|
Вось i ўсё.
I спёка адступiла.
Час дажджу цi iншае бяды...
I твае сляды ўжо сталi пылам,
Iх схавалi iншыя сляды.
Жнiвень гэтым годам прыпазнiўся -
Цiшыня прыйшла ўжо на палi.
Ён, што прагнуў працы, разгубiўся.
Заблукаў у гэтай цiшынi.
Твой цягнiк ужо iмкнецца ў восень -
Прагне лёту жоўтая страла.
Да гудка iмгненне засталося,
Сумны ўзмах чырвонага крыла...
2002, жнiвень, 9, пятнiца, 10:16
|