν ο εαυτός μου για όλο σχεδόν το ταξίδι, αλλά είστε σίγουροι ότι δεν πρέπει απλώς να πάμε σε αυτή τη Σαρκοφάγο και να μην κυνηγήσουμε την ουρά μας στο Pripyat;" ρώτησε η Περντού τη Νίνα.
  
  "Κατανοώ την ανησυχία σας, αλλά έχω την έντονη αίσθηση ότι αυτό το μήνυμα ήταν σημαντικό. Μη μου ζητήσετε να το εξηγήσω ή να το καταλάβω", απάντησε, "αλλά πρέπει να καταλάβουμε γιατί το ανέφερε η Μίλα".
  
  Ο Περντού φαινόταν έκπληκτος. "Καταλαβαίνετε ότι οι μεταδόσεις της Milla προέρχονται απευθείας από το Τάγμα, σωστά;" Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η Νίνα αποφάσισε να παίξει στα χέρια του εχθρού. Όσο κι αν την εμπιστευόταν, δεν μπορούσε να καταλάβει τη λογική της σε αυτή την προσπάθεια.
  
  Τον κοίταξε έντονα. "Σου είπα ότι δεν μπορώ να το εξηγήσω. Απλώς..." δίστασε, αμφιβάλλοντας για τη δική της εικασία, "... πιστέψτε με. Αν βρεθούμε σε μπελάδες, θα είμαι ο πρώτος που θα παραδεχτώ ότι τα χάλασα, αλλά κάτι σχετικά με το χρονοδιάγραμμα αυτής της εκπομπής φαίνεται διαφορετικό".
  
  "Γυναικεία διαίσθηση, σωστά;" γέλασε. "Μπορεί κάλλιστα να άφηνα τον Ντέτλεφ να με πυροβολήσει στο κεφάλι εκεί στη Γκντίνια".
  
  "Θεέ μου, Perdue, μπορείς να είσαι λίγο πιο υποστηρικτικός;" συνοφρυώθηκε. "Μην ξεχνάτε πώς καταλήξαμε σε αυτό στην αρχή. Ο Σαμ κι εγώ χρειάστηκε να σε βοηθήσουμε για άλλη μια φορά όταν τσακώθηκες με αυτά τα καθάρματα για εκατοστή φορά!"
  
  "Δεν έχω καμία σχέση με αυτό, αγαπητέ μου!" την κορόιδευε. "Αυτή η σκύλα και οι χάκερ της μου έστησαν ενέδρα ενώ ασχολιόμουν με τη δουλειά μου, προσπαθώντας να κάνω διακοπές στην Κοπεγχάγη, για όνομα του Θεού!"
  
  Η Νίνα δεν πίστευε στα αυτιά της. Ο Perdue ήταν εκτός εαυτού, συμπεριφερόταν σαν νευρικός ξένος που δεν είχε ξανασυναντήσει. Σίγουρα, έχει συρθεί στο Amber Room από πράκτορες που δεν ήταν υπό τον έλεγχό του, αλλά δεν τον είχαν ανατινάξει ποτέ πριν. Αηδιασμένη από την τεταμένη σιωπή, η Νίνα άνοιξε το ραδιόφωνο και χαμήλωσε την ένταση για να δώσει μια τρίτη, πιο χαρούμενη παρουσία στο αυτοκίνητο. Δεν είπε τίποτα μετά, αφήνοντας τον Purdue να σιγοβράσει ενώ προσπαθούσε να διευθετήσει τη δική της γελοία απόφαση.
  
  Μόλις είχαν περάσει τη μικρή πόλη Sarny όταν η μουσική στο ραδιόφωνο άρχισε να ξεθωριάζει μέσα και έξω. Ο Purdue αγνόησε την ξαφνική αλλαγή, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο το απαράμιλλο τοπίο. Συνήθως η Νίνα ενοχλούνταν από τέτοιες παρεμβολές, αλλά δεν τολμούσε να κλείσει το ραδιόφωνο και να βυθιστεί στη σιωπή του Περντού. Καθώς προχωρούσε, ακούγονταν πιο δυνατά μέχρι που έγινε αδύνατο να αγνοηθεί. Μια γνώριμη μελωδία, που ακούστηκε τελευταία στην εκπομπή βραχέων κυμάτων στη Γκντίνια, ακούστηκε από το ταλαιπωρημένο ηχείο δίπλα της, προσδιορίζοντας την εξερχόμενη εκπομπή.
  
  "Μίλα;" Η Νίνα μουρμούρισε, μισή φοβισμένη, μισή ενθουσιασμένη.
  
  Ακόμη και το πέτρινο πρόσωπο του Περντιού λαμπρύνει καθώς άκουγε με έκπληξη και ανησυχία τη μελωδία που σβήνει αργά. Αντάλλαξαν ύποπτες ματιές καθώς η στατική διόγκωσε τα ερτζιανά. Η Νίνα έλεγξε τη συχνότητα. "Δεν είναι στην κανονική του συχνότητα", δήλωσε.
  
  "Τι εννοείς?" ρώτησε, ακούγοντας πολύ περισσότερο σαν τον εαυτό του πριν. "Δεν είναι αυτό το μέρος που το συντονίζατε;" ρώτησε, δείχνοντας ένα βέλος που βρισκόταν αρκετά μακριά από το σημείο όπου ο Ντέτλεφ το όριζε για να συντονιστεί στον σταθμό αριθμών. Η Νίνα κούνησε το κεφάλι της, ιντριγκάροντας ακόμα περισσότερο τον Περντού.
  
  "Γιατί να έχουν διαφορά...;" ήθελε να ρωτήσει, αλλά η εξήγηση της ήρθε όταν ο Περντού απάντησε: "Επειδή κρύβονται".
  
  "Ναι, αυτό νομίζω. Μα γιατί?" αναρωτήθηκε εκείνη.
  
  "Ακούστε", γρύλισε ενθουσιασμένος, ενθουσιασμένος να ακούσει.
  
  Η γυναικεία φωνή ακουγόταν επίμονη, αλλά ομοιόμορφη. "Χήρος".
  
  "Είναι το Detlef!" είπε η Νίνα στον Purdue. "Παραδίδουν στον Ντέτλεφ".
  
  Μετά από μια μικρή παύση, μια θολή φωνή συνέχισε, "Δρυοκολάπτης, οκτώ τριάντα". Ακούστηκε ένα δυνατό κλικ στο ηχείο και αντί για ολοκληρωμένη μετάδοση, παρέμεινε μόνο λευκός θόρυβος και στατικό. Άφωνοι, η Nina και ο Perdue αναλογίστηκαν τι είχε συμβεί μόλις τυχαία καθώς τα ραδιοκύματα συρρέουν στην τρέχουσα μετάδοση του τοπικού σταθμού.
  
  "Τι στο διάολο είναι ο Δρυοκολάπτης; Υποθέτω ότι θέλουν να είμαστε εκεί στις οκτώ και μισή", πρότεινε ο Περντιού.
  
  "Ναι, το μήνυμα για το ταξίδι στο Pripyat ήταν στις επτά πενήντα πέντε, έτσι μετέφεραν την τοποθεσία και προσάρμοσαν το χρονικό πλαίσιο για να φτάσουν εκεί. Δεν είναι πολύ αργότερα από πριν, οπότε ο Δρυοκολάπτης δεν απέχει πολύ από το Pripyat, όπως το καταλαβαίνω", αποτόλμησε η Νίνα.
  
  "Θεέ μου, μακάρι να είχα τηλέφωνο! Έχεις το τηλέφωνό σου;" ρώτησε.
  
  "Θα μπορούσα - αν είναι ακόμα στην τσάντα του φορητού υπολογιστή μου, το έκλεψες από το σπίτι του Kirill", απάντησε, κοιτάζοντας πίσω στο κάλυμμα με φερμουάρ στο πίσω κάθισμα. Η Perdue άπλωσε το χέρι της και έψαξε την μπροστινή τσέπη της τσάντας της, ψαχουλεύοντας το σημειωματάριο, τα στυλό και τα γυαλιά της.
  
  "Καταλαβαίνω!" αυτός χαμογέλασε. "Τώρα, ελπίζω να είναι φορτωμένο".
  
  "Έτσι θα έπρεπε να είναι", είπε, έπεσε μέσα για να ρίξει μια ματιά. "Αυτό θα πρέπει να διαρκέσει τουλάχιστον τις επόμενες δύο ώρες. Συνέχισε. Βρε τον Δρυοκολάπτη μας, γέρο".
  
  "Σε αυτό", απάντησε, περιηγούμενος στο Διαδίκτυο για οτιδήποτε με παρόμοιο ψευδώνυμο κοντά. Πλησίαζαν γρήγορα το Pripyat όταν ο απογευματινός ήλιος φώτισε το ανοιχτό καφέ-γκρι επίπεδο τοπίο, μετατρέποντάς το σε απόκοσμους μαύρους γίγαντες των πυλώνων προστασίας.
  
  "Είναι τόσο κακό συναίσθημα", παρατήρησε η Νίνα καθώς τα μάτια της καρφώθηκαν στο τοπίο. "Κοίτα, Πέρντιου, αυτό είναι το νεκροταφείο της σοβιετικής επιστήμης. Μπορείτε σχεδόν να νιώσετε τη χαμένη λάμψη στην ατμόσφαιρα".
  
  "Αυτή πρέπει να είναι η ακτινοβολία που μιλάει, Νίνα", αστειεύτηκε, τραβώντας ένα γέλιο από τον ιστορικό, ο οποίος ήταν χαρούμενος που είχε πίσω τον γέρο Περντιού. "Το καταλαβαίνω".
  
  "Που πάμε?" ρώτησε.
  
  "Νότια του Πριπιάτ, προς το Τσερνόμπιλ", επεσήμανε ανέμελα. Η Νίνα ανασήκωσε το φρύδι της, δείχνοντας την απροθυμία της να επισκεφτεί ένα τόσο καταστροφικό και επικίνδυνο κομμάτι ουκρανικής γης. Αλλά στο τέλος, ήξερε ότι έπρεπε να φύγουν. Άλλωστε, ήταν ήδη εκεί - μολυσμένοι με τα υπολείμματα ραδιενεργού υλικού που είχαν απομείνει εκεί μετά το 1986. Η Perdue έλεγξε τον χάρτη στο τηλέφωνό της. "Συνεχίστε κατευθείαν από το Pripyat. Ο λεγόμενος "ρώσος δρυοκολάπτης" βρίσκεται στο γύρω δάσος", ανέφερε, σκύβοντας μπροστά στη θέση του για να κοιτάξει ψηλά. "Η νύχτα έρχεται σύντομα, αγάπη μου. Θα κρυώσει κι αυτή".
  
  "Τι είναι ένας Ρώσος δρυοκολάπτης; Θα ψάξω για ένα μεγάλο πουλί που ανοίγει τρύπες σε τοπικούς δρόμους ή κάτι τέτοιο;" εκείνη γέλασε.
  
  "Είναι στην πραγματικότητα ένα λείψανο του Ψυχρού Πολέμου. Το παρατσούκλι προέρχεται από...θα το εκτιμήσετε...τις μυστηριώδεις ραδιοφωνικές παρεμβολές που παρενέβαιναν στις εκπομπές σε όλη την Ευρώπη τη δεκαετία του '80", μοιράστηκε.
  
  "Πάλι φαντάσματα στο ραδιόφωνο", παρατήρησε κουνώντας το κεφάλι της. "Με κάνει να αναρωτιέμαι αν προγραμματιζόμαστε καθημερινά με κρυφές συχνότητες, γεμάτες ιδεολογίες και προπαγάνδα, ξέρεις; Δεν έχω ιδέα ότι η γνώμη μας μπορεί να διαμορφωθεί από υποσυνείδητα μηνύματα..."
  
  "Εδώ!" αναφώνησε ξαφνικά. "Μια μυστική στρατιωτική βάση από την οποία ο σοβιετικός στρατός εκπέμπει πριν από περίπου 30 χρόνια. Ονομάστηκε Duga-3, ένα σήμα ραντάρ τελευταίας τεχνολογίας που χρησιμοποιούσαν για να ανιχνεύσουν πιθανές επιθέσεις βαλλιστικών πυραύλων".
  
  Από το Pripyat, ένα τρομερό όραμα ήταν καθαρά ορατό, μαγευτικό και γκροτέσκο. Ανυψωνόμενος σιωπηλά πάνω από τις κορυφές των δέντρων των ακτινοβολημένων δασών, που φωτίζονται από τις ακτίνες του ήλιου που δύει, μια σειρά από πανομοιότυπους πύργους από χάλυβα περιστοιχίζει την εγκαταλελειμμένη στρατιωτική βάση. "Ίσως να έχεις δίκιο, Νίνα. Δείτε το τεράστιο μέγεθός της. Οι πομποί εδώ θα μπορούσαν εύκολα να χειριστούν τα ραδιοκύματα για να αλλάξουν τη νοοτροπία", υπέθεσε, με δέος για τον απόκοσμο τοίχο των χαλύβδινων ράβδων.
  
  Η Νίνα έριξε μια ματιά στο ψηφιακό της ρολόι. "Σχεδόν ώρα."
  
  
  Κεφάλαιο 29
  
  
  Σε όλο το Κόκκινο Δάσος φύτρωναν κυρίως πεύκα, που φύτρωναν από το ίδιο χώμα που κάλυπτε τους τάφους του πρώην δάσους. Ως αποτέλεσμα της καταστροφής του Τσερνομπίλ, η πρώην βλάστηση καταστράφηκε από μπουλντόζες και θάφτηκε. Κοκκινοκόκκινοι σκελετοί πεύκου κάτω από ένα παχύ στρώμα γης γέννησαν μια νέα γενιά, που φυτεύτηκαν από τις αρχές. Ένας μόνο προβολέας της Volvo, μια μεγάλη σκάλα στα δεξιά, φώτιζε τους κορμούς των δέντρων που θρόισμα στο Κόκκινο Δάσος, καθώς η Νίνα τραβούσε μέχρι την ερειπωμένη ατσάλινη πύλη στην είσοδο του εγκαταλειμμένου συγκροτήματος. Βαμμένες πράσινες και στολισμένες με σοβιετικά αστέρια, οι δύο πύλες κεκλιμένες, ελάχιστα συγκρατούνται μεταξύ τους από τον θρυμματισμένο ξύλινο περιμετρικό φράκτη.
  
  "Θεέ μου, αυτό είναι καταθλιπτικό!" Το παρατήρησε η Νίνα, ακουμπώντας στο τιμόνι για να δει καλύτερα το μόλις ορατό περιβάλλον.
  
  "Αναρωτιέμαι πού πρέπει να πάμε", είπε ο Περντού, αναζητώντας σημάδια ζωής. Τα μόνα σημάδια ζωής, ωστόσο, ήταν με τη μορφή εκπληκτικά άφθονης άγριας ζωής, όπως ελάφια και κάστορες, τα οποία είδε ο Purdue στο δρόμο του προς την είσοδο.
  
  "Ας μπούμε μέσα και ας περιμένουμε. Τους δίνω το πολύ 30 λεπτά και μετά θα βγούμε από την παγίδα του θανάτου", είπε η Νίνα. Το αυτοκίνητο κινήθηκε πολύ αργά, κυνηγώντας κατά μήκος των τειχών όπου η προπαγάνδα της σοβιετικής εποχής ξεθώριαζε από την καταρρέουσα τοιχοποιία. Στην άψυχη νύχτα στη στρατιωτική βάση Duga-3 ακούστηκε μόνο το τρίξιμο των ελαστικών.
  
  "Νίνα", είπε απαλά ο Περντού.
  
  "Ναί?" απάντησε εκείνη, γοητευμένη από το εγκαταλελειμμένο τζιπ Willys.
  
  "Νίνα!" είπε πιο δυνατά κοιτώντας μπροστά. Εκείνη πάτησε φρένο.
  
  "Γαμώτο!" ούρλιαξε καθώς η γρίλια του αυτοκινήτου σταμάτησε λίγα εκατοστά από μια ψηλή, αδύνατη Βαλκάνικη καλλονή ντυμένη με μπότες και ένα λευκό φόρεμα. "Τι κάνει στη μέση του δρόμου;" Τα γαλάζια μάτια της γυναίκας διαπέρασαν το σκοτεινό βλέμμα της Νίνας μέσα από τη δέσμη των προβολέων του αυτοκινήτου. Με ένα ελαφρύ κύμα του χεριού της, τους έγνεψε, γυρνώντας να τους δείξει το δρόμο.
  
  "Δεν την εμπιστεύομαι", ψιθύρισε η Νίνα.
  
  "Νίνα, είμαστε εδώ. Περιμένουμε. Είμαστε ήδη βαθιά βαλτωμένοι. Ας μην αφήσουμε την κυρία να περιμένει." Χαμογέλασε καθώς είδε το όμορφο μικρό παραμύθι. "Ελα. Ήταν δική σου ιδέα." Της έκανε ένα ενθαρρυντικό κλείσιμο του ματιού και βγήκε από το αυτοκίνητο. Η Νίνα πέρασε την τσάντα του φορητού υπολογιστή στον ώμο της και ακολούθησε τον Περντού. Η νεαρή ξανθιά δεν είπε τίποτα καθώς την ακολουθούσαν, ρίχνοντας κατά καιρούς μια ματιά στην άλλη για υποστήριξη. Τελικά, η Νίνα ενέδωσε και ρώτησε: "Είσαι η Μίλα;"
  
  "Όχι", απάντησε επιπόλαια η γυναίκα, χωρίς να γυρίσει. Ανέβηκαν δύο σκαλοπάτια σε κάτι που έμοιαζε με καφετέρια μιας περασμένης εποχής, όπου το εκτυφλωτικό λευκό φως έπεφτε μέσα από μια πόρτα. Άνοιξε την πόρτα και την κράτησε για τη Νίνα και τον Περντιού, που μπήκαν απρόθυμα, κρατώντας τα μάτια τους πάνω της.
  
  "Αυτή είναι η Μίλα", είπε στους Σκωτσέζους καλεσμένους, οπισθοχωρώντας για να δείξει πέντε άνδρες και δύο γυναίκες να κάθονται σε κύκλο με φορητούς υπολογιστές. "Σημαίνει "Στρατιωτικός δείκτης του Leonid Leopoldt Alpha" .
  
  Ο καθένας είχε το δικό του στυλ και σκοπό και καταλάμβαναν εκ περιτροπής τον μοναδικό χώρο ελέγχου για τις εκπομπές τους. "Είμαι η Έλενα. Αυτοί είναι οι συνεργάτες μου", εξήγησε με πυκνή σερβική προφορά. "Είσαι χήρος;
  
  "Ναι, είναι", απάντησε η Νίνα πριν προλάβει ο Περντού. "Είμαι ο συνάδελφός του, ο Δρ Γκουλντ. Μπορείς να με λες Νίνα και αυτός είναι ο Ντέιβ".
  
  "Ελπίζαμε ότι θα ερχόσουν. Υπάρχει κάτι για να σε προειδοποιήσει", είπε ένας από τους άνδρες από τον κύκλο.
  
  "Σχετικά με τι;" είπε η Νίνα κάτω από την ανάσα της.
  
  Μια από τις γυναίκες καθόταν σε ένα απομονωμένο θάλαμο στον πίνακα ελέγχου και δεν μπορούσε να ακούσει τη συνομιλία τους. "Όχι, δεν θα επέμβουμε στη μεταγραφή της. Μην ανησυχείς", χαμογέλασε η Έλενα. "Αυτός είναι ο Γιούρι. Είναι από το Κίεβο.
  
  Ο Γιούρι σήκωσε το χέρι του για να χαιρετήσει, αλλά συνέχισε τη δουλειά του. Ήταν όλοι κάτω των 35, αλλά είχαν όλοι το ίδιο τατουάζ - το αστέρι που είδαν η Nina και ο Perdue έξω στην πύλη, με μια επιγραφή από κάτω στα ρωσικά.
  
  "Δροσερό μελάνι", είπε η Νίνα επιδοκιμαστικά, δείχνοντας αυτό που είχε η Έλενα στο λαιμό της. "Τι λέει αυτό?"
  
  "Ω, λέει Red Army 1985...um, "Red Army" και ημερομηνία γέννησης. Όλοι έχουμε το έτος γέννησής μας δίπλα στα αστέρια μας", χαμογέλασε ντροπαλά. Η φωνή της ήταν σαν μετάξι, τόνιζε την άρθρωση των λόγων της. που την έκανε ακόμα πιο ελκυστική από τη φυσική της ομορφιά.
  
  "Αυτό είναι το όνομα στη συντομογραφία του Μίλα", ρώτησε η Νίνα, "ποιος είναι ο Λεονίντ...;"
  
  Η Έλενα απάντησε γρήγορα. "Ο Λεονίντ Λεοπόλντ ήταν Γερμανός Ουκρανός στρατιώτης κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος επέζησε από μια μαζική αυτοκτονία που πνίγηκε στα ανοικτά των ακτών της Λετονίας. Ο Λεονίντ σκότωσε τον καπετάνιο και τηλεφώνησε στον κυβερνήτη του υποβρυχίου Alexander Marinesko".
  
  Ο Περντού έσπρωξε τη Νίνα με τον αγκώνα του: "Ο Μαρινέσκο ήταν ο πατέρας του Κιρίλ, θυμάσαι;"
  
  Η Νίνα έγνεψε καταφατικά, θέλοντας να ακούσει περισσότερα από την Έλενα.
  
  "Οι άνθρωποι του Μαρινέσκο πήραν τα θραύσματα του κεχριμπαρένιου δωματίου και τα έκρυψαν ενώ ο Λεονίντ στάλθηκε στο Γκουλάγκ. Ενώ βρισκόταν στην αίθουσα ανακρίσεων του Κόκκινου Στρατού, πυροβολήθηκε από το γουρούνι των SS Karl Kemper. Αυτό το απόβρασμα των Ναζί δεν έπρεπε να είναι στις εγκαταστάσεις του Κόκκινου Στρατού!". Η Έλενα θύμωσε με τον ευγενικό της τρόπο, δείχνοντας αναστατωμένη.
  
  "Ω Θεέ μου, Πέρντιου!" ψιθύρισε η Νίνα. "Ο Λεωνίντ ήταν στρατιώτης στο δίσκο! Ο Ντέτλεφ έχει ένα μετάλλιο καρφωμένο στο στήθος του".
  
  "Δηλαδή δεν είστε συνδεδεμένοι με το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου;" - Ειλικρινά ρώτησε ο Perdue. Κάτω από πολύ εχθρικά βλέμματα, όλη η ομάδα τον επέπληξε και τον έβρισε. Δεν μιλούσε σε γλώσσες, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι η αντίδρασή τους δεν ήταν ευνοϊκή.
  
  "Χήρος δεν σημαίνει ότι προσβάλλεται", είπε η Νίνα. "Χμ, ένας άγνωστος πράκτορας του είπε ότι οι ραδιοφωνικές εκπομπές σου προέρχονταν από το Black Sun High Command. Αλλά μας έχουν πει ψέματα από πολλούς ανθρώπους, οπότε δεν ξέρουμε πραγματικά τι συμβαίνει. Βλέπετε, δεν ξέρουμε ποιος σερβίρει τι".
  
  Τα λόγια της Nina έγιναν δεκτά με ένα νεύμα έγκρισης από την ομάδα Milla. Δέχθηκαν αμέσως την εξήγησή της, κι έτσι τόλμησε να κάνει την πιεστική ερώτηση. "Αλλά δεν διαλύθηκε ο Κόκκινος Στρατός στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα; Ή είναι απλώς για να δείξεις την αφοσίωσή σου;"
  
  Στην ερώτηση της Νίνας απάντησε ένας εντυπωσιακός άνδρας στα τριάντα του. "Δεν διαλύθηκε το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου αφού αυτοκτόνησε εκείνος ο μαλάκας Χίτλερ;"
  
  "Όχι, οι επόμενες γενιές οπαδών είναι ακόμα ενεργές", απάντησε ο Purdue.
  
  "Αυτό είναι", είπε ο άντρας. "Ο Κόκκινος Στρατός εξακολουθεί να πολεμά τους Ναζί. μόνο που είναι μια νέα γενιά επιχειρηματιών που πολεμούν σε έναν παλιό πόλεμο. Κόκκινο εναντίον Μαύρου."
  
  "Αυτός είναι ο Μίσα", παρενέβη η Έλενα από ευγένεια σε αγνώστους.
  
  "Όλοι έχουμε περάσει από στρατιωτική εκπαίδευση, όπως οι πατέρες μας και οι πατέρες τους, αλλά πολεμάμε με τη βοήθεια του πιο επικίνδυνου όπλου του νέου κόσμου - της τεχνολογίας των πληροφοριών", κήρυττε ο Misha. Ήταν ξεκάθαρα ηγέτης. "Η Μίλα είναι ο νέος Τσάρος Μπόμπα, μωρό μου!"
  
  Ακούστηκαν κραυγές θριάμβου ανάμεσα στην ομάδα. Έκπληκτος και σαστισμένος, ο Περντού κοίταξε τη χαμογελαστή Νίνα και ψιθύρισε: "Τι είναι ο Τσάρος Μπόμπα, να ρωτήσω;"
  
  "Μόνο το πιο ισχυρό πυρηνικό όπλο έχει εκραγεί στην ιστορία της ανθρωπότητας", έκλεισε το μάτι. "H-βόμβα? Πιστεύω ότι δοκιμάστηκε κάποια στιγμή στη δεκαετία του εξήντα".
  
  "Αυτοί είναι καλοί τύποι", είπε ο Περντού παιχνιδιάρικα, φροντίζοντας να κρατήσει χαμηλούς τόνους. Η Νίνα χαμογέλασε και έγνεψε καταφατικά. "Χαίρομαι που δεν βρισκόμαστε πίσω από τις γραμμές του εχθρού εδώ".
  
  Αφού ησύχασε η παρέα, η Έλενα πρόσφερε στον Περντύ και τη Νίνα μαύρο καφέ, τον οποίο δέχτηκαν και οι δύο με ευγνωμοσύνη. Ήταν ένα εξαιρετικά μακρύ ταξίδι, για να μην αναφέρουμε τη συναισθηματική πίεση του τι είχαν να αντιμετωπίσουν ακόμα.
  
  "Έλενα, έχουμε μερικές ερωτήσεις για τη Μίλα και τη σύνδεσή της με το λείψανο του Amber Room", ρώτησε με σεβασμό ο Περντού. "Πρέπει να βρούμε το έργο τέχνης ή ό,τι έχει απομείνει από αυτό, μέχρι αύριο το βράδυ".
  
  "Οχι! Ω, όχι, όχι!" Ο Μίσα διαμαρτυρήθηκε ειλικρινά. Διέταξε την Έλενα να παραμεριστεί στον καναπέ και κάθισε απέναντι από τους παραπληροφορημένους θαμώνες. "Κανείς δεν θα πάρει το Amber Room από τον τάφο της! Ποτέ! Αν θέλετε να το κάνετε αυτό, θα πρέπει να καταφύγουμε σε σκληρά μέτρα εναντίον σας".
  
  Η Έλενα προσπάθησε να τον ηρεμήσει καθώς οι άλλοι σηκώθηκαν και περικύκλωσαν τον μικρό χώρο όπου κάθονταν ο Μίσα και οι άγνωστοι. Η Νίνα πήρε το χέρι του Περντιού καθώς όλοι έβγαζαν τα όπλα τους. Οι τρομακτικοί κρότοι των σφυριών που τραβήχτηκαν πίσω απέδειξαν πόσο σοβαρός ήταν ο Milla.
  
  "Εντάξει, χαλάρωσε. Ας συζητήσουμε την εναλλακτική, οπωσδήποτε", πρότεινε ο Perdue.
  
  Η απαλή φωνή της Έλενας ήταν η πρώτη που ανταποκρίθηκε. "Κοίτα, την τελευταία φορά που κάποιος έκλεψε ένα κομμάτι αυτού του αριστουργήματος, το Τρίτο Ράιχ σχεδόν κατέστρεψε την ελευθερία όλων των ανθρώπων".
  
  "Πως?" ρώτησε ο Perdue. Φυσικά, είχε μια ιδέα, αλλά δεν μπορούσε ακόμη να συνειδητοποιήσει την αληθινή απειλή που κρυβόταν σε αυτήν. Το μόνο που ήθελε η Νίνα ήταν να βάλει τα ογκώδη πιστόλια για να χαλαρώσει, αλλά τα μέλη της Μίλα δεν κουνιόταν.
  
  Προτού ο Μίσα ξεσπάσει σε έναν άλλο τυραννισμό, η Έλενα τον παρακάλεσε να περιμένει με ένα από αυτά τα μαγευτικά κύματα των χεριών. Αναστέναξε και συνέχισε: "Το κεχριμπάρι που χρησιμοποιήθηκε για να φτιάξει το αρχικό κεχριμπαρένιο δωμάτιο ήταν από την περιοχή των Βαλκανίων".
  
  "Ξέρουμε για έναν αρχαίο οργανισμό - τον Καλίχα - που ήταν μέσα στο κεχριμπάρι", τον διέκοψε απαλά η Νίνα.
  
  "Και ξέρεις τι κάνει;" Ο Μίσα δεν μπόρεσε να αντισταθεί.
  
  "Ναι", επιβεβαίωσε η Νίνα.
  
  "Τότε γιατί στο διάολο θέλεις να τους το δώσεις; Είσαι τρελός? Είστε τρελοί άνθρωποι! Εσύ, η Δύση, και η απληστία σου! Πόρνες του χρήματος, όλοι σας!". Ο Μίσα γάβγισε στη Νίνα και στον Περντού με ανεξέλεγκτη οργή. "Πυροβολήστε τους", είπε στην ομάδα του.
  
  Η Νίνα σήκωσε τα χέρια της με φρίκη. "Οχι! Ακου σε παρακαλώ! Θέλουμε να καταστρέψουμε τα πορτοκαλί πάνελ μια για πάντα, αλλά απλά δεν ξέρουμε πώς. Άκου, Μίσα", παρακάλεσε για την προσοχή του, "ο συνάδελφός μας... ο φίλος μας... κρατείται από το Τάγμα και θα τον σκοτώσουν αν δεν παραδώσουμε το Amber Room μέχρι αύριο. Λοιπόν, ο Widower και εγώ είμαστε σε βαθιά, πολύ βαθιά σκατά! Καταλαβαίνεις?"
  
  Ο Περντού τσακίστηκε από την αγριότητα που σήμαινε σήμα κατατεθέν της Νίνα προς τον φλογερό Μίσα.
  
  "Νίνα, να σου υπενθυμίσω ότι ο τύπος στον οποίο φωνάζεις έχει σχεδόν τις παροιμιώδεις μπάλες μας στα χέρια του", είπε ο Περντού καθώς τραβούσε απαλά το πουκάμισο της Νίνα.
  
  "Όχι, Perdue!" Εκείνη αντιστάθηκε, πετώντας το χέρι του μακριά. "Εδώ είμαστε στη μέση. Δεν είμαστε ο Κόκκινος Στρατός ή ο Μαύρος Ήλιος, αλλά απειλούμαστε και από τις δύο πλευρές, και είμαστε αναγκασμένοι να γίνουμε σκύλες τους, να κάνουμε τη βρώμικη δουλειά και να προσπαθήσουμε να μην σκοτωθούμε!".
  
  Η Έλενα κάθισε σιωπηλά κουνώντας καταφατικά το κεφάλι, περιμένοντας τον Μίσα να συνειδητοποιήσει τη δύσκολη θέση των ξένων. Η γυναίκα που εκπέμπει όλο αυτό το διάστημα βγήκε από το περίπτερο και κοίταξε τους αγνώστους που κάθονταν στην καφετέρια και την υπόλοιπη ομάδα της, έχοντας τα όπλα σε ετοιμότητα. Πάνω από τα έξι πόδια τρία, ο μελαχρινός Ουκρανός φαινόταν κάτι παραπάνω από τρομακτικός. Τα dreadlocks της ξεχύθηκαν στους ώμους της καθώς βάδιζε κομψά προς το μέρος τους. Η Έλενα τη σύστησε ανέμελα στη Νίνα και τον Περντύ: "Αυτή είναι η ειδικός μας στα εκρηκτικά, η Νατάσα. Είναι πρώην κομάντο και άμεσος απόγονος του Leonid Leopold".
  
  "Ποιος είναι αυτός?" - ρώτησε σταθερά η Νατάσα.
  
  "Χήρα", απάντησε ο Μίσα, βηματίζοντας πέρα δώθε, συλλογιζόμενος την πρόσφατη δήλωση της Νίνα.
  
  "Αχ, χήρα. Η Γκάμπι ήταν φίλη μας", απάντησε κουνώντας το κεφάλι της. "Ο θάνατός της ήταν μεγάλη απώλεια για την παγκόσμια ελευθερία".
  
  "Ναι, ήταν", συμφώνησε ο Περντού, μη μπορώντας να πάρει τα μάτια του από τον νεοφερμένο. Η Έλενα είπε στη Νατάσα για τη λεπτή κατάσταση στην οποία βρέθηκαν οι επισκέπτες, στην οποία η γυναίκα που μοιάζει με Αμαζόνιο απάντησε: "Μίσα, πρέπει να τους βοηθήσουμε".
  
  "Είμαστε σε πόλεμο με δεδομένα, με πληροφορίες, όχι με τη δύναμη πυρός", της υπενθύμισε ο Μίσα.
  
  "Ήταν πληροφορίες και δεδομένα που σταμάτησαν αυτόν τον αξιωματικό των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ που προσπαθούσε να βοηθήσει τον Black Sun να αποκτήσει το Amber Room στην τελευταία εποχή του Ψυχρού Πολέμου;" τον ρώτησε. "Όχι, η σοβιετική δύναμη πυρός τον σταμάτησε στη Δυτική Γερμανία".
  
  "Είμαστε χάκερ, όχι τρομοκράτες!" διαμαρτυρήθηκε.
  
  "Ήταν οι χάκερ που κατέστρεψαν την απειλή του Kalikhas στο Τσερνόμπιλ το 1986; Όχι, Μίσα, ήταν τρομοκράτες!". εκείνη αντιτάχθηκε. "Τώρα έχουμε ξανά αυτό το πρόβλημα και θα το έχουμε όσο υπάρχει το Amber Room. Τι θα κάνετε όταν η Black Sun είναι επιτυχημένη; Θα στείλετε σειρές αριθμών για να αποπρογραμματίσετε το μυαλό των λίγων που θα εξακολουθούν να ακούν ραδιόφωνο για το υπόλοιπο της ζωής τους, ενώ οι γαμημένοι Ναζί καταλαμβάνουν τον κόσμο με μαζική ύπνωση και έλεγχο του μυαλού;"
  
  "Η καταστροφή του Τσερνομπίλ δεν ήταν ατύχημα;" ρώτησε ανέμελα ο Perdue, αλλά τα αιχμηρά προειδοποιητικά βλέμματα των μελών της Milla τον φίμωσαν. Ούτε η Νίνα δεν μπορούσε να πιστέψει την άσχετη ερώτησή του. Προφανώς, η Nina και ο Perdue είχαν μόλις ανακατέψει τη φωλιά του πιο θανατηφόρου σφήκα στην ιστορία, και ο Black Sun ήταν έτοιμος να ανακαλύψει γιατί το κόκκινο είναι το χρώμα του αίματος.
  
  
  Κεφάλαιο 30
  
  
  Ο Σαμ σκέφτηκε τη Νίνα καθώς περίμενε τον Κέμπερ να επιστρέψει στο αυτοκίνητο. Ο σωματοφύλακας που τους οδηγούσε έμεινε πίσω από το τιμόνι αφήνοντας τη μηχανή σε λειτουργία. Ακόμα κι αν ο Σαμ κατάφερε να ξεφύγει από τον γορίλα με τα μαύρα ρούχα, δεν υπήρχε πουθενά να τρέξει. Προς όλες τις κατευθύνσεις από αυτούς, απλωμένο μέχρι εκεί που έβλεπε το μάτι, το τοπίο έμοιαζε με ένα πολύ οικείο θέαμα. Στην πραγματικότητα, ήταν περισσότερο ένα οικείο όραμα.
  
  Παράξενα παρόμοια με την υπνωτική ψευδαίσθηση του Σαμ κατά τη διάρκεια των συνεδριών του με τον Δρ Χέλμπεργκ, η επίπεδη, χωρίς χαρακτηριστικά εξοχή με τα άχρωμα λιβάδια τον ενόχλησε. Είναι καλό που ο Κέμπερ τον άφησε για λίγο μόνο του για να μπορέσει να επεξεργαστεί το σουρεαλιστικό περιστατικό μέχρι να μην τον τρομάζει πια. Αλλά όσο περισσότερο παρακολουθούσε, συνειδητοποιούσε και απορροφούσε το τοπίο για να προσαρμοστεί σε αυτό, τόσο περισσότερο ο Σαμ συνειδητοποιούσε ότι τον τρόμαζε εξίσου.
  
  Μετακινούμενος αμήχανα στην καρέκλα του, θυμήθηκε άθελά του το όνειρο του πηγαδιού και του άγονου τοπίου μπροστά στην καταστροφική παρόρμηση που φώτισε τον ουρανό και κατέστρεψε τα έθνη. Το νόημα αυτού που κάποτε δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια υποσυνείδητη εκδήλωση αταξίας, που έγινε μάρτυρας, αποδείχθηκε, προς απογοήτευση του Σαμ, μια προφητεία.
  
  Προφητεία? Εγώ;" σκέφτηκε το παράλογο της ιδέας. Αλλά μετά μια άλλη ανάμνηση μπήκε στο μυαλό του σαν ένα άλλο κομμάτι του παζλ. , που της φώναξε ο επιτιθέμενος στη Νίνα.
  
  "Βγάλε τον κακό προφήτη σου από εδώ!"
  
  "Βγάλε τον κακό προφήτη σου από εδώ!"
  
  "Βγάλε τον κακό προφήτη σου από εδώ!"
  
  Ο Σαμ φοβήθηκε.
  
  "Θεέ μου να το κάνει! Πώς θα μπορούσα να μην το είχα ακούσει εκείνη τη στιγμή;" Τάραξε τα μυαλά του, ξεχνώντας να σκεφτεί ότι αυτή είναι η ίδια η φύση του μυαλού και όλων των θαυμαστών του δυνατοτήτων: "Με αποκάλεσε προφήτη;" Γίνοντας χλωμός, κατάπιε δυνατά καθώς όλα συνήλθαν - βλέποντας το ακριβές έδαφος και τον αφανισμό μιας ολόκληρης φυλής κάτω από έναν πορτοκαλί ουρανό - αλλά αυτό που τον ενόχλησε περισσότερο ήταν ο κυματισμός που είδε στο όραμά του, παρόμοιος με μια πυρηνική έκρηξη.
  
  Ο Κέμπερ τρόμαξε τον Σαμ όταν άνοιξε την πόρτα για να επιστρέψει. Αυτό το ξαφνικό κλικ της κεντρικής κλειδαριάς, ακολουθούμενο από το δυνατό κλικ του κουμπιού, ήρθε ακριβώς τη στιγμή που ο Σαμ θυμήθηκε την κατανυκτική παρόρμηση που είχε κυματίσει σε όλη τη χώρα.
  
  "Entschuldigung, κύριε Κληβ", απολογήθηκε ο Κέμπερ καθώς ο Σαμ συσπάστηκε έντρομος, κρατώντας το στήθος του. Ωστόσο, αυτό έκανε τον τύραννο να γελάσει. "Γιατί είσαι τόσο νευρικός;"
  
  "Είμαι απλά νευρικός για τους φίλους μου", ανασήκωσε τους ώμους του ο Σαμ.
  
  "Είμαι σίγουρος ότι δεν θα σε απογοητεύσουν", προσπάθησε να είναι εγκάρδιος ο Κλάους.
  
  "Πρόβλημα με το φορτίο;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Ένα μικρό πρόβλημα με τον αισθητήρα στάθμης αερίου, αλλά τώρα διορθώθηκε", απάντησε σοβαρά ο Κέμπερ. "Ώστε ήθελες να μάθεις πώς οι αλληλουχίες των αριθμών απέτρεψαν την επίθεσή σου εναντίον μου, σωστά;"
  
  "Ναί. Ήταν καταπληκτικό, αλλά ακόμα πιο εντυπωσιακό ήταν το γεγονός ότι επηρέασε μόνο εμένα. Οι άντρες που ήταν μαζί σου δεν έδειξαν σημάδια χειραγώγησης", είπε ενθουσιασμένος ο Σαμ, χαζεύοντας τον εγωισμό του Κλάους σαν να ήταν μεγάλος θαυμαστής του. Αυτή ήταν μια τακτική που είχε χρησιμοποιήσει ο Sam Cleve πολλές φορές στο παρελθόν στις έρευνές του για να αποκαλύψει τους δράστες.
  
  "Εδώ είναι το μυστικό", χαμογέλασε αυτάρεσκα ο Κλάους, σφίγγοντας αργά τα χέρια του και ξεχειλίζοντας από αυτάρεσκη. "Δεν είναι τόσο οι αριθμοί, αλλά ο συνδυασμός των αριθμών. Τα μαθηματικά, όπως γνωρίζετε, είναι η ίδια η γλώσσα της Δημιουργίας. Οι αριθμοί διέπουν τα πάντα στην ύπαρξη, είτε είναι σε κυτταρικό επίπεδο, γεωμετρικά, στη φυσική, χημικές ενώσεις ή οπουδήποτε αλλού. Αυτό είναι το κλειδί για τη μετατροπή όλων των δεδομένων - όπως ένας υπολογιστής μέσα σε ένα συγκεκριμένο μέρος του εγκεφάλου σας, καταλαβαίνετε;
  
  Ο Σαμ έγνεψε καταφατικά. Σκέφτηκε για λίγο και απάντησε: "Λοιπόν αυτό είναι κάτι σαν κρυπτογράφηση σε μια μηχανή βιολογικών αινιγμάτων".
  
  Ο Κέμπερ χειροκρότησε. Κυριολεκτικά. "Αυτή είναι μια εξαιρετικά ακριβής αναλογία, κύριε Cleve! Δεν θα μπορούσα να το εξηγήσω καλύτερα. Έτσι ακριβώς λειτουργεί. Χρησιμοποιώντας αλυσίδες συγκεκριμένων συνδυασμών, είναι πολύ πιθανό να επεκταθεί το πεδίο επιρροής, στην πραγματικότητα, κλείνοντας τους υποδοχείς του εγκεφάλου. Τώρα, αν προσθέσετε ένα ηλεκτρικό ρεύμα σε αυτή τη δράση", απολάμβανε ο Κέμπερ με την ανωτερότητά του, "θα αυξήσει το αποτέλεσμα της σκεπτομορφής δέκα φορές".
  
  "Λοιπόν, χρησιμοποιώντας ηλεκτρική ενέργεια, θα μπορούσατε πραγματικά να αυξήσετε τον όγκο των δεδομένων που αφομοιώνετε; Ή μήπως για να ενισχύσει την ικανότητα του χειριστή να ελέγχει περισσότερα από ένα άτομα ταυτόχρονα;". ρώτησε ο Σαμ.
  
  Συνέχισε να μιλάς, σκέφτηκε ο Σαμ για την αριστοτεχνική παρωδία του. "Και το βραβείο πηγαίνει στον... Samson Cleve για τον ρόλο του ως γοητευμένου δημοσιογράφου που γοητεύτηκε από έναν έξυπνο άνθρωπο!" Ο Σαμ, όχι λιγότερο εξαιρετικός στο παιχνίδι του, κατέγραψε κάθε λεπτομέρεια που εκτόξευσε ο Γερμανός ναρκισσιστής.
  
  "Ποιο πιστεύετε ότι ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε ο Αδόλφος Χίτλερ όταν ανέλαβε το αδρανές προσωπικό της Βέρμαχτ το 1935;" ρώτησε ρητορικά τον Σαμ. "Εισήγαγε μαζική πειθαρχία, αποτελεσματικότητα μάχης και ακλόνητη πίστη για να επιβάλει την ιδεολογία των SS χρησιμοποιώντας υποσυνείδητο προγραμματισμό".
  
  Με πολύ λεπτότητα, ο Σαμ έκανε την ερώτηση που του ήρθε στο μυαλό σχεδόν αμέσως μετά τη δήλωση του Κέμπερ. "Ο Χίτλερ είχε τον Καλίχα;"
  
  "Αφού το Amber Room εγκαταστάθηκε στο παλάτι της πόλης του Βερολίνου, ένας Γερμανός κύριος από τη Βαυαρία..." Ο Κέμπερ γέλασε, προσπαθώντας να θυμηθεί το όνομα του άντρα. "Ε, όχι, δεν θυμάμαι - προσκλήθηκε να συμμετάσχει στους Ρώσους τεχνίτες για να αποκαταστήσει το τεχνούργημα αφού δόθηκε στον Μέγα Πέτρο, καταλαβαίνετε;"
  
  "Ναι", απάντησε πρόθυμα ο Σαμ.
  
  "Σύμφωνα με το μύθο, όταν εργαζόταν σε ένα νέο σχέδιο για ένα ανακαινισμένο δωμάτιο στο παλάτι της Κάθριν, "ζήτησε" τρία κομμάτια κεχριμπαριού, ξέρετε, για τα προβλήματά του", έκλεισε το μάτι ο Κέμπερ στον Σαμ.
  
  "Στην πραγματικότητα, μην τον κατηγορείς", παρατήρησε ο Σαμ.
  
  "Όχι, πώς μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει για αυτό; Συμφωνώ. Σε κάθε περίπτωση, πούλησε ένα πράγμα. Δύο άλλοι φοβήθηκαν ότι είχαν απατηθεί από τη σύζυγό του και επίσης πουλήθηκαν. Ωστόσο, αυτό προφανώς δεν ήταν αλήθεια και η εν λόγω σύζυγος αποδείχθηκε ότι ήταν μια πρώιμη μητριαρχική γραμμή αίματος που γνώρισε τον εντυπωσιακό Χίτλερ πολλούς αιώνες αργότερα".
  
  Ο Κέμπερ απολάμβανε ξεκάθαρα τη δική του αφήγηση, σκότωνε χρόνο στο δρόμο του για να σκοτώσει τον Σαμ, αλλά ο δημοσιογράφος παρ' όλα αυτά έδωσε προσοχή στο πώς εκτυλίσσονταν η ιστορία όλο και περισσότερο. "Πέρασε τα υπόλοιπα δύο κομμάτια κεχριμπαριού από το αρχικό Amber Room στους απογόνους της και στο τέλος δεν πήγαν σε κανέναν άλλον από τον Johann Dietrich Eckart! Πώς μπορεί αυτό να είναι ατύχημα;"
  
  "Συγγνώμη Κλάους", απολογήθηκε ο Σαμ με θλίψη, "αλλά οι γνώσεις μου για τη γερμανική ιστορία είναι μπερδεμένες. Γι' αυτό κρατάω τη Νίνα".
  
  "Χα! Μόνο για ιστορικές πληροφορίες;" Ο Κλάους πείραξε. "Αμφιβάλλω. Αλλά να διευκρινίσω. Ο Έκαρτ, ένας άνθρωπος με υψηλή μόρφωση και μεταφυσικός ποιητής, ήταν άμεσα υπεύθυνος για τον θαυμασμό του Χίτλερ για τον αποκρυφισμό. Υποψιαζόμαστε ότι ήταν ο Eckart που ανακάλυψε τη δύναμη του Kalihasa και στη συνέχεια χρησιμοποίησε αυτό το φαινόμενο όταν συγκέντρωσε τα πρώτα μέλη του Black Sun. Και, φυσικά, το πιο εξαιρετικό μέλος που μπόρεσε να εκμεταλλευτεί ενεργά την αναμφισβήτητη ευκαιρία να αλλάξει την κοσμοθεωρία των ανθρώπων..."
  
  "...ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ. Τώρα κατάλαβα", συμπλήρωσε ο Σαμ τα κενά, προσποιούμενος τη γοητεία για να ξεγελάσει τον απαγωγέα του. "Ο Kalichasa έδωσε στον Χίτλερ την ικανότητα να μετατρέπει τους ανθρώπους σε drones. Αυτό εξηγεί γιατί οι μάζες στη ναζιστική Γερμανία είχαν βασικά την ίδια νοοτροπία... συγχρονισμένες κινήσεις και αυτό το άσεμνο ενστικτώδες, απάνθρωπο επίπεδο βαρβαρότητας".
  
  Ο Κλάους χαμογέλασε γλυκά στον Σαμ. "Αυστηρά ενστικτώδες... Μου αρέσει".
  
  "Νόμιζα ότι μπορούσες", αναστέναξε ο Σαμ. "Είναι όλα θετικά συναρπαστικά, ξέρεις; Αλλά πώς το έμαθες για όλα αυτά;"
  
  "Πατέρα μου", απάντησε ο Κέμπερ επί της ουσίας. Χτύπησε τον Σαμ ως πιθανή διασημότητα με την προσποιητή συστολή του. "Καρλ Κέμπερ"
  
  "Kemper - αυτό είναι το όνομα στο ηχητικό κλιπ της Nina", θυμάται ο Sam. "Ήταν υπεύθυνος για το θάνατο ενός στρατιώτη του Κόκκινου Στρατού σε μια αίθουσα ανακρίσεων. Τώρα το παζλ ενώνεται. Κοίταξε στα μάτια το τέρας με μικρό πλαίσιο που είχε μπροστά του. Ανυπομονώ να σε δω να λαχανιάζεις, σκέφτηκε ο Σαμ, δίνοντας στον διοικητή του Black Sun όλη την προσοχή που λαχταρούσε. "Δεν μπορώ να πιστέψω ότι πίνω με ένα γενοκτονικό κάθαρμα. Πώς θα χόρευα στις στάχτες σου, αποβράσματα των Ναζί!" Οι έννοιες που υλοποιήθηκαν στην ψυχή του Σαμ έμοιαζαν ξένες και άσχετες με την προσωπικότητά του, και τον ανησύχησαν. πρωταρχική βία.αλλά έπρεπε να παραδεχτεί ότι τα τρομερά πράγματα που νόμιζε δεν ήταν εντελώς υπερβολικά.
  
  "Πες μου, Κλάους, ποιος ήταν ο σκοπός πίσω από τις δολοφονίες στο Βερολίνο;" Ο Σαμ παρέτεινε τη λεγόμενη ειδική συνέντευξη με ένα ποτήρι καλό ουίσκι. "Φόβος? Δημόσια ανησυχία; Πάντα πίστευα ότι ήταν ο τρόπος σας να προετοιμάζετε απλώς τις μάζες για την επερχόμενη εισαγωγή ενός νέου συστήματος τάξης και πειθαρχίας. Πόσο κοντά ήμουν! Έπρεπε να στοιχηματίσω."
  
  Ο Κέμπερ φαινόταν λιγότερο από αστρικός όταν άκουσε για τη νέα διαδρομή που ακολουθούσε ο ερευνητής, αλλά δεν είχε τίποτα να χάσει αποκαλύπτοντας τα κίνητρά του στους νεκρούς που περπατούσαν.
  
  "Στην πραγματικότητα, είναι ένα πολύ απλό πρόγραμμα", απάντησε. "Επειδή η Γερμανίδα καγκελάριος είναι στην εξουσία μας, έχουμε μόχλευση. Οι δολοφονίες ηλικιωμένων πολιτών, κυρίως υπεύθυνων για την πολιτική και οικονομική ευημερία της χώρας, αποδεικνύουν ότι έχουμε επίγνωση και, φυσικά, πραγματοποιούμε τις απειλές μας χωρίς δισταγμό".
  
  "Δηλαδή τους επιλέξατε με βάση την ελίτ τους;" Μόλις ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Κι αυτό, κύριε Κληβ. Αλλά κάθε ένας από τους στόχους μας είχε μια μεγαλύτερη επένδυση στον κόσμο μας από το χρήμα και τη δύναμη", είπε ο Kemper, αν και δεν φαινόταν πολύ πρόθυμος να μοιραστεί τι ακριβώς ήταν αυτή η επένδυση. Μόνο όταν ο Σαμ προσποιήθηκε ότι έχασε το ενδιαφέρον απλώς κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του και κοιτώντας έξω από το παράθυρο το κινούμενο έδαφος έξω, ο Κέμπερ ένιωσε την υποχρέωση να του το πει. "Καθένας από αυτούς τους φαινομενικά τυχαίους στόχους ήταν στην πραγματικότητα Γερμανοί που βοηθούσαν τους σύγχρονους συντρόφους μας του Κόκκινου Στρατού να κρύψουν τη θέση και την ύπαρξη του Amber Room, το μοναδικό πιο αποτελεσματικό εμπόδιο στην αναζήτηση της Black Sun για το αρχικό αριστούργημα. Ο πατέρας μου έμαθε από πρώτο χέρι από τον Λεοπόλδο - έναν Ρώσο προδότη - ότι το λείψανο αναχαιτίστηκε από τον Κόκκινο Στρατό και δεν κατέβηκε με τον Wilhelm Gustloff, ο οποίος ήταν ο Milla, όπως λέει ο θρύλος. Έκτοτε, ορισμένα μέλη της Black Sun, έχοντας αλλάξει γνώμη για την παγκόσμια κυριαρχία, έφυγαν από τις τάξεις μας. Μπορείς να το πιστέψεις? Οι απόγονοι των Αρίων, ισχυροί και πνευματικά ανώτεροι, αποφάσισαν να σπάσουν με το Τάγμα. Αλλά η μεγαλύτερη προδοσία ήταν να βοηθήσω τα σοβιετικά καθάρματα να κρύψουν το Amber Room, χρηματοδοτώντας ακόμη και μια μυστική επιχείρηση το 1986 για την καταστροφή έξι από τις δέκα κεχριμπαρένιες πλάκες που περιείχαν την Calihasa!".
  
  Ο Σαμ ξεσηκώθηκε. "Περίμενε περίμενε. Τι λέτε για το 1986; Το μισό από το Amber Room καταστράφηκε;"
  
  "Ναι, χάρη στα πρόσφατα αποθανόντα μέλη της ελίτ της κοινωνίας μας που χρηματοδότησαν τη Milla για την Επιχείρηση Motherland, το Τσερνόμπιλ είναι τώρα ο τάφος ενός υπέροχου λειψάνου", χαμογέλασε ο Κέμπερ, σφίγγοντας τις γροθιές του. "Αλλά αυτή τη φορά θα τους καταστρέψουμε - θα τους κάνουμε να εξαφανιστούν μαζί με τους συμπατριώτες τους και όποιον μας κάνει ερωτήσεις".
  
  "Πως?" ρώτησε ο Σαμ.
  
  Ο Κέμπερ γέλασε, έκπληκτος που κάποιος τόσο διορατικός όπως ο Σαμ Κλιβ δεν κατάλαβε τι πραγματικά συνέβαινε. "Λοιπόν, σας έχουμε, κύριε Κληβ. Είσαι ο νέος χίτλερ του Μαύρου Ήλιου... με αυτό το ιδιαίτερο πλάσμα που τρέφεται από τον εγκέφαλό σου".
  
  "Συγγνώμη?" Ο Σαμ βόγκηξε. "Πώς πιστεύεις ότι θα εξυπηρετήσω τον σκοπό σου;"
  
  "Το μυαλό σου έχει την ικανότητα να χειραγωγεί τις μάζες, φίλε μου. Όπως ο Führer, θα είστε σε θέση να υποτάξετε τη Milla και όλους τους άλλους φορείς σαν αυτούς - ακόμα και τις κυβερνήσεις. Τα υπόλοιπα θα τα κάνουν μόνοι τους", γέλασε ο Κέμπερ.
  
  "Μα τι γίνεται με τους φίλους μου;" - ρώτησε ο Σαμ, θορυβημένος από τις προοπτικές ανοίγματος.
  
  "Δεν θα έχει σημασία. Μέχρι να προβάλλετε τη δύναμη του Calijasa σε όλο τον κόσμο, το σώμα θα έχει καταναλώσει το μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου σας", αποκάλυψε ο Kemper καθώς ο Sam τον κοιτούσε με απόλυτη φρίκη. "Είτε αυτό είτε μια μη φυσιολογική αύξηση της ηλεκτρικής δραστηριότητας θα φρενάρει τον εγκέφαλό σας. Είτε έτσι είτε αλλιώς, θα μείνετε στην ιστορία ως ήρωας του Τάγματος".
  
  
  Κεφάλαιο 31
  
  
  "Δώστε τους αυτό το γαμημένο χρυσό. Ο χρυσός σύντομα θα γίνει άχρηστος αν δεν βρουν έναν τρόπο να μετατρέψουν τη ματαιοδοξία και την πυκνότητα σε πραγματικά παραδείγματα επιβίωσης", ειρωνεύτηκε η Νατάσα στους συναδέλφους της. Οι θαμώνες της Milla κάθονταν γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι με μια ομάδα μαχητών χάκερ, που ο Purdue ανακάλυψε τώρα ότι ήταν οι άνθρωποι πίσω από το μυστηριώδες μήνυμα ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας του Gaby. Ήταν ο Marco, ένα από τα πιο ήσυχα μέλη της Milla, που παρέκαμψε τον εναέριο έλεγχο της Κοπεγχάγης και είπε στους πιλότους του Purdue να αλλάξουν πορεία προς το Βερολίνο, αλλά ο Purdue δεν επρόκειτο να εκτινάξει το εξώφυλλό του στο ψευδώνυμο "Widower" του Detlef για να αποκαλύψει ποιος πραγματικά ήταν -όχι ακόμα..
  
  "Δεν έχω ιδέα τι σχέση έχει ο χρυσός με το σχέδιο", μουρμούρισε η Nina Perdue εν μέσω διαμάχης με τους Ρώσους.
  
  "Τα περισσότερα από τα κεχριμπαρένια φύλλα που υπάρχουν ακόμα έχουν τα χρυσά ένθετα και τα πλαίσια στη θέση τους, Δρ Γκουλντ", εξήγησε η Έλενα, κάνοντας τη Νίνα να αισθάνεται ανόητη που παραπονέθηκε πολύ δυνατά γι' αυτό.
  
  "Ναί!" παρενέβη ο Μίσα. "Αυτός ο χρυσός αξίζει πολλά για τους σωστούς ανθρώπους."
  
  "Είσαι καπιταλιστικό γουρούνι τώρα;" ρώτησε ο Γιούρι. "Τα χρήματα είναι άχρηστα. Εκτιμήστε μόνο πληροφορίες, γνώσεις και πρακτικά πράγματα. Τους δίνουμε χρυσό. Ποιός νοιάζεται? Χρειαζόμαστε το χρυσό για να τους ξεγελάσουμε ώστε να πιστέψουν ότι οι φίλοι της Γκάμπι δεν κάνουν κάτι".
  
  "Καλύτερα ακόμα", πρότεινε η Έλενα, "χρησιμοποιούμε χρυσά σκαλίσματα για να τοποθετήσουμε το ισότοπο. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένας καταλύτης και αρκετός ηλεκτρισμός για να ζεστάνουμε την κατσαρόλα".
  
  "Ισότοπο? Είσαι επιστήμονας, Έλενα;" Ο Perdue είναι γοητευμένος.
  
  "Πυρηνικός φυσικός, τάξη 2014", καυχήθηκε η Νατάσα με ένα χαμόγελο για τον ευχάριστο φίλο της.
  
  "Σκατά!" Η Νίνα χάρηκε, εντυπωσιάστηκε από την εξυπνάδα που κρύβεται σε μια όμορφη γυναίκα. Κοίταξε τον Περντού και τον ώθησε με τον αγκώνα της. "Αυτό το μέρος είναι σαπιόσεξουαλ Valhalla, ρε;"
  
  Ο Περντού ύψωσε τα φρύδια του φιλάρεσκα με την ακριβή εικασία της Νίνα. Ξαφνικά, μια έντονη συζήτηση μεταξύ των χάκερ του Κόκκινου Στρατού διακόπηκε από ένα δυνατό κραχ που τους έκανε όλους να παγώσουν στην προσμονή. Ακούγοντας προσεκτικά, περίμεναν. Από τα ηχεία τοίχου του κέντρου εκπομπής, το ουρλιαχτό του εισερχόμενου σήματος προανήγγειλε κάτι δυσοίωνο.
  
  "Guten Tag, meine Kameraden."
  
  "Θεέ μου, είναι πάλι ο Κέμπερ", σφύριξε η Νατάσα.
  
  Ο Περντού ένιωσε ναυτία στο στομάχι του. Ο ήχος της φωνής του άντρα τον ζάλη, αλλά την κράτησε για χάρη της παρέας.
  
  "Θα φτάσουμε στο Τσερνόμπιλ σε δύο ώρες", είπε ο Κέμπερ. "Αυτή είναι η πρώτη και μοναδική προειδοποίησή σας ότι αναμένουμε από την ETA μας να ανακτήσει το Amber Room από τη σαρκοφάγο. Η μη συμμόρφωση θα έχει ως αποτέλεσμα..." χαμογέλασε μόνος του και αποφάσισε να εγκαταλείψει τις τυπικές διαδικασίες, "...καλά, θα έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο της Γερμανίδας καγκελαρίου και του Σαμ Κληβ, μετά τον οποίο θα απελευθερώσουμε νευρικό αέριο στη Μόσχα, το Λονδίνο και τη Σεούλ Την ίδια στιγμή. Ο David Purdue θα εμπλακεί στο εκτεταμένο πολιτικό μας δίκτυο μέσων ενημέρωσης, οπότε μην προσπαθήσετε να μας αμφισβητήσετε. Zwei Stunden. Wiedersehen."
  
  Το κλικ διέκοψε το στατικό και η σιωπή έπεσε πάνω από την καφετέρια σαν κουβέρτα ήττας.
  
  "Γι" αυτό έπρεπε να αλλάξουμε τοποθεσίες. Παραβιάζουν τις συχνότητες εκπομπής μας εδώ και ένα μήνα. Στέλνοντας αλληλουχίες διαφορετικών αριθμών από τους δικούς μας, κάνουν τους ανθρώπους να σκοτώνουν τον εαυτό τους και τους άλλους μέσω υποσυνείδητης υπόδειξης. Τώρα θα πρέπει να σκύψουμε στην πλατφόρμα-φαντάσματα Duga-3", χαμογέλασε η Νατάσα.
  
  Ο Perdue κατάπιε δυνατά καθώς η θερμοκρασία του ανέβηκε στα ύψη. Προσπαθώντας να μην διακόψει τη συνάντηση, ακούμπησε τα κρύα, βρεγμένα χέρια του στο κάθισμα στα πλάγια του. Η Νίνα κατάλαβε αμέσως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
  
  "Περντιού;" ρώτησε. 'Είσαι πάλι άρρωστος;'
  
  Χαμογέλασε αδύναμα και το ξέφυγε με ένα κούνημα του κεφαλιού του.
  
  "Δεν φαίνεται καλός", παρατήρησε ο Μίσα. "Μόλυνση? Πόσο καιρό είσαι εδώ? Πάνω από μια μέρα;
  
  "Όχι", απάντησε η Νίνα. "Μόνο για λίγες ώρες. Αλλά είναι άρρωστος εδώ και δύο μέρες".
  
  "Μην ανησυχείτε παιδιά", είπε ο Περντού, διατηρώντας ακόμα μια χαρούμενη έκφραση. "Πηγαίνει μετά".
  
  "Επειτα?" ρώτησε η Έλενα.
  
  Ο Περντού πετάχτηκε όρθιος, με το πρόσωπό του χλωμό καθώς προσπαθούσε να συγκρατηθεί, αλλά έσπρωξε το λιγωμένο σώμα του στην πόρτα με μια ακατανίκητη επιθυμία να τρυπήσει.
  
  "Μετά από αυτό", αναστέναξε η Νίνα.
  
  "Το ανδρικό δωμάτιο είναι στον κάτω όροφο", είπε ανέμελα ο Μάρκο καθώς έβλεπε τον καλεσμένο του να κατεβαίνει βιαστικά τις σκάλες. "Ποτό ή νεύρα;" ρώτησε τη Νίνα.
  
  "Και τα δυο. Ο Black Sun τον βασάνιζε για αρκετές μέρες πριν ο φίλος μας ο Sam πάει να τον βγάλει. Νομίζω ότι ο τραυματισμός τον επηρεάζει ακόμα", εξήγησε. "Τον κράτησαν στο φρούριο τους στη στέπα του Καζακστάν και τον βασάνισαν χωρίς ανάπαυση".
  
  Οι γυναίκες έδειχναν το ίδιο αδιάφορες με τους άντρες. Προφανώς, τα βασανιστήρια ήταν τόσο βαθιά ριζωμένα στο πολιτιστικό τους παρελθόν του πολέμου και της τραγωδίας που θεωρούνταν δεδομένο στη συζήτηση. Αμέσως, η κενή έκφραση του Μίσα φώτισε και φώτισε τα χαρακτηριστικά του. "Δρ Γκουλντ, έχεις τις συντεταγμένες για αυτό το μέρος; Αυτό το... φρούριο στο Καζακστάν;"
  
  "Ναι", απάντησε η Νίνα. "Έτσι τον βρήκαμε στην αρχή".
  
  Ο ιδιοσυγκρασιακός άντρας της άπλωσε το χέρι του και η Νίνα έψαξε γρήγορα την μπροστινή της τσάντα με φερμουάρ για να βρει το χαρτί που σκιαγράφιζε στο γραφείο του Δρ Χέλμπεργκ εκείνη την ημέρα. Έδωσε στον Misha τους καταγεγραμμένους αριθμούς και πληροφορίες.
  
  Έτσι, τα πρώτα μηνύματα που μας έφερε ο Detlef στο Εδιμβούργο δεν τα έστειλε η Milla. Διαφορετικά, θα ήξεραν την τοποθεσία του συγκροτήματος, σκέφτηκε η Νίνα, αλλά το κράτησε για τον εαυτό της. Από την άλλη, η Μίλα τον ονόμασε "Ο χήρος". Και αυτοί αμέσως αναγνώρισαν τον άντρα ως σύζυγο της Γκάμπι." Τα χέρια της ξεκούρασαν. με τα σκούρα, ανακατωμένα μαλλιά της. , καθώς σήκωσε το κεφάλι της και ακούμπησε τους αγκώνες της στο τραπέζι σαν βαριεστημένη μαθήτρια, της πέρασε από το μυαλό ότι η Γκάμπι - και επομένως ο Ντέτλεφ - είχε επίσης παραπλανηθεί από την παρέμβαση του Τάγματος στην εκπομπή, μόλις όπως οι άνθρωποι που επηρεάζονται από τις ακολουθίες αριθμών κακόβουλης "Θεέ μου, πρέπει να ζητήσω συγγνώμη από τον Detlef. Είμαι σίγουρος ότι επέζησε από ένα μικρό περιστατικό με το Volvo. Ελπίζω;"
  
  Ο Perdue έλειπε για πολύ καιρό, αλλά ήταν πιο σημαντικό να καταλήξουν σε ένα σχέδιο πριν τελειώσει ο χρόνος τους. Παρακολούθησε τις Ρώσσες ιδιοφυΐες να συζητούν κάτι έντονα στη δική τους γλώσσα, αλλά δεν την πείραζε. Της φάνηκε όμορφο και από τον τόνο τους μάντεψε ότι η ιδέα του Μίσα ήταν στέρεη.
  
  Μόλις άρχισε να ανησυχεί ξανά για τη μοίρα του Σαμ, η Μίσα και η Έλενα συναντήθηκαν μαζί της για να της εξηγήσουν το σχέδιο. Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες ακολούθησαν τη Νατάσα έξω από το δωμάτιο και η Νίνα τους άκουσε να κατεβαίνουν τα σιδερένια σκαλοπάτια σαν να ήταν κατά τη διάρκεια μιας άσκησης πυρκαγιάς.
  
  "Καταλαβαίνω ότι έχεις ένα σχέδιο. Πες μου σε παρακαλώ ότι έχεις ένα σχέδιο. Ο χρόνος μας έχει σχεδόν τελειώσει και δεν νομίζω ότι αντέχω άλλο. Αν σκοτώσουν τον Σαμ, ορκίζομαι στον Θεό ότι θα αφιερώσω τη ζωή μου για να τους σπαταλήσω όλους", γκρίνιαξε με απόγνωση.
  
  "Είναι μια κόκκινη διάθεση", χαμογέλασε η Έλενα.
  
  "Και ναι, έχουμε ένα σχέδιο. Καλό σχέδιο", είπε ο Μίσα. Έδειχνε σχεδόν χαρούμενος.
  
  "Υπέροχο!" Η Νίνα χαμογέλασε, αν και φαινόταν ακόμα τεταμένη. "Ποιο είναι το σχέδιο?"
  
  Ο Misha δήλωσε με τόλμη: "Τους δίνουμε το Amber Room".
  
  Το χαμόγελο της Νίνας έσβησε.
  
  "Τι είπες?" βλεφαρίζει γρήγορα, μισή θυμωμένη, μισή θέλοντας να ακούσει την εξήγησή του. "Θα έπρεπε να ελπίζω για περισσότερα, συνδεδεμένα με το συμπέρασμά σας; Γιατί αν αυτό είναι το σχέδιό σου, έχω χάσει κάθε πίστη στον φθίνοντα θαυμασμό μου για τη σοβιετική εφευρετικότητα".
  
  Γέλασαν άφαντα. Ήταν σαφές ότι δεν τους ένοιαζε η γνώμη του εκπροσώπου της Δύσης. ούτε καν αρκετά για να βιαστεί να διαλύσει τις αμφιβολίες της. Η Νίνα σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος της. Οι σκέψεις για τη συνεχή ασθένεια του Περντιού και τη συνεχή υποταγή και απουσία του Σαμ εξόργισαν ακόμη περισσότερο τον προκλητικό ιστορικό. Η Έλενα ένιωσε την απογοήτευσή της και της έπιασε με τόλμη το χέρι.
  
  "Δεν θα επέμβουμε στην πραγματική διεκδίκηση της Black Sun για το Amber Room ή τη συλλογή, αλλά θα σας παρέχουμε όλα όσα χρειάζεστε για να τους πολεμήσετε. Πρόστιμο?" είπε στη Νίνα.
  
  "Δεν θα μας βοηθήσεις να πάρουμε πίσω τον Σαμ;" Η Νίνα βόγκηξε. Ήθελε να ξεσπάσει σε κλάματα. Μετά από όλα αυτά, απορρίφθηκε από τους μόνους συμμάχους που νόμιζε ότι είχαν εναντίον του Κέμπερ. Ίσως ο Κόκκινος Στρατός να μην ήταν τόσο ισχυρός όσο υποστήριζε η φήμη τους, σκέφτηκε με πικρή απογοήτευση στην καρδιά της. "Τότε σε τι στο διάολο θα βοηθήσεις πραγματικά;" ατμίστηκε.
  
  Τα μάτια του Μίσα σκοτείνιασαν από μισαλλοδοξία. "Κοίτα, δεν χρειάζεται να σε βοηθήσουμε. Μεταδίδουμε πληροφορίες, όχι δίνουμε τις μάχες σας".
  
  "Είναι προφανές", χαμογέλασε εκείνη. "Τι θα γίνει λοιπόν τώρα;"
  
  "Εσείς και ο Χήρος πρέπει να πάρετε τα υπόλοιπα μέρη του Amber Room. Ο Γιούρι θα προσλάβει έναν άντρα για σένα με ένα βαρύ καροτσάκι και μπλοκ", προσπάθησε να φανεί πιο προληπτική η Έλενα. "Η Νατάσα και ο Μάρκο βρίσκονται αυτή τη στιγμή στον τομέα των αντιδραστήρων του υποεπιπέδου Medvedka. Σύντομα θα βοηθήσω τον Μάρκο με το δηλητήριο".
  
  "ΕΓΩ?" Η Νίνα ανατράπηκε.
  
  Ο Μίσα έδειξε την Έλενα. "Έτσι ονομάζουν τα χημικά στοιχεία που βάζουν στις βόμβες. Νομίζω ότι προσπαθούν να είναι αστείοι. Για παράδειγμα, ενώ δηλητηριάζουν το σώμα με κρασί, δηλητηριάζουν αντικείμενα με χημικές ουσίες ή κάτι τέτοιο".
  
  Η Έλενα τον φίλησε και ζήτησε συγγνώμη για να ενωθεί με τους άλλους στο μυστικό υπόγειο του αντιδραστήρα ταχέων νετρονίων, ένα τμήμα μιας τεράστιας στρατιωτικής βάσης που κάποτε χρησιμοποιήθηκε για την αποθήκευση εξοπλισμού. Το Duga-3 ήταν μία από τις τρεις τοποθεσίες στις οποίες η Milla μετανάστευε περιοδικά κάθε χρόνο για να αποφύγει τη σύλληψη ή την ανακάλυψη, και η ομάδα μετέτρεψε κρυφά κάθε μια από τις τοποθεσίες τους σε πλήρως λειτουργικές βάσεις επιχειρήσεων.
  
  "Όταν το δηλητήριο είναι έτοιμο, θα σας δώσουμε υλικά, αλλά πρέπει να ετοιμάσετε τα δικά σας όπλα στις εγκαταστάσεις του Sanctuary", εξήγησε ο Misha.
  
  "Είναι σαρκοφάγος; ρώτησε.
  
  "Ναί."
  
  "Αλλά η ακτινοβολία εκεί θα με σκοτώσει", διαμαρτυρήθηκε η Νίνα.
  
  "Δεν θα είστε στις εγκαταστάσεις του Sanctuary. Το 1996, ο θείος και ο παππούς μου μετέφεραν τα πιάτα από το Amber Room σε ένα παλιό πηγάδι δίπλα στις εγκαταστάσεις του Sanctuary, αλλά όπου είναι το πηγάδι, υπάρχει γη, πολλή γη. Δεν είναι καθόλου συνδεδεμένη με τον αντιδραστήρα 4, οπότε θα πρέπει να είσαι καλά", εξήγησε.
  
  "Θεέ μου, αυτό θα με ξεφλουδίσει", μουρμούρισε, σκεπτόμενη σοβαρά να εγκαταλείψει όλη την επιχείρηση και να αφήσει τον Περντού και τον Σαμ να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Ο Μίσα γέλασε με την παράνοια μιας κακομαθημένης Δυτικής γυναίκας και κούνησε το κεφάλι του. "Ποιος θα μου δείξει πώς να το μαγειρέψω;" - ρώτησε τελικά η Νίνα, αποφασίζοντας ότι δεν ήθελε οι Ρώσοι να θεωρούν τους Σκωτσέζους αδύναμους.
  
  "Η Νατάσα είναι ειδικός στα εκρηκτικά. Η Έλενα είναι ειδικός σε χημικούς κινδύνους. Θα σου πουν πώς να μετατρέψεις το Amber Room σε φέρετρο", χαμογέλασε ο Misha. "Ένα πράγμα, γιατρέ Γκουλντ", συνέχισε με έναν σιωπηλό τόνο που δεν ήταν χαρακτηριστικός της αυταρχικής φύσης του. "Παρακαλώ κρατήστε το μέταλλο με προστατευτικό εξοπλισμό και προσπαθήστε να μην αναπνέετε χωρίς να καλύπτετε το στόμα σας. Και αφού τους δώσεις το λείψανο, μείνε μακριά. Μεγάλη απόσταση, κατάλαβες;"
  
  "Ωραία", απάντησε η Νίνα, ευγνώμων για την ανησυχία του. Ήταν μια πλευρά του που δεν είχε ακόμη τη χαρά να δει. Ήταν ένας ώριμος άνθρωπος. "Μίσα;"
  
  "Ναί?"
  
  Με κάθε σοβαρότητα παρακάλεσε να μάθει. "Τι όπλο φτιάχνω εδώ;"
  
  Δεν απάντησε, κι έτσι εκείνη ρώτησε λίγο ακόμα.
  
  "Πόσο μακριά πρέπει να είμαι αφού δώσω στο Kemper το Amber Room;" ήθελε να καθορίσει.
  
  Ο Μίσα ανοιγόκλεισε αρκετές φορές κοιτάζοντας βαθιά στα σκοτεινά μάτια της όμορφης γυναίκας. Καθάρισε το λαιμό του και συμβούλεψε: "Φύγε από τη χώρα".
  
  
  Κεφάλαιο 32
  
  
  Όταν ο Perdue ξύπνησε στο πάτωμα του μπάνιου, το πουκάμισό του ήταν λερωμένο με χολή και σάλιο. Ντροπιασμένος, έβαλε τα δυνατά του για να το ξεπλύνει με σαπούνι χεριών και κρύο νερό στο νεροχύτη. Μετά από λίγο καθάρισμα, εξέτασε την κατάσταση του υφάσματος στον καθρέφτη. "Σαν να μην συνέβη ποτέ", χαμογέλασε, ευχαριστημένος με τις προσπάθειές του.
  
  Όταν μπήκε στην καφετέρια, διαπίστωσε ότι η Έλενα και η Μίσα ντύνονταν τη Νίνα.
  
  "Σειρά σου", γέλασε η Νίνα. "Βλέπω ότι είχες άλλη μια αρρώστια".
  
  "Δεν ήταν παρά βία", είπε. "Τι συμβαίνει?"
  
  "Γεμίζουμε τα ρούχα του γιατρού Γκουλντ με ραδιενεργά υλικά όταν κατεβείτε οι δυο σας πίσω από το Amber Room", τον ενημέρωσε η Έλενα.
  
  "Αυτό είναι γελοίο, Νίνα", παραπονέθηκε. "Αρνούμαι να τα φορέσω όλα αυτά. Σαν να μην εμποδίζεται πλέον το έργο μας από μια προθεσμία, τώρα πρέπει να καταφύγετε σε παράλογα και χρονοβόρα μέτρα για να μας καθυστερήσετε ακόμη περισσότερο;".
  
  Η Νίνα συνοφρυώθηκε. Η Περντού φαινόταν να είχε επιστρέψει στην κλαψουρισμένη σκύλα με την οποία είχε τσακωθεί στο αυτοκίνητο και δεν ήταν έτοιμη να ανεχτεί τις παιδικές του ιδιοτροπίες. "Θα ήθελες να πέσουν οι μπάλες σου μέχρι αύριο;" ειρωνεύτηκε εκείνη. "Διαφορετικά, καλύτερα να πάρεις ένα φλιτζάνι. οδηγω."
  
  "Μεγάλωσε, γιατρέ Γκουλντ", διαμαρτυρήθηκε.
  
  "Τα επίπεδα ραδιενέργειας είναι σχεδόν θανατηφόρα για αυτή τη μικρή αποστολή, Ντέιβ. Ελπίζω να έχετε μια μεγάλη συλλογή από καπέλα του μπέιζμπολ σε περίπτωση αναπόφευκτης τριχόπτωσης που θα υποφέρετε σε λίγες εβδομάδες."
  
  Οι Σοβιετικοί γέλασαν σιωπηλά με το πατρονάρισμα της Νίνα καθώς συντόνιζε τα τελευταία από τα ενισχυμένα με μόλυβδο μηχανήματα της. Η Έλενα της έδωσε μια ιατρική μάσκα για να καλύψει το στόμα της όταν κατέβηκε στο πηγάδι και ένα κράνος αναρρίχησης για κάθε περίπτωση.
  
  Αφού έπεσε για λίγο, ο Perdue τους επέτρεψε να τον ντύσουν έτσι πριν συνοδεύσει τη Nina εκεί όπου η Natasha ήταν έτοιμη να τους οπλίσει για μάχη. Ο Marco συγκέντρωσε μερικά κομψά εργαλεία κοπής σε μέγεθος μολυβοθήκης, καθώς και οδηγίες για το πώς να καλύψετε το κεχριμπάρι με ένα πρωτότυπο από λεπτό γυαλί που δημιούργησε για την περίσταση.
  
  "Λαέ μου, είστε βέβαιοι ότι μπορούμε να πραγματοποιήσουμε αυτήν την εξαιρετικά εξειδικευμένη επιχείρηση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Ο Δρ Γκουλντ λέει ότι είσαι εφευρέτης", απάντησε ο Μάρκο. "Ακριβώς όπως δουλεύεις με ηλεκτρονικά. Χρησιμοποιήστε εργαλεία πρόσβασης και τοποθέτησης. Βάλτε τα κομμάτια μετάλλου σε ένα φύλλο κεχριμπαριού για να τα κρύψετε σαν ένθετο χρυσού και καλύψτε το με καλύμματα. Χρησιμοποιήστε τους σφιγκτήρες στις γωνίες και BOOM! Ένα πορτοκαλί δωμάτιο που ενισχύεται από τον θάνατο, ώστε να μπορούν να το πάρουν σπίτι".
  
  "Ακόμα δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει όλο αυτό", παραπονέθηκε η Νίνα. "Γιατί το κάνουμε αυτό; Ο Μίσα μου άφησε να εννοηθεί ότι πρέπει να είμαστε μακριά, πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για βόμβα, σωστά;"
  
  "Σωστά", επιβεβαίωσε η Νατάσα.
  
  "Αλλά είναι απλώς μια συλλογή από βρώμικα ασημένια μεταλλικά κουφώματα και δαχτυλίδια. Μοιάζει με κάτι που ο μηχανικός παππούς μου κρατούσε σε σκουπίδια", γκρίνιαξε. Ο Perdue έδειξε για πρώτη φορά κάποιο ενδιαφέρον για την αποστολή τους όταν είδε σκουπίδια που έμοιαζαν με αμαυρωμένο ατσάλι ή ασήμι.
  
  "Μαρία, Μητέρα του Θεού! Νίνα!" ξεφύσηξε με ευλάβεια ρίχνοντας ένα βλέμμα στη Νατάσα γεμάτο καταδίκη και έκπληξη. "Είστε τρελοί!"
  
  "Τι? Τι είναι αυτό?" ρώτησε. Όλοι ανταποκρίθηκαν στο βλέμμα του, αμέτοχοι από την πανικόβλητη κρίση του. Το στόμα του Perdue έμεινε ανοιχτό με δυσπιστία καθώς γύρισε προς τη Nina με ένα αντικείμενο στο χέρι. "Πρόκειται για πλουτώνιο για όπλα. Μας στέλνουν να μετατρέψουμε το Amber Room σε πυρηνική βόμβα!".
  
  Δεν διέψευσαν τη δήλωσή του και δεν εμφανίστηκαν εκφοβισμένοι. Η Νίνα έμεινε άφωνη.
  
  "Αυτό είναι αλήθεια?" ρώτησε. Η Έλενα κοίταξε κάτω και η Νατάσα έγνεψε περήφανα.
  
  "Δεν μπορεί να εκραγεί όσο την κρατάς, Νίνα", εξήγησε ήρεμα η Νατάσα. "Απλά κάντε το να μοιάζει με έργο τέχνης και καλύψτε τα πάνελ με γυαλί Marco. Μετά δώσε το στον Κέμπερ".
  
  "Το πλουτώνιο αναφλέγεται όταν έρθει σε επαφή με υγρό αέρα ή νερό", κατάπιε ο Πάρντιου, σκεπτόμενος όλες τις ιδιότητες του στοιχείου. "Εάν η επίστρωση σπάσει ή εκτεθεί, θα μπορούσαν να υπάρξουν τρομερές συνέπειες".
  
  "Οπότε μην το σκάσεις", γρύλισε η Νατάσα χαρούμενα. "Τώρα πάμε, έχετε λιγότερο από δύο ώρες για να δείξετε το εύρημα στους καλεσμένους μας".
  
  
  * * *
  
  
  Λίγο περισσότερο από είκοσι λεπτά αργότερα, ο Perdue και η Nina κατεβάστηκαν σε ένα κρυμμένο πέτρινο πηγάδι που ήταν κατάφυτο με ραδιενεργό γρασίδι και βούρτσα για δεκαετίες. Η τοιχοποιία έχει καταρρεύσει ακριβώς όπως το πρώην Σιδηρούν Παραπέτασμα, μια απόδειξη μιας περασμένης εποχής τεχνολογίας αιχμής και καινοτομίας που εγκαταλείφθηκε και αφέθηκε να αποσυντεθεί λόγω των συνεπειών του Τσερνομπίλ.
  
  "Είσαι πολύ μακριά από την εγκατάσταση του Ιερού", υπενθύμισε η Έλενα στη Νίνα. "Αλλά ανάπνευσε από τη μύτη σου. Ο Γιούρι και ο ξάδερφός του θα περιμένουν εδώ όσο θα βγάλεις το λείψανο".
  
  "Πώς το φτάνουμε στην είσοδο του πηγαδιού; Κάθε πάνελ ζυγίζει περισσότερο από το αυτοκίνητό σας!". δήλωσε ο Purdue.
  
  "Υπάρχει ένα σιδηροδρομικό σύστημα εδώ", φώναξε ο Μίσα στη σκοτεινή τρύπα. "Τα ίχνη οδηγούν στην αίθουσα του Amber Room, όπου ο παππούς μου και ο θείος μου μετέφεραν τα θραύσματα σε ένα μυστικό μέρος. Μπορείτε απλώς να τα κατεβάσετε με σχοινιά στο καροτσάκι ναρκών και να τα κυλήσετε εδώ, όπου ο Γιούρι θα τους πάει στον επάνω όροφο".
  
  Η Νίνα τους έδωσε ένα μπράβο, ελέγχοντας το ραδιοτηλέφωνό της για τη συχνότητα που της είχε δώσει ο Μίσα για να επικοινωνήσει με κάποιον από αυτούς εάν είχε απορίες ενώ βρισκόταν κάτω από το τρομερό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του Τσερνομπίλ.
  
  "Σωστά! Ας το τελειώσουμε με αυτό, Νίνα", προέτρεψε ο Περντιού.
  
  Ξεκίνησαν στο σκοτάδι με φακούς κολλημένους στα κράνη τους. Η μαύρη μάζα στο σκοτάδι αποδείχθηκε ότι ήταν η μηχανή εξόρυξης για την οποία μιλούσε ο Μίσα, και σήκωσαν τα σεντόνια του Μάρκο πάνω της με εργαλεία, σπρώχνοντας τη μηχανή καθώς πήγαινε.
  
  "Λίγο μη συνεργάσιμος", παρατήρησε ο Περντιού. "Αλλά θα ήμουν το ίδιο αν είχα σκουριάσει στο σκοτάδι για περισσότερα από είκοσι χρόνια".
  
  Οι δέσμες φωτός τους έσβησαν λίγα μόλις μέτρα μπροστά τους, βυθισμένες στο πυκνό σκοτάδι. Μυριάδες μικροσκοπικά σωματίδια αιωρούνταν στον αέρα και χόρευαν μπροστά στις ακτίνες στη σιωπηλή λήθη του υπόγειου καναλιού.
  
  "Κι αν πάμε πίσω και κλείσουν το πηγάδι;" Ξαφνικά είπε η Νίνα.
  
  "Θα βρούμε διέξοδο. Έχουμε περάσει χειρότερα από αυτό στο παρελθόν", διαβεβαίωσε.
  
  "Είναι τόσο παράξενη ησυχία εδώ μέσα", επέμενε στη ζοφερή της διάθεση. "Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε νερό εδώ κάτω. Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι πνίγηκαν σε αυτό το πηγάδι ή πέθαναν από ακτινοβολία αναζητώντας καταφύγιο εδώ κάτω".
  
  "Νίνα" ήταν το μόνο που είπε για να την τινάξει από την απερισκεψία της.
  
  "Συγγνώμη", ψιθύρισε η Νίνα. "Φοβάμαι στο διάολο".
  
  "Αυτό δεν ακούγεται σαν εσένα", είπε ο Purdue σε μια πυκνή ατμόσφαιρα που στέρησε τη φωνή του από κάθε ηχώ. "Φοβάστε μόνο τη μόλυνση ή τις συνέπειες της δηλητηρίασης από ακτινοβολία, που οδηγούν σε αργό θάνατο. Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκετε αυτό το μέρος τρομακτικό."
  
  Η Νίνα τον κοίταξε στο θολό φως της λάμπας της. "Ευχαριστώ, Ντέιβιντ".
  
  Μετά από μερικά βήματα, το πρόσωπό του άλλαξε. Κοιτούσε κάτι στα δεξιά της, αλλά η Νίνα ήταν ανένδοτη, μη θέλοντας να μάθει τι ήταν. Όταν το Perdue σταμάτησε, η Nina βυθίστηκε σε κάθε είδους τρομακτικά σενάρια.
  
  "Κοίτα", χαμογέλασε, πιάνοντάς της το χέρι για να τη γυρίσει για να αντιμετωπίσει τον υπέροχο θησαυρό που είχε κρυφτεί κάτω από χρόνια σκόνης και συντρίμμια. "Δεν είναι λιγότερο υπέροχη από τότε που την είχε ο βασιλιάς της Πρωσίας".
  
  Μόλις η Νίνα φώτισε τις κίτρινες πλάκες, ο χρυσός και το κεχριμπάρι συνδυάστηκαν για να γίνουν εξαίσιοι καθρέφτες της χαμένης ομορφιάς των περασμένων αιώνων. Τα περίπλοκα σκαλίσματα που κοσμούσαν τα πλαίσια και τα θραύσματα του καθρέφτη τόνιζαν την αγνότητα του κεχριμπαριού.
  
  "Να νομίζεις ότι ένας κακός θεός κοιμάται εδώ", ψιθύρισε.
  
  "Μέρος αυτού που φαίνεται να είναι εγκλείσματα, Νίνα, κοίτα", επεσήμανε ο Περντού. "Το δείγμα, τόσο μικρό που ήταν σχεδόν αόρατο, μπήκε κάτω από τον έλεγχο των γυαλιών του Purdue, μεγεθύνοντάς το.
  
  "Θεέ μου, δεν είσαι ένα γκροτέσκο μικρό κάθαρμα", είπε. "Μοιάζει με καβούρι ή τσιμπούρι, αλλά το κεφάλι του έχει ανθρωποειδές πρόσωπο".
  
  "Θεέ μου, αυτό ακούγεται αηδιαστικό", η Νίνα στρίμωξε στη σκέψη.
  
  "Ελάτε να δείτε", κάλεσε η Περντού, προετοιμάζοντας την αντίδρασή της. Τοποθέτησε τον αριστερό μεγεθυντικό φακό των γυαλιών του σε ένα άλλο βρώμικο σημείο στο ανέγγιχτο επιχρυσωμένο κεχριμπάρι. Η Νίνα έσκυψε για να την κοιτάξει.
  
  "Τι στο όνομα των γονάδων του Δία είναι αυτό το πράγμα;" ξεφύσηξε με φρίκη με αμηχανία στο πρόσωπό της. "Ορκίζομαι ότι θα αυτοπυροβοληθώ αν αυτό το ανατριχιαστικό πράγμα εγκατασταθεί στον εγκέφαλό μου. Θεέ μου, μπορείς να φανταστείς αν ο Σαμ ήξερε πώς ήταν η Καλιχάσα του;"
  
  "Μιλώντας για τον Σαμ, νομίζω ότι πρέπει να επισπεύσουμε τη μεταφορά αυτού του θησαυρού στη χρήση των Ναζί. Τι λες? επέμεινε ο Περντού.
  
  "Ναί".
  
  Όταν τελείωσαν με επίπονη ενίσχυση των γιγάντων πλακών με μέταλλο και σφράγισαν προσεκτικά πίσω από την προστατευτική μεμβράνη σύμφωνα με τις οδηγίες, ο Perdue και η Nina κύλησαν τα πάνελ ένα προς ένα στο κάτω μέρος του στομίου του πηγαδιού.
  
  "Κοίτα δες? Έφυγαν όλοι. Δεν υπάρχει κανείς εκεί πάνω", παραπονέθηκε.
  
  "Τουλάχιστον δεν έκλεισαν την είσοδο", χαμογέλασε. "Δεν μπορούμε να περιμένουμε να είναι εκεί όλη μέρα, έτσι δεν είναι;"
  
  "Μάλλον όχι", αναστέναξε εκείνη. "Χαίρομαι που φτάσαμε στο πηγάδι. Πιστέψτε με, έχω χορτάσει από αυτές τις καταραμένες κατακόμβες".
  
  Από μακριά άκουγαν τον δυνατό θόρυβο της μηχανής. Οχήματα που σέρνονταν αργά στον κοντινό δρόμο πλησίαζαν στην περιοχή του πηγαδιού. Ο Γιούρι και ο ξάδερφός του άρχισαν να σηκώνουν τις πλάκες. Ακόμη και με το άνετο δίχτυ φορτίου του πλοίου, χρειάστηκε ακόμα πολύς χρόνος. Δύο Ρώσοι και τέσσερις ντόπιοι βοήθησαν τον Purdue να τεντώσει το δίχτυ πάνω από κάθε μία από τις πλάκες, ήλπιζε ότι ήταν σχεδιασμένο να σηκώνει περισσότερα από 400 κιλά τη φορά.
  
  "Απίστευτο", μουρμούρισε η Νίνα. Στάθηκε σε απόσταση ασφαλείας, βαθιά μέσα στο τούνελ. Η κλειστοφοβία της την έσερνε, αλλά δεν ήθελε να την εμποδίσει. Καθώς οι άντρες φώναζαν προτάσεις και μετρούσαν αντίστροφα τον χρόνο, το αμφίδρομο ραδιόφωνό της έπιασε τη μετάδοση.
  
  "Νίνα, έλα μέσα. Το τέλος", είπε η Έλενα με ένα χαμηλό κράξιμο που είχε συνηθίσει η Νίνα.
  
  "Αυτή είναι η αίθουσα υποδοχής της Νίνας. Τελείωσε", απάντησε εκείνη.
  
  "Νίνα, θα φύγουμε όταν βγει το Amber Room, εντάξει;" προειδοποίησε η Έλενα. "Χρειάζομαι να μην ανησυχείς και να νομίζεις ότι μόλις φύγαμε, αλλά πρέπει να φύγουμε πριν φτάσουν στο Arc-3".
  
  "Οχι!" Η Νίνα ούρλιαξε. "Γιατί?"
  
  "Θα είναι λουτρό αίματος αν βρεθούμε στην ίδια γη. Το ξέρεις". της απάντησε ο Μίσα. "Τώρα μην ανησυχείς. Θα είμαστε σε επαφή. Να είστε προσεκτικοί και να έχετε ένα ασφαλές ταξίδι"
  
  Η καρδιά της Νίνας βούλιαξε. "Σε παρακαλώ μην φύγεις". Ποτέ στη ζωή της δεν είχε ακούσει μια πιο μοναχική φράση.
  
  "Ξανά και ξανά".
  
  Άκουσε έναν ήχο που σκάει καθώς ο Perdue ξεσκόνιζε τα ρούχα του και πέρασε τα χέρια του πάνω από το παντελόνι του για να σκουπίσει τη βρωμιά. Κοίταξε γύρω του για τη Νίνα και όταν τα μάτια του βρήκαν τα δικά της, της χάρισε ένα ζεστό, ικανοποιημένο χαμόγελο.
  
  "Τέλος, γιατρέ Γκουλντ!" χάρηκε.
  
  Ξαφνικά, πυροβολισμοί ακούστηκαν από πάνω τους, αναγκάζοντας τον Perdue να βουτήξει στο σκοτάδι. Η Νίνα ούρλιαξε για την ασφάλειά του, αλλά εκείνος σύρθηκε στην απέναντι πλευρά του τούνελ, αφήνοντάς την ανακουφισμένη που ήταν εντάξει.
  
  "Ο Γιούρι και οι βοηθοί του εκτελούνται!" άκουσαν τη φωνή του Κέμπερ στο πηγάδι.
  
  "Πού είναι ο Σαμ; Η Νίνα ούρλιαξε στο φως που έπεφτε στο πάτωμα του τούνελ σαν παραδεισένια κόλαση.
  
  "Ο κύριος Cleve ήπιε λίγο... αλλά... ευχαριστώ πολύ για τη συνεργασία σου, Ντέιβιντ! Ω, και Δρ Γκουλντ, παρακαλώ δεχθείτε τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια καθώς αυτές θα είναι οι τελευταίες οδυνηρές στιγμές σας σε αυτή τη γη. Χαιρετίσματα!"
  
  "Γάμησέ σε!" Η Νίνα ούρλιαξε. "Τα λέμε σύντομα, κάθαρμα! Σύντομα!"
  
  Καθώς ξέσπασε τη λεκτική οργή της στον χαμογελαστό Γερμανό, οι άνδρες του άρχισαν να καλύπτουν το στόμιο του πηγαδιού με μια χοντρή τσιμεντένια πλάκα, σκοτεινίζοντας σταδιακά το τούνελ. Η Νίνα άκουγε τον Κλάους Κέμπερ να λέει ήρεμα μια ακολουθία αριθμών με χαμηλή φωνή, σχεδόν την ίδια που ακουγόταν κατά τη διάρκεια των ραδιοφωνικών εκπομπών.
  
  Καθώς η σκιά διαλύθηκε σταδιακά, κοίταξε τον Περντού και, προς απογοήτευσή της, τα καρφωμένα μάτια του κοίταξαν τον Κέμπερ φαινομενικά αιχμάλωτος. Στις τελευταίες ακτίνες του φωτός που ξεθώριαζε, η Νίνα είδε το πρόσωπο του Περντού να παραμορφώνεται σε ένα πρόστυχο και κακόβουλο χαμόγελο, εκείνος την κοίταζε κατευθείαν.
  
  
  Κεφάλαιο 33
  
  
  Μόλις ο Κέμπερ έλαβε τον θησαυρό του, διέταξε τους άντρες του να πάνε στο Καζακστάν. Επέστρεφαν στην περιοχή του Black Sun με την πρώτη τους πραγματική προοπτική παγκόσμιας κυριαρχίας, το σχέδιό τους σχεδόν ολοκληρωμένο.
  
  "Είναι και οι έξι στο νερό;" ρώτησε τους εργάτες του.
  
  "Μάλιστα κύριε".
  
  "Αυτή είναι η αρχαία ρητίνη κεχριμπαριού. Είναι αρκετά εύθραυστο που αν σπάσει, τα δείγματα που είναι κλειδωμένα μέσα θα ξεσπάσουν και τότε θα έχουμε μεγάλο μπελά. Πρέπει να είναι κάτω από το νερό μέχρι να φτάσουμε στο συγκρότημα, κύριοι!". Ο Κέμπερ φώναξε πριν αποσυρθεί στο πολυτελές αυτοκίνητό του.
  
  "Γιατί νερό, διοικητή;" ρώτησε ένας από τους άντρες του.
  
  "Επειδή μισούν το νερό. Δεν μπορούν να ασκήσουν καμία επιρροή εκεί και το μισούν, κάνοντας αυτό το μέρος την τέλεια φυλακή όπου μπορούν να κρατηθούν χωρίς κανένα φόβο", εξήγησε. Με αυτό, μπήκε στο αυτοκίνητο και τα δύο αυτοκίνητα απομακρύνθηκαν αργά, αφήνοντας το Τσέρνομπιλ ακόμα πιο έρημο από ό,τι πριν.
  
  
  * * *
  
  
  Ο Σαμ βρισκόταν ακόμα υπό την επήρεια της σκόνης, που είχε αφήσει ένα λευκό υπόλειμμα στον πάτο του άδειου ποτηριού του ουίσκι. Ο Κέμπερ τον αγνόησε. Στη συναρπαστική νέα θέση του ως ιδιοκτήτης όχι μόνο ενός πρώην θαύματος του κόσμου, αλλά και στα πρόθυρα να κυβερνήσει τον επερχόμενο νέο κόσμο, δεν πρόσεξε σχεδόν καθόλου τον δημοσιογράφο. Τα κλάματα της Νίνας αντηχούσαν ακόμα στις σκέψεις του σαν γλυκιά μουσική στη σάπια καρδιά του.
  
  Φαινόταν ότι η χρήση του Perdue ως δόλωμα απέδωσε στο τέλος. Για λίγο, ο Kemper δεν ήταν σίγουρος ότι οι μέθοδοι πλύσης εγκεφάλου ήταν επιτυχείς, αλλά όταν ο Purdue χρησιμοποίησε με επιτυχία τις συσκευές επικοινωνίας που του είχε αφήσει να βρει ο Kemper, ήξερε ότι ο Cleve και ο Gould σύντομα θα έπεφταν στα δίχτυα. Η προδοσία που δεν άφησε τον Clive να πάει στη Nina μετά από όλη τη σκληρή δουλειά της ήταν θετικά ευχάριστη για τον Kemper. Τώρα έδεσε χαλαρές άκρες με τρόπο που κανένας άλλος διοικητής του Μαύρου Ήλιου δεν μπορούσε να διαχειριστεί.
  
  Ο Dave Perdue, ο προδότης Renatus, αφέθηκε τώρα να σαπίσει κάτω από το εγκαταλειμμένο έδαφος του καταραμένου Τσερνομπίλ, σκοτώνοντας σύντομα την ενοχλητική μικρή σκύλα που πάντα ενέπνευσε τον Purdue να καταστρέψει το Τάγμα. Και ο Σαμ Κλιβ...
  
  Ο Κέμπερ κοίταξε τον Κλάιβ. Ο ίδιος πήγε για νερό. Και μόλις ο Κέμπερ τον έχει έτοιμο, θα παίξει τον πολύτιμο ρόλο του ιδανικού εκπροσώπου των μέσων ενημέρωσης του Τάγματος. Τελικά , πώς μπορεί ο κόσμος να βρει λάθος σε οτιδήποτε παρουσιάστηκε από έναν βραβευμένο με Πούλιτζερ ερευνητή δημοσιογράφο που αποκάλυψε μόνος του τα κυκλώματα όπλων και κατέστρεψε τα συνδικάτα του εγκλήματος; Με τον Σαμ ως μαριονέτα των μέσων ενημέρωσης, ο Κέμπερ μπορούσε να ανακοινώσει ό,τι ήθελε στον κόσμο, ενώ καλλιεργούσε τη δική του Calihasa για να ασκήσει μαζικό έλεγχο σε ολόκληρες ηπείρους. Και όταν η δύναμη αυτού του μικρού θεού εξασθενήσει, θα στείλει μερικούς άλλους σε φύλαξη για να τον αντικαταστήσουν.
  
  Τα πράγματα πήγαιναν καλά για τον Κέμπερ και το Τάγμα του. Τελικά αφαιρέθηκε το σκωτσέζικο εμπόδιο και άνοιξε ο δρόμος για να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές, στις οποίες ο Χίμλερ απέτυχε. Με όλα αυτά, η Kemper δεν μπορούσε να μην αναρωτηθεί πώς ήταν η μικρή αφηγήτρια σεξ και ο πρώην αγαπημένος της.
  
  
  * * *
  
  
  Η Νίνα άκουγε την καρδιά της να χτυπά, και δεν ήταν δύσκολο, αν κρίνουμε από τον τρόπο που έτρεχε στο σώμα της, ενώ τα αυτιά της ήταν τεντωμένα ακόμα και για τον παραμικρό θόρυβο. Η Περντού ήταν ήσυχη και δεν είχε ιδέα πού μπορεί να βρισκόταν, αλλά κινήθηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, προς την αντίθετη κατεύθυνση χωρίς να ανάψει τα φώτα για να μην τη δει. Το ίδιο έκανε και αυτός.
  
  "Ω γλυκέ Ιησού, πού είναι;" σκέφτηκε καθώς καθόταν δίπλα στο σημείο που ήταν το Amber Room. Το στόμα της ήταν στεγνό και λαχταρούσε για ανακούφιση, αλλά τώρα δεν ήταν η ώρα να αναζητήσει παρηγοριά ή διατροφή. Λίγα μέτρα μακριά, άκουσε το τρίξιμο πολλών μικρών βότσαλων και την έκανε να λαχανιάσει δυνατά. "Σκατά!" Η Νίνα ήθελε να τον αποτρέψει, αλλά αν κρίνουμε από τα γυαλισμένα μάτια του, αμφέβαλλε ότι θα περνούσαν όλα όσα έλεγε. "Κατευθύνεται προς το μέρος μου. Ακούω τους ήχους να πλησιάζουν κάθε φορά!"
  
  Ήταν υπόγεια κοντά στον αντιδραστήρα 4 για περισσότερες από τρεις ώρες και εκείνη είχε αρχίσει να αισθάνεται τα αποτελέσματα. Άρχισε να νιώθει ναυτία, ενώ μια ημικρανία σχεδόν της έκλεψε την ικανότητα συγκέντρωσης. Όμως ο κίνδυνος τον τελευταίο καιρό πλησιάζει τον ιστορικό με πολλές μορφές. Τώρα ήταν ο στόχος μιας πλύσης μυαλού που προγραμματίστηκε από ένα ακόμα πιο άρρωστο μυαλό να τη σκοτώσει. Το να σε σκοτώσει ο δικός σου φίλος θα ήταν πολύ χειρότερο από το να τρέξεις από έναν τρελό άγνωστο ή έναν μισθοφόρο σε μια αποστολή. Ήταν ο Ντέιβ! Ο Dave Perdue, ο επί χρόνια φίλος και πρώην εραστής της.
  
  Χωρίς προειδοποίηση, το σώμα της έσπασε και έπεσε στα γόνατα στο κρύο, σκληρό έδαφος, κάνοντας εμετό. Με κάθε σπασμό χειροτέρευε μέχρι που άρχισε να κλαίει. Δεν υπήρχε τρόπος για τη Νίνα να το κάνει σιωπηλά και ήταν πεπεισμένη ότι ο Περντού θα την έβλεπε εύκολα από τον θόρυβο που έκανε. Ίδρωνε πολύ και το λουράκι του φακού που ήταν δεμένο γύρω από το κεφάλι της προκάλεσε μια ενοχλητική φαγούρα, έτσι τον τράβηξε από τα μαλλιά της. Σε μια κρίση πανικού, έστρεψε το φως λίγα εκατοστά από το έδαφος και το άναψε. Η δέσμη απλώθηκε σε μια μικρή ακτίνα στο έδαφος και αξιολόγησε το περιβάλλον της.
  
  Ο Perdue δεν βρέθηκε πουθενά. Ξαφνικά, μια μεγάλη ατσάλινη ράβδος έτρεξε προς το πρόσωπό της από το σκοτάδι μπροστά. Την χτύπησε στον ώμο, με αποτέλεσμα να φωνάξει από αγωνία. "Πέρντιου! Να σταματήσει! Ιησούς Χριστός! Θα με σκοτώσεις εξαιτίας αυτού του ναζιστικού τρανταχτού; Ξύπνα μωρέ!"
  
  Η Νίνα έσβησε το φως λαχανιάζοντας σαν εξαντλημένο κυνηγετικό κυνηγόσκυλο. Γονατισμένη, προσπάθησε να αγνοήσει την παλλόμενη ημικρανία που έσπασε το κρανίο της καθώς αντιμετώπιζε άλλη μια περίοδο ρέψιμο. Τα βήματα του Περντού την πλησίασαν στο σκοτάδι, αδιαφορώντας για τους απαλούς λυγμούς της. Τα μουδιασμένα δάχτυλα της Νίνα έτρεξαν με το αμφίδρομο ραδιόφωνο που ήταν συνδεδεμένο πάνω της.
  
  Αφήστε το εδώ. Άναψε το για θόρυβο και μετά τρέξε προς την άλλη κατεύθυνση, πρότεινε στον εαυτό της, αλλά μια άλλη εσωτερική φωνή ήταν αντίθετη.όπλα, όπου ήταν τα συντρίμμια.
  
  Το τελευταίο ήταν η πιο εφικτή ιδέα. Άρπαξε μια χούφτα πέτρες και περίμενε ένα σημάδι για το πού βρισκόταν. Το σκοτάδι την τύλιξε σφιχτά γύρω της, αλλά αυτό που την εξόργιζε ήταν η σκόνη που έκαιγε τη μύτη της όταν ανέπνεε. Βαθιά στο σκοτάδι, άκουσε κάτι να κινείται. Η Νίνα εκτόξευσε μια χούφτα πέτρες μπροστά της για να τον πετάξει πριν πετάξει προς τα αριστερά, πέφτοντας κατευθείαν σε έναν προεξέχοντα βράχο που την χτύπησε σαν φορτηγό. Με έναν καταπιεσμένο αναστεναγμό, σωριάστηκε χαλαρά στο πάτωμα.
  
  Καθώς η συνείδησή της απειλούσε τη ζωή της, ένιωσε ένα κύμα ενέργειας και σύρθηκε στο πάτωμα με τα γόνατα και τους αγκώνες της. Σαν σοβαρή γρίπη, η ακτινοβολία άρχισε να επηρεάζει το σώμα της. Χήνα χήνας έτρεχαν στο δέρμα της, το κεφάλι της ήταν βαρύ σαν μόλυβδο. Από τη σύγκρουση πονούσε το μέτωπό της καθώς προσπαθούσε να ανακτήσει την ισορροπία της.
  
  "Γεια, Νίνα", ψιθύρισε λίγα εκατοστά από το σώμα της που έτρεμε, κάνοντας την καρδιά της να χοροπηδήσει από φρίκη. Το έντονο φως του Περντού την τύφλωσε στιγμιαία καθώς το στόχευε στο πρόσωπό της. "Σε βρήκα".
  
  
  30 ώρες αργότερα - Shalkar, Καζακστάν
  
  
  Ο Σαμ ήταν έξαλλος, αλλά δεν τόλμησε να προκαλέσει προβλήματα μέχρι να τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο διαφυγής του. Όταν ξύπνησε για να βρεθεί ακόμα στα νύχια του Κέμπερ και του Τάγματος, το όχημα που προπορευόταν σέρνονταν σταθερά σε ένα άθλιο, έρημο τμήμα του δρόμου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν ήδη περάσει το Σαράτοφ και είχαν περάσει τα σύνορα με το Καζακστάν. Ήταν πολύ αργά για να βγει έξω. Ταξίδεψαν σχεδόν μια μέρα από εκεί που ήταν η Nina και ο Perdue, καθιστώντας του αδύνατο να βγει και να τρέξει πίσω στο Τσερνόμπιλ ή στο Πρίπιατ.
  
  "Πρωινό, κύριε Κληβ", πρότεινε ο Κέμπερ. "Πρέπει να διατηρήσουμε τη δύναμή σας".
  
  "Όχι ευχαριστώ", είπε ο Σαμ. "Ήπια την ποσόστωση των ναρκωτικών μου αυτή την εβδομάδα".
  
  "Ελα τώρα!" απάντησε ήρεμα ο Κέμπερ. "Είσαι σαν ένας έφηβος που γκρινιάζει που ξεσπά. Νόμιζα ότι το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο ήταν γυναικείο πρόβλημα. Έπρεπε να σε ναρκωτικά αλλιώς θα έτρεχες με τους φίλους σου και θα σκοτωνόσουν. Θα πρέπει να είσαι ευγνώμων που είσαι ζωντανός". Κράτησε ένα τυλιγμένο σάντουιτς από ένα κατάστημα σε μια από τις πόλεις που περνούσαν.
  
  "Τους σκότωσες; ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Κύριε, πρέπει να γεμίσουμε το φορτηγό στο Shalkar σύντομα", ανακοίνωσε ο οδηγός.
  
  "Αυτό είναι υπέροχο, Ντιρκ. Πόσο καιρό?" ρώτησε τον οδηγό.
  
  "Δέκα λεπτά μέχρι να φτάσουμε εκεί", ενημέρωσε τον Κέμπερ.
  
  "Πρόστιμο". Κοίταξε τον Σαμ και ένα κακό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του. "Έπρεπε να είσαι εκεί!" Ο Κέμπερ γέλασε χαρούμενος. "Ω, ξέρω ότι ήσουν εκεί, αλλά εννοώ, πρέπει να το έχεις δει!"
  
  Ο Σαμ αναστατώθηκε πολύ με κάθε λέξη που έφτυσε ο Γερμανός κάθαρμα. Κάθε μυς στο πρόσωπο του Κέμπερ πυροδότησε το μίσος του Σαμ και κάθε κίνηση του χεριού οδήγησε τον δημοσιογράφο σε μια κατάσταση γνήσιου θυμού. 'Περίμενε. Απλά περίμενε λίγο ακόμα.
  
  "Η Νίνα σας τώρα σαπίζει κάτω από έναν αντιδραστήρα υψηλής ραδιενέργειας-4 σημείο μηδέν". Ο Κέμπερ μίλησε με αρκετή απόλαυση. "Το σέξι κώλο της βγάζει φουσκάλες και αποσυντίθεται καθώς μιλάμε. Ποιος ξέρει τι της έκανε ο Perdue! Αλλά ακόμα κι αν επιβιώσουν ο ένας από τον άλλο, η πείνα και η ασθένεια της ραδιενέργειας θα τους τελειώσουν".
  
  Περίμενε! Δεν χρειάζεται. Οχι ακόμα.
  
  Ο Σαμ ήξερε ότι ο Κέμπερ μπορούσε να προστατεύσει τις σκέψεις του από την επιρροή του Σαμ και ότι η προσπάθεια να τον πιάσει όχι μόνο θα σπαταλούσε την ενέργειά του, αλλά θα ήταν εντελώς άχρηστη. Οδήγησαν μέχρι το Shalkar, μια μικρή πόλη που γειτνιάζει με μια λίμνη στη μέση ενός επίπεδου ερημικού τοπίου. Ένα βενζινάδικο στην άκρη του κεντρικού δρόμου έχει τοποθετήσει οχήματα.
  
  - Τώρα.
  
  Ο Σαμ ήξερε ότι ενώ δεν μπορούσε να χειριστεί το μυαλό του Κέμπερ, ο αδύνατος διοικητής θα ήταν εύκολο να υποταχθεί σωματικά. Τα σκοτεινά μάτια του Σαμ σάρωναν τις πλάτες των μπροστινών καθισμάτων, το υποπόδιο και τα αντικείμενα που βρίσκονταν στο κάθισμα, σε απόσταση αναπνοής από τον Κέμπερ. Η μόνη απειλή του Sam ήταν ένα τέιζερ δίπλα στον Camper, αλλά η λέσχη πυγμαχίας Highland Ferry δίδαξε στον έφηβο Sam Cleve ότι η έκπληξη και η ταχύτητα υπερίσχυσαν.
  
  Πήρε μια βαθιά ανάσα και άρχισε να κολλάει στις σκέψεις του οδηγού. Ο μεγάλος γορίλας είχε σωματική ικανότητα, αλλά το μυαλό του ήταν σαν καραμέλα της γριάς σε σύγκριση με την μπαταρία που έβαλε ο Σαμ στο κρανίο του. Δεν είχε περάσει ούτε ένα λεπτό που ο Σαμ είχε τον πλήρη έλεγχο του μυαλού του Ντιρκ και αποφάσισε να επαναστατήσει. Ένας ληστής με κοστούμι βγήκε από το αυτοκίνητο.
  
  "Πού θα...;" Ο Κέμπερ ξεκίνησε, αλλά το θηλυκό του πρόσωπο ισοπεδώθηκε από ένα συντριπτικό χτύπημα από μια καλά εκπαιδευμένη γροθιά που στόχευε στην ελευθερία. Πριν καν σκεφτεί να αρπάξει το πιστόλι αναισθητοποίησης, ο Κλάους Κέμπερ δέχθηκε άλλο ένα χτύπημα από το σφυρί -και αρκετά ακόμη- μέχρι που το πρόσωπό του ήταν ένα χάος από πρησμένους μώλωπες και αίμα.
  
  Με εντολή του Σαμ, ο οδηγός έβγαλε ένα όπλο και άρχισε να ανοίγει πυρ εναντίον των εργαζομένων στο γιγάντιο φορτηγό. Ο Σαμ πήρε το τηλέφωνο του Κέμπερ και γλίστρησε από το πίσω κάθισμα, κατευθυνόμενος προς ένα απομονωμένο σημείο κοντά στη λίμνη που πέρασαν καθώς πήγαιναν στην πόλη. Στο χάος που ακολούθησε, η τοπική αστυνομία έφτασε γρήγορα για να συλλάβει τον δράστη. Όταν βρήκαν τον χτυπημένο άνδρα στο πίσω κάθισμα, υπέθεσαν ότι ήταν έργο του Ντιρκ. Καθώς προσπαθούσαν να αρπάξουν τον Ντιρκ, έριξε την τελευταία βολή, στον ουρανό.
  
  Ο Σαμ ξεφύλλισε τη λίστα επαφών του τυράννου, αποφασισμένος να κάνει μια γρήγορη κλήση πριν πετάξει το κινητό του για να μην τον παρακολουθήσουν. Το όνομα που έψαχνε εμφανίστηκε στη λίστα και δεν μπορούσε να μην χρησιμοποιήσει μια πυγμή αέρα για να το κάνει. Πήρε τον αριθμό και περίμενε με αγωνία, ανάβοντας ένα τσιγάρο, όταν η κλήση απαντήθηκε.
  
  "Detlef! Είναι ο Σαμ".
  
  
  Κεφάλαιο 34
  
  
  Η Nina δεν είχε δει τον Perdue από τότε που τον χτύπησε στο κεφάλι με το αμφίδρομο ραδιόφωνό της την προηγούμενη μέρα. Ωστόσο, δεν είχε ιδέα πόσο καιρό είχε περάσει από τότε, αλλά από την επιδεινωμένη κατάστασή της, ήξερε ότι είχε περάσει αρκετός καιρός. Μικροσκοπικές φουσκάλες σχηματίστηκαν στο δέρμα της και οι φλεγμονώδεις νευρικές απολήξεις καθιστούσαν αδύνατο να αγγίξει οτιδήποτε. Την περασμένη μέρα, προσπάθησε αρκετές φορές να επικοινωνήσει με τη Milla, αλλά το τράνταγμα της Perdue μπέρδεψε την καλωδίωση και της άφησε μια συσκευή που μπορούσε να εκπέμπει μόνο λευκό θόρυβο.
  
  "Μόνο ένα! Απλώς δώσε μου ένα κανάλι, σκατά", φώναξε απαλά απελπισμένη, πατώντας συνεχώς το κουμπί ομιλίας. Μόνο το σφύριγμα του λευκού θορύβου συνεχίστηκε. "Οι μπαταρίες μου κοντεύουν να τελειώσουν", μουρμούρισε. "Μίλα, έλα μέσα. Σας παρακαλούμε. Ο καθενας? Σε παρακαλώ, μπες μέσα!" Ο λαιμός της έκαιγε και η γλώσσα της είχε πρηστεί, αλλά κράτησε. "Θεέ μου, οι μόνοι άνθρωποι με τους οποίους μπορώ να έρθω σε επαφή με τον λευκό θόρυβο είναι τα φαντάσματα!" ούρλιαξε από απόγνωση, σκίζοντας το λαιμό της. Αλλά η Νίνα δεν την ένοιαζε πια.
  
  Η μυρωδιά της αμμωνίας και του άνθρακα και ο θάνατος της θύμισε ότι η κόλαση ήταν πιο κοντά από την τελευταία της πνοή. "Ας! Νεκροί άνθρωποι! Νεκροί... γαμημένοι Ουκρανοί... νεκροί της Ρωσίας! Κόκκινο νεκρό, μπες! Τέλος!"
  
  Χαμένη απελπιστικά στα έγκατα του Τσερνομπίλ, το υστερικό της χτύπημα αντηχούσε μέσα από ένα υπόγειο σύστημα που ο κόσμος είχε ξεχάσει πριν από δεκαετίες. Όλα ήταν χωρίς νόημα στο κεφάλι της. Οι αναμνήσεις άστραψαν και έλιωσαν μαζί με τα σχέδια για το μέλλον, μετατρεπόμενοι σε διαυγείς εφιάλτες. Η Νίνα τρελαινόταν πιο γρήγορα από ό,τι έχανε τη ζωή της, οπότε συνέχισε να γελάει.
  
  "Δεν σε σκότωσα ακόμα;" άκουσε μια γνώριμη απειλή μέσα στο σκοτάδι.
  
  "Περντιού;" βούρκωσε.
  
  "Ναί".
  
  Τον άκουγε να πετάει, αλλά έχασε κάθε αίσθηση στα πόδια της. Η μετακίνηση ή το τρέξιμο δεν ήταν πλέον επιλογή, οπότε η Νίνα έκλεισε τα μάτια της και καλωσόρισε το τέλος του πόνου της. Ένας ατσάλινος σωλήνας κατέβηκε στο κεφάλι της, αλλά η ημικρανία είχε μουδιάσει το κρανίο της, οπότε το ζεστό αίμα γαργαλούσε μόνο το πρόσωπό της. Αναμενόταν άλλο ένα χτύπημα, αλλά δεν ήρθε ποτέ. Τα βλέφαρα της Νίνα βαρύνουν, αλλά για μια στιγμή είδε τα τρελά στροβιλιζόμενα φώτα και άκουσε τους ήχους της βίας.
  
  Ξάπλωσε εκεί, περιμένοντας να πεθάνει, αλλά άκουσε τον Περντού να τρέχει στο σκοτάδι σαν κατσαρίδα για να ξεφύγει από τον άντρα που ήταν έξω από το φως του. Έσκυψε πάνω από τη Νίνα, σηκώνοντάς την απαλά στην αγκαλιά του. Το άγγιγμά του πλήγωσε το δέρμα της με φουσκάλες, αλλά δεν την ένοιαζε. Μισή ξύπνια, μισή άψυχη, η Νίνα τον ένιωσε να την κουβαλάει προς το έντονο φως από πάνω της. Της θύμισε τις ιστορίες των ετοιμοθάνατων που είδαν λευκό φως από τον ουρανό, αλλά στη σκληρή λευκότητα του φωτός της ημέρας έξω από το στόμιο του πηγαδιού, η Νίνα αναγνώρισε τον σωτήρα της.
  
  "Χήρα", αναστέναξε.
  
  "Γεια σου αγάπη μου", χαμογέλασε. Το κουρελιασμένο χέρι της χάιδεψε την άδεια κόγχη του ματιού του εκεί που τον είχε μαχαιρώσει και άρχισε να κλαίει. "Μην ανησυχείς", είπε. "Έχασα την αγάπη της ζωής μου. Το μάτι δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με αυτό".
  
  Όταν της έδωσε φρέσκο νερό έξω, εξήγησε ότι ο Σαμ του τηλεφώνησε, χωρίς να έχει ιδέα ότι δεν ήταν πια μαζί της και της Περντού. Ο Σαμ ήταν ασφαλής, αλλά ζήτησε από τον Ντέτλεφ να βρει αυτήν και τον Περντιού. Ο Ντέτλεφ χρησιμοποίησε την εκπαίδευσή του στην ασφάλεια και την επιτήρηση για να τριγωνοποιήσει τα ραδιοφωνικά σήματα που έρχονταν από το κινητό τηλέφωνο της Νίνα στο Volvo μέχρι να μπορέσει να εντοπίσει την τοποθεσία της στο Τσερνόμπιλ.
  
  "Η Μίλα επέστρεψε στον αέρα και χρησιμοποίησα το BW του Kirill για να τους ενημερώσω ότι ο Σαμ είναι ασφαλής μακριά από τον Κέμπερ και τη βάση του", της είπε καθώς τον έσφιξε στην αγκαλιά της. Η Νίνα χαμογέλασε με σκασμένα χείλη, με το σκονισμένο πρόσωπό της καλυμμένο με μώλωπες, φουσκάλες και δάκρυα.
  
  "Χήρα", έβγαλε τη λέξη με την πρησμένη γλώσσα της.
  
  "Ναί?"
  
  Η Νίνα ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει, αλλά ανάγκασε τον εαυτό της να ζητήσει συγγνώμη. "Λυπάμαι πολύ που χρησιμοποίησα τις πιστωτικές σας κάρτες".
  
  
  Καζακστάν στέπα - 24 ώρες αργότερα
  
  
  Ο Κέμπερ εξακολουθούσε να λατρεύει το παραμορφωμένο πρόσωπό του, αλλά δεν έκλαψε σχεδόν γι' αυτό. Ένα κεχριμπαρένιο δωμάτιο που μετατράπηκε όμορφα σε ενυδρείο με διακοσμητικά χρυσά σκαλίσματα και εντυπωσιακό έντονο κίτρινο κεχριμπαρένιο πάνω από ξύλινα σχέδια. Ήταν ένα επιβλητικό ενυδρείο ακριβώς στη μέση του οχυρού του στην έρημο, περίπου 50 μέτρα σε διάμετρο και 70 μέτρα ύψος, σε σύγκριση με το ενυδρείο που διατηρούσε ο Purdue κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί. Καλοντυμένο όπως πάντα, το εκλεπτυσμένο τέρας έπινε σαμπάνια καθώς οι επιστήμονές του απομόνωσαν τον πρώτο οργανισμό που εμφυτεύτηκε στον εγκέφαλό του.
  
  Τη δεύτερη μέρα, μια καταιγίδα μαινόταν πάνω από τον οικισμό του Μαύρου Ήλιου. Ήταν μια παράξενη καταιγίδα, ασυνήθιστη για αυτήν την εποχή του χρόνου, αλλά ο περιστασιακός κεραυνός ήταν μεγαλειώδης και ισχυρός. Ο Κέμπερ σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και χαμογέλασε. "Τώρα είμαι ο Θεός".
  
  Στο βάθος, μέσα από τα μανιασμένα σύννεφα, εμφανίστηκε το φορτηγό αεροπλάνο Il 76-MD του Misha Svechin. Το αεροσκάφος 93 τόνων έτρεξε μέσα από αναταράξεις και μεταβαλλόμενα ρεύματα. Ο Sam Cleve και ο Marco Strensky ήταν στο πλοίο για να κρατήσουν συντροφιά στον Misha. Τριάντα βαρέλια μεταλλικού νατρίου ήταν κρυμμένα και στερεωμένα με ασφάλεια στα έγκατα του αεροσκάφους, επικαλυμμένα με λάδι για να αποφευχθεί η επαφή με αέρα ή νερό - προς το παρόν. Το εξαιρετικά πτητικό στοιχείο που χρησιμοποιείται στους αντιδραστήρες ως αγωγός θερμότητας και ψυκτικό είχε δύο δυσάρεστα χαρακτηριστικά. Αναφλέγεται σε επαφή με τον αέρα. Εξερράγη σε επαφή με το νερό.
  
  "Εδώ! Εκεί παρακάτω. Δεν μπορείς να το χάσεις αυτό", είπε ο Σαμ στον Μίσα καθώς εμφανιζόταν το σύμπλεγμα του Black Sun. "Ακόμα κι αν το ενυδρείο του είναι απρόσιτο, αυτή η βροχή θα κάνει τα πάντα για εμάς".
  
  - Σωστά, σύντροφε! Ο Μάρκο γέλασε. "Δεν το έχω ξαναδεί σε μεγάλη κλίμακα. Μόνο στο εργαστήριο με μικρή ποσότητα νατρίου σε μέγεθος μπιζελιού σε ποτήρι. Θα προβληθεί στο YouTube." Ο Μάρκο πάντα κινηματογραφούσε ό,τι του άρεσε. Μάλιστα, είχε έναν αμφίβολο αριθμό βιντεοκλίπ στον σκληρό του δίσκο που ηχογραφήθηκαν στην κρεβατοκάμαρά του.
  
  Παρέκαμψαν το φρούριο. Ο Σαμ τρελάθηκε σε κάθε αστραπή, ελπίζοντας ότι δεν θα χτυπούσε το αεροπλάνο, αλλά οι τρελοί Σοβιετικοί έμοιαζαν ατρόμητοι και χαρούμενοι. "Θα σπάσουν τα τύμπανα αυτή τη χαλύβδινη οροφή;" ρώτησε τον Μάρκο, αλλά ο Μίσα γούρλωσε τα μάτια του.
  
  Στην επόμενη αναστροφή, ο Σαμ και ο Μάρκο αποσπούν ένα ένα τα ντραμς, σπρώχνοντάς τα γρήγορα έξω από το αεροπλάνο, ώστε να πέσουν δυνατά και γρήγορα μέσα από την οροφή του συγκροτήματος. Το πτητικό μέταλλο θα χρειαζόταν αρκετά δευτερόλεπτα σε επαφή με το νερό για να αναφλεγεί και να εκραγεί, καταστρέφοντας την προστατευτική επικάλυψη πάνω από τις πλάκες του Amber Room και εκθέτοντας το πλουτώνιο στη θερμότητα της έκρηξης.
  
  Μόλις έριξαν τα πρώτα δέκα βαρέλια, η οροφή στη μέση του φρουρίου σε σχήμα UFO κατέρρευσε, αποκαλύπτοντας μια δεξαμενή στη μέση του κύκλου.
  
  "Σαν αυτό! Στείλτε τους άλλους στο τανκ και μετά πρέπει να φύγουμε γρήγορα από εδώ!". Ο Μίσα ούρλιαξε. Κοίταξε κάτω τους φυγάδες και άκουσε τον Σαμ να λέει: "Μακάρι να μπορούσα να δω το πρόσωπο του Κέμπερ για μια τελευταία φορά".
  
  Γελώντας, ο Μάρκο κοίταξε κάτω καθώς το διαλυτικό νάτριο άρχισε να συσσωρεύεται. "Αυτό είναι για τον Γιούρι, ναζί σκύλα!"
  
  Ο Μίσα οδήγησε το γιγάντιο ατσάλινο θηρίο όσο πιο μακριά μπορούσε στο σύντομο χρονικό διάστημα που είχαν, ώστε να μπορέσουν να προσγειωθούν μερικές εκατοντάδες μίλια βόρεια της ζώνης πρόσκρουσης. Δεν ήθελε να είναι στον αέρα όταν εξερράγη η βόμβα. Προσγειώθηκαν λίγο περισσότερο από 20 λεπτά αργότερα στο Kazaly. Από τη συμπαγή γη του Καζακστάν, κοίταξαν τον ορίζοντα με την μπύρα στα χέρια.
  
  Ο Σαμ ήλπιζε ότι η Νίνα ήταν ακόμα ζωντανή. Ήλπιζε ότι ο Ντέτλεφ κατάφερε να τη βρει και ότι απέφυγε να σκοτώσει την Πέρντιου, αφού ο Σαμ εξήγησε ότι ο Κάρινγκτον πυροβόλησε την Γκάμπι ενώ βρισκόταν σε υπνωτική κατάσταση υπό τον έλεγχο του μυαλού του Κέμπερ.
  
  Ο ουρανός πάνω από το τοπίο του Καζακστάν ήταν κίτρινος καθώς ο Σαμ κοίταζε την άγονη ύπαιθρο, τυλιγμένος από ριπές ανέμου, όπως ακριβώς στο όραμά του. Δεν είχε ιδέα ότι το πηγάδι στο οποίο είδε τον Purdue ήταν σημαντικό, απλώς όχι για το Καζακστάν μέρος της εμπειρίας του Sam. Τελικά, η τελευταία προφητεία έγινε πραγματικότητα.
  
  Κεραυνός χτύπησε το νερό στη δεξαμενή του Amber Room, αναφλέγοντας τα πάντα μέσα. Η δύναμη της έκρηξης σύντηξης κατέστρεψε τα πάντα στην εμβέλεια, καθιστώντας τον οργανισμό του Calixas εξαφανισμένο - για πάντα. Όταν η λαμπερή λάμψη μετατράπηκε σε μια παρόρμηση που τάραξε τους ουρανούς, ο Μίσα, ο Σαμ και ο Μάρκο παρακολούθησαν το σύννεφο των μανιταριών να απλώνεται στους θεούς του διαστήματος με τρομακτική ομορφιά.
  
  Ο Σαμ σήκωσε την μπύρα του. "Αφιερωμένο στη Νίνα".
  
  
  ΤΕΛΟΣ
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Preston W. Child
  Διαμάντια του Βασιλιά Σολομώντα
  
  
  Επίσης ο συγγραφέας Preston William Child
  
  
  Σταθμός πάγου Wolfenstein
  
  βαθιά θάλασσα
  
  Ο μαύρος ήλιος ανατέλλει
  
  Αναζήτηση για τη Βαλχάλα
  
  Ναζιστικός χρυσός
  
  Συνωμοσία Black Sun
  
  Κύλινδροι της Ατλαντίδας
  
  Βιβλιοθήκη απαγορευμένων βιβλίων
  
  Τάφος του Όντιν
  
  Πείραμα Tesla
  
  Έβδομο μυστικό
  
  Πέτρα Μέδουσας
  
  το Amber Room
  
  Βαβυλωνιακή μάσκα
  
  πηγή της νιότης
  
  Θόλος του Ηρακλή
  
  Το κυνήγι του χαμένου θησαυρού
  
  
  Ποίημα
  
  
  
  "Φεγγαράκι μου λαμπρό,
  
  Πόσο απορώ ποιος είσαι!
  
  Τόσο ψηλά πάνω από τον κόσμο
  
  Σαν ένα διαμάντι στον ουρανό
  
  
  Όταν δύει ο ήλιος που καίει
  
  Όταν τίποτα δεν λάμπει πάνω του
  
  Μετά δείχνεις τη μικρή σου φλόγα
  
  Αστραπή, λάμπει όλη τη νύχτα
  
  
  Μετά ένας ταξιδιώτης στο σκοτάδι
  
  Ευχαριστώ για τη μικρή σου σπίθα
  
  Πώς μπορούσε να δει πού να πάει,
  
  Αν δεν τρεμοπαίζεις έτσι;
  
  
  Στο σκούρο μπλε ουρανό κρατάς
  
  Συχνά κρυφοκοιτάξτε μέσα από τις κουρτίνες μου
  
  Γιατί δεν κλείνεις ποτέ τα μάτια σου
  
  Μέχρι να ανατείλει ο ήλιος στον ουρανό.
  
  
  Όπως η φωτεινή και μικροσκοπική σπίθα σου
  
  Φωτίζει τον ταξιδιώτη στο σκοτάδι
  
  Αν και δεν ξέρω ποιος είσαι
  
  Φεγγαράκι μου λαμπρό."
  
  
  - Τζέιν Τέιλορ (No The Star, 1806)
  
  
  1
  Χαμένος στον φάρο
  
  
  Ο Reichtisusis ήταν ακόμα πιο λαμπερός από όσο μπορούσε να θυμηθεί ο Dave Purdue. Οι μεγαλοπρεπείς πύργοι της έπαυλης στην οποία έζησε για περισσότερες από δύο δεκαετίες, τρεις τον αριθμό, απλώνονταν στον απόκοσμο ουρανό του Εδιμβούργου, σαν να συνέδεαν το κτήμα με τον παράδεισο. Η άσπρη κορώνα από τα μαλλιά του Περντού αναδεύτηκε στην ήσυχη ανάσα της βραδιάς καθώς έκλεινε την πόρτα του αυτοκινήτου και περπάτησε αργά τον υπόλοιπο δρόμο προς την εξώπορτά του.
  
  Αγνοώντας την εταιρεία που βρισκόταν ή έπαιρνε αποσκευές, τα μάτια του είδαν ξανά την κατοικία του. Είχαν περάσει πάρα πολλοί μήνες από τότε που είχε αναγκαστεί να αφήσει τη φρουρά του. Η ασφάλειά τους.
  
  "Χμ, δεν ξεφορτώθηκες ούτε το επιτελείο μου, έτσι, Πάτρικ;" ρώτησε ειλικρινά.
  
  Δίπλα του, ο ειδικός πράκτορας Πάτρικ Σμιθ, ο πρώην κυνηγός του Πέρντιου και αναζωογονημένος σύμμαχος στη βρετανική μυστική υπηρεσία, αναστέναξε και έκανε νόημα στους άντρες του να κλείσουν τις πύλες του κτήματος για τη νύχτα. "Τα κρατήσαμε για τον εαυτό μας, Ντέιβιντ. Μην ανησυχείς", απάντησε με ήρεμο, βαθύ τόνο. "Αλλά αρνήθηκαν οποιαδήποτε γνώση ή ανάμειξη στις δραστηριότητές σας. Ελπίζω να μην παρενέβησαν στην έρευνα του αρχηγού μας για την αποθήκευση θρησκευτικών και ανεκτίμητων κειμηλίων στην περιουσία σας".
  
  "Πολύ σωστά", συμφώνησε αποφασιστικά ο Περντιού. "Αυτοί οι άνθρωποι είναι οικονόμοι μου, όχι συνάδελφοι. Ακόμη και αυτοί δεν επιτρέπεται να γνωρίζουν σε τι δουλεύω, πού βρίσκονται οι εκκρεμείς πατέντες μου ή πού πηγαίνω όταν λείπω για επαγγελματικούς λόγους".
  
  "Ναι, ναι, το βεβαιωθήκαμε. Άκου, Ντέιβιντ, αφού παρακολουθώ τις κινήσεις σου και βάζω κόσμο στα ίχνη σου..." άρχισε, αλλά ο Περντού του έριξε μια απότομη ματιά.
  
  "Αφού έστρεψες τον Σαμ εναντίον μου;" επιτέθηκε στον Πάτρικ.
  
  Ο Πάτρικ πήρε την ανάσα του, μη μπορώντας να διατυπώσει μια απολογητική απάντηση αντάξια αυτού που είχε συμβεί μεταξύ των δυο τους. "Φοβάμαι ότι έδωσε μεγαλύτερη σημασία στη φιλία μας από ό,τι κατάλαβα. Ποτέ δεν ήθελα η σχέση ανάμεσα σε σένα και τον Σαμ να καταρρεύσει εξαιτίας αυτού. Πρέπει να με πιστέψεις", εξήγησε ο Πάτρικ.
  
  Ήταν η απόφασή του να αποστασιοποιηθεί από τον παιδικό του φίλο, Sam Cleve, για την ασφάλεια της οικογένειάς του. Ο χωρισμός ήταν επώδυνος και απαραίτητος για τον Πάτρικ, τον οποίο ο Σαμ αποκαλούσε στοργικά Paddy, αλλά η σύνδεση του Sam με τον Dave Perdue έσυρε σταθερά την οικογένεια του πράκτορα της MI6 στον επικίνδυνο κόσμο του κυνηγιού λειψάνων μετά το Τρίτο Ράιχ και των πραγματικών απειλών. Στη συνέχεια, ο Sam έπρεπε να εγκαταλείψει τις εύνοιές του στην εταιρεία του Purdue σε αντάλλαγμα για τη συναίνεση του Patrick για άλλη μια φορά, μετατρέποντας τον Sam στον τυφλοπόντικα που σφράγισε τη μοίρα του Purdue κατά τη διάρκεια της εκδρομής τους για να βρουν το Vault of Hercules. Αλλά ο Sam απέδειξε τελικά την πίστη του στον Purdue βοηθώντας τον δισεκατομμυριούχο να προσποιηθεί τον θάνατο του για να αποτρέψει τον Patrick και την MI6 να πιαστούν, διατηρώντας την τάση του Patrick να βοηθήσει στον εντοπισμό του Purdue.
  
  Αφού αποκάλυψε την κατάστασή του στον Πάτρικ Σμιθ με αντάλλαγμα να σωθεί από το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου, ο Περντιού συμφώνησε να δικαστεί για αρχαιολογικά εγκλήματα που κατηγορήθηκαν από την κυβέρνηση της Αιθιοπίας για κλοπή ενός αντιγράφου της Κιβωτού της Διαθήκης από τον Ακσουμ. Τι ήθελε η MI6 από την ιδιοκτησία του Purdue ούτε ο Πάτρικ Σμιθ δεν μπορούσε να καταλάβει, αφού η κρατική υπηρεσία ανέλαβε την κηδεμονία του Reichtishusis λίγο μετά τον προφανή θάνατο του ιδιοκτήτη.
  
  Μόλις σε μια σύντομη προδικαστική ακρόαση για την προετοιμασία για το κύριο δικαστήριο, ο Purdue μπόρεσε να συγκεντρώσει τους λεκέδες της διαφθοράς που είχε εκμυστηρευτεί στον Πάτρικ τη στιγμή που ήρθε αντιμέτωπος με την άσχημη αλήθεια.
  
  "Είσαι σίγουρος ότι η MI6 ελέγχεται από το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου, Ντέιβιντ;" - ρώτησε ο Πάτρικ υποτονικά, φροντίζοντας να μην ακούσουν οι δικοί του.
  
  "Στοιχηματίζω τη φήμη μου, την περιουσία μου και τη ζωή μου σε αυτό, Πάτρικ", απάντησε ο Περντού με το ίδιο πνεύμα. "Ορκίζομαι στον Θεό, η υπηρεσία σας παρακολουθείται από έναν τρελό".
  
  Καθώς ανέβαιναν τα μπροστινά σκαλιά του σπιτιού Purdue, η εξώπορτα άνοιξε. Στο κατώφλι στεκόταν το προσωπικό του οίκου Purdue με χαρούμενα-πικραμένα πρόσωπα, καλωσορίζοντας την επιστροφή του κυρίου τους. Αγνόησαν ευγενικά την τρομερή επιδείνωση της εμφάνισης του Purdue μετά από μια εβδομάδα ασιτίας στο θάλαμο βασανιστηρίων του Black Sun Matriarch και κράτησαν την έκπληξή τους μυστική, κρυμμένη με ασφάλεια κάτω από το δέρμα τους.
  
  "Κάναμε έφοδο στο ντουλάπι, κύριε. Και το μπαρ σου λεηλατήθηκε ενώ λέγαμε και την τύχη σου", είπε ο Johnny, ένας από τους κηπουρούς του Purdue και Ιρλανδός μέχρι το κόκαλο.
  
  "Δεν θα το ήθελα αλλιώς, Τζόνι". Ο Perdue χαμογέλασε καθώς μπήκε μέσα μέσα στην ενθουσιώδη οργή των ανθρώπων του. "Ας ελπίσουμε ότι θα μπορέσω να αναπληρώσω αυτές τις προμήθειες αμέσως".
  
  Χρειάστηκε μόνο ένα λεπτό για να χαιρετήσει το επιτελείο του, καθώς ήταν λίγοι, αλλά η αφοσίωσή τους έμοιαζε με τη διαπεραστική γλύκα που πηγάζει από τα άνθη γιασεμιού. Η χούφτα των ανδρών στην υπηρεσία του ήταν σαν οικογένεια, όλοι είχαν το ίδιο μυαλό, και μοιράζονταν τον θαυμασμό του Purdue για το θάρρος και τη συνεχή αναζήτηση της γνώσης. Αλλά το άτομο που ήθελε περισσότερο να δει δεν ήταν εκεί.
  
  "Ω Λίλι, πού είναι ο Τσαρλς;" Ο Περντού ρώτησε τη Λίλιαν, τη μαγείρισσα και τον γνώστη του κουτσομπολιού. "Παρακαλώ μη μου πείτε ότι παραιτήθηκε".
  
  Ο Purdue δεν θα μπορούσε ποτέ να αποκαλύψει στον Patrick ότι ο μπάτλερ του Charles ήταν το πρόσωπο που ήταν υπεύθυνο για την έμμεση προειδοποίηση του Purdue ότι η MI6 είχε πρόθεση να τον συλλάβει. Αυτό θα ακύρωνε σαφώς την πεποίθηση ότι κανένας από τους υπαλλήλους του Wrichtishousis δεν εμπλέκεται στις επιχειρήσεις του Purdue. Ο Χάρντι Μπάτλερ ήταν επίσης υπεύθυνος για τη διευθέτηση της απελευθέρωσης ενός άνδρα που κρατούνταν αιχμάλωτος από τη Σικελική Μαφία κατά τη διάρκεια της αποστολής του Ηρακλή, μια απόδειξη της ικανότητας του Τσαρλς να υπερβαίνει τα όρια του καθήκοντος. Απέδειξε στον Purdue, τον Sam και την Dr. Nina Gould ότι ήταν χρήσιμος για πολλά περισσότερα από το να σιδερώνει πουκάμισα με στρατιωτική ακρίβεια και να παρακολουθεί κάθε μέρα κάθε ραντεβού στο ημερολόγιο του Purdue.
  
  "Έλειπε για μέρες, κύριε", εξήγησε η Λίλι με ένα ζοφερό πρόσωπο.
  
  "Κάλεσε την αστυνομία;" - ρώτησε σοβαρά ο Περντού. "Του είπα να έρθει να ζήσει στο κτήμα. Που μένει?"
  
  "Δεν μπορείς να βγεις έξω, Ντέιβιντ", του υπενθύμισε ο Πάτρικ. "Θυμήσου, είσαι ακόμα σε κατ' οίκον περιορισμό μέχρι να συναντηθούμε τη Δευτέρα. Θα δω αν μπορώ να περάσω να τον δω στο δρόμο για το σπίτι μου, εντάξει;"
  
  "Ευχαριστώ, Πάτρικ", έγνεψε καταφατικά ο Περντού. "Η Λίλιαν θα σου δώσει τη διεύθυνσή του. Είμαι σίγουρος ότι μπορεί να σου πει όλα όσα πρέπει να ξέρεις, μέχρι το μέγεθος του παπουτσιού του", είπε, κλείνοντας το μάτι στη Λίλι. "Καληνύχτα σε όλους. Νομίζω ότι θα βγω νωρίς στη σύνταξη. Μου έλειψε το δικό μου κρεβάτι".
  
  Ένας ψηλός, αδυνατισμένος κύριος Raihtisusis ανέβηκε στον τρίτο όροφο. Δεν έδειξε σημάδια ενθουσιασμού που επέστρεψε στο σπίτι του, αλλά η MI6 και το προσωπικό του το κούρασαν μετά από έναν πολύ σκληρό μήνα για το σώμα και το μυαλό του. Αλλά καθώς ο Περντού έκλεισε την πόρτα του υπνοδωματίου του και κατευθυνόταν προς τις μπαλκονόπορτες στην άλλη πλευρά του κρεβατιού, τα γόνατά του λύγισαν. Μετά βίας που μπορούσε να δει μέσα από τα δάκρυα που πλημμύριζαν τα μάγουλά του, άπλωσε τις λαβές, το δεξί του, το σκουριασμένο εμπόδιο με το οποίο έπρεπε πάντα να παίζει.
  
  Ο Περντού άνοιξε τις πόρτες και λαχάνιασε από την έκρηξη του δροσερού σκωτσέζικου αέρα που τον γέμιζε ζωή, αληθινή ζωή. μια ζωή που μόνο η γη των προγόνων του μπορούσε να δώσει. Θαυμάζοντας τον τεράστιο κήπο με τους τέλειους χλοοτάπητες, τα αρχαία βοηθητικά κτίρια και τη μακρινή θάλασσα, ο Perdue έκλαιγε πικρά τις βελανιδιές, τα έλατα και τα πεύκα που φύλαγαν την άμεση αυλή του. Οι απαλοί λυγμοί του και η κουρελιασμένη αναπνοή του χάθηκαν στο θρόισμα των κορυφών τους καθώς ο αέρας τους πετούσε.
  
  Γονάτισε, αφήνοντας την κόλαση στην καρδιά του, το κολασμένο μαρτύριο που είχε υπομείνει πρόσφατα, να τον καταναλώσει. Τρέμοντας, κράτησε τα χέρια του στο στήθος του καθώς όλα ξεχύθηκαν, φιμωμένος μόνο και μόνο για να εμποδίσει τον κόσμο να τραβήξει την προσοχή πάνω του. Δεν σκεφτόταν τίποτα, ούτε καν τη Νίνα. Δεν είπε τίποτα, δεν σκέφτηκε, δεν σχεδίασε, δεν αμφισβήτησε. Κάτω από την εκτεταμένη στέγη του απέραντου παλιού κτήματος, ο ιδιοκτήτης του τινάχτηκε και έκλαψε για μια καλή ώρα, απλά νιώθοντας. Ο Perdue απέρριψε κάθε λογική και επέλεξε μόνο συναισθήματα. Όλα κυλούσαν κανονικά, σβήνοντας τις τελευταίες εβδομάδες από τη ζωή του.
  
  Τα γαλάζια μάτια του άνοιξαν επιτέλους με δυσκολία κάτω από τα πρησμένα βλέφαρα, είχε βγάλει προ πολλού τα γυαλιά του. Αυτό το απολαυστικό μούδιασμα από την καταιγιστική κάθαρση τον χάιδεψε καθώς οι λυγμοί του λιγόστευαν και έγιναν πιο συγκρατημένοι. Τα σύννεφα από πάνω του συγχώρεσαν μερικές ήρεμες αναλαμπές φωτεινότητας. Αλλά η υγρασία στα μάτια του καθώς κοίταζε ψηλά στον νυχτερινό ουρανό μετέτρεψε κάθε αστέρι σε μια εκτυφλωτική λάμψη, με τις μακριές ακτίνες τους να τέμνονται σε σημεία όπου τα δάκρυα στα μάτια του τα τέντωναν αφύσικα.
  
  Ένα πεφταστέρι τράβηξε την προσοχή του. Σάρωσαν το θησαυροφυλάκιο του ουρανού μέσα στο σιωπηλό χάος, πέφτοντας κατακόρυφα προς μια άγνωστη κατεύθυνση, για να ξεχαστούν για πάντα. Ο Perdue έμεινε έκπληκτος από το θέαμα. Αν και το είχε δει τόσες φορές στο παρελθόν, αυτή ήταν η πρώτη φορά που έδωσε πραγματικά σημασία στον περίεργο τρόπο με τον οποίο πέθανε ένα αστέρι. Αλλά δεν ήταν απαραίτητα αστέρι, σωστά; Φαντάστηκε ότι η μανία και μια πύρινη πτώση ήταν η μοίρα του Εωσφόρου - πώς έκαιγε και ούρλιαζε καθώς κατέβαινε, καταστρέφοντας χωρίς να δημιουργεί και τελικά πεθαίνει μόνος, όπου όσοι παρακολούθησαν αδιάφορα την πτώση την αντιλήφθηκαν ως άλλον έναν σιωπηλό θάνατο.
  
  Τα μάτια του τον ακολούθησαν στο δρόμο του προς έναν άμορφο θάλαμο στη Βόρεια Θάλασσα μέχρι που η ουρά του άφησε τον ουρανό άχρωμο, επιστρέφοντας στην κανονική, στατική του κατάσταση. Νιώθοντας ένα άγγιγμα βαθιάς μελαγχολίας, ο Περντού ήξερε τι του έλεγαν οι θεοί. Και αυτός έπεσε από την κορυφή των ισχυρών ανδρών, μετατρέποντας σε σκόνη αφού λανθασμένα πίστεψε ότι η ευτυχία του ήταν αιώνια. Ποτέ πριν δεν ήταν ο άνθρωπος που είχε γίνει, ένας άντρας που δεν έμοιαζε σε τίποτα με τον Ντέιβ Περντού που ήξερε. Ήταν ένας ξένος στο ίδιο του το σώμα, κάποτε ένα φωτεινό αστέρι, αλλά μετατράπηκε σε ένα σιωπηλό κενό που δεν αναγνώριζε πια. Το μόνο που μπορούσε να ελπίζει ήταν η τιμή εκείνων των λίγων που αποθέωσαν να κοιτάξουν ψηλά στον ουρανό για να τον δουν να πέφτει, να αφιερώσουν μόνο μια στιγμή από τη ζωή τους για να χαιρετίσουν την πτώση του.
  
  "Πώς αναρωτιέμαι ποιος είσαι", είπε απαλά, άθελά του και έκλεισε τα μάτια του.
  
  
  2
  πατώντας πάνω σε φίδια
  
  
  "Μπορώ να το κάνω, αλλά θα χρειαστώ ένα πολύ συγκεκριμένο και πολύ σπάνιο υλικό", είπε ο Abdul Raya στο brand του. "Και θα τα χρειαστώ για τις επόμενες τέσσερις ημέρες. διαφορετικά, θα πρέπει να τερματίσω τη συμφωνία μας. Βλέπετε, κυρία, με περιμένουν κι άλλοι πελάτες".
  
  "Προσφέρουν αμοιβή κοντά στη δική μου;" ρώτησε η κυρία τον Αμπντούλ. "Επειδή αυτού του είδους η αφθονία δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί ή να αντέξει οικονομικά, ξέρετε".
  
  "Αν μου επιτρέψετε να είμαι τόσο τολμηρή, κυρία", χαμογέλασε ο μελαχρινός τσαρλατάνος, "σε σύγκριση με αυτό, η αμοιβή σας θα εκληφθεί ως ανταμοιβή".
  
  Η γυναίκα τον χαστούκισε, αφήνοντάς τον ακόμη πιο ικανοποιημένο που θα αναγκαζόταν να συμμορφωθεί. Ήξερε ότι η παράβασή της ήταν ένα καλό σημάδι και θα άφηνε τον εγωισμό της αρκετά πληγωμένο ώστε να πάρει αυτό που ήθελε, ενώ την ξεγέλασε να πιστέψει ότι είχε πελάτες με υψηλότερες αμοιβές που τον περίμεναν να φτάσει στο Βέλγιο. Αλλά ο Αμπντούλ δεν εξαπατήθηκε εντελώς για τις ικανότητές του καυχώνοντάς τις, επειδή τα ταλέντα που κράτησε από τα σημάδια του ήταν μια πολύ πιο καταστροφική ιδέα για να γίνει κατανοητό. Αυτό θα το κρατήσει κοντά στο στήθος του, πίσω από την καρδιά του, μέχρι να έρθει η ώρα να ανοιχτεί.
  
  Δεν έφυγε μετά το ξέσπασμά της στο σκοτεινό σαλόνι του ανακτορικού της σπιτιού, αλλά έμεινε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, ακουμπώντας τον αγκώνα του στο τζάμι σε ένα κατακόκκινο σκηνικό, σπασμένο μόνο από ελαιογραφίες με χρυσό πλαίσιο και δύο ψηλά σκαλιστά τραπέζια αντίκες σε βελανιδιές και πεύκα στην είσοδο του δωματίου. Η φωτιά κάτω από τις ρόμπες του έσκασε από ζήλο, αλλά ο Αμπντούλ δεν έδωσε σημασία στην αφόρητη ζέστη που έκαιγε το πόδι του.
  
  "Λοιπόν, ποια χρειάζεστε;" η γυναίκα γέλασε, επιστρέφοντας λίγο μετά την έξοδο από το δωμάτιο, βράζοντας από θυμό. Στο χέρι της με κοσμήματα, κρατούσε ένα κομψό σημειωματάριο, έτοιμο να γράψει τα αιτήματα του αλχημιστή. Ήταν ένας από τους δύο ανθρώπους που πλησίασε με επιτυχία. Δυστυχώς για τον Abdul, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι υψηλής κλάσης είχαν αιχμηρές ικανότητες αξιολόγησης χαρακτήρων και τον έστειλαν γρήγορα στο δρόμο του. Από την άλλη πλευρά, άνθρωποι όπως η Madame Chantal ήταν εύκολη λεία λόγω της μίας ιδιότητας που χρειάζονταν άνθρωποι σαν αυτόν στα θύματά τους - την ιδιότητα που είναι εγγενής σε όσους βρίσκονταν πάντα στην άκρη της κινούμενης άμμου: την απόγνωση.
  
  Γι' αυτήν, ήταν απλώς ένας μάστορας σιδηρουργός των πολύτιμων μετάλλων, ένας προμηθευτής εκλεκτών και μοναδικών κομματιών χρυσού και ασημιού, με τις πολύτιμες πέτρες τους να δουλεύονται στη λεπτή σιδηρουργία. Η Μαντάμ Σαντάλ δεν είχε ιδέα ότι ήταν επίσης βιρτουόζος της πλαστογραφίας, αλλά το ακόρεστο γούστο της για πολυτέλεια και υπερβολή την τύφλωσε σε όποιες αποκαλύψεις θα μπορούσε να άφηνε κατά λάθος να διαπεράσουν τη μάσκα του.
  
  Με μια πολύ επιδέξια κλίση προς τα αριστερά, έγραψε τα πετράδια που χρειαζόταν για να ολοκληρώσει την εργασία για την οποία τον είχε προσλάβει. Έγραφε με το χέρι ενός καλλιγράφου, αλλά η ορθογραφία του ήταν φρικτή. Ωστόσο, στην απελπισμένη επιθυμία της να ξεπεράσει τους συνομηλίκους της, η Μαντάμ Σαντάλ θα κάνει ό,τι μπορεί για να πετύχει αυτό που ήταν στη λίστα του. Αφού τελείωσε, κοίταξε τη λίστα. Συνοφρυωμένη βαθύτερα στις ορατές σκιές του τζακιού, η Μαντάμ Σαντάλ πήρε μια βαθιά ανάσα και σήκωσε το βλέμμα στον ψηλό άνδρα που της θύμιζε γιόγκι ή κάποιον μυστικό λατρευτικό γκουρού.
  
  "Μέχρι ποια ημερομηνία το χρειάζεστε;" ρώτησε κοφτά εκείνη. "Και ο άντρας μου δεν πρέπει να ξέρει. Πρέπει να συναντηθούμε ξανά εδώ γιατί διστάζει να κατέβει σε αυτό το μέρος του κτήματος".
  
  "Θα βρίσκομαι στο Βέλγιο σε λιγότερο από μια εβδομάδα, κυρία, μέχρι τότε θα είχα ολοκληρώσει την παραγγελία σας. Δεν έχουμε πολύ χρόνο, που σημαίνει ότι θα χρειαστώ αυτά τα διαμάντια μόλις μπορέσεις να τα βάλεις στο πορτοφόλι σου", χαμογέλασε απαλά. Τα άδεια μάτια του καρφώθηκαν πάνω της ενώ τα χείλη του ψιθύριζαν γλυκά. Η Μαντάμ Σαντάλ δεν μπορούσε να μην τον συσχετίσει με την οχιά της ερήμου να χτυπά τη γλώσσα της ενώ το πρόσωπό της παρέμενε πετρώδες.
  
  Απώθηση-καταναγκασμός. Έτσι λεγόταν. Μισούσε αυτόν τον εξωτικό δάσκαλο, που επίσης ισχυριζόταν ότι ήταν εξαιρετικός μάγος, αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορούσε να του αντισταθεί. Η Γαλλίδα αριστοκράτισσα δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από τον Αμπντούλ όταν εκείνος δεν κοιτούσε, παρόλο που τον αηδίαζε από κάθε άποψη. Κάπως έτσι, η απαίσια φύση του, το κτηνώδες γρύλισμα και τα αφύσικα δάχτυλα που μοιάζουν με νύχια τη γοήτευσαν σε σημείο εμμονής.
  
  Στάθηκε στο φως της φωτιάς, ρίχνοντας στον τοίχο μια γκροτέσκα σκιά που δεν απείχε πολύ από τη δική του εικόνα. Η στραβή μύτη στο αποστεωμένο πρόσωπό του τον έκανε να μοιάζει με πουλί, ίσως με μικρό γύπα. Τα σκοτεινά μάτια του Αμπντούλ ήταν κρυμμένα κάτω από σχεδόν άτριχα φρύδια, μέσα σε βαθιές κοιλότητες που έκαναν μόνο τα ζυγωματικά του να φαίνονται πιο έντονα. Χοντρά και λιπαρά, τα μαύρα μαλλιά του ήταν δεμένα πίσω σε μια αλογοουρά και ένα μονό μικρό σκουλαρίκι με κρίκο κοσμούσε τον λοβό του αριστερού του αυτιού.
  
  Μύριζε θυμίαμα και μπαχαρικά και όταν μιλούσε ή χαμογελούσε, τα σκούρα χείλη του έσπαζαν από τρομακτικά τέλεια δόντια. Η Μαντάμ Σαντάλ βρήκε το άρωμά του συντριπτικό. δεν μπορούσε να καταλάβει αν ήταν Φαραώ ή Φάντασμα. Για ένα πράγμα ήταν σίγουρη: ο μάγος και αλχημιστής είχε μια απίστευτη παρουσία, χωρίς καν να υψώσει τη φωνή του ή να δώσει την εντύπωση ότι έκανε κίνηση με το χέρι του. Αυτό την τρόμαξε και πρόσθεσε στο παράξενο απωθημένο που ένιωθε για εκείνον.
  
  "Σελέστε;" λαχάνιασε καθώς διάβασε το γνωστό όνομα στο χαρτί που της έδωσε. Το πρόσωπό της πρόδιδε την αγωνία που ένιωθε να πάρει το πετράδι. Γυαλίζοντας σαν υπέροχα σμαράγδια στο φως της φωτιάς, η Μαντάμ Σαντάλ κοίταξε στα μάτια τον Αμπντούλ. "Κύριε Ράγια, δεν μπορώ. Ο σύζυγός μου συμφώνησε να δωρίσει το Celeste στο Λούβρο. Προσπαθώντας να διορθώσει το λάθος της, ακόμη και αν υποθέσει ότι θα μπορούσε να του πάρει αυτό που ήθελε, κοίταξε κάτω και είπε: "Μπορώ να αντέξω τα άλλα δύο, φυσικά, αλλά όχι αυτό".
  
  Ο Αμπντούλ δεν έδειξε κανένα σημάδι ανησυχίας για την αποτυχία. Περνώντας αργά το χέρι του στο πρόσωπό της, χαμογέλασε γαλήνια. "Ελπίζω πραγματικά να αλλάξετε γνώμη, κυρία. Είναι προνόμιο γυναικών σαν εσάς να κρατούν έτοιμες τις πράξεις μεγάλων ανδρών στις παλάμες τους". Καθώς τα χαριτωμένα κυρτά δάχτυλά του έριχναν μια σκιά στο ανοιχτόχρωμο δέρμα της, ο αριστοκράτης ένιωσε μια παγωμένη έκρηξη πίεσης να διαπερνά το πρόσωπό της. Σκουπίζοντας γρήγορα το παγωμένο πρόσωπό της, καθάρισε το λαιμό της και μαζεύτηκε. Αν παραπαίει τώρα, θα τον έχανε σε μια θάλασσα αγνώστων.
  
  "Ελάτε πίσω σε δύο μέρες. Γνωρίστε με εδώ στο σαλόνι. Η βοηθός μου σε γνωρίζει και θα σε περιμένει", διέταξε, ταραζόμενη ακόμα από την τρομερή αίσθηση που διαπέρασε στιγμιαία το πρόσωπό της. "Θα πάρω τη Σελέστ, κύριε Ράγια, αλλά καλύτερα να αξίζεις τον κόπο μου".
  
  Ο Αμπντούλ δεν είπε τίποτα άλλο. Δεν το χρειαζόταν.
  
  
  3
  Μια νότα τρυφερότητας
  
  
  Όταν ο Perdue ξύπνησε την επόμενη μέρα, ένιωθε σαν σκατά - ξεκάθαρος και απλός. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούσε να θυμηθεί την τελευταία φορά που έκλαψε αληθινά, και παρόλο που η ψυχή του ένιωθε πιο ανάλαφρη μετά τον καθαρισμό, τα μάτια του ήταν πρησμένα και έκαιγαν. Για να βεβαιωθεί ότι κανείς δεν ήξερε τι προκάλεσε την κατάστασή του, ο Perdue ήπιε τα τρία τέταρτα ενός μπουκαλιού Southern Moonshine που κρατούσε ανάμεσα στα βιβλία του τρόμου σε ένα ράφι δίπλα στο παράθυρο.
  
  "Θεέ μου, παλιόπαιδο, φαίνεσαι ακριβώς για αλήτη", βόγκηξε ο Περντού κοιτάζοντας την αντανάκλασή του στον καθρέφτη του μπάνιου. "Πώς έγιναν όλα αυτά; Μη μου πεις ότι δεν το κάνω", αναστέναξε. Απομακρυνόμενος από τον καθρέφτη για να ανοίξει τις βρύσες του ντους, συνέχισε να μουρμουρίζει σαν ξεφτιλισμένος γέρος. Κατάλληλο καθώς το σώμα του φαινόταν να έχει γεράσει έναν αιώνα μέσα σε μια νύχτα. "Ξέρω. Ξέρω πώς έγινε. Έφαγες λάθος γεύματα, ελπίζοντας ότι το στομάχι σου θα μπορούσε να συνηθίσει στο δηλητήριο, αλλά αντ' αυτού δηλητηριάστηκες".
  
  Τα ρούχα του έπεσαν σαν να μην ήξεραν το σώμα του, τυλίγοντας τα πόδια του πριν βγει από το σωρό του υφάσματος που είχε γίνει η γκαρνταρόμπα του από τότε που είχε χάσει όλο αυτό το βάρος στο μπουντρούμι του σπιτιού της "Μητέρας". Κάτω από ένα ρεύμα χλιαρού νερού, ο Perdue προσευχόταν χωρίς θρησκεία, με ευγνωμοσύνη χωρίς πίστη και βαθιά συμπάθεια για όλους εκείνους που δεν γνώριζαν την πολυτέλεια μιας εσωτερικής υδραυλικής εγκατάστασης. Αφού βαφτίστηκε στο ντους, καθάρισε το μυαλό του για να διώξει τις κακουχίες που του θύμιζαν ότι η δοκιμασία του στα χέρια του Τζόζεφ Κάρστεν δεν είχε τελειώσει, παρόλο που έπαιζε τα χαρτιά του αργά και άγρυπνα. Κατά τη γνώμη του, το Oblivion υποτιμήθηκε επειδή ήταν ένα τόσο μεγάλο καταφύγιο σε περιόδους προβλημάτων, και ήθελε να νιώσει πώς αυτό το τίποτα καταρρέει πάνω του.
  
  Πιστός στην πρόσφατη ατυχία του, ωστόσο, ο Perdue δεν το απόλαυσε για πολύ πριν ένα χτύπημα στην πόρτα διέκοψε την εκκολαπτόμενη θεραπεία του.
  
  "Τι είναι αυτό?" φώναξε μέσα από το σφύριγμα του νερού.
  
  "Το πρωινό σας, κύριε", άκουσε από την άλλη πλευρά της πόρτας. Ο Περντού ανασηκώθηκε και άφησε τη σιωπηλή αγανάκτησή του στον καλούντα.
  
  "Κάρολος?" ρώτησε.
  
  "Μάλιστα κύριε?" απάντησε ο Τσαρλς.
  
  Ο Perdue χαμογέλασε, χαρούμενος που άκουσε ξανά τη γνώριμη φωνή του μπάτλερ του, μια φωνή που του έλειπε πολύ καθώς σκεφτόταν την ώρα του θανάτου του στο μπουντρούμι. μια φωνή που νόμιζε ότι δεν θα άκουγε ποτέ ξανά. Χωρίς να το σκεφτεί δύο φορές, ο καταπιεσμένος δισεκατομμυριούχος όρμησε έξω από το ντους του και άνοιξε την πόρτα. Ο εντελώς σαστισμένος μπάτλερ στάθηκε με σοκαρισμένο πρόσωπο καθώς το γυμνό αφεντικό του τον αγκάλιαζε.
  
  "Θεέ μου, γέροντα, νόμιζα ότι είχες φύγει!" Ο Perdue χαμογέλασε καθώς άφησε τον άντρα να του σφίξει το χέρι. Ευτυχώς, ο Charles ήταν επώδυνα επαγγελματίας, αγνοώντας τις γκάιντες του Purdue και διατηρώντας αυτή την επιχειρηματική συμπεριφορά για την οποία πάντα καυχιόντουσαν οι Βρετανοί.
  
  "Ήμουν λίγο έξω από το μυαλό μου, κύριε. Όλα είναι καλά τώρα, ευχαριστώ", διαβεβαίωσε ο Charles Purdue. "Θα ήθελες να φας στο δωμάτιό σου ή στον κάτω όροφο με άτομα της MI6", έσφιξε ελαφρά, "ανθρώπους της MI6;"
  
  "Σίγουρα εδώ πάνω. Ευχαριστώ, Τσαρλς", απάντησε ο Περντού, συνειδητοποιώντας ότι ακόμα έδινε τα χέρια με τον άντρα με τα κοσμήματα του στέμματος που εκτίθενται.
  
  Ο Τσαρλς έγνεψε καταφατικά. "Πολύ καλά, κύριε".
  
  Όταν ο Purdue επέστρεψε στο μπάνιο για να ξυριστεί και να εξαφανίσει τις φρικτές σακούλες κάτω από τα μάτια του, ο μπάτλερ βγήκε από την κύρια κρεβατοκάμαρα, χαμογελώντας κρυφά στη μνήμη της χαρούμενης, γυμνής αντίδρασης του εργοδότη του. Είναι πάντα ωραίο να σου λείπει, σκέφτηκε, έστω και σε αυτόν τον βαθμό.
  
  "Τι είπε?" ρώτησε η Λίλι καθώς ο Τσαρλς έμπαινε στην κουζίνα. Ο χώρος μύριζε φρεσκοψημένο ψωμί και ομελέτα, που επισκιαζόταν από τη μυρωδιά του στραγγισμένου καφέ. Η γοητευτική αλλά περίεργη μαγείρισσα έσφιξε τα χέρια της κάτω από την πετσέτα της κουζίνας και κοίταξε ανυπόμονα τον μπάτλερ, περιμένοντας μια απάντηση.
  
  "Λίλιαν", γκρίνιαξε στην αρχή, ενοχλημένος ως συνήθως από την περιέργειά της. Αλλά μετά κατάλαβε ότι της έλειπε και ο ιδιοκτήτης του σπιτιού και ότι είχε κάθε δικαίωμα να ρωτήσει ποια ήταν τα πρώτα λόγια αυτού του άντρα στον Τσαρλς. Αυτή η κριτική, που έγινε γρήγορα στο μυαλό του, μαλάκωσε το βλέμμα του.
  
  "Είναι πολύ χαρούμενος που είναι ξανά εδώ", απάντησε επισήμως ο Τσαρλς.
  
  "Αυτό είπε;" ρώτησε ευγενικά.
  
  Ο Τσαρλς άδραξε τη στιγμή. "Δεν υπάρχουν πολλά λόγια, αν και οι χειρονομίες και η γλώσσα του σώματός του μετέδωσαν πολύ καλά τη χαρά του". Προσπάθησε απεγνωσμένα να μη γελάσει με τα δικά του λόγια, κομψά διατυπωμένα για να μεταδώσει και την αλήθεια και το παράξενο.
  
  "Ω, αυτό είναι υπέροχο", χαμογέλασε καθώς προχώρησε στον μπουφέ για να πάρει ένα πιάτο για τον Purdue. "Μετά αυγά και λουκάνικα;"
  
  Αχαρακτηριστικό για έναν μπάτλερ, ξέσπασε σε γέλια, κάτι που ήταν μια ευπρόσδεκτη προσθήκη στη συνήθη αυστηρή του συμπεριφορά. Λίγο σαστισμένη αλλά χαμογελώντας με την ασυνήθιστη αντίδρασή του, στάθηκε περιμένοντας την επιβεβαίωση της υπηρεσίας πρωινού όταν ο μπάτλερ ξέσπασε σε γέλια.
  
  "Θα το δεχτώ ως ναι", χαμογέλασε εκείνη. "Θεέ μου, αγόρι μου, κάτι πολύ αστείο πρέπει να συνέβη από τότε που άφησες τη σκληρότητά σου". Έβγαλε ένα πιάτο και το έβαλε στο τραπέζι. "Δες πώς είσαι! Απλώς τα αφήνεις όλα να κρεμάσουν".
  
  Ο Τσαρλς διπλασιάστηκε από τα γέλια καθώς ακούμπησε στην πλακόστρωτη κόγχη δίπλα στη σιδερένια σόμπα με κάρβουνο που κοσμούσε τη γωνία της πίσω πόρτας. "Λυπάμαι πολύ, Λίλιαν, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω για αυτό που συνέβη. Θα ήταν απλώς απρεπές, καταλαβαίνετε".
  
  "Το ξέρω", χαμογέλασε, τακτοποιώντας λουκάνικα και ομελέτα δίπλα στο μαλακό τοστ του Περντού. "Φυσικά και πεθαίνω να μάθω τι συνέβη, αλλά αυτή τη φορά θα συμφωνήσω να σε δω να γελάς. Είναι αρκετό για να κάνει τη μέρα μου καλύτερη".
  
  Ανακουφισμένος που αυτή τη φορά η ηλικιωμένη κυρία μαλάκωνε, τον πίεζε για πληροφορίες, ο Τσαρλς τη χάιδεψε στον ώμο και μαζεύτηκε. Έφερε ένα δίσκο και τακτοποίησε φαγητό πάνω του, τη βοήθησε με τον καφέ και τελικά πήρε την εφημερίδα για να πάει την Περντύ στον επάνω όροφο. Απελπισμένη να παρατείνει την ανωμαλία της ανθρωπότητας του Τσαρλς, η Λίλι έπρεπε να αποφύγει άλλη αναφορά σε όσα τον είχαν κατηγορήσει καθώς έφευγε από την κουζίνα. Φοβόταν ότι θα έπεφτε ο δίσκος και είχε δίκιο. Με αυτό το θέαμα ακόμα καθαρό στο μυαλό του, ο Τσαρλς θα είχε αφήσει ένα χάος στο πάτωμα αν του το υπενθύμιζε.
  
  Σε όλο τον πρώτο όροφο του σπιτιού, πιόνια της Μυστικής Υπηρεσίας πλημμύρισαν με την παρουσία τους τον Reichtisussis. Ο Κάρολος δεν είχε τίποτα εναντίον των ανθρώπων που εργάζονταν για την υπηρεσία πληροφοριών γενικά, αλλά το γεγονός ότι ήταν τοποθετημένοι εκεί τους έκανε τίποτα περισσότερο από παράνομους εισβολείς που χρηματοδοτούνταν από το ψεύτικο βασίλειο. Δεν είχαν το δικαίωμα να είναι εκεί, και παρόλο που ακολουθούσαν μόνο εντολές, το προσωπικό δεν μπορούσε να ανεχτεί τα ασήμαντα και σποραδικά παιχνίδια εξουσίας όταν τους έβαλαν να παρακολουθούν τον δισεκατομμυριούχο ερευνητή, ενεργώντας σαν να ήταν ένας κοινός κλέφτης.
  
  Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς η στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών θα μπορούσε να έχει προσαρτήσει αυτό το σπίτι όταν δεν υπάρχει διεθνής στρατιωτική απειλή που ζει εδώ, σκέφτηκε ο Τσαρλς καθώς μετέφερε το δίσκο στο δωμάτιο του Περντού. Κι όμως ήξερε ότι για να εγκριθούν όλα αυτά από την κυβέρνηση, πρέπει να υπήρχε κάποιος μοχθηρός λόγος - έννοια ακόμα πιο τρομακτική. Έπρεπε να υπάρχει κάτι άλλο, και επρόκειτο να φτάσει στο βάθος, ακόμα κι αν έπρεπε να πάρει ξανά πληροφορίες από τον κουνιάδο του. Ο Τσαρλς έσωσε τον Περντού την τελευταία φορά που δέχθηκε τον κουνιάδο του. Πρότεινε ότι ο κουνιάδος του θα μπορούσε να προμηθεύσει στον μπάτλερ μερικά ακόμα, αν αυτό σήμαινε να μάθει τι σήμαινε όλο αυτό.
  
  "Γεια σου Τσάρλι, έχει σηκωθεί ακόμα;" ρώτησε χαρούμενος ένας από τους πράκτορες.
  
  Ο Τσαρλς τον αγνόησε. Αν έπρεπε να απαντήσει σε κανέναν, δεν θα ήταν άλλος από τον Ειδικό Πράκτορα Σμιθ. Μέχρι τώρα, ήταν σίγουρος ότι το αφεντικό του είχε σταθερά δημιουργήσει μια προσωπική σχέση με τον πράκτορα του φύλακα. Καθώς πλησίασε την πόρτα του Purdue, όλη η διασκέδαση τον εγκατέλειψε - επέστρεψε στη συνήθη σταθερή και υπάκουη κατάστασή του.
  
  "Το πρωινό σας, κύριε", είπε στην πόρτα.
  
  Ο Περντού άνοιξε την πόρτα με εντελώς διαφορετικό προσωπείο. Ολόκληρα ντυμένος με chinos, μοκασίνια Moschino και ένα λευκό πουκάμισο με κουμπιά και μανίκια τυλιγμένα μέχρι τους αγκώνες, άνοιξε την πόρτα για τον μπάτλερ του. Καθώς ο Τσαρλς μπήκε μέσα, άκουσε τον Περντού να κλείνει γρήγορα την πόρτα πίσω του.
  
  "Πρέπει να σου μιλήσω, Τσαρλς", επέμεινε εκείνος με έναν υποτονικό. "Σε ακολούθησε κανείς εδώ γύρω;"
  
  "Όχι, κύριε, απ' όσο ξέρω, όχι", απάντησε ειλικρινά ο Τσαρλς, τοποθετώντας το δίσκο στο δρύινο τραπέζι του Purdue, όπου μερικές φορές απολάμβανε κονιάκ τα βράδια. Κατέβασε το σακάκι του και δίπλωσε τα χέρια του μπροστά του. "Τι μπορω να κανω για ΕΣΑΣ ΚΥΡΙΕ?"
  
  Ο Perdue φαινόταν άγριος στα μάτια του, αν και η γλώσσα του σώματός του υποδήλωνε ότι ήταν συγκροτημένος και πειστικός. Όσο κι αν προσπάθησε να φανεί αξιοπρεπής και σίγουρος, δεν κατάφερε να ξεγελάσει τον μπάτλερ του. Ο Τσαρλς γνωρίζει τον Περντιού για πολλά χρόνια. Με τα χρόνια τον είχε δει με πολλούς τρόπους, από τρελή οργή για τα εμπόδια της επιστήμης μέχρι τη χαρά και την ευγένεια στα χέρια πολλών πλούσιων γυναικών. Μπορούσε να πει ότι κάτι ενοχλούσε τον Περντού, κάτι περισσότερο από μια εκκρεμή ακρόαση.
  
  "Ξέρω ότι ήσουν εσύ που είπες στον Δρ Γκουλντ ότι η Μυστική Υπηρεσία επρόκειτο να με συλλάβει και σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που την ειδοποίησες, αλλά πρέπει να μάθω, Τσαρλς", είπε επειγόντως σε μια εταιρεία. ψιθύρισε, "Πρέπει να μάθω πώς το έμαθες, γιατί δεν είναι μόνο αυτό. Είναι πολύ περισσότερα από αυτό και πρέπει να ξέρω τι σχεδιάζει να κάνει η MI6 στη συνέχεια."
  
  Ο Τσαρλς κατάλαβε τη ζέση του αιτήματος του εργοδότη του, αλλά ταυτόχρονα ένιωθε τρομερά ανίκανος στο αίτημα. "Καταλαβαίνω", είπε με εμφανή αμηχανία. "Λοιπόν, μόλις έτυχε να το ακούσω. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στη Βίβιαν, η αδερφή μου, ο σύζυγός της κάπως το παραδέχτηκε. Ήξερε ότι ήμουν στην υπηρεσία του Reichtisusis, αλλά προφανώς άκουσε έναν συνάδελφο σε ένα από τα τμήματα της βρετανικής κυβέρνησης να αναφέρει ότι η MI6 είχε πλήρη άδεια να σας κυνηγά, κύριε. Στην πραγματικότητα, δεν νομίζω ότι έδωσε μεγάλη σημασία σε αυτό εκείνη την εποχή".
  
  "Φυσικά και δεν το έκανε. Αυτό είναι γελοίο. Είμαι σκωτσέζος υπήκοος. Ακόμα κι αν εμπλεκόμουν σε στρατιωτικές υποθέσεις, η MI5 θα τραβούσε τα νήματα. Οι διεθνείς σχέσεις είναι δικαίως επαχθείς σε αυτό, σας λέω, και με ανησυχεί", σκέφτηκε ο Perdue. "Τσαρλς, χρειάζομαι να επικοινωνήσεις με τον κουνιάδο σου για μένα".
  
  "Με όλο τον σεβασμό, κύριε", απάντησε γρήγορα ο Τσαρλς, "αν δεν σας πειράζει, θα προτιμούσα να μην εμπλέκω την οικογένειά μου σε αυτό. Μετανιώνω για την απόφαση, κύριε, αλλά ειλικρινά, φοβάμαι για την αδερφή μου. Έχω ήδη αρχίσει να ανησυχώ ότι είναι παντρεμένη με έναν άντρα συνδεδεμένο με τη Μυστική Υπηρεσία και αυτός είναι απλώς διαχειριστής. Σέρνοντάς τους σε ένα διεθνές φιάσκο σαν αυτό..." Ανασήκωσε τους ώμους του ένοχα, νιώθοντας απαίσια για τη δική του ειλικρίνεια. Ήλπιζε ότι ο Περντού θα εκτιμούσε ακόμα τις ικανότητές του ως μπάτλερ και δεν θα τον απέλυε για κάποια κουτσή μορφή ανυπακοής.
  
  "Καταλαβαίνω", απάντησε αδύναμα ο Περντού, απομακρύνοντας τον Τσαρλς για να κοιτάξει έξω από τις μπαλκονόπορτες την όμορφη γαλήνη ενός πρωινού του Εδιμβούργου.
  
  "Λυπάμαι, κύριε Πέρντιου", είπε ο Τσαρλς.
  
  "Όχι, Τσαρλς, καταλαβαίνω πραγματικά. Πιστεύω, πιστέψτε με. Πόσα τρομερά πράγματα έχουν συμβεί στους πιο στενούς μου φίλους επειδή συμμετείχαν στα μαθήματά μου; Έχω πλήρη επίγνωση των συνεπειών του να δουλέψω για μένα", εξήγησε ο Περντιέ, ακούγοντας εντελώς απελπιστικός χωρίς πρόθεση να προκαλέσει οίκτο. Ένιωσε ειλικρινά το βάρος της ενοχής. Προσπαθώντας να είναι εγκάρδιος όταν του αρνήθηκαν με σεβασμό, ο Περντού γύρισε και χαμογέλασε. "Μάλιστα, Τσαρλς. Πραγματικά καταλαβαίνω. Παρακαλώ ενημερώστε με πότε θα φτάσει ο ειδικός πράκτορας Σμιθ;"
  
  "Φυσικά, κύριε", απάντησε ο Τσαρλς, ρίχνοντας απότομα το πιγούνι του. Έφυγε από το δωμάτιο νιώθοντας σαν προδότης και, αν κρίνουμε από τα βλέμματα των αξιωματικών και των πρακτόρων στο λόμπι, θεωρήθηκε ένας.
  
  
  4
  Γιατρός μέσα
  
  
  Ο ειδικός πράκτορας Πάτρικ Σμιθ επισκέφτηκε το Πέρντιου αργότερα εκείνη την ημέρα, γιατί αυτό που είπε ο Σμιθ στους ανωτέρους του ήταν ραντεβού με γιατρό. Λαμβάνοντας υπόψη το τι έπρεπε να περάσει στο σπίτι του μητριάρχη των Ναζί, γνωστό ως The Mother, ένα δικαστικό συμβούλιο επέτρεψε στον Perdue να λάβει ιατρική περίθαλψη ενώ βρισκόταν υπό την προσωρινή επιμέλεια της Secret Intelligence Service.
  
  Υπήρχαν τρεις άντρες σε υπηρεσία εκείνη τη βάρδια, χωρίς να υπολογίζουμε τους δύο έξω στην πύλη, και ο Τσαρλς ήταν απασχολημένος με τις δουλειές του σπιτιού, τρέφοντας την ενόχλησή του μαζί τους. Ωστόσο, ήταν πιο επιεικής στην ευγένειά του προς τον Σμιθ λόγω της βοήθειάς του προς τον Πέρντιου. Ο Τσαρλς άνοιξε την πόρτα για τον γιατρό όταν χτύπησε το κουδούνι.
  
  "Ακόμα και ένας φτωχός γιατρός πρέπει να ψαχτεί", αναστέναξε ο Περντού, στεκόμενος στην κορυφή της σκάλας και ακουμπώντας βαριά στο κιγκλίδωμα για υποστήριξη.
  
  "Ο τύπος φαίνεται αδύναμος, ε;" ψιθύρισε ο ένας από τους άντρες στον άλλο. "Κοίτα πόσο πρησμένα είναι τα μάτια του!"
  
  "Και τα κόκκινα", πρόσθεσε ένας άλλος κουνώντας το κεφάλι του. "Δεν νομίζω ότι θα γίνει καλύτερος".
  
  "Παιδιά, παρακαλώ βιαστείτε", είπε απότομα ο ειδικός πράκτορας Σμιθ, υπενθυμίζοντάς τους το καθήκον τους. "Ο γιατρός έχει μόνο μια ώρα με τον κύριο Περντού, οπότε προχωρήστε".
  
  "Ναι, κύριε", τραγούδησαν από κοινού καθώς ολοκλήρωσαν την αναζήτησή τους για τον ιατρό.
  
  Όταν τελείωσαν με τον γιατρό, ο Πάτρικ τον συνόδευσε στον επάνω όροφο, εκεί που περίμεναν ο Περντού και ο μπάτλερ του. Εκεί ο Πάτρικ ανέλαβε ως φρουρός στην κορυφή της σκάλας.
  
  "Θα υπάρξει κάτι άλλο, κύριε;" ρώτησε ο Τσαρλς καθώς ο γιατρός του άνοιξε την πόρτα στο δωμάτιο του Περντού.
  
  "Όχι, ευχαριστώ, Τσαρλς. Μπορείς να φύγεις", είπε δυνατά ο Περντού προτού ο Τσαρλς κλείσει την πόρτα. Ο Τσαρλς εξακολουθούσε να αισθάνεται τρομερά ένοχος που έδιωξε το αφεντικό του, αλλά ο Περντού φαινόταν να είναι ειλικρινής στην κατανόησή του.
  
  Στο ιδιωτικό γραφείο του Purdue, εκείνη και ο γιατρός περίμεναν χωρίς να μιλήσουν ή να κουνηθούν για μια στιγμή, ακούγοντας κάθε θόρυβο έξω από την πόρτα. Δεν ακουγόταν φασαρία και μέσα από ένα από τα μυστικά ματάκια με τα οποία ήταν εξοπλισμένος ο τοίχος του Περντού, μπορούσαν να δουν ότι κανείς δεν άκουγε.
  
  "Νομίζω ότι πρέπει να απέχω από παιδαριώδεις αναφορές σε ιατρικά λογοπαίγνια για να αυξήσω το χιούμορ σου, παλιόπαιδο, έστω και μόνο για να παραμείνω στον χαρακτήρα. Ας το ξέρετε, αυτή είναι μια τρομερή παρέμβαση στις δραματικές μου ικανότητες", είπε ο γιατρός, αφήνοντας το κιτ πρώτων βοηθειών του στο πάτωμα. "Ξέρεις πώς πάλεψα να πείσω τον Δρ Μπιτς να μου δανείσει την παλιά του βαλίτσα;"
  
  "Πέρασέ το, Σαμ", είπε ο Πέρντιου, χαμογελώντας χαρούμενα καθώς ο ρεπόρτερ κοίταζε τα μάτια πίσω από γυαλιά με μαύρο σκελετό που δεν του ανήκαν. "Ήταν ιδέα σου να μεταμφιεστείς σε Dr. Beach. Παρεμπιπτόντως, πώς είναι ο σωτήρας μου;"
  
  Η ομάδα διάσωσης του Purdue αποτελούνταν από δύο άτομα που γνώριζαν την αγαπητή του Dr. Nina Gould, μια καθολική ιερέα και γενική ιατρό από το Oban της Σκωτίας. Οι δυο τους αναλαμβάνουν να σώσουν τον Perdue από ένα βίαιο τέλος στο υπόγειο της κακιάς Yvette Wolf, ενός μέλους πρώτου επιπέδου του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου, γνωστής ως The Mother στις φασίστες συντρόφους της.
  
  "Τα πάει καλά, αν και έχει σκληρύνει λίγο από τη δοκιμασία με εσάς και τον πατέρα Χάρπερ σε εκείνο το κολασμένο σπίτι. Είμαι σίγουρος ότι αυτό που τον έκανε με αυτόν τον τρόπο θα τον έκανε εξαιρετικά άξιο ειδήσεων, αλλά αρνείται να ρίξει φως σε αυτό", ανασήκωσε τους ώμους του ο Σαμ. "Ο υπουργός είναι επίσης ενθουσιασμένος με αυτό και απλώς μου προκαλεί φαγούρα, ξέρετε".
  
  Η Περντού γέλασε. "Είμαι σίγουρος ότι είναι. Πιστέψτε με, Σαμ, ό,τι αφήσαμε σε εκείνο το κρυμμένο παλιό σπίτι, καλύτερα να το αφήσουμε κλειστό. Πώς είναι η Νίνα;
  
  "Βρίσκεται στην Αλεξάνδρεια και βοηθά το μουσείο να καταγράψει μερικούς από τους θησαυρούς που ανακαλύψαμε. Θέλουν να ονομάσουν αυτό το συγκεκριμένο έκθεμα από τον Μέγα Αλέξανδρο - κάτι σαν το Gould/Earle Find, από τη σκληρή δουλειά της Νίνας και της Ιωάννας να βρουν το Γράμμα της Ολυμπιάδας και άλλα παρόμοια. Φυσικά δεν ανέφεραν το σεβαστό σας όνομα. ενέσεις."
  
  "Βλέπω ότι το κορίτσι μας έχει μεγάλα σχέδια", είπε ο Purdue, χαμογελώντας απαλά και χαρούμενος που άκουσε ότι ο θρασύς, έξυπνος και όμορφος ιστορικός παίρνει επιτέλους την αναγνώριση που του αξίζει από τον ακαδημαϊκό κόσμο.
  
  "Ναι, και εξακολουθεί να με ρωτάει πώς μπορούμε να σε βγάλουμε μια για πάντα από αυτή τη δύσκολη θέση, στην οποία συνήθως πρέπει να αλλάζω θέμα γιατί... καλά, ειλικρινά δεν ξέρω την έκταση του", είπε ο Σαμ. παίρνοντας τη συζήτηση σε πιο σοβαρή κατεύθυνση.
  
  "Λοιπόν, γι' αυτό είσαι εδώ, παλιόπαιδο", αναστέναξε ο Περντιού. "Και δεν έχω πολύ χρόνο να σε χορτάσω, οπότε κάτσε να πιεις λίγο ουίσκι".
  
  Ο Σαμ βόγκηξε, "Μα κύριε, είμαι εφημερεύων γιατρός. Πώς τολμάς?" Έδωσε το ποτήρι του στον Perdue για να το βάψει με φουντουκιές. "Μην είσαι κακός, τώρα".
  
  Ήταν ευχαρίστηση να βασανίζομαι ξανά από το χιούμορ του Sam Cleve και έδωσε μεγάλη χαρά στον Purdue να υποφέρει για άλλη μια φορά από τη νεανική βλακεία του δημοσιογράφου. Ήξερε πολύ καλά ότι μπορούσε να εμπιστευτεί τον Κλάιβ με τη ζωή του και ότι, όταν είχε μεγαλύτερη σημασία, ο φίλος του μπορούσε να αναλάβει αμέσως και θαυμάσια τον ρόλο ενός επαγγελματία συναδέλφου. Ο Σαμ θα μπορούσε αμέσως να μεταμορφωθεί από έναν ανόητο Σκωτσέζο σε έναν ενεργητικό επιβολέα - μια ανεκτίμητη ποιότητα σε έναν επικίνδυνο κόσμο απόκρυφων κειμηλίων και φρικτών της επιστήμης.
  
  Οι δύο άντρες κάθισαν στο κατώφλι των μπαλκονόπορτων, ακριβώς μέσα, έτσι ώστε οι χοντρές λευκές δαντελένιες κουρτίνες να κρύβουν τη συνομιλία τους από τα αδιάκριτα βλέμματα που παρακολουθούσαν το γκαζόν. Μιλούσαν υποτονικά.
  
  "Εν ολίγοις", είπε ο Περντού, "ο γιος μιας σκύλας που ενορχήστρωσε την απαγωγή μου και η απαγωγή της Νίνα, για αυτό το θέμα, είναι μέλος του Black Sun που ονομάζεται Τζόζεφ Κάρστεν".
  
  Ο Σαμ σημείωσε το όνομα σε ένα κουρελιασμένο σημειωματάριο που κρατούσε στην τσέπη του σακακιού του. "Είναι ήδη νεκρός;" ρώτησε ο Σαμ πρόχειρα. Στην πραγματικότητα, ο τόνος του ήταν τόσο χαλαρός που ο Περντού δεν ήξερε αν έπρεπε να ενθουσιαστεί ή να ενθουσιαστεί από την απάντηση.
  
  "Όχι, είναι πολύ ζωντανός", απάντησε ο Περντού.
  
  Ο Σαμ σήκωσε το βλέμμα του προς τον ασημένιο μαλλιαρό φίλο του. "Αλλά θέλουμε να πεθάνει, σωστά;"
  
  "Σαμ, αυτή πρέπει να είναι μια λεπτή κίνηση. Η δολοφονία είναι για μικρού μήκους", του είπε ο Περντιού.
  
  "Πραγματικά? Πες το στη κουρελιασμένη γριά σκύλα που σου το έκανε αυτό", γρύλισε ο Σαμ, δείχνοντας το σώμα του Πέρντιου. "Το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου θα έπρεπε να είχε πεθάνει με τη Ναζιστική Γερμανία, φίλε μου, και θα βεβαιωθώ ότι θα φύγουν πριν ξαπλώσω στο φέρετρό μου".
  
  "Το ξέρω", τον παρηγόρησε ο Πέρντιου, "και εκτιμώ τον ζήλο να βάλω ένα τέλος στο ιστορικό των επικριτών μου. Θέλω πολύ. Αλλά περιμένετε μέχρι να μάθετε όλη την ιστορία. Τότε πες μου ότι αυτό που έχω σχεδιάσει δεν είναι το καλύτερο φυτοφάρμακο".
  
  "Ωραία", συμφώνησε ο Σαμ, ελαφρύνοντας κάπως την επιθυμία του να τερματίσει το φαινομενικά διαρκές πρόβλημα που θέτουν εκείνοι που διατηρούσαν ακόμη την κακία της ελίτ των SS. "Πήγαινε, πες μου τα υπόλοιπα".
  
  "Θα λατρέψετε αυτή την ανατροπή, όσο αποθαρρυντικό κι αν είναι για μένα", παραδέχτηκε ο Perdue. "Ο Τζόζεφ Κάρστεν δεν είναι άλλος από τον Τζο Κάρτερ, τον σημερινό επικεφαλής της Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών".
  
  "Ιησούς!" αναφώνησε απορημένος ο Σαμ. "Δεν μπορείς να είσαι σοβαρός! Αυτός ο άνθρωπος είναι τόσο Βρετανός όσο το τσάι και το Austin Powers".
  
  "Αυτό είναι το κομμάτι που με μπερδεύει, Σαμ", ήρθε η απάντηση από το Purdue. "Καταλαβαίνεις τι παίρνω εδώ;"
  
  "Η MI6 ιδιοποιείται την περιουσία σου", απάντησε ο Σαμ αργά, καθώς το μυαλό και τα περιπλανώμενα μάτια του διέτρεχαν κάθε πιθανή σύνδεση. "Η βρετανική μυστική υπηρεσία διευθύνεται από ένα μέλος της οργάνωσης Black Sun και κανείς δεν γνωρίζει τίποτα, ακόμη και μετά από αυτή τη δικαστική απάτη". Τα σκούρα μάτια του μετατοπίστηκαν γρήγορα καθώς οι ρόδες του γύρισαν για να γυρίσουν κάθε πλευρά της ερώτησης. "Περντού, γιατί χρειάζεται το σπίτι σου;"
  
  Ο Περντού ενόχλησε τον Σαμ. Έμοιαζε σχεδόν αδιάφορος, σαν μουδιασμένος από την ανακούφιση που μοιράζονταν τις γνώσεις του. Με μια απαλή, κουρασμένη φωνή, ανασήκωσε τους ώμους του και έκανε νόημα με ανοιχτές παλάμες: "Από ό,τι νόμιζα ότι άκουσα σε εκείνη τη διαβολική τραπεζαρία, νομίζουν ότι το Reichtisusis περιέχει όλα τα λείψανα που κυνηγούσαν ο Χίμλερ και ο Χίτλερ".
  
  "Δεν είναι εντελώς αλήθεια", παρατήρησε ο Σαμ καθώς κρατούσε σημειώσεις για τη δική του κριτική.
  
  "Ναι, αλλά ο Σαμ, αυτό που νομίζουν ότι έκρυψα εδώ είναι κατάφωρα υπερεκτιμημένο. Όχι μόνο αυτό. Αυτό που έχω εδώ δεν πρέπει ποτέ", έσφιξε σφιχτά τον πήχη του Σαμ, "δεν πρέπει ποτέ να πέσει στα χέρια του Τζόζεφ Κάρστεν! Όχι ως Military Intelligence 6 ή ως Order of the Black Sun. Αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να ανατρέψει κυβερνήσεις με μόνο τις μισές πατέντες στα εργαστήριά μου!". Τα μάτια του Περνιού ήταν υγρά, το παλιό του χέρι στο δέρμα του Σαμ έτρεμε καθώς παρακαλούσε τον μοναδικό του έμπιστο.
  
  "Εντάξει, γέρο κόκορα", είπε ο Σαμ, ελπίζοντας να απαλύνει τη μανία στο πρόσωπο του Περντού.
  
  "Κοίτα, Σαμ, κανείς δεν ξέρει τι κάνω", συνέχισε ο δισεκατομμυριούχος. "Κανείς από την πλευρά μας στην πρώτη γραμμή δεν ξέρει ότι ένας γαμημένος Ναζί είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια της Βρετανίας. Σε χρειάζομαι, έναν σπουδαίο ερευνητή ρεπόρτερ, έναν βραβευμένο με Πούλιτζερ, έναν ρεπόρτερ διασημοτήτων... να ξεκουμπώσεις το αλεξίπτωτο αυτού του καθάρματος, εντάξει;"
  
  Ο Σαμ έλαβε ένα μήνυμα, δυνατά και ξεκάθαρα. Έβλεπε ότι ο πάντα ευχάριστος και μαζεμένος Ντέιβ Περντιού είχε ρωγμές στο φρούριο του. Ήταν προφανές ότι αυτή η νέα εξέλιξη έκανε μια πολύ πιο βαθιά τομή με μια πολύ πιο κοφτερή λεπίδα, και λειτούργησε κατά μήκος της γραμμής του σαγονιού του Purdue. Ο Σαμ ήξερε ότι έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτή την υπόθεση προτού το μαχαίρι του Κάρστεν κόψει μια κόκκινη ημισέληνο γύρω από το λαιμό του Περντού και τον τελείωσε οριστικά. Ο φίλος του αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα και η ζωή του βρισκόταν σε σαφή κίνδυνο, περισσότερο από ποτέ.
  
  "Ποιος άλλος ξέρει την πραγματική του ταυτότητα; Ο Πάντι ξέρει;" ρώτησε ο Σαμ, διευκρινίζοντας ποιος εμπλέκεται, ώστε να αποφασίσει από πού να ξεκινήσει. Αν ο Πάτρικ Σμιθ ήξερε ότι ο Κάρτερ είναι ο Τζόζεφ Κάρστεν, μπορεί να κινδύνευε ξανά.
  
  "Όχι, κατά την ακρόαση κατάλαβε ότι κάτι με ανησύχησε, αλλά αποφάσισα να κρατήσω ένα τόσο μεγάλο πράγμα πολύ κοντά στο στήθος μου. Αυτή τη στιγμή είναι στο σκοτάδι για αυτό", επιβεβαίωσε ο Perdue.
  
  "Νομίζω ότι είναι καλύτερα έτσι", παραδέχτηκε ο Σαμ. "Ας δούμε πόσο μακριά μπορούμε να αποτρέψουμε σοβαρές συνέπειες, ενώ θα καταλάβουμε πώς να κλωτσήσουμε αυτόν τον τσαρλατάνο στα σαγόνια ενός γερακιού".
  
  Αποφασισμένος ακόμα να ακολουθήσει τη συμβουλή της Joan Earl κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους στον λασπωμένο πάγο της Newfoundland κατά την ανακάλυψη του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Perdue στράφηκε στον Sam. "Απλώς σε παρακαλώ, Σαμ, άσε μας να το κάνουμε με τον δικό μου τρόπο. Έχω έναν λόγο για όλα αυτά".
  
  "Υπόσχομαι ότι μπορούμε να το κάνουμε με τον δικό σου τρόπο, αλλά αν τα πράγματα ξεφύγουν από τον έλεγχο, Perdue, θα καλέσω την Renegade Brigade για να μας στηρίξουν. Αυτό το Karsten έχει μια δύναμη που δεν μπορούμε να πολεμήσουμε μόνοι μας. Συνήθως υπάρχει μια σχετικά αδιαπέραστη ασπίδα στους ανώτερους κλάδους της στρατιωτικής νοημοσύνης, αν ξέρετε τι εννοώ", προειδοποίησε ο Sam. "Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο ισχυροί όσο ο λόγος της βασίλισσας, Purdue. Αυτό το κάθαρμα μπορεί να μας κάνει απολύτως αηδιαστικά πράγματα και να το καλύψει σαν να είναι ένας γάτος που σκάει σε ένα κουτί απορριμμάτων. Κανείς δεν θα μάθει ποτέ. Και όποιος κάνει μια αξίωση μπορεί να διαγραφεί γρήγορα".
  
  "Ναι ξέρω. Πιστέψτε με, έχω πλήρη επίγνωση της ζημιάς που μπορεί να προκαλέσει", παραδέχτηκε ο Perdue. "Αλλά δεν τον θέλω νεκρό αν δεν έχω άλλη επιλογή. Προς το παρόν, θα χρησιμοποιήσω τον Πάτρικ και τη νομική μου ομάδα για να κρατήσω τον Κάρστεν μακριά για όσο περισσότερο μπορώ".
  
  "Εντάξει, επιτρέψτε μου να ρίξω μια ματιά σε κάποια ιστορία, τίτλους ιδιοκτησίας, φορολογικές δηλώσεις και όλα αυτά. Όσο περισσότερα μαθαίνουμε για αυτό το κάθαρμα, τόσο περισσότερα θα πρέπει να τον παγιδεύουμε". Τώρα ο Σαμ είχε όλα τα αρχεία του σε τάξη, και τώρα που ήξερε την έκταση των προβλημάτων που αντιμετώπιζε ο Περντιού, ήταν ανένδοτος να χρησιμοποιήσει την πονηριά του για να αντιμετωπίσει.
  
  "Καλά άνθρωπε", αναπνέει ο Περντού, ανακουφισμένος που το είπε σε κάποιον σαν τον Σαμ, σε κάποιον στον οποίο θα μπορούσε να βασιστεί για να πατήσει τη δεξιά τσουγκράνα με ειδική ακρίβεια. "Τώρα υποθέτω ότι οι γύπες πίσω από αυτήν την πόρτα πρέπει να δουν εσάς και τον Πάτρικ να ολοκληρώσετε τις ιατρικές μου εξετάσεις".
  
  Με τον Σαμ με τη μορφή του Δρ. Μπιτς και τον Πάτρικ Σμιθ να χρησιμοποιεί ένα τέχνασμα, ο Πέρντι αποχαιρέτησε την πόρτα του υπνοδωματίου του. Ο Σαμ κοίταξε πίσω. "Οι αιμορροΐδες είναι συνηθισμένες σε αυτό το είδος σεξουαλικής πρακτικής, κύριε Perdue. Το έχω δει κυρίως με πολιτικούς και... πράκτορες πληροφοριών... αλλά δεν υπάρχει τίποτα να ανησυχείς. Να είστε υγιείς και θα σας δω σύντομα".
  
  Ο Perdue εξαφανίστηκε στο δωμάτιό του για ένα γέλιο, ενώ ο Sam έγινε αντικείμενο πολλών προσβλητικών ματιών στο δρόμο του προς τις εξώπορτες. Κουνώντας ευγενικά καταφατικά, βγήκε από το αρχοντικό με τον παιδικό του φίλο στην ουρά του. Ο Πάτρικ ήταν συνηθισμένος στα ξεσπάσματα του Σαμ, αλλά του ήταν δύσκολο να διατηρήσει την αυστηρά επαγγελματική του συμπεριφορά εκείνη την ημέρα, τουλάχιστον μέχρι να μπουν στο Volvo του και να φύγουν από το κτήμα -με ράμματα.
  
  
  5
  Θλίψη μέσα στα τείχη της Villa d'Chantal
  
  
  
  Entrevaux - δύο μέρες αργότερα
  
  
  Το ζεστό βράδυ ζέσταινε μετά βίας τα πόδια της Μαντάμ Σαντάλ καθώς γλίστρησε πάνω από το μεταξωτό καλσόν της με ένα άλλο ζευγάρι κάλτσες. Ήταν φθινόπωρο, αλλά για εκείνη το κρύο του χειμώνα ήταν ήδη παντού.
  
  "Φοβάμαι ότι κάτι δεν πάει καλά με σένα, αγαπητέ", πρότεινε ο άντρας της, ισιώνοντας τη γραβάτα του για εκατοστή φορά. "Είσαι σίγουρος ότι δεν μπορείς να αντέχεις το κρύο σου απόψε και να έρθεις μαζί μου; Ξέρετε, αν οι άνθρωποι συνεχίσουν να με βλέπουν να έρχομαι μόνος στα συμπόσια, μπορεί να αρχίσουν να υποψιάζονται ότι κάτι δεν πάει καλά μεταξύ μας".
  
  Την κοίταξε με ανησυχία. "Δεν πρέπει να ξέρουν ότι είμαστε πρακτικά χρεοκοπημένοι, καταλαβαίνετε; Το να μην είστε εκεί μαζί μου μπορεί να προκαλέσει κουτσομπολιά και να μας τραβήξει την προσοχή. Λάθος άνθρωποι μπορούν να ερευνήσουν την κατάστασή μας μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους. Ξέρετε ότι ανησυχώ τρομερά και ότι πρέπει να διατηρήσω την καλή θέληση του υπουργού και των μετόχων του, αλλιώς τελειώσαμε".
  
  "Ναι, φυσικά και θέλω. Απλώς εμπιστεύσου με όταν λέω ότι σύντομα δεν θα χρειάζεται να ανησυχούμε για τη διατήρηση της περιουσίας", τον διαβεβαίωσε με αδύναμη φωνή.
  
  "Τι σημαίνει? Σου είπα, δεν πουλάω διαμάντια. Αυτή είναι η μόνη εναπομείνασα απόδειξη της κατάστασής μας!". είπε αποφασιστικά, αν και τα λόγια του προήλθαν από ανησυχία και όχι από θυμό. "Έλα μαζί μου απόψε και βάλε κάτι υπερβολικό, μόνο και μόνο για να με βοηθήσει να φαίνομαι αξιοπρεπής - τον ρόλο που πρέπει να παίξω ως πραγματικός επιτυχημένος επιχειρηματίας".
  
  "Ανρί, υπόσχομαι ότι θα σε συνοδεύσω στο επόμενο. Απλώς δεν αισθάνομαι ότι μπορώ να κρατήσω μια χαρούμενη έκφραση στο πρόσωπό μου για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα όσο παλεύω με πυρετό και πόνο". Η Σαντάλ πλησίασε τον άντρα της με χαλαρό βάδισμα, χαμογελώντας. Του ίσιωσε τη γραβάτα και του φίλησε το μάγουλο. Τοποθέτησε το πίσω μέρος του χεριού του στο μέτωπό της για να ελέγξει τη θερμοκρασία της και μετά οπισθοχώρησε εμφανώς.
  
  "Τι?" ρώτησε.
  
  "Θεέ μου, Σαντάλ. Δεν ξέρω τι πυρετό έχεις, αλλά φαίνεται ότι είναι το αντίστροφο. Είσαι ψυχρός σαν... πτώμα", κατάφερε τελικά μια άσχημη σύγκριση.
  
  "Σου είπα", απάντησε αδιάφορα, "δεν νιώθω αρκετά καλά για να στολίσω το πλευρό σου σαν γυναίκα βαρόνου. Τώρα βιαστείτε, μπορεί να αργήσετε, κάτι που είναι εντελώς απαράδεκτο".
  
  "Ναι, milady", χαμογέλασε ο Henri, αλλά η καρδιά του χτυπούσε ακόμα από σοκ από την αίσθηση του δέρματος της γυναίκας του, της οποίας η θερμοκρασία ήταν τόσο χαμηλή που δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί τα μάγουλα και τα χείλη της ήταν ακόμα κοκκινισμένα. Ο βαρόνος ήξερε να κρύβει καλά τα συναισθήματά του. Ήταν εκ των ων ουκ άνευ του τίτλου του και του τρόπου με τον οποίο έκανε επιχειρήσεις. Λίγο αργότερα, έφυγε, απελπισμένος να κοιτάξει ξανά πίσω τη γυναίκα του που χαιρετούσε από την ανοιχτή μπροστινή πόρτα του κάστρου τους στην Μπελ Επόκ, αλλά αποφάσισε να συνεχίσει τις εμφανίσεις.
  
  Κάτω από τον εύκρατο απογευματινό ουρανό του Απριλίου, ο βαρόνος ντε Μάρτιν έφυγε απρόθυμα από το σπίτι του, αλλά η γυναίκα του ήταν πολύ χαρούμενη που ήταν μόνη. Ωστόσο, αυτό δεν έγινε για χάρη της μονής. Ετοιμάστηκε βιαστικά να υποδεχθεί τον καλεσμένο της, αφού πρώτα απέκτησε τρία διαμάντια από το χρηματοκιβώτιο του συζύγου της. Η Σελέστ ήταν πανέμορφη, τόσο συναρπαστική που δεν ήθελε να την αφήσει, αλλά αυτό που ήθελε από τον αλχημιστή ήταν πολύ πιο σημαντικό.
  
  "Απόψε θα μας σώσω, αγαπητέ μου Ανρί", ψιθύρισε καθώς έβαζε τα διαμάντια σε μια πράσινη βελούδινη χαρτοπετσέτα κομμένη από ένα φόρεμα που φορούσε συνήθως σε συμπόσια σαν αυτό που μόλις είχε φύγει ο άντρας της. Τρίβοντας άφθονα τα κρύα χέρια της, η Σαντάλ τα άπλωσε στη φωτιά στην εστία για να τα ζεστάνει. Ο σταθερός ρυθμός του ρολογιού του τζαμιού βηματίζει το ήσυχο σπίτι, φτάνοντας στο άλλο μισό του καντράν. Είχε τριάντα λεπτά πριν φτάσει. Η οικονόμος της τον ήξερε ήδη από τη θέα, όπως και η βοηθός της, αλλά δεν είχαν ανακοινώσει ακόμη την άφιξή του.
  
  Στο ημερολόγιό της, έκανε μια καταχώριση για την ημέρα, αναφέροντας την κατάστασή της. Η Chantal ήταν κάτοχος ρεκόρ, μανιώδης φωτογράφος και συγγραφέας. Έγραφε ποιήματα για όλες τις περιστάσεις, ακόμα και στις πιο απλές στιγμές διασκέδασης, συνέθεσε ποιήματα στη μνήμη του. Οι επετειακές αναμνήσεις κάθε ημέρας αναθεωρούνταν σε προηγούμενα περιοδικά για να σβήσουν τη νοσταλγία της. Μεγάλος θαυμαστής της απομόνωσης και της αρχαιότητας, η Chantal κρατούσε τα ημερολόγιά της σε βιβλία με ακριβές βιβλιοδεσίες και απολάμβανε πραγματική χαρά γράφοντας τις σκέψεις της.
  
  
  14 Απριλίου 2016
  
  Φαίνεται να αρρωσταίνω. Το σώμα μου είναι απίστευτα κρύο, παρόλο που είναι μόλις κάτω από τους 19 βαθμούς έξω. Ακόμα και η φωτιά δίπλα μου φαίνεται στα μάτια μου μόνο μια ψευδαίσθηση. Βλέπω φλόγες χωρίς να νιώθω τη ζέστη. Αν δεν ήταν η επείγουσα δουλειά μου, θα είχα ακυρώσει τη σημερινή συνάντηση. Αλλά δεν μπορώ να. Απλά πρέπει να αρκούμαι με ζεστά ρούχα και κρασί για να μην τρελαθώ από το κρύο.
  
  Πουλήσαμε ό,τι μπορούσαμε για να διατηρήσουμε την επιχείρηση στη ζωή και φοβάμαι για την υγεία του αγαπημένου μου Χένρι. Δεν κοιμάται και συνήθως είναι συναισθηματικά απόμακρος. Δεν έχω πολύ χρόνο να γράψω περισσότερα, αλλά ξέρω ότι αυτό που πρόκειται να κάνω θα μας βγάλει από την οικονομική τρύπα που βρισκόμαστε.
  
  Ο κ. Ράγια, ένας Αιγύπτιος αλχημιστής με άψογη φήμη μεταξύ των πελατών του, με επισκέπτεται απόψε. Με αυτό θα αυξήσουμε την αξία των λίγων κοσμημάτων που μου έχουν απομείνει, τα οποία θα αξίζουν πολύ περισσότερο όταν τα πουλήσω. Ως αμοιβή, του δίνω τη Celeste, μια τρομερή πράξη, ειδικά προς τον αγαπημένο μου Henri, του οποίου η οικογένεια θεωρεί την πέτρα ιερή και την έχει από αμνημονεύτων χρόνων. Αλλά αυτό είναι ένα μικρό ποσό που μπορεί να αγνοηθεί με αντάλλαγμα τον καθαρισμό και την αύξηση της αξίας άλλων διαμαντιών, τα οποία θα αποκαταστήσουν την οικονομική μας θέση και θα βοηθήσουν τον σύζυγό μου να διατηρήσει τη βαρονία του και τη γη του.
  
  Η Άννα, η Λουίζ και εγώ κάνουμε μια διάρρηξη πριν επιστρέψει ο Χένρι για να εξηγήσουμε την εξαφάνιση της "Σελέστε". Η καρδιά μου είναι με τον Henri που βεβήλωσε την κληρονομιά του με αυτόν τον τρόπο, αλλά πιστεύω ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μπορούμε να αποκαταστήσουμε την κατάστασή μας προτού βυθιστούμε στην αφάνεια και καταλήξουμε στην ντροπή. Αλλά ο άντρας μου θα ωφεληθεί, και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία για μένα. Δεν θα μπορέσω ποτέ να του το πω αυτό, αλλά μόλις συνέλθει και νιώσει άνετα στη θέση του, θα κοιμηθεί ξανά καλά, θα φάει καλά και θα είναι χαρούμενος. Αξίζει πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε λαμπερό διαμάντι.
  
  - Σαντάλ
  
  
  Αφού υπέγραψε το όνομά της, η Chantal έριξε άλλη μια ματιά στο ρολόι στο σαλόνι της. Έγραφε για λίγο. Όπως πάντα, τοποθέτησε το ημερολόγιο σε μια κόγχη πίσω από τον πίνακα του προπάππου του Ανρί και αναρωτήθηκε ποιος μπορεί να ήταν ο λόγος για την αποτυχία του ραντεβού της. Κάπου στην ομίχλη των σκέψεών της, ενώ έγραφε, άκουσε το ρολόι να χτυπά την ώρα, αλλά δεν το έδωσε σημασία, για να μην ξεχάσει τι ήθελε να γράψει στη σελίδα του ημερολογίου της για εκείνη τη μέρα. Τώρα ξαφνιάστηκε όταν είδε το περίτεχνο μακρύ χέρι να πέφτει από τα δώδεκα στα πέντε.
  
  "Αργήσατε ήδη είκοσι πέντε λεπτά;" ψιθύρισε, πετώντας ένα άλλο σάλι γύρω από τους ώμους της που έτρεμαν. "Αννα!" φώναξε την οικονόμο της, καθώς έπαιρνε το πόκερ για να ανάψει τη φωτιά. Καθώς πετούσε ένα άλλο κούτσουρο με ένα σφύριγμα, έφτυσε κάρβουνα στην καμινάδα, αλλά δεν πρόλαβε να χαϊδέψει τις φλόγες και να τις κάνει πιο δυνατές. Καθώς η συνάντησή της με τη Ράγια καθυστέρησε, η Σαντάλ είχε λιγότερο χρόνο για να ολοκληρώσει την επαγγελματική τους σχέση πριν επιστρέψει ο σύζυγός της. Αυτό ανησύχησε λίγο την οικοδέσποινα. Γρήγορα, αφού γύρισε ξανά μπροστά στο τζάκι, έπρεπε να ρωτήσει το προσωπικό της αν ο καλεσμένος της είχε τηλεφωνήσει για να του εξηγήσει γιατί άργησε. "Αννα! Πού είσαι, για όνομα του Θεού; ούρλιαξε ξανά, μη νιώθοντας τη ζέστη από τις φλόγες που πρακτικά έγλειφαν τις παλάμες της.
  
  Η Σαντάλ δεν άκουσε καμία απάντηση από την υπηρέτρια της, ούτε από την οικονόμο, ούτε από τη βοηθό της. "Μη μου πείτε ότι ξέχασαν ότι δούλευαν υπερωρίες απόψε", μουρμούρισε στον εαυτό της καθώς κατέβαινε βιαστικά στο διάδρομο προς την ανατολική πλευρά της βίλας. "Αννα! Μπρίτζετ!" Φώναξε πιο δυνατά τώρα καθώς γύριζε την πόρτα της κουζίνας, πέρα από την οποία ήταν μόνο σκοτάδι. Επιπλέοντας στο σκοτάδι, η Chantal μπορούσε να δει το πορτοκαλί φως της καφετιέρας, τα πολύχρωμα φώτα των πριζών και μερικές από τις συσκευές της. έτσι φρόντιζε πάντα να έλειπαν οι κυρίες για την ημέρα. "Θεέ μου, το ξέχασαν", μουρμούρισε, αναστενάζοντας με δυσκολία καθώς το κρύο έπιασε το εσωτερικό της σαν μια μπουκιά πάγου σε βρεγμένο δέρμα.
  
  Η ιδιοκτήτρια της βίλας κατέβηκε βιαστικά τους διαδρόμους διαπιστώνοντας ότι ήταν μόνη στο σπίτι. "Τέλεια, τώρα πρέπει να το αξιοποιήσω στο έπακρο", παραπονέθηκε. "Λουίζ, πες μου τουλάχιστον ότι είσαι ακόμα σε υπηρεσία", είπε στην κλειστή πόρτα πίσω από την οποία ο βοηθός της συνήθως χειριζόταν τους φόρους, τη φιλανθρωπία και τις σχέσεις με τα ΜΜΕ της Σαντάλ. Η πόρτα από σκούρο ξύλο ήταν κλειδωμένη και καμία απάντηση δεν ήρθε από μέσα. Η Chantal ήταν απογοητευμένη.
  
  Ακόμα κι αν παρουσιαζόταν ο καλεσμένος της, δεν θα είχε αρκετό χρόνο για να καταθέσει τις κατηγορίες για παραβίαση και εισαγωγή που θα έπρεπε να καταθέσει ο σύζυγός της. Γρυγίζοντας κάτω από την ανάσα καθώς περπατούσε, η αριστοκράτισσα συνέχισε να τραβάει τα σάλια της στο στήθος της και να καλύπτει το πίσω μέρος του λαιμού της, αφήνοντας τα μαλλιά της κάτω για να δημιουργήσει ένα είδος απομόνωσης. Ήταν περίπου 9 το βράδυ όταν μπήκε στο σαλόνι.
  
  Η σύγχυση της κατάστασης σχεδόν την έπνιξε. Είπε στο προσωπικό της χωρίς αμφιβολίες να περιμένουν τον κύριο Rye, αλλά αυτό που την μπερδεύει περισσότερο ήταν ότι όχι μόνο η βοηθός και η οικονόμος της, αλλά και ο καλεσμένος της, απέφευγαν τη συμφωνία . Είχε καταλάβει ο σύζυγός της τα σχέδιά της και είχε δώσει στους δικούς της ένα βράδυ άδεια για να την εμποδίσει να συναντήσει τον κύριο Ράγια; Και το πιο ανησυχητικό είναι ότι ο Χένρι ξεφορτώθηκε με κάποιο τρόπο τη Ράγια;
  
  Όταν επέστρεψε εκεί που είχε στρώσει τη βελούδινη χαρτοπετσέτα με τα τρία διαμάντια, η Chantal ήταν περισσότερο σοκαρισμένη από το να είναι απλώς μόνη στο σπίτι. Έβγαλε μια ρίγη ανάσα καθώς κάλυπτε το στόμα της με τα χέρια της στη θέα του άδειου πανιού. Δάκρυα κύλησαν στα μάτια της, σηκώθηκαν καυτά από τα βάθη της κοιλιάς της και τρύπησαν την καρδιά της. Οι πέτρες είχαν κλαπεί, αλλά αυτό που πρόσθεσε τη φρίκη της ήταν το γεγονός ότι κάποιος μπόρεσε να τις πάρει ενώ βρισκόταν στο σπίτι. Κανένα μέτρο ασφαλείας δεν παραβιάστηκε, αφήνοντας τη Μαντάμ Σαντάλ τρομοκρατημένη από τις πολλές πιθανές εξηγήσεις.
  
  
  6
  Υψηλή τιμή
  
  
  "Καλύτερα να έχεις καλό όνομα παρά πλούτο"
  
  - Βασιλιάς Σολομών
  
  
  Ο άνεμος άρχισε να φυσάει, αλλά και πάλι δεν μπορούσε να σπάσει τη σιωπή στη βίλα όπου η Σαντάλ στάθηκε δακρυσμένη για τον χαμό της. Δεν ήταν μόνο η απώλεια των διαμαντιών της και η αμέτρητη αξία του Celeste, αλλά ό,τι άλλο χάθηκε λόγω της κλοπής.
  
  "Ηλίθιε, ανεγκέφαλη σκύλα! Πρόσεχε τι εύχεσαι, ανόητη σκύλα!". φώναξε μέσα από την αιχμαλωσία των δακτύλων της, θρηνώντας για το στρεβλό αποτέλεσμα του αρχικού της σχεδίου. "Τώρα δεν χρειάζεται να πεις ψέματα στον Anri. Πραγματικά τα έκλεψαν!".
  
  Κάτι αναδεύτηκε στο λόμπι, τα βήματα τρίζουν στο ξύλινο πάτωμα. Πίσω από τις κουρτίνες που έβλεπαν στο μπροστινό γκαζόν, κοίταξε κάτω για να δει αν ήταν κανείς εκεί, αλλά ήταν άδειο. Ένα ανησυχητικό τρίξιμο ακούστηκε μισή σκάλα κάτω από το σαλόνι, αλλά η Chantal δεν μπορούσε να καλέσει την αστυνομία ή την εταιρεία ασφαλείας για να την αναζητήσει. Θα έπεφταν πάνω σε ένα πραγματικό, κάποτε κατασκευασμένο έγκλημα, και εκείνη θα είχε μεγάλο μπελά.
  
  Ή θα έκανε;
  
  Η σκέψη για τις συνέπειες μιας τέτοιας κλήσης βασάνιζε το μυαλό της. Έχει καλύψει όλες τις βάσεις της αν εμφανιστούν; Για αυτό το θέμα, θα προτιμούσε να στενοχωρήσει τον σύζυγό της και να διακινδυνεύσει μήνες αγανάκτησης παρά να σκοτωθεί από έναν εισβολέα αρκετά έξυπνο ώστε να παρακάμψει το σύστημα ασφαλείας του σπιτιού της.
  
  Καλύτερα να αποφασίσεις, γυναίκα. Ο χρόνος τελειώνει. Αν ένας κλέφτης πρόκειται να σε σκοτώσει, χάνεις τον χρόνο σου αφήνοντάς τον να τακτοποιήσει το σπίτι σου.Η καρδιά της χτύπησε στο στήθος της από φόβο. Από την άλλη πλευρά, αν καλέσετε την αστυνομία και το σχέδιό σας αποκαλυφθεί, ο Henry μπορεί να σας χωρίσει επειδή έχασε τη Celeste. για το ότι τόλμησες κιόλας να σκεφτείς ότι είχες το δικαίωμα να το χαρίσεις!
  
  Η Chantal ήταν τόσο τρομερά κρύα που το δέρμα της έκαιγε, σαν από κρυοπαγήματα, κάτω από παχιά στρώματα ρούχων. Χτύπησε τις μπότες της στο χαλί για να αυξήσει τη ροή του νερού στα πόδια της, αλλά παρέμειναν κρύες και πονούσαν μέσα στα παπούτσια.
  
  Μετά από μια βαθιά ανάσα πήρε την απόφασή της. Η Σαντάλ σηκώθηκε από την καρέκλα της και πήρε το πόκερ από το τζάκι. Ο άνεμος δυνάμωνε, μια ενιαία σερενάτα στο μοναχικό τρίξιμο της ανίσχυρης φωτιάς, αλλά η Σαντάλ κρατούσε τις αισθήσεις της σε εγρήγορση καθώς βγήκε στο διάδρομο για να βρει την πηγή του τρισμού. Κάτω από τα απογοητευμένα βλέμματα των νεκρών προγόνων του συζύγου της, που απεικονίζονται σε πίνακες που κρέμονταν κατά μήκος των τοίχων, ορκίστηκε να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της ενάντια σε αυτήν την άτυχη ιδέα.
  
  Πόκερ στο χέρι, κατέβηκε τις σκάλες για πρώτη φορά από τότε που αποχαιρέτησε τον Henri. Το στόμα της Σαντάλ ήταν στεγνό, η γλώσσα της ήταν παχιά και ακατάλληλη, και ο λαιμός της τραχύς σαν γυαλόχαρτο. Κοιτάζοντας τους πίνακες των γυναικών από την οικογένεια Henri, η Chantal δεν μπορούσε παρά να αισθανθεί έναν πόνο ενοχής βλέποντας τα υπέροχα διαμαντένια περιδέραια που κοσμούσαν το λαιμό τους. Χαμήλωσε το βλέμμα της αντί να υπομείνει τις αλαζονικές εκφράσεις τους που την έβριζαν.
  
  Καθώς η Chantal περνούσε μέσα από το σπίτι, άναβε κάθε φως. ήθελε να βεβαιωθεί ότι δεν υπήρχε μέρος για κάποιον που δεν ήταν ευπρόσδεκτος να κρυφτεί. Μπροστά της, η βόρεια σκάλα απλωνόταν στον πρώτο όροφο, από την οποία έβγαινε το τρίξιμο. Τα δάχτυλά της πονούσαν από τον πόνο καθώς έπιανε σφιχτά το πόκερ.
  
  Όταν η Σαντάλ έφτασε στο κάτω μέρος, γύρισε για να κάνει μια μεγάλη βόλτα στο μαρμάρινο πάτωμα για να γυρίσει τον διακόπτη στο λόμπι, αλλά η καρδιά της σταμάτησε στο μισοσκόταδο. Εκείνη κλαψούρισε απαλά στο τρομακτικό όραμα που είχε μπροστά της. Κοντά στον διακόπτη στον μακρινό πλευρικό τοίχο, δόθηκε μια απότομη εξήγηση για το τρίξιμο. Κρεμασμένο από ένα σχοινί από μια δοκό οροφής, το σώμα μιας γυναίκας ταλαντεύτηκε από άκρη σε άκρη στον αέρα από ένα ανοιχτό παράθυρο.
  
  Τα γόνατα της Σαντάλ υποχώρησαν και έπρεπε να συγκρατήσει την πρωταρχική κραυγή που παρακαλούσε να γεννηθεί. Ήταν η Μπρίτζιντ, η οικονόμος της. Η ψηλή, αδύνατη ξανθιά τριανταεννιάχρονη είχε ένα μπλε πρόσωπο, μια αποκρουστική και τρομερά παραμορφωμένη εκδοχή της κάποτε όμορφης εμφάνισής της. Τα παπούτσια της έπεσαν στο πάτωμα, όχι περισσότερο από ένα μέτρο από τις άκρες των ποδιών της. Η ατμόσφαιρα στον κάτω όροφο στο λόμπι έμοιαζε με τη Σαντάλ ως αρκτική, σχεδόν αφόρητη και δεν μπορούσε να περιμένει πολύ πριν φοβηθεί ότι μπορεί να χάσει τα πόδια της. Οι μύες της κάηκαν και σκλήρυναν από το κρύο και ένιωσε τους τένοντες μέσα στο σώμα της να σφίγγονται.
  
  Πρέπει να πάω πάνω!" φώναξε ψυχικά. Πρέπει να φτάσω στο τζάκι αλλιώς θα παγώσω μέχρι θανάτου. Απλώς θα κλειδώσω και θα καλέσω την αστυνομία." Μαζεύοντας όλες της τις δυνάμεις, ανέβηκε τις σκάλες, ξεπερνώντας τις μία προς μία, ενώ το νεκρό βλέμμα της Μπρίτζετ την παρακολουθούσε από το πλάι. Μην την κοιτάς, Σαντάλ! Μην την κοιτάς.
  
  Στο βάθος, έβλεπε ένα ζεστό, ζεστό σαλόνι, κάτι που ήταν πλέον το κλειδί για την επιβίωσή της. Αν μπορούσε απλώς να φτάσει στο τζάκι, θα χρειαζόταν μόνο να φυλάει ένα δωμάτιο, αντί να προσπαθεί να εξερευνήσει τον τεράστιο, επικίνδυνο λαβύρινθο του τεράστιου σπιτιού της. Μόλις κλείσει στο σαλόνι, η Chantal λέει ότι μπορεί να καλέσει τις αρχές και να προσπαθήσει να προσποιηθεί ότι δεν ήξερε ότι τα διαμάντια έλειπαν μέχρι να το μάθει ο σύζυγός της. Προς το παρόν, πρέπει να συμβιβαστεί με τον χαμό της αγαπημένης της οικονόμου και του δολοφόνου, που μπορεί να είναι ακόμα στο σπίτι. Πρώτα έπρεπε να μείνει ζωντανή και μετά να τιμωρηθεί για λάθος αποφάσεις. Η τρομερή ένταση του σχοινιού ακουγόταν σαν κουρελιασμένη ανάσα καθώς περνούσε κατά μήκος του κιγκλιδώματος. Ένιωθε άρρωστη και τα δόντια της έτριξαν από το κρύο.
  
  Από το μικρό γραφείο της Λουίζ, ένα από τα ελεύθερα δωμάτια στο ισόγειο, ακούστηκε ένα φρικτό βογγητό. Μια παγωμένη ριπή αέρα ξέφυγε κάτω από την πόρτα και, περνώντας πάνω από τις μπότες της Chantal, σήκωσε τα πόδια της. Όχι, μην ανοίγεις την πόρτα, μάλωνε. Ξέρεις τι συμβαίνει. Δεν έχουμε χρόνο να αναζητήσουμε αποδείξεις για όσα ήδη ξέρεις, Chantal. Ελα. Ξέρεις. Μπορούμε να το νιώσουμε. Σαν τρομερός εφιάλτης με πόδια, ξέρεις τι σε περιμένει. Απλά πηγαίνετε στη φωτιά.
  
  Καταπιέζοντας την επιθυμία να ανοίξει την πόρτα της Λουίζ, η Σαντάλ άφησε το χερούλι και γύρισε για να κρατήσει για τον εαυτό της αυτό που στενάζει μέσα της. "Δόξα τω Θεώ όλες οι φωτιές είναι αναμμένες", μουρμούρισε μέσα από τα σφιγμένα σαγόνια της, τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από τον εαυτό της καθώς προχωρούσε προς την φιλόξενη πόρτα που οδηγούσε στην υπέροχη πορτοκαλί λάμψη του τζακιού.
  
  Τα μάτια της Σαντάλ άνοιξαν διάπλατα καθώς κοίταζε μπροστά. Στην αρχή δεν ήταν σίγουρη αν είδε πραγματικά την πόρτα να κινείται, αλλά καθώς πλησίασε στο δωμάτιο, παρατήρησε ότι έκλεινε αισθητά αργά. Προσπαθώντας να βιαστεί, κράτησε το πόκερ έτοιμο για αυτόν που έκλεισε την πόρτα, αλλά έπρεπε να μπει μέσα.
  
  Τι γίνεται αν υπάρχουν περισσότεροι από ένας δολοφόνοι στο σπίτι; Κι αν αυτό στο σαλόνι σας αποσπά την προσοχή από το δωμάτιο της Λουίζ; σκέφτηκε, προσπαθώντας να διακρίνει κάποια σκιά ή φιγούρα που θα μπορούσε να τη βοηθήσει να καταλάβει τη φύση του περιστατικού. Δεν είναι καλή στιγμή για να το αναφέρω αυτό, είπε μια άλλη εσωτερική φωνή.
  
  Το πρόσωπο της Σαντάλ ήταν παγωμένο, τα χείλη της άχρωμα και το σώμα της έτρεμε τρομερά καθώς πλησίαζε στην πόρτα. Αλλά έκλεισε με δύναμη μόλις δοκίμασε τη λαβή, πετώντας το πίσω με τη δύναμη. Το πάτωμα ήταν σαν παγοδρόμιο και όρμησε ξανά βιαστικά, κλαίγοντας ηττημένος από τους τρομερούς ήχους της γκρίνιας που έβγαιναν πίσω από την πόρτα της Λουίζ. Τρομοκρατημένη η Σαντάλ προσπάθησε να σπρώξει την πόρτα του σαλονιού, αλλά ήταν πολύ αδύναμη από το κρύο.
  
  Έπεσε στο πάτωμα, κοιτάζοντας κάτω από την πόρτα ακόμα και μόνο για να δει το φως της φωτιάς. Ακόμα κι αυτό ίσως την παρηγόρησε λίγο αν μπορούσε να φανταστεί τη ζέστη, αλλά το χοντρό χαλί τη δυσκόλευε να δει. Προσπάθησε να σηκωθεί ξανά, αλλά ήταν τόσο κρύα που απλώς κουλουριάστηκε στη γωνία δίπλα στην κλειστή πόρτα.
  
  Πήγαινε σε ένα από τα άλλα δωμάτια και πάρε μερικές κουβέρτες, ηλίθιε, σκέφτηκε. Έλα, άναψε άλλη μια φωτιά, Chantal. Υπάρχουν δεκατέσσερα τζάκια στη βίλα και είσαι έτοιμος να πεθάνεις για ένα;Με ένα ρίγος ήθελε να χαμογελάσει με την ανακούφιση της απόφασής της. Η Μαντάμ Σαντάλ πάλεψε να σταθεί στα πόδια της για να φτάσει στην πλησιέστερη κρεβατοκάμαρα επισκεπτών με τζάκι. Μόνο τέσσερις πόρτες κάτω και μερικά σκαλοπάτια πάνω.
  
  Τα βαριά μουγκρητά που εκπέμπονταν πίσω από τη δεύτερη πόρτα επηρέασαν τον ψυχισμό και τα νεύρα της, αλλά η ερωμένη του σπιτιού ήξερε ότι θα πέθαινε από υποθερμία αν δεν έφτανε στο τέταρτο δωμάτιο. Είχε ένα συρτάρι με σπίρτα και αναπτήρες άφθονο, και υπήρχε αρκετό βουτάνιο στη σχάρα στο μάγουλο του τζακιού για να εκραγεί. Το κινητό της ήταν στο σαλόνι και οι υπολογιστές ήταν σε διαφορετικά δωμάτια στον πρώτο όροφο - ένα μέρος που φοβόταν να πάει, ένα μέρος όπου το παράθυρο ήταν ανοιχτό και η αείμνηστη οικονόμος της μετρούσε την ώρα σαν ένα ρολόι σε ένα τζάμι .
  
  "Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, άφησε να υπάρχουν κούτσουρα στο δωμάτιο", έτρεμε, τρίβοντας τα χέρια της και τραβώντας την άκρη του σάλι της στο πρόσωπό της για να προσπαθήσει να πάρει λίγη από τη ζεστή της ανάσα μέσα σε αυτό. Κρατώντας το πόκερ γερά κάτω από το μπράτσο της, βρήκε το δωμάτιο ανοιχτό. Ο πανικός της Chantal κυμάνθηκε μεταξύ του δολοφόνου και του κρύου, και αναρωτιόταν συνεχώς τι θα τη σκότωνε πιο γρήγορα. Με πολύ ζήλο, προσπάθησε να στοιβάζει κορμούς στο τζάκι του σαλονιού, ενώ οι εμμονικές γκρίνιες από το άλλο δωμάτιο εξασθενούσαν.
  
  Τα χέρια της προσπάθησαν αδέξια να πιάσουν το δέντρο, αλλά μετά βίας μπορούσε να χρησιμοποιήσει πια τα δάχτυλά της. Κάτι με την κατάστασή της ήταν περίεργο, σκέφτηκε. Το γεγονός ότι το σπίτι της θερμαινόταν σωστά και δεν μπορούσε να δει τον ατμό από την αναπνοή της διέψευσε ευθέως την υπόθεση της ότι ο καιρός στη Νίκαια ήταν ασυνήθιστα κρύος για αυτήν την εποχή του χρόνου.
  
  "Όλα αυτά", έβρασε με τις άστοχες προθέσεις της, προσπαθώντας να ανάψει το γκάζι κάτω από τα κούτσουρα, "μόνο για να ζεσταθεί όταν δεν έχει καν κρύο ακόμα! Τι συμβαίνει? Από μέσα παγώνω μέχρι θανάτου!".
  
  Η φωτιά βρυχήθηκε και η ανάφλεξη του αερίου βουτανίου χρωμάτισε αμέσως το χλωμό εσωτερικό του δωματίου. "Ω! Πανεμορφη!" - αναφώνησε. Κατέβασε το πόκερ για να ζεστάνει τα χέρια της στη μανιασμένη εστία, που ζωντάνεψε, τρίξιμο και σκορπίζοντας σπίθες που θα μπορούσαν να είχαν σβήσει με το παραμικρό σπρώξιμο. Τους έβλεπε να πετούν και να εξαφανίζονται καθώς έβαζε τα χέρια της στο τζάκι. Κάτι θρόιζε πίσω της, και η Σαντάλ γύρισε για να κοιτάξει το απογοητευμένο πρόσωπο του Αμπντούλ Ράγια με μαύρα βυθισμένα μάτια.
  
  "Κύριε Ράγια! είπε άθελά της. "Μου πήρες τα διαμάντια!"
  
  "Το έκανα, κυρία", είπε ήρεμα. "Αλλά όπως και να έχει, δεν θα πω στον άντρα σου τι έκανες πίσω από την πλάτη του".
  
  "Εσύ της σκύλας!" Κατέστειλε το θυμό της, αλλά το σώμα της της αρνήθηκε την ευκινησία να χτυπήσει.
  
  "Καλύτερα μείνε κοντά στη φωτιά, κυρία. Χρειαζόμαστε ζεστασιά για να ζήσουμε. Αλλά τα διαμάντια δεν μπορούν να σε κάνουν να αναπνεύσεις", μοιράστηκε τη σοφία του.
  
  "Καταλαβαίνεις τι μπορώ να σου κάνω; Ξέρω πολύ ικανούς ανθρώπους και έχω τα χρήματα να προσλάβω τους καλύτερους κυνηγούς αν δεν μου επιστρέψετε τα διαμάντια μου!".
  
  "Σταματήστε τις απειλές σας, μαντάμ Σαντάλ", προειδοποίησε εγκάρδια. "Ξέρουμε και οι δύο γιατί χρειαζόσασταν έναν αλχημιστή για να μεταμορφώσετε μαγικά τα τελευταία σας πετράδια. Χρειαζεσαι λεφτα. Τσοκ-τσοκ", δίδαξε. "Είσαι σκανδαλωδώς πλούσιος, βλέπεις πλούτο μόνο όταν είσαι τυφλός στην ομορφιά και τον σκοπό. Δεν σου αξίζει αυτό που έχεις, γι' αυτό πήρα την ελευθερία να σε ελευθερώσω από αυτό το τρομερό βάρος".
  
  "Πώς τολμάς;" συνοφρυώθηκε, το παραμορφωμένο πρόσωπό της μόλις και μετά βίας έχανε τη γαλάζια του απόχρωση στο φως των λαχανιασμένων φλόγων.
  
  "Τολμώ. Εσείς οι αριστοκράτες κάθεστε στα πιο υπέροχα δώρα της γης και τα διεκδικείτε ως δικά σας. Δεν μπορείτε να αγοράσετε τη δύναμη των θεών, μόνο τις διεφθαρμένες ψυχές ανδρών και γυναικών. Το έχεις αποδείξει. Αυτά τα πεσμένα αστέρια δεν σου ανήκουν. Ανήκουν σε όλους εμάς, μάγους και τεχνίτες που τα έχουμε για να δημιουργούμε, να διακοσμούμε και να βελτιώνουμε ό,τι είναι αδύναμο", είπε με πάθος.
  
  "Εσείς? Μάγος? γέλασε κούφια. "Είσαι καλλιτέχνης-γεωλόγος. Δεν υπάρχει μαγεία, ανόητε!".
  
  "Δεν είναι εκεί;" ρώτησε χαμογελώντας παίζοντας με τη Σελέστ ανάμεσα στα δάχτυλά του. "Τότε πείτε μου, κυρία, πώς σας δημιούργησα την ψευδαίσθηση ότι υποφέρετε από υποθερμία;"
  
  Η Σαντάλ ήταν άφωνη, έξαλλη και τρομοκρατημένη. Αν και ήξερε ότι αυτή η παράξενη κατάσταση της ανήκε μόνο, δεν άντεχε τη σκέψη ότι την άγγιξε ψυχρά το χέρι στην τελευταία τους συνάντηση. Παρά τους νόμους της φύσης, ωστόσο πέθανε από το κρύο. Υπήρχε φρίκη στα μάτια της καθώς τον έβλεπε να φεύγει.
  
  "Αντίο, κυρία Σαντάλ. Παρακαλώ ζεσταθείτε".
  
  Καθώς απομακρυνόταν κάτω από την ταλαντευόμενη υπηρέτρια, ο Abdul Raya άκουσε μια ανατριχιαστική κραυγή από το ξενώνα... όπως περίμενε. Έβαλε τα διαμάντια στην τσέπη του ενώ στον επάνω όροφο η Μαντάμ Σαντάλ ανέβηκε στο τζάκι για να απαλύνει την ψυχρότητά της όσο μπορούσε. Δεδομένου ότι το σώμα της λειτουργούσε σε ασφαλή θερμοκρασία 37,5№C όλο αυτό το διάστημα, πέθανε λίγο αργότερα, τυλιγμένη στις φλόγες.
  
  
  7
  Λείπει ένας προδότης στον λάκκο της Αποκάλυψης
  
  
  Ο Purdue ένιωσε κάτι που δεν είχε συνηθίσει ποτέ να γνωρίζει - ένα ακραίο μίσος για το άλλο άτομο. Αν και σιγά-σιγά αναρρώνει σωματικά και ψυχικά από τη δοκιμασία στη μικρή πόλη Fallin της Σκωτίας, διαπίστωσε ότι το μόνο πράγμα που αμαύρωσε την επιστροφή της χαρούμενης, ανέμελης στάσης του ήταν το γεγονός ότι ο Joe Carter, ή Joseph Karsten, ήταν ακόμα έξω. της αναπνοής. Είχε μια ασυνήθιστα άσχημη γεύση στο στόμα του κάθε φορά που συζητούσε το επερχόμενο δικαστήριο με τους δικηγόρους του υπό την καθοδήγηση του ειδικού πράκτορα Πάτρικ Σμιθ.
  
  "Μόλις πήρα αυτό το σημείωμα, Ντέιβιντ", ανακοίνωσε ο Χάρι Γουέμπστερ, ο επικεφαλής νομικός εκπρόσωπος του Πέρντιου. "Δεν ξέρω αν είναι καλά νέα για σένα ή κακά".
  
  Οι δύο συνεργάτες του Webster και ο Πάτρικ ενώθηκαν με τον Purdue και τον δικηγόρο του στο τραπέζι του δείπνου στην ψηλοτάβανη τραπεζαρία του ξενοδοχείου Wrichtishousis. Τους προσφέρθηκαν μπισκότα και τσάι, τα οποία η αντιπροσωπεία δέχτηκε με χαρά πριν ξεκινήσει για αυτό που ήλπιζαν ότι θα ήταν μια γρήγορη και ήπια ακρόαση.
  
  "Τι είναι αυτό?" ρώτησε ο Περντού, νιώθοντας την καρδιά του να χτυπάει. Ποτέ πριν δεν χρειάστηκε να φοβηθεί τίποτα. Ο πλούτος, οι πόροι και οι εκπρόσωποί του μπορούσαν πάντα να λύσουν οποιοδήποτε από τα προβλήματά του. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες, συνειδητοποίησε ότι ο μόνος αληθινός πλούτος στη ζωή είναι η ελευθερία και κόντεψε να τον χάσει. Μια πραγματικά τρομερή εικόνα.
  
  Ο Χάρι συνοφρυώθηκε καθώς έλεγξε τα ψιλά γράμματα ενός e-mail που έλαβε από το νομικό τμήμα στα κεντρικά γραφεία της Secret Intelligence Service. "Ω, τέλος πάντων, μάλλον δεν έχει μεγάλη σημασία για εμάς, αλλά ο επικεφαλής της MI6 δεν θα είναι εκεί. Αυτό το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προορίζεται να ειδοποιήσει και να ζητήσει συγγνώμη από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη για την απουσία του, αλλά έχει κάποια προσωπική πιεστική δουλειά να ασχοληθεί".
  
  "Οπου?" Ρώτησα. αναφώνησε ανυπόμονα ο Περντού.
  
  Εκπλήσσοντας τους ενόρκους με την αντίδρασή του, την υποβάθμισε γρήγορα με ένα σήκωμα των ώμων και ένα χαμόγελο: "Απλά περίεργος γιατί ο άνθρωπος που διέταξε την πολιορκία του κτήματος μου δεν μπήκε στον κόπο να παραστεί στην κηδεία μου".
  
  "Κανείς δεν πρόκειται να σε θάψει, Ντέιβιντ", παρηγόρησε ο Χάρι Γουέμπστερ με τη φωνή του δικηγόρου του. "Αλλά δεν αναφέρει πού, μόνο ότι έπρεπε να πάει στην πατρίδα των προγόνων του. Υποθέτω ότι πρέπει να είναι σε κάποια γωνιά της μακρινής Αγγλίας".
  
  Όχι, πρέπει να είναι κάπου στη Γερμανία ή στην Ελβετία, ή σε μια από αυτές τις φιλόξενες φωλιές των Ναζί, ο Purdue γέλασε στις σκέψεις του, ευχόμενος να μπορούσε απλώς να αποκαλύψει φωναχτά ποια ήταν η αλήθεια για τον υποκριτικό ηγέτη. Ένιωσε κρυφά ανακούφιση όταν ήξερε ότι δεν θα χρειαζόταν να κοιτάξει το αποτρόπαιο πρόσωπο του εχθρού του ενώ του φέρονταν δημόσια σαν εγκληματίας ενώ έβλεπε το κάθαρμα να απολαμβάνει τη δύσκολη θέση του.
  
  Ο Sam Cleve τηλεφώνησε το προηγούμενο βράδυ για να ενημερώσει τον Purdue ότι το Channel 8 και το World Broadcast Today, πιθανώς και το CNN, θα ήταν διαθέσιμα για να μεταδώσουν οτιδήποτε είχε συγκεντρώσει ο ερευνητής για να αποκαλύψει τυχόν φρικαλεότητες της MI6 στην παγκόσμια σκηνή και στη βρετανική κυβέρνηση. Ωστόσο, μέχρι να έχουν αρκετά στοιχεία για να καταδικάσουν τον Karsten, ο Sam και ο Purdue έπρεπε να κρατήσουν μυστική όλη τη γνώση. Το πρόβλημα ήταν ότι ο Karsten ήξερε. Ήξερε ότι ο Περντιού ήξερε, και αυτό αποτελούσε μια άμεση απειλή που έπρεπε να είχε προβλέψει ο Περντού. Αυτό που τον ανησυχούσε ήταν πώς ο Karsten θα αποφάσιζε να του βάλει τέλος, αφού ο Perdue θα έμενε για πάντα στη σκιά ακόμα κι αν τον έβαζαν στη φυλακή.
  
  "Μπορώ να χρησιμοποιήσω το κινητό μου, Πάτρικ;" ρώτησε με αγγελικό τόνο, σαν να μην μπορούσε να επικοινωνήσει με τον Σαμ αν ήθελε.
  
  "Χμ, ναι, φυσικά. Αλλά πρέπει να ξέρω ποιον θα τηλεφωνήσετε", είπε ο Πάτρικ καθώς άνοιξε το χρηματοκιβώτιο στο οποίο φύλαγε όλα τα αντικείμενα στα οποία δεν είχε πρόσβαση ο Περντού χωρίς άδεια.
  
  "Σαμ Κλιβ", είπε αδιάφορα ο Πέρντιου, λαμβάνοντας αμέσως την έγκριση του Πάτρικ αλλά έλαβε μια περίεργη εκτίμηση από τον Γουέμπστερ.
  
  "Γιατί?" ρώτησε τον Περντού. "Η ακρόαση είναι σε λιγότερο από τρεις ώρες, Ντέιβιντ. Προτείνω να χρησιμοποιείτε το χρόνο με σύνεση."
  
  "Ετσι κανω εγω. Ευχαριστώ για τη γνώμη σου Χάρι, αλλά αυτό είναι λίγο πολύ για τον Σαμ, αν δεν σε πειράζει", απάντησε ο Περντού με έναν τόνο που υπενθύμισε στον Χάρι Γουέμπστερ ότι δεν ήταν υπεύθυνος. Με αυτά τα λόγια, πληκτρολόγησε τον αριθμό και την επιγραφή "Λείπει ο Κάρστεν. Μαντεύοντας μια αυστριακή φωλιά".
  
  Ένα σύντομο, κρυπτογραφημένο μήνυμα στάλθηκε αμέσως μέσω μιας διακοπτόμενης, μη ανιχνεύσιμης δορυφορικής σύνδεσης χάρη σε ένα από τα καινοτόμα τεχνολογικά gadget του Purdue που εγκατέστησε στα τηλέφωνα των φίλων του και του μπάτλερ του, των μοναδικών ανθρώπων που νόμιζε ότι άξιζαν τέτοιο προνόμιο και σημασία. Μόλις αναμεταδοθεί το μήνυμα, ο Purdue επέστρεψε το τηλέφωνο στον Patrick. "Τα".
  
  "Ήταν πολύ γρήγορα", είπε ένας εντυπωσιασμένος Πάτρικ.
  
  "Τεχνολογία, φίλε μου. Φοβάμαι ότι σύντομα οι λέξεις θα διαλυθούν σε κώδικες και θα επιστρέψουμε στα ιερογλυφικά ", χαμογέλασε περήφανα ο Περντού. "Αλλά σίγουρα θα εφεύρω μια εφαρμογή που θα αναγκάσει τον χρήστη να αναφέρει τον Έντγκαρ Άλαν Πόε ή τον Σαίξπηρ προτού μπορέσει να συνδεθεί".
  
  Ο Πάτρικ δεν μπορούσε παρά να χαμογελάσει. Ήταν η πρώτη φορά που πέρασε πραγματικά χρόνο με τον δισεκατομμυριούχο εξερευνητή, επιστήμονα, φιλάνθρωπο David Perdue. Μέχρι πρόσφατα, δεν θεωρούσε τον άντρα τίποτα περισσότερο από ένα αλαζονικό πλούσιο αγόρι που καμαρώνει το προνόμιό του να αποκτήσει ό,τι διάολο ήθελε. Ο Πάτρικ έβλεπε τον Περντού όχι μόνο ως κατακτητή ή αρχαία λείψανα που δεν του ανήκαν, αλλά τον έβλεπε ως έναν κοινό απαγωγέα φίλων.
  
  Προηγουμένως, το όνομα του Perdue δεν προκαλούσε τίποτα άλλο παρά την περιφρόνηση, συνώνυμο με τη φιλαυτία του Sam Cleve και τους κινδύνους ενός κυνηγού λειψάνων με γκριζομάλλα. Αλλά τώρα ο Πάτρικ άρχισε να καταλαβαίνει την έλξη για έναν ανέμελο και χαρισματικό άντρα που, στην πραγματικότητα, ήταν ένας σεμνός και έντιμος άνθρωπος. Άθελά του, συμπάθησε την παρέα και την εξυπνάδα του Perdue.
  
  "Ας το τελειώσουμε με παιδιά", πρότεινε ο Χάρι Γουέμπστερ και οι άντρες κάθισαν για να ολοκληρώσουν τις αντίστοιχες παραστάσεις που θα παρουσίαζαν.
  
  
  8
  τυφλό δικαστήριο
  
  
  
  Γλασκώβη - τρεις ώρες αργότερα
  
  
  Σε ένα ήρεμο περιβάλλον με αμυδρό φωτισμό, μια μικρή συγκέντρωση κυβερνητικών στελεχών, μελών της αρχαιολογικής εταιρείας και δικηγόρων συγκεντρώθηκε για τη δίκη του Ντέιβιντ Περντού με την κατηγορία της φερόμενης συμμετοχής σε διεθνή κατασκοπεία και κλοπής πολιτιστικών αγαθών. Τα γαλάζια μάτια του Περντού έψαξαν στην αίθουσα συνεδριάσεων για το περιφρονητικό πρόσωπο του Κάρστεν σαν να ήταν δεύτερη φύση. Αναρωτήθηκε τι κουβαλούσε ο Αυστριακός όπου κι αν βρισκόταν, όταν ήξερε ακριβώς πού να βρει τον Περντύ. Από την άλλη πλευρά, ο Karsten πιθανότατα φανταζόταν ότι ο Perdue φοβόταν πολύ τις συνέπειες της υπονοούμενης σύνδεσης ενός τόσο υψηλόβαθμου αξιωματούχου με ένα μέλος του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου και ίσως αποφάσισε να αφήσει ήσυχους τους σκύλους που κοιμούνται.
  
  Ο πρώτος υπαινιγμός στην τελευταία σκέψη ήταν το γεγονός ότι η υπόθεση του Purdue δεν εκδικάστηκε από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, το οποίο συνήθως χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση τέτοιων κατηγοριών. Ο Περντού και η νομική του ομάδα συμφώνησαν ότι το γεγονός ότι ο Τζο Κάρτερ έπεισε την κυβέρνηση της Αιθιοπίας να τον παραπέμψει στη δικαιοσύνη σε μια άτυπη ακρόαση στη Γλασκώβη έδειξε ότι ήθελε να κρατήσει την υπόθεση κρυφή. Τέτοιες δικαστικές υποθέσεις χαμηλών τόνων, ενώ διευκολύνουν τη σωστή δράση κατά των κατηγορουμένων, είναι απίθανο να έχουν κλονίσει πολύ τα θεμέλια του διεθνούς δικαίου για την κατασκοπεία, όποια κι αν είναι.
  
  "Αυτή είναι η ισχυρή άμυνά μας", είπε ο Χάρι Γουέμπστερ Πέρντιου πριν από τη δίκη. "Θέλει να κατηγορηθείς και να δικαστείς, αλλά δεν θέλει να τραβήξει την προσοχή. Αυτό είναι καλό".
  
  Η συνέλευση καθόταν και περίμενε την έναρξη των εργασιών.
  
  "Πρόκειται για τη δίκη του Ντέιβιντ Κόνορ Πέρντιου με την κατηγορία των αρχαιολογικών εγκλημάτων που σχετίζονται με την κλοπή διαφόρων πολιτιστικών εικόνων και θρησκευτικών κειμηλίων", ανακοίνωσε ο εισαγγελέας. "Η μαρτυρία που παρουσιάζεται σε αυτή τη δίκη θα συμπέσει με την κατηγορία της κατασκοπείας που διαπράχθηκε με το πρόσχημα της αρχαιολογικής έρευνας".
  
  Όταν τελειώσουν όλες οι ανακοινώσεις και τα τυπικά, ο γενικός εισαγγελέας εκ μέρους της MI6, adv. Ο Ρον Γουότς παρουσίασε μέλη της αντιπολίτευσης που εκπροσωπούν την Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία της Αιθιοπίας και τη Μονάδα Αρχαιολογικού Εγκλήματος. Ανάμεσά τους ήταν ο καθ. Ο Imru του Κινήματος της Λαϊκής Κληρονομιάς και ο συνταγματάρχης Basil Yimenu, βετεράνος στρατιωτικός διοικητής και πατριάρχης του Συνδέσμου Διατήρησης της Ιστορίας στην Αντίς Αμπέμπα.
  
  "Κύριε Perdue, τον Μάρτιο του 2016, μια αποστολή που ηγήσατε και χρηματοδοτήσατε φέρεται να έκλεψε ένα θρησκευτικό κειμήλιο γνωστό ως Κιβωτός της Διαθήκης από έναν ναό στο Aksum της Αιθιοπίας. Είμαι σωστός?" είπε ο Δικηγόρος, γκρινιάζοντας με ρινική φωνή με τη σωστή συγκατάβαση.
  
  Ο Purdue ήταν, ως συνήθως, ήρεμος και πατρονικός. "Κάνετε λάθος, κύριε".
  
  Ακούστηκε ένα σφύριγμα αποδοκιμασίας μεταξύ των παρευρισκομένων και ο Χάρι Γουέμπστερ χτύπησε ελαφρά τον Περντού στο μπράτσο για να του υπενθυμίσει την αυτοσυγκράτηση, αλλά ο Περντού συνέχισε εγκάρδια: "Ήταν στην πραγματικότητα ένα αντίγραφο της Κιβωτού της Διαθήκης και το βρήκαμε μέσα στην πλαγιά του βουνού. έξω από το χωριό. Δεν ήταν ένα γνωστό Ιερό Κουτί που περιείχε τη δύναμη του Θεού, κύριε".
  
  "Βλέπετε, αυτό είναι περίεργο", είπε ο δικηγόρος σαρκαστικά, "γιατί νόμιζα ότι αυτοί οι σεβαστοί επιστήμονες θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν την πραγματική Κιβωτό από μια ψεύτικη".
  
  "Συμφωνώ", απάντησε γρήγορα ο Περντού. "Φαίνεται ότι μπορούσαν να πουν τη διαφορά. Από την άλλη πλευρά, δεδομένου ότι η τοποθεσία της πραγματικής Κιβωτού είναι μόνο εικασίες και δεν έχει αποδειχθεί οριστικά, θα ήταν δύσκολο να γνωρίζουμε ποιες συγκρίσεις πρέπει να αναζητηθούν."
  
  Prof. Ο Ίμρου σηκώθηκε όρθιος, φαινόταν έξαλλος, αλλά ο δικηγόρος του έκανε νόημα να καθίσει πριν προλάβει να πει μια λέξη.
  
  "Τι εννοείτε με αυτό?" ρώτησε ο δικηγόρος.
  
  "Έχω αντίρρηση, milady", ο Prof. Ο Imru έκλαψε καθώς απευθυνόταν στην δικαστή, Helen Ostrin. "Αυτό το άτομο χλευάζει την κληρονομιά μας και προσβάλλει την ικανότητά μας να αναγνωρίζουμε τα δικά μας τεχνουργήματα!"
  
  "Κάτσε κάτω, καθ. Imru", διέταξε ο δικαστής. "Δεν έχω ακούσει τέτοιου είδους κατηγορίες από τον κατηγορούμενο. Παρακαλώ περιμένετε τη σειρά σας". Κοίταξε τον Πέρντιου. "Τι εννοείτε, κύριε Περντού;
  
  "Δεν είμαι πολύ καλός ιστορικός ή θεολόγος, αλλά ξέρω λίγα πράγματα για τον Βασιλιά Σολομώντα, τη Βασίλισσα της Σάβα και την Κιβωτό της Διαθήκης. Με βάση την περιγραφή του σε όλα τα κείμενα, είμαι σχετικά βέβαιος ότι ποτέ δεν ειπώθηκε ότι το καπάκι είχε σκαλίσματα που χρονολογούνται από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο", ανέφερε επιπόλαια ο Περντού.
  
  "Τι εννοείτε, κύριε Πέρντιου;" Δεν έχει νόημα", αντέτεινε ο δικηγόρος.
  
  "Πρώτα απ' όλα, δεν πρέπει να έχει χαραγμένη σβάστικα", είπε ο Purdue αδιάφορα, απολαμβάνοντας την σοκαρισμένη αντίδραση του κοινού στην αίθουσα συνεδριάσεων. Ο γκριζομάλλης δισεκατομμυριούχος έδωσε επιλεκτικά στοιχεία για να μπορέσει να προστατευτεί χωρίς να εκθέσει τον κάτω κόσμο, όπου ο νόμος θα εμπόδιζε μόνο τον εαυτό του. Επέλεξε προσεκτικά αυτό που μπορούσε να τους πει για να μην ειδοποιήσει τον Κάρστεν με τις ενέργειές του και να βεβαιωθεί ότι η μάχη με τον Μαύρο Ήλιο δεν τράβηξε την προσοχή για αρκετό καιρό ώστε να μπορέσει να χρησιμοποιήσει κάθε απαραίτητο μέσο για να υπογράψει αυτό το κεφάλαιο.
  
  "Είσαι τρελός?" Ποσ. Ο Υεμένου ούρλιαξε, αλλά η αντιπροσωπεία της Αιθιοπίας συμμετείχε αμέσως στις αντιρρήσεις της.
  
  "Συνταγματάρχη, ελέγξτε τον εαυτό σας, αλλιώς θα σας κατηγορήσω για περιφρόνηση του δικαστηρίου. Θυμηθείτε, αυτή είναι ακόμα μια δικαστική ακρόαση, όχι μια συζήτηση!". ο δικαστής ξέσπασε με τον σταθερό της τόνο. "Η δίωξη μπορεί να συνεχιστεί".
  
  "Λες να ήταν χαραγμένη η σβάστικα πάνω στο χρυσό;" ο δικηγόρος χαμογέλασε με τον παραλογισμό. "Έχετε φωτογραφίες για να το αποδείξετε αυτό, κύριε Περντού;"
  
  "Δεν ξέρω", απάντησε μετανιωμένα ο Περντού.
  
  Ο εισαγγελέας ενθουσιάστηκε. "Δηλαδή η υπεράσπισή σας βασίζεται σε φήμες;"
  
  "Τα αρχεία μου καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια της δίωξης, κατά τη διάρκεια της οποίας παραλίγο να πεθάνω", εξήγησε ο Purdue.
  
  "Οπότε σε καταδιώκουν οι αρχές", γέλασε ο Γουότς. "Ίσως επειδή έκλεψες ένα ανεκτίμητο κομμάτι της ιστορίας. Κύριε Perdue, οι νομικοί λόγοι δίωξης για την καταστροφή μνημείων πηγάζουν από τη σύμβαση του 1954, η οποία τέθηκε σε ισχύ σε σχέση με τις καταστροφές που προκλήθηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπήρχε ένας λόγος που σε πυροβόλησαν".
  
  "Αλλά μας πυροβόλησε μια άλλη ομάδα εκστρατειών, ο δικηγόρος Watts, με επικεφαλής έναν συγκεκριμένο καθηγητή. Rita Potpourri και χρηματοδοτείται από την Cosa Nostra".
  
  Για άλλη μια φορά η δήλωσή του προκάλεσε τέτοια αίσθηση που ο δικαστής αναγκάστηκε να τους βάλει σε τάξη. Οι αξιωματικοί της MI6 κοιτάχτηκαν, αγνοώντας οποιαδήποτε ανάμειξη της σικελικής μαφίας.
  
  "Πού είναι λοιπόν αυτή η άλλη αποστολή και ο καθηγητής που την οδήγησε;" ρώτησε ο εισαγγελέας.
  
  "Έχουν πεθάνει, κύριε", είπε ο Περντού ωμά.
  
  "Λοιπόν, μου λέτε ότι όλα τα δεδομένα και οι φωτογραφίες που υποστηρίζουν την ανακάλυψή σας έχουν καταστραφεί και οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τον ισχυρισμό σας είναι όλοι νεκροί", χαμογέλασε ο Watts. "Είναι αρκετά βολικό".
  
  "Πράγμα που με κάνει να αναρωτιέμαι ποιος αποφάσισε να φύγω με την Κιβωτό καθόλου", χαμογέλασε ο Περντιού.
  
  "Κύριε Perdue, θα μιλήσετε μόνο όταν σας καλέσουν", προειδοποίησε ο δικαστής. "Παρόλα αυτά, αυτό είναι ένα εύλογο σημείο στο οποίο θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή της εισαγγελίας. Βρέθηκε ποτέ η Κιβωτός στην κατοχή του κυρίου Περντού, ειδικό πράκτορα Σμιθ;"
  
  Ο Πάτρικ Σμιθ σηκώθηκε με σεβασμό και απάντησε: "Όχι, κυρία μου".
  
  "Τότε γιατί η εντολή της Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών εξακολουθεί να μην ακυρώνεται;" ρώτησε ο δικαστής. "Εάν δεν υπάρχουν στοιχεία για τη δίωξη του κ. Perdue, γιατί δεν ενημερώθηκε το δικαστήριο για αυτήν την εξέλιξη;"
  
  Ο Πάτρικ καθάρισε το λαιμό του. "Επειδή ο προϊστάμενός μας δεν έχει δώσει ακόμη την εντολή, milady".
  
  "Και πού είναι το αφεντικό σου;" συνοφρυώθηκε, αλλά η κατηγορία της θύμισε το επίσημο υπόμνημα με το οποίο ο Τζο Κάρτερ ζήτησε να δικαιολογηθεί για προσωπικούς λόγους. Ο δικαστής κοίταξε τα μέλη του δικαστηρίου με μια αυστηρή επίπληξη. "Βρίσκω ανησυχητική αυτή την έλλειψη οργάνωσης, κύριοι, ειδικά όταν αποφασίζετε να διώξετε ένα άτομο χωρίς αδιάσειστα στοιχεία ότι στην πραγματικότητα έχει στην κατοχή του ένα κλεμμένο αντικείμενο".
  
  "Μίλαντι, αν θέλεις;" χλεύασε ο ύπουλος σύμβουλος Γουότς. "Ο κύριος Perdue ήταν πολύ γνωστός και τεκμηριωμένος ως ο άνθρωπος που ανακάλυψε διάφορους θησαυρούς στις αποστολές του, συμπεριλαμβανομένου του περίφημου Spear of Destiny που έκλεψαν οι Ναζί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δώρισε πολλά κειμήλια θρησκευτικής και πολιτιστικής αξίας σε μουσεία σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του ευρήματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου που ανακαλύφθηκε πρόσφατα. Εάν η στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών δεν μπορούσε να βρει αυτά τα αντικείμενα στην περιουσία του, τότε αυτό αποδεικνύει μόνο ότι χρησιμοποίησε αυτές τις αποστολές για να κατασκοπεύσει άλλες χώρες".
  
  Ω σκατά, σκέφτηκε ο Πάτρικ Σμιθ.
  
  "Σε παρακαλώ, Μίλαντι, μπορώ να πω κάτι;" Ποσ. Ρώτησε τον Yimenu τι της είχε δώσει η άδεια να κάνει ο δικαστής. "Αν αυτός ο άνθρωπος δεν έκλεψε την Κιβωτό μας, εναντίον της οποίας ορκίζεται μια ολόκληρη ομάδα εργατών από το Aksum, πώς θα μπορούσε να εξαφανιστεί από την επικράτειά του;"
  
  "Κύριε Πέρντιου; Θα θέλατε να το αναλύσετε αυτό; ρώτησε ο δικαστής.
  
  "Όπως είπα νωρίτερα, μας καταδίωξε μια άλλη αποστολή. Κυρία μου, δραπέτευσα για λίγο, αλλά η ομάδα περιοδειών Potpourri στη συνέχεια κατέλαβε την Κιβωτό, η οποία δεν ήταν η πραγματική Κιβωτός του Συμφώνου", εξήγησε ο Purdue.
  
  "Και πέθαναν όλοι. Πού είναι λοιπόν το τεχνούργημα;" ρώτησε ο ενθουσιώδης καθηγητής. Ο Imru, δείχνει φανερά συντετριμμένος από την απώλεια. Ο δικαστής επέτρεψε στους άνδρες να μιλήσουν ελεύθερα ενώ τηρούσαν την τάξη, όπως τους έδωσε εντολή.
  
  "Το είδαν τελευταία φορά στη βίλα τους στο Τζιμπουτί, κύριε καθηγητά", απάντησε ο Περντού, "πριν πάνε σε μια αποστολή με τους συναδέλφους μου και εμένα για να εξετάσουμε κάποιους κυλίνδρους από την Ελλάδα. Αναγκαστήκαμε να τους δείξουμε το δρόμο, και εκεί ήταν που..."
  
  "Εκεί που προσποιήσατε τον δικό σας θάνατο", κατηγόρησε σκληρά ο εισαγγελέας. "Δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο, milady. Η MI6 κλήθηκε στη σκηνή για να συλλάβει τον κ. Περντού, μόνο για να τον βρει "νεκρό" και να ανακαλύψει ότι τα Ιταλικά μέλη της αποστολής ήταν νεκρά. Έχω δίκιο, ειδικό πράκτορα Σμιθ;"
  
  Ο Πάτρικ προσπάθησε να μην κοιτάξει τον Πέρντιου. Απάντησε σιωπηλά: "Ναι".
  
  "Γιατί να προσποιηθεί τον θάνατο του για να αποφύγει τη σύλληψη, αν δεν είχε τίποτα να κρύψει;" συνέχισε ο εισαγγελέας. Ο Περντού ήταν πρόθυμος να εξηγήσει τις ενέργειές του, αλλά η εξιστόρηση ολόκληρου του δράματος του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου και η απόδειξη ότι, επίσης, υπήρχε ακόμα, ήταν πολύ λεπτομερής και δεν άξιζε να παρεκκλίνουμε.
  
  "Μίλαντι, μπορώ;" Ο Χάρι Γουέμπστερ επιτέλους σηκώθηκε από τη θέση του.
  
  "Συνέχισε", είπε επιδοκιμαστικά, καθώς ο συνήγορος υπεράσπισης δεν είχε πει λέξη ακόμα.
  
  "Μπορώ να προτείνω να καταλήξουμε σε κάποιου είδους συμφωνία για τον πελάτη μου, καθώς προφανώς υπάρχουν πολλές τρύπες σε αυτή την υπόθεση. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία εναντίον του πελάτη μου για φύλαξη κλεμμένων λειψάνων. Επιπλέον, δεν υπάρχουν άτομα μεταξύ των παρευρισκομένων που θα μπορούσαν να καταθέσουν ότι πράγματι τους έδωσε πληροφορίες σχετικά με την κατασκοπεία". Σταμάτησε για να μεταδώσει το βλέμμα του σε κάθε μέλος της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών 6 που ήταν παρόν. Στη συνέχεια κοίταξε τον Περντού.
  
  "Κύριοι, κυρία μου", συνέχισε, "με την άδεια του πελάτη μου, θα ήθελα να κάνω μια συμφωνία.
  
  Ο Περντού κράτησε ένα ίσιο πρόσωπο, αλλά η καρδιά του χτυπούσε δυνατά. Είχε συζητήσει αυτό το αποτέλεσμα λεπτομερώς με τον Χάρι εκείνο το πρωί, οπότε ήξερε ότι μπορούσε να εμπιστευτεί τον κορυφαίο δικηγόρο του για να πάρει τις σωστές αποφάσεις. Ωστόσο, μου έκανε τα νεύρα. Ανεξάρτητα από αυτό, ο Perdue συμφώνησε ότι έπρεπε απλώς να τα αφήσουν όλα πίσω με όσο το δυνατόν λιγότερη φωτιά στην κόλαση. Δεν φοβόταν να τον μαστιγώσουν για τα λάθη του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν απολάμβανε την προοπτική να περάσει χρόνια πίσω από τα κάγκελα χωρίς την ευκαιρία να εφεύρει, να ερευνήσει και, το πιο σημαντικό, να βάλει τον Τζόζεφ Κάρστεν στη θέση που ανήκε.
  
  "Εντάξει", είπε η δικαστής, διπλώνοντας τα χέρια της στο τραπέζι. "Ποιες είναι οι συνθήκες του κατηγορουμένου;"
  
  
  9
  Επισκέπτης
  
  
  "Πώς ήταν η ακρόαση;" Η Νίνα ρώτησε τον Σαμ στο Skype. Πίσω της, έβλεπε φαινομενικά ατελείωτες σειρές από ράφια γεμάτα με αρχαία αντικείμενα, και λευκούς άντρες που καταγράφουν διάφορα αντικείμενα.
  
  "Δεν έχω λάβει απάντηση από τον Paddy ή τον Perdue ακόμα, αλλά θα σας ενημερώσω οπωσδήποτε μόλις με καλέσει ο Paddy σήμερα το απόγευμα", είπε ο Sam, αναπνέοντας ανακούφιση. "Χαίρομαι που ο Πάντι είναι εκεί μαζί του".
  
  "Γιατί?" συνοφρυώθηκε. Μετά χαμογέλασε χαρούμενα. "Ο Perdue συνήθως κυκλώνει τους ανθρώπους γύρω από το μικρό του δάχτυλο χωρίς καν να προσπαθεί. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι για αυτόν, Σαμ. Στοιχηματίζω ότι θα φύγει χωρίς καν να καταφύγει σε λιπαντικό για το τοπικό κελί της φυλακής".
  
  Ο Σαμ γέλασε μαζί της, διασκεδασμένος τόσο από την πίστη της στις ικανότητες του Περντού όσο και από το αστείο της για τις φυλακές της Σκωτίας. Του έλειπε, αλλά δεν θα το παραδεχόταν ποτέ φωναχτά, πόσο μάλλον να της το πει ευθέως. Αλλά ήθελε.
  
  "Πότε θα επιστρέψεις για να σου αγοράσω ένα μόνο malt;" - ρώτησε.
  
  Η Νίνα χαμογέλασε και έσκυψε μπροστά για να φιλήσει την οθόνη. "Ω, σας λείπω, κύριε Κληβ;"
  
  "Μην κολακεύεις τον εαυτό σου", χαμογέλασε κοιτάζοντας γύρω της ντροπιασμένος. Αλλά του άρεσε να κοιτάζει ξανά τα σκοτεινά μάτια του εκλεκτού ιστορικού. Του άρεσε ακόμη περισσότερο που χαμογελούσε ξανά. "Πού είναι η Ιωάννα;"
  
  Η Νίνα έριξε μια ματιά πίσω γρήγορα, με την κίνηση του κεφαλιού της να αναπνέει ζωή στις μακριές σκοτεινές κλειδαριές της καθώς αυτές έσερναν την κίνησή της. "Ήταν εδώ... περίμενε... Τζο!" φώναξε κάπου έξω από την οθόνη. "Έλα να χαιρετήσεις τον ερωτευμένο σου".
  
  Ο Σαμ χαμογέλασε και ακούμπησε το μέτωπό του στο χέρι του, "Είναι ακόμα να ψάχνει τον εκπληκτικά όμορφο κώλο μου;"
  
  "Ναι, ακόμα πιστεύει ότι είσαι σκύλος, πολύτιμος", αστειεύτηκε η Νίνα. "Αλλά είναι πιο ερωτευμένη με τον καπετάνιο της. Συγνώμη." Η Νίνα έκλεισε το μάτι καθώς η φίλη της, Τζόαν Ερλ, η δασκάλα ιστορίας που τους είχε βοηθήσει να βρουν τον θησαυρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, πλησίασε.
  
  "Γεια σου Σαμ!" Ένας χαρούμενος Καναδός κούνησε το χέρι του.
  
  "Γεια σου Τζο, είσαι καλά;"
  
  "Καλά είμαι, αγαπητέ μου", πέταξε εκείνη. "Ξέρεις, αυτό είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα για μένα. Μπορώ επιτέλους να διασκεδάσω και να ταξιδέψω, ενώ παράλληλα διδάσκω ιστορία!".
  
  "Για να μην αναφέρω τη χρέωση για την εύρεση του, ε;" έκλεισε το μάτι.
  
  Το χαμόγελό της έσβησε σε ένα άπληστο βλέμμα καθώς έγνεψε καταφατικά και ψιθύρισε: "Το ξέρω, σωστά; Θα μπορούσα να ζήσω από αυτό! Και ως μπόνους, πήρα ένα παλιό σέξι καγιάκ για μια επιχείρηση τσάρτερ ψαρέματος. Μερικές φορές βγαίνουμε στο νερό, απλά για να δούμε το ηλιοβασίλεμα, ξέρετε, όταν δεν ντρέπουμε να το δείξουμε".
  
  "Ακούγεται υπέροχα", χαμογέλασε, προσευχόμενος σιωπηλά να αναλάβει ξανά η Νίνα. Λάτρευε την Τζόαν, αλλά εκείνη μπορούσε να ξεγελάσει το κεφάλι ενός άντρα. Σαν να διάβαζε το μυαλό του, ανασήκωσε τους ώμους της και χαμογέλασε, "Εντάξει, Σαμ, θα σε πάω πίσω στον Δρ Γκουλντ. Τώρα αντίο!"
  
  "Αντίο, Τζο", είπε σηκώνοντας το φρύδι. Ο Θεός να ευλογεί.
  
  "Άκου, Σαμ. Θα επιστρέψω στο Εδιμβούργο σε δύο μέρες. Φέρνω μαζί μου τα κλοπιμαία που κλέψαμε για τη δωρεά των θησαυρών της Αλεξάνδρειας, οπότε θα έχουμε λόγο να γιορτάσουμε. Ελπίζω απλώς ότι η νομική ομάδα του Purdue θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να γιορτάσουμε μαζί. Αν δεν είσαι σε κάποια αποστολή, αυτό είναι".
  
  Ο Σαμ δεν μπορούσε να της πει για την άτυπη αποστολή που του είχε δώσει ο Περντού για να μάθει όσα περισσότερα μπορούσε για τις επιχειρηματικές σχέσεις του Κάρστεν. Προς το παρόν, αυτό έμενε μυστικό μόνο μεταξύ των δύο ανδρών. "Όχι, μόνο μια έρευνα εδώ κι εκεί", ανασήκωσε τους ώμους. "Αλλά τίποτα τόσο σημαντικό για να με κρατήσει από μια πίντα".
  
  "Ωραία", είπε.
  
  "Λοιπόν, θα επιστρέψεις αμέσως στο Ομπάν;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  Ζάρωσε τη μύτη της. "Δεν ξέρω. Το σκέφτομαι αυτό μιας και το Reichtisusis δεν είναι διαθέσιμο αυτή τη στιγμή".
  
  "Ξέρεις ότι το δικό σου έχει επίσης μια αρκετά πολυτελή έπαυλη στο Εδιμβούργο", της υπενθύμισε. Αυτό δεν είναι ένα ιστορικό φρούριο μύθων και θρύλων, αλλά έχει ένα πολύ δροσερό τζακούζι και ένα ψυγείο γεμάτο κρύα ποτά.
  
  Η Νίνα γέλασε με την αγορίστικη προσπάθειά του να την δελεάσει κοντά του. "Εντάξει, εντάξει, με έπεισες. Απλώς πάρτε με από το αεροδρόμιο και βεβαιωθείτε ότι το πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου σας είναι άδειο. Αυτή τη φορά έχω άθλιες αποσκευές, παρόλο που είμαι ελαφρύς συσκευαστής".
  
  "Ναι, θα το κάνω, κορίτσι. Πρέπει να φύγω, αλλά θα μου στείλετε μήνυμα για την ώρα άφιξής σας;"
  
  "Θα το κάνω αυτό", είπε. "Να είσαι σταθερός!"
  
  Προτού ο Σαμ προλάβει να δώσει μια υπαινικτική απάντηση για να αντικρούσει το προσωπικό αστείο της Νίνα μεταξύ τους, τελείωσε τη συζήτηση. "Σκατά!" γκρίνιαξε. "Πρέπει να είμαι πιο γρήγορος από αυτό".
  
  Σηκώθηκε και πήγε στην κουζίνα για μια μπύρα. Ήταν σχεδόν 9 το βράδυ, αλλά πάλεψε με την επιθυμία να ενοχλήσει τον Paddy, εκλιπαρώντας για τα τελευταία νέα σχετικά με τη δίκη του Purdue. Ήταν πολύ νευρικός για όλα αυτά και τον έκανε λίγο απρόθυμο να τηλεφωνήσει στον Πάντι. Ο Σαμ δεν ήταν σε θέση να λάβει άσχημα νέα απόψε, αλλά μισούσε την προδιάθεσή του για ένα αρνητικό σενάριο.
  
  "Είναι περίεργο πώς γεμίζει το θάρρος έναν άνθρωπο όταν κρατά μια μπύρα στα χέρια του, δεν νομίζεις;" ρώτησε τον Μπράιχλαντιτς που τεντωνόταν νωχελικά σε μια καρέκλα στο χολ ακριβώς έξω από την πόρτα της κουζίνας. "Νομίζω ότι θα τηλεφωνήσω στον Πάντι. Τι νομίζετε?"
  
  Η μεγάλη γάτα τζίντζερ του έριξε ένα αδιάφορο βλέμμα και πήδηξε πάνω στο προεξέχον μέρος του τοίχου δίπλα στις σκάλες. Σύρθηκε αργά στην άλλη άκρη της ρόμπας και ξάπλωσε ξανά, ακριβώς μπροστά στη φωτογραφία της Νίνας, του Σαμ και του Περντού μετά τη δοκιμασία που είχαν υποστεί αφού βρήκαν την Πέτρα της Μέδουσας. Ο Σαμ έσφιξε τα χείλη του και έγνεψε καταφατικά, "Νόμιζα ότι θα το έλεγες αυτό. Πρέπει να είσαι δικηγόρος, Μπρούιτς. Είσαι πολύ πειστικός".
  
  Σήκωσε το τηλέφωνο, τη στιγμή που χτύπησε η πόρτα. Ένα ξαφνικό χτύπημα σχεδόν τον έκανε να ρίξει την μπύρα του και έριξε ανέμελα μια ματιά στον Μπρούιχ. "Το ήξερες ότι αυτό έπρεπε να συμβεί;" ρώτησε υποτονικά, κοιτάζοντας από το ματάκι. Κοίταξε τον Μπρούιτς. "Ησουν ΛΑΘΟΣ. Δεν είναι ο Πάντι".
  
  "Κύριε Σάτερ; παρακάλεσε ο άντρας έξω. "Μπορώ να πω λίγα λόγια;"
  
  Ο Σαμ κούνησε το κεφάλι του. Δεν είχε καμία διάθεση να δεχθεί επισκέπτες. Εξάλλου, του άρεσε πολύ η απομόνωση από αγνώστους και απαιτήσεις. Ο άντρας χτύπησε ξανά, αλλά ο Σαμ έβαλε το δάχτυλό του στο στόμα του, κάνοντας χειρονομίες για σιωπή για τη γάτα του. Σε απάντηση, η γάτα απλά γύρισε και κουλουριάστηκε για ύπνο.
  
  "Κύριε Κληβ, με λένε Λίαμ Τζόνσον. Ο συνάδελφός μου είναι συγγενής με τον μπάτλερ του κυρίου Περντού, Τσαρλς, και έχω κάποιες πληροφορίες που μπορεί να σας ενδιαφέρουν", εξήγησε ο άνδρας. Μέσα στον Σαμ γινόταν ένας πόλεμος μεταξύ άνεσης και περιέργειας. Ντυμένος μόνο με τζιν και κάλτσες, δεν είχε διάθεση να δείχνει αξιοπρεπής, αλλά έπρεπε να ξέρει τι είχε να πει αυτός ο τύπος, ο Λίαμ.
  
  "Περίμενε", αναφώνησε ακούσια ο Σαμ. Λοιπόν, υποθέτω ότι η περιέργειά μου με κέρδισε. Με έναν αναστεναγμό προσμονής, άνοιξε την πόρτα. "Γεια σου Λίαμ".
  
  "Κύριε Κληβ, χαίρομαι που σας γνώρισα", χαμογέλασε νευρικά ο άντρας. "Μπορώ να έρθω σε παρακαλώ πριν με δει κάποιος εδώ;"
  
  "Φυσικά, αφού δω κάποια έγγραφα ταυτοποίησης", απάντησε ο Σαμ. Δύο ηλικιωμένες κυρίες που αγαπούσαν το κουτσομπολιό πέρασαν από την μπροστινή του πύλη, κοιτώντας σαστισμένες από την εμφάνιση ενός όμορφου, αυστηρού, χωρίς πουκάμισο δημοσιογράφου καθώς έσπρωχναν η μία την άλλη. Προσπάθησε να μη γελάσει, αντί να τους κλείνοντας το μάτι.
  
  "Σίγουρα τους έκανε να κινηθούν πιο γρήγορα", γέλασε ο Λίαμ καθώς παρακολουθούσε τη βιασύνη τους καθώς έδινε στον Σαμ τις ταυτότητές του για επαλήθευση. Έκπληκτος από την ταχύτητα με την οποία ο Λίαμ έβγαλε το πορτοφόλι του, ο Σαμ δεν μπορούσε να μην εντυπωσιαστεί.
  
  "Επιθεωρητής/πράκτορας Λίαμ Τζόνσον, Τομέας 2, Βρετανική Υπηρεσία Πληροφοριών και όλοι", μουρμούρισε ο Σαμ καθώς διάβαζε τα ψιλά γράμματα, ελέγχοντας για τις μικρές λέξεις ελέγχου ταυτότητας που ο Πάντι του είχε μάθει να προσέχει. "Εντάξει φίλε. Πέρασε Μέσα."
  
  "Ευχαριστώ, κύριε Κληβ", είπε ο Λίαμ καθώς μπήκε γρήγορα μέσα, τρέμοντας από το ελαφρύ τίναγμα για να τινάξει τις σταγόνες της βροχής που δεν μπορούσαν να περάσουν από το μπιζελόπαλτό του. "Μπορώ να βάλω το μπρόλι μου στο πάτωμα;"
  
  "Όχι, θα το πάρω", πρόσφερε ο Σαμ και το κρέμασε ανάποδα σε μια ειδική κρεμάστρα ρούχων για να μπορεί να στάζει πάνω στο λαστιχένιο χαλάκι του. "Θες μια μπύρα;"
  
  "Ευχαριστώ πολύ", απάντησε χαρούμενος ο Λίαμ.
  
  "Πραγματικά? Δεν το περίμενα αυτό", χαμογέλασε ο Σαμ, βγάζοντας το βάζο από το ψυγείο.
  
  "Γιατί? Είμαι μισός Ιρλανδός, ξέρεις", αστειεύτηκε ο Λίαμ. "Θα τολμούσα να προτείνω ότι θα μπορούσαμε να πιούμε περισσότερο τους Σκωτσέζους οποιαδήποτε μέρα".
  
  "Η πρόκληση έγινε αποδεκτή, φίλε μου", έπαιξε ο Σαμ. Κάλεσε τον καλεσμένο του να καθίσει σε έναν διπλό καναπέ, τον οποίο κράτησε για τους επισκέπτες. Σε σύγκριση με το τρίκλινο, στο οποίο ο Σαμ περνούσε περισσότερες νύχτες από ό,τι στο κρεβάτι του, το διπλό ήταν πολύ πιο σταθερό και λιγότερο ζωντανό από το προηγούμενο.
  
  "Λοιπόν τι είσαι εδώ να μου πεις;"
  
  Καθαρίζοντας το λαιμό του, ο Λίαμ σοβαρεύτηκε ξαφνικά. Φαινόμενος πολύ ανήσυχος, απάντησε στον Σαμ με πιο απαλό τόνο. "Η έρευνά σας ήρθε στην αντίληψή μας, κύριε Cleave. Ευτυχώς, το πρόλαβα αμέσως γιατί έχω μια οξεία αντίδραση στην κίνηση".
  
  "Όχι σκατά", μουρμούρισε ο Σαμ, πίνοντας πολλές γουλιές για να καταπνίξει την ανησυχία που ένιωθε να τον ανακαλύπτουν τόσο εύκολα. "Το είδα όταν στεκόσουν στο κατώφλι του σπιτιού μου. Είστε άτομο με έντονη παρατηρητικότητα και αντιδράτε γρήγορα σε αυτό. Είμαι σωστός?"
  
  "Ναι", απάντησε ο Λίαμ. "Γι' αυτό παρατήρησα αμέσως ότι υπήρχε ένα κενό ασφαλείας στις επίσημες αναφορές ενός από τους κορυφαίους ηγέτες μας, του Τζο Κάρτερ, επικεφαλής της MI6".
  
  "Και είστε εδώ για να υποβάλετε τελεσίγραφο για ανταμοιβή, διαφορετικά θα δώσετε την ταυτότητα του δράστη στα σκυλιά μυστικών υπηρεσιών πληροφοριών, σωστά;" Ο Σαμ αναστέναξε. "Δεν έχω χρήματα για να πληρώσω εκβιαστές, κύριε Τζόνσον, και δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που απλά δεν βγαίνουν και λένε ό,τι θέλουν. Τότε τι θέλεις να κάνω για να το κρατήσω μυστικό;"
  
  "Παρανόησες, Σαμ", σφύριξε σταθερά ο Λίαμ, με τη συμπεριφορά του να δείχνει αμέσως στον Σαμ ότι δεν ήταν τόσο ευγενικός όσο φαινόταν. Τα πράσινα μάτια του άστραψαν, φλεγόμενα από ενόχληση που τον κατηγορούσαν για τέτοιες κοινότοπες επιθυμίες. "Και αυτός είναι ο μόνος λόγος που θα άφηνα αυτή την προσβολή να πέσει στο κενό. Είμαι καθολικός και δεν μπορούμε να διώξουμε αυτούς που μας προσβάλλουν από αθωότητα και άγνοια. Δεν με ξέρεις, αλλά σου λέω τώρα ότι δεν είμαι εδώ για να σε παρασύρω. Ιησού Χριστέ, είμαι πάνω από αυτό!".
  
  Ο Σαμ δεν ανέφερε ότι η αντίδραση του Λίαμ τον τρόμαξε κυριολεκτικά, αλλά μετά από μια στιγμή συνειδητοποίησε ότι η πρότασή του, όσο ακατανόητη κι αν ήταν, ήταν άτοπη προτού επιτρέψει στον άντρα να δηλώσει σωστά την υπόθεσή του. "Ζητώ συγγνώμη, Λίαμ", είπε στον καλεσμένο του. "Έχεις δίκιο που είσαι θυμωμένος μαζί μου".
  
  "Είμαι πολύ κουρασμένος από τους ανθρώπους που υποθέτουν πράγματα για μένα. Υποθέτω ότι είναι κολλημένο στο γκαζόν. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό στην άκρη και θα σας πω τι συμβαίνει. Μετά τη διάσωση του κ. Perdue από το σπίτι της γυναίκας, η Ύπατη Αρμοστεία των Βρετανικών Πληροφοριών εξέδωσε εντολή για ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας. Νομίζω ότι είναι από τον Τζο Κάρτερ", εξήγησε. "Στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω τι θα μπορούσε να κάνει τον Κάρτερ να αντιδράσει έτσι, λυπάμαι, σε έναν απλό πολίτη που έτυχε να είναι πλούσιος. Λοιπόν, δεν εργάζομαι μάταια για τον τομέα των πληροφοριών, κύριε Cleve. Βλέπω ύποπτη συμπεριφορά από ένα μίλι μακριά και ο τρόπος με τον οποίο κάποιος τόσο ισχυρός όσο ο Κάρτερ αντέδρασε στο γεγονός ότι ο κύριος Περντού είναι ζωντανός και καλά με πλήγωσε λίγο, ξέρεις; "
  
  "Καταλαβαίνω τι εννοείς. Υπάρχουν πράγματα που δυστυχώς δεν μπορώ να αποκαλύψω σχετικά με την έρευνα που κάνω εδώ, Λίαμ, αλλά μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι είσαι απολύτως σίγουρος για το ύποπτο συναίσθημα που νιώθεις".
  
  "Κοιτάξτε, κύριε Κληβ, δεν είμαι εδώ για να αποσπάσω πληροφορίες από εσάς, αλλά αν αυτό που γνωρίζετε, αυτό που δεν μου λέτε, αφορά την ακεραιότητα της υπηρεσίας στην οποία εργάζομαι, πρέπει να το μάθω". Ο Λίαμ επέμεινε. "Στο διάολο τα σχέδια του Κάρτερ, ψάχνω την αλήθεια".
  
  
  10
  Κάιρο
  
  
  Κάτω από τους ζεστούς ουρανούς του Καΐρου, υπήρχε μια αναταραχή ψυχών, όχι με την ποιητική έννοια, αλλά με την έννοια της ευσεβούς αίσθησης ότι κάτι απαίσιο κινείται μέσα στο σύμπαν, προετοιμάζοντας να κάψει τον κόσμο, σαν ένα χέρι που κρατά ένα μεγεθυντικό φακό στη σωστή γωνία και στη σωστή απόσταση για να καεί η ανθρωπότητα. Αλλά αυτές οι σποραδικές συναθροίσεις των αγίων ανδρών και των πιστών οπαδών τους κράτησαν μεταξύ τους μια παράξενη μετατόπιση στην αξονική μετάπτωση των αστρολόγων τους. Οι αρχαίες γραμμές αίματος, προστατευμένες με ασφάλεια σε μυστικές κοινωνίες, διατήρησαν τη θέση τους μεταξύ των δικών τους, διατηρώντας τα έθιμα των προγόνων τους.
  
  Στην αρχή, οι κάτοικοι του Λιβάνου υπέφεραν από μια ξαφνική διακοπή ρεύματος, αλλά ενώ οι τεχνικοί προσπαθούσαν να βρουν την αιτία, ήρθαν νέα από άλλες πόλεις σε άλλες χώρες ότι το ρεύμα έφυγε και εκεί, δημιουργώντας χάος από τη Βηρυτό στη Μέκκα. Μέσα σε μια μέρα, υπήρξαν αναφορές από την Τουρκία, το Ιράκ και τμήματα του Ιράν ότι ανεξήγητες διακοπές ρεύματος προκαλούσαν καταστροφές. Τώρα, στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια, σε ορισμένες περιοχές της Αιγύπτου, έχει επίσης πέσει το σούρουπο, αναγκάζοντας δύο άνδρες από τις φυλές Stargazer να αναζητήσουν άλλη πηγή εκτός από το δίκτυο των σταθμών παραγωγής ενέργειας.
  
  "Είσαι σίγουρος ότι ο αριθμός επτά έχει εκτοπιστεί;" ρώτησε ο Πενεκάλ τον συνάδελφό του Οφάρ.
  
  "Είμαι 100% σίγουρος, Πενεκάλ", απάντησε ο Όφαρ. "Δες το και μονος σου. Αυτή είναι μια κολοσσιαία αλλαγή που θα διαρκέσει μόνο για λίγες μέρες!".
  
  "Ημέρες? Είσαι τρελός? Αυτό είναι αδύνατο!" απάντησε ο Penecal, απορρίπτοντας εντελώς τη θεωρία του συναδέλφου του. Ο Όφαρ σήκωσε ένα απαλό χέρι και του κούνησε ήρεμα. "Έλα αδερφέ. Γνωρίζετε ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο για την επιστήμη ή τον Θεό. Ο ένας κατέχει το θαύμα του άλλου".
  
  Μετανιωμένος για το ξέσπασμά του, ο Πενεκάλ αναστέναξε και έκανε νόημα στον Όφαρ να τον συγχωρέσει. "Ξέρω. Ξέρω. Είναι έτσι..." ανάσαινε ανυπόμονα. "Δεν έχει περιγραφεί ποτέ ότι έχει συμβεί ποτέ παρόμοιο φαινόμενο. Ίσως φοβάμαι ότι αυτό είναι αλήθεια, γιατί η σκέψη ότι ένα ουράνιο σώμα αλλάζει τροχιά χωρίς καμία παρέμβαση με τους συντρόφους του είναι απολύτως τρομακτική".
  
  "Ξέρω, ξέρω", αναστέναξε ο Όφαρ. Και οι δύο άνδρες ήταν στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα, αλλά το σώμα τους ήταν ακόμα πολύ υγιές και τα πρόσωπά τους έδειχναν ελάχιστα σημάδια γήρανσης. Ήταν και οι δύο αστρονόμοι και μελέτησαν κυρίως τις θεωρίες του Theon of Alexandria, αλλά καλωσόρισαν επίσης τις σύγχρονες διδασκαλίες και θεωρίες, παρακολουθώντας όλες τις τελευταίες αστροτεχνολογίες και νέα από επιστήμονες σε όλο τον κόσμο. Εκτός όμως από τις σύγχρονες συσσωρευμένες γνώσεις τους, οι δύο ηλικιωμένοι έμειναν προσκολλημένοι στις παραδόσεις των αρχαίων φυλών και αφού μελετούσαν ευσυνείδητα τους ουρανούς, θεωρούσαν και την επιστήμη και τη μυθολογία. Συνήθως, η μικτή εξέταση των δύο θεμάτων τους έδινε την τέλεια μέση λύση, επιτρέποντάς τους να συνδυάσουν την έκπληξη με τη λογική, η οποία βοήθησε στη διαμόρφωση των απόψεών τους. Ακόμη.
  
  Με ένα τρέμουλο χέρι στον προσοφθάλμιο σωλήνα, ο Πενέκαλ αποσύρθηκε αργά από τον μικρό φακό μέσα από τον οποίο κοίταζε, με τα μάτια του να κοιτάζουν ακόμα μπροστά με έκπληξη. Τελικά, γύρισε προς τον Όφαρ, με το στόμα του στεγνό και η καρδιά του βούλιαξε. "Ορκίζομαι στους θεούς. Αυτό συμβαίνει στη ζωή μας. Ούτε εγώ μπορώ να βρω το αστέρι, φίλε μου, όπου κι αν το ψάξω".
  
  "Ένα αστέρι έπεσε", θρήνησε ο Όφαρ, κοιτάζοντας με θλίψη κάτω. "Είμαστε σε μπελάδες".
  
  "Τι είναι αυτό το διαμάντι, σύμφωνα με τον Κώδικα του Σολομώντα;" ρώτησε ο Πενεκάλ.
  
  "Έχω ήδη κοιτάξει. Είναι ο Rhabdos", είπε ο Ofar με προαίσθημα, "αναπτήρας λάμπας".
  
  Ταραγμένος, ο Πενεκάλ έτρεξε με τα πόδια προς το παράθυρο της αίθουσας παρατήρησής τους στον 20ο όροφο του κτιρίου Χάθορ στη Γκίζα. Από ψηλά, έβλεπαν την τεράστια μητρόπολη του Καΐρου, και από κάτω τους τον Νείλο, σαν υγρό γαλάζιο φιδάκι μέσα στην πόλη. Τα γερασμένα σκοτεινά μάτια του σάρωσαν την πόλη από κάτω και μετά βρήκαν τον μουντό ορίζοντα που εκτεινόταν κατά μήκος της διαχωριστικής γραμμής μεταξύ κόσμου και ουρανού. "Ξέρουμε πότε έπεσαν;"
  
  "Όχι πραγματικά. Με βάση τις σημειώσεις που κράτησα, αυτό πρέπει να συνέβη μεταξύ Τρίτης και σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι ο Rhabdos έπεσε τις τελευταίες τριάντα δύο ώρες", σημείωσε ο Ofar. "Να πούμε κάτι στους γέροντες της πόλης;"
  
  "Όχι", ήρθε μια γρήγορη άρνηση από τον Penekal. "Οχι ακόμα. Αν πούμε οτιδήποτε που ρίχνει φως σε τι πραγματικά χρησιμοποιούμε αυτόν τον εξοπλισμό, θα μπορούσαν εύκολα να μας διαλύσουν, παίρνοντας μαζί τους χιλιετίες παρατηρήσεων".
  
  "Καταλαβαίνω", είπε ο Όφαρ. "Διεύθυνα το πρόγραμμα ναύλωσης του αστερισμού Osiris από αυτό το παρατηρητήριο και ένα μικρότερο παρατηρητήριο στην Υεμένη. Αυτός στην Υεμένη θα προσέχει για πεφταστέρια όταν δεν μπορούμε να το κάνουμε εδώ, για να μπορούμε να παρακολουθούμε".
  
  Το τηλέφωνο του Όφαρ χτύπησε. Δικαιολογήθηκε και βγήκε από το δωμάτιο, ενώ ο Πενέκαλ κάθισε στο γραφείο του για να παρακολουθήσει την προφύλαξη οθόνης να κινείται στο διάστημα, δίνοντάς του την ψευδαίσθηση ότι πετούσε ανάμεσα στα αστέρια που τόσο αγαπούσε. Αυτό ηρεμούσε πάντα τη συμπεριφορά του και η υπνωτική επανάληψη του περάσματος των αστεριών του έδινε χαρακτήρα διαλογισμού. Ωστόσο, η εξαφάνιση του έβδομου αστέρα γύρω από την περίμετρο του αστερισμού του Λέοντα του χάρισε αναμφίβολα άγρυπνες νύχτες. Άκουσε τα βήματα του Όφαρ να μπαίνουν στο δωμάτιο πιο γρήγορα από ό,τι βγήκαν από το δωμάτιο.
  
  "Πενεκάλη!" γρύλισε, μη μπορώντας να αντεπεξέλθει στην πίεση.
  
  "Τι είναι αυτό?"
  
  "Μόλις έλαβα ένα μήνυμα από τους ανθρώπους μας στη Μασσαλία, στο αστεροσκοπείο στην κορυφή του Mont Faron, κοντά στην Τουλόν". Ο Οφάρ ανέπνεε τόσο βαριά που έχασε στιγμιαία την ικανότητα να συνεχίσει. Ο φίλος του έπρεπε να τον χαϊδέψει ελαφρά για να τον κάνει να πάρει πρώτα ανάσα. Μόλις ο βιαστικός γέρος πήρε την ανάσα του, συνέχισε. "Λένε ότι μια γυναίκα βρέθηκε απαγχονισμένη σε μια γαλλική βίλα στη Νίκαια πριν από λίγες ώρες".
  
  "Είναι τρομερό, Όφαρ", απάντησε ο Πενέκαλ. "Αυτό είναι αλήθεια, αλλά τι σχέση έχει με σένα που έπρεπε να τηλεφωνήσεις για αυτό;"
  
  "Καλούσε σε ένα σχοινί φτιαγμένο από κάνναβη", θρήνησε. "Και εδώ είναι η απόδειξη ότι αυτό μας προκαλεί μεγάλη ανησυχία", είπε με έναν βαθύ αναστεναγμό. "Το σπίτι ανήκε σε έναν ευγενή, τον βαρόνο Henri de Martin, ο οποίος είναι διάσημος για τη συλλογή διαμαντιών του".
  
  Ο Πενεκάλ έπιασε μερικά γνώριμα χαρακτηριστικά, αλλά δεν μπορούσε να συνδυάσει δύο και δύο μέχρι να τελειώσει ο Όφαρ την ιστορία του. "Penecal, ο βαρόνος Henri de Martin ήταν ο ιδιοκτήτης του Celeste!"
  
  Εγκαταλείποντας γρήγορα την επιθυμία να προφέρει μερικά ιερά ονόματα σοκαρισμένος, ο αδύνατος γέρος Αιγύπτιος κάλυψε το στόμα του με το χέρι του. Αυτά τα φαινομενικά τυχαία γεγονότα είχαν καταστροφική επίδραση στο να γνωρίζουν τι ακολουθούσαν. Ειλικρινά, αυτά ήταν ανησυχητικά σημάδια του επερχόμενου αποκαλυπτικού γεγονότος. Δεν γράφτηκε καθόλου ή δεν πιστευόταν καθόλου ως προφητεία, αλλά ήταν μέρος των συναντήσεων του βασιλιά Σολομώντα, που γράφτηκε από τον ίδιο τον σοφό βασιλιά σε έναν κρυφό κώδικα που ήταν γνωστός μόνο στα μέλη της παράδοσης των Οφάρ και των Πενεκάλ.
  
  Αυτός ο κύλινδρος ανέφερε σημαντικούς προάγγελους ουράνιων γεγονότων που είχαν απόκρυφες υποδηλώσεις. Τίποτα στον κώδικα δεν ανέφερε ποτέ ότι αυτό θα συνέβαινε, αλλά αν κρίνουμε από τα γραπτά του Σολομώντα σε αυτήν την περίσταση, το πεφταστέρι και οι επακόλουθες καταστροφές ήταν κάτι περισσότερο από μια απλή σύμπτωση. Όσοι ακολούθησαν την παράδοση και μπορούσαν να δουν τα σημάδια αναμενόταν να σώσουν την ανθρωπότητα αν συνειδητοποιούσαν τον οιωνό.
  
  "Θυμίστε μου ποια ήταν για το γύρισμα του σχοινιού κάνναβης;" ζήτησε από τον πιστό γέρο Όφαρ, που ήδη ξεφύλλιζε τις σημειώσεις να βρει τον τίτλο. Αφού έγραψε το όνομα κάτω από το προηγούμενο πεσμένο αστέρι, σήκωσε το βλέμμα και το άνοιξε. "Ονοσκέλης".
  
  "Είμαι εντελώς άναυδος, παλιό μου φίλε", είπε ο Πενεκάλ, κουνώντας το κεφάλι του με δυσπιστία. "Αυτό σημαίνει ότι οι Ελευθεροτέκτονες βρήκαν τον Αλχημιστή, ή το χειρότερο σενάριο, έχουμε τον Μάγο στα χέρια μας!"
  
  
  έντεκα
  Περγαμηνή
  
  
  
  Αμιένη, Γαλλία
  
  
  Ο Αμπντούλ Ράγια κοιμήθηκε ήσυχος, αλλά δεν είδε όνειρα. Δεν το είχε καταλάβει ποτέ πριν, αλλά δεν ήξερε πώς ήταν να ταξιδεύεις σε άγνωστα μέρη ή να βλέπεις αφύσικα πράγματα συνυφασμένα με τα νήματα της πλοκής των υφαντών των ονείρων. Νυχτερινοί τρόμοι δεν τον επισκέφτηκαν ποτέ. Ποτέ στη ζωή του δεν μπόρεσε να πιστέψει τις φρικτές νυχτερινές ιστορίες που έλεγαν άλλοι. Ποτέ δεν ξύπνησε με τον ιδρώτα, τρέμοντας από τρόμο ή ακόμα να τυλίγεται από τον ναυτικό πανικό που προκαλούσε ο κολασμένος κόσμος πίσω από τα βλέφαρά του.
  
  Έξω από το παράθυρό του, ακουγόταν μόνο η πνιχτή συζήτηση των γειτόνων του από τον κάτω όροφο καθώς κάθονταν έξω και έπιναν κρασί τα πρώτα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Διάβασαν για το τρομερό θέαμα που έπρεπε να υπομείνει ο φτωχός Γάλλος βαρόνος όταν γύρισε σπίτι το προηγούμενο βράδυ για να βρει το απανθρακωμένο σώμα της γυναίκας του στο τζάκι της έπαυλής τους στο Entrevaux στον ποταμό Var. Μακάρι να ήξεραν ότι το άθλιο πλάσμα που ήταν υπεύθυνο ανέπνεε τον ίδιο αέρα.
  
  Κάτω από το παράθυρό του, οι ευγενικοί γείτονές του μιλούσαν σιγανά, αλλά με κάποιο τρόπο η Ράγια μπορούσε να ακούσει κάθε τους λέξη, ακόμα και όταν κοιμόταν. Ακούγοντας, γράφοντας αυτά που έλεγαν, στους ήχους του καταρράκτη ενός καναλιού με ένα απαλό ποτάμι που γειτνιάζει με την αυλή, το μυαλό του τα κράτησε όλα στη μνήμη. Αργότερα, αν χρειαστεί, ο Abdul Raya θα μπορεί να ανακαλέσει τις πληροφορίες εάν χρειαστεί. Ο λόγος για τον οποίο δεν ξύπνησε μετά τη συνομιλία τους ήταν επειδή γνώριζε ήδη όλα τα γεγονότα, χωρίς να μοιράζεται την αμηχανία τους ή την αμηχανία της υπόλοιπης Ευρώπης που είχε ακούσει για την κλοπή διαμαντιών από το χρηματοκιβώτιο του βαρόνου και τη φρικτή δολοφονία του η οικονόμος.
  
  Εκφωνητές από όλα τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια ανέφεραν για μια "εκτενή συλλογή" κοσμημάτων που είχαν κλαπεί από τα θησαυροφυλάκια του Βαρώνου, ότι το χρηματοκιβώτιο από το οποίο κλάπηκε το Celeste ήταν μόνο ένα από τα τέσσερα και όλα ήταν καθαρισμένα από πολύτιμους λίθους και διαμάντια, που ξεχείλιζαν Το σπίτι ενός αριστοκράτη Φυσικά, το γεγονός ότι όλα αυτά δεν ίσχυαν δεν ήταν γνωστό σε κανέναν εκτός από τον βαρόνο Henri de Martin, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τον θάνατο της γυναίκας του και την ανεξιχνίαστη ακόμη ληστεία για να απαιτήσει ένα καθαρό ποσό από τις ασφαλιστικές εταιρείες. και να λάβει πληρωμή για το ασφαλιστήριο συμβόλαιο της συζύγου του Δεν απαγγέλθηκαν κατηγορίες εναντίον του Βαρόνου, καθώς είχε ένα σιδερένιο άλλοθι τη στιγμή του θανάτου της Μαντάμ Σαντάλ, το οποίο του εξασφάλισε μια περιουσία - χωρίς αμφιβολία, βοήθησε τον σύζυγό της να αποφύγει τη χρεοκοπία.
  
  Ήταν μια γλυκιά ειρωνεία που ο Βαρόνος δεν θα είχε καταλάβει ποτέ. Ωστόσο, αφού σοκαρίστηκε και τρόμαξε από το περιστατικό, αναρωτήθηκε για τις συνθήκες του συμβάντος. Δεν ήξερε ότι η σύζυγός του είχε πάρει τη Σελέστ και δύο άλλες μικρότερες πέτρες από το χρηματοκιβώτιό του, και τσάκωσε το μυαλό του προσπαθώντας να καταλάβει τον ασυνήθιστο θάνατό της. Δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτοκτονική, και αν είχε έστω και ελάχιστα αυτοκτονήσει, η Chantal δεν θα είχε αυτοπυρποληθεί ποτέ!
  
  Μόλις βρήκε τη Λουίζ, τη βοηθό της Σαντάλ, με τη γλώσσα της κομμένη και τυφλωμένη, συνειδητοποίησε ότι ο θάνατος της γυναίκας του δεν ήταν αυτοκτονία. Η αστυνομία συμφώνησε, αλλά δεν ήξερε από πού να αρχίσει να ερευνά έναν τόσο αποτρόπαιο φόνο. Έκτοτε, η Λουίζ τοποθετήθηκε στην ψυχιατρική πτέρυγα του Ψυχολογικού Ινστιτούτου του Παρισιού, όπου επρόκειτο να αφεθεί για εξετάσεις, αλλά όλοι οι γιατροί που τη συνάντησαν ήταν πεπεισμένοι ότι είχε χάσει το μυαλό της, ότι πιθανώς ήταν υπεύθυνη για τους φόνους. και η επακόλουθη πρόκληση έβλαψε τον εαυτό της.
  
  Έγινε πρωτοσέλιδο σε όλη την Ευρώπη και μερικά μικρά τηλεοπτικά κανάλια σε άλλα μέρη του κόσμου έδειξαν επίσης το περίεργο περιστατικό. Όλο αυτό το διάστημα, ο βαρόνος αρνιόταν οποιαδήποτε συνέντευξη, αναφέροντας την τραυματική του εμπειρία ως τον λόγο που χρειαζόταν να περάσει χρόνο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
  
  Τελικά φάνηκε στους γείτονες ότι ο κρύος νυχτερινός αέρας είχε πολύ μεγάλη επίδραση στην άνεσή τους και επέστρεψαν στο διαμέρισμά τους. Το μόνο που μένει είναι ο ήχος ενός ποταμού που βουίζει και το περιστασιακό μακρινό γάβγισμα ενός σκύλου. Από καιρό σε καιρό, ένα αυτοκίνητο περνούσε από το στενό δρόμο στην άλλη πλευρά του συγκροτήματος, σφυρίζοντας πριν αφήσει τη σιωπή στο πέρασμά του.
  
  Ο Αμπντούλ ξύπνησε ξαφνικά με καθαρό μυαλό. Δεν ήταν η αρχή, αλλά μια στιγμιαία παρόρμηση να ξυπνήσει τον έκανε να ανοίξει τα μάτια του. Περίμενε και άκουγε, αλλά δεν υπήρχε τίποτα να τον ξυπνήσει εκτός από κάποια έκτη αίσθηση. Γυμνός και εξουθενωμένος, ο Αιγύπτιος απατεώνας έφτασε στο παράθυρο του υπνοδωματίου του. Με μια ματιά στον έναστρο ουρανό, κατάλαβε γιατί του ζητήθηκε να αφήσει το όνειρό του.
  
  "Ένας άλλος πέφτει", μουρμούρισε καθώς τα έντονα μάτια του ακολουθούσαν τη γρήγορη πτώση του πεφταστέρου, σημειώνοντας νοερά την κατά προσέγγιση θέση των αστεριών γύρω του. Ο Αμπντούλ χαμογέλασε. "Έμειναν πολύ λίγα και ο κόσμος θα εκπληρώσει όλες τις επιθυμίες σας. Θα ουρλιάζουν και θα εκλιπαρούν για θάνατο".
  
  Γύρισε μακριά από το παράθυρο καθώς η λευκή ράβδος εξαφανίστηκε στην απόσταση. Στο μισοσκόταδο της κρεβατοκάμαρας του, προχώρησε σε ένα παλιό ξύλινο μπαούλο που το έπαιρνε παντού μαζί του, δεμένο με δύο ογκώδεις δερμάτινους ιμάντες που ένωναν μπροστά. Μόνο ένα μικρό φωτιστικό βεράντας, εκτός κέντρου στο παντζούρι πάνω από το παράθυρό του, έδινε φως στο δωμάτιό του. Φώτιζαν το λεπτό σκελετό του, το φως στο γυμνό δέρμα του αναδείκνυε τους λεπτούς μυς του. Ο Ράγια έμοιαζε με κάποιο είδος ακροβάτη τσίρκου, μια ζοφερή εκδοχή του ακροβάτη που δεν νοιαζόταν να διασκεδάσει κανέναν εκτός από τον εαυτό του, αλλά χρησιμοποιούσε το ταλέντο του για να κάνει τους άλλους να τον διασκεδάσουν.
  
  Το δωμάτιο έμοιαζε πολύ με το δικό του-απλό, άγονο και λειτουργικό. Υπήρχε ένας νιπτήρας και ένα κρεβάτι, μια ντουλάπα και ένα γραφείο με μια καρέκλα και ένα φωτιστικό. Αυτό ήταν. Όλα τα άλλα ήταν εκεί μόνο προσωρινά, ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τα αστέρια στον βελγικό και γαλλικό ουρανό μέχρι να αποκτήσει τα διαμάντια που ήθελε. Κατά μήκος των τεσσάρων τοίχων του δωματίου του ήταν κρεμασμένες αμέτρητες κάρτες αστερισμών από κάθε γωνιά του πλανήτη, όλες σημειωμένες με συνδετικές γραμμές που τέμνονται σε συγκεκριμένες γραμμές, ενώ άλλες σημειώθηκαν με κόκκινο για την άγνωστη συμπεριφορά τους λόγω έλλειψης καρτών. Μερικοί από τους μεγάλους, καρφιτσωμένους χάρτες είχαν κηλίδες αίματος, καφέ σκουριές που έδειχναν σιωπηλά πώς είχαν εξορυχθεί. Άλλα ήταν νεότερα, τυπώθηκαν μόλις πριν από λίγα χρόνια, σε πλήρη αντίθεση με εκείνα που ανακαλύφθηκαν πριν από αιώνες.
  
  Ήταν σχεδόν καιρός να σπείρει τον όλεθρο στη Μέση Ανατολή και απόλαυσε τη σκέψη του πού θα έπρεπε να πάει μετά: ανθρώπους που ήταν πολύ πιο εύκολο να ξεγελαστούν από τους χαζούς, άπληστους Δυτικούς στην Ευρώπη. Ο Αμπντούλ γνώριζε ότι οι άνθρωποι στη Μέση Ανατολή θα ήταν πιο επιρρεπείς στην εξαπάτησή του λόγω των υπέροχων παραδόσεων και των δεισιδαιμονικών τους πεποιθήσεων. Μπορούσε τόσο εύκολα να τους τρελάνει ή να τους κάνει να σκοτωθούν εκεί έξω στην έρημο όπου περπάτησε κάποτε ο βασιλιάς Σολομών. Έσωσε την Ιερουσαλήμ για το τέλος, μόνο και μόνο επειδή το Order of Shooting Stars το έκανε έτσι.
  
  Η Ράγια άνοιξε το σεντούκι και έψαχνε το ύφασμα και τις επιχρυσωμένες ζώνες για τους ρόλους που έψαχνε. Το σκούρο καφέ, λιπαρό κομμάτι περγαμηνής ακριβώς στο πλάι του κουτιού ήταν αυτό που έψαχνε. Με ένα ενθουσιώδες βλέμμα το ξετύλιξε και το ακούμπησε στο τραπέζι, στερεώνοντάς το με δύο βιβλία σε κάθε άκρη. Ύστερα από το ίδιο σεντούκι έβγαλε το αθάμε. Καμπυλωμένη με αρχαία ακρίβεια, η λεπίδα που στριφογυρίζει έλαμπε στο αμυδρό φως καθώς πίεζε την αιχμηρή της άκρη στην αριστερή του παλάμη. Η άκρη του ξίφους γλίστρησε αβίαστα στο δέρμα του κάτω από την απόλυτη δύναμη της βαρύτητας. Δεν χρειάζεται καν να επιμείνει.
  
  Αίμα έτρεχε γύρω από τη μικρή άκρη του μαχαιριού, σχηματίζοντας ένα τέλειο κατακόκκινο μαργαριτάρι που μεγάλωνε αργά μέχρι που τράβηξε το μαχαίρι. Με το αίμα του σημάδεψε τη θέση ενός αστεριού που μόλις είχε πέσει. Ταυτόχρονα, η σκούρα περγαμηνή έτρεμε ελαφρώς εκφοβιστικά. Ο Αμπντούλ χάρηκε πολύ βλέποντας την αντίδραση ενός μαγεμένου αντικειμένου, του Κώδικα Νόμων του Σολ Άμον, τον οποίο βρήκε ως νεαρός άνδρας να βόσκει κατσίκες στις άγονες σκιές των ανώνυμων αιγυπτιακών λόφων.
  
  Μόλις το αίμα του είχε εμποτιστεί στον χάρτη των αστεριών στον μαγεμένο ειλητάριο, ο Αμπντούλ το τύλιξε προσεκτικά και έδεσε με κόμπο τη ροδέλα που συγκρατούσε τον κύλινδρο. Το αστέρι επιτέλους έπεσε. Τώρα ήρθε η ώρα να φύγουμε από τη Γαλλία. Τώρα που είχε το Celeste, μπορούσε να προχωρήσει σε πιο σημαντικά μέρη όπου θα μπορούσε να κάνει τα μαγικά του και να δει τον κόσμο να πέφτει, καταστρέφεται από την ηγεσία του βασιλιά Σολομώντα στα διαμάντια.
  
  
  12
  Μπαίνει η Δρ Νίνα Γκουλντ
  
  
  "Φέρεσαι περίεργα, Σαμ. Θέλω να πω, πιο περίεργο από την αγαπημένη σου φυσική παραξενιά", παρατήρησε η Νίνα αφού τους έβαλε κόκκινο κρασί. Ο Μπρούιτς, που θυμόταν ακόμα τη μικροκαμωμένη κυρία που τον είχε θηλάσει κατά την τελευταία απουσία του Σαμ από το Εδιμβούργο, ένιωθε σαν στο σπίτι της στην αγκαλιά της. Αυτόματα, η Νίνα άρχισε να τον χαϊδεύει σαν να ήταν μια φυσική εξέλιξη των γεγονότων.
  
  Έφτασε στο αεροδρόμιο του Εδιμβούργου πριν από μια ώρα, όπου ο Σαμ την πήρε κάτω από την καταρρακτώδη βροχή και, όπως συμφωνήθηκε, την έφερε πίσω στο αρχοντικό του στο Ντιν Βίλατζ.
  
  "Είμαι απλά κουρασμένη, Νίνα". Ανασήκωσε τους ώμους της, της πήρε το ποτήρι και το σήκωσε σε μια πρόποση. "Μακάρι να γλιτώσουμε από τα δεσμά και τα γαϊδούρια μας να είναι στραμμένα προς τα νότια για τα επόμενα χρόνια!"
  
  Η Νίνα ξέσπασε στα γέλια, αν και κατάλαβε την επιθυμία που επικρατούσε σε αυτό το κωμικό τοστ. "Ναί!" αναφώνησε και τσούγκρισε το ποτήρι της με το δικό του, κουνώντας το κεφάλι της χαρούμενα. Κοίταξε γύρω από το μπλοκ εργένης του Σαμ. Οι τοίχοι ήταν άδειοι εκτός από μερικές φωτογραφίες του Σαμ με κάποτε εξέχοντες πολιτικούς και μερικές διασημότητες της υψηλής κοινωνίας, διάσπαρτες με μερικές από αυτόν με τη Nina και τον Perdue και φυσικά τον Bruich. Αποφάσισε να βάλει τέλος στην απορία που κρατούσε για πολύ καιρό για τον εαυτό της.
  
  "Γιατί δεν αγοράζεις σπίτι;" ρώτησε.
  
  "Μισώ την κηπουρική", απάντησε επιπόλαια.
  
  "Νοικιάστε έναν τοπιοτεχνίτη ή υπηρεσία κηπουρικής."
  
  "Μισώ τις ταραχές".
  
  "Καταλαβαίνεις? Θα πίστευα ότι ζώντας με ανθρώπους από όλες τις κατευθύνσεις, θα υπήρχε μεγάλη αναταραχή".
  
  "Είναι συνταξιούχοι. Μπορείτε να τα αποκτήσετε μόνο μεταξύ 10 και 11 π.μ.". Ο Σαμ έγειρε μπροστά και έσκυψε το κεφάλι του στο πλάι με μια εκδήλωση ενδιαφέροντος. "Νίνα, αυτός είναι ο τρόπος σου να μου ζητάς να μετακομίσω μαζί σου;"
  
  "Σκάσε", συνοφρυώθηκε. "Μην είσαι ανόητος. Απλώς σκέφτηκα ότι με όλα τα χρήματα που πρέπει να έχετε βγάλει, όπως όλοι μας αφού αυτές οι αποστολές έχουν φέρει καλή τύχη, θα τα χρησιμοποιούσατε για να εξασφαλίσετε την ιδιωτική σας ζωή και ίσως ακόμη και ένα νέο αυτοκίνητο;"
  
  "Γιατί? Το Datsun λειτουργεί υπέροχα", είπε, υπερασπιζόμενος την τάση του για λειτουργικότητα έναντι του φλας.
  
  Η Νίνα δεν το έδωσε ακόμη σημασία, αλλά ο Σαμ, επικαλούμενος την κούραση, δεν τους έκοψε. Ήταν φανερά απόμακρος, σαν να έκανε μια μεγάλη διαίρεση στο μυαλό του, συζητώντας μαζί της τη λεία από το εύρημα του Αλέξανδρου.
  
  "Δηλαδή έδωσαν το όνομά της στην έκθεση από εσάς και τον Τζο;" Αυτός χαμογέλασε. "Είναι πολύ πικάντικο, Δρ Γκουλντ. Τώρα προχωράτε στον ακαδημαϊκό κόσμο. Οι εποχές που ο Ματλόκ σου είχε ακόμα τα νεύρα είχε παρέλθει. Σίγουρα του το έδειξες!"
  
  "Σκουπίδια", αναστέναξε πριν ανάψει ένα τσιγάρο. Τα έντονα σκιασμένα μάτια της κοίταξαν τον Σαμ. "Θες ένα τσιγάρο;"
  
  "Ναι", βόγκηξε, καθισμένος. "Θα ήταν τέλεια. Ευχαριστώ."
  
  Του έδωσε το Marlboro και ρούφηξε το φίλτρο. Ο Σαμ την κοίταξε επίμονα για μια στιγμή πριν τολμήσει να τη ρωτήσει. "Πιστεύεις ότι είναι καλή ιδέα; Πριν από λίγο καιρό, κόντεψες να κλωτσήσεις τον Θάνατο στις μπάλες. Δεν θα γύριζα αυτό το σκουλήκι τόσο γρήγορα, Νίνα".
  
  "Σκάσε", μουρμούρισε μέσα από το τσιγάρο της καθώς έβαζε τον Μπρούιτς στο περσικό χαλί. Όσο και αν η Νίνα εκτιμούσε τη φροντίδα του αγαπημένου της Σαμ, ένιωθε ότι η αυτοκαταστροφή ήταν προνόμιο κάθε ανθρώπου και αν πίστευε ότι το σώμα της θα μπορούσε να αντέξει αυτή την κόλαση, είχε το δικαίωμα να δοκιμάσει τη θεωρία. "Τι σε ενοχλεί, Σαμ;" ξαναρώτησε εκείνη.
  
  "Μην αλλάζεις θέμα", απάντησε.
  
  "Δεν αλλάζω θέμα", συνοφρυώθηκε, με αυτό το φλογερό ταμπεραμέντο να τρεμοπαίζει στα σκούρα καστανά μάτια της. "Εσείς επειδή καπνίζω και εγώ επειδή φαίνεστε διαφορετικός, απασχολημένος".
  
  Ο Σαμ πήρε πολύ χρόνο για να την ξαναδεί και να την πείσει να τον επισκεφτεί στο σπίτι, οπότε δεν ήταν έτοιμος να χάσει τα πάντα εξοργίζοντας τη Νίνα. Με έναν βαρύ αναστεναγμό, την ακολούθησε μέχρι την πόρτα του αίθριου, την οποία άνοιξε για να ανοίξει το υδρομασάζ. Έβγαλε το πουκάμισό της, αποκαλύπτοντας τη σκισμένη πλάτη της κάτω από ένα κόκκινο μπικίνι με κόμπους. Οι σαγηνευτικοί γοφοί της Νίνα ταλαντεύονταν από άκρη σε άκρη καθώς και εκείνη έβγαζε το τζιν της, με αποτέλεσμα ο Σαμ να παγώσει στη θέση του για να απολαύσει το όμορφο θέαμα.
  
  Το κρύο στο Εδιμβούργο δεν τους ενόχλησε ιδιαίτερα. Ο χειμώνας είχε τελειώσει, αν και δεν υπήρχε ακόμη σημάδι άνοιξης, και οι περισσότεροι εξακολουθούσαν να προτιμούν να μείνουν μέσα. Αλλά υπήρχε ζεστό νερό στην αναβράζουσα λακκούβα του Σαμ, και αφού η αργή απελευθέρωση αλκοόλ κατά τη διάρκεια της σπονδής ζέσταινε το αίμα τους, ήταν και οι δύο πρόθυμοι να γδυθούν.
  
  Καθισμένος απέναντι από τη Νίνα στο καταπραϋντικό νερό, ο Σαμ μπορούσε να δει ότι ήταν ανένδοτη ότι έπρεπε να της αναφέρει. Τελικά άρχισε να μιλάει. "Δεν έχω ακούσει τίποτα από τον Purdue ή τον Paddy ακόμα, αλλά υπάρχει κάτι που με παρακάλεσε να μην το πω, και μακάρι να παραμείνει έτσι. Καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι;"
  
  "Με αφορά;" ρώτησε ήρεμα, κοιτάζοντας ακόμα τον Σαμ.
  
  "Όχι", συνοφρυώθηκε, ακούγοντας σαστισμένος από την πρότασή της.
  
  "Τότε γιατί δεν μπορώ να το μάθω;" ρώτησε αμέσως ξαφνιάζοντάς τον.
  
  "Κοίτα", εξήγησε, "αν ήταν στο χέρι μου, θα σου το έλεγα σε ένα δευτερόλεπτο. Αλλά ο Perdue μου ζήτησε να το κρατήσω μόνο μεταξύ μας προς το παρόν. Ορκίζομαι, αγάπη μου, δεν θα σου το είχα κρατήσει αν δεν μου είχε ζητήσει ρητά να το κλείσω με φερμουάρ".
  
  "Τότε ποιος άλλος ξέρει;" - ρώτησε η Νίνα, παρατηρώντας εύκολα ότι κάθε λίγες στιγμές το βλέμμα του πέφτει στο στήθος της.
  
  "Κανείς. Μόνο ο Purdue και εγώ ξέρω. Ακόμα και ο Πάντι δεν έχει ιδέα. Ο Perdue ζήτησε να τον κρατήσουμε στο σκοτάδι, έτσι ώστε τίποτα από το οποίο δεν έκανε να παρεμβαίνει σε αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε ο Purdue και εγώ, καταλαβαίνετε;" περιέγραψε όσο πιο διακριτικά μπορούσε, γοητευμένος ακόμα από το νέο τατουάζ στο απαλό δέρμα της, ακριβώς πάνω από το αριστερό της στήθος.
  
  "Δηλαδή πιστεύει ότι θα επέμβω;" Συνοφρυώθηκε, χτυπώντας τα λεπτά δάχτυλά της στο χείλος του υδρομασάζ καθώς συγκέντρωνε τις σκέψεις της για αυτό.
  
  "Οχι! Όχι, Νίνα, δεν είπε ποτέ τίποτα για σένα. Δεν ήταν θέμα αποκλεισμού ορισμένων ανθρώπων. Πρόκειται για τον αποκλεισμό όλων μέχρι να του δώσω τις πληροφορίες που χρειάζεται. Στη συνέχεια θα αποκαλύψει τι σχεδιάζει να κάνει. Το μόνο που μπορώ να σας πω τώρα είναι ότι ο Purdue στοχοποιείται από κάποιον ισχυρό που είναι ένα μυστήριο. Αυτός ο άνθρωπος ζει σε δύο κόσμους, δύο αντίθετους κόσμους, και κατέχει πολύ υψηλές θέσεις και στους δύο".
  
  "Λοιπόν, μιλάμε για διαφθορά", κατέληξε.
  
  "Ναι, αλλά δεν μπορώ να σας συμπληρώσω ακόμα τις λεπτομέρειες της πίστης της Πέρντιου", παρακάλεσε ο Σαμ, ελπίζοντας ότι θα καταλάβαινε. "Καλύτερα ακόμα, μόλις μάθουμε από τον Paddy, μπορείτε να ρωτήσετε τον Perdue μόνοι σας. Τότε δεν θα νιώθω σαν τράνταγμα που παραβίασα έναν όρκο".
  
  "Ξέρεις, Σαμ, αν και ξέρω ότι οι τρεις μας κυρίως γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον μέσω ενός περιστασιακού κυνηγιού κειμηλίων ή μιας αποστολής για να βρούμε κάποιο πολύτιμο μπιχλιμπίδι αντίκες", είπε η Νίνα ανυπόμονα, "Νόμιζα ότι εσύ, εγώ και ο Περντιού ήμασταν μια ομάδα. Πάντα θεωρούσα εμάς ως τα τρία βασικά συστατικά, αμετάβλητα στις ιστορικές πουτίγκες που σερβίρονται στον ακαδημαϊκό κόσμο τα τελευταία χρόνια". Η Νίνα πληγώθηκε από το γεγονός ότι την έδιωξαν, αλλά προσπάθησε να μην το δείξει.
  
  "Νίνα", είπε κοφτά ο Σαμ, αλλά δεν του έδωσε θέση.
  
  "Συνήθως όταν δύο από εμάς συνασπιζόμαστε, ο τρίτος εμπλέκεται πάντα στην πορεία, και αν ο ένας αντιμετωπίζει προβλήματα, οι άλλοι δύο εμπλέκονται πάντα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν ξέρω αν το προσέξατε. Το προσέξατε καθόλου;" Η φωνή της έσπασε καθώς προσπαθούσε να φτάσει στον Σαμ, και παρόλο που δεν μπορούσε να το δείξει, φοβόταν ότι θα απαντούσε στην ερώτησή της αδιάφορα ή θα την έβγαζε. Ίσως ήταν πολύ συνηθισμένη να είναι το κέντρο βάρους μεταξύ δύο επιτυχημένων, αν και τελείως διαφορετικών ανδρών. Σε ό,τι την αφορούσε, είχαν έναν ισχυρό δεσμό φιλίας και μια βαθιά ιστορία ζωής, εγγύτητα με τον θάνατο, αυτοθυσία και πίστη μεταξύ τους, για τα οποία δεν της ένοιαζε να αμφιβάλλει.
  
  Προς ανακούφισή της, ο Σαμ χαμογέλασε. Το θέαμα των ματιών του να κοιτάζουν αληθινά τα δικά της χωρίς την παραμικρή συναισθηματική απόσταση -παρουσία- της έδινε μεγάλη ευχαρίστηση, όσο πέτρινη κι αν παρέμενε.
  
  "Το παίρνεις πολύ σοβαρά, αγάπη μου", εξήγησε. "Ξέρεις ότι θα σε ανάψουμε μόλις μάθουμε τι κάνουμε γιατί, αγαπητή μου Νίνα, δεν ξέρουμε σκατά τι κάνουμε αυτή τη στιγμή".
  
  "Και δεν μπορώ να βοηθήσω;" ρώτησε.
  
  "Φοβάμαι ότι όχι", είπε με σιγουριά. "Αλλά, παρόλα αυτά, σύντομα θα μαζευτούμε. Ξέρεις, είμαι σίγουρος ότι ο Περντού δεν θα διστάσει να τα μοιραστεί μαζί σου μόλις ο ηλικιωμένος σκύλος αποφασίσει να μας πάρει τηλέφωνο, δηλαδή".
  
  "Ναι, αρχίζει να με ενοχλεί κι εμένα. Η δίκη πρέπει να ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ώρες. Είτε είναι πολύ απασχολημένος με τον εορτασμό είτε έχει μεγαλύτερο μπελά από όσο νομίζαμε", πρότεινε. "Ο Σαμ!"
  
  Εξετάζοντας δύο πιθανότητες, η Νίνα παρατήρησε ότι το βλέμμα του Σαμ περιπλανήθηκε στη σκέψη και κατά λάθος προσγειώθηκε στο ντεκολτέ της Νίνας. "Ο Σαμ! Σταμάτα το. Δεν θα με κάνεις να αλλάξω θέμα".
  
  Ο Σαμ γέλασε όταν το κατάλαβε. Μπορεί ακόμη και να ένιωθε να κοκκινίζει όταν τον ανακάλυψαν, αλλά ευχαρίστησε το τυχερό του αστέρι που το πήρε ελαφρά. "Τέλος πάντων, δεν είναι ότι δεν τους έχεις ξαναδεί".
  
  "Ίσως αυτό θα σας παρακινήσει να μου θυμίσετε ξανά..." προσπάθησε.
  
  "Σαμ, σκάσε και πάρε μου άλλο ένα ποτό", πρόσταξε η Νίνα.
  
  "Ναι, κυρία", είπε, βγάζοντας το βρεγμένο, σημαδεμένο σώμα του από το νερό. Ήταν η σειρά της να θαυμάσει την αρρενωπή του σιλουέτα καθώς την προσπερνούσε, και δεν ένιωθε ντροπή καθώς θυμόταν τις λίγες φορές που είχε την τύχη να απολαύσει τα οφέλη αυτής της αρρενωπότητας. Αν και αυτές οι στιγμές δεν ήταν πολύ φρέσκες, η Νίνα τις αποθήκευσε σε έναν ειδικό φάκελο μνήμης υψηλής ευκρίνειας στο μυαλό της.
  
  Ο Μπρούιχ ίσιωσε στην πόρτα, αρνούμενος να περάσει το κατώφλι όπου τον απειλούσαν τζούρες ατμού. Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στη Νίνα και το πρώτο και το δεύτερο δεν ήταν χαρακτηριστικά μιας μεγάλης, ηλικιωμένης, τεμπέλης γάτας. Συνήθως ήταν καμπουριασμένος, αργούσε σε κανένα μάθημα και σχεδόν δεν συγκεντρωνόταν σε κάτι άλλο εκτός από μια άλλη ζεστή κοιλιά που μπορούσε να κάνει το σπίτι του για τη νύχτα.
  
  "Τι συμβαίνει, Μπρούιτς;" ρώτησε η Νίνα με υψηλούς τόνους, προσφωνώντας του με στοργή όπως έκανε πάντα. "Ελα εδώ. Ελα."
  
  Δεν κουνήθηκε. "Ουφ, εννοείται ότι η καταραμένη γάτα δεν θα έρθει σε σένα, βλάκας", μάλωσε τον εαυτό της στην ησυχία του αργά το βράδυ και στο απαλό γουργούρισμα της πολυτέλειας που απολάμβανε. Ενοχλημένη από την ανόητη πρότασή της για τις γάτες και το νερό και κουρασμένη να περιμένει τον Σαμ να επιστρέψει, βούτηξε τα χέρια της στον γυαλιστερό αφρό στην επιφάνεια, τρομάζοντας τη γάτα τζίντζερ. Βλέποντάς τον να γλιστράει μέσα και να χάνεται κάτω από μια ξαπλώστρα της έδινε περισσότερη ευχαρίστηση παρά τύψεις.
  
  Σκύλα, επιβεβαίωσε η εσωτερική της φωνή εκ μέρους του φτωχού ζώου, αλλά η Νίνα το βρήκε ακόμα διασκεδαστικό. "Συγγνώμη, Μπρούιτς!" τον φώναξε, χαμογελώντας ακόμα. "Δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι' αυτό. Μην ανησυχείς φίλε. Το κάρμα θα πάει σε μένα σίγουρα... με νερό, που το έκανα αυτό σε σένα, γλυκιά μου".
  
  Ο Σαμ βγήκε τρέχοντας από το σαλόνι και μπήκε στο αίθριο, δείχνοντας εξαιρετικά ταραγμένος. Μισοβρεγμένος ακόμα, δεν είχε χυθεί ακόμα τα ποτά, αν και τα χέρια του ήταν απλωμένα σαν να κρατούσαν ποτήρια κρασί.
  
  "Θαυμάσια νέα! Φώναξε ο Πάντι. Ο Perdue γλίτωσε με έναν όρο", φώναξε, προκαλώντας μια χορωδία οργισμένων προτάσεων από τους γείτονές του να "κλείσει το διάολο, Cleve".
  
  Το πρόσωπο της Νίνας φωτίστηκε. "Σε ποια κατάσταση;" ρώτησε, αγνοώντας αποφασιστικά τη συνεχιζόμενη σιωπή από όλους στο συγκρότημα.
  
  "Δεν ξέρω, αλλά προφανώς πρόκειται για κάτι ιστορικό. Λοιπόν, βλέπετε, γιατρέ Γκουλντ, θα χρειαστούμε το τρίτο μας", είπε ο Σαμ. "Εξάλλου, οι άλλοι ιστορικοί δεν είναι τόσο φτηνοί όσο εσείς".
  
  Λαχανιασμένη, η Νίνα πέταξε προς τα εμπρός, σφυρίζοντας ως προσβλητική προσβολή, πήδηξε πάνω στον Σαμ και τον φίλησε σαν να μην είχε φιλήσει από εκείνους τους φωτεινούς φακέλους στη μνήμη της. Ήταν τόσο χαρούμενη που μπήκε ξανά στη λίστα που δεν παρατήρησε τον άντρα που στεκόταν πίσω από τη σκοτεινή άκρη του συμπαγούς αίθριου και παρακολουθούσε ανυπόμονα καθώς ο Σαμ τραβούσε το δέσιμο του μπικίνι της.
  
  
  13
  Εκλειψη
  
  
  
  Περιφέρεια Salzkammergut, Αυστρία
  
  
  Η έπαυλη του Τζόζεφ Κάρστεν στεκόταν σιωπηλή, ξεπροβάλει πάνω από το κενό των αχανών κήπων όπου κανένα πουλί δεν τραγουδούσε. Τα λουλούδια και τα πινέλα του κατοικούσαν στον κήπο στη μοναξιά και τη σιωπή, κινούνταν μόνο όταν το ήθελε ο άνεμος. Τίποτα εδώ δεν εκτιμήθηκε πάνω από την απλή ύπαρξη, και τέτοια ήταν η φύση του ελέγχου του Κάρστεν πάνω σε αυτό που κατείχε.
  
  Η σύζυγός του και οι δύο κόρες του επέλεξαν να μείνουν στο Λονδίνο, επιλέγοντας να παραιτηθούν από την εντυπωσιακή ομορφιά της ιδιωτικής κατοικίας του Karsten. Ωστόσο, ήταν αρκετά ικανοποιημένος με το γεγονός ότι μπορούσε να αποσυρθεί, παραχωρώντας το κεφάλαιο του στο Τάγμα του Μαύρου Ήλιου και οδηγώντας τους ήρεμα. Όσο ενεργούσε με τις εντολές της βρετανικής κυβέρνησης και κατεύθυνε τις στρατιωτικές πληροφορίες διεθνώς, θα μπορούσε να διατηρήσει τη θέση του στην MI6 και να χρησιμοποιήσει τους ανεκτίμητους πόρους της για να παρακολουθεί προσεκτικά τις διεθνείς σχέσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ή να εμποδίσουν τις επενδύσεις και τον σχεδιασμό της Black Sun.
  
  Η οργάνωση σε καμία περίπτωση δεν έχασε την άθλια δύναμή της μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν αναγκάστηκε να βυθιστεί στον υπόκοσμο του μύθου και του θρύλου, αποτελώντας μια πικρή ανάμνηση για τους ξεχασιάρηδες και μια πραγματική απειλή για όσους γνώριζαν το αντίθετο. Όπως ο David Purdue και οι συνεργάτες του.
  
  Αφού ζήτησε συγγνώμη στο δικαστήριο του Purdue, φοβούμενος μην τον υποδείξει αυτός που δραπέτευσε, ο Karsten εξοικονόμησε λίγο χρόνο για να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε στο καταφύγιο της ορεινής φωλιάς του. Έξω η μέρα ήταν αποκρουστική, αλλά όχι με τον συνηθισμένο τρόπο. Ο αμυδρός ήλιος φώτιζε τη συνήθως όμορφη ερημιά του Σάλτσκαμεργκουτ, μετατρέποντας το απέραντο χαλί με τις κορυφές των δέντρων σε απαλό πράσινο, σε αντίθεση με το βαθύ σμαράγδι των δασών κάτω από τα στέγαστρα. Οι κυρίες του Karsten μετάνιωσαν που άφησαν πίσω τους το μαγευτικό αυστριακό τοπίο, αλλά η φυσική ομορφιά του τόπου έχασε τη λάμψη της όπου κι αν πήγαιναν ο Joseph και οι σύντροφοί του, αναγκάζοντάς τες να περιοριστούν στην επίσκεψη στο γοητευτικό Salzkammergut.
  
  "Θα το έκανα μόνος μου αν δεν ήμουν σε δημόσιο αξίωμα", είπε ο Κάρστεν από την καρέκλα του κήπου του, με το τηλέφωνο του γραφείου κρατημένο στο χέρι. "Αλλά πρέπει να επιστρέψω στο Λονδίνο σε δύο ημέρες για να αναφέρω το λανσάρισμα και τον σχεδιασμό των Hebrides, Clive. Δεν θα επιστρέψω στην Αυστρία για αρκετό καιρό. Χρειάζομαι ανθρώπους που μπορούν να κάνουν τα πάντα χωρίς επίβλεψη, καταλαβαίνεις;"
  
  Άκουσε την απάντηση του καλούντος και έγνεψε καταφατικά. "Σωστά. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας όταν οι άνθρωποι σας ολοκληρώσουν την αποστολή. Ευχαριστώ, Κλάιβ".
  
  Κοίταξε επίμονα το τραπέζι για πολλή ώρα, μελετώντας την περιοχή που είχε την τύχη να ζήσει όταν δεν είχε πάει στο βρόμικο Λονδίνο ή στην πυκνοκατοικημένη Γλασκώβη.
  
  "Δεν θα τα χάσω όλα αυτά εξαιτίας σου, Perdue. Είτε επιλέξετε να σιωπήσετε για την ταυτότητά μου είτε όχι, δεν θα γλυτώσετε. Είστε ένα βάρος και πρέπει να απαλλαγείτε από αυτό. Πρέπει να τελειώσετε όλοι", μουρμούρισε καθώς τα μάτια του πέρασαν πάνω από τους μεγαλοπρεπείς βράχους με λευκές κορυφές που περιέβαλλαν το σπίτι του. Η τραχιά πέτρα και το απέραντο σκοτάδι του δάσους γαλήνευαν τα μάτια του ενώ τα χείλη του έτρεμαν από τα εκδικητικά λόγια. "Ο καθένας από εσάς που ξέρει το όνομά μου, που ξέρει το πρόσωπό μου, που σκότωσε τη μητέρα μου και ξέρει πού ήταν το μυστικό της κρησφύγετο... όποιος μπορεί να με κατηγορήσει για εμπλοκή... όλοι πρέπει να τελειώσετε!"
  
  Ο Κάρστεν έσφιξε τα χείλη του, θυμούμενος τη νύχτα που είχε φύγει σαν δειλός από το σπίτι της μητέρας του, όταν οι άντρες από το Ομπάν είχαν έρθει για να του αρπάξουν τον Ντέιβιντ Πέρντιου από τα νύχια του. Η ιδέα ότι τα πολύτιμα λάφυρά του θα πήγαιναν στους απλούς πολίτες τον εκνεύρισε πάρα πολύ, χτυπώντας την περηφάνια του και στερώντας του την περιττή επιρροή στις υποθέσεις του. Μέχρι τώρα, όλα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί. Αντίθετα, τα προβλήματά του διπλασιάστηκαν από αυτά τα γεγονότα.
  
  "Κύριε, νέα για τον Ντέιβιντ Πέρντιου", ανακοίνωσε ο βοηθός του Νάιτζελ Λάιμ από την πόρτα του αίθριου. Ο Κάρστεν έπρεπε να γυρίσει για να κοιτάξει τον άντρα, για να βεβαιωθεί ότι το περίεργα ταιριαστό θέμα παρουσιάστηκε πράγματι και όχι το προϊόν των σκέψεών του.
  
  "Παράξενο", απάντησε. "Απλώς το αναρωτιόμουν, Νάιτζελ".
  
  Εντυπωσιασμένος, ο Νάιτζελ κατέβηκε τα σκαλιά προς το καλυμμένο με πλέγμα αίθριο όπου ο Κάρστεν έπινε τσάι. "Λοιπόν, ίσως είστε μέντιουμ, κύριε", χαμογέλασε, κρατώντας το φάκελο κάτω από το μπράτσο του. "Η Δικαστική Επιτροπή σας ζητά να είστε παρόντες στη Γλασκώβη για να υπογράψετε μια δήλωση ενοχής, ώστε η κυβέρνηση της Αιθιοπίας και η Μονάδα Αρχαιολογικού Εγκλήματος να προχωρήσουν σε μετριασμό της ποινής του κ. Perdue".
  
  Ο Κάρστεν φλεγόταν με την ιδέα της τιμωρίας για τον Περντιέ, αν και θα προτιμούσε να την πραγματοποιήσει μόνος του. Αλλά οι προσδοκίες του μπορεί να ήταν πολύ σκληρές στην παλιομοδίτικη ελπίδα του για εκδίκηση, καθώς γρήγορα απογοητεύτηκε όταν έμαθε για την τιμωρία που τόσο ήθελε να μάθει.
  
  "Τότε ποια είναι η ποινή του;" ρώτησε τον Νάιτζελ. "Σε τι πρέπει να συνεισφέρουν;"
  
  "Μπορώ να καθίσω;" ρώτησε ο Νάιτζελ, απαντώντας στη χειρονομία επιδοκιμασίας του Κάρστεν. Έβαλε το φάκελο στο τραπέζι. "Ο Ντέιβιντ Περντιού έκανε μια συμφωνία για την ένσταση. Με λίγα λόγια, με αντάλλαγμα την ελευθερία του..."
  
  "Ελευθερία?" Ο Κάρστεν βρυχήθηκε, με την καρδιά του να χτυπά δυνατά από τη νέα μανία. "Τι? Δεν καταδικάζεται καθόλου σε φυλάκιση;"
  
  "Όχι κύριε, αλλά επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω για τις λεπτομέρειες των ευρημάτων", προσφέρθηκε ήρεμα ο Νάιτζελ.
  
  "Ας το ακούσουμε αυτό. Κρατήστε το σύντομο και απλό. Θέλω απλώς να μάθω τα βασικά", γρύλισε ο Κάρστεν, με τα χέρια του να τρέμουν καθώς σήκωσε το φλιτζάνι στο στόμα του.
  
  "Φυσικά, κύριε", απάντησε ο Νάιτζελ, κρύβοντας την ενόχλησή του για το αφεντικό του πίσω από την ήρεμη συμπεριφορά του. "Εν ολίγοις", είπε χαλαρά, "ο κ. Perdue συμφώνησε να επανορθώσει την αξίωση του λαού της Αιθιοπίας και να επιστρέψει το λείψανό του από όπου το πήρε, μετά από το οποίο, φυσικά, θα του απαγορευτεί ποτέ η είσοδος στην Αιθιοπία. πάλι."
  
  "Περίμενε, αυτό είναι όλο;" Ο Κάρστεν συνοφρυώθηκε, το πρόσωπό του σταδιακά γινόταν όλο και πιο μωβ. "Θα τον αφήσουν απλώς να περπατήσει;"
  
  Ο Κάρστεν ήταν τόσο τυφλωμένος από την απογοήτευση και την ήττα που δεν παρατήρησε την χλευαστική έκφραση στο πρόσωπο του βοηθού του. "Αν με συγχωρείτε, κύριε, φαίνεται να το παίρνετε πολύ καλά".
  
  "Δεν μπορείς!" Ο Κάρστεν ούρλιαξε καθαρίζοντας το λαιμό του. "Είναι ένας πλούσιος απατεώνας που εξαγοράζει τα πάντα, γοητεύει την υψηλή κοινωνία ώστε να παραμένουν τυφλοί στις εγκληματικές του δραστηριότητες. Φυσικά, στεναχωριέμαι απόλυτα όταν τέτοιοι άνθρωποι κατεβαίνουν με μια απλή προειδοποίηση και έναν λογαριασμό. Αυτός ο άνθρωπος είναι δισεκατομμυριούχος, Lime! Θα πρέπει να διδαχθεί ότι τα χρήματά του δεν μπορούν πάντα να τον σώσουν. Εδώ είχαμε μια μεγάλη ευκαιρία να τον διδάξουμε - και στον κόσμο των ταφιών σαν κι αυτόν... ότι θα λογοδοτήσουν, θα τιμωρηθούν! Και τι αποφασίζουν; Βούλιαξε από θυμό. "Αφήστε τον να πληρώσει ξανά για τον καταραμένο τρόπο του να ξεφύγει! Ιησούς Χριστός! Δεν είναι περίεργο που ο νόμος και η τάξη δεν σημαίνουν τίποτα πια!".
  
  Ο Νάιτζελ Λάιμ μόλις περίμενε να τελειώσει ο αγώνας. Δεν είχε νόημα να διακόψουμε τον εξαγριωμένο αρχηγό της MI6. Όταν βεβαιώθηκε ότι ο Κάρστεν, ή ο κύριος Κάρτερ, όπως τον αποκαλούσαν οι απρόσεκτοι υφιστάμενοί του, είχε τελειώσει τη φασαρία του, ο Νάιτζελ τόλμησε να ξεστομίσει ακόμη περισσότερες ανεπιθύμητες λεπτομέρειες στο αφεντικό του. Έσπρωξε απαλά το φάκελο πάνω από το τραπέζι. "Και θέλω να το υπογράψετε αμέσως, κύριε. Πρέπει ακόμη να σταλούν στην επιτροπή με κούριερ σήμερα με την υπογραφή σας".
  
  "Τι είναι αυτό?" Το δακρυσμένο πρόσωπο του Κάρστεν συσπάστηκε καθώς δέχθηκε άλλη μια αποτυχία στις προσπάθειές του σχετικά με τον Ντέιβιντ Πέρντιου.
  
  "Ένας από τους λόγους για τους οποίους το δικαστήριο έπρεπε να ενδώσει στην αίτηση του Purdue ήταν η παράνομη κατάσχεση της περιουσίας του στο Εδιμβούργο, κύριε", εξήγησε ο Nigel, ευχαριστημένος από το συναισθηματικό μούδιασμα που ένιωσε καθώς προετοιμαζόταν για το επόμενο ξέσπασμα θυμού του Karsten.
  
  "Αυτό το ακίνητο κατασχέθηκε για κάποιο λόγο! Τι στο όνομα όλων όσων είναι ιερά συμβαίνει στις αρχές αυτές τις μέρες; Παράνομος? Αναφέρεται λοιπόν ένα πρόσωπο που ενδιαφέρει την MI6 σε σχέση με διεθνείς στρατιωτικές υποθέσεις, ενώ δεν έχουν διεξαχθεί έρευνες για το περιεχόμενο της περιουσίας του;". ούρλιαξε καθώς έσπασε το πορσελάνινο φλιτζάνι του καθώς το χτυπούσε στην επιφάνεια της επιφάνειας από σφυρήλατο σίδερο.
  
  "Κύριε, οι ομάδες πεδίου της MI6 χτένισαν το κτήμα αναζητώντας οτιδήποτε ενοχοποιητικό, και δεν βρήκαν τίποτα που θα μπορούσε να υποδηλώνει στρατιωτική κατασκοπεία ή παράνομη απόκτηση οποιωνδήποτε ιστορικών αντικειμένων, θρησκευτικών ή άλλων. Ως εκ τούτου, η παρακράτηση των λύτρων Raihtishousi ήταν παράλογη και θεωρήθηκε παράνομη, καθώς δεν υπήρχαν στοιχεία που να υποστηρίζουν τον ισχυρισμό μας", εξήγησε ευθαρσώς ο Nigel, μην αφήνοντας το χοντρό πρόσωπο του αυταρχικού Karsten να τον ταρακουνήσει καθώς ξεκαθάρισε την κατάσταση. "Πρόκειται για απελευθέρωση που πρέπει να υπογράψετε για να επιστρέψετε το Wrichtishousis στον ιδιοκτήτη του και να ακυρώσετε όλες τις αντίθετες εντολές, σύμφωνα με τον Λόρδο Harrington και τους εκπροσώπους του στο Κοινοβούλιο".
  
  Ο Κάρστεν ήταν τόσο έξαλλος που οι απαντήσεις του ήταν ήπιες, απατηλά ήρεμες. "Είμαι παραμελημένος στις δυνάμεις μου;"
  
  "Ναι, κύριε", επιβεβαίωσε ο Νάιτζελ. "Φοβάμαι πως ναι."
  
  Ο Κάρστεν ήταν εκτός εαυτού με οργή για την αποτυχία των σχεδίων του, αλλά προτίμησε να προσποιηθεί ότι ήταν επαγγελματίας σε όλα αυτά. Ο Νάιτζελ ήταν ένας οξυδερκής τύπος και αν γνώριζε την προσωπική αντίδραση του Κάρστεν στην υπόθεση, μπορεί να έριχνε πολύ φως στη σχέση του με τον Ντέιβιντ Πέρντιου.
  
  "Τότε δώσε μου ένα στυλό", είπε, αρνούμενος να δείξει κανένα ίχνος της καταιγίδας που μαίνεται μέσα του. Καθώς υπέγραφε την εντολή να επιστρέψει ο Raichtischusis στον εχθρό του, ο Karsten ένιωσε το συντριπτικό πλήγμα στα προσεκτικά σχεδιασμένα σχέδιά του, αξίας χιλιάδων ευρώ, γκρέμισε το εγώ του, μετατρέποντάς τον σε έναν ανίσχυρο επικεφαλής μιας οργάνωσης χωρίς ισχυρές δυνάμεις.
  
  "Ευχαριστώ, κύριε", είπε ο Νάιτζελ, παίρνοντας το στυλό από το χέρι του Κάρστεν που έτρεμε. "Θα το στείλω σήμερα για να κλείσει ο φάκελος από την πλευρά μας. Οι δικηγόροι μας θα μας κρατούν ενήμερους για τις εξελίξεις στην Αιθιοπία έως ότου το λείψανό τους επιστραφεί στη σωστή θέση του".
  
  Ο Κάρστεν έγνεψε καταφατικά, αλλά δεν άκουσε πολλά από τα λόγια του Νάιτζελ. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν η προοπτική να ξεκινήσει από την αρχή. Προσπαθώντας να το καταλάβει, προσπάθησε να βρει πού φύλαγε ο Περντού όλα τα λείψανα που ήλπιζε να βρει ο ίδιος, ο Κάρστεν, στην ιδιοκτησία του Εδιμβούργου. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τις εντολές για να ερευνήσει όλες τις περιουσίες του Περντιού, επειδή θα βασιζόταν σε πληροφορίες που είχε συλλέξει το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου, μια οργάνωση που δεν θα έπρεπε να υπήρχε, πόσο μάλλον από έναν κορυφαίο στρατιωτικό. το Ηνωμένο Βασίλειο.
  
  Έπρεπε να κρατήσει αυτό που ήξερε ότι ήταν αληθινό για τον εαυτό του. Ο Purdue δεν μπορούσε να συλληφθεί για κλοπή πολύτιμων θησαυρών και αντικειμένων των Ναζί, επειδή η αποκάλυψή του θα έθετε σε κίνδυνο τον Black Sun. Ο εγκέφαλος του Karsten δούλευε στα όριά του, προσπαθώντας να τα ξεπεράσει όλα, αλλά σε όλες τις περιπτώσεις ήρθε η ίδια απάντηση - ο Perdue έπρεπε να είχε πεθάνει.
  
  
  14
  Α82
  
  
  Στην παραλιακή πόλη Oban της Σκωτίας, το σπίτι της Nina έμεινε άδειο ενώ έλειπε για να παρακολουθήσει μια νέα περιοδεία που είχε προγραμματίσει ο Purdue μετά τα πρόσφατα νομικά του προβλήματα. Η ζωή στο Oban συνεχίστηκε χωρίς αυτήν, αλλά της έλειψαν αρκετοί από τους κατοίκους εκεί. Μετά από μια φρικτή ιστορία απαγωγής που έγινε πρωτοσέλιδο στην τοπική εφημερίδα πριν από λίγους μήνες, το συγκρότημα επέστρεψε στην ευτυχώς ειρηνική ύπαρξή του.
  
  Ο Δρ Λανς Μπιτς και η σύζυγός του ετοιμάζονταν για ένα ιατρικό συνέδριο στη Γλασκώβη, μια από εκείνες τις συγκεντρώσεις όπου ποιος ξέρει ποιος και ποιος φοράει τι είναι πιο σημαντικό από την πραγματική ιατρική έρευνα ή τις υποτροφίες για πειραματικά φάρμακα που είναι κρίσιμες για την πρόοδο σε αυτόν τον τομέα.
  
  "Ξέρεις πώς τα περιφρονώ αυτά τα πράγματα", υπενθύμισε η Σύλβια Μπιτς στον σύζυγό της.
  
  "Το ξέρω, αγαπητέ", απάντησε εκείνος, γοητευόμενος από την προσπάθεια να γλιστρήσει τα νέα του παπούτσια πάνω από χοντρές μάλλινες κάλτσες. "Αλλά θεωρούμαι για ειδικότητα και ειδική συμπερίληψη μόνο εάν γνωρίζουν ότι υπάρχω και για να γνωρίζουν ότι υπάρχω, πρέπει να δείξω το πρόσωπό μου σε αυτές τις κυκλικές περιπτώσεις".
  
  "Ναι, το ξέρω", βόγκηξε με ανοιχτά χείλη, μιλώντας με το στόμα ανοιχτό και απλώνοντας κραγιόν ροδαλό. "Μην κάνεις αυτό που έκανες την προηγούμενη φορά, αφήνοντάς με αυτό το κοτέτσι όσο λείπεις. Και δεν θέλω να καθυστερήσω".
  
  "Διάσημος". Ο Δρ Λανς Μπιτς έκανε ένα ψεύτικο χαμόγελο καθώς τα πόδια του έτριζαν σε στενές καινούργιες δερμάτινες μπότες. Στο παρελθόν, δεν θα είχε την υπομονή να ακούσει τη γκρίνια της γυναίκας του, αλλά αφού φοβήθηκε να την χάσει κατά τη διάρκεια μιας απαγωγής, έμαθε να εκτιμά την παρουσία της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ο Λανς δεν ήθελε ποτέ να νιώσει ξανά έτσι, φοβούμενος ότι δεν θα ξαναέβλεπε τη γυναίκα του, γι' αυτό κλάψαρε λίγο από χαρά. "Δεν θα μείνουμε πολύ. Υπόσχομαι".
  
  "Τα κορίτσια επιστρέφουν την Κυριακή, οπότε αν επιστρέψουμε λίγο νωρίτερα, θα έχουμε μια ολόκληρη νύχτα και μισή μέρα μόνοι", ανέφερε, ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στην αντίδρασή του στον καθρέφτη. Πίσω της, στο κρεβάτι, τον έβλεπε να χαμογελά στα λόγια της με έναν υπαινιγμό: "Χμ, αυτό είναι αλήθεια, κυρία Μπιτς".
  
  Η Σύλβια γέλασε καθώς έβαλε την καρφίτσα του σκουλαρικιού της στον δεξιό λοβό του αυτιού της και έριξε μια γρήγορη ματιά πάνω της για να δει πώς ήταν με το βραδινό της φόρεμα. Έγνεψε επιδοκιμαστικά για τη δική της ομορφιά, αλλά δεν κοίταξε την αντανάκλασή της για πολλή ώρα. Της θύμισε γιατί την απήγαγε αυτό το τέρας εξαρχής - η ομοιότητά της με τη Δρ Nina Gould. Η εξίσου λεπτοκαμωμένη σιλουέτα της και οι σκούρες μπούκλες της θα είχαν παραπλανήσει όποιον δεν γνώριζε τις δύο γυναίκες, και ολοκληρώνοντας, τα μάτια της Σύλβια ήταν σχεδόν σαν της Νίνα, μόνο που ήταν πιο στενά και πιο πορτοκαλί από τη σοκολάτα της Νίνα.
  
  "Έτοιμοι, αγάπη μου;" ρώτησε ο Λανς, ελπίζοντας να διώξει τις κακές σκέψεις που αναμφίβολα ταλαιπώρησαν τη γυναίκα του όταν κοίταζε το είδωλό της για πολλή ώρα. Τα κατάφερε. Με έναν ελαφρύ αναστεναγμό, τελείωσε τον διαγωνισμό επίμονα και μάζεψε γρήγορα την τσάντα και το παλτό της.
  
  "Έτοιμη να φύγω", επιβεβαίωσε απότομα, ελπίζοντας να διαλύσει κάθε υποψία που μπορεί να είχε για τη συναισθηματική της ευεξία. Και πριν προλάβει να πει άλλη λέξη, εκείνη έτρεξε με χάρη έξω από το δωμάτιο και κατέβηκε το διάδρομο στο διάδρομο στην εξώπορτα.
  
  Η νύχτα ήταν αποκρουστική. Τα σύννεφα από πάνω έπνιξαν τις κραυγές των μετεωριτών τιτάνων και κάλυπταν τις ηλεκτρικές ζώνες με μπλε στατικό. Έβρεξε και μετέτρεψε το μονοπάτι τους σε ρυάκι. Η Σύλβια πηδούσε στο νερό σαν να μπορούσε να κρατήσει τα παπούτσια της στεγνά και ο Λανς απλώς περπατούσε πίσω της για να κρατήσει τη μεγάλη ομπρέλα πάνω από το κεφάλι της . "Περίμενε, Σίλα, περίμενε!" φώναξε καθώς εκείνη βγήκε γρήγορα κάτω από το κάλυμμα του μπρόλι.
  
  "Γρήγορα, αργό χτύπημα!" πείραξε και άπλωσε το χέρι προς την πόρτα του αυτοκινήτου, αλλά ο άντρας της δεν άφηνε κανέναν να τον κοροϊδέψει για τον αργό ρυθμό του. Χτύπησε το immobilizer του αυτοκινήτου τους, κλειδώνοντας όλες τις πόρτες πριν προλάβει να τις ανοίξει.
  
  "Κανείς που έχει τηλεχειριστήριο δεν χρειάζεται να βιαστεί", καμάρωνε γελώντας.
  
  "Ανοιξε την πόρτα!" επέμεινε προσπαθώντας να μη γελάσει μαζί του. "Τα μαλλιά μου θα είναι χάλια", προειδοποίησε. "Και θα νομίζουν ότι είσαι αμελής σύζυγος και επομένως κακός γιατρός, καταλαβαίνεις;"
  
  Οι πόρτες άνοιξαν με ένα κλικ τη στιγμή που είχε αρχίσει να ανησυχεί πολύ για τα μαλλιά και το μακιγιάζ της που είχαν καταστραφεί, και η Σύλβια πήδηξε στο αυτοκίνητο με μια κραυγή ανακούφισης. Αμέσως μετά, ο Λανς πήρε πίσω από το τιμόνι και ξεκίνησε το αυτοκίνητο.
  
  "Αν δεν φύγουμε τώρα, θα αργήσουμε πραγματικά", παρατήρησε, κοιτάζοντας μέσα από τα παράθυρα τα σκοτεινά και αδυσώπητα σύννεφα.
  
  "Θα το κάνουμε πολύ νωρίτερα, αγαπητέ. Τώρα είναι μόλις 8 το βράδυ", είπε η Σύλβια.
  
  "Ναι, αλλά με τέτοιο καιρό, θα είναι πολύ αργό. Σου λέω τα πράγματα δεν πάνε καλά. Για να μην αναφέρουμε το μποτιλιάρισμα στη Γλασκώβη μόλις χτύπησε τον πολιτισμό".
  
  "Έτσι είναι", αναστέναξε, χαμηλώνοντας τον καθρέφτη στη θέση του συνοδηγού για να φτιάξει τη μάσκαρα που ρέει. "Απλώς μην οδηγείτε πολύ γρήγορα. Δεν είναι τόσο σημαντικά που θα μπορούσαμε να πεθάνουμε σε τροχαίο ατύχημα ή κάτι τέτοιο".
  
  Τα φώτα όπισθεν έμοιαζαν με λαμπερά αστέρια μέσα από την νεροποντή καθώς ο Lance έβγαζε τη BMW του από τη μικρή λωρίδα και στον κεντρικό δρόμο για να ξεκινήσει το δίωρο ταξίδι στο ελίτ κοκτέιλ πάρτι της Γλασκώβης που διοργανώθηκε από την Leading Medical Society της Σκωτίας. Τελικά, μετά από προσεκτική δουλειά στις αδιάκοπες στροφές και το φρενάρισμα του αυτοκινήτου, η Σύλβια κατάφερε να καθαρίσει το βρώμικο πρόσωπό της και έδειχνε ξανά όμορφη.
  
  Όσο κι αν ο Lance δεν ήθελε να πάρει το A82, το οποίο χωρίζει τις δύο διαθέσιμες διαδρομές, απλά δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά μια μεγαλύτερη διαδρομή, καθώς θα είχε ως αποτέλεσμα καθυστέρηση. Έπρεπε να στρίψει στον τρομερό κεντρικό δρόμο, περνώντας από το Paisley, όπου οι απαγωγείς κράτησαν τη γυναίκα του πριν τη μεταφέρουν, από όλα τα μέρη που κατευθύνονταν στη Γλασκώβη. Τον πλήγωσε, αλλά δεν ήθελε να το αναδείξει. Η Σύλβια δεν ήταν σε αυτόν τον δρόμο από τότε που κατέληξε στην παρέα κακών ανθρώπων που την έκαναν να πιστέψει ότι δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά την οικογένειά της.
  
  Ίσως δεν θα σκεφτεί τίποτα αν δεν εξηγήσω γιατί επέλεξα αυτή τη διαδρομή. Ίσως το καταλάβει, σκέφτηκε ο Λανς καθώς οδηγούσαν προς το Εθνικό Πάρκο Trossachs. Όμως τα χέρια του έπιασαν το τιμόνι τόσο σφιχτά που τα δάχτυλά του είχαν μουδιάσει.
  
  "Τι συμβαίνει αγάπη μου;" ρώτησε ξαφνικά.
  
  "Τίποτα", είπε επιπόλαια. "Γιατί?"
  
  "Φαίνεσαι τεταμένη. Ανησυχείς ότι θα ξαναζήσω το ταξίδι μου με αυτή τη σκύλα; Εξάλλου, είναι ο ίδιος δρόμος", ρώτησε η Σύλβια. Μίλησε τόσο αδιάφορα που ο Λανς ένιωσε σχεδόν ανακουφισμένος, αλλά υποτίθεται ότι περνούσε δύσκολα και αυτό τον ανησύχησε.
  
  "Ειλικρινά, ανησυχούσα πολύ για αυτό", παραδέχτηκε, λυγίζοντας ελαφρά τα δάχτυλά του.
  
  "Λοιπόν, όχι, εντάξει;" είπε, χαϊδεύοντάς του τον μηρό για να ηρεμήσει. "Είμαι καλά. Αυτός ο δρόμος θα είναι πάντα εδώ. Δεν μπορώ να το αποφύγω αυτό για το υπόλοιπο της ζωής μου, ξέρεις; Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να πω στον εαυτό μου ότι το τρέχω μαζί σου, όχι εκείνη".
  
  "Λοιπόν τώρα αυτός ο δρόμος δεν είναι πλέον τρομακτικός;" ρώτησε.
  
  "Οχι. Τώρα είναι απλώς ένας δρόμος και είμαι με τον άντρα μου, όχι με κάποια τρελή σκύλα. Είναι θέμα διοχέτευσης του φόβου σε αυτό που έχω λόγους να φοβάμαι", πρότεινε ονειρικά. "Δεν μπορώ να φοβηθώ τον δρόμο. Ο δρόμος δεν με πλήγωσε, δεν με λιμοκτονούσε, δεν με επέπληξε, σωστά;"
  
  Έκπληκτος, ο Λανς κοίταξε τη γυναίκα του με θαυμασμό. "Ξέρεις, Cilla, αυτή είναι μια πολύ ωραία άποψη. Και είναι απόλυτα λογικό".
  
  "Λοιπόν, ευχαριστώ γιατρέ", χαμογέλασε. "Θεέ μου, τα μαλλιά μου έχουν το δικό τους μυαλό. Έχετε αφήσει τις πόρτες κλειδωμένες για πολύ καιρό. Νομίζω ότι το νερό κατέστρεψε το στυλ μου".
  
  "Ναι", συμφώνησε αδιάφορα. "Ήταν νερό. Σίγουρα."
  
  Αγνόησε τον υπαινιγμό του και έβγαλε ξανά τον μικρό καθρέφτη, προσπαθώντας απεγνωσμένα να πλέξει πίσω τις δύο τρίχες που είχε αφήσει χαλαρά για να πλαισιώσει το πρόσωπό της. "Άγιοι άγιοι...!" αναφώνησε θυμωμένη και γύρισε στη θέση της για να κοιτάξει πίσω. "Μπορείς να πιστέψεις αυτόν τον ηλίθιο με τα φαναράκια του; Δεν μπορώ να δω τίποτα στον καθρέφτη".
  
  Ο Λανς κοίταξε στον καθρέφτη. Οι διαπεραστικοί προβολείς του αυτοκινήτου πίσω τους φώτισαν τα μάτια του και τον τύφλωσαν στιγμιαία. "Θεέ μου! Τι καβαλάει; Φάρος με ρόδες;
  
  "Σιγά, αγάπη, άφησέ τον να περάσει", πρότεινε.
  
  "Οδηγώ ήδη πολύ αργά για να φτάσω στην ώρα μου στο πάρτι, αγαπητέ", αντέτεινε. "Δεν θα αφήσω αυτόν τον μαλάκα να μας καθυστερήσει. Απλώς θα του δώσω λίγο από το δικό του φάρμακο".
  
  Ο Λανς προσάρμοσε τον καθρέφτη του έτσι ώστε οι δοκοί του αυτοκινήτου που έρχονται από πίσω να αντανακλώνται απευθείας πάνω του. "Ακριβώς αυτό που διέταξε ο γιατρός, τρέλα!" Ο Λανς γέλασε. Το αυτοκίνητο επιβράδυνε αφού ο οδηγός πήρε καθαρά ένα έντονο φως στα μάτια του και στη συνέχεια έμεινε σε απόσταση ασφαλείας πίσω.
  
  "Μάλλον ο Ουαλός", αστειεύτηκε η Σύλβια. "Μάλλον δεν κατάλαβε ότι είχε ψηλά δοκάρια.
  
  "Θεέ μου, πώς δεν μπορούσε να δει αυτούς τους καταραμένους προβολείς να καίνε τη μπογιά από το αυτοκίνητό μου;" Ο Λανς ξεστόμισε, με αποτέλεσμα η γυναίκα του να ξεσπάσει σε γέλια.
  
  Ο Oldlochley μόλις τους είχε απελευθερώσει καθώς πήγαιναν νότια σιωπηλοί.
  
  "Πρέπει να πω ότι εκπλήσσομαι ευχάριστα από την πενιχρή κίνηση απόψε, ακόμη και για μια Πέμπτη", παρατήρησε ο Lance καθώς έτρεχαν στο A82.
  
  "Άκου γλυκιά μου, μπορείς να μειώσεις λίγο;" Η Σύλβια παρακάλεσε, στρέφοντας το θύμα της προς το μέρος του. "Τρόμαξα".
  
  "Είναι εντάξει, αγάπη μου", χαμογέλασε ο Λανς.
  
  "Οχι πραγματικά. Βρέχει πολύ πιο δυνατά εδώ, και νομίζω ότι η έλλειψη κίνησης τουλάχιστον μας δίνει χρόνο να επιβραδύνουμε, δεν νομίζετε; ".
  
  Ο Λανς δεν μπορούσε να διαφωνήσει. Αυτή είχε δίκιο. Το εκτυφλωτικό αυτοκίνητο πίσω τους θα έκανε τα πράγματα χειρότερα στον βρεγμένο δρόμο αν ο Λανς συνέχιζε τη μανιακή του ταχύτητα. Έπρεπε να παραδεχτεί ότι το αίτημα της Σύλβια δεν ήταν παράλογο. Επιβράδυνε αρκετά.
  
  "Ικανοποιημένοι?" τη ρώτησε.
  
  "Ναι, ευχαριστώ", χαμογέλασε. "Μου βγάζει τα νεύρα πολύ καλύτερα".
  
  "Και τα μαλλιά σου φαίνεται να έχουν ανακάμψει επίσης", γέλασε.
  
  "Λόγχη!" ούρλιαξε ξαφνικά καθώς ο καθρέφτης του μακιγιάζ αντανακλούσε τη φρίκη του αυτοκινήτου που ήταν στην ουρά τους, που έτρεχε προς τα εμπρός. Σε μια στιγμή διαύγειας, υπέθεσε ότι το αυτοκίνητο δεν είχε δει τον Λανς να πατά φρένο και ότι δεν είχε καταφέρει να επιβραδύνει εγκαίρως στον βρεγμένο δρόμο.
  
  "Ιησούς!" Ο Λανς γρύλισε καθώς έβλεπε τα φώτα να μεγαλώνουν, πλησιάζοντάς τα πολύ γρήγορα για να αποφύγει τη σύγκρουση. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να μαζέψουν τις δυνάμεις τους. Ενστικτωδώς, ο Λανς άπλωσε ένα χέρι μπροστά στη γυναίκα του για να την προστατεύσει από το χτύπημα. Σαν λάμψη παρατεταμένης αστραπής, οι διαπεραστικοί προβολείς πίσω τους έφυγαν με βέλη. Το αυτοκίνητο πίσω τους λοξοδρόμησε ελαφρά, αλλά τους χτύπησε με το δεξί φως του, οδηγώντας την BMW σε ασταθή περιστροφή στο ολισθηρό πεζοδρόμιο.
  
  Η απροσδόκητη κραυγή της Σύλβια πνίγηκε από μια κακοφωνία από σύνθλιψη μετάλλου και σπάζοντας γυαλί. Τόσο ο Λανς όσο και η Σύλβια ένιωσαν την ενοχλητική περιστροφή του εκτός ελέγχου αυτοκινήτου τους, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να αποτρέψουν την τραγωδία. Έκαναν όμως λάθος. Σταμάτησαν κάπου έξω από το δρόμο, σε ένα κομμάτι από άγρια δέντρα και θάμνους ανάμεσα στο Α82 και το μαύρο, κρύο νερό της λίμνης Λόμοντ.
  
  "Είσαι καλά, καλή μου;" ρώτησε ο Λανς απελπισμένος.
  
  "Είμαι ζωντανός, αλλά ο λαιμός μου με σκοτώνει", απάντησε μέσα από ένα γάργαρο από τη σπασμένη μύτη της.
  
  Για λίγο κάθισαν ακίνητοι στα χαλασμένα συντρίμμια, ακούγοντας το δυνατό σφυροκόπημα της νεροποντής στο μέταλλο. Ήταν και οι δύο υπό την προστασία των αερόσακων τους, προσπαθώντας να προσδιορίσουν ποια μέρη του σώματός τους λειτουργούσαν ακόμη. Ο Δρ Λανς Μπιτς και η σύζυγός του, Σύλβια, δεν περίμεναν ποτέ ότι το αυτοκίνητο πίσω τους θα έτρεχε με ταχύτητα μέσα στο σκοτάδι, κατευθυνόμενοι κατευθείαν προς το μέρος τους.
  
  Ο Λανς προσπάθησε να πιάσει το χέρι της Σύλβια καθώς οι διαβολικοί προβολείς τους τύφλωσαν για τελευταία φορά και έπεσαν πάνω τους με πλήρη ταχύτητα. Η ταχύτητα έσκισε το χέρι του Λανς και έκοψε και τις δύο ράχες τους, στέλνοντας το αυτοκίνητό τους στα βάθη της λίμνης, όπου θα γινόταν το φέρετρό τους.
  
  
  15
  Παντρολογήματα
  
  
  Για πρώτη φορά μετά από περισσότερο από ένα χρόνο, η διάθεση στο Reichtisusis ήταν αισιόδοξη. Ο Perdue επέστρεψε στο σπίτι με ένα χαριτωμένο αντίο στους άντρες και τις γυναίκες που είχαν καταλάβει το σπίτι του, ενώ βρισκόταν στο έλεος της MI6 και του σκληροτράχηλου ηγέτη της, του αμφιλεγόμενου Joe Carter. Ακριβώς όπως ο Perdue αγαπούσε να διοργανώνει πλούσια πάρτι για ακαδημαϊκούς καθηγητές, επιχειρηματίες, επιμελητές και διεθνείς ευεργέτες των επιχορηγήσεων του, χρειαζόταν κάτι λίγο πιο υποτιμημένο αυτή τη φορά.
  
  Από τις μέρες που γίνονταν μεγάλες γιορτές κάτω από τη στέγη ενός ιστορικού αρχοντικού, ο Περντύ έμαθε ότι η διακριτικότητα είναι απαραίτητη. Εκείνη την εποχή, δεν είχε ακόμη συναντήσει παρόμοιους του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου ή των θυγατρικών του, αν και εκ των υστέρων γνώριζε στενά πολλά από τα μέλη του χωρίς να το καταλάβει. Ένα λάθος, ωστόσο, του κόστισε την απόλυτη αφάνεια που έχει υπομείνει όλα αυτά τα χρόνια όντας απλώς ένας playboy με τάση για πολύτιμα ιστορικά αντικείμενα.
  
  Η προσπάθειά του να κατευνάσει μια επικίνδυνη ναζιστική οργάνωση, κυρίως για να ενισχύσει το εγώ του, κατέληξε σε τραγικό τέλος στο Deep Sea One, την υπεράκτια πλατφόρμα πετρελαίου του στη Βόρεια Θάλασσα. Εκεί, όταν έκλεψε το Spear of Destiny και βοήθησε στην εκτροφή της υπεράνθρωπης ράτσας, πάτησε για πρώτη φορά στις φτέρνες τους. Από εκείνο το σημείο και μετά, η κατάσταση επιδεινώθηκε, ώσπου ο Perdue έγινε από σύμμαχος σε ενόχληση μέχρι που τελικά έγινε το μεγαλύτερο αγκάθι στο πλευρό του Black Sun.
  
  Τώρα δεν υπήρχε επιστροφή. Δεν έχει αποκατασταθεί. Δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής. Τώρα το μόνο που μπορούσε να κάνει ο Perdue ήταν να εξαλείψει συστηματικά όλα τα μέλη της απαίσιας οργάνωσης μέχρι να μπορέσει να εμφανιστεί ξανά με ασφάλεια στο κοινό χωρίς να φοβάται τη δολοφονία των φίλων και των υπαλλήλων του. Και αυτή η σταδιακή εξάλειψη έπρεπε να είναι προσεκτική, εκλεπτυσμένη και μεθοδική. Δεν υπήρχε περίπτωση να τα καταστρέψει ή κάτι παρόμοιο, αλλά ο Purdue ήταν πλούσιος και αρκετά έξυπνος για να τους κόψει έναν προς έναν χρησιμοποιώντας τα φονικά όπλα της εποχής - τεχνολογία, μέσα ενημέρωσης, νομοθεσία και, φυσικά, πανίσχυρο Mammon.
  
  "Καλώς ήρθες πίσω γιατρέ", αστειεύτηκε ο Περντού καθώς ο Σαμ και η Νίνα κατέβηκαν από το αυτοκίνητο. Τα σημάδια της πρόσφατης πολιορκίας ήταν ακόμα ορατά καθώς ορισμένοι από τους πράκτορες και το προσωπικό του Purdue στέκονταν γύρω περιμένοντας την MI6 να εκκενώσει τις θέσεις τους και να αφαιρέσει τις προσωρινές συσκευές αναγνώρισης και τα οχήματα. Η προσφώνηση του Περντού στον Σαμ μπέρδεψε λίγο τη Νίνα, αλλά από τα γέλια που αντάλλαξαν κατάλαβε ότι ήταν ίσως κάτι άλλο που είχε μείνει καλύτερα ανάμεσα στους δύο άντρες.
  
  "Ελάτε παιδιά", είπε, "πεθαίνω της πείνας".
  
  "Ω, φυσικά, αγαπητή μου Νίνα", είπε ο Περντού με στοργή, απλώνοντας το χέρι του για να την αγκαλιάσει. Η Νίνα δεν είπε τίποτα, αλλά η αδυνατισμένη του εμφάνιση την ενόχλησε. Αν και είχε συνέλθει πολύ από το περιστατικό του Φάλιν, εκείνη δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η ψηλή, ασπρομάλλη ιδιοφυΐα μπορούσε ακόμα να φαίνεται τόσο αδύνατη και κουρασμένη. Εκείνο το τραγανό πρωινό, ο Perdue και η Nina έμειναν στην αγκαλιά τους για λίγο, απολαμβάνοντας ο ένας την ύπαρξη του άλλου για μια στιγμή.
  
  "Χαίρομαι πολύ που είσαι καλά, Ντέιβ", ψιθύρισε εκείνη. Η καρδιά του Περντού χτύπαγε. Η Νίνα σπάνια, αν ποτέ, τον φώναζε με το μικρό του όνομα. Αυτό σήμαινε ότι ήθελε να τον πλησιάσει σε πολύ προσωπικό επίπεδο, κάτι που ήταν σαν ένα χτύπημα από τον ουρανό γι' αυτόν.
  
  "Ευχαριστώ, αγάπη μου", της απάντησε απαλά στα μαλλιά της, φιλώντας την πάνω από το κεφάλι της πριν την αφήσει. "Τώρα", αναφώνησε χαρούμενος, χτυπώντας τα χέρια του και στριμώχνοντάς τα, "δεν θα κάνουμε ένα μικρό πάρτι πριν σας πω τι θα ακολουθήσει;"
  
  "Ναι", χαμογέλασε η Νίνα, "αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να περιμένω να ακούσω τη συνέχεια. Μετά από τόσα χρόνια στην παρέα σας, έπαψα να μου αρέσουν καθόλου οι εκπλήξεις".
  
  "Καταλαβαίνω", παραδέχτηκε καθώς περίμενε να περάσει πρώτα από τις εξώπορτες του κτήματος. "Αλλά σας διαβεβαιώνω ότι είναι ασφαλές, υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης της Αιθιοπίας και της ACU, και απολύτως νόμιμο".
  
  "Αυτή τη φορά", πείραξε ο Σαμ.
  
  "Πώς τολμάτε, κύριε;" Ο Perdue αστειεύτηκε με τον Sam, σέρνοντας τον δημοσιογράφο στο λόμπι από το γιακά.
  
  "Γεια σου Τσαρλς". Η Νίνα χαμογέλασε στον αδιάκοπα αφοσιωμένο μπάτλερ, που έστρωνε ήδη το τραπέζι στο σαλόνι για την ιδιωτική τους συγκέντρωση.
  
  "Κυρία", έγνεψε ευγενικά ο Τσαρλς. "Κύριε Κρακ".
  
  "Χαιρετίσματα, καλή μου", χαιρέτησε εγκάρδια ο Σαμ. "Έφυγε ήδη ο ειδικός πράκτορας Σμιθ;"
  
  "Οχι κύριε. Στην πραγματικότητα, μόλις πήγε στην τουαλέτα και θα έρθει μαζί σας σύντομα", είπε ο Τσαρλς πριν φύγει βιαστικά από το δωμάτιο.
  
  "Είναι λίγο κουρασμένος, καημένος", εξήγησε ο Purdue, "γιατί έπρεπε να περιμένει τόσο πολύ για να εξυπηρετήσει αυτό το πλήθος εισβολέων. Του έδωσα το ρεπό για αύριο και την Τρίτη. Τελικά, στην απουσία μου, θα είχε πολύ λίγη δουλειά για εκείνον εκτός από τις καθημερινές εφημερίδες, ξέρεις;"
  
  "Ναι", συμφώνησε ο Σαμ. "Αλλά ελπίζω η Λίλιαν να είναι στην υπηρεσία μέχρι να επιστρέψουμε. Της είπα ήδη να μου φτιάξει μια πουτίγκα στρούντελ βερίκοκου όταν επιστρέψουμε".
  
  "Οπου?" Ρώτησα. ρώτησε η Νίνα, νιώθοντας πάλι φρικτά έξω.
  
  "Λοιπόν, αυτός είναι ένας άλλος λόγος που σας ζήτησα να έρθετε, Νίνα. Κάτσε, σε παρακαλώ, και θα σου βάλω ένα μπέρμπον", είπε ο Περντού. Ο Σαμ χάρηκε που τον είδε ξανά τόσο ευδιάθετο, σχεδόν τόσο ευγενικό και γεμάτο αυτοπεποίθηση όσο πριν. Από την άλλη πλευρά, πρότεινε ο Sam, μια αναβολή από την προοπτική της φυλακής θα έκανε έναν άνθρωπο να χαρεί τα πιο μικρά γεγονότα. Η Νίνα κάθισε, βυθίζοντας το χέρι της κάτω από το ποτήρι με το κονιάκ που της είχε ρίξει ο Περντού Southern Comfort.
  
  Το γεγονός ότι ήταν πρωί δεν άλλαξε την ατμόσφαιρα του σκοτεινού δωματίου. Τα ψηλά παράθυρα ήταν κρεμασμένα με πλούσιες πράσινες κουρτίνες που ξεσήκωσαν το χοντρό καφέ χαλί, δίνοντας στο πολυτελές δωμάτιο μια γήινη αίσθηση. Μέσα από τα στενά δαντελωτά κενά ανάμεσα στις χωριστές κουρτίνες, το πρωινό φως προσπάθησε να φωτίσει τα έπιπλα, αλλά δεν κατάφερε να φωτίσει τίποτα εκτός από το κοντινό χαλί. Έξω, τα σύννεφα έτειναν να είναι βαριά και σκοτεινά, κλέβοντας την ενέργεια οποιουδήποτε ήλιου που θα μπορούσε να δώσει μια σωστή εμφάνιση της ημέρας.
  
  "Τι παίζει αυτό;" Ο Σαμ δεν απευθυνόταν σε κανέναν συγκεκριμένα όταν μια γνώριμη μελωδία πέρασε μέσα στο σπίτι από κάπου στην κουζίνα.
  
  "Λίλιαν, εφημερεύεις όπως προτιμάς", γέλασε ο Περντού. "Την αφήνω να παίζει μουσική ενώ μαγειρεύει, αλλά δεν έχω ιδέα τι είναι, πραγματικά. Εφόσον δεν είναι πολύ ενοχλητικό για το υπόλοιπο προσωπικό, δεν με ενοχλεί η ατμόσφαιρα στο μπροστινό μέρος του σπιτιού."
  
  "Πανεμορφη. Μου αρέσει", παρατήρησε η Νίνα, φέρνοντας προσεκτικά την άκρη του κρυστάλλου στο κάτω χείλος της, προσπαθώντας να μην το λερώσει με κραγιόν. "Λοιπόν, πότε θα μάθω για τη νέα μας αποστολή;"
  
  Ο Περντού χαμογέλασε, ενδίδοντας στην περιέργεια της Νίνα και σε όσα δεν ήξερε ούτε ο Σαμ. Άφησε κάτω το ποτήρι του και έτριψε τις παλάμες του μεταξύ τους. "Είναι πολύ απλό και θα με ελευθερώσει από όλες τις αμαρτίες μου στα μάτια των εμπλεκόμενων κυβερνήσεων, ενώ θα με απαλλάξει και από το λείψανο που μου προκάλεσε όλο αυτό το πρόβλημα".
  
  "Ψεύτικη κιβωτός;" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Ακριβώς", επιβεβαίωσε ο Περντού. "Αυτό είναι μέρος της συμφωνίας μου με το Τμήμα Αρχαιολογικών Εγκλημάτων και τον Ύπατο Αρμοστή της Αιθιοπίας, έναν λάτρη της ιστορίας που ονομάζεται Συνταγματάρχης. Basil Yemen να επιστρέψει το θρησκευτικό τους λείψανο..."
  
  Η Νίνα άνοιξε το στόμα της για να δικαιολογήσει το συνοφρύωμα, αλλά η Περντού ήξερε τι επρόκειτο να πει και σύντομα ανέφερε κάτι που την μπέρδεψε. "...Όσο ψεύτικοι κι αν είναι, στη θέση που τους αξίζει στο βουνό έξω από το χωριό, στο μέρος που τους απομάκρυνα".
  
  "Προστατεύουν ένα τεχνούργημα που ξέρουν ότι δεν είναι η αληθινή Κιβωτός της Διαθήκης;" ρώτησε ο Σαμ, εκφράζοντας την ακριβή ερώτηση της Νίνας.
  
  "Ναι, Σαμ. Για αυτούς εξακολουθεί να είναι ένα αρχαίο κειμήλιο μεγάλης αξίας, είτε περιέχει τη δύναμη του Θεού είτε όχι. Το καταλαβαίνω, οπότε παίρνω τα λόγια μου πίσω". Ανασήκωσε τους ώμους του. "Δεν το χρειαζόμαστε. Πήραμε αυτό που θέλαμε από αυτόν όταν ψάχναμε για το Vault of Hercules, έτσι δεν είναι; Θέλω να πω, αυτή η κιβωτός δεν έχει πια πολλά χρήσιμα για εμάς. Μας μίλησε για τα σκληρά πειράματα σε παιδιά που διεξήγαγαν τα SS κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά δύσκολα αξίζει να τα κρατήσουμε πια".
  
  "Τι πιστεύουν ότι είναι; Είναι ακόμα πεπεισμένοι ότι αυτό είναι ένα ιερό κουτί;" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Ειδικός πράκτορας!" Ο Σαμ ανακοίνωσε την είσοδο του Πάτρικ στο δωμάτιο.
  
  Ο Πάτρικ χαμογέλασε ντροπαλά. "Σκάσε, Σαμ". Πήρε τη θέση του δίπλα στον Purdue και δέχτηκε ένα ποτό από τον οικοδεσπότη του που κυκλοφόρησε πρόσφατα. "Ευχαριστώ, Ντέιβιντ".
  
  Παραδόξως, ούτε ο Purdue ούτε ο Sam αντάλλαξαν μια ματιά σχετικά με το γεγονός ότι οι άλλοι δύο δεν γνώριζαν τίποτα για την πραγματική ταυτότητα του Joe Carter της MI6. Έτσι πρόσεχαν να κρατήσουν για τον εαυτό τους τη μυστική τους επιχείρηση. Μόνο η γυναικεία διαίσθηση της Νίνα αμφισβητούσε κατά καιρούς αυτή τη μυστική δουλειά, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν το θέμα.
  
  "Εντάξει", άρχισε πάλι ο Περντού, "Ο Πάτρικ, μαζί με τη νομική μου ομάδα, ετοίμασαν νομικά έγγραφα για να διευκολύνουν το ταξίδι στην Αιθιοπία για να ανακτήσουν το ιερό τους κουτί ενώ ήταν υπό επιτήρηση της MI6. Ξέρετε, απλώς για να βεβαιωθώ ότι δεν συλλέγω πληροφορίες για άλλη χώρα και τέτοια πράγματα".
  
  Ο Σαμ και η Νίνα έπρεπε να γελάσουν με την κοροϊδία του Περντού για το θέμα, αλλά ο Πάτρικ ήταν κουρασμένος και ήθελε απλώς να το τελειώσει για να μπορέσει να επιστρέψει στη Σκωτία. "Με διαβεβαίωσαν ότι δεν θα χρειαζόταν περισσότερο από μια εβδομάδα", υπενθύμισε στον Purdue.
  
  "Θα έρθεις μαζί μας?" Ο Σαμ αναστέναξε σοβαρά.
  
  Ο Πάτρικ φαινόταν έκπληκτος και λίγο σαστισμένος. "Ναι, Σαμ. Γιατί; Σκοπεύετε να ερμηνεύσετε τόσο άσχημα που δεν υπάρχει θέμα για μπέιμπι σίτερ; Ή δεν πιστεύεις ότι ο καλύτερός σου φίλος δεν θα σε πυροβολήσει στον κώλο;"
  
  Η Νίνα γέλασε για να ελαφρύνει τη διάθεση, αλλά ήταν φανερό ότι υπήρχε υπερβολική ένταση στο δωμάτιο. Κοίταξε τον Perdue, ο οποίος με τη σειρά του έδειξε την πιο αγγελική αθωότητα που μπορούσε να κάνει ο κακός. Τα μάτια του δεν συνάντησαν τα δικά της, αλλά ήξερε καλά ότι τον κοιτούσε.
  
  Τι μου κρύβει η Perdue; Τι μου κρύβει, τι λέει πάλι στον Σαμ; αναρωτήθηκε.
  
  "Οχι όχι. Τίποτα τέτοιο", αρνήθηκε ο Σαμ. "Απλώς δεν θέλω να κινδυνεύεις, Πάντι. Ο λόγος που όλα αυτά συνέβησαν μεταξύ μας εξ αρχής ήταν επειδή αυτό που κάναμε ο Περντού και η Νίνα, έθεσε εσάς και την οικογένειά σας σε κίνδυνο".
  
  Ουάου, σχεδόν τον πιστεύω. Κατά βάθος, η Νίνα επέκρινε την εξήγηση του Σαμ, πεπεισμένη ότι ο Σαμ είχε άλλες προθέσεις να κρατήσει τον Πάντι μακριά. Έδειχνε πολύ σοβαρός, ωστόσο, και παρόλα αυτά ο Περντιού διατηρούσε μια επίπεδη, ανέκφραστη έκφραση καθώς καθόταν και ρουφούσε το ποτήρι του.
  
  "Το εκτιμώ, Σαμ, αλλά βλέπεις, δεν θα πάω γιατί δεν σε εμπιστεύομαι και πολύ", παραδέχτηκε ο Πάτρικ με έναν βαρύ αναστεναγμό. "Δεν πρόκειται καν να καταστρέψω το πάρτι σου ή να σε κατασκοπεύσω. Η αλήθεια είναι... Πρέπει να φύγω. Οι εντολές μου είναι σαφείς και πρέπει να τις ακολουθήσω αν δεν θέλω να χάσω τη δουλειά μου".
  
  "Περίμενε, οπότε σου δόθηκε εντολή να έρθεις ό,τι κι αν γίνει;" ρώτησε η Νίνα.
  
  Ο Πάτρικ έγνεψε καταφατικά.
  
  "Θεέ μου", είπε ο Σαμ κουνώντας το κεφάλι του. "Ποιος μαλάκας σε κάνει να φύγεις, Πάντι;"
  
  "Τι νομίζεις, γέροντα;" ρώτησε ο Πάτρικ αδιάφορα, παραιτήθηκε από τη μοίρα του.
  
  "Τζο Κάρτερ", είπε αποφασιστικά ο Περντού, με τα μάτια του να κοιτάζουν στο κενό, τα χείλη του μόλις κινούνταν για να προφέρουν το απαίσιο αγγλικό όνομα του Κάρστεν.
  
  Ο Σαμ ένιωσε τα πόδια του να μουδιάζουν στο τζιν του. Δεν μπορούσε να αποφασίσει αν ανησυχούσε ή ήταν έξαλλος με την απόφαση να στείλει τον Πάτρικ στην αποστολή. Τα σκοτεινά μάτια του άστραψαν καθώς ρώτησε: "Η αποστολή στην έρημο για να βάλεις ένα αντικείμενο πίσω στο αμμόλοφο από το οποίο είχε αφαιρεθεί δεν είναι δουλειά για έναν υψηλόβαθμο αξιωματικό των στρατιωτικών πληροφοριών, έτσι δεν είναι;"
  
  Ο Πάτρικ τον κοίταξε με τον ίδιο τρόπο που κοίταξε τον Σαμ όταν στάθηκαν δίπλα δίπλα στο γραφείο του διευθυντή, περιμένοντας κάποιου είδους τιμωρία. "Αυτό ακριβώς σκέφτηκα, Σαμ. Τολμώ να πω ότι η συμμετοχή μου σε αυτή την αποστολή ήταν σχεδόν... σκόπιμη."
  
  
  16
  Οι δαίμονες δεν πεθαίνουν
  
  
  Ο Τσαρλς απουσίαζε ενώ η ομάδα έτρωγε πρωινό, συζητώντας πώς θα ήταν ένα γρήγορο ταξίδι για να βοηθήσει επιτέλους τον Περντού να ολοκληρώσει τη νομική του μετάνοια και τελικά να απαλλάξει την Αιθιοπία από τον Πέρντιου.
  
  "Ω, πρέπει να προσπαθήσεις να εκτιμήσεις αυτό το συγκεκριμένο στέλεχος", είπε ο Purdue στον Patrick, αλλά συμπεριέλαβε τον Sam και τη Nina στη συζήτηση. Αντάλλαξαν πληροφορίες για καλά κρασιά και μπράντι για να περάσουν την ώρα τους απολαμβάνοντας το νόστιμο ελαφρύ δείπνο που τους ετοίμασε η Λίλιαν. Χάρηκε που είδε το αφεντικό της να γελάει και να την κοροϊδεύει ξανά, όντας ένας από τους πιο έμπιστους συμμάχους του και έχοντας ακόμα την πρώην επιδεικτική προσωπικότητά του.
  
  "Κάρολος!" Τηλεφώνησε. Μετά από λίγο φώναξε ξανά και πάτησε το κουδούνι, αλλά ο Τσαρλς δεν απάντησε. "Περίμενε, θα πάω να πάρω ένα μπουκάλι", πρότεινε και σηκώθηκε να πάει στην κάβα. Η Νίνα δεν μπορούσε να καταλάβει πόσο αδύνατος και ταπεινός έμοιαζε τώρα. Κάποτε ήταν ψηλός και αδύνατος άντρας, αλλά λόγω της πρόσφατης απώλειας βάρους του κατά τη διάρκεια του τεστ Fallin, φαινόταν ακόμα πιο ψηλός και πολύ πιο αδύναμος.
  
  "Θα πάω μαζί σου, Ντέιβιντ", πρότεινε ο Πάτρικ. "Δεν μου αρέσει που ο Τσαρλς δεν απαντά, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ".
  
  "Μην είσαι ανόητος, Πάτρικ", χαμογέλασε ο Περντού. "Το Reichtisusis είναι αρκετά αξιόπιστο για να αποφύγει τους ανεπιθύμητους επισκέπτες. Επίσης, αντί να χρησιμοποιήσω εταιρεία ασφαλείας, αποφάσισα να προσλάβω έναν ιδιωτικό φύλακα στην πύλη μου. Δεν ανταποκρίνονται σε καμία άλλη πληρωμή εκτός από αυτές που υπογράφει ο υπάκουος υπηρέτης σου".
  
  "Καλή ιδέα", ενέκρινε ο Σαμ.
  
  "Και θα επιστρέψω σύντομα για να επιδείξω αυτό το άσεμνο ακριβό μπουκάλι υγρής μεγαλοπρέπειας", καυχήθηκε ο Perdue με κάποιες επιφυλάξεις.
  
  "Και θα μας επιτραπεί να το ανοίξουμε;" Η Νίνα τον πείραξε. "Επειδή είναι άσκοπο να καυχιόμαστε για πράγματα που δεν μπορούν να επαληθευτούν, καταλαβαίνετε".
  
  Ο Perdue χαμογέλασε περήφανα. Και μ' αυτά τα λόγια, έφυγε βιαστικά από το δωμάτιο και κατέβηκε στο υπόγειο δίπλα από τα εργαστήριά του. Δεν ήθελε να το παραδεχτεί τόσο σύντομα αφού πήρε πίσω το domain του, αλλά ο Perdue ανησυχούσε επίσης για την απουσία του μπάτλερ του. Χρησιμοποιούσε κυρίως το κονιάκ ως δικαιολογία για να χωρίσει με τους άλλους αναζητώντας έναν λόγο για τον οποίο ο Κάρολος τους εγκατέλειψε.
  
  "Λίλι, έχεις δει τον Τσαρλς;" ρώτησε την οικονόμο και τη μαγείρισσα του.
  
  Γύρισε μακριά από το ψυγείο για να κοιτάξει την ταραγμένη του έκφραση. Τυλίγοντας τα χέρια της κάτω από την πετσέτα κουζίνας που χρησιμοποιούσε, χαμογέλασε απρόθυμα. "Μάλιστα κύριε. Ο ειδικός πράκτορας Σμιθ ζήτησε από τον Τσαρλς να πάρει έναν άλλο καλεσμένο σου από το αεροδρόμιο".
  
  "Ο άλλος μου καλεσμένος;" είπε μετά από αυτήν η Purdue. Ήλπιζε να μην είχε ξεχάσει μια σημαντική συνάντηση.
  
  "Ναι, κύριε Πέρντιου", επιβεβαίωσε εκείνη. "Ο Τσαρλς και ο κύριος Σμιθ συμφώνησαν να τον έχουν μαζί σας;" Η Λίλι ακουγόταν λίγο ανήσυχη, κυρίως επειδή δεν ήταν σίγουρη αν η Περντού γνώριζε για τον καλεσμένο. Για την Περντιού, φαινόταν ότι αμφισβητούσε τη λογική του αν ξεχνούσε κάτι που δεν γνώριζε εξαρχής.
  
  Ο Περντού σκέφτηκε για μια στιγμή, χτυπώντας τα δάχτυλά του στο πλαίσιο της πόρτας για να τα ισιώσει. Κατά τη γνώμη του, θα ήταν καλύτερα να παίξει ανοιχτά με τη γοητευτική παχουλή Λίλι, που είχε την υψηλότερη γνώμη για εκείνον. "Εμ, Λίλι, κάλεσα αυτόν τον καλεσμένο; Χάνω το μυαλό μου;
  
  Ξαφνικά, όλα έγιναν ξεκάθαρα στη Λίλι και γέλασε γλυκά. "Οχι! Θεέ μου, όχι, κύριε Perdue, δεν το ήξερες καθόλου. Μην ανησυχείς, δεν έχεις χάσει ακόμα το μυαλό σου".
  
  Νιώθοντας ανακούφιση, ο Perdue αναστέναξε, "Δόξα τω Θεώ!" και γέλασε μαζί της. "Ποιος είναι αυτός?"
  
  "Δεν ξέρω το όνομά του, κύριε, αλλά φαίνεται ότι προσφέρθηκε να σας βοηθήσει στην επόμενη αποστολή σας". είπε δειλά.
  
  "Δωρεάν?" αστειεύτηκε.
  
  Η Λίλι χαμογέλασε, "Σίγουρα το ελπίζω, κύριε".
  
  "Σε ευχαριστώ, Λίλι", είπε και εξαφανίστηκε πριν προλάβει να απαντήσει. Η Λίλι χαμογέλασε στο απογευματινό αεράκι που φυσούσε από το ανοιχτό παράθυρο δίπλα στα ψυγεία και τους καταψύκτες όπου έφτιαχνε τις μερίδες της. Είπε απαλά: "Είναι υπέροχο που σε έχω πίσω, καλή μου".
  
  Περνώντας από τα εργαστήριά του, ο Purdue ένιωθε νοσταλγία, αλλά και ελπίδα. Κατεβαίνοντας κάτω από τον πρώτο όροφο του κεντρικού διαδρόμου του, κατέβηκε τις τσιμεντένιες σκάλες. Οδηγούσε στο υπόγειο όπου ήταν τα εργαστήρια, σκοτεινό και ήσυχο. Ο Purdue ένιωσε μια άστοχη οργή με το θράσος του Joseph Carsten να μπει στο σπίτι του για να εισβάλει στην ιδιωτικότητά του, να χρησιμοποιήσει την πατενταρισμένη τεχνολογία του και την εγκληματολογική του έρευνα, σαν να ήταν όλα εκεί, έτοιμο να εξεταστεί.
  
  Δεν ασχολήθηκε με τα μεγάλα, δυνατά φωτιστικά οροφής, άναβε μόνο το κεντρικό φως στην είσοδο του μικρού διαδρόμου. Καθώς περνούσε μπροστά από τα σκοτεινά τετράγωνα της γυάλινης πόρτας του εργαστηρίου, αναπολούσε τις χρυσές μέρες πριν όλα γίνουν άσχημα, πολιτικά και επικίνδυνα. Μέσα του, μπορούσε ακόμα να φανταστεί ότι άκουγε τους ελεύθερους επαγγελματίες ανθρωπολόγους, επιστήμονες και ασκούμενους του να φλυαρούν για συνδέσεις και θεωρίες με τον ήχο των διακομιστών και των intercoolers που λειτουργούν. Τον έκανε να χαμογελάσει, αν και η καρδιά του πονούσε από την ευχή να επιστρέψουν εκείνες οι μέρες. Τώρα που οι περισσότεροι τον θεωρούσαν εγκληματία και η φήμη του δεν του επέτρεπε πλέον να το χρησιμοποιήσει στο βιογραφικό του, ένιωθε ότι ήταν άχρηστο να εμπλέξει ελίτ επιστήμονες στη δουλειά.
  
  Θα πάρει χρόνο, γέροντα, είπε στον εαυτό του. "Κάνε υπομονή, για όνομα του Θεού".
  
  Η ψηλή του φιγούρα κινήθηκε αργά προς τον αριστερό διάδρομο, με τη βυθισμένη τσιμεντένια ράμπα να αισθάνεται σταθερή κάτω από τα πόδια του. Ήταν μπετόν, που χύθηκε πριν από πολλούς αιώνες από μακροχρόνια κτίστες. Ήταν σπίτι και τον έκανε να νιώθει μεγάλη αίσθηση του ανήκειν, περισσότερο από ποτέ.
  
  Καθώς περνούσε τη δυσδιάκριτη πόρτα της αποθήκης, η καρδιά του ανατάχτηκε και ένα μυρμήγκιασμα έτρεξε στην πλάτη του στα πόδια του. Ο Περντού χαμογέλασε καθώς προσπέρασε μια παλιά σιδερένια πόρτα που συνδυαζόταν με τον τοίχο σε χρώμα και υφή, χτυπώντας τον δύο φορές στη διαδρομή. Τελικά, η μυρωδιά της μούχλας ενός βυθισμένου κελαριού χτύπησε τα ρουθούνια του. Ο Perdue ήταν χαρούμενος που έμεινε ξανά μόνος, αλλά έσπευσε να πάρει ένα μπουκάλι κρασί Κριμαίας της δεκαετίας του 1930 για να το μοιραστεί με την παρέα του.
  
  Ο Τσαρλς διατήρησε το κελάρι σχετικά καθαρό, τα μπουκάλια ξεσκονίστηκαν και αναποδογυρίστηκαν, αλλά διαφορετικά ο Περντού έδωσε εντολή στον επιμελή μπάτλερ να αφήσει το υπόλοιπο δωμάτιο όπως ήταν. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε να είναι μια αξιοπρεπή κάβα αν δεν φαινόταν λίγο υποβαθμισμένη και υποβαθμισμένη. Για τη σύντομη ανάμνηση των ευχάριστων πραγμάτων, ο Purdue έπρεπε να πληρώσει το τίμημα ενός σκληρού σύμπαντος και σύντομα οι σκέψεις του άρχισαν να παρασύρονται σε διαφορετική κατεύθυνση.
  
  Οι τοίχοι του υπογείου ήταν σαν εκείνοι ενός μπουντρούμι όπου τον είχε κρατήσει η τυραννική σκύλα από τον Μαύρο Ήλιο πριν έρθει το δικό της τέλος. Όσο κι αν υπενθύμισε στον εαυτό του ότι έκλεισε αυτό το τρομερό κεφάλαιο της ζωής του, δεν μπορούσε να μην νιώσει τους τοίχους να κλείνουν γύρω του.
  
  "Όχι, όχι, δεν είναι αληθινό", ψιθύρισε. "Είναι απλώς το μυαλό σας που αναγνωρίζει τις τραυματικές σας εμπειρίες με τη μορφή φοβίας".
  
  Ωστόσο, ο Perdue ένιωσε ότι δεν μπορούσε να κουνηθεί καθώς τα μάτια του τον έβλεπαν. Με το μπουκάλι στο χέρι και την ανοιχτή πόρτα ακριβώς μπροστά του, ένιωσε την απελπισία να κυριεύει την ψυχή του. Αλυσοδεμένος στο σημείο, ο Perdue δεν μπορούσε να κάνει ούτε ένα βήμα και η καρδιά του χτυπούσε πιο γρήγορα στη μάχη με το μυαλό του. "Θεέ μου, τι είναι αυτό;" ψέλλισε πιέζοντας το ελεύθερο χέρι του στο μέτωπό του.
  
  Όλα τον περιέβαλλαν, όσο κι αν πάλευε με τις εικόνες με την καθαρή αίσθηση της πραγματικότητας και την ψυχολογία του. Στέναξε, έκλεισε τα μάτια του σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να πείσει τον ψυχισμό του ότι δεν είχε επιστρέψει στο μπουντρούμι. Ξαφνικά, ένα χέρι τον άρπαξε σφιχτά και του τράβηξε το μπράτσο, τρομάζοντας τον Purdue σε κατάσταση νηφάλιου τρόμου. Τα μάτια του άνοιξαν αμέσως και το μυαλό του καθάρισε.
  
  "Ιησούς, Πέρντιου, νομίζαμε ότι σε κατάπιε μια πύλη ή κάτι τέτοιο", είπε η Νίνα κρατώντας ακόμα τον καρπό του.
  
  "Θεέ μου, Νίνα!" αναφώνησε, ανοίγοντας διάπλατα τα γαλάζια μάτια του για να βεβαιωθεί ότι θα παραμείνει στην πραγματικότητα. "Δεν ξέρω τι μου συνέβη. Εγώ... Είδα το μπουντρούμι... Θεέ μου! Τρελαίνομαι!"
  
  Έπεσε πάνω στη Νίνα και εκείνη τύλιξε τα χέρια της γύρω του καθώς ανέπνεε υστερικά. Πήρε το μπουκάλι από πάνω της και το έβαλε στο τραπέζι πίσω της, χωρίς να κουνηθεί ούτε εκατοστό από το σημείο που αγκάλιασε το λεπτό και χτυπημένο σώμα του Περντού. "Δεν πειράζει, Πέρντιου", ψιθύρισε εκείνη. "Ξέρω πολύ καλά αυτό το συναίσθημα. Οι φοβίες γεννιούνται συνήθως από μια μόνο τραυματική εμπειρία. Μόνο αυτό χρειαζόμαστε για να τρελαθούμε, πιστέψτε με. Απλώς να ξέρετε ότι αυτό είναι το τραύμα της δοκιμασίας σας, όχι η κατάρρευση της λογικής σας. Όσο το θυμάσαι αυτό, θα είσαι καλά".
  
  "Έτσι νιώθεις κάθε φορά που σε βάζουμε σε έναν περιορισμένο χώρο για δικό μας όφελος;" ρώτησε απαλά, λαχανιάζοντας αέρα δίπλα στο αυτί της Νίνα.
  
  "Ναι", παραδέχτηκε εκείνη. "Αλλά μην το κάνετε να ακούγεται τόσο σκληρό. Πριν από το Deep Sea One και το υποβρύχιο, έχανα εντελώς την ψυχραιμία μου κάθε φορά που αναγκαζόμουν να βρεθώ σε έναν στενό χώρο. Από τότε που δούλεψα μαζί σου και τον Σαμ", χαμογέλασε και τον έσπρωξε ελαφρώς μακριά για να τον κοιτάξει στα μάτια, "τόσες φορές χρειάστηκε να αντιμετωπίσω την κλειστοφοβία μου, έπρεπε να αντιμετωπίσω αυτήν την πρόσωπο με πρόσωπο, διαφορετικά θα σκοτωθούν όλοι. Στην πραγματικότητα, εσείς οι δύο μανιακοί με βοηθήσατε να το αντιμετωπίσω καλύτερα".
  
  Ο Perdue κοίταξε τριγύρω και ένιωσε τον πανικό να υποχωρεί. Πήρε μια βαθιά ανάσα και πέρασε προσεκτικά το χέρι του πάνω από το κεφάλι της Νίνα, στρίβοντας τις μπούκλες της γύρω από τα δάχτυλά του. "Τι θα έκανα χωρίς εσένα, δόκτωρ Γκουλντ;"
  
  "Λοιπόν, πρώτα απ 'όλα, θα είχατε εγκαταλείψει το εκστρατευτικό σας συγκρότημα σε επίσημη προσδοκία για αιώνες", είπε. "Λοιπόν, ας μην τους αφήνουμε όλους να περιμένουν".
  
  "Ολα?" ρώτησε με περιέργεια.
  
  "Ναι, ο καλεσμένος σου έφτασε πριν από λίγα λεπτά με τον Τσαρλς", χαμογέλασε.
  
  "Έχει όπλο;" πείραξε.
  
  "Δεν είμαι σίγουρος", έπαιξε η Νίνα. "Μπορούσε απλώς. Τουλάχιστον τότε οι προετοιμασίες μας δεν θα είναι βαρετές".
  
  Ο Σαμ τους φώναξε από την πλευρά των εργαστηρίων. "Έλα", έκλεισε το μάτι η Νίνα, "ας επιστρέψουμε εκεί πριν νομίσουν ότι έχουμε κάτι άσχημο".
  
  "Είσαι σίγουρος ότι θα ήταν κακό;" Ο Περντού φλέρταρε.
  
  "Γεια!" Ο Σαμ φώναξε από τον πρώτο διάδρομο. "Πρέπει να περιμένω να πατηθούν τα σταφύλια εκεί κάτω;"
  
  "Εμπιστευτείτε τον Σαμ, οι συνήθεις αναφορές ακούγονται άσεμνες στο στόμα του". Ο Περντού αναστέναξε χαρούμενα και η Νίνα γέλασε. "Θα αλλάξεις τον τόνο σου, παλιόπαιδο", φώναξε ο Περντού. "Μόλις δοκιμάσετε τα Ayu-Dag Cahors μου, θα θέλετε περισσότερα."
  
  Η Νίνα ανασήκωσε το φρύδι και έριξε μια ύποπτη ματιά στον Περντού. "Εντάξει, το μπέρδεψες εκείνη τη φορά".
  
  Ο Περντού κοίταξε μπροστά περήφανα καθώς έφτανε στον πρώτο διάδρομο. "Ξέρω".
  
  Ενώνοντας τον Σαμ, οι τρεις τους επέστρεψαν στις σκάλες του διαδρόμου για να κατέβουν στον πρώτο όροφο. Ο Perdue μισούσε που και οι δύο ήταν τόσο μυστικοπαθείς για τον καλεσμένο του. Ακόμα και ο δικός του μπάτλερ του το κράτησε, κάτι που τον έκανε να νιώθει εύθραυστο παιδί. Δεν μπορούσε να μην αισθανθεί λίγο υποστηρικτικός, αλλά γνωρίζοντας τον Σαμ και τη Νίνα, ήξερε ότι ήθελαν απλώς να του κάνουν έκπληξη. Και ο Perdue, όπως πάντα, ήταν στην κορυφή.
  
  Είδαν τον Τσαρλς και τον Πάτρικ να ανταλλάσσουν λίγα λόγια ακριβώς έξω από την πόρτα του σαλονιού. Πίσω τους, ο Perdue παρατήρησε μια στοίβα από δερμάτινες τσάντες και ένα φθαρμένο παλιό μπαούλο. Όταν ο Πάτρικ είδε τον Πέρντιου, τον Σαμ και τη Νίνα να ανεβαίνουν τις σκάλες στον πρώτο όροφο, χαμογέλασε και έκανε νόημα στον Περντού να επιστρέψει στη συνάντηση. "Φέρατε το κρασί για το οποίο καυχηθήκατε τόσο πολύ;" ρώτησε κοροϊδευτικά ο Πάτρικ. "Ή τα έκλεψαν οι πράκτορές μου;"
  
  "Θεέ μου, δεν θα εκπλαγώ", μουρμούρισε αστειευόμενος ο Περντού καθώς περνούσε από τον Πάτρικ.
  
  Όταν μπήκε στο δωμάτιο, ο Περντιού ξεφύσηξε. Δεν ήξερε αν έπρεπε να γοητευτεί ή να ανησυχήσει από το όραμα που είχε μπροστά του. Ο άντρας στην εστία χαμογέλασε θερμά, με τα χέρια του σταυρωμένα υπάκουα μπροστά του. "Πώς είσαι, Περντού Εφέντι;"
  
  
  17
  Προανάκρουσμα
  
  
  "Δεν πιστεύω στα μάτια μου!" αναφώνησε ο Περντιού και δεν αστειευόταν. "Δεν μπορώ! Γειά σου! Είσαι αλήθεια εδώ φίλε μου;"
  
  "Εγώ, εφέντη", απάντησε η Ατζό Κίρα, νιώθοντας αρκετά κολακευμένη από τη χαρά του δισεκατομμυριούχου που τον έβλεπε. "Φαίνεσαι πολύ έκπληκτος".
  
  "Νόμιζα ότι ήσουν νεκρός", είπε ειλικρινά ο Περντού. "Μετά από εκείνη την προεξοχή όπου άνοιξαν πυρ εναντίον μας... Ήμουν πεπεισμένος ότι σας σκότωσαν".
  
  "Δυστυχώς, σκότωσαν τον αδελφό μου τον Εφέντη", παραπονέθηκε ο Αιγύπτιος. "Αλλά αυτό δεν είναι κάτι δικό σου. Πυροβολήθηκε ενώ επέβαινε σε ένα τζιπ για να μας σώσει".
  
  "Ελπίζω ότι αυτός ο άνθρωπος έχει μια αξιοπρεπή κηδεία. Πίστεψέ με, Ajo, θα επανορθώσω την οικογένειά σου για ό,τι έκανες για να με βοηθήσεις να ξεφύγω από τα νύχια τόσο των Αιθίοπων όσο και εκείνων των καταραμένων μανάδων της Κόζα Νόστρα.
  
  "Με συγχωρείτε", διέκοψε με σεβασμό η Νίνα. "Μπορώ να ρωτήσω ποιος ακριβώς είστε, κύριε; Πρέπει να ομολογήσω ότι χάθηκα λίγο εδώ".
  
  Οι άντρες χαμογέλασαν. "Φυσικά, φυσικά", γέλασε ο Περντού. "Ξέχασα ότι δεν ήσουν μαζί μου όταν... αγόρασα", κοίταξε τον Ατζό με ένα κακόβουλο κλείσιμο του ματιού, "μια ψεύτικη Κιβωτό της Διαθήκης από το Ακσούμ στην Αιθιοπία".
  
  "Τα έχετε ακόμα, κύριε Πέρντιου;" ρώτησε ο Ajo. "Ή είναι ακόμα σε εκείνο το άθεο σπίτι στο Τζιμπουτί όπου με βασάνισαν;"
  
  "Θεέ μου, σε βασάνισαν και εσένα;" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Ναι, Δρ Γκουλντ. Prof. Ο άντρας της Medli και τα τρολ του φταίνε. Πρέπει να ομολογήσω, παρόλο που ήταν παρούσα, έβλεπα ότι δεν ενέκρινε. Είναι νεκρή τώρα; - Εύγλωττα ρώτησε ο Ajo.
  
  "Ναι, δυστυχώς, πέθανε κατά τη διάρκεια της αποστολής του Ηρακλή", επιβεβαίωσε η Νίνα. "Μα πώς ασχολήθηκες με αυτή την εκδρομή; Purdue, γιατί δεν ξέραμε για τον κύριο Cyrus;"
  
  "Οι άνθρωποι του Medley τον κράτησαν για να μάθουν πού βρισκόμουν με το λείψανο που επιθυμούσαν, Nina", εξήγησε ο Purdue. "Αυτός ο κύριος είναι ένας Αιγύπτιος μηχανικός που με βοήθησε να δραπετεύσω με το Ιερό Κουτί προτού το φέρω εδώ-πριν βρεθεί ο Θόλος του Ηρακλή".
  
  "Και νόμιζες ότι ήταν νεκρός", πρόσθεσε ο Σαμ.
  
  "Ακριβώς", επιβεβαίωσε ο Περντού. "Γι" αυτό έμεινα άναυδος βλέποντας τον "πεθαμένο" φίλο μου να στέκεται τώρα ζωντανός και καλά στο σαλόνι μου. Πες μου, αγαπητή Ατζό, γιατί είσαι εδώ, αν όχι μόνο για μια ζωντανή επανένωση;"
  
  Η Ajo φαινόταν λίγο μπερδεμένη, δεν ήταν σίγουρος πώς να εξηγήσει, αλλά ο Πάτρικ προσφέρθηκε να συμπληρώσει τους πάντες για το θέμα. "Στην πραγματικότητα, ο κύριος Kira είναι εδώ για να σε βοηθήσει να επιστρέψεις το τεχνούργημα στη θέση που του αξίζει από όπου το έκλεψες, Ντέιβιντ". Έριξε μια γρήγορη μομφή στον Αιγύπτιο πριν συνεχίσει την εξήγησή του, ώστε όλοι να μπουν στη δράση. "Στην πραγματικότητα, το αιγυπτιακό νομικό σύστημα τον ανάγκασε να το κάνει υπό την πίεση του Τμήματος Αρχαιολογικού Εγκλήματος. Η εναλλακτική θα ήταν η φυλάκιση για βοήθεια σε έναν δραπέτη και βοήθεια στην κλοπή ενός πολύτιμου ιστορικού αντικειμένου από τον λαό της Αιθιοπίας".
  
  "Οπότε η τιμωρία σου είναι παρόμοια με τη δική μου", αναστέναξε ο Περντού.
  
  "Εκτός του ότι δεν μπορούσα να πληρώσω αυτό το πρόστιμο, Εφέντι", εξήγησε ο Ajo.
  
  "Δεν νομίζω", συμφώνησε ο Πάτρικ. "Αλλά ούτε αυτό θα περίμενε κανείς να το κάνεις, αφού είσαι συνεργός και όχι ο κύριος ένοχος".
  
  "Λοιπόν, γι' αυτό σε στέλνουν μαζί, Πάντι;" ρώτησε ο Σαμ. Προφανώς ακόμα ανησυχούσε για τη συμπερίληψη του Πάτρικ στην αποστολή.
  
  "Ναι, υποθέτω. Αν και όλα τα έξοδα καλύπτονται από τον Ντέιβιντ ως μέρος της τιμωρίας του, πρέπει ακόμα να σας συνοδεύσω όλους για να βεβαιωθώ ότι δεν υπάρχουν νέες παρανομίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πιο σοβαρό έγκλημα", εξήγησε με βάναυση ειλικρίνεια.
  
  "Αλλά θα μπορούσαν να είχαν στείλει οποιονδήποτε ανώτερο πράκτορα", απάντησε ο Σαμ.
  
  "Ναι, θα μπορούσαν να το κάνουν, Sammo. Αλλά με επέλεξαν, οπότε ας κάνουμε το καλύτερο δυνατό και ας ασχοληθούμε με αυτό το χάλι, ε;" Πρότεινε ο Πάτρικ, χτυπώντας τον Σαμ στον ώμο. "Εξάλλου, θα μας δώσει την ευκαιρία να καλύψουμε τη διαφορά του περασμένου έτους περίπου. Ντέιβιντ, μήπως μπορούμε να πιούμε ένα ποτό ενώ μας εξηγείς την πορεία της επερχόμενης αποστολής;"
  
  "Μου αρέσει ο τρόπος σκέψης σου, ειδικός πράκτορας Σμιθ", χαμογέλασε ο Περντού καθώς σήκωσε το μπουκάλι ως έπαθλο. "Τώρα ας καθίσουμε και ας γράψουμε πρώτα τις απαραίτητες ειδικές βίζες και άδειες που θα χρειαστούμε για να εκτελωνίσουμε. Μετά από αυτό, μπορούμε να επεξεργαστούμε το καλύτερο δρομολόγιο με την κατάλληλη βοήθεια του ατόμου μου, που θα ενταχθεί στην Kira εδώ, και θα ξεκινήσουμε πτήσεις τσάρτερ."
  
  Για το υπόλοιπο της ημέρας και μέχρι αργά το βράδυ, η ομάδα σχεδίαζε την επιστροφή τους στη χώρα, όπου θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν την περιφρόνηση των ντόπιων και τα αγενή λόγια των οδηγών μέχρι να ολοκληρωθεί η αποστολή τους. Ήταν υπέροχο για τον Purdue, τη Nina και τον Sam να βρεθούν ξανά μαζί στην τεράστια ιστορική έπαυλη Purdue, για να μην αναφέρουμε ότι ήταν παρέα με δύο αντίστοιχους φίλους που έκαναν τα πάντα λίγο πιο ξεχωριστά αυτή τη φορά.
  
  Μέχρι το επόμενο πρωί, είχαν τα πάντα προγραμματισμένα και ο καθένας επιβαρύνθηκε με το καθήκον να συγκεντρώσει τον εξοπλισμό του για το ταξίδι, καθώς και να ελέγξει την ορθότητα των διαβατηρίων και των ταξιδιωτικών τους εγγράφων με εντολή της βρετανικής κυβέρνησης, των στρατιωτικών πληροφοριών και της Αιθιοπίας. εκπρόσωποι, ο καθηγητής J. Imru και ο συνταγματάρχης. Γέμενη.
  
  Η ομάδα συγκεντρώθηκε για λίγο για πρωινό υπό την αυστηρή ματιά του μπάτλερ του Περντού, σε περίπτωση που χρειαζόταν κάτι από αυτόν. Αυτή τη φορά, η Nina δεν παρατήρησε την ήσυχη συνομιλία μεταξύ του Sam και του Purdue καθώς τα βλέμματά τους συναντήθηκαν στο μεγάλο τραπέζι από ξύλο τριανταφυλλιάς, ενώ οι χαρούμενοι κλασικοί ροκ ύμνοι της Lily αντηχούσαν μακριά στην κουζίνα.
  
  Αφού οι άλλοι πήγαν για ύπνο το προηγούμενο βράδυ, ο Sam και ο Perdue πέρασαν μερικές ώρες μόνοι, ανταλλάσσοντας ιδέες για το πώς να παρουσιάσουν τον Joe Carter σε δημόσια προβολή, και ταυτόχρονα κατέστρεψαν το μεγαλύτερο μέρος του Τάγματος για να το κάνουν πιο πειστικό. Συμφώνησαν ότι το έργο ήταν δύσκολο και θα έπαιρνε λίγο χρόνο για να προετοιμαστούν, αλλά ήξεραν ότι θα έπρεπε να στήσουν κάποιο είδος παγίδας στον Κάρτερ. Αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν ανόητος. Ήταν υπολογιστικός και κακόβουλος με τον τρόπο του, οπότε χρειάστηκε χρόνος για να σκεφτούν τα σχέδιά τους οι δυο τους. Δεν είχαν την πολυτέλεια να αφήσουν καμία σύνδεση χωρίς επαλήθευση. Ο Sam δεν είπε στον Purdue για την επίσκεψη του πράκτορα της MI6 Liam Johnson ή τι αποκάλυψε στον επισκέπτη εκείνο το βράδυ όταν ειδοποίησε τον Sam για την προφανή κατασκοπεία του.
  
  Δεν είχε απομείνει πολύς χρόνος για να σχεδιάσουν την πτώση του Karsten, αλλά ο Perdue ήταν ανένδοτος ότι δεν μπορούσαν να βιάσουν τα πράγματα. Τώρα, ωστόσο, ο Perdue έπρεπε να επικεντρωθεί στην απόρριψη της υπόθεσης στο δικαστήριο, ώστε η ζωή του να επιστρέψει σε σχετικά φυσιολογικό επίπεδο για πρώτη φορά μετά από πολλούς μήνες.
  
  Αρχικά, έπρεπε να κανονίσουν τη μεταφορά του λειψάνου σε ένα κλειστό κοντέινερ που φυλάσσεται από τελωνειακούς υπαλλήλους υπό το άγρυπνο βλέμμα του ειδικού πράκτορα Πάτρικ Σμιθ. Πρακτικά κουβαλούσε την εξουσία του Κάρτερ στο πορτοφόλι του με κάθε βήμα που γινόταν σε αυτό το ταξίδι, κάτι που ο Ανώτατος Διοικητής της MI6 δεν θα ενέκρινε εύκολα. Στην πραγματικότητα, ο μόνος λόγος που έστειλε τον Smith σε ένα ταξίδι για να παρακολουθήσει την αποστολή Aksumite ήταν για να απαλλαγεί από τον πράκτορα. Ήξερε ότι ο Smith ήταν πολύ εξοικειωμένος με τον Purdue για να τον χάσει στο πεδίο του Black Sun. Αλλά ο Πάτρικ, φυσικά, δεν το ήξερε αυτό.
  
  "Τι στο διάολο κάνεις, Ντέιβιντ;" ρώτησε ο Πάτρικ καθώς έμπαινε στο Purdue, ο οποίος ήταν απασχολημένος με το εργαστήριο υπολογιστών του. Ο Purdue γνώριζε ότι μόνο οι πιο εκλεκτοί χάκερ και όσοι είχαν εκτεταμένες γνώσεις στην επιστήμη των υπολογιστών μπορούσαν να ξέρουν τι έκανε. Ο Πάτρικ δεν ήταν διατεθειμένος σε αυτό, οπότε ο δισεκατομμυριούχος δεν έκλεισε σχεδόν το μάτι όταν είδε τον πράκτορα να μπαίνει στο εργαστήριο.
  
  "Απλώς συγκέντρωσα μερικά πράγματα με τα οποία δούλευα από πριν λείψω από τα εργαστήρια, Πάντυ", εξήγησε χαρούμενα ο Περντύ. "Υπάρχουν ακόμη τόσα πολλά gadget που πρέπει να οριστικοποιήσω, να διορθώσω σφάλματα και τέτοια, ξέρετε. Αλλά σκέφτηκα ότι εφόσον η ομάδα αποστολής μου πρέπει να περιμένει την έγκριση της κυβέρνησης πριν φύγουμε, θα μπορούσα να ολοκληρώσω κάποια δουλειά".
  
  Ο Πάτρικ μπήκε μέσα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, συνειδητοποιώντας τώρα περισσότερο από ποτέ τι αληθινή ιδιοφυΐα ήταν ο Ντέιβ Περντού. Τα μάτια του ήταν γεμάτα με ανεξήγητα τεχνάσματα που μπορούσε μόνο να φανταστεί ότι ήταν εξαιρετικά περίπλοκα στο σχεδιασμό. "Πολύ καλά", παρατήρησε, στεκόμενος μπροστά σε ένα ιδιαίτερα ψηλό κουτί διακομιστή και βλέποντας τα μικρά φώτα να λαμπυρίζουν καθώς η μηχανή βουίζει μέσα. "Πραγματικά θαυμάζω την επιμονή σου σε αυτά τα πράγματα, Ντέιβιντ, αλλά ποτέ δεν θα με έπιανες γύρω από όλες αυτές τις μητρικές κάρτες, τις κάρτες μνήμης και άλλα".
  
  "Χα!" Ο Perdue χαμογέλασε, χωρίς να σηκώσει το βλέμμα του από τη δουλειά του. "Τι, λοιπόν, ειδικός πράκτορας, είσαι καλός εκτός από το να χτυπάς τη φλόγα από ένα κερί σε εκπληκτική απόσταση;"
  
  Ο Πάτρικ γέλασε. "Ω, το έχεις ακούσει;"
  
  "Το έκανα", απάντησε ο Purdue. "Όταν ο Σαμ Κλιβ μεθάει, συνήθως είσαι το θέμα των περίτεχνων παιδικών του ιστοριών, παλιό κεφάλαιο".
  
  Ο Πάτρικ ένιωσε κολακευμένος από αυτή την ανακάλυψη. Κουνώντας ταπεινά καταφατικά, σηκώθηκε, κοιτάζοντας το πάτωμα για να φανταστεί έναν τρελό δημοσιογράφο. Ήξερε ακριβώς πώς ήταν ο καλύτερός του φίλος όταν ήταν θυμωμένος και ήταν πάντα ένα υπέροχο πάρτι με πολλή διασκέδαση. Η φωνή του Purdue έγινε πιο δυνατή χάρη στις αναδρομές στο παρελθόν και στις ξεκαρδιστικές αναμνήσεις που είχαν μόλις ξεπηδήσει στο μυαλό του Πάτρικ.
  
  "Λοιπόν, τι σε ελκύει περισσότερο όταν δεν εργάζεσαι, Πάτρικ;"
  
  "ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ!" Ο πράκτορας έβγαλε από τις αναμνήσεις του. "Χμ, καλά, μου αρέσουν πολύ τα καλώδια".
  
  Ο Perdue σήκωσε το βλέμμα από την οθόνη προγραμματισμού του για πρώτη φορά, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει την κρυπτική δήλωση. Γυρνώντας στον Πάτρικ, προσποιήθηκε ότι είχε σαστισμένη περιέργεια και απλώς ρώτησε: "Σύρματα;"
  
  Ο Πάτρικ γέλασε.
  
  "Είμαι ορειβάτης. Μου αρέσουν τα σχοινιά και τα καλώδια για να με κρατούν σε φόρμα. Όπως μπορεί ή όχι να σου είπε ο Sam πριν, δεν είμαι πολύ στοχαστικός ή διανοητικά παρακινημένος. Θα προτιμούσα να κάνω σωματική άσκηση στην αναρρίχηση, τις καταδύσεις ή τις πολεμικές τέχνες", εξήγησε ο Πάτρικ, "αντί, δυστυχώς, να μάθω περισσότερα για ένα ελάχιστα γνωστό θέμα ή να ανακαλύψω τον ιστό της φυσικής ή της θεολογίας".
  
  "Γιατί "Δυστυχώς;" ρώτησε ο Perdue. "Φυσικά, αν υπήρχαν μόνο φιλόσοφοι στον κόσμο, δεν θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε, να ερευνήσουμε ή, στην πραγματικότητα, να δημιουργήσουμε λαμπρούς μηχανικούς. Θα είχε μείνει στα χαρτιά και θα είχε μελετηθεί χωρίς τους ανθρώπους που διεξήγαγαν φυσικά την αναγνώριση, δεν συμφωνείτε; "
  
  Ο Πάτρικ ανασήκωσε τους ώμους, "Υποθέτω. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ πριν."
  
  Τότε ήταν που συνειδητοποίησε ότι μόλις είχε αναφέρει ένα υποκειμενικό παράδοξο και αυτό τον έκανε να γελάσει ντροπαλά. Ωστόσο, ο Πάτρικ δεν μπορούσε να μην ενθουσιαστεί από τα διαγράμματα και τους κώδικες του Purdue. "Έλα, Perdue, διδάξε σε έναν λαϊκό κάτι για την τεχνολογία", πείραξε, σηκώνοντας μια καρέκλα. "Πες μου τι πραγματικά κάνεις εδώ".
  
  Ο Περντού σκέφτηκε για μια στιγμή πριν απαντήσει με τη συνήθη τεκμηριωμένη βεβαιότητά του. "Φτιάχνω μια συσκευή ασφαλείας, Πάτρικ".
  
  Ο Πάτρικ χαμογέλασε πονηρά. "Καταλαβαίνω. Για να κρατήσετε το MI6 μακριά από το μέλλον;"
  
  Ο Περντού ανταπέδωσε το άτακτο χαμόγελο του Πάτρικ και καυχήθηκε φιλικά, "Ναι".
  
  Έχεις σχεδόν δίκιο, γέρο κόκορα, σκέφτηκε ο Περντού, γνωρίζοντας ότι ο υπαινιγμός του Πάτρικ πλησίαζε επικίνδυνα την αλήθεια, με μια στροφή, φυσικά. Δεν θα ήσασταν ευτυχείς να το σκεφτείτε αυτό, αν ξέρετε μόνο ότι η συσκευή μου ήταν ειδικά σχεδιασμένη για να απορροφά το MI6;
  
  "Είμαι έτσι;" Ο Πάτρικ βόγκηξε. "Τότε πες μου πώς ήταν... Ω, περίμενε", είπε χαρούμενα, "ξέχασα, είμαι στην τρομερή οργάνωση που πολεμάς εδώ". Ο Perdue γέλασε μαζί με τον Patrick, αλλά και οι δύο άντρες μοιράζονταν άγνωστες επιθυμίες που δεν μπορούσαν να αποκαλύψουν ο ένας στον άλλο.
  
  
  18
  Μέσα από τους ουρανούς
  
  
  Τρεις ημέρες αργότερα, η ομάδα επιβιβάστηκε στο ναυλωμένο Super Hercules του Purdue με μια επιλεγμένη ομάδα ανδρών υπό τη διοίκηση του συνταγματάρχη J. Το πολύτιμο Αιθιοπικό φορτίο φορτώνεται στην Υεμένη υπό επίβλεψη.
  
  "Θα έρθεις μαζί μας, συνταγματάρχη;" ρώτησε ο Περντού τον γκρινιάρη αλλά παθιασμένο γέρο βετεράνο.
  
  "Σε μια αποστολή;" - Τι είναι αυτό? ρώτησε απότομα τον Περντύ, αν και εκτιμούσε την εγκαρδιότητα του πλούσιου εξερευνητή. "Όχι, όχι, καθόλου. Αυτό το βάρος είναι πάνω σου, γιε μου. Πρέπει να επανορθώσεις μόνος σου. Με τον κίνδυνο να φανώ αγενής, θα προτιμούσα να μην ασχοληθώ με κουβέντες μαζί σου, αν δεν σε πειράζει".
  
  "Δεν πειράζει, συνταγματάρχη", απάντησε με σεβασμό ο Περντού. "Καταλαβαίνω απόλυτα".
  
  "Εξάλλου", συνέχισε ο βετεράνος, "δεν θα ήθελα να περάσω μέσα από την αναταραχή και την πανδαισία που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσετε όταν επιστρέψετε στο Axum. Αξίζετε την εχθρότητα που θα αντιμετωπίσετε, και ειλικρινά, αν σας συνέβαινε κάτι κατά την παράδοση του Ιερού Κουτιού, δεν θα το ονόμαζα ακριβώς θηριωδία".
  
  "Ουάου", παρατήρησε η Νίνα καθώς καθόταν στην ανοιχτή ράμπα και κάπνιζε. "Μην κρατιέσαι".
  
  Ο Συνταγματάρχης κοίταξε τη Νίνα. "Πες στη γυναίκα σου να ασχοληθεί και με τη δική της δουλειά. Η εξέγερση από γυναίκες δεν επιτρέπεται στη χώρα μου".
  
  Ο Σαμ άνοιξε την κάμερα και περίμενε.
  
  "Νίνα", είπε η Περντού προτού προλάβει να αντιδράσει, ελπίζοντας ότι θα εγκατέλειπε την κόλαση που καλούνταν να εξαπολύσει στον επικριτικό βετεράνο. Το βλέμμα του έμεινε καρφωμένο στον Συνταγματάρχη, αλλά τα μάτια του έκλεισαν καθώς την άκουσε να σηκώνεται και να πλησιάζει. Ο Σαμ μόλις είχε χαμογελάσει από την αγρυπνία του στην κοιλιά του Ηρακλή, στοχεύοντας τον φακό του.
  
  Ο Συνταγματάρχης παρακολούθησε με χαμόγελο τη μινιατούρα εκείνη-διάβολο να κατευθύνεται προς το μέρος του, τσακίζοντας το αποτσίγαρό της με το νύχι της καθώς προχωρούσε. Τα σκούρα μαλλιά της έπεσαν άγρια πάνω από τους ώμους της και ένα ελαφρύ αεράκι πέταξε σκέλη στους κροτάφους της πάνω από τα διαπεραστικά καστανά μάτια της.
  
  "Πες μου, συνταγματάρχη", ρώτησε μάλλον απαλά, "έχεις γυναίκα;"
  
  "Φυσικά και το κάνω", απάντησε κοφτά, κρατώντας το βλέμμα του στον Περντού.
  
  "Έπρεπε να την απαγάξεις ή απλώς έβαλες τους στρατιωτικούς σου να ακρωτηριάσουν τα γεννητικά της όργανα για να μην καταλάβει ότι η απόδοσή σου ήταν τόσο αηδιαστική όσο και η κοινωνική σου ευπρέπεια;" ρώτησε ωμά.
  
  "Νίνα!" Η Περντού ξεφύσηξε, γυρίζοντας να την κοιτάξει σοκαρισμένη, ενώ ο βετεράνος αναφώνησε: "Πώς τολμάς!" πίσω του.
  
  "Συγγνώμη", χαμογέλασε η Νίνα. Έσυρε πρόχειρα το τσιγάρο της και φύσηξε τον καπνό προς τον συνταγματάρχη. Το πρόσωπο της Υεμένης. "Συγγνώμη. Τα λέμε στην Αιθιοπία, συνταγματάρχη". Ξεκίνησε πίσω προς τον Ηρακλή, αλλά στα μισά της διαδρομής γύρισε για να τελειώσει αυτό που είχε να πει. "Ω, και κατά τη διάρκεια της πτήσης εκεί, θα φροντίσω πολύ καλά την αβρααμική αηδία σας εδώ. Μην ανησυχείς". Έδειξε το λεγόμενο Ιερό Κουτί και έκλεισε το μάτι στον Συνταγματάρχη προτού εξαφανιστεί στη μαυρίλα του τεράστιου φορτίου του αεροσκάφους.
  
  Ο Σαμ σταμάτησε την κασέτα και προσπάθησε να κρατήσει ένα ίσιο πρόσωπο. "Ξέρεις ότι θα σε είχαν σκοτώσει εκεί για αυτό που μόλις έκανες", πείραξε.
  
  "Ναι, αλλά δεν το έκανα εκεί, έτσι, Σαμ;" ρώτησε κοροϊδευτικά. "Το έκανα εδώ, στο σκωτσέζικο έδαφος, χρησιμοποιώντας την παγανιστική μου περιφρόνηση για κάθε πολιτισμό που δεν σέβεται το φύλο μου".
  
  Γέλασε και άφησε την κάμερά του. "Έπιασα την καλή σου πλευρά, αν αυτό είναι παρηγοριά".
  
  "Μπάσταρδε! Το έγραψες; φώναξε σφίγγοντας τον Σαμ. Όμως ο Σαμ ήταν πολύ μεγαλύτερος, πιο γρήγορος και δυνατός. Έπρεπε να δεχτεί τον λόγο του ότι δεν θα τα έδειχνε στον Πάντι, διαφορετικά θα την είχε απωθήσει από την περιοδεία, φοβούμενη την παρενόχληση από τους άνδρες του Συνταγματάρχη μόλις έφτανε στο Αξούμ.
  
  Ο Περντού ζήτησε συγγνώμη για την παρατήρηση της Νίνα, παρόλο που δεν θα μπορούσε να είχε ένα καλύτερο χαμηλό χτύπημα. "Απλά φύλαξέ την καλά, γιε μου", γρύλισε ο βετεράνος. "Είναι αρκετά μικρή για έναν ρηχό τάφο στην έρημο όπου η φωνή της θα σιωπούσε για πάντα. Και ο καλύτερος αρχαιολόγος δεν μπορούσε να αναλύσει τα οστά της ακόμη και μετά από ένα μήνα". Με αυτό, ξεκίνησε προς το τζιπ του, που τον περίμενε στην απέναντι πλευρά της μεγάλης επίπεδης περιοχής του αεροδρομίου στο Lossiemouth, αλλά πριν προλάβει να φτάσει μακριά, ο Perdue στάθηκε μπροστά του.
  
  "Συνταγματάρχη Yemenu, μπορεί να χρωστάω αποζημίωση στη χώρα σου, αλλά μην σκεφτείς ούτε στιγμή ότι μπορείς να απειλήσεις τους φίλους μου και να φύγεις. Δεν θα ανεχτώ απειλές θανάτου κατά του λαού μου -ή και του εαυτού μου, εν προκειμένω- οπότε μια συμβουλή σας παρακαλώ", έβραξε ο Περντού με έναν ήρεμο τόνο που υποδήλωνε μια οργή που χτίστηκε αργά. Ο μακρύς δείκτης του σηκώθηκε και αιωρήθηκε ανάμεσα στο πρόσωπό του και του Γιμενού. "Μην πατάτε στη λεία επιφάνεια της επικράτειάς μου. Θα διαπιστώσετε ότι είστε τόσο ελαφρύς που μπορείτε να γλιστρήσετε τις αιχμές από κάτω".
  
  Ο Πάτρικ φώναξε ξαφνικά: "Λοιπόν, αυτό είναι! Ετοιμαστείτε για απογείωση! Θέλω όλοι οι άνθρωποι μου να καθαριστούν και να λογοδοτήσουν πριν κλείσουμε την υπόθεση, Κόλιν!". Φώναζε εντολές ασταμάτητα, τόσο πολύ που ο Υεμένου ένιωθε πολύ ενοχλημένος για να συνεχίσει τις απειλές του εναντίον του Περντιού. Λίγο αργότερα, πήγε βιαστικά στο αυτοκίνητό του κάτω από έναν συννεφιασμένο ουρανό της Σκωτίας, τυλίγοντας το σακάκι του για να αντιμετωπίσει τα ρίγη.
  
  Στα μισά της ομάδας, ο Πάτρικ σταμάτησε να φωνάζει και κοίταξε τον Περντιού.
  
  "Το άκουσα, καταλαβαίνεις;" - αυτός είπε. "Είσαι ένας αυτοκτονικός γιος της σκύλας, Ντέιβιντ, που μιλάς στον βασιλιά πριν σε βάλουν στο στυλό της αρκούδας του". Πλησίασε πιο κοντά στον Πέρντιου. "Αλλά ήταν το πιο κουλ γαμημένο πράγμα που έχω δει ποτέ, φίλε".
  
  Ο Πάτρικ στην πλάτη του δισεκατομμυριούχου, ο Πάτρικ προχώρησε σε επαφή με έναν από τους πράκτορές του ζητώντας να υπογράψει στο φύλλο που επισυνάπτεται στο tablet του άνδρα. Ο Περντού ήθελε να χαμογελάσει καθώς υποκλίθηκε ελαφρά καθώς έμπαινε στο αεροπλάνο, αλλά η πραγματικότητα και ο τραχύς τρόπος απειλής της Υεμένης προς τη Νίνα ήταν στο μυαλό του. Ήταν ένα άλλο πράγμα που έπρεπε να παρακολουθεί ενώ παρακολουθούσε τις περιπτώσεις του Karsten, MI6, κρατώντας τον Patrick στο σκοτάδι για το αφεντικό του και κρατώντας τους όλους ζωντανούς ενώ αντικαθιστούσαν το Sacred Box.
  
  "Ολα ειναι καλά?" ρώτησε ο Σαμ τον Πέρντιου καθώς καθόταν.
  
  "Τέλεια", απάντησε ο Περντού με τον εύκολο τρόπο του. "Μέχρι που μας πυροβόλησαν". Κοίταξε τη Νίνα, που είχε τσακιστεί λίγο τώρα που είχε ηρεμήσει.
  
  "Το ζήτησε", μουρμούρισε εκείνη.
  
  Μεγάλο μέρος της επακόλουθης απογείωσης έλαβε χώρα σε συνομιλητικό λευκό θόρυβο. Ο Sam και ο Perdue συζήτησαν για τις περιοχές που είχαν επισκεφτεί στο παρελθόν σε εργασίες και περιοδείες, ενώ η Nina σήκωσε τα πόδια της για έναν υπνάκο.
  
  Ο Πάτρικ κοίταξε πάνω από τη διαδρομή και σημείωσε τις συντεταγμένες του αυτοσχέδιου αρχαιολογικού χωριού όπου ο Περντύ είχε καταφύγει για τελευταία φορά για να σώσει τη ζωή του. Παρά τη στρατιωτική του εκπαίδευση και τη γνώση των νόμων του κόσμου, ο Πάτρικ ήταν υποσυνείδητα νευρικός για την άφιξή τους εκεί. Άλλωστε, η ασφάλεια της ομάδας αποστολής ήταν δική του ευθύνη.
  
  Παρακολουθώντας σιωπηλά τη φαινομενικά ξεκαρδιστική ανταλλαγή απόψεων μεταξύ του Purdue και του Sam, ο Patrick δεν μπορούσε παρά να σκεφτεί το πρόγραμμα που είχε πιάσει τον Purdue στη δουλειά όταν μπήκε στο εργαστήριο του Reichtishussis κάτω από τον πρώτο όροφο. Δεν είχε ιδέα γιατί ήταν παρανοϊκός γι 'αυτό, επειδή ο Purdue του εξήγησε ότι το σύστημα είχε σχεδιαστεί για να διαχωρίζει ορισμένες περιοχές των χώρων του χρησιμοποιώντας ένα τηλεχειριστήριο ή κάτι τέτοιο. Σε κάθε περίπτωση, δεν κατάλαβε ποτέ την τεχνική ορολογία, οπότε υπέθεσε ότι ο Purdue τροποποιούσε το σύστημα ασφαλείας του σπιτιού του για να κρατήσει έξω τους πράκτορες που έμαθαν τους κωδικούς ασφαλείας και τα πρωτόκολλα ενώ η έπαυλη βρισκόταν σε καραντίνα της MI6. Αρκετά δίκαιο, σκέφτηκε εν κατακλείδι, λίγο δυσαρεστημένος με τη δική του εκτίμηση.
  
  Τις επόμενες ώρες, ο πανίσχυρος Ηρακλής βρυχήθηκε μέσα από τη Γερμανία και την Αυστρία, συνεχίζοντας το κουραστικό ταξίδι του προς την Ελλάδα και τη Μεσόγειο.
  
  "Μήπως αυτό το πράγμα προσγειώνεται ποτέ για ανεφοδιασμό;" ρώτησε η Νίνα.
  
  Ο Perdue χαμογέλασε και φώναξε: "Αυτή η φυλή Lockheed μπορεί να συνεχιστεί και να συνεχιστεί. Γι' αυτό μου αρέσουν αυτά τα μεγάλα αυτοκίνητα!".
  
  "Ναι, αυτό απαντά πλήρως στο αντιεπαγγελματικό μου αίτημα, Perdue", είπε στον εαυτό της, κουνώντας απλώς το κεφάλι της.
  
  "Θα φτάσουμε στην αφρικανική ακτή σε λίγο λιγότερο από δεκαπέντε ώρες, Νίνα", προσπάθησε ο Σαμ να της δώσει μια καλύτερη ιδέα.
  
  "Σαμ, σε παρακαλώ, μην χρησιμοποιείς αυτή τη λουλουδάτη φράση "προσγείωσης" αυτή τη στιγμή. Το ένα", βόγκηξε, προς μεγάλη του χαρά.
  
  "Αυτό το πράγμα είναι τόσο ασφαλές όσο το σπίτι." Ο Πάτρικ χαμογέλασε και χάιδεψε τον μηρό της Νίνα για να τη φτιάξει το κέφι, αλλά δεν κατάλαβε πού έβαλε το χέρι του μέχρι που το έκανε. Αφαίρεσε γρήγορα το χέρι του, δείχνοντας προσβεβλημένος, αλλά η Νίνα απλώς γέλασε. Αντίθετα, έβαλε το χέρι της στον μηρό του με παρωδία σοβαρότητας, "Δεν πειράζει, Πάντι. Το τζιν μου θα αποτρέψει τυχόν διαστροφές".
  
  Νιώθοντας ανακούφιση, γέλασε ειλικρινά μαζί με τη Νίνα. Αν και ο Πάτρικ ταίριαζε περισσότερο σε υπάκουες και σεμνές γυναίκες, μπορούσε να καταλάβει τη βαθιά έλξη του Σαμ και της Περντού για την αυθάδη μικρή ιστορία και την άμεση, ατρόμητη προσέγγισή της.
  
  Ο ήλιος είχε δύσει στις περισσότερες από τις τοπικές ζώνες ώρας αμέσως μετά την απογείωσή τους, οπότε μέχρι να φτάσουν στην Ελλάδα πετούσαν στον νυχτερινό ουρανό. Ο Σαμ κοίταξε το ρολόι του και διαπίστωσε ότι ήταν ο μόνος που ήταν ακόμα ξύπνιος. Είτε από πλήξη, είτε αναπληρώνοντας τον χαμένο χρόνο πριν από το μέλλον, οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στο πάρτι εκείνη τη στιγμή κοιμόντουσαν ήδη στη θέση τους. Μόνο ο πιλότος είπε κάτι, φωνάζοντας ευλαβικά στον συγκυβερνήτη: "Το βλέπεις αυτό, Ρότζερ;"
  
  "Α, αυτό είναι;" ρώτησε ο συγκυβερνήτης και έδειξε μπροστά τους. "Ναι το βλέπω!"
  
  Η περιέργεια του Σαμ ήταν ένα γρήγορο αντανακλαστικό και κοίταξε γρήγορα μπροστά προς το σημείο που έδειχνε ο άντρας. Το πρόσωπό του φωτίστηκε από την ομορφιά του, και το παρακολουθούσε με προσοχή μέχρι που χάθηκε στο σκοτάδι. "Θεέ μου, μακάρι η Νίνα να μπορούσε να το δει αυτό", μουρμούρισε καθώς ανακάθισε.
  
  "Τι?" ρώτησε η Νίνα, μισοκοιμισμένη όταν άκουσε το όνομά της. "Τι? Βλέπεις τι;"
  
  "Ω, τίποτα το ιδιαίτερο, υποθέτω", απάντησε ο Σαμ. "Ήταν απλώς ένα όμορφο όραμα".
  
  "Τι?" ρώτησε, καθόταν και σκουπίζοντας τα μάτια της.
  
  Ο Σαμ χαμογέλασε, ευχόμενος να μπορούσε να πυροβολήσει με τα μάτια του για να μοιραστεί τέτοια πράγματα μαζί της. "Ένα εκτυφλωτικά λαμπερό πεφταστέρι, αγάπη μου. Απλώς ένα σούπερ λαμπερό πεφταστέρι."
  
  
  19
  Στην καταδίωξη του δράκου
  
  
  "Άλλο ένα αστέρι έπεσε, Όφαρ!" Ο Πενεκάλ αναφώνησε, κοιτάζοντας ψηλά από την ειδοποίηση στο τηλέφωνό του που έστειλε ένας από τους άνδρες τους στην Υεμένη.
  
  "Είδα", απάντησε ο κουρασμένος γέρος. "Για να ακολουθήσουμε τον Μάγο, θα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε ποια ασθένεια θα πλήξει την ανθρωπότητα στη συνέχεια. Αυτό είναι ένα πολύ προσεκτικό και δαπανηρό τεστ, φοβάμαι".
  
  "Γιατί το λες αυτό?" ρώτησε ο Πενεκάλ.
  
  Ο Όφαρ ανασήκωσε τους ώμους του. "Λοιπόν, επειδή στην τρέχουσα κατάσταση του κόσμου -χάος, τρέλα, γελοίος λάθος χειρισμός της στοιχειώδους ανθρώπινης ηθικής- είναι αρκετά δύσκολο να πούμε ποιες κακοτυχίες θα βρεθούν στην ανθρωπότητα, πέρα από το κακό που ήδη υπάρχει, έτσι δεν είναι;"
  
  Ο Πενέκαλ συμφώνησε, αλλά έπρεπε να κάνουν κάτι για να εμποδίσουν τον Μάγο να συγκεντρώσει ακόμη περισσότερη ουράνια δύναμη. "Θα επικοινωνήσω με τους Μασόνους στο Σουδάν. Πρέπει να ξέρουν αν είναι ένας από τους ανθρώπους τους. Μην ανησυχείς", έκοψε την επικείμενη διαμαρτυρία του Οφάρ ενάντια στην ιδέα, "θα ρωτήσω με διακριτικότητα".
  
  "Δεν μπορείς να τους ενημερώσεις ότι ξέρουμε ότι κάτι συμβαίνει, Πενεκάλ. Αν ακόμη και μυρίσουν..." προειδοποίησε ο Όφαρ.
  
  "Δεν θα το κάνουν, φίλε μου", απάντησε αυστηρά ο Πενέκαλ. Είχαν παρακολουθήσει στο αστεροσκοπείο τους για περισσότερες από δύο μέρες, εξαντλημένοι, κοιμόντουσαν με τη σειρά τους και κοιτούσαν τον ουρανό για τυχόν ασυνήθιστες παρεκκλίσεις στους αστερισμούς. "Θα επιστρέψω πριν το μεσημέρι, ελπίζω με κάποιες απαντήσεις".
  
  "Γρήγορα, Πενεκάλ. Οι Κύλινδροι του Βασιλιά Σολομώντα προβλέπουν ότι θα χρειαστούν μόνο λίγες εβδομάδες για να γίνει η Μαγική Δύναμη ανίκητη. Αν μπορεί να φέρει τους πεσόντες στην επιφάνεια της γης, φανταστείτε τι θα μπορούσε να κάνει στον ουρανό. Η μετατόπιση των αστεριών θα μπορούσε να προκαλέσει τον όλεθρο στην ίδια μας την ύπαρξη", υπενθύμισε ο Οφάρ μέσα από παύσεις για να πάρει την ανάσα του. "Αν έχει Σελέστ, καμία από τις ανομίες δεν μπορεί να διορθωθεί".
  
  "Το ξέρω, Όφαρ", είπε ο Πενεκάλ, συλλέγοντας χάρτες αστεριών για την επίσκεψή του στον τοπικό κύριο της μασονικής δικαιοδοσίας. "Η μόνη εναλλακτική είναι να μαζέψεις όλα τα διαμάντια του Βασιλιά Σολομώντα και θα σκορπιστούν στο έδαφος. Μου φαίνεται ανυπέρβλητο έργο".
  
  "Οι περισσότεροι από αυτούς είναι ακόμα εδώ στην έρημο", παρηγόρησε ο Όφαρ τον φίλο του. "Πολύ λίγα κλάπηκαν. Δεν υπάρχουν πολλά από αυτά για συλλογή, οπότε ίσως έχουμε την ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε τον Μάγο με αυτόν τον τρόπο."
  
  "Είσαι τρελός?" Ο Πενέκαλ τσίριξε. "Τώρα δεν μπορούμε ποτέ να διεκδικήσουμε αυτά τα διαμάντια πίσω από τους ιδιοκτήτες τους!" Κουρασμένος και νιώθοντας εντελώς απελπισμένος, ο Penecal βυθίστηκε στην καρέκλα στην οποία είχε κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ. "Δεν θα εγκατέλειπαν ποτέ τον πολύτιμο πλούτο τους για να σώσουν τον πλανήτη. Θεέ μου, δεν έδωσες σημασία στην απληστία των ανθρώπων σε βάρος του ίδιου του πλανήτη που στηρίζει τη ζωή τους;
  
  "Εχω! Εχω!" Ο Όφαρ γύρισε πίσω. "Φυσικά και έχω."
  
  "Τότε πώς θα περίμενες να δώσουν τα πετράδια τους σε δύο ηλικιωμένους ανόητους ζητώντας τους να το κάνουν αυτό για να αποτρέψουν έναν κακό άνθρωπο με υπερφυσικές δυνάμεις από το να αλλάξει την ευθυγράμμιση των αστεριών και να επαναφέρει βιβλικές καταστροφές στον σύγχρονο κόσμο;"
  
  Ο Οφάρ πήρε αμυντική στάση, αυτή τη φορά απειλώντας να χάσει την ψυχραιμία του. "Νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνω πώς ακούγεται αυτό, Πενεκάλ; γάβγιζε. "Δεν είμαι ανόητος! Το μόνο που προτείνω είναι να σκεφτείτε να ζητήσετε βοήθεια για να μαζέψετε ό,τι έχει απομείνει, ώστε ο Μάγος να μην μπορεί να συνειδητοποιήσει τις αρρωστημένες ιδέες του και να μας εξαφανίσει όλους. Πού είναι η πίστη σου, αδελφέ; Πού είναι η υπόσχεσή σας να αποτρέψετε την εκπλήρωση αυτής της μυστικής προφητείας; Πρέπει να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να προσπαθήσουμε, τουλάχιστον... να προσπαθήσουμε... να πολεμήσουμε αυτό που συμβαίνει".
  
  Ο Πενέκαλ είδε τα χείλη του Όφαρ να τρέμουν και ένα τρομακτικό ρίγος διέτρεξε τα αποστεωμένα μπράτσα του. "Ηρέμησε παλιόφιλε. Ηρέμησε σε παρακαλώ. Η καρδιά σου δεν θα αντέξει τον φόρο του θυμού σου".
  
  Κάθισε δίπλα στον φίλο του, με κάρτες στο χέρι. Η φωνή του Πενέκαλ έπεσε αρκετά σε ένταση, έστω και μόνο για να κρατήσει τον γέρο Όφαρ από τα βίαια συναισθήματα που βίωνε. "Κοιτάξτε, το μόνο που λέω είναι ότι αν δεν αγοράσουμε τα υπόλοιπα διαμάντια από τους ιδιοκτήτες τους, δεν θα μπορούμε να τα πάρουμε όλα πριν τα κάνει ο Μάγος. Είναι εύκολο για αυτόν να σκοτώσει για αυτούς και να διεκδικήσει τις πέτρες. Για εμάς, τους καλούς ανθρώπους, το έργο της συλλογής των ίδιων είναι στην πραγματικότητα πιο δύσκολο".
  
  "Τότε ας μαζέψουμε όλο τον πλούτο μας. Επικοινωνήστε με τα αδέρφια όλων των παρατηρητηρίων μας, ακόμα και εκείνων στην Ανατολή, και αφήστε μας να αποκτήσουμε τα υπόλοιπα διαμάντια", παρακάλεσε ο Όφαρ μέσα από βραχνούς και κουρασμένους αναστεναγμούς. Ο Penecal δεν μπορούσε να καταλάβει το παράλογο αυτής της ιδέας, γνωρίζοντας τη φύση των ανθρώπων, ιδιαίτερα των πλουσίων του σύγχρονου κόσμου, που εξακολουθούσαν να πίστευαν ότι οι πέτρες τους έκαναν βασιλιάδες και βασίλισσες, ενώ το μέλλον τους ήταν άγονο από κακοτυχία, πείνα και ασφυξία. Ωστόσο, για να μην στενοχωρήσει περισσότερο τον ισόβιο φίλο του, έγνεψε καταφατικά και δάγκωσε τη γλώσσα του υπονοώντας να παραδοθεί. "Θα δούμε, εντάξει; Μόλις συναντηθώ με τον πλοίαρχο και μόλις μάθουμε αν οι Τέκτονες βρίσκονται πίσω από αυτό, μπορούμε να δούμε ποιες άλλες επιλογές είναι διαθέσιμες", είπε ο Πενεκάλ κατευναστικά. "Στο μεταξύ, όμως, ξεκουραστείτε λίγο, και θα σπεύσω να σας πω, ελπίζω, καλά νέα".
  
  "Θα είμαι εδώ", αναστέναξε ο Όφαρ. "Θα κρατήσω την άμυνα".
  
  
  * * *
  
  
  Κάτω στην πόλη, ο Penekal κάλεσε ένα ταξί για να τον πάει στο σπίτι του αρχηγού των ντόπιων μασόνων. Έκλεισε το ραντεβού με την προϋπόθεση ότι έπρεπε να μάθει αν οι Τέκτονες γνώριζαν για την ιεροτελεστία που τελούνταν χρησιμοποιώντας αυτόν τον συγκεκριμένο χάρτη αστέρων. Αυτό δεν ήταν ένα εντελώς παραπλανητικό εξώφυλλο, αλλά η επίσκεψή του βασίστηκε περισσότερο στην εμπλοκή του μασονικού κόσμου στην πρόσφατη ουράνια καταστροφή.
  
  Υπήρχε ένα ζωηρό κίνημα στο Κάιρο, το οποίο ήταν μια ιδιόμορφη αντίθεση με την αρχαία φύση του πολιτισμού του. Καθώς οι ουρανοξύστες υψώνονταν και μεγάλωναν προς τον ουρανό, τα μπλε και πορτοκαλί στερέματα από πάνω ανέπνεαν επίσημη σιωπή και ηρεμία. Ο Πενέκαλ κοίταξε τον ουρανό μέσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου, συλλογιζόμενος τη μοίρα της ανθρωπότητας, καθισμένη ακριβώς εδώ σε έναν θρόνο με καλοπροαίρετους θρόνους λαμπρότητας και ειρήνης.
  
  Μοιάζει πολύ με την ανθρώπινη φύση, σκέφτηκε. Όπως τα περισσότερα πράγματα στη δημιουργία. Τάξη από το χάος. Χάος, εκτοπίζοντας κάθε τάξη στα ύψη του χρόνου. Είθε ο Θεός να μας βοηθήσει όλους σε αυτή τη ζωή, αν αυτός είναι ο Μάγος για τον οποίο γίνεται λόγος.
  
  "Παράξενος καιρός, ε;" - παρατήρησε ξαφνικά ο οδηγός. Ο Πενεκάλ έγνεψε καταφατικά, έκπληκτος που ο άντρας θα έδινε προσοχή σε κάτι τέτοιο, ενώ ο Πενεκάλ συλλογιζόταν τα επικείμενα γεγονότα.
  
  "Ναι, είναι", απάντησε ο Πενέκαλ από ευγένεια. Ο χοντρός πίσω από το τιμόνι έμεινε ικανοποιημένος με την απάντηση του Πενεκάλ, τουλάχιστον προς το παρόν. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα είπε: "Πολύ θλιβερές και απρόβλεπτες βροχές επίσης. Είναι σαν κάτι στον αέρα να αλλάζει τα σύννεφα και η θάλασσα να έχει τρελαθεί".
  
  "Γιατί το λες αυτό?" ρώτησε ο Πενεκάλ.
  
  "Δεν διάβασες τις εφημερίδες σήμερα το πρωί;" ο οδηγός βόγκηξε. "Η ακτογραμμή της Αλεξάνδρειας έχει συρρικνωθεί κατά 58% τις τελευταίες τέσσερις ημέρες και δεν υπήρξε καμία ένδειξη ατμοσφαιρικής αλλαγής για να υποστηρίξει αυτό το γεγονός".
  
  "Τότε τι πιστεύουν ότι προκάλεσε αυτό το φαινόμενο;" ρώτησε ο Πενέκαλ, προσπαθώντας να κρύψει τον πανικό του πίσω από μια ερώτηση που βγήκε σε επίπεδο τόνο. Παρ' όλα τα καθήκοντά του ως φρουρός, δεν γνώριζε ότι η στάθμη της θάλασσας είχε ανέβει.
  
  Ο άντρας ανασήκωσε τους ώμους, "Πραγματικά δεν ξέρω. Θέλω να πω, μόνο το φεγγάρι μπορεί να ελέγξει τις παλίρροιες έτσι, σωστά;"
  
  "Πιστεύω. Αλλά είπαν ότι το φεγγάρι ευθύνεται; Αυτό", ένιωθε ηλίθιος ακόμα κι αν το υπονοούσε, "άλλαξε κάτι στην τροχιά;"
  
  Ο οδηγός έριξε μια σκωπτική ματιά στον Πενεκάλ μέσα από τον καθρέφτη. "Αστειεύεστε, σωστά, κύριε; Αυτό είναι παράλογο! Είμαι σίγουρος ότι αν το φεγγάρι άλλαζε, όλος ο κόσμος θα το γνώριζε".
  
  "Ναι, ναι, έχεις δίκιο. Απλώς σκεφτόμουν", απάντησε γρήγορα ο Πενέκαλ για να σταματήσει τη γελοιοποίηση του οδηγού.
  
  "Και πάλι, η θεωρία σας δεν είναι τόσο τρελή όσο κάποιες που έχω ακούσει από τότε που αναφέρθηκε για πρώτη φορά", γέλασε ο οδηγός. "Άκουσα μερικές απολύτως γελοίες ανοησίες από κάποιους ανθρώπους σε αυτήν την πόλη!"
  
  Ο Πενέκαλ μετατοπίστηκε στην καρέκλα του, γέρνοντας προς τα εμπρός. "ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ? Σαν τι?"
  
  "Αισθάνομαι ανόητος ακόμα και όταν το μιλώ", γέλασε ο άντρας, ρίχνοντας μερικές φορές μια ματιά στον καθρέφτη για να μιλήσει στον συνεπιβάτη του. "Υπάρχουν κάποιοι ηλικιωμένοι που φτύνουν, θρηνούν και κλαίνε, λέγοντας ότι αυτό είναι έργο ενός κακού πνεύματος. Χα! Μπορείτε να το πιστέψετε αυτό το σκατά; Ο δαίμονας του νερού είναι ελεύθερος στην Αίγυπτο, φίλε μου". Γέλασε την ιδέα με ένα δυνατό γέλιο.
  
  Όμως ο συνεπιβάτης του δεν γέλασε μαζί του. Με ένα πέτρινο πρόσωπο και βαθιά στη σκέψη, ο Πενέκαλ άπλωσε αργά ένα στυλό στην τσέπη του σακακιού του, το έβγαλε και έγραψε στην παλάμη του χεριού του: "Ο διάβολος του νερού".
  
  Ο οδηγός γέλασε τόσο χαρούμενα που ο Penekal αποφάσισε να μην σκάσει τη φούσκα και να αυξήσει τον αριθμό των τρελών στο Κάιρο, λέγοντας ότι κατά μία έννοια αυτές οι γελοίες θεωρίες ήταν πολύ σωστές. Παρ' όλες τις νέες ανησυχίες που είχε, ο γέρος γέλασε ντροπαλά για να επευφημήσει τον οδηγό.
  
  "Κύριε, δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω ότι η διεύθυνση που μου ζητήσατε να σας πάω", δίστασε λίγο ο οδηγός, "είναι ένα μέρος που αποτελεί μεγάλο μυστήριο για τον μέσο άνθρωπο".
  
  "ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ?" ρώτησε ο Πενέκαλ αθώα.
  
  "Ναι", επιβεβαίωσε ο επιμελής οδηγός. "Αυτός είναι ένας μασονικός ναός, αν και λίγοι άνθρωποι το γνωρίζουν. Απλώς πιστεύουν ότι είναι άλλο ένα από τα σπουδαία μουσεία ή μνημεία του Καΐρου".
  
  "Ξέρω τι είναι, φίλε μου", είπε γρήγορα η Πενέκαλ, κουρασμένη να υπομένει τη χυδαία γλώσσα του άντρα καθώς προσπαθούσε να ξετυλίξει την αιτία της καταστροφής που ακολούθησε στον ουρανό.
  
  "Α, κατάλαβα", απάντησε ο οδηγός, κοιτώντας λίγο πιο ταπεινός στη σκληρότητα του συνοδηγού του. Φαινόταν ότι το μήνυμα ότι ήξερε ότι ο προορισμός του ήταν ένας τόπος αρχαίων μαγικών τελετουργιών και παγκόσμιων δυνάμεων με υψηλόβαθμα μέλη, τρόμαξε ελαφρώς τον άνδρα. Αλλά αν τον τρόμαξε σε σημείο που σταμάτησε να μιλάει, ήταν καλό, σκέφτηκε ο Πενεκάλ. Είχε αρκετά να ανησυχεί.
  
  Μετακόμισαν σε ένα πιο απομονωμένο μέρος της πόλης, μια κατοικημένη περιοχή με πολλές συναγωγές, εκκλησίες και ναούς ανάμεσα σε τρία κοντινά σχολεία. Η παρουσία των παιδιών στο δρόμο μειώθηκε σταδιακά και ο Penekal ένιωσε μια αλλαγή στον αέρα. Τα σπίτια έγιναν πιο πολυτελή και οι φράχτες τους πιο αξιόπιστοι κάτω από το πάχος των πολυτελών κήπων στους οποίους ελίσσονταν ο δρόμος. Στο τέλος του δρόμου, το αυτοκίνητο έστριψε σε ένα μικρό δρομάκι που οδηγούσε σε ένα μεγαλοπρεπές κτίριο από το οποίο έβγαζε μια άκαμπτη πύλη ασφαλείας.
  
  "Πάμε, κύριε", ανακοίνωσε ο οδηγός, σταματώντας το αυτοκίνητο λίγα μέτρα από την πύλη, σαν να φοβόταν να βρίσκεται σε κάποια ακτίνα από τον ναό.
  
  "Ευχαριστώ", είπε ο Πενεκάλ. "Θα σε πάρω τηλέφωνο όταν τελειώσω".
  
  "Συγγνώμη, κύριε", διαμαρτυρήθηκε ο οδηγός. "Εδώ". Έδωσε στον Πενεκάλ την επαγγελματική κάρτα ενός συναδέλφου. "Μπορείς να τηλεφωνήσεις στον συνάδελφό μου να σε πάρει. Προτιμώ να μην ξαναέρθω εδώ, αν δεν σε πειράζει".
  
  Χωρίς άλλη λέξη, πήρε τα χρήματα του Penekal και ξεκίνησε, επιταχύνοντας βιαστικά πριν καν φτάσει στη διασταύρωση T σε έναν άλλο δρόμο. Ο ηλικιωμένος αστρονόμος παρακολούθησε τα φώτα των ταξί να χάνονται στη γωνία προτού πάρει μια βαθιά ανάσα και γυρίσει να δει την ψηλή πύλη. Πίσω του υψωνόταν ο Μασονικός Ναός, στοχαστικός και σιωπηλός, σαν να τον περίμενε.
  
  
  20
  Εχθρός του εχθρού μου
  
  
  "Master Penecal!" - άκουσε από μακριά από την άλλη πλευρά του φράχτη. Ήταν ο ίδιος άνθρωπος που είχε έρθει να δει, ο τοπικός αρχηγός του οικήματος. "Είσαι λίγο νωρίς. Περίμενε, θα έρθω να σου ανοίξω. Ελπίζω να μην σε πειράζει να κάθεσαι έξω. Έσβησε πάλι το ρεύμα".
  
  "Ευχαριστώ", χαμογέλασε η Πενέκαλ. "Δεν έχω κανένα πρόβλημα να πάρω καθαρό αέρα, κύριε".
  
  Δεν είχε γνωρίσει ποτέ τον Prof. Imru, επικεφαλής των Ελευθεροτέκτονων του Καΐρου και της Γκίζας. Το μόνο που ήξερε ο Penekal για αυτόν ήταν ότι ήταν ανθρωπολόγος και εκτελεστικός διευθυντής του Λαϊκού Κινήματος για την Προστασία των Χώρων Κληρονομιάς, ο οποίος πρόσφατα συμμετείχε σε ένα παγκόσμιο δικαστήριο για αρχαιολογικά εγκλήματα στη Βόρεια Αφρική. Αν και ο καθηγητής ήταν ένας πλούσιος και ισχυρός άνθρωπος, η προσωπικότητά του αποδείχθηκε πολύ ευχάριστη και μαζί του ο Penecal ένιωσε αμέσως σαν στο σπίτι του.
  
  "Θες ένα ποτό?" Prof. ρώτησε η Ίμρα.
  
  "Ευχαριστώ. Θα έχω ό,τι έχεις", απάντησε ο Πενέκαλ, νιώθοντας μάλλον ανόητος με ειλητάρια από παλιά περγαμηνή κάτω από το μπράτσο του εδώ, απομονωμένος από τη φυσική ομορφιά έξω από το κτίριο. Αβέβαιος για το πρωτόκολλο, συνέχισε να χαμογελά εγκάρδια και συγκρατούσε τα λόγια του για απαντήσεις και όχι δηλώσεις.
  
  "Λοιπόν", καθηγητής. Ο Ίμρου άρχισε καθώς κάθισε με ένα ποτήρι παγωμένο τσάι, περνώντας στον άλλο καλεσμένο του, "Λες να έχεις ερωτήσεις για τον αλχημιστή;"
  
  "Ναι, κύριε", παραδέχτηκε ο Πενεκάλ. "Δεν είμαι ο τύπος που παίζω παιχνίδια γιατί είμαι πολύ μεγάλος για να χάνω χρόνο σε κόλπα".
  
  "Μπορώ να το εκτιμήσω", χαμογέλασε ο Ίμρου.
  
  Καθαρίζοντας το λαιμό του, ο Πενεκάλ βούτηξε κατευθείαν στο παιχνίδι. "Απλώς αναρωτιέμαι αν είναι δυνατόν οι Ελευθεροτέκτονες να ασχολούνται επί του παρόντος με μια αλχημική πρακτική που περιλαμβάνει... εεε...", αγωνίστηκε με τη διατύπωση της ερώτησής του.
  
  "Απλώς ρωτήστε, Δάσκαλε Πενεκάλ", είπε ο Ίμρου, ελπίζοντας να ηρεμήσει τα νεύρα του επισκέπτη του.
  
  "Ίσως ασχολείστε με τελετουργίες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τους αστερισμούς;" ρώτησε ο Πενέκαλ, στενεύοντας τα μάτια του και τσακίζοντας με δυσφορία. "Καταλαβαίνω πώς ακούγεται, αλλά..."
  
  "Πώς ακούγεται αυτό;" - Με περιέργεια ρώτησε η Ίμρα.
  
  "Απίστευτο", παραδέχτηκε ο γέρος αστρονόμος.
  
  "Μιλάς σε έναν προμηθευτή μεγάλων τελετουργιών και αρχαίου εσωτερισμού, φίλε μου. Επιτρέψτε μου να σας διαβεβαιώσω, υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα σε αυτό το σύμπαν που μου φαίνονται απίστευτα και πολύ λίγα πράγματα που είναι ακατόρθωτα", είπε ο καθηγητής. Ο Imru έδειξε περήφανα.
  
  "Βλέπετε, η αδελφότητά μου είναι επίσης μια ελάχιστα γνωστή οργάνωση. Ιδρύθηκε πριν από τόσο πολύ καιρό που ουσιαστικά δεν υπάρχει κανένα αρχείο για τους ιδρυτές μας", εξήγησε ο Penekal.
  
  "Ξέρω. Είστε από την ομάδα Hermopolis Dragon Watchers. Ξέρω", καθηγητής. Ο Ίμρου έγνεψε καταφατικά. "Τελικά, είμαι καθηγητής ανθρωπολογίας, καλή μου. Και ως μασονικός μυημένος, έχω πλήρη επίγνωση του έργου που επιτελεί το τάγμα σας όλους αυτούς τους αιώνες. Στην πραγματικότητα, απηχεί πολλές από τις δικές μας τελετουργίες και θεμελιώδεις αρχές. Ξέρω ότι οι πρόγονοί σας ακολούθησαν τον Θωθ, αλλά τι νομίζετε ότι συμβαίνει εδώ;"
  
  Σχεδόν πηδώντας από ενθουσιασμό, ο Πενεκάλ άπλωσε τα ειλητάριά του στο τραπέζι, ξεδιπλώνοντας τα χαρτιά για τον καθηγητή. Πάω να μελετήσω προσεκτικά. "Βλέπω?" ξεφύσηξε ενθουσιασμένος. "Αυτά είναι τα αστέρια που έπεσαν από τις θέσεις τους την τελευταία μιάμιση εβδομάδα, κύριε. Τους αναγνωρίζεις;"
  
  Για πολύ καιρό ο Prof. Ο Imru εξέτασε σιωπηλά τα αστέρια που σημειώθηκαν στον χάρτη, προσπαθώντας να τα ξεχωρίσει. Τελικά σήκωσε το βλέμμα του. "Δεν είμαι πολύ καλός αστρονόμος, Δάσκαλε Πενεκάλ. Ξέρω ότι αυτό το διαμάντι είναι πολύ σημαντικό στους μαγικούς κύκλους, υπάρχει επίσης στον Κώδικα του Σολομώντα".
  
  Έδειξε το πρώτο αστέρι που είχαν σημειώσει ο Πενεκάλ και ο Οφάρ. "Αυτό είναι ένα σημαντικό πράγμα στις αλχημικές πρακτικές της Γαλλίας στα μέσα του 18ου αιώνα, αλλά πρέπει να ομολογήσω, από όσο γνωρίζω, δεν έχουμε επί του παρόντος ούτε έναν αλχημιστή να εργάζεται", λέει ο καθηγητής. Ο Imru ενημέρωσε τον Penekal. "Ποιο στοιχείο παίζει ρόλο εδώ; Χρυσός?"
  
  Ο Πενέκαλ απάντησε με μια τρομερή έκφραση: "Διαμάντια".
  
  Στη συνέχεια έδειξε στον Prof. Κοιτάζω συνδέσμους ειδήσεων σχετικά με δολοφονίες κοντά στη Νίκαια της Γαλλίας. Με ήσυχο τόνο, τρέμοντας από ανυπομονησία, αποκάλυψε τις λεπτομέρειες των δολοφονιών της Μαντάμ Σαντάλ και της οικονόμου της. "Το πιο διάσημο διαμάντι που κλάπηκε κατά τη διάρκεια αυτού του περιστατικού, κύριε καθηγητά, είναι το Celeste", βόγκηξε.
  
  "Άκουσα για αυτό. Άκουσα ότι κάποια υπέροχη πέτρα είναι ανώτερης ποιότητας από την Cullinan. Αλλά τι σημασία έχει εδώ;" Prof. ρώτησε η Ίμρα.
  
  Ο καθηγητής παρατήρησε ότι ο Penecal φαινόταν τρομερά συντετριμμένος, η συμπεριφορά του ήταν αισθητά ζοφερή, αφού ο παλιός επισκέπτης έμαθε ότι οι Ελευθεροτέκτονες δεν ήταν οι αρχιτέκτονες των πρόσφατων φαινομένων. "Η Celeste είναι η κύρια πέτρα που μπορεί να νικήσει τη συλλογή των εβδομήντα δύο διαμαντιών του Solomon αν χρησιμοποιηθεί ενάντια στον Μάγο, έναν μεγάλο σοφό με τρομερές προθέσεις και δύναμη", εξήγησε ο Penekal τόσο γρήγορα που κόπηκε η ανάσα του.
  
  "Σε παρακαλώ, Δάσκαλε Πενεκάλ, κάτσε εδώ. Καταπονείστε υπερβολικά σε αυτή τη ζέστη. Σταματήστε για μια στιγμή. Θα είμαι ακόμα εδώ για να ακούσω, φίλε μου", είπε ο καθηγητής. είπε ο Imru πριν πέσει ξαφνικά σε μια κατάσταση βαθιάς περισυλλογής.
  
  "Τι... τι συμβαίνει, κύριε;" ρώτησε ο Πενεκάλ.
  
  "Δώσε μου μια στιγμή, σε παρακαλώ", παρακάλεσε ο καθηγητής συνοφρυωμένος καθώς οι αναμνήσεις τον έκαιγαν. Στη σκιά των ακακιών που στεγάζονταν το παλιό μασονικό κτίριο, ο καθηγητής βηματίζει σκεφτικός. Καθώς ο Πενεκάλ έπινε το παγωμένο του τσάι για να δροσίσει το σώμα του και να ανακουφίσει το άγχος του, είδε τον καθηγητή να μουρμουρίζει απαλά στον εαυτό του. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού φάνηκε να συνέρχεται αμέσως και στράφηκε προς τον Πενεκάλ με μια περίεργη όψη δυσπιστίας στο πρόσωπό του. "Δάσκαλε Πενεκάλ, έχετε ακούσει ποτέ για τον σοφό Ανανία;"
  
  "Δεν τα έχω, κύριε. Ακούγεται βιβλικό", είπε ο Πενεκάλ ανασηκώνοντας τους ώμους.
  
  "Ο μάγος που μου περιέγραψες, οι ικανότητές του και τι χρησιμοποιεί για να σπείρει την κόλαση", προσπάθησε να εξηγήσει, αλλά τα δικά του λόγια τον απέτυχαν, "αυτός... Δεν μπορώ καν να το σκεφτώ, αλλά έχουμε ήδη δει πώς πολλοί παραλογισμοί έχουν γίνει αληθινοί στο παρελθόν", κούνησε το κεφάλι του. "Αυτός ο άνθρωπος μοιάζει με τον μυστικιστή που συνάντησε ο Γάλλος μυημένος το 1782, αλλά προφανώς δεν μπορεί να είναι το ίδιο πρόσωπο". Τα τελευταία του λόγια ακούγονταν εύθραυστα και αβέβαια, αλλά υπήρχε λογική μέσα τους. Αυτό ήταν κάτι που καταλάβαινε πολύ καλά ο Πενεκάλ. Κάθισε κοιτάζοντας τον έξυπνο και δίκαιο ηγέτη, ελπίζοντας ότι είχε δημιουργήσει κάποιου είδους πίστη, ελπίζοντας ότι ο καθηγητής ήξερε τι να κάνει.
  
  "Και μαζεύει τα διαμάντια του Βασιλιά Σολομώντα για να βεβαιωθεί ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εμποδίσουν το έργο του;" Prof. Ο Imru έκανε ερωτήσεις με το ίδιο πάθος με το οποίο ο Penekal μίλησε για πρώτη φορά για τη δύσκολη θέση.
  
  "Ακριβώς, κύριε. Πρέπει να βάλουμε στα χέρια μας τα υπόλοιπα διαμάντια, από τα οποία είναι εξήντα οκτώ συνολικά. Όπως πρότεινε ο καημένος μου φίλος Οφάρ με την ατελείωτη και ανόητη αισιοδοξία του", χαμογέλασε πικρά ο Πενεκάλ. "Εκτός από την αγορά λίθων που βρίσκονται στην κατοχή παγκοσμίου φήμης και πλούσιων ανθρώπων, δεν θα μπορέσουμε να τις πάρουμε πριν το κάνει ο Μάγος".
  
  Prof. Ο Ίμρου σταμάτησε να βηματίζει και κοίταξε τον γέρο αστρονόμο. "Ποτέ μην υποτιμάς τους γελοίους στόχους ενός αισιόδοξου, φίλε μου", είπε με μια έκφραση που συνδύαζε τη διασκέδαση και το ενδιαφέρον. "Ορισμένες προτάσεις είναι τόσο γελοίες που συνήθως καταλήγουν να λειτουργούν".
  
  "Κύριε, με όλο τον σεβασμό, σκέφτεστε σοβαρά να αγοράσετε πάνω από πενήντα διάσημα διαμάντια από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο; Θα κόστιζε... ε... πολλά λεφτά!" Ο Penekal πάλεψε με την ιδέα. "Αυτό θα μπορούσε να αθροίσει εκατομμύρια, και ποιος θα ήταν αρκετά τρελός για να ξοδέψει τόσα χρήματα σε μια τόσο φανταστική κατάκτηση;"
  
  "David Purdue", καθ. Ο Imru ακτινοβολούσε. "Δάσκαλε Πενεκάλ, θα μπορούσατε να επιστρέψετε εδώ σε είκοσι τέσσερις ώρες, παρακαλώ;" παρακαλούσε. "Ίσως απλά ξέρω πώς μπορούμε να βοηθήσουμε την παραγγελία σας να καταπολεμήσει αυτόν τον Μάγο."
  
  "Καταλαβαίνεις?" Η Πενέκαλ λαχάνιασε από χαρά.
  
  Prof. Ο Ίμρου γέλασε. "Δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα, αλλά ξέρω έναν δισεκατομμυριούχο παραβάτη που δεν σέβεται την εξουσία και του αρέσει να παρενοχλεί ισχυρούς και κακούς ανθρώπους. Και, όπως θα το είχε η τύχη, είναι υπόχρεος μου και, εδώ που τα λέμε, είναι καθ' οδόν για την αφρικανική ήπειρο".
  
  
  21
  Ο οιωνός
  
  
  Κάτω από τους σκοτεινούς ουρανούς του Oban, η είδηση για ένα τροχαίο δυστύχημα που σκότωσε έναν τοπικό γιατρό και τη γυναίκα του διαδόθηκε αστραπιαία. Συγκλονισμένοι καταστηματάρχες, δάσκαλοι και ψαράδες της περιοχής συμμετείχαν στο πένθος για τον Δρ Λανς Μπιτς και τη σύζυγό του, Σύλβια. Τα παιδιά τους έμειναν στην προσωρινή φροντίδα της θείας τους, εξακολουθώντας να ταράζονται από την τραγωδία. Σε όλους άρεσε ο GP και η γυναίκα του και ο φρικτός θάνατός τους στο A82 ήταν ένα τρομερό πλήγμα για την κοινωνία.
  
  Στα σούπερ μάρκετ και στα εστιατόρια κυκλοφόρησαν σιωπηρές φήμες για μια παράλογη τραγωδία που έπληξε μια φτωχή οικογένεια λίγο αφότου ο γιατρός παραλίγο να χάσει τη σύζυγό του από το άθλιο ζευγάρι που την απήγαγε. Ακόμη και τότε, οι κάτοικοι της πόλης εξεπλάγησαν που ο Μπιτς κράτησε τα γεγονότα της απαγωγής και της επακόλουθης διάσωσης της κυρίας Μπιτς ένα τόσο καλά φυλαγμένο μυστικό. Ωστόσο, οι περισσότεροι απλώς υπέθεσαν ότι οι Παραλίες ήθελαν να ξεφύγουν από την τρομερή δοκιμασία και δεν ήθελαν να μιλήσουν γι' αυτό.
  
  Δεν ήξεραν ότι ο Δρ Μπιτς και ο τοπικός καθολικός ιερέας πατέρας Χάρπερ αναγκάστηκαν να ξεπεράσουν τα όρια της ηθικής για να σώσουν την κυρία Μπιτς και τον κ. Περντού δίνοντας στους αποκρουστικούς ναζί απαγωγείς μια γεύση από το δικό τους φάρμακο. Προφανώς, οι περισσότεροι άνθρωποι απλά δεν θα καταλάβαιναν ότι μερικές φορές η καλύτερη εκδίκηση σε έναν κακό ήταν - η εκδίκηση - η παλιά καλή οργή της Παλαιάς Διαθήκης.
  
  Ένα έφηβο αγόρι, ο George Hamish, έτρεχε γρήγορα μέσα στο πάρκο. Γνωστός για τις αθλητικές του ικανότητες ως αρχηγός της ομάδας ποδοσφαίρου γυμνασίου, κανείς δεν βρήκε παράξενο τον σκόπιμο αγώνα του. Φορούσε τη φόρμα του και τα αθλητικά παπούτσια Nike. Τα σκούρα μαλλιά του αναμειγνύονταν με το βρεγμένο πρόσωπο και το λαιμό του καθώς έτρεχε με όλη του την ταχύτητα διασχίζοντας το κυλιόμενο πράσινο γρασίδι του πάρκου. Το βιαστικό αγόρι αγνόησε τα κλαδιά του δέντρου που τον χτύπησαν και τον έξυσαν καθώς έτρεχε δίπλα και κάτω από αυτά προς την εκκλησία του Αγίου Κολούμπαν απέναντι από το στενό δρόμο από το πάρκο.
  
  Μόλις ξέφυγε από ένα αυτοκίνητο που έτρεχε καθώς περνούσε με ταχύτητα την άσφαλτο, ανέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά και γλίστρησε στο σκοτάδι πίσω από τις ανοιχτές πόρτες της εκκλησίας.
  
  "Πάτερ Χάρπερ!" αναφώνησε λαχανιασμένος.
  
  Αρκετοί από τους παρευρισκόμενους ενορίτες γύρισαν με τα στασίδια τους και έκλεισαν το ηλίθιο αγόρι λόγω έλλειψης σεβασμού, αλλά δεν τον ένοιαζε.
  
  "Πού είναι ο πατέρας;" ρώτησε, παρακαλώντας ανεπιτυχώς πληροφορίες καθώς έδειχναν ακόμη πιο απογοητευμένοι μαζί του. Η ηλικιωμένη κυρία δίπλα του δεν θα ανεχόταν την ασέβεια της νεολαίας.
  
  "Είσαι στην εκκλησία! Ο κόσμος προσεύχεται, αυθάδεια, μάλωσε, αλλά ο Τζορτζ αγνόησε την αιχμηρή γλώσσα της και διέσχισε τρέχοντας το νησί στον κεντρικό άμβωνα.
  
  "Οι ζωές των ανθρώπων διακυβεύονται, κυρία", είπε εν πτήσει. "Φύλαξε τις προσευχές σου γι" αυτούς".
  
  "Τέλειο Σκοτ, Τζορτζ, τι στο διάολο...;" Ο πατέρας Χάρπερ συνοφρυώθηκε καθώς είδε το αγόρι να βιάζεται προς το γραφείο του λίγο έξω από την κεντρική αίθουσα. Κατάπιε τις λέξεις που είχε επιλέξει καθώς η εκκλησία του συνοφρυώθηκε με τις παρατηρήσεις του και έσυρε τον εξουθενωμένο έφηβο στο γραφείο.
  
  Κλείνοντας την πόρτα πίσω τους, κοίταξε το αγόρι. "Τι διάολο έχεις πάθει, Τζόρτζι;"
  
  "Πάτερ Χάρπερ, πρέπει να φύγεις από τον Όμπαν", προειδοποίησε ο Τζορτζ, προσπαθώντας να πάρει την ανάσα του.
  
  "Συγγνώμη?" Ο πατέρας είπε. "Τι εχεις στο μυαλο σου?"
  
  "Πρέπει να φύγεις και να μην πεις σε κανέναν πού πας, πατέρα", παρακάλεσε ο Τζορτζ. "Άκουσα έναν άντρα να ρωτάει για σένα στο παλαιοπωλείο της Νταίζης ενώ έβγαζα έξω με τον χ... ε... ενώ ήμουν σε ένα πίσω δρομάκι", διόρθωσε ο Τζορτζ την ιστορία του.
  
  "Τι άνθρωπος; Τι ζήτησε;". Ο πατέρας Χάρπερ.
  
  "Κοίτα μπαμπά, δεν ξέρω καν αν αυτός ο τύπος είναι στο μυαλό για αυτά που ισχυρίζεται, αλλά ξέρεις, σκέφτηκα ότι θα σε προειδοποιούσα ούτως ή άλλως", απάντησε ο Τζορτζ. "Είπε ότι δεν ήσουν πάντα ιερέας".
  
  "Ναι", επιβεβαίωσε ο πατέρας Χάρπερ. Στην πραγματικότητα, ξόδευε πολύ χρόνο αναφέροντας το ίδιο γεγονός στον αείμνηστο Δρ. Μπιτς κάθε φορά που ο ιερέας έκανε κάτι για το οποίο υποτίθεται ότι δεν ήξεραν οι καβαλάρηδες. "Αυτό είναι αλήθεια. Κανείς δεν γεννιέται ιερέας, Τζόρτζι".
  
  "Ναι, υποθέτω. Δεν το σκέφτηκα ποτέ με αυτόν τον τρόπο, υποθέτω", μουρμούρισε το αγόρι, λαχανιασμένο ακόμα από το σοκ και το τρέξιμο.
  
  "Τι ακριβώς είπε αυτό το άτομο; Μπορείς να εξηγήσεις πιο ξεκάθαρα τι σε έκανε να πιστέψεις ότι θα με βλάψει; ρώτησε ο ιερέας καθώς έριχνε στον έφηβο ένα ποτήρι νερό.
  
  "Πολλα πραγματα. Έμοιαζε σαν να προσπαθούσε να βιάσει τη φήμη σου, ξέρεις;"
  
  "Ράποντας τη φήμη μου;" Ο πατέρας Χάρπερ ρώτησε, αλλά σύντομα κατάλαβε το νόημα και απάντησε στη δική του ερώτηση. "Α, η φήμη μου έχει υποφέρει. Δεν πειράζει".
  
  "Ναι, πατέρα. Και έλεγε σε κάποιους στο μαγαζί ότι συμμετείχατε στη δολοφονία κάποιας ηλικιωμένης κυρίας. Μετά είπε ότι απήγαγες και σκότωσες μια γυναίκα από τη Γλασκώβη πριν από μερικούς μήνες όταν χάθηκε η γυναίκα του γιατρού... απλώς συνέχισε. Επίσης, έλεγε σε όλους τι υποκριτικό κάθαρμα είσαι, που κρύβεσαι πίσω από τον γιακά σου για να κάνεις τις γυναίκες να σε εμπιστευτούν πριν εξαφανιστούν". Η ιστορία του Τζορτζ έτρεχε από τη μνήμη του και τα χείλη του που τρέμουν.
  
  Ο πατέρας Χάρπερ κάθισε στην πολυθρόνα του με την ψηλή πλάτη και απλώς άκουγε. Ο Γεώργιος ξαφνιάστηκε που ο ιερέας δεν έδειξε το παραμικρό σημάδι αγανάκτησης, όσο άθλια κι αν ήταν η ιστορία του, αλλά την εξέφρασε σύμφωνα με τη σοφία του κλήρου.
  
  Ένας ψηλός, ισχυρός ιερέας καθόταν κοιτάζοντας τον φτωχό Τζορτζ, γέρνοντας ελαφρά προς τα αριστερά. Τα διπλωμένα χέρια του τον έκαναν να φαίνεται χοντρός και δυνατός, και ο δείκτης του δεξιού χεριού του βούρτσισε απαλά το κάτω χείλος του καθώς σκεφτόταν τα λόγια του αγοριού.
  
  Όταν ο Τζορτζ πήρε μια στιγμή για να αδειάσει το ποτήρι του με το νερό, ο πατέρας Χάρπερ άλλαξε τελικά τη θέση του στην καρέκλα του και ακούμπησε τους αγκώνες του στο τραπέζι ανάμεσά τους. Με έναν βαθύ αναστεναγμό, ρώτησε: "Τζόρτζι, μπορείς να θυμηθείς πώς ήταν αυτός ο άντρας;"
  
  "Άσχημο", απάντησε το αγόρι, συνεχίζοντας να τα καταπίνει.
  
  Ο πατέρας Χάρπερ γέλασε, "Φυσικά ήταν άσχημος. Οι περισσότεροι Σκωτσέζοι άντρες δεν φημίζονται για τα ωραία χαρακτηριστικά τους".
  
  "Όχι, δεν εννοούσα αυτό, πατέρα", εξήγησε ο Τζορτζ. Τοποθέτησε το ποτήρι με τις σταγόνες στο γυαλισμένο τραπέζι του ιερέα και προσπάθησε ξανά. "Δηλαδή, ήταν άσχημος, σαν τέρας από ταινία τρόμου, ξέρεις;"
  
  "ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ?" ρώτησε ο πατέρας Χάρπερ ενθουσιασμένος.
  
  "Ναι, και δεν ήταν σε καμία περίπτωση Σκωτσέζος. Είχε αγγλική προφορά με κάτι άλλο", περιέγραψε ο Τζορτζ.
  
  "Κάτι άλλο σαν τι;" ρώτησε περαιτέρω ο ιερέας.
  
  "Λοιπόν", συνοφρυώθηκε το αγόρι, "υπάρχει ένα γερμανικό σημείωμα στα αγγλικά του. Ξέρω ότι πρέπει να ακούγεται ανόητο, αλλά φαίνεται ότι είναι Γερμανός μεγαλωμένος στο Λονδίνο. Κάτι τέτοιο".
  
  Ο Γιώργος ήταν απογοητευμένος από την αδυναμία του να το περιγράψει σωστά, αλλά ο ιερέας έγνεψε ήρεμα. "Όχι, το καταλαβαίνω απόλυτα, Τζόρτζι. Μην ανησυχείς. Πες μου, δεν κατονόμασε ή δεν συστήθηκε;"
  
  "Οχι κύριε. Αλλά φαινόταν πολύ θυμωμένος και γαμημένος..." Ο Τζορτζ σταμάτησε απότομα λόγω της απρόσεκτης βρισιάς του. "Συγγνώμη, πατέρα".
  
  Ο πατέρας Χάρπερ, ωστόσο, ενδιαφερόταν περισσότερο για πληροφορίες παρά για κοινωνική ευπρέπεια. Προς έκπληξη του Γιώργου, ο ιερέας συμπεριφέρθηκε σαν να μην είχε ορκιστεί καθόλου. "Πως?"
  
  "Σας ζητώ συγγνώμη, πατέρα;" ρώτησε μπερδεμένος ο Τζορτζ.
  
  "Πώς... πώς... το χάλασε;" ρώτησε επιπόλαια ο πατέρας Χάρπερ.
  
  "Πατέρας?" το έκπληκτο αγόρι ξεφύσηξε, αλλά ο σατανικός ιερέας περίμενε υπομονετικά να του δώσει μια απάντηση, με μια τόσο γαλήνια έκφραση στο πρόσωπό του που ήταν τρομακτικό. "Χμ, εννοώ, κάηκε ή ίσως κόπηκε". Ο Τζορτζ σκέφτηκε για μια στιγμή και μετά αναφώνησε ξαφνικά με ενθουσιασμό: "Φαίνεται ότι το κεφάλι του ήταν μπλεγμένο σε συρματοπλέγματα και κάποιος τον τράβηξε από εκεί από τα πόδια του. Σπασμένο, καταλαβαίνεις;
  
  "Βλέπω", απάντησε ο πατέρας Χάρπερ, επιστρέφοντας στην προηγούμενη στοχαστική στάση του. "Εντάξει, άρα αυτό είναι;"
  
  "Ναι, πατέρα", είπε ο Τζορτζ. "Σε παρακαλώ, φύγε πριν σε βρει, γιατί ξέρει πού είναι τώρα ο Άγιος Κολόμβος".
  
  "Τζόρτζι, θα μπορούσε να το βρει σε οποιονδήποτε χάρτη. Με εκνευρίζει που προσπάθησε να μουνέψει το όνομά μου στη δική μου πόλη", εξήγησε ο πατέρας Χάρπερ. "Μην ανησυχείς. Ο Θεός δεν κοιμάται".
  
  "Λοιπόν, ούτε εγώ θα το κάνω, πατέρα", είπε το αγόρι, προχωρώντας προς την πόρτα με τον ιερέα. "Αυτός ο τύπος δεν ήταν καθόλου καλός και πραγματικά, πραγματικά δεν θέλω να μάθω για σένα στις αυριανές ειδήσεις. Πρέπει να καλέσεις την αστυνομία. Αφήστε τους να περιπολούν εδώ και όλοι".
  
  "Σε ευχαριστώ, Τζόρτζι, για την ανησυχία σου", είπε ειλικρινά ο πατέρας Χάρπερ. "Και σας ευχαριστώ πολύ που με ειδοποιήσατε. Υπόσχομαι ότι θα λάβω υπόψη την προειδοποίησή σου και θα είμαι πολύ προσεκτικός μέχρι ο Σατανάς να κάνει πίσω, εντάξει; Ολα ειναι καλά?" Έπρεπε να επαναληφθεί για να ηρεμήσει αρκετά ο έφηβος.
  
  Οδήγησε το αγόρι, το οποίο είχε βαφτίσει πριν από χρόνια, έξω από την εκκλησία, περπατώντας σοφά και με αυταρχικό βήμα δίπλα του μέχρι που βγήκαν στο φως της ημέρας. Από την κορυφή της σκάλας, ο ιερέας έκλεισε το μάτι και έγνεψε στον Τζορτζ καθώς εκείνος έκανε τζόκινγκ πίσω προς την κατεύθυνση του σπιτιού του. Ένα ψιλόβροχο από δροσερά, σπασμένα σύννεφα κατέβηκε πάνω από το πάρκο και σκοτείνιασε το πεζοδρόμιο καθώς το αγόρι εξαφανίστηκε σε μια απόκοσμη ομίχλη.
  
  Ο πατέρας Χάρπερ έγνεψε εγκάρδια σε μερικούς περαστικούς πριν επιστρέψει στο φουαγιέ της εκκλησίας. Αγνοώντας τους ακόμα έκπληκτους ανθρώπους στα στασίδια, ο ψηλός ιερέας επέστρεψε βιαστικά στο γραφείο του. Πήρε ειλικρινά την προειδοποίηση του αγοριού στην καρδιά. Στην πραγματικότητα, το περίμενε όλο αυτό. Δεν υπήρχε ποτέ καμία αμφιβολία ότι θα ερχόταν αντίποινα για αυτό που έκανε ο ίδιος και ο Δρ. Μπιτς στο Φάλιν όταν έσωσαν τον Ντέιβιντ Πέρντιου από μια σύγχρονη ναζιστική λατρεία.
  
  Μπήκε γρήγορα στη θαμπάδα του μικρού διαδρόμου του γραφείου του, κλείνοντας την πόρτα πολύ δυνατά πίσω του. Το κλείδωσε και τράβηξε τις κουρτίνες. Το laptop του ήταν το μόνο φως στο γραφείο, η οθόνη του περίμενε υπομονετικά τον ιερέα να το χρησιμοποιήσει. Ο πατέρας Χάρπερ κάθισε και πληκτρολόγησε μερικές λέξεις-κλειδιά προτού η οθόνη LED δείξει αυτό που έψαχνε-μια φωτογραφία του Κλάιβ Μιούλερ, ενός μακροχρόνιου πράκτορα και γνωστού διπλού πράκτορα του Ψυχρού Πολέμου.
  
  "Ήξερα ότι έπρεπε να είσαι εσύ", μουρμούρισε ο πατέρας Χάρπερ στη σκονισμένη μοναξιά του γραφείου του. Έπιπλα και βιβλία, λάμπες και φυτά γύρω του έγιναν απλές σκιές και σιλουέτες, αλλά η ατμόσφαιρα άλλαξε από τη στατική και ήρεμη ατμόσφαιρά της σε μια τεταμένη περιοχή υποσυνείδητου αρνητισμού. Τα παλιά χρόνια, οι δεισιδαίμονες μπορεί να το αποκαλούσαν παρουσία, αλλά ο πατέρας Χάρπερ ήξερε ότι ήταν προαίσθημα μιας επικείμενης σύγκρουσης. Η τελευταία εξήγηση, ωστόσο, δεν μείωσε τη σοβαρότητα του τι επρόκειτο να συμβεί αν τολμούσε να απογοητεύσει την επιφυλακή του.
  
  Ο άνδρας στη φωτογραφία που φώναξε ο πατέρας Χάρπερ έμοιαζε με γκροτέσκο τέρας. Ο Clive Muller έγινε πρωτοσέλιδο το 1986 για τη δολοφονία του Ρώσου πρέσβη μπροστά από την Downing Street 10, αλλά λόγω κάποιου νομικού κενού, απελάθηκε στην Αυστρία και διέφυγε για να περιμένει τη δίκη.
  
  "Φαίνεται ότι είσαι στη λάθος πλευρά του οδοφράγματος, Κλάιβ", είπε ο πατέρας Χάρπερ, κοιτάζοντας τις πενιχρές πληροφορίες για τον δολοφόνο που υπήρχαν στο Διαδίκτυο. "Όλο αυτό το διάστημα κρατήσαμε χαμηλό προφίλ, έτσι δεν είναι; Και τώρα σκοτώνεις πολίτες για τα λεφτά του δείπνου; Πρέπει να είναι δύσκολο για το εγώ".
  
  Έξω, ο καιρός λιγόστευε και η βροχή χτυπούσε στο παράθυρο της μελέτης στην άλλη πλευρά των τραβηγμένων κουρτινών, καθώς ο ιερέας έκλεισε την αναζήτηση και έκλεισε το φορητό υπολογιστή του. "Ξέρω ότι είσαι ήδη εδώ. Φοβάσαι πολύ για να δείξεις τον εαυτό σου στον ταπεινό άνθρωπο του Θεού;"
  
  Όταν ο φορητός υπολογιστής έκλεισε, το δωμάτιο ήταν σχεδόν τελείως σκοτεινό και μόλις έσβησε το τελευταίο τρεμόπαιγμα της οθόνης, ο πατέρας Χάρπερ είδε μια επιβλητική μαύρη φιγούρα να αναδύεται πίσω από τη βιβλιοθήκη του. Αντί να δεχθεί επίθεση, όπως περίμενε, ο πατέρας της Χάρπερ δέχθηκε λεκτική αντιπαράθεση. "Εσείς? Άνθρωπος του Θεού; Ο άντρας γέλασε.
  
  Η τσιριχτή φωνή του κάλυψε την προφορά στην αρχή, αλλά ήταν αναμφισβήτητο ότι τα βαριά εντερικά σύμφωνα όταν μιλούσε με σταθερό βρετανικό τρόπο -μια τέλεια ισορροπία γερμανικών και αγγλικών- πρόδιδαν την προσωπικότητά του.
  
  
  22
  Άλλαξε πορεία
  
  
  "Τι είπε?" Η Νίνα συνοφρυώθηκε, απελπισμένη να καταλάβει γιατί άλλαζαν πορεία κατά τη διάρκεια της πτήσης. Έσπρωξε τον Σαμ, ο οποίος προσπαθούσε να ακούσει τι έλεγε ο Πάτρικ στον πιλότο.
  
  "Περίμενε, άφησέ τον να τελειώσει", της είπε ο Σαμ, ζορίζοντας τον εαυτό του να καταλάβει τον λόγο της ξαφνικής αλλαγής στο σχέδιο. Ως έμπειρος ερευνητής ρεπόρτερ, ο Σαμ είχε μάθει να μην εμπιστεύεται τέτοιες γρήγορες αλλαγές διαδρομών και επομένως κατανοούσε τις ανησυχίες της Νίνα.
  
  Ο Πάτρικ σκόνταψε πίσω στην κοιλιά του αεροπλάνου, κοιτάζοντας τον Σαμ, τη Νίνα, την Ατζό και τον Περντιού, που περίμεναν σιωπηλά την εξήγησή του. "Τίποτα να ανησυχείς, άνθρωποι", παρηγόρησε ο Πάτρικ.
  
  "Ο συνταγματάρχης διέταξε αλλαγή πορείας για να μας προσγειώσει στην έρημο εξαιτίας του θράσους της Νίνας;" ρώτησε ο Σαμ. Η Νίνα τον κοίταξε κοροϊδευτικά και του έδωσε ένα δυνατό χαστούκι στο μπράτσο. "Σοβαρά, Πάντι. Γιατί γυρίζουμε; Δεν μου αρέσει ".
  
  "Κι εγώ, φίλε", παρενέβη ο Περντιού.
  
  "Στην πραγματικότητα, παιδιά, δεν είναι τόσο κακό. Μόλις έλαβα ένα patch από έναν από τους διοργανωτές της αποστολής, έναν καθηγητή. Imru", είπε ο Πάτρικ.
  
  "Ήταν στο δικαστήριο", παρατήρησε ο Purdue. "Τι θελει?"
  
  "Στην πραγματικότητα, ρώτησε αν θα μπορούσαμε να τον βοηθήσουμε με... ένα πιο προσωπικό θέμα προτού μπούμε στις νομικές προτεραιότητες. Προφανώς, επικοινώνησε με τον συνταγματάρχη J. Yemenu και τον ενημέρωσε ότι θα φτάσουμε μια μέρα αργότερα από το προγραμματισμένο, έτσι ώστε η πλευρά να ληφθεί μέριμνα", ανέφερε ο Πάτρικ.
  
  "Τι διάολο θα μπορούσε να θέλει από μένα στο προσωπικό μέτωπο;" Ο Περντού σκέφτηκε δυνατά. Ο δισεκατομμυριούχος δεν φαινόταν πολύ ευκολόπιστος για αυτή τη νέα τροπή των γεγονότων και η ανησυχία του αντικατοπτρίστηκε εξίσου στα πρόσωπα των μελών της αποστολής του.
  
  "Μπορούμε να αρνηθούμε;" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Μπορείς", απάντησε ο Πάτρικ. "Και ο Σαμ μπορεί, αλλά ο κ. Kira και ο David είναι λίγο πολύ στη λαβή των ανθρώπων του αρχαιολογικού εγκλήματος και ο καθ. Ο Imru είναι ένας από τους ηγέτες της οργάνωσης".
  
  "Επομένως, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να τον βοηθήσουμε", αναστέναξε ο Περντιού, δείχνοντας αχαρακτήριστα εξαντλημένος από αυτή τη στροφή του σχεδίου. Ο Πάτρικ κάθισε απέναντι από τον Περντού και τη Νίνα, με τον Σαμ και την Ατζό δίπλα του.
  
  "ΑΣΕ με να εξηγήσω. Είναι μια αυτοσχέδια παράκαμψη, παιδιά. Από ό,τι μου είπαν, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτό θα σας ενδιαφέρει".
  
  "Ακούγεται σαν να θέλεις να φάμε όλα τα λαχανικά μας, μαμά", πείραξε ο Σαμ, αν και τα λόγια του ήταν πολύ ειλικρινή.
  
  "Κοίτα, δεν προσπαθώ να ζαχαρώσω αυτό το γαμημένο παιχνίδι του θανάτου, Σαμ", είπε ο Πάτρικ. "Μην νομίζετε ότι απλώς ακολουθώ τυφλά εντολές ή ότι νομίζω ότι είστε αρκετά αφελής που πρέπει να σας ξεγελάσω για να συνεργαστείτε με το Τμήμα Αρχαιολογικών Εγκλημάτων". Αφού επιβεβαίωσε τον εαυτό του, ο πράκτορας της MI6 πήρε χρόνο για να ηρεμήσει. "Προφανώς αυτό δεν έχει καμία σχέση με το Sacred Box ή τη συμφωνία ικεσίας του David. Τίποτα. Prof. Ο Imru ρώτησε αν θα μπορούσατε να τον βοηθήσετε με ένα πολύ μυστικό θέμα που θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες για ολόκληρο τον κόσμο".
  
  Ο Perdue αποφάσισε να απορρίψει όλες τις υποψίες προς το παρόν. Ίσως, σκέφτηκε, ήταν απλώς πολύ περίεργος να μην το κάνει. "Και είπε τι συμβαίνει, σε αυτή τη μυστική υπόθεση;"
  
  Ο Πάτρικ ανασήκωσε τους ώμους του. "Τίποτα συγκεκριμένο που θα ήξερα πώς να εξηγήσω. Ρώτησε αν μπορούσαμε να προσγειωθούμε στο Κάιρο και να τον συναντήσουμε στον Τεκτονικό Ναό στη Γκίζα. Εκεί θα εξηγήσει αυτό που αποκάλεσε "παράλογο αίτημα" για να δει αν είστε πρόθυμοι να βοηθήσετε.
  
  "Τι σημαίνει "πρέπει να βοηθήσω", υποθέτω;" Ο Περντού διόρθωσε τη φράση που είχε πλέξει τόσο προσεκτικά ο Πάτρικ.
  
  "Υποθέτω", συμφώνησε ο Πάτρικ. "Αλλά για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι είναι ειλικρινής για αυτό. Θέλω να πω, δεν θα άλλαζε την παράδοση αυτού του πολύ σημαντικού θρησκευτικού λειψάνου μόνο και μόνο για να τραβήξει την προσοχή πάνω του, σωστά; "
  
  "Πάτρικ, είσαι σίγουρος ότι αυτό δεν είναι κάποιο είδος ενέδρας;" ρώτησε χαμηλόφωνα η Νίνα. Ο Σαμ και η Πέρντι φαίνονταν το ίδιο ανήσυχοι με εκείνη. "Δεν θα έβαζα τίποτα πάνω από τον Black Sun ή αυτούς τους Αφρικανούς διπλωμάτες, ξέρεις; Η κλοπή αυτού του λειψάνου από αυτούς φαίνεται ότι έδωσε σε αυτούς τους τύπους μερικές πραγματικά μεγάλες αιμορροΐδες. Πώς ξέρουμε ότι δεν θα μας αφήσουν απλώς στο Κάιρο και θα μας σκοτώσουν όλους και θα προσποιηθούν ότι δεν πετάξαμε ποτέ στην Αιθιοπία ή κάτι τέτοιο;".
  
  "Νόμιζα ότι ήμουν ειδικός πράκτορας, ο Δρ Γκουλντ. Έχετε περισσότερα προβλήματα εμπιστοσύνης από έναν αρουραίο σε ένα λάκκο με φίδια", παρατήρησε ο Πάτρικ.
  
  "Πιστέψτε με", παρενέβη ο Περντιού, "έχει τους λόγους της. Όπως όλοι μας. Πάτρικ, πιστεύουμε ότι θα το καταλάβεις αν πρόκειται για κάποιο είδος ενέδρας. Θα πάμε πάντως, σωστά; Απλώς να ξέρετε ότι οι υπόλοιποι από εμάς χρειαζόμαστε να μυρίσετε τον καπνό πριν παγιδευτούμε σε ένα φλεγόμενο σπίτι, κατάλαβες;"
  
  "Πιστεύω", απάντησε ο Πάτρικ. "Και γι' αυτό κανόνισα με κάποιους που γνωρίζω από την Υεμένη να μας συνοδεύσουν στο Κάιρο. Θα είναι δυσδιάκριτοι και θα μας ακολουθήσουν, μόνο και μόνο για να σιγουρευτούν".
  
  "Ακούγεται καλύτερα", αναστέναξε η Ajo με ανακούφιση.
  
  "Συμφωνώ", είπε ο Σαμ. "Εφόσον γνωρίζουμε ότι οι εξωτερικές μονάδες γνωρίζουν την τοποθεσία μας, θα μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε πιο εύκολα".
  
  "Έλα, Σάμο", χαμογέλασε ο Πάτρικ. "Δεν πιστεύατε ότι θα αγόραζα σε ομάδες αν δεν είχα μια ανοιχτή πίσω πόρτα;"
  
  "Αλλά θα αργήσουμε;" ρώτησε ο Perdue. "Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν μου αρέσει να μιλάω πολύ για αυτό το Ιερό Κουτί. Αυτό είναι το κεφάλαιο που θα ήθελα να ολοκληρώσω και να επιστρέψω στη ζωή μου, καταλαβαίνεις;"
  
  "Καταλαβαίνω", είπε ο Πάτρικ. "Αναλαμβάνω την πλήρη ευθύνη για την ασφάλεια αυτής της αποστολής. Θα επιστρέψουμε στη δουλειά μόλις συναντήσουμε τον καθηγητή. Imru."
  
  
  * * *
  
  
  Ήταν σκοτεινά όταν προσγειώθηκαν στο Κάιρο. Ήταν σκοτεινά όχι μόνο επειδή ήταν νύχτα, αλλά και σε όλες τις κοντινές πόλεις, καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολη την επιτυχή προσγείωση του Super Hercules στον διάδρομο που φωτίζεται από τα δοχεία της φωτιάς. Κοιτάζοντας έξω από το μικρό παράθυρο, η Νίνα ένιωσε ένα δυσοίωνο χέρι να πέφτει πάνω της, πολύ παρόμοιο με μια κρίση κλειστοφοβίας όταν μπήκε σε έναν κλειστό χώρο. Μια αποπνικτική, τρομακτική αίσθηση την κυρίευσε.
  
  "Νιώθω σαν να με έχουν κλειδώσει σε ένα φέρετρο", είπε στον Sam.
  
  Ήταν τόσο ξαφνιασμένος όσο κι εκείνη από αυτό που είχαν συναντήσει στο Κάιρο, αλλά ο Σαμ προσπάθησε να μην πανικοβληθεί. "Μην ανησυχείς, αγάπη. Μόνο οι άνθρωποι που φοβούνται τα ύψη πρέπει να αισθάνονται άβολα αυτή τη στιγμή. Διακοπή ρεύματος, πιθανώς λόγω εργοστασίου ή κάτι τέτοιο."
  
  Ο πιλότος τους κοίταξε πίσω. "Παρακαλώ κουμπώστε και αφήστε με να συγκεντρωθώ. Ευχαριστώ!"
  
  Η Νίνα ένιωσε τα πόδια της να λυγίζουν. Σε απόσταση εκατό μιλίων κάτω από αυτά, η μόνη πηγή φωτός ήταν ο πίνακας ελέγχου του Ηρακλή στο πιλοτήριο. Όλη η Αίγυπτος βυθίστηκε στο σκοτάδι, μια από τις λίγες χώρες που υπέφερε από ανεξήγητες διακοπές ρεύματος που κανείς δεν μπορούσε να εντοπίσει. μισούσε να δείχνει Όσο έκπληκτη κι αν ήταν, δεν μπορούσε να διώξει το συναίσθημα ότι την κυριεύει μια φοβία Όχι μόνο βρισκόταν σε ένα παλιό ιπτάμενο κουτάκι σούπας με κινητήρες, αλλά τώρα διαπίστωσε ότι η έλλειψη φωτός προσομοίωσε εντελώς κλειστός χώρος.
  
  Η Perdue κάθισε δίπλα της, παρατηρώντας το τρέμουλο στο πηγούνι και τα χέρια της. Την αγκάλιασε και δεν είπε τίποτα, κάτι που η Νίνα βρήκε ασυνήθιστα καθησυχαστικό. Πρόσθεσαν η Kira και ο Sam προετοιμάστηκαν για προσγείωση μαζεύοντας όλο τον εξοπλισμό τους και το υλικό ανάγνωσης πριν λυγίσουν.
  
  "Πρέπει να ομολογήσω, Εφέντη, είμαι πολύ περίεργος για αυτήν την ερώτηση, κύριε καθηγητά. Η Ίμρου θέλει πολύ να σου μιλήσει", φώναξε ο Ατζό πάνω από το εκκωφαντικό βρυχηθμό των μηχανών. Ο Περντού χαμογέλασε, γνωρίζοντας καλά τον ενθουσιασμό του πρώην οδηγού του.
  
  "Ξέρεις κάτι που δεν ξέρουμε, αγαπητέ Ajo;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Όχι, μόνο ότι ο Prof. Ο Imru είναι γνωστό ότι είναι ένας πολύ σοφός άνθρωπος και ο βασιλιάς της κοινότητάς του. Λατρεύει την αρχαία ιστορία και φυσικά την αρχαιολογία, αλλά το ότι θέλει να σε δει είναι μεγάλη τιμή για μένα. Ελπίζω απλώς αυτή η συνάντηση να αφορά τα πράγματα για τα οποία είναι γνωστός. Είναι ένας πολύ δυνατός άνθρωπος με σταθερό χέρι στην ιστορία".
  
  "Σημειώθηκε", απάντησε ο Περντού. "Τότε ας ελπίσουμε για το καλύτερο".
  
  "Τεκτονικός ναός", είπε η Νίνα. "Είναι Μασόνος;
  
  "Ναι, κυρία", επιβεβαίωσε η Ατζό. "Μεγάλος Μάγιστρος της Στοάς της Ίσιδας στη Γκίζα".
  
  Τα μάτια του Περντού έλαμψαν. "Μασόνοι; Και ψάχνουν τη βοήθειά μου;" Κοίταξε τον Πάτρικ. "Τώρα με ιντριγκάρει".
  
  Ο Πάτρικ χαμογέλασε, ευχαριστημένος που δεν θα χρειαζόταν να αναλάβει την ευθύνη για ένα ταξίδι που δεν τον ενδιέφερε ο Περντού. Η Νίνα έγειρε κι αυτή στην καρέκλα της, νιώθοντας να παρασυρθεί περισσότερο από την πιθανότητα συνάντησης. Αν και παραδοσιακά δεν επιτρεπόταν στις γυναίκες να παρευρίσκονται στις μασονικές συνεδριάσεις, γνώριζε πολλούς ιστορικά σπουδαίους ανθρώπους που ανήκαν σε μια αρχαία και ισχυρή οργάνωση της οποίας η προέλευση πάντα τη γοήτευε. Ως ιστορικός, κατάλαβε ότι πολλές από τις αρχαίες τελετές και τα μυστικά τους ήταν η ουσία της ιστορίας και η επιρροή της στα παγκόσμια γεγονότα.
  
  
  23
  Σαν ένα διαμάντι στον ουρανό
  
  
  Prof. Ο Imru χαιρέτησε φιλικά τον Perdue καθώς άνοιξε την ψηλή πύλη για την ομάδα. "Χαίρομαι που σας ξαναβλέπω, κύριε Perdue. Ελπίζω να πήγαν όλα καλά για σένα;"
  
  "Λοιπόν, ήμουν λίγο αναστατωμένος στον ύπνο μου και το φαγητό εξακολουθεί να μην είναι ελκυστικό, αλλά βελτιώνομαι, ευχαριστώ καθηγητή", απάντησε ο Perdue, χαμογελώντας. "Στην πραγματικότητα, το γεγονός και μόνο ότι δεν απολαμβάνω τη φιλοξενία των κρατουμένων είναι αρκετό για να με ευχαριστεί καθημερινά".
  
  "Θα το πίστευα", συμφώνησε ο καθηγητής με συμπόνια. "Προσωπικά, η φυλάκιση δεν ήταν εξαρχής στόχος μας. Επιπλέον, φαίνεται ότι ο στόχος των ανθρώπων της MI6 ήταν να σας βάλουν ισόβια στη φυλακή, όχι η αντιπροσωπεία της Αιθιοπίας". Η ομολογία του καθηγητή έριξε λίγο φως στις εκδικητικές φιλοδοξίες του Karsten, δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη αξιοπιστία στο γεγονός ότι σκόπευε να πάρει τον Perdue, αλλά αυτό ήταν κάτι για άλλη φορά.
  
  Αφού η ομάδα ενώθηκε με τον αρχιμάστορα στην όμορφη δροσερή σκιά μπροστά από το Ναό, επρόκειτο να ξεκινήσει μια σοβαρή συζήτηση. Ο Πενέκαλ δεν μπορούσε να σταματήσει να κοιτάζει επίμονα τη Νίνα, αλλά εκείνη δέχτηκε με χάρη τον ήσυχο θαυμασμό του. Ο Πέρντιου και ο Σαμ βρήκαν τη φαινομενική αγάπη του μαζί της διασκεδαστική, αλλά κράτησαν τη διασκέδασή τους υπό έλεγχο με γνέφια και ωθήσεις μέχρι που η συζήτηση πήρε έναν αέρα επισημότητας και σοβαρότητας.
  
  "Ο Δάσκαλος Penekal πιστεύει ότι μας στοιχειώνει αυτό που στον μυστικισμό ονομάζεται Μαγεία. Επομένως, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παρουσιάσετε αυτόν τον χαρακτήρα ως ένα άτομο που είναι πονηρός και επιδέξιος όσον αφορά τα σημερινά πρότυπα", είπε ο καθηγητής. Ο Imru ξεκίνησε.
  
  "Για παράδειγμα, αυτός είναι η αιτία αυτών των διακοπών ρεύματος", πρόσθεσε σιωπηλά ο Penekal.
  
  "Αν μπορείτε, Δάσκαλε Πενεκάλ, παρακαλούμε να αποφύγετε να προλάβετε τον εαυτό μας προτού σας εξηγήσω την εσωτερική φύση του διλήμματός μας", είπε ο καθηγητής. ρώτησε ο Ίμρου τον γέρο αστρονόμο. "Υπάρχει πολλή αλήθεια στη δήλωση του Penekal, αλλά θα καταλάβετε καλύτερα μόλις σας εξηγήσω τα βασικά. Καταλαβαίνω ότι έχετε μόνο ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να επιστρέψετε το Ιερό Κουτί, επομένως θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα".
  
  "Ευχαριστώ", είπε ο Περντού. "Θέλω να το κάνω όσο πιο γρήγορα γίνεται".
  
  "Φυσικά", ο καθ. Ο Ίμρου έγνεψε καταφατικά και μετά συνέχισε να διδάξει στην ομάδα ό,τι είχε συγκεντρώσει ο ίδιος και ο αστρονόμος μέχρι τώρα. Ενώ η Nina, ο Perdue, ο Sam και η Ajo μιλούσαν για τη σχέση μεταξύ των πεφταστέρων και των δολοφονικών ληστειών του περιπλανώμενου σοφού, κάποιος έπαιζε με την πύλη.
  
  "Συγγνώμη, παρακαλώ", ζήτησε συγγνώμη η Πενέκαλ. "Ξέρω ποιος είναι. Ζητώ συγγνώμη για την καθυστέρηση του".
  
  "Μέσα από χοντρό και λεπτό. Εδώ είναι τα κλειδιά, Δάσκαλε Πένεκαλ", είπε ο καθηγητής, δίνοντας στον Πενέκαλ το κλειδί της πύλης για να μπει ο ξέφρενος Όφαρ καθώς συνέχιζε να βοηθά τη σκωτσέζικη αποστολή να τους προλάβει. Ο Όφαρ φαινόταν εξαντλημένος, με τα μάτια του διάπλατα από πανικό και προαίσθημα, καθώς ο φίλος του άνοιξε την πύλη. "Έχουν ήδη καταλάβει;" ανέπνεε βαριά.
  
  "Τους ενημερώνουμε τώρα, φίλε μου", διαβεβαίωσε ο Πενεκάλ Οφαρά.
  
  "Γρήγορα", παρακάλεσε ο Όφαρ. "Ένα άλλο αστέρι έπεσε πριν από είκοσι λεπτά!"
  
  "Τι?" Ο Πενέκαλ παραληρούσε. "Ποιο από αυτά?"
  
  "Η πρώτη από τις επτά αδερφές!" Ο Όφαρ άνοιξε, τα λόγια του είναι σαν καρφιά σε φέρετρο. "Πρέπει να βιαζόμαστε, Penekal! Πρέπει να αντεπιτεθούμε τώρα, διαφορετικά θα χαθούν όλα!". Τα χείλη του έτρεμαν σαν του ετοιμοθάνατου. "Πρέπει να σταματήσουμε τον Μάγο, τον Πενεκάλ, αλλιώς τα παιδιά μας δεν θα ζήσουν μέχρι τα γεράματα!"
  
  "Το γνωρίζω καλά, παλιό μου φίλε", κατευνάρισε η Ofara Penekal, στηρίζοντας τον με ένα σταθερό χέρι πίσω από την πλάτη του καθώς πλησίαζαν το ζεστό, φιλόξενο τζάκι στον κήπο. Οι φλόγες ήταν φιλόξενες, φωτίζοντας την πρόσοψη του μεγάλου παλιού ναού με μια υπέροχη ανακοίνωση, όπου οι σκιές των παρευρισκομένων ζωγραφίστηκαν στους τοίχους και ζωντάνευαν κάθε τους κίνηση.
  
  "Καλώς ήρθες, Δάσκαλε Οφάρ", καθ. είπε ο Imru καθώς ο γέρος κάθισε, γνέφοντας στα άλλα μέλη της εκκλησίας. "Τώρα ενημέρωσα τον κ. Purdue και τους συνεργάτες του σχετικά με τις εικασίες μας. Ξέρουν ότι ο Μάγος είναι πράγματι απασχολημένος με την ύφανση μιας τρομερής προφητείας", ανακοίνωσε ο καθηγητής. "Αφήνω στους αστρονόμους των Dragonwatchers της Ερμόπολης, ανθρώπους που προέρχονται από τη γραμμή αίματος των ιερέων του Thoth, να σας πουν τι μπορεί να προσπαθεί να κάνει αυτός ο δολοφόνος".
  
  Ο Πενέκαλ σηκώθηκε από την καρέκλα του, ξετυλίγοντας τους κυλίνδρους στο λαμπερό φως του φαναριού από τα δοχεία που κρέμονταν από τα κλαδιά των δέντρων. Ο Perdue και οι φίλοι του συγκεντρώθηκαν αμέσως πιο κοντά για να μελετήσουν προσεκτικά τον κώδικα και τα διαγράμματα.
  
  "Αυτός είναι ένας αστρικός χάρτης της αρχαιότητας, που καλύπτει απευθείας τους ουρανούς πάνω από την Αίγυπτο, την Τυνησία... γενικά, ολόκληρη τη Μέση Ανατολή όπως την ξέρουμε", εξήγησε ο Penekal. "Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, ο συνάδελφός μου Ofar και εγώ έχουμε παρατηρήσει αρκετά ανησυχητικά ουράνια φαινόμενα".
  
  "Οπως?" ρώτησε ο Σαμ, εξετάζοντας προσεκτικά την παλιά καφέ περγαμηνή και τις συγκλονιστικές πληροφορίες της γραμμένες σε αριθμούς και σε άγνωστο σενάριο.
  
  "Όπως πεφταστέρια", σταμάτησε τον Σαμ με μια αντικειμενική κίνηση ανοιχτού χεριού προτού προλάβει να μιλήσει ο δημοσιογράφος, "αλλά... όχι αυτούς που έχουμε την πολυτέλεια να πέσουμε. Θα τολμούσα να πω ότι αυτά τα ουράνια σώματα δεν είναι απλώς αέρια που καταναλώνουν τον εαυτό τους, αλλά πλανήτες, μικροί σε απόσταση. Όταν αστέρια αυτού του τύπου πέφτουν, σημαίνει ότι έχουν απομακρυνθεί από τις τροχιές τους". Ο Όφαρ φαινόταν εντελώς σοκαρισμένος από τα δικά του λόγια. "Αυτό σημαίνει ότι ο χαμός τους θα μπορούσε να προκαλέσει μια αλυσιδωτή αντίδραση στους αστερισμούς που τους περιβάλλουν".
  
  Η Νίνα βόγκηξε. "Ακούγεται πρόβλημα".
  
  "Η κυρία έχει δίκιο", παραδέχτηκε ο Όφαρ. "Και όλα αυτά τα συγκεκριμένα σώματα είναι σημαντικά, τόσο σημαντικά που έχουν ονόματα με τα οποία αναγνωρίζονται".
  
  "Όχι αριθμοί μετά τα ονόματα των απλών επιστημόνων, όπως πολλά από τα αξιοσημείωτα αστέρια του σήμερα", ενημέρωσε ο Πενεκάλ το κοινό γύρω από το τραπέζι. "Τα ονόματά τους είναι τόσο σημαντικά, όπως και η θέση τους στους ουρανούς πάνω από τη γη, που ήταν γνωστά ακόμη και στον λαό του Θεού".
  
  Ο Σαμ γοητεύτηκε. Αν και πέρασε τη ζωή του ασχολούμενος με εγκληματικές οργανώσεις και μυστικούς κακούς, έπρεπε να υποκύψει στη γοητεία που του έδινε η μυστικιστική φήμη του ως έναστρου ουρανού. "Πώς, κύριε Όφαρ;" Ο Σαμ ρώτησε με πραγματικό ενδιαφέρον, κάνοντας μερικές σημειώσεις στον εαυτό του για να θυμηθεί την ορολογία και τα ονόματα θέσεων στο γράφημα.
  
  "Στη Διαθήκη του Σολομώντα, του σοφού βασιλιά της Βίβλου", είπε ο Όφαρ, σαν γέρος βάρδος, "λέγεται ότι ο βασιλιάς Σολομών έδεσε εβδομήντα δύο δαίμονες και τους ανάγκασε να χτίσουν τον Ναό στην Ιερουσαλήμ".
  
  Η δήλωσή του έγινε φυσικά δεκτή από την ομάδα με κυνισμό μεταμφιεσμένο σε σιωπηλή περισυλλογή. Μόνο η Ajo καθόταν ακίνητη, κοιτάζοντας ψηλά τα αστέρια από πάνω. Όταν διακόπηκε το ηλεκτρικό ρεύμα σε όλη τη γειτονική χώρα και σε άλλες περιοχές όχι όπως η Αίγυπτος, η λάμψη των αστεριών ξεπέρασε το απόλυτο σκοτάδι του διαστήματος, το οποίο παραμονεύει συνεχώς πάνω από τα πάντα.
  
  "Ξέρω πώς υποτίθεται ότι ακούγεται", εξήγησε ο Penekal, "αλλά πρέπει να σκεφτείς με όρους αρρώστιας και κακών συναισθημάτων, όχι με κερασφόρους δαίμονες, για να εντυπωσιάσεις τη φύση των "δαιμόνων". Αυτό θα ακούγεται παράλογο στην αρχή, μέχρι να σας πούμε ότι παρατηρήσαμε τι συνέβαινε. Μόνο τότε θα αρχίσετε να εγκαταλείπετε τη δυσπιστία υπέρ της προειδοποίησης".
  
  "Διαβεβαίωσα τους δασκάλους Ofar και Penekal ότι πολύ λίγοι άνθρωποι που είναι αρκετά σοφοί για να κατανοήσουν αυτό το μυστικό κεφάλαιο θα είχαν πραγματικά τα μέσα να κάνουν κάτι γι' αυτό", λέει ο καθηγητής. είπε ο Imru σε επισκέπτες από τη Σκωτία. "Και γι' αυτό νόμιζα ότι εσείς, κύριε Perdue, και οι φίλοι σας, ήσασταν οι κατάλληλοι άνθρωποι στους οποίους πρέπει να απευθυνθείτε σε αυτό το θέμα. Έχω διαβάσει επίσης πολλά από τη δουλειά σας, κύριε Cleve", είπε στον Sam. "Έμαθα πολλά για τις μερικές φορές απίστευτες δοκιμές και τις περιπέτειές σας με τον Δρ Γκουλντ και τον κ. Περντού. Με έπεισε ότι δεν είστε το είδος των ανθρώπων που ξεπερνούν τυφλά τα περίεργα και μπερδεμένα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε εδώ σε καθημερινή βάση στο πλαίσιο των αντίστοιχων εντολών μας".
  
  Υπέροχη δουλειά, κύριε καθηγητά, σκέφτηκε η Νίνα. Είναι καλό που θα μας κοροϊδέψετε με αυτή τη γοητευτική, αν και ευνοϊκή, έκθεση εξύψωσης. Ίσως ήταν η γυναικεία της δύναμη που επέτρεψε στη Νίνα να πιάσει τη γλυκομίλητη ψυχολογία του επαίνου, αλλά δεν επρόκειτο να το πει δυνατά. Είχε ήδη προκαλέσει ένταση μεταξύ του Περντιού και του Συνταγματάρχη. Η Υεμένη, ένας μόνο από τους νόμιμους αντιπάλους του. Θα ήταν περιττό να επαναλάβουμε την αντιπαραγωγική πρακτική με τον Prof. Θα αλλάξω και θα καταστρέψω οριστικά τη φήμη της Purdue, μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσω τη διαίσθησή της για τον Master Mason.
  
  Και έτσι ο Δρ Γκουλντ κράτησε τη γλώσσα της καθώς άκουγε την όμορφη αφήγηση του αστρονόμου, με τη φωνή του τόσο χαλαρωτική όσο αυτή ενός γέρου μάγου από ταινία φαντασίας.
  
  
  24
  Συμφωνία
  
  
  Λίγο αργότερα, εξυπηρετήθηκαν από τον Prof. Οι οικονόμοι του Imru. Δίσκους με ψωμί Baladi και ta'meyi (φαλάφελ) ακολουθήθηκαν από δύο ακόμη δίσκους με πικάντικο Khavushi. Ο κιμάς και τα μπαχαρικά γέμισαν τα ρουθούνια τους με μεθυστικά αρώματα. Οι δίσκοι τοποθετήθηκαν σε ένα μεγάλο τραπέζι και οι άντρες του καθηγητή έφυγαν τόσο ξαφνικά και σιωπηλά όσο είχαν φανεί.
  
  Οι επισκέπτες δέχτηκαν πρόθυμα το κέρασμα των Μασόνων και το σέρβιραν με επιδοκιμαστικό βρυχηθμό, που άρεσε πολύ στον ιδιοκτήτη. Μόλις είχαν όλοι λίγο αναψυκτικό, ήρθε η ώρα για περισσότερες πληροφορίες, καθώς το Purdue Party δεν είχε πολύ ελεύθερο χρόνο.
  
  "Παρακαλώ, Δάσκαλε Οφάρ, συνέχισε", Prof. Ο Imru προσκεκλημένος.
  
  "Στην κατοχή μας, παραγγελία μου, έχουμε ένα σετ περγαμηνών με τον τίτλο "Κώδικας του Σολομώντα"", εξήγησε ο Οφάρ. κράτησε καθέναν από τους δεμένους δαίμονες μέσα σε μια πέτρα - τα διαμάντια." Τα σκοτεινά μάτια του έλαμψαν από μυστήριο καθώς κατέβαζε τα δικά του. φωνή σε καθέναν από αυτούς που άκουγαν. "Και για κάθε διαμάντι, ένα συγκεκριμένο αστέρι βαφτίστηκε για να σημαδέψει τα πεσμένα πνεύματα".
  
  "Αστρικός Χάρτης", παρατήρησε ο Περντιού, δείχνοντας τις τρελές ουράνιες μουντζούρες σε ένα μόνο φύλλο περγαμηνής. Τόσο ο Ofar όσο και ο Penekal έγνεψαν αινιγματικά, και οι δύο άντρες έμοιαζαν πολύ πιο γαλήνιοι καθώς είχαν πει τη δύσκολη θέση στα σύγχρονα αυτιά.
  
  "Τώρα, όπως λέει ο Prof. Ίσως ο Imru να σας εξήγησε ερήμην μας ότι έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι ο σοφός περπατά ξανά ανάμεσά μας", είπε ο Ofar. "Και κάθε αστέρι που έχει πέσει μέχρι τώρα ήταν σημαντικό στο χάρτη του Solomon".
  
  Ο Penekal πρόσθεσε, "Και έτσι η ιδιαίτερη δύναμη του καθενός από αυτά εκδηλώθηκε με κάποια μορφή αναγνωρίσιμη μόνο σε εκείνους που ξέρουν τι να ψάξουν, καταλαβαίνετε;"
  
  "Η οικονόμος της αείμνηστης Μαντάμ Σαντάλ, κρεμάστηκε από ένα σχοινί κάνναβης σε μια έπαυλη στη Νίκαια πριν από λίγες μέρες;" ανακοίνωσε ο Οφάρ καθώς περίμενε τον συνάδελφό του να συμπληρώσει τα κενά.
  
  "Ο Κώδικας λέει ότι ο δαίμονας Ονοσκέλης έπλεξε σχοινιά κάνναβης που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του Ναού στην Ιερουσαλήμ", είπε ο Πενεκάλ.
  
  Ο Οφάρ συνέχισε: "Το έβδομο αστέρι στον αστερισμό του Λέοντα, που ονομάζεται Ράβδος, έπεσε επίσης".
  
  "Ένας αναπτήρας για λάμπες στο ναό κατά την κατασκευή του", εξήγησε με τη σειρά του ο Πενεκάλ. Σήκωσε τις ανοιχτές του παλάμες και κοίταξε γύρω του το σκοτάδι που τύλιξε την πόλη. "Οι λάμπες έχουν σβήσει παντού στα γύρω εδάφη. Μόνο η φωτιά μπορεί να δημιουργήσει φως, όπως είδατε. Οι λαμπτήρες, οι ηλεκτρικοί λαμπτήρες, δεν θα."
  
  Η Νίνα και ο Σαμ αντάλλαξαν φοβισμένα αλλά ελπιδοφόρα βλέμματα. Ο Perdue και η Ajo έδειξαν ενδιαφέρον και λίγο ενθουσιασμό για τις περίεργες συμφωνίες. Ο Perdue έγνεψε αργά, λαμβάνοντας υπόψη τα μοτίβα που παρουσίαζαν οι παρατηρητές. "Δάσκαλοι Penekal και Ofar, τι ακριβώς θέλετε να κάνουμε; Καταλαβαίνω αυτό που λες ότι συμβαίνει. Ωστόσο, χρειάζομαι κάποιες διευκρινίσεις για το τι ακριβώς κληθήκαμε εγώ και οι συνάδελφοί μου".
  
  "Άκουσα κάτι ανησυχητικό για το τελευταίο αστέρι που πέφτει, κύριε, σε ένα ταξί στο δρόμο εδώ νωρίτερα. Προφανώς οι θάλασσες υψώνονται, αλλά ενάντια σε κάθε φυσικό αίτιο. Σύμφωνα με το αστέρι στον χάρτη που μου έδειξε τελευταία ο φίλος μου, αυτή είναι μια τρομερή μοίρα", θρηνούσε ο Penekal. "Κύριε Perdue, χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας για να αποκτήσουμε τα υπόλοιπα διαμάντια King Solomon. Ο μάγος τα μαζεύει, και ενώ το κάνει, ένα άλλο αστέρι πέφτει. άλλη μια πανούκλα έρχεται".
  
  "Λοιπόν, πού είναι αυτά τα διαμάντια; Είμαι σίγουρος ότι μπορώ να προσπαθήσω να σε βοηθήσω να τα ξεθάψεις πριν από τον Μάγο..." είπε.
  
  "Μάγος, κύριε", έτρεμε η φωνή του Όφαρ.
  
  "Συγνώμη. Ο Μάγος", διόρθωσε γρήγορα ο Περντού το λάθος του, "τα βρίσκει".
  
  Prof. Ο Ίμρου σηκώθηκε, δείχνοντας για μια στιγμή τους συμμάχους του που έβλεπαν τα αστέρια. "Βλέπετε, κύριε Perdue, αυτό είναι το πρόβλημα. Πολλά από τα διαμάντια του Βασιλιά Σολομώντα έχουν διασκορπιστεί στο πέρασμα των αιώνων ανάμεσα σε πλούσιους ανθρώπους -βασιλιάδες, αρχηγούς κρατών και συλλέκτες σπάνιων πολύτιμων λίθων- και έτσι ο Μάγος κατέφυγε σε απάτη και φόνο για να τα πάρει ένα προς ένα.
  
  "Ω Θεέ μου", μουρμούρισε η Νίνα. "Είναι σαν μια βελόνα σε μια θημωνιά. Πώς μπορούμε να τα βρούμε όλα; Έχετε αρχεία με τα διαμάντια που ψάχνουμε;"
  
  "Δυστυχώς όχι, Δρ Γκουλντ", είπε ο Καθ. Ο Ίμρου ήταν στενοχωρημένος. Έβγαλε ένα ηλίθιο γέλιο, νιώθοντας ηλίθιος που το ανέβασε. "Στην πραγματικότητα, οι παρατηρητές και εγώ αστειευόμασταν ότι ο κύριος Purdue ήταν αρκετά πλούσιος για να αγοράσει πίσω τα σχετικά διαμάντια, μόνο και μόνο για να μας γλιτώσει από την ταλαιπωρία και τον χρόνο".
  
  Όλοι γέλασαν με τον ξεκαρδιστικό παραλογισμό, αλλά η Νίνα παρακολούθησε τον τρόπο του αρχιμάστορα, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι υπέβαλε μια προσφορά χωρίς προσδοκίες εκτός από την υπερβολική, έμφυτη παρότρυνση του Περντιού. Για άλλη μια φορά κράτησε τον υπέρτατο χειρισμό για τον εαυτό της και χαμογέλασε. Κοίταξε τον Περντού, προσπαθώντας να τον προειδοποιήσει με ένα βλέμμα, αλλά η Νίνα έβλεπε ότι γελούσε λίγο υπερβολικά.
  
  Τίποτα στον κόσμο, σκέφτηκε. Πραγματικά το θεωρεί!
  
  "Σαμ", είπε με ένα βρυχηθμό από διασκέδαση.
  
  "Ναι ξέρω. Θα πάρει το δόλωμα και δεν θα μπορέσουμε να τον σταματήσουμε", απάντησε ο Σαμ χωρίς να την κοιτάξει, γελώντας ακόμα σε μια προσπάθεια να φανεί αποσπασμένος.
  
  "Σαμ", επανέλαβε, μη μπορώντας να διατυπώσει μια απάντηση.
  
  "Μπορεί να το αντέξει οικονομικά", χαμογέλασε ο Σαμ.
  
  Αλλά η Νίνα δεν μπορούσε να το κρατήσει άλλο για τον εαυτό της. Υποσχόμενη στον εαυτό της να πει τη γνώμη της με τον πιο φιλικό και σεβαστό τρόπο, σηκώθηκε από τη θέση της. Το μικροκαμωμένο καρέ της αψηφούσε τη γιγάντια σκιά του καθηγητή. Στέκομαι στο φόντο του τοίχου του μασονικού ναού στην αντανάκλαση της φωτιάς ανάμεσά τους.
  
  "Με όλο τον σεβασμό, κύριε καθηγητά, δεν νομίζω", απάντησε εκείνη. "Είναι ακατάλληλο να καταφεύγουμε σε συνήθεις χρηματοοικονομικές συναλλαγές όταν τα στοιχεία έχουν τέτοια αξία. Τολμώ να πω ότι είναι παράλογο να φανταζόμαστε κάτι τέτοιο. Και σχεδόν από τη δική μου εμπειρία μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είναι εύκολο για τους αδαείς, πλούσιους ή μη, να αποχωριστούν τους θησαυρούς τους. Και σίγουρα δεν έχουμε χρόνο να τα βρούμε όλα και να εμπλακούμε σε μια κουραστική ανταλλαγή προτού τα βρει ο Μάγος σας".
  
  Η Νίνα προσπάθησε να διατηρήσει έναν επιβλητικό τόνο, με την ανάλαφρη φωνή της να υπονοούσε ότι απλώς πρότεινε μια πιο γρήγορη μέθοδο, ενώ στην πραγματικότητα ήταν σθεναρά αντίθετη με την ιδέα. Οι Αιγύπτιοι άντρες, που δεν είχαν συνηθίσει ούτε να δέχονται την παρουσία μιας γυναίκας, πόσο μάλλον να της επιτρέψουν να συμμετάσχει στη συζήτηση, κάθισαν σιωπηλοί για πολλή ώρα, ενώ ο Περντού και ο Σαμ κρατούσαν την ανάσα τους.
  
  Προς μεγάλη της έκπληξη, η Prof. Ο Ίμρου απάντησε: "Συμφωνώ, Δρ Γκουλντ. Το να περιμένεις κάτι τέτοιο είναι αρκετά παράλογο, πόσο μάλλον να το παραδώσεις στην ώρα του".
  
  "Άκουσε", άρχισε ο Περντού για το τουρνουά, καθισμένος αναπαυτικά στην άκρη της καρέκλας του, "Εκτιμώ την ανησυχία σου, αγαπητή μου Νίνα, και συμφωνώ ότι φαίνεται παράλογο να κάνεις κάτι τέτοιο. Ωστόσο, ένα πράγμα που μπορώ να επιβεβαιώσω είναι ότι τίποτα δεν κόβεται ή στεγνώνει ποτέ. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε διάφορες μεθόδους για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε. Σε αυτή την περίπτωση, είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσα να προσεγγίσω κάποιους από τους ιδιοκτήτες και να τους κάνω μια προσφορά".
  
  "Πλάκα μου κάνεις", αναφώνησε ανέμελα ο Σαμ από την άλλη πλευρά του τραπεζιού. "Ποιά είναι η παγίδα? Πρέπει να υπάρχει ένα, αλλιώς είσαι τελείως τρελός, γέρο".
  
  "Όχι, Σαμ, είμαι εντελώς ειλικρινής", τον διαβεβαίωσε η Περντού. "Άνθρωποι, ακούστε με". Ο δισεκατομμυριούχος στράφηκε προς τον ιδιοκτήτη. "Εάν εσείς, καθηγητή, μπορούσατε να συλλέξετε πληροφορίες για τα λίγα άτομα που κατέχουν τις πέτρες που χρειαζόμαστε, θα μπορούσα να ζητήσω από τους μεσίτες και τα νομικά μου πρόσωπα να αγοράσουν αυτά τα διαμάντια σε δίκαιη τιμή χωρίς να με καταστρέψουν. Θα εκδώσουν πιστοποιητικά ιδιοκτησίας, αφού ένας εξουσιοδοτημένος εμπειρογνώμονας επιβεβαιώσει τη γνησιότητά τους." Έριξε στον καθηγητή ένα ατσάλινο βλέμμα που εξέπεμπε αυτοπεποίθηση που ο Σαμ και η Νίνα δεν είχαν δει στον φίλο τους εδώ και πολύ καιρό. "Αυτό είναι το τρίψιμο, κύριε καθηγητά".
  
  Η Νίνα χαμογέλασε στη μικρή γωνιά της σκιάς και της φωτιάς, δαγκώνοντας ένα κομμάτι ψωμί, ενώ ο Περντού έκανε συμφωνία με τον πρώην αντίπαλό του. "Το αλίευμα είναι ότι, αφού ματαιώσαμε την αποστολή του Μάγου, τα διαμάντια του Βασιλιά Σολομώντα είναι νομικά δικά μου".
  
  "Αυτό είναι το αγόρι μου", ψιθύρισε η Νίνα.
  
  Σοκαρισμένος στην αρχή, ο Prof. Σταδιακά, ο Imru συνειδητοποίησε ότι αυτή ήταν μια δίκαιη προσφορά. Άλλωστε, δεν είχε καν ακούσει για διαμάντια μέχρι που οι αστρολόγοι ανακάλυψαν την πονηριά του σοφού. Γνώριζε καλά ότι ο βασιλιάς Σολομών είχε χρυσό και ασήμι σε μεγάλες ποσότητες, αλλά δεν ήξερε ότι ο βασιλιάς είχε διαμάντια, από μόνο του. Εκτός από τα ορυχεία διαμαντιών που ανακαλύφθηκαν στο Tanis, στη βορειοανατολική περιοχή του Δέλτα του Νείλου, και ορισμένες πληροφορίες για άλλες τοποθεσίες, πιθανώς υπόλογες στον βασιλιά, ο καθ. Ο Imru έπρεπε να παραδεχτεί ότι αυτό ήταν νέο για αυτόν.
  
  "Συμφωνούμε, κύριε καθηγητά;" Ο Περντού επέμεινε κοιτάζοντας το ρολόι του για μια απάντηση.
  
  Σοφά, ο καθηγητής συμφώνησε. Ωστόσο, είχε τις δικές του προϋποθέσεις. "Νομίζω ότι είναι πολύ λογικό, κύριε Purdue, και επίσης χρήσιμο", είπε. "Αλλά έχω ένα είδος αντιπροσφοράς. Εξάλλου, και εγώ βοηθάω μόνο τους Dragonwatchers στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν μια τρομερή ουράνια καταστροφή".
  
  "Καταλαβαίνω. Τι προτείνεις?" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Τα υπόλοιπα διαμάντια, τα οποία δεν βρίσκονται στην κατοχή εύπορων οικογενειών σε όλη την Ευρώπη και την Ασία, θα γίνουν ιδιοκτησία της Αιγυπτιακής Αρχαιολογικής Εταιρείας", επέμεινε ο καθηγητής. "Αυτά που οι μεσίτες σας καταφέρνουν να υποκλέψουν είναι δικά σας. Τι λες?
  
  Ο Σαμ συνοφρυώθηκε, μπήκε στον πειρασμό να αρπάξει το σημειωματάριό του. "Σε ποια χώρα θα βρούμε αυτά τα άλλα διαμάντια;"
  
  Ο περήφανος καθηγητής χαμογέλασε στον Σαμ σταυρώνοντας τα χέρια του χαρούμενα. "Παρεμπιπτόντως, κύριε Κληβ, πιστεύουμε ότι είναι θαμμένοι σε ένα νεκροταφείο όχι μακριά από το σημείο όπου εσείς και οι συνάδελφοί σας θα διεξάγετε αυτήν την τρομερή επίσημη επιχείρηση".
  
  "Στην Αιθιοπία;" Ο Ατζό μίλησε για πρώτη φορά από τότε που γέμισε το στόμα του με τα νόστιμα πιάτα που είχε μπροστά του. "Δεν είναι στο Aksum, κύριε. Σε διαβεβαιώ. Έχω περάσει χρόνια δουλεύοντας σε ανασκαφές με διάφορες διεθνείς αρχαιολογικές ομάδες σε αυτήν την περιοχή".
  
  "Το ξέρω, κύριε Κίρα", καθ. είπε αποφασιστικά ο Ίμρου.
  
  "Σύμφωνα με τα αρχαία κείμενά μας", ανακοίνωσε επίσημα ο Πενεκάλ, "τα διαμάντια που αναζητούμε φέρεται να είναι θαμμένα σε ένα μοναστήρι σε ένα ιερό νησί στη λίμνη Τάνα".
  
  "Στην Αιθιοπία;" ρώτησε ο Σαμ. Απαντώντας στα σοβαρά γκρίνια που δέχτηκε, ανασήκωσε τους ώμους του και εξήγησε: "Είμαι Σκωτσέζος. Δεν ξέρω τίποτα για την Αφρική που να μην είναι σε ταινία του Ταρζάν".
  
  Η Νίνα χαμογέλασε. "Λένε ότι υπάρχει ένα νησί στη λίμνη Τάνα όπου η Παναγία φέρεται να αναπαύτηκε στο δρόμο της από την Αίγυπτο, Σαμ", εξήγησε. "Επίσης πίστευαν ότι η πραγματική Κιβωτός της Διαθήκης φυλάσσονταν εδώ πριν μεταφερθεί στο Aksum το 400 μ.Χ.".
  
  "Είμαι εντυπωσιασμένος με τις ιστορικές σας γνώσεις, κύριε Purdue. Ίσως ο Δρ Γκουλντ θα μπορούσε κάποια μέρα να εργαστεί για το Κίνημα της Λαϊκής Κληρονομιάς;". Prof. Ο Ίμρου χαμογέλασε. "Ή ακόμα και για την Αιγυπτιακή Αρχαιολογική Εταιρεία, ή ίσως το Πανεπιστήμιο του Καΐρου;"
  
  "Ίσως ως προσωρινή σύμβουλος, κύριε καθηγητά", αρνήθηκε με χάρη. "Αλλά μου αρέσει η σύγχρονη ιστορία, ειδικά η γερμανική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου".
  
  "Α", απάντησε. "Είναι κρίμα. Αυτή είναι μια τόσο σκοτεινή, σκληρή εποχή που πρέπει να δώσεις την καρδιά σου. Να τολμήσω να ρωτήσω τι προδίδει στην καρδιά σου;"
  
  Η Νίνα ανασήκωσε το φρύδι, απαντώντας γρήγορα. "Λέει μόνο ότι φοβάμαι την επανάληψη των ιστορικών γεγονότων όπου με αφορά".
  
  Ο ψηλός μελαχρινός καθηγητής κοίταξε τον αντιθετικό μαρμάρινο μικρό γιατρό, με τα μάτια του γεμάτα αληθινό θαυμασμό και εγκαρδιότητα. Ο Περντού φοβόταν ένα άλλο πολιτιστικό σκάνδαλο από την αγαπημένη του Νίνα, κι έτσι διέκοψε τη μικρή εμπειρία δεσμού ανάμεσα σε αυτήν και τον καθηγητή. Imru.
  
  "Εντάξει τότε", ο Περντιού χτύπησε τα χέρια του και χαμογέλασε. "Ας ξεκινήσουμε το πρώτο πράγμα το πρωί".
  
  "Ναι", συμφώνησε η Νίνα. "Ήμουν κουρασμένος σαν σκύλος και η καθυστέρηση στην πτήση δεν μου έκανε καλό".
  
  "Ναι, η κλιματική αλλαγή στην πατρίδα σας τη Σκωτία είναι αρκετά επιθετική", συμφώνησε η παρουσιάστρια.
  
  Έφυγαν από τη συνάντηση με μεγάλη διάθεση, αφήνοντας τους παλιούς αστρονόμους ανακουφισμένους για τη βοήθειά τους, και ο Prof. Είμαι ενθουσιασμένος για το επερχόμενο κυνήγι θησαυρού. Ο Ατζό παραμέρισε, αφήνοντας τη Νίνα να μπει στο ταξί καθώς ο Σαμ πρόλαβε τον Περντύ.
  
  "Τα μαγνητοσκοπήσατε όλα;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Ναι, όλη η συμφωνία", επιβεβαίωσε ο Σαμ. "Λοιπόν τώρα πάλι κλέβουμε από την Αιθιοπία;" ρώτησε αθώα, βρίσκοντάς τα όλα ειρωνικά και διασκεδαστικά.
  
  "Ναι", χαμογέλασε πονηρά ο Περντού, με την απάντησή του να μπερδεύει όλους στην παρέα του. "Αλλά αυτή τη φορά κλέβουμε για τον Black Sun".
  
  
  25
  Αλχημεία των θεών
  
  
  
  Αμβέρσα, Βέλγιο
  
  
  Ο Abdul Raya περπατούσε σε έναν πολυσύχναστο δρόμο στο Berchem, μια γραφική γειτονιά στη φλαμανδική περιοχή της Αμβέρσας. Ήταν καθ' οδόν για την οικιακή επιχείρηση ενός αρχαιοκάπηλου ονόματι Hannes Vetter, ενός Φλαμανδού γνώστη με εμμονή με πετράδια. Η συλλογή του περιελάμβανε διάφορα αρχαία κομμάτια από την Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία, την Ινδία και τη Ρωσία, όλα στολισμένα με ρουμπίνια, σμαράγδια, διαμάντια και ζαφείρια. Αλλά η Raya ελάχιστα νοιαζόταν για την ηλικία ή τη σπανιότητα της συλλογής του Vetter. Μόνο ένα πράγμα τον ενδιέφερε, και από αυτό χρειαζόταν μόνο ένα πέμπτο.
  
  Ο Βέτερ είχε μιλήσει με τη Ράγια στο τηλέφωνο τρεις ημέρες νωρίτερα, πριν ξεκινήσουν σοβαρά οι πλημμύρες. Έβαλαν ένα εκκεντρικό ποσό για μια άτακτη απεικόνιση ινδικής καταγωγής που υπήρχε στη συλλογή Wetter. Αν και επέμενε ότι το συγκεκριμένο αντικείμενο δεν ήταν προς πώληση, δεν μπορούσε να αρνηθεί την περίεργη προσφορά της Rai. Ο αγοραστής ανακάλυψε το Wetter στο eBay, αλλά από όσα έμαθε ο Wetter από τη συνομιλία του με τη Raya, ο Αιγύπτιος γνώριζε πολλά για την αρχαία τέχνη και τίποτα για την τεχνολογία.
  
  Το άγχος για τις πλημμύρες έχει αυξηθεί σε ολόκληρη την Αμβέρσα και το Βέλγιο τις τελευταίες ημέρες. Σε όλη την ακτή, από τη Χάβρη και τη Ντιέπε στη Γαλλία μέχρι το Terneuzen στην Ολλανδία, τα σπίτια εκκενώθηκαν καθώς η στάθμη της θάλασσας συνέχισε να ανεβαίνει χωρίς λόγο. Με την Αμβέρσα στριμωγμένη στη μέση, η ήδη βυθισμένη στεριά της Βυθισμένης Γης, το Saftinge, είχε ήδη χαθεί από την παλίρροια. Άλλες πόλεις όπως το Goes, το Vlissingen και το Middelburg πλημμύρισαν επίσης από τα κύματα, μέχρι τη Χάγη.
  
  Ο Ράγια χαμογέλασε, γνωρίζοντας ότι ήταν ο κύριος των μυστικών καιρικών καναλιών που οι αρχές δεν μπορούσαν να καταλάβουν. Στους δρόμους, συνέχισε να συναντά ανθρώπους που μιλούσαν ζωηρά, σκέφτονταν και τρομοκρατημένοι από τη συνεχιζόμενη άνοδο της στάθμης της θάλασσας που σύντομα θα πλημμύριζε το Άλκμααρ και την υπόλοιπη Βόρεια Ολλανδία κατά τη διάρκεια της επόμενης ημέρας.
  
  "Ο Θεός μας τιμωρεί", άκουσε μια μεσήλικη γυναίκα να λέει στον άντρα της έξω από ένα καφέ. "Γι" αυτό συμβαίνει. Αυτή είναι η οργή του Θεού".
  
  Ο σύζυγός της έδειχνε σοκαρισμένος με εκείνη, αλλά προσπάθησε να βρει παρηγοριά στο σκεπτικό. "Ματίλντα, ηρέμησε. Ίσως είναι απλώς ένα φυσικό φαινόμενο που οι καιρικές συνθήκες δεν μπορούσαν να αντιληφθούν σε αυτά τα ραντάρ", παρακάλεσε.
  
  "Μα γιατί?" επέμεινε εκείνη. "Τα φυσικά φαινόμενα προκαλούνται από το θέλημα του Θεού, Μάρτιν. Αυτή είναι η θεϊκή τιμωρία".
  
  "Ή θεϊκό κακό", μουρμούρισε ο άντρας της, προς κατάπληξη της θρησκευόμενης συζύγου του.
  
  "Πώς μπορείς να το πεις αυτό;" ψέλλισε, τη στιγμή που πέρασε η Ράγια. "Για ποιο λόγο θα μπορούσε ο Θεός να στείλει το κακό επάνω μας;"
  
  "Ω, δεν μπορώ να αντισταθώ σε αυτό", αναφώνησε δυνατά ο Abdul Raya. Γύρισε για να ενωθεί με τη γυναίκα και τον άντρα της. Έμειναν έκπληκτοι από το ασυνήθιστο βλέμμα του, τα χέρια του σαν νύχια, το κοφτερό, αποστεωμένο πρόσωπό του και τα βυθισμένα μάτια του. "Κυρία, η ομορφιά του κακού είναι ότι, σε αντίθεση με το καλό, το κακό δεν χρειάζεται λόγο για να σπείρει την καταστροφή. Στην ίδια την ουσία του κακού βρίσκεται η σκόπιμη καταστροφή για την καθαρή ευχαρίστησή του. Καλό απόγευμα." Καθώς έφευγε χαλαρά, ο άνδρας και η σύζυγός του πάγωσαν σοκαρισμένοι, κυρίως στην αποκάλυψή του, αλλά σίγουρα στην εμφάνισή του.
  
  Εστάλησαν προειδοποιήσεις στα τηλεοπτικά κανάλια παντού, ενώ αναφορές για θανάτους από πλημμύρες προστέθηκαν σε άλλες αναφορές από τη λεκάνη της Μεσογείου, την Αυστραλία, τη Νότια Αφρική και τη Νότια Αμερική για απειλητικές πλημμύρες. Η Ιαπωνία έχασε τον μισό πληθυσμό της καθώς βυθίστηκαν μυριάδες νησιά.
  
  "Ω, περιμένετε, αγαπητοί μου", τραγούδησε χαρούμενα η Ράγια καθώς πλησίαζε το σπίτι του Χάνες Βέτερ, "είναι η κατάρα του νερού. Το νερό βρίσκεται παντού, όχι μόνο στη θάλασσα. Περιμένετε, ο πεσμένος Kunospaston είναι ένας δαίμονας του νερού. Θα μπορούσατε να πνιγείτε στα δικά σας μπάνια!".
  
  Αυτή ήταν η τελευταία πτώση ενός αστεριού που παρατήρησε ο Ofar αφού ο Penekal άκουσε για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας στην Αίγυπτο. Όμως ο Ράγια ήξερε τι επρόκειτο να συμβεί, γιατί ήταν ο αρχιτέκτονας αυτού του χάους. Ο αδυνατισμένος Μάγος προσπάθησε μόνο να υπενθυμίσει στην ανθρωπότητα την ασημαντότητά τους στα μάτια του σύμπαντος, των αμέτρητων ματιών που τους σπινθηροβολούσαν κάθε βράδυ. Και για να το ολοκληρώσουμε, απολάμβανε τη δύναμη της καταστροφής που έλεγχε και τη νεανική συγκίνηση του να είναι ο μόνος που ήξερε γιατί.
  
  Φυσικά, το τελευταίο ήταν απλώς η άποψή του για το θέμα. Την τελευταία φορά που μοιράστηκε γνώση με την ανθρωπότητα, ως αποτέλεσμα συνέβη η Βιομηχανική Επανάσταση. Μετά από αυτό, δεν χρειάστηκε να κάνει πολλά. Οι άνθρωποι άνοιξαν την επιστήμη υπό νέο πρίσμα, οι κινητήρες αντικατέστησαν τα περισσότερα οχήματα και η τεχνολογία απαιτούσε το αίμα της Γης για να συνεχίσει αποτελεσματικά τον αγώνα καταστροφής άλλων εθνών σε ανταγωνισμό για δύναμη, χρήματα και εξέλιξη. Όπως περίμενε, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τη γνώση για να καταστρέψουν - ένα ευχάριστο κλείσιμο του ματιού στο ενσαρκωμένο κακό. Όμως ο Ράγια βαρέθηκε τους επαναλαμβανόμενους πολέμους και τη μονότονη απληστία, κι έτσι αποφάσισε να κάνει κάτι πιο...κάτι τελικό...για να κυριαρχήσει στον κόσμο.
  
  "Κύριε Ράγια, χαίρομαι πολύ που σας βλέπω. Χάνες Βέτερ, στη διάθεσή σας". Ο αρχαιολόγος χαμογέλασε καθώς ο παράξενος ανέβηκε τα σκαλιά προς την εξώπορτά του.
  
  "Καλημέρα, κύριε Βέτερ", χαιρέτησε με χάρη η Ράγια, σφίγγοντας το χέρι του άντρα. "Ανυπομονώ να λάβω το βραβείο μου".
  
  "Σίγουρα. Έλα μέσα", απάντησε ο Χάνες ήρεμα, χαμογελώντας από αυτί σε αυτί. "Το μαγαζί μου είναι στο υπόγειο. Εδώ είσαι. Έδειξε στη Ράγια να την κατεβάσει από μια πολύ κομψή σκάλα, στολισμένη με όμορφα και ακριβά κοσμήματα σε κερκίδες που κατέβαιναν κατά μήκος του κιγκλιδώματος. Από πάνω τους, κάτω από το ελαφρύ αεράκι μιας μικρής βεντάλιας, με την οποία ο Χάνες κρυωνόταν, άστραφταν μερικά υφαντά.
  
  "Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον μικρό μέρος. Πού είναι οι πελάτες σας; ρώτησε ο Ράι. Η ερώτηση μπέρδεψε ελαφρώς τον Χάνες, αλλά υπέδειξε ότι ο Αιγύπτιος ήταν απλώς πιο διατεθειμένος να κάνει τα πράγματα με τον παλιό τρόπο.
  
  "Οι πελάτες μου συνήθως παραγγέλνουν διαδικτυακά και τους στέλνουμε", εξήγησε ο Hannes.
  
  "Σε εμπιστεύονται;" - άρχισε ο αδύνατος Μάγος με ειλικρινή έκπληξη. "Πώς σε πληρώνουν; Και πώς ξέρουν ότι θα κρατήσεις τον λόγο σου;".
  
  Ο πωλητής έβγαλε ένα σαστισμένο γέλιο. "Ορίστε, κύριε Ράγια. Στο γραφείο μου. Αποφάσισα να αφήσω εκεί τη διακόσμηση που ζητήσατε. Έχουν προέλευση, οπότε είστε σίγουροι για την αυθεντικότητα της αγοράς σας", απάντησε ευγενικά ο Χάνες. "Εδώ είναι ο φορητός μου υπολογιστής".
  
  "Τι δικό σου;" - ρώτησε ψυχρά ο εύθυμος σκοτεινός Μάγος.
  
  "Το λάπτοπ μου?" επανέλαβε ο Χάνες, δείχνοντας τον υπολογιστή. "Πού μπορείτε να μεταφέρετε χρήματα από τον λογαριασμό σας για να πληρώσετε για τα αγαθά;"
  
  "ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ!" Ο Ρέι κατάλαβε. "Φυσικά ναι. Συγγνώμη. Είχα μια μεγάλη νύχτα".
  
  "Γυναίκες ή κρασί;" ο εύθυμος Χάνες γέλασε.
  
  "Φοβάμαι ότι περπατάω. Βλέπετε, τώρα που μεγάλωσα, είναι ακόμα πιο εξαντλητικό", παρατήρησε η Ράγια.
  
  "Ξέρω. Το ξέρω πολύ καλά", είπε ο Χάνες. "Συνήθιζα να έτρεχα μαραθώνιους όταν ήμουν νεότερος και τώρα παλεύω να ανέβω σκάλες χωρίς να σταματήσω να πάρω ανάσα. Πού περπατήσατε;
  
  "Γεντ. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, οπότε πήγα με τα πόδια να σε επισκεφτώ", εξήγησε η Ράγια σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, κοιτάζοντας έκπληκτη το γραφείο.
  
  "Συγγνώμη?" Ο Χάνες λαχάνιασε. "Περπατήσατε από τη Γάνδη στην Αμβέρσα; Πενήντα συν χιλιόμετρα;
  
  "Ναί".
  
  Ο Hannes Vetter τρόμαξε, αλλά σημείωσε ότι η εμφάνιση του πελάτη φαινόταν μάλλον εκκεντρική, κάποιος που δεν έμοιαζε να τον ενοχλούν τα περισσότερα πράγματα.
  
  "Είναι εντυπωσιακό. Θα θέλατε λίγο τσάι?"
  
  "Θα ήθελα να δω τη φωτογραφία", είπε αποφασιστικά η Ράγια.
  
  "Ω, σίγουρα", είπε ο Χάνες και πήγε στο χρηματοκιβώτιο για να πάρει το ειδώλιο των δώδεκα ιντσών. Όταν επέστρεψε, τα μαύρα μάτια του Ράι αναγνώρισαν αμέσως τα έξι ομοιόμορφα διαμάντια που ήταν κρυμμένα στη θάλασσα των πολύτιμων λίθων που αποτελούσαν το εξωτερικό μέρος του ειδωλίου. Ήταν ένας αηδιαστικός δαίμονας, με γυμνά δόντια και μακριά μαύρα μαλλιά στο κεφάλι του. Σκαλισμένο από μαύρο ελεφαντόδοντο, το αντικείμενο είχε δύο όψεις σε κάθε πλευρά της κύριας όψης, αν και είχε μόνο ένα σώμα. Στο μέτωπο κάθε όψης μπήκε ένα διαμάντι.
  
  "Όπως εγώ, αυτός ο απατεώνας είναι ακόμα πιο άσχημος στην πραγματική ζωή", είπε ο Ράγια με ένα αρρωστημένο χαμόγελο καθώς έπαιρνε το ειδώλιο από έναν Χάνες που γελούσε. Ο πωλητής δεν επρόκειτο να αμφισβητήσει την άποψη του αγοραστή του, καθώς ήταν σε μεγάλο βαθμό αλήθεια. Αλλά η αίσθηση της ευπρέπειάς του σώθηκε από την αμηχανία από την περιέργεια του Ράι. "Γιατί έχει πέντε πρόσωπα; Ένα θα ήταν αρκετό για να τρομάξει τους εισβολείς".
  
  "Ω, αυτό", είπε ο Χάνες, πρόθυμος να περιγράψει την προέλευση. "Κρίνοντας από την προέλευσή του, είχε μόνο δύο ιδιοκτήτες. Ένας βασιλιάς από το Σουδάν τα κατείχε τον δεύτερο αιώνα, αλλά ισχυρίστηκε ότι ήταν καταραμένοι, γι' αυτό τα δώρισε σε εκκλησίες στην Ισπανία κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας στη Θάλασσα Αλμποράν, κοντά στο Γιβραλτάρ".
  
  Η Ράγια κοίταξε τον άντρα με μια μπερδεμένη έκφραση. "Γι" αυτό λοιπόν έχει πέντε πρόσωπα;"
  
  "Όχι, όχι, όχι", γέλασε ο Χάνες. "Ακόμα το καταφέρνω. Αυτή η διακόσμηση σχεδιάστηκε σύμφωνα με τον Ινδικό κακό θεό Ραβάνα, αλλά ο Ραβάνα είχε δέκα κεφάλια, επομένως ήταν πιθανώς μια ανακριβής ωδή στον θεό βασιλιά".
  
  "Ή δεν είναι καθόλου θεός-βασιλιάς", χαμογέλασε η Ράγια, μετρώντας τα εναπομείναντα διαμάντια ως έξι από τις Επτά Αδελφές, δαίμονες από τη Διαθήκη του Βασιλιά Σολομώντα.
  
  "Τι εννοείς?" ρώτησε ο Χάνες.
  
  Ο Ράγια σηκώθηκε όρθιος, χαμογελώντας ακόμα. Με έναν απαλό, εποικοδομητικό τόνο, είπε: "Κοίτα".
  
  Ένα προς ένα, παρά τις έντονες αντιρρήσεις του αρχαιοκάπηλου, ο Ράγια αφαιρούσε κάθε διαμάντι με το μαχαίρι τσέπης του μέχρι που είχε έξι στην παλάμη του. Ο Χάνες δεν ήξερε γιατί, αλλά ήταν πολύ φοβισμένος από τον επισκέπτη για να κάνει οτιδήποτε για να τον σταματήσει. Ένας υφέρπνος φόβος τον έπιασε, λες και ο ίδιος ο διάβολος στεκόταν μπροστά του, και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο παρά να παρακολουθεί καθώς επέμενε ο επισκέπτης του. Ο ψηλός Αιγύπτιος μάζεψε τα διαμάντια στην παλάμη του. Σαν μάγος σε ένα φτηνό πάρτι, έδειξε τις πέτρες στον Χάνες. "Δες αυτό?"
  
  "Ναι", επιβεβαίωσε ο Χάνες, με το μέτωπό του βρεγμένο από τον ιδρώτα.
  
  "Αυτές είναι έξι από τις επτά αδελφές, δαίμονες που δέθηκαν από τον βασιλιά Σολομώντα για να χτίσουν τον ναό του", είπε η Ράγια με πληροφορίες που μοιάζουν με σόουμαν. "Ήταν υπεύθυνοι για το σκάψιμο των θεμελίων του Ναού στην Ιερουσαλήμ".
  
  "Ενδιαφέρον", έπνιξε ο Χάνες, προσπαθώντας να κρατήσει τη φωνή του σταθερή και να μην πανικοβληθεί. Αυτό που του είπε ο πελάτης του ήταν και παράλογο και τρομακτικό, κάτι που στα μάτια του Χάνες τον τρέλανε. Αυτό του έδωσε λόγο να πιστεύει ότι ο Ράγια μπορεί να είναι επικίνδυνος, οπότε έπαιξε μαζί για την ώρα. Συνειδητοποίησε ότι μάλλον δεν θα πληρωνόταν για το τεχνούργημα.
  
  "Ναι, είναι πολύ ενδιαφέρον, κύριε Βέτερ, αλλά ξέρετε τι είναι πραγματικά συναρπαστικό;" ρώτησε η Ράγια ενώ ο Χάνες κοίταξε ανέκφραστα. Με το άλλο χέρι, ο Ράγια έβγαλε τη Σελέστ από την τσέπη του. Οι ομαλές, ολισθηρές κινήσεις των επιμήκων χεριών του ήταν πολύ όμορφες, όπως αυτές ενός χορευτή μπαλέτου. Όμως τα μάτια του Ράι σκοτείνιασαν καθώς έφερε κοντά τα δύο του χέρια. "Τώρα θα δείτε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ονομάστε το αλχημεία? η αλχημεία του Μεγάλου Σχεδίου, η μεταστοιχείωση των θεών!". Η Ράγια έκλαψε από το βρυχηθμό που ακολούθησε που ήρθε από όλες τις κατευθύνσεις. Μέσα στα νύχια του, ανάμεσα στα λεπτά δάχτυλά του και τις πτυχές των παλάμων του, υπήρχε μια κοκκινωπή λάμψη. Σήκωσε τα χέρια του, δείχνοντας περήφανα τη δύναμη της παράξενης αλχημείας του στον Χάνες, ο οποίος έσφιξε το στήθος του με φρίκη.
  
  "Καθυστέρησε αυτό το έμφραγμα, κύριε Βέτερ, μέχρι να δεις τα θεμέλια του ναού σου", παρακάλεσε χαρούμενα η Ράγια. "Κοίτα!"
  
  Αυτή η τρομερή εντολή να κοιτάξει ήταν πολύ δυνατή για τον Χάνες Βέτερ και βυθίστηκε στο πάτωμα, σφίγγοντας το στήθος του. Από πάνω του, ο κακός Μάγος ένιωθε δέος για την κατακόκκινη λάμψη στα χέρια του, καθώς η Σελέστ συνάντησε τις έξι αδερφές με διαμάντια, πυροδοτώντας την επίθεσή τους. Το έδαφος έτρεμε από κάτω τους, και οι δονήσεις εκτόπισαν τις κολόνες στήριξης του κτιρίου στο οποίο έμενε ο Χάνες. Άκουσε τον σεισμό του κτιρίου να έσπασε τα παράθυρα και το πάτωμα να γκρεμίζεται με μεγάλα κομμάτια σκυροδέματος και ράβδους από χάλυβα.
  
  Έξω, η σεισμική δραστηριότητα εξαπλασιάστηκε, κουνώντας όλη την Αμβέρσα σαν το επίκεντρο σεισμού και στη συνέχεια σέρνοντας την επιφάνεια της γης προς όλες τις κατευθύνσεις. Σύντομα επρόκειτο να φτάσουν στη Γερμανία, την Ολλανδία και να μολύνουν τον βυθό του ωκεανού της Βόρειας Θάλασσας. Ο Ράγια πήρε ό,τι χρειαζόταν από τον Χάνες, αφήνοντας έναν ετοιμοθάνατο κάτω από τα ερείπια του σπιτιού του. Ο μάγος έπρεπε να σπεύσει στην Αυστρία για να συναντήσει έναν άνδρα στην περιοχή του Σάλτσκαμεργκουτ που ισχυριζόταν ότι είχε την πιο περιζήτητη πέτρα μετά τη Σελέστ.
  
  "Τα λέμε σύντομα, κύριε Κάρστεν".
  
  
  26
  Απελευθερώνουμε τον σκορπιό στο φίδι
  
  
  Η Νίνα τελείωσε την τελευταία της μπύρα πριν ο Ηρακλής αρχίσει να κάνει κύκλους πάνω από μια αυτοσχέδια λωρίδα προσγείωσης κοντά στην κλινική Dansha στην περιοχή Tigray. Ήταν, όπως είχαν προγραμματίσει, νωρίς το βράδυ. Με τη βοήθεια των διοικητικών βοηθών του, ο Purdue πρόσφατα εξασφάλισε την άδεια να χρησιμοποιήσει τον εγκαταλελειμμένο αεροδιάδρομο αφού αυτός και ο Patrick συζήτησαν για τη στρατηγική. Ο Πάτρικ πήρε την ελευθερία να ενημερώσει τον συνταγματάρχη. Yeemen, όπως ήταν υποχρεωμένος να κάνει σύμφωνα με τη συμφωνία που έκανε η ομάδα δικαστηρίων Purdue με την κυβέρνηση της Αιθιοπίας και τους εκπροσώπους της.
  
  "Πιείτε, αγόρια", είπε. "Είμαστε πίσω από τις γραμμές του εχθρού τώρα..." έριξε μια ματιά στον Περντού, "...πάλι". Κάθισε καθώς άνοιξαν όλοι την τελευταία τους κρύα μπύρα πριν επιστρέψει το Ιερό Κουτί στο Ακσούμ. "Λοιπόν, για να είμαι ξεκάθαρος. Πάντι, γιατί δεν προσγειωνόμαστε σε ένα υπέροχο αεροδρόμιο στο Αξούμ;"
  
  "Επειδή αυτό περιμένουν, όποιοι κι αν είναι", έκλεισε το μάτι ο Σαμ. "Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια παρορμητική αλλαγή των σχεδίων για να κρατήσει τον εχθρό στα πόδια του".
  
  "Αλλά το είπες στην Υεμένη", διαμαρτυρήθηκε.
  
  "Ναι, Νίνα. Αλλά οι περισσότεροι από τους πολίτες και τους αρχαιολόγους εμπειρογνώμονες που είναι θυμωμένοι μαζί μας δεν θα ειδοποιηθούν αρκετά σύντομα για να φτάσουν μέχρι εδώ", εξήγησε ο Πάτρικ. "Μέχρι να φτάσουν εδώ από στόμα σε στόμα, θα είμαστε στο δρόμο μας προς το Όρος Yeha, όπου ο Perdue ανακάλυψε το Sacred Box. Θα ταξιδεύουμε με ένα φορτηγό χωρίς σήμανση "Two and a Half" χωρίς ορατά χρώματα ή εμβλήματα, κάνοντάς μας ουσιαστικά αόρατους στους Αιθίοπες πολίτες". Αντάλλαξε ένα χαμόγελο με τον Περντού.
  
  "Τέλεια", απάντησε εκείνη. "Μα γιατί εδώ, αν είναι σημαντικό να ρωτήσεις;"
  
  "Λοιπόν", έδειξε ο Πάτρικ τον χάρτη κάτω από το χλωμό φως που ήταν καρφωμένο στην οροφή του πλοίου, "θα δείτε ότι η Ντάνσα είναι περίπου στο κέντρο, στα μισά του δρόμου μεταξύ του Αξούμ, ακριβώς εδώ", έδειξε το όνομα της πόλης. και πέρασε την άκρη του δείκτη του πάνω από το χαρτί αριστερά και κάτω. "Και ο προορισμός σου είναι η λίμνη Τάνα, ακριβώς εδώ, νοτιοδυτικά του Αξούμ".
  
  "Δηλαδή διπλασιάζουμε αμέσως μόλις ρίξουμε το κουτί;" Ο Σαμ ρώτησε προτού η Νίνα προλάβει να αμφιβάλει ότι ο Πάτρικ είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη "δικός σου" αντί για "δικός μας".
  
  "Όχι Σαμ", χαμογέλασε ο Περντού, "η αγαπημένη μας Νίνα θα σας συνοδεύσει στο ταξίδι σας στην Τάνα Κίρκο, το νησί όπου βρίσκονται τα διαμάντια. Εν τω μεταξύ, ο Πάτρικ, η Ατζό και εγώ θα ταξιδέψουμε στο Ακσούμ με το Ιερό Κουτί, κρατώντας εμφανίσεις στην κυβέρνηση της Αιθιοπίας και στον λαό της Υεμένης".
  
  "ΟΠΑ, τι?" Η Νίνα λαχανιάστηκε, πιάνοντας το ισχίο του Σαμ καθώς έγερνε μπροστά, συνοφρυωμένη. "Ο Σαμ κι εγώ πάμε μόνοι μας να κλέψουμε τα καταραμένα διαμάντια;"
  
  Ο Σαμ χαμογέλασε. "Μου αρέσει".
  
  "Ω, υποχωρήστε", βόγκηξε εκείνη, ακουμπώντας πίσω στην κοιλιά του αεροπλάνου καθώς αυτό χύθηκε σε ρολό, έτοιμο να προσγειωθεί.
  
  "Έλα, γιατρέ Γκουλντ. Αυτό όχι μόνο θα μας εξοικονομούσε χρόνο για να φέρουμε τις πέτρες στους Αιγύπτιους αστρολόγους, αλλά θα χρησίμευε επίσης ως το τέλειο εξώφυλλο", προέτρεψε ο Perdue.
  
  "Και το επόμενο πράγμα που ξέρεις, θα με συλλάβουν και θα ξαναγίνω ο πιο διαβόητος πολίτης του Ομπάν", συνοφρυώθηκε, πιέζοντας τα γεμάτα χείλη της στο λαιμό του μπουκαλιού.
  
  "Είσαι από τον Ομπάν; ρώτησε ο πιλότος τη Νίνα χωρίς να γυρίσει καθώς έλεγχε τα χειριστήρια μπροστά του.
  
  "Ναι", απάντησε εκείνη.
  
  "Τρομερό με αυτούς τους ανθρώπους από την πόλη σου, ε; Τι κρίμα", είπε ο πιλότος.
  
  Η Πέρντιου και ο Σαμ συναναστρέφονταν επίσης τη Νίνα, τόσο αποσπασμένοι όσο κι εκείνη. "Τι άνθρωποι?" ρώτησε. "Τι συνέβη?"
  
  "Ω, το είδα αυτό σε μια εφημερίδα στο Εδιμβούργο πριν από περίπου τρεις ημέρες, ίσως και περισσότερο", είπε ο πιλότος. "Ο γιατρός και η γυναίκα του πέθαναν σε τροχαίο. Πνίγηκαν στο Λοχ Λόμοντ αφού το αυτοκίνητό τους έπεσε στο νερό ή κάτι τέτοιο".
  
  "Ω Θεέ μου!" αναφώνησε εκείνη δείχνοντας φοβισμένη. "Αναγνώρισες το όνομα;"
  
  "Ναι, άσε με να σκεφτώ", φώναξε πάνω στο βρυχηθμό των μηχανών. "Ακόμα λέγαμε ότι το όνομά του είχε κάποια σχέση με το νερό, ξέρεις; Η πλάκα είναι ότι πνίγονται, ξέρεις; Ε..."
  
  "Παραλία?" έπνιξε, απελπισμένη να μάθει, αλλά φοβόταν οποιαδήποτε επιβεβαίωση.
  
  "Αυτό είναι όλο! Ναι, παραλία, αυτό είναι όλο. Ο Δρ Μπιτς και η σύζυγός του", έσπασε τον αντίχειρα και το παράμαλλο του πριν καταλάβει το χειρότερο. "Θεέ μου, ελπίζω να μην ήταν φίλοι σου".
  
  "Ω Ιησού", φώναξε η Νίνα στις παλάμες της.
  
  "Συγγνώμη, Δρ Γκουλντ", ζήτησε συγγνώμη ο πιλότος καθώς γύρισε για να προετοιμαστεί για προσγείωση στο πυκνό σκοτάδι που επικρατούσε τελευταία σε όλη τη Βόρεια Αφρική. "Δεν είχα ιδέα ότι δεν άκουσες".
  
  "Δεν πειράζει", ανέπνευσε συντετριμμένη. "Φυσικά, δεν υπήρχε περίπτωση να ξέρεις ότι ήξερα για αυτούς. Ολα ειναι καλά. Ολα ειναι καλά".
  
  Η Νίνα δεν έκλαψε, αλλά τα χέρια της έτρεμαν και η θλίψη πάγωσε στα μάτια της. Ο Περντού έβαλε το χέρι του γύρω της. "Ξέρεις, δεν θα ήταν νεκροί αυτή τη στιγμή, αν δεν είχα πάει στον Καναδά και δεν είχα κάνει όλο αυτό το χάος με το άτομο που την οδήγησε στην απαγωγή της", ψιθύρισε, σφίγγοντας τα δόντια της από την ενοχή που ροκάνιζε την καρδιά της.
  
  "Βλακεία, Νίνα", διαμαρτυρήθηκε χαμηλόφωνα ο Σαμ. "Ξέρεις ότι αυτό είναι χάλια, σωστά; Αυτό το κάθαρμα των Ναζί θα εξακολουθούσε να σκότωνε οποιονδήποτε στο δρόμο του..." Ο Σαμ σταμάτησε να μην αναφέρει τα απαίσια στοιχεία, αλλά ο Περντού τελείωσε να τον κατηγορεί. Ο Πάτρικ παρέμεινε σιωπηλός και επέλεξε να παραμείνει έτσι προς το παρόν.
  
  "Στο δρόμο για να με καταστρέψεις", μουρμούρισε έντρομος ο Περντού στην ομολογία του. "Δεν έφταιγες εσύ, αγαπητή μου Νίνα. Όπως πάντα, η συνεργασία σας μαζί μου σας έχει κάνει αθώο στόχο και η συμμετοχή του Δρ. Beech στη διάσωσή μου έχει τραβήξει την προσοχή της οικογένειάς του. Ιησούς Χριστός! Είμαι απλώς ένας περιπατητικός οιωνός θανάτου, έτσι δεν είναι; είπε, περισσότερο ενδοσκόπηση παρά αυτολύπηση.
  
  Άφησε το σώμα της Νίνας που έτρεμε, και για μια στιγμή θέλησε να τον τραβήξει πίσω, αλλά τον άφησε στις σκέψεις του. Ο Σαμ μπορούσε πολύ καλά να καταλάβει τι φορολογούσε αναλόγως και τους δύο φίλους του. Κοίταξε τον Ατζό, που καθόταν απέναντί του, καθώς οι ρόδες του αεροπλάνου που κινούνταν από τον Ηρακλή έπεσαν στη ραγισμένη, κάπως κατάφυτη άσφαλτο του παλιού διαδρόμου. Ο Αιγύπτιος ανοιγόκλεισε πολύ αργά, κάνοντας νόημα στον Σαμ να χαλαρώσει και να μην αντιδράσει τόσο γρήγορα.
  
  Ο Σαμ έγνεψε ανεπαίσθητα και προετοιμάστηκε ψυχικά για το επερχόμενο ταξίδι στη λίμνη Τάνα. Σύντομα, ο Super Hercules σταμάτησε σταδιακά και ο Sam είδε τον Purdue να κοιτάζει το λείψανο του Sacred Box. Ο ασπρομάλλης δισεκατομμυριούχος εξερευνητής δεν ήταν πια τόσο ευδιάθετος όσο πριν, αλλά αντ' αυτού καθόταν θρηνώντας την εμμονή του με τα ιστορικά αντικείμενα, με τα ενωμένα χέρια του να κρέμονται χαλαρά ανάμεσα στους μηρούς του. Ο Σαμ πήρε μια βαθιά ανάσα. Ήταν η χειρότερη στιγμή για κοσμικές έρευνες, αλλά ήταν επίσης πολύ σημαντικές πληροφορίες που χρειαζόταν. Διαλέγοντας την πιο διακριτική στιγμή που μπορούσε, ο Σαμ έριξε μια ματιά στον σιωπηλό Πάτρικ προτού ρωτήσει τον Περντού: "Έχουμε η Νίνα κι εγώ αυτοκίνητο για να φτάσουμε στη λίμνη Τάνα, στο Περντιού;"
  
  "Καταλαβαίνεις. Είναι ένα δυσδιάκριτο μικρό Volkswagen. Ελπίζω να μην σε πειράζει", είπε ο Περντού ατημέλητα. Τα υγρά μάτια της Νίνα γύρισαν πίσω και φτερουγίζουν καθώς προσπαθούσε να σταματήσει τα δάκρυά της πριν βγει από το τεράστιο αεροπλάνο. Πήρε το χέρι του Περντού και το έσφιξε. Η φωνή της έσπασε καθώς του ψιθύρισε, αλλά τα λόγια της ήταν πολύ λιγότερο αναστατωτικά. "Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε τώρα είναι να βεβαιωθούμε ότι ο διπρόσωπος κάθαρμα θα πάρει αυτό που του αξίζει, Περντιού. Οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί σας επειδή είστε, επειδή είστε ενθουσιώδεις για την ύπαρξη και ενδιαφέρεστε για όμορφα πράγματα. Ανοίγεις το δρόμο για ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο με την ιδιοφυΐα σου, με τις εφευρέσεις σου".
  
  Με φόντο τη μαγευτική φωνή της, η Περντού άκουγε αμυδρά το τρίξιμο του οπισθόφυλλου και άλλων ανθρώπων, που ετοιμάζονταν σταθερά να μεταφέρουν το Ιερό Κουτί από τα έγκατα του Όρους Γιέχα. Μπορούσε να ακούσει τον Sam και τον Ajo να συζητούν για το βάρος του λειψάνου, αλλά το μόνο που άκουσε πραγματικά ήταν οι τελευταίες προτάσεις της Nina.
  
  "Όλοι αποφασίσαμε να συνεργαστούμε μαζί σου πολύ πριν πληρωθούν οι επιταγές, αγόρι μου", εξομολογήθηκε. "Και ο Δρ Μπιτς αποφάσισε να σε σώσει γιατί ήξερε πόσο σημαντικός ήσουν για τον κόσμο. Θεέ μου, Purdue, είσαι κάτι περισσότερο από ένα αστέρι στον ουρανό για τους ανθρώπους που σε γνωρίζουν. Είσαι ο ήλιος που μας κρατά όλους σε ισορροπία, μας κρατά ζεστούς και μας κάνει να ευδοκιμούμε σε τροχιά. Οι άνθρωποι λαχταρούν τη μαγνητική σας παρουσία, και αν πρέπει να πεθάνω για αυτό το προνόμιο, τότε ας είναι".
  
  Ο Πάτρικ δεν ήθελε να διακόψει, αλλά είχε ένα πρόγραμμα να τηρήσει και τους πλησίασε αργά για να του δείξει ότι ήταν ώρα να φύγει. Ο Περντού δεν ήξερε πώς να αντιδράσει στα λόγια αφοσίωσης της Νίνα, αλλά έβλεπε τον Σαμ να στέκεται με όλη του την αυστηρή δόξα, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος του και να χαμογελά σαν να υποστήριζε τα συναισθήματα της Νίνα. "Ας το κάνουμε, Πέρντιου", είπε ο Σαμ με ζήλο. "Ας πάρουμε πίσω το καταραμένο κουτί τους και ας πάμε στον Μάγο".
  
  "Πρέπει να ομολογήσω, θέλω περισσότερο τον Κάρστεν", παραδέχτηκε με πικρία ο Περντού. Ο Σαμ πλησίασε προς το μέρος του και έβαλε ένα σταθερό χέρι στον ώμο του. Όταν η Nina ακολούθησε τον Patrick μετά τον Αιγύπτιο, ο Sam μοιράστηκε κρυφά μια ιδιαίτερη άνεση με τον Purdue.
  
  "Τα φύλαγα αυτά τα νέα για τα γενέθλιά σου", είπε ο Σαμ, "αλλά έχω κάποιες πληροφορίες που μπορεί να ηρεμήσουν προς το παρόν την εκδικητική σου πλευρά".
  
  "Τι?" ρώτησε ο Perdue, ήδη ενδιαφέρεται.
  
  "Θυμάστε μου ζητήσατε να καταγράψω όλες τις συναλλαγές, σωστά; Έχω γράψει όλες τις πληροφορίες που έχουμε συγκεντρώσει για όλη αυτή την εκδρομή, καθώς και τον Μάγο. Θυμάσαι ότι μου ζήτησες να παρακολουθώ τα διαμάντια που αγόρασαν οι άνθρωποί σου και ούτω καθεξής", συνέχισε ο Σαμ, προσπαθώντας να κρατήσει τη φωνή του ιδιαίτερα χαμηλή, "επειδή θέλεις να τα φυτέψεις στην έπαυλη του Karsten για να πλαισιώσει το κύριο μέλος του Μαύρος Ήλιος, σωστά;"
  
  "Ναί? Ναι, ναι, τι γίνεται; Πρέπει ακόμα να βρούμε έναν τρόπο να το κάνουμε αυτό μόλις τελειώσουμε να χορεύουμε υπό τους σφυρίχτρες των αρχών της Αιθιοπίας, Σαμ", είπε ο Περντού με έναν τόνο που πρόδιδε το άγχος που τον έπνιγε.
  
  "Θυμάμαι που είπες ότι ήθελες να πιάσεις ένα φίδι με το χέρι του εχθρού σου ή κάτι τέτοιο", εξήγησε ο Σαμ. "Λοιπόν, πήρα την ελευθερία να στριφογυρίσω αυτή τη μπάλα για σένα".
  
  Τα μάγουλα του Perdue κοκκίνισαν από ίντριγκα. "Πως?" ψιθύρισε σκληρά.
  
  "Είχα έναν φίλο-μη ρωτάτε-που κατάλαβε πού έπαιρναν τις υπηρεσίες του τα θύματα του Μάγου", είπε βιαστικά ο Σαμ πριν αρχίσει να ψάχνει η Νίνα. "Και ακριβώς τη στιγμή που ο νέος έμπειρος φίλος μου πέτυχε να εισβάλει στους διακομιστές υπολογιστών του Αυστριακού, συνέβη ο σεβαστός φίλος μας από τη Black Sun προφανώς κάλεσε έναν άγνωστο αλχημιστή στο σπίτι του για μια προσοδοφόρα συμφωνία".
  
  Το πρόσωπο του Περντιού φωτίστηκε και φάνηκε πάνω του ένα φαινομενικό χαμόγελο.
  
  "Το μόνο που έχουμε να κάνουμε τώρα είναι να φέρουμε το διαφημιζόμενο διαμάντι στο Carsten Manor μέχρι την Τετάρτη και μετά θα δούμε το φίδι να τσιμπείται από σκορπιό μέχρι να μην έχει μείνει δηλητήριο στις φλέβες μας", χαμογέλασε ο Sam.
  
  "Κύριε Κληβ, είστε ιδιοφυΐα", παρατήρησε ο Περντού καθώς έδωσε ένα σταθερό φιλί στο μάγουλο του Σαμ. Η Νίνα, μπαίνοντας, σταμάτησε και σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος της. Σηκώνοντας το φρύδι της, μπορούσε μόνο να κάνει εικασίες. "Σκωτικός. Σαν να μην αρκεί να φοράνε φούστες για να δοκιμάσουν την αρρενωπότητά τους".
  
  
  27
  υγρή έρημος
  
  
  Καθώς ο Sam και η Nina έφτιαχναν το τζιπ τους για το ταξίδι στην Tana Kirkos, ο Perdue μίλησε στην Ajo για τους ντόπιους Αιθίοπες που θα τους συνόδευαν στον αρχαιολογικό χώρο πίσω από το όρος Yeha. Σύντομα ο Πάτρικ ήρθε μαζί τους για να συζητήσουν τις λεπτομέρειες της παράδοσής τους με τον λιγότερο θόρυβο.
  
  "Θα τηλεφωνήσω στον συνταγματάρχη. Υεμενού για να τον ενημερώσουμε όταν φτάσουμε. Θα πρέπει απλώς να είναι ικανοποιημένος με αυτό", είπε ο Πάτρικ. "Όσο είναι εκεί, όταν επιστραφεί το Ιερό Κουτί, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να του πούμε από ποια πλευρά ερχόμαστε".
  
  "Πολύ αλήθεια, Πάντι", συμφώνησε ο Σαμ. "Απλώς θυμηθείτε, όποια και αν είναι η φήμη του Purdue και της Ajo, εκπροσωπείτε το Ηνωμένο Βασίλειο υπό τη διοίκηση του δικαστηρίου. Κανείς δεν επιτρέπεται να κακοποιήσει ή να επιτεθεί σε κανέναν εκεί για να ανασύρει το λείψανο".
  
  "Σωστά", συμφώνησε ο Πάτρικ. "Αυτή τη φορά έχουμε μια διεθνή εξαίρεση εφόσον τηρούμε τους όρους της συμφωνίας και ακόμη και ο Yimenu θα πρέπει να τηρήσει αυτό".
  
  "Μου αρέσει πολύ η γεύση αυτού του μήλου", αναστέναξε ο Purdue καθώς βοήθησε τον Ajo και τρεις από τους άνδρες του Πάτρικ να σηκώσουν την ψεύτικη Κιβωτό στο στρατιωτικό φορτηγό που είχαν ετοιμάσει για να το μεταφέρουν. "Αυτός ο έμπειρος έμπορος σκανδάλης με εξοργίζει κάθε φορά που τον κοιτάζω."
  
  "Ωχ!" αναφώνησε η Νίνα σηκώνοντας τη μύτη της βλέποντας τον Περντύ. "Καταλαβαίνω τώρα. Με διώχνεις μακριά από το Ακσούμ για να μην μπούμε στον δρόμο της Υεμενού, ε; Και στέλνεις τον Σαμ να βεβαιωθεί ότι δεν θα φύγω από το λουρί".
  
  Ο Σαμ και ο Πέρντι στάθηκαν δίπλα-δίπλα, προτιμώντας να μείνουν σιωπηλοί, αλλά η Ατζό γέλασε και ο Πάτρικ μπήκε ανάμεσα σε αυτήν και τους άντρες για να σώσει τη μέρα. "Αυτό είναι πραγματικά το καλύτερο, Νίνα, δεν νομίζεις; Θέλω να πω, πρέπει πραγματικά να παραδώσουμε τα υπόλοιπα διαμάντια στον λαό του Αιγυπτιακού Δράκου..."
  
  Ο Σαμ μόρφασε, προσπαθώντας να μη γελάσει με τον λάθος υπολογισμό του Πάτρικ για την παραγγελία των Stargazers ως "φτωχό", αλλά ο Περντού χαμογέλασε ανοιχτά. Ο Πάτρικ κοίταξε πίσω τους άντρες επικριτικά πριν γυρίσει πίσω στον τρομακτικό μικρό ιστορικό. "Χρειάζονται επειγόντως τις πέτρες και με την παράδοση του αντικειμένου..." συνέχισε, προσπαθώντας να την ηρεμήσει. Αλλά η Νίνα απλώς σήκωσε το χέρι της και κούνησε το κεφάλι της. "Άφησε το, Πάτρικ. Δεν έχει σημασία. Θα πάω και θα κλέψω κάτι άλλο από αυτή τη φτωχή χώρα στο όνομα της Βρετανίας, μόνο και μόνο για να αποφύγω τον διπλωματικό εφιάλτη που σίγουρα θα περάσει από το μυαλό μου αν ξαναδώ αυτόν τον μισογυνισμό ηλίθιο".
  
  "Πρέπει να φύγουμε, Εφέντη", είπε ο Ajo Perdue, εκτονώνοντας χαρούμενα την διαφαινόμενη ένταση με μια απογοητευτική δήλωση. "Αν καθυστερήσουμε, δεν θα φτάσουμε έγκαιρα".
  
  "Ναί! Καλύτερα να βιαστείτε όλοι", πρότεινε ο Περντιού. "Νίνα, εσύ και ο Σαμ θα μας συναντήσετε εδώ σε είκοσι τέσσερις ακριβώς ώρες με διαμάντια από το μοναστήρι του νησιού. Τότε θα πρέπει να επιστρέψουμε στο Κάιρο σε χρόνο ρεκόρ".
  
  "Μπορείς να με πεις τσιφλίκι", η Νίνα συνοφρυώθηκε, "αλλά χάνω κάτι; Νόμιζα ότι αυτά τα διαμάντια θα γίνουν ιδιοκτησία του καθηγητή. Αιγυπτιακή Αρχαιολογική Εταιρεία του Imru.
  
  "Ναι, αυτή ήταν η συμφωνία, αλλά οι μεσίτες μου πήραν τη λίστα με τις πέτρες από τον καθηγητή. Οι άνθρωποι του Imru στην κοινότητα ενώ ο Sam και εγώ ήμασταν σε άμεση επαφή με τον Master Penekal", εξήγησε ο Purdue.
  
  "Θεέ μου, αισθάνομαι σαν ένα διπλό παιχνίδι", είπε, αλλά ο Σαμ την άρπαξε απαλά από το χέρι και την τράβηξε μακριά από το Purdue με ένα εγκάρδιο: "Χαιρετίσματα, παλιόπαιδο! Έλα, Δρ Γκουλντ. Πρέπει να διαπράξουμε ένα έγκλημα και έχουμε πολύ λίγο χρόνο για να το κάνουμε".
  
  "Θεέ μου, τα σάπια μήλα της ζωής μου", βόγκηξε καθώς ο Περντού της έκανε ένα χέρι.
  
  "Μην ξεχάσεις να κοιτάξεις τον ουρανό!" Ο Perdue αστειεύτηκε πριν ανοίξει την πόρτα του συνοδηγού ενός παλιού ρελαντί φορτηγού. Στο πίσω κάθισμα, το λείψανο παρακολουθούσαν ο Πάτρικ και οι άντρες του, ενώ ο Περντού καβάλησε ένα κυνηγετικό όπλο με τον Ajo στο τιμόνι. Ο Αιγύπτιος μηχανικός εξακολουθούσε να είναι ο καλύτερος οδηγός στην περιοχή και ο Purdue σκέφτηκε ότι αν είχε οδηγήσει το αυτοκίνητο ο ίδιος, δεν θα έπρεπε να δώσει οδηγίες.
  
  Κάτω από το κάλυμμα της νύχτας, μια ομάδα ανδρών μετέφερε το Ιερό Κουτί στον χώρο της ανασκαφής στο όρος Yeha για να το επιστρέψει το συντομότερο δυνατό με όσο το δυνατόν λιγότερο κόπο από τους θυμωμένους Αιθίοπες. Ένα μεγάλο, βρώμικου χρώματος φορτηγό έτριξε και βρυχήθηκε στον δρόμο με λακκούβες, κατευθυνόμενος ανατολικά προς το διάσημο Aksum, που πιστεύεται ότι ήταν ο τόπος ανάπαυσης της βιβλικής Κιβωτού της Διαθήκης.
  
  Κατευθυνόμενοι νοτιοδυτικά, ο Σαμ και η Νίνα έτρεξαν προς τη λίμνη Τάνα σε κάτι που θα τους χρειαζόταν τουλάχιστον επτά ώρες με ένα τζιπ που τους παρασχέθηκε.
  
  "Κάνουμε το σωστό, Σαμ;" ρώτησε, ξετυλίγοντας ένα ζαχαρωτό. "Ή απλώς κυνηγάμε τη σκιά του Περντού;
  
  "Άκουσα τι του είπες στον Ηρακλή, αγάπη μου", απάντησε ο Σαμ. "Το κάνουμε γιατί είναι απαραίτητο". Την κοίταξε. "Εννοούσες πραγματικά αυτό που του είπες, σωστά; Ή μήπως ήθελες να νιώθει λιγότερο χάλια;"
  
  Η Νίνα απάντησε απρόθυμα, χρησιμοποιώντας το μάσημα ως τρόπο για να κερδίσει χρόνο.
  
  "Ξέρω μόνο ένα πράγμα", είπε ο Σαμ, και αυτό είναι ότι ο Περντού βασανίστηκε από τον Μαύρο Ήλιο και αφέθηκε νεκρός... και αυτό από μόνο του κάνει όλα τα συστήματα να κάνουν λουτρό αίματος".
  
  Αφού η Νίνα κατάπιε την καραμέλα, κοίταξε τα αστέρια που σχηματίζονταν ένα-ένα στον άγνωστο ορίζοντα προς τον οποίο κατευθύνονταν, αναρωτιώντας πόσα από αυτά ήταν δυνητικά διαβολικά. "Η παιδική ομοιοκαταληξία έχει πιο νόημα τώρα, ξέρεις; Φεγγαράκι μου λαμπρό. Πόσο αναρωτιέμαι ποιος είσαι".
  
  "Στην πραγματικότητα, δεν το σκέφτηκα ποτέ από αυτή την άποψη, αλλά υπάρχει κάποιο μυστήριο σε αυτό. Εχεις δίκιο. Και επίσης κάντε μια ευχή σε ένα πεφταστέρι", πρόσθεσε, κοιτάζοντας την όμορφη Νίνα να ρουφάει τα δάχτυλά της για να γευτεί τη σοκολάτα της. "Σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί ένα πεφταστέρι θα μπορούσε, όπως ένα τζίνι, να εκπληρώσει τις επιθυμίες σου".
  
  "Και ξέρετε πόσο μοχθηρά είναι πραγματικά αυτά τα καθάρματα, σωστά; Αν βασίζεις τις επιθυμίες σου στο υπερφυσικό, νομίζω ότι είναι βέβαιο ότι θα πάρεις τον κώλο σου. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε πεσμένους αγγέλους ή δαίμονες, όποια κόλαση κι αν ονομάζονται, για να τροφοδοτήσετε την απληστία σας. Γι' αυτό όποιος χρησιμοποιεί..." Τελείωσε. "Σαμ, αυτός είναι ο κανόνας που εφαρμόζεις εσύ και ο Περντού στον καθηγητή. Imr ή Karsten;"
  
  "Τι κανόνα; Δεν υπάρχει κανόνας", υπερασπίστηκε ευγενικά, με τα μάτια καρφωμένα στον δύσκολο δρόμο μέσα στο συσσωρευμένο σκοτάδι.
  
  "Είναι δυνατόν η απληστία του Κάρστεν να τον οδηγήσει στην καταστροφή του, χρησιμοποιώντας τον Μάγο και τα διαμάντια του Βασιλιά Σολομώντα για να απαλλάξει τον κόσμο από αυτόν;" πρότεινε εκείνη ακούγοντας τρομερά σίγουρη για τον εαυτό της. Ήρθε η ώρα να ομολογήσει ο Σαμ. Η αναιδής μικρή αφηγήτρια δεν ήταν ανόητη και, επιπλέον, ήταν μέλος της ομάδας τους, οπότε της άξιζε να μάθει τι συνέβαινε μεταξύ του Purdue και του Sam και τι ήλπιζαν να πετύχουν.
  
  Η Νίνα κοιμήθηκε για περίπου τρεις ώρες συνεχόμενα. Ο Σαμ δεν παραπονέθηκε, αν και ήταν εντελώς εξαντλημένος και πάλευε να μείνει ξύπνιος στον μονότονο δρόμο, που στην καλύτερη περίπτωση έμοιαζε με κρατήρα με έντονα σπυράκια. Μέχρι τις έντεκα τα αστέρια έλαμπαν παρθένα στον αψεγάδιαστο ουρανό, αλλά ο Σαμ ήταν πολύ απασχολημένος θαυμάζοντας τους υγροτόπους που έβαζαν τον χωματόδρομο που πήραν προς τη λίμνη.
  
  "Νίνα;" είπε, διεγείροντάς την όσο πιο απαλά μπορούσε.
  
  "Τι είμαστε, είμαστε ήδη εκεί;" μουρμούρισε σοκαρισμένη.
  
  "Σχεδόν", απάντησε, "αλλά θέλω να δεις κάτι".
  
  "Σαμ, δεν έχω διάθεση για τις νεανικές σου σεξουαλικές προόδους αυτή τη στιγμή", συνοφρυώθηκε, συνεχίζοντας να κράζει σαν αναζωογονημένη μούμια.
  
  "Όχι, σοβαρά μιλάω", επέμεινε. "Κοίτα. Απλώς κοιτάξτε έξω από το παράθυρό σας και πείτε μου αν βλέπετε αυτό που βλέπω εγώ".
  
  Εκείνη υπάκουσε με δυσκολία. "Βλέπω σκοτάδι. Τώρα είναι μεσάνυχτα".
  
  "Το φεγγάρι είναι γεμάτο, επομένως δεν είναι εντελώς σκοτεινό. Πες μου τι παρατηρείς σε αυτό το τοπίο", προέτρεψε επίμονα. Ο Σαμ έμοιαζε μπερδεμένος και αναστατωμένος ταυτόχρονα, κάτι εντελώς εκτός χαρακτήρα γι' αυτόν, οπότε η Νίνα ήξερε ότι πρέπει να ήταν σημαντικό. Κοίταξε πιο προσεκτικά, προσπαθώντας να καταλάβει τι εννοούσε. Μόλις θυμήθηκε ότι η Αιθιοπία ήταν ένα κυρίως άνυδρο και έρημο τοπίο, κατάλαβε τι εννοούσε.
  
  "Οδηγούμε στο νερό;" ρώτησε προσεκτικά. Τότε τη χτύπησε το πλήρες χτύπημα της παραξενιάς και αναφώνησε: "Σαμ, γιατί καβαλάμε στο νερό;"
  
  Τα λάστιχα του τζιπ ήταν βρεγμένα, αν και ο δρόμος δεν είχε πλημμυρίσει. Εκατέρωθεν του χωματόδρομου, το φεγγάρι έλαμπε σε έρποντα κοπάδια που κυματίζονταν στο απαλό αεράκι. Δεδομένου ότι ο δρόμος ήταν ελαφρώς ανυψωμένος πάνω από το γύρω ανώμαλο έδαφος, δεν ήταν ακόμη βυθισμένος όσο η υπόλοιπη γύρω περιοχή.
  
  "Δεν πρέπει να είμαστε έτσι", απάντησε ο Σαμ ανασηκώνοντας τους ώμους. "Από όσο γνωρίζω, αυτή η χώρα είναι γνωστή για την ξηρασία και το τοπίο πρέπει να είναι απολύτως ξηρό".
  
  "Περιμένετε", είπε, ανάβοντας το φως της οροφής για να ελέγξει τον χάρτη που τους είχε δώσει η Ajo. "Άσε με να σκεφτώ, πού είμαστε τώρα;"
  
  "Μόλις πέρασε τον Γκοντάρ πριν από περίπου δεκαπέντε λεπτά", απάντησε. "Τώρα θα πρέπει να είμαστε κοντά στο Αντίς Ζέμεν, που απέχει περίπου δεκαπέντε λεπτά από τη Βερέτα, τον προορισμό μας, πριν κάνουμε μια βόλτα με βάρκα στη λίμνη".
  
  "Σαμ, αυτός ο δρόμος απέχει περίπου δεκαεπτά χιλιόμετρα από τη λίμνη!" λαχάνιασε καθώς μέτρησε την απόσταση μεταξύ του δρόμου και του πλησιέστερου νερού. "Δεν μπορεί να είναι το νερό της λίμνης. Θα μπορούσε;
  
  "Όχι", συμφώνησε ο Σαμ. "Αλλά αυτό που με εκπλήσσει είναι ότι σύμφωνα με την προκαταρκτική έρευνα των Ajo και Purdue κατά τη διάρκεια αυτής της διήμερης συλλογής σκουπιδιών, αυτή η περιοχή δεν έχει βρέξει εδώ και δύο μήνες! Λοιπόν, θα ήθελα να μάθω από πού πήρε η λίμνη το επιπλέον νερό για να καλύψει αυτόν τον γαμημένο δρόμο".
  
  "Αυτό", κούνησε το κεφάλι της, μη μπορώντας να το καταλάβει, "δεν είναι... φυσικό".
  
  "Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό, σωστά;" Ο Σαμ αναστέναξε. "Θα πρέπει να φτάσουμε στο μοναστήρι αποκλειστικά με νερό".
  
  Η Νίνα δεν φάνηκε και πολύ δυσαρεστημένη με τις νέες εξελίξεις: "Νομίζω ότι είναι καλό. Το να κινείσαι εντελώς στο νερό έχει τα πλεονεκτήματά του - θα είναι λιγότερο αισθητό από το να κάνεις τουριστικές επιχειρήσεις".
  
  "Τι εννοείς?"
  
  "Προτείνω να πάρω ένα κανό στο Veret και από εκεί να κάνω ένα ολόκληρο ταξίδι με αυτό", πρότεινε. "Καμία αλλαγή μεταφοράς. Ούτε για αυτό χρειάζεται να συναντήσεις τους ντόπιους, ξέρεις; Παίρνουμε ένα κανό, φοράμε ρούχα και το αναφέρουμε στους αδερφούς μας φύλακες διαμαντιών".
  
  Ο Σαμ χαμογέλασε στο χλωμό φως από την ταράτσα.
  
  "Τι?" ρώτησε, όχι λιγότερο έκπληκτη.
  
  "Ω, τιποτα. Λατρεύω την εγκληματική σας ειλικρίνεια, Δρ Γκουλντ. Πρέπει να προσέχουμε να μην σας χάσουμε εντελώς στη Σκοτεινή Πλευρά". Εκείνος γέλασε.
  
  "Ω, κάντε πίσω", είπε χαμογελώντας. "Είμαι εδώ για να ολοκληρώσω τη δουλειά. Εξάλλου, ξέρεις πόσο μισώ τη θρησκεία. Σε κάθε περίπτωση, γιατί στο διάολο κρύβουν τα διαμάντια αυτοί οι μοναχοί;"
  
  "Καλό σημείο", παραδέχτηκε ο Σαμ. "Ανυπομονώ να ληστέψω μια ομάδα ταπεινών, ευγενικών ανθρώπων, στερώντας τους τον τελευταίο πλούτο που έχει ο κόσμος τους". Καθώς φοβόταν, στη Νίνα δεν άρεσε ο σαρκασμός του και εκείνη απάντησε με επίπεδο τόνο: "Ναι".
  
  "Παρεμπιπτόντως, ποιος θα μας δώσει ένα κανό στη 1:00 π.μ. Δρ Γκουλντ;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Κανένας, υποθέτω. Θα πρέπει απλώς να δανειστούμε ένα. Θα περνούσαν πέντε ώρες πριν ξυπνήσουν και συνειδητοποιήσουν ότι είχαν φύγει. Μέχρι τότε, θα έχουμε ήδη επιλέξει τους μοναχούς, σωστά; τόλμησε εκείνη.
  
  "Θεός", χαμογέλασε καθώς έβαζε το τζιπ σε χαμηλή ταχύτητα για να διαπραγματευτεί τις δύσκολες λακκούβες που κρύβονταν από την παράξενη παλίρροια. "Είσαι απολύτως άθεος".
  
  
  28
  Ληστεία τάφου 101
  
  
  Μέχρι να φτάσουν στη Βερέτα, το τζιπ απειλούσε να βυθιστεί τρία πόδια στο νερό. Ο δρόμος είχε εξαφανιστεί λίγα μίλια πίσω, αλλά συνέχισαν να κινούνται προς την άκρη της λίμνης. Το νυχτερινό εξώφυλλο ήταν απαραίτητο για την επιτυχημένη είσοδό τους στην Τάνα Κίρκο, πριν μπει πολύς κόσμος στο δρόμο τους.
  
  "Θα πρέπει να σταματήσουμε, Νίνα", αναστέναξε απελπισμένα ο Σαμ. "Αυτό που με ανησυχεί είναι πώς θα επιστρέψουμε στο σημείο συνάντησης αν το τζιπ βυθιστεί".
  
  "Τα πράγματα για άλλη φορά", απάντησε, βάζοντας το χέρι της στο μάγουλο του Σαμ. "Τώρα πρέπει να τελειώσουμε τη δουλειά. Απλώς κάνουμε ένα κατόρθωμα τη φορά, αλλιώς θα συγχωρήσουμε το λογοπαίγνιο, θα πνιγούμε στην ανησυχία και θα αποτύχουμε την αποστολή".
  
  Ο Σαμ δεν μπορούσε να διαφωνήσει με αυτό. Είχε δίκιο και η πρότασή της να μην επαναφορτωθεί μέχρι να εμφανιστεί μια λύση ήταν λογική. Σταμάτησε το αυτοκίνητο στην είσοδο της πόλης τα ξημερώματα. Από εκεί θα έπρεπε να βρουν κάτι σαν βάρκα για να φτάσουν στο νησί το συντομότερο δυνατό. Ήταν ένα μακρύ ταξίδι για να φτάσω ακόμα και στις όχθες της λίμνης, για να μην πω κουπί στο νησί.
  
  Στην πόλη επικρατούσε χάος. Τα σπίτια εξαφανίστηκαν κάτω από την πίεση του νερού και οι περισσότεροι φώναζαν "μαγεία" επειδή δεν έβρεχε, κάτι που προκάλεσε την πλημμύρα. Ο Σαμ ρώτησε έναν από τους ντόπιους, που καθόταν στα σκαλιά του δημαρχείου, πού θα μπορούσε να πάρει ένα κανό. Ο άνδρας αρνήθηκε να μιλήσει με τους τουρίστες μέχρι που ο Σαμ έβγαλε ένα πακέτο Αιθιοπικά μπιφτέκια για να πληρώσει.
  
  "Μου είπε ότι υπήρξαν διακοπές ρεύματος τις ημέρες πριν από τις πλημμύρες", είπε ο Sam στη Nina. "Επιπλέον, όλα τα καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος κατέρρευσαν μόλις πριν από μία ώρα. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεκινήσει σοβαρά την εκκένωση λίγες ώρες πριν, οπότε ήξεραν ότι τα πράγματα θα πήγαιναν άσχημα".
  
  "Φτωχά πράγματα. Σαμ, πρέπει να το σταματήσουμε αυτό. Το αν ένας αλχημιστής με ειδικές δεξιότητες τα κάνει όλα αυτά ή όχι, είναι ακόμα λίγο τραβηγμένο, αλλά πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να σταματήσουμε το κάθαρμα πριν καταστραφεί ολόκληρος ο κόσμος", είπε η Νίνα. "Απλώς σε περίπτωση που έχει με κάποιο τρόπο τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τη μεταστοιχείωση για να προκαλέσει φυσικές καταστροφές".
  
  Με συμπαγείς τσάντες στην πλάτη τους, ακολούθησαν τον μοναχικό εθελοντή λίγα τετράγωνα μέχρι το Γεωπονικό Κολλέγιο, βαδίζοντας και οι τρεις σε νερό μέχρι τα γόνατα. Γύρω τους, οι κάτοικοι εξακολουθούσαν να ουρλιάζουν, φωνάζοντας προειδοποιήσεις και προτάσεις ο ένας στον άλλον, καθώς κάποιοι προσπαθούσαν να σώσουν τα σπίτια τους ενώ άλλοι ήθελαν να δραπετεύσουν στην ψηλότερη πλαγιά. Ο νεαρός άνδρας που είχε φέρει τον Σαμ και τη Νίνα σταμάτησε τελικά μπροστά σε μια μεγάλη αποθήκη στην πανεπιστημιούπολη και έδειξε το εργαστήριο.
  
  "Εδώ, πρόκειται για ένα εργαστήριο μεταλλουργίας, όπου πραγματοποιούμε μαθήματα κατασκευής και συναρμολόγησης αγροτικών μηχανημάτων. Ίσως βρείτε ένα από τα tankwa που κρατούν οι βιολόγοι στον αχυρώνα, κύριε. Το χρησιμοποιούν για να πάρουν δείγματα στη λίμνη".
  
  "Ενα μαύρισμα-?" Ο Σαμ προσπάθησε να επαναλάβει.
  
  "Τάνκουα", χαμογέλασε ο νεαρός. "Το καράβι που φτιάχνουμε από χμ, πα-π... πάπυρος; Φυτρώνουν στη λίμνη και φτιάχνουμε βάρκες από αυτά από την εποχή των προγόνων μας", εξήγησε.
  
  "Και εσύ? Γιατί τα κάνεις όλα αυτά;" τον ρώτησε η Νίνα.
  
  "Περιμένω την αδερφή μου και τον άντρα της, κυρία", απάντησε. "Όλοι περπατάμε ανατολικά προς το οικογενειακό αγρόκτημα, ελπίζοντας να ξεφύγουμε από το νερό".
  
  "Λοιπόν, πρόσεχε, εντάξει;" είπε η Νίνα.
  
  "Και εσύ", είπε ο νεαρός, επιστρέφοντας βιαστικά στα σκαλιά του δημαρχείου όπου τον είχαν βρει. "Καλή τύχη!"
  
  Μετά από μερικά απογοητευτικά λεπτά που μπήκαν κρυφά στη μικρή αποθήκη, τελικά βρήκαν κάτι που άξιζε τον κόπο. Ο Σαμ έσυρε τη Νίνα στο νερό για πολλή ώρα, φωτίζοντας το δρόμο με τον φακό του.
  
  "Ξέρεις, είναι καλό να μην βρέχει", ψιθύρισε εκείνη.
  
  "Σκεφτόμουν το ίδιο πράγμα. Μπορείτε να φανταστείτε αυτό το ταξίδι στο νερό με τους κινδύνους των κεραυνών και της δυνατής βροχής να βλάπτουν την όρασή μας;" Συμφώνησε. "Εδώ! Εκεί πάνω. Μοιάζει με κανό".
  
  "Ναι, αλλά είναι τρομερά μικροσκοπικά", θρήνησε για το θέαμα. Το χειροποίητο σκάφος δεν ήταν αρκετά μεγάλο μόνο για τον Sam, πόσο μάλλον και για τους δύο. Μη βρίσκοντας τίποτα άλλο έστω και εξ αποστάσεως χρήσιμο, οι δυο τους έπρεπε να αντιμετωπίσουν μια αναπόφευκτη απόφαση.
  
  "Θα πρέπει να πας μόνη σου, Νίνα. Απλώς δεν έχουμε χρόνο για βλακείες. Σε λιγότερο από τέσσερις ώρες θα ξημερώσει και είσαι ανάλαφρος και μικροκαμωμένος. Θα ταξιδέψεις πολύ πιο γρήγορα μόνη σου", εξήγησε ο Σαμ, φοβούμενος να την στείλει μόνη της σε άγνωστη τοποθεσία.
  
  Έξω, πολλές γυναίκες ούρλιαξαν καθώς κατέρρευσε η οροφή του σπιτιού, με αποτέλεσμα η Νίνα να πάρει τα διαμάντια και να δώσει τέλος στα βάσανα αθώων ανθρώπων. "Πραγματικά δεν θέλω", παραδέχτηκε. "Η σκέψη με τρομάζει, αλλά θα φύγω. Θέλω να πω, τι θα μπορούσε να θέλει ένα σωρό φιλήσυχοι, άγαμοι μοναχοί από έναν χλωμό αιρετικό σαν εμένα;"
  
  "Εκτός από το να σε κάψουν στην πυρά;" είπε ο Σαμ χωρίς να το σκεφτεί, σε μια απόπειρα αστείου.
  
  Ένα χτύπημα στο μπράτσο μετέφερε την απογοήτευση της Νίνα από την αδιάφορη πρόταση του προτού του κάνει νόημα να κατεβάσει το κανό. Για τα επόμενα σαράντα πέντε λεπτά, την έσυραν κατά μήκος του νερού μέχρι που βρήκαν μια ανοιχτή περιοχή χωρίς κτίρια ή φράχτες που να της εμποδίζουν το δρόμο.
  
  "Το φεγγάρι θα φωτίσει το μονοπάτι σου, και τα φώτα στους τοίχους του μοναστηριού θα δείχνουν τον στόχο σου, αγαπημένη. Να προσέχεις, εντάξει;" Έσπρωξε την Beretta του με ένα φρέσκο κλιπ στο χέρι της. "Πρόσεχε τους κροκόδειλους", είπε ο Σαμ, τη σήκωσε και την κρατούσε σφιχτά στην αγκαλιά του. Στην πραγματικότητα, ήταν τρομερά προβληματισμένος από τη μοναχική της προσπάθεια, αλλά δεν τόλμησε να συνδυάσει τους φόβους της με την αλήθεια.
  
  Καθώς η Νίνα τραβούσε ένα μανδύα από λινάτσα πάνω από το μικροκαμωμένο κορμί της, ο Σαμ ένιωσε ένα εξόγκωμα στο λαιμό του από τους κινδύνους που έπρεπε να αντιμετωπίσει μόνη της. "Θα είμαι εδώ και θα σε περιμένω στο δημαρχείο".
  
  Δεν κοίταξε πίσω όταν άρχισε να κωπηλατεί, και δεν πρόφερε ούτε μια λέξη. Ο Σαμ το θεώρησε αυτό ως σημάδι ότι ήταν συγκεντρωμένη στο έργο της, ενώ στην πραγματικότητα έκλαιγε. Ποτέ δεν μπορούσε να καταλάβει πόσο τρομοκρατημένη ήταν να ταξιδέψει μόνη της στο αρχαίο μοναστήρι, χωρίς να έχει ιδέα τι την περίμενε εκεί, ενώ ήταν πολύ μακριά για να τη σώσει αν συνέβαινε κάτι. Δεν ήταν μόνο ο άγνωστος προορισμός που τρόμαξε τη Νίνα. Η σκέψη του τι κρυβόταν στα υπερυψωμένα νερά της λίμνης -της λίμνης από την οποία πηγάζει ο Γαλάζιος Νείλος- την τρόμαξε από το μυαλό της. Ευτυχώς για εκείνη, ωστόσο, πολλοί από τους κατοίκους της πόλης είχαν την ίδια ιδέα με εκείνη και δεν ήταν μόνη της στην απέραντη λωρίδα νερού που έκρυβε τώρα την πραγματική λίμνη. Δεν είχε ιδέα από πού ξεκινούσε η πραγματική λίμνη Τάνα, αλλά όπως της είχε πει ο Σαμ, μπορούσε μόνο να αναζητήσει τις φλόγες των δοχείων της φωτιάς κατά μήκος των τοίχων του μοναστηριού στην Τάνα Κίρκου.
  
  Ήταν απόκοσμο να επιπλέει ανάμεσα σε τόσα σκάφη σαν κανό, να ακούει ανθρώπους γύρω της να μιλούν σε γλώσσες που δεν καταλάβαινε. "Νομίζω ότι αυτό είναι το να διασχίζεις τον ποταμό Styx", είπε στον εαυτό της με ευχαρίστηση καθώς κωπηλατούσε με δυνατό ρυθμό για να φτάσει στον προορισμό της. "Όλες οι φωνές. όλοι οι ψίθυροι πολλών. Άντρες και γυναίκες και διαφορετικές διάλεκτοι, όλοι πλέουν στο σκοτάδι σε μαύρα νερά με τη χάρη των θεών".
  
  Ο ιστορικός κοίταξε τον καθαρό, έναστρο ουρανό. Τα σκούρα μαλλιά της φτερούγιζαν στο απαλό αεράκι πάνω από το νερό, κρυφοκοιτάζοντας κάτω από την κουκούλα της. "Λάμψη, λάμψη, Αστεράκι", ψιθύρισε, κρατώντας τη λαβή του πυροβόλου όπλου της καθώς τα δάκρυα κύλησαν σιωπηλά στα μάγουλά της. "Γαμημένο κακό, αυτός είσαι".
  
  Μόνο οι κραυγές που αντηχούσαν πάνω από το νερό της θύμισαν ότι δεν ήταν πικρά μόνη, και από μακριά μπορούσε να δει την αμυδρή λάμψη των φωτιών για τις οποίες είχε μιλήσει ο Σαμ. Κάπου μακριά χτύπησε μια καμπάνα εκκλησίας και στην αρχή φάνηκε ότι αυτό ανησύχησε τους ανθρώπους στις βάρκες. Μετά όμως άρχισαν να τραγουδούν. Στην αρχή ήταν πολλές διαφορετικές μελωδίες και πλήκτρα, αλλά σταδιακά οι άνθρωποι της περιοχής Amhara άρχισαν να τραγουδούν από κοινού.
  
  "Αυτός είναι ο εθνικός τους ύμνος;" Η Νίνα αναρωτήθηκε φωναχτά, αλλά δεν τόλμησε να τη ρωτήσει από φόβο μήπως προδώσει την ταυτότητά της. "Οχι περίμενε. Αυτό είναι... ένας ύμνος".
  
  Στο βάθος, μια ζοφερή καμπάνα χτυπούσε στο νερό καθώς γεννήθηκαν νέα κύματα, φαινομενικά από το πουθενά. Άκουσε κάποιους να διακόπτουν το τραγούδι τους για να αναφωνήσουν με φρίκη, ενώ άλλοι τραγουδούσαν πιο δυνατά. Η Νίνα έκλεισε τα μάτια της καθώς το νερό σείστηκε βίαια, χωρίς να αμφιβάλλει ότι θα μπορούσε να ήταν κροκόδειλος ή ιπποπόταμος.
  
  "Ω Θεέ μου!" ούρλιαξε καθώς το "tankwa" της αναποδογύρισε. Αρπάζοντας το κουπί με όλη της τη δύναμη, η Νίνα κωπηλατούσε πιο γρήγορα, ελπίζοντας ότι όποιο τέρας βρισκόταν εκεί έξω κάτω από το νερό θα διάλεγε ένα άλλο κανό και θα την άφηνε να ζήσει για λίγες μέρες ακόμα. Η καρδιά της χτυπούσε άγρια καθώς άκουγε τις κραυγές των ανθρώπων κάπου πίσω της, μαζί με ένα δυνατό νερό να πιτσιλίζει που κατέληγε σε ένα πένθιμο ουρλιαχτό.
  
  Κάποιο πλάσμα ανέλαβε μια βάρκα γεμάτη ανθρώπους και η Νίνα τρομοκρατήθηκε στη σκέψη ότι σε μια λίμνη τέτοιου μεγέθους, κάθε ζωντανό πλάσμα είχε αδέρφια και αδερφές. Υπήρχαν πολλές ακόμη επιθέσεις για να έρθουν κάτω από το αδιάφορο φεγγάρι, όπου απόψε εμφανίστηκε φρέσκο κρέας. "Νόμιζα ότι αστειευόσουν για τους κροκόδειλους, Σαμ", άναψε έντρομη. Ασυνείδητα φαντάστηκε ότι το ένοχο θηρίο ήταν αυτό ακριβώς που ήταν. "Δαίμονες του νερού, όλοι τους", γρύλισε καθώς το στήθος και τα χέρια της έκαιγαν από την προσπάθεια να κωπηλατήσει στα απαίσια νερά της λίμνης Τάνα.
  
  Μέχρι τις τέσσερις το πρωί, το tankwa της Νίνας την παρέδωσε στις ακτές του νησιού Τάνα Κίρκου, όπου τα υπόλοιπα διαμάντια του βασιλιά Σολομώντα ήταν κρυμμένα στο νεκροταφείο. Ήξερε την τοποθεσία, αλλά και πάλι η Νίνα δεν είχε ιδέα πού θα αποθηκεύονταν οι πέτρες. Σε περίπτωση; Σε μια τσάντα; Σε ένα φέρετρο, ο Θεός να το κάνει; Καθώς πλησίαζε το φρούριο που χτίστηκε στην αρχαιότητα, ο ιστορικός ένιωσε ανακούφιση εξαιτίας ενός δυσάρεστου πράγματος: αποδείχθηκε ότι η άνοδος της στάθμης του νερού την οδήγησε κατευθείαν στον τοίχο του μοναστηριού και δεν θα χρειαζόταν να διασχίσει επικίνδυνο έδαφος μολυσμένο με άγνωστους κηδεμόνες ή ζώα.
  
  Χρησιμοποιώντας την πυξίδα της, η Νίνα προσδιόρισε τη θέση του τοίχου που έπρεπε να διαπεράσει και με τη βοήθεια ενός σχοινιού αναρρίχησης έδεσε το κανό της σε ένα προεξέχον στήριγμα. Οι μοναχοί ήταν πυρετωδώς απασχολημένοι να δέχονται κόσμο στην κύρια είσοδο, καθώς και να μεταφέρουν τις προμήθειες τροφίμων τους στους ψηλότερους πύργους. Όλο αυτό το χάος πήγε προς όφελος της αποστολής της Νίνας. Όχι μόνο οι μοναχοί ήταν πολύ απασχολημένοι για να δώσουν καμία προσοχή στους εισβολείς, αλλά το χτύπημα της καμπάνας της εκκλησίας εξασφάλισε ότι η παρουσία της δεν ανιχνευόταν ποτέ από τον ήχο. Στην πραγματικότητα, δεν χρειαζόταν να κρυφτεί ή να ησυχάσει όσο έφτανε στο νεκροταφείο.
  
  Στρογγυλεύοντας τον δεύτερο τοίχο, χάρηκε που βρήκε το νεκροταφείο ακριβώς όπως το είχε περιγράψει ο Perdue. Σε αντίθεση με τον πρόχειρο χάρτη που της δόθηκε που έδειχνε την περιοχή που επρόκειτο να βρει, το ίδιο το νεκροταφείο ήταν πολύ μικρότερο σε κλίμακα. Μάλιστα, το βρήκε εύκολα με μια ματιά.
  
  Είναι πολύ εύκολο, σκέφτηκε, νιώθοντας λίγο άβολα. Ίσως είστε τόσο συνηθισμένοι να σκάβετε μέσα σε σκατά που δεν μπορείτε να εκτιμήσετε αυτό που ονομάζεται "τυχερή ευκαιρία".
  
  Ίσως θα είναι τυχερή για αρκετό καιρό μέχρι να την αρπάξει ο ηγούμενος, που είδε το παράπτωμά της.
  
  
  29
  Bruihladdich Karma
  
  
  Με την τελευταία της εμμονή με τη φυσική κατάσταση και την προπόνηση δύναμης, η Nina δεν μπορούσε να διαφωνήσει με τα οφέλη τώρα που έπρεπε να χρησιμοποιήσει την προετοιμασία της για να μην πιαστεί. Το μεγαλύτερο μέρος της σωματικής προσπάθειας έγινε αρκετά άνετα καθώς σκαρφάλωσε στο φράγμα του εσωτερικού τοίχου για να βρει το δρόμο της στο κάτω τμήμα που γειτνιάζει με την αίθουσα. Κρυφά, η Νίνα απέκτησε πρόσβαση σε μια σειρά από τάφους που έμοιαζαν με στενά χαρακώματα. Της θύμισε τα ανατριχιαστικά βαγόνια του τρένου που ήταν παραταγμένα πιο χαμηλά από το υπόλοιπο νεκροταφείο.
  
  Αυτό που ήταν ασυνήθιστο ήταν ότι ο τρίτος τάφος από τον δικό της, σημειωμένος στον χάρτη, είχε μια εντυπωσιακά νέα μαρμάρινη πλάκα, ειδικά σε σύγκριση με τα εμφανώς φθαρμένα και βρώμικα καλύμματα όλων των άλλων στη σειρά. Υποψιάστηκε ότι ήταν ένδειξη πρόσβασης. Καθώς το πλησίασε, η Νίνα παρατήρησε ότι η ταφόπλακα είχε γραμμένο "Ephippas Abizitibod".
  
  "Εύρηκα!" είπε στον εαυτό της, ευχαριστημένη που το εύρημα βρισκόταν ακριβώς εκεί που έπρεπε. Η Νίνα ήταν μια από τις καλύτερες ιστορικές στον κόσμο. Αν και ήταν η κορυφαία ειδική στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε επίσης γεύση για την αρχαία ιστορία, τα απόκρυφα και τη μυθολογία. Οι δύο λέξεις που σκαλίστηκαν στον αρχαίο γρανίτη δεν αντιπροσώπευαν το όνομα κανενός μοναχού ή αγιοποιημένου ευεργέτη.
  
  Η Νίνα γονάτισε στο μάρμαρο και πέρασε με τα δάχτυλά της τα ονόματα. "Ξέρω ποιος είσαι", τραγούδησε χαρούμενα καθώς το μοναστήρι άρχισε να αντλεί νερό από ρωγμές στους εξωτερικούς τοίχους. "Εφίππα, είσαι ο δαίμονας που προσέλαβε ο βασιλιάς Σολομών για να σηκώσει τον βαρύ ακρογωνιαίο λίθο του ναού του, μια τεράστια πλάκα πολύ παρόμοια με αυτήν", ψιθύρισε, εξετάζοντας προσεκτικά την ταφόπλακα για κάποια συσκευή ή μοχλό για να την ανοίξει. "Και ο Αμπιζιφιμπόντ", ανακοίνωσε περήφανα, σκουπίζοντας τη σκόνη από το όνομά της με την παλάμη της, "ήσουν εκείνο το άτακτο κάθαρμα που βοήθησε τους Αιγύπτιους μάγους εναντίον του Μωυσή..."
  
  Ξαφνικά, η πλάκα άρχισε να κινείται κάτω από τα γόνατά της. "Γαμώτο!" - αναφώνησε η Νίνα, οπισθοχωρώντας και κοιτώντας κατευθείαν τον γιγάντιο πέτρινο σταυρό, που ήταν τοποθετημένος στην οροφή του κεντρικού παρεκκλησίου. "Συγνώμη".
  
  Σημειώστε τον εαυτό της, σκέφτηκε, τηλεφωνήστε στον πατέρα Χάρπερ όταν όλα αυτά τελειώσουν.
  
  Αν και δεν υπήρχε σύννεφο στον ουρανό, το νερό συνέχισε να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά. Καθώς η Νίνα ζήτησε συγγνώμη στον σταυρό, ένα άλλο πεφταστέρ τράβηξε το μάτι της. "Ω Θεέ μου!" βόγκηξε, σέρνοντας μέσα στη λάσπη για να ξεφύγει από το ομοιόμορφα ζωντανό μάρμαρο. Ήταν τόσο χοντρά σε πλάτος που θα της είχαν συνθλίψει τα πόδια σε μια στιγμή.
  
  Σε αντίθεση με άλλες επιτύμβιες στήλες, αυτή είχε τα ονόματα των δαιμόνων που δέσμευε ο βασιλιάς Σολομών, δηλώνοντας αδιαμφισβήτητα ότι εκεί φύλαγαν οι μοναχοί τα χαμένα διαμάντια. Καθώς η πλάκα χτύπησε στο γρανιτένιο κέλυφος, η Νίνα τσακίστηκε καθώς σκεφτόταν τι θα έβλεπε. Πιστή στους φόβους της, συνάντησε έναν σκελετό ξαπλωμένο σε ένα μωβ κρεβάτι από αυτό που κάποτε ήταν μετάξι. Ένα χρυσό στέμμα άστραφτε στο κρανίο, ένθετο με ρουμπίνια και ζαφείρια. Ήταν ανοιχτό κίτρινο, πραγματικός ακατέργαστος χρυσός, αλλά η Δρ Νίνα Γκουλντ δεν νοιαζόταν για το στέμμα.
  
  "Πού είναι τα διαμάντια;" συνοφρυώθηκε. "Θεέ μου, μη μου πεις ότι τα διαμάντια έκλεψαν. Οχι όχι". Με όλο τον σεβασμό που είχε τότε και υπό τις συνθήκες, άρχισε να επιθεωρεί τον τάφο. Μαζεύοντας ένα ένα τα κόκαλα και μουρμουρίζοντας ανήσυχη, δεν πρόσεξε πώς το νερό πλημμύρισε το στενό κανάλι με τους τάφους, όπου ήταν απασχολημένη με το ψάξιμο. Ο πρώτος τάφος γέμισε με νερό καθώς ο τοίχος του περιβόλου κατέρρευσε κάτω από το βάρος της άνοδος της στάθμης της λίμνης. Ακούστηκαν προσευχές και θρήνοι από τους ανθρώπους στην ψηλότερη πλευρά του φρουρίου, αλλά η Νίνα ήταν ανένδοτη να πάρει τα διαμάντια πριν χαθούν όλα.
  
  Μόλις καλύφθηκε ο πρώτος τάφος, το σαθρό χώμα με το οποίο ήταν καλυμμένος έγινε λάσπη. Το φέρετρο και η ταφόπλακα πέρασαν κάτω από το νερό, επιτρέποντας στη ροή να φτάσει ελεύθερα στον δεύτερο τάφο, ακριβώς πίσω από τη Νίνα.
  
  "Πού στο διάολο κρατάς τα διαμάντια σου, για όνομα του Θεού;" ψέλλισε στο τρελό χτύπημα της καμπάνας της εκκλησίας.
  
  "Για όνομα του Θεού?" είπε κάποιος από πάνω της. "Ή για τον Μαμωνά;"
  
  Η Νίνα δεν ήθελε να σηκώσει το βλέμμα, αλλά η κρύα άκρη της κάννης του όπλου την έκανε να υπακούσει. Πάνω της υψωνόταν ένας ψηλός νεαρός μοναχός που φαινόταν ξεκάθαρα έξαλλος. "Από όλες τις νύχτες που μπορείς να βεβηλώσεις έναν τάφο αναζητώντας θησαυρό, επιλέγεις αυτή; Είθε ο Κύριος να σε ελεήσει για τη διαβολική σου απληστία, γυναίκα!".
  
  Ο ηγούμενος τον έστειλε, ενώ ο αρχιμοναχός επικέντρωσε τις προσπάθειές του στη σωτηρία ψυχών και στην ανάθεση τους για εκκένωση.
  
  "ΟΧΙ Παρακαλώ! Μπορώ να τα εξηγήσω όλα! Το όνομά μου είναι η Δρ Νίνα Γκουλντ!". Η Νίνα ούρλιαξε, σηκώνοντας τα χέρια της σε ένδειξη παράδοσης, χωρίς να έχει ιδέα ότι η Μπερέτα του Σαμ, σφιγμένη στη ζώνη της, ήταν σε πλήρη θέα. Κούνησε το κεφάλι του. Το δάχτυλο του μοναχού έπαιξε στη σκανδάλη M16 που κρατούσε, αλλά τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα και ακούμπησαν στο σώμα της. Τότε θυμήθηκε το όπλο. "Άκου, άκου!" παρακαλούσε εκείνη. "Μπορω να εξηγησω."
  
  Ο δεύτερος τάφος βυθίστηκε σε χαλαρή κινούμενη άμμο, που σχηματίστηκε από το κακό ρεύμα του λασπωμένου νερού της λίμνης, που πλησίαζε τον τρίτο τάφο, αλλά ούτε η Νίνα ούτε ο μοναχός το κατάλαβαν αυτό.
  
  "Δεν εξηγείς τίποτα", αναφώνησε, δείχνοντας εμφανώς ανισόρροπος. "Σκάσε! Ασε με να σκεφτώ!" Δεν ήξερε ότι κοιτούσε το στήθος της, όπου το κουμπωμένο πουκάμισο είχε χωρίσει για να αποκαλύψει ένα τατουάζ που γοήτευε επίσης τον Σαμ.
  
  Η Νίνα δεν τόλμησε να αγγίξει το όπλο που κρατούσε, αλλά ήθελε απεγνωσμένα να βρει τα διαμάντια. Έπρεπε να χαλαρώσει. "Πρόσεχε νερό!" φώναξε, προσποιούμενη πανικό και κοιτώντας δίπλα από τον μοναχό για να τον ξεγελάσει. Όταν γύρισε να κοιτάξει, η Νίνα πήδηξε όρθια και έσκυψε ψύχραιμα το σφυρί με τον πισινό της Beretta, χτυπώντας τον στη βάση του κρανίου. Ο καλόγερος έπεσε στο έδαφος μ' ένα θαμπό γδούπο, και έψαχνε μανιωδώς τα κόκαλα του σκελετού, έσκισε ακόμη και το σατέν ύφασμα, αλλά δεν βγήκε τίποτα.
  
  Έκλαψε με λυγμούς από ήττα, κουνώντας ένα πορφυρό κουρέλι με οργή. Η κίνηση χώριζε το κρανίο από τη σπονδυλική στήλη με μια γκροτέσκα ρωγμή που έστριψε το οστό της κεφαλής. Δύο μικρά άθικτα βότσαλα έπεσαν από την κόγχη του ματιού πάνω στο πανί.
  
  "Καμία περίπτωση, διάολε!" Η Νίνα βόγκηξε χαρούμενη. "Τα άφησες όλα να μπουν στο μυαλό σου, έτσι δεν είναι;"
  
  Το νερό παρέσυρε το αδύνατο σώμα του νεαρού μοναχού και πήρε το επιθετικό του τουφέκι, σέρνοντάς το στον λασπωμένο τάφο από κάτω, ενώ η Νίνα μάζεψε τα διαμάντια, τα έβαλε ξανά στο κρανίο της και τύλιξε το κεφάλι της με μωβ ύφασμα. Όταν το νερό χύθηκε στο τρίτο κρεβάτι του τάφου, έβαλε το βραβείο στην τσάντα της και το πέταξε πίσω στην πλάτη της.
  
  Ένα παραπονεμένο βογγητό ήρθε από έναν πνιγμένο μοναχό λίγα μέτρα μακριά μας. Ήταν ανάποδα σε έναν ανεμοστρόβιλο σε σχήμα χωνιού από λασπωμένο νερό που έρεε κάτω στο κελάρι, αλλά η σχάρα τον εμπόδιζε να περάσει. Έτσι αφέθηκε να βυθιστεί, πιασμένος σε μια καθοδική σπείρα αναρρόφησης. Η Νίνα έπρεπε να φύγει. Είχε σχεδόν ξημερώσει, και το νερό πλημμύρισε όλο το ιερό νησί μαζί με τις άτυχες ψυχές που κατέφυγαν εκεί.
  
  Το κανό της αναπήδησε άγρια στον τοίχο του δεύτερου πύργου. Αν δεν βιαζόταν, θα είχε βυθιστεί μαζί με τη στεριά και θα κείτονταν νεκρή κάτω από τη λασπώδη μανία της λίμνης όπως τα υπόλοιπα νεκρά σώματα δεμένα στο νεκροταφείο. Αλλά οι γάργαρες κραυγές, που κατά καιρούς έβγαιναν από τα βρασμένα νερά πάνω από το υπόγειο, έκαναν έκκληση στη συμπόνια της Νίνα.
  
  Θα σε πυροβολούσε. Γάμησε τον, προέτρεψε η εσωτερική της σκύλα. Αν μπεις στον κόπο να τον βοηθήσεις, το ίδιο σε περιμένει. Εξάλλου, μάλλον θέλει απλώς να σε αρπάξει και να σε κρατήσει επειδή τον χτύπησες με ένα ρόπαλο εκείνη τη στιγμή. Ξέρω τι θα έκανα. Κάρμα.
  
  "Κάρμα", μουρμούρισε η Νίνα, συνειδητοποιώντας κάτι μετά από μια νύχτα στο υδρομασάζ με τον Σαμ. "Μπρούιχ, σου είπα ότι το Κάρμα θα με μαστίγωσε με νερό. Πρέπει να τα φτιάξω όλα".
  
  Βρίζοντας τον εαυτό της για την κοινότοπη δεισιδαιμονία της, έσπευσε μέσα από το ισχυρό ρεύμα για να φτάσει στον πνιγμένο. Τα χέρια του φούντωσαν άγρια καθώς το πρόσωπό του έπεσε κάτω από το νερό καθώς ο ιστορικός όρμησε προς το μέρος του. Βασικά, το πρόβλημα που είχε περισσότερο η Νίνα ήταν τα μικρά της κάδρα. Απλώς δεν ζύγιζε αρκετά για να σώσει έναν ενήλικο άνδρα και το νερό την γκρέμισε μόλις μπήκε στη δίνη που βράζει, μέσα στην οποία χυνόταν περισσότερο νερό της λίμνης.
  
  "Περίμενε!" φώναξε, προσπαθώντας να πιάσει μια από τις σιδερένιες ράβδους που απέκλειαν τα στενά παράθυρα που οδηγούσαν στο υπόγειο. Το νερό ήταν έξαλλο, τη βύθισε κάτω από το νερό και έσκισε τον οισοφάγο και τους πνεύμονές της χωρίς αντίσταση, αλλά έκανε ό,τι μπορούσε για να μην χαλαρώσει η λαβή της καθώς άπλωσε το χέρι της στον ώμο του μοναχού. "Πιάσε μου το χέρι! Θα προσπαθήσω να σε βγάλω έξω!" ούρλιαξε καθώς νερό μπήκε στο στόμα της. "Χρωστάω κάτι στον καταραμένο γάτο να ξεπληρώσω", είπε σε κανέναν συγκεκριμένα καθώς ένιωσε το χέρι του να κλείνει γύρω από τον πήχη της, σφίγγοντας τον πήχη της κάτω.
  
  Τον τράβηξε ψηλά με όλη της τη δύναμη, ακόμα και μόνο για να τον βοηθήσει να πάρει ανάσα, αλλά το κουρασμένο σώμα της Νίνα είχε αρχίσει να την απογοητεύει. Και πάλι προσπάθησε ανεπιτυχώς, βλέποντας τους τοίχους του υπογείου να ραγίζουν κάτω από το βάρος του νερού, για να καταρρεύσει σύντομα πάνω τους και οι δύο με βέβαιο θάνατο.
  
  "Ας!" ούρλιαξε, αποφασίζοντας αυτή τη φορά να βάλει το δάχτυλο του ποδιού της στον τοίχο και να χρησιμοποιήσει το σώμα της ως μοχλό. Η δύναμη ήταν πολύ μεγάλη για τις σωματικές ικανότητες της Νίνας και ένιωσε τον ώμο της να εξαρθρώνεται καθώς το βάρος του μοναχού, μαζί με το ρεύμα, τον έσκισαν από το περιστροφικό πετάλι. "Ιησούς Χριστός!" ούρλιαξε από αγωνία λίγο πριν την κατακλύσει μια πλημμύρα λάσπης και νερού.
  
  Όπως η υγρή τρέλα που βράζει από ένα κύμα του ωκεανού που συντρίβεται, το σώμα της Νίνας τινάχτηκε βίαια και πετάχτηκε στο κάτω μέρος του τοίχου που κατέρρεε, αλλά ακόμα ένιωθε το χέρι του μοναχού να την κρατάει σφιχτά. Καθώς το σώμα της χτύπησε στον τοίχο για δεύτερη φορά, η Νίνα άρπαξε τον πάγκο με το καλό της χέρι. "Σαν ένα πιγούνι πιο ψηλά", τη διαβεβαίωσε η εσωτερική της φωνή. "Απλώς προσποιήσου ότι είναι ένα πολύ σκληρό χτύπημα γιατί αν δεν το κάνεις, δεν θα δεις ποτέ ξανά τη Σκωτία".
  
  Με τον τελευταίο βρυχηθμό, η Νίνα αποσπάστηκε από την επιφάνεια του νερού, ελευθερώνοντας τον εαυτό της από τη δύναμη που κρατούσε τον μοναχό, και εκείνος όρμησε σαν σημαδούρα. Για μια στιγμή έχασε τις αισθήσεις του, αλλά όταν άκουσε τη φωνή της Νίνας, τα μάτια του άνοιξαν. "Είσαι μαζί μου?" αυτή κάλεσε. "Παρακαλώ, πιάσε κάτι, γιατί δεν αντέχω άλλο το βάρος σου! Το χέρι μου έχει καταστραφεί πολύ!".
  
  Έκανε ό,τι της ζήτησε, κρατιόταν από τα πόδια του, κρατιόταν από ένα από τα κάγκελα δίπλα στο παράθυρο. Η Νίνα ήταν εξαντλημένη σε σημείο να λιποθυμήσει, αλλά είχε τα διαμάντια και ήθελε να βρει τον Σαμ. Ήθελε να είναι με τον Σαμ. Ένιωθε ασφαλής μαζί του και τώρα το χρειαζόταν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
  
  Οδηγώντας τον πληγωμένο μοναχό πίσω της, ανέβηκε στην κορυφή του τοίχου για να την ακολουθήσει στο στήριγμα όπου περίμενε το κανό της. Ο μοναχός δεν την κυνήγησε, αλλά πήδηξε σε μια μικρή βάρκα και κωπηλατήθηκε με μανία στη λίμνη Τάνα. Κοιτάζοντας πίσω μανιωδώς κάθε λίγα βήματα, η Nina έτρεχε πίσω στον Sam, ελπίζοντας ότι δεν είχε ήδη πνιγεί με την υπόλοιπη Vereta. Τη χλωμή πρωινή αυγή, με τις προσευχές κατά των αρπακτικών να ξεφεύγουν από τα χείλη της, η Νίνα έπλευσε μακριά από το νησί που λιγοστεύει, που δεν ήταν πλέον παρά ένας μοναχικός φάρος στο βάθος.
  
  
  τριάντα
  Ιούδας, Βρούτος και Κάσσιος
  
  
  Εν τω μεταξύ, καθώς η Νίνα και ο Σαμ πάλευαν μέσα από τις κακουχίες τους, ο Πάτρικ Σμιθ ανατέθηκε να κανονίσει τη μεταφορά του Ιερού Κουτιού στον τόπο ανάπαυσής του στο όρος Γιέχα, κοντά στο Αξούμ. Ετοίμαζε έγγραφα που έπρεπε να υπογράψει ο συνταγματάρχης. Yeeman και ο κύριος Carter για μεταφορά στα κεντρικά γραφεία της MI6. Η διοίκηση του κ. Κάρτερ, ως επικεφαλής της MI6, θα υπέβαλε στη συνέχεια έγγραφα στο δικαστήριο του Purdue για να κλείσει η υπόθεση.
  
  Ο Joe Carter έφτασε στο αεροδρόμιο Axum λίγες ώρες νωρίτερα για να συναντηθεί με τον συνταγματάρχη J. Yemenu και νόμιμους εκπροσώπους της κυβέρνησης της Αιθιοπίας. Θα επέβλεπαν την παράδοση, αλλά ο Carter ήταν επιφυλακτικός να επιστρέψει στην εταιρεία του David Purdue, φοβούμενος ότι ο Σκωτσέζος δισεκατομμυριούχος θα προσπαθούσε να αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητα του Carter ως Joseph Carsten, μέλος πρώτου επιπέδου του απαίσιου Τάγματος του Μαύρου Ήλιου.
  
  Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στην πόλη-σκηνές στους πρόποδες του βουνού, το μυαλό του Κάρστεν έτρεχε. Ο Perdue έγινε σοβαρό βάρος όχι μόνο για εκείνον, αλλά για τον Black Sun συνολικά. Η απελευθέρωση του Μάγου για να ρίξει τον πλανήτη σε ένα τρομερό λάκκο καταστροφής εξελίχθηκε σαν ρολόι. Το σχέδιό τους θα μπορούσε να αποτύχει μόνο εάν αποκαλυπτόταν η διπλή ζωή του Karsten και η οργάνωση αποκαλυφθεί, και αυτά τα προβλήματα είχαν μόνο ένα έναυσμα - τον David Purdue.
  
  "Έχετε ακούσει για τις πλημμύρες στη Βόρεια Ευρώπη που πλήττουν τώρα τη Σκανδιναβία;" Συνταγματάρχης. ρώτησε ο Υεμενού τον Κάρστεν. "Κύριε Κάρτερ, ζητώ συγγνώμη για τις διακοπές ρεύματος που προκαλούν τέτοια ταλαιπωρία, αλλά οι περισσότερες χώρες της Βόρειας Αφρικής, καθώς και η Σαουδική Αραβία, η Υεμένη, μέχρι τη Συρία, υποφέρουν από το σκοτάδι".
  
  "Ναι, το άκουσα. Πρώτον, πρέπει να είναι ένα τρομερό βάρος για την οικονομία", είπε ο Karsten, παίζοντας εξαιρετικά τον ρόλο της άγνοιας ενώ ήταν ο αρχιτέκτονας του τρέχοντος παγκόσμιου διλήμματος. "Είμαι βέβαιος ότι αν όλοι μαζί συγκεντρώσουμε τα μυαλά και τα οικονομικά μας αποθέματα, θα μπορούσαμε να σώσουμε ό,τι έχει απομείνει από τις χώρες μας".
  
  Άλλωστε αυτός ήταν ο σκοπός του Μαύρου Ήλιου. Μόλις ο κόσμος πληγεί από φυσικές καταστροφές, επιχειρηματικές αποτυχίες και απειλές για την ασφάλεια που προκαλούν μεγάλης κλίμακας λεηλασίες και καταστροφές, θα προκαλέσει αρκετή ζημιά στον οργανισμό ώστε να ανατρέψει όλες τις υπερδυνάμεις. Με τους απεριόριστους πόρους, τους εξειδικευμένους επαγγελματίες και τον συλλογικό πλούτο, το Τάγμα θα μπορέσει να καταλάβει τον κόσμο υπό το νέο φασιστικό καθεστώς.
  
  "Δεν ξέρω τι θα κάνει η κυβέρνηση εάν αυτό το σκοτάδι, και τώρα οι πλημμύρες, προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερη ζημιά, κύριε Κάρτερ. Απλώς δεν ξέρω", θρήνησε ο Yemenu στον θόρυβο της τρανταχτής βόλτας. "Υποθέτω ότι το Ηνωμένο Βασίλειο έχει λάβει κάποια μορφή έκτακτης ανάγκης;"
  
  "Θα έπρεπε", απάντησε ο Κάρστεν, κοιτάζοντας με ελπίδα τον Γίμενα, με τα μάτια του να προδίδουν την περιφρόνησή του για αυτό που θεωρούσε κατώτερο είδος. "Όσον αφορά τον στρατό, πιστεύω ότι θα χρησιμοποιήσουμε τους πόρους μας στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας ενάντια στις ενέργειες του Θεού". Ανασήκωσε τους ώμους του, δείχνοντας συμπαθητικός.
  
  "Αυτό είναι αλήθεια", απάντησε ο Yimenu. "Αυτά είναι τα έργα του Θεού. σκληρός και θυμωμένος θεός. Ποιος ξέρει, ίσως είμαστε στο χείλος της εξαφάνισης".
  
  Ο Κάρστεν έπρεπε να καταπνίξει ένα χαμόγελο, νιώθοντας σαν τον Νώε να παρακολουθεί τους καταπιεσμένους να συναντούν τη μοίρα τους στα χέρια ενός θεού που δεν λάτρευαν αρκετά. Προσπαθώντας να μην παρασυρθεί στη στιγμή, είπε: "Είμαι σίγουρος ότι οι καλύτεροι από εμάς θα επιβιώσουν από αυτή την αποκάλυψη".
  
  "Κύριε, φτάσαμε", είπε ο οδηγός στον συνταγματάρχη. Γέμενη. "Φαίνεται ότι η ομάδα Purdue έχει ήδη φτάσει και έχει πάρει το Sacred Box μέσα".
  
  "Κανείς δεν είναι εδώ;" Ποσ. Ο Υεμενού τσίριξε.
  
  "Μάλιστα κύριε. Βλέπω τον ειδικό πράκτορα Σμιθ να μας περιμένει δίπλα στο φορτηγό", επιβεβαίωσε ο οδηγός.
  
  "Ω, καλά", συνταγματάρχη. Ο Υεμένου αναστέναξε. "Αυτός ο άνθρωπος είναι κορυφαίος. Πρέπει να σας συγχαρώ για τον Ειδικό Πράκτορα Σμιθ, κύριε Κάρτερ. Είναι πάντα ένα βήμα μπροστά, φροντίζοντας να ολοκληρώνονται όλες οι παραγγελίες".
  
  Ο Κάρστεν μόρφασε τον έπαινο του Γιεμένου Σμιθ, προσποιούμενος τον ως χαμόγελο. "Ω! ναι. Γι' αυτό επέμενα στον ειδικό πράκτορα Σμιθ να συνοδεύσει τον κ. Περντού σε αυτό το ταξίδι. Ήξερα ότι θα ήταν ο μόνος κατάλληλος για τη δουλειά".
  
  Βγήκαν από το αυτοκίνητο και συναντήθηκαν με τον Πάτρικ, ο οποίος τους ενημέρωσε ότι η πρόωρη άφιξη του γκρουπ του Πέρντιου οφειλόταν σε αλλαγή του καιρού, που τους ανάγκασε να ακολουθήσουν μια εναλλακτική διαδρομή.
  
  "Μου φάνηκε παράξενο που ο Ηρακλής σας δεν βρισκόταν στο αεροδρόμιο Axum", παρατήρησε ο Karsten, κρύβοντας πόσο έξαλλος ήταν που ο καθορισμένος δολοφόνος του έμεινε χωρίς στόχο στο καθορισμένο αεροδρόμιο. "Πού προσγειώθηκες;"
  
  Ο Πάτρικ δεν του άρεσε ο τόνος του αφεντικού του, αλλά επειδή δεν του επέτρεψαν να καταλάβει την πραγματική ταυτότητα του αφεντικού του, δεν είχε ιδέα γιατί ο σεβαστός Τζο Κάρτερ ήταν τόσο επίμονος στα ασήμαντα logistics. "Λοιπόν, κύριε, ο πιλότος μας άφησε στο Danches και προχώρησε σε άλλο διάδρομο για να επιβλέψει την επισκευή της ζημιάς στην προσγείωση".
  
  Ο Κάρστεν δεν είχε αντίρρηση σε αυτό. Ακούγονταν απόλυτα λογικό, ειδικά δεδομένου ότι οι περισσότεροι δρόμοι στην Αιθιοπία ήταν αναξιόπιστοι, για να μην αναφέρουμε τη διατήρησή τους σε καλή κατάσταση κατά τις πλημμύρες χωρίς βροχή που έπληξαν πρόσφατα τις χώρες των ηπείρων γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα. Δέχτηκε άνευ όρων το πολυμήχανο ψέμα του Πάτρικ στον συνταγματάρχη. Υεμένη και τους πρότεινε να πάνε στα βουνά για να βεβαιωθούν ότι ο Perdue δεν είχε εμπλακεί σε κάποιου είδους απάτη.
  
  Ποσ. Στη συνέχεια, ο Υεμένου έλαβε ένα τηλεφώνημα μέσω δορυφόρου και δικαιολογήθηκε και έφυγε, κάνοντας νόημα στους αντιπροσώπους της MI6 να συνεχίσουν την περιήγησή τους στον χώρο στο μεταξύ. Μόλις μπήκαν μέσα, ο Πάτρικ και ο Κάρστεν, μαζί με δύο από τους διορισμένους άντρες του Πάτρικ, ακολούθησαν τον ήχο της φωνής του Πέρντιου για να βρουν το δρόμο τους.
  
  "Ορίστε, κύριε. Χάρη στην ευγένεια του κ. Ajo Kira, μπόρεσαν να ασφαλίσουν την περιοχή για να βεβαιωθούν ότι το Sacred Box επέστρεψε στην αρχική του θέση χωρίς φόβο για καταρρεύσεις", ενημέρωσε ο Πάτρικ τον προϊστάμενό του.
  
  "Ο κύριος Kira ξέρει πώς να αποτρέψει τις καταρρεύσεις;" ρώτησε ο Κάρστεν. Με μεγάλη συγκατάβαση, πρόσθεσε: "Νόμιζα ότι ήταν απλώς ένας οδηγός".
  
  "Είναι, κύριε", εξήγησε ο Πάτρικ. "Αλλά είναι επίσης ικανός πολιτικός μηχανικός".
  
  Ένας στριφογυριστός στενός διάδρομος τους οδήγησε στην αίθουσα όπου ο Περντού συνάντησε για πρώτη φορά τους ντόπιους, λίγο πριν κλέψει το Ιερό Κουτί, που μπερδεύονταν με την Κιβωτό της Διαθήκης.
  
  "Καλησπέρα, κύριοι", χαιρέτησε ο Κάρστεν, με τη φωνή του να ηχεί στα αυτιά του Περντού σαν ένα τραγούδι φρίκης, διαπερνώντας την ψυχή του από μίσος και τρόμο. Συνέχισε να υπενθυμίζει στον εαυτό του ότι δεν ήταν πια κρατούμενος, ότι βρισκόταν στην ασφαλή παρέα του Πάτρικ Σμιθ και των ανδρών του.
  
  "Ω, γεια", χαιρέτησε χαρούμενα ο Περντιού, καθηλώνοντας τον Κάρστεν με τα γαλάζια μάτια του. Κοροϊδεύοντας, υπογράμμισε το όνομα του τσαρλατάνου. "Χαίρομαι πολύ που σας βλέπω... Κύριε Κάρτερ, έτσι δεν είναι;"
  
  Ο Πάτρικ συνοφρυώθηκε. Πίστευε ότι ο Περντού ήξερε το όνομα του αφεντικού του, αλλά όντας πολύ οξυδερκής τύπος, ο Πάτρικ συνειδητοποίησε γρήγορα ότι κάτι περισσότερο συνέβαινε μεταξύ του Περντού και του Κάρτερ.
  
  "Βλέπω ότι ξεκίνησες χωρίς εμάς", σημείωσε ο Karsten.
  
  "Εξήγησα στον κ. Κάρτερ γιατί φτάσαμε νωρίς", είπε ο Πάτρικ Περντού. "Αλλά τώρα το μόνο που έχουμε να ανησυχούμε είναι να φέρουμε αυτό το λείψανο πίσω στη θέση του, ώστε να πάμε όλοι σπίτι, ε;"
  
  Παρόλο που ο Πάτρικ διατηρούσε έναν φιλικό τόνο, ένιωθε την ένταση να σφίγγει γύρω τους σαν μια θηλιά στο λαιμό του. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν απλώς ένα ακατάλληλο συναισθηματικό κύμα λόγω της άσχημης γεύσης που άφησε στο στόμα όλων η κλοπή του λειψάνου. Ο Κάρστεν παρατήρησε ότι το Ιερό Κουτί είχε τοποθετηθεί σωστά στη θέση του και καθώς γύρισε να κοιτάξει πίσω, κατάλαβε ότι ο συνταγματάρχης J. Yemenu, ευτυχώς, δεν είχε επιστρέψει ακόμη.
  
  "Ειδικός πράκτορας Σμιθ, θα ήθελες να συμμετάσχεις στον κύριο Περντού στο Ιερό Κουτί, παρακαλώ;" έδωσε εντολή στον Πάτρικ.
  
  "Γιατί?" Ο Πάτρικ συνοφρυώθηκε.
  
  Ο Πάτρικ έμαθε αμέσως την αλήθεια για τις προθέσεις του προϊσταμένου του. "Επειδή σου το είπα, Σμιθ!" βρυχήθηκε έξαλλος τραβώντας το πιστόλι του. "Δώσε μου το όπλο σου, Σμιθ!"
  
  Ο Perdue πάγωσε στη θέση του, τα χέρια σηκωμένα σε ένδειξη παράδοσης. Ο Πάτρικ έμεινε άναυδος, αλλά παρόλα αυτά υπάκουσε τον ανώτερό του. Οι δύο υφιστάμενοί του ταλαιπωρήθηκαν από την αβεβαιότητα, αλλά σύντομα ησύχασαν, αποφασίζοντας να μην κρατήσουν τα όπλα και να μετακινηθούν.
  
  "Επιτέλους δείχνετε τα αληθινά σας χρώματα Karsten;" Ο Perdue χλεύασε. Ο Πάτρικ συνοφρυώθηκε μέσα στη σύγχυσή του. "Βλέπεις, Πάντι, αυτός ο άνθρωπος που ξέρεις ως Τζο Κάρτερ είναι στην πραγματικότητα ο Τζόζεφ Κάρστεν, επικεφαλής του αυστριακού κλάδου του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου".
  
  "Θεέ μου", μουρμούρισε ο Πάτρικ. "Γιατί δεν μου το είπες?"
  
  "Δεν θέλαμε να εμπλακείς, Πάτρικ, έτσι σε κρατήσαμε στο σκοτάδι", εξήγησε ο Περντού.
  
  "Υπέροχη δουλειά, Ντέιβιντ", γκρίνιαξε ο Πάτρικ. "Θα μπορούσα να το είχα αποφύγει".
  
  "Όχι, δεν μπορούσες να το κάνεις αυτό!" φώναξε ο Κάρστεν, με το χοντρό κόκκινο πρόσωπό του να τρέμει από χλευασμό. "Υπάρχει ένας λόγος που είμαι υπεύθυνος της βρετανικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών και δεν είσαι, αγόρι. Σχεδιάζω εκ των προτέρων και κάνω τα μαθήματά μου".
  
  "Αγόρι?" Η Περντού γέλασε. "Σταμάτα να προσποιείσαι ότι αξίζεις τους Σκωτσέζους, Κάρστεν".
  
  Κάρστεν; ρώτησε ο Πάτρικ, σκαρφαλώνοντας τον Πέρντιου.
  
  Joseph Karsten, Patrick. Τάγμα του Μαύρου Ήλιου, Πρώτης Τάξεως και ενός προδότη που ο ίδιος ο Ισκαριώτης δεν μπορούσε να ταιριάξει".
  
  Ο Κάρστεν έστρεψε το υπηρεσιακό του πυροβόλο όπλο κατευθείαν στον Περντού, με το χέρι του να τρέμει βίαια. "Θα έπρεπε να σε είχα τελειώσει στο σπίτι της μητέρας σου, υπερπρονομιούχος τερμίτης!" σφύριξε μέσα από τα χοντρά βυσσινί μάγουλά του.
  
  "Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος με το να φύγεις για να σώσεις τη μητέρα σου, έτσι δεν είναι, ειδεχθή δειλέ", είπε ήρεμα ο Περντού.
  
  "Κλείσε το στόμα σου, προδότη! Ήσουν ο Ρενάτους, ο αρχηγός του "Μαύρου Ήλιου"...!" φώναξε διαπεραστικά.
  
  "Από προεπιλογή, όχι από επιλογή", διόρθωσε ο Purdue για τον Patrick.
  
  "...και επέλεξες να εγκαταλείψεις όλη αυτή τη δύναμη για να κάνεις δουλειά της ζωής σου να μας καταστρέψεις. Εμείς! Η μεγάλη γραμμή αίματος των Άρεων, που γαλουχήθηκε από τους θεούς που επιλέχθηκαν να κυβερνήσουν τον κόσμο! Είσαι προδότης!". Ο Κάρστεν βρυχήθηκε.
  
  "Λοιπόν, τι θα κάνεις Κάρστεν;" ρώτησε ο Περντού καθώς ο Αυστριακός τρελός έσπρωξε τον Πάτρικ στο πλάι. "Θα με πυροβολήσεις μπροστά στους δικούς σου πράκτορες;"
  
  "Όχι, φυσικά όχι", γέλασε ο Κάρστεν. Γύρισε γρήγορα και έριξε δύο σφαίρες σε καθένα από το προσωπικό υποστήριξης της MI6 του Πάτρικ. "Δεν θα μείνουν μάρτυρες. Αυτή η κακία σταματά εδώ, για πάντα".
  
  Ο Πάτρικ είχε ναυτία. Το θέαμα των ανδρών του που κείτονταν νεκροί στο πάτωμα μιας σπηλιάς σε μια ξένη χώρα τον εξόργισε. Ήταν υπεύθυνος για όλους! Έπρεπε να ξέρει ποιος ήταν ο εχθρός. Αλλά ο Πάτρικ σύντομα συνειδητοποίησε ότι οι άνθρωποι στη θέση του δεν θα μπορούσαν ποτέ να ξέρουν με σιγουριά πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Το μόνο που ήξερε με σιγουριά ήταν ότι τώρα ήταν σαν νεκρός.
  
  "Το Yimenu θα επιστρέψει σύντομα", ανακοίνωσε ο Karsten. "Και θα επιστρέψω στο Ηνωμένο Βασίλειο για να διεκδικήσω την περιουσία σας. Άλλωστε αυτή τη φορά δεν θα θεωρηθείς νεκρός".
  
  "Θυμήσου μόνο ένα πράγμα, Κάρστεν", απάντησε ο Περντού, "έχεις πολλά να χάσεις. Δεν γνωρίζω. Έχετε και κτήματα".
  
  Ο Κάρστεν τράβηξε πίσω τη σκανδάλη του όπλου του. "Τι παίζεις?"
  
  Ο Πέρντι ανασήκωσε τους ώμους του. Αυτή τη φορά, απαλλάχθηκε από κάθε φόβο για τις συνέπειες αυτών που επρόκειτο να πει, γιατί δεχόταν ό,τι του επιφύλασσε η μοίρα. "Έχεις", χαμογέλασε η Περντού, "έχεις γυναίκα και κόρες. Δεν θα φτάσουν στο σπίτι στο Σάλτσκαμεργκουτ, ω," τραγούδησε ο Περντού, κοιτάζοντας το ρολόι του, "γύρω στις τέσσερις;"
  
  Τα μάτια του Κάρστεν αγρίεψαν, τα ρουθούνια του άνοιξαν και έβγαλε μια πνιχτή κραυγή ακραίας ενόχλησης. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να πυροβολήσει τον Perdue γιατί έπρεπε να μοιάζει με ατύχημα για να αθωωθεί ο Karsten, για να το πιστέψουν ο Yemenu και οι ντόπιοι. Μόνο τότε ο Karsten μπόρεσε να παίξει το θύμα των περιστάσεων για να αποσπάσει την προσοχή από τον εαυτό του.
  
  Ο Περντού άρεσε πολύ το ζαλισμένο, φρικτό βλέμμα του Κάρστεν, αλλά άκουγε τον Πάτρικ να λαχανιάζει δίπλα του. Λυπήθηκε τον καλύτερο φίλο του Σαμ, ο οποίος βρισκόταν για άλλη μια φορά στα πρόθυρα του θανάτου λόγω της σχέσης του με τον Περντού.
  
  "Αν συμβεί κάτι στην οικογένειά μου, θα στείλω τον Κλάιβ να δώσει στην κοπέλα σου, εκείνη τη σκύλα του Γκουλντ, την καλύτερη στιγμή της ζωής της... πριν την πάρει!" Ο Κάρστεν προειδοποίησε, φτύνοντας μέσα από χοντρά χείλη καθώς τα μάτια του έκαιγαν από μίσος και ήττα. "Έλα, Ατζό".
  
  
  31
  Πτήση από Veret
  
  
  Ο Karsten κατευθύνθηκε προς την έξοδο του βουνού, αφήνοντας τον Purdue και τον Patrick εντελώς άναυδοι. Ο Ajo ακολούθησε τον Karsten, αλλά σταμάτησε στην είσοδο του τούνελ για να αποφασίσει τη μοίρα του Perdue.
  
  "Τι διάολο!" Ο Πάτρικ γρύλισε καθώς ο δεσμός του με όλους τους προδότες έφτασε στο τέλος του. "Εσείς? Γιατί εσύ, Ajo; Πως? Σε σώσαμε από τον καταραμένο Μαύρο Ήλιο και τώρα είσαι το κατοικίδιό τους;"
  
  "Μην το παίρνεις προσωπικά, Σμιθ-Εφέντη", προειδοποίησε ο Ατζό, με το λεπτό καφέ χέρι του ακουμπισμένο ακριβώς κάτω από ένα πέτρινο κλειδί στο μέγεθος της παλάμης του. "Εσύ, Περντού Εφέντι, μπορείς να το πάρεις πολύ κατά βάθος. Εξαιτίας σου σκοτώθηκε ο αδερφός μου ο Donkor. Παραλίγο να σκοτωθώ για να σε βοηθήσω να κλέψεις αυτό το λείψανο και μετά;" ούρλιαξε θυμωμένος, με το στήθος του να φουσκώνει από οργή. "Τότε με άφησες να πεθάνω προτού με απαγάγουν οι συνεργοί σου και με βασανίσουν για να μάθουν πού ήσουν! Όλα αυτά τα άντεξα για σένα, Εφέντη, ενώ εσύ με χαρά κυνηγούσες αυτό που βρήκες σε αυτό το Ιερό Κουτί! Έχεις κάθε λόγο να παίρνεις κατάκαρδα την προδοσία μου και ελπίζω να πεθάνεις αργά κάτω από μια βαριά πέτρα απόψε". Κοίταξε γύρω του μέσα στο κελί. "Εδώ με καταράστηκε να σε συναντήσω, κι εδώ σε βρίζω να σε ταφούν".
  
  "Ιησού, ξέρεις σίγουρα πώς να κάνεις φίλους, Ντέιβιντ", μουρμούρισε ο Πάτρικ δίπλα του.
  
  "Του έφτιαξες αυτή την παγίδα, έτσι δεν είναι;" Ο Perdue μάντεψε και η Ajo έγνεψε καταφατικά, επιβεβαιώνοντας τους ενδοιασμούς του.
  
  Έξω άκουγαν τον Κάρστεν να φωνάζει στον συνταγματάρχη. Ο λαός της Υεμένης πρέπει να κρυφτεί. Ήταν το σήμα του Ajo, και πάτησε το καντράν κάτω από το χέρι του, προκαλώντας ένα τρομερό θόρυβο από πάνω τους στα βράχια. Οι θεμέλιοι λίθοι που είχε στήσει με κόπο ο Ajo τις ημέρες πριν από τη συνάντηση στο Εδιμβούργο είχαν καταρρεύσει. Εξαφανίστηκε μέσα στο τούνελ περνώντας περνώντας από τα ραγισμένα τοιχώματα του διαδρόμου. Σκόνταψε στον νυχτερινό αέρα, ήδη καλυμμένος με κάποια συντρίμμια και σκόνη από την κατάρρευση.
  
  "Είναι ακόμα μέσα!" φώναξε. "Οι άλλοι άνθρωποι θα τσακιστούν! Πρέπει να τους βοηθήσετε!" Ο Ατζό άρπαξε τον συνταγματάρχη από το πουκάμισο, προσποιούμενος ότι τον παρηγορούσε απεγνωσμένα. Αλλά συνταγματάρχης. Ο Γιμενού τον έσπρωξε μακριά, χτυπώντας τον στο έδαφος. "Η χώρα μου είναι υποβρύχια, απειλεί τις ζωές των παιδιών μου και γίνεται όλο και πιο καταστροφική όσο μιλάμε, και με κρατάτε εδώ λόγω της κατάρρευσης;" Ο Yemenu επέπληξε τον Ajo και τον Karsten, χάνοντας ξαφνικά την αίσθηση της διπλωματίας.
  
  "Καταλαβαίνω, κύριε", είπε ξερά ο Κάρστεν. "Ας θεωρήσουμε αυτό το ατύχημα ως το τέλος της καταστροφής των λειψάνων προς το παρόν. Άλλωστε, όπως λες, πρέπει να προσέχεις τα παιδιά. Κατανοώ πλήρως την επείγουσα ανάγκη να σώσω την οικογένειά μου".
  
  Με αυτό, ο Karsten και η Ajo παρακολουθούσαν τον συνταγματάρχη. Ο Yimenu και ο οδηγός του αποσύρονται σε μια ροζ νότα της αυγής στον ορίζοντα. Ήταν σχεδόν την ίδια εποχή που αρχικά έπρεπε να επιστραφεί το Sacred Box. Σύντομα οι ντόπιοι εργάτες οικοδομής θα ξεσηκωθούν, περιμένοντας αυτό που νόμιζαν ότι ήταν η άφιξη του Perdue, σχεδιάζοντας να δώσουν μια καλή νίκη στον γκριζομάλλη εισβολέα που έχει λεηλατήσει τους θησαυρούς της χώρας τους.
  
  "Πήγαινε να δεις αν κατέρρευσαν σωστά, Ατζό", διέταξε ο Κάρστεν. "Βιάσου, πρέπει να φύγουμε".
  
  Η Ajo Kira έσπευσε στην είσοδο του όρους Yeha για να βεβαιωθεί ότι η κατάρρευσή του ήταν σφιχτή και οριστική. Δεν είδε τον Karsten να ακολουθεί τα βήματά του και, δυστυχώς, το να σκύψει για να εκτιμήσει την επιτυχία της δουλειάς του του κόστισε τη ζωή. Ο Karsten σήκωσε έναν από τους βαρείς βράχους πάνω από το κεφάλι του και τον κατέβασε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του Ajo, συνθλίβοντάς το αμέσως.
  
  "Δεν υπάρχουν μάρτυρες", ψιθύρισε ο Karsten, ξεσκονίζοντας τα χέρια του και κατευθυνόμενος προς το φορτηγό του Purdue. Πίσω του, το πτώμα της Ajo Kira κάλυψε τον χαλαρό βράχο και τα μπάζα μπροστά από την ερειπωμένη είσοδο. Με το θρυμματισμένο κρανίο του να αφήνει ένα γκροτέσκο σημάδι στην άμμο της ερήμου, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι θα έμοιαζε με άλλο θύμα πτώσης βράχου. Ο Karsten γύρισε με το στρατιωτικό φορτηγό του Purdue's Two and a Half για να επιστρέψει στο σπίτι του στην Αυστρία πριν τον παγιδεύσουν τα νερά της Αιθιοπίας.
  
  Πιο νότια, η Νίνα και ο Σαμ ήταν λιγότερο τυχεροί. Ολόκληρη η περιοχή γύρω από τη λίμνη Τάνα ήταν κάτω από το νερό. Ο κόσμος ήταν έξαλλος, πανικοβλήθηκε όχι μόνο λόγω της πλημμύρας, αλλά και λόγω του ανεξήγητου τρόπου με τον οποίο έρχονταν τα νερά. Ποτάμια και πηγάδια κυλούσαν χωρίς ρεύμα από την πηγή τροφοδοσίας. Δεν έβρεχε, αλλά βρύσες ανάβλυζαν από το πουθενά από τις ξερές κοίτες των ποταμών.
  
  Πόλεις σε όλο τον κόσμο υπέφεραν από διακοπές ρεύματος, σεισμούς και πλημμύρες που κατέστρεψαν σημαντικά κτίρια. Τα κεντρικά γραφεία του ΟΗΕ, το Πεντάγωνο, το Παγκόσμιο Δικαστήριο της Χάγης και πολλά άλλα θεσμικά όργανα υπεύθυνα για την τάξη και την πρόοδο καταστράφηκαν. Μέχρι τώρα, φοβόντουσαν ότι ο αεροδιάδρομος στο Dansha θα μπορούσε να ανατιναχθεί, αλλά ο Sam ήταν αισιόδοξος, καθώς η κοινότητα ήταν αρκετά μακριά ώστε η λίμνη Tana να μην επηρεαστεί άμεσα. Ήταν επίσης αρκετά μακριά στην ενδοχώρα που θα χρειαζόταν λίγος χρόνος μέχρι να φτάσει ο ωκεανός.
  
  Στην απόκοσμη ομίχλη της αυγής, ο Σαμ είδε την καταστροφή της νύχτας σε όλη της την τρομερή πραγματικότητα. Γύρισε τα απομεινάρια της όλης τραγωδίας όσο πιο συχνά μπορούσε, φροντίζοντας να εξοικονομήσει ισχύ μπαταρίας στη συμπαγή βιντεοκάμερά του ενώ περίμενε με αγωνία τη Νίνα να επιστρέψει κοντά του. Κάπου μακριά, συνέχισε να ακούει έναν περίεργο ήχο που δεν μπορούσε να αναγνωρίσει, αλλά τον απέδωσε σε κάποιου είδους ακουστική παραίσθηση. Δεν είχε κοιμηθεί πάνω από είκοσι τέσσερις ώρες και ένιωθε τις συνέπειες της κούρασης, αλλά έπρεπε να μείνει ξύπνιος για να τον βρει η Νίνα. Εξάλλου, έκανε σκληρή δουλειά, και της το όφειλε να είναι εκεί όταν, όχι αν, επέστρεφε. Εγκατέλειψε τις αρνητικές σκέψεις που τον βασάνιζαν για την ασφάλειά της σε μια λίμνη γεμάτη από δόλια πλάσματα.
  
  Μέσα από τον φακό του συμπάσχει τους πολίτες της Αιθιοπίας που έπρεπε πλέον να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τη ζωή τους για να επιβιώσουν. Κάποιοι έκλαιγαν πικρά από τις ταράτσες των σπιτιών τους, άλλοι έδεσαν τις πληγές τους. Από καιρό σε καιρό, ο Σαμ αντιμετώπιζε αιωρούμενα σώματα.
  
  "Ιησού Χριστέ", μουρμούρισε, "είναι πραγματικά το τέλος του κόσμου".
  
  Γύριζε μια τεράστια έκταση νερού που φαινόταν να εκτείνεται ατελείωτα μπροστά στα μάτια του. Όταν ο ουρανός στα ανατολικά χρωμάτισε τον ορίζοντα ροζ και κίτρινο, δεν μπορούσε να μην προσέξει την ομορφιά του σκηνικού πάνω στο οποίο ανέβηκε αυτό το τρομερό έργο. Το ομαλό νερό σταμάτησε να αναβράζει και να γεμίζει τη λίμνη, προς το παρόν, και κοσμούσε το τοπίο, η ζωή των πουλιών κατοικούσε στον υγρό καθρέφτη. Πολλοί ήταν ακόμα στις δεξαμενές τους, ψάρευαν για φαγητό ή απλώς κολυμπούσαν. Αλλά ανάμεσά τους, μόνο ένα μικρό σκάφος κινήθηκε - στην πραγματικότητα μετακινήθηκε. Φαινόταν ότι ήταν το μόνο πλοίο που κατευθυνόταν κάπου, για τη διασκέδαση των θεατών από άλλα πλοία.
  
  "Νίνα", χαμογέλασε ο Σαμ. "Ξέρω απλώς ότι είσαι εσύ, μωρό μου!"
  
  Στο ενοχλητικό ουρλιαχτό ενός άγνωστου ήχου, έκανε ζουμάρισμα στο ταχύτατο κινούμενο σκάφος, αλλά καθώς ο φακός προσαρμόστηκε για καλύτερη όραση, το χαμόγελο του Σαμ έσβησε. "Θεέ μου, Νίνα, τι έκανες;"
  
  Ακολούθησαν πέντε εξίσου βιαστικά σκάφη, που κινούνταν πιο αργά μόνο λόγω της εκκίνησης της Νίνας. Το πρόσωπό της μίλησε από μόνο του. Ο πανικός και η επίπονη προσπάθεια παραμόρφωσαν το όμορφο πρόσωπό της καθώς απομακρύνθηκε με κωπηλασία από τους κυνηγούς μοναχούς. Ο Σαμ πήδηξε από την κούρνια του στο δημαρχείο και ανακάλυψε την πηγή ενός παράξενου ήχου που τον μπέρδεψε.
  
  Στρατιωτικά ελικόπτερα πέταξαν από το βορρά για να παραλάβουν πολίτες και να τους μεταφέρουν στην προσγείωση νοτιοανατολικότερα. Ο Σαμ μέτρησε περίπου επτά ελικόπτερα που προσγειώνονταν από καιρό σε καιρό για να παραλάβουν ανθρώπους από τα αυτοσχέδια αμπάρια τους. Το ένα, ένα CH-47F Chinook, στεκόταν λίγα τετράγωνα πιο πέρα, ενώ ο πιλότος παρέλαβε μερικά άτομα για αεροδιακομιδή.
  
  Η Νίνα είχε σχεδόν φτάσει στα περίχωρα της πόλης, με το πρόσωπό της χλωμό και βρεγμένο από κούραση και πληγές. Ο Σαμ διέσχισε τα δύσκολα νερά για να την φτάσει πριν προλάβουν οι μοναχοί που ακολουθούσαν τα ίχνη της. Επιβράδυνε σημαντικά καθώς το χέρι της άρχισε να την αστοχεί. Με όλη του τη δύναμη, ο Σαμ χρησιμοποίησε τα χέρια του για να κινηθεί πιο γρήγορα και να ξεπεράσει λακκούβες, αιχμηρά αντικείμενα και άλλα εμπόδια κάτω από το νερό που δεν μπορούσε να δει.
  
  "Νίνα!" φώναξε.
  
  "Βοήθησέ με, Σαμ! Εξαρθρώθηκα τον ώμο μου!" βόγκηξε εκείνη. "Δεν έχει μείνει τίποτα μέσα μου. Π-παρακαλώ, είναι απλώς..." τραύλισε εκείνη. Όταν έφτασε στον Σαμ, εκείνος την σήκωσε και, γυρίζοντας, γλίστρησε στο συγκρότημα των κτιρίων νότια του δημαρχείου για να βρει ένα μέρος να κρυφτεί. Πίσω τους φώναζαν οι μοναχοί καλώντας τον κόσμο να τους βοηθήσει να πιάσουν τους κλέφτες.
  
  "Ω σκατά, είμαστε σε βαθιά σκατά αυτή τη στιγμή", ούρλιαξε. "Μπορείς ακόμα να τρέξεις, Νίνα;"
  
  Τα σκούρα μάτια της φτερούγισαν και βόγκηξε καθώς κρατούσε το χέρι της. "Αν μπορούσατε να το συνδέσετε ξανά στην πρίζα, θα μπορούσα να κάνω μια πραγματική προσπάθεια".
  
  Μέσα από τα χρόνια του στο χώρο, γυρίσματα και ρεπορτάζ σε εμπόλεμες ζώνες, ο Sam έχει μάθει πολύτιμες δεξιότητες από τους EMT με τους οποίους έχει δουλέψει. "Δεν πρόκειται να πω ψέματα, αγάπη μου", προειδοποίησε. "Θα πονέσει σαν κόλαση".
  
  Καθώς πρόθυμοι πολίτες περνούσαν με τα πόδια στα στενά σοκάκια για να βρουν τη Νίνα και τον Σαμ, έπρεπε να μείνουν σιωπηλοί ενώ έκαναν την αντικατάσταση ώμου της Νίνα. Ο Σαμ της έδωσε την τσάντα του για να μπορέσει να δαγκώσει τον ιμάντα, και καθώς οι διώκτες τους ούρλιαζαν στο νερό, ο Σαμ πάτησε το θώρακά της με το ένα πόδι, κρατώντας το τρέμουλο χέρι της και στα δύο χέρια.
  
  "Ετοιμος?" ψιθύρισε, αλλά η Νίνα έκλεισε μόνο τα μάτια της και έγνεψε καταφατικά. Ο Σαμ τράβηξε δυνατά το μπράτσο της, τραβώντας την αργά μακριά από το σώμα του. Η Νίνα τσίριξε από αγωνία κάτω από το μουσαμά, με δάκρυα να κυλούν στα βλέφαρά της.
  
  "Τους ακούω!" αναφώνησε κάποιος στη γλώσσα του. Ο Σαμ και η Νίνα δεν χρειαζόταν να ξέρουν τη γλώσσα για να καταλάβουν τη δήλωση, και εκείνος της έστριψε απαλά το χέρι μέχρι να ευθυγραμμιστεί με την περιστροφική μανσέτα πριν υποχωρήσει. Η πνιχτή κραυγή της Νίνας δεν ήταν αρκετά δυνατή για να την ακούσουν οι μοναχοί που τους έψαχναν, αλλά δύο άντρες ανέβαιναν ήδη μια σκάλα που προεξείχε από την επιφάνεια του νερού για να τους βρουν.
  
  Ένας από αυτούς ήταν οπλισμένος με ένα κοντό δόρυ και κατευθύνθηκε κατευθείαν προς το αδύναμο σώμα της Νίνας, στοχεύοντας το όπλο στο στήθος της, αλλά ο Σαμ έκοψε το ραβδί. Τον γρονθοκόπησε κατευθείαν στο πρόσωπο, αφήνοντάς τον προσωρινά αναίσθητο, ενώ ο άλλος επιτιθέμενος πήδηξε από το περβάζι. Ο Σαμ κούνησε το δόρυ του σαν ήρωας του μπέιζμπολ, ραγίζοντας το ζυγωματικό του άντρα κατά την πρόσκρουση. Αυτός που χτύπησε συνήλθε. Άρπαξε το δόρυ από τον Σαμ και τον μαχαίρωσε στο πλάι.
  
  "Ο Σαμ!" Η Νίνα ούρλιαξε. "Το κεφάλι ψηλά!" Προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ήταν πολύ αδύναμη, κι έτσι του πέταξε την Μπερέτα του. Ο δημοσιογράφος άρπαξε ένα πυροβόλο όπλο και με μία κίνηση βύθισε το κεφάλι του δράστη κάτω από το νερό, ρίχνοντας μια σφαίρα στο πίσω μέρος του λαιμού.
  
  "Πρέπει να άκουσαν τον πυροβολισμό", της είπε, πατώντας το τραύμα του από μαχαίρι. Σκάνδαλο ξέσπασε στους πλημμυρισμένους δρόμους με φόντο μια εκκωφαντική πτήση στρατιωτικών ελικοπτέρων. Ο Σαμ κρυφοκοίταξε από το κάλυμμα του ψηλού εδάφους και είδε ότι το ελικόπτερο στεκόταν ακόμα.
  
  "Νίνα, μπορείς να πας;" ξαναρώτησε.
  
  Κάθισε με δυσκολία. "Μπορώ να περπατήσω. Ποιο είναι το σχέδιο?
  
  "Βάσει της ντροπής σου, καταλαβαίνω ότι κατάφερες να βάλεις στα χέρια σου τα διαμάντια του Βασιλιά Σολομώντα;"
  
  "Ναι, στο κρανίο στο σακίδιο μου", απάντησε εκείνη.
  
  Ο Σαμ δεν πρόλαβε να ρωτήσει για την αναφορά του κρανίου, αλλά χάρηκε που πήρε το βραβείο. Μετακόμισαν σε ένα κοντινό κτίριο και περίμεναν τον πιλότο να επιστρέψει στο Chinook προτού βουτήξουν ήσυχα προς το μέρος του ενώ οι διασωθέντες κάθονταν. Στο ίχνος τους, δεκαπέντε μοναχοί από το νησί και έξι άντρες από τη Βετέρα τους καταδίωξαν μέσα από τα βουρκωμένα νερά. Καθώς ο συγκυβερνήτης ετοιμαζόταν να κλείσει την πόρτα, ο Σαμ πίεσε το στόμιο του όπλου του στον κρόταφο του.
  
  "Πραγματικά δεν θέλω να το κάνω αυτό φίλε μου, αλλά πρέπει να πάμε βόρεια και πρέπει να το κάνουμε τώρα!" Ο Σαμ γρύλισε καθώς κρατούσε το χέρι της Νίνα και την κρατούσε πίσω του.
  
  "Οχι! Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό!" ο συγκυβερνήτης διαμαρτυρήθηκε έντονα. Οι κραυγές των θυμωμένων μοναχών πλησίαζαν. "Μείνε πίσω!"
  
  Ο Σαμ δεν μπορούσε να αφήσει τίποτα να τους εμποδίσει να επιβιβαστούν στο ελικόπτερο και έπρεπε να αποδείξει ότι ήταν σοβαρός. Η Νίνα κοίταξε πίσω στο θυμωμένο πλήθος που τους πετούσε πέτρες καθώς πλησίαζαν. Η πέτρα χτύπησε τη Νίνα στον κρόταφο, αλλά δεν έπεσε.
  
  "Ιησούς!" ούρλιαξε βρίσκοντας αίμα στα δάχτυλά της εκεί που είχε αγγίξει το κεφάλι της. "Να λιθοβολείς γυναίκες κάθε ευκαιρία, γαμημένος πρωτόγονος..."
  
  Ο πυροβολισμός τη φίμωσε. Ο Σαμ πυροβόλησε τον συγκυβερνήτη στο πόδι, προς απογοήτευση των επιβατών. Σκόπευσε τους μοναχούς, σταματώντας τους στα μισά του δρόμου. Η Νίνα δεν μπορούσε να δει τον μοναχό που είχε σώσει ανάμεσά τους, αλλά ενώ έψαχνε για το πρόσωπό του, ο Σαμ την άρπαξε και την έσυρε σε ένα ελικόπτερο γεμάτο τρομαγμένους επιβάτες. Ο συγκυβερνήτης ξάπλωσε στενάζοντας στο πάτωμα δίπλα της, και εκείνη έβγαλε τον ιμάντα για να του δέσει το πόδι. Στο πιλοτήριο, ο Σαμ φώναζε εντολές στον πιλότο υπό την απειλή όπλου, διατάσσοντάς τον να κατευθυνθεί βόρεια στη Ντάνσα για το σημείο του ραντεβού.
  
  
  32
  Πτήση από Aksum
  
  
  Αρκετοί ντόπιοι συγκεντρώθηκαν στους πρόποδες του όρους Yeha, τρομοκρατημένοι στη θέα του νεκρού Αιγύπτιου οδηγού, τον οποίο γνώριζαν όλοι από τις τοποθεσίες των ανασκαφών. Ένα άλλο εκπληκτικό σοκ για αυτούς ήταν μια κολοσσιαία πτώση βράχου που έκλεισε τα σπλάχνα του βουνού. Αβέβαιοι τι να κάνουν, μια ομάδα ανασκαφών, βοηθών αρχαιολόγων και εκδικητικών ντόπιων εξέτασαν το απροσδόκητο γεγονός, μουρμουρίζοντας μεταξύ τους για να προσπαθήσουν να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβη.
  
  "Υπάρχουν βαθιές ράγες ελαστικών εδώ, οπότε ένα βαρύ φορτηγό ήταν παρκαρισμένο εδώ", πρότεινε ένας εργάτης, δείχνοντας τα αποτυπώματα στο έδαφος. "Υπήρχαν δύο, ίσως τρία αυτοκίνητα εδώ".
  
  "Ίσως είναι απλώς το Land Rover που χρησιμοποιεί ο Δρ. Hessian κάθε λίγες μέρες", πρότεινε ένας άλλος.
  
  "Όχι, εκεί είναι, εκεί, ακριβώς εκεί που το άφησε πριν πάει να αγοράσει νέα εργαλεία στο Mek'ele χθες", διαμαρτυρήθηκε ο πρώτος εργάτης, δείχνοντας το Land Rover του επισκέπτη αρχαιολόγου σταθμευμένο κάτω από την καμβά στέγη μιας σκηνής. λίγα μέτρα μακριά.Από αυτόν.
  
  "Τότε πώς ξέρουμε αν το κουτί έχει επιστραφεί; Αυτή είναι η Ajo Kira. Νεκρός. Ο Perdue τον σκότωσε και πήρε το κουτί!". φώναξε ένας άντρας. "Γι" αυτό κατέστρεψαν το κελί!"
  
  Η επιθετική έκπτωσή του έκανε θραύση στους ντόπιους σε γειτονικά χωριά και σε σκηνές κοντά στο χώρο της ανασκαφής. Μερικοί από τους άνδρες προσπάθησαν να είναι λογικοί, αλλά οι περισσότεροι δεν ήθελαν τίποτα περισσότερο από καθαρή εκδίκηση.
  
  "Το ακούς;" Ο Περντού ρώτησε τον Πάτρικ από πού είχαν έρθει κάτω από την ανατολική πλευρά του βουνού. "Θέλουν να μας ξεφλουδίσουν ζωντανούς, γέρο μάγκα. Μπορείς να τρέξεις σε αυτό το πόδι;"
  
  "Σκατά τον εαυτό σου", μόρφασε ο Πάτρικ. "Έχω σπασμένο αστράγαλο. Κοίτα."
  
  Το σπήλαιο που προκάλεσε ο Ajo δεν σκότωσε τους δύο άντρες, επειδή ο Purdue είχε απομνημονεύσει ένα σημαντικό χαρακτηριστικό όλων των σχεδίων του Ajo - την έξοδο από το γραμματοκιβώτιο, κρυμμένο κάτω από έναν ψεύτικο τοίχο. Ευτυχώς, ο Αιγύπτιος είπε στον Purdue για τους παλιούς τρόπους στήσιμου παγίδων στην Αίγυπτο, ειδικά μέσα στους παλιούς τάφους και τις πυραμίδες. Έτσι δραπέτευσαν αρχικά ο Perdue, η Ajo και ο αδερφός της Ajo, Donkor, με το Sacred Box.
  
  Καλυμμένοι με γρατσουνιές, αυλάκια και σκόνη, ο Περντού και ο Πάτρικ σύρθηκαν έξω πίσω από αρκετούς μεγάλους ογκόλιθους στους πρόποδες του βουνού, προσέχοντας να μην τους ανακαλύψουν. Ο Πάτρικ τσακίστηκε καθώς ένας οξύς πόνος στον δεξί αστράγαλο τον έσκαγε με κάθε σύρσιμο προς τα εμπρός.
  
  "Μπορούμε... να πάρουμε λίγη ανάσα;" ρώτησε τον Περντού. Ο γκριζομάλλης εξερευνητής τον κοίταξε πίσω.
  
  "Κοίτα φίλε, ξέρω ότι πονάει σαν κόλαση, αλλά αν δεν βιαζόμαστε, θα μας βρουν. Δεν χρειάζεται να σας πω τι όπλα κραδαίνουν αυτοί οι άνθρωποι, έτσι δεν είναι; Φτυάρια, αιχμές, σφυριά..." υπενθύμισε ο Περντού στον σύντροφό του.
  
  "Ξέρω. Αυτό το Landy είναι πολύ μακριά για μένα. Θα με προφτάσουν πριν από το δεύτερο βήμα μου", παραδέχτηκε. "Το πόδι μου είναι σκουπίδια. Προχωρήστε, τραβήξτε την προσοχή τους ή βγείτε έξω και καλέστε βοήθεια".
  
  "Μαλακίες", απάντησε ο Περντιού. "Θα φτάσουμε σε αυτό το Landy μαζί και θα φύγουμε από εδώ".
  
  "Πώς προτείνετε να το κάνουμε αυτό;" Ο Πάτρικ βόγκηξε.
  
  Η Περντού έδειξε τα κοντινά σκαπτικά εργαλεία και χαμογέλασε. Ο Πάτρικ ακολούθησε την κατεύθυνση με τα μάτια του. Θα είχε γελάσει μαζί με τον Purdue αν η ζωή του δεν εξαρτιόταν από το αποτέλεσμα.
  
  "Δεν υπάρχει περίπτωση, διάβολε, Ντέιβιντ. Οχι! Είσαι τρελός?" ψιθύρισε δυνατά χτυπώντας τον Perdue στο μπράτσο.
  
  "Μπορείς να φανταστείς ένα καλύτερο αναπηρικό καροτσάκι εδώ πάνω σε χαλίκι;" Ο Περντού χαμογέλασε. "Να είσαι έτοιμος. Όταν επιστρέψω, θα πάμε στο Landy."
  
  "Και υποθέτω ότι θα έχετε χρόνο να το συνδέσετε;" ρώτησε ο Πάτρικ.
  
  Ο Perdue έβγαλε το έμπιστο μικρό tablet του, το οποίο χρησίμευε ως πολλά gadget σε ένα.
  
  "Ω, λίγη πίστη", χαμογέλασε στον Πάτρικ.
  
  Συνήθως το Purdue χρησιμοποιούσε τις λειτουργίες υπερύθρων και ραντάρ ή το χρησιμοποιούσε ως συσκευή επικοινωνίας. Ωστόσο, βελτίωνε συνεχώς τη συσκευή, προσθέτοντας νέες εφευρέσεις και βελτιώνοντας την τεχνολογία της. Έδειξε στον Πάτρικ ένα μικρό κουμπί στο πλάι της συσκευής. "Ηλεκτρικό κύμα. Έχουμε ένα μέντιουμ, Πάντι".
  
  "Τι κάνει?" Ο Πάτρικ συνοφρυώθηκε, τα μάτια του που περνούσαν κατά καιρούς περνούσαν από τον Περντού για να παραμείνει σε εγρήγορση.
  
  "Εκκινεί τα αυτοκίνητα", είπε ο Περντού. Πριν προλάβει ο Πάτρικ να σκεφτεί μια απάντηση, ο Περντού πήδηξε όρθιος και όρμησε στο υπόστεγο των εργαλείων. Κινήθηκε κρυφά, λυγίζοντας το κορμί του προς τα εμπρός για να κρατήσει το κεφάλι του κάτω.
  
  "Μέχρι εδώ όλα καλά, τρελό κάθαρμα", ψιθύρισε ο Πάτρικ καθώς έβλεπε τον Περντού να παίρνει το αυτοκίνητο. "Αλλά ξέρεις ότι αυτό το πράγμα θα κάνει φασαρία, σωστά;"
  
  Προετοιμαζόμενος για την επερχόμενη καταδίωξη, ο Perdue πήρε μια βαθιά ανάσα και εκτίμησε πόσο μακριά ήταν το πλήθος από αυτόν και τον Patrick. "Πάμε", είπε, και πάτησε το κουμπί για να ξεκινήσει το Land Rover. Δεν είχε αναμμένα φώτα εκτός από αυτά στο ταμπλό, αλλά μερικοί άνθρωποι στην είσοδο του βουνού άκουγαν τον κινητήρα στο ρελαντί. Ο Perdue αποφάσισε ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσει τη στιγμή της σύγχυσής τους προς όφελός του και όρμησε στον Πάτρικ με ένα αυτοκίνητο που ούρλιαζε.
  
  "Αλμα! Γρηγορότερα!" φώναξε στον Πάτρικ καθώς ήταν έτοιμος να τον φτάσει. Ο πράκτορας της MI6 έπεσε στο καρότσι, παραλίγο να το γκρεμίσει με την ταχύτητά του, αλλά η αδρεναλίνη του Περντιού το κράτησε στη θέση του.
  
  "Εδώ είναι! Σκοτώστε αυτά τα καθάρματα! βρυχήθηκε ο άντρας, δείχνοντας δύο άντρες που έτρεχαν γρήγορα προς το Land Rover με ένα καρότσι.
  
  "Θεέ μου, ελπίζω να έχει γεμάτο ρεζερβουάρ!" Ο Πάτρικ φώναξε καθώς οδήγησε τον ξεχαρβαλωμένο σιδερένιο κουβά ακριβώς στην πόρτα του συνοδηγού του 4x4. "Η σπονδυλική μου στήλη! Τα κόκαλά μου είναι στον κώλο μου, Purdue. Κύριε, με σκοτώνεις εδώ!". ήταν το μόνο που μπορούσε να ακούσει το πλήθος καθώς όρμησε προς τους φυγάδες.
  
  Όταν έφτασαν στην πόρτα του συνοδηγού, ο Perdue έσπασε το παράθυρο με έναν βράχο και άνοιξε την πόρτα. Ο Πάτρικ πάλεψε να βγει από το αυτοκίνητο, αλλά οι τρελοί που πλησίαζαν τον έπεισαν να χρησιμοποιήσει τις εφεδρικές του δυνάμεις και πέταξε το σώμα του στο αυτοκίνητο. Ξεκίνησαν, ρόδες στριφογυρνούσαν, πετούσαν πέτρες σε όποιον από το πλήθος πλησίαζε πολύ. Τότε ο Perdue πάτησε τελικά το πετάλι και κάλυψε κάποια απόσταση μεταξύ τους και μιας συμμορίας αιμοδιψών ντόπιων.
  
  "Πόσο καιρό έχουμε να φτάσουμε στη Ντάνσα;" ρώτησε ο Πέρντιου τον Πάτρικ.
  
  "Περίπου τρεις ώρες πριν ο Σαμ και η Νίνα θα μας συναντήσουν εκεί", του είπε ο Πάτρικ. Έριξε μια ματιά στον μετρητή αερίου. "Θεέ μου! δεν θα μας πάει περισσότερο από 200 χιλιόμετρα".
  
  "Είναι εντάξει, εφόσον απομακρυνόμαστε από την κυψέλη του Σατανά στο μονοπάτι μας", είπε ο Περντού, κοιτάζοντας ακόμα στον καθρέφτη. "Θα πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον Sam και να μάθουμε πού βρίσκονται. Ίσως φέρουν τον Ηρακλή πιο κοντά για να μας πάρουν. Θεέ μου, ελπίζω να είναι ακόμα ζωντανοί".
  
  Ο Πάτρικ βόγκηξε κάθε φορά που το Land Rover πήδηξε πάνω από μια λακκούβα ή τράνταζε όταν άλλαζε ταχύτητες. Ο αστράγαλός του τον σκότωνε, αλλά ήταν ζωντανός, και αυτό ήταν το μόνο που είχε σημασία.
  
  "Ήξερες από παλιά για τον Κάρτερ. Γιατί δεν μου το είπες?" ρώτησε ο Πάτρικ.
  
  "Σου είπα, δεν θέλαμε να είσαι συνένοχος. Αν δεν ήξερες, δεν θα μπορούσες να εμπλακείς".
  
  "Και αυτή η επιχείρηση με την οικογένειά του; Έχεις στείλει κάποιον να τους φροντίσει και αυτοί;" ρώτησε ο Πάτρικ.
  
  "Ω Θεέ μου, Πάτρικ! Δεν είμαι τρομοκράτης. Μπλόφαρα", τον διαβεβαίωσε ο Purdue. "Έπρεπε να τινάξω το κλουβί του και χάρη στην έρευνα του Σαμ και τον τυφλοπόντικα στο Κάρστεν... Το γραφείο του Κάρτερ, λάβαμε πληροφορίες ότι η γυναίκα και οι κόρες του πηγαίνουν στο σπίτι του στην Αυστρία".
  
  "Αδύνατον να το πιστέψεις", απάντησε ο Πάτρικ. "Εσείς και ο Σαμ πρέπει να εγγραφείτε ως πράκτορες της Αυτού Μεγαλειότητας, καταλαβαίνετε; Είστε παράφρονες, απερίσκεπτες και μυστικοπαθείς σε σημείο υστερίας, εσείς οι δύο. Και ο Δρ Γκουλντ δεν είναι πολύ πίσω".
  
  "Λοιπόν, ευχαριστώ, Πάτρικ", χαμογέλασε ο Περντιού. "Αλλά μας αρέσει η ελευθερία μας, ξέρετε, να κάνουμε τη βρώμικη δουλειά χωρίς να μας βλέπουν".
  
  "Όχι σκατά", αναστέναξε ο Πάτρικ. "Τι κρεατοελιά χρησιμοποίησε ο Σαμ;"
  
  "Δεν ξέρω", απάντησε ο Purdue.
  
  "Ντέιβιντ, ποιος είναι αυτός ο γαμημένος τυφλοπόντικας; Δεν θα χαστουκίσω έναν άντρα, πιστέψτε με", είπε ο Πάτρικ.
  
  "Όχι, πραγματικά δεν ξέρω", επέμεινε ο Purdue. "Έφτασε στον Σαμ μόλις ανακάλυψε την αδέξια παραβίαση του Σαμ στα προσωπικά αρχεία του Κάρστεν. Αντί να τον φτιάξει, προσφέρθηκε να μας πάρει τις πληροφορίες που χρειαζόμασταν, υπό τον όρο ότι ο Σαμ θα εκθέσει τον Κάρστεν για αυτό που είναι".
  
  Ο Πάτρικ πέρασε τις πληροφορίες από το κεφάλι του. Ήταν λογικό, αλλά μετά από αυτή την ανάθεση, δεν ήταν πλέον σίγουρος ποιον να εμπιστευτεί. Ο "Κροτ" σας έδωσε τα προσωπικά στοιχεία του Κάρστεν, συμπεριλαμβανομένης της τοποθεσίας της ιδιοκτησίας του και άλλα παρόμοια;"
  
  "Μέχρι την ομάδα αίματός του", είπε ο Περντού χαμογελώντας.
  
  "Ωστόσο, πώς σχεδιάζει ο Sam να εκθέσει τον Karsten; Θα μπορούσε νόμιμα να κατέχει την περιουσία και είμαι βέβαιος ότι ο επικεφαλής της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών ξέρει πώς να καλύψει τα ίχνη της γραφειοκρατικής γραφειοκρατίας", πρότεινε ο Πάτρικ.
  
  "Ω, είναι", συμφώνησε ο Περντού. "Αλλά διάλεξε λάθος φίδια για να παίξει με τον Σαμ, τη Νίνα και εμένα. Ο Σαμ και ο "τυφλοπόντικας" του έχουν εισβάλει στα συστήματα επικοινωνίας των διακομιστών που χρησιμοποιεί ο Karsten για δικούς του σκοπούς. Καθώς μιλάμε, ο αλχημιστής που είναι υπεύθυνος για τις δολοφονίες με διαμάντια και τις παγκόσμιες καταστροφές είναι καθ' οδόν για την έπαυλη του Karsten στο Salzkammergut.
  
  "Για τι?" ρώτησε ο Πάτρικ.
  
  "Ο Κάρστεν ανακοίνωσε ότι έχει ένα διαμάντι να πουλήσει", ανασήκωσε τους ώμους του ο Περντού. "Ένας πολύ σπάνιος πρωτογενής λίθος που ονομάζεται Sudanese Eye. Όπως οι πρώτης τάξεως πέτρες Celeste και Pharaoh, το σουδανέζικο μάτι μπορεί να αλληλεπιδράσει με οποιοδήποτε από τα μικρότερα διαμάντια που έφτιαξε ο βασιλιάς Σολομών μετά την ολοκλήρωση του Ναού του. Χρειάζονται πρώτοι αριθμοί για να ελευθερωθεί κάθε μάστιγα που δεσμεύεται από τον εβδομήντα δύο βασιλιά Σολομώντα".
  
  "Γοητευτικός. Και τώρα αυτό που βιώνουμε εδώ μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε τον κυνισμό μας", σημείωσε ο Πάτρικ. "Χωρίς πρώτους αριθμούς, ο Μάγος δεν μπορεί να εκτελέσει τη διαβολική του αλχημεία;"
  
  Ο Περντού έγνεψε καταφατικά. "Οι Αιγύπτιοι φίλοι μας στο Dragonwatchers μας ενημέρωσαν ότι, σύμφωνα με τους ρόλους τους, οι μάγοι του Βασιλιά Σολομώντα έδεναν κάθε πέτρα σε ένα συγκεκριμένο ουράνιο σώμα", είπε. "Φυσικά, το κείμενο που προηγείται των γνωστών γραφών αναφέρει ότι υπήρχαν διακόσιοι πεσμένοι άγγελοι, και ότι εβδομήντα δύο από αυτούς κλήθηκαν από τον Σολομώντα. Εδώ παίζουν τα φύλλα αστεριών με κάθε διαμάντι."
  
  "Έχει ο Karsten σουδανικό μάτι;" ρώτησε ο Πάτρικ.
  
  "Οχι έχω. Αυτό είναι ένα από τα δύο διαμάντια που μπόρεσαν να αποκτήσουν οι μεσίτες μου, αντίστοιχα, από μια χρεοκοπημένη Ούγγρα βαρόνη και έναν Ιταλό χήρο που θέλει να ξεκινήσει μια νέα ζωή μακριά από τους συγγενείς της μαφίας, φαντάζεσαι; Έχω δύο πρώτους αριθμούς στους τρεις. Το άλλο, το "Σελέστε", είναι στην κατοχή του Μάγου".
  
  "Και ο Karsten τα έβαλε προς πώληση;" Ο Πάτρικ συνοφρυώθηκε καθώς προσπαθούσε να καταλάβει όλο αυτό.
  
  "Ο Sam το έκανε αυτό χρησιμοποιώντας το προσωπικό email του Karsten", εξήγησε ο Purdue. "Ο Κάρστεν δεν έχει ιδέα ότι ο Μάγος, ο κύριος Ράγια, θα έρθει να αγοράσει το επόμενο διαμάντι κορυφαίας ποιότητας από αυτόν".
  
  "Ω, είναι καλό!" Ο Πάτρικ χαμογέλασε χτυπώντας τα χέρια του. "Εφόσον μπορούμε να παραδώσουμε τα υπόλοιπα διαμάντια στους Master Penekal και Ofar, η Raya δεν μπορεί να επιφυλάξει άλλες εκπλήξεις. Προσεύχομαι στον Θεό να τα καταφέρουν η Νίνα και ο Σαμ".
  
  "Πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τον Σαμ και τη Νίνα; Οι συσκευές μου χάθηκαν στο τσίρκο", ρώτησε ο Πάτρικ.
  
  "Ορίστε", είπε ο Περντού. "Απλώς μετακινηθείτε προς τα κάτω στο όνομα του Σαμ και δείτε εάν οι δορυφόροι μπορούν να μας συνδέσουν."
  
  Ο Πάτρικ έκανε όπως ζήτησε ο Περντού. Το μικρό ηχείο έκανε κλικ τυχαία. Ξαφνικά, η φωνή του Σαμ χτύπησε αχνά πάνω από το ηχείο, "Πού στο διάολο ήσουν; Προσπαθούμε να συνδεθούμε εδώ και ώρες!"
  
  "Σαμ", είπε ο Πάτρικ, "είμαστε καθ' οδόν από το Αξούμ, ταξιδεύοντας άδειοι. Όταν φτάσετε εκεί, θα μπορούσατε να μας πάρετε αν σας στείλουμε τις συντεταγμένες;"
  
  "Κοίτα, είμαστε μέχρι το λαιμό μας σε σκατά", είπε ο Σαμ. "Εγώ", αναστέναξε, "ξεγέλασα τον πιλότο και άρπαξα ένα στρατιωτικό ελικόπτερο διάσωσης. Μακρά ιστορία."
  
  "Θεέ μου!" Ο Πάτρικ φώναξε, πετώντας τα χέρια του στον αέρα.
  
  "Μόλις προσγειώθηκαν εδώ στον αεροδιάδρομο στο Danche, όπως τους ανάγκασα, αλλά θα συλλάβουμε. Υπάρχουν στρατιώτες παντού, οπότε δεν νομίζω ότι μπορούμε να σας βοηθήσουμε", θρηνούσε ο Σαμ.
  
  Στο βάθος, ο Purdue άκουγε τον ήχο μιας προπέλας ελικοπτέρου και ανθρώπους να ουρλιάζουν. Του ακουγόταν σαν εμπόλεμη ζώνη. "Σαμ, πήρες τα διαμάντια;"
  
  "Η Νίνα τα πήρε, αλλά τώρα πιθανότατα θα κατασχεθούν", ανέφερε ο Σαμ, ακούγοντας εντελώς μίζερος και έξαλλος. "Σε κάθε περίπτωση, ελέγξτε τις συντεταγμένες σας".
  
  Το πρόσωπο του Purdue στράφηκε στην εστίαση, όπως συνέβαινε πάντα όταν έπρεπε να σχεδιάσει μια διέξοδο από μια δύσκολη θέση. Ο Πάτρικ πήρε μια πολύ βαθιά ανάσα. "Φρέσκο από το τηγάνι."
  
  
  33
  Αποκάλυψη πάνω από το Salzkammergut
  
  
  Κάτω από το ψιλόβροχο, οι εκτεταμένοι καταπράσινοι κήποι του Karsten έμοιαζαν άψογοι. Μέσα στο γκρίζο πέπλο της βροχής, τα χρώματα των λουλουδιών έμοιαζαν σχεδόν λαμπερά και τα δέντρα υψώνονταν μεγαλοπρεπώς με πλούσια πληρότητα. Ωστόσο, για κάποιο λόγο, όλη η φυσική ομορφιά δεν μπορούσε να συγκρατήσει το βαρύ συναίσθημα της απώλειας, του χαμού, που ήταν στον αέρα.
  
  "Θεέ μου, σε τι αξιολύπητο παράδεισο ζεις, Τζόζεφ", παρατήρησε ο Λίαμ Τζόνσον καθώς στάθμευε το αυτοκίνητό του κάτω από ένα σκιερό σύμπλεγμα από ασημένιες σημύδες και καταπράσινα έλατα στον λόφο πάνω από την ιδιοκτησία. "Ακριβώς όπως ο πατέρας σου, ο Σατανάς".
  
  Στο χέρι του κρατούσε ένα πουγκί που περιείχε αρκετά κυβικά ζιργκόν και μια αρκετά μεγάλη πέτρα, την οποία η βοηθός της Περντιού είχε δώσει κατόπιν αιτήματος του αφεντικού της. Υπό την καθοδήγηση του Σαμ, ο Λίαμ είχε επισκεφθεί το Reichtishusis δύο μέρες νωρίτερα για να συλλέξει πέτρες από την ιδιωτική συλλογή του Purdue. Η όμορφη σαραντάχρονη κυρία που διαχειρίζεται τη χρηματική επιχείρηση του Purdue είχε την καλοσύνη να προειδοποιήσει τον Liam για την εξαφάνιση με τα πιστοποιημένα διαμάντια.
  
  "Κλέψε αυτό και θα σου κόψω τις μπάλες με ένα ηλίθιο νυχοκόπτη, εντάξει;" είπε η γοητευτική σκωτσέζικη κυρία στον Λίαμ καθώς παρέδιδε το πουγκί που έπρεπε να φυτέψει στην έπαυλη του Κάρστεν. Ήταν μια πολύ ωραία ανάμνηση, γιατί έμοιαζε και με τύπο - κάπως... Η Miss Moneypenny συναντά την Αμερικανίδα Mary.
  
  Μόλις μπήκε στο εύκολα προσβάσιμο εξοχικό κτήμα, ο Λίαμ θυμήθηκε να εξέταζε τα σχέδια του σπιτιού για να βρει το δρόμο του προς το γραφείο όπου ο Κάρστεν έκανε όλες τις μυστικές του δουλειές. Έξω, μπορούσες να ακούσεις τους ανθρώπους ασφαλείας μεσαίου επιπέδου να συνομιλούν με την οικονόμο. Η γυναίκα και οι κόρες του Κάρστεν είχαν φτάσει δύο ώρες νωρίτερα, και οι τρεις αποσύρθηκαν στα υπνοδωμάτιά τους για να κοιμηθούν λίγο.
  
  Ο Λίαμ μπήκε στο μικρό λόμπι στο τέλος της ανατολικής πτέρυγας του πρώτου ορόφου. Διάλεξε την κλειδαριά του ντουλαπιού με ευκολία και έδωσε στην ακολουθία έναν ακόμη κατάσκοπο πριν μπει.
  
  "Γαμώτο!" ψιθύρισε, περνώντας μέσα, σχεδόν ξεχνώντας να παρακολουθήσει τις κάμερες. Ο Λίαμ ένιωσε το στομάχι του να στρίβει καθώς έκλεινε την πόρτα πίσω του. "Ναζιστική Ντίσνεϋλαντ!" ξεφύσηξε κάτω από την ανάσα του. "Θεέ μου, ήξερα ότι σκέφτεσαι κάτι, Κάρτερ, αλλά αυτό; Αυτό είναι σκατά επόμενου επιπέδου!"
  
  Ολόκληρο το γραφείο ήταν διακοσμημένο με ναζιστικά σύμβολα, πίνακες του Himmler και του Göring και αρκετές προτομές άλλων υψηλόβαθμων διοικητών των SS. Ένα πανό κρεμασμένο στον τοίχο πίσω από την καρέκλα του. "Ποτέ! Τάγμα του Μαύρου Ήλιου", επιβεβαίωσε ο Λίαμ, πλησιάζοντας πιο κοντά στο φρικτό σύμβολο κεντημένο με μαύρη μεταξωτή κλωστή σε κόκκινο σατέν ύφασμα. Αυτό που ενόχλησε περισσότερο τον Λίαμ ήταν τα επαναλαμβανόμενα βίντεο κλιπ τελετών απονομής βραβείων που πραγματοποιούσε το Ναζιστικό Κόμμα το 1944, τα οποία έπαιζαν συνεχώς σε επίπεδη οθόνη. Κατά λάθος, μετατράπηκε σε μια άλλη εικόνα, η οποία απεικόνιζε το αποτρόπαιο πρόσωπο της Yvette Wolf, κόρης του Karl Wolf, SS Obergruppenführer. "Αυτή είναι", μουρμούρισε ο Λίαμ απαλά, "Μητέρα".
  
  Φρόντισε, αγόρι, προέτρεψε η εσωτερική φωνή του Λίαμ. Δεν θέλεις να περάσεις την τελευταία σου στιγμή σε αυτή την τρύπα, σωστά;
  
  Για έναν έμπειρο μυστικό επιχειρησιακό και τεχνολογικό εμπειρογνώμονα κατασκοπείας όπως ο Λίαμ Τζόνσον, το να χακάρεις το χρηματοκιβώτιο του Κάρστεν ήταν παιδικό παιχνίδι. Στο χρηματοκιβώτιο, ο Λίαμ βρήκε ένα άλλο έγγραφο με το σύμβολο του Μαύρου Ήλιου, ένα επίσημο υπόμνημα προς όλα τα μέλη ότι το Τάγμα είχε εντοπίσει τον εξόριστο Αιγύπτιο Ελευθεροτέκτονα Abdul Raya. Ο Κάρστεν και οι ανώτεροι συνάδελφοί του κανόνισαν την απελευθέρωση του Ράι από ένα νοσοκομείο στην Τουρκία, αφού μια μελέτη τους εισήγαγε στη δουλειά του κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
  
  Μόνο η ηλικία του, το γεγονός ότι ήταν ακόμα ζωντανός και καλά, ήταν ακατανόητα χαρακτηριστικά που θαύμαζε ο Black Sun. Στην απέναντι γωνία του δωματίου, ο Liam έστησε επίσης μια οθόνη CCTV με ήχο, παρόμοια με τις προσωπικές κάμερες του Karsten. Η μόνη διαφορά ήταν ότι αυτό έστελνε μηνύματα στην ομάδα ασφαλείας του κ. Τζο Κάρτερ, όπου μπορούσαν εύκολα να υποκλαπούν από την Ιντερπόλ και άλλες κρατικές υπηρεσίες.
  
  Η αποστολή του Liam ήταν μια περίτεχνη δουλειά για να ξεμπροστιάσει τον ηγέτη της MI6 με πισώπλατα μαχαιρώματα και να αποκαλύψει το μυστικό του που φυλάσσεται σε ζωντανή τηλεόραση μόλις το ενεργοποίησε ο Perdue. Μαζί με τις πληροφορίες που έλαβε ο Sam Cleve για το αποκλειστικό του ρεπορτάζ, η φήμη του Joe Carter βρισκόταν σε σοβαρό κίνδυνο.
  
  "Πού είναι?" Η τσιριχτή φωνή του Κάρστεν αντήχησε στο σπίτι, τρομάζοντας τον εισβολέα της MI6 που καταδιώκει. Ο Λίαμ έβαλε γρήγορα τη σακούλα με τα διαμάντια στο χρηματοκιβώτιο και την έκλεισε όσο πιο γρήγορα μπορούσε.
  
  "Ποιος, κύριε;" ρώτησε ο αξιωματικός ασφαλείας.
  
  "Η γυναίκα μου! Μ-μ-κόρες μου, γαμημένες ηλίθιες!". γάβγιζε, με τη φωνή του να περνάει από τις πόρτες του γραφείου και να γκρινιάζει μέχρι τις σκάλες. Ο Λίαμ μπορούσε να ακούσει τον ήχο της ενδοεπικοινωνίας δίπλα στην ηχογράφηση με βρόχο στην οθόνη του γραφείου.
  
  "Κύριε Κάρστεν, ένας άντρας ήρθε να σας δει, κύριε. Το όνομά του είναι Abdul Raya;" - ανακοίνωσε μια φωνή σε όλα τα θυροτηλέφωνα του σπιτιού.
  
  "Τι?" Το τσιρίγμα του Κάρστεν ήρθε από ψηλά. Ο Λίαμ μπορούσε μόνο να γελάσει με την επιτυχημένη δουλειά του στο καδράρισμα. "Δεν έχω ραντεβού μαζί του! Υποτίθεται ότι βρίσκεται στη Μπριζ και σπέρνει τον όλεθρο!".
  
  Ο Λίαμ έτρεξε στην πόρτα του γραφείου, ακούγοντας τις αντιρρήσεις του Κάρστεν. Έτσι, μπορούσε να παρακολουθήσει το πού βρισκόταν ο προδότης. Ο πράκτορας της MI6 γλίστρησε από το παράθυρο της τουαλέτας του δεύτερου ορόφου για να αποφύγει τις κύριες περιοχές που τώρα στοιχειώνονται από παρανοϊκό προσωπικό ασφαλείας. Γελώντας, απομακρύνθηκε με τρέξιμο από τα δυσοίωνα τείχη ενός τρομερού παραδείσου, στον οποίο επρόκειτο να γίνει μια τρομερή αντιπαράθεση.
  
  "Είσαι τρελός, Ράγια; Από πότε έχω διαμάντια να πουλήσω;" Ο Κάρστεν γάβγισε καθώς στεκόταν στην πόρτα του γραφείου του.
  
  "Κύριε Κάρστεν, επικοινωνήσατε μαζί μου και προσφερθήκατε να πουλήσω το Sudanese Eye Stone", απάντησε ήρεμα ο Ράγια, με τα μαύρα μάτια του να λάμπουν.
  
  "Σουδανέζικο μάτι; Τι στο όνομα όλων όσων είναι ιερά μιλάς;" Ο Κάρστεν σφύριξε. "Δεν σε απελευθερώσαμε για αυτό, Ράγια! Σας απελευθερώσαμε για να εκπληρώσετε το αίτημά μας, να γονατίσουμε τον κόσμο! Τώρα έρχεσαι και με ενοχλείς με αυτό το παράλογο σκατά;"
  
  Τα χείλη του Ράι συσπάστηκαν, αποκαλύπτοντας αηδιαστικά δόντια καθώς πλησίαζε το χοντρό γουρούνι και του μιλούσε. "Να είστε πολύ προσεκτικοί σε ποιον μεταχειρίζεστε σαν σκύλο, κύριε Κάρστεν. Νομίζω ότι εσείς και ο οργανισμός σας έχετε ξεχάσει ποιος είμαι!". Ο Ρέι βούλιαξε από θυμό. "Είμαι ο μεγάλος σοφός, ο μάγος που ευθύνεται για την εισβολή των ακρίδων στη Βόρεια Αφρική το 1943, την ευγένεια που έδειξα στις ναζιστικές δυνάμεις προς τις συμμαχικές δυνάμεις που στάθμευαν στην εγκαταλελειμμένη άγονη γη στην οποία έχυσαν το αίμα τους!"
  
  Ο Κάρστεν έγειρε πίσω στην καρέκλα του, ιδρώνοντας πολύ. "Εγώ... Δεν έχω διαμάντια, κύριε Ράγια, το ορκίζομαι!"
  
  "Απόδειξε το!" Ο Ράι ούρλιαξε. "Δείξε μου τα χρηματοκιβώτια και τα σεντούκια σου. Αν δεν βρω τίποτα και έχεις σπαταλήσει τον πολύτιμο χρόνο μου, θα σε ανατρέψω όσο είσαι ζωντανός".
  
  "Ω Θεέ μου!" Ο Κάρστεν ούρλιαξε, τρεκλίζοντας προς το χρηματοκιβώτιο. Τα μάτια του έπεσαν στο πορτρέτο της μητέρας του, που τον κοιτούσε επίμονα. Θυμήθηκε τα λόγια του Περντού για την άσπονδη φυγή του όταν εγκατέλειψε την ηλικιωμένη γυναίκα όταν εισέβαλαν στο σπίτι της για να σώσει τον Περντού. Άλλωστε, όταν η είδηση του θανάτου της έφτασε στο Τάγμα, υπήρχαν ήδη ερωτηματικά για τις συνθήκες, καθώς ο Karsten ήταν μαζί της εκείνο το βράδυ. Πώς γίνεται που έφυγε και εκείνη δεν το έκανε; Ο "Μαύρος Ήλιος" ήταν μια οργάνωση του κακού, αλλά όλα τα μέλη τους ήταν άνδρες και γυναίκες με ισχυρή διάνοια και ισχυρά μέσα.
  
  Όταν ο Karsten άνοιξε το χρηματοκιβώτιο του με σχετική ασφάλεια, ήρθε αντιμέτωπος με ένα τρομερό όραμα. Μερικά διαμάντια έλαμπαν από μια πεταμένη θήκη στο σκοτάδι ενός επιτοίχιου χρηματοκιβωτίου. "Είναι αδύνατο", είπε. "Αυτό είναι αδύνατο! Δεν είναι δικό μου!".
  
  Η Ράγια έσπρωξε στην άκρη τον τρεμάμενο ανόητο και μάζεψε τα διαμάντια στην παλάμη του. Ύστερα γύρισε προς τον Κάρστεν με ένα συνοφρυωμένο αιματοκύλισμα. Το αδυνατισμένο πρόσωπό του και τα μαύρα μαλλιά του έδιναν το ξεχωριστό βλέμμα κάποιου προάγγελου θανάτου, ίσως του ίδιου του Θεριστή. Ο Κάρστεν κάλεσε το προσωπικό ασφαλείας του, αλλά κανείς δεν απάντησε.
  
  
  34
  Κορυφαίες εκατό λίρες
  
  
  Όταν το Chinook προσγειώθηκε σε έναν εγκαταλελειμμένο αεροδιάδρομο έξω από το Dansha, τρία στρατιωτικά τζιπ ήταν σταθμευμένα μπροστά από το αεροπλάνο της Hercules που είχε νοικιάσει ο Perdue για μια περιοδεία στην Αιθιοπία.
  
  "Βιδωθήκαμε", μουρμούρισε η Νίνα, κρατώντας ακόμα το πόδι του τραυματισμένου πιλότου με τα ματωμένα χέρια της. Τίποτα δεν απειλούσε την υγεία του, αφού ο Σαμ στόχευσε στο εξωτερικό μέρος του μηρού, με αποτέλεσμα να μην έχει τίποτα χειρότερο από ένα ελαφρύ τραύμα. Η πλαϊνή πόρτα άνοιξε και οι πολίτες αφέθηκαν έξω πριν έρθουν οι στρατιώτες να πάρουν τη Νίνα. Ο Σαμ είχε ήδη αφοπλιστεί και πεταχτεί στο πίσω κάθισμα ενός από τα τζιπ.
  
  Κατάσχεσαν δύο τσάντες που είχαν ο Σαμ και η Νίνα και τους πέρασαν χειροπέδες.
  
  "Πιστεύεις ότι μπορείς να έρθεις στη χώρα μου και να κλέψεις;" τους φώναξε ο καπετάνιος. "Πιστεύετε ότι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την αεροπορική μας περίπολο ως προσωπικό σας ταξί; Γεια;"
  
  "Κοίτα, θα είναι τραγωδία αν δεν φτάσουμε σύντομα στην Αίγυπτο!" Ο Σαμ προσπάθησε να του εξηγήσει, αλλά δέχθηκε μια γροθιά στο έντερο για αυτό.
  
  "Ακου σε παρακαλώ!" παρακάλεσε η Νίνα. "Πρέπει να φτάσουμε στο Κάιρο για να σταματήσουμε τις πλημμύρες και τις διακοπές ρεύματος πριν καταρρεύσει ολόκληρος ο κόσμος!"
  
  "Γιατί να μην σταματήσουμε τους σεισμούς ταυτόχρονα, ε;" Ο καπετάνιος την κορόιδεψε, σφίγγοντας το χαριτωμένο σαγόνι της Νίνα στο τραχύ χέρι του.
  
  "Καπετάν Ιφίλη, πάρε τα χέρια σου από τη γυναίκα!" διέταξε μια ανδρική φωνή, προτρέποντας τον καπετάνιο να υπακούσει αμέσως. "Αστην να φυγει. Και ο άνθρωπος επίσης."
  
  "Με όλο τον σεβασμό, κύριε", είπε ο καπετάνιος, χωρίς να εγκαταλείψει τη Νίνα, "λήστεψε το μοναστήρι και μετά εκείνος ο αχάριστος", γρύλισε, κλωτσώντας τον Σαμ, "είχε το θράσος να αρπάξει το ελικόπτερο διάσωσης".
  
  "Ξέρω πολύ καλά τι έκανε, καπετάνιο, αλλά αν δεν τους παραδώσεις αυτή τη στιγμή, θα σε βάλω στο στρατοδικείο για ανυποταξία. Μπορεί να είμαι συνταξιούχος, αλλά εξακολουθώ να είμαι ο κύριος χρηματοδότης στον στρατό της Αιθιοπίας", βρυχήθηκε ο άνδρας.
  
  "Ναι, κύριε", απάντησε ο καπετάνιος και έκανε νόημα στους άνδρες να απελευθερώσουν τον Σαμ και τη Νίνα. Όταν παραμέρισε, η Νίνα δεν μπορούσε να πιστέψει ποιος ήταν ο σωτήρας της. "Διάσελο. Γέμενη?"
  
  Δίπλα του περίμενε η προσωπική του ακολουθία, τέσσερις στο σύνολο. "Ο πιλότος σας με ενημέρωσε για τον σκοπό της επίσκεψής σας στην Τάνα Κίρκο, Δρ Γκουλντ", είπε ο Γιμενού στο Nine. "Και επειδή είμαι υπόχρεος σου, δεν έχω άλλη επιλογή από το να σου ανοίξω το δρόμο για το Κάιρο. Θα αφήσω στη διάθεσή σας δύο από τους άνδρες μου και την άδεια ασφαλείας από την Αιθιοπία μέσω Ερυθραίας και Σουδάν στην Αίγυπτο".
  
  Η Νίνα και ο Σαμ αντάλλαξαν βλέμματα σύγχυσης και δυσπιστίας. "Εμ, ευχαριστώ, συνταγματάρχη", είπε προσεκτικά. "Αλλά μπορώ να ρωτήσω γιατί μας βοηθάτε; Δεν είναι μυστικό ότι εσύ κι εγώ σηκωθήκαμε σε λάθος πόδι".
  
  "Παρά την τρομερή κρίση σας για τον πολιτισμό μου, Δρ Γκουλντ, και τις βίαιες επιθέσεις σας στην ιδιωτική μου ζωή, σώσατε τη ζωή του γιου μου. Γι' αυτό, δεν μπορώ παρά να σε απαλλάξω από οποιαδήποτε βεντέτα είχα εναντίον σου", συν. Η Υεμένη υποχώρησε.
  
  "Θεέ μου, νιώθω σαν σκατά αυτή τη στιγμή", μουρμούρισε.
  
  "Συγγνώμη?" ρώτησε.
  
  Η Νίνα χαμογέλασε και του άπλωσε το χέρι της. "Είπα, θα ήθελα να σας ζητήσω συγγνώμη για τις υποθέσεις και τις σκληρές μου δηλώσεις".
  
  "Σώσατε κάποιον;" ρώτησε ο Σαμ, ακόμα τυλιγμένος από το χτύπημα στο στομάχι.
  
  Ποσ. Ο Γιμενού κοίταξε τον δημοσιογράφο, επιτρέποντάς του να αποσύρει τη δήλωσή του. "Έσωσε τον γιο μου από επικείμενο πνιγμό όταν το μοναστήρι πλημμύρισε. Πολλοί πέθαναν χθες το βράδυ, και ο Καντού μου θα ήταν ανάμεσά τους αν ο Δρ Γκουλντ δεν τον έβγαζε από το νερό. Με κάλεσε ακριβώς τη στιγμή που επρόκειτο να ενωθώ με τον κύριο Περντού και άλλους μέσα στο βουνό για να επιβλέπουν την επιστροφή του Ιερού Κουτί, αποκαλώντας το άγγελο του Σολομώντα. Μου είπε το όνομά της και ότι είχε κλέψει το κρανίο. Θα έλεγα ότι δεν πρόκειται για έγκλημα που να αξίζει τη θανατική ποινή".
  
  Ο Σαμ έριξε μια ματιά στη Νίνα πάνω από το σκόπευτρο της συμπαγούς βιντεοκάμεράς του και έκλεισε το μάτι. Θα ήταν καλύτερα να μην ήξερε κανείς τι περιείχε το κρανίο. Λίγο αργότερα, ο Σαμ πήγε με έναν από τους άντρες του Υεμένου μετά τον Περντού και τον Πάτρικ, εκεί όπου το κλεμμένο Land Rover τους τελείωσε το ντίζελ. Κατάφεραν να ξεπεράσουν τη μισή διαδρομή πριν σταματήσουν, οπότε δεν άργησε να τους βρει το αυτοκίνητο του Σαμ.
  
  
  Τρεις μέρες μετά
  
  
  Με την άδεια του Υεμένου, η ομάδα έφτασε σύντομα στο Κάιρο, όπου τελικά ο Ηρακλής προσγειώθηκε κοντά στο Πανεπιστήμιο. "Άγγελος του Σολομώντα, ε;" Ο Σαμ πείραξε. "Γιατί, προσευχήσου, πες;"
  
  "Δεν έχω ιδέα", χαμογέλασε η Νίνα καθώς μπήκαν στα αρχαία τείχη του ιερού του Dragon Watcher.
  
  "Είδες τα νέα;" ρώτησε ο Perdue. "Βρήκαν την έπαυλη του Karsten εντελώς έρημη, εκτός από τα ίχνη μιας φωτιάς που άφησε αιθάλη στους τοίχους. Αναφέρεται επίσημα ως αγνοούμενος μαζί με την οικογένειά του".
  
  "Και εμείς... αυτός... βάλαμε αυτά τα διαμάντια στο χρηματοκιβώτιο;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Εξαφανίστηκε", απάντησε ο Purdue. "Είτε ο Μάγος τους πήρε πριν καταλάβει ότι ήταν ψεύτικοι, είτε ο Black Sun τους πήρε όταν ήρθαν να πάρουν τον προδότη τους για να απαντήσουν γιατί η μητέρα του τον εγκατέλειψε".
  
  "Όποια μορφή κι αν τον άφησε ο Μάγος", στρίμωξε η Νίνα. "Άκουσες τι έκανε στη μαντάμ Σαντάλ, τη βοηθό και την οικονόμό της εκείνο το βράδυ. Ο Θεός ξέρει τι σκέφτηκε για τον Κάρστεν".
  
  "Ό,τι κι αν συνέβη σε αυτό το γουρουνάκι των Ναζί, είμαι ενθουσιασμένος γι' αυτό και δεν αισθάνομαι καθόλου άσχημα", είπε ο Περντού. Ανέβηκαν στην τελευταία πτήση, νιώθοντας ακόμη τα αποτελέσματα του επίπονου ταξιδιού τους.
  
  Μετά από ένα εξαντλητικό ταξίδι επιστροφής στο Κάιρο, ο Πάτρικ εισήχθη σε μια τοπική κλινική για να βάλει τον αστράγαλό του και έμεινε στο ξενοδοχείο, ενώ ο Περντού, ο Σαμ και η Νίνα ανέβηκαν τις σκάλες προς το παρατηρητήριο όπου περίμεναν οι Δάσκαλοι Πενεκάλ και Οφάρ.
  
  "Καλως ΗΡΘΑΤΕ!" Ο Όφαρ χτύπησε, διπλώνοντας τα χέρια του. "Άκουσα ότι μπορεί να έχεις καλά νέα για εμάς;"
  
  "Ελπίζω ναι, διαφορετικά μέχρι αύριο θα είμαστε κάτω από την έρημο και θα υπάρχει ένας ωκεανός από πάνω μας", το κυνικό γρύλισμα του Πενέκαλ ήρθε από έναν λόφο όπου κοίταζε μέσα από ένα τηλεσκόπιο.
  
  "Φαίνεται ότι επιζήσατε από έναν άλλο παγκόσμιο πόλεμο", παρατήρησε ο Όφαρ. "Ελπίζω να μην τραυματίστηκες σοβαρά".
  
  "Θα αφήσουν σημάδια, Δάσκαλε Όφαρ", είπε η Νίνα, "αλλά είμαστε ακόμα ζωντανοί και καλά".
  
  Ολόκληρο το αστεροσκοπείο ήταν στολισμένο με χάρτες αντίκες, ταπετσαρίες αργαλειού και παλιά αστρονομικά όργανα. Η Νίνα κάθισε στον καναπέ δίπλα στον Όφαρ, ανοίγοντας την τσάντα της και το φυσικό φως του κίτρινου απογευματινού ουρανού χρύσωσε όλο το δωμάτιο, δημιουργώντας μια μαγική ατμόσφαιρα. Όταν έδειξε τις πέτρες, οι δύο αστρονόμοι ενέκριναν αμέσως.
  
  "Αυτά είναι αληθινά. Τα διαμάντια του Βασιλιά Σολομώντα", χαμογέλασε ο Πενεκάλ. "Σας ευχαριστώ όλους πολύ για τη βοήθειά σας."
  
  Ο Όφαρ κοίταξε τον Πέρντιου. "Αλλά δεν τους υποσχέθηκε ο Prof. Ίμρου;"
  
  "Θα μπορούσατε να πάρετε μια ευκαιρία και να τα αφήσετε στη διάθεσή του, μαζί με τα αλχημικά τελετουργικά που γνωρίζει;" ρώτησε ο Περντού τον Όφαρ.
  
  "Απολύτως όχι, αλλά νόμιζα ότι ήταν η συμφωνία σου", είπε ο Ofar.
  
  "Ο καθ. Ο Ίμρου ανακαλύπτει ότι ο Τζόζεφ Κάρστεν μας τα έκλεψε όταν προσπάθησε να μας σκοτώσει στο όρος Γιέχα, οπότε δεν μπορούμε να τα πάρουμε πίσω, ξέρεις;". Ο Perdue εξήγησε με μεγάλη διασκέδαση.
  
  "Ώστε μπορούμε να τα αποθηκεύσουμε εδώ στα θησαυροφυλάκια μας για να αποτρέψουμε οποιαδήποτε άλλη απαίσια αλχημεία;" ρώτησε ο Όφαρ.
  
  "Ναι, κύριε", επιβεβαίωσε ο Purdue. "Αγόρασα δύο από τα τρία κοινά διαμάντια μέσω ιδιωτικών πωλήσεων στην Ευρώπη και σύμφωνα με τη συμφωνία, όπως γνωρίζετε, αυτό που αγόρασα παραμένει δικό μου".
  
  "Αρκετά δίκαιο", είπε ο Πενεκάλ. "Προτιμώ να τα κρατήσεις για σένα. Με αυτόν τον τρόπο, οι πρώτοι αριθμοί θα διατηρηθούν χωριστά από..." εκτίμησε γρήγορα τα διαμάντια, "...τα άλλα εξήντα δύο από τα διαμάντια του Βασιλιά Σολομώντα.
  
  "Δηλαδή ο Μάγος έχει χρησιμοποιήσει δέκα από αυτά μέχρι στιγμής για να προκαλέσει την πανούκλα;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Ναι", επιβεβαίωσε ο Όφαρ. "Χρησιμοποιώντας έναν πρώτο αριθμό, Celeste. Αλλά έχουν ήδη αφεθεί ελεύθεροι, οπότε δεν μπορεί να κάνει άλλο κακό μέχρι να πάρει αυτά και τα δύο primes του κ. Perdue".
  
  "Καλή παράσταση", είπε ο Σαμ. "Και τώρα ο αλχημιστής σου θα καταστρέψει τις επιδημίες;"
  
  "Μην αναιρέσετε, αλλά σταματήστε την τρέχουσα ζημιά, εκτός και αν ο Μάγος τους βάλει χέρι πριν ο αλχημιστής μας αναμορφώσει τη σύνθεσή τους για να τους καταστήσει ανίσχυρους", απάντησε ο Πενέκαλ.
  
  Ο Οφάρ ήθελε να αλλάξει το οδυνηρό θέμα. "Άκουσα ότι έκανες μια ολόκληρη έκθεση &# 233; αποτυχία διαφθοράς στην MI6, κύριε Cleve".
  
  "Ναι, θα βγει στον αέρα τη Δευτέρα", είπε ο Σαμ περήφανα. "Έπρεπε να τα επεξεργαστώ και να τα ξαναδιηγηθώ όλα σε δύο μέρες, ενώ με βασάνιζε ένα τραύμα από μαχαίρι".
  
  "Υπέροχη δουλειά", χαμογέλασε η Πενέκαλ. "Ειδικά όταν πρόκειται για στρατιωτικά ζητήματα, η χώρα δεν πρέπει να μείνει στο σκοτάδι... να το πω έτσι". Κοίταξε το Κάιρο, που δεν είχε ακόμα δύναμη. "Αλλά τώρα που ο χαμένος επικεφαλής της MI6 εμφανίζεται στη διεθνή τηλεόραση, ποιος θα πάρει τη θέση του;"
  
  Ο Σαμ χαμογέλασε, "Φαίνεται ότι ο ειδικός πράκτορας Πάτρικ Σμιθ προάγεται για την εξαιρετική του ικανότητα να φέρει τον Τζο Κάρτερ στη δικαιοσύνη. Και μετρήστε. Ο Yimenu υποστήριξε επίσης τα άψογα κατορθώματά του μπροστά στην κάμερα".
  
  "Είναι υπέροχο", ενθουσιάστηκε ο Όφαρ. "Ελπίζω ότι ο αλχημιστής μας θα βιαστεί", αναστέναξε σκεπτόμενος. "Έχω άσχημο συναίσθημα όταν αργεί".
  
  "Έχεις πάντα ένα κακό συναίσθημα όταν οι άνθρωποι αργούν, παλιό μου φίλε", είπε ο Penekal. "Ανησυχείς υπερβολικά. Θυμηθείτε, η ζωή είναι απρόβλεπτη".
  
  "Αυτό είναι σίγουρα για απροετοίμαστους", ακούστηκε μια θυμωμένη φωνή από την κορυφή της σκάλας. Γύρισαν όλοι, νιώθοντας τον αέρα να κρυώνει από κακία.
  
  "Ω Θεέ μου!" αναφώνησε ο Perdue.
  
  "Ποιος είναι αυτός?" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Αυτός... αυτός ο... σοφός!" απάντησε ο Όφαρ τρέμοντας και σφίγγοντας το στήθος του. Ο Πενέκαλ στάθηκε μπροστά στον φίλο του όπως ο Σαμ στάθηκε μπροστά στη Νίνα. Ο Perdue στάθηκε μπροστά σε όλους.
  
  "Θα είσαι ο αντίπαλός μου, ψηλέ;" ρώτησε ευγενικά ο Μάγος.
  
  "Ναι", απάντησε ο Περντιού.
  
  "Πέρντιου, τι νομίζεις ότι κάνεις;" Η Νίνα σφύριξε τρομαγμένη.
  
  "Μην το κάνεις", είπε ο Sam Purdue, βάζοντας ένα σταθερό χέρι στον ώμο του. "Δεν μπορείς να είσαι μάρτυς από ενοχές. Οι άνθρωποι προτιμούν να σου κάνουν σκατά, θυμήσου. Εμείς διαλέγουμε!"
  
  "Η υπομονή μου τελείωσε και η πορεία μου καθυστέρησε αρκετά γιατί το γουρούνι έχασε δύο φορές στην Αυστρία", γρύλισε η Ράγια. "Τώρα παράδωσε τις πέτρες του Σολομώντα, αλλιώς θα σας ξεφλουδίσω όλους ζωντανούς".
  
  Η Νίνα κράτησε τα διαμάντια πίσω από την πλάτη της, αγνοώντας ότι το αφύσικο ον τα είχε ταλέντο. Με απίστευτη δύναμη, πέταξε στην άκρη τον Περντιού και τον Σαμ και άπλωσε τη Νίνα.
  
  "Θα σπάσω κάθε κόκκαλο στο κορμί σου, Ιεζάβελ", γρύλισε, βγάζοντας αυτά τα τρομερά δόντια στο πρόσωπο της Νίνας. Δεν μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό της καθώς τα χέρια της κρατούσαν σφιχτά τα διαμάντια.
  
  Με τρομακτική δύναμη, άρπαξε τη Νίνα και την έστρεψε προς το μέρος του. Πίεσε την πλάτη της στο στομάχι του, εκείνος την τράβηξε πάνω του για να της λύσει τα χέρια.
  
  "Νίνα! Μην του τα δώσεις!". Ο Σαμ γρύλισε, σηκώνοντας τα πόδια του. Ο Περντού έτρεχε πάνω τους από την άλλη πλευρά. Η Νίνα έκλαιγε από φρίκη, το σώμα της έτρεμε στην τρομερή αγκαλιά του Μάγου, όταν το νύχι του έσφιξε οδυνηρά το αριστερό της στήθος.
  
  Μια παράξενη κραυγή του ξέφυγε, που εξελίχθηκε σε μια κραυγή τρομερής αγωνίας. Ο Οφάρ και ο Πενεκάλ έκαναν πίσω και ο Περντού σταμάτησε να σέρνεται για να μάθει τι συνέβαινε. Η Νίνα δεν μπορούσε να ξεφύγει από κοντά του, αλλά η λαβή του από πάνω της χαλάρωσε γρήγορα καθώς το ουρλιαχτό του δυνάμωνε.
  
  Ο Σαμ συνοφρυώθηκε μπερδεμένος, χωρίς να έχει ιδέα τι συνέβαινε. "Νίνα! Νίνα, τι συμβαίνει;"
  
  Κούνησε απλώς το κεφάλι της και είπε με τα χείλη της, δεν ξέρω.
  
  Τότε ήταν που ο Πενεκάλ είχε το θράσος να περπατήσει για να προσδιορίσει τι συνέβαινε στον Μάγο που ούρλιαζε. Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα καθώς είδε τα χείλη του ψηλού, λεπτού φασκόμηλου να διαλύονται μαζί με τα βλέφαρά του. Το χέρι του ακούμπησε στο στήθος της Νίνας, ρίχνοντας το δέρμα της σαν να τον έπαιρνε ηλεκτροπληξία. Η μυρωδιά της καμένης σάρκας γέμισε το δωμάτιο.
  
  Ο Όφαρ αναφώνησε και έδειξε το στήθος της Νίνα: "Είναι ένα σημάδι στο δέρμα της!"
  
  "Τι?" ρώτησε ο Πενέκαλ κοιτάζοντας πιο προσεκτικά. Παρατήρησε τι μιλούσε ο φίλος του και το πρόσωπό του φωτίστηκε. "Ο γιατρός Μαρκ Γκουλντ καταστρέφει τον Σοφό! Κοίτα! Κοίτα", χαμογέλασε, "αυτή είναι η Σφραγίδα του Σολομώντα!"
  
  "Τι?" Ρώτησα. ρώτησε ο Περντού απλώνοντας τα χέρια του στη Νίνα.
  
  "Σφραγίδα του Σολομώντα!" επανέλαβε το Penecal. "Μια παγίδα για δαίμονες, ένα όπλο ενάντια στους δαίμονες, που λέγεται ότι δόθηκε στον Σολομώντα από τον Θεό".
  
  Τελικά, ο άτυχος αλχημιστής έπεσε στα γόνατα, νεκρός και μαραμένος. Το πτώμα του σωριάστηκε στο πάτωμα, αφήνοντας τη Νίνα άθικτη. Όλοι οι άντρες σταμάτησαν για μια στιγμή σε έκπληκτη σιωπή.
  
  "Οι καλύτερες εκατό λίρες που έχω ξοδέψει ποτέ", είπε η Νίνα με έναν απαράμιλλο τόνο, χαϊδεύοντας το τατουάζ της, δευτερόλεπτα πριν λιποθυμήσει.
  
  "Η καλύτερη στιγμή που έχω γυρίσει ποτέ", είπε ο Sam.
  
  Μόλις όλοι άρχισαν να αναρρώνουν από την απίστευτη τρέλα που μόλις είχαν δει, ο αλχημιστής που είχε διορίσει ο Penecal ανέβηκε νωχελικά τις σκάλες. Με εντελώς αδιάφορο τόνο ανακοίνωσε: "Συγγνώμη, άργησα. Η ανακαίνιση στο Talinki's Fish & Chips με κράτησε για δείπνο. Αλλά τώρα η κοιλιά μου είναι γεμάτη και είμαι έτοιμος να σώσω τον κόσμο".
  
  
  ***ΤΕΛΟΣ***
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Preston W. Child
  Κύλινδροι της Ατλαντίδας
  
  
  Πρόλογος
  
  
  
  Serapeum, ναός - 391 μ.Χ μι.
  
  
  Μια δυσοίωνη ριπή ανέμου υψώθηκε από τη Μεσόγειο Θάλασσα, σπάζοντας τη σιωπή που βασίλευε στην ειρηνική πόλη της Αλεξάνδρειας. Στη μέση της νύχτας, μόνο λάμπες πετρελαίου και φλόγες ήταν ορατές στους δρόμους καθώς πέντε φιγούρες μεταμφιεσμένες σε μοναχούς κινούνταν γρήγορα μέσα στην πόλη. Από ένα ψηλό πέτρινο παράθυρο, ένα αγόρι μόλις στην εφηβεία του τους παρακολουθούσε καθώς περπατούσαν, βουβοί όπως ήταν γνωστό ότι ήταν οι μοναχοί. Τράβηξε τη μητέρα του κοντά του και τους έδειξε.
  
  Εκείνη χαμογέλασε και τον διαβεβαίωσε ότι πήγαιναν για τα μεσάνυχτα σε έναν από τους ναούς της πόλης. Τα μεγάλα καστανά μάτια του αγοριού ακολούθησαν τις μικροσκοπικές κηλίδες από κάτω του με γοητεία, διαγράφοντας τις σκιές τους με το βλέμμα του καθώς τα μαύρα, μακρόστενα σχήματα επιμήκυναν κάθε φορά που περνούσαν από τη φωτιά. Συγκεκριμένα, μπορούσε να παρατηρήσει ξεκάθαρα ένα άτομο που έκρυβε κάτι κάτω από τα ρούχα του, κάτι ουσιαστικό, τη μορφή του οποίου δεν μπορούσε να διακρίνει.
  
  Ήταν μια ήπια βραδιά αργά το καλοκαίρι, ο δρόμος ήταν γεμάτος κόσμο και τα ζεστά φώτα αντανακλούσαν τη διασκέδαση. Από πάνω τους, τα αστέρια έλαμπαν στον καθαρό ουρανό, ενώ από κάτω, τεράστια εμπορικά πλοία υψώνονταν σαν γίγαντες που αναπνέουν στα κύματα της θάλασσας που ανεβοκατέβαιναν. Από καιρό σε καιρό ένα ξέσπασμα γέλιου ή ο ήχος μιας σπασμένης κανάτας με κρασί έσπαγε την ατμόσφαιρα του άγχους, αλλά το αγόρι το είχε συνηθίσει. Ένα αεράκι έπαιζε στα σκούρα μαλλιά του καθώς έγερνε πάνω από το περβάζι για να δει καλύτερα τη μυστηριώδη ομάδα αγίων ανδρών που τόσο γοητευόταν.
  
  Όταν έφτασαν στο επόμενο σταυροδρόμι, τους είδε να τρέχουν ξαφνικά, αν και με την ίδια ταχύτητα, προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Το αγόρι συνοφρυώθηκε και αναρωτήθηκε αν ο καθένας παρευρέθηκε σε διαφορετικές τελετές σε διαφορετικά μέρη της πόλης. Η μητέρα του μιλούσε στους καλεσμένους της και του είπε να πάει για ύπνο. Γοητευμένο από την παράξενη κίνηση των αγίων ανθρώπων, το αγόρι φόρεσε τον δικό του χιτώνα και πέρασε κρυφά από την οικογένειά του και τους καλεσμένους τους στο κυρίως δωμάτιο. Ξυπόλητος, κατέβηκε την λιθοδομή των φαρδιών σκαλοπατιών στον τοίχο για να κατέβει στο δρόμο από κάτω.
  
  Ήταν αποφασισμένος να ακολουθήσει έναν από αυτούς τους ανθρώπους και να δει ποιος ήταν ο περίεργος σχηματισμός. Οι μοναχοί ήταν γνωστό ότι ταξίδευαν σε ομάδες και παρακολουθούσαν τη Λειτουργία μαζί. Με μια καρδιά γεμάτη διφορούμενη περιέργεια και μια αδικαιολόγητη δίψα για περιπέτεια, το αγόρι ακολούθησε έναν από τους μοναχούς. Μια ντυμένη φιγούρα περνούσε μπροστά από μια εκκλησία όπου το αγόρι και η οικογένειά του συχνά προσκυνούσαν ως Χριστιανοί. Προς έκπληξή του, το αγόρι παρατήρησε ότι η διαδρομή που ακολουθούσε ο μοναχός οδηγούσε σε έναν ειδωλολατρικό ναό, τον Ναό του Σεράπις. Ο φόβος διαπέρασε την καρδιά του σαν δόρυ στη σκέψη να πατήσει ακόμη και το πόδι του στο ίδιο έδαφος με τον ειδωλολατρικό τόπο λατρείας, αλλά η περιέργειά του μόνο εντάθηκε. Έπρεπε να ξέρει γιατί.
  
  Σε όλο το πλάτος της ήσυχης λωρίδας, ο μεγαλοπρεπής ναός εμφανίστηκε σε πλήρη θέα. Κυνηγώντας ακόμα τον κλέφτη μοναχό, το αγόρι κυνηγούσε επιμελώς τη σκιά του, ελπίζοντας να μείνει κοντά στον άνθρωπο του Θεού τέτοια στιγμή. Η καρδιά του χτυπούσε με δέος μπροστά στο ναό, όπου άκουσε τους γονείς του να λένε για τους χριστιανούς μάρτυρες που κρατούσαν εκεί οι ειδωλολάτρες για να εμπνεύσουν τον πάπα και τον βασιλιά με τον ανταγωνισμό τους. Το αγόρι έζησε σε περιόδους μεγάλης αναταραχής, όταν η μεταστροφή του παγανισμού στον Χριστιανισμό ήταν εμφανής σε όλη την ήπειρο. Στην Αλεξάνδρεια, η μεταστροφή έγινε αιματηρή και φοβόταν να βρεθεί ακόμη και τόσο κοντά σε ένα τόσο ισχυρό σύμβολο, την ίδια την πατρίδα του ειδωλολατρικού θεού Serapis.
  
  Μπορούσε να δει δύο άλλους μοναχούς στους παράδρομους, αλλά απλώς παρακολουθούσαν. Ακολούθησε τη ντυμένη φιγούρα στην επίπεδη, τετράγωνη πρόσοψη της πανίσχυρης κατασκευής, παραλίγο να τον χάσει από τα μάτια του. Το αγόρι δεν ήταν τόσο γρήγορο όσο ο μοναχός, αλλά στο σκοτάδι μπορούσε να ακολουθήσει τα βήματά του. Μπροστά του υπήρχε μια μεγάλη αυλή και απέναντί της υπήρχε μια υπερυψωμένη κατασκευή πάνω σε μεγαλοπρεπείς κίονες, που αντιπροσώπευαν όλη τη λαμπρότητα του ναού. Όταν το αγόρι σταμάτησε να εκπλήσσεται, συνειδητοποίησε ότι έμεινε μόνος και έχασε τα ίχνη του ιερού ανθρώπου που τον έφερε εδώ.
  
  Αλλά και πάλι, παρακινούμενος από τη φανταστική απαγόρευση από την οποία υπέφερε, από εκείνο τον ενθουσιασμό που μόνο το απαγορευμένο μπορούσε να δώσει, έμεινε. Ακούστηκαν φωνές εκεί κοντά, όπου δύο ειδωλολάτρες, ένας από τους οποίους ήταν ιερέας του Σεράπη, κατευθύνονταν προς το κτίριο των μεγάλων στύλων. Το αγόρι πλησίασε και άρχισε να τους ακούει.
  
  "Δεν θα υποκύψω σε αυτή την αυταπάτη, Σαλόδιο! Δεν θα επιτρέψω αυτή η νέα θρησκεία να κερδίσει τη δόξα των προγόνων μας, των θεών μας!". - ψιθύρισε βραχνά ένας άντρας που έμοιαζε με ιερέα. Στα χέρια του κρατούσε μια συλλογή από ειλητάρια, ενώ ο σύντροφός του έφερε κάτω από τη μασχάλη του ένα χρυσό ειδώλιο ενός ημίαιμου. Κρατούσε μια στοίβα παπύρους στο χέρι του καθώς κατευθύνονταν προς την είσοδο στη δεξιά γωνία της αυλής. Απ' ό,τι άκουσε, ήταν οι κάμαρες ενός άντρα, του Σαλοδίου.
  
  "Ξέρεις, θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να προστατεύσω τα μυστικά μας, Σεβασμιώτατε. Ξέρεις ότι θα δώσω τη ζωή μου", είπε ο Σαλόντιους.
  
  "Φοβάμαι ότι αυτός ο όρκος θα δοκιμαστεί σύντομα από τη χριστιανική ορδή, φίλε μου. Θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν κάθε τελευταίο απομεινάρι της ύπαρξής μας στην αιρετική τους κάθαρση μεταμφιεσμένη σε ευσέβεια", γέλασε πικρά ο ιερέας. "Γι" αυτόν τον λόγο δεν θα προσηλυτίσω ποτέ στην πίστη τους. Ποια υποκρισία μπορεί να είναι ανώτερη από την προδοσία όταν κάνεις τον εαυτό σου θεό έναντι των ανθρώπων, όταν ισχυρίζεσαι ότι υπηρετείς τον θεό των ανθρώπων;
  
  Όλη αυτή η συζήτηση για τους Χριστιανούς που διεκδικούσαν την εξουσία κάτω από τη σημαία του Παντοδύναμου αναστάτωσε πολύ το αγόρι, αλλά έπρεπε να κρατήσει τη γλώσσα του από φόβο μήπως τον ανακαλύψουν τόσο άθλιοι άνθρωποι που τόλμησαν να βλασφημήσουν στο έδαφος της μεγάλης του πόλης. Έξω από τη συνοικία του Σαλοδίου στέκονταν δύο πλατάνια, όπου το αγόρι διάλεξε να καθίσει ενώ οι άντρες πήγαιναν μέσα. Μια αμυδρή λάμπα φώτιζε την πόρτα από μέσα, αλλά με την πόρτα κλειστή δεν μπορούσε να δει τι έκαναν.
  
  Παρακινημένος από το αυξανόμενο ενδιαφέρον του για τις υποθέσεις τους, αποφάσισε να μπει κρυφά μέσα και να δει μόνος του γιατί οι δύο άντρες είχαν σωπάσει, σαν να ήταν απλώς υπολειμματικά φαντάσματα ενός προηγούμενου γεγονότος. Όμως λόγω του σημείου που κρυβόταν, το αγόρι άκουσε μια σύντομη φασαρία και πάγωσε στη θέση του για να μην τον βρουν. Προς έκπληξή του, είδε τον μοναχό και δύο άλλους ντυμένους άντρες να περνούν δίπλα του διαδοχικά και μπήκαν στο δωμάτιο διαδοχικά. Λίγα λεπτά αργότερα, ένα έκπληκτο αγόρι παρακολούθησε την εμφάνισή τους, με αίμα να πέφτει πάνω στο καφέ ύφασμα που φορούσαν για να κρύψουν τις στολές τους.
  
  Δεν είναι μοναχοί! Αυτή είναι η Παπική Φρουρά του Κόπτη Πάπα Θεόφιλου!, αναφώνησε μέσα στο μυαλό του, που έκανε την καρδιά του να χτυπά πιο γρήγορα από φρίκη και δέος. Πολύ φοβισμένος για να κινηθεί, περίμενε να φύγουν για να βρει περισσότερους ειδωλολάτρες. Στο ήσυχο δωμάτιο έτρεξε με λυγισμένα πόδια, κινούμενος σκυμμένος για να εξασφαλίσει την απαρατήρητη παρουσία του σε αυτό το τρομερό μέρος που αγιάστηκε από τους ειδωλολάτρες. Γλίστρησε στο δωμάτιο απαρατήρητος και έκλεισε την πόρτα πίσω του για να ακούσει αν μπήκε κάποιος.
  
  Το αγόρι φώναξε άθελά του όταν είδε τους δύο νεκρούς, οι ίδιες οι φωνές από τις οποίες είχε αντλήσει σοφία πριν από λίγα λεπτά σώπασαν.
  
  Άρα είναι αλήθεια. Οι χριστιανοί φύλακες είναι τόσο αιμοδιψείς όσο οι αιρετικοί καταδικάζει η πίστη τους, σκέφτηκε το αγόρι. Αυτή η απογοητευτική αποκάλυψη ράγισε την καρδιά του. Ο ιερέας είχε δίκιο. Ο Πάπας Θεόφιλος και οι δούλοι του Θεού το κάνουν μόνο για χάρη της εξουσίας πάνω στους ανθρώπους και όχι για την εξύψωση του πατέρα. Αυτό δεν τους κάνει τόσο κακούς όσο οι ειδωλολάτρες;
  
  Στην ηλικία του, το αγόρι ήταν ανίκανο να συμφιλιωθεί με τη βαρβαρότητα των ανθρώπων που ισχυρίζονταν ότι υπηρετούσαν το δόγμα της αγάπης. Στριμώχτηκε με φρίκη στη θέα του σχισμένου λαιμού τους και έπνιξε μια μυρωδιά που του θύμιζε το πρόβατο που είχε σφάξει ο πατέρας του, μια ζεστή χάλκινη δυσωδία που το μυαλό του τον ανάγκασε να αναγνωρίσει ότι ήταν ανθρώπινη.
  
  Θεός της αγάπης και της συγχώρεσης; Αγαπούν ο πάπας και η εκκλησία του τους συνανθρώπους τους και συγχωρούν αυτούς που αμαρτάνουν; Πάλεψε στο κεφάλι του, αλλά όσο περισσότερο το σκεφτόταν, τόσο περισσότερη συμπόνια ένιωθε για τους δολοφονημένους στο πάτωμα. Μετά θυμήθηκε τον πάπυρο που είχαν μαζί τους και άρχισε να ψαχουλεύει τα πάντα όσο πιο ήσυχα μπορούσε.
  
  Έξω, στην αυλή, το αγόρι άκουγε όλο και περισσότερο θόρυβο, λες και οι καταδιώκτες είχαν εγκαταλείψει τώρα τη μυστικότητά τους. Από καιρό σε καιρό άκουγε κάποιον να ουρλιάζει από αγωνία, ακολουθούμενο συχνά από τον ήχο του χάλυβα πάνω στο ατσάλι. Κάτι συνέβη στην πόλη του εκείνο το βράδυ. Το ήξερε. Το ένιωσε στον ψίθυρο της θαλασσινής αύρας που έπνιγε το τρίξιμο των εμπορικών πλοίων, το δυσοίωνο προαίσθημα ότι αυτή η νύχτα δεν έμοιαζε με καμία άλλη.
  
  Ανοίγοντας μανιωδώς τα καπάκια από σεντούκια και ντουλάπια, δεν μπόρεσε να βρει τα έγγραφα που είδε τον Σαλόδιο να φέρνει στο σπίτι του. Τελικά, μέσα στην αυξανόμενη αναταραχή του βίαιου θρησκευτικού πολέμου στο ναό, το αγόρι έπεσε στα γόνατα, εξαντλημένο. Δίπλα στους νεκρούς ειδωλολάτρες έκλαψε πικρά από το σοκ που προκάλεσε η αλήθεια και η προδοσία της πίστης του.
  
  "Δεν θέλω να είμαι πια Χριστιανός!" φώναξε μη φοβούμενος ότι θα τον έβρισκαν τώρα. "Θα είμαι ειδωλολάτρης και θα υπερασπιστώ τους παλιούς τρόπους! Αποκηρύσσω την πίστη μου και τη βάζω στο δρόμο των πρώτων εθνών αυτού του κόσμου!". φώναξε. "Κάνε με προστάτη σου, Σεράπη!"
  
  Η σύγκρουση των όπλων και οι κραυγές εκείνων που σκοτώθηκαν ήταν τόσο δυνατές που οι κραυγές του θα είχαν ερμηνευτεί ως απλώς άλλος ένας ήχος σφαγής. Οι ξέφρενες κραυγές τον προειδοποίησαν ότι κάτι πολύ πιο καταστροφικό είχε συμβεί, και έτρεξε στο παράθυρο για να δει τους στύλους στο τμήμα του μεγάλου ναού από πάνω να καταστρέφονται μία προς μία. Όμως η πραγματική απειλή προερχόταν από το ίδιο το κτίριο που κατείχε. Μια έντονη ζέστη άγγιξε το πρόσωπό του καθώς κοίταξε έξω από το παράθυρο. Οι φλόγες ψηλές σαν τα ψηλά δέντρα έγλειφαν τα κτίρια καθώς τα αγάλματα έπεφταν με δυνατούς κραδασμούς που ακουγόταν σαν το πέλμα των γιγάντων.
  
  Απολιθωμένο και κλαίγοντας, το φοβισμένο αγόρι έψαχνε για έξοδο κινδύνου, αλλά καθώς πήδηξε πάνω από το άψυχο πτώμα του Σαλοδίου, το πόδι του πιάστηκε στο χέρι του άντρα και σωριάστηκε βαριά στο πάτωμα. Αφού συνήλθε από το χτύπημα, το αγόρι είδε ένα πάνελ κάτω από το ντουλάπι, το οποίο έψαξε. Ήταν ένα ξύλινο πάνελ κρυμμένο στο τσιμεντένιο πάτωμα. Με μεγάλη δυσκολία παραμέρισε το ξύλινο ντουλάπι και σήκωσε το καπάκι. Μέσα, βρήκε ένα σωρό αρχαίους ρόλους και χάρτες που έψαχνε.
  
  Κοίταξε τον νεκρό, που πίστευε ότι του έδειξε τη σωστή κατεύθυνση, κυριολεκτικά και πνευματικά. "Σε ευχαριστώ, Σαλόντιους. Ο θάνατός σου δεν θα είναι μάταιος", χαμογέλασε, σφίγγοντας τα ειλητάρια στο στήθος του. Χρησιμοποιώντας το μικρό του σώμα ως περιουσιακό στοιχείο, διέσχισε έναν από τους αγωγούς που έτρεχαν κάτω από τον ναό ως αγωγός καταιγίδας και ξέφυγε απαρατήρητος.
  
  
  Κεφάλαιο 1
  
  
  Ο Μπερν κοίταξε την απέραντη γαλάζια έκταση από πάνω του, που έμοιαζε να απλώνεται για πάντα, που διακόπτεται μόνο από μια ανοιχτό καφέ γραμμή όπου μια επίπεδη πεδιάδα χαρακτήριζε τον ορίζοντα. Το τσιγάρο του ήταν το μόνο σημάδι ότι ο άνεμος φυσούσε, φυσώντας τον μουντό λευκό καπνό του προς τα ανατολικά καθώς τα ατσαλένια μπλε μάτια του σάρωναν την περίμετρο. Ήταν εξαντλημένος, αλλά δεν τολμούσε να το δείξει. Τέτοιοι παραλογισμοί θα υπονόμευαν την εξουσία του. Όντας ένας από τους τρεις καπετάνιους στο στρατόπεδο, έπρεπε να διατηρήσει την ψυχρότητα, την ανεξάντλητη σκληρότητα και την απάνθρωπη ικανότητά του να μην κοιμάται ποτέ.
  
  Μόνο άντρες σαν τη Βέρνη θα μπορούσαν να κάνουν τον εχθρό να ανατριχιάσει και να διατηρήσουν το όνομα της μονάδας τους στους μουντούς ψιθύρους των ιθαγενών και στους πνιγμένους τόνους εκείνων που βρίσκονται πολύ πιο πέρα από τους ωκεανούς. Τα μαλλιά του ήταν ξυρισμένα κοντά, το τριχωτό της κεφαλής του φαινόταν κάτω από ένα μαύρο και γκρίζο καλαμάκι που δεν είχε ανακατευτεί από τον θυελλώδη αέρα. Πιεσμένο ανάμεσα στα σφιγμένα χείλη, το τσιγάρο του που είχε στρίψει με το χέρι έλαμψε μια στιγμιαία πορτοκαλί λάμψη προτού καταπιεί το άμορφο δηλητήριό του και πετάξει το αποτσίγαρο πάνω από το κιγκλίδωμα του μπαλκονιού. Κάτω από το οδόφραγμα όπου στεκόταν, μια σταγόνα πολλών εκατοντάδων ποδιών κατέβηκε στους πρόποδες του βουνού.
  
  Ήταν το τέλειο πλεονέκτημα για τους επισκέπτες που φτάνουν, το καλωσόρισμα και άλλους. Ο Μπερν πέρασε τα δάχτυλά του μέσα από το μαύρο και γκρι μουστάκι και τα γένια του, χαϊδεύοντάς τα αρκετές φορές μέχρι να γίνουν τακτοποιημένα και χωρίς ίχνος στάχτης. Δεν χρειαζόταν στολή -κανείς τους δεν χρειαζόταν- αλλά η άκαμπτη πειθαρχία τους πρόδιδε το υπόβαθρό τους και την εκπαίδευσή τους. Οι άνθρωποί του ήταν πολύ ταγμένοι, και ο καθένας είχε εκπαιδευτεί στην τελειότητα σε διάφορους τομείς, ενώ η ιδιότητά του μέλους εξαρτιόταν από το να γνωρίζει λίγο από όλα και να ειδικεύεται στα περισσότερα. Το γεγονός ότι ζούσαν απομονωμένοι και τηρούσαν αυστηρή νηστεία σε καμία περίπτωση δεν σήμαινε ότι είχαν το ήθος ή την αγνότητα των μοναχών.
  
  Στην πραγματικότητα, οι κάτοικοι της Βέρνης ήταν ένα σωρό σκληρά, πολυφυλετικά καθάρματα που τους άρεσαν όλα όσα έκαναν οι περισσότεροι άγριοι, αλλά έμαθαν να χρησιμοποιούν τις απολαύσεις τους. Εφόσον κάθε άνθρωπος εκτελούσε το έργο του και όλες τις αποστολές του με επιμέλεια, ο Μπερν και οι δύο σύντροφοί του επέτρεψαν στην αγέλη τους να είναι τα σκυλιά που ήταν.
  
  Αυτό τους έδωσε εξαιρετική κάλυψη, την εμφάνιση απλών θηριωδών που κάνουν τις προσφορές των στρατιωτικών εμπορικών σημάτων και βεβηλώνουν οτιδήποτε τολμούσε να περάσει το κατώφλι του φράχτη τους χωρίς καλό λόγο ή να φέρει οποιοδήποτε νόμισμα ή σάρκα. Ωστόσο, κάθε άνθρωπος υπό τις διαταγές του Μπερν ήταν ιδιαίτερα ικανός και μορφωμένος. Ιστορικοί, οπλουργοί, ιατροί, αρχαιολόγοι και γλωσσολόγοι περπατούσαν πλάι με ώμο με δολοφόνους, μαθηματικούς και δικηγόρους.
  
  Ο Μπερν ήταν 44 ετών και το παρελθόν του ζήλευαν οι επιδρομείς σε όλο τον κόσμο.
  
  Πρώην μέλος της μονάδας του Βερολίνου της λεγόμενης New Spetsnaz (Secret GRU), ο Bern πέρασε από πολλά εξαντλητικά παιχνίδια μυαλού τόσο άκαρδο όσο και το καθεστώς φυσικής προπόνησής του κατά τα χρόνια που ο Γερμανός υπηρετούσε στις ρωσικές ειδικές δυνάμεις. Υπό την πτέρυγά του, προσανατολίστηκε σταδιακά από τον άμεσο διοικητή του στις μυστικές αποστολές του μυστικού γερμανικού τάγματος. Αφού έγινε ένας πολύ αποτελεσματικός πράκτορας αυτής της μυστικής ομάδας γερμανικής αριστοκρατίας και παγκόσμιων μεγιστάνων με άθλια σχέδια, στον Berne προσφέρθηκε τελικά μια αποστολή εισαγωγικού επιπέδου όπου του χορηγήθηκε μέλος στο Επίπεδο 5, εάν πετύχαινε.
  
  Όταν έγινε σαφές ότι έπρεπε να απαγάγει το βρέφος ενός μέλους του Βρετανικού Συμβουλίου και να σκοτώσει το παιδί εάν οι γονείς του δεν συμμορφώνονταν με τους όρους της οργάνωσης, ο Μπερν συνειδητοποίησε ότι υπηρετούσε μια ομάδα ισχυρών και αποκρουστικών γραμμών αίματος και αρνήθηκε. Ωστόσο, όταν επέστρεψε στο σπίτι για να βρει τη γυναίκα του βιασμένη και δολοφονημένη και το παιδί του εξαφανισμένο, ορκίστηκε να ανατρέψει το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου με κάθε μέσο. Γνώριζε από αξιόπιστες πηγές ότι τα μέλη λειτουργούσαν υπό διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες, ότι τα πλοκάμια τους διείσδυσαν πολύ πέρα από τις φυλακές της Ανατολικής Ευρώπης και τα στούντιο του Χόλιγουντ, μέχρι τις αυτοκρατορικές τράπεζες και τα ακίνητα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σιγκαπούρη.
  
  Στην πραγματικότητα, η Berne τους αναγνώρισε σύντομα ως τον διάβολο, τις σκιές. όλα τα πράγματα που ήταν αόρατα αλλά πανταχού παρόντα.
  
  Καθοδηγώντας μια ανταρσία ομοϊδεατών λειτουργών και μελών δεύτερου επιπέδου με τεράστιες δικές τους εξουσίες, ο Μπερν και οι συνάδελφοί του αποστάτησαν από την τάξη και αποφάσισαν να καταστήσουν αποκλειστικό τους στόχο να καταστρέψουν όλους τους υφισταμένους και τα μέλη του ανώτατου συμβουλίου του Black Sun χωρίς εξαίρεση. .
  
  Έτσι γεννήθηκε η Ταξιαρχία των Renegade, οι επαναστάτες που ήταν υπεύθυνοι για το πιο επιτυχημένο αντίμετρο που έχει αντιμετωπίσει ποτέ το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου, ο μόνος εχθρός αρκετά τρομακτικός ώστε να αξίζει μια προειδοποίηση στις τάξεις του Κεφαλαίου.
  
  Τώρα η Ταξιαρχία Renegade έκανε γνωστή την παρουσία της με κάθε ευκαιρία για να υπενθυμίσει στον Black Sun ότι είχαν έναν εκφοβιστικά ικανό εχθρό, αν και όχι τόσο ισχυρό στον κόσμο της τεχνολογίας των πληροφοριών και των οικονομικών όσο η τάξη, αλλά ανώτερος σε ικανότητα τακτικής προσέγγισης και ευφυΐας . Οι τελευταίες ήταν δεξιότητες που μπορούσαν να ξεριζώσουν και να καταστρέψουν κυβερνήσεις, ακόμη και χωρίς τη βοήθεια απεριόριστου πλούτου και πόρων.
  
  Η Βέρνη πέρασε κάτω από μια καμάρα στο δάπεδο που μοιάζει με καταφύγιο δύο ορόφους κάτω από τον κύριο χώρο διαβίωσης, περνώντας από δύο ψηλές, μαύρες, σιδερένιες πύλες που υποδέχονταν τους καταδικασμένους στην κοιλιά του θηρίου, όπου τα παιδιά του Μαύρου Ήλιου εκτελέστηκαν με προκατάληψη . Και όπως και να έχει, δούλευε το εκατοστό κομμάτι, που ισχυριζόταν ότι δεν ήξερε τίποτα. Η Μπερν ανέκαθεν θαύμαζε που οι επιδείξεις πίστης τους δεν τους οδήγησαν ποτέ πουθενά, και παρόλα αυτά φαινόταν ότι ένιωθαν υποχρεωμένοι να θυσιαστούν για έναν οργανισμό που τους κρατούσε στη γραμμή και επανειλημμένα αποδείχτηκε ότι απέρριπτε τις προσπάθειές τους ως δεδομένες. Για τι?
  
  Εν πάση περιπτώσει, η ψυχολογία αυτών των σκλάβων απέδειξε πώς κάποια αόρατη δύναμη κακόβουλης πρόθεσης είχε καταφέρει να μετατρέψει εκατοντάδες χιλιάδες κανονικούς, καλούς ανθρώπους σε μάζες ένστολων τενεκέ στρατιωτών που βαδίζουν υπέρ των Ναζί. Κάτι για τον Μαύρο Ήλιο ενήργησε με την ίδια λαμπρότητα που εμπνέεται από φόβο που έκανε αξιοπρεπείς άντρες υπό τον Χίτλερ να καίνε ζωντανά μωρά και να βλέπουν τα παιδιά να ασφυκτιούν από τις αναθυμιάσεις αερίων ενώ καλούσαν τις μητέρες τους. Κάθε φορά που κατέστρεφε ένα από αυτά, ένιωθε ανακούφιση. όχι τόσο για να απαλλαγούμε από την παρουσία ενός άλλου εχθρού, αλλά επειδή δεν ήταν σαν αυτούς.
  
  
  Κεφάλαιο 2
  
  
  Η Νίνα πνίγηκε στο κουκούτσι της. Ο Σαμ δεν μπόρεσε παρά να γελάσει με το ξαφνικό τράνταγμα της και την περίεργη έκφραση που έκανε, και τον επέκρινε με ένα στενό βλέμμα που τον ίσιωσε γρήγορα.
  
  "Συγγνώμη, Νίνα", είπε, προσπαθώντας μάταια να κρύψει τη διασκέδασή του, "αλλά μόλις σου είπε ότι η σούπα είναι καυτή και εσύ απλά πήγαινε και βάλε μέσα μια γεμάτη κουταλιά. Τι πιστεύετε ότι έπρεπε να συμβεί;"
  
  Η γλώσσα της Νίνα ήταν μουδιασμένη από την ζεματιστή σούπα που είχε δοκιμάσει πολύ νωρίς, αλλά μπορούσε ακόμα να ορκιστεί.
  
  "Χρειάζεται να σου υπενθυμίσω πόσο πεινασμένος είμαι;" εκείνη γέλασε.
  
  "Ναι, τουλάχιστον άλλες δεκατέσσερις φορές", είπε με την ενοχλητική παλικαρίσια του, που την έκανε να σφίξει σφιχτά το κουτάλι στη γροθιά της κάτω από την εκτυφλωτική λάμπα στην κουζίνα της Κάτια Στρένκοβα. Μύριζε μούχλα και παλιό ύφασμα, αλλά για κάποιο λόγο η Νίνα το βρήκε πολύ ζεστό, σαν να ήταν το σπίτι της από μια άλλη ζωή. Μόνο τα έντομα που παρακινήθηκαν από το ρωσικό καλοκαίρι την ενοχλούσαν στη ζώνη άνεσής της, αλλά κατά τα άλλα απολάμβανε τη ζεστή φιλοξενία και την ωμή επιχειρηματικότητα των ρωσικών οικογενειών.
  
  Έχουν περάσει δύο μέρες από τότε που η Νίνα, ο Σαμ και ο Αλέξανδρος διέσχισαν την ήπειρο με το τρένο και τελικά έφτασαν στο Νοβοσιμπίρσκ, από όπου ο Αλέξανδρος τους οδήγησε όλους με ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο που δεν ήταν άξιο δρόμου, το οποίο τους πήγε στο αγρόκτημα του Στρένκοφ στον ποταμό Αργκούτ, βόρεια. των συνόρων μεταξύ Μογγολίας και Ρωσίας.
  
  Από τότε που ο Perdue άφησε την εταιρεία τους στο Βέλγιο, ο Sam και η Nina ήταν πλέον στο έλεος της εμπειρίας και της πίστης του Alexander, μακράν των πιο αξιόπιστων από όλους τους αναξιόπιστους ανθρώπους με τους οποίους είχαν συναναστραφεί τον τελευταίο καιρό. Το βράδυ που εξαφανίστηκε ο Περντού με την αιχμάλωτη Ρενάτα του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου, η Νίνα έδωσε στον Σαμ το κοκτέιλ του νανίτη, ίδιο με το δικό της, το οποίο είχε δώσει ο Περντύ για να απαλλάξει και τους δύο από το μάτι του Μαύρου Ήλιου που έβλεπε τα πάντα. Όσο κι αν ήλπιζε, ήταν όσο πιο ειλικρινής μπορούσε να είναι, δεδομένου ότι προτιμούσε τις στοργές του Σαμ Κλιβ από τα πλούτη του Ντέιβ Περντιού. Με την αποχώρησή του, τη διαβεβαίωσε ότι απέχει πολύ από το να εγκαταλείψει την αξίωσή του για την καρδιά της, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν δική του. Αλλά τέτοιοι ήταν οι τρόποι του εκατομμυριούχου playboy και έπρεπε να του δώσει τα εύσημα-ήταν τόσο αδίστακτος στον έρωτά του όσο και στις περιπέτειές του.
  
  Τώρα βρίσκονταν χαμηλά στη Ρωσία, ενώ σχεδίαζαν την επόμενη μετακίνησή τους για να αποκτήσουν πρόσβαση στο αποστάτη συγκρότημα όπου οι αντίπαλοι του Black Sun διατηρούσαν το προπύργιο τους. Αυτό θα ήταν ένα πολύ επικίνδυνο και εξαντλητικό έργο, αφού δεν είχαν πλέον το ατού τους - η μελλοντική καθαίρετη Ρενάτα από τον Μαύρο Ήλιο. Ωστόσο, ο Αλέξανδρος, ο Σαμ και η Νίνα γνώριζαν ότι η φυλή των αποστατών ήταν το μόνο τους καταφύγιο από την ανελέητη καταδίωξη του Τάγματος να τους βρει και να τους σκοτώσει.
  
  Ακόμα κι αν κατάφεραν να πείσουν τον αρχηγό των επαναστατών ότι δεν ήταν κατάσκοποι της Ρενάτας του τάγματος, δεν είχαν ιδέα τι είχε στο μυαλό της η Ταξιαρχία των Αποστατών για να το αποδείξει. Αυτό από μόνο του ήταν μια τρομακτική ιδέα στην καλύτερη περίπτωση.
  
  Οι άνθρωποι που φύλαγαν το φρούριο τους στο Monkh Saridag, την υψηλότερη κορυφή των βουνών Sayan, δεν ήταν αυτοί που έκαναν πλάκα. Η φήμη τους ήταν πολύ γνωστή στον Σαμ και τη Νίνα, όπως είχαν μάθει κατά τη διάρκεια της φυλάκισής τους στα κεντρικά γραφεία του Black Sun στη Μπριζ λιγότερο από δύο εβδομάδες πριν. Ήταν ακόμα φρέσκο στο μυαλό τους πώς η Ρενάτα επρόκειτο να στείλει είτε τον Σαμ είτε τη Νίνα σε μια μοιραία αποστολή να διεισδύσουν στην Ταξιαρχία των Renegade και να κλέψουν τον πολυπόθητο Longinus, ένα όπλο για το οποίο δεν έχουν αποκαλυφθεί πολλά. Μέχρι στιγμής, δεν έχουν καταλάβει ποτέ αν η αποκαλούμενη αποστολή Longinus ήταν μια νόμιμη αποστολή ή απλώς ένα τέχνασμα για να ικανοποιήσει την κακή όρεξη της Ρενάτας να στείλει τα θύματά της σε παιχνίδια γάτας και ποντικιού για να κάνουν τον θάνατό τους πιο διασκεδαστικό και σοφιστικέ για τη διασκέδασή της. .
  
  Ο Αλέξανδρος ξεκίνησε μόνος του για ένα αναγνωριστικό ταξίδι για να δει τι είδους ασφάλεια παρείχε η Ταξιαρχία των Αποστατών στην επικράτειά τους. Με τις τεχνικές του γνώσεις και την εκπαίδευση επιβίωσης, δεν ταίριαζε σχεδόν καθόλου με τους αποστάτες, αλλά αυτός και οι δύο σύντροφοί του δεν μπορούσαν να τρυπώσουν για πάντα στη φάρμα της Κάτια. Στο τέλος, έπρεπε να έρθουν σε επαφή με μια ομάδα επαναστατών, διαφορετικά δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιστρέψουν στην κανονική τους ζωή.
  
  Διαβεβαίωσε τη Νίνα και τον Σαμ ότι θα ήταν καλύτερο να πήγαινε μόνος. Αν με κάποιο τρόπο η παραγγελία εξακολουθούσε να παρακολουθεί τους τρεις τους, σίγουρα δεν θα έψαχναν το χέρι ενός μοναχικού αγρότη σε ένα χτυπημένο LDV (ελαφρύ όχημα) στις πεδιάδες της Μογγολίας ή κατά μήκος του ρωσικού ποταμού. Επιπλέον, γνώριζε την πατρίδα του σαν την ανάσα του, γεγονός που συνέβαλε στο ταχύτερο ταξίδι και στην καλύτερη γνώση της γλώσσας. Εάν ένας από τους συναδέλφους του ανακριθεί από αξιωματούχους, η έλλειψη γνώσης της γλώσσας θα μπορούσε να εμποδίσει σοβαρά το σχέδιο, εκτός εάν συλληφθεί ή πυροβοληθεί.
  
  Οδήγησε σε έναν έρημο μικρό χωματόδρομο που ελίσσονταν προς μια οροσειρά που σημάδευε τα σύνορα και σιωπηλά ανήγγειλε την ομορφιά της Μογγολίας. Το μικρό όχημα ήταν ένα χτυπημένο παλιό γαλάζιο πράγμα που έτριζε με κάθε κίνηση των τροχών, κάνοντας το κομπολόι στον καθρέφτη να αιωρείται σαν ιερό εκκρεμές. Ακριβώς επειδή ήταν ένα ταξίδι αγαπητή Κάτια, ο Αλέξανδρος άντεξε τον ενοχλητικό κρότο με χάντρες στο ταμπλό στη σιωπή της καμπίνας, διαφορετικά θα είχε σκίσει το λείψανο από τον καθρέφτη και θα το είχε πετάξει έξω από το παράθυρο. Επιπλέον, η περιοχή ήταν αρκετά ξεχασμένη από τον Θεό. Στο κομπολόι δεν θα υπήρχε σωτηρία για αυτό.
  
  Τα μαλλιά του φτερούγαζαν από τον κρύο αέρα που φυσούσε από το ανοιχτό παράθυρο και το δέρμα στο αντιβράχιο του άρχισε να καίει από το κρύο. Ορκίστηκε στο κουρελιασμένο χερούλι που δεν μπορούσε να σηκώσει το τζάμι για να του δώσει καμιά παρηγοριά από την κρύα ανάσα της επίπεδης ερημιάς που διέσχιζε. Μια μικρή φωνή μέσα του τον επέπληξε για την αχαριστία του που ήταν ακόμα ζωντανός μετά τα σπαραχτικά γεγονότα στο Βέλγιο, όπου σκοτώθηκε η αγαπημένη του Άξελ και διέφυγε από την ίδια μοίρα.
  
  Μπροστά, έβλεπε το συνοριακό φυλάκιο, όπου, ευτυχώς, δούλευε ο σύζυγος της Κάτιας. Ο Αλέξανδρος έριξε μια γρήγορη ματιά στο κομπολόι που ήταν χαραγμένο στο ταμπλό του αυτοκινήτου που έτρεμε, και ήξερε ότι κι εκείνοι του θύμισαν αυτή την ευλογημένη ευλογία.
  
  "Ναί! Ναι! Ξέρω. Ξέρω, διάολε, - γρύλισε, κοιτάζοντας το ταλαντευόμενο τεχνητό.
  
  Το μεθοριακό φυλάκιο δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα άλλο ακατάστατο μικρό κτήριο, περιτριγυρισμένο από υπερβολικά μήκη παλαιών συρματοπλέγματα και περιπολώντας άντρες με μακριά όπλα περιμένοντας απλώς κάποια ενέργεια. Περπατούσαν νωχελικά πέρα δώθε, άλλοι άναβαν τσιγάρα για τους φίλους τους, άλλοι ρωτούσαν έναν περίεργο τουρίστα που προσπαθούσε να περάσει.
  
  Ο Αλέξανδρος είδε ανάμεσά τους τον Σεργκέι Στρένκοφ, ο οποίος φωτογραφήθηκε με μια θορυβώδη Αυστραλή που επέμενε να μάθει πώς να λέει "γάμησέ σε" στα ρωσικά. Ο Σεργκέι ήταν ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, όπως η άγρια γάτα του, η Κάτια, αλλά ενθουσίασε την κυρία και αντ' αυτού της έμαθε να λέει "Χαίρε Μαρία", πείθοντάς την ότι αυτή ακριβώς ήταν η φράση που ζήτησε. Ο Αλέξανδρος έπρεπε να γελάσει και να κουνήσει το κεφάλι του καθώς άκουγε τη συζήτηση ενώ περίμενε να μιλήσει με τον φρουρό.
  
  "Ω, περίμενε, Ντίμα! Θα πάρω αυτό!" Ο Σεργκέι φώναξε στον συνάδελφό του.
  
  "Αλέξανδρε, έπρεπε να είχες έρθει το βράδυ", μουρμούρισε κάτω από την ανάσα του, προσποιούμενος ότι ζητούσε τα έγγραφα του φίλου του. Ο Αλέξανδρος του έδωσε τα έγγραφά του και του απάντησε: "Εγώ θα το έκανα, αλλά εσύ τελειώνεις πριν από αυτό, και δεν εμπιστεύομαι κανέναν εκτός από εσένα να ξέρει τι θα κάνω στην άλλη πλευρά αυτού του φράχτη, καταλαβαίνεις;"
  
  Ο Σεργκέι έγνεψε καταφατικά. Είχε πυκνό μουστάκι και πυκνά μαύρα φρύδια, που τον έκαναν να δείχνει ακόμα πιο τρομακτικός με τη στολή. Τόσο ο Sibiryak όσο και ο Sergei και η Katya ήταν παιδικοί φίλοι του τρελού Αλέξανδρου και πέρασαν πολλές νύχτες στη φυλακή εξαιτίας των απερίσκεπτων ιδεών του. Ακόμη και τότε, το αδύνατο, εύρωστο αγόρι ήταν απειλή για όποιον προσπαθούσε να ζήσει μια οργανωμένη και ασφαλή ζωή, και οι δύο έφηβοι συνειδητοποίησαν γρήγορα ότι ο Αλέξανδρος σύντομα θα τους έφερνε σε σοβαρό μπελά αν συνέχιζαν να συμφωνούν να τον ακολουθήσουν στην παράνομη διασκέδαση του. περιπέτειες.
  
  Αλλά και οι τρεις παρέμειναν φίλοι ακόμη και μετά την αποχώρηση του Αλέξανδρου για να υπηρετήσει στον πόλεμο του Κόλπου ως πλοηγός σε μια από τις βρετανικές μονάδες. Τα χρόνια του ως ανιχνευτής και εμπειρογνώμονας επιβίωσης τον βοήθησαν να ανέβει γρήγορα στις βαθμίδες μέχρι που έγινε ανεξάρτητος εργολάβος που γρήγορα κέρδισε το σεβασμό όλων εκείνων των οργανώσεων που τον προσέλαβαν. Στο μεταξύ, η Κάτια και ο Σεργκέι έκαναν σταθερή πρόοδο στην ακαδημαϊκή τους ζωή, αλλά η έλλειψη χρηματοδότησης και η πολιτική αναταραχή στη Μόσχα και το Μινσκ, αντίστοιχα, ανάγκασαν και τους δύο να επιστρέψουν στη Σιβηρία, όπου ενώθηκαν ξανά, σχεδόν μια δεκαετία μετά την αποχώρησή τους. για πιο σημαντικά πράγματα που δεν έγιναν.
  
  Η Κάτια κληρονόμησε τη φάρμα των παππούδων της όταν οι γονείς της πέθαναν σε έκρηξη στο εργοστάσιο πυρομαχικών όπου δούλευαν όταν ήταν δευτεροετής φοιτήτρια πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και έπρεπε να επιστρέψει για να διεκδικήσει τη φάρμα πριν την πουλήσει στο κράτος . Ο Σεργκέι ήρθε μαζί της και οι δυο τους εγκαταστάθηκαν εκεί. Δύο χρόνια αργότερα, όταν ο Αλέξανδρος ο ασταθής ήταν καλεσμένος στο γάμο τους, οι τρεις τους γνωρίστηκαν ξανά, μιλώντας για τις περιπέτειές τους πάνω σε μερικά μπουκάλια φεγγαριού μέχρι που θυμήθηκαν εκείνες τις άγριες μέρες σαν να ζούσαν μέσα τους.
  
  Η Κάτια και ο Σεργκέι βρήκαν ευχάριστη την αγροτική ζωή και τελικά έγιναν πολίτες που πήγαιναν στην εκκλησία, ενώ ο άγριος φίλος τους επέλεξε μια ζωή με κίνδυνο και συνεχή αλλαγή σκηνικού. Τώρα ζήτησε τη βοήθειά τους για να δώσουν καταφύγιο σε αυτόν και σε δύο φίλους του Σκωτσέζου μέχρι να μπορέσει να τακτοποιήσει τα πράγματα, αφήνοντας κατά μέρος, φυσικά, τον κίνδυνο που διέτρεχαν πραγματικά αυτός, ο Σαμ και η Νίνα. Καλόκαρδοι και πάντα χαρούμενοι για την καλή παρέα, οι Στρένκοφ κάλεσαν τρεις φίλους να μείνουν μαζί τους για λίγο.
  
  Τώρα ήταν η ώρα να κάνει αυτό για το οποίο ήρθε και ο Αλέξανδρος υποσχέθηκε στους παιδικούς του φίλους ότι αυτός και οι σύντροφοί του σύντομα θα ήταν εκτός κινδύνου.
  
  "Περάστε από την αριστερή πύλη. αυτά εκεί καταρρέουν. Το λουκέτο είναι ψεύτικο, Άλεξ. Απλά τράβα την αλυσίδα και θα δεις. Μετά πήγαινε στο σπίτι δίπλα στο ποτάμι, εκεί-" έδειξε τίποτα συγκεκριμένα, "περίπου πέντε χιλιόμετρα μακριά. Υπάρχει ένας μεταφορέας, ο Κώστας. Δώστε του λίγο ποτό ή οτιδήποτε άλλο έχετε σε αυτό το φιαλίδιο. Είναι αμαρτωλά εύκολο να τον δωροδοκήσεις", γέλασε ο Σεργκέι, "και θα σε πάει εκεί που πρέπει να πας".
  
  Ο Σεργκέι έβαλε το χέρι του βαθιά στην τσέπη του.
  
  "Ω, το είδα", αστειεύτηκε ο Αλέξανδρος, ντροπιάζοντας τον φίλο του με ένα υγιές κοκκίνισμα και ένα ηλίθιο γέλιο.
  
  "Όχι, είσαι ηλίθιος. Εδώ, "Ο Σεργκέι έδωσε στον Αλέξανδρο το σπασμένο κομπολόι.
  
  "Ω, Ιησού, όχι άλλος ένας από αυτούς", βόγκηξε ο Αλέξανδρος. Είδε το σκληρό βλέμμα που του έριξε ο Σεργκέι για βλασφημία και σήκωσε το χέρι του με απολογητικό τόνο.
  
  "Αυτό είναι διαφορετικό από αυτό στον καθρέφτη. Άκου, δώσε το σε έναν από τους φρουρούς στο στρατόπεδο και θα σε πάει σε έναν από τους καπετάνιους, εντάξει;" εξήγησε ο Σεργκέι.
  
  "Γιατί σπασμένο κομπολόι;" ρώτησε ο Αλέξανδρος δείχνοντας εντελώς σαστισμένος.
  
  "Αυτό είναι το σύμβολο του αποστάτη. Η συμμορία των αποστατών το χρησιμοποιεί για να αναγνωρίσει ο ένας τον άλλον", απάντησε αδιάφορα ο φίλος του.
  
  "Περίμενε, πώς είσαι...;"
  
  "Δεν πειράζει, φίλε μου. Ήμουν και στρατιωτικός, ξέρεις; Δεν είμαι ηλίθιος", ψιθύρισε ο Σεργκέι.
  
  "Δεν το εννοούσα ποτέ, αλλά πώς διάολο ήξερες ποιον θέλαμε να δούμε;" - ρώτησε ο Αλέξανδρος. Αναρωτήθηκε αν ο Σεργκέι ήταν απλώς ένα άλλο πόδι της αράχνης του Μαύρου Ήλιου και αν μπορούσε να τον εμπιστευτούν καθόλου. Μετά σκέφτηκε τον Σαμ και τη Νίνα, ανυποψίαστα, στο αρχοντικό.
  
  "Άκου, εμφανίζεσαι στο σπίτι μου με δύο αγνώστους που δεν έχουν σχεδόν τίποτα μαζί τους: ούτε χρήματα, ούτε ρούχα, ούτε πλαστά έγγραφα... Και νομίζεις ότι δεν μπορώ να δω έναν πρόσφυγα όταν τον βλέπω; Εξάλλου είναι μαζί σου. Και δεν κάνεις παρέα με ασφαλείς ανθρώπους. Τώρα συνεχίστε. Και προσπαθήστε να επιστρέψετε στο αγρόκτημα πριν από τα μεσάνυχτα", είπε ο Σεργκέι. Χτύπησε στην οροφή του σωρού σκουπιδιών με τροχούς και σφύριξε στον φρουρό στην πύλη.
  
  Ο Αλέξανδρος έγνεψε τις ευχαριστίες του, τοποθετώντας το κομπολόι στα γόνατά του καθώς το αυτοκίνητο περνούσε από την πύλη.
  
  
  κεφάλαιο 3
  
  
  Τα γυαλιά του Purdue αντανακλούσαν το ηλεκτρονικό κύκλωμα μπροστά του, φωτίζοντας το σκοτάδι στο οποίο καθόταν. Ήταν ησυχία, νυχτώνοντας στο μέρος του κόσμου του. Του έλειψε το Reichtischusis, του έλειψε το Εδιμβούργο και οι ξέγνοιαστες μέρες που πέρασε στην έπαυλή του, εντυπωσιάζοντας επισκέπτες και πελάτες με τις εφευρέσεις του και την αξεπέραστη ιδιοφυΐα του. Η προσοχή ήταν τόσο αθώα, τόσο άσκοπη με την ήδη γνωστή και άσεμνα εντυπωσιακή κατάστασή της, αλλά του έλειπε. Τότε, προτού μπει σε βαθιά σκατά με τις αποκαλύψεις για το Deep Sea One και την ατυχή επιλογή επιχειρηματικών εταίρων στην έρημο Parashant, η ζωή ήταν γεμάτη ενδιαφέρουσες περιπέτειες και ρομαντικές απάτες.
  
  Τώρα τα πλούτη του μετά βίας στήριζαν τη ζωή του και η ασφάλεια των άλλων έπεσε στους ώμους του. Όσο προσπαθούσε, διαπίστωσε ότι το να κρατήσει τα πάντα μαζί είχε γίνει σχεδόν αδύνατο. Η Νίνα, η ερωμένη του, ένας πρόσφατα χαμένος πρώην εραστής που σκόπευε να διεκδικήσει πλήρως, βρισκόταν κάπου στην Ασία με έναν άντρα που πιστεύει ότι αγαπά. Ο Sam, ο αντίπαλός του για την αγάπη της Nina και (ας μην το αρνηθούμε) πρόσφατος νικητής παρόμοιων διαγωνισμών, ήταν πάντα εκεί για να βοηθήσει τον Purdue στις προσπάθειές του - ακόμα και όταν ήταν αδικαιολόγητο.
  
  Διακυβευόταν η δική του ασφάλεια, ανεξάρτητα από την προσωπική του ασφάλεια, ειδικά τώρα που είχε σταματήσει προσωρινά την ηγεσία της Black Sun. Το συμβούλιο που επέβλεπε την ηγεσία του τάγματος πιθανώς τον παρακολουθούσε και για κάποιο λόγο διατήρησε αυτή τη στιγμή τις τάξεις του, και αυτό έκανε τον Περντού εξαιρετικά νευρικό - και δεν ήταν σε καμία περίπτωση νευρικό άτομο. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να έχει σκυμμένο το κεφάλι του μέχρι να καταστρώσει ένα σχέδιο για να ενωθεί με τη Νίνα και να τη μεταφέρει ασφαλή μέχρι να καταλάβει τι να κάνει αν το συμβούλιο τεθεί σε δράση.
  
  Το κεφάλι του χτυπούσε δυνατά από τη σοβαρή ρινορραγία που είχε υποστεί πριν από λίγα λεπτά, αλλά τώρα δεν μπορούσε να σταματήσει. Διακυβεύονταν πάρα πολλά.
  
  Ξανά και ξανά ο Dave Perdue επανασχεδίασε τη συσκευή στην ολογραφική οθόνη του, αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά που απλά δεν μπορούσε να δει. Η συγκέντρωσή του δεν ήταν τόσο έντονη όσο ποτέ, αν και μόλις είχε ξυπνήσει από έναν εννιάωρο αδιάκοπο ύπνο. Ο πονοκέφαλος ήταν ήδη εκεί όταν ξύπνησε, αλλά αυτό δεν ήταν περίεργο, αφού μόνος του ήπιε σχεδόν ένα ολόκληρο μπουκάλι κόκκινο Johnnie Walker, καθισμένος μπροστά στο τζάκι.
  
  "Για όνομα του Θεού!" Ο Perdue ούρλιαξε χωρίς φωνή για να μην ξυπνήσει κανέναν από τους γείτονές του και χτύπησε τις γροθιές του στο τραπέζι. Ήταν εντελώς εκτός χαρακτήρα για εκείνον να χάσει την ψυχραιμία του, ειδικά για ένα τόσο ασήμαντο έργο όπως ένα απλό ηλεκτρονικό κύκλωμα, όπως του οποίου είχε ήδη κατακτήσει σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών. Η ζοφερή του συμπεριφορά και η ανυπομονησία του ήταν αποτέλεσμα των τελευταίων ημερών και ήξερε ότι έπρεπε να παραδεχτεί ότι το να αφήσει τη Νίνα με τον Σαμ τον είχε πληγώσει στο τέλος.
  
  Συνήθως τα χρήματά του και η γοητεία του μπορούσαν να πάρουν οποιοδήποτε θήραμα με ευκολία, και για να το ολοκληρώσουμε, είχε τη Νίνα για πάνω από δύο χρόνια, και όμως το θεωρούσε δεδομένο και εξαφανίστηκε από τα ραντάρ, χωρίς να μπει στον κόπο να της πει ότι ήταν ζωντανός. Ήταν συνηθισμένος σε αυτή τη συμπεριφορά και οι περισσότεροι το θεωρούσαν μέρος της εκκεντρικότητάς του, αλλά τώρα ήξερε ότι αυτό ήταν το πρώτο σοβαρό χτύπημα στη σχέση τους. Η γέννα την αναστάτωσε ακόμα περισσότερο, κυρίως γιατί τότε ήξερε ότι σκόπιμα την κράτησε στο σκοτάδι και μετά, με ένα θανατηφόρο χτύπημα, την παρέσυρε στην πιο απειλητική αναμέτρηση με τον πανίσχυρο "Black Sun" μέχρι σήμερα.
  
  Ο Περντού έβγαλε τα γυαλιά του και τα έβαλε στο μικρό σκαμπό του μπαρ δίπλα του. Κλείνοντας τα μάτια του για μια στιγμή, τσίμπησε ελαφρά τη γέφυρα της μύτης του με τον αντίχειρα και τον δείκτη του και προσπάθησε να καθαρίσει τις μπερδεμένες σκέψεις του και να επιστρέψει το μυαλό του σε λειτουργία τεχνολογίας. Η νύχτα ήταν ήπια, αλλά ο αέρας έκανε τα νεκρά δέντρα να γέρνουν προς το παράθυρο και να ξύνουν σαν γάτα που προσπαθεί να μπει μέσα. Κάτι κρυβόταν τη νύχτα έξω από το μικρό μπανγκαλόου όπου έμενε επ' αόριστον ο Purdue ενώ σχεδίαζε την επόμενη μετακόμισή του.
  
  Ήταν δύσκολο να γίνει διάκριση ανάμεσα στο ανελέητο χτύπημα των κλαδιών του δέντρου που προκαλούσε η καταιγίδα και στο να τσακώνεσαι με μια λαβή ή να χτυπάς ένα μπουζί στο τζάμι του παραθύρου. Ο Perdue σταμάτησε να ακούσει. Κανονικά δεν ήταν καθόλου άνθρωπος με διαίσθηση, αλλά τώρα, υπακούοντας στο εκκολαπτόμενο ένστικτό του, αντιμετώπιζε σοβαρή καυστικότητα.
  
  Ήξερε καλύτερα από το να κοιτάξει, γι' αυτό χρησιμοποίησε μια από τις συσκευές του, που δεν είχε ακόμα δοκιμαστεί, πριν δραπετεύσει υπό την κάλυψη της νύχτας από την έπαυλή του στο Εδιμβούργο. Ήταν ένα είδος spyglass, που επαναχρησιμοποιήθηκε για κάτι περισσότερο από το να καθαρίσει την απόσταση για να ελέγξει εξονυχιστικά τις ενέργειες εκείνων που δεν γνώριζαν τίποτα. Περιείχε ένα χαρακτηριστικό υπέρυθρο πλήρες με μια κόκκινη ακτίνα λέιζερ που έμοιαζε με τη δέσμη ενός τουφέκι της ομάδας εργασίας, ωστόσο αυτό το λέιζερ μπορούσε να διασχίσει τις περισσότερες επιφάνειες σε ακτίνα εκατό γιάρδων. Με το πάτημα ενός διακόπτη κάτω από τον αντίχειρά του, ο Purdue μπορούσε να προσαρμόσει το spyglass για να συλλάβει θερμικές υπογραφές, έτσι, παρόλο που δεν μπορούσε να δει μέσα από τους τοίχους, ήταν σε θέση να ανιχνεύσει οποιαδήποτε θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος όταν κινούνταν έξω από τους ξύλινους τοίχους του.
  
  Ανέβηκε γρήγορα τα εννέα σκαλοπάτια της φαρδιάς αυτοσχέδιας σκάλας που οδηγούσε στον δεύτερο όροφο της καλύβας και έφτασε στις μύτες των ποδιών μέχρι την άκρη του δαπέδου, όπου μπορούσε να κοιτάξει στο στενό κενό όπου ένωνε την αχυροσκεπή. Βάζοντας το δεξί του μάτι στον φακό, ερεύνησε την περιοχή ακριβώς έξω από το κτίριο, κινούμενος αργά από γωνία σε γωνία.
  
  Η μόνη πηγή θερμότητας που μπορούσε να εντοπίσει ήταν ο κινητήρας του τζιπ του. Εκτός από αυτό, δεν υπήρχε κανένα σημάδι άμεσης απειλής. Σαστισμένος, κάθισε εκεί για μια στιγμή, συλλογιζόμενος την πρόσφατα ανακαλυφθείσα έκτη αίσθηση του. Ποτέ δεν είχε άδικο για αυτά τα πράγματα. Ειδικά μετά τις τελευταίες του συναντήσεις με θανάσιμους εχθρούς, είχε μάθει να αναγνωρίζει μια επικείμενη απειλή.
  
  Όταν ο Perdue ανέβηκε ξανά στον πρώτο όροφο της καμπίνας, έκλεισε την καταπακτή που οδηγούσε στο δωμάτιο από πάνω του και πήδηξε πάνω από τα τρία τελευταία σκαλοπάτια. Προσγειώθηκε βαριά στα πόδια του. Όταν σήκωσε το βλέμμα του, μια φιγούρα καθόταν στην καρέκλα του. Κατάλαβε αμέσως ποιος ήταν και η καρδιά του σταμάτησε. Από πού ήρθε;
  
  Τα μεγάλα μπλε μάτια της έμοιαζαν απόκοσμα στο έντονο φως του πολύχρωμου ολογράμματος, αλλά τον κοίταζε κατευθείαν μέσα από το διάγραμμα. Το υπόλοιπο της έσβησε στη σκιά.
  
  "Δεν πίστευα ποτέ ότι θα σε ξαναέβλεπα", είπε, μη μπορώντας να κρύψει την πραγματική του έκπληξη.
  
  "Φυσικά δεν το έκανες, Ντέιβιντ. Στοιχηματίζω ότι επιθυμούσες το ίδιο αντί να υπολογίζεις στην πραγματική σοβαρότητά του", είπε. Αυτή η γνώριμη φωνή ακούστηκε τόσο περίεργη στα αυτιά του Περντού μετά από τόσο καιρό.
  
  Πλησίασε πιο κοντά της, αλλά οι σκιές κυριάρχησαν και του την έκρυβαν. Τα μάτια της γλίστρησαν προς τα κάτω και χάραξαν τις γραμμές του σχεδίου του.
  
  "Το κυκλικό τετράπλευρό σας είναι λάθος εδώ, το ξέρατε;" είπε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Τα μάτια της ήταν καρφωμένα στο λάθος της Περντού και ανάγκασε τον εαυτό της να σιωπήσει παρά τον καταιγισμό ερωτήσεων για άλλα θέματα, όπως η παρουσία της εκεί, μέχρι να έρθει να διορθώσει το λάθος που είχε παρατηρήσει.
  
  Ήταν απλώς χαρακτηριστικό της Agatha Purdue.
  
  Η προσωπικότητα της Αγκάθα, μιας ιδιοφυΐας με εμμονικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας που έκαναν τον δίδυμο αδερφό της να φαίνεται εντελώς συνηθισμένος, ήταν επίκτητη γεύση. Αν κάποιος δεν ήξερε ότι είχε ένα εντυπωσιακό IQ, θα μπορούσε κάλλιστα να μπερδευτεί ότι ήταν τρελή κατά κάποιο τρόπο. Σε αντίθεση με την ευγενική χρήση του αδερφού της, η Αγκάθα βρισκόταν στα πρόθυρα της πιστοποίησης όταν εστίασε σε ένα πρόβλημα που χρειαζόταν λύση.
  
  Και σε αυτό, τα δίδυμα ήταν πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Ο Purdue χρησιμοποίησε με επιτυχία την ικανότητά του για επιστήμη και τεχνολογία για να αποκτήσει την περιουσία και τη φήμη των αρχαίων βασιλιάδων μεταξύ των ακαδημαϊκών συνομηλίκων του. Αλλά η Αγκάθα δεν ήταν τίποτα λιγότερο από ζητιάνος σε σύγκριση με τον αδελφό της. Εξαιτίας της μη ελκυστικής εσωστρέφειάς της, που έφτασε στο σημείο να τη μετατρέψει σε ένα τρελό φρικιό, οι άντρες τη βρήκαν απλά περίεργη και εκφοβιστική. Η αυτοεκτίμησή της βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στη διόρθωση των λαθών που έβρισκε αβίαστα στη δουλειά των άλλων, και ήταν αυτό που βασικά έπληξε σοβαρά τις δυνατότητές της κάθε φορά που προσπαθούσε να εργαστεί στους ανταγωνιστικούς τομείς της φυσικής ή των φυσικών επιστημών. .
  
  Στο τέλος, η Αγκάθα έγινε βιβλιοθηκάριος, αλλά όχι απλώς βιβλιοθηκάριος, ξεχασμένη ανάμεσα στους πύργους της λογοτεχνίας και στο φως του λυκόφωτος των αρχειακών θαλάμων. Έδειξε πράγματι κάποια φιλοδοξία, προσπαθώντας να γίνει κάτι περισσότερο από αυτό που της υπαγόρευε η αντικοινωνική ψυχολογία της. Η Αγκάθα είχε μια παράπλευρη καριέρα ως σύμβουλος για διάφορους πλούσιους πελάτες, κυρίως αυτούς που επένδυσαν σε εσωτερικά βιβλία και στις αναπόφευκτες αποκρυφιστικές αναζητήσεις που συνοδεύουν τις φρικτές παγίδες της αρχαίας λογοτεχνίας.
  
  Για ανθρώπους σαν αυτούς, το τελευταίο ήταν μια καινοτομία, τίποτα περισσότερο από ένα έπαθλο σε έναν απόκρυφο διαγωνισμό τσαντισμού. Κανένας από τους πελάτες της δεν έδειξε ποτέ γνήσια εκτίμηση για τον Παλαιό Κόσμο ή τους γραφείς που κατέγραφαν γεγονότα που τα νέα μάτια δεν θα έβλεπαν ποτέ. Την εξόργισε, αλλά δεν μπορούσε να αρνηθεί μια τυχαία εξαψήφια ανταμοιβή. Θα ήταν σκέτη ηλίθια, ανεξάρτητα από το πόσο πρόθυμη ήταν να παραμείνει πιστή στην ιστορική σημασία των βιβλίων και των τόπων στα οποία τους οδήγησε τόσο ελεύθερα.
  
  Ο Dave Perdue κοίταξε το πρόβλημα που επισήμανε η ενοχλητική αδερφή του.
  
  Πώς στο διάολο μου έλειψε αυτό; Και τι στο διάολο έπρεπε να είναι εδώ για να μου δείξει; σκέφτηκε, καθιερώνοντας ένα παράδειγμα, δοκιμάζοντας κρυφά την απάντησή του σε κάθε ανακατεύθυνση που έκανε στο ολόγραμμα. Η έκφρασή της ήταν κενή και τα μάτια της μόλις κουνήθηκαν καθώς ολοκλήρωσε τους γύρους του. Ήταν καλό σημάδι. Αν αναστέναζε, σήκωνε τους ώμους ή ακόμα και ανοιγόκλεινε το μάτι, θα ήξερε ότι διέψευδε αυτό που έκανε - με άλλα λόγια, αυτό θα σήμαινε ότι θα τον υποθάλπιζε με αγιασμό με τον δικό της τρόπο.
  
  "Ευτυχισμένος?" τόλμησε να ρωτήσει, περιμένοντας απλώς να βρει άλλο λάθος, αλλά εκείνη απλώς έγνεψε καταφατικά. Τελικά, τα μάτια της άνοιξαν σαν ενός κανονικού ανθρώπου και ο Περντού ένιωσε την ένταση να υποχωρεί.
  
  "Λοιπόν, σε τι οφείλω αυτή την εισβολή;" ρώτησε καθώς πήγαινε να φέρει ένα άλλο μπουκάλι ποτό από την ταξιδιωτική του τσάντα.
  
  "Α, ευγενική όπως πάντα", αναστέναξε εκείνη. "Σε διαβεβαιώνω, Ντέιβιντ, η εισβολή μου είναι πολύ δικαιολογημένη".
  
  Έριξε στον εαυτό του ένα ποτήρι ουίσκι και της έδωσε το μπουκάλι.
  
  "Ναι ευχαριστώ. Θα πάρω λίγο", απάντησε και έγειρε μπροστά, φέρνοντας τις παλάμες της και γλιστρώντας τις ανάμεσα στους μηρούς της. "Χρειάζομαι τη βοήθειά σου σε κάτι".
  
  Τα λόγια της ηχούσαν στα αυτιά του σαν θραύσματα γυαλιού. Καθώς η φωτιά χτύπησε, ο Perdue στράφηκε προς την αδερφή του, γκρι γκρι από δυσπιστία.
  
  "Ω, έλα, μελόδραμα", είπε ανυπόμονα. "Είναι πραγματικά τόσο ακατανόητο που μπορεί να χρειαστώ τη βοήθειά σας;"
  
  "Όχι, καθόλου", απάντησε η Περντού, ρίχνοντάς της ένα ποτήρι προβληματικό υγρό. "Είναι ακατανόητο να αξιοπρέπεια να ρωτάς".
  
  
  Κεφάλαιο 4
  
  
  Ο Σαμ έκρυψε τα απομνημονεύματά του από τη Νίνα. Δεν ήθελε να μάθει τόσο βαθιά προσωπικά πράγματα για εκείνον, αν και δεν ήξερε γιατί. Ήταν ξεκάθαρο ότι ήξερε σχεδόν τα πάντα για τον φρικτό θάνατο της αρραβωνιαστικιάς του στα χέρια μιας διεθνούς οργάνωσης όπλων υπό την ηγεσία της καλύτερης φίλης του πρώην συζύγου του, Νίνα. Πολλές φορές στο παρελθόν, η Νίνα έχει θρηνήσει τη σύνδεσή της με τον άκαρδο άντρα που σταμάτησε τα όνειρα του Σαμ σε ένα ματωμένο μονοπάτι, όταν δολοφόνησε βάναυσα τον έρωτα της ζωής του. Ωστόσο, οι σημειώσεις του περιείχαν μια κάποια υποσυνείδητη δυσαρέσκεια, δεν ήθελε η Νίνα να δει αν τις είχε διαβάσει και έτσι αποφάσισε να της τις κρύψει.
  
  Αλλά τώρα, καθώς περίμεναν την επιστροφή του Αλέξανδρου με ένα μήνυμα για το πώς να ενταχθούν στους αποστάτες, ο Σαμ συνειδητοποίησε ότι αυτή η περίοδος πλήξης στη ρωσική ύπαιθρο βόρεια των συνόρων θα ήταν η κατάλληλη στιγμή για να συνεχίσει τα απομνημονεύματά του.
  
  Ο Αλέξανδρος πήγε με τόλμη, ίσως ανόητα, να τους μιλήσει. Θα πρόσφερε τη βοήθειά του μαζί με τον Sam Cleve και την Dr. Nina Gould για να αντιμετωπίσουν το Order of the Black Sun και τελικά να βρουν έναν τρόπο να συντρίψουν την οργάνωση μια για πάντα. Αν οι αντάρτες δεν είχαν λάβει ακόμη είδηση για την καθυστέρηση της επίσημης εκδίωξης του ηγέτη του Μαύρου Ήλιου, ο Αλέξανδρος σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει αυτή τη στιγμιαία αδυναμία στις επιχειρήσεις του Κεφαλαίου για να χτυπήσει αποτελεσματικά.
  
  Η Νίνα βοήθησε την Κάτια στην κουζίνα, έμαθε πώς να μαγειρεύει ζυμαρικά.
  
  Από καιρό σε καιρό, καθώς ο Σαμ έγραφε τις σκέψεις του και τις οδυνηρές του αναμνήσεις στο ταλαιπωρημένο σημειωματάριό του, άκουγε τις δύο γυναίκες να ξεσπούν σε τρελά γέλια. Θα ακολουθούσε μια παραδοχή κάποιας ανικανότητας εκ μέρους της Νίνας, ενώ η Κάτια θα αρνιόταν τα επαίσχυντα λάθη της.
  
  "Είσαι πολύ καλός..." φώναξε η Κάτια, πέφτοντας στην καρέκλα της με ένα εγκάρδιο γέλιο: "Για έναν Σκωτσέζο! Αλλά και πάλι θα σας κάνουμε Ρώσο!".
  
  "Αμφιβάλλω, Κάτια. Θα προσφερόμουν να σας μάθω πώς να φτιάχνετε χάγκις Highland, αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι καλός ούτε σε αυτό!". Η Νίνα ξέσπασε σε δυνατά γέλια.
  
  Όλα ακούγονται λίγο πολύ γιορτινά, σκέφτηκε ο Σαμ, κλείνοντας το εξώφυλλο του σημειωματάριου και βάζοντάς το με ασφάλεια στην τσάντα του, μαζί με το στυλό του. Σηκώθηκε από το ξύλινο μονό κρεβάτι του στο δωμάτιο που μοιραζόταν με τον Αλέξανδρο και κατέβηκε τον φαρδύ διάδρομο και κατέβηκε τις μικρές σκάλες προς την κουζίνα, όπου οι γυναίκες έβγαζαν θόρυβο.
  
  "Κοίτα! Ο Σαμ! Δημιούργησα... ω... έφτιαξα μια ολόκληρη παρτίδα... από πολλά; Πολλα πραγματα...?" συνοφρυώθηκε και έκανε νόημα στην Κάτια να τη βοηθήσει.
  
  "Ζυμαρικά!" Η Κάτια αναφώνησε χαρούμενη, δείχνοντας με τα χέρια της το χάος της ζύμης και το χυμένο κρέας στο ξύλινο τραπέζι της κουζίνας.
  
  "Τόσο πολύ!" Η Νίνα γέλασε.
  
  "Είστε μεθυσμένοι κορίτσια τυχαία;" ρώτησε διασκεδασμένος από τις δύο όμορφες γυναίκες με τις οποίες είχε την τύχη να κολλήσει στη μέση του πουθενά. Αν ήταν πιο καβαλάρης με κακές απόψεις, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε μια βρώμικη σκέψη, αλλά επειδή ήταν ο Σαμ, απλώς έπεσε στην καρέκλα του και είδε τη Νίνα να προσπαθεί να κόψει σωστά τη ζύμη.
  
  "Δεν είμαστε μεθυσμένοι, κύριε Κληβ. Είμαστε απλώς αηδιαστικοί", εξήγησε η Κάτια, πλησιάζοντας τον Σαμ με ένα απλό γυάλινο βάζο μαρμελάδας μισογεμισμένο με ένα δυσοίωνο διαυγές υγρό.
  
  "Ωχ!" αναφώνησε, περνώντας τα χέρια του μέσα από τα πυκνά σκούρα μαλλιά του, "Το έχω ξαναδεί αυτό και έτσι θα λέγαμε εμείς οι Cleaves τη συντόμευση για το Slocherville. Λίγο νωρίς για μένα, ευχαριστώ."
  
  "Νωρίς?" ρώτησε η Κάτια, ειλικρινά σαστισμένη. "Σαμ, είναι μια ώρα μέχρι τα μεσάνυχτα!"
  
  "Ναί! Αρχίσαμε να πίνουμε από τις 19.00", παρενέβη η Νίνα, με τα χέρια της πασπαλισμένα με χοιρινό κρέας, κρεμμύδια, σκόρδο και μαϊντανό, τα οποία κιμά για να γεμίσει τσέπες ζύμης.
  
  "Μην είσαι ανόητος!" Ο Σαμ τρόμαξε καθώς όρμησε στο μικρό παράθυρο και είδε ότι ο ουρανός ήταν πολύ φωτεινός για αυτό που έδειχνε το ρολόι του. "Νόμιζα ότι ήταν πολύ νωρίτερα και απλώς συμπεριφερόμουν σαν τεμπέλης μπάσταρδος, που ήθελα να πάω στο κρεβάτι".
  
  Κοίταξε τις δύο γυναίκες, τόσο διαφορετικές όσο η μέρα με τη νύχτα, αλλά τόσο όμορφες όσο η άλλη.
  
  Η Κάτια φαινόταν ακριβώς όπως φαντάστηκε για πρώτη φορά ο Σαμ στο άκουσμα του ονόματός της, λίγο πριν φτάσουν για πρώτη φορά στη φάρμα. Με μεγάλα γαλάζια μάτια βυθισμένα σε κόκκαλες κόγχες και ένα πλατύ, γεμάτο χείλη στόμα, έμοιαζε στερεότυπα Ρωσίδα. Τα ζυγωματικά της ήταν τόσο έντονα που έριχναν σκιές στο πρόσωπό της στο τραχύ φως από ψηλά, και τα ίσια ξανθά μαλλιά της έπεσαν στους ώμους και στο μέτωπό της.
  
  Λεπτή και ψηλή, υψωνόταν πάνω από τη μικροσκοπική φιγούρα του σκωτσέζου κοριτσιού με τα σκοτεινά μάτια δίπλα της. Τελικά στη Νίνα δόθηκε πίσω το δικό της χρώμα μαλλιών, το πλούσιο σκούρο καφέ στο οποίο του άρεσε να βυθίζει το πρόσωπό του όταν το έβαλε στο Βέλγιο. Η Σαμ ανακουφίστηκε όταν είδε ότι η χλωμή ατονία της είχε εξαφανιστεί και μπορούσε για άλλη μια φορά να επιδείξει τις χαριτωμένες καμπύλες της και το κατακόκκινο δέρμα της. Ο χρόνος μακριά από τα νύχια του Μαύρου Ήλιου την είχε γιατρέψει αρκετά.
  
  Ίσως ήταν ο αέρας της εξοχής μακριά, πολύ μακριά από τη Μπριζ που τους ηρεμούσε και τους δύο, αλλά ένιωθαν πιο αναζωογονημένοι και ξεκουράστηκαν στο υγρό ρωσικό τους περιβάλλον. Όλα ήταν πολύ πιο απλά εδώ και οι άνθρωποι ήταν ευγενικοί αλλά σκληροί. Αυτή η γη δεν ήταν για σύνεση ή ευαισθησία, και άρεσε στον Σαμ.
  
  Κοιτάζοντας τις επίπεδες πεδιάδες που γίνονται μοβ στο φως που ξεθωριάζει και ακούγοντας τη διασκέδαση στο σπίτι μαζί του, ο Σαμ δεν μπορούσε παρά να αναρωτηθεί πώς τα πήγαινε ο Αλέξανδρος.
  
  Το μόνο που μπορούσαν να ελπίζουν ο Σαμ και η Νίνα ήταν ότι οι αντάρτες στο βουνό θα εμπιστευόντουσαν τον Αλέξανδρο και δεν θα τον μπερδέψανε με έναν κατάσκοπο.
  
  
  * * *
  
  
  "Είσαι κατάσκοπος!" φώναξε ο αδύνατος Ιταλός επαναστάτης, περπατώντας υπομονετικά σε κύκλους γύρω από το πεσμένο σώμα του Αλέξανδρου. Αυτό προκάλεσε στον Ρώσο έναν τρομερό πονοκέφαλο, ο οποίος επιδεινώθηκε μόνο από την ανάποδη θέση του πάνω από τη μπανιέρα του νερού.
  
  "Ακουσε με!" Ο Αλέξανδρος προσευχήθηκε για εκατοστή φορά. Το κρανίο του έσκαγε από μια ορμή αίματος που όρμησε στο πίσω μέρος των βολβών του, και οι αστραγάλοι του απειλούσαν σταδιακά να εξαρθρωθούν κάτω από το βάρος του σώματός του, το οποίο κρεμόταν από τραχύ σχοινί και αλυσίδες κολλημένες στην πέτρινη οροφή του κελιού. "Αν ήμουν κατάσκοπος, γιατί στο διάολο θα έμπαινα εδώ μέσα; Γιατί να έρθω εδώ με πληροφορίες που θα βοηθούσαν τον σκοπό σου, ηλίθια γαμημένα μακαρόνια;"
  
  Ο Ιταλός δεν εκτίμησε τις φυλετικές προσβολές του Αλέξανδρου και, χωρίς αντίρρηση, απλώς βύθισε το κεφάλι του Ρώσου στο λουτρό με παγωμένο νερό, έτσι ώστε μόνο το σαγόνι του έμεινε ψηλότερα. Οι συνάδελφοί του γέλασαν με την αντίδραση του Ρώσου καθώς κάθονταν και πίνουν κοντά στην κλειστή πύλη.
  
  "Ξέρεις καλύτερα τι να πεις όταν γυρίσεις, Στρόντζο! Η ζωή σου εξαρτάται από αυτό το ζυμαρικό και αυτή η ανάκριση μου παίρνει ήδη το χρόνο για να πιω. Θα σε αφήσω να πνιγείς, θα το κάνω!". φώναξε γονατίζοντας δίπλα στη μπανιέρα για να τον ακούσει ο βυθισμένος Ρώσος.
  
  "Κάρλο, ποιο είναι το πρόβλημα;" Ο Μπερν φώναξε από τον διάδρομο από τον οποίο πλησίαζε. "Φαίνεσαι αφύσικα ταραγμένος", είπε ο καπετάνιος ωμά. Η φωνή του έγινε πιο δυνατή καθώς πλησίαζε την αψιδωτή είσοδο. Οι άλλοι δύο άντρες στάθηκαν στο προσκήνιο στη θέα του αρχηγού, αλλά εκείνος τους κούνησε απορριπτικά για να χαλαρώσει.
  
  "Καπετάν, αυτός ο ηλίθιος λέει ότι έχει πληροφορίες που μπορούν να μας βοηθήσουν, αλλά έχει μόνο ρωσικά έγγραφα που μας φαίνονται ψεύτικα", ανέφερε ο Ιταλός καθώς η Μπερν ξεκλείδωσε τη μαύρη μαύρη πύλη για να μπει στην περιοχή ανάκρισης, πιο συγκεκριμένα - στο θάλαμο βασανιστηρίων. .
  
  "Πού είναι τα χαρτιά του;" ρώτησε ο καπετάνιος και ο Κάρλο έδειξε την καρέκλα στην οποία είχε δέσει για πρώτη φορά τον Ρώσο. Ο Μπερν έριξε μια ματιά στο καλά πλαστογραφημένο συνοριακό δελτίο και την ταυτότητα. Χωρίς να πάρει τα μάτια του από τη ρωσική επιγραφή, είπε ήρεμα: "Κάρλο".
  
  "Σι, καπιτάνο;"
  
  "Ο Ρώσος πνίγεται, Κάρλο. Αφήστε τον να σηκωθεί".
  
  "Ω Θεέ μου!" Ο Κάρλο πετάχτηκε όρθιος και σήκωσε τον Αλεξάντερ που λαχανιαζόταν. Ο βουτηγμένος Ρώσος λαχανιάστηκε απελπισμένα για αέρα, βήχοντας βίαια πριν ρίξει υπερβολικό νερό στο σύστημά του.
  
  "Alexander Arichenkov. Είναι το πραγματικό σου όνομα;" Ο Μπερν ρώτησε τον καλεσμένο του, αλλά μετά κατάλαβε ότι το όνομα του ατόμου δεν είχε σημασία για το κίνημά του. "Υποθέτω ότι δεν έχει σημασία. Θα είσαι νεκρός πριν τα μεσάνυχτα".
  
  Ο Αλέξανδρος ήξερε ότι έπρεπε να παραπέμψει την υπόθεσή του σε έναν ανώτερο προτού αφεθεί στο έλεος του ελλειμματικής προσοχής βασανιστή του. Το νερό συσσωρευόταν ακόμα στο πίσω μέρος των ρουθουνιών του και έκαιγε τις ρινικές οδούς του, καθιστώντας σχεδόν αδύνατο να μιλήσει, αλλά η ζωή του εξαρτιόταν από αυτό.
  
  "Καπετάνιο, δεν είμαι κατάσκοπος. Θέλω να γίνω μέλος της παρέας σας, αυτό είναι όλο", είπε ασυνάρτητα ο οξυδερκής Ρώσος.
  
  Ο Μπερν γύρισε με τα τακούνια του. "Και γιατί θέλεις να το κάνεις αυτό;" Έκανε σήμα στον Κάρλο να εισάγει το θέμα στο κάτω μέρος της μπανιέρας.
  
  "Η Ρενάτα καθαιρέθηκε!" Ο Αλέξανδρος ούρλιαξε. "Ήμουν μέρος μιας συνωμοσίας για την ανατροπή της ηγεσίας του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου και τα καταφέραμε... κάπως".
  
  Ο Μπερν σήκωσε το χέρι του για να εμποδίσει τον Ιταλό να εκτελέσει την τελευταία του εντολή.
  
  "Δεν χρειάζεται να με βασανίσεις, καπετάνιε. Είμαι εδώ για να σας δώσω πληροφορίες ελεύθερα!". εξήγησε ο Ρώσος. Ο Κάρλο τον κοίταξε με το βλέμμα του, με το χέρι του να συσπάται στο μπλοκ που έλεγχε τη μοίρα του Αλεξάντερ.
  
  "Σε αντάλλαγμα για αυτές τις πληροφορίες, θέλετε να...;" ρώτησε ο Μπερν. "Θέλεις να έρθεις μαζί μας;"
  
  "Ναί! Ναι! Δύο φίλοι και εγώ που επίσης τρέχουμε μακριά από τον Μαύρο Ήλιο. Ξέρουμε πώς να βρίσκουμε μέλη της ανώτερης τάξης, και γι' αυτό προσπαθούν να μας σκοτώσουν, καπετάνιο." Τραυλίσε, βρίσκοντας άβολα τις κατάλληλες λέξεις, ενώ το νερό στο λαιμό του δυσκόλευε ακόμα την αναπνοή.
  
  "Πού είναι αυτοί οι δύο φίλοι σου; Κρύβονται, κύριε Αριχένκοφ;" ρώτησε σαρκαστικά ο Μπερν.
  
  "Ήρθα μόνος, καπετάνιο, για να μάθω αν οι φήμες για την οργάνωσή σου είναι αληθινές. λειτουργείς ακόμα", μουρμούρισε γρήγορα ο Αλέξανδρος. Ο Μπερν γονάτισε δίπλα του και τον αγριοκοίταξε. Ο Ρώσος ήταν μεσήλικας, κοντός και αδύνατος. Μια ουλή στην αριστερή πλευρά του προσώπου του έδινε την όψη ενός μαχητή. Ο αυστηρός καπετάνιος πέρασε τον δείκτη του πάνω από την ουλή, τώρα μοβ στο κρύο, χλωμό υγρό δέρμα του Ρώσου.
  
  "Ελπίζω να μην ήταν αποτέλεσμα τροχαίου ατυχήματος ή κάτι τέτοιο;" ρώτησε τον Αλέξανδρο. Τα γαλάζια μάτια του βρεγμένου ατόμου ήταν αιματοβαμμένα από την πίεση και παραλίγο να πνιγούν καθώς κοίταξε τον καπετάνιο και κούνησε το κεφάλι του.
  
  "Έχω πολλά σημάδια, καπετάνιε. Και κανένα από αυτά δεν προήλθε από συντριβή, σας διαβεβαιώνω για αυτό. Κυρίως σφαίρες, σκάγια και καυτερές γυναίκες", απάντησε ο Αλέξανδρος με τρεμάμενα μπλε χείλη.
  
  "Γυναίκες. Ω ναι, μου αρέσει. Ακούγεσαι σαν τον τύπο μου, φίλε", χαμογέλασε ο Μπερν και έριξε ένα σιωπηλό αλλά σκληρό βλέμμα στον Κάρλο, κάτι που αναστάτωσε λίγο τον Αλέξανδρο. "Εντάξει, κύριε Arichenkov, θα σας δώσω το πλεονέκτημα της αμφιβολίας. Θέλω να πω, δεν είμαστε γαμημένα ζώα! γρύλισε από τη διασκέδαση των παρόντων ανδρών και γρύλισαν άγρια συμφωνώντας.
  
  Και η μητέρα Ρωσία σε καλωσορίζει, Αλέξανδρε, η εσωτερική του φωνή αντηχούσε στο κεφάλι του. Ελπίζω να μην ξυπνήσω νεκρός.
  
  Όταν ο Αλέξανδρος ανακουφίστηκε που δεν είχε πεθάνει, υπό τον ήχο του ουρλιαχτού και των χαιρετισμών του κτηνώδους αγέλης, το σώμα του λιγόστεψε και έπεσε στη λήθη.
  
  
  Κεφάλαιο 5
  
  
  Λίγο πριν τις δύο το πρωί, η Κάτια άφησε το τελευταίο της χαρτί στο τραπέζι.
  
  "Γυρίζω".
  
  Η Νίνα χαμογέλασε χαριτολογώντας, σφίγγοντας το χέρι της ώστε ο Σαμ να μην μπορεί να διαβάσει την αδιαπέραστη έκφρασή της.
  
  "Ας. Απόκτησέ το, Σαμ!" Η Νίνα γέλασε όταν η Κάτια τη φίλησε στο μάγουλο. Στη συνέχεια, η Ρωσίδα καλλονή φίλησε την κορυφή του κεφαλιού του Σαμ και μουρμούρισε αδιάκριτα: "Πάω να κοιμηθώ. Ο Σεργκέι θα επιστρέψει σύντομα από τη βάρδια του".
  
  "Καληνύχτα, Κάτια", χαμογέλασε ο Σαμ, βάζοντας το χέρι του στο τραπέζι. "Δύο ζευγάρια".
  
  "Χα!" αναφώνησε η Νίνα. "Γεμάτο δωμάτιο. Πληρώστε, συνεργάτη."
  
  "Διάολε", μουρμούρισε ο Σαμ και έβγαλε την αριστερή του κάλτσα. Το στριπ πόκερ ακουγόταν καλύτερα μέχρι που ανακάλυψε ότι οι κυρίες το έπαιζαν καλύτερα από ό,τι πίστευε αρχικά όταν συμφώνησε να παίξει. Με το κοντό του παντελόνι και τη μια κάλτσα του, έτρεμε στο τραπέζι.
  
  "Ξέρεις ότι είναι φάρσα και το επιτρέψαμε μόνο επειδή είσαι μεθυσμένος. Θα ήταν τρομερό να σας εκμεταλλευτούμε, σωστά;" του έκανε διάλεξη, κρατώντας μετά βίας. Ο Σαμ ήθελε να γελάσει, αλλά δεν ήθελε να χαλάσει τη στιγμή φορώντας τον καλύτερό του αξιοθρήνητο σκύψιμο.
  
  "Σας ευχαριστώ που είστε τόσο ευγενικοί. Αυτές τις μέρες έχουν απομείνει τόσο λίγες αξιοπρεπείς γυναίκες σε αυτόν τον πλανήτη", είπε με εμφανή πλάκα.
  
  "Έτσι είναι", συμφώνησε η Νίνα, ρίχνοντας ένα δεύτερο κουτάκι με φεγγαρόφωτο στο ποτήρι της. Αλλά λίγες μόνο σταγόνες, απλώς πιτσίλισαν ασυνήθιστα στον πάτο του ποτηριού, αποδεικνύοντας στην απογοήτευσή της ότι η διασκέδαση και τα παιχνίδια της βραδιάς είχαν φτάσει στο τέλος τους. "Και σε αφήνω να απατήσεις μόνο επειδή σε αγαπώ".
  
  Θεέ μου, μακάρι να ήταν νηφάλια όταν το είπε αυτό, ευχήθηκε ο Σαμ καθώς η Νίνα έπιασε το πρόσωπό του στα χέρια της. Το απαλό άρωμα του αρώματός της αναμειγνύεται με τη δηλητηριώδη επίθεση των αποσταγμένων οινοπνευματωδών ποτών καθώς φύτεψε ένα απαλό φιλί στα χείλη του.
  
  "Έλα κοιμήσου μαζί μου", είπε και οδήγησε τον εντυπωσιακό Σκωτσέζο σε σχήμα Υ έξω από την κουζίνα καθώς μάζευε με κόπο τα ρούχα του στην έξοδο. Ο Σαμ δεν είπε τίποτα. Νόμιζε ότι πήγαινε τη Νίνα στο δωμάτιό της για να βεβαιωθεί ότι δεν έπεφτε δυνατά από τις σκάλες, αλλά όταν μπήκαν στο μικροσκοπικό δωμάτιό της στη γωνία από τους άλλους, έκλεισε την πόρτα πίσω τους.
  
  "Τι κάνεις?" ρώτησε όταν είδε τον Σαμ να προσπαθεί να φορέσει το τζιν του, με το πουκάμισό του κρεμασμένο στον ώμο του.
  
  "Παγώνω στο διάολο, Νίνα. Δώσε μου μόνο ένα δευτερόλεπτο", απάντησε, παλεύοντας μανιωδώς με το φερμουάρ.
  
  Τα λεπτά δάχτυλα της Νίνας έκλεισαν γύρω από τα χέρια του που έτρεμαν. Γλίστρησε το χέρι της στο τζιν του, ξεκολλώντας ξανά τα χάλκινα δόντια του φερμουάρ. Ο Σαμ πάγωσε, γοητευμένος από το άγγιγμά της. Έκλεισε άθελά του τα μάτια και ένιωσε τα ζεστά, απαλά χείλη της να πιέζονται πάνω στα δικά του.
  
  Τον έσπρωξε ξανά στο κρεβάτι της και έσβησε το φως.
  
  "Νίνα, είσαι μεθυσμένη, κορίτσι. Μην κάνετε τίποτα για το οποίο θα μετανιώσετε το πρωί", προειδοποίησε, απλώς ως προειδοποίηση. Στην πραγματικότητα, την ήθελε τόσο πολύ που μπορούσε να σκάσει.
  
  "Το μόνο πράγμα για το οποίο θα μετανιώσω είναι ότι πρέπει να το κάνω ήσυχα", είπε, με τη φωνή της εκπληκτικά νηφάλια μέσα στο σκοτάδι.
  
  Άκουγε τις μπότες της να παραμερίζονται και μετά να σπρώχνεται η καρέκλα στα αριστερά του κρεβατιού. Ο Σαμ ένιωσε να τον πλησιάζει, συνθλίβοντας αδέξια τα γεννητικά του όργανα με το βάρος της.
  
  "Προσεκτικά!" γκρίνιαξε. "Τους χρειάζομαι!"
  
  "Κι εγώ", είπε, φιλώντας τον με πάθος πριν προλάβει να απαντήσει. Ο Σαμ προσπάθησε να μην χάσει την ψυχραιμία του καθώς η Νίνα πίεσε το μικρό της σώμα πάνω του, αναπνέοντας στο λαιμό του. Λαχάνιασε καθώς το ζεστό, γυμνό δέρμα της άγγιξε το δικό του, ακόμα κρύο από δύο ώρες πόκερ χωρίς μπλουζάκια.
  
  "Ξέρεις ότι σε αγαπώ, σωστά;" ψιθύρισε εκείνη. Τα μάτια του Σαμ γούρλωσαν από απρόθυμη έκσταση καθώς άκουγε αυτές τις λέξεις, αλλά το αλκοόλ που συνόδευε κάθε συλλαβή του κατέστρεψε την ευδαιμονία.
  
  "Ναι, το ξέρω", την καθησύχασε.
  
  Ο Σαμ της είχε επιτρέψει εγωιστικά να κυριαρχεί στο σώμα του. Ήξερε ότι θα ένιωθε ένοχος γι' αυτό αργότερα, αλλά τώρα είπε στον εαυτό του ότι της έδινε αυτό που ήθελε. ότι ήταν μόνο ο τυχερός αποδέκτης του πάθους της.
  
  Η Κάτια δεν κοιμήθηκε. Η πόρτα της άνοιξε απαλά όταν η Νίνα άρχισε να γκρινιάζει και ο Σαμ προσπάθησε να σωπάσει τη Νίνα με βαθιά φιλιά, ελπίζοντας ότι δεν θα την ενοχλούσαν. Αλλά μέσα σε όλα αυτά, δεν θα έδινε δεκάρα αν η Κάτια έμπαινε στο δωμάτιο, άναβε το φως και προσφερόταν να συμμετάσχει - αρκεί η Νίνα να έχει τη δική της δουλειά. Τα χέρια του χάιδεψαν την πλάτη της και πέρασε το δάχτυλό του πάνω από μία ή δύο ουλές, την αιτία της καθεμιάς από τις οποίες μπορούσε να θυμηθεί.
  
  Αυτός ήταν εδώ. Από τότε που είχαν γνωριστεί, η ζωή τους είχε ανεξέλεγκτα μετατραπεί σε ένα σκοτεινό, ατελείωτο πηγάδι κινδύνου και ο Σαμ αναρωτιόταν πότε θα έφταναν σε μια σταθερή, άνυδρη βάση. Αλλά δεν τον ένοιαζε, αρκεί να τράκαρε μαζί. Κάπως έτσι, με τη Νίνα στο πλευρό του, ο Σαμ ένιωθε ασφαλής, ακόμα και στα νύχια του θανάτου. Και τώρα που βρισκόταν στην αγκαλιά του εκεί, η προσοχή της ήταν για μια στιγμή καρφωμένη πάνω του και μόνο σε αυτόν. ένιωθε ανίκητος, ανέγγιχτος.
  
  Τα βήματα της Κάτιας ήρθαν από την κουζίνα, όπου ξεκλείδωσε την πόρτα για τον Σεργκέι. Μετά από μια μικρή παύση, ο Σαμ άκουσε τη πνιχτή συνομιλία τους, την οποία ακόμα δεν μπορούσε να καταλάβει. Ήταν ευγνώμων για τη συνομιλία τους στην κουζίνα, έτσι μπορούσε να απολαύσει τις πνιχτές κραυγές ευχαρίστησης της Νίνας καθώς την κάρφωσε στον τοίχο κάτω από το παράθυρο.
  
  Πέντε λεπτά αργότερα έκλεισε η πόρτα της κουζίνας. Ο Σαμ άκουσε την κατεύθυνση των ήχων. Οι βαριές μπότες ακολούθησαν τα χαριτωμένα βήματα της Κάτια στην κύρια κρεβατοκάμαρα, αλλά η πόρτα δεν έτριξε πια. Ο Σεργκέι ήταν σιωπηλός, αλλά η Κάτια είπε κάτι και μετά χτύπησε απαλά την πόρτα της Νίνα, χωρίς να έχει ιδέα ότι ο Σαμ ήταν μαζί της.
  
  "Νίνα, μπορώ να μπω;" ρώτησε ξεκάθαρα από την άλλη πλευρά της πόρτας.
  
  Ο Σαμ ανακάθισε έτοιμος να πιάσει το τζιν του, αλλά στο σκοτάδι δεν είχε ιδέα πού το είχε πέσει η Νίνα. Η Νίνα ήταν αναίσθητη. Ο οργασμός της απομάκρυνε την κούραση που προκαλούσε το αλκοόλ όλη τη νύχτα και το υγρό, αδύνατο σώμα της πίεσε μακάρια πάνω στο δικό του, ακίνητο σαν πτώμα. Η Κάτια χτύπησε ξανά: "Νίνα, πρέπει να σου μιλήσω, σε παρακαλώ; Σας παρακαλούμε!"
  
  Ο Σαμ συνοφρυώθηκε.
  
  Το αίτημα από την άλλη πλευρά της πόρτας ακούστηκε υπερβολικά επίμονο, σχεδόν θορυβημένο.
  
  Αχ, στο διάολο όλα! σκέφτηκε. Έτσι, χτύπησα τη Νίνα. Εν πάση περιπτώσει, τι σημασία είχε; σκέφτηκε, ψηλαφώντας στο σκοτάδι με τα χέρια στο πάτωμα, αναζητώντας κάτι που έμοιαζε με ρούχα. Μετά βίας πρόλαβε να φορέσει το τζιν του όταν γύρισε το πόμολο της πόρτας.
  
  "Ει τι συμβαίνει?" ρώτησε ο Σαμ αθώα καθώς εμφανίστηκε μέσα από τη σκοτεινή χαραμάδα της πόρτας που ανοίγει. Κάτω από το χέρι της Κάτια, η πόρτα σταμάτησε απότομα καθώς ο Σαμ χτύπησε το πόδι του σε αυτήν από πίσω.
  
  "ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ!" συσπάστηκε, ξαφνιασμένη βλέποντας το λάθος πρόσωπο. "Νόμιζα ότι η Νίνα ήταν εδώ".
  
  "Είναι έτσι. Έχασε τις αισθήσεις. Όλοι αυτοί οι εγχώριοι αδελφοί της κλώτσησαν τον κώλο", απάντησε με ένα ντροπαλό γέλιο, αλλά η Κάτια δεν φαινόταν έκπληκτη. Μάλιστα, έδειχνε εντελώς φοβισμένη.
  
  "Σαμ, απλά ντύσου. Ξύπνα γιατρέ Γκουλντ και έλα μαζί μας", είπε ο Σεργκέι δυσοίωνα.
  
  "Τι συνέβη? Η Νίνα είναι μεθυσμένη στο διάολο και φαίνεται ότι δεν θα ξυπνήσει μέχρι την ημέρα της κρίσης", είπε ο Σαμ στον Σεργκέι πιο σοβαρά, αλλά εκείνος προσπαθούσε ακόμα να επιστρέψει.
  
  "Θεέ μου, δεν έχουμε χρόνο για αυτά τα σκατά!" φώναξε ο άντρας πίσω από το ζευγάρι. Ο "Makarov" εμφανίστηκε στο κεφάλι της Katya και το δάχτυλό του πάτησε τη σκανδάλη.
  
  Κάντε κλικ!
  
  "Το επόμενο κλικ θα γίνει από μόλυβδο, σύντροφε", προειδοποίησε ο σκοπευτής.
  
  Ο Σεργκέι άρχισε να κλαίει με λυγμούς, μουρμουρίζοντας παράφορα στους άντρες που στέκονταν πίσω του και εκλιπαρούσαν για τη ζωή της γυναίκας του. Η Κάτια κάλυψε το πρόσωπό της με τα χέρια της και έπεσε στα γόνατα σοκαρισμένη. Από όσα συγκέντρωσε ο Σαμ, δεν ήταν συνάδελφοι του Σεργκέι, όπως νόμιζε αρχικά. Αν και δεν καταλάβαινε ρωσικά, συμπέρανε από τον τόνο τους ότι ήταν πολύ σοβαροί να τους σκοτώσουν όλους αν δεν ξυπνούσε τη Νίνα και δεν πήγαινε μαζί τους. Βλέποντας τον καβγά να κλιμακώνεται επικίνδυνα, ο Σαμ σήκωσε τα χέρια του και βγήκε από το δωμάτιο.
  
  "Καλα καλα. Θα πάμε μαζί σας. Απλώς πες μου τι συμβαίνει και θα ξυπνήσω τον Δόκτορα Γκουλντ", κατευνάρισε τους τέσσερις κακοποιούς κακοποιούς.
  
  Ο Σεργκέι αγκάλιασε τη γυναίκα του που έκλαιγε και την ασπίδα.
  
  "Με λένε Μπόντο. Πρέπει να πιστέψω ότι εσύ και ο Δρ Γκουλντ συνοδεύατε έναν άντρα που ονομάζεται Alexander Arichenkov στο όμορφο κομμάτι γης μας", ρώτησε ο σκοπευτής τον Sam.
  
  "Ποιος θέλει να μάθει;" Ο Σαμ έσπασε.
  
  Ο Μπόντο έσκυψε το πιστόλι του και σημάδεψε το ζευγαράκι.
  
  "Ναί!" φώναξε ο Σαμ απλώνοντας το χέρι του στον Μπόντο. "Ιησού, μπορείς να χαλαρώσεις; Δεν πρόκειται να σκάσω. Στρέψτε μου αυτό το γαμημένο πράγμα αν χρειάζεστε εξάσκηση στη βολή τα μεσάνυχτα!"
  
  Ο Γάλλος τραμπούκος κατέβασε τα όπλα του ενώ οι σύντροφοί του κρατούσαν τα δικά τους σε ετοιμότητα. Ο Σαμ κατάπιε με δυσκολία και σκέφτηκε τη Νίνα, που δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε. Μετάνιωσε που επιβεβαίωσε την παρουσία της εκεί, αλλά αν τον ανακάλυπταν αυτοί οι εισβολείς, σίγουρα θα σκότωναν τη Νίνα και τους Στρένκοφ και θα τον κρεμούσαν έξω από τις μπάλες για να τον κομματιάσει η άγρια φύση.
  
  "Ξυπνήστε τη γυναίκα, κύριε Κληβ", διέταξε ο Μπόντο.
  
  "Πρόστιμο. Απλά... απλά ηρέμησε, εντάξει;" Ο Σαμ έγνεψε παραδομένος καθώς περπατούσε αργά πίσω στο σκοτεινό δωμάτιο.
  
  "Το φως είναι αναμμένο, η πόρτα είναι ανοιχτή", είπε αποφασιστικά ο Μπόντο. Ο Σαμ δεν είχε καμία πρόθεση να βάλει τη Νίνα σε κίνδυνο με τις ευφυΐες του, έτσι απλά συμφώνησε και άναψε το φως, ευγνώμων που σκέπασε τη Νίνα πριν ανοίξει την πόρτα για την Κάτια. Δεν ήθελε να φανταστεί τι θα έκαναν αυτά τα θηρία σε μια γυμνή, αναίσθητη γυναίκα αν ήταν ήδη απλωμένη στο κρεβάτι.
  
  Η μικρή της φιγούρα μόλις και μετά βίας σήκωνε τα σκεπάσματα στα οποία κοιμόταν ανάσκελα, με το στόμα της να ανοίγει σε μια μεθυσμένη σιέστα. Η Σαμ μισούσε να χρειάζεται να καταστρέψει τέτοιες όμορφες διακοπές, αλλά η ζωή τους εξαρτιόταν από το ξύπνημα της.
  
  "Νίνα", είπε αρκετά δυνατά καθώς έσκυψε από πάνω της, προσπαθώντας να την προστατεύσει από τα μοχθηρά πλάσματα που κρέμονταν γύρω από την πόρτα, ενώ ένα από αυτά κρατούσε τους ιδιοκτήτες του σπιτιού. "Νίνα, ξύπνα".
  
  "Για όνομα του παραδείσου, σβήσε αυτό το γαμημένο φως. Το κεφάλι μου με σκοτώνει ήδη, Σαμ!" κλαψούρισε και κύλησε στο πλάι. Έριξε γρήγορα απολογητική ματιά στους άντρες στην πόρτα, οι οποίοι απλώς κοιτούσαν έκπληκτοι, προσπαθώντας να ρίξουν μια ματιά σε μια κοιμισμένη γυναίκα που μπορεί να ντροπιάσει τον ναύτη.
  
  "Νίνα! Νίνα, πρέπει να σηκωθούμε και να ντυθούμε αμέσως! Καταλαβαίνεις?" Ο Σαμ την προέτρεψε με το βαρύ του χέρι, αλλά εκείνη μόνο συνοφρυώθηκε και τον έσπρωξε μακριά. Από το πουθενά, ο Μπόντο επενέβη και γρονθοκόπησε τη Νίνα στο πρόσωπο τόσο δυνατά που ο κόμπος της αιμορραγούσε αμέσως.
  
  "Σήκω!" ούρλιαξε. Το εκκωφαντικό γάβγισμα της ψυχρής φωνής του και ο βασανιστικός πόνος από το χαστούκι του τάραξαν τη Νίνα, ξεσηκώνοντάς τη σαν κομμάτι γυαλιού. Κάθισε όρθια, μπερδεμένη και έξαλλη. Κουνώντας το χέρι της στον Γάλλο, φώναξε: "Ποιος στο διάολο νομίζεις ότι είσαι;"
  
  "Νίνα! Οχι!" Η Σαμ ούρλιαξε, τρομοκρατημένη που μόλις είχε κερδίσει μια σφαίρα.
  
  Ο Μπόντο έπιασε το χέρι της και τη χτύπησε με το πίσω μέρος του χεριού του. Ο Σαμ πέταξε μπροστά, κολλώντας τον ψηλό Γάλλο σε μια ντουλάπα κατά μήκος του τοίχου. Προσγειώθηκε τρεις δεξιοί γάντζοι στο ζυγωματικό του Μπόντο, νιώθοντας τις δικές του αρθρώσεις να μετατοπίζονται προς τα πίσω με κάθε γροθιά.
  
  "Μην χτυπάς ποτέ μια γυναίκα μπροστά μου, ρε σκασμό!" φώναξε βράζοντας από θυμό.
  
  Άρπαξε τον Μπόντο από τα αυτιά και χτύπησε δυνατά το πίσω μέρος του κεφαλιού του στο πάτωμα, αλλά πριν προλάβει να χτυπήσει δεύτερο, ο Μπόντο άρπαξε τον Σαμ με τον ίδιο τρόπο.
  
  "Σου λείπει η Σκωτία;" Ο Μπόντο γέλασε μέσα από τα ματωμένα δόντια του και τράβηξε το κεφάλι του Σαμ στο δικό του, φέρνοντας ένα εξουθενωτικό χτύπημα στο κεφάλι που έκανε αμέσως τον Σαμ αναίσθητο. "Λέγεται το φιλί της Γλασκώβης... αγόρι!"
  
  Οι άντρες κύλησαν από τα γέλια καθώς η Κάτια τους έσπρωξε για να βοηθήσει τη Νίνα. Αίμα έτρεχε από τη μύτη της Νίνα και υπήρχε μια έντονη μελανιά στο πρόσωπό της, αλλά ήταν τόσο θυμωμένη και αποπροσανατολισμένη που η Κάτια έπρεπε να κρατηθεί στη μινιατούρα ιστορία. Εξαπολύοντας έναν χείμαρρο από κατάρες και υποσχέσεις για επικείμενο θάνατο στο Μπόντο, η Νίνα έσφιξε τα δόντια της καθώς η Κάτια την σκέπασε με ένα μπουρνούζι και την αγκάλιασε σφιχτά για να ηρεμήσει, για το καλό όλων.
  
  "Άφησέ το, Νίνα. Αφήστε το να φύγει", είπε η Κάτια στο αυτί της Νίνας, κρατώντας την τόσο κοντά που οι άντρες δεν μπορούσαν να ακούσουν τα λόγια τους.
  
  "Θα τον σκοτώσω. Ορκίζομαι στον Θεό ότι θα πεθάνει τη στιγμή που θα έχω την ευκαιρία μου", χαμογέλασε η Νίνα στον λαιμό της Κάτιας καθώς η Ρωσίδα την πίεζε πάνω της.
  
  "Θα έχεις την ευκαιρία σου, αλλά πρώτα πρέπει να την ξεπεράσεις, εντάξει; Ξέρω ότι θα τον σκοτώσεις, αγάπη μου. Απλά μείνε ζωντανή, γιατί..." την παρηγόρησε η Κάτια. Τα δακρυσμένα μάτια της κοίταξαν τον Μπόντο μέσα από τα μαλλιά της Νίνα. "Οι νεκρές γυναίκες δεν μπορούν να σκοτώσουν".
  
  
  Κεφάλαιο 6
  
  
  Η Αγκάθα είχε έναν μικρό σκληρό δίσκο που χρησιμοποιούσε για την περίπτωση που τον χρειαζόταν ενώ ταξίδευε. Το συνέδεσε στο μόντεμ του Purdue και με απαράμιλλη ευκολία, της πήρε μόνο έξι ώρες για να δημιουργήσει μια πλατφόρμα χειραγώγησης λογισμικού με την οποία εισέβαλε στην προηγουμένως απρόσιτη οικονομική βάση δεδομένων της Black Sun. Ο αδερφός της κάθισε σιωπηλά δίπλα της το παγωμένο ξημερώματα, κρατώντας σφιχτά ένα φλιτζάνι ζεστό καφέ. Υπήρχαν λίγοι άνθρωποι που μπορούσαν ακόμα να εκπλήξουν τον Purdue με την τεχνική γνώση, αλλά έπρεπε να παραδεχτεί ότι η αδερφή του ήταν ακόμα αρκετά ικανή να του εμπνεύσει δέος.
  
  Δεν ήταν ότι ήξερε περισσότερα από εκείνον, αλλά κατά κάποιο τρόπο ήταν πιο πρόθυμη να χρησιμοποιήσει τη γνώση που είχαν και οι δύο, ενώ εκείνος παραμελούσε συνεχώς κάποιες από τις μαθημένες φόρμουλες του, με αποτέλεσμα να ψαχουλεύει συχνά στη μνήμη του εγκεφάλου του σαν χαμένη ψυχή. Ήταν μια από εκείνες τις στιγμές που τον έκαναν να αμφισβητήσει το χθεσινό διάγραμμα, και γι' αυτό η Αγκάθα μπόρεσε να βρει τα διαγράμματα που έλειπαν τόσο εύκολα.
  
  Τώρα δακτυλογραφούσε με την ταχύτητα του φωτός. Η Perdue μόλις πρόλαβε να διαβάσει τους κωδικούς που εισήγαγε στο σύστημα.
  
  "Τι, προσευχήσου πες, κάνεις;" ρώτησε.
  
  "Πες μου ξανά λεπτομέρειες για αυτούς τους δύο φίλους σου. Θα χρειαστώ αριθμούς ταυτότητας και επώνυμα, προς το παρόν. Ελα! Εκεί. Το έβαλες εκεί", είπε ασυνάρτητα, χτυπώντας τον δείκτη της έτοιμος να δείξει σαν να έγραφε το όνομά της στον αέρα. Τι θαύμα ήταν. Η Perdue είχε ξεχάσει πόσο αστείοι θα μπορούσαν να είναι οι τρόποι της. Πήγε στη συρταριέρα που της έδειξε και έβγαλε δύο φακέλους όπου κράτησε τις σημειώσεις του Σαμ και της Νίνας από τότε που τις χρησιμοποίησε για πρώτη φορά για να τον βοηθήσει στο ταξίδι του στην Ανταρκτική να βρει τον θρυλικό σταθμό πάγου Wolfenstein.
  
  "Μπορώ να έχω λίγο περισσότερο από αυτό το υλικό;" ρώτησε παίρνοντας του τα χαρτιά.
  
  "Ποιο είναι το υλικό;" ρώτησε.
  
  "Είναι... φίλε, αυτό που φτιάχνεις με ζάχαρη και γάλα..."
  
  "Καφές?" Ρώτησα. ρώτησε έκπληκτος. "Άγκαθα, ξέρεις τι είναι ο καφές".
  
  "Το ξέρω, διάολε. Η λέξη μόλις πέταξε από το μυαλό μου καθώς όλος αυτός ο κώδικας περνούσε από τις διαδικασίες του εγκεφάλου μου. Σαν να μην έχεις κάποια βλάβη από καιρό σε καιρό", είπε απότομα.
  
  "ΕΝΤΑΞΕΙ ΕΝΤΑΞΕΙ. Θα σου μαγειρέψω λίγο από αυτό. Τι κάνεις με τα δεδομένα της Νίνας και του Σαμ, να τολμήσω να ρωτήσω;" Ο Περντού φώναξε από τη μηχανή για καπουτσίνο πίσω από τον πάγκο του.
  
  "Ξεδεσμεύω τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, Ντέιβιντ. Χκάρω τον τραπεζικό λογαριασμό της Black Sun", χαμογέλασε καθώς μασούσε ένα ραβδί γλυκόριζας.
  
  Ο Purdue κόντεψε να πάθει κρίση. Έτρεξε στη δίδυμη αδερφή του για να δει τι έκανε στην οθόνη.
  
  "Έχεις ξεφύγει από τα μυαλά σου, Αγκάθα; Έχετε ιδέα για τα τεράστια συστήματα ασφαλείας και τεχνικών συναγερμών που έχουν αυτοί οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο;" έφτυσε πανικόβλητος, μια άλλη αντίδραση που ο Dave Purdue δεν θα είχε παρουσιάσει ποτέ μέχρι τώρα.
  
  Η Αγκάθα τον κοίταξε με ανησυχία. "Πώς να αντιδράσεις στη σκύλα σου... χμμ", είπε ήρεμα μέσα από τη μαύρη καραμέλα ανάμεσα στα δόντια της. "Καταρχάς, οι διακομιστές τους, αν δεν κάνω λάθος, ήταν προγραμματισμένοι και τείχος προστασίας με... εσάς... ε;"
  
  Η Περντού έγνεψε σκεφτικά, "Ναι;"
  
  "Και μόνο ένα άτομο σε αυτόν τον κόσμο ξέρει πώς να χακάρει τα συστήματά σας, επειδή μόνο ένα άτομο ξέρει πώς κωδικοποιείτε, ποια προγράμματα και ποιους υποδιακομιστές χρησιμοποιείτε", είπε.
  
  "Εσύ", αναστέναξε με κάποια ανακούφιση, καθισμένος προσεκτικά σαν νευρικός οδηγός στο πίσω κάθισμα.
  
  "Είναι σωστό. Δέκα πόντους προς το Γκρίφιντορ", είπε σιχαμένα.
  
  "Δεν χρειάζεται μελόδραμα", την επέπληξε ο Περντού, αλλά τα χείλη της λύγισαν σε ένα χαμόγελο καθώς πήγε να τελειώσει τον καφέ της.
  
  "Μπορείς να το κάνεις με τις δικές σου συμβουλές, παλιόπαιδο", πείραξε η Αγκάθα.
  
  "Έτσι δεν θα σας εντοπίσουν στους κύριους διακομιστές. Πρέπει να ξεκινήσεις το σκουλήκι", πρότεινε με ένα άτακτο χαμόγελο σαν του παλιού Περντιού.
  
  "Εγώ πρέπει!" Εκείνη γέλασε. "Αλλά πρώτα, ας επαναφέρουμε τους φίλους σας στην παλιά τους κατάσταση. Αυτή είναι μια από τις αποκαταστάσεις. Στη συνέχεια, θα τους χακάρουμε ξανά όταν επιστρέψουμε από τη Ρωσία και χακάρουμε τους οικονομικούς τους λογαριασμούς. Ενώ η ηγεσία τους βρίσκεται σε δύσκολο μονοπάτι, το πλήγμα στα οικονομικά τους θα πρέπει να τους κάνει μια φυλακή που τους αξίζει. Σκύψτε, Μαύρο Ήλιο! Η θεία Αγκάθα έχει τσαντάκι!". τραγουδούσε παιχνιδιάρικα, με γλυκόριζα ανάμεσα στα δόντια της σαν να έπαιζε Metal Gear Solid.
  
  Ο Perdue κύλησε από τα γέλια μαζί με την άτακτη αδερφή του. Ήταν σίγουρα σπασίκλα με μπουκιά.
  
  Ολοκλήρωσε την εισβολή της. "Άφησα το scrambler για να απενεργοποιήσω τους αισθητήρες θερμότητας".
  
  "Πρόστιμο".
  
  Ο Dave Perdue είδε την αδερφή του για τελευταία φορά το καλοκαίρι του 1996 στη νότια περιοχή της λίμνης του Κονγκό. Τότε ήταν ακόμη λίγο πιο ντροπαλός, και δεν είχε ούτε το ένα δέκατο του πλούτου που κατέχει τώρα.
  
  Η Agatha και ο David Perdue συνόδευσαν έναν μακρινό συγγενή για να μάθουν λίγα πράγματα για αυτό που η οικογένεια αποκαλούσε "κουλτούρα". Δυστυχώς, κανένας από αυτούς δεν συμμεριζόταν την κλίση του πατρικού του θείου του για το κυνήγι, αλλά όσο κι αν μισούσαν να βλέπουν τον γέρο να σκοτώνει ελέφαντες για το παράνομο εμπόριο ελεφαντόδοντου, δεν είχαν κανένα τρόπο να φύγουν από την επικίνδυνη χώρα χωρίς αυτόν.
  
  Ο Ντέιβ απολάμβανε τις περιπέτειες που προμήνυαν τις περιπέτειές του στα τριάντα και στα σαράντα του. Όπως ο θείος του, η αδιάκοπη παρότρυνση της αδερφής του να σταματήσει τους φόνους έγινε κουραστική και σύντομα σταμάτησαν να μιλάνε. Όσο κι αν ήθελε να φύγει, σκέφτηκε να κατηγορήσει τον θείο και τον αδερφό της για αθέμιτη λαθροθηρία για χρήματα-την πιο ανεπιθύμητη δικαιολογία για οποιονδήποτε από τους άντρες του Περντιού. Όταν είδε ότι ο θείος Γουίγκινς και ο αδερφός της ήταν ασυγκίνητοι από την επιμονή της, τους είπε ότι θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να παραδώσει τη μικρή επιχείρηση του θείου της στις αρχές όταν γυρίσει σπίτι.
  
  Ο ηλικιωμένος απλά γέλασε και είπε στον Ντέιβιντ να μην σκέφτεται να εκφοβίσει τη γυναίκα και ότι ήταν απλώς αναστατωμένη.
  
  Κάπως έτσι, οι κλήσεις της Αγκάθα να φύγει κατέληξαν σε τσακωμό και ο θείος Γουίγκινς υποσχέθηκε στην Αγκάθα χωρίς τελετή ότι θα την άφηνε ακριβώς εδώ στη ζούγκλα αν άκουγε άλλο παράπονο από αυτήν. Εκείνη την εποχή, αυτό δεν ήταν μια απειλή που θα αντιμετώπιζε, αλλά όσο περνούσε ο καιρός, η νεαρή γυναίκα γινόταν πιο επιθετική απέναντι στις μεθόδους του και ένα νωρίς το πρωί ο θείος Γουίγκινς οδήγησε τον Ντέιβιντ και την ομάδα του κυνηγιού μακριά, αφήνοντας την Αγκάθα στο στρατόπεδο. με τις ντόπιες γυναίκες.
  
  Μετά από άλλη μια μέρα κυνηγιού και μια απροσδόκητη νύχτα που πέρασε στο κάμπινγκ στη ζούγκλα, η ομάδα του Purdue επιβιβάστηκε στο πλοίο το επόμενο πρωί. Ο Dave Perdue ρώτησε ένθερμα καθώς διέσχιζαν τη λίμνη Tanganyika με βάρκα. Αλλά ο μεγάλος του θείος τον διαβεβαίωσε μόνο ότι η Αγκάθα ήταν "καλά φροντισμένη" και ότι σύντομα θα την πετάξει με ένα αεροπλάνο τσάρτερ που είχε προσλάβει για να την παραλάβει από το πλησιέστερο αεροδρόμιο και ότι θα τους συνόδευε στο λιμάνι της Ζανζιβάρης.
  
  Την ώρα που οδηγούσαν από τη Ντόντομα στο Νταρ ες Σαλάμ, ο Ντέιβ Περντού ήξερε ότι η αδερφή του είχε χαθεί στην Αφρική. Στην πραγματικότητα, νόμιζε ότι ήταν αρκετά εργατική για να φτάσει μόνη της στο σπίτι και έκανε ό,τι μπορούσε για να βγάλει το θέμα από το μυαλό του. Πέρασαν μήνες, ο Perdue προσπάθησε πραγματικά να βρει την Agatha, αλλά τα ίχνη του ξεψύχονταν από όλες τις πλευρές. Οι πηγές του θα έλεγαν ότι την είδαν, ότι ήταν ζωντανή και καλά και ότι ήταν ακτιβίστρια στη Βόρεια Αφρική, τον Μαυρίκιο και την Αίγυπτο όταν την άκουσαν τελευταία φορά. Και έτσι τελικά το άφησε, αποφασίζοντας ότι η δίδυμη αδερφή του είχε ακολουθήσει το πάθος της για μεταρρύθμιση και διατήρηση, και επομένως δεν χρειαζόταν πια σωτηρία, αν είχε ποτέ.
  
  Ήταν περισσότερο σοκ για εκείνον που την ξαναείδε μετά από δεκαετίες χωρισμού, αλλά απολάμβανε απίστευτα την παρέα της. Ήταν σίγουρος ότι με μια μικρή ώθηση, τελικά θα αποκάλυπτε γιατί είχε βγει στην επιφάνεια τώρα.
  
  "Πες μου, λοιπόν, γιατί ήθελες να βγάλω τον Σαμ και τη Νίνα από τη Ρωσία", επέμεινε ο Περντού. Προσπάθησε να καταλήξει στους κρυφούς κυρίως λόγους της για να ζητήσει τη βοήθειά του, αλλά η Αγκάθα μετά βίας του έδωσε την πλήρη εικόνα και πώς ήξερε ότι ήταν το μόνο που μπορούσε να βρει μέχρι να αποφασίσει διαφορετικά.
  
  "Πάντα σε απασχολούσαν τα χρήματα, Ντέιβιντ. Αμφιβάλλω ότι θα σε ενδιαφέρει κάτι από το οποίο δεν μπορείς να επωφεληθείς", απάντησε ψυχρά καθώς έπινε τον καφέ της. "Χρειάζομαι τον Δρ Γκουλντ να με βοηθήσει να βρω αυτό που με προσέλαβαν να κάνω. Όπως γνωρίζετε, η δουλειά μου είναι τα βιβλία. Και η ιστορία της είναι ιστορία. Δεν χρειάζομαι πολλά από εσάς εκτός από το να τηλεφωνήσω σε μια κυρία για να χρησιμοποιήσω την εμπειρία της".
  
  "Αυτό είναι το μόνο που χρειάζεσαι από μένα;" ρώτησε με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του.
  
  "Ναι, Ντέιβιντ", αναστέναξε εκείνη.
  
  "Τους τελευταίους μήνες, ο Δρ Γκουλντ και άλλα μέλη σαν εμένα κρύβονταν ινκόγκνιτο για να αποφύγουν τη δίωξη από την οργάνωση Black Sun και τις θυγατρικές της. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να ξεγελιούνται".
  
  "Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάτι που κάνατε τους εξόργισε", είπε ωμά.
  
  Δεν μπορούσε να το διαψεύσει.
  
  "Τέλος πάντων, χρειάζομαι να τη βρεις για μένα. Θα ήταν ανεκτίμητη για την έρευνά μου και θα ανταμειφθεί καλά από τον πελάτη μου", είπε η Αγκάθα, μετατοπίζοντας ανυπόμονα από το πόδι στο πόδι. "Και δεν έχω για πάντα να φτάσω σε αυτό, ξέρεις;"
  
  "Δηλαδή αυτή δεν είναι μια κοινωνική επίσκεψη για να μιλήσουμε για όλα όσα έχουμε κάνει;" χαμογέλασε σαρκαστικά παίζοντας με τη γνωστή δυσανεξία της αδερφής του να αργήσει.
  
  "Ω, γνωρίζω τις δραστηριότητές σου, Ντέιβιντ, και καλά ενημερωμένος. Δεν ήσουν ακριβώς σεμνός για τα επιτεύγματά σου και τη φήμη σου. Δεν χρειάζεται να είσαι κυνηγόσκυλο για να ξεθάψεις αυτό στο οποίο συμμετείχες. Πού νομίζεις ότι άκουσα για τη Nina Gould;" ρώτησε, ο τόνος της έμοιαζε πολύ με αυτόν ενός καυχησιάρη παιδιού σε μια γεμάτη παιδική χαρά.
  
  "Λοιπόν, φοβάμαι ότι θα πρέπει να πάμε στη Ρωσία για να την πάρουμε. Ενώ κρύβεται, είμαι σίγουρος ότι δεν έχει τηλέφωνο και δεν μπορεί απλώς να διασχίσει τα σύνορα χωρίς να αποκτήσει κάποια ψεύτικη ταυτότητα", εξήγησε.
  
  "Πρόστιμο. Πήγαινε να την πάρεις. Θα περιμένω στο Εδιμβούργο, στο γλυκό σου σπίτι", έγνεψε κοροϊδευτικά.
  
  "Όχι, θα σε βρουν εκεί. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν κατάσκοποι του συμβουλίου σε όλη την περιουσία μου σε όλη την Ευρώπη", προειδοποίησε. "Γιατί δεν έρχεσαι μαζί μου; Με αυτόν τον τρόπο μπορώ να σε προσέχω και να σιγουρευτώ ότι είσαι ασφαλής".
  
  "Χα!" μιμήθηκε με ένα σαρδόνιο γέλιο. "Εσείς? Δεν μπορείς να προστατεύσεις ούτε τον εαυτό σου! Δείτε τον εαυτό σας να κρύβεται σαν ζαρωμένο σκουλήκι στις εσοχές του Έλτσε. Οι φίλοι μου στο Αλικάντε σας εντόπισαν τόσο εύκολα που σχεδόν απογοητεύτηκα".
  
  Η Περντού δεν του άρεσε αυτό το χαμηλό χτύπημα, αλλά ήξερε ότι είχε δίκιο. Η Νίνα του είχε πει κάτι παρόμοιο την τελευταία φορά που του είχε αρπάξει κι εκείνη τον λαιμό. Έπρεπε να παραδεχτεί στον εαυτό του ότι όλοι οι πόροι και ο πλούτος του δεν ήταν αρκετά για να προστατεύσει αυτούς που τον ενδιέφερε, και αυτό περιελάμβανε τη δική του επισφαλή ασφάλεια, η οποία ήταν πλέον εμφανής αν τον ανακάλυπταν τόσο εύκολα στην Ισπανία.
  
  "Και ας μην ξεχνάμε, αγαπητέ μου αδερφέ", συνέχισε, δείχνοντας τελικά την εκδικητική συμπεριφορά που περίμενε αρχικά από εκείνη όταν την είδε για πρώτη φορά εκεί, "ότι την τελευταία φορά που σου εμπιστεύτηκα την ασφάλειά μου σε ένα σαφάρι, για να το θέσω ήπια, σε κακή κατάσταση".
  
  "Αγάθη. Σας παρακαλούμε?" ρώτησε ο Perdue. "Είμαι ενθουσιασμένος που σε έχω εδώ, και ορκίζομαι στον Θεό, τώρα που ξέρω ότι είσαι ζωντανός και καλά, σκοπεύω να σε κρατήσω έτσι".
  
  "Ουφ!" έγειρε πίσω στην καρέκλα της, πιέζοντας το πίσω μέρος του χεριού της στο μέτωπό της για να τονίσει το δράμα της δήλωσής του: "Σε παρακαλώ, Ντέιβιντ, μην είσαι τέτοια drama queen".
  
  Εκείνη γέλασε κοροϊδευτικά με την ειλικρίνειά του και έσκυψε μπροστά για να συναντήσει το βλέμμα του με μίσος στα μάτια της. Δεν θα θέλαμε να σε βρει τώρα η κακιά ναζιστική σου οικογένεια, σωστά;"
  
  
  Κεφάλαιο 7
  
  
  Ο Μπερν παρακολούθησε τη μικρή αφηγήτρια να τον κοιτάζει κατάματα από τη θέση της. Τον αποπλάνησε με περισσότερους από μικροσεξουαλικούς τρόπους. Παρόλο που προτιμούσε γυναίκες με στερεότυπα σκανδιναβικά χαρακτηριστικά -ψηλή, αδύνατη, γαλανομάτη, ξανθιά τρίχα- τον έλκυε αυτή με τρόπο που δεν μπορούσε να καταλάβει.
  
  "Δρ. Γκουλντ, δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια πόσο απογοητευμένος είμαι με τον τρόπο που σας φέρθηκε ο συνάδελφός μου και σας υπόσχομαι ότι θα φροντίσω να πάρει τη δίκαιη τιμωρία του γι' αυτό", είπε με ευγενική εξουσία. "Είμαστε ένα σωρό αγενείς άντρες, αλλά δεν χτυπάμε τις γυναίκες. Και σε καμία περίπτωση δεν επιδοκιμάζουμε την κακομεταχείριση των γυναικών αιχμαλώτων! Είναι όλα ξεκάθαρα, κύριε Μποντό; ρώτησε τον ψηλό Γάλλο με το μελανιασμένο μάγουλο. Ο Μπόντο έγνεψε παθητικά, προς έκπληξη της Νίνα.
  
  Τοποθετήθηκε σε ένα κατάλληλο δωμάτιο με όλες τις απαραίτητες ανέσεις. Αλλά δεν είχε ακούσει τίποτα για τον Σαμ απ' ό,τι κατάλαβε, ακούγοντας κουβέντες ανάμεσα στους μάγειρες που της έφεραν φαγητό την προηγούμενη μέρα, ενώ περίμενε να συναντήσει τον αρχηγό που είχε διατάξει να τους φέρουν εδώ.
  
  "Καταλαβαίνω ότι οι μέθοδοί μας πρέπει να σε σοκάρουν..." άρχισε ντροπαλά, αλλά η Νίνα είχε βαρεθεί να ακούει όλους αυτούς τους αυτάρεσκους τύπους να ζητούν ευγενικά συγγνώμη. Για αυτήν, ήταν όλοι απλώς καλομαθείς τρομοκράτες, τραμπούκοι με μεγάλους τραπεζικούς λογαριασμούς και, κατά γενική ομολογία, απλώς πολιτικοί χούλιγκαν, όπως η υπόλοιπη σάπια ιεραρχία.
  
  "Όχι πραγματικά. Έχω συνηθίσει να με αντιμετωπίζουν σαν σκατά από ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερα όπλα", απάντησε κοφτά. Το πρόσωπό της ήταν χάλια, αλλά ο Μπερν μπορούσε να δει ότι ήταν πολύ όμορφη. Παρατήρησε το βλέμμα της στον Γάλλο, αλλά εκείνος το αγνόησε. Άλλωστε, είχε λόγους να μισεί τον Μπόντο.
  
  "Ο φίλος σου είναι στο ιατρείο. Υπέστη μια ήπια διάσειση, αλλά θα είναι καλά", αποκάλυψε ο Μπερν, ελπίζοντας ότι τα καλά νέα θα την ευχαριστήσουν. Αλλά δεν ήξερε τη γιατρό Νίνα Γκουλντ.
  
  "Δεν είναι ο φίλος μου. Απλώς τον γαμώ, είπε ψυχρά. "Θεέ μου, θα σκότωνα για ένα τσιγάρο".
  
  Ο καπετάνιος σοκαρίστηκε εμφανώς από την αντίδρασή της, αλλά προσπάθησε να χαμογελάσει αδύναμα και της πρόσφερε αμέσως ένα από τα τσιγάρα του. Με την κακή απάντησή της, η Νίνα ήλπιζε να αποστασιοποιηθεί από τον Σαμ, ώστε να μην προσπαθήσουν να τους χρησιμοποιήσουν ο ένας εναντίον του άλλου. Αν μπορούσε να τους πείσει ότι δεν ήταν συναισθηματικά δεμένη με τον Σαμ με κανέναν τρόπο, δεν θα μπορούσαν να τον βλάψουν για να την επηρεάσουν αν αυτός ήταν ο στόχος τους.
  
  "Ω, καλά τότε", είπε ο Μπερν, ανάβοντας το τσιγάρο της Νίνας. "Μπόντο, σκότωσε τον δημοσιογράφο".
  
  "Ναι", γάβγισε ο Μπόντο και έφυγε γρήγορα από το γραφείο.
  
  Η καρδιά της Νίνα σταμάτησε. Την έλεγξαν; Ή μήπως απλώς έφτιαξε ένα μαρτύριο για τον Σαμ; Διατήρησε την ψυχραιμία της, εισπνέοντας βαριά στο τσιγάρο της.
  
  "Τώρα, αν δεν σας πειράζει γιατρέ, θα ήθελα να μάθω γιατί εσείς και οι συνάδελφοί σας ήρθατε όλο αυτό το δρόμο για να έρθετε να μας δείτε αν δεν σας έστελναν;" τη ρώτησε. Άναψε μόνος του ένα τσιγάρο και περίμενε ήρεμα την απάντησή της. Η Νίνα δεν μπορούσε να μην αναρωτηθεί για τη μοίρα του Σαμ, αλλά δεν μπορούσε να τους αφήσει να είναι κοντά με οποιοδήποτε κόστος.
  
  "Άκου, καπετάν Μπερν, είμαστε φυγάδες. Όπως και εσείς, είχαμε μια άσχημη συμπλοκή με το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου και μας άφησε μια άσχημη γεύση στο στόμα. Συνοφρυώθηκαν στην επιλογή μας να μην τους συμμετάσχουμε ή να γίνουμε κατοικίδια. Στην πραγματικότητα, μόλις πρόσφατα ήμασταν πολύ κοντά σε αυτό, και αναγκαστήκαμε να σε ψάξουμε, γιατί ήσουν η μόνη εναλλακτική για έναν αργό θάνατο", σφύριξε. Το πρόσωπό της ήταν ακόμα πρησμένο και η τρομερή ουλή στο δεξί της μάγουλο ήταν κίτρινη γύρω από τις άκρες. Το λευκό των ματιών της Νίνας ήταν ένας χάρτης με κόκκινες ραβδώσεις και οι σακούλες κάτω από τα μάτια της έδειχναν έλλειψη ύπνου.
  
  Ο Μπερν έγνεψε σκεφτικός και τράβηξε το τσιγάρο του πριν μιλήσει ξανά.
  
  "Ο κύριος Αριτσένκοφ μας λέει ότι επρόκειτο να μας φέρεις τη Ρενάτα, αλλά... την έχασες;"
  
  "Ετσι λέμε", γέλασε άθελά της η Νίνα, σκεπτόμενη πώς ο Περντού πρόδωσε την εμπιστοσύνη τους και είχε συνδέσει τη μοίρα του με το συμβούλιο απαγάγοντας τη Ρενάτα την τελευταία στιγμή.
  
  "Τι εννοείς, "έτσι", Δρ Γκουλντ;" ρώτησε ο αυστηρός αρχηγός με ήρεμο τόνο που περιείχε σοβαρή κακία. Ήξερε ότι θα έπρεπε να τους δώσει κάτι χωρίς να αποκαλύψει την εγγύτητά της με τον Σαμ ή τον Περντού - πολύ δύσκολη πλοήγηση, ακόμη και για ένα λαμπερό κορίτσι σαν αυτήν.
  
  "Χμ, καλά, ήμασταν καθ' οδόν-Κύριε ανατρέψτε τον Μαύρο Ήλιο μια για πάντα".
  
  "Τώρα πήγαινε πίσω στο μέρος που έχασες τη Ρενάτα. Σε παρακαλώ", την προέτρεψε ο Μπερν, αλλά έπιασε μια θλιβερή ανυπομονησία στον απαλό τόνο του, η ηρεμία της οποίας δεν μπορούσε να διαρκέσει πολύ περισσότερο.
  
  "Στο ξέφρενο κυνηγητό που επιδίωκαν οι συνομήλικοί της, σίγουρα είχαμε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, καπετάν Μπερν", είπε στοχαστικά, ελπίζοντας ότι η απλότητα του περιστατικού θα ήταν αρκετός λόγος για να χάσουν τη Ρενάτα.
  
  Ανασήκωσε το ένα φρύδι, κοιτάζοντας σχεδόν έκπληκτος.
  
  "Και όταν φτάσαμε στο μυαλό, είχε φύγει. Υποθέσαμε ότι οι άνθρωποί της - αυτοί που μας κυνηγούσαν - την επέστρεψαν", πρόσθεσε, σκεπτόμενη τον Σαμ και αν σκοτώθηκε εκείνη τη στιγμή.
  
  "Και δεν σου έβαλαν μόνο μια σφαίρα στο κεφάλι για να σιγουρευτούν; Δεν σας έφεραν πίσω όσους ήσασταν ακόμα ζωντανοί;" ρώτησε με μια ορισμένη ράβδωση στρατιωτικού κυνισμού. Έσκυψε μπροστά πάνω από το τραπέζι και κούνησε το κεφάλι του μοχθηρά, "Αυτό ακριβώς θα έκανα. Και κάποτε ήμουν μέρος του Μαύρου Ήλιου. Ξέρω πολύ καλά πώς λειτουργούν, γιατρέ Γκουλντ, και ξέρω ότι δεν θα πηδούσαν τη Ρενάτα και δεν θα σε άφηναν να αναπνεύσεις".
  
  Αυτή τη φορά η Νίνα έμεινε άφωνη. Ούτε η πονηριά της δεν μπόρεσε να τη σώσει προσφέροντας μια εύλογη εναλλακτική σε αυτή την ιστορία.
  
  Ζει ακόμα ο Σαμ; σκέφτηκε, ευχόμενος να μην έπαιρνε την μπλόφα του λάθος ανθρώπου.
  
  "Δόκτωρ Γκουλντ, μην δοκιμάζετε την ευγένειά μου. Έχω ταλέντο στο να εντοπίζω μαλακίες, και με ταΐζεις μαλακίες", είπε με μια ψυχρή ευγένεια που σκόρπισε το δέρμα της Νίνα κάτω από το μεγάλο πουλόβερ της. "Τώρα, για τελευταία φορά, πώς είναι που εσείς και οι φίλοι σας είστε ακόμα ζωντανοί;"
  
  "Είχαμε βοήθεια από τον άνθρωπό μας", είπε γρήγορα, αναφερόμενη στον Perdue, αλλά δεν τον κατονομάζει. Αυτή η Βέρνη, όσο μπορούσε να πει για τους ανθρώπους, δεν ήταν ένας απερίσκεπτος άντρας, αλλά μπορούσε να καταλάβει από τα μάτια του ότι ανήκε στο είδος που δεν γαμούσε. είδος "κακού θανάτου" και μόνο ένας ανόητος θα κινούσε αυτό το αγκάθι. Ήταν εκπληκτικά γρήγορη με μια απάντηση και ήλπιζε ότι θα μπορούσε να πει άλλες χρήσιμες προτάσεις αμέσως χωρίς να σκοτώσει και να αυτοκτονήσει. Από όσο ήξερε, ο Αλέξανδρος , και τώρα και ο Σαμ μπορεί κάλλιστα να είναι ήδη νεκρός, οπότε θα ήταν προς όφελός της να είναι ειλικρινής με τους μόνους συμμάχους που είχαν ακόμα.
  
  "Εσωτερικός άνθρωπος;" ρώτησε ο Μπερν. "Κάποιος που ξέρω;"
  
  "Δεν ξέραμε καν", απάντησε εκείνη. Τεχνικά, δεν λέω ψέματα, μωρό μου Ιησού. Μέχρι τότε, δεν ξέραμε ότι ήταν σε σύγκρουση με το συμβούλιο, προσευχόταν νοερά, ελπίζοντας ότι ένας θεός που θα μπορούσε να ακούσει τις σκέψεις της θα της έδειχνε την εύνοια. Η Νίνα δεν έχει επιστρέψει στις σκέψεις του Κυριακάτικου σχολείου από τότε που έφυγε από τον όχλο της εκκλησίας ως έφηβη, αλλά μέχρι τώρα δεν χρειαζόταν να προσευχηθεί για τη ζωή της. Μπορούσε σχεδόν να ακούσει τον Σαμ να γελάει με τις αξιοθρήνητες προσπάθειές της να ευχαριστήσει κάποιον θεό και να την κοροϊδεύει μέχρι το σπίτι για αυτό.
  
  "Χμ", σκέφτηκε ο εύσωμος ηγέτης καθώς έτρεχε την ιστορία της μέσα από το σύστημα ελέγχου δεδομένων του εγκεφάλου του. "Και αυτός ο... άγνωστος... άντρας παρέσυρε τη Ρενάτα αφού βεβαιώθηκε ότι οι διώκτες δεν ήρθαν στο αυτοκίνητό σου για να ελέγξουν αν ήσουν νεκρός;"
  
  "Ναι", είπε, συνεχίζοντας να σκέφτεται όλους τους λόγους στο μυαλό της καθώς απαντούσε.
  
  Χαμογέλασε χαρούμενα και την κολάκευσε: "Αυτό είναι ένα τέντωμα, Δρ Γκουλντ. Διανέμονται πολύ αραιά, αυτά είναι. Αλλά θα το αγοράσω... προς το παρόν".
  
  Η Νίνα ανέπνευσε ξεκάθαρα έναν αναστεναγμό. Ξαφνικά, ο μεγαλόσωμος διοικητής έγειρε στο τραπέζι και με δύναμη πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά της Νίνας, σφίγγοντάς την και τραβώντας τη βίαια κοντά του. Εκείνη ούρλιαξε πανικόβλητη και εκείνος πίεσε το πρόσωπό του οδυνηρά πάνω στο φλεγμονώδες μάγουλό της.
  
  "Αλλά αν μάθω ότι μου είπες ψέματα, θα ταΐσω τα αποφάγια σου στους δικούς μου αφού προσωπικά σε γαμήσω ωμά. Είσαι σαφής, Δρ Γκουλντ;" Ο Μπερν της σφύριξε στο πρόσωπό της. Η Νίνα ένιωσε την καρδιά της να σταματά και κόντεψε να λιποθυμήσει από φόβο. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να γνέφει.
  
  Δεν περίμενε ποτέ να συμβεί αυτό. Τώρα ήταν σίγουρη ότι ο Σαμ ήταν νεκρός. Αν η Ταξιαρχία των Renegade ήταν τόσο ψυχοπαθή θηρία, σίγουρα δεν θα ήταν εξοικειωμένα με το έλεος ή τον περιορισμό. Για λίγο κάθισε αποσβολωμένη. Αυτό ήταν όλο για την κακομεταχείριση των αιχμαλώτων, σκέφτηκε, και προσευχήθηκε στον Θεό να μην το πει κατά λάθος δυνατά.
  
  "Πες στον Μπόντο να φέρει τα άλλα δύο!" φώναξε τον φρουρό στην πύλη. Στάθηκε στην άκρη του δωματίου, κοιτάζοντας ξανά τον ορίζοντα. Το κεφάλι της Νίνα ήταν χαμηλωμένο, αλλά τα μάτια της σήκωσαν για να τον κοιτάξουν. Ο Μπερν φαινόταν μετανιωμένος καθώς γύρισε, "Εγώ... μια συγγνώμη θα ήταν περιττή, υποθέτω. Είναι πολύ αργά για να προσπαθήσεις να είσαι καλός, αλλά... νιώθω πραγματικά αμήχανα για αυτό, οπότε... Λυπάμαι".
  
  "Δεν πειράζει", τα κατάφερε, με τα λόγια της σχεδόν άκουστα.
  
  "Οχι πραγματικά. Έχω..." δυσκολεύτηκε να μιλήσει, ταπεινωμένος από τη δική του συμπεριφορά, "Έχω πρόβλημα θυμού. Αναστατώνομαι όταν μου λένε ψέματα. Πράγματι, Δρ Γκουλντ, συνήθως δεν κάνω κακό στις γυναίκες. Είναι ιδιαίτερη αμαρτία που το φυλάω για κάποιον ξεχωριστό".
  
  Η Νίνα ήθελε να τον μισεί όσο μισούσε τον Μπόντο, αλλά δεν μπορούσε. Κατά έναν περίεργο τρόπο, ήξερε ότι ήταν ειλικρινής, και αντ' αυτού αντιλήφθηκε ότι καταλαβαίνει πολύ καλά την απογοήτευσή του. Στην πραγματικότητα, αυτή ακριβώς ήταν η δύσκολη θέση της με τον Purdue. Όσο κι αν ήθελε να τον αγαπήσει, όσο κι αν καταλάβαινε ότι ήταν λαμπερός και αγαπούσε τον κίνδυνο, τις περισσότερες φορές ήθελε απλώς να τον κλωτσήσει στις μπάλες. Η βίαιη ιδιοσυγκρασία της ήταν επίσης γνωστό ότι εμφανιζόταν άσκοπα όταν της έλεγαν ψέματα, και ο Perdue ήταν ο άνθρωπος που πυροδότησε αναμφισβήτητα αυτή τη βόμβα.
  
  "Καταλαβαίνω. Στην πραγματικότητα, θέλω", είπε απλά, μουδιασμένη από το σοκ. Ο Μπερν παρατήρησε την αλλαγή στη φωνή της. Αυτή τη φορά ήταν τραχύ και αληθινό. Όταν είπε ότι κατάλαβε την οργή του, ήταν απόλυτα ειλικρινής.
  
  "Τώρα, αυτό πιστεύω, Δρ Γκουλντ. Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο δίκαιος γίνεται στις κρίσεις μου", τη διαβεβαίωσε. Καθώς οι σκιές υποχωρούσαν από τον ανατέλλοντα ήλιο, η συμπεριφορά του επέστρεψε στη συμπεριφορά του αποσπασμένου διοικητή στον οποίο είχε συστηθεί. Πριν προλάβει η Νίνα να καταλάβει τι εννοούσε λέγοντας "κρίση", οι πύλες άνοιξαν και είδε τον Σαμ και τον Αλέξανδρο.
  
  Ήταν λίγο φθαρμένα, αλλά συνολικά φαινόταν εντάξει. Ο Αλέξανδρος φαινόταν κουρασμένος και απών. Ο Σαμ υπέφερε ακόμη από το χτύπημα που είχε δεχθεί στο μέτωπο και το δεξί του χέρι ήταν δεμένο. Και οι δύο άνδρες φάνηκαν σοβαροί όταν είδαν τα τραύματα της Νίνας. Υπήρχε θυμός πίσω από την υποταγή, αλλά ήξερε ότι ήταν μόνο για το μεγαλύτερο καλό που δεν είχαν επιτεθεί στον κακοποιό που την είχε πληγώσει.
  
  Ο Μπερν έκανε νόημα στους δύο άντρες να καθίσουν. Και οι δύο ήταν δεμένοι πίσω από την πλάτη τους με πλαστικές χειροπέδες, σε αντίθεση με τη Νίνα που ήταν ελεύθερη.
  
  "Τώρα που μίλησα και στους τρεις σας, αποφάσισα να μην σας σκοτώσω. Αλλά-"
  
  "Υπάρχει ένα εμπόδιο", αναστέναξε ο Αλέξανδρος, χωρίς να κοιτάζει τη Βέρνη. Το κεφάλι του έπεσε απελπιστικά, τα κιτρινογκρίζα μαλλιά του ατημέλητα.
  
  "Φυσικά, υπάρχει κάτι εδώ, κύριε Arichenkov", απάντησε ο Byrne, ακούγοντας σχεδόν έκπληκτος από την προφανή παρατήρηση του Alexander. "Θέλεις καταφύγιο. Θέλω τη Ρενάτα".
  
  Και οι τρεις τον κοίταξαν με δυσπιστία.
  
  "Καπετάνιο, δεν υπάρχει περίπτωση να τη συλλάβουμε ξανά", άρχισε ο Αλέξανδρος.
  
  "Χωρίς τον εσωτερικό σου άνθρωπο, ναι, το ξέρω", είπε ο Μπερν.
  
  Ο Σαμ και ο Αλεξάντερ κοίταξαν επίμονα τη Νίνα, αλλά εκείνη ανασήκωσε τους ώμους της και κούνησε το κεφάλι της.
  
  "Οπότε αφήνω κάποιον εδώ για εγγύηση", πρόσθεσε ο Μπερν. "Άλλοι, για να αποδείξουν την πίστη τους, θα πρέπει να μου παραδώσουν τη Ρενάτα ζωντανή. Για να σας δείξω πόσο φιλόξενος οικοδεσπότης είμαι, θα σας αφήσω να επιλέξετε ποιος θα μείνει με τους Στρένκοφ".
  
  Ο Σαμ, ο Αλέξανδρος και η Νίνα λαχανιάστηκαν.
  
  "Ω, χαλάρωσε!" Ο Μπερν πέταξε το κεφάλι του προς τα πίσω δραματικά καθώς έμπαινε μπροστά και πίσω. "Δεν ξέρουν ότι είναι στόχοι. Ασφαλές στο εξοχικό τους! Οι άντρες μου είναι στη θέση τους, έτοιμοι να χτυπήσουν στην εντολή μου. Έχετε ακριβώς έναν μήνα για να επιστρέψετε εδώ με αυτό που θέλω".
  
  Ο Σαμ κοίταξε τη Νίνα. Με ένα χείλος είπε: "Είμαστε καλυμμένοι".
  
  Ο Αλέξανδρος έγνεψε καταφατικά.
  
  
  Κεφάλαιο 8
  
  
  Σε αντίθεση με τους άτυχους κρατούμενους που δεν καθησύχασαν τους διοικητές των ταξιαρχιών, ο Σαμ, η Νίνα και ο Αλέξανδρος είχαν το προνόμιο να δειπνήσουν με τα μέλη εκείνο το βράδυ. Γύρω από μια τεράστια φωτιά στο κέντρο της πέτρινης στέγης του φρουρίου, όλοι κάθονταν και συζητούσαν. Χτισμένοι στους τοίχους υπήρχαν αρκετοί θάλαμοι για τους φρουρούς που μπορούσαν να παρακολουθούν συνεχώς την περίμετρο, ενώ οι εμφανείς σκοπιές που στέκονταν σε κάθε γωνιά στα κύρια σημεία ήταν άδειοι.
  
  "Έξυπνο", είπε ο Αλέξανδρος, παρακολουθώντας την τακτική εξαπάτηση.
  
  "Ναι", συμφώνησε ο Σαμ, δαγκώνοντας βαθιά το μεγάλο πλευρό που κρατούσε στα χέρια του σαν άνθρωπος των σπηλαίων.
  
  "Συνειδητοποίησα ότι για να ασχοληθείς με αυτούς τους ανθρώπους - όπως ακριβώς και με αυτούς τους άλλους ανθρώπους - πρέπει να σκέφτεσαι συνεχώς αυτό που βλέπεις, διαφορετικά θα σε εκπλήσσουν κάθε φορά", σημείωσε με ακρίβεια η Νίνα. Κάθισε δίπλα στον Σαμ, κρατώντας ένα κομμάτι φρεσκοψημένο ψωμί ανάμεσα στα δάχτυλά της και το έκοψε για να το βουτήξει στη σούπα.
  
  "Λοιπόν, μένεις εδώ - είσαι σίγουρος, Αλέξανδρε;" Η Νίνα ρώτησε με μεγάλη ανησυχία, αν και δεν θα ήθελε κανένας άλλος εκτός από τον Σαμ να πάει μαζί της στο Εδιμβούργο. Αν χρειαζόταν να βρουν τη Renata, το Purdue θα ήταν το καλύτερο μέρος για να ξεκινήσουν. Ήξερε ότι θα ξαναέβγαινε στην επιφάνεια αν πήγαινε στο Reichtisussis και έσπαγε το πρωτόκολλο.
  
  "Εγώ πρέπει. Πρέπει να είμαι κοντά στους παιδικούς μου φίλους. Αν πρόκειται να τους πυροβολήσουν, θα πάρω οπωσδήποτε τουλάχιστον τα μισά από αυτά τα καθάρματα μαζί μου", είπε και σήκωσε το πρόσφατα κλεμμένο φλασκί του σε τοστ.
  
  "Εσύ τρελός Ρώσος!" Η Νίνα γέλασε. "Ήταν γεμάτο όταν το πήρες;"
  
  "Ήταν", καυχήθηκε ο Ρώσος αλκοολικός, "αλλά τώρα είναι σχεδόν άδειο!"
  
  "Είναι το ίδιο που μας τάισε η Κάτια;" ρώτησε ο Σαμ, κάνοντας έναν αηδιαστικό μορφασμό στη μνήμη της άθλιας σεληνόφωτος που του κέρασαν κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού πόκερ.
  
  "Ναί! Κατασκευάζεται στην ίδια περιοχή. Μόνο στη Σιβηρία όλα βγαίνουν καλύτερα από εδώ, φίλοι μου. Γιατί πιστεύεις ότι δεν αναπτύσσεται τίποτα στη Ρωσία; Όλα τα βότανα πεθαίνουν όταν χύνεις το φεγγαρόφωτο σου!". Γέλασε σαν περήφανος μανιακός.
  
  Απέναντι από τις ψηλές φλόγες, η Νίνα μπορούσε να δει τη Βέρνη. Απλώς κοίταξε τη φωτιά, σαν να έβλεπε την ιστορία να παίζει μέσα της. Τα παγωμένα γαλάζια μάτια του σχεδόν μπορούσαν να σβήσουν τις φλόγες μπροστά του και ένιωσε έναν πόνο συμπάθειας για τον ελκυστικό διοικητή. Τώρα ήταν εκτός υπηρεσίας, ένας από τους άλλους αρχηγούς ανέλαβε τη νύχτα. Κανείς δεν του μίλησε και αυτό του ταίριαζε. Οι μπότες του είχαν άδειο πιάτο και το σήκωσε λίγο πριν ένας από τους Ridgebacks φτάσει στα ρέστα του. Τότε ήταν που τα μάτια του συνάντησαν τη Νίνα.
  
  Ήθελε να απομακρύνει το βλέμμα της, αλλά δεν μπορούσε. Ήθελε να σβήσει τη μνήμη της από τις απειλές που της έκανε όταν έχασε την ψυχραιμία του, αλλά ήξερε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να το κάνει αυτό. Ο Μπερν δεν ήξερε ότι η Νίνα δεν έβρισκε εντελώς απωθητική την απειλή ότι θα την "γαμήσει" ένας τόσο δυνατός και όμορφος Γερμανός, αλλά δεν μπορούσε ποτέ να τον αφήσει να το μάθει.
  
  Οι αδιάκοπες κραυγές και μουρμούρες σίγησαν τη μουσική. Όπως περίμενε η Νίνα, η μουσική ήταν τυπικά ρωσική σε μελωδία, με τον αισιόδοξο ρυθμό της που την έκανε να φανταστεί μια ομάδα Κοζάκων να σκάει από το πουθενά σε μια γραμμή για να σχηματίσει έναν κύκλο. Δεν μπορούσε να αρνηθεί ότι η ατμόσφαιρα εδώ ήταν υπέροχη, ασφαλής και διασκεδαστική, αν και σίγουρα δεν μπορούσε να το φανταστεί πριν από λίγες ώρες. Αφού ο Μπερν τους μίλησε στο κεντρικό γραφείο, στάλθηκαν και οι τρεις να κάνουν ζεστό ντους, τους δόθηκαν καθαρά ρούχα (περισσότερο σύμφωνα με την τοπική αίσθηση) και τους επέτρεψαν να φάνε και να ξεκουραστούν για ένα βράδυ πριν φύγουν.
  
  Εν τω μεταξύ, ο Αλέξανδρος θα αντιμετωπιζόταν ως μέλος του βασικού επιπέδου της Ταξιαρχίας Renegade μέχρι που οι φίλοι του προκάλεσαν την ηγεσία να πιστέψει ότι η αίτησή τους ήταν μια παρωδία. Αυτός και μερικά Strenkov θα εκτελούνταν τότε με συνοπτικές διαδικασίες.
  
  Ο Μπερν κοίταξε τη Νίνα με μια παράξενη λαχτάρα που την έκανε να στεναχωρηθεί. Δίπλα της, ο Σαμ μιλούσε στον Αλέξανδρο για τη διάταξη της περιοχής μέχρι το Νοβοσιμπίρσκ, για να βεβαιωθεί ότι θα έχουν τον προσανατολισμό τους στη χώρα. Άκουσε τη φωνή του Σαμ, αλλά το μαγευτικό βλέμμα του διοικητή έκανε το σώμα της να κοκκινίσει από μια μεγάλη επιθυμία που δεν μπορούσε να εξηγήσει. Τελικά σηκώθηκε από τη θέση του, με το πιάτο στο χέρι, και πήγε σε αυτό που οι άντρες αποκαλούσαν στοργικά γαλέρα.
  
  Νιώθοντας υποχρέωση να του μιλήσει ιδιωτικά, η Νίνα ζήτησε συγγνώμη και ακολούθησε τον Μπερν. Κατέβηκε τις σκάλες σε έναν σύντομο διακλαδισμένο διάδρομο όπου ήταν η κουζίνα, και όταν μπήκε, εκείνος έφευγε. Το πιάτο της χτύπησε στο σώμα του και έσπασε στο έδαφος.
  
  "Θεέ μου, λυπάμαι πολύ!" είπε και μάζεψε τα κομμάτια.
  
  "Δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατρέ Γκουλντ". Γονάτισε δίπλα στη μικρή καλλονή, βοηθώντας τη, αλλά τα μάτια του δεν άφησαν ποτέ το πρόσωπό της. Ένιωσε το βλέμμα του και ένιωσε μια γνώριμη ζεστασιά να την κυριεύει. Όταν μάζεψαν όλα τα μεγάλα κομμάτια, πήγαν στη γαλέρα για να ξεφορτωθούν το σπασμένο πιάτο.
  
  "Πρέπει να ρωτήσω", είπε με αχαρακτήριστη συστολή.
  
  "Ναί?" περίμενε, τινάζοντας τα επιπλέον κομμάτια ψημένου ψωμιού από το πουκάμισό του.
  
  Η Νίνα φαινόταν αμήχανη για το χάος, αλλά εκείνος απλώς χαμογέλασε.
  
  "Πρέπει να ξέρω κάτι... προσωπικό", δίστασε.
  
  "Απολύτως. Όπως θέλεις", απάντησε ευγενικά.
  
  "Πραγματικά?" πρόδωσε πάλι κατά λάθος τις σκέψεις της. "Χμμ εντάξει. Μπορεί να κάνω λάθος σε αυτό, καπετάνιε, αλλά με κοιτούσες υπερβολικά. Απλώς μου φαίνεται;"
  
  Η Νίνα δεν πίστευε στα μάτια της. Ο άντρας κοκκίνισε. Αυτό την έκανε να αισθάνεται ακόμα περισσότερο κάθαρμα, ντροπιάζοντάς τον έτσι.
  
  Αλλά και πάλι, σου είπε χωρίς αμφιβολία ότι θα συναναστραφεί μαζί σου ως τιμωρία, οπότε μην ανησυχείς πολύ γι 'αυτόν, της είπε η εσωτερική της φωνή.
  
  "Είναι απλά... εσύ..." Προσπάθησε να αποκαλύψει οποιαδήποτε ευπάθεια, οπότε ήταν σχεδόν αδύνατο να μιλήσει για τα πράγματα που ζήτησε ο ιστορικός του. "Μου θυμίζεις την αείμνηστη γυναίκα μου, τον Δρ Γκουλντ".
  
  Εντάξει, τώρα μπορείς να νιώθεις πραγματικός μαλάκας.
  
  Πριν προλάβει να πει οτιδήποτε άλλο, συνέχισε, "Έμοιαζε σχεδόν ακριβώς όπως σου. Μόνο τα μαλλιά της ήταν μέχρι τη μέση της και τα φρύδια της δεν ήταν τόσο... περιποιημένα όσο τα δικά σου", εξήγησε. "Έφερε ακόμα και σαν εσένα".
  
  "Λυπάμαι πολύ, καπετάνιο. Νιώθω σαν σκατά που ρωτάω".
  
  "Φώναξέ με Λούντβιχ, σε παρακαλώ, Νίνα. Δεν θέλω να σας γνωρίσω καλύτερα, αλλά έχουμε ξεπεράσει την τυπικότητα και νομίζω ότι όσοι έχουν ανταλλάξει απειλές θα πρέπει τουλάχιστον να απευθυνθούν ονομαστικά, σωστά;". χαμογέλασε σεμνά.
  
  "Συμφωνώ απόλυτα, Λούντβιχ", γέλασε η Νίνα. Ludwig. Αυτό είναι το επίθετο που θα συνέδεα μαζί σου".
  
  "Τι μπορώ να πω? Η μητέρα μου είχε μια μαλακή θέση για τον Μπετόβεν. Δόξα τω Θεώ δεν της άρεσε ο Ένγκελμπερτ Χάμπερντινκ!". ανασήκωσε τους ώμους καθώς τους έριχνε ποτά.
  
  Η Νίνα τσίριξε από τα γέλια, φανταζόμενη έναν αυστηρό διοικητή των πιο άθλιων πλασμάτων από αυτήν την πλευρά της Κασπίας Θάλασσας με ένα όνομα σαν τον Ένγκελμπερτ.
  
  "Πρέπει να ενδώσω! Ο Λούντβιχ είναι τουλάχιστον κλασικός και θρυλικός", χαμογέλασε.
  
  "Πάμε, πάμε πίσω. Δεν θέλω ο κύριος Κληβ να πιστεύει ότι εισβάλλω στην επικράτειά του", είπε στη Νίνα και ακούμπησε απαλά το χέρι του στην πλάτη της για να την οδηγήσει έξω από την κουζίνα.
  
  
  Κεφάλαιο 9
  
  
  Υπήρχε παγετός πάνω από τα βουνά Αλτάι. Μόνο οι φρουροί εξακολουθούσαν να μουρμουρίζουν κάτι κάτω από την ανάσα τους, να ανταλλάσσουν αναπτήρες και να ψιθυρίζουν για κάθε λογής τοπικούς θρύλους, νέους επισκέπτες και τα σχέδιά τους, και κάποιοι στοιχηματίζουν ακόμη και στην εγκυρότητα του ισχυρισμού του Αλέξανδρου για τη Ρενάτα.
  
  Αλλά κανένας από αυτούς δεν συζήτησε την προσκόλληση του Berne στον ιστορικό.
  
  Μερικοί από τους παλιούς του φίλους, οι άντρες που είχαν εγκαταλείψει μαζί του πριν από χρόνια, ήξεραν πώς έμοιαζε η γυναίκα του και τους φαινόταν σχεδόν ανατριχιαστικό που αυτό το κορίτσι από τη Σκωτία έμοιαζε με τη Βέρα Μπερν. Κατά τη γνώμη τους, δεν ήταν καλό για τον διοικητή τους να συναντήσει την ομοιότητα με τη νεκρή γυναίκα του, γιατί μελαγχολούσε ακόμη περισσότερο. Ακόμη και όταν οι ξένοι και τα νέα μέλη δεν μπορούσαν να το πουν, κάποιοι μπορούσαν ξεκάθαρα να διακρίνουν τη διαφορά.
  
  Μόλις επτά ώρες νωρίτερα, ο Sam Cleve και η εντυπωσιακή Nina Gould είχαν συνοδευτεί στην πλησιέστερη πόλη για να ξεκινήσουν την έρευνά τους, ενώ η κλεψύδρα είχε ανατραπεί για να καθορίσει τη μοίρα των Alexander Arichenkov, Katya και Sergei Strenkov.
  
  Με την απουσία τους, η Ταξιαρχία των Renegade περίμενε εν αναμονή για τον επόμενο μήνα. Σίγουρα, η απαγωγή της Ρενάτας θα ήταν ένα εξαιρετικό κατόρθωμα, αλλά μόλις ολοκληρωθεί, η ταξιαρχία θα έχει πολλά να περιμένει. Η απελευθέρωση του αρχηγού των Black Sun θα ήταν σίγουρα μια ιστορική στιγμή για αυτούς. Στην πραγματικότητα, θα ήταν η μεγαλύτερη πρόοδος που έχει σημειώσει ποτέ ο οργανισμός τους από την ίδρυσή τους. Και με αυτό στη διάθεσή τους, είχαν όλη τη δύναμη να βυθίσουν επιτέλους το γουρουνάκι των Ναζί σε όλο τον κόσμο.
  
  Ο αέρας έγινε άσχημος λίγο πριν τη μία τα ξημερώματα και οι περισσότεροι άντρες πήγαν για ύπνο. Κάτω από την κάλυψη της επερχόμενης βροχής, μια άλλη επίθεση περίμενε το προπύργιο της ταξιαρχίας, αλλά ο κόσμος αγνοούσε τελείως το επικείμενο χτύπημα. Ένας στολίσκος οχημάτων πλησίασε από το Ουλανγκόμ, περνώντας σταθερά το δρόμο τους μέσα από την πυκνή ομίχλη που προκλήθηκε από την υψηλή κλίση, όπου τα σύννεφα συγκεντρώθηκαν για να εγκατασταθούν πριν πέσουν στην άκρη και δάκρυσαν στο έδαφος.
  
  Ο δρόμος ήταν κακός και ο καιρός ακόμα χειρότερος, αλλά ο στόλος έσπρωχνε σταθερά προς την οροσειρά, αποφασισμένος να ξεπεράσει το δύσκολο μονοπάτι και να παραμείνει εκεί μέχρι να ολοκληρωθεί η αποστολή του. Το ταξίδι επρόκειτο να οδηγήσει πρώτα στο μοναστήρι του Mengu-Timur, από όπου ο απεσταλμένος θα συνέχιζε στο Mönkh Saridag για να βρει τη φωλιά του Renegade της Ταξιαρχίας, για λόγους άγνωστους στην υπόλοιπη εταιρεία.
  
  Όταν οι βροντές άρχισαν να τρέμουν τον ουρανό, ο Λούντβιχ Μπερν ξάπλωσε στο κρεβάτι του. Έλεγξε τη λίστα των καθηκόντων του και τις επόμενες δύο μέρες θα είναι ελεύθερος από τον ρόλο του πρώτου επικεφαλής των μελών. Σβήνοντας το φως, άκουσε τον ήχο της βροχής και ένιωσε μια απίστευτη μοναξιά να τον κυριεύει. Ήξερε ότι η Νίνα Γκουλντ ήταν άσχημα νέα, αλλά δεν έφταιγε εκείνη. Η απώλεια του εραστή του δεν είχε καμία σχέση με αυτήν και έπρεπε να προσανατολιστεί για να την αφήσει να φύγει. Αντίθετα, σκέφτηκε τον γιο του, τον έχασε πριν από χρόνια, αλλά ποτέ δεν ήταν μακριά από τις καθημερινές του σκέψεις. Ο Μπερν σκέφτηκε ότι θα ήταν καλύτερα να σκεφτόταν τον γιο του παρά τη γυναίκα του. Ήταν ένα διαφορετικό είδος αγάπης, το ένα πιο εύκολο να το αντιμετωπίσεις από το άλλο. Έπρεπε να αφήσει πίσω τις γυναίκες γιατί η ανάμνηση και των δύο τον στεναχώρησε περισσότερο, για να μην πω πόσο μαλακό τον έκαναν. Η απώλεια της οξύνοιάς του θα του είχε κλέψει την ικανότητά του να παίρνει δύσκολες αποφάσεις και να υφίσταται κατά καιρούς κακοποίηση, και αυτά ήταν ακριβώς τα πράγματα που τον βοήθησαν να επιβιώσει και να διοικήσει.
  
  Στο σκοτάδι, άφησε τη γλυκιά ανακούφιση του ύπνου να τον κυριεύσει για μια μόνο στιγμή προτού τον αποσπάσουν βίαια. Πίσω από την πόρτα του, άκουσε μια δυνατή κραυγή - "Παράβαση!"
  
  "Τι?" φώναξε δυνατά, αλλά μέσα στο χάος της σειρήνας και ο κόσμος στο πόστο που φώναζε εντολές, έμεινε αναπάντητος. Ο Μπερν πήδηξε όρθιος και τράβηξε το παντελόνι και τις μπότες του, χωρίς να μπει στον κόπο να φορέσει τις κάλτσες του.
  
  Περίμενε πυροβολισμούς, ακόμα και εκρήξεις, αλλά ακουγόταν μόνο σύγχυση και διορθωτικές ενέργειες. Πέταξε έξω από το διαμέρισμά του με ένα όπλο στο χέρι, έτοιμος να πολεμήσει. Μετακόμισε γρήγορα από το νότιο κτίριο στο κάτω ανατολικό τμήμα όπου βρίσκονταν τα καταστήματα. Είχε κάποια σχέση αυτή η ξαφνική αναστάτωση με τους τρεις επισκέπτες; Τίποτα δεν διείσδυσε ποτέ στα συστήματα της ταξιαρχίας ή στην πύλη μέχρι που η Νίνα και οι φίλοι της εμφανίστηκαν σε αυτό το μέρος της χώρας. Θα μπορούσε να το προκαλέσει αυτό και να χρησιμοποιήσει την αιχμαλωσία της ως δόλωμα; Χίλιες ερωτήσεις πέρασαν στο κεφάλι του καθώς κατευθυνόταν στο δωμάτιο του Αλέξανδρου για να το μάθει.
  
  "Φέριμαν! Τι συμβαίνει?" ρώτησε ένα από τα μέλη του κλαμπ που περνούσε.
  
  "Κάποιος παραβίασε το σύστημα ασφαλείας και μπήκε στις εγκαταστάσεις, καπετάνιε! Είναι ακόμα στο συγκρότημα".
  
  "Καραντίνα! Κηρύσσω καραντίνα!" Η Μπερν βρυχήθηκε σαν θυμωμένος θεός.
  
  Οι τεχνικοί σε φρουρά έβαλαν τους κωδικούς τους με τη σειρά και μέσα σε δευτερόλεπτα ολόκληρο το φρούριο κλειδώθηκε.
  
  "Τώρα οι ομάδες 3 και 8 μπορούν να βγουν έξω για να κυνηγήσουν αυτά τα κουνέλια", διέταξε, εντελώς ξύπνιος από την ορμή της σύγκρουσης που τον ενθουσιούσε πάντα. Ο Μπερν εισέβαλε στην κρεβατοκάμαρα του Αλέξανδρου και βρήκε τον Ρώσο να κοιτάζει έξω από το παράθυρό του. Άρπαξε τον Αλέξανδρο και τον χτύπησε στον τοίχο με τόση δύναμη που μια σταγόνα αίματος έτρεξε από τη μύτη του, τα γαλάζια μάτια του άνοιξαν διάπλατα και μπερδεμένα.
  
  "Αυτό το κάνεις, Αριχένκοφ;" Η Βέρνη έβραζε.
  
  "Οχι! Οχι! Δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει, καπετάνιε! Το ορκίζομαι!" Ο Αλέξανδρος φώναξε. "Και μπορώ να σας υποσχεθώ ότι δεν έχει να κάνει ούτε με τους φίλους μου! Γιατί να κάνω κάτι τέτοιο όσο είμαι εδώ στο έλεός σου; Σκέψου το."
  
  "Οι εξυπνότεροι άνθρωποι έχουν κάνει πιο περίεργα πράγματα, Αλέξανδρε. Δεν εμπιστεύομαι τίποτα όπως είναι!". Ο Μπερν επέμεινε, κολλώντας ακόμα τον Ρώσο στον τοίχο. Τα μάτια του έπιασαν κίνηση έξω. Απελευθερώνοντας τον Αλέξανδρο, έσπευσε να κοιτάξει. Ο Αλέξανδρος ενώθηκε μαζί του στο παράθυρο.
  
  Και οι δύο είδαν δύο φιγούρες έφιππου να ξεπροβάλλουν από το κάλυμμα μιας κοντινής ομάδας δέντρων.
  
  "Θεός!" Ο Μπερν ούρλιαζε, απογοητευμένος και έβραζε. "Αλέξανδρε, έλα μαζί μου".
  
  Κατευθύνθηκαν στο δωμάτιο ελέγχου, όπου οι τεχνικοί έλεγξαν τα κυκλώματα για τελευταία φορά, μεταβαίνοντας σε κάθε κάμερα ασφαλείας για έλεγχο. Ο διοικητής και ο Ρώσος σύντροφός του βρόντηξαν στο δωμάτιο, σπρώχνοντας δύο τεχνικούς στην άκρη για να φτάσουν στην ενδοεπικοινωνία.
  
  "Achtung! Daniels και McKee, πηγαίνετε στα άλογα! Απρόσκλητοι μετακινούνται στα νοτιοανατολικά έφιπποι! Επαναλαμβάνω, Daniels και McKee, ακολουθήστε τους έφιπποι! Όλοι οι ελεύθεροι σκοπευτές αναφέρονται στον νότιο τοίχο ΤΩΡΑ!" φώναξε εντολές πάνω από το σύστημα που είχε εγκατασταθεί σε όλο το φρούριο.
  
  "Αλέξανδρε, οδηγείς;" ρώτησε.
  
  "Πιστεύω! Είμαι ιχνηλάτης και πρόσκοπος, καπετάνιε. Πού είναι οι στάβλοι; καμάρωνε με ζήλο ο Αλέξανδρος. Αυτός ο τύπος δράσης ήταν αυτός για τον οποίο δημιουργήθηκε. Οι γνώσεις του για το survival και το tracking θα τους εξυπηρετούσαν όλους απόψε, και παραδόξως, αυτή τη φορά δεν τον ένοιαζε που δεν υπήρχε χρέωση για τις υπηρεσίες του.
  
  Κάτω, σε ένα υπόγειο που θύμιζε στον Αλέξανδρο ένα μεγάλο γκαράζ, στρογγύλεψαν τη γωνία προς τους στάβλους. Δέκα άλογα κρατούνταν συνεχώς σε περίπτωση αδιάβατου εδάφους κατά τη διάρκεια πλημμυρών και χιονόπτωσης, όταν τα οχήματα δεν μπορούσαν να περάσουν στους δρόμους. Μέσα στη γαλήνη των κοιλάδων των βουνών, τα ζώα οδηγούνταν καθημερινά στα βοσκοτόπια νότια του γκρεμού όπου βρισκόταν το λημέρι της ταξιαρχίας. Η βροχή ήταν παγωμένη, ο ψεκασμός της πετάχτηκε στο ανοιχτό μέρος της πλατείας. Ακόμα και ο Αλέξανδρος επέλεξε να μείνει μακριά από αυτό και μετάνιωσε σιωπηλά που δεν βρισκόταν ακόμα στη ζεστή κουκέτα του, αλλά μετά η ζέστη του κυνηγητού θα τον τροφοδοτούσε για να ζεσταθεί.
  
  Ο Μπερν έκανε χειρονομία στους δύο άντρες που συνάντησαν εκεί. Αυτοί ήταν οι δύο που είχε καλέσει στο θυροτηλέφωνο για ιππασία, και τα άλογά τους ήταν ήδη σελωμένα.
  
  "Καπετάνιος!" χαιρέτησαν και οι δύο.
  
  "Αυτός είναι ο Αλέξανδρος. Θα μας συνοδεύσει για να βρούμε τα ίχνη των εισβολέων", τους είπε ο Μπερν καθώς μαζί με τον Αλέξανδρο ετοίμαζαν τα άλογά τους.
  
  "Με τέτοιο καιρό; Πρέπει να είσαι υπέροχος!" Ο ΜακΚί έκλεισε το μάτι στον Ρώσο.
  
  "Θα μάθουμε αρκετά σύντομα", είπε ο Μπερν, λυγίζοντας τους συνδετήρες του.
  
  Σε μια μανιασμένη και κρύα καταιγίδα, τέσσερις άνδρες βγήκαν έξω. Ο Μπερν ήταν μπροστά από τους άλλους τρεις, οδηγώντας τους σε ένα μονοπάτι όπου είδε τους εισβολείς να τρέπονται σε φυγή. Από τα γύρω λιβάδια, το βουνό άρχισε να γέρνει προς τα νοτιοανατολικά και στο απόλυτο σκοτάδι ήταν πολύ επικίνδυνο για τα ζώα τους να διασχίσουν τη βραχώδη περιοχή. Ο αργός ρυθμός της καταδίωξής τους ήταν απαραίτητος για να κρατήσουν τα άλογα ισορροπημένα. Πεπεισμένος ότι οι φυγάδες αναβάτες είχαν κάνει ένα εξίσου προσεκτικό ταξίδι, η Βέρνη έπρεπε ακόμα να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο που τους είχε προσφέρει το πλεονέκτημά τους.
  
  Διέσχισαν ένα μικρό ρυάκι στους πρόποδες της κοιλάδας, περνώντας το με τα πόδια για να οδηγήσουν τα άλογά τους πάνω από συμπαγείς ογκόλιθους, αλλά μέχρι τώρα το κρύο ρέμα δεν τους είχε ενοχλήσει καθόλου. Μουσκεμένοι με παραδεισένιο νερό, οι τέσσερις άνδρες ανέβηκαν τελικά στα άλογά τους και συνέχισαν νότια για να περάσουν μέσα από ένα φαράγγι που τους επέτρεψε να φτάσουν στην άλλη πλευρά της βάσης του βουνού. Εδώ η Μπερν επιβράδυνε.
  
  Αυτό ήταν το μόνο βατό μονοπάτι που μπορούσαν να πάρουν άλλοι αναβάτες από την περιοχή και ο Μπερν έκανε νόημα στους άντρες του να βγάλουν τα άλογά τους για βόλτα. Ο Αλέξανδρος κατέβηκε και σύρθηκε δίπλα στο άλογό του, λίγο πιο μπροστά από τη Βέρνη για να ελέγξει το βάθος των αποτυπωμάτων της οπλής. Οι χειρονομίες του υποδήλωναν ότι υπήρχε κάποια κίνηση στην άλλη πλευρά των οδοντωτών βράχων όπου παρακολουθούσαν το θήραμά τους. Όλοι κατέβηκαν, αφήνοντας τον Mackey να οδηγήσει τα άλογα μακριά από το σημείο της ανασκαφής, οπισθοχωρώντας έτσι ώστε να μην χαρίσουν την παρουσία της ομάδας εκεί.
  
  Ο Αλέξανδρος, η Μπερν και ο Ντάνιελς ανέβηκαν μέχρι την άκρη και κοίταξαν κάτω. Ευγνώμονες για τον ήχο της βροχής και το περιστασιακό βουητό της βροντής, μπορούσαν να κινηθούν άνετα, όχι πολύ ήσυχα αν χρειαζόταν.
  
  Στο δρόμο για το Kobdo, οι δύο φιγούρες σταμάτησαν για να ξεκουραστούν, ενώ ακριβώς στην άλλη πλευρά του τεράστιου βράχου όπου μάζευαν τις σακούλες τους, η ομάδα κυνηγιού της ταξιαρχίας παρατήρησε μια συγκέντρωση ανθρώπων που επέστρεφαν από το μοναστήρι του Mengu-Timur. Οι δύο φιγούρες γλίστρησαν στις σκιές και διέσχισαν τους βράχους.
  
  "Ελα!" είπε ο Μπερν στους συντρόφους του. "Εντάσσονται στην εβδομαδιαία συνοδεία. Αν τα χάσουμε από τα μάτια μας, θα χαθούν για εμάς και θα ανακατευτούν με άλλους".
  
  Η Μπερν ήξερε για τις νηοπομπές. Τους έστελναν με προμήθειες και φάρμακα στο μοναστήρι κάθε εβδομάδα, μερικές φορές κάθε δύο εβδομάδες.
  
  "Ιδιοφυΐα", χαμογέλασε, αρνούμενος να παραδεχτεί την ήττα, αλλά αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι είχε αδυνατίσει από την πονηρή απάτη τους. Δεν θα υπήρχε τρόπος να τους ξεχωρίσεις από την ομάδα, εκτός αν ο Μπερν μπορούσε με κάποιο τρόπο να τους κρατήσει όλους πίσω και να τους αναγκάσει να βγάλουν τις τσέπες τους για να δουν αν υπήρχε κάτι γνωστό που είχε αφαιρεθεί από την ταξιαρχία. Σε αυτό το σημείωμα, αναρωτήθηκε τι ήθελαν με τα γρήγορα μέσα και έξω από την κατοικία του.
  
  "Να γίνουμε εχθροί, καπετάνιο; ρώτησε ο Ντάνιελς.
  
  "Το πιστεύω, Ντάνιελς. Αν τους αφήσουμε να ξεφύγουν χωρίς μια σωστή, ενδελεχή προσπάθεια σύλληψης, αξίζουν τη νίκη που τους δίνουμε", είπε ο Μπερν στους συντρόφους του. "Και δεν μπορούμε να το αφήσουμε να συμβεί!"
  
  Τρεις από αυτούς έσκασαν στην προεξοχή και, κρατώντας τα τουφέκια σε ετοιμότητα, περικύκλωσαν τους ταξιδιώτες. Υπήρχαν μόνο έντεκα περίπου άτομα στη συνοδεία των πέντε αυτοκινήτων, πολλοί από τους οποίους ήταν ιεραπόστολοι και νοσοκόμες. Ένας ένας, η Βέρνη, ο Ντάνιελς και ο Αλέξανδρος έλεγξαν τους πολίτες της Μογγολίας και της Ρωσίας για τυχόν σημάδια προδοσίας, απαιτώντας να δουν τα δελτία ταυτότητάς τους.
  
  "Δεν έχεις δικαίωμα να το κάνεις αυτό!" διαμαρτυρήθηκε ο άντρας. "Δεν είσαι η συνοριοφύλακας ή η αστυνομία!"
  
  "Έχετε κάτι να κρύψετε;" ρώτησε ο Μπερν τόσο μοχθηρά που ο άντρας ξαναμπήκε στη σειρά.
  
  "Υπάρχουν δύο άνθρωποι ανάμεσά σας που δεν είναι αυτό που φαίνονται. Και θέλουμε να μεταδοθούν. Μόλις τα έχουμε, θα σας αφήσουμε να ασχοληθείτε με την επιχείρησή σας, οπότε όσο πιο γρήγορα τα παραδώσετε, τόσο πιο γρήγορα θα είμαστε όλοι ζεστοί και στεγνοί!". ανακοίνωσε ο Μπερν, περνώντας από τον καθένα από αυτούς σαν ναζί διοικητής που έθεσε τους κανόνες ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης. "Οι δικοί μου και εγώ δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα να μείνουμε εδώ μαζί σας στο κρύο και τη βροχή μέχρι να υποταχθείτε! Όσο φιλοξενείς αυτούς τους εγκληματίες, θα μείνεις εδώ!".
  
  
  Κεφάλαιο 10
  
  
  "Δεν σας συνιστώ να το χρησιμοποιήσετε, αγαπητέ", αστειεύτηκε ο Sam, αλλά ταυτόχρονα ήταν εντελώς ειλικρινής.
  
  "Σαμ, χρειάζομαι καινούργιο τζιν. Κοίτα αυτό!" Η Νίνα μάλωνε, ανοίγοντας το υπερμεγέθη παλτό της για να δείξει στον Σαμ την κακή κατάσταση του βρώμικου, σκισμένου πλέον τζιν της. Το παλτό αποκτήθηκε χάρη στην ευγένεια του τελευταίου ψυχρόαιμου μνηστήρα της, Λούντβιχ Μπερν. Ήταν ένα από τα πράγματά του, με επένδυση από φυσική γούνα στο εσωτερικό ενός τραχιού φορέματος που τύλιγε το μικρό σώμα της Νίνας σαν κουκούλι.
  
  "Δεν πρέπει να ξοδεύουμε ακόμα τα χρήματά μας. Σου λέω. Μήπως κάτι δεν πάει καλά. Ξαφνικά οι λογαριασμοί μας ξεπαγώνουν και έχουμε ξανά πλήρη πρόσβαση; Βάζω στοίχημα ότι είναι παγίδα για να μας βρουν. Ο Μαύρος Ήλιος έχει παγώσει τους τραπεζικούς μας λογαριασμούς• γιατί να ήταν ξαφνικά τόσο χαριτωμένο που θα μας δώσει πίσω τη ζωή μας;" ρώτησε.
  
  "Ίσως ο Περντύ τράβηξε κάποια νήματα;" ήλπιζε σε μια απάντηση, αλλά ο Σαμ χαμογέλασε και σήκωσε το βλέμμα προς το ψηλό ταβάνι του κτιρίου του αεροδρομίου, όπου επρόκειτο να πετάξουν έξω σε λιγότερο από μία ώρα.
  
  "Θεέ μου, πιστεύεις τόσο πολύ σε αυτόν, έτσι δεν είναι;" γέλασε. "Πόσες φορές μας έχει παρασύρει σε καταστάσεις απειλητικές για τη ζωή; Δεν νομίζεις ότι θα μπορούσε να κάνει το κόλπο της "κλαυγής του λύκου", να μας συνηθίσει στο έλεος και την καλή θέλησή του για να κερδίσει την εμπιστοσύνη μας και μετά... ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι όλο αυτό το διάστημα ήθελε να μας χρησιμοποιήσει ως δόλωμα; Ή αποδιοπομπαίοι τράγοι;
  
  "Θα άκουγες τον εαυτό σου;" ρώτησε με γνήσια έκπληξη παίζοντας στο πρόσωπό της. "Μας τραβούσε πάντα από ό,τι μας έβαζε, έτσι δεν είναι;"
  
  Ο Sam δεν είχε καμία διάθεση να διαφωνήσει για τον Purdue, το πιο τρελά ευμετάβλητο πλάσμα που είχε συναντήσει ποτέ. Ήταν κρύος, εξαντλημένος και είχε βαρεθεί να μην είναι σπίτι. Του έλειπε η γάτα του, Μπρούιχλαντιτς. Του έλειπε να πιει μια μπύρα με τον καλύτερό του φίλο Πάτρικ, και τώρα και οι δύο ήταν σχεδόν ξένοι μαζί του. Το μόνο που ήθελε ήταν να επιστρέψει στο διαμέρισμά του στο Εδιμβούργο, να ξαπλώσει στον καναπέ με τον Μπρούιχ να γουργουρίζει στο στομάχι του, να πίνει ένα καλό single malt ενώ ακούει τους δρόμους της παλιάς καλής Σκωτίας κάτω από το παράθυρό του.
  
  Ένα άλλο πράγμα που χρειαζόταν δουλειά ήταν τα απομνημονεύματά του για όλο το περιστατικό με το δαχτυλίδι όπλου που βοήθησε να καταστραφεί όταν σκοτώθηκε ο Τρις. Το κλείσιμο θα του έκανε καλό, όπως και η έκδοση του βιβλίου που προέκυψε, που προσφέρεται από δύο διαφορετικούς εκδότες στο Λονδίνο και το Βερολίνο. Δεν ήταν κάτι που ήθελε να κάνει για πωλήσεις, οι οποίες προφανώς θα εκτοξευόταν στα ύψη υπό το πρίσμα της επακόλουθης φήμης του Πούλιτζερ και της συναρπαστικής ιστορίας πίσω από την όλη επιχείρηση. Έπρεπε να πει στον κόσμο για την αείμνηστη αρραβωνιαστικιά του και τον ανεκτίμητο ρόλο της στην επιτυχία του τέλους του δακτυλίου των όπλων. Πλήρωσε το υπέρτατο τίμημα για το θάρρος και τη φιλοδοξία της και της άξιζε να γίνει γνωστή για όσα κατάφερε απαλλάσσοντας τον κόσμο από αυτήν την ύπουλη οργάνωση και τα τσιράκια της. Αφού έγιναν όλα αυτά, θα μπορούσε να κλείσει τελείως αυτό το κεφάλαιο της ζωής του και να ξεκουραστεί λίγο σε μια ευχάριστη, κοσμική ζωή -εκτός φυσικά και αν ο Περντιού είχε άλλα σχέδια γι' αυτόν. Πρέπει να θαύμαζε την υψηλή ιδιοφυΐα για την ακόρεστη αίσθηση της περιπέτειας, αλλά όσο για τον Σαμ, βασικά είχε βαρεθεί με όλα αυτά.
  
  Τώρα στεκόταν έξω από ένα κατάστημα στους μεγάλους τερματικούς σταθμούς του διεθνούς αεροδρομίου Domodedovo της Μόσχας, προσπαθώντας να συζητήσει με την πεισματάρα Nina Gould. Επέμεινε να πάρουν μια ευκαιρία και να χρησιμοποιήσουν μερικά από τα χρήματά τους για να αγοράσουν νέα ρούχα.
  
  "Σαμ, μυρίζω σαν γιακ. Νιώθω σαν άγαλμα από πάγο με μαλλιά! Μοιάζω με μια ζητιάνα ναρκομανή που την έσπασε ο μαστροπός της!". βόγκηξε, πλησιάζοντας τον Σαμ και πιάνοντας τον γιακά του. "Χρειάζομαι καινούργιο τζιν και ένα ωραίο ασορτί αυτί, Σαμ. Πρέπει να νιώσω ξανά άνθρωπος".
  
  "Ναι κι εγώ. Αλλά μπορούμε να περιμένουμε μέχρι να επιστρέψουμε στο Εδιμβούργο για να νιώσουμε ξανά άνθρωποι; Σας παρακαλούμε? Δεν εμπιστεύομαι αυτή την ξαφνική αλλαγή στην οικονομική μας κατάσταση, Νίνα. Τουλάχιστον, ας επιστρέψουμε στη γη μας προτού αρχίσουμε να διακινδυνεύουμε ακόμη περισσότερο την ασφάλειά μας", ο Σαμ εξέθεσε την υπόθεσή του όσο πιο απαλά μπορούσε, χωρίς να φωνάζει. Ήξερε πολύ καλά ότι η Νίνα είχε μια φυσική αντίδραση να εναντιωθεί σε οτιδήποτε ακουγόταν σαν επίπληξη ή κήρυγμα.
  
  Με τα μαλλιά της σε μια χαμηλή, ατημέλητη αλογοουρά, κοίταξε μπλε τζιν και καπέλα στρατιωτών σε ένα μικρό κατάστημα με αντίκες που πουλούσε επίσης ρωσικά ρούχα για εκείνους τους τουρίστες που ήθελαν να ενωθούν με την πολιτιστική μόδα της Μόσχας. Υπήρχε υπόσχεση στα μάτια της, αλλά όταν κοίταξε τον Σαμ, κατάλαβε ότι είχε δίκιο. Θα έπαιρναν ένα μεγάλο στοίχημα χρησιμοποιώντας τις χρεωστικές τους κάρτες ή το τοπικό ΑΤΜ. Σε απόγνωση, η κοινή λογική την εγκατέλειψε για μια στιγμή, αλλά γρήγορα το ξαναβρήκε παρά τη θέλησή της και υπέκυψε στην επιχειρηματολογία του.
  
  "Έλα, Νινάνοβιτς", την παρηγόρησε ο Σαμ, αγκάλιασε τους ώμους της, "ας μην αποκαλύψουμε τη θέση μας στους συντρόφους μας στον Μαύρο Ήλιο, ε;"
  
  "Ναι, Κλιβένικοφ".
  
  Γέλασε καθώς της έπιανε το χέρι καθώς ήρθε η ανακοίνωση ότι έπρεπε να παρουσιαστούν στις πύλες τους. Από συνήθεια, η Νίνα πρόσεχε πολύ όλο τον κόσμο που μαζεύονταν γύρω τους, ελέγχοντας κάθε τους πρόσωπο, τα χέρια και τις αποσκευές τους. Όχι ότι ήξερε τι έψαχνε, αλλά γρήγορα θα αναγνώριζε κάθε ύποπτη γλώσσα του σώματος. Μέχρι τώρα, ήταν καλά εκπαιδευμένη να καταλαβαίνει τους ανθρώπους.
  
  Μια χάλκινη γεύση διαπέρασε το πίσω μέρος του λαιμού της, συνοδευόμενη από έναν αχνό πονοκέφαλο ακριβώς ανάμεσα στα μάτια της, που πάλλεται θαμπά στους βολβούς των ματιών της. Βαθιές πτυχές σχηματίστηκαν στο μέτωπό της από την αυξανόμενη αγωνία.
  
  "Τι συνέβη?" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Φτου πονοκέφαλο", μουρμούρισε, πιέζοντας το χέρι της στο μέτωπό της. Ξαφνικά, μια καυτή ροή αίματος διέρρευσε από το αριστερό της ρουθούνι και ο Σαμ πήδηξε να πετάξει το κεφάλι της πίσω πριν καν το καταλάβει.
  
  "Είμαι καλά. Όλα είναι καλά μαζί μου. Αφήστε με να τον τσιμπήσω και να πάω στην τουαλέτα." Κατάπιε, βλεφαρίζοντας γρήγορα από τον πόνο στο μπροστινό μέρος του κρανίου της.
  
  "Ναι, πάμε", είπε ο Σαμ, οδηγώντας την στη φαρδιά πόρτα του γυναικείου δωματίου. "Κάνε το γρήγορα. Συνδέστε το γιατί δεν θέλω να χάσω αυτή την πτήση".
  
  "Το ξέρω, Σαμ", ψιθύρισε και μπήκε σε μια κρύα τουαλέτα με νιπτήρες από γρανίτη και ασημένια εξαρτήματα. Ήταν ένα πολύ κρύο περιβάλλον, απρόσωπο και υπερυγιεινό. Η Νίνα φαντάστηκε ότι θα ήταν το τέλειο χειρουργείο σε μια πολυτελή ιατρική μονάδα, αλλά σχεδόν καθόλου κατάλληλο για κατούρηση ή κοκκίνισμα.
  
  Δύο κυρίες μιλούσαν στο στεγνωτήριο χεριών και η άλλη μόλις έφευγε από το περίπτερο. Η Νίνα όρμησε στον πάγκο για να πιάσει μια χούφτα χαρτί υγείας και, κρατώντας το μέχρι τη μύτη της, έσκισε ένα κομμάτι για να φτιάξει ένα βύσμα. Βάζοντάς το στο ρουθούνι της, πήρε ένα άλλο και το δίπλωσε προσεκτικά για να το βάλει στην τσέπη του γιακ μπουφάν της. Οι δύο γυναίκες κουβέντιαζαν με μια σκληρά όμορφη διάλεκτο καθώς η Νίνα βγήκε έξω για να ξεπλύνει τον στεγνό λεκέ από αίμα από το πρόσωπο και το πηγούνι της, όπου οι σταγόνες που έσταζαν διέφευγαν τη γρήγορη απάντηση του Σαμ.
  
  Στα αριστερά της, παρατήρησε μια μοναχική γυναίκα να βγαίνει από ένα περίπτερο δίπλα σε αυτό που χρησιμοποιούσε. Η Νίνα δεν ήθελε να κοιτάξει προς το μέρος της. Οι Ρωσίδες, συνειδητοποίησε λίγο μετά την άφιξή τους με τον Sam και τον Alexander, ήταν αρκετά ομιλητικές. Δεδομένου ότι δεν μπορούσε να μιλήσει τη γλώσσα, ήθελε να αποφύγει την αμήχανη ανταλλαγή χαμόγελων, την οπτική επαφή και την προσπάθεια να ξεκινήσει μια συζήτηση. Με την άκρη του ματιού της, η Νίνα είδε μια γυναίκα να την κοιτάζει έντονα.
  
  Ω Θεέ όχι. Μην τους αφήσετε να είναι κι αυτοί εδώ.
  
  Σκουπίζοντας το πρόσωπό της με υγρό χαρτί υγείας, η Νίνα έριξε μια τελευταία ματιά στον εαυτό της στον καθρέφτη, ακριβώς όπως είχαν φύγει οι άλλες δύο κυρίες. Ήξερε ότι δεν ήθελε να είναι εδώ μόνη με έναν άγνωστο, γι' αυτό πήγε βιαστικά στον κάδο απορριμμάτων για να πετάξει τα χαρτομάντιλα και κατευθύνθηκε προς την πόρτα, η οποία έκλεισε αργά πίσω από τις άλλες δύο.
  
  "Είσαι καλά?" ο άγνωστος μίλησε ξαφνικά.
  
  Σκατά.
  
  Η Νίνα δεν μπορούσε να είναι αγενής ακόμα κι αν την καταδίωκαν. Κατευθυνόταν ακόμα προς την πόρτα, φωνάζοντας στη γυναίκα, "Ναι, ευχαριστώ. Θα είμαι εντάξει ". Με ένα σεμνό χαμόγελο, η Νίνα γλίστρησε έξω και βρήκε τον Σαμ να την περιμένει εκεί.
  
  "Γεια, πάμε", είπε, σπρώχνοντας ουσιαστικά τον Σαμ προς τα εμπρός. Κινήθηκαν γρήγορα μέσω του τερματικού σταθμού, πλαισιωμένοι από εκφοβιστικές ασημένιες κολόνες που διέτρεχαν όλο το μήκος του ψηλού κτιρίου. Περνώντας κάτω από τις διάφορες επίπεδες οθόνες με τις κόκκινες, άσπρες και πράσινες ψηφιακές ανακοινώσεις και τους αριθμούς πτήσεων που αναβοσβήνουν, δεν τόλμησε να κοιτάξει πίσω. Ο Σαμ μετά βίας παρατήρησε ότι ήταν λίγο φοβισμένη.
  
  "Είναι καλό που ο φίλος σου μας πήρε τα καλύτερα πλαστά έγγραφα από αυτήν την πλευρά της CIA", παρατήρησε ο Σαμ καθώς κοίταζε τις κορυφαίες πλαστογραφίες που έπρεπε να προσκομίσει ο συμβολαιογράφος Μπερν για να επιστρέψει με ασφάλεια στο Ηνωμένο Βασίλειο.
  
  "Δεν είναι ο φίλος μου", διαμαρτυρήθηκε, αλλά η σκέψη δεν ήταν ακριβώς δυσάρεστη. "Εξάλλου, θέλει απλώς να βεβαιωθεί ότι θα φτάσουμε γρήγορα στο σπίτι για να μπορέσουμε να του φέρουμε αυτό που θέλει. Σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει ούτε λεπτό ευγένεια στις πράξεις του".
  
  Ήλπιζε ότι έκανε λάθος στην κυνική της υπόθεση, χρησιμοποιούσε περισσότερο για να φιμώσει τον Σαμ για τη φιλία της με τον Μπερν.
  
  "Έτσι", αναστέναξε ο Σαμ καθώς περνούσαν από το σημείο ελέγχου ασφαλείας και μάζευαν τις ελαφριές χειραποσκευές τους.
  
  "Πρέπει να βρούμε τον Πέρντιου. Αν δεν μας πει που είναι η Ρενάτα..."
  
  "Τι δεν θα κάνει", παρενέβη ο Σαμ.
  
  "Τότε αναμφίβολα θα μας βοηθήσει να προσφέρουμε στην Ταξιαρχία μια εναλλακτική λύση", ολοκλήρωσε με ένα ενοχλημένο βλέμμα.
  
  "Πώς θα βρούμε τον Purdue; Το να πάω στην έπαυλή του θα ήταν ανόητο", είπε ο Σαμ κοιτάζοντας το μεγάλο Boeing μπροστά τους.
  
  "Το ξέρω, αλλά δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να γίνει. Όλοι όσοι γνωρίζαμε είναι είτε νεκροί είτε αποδεδειγμένα εχθροί", θρηνούσε η Νίνα. "Ας ελπίσουμε ότι μπορούμε να σκεφτούμε το επόμενο βήμα μας στο δρόμο της επιστροφής στο σπίτι".
  
  "Ξέρω ότι είναι τρομερό πράγμα να το σκέφτεσαι καν, Νίνα", είπε ξαφνικά ο Σαμ μόλις κάθισαν και οι δύο στις θέσεις τους. "Αλλά ίσως μπορούμε απλώς να εξαφανιστούμε. Ο Αλέξανδρος είναι πολύ επιδέξιος σε αυτό που κάνει".
  
  "Πώς μπόρεσες?" ψιθύρισε βραχνά. "Μας έβγαλε από την Μπριζ. Οι φίλοι του μας πήραν και μας υιοθέτησαν χωρίς αμφιβολία, και στο τέλος σημαδεύτηκαν γι' αυτό -για χάρη μας, Σαμ. Σε παρακαλώ μη μου πεις ότι έχασες την ακεραιότητά σου μαζί με την ασφάλειά σου, γιατί τότε, γλυκιά μου, σίγουρα θα μείνω ολομόναχη σε αυτόν τον κόσμο". Ο τόνος της ήταν αυστηρός και θυμωμένος με την ιδέα του και ο Σαμ θεώρησε ότι ήταν καλύτερο να αφήσει τα πράγματα όπως ήταν, τουλάχιστον μέχρι να εκμεταλλευτούν τον χρόνο πτήσης για να κοιτάξουν γύρω τους και να βρουν μια λύση.
  
  Η πτήση δεν ήταν πολύ άσχημη, εκτός από την Αυστραλιανή διασημότητα που αστειεύτηκε με ένα γκέι μαμούθ που του έκλεψε το υποβραχιόνιο και ένα θορυβώδες ζευγάρι που φαινόταν να έφτυσε στο πλοίο και ανυπομονούσε να φτάσει στο Χίθροου πριν συνεχίσει. το μαρτύριο του γάμου από τον οποίο υπέφεραν και οι δύο. Ο Σαμ κοιμόταν βαθιά στο κάθισμα του παραθύρου καθώς η Νίνα αντιμετώπιζε την εμφάνιση ναυτίας, μια πάθηση από την οποία υπέφερε από τότε που έφυγε από το γυναικείο δωμάτιο στο αεροδρόμιο. Από καιρό σε καιρό έτρεχε βιαστικά στην τουαλέτα για να κάνει εμετό, μόνο για να διαπιστώσει ότι δεν υπήρχε τίποτα να ξεπλύνει. Ήταν αρκετά κουραστικό και άρχισε να ανησυχεί για το χειρότερο συναίσθημα που πίεζε το στομάχι της.
  
  Δεν θα μπορούσε να είναι τροφική δηλητηρίαση. Πρώτον, είχε σιδερένιο στομάχι και, δεύτερον, ο Σαμ έτρωγε όλα τα ίδια πιάτα με αυτήν και δεν έπαθε τίποτα. Μετά από άλλη μια αποτυχημένη προσπάθεια να ανακουφίσει την κατάσταση, κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Έδειχνε παράξενα υγιής, καθόλου χλωμή ή αδύναμη. Στο τέλος, η Νίνα απέδωσε την κακή της υγεία στο υψόμετρο ή την πίεση της καμπίνας και αποφάσισε να κοιμηθεί και αυτή. Ποιος ήξερε τι τους περίμενε στο Χίθροου; Έπρεπε να ξεκουραστεί.
  
  
  Κεφάλαιο 11
  
  
  Η Μπερν ήταν έξαλλη.
  
  Ενώ καταδίωκε τους εισβολείς, δεν μπόρεσε να τους εντοπίσει ανάμεσα στους ταξιδιώτες τους οποίους συνέλαβαν μαζί με τους άντρες του κοντά στον φιδωτό δρόμο που οδηγεί από το μοναστήρι Mengu-Timur. Ένας ένας, έψαξαν τους ανθρώπους -τους μοναχούς, τους ιεραποστόλους, τις νοσοκόμες και τρεις τουρίστες από τη Νέα Ζηλανδία- αλλά δεν βρήκαν τίποτα πάνω τους που να έχει καμία σημασία για την ταξιαρχία.
  
  Δεν μπορούσε να καταλάβει τι έψαχναν οι δύο ληστές σε ένα συγκρότημα που δεν είχε διαρρήξει ποτέ στο παρελθόν. Φοβούμενος για τη ζωή του, ένας από τους ιεραποστόλους ανέφερε στον Ντάνιελς ότι η συνοδεία αρχικά αποτελούταν από έξι οχήματα, αλλά στη δεύτερη στάση τους έλειπε ένα όχημα. Κανείς τους δεν το σκέφτηκε, γιατί τους είπαν ότι ένα από τα αυτοκίνητα θα γύριζε για να εξυπηρετήσει το Janste Khan Hostel εκεί κοντά. Αλλά αφού ο Bern επέμεινε να επανεξετάσει το δρομολόγιο του κύριου οδηγού, δεν έγινε καμία αναφορά για τα έξι αυτοκίνητα.
  
  Δεν είχε νόημα να βασανίζουμε αθώους πολίτες για την άγνοιά τους, τίποτα περισσότερο δεν μπορούσε να προκύψει από αυτό. Έπρεπε να παραδεχτεί ότι οι ληστές ουσιαστικά τους είχαν διαφύγει και ότι το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να επιστρέψουν και να εκτιμήσουν τη ζημιά που προκλήθηκε από τη διάρρηξη.
  
  Ο Αλέξανδρος μπορούσε να δει την υποψία στα μάτια του νέου του διοικητή καθώς έμπαιναν στους στάβλους, σέρνοντας τα πόδια τους κουρασμένα καθώς οδηγούσαν τα άλογα να επιθεωρηθούν από το επιτελείο. Κανένας από τους τέσσερις άντρες δεν μίλησε, αλλά όλοι ήξεραν τι σκεφτόταν ο Μπερν. Ο Ντάνιελς και ο ΜακΚί αντάλλαξαν ματιές, υπονοώντας ότι η εμπλοκή του Αλεξάντερ ήταν βασικά μια γενική συναίνεση.
  
  "Αλέξανδρε, έλα μαζί μου", είπε ο Μπερν ήρεμα και μόλις έφυγε.
  
  "Καλύτερα πρόσεχε τι λες, γέροντα", συμβούλεψε ο Μάκι με τη βρετανική προφορά του. "Αυτός ο άνθρωπος είναι άστατος".
  
  "Δεν είχα καμία σχέση με αυτό", απάντησε ο Αλέξανδρος, αλλά οι άλλοι δύο άντρες κοιτάχτηκαν μόνο ο ένας τον άλλον και μετά κοίταξαν παραπονεμένα τον Ρώσο.
  
  "Απλώς μην τον πιέζεις όταν αρχίζεις να βρίσκεις δικαιολογίες. Ταπεινώνοντας τον εαυτό σου, απλώς θα τον πείσεις ότι είσαι ένοχος", τον συμβούλεψε ο Ντάνιελς.
  
  "Ευχαριστώ. Θα σκότωνα για ένα ποτό τώρα", ανασήκωσε τους ώμους του ο Αλέξανδρος.
  
  "Μην ανησυχείς, μπορείς να πάρεις ένα από αυτά ως τελευταία σου επιθυμία", χαμογέλασε ο Ντάνιελς, αλλά αφού κοίταξε τις σοβαρές εκφράσεις στα πρόσωπα των συναδέλφων του, κατάλαβε ότι η δήλωσή του δεν βοήθησε με κανέναν τρόπο και συνέχισε. η επιχείρησή του για δύο κουβέρτες για το άλογό σας.
  
  Μέσα από στενές αποθήκες φωτισμένες από επιτοίχιες λάμπες, ο Αλέξανδρος ακολούθησε τον διοικητή του στον δεύτερο όροφο. Ο Μπερν κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες, αγνοώντας τον Ρώσο, και όταν έφτασε στο λόμπι του δεύτερου ορόφου, ζήτησε από έναν από τους άντρες του ένα φλιτζάνι δυνατό μαύρο καφέ.
  
  "Καπετάνιο", είπε ο Αλέξανδρος πίσω του, "Σε διαβεβαιώνω ότι οι σύντροφοί μου δεν έχουν καμία σχέση με αυτό".
  
  "Το ξέρω, Αριτσένκοφ", αναστέναξε ο Μπερν.
  
  Ο Αλέξανδρος σάστισε με την αντίδραση του Μπερν, αν και ανακουφίστηκε από την απάντηση του διοικητή.
  
  "Τότε γιατί μου ζήτησες να σε συνοδεύσω;" - ρώτησε.
  
  "Σύντομα, Arichenkov. Απλά αφήστε με να πιω έναν καφέ και ένα καπνό πρώτα για να μπορέσω να διευθετήσω την εκτίμησή μου για το συμβάν", απάντησε ο διοικητής. Η φωνή του ήταν άβολα ήρεμη καθώς άναψε ένα τσιγάρο.
  
  "Γιατί δεν πας να κάνεις ένα ζεστό ντους; Μπορούμε να βρεθούμε ξανά εδώ, ας πούμε, σε είκοσι λεπτά. Εν τω μεταξύ, πρέπει να μάθω τι έκλεψαν, αν υπάρχει τίποτα. Ξέρεις, δεν νομίζω ότι θα έκαναν τίποτα για να μου κλέψουν το πορτοφόλι", είπε και φύσηξε μια μακριά ρουφηξιά γαλανόλευκου καπνού σε ευθεία γραμμή μπροστά του.
  
  "Ναι κύριε", είπε ο Αλέξανδρος και γύρισε προς το δωμάτιό του.
  
  Κάτι δεν ήταν σωστό. Ανέβηκε τα ατσάλινα σκαλοπάτια στον μακρύ διάδρομο όπου βρίσκονταν οι περισσότεροι άντρες. Ο διάδρομος ήταν πολύ ήσυχος και ο Αλέξανδρος μισούσε τον μοναχικό ήχο των μπότες του στο τσιμεντένιο πάτωμα, σαν αντίστροφη μέτρηση για κάτι τρομερό που ερχόταν. Από απόσταση, μπορούσε να ακούσει αντρικές φωνές και κάτι που έμοιαζε με ραδιοφωνικό σήμα AM, ή ίσως κάποια μορφή συσκευής λευκού θορύβου. Ο τραχύς ήχος του θύμισε ένα ταξίδι στο Ice Station Wolfenstein, βαθιά στα σπλάχνα του σταθμού, όπου οι στρατιώτες αλληλοσκοτώθηκαν από πυρετό και σύγχυση στην καμπίνα.
  
  Στρίβοντας μια γωνία, βρήκε την πόρτα του δωματίου του μισάνοιχτη. Σταμάτησε. Η σιωπή βασίλευε μέσα, και κανείς δεν φαινόταν να είναι εκεί, αλλά η εκπαίδευσή του τον είχε μάθει να μην παίρνει τίποτα στην ονομαστική του αξία. Άνοιξε αργά την πόρτα μέχρι τέρμα για να βεβαιωθεί ότι δεν κρυβόταν κανείς πίσω από αυτήν. Μπροστά του ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα για το πόσο λίγο τον εμπιστευόταν το πλήρωμα. Ολόκληρο το δωμάτιό του αναποδογυρίστηκε και τα κλινοσκεπάσματα σκίστηκαν για την έρευνα. Όλος ο χώρος ήταν σε αταξία.
  
  Φυσικά ο Αλέξανδρος είχε λίγα πράγματα, αλλά ό,τι είχε στο δωμάτιό του λεηλατήθηκε προσεκτικά.
  
  "Γαμημένα σκυλιά", ψιθύρισε, με τα ανοιχτόχρωμα μπλε μάτια του να σαρώνουν τοίχους τοίχους για τυχόν ύποπτες ενδείξεις που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να εξακριβώσει τι νόμιζαν ότι θα έβρισκαν. Πριν κατευθυνθεί προς τα κοινά ντους, έριξε μια ματιά στους άντρες στο πίσω δωμάτιο, όπου ο λευκός θόρυβος ήταν τώρα κάπως πνιγμένος. Κάθισαν εκεί, τέσσερις στο σύνολο, απλώς τον κοιτούσαν επίμονα. Δελεασμένος να τους βρίσει, αποφάσισε να το αγνοήσει και απλώς τους αγνόησε, κατευθυνόμενος προς την αντίθετη κατεύθυνση προς τις τουαλέτες.
  
  Καθώς ο ζεστός, αδύναμος πίδακας νερού τον βύθισε, προσευχήθηκε να μην τραυματιστούν η Κάτια και ο Σεργκέι όσο θα έλειπε. Αν αυτό ήταν το επίπεδο εμπιστοσύνης της συμμορίας προς αυτόν, τότε ήταν ασφαλές να υποθέσουμε ότι η φάρμα τους μπορεί επίσης να υποβλήθηκε σε μια μικρή λεηλασία για την αναζήτηση της αλήθειας. Σαν ένα αιχμάλωτο ζώο που κρατείται υπό τον φόβο των αντιποίνων, ο συλλογισμένος Ρώσος σχεδίασε την επόμενη κίνησή του. Θα ήταν ανόητο να μαλώνουμε με τον Μπέρν, τον Μπόντο ή με οποιονδήποτε από τους βάναυσους εδώ για τις υποψίες τους. Μια τέτοια κίνηση θα έκανε γρήγορα τα πράγματα χειρότερα για τον ίδιο και τους δύο φίλους του. Και αν τρέξει μακριά και προσπαθήσει να πάρει τον Σεργκέι και τη γυναίκα του από εδώ, θα επιβεβαιώσει μόνο τις αμφιβολίες τους για τη συμμετοχή του.
  
  Όταν ήταν στεγνός και ντυμένος, επέστρεψε στο γραφείο της Βέρνης, όπου βρήκε τον ψηλό διοικητή να στέκεται δίπλα στο παράθυρο και να κοιτάζει τον ορίζοντα, όπως έκανε πάντα όταν σκεφτόταν τα πράγματα.
  
  "Καπετάνιος?" είπε ο Αλέξανδρος από την πόρτα του.
  
  "Πέρασε Μέσα. Έλα μέσα", είπε ο Μπερν. "Ελπίζω να καταλαβαίνεις γιατί έπρεπε να ψάξουμε στο σπίτι σου, Αλέξανδρε. Ήταν εξαιρετικά σημαντικό για εμάς να γνωρίζουμε τη θέση σας σχετικά με αυτό το θέμα καθώς ήρθατε σε εμάς κάτω από πολύ ύποπτες συνθήκες με μια πολύ ισχυρή δήλωση".
  
  "Καταλαβαίνω", συμφώνησε ο Ρώσος. Πέθανε για να πιει μερικά σφηνάκια βότκα και το μπουκάλι της σπιτικής μπύρας Bern που κρατούσε στο γραφείο του δεν του έκανε καλό.
  
  "Πιείτε", κάλεσε ο Μπερν, δείχνοντας το μπουκάλι, το οποίο, όπως παρατήρησε, κοιτούσε επίμονα ο Ρώσος.
  
  "Ευχαριστώ", χαμογέλασε ο Αλέξανδρος και έχυσε ένα ποτήρι. Σηκώνοντας το πύρινο νερό στα χείλη του, αναρωτήθηκε μήπως είχε ανακατευτεί δηλητήριο, αλλά δεν ήταν από αυτούς που έπρεπε να είναι προσεκτικοί. Ο Alexander Arichenkov, ένας τρελός Ρώσος, θα προτιμούσε να πεθάνει με επώδυνο θάνατο αφού γευόταν καλή βότκα παρά να χάσει την ευκαιρία αντί για αποχή. Για καλή του τύχη, το ποτό ήταν μόνο δηλητηριώδες με τον τρόπο που σκόπευαν οι παρασκευαστές του και δεν μπορούσε να μην γκρινιάζει από χαρά για το αίσθημα καψίματος στο στήθος του που ένιωσε όταν το κατάπιε όλο.
  
  "Μπορώ να ρωτήσω, καπετάνιο", είπε αφού πήρε την ανάσα του, "τι χάλασε στη διάρρηξη;"
  
  "Τίποτα" - αυτό είπε ο Μπερν. Περίμενε μια στιγμή δραματικής παύσης και μετά αποκάλυψε την αλήθεια. "Τίποτα δεν έπαθε ζημιά, αλλά κάτι μας έκλεψαν. Κάτι ανεκτίμητο και εξαιρετικά επικίνδυνο για τον κόσμο. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι μόνο το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου ήξερε ότι τους είχαμε".
  
  "Τι είναι, να ρωτήσω;" - ρώτησε ο Αλέξανδρος.
  
  Ο Μπερν γύρισε προς το μέρος του με ένα διαπεραστικό βλέμμα. Ήταν ένα βλέμμα, όχι οργής ή απογοήτευσης για την άγνοιά του, αλλά ένα βλέμμα γνήσιου ενδιαφέροντος και αποφασιστικού φόβου.
  
  "Οπλο. Έκλεψαν όπλα που θα μπορούσαν να καταστρέψουν και να καταστρέψουν, που διέπονται από νόμους που δεν είχαμε καν κατακτήσει ακόμα", ανακοίνωσε καθώς άπλωσε το χέρι για τη βότκα και έριξε ένα ποτήρι για καθένα από αυτά. "Απρόσκλητοι επισκέπτες μας έσωσαν από αυτό. Έκλεψαν τον Longinus".
  
  
  Κεφάλαιο 12
  
  
  Το Χίθροου ήταν γεμάτο δραστηριότητα ακόμα και στις τρεις το πρωί.
  
  Θα περνούσε καιρός μέχρι να επιβιβαστούν η Νίνα και ο Σαμ στην επόμενη πτήση για το σπίτι, και σκέφτονταν να κλείσουν ένα δωμάτιο ξενοδοχείου αντί να χάνουν χρόνο περιμένοντας στα εκτυφλωτικά λευκά φώτα του τερματικού σταθμού.
  
  "Θα πάω να μάθω όταν χρειαστεί να επιστρέψουμε ξανά εδώ. Θα χρειαζόμασταν κάτι να φάμε για ένα. Είμαι γαμημένος πεινασμένος", είπε ο Σαμ στη Νίνα.
  
  "Έφαγες στο αεροπλάνο", του υπενθύμισε.
  
  Ο Σαμ της έριξε αυτό το βλέμμα του παλιού μαθητή: "Αυτό το λες φαγητό; Δεν είναι περίεργο που δεν ζυγίζεις σχεδόν τίποτα".
  
  Με αυτό, κατευθύνθηκε προς τον θάλαμο εισιτηρίων, αφήνοντάς την με το τεράστιο γιακ παλτό της κρεμασμένο στον πήχη της και τις δύο ταξιδιωτικές τους τσάντες κρεμασμένες στους ώμους της. Τα μάτια της Νίνα ήταν κλειστά και το στόμα της ήταν στεγνό, αλλά ένιωθε καλύτερα από ό,τι τις προηγούμενες εβδομάδες.
  
  Σχεδόν σπίτι, σκέφτηκε μέσα της, και τα χείλη της τεντώθηκαν σε ένα ντροπαλό χαμόγελο. Άφησε απρόθυμα το χαμόγελό της να ανθίσει, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να σκεφτούν οι περαστικοί και οι περαστικοί, γιατί ένιωθε ότι άξιζε αυτό το χαμόγελο, υπέφερε για αυτό. Και είχε μόλις βγει από τους δώδεκα γύρους με τον Θάνατο, και στεκόταν ακόμα. Τα μεγάλα καστανά μάτια της τριγυρνούσαν πάνω από το καλοφτιαγμένο σώμα του Σαμ, με εκείνους τους φαρδιούς ώμους που έδιναν στο βάδισμά του ακόμα περισσότερη ισορροπία από ό,τι είχε ήδη δείξει. Το χαμόγελό της έμεινε και πάνω του.
  
  Είχε αμφέβαλλε για τον ρόλο του Σαμ στη ζωή της για τόσο καιρό, αλλά μετά το τελευταίο κόλπο του Περντιού, ήταν σίγουρη ότι είχε βαρεθεί να κάνει παρέα ανάμεσα σε δύο μάχιμους άντρες. Η δήλωση αγάπης της Perdue τη βοήθησε με περισσότερους τρόπους από ό,τι ήθελε να παραδεχτεί. Όπως ο νέος της μνηστήρας στα σύνορα Ρωσίας-Μογγολίας, η δύναμη και τα μέσα της Purdue λειτούργησαν προς όφελός της. Πόσες φορές θα είχε σκοτωθεί αν όχι οι πόροι και τα χρήματα του Περντού ή το έλεος του Μπερν λόγω της ομοιότητάς της με την αείμνηστη γυναίκα του;
  
  Το χαμόγελό της χάθηκε αμέσως.
  
  Μια γυναίκα αναδύθηκε από τον χώρο των διεθνών αφίξεων, που έμοιαζε στοιχειωδώς οικεία. Η Νίνα ανασηκώθηκε και ξαναμπήκε στη γωνία που σχηματίστηκε από τις προεξέχουσες μαρκίζες του καφέ, όπου περίμενε, κρύβοντας το πρόσωπό της από την κυρία που πλησίαζε. Σχεδόν κρατώντας την ανάσα της, η Νίνα κοίταξε από την άκρη για να δει πού ήταν ο Σαμ. Ήταν έξω από το οπτικό της πεδίο και δεν μπορούσε να τον προειδοποιήσει για μια γυναίκα που κατευθυνόταν κατευθείαν προς το μέρος του.
  
  Όμως, προς ανακούφισή της, η γυναίκα μπήκε στο ζαχαροπλαστείο που βρισκόταν κοντά στο ταμείο, όπου ο Σαμ επέδειξε τη γοητεία του προς τέρψη των νεαρών κυριών με την τέλεια στολή τους.
  
  "Θεός! Τυπικό", η Νίνα συνοφρυώθηκε και δάγκωσε τα χείλη της ενοχλημένη. Τον πλησίασε γρήγορα, με το πρόσωπό της σκληρό και τον βηματισμό της λίγο πολύ πλατύ καθώς προσπαθούσε να κινηθεί όσο πιο γρήγορα μπορούσε χωρίς να τραβήξει την προσοχή πάνω της.
  
  Πέρασε από τις διπλές γυάλινες πόρτες στο γραφείο και έτρεξε στον Σαμ.
  
  "Τελείωσες?" ρώτησε με ξεδιάντροπη κακία.
  
  "Λοιπόν, κοίτα εδώ", θαυμάζει παιχνιδιάρικα, "μια άλλη όμορφη κυρία. Και δεν έχω καν τα γενέθλιά μου!".
  
  Το διοικητικό προσωπικό γέλασε, αλλά η Νίνα ήταν πολύ σοβαρή.
  
  "Μια γυναίκα μας ακολουθεί, Σαμ".
  
  "Εισαι σιγουρος?" ρώτησε με ειλικρίνεια, με τα μάτια του να σκανάρουν τους ανθρώπους που βρίσκονταν σε άμεση γειτνίαση.
  
  "Ναι", απάντησε κάτω από την ανάσα της, σφίγγοντας το χέρι του σφιχτά. "Την είδα στη Ρωσία όταν αιμορραγούσε η μύτη μου. Τώρα είναι εδώ".
  
  "Εντάξει, αλλά πολλοί άνθρωποι πετούν μεταξύ Μόσχας και Λονδίνου, Νίνα. Θα μπορούσε να ήταν σύμπτωση", εξήγησε.
  
  Έπρεπε να παραδεχτεί ότι υπήρχε νόημα στα λόγια του. Αλλά πώς θα μπορούσε να τον πείσει ότι κάτι σχετικά με αυτήν την παράξενη γυναίκα με τα άσπρα μαλλιά και το χλωμό δέρμα την αναστάτωσε; Θα φαινόταν γελοίο να χρησιμοποιήσετε την ασυνήθιστη εμφάνιση κάποιου ως βάση για κατηγορίες, ειδικά για να υπονοήσετε ότι προέρχεται από μια μυστική οργάνωση και επρόκειτο να σας σκοτώσει για τον παλιό λόγο "να γνωρίζω πάρα πολλά".
  
  Ο Σαμ δεν είδε κανέναν και κάθισε τη Νίνα στον καναπέ στην περιοχή αναμονής.
  
  "Είσαι καλά?" ρώτησε, ελευθερώνοντάς την από τις τσάντες της και βάζοντας τα χέρια του στους ώμους της για παρηγοριά.
  
  "Ναι, ναι, είμαι καλά. Υποθέτω ότι είμαι λίγο νευρική", σκέφτηκε, αλλά βαθιά μέσα της δεν εμπιστευόταν αυτή τη γυναίκα. Ωστόσο, αν και δεν είχε κανένα λόγο να τη φοβάται, η Νίνα αποφάσισε να συμπεριφερθεί ισόποσα.
  
  "Μην ανησυχείς, κορίτσι", έκλεισε το μάτι. "Θα είμαστε σπίτι σύντομα και μπορεί να χρειαστούν μια ή δύο μέρες για να αναρρώσουμε πριν αρχίσουμε να ψάχνουμε για τον Περντύ".
  
  "Περντιού!" Η Νίνα βόγκηξε.
  
  "Ναι, πρέπει να τον βρούμε, θυμάσαι;" Ο Σαμ έγνεψε καταφατικά.
  
  "Όχι, ο Περντού είναι πίσω σου", παρατήρησε επιπόλαια η Νίνα, με τον τόνο της ξαφνικά γαλήνιο και ταυτόχρονα έκπληκτο. Ο Σαμ γύρισε. Ο Ντέιβ Περντού στάθηκε πίσω του με ένα κομψό αντιανεμικό σακάκι με μια μεγάλη τσάντα στο χέρι. Χαμογέλασε, "Είναι περίεργο να σας βλέπω τους δύο εδώ".
  
  Ο Σαμ και η Νίνα έμειναν άναυδοι.
  
  Τι να κάνουν για την παρουσία του εδώ; Ήταν σε παρέα με τον Μαύρο Ήλιο; Ήταν στο πλευρό τους ή και στα δύο παραπάνω. Όπως πάντα, στην περίπτωση του Dave Purdue, δεν ήταν σίγουρο ποια ήταν η θέση του.
  
  Από πίσω του βγήκε μια γυναίκα, από την οποία κρυβόταν η Νίνα. Μια αδύνατη, ψηλή, σταχτοξανθιά, με τα ίδια αστραφτερά μάτια όπως της Περντού και την ίδια κλίση σαν γερανός, στάθηκε ήρεμα, αξιολογώντας την κατάσταση. Η Νίνα ήταν σαστισμένη, χωρίς να έχει ιδέα αν έπρεπε να προετοιμαστεί να τρέξει ή να πολεμήσει.
  
  "Περντιού!" αναφώνησε ο Σαμ. "Βλέπω ότι είσαι ζωντανός και καλά".
  
  "Ναι, με ξέρεις, είμαι πάντα καλός στο να βγαίνω έξω", έκλεισε το μάτι ο Περντού, παρατηρώντας το άγριο βλέμμα της Νίνα ακριβώς δίπλα του. "ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ!" είπε τραβώντας τη γυναίκα μπροστά. "Αυτή είναι η Αγκάθα, η δίδυμη αδερφή μου".
  
  "Δόξα τω Θεώ, είμαστε δίδυμα από τον πατέρα", χαμογέλασε. Το ξερό χιούμορ της χτύπησε τη Νίνα μόνο μια στιγμή αργότερα, αφού το μυαλό της είχε καταλάβει ότι η γυναίκα δεν ήταν επικίνδυνη. Μόνο τότε μου φάνηκε η στάση της γυναίκας απέναντι στον Purdue.
  
  "Ω με συνχωρειτε. Είμαι κουρασμένη", η Νίνα πρόσφερε τη χαζή δικαιολογία της που κοίταξε πολύ.
  
  "Είσαι σίγουρος γι 'αυτό. Αυτή η ρινορραγία ήταν κακό, ε;" Η Αγκάθα συμφώνησε.
  
  "Χαίρομαι που σε γνωρίζω, Αγκάθα. Είμαι ο Σαμ." Ο Σαμ χαμογέλασε και της έπιασε το χέρι καθώς το σήκωσε ελαφρά μόνο για ένα κούνημα. Οι περίεργοι τρόποι της ήταν προφανείς, αλλά ο Σαμ μπορούσε να πει ότι ήταν ακίνδυνο.
  
  "Σαμ Κλιβ", είπε απλά η Αγκάθα, γέρνοντας το κεφάλι της στο πλάι. Είτε εντυπωσιάστηκε, είτε φαινόταν να έχει καλή ανάμνηση από το πρόσωπο του Σαμ για μελλοντική αναφορά. Κοίταξε τον υποτιμητικό ιστορικό με μοχθηρό ζήλο και φώναξε: "Κι εσύ, Δρ Γκουλντ, είσαι αυτός που ψάχνω!".
  
  Η Νίνα κοίταξε τον Σαμ, "Βλέπεις; Σου είπα."
  
  Ο Σαμ συνειδητοποίησε ότι αυτή ήταν η γυναίκα για την οποία μιλούσε η Νίνα.
  
  "Ώστε ήσουν και στη Ρωσία;" Ο Σαμ έπαιζε χαζός, αλλά ο Περντού γνώριζε καλά ότι ο δημοσιογράφος ενδιαφερόταν για την όχι και τόσο τυχαία συνάντησή τους.
  
  "Ναι, στην πραγματικότητα, σε έψαχνα", είπε η Αγκάθα. "Αλλά θα επανέλθουμε σε αυτό μόλις φορέσουμε τα κατάλληλα ρούχα για εσάς. Αγαπητέ Θεέ, αυτό το παλτό βρωμάει".
  
  Η Νίνα έμεινε έκπληκτη. Οι δύο γυναίκες απλώς κοιτάχτηκαν με μια κενή έκφραση.
  
  "Δεσποινίς Περντιού, υποθέτω;" ρώτησε ο Σαμ προσπαθώντας να εκτονώσει την ένταση.
  
  "Ναι, Αγκάθα Πέρντιου. Δεν έχω παντρευτεί ποτέ", απάντησε εκείνη.
  
  "Δεν είναι περίεργο", γκρίνιαξε η Νίνα, σκύβοντας το κεφάλι της, αλλά ο Περντού την άκουσε και γέλασε μόνος του. Ήξερε ότι η αδερφή του χρειαζόταν λίγο χρόνο για να συνηθίσει και η Νίνα ήταν μάλλον η λιγότερο προετοιμασμένη να προσαρμοστεί στην εκκεντρικότητά της.
  
  "Λυπάμαι, Δρ Γκουλντ. Δεν ήταν σκόπιμη προσβολή. Πρέπει να παραδεχτείς ότι αυτό το καταραμένο μυρίζει σαν το νεκρό ζώο που είναι", παρατήρησε η Αγκάθα αδιάφορα. "Αλλά η απόρριψη του γάμου μου ήταν επιλογή μου, αν μπορείτε να το πιστέψετε".
  
  Τώρα ο Σαμ γελούσε με τον Πέρντι με τα συνεχή προβλήματα της Νίνα που προκαλούσε η καβγατζή της φύση.
  
  "Δεν εννοούσα..." προσπάθησε να επανορθώσει, αλλά η Αγκάθα την αγνόησε και πήρε την τσάντα της.
  
  "Πάμε, αγαπητέ. Θα σας αγοράσω μερικά νέα θέματα στο δρόμο. Θα επιστρέψουμε πριν προγραμματιστεί η πτήση μας", είπε η Αγκάθα, πετώντας το παλτό της στο μπράτσο του Σαμ.
  
  "Δεν ταξιδεύεις με ιδιωτικό τζετ;" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Όχι, πετάξαμε με ξεχωριστές πτήσεις για να βεβαιωθούμε ότι δεν μας παρακολουθούν πολύ εύκολα. Πες το καλοκαλλιεργημένη παράνοια", χαμογέλασε ο Περντού.
  
  "Ή γνώση μιας επερχόμενης ανακάλυψης;" Η Αγκάθα αντιμετώπισε ξανά κατά μέτωπο την υπεκφυγή του αδελφού της. "Έλα, γιατρέ Γκουλντ. Εφευγαν!"
  
  Πριν προλάβει η Νίνα να διαμαρτυρηθεί, μια παράξενη γυναίκα τη συνόδευσε έξω από το γραφείο ενώ οι άντρες έφτιαχναν βαλίτσες και το φρικτό δώρο της Νίνας από ακατέργαστο δέρμα.
  
  "Τώρα που δεν έχουμε αστάθεια οιστρογόνων για να παρέμβουμε στη συνομιλία μας, γιατί δεν μου λες γιατί εσύ και η Νίνα δεν είστε με τον Αλεξάντερ", ρώτησε ο Περντού καθώς μπήκαν σε ένα κοντινό καφέ και κάθισαν για ζεστά ροφήματα. "Θεέ μου, πες μου, σε παρακαλώ, δεν συνέβη τίποτα στον τρελό Ρώσο!" Ο Περντού παρακάλεσε με το ένα χέρι στον ώμο του Σαμ.
  
  "Όχι, είναι ακόμα ζωντανός", άρχισε ο Σαμ, αλλά ο Περντιού μπορούσε να καταλάβει από τον τόνο του ότι υπήρχε κάτι άλλο στις ειδήσεις. "Είναι με την Renegade Brigade".
  
  "Δηλαδή κατάφερες να τους πείσεις ότι είσαι με το μέρος τους;" ρώτησε ο Perdue. "Είμαι χαρούμενος για σένα. Αλλά τώρα είστε και οι δύο εδώ, και ο Αλέξανδρος... είναι ακόμα μαζί τους. Σαμ, μη μου πεις ότι έφυγες. Δεν θέλετε αυτοί οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι δεν μπορείτε να σας εμπιστευτούν".
  
  "Γιατί όχι? Δεν φαίνεται να είσαι χειρότερος για να πηδάς από τη μια πίστη στην άλλη εν ριπή οφθαλμού", επέπληξε ο Sam Purdue χωρίς αμφιβολίες.
  
  "Άκου, Σαμ. Πρέπει να διατηρήσω τη θέση μου για να διασφαλίσω ότι η Νίνα δεν θα πληγωθεί. Το ξέρεις αυτό", εξήγησε ο Purdue.
  
  "Τι γίνεται με μένα, Ντέιβ; Πού είναι η θέση μου; Πάντα με σέρνεις μαζί σου".
  
  "Όχι, σε έσυρα δύο φορές, με την καταμέτρησή μου. Τα υπόλοιπα ήταν απλώς η δική σου φήμη ως ένας από την ομάδα μου που σε βύθισε σε ένα λάκκο σκατά", ανασήκωσε τους ώμους του ο Περντού. Είχε δίκιο.
  
  Τις περισσότερες φορές, ήταν απλώς οι συνθήκες γύρω από τη συμμετοχή του Sam στην προσπάθεια του Trish να ανατρέψει το δαχτυλίδι των όπλων και τη μετέπειτα εμπλοκή του στο ταξίδι του Purdue στην Ανταρκτική που τον έφεραν σε μπελάδες. Μόνο μία φορά έκτοτε ο Περντύ στρατολόγησε τις υπηρεσίες του Σαμ στο Deep Sea One. Εκτός από αυτό, ήταν απλώς το γεγονός ότι ο Sam Cleve βρισκόταν τώρα σταθερά στο ραντάρ μιας απαίσιας οργάνωσης που δεν είχε σταματήσει την καταδίωξή του.
  
  "Θέλω απλώς τη ζωή μου πίσω", θρήνησε ο Σαμ, κοιτάζοντας το φλιτζάνι του με τον αχνιστό Earl Grey.
  
  "Όπως και οι υπόλοιποι από εμάς, αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι πρώτα πρέπει να καταλάβεις σε τι μπήκαμε", του υπενθύμισε ο Perdue.
  
  "Σε αυτήν τη σημείωση, πού κατατάσσουμε στη λίστα των φίλων σας με τα απειλούμενα είδη;" ρώτησε ο Σαμ με πραγματικό ενδιαφέρον. Δεν εμπιστευόταν τον Περντύ ούτε ένα γιώτα περισσότερο από πριν, αλλά αν αυτός και η Νίνα είχαν πρόβλημα, ο Περντύ θα τους είχε ήδη πάει σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος που ανήκε, όπου θα τους είχε τελειώσει. Λοιπόν, ίσως όχι η Νίνα, αλλά σίγουρα ο Σαμ. Το μόνο που ήθελε να μάθει ήταν τι είχε κάνει ο Περντού στη Ρενάτα, αλλά ήξερε ότι ο σκληρά εργαζόμενος μεγιστάνας δεν θα του το έλεγε ποτέ ούτε θα θεωρούσε τον Σαμ αρκετά σημαντικό για να αποκαλύψει τα σχέδιά του.
  
  "Είσαι ασφαλής προς το παρόν, αλλά υποθέτω ότι απέχει πολύ από το τέλος", είπε ο Purdue. Αυτές οι πληροφορίες που έδωσε ο Dave Perdue ήταν γενναιόδωρες.
  
  Τουλάχιστον ο Sam ήξερε από μια άμεση πηγή ότι δεν χρειαζόταν να κοιτάξει πολύ πάνω από τον ώμο του, προφανώς μέχρι να ακούσει το επόμενο κέρατο της αλεπούς και να επιστρέψει από το λάθος τέλος του κυνηγιού.
  
  
  Κεφάλαιο 13
  
  
  Έχουν περάσει αρκετές μέρες από τότε που ο Sam και η Nina έπεσαν πάνω στον Purdue και την αδερφή του στο αεροδρόμιο Heathrow. Χωρίς να υπεισέλθουν σε λεπτομέρειες σχετικά με τις αντίστοιχες περιστάσεις τους και άλλα παρόμοια, ο Περντού και η Αγκάθα αποφάσισαν να μην επιστρέψουν στο Ράιχτισουσις, την έπαυλη του Πέρντιου στο Εδιμβούργο. Αυτό ήταν πολύ επικίνδυνο, καθώς το σπίτι ήταν ένα γνωστό ιστορικό ορόσημο και, ως γνωστόν, η κατοικία του Purdue.
  
  Η Νίνα και ο Σαμ συμβουλεύτηκαν να κάνουν το ίδιο, αλλά αποφάσισαν διαφορετικά. Ωστόσο, η Agatha Perdue ζήτησε μια συνάντηση με τη Nina για να στρατολογήσει τις υπηρεσίες της για να βρει κάτι που αναζητούσε ο πελάτης της Agatha στη Γερμανία. Η φήμη της Δρ Nina Gould ως ειδικού στη γερμανική ιστορία θα ήταν ανεκτίμητη, όπως και η ικανότητα του Sam Cleve ως φωτογράφου και δημοσιογράφου στην καταγραφή όλων των ανακαλύψεων που θα μπορούσε να ανακαλύψει η Miss Purdue.
  
  "Φυσικά, ο Ντέιβιντ άνοιξε επίσης το δρόμο του υπό τη συνεχή υπενθύμιση ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον εντοπισμό σας και σε αυτήν την επακόλουθη συνάντηση. Θα τον αφήσω να τροφοδοτήσει τον εγωισμό μου, έστω και για να αποφύγω τις αδιάκοπες μεταφορές και τους υπαινιγμούς του για τη σημασία του. Τελικά, ταξιδεύουμε με τα χρήματά του, οπότε γιατί να αρνηθούμε έναν ανόητο;" Η Αγκάθα εξήγησε στη Νίνα καθώς κάθισαν σε ένα μεγάλο στρογγυλό τραπέζι στο άδειο εξοχικό ενός κοινού φίλου στο Thurso, στο βορειότερο σημείο της Σκωτίας.
  
  Το μέρος ήταν άδειο, εκτός από το καλοκαίρι που έμενε εκεί η Αγκάθα και ο φίλος του Ντέιβ, ο καθηγητής What's-It-Here. Στα περίχωρα της πόλης, όχι μακριά από το Ντάνετ Χεντ, βρισκόταν ένα λιτό διώροφο σπίτι που γειτνίαζε με ένα γκαράζ δύο αυτοκινήτων από κάτω. Ένα ομιχλώδες πρωινό, τα αυτοκίνητα που περνούσαν στο δρόμο έμοιαζαν σαν φαντάσματα να σέρνονται από το υπερυψωμένο παράθυρο του σαλονιού, αλλά η φωτιά μέσα έκανε το δωμάτιο πολύ άνετο. Η Νίνα γοητεύτηκε από το σχέδιο της γιγάντιας εστίας, στην οποία μπορούσε εύκολα να μπει σαν καταδικασμένη ψυχή που έμπαινε στην κόλαση. Στην πραγματικότητα, ήταν ακριβώς αυτό που φαντάστηκε όταν είδε τα περίπλοκα σκαλίσματα στη μαύρη γρίλια και τα ανησυχητικά ανάγλυφα που πλαισίωναν την ψηλή κόγχη στον παλιό πέτρινο τοίχο του σπιτιού.
  
  Από τα γυμνά σώματα που ήταν συνυφασμένα με διαβόλους και ζώα στο ανάγλυφο, ήταν προφανές ότι ο ιδιοκτήτης του σπιτιού εντυπωσιάστηκε πολύ με τις μεσαιωνικές εικόνες της φωτιάς και του θειάφιου, που απεικονίζουν αίρεση, καθαρτήριο, θεία τιμωρία για κτηνωδία κ.λπ. Προκάλεσε τη Νίνα, αλλά ο Σαμ διασκέδασε περνώντας τα χέρια του πάνω από τις καμπύλες των αμαρτωλών γυναικών, σκόπιμα για να ενοχλήσει τη Νίνα.
  
  "Υποθέτω ότι θα μπορούσαμε να το διερευνήσουμε αυτό μαζί", η Νίνα χαμογέλασε ευγενικά, προσπαθώντας να μην διασκεδάσει με τα νεανικά κατορθώματα του Σαμ καθώς περίμενε τον Περντού να επιστρέψει από την εγκαταλειμμένη κάβα του σπιτιού με κάτι πιο δυνατό να πιει. Προφανώς ο ιδιοκτήτης της κατοικίας είχε την τάση να αγοράζει βότκα από κάθε χώρα που σύχναζε στα ταξίδια του και να κρατά επιπλέον σφηνάκια που δεν κατανάλωνε εύκολα.
  
  Ο Σαμ πήρε τη θέση του δίπλα στη Νίνα καθώς ο Περντού μπήκε θριαμβευτικά στο δωμάτιο με δύο μπουκάλια χωρίς ετικέτα, ένα σε κάθε χέρι.
  
  "Υποθέτω ότι αποκλείεται να ζητήσω καφέ", αναστέναξε η Αγκάθα.
  
  "Αυτό δεν είναι αλήθεια", χαμογέλασε ο Ντέιβ Πέρντιου καθώς αυτός και ο Σαμ πήραν όμοια ποτήρια από ένα μεγάλο ντουλάπι δίπλα στην πόρτα. "Υπάρχει μια καφετιέρα κατά τύχη, αλλά φοβάμαι ότι βιαζόμουν πάρα πολύ να τη δοκιμάσω".
  
  "Μην ανησυχείς. Θα το λεηλατήσω αργότερα", απάντησε αδιάφορα η Αγκάθα. "Ευχαριστώ τους θεούς που έχουμε κουλουράκια και αλμυρά μπισκότα.
  
  Η Αγκάθα πέταξε δύο κουτιά με μπισκότα σε δύο πιάτα δείπνου, χωρίς να την νοιάζει αν έσπασαν. Φαινόταν στη Νίνα τόσο αρχαία όσο ένα τζάκι. Η Agatha Purdue περιβαλλόταν από την ίδια ατμόσφαιρα με το επιδεικτικό σκηνικό, όπου κρύβονταν ορισμένες μυστικές και απαίσιες ιδεολογίες, ξεδιάντροπα εκτεθειμένες. Όπως αυτά τα απαίσια πλάσματα ζούσαν ελεύθερα στους τοίχους και στα σκαλίσματα επίπλων, έτσι ήταν και η προσωπικότητα της Αγκάθα - χωρίς δικαιολογίες ή υποσυνείδητα νοήματα. Αυτό που είπε ήταν αυτό που σκέφτηκε, και υπήρχαν κάποιες ελευθερίες σε αυτό, σκέφτηκε η Νίνα.
  
  Εύχεται να είχε έναν τρόπο να εκφράζει τις σκέψεις της χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες που θα προέκυπταν μόνο από τη συνειδητοποίηση της πνευματικής της υπεροχής και την ηθική της απόσταση από τους τρόπους με τους οποίους η κοινωνία υπαγορεύει στους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, λέγοντας μισές αλήθειες για χάρη της εμφάνισης. . Ήταν αρκετά αναζωογονητικό, αν και πολύ ευγενικό, αλλά λίγες μέρες νωρίτερα, ο Purdue της είχε πει ότι η αδερφή του ήταν έτσι με όλους και ότι αμφέβαλλε ότι γνώριζε καν την ακούσια αγένειά της.
  
  Η Αγκάθα αρνήθηκε το άγνωστο αλκοόλ που έπιναν οι άλλοι τρεις, ενώ έβγαζε από τη συσκευασία κάποια έγγραφα από κάτι που έμοιαζε με τη σχολική τσάντα που είχε ο Σαμ στις αρχές του γυμνασίου, μια καφέ δερμάτινη τσάντα τόσο φορεμένη που υποτίθεται ότι ήταν αντίκα. Στο πλάι, πιο κοντά στο πάνω μέρος της θήκης, μερικές από τις ραφές χαλαρώθηκαν και το καπάκι άνοιξε αργά λόγω φθοράς και παλαιότητας. Η μυρωδιά αυτού του ποτού ενθουσίασε τη Νίνα και άπλωσε απαλά το χέρι της για να νιώσει την υφή ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη της.
  
  "Περίπου 1874", καυχήθηκε περήφανα η Αγκάθα. "Μου δόθηκε από τον πρύτανη του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ, ο οποίος αργότερα ήταν επικεφαλής του Μουσείου Παγκόσμιου Πολιτισμού. Ανήκε στον προπάππου του πριν ο ηλικιωμένος κάθαρμα σκοτωθεί από τη γυναίκα του το 1923 επειδή έκανε σεξ με ένα αγόρι στο σχολείο όπου δίδασκε βιολογία, πιστεύω".
  
  "Άγκαθα", μόρφασε ο Περντού, αλλά ο Σαμ συγκράτησε ένα ξέσπασμα γέλιου που έκανε ακόμη και τη Νίνα να χαμογελάσει.
  
  "Ουάου", ενθουσιάστηκε η Νίνα, αφήνοντας την θήκη για να την αντικαταστήσει η Αγκάθα.
  
  "Τώρα αυτό που μου ζήτησε ο πελάτης μου είναι να βρω αυτό το βιβλίο, ένα ημερολόγιο που υποτίθεται ότι έφερε στη Γερμανία ένας στρατιώτης της Γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων τρεις δεκαετίες μετά το τέλος του Γαλλο-Πρωσικού Πολέμου το 1871", είπε η Agathe, δείχνοντας ένα φωτογραφία μιας από τις σελίδες.βιβλία.
  
  "Ήταν η εποχή του Ότο φον Μπίσμαρκ", ανέφερε η Νίνα, μελετώντας προσεκτικά το έγγραφο. Στένεψε τα μάτια της, αλλά ακόμα δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν γραμμένο με βρώμικο μελάνι στη σελίδα.
  
  "Είναι πολύ δύσκολο να διαβαστεί, αλλά ο πελάτης μου επιμένει ότι προέρχεται από ένα ημερολόγιο που ελήφθη αρχικά κατά τη διάρκεια του Β' Γαλλο-Νταχομέου πολέμου από έναν λεγεωνάριο που βρισκόταν στο Abomi λίγο πριν την υποδούλωση του βασιλιά Bé. Khanzin το 1894", ανέφερε η Agatha την παρουσίασή της ως επαγγελματίας αφηγήτρια.
  
  Η αφηγηματική της ικανότητα ήταν εκπληκτική και με την τέλεια χορογραφημένη προφορά της και την αλλαγή του τόνου, προσέλκυσε αμέσως ένα κοινό τριών να ακούσει από κοντά την ενδιαφέρουσα έκθεση του βιβλίου που αναζητούσε. "Σύμφωνα με το μύθο, ο γέρος που έγραψε αυτό πέθανε από αναπνευστική ανεπάρκεια σε ένα ιατρείο στο Αλγέρι κάπου στις αρχές του 1900. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, "τους έδωσε ένα άλλο παλιό πιστοποιητικό από έναν γιατρό επιτόπου - ήταν στα 8 του και βασικά ζούσε τις μέρες του".
  
  "Ώστε ήταν ένας παλιός στρατιώτης που δεν επέστρεψε ποτέ στην Ευρώπη;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Σωστά. Τις τελευταίες του μέρες, έγινε φίλος με έναν Γερμανό αξιωματικό της Λεγεώνας των Ξένων που στάθμευε στο Abomey, στον οποίο έδωσε το ημερολόγιο λίγο πριν τον θάνατό του", επιβεβαίωσε η Agatha. Πέρασε το δάχτυλό της πάνω από το πιστοποιητικό καθώς συνέχιζε.
  
  "Τις μέρες που πέρασαν μαζί, διασκέδαζε τον Γερμανό πολίτη με όλες του τις πολεμικές ιστορίες, οι οποίες είναι όλες καταγεγραμμένες σε αυτό το ημερολόγιο. Αλλά μια ιστορία συγκεκριμένα διαδόθηκε από τις ταραχές ενός ηλικιωμένου στρατιώτη. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του στην Αφρική, το 1845, η εταιρεία του τοποθετήθηκε σε ένα μικρό οικόπεδο από έναν Αιγύπτιο γαιοκτήμονα που είχε κληρονομήσει δύο γεωργικές εκτάσεις από τον παππού του και μετακόμισε από την Αίγυπτο στην Αλγερία ως νέος. Τώρα, αυτός ο Αιγύπτιος προφανώς είχε αυτό που ο γέρος στρατιώτης αποκαλούσε "έναν θησαυρό ξεχασμένο από τον κόσμο" και η τοποθεσία του εν λόγω θησαυρού καταγράφηκε σε ένα ποίημα που έγραψε αργότερα".
  
  "Αυτό είναι το ένα ποίημα που δεν μπορούμε να διαβάσουμε", αναστέναξε ο Σαμ. Έγειρε πίσω στην καρέκλα του και άρπαξε ένα ποτήρι βότκα. Κουνώντας το κεφάλι του, τα κατάπιε όλα.
  
  "Είναι έξυπνο, Σαμ. Σαν να μην μπερδεύει αρκετά αυτή η ιστορία, πρέπει να θολώσεις ακόμα περισσότερο τον εγκέφαλό σου", είπε η Νίνα κουνώντας το κεφάλι της με τη σειρά της. Ο Περντού δεν είπε τίποτα. Αλλά ακολούθησε το παράδειγμά του και κατάπιε μια μπουκιά. Και οι δύο άντρες βόγκηξαν καθώς προσπάθησαν να μην χτυπήσουν τα κομψά ποτήρια τους στο λεπτοϋφαντό τραπεζομάντιλο.
  
  Η Νίνα σκέφτηκε φωναχτά: "Λοιπόν, ο Γερμανός λεγεωνάριος τον έφερε σπίτι στη Γερμανία, αλλά από εκεί το ημερολόγιο χάθηκε στην αφάνεια".
  
  "Ναι", συμφώνησε η Αγκάθα.
  
  "Τότε πώς ξέρει ο πελάτης σας για αυτό το βιβλίο; Από πού βρήκε τη φωτογραφία της σελίδας;" ρώτησε ο Σαμ, μοιάζοντας με τον παλιό δημοσιογραφικό κυνικό που ήταν. Η Νίνα ανταπέδωσε το χαμόγελο. Ήταν ωραίο να ακούσω ξανά τη διορατικότητά του.
  
  Η Αγκάθα γούρλωσε τα μάτια της.
  
  "Κοιτάξτε, είναι προφανές ότι ένα άτομο που έχει ένα ημερολόγιο που δείχνει τη θέση ενός παγκόσμιου θησαυρού θα το τεκμηριώσει κάπου αλλού για τους επόμενους, εάν χαθεί ή κλαπεί, ή, Θεός φυλάξοι, πεθάνει πριν προλάβει να τον βρει. Εξήγησε, χειρονομώντας άγρια μέσα στην απογοήτευσή της. Η Αγκάθα δεν μπορούσε να καταλάβει πώς αυτό θα μπορούσε να μπερδέψει καθόλου τον Σαμ. "Ο πελάτης μου βρήκε έγγραφα και γράμματα που έλεγαν αυτή την ιστορία ανάμεσα στα πράγματα της γιαγιάς του όταν πέθανε. Το πού βρισκόταν ήταν απλώς άγνωστο. Ξέρεις ότι δεν έχουν πάψει εντελώς να υπάρχουν".
  
  Ο Σαμ ήταν πολύ μεθυσμένος για να της κάνει μια γκριμάτσα, κάτι που ήθελε να κάνει.
  
  "Κοιτάξτε, αυτό ακούγεται πιο μπερδεμένο από ό,τι είναι", εξήγησε ο Perdue.
  
  "Ναί!" Ο Σαμ συμφώνησε, κρύβοντας ανεπιτυχώς το γεγονός ότι δεν είχε ιδέα.
  
  Ο Perdue έριξε άλλο ένα ποτήρι και συνόψισε για την έγκριση της Agatha: "Έτσι πρέπει να βρούμε ένα ημερολόγιο που ήρθε από το Αλγέρι στις αρχές του 1900".
  
  "Υποθέτω ναι. Βήμα βήμα", επιβεβαίωσε η αδερφή του. "Μόλις έχουμε το ημερολόγιο, μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε το ποίημα και να μάθουμε ποιος είναι ο θησαυρός για τον οποίο μιλούσε".
  
  "Δεν θα έπρεπε να το κάνει αυτό ο πελάτης σας;" ρώτησε η Νίνα. "Σε τελική ανάλυση, πρέπει να πάρετε ένα ημερολόγιο για τον πελάτη σας. κομμένα και ξερά."
  
  Οι άλλοι τρεις κοίταξαν κατάματα τη Νίνα.
  
  "Τι?" ρώτησε ανασηκώνοντας τους ώμους της.
  
  "Δεν θέλεις να μάθεις τι είναι, Νίνα;" - ρώτησε έκπληκτος ο Περντού.
  
  "Ξέρεις, έχω ασχοληθεί λίγο με την περιπέτεια τον τελευταίο καιρό, σε περίπτωση που δεν το έχεις προσέξει. Θα ήταν καλό για μένα να συμβουλευτώ μόνο αυτό και να μείνω μακριά από οτιδήποτε άλλο. Μπορείτε όλοι να προχωρήσετε και να κυνηγήσετε κάτι που μπορεί να είναι ανοησία, αλλά έχω βαρεθεί τα περίπλοκα κυνηγητά", είπε ασυνάρτητα.
  
  "Πώς μπορεί αυτό να είναι μαλακίες;" ρώτησε ο Σαμ. "Αυτό είναι ένα ποίημα εκεί".
  
  "Ναι, Σαμ. Από όσο γνωρίζουμε, το μοναδικό αντίγραφο που υπάρχει, και είναι ανεξήγητο!". γάβγισε, υψώνοντας τη φωνή της ενοχλημένη.
  
  "Θεέ μου, δεν μπορώ να σε πιστέψω", αντέδρασε ο Σαμ. "Είσαι μια γαμημένη ιστορικός, Νίνα. Ιστορία. Να το θυμασαι? Για αυτό δεν ζεις;".
  
  Η Νίνα κάρφωσε τον Σαμ με το φλογερό της βλέμμα. Μετά από μια παύση, ηρέμησε και απλά απάντησε: "Δεν ξέρω τίποτα άλλο".
  
  Ο Περντού κράτησε την ανάσα του. Το σαγόνι του Σαμ έπεσε. Η Αγκάθα έφαγε τα μπισκότα.
  
  "Άγκαθα, θα σε βοηθήσω να βρεις αυτό το βιβλίο γιατί σε αυτό είμαι καλή... Και ξεπαγώνεις τα οικονομικά μου πριν με πληρώσεις γι' αυτό, και γι' αυτό είμαι αιώνια ευγνώμων. Πράγματι", είπε η Νίνα.
  
  "Τα κατάφερες? Μας επιστρέψατε τους λογαριασμούς μας. Αγκάθα, είσαι πραγματική πρωταθλήτρια!". αναφώνησε ο Σαμ, αγνοώντας μέσα στην ταχέως αυξανόμενη μέθη του ότι είχε διακόψει τη Νίνα.
  
  Του έριξε ένα επιβλητικό βλέμμα και συνέχισε, γυρίζοντας προς την Αγκάθα: "Αλλά αυτό είναι το μόνο που θα κάνω αυτή τη φορά". Κοίταξε τον Περντού με μια εμφανώς αγενή έκφραση στο πρόσωπό της. "Βαρέθηκα να σώζω τη ζωή μου γιατί οι άνθρωποι μου πετούν χρήματα".
  
  Κανένας τους δεν είχε αντίρρηση, ούτε αποδεκτό επιχείρημα για το γιατί θα έπρεπε να το ξανασκεφτεί. Η Νίνα δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Σαμ ήταν τόσο πρόθυμος να κυνηγήσει ξανά τον Πέρντιου.
  
  "Ξέχασες γιατί είμαστε εδώ, Σαμ;" ρώτησε ωμά. "Ξέχασες ότι πίνουμε το πισί του διαβόλου σε ένα κομψό σπίτι μπροστά σε ένα ζεστό τζάκι μόνο και μόνο επειδή ο Αλέξανδρος προσφέρθηκε να είναι η ασφάλειά μας;" Η φωνή της Νίνας ήταν γεμάτη ήρεμη οργή.
  
  Ο Περντού και η Αγκάθα κοιτάχτηκαν γρήγορα, αναρωτιούνται τι προσπαθούσε να πει η Νίνα στον Σαμ. Ο δημοσιογράφος απλώς κράτησε τη γλώσσα του καθώς έπινε το ποτό του ενώ τα μάτια του δεν είχαν την αξιοπρέπεια να την κοιτάξουν.
  
  "Πηγαίνετε σε ένα κυνήγι θησαυρού, ένας Θεός ξέρει πού, αλλά θα κρατήσω τον λόγο μου. Μας έμειναν τρεις εβδομάδες, παλιόπαιδο", είπε χονδρικά. "Τουλάχιστον θα κάνω κάτι γι" αυτό".
  
  
  Κεφάλαιο 14
  
  
  Η Αγκάθα χτύπησε την πόρτα της Νίνας λίγο μετά τα μεσάνυχτα.
  
  Ο Perdue και η αδερφή του έπεισαν τη Nina και τον Sam να μείνουν στο σπίτι του Thurso μέχρι να καταλάβουν πού να αρχίσουν να ψάχνουν. Ο Sam και ο Perdue έπιναν ακόμα στην αίθουσα της πισίνας, οι συζητήσεις τους που τροφοδοτούνταν με αλκοόλ γίνονταν πιο δυνατές με κάθε αγώνα και κάθε ποτό. Τα θέματα που συζητήθηκαν από τους δύο μορφωμένους κυμαίνονταν από ποδοσφαιρικά αποτελέσματα μέχρι γερμανικές συνταγές. από την καλύτερη γωνία ρίψης για ψάρεμα μυγών μέχρι το τέρας του Λοχ Νες και τη σχέση του με τη ραβδοσκοπία. Αλλά όταν εμφανίστηκαν ιστορίες γυμνών χούλιγκαν της Γλασκώβης, η Αγκάθα δεν άντεξε άλλο και ανέβηκε ήσυχα εκεί όπου η Νίνα είχε φύγει από το υπόλοιπο πάρτι μετά τη μικρή της τσακωμό με τον Σαμ.
  
  "Έλα μέσα, Αγκάθα", άκουσε τη φωνή του ιστορικού να έρχεται από την άλλη πλευρά της χοντρής δρυός πόρτας. Η Agatha Purdue άνοιξε την πόρτα και, προς έκπληξή της, δεν βρήκε τη Nina Gould ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, με μάτια κοκκινισμένα από δάκρυα, βουρκωμένη για το τι τρανταχτοί ήταν οι άντρες. Όπως θα έκανε και η ίδια, η Agatha είδε τη Nina να ψάχνει στο διαδίκτυο για να ερευνήσει το παρασκήνιο της ιστορίας και να προσπαθεί να κάνει παραλληλισμούς μεταξύ των φημών και της πραγματικής χρονολογικής πορείας παρόμοιων ιστοριών κατά τη διάρκεια αυτής της υποτιθέμενης εποχής.
  
  Πολύ ευχαριστημένη με την επιμέλεια της Νίνας σε αυτό το θέμα, η Αγκάθα γλίστρησε πέρα από τις κουρτίνες στην πόρτα και έκλεισε την πόρτα πίσω της. Όταν η Νίνα σήκωσε τα μάτια, παρατήρησε ότι η Αγκάθα είχε φέρει κρυφά λίγο κόκκινο κρασί και τσιγάρα. Κάτω από το μπράτσο της, φυσικά, ήταν ένα πακέτο μπισκότα με μελόψωμο Walkers. Η Νίνα έπρεπε να χαμογελάσει. Η εκκεντρική βιβλιοθηκάριος είχε σίγουρα στιγμές που δεν προσέβαλε, δεν διόρθωνε ή δεν ενοχλούσε κανέναν.
  
  Τώρα περισσότερο από ποτέ, η Νίνα μπορούσε να δει την ομοιότητα ανάμεσα σε αυτήν και τον δίδυμο αδερφό της. Δεν τη συζήτησε ποτέ όσο ήταν μαζί με τη Νίνα, αλλά αφού διάβασε μεταξύ των γραμμών των παρατηρήσεών τους ο ένας στον άλλον, μπόρεσε να καταλάβει ότι ο τελευταίος χωρισμός τους δεν ήταν φιλικός - ή ίσως μόνο μια από εκείνες τις φορές που ο καυγάς έγινε πιο σοβαρό από όσο θα έπρεπε λόγω των περιστάσεων.
  
  "Υπάρχει κάτι χαρούμενο για το σημείο εκκίνησης, αγαπητέ;" - ρώτησε η οξυδερκής ξανθιά, καθισμένη στο κρεβάτι δίπλα στη Νίνα.
  
  "Οχι ακόμα. Ο πελάτης σας δεν έχει όνομα για τον Γερμανό στρατιώτη μας; Θα έκανε τα πράγματα πολύ πιο εύκολα, γιατί τότε θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε το στρατιωτικό του υπόβαθρο και να δούμε πού εγκαταστάθηκε, να ελέγξουμε τα αρχεία απογραφής και άλλα τέτοια", είπε η Νίνα με ένα αποφασιστικό νεύμα καθώς η οθόνη του φορητού υπολογιστή αντανακλούσε στα σκοτεινά της μάτια.
  
  "Όχι, από όσο ξέρω, όχι. Ήλπιζα ότι θα μπορούσαμε να πάμε το έγγραφο σε έναν γραφολόγο και να αναλύσουμε τη γραφή του. Ίσως αν μπορούσαμε να ξεκαθαρίσουμε τις λέξεις, θα μπορούσε να μας δώσει μια ιδέα για το ποιος έγραψε το ημερολόγιο", πρότεινε η Αγκάθα.
  
  "Ναι, αλλά αυτό δεν θα μας πει σε ποιον τα έδωσε. Πρέπει να αναγνωρίσουμε τον Γερμανό που τους έφερε εδώ μετά την επιστροφή του από την Αφρική. Το να ξέρεις ποιος το έγραψε αυτό δεν θα βοηθήσει καθόλου", αναστέναξε η Νίνα, χτυπώντας το στυλό της στην αισθησιακή καμπύλη του κάτω χείλους της καθώς το μυαλό της έψαχνε για εναλλακτικές.
  
  "Θα μπορούσε. Η ταυτότητα του συγγραφέα θα μπορούσε να μας πει πώς να μάθουμε τα ονόματα των ανθρώπων στη μονάδα αγρού όπου πέθανε, αγαπητή μου Νίνα", εξήγησε η Αγκάθα, τσακίζοντας ιδιότροπα ένα μπισκότο. "Θεέ μου, αυτό είναι ένα αρκετά προφανές συμπέρασμα που πίστευα ότι κάποιος με την ευφυΐα σου θα σκεφτόταν".
  
  Τα μάτια της Νίνα τη διαπέρασαν με μια απότομη προειδοποίηση. "Είναι κολασμένος τρόπος, Αγκάθα. Στην πραγματικότητα, η παρακολούθηση των υπαρχόντων εγγράφων στον πραγματικό κόσμο είναι λίγο διαφορετική από το να επινοείς φανταχτερές διαδικασίες από την ασφάλεια της βιβλιοθήκης."
  
  Η Αγκάθα σταμάτησε να μασάει. Έριξε μια ματιά στην τρελή μικρή ιστορία που έκανε τη Νίνα να μετανιώσει γρήγορα για την απάντησή της. Για σχεδόν μισό λεπτό, η Αγκάθα Περντού έμεινε ακίνητη στη θέση της, άψυχη. Ήταν τρομερά ντροπιαστικό για τη Νίνα να βλέπει αυτή τη γυναίκα, που ήδη έμοιαζε με μια πορσελάνινη κούκλα σε ανθρώπινη μορφή, να κάθεται εκεί και να συμπεριφέρεται κι αυτή σαν αυτήν. Ξαφνικά, η Αγκάθα άρχισε να μασάει και να κινείται, τρομάζοντας τη Νίνα στο πλάτος της τρίχας από καρδιακή προσβολή.
  
  "Καλά τα είπες, Δρ Γκουλντ. Touch é", μουρμούρισε με ενθουσιασμό η Αγκάθα καθώς τελείωσε τα μπισκότα της. "Τι προτείνεις?"
  
  "Η μόνη ιδέα που έχω είναι... κάπως... παράνομη", μόρφασε η Νίνα καθώς έπινε από ένα μπουκάλι κρασί.
  
  "Ω, πες μου", γέλασε η Αγκάθα, η αντίδρασή της ξάφνιασε τη Νίνα. Άλλωστε, φαινόταν να έχει την ίδια τάση για μπελάδες με τον αδερφό της.
  
  "Θα χρειαζόταν να αποκτήσουμε πρόσβαση στα έγγραφα του Υπουργείου Εσωτερικών για να ερευνήσουμε τη μετανάστευση ξένων πολιτών εκείνη την εποχή, καθώς και τα αρχεία ανδρών που ήταν εγγεγραμμένοι στη Λεγεώνα των Ξένων, αλλά δεν έχω ιδέα πώς να το κάνω αυτό", είπε η Νίνα σοβαρά, παίρνοντας ένα πακέτο μπισκότα.
  
  "Θα το σκάσω, ανόητο", χαμογέλασε η Αγκάθα.
  
  "Απλά χακάρω; Στα αρχεία του γερμανικού προξενείου; Στο Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εσωτερικών και σε όλα τα αρχεία του;". ρώτησε η Νίνα, επαναλαμβάνοντας σκόπιμα τον εαυτό της για να βεβαιωθεί ότι είχε πλήρη επίγνωση του επιπέδου παραφροσύνης της δεσποινίδας Περντιού. Θεέ μου, μπορώ ήδη να γευτώ φαγητό φυλακής στο στομάχι μου, αφού η λεσβία μου στο κελί αποφάσισε να αγκαλιάσει πάρα πολύ, σκέφτηκε η Νίνα. Όσο κι αν προσπαθούσε να μείνει μακριά από τις παράνομες δραστηριότητες, φαινόταν ότι απλώς επέλεξε έναν διαφορετικό δρόμο για να την προλάβει.
  
  "Ναι, δώσε μου το αυτοκίνητό σου", είπε ξαφνικά η Αγκάθα, με τα μακριά λεπτά χέρια της να βγουν έξω για να αρπάξουν το φορητό υπολογιστή της Νίνα. Η Νίνα αντέδρασε γρήγορα, τραβώντας τον υπολογιστή από τα χέρια του ενθουσιώδους πελάτη της.
  
  "Οχι!" αυτή ούρλιαξε. "Όχι στον φορητό υπολογιστή μου. Είσαι τρελός?
  
  Και πάλι, η τιμωρία προκάλεσε μια περίεργη στιγμιαία αντίδραση από την εμφανώς ελαφρώς τρελή Αγκάθα, αλλά αυτή τη φορά συνήλθε σχεδόν αμέσως. Ερεθισμένη από την υπερευαίσθητη προσέγγιση της Νίνας σε πράγματα που μπορεί να παρέμβουν από ιδιοτροπία, η Αγκάθα χαλάρωσε τα χέρια της αναστενάζοντας.
  
  "Κάντε το στον δικό σας υπολογιστή", πρόσθεσε ο ιστορικός.
  
  Α, λοιπόν, ανησυχείς μήπως σε κυνηγήσουν, όχι μήπως δεν το κάνεις, είπε η Αγκάθα δυνατά στον εαυτό της. "Λοιπόν, αυτό είναι καλύτερο. Νόμιζα ότι το πήρες ως κακή ιδέα".
  
  Τα μάτια της Νίνα άνοιξαν κατάπληκτα από την αδιαφορία της γυναίκας καθώς περίμενε την επόμενη κακή ιδέα.
  
  "Θα επιστρέψω αμέσως, Δρ Γκουλντ. Περίμενε", είπε και πετάχτηκε όρθια. Ανοίγοντας την πόρτα, έριξε μια σύντομη ματιά πίσω για να ενημερώσει τη Νίνα: "Και θα το δείξω στον γραφολόγο ούτως ή άλλως, για να το κάνω πιο πειστικό", γύρισε και πέταξε έξω από την πόρτα σαν ενθουσιασμένο παιδί το πρωί των Χριστουγέννων.
  
  "Μη γαμημένος τρόπος", είπε η Νίνα σιγανά, κρατώντας το φορητό υπολογιστή της στο στήθος της σαν να ήθελε να το προστατεύσει. "Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είμαι ήδη καλυμμένος από σκατά και απλώς περιμένω να πέσουν τα φτερά".
  
  Λίγες στιγμές αργότερα, η Αγκάθα επέστρεψε με μια πινακίδα που έμοιαζε με κάτι από ένα παλιό επεισόδιο του Μπακ Ρότζερς. Αυτό το πράγμα ήταν ως επί το πλείστον διαφανές, φτιαγμένο από κάποιο είδος υαλοβάμβακα, περίπου στο μέγεθος ενός χαρτιού γραφής, χωρίς οθόνη αφής για πλοήγηση. Η Αγκάθα έβγαλε ένα μικρό μαύρο κουτί από την τσέπη της και άγγιξε ένα μικρό ασημένιο κουμπί με την άκρη του δείκτη της. Το μικρό πράγμα κάθισε στην άκρη του δακτύλου της σαν μια επίπεδη δακτυλήθρα μέχρι που το κόλλησε στην επάνω αριστερή γωνία του παράξενου tablet.
  
  "Κοίτα αυτό. Ο Ντέιβιντ το έκανε πριν από λιγότερο από δύο εβδομάδες", καυχήθηκε η Αγκάθα.
  
  "Φυσικά", χαμογέλασε η Νίνα και κούνησε το κεφάλι της για την αποτελεσματικότητα της τραβηγμένης τεχνολογίας που γνώριζε. "Τι κάνει?"
  
  Η Αγκάθα της έριξε ένα από εκείνα τα βλέμματα που την προκάλεσαν και η Νίνα προετοιμάστηκε για το αναπόφευκτο "δεν ξέρεις τίποτα"; τόνος.
  
  Τελικά, η ξανθιά απάντησε ωμά: "Είναι υπολογιστής, Νίνα".
  
  Ναι, αυτό είναι!, ανακοίνωσε η εκνευρισμένη εσωτερική της φωνή. Απλά άφησέ το Άσε το Νίνα.
  
  Υποκύπτοντας σιγά σιγά στη δική της μέθη, η Νίνα αποφάσισε να ηρεμήσει και να χαλαρώσει για μια φορά. "Όχι, εννοώ αυτό το πράγμα", είπε στην Αγκάθα και έδειξε ένα επίπεδο, στρογγυλό, ασημένιο αντικείμενο.
  
  "Α, είναι ένα μόντεμ. Δεν μπορεί να εντοπιστεί. Ας πούμε, ουσιαστικά αόρατο. Κυριολεκτικά συλλαμβάνει συχνότητες εύρους ζώνης δορυφόρου και συνδέει τις πρώτες έξι που μπορεί να βρει. Στη συνέχεια, σε διαστήματα τριών δευτερολέπτων, περνάει μέσα από τα επιλεγμένα κανάλια, έτσι ώστε να αναπηδά, συλλέγοντας δεδομένα από διάφορους παρόχους υπηρεσιών. Έτσι, μοιάζει με πτώση της ταχύτητας σύνδεσης αντί για ενεργό αρχείο καταγραφής. Πρέπει να το δώσω σε έναν ηλίθιο. Είναι πολύ καλός στο να γαμάει το σύστημα", χαμογέλασε ονειρεμένα η Αγκάθα, δείχνοντας στον Περντιού.
  
  Η Νίνα γέλασε δυνατά. Δεν ήταν το κρασί που την ώθησε να το κάνει, αλλά ο ήχος της σωστής γλώσσας της Αγκάθα που έλεγε "γάμα" τόσο άδικα. Το μικρό της σώμα ήταν ακουμπισμένο στο κεφάλι του κρεβατιού με ένα μπουκάλι κρασί καθώς παρακολουθούσε την εκπομπή επιστημονικής φαντασίας μπροστά της.
  
  "Τι?" ρώτησε αθώα η Αγκάθα, περνώντας το δάχτυλό της στην επάνω άκρη του tablet.
  
  "Τίποτα, κυρία. Συνέχισε", γέλασε η Νίνα.
  
  "Εντάξει, πάμε", είπε η Αγκάθα.
  
  Ολόκληρο το σύστημα οπτικών ινών έβαζε τον εξοπλισμό σε παστέλ μοβ που θύμιζε στη Νίνα ένα φωτόσπαθο, όχι τόσο σκληρό. Τα μάτια της είδαν το δυαδικό αρχείο που εμφανίστηκε αφού τα εκπαιδευμένα δάχτυλα της Αγκάθα πληκτρολόγησαν τον κωδικό στο κέντρο της ορθογώνιας οθόνης.
  
  "Πένα και χαρτί", διέταξε η Αγκάθα τη Νίνα, χωρίς να πάρει τα μάτια της από την οθόνη. Η Νίνα πήρε ένα στυλό και μερικές σκισμένες σελίδες από ένα τετράδιο και περίμενε.
  
  Η Αγκάθα διάβασε έναν σύνδεσμο προς τα δυσανάγνωστα κρυπτογραφήματα που είχε γράψει η Νίνα καθώς μιλούσε. Μπορούσαν να ακούσουν τους άντρες να ανεβαίνουν τις σκάλες, ακόμα να κοροϊδεύουν για την απόλυτη ανοησία, όταν σχεδόν είχαν τελειώσει.
  
  "Τι στο διάολο κάνεις με τα gadget μου;" ρώτησε ο Perdue. Η Νίνα σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να ήταν πιο αμυντικός στον τόνο του λόγω της αυθάδειας της αδερφής του, αλλά η φωνή του έμοιαζε περισσότερο με ενδιαφέρον για αυτό που έκανε παρά για αυτό που έκανε.
  
  "Η Νίνα πρέπει να γνωρίζει τα ονόματα των ξένων λεγεωνάριων που έφτασαν στη Γερμανία στις αρχές του 1900. Απλώς μαζεύω αυτές τις πληροφορίες για εκείνη", εξήγησε η Αγκάθα, με τα μάτια της να κοιτάζουν ακόμα μερικές γραμμές κώδικα από τις οποίες υπαγόρευσε επιλεκτικά τις σωστές στη Νίνα.
  
  "Διάβολε", ήταν το μόνο που μπορούσε να καταφέρει ο Σαμ, αφού χρησιμοποιούσε το μεγαλύτερο μέρος της φυσικής του ικανότητας για να μείνει στα πόδια του. Κανείς δεν ήξερε αν ήταν το δέος που προκαλούσε το tablet υψηλής τεχνολογίας, ο αριθμός των ονομάτων που θα έβγαζαν ή το γεγονός ότι βασικά διέπρατταν ένα ομοσπονδιακό έγκλημα μπροστά του.
  
  "Τι έχεις αυτή τη στιγμή;" ρώτησε ο Perdue, επίσης όχι πολύ συνεκτικά.
  
  "Θα ανεβάσουμε όλα τα ονόματα και τους αριθμούς ταυτότητας, ίσως κάποιες διευθύνσεις. Και θα το παρουσιάσουμε στο πρωινό", είπε η Νίνα στους άντρες, προσπαθώντας να κρατήσει τη φωνή της νηφάλια και σίγουρη. Αλλά το αγόρασαν και συμφώνησαν να συνεχίσουν να κοιμούνται.
  
  Τα επόμενα τριάντα λεπτά πέρασαν σε ένα κουραστικό φορτίο των φαινομενικά αναρίθμητων ονομάτων, βαθμών και θέσεων όλων των ανδρών που εισήχθησαν στη Λεγεώνα των Ξένων, αλλά οι δύο κυρίες παρέμειναν τόσο συγκεντρωμένες όσο το επέτρεπε το αλκοόλ. Η μόνη απογοήτευση στη μελέτη τους ήταν η έλλειψη περιπατητών.
  
  
  Κεφάλαιο 15
  
  
  Κατατρεγμένοι από το hangover, ο Sam, η Nina και ο Perdue μίλησαν με σιωπηλές φωνές για να γλιτώσουν από έναν ακόμη πιο δυνατό πονοκέφαλο. Ακόμη και το πρωινό που ετοίμασε η οικονόμος, Maisie McFadden, δεν μπόρεσε να μετριάσει την ταλαιπωρία τους, αν και δεν μπορούσαν να διαφωνήσουν με την υπεροχή του πιάτου της με ψητό τραμετζίνι με μανιτάρια και αυγό.
  
  Μετά το φαγητό, μαζεύτηκαν ξανά στο απόκοσμο σαλόνι, όπου σκαλίσματα έβλεπαν από όλες τις κούρνιες και την λιθοδομή. Η Νίνα άνοιξε το σημειωματάριό της, όπου οι δυσανάγνωστες μουντζούρες προκαλούσαν το πρωινό της μυαλό. Στη λίστα, έλεγξε τα ονόματα όλων των στρατευμένων, ζωντανών και νεκρών. Ένας ένας, ο Perdue εισήγαγε τα ονόματά τους σε μια βάση δεδομένων που η αδερφή του είχε κρατήσει προσωρινά για να αναζητήσουν χωρίς να βρουν ασυνέπειες στον διακομιστή.
  
  "Όχι", είπε μετά από λίγα δευτερόλεπτα που κοίταξε τις καταχωρήσεις με κάθε όνομα, "όχι την Αλγερία".
  
  Ο Σαμ κάθισε στο τραπεζάκι του σαλονιού και ήπιε πραγματικό καφέ από την καφετιέρα, που η Αγκάθα είχε ονειρευτεί την προηγούμενη μέρα. Άνοιξε το φορητό υπολογιστή του και έστειλε email σε διάφορες πηγές που τον βοήθησαν να εντοπίσει την προέλευση των θρύλων ενός παλιού στρατιώτη που έγραψε ένα ποίημα για τον χαμένο θησαυρό του κόσμου, στον οποίο, όπως ισχυρίζεται, τράβηξε την προσοχή κατά τη διάρκεια της παραμονής του σε μια αιγυπτιακή οικογένεια.
  
  Μια από τις πηγές του, ένας παλιός καλός Μαροκινός συντάκτης από την Ταγγέρη, απάντησε μέσα σε μια ώρα.
  
  Έμοιαζε έκπληκτος που αυτή η ιστορία είχε φτάσει σε έναν σύγχρονο Ευρωπαίο δημοσιογράφο όπως ο Σαμ.
  
  Ο εκδότης απάντησε: "Από όσο ξέρω, αυτή η ιστορία είναι απλώς ένας μύθος που ειπώθηκε κατά τη διάρκεια δύο παγκοσμίων πολέμων από λεγεωνάριους εδώ στη Βόρεια Αφρική για να υποστηρίξει την ελπίδα ότι υπήρχε κάποιο είδος μαγείας σε αυτό το άγριο μέρος του κόσμου. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν θεωρήθηκε ότι είχε σάρκα σε αυτά τα οστά. Αλλά στείλτε μου ό,τι έχετε και θα δω πώς μπορώ να βοηθήσω σε αυτήν την πλευρά".
  
  "Μπορεί κανείς να τον εμπιστευτεί;" ρώτησε η Νίνα. "Πόσο καλά τον ξέρεις;"
  
  "Τον συνάντησα δύο φορές όταν κάλυψα τις συγκρούσεις στο Αμπιτζάν το 2007 και ξανά στο συνέδριο της Παγκόσμιας Φιλανθρωπικής οργάνωσης για τον έλεγχο των ασθενειών στο Παρίσι τρία χρόνια αργότερα. Είναι συμπαγής. Αν και πολύ δύσπιστος", θυμάται ο Σαμ.
  
  "Αυτό είναι καλό, Σαμ", είπε ο Περντού και χτύπησε τον Σαμ στην πλάτη. "Τότε δεν θα δει αυτή την ανάθεση ως τίποτα περισσότερο από μια ανόητη δουλειά. Αυτό θα είναι καλύτερο για εμάς. Δεν θέλει να πάρει μέρος από κάτι που δεν πιστεύει ότι υπάρχει, σωστά;" Η Περντού γέλασε. "Στείλτε του ένα αντίγραφο της σελίδας. Ας δούμε τι μπορεί να βγάλει από αυτό".
  
  "Δεν θα έστελνα αντίγραφα αυτής της σελίδας σε κανέναν, Perdue", προειδοποίησε η Nina. "Δεν θέλετε να βγει στον αέρα η πληροφορία ότι αυτή η θρυλική ιστορία θα μπορούσε να έχει ιστορική σημασία".
  
  "Οι ανησυχίες σου σημειώνονται, αγαπητή Νίνα", τη διαβεβαίωσε ο Περντού, με το χαμόγελό του σίγουρα λίγο λυπημένο για την απώλεια του έρωτά της. "Αλλά και εμείς οι ίδιοι πρέπει να το γνωρίζουμε αυτό. Η Αγκάθα δεν ξέρει σχεδόν τίποτα για τον πελάτη της, ο οποίος μπορεί να είναι απλώς κάποιο πλούσιο παιδί που έχει κληρονομήσει οικογενειακά κειμήλια και θέλει να δει αν μπορεί να αγοράσει κάτι με αυτό το ημερολόγιο στη μαύρη αγορά".
  
  "Ή θα μπορούσε να μας πειράξει, ξέρεις;" υπογράμμισε τα λόγια της για να βεβαιωθεί ότι τόσο ο Sam όσο και ο Purdue κατάλαβαν ότι το συμβούλιο του Black Sun θα μπορούσε να ήταν πίσω από αυτό όλο το διάστημα.
  
  "Αμφιβάλλω", απάντησε αμέσως ο Περντού. Σκέφτηκε ότι ήξερε κάτι που δεν ήξερε, και έτσι ήταν σίγουρη ότι θα έριχνε τα ζάρια. Από την άλλη, όταν ποτέ δεν ήξερε κάτι που οι άλλοι δεν ήξεραν. Πάντα ένα βήμα μπροστά και εξαιρετικά μυστικοπαθής στις συναλλαγές του, ο Perdue δεν έδειξε καμία ανησυχία για την ιδέα της Nina. Αλλά ο Σαμ δεν ήταν τόσο απορριπτικός όσο η Νίνα. Έριξε μια μακρά, προσδοκώμενη ματιά στον Purdue. Στη συνέχεια δίστασε να στείλει ένα email προτού πει: "Φαίνεσαι πολύ σίγουρος ότι δεν... πείσαμε".
  
  "Μου αρέσει ο τρόπος που προσπαθείτε εσείς οι τρεις να ξεκινήσετε μια συζήτηση, αλλά δεν βλέπω ότι υπάρχουν περισσότερα σε αυτά που λέτε. Ξέρω όμως τα πάντα για την οργάνωση και για το πώς ήταν ο όλεθρος της ύπαρξής σου από τότε που γάμησες άθελά σου μερικά από τα μέλη της. Θεέ μου, παιδιά, γι' αυτό σας προσέλαβα!". Εκείνη γέλασε. Αυτή τη φορά, η Αγκάθα μίλησε σαν επιβεβαιωμένη πελάτισσα, όχι κάποιος τρελός αλήτης που ξοδεύει πολύ χρόνο στον ήλιο.
  
  "Σε τελική ανάλυση, αυτή ήταν που χάκαρε τους διακομιστές της Black Sun για να ενεργοποιήσει την οικονομική σας κατάσταση... παιδιά", τους υπενθύμισε η Perdue με ένα κλείσιμο του ματιού.
  
  "Λοιπόν, δεν τα ξέρετε όλα αυτά, δεσποινίς Πέρντιου", απάντησε ο Σαμ.
  
  "Μα ξέρω. Ο αδερφός μου και εγώ μπορεί να είμαστε σε συνεχή ανταγωνισμό στους αντίστοιχους τομείς εξειδίκευσής μας, αλλά έχουμε κάποια κοινά πράγματα. Οι πληροφορίες για τη δύσκολη αποστολή του Sam Cleave και της Nina Gould για τη διαβόητη Renegade Brigade δεν είναι ακριβώς μυστικές, ούτε όταν μιλάτε ρωσικά", υπαινίχθηκε.
  
  Ο Σαμ και η Νίνα σοκαρίστηκαν. Θα ήξερε τότε ο Perdue ότι θα έβρισκαν τη Renata, το κύριο μυστικό του; Πώς μπορούν να την αποκτήσουν τώρα; Κοίταξαν ο ένας τον άλλον με λίγο περισσότερη ανησυχία από ό,τι τους άρεσε.
  
  "Μην ανησυχείς", έσπασε τη σιωπή ο Περντού. "Ας βοηθήσουμε την Αγκάθα να πάρει το τεχνούργημα του πελάτη της και όσο πιο γρήγορα το κάνουμε... ποιος ξέρει... Ίσως θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε κάποιου είδους συμφωνία για να εξασφαλίσουμε την πίστη σου στο πλήρωμα", είπε κοιτάζοντας τη Νίνα.
  
  Δεν μπορούσε παρά να θυμηθεί την τελευταία φορά που είχαν μιλήσει πριν εξαφανιστεί ο Περντύ χωρίς την κατάλληλη εξήγηση. Η "συνεννόηση" του σήμαινε προφανώς ανανεωμένη, αδιαμφισβήτητη πίστη σε αυτόν. Άλλωστε, στην τελευταία τους συνομιλία, την είχε διαβεβαιώσει ότι δεν είχε εγκαταλείψει την προσπάθεια να την πάρει πίσω από την αγκαλιά του Σαμ, από το κρεβάτι του Σαμ. Τώρα ήξερε γιατί έπρεπε επίσης να πάρει το πάνω χέρι στην υπόθεση Renata/Renegade Brigade.
  
  "Καλύτερα να κρατήσεις τον λόγο σου, Πέρντιου. Εμείς... μου τελειώνουν τα κουτάλια που τρώνε σκατά, αν ξέρετε τι έχω", προειδοποίησε ο Sam. "Αν τα πράγματα πάνε στραβά, φεύγω οριστικά. Εξαφανίστηκε. Δεν θα τους ξαναδούμε ποτέ στη Σκωτία. Ο μόνος λόγος που έφτασα ως εδώ ήταν για τη Νίνα".
  
  Η τεταμένη στιγμή τους σίγησε όλους για ένα δευτερόλεπτο.
  
  "Εντάξει, τώρα που όλοι ξέρουμε πού βρισκόμαστε και πόσο μακριά πρέπει να πάμε όλοι μέχρι να φτάσουμε στους σταθμούς μας, μπορούμε να στείλουμε email στον Μαροκινό κύριο και να αρχίσουμε να εντοπίζουμε τα υπόλοιπα ονόματα, σωστά Ντέιβιντ;" Η Αγκάθα ηγήθηκε μιας ομάδας αδέξιων συναδέλφων.
  
  "Νίνα, θα ήθελες να έρθεις μαζί μου σε μια συνάντηση στην πόλη; Ή θέλεις άλλο ένα τρίο με αυτούς τους δύο;" Η αδελφή Perdue έκανε μια ρητορική ερώτηση και, χωρίς να περιμένει απάντηση, πήρε την αντίκα τσάντα της και έβαλε ένα σημαντικό έγγραφο σε αυτήν. Η Νίνα κοίταξε τον Σαμ και τον Πέρντιου.
  
  "Θα είστε καλά οι δυο σας όσο λείπει η μαμά;" αστειεύτηκε, αλλά ο τόνος της ήταν γεμάτος σαρκασμό. Η Νίνα ήταν έξαλλη όταν δύο άντρες άφησαν να εννοηθεί ότι τους ανήκε με κάποια μορφή. Απλώς στάθηκαν εκεί, η συνηθισμένη βάναυση ειλικρίνεια της Αγκάθα τους ξεσήκωσε στο καθήκον τους.
  
  
  Κεφάλαιο 16
  
  
  "Που πάμε?" Η Νίνα ρώτησε όταν η Αγκάθα πήρε ένα ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο.
  
  "Χάλκερκ", είπε στη Νίνα καθώς ξεκινούσαν. Το αυτοκίνητο έτρεξε προς τα νότια και η Αγκάθα κοίταξε τη Νίνα με ένα παράξενο χαμόγελο. "Δεν σε απαγάγω, Δρ Γκουλντ. Θα συναντηθούμε με έναν γραφολόγο στον οποίο με παρέπεμψε ο πελάτης μου. Ένα όμορφο μέρος, το Halkirk", πρόσθεσε, "ακριβώς στον ποταμό Thurso και όχι περισσότερο από δεκαπέντε λεπτά από εδώ. Η συνάντησή μας είναι προγραμματισμένη για τις έντεκα, αλλά θα φτάσουμε νωρίτερα".
  
  Η Νίνα δεν μπορούσε να διαφωνήσει. Το τοπίο κόβει την ανάσα και ευχόταν να μπορούσε να βγαίνει από την πόλη πιο συχνά για να δει την ύπαιθρο της πατρίδας της Σκωτίας. Το Εδιμβούργο ήταν από μόνο του όμορφο, γεμάτο ιστορία και ζωή, αλλά μετά από τις αλλεπάλληλες δοκιμασίες των τελευταίων ετών, σκεφτόταν να εγκατασταθεί σε ένα μικρό χωριό στα υψίπεδα. Εδώ. Θα ήταν ωραία εδώ. Από το Α9 έστριψαν στο B874 και κατευθύνθηκαν δυτικά προς μια μικρή πόλη.
  
  "Οδός Γεωργίου. Νίνα, ψάξε την οδό Τζορτζ", είπε η Αγκάθα στον συνεπιβάτη της. Η Νίνα έβγαλε το νέο της τηλέφωνο και ενεργοποίησε το GPS με ένα παιδικό χαμόγελο που διασκέδασε την Αγκάθα, κάνοντάς την ένα εγκάρδιο γέλιο. Όταν οι δύο γυναίκες βρήκαν τη διεύθυνση, άργησαν να πάρουν ανάσες. Η Αγκάθα ήλπιζε ότι η ανάλυση του χειρόγραφου θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να ρίξει φως στο ποιος ήταν ο συγγραφέας, ή ακόμα καλύτερα, τι γράφτηκε στη σκοτεινή σελίδα. Ποιος ξέρει, σκέφτηκε η Αγκάθα, μια επαγγελματίας που σπούδαζε γραφή όλη μέρα, σίγουρα θα μπορούσε να ξεχωρίσει τι γράφτηκε εκεί. Ήξερε ότι ήταν ένα τέντωμα, αλλά άξιζε να το εξερευνήσει.
  
  Όταν βγήκαν από το αυτοκίνητο, ο γκρίζος ουρανός έβρεχε το Χάλκιρκ με ένα ευχάριστο ελαφρύ ψιλόβροχο. Έκανε κρύο, αλλά όχι και τόσο δυσάρεστο, και η Αγκάθα αγκάλιασε την παλιά της βαλίτσα στο στήθος της, καλύπτοντας το παλτό του καθώς ανέβαιναν τις μακριές τσιμεντένιες σκάλες στην εξώπορτα του μικρού σπιτιού στο τέλος της οδού Τζορτζ. Ήταν ένα ιδιόρρυθμο μικρό κουκλόσπιτο, σκέφτηκε η Νίνα, σαν κάτι από σκωτσέζικη έκδοση του House & Home. Το τέλεια κομμένο γκαζόν έμοιαζε με ένα κομμάτι βελούδο που μόλις είχε πεταχτεί μπροστά στο σπίτι.
  
  "Ω, βιάσου. Φύγετε από τη βροχή, κυρίες!" Μια γυναικεία φωνή ακούστηκε από μια χαραμάδα στην εξώπορτα. Μια εύσωμη μεσήλικη γυναίκα με ένα γλυκό χαμόγελο κρυφοκοίταξε από το σκοτάδι πίσω του. Τους άνοιξε την πόρτα και τους έκανε νόημα να βιαστούν.
  
  "Άγκαθα Πέρντιου;" ρώτησε.
  
  "Ναι, και αυτή είναι η φίλη μου, η Νίνα", απάντησε η Αγκάθα. Παρέλειψε τον τίτλο της Νίνας για να μην ειδοποιήσει τη σπιτονοικοκυρά για το πόσο σημαντικό ήταν το έγγραφο, το οποίο έπρεπε να εξετάσει. Η Αγκάθα σκόπευε να προσποιηθεί ότι ήταν απλώς κάποια παλιά σελίδα από έναν μακρινό συγγενή που είχε περιέλθει στην κατοχή της. Αν άξιζε το ποσό που της πλήρωσαν για να το βρει, δεν ήταν κάτι για διαφήμιση.
  
  "Γεια, Νίνα. Ρέιτσελ Κλαρκ. Χαίρομαι που σας γνωρίζω κυρίες. Τώρα, πάμε στο γραφείο μου;" ο εύθυμος γραφολόγος χαμογέλασε.
  
  Έφυγαν από το σκοτεινό, φιλόξενο μέρος του σπιτιού για να μπουν σε ένα μικρό δωμάτιο φωτεινό από το φως της ημέρας που μπήκε μέσα από συρόμενες πόρτες που οδηγούσαν σε μια μικρή πισίνα. Η Νίνα κοίταξε τους όμορφους κύκλους που πάλλονταν καθώς οι σταγόνες της βροχής έπεφταν στην επιφάνεια της πισίνας και θαύμασε τις φτέρες και το φύλλωμα που είχαν φυτευτεί γύρω από την πισίνα για να μπορέσει να βυθιστεί στο νερό. Ήταν αισθητικά εκπληκτικό, ένα λαμπερό πράσινο στον γκρίζο υγρό καιρό.
  
  "Σου αρέσει, Νίνα;" ρώτησε η Ρέιτσελ καθώς η Αγκάθα της έδινε τα χαρτιά.
  
  "Ναι, είναι εκπληκτικό πόσο άγριο και φυσικό φαίνεται", απάντησε ευγενικά η Νίνα.
  
  "Ο σύζυγός μου είναι σχεδιαστής τοπίου. Ένα σκαθάρι τον είχε δαγκώσει ενώ έβγαζε τα προς το ζην σκάβοντας μέσα σε κάθε λογής ζούγκλες και δασικές εκτάσεις, και είχε ασχοληθεί με την κηπουρική για να ανακουφίσει εκείνη τη σκληρή παλιά περίπτωση των νεύρων. Ξέρεις, το άγχος είναι ένα τρομερό πράγμα που κανείς δεν φαίνεται να παρατηρεί αυτές τις μέρες, σαν να υποτίθεται ότι έχουμε ρίγη από υπερβολικό στρες, ε;" Η Ρέιτσελ μουρμούρισε ασυνάρτητα καθώς άνοιξε το έγγραφο κάτω από τη μεγεθυντική λάμπα.
  
  "Μάλιστα", συμφώνησε η Νίνα. "Το άγχος σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους από όσο κανείς αντιλαμβάνεται".
  
  "Ναι, γι' αυτό ο άντρας μπήκε στους κήπους των άλλων. Περισσότερο σαν δουλειά τύπου χόμπι. Πολύ παρόμοια με τη δουλειά μου. Εντάξει, δεσποινίς Περντιού, ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτές τις μουντζούρες σας", είπε η Ρέιτσελ, φέρνοντας μια λειτουργική έκφραση.
  
  Η Nina ήταν δύσπιστη για την όλη ιδέα, αλλά της άρεσε πολύ να βγαίνει από το σπίτι, μακριά από τον Purdue και τον Sam. Κάθισε στον μικρό καναπέ δίπλα στη συρόμενη πόρτα, κοιτάζοντας τα φωτεινά στολίδια ανάμεσα στα φύλλα και τα κλαδιά. Αυτή τη φορά η Ρέιτσελ έμεινε σιωπηλή. Η Αγκάθα την παρακολουθούσε με προσοχή και έγινε τόσο ήσυχο που η Νίνα και η Αγκάθα αντάλλαξαν μερικές φράσεις, και οι δύο ήταν πολύ περίεργες για το γιατί η Ρέιτσελ μελετούσε μια σελίδα για τόσο καιρό.
  
  Τελικά η Ρέιτσελ σήκωσε το βλέμμα, "Πού το βρήκες αυτό, αγαπητέ;" Ο τόνος της ήταν σοβαρός και λίγο αβέβαιος.
  
  "Ω, η μητέρα μου είχε κάποια παλιά πράγματα από την προγιαγιά της και τα πέταξε όλα πάνω μου", είπε επιδέξια ψέματα η Αγκάθα. "Το βρήκα ανάμεσα σε κάποια ανεπιθύμητα τιμολόγια και σκέφτηκα ότι ήταν ενδιαφέρον".
  
  Η Νίνα ξεσήκωσε: "Γιατί; Βλέπεις τι γράφεται εκεί;
  
  "Κυρίες, δεν είμαι πρώην... καλά, είμαι ειδικός", χαμογέλασε ξερά καθώς έβγαζε τα γυαλιά της, "αλλά αν δεν κάνω λάθος, από αυτή τη φωτογραφία..."
  
  "Ναί?" Αναφώνησαν ταυτόχρονα η Νίνα και η Αγκάθα.
  
  "Φαίνεται ότι ήταν γραμμένο..." σήκωσε το βλέμμα της, εντελώς σαστισμένη, "πάπυρος;"
  
  Η Αγκάθα φόρεσε την πιο ανίδεη έκφρασή της, ενώ η Νίνα απλά λαχανιάστηκε.
  
  "Αυτό είναι καλό?" ρώτησε η Νίνα παίζοντας χαζή για πληροφορίες.
  
  "Γιατί ναι, καλή μου. Αυτό σημαίνει ότι αυτό το χαρτί είναι πολύ πολύτιμο. Δεσποινίς Perdue, έχετε το πρωτότυπο;" ρώτησε η Ρέιτσελ. Έβαλε το χέρι της στο χέρι της Αγκάθα με αυξημένη περιέργεια.
  
  "Φοβάμαι ότι δεν ξέρω, όχι. Αλλά ήμουν απλώς περίεργος να δω τη φωτογραφία. Τώρα ξέρουμε ότι πρέπει να ήταν ένα ενδιαφέρον βιβλίο από το οποίο είναι βγαλμένο. Υποθέτω ότι το ήξερα από την αρχή." Η Αγκάθα συμπεριφερόταν αφελής, γιατί γι' αυτό είχα μεγάλη εμμονή να μάθω τι έλεγε. Ίσως θα μπορούσατε να μας βοηθήσετε να καταλάβουμε τι λέει;"
  
  "Μπορώ να προσπαθήσω. Εννοώ, βλέπω πολλά μοτίβα γραφής και πρέπει να καυχηθώ ότι έχω εκπαιδευμένο μάτι γι' αυτό", χαμογέλασε η Ρέιτσελ.
  
  Η Αγκάθα έστρεψε τα μάτια της προς τη Νίνα σαν να έλεγε "Σου το είπα", και η Νίνα έπρεπε να χαμογελάσει καθώς γύρισε το κεφάλι της για να κοιτάξει τον κήπο και την πισίνα, όπου τώρα άρχιζε να βρέχει.
  
  "Δώστε μου λίγα λεπτά, επιτρέψτε μου να δω αν...μπορώ...μπορώ..." Τα λόγια της Ρέιτσελ έσβησαν καθώς προσάρμοζε τη μεγεθυντική λυχνία για να βλέπει καλύτερα. "Βλέπω όποιος τράβηξε τη φωτογραφία έκανε τη δική του μικρή σημείωση. Το μελάνι σε αυτήν την ενότητα είναι πιο πρόσφατο και η γραφή του συγγραφέα είναι σημαντικά διαφορετική. Περίμενε."
  
  Έμοιαζε σαν μια αιωνιότητα να περιμένει τη Ρέιτσελ να γράψει λέξη προς λέξη καθώς αποκρυπτογραφούσε τα κομμάτια, αφήνοντας διακεκομμένες γραμμές εδώ κι εκεί όπου δεν μπορούσε να ξεχωρίσει. Η Αγκάθα κοίταξε γύρω από το δωμάτιο. Παντού έβλεπε δείγματα φωτογραφιών, αφίσες με διάφορες κλίσεις και πιέσεις, που έδειχναν ψυχολογικές προδιαθέσεις και χαρακτηριστικά χαρακτήρα. Κατά τη γνώμη της, ήταν μια συναρπαστική κλήση. Ίσως στην Αγκάθα, ως βιβλιοθηκάριος, άρεσε η αγάπη για τις λέξεις και το νόημα πίσω από τη δομή και άλλα παρόμοια.
  
  "Είναι σαν ένα είδος ποιήματος", μουρμούρισε η Ρέιτσελ, "που έχει σκιστεί από δύο χέρια. Βάζω στοίχημα ότι δύο διαφορετικοί άνθρωποι έγραψαν αυτό το ποίημα - ο ένας το πρώτο μέρος και ο άλλος το τελευταίο. Οι πρώτες γραμμές είναι στα γαλλικά, οι υπόλοιπες στα γερμανικά, αν δεν με απατά η μνήμη μου. Α, και εδώ κάτω, είναι υπογεγραμμένο με αυτό που μοιάζει... το πρώτο μέρος της υπογραφής είναι περίπλοκο, αλλά το τελευταίο μέρος μοιάζει ξεκάθαρα με "Αφροδίτη" ή "Αφροδίτη". Ξέρετε κάποιον στην οικογένειά σας με αυτό το όνομα, δεσποινίς Περντού;"
  
  "Όχι, δυστυχώς όχι", απάντησε η Αγκάθα με ένα άγγιγμα λύπης, παίζοντας τόσο καλά τον ρόλο της που η Νίνα χαμογέλασε και κούνησε κρυφά το κεφάλι της.
  
  "Άγκαθα, πρέπει να συνεχίσεις αυτό, αγαπητέ μου. Θα τολμούσα μάλιστα να πω ότι το υλικό στον πάπυρο στον οποίο είναι γραμμένο αυτό είναι αρκετά... αρχαίο", συνοφρυώθηκε η Ρέιτσελ.
  
  "Σαν την αρχαία δεκαετία του 1800;" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Οχι αγαπητή μου. Περίπου χίλια και πλέον χρόνια μέχρι το 1800-αρχαία", είπε η Ρέιτσελ με τα μάτια της ανοιχτά από έκπληξη και ειλικρίνεια. "Τέτοιο πάπυρο θα βρείτε σε μουσεία παγκόσμιας ιστορίας, όπως το Μουσείο του Καΐρου!"
  
  Ντροπιασμένη από το ενδιαφέρον της Ρέιτσελ για το έγγραφο, η Αγκάθα τράβηξε την προσοχή της.
  
  "Και το ποίημα πάνω του είναι εξίσου αρχαίο;" ρώτησε.
  
  "Οχι, καθόλου. Το μελάνι δεν είναι τόσο ξεθωριασμένο όσο θα ήταν αν είχε γραφτεί τόσο καιρό πριν. Κάποιος πήρε και έγραψε σε χαρτί, η αξία του οποίου δεν είχε ιδέα, αγαπητέ μου. Από πού τους πήραν είναι ένα μυστήριο, γιατί αυτοί οι τύποι παπύρων πρέπει να φυλάσσονταν σε μουσεία ή..." γέλασε με τον παράλογο αυτό που επρόκειτο να πει, "πρέπει να φυλάσσονταν κάπου από τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Συγκρατώντας την επιθυμία να γελάσει δυνατά με τη γελοία δήλωση, η Ρέιτσελ απλώς ανασήκωσε τους ώμους της.
  
  "Τι λέξεις έβγαλες από αυτό;" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Είναι στα γαλλικά, νομίζω. Λοιπόν, δεν μιλάω γαλλικά..."
  
  "Είναι εντάξει, πιστεύω", είπε γρήγορα η Αγκάθα. Κοίταξε το ρολόι της. "Θεέ μου, κοίτα την ώρα. Νίνα, αργήσαμε για το δείπνο της θείας Μίλι!"
  
  Η Νίνα δεν είχε ιδέα για τι μιλούσε η Αγκάθα, αλλά το θεώρησε σαν μαλακία, που έπρεπε να παίξει μαζί για να εκτονώσει την αυξανόμενη ένταση της συζήτησης. Σωστά μάντεψε.
  
  "Ωχ, έχεις δίκιο! Και πρέπει ακόμα να πάρουμε την τούρτα! Ρέιτσελ, ξέρεις κανένα καλό αρτοποιείο που υπάρχει εδώ;" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Κοντεύαμε να πεθάνουμε", είπε η Αγκάθα καθώς οδηγούσαν στον κεντρικό δρόμο της επιστροφής στο Θούρσο.
  
  "Ανάθεμα στον εαυτό σου! Πρέπει να ομολογήσω ότι έκανα λάθος. Η πρόσληψη ενός γραφολόγου ήταν μια πολύ καλή ιδέα", είπε η Νίνα. "Μπορείς να μεταφράσεις αυτό που έγραψε από το κείμενο;"
  
  "Ναι", είπε η Αγκάθα. "Δεν μιλάς γαλλικά;"
  
  "Πολύ λίγο. Πάντα ήμουν μεγάλος λάτρης της γερμανικής γλώσσας", χαμογέλασε ο ιστορικός. "Οι άντρες άρεσαν περισσότερο".
  
  "Αλήθεια? Προτιμάτε Γερμανούς άνδρες; Και σε ενοχλούν οι σκωτσέζικοι ρόλοι;" παρατήρησε η Αγκάθα. Η Νίνα δεν μπορούσε να καταλάβει αν η δήλωση της Αγκάθα περιείχε έστω και την παραμικρή απειλή, αλλά μαζί της θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε.
  
  "Ο Σαμ είναι ένα πολύ χαριτωμένο δείγμα", αστειεύτηκε.
  
  "Ξέρω. Τολμώ να πω ότι δεν θα με πείραζε να πάρω κριτική από αυτόν. Αλλά τι διάολο βλέπεις στον Ντέιβιντ; Είναι θέμα χρημάτων, σωστά; Πρέπει να υπάρχουν χρήματα", ρώτησε η Αγκάθα.
  
  "Όχι, όχι τόσα χρήματα όσο η εμπιστοσύνη. Και το πάθος του για τη ζωή, υποθέτω", είπε η Νίνα. Δεν της άρεσε να την αναγκάζουν να ερευνά τόσο προσεκτικά την έλξη της για το Περντιού. Στην πραγματικότητα, θα προτιμούσε να ξεχάσει αυτό που αρχικά έβρισκε ελκυστικό πάνω του. Δεν ήταν καθόλου ασφαλής όταν επρόκειτο να διαγράψει τη στοργή της γι' αυτόν, ανεξάρτητα από το πόσο κατηγορηματικά το αρνιόταν.
  
  Και ο Σαμ δεν ήταν εξαίρεση. Δεν την άφησε να καταλάβει αν ήθελε να είναι μαζί της ή όχι. Το ότι βρήκε τις σημειώσεις του για την Τρις και τη ζωή του μαζί της το επιβεβαίωσε και με κίνδυνο να ραγίσει την καρδιά της αν τον αντιμετώπιζε γι' αυτό, το κράτησε για τον εαυτό της. Αλλά βαθιά μέσα της, η Νίνα δεν μπορούσε να αρνηθεί ότι ήταν ερωτευμένη με τον Σαμ, τον άπιαστο εραστή με τον οποίο δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι μαζί για περισσότερα από λίγα λεπτά τη φορά.
  
  Η καρδιά της πονούσε κάθε φορά που σκεφτόταν εκείνες τις αναμνήσεις της ζωής του με την Τρις, πόσο πολύ την αγαπούσε και τις μικρές της παραξενιές και πόσο κοντά ήταν - πόσο πολύ του έλειπε. Γιατί θα έγραφε τόσα πολλά για την κοινή τους ζωή αν προχωρούσε; Γιατί της είχε πει ψέματα για το πόσο αγαπητή του ήταν όταν έγραφε κρυφά ωδές στον προκάτοχό της; Η συνειδητοποίηση ότι δεν θα ταίριαζε ποτέ με τον Τρις ήταν ένα σοκ που δεν μπορούσε να αντέξει.
  
  
  Κεφάλαιο 17
  
  
  Ο Perdue άναψε τη φωτιά ενώ ο Sam μαγείρευε το δείπνο υπό την αυστηρή επίβλεψη της Miss Maisie. Στην πραγματικότητα, μόνο βοηθούσε, αλλά εκείνη τον έκανε να πιστέψει ότι ήταν σεφ. Ο Περντού μπήκε στην κουζίνα με ένα αγορίστικο χαμόγελο, βλέποντας τον όλεθρο που είχε προκαλέσει ο Σαμ στην προετοιμασία αυτού που θα μπορούσε να ήταν μια γιορτή.
  
  "Σου βάζει μπελάδες, έτσι δεν είναι; ρώτησε ο Περντού τη Μέιζι.
  
  "Όχι περισσότερο από τον άντρα μου, κύριε", έκλεισε το μάτι και καθάρισε εκεί που ο Σαμ είχε χυθεί αλεύρι προσπαθώντας να φτιάξει ζυμαρικά.
  
  "Σαμ", είπε ο Πέρντιου, κουνώντας το κεφάλι του προσκαλώντας τον Σαμ να τον συνοδεύσει δίπλα στη φωτιά.
  
  "Δεσποινίς Maisie, φοβάμαι ότι πρέπει να απαλλαγώ από τα καθήκοντά μου στην κουζίνα", ανακοίνωσε ο Sam.
  
  "Μην ανησυχείτε, κύριε Κληβ", χαμογέλασε. "Δόξα τω Θεώ", την άκουσαν να λέει καθώς έφευγε από την κουζίνα.
  
  "Έχετε ήδη λάβει νέα για αυτό το έγγραφο;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Τίποτα. Υποθέτω ότι όλοι πιστεύουν ότι είμαι τρελή που κάνω μια ιστορία μύθου, αλλά από τη μία, αυτό είναι καλό. Όσο λιγότερα γνωρίζουν οι άνθρωποι γι 'αυτό, τόσο το καλύτερο. Σε περίπτωση που το ημερολόγιο είναι ακόμα άθικτο κάπου", είπε ο Sam.
  
  "Ναι, είμαι πολύ περίεργος για το ποιος υποτίθεται ότι είναι ο θησαυρός", είπε ο Περντού, ρίχνοντάς τους λίγο σκοτσάκι.
  
  "Φυσικά και είναι", απάντησε ο Σαμ, κάπως διασκεδασμένος.
  
  "Δεν είναι για τα χρήματα, Σαμ. Ο Θεός ξέρει ότι έχω χορτάσει. Δεν χρειάζεται να κυνηγήσω μέσα τα κειμήλια για χρήματα", του είπε ο Περντού. "Είμαι πραγματικά βυθισμένος στο παρελθόν, σε ό,τι ο κόσμος κρατά σε κρυφά μέρη που οι άνθρωποι είναι πολύ ανίδεοι για να νοιάζονται. Θέλω να πω, ζούμε σε μια χώρα που έχει δει τα πιο εκπληκτικά πράγματα, έχει ζήσει τις πιο φανταστικές εποχές. Είναι πραγματικά κάτι ιδιαίτερο να βρίσκεις τα απομεινάρια του Παλαιού Κόσμου και να αγγίζεις πράγματα που γνωρίζουν πράγματα που δεν θα μάθουμε ποτέ".
  
  "Είναι πολύ βαθιά για αυτήν την ώρα της ημέρας, φίλε", παραδέχτηκε ο Sam. Ήπιε μισό ποτήρι από το scotch του με μια γουλιά.
  
  "Εύκολα με αυτό", προέτρεψε ο Purdue. "Θέλεις να είσαι ξύπνιος και να γνωρίζεις όταν επιστρέφουν οι δύο κυρίες".
  
  "Στην πραγματικότητα, δεν είμαι απολύτως σίγουρος για αυτό", παραδέχτηκε ο Sam. Ο Perdue απλά γέλασε γιατί ένιωθε σχεδόν το ίδιο. Ωστόσο, οι δύο άντρες αποφάσισαν να μην συζητήσουν τη Νίνα ή τα όσα είχε με κανέναν από τους δύο. Παραδόξως, δεν υπήρξε ποτέ κόντρα μεταξύ του Περντού και του Σαμ, δύο αντιπάλων για την καρδιά της Νίνα, καθώς και οι δύο είχαν το σώμα της.
  
  Η εξώπορτα άνοιξε και δύο μισογυνισμένες γυναίκες όρμησαν μέσα. Δεν ήταν η βροχή που τους έσπρωξε μπροστά, ήταν η είδηση. Μετά από μια περίληψη των όσων είχαν συμβεί στο γραφείο του γραφολόγου, αντιστάθηκαν στην αχαλίνωτη παρόρμησή τους να αναλύσουν το ποίημα και κολάκευσαν τη δεσποινίς Maisie δοκιμάζοντας για πρώτη φορά το νόστιμο πιάτο της εξαιρετικής κουζίνας. Δεν θα ήταν συνετό να συζητήσουμε νέες λεπτομέρειες μπροστά της ή οποιονδήποτε άλλον, για αυτό το θέμα, μόνο για λόγους ασφαλείας.
  
  Μετά το δείπνο, οι τέσσερις τους κάθισαν γύρω από το τραπέζι για να βοηθήσουν να μάθουν αν υπήρχε κάτι σημαντικό σε αυτές τις συμμετοχές.
  
  "Ντέιβιντ, είναι μια λέξη; Υποψιάζομαι ότι τα γαλλικά μου λείπουν", είπε ανυπόμονα η Αγκάθα.
  
  Έριξε μια ματιά στο αποτρόπαιο χειρόγραφο της Ρέιτσελ στο οποίο είχε αντιγράψει το γαλλικό μέρος του ποιήματος. "Α, α, αυτό σημαίνει ειδωλολατρικό, και αυτό..."
  
  "Μην είσαι ανόητος, το ξέρω", γέλασε και του έσπασε τη σελίδα. Η Νίνα γέλασε με την τιμωρία του Περντού. Της χαμογέλασε λίγο ντροπαλά.
  
  Αποδείχτηκε ότι η Αγκάθα ήταν εκατό φορές πιο ευερέθιστη στη δουλειά από όσο θα μπορούσαν να φανταστούν η Νίνα και ο Σαμ.
  
  "Λοιπόν, τηλεφώνησέ με στο γερμανικό τμήμα αν χρειάζεσαι βοήθεια, Αγκάθα. Θα πάω να πάρω ένα τσάι", είπε ανέμελα η Νίνα, ελπίζοντας ότι ο εκκεντρικός βιβλιοθηκάριος δεν το εκλάμβανε ως παρατήρηση. Αλλά η Αγκάθα δεν έδωσε σημασία σε κανέναν όσο τελείωσε τη μετάφραση του γαλλικού τμήματος. Οι άλλοι περίμεναν υπομονετικά, κάνοντας κουβέντες ενώ όλοι ξεσπούσαν από περιέργεια. Ξαφνικά, η Αγκάθα καθάρισε το λαιμό της, "Εντάξει", είπε, "έτσι εδώ λέει: "Από τα παγανιστικά λιμάνια μέχρι την αλλαγή των σταυρών, οι παλιοί γραμματείς ήρθαν να κρατήσουν το μυστικό από τα Φίδια του Θεού. πόδι.'
  
  Εκείνη σταμάτησε. Περίμεναν. Η Αγκάθα τους κοίταξε δύσπιστα, "Και τι;"
  
  "Αυτά είναι όλα?" ρώτησε ο Σαμ, διακινδυνεύοντας τη δυσαρέσκεια της τρομερής ιδιοφυΐας.
  
  "Ναι, Σαμ, αυτό είναι", ψιθύρισε, όπως ήταν αναμενόμενο. "Γιατί? Ελπίζατε για μια όπερα;"
  
  "Όχι, ήταν απλώς... ξέρετε... Περίμενα κάτι περισσότερο από τότε που άργησες..." άρχισε, αλλά ο Περντού γύρισε την πλάτη του στην αδερφή του για να αποτρέψει κρυφά τον Σαμ από το να συνεχίσει την πρόταση.
  
  "Μιλάτε γαλλικά, κύριε Κληβ;" ειρωνεύτηκε εκείνη. Ο Περντού έκλεισε τα μάτια του και ο Σαμ ήξερε ότι ήταν προσβεβλημένη.
  
  "Οχι. Όχι δεν ξέρω. Θα μου έπαιρνε μια αιωνιότητα για να καταλάβω κάτι εκεί έξω", προσπάθησε να συνέλθει ο Σαμ.
  
  "Τι διάολο είναι ο "Σεράπις";" Η Νίνα ήρθε να τον σώσει.. Το συνοφρυωμένο της σήμα σήμαινε σοβαρή έρευνα, όχι απλώς μια κενή ερώτηση για να σώσει τις παροιμιώδεις μπάλες του Σαμ από τα νύχια.
  
  Όλοι κούνησαν το κεφάλι τους.
  
  "Ψάξτε το στο Διαδίκτυο", πρότεινε ο Σαμ, και πριν τελειώσουν τα λόγια του, η Νίνα άνοιξε το φορητό υπολογιστή της.
  
  "Καταλαβαίνω", είπε καθώς κοίταζε τις πληροφορίες για να δώσει μια σύντομη διάλεξη. "Ο Σεράπις ήταν ένας ειδωλολατρικός θεός που λατρεύονταν κυρίως στην Αίγυπτο".
  
  "Σίγουρα. Έχουμε πάπυρο, οπότε φυσικά πρέπει να έχουμε κάπου την Αίγυπτο", αστειεύτηκε ο Perdue.
  
  "Σε κάθε περίπτωση", συνέχισε η Νίνα, "εν ολίγοις... Κάπου στον τέταρτο αιώνα στην Αλεξάνδρεια, ο επίσκοπος Θεόφιλος απαγόρευσε κάθε λατρεία ειδωλολατρικών θεοτήτων και κάτω από τον εγκαταλελειμμένο ναό του Διονύσου, τα περιεχόμενα των θησαυρών της κατακόμβης προφανώς βεβηλώθηκαν... πιθανότατα ειδωλολατρικά λείψανα", πρότεινε, "και αυτό εξόργισε τρομερά τους ειδωλολάτρες στην Αλεξάνδρεια".
  
  "Δηλαδή σκότωσαν το κάθαρμα;" Ο Σαμ χτύπησε, διασκεδάζοντας από όλους εκτός από τη Νίνα, η οποία του έριξε μια ατσάλινη λάμψη που τον έστειλε πίσω στη γωνία του.
  
  "Όχι, δεν σκότωσαν το κάθαρμα, Σαμ", αναστέναξε εκείνη, "αλλά υποκίνησαν ταραχές για να πάρουν εκδίκηση στους δρόμους. Ωστόσο, οι Χριστιανοί αντιστάθηκαν και ανάγκασαν τους ειδωλολάτρες πιστούς να καταφύγουν στο Serapeum, τον ναό του Serapis, προφανώς ένα επιβλητικό κτίσμα. Έτσι, οχυρώθηκαν εκεί, παίρνοντας ομήρους μερικούς Χριστιανούς για λόγους πειθούς".
  
  "Εντάξει, αυτό εξηγεί τα παγανιστικά λιμάνια. Η Αλεξάνδρεια ήταν ένα πολύ σημαντικό λιμάνι στον αρχαίο κόσμο. Τα παγανιστικά λιμάνια έγιναν χριστιανικά, σωστά;". Επιβεβαιώθηκε ο Purdue.
  
  "Σύμφωνα με αυτό, είναι αλήθεια", απάντησε η Νίνα. "Αλλά οι αρχαίοι γραμματείς κρατούσαν το μυστικό..."
  
  "Οι παλιοί γραμματείς", παρατήρησε η Αγκάθα, "πρέπει να ήταν οι ιερείς που κρατούσαν αρχεία στην Αλεξάνδρεια. Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας!"
  
  "Αλλά η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας είχε ήδη καεί ολοσχερώς στο Boomfuck της Βρετανικής Κολομβίας, έτσι δεν είναι;" ρώτησε ο Σαμ. Ο Perdue έπρεπε να γελάσει με την επιλογή των λέξεων του δημοσιογράφου.
  
  "Φημολογήθηκε ότι κάηκε από τον Καίσαρα όταν έβαλε φωτιά στον στόλο των πλοίων του, απ' όσο ξέρω", συμφώνησε ο Περντού.
  
  "Εντάξει, αλλά ακόμα κι έτσι, αυτό το έγγραφο φαίνεται να έχει γραφτεί σε πάπυρο, για τον οποίο ο γραφολόγος μας είπε ότι ήταν αρχαίος. Ίσως δεν καταστράφηκαν όλα. Ίσως αυτό σημαίνει ότι το έκρυψαν από τα φίδια του Θεού - τις χριστιανικές αρχές! αναφώνησε η Νίνα.
  
  "Όλα αυτά είναι δίκαια, Νίνα, αλλά τι σχέση έχει αυτό με έναν λεγεωνάριο του 1800; Πώς χωράει εδώ; σκέφτηκε η Αγκάθα. "Το έγραψε, για ποιο σκοπό;"
  
  "Ο θρύλος λέει ότι ο γέρος στρατιώτης είπε για την ημέρα που είδε τους ανεκτίμητους θησαυρούς του Παλαιού Κόσμου με τα μάτια του, σωστά;" διέκοψε ο Σαμ. "Σκεφτόμαστε το χρυσό και το ασήμι όταν θα έπρεπε να σκεφτόμαστε βιβλία, πληροφορίες και ιερογλυφικά σε ένα ποίημα. Το εσωτερικό του Serapis υποτίθεται ότι είναι το εσωτερικό ενός ναού, σωστά;"
  
  "Σαμ, είσαι μια γαμημένη ιδιοφυΐα!" φώναξε η Νίνα. "Αυτό είναι όλο! Φυσικά, για να παρακολουθήσω καθώς τα μέσα του σύρθηκαν στην έρημο και πνίγηκαν... θαμμένα... κάτω από το πόδι του Αχμέντ. Ο γέρος στρατιώτης είπε για ένα αγρόκτημα που ανήκε σε έναν Αιγύπτιο, όπου είδε τον θησαυρό. Αυτό το σκασμό θάφτηκε κάτω από τα πόδια ενός Αιγύπτιου στο Αλγέρι!".
  
  "Τέλειος! Έτσι ο γέρος Γάλλος στρατιώτης μας είπε τι ήταν και πού το είδε. Δεν μας λέει πού είναι το ημερολόγιό του", υπενθύμισε σε όλους ο Περντού. Παρασύρθηκαν τόσο πολύ στο μυστήριο που έχασαν τα ίχνη του πραγματικού εγγράφου που αναζητούσαν.
  
  "Μην ανησυχείς. Αυτός είναι ο ρόλος της Νίνας. Γερμανικά, γραμμένα από έναν νεαρό στρατιώτη στον οποίο έδωσε το ημερολόγιο", είπε η Αγκάθα ανανεώνοντας την ελπίδα τους. "Έπρεπε να μάθουμε τι είδους θησαυρός ήταν - αρχεία από τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Τώρα πρέπει να μάθουμε πώς να τα βρούμε, αφού βρούμε το ημερολόγιο για τον πελάτη μου φυσικά".
  
  Η Νίνα πήρε το χρόνο της με τη μεγαλύτερη ενότητα του γαλλογερμανικού ποιήματος.
  
  "Είναι πολύ δύσκολο. Πολλές κωδικές λέξεις. Υποψιάζομαι ότι αυτό θα είναι περισσότερο πρόβλημα από το πρώτο", παρατήρησε, τονίζοντας κάποιες από τις λέξεις. "Εδώ λείπουν πολλά λόγια".
  
  "Ναι το είδα. Φαίνεται ότι με τα χρόνια αυτή η φωτογραφία έχει βραχεί ή έχει καταστραφεί επειδή μεγάλο μέρος της επιφάνειας έχει διαγραφεί. Ελπίζω η αρχική σελίδα να μην επηρεαστεί στον ίδιο βαθμό. Αλλά απλά δώσε μας τα λόγια που είναι ακόμα εκεί, αγαπητέ", προέτρεψε η Αγκάθα.
  
  "Τώρα θυμηθείτε ότι αυτό γράφτηκε πολύ αργότερα από το προηγούμενο", είπε η Νίνα στον εαυτό της για να της υπενθυμίσει το πλαίσιο στο οποίο έπρεπε να το μεταφράσει. "Σχετικά με τα πρώτα χρόνια του αιώνα, έτσι... περίπου δεκαεννιά και κάτι. Πρέπει να φωνάξουμε αυτά τα ονόματα των στρατολογημένων ανδρών, Αγκάθα".
  
  Όταν τελικά μετέφρασε τις γερμανικές λέξεις, έγειρε πίσω στην καρέκλα της, με το φρύδι της αυλακωμένο.
  
  "Ας το ακούσουμε", είπε ο Purdue.
  
  Η Νίνα διάβασε αργά: "Αυτό είναι πολύ μπερδεμένο. Προφανώς δεν ήθελε να το βρει κανείς στη ζωή του. Κατά τη γνώμη μου, στις αρχές του 1900, ο κατώτερος λεγεωνάριος πρέπει να έχει περάσει τη μέση ηλικία. Απλώς σημάδεψα τα μέρη όπου λείπουν οι λέξεις".
  
  
  Νέο για τους ανθρώπους
  
  Όχι στο έδαφος στα 680 δώδεκα
  
  Ο ακόμα αυξανόμενος δείκτης του Θεού περιέχει δύο τριάδες
  
  Και οι άγγελοι που χειροκροτούν καταφύγιο... Έρνο
  
  ...για τον εαυτό σου......κράτα το
  
  ...... αόρατος... Heinrich I
  
  
  "Διαφορετικά, λείπει μια ολόκληρη σειρά", αναστέναξε η Νίνα, πετώντας το στυλό στο πλάι σοκαρισμένη. "Το τελευταίο μέρος είναι η υπογραφή ενός άντρα που ονομάζεται "Venus", σύμφωνα με τη Rachel Clark.
  
  Ο Σαμ μάσησε ένα γλυκό ψωμάκι. Έσκυψε πάνω από τον ώμο της Νίνας και είπε με το στόμα γεμάτο, "Όχι "Αφροδίτη". Είναι ο Βέρνερ, καθαρός σαν μέρα".
  
  Η Νίνα σήκωσε το κεφάλι της και στένεψε τα μάτια της με τον πατρονικό τόνο του, αλλά ο Σαμ απλώς χαμογέλασε όπως έκανε όταν ήξερε ότι ήταν άψογα έξυπνος, "Και αυτός είναι ο "Κλάους". Klaus Werner, 1935.
  
  Η Νίνα και η Αγκάθα κοίταξαν τον Σαμ με απόλυτη έκπληξη.
  
  "Βλέπω?" είπε, δείχνοντας το κάτω μέρος της φωτογραφίας. "1935. Νομίζατε κυρίες ότι ήταν αριθμός σελίδας; Γιατί διαφορετικά, το ημερολόγιο αυτού του ανθρώπου είναι πιο χοντρό από τη Βίβλο και πρέπει να είχε μια πολύ μεγάλη και γεμάτη γεγονότα ζωή".
  
  Ο Perdue δεν μπορούσε να συγκρατηθεί άλλο. Από τη θέση του δίπλα στο τζάκι, όπου ακούμπησε στο πλαίσιο με ένα ποτήρι κρασί, κύλησε από τα γέλια. Ο Σαμ γέλασε εγκάρδια μαζί του, αλλά για κάθε ενδεχόμενο, απομακρύνθηκε γρήγορα από τη Νίνα. Ακόμα και η Αγκάθα χαμογέλασε: "Θα εξοργιζόμουν και με την αλαζονεία του, αν δεν μας γλίτωνε από πολλή επιπλέον δουλειά, δεν συμφωνείτε, δόκτωρ Γκουλντ;"
  
  "Ναι, δεν τα χάλασε αυτή τη φορά", πείραξε η Νίνα και χαμογέλασε στον Σαμ.
  
  
  Κεφάλαιο 18
  
  
  "Νέο για τους ανθρώπους, όχι για το έδαφος. Έτσι, ήταν ένα νέο μέρος όταν ο Κλάους Βέρνερ επέστρεψε στη Γερμανία το 1935 ή όποτε επέστρεφε. Ο Σαμ ελέγχει τα ονόματα των λεγεωνάριων για τα έτη 1900-1935", είπε η Nina Agathe.
  
  "Μα υπάρχει τρόπος να μάθω πού έμενε;" ρώτησε η Αγκάθα, ακουμπώντας στους αγκώνες της και σκεπάζοντας το πρόσωπό της με τα χέρια της, σαν ένα εννιάχρονο κορίτσι.
  
  "Έχω τον Βέρνερ, που μπήκε στη χώρα το 1914!" αναφώνησε ο Σαμ. "Είναι ο πιο κοντινός Βέρνερ που έχουμε σε αυτά τα ραντεβού. Τα υπόλοιπα είναι του 1901, του 1905 και του 1948".
  
  "Θα μπορούσε να είναι ακόμα ένα από τα προηγούμενα, Σαμ. Ελέγξτε τα όλα. Τι λέει αυτός ο κύλινδρος του 1914;" ρώτησε ο Περντού, ακουμπώντας στην καρέκλα του Σαμ για να μελετήσει τις πληροφορίες στο φορητό υπολογιστή.
  
  "Τότε πολλά μέρη ήταν νέα. Κύριε, ο Πύργος του Άιφελ ήταν νέος τότε. Ήταν η βιομηχανική επανάσταση. Όλα χτίστηκαν πρόσφατα. Τι είναι το 680 δώδεκα;" Η Νίνα γέλασε. "Εχω πονοκέφαλο".
  
  "Δώδεκα πρέπει να ήταν χρόνια", παρενέβη ο Περντιού. "Εννοώ, αναφέρεται στο νέο και το παλιό, επομένως, στην εποχή της ύπαρξης. Τι είναι όμως τα 680 χρόνια;"
  
  "Η ηλικία του τόπου για τον οποίο μιλάει, φυσικά", έριξε η Αγκάθα μέσα από σφιγμένα δόντια, αρνούμενη να ρίξει το σαγόνι της από την άνεση των χεριών της.
  
  "Εντάξει, αυτό το μέρος είναι 680 ετών. Ακόμα μεγαλώνει; Είμαι σε απώλεια. Δεν μπορεί να είναι ζωντανό", αναστέναξε βαριά η Νίνα.
  
  "Ίσως ο πληθυσμός αυξάνεται;" πρότεινε ο Σαμ. "Κοιτάξτε, λέει εδώ "ο δείκτης του Θεού" κρατώντας "δύο τριάδες" και είναι προφανώς μια εκκλησία. Δεν είναι δύσκολο."
  
  "Ξέρεις πόσες εκκλησίες υπάρχουν στη Γερμανία, Σαμ;" Η Νίνα γέλασε. Ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν πολύ κουρασμένη και πολύ ανυπόμονη εξαιτίας όλων αυτών. Το γεγονός ότι κάτι άλλο τη βάραινε εγκαίρως, ο επικείμενος θάνατος των Ρώσων φίλων της, την κατέλαβε σταδιακά.
  
  "Έχεις δίκιο, Σαμ. Δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς ότι ψάχνουμε για εκκλησία, αλλά η απάντηση στην οποία βρίσκεται κανείς, είμαι σίγουρος γι' αυτό, σε "δύο τριάδες". Κάθε εκκλησία έχει μια τριάδα, αλλά σπάνια υπάρχει άλλο σύνολο τριών", απάντησε η Αγκάθα. Έπρεπε να παραδεχτεί ότι κι εκείνη είχε σκεφτεί στα άκρα τις αινιγματικές στιγμές του ποιήματος.
  
  Ο Πάρντιου έσκυψε ξαφνικά πάνω από τον Σαμ και έδειξε την οθόνη, κάτι που ονομάζεται 1914 Βέρνερ. "Τον έπιασα!"
  
  "Οπου?" Η Νίνα, η Αγκάθα και ο Σαμ αναφώνησαν ομόφωνα, ευγνώμονες για την ανακάλυψη.
  
  "Κολωνία, κυρίες και κύριοι. Ο άνθρωπός μας ζούσε στην Κολωνία. Εδώ, Σαμ", υπογράμμισε τη φράση με μια μικρογραφία, "όπου λέει: "Κλάους Βέρνερ, πολεοδόμος υπό τη διοίκηση του Κόνραντ Αντενάουερ, δημάρχου της Κολωνίας (1917-1933)".
  
  "Σημαίνει ότι έγραψε αυτό το ποίημα μετά την απόλυση του Αντενάουερ", είπε η Νίνα. Ήταν ωραίο να ακούω κάτι οικείο που γνώριζε από τη γερμανική ιστορία. "Το 1933 το Ναζιστικό Κόμμα κέρδισε τις τοπικές εκλογές στην Κολωνία. Σίγουρα! Λίγο αργότερα, η γοτθική εκκλησία εκεί μετατράπηκε σε μνημείο της νέας Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Αλλά νομίζω ότι ο κ. Βέρνερ έκανε λίγο λάθος στους υπολογισμούς του για την ηλικία της εκκλησίας, δώστε ή πάρε μερικά χρόνια".
  
  "Ποιός νοιάζεται? Αν αυτή είναι η σωστή εκκλησία, τότε έχουμε την τοποθεσία μας, παιδιά!". επέμεινε ο Σαμ.
  
  "Περιμένετε, επιτρέψτε μου να ελέγξω ξανά πριν πάμε εκεί απροετοίμαστοι", είπε η Νίνα. Σε μια μηχανή αναζήτησης πληκτρολόγησε "Αξιοθέατα της Κολωνίας". Το πρόσωπό της φωτίστηκε καθώς διάβαζε τις κριτικές του Kölner Dom, του καθεδρικού ναού της Κολωνίας, του σημαντικότερου μνημείου της πόλης.
  
  Εκείνη έγνεψε καταφατικά και δήλωσε αδιάψευστα: "Ναι, ακούστε, ο Καθεδρικός Ναός της Κολωνίας είναι όπου βρίσκεται το Ιερό των Τριών Βασιλιάδων. Στοιχηματίζω ότι αυτή είναι η δεύτερη τριάδα που ανέφερε ο Βέρνερ!".
  
  Ο Perdue σηκώθηκε με αναστεναγμούς ανακούφισης: "Τώρα ξέρουμε από πού να ξεκινήσουμε, δόξα τω Θεώ. Αγκάθα, κανονίστε. Θα συγκεντρώσω όλα όσα χρειαζόμαστε για να ανακτήσουμε αυτό το ημερολόγιο από τον καθεδρικό ναό".
  
  Μέχρι το επόμενο απόγευμα, η ομάδα ήταν έτοιμη να κατευθυνθεί στην Κολωνία για να δει αν η λύση τους στο αρχαίο αίνιγμα θα οδηγούσε στο λείψανο που ονειρευόταν ο πελάτης της Αγκάθα. Η Nina και ο Sam φρόντισαν για το νοικιασμένο αυτοκίνητο, ενώ ο Purdue μάζεψε τα καλύτερα παράνομα gadget του σε περίπτωση που αποτραπούν από τα ενοχλητικά μέτρα ασφαλείας που είχαν λάβει οι πόλεις για να προστατεύσουν τα μνημεία τους.
  
  Η πτήση προς την Κολωνία ήταν ομαλή και γρήγορη, χάρη στο πλήρωμα πτήσης του Purdue. Το ιδιωτικό τζετ που πήραν δεν ήταν το καλύτερό του, αλλά δεν ήταν ένα ταξίδι πολυτελείας. Αυτή τη φορά, ο Perdue χρησιμοποίησε το αεροσκάφος του για πρακτικούς λόγους, όχι από ένστικτο. Σε ένα μικρό διάδρομο στη νοτιοανατολική κατεύθυνση του αεροδρομίου Κολωνίας-Βόννης, το ελαφρύ Challenger 350 φρέναρε με χάρη. Ο καιρός ήταν τρομερός, όχι μόνο για πτήσεις αλλά και για κανονικά ταξίδια. Οι δρόμοι ήταν βρεγμένοι από την επίθεση μιας απρόσμενης καταιγίδας. Καθώς ο Perdue, η Nina, ο Sam και η Agatha έκαναν το δρόμο τους μέσα στο πλήθος, παρατήρησαν την αξιολύπητη συμπεριφορά των επιβατών, θρηνώντας για την οργή μιας συνηθισμένης βροχερής μέρας. Προφανώς, η τοπική πρόβλεψη δεν έλεγε τίποτα για την ένταση της επιδημίας.
  
  "Δόξα τω Θεώ που έφερα τις λαστιχένιες μπότες μου", παρατήρησε η Νίνα καθώς διέσχιζαν το αεροδρόμιο και βγήκαν από την αίθουσα αφίξεων. "Αυτό θα κατέστρεφε τα παπούτσια μου".
  
  "Αλλά αυτό το αηδιαστικό τζάκετ γιακ θα έκανε καλή δουλειά αυτή τη στιγμή, δεν νομίζεις;" Η Αγκάθα χαμογέλασε καθώς κατέβαιναν τις σκάλες στο ισόγειο προς το εκδοτήριο εισιτηρίων για το τρένο S-13 προς το κέντρο της πόλης.
  
  "Ποιος σου το έδωσε; Είπες ότι ήταν δώρο", ρώτησε η Αγκάθα. Η Νίνα έβλεπε τον Σαμ να τσακίζεται με την ερώτηση, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί, αφού ήταν τόσο παγιδευμένος στις αναμνήσεις του από την Τρις.
  
  "Διοικητής της ταξιαρχίας των αποστατών, Λούντβιχ Μπερν. Ήταν ένα από τα δικά του", είπε η Νίνα με εμφανή ευδαιμονία. Θύμισε στον Σαμ μια μαθήτρια που λιποθύμησε για τον νέο της φίλο. Απλώς περπάτησε λίγα μέτρα, ευχόμενος να μπορούσε να καπνίσει τώρα. Έγινε μέλος του Purdue στο μηχάνημα εισιτηρίων.
  
  "Ακούγεται καταπληκτικό. Ξέρετε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι γνωστό ότι είναι πολύ σκληροί, πολύ πειθαρχημένοι και πολύ, πολύ εργατικοί", είπε η Αγκάθα επί της ουσίας. "Έκανα εκτενή έρευνα πάνω τους πρόσφατα. Πες μου, υπάρχουν θάλαμοι βασανιστηρίων σε εκείνο το ορεινό φρούριο;"
  
  "Ναι, αλλά ήμουν τυχερός που δεν ήμουν φυλακισμένος εκεί. Αποδεικνύεται ότι μοιάζω με την αείμνηστη γυναίκα του Μπερν. Υποθέτω ότι τέτοιες μικρές ευγένειες έσωσαν τον κώλο μου όταν μας συνέλαβαν επειδή έζησα από πρώτο χέρι τη φήμη τους ως θηρία κατά τη διάρκεια της κράτησής μου", είπε η Nina Agathe. Το βλέμμα της καρφώθηκε σταθερά στο πάτωμα καθώς εξιστορούσε το επεισόδιο βίας.
  
  Η Αγκάθα είδε την αντίδραση του Σαμ, όσο καταθλιπτική κι αν ήταν, και ψιθύρισε: "Τότε πλήγωσαν τον Σαμ τόσο άσχημα;"
  
  "Ναί".
  
  "Και έχεις αυτόν τον φοβερό μελανιά;"
  
  "Ναι, Αγκάθα".
  
  "Κουντς".
  
  "Ναι, Αγκάθα. Το βρηκες. Οπότε, ήταν μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι ο προϊστάμενος εκείνης της βάρδιας με αντιμετώπισε πιο ανθρώπινα όταν με ανέκριναν... φυσικά... αφού με απείλησε με βιασμό... και θάνατο", είπε η Νίνα, σχεδόν διασκεδασμένη με όλα αυτά.
  
  "Πάμε. Πρέπει να τακτοποιήσουμε τον ξενώνα μας για να μπορέσουμε να ξεκουραστούμε", είπε ο Perdue.
  
  Ο ξενώνας που αναφέρθηκε στο Perdue δεν έμοιαζε με αυτόν που συνήθως ερχόταν στο μυαλό. Κατέβηκαν από το τραμ στην οδό Trimbornstraße και περπάτησαν το επόμενο τετράγωνο και μισή προς ένα λιτό παλιό κτίριο. Η Νίνα σήκωσε το βλέμμα προς το ψηλό, τετραώροφο κτίριο από τούβλα που έμοιαζε με διασταύρωση εργοστασίου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ενός καλά ανακαινισμένου παλιού πυργόσπιτου. Το μέρος είχε γοητεία του παλιού κόσμου και μια φιλόξενη ατμόσφαιρα, αν και είχε δει σαφώς καλύτερες μέρες.
  
  Τα παράθυρα ήταν διακοσμημένα με διακοσμητικά κουφώματα και περβάζια, ενώ στην άλλη πλευρά του τζαμιού η Νίνα έβλεπε κάποιον να κρυφοκοιτάει μέσα από τις πεντακάθαρες κουρτίνες. Καθώς οι καλεσμένοι έμπαιναν, η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού και του καφέ τους κυρίευσε στο μικρό, σκοτεινό, μουχλιασμένο λόμπι.
  
  "Τα δωμάτιά σας είναι στον επάνω όροφο, κύριε Πέρντιου", είπε στον Περντιού ένας οδυνηρά περιποιημένος άνδρας γύρω στα τριάντα.
  
  "Vielen dunk, Peter", χαμογέλασε ο Perdue και παραμέρισε για να μπορέσουν οι κυρίες να ανέβουν τις σκάλες στα δωμάτιά τους. "Ο Σαμ και εγώ είμαστε στο ίδιο δωμάτιο. Η Νίνα και η Αγκάθα σε άλλη.
  
  "Δόξα τω Θεώ, δεν χρειάζεται να μείνω με τον Ντέιβιντ. Ακόμη και τώρα, δεν έχει σταματήσει την ενοχλητική κουβέντα του ύπνου του", ώθησε η Αγκάθα τη Νίνα με τον αγκώνα της.
  
  "Χα! Το έκανε πάντα αυτό; Η Νίνα γέλασε καθώς έβαζαν τις τσάντες τους στο έδαφος.
  
  "Από τη γέννησή μου, νομίζω. Ήταν πάντα μιλητικός ενώ εγώ έκλεινα και δίδασκα διαφορετικά πράγματα", αστειεύτηκε η Αγκάθα.
  
  "Εντάξει, ας ξεκουραστούμε. Αύριο το απόγευμα μπορούμε να πάμε να δούμε τι έχει να προσφέρει ο καθεδρικός ναός", ανακοίνωσε ο Purdue, τεντώνοντας και χασμουριώντας πολύ.
  
  "Το ακούω!" Ο Σαμ συμφώνησε.
  
  Με μια τελευταία ματιά στη Νίνα, ο Σαμ μπήκε στο δωμάτιο με τον Περντού και έκλεισε την πόρτα πίσω του.
  
  
  Κεφάλαιο 19
  
  
  Η Αγκάθα έμεινε όταν οι άλλοι τρεις πήγαν στον καθεδρικό ναό της Κολωνίας. Έπρεπε να ακολουθήσει την πλάτη τους με συσκευές παρακολούθησης συνδεδεμένες στο tablet του αδερφού της, τις προσωπικότητες τους με τρία ρολόγια χειρός. Στο δικό της φορητό υπολογιστή, που βρισκόταν στο κρεβάτι, συνδέθηκε με το τοπικό σύστημα επικοινωνιών της αστυνομίας για να παρακολουθεί τυχόν συναγερμό σχετικά με την ομάδα επιδρομών του αδελφού της. Βάζοντας μπισκότα και μια φιάλη με δυνατό μαύρο καφέ δίπλα της, η Αγκάθα παρακολουθούσε τις οθόνες πίσω από την κλειδωμένη πόρτα του υπνοδωματίου της.
  
  Έκπληκτοι, η Νίνα και ο Σαμ δεν μπορούσαν να πάρουν τα μάτια τους από την τεράστια δύναμη της γοτθικής δομής μπροστά τους. Ήταν μεγαλοπρεπής και αρχαίος, με τα κωδωνοστάσια του να έφταναν κατά μέσο όρο τα 500 πόδια από τη βάση. Η αρχιτεκτονική δεν έμοιαζε μόνο με μεσαιωνικού τύπου πύργους και μυτερές προεξοχές, αλλά από μακριά τα περιγράμματα του υπέροχου κτηρίου έμοιαζαν ανομοιόμορφα και συμπαγή. Η πολυπλοκότητα ήταν πέρα από κάθε φαντασία, κάτι που έπρεπε να δει κανείς από κοντά, σκέφτηκε η Νίνα, γιατί είχε ξαναδεί τον περίφημο καθεδρικό ναό σε βιβλία. Αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να την προετοιμάσει για το συναρπαστικό όραμα που την έκανε να τρέμει από δέος.
  
  "Είναι τεράστιο, έτσι δεν είναι;" Ο Περντού χαμογέλασε με σιγουριά. "Φαίνεται ακόμα πιο υπέροχο από την τελευταία φορά που ήμουν εδώ!"
  
  Η ιστορία ήταν εντυπωσιακή ακόμη και με τα αρχαία πρότυπα που τηρούσαν οι ελληνικοί ναοί και τα ιταλικά μνημεία. Οι δύο πύργοι στέκονταν ογκώδεις και σιωπηλοί, δείχνοντας προς τα πάνω σαν να μιλούσαν στον Θεό. και στη μέση, μια τρομακτική είσοδος δελέαζε χιλιάδες ανθρώπους να πάνε μέσα και να θαυμάσουν το εσωτερικό.
  
  "Είναι πάνω από 400 πόδια μήκος, το πιστεύεις; Κοίτα αυτό! Ξέρω ότι βρισκόμαστε εδώ για άλλους σκοπούς, αλλά ποτέ δεν βλάπτει να εκτιμήσουμε το αληθινό μεγαλείο της γερμανικής αρχιτεκτονικής", είπε ο Perdue, θαυμάζοντας τα στηρίγματα και τις ράβδους.
  
  "Πεθαίνω να δω τι έχει μέσα", αναφώνησε η Νίνα.
  
  "Μην είσαι πολύ ανυπόμονη, Νίνα. Θα περάσεις πολλές ώρες εκεί", της υπενθύμισε ο Σαμ, σταυρώνοντας τα χέρια του στο στήθος του και χαμογελώντας υπερβολικά κοροϊδευτικά. Γύρισε τη μύτη της προς το μέρος του και με ένα γέλιο, οι τρεις τους μπήκαν στο γιγάντιο μνημείο.
  
  Δεδομένου ότι δεν είχαν ιδέα πού μπορεί να βρισκόταν το ημερολόγιο, ο Purdue πρότεινε να χωρίσουν αυτός, ο Sam και η Nina, ώστε να μπορούν να εξερευνήσουν ξεχωριστά μέρη του καθεδρικού ναού ταυτόχρονα. Έφερε μαζί του ένα λέιζερ σε μέγεθος στυλό για να λαμβάνει τυχόν σήματα θερμότητας έξω από τους τοίχους της εκκλησίας, όπου θα έπρεπε να εισέλθει κρυφά.
  
  "Άγια χάλια, αυτό θα μας πάρει μέρες", είπε ο Σαμ λίγο πολύ δυνατά καθώς τα έκπληκτα μάτια του σάρωναν το μεγαλοπρεπές, κολοσσιαίο κτίριο. Ο κόσμος μουρμούρισε με αηδία στο επιφώνημά του, μέσα στην εκκλησία όχι λιγότερο!
  
  "Τότε είναι καλύτερα να ξεκινήσετε. Οτιδήποτε μπορεί να μας δώσει μια ιδέα για το πού θα μπορούσαν να αποθηκευτούν θα πρέπει να ληφθούν υπόψη. Ο καθένας μας έχει μια φωτογραφία των άλλων στα ρολόγια μας, οπότε μην εξαφανίζεστε. Δεν έχω την ενέργεια να ψάξω για το ημερολόγιο και δύο χαμένες ψυχές", χαμογέλασε ο Περντού.
  
  "Ω, απλά έπρεπε να το γυρίσεις έτσι", γέλασε η Νίνα. "Αργότερα, αγόρια".
  
  Χωρίστηκαν σε τρεις κατευθύνσεις, προσποιούμενοι ότι ήταν μόνο εκεί για να δουν τα αξιοθέατα, ενώ εξέταζαν κάθε πιθανή ένδειξη που θα μπορούσε να υποδείξει τη θέση του ημερολογίου ενός Γάλλου στρατιώτη. Τα ρολόγια που φορούσαν χρησίμευαν ως μέσο επικοινωνίας ώστε να μπορούν να ανταλλάσσουν πληροφορίες χωρίς να χρειάζεται να ανασυντάσσονται κάθε φορά.
  
  Ο Σαμ περιπλανήθηκε στο παρεκκλήσι του μυστηρίου, επαναλαμβάνοντας στον εαυτό του ότι αυτό που πραγματικά έψαχνε ήταν κάτι που έμοιαζε με ένα παλιό μικρό βιβλίο. Έπρεπε να λέει συνέχεια στον εαυτό του τι έψαχνε για να μην παρασυρθεί από τους θρησκευτικούς θησαυρούς γύρω από κάθε γωνιά. Ποτέ δεν ήταν θρησκευόμενος και, φυσικά, τον τελευταίο καιρό δεν ένιωθε τίποτα ιερό, αλλά έπρεπε να υποκύψει στη δεξιοτεχνία των γλυπτών και των λιθοξόων, που δημιουργούσαν εκπληκτικά πράγματα γύρω του. Η περηφάνια και ο σεβασμός με τον οποίο κατασκευάστηκαν του ξεσήκωσαν τα συναισθήματά του και σχεδόν κάθε άγαλμα και δομή άξιζε να φωτογραφηθεί. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Sam βρέθηκε σε ένα μέρος όπου θα μπορούσε πραγματικά να χρησιμοποιήσει τις φωτογραφικές του ικανότητες.
  
  Η φωνή της Νίνας πέρασε από το ακουστικό που ήταν συνδεδεμένο με τις συσκευές του καρπού τους.
  
  "Να πω "καταστροφέας, καταστροφέας" ή κάτι τέτοιο;" ρώτησε πάνω από το τσιριχτό σήμα.
  
  Ο Σαμ δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα γέλια και σύντομα άκουσε τον Πέρντιου να λέει: "Όχι, Νίνα. Φοβάμαι να σκεφτώ τι θα έκανε ο Σαμ, οπότε απλά μιλήστε".
  
  "Νομίζω ότι είχα μια θεοφάνεια", είπε.
  
  "Σώσε την ψυχή σου στον ελεύθερο χρόνο σου, Δρ Γκουλντ", αστειεύτηκε ο Σαμ και την άκουσε να αναστενάζει στην άλλη άκρη της γραμμής.
  
  "Τι συμβαίνει, Νίνα;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Ελέγχω τις καμπάνες στο νότιο κωδωνοστάσιο και βρήκα αυτό το φυλλάδιο σε όλες τις διαφορετικές καμπάνες. Υπάρχει μια καμπάνα στον πύργο της κορυφογραμμής που ονομάζεται Angelus Bell", απάντησε εκείνη. "Ήθελα να ρωτήσω αν αυτό έχει κάποια σχέση με το ποίημα".
  
  "Οπου? Παλαμάκια άγγελοι; ρώτησε ο Perdue.
  
  "Λοιπόν, η λέξη "Άγγελοι" γράφεται με κεφαλαίο "Α" και νομίζω ότι μπορεί να είναι ένα όνομα και όχι απλώς μια αναφορά σε αγγέλους, ξέρετε;" ψιθύρισε η Νίνα.
  
  "Νομίζω ότι έχεις δίκιο σε αυτό, Νίνα", παρενέβη ο Σαμ. "Κοιτάξτε, εδώ λέει "clapping angels". Η γλώσσα που κρέμεται στη μέση του κουδουνιού λέγεται σφυρί, έτσι δεν είναι; Θα μπορούσε αυτό να σημαίνει ότι το ημερολόγιο είναι υπό την προστασία του Angelus Bell;"
  
  "Θεέ μου, το κατάλαβες", ψιθύρισε ενθουσιασμένος ο Περντού. Η φωνή του δεν θα μπορούσε να ακουγόταν ενθουσιασμένη ανάμεσα στους τουρίστες που συνωστίζονταν μέσα στο παρεκκλήσι της Μαριέν, όπου ο Περντιέ θαύμαζε τη γοτθική απόδοση του Στέφαν Λόχνερ για τους προστάτες αγίους της Κολωνίας. "Είμαι στο παρεκκλήσι της Αγίας Μαρίας αυτή τη στιγμή, αλλά θα συναντηθούμε στο Ridge Turret Base, ας πούμε, σε 10 λεπτά;"
  
  "Εντάξει, τα λέμε εκεί", απάντησε η Νίνα. "Ο Σαμ?"
  
  "Ναι, θα είμαι εκεί μόλις μπορέσω να ξαναβγάλω αυτό το ταβάνι. Ανάθεμά το!" είπε, ενώ η Νίνα και ο Πέρντι άκουγαν τους ανθρώπους γύρω από τον Σαμ να λαχανιάζουν ξανά στην παρατήρησή του.
  
  Όταν συναντήθηκαν στο κατάστρωμα παρατήρησης, όλα μπήκαν στη θέση τους. Από την πλατφόρμα πάνω από τον πύργο της κορυφογραμμής, ήταν ξεκάθαρο ότι η μικρότερη καμπάνα θα μπορούσε κάλλιστα να έκρυβε το ημερολόγιο.
  
  "Πώς στο διάολο το έβαλε εκεί μέσα;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Θυμηθείτε, αυτός ο τύπος, ο Βέρνερ, ήταν πολεοδόμος. Πιθανότατα είχε πρόσβαση σε κάθε είδους γωνιές και γωνιές των κτιρίων και των υποδομών της πόλης. Βάζω στοίχημα ότι γι' αυτό επέλεξε το Angelus Bell. Είναι μικρότερο, πιο μετριοπαθές από τις κύριες καμπάνες και δεν θα μπορούσε ποτέ κανείς να κοιτάξει εδώ", σημείωσε ο Perdue. "Εντάξει, λοιπόν απόψε η αδερφή μου και εγώ θα πάμε εδώ και εσείς οι δύο μπορείτε να παρακολουθείτε τη δραστηριότητα γύρω μας".
  
  "Αγάθη? Να ανέβεις εδώ;" Η Νίνα βόγκηξε.
  
  "Ναι, ήταν γυμνάστρια σε εθνικό επίπεδο στο γυμνάσιο. Δεν σου το είπε;" Ο Περντού έγνεψε καταφατικά.
  
  "Όχι", απάντησε η Νίνα, εντελώς έκπληκτη από αυτές τις πληροφορίες.
  
  "Αυτό θα εξηγούσε το λιγωμένο σώμα της", παρατήρησε ο Σαμ.
  
  "Είναι σωστό. Ο μπαμπάς παρατήρησε νωρίς ότι ήταν πολύ αδύνατη για να γίνει αθλήτρια ή τενίστρια, γι' αυτό τη μύησε στη γυμναστική και τις πολεμικές τέχνες για να τη βοηθήσει να αναπτύξει τις δεξιότητές της", είπε ο Περντού. "Είναι επίσης άπληστος ορειβάτης, αν μπορείτε να την βγάλετε από αρχεία, θησαυροφυλάκια και ράφια". Ο Dave Perdue γέλασε με την αντίδραση των δύο συναδέλφων του. Και οι δύο θυμήθηκαν ξεκάθαρα την Αγκάθα με μπότες και λουριά.
  
  "Αν κάποιος μπορεί να σκαρφαλώσει σε αυτό το τερατώδες κτίριο, θα ήταν ορειβάτης", συμφώνησε ο Σαμ. "Είμαι τόσο χαρούμενος που δεν με επέλεξαν για αυτή την τρέλα".
  
  "Κι εγώ, Σαμ, κι εγώ!" Η Νίνα ανατρίχιασε καθώς κοίταξε πάλι κάτω τον μικρό πύργο που ήταν σκαρφαλωμένος στην απότομη οροφή του μεγάλου καθεδρικού ναού. "Θεέ μου, και μόνο η σκέψη να σταθώ εδώ με έκανε να φοβάμαι. Μισώ τους κλειστούς χώρους, αλλά καθώς μιλάμε, αναπτύσσω μια αντιπάθεια για τα ύψη".
  
  Ο Σαμ τράβηξε αρκετές φωτογραφίες του περιβάλλοντος χώρου, περιλαμβανομένου λίγο-πολύ το γύρω τοπίο, ώστε να μπορούν να σχεδιάσουν την αναγνώριση και τη διάσωση του αντικειμένου. Ο Περντού έβγαλε το κατασκοπευτικό του γυαλί και κοίταξε τον πύργο.
  
  "Χαριτωμένο", είπε η Νίνα, εξετάζοντας τη συσκευή με τα μάτια της. "Τι, προσευχήσου πες, κάνει αυτό;"
  
  "Κοίτα", είπε η Περντού και της το έδωσε. "ΜΗΝ πατήσετε το κόκκινο κουμπί. Πατήστε το ασημένιο κουμπί."
  
  Ο Σαμ έσκυψε μπροστά για να δει τι έκανε. Το στόμα της Νίνα άνοιξε διάπλατα και μετά τα χείλη της λυγίστηκαν αργά σε ένα χαμόγελο.
  
  "Τι? Τι βλέπεις?" Ο Σαμ πίεσε. Ο Περντού χαμογέλασε περήφανα και ύψωσε το φρύδι στον ενδιαφερόμενο δημοσιογράφο.
  
  "Κοιτάει μέσα από τον τοίχο, Σαμ. Νίνα, βλέπεις κάτι ασυνήθιστο εκεί; Κάτι σαν βιβλίο; τη ρώτησε.
  
  "Όχι στο κουμπί, αλλά βλέπω ένα ορθογώνιο αντικείμενο ακριβώς στην κορυφή, στο εσωτερικό του θόλου της καμπάνας", περιέγραψε καθώς μετακινούσε το αντικείμενο πάνω-κάτω στον πυργίσκο και το κουδούνι για να βεβαιωθεί ότι δεν της έλειπε τίποτα. "Εδώ".
  
  Τα έδωσε στον Σαμ, ο οποίος έμεινε έκπληκτος.
  
  "Perdue, πιστεύεις ότι μπορείς να χωρέσεις αυτό το τεχνητό στο κελί μου; Μπορούσα να δω μέσα από την επιφάνεια αυτού που φωτογραφίζω", πείραξε ο Σαμ.
  
  Ο Perdue γέλασε, "Αν είσαι καλός, θα σου φτιάξω ένα όταν έχω χρόνο".
  
  Η Νίνα κούνησε το κεφάλι της για τις κοροϊδίες τους.
  
  Κάποιος πέρασε δίπλα της, ανακατεύοντας άθελά της τα μαλλιά. Γύρισε και είδε έναν άντρα να στέκεται πολύ κοντά της και να χαμογελά. Τα δόντια του ήταν λερωμένα και η έκφρασή του ήταν ανατριχιαστική. Γύρισε για να πιάσει το μπράτσο του Σαμ για να ενημερώσει τον άντρα ότι τη συνόδευαν. Όταν εκείνη γύρισε ξανά, με κάποιο τρόπο εξαφανίστηκε στον αέρα.
  
  "Agatha, επισημαίνω την τοποθεσία του αντικειμένου", είπε ο Purdue μέσω της συσκευής επικοινωνίας του. Λίγη ώρα αργότερα, έστρεψε τον κατασκοπευτήρα του προς την κατεύθυνση του Angelus Bell και ακούστηκε ένα γρήγορο μπιπ καθώς το λέιζερ σημάδεψε την παγκόσμια θέση του πύργου στην οθόνη ηχογράφησης της Agatha.
  
  Η Νίνα είχε ένα αποκρουστικό συναίσθημα για τον αηδιαστικό άντρα που την αντιμετώπισε πριν από λίγες στιγμές. Μύριζε ακόμα το μουχλιασμένο παλτό του και τη δυσωδία του μασημένου καπνού στην ανάσα του. Δεν υπήρχε τέτοιο άτομο στη μικρή ομάδα τουριστών γύρω της. Νομίζοντας ότι ήταν μια κακή συνάντηση και τίποτα περισσότερο, η Νίνα αποφάσισε να τη διαγράψει ως τίποτα σημαντικό.
  
  
  Κεφάλαιο 20
  
  
  Αργά μετά τα μεσάνυχτα, ο Perdue και η Agatha ήταν ντυμένοι κατάλληλα για την περίσταση. Ήταν μια τρομερή νύχτα με θυελλώδεις ανέμους και θυελλώδεις ουρανούς, αλλά ευτυχώς για αυτούς δεν είχε βρέξει-ακόμα. Η βροχή θα υπονόμευε σοβαρά την ικανότητά τους να σκαρφαλώνουν στην τεράστια κατασκευή, ειδικά εκεί που βρισκόταν ο πύργος, χτυπώντας απαλά και επικίνδυνα την κορυφή των τεσσάρων στεγών που ενώθηκαν για να σχηματίσουν έναν σταυρό. Μετά από προσεκτικό σχεδιασμό και λαμβάνοντας υπόψη τους κινδύνους για την ασφάλεια και την περιορισμένη χρονική απόδοση, αποφάσισαν να κλιμακώσουν το κτίριο από το εξωτερικό, απευθείας μέχρι τον πύργο. Ανέβηκαν μέσα από την κόγχη όπου συνέκλιναν ο νότιος και ο ανατολικός τοίχος και χρησιμοποίησαν προεξέχουσες στηρίγματα και καμάρες για να διευκολύνουν την αναρρίχηση των ποδιών.
  
  Η Νίνα ήταν στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού.
  
  "Κι αν ο αέρας δυναμώνει ακόμα περισσότερο;" ρώτησε την Αγκάθα, περπατώντας γύρω από την ξανθιά βιβλιοθηκονόμο καθώς αυτή γλίστρησε τη ζώνη ασφαλείας της κάτω από το παλτό της.
  
  "Αγάπη μου, έχουμε σχοινιά ασφαλείας για αυτό", μουρμούρισε, δένοντας τη ραφή της φόρμας στις μπότες της για να μην πιάσει τίποτα. Ο Sam ήταν απέναντι από το σαλόνι με τον Purdue, και έλεγχε τις συσκευές επικοινωνίας τους.
  
  "Είστε βέβαιοι ότι γνωρίζετε πώς να παρακολουθείτε τα μηνύματα;" Η Αγκάθα ρώτησε τη Νίνα, η οποία είχε αναλάβει το καθήκον να διευθύνει τη βάση, ενώ ο Σαμ έπρεπε να πάρει μια θέση επιφυλακής από το δρόμο απέναντι από την κύρια πρόσοψη του καθεδρικού ναού.
  
  "Ναι, Αγκάθα. Δεν είμαι ακριβώς γνώστης της τεχνολογίας", αναστέναξε η Νίνα. Ήξερε ήδη να μην προσπαθήσει καν να υπερασπιστεί τον εαυτό της από τις ακούσιες προσβολές της Αγκάθα.
  
  "Έτσι είναι", γέλασε η Αγκάθα με τον ανώτερο τρόπο της.
  
  Είναι αλήθεια ότι τα δίδυμα Purdue ήταν παγκόσμιας κλάσης χάκερ και προγραμματιστές που μπορούσαν να χειραγωγήσουν τα ηλεκτρονικά και την επιστήμη με τον τρόπο που άλλοι άνθρωποι δένουν τα κορδόνια τους, αλλά η ίδια η Nina δεν στερούσε ευφυΐας. Πρώτα, έμαθε να συγκρατεί λίγο τη λυσσαλέα ιδιοσυγκρασία της. αρκετά για να χωρέσει τις παραξενιές της Αγκάθα. Στις 2:30 π.μ., η ομάδα ήλπιζε ότι οι φρουροί είτε ήταν ανενεργοί είτε δεν περιπολούσαν καθόλου, καθώς ήταν Τρίτη βράδυ με τρομερές ριπές ανέμου.
  
  Λίγο πριν τις τρεις τα ξημερώματα, ο Σαμ, η Πέρντιου και η Αγκάθα κατευθύνθηκαν προς την πόρτα, η Νίνα τους ακολούθησε για να κλειδώσει την πόρτα πίσω της.
  
  "Παρακαλώ να είστε προσεκτικοί παιδιά", προέτρεψε ξανά η Νίνα.
  
  "Γεια, μην ανησυχείς", έκλεισε το μάτι ο Περντιού, "είμαστε επαγγελματίες ταραχοποιοί. Θα είμαστε εντάξει".
  
  "Σαμ", είπε απαλά και πήρε κρυφά το χέρι του με το γάντι στο δικό της, "γύρνα πίσω σύντομα".
  
  "Κράτα τα μάτια σου πάνω μας, ε;" ψιθύρισε πιέζοντας το μέτωπό του πάνω στο δικό της και χαμογελώντας.
  
  Νεκρή σιωπή επικρατούσε στους δρόμους γύρω από τον καθεδρικό ναό. Μόνο το βογγητό του ανέμου σφύριζε στις γωνίες των κτιρίων και τίναξε τις πινακίδες, ενώ μερικές εφημερίδες και φύλλα χόρευαν υπό τις οδηγίες του. Τρεις φιγούρες στα μαύρα πλησίασαν πίσω από τα δέντρα στο ανατολικό μέρος της μεγάλης εκκλησίας. Σε αθόρυβο συγχρονισμό, έστησαν τις συσκευές επικοινωνίας και τους ιχνηλάτες τους προτού οι δύο ορειβάτες απομακρυνθούν από την αγρυπνία τους και αρχίσουν να σκαρφαλώνουν στη νοτιοανατολική πλευρά του μνημείου.
  
  Όλα πήγαν σύμφωνα με το σχέδιο καθώς ο Πέρντιου και η Αγκάθα πήραν το δρόμο τους προσεκτικά προς τον πύργο της κορυφογραμμής. Ο Σαμ παρακολούθησε καθώς ανέβαιναν σταδιακά τις καμάρες με νυστέρια καθώς ο αέρας χτυπούσε τα σχοινιά τους. Στάθηκε στη σκιά των δέντρων, όπου η λάμπα του δρόμου δεν τον έβλεπε. Στα αριστερά του, άκουσε έναν θόρυβο. Ένα κοριτσάκι περίπου δώδεκα ετών έτρεχε στο δρόμο προς το σιδηροδρομικό σταθμό, κλαίγοντας τρομαγμένο. Την ακολουθούσαν ανηλεώς τέσσερις ανήλικοι τραμπούκοι με νεοναζιστικά ρούχα, που της φώναζαν κάθε είδους κατάρες. Ο Σαμ δεν μιλούσε πολύ καλά γερμανικά, αλλά ήξερε αρκετά για να ξέρει ότι δεν είχαν καλές προθέσεις.
  
  "Τι στο διάολο κάνει ένα τόσο νεαρό κορίτσι εδώ αυτή την ώρα της νύχτας;" είπε μέσα του.
  
  Η περιέργεια τον κέρδισε, αλλά έπρεπε να μείνει εκεί που έπρεπε για να προσέχει για ασφάλεια.
  
  Τι είναι πιο σημαντικό; Η ευημερία ενός παιδιού σε πραγματικό κίνδυνο ή των δύο συναδέλφων σου που τα πάνε καλά μέχρι τώρα;πάλεψε με τη συνείδησή του. Γάμα το, θα το τσεκάρω και θα επιστρέψω πριν καν ο Περντού κοιτάξει κάτω.
  
  Ο Σαμ παρακολουθούσε στενά τους χούλιγκαν, προσπαθώντας να μείνει μακριά από το φως. Μετά βίας τους άκουγε πάνω από τον τρελό θόρυβο του καιρού, αλλά μπορούσε να δει τις σκιές τους να οδηγούν στο σιδηροδρομικό σταθμό πίσω από τον καθεδρικό ναό. Κινήθηκε ανατολικά, χάνοντας έτσι τις σκιώδεις κινήσεις του Περντού και της Αγκάθα ανάμεσα σε αντηρίδες και γοτθικές πέτρινες βελόνες.
  
  Δεν τους άκουγε καθόλου τώρα, αλλά όντας προστατευμένος από το κτίριο της περιφέρειας, μέσα παρ' όλα αυτά ήταν σιωπηλή. Ο Σαμ περπατούσε όσο πιο ήσυχα μπορούσε, αλλά δεν άκουγε πια τη νεαρή κοπέλα. Ένα αρρωστημένο συναίσθημα εγκαταστάθηκε στο στομάχι του καθώς φανταζόταν ότι την είχαν προλάβει και την ανάγκαζαν να σωπάσει. Ή ίσως θα μπορούσαν να την είχαν σκοτώσει ήδη. Ο Σαμ έσπρωξε την παράλογη υπερευαισθησία από το κεφάλι του και συνέχισε την πορεία του κατά μήκος της πλατφόρμας.
  
  Άκουσε ανακατωτά βήματα πίσω του, πολύ γρήγορα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, και ένιωσε πολλά χέρια να τον χτυπούν στο πάτωμα, ψηλαφώντας και αναζητώντας το πορτοφόλι του.
  
  Σαν σκίνχεντ δαίμονες, προσκολλήθηκαν πάνω του με τρομερά χαμόγελα και νέες γερμανικές κραυγές βίας. Ανάμεσά τους στεκόταν ένα κορίτσι, με φόντο το λευκό φως του κτιρίου του αστυνομικού τμήματος, που έλαμπε πίσω της. Ο Σαμ συνοφρυώθηκε. Άλλωστε δεν ήταν κοριτσάκι. Η νεαρή γυναίκα ήταν ένας από αυτούς, που συνήθιζε να παρασύρει ανυποψίαστους Σαμαρείτες σε απόμερα μέρη όπου το μπουλούκι της τους λεηλατούσε. Τώρα που μπορούσε να δει το πρόσωπό της, ο Σαμ παρατήρησε ότι ήταν τουλάχιστον δεκαοκτώ ετών. Το μικρό, νεανικό κορμί της τον πρόδωσε. Μερικά χτυπήματα στα πλευρά τον άφησαν ανυπεράσπιστο και ο Σαμ ένιωσε τη γνωστή ανάμνηση του Μπόντο να φεύγει από το μυαλό του.
  
  "Ο Σαμ! Ο Σαμ? Είσαι καλά? Μίλησέ μου!" Η Νίνα ούρλιαζε στο ακουστικό του, αλλά έφτυνε μια μπουκιά αίμα.
  
  Τους ένιωσε να τραβούν το ρολόι του.
  
  "Οχι όχι! Αυτό δεν είναι ρολόι! Δεν μπορείς να το πάρεις! φώναξε, αδιαφορώντας αν οι διαμαρτυρίες του τους έπεισαν ότι το ρολόι του άξιζε πολύ γι' αυτόν.
  
  - Σώπα, σεϊσκόπφ! το κορίτσι χαμογέλασε και κλώτσησε τον Σαμ στο όσχεο με την μπότα της, με αποτέλεσμα να χάσει την ανάσα του.
  
  Άκουγε το πακέτο να γελάει καθώς έφευγαν, παραπονούμενος για τον ταξιδιώτη χωρίς πορτοφόλι. Ο Σαμ ήταν τόσο έξαλλος που απλώς ούρλιαξε από απόγνωση. Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα από την ουρλιαχτή καταιγίδα έξω.
  
  "Θεός! Πόσο ηλίθιος είσαι, Κληβ; γέλασε σφίγγοντας το σαγόνι του. Η γροθιά του χτύπησε στο τσιμέντο από κάτω του, αλλά δεν μπορούσε να σηκωθεί ακόμα. Η φλεγόμενη λόγχη του πόνου που βρισκόταν στο κάτω μέρος της κοιλιάς του τον είχε ακινητοποιήσει, και ήλπιζε μόνο ότι η συμμορία δεν θα επέστρεφε πριν προλάβει να σταθεί στα πόδια του. Σίγουρα θα επιστρέψουν μόλις μάθουν ότι το ρολόι που έκλεψαν δεν μπορεί να πει την ώρα.
  
  Εν τω μεταξύ, ο Perdue και η Agatha βρίσκονται στα μισά της δομής. Δεν είχαν την πολυτέλεια να μιλήσουν για τον θόρυβο του ανέμου από φόβο μήπως εντοπιστούν, αλλά ο Purdue μπορούσε να δει ότι το παντελόνι της αδερφής του πιάστηκε σε μια προεξοχή βράχου με το πρόσωπο προς τα κάτω. Δεν μπορούσε να συνεχίσει και δεν είχε την ευκαιρία να δώσει σχοινί για να διορθώσει τη θέση της και να ελευθερώσει το πόδι της από μια ανεπιτήδευτη παγίδα. Κοίταξε τον Περντιού και του έκανε νόημα να κόψει το κορδόνι ενώ εκείνη κρατιόταν σφιχτά από τις προεξοχές ενώ στεκόταν σε μια μικρή προεξοχή. Κούνησε το κεφάλι του με θέρμη διαφωνώντας και της έκανε νόημα με τη γροθιά του να περιμένει.
  
  Σιγά-σιγά, φοβούμενος πολύ τον θυελλώδη αέρα που απειλούσε να τους ρίξει από τους πέτρινους τοίχους, έβαλε προσεκτικά τα πόδια του στις ρωγμές του κτιρίου. Ένας ένας κατέβηκε, κατευθυνόμενος προς τη μεγαλύτερη προεξοχή από κάτω, ώστε η νέα του θέση να δώσει στην Αγκάθα την ελευθερία του σχοινιού που χρειαζόταν για να ξεκουμπώσει το παντελόνι της από την τούβλινη γωνία όπου ήταν ασφαλισμένα.
  
  Όταν ελευθερώθηκε, το βάρος της ξεπέρασε το επιτρεπόμενο όριο και πετάχτηκε από τη θέση της. Μια κραυγή ξέφυγε από το τρομοκρατημένο σώμα της, αλλά η καταιγίδα το κατάπιε γρήγορα.
  
  "Τι συμβαίνει?" Η Νίνα πανικοβλήθηκε μέσα από τα ακουστικά. "Αγάθη?"
  
  Ο Περντού κρατήθηκε σφιχτά από τη χτένα όπου τα δάχτυλά του ήταν έτοιμα να μειώσουν το βάρος του, αλλά συγκέντρωσε τις δυνάμεις του για να εμποδίσει την αδερφή του να πέσει μέχρι θανάτου. Την κοίταξε από κάτω. Το πρόσωπό της ήταν στάχτη και τα μάτια της διάπλατα καθώς σήκωσε το βλέμμα της και έγνεψε για ευχαριστίες. Αλλά η Περντού κοίταξε δίπλα της. Παγωμένο στη θέση του, τα μάτια του κινήθηκαν προσεκτικά πάνω σε κάτι από κάτω της. Κοροϊδεύοντας, το συνοφρυωμένο της ζήτησε πληροφορίες, αλλά εκείνος κούνησε αργά το κεφάλι του και με τα χείλη της ζήτησε να σωπάσει. Πάνω από τη συσκευή επικοινωνίας, η Nina μπορούσε να ακούσει τον Perdue να ψιθυρίζει: "Μην κουνηθείς, Agatha. Μην βγάζεις ήχο".
  
  "Ω Θεέ μου!" αναφώνησε η Νίνα από το σπίτι της. "Τι συμβαίνει εκεί;
  
  "Νίνα, ηρέμησε. Παρακαλώ", ήταν το μόνο που άκουσε να λέει ο Περντού πάνω από το στατικό του ηχείου.
  
  Τα νεύρα της Αγκάθα ήταν στα άκρα, όχι λόγω της απόστασης στην οποία κρεμόταν από τη νότια πλευρά του καθεδρικού ναού της Κολωνίας, αλλά επειδή δεν ήξερε τι κοιτούσε ο αδερφός της πίσω της.
  
  Πού πήγε ο Σαμ; Μήπως τον συνέλαβαν κι αυτόν; σκέφτηκε ο Πάρντιου καθώς σάρωνε την περιοχή από κάτω για τη σκιά του Σαμ, αλλά δεν βρήκε κανένα σημάδι του δημοσιογράφου.
  
  Έξω από την Agatha, στο δρόμο, ο Purdue παρακολουθούσε τρεις αστυνομικούς που περιπολούσαν. Λόγω του δυνατού ανέμου, δεν μπορούσε να ακούσει τι μιλούσαν. Μπορεί επίσης να συζητούσαν για το γαρνίρισμα πίτσας, για όλα όσα ήξερε, αλλά υπέθεσε ότι η παρουσία τους είχε προκληθεί από τον Σαμ, διαφορετικά θα είχαν ήδη κοιτάξει ψηλά. Έπρεπε να αφήσει την αδερφή του να ταλαντεύεται επισφαλώς στον άνεμο, ενώ περίμενε να στρίψουν στη γωνία, αλλά παρέμειναν στη θέα.
  
  Ο Purdue παρακολούθησε στενά τη συζήτησή τους.
  
  Ξαφνικά, ο Σαμ σκόνταψε έξω από την πλευρά του σταθμού, φαίνοντας φανερά μεθυσμένος. Οι αστυνομικοί κατευθύνθηκαν κατευθείαν προς αυτόν, αλλά πριν προλάβουν να τον αρπάξουν, δύο μαύρες σκιές βγήκαν γρήγορα από το σκοτεινό κάλυμμα των δέντρων. Ο Περντού πήρε την ανάσα του όταν είδε δύο ροτβάιλερ να επιτίθενται στην αστυνομία, παραμερίζοντας τους άνδρες της ομάδας τους.
  
  "Τι στο...?" ψιθύρισε στον εαυτό του. Και η Νίνα και η Αγκάθα, η μία φωνάζοντας και η άλλη κουνώντας τα χείλη τους, απάντησαν: "ΤΙ;"
  
  Ο Σαμ εξαφανίστηκε στις σκιές σε μια στροφή του δρόμου και περίμενε εκεί. Τον είχαν κυνηγήσει σκυλιά στο παρελθόν, και αυτή δεν ήταν καθόλου από τις πιο όμορφες αναμνήσεις του. Τόσο ο Purdue όσο και ο Sam παρακολουθούσαν από το ρολόι τους καθώς η αστυνομία έβγαζε τα πυροβόλα όπλα και πυροβόλησε στον αέρα για να τρομάξουν τα μοχθηρά μαύρα ζώα.
  
  Τόσο ο Πέρντιου όσο και η Αγκάθα τρεμούλιασαν, με μάτια κλειστά από την έκρηξη από εκείνες τις αδέσποτες σφαίρες που στόχευαν ακριβώς πάνω τους. Ευτυχώς, ούτε μια βολή δεν χτύπησε την πέτρα ή την τρυφερή σάρκα τους. Και τα δύο σκυλιά γάβγισαν αλλά δεν προχώρησαν. Ήταν σαν να ελέγχονταν, σκέφτηκε ο Purdue. Οι αστυνομικοί επέστρεψαν αργά στο αυτοκίνητό τους για να περάσουν το καλώδιο στην Υπηρεσία Ελέγχου των Ζώων.
  
  Ο Περντού τράβηξε γρήγορα την αδερφή του στον τοίχο για να βρει μια σταθερή προεξοχή και εκείνος της έκανε νόημα να σωπάσει, βάζοντας τον δείκτη του στα χείλη του. Μόλις έβαλε τα πόδια της, τόλμησε να κοιτάξει κάτω. Η καρδιά της χτυπούσε στο ύψος και το θέαμα των αστυνομικών να περνούν τον δρόμο.
  
  "Ας κουνηθούμε!" ψιθύρισε η Περντού.
  
  Η Νίνα ήταν έξαλλη.
  
  "Άκουσα πυροβολισμούς! Μπορεί κάποιος να μου πει τι στο διάολο συμβαίνει εκεί;" ψέλλισε εκείνη.
  
  "Νίνα, είμαστε καλά. Μόνο ένα μικρό εμπόδιο. Τώρα, αφήστε μας να το κάνουμε αυτό", εξήγησε ο Purdue.
  
  Ο Σαμ κατάλαβε αμέσως ότι τα ζώα είχαν εξαφανιστεί χωρίς ίχνος.
  
  Δεν μπορούσε να τους πει να μην κουβεντιάσουν αν τους άκουγε η συμμορία ανηλίκων, ούτε να μιλήσει στη Νίνα. Κανένας από τους τρεις δεν είχε μαζί του κινητά τηλέφωνα για να αποτρέψει παρεμβολές σήματος, οπότε δεν μπορούσε να πει στη Νίνα ότι ήταν εντάξει.
  
  "Ω, τώρα είμαι μέχρι τα αυτιά μου σε σκατά", αναστέναξε και παρακολούθησε καθώς δύο ορειβάτες έφτασαν στην κορυφογραμμή των γειτονικών ταράτσων.
  
  
  Κεφάλαιο 21
  
  
  "Τίποτα άλλο πριν φύγω, δόκτωρ Γκουλντ;" ρώτησε η οικοδέσποινα από την άλλη πλευρά της πόρτας. Ο ήρεμος τόνος της έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη συναρπαστική ραδιοφωνική εκπομπή που άκουγε η Νίνα και έφερε τη Νίνα σε μια διαφορετική ψυχική κατάσταση.
  
  "Όχι, ευχαριστώ, αυτό είναι όλο", φώναξε, προσπαθώντας να ακούγεται όσο το δυνατόν λιγότερο υστερική.
  
  "Όταν επιστρέψει ο κύριος Περντού, ενημερώστε τον ότι η δεσποινίς Μέιζι άφησε ένα τηλεφωνικό μήνυμα. Μου ζήτησε να του πω ότι τάισε το σκύλο", ρώτησε ο παχουλός υπηρέτης.
  
  "Εμ... Ναι, θα το κάνω. Καληνυχτα!" Η Νίνα προσποιήθηκε ότι ήταν ευδιάθετη και δάγκωσε τα νύχια της.
  
  Σαν να μην πείραξε που κάποιος τάιζε το σκυλί μετά από αυτό που μόλις συνέβη στην πόλη. Ηλίθιε, η Νίνα γρύλισε στο μυαλό της.
  
  Δεν είχε ακούσει τον Σαμ από τότε που φώναξε για το ρολόι, αλλά δεν τόλμησε να διακόψει τους άλλους δύο όταν ήδη χρησιμοποιούσαν όλες τους τις αισθήσεις για να μην πέσουν. Η Νίνα ήταν έξαλλη που δεν μπορούσε να τους προειδοποιήσει για την αστυνομία, αλλά δεν έφταιγε εκείνη. Δεν υπήρχαν ραδιοφωνικά μηνύματα που τους έστελναν στην εκκλησία και δεν έφταιγε εκείνη που έτυχε να είναι εκεί. Αλλά, φυσικά, η Αγκάθα επρόκειτο να της διαβάσει το κήρυγμα της ζωής της για αυτό.
  
  "Στο διάολο αυτό", αποφάσισε η Νίνα καθώς πήγαινε προς την καρέκλα της για να πιάσει το αντιανεμικό της. Από το βάζο με τα μπισκότα στο λόμπι, πήρε τα κλειδιά της Jag τύπου E στο γκαράζ, που ανήκε στον Peter, τον ιδιοκτήτη που φιλοξένησε το πάρτι του Purdue. Φεύγοντας από τη θέση της, κλείδωσε το σπίτι και οδήγησε στον καθεδρικό ναό για να παράσχει περαιτέρω βοήθεια.
  
  
  * * *
  
  
  Στην κορυφή της κορυφογραμμής, η Αγκάθα κρατήθηκε από τις κεκλιμένες πλευρές της στέγης, τις οποίες διέσχιζε στα τέσσερα. Ο Περντού ήταν λίγο μπροστά της, κατευθυνόμενος προς τον πύργο, όπου η καμπάνα του Άγγελου και οι φίλοι της κρεμόταν σιωπηλά. Ζυγίζοντας σχεδόν έναν τόνο, η καμπάνα με δυσκολία μπορούσε να κινηθεί λόγω των θυελλωδών ανέμων που άλλαξαν γρήγορα και τυχαία κατεύθυνση, στριμωγμένη από την περίπλοκη αρχιτεκτονική της μνημειακής εκκλησίας. Και οι δύο ήταν εντελώς εξαντλημένοι, παρά το γεγονός ότι ήταν σε καλή φόρμα, από την αποτυχία να ανέβουν και μια έκρηξη αδρεναλίνης από σχεδόν την ανακάλυψη... ή τον πυροβολισμό.
  
  Σαν γλιστρώντας σκιές, γλίστρησαν και οι δύο στον πύργο, ευχαριστημένοι για το σταθερό δάπεδο από κάτω και τη στιγμιαία ασφάλεια του θόλου και των κιόνων του μικρού πύργου.
  
  Ο Περντού ξεφύλλωσε το φερμουάρ του ποδιού του και έβγαλε ένα γυαλί κατασκοπείας. Είχε ένα κουμπί πάνω του που συνέδεε τις συντεταγμένες που είχε γράψει νωρίτερα με το GPS στην οθόνη της Νίνας. Έπρεπε όμως να ενεργοποιήσει το GPS στο πλάι της για να βεβαιωθεί ότι το κουδούνι έγραφε ακριβώς το σημείο όπου ήταν κρυμμένο το βιβλίο.
  
  "Nina, στέλνω συντεταγμένες GPS για να συνδεθώ με τις δικές σου", ενημέρωσε ο Purdue τον επικοινωνιακό του. Καμία απάντηση. Προσπάθησε ξανά να έρθει σε επαφή με τη Νίνα, αλλά δεν υπήρχε απάντηση.
  
  "Και τώρα τι? Σου είπα ότι δεν ήταν αρκετά έξυπνη για τέτοιου είδους εκδρομές, Ντέιβιντ", γκρίνιαξε η Αγκάθα κάτω από την ανάσα της καθώς περίμενε.
  
  "Δεν το κάνει. Δεν είναι ηλίθια, Αγκάθα. Κάτι δεν πάει καλά, αλλιώς θα απαντούσε και το ξέρεις", επέμεινε ο Περντού, ενώ μέσα του φοβόταν ότι κάτι είχε συμβεί στην όμορφη Νίνα του. Προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την οξυδερκή προβολή μέσω ενός κατασκοπευτικού φακού για να προσδιορίσει χειροκίνητα πού βρίσκεται ένα αντικείμενο.
  
  "Δεν έχουμε χρόνο να θρηνήσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, οπότε ας συνεχίσουμε με αυτό, εντάξει;" είπε στην Αγκάθα.
  
  "Παλιό σχολείο?" - ρώτησε η Αγκάθα.
  
  "Παλιό σχολείο", χαμογέλασε και άνοιξε το λέιζερ του για να περικόψει εκεί που εμφανιζόταν η ανωμαλία της διαφοροποίησης της υφής στο πεδίο εφαρμογής του. "Ας γεννήσουμε αυτό το μωρό και ας φύγουμε από εδώ".
  
  Πριν ο Perdue και η αδερφή του κατευθυνθούν, η Animal Control εμφανίστηκε στον κάτω όροφο για να βοηθήσει την αστυνομία να ψάξει για αδέσποτα σκυλιά. Χωρίς να γνωρίζει αυτή τη νέα εξέλιξη, ο Purdue αφαίρεσε με επιτυχία το ορθογώνιο χρηματοκιβώτιο σιδήρου από την πλευρά του καπακιού όπου είχε τοποθετηθεί πριν από τη χύτευση του μετάλλου.
  
  "Πολύ πνευματώδης, ε;" Η Αγκάθα παρατήρησε καθώς έσκυβε το κεφάλι της στο πλάι καθώς επεξεργαζόταν τα μηχανολογικά δεδομένα που πρέπει να είχαν χρησιμοποιηθεί στο αρχικό casting. "Όποιος σκηνοθέτησε τη δημιουργία αυτού του κροτίδων συνδέθηκε με τον Κλάους Βέρνερ".
  
  "Ή ήταν ο Klaus Werner", πρόσθεσε ο Purdue καθώς έβαζε το συγκολλημένο κουτί στο σακίδιό του.
  
  "Η καμπάνα είναι αρκετούς αιώνες παλιά, αλλά έχει αντικατασταθεί αρκετές φορές τις τελευταίες δεκαετίες", είπε, περνώντας το χέρι του πάνω από το νέο κάστινγκ. "Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γίνει αμέσως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο Αντενάουερ ήταν δήμαρχος".
  
  "Ντέιβιντ, πότε θα τελειώσεις το κουδούνι..." είπε ανέμελα η αδερφή του και έδειξε τον δρόμο. Κάτω, αρκετοί αξιωματούχοι τριγυρνούσαν εκεί κοντά, αναζητώντας τα σκυλιά.
  
  "Ω, όχι", αναστέναξε η Περντιού. "Έχασα την επαφή με τη Νίνα και η συσκευή του Σαμ έσβησε λίγο αφότου ξεκινήσαμε να σκαρφαλώνουμε. Ελπίζω να μην έχει καμία σχέση με αυτή την υπόθεση εκεί κάτω".
  
  Ο Περντού και η Αγκάθα έπρεπε να καθίσουν έξω μέχρι να σβήσει το τσίρκο έξω. Ήλπιζαν ότι θα ήταν πριν ξημερώσει, αλλά προς το παρόν κάθισαν να περιμένουν και να δουν.
  
  Η Νίνα κατευθυνόταν προς τον καθεδρικό ναό. Οδηγούσε όσο πιο γρήγορα μπορούσε χωρίς να τραβήξει την προσοχή πάνω της, αλλά έχανε σταθερά την ψυχραιμία της λόγω της απόλυτης ανησυχίας για τους άλλους. Καθώς έστριψε αριστερά από την Tunisstraße, κράτησε το βλέμμα της καρφωμένο στις ψηλές ράβδους που σημάδευαν τη θέση της γοτθικής εκκλησίας και ήλπιζε ότι θα μπορούσε να βρει ακόμα εκεί τον Sam, τον Perdue και την Agatha. Στο Domkloster, όπου βρισκόταν ο καθεδρικός ναός, οδήγησε πολύ πιο αργά για να φέρει τη μηχανή σε ένα απλό βουητό. Η κίνηση στη βάση του καθεδρικού ναού την ξάφνιασε και γρήγορα πάτησε φρένο και έσβησε τους προβολείς. Το νοικιασμένο αυτοκίνητο της Αγκάθα δεν φαινόταν πουθενά, φυσικά, γιατί δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι ήταν εκεί. Ο βιβλιοθηκάριος στάθμευσε το αυτοκίνητο λίγα τετράγωνα από εκεί που είχαν αρχίσει να περπατούν προς τον καθεδρικό ναό.
  
  Η Νίνα παρακολούθησε άγνωστους με στολή να σαρώνουν την περιοχή αναζητώντας κάτι ή κάποιον.
  
  "Έλα, Σαμ. Που είσαι?" ρώτησε απαλά μέσα στη σιωπή του αυτοκινήτου. Το άρωμα του γνήσιου δέρματος γέμισε το αυτοκίνητο και αναρωτήθηκε αν ο ιδιοκτήτης επρόκειτο να ελέγξει τα χιλιόμετρα όταν επέστρεφε. Μετά από μια ασθενή δεκαπέντε λεπτά, μια ομάδα αξιωματικών και κυνηγών ανακοίνωσε ότι η νύχτα τελείωσε και παρακολούθησε τα τέσσερα αυτοκίνητα και το βαν να απομακρύνονται το ένα μετά το άλλο προς διαφορετικές κατευθύνσεις, εκεί που τους είχε στείλει η βάρδια τους εκείνο το βράδυ.
  
  Ήταν σχεδόν 5 το πρωί και η Νίνα ήταν εξαντλημένη. Μπορούσε μόνο να φανταστεί πώς ένιωθαν οι φίλοι της αυτή τη στιγμή. Η ίδια η σκέψη του τι μπορεί να τους είχε συμβεί την τρομοκρατούσε. Τι έκανε η αστυνομία εδώ; Τι έψαχναν; Φοβόταν τις μοχθηρές φαντασιώσεις που δημιουργούσε το μυαλό της - πώς η Αγκάθα ή η Περντιού είχαν πέσει στο θάνατο ενώ ήταν στην ντουλάπα, αμέσως αφού της είπαν να σωπάσει. πώς η αστυνομία ήταν εκεί για να καθαρίσει το χάος και να συλλάβει τον Σαμ, και ούτω καθεξής. Κάθε εναλλακτική ήταν χειρότερη από την προηγούμενη.
  
  Το χέρι κάποιου χτύπησε στο παράθυρο και η καρδιά της Νίνα σταμάτησε.
  
  "Ιησούς Χριστός! Ο Σαμ! Θα σε σκότωνα αν δεν ένιωθα τόσο ανακούφιση που σε έβλεπα ζωντανό!" αναφώνησε κρατώντας το στήθος της.
  
  "Έφυγαν όλοι;" ρώτησε τρέμοντας βίαια από το κρύο.
  
  "Ναι, κάτσε", είπε.
  
  "Ο Perdue και η Agatha είναι ακόμα εκεί πάνω, ακόμα παγιδευμένοι από τους μαλάκες εδώ κάτω. Θεέ μου, ελπίζω να μην έχουν παγώσει ακόμα εκεί μέσα. Ήταν πολύ καιρό πριν", είπε.
  
  "Πού είναι η συσκευή επικοινωνίας σας;" ρώτησε. "Σε άκουσα να ουρλιάζεις γι" αυτό".
  
  "Δέχτηκα επίθεση", είπε ωμά.
  
  "Πάλι? Είσαι μαγνήτης επιτυχίας ή τι; ρώτησε.
  
  "Είναι μια μεγάλη ιστορία. Θα το έκανες κι εσύ, οπότε σκάσε", ανάσασε, τρίβοντας τα χέρια του μεταξύ τους για να ζεσταθεί.
  
  "Πώς θα ξέρουν ότι είμαστε εδώ;" Η Νίνα σκέφτηκε φωναχτά καθώς έστριψε το αυτοκίνητο αργά προς τα αριστερά και το έκανε προσεκτικά στο ρελαντί προς τον ταλαντευόμενο μαύρο καθεδρικό ναό.
  
  "Αυτοί δεν θα. Απλώς πρέπει να περιμένουμε μέχρι να τους δούμε", πρότεινε ο Σαμ. Έσκυψε μπροστά για να κοιτάξει μέσα από το παρμπρίζ. "Πήγαινε στη νοτιοανατολική πλευρά, Νίνα. Εκεί ανέβηκαν. Μάλλον..."
  
  "Κατεβαίνουν", διέκοψε η Νίνα, σηκώνοντας το βλέμμα και δείχνοντας εκεί που οι δύο φιγούρες κρέμονταν από αόρατες κλωστές και σταδιακά γλίστρησαν προς τα κάτω.
  
  "Ω, δόξα τω Θεώ, είναι όλα καλά", αναστέναξε και έγειρε το κεφάλι της προς τα πίσω, κλείνοντας τα μάτια της. Ο Σαμ βγήκε έξω και τους έκανε νόημα να καθίσουν.
  
  Ο Perdue και η Agatha πήδηξαν στο πίσω κάθισμα.
  
  "Αν και δεν είμαι πολύ επιφυλακτικός στις βωμολοχίες, θα ήθελα απλώς να ρωτήσω τι στο διάολο συνέβη εκεί;" Η Αγκάθα ούρλιαξε.
  
  "Κοίτα, δεν φταίμε εμείς που εμφανίστηκε η αστυνομία!" Ο Σαμ φώναξε πίσω, συνοφρυώνοντάς την στον καθρέφτη.
  
  "Perdue, πού είναι σταθμευμένο το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο;" ρώτησε η Νίνα καθώς ο Σαμ και η Αγκάθα ασχολήθηκαν.
  
  Η Purdue της έδωσε οδηγίες και οδήγησε αργά μέσα από τα τετράγωνα καθώς ο καυγάς συνεχιζόταν μέσα στο αυτοκίνητο.
  
  "Σύμφωνοι, Σαμ, μας άφησες εκεί χωρίς να μας ενημερώσεις ότι έλεγχες την κατάσταση με το κορίτσι. Μόλις έφυγες", αντέτεινε ο Περντού.
  
  "Με έχουν αναστείλει πέντε ή έξι γαμημένοι διεστραμμένοι Γερμανοί, αν δεν σας πειράζει!" Ο Σαμ βρυχήθηκε.
  
  "Σαμ", επέμεινε η Νίνα, "άσε το. Δεν θα ακούσετε ποτέ το τέλος αυτού".
  
  "Φυσικά όχι, Δρ Γκουλντ!" Η Αγκάθα γάβγισε, στρέφοντας τώρα τον θυμό της σε λάθος στόχο. "Μόλις έφυγες από τη βάση και έκοψες την επαφή μαζί μας".
  
  "Ω, νόμιζα ότι δεν μου επιτρεπόταν ούτε μια καταραμένη ματιά σε αυτό το κομμάτι, Αγκάθα. Τι, ήθελες να στείλω σήματα καπνού; Εξάλλου, δεν υπήρχε τίποτα για την περιοχή στα κανάλια της αστυνομίας, οπότε φυλάξτε τις κατηγορίες σας για κάποιον άλλο! ", απάντησε ο καυτερός ιστορικός. "Η μόνη απάντηση από τους δυο σας ήταν ότι έπρεπε να μείνω σιωπηλός. Και υποτίθεται ότι είσαι ιδιοφυΐα, αλλά αυτή είναι η βασική λογική, αγάπη μου!".
  
  Η Νίνα ήταν τόσο θυμωμένη που κόντεψε να περάσει δίπλα από το νοικιασμένο αυτοκίνητο που έπρεπε να επιστρέψουν ο Περντού και η Αγκάθα.
  
  "Θα πάρω την Jaguar πίσω, Νίνα", πρότεινε ο Σαμ, και βγήκαν από το αυτοκίνητο για να αλλάξουν θέση.
  
  "Θύμισέ μου να μην σου εμπιστευτώ ποτέ ξανά τη ζωή μου", είπε η Αγκάθα στον Σαμ.
  
  "Υποτίθεται ότι απλά έβλεπα ένα σωρό τραμπούκοι να σκοτώνουν ένα νεαρό κορίτσι; Μπορείς να είσαι ψυχρή, αδιάφορη σκύλα, αλλά επεμβαίνω όταν κάποιος κινδυνεύει, Αγκάθα!". Ο Σαμ σφύριξε.
  
  "Όχι, είστε απερίσκεπτος, κύριε Κληβ! Η εγωιστική σου σκληρότητα έχει αναμφίβολα σκοτώσει τον αρραβωνιαστικό σου! ψέλλισε εκείνη.
  
  Η σιωπή έπεσε πάνω στους τέσσερις τους αμέσως. Τα προσβλητικά λόγια της Αγκάθα χτύπησαν τον Σαμ σαν δόρυ μέσα στην καρδιά και ο Περντού ένιωσε την καρδιά του να χτύπα. Ο Σαμ έμεινε άναυδος. Αυτή τη στιγμή δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από μούδιασμα, εκτός από το στήθος του, όπου πονούσε πολύ. Η Αγκάθα ήξερε τι είχε κάνει, αλλά ήξερε ότι ήταν πολύ αργά για να διορθωθεί. Πριν προλάβει να προσπαθήσει, η Νίνα χτύπησε μια καταστροφική γροθιά στο σαγόνι της, χτυπώντας το ψηλό κορμί της στο πλάι με τέτοια δύναμη που προσγειώθηκε στα γόνατά της.
  
  "Νίνα!" Ο Σαμ άρχισε να κλαίει και πήγε να την κρατήσει.
  
  Ο Περντού βοήθησε την αδερφή του να σταθεί στα πόδια της, αλλά δεν τάχθηκε δίπλα της.
  
  "Έλα, πάμε πίσω στο σπίτι. Υπάρχουν πολλά ακόμη να γίνουν αύριο. Ας ηρεμήσουμε όλοι και ας ξεκουραστούμε", είπε ήρεμα.
  
  Η Νίνα έτρεμε τρελά, ενώ το σάλιο έβρεχε τις γωνίες του στόματός της καθώς ο Σαμ κρατούσε το τραυματισμένο χέρι της στο δικό του. Περνώντας τον Σαμ, ο Πέρντι χτύπησε το χέρι του καθησυχαστικά. Λυπήθηκε ειλικρινά τον δημοσιογράφο που πριν από λίγα χρόνια είδε τον έρωτα της ζωής του να παίρνει μια σφαίρα στο πρόσωπο ακριβώς μπροστά στα μάτια του.
  
  "Ο Σαμ..."
  
  "Όχι, σε παρακαλώ, Νίνα. Δεν χρειάζεται", είπε. Τα γυαλισμένα μάτια του κοιτούσαν νωχελικά μπροστά, αλλά δεν κοίταξε το δρόμο. Επιτέλους κάποιος το είπε. Αυτό που σκεφτόταν όλα αυτά τα χρόνια, οι ενοχές που του πήραν όλοι από οίκτο, ήταν ψέμα. Στο τέλος, προκάλεσε τον θάνατο της Τρις. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν κάποιος να το πει.
  
  
  Κεφάλαιο 22
  
  
  Μετά από μερικά πολύ άβολα λεπτά μεταξύ της επιστροφής τους στο σπίτι και του ύπνου στις 6:30 το πρωί, η σειρά ύπνου άλλαξε ελαφρώς. Η Νίνα κοιμήθηκε στον καναπέ για να αποφύγει την Αγκάθα. Ο Πέρντιου και ο Σαμ μετά βίας είπαν λέξη ο ένας στον άλλο όταν έσβησαν τα φώτα.
  
  Ήταν μια πολύ δύσκολη νύχτα για όλους τους, αλλά ήξεραν ότι θα έπρεπε να φιληθούν και να επανορθωθούν αν επρόκειτο ποτέ να ολοκληρώσουν τη δουλειά για να βρουν τον υποτιθέμενο θησαυρό.
  
  Μάλιστα, στο δρόμο για το σπίτι με το νοικιασμένο αυτοκίνητο, η Αγκάθα της πρότεινε να πάρει το χρηματοκιβώτιο με το ημερολόγιο και να το παραδώσει στον πελάτη της. Άλλωστε, γι' αυτό προσέλαβε τη Νίνα και τον Σαμ για να τη βοηθήσουν και αφού πλέον είχε αυτό που έψαχνε, ήθελε να τα παρατήσει όλα και να φύγει τρέχοντας. Τελικά όμως ο αδερφός της την έπεισε για το αντίθετο και με τη σειρά της της πρότεινε να μείνει μέχρι το πρωί και να δει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Ο Purdue δεν εγκατέλειψε την αναζήτηση του μυστηρίου, και το ημιτελές ποίημα απλά φούντωσε την αδυσώπητη περιέργειά του.
  
  Ο Perdue κράτησε το κουτί για τον εαυτό του, για κάθε ενδεχόμενο, κλειδώνοντάς το στη ατσάλινη τσάντα του - ουσιαστικά ένα φορητό χρηματοκιβώτιο - μέχρι το πρωί. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να κρατήσει την Αγκάθα εδώ και να εμποδίσει τη Νίνα ή τον Σαμ να δραπετεύσει μαζί της. Αμφέβαλλε ότι ο Σαμ θα ενοχλούσε. Από τότε που η Αγκάθα είχε ξεστομίσει εκείνη την προσβολή στον Τρις, ο Σαμ είχε επιστρέψει σε μια σκοτεινή, μελαγχολική διάθεση, όπου αρνιόταν να μιλήσει σε κανέναν. Όταν έφτασαν στο σπίτι, πήγε να κάνει ένα ντους και μετά πήγε αμέσως για ύπνο χωρίς να πει καληνύχτα, ούτε καν να κοιτάξει τον Περντού όταν μπήκε στο δωμάτιο.
  
  Ακόμη και ο ανάλαφρος εκφοβισμός, στον οποίο ο Σαμ συνήθως δεν μπορούσε να αντισταθεί στο να συμμετάσχει, δεν μπορούσε να τον παρακινήσει στη δράση.
  
  Η Νίνα ήθελε να μιλήσει στον Σαμ. Ήξερε ότι το σεξ δεν επρόκειτο να διορθώσει την τελευταία βλάβη της Trish αυτή τη φορά. Στην πραγματικότητα, η ίδια η ιδέα ότι εξακολουθούσε να τριγυρίζει έτσι για την Τρις την έκανε περισσότερο πεπεισμένη ότι δεν σήμαινε τίποτα για εκείνον σε σύγκριση με την αείμνηστη αρραβωνιαστικιά του &# 233;. Ωστόσο, αυτό ήταν περίεργο, γιατί τα τελευταία χρόνια ήταν ήρεμος για όλη αυτή την τρομερή δουλειά. Ο θεραπευτής του ήταν ευχαριστημένος με την πρόοδό του, ο ίδιος ο Σαμ παραδέχτηκε ότι δεν πονούσε πια όταν σκεφτόταν την Τρις και ήταν ξεκάθαρο ότι επιτέλους είχε βρει κάποιου είδους κλείσιμο. Η Νίνα ήταν σίγουρη ότι είχαν μέλλον μαζί αν το ήθελαν, ακόμα και σε όλη την κόλαση που είχαν περάσει μαζί.
  
  Αλλά τώρα, εκτός απροόπτου, ο Σαμ έγραφε λεπτομερή άρθρα για την Τρις και τη ζωή του μαζί της. Σελίδα μετά από σελίδα περιέγραφε το αποκορύφωμα των περιστάσεων και των γεγονότων που οδήγησαν και τους δύο να παγιδευτούν σε εκείνο το μοιραίο περιστατικό εμπορίας όπλων που άλλαξε τη ζωή του για πάντα. Η Νίνα δεν μπορούσε να φανταστεί από πού προερχόταν όλο αυτό και αναρωτήθηκε τι είχε μαζέψει αυτή την ψώρα στον Σαμ.
  
  Με τη συναισθηματική της σύγχυση, κάποιες τύψεις για την εξαπάτηση της Αγκάθα και πολλή σύγχυση που προκλήθηκε από τα παιχνίδια του μυαλού της Purdue σχετικά με την αγάπη της για τον Sam, η Nina τελικά απλώς ενέδωσε στο παζλ της και άφησε την αρπαγή του ονείρου να την πάρει.
  
  Η Αγκάθα ήταν η τελευταία που έμεινε όρθια, τρίβοντας το παλλόμενο σαγόνι της και το πονεμένο μάγουλό της. Δεν θα πίστευε ποτέ ότι κάποιος τόσο μικρός όσο ο Δρ Γκουλντ θα μπορούσε να κάνει ένα τέτοιο χτύπημα, αλλά έπρεπε να παραδεχτεί ότι ο μικρός ιστορικός δεν ήταν από αυτούς που έπρεπε να ωθηθούν σε σωματική δράση. Στην Αγκάθα άρεσε να επιδίδεται σε μερικές πολεμικές τέχνες σώμα με σώμα από καιρό σε καιρό για διασκέδαση, αλλά ποτέ δεν προέβλεψε ότι αυτό το χτύπημα θα ερχόταν. Απλώς απέδειξε ότι ο Sam Cleve σήμαινε πολλά για τη Nina, όσο κι αν προσπάθησε να το υποβαθμίσει. Η ψηλή ξανθιά κατέβηκε στην κουζίνα για να πάρει περισσότερο πάγο για το πρησμένο πρόσωπό της.
  
  Όταν μπήκε στη σκοτεινή κουζίνα, μια ψηλότερη ανδρική φιγούρα στεκόταν κάτω από το αχνό φως μιας λάμπας ψυγείου που έπεφτε κάθετα στη λαξευμένη κοιλιά και στο στήθος του από τη μισάνοιχτη πόρτα.
  
  Ο Σαμ σήκωσε το βλέμμα στη σκιά που μπήκε στην πόρτα.
  
  Και οι δύο πάγωσαν αμέσως σε αμήχανη σιωπή, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο έκπληκτοι, αλλά κανένας δεν μπορούσε να κοιτάξει μακριά από τον άλλο. Και οι δύο ήξεραν ότι υπήρχε λόγος που ήρθαν στο ίδιο μέρος την ίδια στιγμή ενώ οι άλλοι έλειπαν. Χρειάστηκε να γίνουν διορθώσεις.
  
  "Ακούστε, κύριε Κληβ", άρχισε η Αγκάθα με μια φωνή λίγο πιο ψηλά από έναν ψίθυρο, "Λυπάμαι βαθιά που έδωσα ένα χαμηλό χτύπημα. Και δεν οφείλεται στη σωματική τιμωρία που έλαβα γι' αυτό".
  
  "Αγάθα", αναστέναξε, σηκώνοντας το χέρι του για να τη σταματήσει.
  
  "Οχι πραγματικά. Δεν έχω ιδέα γιατί το είπα αυτό! Δεν πιστεύω κατηγορηματικά ότι αυτό είναι καν αλήθεια!". παρακαλούσε εκείνη.
  
  "Κοίτα, ξέρω ότι ήμασταν και οι δύο έξαλλοι. Κόντεψες να πεθάνεις, μια ομάδα γερμανών μαλάκων με τσάκωσαν, σχεδόν όλοι μας συλλάβαμε... Το καταλαβαίνω. Ήμασταν όλοι αναστατωμένοι", εξήγησε. "Δεν θα λύσουμε αυτό το μυστήριο αν χωρίσουμε, καταλαβαίνεις;"
  
  "Εχεις δίκιο. Ωστόσο, μου αρέσει που σου το λέω αυτό, μόνο και μόνο επειδή ξέρω ότι αυτό είναι ένα πονεμένο σημείο για σένα. Ήθελα να σε πληγώσω, Σαμ. Ήθελα. Αυτό είναι ασυγχώρητο", θρηνούσε. Δεν ήταν χαρακτηριστικό για την Agatha Purdue να δείξει τύψεις ή ακόμα και να εξηγήσει τις ακανόνιστες ενέργειές της. Ήταν ένα σημάδι για τον Σαμ ότι ήταν ειλικρινής, και για άλλη μια φορά δεν μπορούσε να συγχωρήσει τον θάνατο του Τρις. Παραδόξως, τα τελευταία τρία χρόνια ήταν ευτυχισμένος-πραγματικά ευτυχισμένος. Στην καρδιά του νόμιζε ότι είχε κλείσει αυτή την πόρτα για πάντα, αλλά ίσως επειδή ήταν απασχολημένος να γράφει τα απομνημονεύματά του για έναν εκδότη του Λονδίνου, οι παλιές πληγές είχαν ακόμα τη δύναμη να τον βαραίνουν.
  
  Η Αγκάθα πήγε στον Σαμ. Παρατήρησε πόσο ελκυστική ήταν πραγματικά αν δεν είχε μια τόσο παράξενη ομοιότητα με τον Purdue - ήταν απλώς η κατάλληλη συσκευή που μπλοκάρει τον κόκορα για εκείνον. Του στριμώχτηκε και εκείνος προετοιμάστηκε για ανεπιθύμητη οικειότητα καθώς τον πλησίασε για ένα κουτάκι παγωτό σταφίδα ρούμι.
  
  Χαίρομαι που δεν έκανα κάτι ανόητο, σκέφτηκε αμήχανος.
  
  Η Αγκάθα τον κοίταξε κατευθείαν στα μάτια, σαν να ήξερε τι σκεφτόταν, και οπισθοχώρησε για να πιέσει το παγωμένο δοχείο πάνω στις μελανιασμένες πληγές της. Ο Σαμ χαμογέλασε και άπλωσε το χέρι για ένα μπουκάλι ελαφριά μπύρα στην πόρτα του ψυγείου. Καθώς έκλεινε την πόρτα, χαμηλώνοντας τη γραμμή του φωτός για να βυθίσει την κουζίνα στο σκοτάδι, μια φιγούρα εμφανίστηκε στο κατώφλι, μια σιλουέτα ορατή μόνο στο φως της τραπεζαρίας. Η Αγκάθα και ο Σαμ έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν τη Νίνα να στέκεται εκεί εκείνη τη στιγμή προσπαθώντας να δουν ποιος ήταν στην κουζίνα.
  
  "Ο Σαμ?" ρώτησε μέσα στο σκοτάδι μπροστά της.
  
  "Ναι κορίτσι", απάντησε ο Σαμ και άνοιξε ξανά το ψυγείο για να τον δει στο τραπέζι με την Αγκάθα. Ήταν έτοιμος να επέμβει στον επικείμενο γκόμενο αγώνα, αλλά δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Η Νίνα μόλις πήγε προς την Αγκάθα, δείχνοντας το κουτί παγωτού χωρίς να πει λέξη. Η Αγκάθα έδωσε στη Νίνα ένα δοχείο με κρύο νερό και η Νίνα ανακάθισε, πιέζοντας τις γδαρμένες αρθρώσεις της πάνω στο ευχάριστα καταπραϋντικό δοχείο πάγου.
  
  "Ααα", βόγκηξε, με τα μάτια της να γυρίζουν πίσω στις κόγχες τους. Η Νίνα Γκουλντ δεν επρόκειτο να ζητήσει συγγνώμη, η Αγκάθα το ήξερε αυτό και ήταν εντάξει. Είχε κερδίσει αυτή την επιρροή από τη Νίνα, και κατά κάποιον περίεργο τρόπο ήταν πολύ πιο ανταμείβοντας για την ενοχή της από τη χαριτωμένη συγχώρεση του Σαμ.
  
  "Λοιπόν", είπε η Νίνα, "έχει κανείς τσιγάρο;"
  
  
  Κεφάλαιο 23
  
  
  "Πέρντιου, ξέχασα να σου πω. Η οικονόμος, η Maisie, τηλεφώνησε χθες το βράδυ και μου ζήτησε να σας ενημερώσω ότι τάισε τον σκύλο", είπε η Nina Perdue καθώς έβαλαν το χρηματοκιβώτιο σε ένα ατσάλινο τραπέζι στο γκαράζ. "Είναι αυτός ένας κωδικός για κάτι; Γιατί δεν βλέπω το νόημα να καλέσω ένα διεθνές τηλέφωνο για να αναφέρω κάτι τόσο ασήμαντο".
  
  Ο Perdue απλώς χαμογέλασε και έγνεψε καταφατικά.
  
  "Έχει κωδικούς για τα πάντα. Θεέ μου, θα πρέπει να ακούσεις τις επιλεκτικές συγκρίσεις του με την ανάκτηση λειψάνων από το αρχαιολογικό μουσείο στο Δουβλίνο ή την αλλαγή της σύνθεσης των ενεργών τοξινών..." Η Αγκάθα κουτσομπολούσε δυνατά μέχρι που τη διέκοψε ο αδερφός της.
  
  "Άγκαθα, μπορείς να το κρατήσεις αυτό για τον εαυτό σου; Τουλάχιστον μέχρι να ανοίξω αυτή την αδιαπέραστη θήκη χωρίς να καταστρέψω αυτό που υπάρχει μέσα".
  
  "Γιατί δεν χρησιμοποιείς φυσητήρα;" - ρώτησε ο Σαμ από την πόρτα, πηγαίνοντας στο γκαράζ.
  
  "Ο Πίτερ δεν έχει τίποτα άλλο παρά τα πιο βασικά εργαλεία", είπε ο Περντού, επιθεωρώντας προσεκτικά το χαλύβδινο κουτί από όλες τις πλευρές για να διαπιστώσει εάν υπήρχε κάποιο κόλπο, ίσως ένα κρυφό διαμέρισμα ή μια ακριβής μέθοδος για να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο. Περίπου στο μέγεθος ενός παχιού καθολικού, δεν είχε ραφές, ούτε ορατό καπάκι ή κλειδαριά. Στην πραγματικότητα, ήταν μυστήριο το πώς το περιοδικό κατέληξε μέσα σε ένα τέτοιο κατασκεύασμα. Ακόμη και ο Purdue, ο οποίος ήταν εξοικειωμένος με προηγμένα συστήματα αποθήκευσης και μεταφοράς, μπερδεύτηκε με το σχεδιασμό αυτού του πράγματος. Ωστόσο, ήταν μόνο χάλυβας και όχι οποιοδήποτε άλλο απόρθητο μέταλλο που εφευρέθηκε από επιστήμονες.
  
  "Σαμ, η τσάντα μου είναι εκεί... Φέρε μου ένα spyglass, σε παρακαλώ", ρώτησε ο Περντού.
  
  Όταν ενεργοποίησε τη λειτουργία υπερύθρων, μπόρεσε να δει το εσωτερικό του διαμερίσματος. Το μικρότερο ορθογώνιο στο εσωτερικό επιβεβαίωσε το μέγεθος του γεμιστήρα και ο Purdue χρησιμοποίησε τη συσκευή για να σημαδέψει κάθε σημείο μέτρησης στο πεδίο, έτσι ώστε η λειτουργία του λέιζερ να μην υπερβαίνει αυτές τις παραμέτρους όταν το χρησιμοποιούσε για να κόψει την πλευρά του κουτιού.
  
  Στην κόκκινη ρύθμιση, το λέιζερ, αόρατο εκτός από την κόκκινη κουκκίδα στο φυσικό του σημάδι, κόβει κατά μήκος των σημειωμένων μετρήσεων με άψογη ακρίβεια.
  
  "Μην καταστρέφεις το βιβλίο, Ντέιβιντ", προειδοποίησε η Αγκάθα από πίσω του. Ο Περντού χτύπησε τη γλώσσα του εκνευρισμένος στην υπερβολική συμβουλή της.
  
  Σε ένα λεπτό κομμάτι καπνού, μια λεπτή πορτοκαλί γραμμή στο λιωμένο ατσάλι μετακινήθηκε από τη μια πλευρά στην άλλη, μετά προς τα κάτω, επαναλαμβάνοντας την πορεία της μέχρι να χαραχθεί ένα τέλειο τετράπλευρο ορθογώνιο στην επίπεδη πλευρά του κουτιού.
  
  "Τώρα απλώς περιμένετε να κρυώσει λίγο για να μπορέσουμε να σηκώσουμε την αντίθετη πλευρά", παρατήρησε ο Περντού καθώς μαζεύονταν οι άλλοι, σκύβοντας πάνω από το τραπέζι για να δείτε καλύτερα τι επρόκειτο να ανοίξει.
  
  "Πρέπει να ομολογήσω ότι το βιβλίο είναι μεγαλύτερο από όσο νόμιζα. Φαντάστηκα ότι ήταν απλώς ένα κανονικό πράγμα τύπου σημειωματάριο", είπε η Agatha. "Αλλά υποθέτω ότι είναι πραγματικό καθολικό".
  
  "Θέλω απλώς να δω τον πάπυρο στον οποίο φαίνεται να βρίσκεται", σχολίασε η Νίνα. Ως ιστορικός, θεωρούσε τέτοιες αρχαιότητες σχεδόν ιερές.
  
  Ο Σαμ κράτησε την κάμερά του έτοιμη για να καταγράψει το μέγεθος και την κατάσταση του βιβλίου, καθώς και το σενάριο μέσα. Ο Purdue άνοιξε το σχισμένο καπάκι και αντί για βιβλίο βρήκε μια μαυρισμένη δερματόδετη τσάντα.
  
  "Τι στο διάολο είναι αυτό?" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Είναι ένας κωδικός", αναφώνησε η Νίνα.
  
  "Κώδικας?" επανέλαβε η Αγκάθα, μαγεμένη. "Στα αρχεία της βιβλιοθήκης, όπου εργάστηκα έντεκα χρόνια, δούλευα συνεχώς μαζί τους για να αναφερθώ σε παλιούς γραφείς. Ποιος θα το φανταζόταν ότι ένας Γερμανός στρατιώτης θα χρησιμοποιούσε έναν κωδικό για να καταγράψει τις καθημερινές του δραστηριότητες;".
  
  "Αυτό είναι πολύ αξιοσημείωτο", είπε η Νίνα με ευλάβεια, ενώ η Αγκάθα το έβγαλε απαλά από τον τάφο με τα γάντια της χέρια. Ήταν πολύ έμπειρη στον χειρισμό αρχαίων εγγράφων και βιβλίων και γνώριζε την ευθραυστότητα κάθε τύπου. Ο Σαμ τράβηξε φωτογραφίες του ημερολογίου. Ήταν τόσο ασυνήθιστο όσο είχε προβλέψει ο θρύλος.
  
  Τα μπροστινά και πίσω καλύμματα κατασκευάστηκαν από φελλό δρυς, τα επίπεδα πάνελ λειάνθηκαν και κερώθηκαν. Χρησιμοποιώντας μια καυτή σιδερένια ράβδο ή παρόμοιο εργαλείο, το ξύλο κάηκε για να γράψει το όνομα του Claude Ernault. Ο συγκεκριμένος αντιγραφέας, πιθανώς ο ίδιος ο Έρνο, δεν ήταν καθόλου επιδέξιος στην πυρογραφία, γιατί διακρίνονταν σημεία απανθράκωσης σε πολλά σημεία όπου είχε ασκηθεί υπερβολική πίεση ή θερμότητα.
  
  Ανάμεσά τους, μια στοίβα από φύλλα παπύρου αποτελούσε το περιεχόμενο του κώδικα και στα αριστερά του έλειπε μια ράχη, όπως τα σύγχρονα βιβλία, αντί για αυτήν υπήρχε μια σειρά από χορδές. Κάθε σπάγκος περνούσε μέσα από τρύπες στο πλάι του ξύλινου πάνελ και περνούσε μέσα από τον πάπυρο, μεγάλο μέρος του οποίου είχε σκιστεί από τη φθορά και την παλαιότητα. Ωστόσο, οι σελίδες του βιβλίου σώζονται στα περισσότερα σημεία και ελάχιστα φύλλα έχουν σκιστεί εντελώς.
  
  "Αυτή είναι μια τόσο σημαντική στιγμή", ενθουσιάστηκε η Νίνα καθώς η Αγκάθα της επέτρεψε να αγγίξει το υλικό με τα γυμνά της δάχτυλα για να εκτιμήσει πλήρως την υφή και την ηλικία. "Σκεφτείτε, αυτές οι σελίδες έγιναν από χέρια της ίδιας εποχής με τον Μέγα Αλέξανδρο. Βάζω στοίχημα ότι επέζησαν από την πολιορκία του Καίσαρα και στην Αλεξάνδρεια, για να μην αναφέρουμε ότι μετέτρεψαν τους ρόλους σε βιβλία".
  
  "Νέρντ της ιστορίας", πείραξε ξερά ο Σαμ.
  
  "Εντάξει, τώρα που μας άρεσε αυτό και απολαύσαμε την αρχαία γοητεία του, θα μπορούσαμε πιθανώς να προχωρήσουμε στο ποίημα και στις υπόλοιπες ενδείξεις του τζάκποτ", δήλωσε ο Purdue. "Αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου, αλλά αμφιβάλλω ότι θα το κάνουμε, οπότε...δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος από τώρα".
  
  Στα δωμάτια του Σαμ και του Περντιού, οι τέσσερις τους μαζεύτηκαν για να βρουν τη σελίδα που είχε η Αγκάθα μια φωτογραφία, έτσι ώστε η Νίνα να μπορεί να μεταφράσει αισίως τις λέξεις που λείπουν από τις γραμμές του ποιήματος. Κάθε σελίδα ήταν γραμμένη στα γαλλικά από κάποιον με τρομερό χειρόγραφο, αλλά ο Σαμ κατέγραψε κάθε σελίδα και τα αποθήκευσε όλα στην κάρτα μνήμης του. Όταν τελικά βρήκαν τη σελίδα, περισσότερες από δύο ώρες αργότερα, οι τέσσερις ερευνητές είδαν με χαρά ότι το πλήρες ποίημα ήταν ακόμα εκεί. Σε μια προσπάθεια να καλύψουν τα κενά, η Αγκάθα και η Νίνα άρχισαν να τα γράφουν όλα πριν επιχειρήσουν να ερμηνεύσουν τα νοήματα.
  
  "Λοιπόν", χαμογέλασε ικανοποιημένη η Νίνα καθώς δίπλωσε τα χέρια της στο τραπέζι, "Μετέφρασα τις λέξεις που λείπουν και τώρα έχουμε το πλήρες μέρος".
  
  
  "Νέο για τους ανθρώπους
  
  Όχι στο έδαφος στα 680 δώδεκα
  
  Ο ακόμα αυξανόμενος δείκτης του Θεού περιέχει δύο τριάδες
  
  Και οι Άγγελοι που χειροκροτούν φιλοξενούν το μυστικό του Έρνο
  
  Και στα ίδια τα χέρια που το κρατούν
  
  Παραμένει αόρατο ακόμη και σε κάποιον που αφιερώνει την ανάστασή του στον Ερρίκο Α'
  
  Εκεί που οι θεοί στέλνουν φωτιά, όπου γίνονταν προσευχές
  
  
  "Το μυστήριο του "Ερνο"... χμμ, ο Ερνο είναι ημερολόγος, Γάλλος συγγραφέας", είπε ο Σαμ.
  
  "Ναι, ο ίδιος ο γέρος στρατιώτης. Τώρα που έχει όνομα, είναι λιγότερο μύθος, έτσι δεν είναι;". Ο Perdue πρόσθεσε, δείχνοντας εξίσου εντυπωσιασμένος από το αποτέλεσμα αυτού που προηγουμένως ήταν άυλο και επικίνδυνο.
  
  "Προφανώς, το μυστικό του είναι ο θησαυρός για τον οποίο είχε πει τόσο καιρό πριν", χαμογέλασε η Νίνα.
  
  "Λοιπόν, όπου υπάρχει ένας θησαυρός, οι άνθρωποι εκεί δεν τον γνωρίζουν;" ρώτησε ο Σαμ, αναβοσβήνει γρήγορα, όπως έκανε πάντα όταν προσπαθούσε να ξεμπλέξει τη φωλιά των κοράκων των πιθανοτήτων.
  
  "Σωστά. Και αυτό ισχύει για τον Ερρίκο Ι. Τι ήταν ο Ερρίκος για τον οποίο ήταν γνωστός;" Η Αγκάθα σκέφτηκε δυνατά, χτυπώντας το πιγούνι της με το στυλό της.
  
  "Ο Ερρίκος ο Πρώτος ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Γερμανίας", είπε η Νίνα, "κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Μήπως λοιπόν ψάχνουμε για τη γενέτειρά του; Ή μήπως ο τόπος εξουσίας του;"
  
  "Οχι περίμενε. Δεν είναι μόνο αυτό", παρενέβη ο Περντιού.
  
  "Σαν τι?" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Σημασιολογία", απάντησε αμέσως, αγγίζοντας το δέρμα κάτω από το κάτω πλαίσιο των γυαλιών του. "Αυτή η γραμμή μιλάει για "κάποιον που αφιερώνει την αναγέννησή του στον Ερρίκο", επομένως δεν έχει να κάνει με τον πραγματικό βασιλιά, αλλά για κάποιον που ήταν απόγονός του ή κατά κάποιον τρόπο σύγκρινε τον εαυτό του με τον Ερρίκο Α'".
  
  "Ω Θεέ μου, Πέρντιου! Εχεις δίκιο!" αναφώνησε η Νίνα, τρίβοντας τον ώμο του επιδοκιμαστικά. "Σίγουρα! Οι απόγονοί του έχουν φύγει προ πολλού, εκτός ίσως από μια μακρινή γραμμή που δεν είχε καθόλου σημασία στην εποχή που έζησε ο Βέρνερ, στον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Θυμηθείτε, ήταν ο πολεοδόμος της Κολωνίας κατά την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι σημαντικό".
  
  "Πρόστιμο. Γοητευτικός. Γιατί?" Η Αγκάθα έσκυψε με το συνηθισμένο της νηφάλιο ριάλιτι.
  
  "Επειδή το μόνο κοινό πράγμα που είχα με τον Ερρίκο με τον Β" Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ένας άνθρωπος που νόμιζε ότι ήταν η μετενσάρκωση του πρώτου βασιλιά, του Χάινριχ Χίμλερ!" Η Νίνα σχεδόν ούρλιαζε από τον αχαλίνωτο ενθουσιασμό της.
  
  "Ένας άλλος μαλάκας των Ναζί εμφανίστηκε. Γιατί δεν εκπλήσσομαι; Ο Σαμ αναστέναξε. "Ο Χίμλερ ήταν μεγάλος σκύλος. Αυτό θα πρέπει να είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί. Δεν ήξερε ότι είχε αυτόν τον θησαυρό, αν και ήταν στα χέρια του, ή κάτι ανάλογο".
  
  "Ναι, βασικά αυτό λαμβάνω κι εγώ από αυτή την ερμηνεία", συμφώνησε ο Περντού.
  
  "Λοιπόν πού θα μπορούσε να αποθηκεύσει κάτι που δεν ήξερε ότι είχε;" Η Αγκάθα συνοφρυώθηκε. "Το σπίτι του?"
  
  "Ναι", γέλασε η Νίνα. Ο ενθουσιασμός της ήταν δύσκολο να αγνοηθεί. "Και πού ζούσε ο Χίμλερ την εποχή του Κλάους Βέρνερ, του πολεοδόμου της Κολωνίας;"
  
  Ο Σαμ και η Αγκάθα ανασήκωσαν τους ώμους τους.
  
  "Κύριε herte herren και η κυρία", είπε δραματικά η Νίνα, ελπίζοντας ότι τα γερμανικά της ήταν ακριβή σε αυτή την περίπτωση, "Κάστρο Wewelsburg!"
  
  Ο Σαμ χαμογέλασε με την επιδεικτική δήλωσή της. Η Αγκάθα απλώς έγνεψε καταφατικά και πήρε άλλο ένα μπισκότο, ενώ ο Περντού χτυπούσε τα χέρια του ανυπόμονα και τα έτριβε μεταξύ τους.
  
  "Καταλαβαίνω ότι δεν αρνείσαι, γιατρέ Γκουλντ;" ρώτησε ξαφνικά η Αγκάθα. Η Πέρντιου και ο Σαμ την κοίταξαν επίσης με περιέργεια και περίμεναν.
  
  Η Νίνα δεν μπορούσε να αρνηθεί ότι ήταν γοητευμένη από τον κώδικα και τις σχετικές πληροφορίες του, που την παρακίνησαν να συνεχίσει να ψάχνει για αυτό που θα μπορούσε να είναι απολύτως βαθύ. Πίστευε ότι αυτή τη φορά θα ήταν έξυπνη. δεν θα κυνηγούσε πια τις αγριόχηνες, αλλά τώρα που είχε δει ένα άλλο ιστορικό θαύμα να εκτυλίσσεται, πώς θα μπορούσε να μην το ακολουθήσει; Δεν άξιζε το ρίσκο να γίνω μέρος σε κάτι σπουδαίο;
  
  Η Νίνα χαμογέλασε, απορρίπτοντας όλες τις αμφιβολίες της υπέρ του τι μπορεί να κρύβει ο κώδικας. "Είμαι μέσα. Θέε μου, βοήθα με. Είμαι μέσα."
  
  
  Κεφάλαιο 24
  
  
  Δύο μέρες αργότερα, η Αγκάθα κανόνισε με τον πελάτη της να παραδώσει τον κώδικα, για τον οποίο προσλήφθηκε. Ήταν δύσκολο για τη Νίνα να αποχωριστεί ένα τόσο πολύτιμο κομμάτι της αρχαίας ιστορίας. Αν και ειδικεύτηκε στην ιστορία της Γερμανίας, κυρίως σε σχέση με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε μεγάλο πάθος για όλη την ιστορία, ειδικά για εποχές τόσο σκοτεινές και μακριά από τον Παλαιό Κόσμο που δεν έχουν απομείνει σχεδόν κανένα αυθεντικό κειμήλιο ή αρχείο τους. .
  
  Πολλά από όσα έχουν γραφτεί για την αληθινά αρχαία ιστορία καταστράφηκαν με την πάροδο του χρόνου, μολύνθηκαν και καταστράφηκαν από την αναζήτηση της ανθρωπότητας για κυριαρχία σε όλες τις ηπείρους και τους πολιτισμούς. Ο πόλεμος και ο εκτοπισμός έχουν μετατρέψει πολύτιμες ιστορίες και κειμήλια από ξεχασμένες εποχές σε μύθο και διαμάχη. Εδώ ήταν ένα αντικείμενο που υπήρχε στην πραγματικότητα σε μια εποχή που θεοί και τέρατα φημολογούνταν ότι περπάτησαν στη γη, όταν οι βασιλιάδες έριχνε φωτιά και οι ηρωίδες κυβερνούσαν ολόκληρα έθνη με έναν λόγο Θεού.
  
  Το χαριτωμένο χέρι της χάιδεψε απαλά το πολύτιμο τεχνούργημα. Τα σημάδια στις αρθρώσεις της άρχιζαν να επουλώνονται και υπήρχε μια περίεργη νοσταλγία στη συμπεριφορά της, σαν η περασμένη εβδομάδα να ήταν απλώς ένα θολό όνειρο στο οποίο είχε το προνόμιο να γνωρίσει τον εαυτό της με κάτι βαθιά μυστηριώδες και μαγικό. Το τατουάζ με τον ρούνο Tivaz στο μπράτσο της προεξείχε λίγο κάτω από το μανίκι και θυμήθηκε μια άλλη ακριβώς τέτοια περίπτωση όταν βούτηξε με τα πόδια στον κόσμο της σκανδιναβικής μυθολογίας και τη σαγηνευτική της πραγματικότητα σήμερα. Έκτοτε, δεν είχε βιώσει μια τόσο συντριπτική αίσθηση έκπληξης για τις θαμμένες αλήθειες του κόσμου, που τώρα έχουν περιέλθει σε μια γελοία θεωρία.
  
  Κι όμως εδώ ήταν σε κοινή θέα, απτό και πολύ αληθινό. Ποιος θα μπορούσε να πει ότι άλλες λέξεις που χάνονται στους μύθους δεν είναι αξιόπιστες; Αν και η Σαμ αφαίρεσε κάθε σελίδα και αποτύπωσε την ομορφιά του παλιού βιβλίου με επαγγελματική αποτελεσματικότητα, θρήνησε την αναπόφευκτη εξαφάνισή του. Παρόλο που η Perdue είχε προσφερθεί να μεταφράσει ολόκληρο το ημερολόγιο από διαδοχικές σελίδες για να το διαβάσει, δεν ήταν το ίδιο. Τα λόγια δεν ήταν αρκετά. Δεν μπορούσε να βάλει τα χέρια της στα αποτυπώματα των αρχαίων πολιτισμών με λόγια.
  
  "Θεέ μου, Νίνα, έχεις εμμονή με αυτό το πράγμα;" - αστειεύτηκε ο Σαμ, μπαίνοντας στο δωμάτιο με την Αγκάθα στην ουρά. "Να φωνάξω τον παλιό ιερέα και τον νεαρό ιερέα;"
  
  "Ω, αφήστε την ήσυχη, κύριε Κληβ. Λίγοι έχουν μείνει σε αυτόν τον κόσμο που εκτιμούν την αληθινή δύναμη του παρελθόντος. Δρ Γκουλντ, μετέφερα την αμοιβή σας", την ενημέρωσε η Άγκαθα Περντιού. Στο χέρι της είχε μια ειδική δερμάτινη θήκη για τη μεταφορά του βιβλίου. ήταν κλειδωμένο στην κορυφή με μια κλειδαριά παρόμοια με την παλιά σχολική τσάντα της Νίνας όταν ήταν δεκατεσσάρων.
  
  "Ευχαριστώ, Αγκάθα", είπε φιλικά η Νίνα. "Ελπίζω ότι ο πελάτης σας το εκτιμά με τον ίδιο τρόπο."
  
  "Ω, είμαι σίγουρος ότι εκτιμά όλες τις δυσκολίες που περάσαμε για να πάρουμε πίσω το βιβλίο. Ωστόσο, αποφύγετε να δημοσιεύσετε φωτογραφίες ή πληροφορίες", ρώτησε η Agatha τον Sam και τη Nina, "ή πείτε σε οποιονδήποτε ότι σας έχω δώσει την άδεια να αποκτήσετε πρόσβαση στο περιεχόμενό τους. Έγνεψαν καταφατικά. Άλλωστε, αν έπρεπε να αποκαλύψουν σε τι οδηγούσε το βιβλίο τους, δεν θα χρειαζόταν να αποκαλυφθεί η ύπαρξή του.
  
  "Πού είναι ο Ντέιβιντ; ρώτησε καθώς μάζευε τις τσάντες της.
  
  "Με τον Πήτερ στο γραφείο του σε άλλο κτίριο", απάντησε ο Σαμ, βοηθώντας την Αγκάθα με μια τσάντα αναρριχητικό εξοπλισμό.
  
  "Εντάξει, πες του ότι είπα αντίο, εντάξει;" είπε σε κανέναν συγκεκριμένα.
  
  Τι περίεργη οικογένεια, σκέφτηκε μέσα της η Νίνα καθώς έβλεπε την Αγκάθα και τον Σαμ να χάνονται από τις σκάλες προς την εξώπορτα. Τα δίδυμα δεν έχουν δει ο ένας τον άλλον εδώ και χρόνια και κάπως έτσι χωρίζουν οι δρόμοι τους. Ανάθεμα, νόμιζα ότι ήμουν ψυχρός συγγενής, αλλά αυτοί οι δύο... πρέπει να είναι για τα λεφτά. Τα χρήματα κάνουν τους ανθρώπους ανόητους και κακούς.
  
  "Νόμιζα ότι η Αγκάθα θα ερχόταν μαζί μας", φώναξε η Νίνα από το κιγκλίδωμα πάνω από το Πέρντιου καθώς μαζί με τον Πίτερ πήγαιναν προς το λόμπι.
  
  Ο Περντού σήκωσε τα μάτια. Ο Πίτερ χτύπησε το χέρι του και αποχαιρέτησε τη Νίνα.
  
  "Wiedersechen, Peter", χαμογέλασε.
  
  "Να υποθέσω ότι η αδερφή μου έχει φύγει;" ρώτησε ο Περντού, παρακάμπτοντας τα πρώτα βήματα για να έρθει μαζί της.
  
  "Στην πραγματικότητα, μόλις τώρα. Υποθέτω ότι εσείς οι δύο δεν είστε κοντά", παρατήρησε. "Δεν μπορούσε να περιμένει να έρθεις να την αποχαιρετήσεις;"
  
  "Την ξέρεις", είπε, με τη φωνή του λίγο βραχνή με έναν υπαινιγμό παλιάς πικρίας. "Όχι πολύ στοργικό ακόμα και σε μια καλή μέρα". Κοίταξε τη Νίνα προσεκτικά και τα μάτια του μαλάκωσαν. "Από την άλλη πλευρά, είμαι πολύ δεμένος λαμβάνοντας υπόψη τη φυλή από την οποία προέρχομαι".
  
  "Φυσικά, αν δεν ήσουν τόσο χειριστικό κάθαρμα", τον έκοψε. Τα λόγια της δεν ήταν υπερβολικά σκληρά, αλλά μετέφεραν την ειλικρινή της γνώμη για τον πρώην εραστή της. "Φαίνεται ότι ταιριάζεις με τη φατρία σου, παλιόπαιδο".
  
  "Είμαστε έτοιμοι να πάμε;" Η φωνή του Σαμ από την εξώπορτα ξεφούσκωσε την ένταση.
  
  "Ναί. Ναι, είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε. Ζήτησα από τον Peter να κανονίσει τη μεταφορά στο Buren και από εκεί θα κάνουμε μια περιήγηση στο κάστρο για να δούμε αν θα βρούμε κάποια αξία στη διατύπωση του ημερολογίου", είπε ο Perdue. "Πρέπει να βιαστούμε, παιδιά. Υπάρχει πολύ κακό να γίνει!".
  
  Ο Σαμ και η Νίνα τον παρακολουθούσαν καθώς εξαφανιζόταν στον πλαϊνό διάδρομο που οδηγούσε στο γραφείο όπου είχε αφήσει τις αποσκευές του.
  
  "Μπορείς να πιστέψεις ότι δεν έχει κουραστεί ακόμα να ψάχνει τον κόσμο για αυτό το άπιαστο έπαθλο;" ρώτησε η Νίνα. "Αναρωτιέμαι αν ξέρει τι ψάχνει στη ζωή, γιατί έχει εμμονή με την εύρεση θησαυρού, κι όμως ποτέ δεν είναι αρκετός".
  
  Ο Σαμ, λίγα εκατοστά πίσω της, της χάιδεψε απαλά τα μαλλιά, "Ξέρω τι ψάχνει. Αλλά φοβάμαι ότι αυτή η άπιαστη ανταμοιβή θα είναι ακόμα ο θάνατός του".
  
  Η Νίνα γύρισε να κοιτάξει τον Σαμ. Η έκφρασή του γέμισε γλυκιά θλίψη καθώς πήρε το χέρι του από πάνω της, αλλά η Νίνα το έπιασε γρήγορα και έσφιξε τον καρπό του σφιχτά. Πήρε το χέρι του στο δικό της και αναστέναξε.
  
  "Ω Σαμ".
  
  "Ναί?" ρώτησε καθώς εκείνη έπαιζε με τα δάχτυλά του.
  
  "Θα ήθελα να απαλλαγείς και από την εμμονή σου. Δεν υπάρχει μέλλον. Μερικές φορές, όσο και αν σε πονάει να παραδέχεσαι ότι έχασες, πρέπει να προχωρήσεις", τον συμβούλεψε απαλά η Νίνα, ελπίζοντας ότι θα άκουγε τη συμβουλή της για τα δεσμά που επιβλήθηκαν στον Τρις.
  
  Έδειχνε πραγματικά στενοχωρημένη και η καρδιά του βούλιαξε όταν την άκουσε να μιλάει για αυτά που φοβόταν, όσα ένιωθε όλη εκείνη την περίοδο. Από τη στιγμή της φαινομενικής έλξης της στη Βέρνη, ενήργησε αποστασιοποιημένη και με την επιστροφή του Purdue στη σκηνή, η αποξένωση από τον Sam ήταν αναπόφευκτη. Ευχόταν να μπορούσε να κωφευτεί για να τον γλιτώσει από τον πόνο της ομολογίας της. Αλλά αυτό ήξερε. Έχασε τη Νίνα μια για πάντα.
  
  Χάιδεψε το μάγουλο του Σαμ με ένα λεπτό χέρι, το άγγιγμα που αγαπούσε τόσο πολύ. Όμως τα λόγια της τον πλήγωσαν μέχρι το μεδούλι.
  
  "Πρέπει να την αφήσεις να φύγει αλλιώς αυτό το άπιαστο όνειρό σου θα σε οδηγήσει στο θάνατο".
  
  Οχι! Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό!Το μυαλό του ούρλιαξε, αλλά η φωνή του παρέμεινε βουβή. Ο Σαμ ένιωθε χαμένος στην πληρότητά του, βυθισμένος στο τρομερό συναίσθημα που προκαλούσε. Έπρεπε να πει κάτι.
  
  "Σωστά! Όλα είναι έτοιμα!" Ο Perdue έσπασε τη στιγμή της αναστολής των συναισθημάτων. "Δεν έχουμε πολύ χρόνο για να φτάσουμε στο κάστρο πριν κλείσει για την ημέρα".
  
  Η Νίνα και ο Σαμ τον ακολούθησαν με τις αποσκευές τους χωρίς άλλη λέξη. Ο δρόμος για το Wewelsburg φάνταζε σαν μια αιωνιότητα. Ο Σαμ δικαιολογήθηκε και κάθισε στο πίσω κάθισμα, συνδέοντας τα ακουστικά του στο τηλέφωνό του, ακούγοντας μουσική και προσποιούμενος ότι πήρε έναν υπνάκο. Αλλά στο κεφάλι του όλα τα γεγονότα ήταν μπερδεμένα. Αναρωτήθηκε πώς ήταν που η Νίνα είχε επιλέξει να μην είναι μαζί του επειδή, από όσο ήξερε, δεν είχε κάνει τίποτα για να την απωθήσει. Τελικά, αποκοιμήθηκε κάτω από τη μουσική και εγκατέλειψε μακάρια να ανησυχεί για πράγματα που ήταν πέρα από τον έλεγχό του.
  
  Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής οδήγησαν κατά μήκος του E331 με άνετη ταχύτητα για να επισκεφθούν το κάστρο το απόγευμα. Η Νίνα αφιέρωσε χρόνο για να μελετήσει το υπόλοιπο ποίημα. Έφτασαν στην τελευταία γραμμή: "Εκεί που οι θεοί στέλνουν φωτιά, όπου γίνονται προσευχές".
  
  Η Νίνα συνοφρυώθηκε, "Πιστεύω ότι η τοποθεσία είναι το Wewelsburg, η τελευταία γραμμή πρέπει να μας πει πού να κοιτάξουμε στο κάστρο".
  
  "Μπορεί. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν έχω ιδέα από πού να ξεκινήσω. Είναι ένα υπέροχο μέρος...και τεράστιο", απάντησε ο Purdue. "Και με τα έγγραφα της ναζιστικής εποχής, εσείς και εγώ ξέρουμε ποιο επίπεδο εξαπάτησης θα μπορούσαμε να επιτύχουμε, και νομίζω ότι αυτό είναι λίγο τρομακτικό. Από την άλλη πλευρά, μπορεί να τρομοκρατηθούμε ή να το δούμε αυτό ως μια άλλη πρόκληση. Τελικά, έχουμε ήδη νικήσει μερικά από τα πιο μυστικά δίκτυά τους στο παρελθόν, ποιος θα πει ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτή τη φορά;"
  
  "Μακάρι να είχα τόση πίστη σε εμάς όσο και εσύ, Περντύ", αναστέναξε η Νίνα περνώντας τα χέρια της μέσα από τα μαλλιά της.
  
  Τον τελευταίο καιρό, ένιωθε την επιθυμία να περπατήσει και να τον ρωτήσει πού βρισκόταν η Ρενάτα και τι έκανε μαζί της αφού δραπέτευσαν από ένα τροχαίο ατύχημα στο Βέλγιο. Ήταν επιτακτική ανάγκη να το μάθει - και το συντομότερο δυνατό. Η Νίνα χρειαζόταν να σώσει τον Αλέξανδρο και τους φίλους του πάση θυσία, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι θα ξαναπηδούσε στο κρεβάτι του Πέρντιου -με κάθε τρόπο- για να πάρει πληροφορίες.
  
  Καθώς μιλούσαν, τα μάτια του Περντιού έτρεχαν συνέχεια στον καθρέφτη, αλλά δεν έκοψε ταχύτητα. Λίγα λεπτά αργότερα αποφάσισαν να σταματήσουν στο Soest για μια μπουκιά να φάνε. Η γραφική πόλη τους έγνεψε από τον κεντρικό δρόμο με τις εκκλησίες της να υψώνονται πάνω από τις στέγες των σπιτιών και τις συστάδες δέντρων που κατέβαζαν τα βαριά κλαδιά τους στη λιμνούλα και τα ποτάμια από κάτω. Η ηρεμία ήταν πάντα ένας ευπρόσδεκτος επισκέπτης γι' αυτούς και ο Σαμ θα χαιρόταν να μάθει ότι μπορείτε να φάτε εκεί.
  
  Καθ' όλη τη διάρκεια του δείπνου έξω από το γραφικό καφέ &# 233; στην πλατεία της πόλης, ο Περντού φαινόταν απόμακρος, έστω και λίγο ασταθής στη συμπεριφορά του, αλλά η Νίνα το είπε στην αδερφή του που έφυγε τόσο απότομα.
  
  Ο Σαμ επέμενε να δοκιμάσει κάτι τοπικό, επιλέγοντας Pumpernickel και Zwiebelbier, όπως πρότεινε μια πολύ χαρούμενη ομάδα τουριστών από την Ελλάδα που δυσκολευόταν να περπατήσει σε ευθεία αυτή την πρώτη ώρα της ημέρας.
  
  Και αυτό ήταν που έπεισε τον Σαμ ότι ήταν το ποτό του. Γενικά, η κουβέντα ήταν ελαφριά, κυρίως για την ομορφιά της πόλης με λίγη υγιή κριτική στους περαστικούς που φορούσαν πολύ στενά τζιν ή σε αυτούς που δεν θεωρούσαν απαραίτητη την προσωπική υγιεινή.
  
  "Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να φύγουμε, παιδιά", βόγκηξε ο Περντού καθώς σηκωνόταν από το τραπέζι, το οποίο μέχρι τώρα ήταν γεμάτο με χρησιμοποιημένες χαρτοπετσέτες και άδεια πιάτα, με τα υπολείμματα ενός καταπληκτικού γλεντιού διάσπαρτα. "Σαμ, μάλλον δεν έχεις αυτή την κάμερα στην τσάντα σου, σωστά;"
  
  "Ναί".
  
  "Θα ήθελα να τραβήξω μια φωτογραφία αυτής της ρωμανικής εκκλησίας εκεί", ρώτησε ο Περντύ, δείχνοντας ένα παλιό κρεμ χρώμα με γοτθικό ύφος που δεν είναι τόσο εντυπωσιακό όσο ο καθεδρικός ναός της Κολωνίας, αλλά εξακολουθεί να αξίζει μια λήψη υψηλής ανάλυσης. .
  
  "Φυσικά, κύριε", χαμογέλασε ο Σαμ. Μεγέθυνε την εικόνα για να καλύψει όλο το ύψος της εκκλησίας, φροντίζοντας ο φωτισμός και το φιλτράρισμα να είναι σωστά για να διακρίνουν όλες τις λεπτές λεπτομέρειες της αρχιτεκτονικής.
  
  "Ευχαριστώ", είπε ο Περντού και έτριψε τα χέρια του. "Τώρα, πάμε".
  
  Η Νίνα τον παρακολουθούσε στενά. Ήταν ο γέρος πομπώδης, αλλά υπήρχε κάτι επιφυλακτικό πάνω του. Φαινόταν να είναι λίγο νευρικός ή κάτι τον ενοχλούσε που δεν ήθελε να μοιραστεί.
  
  Ο Purdue και τα μυστικά του. Έχετε πάντα έναν χάρτη στο μανίκι σας, έτσι δεν είναι; σκέφτηκε η Νίνα καθώς πλησίαζαν το όχημά τους.
  
  Αυτό που δεν παρατήρησε ήταν δύο νεαροί πανκ που ακολουθούσαν τα βήματά τους σε ασφαλή απόσταση, προσποιούμενοι ότι πήγαιναν για περιήγηση στα αξιοθέατα. Ακολουθούν τον Purdue, τον Sam και τη Nina από τότε που έφυγαν από την Κολωνία πριν από σχεδόν δυόμιση ώρες.
  
  
  Κεφάλαιο 25
  
  
  Ο Έρασμουςμπρουγκ τέντωσε τον λαιμό του που μοιάζει με κύκνο στον καθαρό ουρανό, καθώς ο οδηγός της Αγκάθα οδηγούσε πάνω από τη γέφυρα. Μετά βίας είχε φτάσει εγκαίρως στο Ρότερνταμ λόγω μιας καθυστερημένης πτήσης για τη Βόννη, αλλά τώρα διέσχιζε τη γέφυρα Erasmus, γνωστή στοργικά ως De Zwaan λόγω του σχήματος του κυρτού λευκού πυλώνα, ενισχυμένου με καλώδια.
  
  Δεν θα μπορούσε να αργήσει, αλλιώς θα ήταν το τέλος της συμβουλευτικής της καριέρας. Αυτό που παρέλειψε από τις συνομιλίες της με τον αδελφό της ήταν ότι ο πελάτης της ήταν ένας Jost Bloom, ένας παγκοσμίου φήμης συλλέκτης σκοτεινών αντικειμένων. Ο απόγονος δεν τα ανακάλυψε τυχαία στη σοφίτα της γιαγιάς του. Η φωτογραφία ήταν μεταξύ των συμμετοχών ενός πρόσφατα αποθανόντος έμπορου αντίκες, ο οποίος δυστυχώς βρισκόταν στη λάθος πλευρά του πελάτη της Αγκάθα, του Ολλανδού εκπροσώπου του συμβουλίου.
  
  Γνώριζε καλά ότι έμμεσα εργαζόταν για το ίδιο συμβούλιο υψηλόβαθμων μελών της οργάνωσης Black Sun που παρενέβη όταν η εντολή αντιμετώπισε προβλήματα με τη διακυβέρνηση. Ήξεραν επίσης με ποιον είχε σχέση, αλλά για κάποιο λόγο υπήρχε ουδέτερη προσέγγιση και από τις δύο πλευρές. Η Agatha Purdue διαχώρισε τον εαυτό της και την καριέρα της από τον αδερφό της και διαβεβαίωσε το συμβούλιο ότι δεν συνδέονται με κανέναν τρόπο παρά μόνο ως προς το όνομα, το πιο ατυχές χαρακτηριστικό στο ré άθροισμαé.
  
  Αυτό που δεν ήξεραν, ωστόσο, ήταν ότι η Αγκάθα είχε προσλάβει τους ίδιους τους ανθρώπους που κυνηγούσαν στη Μπριζ για να αποκτήσουν το αντικείμενο που αναζητούσαν. Ήταν, κατά κάποιον τρόπο, το δώρο της στον αδερφό της, να δώσει σε αυτόν και στους συναδέλφους του ένα προβάδισμα προτού οι άνδρες του Μπλουμ αποκρυπτογραφήσουν το απόσπασμα και ακολουθήσουν τα βήματά τους για να βρουν τι ήταν αποθηκευμένο στα έγκατα του Wewelsburg. Κατά τα άλλα, πρόσεχε μόνο τον εαυτό της και το έκανε πολύ καλά.
  
  Ο οδηγός της οδήγησε ένα Audi RS5 στο πάρκινγκ του Ινστιτούτου Piet Zwart, όπου επρόκειτο να συναντήσει τον κύριο Μπλουμ και τους βοηθούς του.
  
  "Ευχαριστώ", είπε βουρκωμένη και έδωσε στον οδηγό μερικά ευρώ για τον κόπο. Η συνοδηγός του φαινόταν σκυθρωπή, αν και ήταν άψογα ντυμένη ως επαγγελματίας αρχειονόμος και ειδικός σύμβουλος σε σπάνια βιβλία που περιείχαν απόκρυφες πληροφορίες και βιβλία ιστορίας γενικά. Έφυγε όταν η Αγκάθα μπήκε στην Ακαδημία Willem de Kooning, την κορυφαία σχολή τέχνης της πόλης, για να συναντήσει τον πελάτη της στο διοικητικό κτίριο όπου ο πελάτης της είχε γραφείο. Η ψηλή βιβλιοθηκάριος τράβηξε τα μαλλιά της σε έναν κομψό κότσο και περπάτησε στο φαρδύ διάδρομο με ένα κοστούμι με μολύβι φούστα και γόβες, ακριβώς το αντίθετο από την ανόητη ερημική που ήταν στην πραγματικότητα.
  
  Από το τελευταίο γραφείο στα αριστερά, όπου ήταν τραβηγμένες οι κουρτίνες στα παράθυρα, έτσι ώστε το φως μόλις να εισχωρήσει μέσα, άκουσε τη φωνή του Μπλουμ.
  
  "Δεσποινίς Πέρντιου. Ακριβώς στην ώρα, όπως πάντα", είπε εγκάρδια, απλώνοντας και τα δύο χέρια για να την κουνήσει. Ο κύριος Μπλουμ ήταν εξαιρετικά ελκυστικός στα πενήντα του χρόνια, με ξανθά μαλλιά με μια ελαφριά κοκκινωπή απόχρωση που έπεφτε σε μακριά σκέλη κάτω από τον γιακά του. Η Αγκάθα ήταν συνηθισμένη στα χρήματα, προερχόμενη από μια γελοία πλούσια οικογένεια, αλλά έπρεπε να παραδεχτεί ότι τα ρούχα του κυρίου Μπλουμ ήταν η κορυφή του στυλ. Αν δεν ήταν λεσβία, μπορεί κάλλιστα να την αποπλανήσει. Προφανώς, είχε την ίδια άποψη, γιατί τα λάγνα μπλε μάτια του μελετούσαν ανοιχτά τις καμπύλες της καθώς τη χαιρετούσε.
  
  Ένα πράγμα που ήξερε για τους Ολλανδούς ήταν ότι δεν είχαν κλείσει ποτέ.
  
  "Να υποθέσω ότι λάβατε το περιοδικό μας;" ρώτησε καθώς κάθισαν στις απέναντι πλευρές του τραπεζιού του.
  
  "Ναι, κύριε Μπλουμ. Εδώ ακριβώς", απάντησε εκείνη. Τοποθέτησε προσεκτικά τη δερμάτινη θήκη της στη γυαλισμένη επιφάνεια και την άνοιξε. Ο βοηθός του Μπλουμ, Γουέσλι, μπήκε στο γραφείο με έναν χαρτοφύλακα. Ήταν πολύ νεότερος από το αφεντικό του, αλλά εξίσου κομψός στην επιλογή των ρούχων του. Ήταν ένα ευχάριστο θέαμα μετά από τόσα χρόνια σε υπανάπτυκτες χώρες όπου ένας άντρας με κάλτσες θεωρούνταν κομψός, σκέφτηκε η Αγκάθα.
  
  "Γουέσλι, δώσε στην κυρία τα χρήματά της, σε παρακαλώ", αναφώνησε ο Μπλουμ. Η Αγκάθα πίστευε ότι ήταν μια περίεργη επιλογή για το συμβούλιο, καθώς ήταν όμορφοι, ηλικιωμένοι άνθρωποι με σχεδόν καθόλου την προσωπικότητα ή το δραματικό ταλέντο του Μπλουμ. Ωστόσο, αυτός ο άνθρωπος είχε μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο γνωστής σχολής τέχνης, οπότε θα έπρεπε να ήταν λίγο πιο επιδεικτικός. Πήρε τον χαρτοφύλακα από τα χέρια του νεαρού Γουέσλι και περίμενε όσο ο κύριος Μπλουμ εξέταζε την αγορά του.
  
  "Καταπληκτικό", ανέπνευσε με δέος, βγάζοντας τα γάντια του από την τσέπη του για να αγγίξει το αντικείμενο. "Δεσποινίς Πέρντιου, θα ελέγξετε τα χρήματά σας;"
  
  "Σε εμπιστεύομαι", χαμογέλασε, αλλά η γλώσσα του σώματός της πρόδιδε την ανησυχία της. Ήξερε ότι οποιοδήποτε μέλος του Μαύρου Ήλιου, ανεξάρτητα από το πόσο προσιτό στη φύση του, θα ήταν ένα επικίνδυνο άτομο. Κάποιος με τη φήμη του Μπλουμ, κάποιος που ήρθε με συμβουλές, που ξεπέρασε τα άλλα μέλη του τάγματος, πρέπει να ήταν τρομερά κακός και απαθής στη φύση. Ούτε μια φορά η Αγκάθα δεν άφησε αυτό το γεγονός να ξεφύγει από το μυαλό της με αντάλλαγμα όλες τις ευγένειες.
  
  "Με εμπιστευεσαι!" αναφώνησε με την παχιά ολλανδική προφορά του, δείχνοντας φανερά έκπληκτος. "Γλυκό μου κορίτσι, είμαι το τελευταίο άτομο που πρέπει να εμπιστευτείς, ειδικά όταν πρόκειται για χρήματα".
  
  Ο Γουέσλι γέλασε μαζί με τον Μπλουμ καθώς αντάλλαξαν άτακτα βλέμματα. Έκαναν την Αγκάθα να νιώθει εντελώς ηλίθια και αφελής, αλλά δεν τόλμησε να ενεργήσει με τον δικό της συγκαταβατικό τρόπο. Ήταν πολύ ωμά, και τώρα βρισκόταν στην παρουσία ενός νέου επιπέδου κάθαρμα, που έκανε τις προσβολές της στους άλλους να φαίνονται αδύναμες και παιδικές.
  
  "Ώστε αυτό είναι, κύριε Μπλουμ;" ρώτησε με υποχωρητικό ύφος.
  
  "Έλεγξε τα χρήματά σου, Αγκάθα", είπε ξαφνικά με βαθιά, σοβαρή φωνή καθώς τα μάτια του βαρέθηκαν τα δικά της. Εκείνη υπάκουσε.
  
  Ο Μπλουμ ξεφύλλισε προσεκτικά τον κώδικα, αναζητώντας τη σελίδα που περιείχε τη φωτογραφία που είχε δώσει στην Αγκάθα. Ο Γουέσλι στάθηκε πίσω του, κοιτάζοντας πάνω από τον ώμο του, κοιτώντας το ίδιο απορροφημένος στη γραφή του όσο και ο δάσκαλός του. Η Αγκάθα έλεγξε αν η αμοιβή που συμφώνησαν ήταν σε ισχύ. Ο Μπλουμ την κοίταξε σιωπηλά, κάνοντας την να νιώθει τρομερά άβολα.
  
  "Είναι όλα εκεί;" ρώτησε.
  
  "Ναι, κύριε Μπλουμ", έγνεψε καταφατικά κοιτάζοντάς τον σαν υποτακτική ηλίθια. Ήταν αυτό το βλέμμα που πάντα προκαλούσε αδιαφορία στους άντρες, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γι' αυτό. Το μυαλό της στριφογυρνούσε και υπολόγιζε τον χρόνο, τη γλώσσα του σώματος και την αναπνοή. Η Αγκάθα τρομοκρατήθηκε.
  
  "Να ελέγχετε πάντα την θήκη, αγάπη μου. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος θέλει να σε βγάλει, σωστά;" προειδοποίησε και έστρεψε την προσοχή του πίσω στον κώδικα. "Πες μου τώρα, πριν τρέξεις στη ζούγκλα..." είπε χωρίς να την κοιτάξει, "πώς πήρες αυτό το λείψανο;" Δηλαδή, πώς κατάφερες να το βρεις;"
  
  Τα λόγια του έκαναν το αίμα της να κρυώσει.
  
  Μην το χαλάς, Αγκάθα. Παίξτε χαζό. Παίξε χαζή και θα γίνεις καλά, είπε στον πετρωμένο εγκέφαλό της που πάλλεται. Έσκυψε μπροστά, με τα χέρια σταυρωμένα τακτοποιημένα στην αγκαλιά της.
  
  "Ακολούθησα τις υποδείξεις στο ποίημα, φυσικά", χαμογέλασε, προσπαθώντας να μιλήσει μόνο όσο ήταν απαραίτητο. Αυτός περίμενε; μετά ανασήκωσε τους ώμους, "Έτσι ακριβώς;"
  
  "Ναι, κύριε", είπε με έναν αέρα αυτοπεποίθησης που ήταν αρκετά πειστικός. "Μόλις έμαθα ότι ήταν στο Angel Bell στον καθεδρικό ναό της Κολωνίας. Φυσικά, μου πήρε αρκετό χρόνο για να ερευνήσω και να μαντέψω το μεγαλύτερο μέρος του προτού το καταλάβω".
  
  "Πραγματικά?" χαμογέλασε. "Έχω αξιόπιστες πληροφορίες ότι η διάνοιά σας είναι ανώτερη από τα περισσότερα μεγάλα μυαλά και ότι έχετε μια ασυνήθιστη ικανότητα να λύνετε γρίφους όπως κώδικες και παρόμοια."
  
  "Τα μπερδεύω", είπε ωμά. Χωρίς να έχει ιδέα τι υπονοούσε, ενήργησε άμεσα και ουδέτερα.
  
  "Περνας ωραια. Ασχολείσαι με αυτό που ασχολείται ο αδερφός σου;" ρώτησε χαμηλώνοντας τα μάτια στο ίδιο το ποίημα που της είχε μεταφράσει η Νίνα σε τούρσο.
  
  "Δεν είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνω", απάντησε, με την καρδιά της να χτυπάει ακανόνιστα.
  
  "Ο αδερφός σου, Ντέιβιντ. Θα του άρεσε κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα, είναι γνωστός για το ότι κυνηγά πράγματα που δεν του ανήκουν", γέλασε σαρκαστικά ο Μπλουμ, χαϊδεύοντας το ποίημα με το γάντι του δακτύλου του.
  
  "Άκουσα ότι είναι περισσότερο εξερευνητής. Από την άλλη, απολαμβάνω πολύ περισσότερο να ζω σε εσωτερικούς χώρους. Δεν συμμερίζομαι την έμφυτη τάση του να θέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο", απάντησε εκείνη. Η αναφορά του αδελφού της την είχε ήδη κάνει να υποθέσει ότι ο Μπλουμ την υποψιαζόταν ότι χρησιμοποιούσε τους πόρους του, αλλά θα μπορούσε να μπλοφάρει.
  
  "Τότε είσαι σοφότερος αδερφός ή αδερφή", είπε. "Αλλά πείτε μου, κυρία Περντιού, τι σας κράτησε από την περαιτέρω μελέτη του ποιήματος, το οποίο λέει ξεκάθαρα περισσότερα από το ότι ο γέρος Βέρνερ χτύπησε το παλιό του Leica III πριν κρύψει το ημερολόγιο του Έρνο;"
  
  Ήξερε τον Βέρνερ και ήξερε τον Έρνο. Ήξερε μάλιστα ποια κάμερα πιθανότατα χρησιμοποιούσε ο Γερμανός, λίγο πριν έκρυψε τον κώδικα στην εποχή του Αντενάουερ και του Χίμλερ. Η εξυπνάδα της ξεπέρασε κατά πολύ τη δική της, αλλά αυτό δεν τη βοήθησε εδώ γιατί οι γνώσεις του ήταν μεγαλύτερες. Για πρώτη φορά στη ζωή της, η Αγκάθα βρέθηκε στριμωγμένη σε έναν διαγωνισμό εξυπνάδας επειδή δεν ήταν προετοιμασμένη για την πεποίθησή της ότι ήταν πιο έξυπνη από τους περισσότερους. Ίσως το να παίζει χαζή θα ήταν ένα σίγουρο σημάδι ότι κάτι έκρυβε.
  
  "Δηλαδή, τι θα σε εμπόδιζε να κάνεις το ίδιο πράγμα;" ρώτησε.
  
  "Ώρα", είπε με αποφασιστικό ύφος, θυμίζοντας τη συνηθισμένη της αυτοπεποίθηση. Αν την υποψιαζόταν για δόλο, πίστευε ότι έπρεπε να ομολογήσει τη συνεννόηση. Αυτό θα του έδινε λόγους να πιστεύει ότι ήταν ειλικρινής και περήφανη για τις ικανότητές της, ούτε καν φοβόταν παρουσία του είδους του.
  
  Ο Μπλουμ και ο Γουέσλι κοίταξαν επίμονα τον απατεώνα που είχε αυτοπεποίθηση πριν ξεσπάσουν σε τρελά γέλια. Η Αγκάθα δεν είναι συνηθισμένη στους ανθρώπους και τις ιδιορρυθμίες τους. Δεν είχε ιδέα αν την έπαιρναν στα σοβαρά ή αν την γελούσαν επειδή προσπαθούσε να φανεί ατρόμητη. Η Μπλουμ έσκυψε πάνω από τον κώδικα, με τη διαβολική του έλξη να την κάνει αβοήθητη μπροστά στη γοητεία του.
  
  "Δεσποινίς Πέρντιου, μου αρέσεις. Σοβαρά, αν δεν ήσουν Purdue, θα σκεφτόμουν να σε προσλάβω με πλήρη απασχόληση", χαμογέλασε. "Είσαι ένα καταραμένο επικίνδυνο μπισκότο, έτσι δεν είναι; Ένας τέτοιος εγκέφαλος με τέτοια ανηθικότητα... Δεν μπορώ παρά να σε θαυμάζω γι" αυτό".
  
  Η Αγκάθα επέλεξε να μην πει τίποτα άλλο εκτός από ένα νεύμα ευχαριστιών, καθώς ο Γουέσλι έβαλε προσεκτικά τον κώδικα πίσω στην θήκη του Μπλουμ.
  
  Ο Μπλουμ σηκώθηκε και προσάρμοσε το κουστούμι του. "Δεσποινίς Perdue, σας ευχαριστώ για τις υπηρεσίες σας. Άξιζες κάθε δεκάρα".
  
  Έδωσαν τα χέρια και η Αγκάθα προχώρησε προς την πόρτα που της κράτησε ανοιχτή ο Γουέσλι, με τον χαρτοφύλακα στο χέρι.
  
  "Πρέπει να πω ότι η δουλειά έγινε καλά ... και σε χρόνο ρεκόρ", φώναξε ο Μπλουμ με καλή διάθεση.
  
  Αν και τελείωσε τις σχέσεις της με τον Μπλουμ, ήλπιζε ότι έπαιζε καλά τον ρόλο της.
  
  "Αλλά φοβάμαι ότι δεν σε εμπιστεύομαι", είπε κοφτά από πίσω της και ο Γουέσλι έκλεισε την πόρτα.
  
  
  Κεφάλαιο 26
  
  
  Ο Perdue δεν είπε τίποτα για το αυτοκίνητο που τους ακολουθούσε. Πρώτα έπρεπε να μάθει αν ήταν παρανοϊκός ή αν οι δύο ήταν απλώς δύο πολίτες που πήγαν να δουν το κάστρο του Wewelsburg. Τώρα δεν ήταν η ώρα να επιστήσω την προσοχή στους τρεις τους, ειδικά δεδομένου του γεγονότος ότι διεξήγαγαν πληροφορίες ειδικά για να εμπλακούν σε κάποιο είδος παράνομης δραστηριότητας και να βρουν τι μιλούσε ο Βέρνερ στο κάστρο. Το κτίριο που είχαν επισκεφτεί προηγουμένως οι τρεις τους με τις δικές τους περιστάσεις ήταν πολύ μεγάλο για να παίξουν ένα παιχνίδι τύχης ή να μαντέψουν.
  
  Η Νίνα κάθισε κοιτάζοντας το ποίημα και ξαφνικά στράφηκε στο Διαδίκτυο του κινητού της για να βρει κάτι που νόμιζε ότι μπορεί να ήταν σχετικό. Αλλά λίγες στιγμές αργότερα, κούνησε το κεφάλι της με ένα απογοητευμένο γρύλισμα.
  
  "Τίποτα?" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Οχι. "Όπου οι θεοί στέλνουν φωτιά, όπου γίνονται προσευχές" με κάνει να σκέφτομαι την εκκλησία. Υπάρχει παρεκκλήσι στο Wewelsburg;" συνοφρυώθηκε.
  
  "Όχι, από όσο ξέρω, αλλά τότε ήμουν μόνο στην αίθουσα των στρατηγών των SS. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν κατάλαβα τίποτα άλλο", μίλησε ο Sam για ένα από τα πιο επικίνδυνα εξώφυλλά του τα χρόνια πριν από την τελευταία του επίσκεψη.
  
  "Όχι παρεκκλήσι, όχι. Όχι, εκτός κι αν έκαναν αλλαγές πρόσφατα, οπότε πού θα έστελναν οι θεοί τη φωτιά;". ρώτησε ο Περντού, κρατώντας τα μάτια του στο αυτοκίνητο που πλησίαζε πίσω τους. Την τελευταία φορά που ήταν στο αυτοκίνητο με τη Νίνα και τον Σαμ, παραλίγο να πεθάνουν κατά τη διάρκεια της καταδίωξης, κάτι που δεν ήθελε να επαναλάβει.
  
  "Τι είναι η φωτιά των θεών;" Ο Σαμ σκέφτηκε για ένα δευτερόλεπτο. Μετά σήκωσε το βλέμμα και είπε: "Κεραυνός! Μπορεί να είναι κεραυνός; Τι σχέση έχει το Wewelsburg με τον κεραυνό;"
  
  "Κόλαση ναι, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η φωτιά που θα στείλουν οι θεοί, Σαμ. Είσαι απλά ένα θεϊκό δώρο... μερικές φορές", του χαμογέλασε. Ο Σαμ ξαφνιάστηκε από την τρυφερότητά της, αλλά το καλωσόρισε. Η Νίνα ερεύνησε όλα τα προηγούμενα περιστατικά κεραυνών κοντά στο χωριό Wewelsburg. Μια μπεζ BMW του 1978 έφτασε άβολα κοντά τους, αρκετά κοντά που ο Purdue μπορούσε να δει τα πρόσωπα των επιβατών. Πίστευε ότι ήταν περίεργοι χαρακτήρες που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως κατάσκοποι ή δολοφόνοι από οποιονδήποτε προσλάμβανε επαγγελματίες, αλλά ίσως η απίθανη εικόνα τους να εξυπηρετούσε ακριβώς αυτόν τον σκοπό.
  
  Ο οδηγός είχε κοντό κούρεμα Μοϊκανών και βαρύ eyeliner, ενώ η σύντροφός του είχε χιτλερικό χτένισμα με μαύρες τιράντες στους ώμους του. Ο Perdue δεν αναγνώρισε κανέναν από αυτούς, αλλά ήταν ξεκάθαρα στα είκοσί τους.
  
  "Νίνα. Ο Σαμ. Δέστε τις ζώνες σας", διέταξε ο Περντού.
  
  "Γιατί?" ρώτησε ο Σαμ και κοίταξε ενστικτωδώς έξω από το πίσω παράθυρο. Κοίταξε κατευθείαν στο βαρέλι του Μάουζερ, πίσω από το οποίο γελούσε ο ψυχοπαθής διπλός του Φύρερ.
  
  "Ιησού Χριστέ, μας πυροβολούν από το Rammstein! Νίνα, γονάτισε στο πάτωμα. Τώρα!" Ο Σαμ ούρλιαξε καθώς οι βαριές σφαίρες χτύπησαν το πίσω μέρος του αυτοκινήτου τους. Η Νίνα κουλουριάστηκε κάτω από το ντουλαπάκι στα πόδια της και έσκυψε το κεφάλι της καθώς οι σφαίρες έπεφταν βροχή πάνω τους.
  
  "Ο Σαμ! Τους φίλους σας?" Ο Perdue ούρλιαξε καθώς βυθίστηκε πιο βαθιά στο κάθισμά του και ανέβασε το κιβώτιο ταχυτήτων.
  
  "Οχι! Μοιάζουν περισσότερο με τους φίλους σου, κυνηγό λειψάνων ναζί! Για όνομα του παραδείσου, δεν θα μείνουμε ποτέ μόνοι;" Ο Σαμ γρύλισε.
  
  Η Νίνα απλώς έκλεισε τα μάτια της και ήλπιζε να μην πέθαινε ενώ κρατούσε το τηλέφωνό της.
  
  "Σαμ, άρπαξε το spyglass! Πατήστε το κόκκινο κουμπί δύο φορές και στρέψτε το στο τιμόνι του Iroquois", βρυχήθηκε ο Perdue, κρατώντας ένα μακρύ αντικείμενο στυλό ανάμεσα στα καθίσματα.
  
  "Γεια, πρόσεχε πού δείχνεις αυτό το καταραμένο!" Ο Σαμ έκλαιγε. Τοποθέτησε γρήγορα τον αντίχειρά του στο κόκκινο κουμπί και περίμενε την παύση ανάμεσα στα κλικ των σφαίρων. Ξαπλωμένος στο κάτω μέρος, κινήθηκε ακριβώς στην άκρη του καθίσματος, απέναντι από την πόρτα, ώστε να μην μπορούν να προβλέψουν τη θέση του. Αμέσως ο Σαμ και το κατασκοπευτικό γυαλί εμφανίστηκαν στη γωνία του πίσω παραθύρου. Πάτησε το κόκκινο κουμπί δύο φορές και είδε την κόκκινη δέσμη να έπεφτε ακριβώς εκεί που έδειξε, στο μέτωπο του οδηγού.
  
  Ο Χίτλερ πυροβόλησε ξανά και μια καλά τοποθετημένη σφαίρα έσπασε το γυαλί στο πρόσωπο του Σαμ, πλημμυρίζοντας τον με σκάγια. Αλλά το λέιζερ του είχε ήδη στοχεύσει στον Μοϊκανό για αρκετό καιρό για να τρυπήσει το κρανίο του. Η έντονη θερμότητα της δέσμης έριξε τον εγκέφαλο του οδηγού στο κρανίο του, και στον καθρέφτη, ο Περντού είδε για λίγο το πρόσωπό του να εκρήγνυται σε ένα σαρκώδες χάος από βρωμερό αίμα και σπασμένα κόκαλα στο παρμπρίζ.
  
  "Μπράβο, Σαμ! Ο Perdue αναφώνησε καθώς η BMW ξέφυγε από το δρόμο και εξαφανίστηκε πάνω από την κορυφή ενός λόφου που έπεσε σε μια απότομη πτώση. Η Νίνα στροβιλίστηκε καθώς άκουσε τις αναθυμιάσεις σοκ του Σαμ να μετατρέπονται σε γκρίνια και κραυγές.
  
  "Ω Θεέ μου, Σαμ!" ψέλλισε εκείνη.
  
  "Τι συνέβη?" ρώτησε ο Perdue. Ξεσηκώθηκε όταν είδε τον Σαμ στον καθρέφτη να κρατά το πρόσωπό του με ματωμένα χέρια. "Ω Θεέ μου!"
  
  "Δεν βλέπω τίποτα! Το πρόσωπό μου έχει πάρει φωτιά!". Ο Σαμ ούρλιαξε καθώς η Νίνα γλίστρησε ανάμεσα στα καθίσματα για να τον κοιτάξει.
  
  "Ασε με να δω. Ασε με να δω!" επέμεινε εκείνη, τραβώντας τα χέρια του μακριά. Η Νίνα προσπάθησε να μην ουρλιάξει πανικόβλητη για τον Σαμ. Το πρόσωπό του ήταν κομμένο με μικρά θραύσματα γυαλιού, μερικά από τα οποία εξακολουθούσαν να προεξέχουν από το δέρμα του. Το μόνο που έβλεπε στα μάτια του ήταν αίμα.
  
  "Μπορείς να ανοίξεις τα μάτια σου;"
  
  "Είσαι τρελός? Κύριε, έχω θραύσματα γυαλιού στα μάτια μου!". θρήνησε. Ο Σαμ απείχε πολύ από το να είναι ένας τσιγκούνης και το κατώφλι του πόνου του ήταν αρκετά υψηλό. Το να τον ακούγεται να τσιρίζει και να κλαψουρίζει σαν παιδί έκανε τη Νίνα και τον Περντύ να ανησυχήσουν πολύ.
  
  "Πήγαινε τον στο νοσοκομείο, Perdue!" - είπε.
  
  "Νίνα, θα θέλουν να μάθουν τι συνέβη και δεν έχουμε την πολυτέλεια να εκτεθούμε. Θέλω να πω, ο Σαμ μόλις σκότωσε έναν άντρα", εξήγησε ο Περντού, αλλά η Νίνα δεν ήθελε να ακούσει τίποτα από αυτά.
  
  "Ντέιβιντ Πέρντιου, πάρε μας στην κλινική μόλις φτάσουμε στο Βέβελσμπουργκ, αλλιώς το ορκίζομαι στον Θεό...!" σφύριξε εκείνη.
  
  "Θα παρέμβει πολύ στον στόχο μας να χάνουμε χρόνο. Βλέπετε ότι ήδη καταδιώκουμε. Ένας Θεός ξέρει πόσους ακόμη συνδρομητές, αναμφίβολα χάρη στο email του Sam στον Μαροκινό φίλο του", διαμαρτυρήθηκε ο Purdue.
  
  "Γεια σου!" Ο Σαμ βρυχήθηκε στο κενό μπροστά του. "Δεν του έστειλα ποτέ φωτογραφία. Δεν απάντησα ποτέ σε αυτό το email! Αυτό δεν προέκυψε από τις επαφές μου, φίλε!".
  
  Ο Perdue μπερδεύτηκε. Ήταν πεπεισμένος ότι έτσι έπρεπε να είχε διαρρεύσει.
  
  "Τότε ποιος, Σαμ; Ποιος άλλος θα μπορούσε να ξέρει για αυτό;" ρώτησε ο Perdue καθώς το χωριό Wewelsburg φαινόταν ένα ή δύο μίλι μπροστά.
  
  "Ο πελάτης της Αγκάθα", είπε η Νίνα. "Πρέπει να είναι. Ο μόνος που ξέρει..."
  
  "Όχι, η πελάτισσά της δεν έχει ιδέα ότι κάποιος άλλος εκτός από την αδερφή μου έκανε αυτή τη δουλειά μόνη της", η Nina Perdue κατέρριψε γρήγορα τη θεωρία της Nina Perdue.
  
  Η Νίνα πέρασε προσεκτικά τα μικρά κομμάτια γυαλιού από το πρόσωπο του Σαμ ενώ τύλιξε το άλλο της χέρι γύρω από το πρόσωπό του. Η ζεστασιά της παλάμης της ήταν η μόνη παρηγοριά που μπορούσε να νιώσει ο Σαμ καθώς υπέφερε από το τεράστιο έγκαυμα από πολλαπλές ρήξεις, με τα ματωμένα χέρια του να ακουμπούν στην αγκαλιά του.
  
  "Ω, ανοησίες!" Η Νίνα βόγκηξε ξαφνικά. "Γραφολόγος! Η γυναίκα που αποκρυπτογράφησε τη γραφή της Αγκάθα! Μη γαμείς τον εαυτό σου! Μας είπε ότι ο σύζυγός της ήταν σχεδιαστής τοπίου επειδή συνήθιζε να ζει με τις ανασκαφές".
  
  "Και τι?" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Ποιος βγάζει τα προς το ζην από τις ανασκαφές, Περντού; αρχαιολόγοι. Η είδηση ότι ο θρύλος είχε όντως ανακαλυφθεί θα προκαλούσε σίγουρα το ενδιαφέρον ενός τέτοιου ατόμου, έτσι δεν είναι; " υπέθεσε εκείνη.
  
  "Εξαιρετική. Ο παίκτης που δεν ξέρουμε. Ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε", αναστέναξε ο Purdue καθώς εκτιμούσε την έκταση των τραυματισμών του Sam. Ήξερε ότι δεν υπήρχε τρόπος να παράσχει ιατρική φροντίδα στον τραυματισμένο δημοσιογράφο, αλλά έπρεπε να επιμείνει ή να χάσει την ευκαιρία να μάθει τι έκρυβε ο Wewelsberg, για να μην αναφέρουμε ότι οι άλλοι θα προλάβαιναν τους τρεις τους. Σε μια στιγμή που η κοινή λογική ξεπέρασε τη συγκίνηση του κυνηγιού, ο Purdue έλεγξε για την πλησιέστερη ιατρική εγκατάσταση.
  
  Οδήγησε το αυτοκίνητο βαθύτερα στο δρόμο προς ένα σπίτι σε άμεση γειτνίαση με το κάστρο, όπου ασκούσε κάποιος γιατρός Johann Kurtz. Επέλεξαν τυχαία το όνομα, αλλά ήταν μια ατυχία που τους οδήγησε στον μοναδικό γιατρό που δεν είχε ραντεβού μέχρι τις 3 το μεσημέρι με ένα γρήγορο ψέμα. Η Νίνα είπε στον γιατρό ότι ο τραυματισμός του Σαμ προκλήθηκε από πτώση βράχου ενώ οδηγούσαν μέσα από ένα από τα ορεινά περάσματα στο δρόμο τους προς το Wewelsburg για να επισκεφθούν τα αξιοθέατα. Το αγόρασε. Πώς δεν μπορούσε; Η ομορφιά της Νίνας εντυπωσίασε εμφανώς τον αδέξιο μεσήλικα πατέρα τριών παιδιών που έτρεχε το ιατρείο του από το σπίτι.
  
  Ενώ περίμεναν τον Σαμ, ο Πέρντιου και η Νίνα κάθισαν στην αυτοσχέδια αίθουσα αναμονής, η οποία ήταν μια ανακαινισμένη βεράντα καλυμμένη με μεγάλα, ανοιχτά παράθυρα με σήτα και κουδούνια ανέμου. Ένα ευχάριστο αεράκι φύσηξε στον τόπο, ένα κομμάτι γαλήνης που τόσο πολύ χρειάζονταν. Η Νίνα έλεγχε συνέχεια τι υποψιαζόταν για την αστραπιαία σύγκριση.
  
  Ο Perdue κράτησε ψηλά το μικρό tablet που χρησιμοποιούσε συχνά για να παρατηρήσει αποστάσεις και περιοχές, ξετυλίγοντας το με μια κίνηση των δακτύλων του μέχρι να δείξει το περίγραμμα του Κάστρου Wewelsburg. Στάθηκε κοιτάζοντας το κάστρο από το παράθυρό του, προφανώς μελετούσε την τρίπλευρη κατασκευή με τη συσκευή του, ιχνηλατώντας τις γραμμές των πύργων και συγκρίνοντας μαθηματικά τα ύψη τους, για την περίπτωση που έπρεπε να το μάθουν.
  
  "Πέρντιου", ψιθύρισε η Νίνα.
  
  Την κοίταξε, ακόμα απόμακρος. Του έκανε νόημα να καθίσει δίπλα της.
  
  "Κοίτα εδώ, το 1815 ο Βόρειος Πύργος του κάστρου πυρπολήθηκε όταν χτυπήθηκε από κεραυνό, και εδώ μέχρι το 1934 υπήρχε εφημερία στη νότια πτέρυγα. Νομίζω ότι αφού μιλάει για τον Βόρειο Πύργο και τις προσευχές που ανεβαίνουν στη νότια πτέρυγα, προφανώς, ο ένας μας λέει πού να πάμε, ο άλλος μας λέει πού να πάμε. Βόρειος πύργος, πάνω."
  
  "Τι είναι στην κορυφή του Βόρειου Πύργου;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Γνωρίζω ότι τα SS σχεδίαζαν να χτίσουν μια άλλη αίθουσα παρόμοια με την αίθουσα των στρατηγών των SS από πάνω της, αλλά προφανώς δεν χτίστηκε ποτέ", θυμάται η Νίνα από μια διατριβή που έγραψε κάποτε για τον μυστικισμό που ασκούσαν τα SS. , και ανεπιβεβαίωτα σχέδια για χρησιμοποιήστε τον πύργο για τελετουργίες.
  
  Ο Purdue το σκέφτηκε αυτό στο μυαλό του για ένα λεπτό. Όταν ο Σαμ έφυγε από το ιατρείο, ο Περντού έγνεψε καταφατικά. "Εντάξει, θα τσιμπήσω. Αυτό είναι το πλησιέστερο που έχουμε σε μια ιδέα. Ο βόρειος πύργος είναι σίγουρα το μέρος."
  
  Ο Σαμ έμοιαζε με τραυματισμένο στρατιώτη που μόλις είχε επιστρέψει από τη Βηρυτό. Το κεφάλι του δέθηκε για να κρατήσει την αντισηπτική αλοιφή στο πρόσωπό του για την επόμενη ώρα. Λόγω της βλάβης στα μάτια του, ο γιατρός του έδωσε σταγόνες, αλλά δεν θα μπορεί να δει σωστά την επόμενη μέρα περίπου.
  
  "Ώστε είναι η σειρά μου να ηγηθώ", αστειεύτηκε. "Vielen dank, κύριε Ντόκτορ", είπε κουρασμένα με τη χειρότερη γερμανική προφορά που είχε ποτέ ο γερμανός ντόπιος. Η Νίνα γέλασε μόνος της, βρίσκοντας τον Σαμ εξαιρετικά γλυκό. τόσο αξιολύπητος και μετατοπισμένος στους επιδέσμους του. Ήθελε να τον φιλήσει, αλλά όχι όταν είχε εμμονή με την Τρις, το υποσχέθηκε στον εαυτό της. Έφυγε από τον τρομαγμένο GP με ένα αντίο και μια χειραψία και οι τρεις τους κατευθύνθηκαν προς το αυτοκίνητο. Εκεί κοντά τους περίμενε ένα αρχαίο κτίσμα, καλοδιατηρημένο και γεμάτο με τρομερά μυστικά.
  
  
  Κεφάλαιο 27
  
  
  Ο Purdue τακτοποίησε δωμάτια ξενοδοχείου για καθένα από αυτά.
  
  Ήταν περίεργο που δεν μοιραζόταν το δωμάτιο με τον Σαμ, ως συνήθως, αφού η Νίνα του είχε αφαιρέσει όλα τα προνόμια που είχε μαζί της. Ο Σαμ ήξερε ότι ήθελε να μείνει μόνος, αλλά το ερώτημα ήταν γιατί. Από τότε που έφυγαν από το σπίτι στην Κολωνία, ο Περντού είχε γίνει πιο σοβαρός και ο Σαμ δεν πίστευε ότι η ξαφνική αποχώρηση της Αγκάθα είχε καμία σχέση με αυτό. Τώρα δεν μπορούσε να το συζητήσει εύκολα με τη Νίνα, γιατί δεν ήθελε να ανησυχεί για κάτι που δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα.
  
  Αμέσως μετά το μεσημεριανό τους γεύμα, ο Σαμ αφαίρεσε τους επιδέσμους. Αρνήθηκε να περπατήσει γύρω από το κάστρο τυλιγμένος σαν μούμια και να γίνει ο περίγελος όλων των ξένων που πέρασαν από το μουσείο και τα γύρω κτίρια. Ευγνώμων που είχε μαζί του τα γυαλιά ηλίου του, μπορούσε τουλάχιστον να κρύψει την απαίσια κατάσταση των ματιών του. Τα λευκά γύρω από την ίριδά του ήταν βαθύ ροζ και η φλεγμονή είχε κάνει τα βλέφαρά του καφέ. Σε όλο του το πρόσωπό του, τα μικροσκοπικά κοψίματα ξεχώριζαν έντονο κόκκινο, αλλά η Νίνα τον έπεισε να την αφήσει να βάλει λίγο μέικ απ πάνω από τις γρατσουνιές για να γίνουν λιγότερο ορατές.
  
  Υπήρχε απλώς αρκετός χρόνος για να επισκεφτούν το κάστρο και να δουν αν μπορούσαν να βρουν αυτό για το οποίο μιλούσε ο Βέρνερ. Ο Perdue δεν του άρεσε να μαντεύει, αλλά αυτή τη φορά δεν είχε άλλη επιλογή. Συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα των στρατηγών των SS και από εκεί έπρεπε να καθορίσουν τι ξεχώριζαν, αν τους χτύπησε καθόλου κάτι ασυνήθιστο. Ήταν το λιγότερο που μπορούσαν να κάνουν πριν τους ξεπεράσουν οι διώκτες τους, που ελπίζαμε να είχαν περιορίσει σε δύο κλώνους Rammstein, από τους οποίους ξεφορτώθηκαν. Ωστόσο, τους έστειλε κάποιος, και αυτός θα στείλει περισσότερους λακέδες να πάρουν τη θέση τους.
  
  Καθώς έμπαιναν στο όμορφο τριγωνικό φρούριο, η Νίνα θυμήθηκε την τοιχοποιία που είχε χτιστεί τόσες φορές καθώς τα κτίρια κατεδαφίστηκαν, ξαναχτίστηκαν, χτίστηκαν και πυργίσθηκαν σε όλο το παρελθόν, από τον ένατο αιώνα και μετά. Παρέμεινε ένα από τα πιο διάσημα κάστρα στη Γερμανία και της άρεσε ιδιαίτερα η ιστορία του. Οι τρεις τους κατευθύνθηκαν κατευθείαν προς τον Βόρειο Πύργο, ελπίζοντας να ανακαλύψουν ότι η θεωρία της Νίνα ήταν αξιόπιστη.
  
  Ο Σαμ μετά βίας έβλεπε καλά. Η όρασή του είχε αλλοιωθεί έτσι ώστε να μπορεί να βλέπει κυρίως περιγράμματα αντικειμένων, αλλά όλα τα άλλα ήταν ακόμα θολά. Η Νίνα πήρε το μπράτσο του και τον οδήγησε, φροντίζοντας να μην σκοντάψει στα αμέτρητα σκαλιά του κτιρίου.
  
  "Μπορώ να έχω την κάμερά σου, Σαμ;" ρώτησε ο Perdue. Διασκέδαζε που ο δημοσιογράφος, που δεν είχε σχεδόν καθόλου όραμα, επέλεξε να προσποιηθεί ότι μπορούσε ακόμα να φωτογραφίσει το εσωτερικό.
  
  "Αν θέλετε. Δεν βλέπω τίποτα. Δεν έχει νόημα καν να προσπαθείς", θρηνούσε ο Σαμ.
  
  Καθώς έμπαιναν στην Αίθουσα των SS-Obergruppenfuehrers, την Αίθουσα των Στρατηγών των SS, η Νίνα τσάκισε μπροστά στη θέα του σχεδίου που είχε ζωγραφιστεί στο γκρι μαρμάρινο πάτωμα.
  
  "Μακάρι να μπορούσα να το φτύσω χωρίς να τραβήξω την προσοχή", γέλασε η Νίνα.
  
  "Σε τι?" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Αυτό το γαμημένο σημάδι που μισώ τόσο πολύ", απάντησε καθώς διέσχιζαν τον σκούρο πράσινο τροχό του ήλιου που απεικόνιζε το σύμβολο του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου.
  
  "Μη φτύνεις, Νίνα", συμβούλεψε ξερά ο Σαμ. Ο Perdue πρωτοστάτησε, για άλλη μια φορά σε κατάσταση αφηρημάδας. Σήκωσε την κάμερα του Σαμ, βάζοντας το spyglass ανάμεσα στο χέρι και την κάμερα. Με ένα spyglass ρυθμισμένο στο υπέρυθρο, σάρωνε τους τοίχους για τυχόν αντικείμενα που ήταν κρυμμένα μέσα. Στη λειτουργία θερμικής απεικόνισης, δεν βρήκε παρά μόνο διακυμάνσεις θερμοκρασίας στη συμπαγή τοιχοποιία καθώς έλεγχε τις θερμικές υπογραφές.
  
  Ενώ οι περισσότεροι επισκέπτες έδειξαν ενδιαφέρον για το μνημείο Wewelsburg από το 1933-1945, που βρισκόταν στο πρώην φρουραρχείο των SS στην αυλή του κάστρου, τρεις συνάδελφοι αναζήτησαν επιμελώς κάτι ξεχωριστό. Τι ήταν, δεν ήξεραν, αλλά χάρη στη γνώση της Νίνας, ειδικά για τη ναζιστική εποχή της γερμανικής ιστορίας, μπορούσε να καταλάβει πότε κάτι δεν ήταν στη θέση του σε αυτό που επρόκειτο να είναι το πνευματικό κέντρο των SS.
  
  Κάτω από αυτά βρισκόταν ο περίφημος θόλος, μια τάφος δομή βυθισμένη στα θεμέλια ενός πύργου, που θύμιζε θολωτούς μυκηναϊκούς τάφους. Στην αρχή, η Νίνα σκέφτηκε ότι περίεργες τρύπες αποστράγγισης σε έναν βυθισμένο κύκλο κάτω από το ζενίθ με μια σβάστικα στον τρούλο θα μπορούσαν να λύσουν το αίνιγμα, αλλά έπρεπε να ανέβει, σύμφωνα με τις σημειώσεις του Βέρνερ.
  
  "Δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι υπάρχει κάτι εκεί έξω στο σκοτάδι", είπε στον Sam.
  
  "Άκου, ας ανεβούμε στο υψηλότερο σημείο του Βόρειου Πύργου και ας κοιτάξουμε από εκεί. Αυτό που ψάχνουμε δεν είναι μέσα στο κάστρο, αλλά έξω", πρότεινε ο Σαμ.
  
  "Γιατί το λες αυτό?" ρώτησε.
  
  "Όπως είπε ο Perdue... Semantics..." ανασήκωσε τους ώμους του.
  
  Ο Perdue φαινόταν περίεργος: "Πες μου, καλή μου".
  
  Τα μάτια του Σαμ έκαιγαν σαν φωτιά της κόλασης μεταξύ των αιώνων, αλλά δεν μπορούσε να κοιτάξει τον Περντού όταν του μίλησε. Χαμηλώνοντας το πηγούνι στο στήθος, ξεπερνώντας τον πόνο, συνέχισε: "Όλα στο τελευταίο μέρος αναφέρονται σε εξωτερικά πράγματα, όπως αστραπές και προσευχές που ανεβαίνουν. Οι περισσότερες θεολογικές εικόνες ή παλιά χαρακτικά απεικονίζουν τις προσευχές ως καπνό που αναδύεται από τους τοίχους. Πιστεύω πραγματικά ότι ψάχνουμε για ένα παράρτημα ή ένα αγροτικό τμήμα, οτιδήποτε έξω από το σημείο όπου οι θεοί έριξαν τη φωτιά", εξήγησε.
  
  "Λοιπόν, οι συσκευές μου δεν μπορούσαν να εντοπίσουν εξωγήινα αντικείμενα ή ανωμαλίες μέσα στον πύργο. Προτείνω να μείνουμε στη θεωρία του Σαμ. Και καλύτερα να το κάνουμε γρήγορα γιατί έρχεται το σκοτάδι", επιβεβαίωσε ο Περντού καθώς έδινε στη Νίνα την κάμερα.
  
  "Εντάξει, ας φύγουμε", συμφώνησε η Νίνα, τραβώντας αργά το χέρι του Σαμ για να μπορέσει να κινηθεί μαζί της.
  
  "Δεν είμαι τυφλός, ξέρεις;" πείραξε.
  
  "Το ξέρω, αλλά είναι μια καλή δικαιολογία για να σε στρέψω εναντίον μου", χαμογέλασε η Νίνα.
  
  Εδώ είναι πάλι!" σκέφτηκε για λίγο ο Σαμ. Χαμόγελα, φλερτ, ευγενική βοήθεια. Ποια είναι τα σχέδιά της; Τότε άρχισε να αναρωτιέται γιατί του είπε να το αφήσει και γιατί του είπε ότι δεν υπάρχει μέλλον. Αλλά τώρα δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για μια συνέντευξη σχετικά με θέματα που δεν έχουν σημασία στη ζωή, όπου κάθε δευτερόλεπτο θα μπορούσε να είναι το τελευταίο του.
  
  Από την πλατφόρμα στην κορυφή του Βόρειου Πύργου, η Νίνα κοίταξε την έκταση της αρχέγονης ομορφιάς που περιέβαλλε το Wewelsburg. Εκτός από τις γραφικές και προσεγμένες σειρές των σπιτιών στους δρόμους και τις διάφορες αποχρώσεις του πράσινου που περιέβαλλαν το χωριό, δεν υπήρχε τίποτα άλλο που να έχει νόημα. Ο Σαμ κάθισε με την πλάτη του στην κορυφή του εξωτερικού τοίχου, έτσι ώστε τα μάτια του να προστατεύονται από τον κρύο αέρα που φυσούσε από την κορυφή του προμαχώνα.
  
  Όπως η Νίνα, έτσι και ο Περντού δεν έβλεπε τίποτα το ασυνήθιστο.
  
  "Νομίζω ότι έχουμε φτάσει στο τέλος του δρόμου εδώ παιδιά", παραδέχτηκε τελικά. "Προσπαθήσαμε, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα είδος παρωδίας για να μπερδέψουμε όσους δεν ξέρουν τι ήξερε ο Βέρνερ".
  
  "Ναι, πρέπει να συμφωνήσω", είπε η Νίνα, κοιτάζοντας την κοιλάδα κάτω με καθόλου μικρή απογοήτευση. "Και δεν ήθελα καν να το κάνω. Αλλά τώρα νιώθω ότι απέτυχα".
  
  "Ω, έλα", έπαιξε ο Σαμ, "όλοι ξέρουμε ότι δεν μπορείς να λυπηθείς τον εαυτό σου, ε;"
  
  "Σκάσε, Σαμ", ψιθύρισε, σταυρώνοντας τα χέρια της στο στήθος της, ώστε να μην μπορεί να βασιστεί στην καθοδήγησή της. Με ένα γέλιο με αυτοπεποίθηση, ο Σαμ σηκώθηκε όρθιος και ανάγκασε τον εαυτό του να απολαύσει τη θέα, τουλάχιστον πριν φύγουν. Δεν είχε πάρει σχεδόν το δρόμο του ως εδώ, για να μην φύγει χωρίς πανοραμική θέα μόνο και μόνο επειδή πονούσαν τα μάτια του.
  
  "Πρέπει ακόμα να καταλάβουμε ποιοι ήταν οι μαλάκες που μας πυροβόλησαν, Περντύ. Βάζω στοίχημα ότι έχουν κάποια σχέση με εκείνη τη γυναίκα της Ρέιτσελ στο Χάλκερκ", επέμεινε η Νίνα.
  
  "Νίνα;" Ο Σαμ φώναξε από πίσω τους.
  
  "Έλα, Νίνα. Βοηθήστε τον φτωχό πριν πέσει στον θάνατο", χαμογέλασε η Πάρντιου με την προφανή αδιαφορία της.
  
  "Νίνα!" Ο Σαμ ούρλιαξε.
  
  "Ω Ιησού, πρόσεχε την αρτηριακή σου πίεση, Σαμ. Έρχομαι", γρύλισε και γούρλωσε τα μάτια της στον Περντού.
  
  "Νίνα! Κοίτα!" ο Σαμ συνέχισε. Έβγαλε τα σκούρα γυαλιά του, αγνοώντας την αγωνία του θυελλώδεις ανέμου και το σκληρό απογευματινό φως που έλαμπε στα πονεμένα μάτια του. Εκείνη και ο Περντιού τον πλαισίωσαν καθώς κοίταζε τα εσωτερικά εδάφη, ρωτώντας επανειλημμένα: "Δεν το βλέπεις αυτό; Δεν είναι?"
  
  "Όχι", απάντησαν και οι δύο.
  
  Ο Σαμ γέλασε μανιακά και έδειξε με ένα σταθερό χέρι που κινήθηκε από δεξιά προς τα αριστερά, πιο κοντά στα τείχη του κάστρου, σταματώντας στην αριστερή άκρη. "Πώς δεν μπορείς να το δεις αυτό;"
  
  "Να δούμε τι?" ρώτησε η Νίνα, ελαφρώς εκνευρισμένη από την επιμονή του, ενώ ακόμα δεν μπορούσε να καταλάβει τι έδειχνε. Ο Περντού συνοφρυώθηκε και σήκωσε τους ώμους κοιτάζοντάς την.
  
  "Υπάρχει μια σειρά από γραμμές παντού", είπε ο Σαμ με κομμένη την ανάσα έκπληκτος. "Αυτές μπορεί να είναι κατάφυτες γραμμές κλίσης, ή ίσως παλιοί καταρράκτες από σκυρόδεμα που έχουν σχεδιαστεί για να υψωθούν πάνω στους οποίους να χτιστούν, αλλά οριοθετούν ξεκάθαρα ένα τεράστιο δίκτυο ευρέων κυκλικών συνόρων. Μερικά τελειώνουν λίγο έξω από την περίμετρο του κάστρου, ενώ άλλα εξαφανίζονται σαν να είχαν σκάψει βαθύτερα στο γρασίδι".
  
  "Περίμενε", είπε ο Περντού. Έστησε μια κατασκοπευτική γυαλί για να μπορεί να δει το έδαφος της επιφάνειας.
  
  "Η όρασή σας με τις ακτίνες Χ;" ρώτησε ο Sam, ρίχνοντας μια ματιά στη φιγούρα του Purdue με χαλασμένη όραση που έκανε τα πάντα να φαίνονται παραμορφωμένα και κίτρινα. "Γεια, δείξε το γρήγορα στο στήθος της Νίνας!"
  
  Ο Περντού γέλασε δυνατά και και οι δύο κοίταξαν το μάλλον μουτρωμένο πρόσωπο του δυσαρεστημένου ιστορικού.
  
  "Τίποτα που δεν έχετε ξαναδεί και οι δύο, οπότε σταματήστε να χαζεύετε", πείραξε με σιγουριά, προκαλώντας ένα ελαφρώς αγορίστικο χαμόγελο και από τους δύο άντρες. Δεν ήταν ότι ξαφνιάστηκαν που η Νίνα μόλις έφυγε και έκανε τέτοιες συνήθως ενοχλητικές παρατηρήσεις. Κοιμήθηκε και με τους δύο αρκετές φορές, οπότε δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί θα ήταν ακατάλληλο.
  
  Ο Perdue σήκωσε το spyglass του και ξεκίνησε από εκεί που ο Sam είχε ξεκινήσει το φανταστικό του όριο. Στην αρχή φαινόταν ότι τίποτα δεν είχε αλλάξει, εκτός από μερικούς υπόγειους σωλήνες αποχέτευσης που γειτνιάζουν με τον πρώτο δρόμο του εξωτερικού. Μετά το είδε.
  
  "Ω Θεέ μου!" ανέπνευσε. Μετά άρχισε να γελάει σαν αναζητητής που μόλις βρήκε χρυσό.
  
  "Τι! Τι!" Η Νίνα ψέλλισε ενθουσιασμένη. Έτρεξε προς τον Περντού και στάθηκε απέναντί του για να μπλοκάρει τη συσκευή, αλλά εκείνος ήξερε καλύτερα και την κράτησε σε απόσταση αναπνοής καθώς ερευνούσε τα υπόλοιπα σημεία όπου συγκεντρωνόταν και καμπυλωνόταν το σύμπλεγμα των υπόγειων κατασκευών.
  
  "Άκου, Νίνα", είπε τελικά, "μπορεί να κάνω λάθος, αλλά αυτό μοιάζει με υπόγεια εγκατάσταση ακριβώς από κάτω μας".
  
  Έπιασε το spyglass, παρ' όλα αυτά, και το κράτησε στο μάτι της. Σαν ένα αχνό ολόγραμμα, όλα υπόγεια τρεμόπαιζαν ελαφρά καθώς ο υπέρηχος από την κουκκίδα λέιζερ δημιούργησε ένα υπερηχογράφημα αόρατου υλικού. Τα μάτια της Νίνας άνοιξαν διάπλατα από δέος.
  
  "Τέλεια δουλειά, κύριε Cleve", συνεχάρη ο Pardew τον Sam για το άνοιγμα ενός καταπληκτικού δικτύου. "Και με γυμνό μάτι, όχι λιγότερο!"
  
  "Ναι, είναι καλό που με πυροβόλησαν και κόντεψα να τυφλώσω, ε;" Ο Σαμ γέλασε, χτυπώντας τον Περντιού στο μπράτσο.
  
  "Σαμ, αυτό δεν είναι αστείο", είπε η Νίνα από το πλεονέκτημά της, χτενίζοντας ακόμα το μήκος και το πλάτος μιας νεκρόπολης του Λεβιάθαν που έμοιαζε να κοιμάται κοντά στο Wewelsburg.
  
  "Το μειονέκτημά μου. Αστείο αν το πιστεύω", απάντησε ο Σαμ, τώρα ευχαριστημένος με τον εαυτό του που έσωσε τη μέρα.
  
  "Νίνα, μπορείς να δεις από πού ξεκινούν, όσο πιο μακριά από το κάστρο, φυσικά. Θα έπρεπε να μπούμε κρυφά από ένα σημείο που δεν φυλάσσεται από κάμερες ασφαλείας", ρώτησε ο Perdue.
  
  "Περίμενε", μουρμούρισε, ακολουθώντας τη μοναδική γραμμή που διέσχιζε ολόκληρο το δίκτυο. "Σταματάει κάτω από μια στέρνα ακριβώς στο εσωτερικό της πρώτης αυλής. Θα πρέπει να υπάρχει μια καταπακτή από την οποία μπορούμε να κατεβούμε".
  
  "Πρόστιμο!" αναφώνησε ο Perdue. "Εδώ θα ξεκινήσουμε σπηλαιολογική έρευνα. Ας πάρουμε λίγο υπνάκο για να φτάσουμε εδώ πριν ξημερώσει. Πρέπει να ξέρω τι κρατά μυστικό ο Wewelsburg από τον σύγχρονο κόσμο".
  
  Η Νίνα έγνεψε καταφατικά: "Και για τι αξίζει να σκοτωθείς".
  
  
  Κεφάλαιο 28
  
  
  Η δεσποινίς Maisie τελείωσε το γκουρμέ δείπνο που ετοίμαζε τις τελευταίες δύο ώρες. Μέρος της δουλειάς της στο κτήμα ήταν να χρησιμοποιεί την πιστοποίησή της ως πιστοποιημένη σεφ σε κάθε γεύμα. Τώρα που η ερωμένη έλειπε, υπήρχε ένα μικρό επιτελείο υπηρετών στο σπίτι, αλλά και πάλι αναμενόταν να εκτελεί τα καθήκοντά της στο έπακρο, όπως από την επικεφαλής οικονόμο. Η συμπεριφορά του σημερινού ενοίκου της κάτω βουλής που γειτνιάζει με την κύρια κατοικία ενόχλησε τη Maisie χωρίς τέλος, αλλά έπρεπε να παραμείνει πάντα όσο επαγγελματίας μπορούσε. Μισούσε να χρειάζεται να εξυπηρετήσει μια αχάριστη μάγισσα που κατοικούσε προσωρινά εκεί, παρόλο που ο εργοδότης της είχε ξεκαθαρίσει ότι ο καλεσμένος του θα παρέμενε επ' αόριστον για την ώρα.
  
  Η καλεσμένη ήταν μια αγενής γυναίκα με περισσότερη από αρκετή αυτοπεποίθηση για να γεμίσει μια βάρκα με βασιλιάδες και οι διατροφικές της συνήθειες ήταν τόσο ασυνήθιστες και επιπόλαιες όσο αναμενόταν. Βίγκαν στην αρχή, αρνήθηκε να φάει τα πιάτα με μοσχαρίσιο κρέας ή τις πίτες που ετοίμαζε με κόπο η Maisie, προτιμώντας αντ' αυτού πράσινη σαλάτα και τόφου. Σε όλα της τα χρόνια, η πενήνταχρονη μαγείρισσα δεν είχε συναντήσει ποτέ ένα τόσο πεζό και εντελώς ηλίθιο συστατικό και δεν έκρυψε την αποδοκιμασία της. Προς απογοήτευσή της, ο επισκέπτης που εξυπηρετούσε ανέφερε τη λεγόμενη ανυπακοή της στον εργοδότη της και η Maisie έλαβε γρήγορα μια επίπληξη, αν και φιλική, από τον ιδιοκτήτη.
  
  Όταν τελικά βρήκε το μυαλό της στη βίγκαν μαγειρική, η χοντροκομμένη αγελάδα για την οποία μαγείρεψε είχε το θράσος να της πει ότι ο βιγκανισμός δεν ήταν πια επιθυμία της και ότι ήθελε μια μπριζόλα με σπάνιο ρύζι μπασμάτι. Η Maisie ήταν έξαλλη με την περιττή ταλαιπωρία που χρειαζόταν να ξοδέψει τον οικιακό της προϋπολογισμό σε ακριβά vegan προϊόντα που τώρα σπαταλώνται στην αποθήκευση, επειδή ο επιθετικός καταναλωτής έγινε αρπακτικό. Ακόμα και τα επιδόρπια κρίθηκαν αυστηρά, όσο νόστιμα κι αν ήταν. Η Maisie ήταν μια από τους κορυφαίους αρτοποιούς της Σκωτίας και μάλιστα δημοσίευσε τρία δικά της βιβλία μαγειρικής για επιδόρπια και μαρμελάδες όταν ήταν στα σαράντα της, οπότε βλέποντας τον καλεσμένο της να αρνείται την καλύτερη δουλειά της την έκανε να πιάσει διανοητικά μπουκάλια μπαχαρικών που περιείχαν περισσότερες τοξικές ουσίες.
  
  Καλεσμένη της ήταν μια επιβλητική γυναίκα, φίλη του σπιτονοικοκύρη, σύμφωνα με όσα της είπαν, αλλά της δόθηκαν συγκεκριμένες οδηγίες να μην αφήσει τη δεσποινίς Μιρέλα πάση θυσία να φύγει από το κατάλυμα της. Η Maisie ήξερε ότι η επιεικής κοπέλα δεν είχε πάει εκεί από επιλογή και ότι είχε εμπλακεί σε ένα παγκόσμιο πολιτικό μυστήριο του οποίου η ασάφεια ήταν απαραίτητη για να αποτρέψει τον κόσμο από το να πέσει σε κάποιο είδος καταστροφής που είχε προκαλέσει πρόσφατα ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Η οικονόμος υπέμεινε τη λεκτική κακοποίηση και τη νεανική σκληρότητα του καλεσμένου της μόνο για να εξυπηρετήσει τον εργοδότη της, αλλά διαφορετικά θα είχε αντιμετωπίσει γρήγορα την ξεροκέφαλη γυναίκα που τη φρόντιζε.
  
  Έχουν περάσει σχεδόν τρεις μήνες από τότε που την έφεραν στο Thurso.
  
  Η Maisie συνήθιζε να μην ανακρίνει τον εργοδότη της επειδή τον λάτρευε και είχε πάντα έναν καλό λόγο για όποια περίεργα αιτήματα της έκανε. Εργάστηκε για τον Dave Purdue για το μεγαλύτερο μέρος των δύο τελευταίων δεκαετιών, κατέχοντας διάφορες θέσεις σε τρία από τα κτήματά του μέχρι να της ανατεθεί αυτή η ευθύνη. Κάθε απόγευμα, αφού η δεσποινίς Μιρέλα είχε ετοιμάσει το δείπνο και είχε ορίσει περιμέτρους ασφαλείας, η Μαΐζι έλαβε εντολή να τηλεφωνήσει στον εργοδότη της και να αφήσει ένα μήνυμα ότι ο σκύλος είχε ταΐσει.
  
  Ποτέ δεν ρώτησε το γιατί και το ενδιαφέρον της δεν κινήθηκε αρκετά για να το κάνει. Σχεδόν ρομποτική στην αφοσίωσή της, η δεσποινίς Maisie έκανε μόνο ό,τι της είπαν, για τη σωστή τιμή, και ο κύριος Perdue πλήρωσε πολύ καλά.
  
  Τα μάτια της τρεμόπαιξαν στο ρολόι της κουζίνας που ήταν τοποθετημένο ακριβώς πάνω από την πίσω πόρτα που οδηγούσε στον ξενώνα. Αυτό το μέρος ονομαζόταν ξενώνας μόνο με φιλικό τρόπο, για χάρη της διακόσμησης. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα κελί πέντε αστέρων με όλες σχεδόν τις ανέσεις που θα απολάμβανε η τρόφιμος του αν ήταν ελεύθερη. Φυσικά, δεν επιτρεπόταν καμία συσκευή επικοινωνίας και το κτίριο ήταν έξυπνα εξοπλισμένο με δορυφορικούς και ανακατευθύνσεις σήματος που θα χρειάζονταν εβδομάδες για να εισχωρήσουν ακόμη και με τον πιο εξελιγμένο εξοπλισμό και τέλεια κατορθώματα χάκερ.
  
  Ένα άλλο εμπόδιο που αντιμετώπισε ο επισκέπτης ήταν οι φυσικοί περιορισμοί του ξενώνα.
  
  Οι αόρατοι ηχομονωτικοί τοίχοι ήταν καλυμμένοι με αισθητήρες θερμικής απεικόνισης που παρακολουθούσαν συνεχώς τη θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος στο εσωτερικό για να παρέχουν άμεση ειδοποίηση για οποιαδήποτε παραβίαση.
  
  Έξω από ολόκληρο τον ξενώνα, το κύριο εργαλείο που βασίζεται σε καθρέφτες χρησιμοποιούσε το πανάρχαιο πονηριές που χρησιμοποιούσαν οι ιλουσιονιστές περασμένων εποχών - μια εκπληκτικά απλή και βολική εξαπάτηση. Έκανε το μέρος αόρατο χωρίς στενή εξέταση ή εκπαιδευμένο μάτι, για να μην αναφέρουμε τον όλεθρο που προκαλούσε κατά τη διάρκεια καταιγίδων. Μεγάλο μέρος της ιδιοκτησίας σχεδιάστηκε για να εκτρέπει την ανεπιθύμητη προσοχή και να περιέχει αυτό που υποτίθεται ότι ήταν παγιδευμένο.
  
  Λίγο πριν τις 8 μ.μ., η Maisie ετοίμασε το δείπνο για τους καλεσμένους για παράδοση.
  
  Η νύχτα ήταν δροσερή και ο αέρας ιδιότροπος καθώς περνούσε κάτω από τα ψηλά πεύκα και τις εκτεταμένες φτέρες του βραχόκηπου που απλώνονταν πάνω από το μονοπάτι σαν τα δάχτυλα ενός γίγαντα. Όλα σχετικά με το ακίνητο, τα απογευματινά φώτα φώτιζαν τα μονοπάτια και τα φυτά σαν γήινο φως των αστεριών, και η Maisie μπορούσε να δει καθαρά πού πήγαινε. Σκάβοντας τον πρώτο κωδικό για την εξωτερική πόρτα, μπήκε και την έκλεισε πίσω της. Ο ξενώνας, σαν καταπακτή υποβρυχίου, περιείχε δύο περάσματα: μια εξωτερική πόρτα και μια βοηθητική για να μπείτε μέσα στο κτίριο.
  
  Μπαίνοντας στο δεύτερο, η Maisie το βρήκε θανατηφόρα ησυχία.
  
  Συνήθως η τηλεόραση ήταν αναμμένη, συνδεδεμένη από το κεντρικό σπίτι και όλες οι λάμπες που άναβαν και έσβηναν από την κύρια κονσόλα του σπιτιού ήταν σβηστές. Ένα φοβερό λυκόφως έπεσε στα έπιπλα και στα δωμάτια επικρατούσε σιωπή, ούτε καν η κίνηση του αέρα από τους ανεμιστήρες δεν ακούστηκε.
  
  "Το δείπνο σας, κυρία", είπε ξεκάθαρα η Μέιζι, σαν να μην υπήρχαν παρεκτροπές. Ήταν επιφυλακτική για τις περίεργες συνθήκες, αλλά σχεδόν δεν ξαφνιάστηκε.
  
  Ο επισκέπτης την είχε απειλήσει πολλές φορές στο παρελθόν και της είχε υποσχεθεί έναν επικείμενο, επώδυνο θάνατο, αλλά μέρος του τρόπου της οικονόμου ήταν να αφήσει τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους και να αγνοήσει τις κενές απειλές από δυσαρεστημένους παιδάκια όπως η δεσποινίς Μιρέλα.
  
  Φυσικά, η Maisie δεν είχε ιδέα ότι η Mirela, η κακομαθημένη καλεσμένη της, ήταν ηγέτης μιας από τις πιο επίφοβες οργανώσεις στον κόσμο τις τελευταίες δύο δεκαετίες και μπορούσε να κάνει ό,τι υποσχέθηκε στους εχθρούς της. Εν αγνοία της Maisie, η Mirela ήταν η Renata του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου, επί του παρόντος όμηρος του Dave Purdue, η οποία επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί ως διαπραγματευτικό χαρτί κατά του συμβουλίου όταν ήταν η κατάλληλη στιγμή. Ο Purdue γνώριζε ότι η απόκρυψη της Renata από το συμβούλιο θα του έδινε πολύτιμο χρόνο για να σφυρηλατήσει μια ισχυρή συμμαχία με την Renegade Brigade, εχθρούς του Black Sun. Το Συμβούλιο προσπάθησε να την ανατρέψει, αλλά όσο έλειπε, ο Μαύρος Ήλιος δεν μπόρεσε να την αντικαταστήσει και έτσι εξέφρασαν τις προθέσεις τους.
  
  "Κυρία, τότε θα αφήσω το δείπνο σας στο τραπέζι του δείπνου", ανακοίνωσε η Maisie, μη θέλοντας να εκνευριστεί από το εξωγήινο περιβάλλον.
  
  Καθώς γύρισε να φύγει, ο εκφοβιστικός κάτοικος τη χαιρέτησε από την πόρτα.
  
  "Νομίζω ότι πρέπει να φάμε μαζί απόψε, δεν συμφωνείς;" επέμεινε η ατσάλινη φωνή της Μιρέλας.
  
  Η Μέιζι σκέφτηκε για μια στιγμή τον κίνδυνο που έθετε η Μιρέλα, και επειδή δεν υποτιμούσε τους έμφυτα άκαρδους ανθρώπους, απλώς συμφώνησε: "Φυσικά, κυρία. Αλλά κέρδισα αρκετά μόνο για ένα".
  
  "Ω, δεν υπάρχει τίποτα να ανησυχείς", χαμογέλασε η Μιρέλα, δείχνοντας αδιάφορα ενώ τα μάτια της έλαμπαν σαν κόμπρα. "Μπορείς να φας. Θα σου κάνω παρέα. Έχεις φέρει κρασί;
  
  "Φυσικά, κυρία. Ένα λιτό γλυκό κρασί για να συμπληρώσει τα αρτοσκευάσματα της Κορνουάλης που έφτιαξα ειδικά για εσάς", απάντησε ευσυνείδητα η Maisie.
  
  Αλλά η Μιρέλα μπορούσε να πει ότι η φαινομενική έλλειψη άγχους της οικονόμου συνόρευε με την προστασία. το πιο ενοχλητικό έναυσμα που προκάλεσε αδικαιολόγητη εχθρότητα από τη Μιρέλα. Μετά από τόσα χρόνια στην κεφαλή της πιο τρομερής λατρείας των Ναζί μανιακών, δεν θα ανεχόταν ποτέ την ανυπακοή.
  
  "Ποιοι είναι οι κωδικοί για τις πόρτες;" ρώτησε ειλικρινά, βγάζοντας πίσω από την πλάτη της ένα μακρύ κουρτινόξυλο, φτιαγμένο με τη μορφή κάποιου δόρατος.
  
  "Ω, αυτό πρέπει να το γνωρίζουν μόνο οι υπάλληλοι και οι υπηρέτες, κυρία. Είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεις", εξήγησε η Maisie. Ωστόσο, δεν υπήρχε καμία απολύτως ανησυχία στη φωνή της και τα μάτια της συνάντησαν κατευθείαν τη Μιρέλα. Η Μιρέλα έβαλε το σημείο στο λαιμό της Maisie, ελπίζοντας κρυφά ότι η οικονόμος θα της έδινε μια δικαιολογία για να το βάλει μπροστά. Η αιχμηρή άκρη είχε βαθουλώσει το δέρμα της οικονόμου και το τρύπησε τόσο ώστε να αφήσει μια όμορφη σταγόνα αίματος στην επιφάνεια.
  
  "Θα είστε σοφοί να αφήσετε αυτό το όπλο, κυρία", συμβούλεψε ξαφνικά η Μέιζι με μια φωνή σχεδόν όχι δική της. Τα λόγια της ήρθαν με έντονη προφορά σε τόνο που ήταν πολύ βαθύτερος από το συνηθισμένο χαρούμενο κουδούνισμα της. Η Μιρέλα δεν πίστευε την αναίδεια της και πέταξε το κεφάλι της πίσω γελώντας. Προφανώς, η μέση καμαριέρα δεν είχε ιδέα με ποιον είχε να κάνει και για να είναι πιο πειστική, η Mirela χτύπησε τη Maisie στο πρόσωπο με μια εύκαμπτη ράβδο αλουμινίου. Άφησε ένα σημάδι καύσης στο πρόσωπο της οικονόμου καθώς συνήλθε από το χτύπημα.
  
  "Θα είσαι σοφός να μου πεις τι χρειάζομαι πριν σε ξεφορτωθώ", γέλασε η Μιρέλα καθώς έπεσε στα γόνατα της Μέιζι, προκαλώντας την υπηρέτρια να ουρλιάξει από αγωνία. "Τώρα!"
  
  Η οικονόμος έκλαιγε, βάζοντας το πρόσωπό της στα γόνατά της.
  
  "Και μπορείς να γκρινιάζεις όσο θέλεις!" Η Μιρέλα γρύλισε, κρατώντας το όπλο της έτοιμο να τρυπήσει το κρανίο της γυναίκας. Όπως γνωρίζετε, αυτή η άνετη φωλιά είναι ηχομονωμένη.
  
  Η Μέιζι σήκωσε το βλέμμα, τα μεγάλα μπλε μάτια της δεν έδειχναν ούτε ανοχή ούτε υπακοή. Τα χείλη της λύγισαν πίσω από τα δόντια της, και με ένα ανίερο βουητό που ξέσπασε από τα βάθη της κοιλιάς της, ξέσπασε.
  
  Η Mirela δεν πρόλαβε να κουνήσει το όπλο της πριν η Maisie σπάσει τον αστράγαλό της με ένα δυνατό λάκτισμα στην κνήμη της Mirela. Έριξε το όπλο της καθώς έπεσε, ενώ το πόδι της πάλλονταν από αφόρητους πόνους. Η Μιρέλα εξαπέλυσε έναν χείμαρρο απειλών μίσους μέσα από τις βραχνές κραυγές της, τον πόνο και την οργή της που μάχονταν μέσα της.
  
  Αυτό που η Mirela, από την πλευρά της, δεν ήξερε ήταν ότι η Maisie προσλήφθηκε στο Thurso όχι για τις μαγειρικές της ικανότητες, αλλά για την επιδέξια μαχητική της αποτελεσματικότητα. Σε περίπτωση σημαντικής ανακάλυψης, της ανατέθηκε να χτυπήσει με τη μέγιστη προκατάληψη και να αξιοποιήσει πλήρως την εκπαίδευσή της ως πράκτορας της πτέρυγας Rangers του Ιρλανδικού Στρατού ή Fian Oglah. Από την είσοδό της στην κοινωνία των πολιτών, η Maisie McFadden έγινε διαθέσιμη προς μίσθωση ως σωματοφύλακας, βασικά, και εκεί την κάλεσε ο Dave Perdue.
  
  "Φωνάξτε όσο θέλετε, δεσποινίς Μιρέλα", ακούστηκε η χαμηλή φωνή της Maisie πάνω από τον σπασμωδικό εχθρό της, "Το βρίσκω πολύ καταπραϋντικό. Και απόψε θα τα καταφέρεις αρκετά, σε διαβεβαιώνω".
  
  
  Κεφάλαιο 29
  
  
  Δύο ώρες πριν την αυγή, η Nina, ο Sam και ο Perdue περπάτησαν τα τρία τελευταία τετράγωνα μέχρι τον οικιστικό δρόμο για να μην προδώσουν κανέναν με την παρουσία τους. Πάρκαρε το αυτοκίνητό τους σε καλή απόσταση, ανάμεσα σε πολλά αυτοκίνητα που ήταν παρκαρισμένα έξω για τη νύχτα, οπότε ήταν αρκετά διακριτικό. Με τη βοήθεια φόρμας και σχοινιού, τρεις συνάδελφοι σκαρφάλωσαν στον φράχτη του τελευταίου σπιτιού του δρόμου. Η Νίνα σήκωσε τα μάτια από εκεί που προσγειώθηκε και κοίταξε την τρομακτική σιλουέτα του τεράστιου αρχαίου φρουρίου στο λόφο.
  
  Wewelsburg.
  
  Ξεναγούσε σιωπηλά το χωριό, παρακολουθώντας με τη σοφία αιώνων τις ψυχές των κατοίκων του. Αναρωτήθηκε αν το κάστρο ήξερε ότι ήταν εκεί, και με λίγη φαντασία αναρωτήθηκε αν το κάστρο θα τους επέτρεπε να βεβηλώσουν τα υπόγεια μυστικά τους.
  
  "Έλα, Νίνα", άκουσε τον Περντού να ψιθυρίζει. Με τη βοήθεια του Σαμ, άνοιξε το μεγάλο τετράγωνο σιδερένιο καπάκι που βρισκόταν στην άκρη της αυλής. Ήταν πολύ κοντά σε ένα ήσυχο, σκοτεινό σπίτι και προσπαθούσαν να κινηθούν σιωπηλά. Ευτυχώς, το καπάκι ήταν ως επί το πλείστον κατάφυτο με ζιζάνια και ψηλό γρασίδι, επιτρέποντάς του να γλιστρήσει σιωπηλά στο περιβάλλον πάχος καθώς το άνοιγαν.
  
  Οι τρεις στάθηκαν γύρω από ένα ανοιχτό μαύρο στόμα στο γρασίδι, ακόμα πιο σκοτεινό από το σκοτάδι. Ούτε ένα φως του δρόμου δεν φώτιζε το στήριγμά τους και ήταν επικίνδυνο να περάσεις από την τρύπα χωρίς να πέσεις και να τραυματιστείς από κάτω. Μόλις κάτω από την άκρη, ο Purdue άναψε τον φακό του για να επιθεωρήσει την οπή αποστράγγισης και την κατάσταση του σωλήνα από κάτω.
  
  "Ω. Θεέ μου, δεν μπορώ να πιστέψω ότι το ξανακάνω αυτό", γκρίνιαξε η Νίνα κάτω από την ανάσα της, με το σώμα της τεταμένο από κλειστοφοβία. Μετά από εξαντλητικές συναντήσεις με καταπακτές υποβρυχίων και πολλά άλλα δυσπρόσιτα μέρη, ορκίστηκε να μην εκτεθεί ποτέ ξανά σε κάτι τέτοιο - αλλά εδώ είναι.
  
  "Μην ανησυχείς", την καθησύχασε ο Σαμ, χαϊδεύοντάς της το χέρι, "είμαι ακριβώς από πίσω σου. Επίσης, από όσο μπορώ να δω, είναι ένα πολύ φαρδύ τούνελ".
  
  "Ευχαριστώ, Σαμ", είπε απελπισμένα. "Δεν με νοιάζει πόσο φαρδύ είναι. Είναι ακόμα ένα τούνελ".
  
  Το πρόσωπο του Περντού κρυφοκοίταξε από τη μαύρη τρύπα, "Νίνα".
  
  "Καλά, καλά", αναστέναξε και με μια τελευταία ματιά στο κολοσσιαίο κάστρο, κατέβηκε στην κόλαση που την περίμενε. Το σκοτάδι ήταν ο υλικός τοίχος της μαλακής καταστροφής γύρω από τη Νίνα, και χρειάστηκε κάθε ουγγιά θάρρους από αυτήν για να μην ξεσπάσει ξανά. Η μόνη της παρηγοριά ήταν ότι συνοδευόταν από δύο πολύ ικανούς και βαθιά φροντισμένους άντρες που θα έκαναν τα πάντα για να την προστατέψουν.
  
  Στην άλλη πλευρά του δρόμου, κρυμμένο πίσω από τον πυκνό θάμνο της απεριποίητης κορυφογραμμής και το άγριο φύλλωμά της, ένα ζευγάρι υγρά μάτια κοίταξαν το τρίο καθώς κατέβαιναν κάτω από την άκρη του φρεατίου πίσω από την εξωτερική δεξαμενή του σπιτιού.
  
  Βαθιά μέχρι τον αστράγαλο στη λάσπη του αγωγού αποχέτευσης, σύρθηκαν προσεκτικά προς τη σκουριασμένη σιδερένια σχάρα που χώριζε τον σωλήνα από το μεγαλύτερο δίκτυο αποχέτευσης. Η Νίνα γρύλισε με δυσαρέσκεια καθώς περνούσε πρώτα από την ολισθηρή πύλη και τόσο ο Σαμ όσο και ο Πέρντι φοβήθηκαν τη σειρά τους. Αφού πέρασαν και οι τρεις από μέσα τους, αντικατέστησαν το πλέγμα. Ο Perdue άνοιξε το μικροσκοπικό αναδιπλούμενο tablet του και με μια κίνηση των επιμήκων δακτύλων του, το gadget επεκτάθηκε στο μέγεθος ενός βιβλίου αναφοράς. Το σήκωσε σε τρεις ξεχωριστές εισόδους σήραγγας για να συγχρονιστεί με τα δεδομένα που είχαν εισαχθεί προηγουμένως της υπόγειας εγκατάστασης για να βρει το σωστό άνοιγμα, έναν σωλήνα που θα τους έδινε πρόσβαση στο όριο της κρυφής δομής.
  
  Έξω, ο άνεμος ούρλιαζε σαν μια δυσοίωνη προειδοποίηση, μιμούμενος τους στεναγμούς των χαμένων ψυχών που ξεχύθηκαν μέσα από τις στενές σχισμές στο κάλυμμα του φρεατίου και ο αέρας που περνούσε από τους διάφορους αγωγούς γύρω τους τους γέμιζε με βαρετή ανάσα. Ήταν πολύ πιο κρύο μέσα στο τούνελ παρά στην επιφάνεια, και το περπάτημα μέσα στο λασπωμένο, παγωμένο νερό το έκανε μόνο χειρότερο.
  
  "Ακροδεξιά σήραγγα", ανακοίνωσε ο Purdue καθώς οι φωτεινές γραμμές στο tablet του ταίριαζαν με τις μετρήσεις που είχε καταγράψει.
  
  "Τότε πάμε στο άγνωστο", πρόσθεσε ο Σαμ, λαμβάνοντας ένα αχάριστο νεύμα από τη Νίνα. Ωστόσο, δεν ήθελε τα λόγια του να ακούγονται τόσο ζοφερά και απλώς ανασήκωσε τους ώμους της από την αντίδρασή της.
  
  Αφού περπάτησε λίγα μέτρα, ο Σαμ έβγαλε ένα κομμάτι κιμωλία από την τσέπη του και σημάδεψε τον τοίχο όπου είχαν μπει. Το ξύσιμο ξάφνιασε τον Περντύ και τη Νίνα και γύρισαν.
  
  "Για κάθε περίπτωση..." άρχισε να εξηγεί ο Σαμ.
  
  "Σχετικά με τι;" ψιθύρισε η Νίνα.
  
  "Σε περίπτωση που ο Purdue χάσει την τεχνολογία του. Ποτέ δεν ξέρεις σίγουρα. Είμαι πάντα μεροληπτικός στις παλιές σχολικές παραδόσεις. Συνήθως αντέχει την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία ή τις νεκρές μπαταρίες", είπε ο Sam.
  
  "Το tablet μου δεν λειτουργεί με μπαταρίες, Σαμ", του υπενθύμισε ο Purdue και συνέχισε τον στενό διάδρομο μπροστά.
  
  "Δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω", είπε η Νίνα και σταμάτησε νεκρή, φοβούμενη το μικρότερο τούνελ μπροστά.
  
  "Φυσικά και μπορείς", ψιθύρισε ο Σαμ. "Έλα, πιάσε μου το χέρι".
  
  "Διστάζω να ανάψω μια φωτοβολίδα εδώ μέχρι να βεβαιωθούμε ότι είμαστε εκτός εμβέλειας αυτού του σπιτιού", τους είπε ο Perdue.
  
  "Δεν πειράζει", απάντησε ο Σαμ, "έχω τη Νίνα".
  
  Κάτω από τα μπράτσα του, πιεσμένος στο σώμα του όπου κρατούσε τη Νίνα πάνω του, ένιωθε το σώμα της να τρέμει. Ήξερε ότι δεν ήταν το κρύο που την τρομοκρατούσε. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να την κρατήσει σφιχτά πάνω του και να της χαϊδέψει το χέρι με τον αντίχειρά του για να ηρεμήσει καθώς περνούσαν από το κάτω τμήμα. Ο Perdue ασχολήθηκε με τη χαρτογράφηση και την παρακολούθηση της κάθε του κίνησης, ενώ ο Sam έπρεπε να ελίσσει το σώμα μιας απρόθυμης Nina μαζί με το δικό του στο λαιμό του άγνωστου ιστού που τους τύλιξε τώρα. Στο λαιμό της, η Νίνα ένιωσε το παγωμένο άγγιγμα της υπόγειας κίνησης του αέρα και από μακριά μπορούσε να δει το νερό να στάζει από τις αποχετεύσεις πάνω από τις καταρρακτώδεις σταγόνες του νερού της αποχέτευσης.
  
  "Πάμε", είπε ξαφνικά ο Περντού. Ανακάλυψε κάτι που φαινόταν σαν μια καταπακτή από πάνω τους, μια πύλη από σφυρήλατο σίδερο στρωμένη σε τσιμέντο που σφυρηλατήθηκε σε περίτεχνες καμπύλες και στροφές. Σίγουρα δεν ήταν είσοδος υπηρεσίας σαν φρεάτιο και υδρορροές. Ήταν προφανώς μια διακοσμητική κατασκευή για κάποιο λόγο, υποδεικνύοντας πιθανώς ότι ήταν η είσοδος μιας άλλης υπόγειας κατασκευής και όχι ενός άλλου πλέγματος. Ήταν ένας στρογγυλός επίπεδος δίσκος σε σχήμα σύνθετης σβάστικας, σφυρηλατημένος από μαύρο σίδερο και μπρούτζο. Τα στριμμένα μπράτσα του συμβόλου και οι άκρες της πύλης κρύβονταν προσεκτικά κάτω από τη φθορά αιώνων. Πηγμένα πράσινα φύκια και διαβρωτική σκουριά είχαν στερεώσει σταθερά τον δίσκο στη γύρω οροφή, καθιστώντας σχεδόν αδύνατο το άνοιγμα. Μάλιστα στερεώθηκε γερά, ακίνητο με το χέρι.
  
  "Ήξερα ότι ήταν κακή ιδέα", τραγούδησε η Νίνα πίσω από τον Περντύ. "Ήξερα ότι έπρεπε να σκάσω αφού βρήκαμε το ημερολόγιο".
  
  Μιλούσε στον εαυτό της, αλλά ο Σαμ ήξερε ότι λόγω της έντασης του φόβου της για το περιβάλλον στο οποίο βρισκόταν ήταν σε κατάσταση ημι-πανικού. Ψιθύρισε: "Φαντάσου τι θα βρούμε, Νίνα. Φανταστείτε τι πέρασε ο Βέρνερ για να το κρατήσει από τον Χίμλερ και τα ζώα του. Πρέπει να είναι κάτι πραγματικά ξεχωριστό, θυμάσαι;" Ο Σαμ ένιωσε σαν να παρακινούσε το μωρό να φάει τα λαχανικά της, αλλά υπήρχε ένα συγκεκριμένο κίνητρο για τη μινιατούρα ιστορία στα λόγια του, που πέτρωσαν μέχρι δακρύων στην αγκαλιά του. Τελικά αποφάσισε να πάει μαζί του παραπέρα.
  
  Μετά από αρκετές προσπάθειες του Purdue να απομακρύνει το deadbolt από το σπασμένο χτύπημα, κοίταξε πίσω στον Sam και του ζήτησε να ελέγξει την τσάντα για έναν φυσητήρα που κρατούσε το χέρι, τον οποίο τοποθέτησε στην τσάντα με φερμουάρ. Η Νίνα κόλλησε στον Σαμ, φοβούμενη ότι το σκοτάδι θα τον καταβροχθίσει αν τον άφηνε να φύγει. Η μόνη πηγή φωτός που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ήταν ένας αμυδρός φακός LED και στο απέραντο σκοτάδι ήταν τόσο αμυδρός όσο ένα κερί σε μια σπηλιά.
  
  "Πέρντιου, νομίζω ότι πρέπει να κάψεις και τη θηλιά. Αμφιβάλλω ότι θα περιστρέφεται ακόμα μετά από τόσα χρόνια", συμβούλεψε ο Sam Perdue, ο οποίος έγνεψε καταφατικά καθώς άναβε ένα μικρό εργαλείο κοπής σιδήρου. Η Νίνα συνέχισε να κοιτάζει τριγύρω καθώς σπινθήρες φώτιζαν τους βρώμικους παλιούς τοίχους από μπετόν των τεράστιων καναλιών και μια πορτοκαλί λάμψη που γινόταν όλο και πιο φωτεινή από καιρό σε καιρό. Η σκέψη του τι θα μπορούσε να δει σε ένα από τα highlights τρόμαξε τη Νίνα. Ποιος ήξερε τι μπορεί να κρύβεται στο υγρό, σκοτεινό μέρος που απλωνόταν για πολλά στρέμματα υπόγεια;
  
  Λίγο αργότερα, η πύλη σκίστηκε από τους πυρετώδεις μεντεσέδες και έσπασε στα πλάγια, και χρειάστηκαν και οι δύο άνδρες να ρίξουν το βάρος τους στο έδαφος. Με πολύ τσούξιμο και γρύλισμα, κατέβασαν προσεκτικά την πύλη για να διατηρήσουν τη γύρω σιωπή, σε περίπτωση που ο θόρυβος μπορούσε να τραβήξει την προσοχή οποιουδήποτε έφτασε σε απόσταση αναπνοής.
  
  Ένας ένας ανέβηκαν στον σκοτεινό χώρο από πάνω, σε ένα μέρος που αμέσως πήρε άλλη αίσθηση και μυρωδιά. Ο Sam σημάδεψε ξανά τον τοίχο καθώς περίμεναν τον Purdue να βρει μια διαδρομή στη μικρή συσκευή tablet του. Ένα περίπλοκο σύνολο γραμμών εμφανίστηκε στην οθόνη, καθιστώντας δύσκολο να ξεχωρίσουμε τις ψηλότερες σήραγγες από αυτές που είναι ελαφρώς χαμηλότερες. Η Περντού αναστέναξε. Δεν ήταν ο τύπος που χάθηκε ή έκανε λάθη, συνήθως όχι, αλλά έπρεπε να παραδεχτεί ότι δεν ήταν σίγουρος τι να κάνει μετά.
  
  "Άναψε τη φωτοβολίδα, Περντιέ. Σας παρακαλούμε. Σε παρακαλώ", ψιθύρισε η Νίνα στο νεκρό σκοτάδι. Δεν ακουγόταν καθόλου ήχος εδώ - ούτε σταγόνες, ούτε νερό, ούτε κίνηση του ανέμου για να δώσει στο μέρος κάποια όψη ζωής. Η Νίνα ένιωσε την καρδιά της να σφίγγει στο στήθος της. Εκεί που στέκονταν τώρα, υπήρχε μια τρομερή μυρωδιά από καμμένα καλώδια και σκόνη, με κάθε λέξη που έλεγε να συγχωνεύεται σε ένα λακωνικό μουρμουρητό. Θύμιζε στη Νίνα ένα φέρετρο. ένα πολύ μικρό, περιορισμένο φέρετρο που δεν έχει πού να κινηθεί ή να αναπνεύσει. Σταδιακά μια κρίση πανικού την κυρίευσε.
  
  "Περντιού!" επέμεινε ο Σαμ. "Λάμψη. Η Νίνα δεν τα καταφέρνει καλά με αυτό το περιβάλλον. Επιπλέον, πρέπει να δούμε πού πάμε".
  
  "Θεέ μου, Νίνα. Σίγουρα. Λυπάμαι πολύ", ζήτησε συγγνώμη ο Purdue, αγγίζοντας μια φωτοβολίδα.
  
  "Αυτό το μέρος φαίνεται τόσο μικρό!" Η Νίνα βόγκηξε, πέφτοντας στα γόνατά της. "Μπορώ να νιώσω τους τοίχους στο σώμα μου! Ω γλυκέ μου Ιησού, θα πεθάνω εδώ κάτω. Σαμ, σε παρακαλώ βοήθησε!" Οι αναστεναγμοί της μετατράπηκαν σε γρήγορη ανάσα στο απόλυτο σκοτάδι.
  
  Προς μεγάλη της ανακούφιση, το τρίξιμο της λάμψης προκάλεσε ένα εκτυφλωτικό φως και ένιωσε τους πνεύμονές της να διαστέλλονται καθώς πήρε μια βαθιά ανάσα. Οι τρεις τους στένεψαν τα μάτια τους στο ξαφνικό έντονο φως, περιμένοντας να προσαρμοστεί η όρασή τους. Προτού η Νίνα προλάβει να απολαύσει την ειρωνεία του μεγέθους του χώρου, άκουσε τον Περντού να λέει: "Παναγία Θεοτόκε!"
  
  "Μοιάζει με διαστημόπλοιο!" Ο Σαμ παρενέβη, με το σαγόνι του έπεσε από έκπληξη.
  
  Αν η Νίνα πίστευε ότι η ιδέα ενός κλειστού χώρου γύρω της ήταν ανησυχητική, τώρα είχε λόγο να το ξανασκεφτεί. Η δομή του λεβιάθαν που βρέθηκαν είχε μια τρομακτική ποιότητα, κάπου ανάμεσα σε έναν υπόκοσμο βουβού εκφοβισμού και γκροτέσκου απλότητας. Οι φαρδιές καμάρες από πάνω αναδύονταν από λείους γκρίζους τοίχους που κυλούσαν στο πάτωμα αντί να ενώνονται κάθετα με αυτό.
  
  "Άκου", είπε ενθουσιασμένος ο Περντού και σήκωσε τον δείκτη του καθώς τα μάτια του σάρωναν την οροφή.
  
  "Τίποτα", παρατήρησε η Νίνα.
  
  "Οχι. Ίσως τίποτα με την έννοια ενός συγκεκριμένου θορύβου, αλλά ακούστε... υπάρχει ένα αδιάκοπο βουητό σε αυτό το μέρος", σημείωσε ο Perdue.
  
  Ο Σαμ έγνεψε καταφατικά. Το άκουσε κι αυτός. Ήταν σαν να ήταν ζωντανό το τούνελ με κάποιο είδος σχεδόν ανεπαίσθητου κραδασμού. Και στις δύο πλευρές, η μεγάλη αίθουσα εξαφανίστηκε σε ένα σκοτάδι που δεν είχαν ακόμη φωτίσει.
  
  "Μου προκαλεί ανατριχίλα", είπε η Νίνα, κρατώντας τα χέρια της σφιχτά στο στήθος της.
  
  "Είμαστε δύο, αναμφίβολα", χαμογέλασε ο Περντιού, "και όμως είναι κάτι που πρέπει να θαυμάζει κανείς".
  
  "Ναι", συμφώνησε ο Σαμ, βγάζοντας την κάμερά του. Δεν υπήρχαν αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά στη φωτογραφία για να τραβήξετε, αλλά το τεράστιο μέγεθος και η ομαλότητα του σωλήνα ήταν ένα θαύμα από μόνο του.
  
  "Πώς έχτισαν αυτό το μέρος;" Η Νίνα σκέφτηκε δυνατά.
  
  Προφανώς αυτό πρέπει να χτίστηκε κατά τη διάρκεια της κατοχής του Wewelsburg από τον Χίμλερ, αλλά δεν έγινε ποτέ καμία αναφορά σε αυτό, και φυσικά κανένα σχέδιο του κάστρου δεν ανέφερε ποτέ την ύπαρξη τέτοιων κατασκευών. Το μέγεθος από μόνο του φάνηκε να απαιτεί σημαντική μηχανική δεξιότητα από την πλευρά των οικοδόμων, ενώ ο κόσμος από πάνω προφανώς δεν παρατήρησε ποτέ την ανασκαφή από κάτω.
  
  "Θα στοιχηματίσω ότι χρησιμοποίησαν κρατούμενους στρατοπέδων συγκέντρωσης για να χτίσουν αυτό το μέρος", παρατήρησε ο Σαμ καθώς τράβηξε άλλη μια φωτογραφία, συμπεριλαμβανομένης της Νίνας στο κάδρο για να καταγράψει το πλήρες μέγεθος του τούνελ σε σχέση με αυτήν. "Στην πραγματικότητα, είναι σχεδόν σαν να μπορώ ακόμα να τους νιώσω εδώ".
  
  
  Κεφάλαιο 30
  
  
  Ο Purdue σκέφτηκε ότι έπρεπε να ακολουθήσουν τις γραμμές στο tablet του, το οποίο τώρα έδειχνε ανατολικά, χρησιμοποιώντας το τούνελ στο οποίο βρίσκονταν. Στη μικρή οθόνη, το κάστρο σημειωνόταν με μια κόκκινη κουκκίδα και από εκεί, σαν μια γιγάντια αράχνη, ένα τεράστιο σύστημα σηράγγων ακτινοβολούσε προς βασικά τρεις βασικές κατευθύνσεις.
  
  "Βρίσκω αξιοσημείωτο ότι μετά από τόσο καιρό δεν υπάρχουν ουσιαστικά συντρίμμια ή διάβρωση σε αυτά τα κανάλια", παρατήρησε ο Sam καθώς ακολουθούσε τον Perdue στο σκοτάδι.
  
  "Συμφωνώ. Με κάνει πολύ άβολα να σκέφτομαι ότι αυτό το μέρος έμεινε άδειο, και όμως δεν υπάρχουν ίχνη από αυτό που συνέβη εδώ κατά τη διάρκεια του πολέμου", συμφώνησε η Νίνα, με τα μεγάλα καστανά μάτια της να λαμβάνουν κάθε λεπτομέρεια των τοίχων και τα στρογγυλεμένα τους να ενώνονται με το πάτωμα. .
  
  "Τι είναι αυτός ο ήχος;" ρώτησε ξανά ο Σαμ, ενοχλημένος από το συνεχές βουητό του, τόσο πνιχτός που ήταν σχεδόν μέρος της σιωπής στο σκοτεινό τούνελ.
  
  "Μου θυμίζει κάτι σαν τουρμπίνα", είπε ο Perdue, συνοφρυώνοντας το παράξενο αντικείμενο που εμφανίστηκε λίγα μέτρα μπροστά από το διάγραμμά του. Σταμάτησε.
  
  "Τι είναι αυτό?" ρώτησε η Νίνα με μια νότα πανικού στη φωνή της.
  
  Ο Perdue συνέχισε με πιο αργό ρυθμό, επιφυλακτικός για το τετράγωνο αντικείμενο, το οποίο δεν μπορούσε να αναγνωρίσει από τη σχηματική του μορφή.
  
  "Μείνε εδώ", ψιθύρισε.
  
  "Μη γαμημένος τρόπος", είπε η Νίνα και πήρε ξανά το μπράτσο του Σαμ. "Δεν θα με αφήσεις στο σκοτάδι".
  
  Ο Σαμ χαμογέλασε. Ήταν ωραίο να νιώθω τόσο χρήσιμος για τη Νίνα ξανά, και απολάμβανε το συνεχές άγγιγμα της.
  
  "Στροβίλους;" επανέλαβε ο Σαμ με ένα στοχαστικό νεύμα. Ήταν λογικό αν αυτό το δίκτυο των σηράγγων χρησιμοποιήθηκε όντως από τους Ναζί. Θα ήταν ένας πιο μυστικός τρόπος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ενώ ο προαναφερόμενος κόσμος αγνόησε την ύπαρξή του.
  
  Από τις σκιές μπροστά, ο Σαμ και η Νίνα άκουσαν τη συγκινημένη αναφορά του Περντιέ: "Α! Μοιάζει με γεννήτρια!".
  
  "Δόξα τω Θεώ", αναστέναξε η Νίνα, "Δεν ξέρω πόσο θα μπορούσα να περπατήσω μέσα σε αυτό το απόλυτο σκοτάδι".
  
  "Από πότε φοβάσαι το σκοτάδι;" τη ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Δεν είμαι έτσι. Αλλά το να είμαστε σε ένα ανεξερεύνητο, ανατριχιαστικό υπόγειο υπόστεγο χωρίς φώτα για να δούμε τι υπάρχει γύρω μας είναι λίγο ενοχλητικό, δεν νομίζετε; εξήγησε εκείνη.
  
  "Ναι, μπορώ να το καταλάβω".
  
  Το φλας έσβησε πολύ γρήγορα και σιγά σιγά αποκτώντας μαυρίλα τα τύλιξε σαν μανδύα.
  
  "Σαμ", είπε ο Περντού.
  
  "Είναι πάνω του", απάντησε ο Σαμ και έσκυψε για να βγάλει άλλη μια φωτοβολίδα από την τσάντα του.
  
  Ακούστηκε ένα χτύπημα στο σκοτάδι καθώς ο Περντού έπαιζε με το σκονισμένο αυτοκίνητο.
  
  "Αυτή δεν είναι η ασυνήθιστη γεννήτρια σας. Είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για κάποιο είδος τεχνάσματος σχεδιασμένο για διάφορες λειτουργίες, αλλά για τι, δεν έχω ιδέα", είπε ο Perdue.
  
  Ο Σαμ έριξε άλλη μια φωτοβολίδα, αλλά δεν είδε κινούμενες φιγούρες από μακριά, να πλησιάζουν στο τούνελ πίσω τους. Η Νίνα κάθισε οκλαδόν δίπλα στον Περντού για να επιθεωρήσει το αυτοκίνητο που ήταν καλυμμένο με ιστό. Τοποθετημένο σε ένα συμπαγές μεταλλικό σκελετό, θύμιζε στη Νίνα ένα παλιό πλυντήριο. Υπήρχαν χοντρά πόμολα στην μπροστινή πλευρά, το καθένα με τέσσερις ρυθμίσεις, αλλά οι επιγραφές ήταν φθαρμένες, οπότε δεν υπήρχε τρόπος να πούμε τι έπρεπε να ρυθμίσουν.
  
  Τα μακριά, εκπαιδευμένα δάχτυλα του Perdue ταλαιπωρήθηκαν με μερικά καλώδια στην πλάτη.
  
  "Πρόσεχε, Πέρντιου", παρότρυνε η Νίνα.
  
  "Μην ανησυχείς, αγαπητέ", χαμογέλασε. "Ωστόσο, με συγκινεί η ανησυχία σας. Ευχαριστώ."
  
  "Μην έχεις υπερβολική αυτοπεποίθηση. Έχω περισσότερο από αρκετό να ασχοληθώ με αυτό το μέρος τώρα", είπε απότομα, χτυπώντας του το χέρι, κάτι που τον έκανε να γελάσει.
  
  Ο Σαμ δεν μπορούσε να μην αισθάνεται άβολα. Ως παγκοσμίου φήμης δημοσιογράφος, έχει ξαναπάει στα πιο επικίνδυνα μέρη, έχει συναντήσει μερικούς από τους πιο μοχθηρούς ανθρώπους και τοποθεσίες στον κόσμο, αλλά έπρεπε να παραδεχτεί ότι είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που ένιωθε τόσο αναστατωμένος από την ατμόσφαιρα. Αν ο Σαμ ήταν δεισιδαίμων, θα φανταζόταν ότι τα τούνελ ήταν στοιχειωμένα.
  
  Ένα δυνατό κράξιμο και μια βροχή σπινθήρων προήλθαν από τη μηχανή, ακολουθούμενα από έναν αρχικά επίπονο, ασυνάρτητο ρυθμό. Η Nina και ο Perdue αποχώρησαν από την ξαφνική ζωή του πράγματος και άκουσαν τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές σταδιακά σε μια σταθερή περιστροφή.
  
  "Χρησιμοποιεί σαν τρακτέρ", παρατήρησε η Νίνα σε κανέναν συγκεκριμένα. Ο ήχος της θύμισε τα παιδικά της χρόνια, καθώς ξυπνούσε πριν ξημερώσει με τον ήχο του τρακτέρ του παππού της να ξεκινά. Ήταν μια πολύ ευχάριστη ανάμνηση εδώ σε ένα εγκαταλελειμμένο εξωγήινο στέκι φαντασμάτων και ναζιστικής ιστορίας.
  
  Ένα-ένα άναβαν τα πενιχρά επιτοίχια φωτιστικά. Στα σκληρά πλαστικά καλύμματά τους είχαν αποθηκευτεί νεκρά ζωύφια και σκόνη για χρόνια, τα οποία υποβάθμισαν πολύ τον φωτισμό των λαμπτήρων στο εσωτερικό. Ήταν έκπληξη το γεγονός ότι η λεπτή καλωδίωση ήταν ακόμα ενεργή, αλλά όπως ήταν αναμενόμενο, το φως ήταν αμυδρό στην καλύτερη περίπτωση.
  
  "Λοιπόν, τουλάχιστον μπορούμε να δούμε πού πάμε", είπε η Νίνα, κοιτάζοντας πίσω στο φαινομενικά ατελείωτο τμήμα της σήραγγας που καμπυλώθηκε ελαφρώς προς τα αριστερά λίγα μέτρα πιο μπροστά. Για κάποιο άγνωστο λόγο, αυτή η στροφή έδωσε στον Σαμ ένα άσχημο συναίσθημα, αλλά το κράτησε για τον εαυτό του. Δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτό το κακό συναίσθημα, και για καλό λόγο.
  
  Πίσω τους, στο αμυδρά φωτισμένο πέρασμα του κάτω κόσμου που βρέθηκαν, πέντε μικρές σκιές κινούνταν στο σκοτάδι, όπως και πριν που η Νίνα δεν το πρόσεχε.
  
  "Πάμε να δούμε τι υπάρχει στην άλλη πλευρά", πρότεινε ο Περντού και έφυγε με μια τσάντα με φερμουάρ περασμένη στον ώμο του. Η Νίνα έσυρε τον Σαμ μαζί και περπατούσαν σιωπηλοί και με περιέργεια, με τον μόνο ήχο να ήταν το χαμηλό βουητό της τουρμπίνας και ο ήχος των βημάτων τους να αντηχούν στον απέραντο χώρο.
  
  "Περντού, πρέπει να το κάνουμε αυτό γρήγορα. Όπως σας θύμισα χθες, ο Σαμ και εγώ θα πρέπει να επιστρέψουμε σύντομα στη Μογγολία", επέμεινε η Νίνα. Σταμάτησε να προσπαθεί να μάθει πού βρισκόταν η Ρενάτα, αλλά ήλπιζε να επιστρέψει στη Βέρνη με κάποια παρηγοριά, ό,τι μπορούσε να κάνει για να τον διαβεβαιώσει για την πίστη της. Ο Σαμ άφησε το καθήκον να ερευνήσει τον Περντού για το πού βρισκόταν η Ρενάτα στη Νίνα, επειδή είχε περισσότερη εύνοια μαζί του από τον Σαμ.
  
  "Το ξέρω, αγαπητή μου Νίνα. Και θα ασχοληθούμε με όλα αυτά μόλις μάθουμε τι ήξερε ο Έρνο και γιατί μας έστειλε στο Wewelsburg, από όλα τα μέρη. Υπόσχομαι ότι θα το ξεπεράσω αυτό, αλλά προς το παρόν, απλώς βοήθησέ με να βρω αυτό το άπιαστο μυστικό", τη διαβεβαίωσε η Περντού. Ποτέ δεν κοίταξε τον Σαμ όταν υποσχέθηκε τη βοήθειά του. "Ξέρω τι θέλουν. Ξέρω γιατί σε έστειλαν πίσω εδώ".
  
  Αυτό ήταν αρκετό για τώρα, κατάλαβε η Νίνα, και αποφάσισε να μην τον πιέσει άλλο.
  
  "Το ακούς;" ρώτησε ξαφνικά ο Σαμ με τεντωμένα τα αυτιά του.
  
  "Οχι τι?" Η Νίνα συνοφρυώθηκε.
  
  "Ακούω!" Ο Σαμ παρακάλεσε με μια σοβαρή έκφραση στο πρόσωπό του. Σταμάτησε νεκρός για να ξεχωρίσει καλύτερα το χτύπημα και το τικ πίσω τους στο σκοτάδι. Τώρα το άκουσαν και η Περντού και η Νίνα.
  
  "Τι είναι?" ρώτησε η Νίνα με ένα καθαρό τρέμουλο στη φωνή της.
  
  "Δεν ξέρω", ψιθύρισε η Περντού, σηκώνοντας ένα ανοιχτό χέρι για να καθησυχάσει εκείνη και τον Σαμ.
  
  Το φως από τους τοίχους συνέχιζε να γίνεται πιο φωτεινό και αμυδρό καθώς το ρεύμα ανέβαινε και έπεφτε μέσα από την παλιά χάλκινη καλωδίωση. Η Νίνα κοίταξε τριγύρω και ξεφύσηξε τόσο δυνατά που η φρίκη της αντηχούσε στον απέραντο λαβύρινθο.
  
  "Χριστέ μου!" αναφώνησε, σφίγγοντας τα χέρια και των δύο συντρόφων της με ανέκφραστη φρίκη στο πρόσωπό της.
  
  Πίσω τους, πέντε μαύρα σκυλιά αναδύθηκαν από μια σκοτεινή φωλιά στο βάθος.
  
  "Εντάξει, πόσο σουρεαλιστικό είναι αυτό; Βλέπω αυτό που νομίζω ότι βλέπω; ρώτησε ο Σαμ καθώς ετοιμαζόταν να τρέξει.
  
  Ο Perdue θυμήθηκε τα ζώα από τον καθεδρικό ναό της Κολωνίας, όπου είχε παγιδευτεί μαζί με την αδερφή του. Ήταν η ίδια ράτσα με την ίδια τάση προς την απόλυτη πειθαρχία, άρα πρέπει να ήταν τα ίδια σκυλιά. Αλλά τώρα δεν είχε χρόνο να κάνει εικασίες για την παρουσία ή την καταγωγή τους. Δεν είχαν άλλη επιλογή από το να...
  
  "Τρέξιμο!" Ο Σαμ ούρλιαξε και παραλίγο να γκρεμίσει τη Νίνα από τα πόδια της με την ταχύτητα που έκανε. Ο Purdue ακολούθησε το παράδειγμά τους καθώς τα ζώα φόρτισαν με πλήρη ταχύτητα μετά από αυτά. Οι τρεις εξερευνητές στρογγύλεψαν την καμπύλη της άγνωστης κατασκευής, ελπίζοντας να βρουν κάποιο μέρος για να κρυφτούν ή να δραπετεύσουν, αλλά το τούνελ συνέχισε αμετάβλητο όταν τα σκυλιά τους προσπέρασαν.
  
  Ο Σαμ γύρισε και άναψε μια φωτοβολίδα. "Προς τα εμπρός! Προς τα εμπρός!" φώναξε στους άλλους δύο, ενώ ο ίδιος χρησίμευε ως οδόφραγμα ανάμεσα στα θηρία και τον Περντού και τη Νίνα.
  
  "Ο Σαμ!" Η Νίνα ούρλιαξε, αλλά ο Πέρντιου την τράβηξε προς τα εμπρός στο τρεμόσβημα του τούνελ.
  
  Ο Σαμ άπλωσε ένα πύρινο ραβδί μπροστά του, κουνώντας το στα ροτβάιλερ. Σταμάτησαν στη θέα μιας λαμπερής φλόγας και ο Σαμ συνειδητοποίησε ότι είχε μόνο λίγα δευτερόλεπτα για να βρει μια διέξοδο.
  
  Άκουγε τα βήματα του Περντιού και της Νίνας να γίνονται σταδιακά πιο ήσυχα καθώς η απόσταση ανάμεσα σε αυτόν και τους αυξανόταν. Τα μάτια του έτρεχαν γρήγορα από άκρη σε άκρη, ενώ δεν έπαιρνε τα μάτια του από τη θέση των ζώων. Γρυγγλιάζοντας και σάλιαζαν, έσφιξαν τα χείλη τους σε μια έξαλλη απειλή για τον άντρα με το πύρινο ραβδί. Ένα κοφτό σφύριγμα ακούστηκε από τον κιτρινωπό σωλήνα, που φώναξε αμέσως από την άκρη του τούνελ, κατάλαβε ο Σαμ.
  
  Τρία σκυλιά γύρισαν αμέσως και έτρεξαν πίσω, ενώ τα άλλα δύο έμειναν εκεί που ήταν, σαν να μην είχαν ακούσει τίποτα. Ο Σαμ πίστευε ότι τους χειραγωγούσε ο αφέντης τους. όπως η σφυρίχτρα του βοσκού μπορεί να ελέγξει τον σκύλο του με μια σειρά διαφορετικών ήχων. Έτσι έλεγχε τις κινήσεις τους.
  
  Εξαιρετικό, σκέφτηκε ο Σαμ.
  
  Δύο έμειναν να τον προσέχουν. Παρατήρησε ότι το φλας του εξασθενούσε.
  
  "Νίνα;" Τηλεφώνησε. Τίποτα δεν επέστρεψε. "Αυτό είναι, Σαμ", είπε μέσα του, "είσαι μόνος σου, αγόρι μου".
  
  Όταν τελείωσαν τα φλας, ο Σαμ πήρε την κάμερά του και άναψε το φλας. Τουλάχιστον, το φλας θα τους τύφλωσε προσωρινά, αλλά έκανε λάθος. Δύο σκύλες με μπούστο αγνόησαν το έντονο φως της κάμερας, αλλά δεν προχώρησαν. Το σφύριγμα σφύριξε ξανά και άρχισαν να γρυλίζουν στον Σαμ.
  
  Πού είναι τα υπόλοιπα σκυλιά; σκέφτηκε όρθιος.
  
  Λίγο αργότερα, έλαβε απάντηση στην ερώτησή του όταν άκουσε τη Νίνα να ουρλιάζει. Ο Σαμ δεν τον ένοιαζε αν τον πρόλαβαν τα ζώα. Έπρεπε να έρθει σε βοήθεια της Νίνας. Δείχνοντας περισσότερο θάρρος παρά κοινή λογική, η δημοσιογράφος όρμησε προς την κατεύθυνση της φωνής της Νίνας. Ακολουθώντας τα τακούνια του, άκουσε τα νύχια του σκύλου να χτυπούν πάνω στο τσιμέντο καθώς τον κυνηγούσαν. Ανά πάσα στιγμή, περίμενε ότι το βαρύ κουφάρι του ζώου που πηδούσε θα έπεφτε πάνω του, με νύχια να σκάβουν στο δέρμα του και κυνόδοντες να σκάβουν στο λαιμό του. Κατά τη διάρκεια του σπριντ του, κοίταξε πίσω και είδε ότι δεν τον είχαν προλάβει. Από ό,τι μπόρεσε να συμπεράνει ο Σαμ, τα σκυλιά χρησιμοποιήθηκαν για να τον δολοφονήσουν, όχι να τον σκοτώσουν. Ωστόσο, δεν ήταν η καλύτερη θέση για να βρεθείς.
  
  Καθώς έκανε τον δρόμο του γύρω από την στροφή, παρατήρησε δύο άλλες σήραγγες που διακλαδίζονται από αυτήν και ετοιμάστηκε να πεταχτεί στο πάνω μέρος των δύο. Το ένα πάνω από το άλλο, θα έπρεπε να είχε ξεπεράσει την ταχύτητα των ροτβάιλερ καθώς πήδηξε στην ψηλότερη είσοδο.
  
  "Νίνα!" φώναξε ξανά, και αυτή τη φορά την άκουσε μακριά, πολύ μακριά για να ξέρει πού ήταν.
  
  "Ο Σαμ! Σαμ, κρύψου!" την άκουσε να κλαίει.
  
  Με επιπλέον ταχύτητα, πήδηξε σε μια ψηλότερη είσοδο, λίγα μέτρα πριν από την είσοδο στο επίπεδο του εδάφους σε ένα άλλο τούνελ. Χτύπησε το κρύο, σκληρό σκυρόδεμα με έναν συντριπτικό γδούπο που παραλίγο να σπάσει τα πλευρά του, αλλά ο Σαμ σύρθηκε γρήγορα μέσα από μια ανοιχτή τρύπα ύψους περίπου είκοσι μέτρων. Προς απογοήτευσή του, ένας σκύλος τον ακολούθησε ενώ ένας άλλος φώναξε για τον αντίκτυπο της αποτυχημένης προσπάθειάς της.
  
  Η Nina και ο Perdue έπρεπε να αντιμετωπίσουν άλλους. Τα ροτβάιλερ με κάποιο τρόπο επέστρεψαν για να τους κάνουν ενέδρα από την άλλη πλευρά του τούνελ.
  
  "Ξέρετε τι σημαίνει ότι όλα αυτά τα κανάλια είναι συνδεδεμένα, σωστά;" Ο Perdue αναφέρθηκε κατά την εισαγωγή πληροφοριών στο tablet του.
  
  "Δεν νομίζω ότι είναι η ώρα να χαρτογραφήσεις τον γαμημένο λαβύρινθο, Perdue!" συνοφρυώθηκε.
  
  "Ω, αλλά αυτή θα ήταν η κατάλληλη στιγμή, Νίνα", απάντησε. "Όσο περισσότερες πληροφορίες λάβουμε για τα σημεία πρόσβασης, τόσο πιο εύκολο θα είναι για εμάς να δραπετεύσουμε."
  
  "Λοιπόν, τι πρέπει να κάνουμε με αυτούς;" έδειξε τα σκυλιά που έτρεχαν γύρω τους.
  
  "Απλώς μην κουνηθείτε και κρατήστε τη φωνή σας χαμηλή", συμβούλεψε. "Αν ο κύριός τους μας ήθελε νεκρούς, θα ήμασταν ήδη σκυλοτροφή".
  
  "Ω ωραία. Τώρα νιώθω πολύ καλύτερα", είπε η Νίνα καθώς τα μάτια της έπιασαν μια ψηλή ανθρώπινη σκιά απλωμένη στον λείο τοίχο.
  
  
  Κεφάλαιο 31
  
  
  Ο Σαμ δεν είχε πού να πάει παρά να τρέξει άσκοπα στο σκοτάδι του μικρότερου τούνελ που βρισκόταν. Ένα παράξενο, ωστόσο, ήταν ότι άκουγε το βουητό της τουρμπίνας πολύ πιο δυνατά τώρα που ήταν μακριά από το κεντρικό τούνελ. Παρά την ξέφρενη βιασύνη και τους ακαταμάχητους χτύπους της καρδιάς του, δεν μπορούσε να μην θαυμάσει την ομορφιά του περιποιημένου σκύλου που τον είχε στριμώξει στη γωνία. Το μαύρο δέρμα της είχε μια υγιή γυαλάδα ακόμα και στο ημίφως, και το στόμα της άλλαξε από μειδίαμα σε αχνό χαμόγελο καθώς άρχισε να χαλαρώνει απλώς στεκόταν στο δρόμο του, λαχανιάζοντας.
  
  "Ω, όχι, ξέρω ανθρώπους σαν εσένα αρκετά καλά ώστε να μην πέφτω σε αυτή τη φιλικότητα, κορίτσι", αντέτεινε η Σαμ με τον ευγενικό της τρόπο. Αυτός ήξερε καλύτερα. Ο Σαμ αποφάσισε να πάει πιο βαθιά στο τούνελ, αλλά με τον συνηθισμένο του ρυθμό. Ο σκύλος δεν θα μπορούσε να κυνηγήσει αν ο Σαμ δεν του έδινε κάτι να κυνηγήσει. Αργά, αγνοώντας τον εκφοβισμό της, ο Σαμ προσπάθησε να συμπεριφερθεί κανονικά και περπάτησε στον σκοτεινό τσιμεντένιο διάδρομο. Αλλά οι προσπάθειές του διακόπηκαν από το γρύλισμα της αποδοκιμασίας της, ένα απειλητικό βρυχηθμό προειδοποίησης που ο Σαμ δεν μπορούσε να μην προσέξει.
  
  "Καλώς ήρθες, μπορείς να έρθεις μαζί μου", είπε εγκάρδια καθώς η αδρεναλίνη πλημμύρισε το σύστημά του στις φλέβες του.
  
  Η μαύρη σκύλα δεν ήθελε τίποτα από αυτά. Με ένα πονηρό χαμόγελο επανέλαβε τη θέση της και έκανε μερικά βήματα πιο κοντά στον στόχο της, για μεγαλύτερη πειθώ. Θα ήταν ανόητο από τον Sam να προσπαθήσει να ξεφύγει έστω και από ένα μόνο ζώο. Απλώς ήταν πιο γρήγοροι και πιο θανατηφόροι, όχι αντίπαλος που έπρεπε να αμφισβητηθεί. Η Σαμ κάθισε στο πάτωμα και περίμενε να δει τι θα έκανε. Όμως η μόνη αντίδραση που έδειξε ο κτηνώδης απαγωγέας του ήταν να καθίσει μπροστά του σαν φρουρός. Και αυτή ακριβώς ήταν.
  
  Ο Σαμ δεν ήθελε να κάνει κακό στον σκύλο. Ήταν ένθερμος φιλόζωος, ακόμα και για εκείνους που ήταν έτοιμοι να τον ξεσκίσουν. Έπρεπε όμως να φύγει μακριά της, σε περίπτωση που ο Περντού και η Νίνα κινδύνευαν. Κάθε φορά που κινούνταν, εκείνη του γρύλιζε.
  
  "Συγγνώμη, κύριε Κληβ", ακούστηκε μια φωνή από το σκοτεινό σπήλαιο στο πίσω μέρος της εισόδου, τρομάζοντας τον Σαμ. "Μα δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις, καταλαβαίνεις;" Η φωνή ήταν ανδρική και μιλούσε με έντονη ολλανδική προφορά.
  
  "Όχι, μην ανησυχείς. Είμαι αρκετά γοητευτικός. Πολλοί άνθρωποι επιμένουν να απολαμβάνουν την παρέα μου", απάντησε ο Σαμ στη γνωστή σαρκαστική του απόλυση.
  
  "Χαίρομαι που έχεις χιούμορ, Σαμ", είπε ο άντρας. "Ο Θεός ξέρει ότι υπάρχουν πάρα πολλοί ανήσυχοι άνθρωποι εκεί έξω".
  
  Ένας άντρας εμφανίστηκε. Φορούσε φόρμες, όπως ο Σαμ και η παρέα του. Ήταν ένας πολύ ελκυστικός άντρας και ο τρόπος του φαινόταν κατάλληλος, αλλά ο Σαμ έμαθε ότι οι πιο πολιτισμένοι και μορφωμένοι άνδρες ήταν συνήθως οι πιο διεφθαρμένοι. Άλλωστε, όλα τα μέλη της Ταξιαρχίας Renegade ήταν άνθρωποι με υψηλή μόρφωση και καλούς τρόπους, αλλά μπορούσαν να στραφούν στη βία και τη σκληρότητα εν ριπή οφθαλμού. Κάτι σχετικά με τον άντρα που τον αντιμετώπισε είπε στον Σαμ να είναι προσεκτικός.
  
  "Ξέρεις τι ψάχνεις εδώ κάτω;" ρώτησε ο άντρας.
  
  Ο Σαμ παρέμεινε σιωπηλός. Στην πραγματικότητα, δεν είχε ιδέα τι έψαχναν αυτός, η Νίνα και ο Περντού, αλλά δεν ήταν έτοιμος να απαντήσει ούτε στις ερωτήσεις του ξένου.
  
  "Κύριε Κληβ, σας έκανα μια ερώτηση".
  
  Το ροτβάιλερ γρύλισε, πλησιάζοντας τον Σαμ. Ήταν απολαυστικό και τρομακτικό που μπορούσε να αντιδράσει κατάλληλα χωρίς καμία εντολή.
  
  "Δεν γνωρίζω. Απλώς ακολουθήσαμε μερικά από τα σχέδια που βρήκαμε κοντά στο Wewelsburg", απάντησε ο Sam, προσπαθώντας να κρατήσει τα λόγια του όσο πιο απλά γινόταν. "Και ποιος είσαι εσύ?"
  
  Ανθίζω. Τζόστ Μπλουμ, κύριε", είπε ο άντρας. Ο Σαμ έγνεψε καταφατικά. Τώρα μπορούσε να αναγνωρίσει την προφορά, αν και δεν ήξερε το όνομα. "Πιστεύω ότι πρέπει να συμμετάσχουμε στον κ. Περντού και τον Δρ Γκουλντ".
  
  Ο Σαμ μπερδεύτηκε. Πώς ήξερε αυτός ο άνθρωπος τα ονόματά τους; Και πώς ήξερε πού να τα βρει; "Εξάλλου", ανέφερε ο Μπλουμ, "δεν θα έφτανες πουθενά μέσα από αυτό το τούνελ. Αυτό είναι καθαρά για αερισμό."
  
  Ξημέρωσε στον Σαμ ότι τα Ροτβάιλερ δεν μπορούσαν να εισέλθουν στο δίκτυο της σήραγγας με τον ίδιο τρόπο που έκαναν εκείνος και οι συνάδελφοί του, οπότε ο Ολλανδός πρέπει να ήξερε για άλλο σημείο εισόδου.
  
  Ανέβηκαν από το δευτερεύον τούνελ πίσω στην κύρια αίθουσα, όπου τα φώτα ήταν ακόμα αναμμένα, διατηρώντας το δωμάτιο αναμμένο. Ο Σαμ σκέφτηκε την δροσερή μεταχείριση του Μπλουμ και του Φέις προς το κατοικίδιό τους, αλλά πριν προλάβει να σχεδιάσει, εμφανίστηκαν τρεις φιγούρες από μακριά. Ακολούθησαν και τα υπόλοιπα σκυλιά. Ήταν η Νίνα και ο Περντιού που περπατούσαν με έναν άλλο νεαρό άνδρα. Το πρόσωπο της Νίνα φωτίστηκε όταν είδε ότι ο Σαμ ήταν σώος και αβλαβής.
  
  "Τώρα, κυρίες και κύριοι, να συνεχίσουμε;" Προτείνεται από το Yost Bloom.
  
  "Οπου?" Ρώτησα. ρώτησε ο Perdue.
  
  "Ω, σταματήστε, κύριε Περντού. Μην παίζεις μαζί μου, γέροντα. Ξέρω ποιος είστε, ποιοι είστε όλοι, αν και δεν έχετε ιδέα ποιος είμαι, και αυτό, φίλοι μου, θα πρέπει να σας κάνει πολύ επιφυλακτικούς να παίξετε μαζί μου", εξήγησε ο Μπλουμ, παίρνοντας απαλά τη Νίνα από το χέρι και οδηγώντας την. μακριά από τον Purdue και τον Sam. "Ειδικά όταν υπάρχουν γυναίκες στη ζωή σου που μπορεί να πληγωθούν".
  
  "Μην τολμήσεις να την απειλήσεις! Ο Σαμ γέλασε.
  
  "Σαμ, ηρέμησε", παρακάλεσε η Νίνα. Κάτι για τον Μπλουμ της είπε ότι δεν θα δίσταζε να ξεφορτωθεί τον Σαμ και είχε δίκιο.
  
  "Άκου τον Δρ Γκουλντ... Σαμ", μιμήθηκε ο Μπλουμ.
  
  "Με συγχωρείτε, αλλά υποτίθεται ότι γνωριζόμαστε;" ρώτησε ο Περντού καθώς άρχισαν να κατηφορίζουν το γιγάντιο πέρασμα.
  
  "Εσείς από όλους θα έπρεπε να είστε, κύριε Πέρντιου, αλλά, δυστυχώς, δεν είστε", απάντησε φιλικά ο Μπλουμ.
  
  Ο Περντού ενοχλήθηκε δικαιολογημένα από την παρατήρηση του ξένου, αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί να τον είχε ξανασυναντήσει. Ο άντρας κράτησε σφιχτά το χέρι της Νίνας, σαν προστατευτικός εραστής, χωρίς να δείχνει εχθρότητα, αν και ήξερε ότι δεν θα την άφηνε να ελευθερωθεί χωρίς μεγάλη λύπη.
  
  "Άλλος ένας φίλος σου, Perdue;" ρώτησε ο Σαμ με καυστικό ύφος.
  
  "Όχι, Σαμ", γάβγισε ο Πέρντιου, αλλά πριν προλάβει να αντικρούσει την πρόταση του Σαμ, ο Μπλουμ στράφηκε απευθείας στον δημοσιογράφο.
  
  "Δεν είμαι φίλος του, κύριε Κληβ. Αλλά η αδερφή του είναι στενή... γνωριμία", χαμογέλασε ο Μπλουμ.
  
  Το πρόσωπο του Perdue έγινε γκρι από το σοκ. Η Νίνα κράτησε την ανάσα της.
  
  "Προσπαθήστε λοιπόν να κρατήσετε τα πράγματα φιλικά μεταξύ μας, σωστά;" Ο Μπλουμ χαμογέλασε στον Σαμ.
  
  "Λοιπόν έτσι μας βρήκες;" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Φυσικά και όχι. Η Αγκάθα δεν είχε ιδέα πού ήσουν. Σας βρήκαμε χάρη στην ευγένεια του κ. Cleave", παραδέχτηκε ο Bloom, απολαμβάνοντας την αυξανόμενη δυσπιστία που είδε να αυξάνεται στο Purdue και στη Nina προς τον φίλο τους δημοσιογράφο.
  
  "Μαλακίες!" αναφώνησε ο Σαμ. Έγινε έξαλλος βλέποντας την αντίδραση των συναδέλφων του. "Δεν είχα καμία σχέση με αυτό!"
  
  "Πραγματικά?" ρώτησε ο Μπλουμ με ένα διαβολικό χαμόγελο. "Γουέσλι, δείξε τους".
  
  Ο νεαρός που περπατούσε πίσω με τα σκυλιά υπάκουσε. Έβγαλε από την τσέπη του μια συσκευή που έμοιαζε με κινητό χωρίς κουμπιά. Παρείχε μια συμπαγή θέα της περιοχής και των γύρω πλαγιών για να αναπαραστήσει την περιοχή και τελικά τον λαβύρινθο των κατασκευών που διέσχιζαν. Μόνο μια κόκκινη κουκκίδα πάλλεται, κινούμενη αργά κατά μήκος των συντεταγμένων μιας από τις γραμμές.
  
  "Κοίτα", είπε ο Μπλουμ και ο Γουέσλι σταμάτησε τον Σαμ στα μισά του δρόμου. Η κόκκινη κουκκίδα σταμάτησε στην οθόνη.
  
  "Εσύ της σκύλας!" Η Νίνα σφύριξε στον Σαμ, ο οποίος κούνησε το κεφάλι του με δυσπιστία.
  
  "Δεν είχα καμία σχέση με αυτό", είπε.
  
  "Περίεργο αφού είσαι στο σύστημα παρακολούθησης τους", είπε ο Purdue με μια συγκατάβαση που εξόργισε τον Sam.
  
  "Εσύ και η γαμημένη αδερφή σου πρέπει να μου το φυτέψατε!" Ο Σαμ ούρλιαξε.
  
  "Τότε πώς θα έπαιρναν το σήμα αυτοί οι τύποι; Πρέπει να είναι ένας από τους ιχνηλάτες τους, ο Σαμ, για να εμφανίζεται στις οθόνες τους. Πού αλλού θα σημαδεύατε αν δεν είχατε πάει μαζί τους πριν;". επέμεινε ο Περντού.
  
  "Δεν γνωρίζω!" Ο Σαμ αντιτάχθηκε.
  
  Η Νίνα δεν πίστευε στα αυτιά της. Ταραγμένη, κοίταξε σιωπηλή τον Σαμ, τον άντρα που είχε εμπιστευτεί τη ζωή της. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να αρνηθεί κατηγορηματικά τη συμμετοχή του, αλλά ήξερε ότι η ζημιά είχε γίνει.
  
  "Εκτός από αυτό, είμαστε όλοι εδώ τώρα. Καλύτερα να συνεργαστούμε για να μην πληγωθεί ή σκοτωθεί κανένας", γέλασε ο Μπλουμ.
  
  Ήταν ευχαριστημένος με το πόσο εύκολα κατάφερε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των συντρόφων του, ενώ διατηρούσε μια μικρή δυσπιστία. Θα νικούσε τον σκοπό του αν αποκάλυπτε ότι το συμβούλιο παρακολουθούσε τον Σαμ με νανίτες στο σύστημά του, παρόμοιους με αυτούς που περιείχε το σώμα της Νίνα στο Βέλγιο προτού ο Περντού δώσει σε αυτήν και στον Σαμ φιαλίδια που περιείχαν το αντίδοτο για να καταπιούν.
  
  Ο Sam δεν εμπιστεύτηκε τις προθέσεις του Purdue και οδήγησε τη Nina να πιστέψει ότι είχε πάρει και εκείνος το αντίδοτο. Αλλά μη λαμβάνοντας ένα υγρό που θα μπορούσε να εξουδετερώσει τους νανίτες στο σώμα του, ο Σαμ κατά λάθος επέτρεψε στο συμβούλιο να τον εντοπίσει άνετα και να τον ακολουθήσει στο μέρος όπου φυλάσσεται το μυστικό του Έρνο.
  
  Τώρα ονομάστηκε προδότης και δεν είχε στοιχεία για το αντίθετο.
  
  Έφτασαν σε μια απότομη στροφή στο τούνελ και βρέθηκαν μπροστά σε μια τεράστια πόρτα θόλου χτισμένη στον τοίχο όπου τελείωνε το τούνελ. Ήταν μια αμαυρωμένη γκρίζα πόρτα με σκουριασμένα μπουλόνια που την ενίσχυαν στα πλαϊνά και στη μέση. Η ομάδα σταμάτησε για να εξετάσει την τεράστια πόρτα μπροστά τους. Το χρώμα του ήταν ένα απαλό κρεμ γκρι, μόνο ελαφρώς διαφορετικό από το χρώμα των τοίχων και των δαπέδων των καμινάδων. Μετά από πιο προσεκτική επιθεώρηση, μπορούσαν να διακρίνουν τους χαλύβδινους κυλίνδρους που συγκρατούσαν τη βαριά πόρτα στο περιβάλλον πλαίσιο της πόρτας που ήταν τοποθετημένο στο χοντρό σκυρόδεμα.
  
  "Κύριε Perdue, είμαι σίγουρος ότι μπορείτε να μας το ανοίξετε", είπε ο Bloom.
  
  "Αμφιβάλλω", απάντησε ο Purdue. "Δεν είχα νιτρογλυκερίνη μαζί μου".
  
  "Αλλά έχετε σίγουρα κάποια έξυπνη τεχνολογία στην τσάντα σας όπως κάνετε συνήθως για να επιταχύνετε το πέρασμά σας από όλα τα σημεία στα οποία κολλάτε πάντα τη μύτη σας;" Ο Μπλουμ επέμεινε, ο τόνος του έγινε σαφώς πιο εχθρικός καθώς η υπομονή του εξαντλήθηκε. "Κάνε το για περιορισμένο χρονικό διάστημα..." είπε στον Purdue και διατύπωσε την επόμενη απειλή του: "Κάνε το για την αδερφή σου".
  
  Η Αγκάθα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ήδη νεκρή, σκέφτηκε ο Περντού, αλλά κράτησε το πρόσωπό του ίσιο.
  
  Αμέσως, και τα πέντε σκυλιά άρχισαν να φαίνονται αναστατωμένα, να τσιρίζουν και να γκρινιάζουν καθώς μετακινούνταν από το πόδι στο πόδι.
  
  "Τι συμβαίνει, κορίτσια;" ρώτησε ο Γουέσλι τα ζώα, ορμώντας να τα παρηγορήσει.
  
  Η ομάδα κοίταξε τριγύρω αλλά δεν είδε κανέναν κίνδυνο. Σαστισμένοι, παρακολουθούσαν καθώς τα σκυλιά γίνονταν εξαιρετικά θορυβώδη, γαβγίζοντας στην κορυφή των πνευμόνων τους πριν αρχίσουν να ουρλιάζουν ασταμάτητα.
  
  "Γιατί το κάνουν αυτό;" ρώτησε η Νίνα.
  
  Ο Γουέσλι κούνησε το κεφάλι του: "Ακούνε πράγματα που δεν μπορούμε. Και ό,τι κι αν είναι, πρέπει να είναι έντονο!".
  
  Προφανώς, τα ζώα ενοχλήθηκαν εξαιρετικά από τον υποηχητικό τόνο, τον οποίο οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ακούσουν γιατί άρχισαν να ουρλιάζουν μανιωδώς, στρίβοντας μανιακά στη θέση τους. Ένα-ένα, τα σκυλιά άρχισαν να απομακρύνονται από την πόρτα του θόλου. Ο Γουέσλι σφύριξε με αμέτρητες παραλλαγές, αλλά τα σκυλιά αρνήθηκαν να υπακούσουν. Γύρισαν και έτρεξαν σαν να τους κυνηγούσε ο διάβολος και γρήγορα εξαφανίστηκαν γύρω από τη στροφή στο βάθος.
  
  "Πες με παρανοϊκό, αλλά αυτό είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι είμαστε σε μπελάδες", παρατήρησε η Νίνα καθώς οι άλλοι κοίταζαν τριγύρω μανιασμένα.
  
  Ο Γιοστ Μπλουμ και ο πιστός Γουέσλι έβγαλαν και οι δύο τα πιστόλια τους κάτω από τα μπουφάν τους.
  
  "Έφερες όπλο;" Η Νίνα συνοφρυώθηκε ξαφνιασμένη. "Τότε γιατί να ανησυχείς για τα σκυλιά;"
  
  "Επειδή αν σε σκίσουν τα άγρια ζώα, θα γίνει ο θάνατός σου τυχαίος και ατυχής, αγαπητέ μου Δρ Γκουλντ. Δεν μπορεί να εντοπιστεί. Και θα ήταν απλώς ανόητο να πυροβολήσω σε τέτοια ακουστική", εξήγησε ανέμελα ο Μπλουμ, ανασύροντας τη σκανδάλη.
  
  
  Κεφάλαιο 32
  
  
  
  Δύο μέρες πριν - Mönch Saridag
  
  
  "Η τοποθεσία μπλοκαρίστηκε", είπε ο χάκερ στον Ludwig Bern.
  
  Δούλευαν μέρα και νύχτα για να βρουν έναν τρόπο να βρουν τα κλεμμένα όπλα που είχαν κλαπεί από την Renegade Brigade πριν από μια εβδομάδα. Ως πρώην μέλη του Black Sun, δεν υπήρχε ούτε ένα άτομο που να σχετίζεται με την ταξιαρχία που να μην ήταν κύριος της τέχνης τους, οπότε ήταν λογικό ότι θα υπήρχαν αρκετοί ειδικοί στην τεχνολογία πληροφοριών εκεί για να βοηθήσουν στον εντοπισμό του επικίνδυνου Longinus.
  
  "Εξαιρετική!" αναφώνησε ο Μπερν, γυρίζοντας προς τους δύο συναδέλφους του διοικητές για έγκριση.
  
  Ένας από αυτούς ήταν ο Kent Bridges, πρώην αξιωματικός της SAS και πρώην μέλος του τριτοβάθμιου επιπέδου Black Sun, υπεύθυνος για τα πυρομαχικά. Ο άλλος ήταν ο Otto Schmidt, ο οποίος ήταν επίσης μέλος του Level 3 Black Sun πριν μετακομίσει στην Renegade Brigade, καθηγητής εφαρμοσμένης γλωσσολογίας και πρώην πιλότος μαχητικού από τη Βιέννη της Αυστρίας.
  
  "Πού είναι αυτή τη στιγμή;" ρώτησε ο Μπριτζς.
  
  Ο χάκερ ανασήκωσε ένα φρύδι, "Στην πραγματικότητα, το πιο περίεργο μέρος. Σύμφωνα με τους δείκτες οπτικών ινών που έχουμε συγχρονίσει με το υλικό Longinus, αυτή τη στιγμή... στο Κάστρο Wewelsburg."
  
  Οι τρεις διοικητές αντάλλαξαν απορημένα βλέμματα.
  
  "Αυτή την ώρα της νύχτας; Δεν είναι καν πρωί, σωστά, Ότο;" ρώτησε ο Μπερν.
  
  "Όχι, νομίζω ότι είναι περίπου 5 το πρωί τώρα", απάντησε ο Ότο.
  
  "Το κάστρο Wewelsburg δεν είναι καν ανοιχτό ακόμα και φυσικά δεν επιτρέπονται προσωρινοί επισκέπτες ή τουρίστες εκεί τη νύχτα", αστειεύτηκε ο Μπρίτζες. "Πώς στο διάολο θα μπορούσε να είναι εκεί; Αν όχι... μήπως ο κλέφτης εισέβαλε αυτή τη στιγμή στο Wewelsburg;"
  
  Το δωμάτιο σιώπησε καθώς όλοι μέσα συλλογίζονταν μια λογική εξήγηση.
  
  "Δεν πειράζει", είπε ξαφνικά ο Μπερν. "Το σημαντικό είναι να ξέρουμε πού βρίσκεται. Πάω οικειοθελώς στη Γερμανία να τα παραλάβω. Θα πάρω μαζί μου τον Alexander Arichenkov. Αυτός ο άνθρωπος είναι ένας εξαιρετικός ιχνηλάτης και πλοηγός".
  
  "Κάνε το, Βέρνη. Όπως πάντα, ελέγχετε μαζί μας κάθε 11 ώρες. Και αν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα, απλώς ενημερώστε μας. Έχουμε ήδη συμμάχους σε κάθε χώρα της Δυτικής Ευρώπης εάν χρειάζεστε ενισχύσεις", επιβεβαίωσε ο Μπρίτζες.
  
  "Θα γίνει".
  
  "Είσαι σίγουρος ότι μπορείς να εμπιστευτείς τα Ρωσικά;" ρώτησε χαμηλόφωνα ο Ότο Σμιτ.
  
  "Πιστεύω ότι μπορώ, Ότο. Αυτός ο άνθρωπος δεν μου έδωσε κανένα λόγο να πιστεύω το αντίθετο. Εξάλλου, έχουμε ακόμα ανθρώπους να προσέχουν το σπίτι των φίλων του, αλλά αμφιβάλλω ότι θα φτάσει ποτέ σε αυτό. Ωστόσο, ο χρόνος του ιστορικού και δημοσιογράφου να μας φέρει τη Ρενάτα τελειώνει. Με ανησυχεί περισσότερο από όσο είμαι διατεθειμένος να παραδεχτώ, αλλά ένα προς ένα", διαβεβαίωσε ο Μπερν τον Αυστριακό πιλότο.
  
  "Συμφωνώ. Καλό ταξίδι στη Βέρνη", πρόσθεσε ο Μπρίτζες.
  
  "Ευχαριστώ, Κεντ. Φεύγουμε σε μια ώρα, Ότο. Θα είσαι έτοιμος; ρώτησε ο Μπερν.
  
  "Απολύτως. Ας πάρουμε αυτή την απειλή πίσω από κάποιον που ήταν αρκετά ανόητος για να της βάλει τα πόδια του. Θεέ μου, να ήξεραν τι είναι ικανό αυτό το πράγμα!". μίλησε ο Ότο.
  
  "Αυτό φοβάμαι. Έχω την αίσθηση ότι ξέρουν πολύ καλά τι μπορεί να κάνει".
  
  
  * * *
  
  
  Η Nina, ο Sam και ο Perdue δεν είχαν ιδέα πόσο καιρό είχαν μείνει στα τούνελ. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ξημέρωσε, δεν υπήρχε περίπτωση να δουν το φως της ημέρας εδώ κάτω. Τώρα κρατούνταν υπό την απειλή όπλου, χωρίς να έχουν ιδέα σε τι βρίσκονταν καθώς στέκονταν μπροστά στη γιγάντια βαριά πόρτα του θόλου.
  
  "Κύριε Πέρντιου, αν θέλετε." Ο Γιοστ Μπλουμ ώθησε τον Περντού με το πιστόλι του για να ανοίξει το θησαυροφυλάκιο με έναν φορητό φυσητήρα που χρησιμοποίησε για να κόψει μια σφράγιση στους υπονόμους.
  
  "Κύριε Μπλουμ, δεν σας ξέρω, αλλά είμαι βέβαιος ότι ένας άνθρωπος της ευφυΐας σας καταλαβαίνει ότι μια πόρτα σαν αυτή δεν μπορεί να ανοίξει με ένα αξιολύπητο εργαλείο όπως αυτό", απάντησε ο Περντού, αν και κράτησε τον λογικό του τόνο.
  
  "Σε παρακαλώ, μην είσαι εύκολος μαζί μου, Ντέιβ", κρυολόγησε ο Μπλουμ, "γιατί δεν εννοώ το μικροσκοπικό σου όργανο".
  
  Ο Σαμ συγκρατήθηκε να μην κοροϊδεύει την περίεργη επιλογή των λέξεων που συνήθως τον οδηγούσαν να κάνει κάποια περιφρονητική παρατήρηση. Τα μεγάλα σκοτεινά μάτια της Νίνα παρακολουθούσαν τον Σαμ. Έβλεπε ότι ήταν πολύ αναστατωμένη με την προφανή προδοσία του όταν δεν πήρε το φιαλίδιο με το αντίδοτο που του έδωσε, αλλά είχε τους λόγους του να μην εμπιστευόταν τον Περντού μετά από όσα τους είχε κάνει στη Μπριζ.
  
  Ο Πέρντι ήξερε για τι μιλούσε ο Μπλουμ. Με ένα βαρύ βλέμμα, έβγαλε ένα spyglass σαν χερούλι και το ενεργοποίησε, χρησιμοποιώντας υπέρυθρο φως για να προσδιορίσει το πάχος της πόρτας. Έπειτα έβαλε το μάτι του στο μικρό ματάκι του γυαλιού ενώ η υπόλοιπη ομάδα περίμενε ανυπόμονα, στοιχειωμένη ακόμα από τις απόκοσμες συνθήκες που έκαναν τα σκυλιά να γαβγίζουν τρελά μακριά τους.
  
  Ο Περντού πάτησε το δεύτερο κουμπί με το δάχτυλό του, κρατώντας το βλέμμα του στραμμένο στον κατασκοπευτήρα, και μια αμυδρή κόκκινη κουκκίδα εμφανίστηκε στο μπουλόνι της πόρτας.
  
  "Κόφτης λέιζερ", χαμογέλασε ο Γουέσλι. "Πολύ κουλ".
  
  "Παρακαλώ βιαστείτε, κύριε Perdue. Και όταν τελειώσετε, θα σας απαλλάξω από αυτό το υπέροχο εργαλείο", είπε ο Μπλουμ. "Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ένα τέτοιο πρωτότυπο για κλωνοποίηση από τους συναδέλφους μου".
  
  "Και ποιος θα μπορούσε να είναι ο συνάδελφός σας, κύριε Μπλουμ;" ρώτησε ο Perdue καθώς η δοκός βυθίστηκε σε συμπαγή χάλυβα με μια κίτρινη λάμψη που την έκανε αδύναμη στην κρούση.
  
  "Αυτοί οι άνθρωποι από τους οποίους προσπαθήσατε να φύγετε εσείς και οι φίλοι σας στο Βέλγιο τη νύχτα που έπρεπε να παραδώσετε τη Ρενάτα", είπε ο Μπλουμ, με σπίθες από λιωμένο χάλυβα να τρεμοπαίζουν στα μάτια του σαν φωτιά της κόλασης.
  
  Η Νίνα κράτησε την ανάσα της και κοίταξε τον Σαμ. Εδώ ήταν και πάλι στην παρέα του συμβουλίου, οι ελάχιστα γνωστοί δικαστές της ηγεσίας του Μαύρου Ήλιου, αφού ο Αλέξανδρος απέτρεψε την προγραμματισμένη απόρριψη του ατιμασμένου αρχηγού, Ρενάτα, που επρόκειτο να ανατραπεί από αυτούς.
  
  Θα ήμασταν γαμημένοι αν ήμασταν στη σκακιέρα αυτή τη στιγμή, σκέφτηκε η Νίνα, ελπίζοντας ότι ο Περντύ ήξερε πού βρισκόταν η Ρενάτα. Τώρα θα έπρεπε να την παραδώσει στο συμβούλιο αντί να βοηθήσει τη Νίνα και τον Σαμ να την παραδώσουν στην Ταξιαρχία των Renegade. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο Σαμ και η Νίνα κατέληξαν σε μια συμβιβαστική θέση, με αποτέλεσμα ένα χαμένο αποτέλεσμα.
  
  "Προσέλαβες την Αγκάθα για να βρει το ημερολόγιο", είπε ο Σαμ.
  
  "Ναι, αλλά αυτό δεν μας ενδιέφερε. Ήταν, όπως λες, ένα παλιό δέλεαρ. Ήξερα ότι αν την προσλάβαμε για ένα τέτοιο εγχείρημα, αναμφίβολα θα χρειαζόταν τη βοήθεια του αδερφού της για να βρει το ημερολόγιο, ενώ στην πραγματικότητα ο κύριος Perdue ήταν το λείψανο που ψάχναμε", εξήγησε ο Μπλουμ στον Σαμ.
  
  "Και τώρα που είμαστε όλοι εδώ, μπορεί επίσης να δούμε τι ψάχνατε εδώ στο Wewelsburg πριν ολοκληρώσουμε την επιχείρησή μας", πρόσθεσε ο Wesley πίσω από τον Sam.
  
  Στο βάθος, τα σκυλιά γάβγιζαν και γκρίνιαζαν καθώς η τουρμπίνα συνέχιζε να βουίζει. Αυτό έδωσε στη Νίνα μια συντριπτική αίσθηση τρόμου και απελπισίας που ταίριαζε τέλεια με τη θλιβερή διάθεση. Κοίταξε τον Τζοστ Μπλουμ και, αχαρακτήριστα, έλεγξε την ψυχραιμία της: "Είναι καλά η Αγκάθα, κύριε Μπλουμ; Είναι ακόμα υπό τη φροντίδα σου;"
  
  "Ναι, είναι υπό τη φροντίδα μας", απάντησε με μια γρήγορη ματιά για να την καθησυχάσει, αλλά η σιωπή του για την ευημερία της Αγκάθα ήταν ένας δυσοίωνος οιωνός. Η Νίνα κοίταξε τον Πέρντιου. Τα χείλη του ήταν συμπιεσμένα σε εμφανή συγκέντρωση, αλλά ως πρώην κοπέλα του, ήξερε τη γλώσσα του σώματός του - ο Perdue ήταν αναστατωμένος.
  
  Η πόρτα άκουσε ένα εκκωφαντικό κρότο που αντηχούσε βαθιά μέσα στο λαβύρινθο, σπάζοντας τη σιωπή που βασίλευε σε αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα για πρώτη φορά. Υποχώρησαν καθώς ο Purdue, ο Wesley και ο Sam άνοιξαν τη βαριά, χαλαρή πόρτα σε σύντομες εκρήξεις. Τελικά, υποχώρησε και κύλησε με ένα τρακάρισμα στην άλλη πλευρά, σηκώνοντας χρόνια σκόνης και σκορπισμένο κιτρινισμένο χαρτί. Κανένας από αυτούς δεν τόλμησε να μπει πρώτος, αν και η μουχλιασμένη αίθουσα φωτιζόταν από την ίδια σειρά ηλεκτρικών φώτων τοίχου με το τούνελ.
  
  "Ας δούμε τι υπάρχει μέσα", επέμεινε ο Σαμ, κρατώντας την κάμερα έτοιμη. Ο Μπλουμ απελευθέρωσε τη Νίνα και προχώρησε με τον Περντού από τη λάθος άκρη του βαρελιού του. Η Νίνα περίμενε τον Σαμ να περάσει δίπλα της πριν του σφίξει ελαφρά το χέρι: "Τι κάνεις;" Μπορούσε να πει ότι ήταν έξαλλη μαζί του, αλλά κάτι στα μάτια της έλεγε ότι αρνιόταν να πιστέψει ότι ο Σαμ θα τους έφερνε επίτηδες συμβουλές.
  
  "Είμαι εδώ για να καταγράψω τις ανακαλύψεις μας, θυμάσαι;" είπε κοφτά. Της κούνησε την κάμερα, αλλά το βλέμμα του την κατεύθυνε στην ψηφιακή οθόνη, όπου μπορούσε να δει ότι κινηματογραφούσε τους απαγωγείς τους. Σε περίπτωση που χρειαζόταν να εκβιάσουν το συμβούλιο ή σε οποιεσδήποτε συνθήκες χρειάζονταν φωτογραφικά στοιχεία, ο Σαμ τράβηξε όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούσε με τους άντρες και τις δραστηριότητές τους, ενώ προσποιήθηκε ότι συμπεριφερόταν στη συνάντηση σαν να ήταν δουλειά ως συνήθως.
  
  Η Νίνα έγνεψε καταφατικά και τον ακολούθησε στο βουλωμένο δωμάτιο.
  
  Το πάτωμα και οι τοίχοι ήταν πλακάκια και δεκάδες ζεύγη λαμπτήρων φθορισμού κρέμονταν από την οροφή, εκπέμποντας ένα εκθαμβωτικό λευκό φως που τώρα έγινε τρεμόπαιγμα μέσα στα ερειπωμένα πλαστικά τους καλύμματα. Οι εξερευνητές ξέχασαν στιγμιαία ποιοι ήταν, όλοι θαύμαζαν το θέαμα με τον ίδιο θαυμασμό και δέος.
  
  "Τι είδους μέρος είναι;" ρώτησε ο Γουέσλι, σηκώνοντας κρύα, αμαυρωμένα χειρουργικά εργαλεία από ένα παλιό δοχείο νεφρών. Από πάνω του, βουβός και νεκρός, στεκόταν μια ξεφτιλισμένη λάμπα λειτουργίας, κλωστή με έναν ιστό εποχών συγκεντρωμένο στα άκρα του. Υπήρχαν τρομεροί λεκέδες στο δάπεδο με πλακάκια, μερικοί από τους οποίους έμοιαζαν με ξεραμένο αίμα, ενώ άλλοι έμοιαζαν με υπολείμματα δοχείων χημικών που είχαν φαγωθεί ελαφρώς στο πάτωμα.
  
  "Είναι σαν ένα είδος ερευνητικής εγκατάστασης", απάντησε ο Perdue, ο οποίος έχει δει και διαχειρίζεται το δικό του μερίδιο τέτοιων επιχειρήσεων.
  
  "Τι? Σούπερ στρατιώτες; Υπάρχουν πολλά σημάδια ανθρώπινου πειραματισμού εδώ", σημείωσε η Νίνα, γυρίζοντας στην ελαφρώς μισάνοιχτη πόρτα του ψυγείου στον μακρινό τοίχο. "Αυτά είναι ψυγεία νεκροτομείων, υπάρχουν πολλές σακούλες πτωμάτων στοιβαγμένες εκεί..."
  
  "Και σκισμένα ρούχα", παρατήρησε ο Γιοστ από το σημείο που βρισκόταν, κοιτάζοντας από πίσω κάτι που έμοιαζε με καλάθια πλυντηρίων. "Θεέ μου, το ύφασμα μυρίζει σαν σκατά. Και μεγάλες λίμνες αίματος εκεί που είναι οι γιακάδες. Νομίζω ότι ο Δρ Γκουλντ έχει δίκιο - ανθρώπινα πειράματα, αλλά αμφιβάλλω ότι έγιναν σε ναζιστικά στρατεύματα. Τα ρούχα εδώ μοιάζουν σαν να τα φορούσαν κυρίως κρατούμενοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης".
  
  Τα μάτια της Νίνα σηκώθηκαν σε σκέψεις καθώς προσπαθούσε να θυμηθεί τι ήξερε για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κοντά στο Wewelsburg. Με απαλό, συναισθηματικό και συμπονετικό τόνο, μοιράστηκε όσα ήξερε για εκείνους που πιθανότατα φορούσαν σκισμένα, ματωμένα ρούχα.
  
  "Γνωρίζω ότι οι κρατούμενοι χρησιμοποιήθηκαν ως εργάτες στην κατασκευή του Wewelsburg. Θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι οι άνθρωποι που είπε ο Sam ότι ένιωθε εδώ κάτω. Τους έφεραν από το Niederhagen, κάποιους άλλους από το Sachsenhausen, αλλά όλοι αποτελούσαν το εργατικό δυναμικό για την κατασκευή αυτού που υποτίθεται ότι ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό κάστρο. Τώρα που τα βρήκαμε όλα και τα τούνελ, φαίνεται ότι οι φήμες ήταν αληθινές", είπε στους άντρες συντρόφους της.
  
  Ο Γουέσλι και ο Σαμ και οι δύο έδειχναν πολύ άβολα στο περιβάλλον τους. Ο Γουέσλι σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος του και έτριψε τους κρύους πήχεις του. Ο Σαμ απλώς χρησιμοποίησε την κάμερά του για να τραβήξει μερικές ακόμη λήψεις μούχλας και σκουριάς μέσα στα ψυγεία του νεκροτομείου.
  
  "Φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκαν για κάτι περισσότερο από σκληρή δουλειά", είπε ο Perdue. Έσπρωξε στην άκρη το παλτό του εργαστηρίου που κρεμόταν στον τοίχο και βρήκε μια χοντρή σχισμή πίσω του, βαθιά κομμένη στον τοίχο.
  
  "Αναψε το", δεν διέταξε σε κανέναν συγκεκριμένα.
  
  Ο Γουέσλι του έδωσε έναν φακό και όταν ο Περντού τον έριξε μέσα από την τρύπα, πνίγηκε από τη δυσωδία του λιμνάζοντος νερού και τη σήψη των παλιών οστών που αποσυντίθενται μέσα.
  
  "Θεός! Κοίτα αυτό!" έβηξε και μαζεύτηκαν γύρω από το λάκκο για να βρουν τα υπολείμματα αυτού που έμοιαζαν με είκοσι άτομα. Μέτρησε είκοσι κρανία, αλλά θα μπορούσαν να ήταν περισσότερα.
  
  "Υπήρξε μια περίπτωση όπου αρκετοί Εβραίοι από το Σάλτσκοτεν λέγεται ότι είχαν κλείσει σε ένα μπουντρούμι του Wewelsburg στα τέλη της δεκαετίας του 1930", πρότεινε η Νίνα όταν το είδε. "Όμως, σύμφωνα με αναφορές, κατέληξαν αργότερα στο στρατόπεδο Μπούχενβαλντ. Σύμφωνα με πληροφορίες. Πάντα πιστεύαμε ότι το εν λόγω μπουντρούμι ήταν το θησαυροφυλάκιο κάτω από το Obergruppenführer Hersal, αλλά ίσως αυτό ήταν το μέρος!".
  
  Παρά την έκπληξή τους για αυτό που ανακάλυψαν, η ομάδα δεν παρατήρησε ότι το αδιάκοπο γάβγισμα των σκύλων σταμάτησε αμέσως.
  
  
  Κεφάλαιο 33
  
  
  Ενώ ο Σαμ φωτογράφιζε τη φρικτή σκηνή, η περιέργεια της Νίνας κινήθηκε από μια άλλη πόρτα, τη συνηθισμένη ξύλινη έκδοση με ένα παράθυρο στην κορυφή που τώρα ήταν πολύ βρώμικο για να το δει κανείς. Κάτω από την πόρτα, είδε μια λωρίδα φωτός από την ίδια σειρά λαμπτήρων που φώτιζε το δωμάτιο στο οποίο βρίσκονταν.
  
  "Μη σκέφτεσαι καν να πας εκεί μέσα", τα ξαφνικά λόγια της Γιοστ πίσω της την ταρακούνησαν σχεδόν σε σημείο καρδιακής προσβολής. Κρατώντας το χέρι της στο στήθος της σοκαρισμένη, η Nina έριξε στον Jost Bloom το βλέμμα που είχε συχνά από γυναίκες ενόχλησης και άρνησης. "Όχι χωρίς εμένα ως σωματοφύλακά σου, δηλαδή", χαμογέλασε. Η Νίνα έβλεπε ότι ο Ολλανδός μέλος του συμβουλίου ήξερε ότι ήταν ελκυστικός, ακόμα περισσότερος λόγος να απορρίψει τις εύκολες προκαταβολές του.
  
  "Είμαι αρκετά ικανός, ευχαριστώ, κύριε", πείραξε απότομα και τράβηξε το πόμολο της πόρτας. Χρειαζόταν κάποια ενθάρρυνση, αλλά άνοιξαν με λίγη προσπάθεια, παρόλο που ήταν σκουριασμένα και αχρησιμοποίητα.
  
  Ωστόσο, αυτό το δωμάτιο φαινόταν εντελώς διαφορετικό από το προηγούμενο. Ήταν λίγο πιο φιλόξενο από το ιατρικό θάλαμο θανάτου, αλλά παρόλα αυτά διατηρούσε τη ναζιστική ατμόσφαιρα της ανησυχίας.
  
  Πλούσια εφοδιασμένο με vintage βιβλία για τα πάντα, από αρχαιολογία μέχρι αποκρυφισμό, από μεταθανάτια σχολικά βιβλία μέχρι μαρξισμό και μυθολογία, το δωμάτιο έμοιαζε σαν μια παλιά βιβλιοθήκη ή γραφείο, δεδομένου του μεγάλου γραφείου και της πολυθρόνας στη γωνία όπου συναντώνται δύο ράφια. Τα βιβλία και οι φάκελοι, ακόμη και τα χαρτιά που ήταν διάσπαρτα παντού, είχαν το ίδιο χρώμα λόγω της έντονης σκόνης.
  
  "Ο Σαμ!" αυτή κάλεσε. "Ο Σαμ! Πρέπει να τραβήξετε φωτογραφίες από αυτό!"
  
  "Και τι, προσευχήσου πες, θα κάνεις με αυτές τις φωτογραφίες, κύριε Κληβ;" Ο Jost Bloom ρώτησε τον Sam καθώς έβγαζε ένα από την πόρτα.
  
  "Κάνε ό,τι κάνουν οι δημοσιογράφοι", είπε ο Σαμ αδιάφορα, "πουλήστε τα στον πλειοδότη".
  
  Ο Μπλουμ έβγαλε ένα ανησυχητικό γέλιο που έδειχνε ξεκάθαρα τη διαφωνία του με τον Σαμ. Χτύπησε ένα χέρι στον ώμο του Σαμ. "Ποιος είπε ότι θα φύγεις από εδώ ατιμώρητος, αγόρι μου;"
  
  "Λοιπόν, ζω τη στιγμή, κύριε Μπλουμ, και προσπαθώ να μην αφήσω τους διψασμένους για εξουσία ηλίθιους σαν εσάς να γράψουν τη μοίρα μου για μένα", χαμογέλασε αυτάρεσκα ο Σαμ. "Θα μπορούσα να βγάλω ένα δολάριο από μια φωτογραφία του πτώματος σου".
  
  Χωρίς προειδοποίηση, ο Μπλουμ έδωσε ένα δυνατό χτύπημα στο πρόσωπο του Σαμ, χτυπώντας τον πίσω και χτυπώντας τον στο έδαφος. Καθώς ο Σαμ έπεσε πάνω στο χαλύβδινο ντουλάπι, η κάμερά του έπεσε στο πάτωμα, σπάζοντας από την πρόσκρουση.
  
  "Μιλάς με κάποιον ισχυρό και επικίνδυνο που τυχαίνει να έχει αυτές τις σκωτσέζικες μπάλες σε σφιχτή λαβή, παιδί μου. Μην το ξεχνάς!" Ο Τζοστ άνοιξε όταν η Νίνα έσπευσε να βοηθήσει τον Σαμ.
  
  "Δεν ξέρω καν γιατί σε βοηθάω", είπε απαλά, σκουπίζοντας τη ματωμένη μύτη του. "Μας έβαλες σε αυτό το χάλι γιατί δεν με εμπιστεύτηκες. Θα εμπιστευόσουν τον Τρις, αλλά δεν είμαι ο Τρις, έτσι;
  
  Τα λόγια της Νίνα ξάφνιασαν τον Σαμ. "ΟΠΑ, τι? Δεν εμπιστεύτηκα το αγόρι σου, τη Νίνα. Μετά από όλα όσα μας έβαλε, εσύ ακόμα πιστεύεις αυτά που σου λέει και εγώ όχι. Και τι είναι αυτή η ιστορία με τον Τρις ξαφνικά;"
  
  "Βρήκα τα απομνημονεύματα, Σαμ", είπε η Νίνα στο αυτί του, γέρνοντας το κεφάλι του προς τα πίσω για να σταματήσει την αιμορραγία. "Ξέρω ότι δεν θα γίνω ποτέ αυτή, αλλά πρέπει να την αφήσεις".
  
  Το σαγόνι του Σαμ έπεσε κυριολεκτικά. Αυτό λοιπόν εννοούσε εκεί πίσω στο σπίτι! Αφήστε την Τρις να φύγει, όχι αυτήν!
  
  Ο Perdue μπήκε με το όπλο του Wesley στην πλάτη του και η στιγμή χάθηκε.
  
  "Νίνα, τι ξέρεις για αυτό το γραφείο; Είναι στα αρχεία; ρώτησε ο Perdue.
  
  "Πέρντιου, κανείς δεν ξέρει καν για αυτό το μέρος. Πώς θα μπορούσε να είναι σε οποιοδήποτε δίσκο;" έσπασε.
  
  Ο Τζοστ έψαχνε μερικά χαρτιά στο τραπέζι. "Υπάρχουν πολλά απόκρυφα κείμενα εδώ!" ανακοίνωσε δείχνοντας γοητευμένος. "Πραγματικές, αρχαίες γραφές!"
  
  Η Νίνα πετάχτηκε και ενώθηκε μαζί του.
  
  "Ξέρετε, στο υπόγειο του δυτικού πύργου του Wewelsburg υπήρχε ένα προσωπικό χρηματοκιβώτιο που εγκατέστησε εκεί ο Himmler. Μόνο αυτός και ο διοικητής του κάστρου το ήξεραν, αλλά μετά τον πόλεμο, το περιεχόμενό του αφαιρέθηκε και δεν βρέθηκε ποτέ", είπε η Νίνα, κοιτάζοντας μυστικά έγγραφα για τα οποία άκουσε μόνο σε θρύλους και αρχαίους ιστορικούς κώδικες. "Στοιχηματίζω ότι μεταφέρθηκε εδώ. Θα έφτανα ακόμη και στο σημείο να πω..." στράφηκε προς όλες τις κατευθύνσεις για να εξετάσει προσεκτικά την εποχή της λογοτεχνίας, "ότι θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και ένα αποθετήριο. Εννοώ, είδες την πόρτα από την οποία μπήκαμε".
  
  Όταν κοίταξε κάτω στο ανοιχτό κουτί, βρήκε μια χούφτα ειλητάρια μεγάλης αρχαιότητας. Η Νίνα είδε ότι ο Τζοστ αγνοούσε, και μετά από προσεκτικότερη εξέταση κατάλαβε ότι ήταν ο ίδιος πάπυρος στον οποίο είχε γραφτεί το ημερολόγιο. Ξεσκίζοντας το τέλος με τα φινετσάτα δάχτυλά της, το ξετύλιξε ελαφρά και διάβασε κάτι στα λατινικά που της έκοψε την ανάσα - Alexandrina Bibliotes - Script from Atlantis
  
  Θα μπορούσε να είναι? Φρόντισε να μην την δει κανείς να βάζει τα ειλητάρια όσο το δυνατόν πιο προσεκτικά στην τσάντα της.
  
  "Κύριε Μπλουμ", είπε αφού πήρε τους κυλίνδρους, "μπορείτε να μου πείτε τι άλλο γράφτηκε στο ημερολόγιο για αυτό το μέρος;" Διατήρησε έναν τόνο συνομιλίας, αλλά ήθελε να τον κρατήσει απασχολημένο και να δημιουργήσει έναν πιο εγκάρδιο δεσμό μεταξύ τους για να μην προδώσει τις προθέσεις του.
  
  "Για να είμαι ειλικρινής, δεν με ενδιέφερε πολύ ο κώδικας, Δρ Γκουλντ. Η μόνη μου ανησυχία ήταν να χρησιμοποιήσω την Agatha Purdue για να βρω αυτό το άτομο", απάντησε, γνέφοντας προς τον Purdue καθώς οι άλλοι άντρες συζητούσαν την ηλικία του κρυφού ηχογραφήματος και το περιεχόμενό του. "Ωστόσο, αυτό που ήταν ενδιαφέρον ήταν ότι έγραψε κάπου μετά το ποίημα που σας έφερε εδώ, πριν αναγκαστούμε να περάσουμε στον κόπο να το βρούμε".
  
  "Τι είπε?" ρώτησε με ψεύτικο ενδιαφέρον. Όμως αυτό που άθελά του μετέδωσε στη Νίνα την ενδιέφερε αποκλειστικά με ιστορικούς όρους.
  
  "Ο Κλάους Βέρνερ ήταν ο πολεοδόμος της Κολωνίας, το ήξερες;" - ρώτησε. Η Νίνα έγνεψε καταφατικά. Και συνέχισε: "Στο ημερολόγιό του, γράφει ότι επέστρεψε εκεί όπου βρισκόταν στην Αφρική και επέστρεψε στην αιγυπτιακή οικογένεια που κατείχε τη γη όπου ισχυρίστηκε ότι είχε δει αυτόν τον υπέροχο θησαυρό του κόσμου, σωστά;"
  
  "Ναι", απάντησε εκείνη, ρίχνοντας μια ματιά στον Σαμ καθώς θεράπευε τους μελανιές του.
  
  "Ήθελε να το κρατήσει για τον εαυτό του, όπως κι εσύ", γέλασε πονηρά ο Γιοστ. "Αλλά χρειαζόταν τη βοήθεια ενός συναδέλφου, ενός αρχαιολόγου που εργαζόταν εδώ στο Wewelsburg, ενός ανθρώπου που ονομαζόταν Wilhelm Jordan. Συνόδευσε τον Βέρνερ ως ιστορικός για να ανακτήσει έναν θησαυρό από τη μικρή εκμετάλλευση του Αιγύπτιου στο Αλγέρι, όπως εσύ", επανέλαβε την προσβολή του χαρούμενα. "Όταν όμως επέστρεψαν στη Γερμανία, ο φίλος του, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν υπεύθυνος για τις ανασκαφές στην περιοχή του Wewelsburg για λογαριασμό του Χίμλερ και του Ύπατου Αρμοστή των SS, τον μέθυσε και τον πυροβόλησε, παίρνοντας την προαναφερθείσα λεία, η οποία Ο Βέρνερ δεν ανέφερε ακόμη ευθέως στα γραπτά του. Υποθέτω ότι δεν θα μάθουμε ποτέ τι ήταν".
  
  "Συγγνώμη", η Νίνα προσποιήθηκε τη συμπάθειά της καθώς η καρδιά της χτυπούσε άγρια στο στήθος της.
  
  Ήλπιζε ότι θα μπορούσαν με κάποιο τρόπο να απαλλαγούν από αυτούς τους όχι και τόσο εγκάρδιους κυρίους νωρίτερα παρά αργότερα. Τα τελευταία χρόνια, η Νίνα υπερηφανεύεται για τον εαυτό της που μεταμορφώθηκε από την αλαζονική, αν και ειρηνική, επιστήμονα στον ικανό γελωτοποιό άνθρωπο στον οποίο μετατράπηκε από τους ανθρώπους που συνάντησε. Κάποτε θα θεωρούσε τη χήνα της μαγειρεμένη σε παρόμοια κατάσταση, τώρα σκέφτηκε τρόπους για να αποφύγει τη σύλληψή της σαν να ήταν αυτονόητο - και έτσι έγινε. Στη ζωή που ζούσε αυτή τη στιγμή, η απειλή του θανάτου έπεφτε διαρκώς πάνω της και στους συναδέλφους της και έγινε άθελά της συμμετέχουσα στη φρενίτιδα των μανιακών παιχνιδιών δύναμης και των αμφίβολων χαρακτήρων της.
  
  Από το διάδρομο ακούστηκε το βουητό μιας τουρμπίνας - μια ξαφνική, εκκωφαντική σιωπή, που αντικαταστάθηκε μόνο από το χαμηλό, ουρλιαχτό σφύριγμα του ανέμου καθώς κυνηγούσε τις περίπλοκες σήραγγες. Αυτή τη φορά όλοι το παρατήρησαν, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον σαστισμένοι.
  
  "Τι συνέβη μόλις τώρα?" ρώτησε ο Γουέσλι, μιλώντας πρώτος με νεκρή σιωπή.
  
  "Είναι περίεργο που παρατηρείς τον θόρυβο μόνο μετά τη σίγαση, έτσι δεν είναι;" είπε μια φωνή από άλλο δωμάτιο.
  
  "Ναί! Αλλά τώρα ακούω τον εαυτό μου να σκέφτεται", μίλησε ένας άλλος.
  
  Η Νίνα και ο Σαμ αναγνώρισαν αμέσως τη φωνή και αντάλλαξαν εξαιρετικά ανήσυχα βλέμματα.
  
  "Ο χρόνος μας δεν έχει τελειώσει ακόμα, έτσι δεν είναι;" ρώτησε ο Σαμ τη Νίνα με έναν δυνατό ψίθυρο. Ανάμεσα στις μπερδεμένες εκφράσεις των άλλων, η Νίνα κούνησε το κεφάλι της στον Σαμ σε ένδειξη άρνησης. Και οι δύο γνώριζαν τη φωνή του Ludwig Bern και του φίλου τους Alexander Arichenkov. Ο Purdue αναγνώρισε επίσης τη ρωσική φωνή.
  
  "Τι κάνει ο Αλέξανδρος εδώ;" ρώτησε τον Σαμ, αλλά πριν προλάβει να απαντήσει, δύο άντρες μπήκαν στην πόρτα. Ο Γουέσλι έστρεψε το όπλο του στον Αλέξανδρο και ο Γιοστ Μπλουμ άρπαξε πρόχειρα τη μικροκαμωμένη Νίνα από τα μαλλιά και πίεσε το ρύγχος του Μακάροφ στον κρόταφο της.
  
  "Σε παρακαλώ μην το κάνεις", ξεστόμισε χωρίς να το σκεφτεί. Το βλέμμα του Μπερν επικεντρώθηκε στον Ολλανδό.
  
  "Αν κάνεις κακό στον γιατρό Γκουλντ, θα καταστρέψω ολόκληρη την οικογένειά σου, Γιοστ", προειδοποίησε ο Μπερν χωρίς δισταγμό. "Και ξέρω πού βρίσκονται".
  
  "Γνωρίζετε ο ένας τον άλλον;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Αυτός είναι ένας από τους ηγέτες του Monkh Saridag, κύριε Perdue", απάντησε ο Alexander. Ο Perdue φαινόταν χλωμός και πολύ άβολος. Ήξερε γιατί ήταν εκεί η συμμορία, αλλά δεν ήξερε πώς τον βρήκαν. Πράγματι, για πρώτη φορά στη ζωή του, ο επιδεικτικός και ανέμελος δισεκατομμυριούχος ένιωσε σαν σκουλήκι σε γάντζο. δίκαιο παιχνίδι για να πάει πολύ βαθιά σε μέρη που θα έπρεπε να είχε αφήσει εκεί.
  
  "Ναι, ο Γιοστ και εγώ υπηρετήσαμε τον ίδιο κύριο μέχρι που συνήλθα και έπαψα να είμαι πιόνι στα χέρια τέτοιων ηλιθίων όπως η Ρενάτα", χαμογέλασε ο Μπερν.
  
  "Ορκίζομαι στο Θεό ότι θα τη σκοτώσω", επανέλαβε ο Τζοστ, πληγώνοντας τη Νίνα τόσο όσο για να την κάνει να φωνάξει. Ο Σαμ μπήκε σε επιθετική στάση και ο Τζοστ αντάλλαξε αμέσως ένα μοχθηρό βλέμμα με τον δημοσιογράφο: "Θέλεις να κρυφτείς ξανά, ορεινή;"
  
  "Γάμα σου, τυρί πουλί! Της πλήγωσες μια τρίχα στο κεφάλι και θα ξεσκίσω το γαμημένο δέρμα σου με αυτό το σκουριασμένο νυστέρι στο άλλο δωμάτιο. Δοκιμασε με!" Ο Σαμ γάβγισε, και αυτό εννοούσε.
  
  "Θα έλεγα ότι είσαι μειοψηφία όχι μόνο λόγω ανθρώπων, αλλά και λόγω κακής τύχης, σύντροφε", χαμογέλασε ο Αλέξανδρος, βγάζοντας μια άρθρωση από την τσέπη του και ανάβοντάς την με ένα σπίρτο. "Τώρα, αγόρι, άσε κάτω το όπλο σου αλλιώς θα πρέπει να σου βάλουμε και λουρί".
  
  Με αυτά τα λόγια, ο Αλέξανδρος πέταξε πέντε περιλαίμια σκύλου στα πόδια του Γουέσλι.
  
  "Τι έκανες στα σκυλιά μου;" φώναξε ένθερμα, οι φλέβες φούσκωσαν στο λαιμό του, αλλά ο Μπερν και ο Αλέξανδρος δεν του έδωσαν σημασία. Ο Γουέσλι έβγαλε την ασφάλεια από το πιστόλι του. Τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα και τα χείλη του έτρεμαν ανεξέλεγκτα. Ήταν ξεκάθαρο σε όλους όσοι ήταν μάρτυρες ότι ήταν άστατος. Ο Μπερν κοίταξε κάτω τη Νίνα, ζητώντας της υποσυνείδητα να κάνει το πρώτο βήμα με το ανεπαίσθητο νεύμα του. Ήταν η μόνη που διέτρεχε άμεσο κίνδυνο, οπότε έπρεπε να μαζέψει το κουράγιο της και να προσπαθήσει να πιάσει τον Μπλουμ αιφνιδιασμένος.
  
  Η όμορφη μικρή αφηγήτρια αφιέρωσε λίγο χρόνο για να θυμηθεί τι της δίδαξε κάποτε ο αείμνηστος φίλος της Βαλ όταν τσακώθηκαν για λίγο. Με μια έκρηξη αδρεναλίνης, το σώμα της άρχισε να κινείται και με όλη της τη δύναμή τράνταξε το χέρι του Μπλουμ στον αγκώνα, αναγκάζοντας το όπλο του να κατευθύνει προς τα κάτω. Ο Πέρντιου και ο Σαμ όρμησαν στον Μπλουμ ταυτόχρονα, χτυπώντας τον ενώ η Νίνα ήταν ακόμα στα χέρια του.
  
  Ένας εκκωφαντικός πυροβολισμός ακούστηκε στα τούνελ κάτω από το κάστρο Wewelsburg.
  
  
  Κεφάλαιο 34
  
  
  Η Agatha Perdue σύρθηκε στο βρώμικο τσιμεντένιο πάτωμα του υπογείου όπου ξύπνησε. Ο βασανιστικός πόνος στο στήθος της μαρτυρούσε τον τελευταίο τραυματισμό που δέχθηκε στα χέρια του Wesley Bernard και του Jost Bloom. Πριν βάλουν δύο σφαίρες στον κορμό της, κακοποιήθηκε από τον Μπλουμ για αρκετές ώρες μέχρι που λιποθύμησε από τον πόνο και την απώλεια αίματος. Μετά βίας ζωντανή, η Αγκάθα την ανάγκασε να συνεχίσει να κινείται με τα ξεφλουδισμένα γόνατά της προς το μικρό τετράγωνο από ξύλο και πλαστικό που μπορούσε να δει μέσα από το αίμα και τα δάκρυα στα μάτια της.
  
  Παλεύοντας για να επεκταθούν οι πνεύμονές της, συριγόταν με κάθε κίνηση απόξεσης προς τα εμπρός. Το τετράγωνο των διακοπτών και των ρευμάτων στον βρόμικο τοίχο έγνεψε, αλλά εκείνη δεν ένιωθε ότι θα μπορούσε να φτάσει τόσο μακριά πριν την πάρει η λήθη. Οι φλεγόμενες και πάλλουσες, μη επουλωμένες τρύπες που άφησαν οι μεταλλικές σφαίρες που διαπερνούσαν τη σάρκα του διαφράγματος και του άνω μέρους του θώρακά της αιμορραγούσαν άφθονη και ένιωθε ότι οι πνεύμονές της ήταν μαξιλάρια για τις αιχμές του σιδηροδρόμου.
  
  Υπήρχε ένας κόσμος έξω από το δωμάτιο, που αγνοούσε τα δεινά της, και ήξερε ότι δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά τον ήλιο. Αλλά ένα πράγμα που ήξερε η ιδιοφυής βιβλιοθηκάριος ήταν ότι οι επιτιθέμενοί της δεν θα την ζούσαν πολύ. Όταν συνόδευσε τον αδελφό της στο ορεινό φρούριο όπου συναντώνται η Μογγολία και η Ρωσία, ορκίστηκαν να χρησιμοποιήσουν τα κλεμμένα όπλα εναντίον του συμβουλίου με κάθε κόστος. Αντί να ρισκάρουν μια άλλη Black Sun Renata να σηκωθεί μετά από αίτημα του συμβουλίου, αν γίνουν ανυπόμονοι αναζητώντας τη Mirela, ο David και η Agatha αποφασίζουν να εξαλείψουν και το συμβούλιο.
  
  Αν είχαν καταργήσει τους ανθρώπους που είχαν επιλέξει να ηγηθούν του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου, δεν θα υπήρχε κανείς να εκλέξει νέο ηγέτη όταν παρέδωσαν τη Ρενάτα στην Ταξιαρχία των Αποστατών. Και ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό θα ήταν να χρησιμοποιήσετε το Longinus για να τα καταστρέψετε όλα με τη μία. Αλλά τώρα αντιμετώπισε τον δικό της θάνατο και δεν είχε ιδέα πού βρισκόταν ο αδερφός της ή αν ήταν ακόμα ζωντανός αφού τον βρήκαν ο Μπλουμ και τα θηρία του. Ωστόσο, αποφασισμένη να συνεισφέρει στον κοινό σκοπό, η Αγκάθα πήρε τον κίνδυνο να σκοτώσει αθώους ανθρώπους, έστω και μόνο για να εκδικηθεί τον εαυτό της. Εξάλλου, δεν ήταν ποτέ ο τύπος που άφηνε την ηθική ή τα συναισθήματά της να καλυτερεύουν αυτό που έπρεπε να γίνει, και επρόκειτο να το αποδείξει σήμερα πριν αφήσει την τελευταία της πνοή.
  
  Υποθέτοντας ότι ήταν νεκρή, πέταξαν ένα παλτό στο σώμα της για να το ξεφορτωθούν μόλις επέστρεψαν. Ήξερε ότι σχεδίαζαν να βρουν τον αδερφό της και να τον αναγκάσουν να εγκαταλείψει τη Ρενάτα πριν τον σκοτώσουν και στη συνέχεια να καθαιρέσουν τη Ρενάτα για να επιταχύνουν τη διείσδυση του νέου ηγέτη.
  
  Το ηλεκτρικό κουτί την προσκαλούσε πιο κοντά.
  
  Με την καλωδίωση μέσα, μπορούσε να ανακατευθύνει το ρεύμα στον μικρό ασημένιο πομπό που είχε κατασκευάσει ο Dave για το tablet της για χρήση ως δορυφορικό μόντεμ στο Thurso. Με δύο σπασμένα δάχτυλα και το μεγαλύτερο μέρος του δέρματος από τις αρθρώσεις της, η Αγκάθα έψαχνε σε μια ραμμένη τσέπη για το παλτό για να βγάλει τον μικρό εντοπιστή που είχε φτιάξει εκείνη και ο αδερφός της από τότε που επέστρεψαν από τη Ρωσία. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε ειδικά σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Longinus και χρησίμευε ως απομακρυσμένος πυροκροτητής. Ο Ντέιβ και η Αγκάθα επρόκειτο να το χρησιμοποιήσουν για να καταστρέψουν τα κεντρικά γραφεία του συμβουλίου στη Μπριζ, ελπίζοντας να εξαφανίσουν τα περισσότερα, αν όχι όλα, από τα μέλη.
  
  Όταν έφτασε στο ηλεκτρικό κουτί, ακούμπησε στα σπασμένα παλιά έπιπλα, τα οποία ήταν επίσης πεταμένα εκεί και ξεχασμένα, όπως ακριβώς η Αγκάθα Πέρντιου. Με μεγάλη δυσκολία, έκανε τα μαγικά της, σταδιακά και προσεκτικά, προσευχόμενη να μην πεθάνει πριν ολοκληρώσει το στήσιμο για να πυροδοτήσει το φαινομενικά ασήμαντο υπερόπλο που εγκατέστησε επιδέξια στον Γουέσλι Μπέρναρντ αμέσως αφού τη βίασε για δεύτερη φορά.
  
  
  Κεφάλαιο 35
  
  
  Ο Σαμ πλημμύρισε την Μπλουμ με χτυπήματα ενώ η Νίνα κρατούσε τον Περντύ στην αγκαλιά της. Καθώς το όπλο του Μπλουμ έπεσε, ο Αλέξανδρος πέταξε στον Γουέσλι, παίρνοντας μια σφαίρα στον ώμο πριν ο Μπερν γκρεμίσει τον νεαρό και τον νοκ άουτ. Ο Περντού χτυπήθηκε στον μηρό από το όπλο του Μπλουμ που έδειχνε προς τα κάτω, αλλά είχε τις αισθήσεις του. Η Νίνα έδεσε ένα κομμάτι ύφασμα γύρω από το πόδι του, το οποίο έσκισε σε μια λωρίδα για να σταματήσει την αιμορραγία προς το παρόν.
  
  "Σαμ, μπορείς να σταματήσεις τώρα", είπε ο Μπερν, τραβώντας τον Σαμ από το αδύνατο σώμα του Τζοστ Μπλουμ. Χάρηκα που ισοφάρισα, σκέφτηκε ο Σαμ, και μαχαίρωσε ξανά τον εαυτό του πριν επιτρέψει στον Μπερν να τον σηκώσει από το έδαφος.
  
  "Θα ασχοληθούμε μαζί σας σύντομα. Μόλις μπορέσουν όλοι να ηρεμήσουν", είπε η Νίνα Περντού, αλλά απηύθυνε τα λόγια της στον Σαμ και την Μπερν. Ο Αλέξανδρος κάθισε στον τοίχο δίπλα στην πόρτα με έναν αιματοβαμμένο ώμο, αναζητώντας μια φιάλη ελιξίριο στην τσέπη του παλτού του.
  
  "Και τι κάνουμε με αυτούς τώρα;" ρώτησε ο Σαμ τον Μπερν, σκουπίζοντας τον ιδρώτα από το πρόσωπό του.
  
  "Πρώτον, θα ήθελα να επιστρέψω το αντικείμενο που μας έκλεψαν. Μετά θα τους πάρουμε μαζί μας στη Ρωσία ως ομήρους. Θα μπορούσαν να μας δώσουν πληθώρα πληροφοριών για τα κατορθώματα του Black Sun και να μας ενημερώσουν για όλα τα ιδρύματα και τα μέλη για τα οποία δεν γνωρίζουμε ακόμη", απάντησε ο Μπερν, δένοντας τον Μπλουμ με ιμάντες από το ιατρικό τμήμα της διπλανής πόρτας.
  
  "Πώς ήρθες εδώ?" ρώτησε η Νίνα.
  
  "Αεροπλάνο. Ενώ μιλάμε, με περιμένει ένας πιλότος στο Αννόβερο. Γιατί?" συνοφρυώθηκε.
  
  "Λοιπόν, δεν μπορούσαμε να βρούμε το αντικείμενο που μας στείλατε για να σας επιστρέψουμε", είπε στον Μπέρν με κάποια ανησυχία, "και αναρωτιόμουν τι έκανες εδώ. Πώς μας βρήκατε?
  
  Ο Μπερν κούνησε το κεφάλι του, με ένα απαλό χαμόγελο στα χείλη του για τη σκόπιμη τακτική με την οποία η όμορφη γυναίκα της έκανε ερωτήσεις. "Πιστεύω ότι υπήρχε κάποια συγχρονικότητα εδώ. Βλέπετε, ο Αλέξανδρος κι εγώ ακολουθήσαμε τα ίχνη του κάτι που κλάπηκε από την Ταξιαρχία αμέσως αφού εσείς και ο Σαμ ξεκινήσατε το ταξίδι σας".
  
  Εκείνος κάθισε οκλαδόν δίπλα της. Η Νίνα μπορούσε να πει ότι υποψιαζόταν κάτι, αλλά η στοργή του γι' αυτήν τον εμπόδισε να χάσει την ήρεμη συμπεριφορά του.
  
  "Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι στην αρχή πιστεύαμε ότι εσύ και ο Σαμ είχατε κάποια σχέση με αυτό. Αλλά ο Αλέξανδρος εδώ μας έπεισε το αντίθετο, και εμείς τον πιστέψαμε, ωστόσο, ακολουθώντας το σήμα του Λογγίνου, τον οποίο θα έπρεπε να βρούμε, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι που, μας διαβεβαίωσαν, δεν είχαν καμία σχέση με την κλοπή του", χαμογέλασε.
  
  Η Νίνα ένιωσε την καρδιά της να χοροπηδάει από φόβο. Έφυγε η καλοσύνη που είχε πάντα ο Λούντβιχ για εκείνη, στη φωνή και στα μάτια του, που την κοιτούσαν με περιφρόνηση. "Πες μου τώρα, γιατρέ Γκουλντ, τι να σκεφτώ;"
  
  "Λούντβιχ, δεν έχουμε καμία σχέση με καμία κλοπή!" διαμαρτυρήθηκε, παρακολουθώντας προσεκτικά τον τόνο της.
  
  "Θα ήταν προτιμότερο ο λοχαγός Μπερν, δόκτωρ Γκουλντ", ψιθύρισε αμέσως. "Και σε παρακαλώ μην προσπαθήσεις να με κοροϊδέψεις για δεύτερη φορά".
  
  Η Νίνα κοίταξε τον Αλέξανδρο για υποστήριξη, αλλά ήταν αναίσθητος. Ο Σαμ κούνησε το κεφάλι του, "Δεν σου λέει ψέματα, καπετάνιε. Σίγουρα δεν έχουμε καμία σχέση με αυτό".
  
  "Τότε πώς συνέβη που ο Longinus κατέληξε εδώ;" Η Μπερν γρύλισε στον Σαμ. Σηκώθηκε όρθιος και γύρισε προς τον Σαμ, με το επιβλητικό του ανάστημα σε απειλητική στάση και παγωμένα μάτια. "Μας έφερε κατευθείαν σε εσάς!"
  
  Ο Perdue δεν άντεξε άλλο. Ήξερε την αλήθεια και τώρα, πάλι εξαιτίας του, ο Σαμ και η Νίνα τηγανίζονταν, η ζωή τους κινδύνευε ξανά. Τραυλίζοντας από τον πόνο, σήκωσε το χέρι του για να τραβήξει την προσοχή της Μπερν. Δεν ξέρω πώς σε έφερε εδώ ο Λονγκίνος γιατί δεν είναι εδώ".
  
  "Πώς το ήξερες?" ρώτησε αυστηρά ο Μπερν.
  
  "Επειδή ήμουν αυτός που το έκλεψε", παραδέχτηκε ο Purdue.
  
  "Χριστέ μου!" αναφώνησε η Νίνα, ρίχνοντας το κεφάλι της πίσω με δυσπιστία. "Δεν μπορείς να είσαι σοβαρός".
  
  "Που είναι?" Ο Μπερν φώναξε, εστιάζοντας στον Περντού σαν γύπας που περιμένει τη θανατηφόρα κουδουνίστρα του.
  
  "Αυτό είναι με την αδερφή μου. Αλλά δεν ξέρω πού είναι τώρα. Στην πραγματικότητα, μου τα έκλεψε την ημέρα που μας άφησε στην Κολωνία", πρόσθεσε, κουνώντας το κεφάλι του για τον παραλογισμό του.
  
  "Καλό Θεέ, Perdue! Τι άλλο κρύβεις; Η Νίνα ούρλιαξε.
  
  "Σου είπα", είπε ο Σαμ ήρεμα στη Νίνα.
  
  "Μην, Σαμ! Απλά μην το κάνεις!" τον προειδοποίησε και σηκώθηκε κάτω από τον Περντού. "Μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου να ξεφύγει από αυτό, Πέρντιου".
  
  Ο Γουέσλι εμφανίστηκε από το πουθενά.
  
  Έβαλε τη σκουριασμένη ξιφολόγχη βαθιά στο στομάχι της Μπερν. Η Νίνα ούρλιαξε. Ο Σαμ την τράβηξε έξω από το κακό καθώς ο Γουέσλι κοίταζε τον Μπερν στα μάτια με έναν μανιακό μορφασμό. Έβγαλε το ματωμένο ατσάλι από το πυκνό κενό του σώματος του Μπερν και το βύθισε πίσω για δεύτερη φορά. Ο Περντού απομακρύνθηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε με το ένα πόδι ενώ ο Σαμ κρατούσε τη Νίνα κοντά, με το πρόσωπό της χωμένο στο στήθος του.
  
  Αλλά ο Μπερν αποδείχθηκε πιο δυνατός από όσο περίμενε ο Γουέσλι. Άρπαξε τον νεαρό από το λαιμό και με ένα δυνατό χτύπημα τους πέταξε και τους δύο στα ράφια. Με ένα εξαγριωμένο γρύλισμα, έσπασε το χέρι του Γουέσλι σαν κλαδάκι και οι δυο τους συμμετείχαν σε μια έξαλλη μάχη στο έδαφος. Ο θόρυβος έβγαλε τον Μπλουμ από τη λήθαργο. Το γέλιο του έπνιξε τον πόνο και τον πόλεμο μεταξύ των δύο ανδρών στο πάτωμα. Η Νίνα, ο Σαμ και ο Περντιού συνοφρυώθηκαν με την αντίδρασή του, αλλά εκείνος τους αγνόησε. Απλώς συνέχιζε να γελάει, αδιαφορώντας για τη μοίρα του.
  
  Ο Μπερν έχανε την ικανότητα να αναπνέει, το παντελόνι και οι μπότες του πλημμύριζαν τις πληγές του. Άκουσε τη Νίνα να κλαίει, αλλά δεν πρόλαβε να θαυμάσει την ομορφιά της για τελευταία φορά - έπρεπε να διαπράξει φόνο.
  
  Με ένα συντριπτικό χτύπημα στο λαιμό του Γουέσλι, ακινητοποίησε τα νεύρα του νεαρού, ζαλίζοντάς τον για μια στιγμή, ίσα ίσα για να σπάσει ο λαιμός του. Ο Μπερν έπεσε στα γόνατα, νιώθοντας τη ζωή του να φεύγει. Το ενοχλητικό γέλιο του Μπλουμ τράβηξε την προσοχή του.
  
  "Σκοτώστε τον κι αυτόν", είπε απαλά ο Περντού.
  
  "Μόλις σκότωσες τον βοηθό μου, Γουέσλι Μπέρναρντ!" Ο Μπλουμ χαμογέλασε. "Μεγάλωσε από ανάδοχους γονείς στο Black Sun, γνωρίζατε τον Ludwig; Είχαν την καλοσύνη να τον αφήσουν να κρατήσει μέρος του αρχικού του επωνύμου, Βέρνη".
  
  Ο Μπλουμ ξέσπασε σε ένα τρανταχτό γέλιο που εξόργισε τους πάντες, ενώ τα ετοιμοθάνατα μάτια του Μπερν βυθίστηκαν σε μπερδεμένα δάκρυα.
  
  "Μόλις σκότωσες τον ίδιο σου τον γιο, μπαμπά", γέλασε ο Μπλουμ. Η φρίκη ήταν πολύ μεγάλη για τη Νίνα.
  
  "Λυπάμαι πολύ, Λούντβιχ!" φώναξε και του κράτησε το χέρι, αλλά δεν είχε μείνει τίποτα στη Βέρνη. Το δυνατό σώμα του δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στην επιθυμία του θανάτου του και ευλόγησε τον εαυτό του με το πρόσωπο της Νίνας πριν το φως φύγει τελικά από τα μάτια του.
  
  "Δεν χαίρεστε που πέθανε ο Γουέσλι, κύριε Πέρντιου;" Ο Μπλουμ έστρεψε το δηλητήριό του στον Περντιού. "Έτσι θα έπρεπε να είναι, μετά τα ανείπωτα πράγματα που έκανε στην αδερφή σου πριν τελειώσει με αυτή τη σκύλα!" Γέλασε.
  
  Ο Σαμ άρπαξε ένα μολύβδινο βιβλιοθήκη από το ράφι πίσω τους. Πήγε προς τον Μπλουμ και κατέβασε το βαρύ αντικείμενο στο κρανίο του χωρίς κανένα δισταγμό ή τύψεις. Ο Bone έσπασε καθώς ο Μπλουμ γελούσε και ένα ανησυχητικό σφύριγμα ξέφυγε από το στόμα του καθώς η εγκεφαλική ύλη διέρρευσε στον ώμο του.
  
  Τα κατακόκκινα μάτια της Νίνας κοίταξαν με ευγνωμοσύνη τον Σαμ. Από την πλευρά του, ο Σαμ φαινόταν σοκαρισμένος με τη δική του πράξη, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να τη δικαιολογήσει. Ο Περντού μετατοπίστηκε άβολα, προσπαθώντας να δώσει χρόνο στη Νίνα να θρηνήσει τη Βέρνη. Καταπίνοντας τη δική του απώλεια, είπε τελικά: "Αν ο Longinus είναι ανάμεσά μας, θα ήταν καλή ιδέα να φύγουμε. Τώρα αμέσως. Το Συμβούλιο θα παρατηρήσει σύντομα ότι οι ολλανδικές θυγατρικές τους δεν έχουν εγγραφεί και θα έρθουν να τους αναζητήσουν".
  
  "Σωστά", είπε ο Σαμ και μάζεψαν ό,τι μπορούσαν να σώσουν από τα παλιά έγγραφα. "Και ούτε ένα δευτερόλεπτο νωρίτερα, γιατί αυτή η νεκρή τουρμπίνα είναι μία από τις δύο αδύναμες συσκευές που διατηρούν τη ροή του ηλεκτρισμού. Τα φώτα θα σβήσουν σύντομα και είμαστε καλυμμένοι".
  
  Η Περντού σκέφτηκε γρήγορα. Η Αγκάθα είχε τον Λογγίνος. Ο Γουέσλι τη σκότωσε. Η ταξιαρχία εντόπισε τον Λογγίνο εδώ, διατύπωσε το συμπέρασμά του. Άρα ο Γουέσλι πρέπει να είχε το όπλο και ο ηλίθιος δεν είχε ιδέα ότι το είχε;
  
  Κλέβοντας και αγγίζοντας το επιθυμητό όπλο, ο Purdue ήξερε πώς έμοιαζε, και επιπλέον, ήξερε πώς να το μεταφέρει με ασφάλεια.
  
  Έφεραν τον Αλέξανδρο στα συγκαλά του και πήραν μερικούς επιδέσμους τυλιγμένους με πολυαιθυλένιο, τους οποίους βρήκαν στα ιατρικά ντουλάπια. Δυστυχώς, τα περισσότερα από τα χειρουργικά εργαλεία ήταν βρώμικα και δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να θεραπεύσουν τις πληγές του Purdue και του Alexander, αλλά ήταν πιο σημαντικό να βγούμε πρώτα από τον διαβολικό λαβύρινθο του Wewelsburg.
  
  Η Νίνα φρόντισε να συγκεντρώσει όλους τους κυλίνδρους που μπορούσε να βρει, σε περίπτωση που υπήρχαν ακόμη ανεκτίμητα λείψανα από τον αρχαίο κόσμο που έπρεπε να σωθούν. Αν και άρρωστη από αηδία και θλίψη, ανυπομονούσε να εξερευνήσει τους εσωτερικούς θησαυρούς που είχε ανακαλύψει στο μυστικό θησαυροφυλάκιο του Χάινριχ Χίμλερ.
  
  
  Κεφάλαιο 36
  
  
  Μέχρι αργά το βράδυ ήταν όλοι έξω από το Wewelsburg και πήγαιναν στον αεροδιάδρομο στο Αννόβερο. Ο Αλέξανδρος αποφάσισε να πάρει τα μάτια του από τους συντρόφους του επειδή ήταν τόσο ευγενικοί που συμπεριέλαβαν τον ασυνείδητο εαυτό του στη διαφυγή τους από τις υπόγειες σήραγγες. Ξύπνησε λίγο πριν φύγουν από την πύλη, την οποία ο Purdue είχε αφαιρέσει κατά την άφιξή τους, νιώθοντας τους ώμους του Sam να στηρίζουν το αδύνατο σώμα του στις αμυδρά φωτισμένες σπηλιές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
  
  Φυσικά, η βαριά αμοιβή που πρόσφερε ο Dave Perdue δεν έβλαψε ούτε την αίσθηση πίστης του και θεώρησε ότι ήταν καλύτερο να κρατήσει την ταξιαρχία ανοιχτά. Επρόκειτο να συναντήσουν τον Otto Schmidt στον αεροδιάδρομο και να επικοινωνήσουν με τους άλλους διοικητές των ταξιαρχιών για περαιτέρω οδηγίες.
  
  Ωστόσο, ο Perdue παρέμεινε σιωπηλός για τον αιχμάλωτό του στο Thurso, ακόμη και όταν έλαβε ένα νέο μήνυμα με το φίμωτρο του σκύλου. Αυτό είναι τρέλα. Τώρα που είχε χάσει την αδερφή του και τον Longinus, του τέλειωναν τα χαρτιά καθώς αντίπαλες δυνάμεις συγκεντρώθηκαν εναντίον του και των φίλων του.
  
  "Να τος!" Ο Αλέξανδρος έδειξε τον Ότο καθώς έφτασαν στο αεροδρόμιο του Ανόβερου στο Λάνγκενχάγκεν. Καθόταν σε ένα εστιατόριο όταν τον βρήκαν ο Αλέξανδρος και η Νίνα.
  
  "Γιατρέ Γκουλντ!" αναφώνησε χαρούμενος όταν είδε τη Νίνα. "Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω."
  
  Ο Γερμανός πιλότος ήταν ένας πολύ φιλικός άνθρωπος και ήταν ένας από τους άνδρες της ταξιαρχίας που υπερασπίστηκαν τη Νίνα και τον Σαμ όταν ο Μπερν τους κατηγόρησε ότι έκλεψαν το Longinus. Με μεγάλη δυσκολία μετέφεραν τα θλιβερά νέα στον Ότο και του μίλησαν εν συντομία για όσα είχαν συμβεί στο ερευνητικό κέντρο.
  
  "Και δεν υπήρχε περίπτωση να φέρεις πίσω το σώμα του;" ρώτησε τελικά.
  
  "Όχι, κύριε Σμιτ", διέκοψε η Νίνα, "έπρεπε να βγούμε έξω πριν εκραγεί το όπλο. Ακόμα δεν έχουμε ιδέα αν εξερράγη. Σας προτείνω να αποφύγετε να στείλετε περισσότερους ανθρώπους εκεί για να ανακτήσετε το σώμα του Bern. Είναι πολύ επικίνδυνο".
  
  Άκουσε την προειδοποίηση της Νίνα, αλλά επικοινώνησε γρήγορα με τον συνάδελφό του Μπρίτζες για να τον ενημερώσει για την κατάστασή τους και την απώλεια του Longinus. Η Νίνα και ο Αλέξανδρος περίμεναν με αγωνία, ελπίζοντας ότι ο Σαμ και ο Περντιού δεν θα εξαντλούσαν την υπομονή τους και δεν θα ενώνονταν μαζί τους προτού επεξεργαστούν ένα σχέδιο δράσης με τη βοήθεια του Ότο Σμιτ. Η Nina ήξερε ότι ο Perdue θα προσφερόταν να πληρώσει τον Schmidt για την ανησυχία του, αλλά θεώρησε ότι θα ήταν ακατάλληλο αφού ο Perdue ομολόγησε ότι έκλεψε το Longinus στην πρώτη θέση. Ο Αλέξανδρος και η Νίνα συμφώνησαν να κρατήσουν αυτό το γεγονός για την ώρα.
  
  "Εντάξει, ζήτησα μια αναφορά κατάστασης. Ως σύντροφος διοικητής, έχω την εξουσία να προβώ σε οποιαδήποτε ενέργεια θεωρώ σκόπιμο", τους είπε ο Ότο, επιστρέφοντας από το κτίριο από το οποίο είχε κάνει την ιδιωτική κλήση. "Θέλω να ξέρετε ότι η απώλεια του Longinus και ακόμα να μην μπορώ να πλησιάσω τη σύλληψη της Ρενάτας δεν μου ταιριάζει... εμάς. Αλλά επειδή σε εμπιστεύομαι και επειδή μου είπες πότε μπορούσες να είχες δραπετεύσει, αποφάσισα να σε βοηθήσω..."
  
  "Ω σας ευχαριστώ!" Η Νίνα ανάσανε με ανακούφιση.
  
  "ΑΛΛΑ..." συνέχισε, "Δεν επιστρέφω στο Mönkh Saridag με άδεια χέρια, για να μην σε βγάλει από το άγκιστρο. Οι φίλοι σου, Αλέξανδρε, έχουν ακόμα μια κλεψύδρα στην οποία η άμμος χύνεται γρήγορα. Δεν έχει αλλάξει. Ξεκαθάρισα τον εαυτό μου;
  
  "Ναι, κύριε", απάντησε ο Αλέξανδρος, ενώ η Νίνα έγνεψε για να ευχαριστήσει.
  
  "Τώρα πες μου για την εκδρομή που ανέφερες, γιατρέ Γκουλντ", είπε στη Νίνα, γυρίζοντας στην καρέκλα του για να ακούσει προσεκτικά.
  
  "Έχω λόγους να πιστεύω ότι ανακάλυψα αρχαία γραπτά τόσο παλιά όσο και τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας", άρχισε.
  
  "Μπορώ να τους δω?" ρώτησε ο Ότο.
  
  "Θα προτιμούσα να σου τα δείξω σε ένα πιο... απομονωμένο μέρος;" Η Νίνα χαμογέλασε.
  
  "Εκανε. Πού πάμε;"
  
  
  * * *
  
  
  Λιγότερο από τριάντα λεπτά αργότερα, το Jet Ranger του Otto, με τέσσερις επιβάτες - τον Purdue, τον Alexander, τη Nina και τον Sam - κατευθυνόταν για Thurso. Θα έμεναν στο Purdue Manor, το ίδιο το μέρος όπου η δεσποινίς Maisie θήλαζε τον επισκέπτη από τους εφιάλτες της χωρίς να το γνωρίζει κανένας άλλος εκτός από τον Purdue και τη λεγόμενη οικονόμο του. Ο Perdue πρότεινε ότι αυτή θα ήταν η καλύτερη τοποθεσία επειδή υπήρχε ένα αυτοσχέδιο εργαστήριο στο υπόγειο όπου η Nina μπορούσε να αναλύσει με ραδιενεργό άνθρακα τα ειλητάρια που βρήκε, χρονολογώντας επιστημονικά την οργανική βάση της περγαμηνής για έλεγχο ταυτότητας.
  
  Υπήρχε μια υπόσχεση για τον Otto να πάρει κάτι από το Discovery, αν και ο Perdue σχεδίαζε να απαλλαγεί από ένα πολύ ακριβό και ενοχλητικό περιουσιακό στοιχείο νωρίτερα παρά αργότερα. Το μόνο που ήθελε να κάνει στην αρχή ήταν να δει πώς θα εξελισσόταν η ανακάλυψη της Νίνας.
  
  "Λοιπόν πιστεύετε ότι αυτό είναι μέρος των χειρόγραφων της Νεκράς Θάλασσας;" Ο Σαμ τη ρώτησε όταν εγκαθιστούσε τον εξοπλισμό που είχε στη διάθεσή της ο Πέρντιου, ενώ ο Πέρντιου, ο Αλεξάντερ και ο Ότο ζήτησαν τη βοήθεια ενός τοπικού γιατρού για να περιποιηθούν τις πληγές τους από σφαίρες χωρίς να κάνουν πολλές ερωτήσεις.
  
  
  Κεφάλαιο 37
  
  
  Η δεσποινίς Μέιζι μπήκε στο κελάρι με ένα δίσκο.
  
  "Θέλεις τσάι και μπισκότα;" χαμογέλασε στη Νίνα και τον Σαμ.
  
  "Ευχαριστώ, δεσποινίς Maisie. Και σε παρακαλώ, αν χρειάζεσαι βοήθεια στην κουζίνα, είμαι στη διάθεσή σου", προσφέρθηκε ο Σαμ με το σήμα κατατεθέν της αγορίστικης γοητείας του. Η Νίνα γέλασε καθώς προσάρμοζε το σαρωτή.
  
  "Ω, ευχαριστώ, κύριε Κληβ, αλλά μπορώ να το χειριστώ μόνη μου", τον διαβεβαίωσε η Μέιζι, δίνοντας στη Νίνα μια παιχνιδιάρικη φρίκη που φάνηκε στο πρόσωπό της, ενθυμούμενη τις καταστροφές στην κουζίνα που προκάλεσε ο Σαμ την τελευταία φορά που τη βοήθησε να ετοιμάσει το πρωινό. Η Νίνα χαμήλωσε το πρόσωπό της για να γελάσει.
  
  Με γάντια χέρια, η Nina Gould σήκωσε τον πρώτο κύλινδρο παπύρου με μεγάλη τρυφερότητα.
  
  "Λοιπόν πιστεύεις ότι είναι οι ίδιοι κύλινδροι για τους οποίους διαβάζουμε πάντα;" ρώτησε ο Σαμ.
  
  "Ναι", χαμογέλασε η Νίνα, με το πρόσωπό της να ακτινοβολεί από ενθουσιασμό, "και από τα σκουριασμένα λατινικά μου ξέρω ότι αυτά τα τρία συγκεκριμένα είναι τα άπιαστα ειλητάρια της Ατλαντίδας!"
  
  "Ατλαντίδα, σαν βυθισμένη ήπειρος;" ρώτησε, κοιτάζοντας πίσω από το αυτοκίνητο για να κοιτάξει αρχαία κείμενα σε μια άγνωστη γλώσσα γραμμένα με ξεθωριασμένο μαύρο μελάνι.
  
  "Έτσι είναι", απάντησε εκείνη, επικεντρωνόμενη στο να πάρει την εύθραυστη περγαμηνή ακριβώς για τη δοκιμή.
  
  "Αλλά ξέρετε ότι πολλά από αυτά είναι εικασίες, ακόμη και η ίδια η ύπαρξή του, για να μην αναφέρουμε πού βρίσκεται", ανέφερε ο Sam, στηριζόμενος στο τραπέζι για να παρακολουθήσει τα επιδέξια χέρια της στη δουλειά.
  
  "Υπήρχαν πάρα πολλές συμπτώσεις, Σαμ. Αρκετοί πολιτισμοί που περιέχουν τα ίδια δόγματα, τους ίδιους θρύλους, για να μην αναφέρουμε ότι οι χώρες που πιστεύεται ότι περιέβαλαν την ήπειρο της Ατλαντίδας μοιράζονται την ίδια αρχιτεκτονική και ζωολογία", είπε. "Σβήσε αυτό το φως, σε παρακαλώ".
  
  Πήγε στο διακόπτη για το κύριο φως και έλουσε το υπόγειο με αμυδρό φως από δύο λάμπες στις απέναντι πλευρές του δωματίου. Ο Σαμ παρακολουθούσε τη δουλειά της και δεν μπορούσε παρά να έχει έναν ατελείωτο θαυμασμό για εκείνη. Όχι μόνο άντεξε όλους τους κινδύνους που τους έθεταν ο Purdue και οι υποστηρικτές του, αλλά διατήρησε και τον επαγγελματισμό της, ενεργώντας ως προστάτης όλων των ιστορικών θησαυρών. Ποτέ δεν σκέφτηκε να πάρει τα εύσημα για τα λείψανα με τα οποία ασχολήθηκε ή να πάρει τα εύσημα για τις ανακαλύψεις που έκανε διακινδυνεύοντας τη ζωή της για να αποκαλύψει την ομορφιά ενός άγνωστου παρελθόντος.
  
  Αναρωτήθηκε πώς ένιωθε καθώς τον κοιτούσε τώρα, ακόμα διχασμένη ανάμεσα στο να τον αγαπά και να τον βλέπει ως κάποιου είδους προδότη. Το τελευταίο δεν πέρασε απαρατήρητο. Ο Σαμ συνειδητοποίησε ότι η Νίνα τον έβρισκε τόσο δύσπιστο όσο η Περντού, και όμως ήταν τόσο κοντά και στους δύο άντρες που δεν μπορούσε ποτέ να φύγει πραγματικά.
  
  "Σαμ", τον έβγαλε η φωνή της από τη σιωπηλή του σκέψη, "Θα μπορούσες να το ξαναβάλεις στο δερμάτινο ρολό, σε παρακαλώ; Δηλαδή αφού βάλεις τα γάντια σου!". Έψαξε το περιεχόμενο της τσάντας της και βρήκε ένα κουτί με χειρουργικά γάντια. Πήρε ένα ζευγάρι και τα φόρεσε πανηγυρικά χαμογελώντας της. Του έδωσε τον κύλινδρο. "Συνέχισε να ψάχνεις για το στόμα σου όταν γυρίσεις σπίτι", χαμογέλασε. Ο Σαμ γέλασε καθώς τοποθέτησε προσεκτικά τον κύλινδρο στο δερμάτινο ρολό και τον έδεσε καλά μέσα.
  
  "Πιστεύεις ότι θα μπορέσουμε ποτέ να πάμε σπίτι χωρίς να καλύψουμε την πλάτη μας;" ρώτησε με μια πιο σοβαρή νότα.
  
  "Το ελπίζω. Ξέρεις, κοιτάζοντας πίσω, δεν μπορώ να πιστέψω ότι η μεγαλύτερη απειλή μου ήταν κάποτε ο Matlock και η σεξιστική του επιείκεια στο πανεπιστήμιο", μοιράστηκε μια ανάμνηση της ακαδημαϊκής της καριέρας κάτω από την επιτηδευμένη τσούλα που της έκλεψε όλα τα επιτεύγματά της. για δημοσιότητα όταν αυτή και ο Σαμ πρωτογνωρίστηκαν.
  
  "Μου λείπει ο Μπρούιτς", είπε ο Σαμ, θρηνώντας για την απουσία της αγαπημένης του γάτας, "και μια μπύρα με τον Πάντι κάθε Παρασκευή βράδυ. Θεέ μου, φαίνεται σαν να έχει μείνει μια ολόκληρη ζωή πριν από εκείνες τις μέρες, έτσι δεν είναι;"
  
  "Ναί. Είναι σχεδόν σαν να ζούμε δύο ζωές σε μία, δεν νομίζεις; Αλλά από την άλλη, δεν θα ξέραμε τα μισά από αυτά που έχουμε και δεν θα βιώναμε ούτε μια ουγγιά από τα καταπληκτικά πράγματα που έχουμε, αν δεν είχαμε ριχτεί σε αυτή τη ζωή, ε;" τον παρηγόρησε, αν και στην πραγματικότητα θα είχε επιστρέψει τη βαρετή διδακτική της ζωή σε μια άνετη, ασφαλή ύπαρξη σε ελάχιστο χρόνο.
  
  Ο Σαμ έγνεψε καταφατικά, συμφωνώντας 100 τοις εκατό. Σε αντίθεση με τη Νίνα, πίστευε ότι σε μια προηγούμενη ζωή θα είχε ήδη κρεμαστεί από ένα σχοινί που κρέμονταν από τα υδραυλικά στο μπάνιο. Οι σκέψεις της σχεδόν τέλειας ζωής του με την αείμνηστη αρραβωνιαστικιά του, τώρα πεθαμένη, θα τον στοίχειωναν με ενοχές κάθε μέρα, αν εξακολουθούσε να εργάζεται ως ανεξάρτητος δημοσιογράφος για διάφορα έντυπα στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπως σχεδίαζε κάποτε να κάνει μετά από πρόταση του ψυχίατρος.
  
  Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι το διαμέρισμά του, οι συχνές μεθυσμένες αποδράσεις του και το παρελθόν του θα τον είχαν πιάσει μέχρι τώρα, ενώ τώρα δεν είχε χρόνο να σκεφτεί το παρελθόν. Τώρα έπρεπε να κοιτάξει κάτω από τα πόδια του, έμαθε να κρίνει γρήγορα τους ανθρώπους και να μένει ζωντανός με κάθε κόστος. Μισούσε να το παραδεχτεί, αλλά ο Σαμ προτιμούσε να βρίσκεται στην αγκαλιά του κινδύνου παρά να κοιμάται στη φωτιά της αυτολύπησης.
  
  "Θα χρειαστούμε έναν γλωσσολόγο, έναν μεταφραστή. Ω Θεέ μου, πρέπει να διαλέξουμε ξένους που μπορούμε να εμπιστευτούμε ξανά", αναστέναξε περνώντας το χέρι της στα μαλλιά της. Αυτό θύμισε ξαφνικά στον Σαμ τον Τρις. πώς συχνά στριφογύριζε μια αδέσποτη κλειδαριά γύρω από το δάχτυλό της, αφήνοντάς την να ξαναπέσει στη θέση της αφού την τράβηξε σφιχτά.
  
  "Και είστε σίγουροι ότι αυτοί οι κύλινδροι θα πρέπει να υποδεικνύουν την τοποθεσία της Ατλαντίδας;" συνοφρυώθηκε. Η ιδέα ήταν πολύ τραβηγμένη για να την κατανοήσει ο Σαμ. Ποτέ δεν πίστευε ακράδαντα στις θεωρίες συνωμοσίας, έπρεπε να παραδεχτεί πολλές ασυνέπειες στις οποίες δεν πίστευε μέχρι που το βίωσε από πρώτο χέρι. Αλλά η Ατλαντίδα; Κατά τη γνώμη του Σαμ, ήταν ένα είδος ιστορικής πόλης που πλημμύρισε.
  
  "Όχι μόνο η τοποθεσία, αλλά λέγεται επίσης ότι οι Κύλινδροι της Ατλαντίδας κατέγραψαν τα μυστικά ενός προηγμένου πολιτισμού τόσο προηγμένου στην εποχή του που κατοικούνταν από εκείνους που η μυθολογία σήμερα προσφέρει ως θεούς και θεές. Λέγεται ότι οι κάτοικοι της Ατλαντίδας είχαν τόσο ανώτερη διάνοια και μεθοδολογία που τους πιστώνεται η κατασκευή των πυραμίδων στη Γκίζα του Σαμ", είπε τρελά. Έβλεπε ότι η Νίνα είχε περάσει πολύ χρόνο στον θρύλο της Ατλαντίδας.
  
  "Λοιπόν πού έπρεπε να βρίσκεται;" ρώτησε. "Και τι διάολο θα έκαναν οι Ναζί με ένα πλημμυρισμένο κομμάτι γης; Δεν έχουν ήδη ικανοποιηθεί υποτάσσοντας όλους τους πολιτισμούς που βρίσκονται πάνω από το νερό;"
  
  Η Νίνα έγειρε το κεφάλι της στο πλάι και αναστέναξε με τον κυνισμό του, αλλά την έκανε να χαμογελάσει.
  
  "Όχι, Σαμ. Νομίζω ότι αυτό που ήθελαν ήταν γραμμένο κάπου σε αυτούς τους κυλίνδρους. Πολλοί ερευνητές και φιλόσοφοι έχουν κάνει εικασίες για τη θέση του νησιού και οι περισσότεροι συμφώνησαν ότι βρίσκεται ανάμεσα στη βόρεια Αφρική και τη συμβολή της Αμερικής", είπε.
  
  "Είναι πραγματικά μεγάλο", παρατήρησε, σκεπτόμενος το τεράστιο τμήμα του Ατλαντικού Ωκεανού που καταλαμβάνεται από μια ενιαία χερσαία μάζα.
  
  "Ήταν. Σύμφωνα με τα γραπτά του Πλάτωνα, και στη συνέχεια άλλες πιο σύγχρονες θεωρίες, η Ατλαντίδα είναι ο λόγος για τον οποίο τόσες πολλές διαφορετικές ήπειροι έχουν παρόμοια στυλ δόμησης και άγριας φύσης. Όλα προήλθαν από τον πολιτισμό της Ατλαντίδας, που συνέδεε άλλες ηπείρους, ας πούμε έτσι", εξήγησε.
  
  Ο Σαμ σκέφτηκε για μια στιγμή. "Τι θα ήθελε λοιπόν ο Χίμλερ, τι πιστεύεις;"
  
  "Η γνώση. Προχωρημένη γνώση. Δεν ήταν αρκετό που ο Χίτλερ και τα σκυλιά του πίστευαν ότι η κύρια φυλή ήταν απόγονος κάποιας αλλόκοτης ράτσας. Ίσως νόμιζαν ότι αυτοί ακριβώς ήταν οι κάτοικοι της Ατλαντίδας και ότι θα είχαν μυστικά που σχετίζονται με την προηγμένη τεχνολογία και τέτοια", πρότεινε.
  
  "Αυτή θα ήταν μια απτή θεωρία", συμφώνησε ο Σαμ.
  
  Ακολούθησε μια μακρά σιωπή και μόνο η μηχανή έσπασε τη σιωπή. Τα μάτια τους συναντήθηκαν. Ήταν μια σπάνια ιδιωτική στιγμή που δεν απειλήθηκαν και σε μικτή παρέα. Η Νίνα έβλεπε ότι κάτι ενοχλούσε τον Σαμ. Όσο κι αν ήθελε να ξεπεράσει την πρόσφατη συγκλονιστική εμπειρία που είχαν, δεν μπορούσε να συγκρατήσει την περιέργειά της.
  
  "Τι συμβαίνει, Σαμ; ρώτησε σχεδόν άθελά της.
  
  "Νόμιζες ότι είχα πάλι εμμονή με την Τρις;" - ρώτησε.
  
  "Το έκανα", η Νίνα κοίταξε κάτω στο πάτωμα, με τα χέρια σφιχτά μπροστά της. "Είδα αυτές τις στοίβες από σημειώσεις και όμορφες αναμνήσεις και... σκέφτηκα..."
  
  Ο Σαμ πήγε κοντά της στο απαλό φως του θλιβερού υπογείου και την τράβηξε στην αγκαλιά του. Τον άφησε. Προς το παρόν, δεν την ένοιαζε με τι συμμετείχε ή πόσο έπρεπε να πιστέψει ότι κατά κάποιον τρόπο δεν οδήγησε εσκεμμένα το συμβούλιο σε αυτούς στο Wewelsburg. Τώρα, εδώ, ήταν απλώς ο Σαμ - ο Σαμ της.
  
  "Οι σημειώσεις για εμάς -ο Τρις κι εμένα- δεν είναι αυτό που νομίζεις", ψιθύρισε καθώς τα δάχτυλά του έπαιζαν στα μαλλιά της, κουβαλώντας το πίσω μέρος του κεφαλιού της ενώ το άλλο του χέρι ήταν σφιχτά τυλιγμένο γύρω από τη φινετσάτη μέση της. Η Νίνα δεν ήθελε να χαλάσει τη στιγμή με μια απάντηση. Ήθελε να συνεχίσει. Ήθελε να μάθει περί τίνος επρόκειτο. Και ήθελε να το ακούσει απευθείας από τον Σαμ. Η Νίνα απλώς σώπασε και τον άφησε να μιλήσει, απολαμβάνοντας κάθε πολύτιμη στιγμή μόνη μαζί του. εισπνέοντας το αχνό άρωμα της κολόνιας του και το μαλακτικό του πουλόβερ του, τη ζεστασιά του κορμιού του δίπλα της και τον μακρινό ρυθμό της καρδιάς του μέσα του.
  
  "Είναι απλώς ένα βιβλίο", της είπε και τον άκουσε να χαμογελά.
  
  "Τι εννοείς?" τον ρώτησε συνοφρυώνοντάς τον.
  
  "Γράφω ένα βιβλίο για έναν εκδότη του Λονδίνου για όλα όσα συνέβησαν από τη στιγμή που γνώρισα την Πατρίσια έως... καλά, ξέρεις", εξήγησε. Τα σκούρα καστανά μάτια του ήταν μαύρα τώρα, και η μόνη άσπρη κηλίδα ήταν μια αχνή λάμψη φωτός που τον έκανε ζωντανό για εκείνη-ζωντανό και αληθινό.
  
  "Θεέ μου, νιώθω τόσο ανόητη", βόγκηξε και έθαψε το μέτωπό της δυνατά στη μυώδη κοιλότητα στο στήθος του. "Ήμουν συντετριμμένος. Σκέφτηκα ... ω σκατά, Σαμ, συγγνώμη", ψιθύρισε μπερδεμένη. Εκείνος γέλασε με την απάντησή της και, σηκώνοντας το πρόσωπό της στο δικό του, της έδωσε ένα βαθύ, αισθησιακό φιλί στα χείλη της. Η Νίνα ένιωσε την καρδιά του να χτυπά πιο γρήγορα και αυτό την έκανε να βογγητεί λίγο.
  
  Ο Περντού καθάρισε το λαιμό του. Στάθηκε στην κορυφή της σκάλας, στηριζόμενος σε ένα μπαστούνι για να βάλει το μεγαλύτερο μέρος του βάρους του στο τραυματισμένο πόδι του.
  
  "Επιστρέψαμε και τα φτιάξαμε όλα", ανακοίνωσε με ένα μικρό χαμόγελο ήττας στη θέα της ρομαντικής τους στιγμής.
  
  "Περντιού!" αναφώνησε ο Σαμ. "Αυτό το μπαστούνι σου δίνει κατά κάποιο τρόπο μια εκλεπτυσμένη εμφάνιση, σαν κακοποιός του Τζέιμς Μποντ".
  
  "Ευχαριστώ, Σαμ. Το επέλεξα για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Υπάρχει ένα στιλέτο κρυμμένο μέσα, το οποίο θα σας δείξω αργότερα", έκλεισε το μάτι ο Perdue χωρίς πολύ χιούμορ.
  
  Ο Αλέξανδρος και ο Ότο τον πλησίασαν από πίσω.
  
  "Και τα έγγραφα είναι γνήσια, Δρ Γκουλντ;" ρώτησε ο Ότο τη Νίνα.
  
  "Χμ, δεν ξέρω ακόμα. Οι δοκιμές θα χρειαστούν αρκετές ώρες πριν μάθουμε τελικά αν είναι πραγματικά απόκρυφα και αλεξανδρινά κείμενα", εξήγησε η Νίνα. "Έτσι, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε από έναν κύλινδρο την κατά προσέγγιση ηλικία όλων των άλλων γραμμένων με το ίδιο μελάνι και χειρόγραφο".
  
  "Όσο περιμένουμε, μπορώ να αφήσω τους άλλους να διαβάσουν, σωστά;" πρότεινε ανυπόμονα ο Ότο.
  
  Η Νίνα κοίταξε τον Αλέξανδρο. Δεν γνώριζε αρκετά καλά τον Otto Schmidt για να του εμπιστευτεί το εύρημα της, αλλά από την άλλη πλευρά, ήταν ένας από τους αρχηγούς της Renegade Brigade και επομένως μπορούσε να αποφασίσει αμέσως για τη μοίρα όλων. Αν δεν του άρεσαν, η Νίνα φοβόταν ότι θα σκοτώσει την Κάτια και τον Σεργκέι ενώ εκείνος έπαιζε βελάκια με το πάρτι του Περντού σαν να παρήγγειλε πίτσα.
  
  Ο Αλέξανδρος έγνεψε επιδοκιμαστικά.
  
  
  Κεφάλαιο 38
  
  
  Ένας εύσωμος εξήνταχρονος Ότο Σμιτ κάθισε στο γραφείο με αντίκες στον επάνω όροφο στο σαλόνι για να μελετήσει τις επιγραφές στους ρόλους. Ο Sam και ο Perdue έπαιζαν βελάκια, προκαλώντας τον Alexander να ρίξει με το δεξί του χέρι, καθώς ο αριστερόχειρας Ρώσος είχε πυροβοληθεί στον αριστερό ώμο. Πάντα έτοιμος να ρισκάρει, ο τρελός Ρώσος τους έδειξε πολύ καλά, προσπαθώντας μάλιστα να κάνει γύρο με κακό χέρι.
  
  Η Νίνα μπήκε στον Ότο λίγα λεπτά αργότερα. Ήταν γοητευμένη από την ικανότητά του να διαβάζει δύο από τις τρεις γλώσσες που βρήκαν στους κυλίνδρους. Της μίλησε εν συντομία για τις σπουδές του και την κλίση του για γλώσσες και πολιτισμούς, κάτι που κίνησε επίσης το ενδιαφέρον της Νίνας προτού επιλέξει την ιστορία ως ειδικότητα. Αν και διέπρεψε στα λατινικά, η Αυστριακή μπορούσε επίσης να διαβάσει εβραϊκά και ελληνικά, κάτι που ήταν θεϊκό δώρο. Το τελευταίο πράγμα που ήθελε να κάνει η Νίνα ήταν να ρισκάρουν ξανά τη ζωή τους χρησιμοποιώντας κάποιον ξένο για να δουλέψει πάνω στα λείψανά της. Ήταν ακόμη πεπεισμένη ότι οι νεοναζί που προσπάθησαν να τους σκοτώσουν στο δρόμο τους προς το Wewelsburg είχαν σταλεί από τη γραφολόγο Rachel Clark και ήταν ευγνώμων που είχαν κάποιον στην παρέα τους που μπορούσε να βοηθήσει με τα ευανάγνωστα μέρη των σκοτεινών γλωσσών.
  
  Η σκέψη της Ρέιτσελ Κλαρκ έκανε τη Νίνα να νιώθει άβολα. Αν ήταν εκείνη πίσω από την αιματηρή καταδίωξη με το αυτοκίνητο εκείνη την ημέρα, θα ήξερε ήδη ότι οι λακέδες της είχαν σκοτωθεί. Η σκέψη ότι μπορεί να βρισκόταν σε μια κοντινή πόλη αναστάτωσε τη Νίνα ακόμα περισσότερο. Αν έπρεπε να καταλάβει πού βρίσκονταν, βόρεια του Χάλκερκ, θα είχαν μεγαλύτερο μπελά από όσο έπρεπε.
  
  "Σύμφωνα με τα εβραϊκά τμήματα εδώ", έδειξε ο Ότο στη Νίνα, "και εδώ, λέει ότι η Ατλαντίδα...δεν ήταν...είναι μια τεράστια γη που κυβερνούνταν από δέκα βασιλιάδες". Άναψε ένα τσιγάρο και εισέπνευσε τον στροβιλιζόμενο καπνό από το φίλτρο πριν συνεχίσει. "Κρίνοντας από την εποχή που γράφτηκαν, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γραφτεί σε μια εποχή που πιστεύεται ότι υπήρχε η Ατλαντίδα. Αναφέρει τη θέση της ηπείρου όπου στους σύγχρονους χάρτες οι ακτές της θα έπρεπε να τρέχουν, ε, ας δούμε... από το Μεξικό και τον Αμαζόνιο στη Νότια Αμερική", βόγκηξε με μια άλλη ανάσα, με τα μάτια του στραμμένα στην Εβραϊκή Γραφή, "Σε όλη τη δυτική ακτή της Ευρώπης και τη βόρεια Αφρική". Ανασήκωσε ένα φρύδι, δείχνοντας εντυπωσιασμένος.
  
  Η Νίνα είχε παρόμοια έκφραση. "Πιστεύω ότι από εκεί πήρε το όνομά του ο Ατλαντικός Ωκεανός. Θεέ μου, αυτό είναι τόσο σπουδαίο, πώς θα μπορούσαν να το χάσουν όλοι αυτό όλο αυτό το διάστημα;" αστειευόταν, αλλά οι σκέψεις της ήταν ειλικρινείς.
  
  "Φαίνεται", συμφώνησε ο Ότο. "Αλλά, αγαπητέ μου Δρ Γκουλντ, πρέπει να θυμάστε ότι δεν είναι θέμα περιφέρειας ή μεγέθους, αλλά για τα βάθη στα οποία αυτή η γη βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια".
  
  "Πιστεύω. Αλλά θα νόμιζες ότι με την τεχνολογία που έχουν για να διεισδύσουν στο διάστημα, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν την τεχνολογία για να βουτήξουν σε μεγάλα βάθη", χαμογέλασε.
  
  "Κάνω κήρυγμα στη χορωδία, κυρία", χαμογέλασε ο Ότο. "Το λέω εδώ και χρόνια".
  
  "Τι είναι αυτά τα γράμματα;" τον ρώτησε, ξετυλίγοντας προσεκτικά έναν άλλο κύλινδρο που περιείχε αρκετές καταχωρήσεις που ανέφεραν την Ατλαντίδα ή κάποιο παράγωγό της.
  
  "Είναι ελληνικό. Άσε με να δω", είπε, συγκεντρώνοντας την προσοχή σε κάθε λέξη που πληκτρολογούσε ο δείκτης του. "Τυπικό γιατί οι καταραμένοι Ναζί ήθελαν να βρουν την Ατλαντίδα..."
  
  "Γιατί?"
  
  "Αυτό το κείμενο μιλά για τη λατρεία του ήλιου, που είναι η θρησκεία των Ατλάντων. Το να λατρεύεις τον Ήλιο... σου ακούγεται οικείο;"
  
  "Ω Θεέ, ναι", αναστέναξε.
  
  "Μάλλον γράφτηκε από Αθηναίο. Ήταν σε πόλεμο με τους Άτλαντες, αρνούμενοι να παραδώσουν τη γη τους στις κατακτήσεις της Ατλαντίδας και οι Αθηναίοι κλώτσησαν τα γαϊδούρια τους. Εδώ, σε αυτό το μέρος, σημειώνεται ότι η ήπειρος βρισκόταν "στα δυτικά των Στυλώνων του Ηρακλή", πρόσθεσε, συνθλίβοντας ένα αποτσίγαρο σε ένα τασάκι.
  
  "Και θα μπορούσε να είναι;" ρώτησε η Νίνα. "Περιμένετε, οι Στύλοι του Ηρακλή ήταν το Γιβραλτάρ. Στενό του Γιβραλτάρ!".
  
  "Ω! ωραια. Σκέφτηκα ότι πρέπει να είναι κάπου στη Μεσόγειο. Κλείσε το", απάντησε, χαϊδεύοντας την κίτρινη περγαμηνή και γνέφοντας σκεφτικά. Ήταν ενθουσιασμένος με την αρχαιότητα, από την οποία είχε την τιμή να σπουδάσει. "Αυτός είναι ένας αιγυπτιακός πάπυρος, όπως πιθανότατα γνωρίζετε", είπε ο Ότο στη Νίνα με ονειρική φωνή, σαν ένας γέρος παππούς να λέει σε ένα παιδί ένα παραμύθι. Η Νίνα απολάμβανε τη σοφία και τον σεβασμό του για την ιστορία. "Ο αρχαιότερος πολιτισμός, που προέρχεται απευθείας από τους υπερανεπτυγμένους Ατλάντες, ιδρύθηκε στην Αίγυπτο. Τώρα, αν ήμουν λυρική και ρομαντική ψυχή, - έκλεισε το μάτι στη Νίνα, - θα ήθελα να πιστεύω ότι αυτός ακριβώς ο ειλητάριος γράφτηκε από έναν πραγματικό απόγονο της Ατλαντίδας.
  
  Το παχουλό του πρόσωπο ήταν γεμάτο έκπληξη και η Νίνα ήταν εξίσου ευχαριστημένη με την ιδέα. Οι δυο τους μοιράστηκαν μια στιγμή σιωπηλής ευδαιμονίας με την ιδέα πριν ξεσπάσουν και οι δύο σε γέλια.
  
  "Τώρα το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να χαρτογραφήσουμε τη γεωγραφική τοποθεσία και να δούμε αν μπορούμε να γράψουμε ιστορία", χαμογέλασε ο Περντού. Στεκόταν και τους παρακολουθούσε με ένα ποτήρι single malt ουίσκι στο χέρι, ακούγοντας τις συναρπαστικές πληροφορίες από τους κύλινδρους της Ατλαντίδας ότι ο Χίμλερ διέταξε τελικά τον θάνατο του Βέρνερ το 1946.
  
  Μετά από αίτημα των καλεσμένων, η Maisie ετοίμασε ένα ελαφρύ δείπνο. Ενώ όλοι κάθονταν για ένα πλούσιο δείπνο δίπλα στην εστία, ο Περντύ εξαφανίστηκε για λίγο. Ο Σαμ αναρωτήθηκε τι έκρυβε αυτή τη φορά ο Πέρντιου, φεύγοντας σχεδόν μόλις η οικονόμος εξαφανίστηκε από την πίσω πόρτα.
  
  Κανείς άλλος δεν φαινόταν να το προσέχει. Ο Αλέξανδρος είπε στη Νίνα και στον Ότο ιστορίες τρόμου για τα τριάντα του στη Σιβηρία, και εκείνοι έμοιαζαν εντελώς γοητευμένοι από τις ιστορίες του.
  
  Τελειώνοντας το υπόλοιπο ουίσκι του, ο Σαμ γλίστρησε από το γραφείο για να ακολουθήσει τα βήματα του Περντού και να δει τι είχε στο μυαλό του. Ο Σαμ είχε βαρεθεί τα μυστικά του Περντού, αλλά αυτό που είδε όταν τον ακολούθησε και τη Μέιζι στον ξενώνα του έβρασαν το αίμα. Ήρθε η ώρα για τον Sam να βάλει τέλος στα αλόγιστα στοιχήματα του Perdue, χρησιμοποιώντας τη Nina και τον Sam ως πιόνια κάθε φορά. Ο Σαμ έβγαλε το κινητό του από την τσέπη του και άρχισε να κάνει αυτό που έκανε καλύτερα: να φωτογραφίζει προσφορές.
  
  Όταν πήρε αρκετά στοιχεία, έτρεξε πίσω στο σπίτι. Ο Σαμ είχε τώρα μερικά δικά του μυστικά και κουρασμένος να τον σέρνουν σε μια αναμέτρηση με εξίσου μοχθηρές φατρίες κάθε φορά, αποφάσισε ότι ήταν καιρός να αλλάξει ρόλους.
  
  
  Κεφάλαιο 39
  
  
  Ο Otto Schmidt πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας υπολογίζοντας προσεκτικά το καλύτερο σημείο εκκίνησης από το οποίο η ομάδα θα αναζητούσε τη χαμένη ήπειρο. Μετά από πολλά πιθανά σημεία εισόδου από όπου μπορούσαν να ξεκινήσουν τη σάρωση για κατάδυση, τελικά διαπίστωσε ότι το καλύτερο γεωγραφικό πλάτος και μήκος θα ήταν το αρχιπέλαγος της Μαδέρα, που βρίσκεται νοτιοδυτικά της ακτής της Πορτογαλίας.
  
  Αν και η πιο δημοφιλής επιλογή για τις περισσότερες εκδρομές ήταν πάντα το Στενό του Γιβραλτάρ ή το στόμα της Μεσογείου, επέλεξε τη Μαδέρα λόγω της κοντινής της απόστασης με μια προηγούμενη ανακάλυψη που αναφέρεται σε ένα από τα παλιά μητρώα του Black Sun. Θυμήθηκε την ανακάλυψη που αναφέρεται στις απόκρυφες αναφορές όταν ερευνούσε τη θέση των ναζιστικών-αποκρυφιστικών αντικειμένων πριν στείλει σχετικές ερευνητικές ομάδες σε όλο τον κόσμο για αναζήτηση αυτών των αντικειμένων.
  
  Βρήκαν αρκετά από τα θραύσματα που έψαχναν εκείνες τις μέρες, θυμάται. Ωστόσο, πολλοί από τους πραγματικά σπουδαίους ρόλους, το ύφασμα των θρύλων και των μύθων που ήταν προσβάσιμοι ακόμη και στα εσωτερικά μυαλά των SS, τους διέφευγαν όλους. Τελικά, δεν έγιναν τίποτα άλλο παρά ανόητο για όσους τους κυνηγούσαν, όπως, για παράδειγμα, η χαμένη ήπειρος της Ατλαντίδας και το ανεκτίμητο κομμάτι της, που τόσο περιζήτητο από όσους γνώριζαν.
  
  Τώρα είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει τουλάχιστον κάποια εύσημα για την ανακάλυψη ενός από τα πιο άπιαστα από αυτά, την Κατοικία του Σόλωνα, που λέγεται ότι ήταν ο τόπος από τον οποίο προήλθαν οι πρώτοι Άριοι. Σύμφωνα με τη ναζιστική βιβλιογραφία, ήταν ένα λείψανο σε σχήμα αυγού που περιείχε το DNA μιας υπεράνθρωπης φυλής. Με ένα τέτοιο εύρημα, ο Ότο δεν μπορούσε καν να φανταστεί τι δύναμη θα είχε η ταξιαρχία πάνω στον Μαύρο Ήλιο, για να μην αναφέρουμε τον επιστημονικό κόσμο.
  
  Φυσικά, αν ήταν στο χέρι του, δεν θα επέτρεπε ποτέ στον κόσμο να έχει πρόσβαση σε ένα τόσο ανεκτίμητο εύρημα. Η γενική συναίνεση της Ταξιαρχίας Renegade ήταν ότι τα επικίνδυνα λείψανα πρέπει να φυλάσσονται μυστικά και να φυλάσσονται καλά, ώστε να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατάχρηση από εκείνους που ευδοκιμούν στην απληστία και την εξουσία. Και αυτό ακριβώς θα έκανε - το διεκδικούσε και θα τον έκλεινε στα απόρθητα βράχια των ρωσικών οροσειρών.
  
  Μόνο αυτός ήξερε πού βρισκόταν ο Σόλωνας και έτσι επέλεξε τη Μαδέρα για να καταλάβει την υπόλοιπη πλημμυρισμένη γη. Φυσικά, ήταν σημαντικό να ανακαλύψουμε τουλάχιστον κάποιο μέρος της Ατλαντίδας, αλλά ο Otto έψαχνε για κάτι πολύ πιο ισχυρό, πολύτιμο από οποιαδήποτε πιθανή εκτίμηση - κάτι που ο κόσμος δεν έπρεπε ποτέ να μάθει.
  
  Ήταν ένα αρκετά μακρύ ταξίδι νότια από τη Σκωτία μέχρι τις ακτές της Πορτογαλίας, αλλά η βασική ομάδα των Nina, Sam και Otto έκανε στάσεις για να ανεφοδιάσει το ελικόπτερο και να γευματίσει στο νησί Porto Santo. Εν τω μεταξύ, ο Purdue τους είχε εξασφαλίσει ένα σκάφος και το εξόπλισε με εξοπλισμό κατάδυσης και εξοπλισμό σάρωσης σόναρ που θα έβαζε σε ντροπή οποιοδήποτε ίδρυμα εκτός από το Παγκόσμιο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Αρχαιολογίας. Είχε ένα μικρό στόλο από γιοτ και ψαρότρατες σε όλο τον κόσμο, αλλά έδωσε εντολή στα υποκαταστήματά του στη Γαλλία να κάνουν κάποια επείγουσα εργασία για να του βρουν ένα νέο γιοτ που θα μπορούσε να μεταφέρει ό,τι χρειαζόταν και να είναι ακόμα αρκετά συμπαγές για κολύμπι χωρίς βοήθεια.
  
  Η ανακάλυψη της Ατλαντίδας θα ήταν το μεγαλύτερο εύρημα του Purdue ποτέ. Χωρίς αμφιβολία αυτό θα είχε ξεπεράσει τη φήμη του ως εξαιρετικός εφευρέτης και εξερευνητής και θα τον είχε τοποθετήσει κατευθείαν στα βιβλία της ιστορίας ως τον άνθρωπο που ανακάλυψε ξανά μια χαμένη ήπειρο. Πέρα από οποιοδήποτε εγώ ή χρήματα, αυτό θα ανέβαζε την κατάστασή του σε μια ακλόνητη θέση, η τελευταία από την οποία θα του έδινε ασφάλεια και εξουσία σε όποια οργάνωση επιλέξει, συμπεριλαμβανομένου του Τάγματος του Μαύρου Ήλιου ή της Ταξιαρχίας Renegade, ή οποιασδήποτε άλλης ισχυρής κοινωνίας που επιλέγει.
  
  Μαζί του, φυσικά, ήταν και ο Αλέξανδρος. Και οι δύο άνδρες χειρίστηκαν καλά τα τραύματά τους και, όντας απόλυτοι τυχοδιώκτες, δεν άφησαν τα τραύματά τους να εμποδίσουν αυτήν την εξερεύνηση. Ο Αλέξανδρος ήταν ευγνώμων που ο Ότο ανέφερε τον θάνατο του Μπερν στην ταξιαρχία και ειδοποίησε τον Μπρίτζες ότι αυτός και ο Αλέξανδρος θα βοηθούσαν εδώ για λίγες μέρες πριν επιστρέψουν στη Ρωσία. Αυτό θα τους εμπόδιζε προς το παρόν να εκτελέσουν τον Σεργκέι και την Κάτια, αλλά αυτή η απειλή εξακολουθούσε να ισχύει για την κλεψύδρα, και ήταν κάτι που επηρέασε πολύ τη συνήθως αδιάφορη και ανέμελη συμπεριφορά του Ρώσου.
  
  Τον ενόχλησε που ο Περντού ήξερε πού βρισκόταν η Ρενάτα, αλλά έμεινε αδιάφορος σε αυτό το θέμα. Δυστυχώς, με το ποσό που του πλήρωσε ο Purdue, δεν είπε λέξη για το θέμα και ήλπιζε ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι πριν τελειώσει ο χρόνος του. Αναρωτήθηκε αν ο Σαμ και η Νίνα θα γίνονταν ακόμα δεκτοί στην Ταξιαρχία, αλλά παρουσία του Ότο, θα υπήρχε ένας νόμιμος εκπρόσωπος της οργάνωσης για να μιλήσει εκ μέρους τους.
  
  "Λοιπόν, παλιό μου φίλε, να πάμε για ιστιοπλοΐα;" αναφώνησε ο Περντού από την καταπακτή του μηχανοστασίου από το οποίο βγήκε.
  
  "Ναι, ναι, καπετάνιο", φώναξε ο Ρώσος από το τιμόνι.
  
  "Θα έπρεπε να περάσουμε καλά Αλέξανδρε", χαμογέλασε ο Περντού, χτυπώντας τον Ρώσο στην πλάτη καθώς απολάμβανε το αεράκι.
  
  "Ναι, μερικοί από εμάς δεν έχουμε πολύ χρόνο", υπαινίχθηκε ο Αλέξανδρος με έναν ασυνήθιστα σοβαρό τόνο.
  
  Ήταν νωρίς το απόγευμα και ο ωκεανός ήταν τελείως ήπιος, ανέπνεε ήρεμα κάτω από το κύτος καθώς ο χλωμός ήλιος έλαμπε στις ασημένιες λωρίδες και στην επιφάνεια του νερού.
  
  Όντας ένας εξουσιοδοτημένος κυβερνήτης όπως ο Purdue, ο Alexander εισήγαγε τις συντεταγμένες τους στο σύστημα ελέγχου και οι δύο άνδρες ξεκίνησαν από τη Lorient προς τη Μαδέρα, όπου επρόκειτο να συναντηθούν με τους άλλους. Μόλις βρισκόταν στην ανοιχτή θάλασσα, η ομάδα έπρεπε να πλοηγηθεί σύμφωνα με τις πληροφορίες που δίνονταν στους κυλίνδρους, τους οποίους μετέφρασε ο Αυστριακός πιλότος.
  
  
  * * *
  
  
  Η Nina και ο Sam μοιράστηκαν μερικές από τις παλιές πολεμικές ιστορίες τους σχετικά με τις συναντήσεις τους με τον Black Sun αργότερα εκείνο το βράδυ, όταν συναντήθηκαν με τον Otto για ένα ποτό μαζί, περιμένοντας τον Perdue και τον Alexander να φτάσουν την επόμενη μέρα, αν όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο. Το νησί ήταν καταπληκτικό και ο καιρός ήπιος. Η Νίνα και ο Σαμ μετακόμισαν σε ξεχωριστά δωμάτια για χάρη της εμφάνισης, αλλά ο Ότο δεν σκέφτηκε ποτέ να το αναφέρει ευθέως.
  
  "Γιατί κρύβεις τόσο προσεκτικά τη σχέση σου;" - ρώτησε ο παλιός πιλότος τους σε ένα διάλειμμα ανάμεσα στις ιστορίες.
  
  "Τι εννοείς?" ρώτησε ο Σαμ αθώα, ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στη Νίνα.
  
  "Είναι ξεκάθαρο ότι είστε κοντά. Ω Θεέ μου φίλε, είστε προφανώς εραστές, οπότε σταματήστε να φέρεστε σαν δύο έφηβοι που γαμούνται δίπλα στο δωμάτιο των γονιών σας και κάντε check in μαζί! αναφώνησε λίγο πιο δυνατά απ' όσο σκόπευε.
  
  "Οθων!" Η Νίνα βόγκηξε.
  
  "Συγχωρέστε με που είμαι τόσο αγενής, αγαπητή μου Νίνα, αλλά σοβαρά. Είμαστε όλοι ενήλικες. Ή μήπως επειδή έχετε λόγο να κρύψετε τη σχέση σας; Η τραχιά φωνή του άγγιξε τη γρατσουνιά που απέφυγαν και οι δύο. Αλλά πριν προλάβει κανείς να απαντήσει, ο Ότο είχε μια ιδέα και εξέπνευσε δυνατά: "Α! Είναι σαφές!" και έγειρε πίσω στην καρέκλα του με μια αφρώδη κεχριμπαρένια μπύρα στο χέρι. "Υπάρχει και τρίτος παίκτης. Νομίζω ότι ξέρω και ποιος είναι. Δισεκατομμυριούχος, φυσικά! Ποια όμορφη γυναίκα δεν θα μοιραζόταν τη στοργή της για κάποιον τόσο πλούσιο, ακόμα κι αν η καρδιά της λαχταρά λιγότερο... έναν οικονομικά πλούσιο άντρα;
  
  "Όσο είναι γνωστό, βρίσκω αυτή την παρατήρηση προσβλητική!" Η Νίνα βούλιαξε, η περιβόητη ιδιοσυγκρασία της φλεγμονή.
  
  "Νίνα, μην κάνεις άμυνα", την παρότρυνε ο Σαμ, χαμογελώντας στον Ότο.
  
  "Αν δεν πρόκειται να με προστατέψεις, Σαμ, σε παρακαλώ σκάσε", χαμογέλασε και συνάντησε το βλέμμα ενός αδιάφορου Ότο. "Κύριε Σμιτ, δεν νομίζω ότι είστε σε θέση να γενικεύετε και να κάνετε υποθέσεις για τα συναισθήματά μου για τους ανθρώπους όταν δεν ξέρετε απολύτως τίποτα για εμένα", επέπληξε τον πιλότο με σκληρό τόνο που κατάφερε να κρατήσει τόσο σιωπηλός. πιθανή.λαμβάνοντας υπόψη πόσο έξαλλη ήταν. "Ίσως οι γυναίκες του επιπέδου που συναντάς να είναι τόσο απελπισμένες και επιφανειακές, αλλά εγώ δεν είμαι έτσι. Φροντίζω τον εαυτό μου."
  
  Της έριξε ένα μακρύ, σκληρό βλέμμα, η καλοσύνη στα μάτια του μετατράπηκε σε εκδικητική τιμωρία. Ο Σαμ ένιωσε το στομάχι του να σφίγγει στο ήσυχο χαμόγελο του Ότο. Γι' αυτό προσπάθησε να εμποδίσει τη Νίνα να χάσει την ψυχραιμία της. Φαινόταν να είχε ξεχάσει ότι τόσο η μοίρα του Σαμ όσο και η δική της εξαρτιόνταν από την εύνοια του Ότο, διαφορετικά η Ταξιαρχία των Αποστατών θα είχε αντιμετωπίσει γρήγορα και τους δύο, για να μην αναφέρουμε τους Ρώσους φίλους τους.
  
  "Αν είναι έτσι, δόκτωρ Γκουλντ, ότι πρέπει να φροντίζεις τον εαυτό σου, σε λυπάμαι. Αν αυτό είναι το χάος στο οποίο μπαίνεις μόνος σου, φοβάμαι ότι καλύτερα να είσαι η παλλακίδα κάποιου κωφού παρά το σκυλί στην αγκαλιά αυτού του πλούσιου ηλίθιου", απάντησε ο Ότο με μια βραχνή και απειλητική συγκατάβαση που θα έκανε κάθε μισογυνιστή. σταθείτε στην προσοχή και χειροκροτήστε. Αγνοώντας την παρατήρησή της, σηκώθηκε αργά από την καρέκλα του, "Πρέπει να κατουρήσω. Σαμ, πάρε μας άλλο ένα".
  
  "Έχεις ξεφύγει από το γαμημένο μυαλό σου;" Ο Σαμ της σφύριξε.
  
  "Τι? Ακούσατε τι υπαινίχθηκε; Ήσουν πολύ άσπονδος για να υπερασπιστείς την τιμή μου, οπότε τι περίμενες να συμβεί;" εκείνη γύρισε απότομα πίσω.
  
  "Ξέρετε ότι είναι ένας από τους δύο μόνο διοικητές που έχουν απομείνει από τους ανθρώπους που μας έχουν όλους δίπλα τους. άνθρωποι που έχουν γονατίσει τον Μαύρο Ήλιο μέχρι τώρα, σωστά; Κάντε τον να θυμώσει και θα κάνουμε όλοι μια άνετη κηδεία στη θάλασσα!". Ο Σαμ της το υπενθύμισε έντονα.
  
  "Δεν θα έπρεπε να προσκαλέσεις τον νέο σου φίλο στο μπαρ;" κορόιδεψε σαρκαστικά, έξαλλη με την αδυναμία της να μειώσει τους άντρες της παρέας της τόσο εύκολα όσο έκανε συνήθως. "Βασικά, με αποκάλεσε πόρνη, έτοιμη να πάρει το μέρος οποιουδήποτε είναι στην εξουσία".
  
  Ο Σαμ θόλωσε χωρίς να το σκεφτεί: "Λοιπόν, ανάμεσα σε μένα, τον Περντού και τη Μπερν, ήταν δύσκολο να καταλάβω πού ήθελες να στρώσεις το κρεβάτι σου, Νίνα. Ίσως έχει μια άποψη που θέλετε να εξετάσετε".
  
  Τα σκοτεινά μάτια της Νίνα άνοιξαν διάπλατα, αλλά ο θυμός της θολώθηκε από τον πόνο. Μόλις άκουσε τον Σαμ να λέει αυτά τα λόγια ή κάποιος αλκοολικός διάβολος τον χειραγωγούσε; Η καρδιά της πόνεσε και σχηματίστηκε ένα εξόγκωμα στο λαιμό της, αλλά ο θυμός της παρέμεινε, τροφοδοτούμενος από την προδοσία του. Στο μυαλό της προσπάθησε να καταλάβει γιατί ο Otto είχε αποκαλέσει τον Purdue ηλίθιο. Ήταν για να την πληγώσει ή να την τραβήξει έξω; Ή μήπως ήξερε τον Perdue καλύτερα από εκείνους;
  
  Ο Σαμ απλά πάγωσε και στάθηκε εκεί, περιμένοντας να τον σκίσει, αλλά προς φρίκη του, δάκρυα ήρθαν στα μάτια της Νίνα και απλώς σηκώθηκε και έφυγε. Ένιωθε λιγότερες τύψεις από ό,τι περίμενε γιατί πραγματικά το έκανε.
  
  Αλλά όσο γλυκιά κι αν ήταν η αλήθεια, ένιωθε ακόμα σαν κάθαρμα για αυτά που έλεγε.
  
  Κάθισε να απολαύσει το υπόλοιπο βράδυ με τον παλιό πιλότο και τις ενδιαφέρουσες ιστορίες και τις συμβουλές του. Στο διπλανό τραπέζι, δύο άντρες φαινόταν να συζητούν ολόκληρο το επεισόδιο που μόλις είχαν δει. Οι τουρίστες μιλούσαν ολλανδικά ή φλαμανδικά, αλλά δεν τους πείραζε αν ο Σαμ τους έβλεπε να μιλούν για αυτόν και τη γυναίκα.
  
  "Γυναίκες", χαμογέλασε ο Σαμ και σήκωσε το ποτήρι της μπύρας του. Οι άντρες γέλασαν συμφωνώντας και σήκωσαν τα ποτήρια τους συμφωνώντας.
  
  Η Νίνα ήταν ευγνώμων που είχαν ξεχωριστά δωμάτια, διαφορετικά θα μπορούσε να είχε σκοτώσει τον Σαμ στον ύπνο της σε μια έκρηξη οργής. Ο θυμός της δεν προκλήθηκε τόσο από το γεγονός ότι είχε πάρει το μέρος του Ότο λόγω της καυτερής μεταχείρισής της με τους άνδρες, αλλά από το γεγονός ότι έπρεπε να παραδεχτεί ότι υπήρχε πολλή αλήθεια στη δήλωσή του . Η Μπερν ήταν η κολλητή της φίλη όταν ήταν αιχμάλωτοι στο M&# 246;nkh Saridag, κυρίως επειδή χρησιμοποίησε σκόπιμα τη γοητεία της για να απαλύνει τη μοίρα τους όταν ανακάλυψε ότι ήταν αντίγραφο της συζύγου του.
  
  Προτίμησε τις προόδους του Περντιού όταν ήταν έξαλλη με τον Σαμ, αντί απλώς να τακτοποιήσει τα πράγματα μαζί του. Και τι θα έκανε χωρίς την οικονομική υποστήριξη του Purdue όσο έλειπε; Ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να τον αναζητήσει σοβαρά, αλλά συνέχισε την έρευνά της, χρηματοδοτούμενη από την προσκόλλησή του μαζί της.
  
  "Ω Θεέ μου", ούρλιαξε όσο πιο ήσυχα μπορούσε αφού κλείδωσε την πόρτα και έπεσε στο κρεβάτι, "Έχουν δίκιο! Είμαι απλώς ένα κοριτσάκι με τίτλο που χρησιμοποιεί το χάρισμα και την κατάστασή του για να κρατήσει τον εαυτό της ζωντανό. Είμαι η πόρνη της αυλής κάθε βασιλιά στην εξουσία!".
  
  
  Κεφάλαιο 40
  
  
  Ο Purdue και ο Alexander είχαν ήδη σαρώσει τον πυθμένα του ωκεανού λίγα ναυτικά μίλια από τον προορισμό τους. Ήθελαν να προσδιορίσουν εάν υπήρχαν ανωμαλίες ή αφύσικες διακυμάνσεις στη γεωγραφία των πλαγιών κάτω από αυτές που θα μπορούσαν να υποδεικνύουν ανθρώπινες κατασκευές ή ομοιόμορφες κορυφές που θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν τα ερείπια της αρχαίας αρχιτεκτονικής. Οποιεσδήποτε γεωμορφολογικές ασυνέπειες στα χαρακτηριστικά της επιφάνειας μπορεί να υποδηλώνουν ότι το βυθισμένο υλικό διαφέρει από τις τοπικές αποθέσεις και θα άξιζε να διερευνηθεί.
  
  "Ποτέ δεν ήξερα ότι η Ατλαντίδα έπρεπε να είναι τόσο μεγάλη", παρατήρησε ο Αλέξανδρος, κοιτάζοντας την περίμετρο στον βαθύ σαρωτή σόναρ. Σύμφωνα με τον Otto Schmidt, εκτεινόταν πολύ πέρα από τον Ατλαντικό, ανάμεσα στη Μεσόγειο Θάλασσα και τη Βόρεια και Νότια Αμερική. Στη δυτική πλευρά της οθόνης, επεκτάθηκε στις Μπαχάμες και το Μεξικό, κάτι που είχε νόημα στη θεωρία ότι αυτός ήταν ο λόγος που η αρχιτεκτονική και οι θρησκείες της Αιγύπτου και της Νότιας Αμερικής περιείχαν πυραμίδες και παρόμοιες κτιριακές κατασκευές ως κοινή επιρροή.
  
  "Ω, ναι, είπαν ότι ήταν μεγαλύτερο από τη Βόρεια Αφρική και τη Μικρά Ασία μαζί", εξήγησε ο Perdue.
  
  "Αλλά τότε είναι κυριολεκτικά πολύ μεγάλο για να το βρεις, γιατί υπάρχουν χερσαίες μάζες που εκτείνονται κατά μήκος αυτών των περιμετρικών", είπε ο Αλέξανδρος, περισσότερο στον εαυτό του παρά στους παρόντες.
  
  "Ω, αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτές οι χερσαίες μάζες είναι μέρος της υποκείμενης πλάκας - όπως οι κορυφές μιας οροσειράς που κρύβουν το υπόλοιπο βουνό", είπε ο Purdue. "Θεέ, Αλέξανδρε, σκέψου, αν ανακαλύπταμε αυτή την ήπειρο, τι δόξα θα αποκτούσαμε!"
  
  Ο Αλέξανδρος δεν νοιαζόταν για τη φήμη. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να ανακαλύψει πού βρισκόταν η Ρενάτα, ώστε να μπορέσει να βγάλει την Κάτια και τον Σεργκέι πριν τελειώσει ο χρόνος τους. Παρατήρησε ότι ο Σαμ και η Νίνα ήταν ήδη πολύ φιλικοί με τον σύντροφο Σμιτ, και αυτό ήταν υπέρ τους, αλλά όσον αφορά τη συμφωνία, δεν υπήρξε αλλαγή στους όρους και τον κράτησε ξύπνιο όλη τη νύχτα. Έπαιρνε συνεχώς τη βότκα για να ηρεμήσει, ειδικά όταν το πορτογαλικό κλίμα άρχισε να ερεθίζει τις ρωσικές ευαισθησίες του. Η χώρα ήταν εκπληκτικά όμορφη, αλλά του έλειπε το σπίτι. Του έλειπε το διαπεραστικό κρύο, το χιόνι, η φλεγόμενη φεγγαρόφωτα και οι καυτές γυναίκες.
  
  Όταν έφτασαν στα νησιά γύρω από τη Μαδέρα, ο Purdue ανυπομονούσε να συναντήσει τον Sam και τη Nina, αν και ήταν επιφυλακτικός με τον Otto Schmidt. Ίσως η σχέση του Purdue με τον Black Sun ήταν ακόμα πολύ φρέσκια, ή ίσως στον Otto δεν άρεσε το γεγονός ότι ο Purdue δεν φαινόταν να επιλέγει πλευρά, αλλά ο Αυστριακός πιλότος δεν βρισκόταν στα ιερά των αγίων του Purdue, αυτό ήταν σίγουρο.
  
  Ωστόσο, ο ηλικιωμένος είχε παίξει πολύτιμο ρόλο και μέχρι στιγμής είχε βοηθήσει πολύ στη μετάφραση των περγαμηνών σε σκοτεινές γλώσσες και στον εντοπισμό της πιθανής τοποθεσίας που αναζητούσαν, οπότε ο Purdue έπρεπε να συμβιβαστεί με αυτό και να αποδεχτεί την παρουσία αυτού του ανθρώπου ανάμεσά τους.
  
  Όταν συναντήθηκαν, ο Sam ανέφερε πόσο εντυπωσιάστηκε με το σκάφος που είχε αγοράσει ο Purdue. Ο Όθωνας και ο Αλέξανδρος παραμερίστηκαν και ανακάλυψαν πού και σε ποιο υποτιθέμενο βάθος έπρεπε να βρισκόταν η χερσαία μάζα. Η Νίνα στάθηκε στο πλάι, αναπνέοντας τον φρέσκο αέρα του ωκεανού και αισθάνθηκε κάπως ακατάστατη από τα πολλά μπουκάλια με κοράλλια και τα αμέτρητα ποτήρια πότσι που είχε αγοράσει από τότε που επέστρεψε στο μπαρ. Νιώθοντας κατάθλιψη και θυμό μετά την προσβολή του Ότο, έκλαιγε στο κρεβάτι της για σχεδόν μια ώρα, περιμένοντας να φύγουν ο Σαμ και ο Ότο για να πάει ξανά στο μπαρ. Και έκανε το σωστό.
  
  "Γεια, γλυκιά μου", μίλησε ο Περντού δίπλα της. Το πρόσωπό του ήταν κοκκινισμένο από τον ήλιο και το αλάτι της ημέρας περίπου, αλλά φαινόταν ξεκούραστος, σε αντίθεση με τη Νίνα. "Τι συμβαίνει? Τα αγόρια σε εκφοβίζουν;"
  
  Η Νίνα φαινόταν εντελώς αναστατωμένη και ο Περντού συνειδητοποίησε σύντομα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Τύλιξε απαλά το χέρι του γύρω από τον ώμο της, απολαμβάνοντας την αίσθηση του μικρού κορμιού της πάνω στο δικό του για πρώτη φορά εδώ και χρόνια. Δεν ήταν χαρακτηριστικό για τη Nina Gould να μην πει απολύτως τίποτα, και αυτό ήταν αρκετή απόδειξη ότι ένιωθε έξω από το στοιχείο της.
  
  "Λοιπόν, πού πάμε πρώτα;" ρώτησε από το πουθενά.
  
  "Μερικά μίλια δυτικά από εδώ, ο Αλέξανδρος και εγώ βρήκαμε αρκετούς ακανόνιστους σχηματισμούς σε βάθος αρκετών εκατοντάδων ποδιών. Θα ξεκινήσω με αυτό. Σίγουρα δεν μοιάζει με υποβρύχια κορυφογραμμή ή οποιοδήποτε είδος ναυαγίου. Εκτείνεται για περίπου 200 μίλια. Είναι τεράστιο! συνέχισε ασυνάρτητα, φανερά συγκινημένος πέρα από λόγια.
  
  "Κύριε Πέρντιου", φώναξε ο Ότο καθώς πλησίαζε τους δυο τους, "Θα πετάξω από πάνω σας για να σας δω να βουτάτε από τον αέρα;"
  
  "Ναι, κύριε", χαμογέλασε ο Περντού, χτυπώντας εγκάρδια τον πιλότο στον ώμο. "Θα επικοινωνήσω μαζί σας μόλις φτάσουμε στην πρώτη τοποθεσία κατάδυσης."
  
  "Σωστά!" αναφώνησε ο Ότο και έδωσε ένα μπράβο στον Σαμ. Σε τι χρησίμευε, ούτε ο Περντύ ούτε η Νίνα μπορούσαν να καταλάβουν. "Τότε θα περιμένω εδώ. Ξέρεις ότι οι πιλότοι δεν πρέπει να πίνουν, σωστά;". Ο Ότο γέλασε εγκάρδια και έσφιξε το χέρι του Περντού. "Καλή τύχη, κύριε Perdue. Και γιατρέ Γκουλντ, είσαι ένα βασιλικό λύτρο με τα πρότυπα κάθε κυρίου, αγαπητέ μου", είπε ξαφνικά στη Νίνα.
  
  Απροσδόκητη, σκέφτηκε μια απάντηση, αλλά, όπως πάντα, ο Ότο την αγνόησε και απλώς γύρισε με τη φτέρνα του για να κατευθυνθεί σε ένα καφέ με θέα στα φράγματα και τους γκρεμούς σε άμεση γειτνίαση με την περιοχή ψαρέματος.
  
  "Ήταν περίεργο. Παράξενο, αλλά εκπληκτικά επιθυμητό", μουρμούρισε η Νίνα.
  
  Ο Σαμ ήταν στη λίστα με τα σκατά της και τον απέφευγε στο μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού, εκτός από τα απαραίτητα σημάδια εδώ κι εκεί στον καταδυτικό εξοπλισμό και τα ρουλεμάν.
  
  "Βλέπω? Βάζω στοίχημα περισσότερους εξερευνητές", είπε ο Περντού στον Αλεξάντερ με ένα εύθυμο γέλιο, δείχνοντας ένα πολύ ερειπωμένο ψαροκάικο που εκτινάσσεται σε κάποια απόσταση. Μπορούσαν να ακούσουν τους Πορτογάλους να μαλώνουν συνεχώς για την κατεύθυνση του ανέμου, από ό,τι μπορούσαν να αποκρυπτογραφήσουν από τις χειρονομίες τους. Ο Αλέξανδρος γέλασε. Του θύμισε τη νύχτα που πέρασε μαζί με άλλους έξι στρατιώτες στην Κασπία Θάλασσα, πολύ μεθυσμένοι για να πλεύσουν και απελπιστικά χαμένοι.
  
  Ένα σπάνιο δίωρο ανάπαυσης ευλόγησε το πλήρωμα της αποστολής της Ατλαντίδας καθώς ο Αλέξανδρος έπλεε το γιοτ στο γεωγραφικό πλάτος που είχε καθορίσει ο εξάντας που συμβουλεύτηκε. Αν και ήταν απασχολημένοι με κουβέντες και λαϊκές ιστορίες για παλιούς Πορτογάλους εξερευνητές, δραπέτους εραστές και πνιγμούς και την αυθεντικότητα άλλων εγγράφων που βρέθηκαν μαζί με τους κυλίνδρους της Ατλαντίδας, όλοι κρυφά ανυπομονούσαν να δουν αν η ήπειρος βρισκόταν πραγματικά από κάτω τους. δόξα. Κανένας από τους δύο δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του για την κατάδυση.
  
  "Ευτυχώς, φρόντισα να αυξήσω τον αριθμό των καταδύσεων σε μια σχολή καταδύσεων αναγνωρισμένη από την PADI λίγο λιγότερο από ένα χρόνο πριν, απλώς για να κάνω κάτι άλλο για να χαλαρώσω", καυχήθηκε ο Σαμ καθώς ο Αλέξανδρος έβαζε το φερμουάρ του κοστούμι του πριν από την πρώτη κατάδυση.
  
  "Αυτό είναι καλό, Σαμ. Σε αυτά τα βάθη, πρέπει να ξέρετε τι κάνετε. Νίνα, σου λείπει αυτό;" ρώτησε ο Perdue.
  
  "Ναι", ανασήκωσε τους ώμους της. "Έχω ένα hangover που θα μπορούσε να σκοτώσει ένα βουβάλι και ξέρετε πόσο καλά περνάει υπό πίεση".
  
  "Ω, ναι, μάλλον όχι", έγνεψε καταφατικά ο Αλεξάντερ, ρουφώντας μια άλλη άρθρωση καθώς ο άνεμος του έσκαγε τα μαλλιά. "Μην ανησυχείς, θα κάνω καλή παρέα όσο αυτοί οι δύο πειράζουν καρχαρίες και αποπλανούν κανίβαλες γοργόνες".
  
  Η Νίνα γέλασε. Η απεικόνιση του Sam και της Purdue στο έλεος των γυναικών των Ιχθύων ήταν διασκεδαστική. Ωστόσο, η ιδέα του καρχαρία στην πραγματικότητα την ενόχλησε.
  
  "Μην ανησυχείς για τους καρχαρίες, Νίνα", της είπε ο Σαμ λίγο πριν δαγκώσει το επιστόμιο, "δεν τους αρέσει το αλκοολικό αίμα. Θα είμαι εντάξει ".
  
  "Δεν ανησυχώ για εσένα, Σαμ", χαμογέλασε με τον καλύτερο σκυλιασμένο τόνο της και δέχτηκε μια κοινή από τον Αλέξανδρο.
  
  Ο Περντού έκανε πως δεν άκουγε, αλλά ο Σαμ ήξερε πολύ καλά για τι μιλούσε. Η χθεσινή του παρατήρηση, η ειλικρινής παρατήρησή του, είχε αποδυναμώσει τον δεσμό τους τόσο ώστε να την κάνει εκδικητική. Αλλά δεν ήταν έτοιμος να απολογηθεί γι' αυτό. Έπρεπε να αφυπνιστεί στη συμπεριφορά της και να αναγκαστεί να κάνει μια επιλογή μια για πάντα αντί να παίζει με τα συναισθήματα του Περντού, του Σαμ ή οποιουδήποτε άλλου αποφάσισε να διασκεδάσει, αρκεί να την ηρεμήσει.
  
  Η Νίνα έριξε μια επιφυλακτική ματιά στον Περντού προτού βυθιστεί στο βαθύ μπλε του Πορτογαλικού Ατλαντικού. Αποφάσισε να κάνει τον Σαμ έναν θυμωμένο μορφασμό με στενά μάτια, αλλά όταν γύρισε να τον κοιτάξει, το μόνο που είχε απομείνει από αυτόν ήταν ένα ανθισμένο λουλούδι από αφρό και φυσαλίδες στην επιφάνεια του νερού.
  
  Κρίμα, σκέφτηκε, και πέρασε ένα βαθύ δάχτυλο πάνω από το διπλωμένο χαρτί. Ελπίζω η γοργόνα να σου κόψει τα μπαλάκια, Sammo.
  
  
  Κεφάλαιο 41
  
  
  Ο καθαρισμός του σαλονιού ήταν πάντα τελευταίος στη λίστα για τη δεσποινίς Maisie και τις δύο καθαρίστριές της, αλλά ήταν το αγαπημένο τους δωμάτιο λόγω της μεγάλης εστίας και των απόκοσμων σκαλισμάτων. Οι δύο υφισταμένες της ήταν νεαρές κυρίες από το τοπικό κολέγιο τις οποίες προσέλαβε έναντι μιας βαριάς αμοιβής, με την προϋπόθεση ότι δεν θα συζητούσαν ποτέ το κτήμα ή τα μέτρα ασφαλείας του. Για καλή της τύχη, τα δύο κορίτσια ήταν ταπεινοί μαθητές που απολάμβαναν τις επιστημονικές διαλέξεις και τους μαραθωνίους Skyrim και όχι τους τυπικούς κακομαθείς και απείθαρχους τύπους που συνάντησε η Maisie στην Ιρλανδία ενώ εργαζόταν εκεί με προσωπική ασφάλεια από το 1999 έως το 2005.
  
  Τα κορίτσια της ήταν κορυφαίες μαθήτριες που περηφανευόντουσαν για τις δουλειές του σπιτιού τους και εκείνη τα έδινε τακτικά φιλοδωρήματα για την αφοσίωσή τους και την αποτελεσματική τους εργασία. Ήταν μια καλή σχέση. Υπήρχαν μερικά μέρη στο Thurso Manor που διάλεξε η δεσποινίς Maisie για να καθαριστεί και τα κορίτσια της προσπάθησαν να μείνουν μακριά τους - ο ξενώνας και το κελάρι.
  
  Ιδιαίτερο κρύο έκανε σήμερα λόγω καταιγίδας, που ανακοινώθηκε από το ραδιόφωνο την προηγούμενη μέρα, η οποία αναμενόταν να καταστρέψει τη βόρεια Σκωτία για τις επόμενες τουλάχιστον τρεις ημέρες. Μια φωτιά έσκασε σε ένα μεγάλο τζάκι, όπου οι φλόγες έγλειψαν τους απανθρακωμένους τοίχους μιας κατασκευής από τούβλα που έτρεχε πάνω από μια ψηλή καμινάδα.
  
  "Σχεδόν τελειώσατε, κορίτσια;" Η Μέιζι ρώτησε από την πόρτα πού στεκόταν με το δίσκο.
  
  "Ναι, τελείωσα", χαιρέτησε η αδύνατη μελαχρινή Λίντα, χτυπώντας τα τζίντζερ μαλλιά της φίλης της Λίζι με ένα ξεσκονόπανο στα μάγουλα της Lizzy. "Ωστόσο, το τζίντζερ εξακολουθεί να υστερεί", αστειεύτηκε.
  
  "Τι είναι?" ρώτησε η Λίζι όταν είδε την όμορφη τούρτα γενεθλίων.
  
  "Λίγος δωρεάν διαβήτης", ανακοίνωσε η Maisie καθώς κοίταξε.
  
  "Για ποια περίσταση;" ρώτησε η Λίντα, σέρνοντας τη φίλη της στο τραπέζι μαζί της.
  
  Η Maisie άναψε ένα κερί στη μέση: "Σήμερα κυρίες έχω τα γενέθλιά μου και είστε τα άτυχα θύματα της υποχρεωτικής γευσιγνωσίας μου".
  
  "Ω Θεέ μου. Ακούγεται απαίσιο, έτσι δεν είναι, Τζίντζερ;" Η Λίντα αστειεύτηκε ενώ η φίλη της έσκυψε για να περάσει το δάχτυλό της πάνω από το γλάσο για να το γευτεί. Η Maisie χτύπησε παιχνιδιάρικα το χέρι της και σήκωσε το κρεοπωλείο της σε μια χλευαστική απειλή, προκαλώντας τα κορίτσια να τσιρίξουν από χαρά.
  
  "Χρόνια πολλά δεσποινίς Maisie!" φώναξαν και οι δύο, ανυπομονώντας να δουν την επικεφαλής οικονόμο να επιδίδεται στο χιούμορ του Χάλογουιν. Η Μέιζι μόρφασε, έκλεισε τα μάτια της, περιμένοντας να επιτεθούν τα ψίχουλα και το παγετό, και κατέβασε το μαχαίρι της στην τούρτα.
  
  Όπως ήταν αναμενόμενο, η πρόσκρουση έσπασε την τούρτα στα δύο και τα κορίτσια τσίριξαν από χαρά.
  
  "Έλα, έλα", είπε η Maisie, "σκάψτε πιο βαθιά. Δεν έχω φάει όλη μέρα".
  
  "Κι εγώ", γκρίνιαξε η Λίζι καθώς η Λίντα μαγείρευε επιδέξια για όλους τους.
  
  Το κουδουνι χτυπησε.
  
  "Περισσότεροι καλεσμένοι;" ρώτησε η Λίντα με το στόμα γεμάτο.
  
  "Ω, όχι, ξέρεις ότι δεν έχω φίλους", χαμογέλασε η Μέιζι γουρλώνοντας τα μάτια της. Μόλις είχε πιει την πρώτη της μπουκιά και τώρα έπρεπε να την καταπιεί γρήγορα για να δείχνει ευπαρουσίαστη, κάτι που ήταν το πιο ενοχλητικό κατόρθωμα, ακριβώς τη στιγμή που νόμιζε ότι μπορούσε να χαλαρώσει. Η δεσποινίς Maisie άνοιξε την πόρτα και την υποδέχτηκαν δύο κύριοι με τζιν και σακάκια που της θύμιζαν κυνηγούς ή ξυλοκόπους. Η βροχή έπεφτε ήδη πάνω τους, και ένας κρύος άνεμος φυσούσε μέσα από τη βεράντα, αλλά κανένας από τους άνδρες δεν πτοήθηκε ούτε προσπάθησε να σηκώσει τα κολάρα του. Ήταν ξεκάθαρο ότι το κρύο δεν τους τρόμαξε.
  
  "Μπορώ να σε βοηθήσω?" ρώτησε.
  
  "Καλημέρα, κυρία. Ελπίζουμε να μπορέσετε να μας βοηθήσετε", είπε ο ψηλότερος των δύο φιλικών ανδρών με γερμανική προφορά.
  
  "Με τι?"
  
  "Δεν κάνουμε σκηνή ή δεν καταστρέφουμε την αποστολή μας εδώ", απάντησε αδιάφορα ένας άλλος. Ο τόνος του ήταν ήρεμος, πολύ πολιτισμένος και η Maisie αποφάσισε ότι είχε μια προφορά από κάπου στην Ουκρανία. Τα λόγια του θα είχαν καταστρέψει τις περισσότερες γυναίκες, αλλά η Maisie ήταν ικανή να φέρει κοντά τους ανθρώπους και να ξεφορτωθεί τις περισσότερες. Ήταν πράγματι κυνηγοί, πίστευε, ξένοι που στάλθηκαν σε αποστολή για να ενεργήσουν τόσο σκληρά όσο τους προκάλεσαν, εξ ου και η ήρεμη διάθεση και το ανοιχτό αίτημα.
  
  "Ποια είναι η αποστολή σου; Δεν μπορώ να υποσχεθώ συνεργασία εάν θέτει σε κίνδυνο τη δική μου", είπε αποφασιστικά, επιτρέποντάς τους να την προσδιορίσουν ως κάποιον που γνώριζε τη ζωή. "Με ποιον είσαι;"
  
  "Δεν μπορούμε να πούμε, κυρία. Μπορείς να κάνεις στην άκρη, σε παρακαλώ".
  
  "Και ζητήστε από τους νεαρούς φίλους σας να μην ουρλιάζουν", ρώτησε ο ψηλότερος.
  
  "Είναι αθώοι πολίτες, κύριοι. Μην τους εμπλακείτε σε αυτό", είπε η Μέιζι πιο αυστηρά και βγήκε στη μέση της πόρτας. "Δεν έχουν λόγο να ουρλιάζουν".
  
  "Ωραία, γιατί αν το κάνουν, θα τους δώσουμε έναν λόγο", απάντησε ο Ουκρανός με μια φωνή τόσο ευγενική που φαινόταν θυμωμένος.
  
  "Δεσποινίς Maisie! Ολα ειναι καλά?" Φώναξε η Λίζι από το σαλόνι.
  
  "Dandy, κούκλα! Φάε την πίτα σου!" Η Μέισι ξαναφώναξε.
  
  "Τι σε έστειλαν εδώ να κάνεις; Είμαι ο μόνος κάτοικος της περιουσίας του εργοδότη μου για τις επόμενες εβδομάδες, οπότε ό,τι κι αν ψάχνετε, έχετε έρθει τη λάθος στιγμή. Είμαι απλώς μια οικονόμος", τους ενημέρωσε επίσημα και έγνεψε ευγενικά πριν τραβήξει αργά την πόρτα για να την κλείσει.
  
  Δεν αντέδρασαν καθόλου και, παραδόξως, αυτό ήταν που έκανε τη Maisie McFadden να πάθει κρίση πανικού. Κλείδωσε την εξώπορτα και πήρε μια βαθιά ανάσα, ευγνώμων που δέχτηκαν την παρωδία της.
  
  Ένα πιάτο έσπασε στο σαλόνι.
  
  Η δεσποινίς Maisie έσπευσε να δει τι συμβαίνει και βρήκε τα δύο κορίτσια της σφιχτά αγκαλιασμένα από δύο άλλους άντρες που προφανώς είχαν σχέση με τους δύο επισκέπτες της. Σταμάτησε νεκρή στα ίχνη της.
  
  "Πού είναι η Ρενάτα; ρώτησε ένας από τους άνδρες.
  
  "Δεν ξέρω ποιος είναι", τραύλισε η Μέιζι, σφίγγοντας τα χέρια της μπροστά της.
  
  Ο άντρας έβγαλε το Makarov και έκανε ένα βαθύ τραύμα στο πόδι της Lizzy. Η κοπέλα ούρλιαξε υστερικά, όπως και η φίλη της.
  
  "Πες τους να σωπάσουν αλλιώς θα τους φιμώσουμε με την επόμενη σφαίρα", σφύριξε. Η Maisie έκανε ό,τι της είπαν, ζητώντας από τα κορίτσια να παραμείνουν ήρεμα για να μην τα εκτελέσουν άγνωστοι. Η Λίντα κατέρρευσε, το σοκ της εισβολής ήταν υπερβολικό. Ο άντρας που την κρατούσε απλώς την πέταξε στο πάτωμα και της είπε: "Δεν μοιάζει με ταινία, έτσι, γλυκιά μου;"
  
  "Ρενάτα! Που είναι αυτή?" φώναξε κρατώντας την τρεμάμενη και τρομαγμένη Λίζι από τα μαλλιά και στρέφοντας το όπλο του στον αγκώνα της. Τώρα η Μέιζι κατάλαβε ότι αναφέρονταν στην αχάριστη κοπέλα που έπρεπε να φροντίσει μέχρι να επιστρέψει ο κύριος Περντού. Όσο κι αν μισούσε αυτή τη ματαιόδοξη σκύλα, η Maisie πληρωνόταν για να την προστατεύει και να την ταΐζει. Δεν μπορούσε να τους μεταβιβάσει το περιουσιακό στοιχείο με εντολή του εργοδότη της.
  
  "Άφησε με να σε πάω κοντά της", της πρότεινε ειλικρινά, "αλλά σε παρακαλώ άσε τα κορίτσια που καθαρίζουν ήσυχα".
  
  "Δέστε τα και κρύψτε τα στην ντουλάπα. Αν τσιρίζουν, θα τους μαχαιρώσουμε σαν παριζιάνικες πόρνες", χαμογέλασε ο επιθετικός οπλοφόρος καθώς αντίκρισε τα μάτια της Λίζι ως προειδοποίηση.
  
  "Αφήστε με να σηκώσω τη Λίντα από το έδαφος. Για όνομα του Θεού, δεν μπορείτε να αφήσετε ένα παιδί να ξαπλώσει στο πάτωμα στο κρύο", είπε η Μέιζι στους άντρες χωρίς φόβο στη φωνή της.
  
  Την άφησαν να οδηγήσει τη Λίντα σε μια καρέκλα δίπλα στο τραπέζι. Χάρη στις γρήγορες κινήσεις των επιδέξιων χεριών της, δεν παρατήρησαν το μαχαίρι κρέατος, το οποίο η δεσποινίς Μέιζι έβγαλε από κάτω από το κέικ και γλίστρησε στην τσέπη της ποδιάς της. Με έναν αναστεναγμό, πέρασε τα χέρια της πάνω από το στήθος της για να τα καθαρίσει από τα ψίχουλα και το κολλώδες πάγωμα και είπε: "Πάμε".
  
  Οι άντρες την ακολούθησαν μέσα από την τεράστια τραπεζαρία με όλες τις αντίκες, μπαίνοντας στην κουζίνα, όπου η μυρωδιά του φρεσκοψημένου κέικ εξακολουθούσε να υπάρχει. Αντί όμως να τους πάει στον ξενώνα, τους πήγε στο υπόγειο. Οι άνδρες δεν γνώριζαν την εξαπάτηση, καθώς το υπόγειο ήταν συνήθως χώρος για ομήρους και μυστικά. Το δωμάτιο ήταν τρομερά σκοτεινό και μύριζε θειάφι.
  
  "Δεν υπάρχει φως εδώ κάτω;" ρώτησε ένας από τους άνδρες.
  
  "Υπάρχει ένας διακόπτης στον κάτω όροφο. Δεν είναι καλό για έναν δειλό σαν εμένα που περιφρονεί τα σκοτεινά δωμάτια, ξέρεις. Καταραμένες ταινίες τρόμου θα σε πιάνουν κάθε φορά", ψέλλισε αδιάφορα.
  
  Στα μισά της σκάλας, η Maisie βυθίστηκε ξαφνικά και κάθισε. Ο άντρας που την ακολούθησε σκόνταψε πάνω από το σώμα της που στριφογύριζε και κατέβηκε βίαια τις σκάλες καθώς η Μέιζι γύρισε γρήγορα το άγκιστρο πίσω για να μαχαιρώσει τον δεύτερο άντρα πίσω της. Μια χοντρή, βαριά λεπίδα έπεσε στο γόνατό του, χώρισε την επιγονατίδα από την κνήμη, ενώ τα οστά του πρώτου ανθρώπου κράξανε στο σκοτάδι όπου προσγειώθηκε, σιωπώντας τον αμέσως.
  
  Καθώς βρυχήθηκε από τρομερή αγωνία, ένιωσε ένα συντριπτικό χτύπημα στο πρόσωπό της που την ακινητοποίησε στιγμιαία, αφήνοντάς την αναίσθητη. Καθώς η σκοτεινή ομίχλη καθάρισε, η Μέιζι είδε τους δύο άντρες από την μπροστινή πόρτα να εμφανίζονται στην κορυφή που προσγειώθηκαν. Όπως υποδήλωνε η εκπαίδευσή της, ακόμη και μέσα στη ζάλη της, πρόσεχε την επικοινωνία τους.
  
  "Δεν είναι εδώ η Ρενάτα, ηλίθιοι! Οι φωτογραφίες που μας έστειλε ο Clive την δείχνουν στον ξενώνα! Αυτός είναι έξω. Φέρτε την οικονόμο!"
  
  Η Μέιζι ήξερε ότι θα μπορούσε να είχε χειριστεί τρεις από αυτές, αν δεν την είχαν απαλλάξει από τον μαχαίρι. Άκουγε ακόμα τον εισβολέα που κρατούσε το γόνατο να ουρλιάζει στο βάθος καθώς έβγαιναν στην αυλή, όπου τους μούσκεψε η παγωμένη βροχή.
  
  "Κωδικοί. Εισαγάγετε κωδικούς. Ξέρουμε για τις προδιαγραφές ασφαλείας, αγαπητέ, οπότε μη διανοηθείς καν να μας κοροϊδέψεις", της γάβγισε ένας άντρας με ρώσικη προφορά.
  
  "Ήρθες να την ελευθερώσεις; Δουλεύεις γι' αυτήν;" ρώτησε η Maisie καθώς πάτησε μια σειρά αριθμών στο πρώτο πληκτρολόγιο.
  
  "Δεν είναι δική σου δουλειά", απάντησε ο Ουκρανός από την εξώπορτα με έναν όχι πολύ ευγενικό τόνο. Η Μέιζι γύρισε, με τα μάτια της να φτερουγίζουν από τη στατικότητα του νερού που κυλούσε.
  
  "Είναι λίγο πολύ δουλειά μου", απάντησε εκείνη. "Είμαι υπεύθυνος γι" αυτήν".
  
  "Παίρνεις πραγματικά τη δουλειά σου στα σοβαρά. Είναι νόστιμο", της απευθύνθηκε πατρονικά ένας φιλικός Γερμανός στην εξώπορτα. Πίεσε δυνατά με το κυνηγετικό μαχαίρι του την κλείδα της. "Τώρα άνοιξε αυτή τη γαμημένη πόρτα".
  
  Η Μέιζι άνοιξε την πρώτη πόρτα. Τρεις από αυτούς μπήκαν μαζί της στο κενό ανάμεσα στις δύο πόρτες. Αν μπορούσε να τα περάσει με τη Ρενάτα και να κλείσει την πόρτα, θα μπορούσε να τα κλειδώσει με τη λεία τους και να επικοινωνήσει με τον κ. Περντού για ενίσχυση.
  
  "Άνοιξε τη διπλανή πόρτα", διέταξε ο Γερμανός. Ήξερε τι σχεδίαζε και φρόντισε να επέμβει πρώτη για να μην μπορέσει να τους μπλοκάρει. Έδειξε στον Ουκρανό να καθίσει στην εξωτερική πόρτα. Η Maisie άνοιξε τη διπλανή πόρτα, ελπίζοντας ότι η Mirela θα τη βοηθούσε να απαλλαγεί από τους εισβολείς, αλλά δεν ήξερε την έκταση των εγωιστικών παιχνιδιών δύναμης της Mirela. Γιατί θα βοηθούσε τους απαγωγείς της να αποκρούσουν τους εισβολείς αν και οι δύο φατρίες δεν έχουν καλή θέληση απέναντί της; Η Μιρέλα στάθηκε όρθια, ακουμπισμένη στον τοίχο πίσω από την πόρτα, κρατώντας το βαρύ καπάκι της πορσελάνης της τουαλέτας. Όταν είδε τη Maisie να μπαίνει από την πόρτα, δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Η εκδίκησή της ήταν μικρή, αλλά επαρκής προς το παρόν. Με όλη της τη δύναμη, η Μιρέλα γύρισε το καπάκι και το χτύπησε στο πρόσωπο της Μέιζι, σπάζοντας τη μύτη και το σαγόνι της με ένα χτύπημα. Το σώμα της οικονόμου έπεσε πάνω στους δύο άνδρες, αλλά όταν η Μιρέλα προσπάθησε να κλείσει την πόρτα, ήταν πολύ γρήγοροι και πολύ δυνατοί.
  
  Ενώ η Maisie ήταν στο πάτωμα, έβγαλε τη συσκευή επικοινωνίας που χρησιμοποιούσε για να στείλει τις αναφορές της στο Purdue και πληκτρολόγησε το μήνυμά της. Στη συνέχεια το έβαλε στο σουτιέν της και δεν κουνήθηκε καθώς άκουσε τους δύο κακοποιούς να υποτάσσουν και να κακοποιούν τον αιχμάλωτο. Η Μέιζι δεν μπορούσε να δει τι έκαναν, αλλά άκουγε τις πνιχτές κραυγές της Μιρέλας πάνω από τα γρυλίσματα των επιτιθέμενών της. Η οικονόμος κύλησε με το στομάχι της για να κοιτάξει κάτω από τον καναπέ, αλλά δεν μπορούσε να δει τίποτα μπροστά της. Όλοι έμειναν σιωπηλοί και τότε άκουσε τη γερμανική εντολή: "Να ανατινάξετε τον ξενώνα μόλις βγούμε από την ακτίνα. Φυτέψτε εκρηκτικά".
  
  Η Maisie ήταν πολύ αδύναμη για να κινηθεί, αλλά προσπάθησε να συρθεί μέχρι την πόρτα.
  
  "Κοίτα, αυτός είναι ακόμα ζωντανός", είπε ο Ουκρανός. Οι άλλοι άντρες μουρμούρισαν κάτι στα ρωσικά καθώς έστηναν τους πυροκροτητές. Ο Ουκρανός κοίταξε τη Maisie και κούνησε το κεφάλι του, "Μην ανησυχείς, αγαπητέ. Δεν θα σας αφήσουμε να πεθάνετε με έναν τρομερό θάνατο στη φωτιά".
  
  Χαμογέλασε πίσω από το φλας του ρύγχους του καθώς ο πυροβολισμός αντηχούσε από τη δυνατή βροχή.
  
  
  Κεφάλαιο 42
  
  
  Το βαθύ μπλε μεγαλείο του Ατλαντικού τύλιξε τους δύο δύτες καθώς κατέβαιναν σταδιακά προς τις καλυμμένες με ύφαλους κορυφές της υποβρύχιας γεωγραφικής ανωμαλίας που είχε εντοπίσει ο Purdue στον σαρωτή του. Έφτασε όσο πιο βαθιά μπορούσε με ασφάλεια και κατέγραψε το υλικό, τοποθετώντας μερικές από τις διάφορες αποθέσεις σε μικρούς σωλήνες δειγμάτων. Με αυτόν τον τρόπο, ο Perdue μπορούσε να προσδιορίσει ποια ήταν τοπικά κοιτάσματα άμμου και ποια ήταν από ξένα υλικά όπως το μάρμαρο ή ο μπρούντζος. Τα ιζήματα που αποτελούνται από ορυκτά άλλα από αυτά που βρίσκονται σε τοπικές θαλάσσιες ενώσεις μπορεί να ερμηνευθούν ως πιθανώς ξένα, πιθανώς ανθρωπογενή.
  
  Από το βαθύ σκοτάδι του μακρινού βυθού του ωκεανού, ο Purdue σκέφτηκε ότι είδε τις απειλητικές σκιές των καρχαριών. Αυτό τον τρόμαξε, αλλά δεν μπορούσε να προειδοποιήσει τον Σαμ, ο οποίος είχε την πλάτη του στραμμένη λίγα μέτρα πιο πέρα. Ο Perdue κρύφτηκε πίσω από μια προεξοχή υφάλου και περίμενε, ανησυχώντας ότι οι φυσαλίδες του θα έδιναν την παρουσία του. Τελικά, τόλμησε να εξετάσει προσεκτικά την περιοχή και, προς ανακούφισή του, ανακάλυψε ότι η σκιά ήταν απλώς ένας μοναχικός δύτης που κινηματογραφούσε τη θαλάσσια ζωή στους υφάλους. Έβλεπε από το περίγραμμα του σώματος του δύτη ότι ήταν γυναίκα, και για μια στιγμή σκέφτηκε ότι μπορεί να ήταν η Νίνα, αλλά δεν ήταν έτοιμος να την πλησιάσει κολυμπώντας και να κοροϊδέψει τον εαυτό του.
  
  Ο Perdue βρήκε περισσότερο από το αποχρωματισμένο υλικό που μπορεί να έκανε τη διαφορά και συγκέντρωσε όσα περισσότερα μπορούσε. Είδε ότι ο Σαμ κινούνταν τώρα σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, αγνοώντας τη θέση του Περντού. Ο Sam έπρεπε να τραβήξει φωτογραφίες και βίντεο από τις καταδύσεις τους, ώστε να μπορούν να μετρήσουν τα μέσα ενημέρωσης όταν επέστρεφαν στο γιοτ, αλλά γρήγορα εξαφανιζόταν στο σκοτάδι του υφάλου. Αφού ολοκλήρωσε τη συλλογή των πρώτων δειγμάτων, ο Perdue ακολούθησε τον Sam για να δει τι έκανε. Καθώς ο Purdue στρογγυλεύει ένα αρκετά μεγάλο σύμπλεγμα μαύρων βράχων, βρήκε τον Sam να μπαίνει σε μια σπηλιά κάτω από ένα άλλο τέτοιο σύμπλεγμα. Ο Σαμ εμφανίστηκε μέσα για να κινηματογραφήσει τους τοίχους και το δάπεδο της πλημμυρισμένης σπηλιάς. Ο Purdue επιτάχυνε για να προλάβει, με τη σιγουριά ότι σύντομα θα τους έλειπε το οξυγόνο.
  
  Τράβηξε το πτερύγιο του Σαμ, τρομάζοντας τον άντρα σχεδόν μέχρι θανάτου. Ο Περντού τους έκανε νόημα να ανέβουν στον επάνω όροφο και έδειξε στον Σαμ τα φιαλίδια που γέμισε με υλικά. Ο Σαμ έγνεψε καταφατικά και σηκώθηκαν για να συναντήσουν το λαμπρό φως του ηλιακού φωτός που διέσχιζε την επιφάνεια που πλησίαζε γρήγορα από πάνω τους.
  
  
  * * *
  
  
  Αφού διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε τίποτα ασυνήθιστο σε χημικό επίπεδο, η ομάδα ήταν λίγο απογοητευμένη.
  
  "Ακούστε, αυτή η στεριά δεν περιορίζεται μόνο στη δυτική ακτή της Ευρώπης και της Αφρικής", τους υπενθύμισε η Νίνα. "Ακριβώς επειδή τίποτα δεν είναι σίγουρο ακριβώς κάτω από εμάς δεν σημαίνει ότι δεν είναι λίγα μίλια δυτικά ή νοτιοδυτικά ακόμη και από την αμερικανική ακτή. Το κεφάλι ψηλά!"
  
  "Ήμουν τόσο σίγουρος ότι υπήρχε κάτι εδώ", αναστέναξε ο Περντού, ρίχνοντας το κεφάλι του πίσω εξαντλημένος.
  
  "Θα πέσουμε ξανά κάτω σύντομα", τον διαβεβαίωσε ο Σαμ, χτυπώντας τον καθησυχαστικά στον ώμο. "Είμαι σίγουρος ότι χτυπήσαμε κάτι, αλλά νομίζω ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα αρκετά βαθιά".
  
  "Συμφωνώ με τον Σαμ", έγνεψε καταφατικά ο Αλεξάντερ, πίνοντας άλλη μια γουλιά αλκοόλ. "Ο σαρωτής δείχνει ότι υπάρχουν κρατήρες και περίεργες δομές λίγο πιο κάτω".
  
  "Μακάρι να είχα τώρα ένα υποβρύχιο, εύκολα προσβάσιμο", είπε ο Purdue τρίβοντας το πηγούνι του.
  
  "Έχουμε αυτόν τον εξ αποστάσεως ερευνητή", πρότεινε η Νίνα. "Ναι, αλλά δεν μπορεί να μαζέψει τίποτα, Νίνα. Μπορεί να μας δείξει μόνο το έδαφος που ήδη γνωρίζουμε".
  
  "Λοιπόν, μπορούμε να προσπαθήσουμε να δούμε τι θα βρούμε σε μια άλλη κατάδυση", είπε ο Sam, "όσο νωρίτερα τόσο αργότερα". Κρατούσε την υποβρύχια κάμερά του στο χέρι του, κάνοντας κύλιση σε διάφορες λήψεις για να επιλέξει τις καλύτερες γωνίες για να ανεβάσει αργότερα.
  
  "Απολύτως", συμφώνησε ο Περντού. "Ας προσπαθήσουμε ξανά πριν τελειώσει η μέρα. Μόνο που αυτή τη φορά πάμε πιο δυτικά. Σαμ, θα γράψεις ό,τι βρούμε".
  
  "Ναι, και αυτή τη φορά έρχομαι μαζί σου", έκλεισε το μάτι η Νίνα στον Περντού καθώς ετοιμαζόταν να φορέσει τη στολή της.
  
  Κατά τη δεύτερη κατάδυση, συνέλεξαν αρκετά αρχαία αντικείμενα. Προφανώς, υπήρχε περισσότερη πνιγμένη ιστορία στα δυτικά αυτού του τόπου, ενώ υπήρχε επίσης πολλή αρχιτεκτονική θαμμένη υποβρύχια στον πυθμένα του ωκεανού. Η Περντιού φαινόταν ταραγμένη, αλλά η Νίνα μπορούσε να πει ότι τα αντικείμενα δεν ήταν αρκετά παλιά για να είναι από τη διάσημη εποχή της Ατλαντίδας και κουνούσε το κεφάλι της με συμπάθεια κάθε φορά που ο Περντού νόμιζε ότι κρατούσε το κλειδί της Ατλαντίδας.
  
  Στο τέλος, χτένισαν το μεγαλύτερο μέρος της καθορισμένης περιοχής που σκόπευαν να εξερευνήσουν, αλλά και πάλι δεν βρήκαν κανένα ίχνος της θρυλικής ηπείρου. Ίσως ήταν όντως πολύ βαθιά για να βρεθούν χωρίς τα κατάλληλα δοχεία έρευνας και ο Purdue δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να τα ανασύρει αμέσως μόλις επέστρεφε στη Σκωτία.
  
  
  * * *
  
  
  Επιστρέφοντας στο μπαρ στο Funchal, ο Otto Schmidt συνόψισε τα τελευταία αποτελέσματα του ταξιδιού του. Οι ειδικοί από το M önkh Saridag παρατήρησαν τώρα ότι ο "Longin" έχει συγκινηθεί. Ειδοποίησαν τον Otto ότι δεν ήταν πλέον στο Wewelsburg, αν και ήταν ακόμα ενεργός. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν καθόλου την τρέχουσα τοποθεσία του, πράγμα που σήμαινε ότι κρατούνταν σε ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον.
  
  Έλαβε επίσης είδηση από τους άνδρες του στο Thurso με καλά νέα.
  
  Κάλεσε την Ταξιαρχία των Renegade λίγο πριν τις 5 το απόγευμα για να δώσει αναφορά.
  
  "Bridges, αυτός είναι ο Schmidt", είπε κάτω από την ανάσα καθώς καθόταν σε ένα τραπέζι στην παμπ όπου περίμενε μια κλήση από το γιοτ του Purdue. "Έχουμε τη Ρενάτα. Ακυρώστε την αγρυπνία για την οικογένεια Στρένκοφ. Ο Arichenkov και εγώ θα επιστρέψουμε σε τρεις ημέρες".
  
  Παρακολούθησε τους Φλαμανδούς τουρίστες που στέκονταν έξω, περιμένοντας τους φίλους τους σε ένα ψαροκάικο, αγκυροβολημένο μετά από μια μέρα στη θάλασσα. Τα μάτια του στένεψαν.
  
  "Μην ανησυχείς για τον Περντού. Οι ενότητες παρακολούθησης στο σύστημα του Sam Cleve έφεραν το συμβούλιο ακριβώς σε αυτόν. Νομίζουν ότι έχει ακόμα τη Ρενάτα, οπότε θα τον φροντίσουν. Τον ακολουθούσαν από το Wewelsburg και τώρα βλέπω ότι είναι εδώ στη Μαδέρα για να τους πάρουν", ενημέρωσε τον Bridges.
  
  Δεν είπε τίποτα για το Solon's Place, το οποίο ήταν ο δικός του στόχος, μόλις έφεραν τη Renata και τον Longinus. Αλλά ο φίλος του Sam Cleve, ο τελευταίος μυημένος της Renegade Brigade, κλειδώθηκε σε μια σπηλιά που βρισκόταν ακριβώς εκεί που οι ειλητάριοι διέσχιζαν το δρόμο τους. Ως ένδειξη πίστης στην ταξιαρχία, ο δημοσιογράφος έστειλε στον Ότο τις συντεταγμένες αυτού που πίστευε ότι ήταν ο Τόπος του Σόλωνα, τον οποίο εντόπισε χρησιμοποιώντας τη συσκευή GPS που ήταν εγκατεστημένη στο κελί του.
  
  Όταν ο Πέρντιου, η Νίνα και ο Σαμ βγήκαν στην επιφάνεια, ο ήλιος άρχισε να βυθίζεται προς τον ορίζοντα, αν και το ευχάριστο, απαλό φως της ημέρας συνεχίστηκε για άλλες δύο ώρες. Κουρασμένοι ανέβηκαν στη θαλαμηγό, βοηθώντας ο ένας τον άλλον να ξεφορτώσουν τον εξοπλισμό κατάδυσης και το ερευνητικό τους βάρος ένα προς ένα.
  
  Ο Περντού ξεσήκωσε: "Πού στο διάολο είναι ο Αλέξανδρος;"
  
  Η Νίνα συνοφρυώθηκε, γυρίζοντας όλο της το σώμα για να κοιτάξει καλά το κατάστρωμα, "Ίσως ένα υποεπίπεδο;"
  
  Ο Σαμ κατέβηκε στο μηχανοστάσιο ενώ ο Περντιέ έλεγξε την καμπίνα, την πλώρη και το μαγειρείο.
  
  "Τίποτα", ανασήκωσε τους ώμους της η Περντιού. Έδειχνε έκπληκτος, όπως και η Νίνα.
  
  Ο Σαμ βγήκε από το μηχανοστάσιο.
  
  "Δεν τον βλέπω πουθενά", ανέπνευσε, βάζοντας τα χέρια του στους γοφούς του.
  
  "Αναρωτιέμαι αν ένας τρελός ανόητος έπεσε στη θάλασσα αφού ήπιε πάρα πολλή βότκα", σκέφτηκε δυνατά ο Περντύ.
  
  Η συσκευή επικοινωνίας του Purdue ακούστηκε ένα ηχητικό σήμα. "Ω, συγγνώμη, είμαι μόνο για ένα δευτερόλεπτο", είπε και έλεγξε το μήνυμα. Ήταν από τη Maisie McFadden. Αυτοι ειπαν
  
  "Σκυνοσυλλέκτες! Χωρίζω."
  
  Το πρόσωπο του Περντού ήταν τραβηγμένο και χλωμό. Του πήρε λίγο χρόνο για να σταθεροποιήσει τον καρδιακό του ρυθμό και αποφάσισε να διατηρήσει μια ομοιόμορφη καρίνα. Χωρίς κανένα σημάδι στενοχώριας, καθάρισε το λαιμό του και επέστρεψε στους άλλους δύο.
  
  "Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να επιστρέψουμε στο Funchal πριν σκοτεινιάσει. Θα επιστρέψουμε στις θάλασσες της Μαδέρας μόλις έχω τον κατάλληλο εξοπλισμό για αυτά τα άσεμνα βάθη", ανακοίνωσε.
  
  "Ναι, έχω ένα καλό συναίσθημα για αυτό που είναι από κάτω μας", χαμογέλασε η Νίνα.
  
  Ο Σαμ ήξερε διαφορετικά, αλλά άνοιξε μια μπύρα για τον καθένα τους και ανυπομονούσε τι τους περίμενε όταν επέστρεφαν στη Μαδέρα. Ο ήλιος δεν έδυε μόνο πάνω από την Πορτογαλία απόψε.
  
  
  ΤΕΛΟΣ
  
  
  
  
 Ваша оценка:
Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список

Кожевенное мастерство | Сайт "Художники" | Доска об'явлений "Книги"