|
|
||
|
Часам здаецца, што неба складзена з душ пустых - Iм жа таксама трэба месца... Бо не для iх пяшчота райскага саду, пякельнага полымя жар... Прымае iх толькi неба, бясконцы халодны абшар. Свет, як яны пустэльны. Абыякавы край, як нiшто непадзельны... Поле для хмарных зграй. 1997, снежань, 20, субота |
|