Дети Иова
Самиздат:
[Регистрация]
[Найти]
[Рейтинги]
[Обсуждения]
[Новинки]
[Обзоры]
[Помощь|Техвопросы]
Дети Иова
Жил-был Иов, жили-были в оны годы его дети:
сыновья что твои сосны, дочери что твои ивы.
Исполняли они строго предписания завета,
жили мирно, и безбедно, и счастливо.
Но средь ночи град и гром
поразили спящий дом,
иссекли во цвете лет за ветвью ветвь.
День настал, не пробудив
стройных сосен, нежных ив:
целый лес утратил ночью белый свет.
Из-за отчего раденья
в вере, что ничтожны деньги,
что добро восторжествует, а не спесь;
из-за радостей минувших
и святого страха в душах,
из-за помыслов о сущем только здесь;
ради бога, ради черта,
что свои сводили счеты,
дети Иова, несите этот крест.
Жил-был Иов, жили-были его дети в оны годы:
сыновья что твои копья, дочери что твои розы.
Не вкусили они крови, не познали они голод,
и удел их не таил в себе угрозы.
Но средь ночи гром и град,
гневу не найдя преград,
превратили спящий дом в обитель слез.
Видел праведный палач,
как смиренный отчий плач
обуянный горем ветер в небо нес.
Из-за бога, из-за беса,
в ваших - ой ли? - интересах
(ведь не зря остерегают нас сердца);
из-за дьявола и бога,
ради общего итога,
то есть палки, что всегда о двух концах;
лучшей долей не владея,
чем последней стать потерей,
дети Иова, умрите для отца.
Перевод с польского Рене Римских.
Dzieci Hioba
Żyły przecież dzieci Hioba bogobojnie i dostatnio
Siedmiu synów jak te sosny siedem córek jak te brzozy
Szanowały swego ojca i kochały swoją matkę
Żyły w zgodzie z każdym przykazaniem bożym
A tej nocy błysk i grom
Runął ich bezpieczny dom
I na głowy spadł lawiną głazów grad
Dnia nie ujrzy więcej już
Siedem sosen, siedem brzóz
Jednej nocy cały las utracił świat
Za tę ojców nadgorliwość
W wierze w wyższą sprawiedliwość
Która każe ufać w dobra tryumf nad złem
Za lojalność i pokorę
I za łask minioną porę
Za niewiarę w świat za progiem który jest
Za ten zakład diabła z Bogiem
Czyj silniejszy będzie ogień
Dzieci Hioba Dzieci Hioba
Idzie kres
Żyły przecież dzieci Hioba na nadzieję w przyszłość rodu
Siedmiu synów jak te miecze siedem córek jak te róże
Nie zaznały w swoim życiu smaku krwi ni smaku głodu
I kto tylko żył szczęśliwy los im wróżył
A tej nocy grom i błysk
Śpiących pozamieniał w nic
Boży świt oglądał już dymiący gruz
Patrzył nieomylny kat
Jak litością zdjęty wiatr
Bogobojny lament Hioba w niebo niósł
Za ten zakład Boga z biesem
W zgodzie z waszym interesem
Choć ostrzega was jak może zmysłów pięć
Za ten zakład Boga z czartem
O kolejną dziejów kartę
I za kije końce oba za zwykłego życia chęć
Za to czego nie ujrzycie
Bo się wam odbierze życie
Dzieci Hioba Dzieci Hioba
Idzie śmierć
Связаться с программистом сайта.