|
Зорка ўяўнага неба,
Не знiкай для мяне - не трэба.
Я цяпла твайго не патрабую,
Я люблю цябе - нават чужую,
Iранiчны твой позiрк дарую,
Як i тое, што раз мо на год
Пераходзiш мой шлях быццам брод...
Зорка ўяўнага неба,
Не знiкай для мяне - не трэба.
Даражэй за любы пацалунак
Дараваны табою ратунак...
2002, кастрычнiк, 11, пятнiца, 21:53
|