Carter Nick : другие произведения.

61-70 זאַמלונג פון דעטעקטיוו דערציילונגען וועגן

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:
Школа кожевенного мастерства: сумки, ремни своими руками
 Ваша оценка:

  
  
  קאַרטער ניק
  
  61-70 זאַמלונג פון דעטעקטיוו דערציילונגען וועגן Nick Carter
  
  
  
  
  
  
  61-70 קילמאַסטער זאַמלונג פון דעטעקטיוו דערציילונגען וועגן Nick Carter
  
  
  
  
  61. מאָסקווע http://flibusta.is/b/662356/read
  מאָסקווע
  63. אייז באָמבע נול http://flibusta.is/b/678525/read
  אייז באָמבע נול
  64. צייכן פון Cosa Nostra http://flibusta.is/b/610141/read
  מארק פון Cosa Nostra
  65. קאַיראָ מאַפיאַ http://flibusta.is/b/612056/read
  די קאַיראָ מאַפיאַ
  66. ינקאַ טויט סקוואַד http://flibusta.is/b/610907/read
  ינקאַ טויט סקוואַד
  67. באַפאַלן אויף ענגלאַנד http://flibusta.is/b/612937/read
  אַטאַקע אויף ענגלאַנד
  68. תוו טעראָר http://flibusta.is/b/612938/read
  די תוו טעראָר
  69. קאָדענאַמע: ווערעוואָלף http://flibusta.is/b/668195/read
  קאָד נאָמען: ווערעוואָלף
  70. סטרייק קראַפט פון טעראָר http://flibusta.is/b/646617/read
  סטרייק פאָרס טעראָר
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  מאָסקווע
  
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  
  מאָסקווע
  
  
  
  איבערגעזעצט פֿון לב שקלאָווסקי
  
  
  געווידמעט דער אָנדענק פון דעם אומגעקומען זון אַנטאָן.
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 1
  
  
  
  
  
  
  
  
  לעוואָנע ליכט שאָון אויף לייק מעד צו די מזרח. אי ך בי ן געשטאנע ן פאר ן פענצטער , הוי ך איבע ר ד י איבעריק ע װעלט , צוגעהער ט ד י קראכענישן , געברומע ן או ן פו ן אונטן . אפילו דאָ אין דעם האָטעל, די ראַש פון לאַס וועגאַס איז נישט סאַפּרעסט. עס איז טאַקע אַ ביסל שוואַכער געוואָרן הינטער די געדיכטע מויערן, אָבער מע האָט נישט געקאָנט פֿאַרגעסן וווּ דו ביסט געווען — די פֿריילעכע הויפּטשטאָט פֿון דער וועלט. 'ניק? ניק, מלאך, ביסטו ארויף? די שײטלעך האָבן געראַשט הינטער מיר. כאט ש אי ך הא ב ניש ט אנגעצונד ן דע ם לאמפ , אי ז דורכ ן פענצטע ר געקומע ן גענו ג לבנה־ליכ ט צ ו זען , א ז גײל ס לאנג ע פיס , באװעג ן זי ך אונטע ר דע ר שײטל .
  
  
  ― גײ שלאָפֿן ― האָב איך געשעפּטשעט. "איך וועל עפּעס טרינקען." זי האט געמאכט א קלאנג פון פראטעסט. די שײטלעך האבן װידער גערוישט און איר לאנגער, שלאנקער, נאקעטער קערפער איז ארויס פון בעט. זי האט זיך צו מיר אריבערגעצויגן מיט האלב פארמאכטע אויגן. זי האט װידער געמאכט א קלאנג פון פראטעסט. װען זי איז געװען נעבן מיר, האט זי ערשט געדריקט איר שטערן און דערנאך איר נאז גראד אונטער מײן אקסל, צװישן מײן האלדז און מײן ארעם. זי האט שעמעוודיק אויסגעדרייט דעם קאפ אויף דער זייט און זיך שווער צוגעבויגן צו מיר. זי האט ארויסגעלאזט א לאנגן, טיפן זיפץ פון צופֿרידנקייט. ― נעם מיך, ביטע ― האָט זי געזאָגט מיט אַ קלײן מײדל.
  
  
  אייז־קובעס זײנען ארײנגעפאלן אין מײן לײדיקן גלאז. איך האָב אַרײַנגעטאָן מײַן אָרעם אַרום אירע פּלייצעס און זי צוריק געפירט אין בעט. ערשט זי האט זיך אװעקגעזעצט, דערנאך זיך אויסגעשטרעקט אויפן רוקן. איך געקוקט אויף איר און געזען די לעוואָנע - ליכט שפיגלט זיך אויף איר לאַרגעלי קורוועס און ווייך האָלאָווז.
  
  
  Gail Black איז געווען אַ מיטגליד פון אַן אַלע-מיידל רעוויו גרופּע אין לאַס וועגאַס. יעדע נאכט האבן זײ מיט נײן און פערציק אנדערע שײנע יונגע װײבער זיך אנגעטאן אין טײערע פעדער־קאסטומען און געטאנצט. ווען איך האָב דאָס ערשט געזען, האָב איך זיך דערשטוינט וואָס עמעצער קען געפֿינען אַזוי פילע פּאָר שיינע פיס און שטעלן זיי אין אַ רודערן.
  
  
  איך באגעגנט גייל אין דעם האָטעל. איך בין געגאנגען צו פרישטיק און זיך אפגעשטעלט א מאמענט צו אריינווארפן א פערטל אין די וועהינג מאשין. עס האט זיך געקלונגען פון רעדער, דערנאך א קליק פון א ברעמער ראד, אביסל שפעטער נאך א קליק, און ביים דריטן קליק האט זיך געהערט דער קלאנג פון פאלן געלט. איצט האב איך געהאט זעקס פערטל.
  
  
  און דעמאָלט איך באמערקט גייל. עס האט אויסגעזען ווי זי גייט אויך אין עסצימער. זי האט זיך געמוזט אומקערן בײם קלאנג פון פאלן געלט. זי איז געשטאנען אויפן שװעל פונעם עסצימער און האט אויף מיר געקוקט מיט א פרעגנדיקן שמייכל. איך לאַפט אין ענטפער. ז י הא ט געטראג ן ענג ע ראזע ע הויזן , או ן א װײס ן מיני ־ רעקל , װא ס הא ט געהאנגע ן פונק ט איבע ר אי ר פופל . זי האט געטראגן הויכע כילז. איר האָר איז געווען די קאָליר פון מאַהאַגאַני, לאַנג און דיק. איר קענען מאַכן אַ פּלאַץ פון עס. אויב אַ פרוי ווערז עס פלאָלאַסלי, אָן אַ איין אויס-פון-אָרט האָר, מיר קענען בעשאָלעם זאָגן אַז זי איז זייער אַרויסגעוואָרפן, רעזערווירט און רויק. אזעלכ ע פרוי , װא ס הא ט געלאז ט דרײע ן ד י געדיכט ע האר , הא ט געמאכ ט א ן אײנדרו ק פו ן דעבאט , לאזן .
  
  
  פּלוצעם איז זי געקומען צו מיר. דער פערטל האָט זיך אַרומגעשפּרונגען אין מיין האַנט, ווען איך האָב געפּרוּווט באַשליסן צי איך זאָל אַנטלויפן מיט די געלט אָדער ווידער פרובירן. אי ך הא ב אנגעהויב ן פארשטײ ן װ י אזו י ד י דאזיק ע ארעמ ע מענטשן , האב ן זי ך געקענ ט אדיק ט װערן . אבער ווען דאָס מיידל געקומען צו מיר, איך פארגעסן וועגן פערטל דאָללאַרס, גאַמבלינג און לאַס וועגאַס.
  
  
  עס איז געווען כּמעט אַ טאַנצן. די באַוועגונג איז געווען גרינג צו באַשרייַבן: נאָר שטעלן איין פֿיס אין פראָנט פון די אנדערע און גיין אַ גיין. אבער דעם שיין באַשעפעניש אריבערגעפארן מער ווי נאָר זייַן לעגס. די היפּס האָבן זיך געבויגן, די רוקן איז געװען לאַנג, די בריסט האָבן זיך אױסגעשפּרײט, די פּלייצעס זײַנען צוריק אַרײַנגעװאָרפֿן, די טאַנצנדיקע פיס האָבן געמאַכט לאַנגע פּאַסן. און עס איז שטענדיק געווען דאָס געלעכטער.
  
  
  "העלא," זי געזאגט אין די קול פון אַ קליין מיידל. "דו האסט געוואונען?"
  
  
  'אוי
  
  
  "איר וויסן, נאָך די לעצטע ווייַזן, איך וואַרפן פינף דאָללאַרס אין דעם זאַך און האט נישט געווינען עפּעס. וויפיל געלט האסטו?
  
  
  — א פערטל דאלאר.
  
  
  זי האט א קלינג געטאן מיט דער צונג און זיך געשטאנען אויף אײן פוס, א ביסל בײגנדיק דעם אנדערן. זי האט אויפגעהויבן איר שארפע נאז און געקלאפט מיט איר נעגל אויף די צײן. "איר וועט קיינמאָל געווינען מיט די נאַריש דעוויסעס. איך טראַכטן די זאַך וועט קיינמאָל באַצאָלן אַוועק." זי האט געקוקט אויפן װאקמאשין, װי עס װאלט געװען עמעצן, װאם זי האט נישט ליב.
  
  
  איך לאַפט באַרויקן. ― הער, ― זאָג איך ― האָסטו שױן געמאַכט פֿרישטיק? זי האט געשאקלט מיטן קאפ. "אָוקיי, קען איך באַקומען איר אַ פרישטיק? דאָס איז דער קלענסטער, וואָס איך קען איצט טאָן, וואָס איך האָב געוואונען אַ און אַ האַלב דאָלאַר געלט."
  
  
  זי האט נאך ברייטער געלאכט און אויסגעשטרעקט די האנט. "מיין נאָמען איז גייל שווארצע. איך אַרבעט אין אַ זשורנאַל."
  
  
  איך האב אנגעכאפט איר האנט. "איך בין ניק קאַרטער. איך בין אויף וואַקאַציע. '
  
  
  איצ ט הא ט ד י לבנה־שיכ ט זי ך צוגעפלעג ט א זילבערנע ר שטראל ן או ן ד י שאט ן פו ן גאיל ס נאקעט ע קערפער . "אָה, ניק," זי געמורמלט. דער צימער איז מיטאמאל געווארן זייער שטיל. דער גערויש פון די קאַסינאָ איז געווען דערטרונקען געווארן דורך אונדזער ברידינג און די באַוועגונג פון אונדזער ללבער אויף די שיץ. איך פּעלץ איר שלאַנק גוף דערגרייכן מיין האַנט.
  
  
  אי ך הא ב געקושט אי ר אנגעשטאנענע ר האלדז , צוגעגרײכ ט מי ט ד י ליפ ן צ ו אי ר אויער . דערנאָך האָב איך פּעלץ איר האַנט אויף מיר און זי האָט מיך געפירט. אין דעם מאָמענט, וואָס איך בין אַרײַן אין איר, האָבן אונדזערע קערפּער זיך אויסגעפרוירן. איך בין פּאַמעלעך אַרײַן אין איר. איך האב געהערט דאס שיסן פון איר אטעם אנטלויפן דורך אירע צוגעקלעפטע ציין, און אירע נעגל האבן זיך געגראבן אין מיינע אקסלען, און מיר האבן גורם געווען א שרעקליכע ווייטאג. אי ך בי ן זי ך נא ך נענטע ר צ ו אי ר אריבערגעפיר ט או ן הא ב געפיל ט אי ר פו ן ד י העק ן פו ן מײנ ע פיס , װא ם האב ן מי ך געדריקט .
  
  
  מי ר זײנע ן געבליב ן אזו י באװעגלעכ ע צײט . איך האב געשפירט איר נאסע װארעמקײט ארום מיר. אי ך הא ב זי ך ארויפגעלײג ט אוי ף ד י עלנבויג ן או ן אי ר ארײנגעקוק ט אי ר פנים . זי האט צוגעמאכט די אויגן, איר מויל איז געװען צײטװײליק אפן, די געדיכטע האר האבן זיך װילד ארומגעלאפן ארום קאפ. אײן אויג איז געװען האלב באדעקט מיט לײזע הארן.
  
  
  איך אנגעהויבן צו מאַך זייער סלאָולי אַראָפּ די ין פון איין דיך און אַרויף די אנדערע. מייַן היפּס זענען געמאכט זייער פּאַמעלעך ראָוטיישאַנאַל מווומאַנץ. זי האט געביסן די אונטערשטע ליפ צװישן פארקלעפטע צײן. זי האט אויך אנגעהויבן רירן.
  
  
  "דאס איז גרויס, ניק," זי שושקעט האָרעססי. "עס איז אַזוי אַמייזינג וועגן איר."
  
  
  איך געקושט איר נאָז און דאַן געלאפן מיין ליפן דורך איר האָר. איך האָב געפֿילט אין איר האַלדז, אַז זי מאַכט קלאַנגען, נאָר איך האָב צוגעדריקט די ליפּן צו איר האָר. יעדעס מאל וואס איך האב זיך באוועגט, איז איר צונג אריין אין מיין מויל. דערנאָך האָב איך געכאַפּט דעם שפּיץ פֿון איר צונג צווישן מיינע ציין און ליפּן. אי ך בי ן ארוי ף או ן אראפגעקראכ ן או ן גענוצ ט מײ ן צונג , װ י אוי ך מײ ן קערפער .
  
  
  די פראטעסטירן קלאנגן האבן זיך אפגעשטעלט. אי ך הא ב קורצ ע געפיל ט אוי ף מיר . מיין פנים איז געווארן הייס. מיין גאנצער קערפער האט זיך אנגעשטרענגט. איך בין געווען ביי זיך. איך האָב מער ניט געוווּסט וועגן מיין צימער, מיין בעט אָדער דעם ראַש אונטן. די צוויי פון אונדז זענען נאָר דאָרט, אונדז און וואָס מיר האבן צוזאַמען. כ׳האב אלץ געװאוםט, איז זי און די היץ, די שװערע היץ, װאם האט מיך פארנוצט. עס איז געווען ווי אויב מיין הויט איז געווען צו הייס צו פאַרבינדן.
  
  
  איך האָב דערפֿילט, אַז דאָס זידנדיקע פּינע פֿונעם טײַך שטראָםט אַרײַן אין מיר, בלאָזנדיק צו איר. איך איז געווען פאַרגאַנגענהייַט די פונט ווו איך געדאַנק איך קען האַלטן עס. אי ך הא ב זי י צוגעצויג ן צו ם מיר , הא ב אי ר אזו י שטארק , א ז ז י הא ט ניש ט געקענ ט אטעמען . דאָס בלאָזנדיקע וואַסער האָט געמאַכט ווי אַ סטאַוו וואָס זוכט אַ דורכפאָר. און דעמאָלט דער דאַם קאַלאַפּסט. גייל איז געווען די פאַרדאַרטע בלום וואָס איך האָב זיך צוגעכאַפּט. איך האָב זי ניט גענוג שטאַרק געקאָנט האַלטן; איך האב זיך צוגעכאפט צו אים, פרובירט עס צוציען דורך מיין הויט. איך האב קוים געקענט שפירן אירע נעגל. מי ר האב ן זי ך צוזאמע ן אנגעשטרענגט . מיין אטעמען האט זיך אפגעשטעלט. און דעמאָלט מיר קאַלאַפּסט.
  
  
  מייַן קאָפּ איז געווען אויף די קישן לעבן איר, אָבער זי איז נאָך געלעגן אונטער מיר, און מיר זענען נאָך צוזאַמען. מיין אטעמען איז צוריקגעקומען מיט שוועריגקייטן. איך האב זי געשמײכלט און געקושט אויף דער באק.
  
  
  "איך קען פילן דיין האַרץ ביטינג," זי געזאגט.
  
  
  "דאָס איז געווען גרויס," איך געזאגט נאָך טראכטן וועגן אים. דאס מאל בין איך באמת באפרייט געווארן.
  
  
  אונדזער פנימער זענען געווען אַזוי נאָענט צו יעדער אנדערער אַז איך קען זען יעדער וויעס ינדיווידזשואַלי. איר וועב האָר האָט נאָך באַדעקן איין אויג. זי האט עס אפגעווישט מיט דעם גראָבער פינגער. זי האט צו מיר געשמייכלט. "עס איז געווען אַלע די האָלידייַס ראָולד אין איין, מיט אַלע די ראַקס, ראַקאַץ, ראַקאַץ און יקספּלאָוזשאַנז."
  
  
  מי ר זײנע ן געלעגע ן או ן געקוקט . דע ר פענצטע ר אי ז שוי ן געװע ן אפן . דער מדבר װינט האט מילד געבלאזן די פארהאנגן.
  
  
  "עס מיינט כּמעט אוממעגלעך אַז דאָס וועט נעמען בלויז אַ וואָך," האָט גייל געזאָגט מיט אַ הייזעריק קול.
  
  
  דא ן זײנע ן מי ר אײנגעשלאפ ט געװאר ן נאקעט , נא ך װארעמ ע פו ן דע ר ליבשאפט .
  
  
  איך האָב געמײנט, אַז איך האָב נאָר פֿאַרמאַכט די אױגן, װען דער טעלעפֿאָן האָט געקלונגען. אין ערשטער איך געדאַנק איך דרימינג. ס'איז ערגעץ געװען א שרפה, און א שרפה איז פארבײגעגאנגען. איך האב דאס געהערט. דער טעלעפאָן האָט ווידער געקלונגען.
  
  
  מיינע אויגן זענען געפלויגן אפ. דער טאג האט אנגעהויבן צו טאגן; דער ערשטער ליכט געקומען אין די צימער אַזוי איך קען זען די שאַפע, די שטול און די טייַער גייל סליפּינג לעבן מיר.
  
  
  דער פאַרשילטן טעלעפאָן האָט ווידער געקלונגען.
  
  
  איך בין אויפגעשטאנען. גאי ל הא ט זי ך א מאמענ ט געמאכ ט או ן צוגעדריק ט אי ר נאקעט ע קערפע ר צו ם מײנער . איך האב גענומען . "הי," איך געזאגט. ס׳האט נישט געקלונגען פרײנדלעך.
  
  
  — קארטער ? ווי באַלד קענען איר זיין אין וואַשינגטאָן? דאָס איז געווען כאָק, דער באַלעבאָס פון אַקס, מיין באַלעבאָס.
  
  
  "איך קען נעמען די ווייַטער מיטל." איך פּעלץ גייל געדריקט קעגן מיין גוף.
  
  
  "נעים צו טרעפן איר," האָט האָק געזאָגט. "דאס איז וויכטיק, ביטע פאַרשרייַבן ווי באַלד ווי איר קומען צו מיין שרייַבטיש."
  
  
  "יא מיין האר". איך האב אויפגעהאנגען און מיד נאכאמאל אויפגעהויבן דעם טעלעפאן. גייל האט זיך אוועקגעריסן פון מיר. זי איז געזעסן נעבן מיר. איך פּעלץ אַ ווינטל אויף מיין האַלדז און איינגעזען אַז זי קוקט אויף מיר. ווען איך גערופן די אַעראָפּאָרט, איך בוקט אַ דירעקט פלי געלאזן לאַס וועגאַס אין זיבעצן מינוט איבער נייַן. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. עס איז געווען פינף מינוט איבער זעקס. איך האב געקוקט אויף גייל.
  
  
  זי האט אנגעצונדן איינע פון מיינע ציגארעטן. זי האט עס אַרײַן אין מיין מויל און דאַן גענומען עס פֿאַר זיך. זי האט ארײנגעבלאזן רויך אין סטעליע. "איך געדאַנק אפֿשר מיר קענען גיין וואַסער סקיינג הייַנט," זי געזאגט באַשטימענדיק.
  
  
  'גייל...'
  
  
  זי האט מיך איבערגעריסן. "עס זענען קיין פּערפאָרמאַנסיז מאָרגן, איך בין פריי. איך געדאַנק מיר קענען געפֿינען אַן אָרט אויף לייק מעד ערגעץ פֿאַר שווימערייַ און פּיקניקס. עלוויס וועט אויפֿטרעטן מאָרגן אָוונט. איך קען לייכט באַקומען בילעטן." זי האט שװער געזיפצט. "מיר קען שווימען און האָבן אַ מאַכנ אַ פּיקניק און דאַן קומען צוריק דאָ צו אָנטאָן זיך, און עסן און גיין צו די ווייַזן
  
  
  "גייל, איך ..."
  
  
  זי האט ארויפגעלײגט איר האנט אויפן מויל. "ניין," זי געזאגט שוואַך. „זאָג דאָס ניט. איך פארשטיי. דער יום־טובֿ איז פֿאַרבײַ."
  
  
  "יאָ טאַקע."
  
  
  ז י הא ט זי ך גענומע ן או ן װידע ר ארוי ף אויפ ן סטעליע . זי האט געקוקט אויפן פוס פון בעט בעת זי האט גערעדט. "איך ווייס באמת גארנישט פון דיר. אפשר פארקויפסטו סוספענדערס אדער א מאפיא באלעבאס וואס וואקאצירט דא." זי האט א קוק געטאן אויף מיר, "דאס איינציגסטע זאך וואס איך ווייס איז אז איך פיל זיך צופרידן ווען איך בין מיט דיר. דאס איז גענוג פאר מיר.״ זי האט א זיפץ געטאן. ס׳איז קלאר געװען, אז זי האלט אפ די טרערן. — װעל איך דיך װידער זען?
  
  
  איך האָב אױסגעקװעטשט די פּאַפּיראָס. "איך ווייס באמת נישט. איך בין נישט קיין פארקויפער און איך בין נישט קיין מאפיא באס. אבער מיין לעבן איז נישט אין מיינע הענט. און איך בין צופרידן מיט דיר אויך."
  
  
  זי האט ארויסגענומען א ציגארעטל און א קוק געטאן אויף מיר. אירע ליפּן זײַנען געװען צוגעטריקנט. זי האט צװײ מאל געשלונגען. ― איך... האָבן מיר נאָך צײַט... אײדער דײַן עראָפּלאַן הײבט זיך אָן?
  
  
  כ׳האב זי געלאכט און זי ארומגענומען. "מיר זענען נישט אין אַ ייַלן."
  
  
  זי האָט מיך אויפגענומען מיט פאַרצווייפלטע לייַדנשאַפט. און זי האָט אַלע מאָל געשריגן.
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 2
  
  
  
  
  
  
  
  
  ווען איך בין געלאנדעט אין וואשינגטאן, האט גייל שווארצע מיר שוין איבערגעלאזט מיט גוטע זכרונות. איך בין ניט מער נאָר אַ מענטש אויף וואַקאַציע וואָס געוואלט אַ דיסטראַקשאַן. איך בין געווען אַן אַקס אַגענט. ד י װילהעמינע ר פיסטאל , מײ ן לוגער , אי ז געװע ן געהאלטע ר אונטע ר מײ ן ארעם . הוגאָ, מיין סטילעטטאָ, איז געלעגן באַקוועם אין זיין שייד אויף מיין לינקס אָרעם. איין באַוועגונג פון די אַקסל - און דער מעסער וועט סמודלי פאַלן אין מיין האַנט. פּיער, די טויטלעך גאַז באָמבע, איז געווען פעסט לאַדזשד אין די קאַוואַטי פון מיין רעכט קנעכל. עס איז געווען קליין און מיין איטאַליעניש שיכלעך באדעקט עס. זיי זענען געווען ווי פיל אַקס ינסטראַמאַנץ ווי מיין מיינונג און גוף.
  
  
  איך בין אַרײַן אין כאָקס ביוראָ און איך האָב אים געפֿונען אַ קוק אין פֿענצטער אויפֿן שניי. אַז איך בין אַרײַן, האָט ער צו מיר געהאַט דעם רוקן. אן זיך אומדרייען האט ער אנגעװיזן אויפן שטול פאר זײן קלײנעם שרײבטיש. ווי שטענדיק, האָט דער אַלטמאָדישער קאַלאָריפער דערהויבן די פֿייכטקייט אין ביוראָ צו הונדערט פּראָצענט.
  
  
  "גליד אַז איר זענט אנגעקומען אַזוי באַלד, קאַרטער," האָט האָק געזאָגט, נאָך מיט זיין צוריק צו מיר.
  
  
  איך האב זיך אװעקגעזעצט און אנגעצונדן א ציגארעטל. ווען איך האב עס אויפגעהויבן, האב איך געקוקט אויף האקן און געווארט.
  
  
  ער האָט געזאָגט: "איך האָב געהערט אַז עס איז פיל קאָולדער אין מאָסקווע ווי דאָ." ענדליך האט ער זיך אויסגעדרייט צו מיר דאס פנים און געקוקט אויף מיר מיט אן אייזיגע בליק. ער האט געהאלטן צװישן די צײן דעם שװארצן באטשקע פון א ציגאר. "אבער איר קענען זאָגן עס צו מיר ערשטער האַנט, קאַרטער."
  
  
  איך בלינק. — דו מיינסט אז איך גיי קײן רוסלאנד?
  
  
  האק איז צוגעגאנגען צום טיש און זיך אװעקגעזעצט. ער האט געהאלטן א ביליג ציגאר צװישן די צײן און אים ארײנגעװארפן אין מיסט. — איך װעל דיר דערצײלן א מעשה, קארטער.
  
  
  איך האב אראפגעלייגט מיין פּאַפּיראָס און זיך גלייך געזעסן. אַלע מיין סענסיז זענען פאָוקיסט אויף כאָק. וואָס געשיכטע וועט ער דערציילן? האקן האט נישט דערצײלט קײן מעשה. ער איז געגאנגען צו געבן מיר אַ אַרבעט.
  
  
  "בערך דריי יאָר צוריק," האָט ער געזאָגט, "איז צוגעקומען צו אַקס אַ רוסישע באַללערינאַ, וואָס האָט געמאַכט אַן אינטערעסאַנטע פאָרשלאָג. אויב מיר שטעלן די סומע פון אַ מיליאָן דאָללאַרס אין איר נאָמען אין אַ שווייצער באַנק אקאונט, זי וואָלט זאָגן אונדז עטלעכע זייער גוט רוסיש וויסנשאפטלעכע און מיליטעריש סיקריץ."
  
  
  איך האָב כּמעט געמוזט לאַכן. "האר, AX נעמט אַזאַ אָפפערס אַזוי אָפט."
  
  
  ער האט אויפגעהויבן די האנט. 'ווארט א מינוט. דאס איז ריכטיג. מיר האָבן געהאַט ייִנגלעך פֿון באָרנעאָ ביז די אַזאָרעס און זיי האָבן אונדז געוואָלט געבן אינפֿאָרמאַציע פֿאַר אַ אָפּצאָל."
  
  
  — יא.
  
  
  "אָבער מיר האָבן ערנסט באַטראַכט דעם פאָרשלאָג ווען מיר געהערט דעם נאָמען פון דעם באַללערינאַ. דאָס איז איריניע מאָסקאָוויטש.
  
  
  איך איז געווען אַווער. איר טאָן ניט האָבן צו זיין אַ באַלעט מומחה צו וויסן דעם נאָמען. איריניאַ מאָסקאָוויטש. אין פֿופֿצן איז זי געווען אַ קינד־פלא, אין פֿופֿצן איז זי געוואָרן אַ רוסישער באַללערינאַ, און איצט, אין עלטער פֿון ווייניקער ווי פֿינף־און־צוואַנציק, איז זי איינע פֿון די פֿינף גרעסטע באַללערינאַס אין דער וועלט.
  
  
  כ'האב מיך געכאפט אויף האקן. "זיין אַ באַרימט באַללערינאַ איז איין זאַך," איך געזאגט, "אָבער ווי קען זי באַקומען אַקסעס צו וויסנשאפטלעכע און מיליטעריש סיקריץ?"
  
  
  האק האט געשמײכלט. "זייער פּשוט, קאַרטער. זי איז ניט נאָר איינער פון די גרעסטע באַללערינאַס אין דער וועלט, נאָר זי איז אויך אַ רוסישער אַגענט. באַלעט גייט אַרום איבער דער וועלט, טרעט אויף פאר סטעיט-שעפטן, מלכים און קווינס, פּרעזאַדענץ און אַזוי ווייטער. ווער וואָלט חושד געווען. זי?
  
  
  "איך רעכן אַז אַקס האָט אָנגענומען איר פאָרשלאָג?"
  
  
  'יא. אבער עס זענען געווען עטלעכע פראבלעמען. זי האָט געזאָגט אַז זי וועט צושטעלן אינפֿאָרמאַציע פֿאַר דריי יאָר. נאָך דעם, אַקס, צוגעשטעלט אַז איר אינפֿאָרמאַציע העלפּס אונדז און אַז מיר שטעלן אַ מיליאָן אין איר באַנק חשבון, וועט נעמען איר אויס פון רוסלאַנד און ענשור אַז זי קריייץ אמעריקאנער בירגערשאַפט."
  
  
  "איר האָט געזאָגט אַז די בקשה איז געמאכט מיט דריי יאָר צוריק. דאָס מוז מיינען, אַז די דאָזיקע דרײַ יאָר זײַנען שוין כּמעט איבער." איך שמייכל. "אזוי איר אינפֿאָרמאַציע איז ווערטפול?"
  
  
  האקן האט אויפגעהויבן די ברעמען. "קאַרטער, איך מוזן זאָגן איר ערלעך אַז די יונג דאַמע האט געטאן אַ גרויס אַרבעט פֿאַר דעם לאַנד. עטלעכע פון איר אינפֿאָרמאַציע איז געווען ינוואַליאַבאַל. פֿאַרשטייט זיך, איצט מוז מען זי אַרויסלאָזן פֿון רוסלאַנד."
  
  
  כ׳האב פארמאכט די אויגן. — אבער ? איך געדאַנק וועגן דעם קשיא.
  
  
  כאָק געפונען צייַט צו רויך. ער האט אנגעכאפט אײנעם פון זײנע ביליקע ציגארן און אים לאנגזאם אנגעצונדן. אז א שמוציגע ר רויך האט זיך אויפגעהויבן צו דער סטעליע, האט ער געזאגט: — עפעס האט פאסירט. מיר האָבן געהערט, אַז די רוסן פירן געהיימע עקספּערימענטן אינעם סאָוועטישן אינסטיטוט פֿאַר מאַרינע פֿאָרשונג. מיר טאָן ניט וויסן וואָס מין פון יקספּעראַמאַנץ דאָס זענען. ערלעך, מיר טאָן ניט אַפֿילו וויסן ווו פּונקט דאָס איז געשעעניש. אונדזער מקור פון אינפֿאָרמאַציע זאגט אַז דאָס דאַרף זיין ינוועסטאַד." ער האט גענומען א הויך שלעפ אויף זײן ציגאר. — מיר ווייסן עפעס.
  
  
  ― דערקלער מיך ― זאָג איך. "אירינאַ מאָסקאָוויטש ווייסט עפּעס וועגן דעם אינסטיטוט?"
  
  
  האק האט אוועקגעווארפן די שאלה. "איך בין נאָך פיגור עס אויס." ער האט געהאלטן דעם ציגאר צװישן די צײן. “מיר ווייסן, אַז דער הויפּט פון דעם אינסטיטוט איז אַן איבערגעלעבטער קאָמוניסט, סערגע קראַסנאָוו. ער האט א קוק געטאן אויף איריניא. זיי זענען געווען צוזאַמען עטלעכע מאָל. ירינאַ טוט נישט האָבן אַ זייער הויך מיינונג פון סערגע. זי געפינט אים פיזיש אַטראַקטיוו, אָבער מאל מיינט אַז ער איז נישט גאַנץ רעכט אין די קאָפּ. מאל ער האט טאַנטראַמז. זי האלט אז ער קען זיין געפערליך״.
  
  
  איך געדענק גוט דעם נאָמען סערגע קראַסנאָוו.
  
  
  האק איז נאך ווייטער געגאנגען. “מיר האָבן אָנגעזאָגט איריניע זיך צו באַפרייען מיט קראַשנאָוו, און זי האָט דאָס געטאָן. א דאנ ק אי ר האב ן מי ר זי ך פארשטאנען , װ י ערנסט ע עקספערימענט ן זײנע ן דורכגעפיר ט אי ן אינסטיטוט . דער קעיס ווערט נאכגעקוקט דורך א ספעציעלע אפטיילונג פון דער געהיימער פאליציי, אנגעפירט דורך א געוויסער מיכאיל בארניסעק. לויט איריניע, האָט דער דאָזיקער זיכערהייטס אָפיציר באַרניסעק פּאָליטישע אמביציעס, און ער וויל פארגרעסערן זיין פּאָסטן אין קרעמלין. ער איז זייער פארדעכטיגט קעגן אלעמען, אריינגערעכנט איריניע און סערגע קראסנאָוו.
  
  
  האקן האט געקױשט זײן ציגאר, נישט אראפגענומען פון מיר די קאלטע אויגן. איריניע האָט אונדז געזאָגט, אַז זי קען זיך דערוויסן, וואָס איז געשען אינעם אינסטיטוט, ווען זי איז געוואָרן נאָענט צו קראַסנאָוו. מי ר האב ן אי ר געזאגט , ז ײ זאל ן זי ך אנהויב ן א באציאונ ג מי ט אים . זי װײס, אַז מיר שיקן אַן אַגענט, איר זאָל העלפֿן אַרױסגײן פֿון רוסלאַנד. מיר ווייסן נישט ווי ווייט זיי זענען געגאַנגען מיט קראַסנאָוו, אָדער וואָס זי האָט זיך טאַקע געלערנט וועגן דעם אינסטיטוט.
  
  
  איך האָב געטראַכט און אָנגעהויבן אָנערקענען איריניע מאָסקאָוויטש. א בארימטע באלערינע, וואס איז געווארן א צווייפל אגענט, האט זיך א ריזיגן מיט איר לעבן און איז געגאנגען שלאפן מיט א מאן וואס זי האט פיינט געהאט כדי צו זאמלען אינפארמאציע, און זי האט אזוי ליב געהאט אמעריקע און האט דארט געוואלט וואוינען. פֿאַרשטייט זיך, אַז זי האָט דאָס געטאָן צוליב דעם געלט.
  
  
  "עס איז אַ וועג צו באַקומען אין רוסלאַנד, קאַרטער," האָט האָק געזאָגט. “עס איז געווען אַ קוריער, אַ מענטש וואָס איז געגאנגען הין און צוריק צווישן מאָסקווע און פּאַריז. דא ס אי ז געװע ן איריניא ס קאנטאקט . ער האָט באַקומען אינפֿאָרמאַציע פֿון איר און דאָס איבערגעגעבן צו אונדזער אַגענט אין פּאַריז. דער קוריער איז אומגעקומען, דערפאר ווייסן מיר אזוי ווייניג וועגן די לעצטע אינפארמאציע פון איריניא. מע ן דאר ף אויספרעג ן צ י ז י הא ט זי ך געפונע ן װעג ן דע ם פלא ץ פו ן דע ר אינסטיטוט , או ן אוי ב אזו י װא ס ע ס טו ט דארט .
  
  
  "מיר האָבן געהאט אַ געלעגנהייט צו טייטן דעם רוצח, דאָס איז געווען אַ זיכער וואַסילי פּאָפּאָוו. ע ר אי ז געװע ן אײנע ר פו ן ד י אנפירע ר פו ן דע ר רוסישע ר מארד־סקוואד . ער איז געווען אַ וויכטיק קרעמלין אַגענט, אַזוי מיר וויסן אַז ער וועט זיין באהאנדלט מיט רעספּעקט." האק האט ארויסגענומען דעם ציגאר פון מויל און א קוק געטאן אויף איר. זײַן בליק האָט זיך צו מיר אָפּגעגליטשט. "איך קען זען אין דיין אויגן אַז איר זענט וואַנדערינג וואָס איך וועל רעדן וועגן פּאָפּאָוו אין דער צוקונפֿט. פארוואס זאג איך אַז ער וועט זיין באהאנדלט מיט רעספּעקט? ווייַל איר זענט געגאנגען צו אָננעמען זיין אידענטיטעט. איר ווערן פּאָפּאָוו, און אַזוי. איר סוף אַרויף אין רוסלאַנד "
  
  
  כ'האב געכאפט. כאָק דעמאָלט געשטאנען אַרויף. ער האט געזאגט, "עס איז דיין אַרבעט, קאַרטער. איר ווערן פּאָפּאָוו. איר אַרייַן רוסלאַנד אויף אַ מאַרשרוט וואָס איז שוין באשלאסן. איר זאָלט קאָנטאַקט איריניע מאָסקאָוויטש צו באַקומען מער אינפֿאָרמאַציע וועגן דעם אינסטיטוט און, אויב מעגלעך, איר ארויס פון רוסלאַנד. זאג אונדז די אָרט פון דעם אינסטיטוט און פּרטים פון וואָס איז געשעעניש דאָרט." האק האט אויסגעשטרעקט די האנט. "קוק אויס ספּעציעלע עפפעקץ, זיי האָבן עפּעס פֿאַר איר. גוט גליק."
  
  
  מ׳האט מיר געלאזט אװעקגײן.
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 3
  
  
  
  
  
  
  
  
  ספּעציעלע יפעקץ און עדיטינג איז אַ קאָמבינאַציע פון אַ מאַגיש קראָם, אַ קאָסטיום קראָם און אַ באַשטאַנד אָפּטיילונג. דאָ האָט מען געקענט געפֿינען אַלץ וואָס אַן אַגענט האָט געדאַרפֿט אים יקוויפּן, פֿון אַ מיקראָפֿאָן אין גרייס פֿון אַ שטיפט ביז אַ פּאָרטאַטיוו לאַזער, וואָס מע קאָן ניצן צו פֿאַרניכטן ווענט.
  
  
  איך בין געגאנגען אינעווייניג און געהערט דאס קלאפעניש פון שרייַבמאַשין. איך איז געווען גריטיד דורך אַ שיין מיידל בייַ די ערשטער טיש. זי האט רויט-ברוין האָר און אַ שמייכל גלייך פֿון אַ טעלעוויזיע רעקלאַמעס וועגן ציינפּאַסטע.
  
  
  — האט זי געפרעגט. ― „קען איך דיר עפּעס העלפֿן? אירע גרינע אויגן האבן א קוק געטאן אויף מיר מיט א קאלטן, װײטן בליק. זי האט מיך קאטעגאריזירט און מיך פארשפארט אין איר זכרון.
  
  
  איך האב געהאט א שטיק פאפיר, װאם האק האט מיר געגעבן. Nick Carter פֿאַר דר. טאַמפּסאַן."
  
  
  זי האט זיך גערוימט. "אָה," זי געזאגט. — װאלט איר געװאלט װארטן א מינוט ? זי האט זיך אויפגעשטעלט. איר רעקל איז געווען פארדרייט אַזוי אַז איך קען זען איר זייער שיין לעגס. זי האט אראפגעלאזט איר בלײפער. זי האט נאך גערוימט. ז י הא ט זי ך אראפגעבויג ן אויפנעמע ן א בלײפע ר או ן דא ן אי ז געגאנגע ן ערגעץ .
  
  
  איך האב געזען איר קאלב מוסקלען באוועגן זיך מיט יעדן שריט. ז י הא ט געטראג ן א גרויע ר מאנטל או ן הא ט זי ך גו ט אויסגעזע ן פו ן הינטן . איך האָב זיך צוגעבויגן איבערן אָנלייגן פּאַפּירן אויף איר שרייַבטיש. נעב ן אי ז געװע ן א שװארצ ע טאש . ד י צװ ײ מײדלע ך דערנעב ן האב ן אויפגעהאלט ן טייפ ן צ ו זען , װא ס אי ך טו . איך האב געכאפט מיין זעקל, עס אויפגעעפנט און ארויסגענומען דאס מיידלס דרייווערס לייסענס. איר נאָמען איז געווען שרון האָלץ. זי איז געקומען פון אלעקסאנדריע, ווירזשיניע קיין וואשינגטאן. איך געראטעוועט איר נאָמען און אַדרעס פֿאַר צוקונפֿט רעפֿערענץ און שטעלן די טאַש צוריק. בײדע מײדלעך האבן פון מיר געלאכט און װידער אנגעהויבן קלאפן.
  
  
  ד״ר טאמפסאן איז געקומען מיט שרון װאד. מי ר האב ן זי ך געשאקלט , או ן ע ר הא ט מי ך צוגעפיר ט אי ן אנדער ע אפיס . שרון האָט געלאַכט ווי איך און דער דאָקטער זענען אַוועק. נאָר אײדער מיר זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון דער טיר, האָב איך זיך אַרומגעקוקט און געזען צװײ מײדלעך קומען צו שרון.
  
  
  ד"ר טאַמפּסאַן איז געווען אַ מענטש אין זיין פרי דרייסיקער. ער האט געהאט לאנגע האר אויפן האלדז און א בארד וואס איז נאכגעגאנגען זיין קין. איך האָב ניט וויסן פיל וועגן אים אַחוץ אַז ער איז געווען אַ שפּיץ געלערנטער, האט עטלעכע פּאַטענץ איידער דזשוינץ אַקס, איז געווען איינער פון די שפּיץ סייקאַלאַדזשאַסס אין די מדינה, און ליב געהאט זיין אַרבעט. זיין פאַך איז געווען פּסיכאָלאָגיע, זיין פערדל איז געווען ינווענטינג מכשירים.
  
  
  איך געוואוסט אַז Hawke רעספּעקטעד ד"ר טאַמפּסאַן ווייַל Hawke ליב געהאט גאַדגעץ. ער איז געווען דילייטיד מיט מיני-קאָמפּיוטערס, קליין ראַקאַץ און קאַמעראַס די גרייס פון אַ טאַמנייל. ד"ר טאַמפּסאַן וואָלט זיין זייער נאָענט צו האַווקע ס האַרץ.
  
  
  גיין אויס פון די אָפיס, איר געזען אַ פאַקטיש ספּעציעל יפעקץ און עדיטינג פונקציע.
  
  
  ד״ר טאמפסאן האט מיך געפירט אין א לאנגן קארידאר. די קאַכל אויף די שטאָק האָבן געלויכטן. פו ן בײד ע זײט ן זײנע ן געװע ן גרוים ע פירעקיקע ר פענצטער . עס איז אַ מיינונג פון קליין לאַבאָראַטאָריעס. דא האט מען געלאזט צעשפרייטן די וויסנשאפטלער. קיין געדאַנק איז געווען צו משוגע, קיין עקספּערימענט איז געווען צו משוגע צו פּרובירן. אין קיין דורכפאַל, דער גערמע קען באַהאַלטן אַ געדאַנק וואָס וועט פירן צו הצלחה אין אנדערע געביטן. די וויסנשאפטלער דא זײנען געװען גליקלעך.
  
  
  ד"ר טאַמפּסאַן געקומען דורך פֿאַר מיר. ער האט זיך אויסגעדרייט האלב און געשמייכלט. "מיר וועלן גיין אַהין," ער האט געזאגט, נאַדינג צו די קוואַדראַט פֿענצטער צו מיין רעכט. נעבן פענצטער איז געװען א טיר. ער האָט עס געעפֿנט און מיר זײַנען אַרײַן אַרײַן. — מיסטער קארטער, מעג איך האבן אײַער לוגער, סטילעט און גאז באמבע?
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן אויף אים נײַגעריק. "טאַקע יאָ?"
  
  
  ער האט װידער געשמײכלט. ― דאָס װעל איך אײַך דערקלערן. באַזירט אויף וואָס מיר האָבן געלערנט וועגן פּאָפּאָוו און זיין אַרבעט, ער מיסטאָמע האט די העכסטן שטאַפּל פון זיכערהייט רעשוס. דאָס וואָלט מיינען אַז ער קען פריי אין און אַרויס פון דעם קרעמלין. מיר ווייסן אויך, אַז אויסער דעם לאַנגן שמאָלן מעסער איז פּאָפּאָווס וויכטיקסטע וואָפן די הענט. זיי האָבן ווונדערלעך שטאַרקייַט. ער האט אַ מעסער אין אַ ספּעציעל שייד אויף זיין רעכט פוס. אָבער ער דאַרף שטענדיק דורכגיין אַ סעריע פון מעטאַל דעטעקטאָרס וואָס זענען אינסטאַלירן אין דעם קרעמלין, אַזוי יעדער מאָל ער איז אין מאָסקווע, ער לייגט אַוועק די מעסער."
  
  
  "דעמאָלט איך קען נישט נעמען עפּעס געמאכט פון מעטאַל." איך האב אנגעצונדן א ציגארעטל און עס אנגעבאטן דעם דאקטאר. ער האט אפגעזאגט.
  
  
  — גענוי — האט ער געזאגט. "אָבער מיר האָבן אַ ביסל זאכן איר זאל דאַרפֿן." ע ר הא ט מי ר געמאכ ט זיצ ן אויפ ן שטול .
  
  
  א חוץ די צװײ שטולן, האט דער אפיס געהאט א גרוים מעטאלן טיש מיט פאפירן און א לאנגן טיש מיט נאך פאפירן, גרויסע קאנװערטן און אלערלײ זאכן געמאכט פון האלץ און מעטאל. ד״ר טאמפסאן האט אויפגעהויבן די האנט און איך האב אים געגעבן מײן געװער. ם׳האט מיר אויסגעזען, אז כ׳האב זיך אויסגעטאן און שטײ נאקעט אין צימער.
  
  
  — אקעי — האט דער דאקטאר געשמײכלט. ער איז צוגעגאנגען צום לאנגן טיש און פון אים אראפגענומען דעם לעדערנעם גאַרטל. "דאס איז אַלע איר וועט באַקומען, מיסטער קאַרטער. עס איז גאַט אַלץ איר דאַרפֿן."
  
  
  איך געוואוסט ווי עס איז געווען מיט סייאַנטיס. זיי געראַנגל צו קומען אַרויף מיט נוציק געדאנקען.
  
  
  אַמאָל יידיאַז האָבן פארקערט אין מאַמאָשעסדיק טינגז, זיי קענען זיין רייטפאַלי שטאָלץ. זיי ווילן צו פאַרבינדן די זאכן, רעדן וועגן זיי, זיי ווייַזן. איך וואָלט קיינמאָל יבעררייַסן דעם העלדיש דאָקטער. דע ר ברײטע ר גארט ל אי ז באשטאנע ן פו ן א צא ל קעשענעס , מי ט פלאפן . ד״ר טאמפסאן האט געעפנט דעם דעקל און ארויסגענומען פון זײן קעשענע צװײ קלײנע זעקלעך. "דער זעקל כּולל אַ קליין פּלאַסטיק לופט ביקס," ער האט שטאלץ. "עס שוץ מיט עראָוז וואָס זענען אין די רגע פּעקל, זיי זענען אויך פּלאַסטיק. די נאָדל-דין אַראָוז אַנטהאַלטן אַ דעדלי סם וואָס ז טויט אין צען סעקונדעס פון אַרייַן די הויט. ער האָט אַרײַנגעטאָן די פּיסטויל און די פֿײַלן צוריק אין זײַן גאַרטל. דערנאָך האָט ער געבראַכט דרײַ פּלאַסטיק לאגלען.
  
  
  "מיר לעבן אין אַ פּלאַסטיק וועלט," איך געזאגט.
  
  
  — טאקע, מיסטער קארטער. ער האט אויפגעהויבן די ביםל. דער ערשטער איז בלוי, דער צווייטער איז רויט, די דריט איז געל. "די לאגלען אַנטהאַלטן וואַנע ייל קאַפּסאַלז. זיי האָבן אַ ויסווייניקסט שיכטע וואָס קענען זיין געוויינט אין די וואַנע. ” ער האט געשמייכלט. “כאָטש איך וואָלט נישט רעקאָמענדירן צו נעמען אַ לאַנג, פייַן וואַנע. יעדער קאַפּסל מיט אַ אַנדערש קאָליר כּולל אַ ספּעציפיש כעמישער. דער כעמישער איז אַקטיווייטיד ווען די קאַפּסל איז ארלנגעווארפן קעגן אַ שווער ייבערפלאַך, אַזאַ ווי אַ שטאָק אָדער וואַנט. עס איז ווי כינעזיש פייערקראַקערז, די קייַלעכיק באַללס וואָס איר וואַרפן אין די גאַס צו מאַכן זיי שלאָגן."
  
  
  כ'האב געכאפט. "איך וויסן אַז, דאָקטאָר טאַמפּסאַן."
  
  
  'גליד וועגן אים. דעמאָלט איר וועט אויך פֿאַרשטיין ווי עס אַלע אַרבעט. אָוקיי, די בלוי זענען פייערבאָלז. דאָס הייסט, ווען זיי שלאָגן אַ שווערן אָביעקט, אָנהייבן זיי צו ברענען און רייכערן. די פייַער איז פּראַקטאַקלי נישט יקסטינגגווישט. אויב זיי טרעפן אַ ברענעוודיק מאַטעריע, זיי וועלן כּמעט זיכער אָנצינדן עס. די רויט קאַפּסאַלז זענען נאָר האַנט גראַניידז. ווען זיי שלאָגן אַ האַרט כייפעץ, זיי ופרייַסן מיט די דעסטרוקטיווע קראַפט פון אַ גראַנייד. און די געל קאַפּסאַלז אַנטהאַלטן דעדלי גאַז, פּונקט ווי דיין גאַז באָמבע."
  
  
  עס איז נישט געווען קיין הומאָר אין מיין קול ווען איך געזאגט, "און איר זאָגן איך קענען האַלטן זיי אין מיין וואַנע."
  
  
  ער האט געשמייכלט. "נישט פֿאַר לאַנג". ער האט אװעקגעשטעלט די לאגלען און מיר געגעבן א גארטל. "די איבעריקע אָפּטיילן פֿונעם גאַרטל אַנטהאַלטן געלט, רוסישע רובל." דערנאָך האָט ער געכאַפּט די טעקע. ער האט זיך דערגרייכט אין דעם און ארויסגעצויגן א קלײן אויטאמאטישן רעװאלװער. עס געווען צו מיר אַז עס איז געווען אַ 22 קאַליבער. איך האָב געזאָגט, אַז פּאָפּאָוו האָט נאָר אַ שמאָלע מעסער. דאָס איז אויך אמת, אָבער ווען מיר האָבן אים דערהרגעט, האָבן מיר אים געפֿונען. דאָס איז די וואָפן וואָס ער האָט גענוצט צו טייטן דעם קוריער. מיר טראַכטן איר זאָל פירן עס מיט איר."
  
  
  ע ס אי ז געװע ן א שײנע ר געװער , אײנגעלײג ט מי ט חיה־פיגור ן אי ן גלאנציק ן קראָ ם אדע ר זילבער . איך געדאַנק עס איז קאַלעקטאַבאַל. איך שטעלן עס אין מיין רעקל קעשענע, טשעק און מאַכן זיכער עס איז באפוילן.
  
  
  ד״ר טאמפסאן האט מיר געגעבן א שמאלן מעסער אין א שיד. "בינדן דאָס צו דיין רעכט פוס." איך האב עס געטאן. דערנאָך האָט דער דאָקטער אַרויסגענומען אַ פאָטאָגראַפיע פון וואַסילי פּאָפּאָוו. "דאָס איז וואָס אונדזער מענטש קוקט ווי. אויב איר לאָזן דאָ, איר וועט האָבן צו נעמען אַרויף באַשטאַנד. דאָרט וועלן זיי מאַכן איר ווי אים.
  
  
  וואַסילי פּאָפּאָוו האט אַ שטרענג פּנים. עס קענען בעסטער זיין דיסקרייבד ווי רעדיש. ער האט געהאט טיפע קנייטשן, כאטש ער האט אויסגעזען בערך מיין עלטער. ע ר הא ט געהא ט א הויכע ר שטערן , װא ס הא ט געמײנט , א ז ע ר זא ל דארפ ן אפשײער ן א טײ ל פו ן מײנ ע פארנט . די נאז איז געװען ברײט, די באקן האבן זיך א ביסל אויסגעשטרעקט. ער האט געהאט א שראם אויפן רעכטן באק. ס'איז נישט געווען אזוי שלעכט אז זיין פנים איז געווען פארקרימט, אבער דער שמייכל האט אויסגעזען צופעליק. ער האט געהאט פולע ליפן. ער האט געהאט א שפאלטן קין.
  
  
  'פייַן?' האט דר. טאַמפּסאַן. ער האט מיר געגעבן א פאטאגראפיע און עטלעכע פאפירן. "דאס זענען פּאָפּאָוו ס קראַדענטשאַלז. אלעס איז גוט. איר האָבן ביידע זיין קראַדענטשאַלז און זיין פּערזענלעך דאָקומענטן. קוק נאָר אויף דעם."
  
  
  אַלץ מיינט צו זיין פייַן. איך האָב אַרײַנגעלייגט די פּאַפּירן אין קעשענע. איך האב געוויסט; איך האָב דאָס אַזוי פילע מאָל געטאָן. ד״ר טאמפסאן האט זיך אראפגעזעצט אויפן ווינקל פונעם טיש. ער האט געקוקט אויף מיר ערנסט. — הער קאַרטער, הלװאַי װאָלטן מיר געװוּסט מער װעגן פּאָפּאָוו. מי ר האב ן געבראכ ט זײ ן קובץ , צ ו װיס ן זײ ן ביאגראפיע , געבורטס־ארט , װא ם זײנע ן זײנ ע עלטערן , פרײנד , א״א , אבע ר מי ר װײס ן גארניש ט װעג ן זײנ ע לעצט ע טעטיקײטן , זאג ן אי ן ד י לעצט ע צװ ײ יאר . דאן האט ער באקומען העכסטע זיכערהייט רעשוס.
  
  
  — װאס הײסט, דאקטאר ?
  
  
  ער האט א זיפץ געטאן. ער האט אריבערגעטראגן די פיס און אויסגעגליטשט די פאדלעך פון די הויזן. “וואס איך זאג איז, אז עס איז דא א שאנס, אז דו וועסט זיך געפינען אין א סיטואציע וואס מיר האבן נישט קיין קאנטראל אויף, עפעס אין זיין לעבן וואס מיר ווייסן גארנישט, עפעס וואס איז געשען אין די לעצטע צוויי יאר. איך וואָלט ווי צו זאָגן אַז די אינפֿאָרמאַציע וואָס מיר וועט געבן איר וועגן וואַסילי פּאָפּאָוו איז פּינטלעך, אָבער באשטימט נישט גאַנץ.
  
  
  כ'האב געכאפט. 'פייַן. דו קענסט גארנישט טון?'
  
  
  ער האט װידער א זיפצ געטאן. "איר וועט זיין כיפּנאַטייזד. אַלע אינפֿאָרמאַציע וועגן פּאָפּאָוו וועט זיין טראַנסמיטטעד צו איר סאַבקאַנשאַסלי. עס וועט זיין געגעבן צו איר ווי אַ פּאָסטן-היפּנאָטיק פאָרשלאָג. דאָס הײסט, איר װעט נישט פֿאַרגעסן דײַן אמתן אידענטיטעט, נאָר איר װעט זיך פֿילן זײער נאָענט צו פּאָפּאָוו, װי אַ צווילינג־ברודער, לאָמיר זאָגן. אינפֿאָרמאַציע וועגן עס וועט זיין אין דיין סאַבקאַנשאַס. אויב מען פרעגט אייך א פראגע וועט דער ענטפער גלייך קומען און איר וועט אפילו נישט דארפן טראכטן דערפון...
  
  
  — וואס מיינט דאס, דאקטאר?
  
  
  ער האט מיר שטארק אנגעקוקט. דאָס הייסט, אויב דער ענטפער איז פאָרשטעלן, אויב די קשיא איז וועגן עפּעס וואָס מיר געגעבן איר. אויב ניט, דאָס איז אַ נייַע פּראָדוקט נאָר פֿאַר איר!
  
  
  איך האב געשמײכלט צום דאקטאר. "איך'ווע געהאט שוועריקייטן פריער."
  
  
  ער האט פארשטענדליך א ניד געטאן. "איך גלויבן מיר זאָל געבן איר די אינפֿאָרמאַציע ערשטער און דעמאָלט גיינ ווייַטער מיט די באַשטאַנד. איר וועט פילן מער ווי פּאָפּ ווען זיי טוישן דיין פיישאַל פֿעיִקייטן. גרייט? '
  
  
  "נאר טוה דאס".
  
  
  ער האט געזאגט איך דארף צו אָפּרוען. איך שיפטיד אַ ביסל אין מיין שטול, דעמאָלט געקוקט אויף מיין זייגער. עס איז געווען א פערטל צו פיר. ער האט געזאגט איך דארף צומאַכן די אויגן און אָפּרוען. איך פּעלץ זיין האַנט אויף מיין אַקסל, דעמאָלט ערגעץ אויף מיין האַלדז. מיין גאָמבע איז געפאלן אויף מיין קאַסטן און איך פראָזע פֿאַר אַ רגע. דערנאָך האָב איך געהערט זײַן קול.
  
  
  “איך איבערחזר: אויב איך קלאַפּ מיט די הענט, איר וועט וועקן זיך. איר וועט פילן פריש, ווי אויב איר וואָלט שלאָפן פרידלעך. ביי דריי קלאפ איך מיט די הענט און דו וועקט זיך אויף. איינס צוויי דריי! 'מייַן אויגן פלו עפענען. כ׳האב געמײנט, אז כ׳האב זיך א װײל פארדאמט. עס האט מיר אויסגעזען אז דער דאקטאר זאל יעצט אנהייבן. דערנאך האט ער געקוקט אויף זײן זײגער. עס איז געווען פינף אזייגער. איך פּעלץ דערקוויקט. דער דאקטאר האט געקוקט אויף מיין פנים. "ווי פילסטו?"
  
  
  כ'האב געכאפט. "גרויס."
  
  
  — מײדל — האט דער דאקטאר געזאגט.
  
  
  איך פּעלץ אַ אַנקאַנטראָולאַבאַל אָנטרייַבן צו ציען מיין לינקס אויערן. איך האָב ניט געוואָלט טענהן מיט דער דערקלערונג. דער דאקטאר האט א קוק געטאן אויף מיר. איך געדאַנק דאָס קען געזונט מעשוגע, אָבער אפֿשר דאָס איז געווען מיין עאַרלאָבע. איך קען שטענדיק זאָגן איך איז יטשינג. איך האב זיך אנגעצונדן די לינקע אויערשעל.
  
  
  ד״ר טאמפסאן האט געשלאגן. "ווי שיין! גליקליך דיר צו באגעגענען. ' ער פּאַטט מיר אויף די אַקסל. "איצט איך וויסן אַז אַלע די אינפֿאָרמאַציע איז אין דיין קאָפּ. איך האב דיך געפּרוּווט, הער קאַרטער. איך האָב דיר געגעבן אַ ביסל פּאָסט-היפּנאָטיק פאָרשלאָג. בשעת איר געווען פאַרכאַלעשט, איך געזאגט אַז אויב איך זאָגן די וואָרט "מיידל", איר וועט ציען דיין לינקס וירינגל. איר האָט זייער גוט געטאָן."
  
  
  — הייסט דאס אז איך טויג אן אין אויער יעדעס מאל ווען איך הער דאס ווארט 'מיידל'?
  
  
  "ניין," ער לאַפט. "עס האָט נאָר איין מאָל געאַרבעט." ער איז אויפגעשטאנען. “מיר האָבן שוין צוויי מאָל געזאָגט דאָס וואָרט ‘מיידל’ זינט איר האָט אָנגערירט דיין אויער און נישט געפילט דעם דראנג, צי? איך האב עס שוין נאכאמאל געזאגט״.
  
  
  איך בין אויך אויפגעשטאנען. - "איך בין נישט זיכער, ניין."
  
  
  "לאָמיר גיין זען אויב באַשטאַנד קענען מאַכן איר קוקן ווי וואַסילי פּאָפּאָוו?" ווען מיר זענען געווען בייַ די טיר, דער דאָקטער געפרעגט: "אָה, וואַסילי, ווו ביסט איר טאַקע געבוירן?"
  
  
  "אין אַ קליין דאָרף לעבן סטאַלינגראַד אויף די ברעג פון דער וואָלגאַ." איך איז געווען סאַפּרייזד אַז איך געזאגט די ווערטער. ד״ר טאמפסאן האט פארשטענדלעך געלאכט. וואָס האָט מיך מער איבערראַשט ווי די ווערטער אַליין איז געווען, אַז איך האָב זיי געזאָגט אויף רוסיש.
  
  
  צוויי גערלז האָבן געמאכט מיין באַשטאַנד. זיי געארבעט געשווינד און יפישאַנטלי. די האָר אויבן מיין שטערן איז גאָלן אַוועק אַן אינטש אָדער צוויי צו געבן אַ הויך שטערן. ניצן אַ ספּעציעל ומזעיק פּראָדוקט זאָל ענשור אַז מיין האָר טוט נישט וואַקסן צוריק פֿאַר בייַ מינדסטער אַ חודש. מיר לעבן באמת אין אַ פּלאַסטיק עלטער. א פליסיק, פּלאַסטיק מאַטעריע איז ינדזשעקטיד פּונקט אונטער די הויט פון מיין טשיקס צו מאַכן מיין פּנים אַ ביסל מער רויט. קאָנטאַקט לענסעס האָבן געביטן די קאָליר פון מיין אויגן. מיין גאָמבע איז געווען פארשטארקט אין די פראָנט. דאַנק צו די בייגיק, ומגעוויינטלעך געמיש פון פּלאַסטיק, מיין נאַסטראַלז און די מנוחה פון מיין נאָז וויידאַנד. פון קורס, מיר דיד אונדזער האָר און געביטן אונדזער ייבראַוז אַ ביסל. די שמאָל שראַם איז נישט אַ פּראָבלעם.
  
  
  ווען זיי זענען גרייט, איך קאַמפּערד די פאָטאָ צו מיין שפּיגל בילד. איך האב נישט געזען די חילוק. כ׳האב זיך צוגעבויגן מיט א שמייכל. די מײדלעך זײנען געװען גליקלעך. ד״ר טאמפסאן איז ארײנגעקומען און גראטולירט אלע פארמישט. א פלאש בורבאן איז געקומען צום טיש.
  
  
  דערנאָך האָב איך עפּעס מאָדנע געטאָן. װע ן ז ײ האב ן מי ר געשטעל ט א טרינקען , הא ב אי ך אפגעזאגט . אויף רוסיש האָט ער געפֿרעגט צי עס קען זײַן אַ מאַשקע. איך האָב אויך גערויכערט איינע פון מײַנע ציגאַרעטן, כאָטש איך האָב בעסער ליב די ביליקע סיגאַרעטן מיט רוסיש-פלייווערד.
  
  
  איך האָב געטרונקען אַ גלעזל מאַשקע. איך בין געזעסן מיט די מײדלעך און אַלע מאָל אַ קוק געטאָן אין שפּיגל.
  
  
  — װאו האסטו זיך אויסגעלערנט אזא סארט ארבעט? ― פֿרעג איך זײ מיט אַ שמייכל.
  
  
  דאָס מײדל פֿון מיר לינקס, אַ שײנע בלאָנדע מיטן נאָמען פּעגי, האָט צוריקגעקערט מײַן שמייכל. - דו האסט די זעלבע פּיסק ווי זיין, ניק. איך טראַכטן מיר האָבן אַ גוט אַרבעט. '
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 4
  
  
  
  
  
  
  
  
  עס איז געווען לייטלי שניי ווען איך און כאָק זענען אויס פון די טאַקסי אין די אַעראָפּאָרט.
  
  
  ער איז געקומען מיר געבן לעצטע אינסטרוקציעס. ער האט מיר א שאקל געטאן. "גוט גליק, קאַרטער. פיל דעפּענדס אויף דיין הצלחה. ”
  
  
  איך בין דורכגעגאנגען דורך דעם טויער און זיך אומגעקערט האלב וועג צו כוואַליע. אבע ר הא ק אי ז שוי ן צוריקגעקומע ן אי ן זײ ן אמט . די פלי באַגלייטער איז געווען אַ שיין מיידל מיט קורץ ברוין האָר, אַ דאַמפּל שמייכל, פייַן ציין און זייער פייַן לעגס.
  
  
  ווען די פּאַסאַזשירן האָבן זיך אַרײַנגעזעצט, האָט דער אויטאָ ווי געווענליך געציטערט אהין און צוריק. איך האב אראפגענומען מיין מאנטל און עס אוועקגעשטעלט אויפן געשטעל איבער מיר. דער פלי-באדינער איז שנעל ארויף און אראפ אין דורכגאנג צו באהאנדלען די אלטע ליידיז און ביזנעסלייט, וועלכע האבן פארלאנגט ערשט קלאס טיקעט סערוויס און דעריבער א שטענדיקע דינסט.
  
  
  ענדלעך האט דער אויטא אנגעהויבן צו רירן און איז אוועק.
  
  
  עס איז אויסגעגאסן די סימן פון קיין סמאָקינג און איך צינד אַ פּאַפּיראָס. כ׳האב געטראכט װעגן דעם װעג װאם איז געלעגן פאר מיר.
  
  
  איך האט אַ דירעקט פלי פון וואַשינגטאָן צו העלסינקי. אַ מאַשין וואָלט מיך אויפֿגענומען אין העלסינקי און מיך געבראַכט צום פּאָרט. דאָרטן בין איך אַרײַן אין אַ קליין פֿיש־טראָלער, וואָס האָט מיך געבראַכט אַריבער דעם גאַלף פֿון פֿינלאַנד צו אַ קליין פֿישערפֿל אויפֿן ברעג פֿון עסטאָניאַ. פון דאָרט וועל איך נעמען אַ באַן קיין לענינגראַד און דערנאָך אַ ליניע קיין מאָסקווע.
  
  
  איך האָב געוווּסט, אַז אַמאָל איך בין געווען אין העלסינקי, מוז איך זיך לערנען מיט אַ רוסישן אַקצענט, און דערנאָך רעדן נאָר רוסיש.
  
  
  דער פלי־באדינער האט געפרעגט צי איך װיל א טרינקען. מיר האָבן גערעדט אַ ביסל בשעת איך געטרונקען מיין טרינקען. זי איז געקומען פון לאס אנדזשעלעס. ווען איך האָב איר געזאָגט, אַז איך בין נאָר אָנגעקומען פֿון לאַס וועגאַס, האָבן אירע אויגן אָנגעלויכטן. מי ר האב ן אל ץ געלאז ט װ י דא ם אי ז געװע ן . זי האט געזאגט אַז זי געפרוווט צו גיין צו וועגאַס לפּחות אַמאָל אַ חודש און אַז מיר קענען טרעפן ווידער.
  
  
  דער פלי קיין העלסינקי איז געווען מצליח. איך האָב זיך נאָכגעלאָזט, געגעסן און נאָך אַ ביסל גערעדט מיט גלאָריאַ, מײַן שפּיצל־שערין. העלסינקי איז געלעגן אונטער א געדיכטן שיכט שניי. עס איז געווען טונקל ווען מיר לאַנדיד. איך האב באקומען א שטיק פאפיר פון גלאריע. דאָס איז געווען איר אַדרעס און טעלעפאָן נומער אין לאס אנדזשעלעס. מײַנע שיך זײַנען געוואָרן פּאַודערי אין דעם פרישן שניי, ווען איך בין געגאַנגען צו מינהגים. כ'האב אויסגעדרייט דעם קאלנער פון מיין מאנטל. ס׳אי ז ניש ט געװע ן קײ ן שטארקע ר װינט , אבע ר ע ר הא ט געמוז ט געװע ן ארום , אדע ר אונטער ן נול . מײנ ע מיטרײזענדע ר זײנע ן באגעגנ ט געװאר ן פו ן קרובי ם או ן פרײנט . אַז איך בין דורכגעגאַנגען מינהגים, האָב איך זיך אַרומגעקוקט אין זאַל. נאכ ן קאלט ן אינדרויסן , הא ב אי ך אנגעהויב ן צ ו שװײס ן צולי ב דע ר היץ , אי ן דע ר הײזעריקע ר געביידע .
  
  
  איז צו מיר צוגעקומען אַן אַלטער און אַרײַנגעשטעקט דאָס פֿינגער אין מײַן אַרבל. ― הײ, ― האָט ער געזאָגט מיט אַ קנאַקנדיקן קול, ― װילט איר גײן צום פּאָרט?
  
  
  איך האב איהם געקוקט. ער איז געווען קורץ. זײ ן געדיכטע ר מאנט ל אי ז געװע ן צעבראכ ט או ן פארטראגן . ער האט נישט געטראגן קײן הוט און די האר זײנען געװען אומבאמאכט. אין עטלעכע ערטער ער איז געווען נאַס פון די שניי וואָס איז געפאלן אויף אים. ער האט געדארפט שערן און די בארד איז געװען װײס װי די האר. ער האט געהאט א גרויע װאנצעס, א חוץ א קאפע־פארבירט שטיק איבער דער ליפ. ער האט צוגערוקט די ליפן און געקוקט אויף מיר מיט מילכיקע בלויע אויגן ארײנגעלײגט אין זײן געקרײזלטע הויט.
  
  
  — קענסטו מיך ברענגען צום פארט ? — האב איך געפרעגט , פרובירט צו פארשטארקן מיין אקצענט .
  
  
  'יא'. ער האט צוויי מאל א ניד געטאן, דערנאך א שאקל געטאן מיט מיין האנט, אראפגעלאזט די אקסלען.
  
  
  אי ך בי ן אי ם נאכגעגאנגע ן ארוי ס אוי ף דע ר גאס , ו װ א ן אלט ע פארפאלענ ע װאלאװ ע אי ז געשטאנע ן ב ײ דע ר צײט . ער האָט כּמעט אַרויסגעכאַפּט די טשעמאָדאַן פֿון מײַנע הענט און עס אַרײַנגעלייגט אויפֿן הינטערשטן זיצפּלאַץ. דערנאָך האָט ער פֿאַר מיר געעפֿנט די טיר. אַמאָל הינטער די ראָד, ער געשוואוירן ווען ער געפרוווט צו אָנהייבן די וואָלוואָ. ער האט געזאגט עפּעס וואָס איך האט נישט פֿאַרשטיין און פארטריבן אַוועק אָן קוקן אין דער דערציען שפּיגל אָדער סיגנאַלינג. די הערנער האבן געגלעט הינטער אים, אבער ער האט זיך נישט אכטונג געגעבן און איז געפארן װײטער.
  
  
  ער האָט מיך געמאַכט טראַכטן וועגן עמעצן, נאָר איך האָב נישט געוווּסט ווער. זינט דעם מאַרשרוט איז געווען באשלאסן דורך AX, איך געוואוסט אַז מיין שאָפער וואָלט זיכער באַטראַכטן מיר אַן אַגענט. אפשר איז ער אליין געווען אן אגענט. ער האָט גערעדט שוועדיש, אָבער משמעות נישט זייער גוט. ער האָט געהאַלטן זײַנע געקראָכטע הענט אויפֿן סטירינג, און דער וואָלוואָ־מאָטאָר האָט זיך געטאָן ווי ער לויפֿט בלויז אויף צוויי פֿון זײַנע פֿיר צילינדער.
  
  
  מי ר זײנע ן אדורכגעפאר ן דע ם צענטע ר פו ן העלסינקי , או ן מײ ן דרייווע ר הא ט ניש ט באמערק ט אנדער ע אויטאמאבילן . ער האט אויך נישט אכטונג געגעבן אויף טראפיק ליכט. או ן ע ר הא ט װײטע ר געמוטשעט .
  
  
  דאן האב איך פארשטאנען אויף וועם ער טראכט. עס האט נישט קיין ענין וואס ער האט געטאן, נאר ווי ער האט אויסגעזען. ווען ער איז אָנגעקומען צום פּאָרט און דאָס ליכט פֿון דער גאַס־לאָמפּ איז געפֿאַלן אויפֿן אַלטן פּנים, האָט ער אויסגעזען פּונקט ווי די פֿאָטאָגראַפֿיעס, וואָס איך האָב געזען פֿון אַלבערט איינשטיין.
  
  
  ער האט אפגעשטעלט דעם פארמאטערט וואלווא דורכן דריקן מיט ביידע פיס דעם ברעיק טרעטלען. די טירעס האבן נישט געקרעכצט, די וואלווא האט נאר אנגעהויבן פאמעלעך ביז עס האט זיך ענדליך אפגעשטעלט.
  
  
  דער אלטער האט נאך געקראכן. ער איז ארויס פון קאר און איז צו מיר צוגעקומען. איך בין שוין ארויסגעקומען. ער האָט זיך אַרײַנגעשטויסן ביי מיר, אַרויסגעצויגן מיין טשעמאָדאַן פון הינטערן זיצפּלאַץ און עס געשטעלט לעבן מיר. ער שלעפט די טיר. זי האט זיך נישט געװאלט פארמאכן, און ער האט זי װײטער פארלאזט ביז זי האט זיך פארמאכט. ער איז צו מיר צוגעקומען, א שװער אטעמען און אנגעװיזן מיט א קרומע פינגער. "דאָ," ער געזאגט. "עס איז אַ שיפל." ער האָט אָנגעוויזן אויף דער פינצטער סילאַוועט פון אַ פישעריי שלעפּן.
  
  
  ווען איך האָב זיך אומגעקערט צו דאַנקען דעם אַלטן, איז ער שוין געזעסן אין דער וואָלוואָ און געקוועטשן דעם סטאַרטער. דער מאטאר האט אנגעהויבן קרעכצן און האט געקלונגען ווי ער גייט יעדע מאמענט אפשטעלן. אָבער בעשאַס אַ קורץ פאָר, איך דיסקאַווערד אַז דער מאָטאָר איז נישט אַזוי שלעכט. דער אלטער האט געהויבן מיט דער האנט און איז אװעק. אי ך בי ן געשטאנע ן אל ץ אוי ף דע ר עמאנק .
  
  
  אי ך הא ב דערהער ט באװעגונ ג אי ן טראלער . מיינע נאזלעך האבן וויי געטאן פון דער קאלטער לופט וואס איך האב געאטעמט. איך האב גענומען מיין טשעמאָדאַן און געגאנגען צו אים. עס שנייט. כ׳האב װידער אויפגעהויבן דעם קאלנער.
  
  
  "היי," איך שרייַען אין מיין לעפּיש אַקצענט. — איז דא עמיצער ?
  
  
  'יא!' ער האט פארלאזט דעם קאנטראל צימער; דער קאָלנער פֿון מאַנטל האָט באַהאַלטן זײַן פּנים.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "איר זענט דער קאַפּיטאַן?"
  
  
  ער האט זיך באהאלטן אין שאטן פונעם קאנטראל צימער. "יא," ער געזאגט. "קום אויף ברעט, גיין אַראָפּ, רו אַ ביסל, מיר וועט זיין סיילינג באַלד."
  
  
  אי ך הא ב זי ך גענומע ן או ן א שפרינג ן אויפ ן ברעט , װע ן ע ר אי ז פארשװאונד ן הינטער ן רעדערהויז . איך האב געהערט דעם קלאנג פון שטריק וואס קומען אראפ אויפן דעק. איך האב מיך געחידושט צי איך זאל העלפן ווייל דער קאפיטאן איז געווען אליין, אבער ער האט נישט באדארפן קיין הילף. איך בין געגאנגען צו די לוקע און איז אַראָפּ צו דער כאַטע. ע ם אי ז געװע ן א טיש ל מי ט א סאפע , אוי ף ד י זײטן , א גרוים ע קיך , אוי ף ד י הינטן , א לאגער־צימער . איך בין צוגעגאנגען און אראפגעלייגט מיין טשעמאָדאַן.
  
  
  דעמאָלט איך געהערט אַ שטאַרק דיעסעל מאָטאָר ברום. עס האט געקלאפט אין מאשינען צימער און דער טראלער האט זיך געציטערט אהין און צוריק, דערנאך זענען מיר אוועק. די כאַטע האָט געשאָקלט אַרויף און אַראָפּ. דורך דער טיר האב איך געזעהן די ליכט פון העלסינקי גייען אויס.
  
  
  די כאַטע איז געווען ניט העאַטעד און געווען קאָולדער ווי אַרויס. דאָס וואַסער איז געווען גראָב; הויכע כוואליעס האבן זיך געשפריצט איבער די ריילינגס און געטראפען דעם פארטאל. איך האָב געוואָלט אַרויפֿגיין אויפֿן דעק, כּדי צו רעדן מיטן קאַפּיטאַן, אָבער איך האָב געטראַכט וועגן מײַן שאָפער אויפֿן אַעראָפּאָרט. איך האב נישט געוויסט וואס די אנווייזונגען האבן געהאט, אבער איינער פון זיי איז זיכער נישט געווען צו גוט און נישט צופיל גערעדט.
  
  
  דערצו בין איך מיד. אויפן עראפלאן איז געווען אביסל רו. עס איז געווען אַ לאַנג פלי אָן שלאָף. איך האָב איבערגעלאָזט מײַן טשעמאָדאַן און זיך אויסגעשטרעקט אויף דער סאָפע. איך האב נאך געטראגן מיין מאנטל. כ'האב אויסגעבויט מיין בונד און געצויגן מיין מאנטל ארום דעם האלדז. ד י לופ ט אי ז געװע ן זײע ר קאלט , או ן דע ר טראל ר הא ט זי ך געוואלדיק . אבער רעכט צו דער פּיטשינג און ראַש פון די מאָטאָר, איך בין באַלד געפאלן שלאָפנדיק.
  
  
  עס איז געווען ווי איך האט נאָר פארמאכט מיין אויגן ווען איך געהערט עפּעס. ס׳האט אויסגעזען, אז דער כאטע האט שוין נישט אזוי געקלאפט. דעמאָלט איך איינגעזען ווי עס געטראפן. דער מאטאר איז געלאפן זייער שטיל. מי ר זײנע ן ניש ט געװע ן אזו י גיך , װ י פריער . כ׳האב געהאלטן פארמאכט די אויגן. איך איז געווען וואַנדערינג וואָס דער קאַפּיטאַן כּמעט אויסגעדרייט די מאָטאָר. דערנאָך האָב איך ווידער געהערט דעם קלאַנג. טראָץ דעם שטיל אַרומבלאָנקען פון די מאָטאָר, די קאַבינע איז געווען גאַנץ שטיל. עס האָט געקלונגען ווי עמעצער האָט אַראָפּגעוואָרפן אַ קראָבאַר אויף די דעק רעכט אויבן מיין קאָפּ. איך האב עס נאכאמאל געהערט, און יעדעס מאל וואס איך האב עס געהערט איז עס געווארן גרינגער צו אידענטיפיצירן. דער קלאנג איז בכלל נישט פון דרויסען, נאר פון דא, אין דער כאַטע. איך האָב אַ ביסל געעפֿנט די אױגן. דעמאָלט איך געוואוסט פּונקט וואָס אַז געזונט איז - די קראַך פון די טרעפּ. עמעצער איז אַראָפּ די טרעפּ. איך האב דערקענט דעם קאפיטענס געדיכטן מאנטל, אבער עס איז געווען אזוי טונקל, אז איך האב נישט געקענט זען זיין פנים.
  
  
  לכתּחילה האָט זיך מיר אויסגעזען, אַז צוליב אַ סיבה וועקט ער מיך אויף. אבע ר עפע ס װעג ן זײ ן שטעלונג , הא ט מי ך געמאטערט . ער איז נישט געגאַנגען װי אַ מענטש, װאָס גײט נישט אָן, צי איך שלאָף צי נישט. ער איז געגאַנגען פּאַמעלעך, שטיל, שטאַרציק, ווי ער וואָלט געוואָלט מאַכן זיכער אַז איך וועל זיך נישט אויפוועקן.
  
  
  אראפגעגאנגע ן ד י טרעפ , הא ט ע ר אנגעכאפ ט דע ם טיש , או ן זי ך װײטער . ער האט עפעס געהאט אין דער האנט. װײ ל ם׳אי ז געװע ן אזו י פינצטער , א ז אי ך הא ב זײ ן פני ם ניש ט געקאנ ט זען , הא ב אי ך געוװסט , א ז ע ר הא ט ניש ט געקענ ט זען , א ז מײנ ע אויג ן זײנע ן א װײ ל געװע ן אפענע .
  
  
  ער איז צוגעגאנגען צו דער טיר פון דעם קאמער אין וועלכן איך בין געלעגן און זיך אויפגעשטעלט. ער האט זיך אפגעשטעלט א מאמענט צו קוקן אויף מיר, א שטארקע טונקעלע געשטאלט האט זיך געשװינדלט אהין און צוריק, װי ער װאלט זיך באלאנסירט אויף א שטריק. דער קאָלנער פֿון זײַן מאַנטל איז נאָך געשטאַנען, באַהאַלטן דאָס פּנים. ער איז שטיל און גיך אַרײַן אין דער טיר און זיך אַרײַנגעטראָגן אין דער סאָפע. ער האט אויפגעהויבן די רעכטע האנט הויך. דאָס לעוואָנע־שײַן, וואָס איז געפֿאַלן דורכן שאָטעלע, האָט זיך אָפּגעשפּיגלט אויפֿן בלאַנקן בלייד פֿונעם מעסער. די אויפגעהויבענע האנט איז שנעל געפאלן.
  
  
  אבער איך בין שוין געווען אויף דער באוועגונג. איך האט גענוג פּלאַץ צו זיין אויס פון דערגרייכן. כ׳האב מיך געלאזט זיך א ביסעלע װײטער זעצן און דערהערט א הויך קנאַל. דערנאך האט מען געהערט א קראך ווי א מעסער האט צעריסן די מאטראס. איך האָב זיך כּמעט גלײך צוריק אַרײַנגעקוקט און געכאַפּט זײַן האַנט מיטן מעסער מיט בײדע הענט. איך האב אויפגעהויבן מיינע פיס און אים א געשלאגן אין פנים. ער האט זיך צוריק געשטרויכלט און זײן האַנטגעלענק איז געריסן געװאָרן פֿון מײַנע הענט. ס'האט אים אזוי לאנג געדויערט ביז ער האט זיך צוגעכאפט, אז איך בין שוין ארויס פון בעט און צוגעלאפן אין אים. ער האט װידער אויפגעהויבן די האנט. איך טויב, סוואַנג, טויב, כאַפּט זיין האַנטגעלענק, דאַן זיך אויסגעגליטשט שווער אים צו שלאָגן. כ׳האב געהערט א שטומף קלאנג. דאָס מעסער האָט געטראָפן אין דער וואַנט, ווען איך האָב געטראָפן זיין האַנטגעלענק. איך האב אים געשאקלט מיט דער האנט ווי איינער האט פרובירט ארויסגיסן דאס לעצטע שטיקל קעטשופ פון א פלאש. דאָס מעסער איז אַרױסגעפֿלױגן פֿון דער האַנט און ערגעץ געפֿאַלן.
  
  
  בײ ם קאמ ף זײנע ן מי ר געבליב ן נאענ ט צו ם טיש . איך האב זיך צו אים אויסגעדרייט. כ׳האב אים געהאלטן אין האלדז מיט אײן האנט און געהאלטן זײן האנט מיט דער אנדערער. איצט האָב איך אָפּגעלאָזט זײַן האַנטגעלענק און אַרויסגעצויגן מײַן רעכטע האַנט אים צו שלאָגן אין פּנים. אי ך בי ן געבליב ן באװעג ן מי ט ד י פויסט ן אויפגעהויבן . דער מאן׳ס קאלנער איז אראפגעפאלן. איך האָב אים דערקענט; איך האָב געזען זיין פאָטאָ אין "ספּעציעלע יפעקץ" און "לייט". דאָס איז געווען דער עמעס וואַסילי פּאָפּאָוו.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 5
  
  
  
  
  
  
  
  
  איך פּעלץ זיין קני אָנרירן מיין גרוין. איך בין נאָר געקומען צו מיין סענסיז צו דרייען סיידווייז און נעמען דעם קלאַפּ צו מיין פוס, אָבער עס איז געווען זייער ווייטיקדיק. וואַסילי פּאָפּאָוו האָט מיך אַוועקגעשטופּט און אַרויפֿגעשפּרונגען אויף די טרעפּ. איך בין צוגעלאפן צו אים און אנגעכאפט זיין מאנטל. ער האט אראפגעװארפן דעם מאנטל און אװעקגעשפרונגען אײדער איך האב אים װידער געקאנט כאפן. איך בין ארויף די טרעפ הינטער אים.
  
  
  אין דרױסן האָט מיך געטראָפֿן אַן אײזיקער װינט. דע ר טראל ר הא ט זי ך באװעג ן שנעלע ר װ י אי ך הא ב געטראכט . פּאָפּאָוו האָט זיך געבויגן איבערן געצייג־קעסטל. איך האב מיך ארויסגעשלעפט אויפן אייז דעק און זיך אריינגעכאפט אין מיין קעשענע צו א קליינעם אויטאמאטישן רעוואלווער מיט אלע זילבערנע טיגער טרימס, איידער מיין האנט האט זיך געקענט ארומוויקלען דעם הינטן און ארויסציען די וואפן פון מיין קעשענע, האט פאפאוו מיך א געשלאגן איבערן קאפ מיט א גרויסן קאפ. מוטער-שליסל.
  
  
  כ׳האב אים אנגעכאפט און מיר זענען געפאלן אויפן אײזיקן דעק. מיר ראַמד אַ דיק שפּול פון קאַבלע. ער האט מיך געשלאגן אין דער ארעם מיט א רוק. פּאָפּאָוו האָט אַוודאי אויסגעזען פופציק פונט שווערער ווי מיר. אַלץ איז געווען צו שנעל פֿאַר מיר צו טראַכטן פיל וועגן אים. מ׳האט מיר געזאגט, אז פאפאװ איז טויט — װי קאן ער זײן דא? וואָס מין פון משוגע שפּיל פון גורל איז דאָס?
  
  
  דא ן האב ן זי ך אל ע געדאנקע ן אפגעשטעלט . איך האָב אַ זעץ געטאָן מײַן קעגנער אין פּנים, אָבער עס האָט נישט געדויערט לאַנג. דערנאָך האָב איך אים געשלאָגן אין דער זייט. ער האט ארויסגעלאזט א ברום וואס איז געווען שטארקער ווי דער ווינט. ער האט אראפגעלאזט דעם שליסל און זיך אראפגערינגלט.
  
  
  איך פּעלץ עפּעס גלאַט אויף פּאָפּאָוו ס זייַט און קאַסטן - עס געקוקט ווי פּלאָמבע הויט אָדער גומע. איך איז געווען שפּרינגען און סווייינג הין און צוריק ווי דער טראָלער אריבערגעפארן. איך האָב אַװדאי נישט געקאָנט פֿאַרגינען אים צו לאָזן גײן ― ער װאָלט מיר צערײַסן מײַן דעקל אין רוסלאַנד. אי ך הא ב זי ך צוגעלאפ ן צ ו דע ר שלאפענע ר דעק , אי ן דע ר ריכטונג , װא ו פאפאװ , הא ט זי ך געגלײצט . דער דעק איז געווען גליטשיק; איך בין כּמעט צוויי מאָל געפֿאַלן. איך טראָגן רעגולער שיכלעך, אָבער פּאָפּאָוו האט גומע סאָלעס. איך האב זיך אראפגעבויגן עס צו כאפן. ער האט זיך צו מיר אויסגעדרייט און איך האב געפילט א ווייטאג אויפן האנט , ווי א שלאנג האט מיך געביסן . פּאָפּאָוו האָט ווידער געפֿונען דאָס מעסער.
  
  
  איך איז געווען בלידינג. א גרויסער כוואַליע האָט געטראָפן דעם בויגן און זיך צוגעלאָפן איבערן דעק. עס איז געווען ווי אַן אייז כייַע אַרום מיין קנעכל, ווי אויב עטלעכע האַנט האט שלאָגן מיין פוס. איך בין געפאלן און זיך געגליטשט. דע ר טראל ר הא ט זי ך געזונקען , ארײנגעטויכ ן אי ן א נײע ר כװאליע . וואסער האט ווידער פארפלייצט דאס דעק. פּאָפּאָוו איז שוין געווען הינטער און איז געלאָפן צו מיר מיט אַ אויפגעהויבן מעסער. איך האב אים נישט געקאנט אפשטעלן, עס האט געפילט ווי איך גליטש זיך אויפן אייז אויפן רוקן. ער האָט מיך גיך געפֿונען און זײַנע גומע־זאָלען האָבן אים געגעבן אַ גוטן שלאַנג אויפֿן גליטשיקן דעק. איך האב געזען די שראם אויפן פנים. ער איז געווען זיכער אַז ער קען באשטימט האַנדלען מיט מיר.
  
  
  װען ער איז געװען נעבן מיר, האב איך אים אנגעכאפט און גלײכצײטיק אויפגעהויבן די פיס. מיינע פינגער האבן געפונען די האר און זיי געהאלטן. מיינע פיס האבן אנגערירט זיין בויך און איך האב צוגעצויגן די קני צו מיין ברוסט. עס האָט מיר אַ ביסל געהאָלפֿן, אַז מיט זײַן פֿאָרויס־באַוועגונג איז ער ווײַטער צוגעגאַנגען; מײַנע פֿינגער האָבן עס געכאַפּט און איך האָב געצויגן; מיינע פיס געלעגן אויפן בויך האבן אים אויפגעהויבן. איך האב געזען די חידוש אויף זיין פנים ווי עס האט זיך פארביי מיר גליטשן, דערנאך האט ער ארויסגעלאזט א קורצן געשריי. איך האָב אים אָפּגעלאָזט די האָר און אויסגעגליטשט די פיס.
  
  
  וואַסילי פּאָפּאָוו פלו הויך אין די לופט. זײן קערפער האט זיך געריגלט און געציטערט, װי ער װאלט געפרואװט זיך אומקערן און שװימען. ע ר אי ז געװע ן װ י א מאן , װא ס אי ז ארויפגעשפרונגע ן פו ן א טײכלער־ברעט , נא ר געפונע ן א ז ע ר הא ט זי ך ניש ט גערעכנט , או ן שטאר ק געפאלן , או ן געפרװו ט װידע ר צוריקקומע ן זײ ן פאזיציע . אבער פּאָפּאָוו קען נישט צוריקקומען. ע ר אי ז געפלויג ן איבע ר דע ר שטארבארד ר שילדע ר או ן מי ט א שטארק ן שפרי ץ אי ן װאסע ר פארשװאונדן .
  
  
  אי ך הא ב זי ך ארומגעדרײ ט או ן ארײנגעקוק ט אי ן װאסע ר ארײן , װארטנדי ק צ ו זען , װ י אי ם שווימען . אבער איך האב גארנישט געזען. איך בין אַרויפגעגאַנגען צו די טרעפּ וואָס האָבן געפירט צו דער בריק אין דער רעדערהויז. דע ר טראל ר הא ט זי ך אזו י שטאר ק געטילט , א ז אי ך בי ן כמע ט געפאל ן אוי ף ברעט .
  
  
  אַמאָל איך בין געווען אין די רעדערהויז, איך פּאַמעלעך אַראָפּ און אויסגעדרייט די סטירינג אויף די לינקס. דע ר טראל ר הא ט זי ך געקלאפ ט אוי ף דע ר כװאלי ע או ן זי ך דא ן זי ך געגלײ ט צ ו דע ר זײט . איך האב געגעבען נאך א ביסל גאז און זיך אומגעקערט צום ארט וואו פאפאוו איז געפאלן איבער ברעט. דער ווינט און די פּינע האָבן מיר געפּרעגלט אין פּנים מיט טויזנטער אייזיקע נעעדלעך. מיינע פינגער זענען געליימט געווארן.
  
  
  א גרוים ע לײכט ן הא ט זי ך דערזע ן אויפ ן שפי ץ פו ן רעדע ר הויז . ער האט אויפגעטרעטן דעם גאז און אנגעצונדן די ליכט. אי ך הא ב געלאז ט שפיל ן א מעכטיק ן ליכט־שטאל ן איבע ר ד י טינטדיק ע שװארצ ע כװאליעס . איך האָב גאָרנישט געזען ווי די סווערלינג ווייטנאַס פון קראַשינג כוואליעס. איך געהאלטן עס פול, וויגעראַסלי סעפּערייטינג די מווומאַנץ פון די שיפל. די סטירינג ראָד איז געווען אויסגעדרייט פּונקט גענוג צו מאַכן אַ גרויס קרייַז. אי ך הא ב ניש ט געגלויבט , א ז א לעבעדיג ע באשעפעניש ן קע ן אויסהאלטן , דע ר אײזיקע ר טעמפערא ץ פו ן דע ם װאסער . איך האָב זיך געהאַלטן אַרומרינגלען, טייל מאָל געקוקט אויף די שפּיץ פון דער בוילינג כוואַליע פֿאַר די קאָפּ אָדער פּנים. אבער איך האב גארנישט געזען. ער איז זיכער געווען טויט, האב איך געטראכט.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 6
  
  
  
  
  
  
  
  
  די רעשט פון דער יאַזדע געגאנגען סמודלי. אבער איך האב געהאט זייער א אומבאקוועם געפיל. עטלעכע מאָל בעשאַס מיין קאַריערע בין איך געגאנגען אונטערדעק אין די הויפּטקוואַרטיר פון דער קאָמוניסט וועלט. ווי שטענדיק, איך איז געווען אַווער פון די מעגלעך ריזיקירן, אָבער אַרייַן די פייַכט דזשאַנגגאַל מיט געדאַנק פון גוואַלד און שטענדיק האָבן גענוג פּלאַץ צו אַנטלויפן איז עפּעס גאָר אַנדערש פון די באַלרומז און אָפאַסיז פון מאָסקווע. אויב מיין קאַמאַפלאַזש פאַרשווינדן, איך קען זייער לייכט שטאַרבן אין דער ווייַטער מינוט. און קאַמאַפלאַזש, ווי דער וואָס איך געהאט איצט, קען לייכט זיין רייסט צו פּיצל. דאָס אומרעכט וואָרט, גוטהאַרציקייט צו דעם אומרעכט מענטש, אַ ביסל געוווינהייטן וואָס קיין איינער אָבער אַ סוד פּאָליצייַ אַגענט וואָלט באַמערקן, און עס וואָלט פּאַסירן צו מיר.
  
  
  עס איז געווען כּמעט טאָגליכט ווען איך ריטשט די ברעג פון עסטאָניאַ. איך האָב אַנגקערד דעם טראָלער לעבן אַ פישערייַ דאָרף און קעלער די שיפּינג. אי ך הא ב זי ך געמאכ ט אי ך רעד ן רוסיש , או ן געפרעג ט צװ ײ פישע ר װעג ן דע ר סטאנציע . ע ס אי ז געװע ן נעב ן דע ם דארף , אויפ ן הויפט־װעג . אי ך בי ן געגאנגע ן אי ן דע ר ריכטונג , אבע ר דא ן הא ט מע ן אי ם געהויב ן אויפ ן קריכט ן װאגן , מי ט הילצערנ ע רעדער , אנגעלאד ן מי ט שטרוי . אין דער סטאַנציע האָב איך געקויפט אַ בילעט קיין לענינגראַד. איך האב געווארט מיט נאך אפאר פאסאזשירן.
  
  
  איך האָב געטראָגן אַ רוסישן פּאַסן. נאָך דעם קאַמף מיט פּאָפּאָוו איך געהאט צו וואַרפן אַוועק מיין מאַנטל. ניט בלויז האט עס האָבן צוויי האָלעס, אָבער עס איז געווען סטיינד מיט מאַשין בוימל. איך בין געשטאנען אויף דער פלאטפארמע און גערויכערט רוסישע ציגארעטן. אפילו מײַנע האָר האָט מען אָפּגעשניטן, פּונקט ווי אַ רוסישער פריזירער וואָלט געטאָן. איך האב נאר געהאט רובל אין קעשענע.
  
  
  ווען די היגה-גיכקייט באן איז ענדליך אנגעקומען, זענען פאסאזשירן ארויפגעקראכן. אי ך הא ב גי ך געפונע ן א פלא ץ פא ר זיך . צוויי רוסישע זעלנער זענען געזעסן דיאַגאָנאַל פֿאַר מיר. דער מאן נעבן אים איז געווען יונג, נאך נישט קיין צוואַנציק. אין די אויגן איז געווען א באשלאסן בליק און ער האט געהאלטן שטארק פארקלעמט דעם קין. איך האב זיך אװעקגעזעצט און אריבער די פיס. פֿאַר עטלעכע סיבה דער יונג זעלנער געקוקט אויף מיר. איך פּעלץ די האָר אויף מיין האַלדז שטיין אויף אַ סוף. ווען ער האָט מיך געבעטן מײַנע דאָקומענטן, זײַנען זיי געווען גוט, אָבער וואָס האָט ער אַזוי אויף מיר געקוקט?
  
  
  דער באן האט זיך אנגעהויבן און איז געגאנגען שנעלער. דער יונגער זעלנער האט צעריסן זײן חבר און בײדע האבן זײ געקוקט אויף מיר. איך האב געשפירט אז איך האב זיך אנגעהויבן צו שוויצן. איך האב געטראכט צו כאפן דעם גלאנצן רעוואלווער, אבער דאס וואלט געווען נאריש. דערנאָך האָט זיך דער יונגער זעלנער געבויגן איבערן דורכגאַנג.
  
  
  ― אַנטשולדיקט, חבֿר, ― האָט ער געזאָגט, ― לײענט איר יענעם זשורנאַל לעבן דיר אויף דער סאָפֿע?
  
  
  איך האב געקוקט נעבן מיר. "ניין, חבר," איך געזאגט. איך האָב אים געגעבן יענעם זשורנאַל. איך רילאַקסט ווי די באַן ראַשט צו . װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צ ו דע ר גרענע ץ מי ט רוסלאנד , הא ב אי ך באמערק ט א ז מײנ ע רײזענדע ר זײנע ן זײע ר שטיל . עס איז געווען אַן אַטמאָספער פון שפּאַנונג. ד י גלאט ע אהין־און־צוריק ע באװעגונ ג פו ן דע ר בא ן הא ט זי ך פארקלענער ט װ י ד י גיכ ה הא ט זי ך פארקלענער ט . דער קלאַנג פון די רעדער איז געווארן פּלוצעמדיק; איצט האט עס אויך דיקריסט. אי ך הא ב געזע ן ד י גרענעץ , דור ך ד י פענצטע ר או ן זעלנע ר מי ט מאשין־געװער .
  
  
  ענדלעך האט זיך דער באן אפגעשטעלט. ס׳האט געשמעקט א רעש און די פאסאזשירן האבן געכאפט זײערע פאפירן. דער סאלדאט אויפן דורכגאנג האט מיר פאראינטערעסירט. איך האָב מיך אַרױסגעצױגן אין מײַן טאַש און אַרױסגענומען מײַנע פּאַפּירן. צװײ זעלנער זײנען געשטאנען פאר מיר. דער ערשטער האָט מיר אָפּגעכאַפּט די פּאַפּירן פֿון מײַנע הענט. ער האט אויסגעזען א ביסל לאנגווייליג ווען ער האט זיי דורכגעפלעטערט. ווען ער איז צוגעגאַנגען צום דאָקומענט וועגן מיין סיטואַציע אין מאָסקווע, איז פאַרשווונדן דער נודנע בליק. ער האט געבליצט, און א מאמענט האט ער געמײנט אז ער איז פארשװאונדן. ע ר הא ט מי ט זי ך געשאקלע ן ד י פאפיר ן או ן ז ײ צוריקגעגעבן .
  
  
  "חבר," האָט ער געזאָגט, גרוסנדיק, "איך האָף, אַז מיר האָבן דיר נישט געשטערט."
  
  
  'בכלל נישט. האָפענונג מיר וועלן גיין אויף באַלד."
  
  
  ער איז געווען פאַרפרוירן. — גלייך, חבר. ער האט ארויסגעשטופט זיין חבר פון באן.
  
  
  וועגן דעם קוק האָט ניט געקענט זײַן קיין צווייפל; עס איז געווען אַ ומרויק ציטער. איך האָב חושד געווען אַז איך אָדער פּאָפּאָוו האָבן אים דערשראָקן ווי אַלע ק.ג.ב. ארבעטער.
  
  
  די רעשט פון דער רייזע קיין לענינגראַד בין איך געשלאָפן. דאָרט האָב איך גענומען אַ טאַקסי גלייך צום אַעראָפּאָרט און אַרײַן אויף אַ עראָפּלאַן קיין מאָסקווע. איך געוויינט מיין קאַנסאַנטריישאַן צו רעדוצירן די שפּאַנונג איך איז געווען געפיל. אבער ווען די מיטל איז געלאנדעט אין מאָסקווע, די שפּאַנונג האָט זיך אומגעקערט. עס האט געשנייען און ווען איך בין אראפגעקומען פונעם עראפלאן האב איך געזעהן דריי מענער ווארטן אויף מיר. אײנע ר פו ן ד י מענע ר אי ז געשטאנע ן או ן אי ם געפאל ן מי ט א שמייכל . איך דערקענט די קורץ בלאָנדע האָר און דיק און שווער גוף פון די פאָטאָ איך גענומען אין ספּעציעלע עפפעקץ. זען. עס איז געווען מיכאיל באַרסנישעק, הויפּט פון דער ספּעציעלער איינהייט פון דער רוסישער געהיימע פּאָליציי. איך האב אויסגעשטרעקט די האנט, אבער ער איז געקומען און האט מיר באגריסט.
  
  
  "וואַסילי," ער געזאגט. "עס איז גוט צו זען איר ווידער." ער האט מיך געשלאגן אויפן רוקן.
  
  
  איך שמייכל. "און עס איז פייַן צו זען איר ווידער, מיכאל."
  
  
  ער איז געשטאנען נעבן מיר און ארויפגעלייגט דעם ארעם ארום מיינע אקסלען.
  
  
  איך האב נישט געקענט די אנדערע צוויי מענער. ― נו, ― האָט געזאָגט באַרסנישעק ― מיר װעלן גײן אין מינהגים און דערנאָך אין דײַן האָטעל, און דאַן קענסטו זיך דאָרטן צוריקקריגן.
  
  
  — א דאנק, טייערער פריינד, ביטע.
  
  
  ער האָט באַפוילן איינער פון די מענטשן צו נעמען מיין טשעמאָדאַן. — האט ער געפרעגט. ― „װאָס איז געװען אין אַמעריקע? "זעלביקער זאַך, זעלביקער זאַך. די רעוואָלוציע קומט באַלד. איר זען עס אויף טעלעוויזיע יעדער טאָג."
  
  
  "אַזוי זיס, אַזוי זיס.
  
  
  איך האָב גענומען מײַן טשעמאָדאַן בײַם באַגלייטן. ער איז געווען יונג און אויסגעזען שטארק, בארשנישעק האט מיך געפירט פארביי מינהגים אן קיין פראבלעמען, און דאן האבן מיר זיך אפגעשטעלט פארן סטאנציע געביידע, וואו צוויי שווארצע לימאזינע האבן געווארט אויף אונז. באַרסנישעק און איך געזעסן אין דער ערשטער איינער, צוויי מענטשן - אין די אנדערע. מי ר האב ן זי ך פארבונד ן מי ט דע ר מאסקװע ר פארקער .
  
  
  כ׳האב געדענקט, אז בארנישעק האט חתונה געהאט. "אזוי," איך געזאגט, "וואָס וועגן פרויען און קינדער?"
  
  
  "ויסגעצייכנט דאַנקען דיר". ער האָט אַ קוק געטאָן אַ קוק אויף מיר. פון נאענט האב איך געזעהן, אז ער האט א ריכטיגע פנים מיט דיקע ברעמען און קליינע ברוינע אויגן. זײנ ע ליפ ן זײנע ן געװע ן פלײשיק , װ י זײנ ע באקן . אין די אויגן איז געװען כמעט א בײז פײער. "און איר וועט זיכער זען די בערנט סאָניאַ, רעכט, פּאָפּאָוו?" ער האָט מיך געשלאָגן מיט זײַן עלנבויגן.
  
  
  דער נאָמען האָט מיר גאָרנישט באַטייט. כ'האב געכאפט. "יא זייער."
  
  
  סיריאַל טשעק געארבעט. איך האָב געוואוסט אַז כאָטש מיר זענען פריינט, עס איז געווען רייַבונג צווישן אונדז. איך האב געהאט די פאזיציע וואס ער האט געוואלט; איך האָב געהאט די מאַכט ער געוואלט.
  
  
  ― זאָג מיר, פּאָפּאָוו, ― האָט ער פֿרײלעך געזאָגט. "וואָס באַריכט וועט איר געבן וועגן דיין יאַזדע צו אַמעריקע?"
  
  
  כ׳האב זיך האלב ארומגעדרײט און א קוק געטאן אויף אים. דעמאָלט איך סמיילד. איך האָב געזאָגט מיט אַ ווייכער שטימע: "מיכאַיל, דו ווייסט, איך מעלדע זיך צום קרעמלין, נישט צום געהיים פאליציי."
  
  
  באַרסנישעק האָט קורץ געלאַכט. ' פון לויף פון לויף. אגב, וואס איז געשען מיט דיין מאנטל? צי איר טאַקע דאַרפֿן עס אין דעם וועטער?
  
  
  "עס איז געווען סטאָלען אין לענינגראַד."
  
  
  ער האט געקלאפט מיט דער צונג און געשאקלט מיטן קאפ. "די גנבים זענען זיכער אַנבעראַבאַל."
  
  
  "יא, טאָמער," איך מסכים. איך האב געהאפט אז די נושא איז איבער.
  
  
  "איך וועל מאַכן זיכער אַז איר באַקומען אַ נייַ מאַנטל מיד איבערגעגעבן צו דיין האָטעל צימער. אה, מיר זענען שוין אנגעקומען.
  
  
  דער אויטא האט זיך אפגעשטעלט פאר א גרויסן אויסגעצייכנטן האטעל. דער דרייווער איז ארויס און האט פאר אונז געעפנט די טיר. צװײ אנדערע מענער אין װײסע מונדירן האבן זיך געאײלט ארויס פון האטעל. בשעת איינער האָט געכאַפּט מיין טשעמאָדאַן, האָט דער צווייטער געהאַלטן פאַר אונדז אָפן די האָטעל טיר.
  
  
  דער האָטעל פויע האט אַ דיק טעפּעך. אנטיקע חפצים זענען געשטאנען און געהאנגען אומעטום. איך האָב באַמערקט, אַז באַרסנישעקס שטעלונג צו מיר איז געווען אַ ביסל קיל. ד י צװ ײ מענע ר װא ס זײנע ן מי ט אי ם געװע ן זענע ן ניש ט ארײנגעקומען . ער איז געשטאנען נעבן מיר בשעת איך האב זיך איינגעשריבן, נאכדעם האב איך זיך צו אים אויסגעדרייט מיט א פריינדלעכן שמייכל.
  
  
  "מיכאַיל, אַלט כאַווער, איך בין מיד פון אַרומפאָרן. איך געוואלט צו באַקומען עטלעכע מנוחה."
  
  
  "אבער איך האב געמיינט אז אפשר קען מען רעדן וועגן עפעס."
  
  
  "באַלד, אפֿשר, מיכאַיל. איצט וויל איך רוען״.
  
  
  — אַוודאי, אַוודאי. ע ר הא ט נא ך געשמײכלט , אבע ר ס׳אי ז געװע ן געשפּאנט . "שלאָפן געזונט, וואַסילי. מיר קענען באַלד רעדן.
  
  
  איך האב געווארט אז ער זאל אוועקגיין. די אנדערע מענער האבן געװארט אויפן טראטואר. ז ײ האב ן זי ך ארײ ן אי ן דע ם צװײט ן װאגאן , װא ס אי ז אװעקגעפארן .
  
  
  איך גענומען די ליפט צו מיין צימער. דער פּאָרטער האָט פּשוט אַרויפֿגעלייגט מײַן טשעמאָדאַן אויפֿן בעט. ער האט זיך געבויגן און אװעקגעלאזט װי איך בין ארײן. איך האב געכאפט אז ער האט געזוכט מיין טשעמאָדאַן. ווען ער איז אַוועק, האָב איך זיך אַרומגעקוקט. דער צימער האט געהאט א ברײטן קופערנער פיר־פאכער־בעט. נעב ן אי ז געשטאנע ן א ן אלט ן קײלעכדיק ן טיש ע מי ט א פוילע ר סאמעטענע ם כאטאל , או ן א װאש ־ בעקן . צו דער װאנט איז געשטאנען א װײס טיש מיט פיל האלץ־אויםשניטן. דרײ טירן און צװײ פענצטער זײנען געװען. אײן טיר האט געפירט צום גאםן, די צװײטע צו דער קלאָזעט, און די דריטע האט געפירט צום באד. דאָס פענצטער האָט אויסגעזען דעם מאָסקווער צענטער, און די קרעמלין טאָווערס האָבן זיך געזען גלײַך פאַר מיר. איך האב געקוקט הינטער די פארהאנגן, צוזאמען דעם טעפּעך, אין זינקען אריין. איך האב געזוכט אומעטום וואו א מיקראָפאָן קען זיין באַהאַלטן. גאָרנישט געפונען. ם׳האט געקלאפט אין דער טיר.
  
  
  איך האָב עס געעפֿנט, און דערזען אַ מענטש מיט אַ גרויסן זילבערנעם טאַץ. עס זענען געווען צוויי לאגלען רוסיש וואָדקאַ מיט אַ גלאז. דער מאן האט זיך א מאמענט געבויגן. 'דאס איז פון חבר מיכאיל בארסניסעק.'
  
  
  "נאָר שטעלן עס אויף די טיש." ער האט דאס געטון און איז ארויס פון צימער. איך האָב געוווּסט, אַז מיטגלידער פֿון דער סאָוועטישער היעראַרכיע האָבן נישט באַשולדיקט די האָטעל געסט. צום סוף, זיי געארבעט פֿאַר די שטאַט. דער מענטש האט עס אויך געוואוסט. איך האב געעפנט איינע פון די לאגלען און אויסגעגאסן וואדקע אין א גלאז. איך בין געשטאנען בײם סאמעטענעם געדעקטן טיש און באמערקט דעם טעלעפאן אויפן טיש. איך האָב געוואָלט רופן באַרסנישעק און אים דאַנקען פֿאַר דעם טרינקען, אָבער באַשלאָסן נישט. איך האָב זיך געחידושט צי איך האָב אים געזאָגט עפּעס פאַלש - ניט גאַנץ רעכט, אָבער עפּעס וואָס איז נישט פּאַסיק פֿאַר וואַסילי פּאָפּאָוו. ווען מיר זענען אַרײַן אין האָטעל, האָט ער זיך געהאַלטן קיל. איז דאָס אַ האַווייַע איך געמאכט? אדער האבן זיי נישט? עס איז מסתּמא געווען פאַנטאַזיע.
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צום פענצטער און געקוקט אויף די שװעםטע שניי־פלײקן. אי ך הא ב געזע ן א ז אײנע ר פו ן ד י פענצטע ר הא ט זי ך ארויסגעקוק ט אוי ף א שמאל ן אײזערנע ם טרעפ , װא ס הא ט זי ך אראפגעװיזן . איך בין געװען אויפן פערטן שטאק. עס איז פייַן צו וויסן איך האָבן אן אנדער אָפּציע אויב איך אלץ דאַרפֿן עס. איך געטרונקען מאַשקע, הנאה זייַן געשמאַק.
  
  
  דעמאָלט איך פּלוצלינג איינגעזען עפּעס. דער טעם פון מאַשקע איז מיר נישט געפֿעלן געוואָרן. ווען איך געדאַנק וועגן אים, עס פּאַזאַלד מיר. עס ס אַלע וועגן דעם מאַרך, און בכלל וועגן קאַנסעפּס. איך געטרונקען מאַשקע ווידער. איך טאַקע לייקט עס.
  
  
  דער טעלעפאן אויפן טיש האט געקלונגען. ווען איך האב אויפגעהויבן דעם טעלעפאן, איז מיר איינגעפאלן אז דאס איז מעגליך געווען בארניסעק צו קאָנטראָלירן צי איך האב באקומען די וואדקע. אבער איך האב געהערט א הייזעריק נקבה קול.
  
  
  "חבר פּאָפּאָוו, איר רעדט מיט דעם האָטעל אָפּעראַטאָר."
  
  
  איך שמייכל. "אַלע האָטעל אָפּערייטערז זאָל האָבן אַ קול ווי דיין."
  
  
  זי האט א צײט געשװיגן. — פאר דיר, חבר, א שמועס מיט איריני מאסקאװיץ. צי איר אָננעמען דעם?
  
  
  'יא'. מיט אַ מאָמענט שפּעטער איז אַרײַן אין דער שורה אַ צווייטע פֿרויען־שטימע, דאָס מאָל ליריש, אָבער טיף.
  
  
  "חבר פּאָפּאָוו?" העלא. "ברוכים הבאים צו מאָסקווע".
  
  
  "אדאנק. עס איז אַ גרויס כּבֿוד פֿאַר מיר צו זיין באגעגנט דורך אַזאַ אַ טאַלאַנטירט באַללערינאַ.
  
  
  "עס איז זייער גוט פון איר". ם׳איז געװארן א קורצע שטילקײט. ― פֿון דיר, חבֿר, פֿון סערגע קראַשנאָוו האָב איך אַ סך געהערט. ער האָט געזאָגט, אַז איך זאָל אײַך בעסער באַקענען.
  
  
  "איך קען סערגע, יאָ. איך וואָלט אויך ווי צו טרעפן איר."
  
  
  'גוט. וועט איר זען מיר טאַנצן הייַנט בייַ נאַכט? דערנאָך וועט זיין אַ קליין באַגעגעניש און טאָמער קענען מיר רעדן מיט יעדער אנדערער. ”
  
  
  "א גרויסן דאנק".
  
  
  — ביז הײנט נאכט ?
  
  
  "איך קוק ארויס דערויף." איך האב אויפגעהאנגען. אַזוי, איך בין באַגעגעניש מיט מיין קאָנטאַקט דעם אָוונט. און, פֿאַרשטייט זיך, וועל איך אויך זען סערגע קראַשנאָוו, וועמען איך האָב דאָך שוין געקענט. איך פּעלץ די שפּאַנונג בילדינג אין מיר ווידער. די מער מענטשן איך טרעפן דאָ, די גרינגער עס וועט זיין צו מאַכן מיסטייקס. עס וואָלט זיין מעגלעך צו אַנטלויפן צו אַן אפגעזונדערט אַוטפּאָוסט ערגעץ אין דער וועלט. אָבער ווי אַזוי קען איך אַנטלויפן פון דער שטאָט? דאָס קען זיין אמת ווי לאַנג ווי איך געהאט פּאָפּאָוו ס אידענטיטעט, אָבער וואָס אויב איך וואָלט זיין געכאפט און זיין צייטונגען זענען פאַרפאַלן? וואס דען? ווען דער טעלעפאָן האָט ווידער געקלונגען, האָב איך כּמעט אויסגעגאָסן מײַן מאַשקע. איך האב גענומען דעם האָרן. 'יא?' עס איז געווען דער אָפּעראַטאָר ווידער. - נאָך איין שמועס, חבר, מיט סאָני לייקען. צי איר אָננעמען דעם?
  
  
  איך האב זייער שנעל געטראכט. ווער איז געווען סוניאַ לייקען? איך האָב נישט געטראַכט אוטאָמאטיש וועגן עפּעס, קיינער האָט מיר גאָרנישט געזאָגט וועגן איר, אפילו אונטער היפּנאָסיס. דער אָפּעראַטאָר האָט געווארט.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "אבער נאך דעם וויל איך שוין נישט רעדן, איך פרוב זיך צו רוען."
  
  
  — אקעי, חבר.
  
  
  ם׳איז געװארן א קורצע שטילקײט. דא ן הא ב אי ך דערהער ט א הוי ך מײדעל ס שטימע . "וואַסילי, מלאך, וואָס ביסטו דאָ און נישט מיט מיר?"
  
  
  "סאָניאַ," איך געזאגט. "עס איז פייַן ... צו הערן דיין קול ווידער ... טייַער."
  
  
  — טײערע, דו דארפסט גלײך קומען צו מיר, און איך האב שוין װאדקע.
  
  
  ספּאַוס? כאַווערטע? מעטרעסע? ווער איז זי? איך האב נישט געוואוסט וואס צו זאגן. דאָס מוז האָבן געשען אין אַ פּעריאָד ווען AX האָט גאָרנישט געוואוסט וועגן פּאָפּאָוו. זי האט געװאלט איך זאל קומען צו איר. אבער איך האב נישט געהאט קיין אנונג וואו זי איז. "באַסיל? ביסטו נאכאלץ דארטן? '
  
  
  — יא טייערע. איך שטאַמלט. "עס איז גוט צו הערן דיין קול."
  
  
  'דאס שוין געזאגט. וואַסילי, איז עפּעס פאַלש? איך בין נאָך דיין באַליבסטע, רעכט?
  
  
  — פארשטײט זיך, טײערע.
  
  
  אי ן אי ר שטימע ן אי ז געװע ן עפע ס א רעלאגע . זי איז געווען אַ פרייַנד. — כ׳האב א גאנצן טאג געקויפט. מלאך, איר דאַרפֿן צו זען אַז אַמייזינג לויטער העמד איך געקויפט. זי האט א צײט געשװיגן. — דו װײםט , אי ך הא ב זי ך אויסגעטאן , או ן װאר ט אוי ף אײך . ווען גייסטו קומען? '
  
  
  "סאָניאַ ... איך וואָלט שוין זיין מיט דיר, אָבער איך קען נישט הייַנט בייַ נאַכט, איך מוזן זאָגן איר וועגן מיין לעצטע מיסיע."
  
  
  סאָניאַ האָט זיך צעשלאָגן. "אָה, זיי קיינמאָל לאָזן איר אַליין?"
  
  
  "דאס איז מיין אַרבעט, האָניק."
  
  
  - נו, וואַסילי, דאָס מאָל איך וועל פּרובירן צו פֿאַרשטיין. אבער דו מוזט מיך רופן אזוי באלד ווי דו ביסט ווידער פריי. איך זיץ אויף דיין ניילז און בייַסן ביז איר קומען. צי איר צוזאָג אַז איר וועט רופן מיר ווי באַלד ווי מעגלעך?
  
  
  "איך צוזאָג דיר דאָס, טייַער." איך האָב עס געפּרוּווט טאן אָפנהאַרציק.
  
  
  “איך ווארט אויף דיר,” האט זי געזאגט און אויפגעהאנגען.
  
  
  איך געקוקט אויף די טעלעפאָן פֿאַר אַ בשעת נאָך איך פאַרפאַלן קשר. דער צימער איז געווען זייער שטיל און ווארעם. מיין העמד האט זיך אנגעשטעקט צו מיין רוקן. כ׳האב אזוי געשװיצט, אז ם׳איז מיר געלאפן א שווייס.
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 7
  
  
  
  
  
  
  
  
  איך האָב נאָר אָנגעטאָן מײַן רוסיש־געמאכט טוקסעדאָ, ווען דער טעלעפאָן האָט ווידער געקלונגען. אינדרויסן איז געווען פינצטער און עס האט אויסגעזען ווי א שטורעם קומט. איך האָב באַשלאָסן אַלע מאָל צו טראָגן אַ געלט-גאַרטל, ווײַל איך האָב נישט געוווּסט, ווען איך וועל מוזן גיין פֿון זײַן אַ מיטגליד פֿון דער קרעמלין־עליט צו זײַן אַ פּאָליט. איך האב אויפגעהויבן דעם טעלעפאן.
  
  
  דער האָטעל אָפּעראַטאָר האט געזאגט, "די מאַשין איז גרייט, קאַמראַד."
  
  
  "אדאנק." איך האב אויפגעהאנגען. דאס איז ניט געגאנגען ווי פּלאַננעד. נאָך דעם טעלעפאָן רופן פון Sonya Lake, איך באפוילן צימער דינסט. נאָך איך האָבן געגעסן, איך אָפּגעשטעלט אַלע די זאכן אין די געלט גאַרטל עטלעכע מאָל. איך האב נישט געוואוסט צי איך וועל זיי דארפן, אבער אויב יא, האב איך געוואלט וויסן פונקטליך ווי לאנג עס נעמט מיר צו באקומען זיי און ווי אזוי צו נוצן זיי. איך טריינד אַלע טאָג.
  
  
  איך איז געווען אין די קלאָזעט ווען דער האָטעל אָנגעשטעלטער נאַקט. ער האט געזאגט אַז ער האט אַ אָנזאָג פֿאַר מיר. אַז איך האָב אים געזאָגט, ער זאָל דאָס אַרײַנטאָן אונטער דער טיר, האָט ער דאָס געטאָן און איז אַװעק. איך האב מיך אויסגעטריקנט און גענומען דעם קאנװערט. ס'איז געווען אַ בילעט צום באַלעט מיט אַ צעטל פֿון מיכאל באַרסניסעק. דער בריוו איז געווען געשריבן אויף רוסיש, עס האָט געזאָגט, אַז באַרסניסעק, קראַסנאָוו און איך וועלן זיצן איינער לעבן דעם אַנדערן בעתן באַלעט. באַרניסעק האָט מיר געשיקט אַ מאַשין.
  
  
  ווען איך בין ארויס פון ליפט אין לאבי, האב איך געזען אז די צוויי האבן נישט געשיקט קיין קאר, נאר זיי זענען אליינס אנגעקומען מיט אים. איך געגאנגען צו זיי אַריבער די דיק טעפּעך מיט מיין נייַ מאַנטל איבער מיין אָרעם. קראַסנאָוו האָט מיך ערשט געזען. זײ ן ױנג ע פני ם הא ט געשטראמ ט או ן ע ר אי ז צוגעקומע ן מי ט דע ר האנט . "באַסיל!" האט ער זיך אנגערופן צו באגריסן. "שיין דיר צו זען נאכאמאל."
  
  
  איך האב אים אנגעכאפט די האנט און געלאכט. "איר קוק גרויס, סערגע," איך געזאגט. — אַלע מײדלעך אין מאָסקווע גײען אַרום מיט צעבראָכענע הערצער?
  
  
  ער האט זיך א ביסל גערוימט. "איך בין נאָר אינטערעסירט אין איין מיידל."
  
  
  כ׳האב געלאכט. "אָ יאָ, באַללערינאַ, וואָס איז איר נאָמען ווידער?" באַרסניסעק האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט מיט אונדז און געלאַכט. קראַסנאָוו האָט געשאָקלט מיטן קאָפּ. ― איר װײסט װער דאָס איז, װאַרט נאָר ביז איר װעט זען טאַנצן ― מיר זײַנען צוגעגאַנגען צו דער טיר, װוּ דער אויטאָ האָט אונדז געװאַרט ― איר װעט זיך פֿאַרליבט אין איר אַזױפֿיל, װי איך.
  
  
  ווען מיר זענען אַרײַן אין מאַשין, האָב איך באַמערקט אַז סערגע קראַסנאָוו איז נאָך קלוגער ווי אויף דער פאָטאָ וואָס איך האָב געזען. ער האט געהאט צוריק געקעמפט בלאנדע האר. זיינע שטריכן זענען געווען ווינקלדיק, זיין אויגן זענען געווען טיף אין די אָראַנזשעריי און די קאָליר פון די ים ווען די זון איז געווען בייַ זייַן העכסטן פונט. ע ר הא ט געהא ט א ברײטע ן אינטעליגענטע ר שטערן .
  
  
  איך האָב געקענט זײַן געשיכטע - ער איז געווען אַ מענטש אויף דער גרענעץ פֿון משוגעת. ער איז געווען אַ זשעני, אָבער מיט קינדערישע ימאָושאַנז. ער איז געווען פֿאַרליבט אין איריניע מאָסקאָוויטש, און אַלע האָבן עס קלאָר געזען. אַקס האָט געגלויבט, אַז ווי באַלד ווי ער וועט דערוויסן, אַז איריניע איז זיכער פֿאַרלאָזט רוסלאַנד, וועט ער פֿאַרלירן זײַן געדולד. אזא אומגליק קען אים געבן דעם לעצטן שטרוי. ער איז געווען אַ טיקענדיק צייט באָמבע, אָבער אויב איר זען אים, איר וואָלט טראַכטן ער באַבאַלז פון גליק. זיין לעבן איז געווען זיין אַרבעט ווי הויפּט פון די סאָוויעט אינסטיטוט פון מאַרינע פאָרשונג.
  
  
  קאַוויאַר און אַלע סאָרץ פון אנדערע טייַער און געשמאַק קיילים זענען געדינט פֿאַר מיטאָג. מי ר האב ן געגעס ן מי ט אנדער ע חברי ם פו ן דע ר סאװעטיש ע עליט , װעלכ ע זײנע ן געגאנגע ן אי ן באלעט . ע ס אי ז געשטאנע ן א ז דע ר פרעמיער־מיניסטער ר װע ט דאר ט זײ ן אי ן אװנט .
  
  
  בשעת איך איז געווען עסן, איך געלערנט אַ פּלאַץ. איך האָב, למשל, געפֿילט, אַז מיכאיל באַרניסעק קוקט מיר נאָענט. ער האט ארויפגעלײגט אזויפיל שפײז אויף זײן גאפל װי ער האט געקאנט און ארײנגעשטופט אין זײן שטארקן מויל. ער האט גלייך אפגעווישט דאס מויל מיט א סערוועטקע, דערנאך נאכאמאל אנגעלאדן זיין גאפל און א קוק געטאן אויף מיר, אבער ווי נישט געהאט וואס צו זאגן. מיכאי ל בארניסעק האט, אפנים, נישט גערעדט בשעת ער האט געגעסן.
  
  
  אבער סערגע האט נישט אויפגעהערט רעדן אויף א מינוט. ער האָט מערסטנס גערעדט וועגן איריניע און וווּ זי האָט געטאַנצט. וואָס סערגע האָט געזאָרגט, איז איריניאַ געווען די גרעסטע קונסטווערק וואָס רוסלאַנד האָט טאָמיד געקענט. ער האט אויםגעשפרײט קאװיאר אויף קעקלעך און אפט געשמײכלט. ווייַל ער איז געווען אַזוי אָפן פריינדלעך, עס איז שווער צו גלויבן אַז ער איז געווען אויף דער גרענעץ פון מעשוגאַס. דער רעסטאָראַן מיר געגעסן אין איז געווען זייער פאַנטאַזיע. עס איז געקומען אַהער נישט פּראָסטע מענטשן, נאָר די העכסטע עליט פֿון דער רוסישער ביוראָקראַטיע. בשעת איך האָב געגעסן, האָבן מיינע אויגן אַרומגעלאָפן אַרום דעם זאַל. כ׳האב געקוקט אויף די פעטע, גוט־געמאכטע מענער און װײבער, װאם זײנען געזעסן און געגעסן אין זײערע טײערע קלײדער. לעבעדיק דעם וועג קענען מאַכן איר געליימט צו וואָס איז געשעעניש אַרום איר און אין די רעשט פון די וועלט. װע ן איה ר װע ט געגאנגע ן צ ו באלי ט פו ן טײער ע האטעלן , אפיל ו א ן אוי ף א מאשין , װאלט ן ד י פויערי ם או ן פשוט ע מענטש ן אויסגעזע ן װײ ט פו ן אײגענע ם לעבן . די כייעראַרקי פון נאַצי-דייטשלאַנד האָט געמוזט האָבן זיך פיל אַזוי געפֿילט – אימיון און אַזוי זיכער אין זייער וועלט, אַז זיי האָבן ניט געקענט גלייבן אז עס וועט זיך אמאל פארענדיקן. איך האָב געקוקט אויף באַרסניסעק און קראַסנאָוו און געמאַכט, אַז זיי זענען נישט פיל אַנדערש פון זיי. נאָך אַ טשעק האָט זיך אָנגעהויבן קעגן מיר, גלײַך ווי מיר זײַנען אַרײַן אין מאַשין אויפֿן וועג צום טעאַטער. בין איך געזעסן צװישן אים און סערגע. דער גרויסער אויטאָ האָט גלאַט געשעפּטשעט דורכן מאָסקווער פאַרקער. ווען די דרייווערס האבן געזען זיין קאר אנקומען, האט זיך אויסגעזען ווי אלע אנדערע קארס האבן זיך אויסגעדרייט. מערסטנס זענען פארביי געפארן אלטע טראקס.
  
  
  ― זאָג מיר, וואַסילי, ― האָט באַרניסעק פּלוצעם געזאָגט, ― װאָס מײנסטו װעגן סאָניאַ?
  
  
  ע ר הא ט געהא ט ד י הענ ט אוי ף ד י קני , ארויסגעקוק ט אויפ ן פארקער , דורכ ן זײטיק ן פענצטער . "איך האב זי נאָך נישט געזען," איך געזאגט. "זי האָט גערופֿן, אָבער מיר האָבן זיך נאָך נישט געזען." איך האב געקוקט אויף בארניסעק.
  
  
  ער האט אויפגעהויבן די ברעמען. "ווי בין איך טאן, וואַסילי? דו דארפסט נישט קײן פרוי? צי האָט איר עפּעס אַנדערש געטאן אין אַמעריקע אַחוץ דיין מיסיע? קײן הומאָר איז אין זײַן קול נישט געװען, כאָטש ער האָט געשמײכלט.
  
  
  איך האב א לאנגע צייט געקוקט אויף בארניסעק איידער איך האב עפעס געזאגט. "מיכאַיל, איך טאָן ניט זען די פונט אין די פֿראגן. זינט איך בין צוריק געקומען, האָסט איר געטאָן סאַספּישאַס. איך וואָלט ווי צו וויסן וואָס. '
  
  
  סערגע האט גענומען מיין האנט און האט זי מילד געקוועטשט. עס איז געווען ווי ער וואָלט פּרובירן צו וואָרענען מיר וועגן עפּעס. איך איגנאָרירט עס.
  
  
  די סאַקווענטשאַל טשעק געקוקט ומגעלומפּערט. ער האט זיך געקראצט אין האלדז. "פרייַנד וואַסילי, איך טאָן ניט פֿאַרשטיין וואָס איר טראַכטן אַז איך צווייפל איר. איר האָט זיכער גאָרנישט צו באַהאַלטן, טאָן איר?
  
  
  "צי איך טאָן עס אָדער נישט איז דיין געשעפט. איך פארשטיי אז עס איז פארהאן א רייבונג צווישן אונז, אבער אויב דו וועסט ווייטער פרעגן שאלות, וועל איך זיי איבערגעבן צום קרעמלין”.
  
  
  בארניסעק האט געלעקט די ליפן. "הערן, וואַסילי, וואָס טאָן איר טראַכטן עס איז רייַבונג צווישן אונדז? איך שטענדיק געדאַנק מיר זענען די קלאָוסאַסט פון פריינט."
  
  
  — אפשר האב איך דיך אונטערגעשאצט, מיכאיל. איך וועל ווארטן.
  
  
  ד י איבעריק ע רײז ע אי ז דורכגעגאנגע ן אי ן א ן א ן אנגענעמע ר שטילקײט . סערגע האָט געפּרוּווט אָנהויבן אַ שמועס צוויי מאָל, אָבער האָט זיך גיך אָפּגעגעבן.
  
  
  ד י שטילקײ ט הא ט זי ך געבליב ן אפיל ו װע ן דע ר מאשי ן הא ט אונד ז אראפגעלאז ט פאר ן טעאטער . פארן טעאטער איז געשטאנען א לאנגע רײ, װאס איז פארשווונדן אין װינקל. עס איז געווען אַ רודערן פיר מענטשן ברייט. איך, מיכאל, סערגע און איך האָבן דורכגעקאָכט עס און זענען אריין אָן שוועריקייטן.
  
  
  דע ר טעאטער־לאבי ע אי ז געװע ן אינגאנצ ן רויטע ר — רויט ע טעפּע ך , רויט ע װענט , רויט ע סטעליע . א ריזיק קריסטאַל טשאַנדעליער ספּאַנס רובֿ פון די סופיט. סערגע האָט אונדז געפירט צום ליפט, וואָס האָט אונדז געבראַכט צו אונדזער הויז. אפילו אינעװײניק פונעם ליפט איז געװען באדעקט מיט רויטן סאמעט.
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך אויפגעשטעלט , הא ב אי ך באמערקט , א ז אי ך שמײכל ל שװאך . רעזידאַנץ פון מוטער רוסלאַנד קען נישט פאַרגינענ זיך טעלעוויזיע אָדער קאַרס, און אָפט גוט קליידער, אָבער די קאָס פון באַלעט און באַלעט טעאַטער זענען לייכט באדעקט. געלט פֿאַר די קאַנסטראַקשאַן פון שיין טעאַטערס זענען שטענדיק בנימצא.
  
  
  ווען דער ליפט איז געווען אין שפּיץ, מיכאַיל אַנטשולדיקן פֿאַר געגאנגען צו די. סערגע און איך געגאנגען אַריבער די דיק טעפּעך צו אונדזער קעסטל. פּלוצלינג האָט מיר סערגע גענומען ביי דער אַקסל. איך האב געפרעגט. - "מיר זענען גוט?"
  
  
  אבער עס איז געווען עפּעס צו לייענען אויף זיין שיין פּנים, אַן אויסדרוק פון זאָרג. ― וואַסילי, ― האָט ער געזאָגט אין אַ רויִקן טאָן, ― צי האָט איר דאָס געמײנט, װען דו זאָגסט, אַז דו װעסט לאָזן מענטשן רעדן װעגן מיכאַיל אין קרעמל?
  
  
  "זיין פּערסיסטענט מוט איז גענוג פֿאַר מיר. אויב ער איז חושד, פארוואס זאגט ער מיר נישט? וואָס זענען אַלע די שאלות פֿאַר? »
  
  
  סערגע האט אויסגעלאכנט. "איר מוזן פֿאַרשטיין אַז מיכאַיל איז נישט ווי איר אָדער מיר. איך האָב נישט געלערנט אין אוניווערסיטעט און בין ענד אין דער אַרמיי. דער מענטש איז ינקרעדאַבלי אַמביציעס. ער וועט טאָן אַלץ צו גיין פאָרויס. איר װײסט, ער איז מקנא אױף דײַן שטעלע, ער װיל פֿאַרנעמען דײַן אָרט אין קרעמלין. אז ער איז אזוי ווייט געקומען מיט זיין באגרעניצטע אינטעליגענץ איז א קאמפלימענט צו זיין אמביציע.
  
  
  אַוודאי איז ער גרויזאַם. אויב ער וויל אייך פארשעמען אין קרעמלין, וועט ער דיך נישט אראפלאזן”.
  
  
  איך שמייכל צוריק. "סערגע, איר האָט מיר פּונקט געגעבן אַ ויסגעצייכנט סיבה צו באַריכט באַרניסעק צו דעם קרעמלין. ס'איז נישטא קיין פלאץ פאר קליינע קריגערייען און אמביציעס. מיר אַלע ארבעטן פֿאַר דער זעלביקער סיבה, כאַווער.
  
  
  — דעמאלט בעט איך דיך צו טראכטן װעגן דעם. אין דעם פאַל, זאָל מיר באַגרענעצן זיך צו באַרניסעק ס מעטהאָדס? »
  
  
  איך האב א צײט געשװיגן. "גרויס," איך געזאגט פעסט. 'צו מיר
  
  
  איך וועל טראַכטן וועגן מיין באַשלוס. אפֿשר עס קען נאָך זיין אַ שפּאַס אָוונט."
  
  
  "גלויבט מיר, צו זען ירניאַ טאַנצן איז אַ פאַרגעניגן פֿאַר אַלעמען."
  
  
  מיר האָבן אויסדערוויילט די ערטער. באַרניסעק האָט זיך אומגעקערט, און אַז מיר האָבן זיך אַװעקגעזעצט, האָט דער אָרקעסטער אָנגעהױבן צושטימען זײַנע אינסטרומענטן. די זיצן אַרום אונדז האָבן זיך אָנגעפֿילט און דער אָרקעסטער האָט געשפּילט עטלעכע שטיק. דערנאָך האָט זיך אָנגעהויבן דער באַלעט.
  
  
  ווען דער פאָרהאַנג האָט זיך געעפנט, האָט געהערשט אַ שטילקייט אין דעם עולם. עס איז נישט געווען קיין פּלוצעמדיק שטילקייט, נאָר אַ טומל וואָס האָט זיך פֿאַרוואַנדלט אין עטלעכע צעוואָרפֿענע שמועסן, דערנאָך גאָרנישט מער. ס'האט אויסגעזען ווי א אייביקייט האט דורכגעגאנגען איידער מען האט געעפנט דעם פארהאנג. דאָס ליכט האָט זיך פּאַמעלעך צעטונקען. איך פּעלץ סערגע שטופּן אויף די שפּיץ פון די שטול. ספּאָטליגהץ פּאַנד איבער די דאַנסערז אויף דער בינע. דער עולם האָט ווי געהאַלטן דעם אָטעם. דער אָרקעסטער האָט געשפּילט שטילערהייט, בעת עטלעכע טענצער האָבן זיך געבויגן, זיך געדרימלט און געשפּרונגען. דערנאָך האָבן זיי זיך פּלוצעם אָפּגעשטעלט. הינטער דער בינע האָבן זיי אויסגעשטרעקט די געווער אויף לינקס. דער אָרקעסטער האָט געשפּילט אַ ליכטיקן און פֿריילעכן ניגון.
  
  
  אירניע מאָסקאָוויטש האָט געטאַנצט אויף דער בינע. דער עולם האט אפגעאטעמט א זיפץ. עס איז געווען אַ דונערדיק אַפּלאָדיסמענטן. עס איז געווען אַזוי הויך אַז איך קען נישט הערן דעם אָרקעסטער. סערגע איז שוין געשטאנען. אנדערע מענטשן אַרום אונדז זענען אויך אויפגעשטאנען. ז ײ זײנע ן געשטאנע ן או ן געמאכ ט מי ט ד י הענט , או ן דע ר געבי ט הא ט זי ך געציטער ט פו ן דע ם גערויש . דערנאָך האָט זיך דאָס טאַנצן אָפּגעשטעלט.
  
  
  דער ארקעסטער האט שוין נישט געשפילט. איריניע מאָסקאָוויטש האָט זיך ערשט געבויגן רעכטס, דערנאָך לינקס. אויף איר פּנים איז געווען אַ שמייכל, אַ קליין שמייכל, ווי זי וואָלט דאָס געטאָן אַ סך מאָל. די אַפּלאָדיסמענטן איז געווארן העכער. סערגע האט מיט באגייסטערונג און אויפרייס געקלאפט מיט די הענט. איך און מיכאל זענען אויך געשטאנען. איך האב קיינמאָל געהערט אַזאַ אַ אָוואַציע. די אַפּלאָדיסמענטן האָבן זיך העכער, ביז איך האָב געמײנט, אַז מײַנע עאַרדרומס װעלן פּלאַצן. וְאִירִינְיָא קַשְׁתָּא וּבְגִין.
  
  
  די אַפּלאָדיסמענטן האָבן זיך אַ ביסל אָפּגעשוואכן. ז ײ האב ן װײטע ר געצויג ן א װײל , דא ן האב ן זי ך װײטע ר געװײנט . עווענטועל האָט עס זיך פאַרוואַנדלט אין צעוואָרפן אַפּלאָדיסמענטן, וואָס האָט זיך אָפּגעגעבן צו שטילקייט. דער אָרקעסטער האָט גלײך געשפּילט אַ ליכטיקן ניגון. איריניע האָט ווידער אָנגעהויבן טאַנצן. ערשט דאן האט סערגע אויפגעהערט צו קלאפן. ד י צושויע ר האב ן זי ך װידע ר אװעקגעזעצ ט או ן א שאפענדיק ן קלאנג , הא ט זי ך דערהערט . סערגעס הענט זענען געווארן רויט פון די קלאפען. אי ך הא ב געכאפ ט דע ם בליק ן אי ן זײנ ע אויגן , א מאדנע , װילדע ר בליק . ער האָט איבערגעטראָגן אַלעמען אין דעם טעאַטער. זיינע אויגן זענען געווען פאַרפעסטיקט אויף איריניע ווען זי האָט געטאַנצט; ער האט קיינמאל נישט געבליצט. ער איז געווען מיט איר אויף יענער בינע; ער האט זיך װי באװעגט מיט איר, איר פירן.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיכאיל. ער האט געשװיגן זינט מיר האבן זיך אװעקגעזעצט. ער האט געקוקט אויף דער סצענע מיט אינטערעסאנט, דאס פלעשליכע פנים אן באוועגונג. דער מענטש איז געווען מיין אָפֿן פייַנט. איך קען עס אַנטקעגנשטעלנ זיך. ווי פּאָפּאָוו, איך קען האַנדלען מיט אים דורך טרעטאַנינג דעם קרעמלין. אבער סערגע ס צוגאַנג איז געווען אַנדערש. עס וואָלט זיין כּמעט אוממעגלעך צו פאָרויסזאָגן זיין אַקשאַנז. איך געוואוסט ווי ער פּעלץ וועגן ירינאַ. אפֿשר דאָס וועט זיין מיין וואָפן ווען די צייט קומט.
  
  
  צום סוף, איך באמערקט די בינע ווו איריניאַ איז טאַנצן. אין דער סצענע איז זי געווען פּאָעזיע, אַ פליסיק זעאונג וואָס האָט זיך אַריבערגעצויגן פון איין פליסיקייט אויף דער אַנדערער. די אָרקעסטראַלע מוזיק האָט איר דערגאַנגען, אָבער האָט זיך נאָך ווי דערטרונקען אינעם הינטערגרונט פֿון איר זעאונג. איך איז געווען קאַפּטיווייטיד דורך די שליימעס פון איר דאַנסינג. יעדע באוועגונג האט אויסגעזען גרינג. ז י הא ט געפיר ט , געשפרונגע ן או ן געטאנצ ט — ס׳אי ז אל ץ געװע ן אזו י נאטירלעך .
  
  
  מיר זענען נישט געווען נאָענט צו דער בינע. אונדזער קעסטל איז געווען אויף די רעכט, כּמעט צוויי מעטער העכער די בינע מדרגה. אָבער איריניע מאָסקאָוויטשס שיינקייט האָט זיך ניט אָפּגעלייקנט. זי האט געשײנט פון דער װײטן, דורך געדיכטן טעאטער־מאכן. די שטריקוואַרג האָט נישט געקענט באַהאַלטן איר גוף. איך האָב אַ קוק געטאָן אויף איר מיט באַוווּנדערונג, וויסנדיק, אַז איך פּעל בלויז אַ קליינער טייל פֿון וואָס די באַללערינאַ האָט באַטײַט פֿאַר סערגע קראַשנאָוו. די צייט איז שנעל אריבער, איך בין געזעסן און פיבעריש צוגעקוקט ווי דאס מיידל טאנצט.
  
  
  װע ן דע ר פארהאנ ג הא ט זי ך פארמאכט , פא ר דע ר ברעיק , הא ט מע ן נא ך א ן אפלאדיס . איריניע איז צוגעגאַנגען צום פאָרהאַנג און האָט זיך ווידער געבויגן מיט אַפּלאָדיסמענטן. זי האט ארײנגעװארפן א װאג מיט דער האנט אין זאל און װידער פארשװונדן הינטערן פארהאנג. אפילו ווען זי איז פאַרשווונדן, האָט די אַפּלאָדיסמענטן לאַנג געדויערט צו שטאַרבן. ווען סערגע האט ענדליך אויפגעהערט צו קלאפן און זיך אוועקגעזעצט, האט מיכאיל בארניסעק גערעדט צום ערשטן מאל זינט מיר זענען אריין אין טעאטער. — האט ער געפרעגט. ― „מיר װעלן רויך אַ פּאַפּיראָס?
  
  
  איך און סערגע האָבן זיך געכאַפּט אין איינעם. מי ר האב ן זי ך אויפגעשטעלט , או ן צוזאמע ן מי ט ד י איבעריק ע צושויע ר זענע ן צוגעגאנגע ן צו ם ליפט . װע ן מי ר זײנע ן אראפגעפאר ן הא ט מע ן גערעד ט װעג ן דע ר ערשטע ר באלערינע ר פו ן רוסלאנד , װא ס הא ט מע ן געזאגט , א ז אי ז ניש ט נא ר אײנע ר פו ן ד י פינ ף גרעםט ע באלערינע ר װא ס האב ן אמאל געלעבט , נא ר ד י גרעםט ע באלערינע ר װא ס הא ט עפע ם געלעבט . אין זאַל האָב איך געפֿינט סערגע און מיכאַיל יעדער אַ רוסישער פּאַפּיראָס. בשעת מיר האָבן סמאָוקט אין די פאַרנומען פויע, סערגע געזאגט: "אַה, וואַסילי, וואַרטן ביז איר טרעפן איר. די סצענע ווייזט נישט ווי שיין זי איז. מע דאַרף זי זען פֿון נאָענט, זען אירע אויגן, דאַן וועסטו נאָר זען ווי שיין זי איז“.
  
  
  "אויב דו וועסט אַזוי ווייטער פאָרזעצן, סערגע," האָט מיכאַיל געזאָגט, "מיר אָנהייבן צו גלויבן אַז דאָס מיידל איז דיר ליב. סערגע האט געשמייכלט. 'ווי אזוי איז זי? איך האב איר ליב. זי װעט װערן מײַן װײַב, װעט איר זען. ווען דער רייַזע איז איבער, זי וועט חתונה מיר.
  
  
  "איך בין זייער טשיקאַווע וועגן איר," איך געזאגט.
  
  
  מי ר האב ן גערויכערט , או ן זי ך צוגעהער ט דע ם קלאפ ן ארו ם אונדז . מי ר זײנע ן געשטאנע ן אי ן א פארנומע ן װינק ל נעב ן דע ר טיר . פֿון צײַט צו צײַט האָב איך געקוקט אין דרױסן, װוּ דער עולם איז געשטאַנען, אין האָפענונג צו כאַפּן אַ בליק פֿון רוסלאַנדס ערשטע באַללערינאַ.
  
  
  סערגע האָט געפרעגט: "וואָלט איר געוואָלט גיין ערגעץ פֿאַר אַ טרינקען נאָך דעם באַלעט אָדער גיין גלייך צו דער פּאַרטיי?"
  
  
  מיכאי ל הא ט זי ך צוגעכאפט . "זאל וואַסילי זאָגן עס," ער האט געזאגט. אין זײן קול איז קײן גוטסקײט ניט געװען. ער האט בכוונה אויסגעמיטן צו רעדן מיט מיר, און ווען ער האט דערמאנט מיין נאמען, איז געווען א שארפע קלאנג אין זיין קול.
  
  
  סערגע האט א קוק געטאן אויף מיר. איך געפרעגט: "איז עס וואָדקאַ בייַ די פּאַרטיי?"
  
  
  "אַוודאי," האָט סערגע געזאָגט. "אַלץ איז דאָרט, אַרייַנגערעכנט איריניאַ."
  
  
  — פארװאם גײען מיר דען נישט גלייך אהין ?
  
  
  "אָוקיי," האט סערגע. "איך האָבן אַ אַפּוינטמאַנט מיט ירינאַ נאָך דער פּאַרטיי. דאָס וואָלט זיין בעסטער."
  
  
  דע ר שאנדעלע ר אי ן זא ל הא ט זי ך געטוישט , געװאר ן דורכזיכטיק , פארפינצטערט . דער זשומער האט געקלונגען. מע ן הא ט געזוכ ט א פלא ץ װ ו מע ן קע ן אויסשטעל ן ד י ציגארעטן . עטלעכע מענטשן זענען שוין אַרײַן אין זאַל. "לאָמיר גיין," האט סערגע געזאגט. "דער ליפט וועט זיין פאַרנומען."
  
  
  מי ר האב ן געטראפ ן א ן אבע ר או ן אי ך בי ן געשטאנע ן אי ן עטלעכ ע װײטנס , װע ן סערזש ע או ן מיכא ל האב ן ארויסגעשטעל ט ד י ציגארעטן . ז ײ האב ן זי ך אפגעטרעט ן או ן אי ך הא ב גענומע ן מײ ן לעצט ן אטעם , דא ן הא ב אי ך זי ך צוגעבויג ן או ן ארײנגעװארפ ן ד י ציגארעט ע אי ן אשטאק . װע ן אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעלט , הא ב אי ך ארוי ס ד י גלעזערנע ר טיר . עס זענען געווען מענטשן אין די שניי כאָופּינג צו כאַפּן אַ בליק פון זייער באַליבט באַללערינאַ. מײַן בליק האָט זיך געגליטשט איבער אַ סך פּנימער.
  
  
  מיטאמאל האב איך זיך אזוי שטארק אנגעשטרענגט, אז איך האב געטראפען אין אשטאף. אי ך הא ב עפע ס אינדרויסן . מיכאיל איז שוין געגאנגען צום ליפט. סערגע איז צו מיר צוגעקומען און אנגעכאפט מיין האנט. "וואָס געטראפן, וואַסילי? איר קוק ווייַס ווי אַ לייַוונט. איז עס עפּעס פאַלש? ' איך שאָקלען מיין קאָפּ און סערגע גענומען מיר צו די ליפט. איך האב נישט געװאגט רעדן. מײַן מוח האָט זיך געשפּאַנט. אין ליפט האט סערגע מיר א קוק געטאן א שטארקן. איך האָב געזען אַ באַקאַנט פּנים אין דער המון אינדרויסן. די פּנים פון די פאַקטיש וואַסילי פּאָפּאָוו.
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 8
  
  
  
  
  
  
  
  
  ווי יקסייטינג ווי אירינאַ מאָסקאָוויטש איז געווען צו זען, איך האב נישט געזען פיל פון דער צווייטער העלפט פון די באַלעט. זי איז געווען אַמייזינג און דאָס איז וואָס איך מיינען ווען איך דערציילט סערגע איך ווילן צו טרעפן איר, אָבער כאָטש איך געקוקט אויף די סצענע, איך האט נישט זען פיל.
  
  
  פּאָפּאָוו איז נאָך לעבעדיק! ווי קען דער מענטש בלייַבנ לעבן אין די ייַזיק וואסערן פון די גאַלף פון פינלאַנד? עס איז געווען אוממענטשלעך. אָבער לאָזן אונדז יבערנעמען אַז ער סערווייווד און אומגעקערט צו רוסלאַנד. ווען ער מאכט קאָנטאַקט מיט באַרניסעק, ער קען בלאָזן מיין דעקן. איך האָב אַ קוק געטאָן אַ קוק אויף באַרניסעק. זײ ן פני ם אי ז געװע ן אומבאװעגלעך , װע ן ע ר הא ט צוגעקוק ט דע ם באלעט . יאָ, דאָס וואָלט זיין גרויס פֿאַר אים. פּאָפּאָוו וועט צעשטערן מיין דעקל און ירינאַ - ירינאַ ס לעבן וועט ניט מער זיין ווערט אַ באַלעט שטעקשוך. פּאָפּאָוו בלי געוואוסט אַז זי איז געווען אַ טאָפּל שפּיאָן ארבעטן פֿאַר אַקס. אַזוי איריניאַ און איך האָבן צו גלויבן עס.
  
  
  אָבער ווי וואָלט פּאָפּאָוו טאָן דאָס? וויאזוי האט ער געראטן צו איבערצייגן בארניסעק אז דאס וואס ער האט געזאגט איז אמת?
  
  
  איך האָב געהאט אַלע זיינע פּאַפּירן און דאָקומענטן. ווי פֿאַר די כייעראַרקי אין רוסלאַנד, איך געווען וואַסילי פּאָפּאָוו. וואָס האָט ער געקענט טון צו איבערצייגן באַרניסעק? גאָרנישט. זיין וואָרט וואָלט זיין קעגן מייַן, און איך געהאט אַלע די צייטונגען. אַזוי אפֿשר איך געהאט אַ ביסל מער צייַט. אפֿשר װעט ער גלײַך נישט דורכקוקן מײַן פֿאַרשטעלונג.
  
  
  אבער איצט אַלץ זאָל גיין פאַסטער. לעסאָף, פּאָפּאָוו וועט האָבן אַ געלעגנהייט צו איבערצייגן באַרניסעק. לאַנג וועט ער נישט קענען בלייבן באַהאַלטן. איך וועל מוזן קאָנטאַקט איריניע מאָסקאָוויטש בעשאַס די פּאַרטיי הייַנט בייַ נאַכט. איך װעל איר מוזן דערצײלן װעגן פּאָפּאָוו. אפֿשר האָט זי שוין געוווּסט וואָס עס טוט זיך אינעם אינסטיטוט. אַזוי עס איז גאָרנישט לינקס צו האַלטן אונדז אין רוסלאַנד. אפֿשר מיר קענען לאָזן איידער פּאָפּאָוו האט צייַט צו איבערצייגן ווער עס יז אַז איך בין זיין שווינדל טאָפּל.
  
  
  אַנדערש, דער באַלעט איז געווען ווונדערלעך, און ירינאַ טאַנצן פּרעכטיק. סערגע האט זיך קײן רגע נישט צוריקגעלײגט אין שטול. אפילו דער אומבאוועגלעכער מיכאיל באַרניסעק מיט זײַן פאַרפרוירן פּנים האָט זיך ווי פאַרכאַפּט פון דער שיינע באַללערינאַ. איידער עס איז געווען אַלע איבער, איך איז געווען כּמעט ווי אינטערעסירט אין איר ווי סערגע און מיכאַיל. נאָך דעם איז דער עולם ווילד געוואָרן. אַפּלאָדיסמענטן און אַ שטראָם האָט זיך נאָכגעלאָפן, און סערגע האָט זיך געמאַכט, אַז ער האָט זיך שטאַרק דערפרייען. ער האט א קלאפ געטאן מיכאיל און מיר אויפן רוקן, אפלאדנדיק. זיבן מאָל האָט איריניע געמוזט צוריקקערן, און די גאַנצע צײַט, בעת הויך אַפּלאָדיסמענטן און מזל־טובֿים, איז זי געבליבן רויִק און האָט זיך געבויגן מיט דעם קליינעם שמייכל אויף די ליפּן.
  
  
  דא ן אי ז אל ץ געװע ן פארענדיקט , או ן דע ר עול ם הא ט אונד ז געטראג ן צ ו דע ר ארויסגאנג . אונדזער מאַשין איז ווארטן אויף די טראָטואַר.
  
  
  אפילו ווען מיר האָבן גערעדט, האָט סערגע נאָר גערעדט וועגן באַלעט. — וואַסילי, — האָט ער אויסגעשריגן, — זאָג איר, אַז זי איז פּרעכטיק. זי איז געווען גרויס, איז ניט זי?
  
  
  "יא," איך מסכים. “איך האב קיינמאָל געזען עפּעס ווי דאָס. זי איז דער בעסטער איך האָבן געזען. ”
  
  
  מיכאיל בארניסעק האט געשװיגן.
  
  
  "וואַרט ביז איר טרעפט איר," האָט סערגע געזאָגט. „אַז מען זעט זי אויף דער בינע, זעט מען עמעצן ווייט אַוועק, אין דער ווײַטנס, אָבער אַז מע זעט זי פֿון נאָענט, רעדט מען מיט איר — אַ, וואַסילי, זי איז אַזוי הייס. או ן ז י הא ט זי ך ני ט געענדערט , טרא ץ דע ר גאנצע ר באוואונדערונג . אַז עס קומט צו טאַנצן, איז זי באַשיידן. זי אַרבעט שווער פֿאַר אים, אָבער טוט נישט רעדן וועגן אים. זי איז שיין ניט בלויז פון דרויסנדיק, נאָר אויך פון אינעווייניק. ”
  
  
  "איך ווי צו גלויבן עס."
  
  
  'דו וועסט זעהן. איר וועט טרעפן איר און דעמאָלט איר וועט זען.
  
  
  סערגע האט געשטראלט א מאדנע אויפרעגונג. ער איז געווען ווי אַ קינד גערעדט וועגן קאַלב ליבע. ער האט גערעדט נישט װעגן א פרוי װי א מאן, נאר װי א קינד, װעגן דעם לערער װאם ער האט ליב.
  
  
  די פּאַרטיי איז געווען אָרגאַניזירט דורך יריני ס פאַנס. פֿאַר דעם געלעגנהייט, איינער פון די מערסט ויסשליסיק רעסטראַנץ אין מאָסקווע איז רענטאַד. נאך עטליכע קארס האבן זיך אפגעשטעלט פאר דער טיר. גוט אנגעטאן פּאָרלעך זענען דורכגעגאנגען דורך די פראָנט טיר. וואָס שייך דעם טעאַטער, האָט זיך אַרומגעקוקט אַ גרופּע מענטשן.
  
  
  מיכא ל הא ט מי ט מיאוס ן אנקוק ט אויפ ן װארטנדיק ן עולם . „װאָס מײנט איר, האָבן זײ געװוּסט, אַז זי קומט אַהער? זייער סייכל מוזן דורכפירן בעסער ווי אונדזער."
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן אויף אים. איך האב געזאגט. "אונדזער? איז עס נישט אמת, חבר? אַרבעט מיר נישט אַלע צוזאַמען?
  
  
  בארניסעק האט זיך גערוימט. — אוודאי, חבר.
  
  
  מי ר זײנע ן געשטאנע ן הינטער ן קלײ ן רײ ע אויטאמאביל ן װארט ן זי ך אפשטעל ן פאר ן ארײנגאנ ג . באַרניסעק האָט ווידער געשוויגן.
  
  
  סוף־כּל־סוף האָט זיך אונדזער אויטאָ ארויפגעצויגן צו דער זייט פונעם וועג. דער טיר איז צוגעקומען צו איר און האט געעפנט די טיר. סערגע איז ערשטער ארויס און איך בין אים נאכגעגאנגען. איך האב געקוקט אויף די פנימער פון דעם עולם. אויב פּאָפּאָוו וואָלט געווען אין טעאַטער, עס איז געווען אַ געלעגנהייַט אַז ער וואָלט געווען דאָ אויך. איך האב אים נישט געזען. דער טיר האט אונדז צוגעפירט צו דער טיר און זי געעפנט. מי ר זענע ן אינעװײניק .
  
  
  עס זענען געווען אַ פּלאַץ פון מענטשן. ז ײ האב ן זי ך אװעקגעזעצ ט ב ײ ד י טיש ן או ן זי ך געשטאנע ן בײ ם װאנט . אלע האבן אויסגעזען יקסייטאַד און אלע האבן געטרונקען.
  
  
  "אזוי," האט סערגע. איך און מיכאיל זענען אים נאכגעגאנגען צו א לאנגן טיש, וואס האט ווי פארנומען דעם גאנצן צימער. ס׳זײנען געװען אלערלײ געטראנקען און עסן. די געשפרעכן אַרום אונדז זענען געפירט געוואָרן אין אַ ווייכן טאָן און האָט אויסגעזען דער עיקר אָנצונעמען איריניע מאָסקאָוויטש.
  
  
  איך בין נישט געווען הונגעריק, אָבער סערגע און מיכאַיל זענען דאָך געווען. בשעת איך האָב געגאָסן מאַשקע אין אַ גלאז, האָבן זיי אָנגעפילט דעם טעלער מיט קראַקערז, קאַוויאַר און פאַרשידן טייפּס פון קעז. דעמאל ט זײנע ן מי ר עפע ס צעפאלן . כ׳האב געכאפט א בליק װי מיכאיל רעדט מיט פיר גראבע פיגורן אין װינקל. איך האָב געמיינט אַז זיי זענען טייל פון זיין שטורעם. סערגע איז געשטאנען בײ דער טיר און האט פון דרױסן געקוקט געשפּאַנט. איך האב געפונען א װאנט און זיך צוגעלײגט צו איר, געטרונקען װאדקע. די שושקען פון קולות אַרום מיר געווען ווי פאָרשפּיל. אַלעמען איז ווארטן פֿאַר די באַרימט באַללערינאַ.
  
  
  מייַן גלאז מאַשקע איז געווען האַלב פול ווי אַ כוואַליע פון יקסייטמאַנט סוועפּט דורך דעם רעסטאָראַן. עס איז געווען ווי אַ שטאַרק ווינטל בלאָוינג דורך אַ פּאַפּשוי. קײנער האָט מיר נישט געדאַרפֿט זאָגן ― איז אָנגעקומען אירניע מאָסקאָװיץ.
  
  
  עס איז געווען עטלעכע יקסייטמאַנט און צעמישונג אַרויס ווי מענטשן אַרום די מיידל טשירד. איך האב זי ניט געקענט זען פון װאנען איך בין געשטאנען. איך האב געזען סערגע ארויסשפרינגען און זי ארומנעמען, און ער האט מיך אפגעהיט פון איר. א מענטשלעכע כוואַליע איז צוגעלאָפן צום אַרייַנגאַנג. ווען זיי זענען געשלאָפן ביי מיר, איך גענומען נאָך אַ זופּ מאַשקע. סערגע האט געזאגט אַז ער וועט פאָרשטעלן מיר צו איר, אַזוי איך אנגענומען זיי וועלן צוגאַנג צו מיר.
  
  
  דער עולם אין רעסטאראן האט אוועקגענומען דאס מיידל פון די מענטשן אויף דער גאס. דא ן הא ב אי ך געזע ן א ז ז י אי ז אװעקגעפיר ט געװאר ן ניש ט פו ן א פאלק , נא ר פו ן פי ר שײנ ע מענער , ד י זעלב ע פיר , מי ט װעלכ ע מיכא ל בארניסעק , הא ט גערעדט . אַמאָל איריניאַ איז געווען אינעווייניק, די פיר געגאנגען אַרויס ווידער צו צעשפּרייטן די מאַסע.
  
  
  ד י מײד ל אי ז געװע ן אינגאנצ ן ארומגערינגל ט מי ט מענטשן . איך האָב זי נאָך ניט גוט געקענט זען. סערגע איז געווען לעבן איר, מיט זיין אָרעם אַרום איר טאַליע. ער האט געשלאגן צו אלעמען. פון מאל צו מאל שלענט ער זיך צו צו שושקען דער מײדל אין אויער עפעס. זײ ן האנ ט הא ט אי ר געפירט . זיי זענען געקומען נענטער צו מיר.
  
  
  זי האט געהאט א שיינע שייטל, איך האב עס געזען. זי האָט עס געטראָגן בעת דעם באַלעט. איצט האט עס דאַנגגאַלד און ראַמד איר שוואַך פּנים. זי איז געווען פיל קלענער ווי זי האָט אויסגעזען אויף דער בינע. איר פּנים איז געווען באַשטאַנען פֿון אַ סך אָוואַלן: דאָס פּנים אַליין איז געווען אָוואַל, די ברוין אויגן אָוואַל, דער גאָמבע איז געווען אָוואַל, דאָס מויל איז געווען אָוואַל. זי טראָגן ווייניקער באַשטאַנד ווי . זי האָט נאָך געהאַט דאָס קליינע שמייכל, וואָס איך האָב געמײנט איז איר שמייכל פֿאַר די מאַסן. ווען זי האָט געקוקט אויף סערגע, האָב איך גאָרנישט געזען, קיין באַוואונדערונג, קיין ליבע, קיין רעספּעקט. ער האט אויסגעזען פונקט װי די איבעריקע פארערער. משמעות, ירינאַ האט נישט טיילן זיין לייַדנשאַפט פֿאַר חתונה.
  
  
  און דערנאָך האָט סערגע זי געפירט אין מיין ריכטונג. דער עולם איז נאך אלץ געשטאנען ארום איר און איר גראטולירט. װע ן ז ײ זײנע ן געגאנגע ן צ ו מיר , האלבװע ג דור ך דע ם רעסטאראן , הא ב אי ך דערזע ן פי ר פו ן בארניסעק ס שטורעמ ־ טרופער ן גײ ן צ ו זײ . מע ן הא ט געזאג ט דע ם פאלק , א ז ז י װע ט רעד ן מי ט אלעמען , אבע ר דא ם ארט , דאר ף לײדיק ן װערן . דער עולם פון ביידע זייטן פון איר האט זיך אוועקגעצויגן. פּלוצעם זײַנען פֿאַר מיר געשטאַנען סערגע און איריניע. איך האָב באַקומען דעם זעלבן שמייכל ווי אַלע אַנדערע, אַרײַנגערעכנט סערגע.
  
  
  "באַסיל!" — האט סערגע געענטפערט . ― אָט איז זי ― זײַן האַנט איז נאָך געלעגן אױף איר שמאָלער לענד און האָט איר געפירט ― איריניע, טײַערע, מעג איך אײַך באַקענען? װאַסילי פּאָפּאָוו.
  
  
  זי האָט צו מיר אױסגעשטרעקט די האַנט, אירע אָוואַלע ליפּן האָבן זיך ברײטן אין געלעכטער. כ׳האב גענומען זײן האנט און זי לאנג געהאלטן. איר שיינקייט און חן אויף דער בינע זײַנען גאָרנישט געווען אין פֿאַרגלײַך מיט איר אויפֿמערקזאַם בליק.
  
  
  "איך לייקט באַלעט," איך געזאגט. איך האב געוואוסט אז פון דעם מאמענט וואס זי איז אריין האט זי געמוזט הערן די זעלבע נארישע ווערטער.
  
  
  זי האט אויפגערעגט געשמײכלט. ― אַ דאַנק, הער פּאָפּאָוו. איך האב געהערט אז דו ביסט נאר צוריקגעקומען פון אמעריקע.
  
  
  איך האב געקוקט אויף סערגע, וועלכער האט קלאר נישט באשטעט אונזער שמועס. ע ר הא ט אנגעהויב ן פאמעלע ך צ ו בליצ ן . "יא," איך געזאגט צו איריניאַ. דערנאָך האָב איך זיך אויסגעדרייט צו סערגע. - איריניע האט גאָרנישט צו טרינקען, סערגע. נאָך אַלע טאַנצן, די יונגע דאַמע איז דאָרשטיק."
  
  
  "אָה," האט סערגע. 'אָה יאָ פון לויף. איך פֿאַרשטײ עפּעס. ער האט זיך א מאמענט געבויגן צו איריניא. "איך קום שוין צוריק."
  
  
  װע ן ע ר הא ט זי ך דורכגעמאכ ט דור ך דע ם עולם , או ן פו ן דערזען , הא ב אי ך ארויפגעקוק ט איבע ר איריניא ס אקסלע ן אוי ף ד י פנימע ר ארום . רובֿ מענטשן געזאגט; זיי האבן נישט איגנאָרירט איריניע, אָבער זייער ופמערקזאַמקייַט איז געווען אַ ביסל דייווערטיד. מאל איך וואָלט כאַפּן אַ בליק פון עמעצער וואַטשינג ווי זיי זענען וועגן צו לאָזן מיר. זי האט נאך געלאכט.
  
  
  איך האב אראפגעלאזט מיין שטימע צו א שושקען. ― איריניאַ ― זאָג איך ― איך בין ניק קאַרטער, דײַן באַקאַנטער פֿון אַמעריקע. זי האט געבליצט. אירע לאנגע וויעס האבן געפלאטערט. דער געלעכטער איז געװארן שטילער. דער בליק, וואָס זי האָט מיר געגעבן, איז שוין ניט געווען פֿון רעזערווירט אינטערעס — זי האָט אויסגעזען געשפּאַנט. אירע ברוינע אויגן האבן צוגעדעקט מיין פנים. "האַ - אנטשולדיגט?"
  
  
  כ'האב מיך ארומגעקוקט צו מאכן זיכער אז מען הערט נישט פון אונדז. "איך בין פֿון אַקס," איך געזאגט. "איך בין דאָ צו באַקומען איר אויס פון רוסלאַנד." איר צונג איז ארויס און האט זיך לאנגזאם געגליטשט איבער איר אונטערשטע ליפ. איך האָב פֿאַרשטאַנען איר שטעלע. אויב זי האָט מודה געווען אַז זי ווייסט פאַרוואָס איך בין דאָ, וואָלט זי יפעקטיוולי מודה געווען אז זי איז א צווייפל שפיאן. ווען איך וואלט זיך אויסגעוויזן אן אגענט פון דער געהיים פאליציי פון דעם קרעמלין אדער דער אמתער וואַסילי פּאָפּאָוו, וואָלט איר לעבן נישט געווען ווערט קיין סענט. זי וועט ניט לאָזן די צימער לעבעדיק. איר וואָלט נישט זאָגן עפּעס אַזוי הויך.
  
  
  — איך האב מורא, איך פארשטײ דיך נישט, חבר — האט זי געזאגט. אירע בריסט אונטערן האלדז פון איר קלײד האט זיך אויפגעהויבן און געפאלן שנעלער און שנעלער.
  
  
  "גלויבט מיר, איריניאַ. איך קענען ווייַזן איר אַ מייל פון שייַן אויב נייטיק, אָבער איך נאָר טאָן נישט האָבן צייט פֿאַר דעם רעכט איצט. דער אמתער וואַסילי פּאָפּאָוו לעבט נאָך און איז דאָ אין מאָסקווע. ער וועט מסתּמא באַלד אַנטדעקן מיין פאַרשטעלונג, אַזוי איך דאַרפֿן צו פאַרענדיקן מיין אַרבעט געשווינד. די כוונה איז געווען צו זאַמלען אינפֿאָרמאַציע וועגן דעם סאָוועטן אינסטיטוט פון מאַרינע פאָרשונג. דו האסט עס געטון?
  
  
  'איך ... איך טאָן ניט וויסן ... וואָס איר ניטאָ גערעדט וועגן, כאַווער.
  
  
  איך האב געזען סערגע ארויס פון הינטערן לאנגן טיש מיט א גלאז אין יעדער האנט. "אירניאַ, סערגע איז שוין אויף זיין וועג. איך האב נישט קיין צייט דיר צו דערציילן מער. קוק, איר געארבעט פֿאַר AX. די טערמינען זענען געווען דריי יאָר אינפֿאָרמאַציע אין וועקסל פֿאַר אַ מיליאָן דאָללאַרס אין אַ שווייצער חשבון און אמעריקאנער בירגערשאַפט. דריי יאָר זענען כּמעט דורכגעגאנגען. איך בין געקומען דיך ארויס פון רוסלאנד. אבער קודם דארפן מיר עפעס וויסן וועגן דעם אינסטיטוט וואס סערגע פירט. וואס איז די מעשה? '
  
  
  זי האט אויסגעשטרעקט איר האנט און זי ארויפגעלײגט אויף מײנע. זארגן האט געבליצט אין אירע אויגן. סערגע איז צוגעקומען נענטער, איך האב אים דערזען, קוקנדיק איבער איר אקסעלע. ער האט געשמײכלט װי ער איז צו אונדז צוגעגאנגען. זי האט געביסן די אונטערשטע ליפ. "איך ... איך וואָלט ווי ..."
  
  
  "נאָך וועגן אַ מינוט, דאָס איז ניט מער אונדזער באַשלוס. סערגע קומט צו אונדז. וואו קענען מיר רעדן צו יעדער אנדערער?
  
  
  זי האט אראפגעקוקט און די לאנגע האר האבן פארדעקן איר פנים. דערנאָך האָט זי פּלוצעם אויסגעזען ווי זי האָט געמאַכט אַ באַשלוס. "אין מיין וווינונג," זי געזאגט פּשוט. "איך האָבן אַ אַפּוינטמאַנט מיט סערגע נאָך דער פּאַרטיי."
  
  
  — יא, דאס װײס איך, שפעטער, װען ברענגט ער דיך אהײם?
  
  
  'גוט. אפֿשר װעל איך אײַך דערװײַזן מער הײנט נאַכט. איך וועל פּרובירן אים איבערצייגן צו נעמען מיר צו קאָלעגע. ” זי האט געגעבן איר אַדרעס.
  
  
  און דעמאָלט עפּעס מאָדנע געטראפן. זי האט נאך געהאלטן מיין האנט. מי ר האב ן זי ך א מאמענט געקוקט . זי האט אפגעהאלטן דעם אטעם. איך וואָטשט איר קאַסטן העכערונג און פאַלן און זי געוואוסט איך וואַך. איך פּעלץ געצויגן צו איר און געוואוסט זי פּעלץ די זעלבע. זי האט זיך גערוימט. איך האב גענומען איר האנט און זי האט נישט פרובירט זי ארויסצוציען.
  
  
  "איר זענט אַ זייער שיין פרוי, אירינאַ," איך געזאגט.
  
  
  איך האָב נאָר געלאָזט איר האַנט, ווען סערגע האָט זיך אַרײַנגעשלאָסן אין אונדז.
  
  
  "איר זענט באַגריסן," ער געזאגט פריידיק. ער האט געגעבן איריניא אײנעם פון די ברילן. "איך האף אז דו גלייכסט עס." דערנאָך האָט ער זיך צעשלאָגן. "אירניע? עפּעס איז געשען? '
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. — אוודאי נישט, סערגע. זי האָט צו מיר געשמייכלט דאָס זעלבע שמייכל, וואָס זי האָט געגעבן סערגע און דעם עולם. "עס איז געווען פייַן צו טרעפן איר, קאַמראַד פּאָפּאָוו."
  
  
  “איך האָב געקוקט אויף סערזש. "איר געווען רעכט, סערגע. זי איז א שײנע פרוי״.
  
  
  איריניע האט אנגעכאפט סערגעס האנט. "זאָל מיר גיין צוריק צו די אנדערע?"
  
  
  — װי דו װילסט, טײערע.
  
  
  איך האב אויף זיי געקוקט. איך פּעלץ אַ שטאַרק קשר מיט דעם פרוי. עס איז געווען עפּעס פיזיקלי, עפּעס פונדאַמענטאַל; און סײַדן איך האָב זיך גאָר טועה געװען, האָט זי אַזױ געטראַכט. איך האב צוגעקוקט ווי זי כאפט אלעמען אין צימער. מיט דריי שעה שפּעטער האָט זיך מיכאַיל באַרניסעק פּלוצעם באַוויזן לעבן מיר און איז געבליבן ביי מיר ביזן סוף פון דער פּאַרטיי. איך האב נישט געהאט נאך א געלעגנהייט צו רעדן מיט איריניא. זי איז געשלאָפֿן פֿון איינעם צום אַנדערן, מיט סערגע ווי אַ פֿאַרשפּרייטונג פֿון איר אָרעם. עטלעכע מאל איך באמערקט אַז סערגע געפרוווט צו קוש איר אויער בשעת זיי זענען געגאנגען. זי האט יעדעס מאל געשאקלט מיטן קאפ און איז אװעק. ירינאַ געכאפט מיין אויג דריי מאָל בעשאַס די פּאַרטיי. איך האב נאכגעפאלגט אלע אירע באוועגונגען. יעדעס מאָל, װאָס מיר האָבן זיך אָנגעקוקט, איז זי געװען די ערשטע, װאָס האָט אַװעקגעקוקט, אַ ביסל בלאָשן. און ווען די פּאַרטיי האָט זיך געענדיקט, האָב איך געזען ווי זי איז אַוועק מיט סערגע. מיכאיל בארניסעק איז געשטאנען נעבן מיר. ע ר הא ט אוי ך געזע ן אי ר ניש ט פארלאזט . ער האט געקוקט אויף מיר. — ם׳איז שוין א לאנגע נאכט, חבר, קאן איך לאזן קומען דעם װאגאן?
  
  
  כ'האב געכאפט. פילע געסט זענען שוין אַוועק. ד י פארבליבענ ע האב ן זי ך געגאס ן טרינקען . ס׳זײנען דא נישט געװען קײן שיכורים, אבער א טייל פון די יונגע לײט האבן צו פיל געטרונקען.
  
  
  איך און באַרניסעק פֿאָרן שטילערהייט דורכן מאָסקווער שטילקייט. נאָר אײנמאָל האָט ער געכאַפּט זײַן גאָלדענע פּאַפּיראָס־קעסל און מיר געפֿינט אַ פּאַפּיראָס. ווען מיר האבן זיך אויפגעשטעלט, האט ער זיך געקראצט אין האלדז.
  
  
  נאך א צײט זײנען מיר פארבײגעפארן, און ער האט געפרעגט: — זאג מיר, װאסילי, װעסטו מארגן קומען אין קרעמלין?
  
  
  איך האב איגנארירט די פראגע, זאגנדיג: "אירניע מאסקוביץ איז אזוי גרויס ווי א פרוי ווען זי טאנצט, ניין?"
  
  
  בארניסעק האט צוגעשפארט די ליפן. "הערן, וואַסילי, איך האָפֿן איר טאָן ניט טראַכטן איך בין טריינג צו באַקומען עפּעס פון איר."
  
  
  כ׳האב זיך האלב ארומגעדרײט און אויף אים געקוקט. ― װאָס זאָל איך טראַכטן, באַרניסעק?
  
  
  ער האָט זיך אומגעוויינטלעך געוויקלט. "אָה, טאָן ניט ווילן צו האָבן שפּאַס מיט מיר, כאַווער? ווילסט ניט פאַרגעסן אַלץ וואָס איך האָב געזאָגט?
  
  
  איך האב גארנישט געזאגט.
  
  
  בארניסעק האט געטראגן די האנט איבער די ליפן. "חבר, איך האב שווער געארבעט צו דערגרייכן מיין קראַנט שטעלע. איך וואָלט נישט טאָן עפּעס וואָס וואָלט סאַקאָנע מיין שטעלע אין רעגירונג."
  
  
  — אַוודאי נישט, חבֿר.
  
  
  ער האט אנגערירט מיין האנט. "דעריבער, וואַסילי, ביטע פאַרגעסן די נאַריש פראגעס. איך בעט דיך צו פארגעסן דאס אין אייער באריכט. '
  
  
  דער אויטא האט זיך אפגעשטעלט פארן האטעל. באַרסנישעק האָט נאָך געהאַלטן מײַן האַנט. איך האב געקוקט אויף זײנע קלײנע אויגן. ז ײ האב ן זי ך אנגעקוק ט אוי ף מיר .
  
  
  "איך וועל טראַכטן וועגן אים," איך געזאגט. דער דרייווער האט געעפנט די טיר און איך בין ארויס.
  
  
  ווען דער אויטאָ איז אַוועקגעפאָרן, האָב איך געזען, אַז באַרניסעק קוקט אַרויס דורך די הינטערשטע פענצטער. ערשט דעמאָלט האָב איך פֿאַרשטאַנען ווי וויכטיק וואַסילי פּאָפּאָוו איז געווען. ער איז געווען ביכולת צו באַשטימען דעם גורל פון די הויפּט פון דער ספּעציעל אָפּטיילונג פון דער געהיים פּאָליצייַ, מיכאַיל באַרניסעק. דערנאך האט מיר נאך א געדאנק געשלאגן. אַזאַ שטאַרק מענטש וואָלט האָבן פריינט, גלייַך שטאַרק פריינט, פריינט וואָס וואָלט נישט דאַרפֿן דאָקומענטן צו דערקענען די פאַקטיש פּאָפּאָוו. איך פּעלץ אַז די צייט איז פליסנדיק אויס. הייַנט בייַ נאַכט איך געהאט צו געפֿינען אַלץ וועגן דעם אינסטיטוט.
  
  
  איך טונקען אין דעם האָטעל אַרייַנגאַנג. דער מענטש הינטער מיר האט שוין געגעבן מיין שליסל. איך בין ארויף מיט צוויי אנדערע פאסאזשירן אין ליפט. אַז איך בין אַרײַן אין מײַן צימער, האָב איך געהאַט אַ שליסל אין דער האַנט. אבער ווי נאר די טיר האט זיך אויפגעהויבן, האב איך איינגעזען אז עפעס איז נישט גוט. די ליכט איז געווען אַוועק. ד י פענצטע ר צ ו דע ר פײע ר אנטלויפ ן אי ז געװע ן אפן . א פרײמעניש בין איך געלאפן צום פענצטער און עס פארמאכט. דערנאָך האָב איך געהערט קלאַנגען פֿון דער זײַט בעט. איך גערירט די ליכט קנעפּל און אויף די ליכט.
  
  
  זי האט זיך פויל אויסגעשטרעקט, געבליצט צום ליכט און געשמײכלט צו מיר. זי איז געווען אַ שטאַרק יונג פרוי מיט קורץ ברוין האָר. זי איז געלעגן אין מיין בעט. "וואס מאכסטו?" - איך האב געזאגט.
  
  
  — טײער ? אירע האר איז איר געהאנגען פאר די אויגן. זי האט ארויפגעצויגן די דעקלעך ביזן האלדז. דער שמייכל האט זיך פארברייטערט. "איך האָב מער נישט געקענט וואַרטן," האָט זי געזאָגט. זי האט אראפגעװארפן די דעקלעך. זי איז באמת געווען אַ שטאַרק פרוי, וואָס איז גרינג צו זען. זי איז געװען נאקעט.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 9
  
  
  
  
  
  
  
  
  זי האט צו מיר אויסגעהאלטן די הענט. "נעם אויס דיין קליידער, האָניק, און קום צו מיר. איך האָב ניט געקענט וואַרטן ביז איר זאָלט קומען צו מיר, איך האָב געמוזט קומען צו דיר." דערנאָך האָב איך דערקענט איר קול. "סאָניאַ," איך געזאגט. — דאס טארסט נישט טאן.
  
  
  זי האט געהויבן מיט דעם פינגער. - "אָבער איך האָב דאָס געטאָן." ― נו, נעם אױס די קלײדער. איך האב נאך צו לאנג געפעלט.
  
  
  דאס איז נישט געווען רעכט. איך האָב געוווּסט, אַז אויב נאָר סאָניאַ וואָלט מיך געקושט, וואָלט מײַן קאַמאַפלאַזש געווען אויסגעשטעלט. זי געוואוסט די פאַקטיש פּאָפּאָוו דורך זיין געוווינהייטן און די וועג ער האט געשלעכט מיט איר.
  
  
  "סאָניאַ," איך געזאגט. "הלוואי וואלט איך געקענט ..."
  
  
  "ניין!" זי איז ארויסגעשפרונגען פון בעט און זיך אנגעשטויסן אין מיר. זי האט געהאט א קורצע קערפער מיט פעסטע, שטארקע פיס. די אויסשניטן ביי איר טאַליע האבן געמאכט אז זי האט א שנור ארומגעוויקלט. אירע שיך זענען געווען ווייך און איינלאדנדיק. זי איז פּאַמעלעך צו מיר געגאנגען און אריבערגעצויגן די הענט אַרויף און אַראָפּ אין פראָנט פון איר גוף.
  
  
  "דער גוף האט גאָרנישט צו טאָן," זי געזאגט. "דאָס איז נישט אַ גוף וואָס פילז גוט ווען עס האט גאָרנישט צו טאָן. דאָס איז אַ גוף מיט וואָס איר קענען שפּילן און ליבע."
  
  
  מײַן רוקן האָט געטראָפֿן די טיר. "סאָניאַ," איך געזאגט. און דאַן האָט זי גיך איבערגעדעקט די ווײַטקייט צווישן אונדז.
  
  
  זי האט אויסגעשטרעקט די הענט און זיי געשטעלט אויף מיין פנים. גלײכצײטי ק הא ט ז י אי ר גאנצ ן קערפע ר צוגעדריקט . אירע רױטע ליפּן האָבן זיך צעשײדט און צוגעדריקט צו מײַנע. איר אָטעם איז געווען זיס און איך פּעלץ איר גוף רייַבן קעגן מייַן. אין איר איז געװען פײער. זי האט אנגעכאפט מיין האנט און זי געשטעלט אויף דער ניפאל פון איינע פון אירע בריסט. דערנאָך האָט זי אַ ביסל צוריק אַ ביסל צוגעבויגן דעם קאָפּ.
  
  
  זי האט אויף מיר א מאמענט אנגעקוקט משונה, און די גרינע אויגן זײנען געװען צעטומלט. זי האָט זיך דערוווּסט — זי דאַרף וויסן, אַז איך בין נישט פּאָפּאָוו. אבער דעמאָלט זי סאַפּרייזד מיר. זי האָט אַרײַנגעטאָן אירע הענט הינטער מײַן קאָפּ און זיי צוגעדריקט צו מײַנע ליפּן. גלײכצײטי ק הא ט ז י זי ך אנגעהויב ן מי ך טײל ק אויםטאן .
  
  
  מי ר זײנע ן גלײ ך געגאנגע ן שלאפן . אין מײַנע לענדן האָט זיך געשפּילט פֿײַער. איך בין געשווינד געקומען צו אַ פונט פון קיין צוריקקומען. די דאזיקע פרוי האט געוואוסט ווי צו אָנצינדן אַ מענטש. זי האָט געוואוסט אַלע די באַוועגונגען און זיי דורכגעקאָכט. זי האָט גענומען מײַנע האַנטגעלענקן און אַרײַנגעטאָן מײַנע הענט װוּ זי האָט זײ געװאָלט, און װײַטער איבערגעחזרט װאָס פֿאַר אַ גרױסער מענטש איך בין און אַז זי איז פֿאַרצערט געװאָרן פֿון אַ פֿײַער, װאָס נאָר איך האָב געקאָנט אױסשלאָגן.
  
  
  קיין ימאָושאַנז. עס איז געווען אַ כייַע הונגער פֿאַר יעדער אנדערער ס ללבער. איך האָב ניט געהאַט קיין קעגנצייַטיק צוציען צו איריניע מאָסקאָוויטש. עס איז געווען אן אנדער הונגער.
  
  
  מיר זענען צעמישט. מײַנע ליפּן האָבן זיך געגליטשט איבער איר גאַנצן גוף, אירע האָר איבער מײַן גוף. מי ר האב ן זי ך צוגעכאפ ט אײנע ר צו ם צװײטן , זי ך געקער ט אויפ ן בעט . אירע הענט זײנען געװען אויף מײן האלדז, זי האט בײם מיינע אויערן, מײן האלדז, מײן ברוסט. אונדזער קערפּער איז געווען נאַס און בלאַנק.
  
  
  און מיט אַ מאָל האָבן מיר זיך אָפּגעשטעלט.
  
  
  איך בין געלעגן לעבן איר. איך האב זיך אויסגעגליטשט אויפן עלנבויגן און געקוקט אויף איר. זי האט געעפנט אירע גרינע אויגן און זײ געלאזט ארומגײן איבער מײן נאקעטן קערפער. איך האָב מיט איר דאָס זעלבע געטאָן. זי איז געווען פּרעכטיק, די איינציקע פרוי, געבויגענע אין אַלע אירע פארמען. איך האב צו גוט א קוק געטאן אויף איר גאנצען קערפער. דערנאָך האָב איך אַ קוק געטאָן אויף איר פּנים מיט די ברייטע נאַקן פֿון אַ יאָך, אַ ביסל אַראָפּגעקערטענע ליפּן. זי האט צוגעמאכט די גרינע אויגן.
  
  
  "קום אויף," זי געזאגט.
  
  
  דערנאָך האָט זי זיך געלאָזט. זי האט זיך װי אויפגעלעבט מיט פארגעניגן. איך האב קיינמאל נישט געפילט אזוי פריער. איך קען נישט זיין ווייניקער יקסייטאַד וועגן איר גוף און מיין פאַרלאַנג פֿאַר אים. זי האט זיך געדריקט קעגן מיר, זיך באוועגט אהין און צוריק, ארויף און אראפ, און אירע הענט האבן אויסגעפארשט מיין קערפער, טאן מיט מיר גאר ווײַבלעכע זאכן. אי ר בויך הא ט זי ך געקריפל ט מי ט דע ר מי , װא ס ז י הא ט זי ך ארײנגעלײגט . מי ר האב ן זי ך באװעג ן גלײכצײטי ק או ן באזונדער , באװעגנדי ק אי ן קרײזלעכ ע כװאליעס .
  
  
  און זי האָט ווײַטער געזאָגט ווי גרויס איך בין.
  
  
  זי איז געװען װײך, זײער װײך. מי ר האב ן בײד ע געמאכ ט קלײנ ע גערויש ן פו ן פארגעניגן . מיר געבויט עס סלאָולי. מיר זענען געווען קינדער אויף דעם ברעג, געבויט אַ זאַמד שלאָס. מי ר האב ן געלײג ט א פונדא ם פו ן װארעמע ן נאס ן זאמד , או ן אוי ף אי ם געבויט . ד י װאנט ן זײנע ן געװע ן פארטיק , אבע ר מע ן הא ט געדארפ ט זי ך צוגרײט ן אוי ף דע ר יאם . די כוואליעס הייבן זיך אויף, פאלן איינער אויף די אנדערע און טאנצן צו אונזער שלאס. יעדער כוואַליע איז געווען שטארקער ווי די פריערדיקע. ווען די ווענט זענען געווען פאַרטיק, עס איז געווען צייַט פֿאַר די דאַך. עס איז געווען אַ שלאָס פון קאַמפּלישאַן און מער. די כוואליעס זענען געווען טייל דערפון. דאס פרוי איז געווען אַ שלאָס, איר גוף געבויט עס. און איך בין געווען די כוואַליע.
  
  
  דעמאָלט עס געטראפן. איר לאַש, בלאַנק גוף געדריקט קעגן מייַן. איך איז געווען די אָוווערוועלמינג אָנקאַמינג כוואַליע. איך פּעלץ אים העכערונג הויך, ער אנגעהויבן צו ייַנבראָך, און דעמאָלט איך ראַשט צו איר. איך האב געפרואווט דעם שלאס, עס פארניכטעט מיט איין ריזיגן קלאפ. איך בין דורכגעדרונגען אין אירע אינטימסטע טיילן, אָנרירט יעדן ווינקעלע.
  
  
  און איך האב קוים געהערט איר שרייען.
  
  
  דערנא ך לײג ן מי ר זי ך אײנע ר בײ ם צװײטן , לײגנדי ק אויפ ן קישן . איך בין נאָך געווען אין איר, פאַרפאַלן אין די שליימעס פון איר ליבע.
  
  
  מיט אַ שטיל קול האָט זי געפרעגט: ווער ביסטו?
  
  
  "עס איז קלאָר אַז איך בין נישט וואַסילי פּאָפּאָוו."
  
  
  "זייער קלאָר," זי געזאגט, קוק אין מיין פּנים. דער ליגן איז געקומען צו מיר זייער געשווינד. זי איז אַוועק פון מיר אָן פיל מי. "דאָס איז אַ נייַע סאָרט פון זיכערהייט טשעק," איך געזאגט. "ווי וואַסילי, איך בין אַן אַגענט. מי ר או ן א צא ל אנדער ע אגענט ן הא ט מע ן באפויל ן איבערצונעמע ן אײנע ר דע ם אנדערע ן אידענטיטעט . וואַסילי פּריטענדז צו זיין אן אנדער אַגענט, און איך פאַרהיטן צו זיין אים. די כוונה איז צו זען אויב אגענטן האָבן ומגעוויינטלעך פריינט אָדער אַקוויינטאַנסיז."
  
  
  זי האט אויפגעהויבן א ברעם. "בין איך ומגעוויינטלעך?"
  
  
  איך שמייכל. "אין איין רעספּעקט, סאָניאַ. איר זענט צו שיין צו ליגן אין בעט."
  
  
  זי האט צו מיר א חלומות געשמײכלט. "איך טאָן ניט זאָרגן אויב איך אלץ זען וואַסילי פּאָפּאָוו ווידער." מי ר האב ן געמוז ט גײ ן שלאפן , װײ ל אי ך הא ב זי ך געפיל ט מיד . איך וואָוק אַרויף ווען איך פּעלץ איר מאַך. איך האָב געעפֿנט די אױגן און געזען װי זי גײט אין קלאָזעט. כ׳האב געמײנט, אז זי האט דא ארײנגעלײגט אירע קלײדער.
  
  
  איך האב זיך אויסגעשטרעקט. עס איז שוין לאַנג זינט איך בין גאָר צופֿרידן. איך איז געווען וואַנדערינג וואָס מין פון שייכות סאָניאַ האט מיט וואַסילי פּאָפּאָוו. אויב ער וואָלט געקענט אָנהאַלטן דעם דיעטע טאָג נאָך טאָג, ער וואָלט זיין מער פון אַ מענטש ווי איך געדאַנק.
  
  
  איך האב מיך אומגעקערט צו דער טיר פון באד און געכאפט א ציגארעטל. ווען איך האב עס אויפגעהויבן, האב איך געהערט ווי די באד-טיר איז ווידער עפענען. איך האָב זיך שארף געצויגן און זיך אויסגעדרייט צו סאָניאַ.
  
  
  זי האט געטראגן א סוועטער, א רעקל און א פראנצויזישער בערעט. אי ן אי ר האנ ט אי ז געװע ן א גלאנציק ע אויטאמאטיש ע רעװאלװער . זי האט עס שטארק אנגעהאלטן און עס אנגעוויזן אויף מיר.
  
  
  איך האָב זיך געפּײַניקט. - "וואָס טוט דאָס מיינען, סאָניאַ?"
  
  
  זי האט זיך צעלאכט. "דאס מיטל שפּיל איבער - הער קאַרטער."
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 10
  
  
  
  
  
  
  
  
  איך האָב גענומען אַ שלעפּ פֿון מײַן פּאַפּיראָס און אַרײַנגעבלאָזן דעם רויך צו סאָניאַ. זי האט זיך אפגעשטעלט בײ דער טיר פון באד און אנגעװיזן אויף מיר מיט א גלאנציק רעװאלװער.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. — איר װײםט װער איך בין, װאס װעט איצט געשען?
  
  
  זי האט װידער געלאכט. ― נו, האַרציק, דו שטײט אַרױס פֿון בעט און קלײט זיך אָן. מיר דאַרפֿן צו גיין ערגעץ. עמעצער ווארט אויף אונדז."
  
  
  איך האָב אַ געדאַנק פון ווער דער מענטש איז. אי ך הא ב צוריקגעװארפ ן ד י שײט ן או ן ארוי ס פו ן בעט . איך האָב אױסגעטאָן די פּאַפּיראָס און געכאַפּט מײַן געלטגאַרטל. ווען איך האָב זיך אָנגעטאָן, האָב איך געפֿרעגט, "וואָס וועגן דעם פּאַרטיי פֿאַר אונדז? פארוואס ביסטו געגאנגען מיט מיר שלאפן ווען דו האסט געוואוסט ווער איך בין?
  
  
  „איך האָב דיך געמוזט איבערראַשן. גלויבן מיר, עס איז געווען אַ קאָמעדיע. איר זענט זייער גוט. ליב, אפֿשר אפילו בעסער ווי וואַסילי. א פרוי וואלט געווען משוגע אויב דו ליגסט מיט איר אין בעט און דאן וועט מען נישט מיט דיר קומען. איר זענט אַ זייער גוט ליבהאָבער." כ׳בין געװען אנגעטאן. די געלט גאַרטל איז געווען אַרום מיין טאַליע. ס'האט מיר אויסגעזען, אז איך קען פון איר אראפנעמען דעם רעוואלווער אן א סך מי. איך האב אזוי געטראכט. כ'האב נאר געהאפט אז זי איז נישט אזוי גוט א קעמפער ווי די מעטרעסע, אנדערש וואלט איך זי לייכט אויסגעוואפנט אויב איך פרובירט זי כאפן מיט דעם רעוואלווער.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "איז געווען שפּאַס אַז איר זענט אויך אריין אין קאָמעדיע?"
  
  
  איך האב געזען אז זי רייטלען. זי האט אנגעװיזן דעם רעװאלװער אין מיין ריכטונג. - אויב איר טאָן ניט טראַכטן, מיר גיין אויס די פֿענצטער דורך די פייַער אַנטלויפן. עס איז קיין פונט צו געבן איר די געלעגנהייט צו וואָרענען קיין פון דיין פריינט אין די זאַל." זי האט אנגעװיזן דעם רעװאלװער אויפן פענצטער. "לאמיר ארויסגיין, אקעי?"
  
  
  איך האב אנגעטאן מיין מאנטל און געעפנט דאס פענצטער. די נאַכט איז געווען טונקל און קאַלט. שניי האט געשלאגן מיין פנים ווען איך טרעט אריין אויפן פייער אנטלויפן. סאָניאַ איז געווען רעכט הינטער מיר, צו נאָענט ווידער. איך האב באמערקט אז זי פעלט טאלאנט פאר אזעלכע זאכן. עס האט אויסגעזען ווי זי טוט עמעצן א טובה, און איך האב געוואוסט ווער עס איז. איך האב אבער געשפילט צוזאמען, איבערלאזנדיג זי אונטער דער דעלוזיע, אז זי האט מיך געצוואונגען צו אונטערגעבן. איך האב געוואלט זען צו וועמען עס וועט מיר פירן. און איך געוואלט צו רעדן צו דעם פיגור.
  
  
  זי איז ארויס פון פענסטער איבער מיר און איז מיר נאכגעגאנגען אראפ די טרעפ. די מאסקװע־ליכטן האבן ארום אונדז געפלאקערט װי אײז־קרישטאלן. אויף די שניייקע גאסן זענען געווען ווייניק קארס. נאָר אַ אידיאָט האָט געקאָנט פֿאָרן אין די דאָזיקע גאַסן אין דער צײַט. אידיאט אדער אגענט.
  
  
  וואַסילי פּאָפּאָוו פּאַרקט זיין מאַשין אין די סוף פון די אַלייע לעבן דעם האָטעל. ע ר הא ט אונד ז געװאר ט אוי ף דע ר גאס , גײענדי ק װ י א פאלי ־ טער , הין־און־צוריק , רײב ן זי ך ד י אומבאװעגלעכ ע הענט . װע ן ע ר הא ט אונד ז דערזע ן אנקומע ן אי ז ע ר געבליב ן אומבאװעגנדיק . מיט אַ שראַם אויף דער באַק, האָט זײַן שמייכל אויסגעזען ווי אַ נאַטירלעך שניט. איך האָב געכאַפּט, אַז ער האָט דאָס זעלבע פּנים, וואָס איך האָב שטענדיק געזען אין שפּיגל. ווען מיר זענען צו אים צוגעגאַנגען, האָט ער זיך צוגעבויגן צום אויטאָ און צוגעכאַפּט די הענט.
  
  
  "אזוי זיס, אַזוי זיס," ער האט געזאגט צו סאָניאַ. — ס׳זײנע ן געװע ן אנדער ע שװעריקײטן ?
  
  
  סאָניאַ ס פּנים איז געווען רויט פון די קעלט און שניי. װע ן ז י הא ט זי ך איצ ט גערוימט , װע ט קײנע ר ניש ט באמערקן . "קיין פּראָבלעם," זי געזאגט ווייך.
  
  
  וואַסילי פּאָפּאָוו האָט אויסגעזען געזונט. ע ר הא ט ניש ט געמאכ ט דע ם אײנדרוק , פו ן זײ ן פארװאונדע ט אדע ר פארפרויר ן אי ן ד י אײזיק ע װאסע ר פו ן פינלאנד .
  
  
  ער האט צו מיר א ניד געטאן. - דעמאלט וועלן מיר זיך ענדליך טרעפן, מיסטער קארטער. אפשר קענסטו אריין קומען? עס איז געווען אַ סדר, נישט אַ קשיא. ער האט מיר געעפנט די טיר.
  
  
  די באַהיצונג איז געווען אויף אין די מאַשין. אי ך בי ן ארויפגעקראכ ן איבע ר דע ר הינטערשטע ר זי ץ צ ו דע ר אנדערע ר זײט . סאָניא איז געשטאַנען הינטער מיר און נאָך געהאַלטן דעם רעוואָלווער אַצינד אויף מיר. וואַסילי פּאָפּאָוו גאַט הינטער די ראָד.
  
  
  ער האט זיך אומגעדרײט האלב װעג.
  
  
  "איך וואָלט ווי צו באַקומען מיין צייטונגען און שייַן," ער האט געזאגט מיט אַ שמייכלען. ווען איך האָב אים געגעבן די דאָקומענטן, האָט ער ווייטער געזאָגט: “איך האָב נישט געקענט גיין צו די אויטאריטעטן אָן גוטע קרעדענטיאַלס. עס קען אויפשטיין צווייפל ווער דער עמעס פּאָפּאָוו איז געווען. וויבאלד עס איז מעגליך אז מיינע אייבערשטער וועלן דיר גלייבן, וואלט איך באשלאסן צו ווארטן ביז איך האב די נויטיגע דאקומענטן״. ער האט געקלאפט זײנע פאפירן. "עס קען איצט נישט זיין קיין צווייפל."
  
  
  איך האב געפרעגט. ― „װאָס האָט איר געװוּסט, װער איך בין?
  
  
  — ביסט זיכער אז מיר זענען נאריש, מיסטער קארטער? איך האָב שוין כּמעט אַ יאָר סאַספּעקטיד איריניע מאָסקאָוויטש. איך האָב נאָך קיינעם נישט דערצײלט װעגן מײַנע חשד, װײַל איך האָב געװאָלט זײַן גאָר זיכער. צי האָט איר געמיינט, אַז מיר וועלן נישט געפֿינען אויס אַז זי גיט אינפֿאָרמאַציע צו די פאַרייניקטע שטאַטן? צום סוף, דריי יאָר איז אַ לאַנג צייַט, האר, צו נעמען אַזאַ ריזיקירן."
  
  
  "דער קאָנטאַקט מענטש," איך געזאגט, "די ינטערמידיערי צווישן ירניאַ און אַקס, דאָס איז ווי איר געפֿונען זיך."
  
  
  "אָה," ער געזאגט, סמיילינג, "ניט גאַנץ אַזוי. צום באַדויערן, דער קאָנטאַקט קען נישט פאַרטראָגן די פּייַניקונג איידער ער קען אַנטדעקן וואָס איך געוואלט. אָבער איך האָב זיך דערוווּסט, אַז אַן אַמעריקאַנער אַגענט גייט קיין רוסלאַנד. איך האָב זיך דערוווּסט, אַז דער דאָזיקער באַזוך איז עפעם פֿאַרבונדן מיט אונדזער באַרימטער באַללערינאַ. "איר וועט טאָן עפּעס וויכטיק מיט איר," איך געדאַנק.
  
  
  עס איז געווען געפערלעך צו יבערנעמען מיין אידענטיטעט, אַזוי וואָס איר און ירניאַ האָבן אין זינען איז וויכטיק.
  
  
  איך האָב זיך געפּײַניקט. "עפּעס פעלט, פּאָפּאָוו," איך געזאגט. "אָוקיי, איר האָט באַקומען דעם קאָנטאַקט, אָבער ער האט נישט וויסן ווער איך בין. ער האט געזאגט פאר איריניא אז אן אגענט וועט זיך פארבינדן מיט איר, אבער אפילו ער האט נישט געוואוסט ווער דער אגענט איז."
  
  
  פּאָפּאָוו האָט אויף מיר געקוקט ווי אַ מוטער וואָס קוקט אויף אַ קינד וואָס פאַרשטייט עפּעס נישט. — אי ר אונטערשאצ ט זיך , מי ר קארטער . האָט איר אלץ געדאַנק אַז מיר טאָן ניט זאָרגן וועגן איר? מיר וויסן אַז איר זענט אַ בעל פון פאַרשטעלונג. און ווען דו האסט זיך פארשטעלט פאר מיר, איז מיר גרינג געווען דיך אויסצוגעפינען. איך האב דיך דערקענט ווען דו ביסט אריבער אויף דעם קליינעם פישער טראוולער. כ'האב געכאפט. "ווי האָט איר בלייַבנ לעבן אין די ייַזיק וואסערן פון די גאַלף פון פינלאַנד, פּאָפּאָוו?" - "איך איז געווען ווערינג אַ גומע פּאַסן, ווי אַ דייווער."
  
  
  דעמאָלט איך איינגעזען וואָס איך פּעלץ בעשאַס דעם קאַמף מיט פּאָפּאָוו - גלאַט מאַטעריאַל אַנשטאָט פון זיין הויט. דע ר טראל ר הא ט ניש ט געקענ ט זײ ן װײ ט פו ן דע ר יבשה . נאָר ער האָט געמוזט טאָן איז צו שווימען צו אים און פֿאָרן נאָך אַ מאַרשרוט קיין רוסלאַנד. איך האָב געקוקט אויף סאָניאַ. אי ר ברײטע ר פני ם אי ז געװע ן אומבאװעגלעך , אויסדרוקן . זי האט שײן צוגעמאכט איר סװעטער, און דער געדאנק װעגן דעם, װאם איז אונטער דעם סװעטער, װאם מיר האבן נישט געטאן מיט א שעה צוריק, האט מיר װידער געפאמפערט.
  
  
  "אָבער מיר זענען פאַרפאַלן, הער קאַרטער," האָט פּאָפּאָוו געזאָגט.
  
  
  "אפילו אויב עס קלינגט נאַריש, איך וועל פרעגן איר. וואָס פּלאַנירן איר צו טאָן מיט איריניאַ מאָסקאָוויטש? פארוואס זענט איר אין רוסלאַנד? וואָס איז דיין מיסיע דאָ?
  
  
  איך האב טרויעריק געשמײכלט. "מייַן מיסיע איז צוויי מאָל, פּאָפּאָוו," איך געזאגט. "ערשטנס, איך דאַרפֿן צו געפֿינען אויס אַז רוסיש וואָמען באַרען אַנדערש ווי אנדערע פרויען. "צווייטנס, מוז איך זוכן א ריזיגן רעזערוווואַר אין סיביר, כדי עס אויפצוברענגען, כדי אז גאנץ רוסלאנד זאל אוועקגעוואשן ווערן."
  
  
  א שפור פון א שמייכל האט זיך באוויזן אויפן פנים פון סוניע. פּאָפּאָוו האָט צו מיר אַ נאָד געטאָן. "איך געדאַנק אַזוי, עס איז נאַריש צו פרעגן. ווי איר ווייס, מיר האָבן אונדזער וועגן, הער קאַרטער. עס איז אַ אָרט ווו סאָניאַ און איך קענען באַקומען איר צו רעדן.
  
  
  ער האט זיך אומגעדרײט און אנגעהויבן דעם װאגאן. סאָניאַ האָט נאָך געקוקט אויף מיר. זי האָט געזאָגט, "מיר וועלן אים ברענגען צו מיין וווינונג."
  
  
  פּאָפּאָוו געגאנגען. איך האָב נאָך געגלויבט, אַז איך קאָן אַרויסכאַפּן דעם רעוואָלווער פֿון סאָניע. זי איז געווען אין אָרעם ס דערגרייכן פון מיר. איך האָב געקאָנט אַװעקקלאַפּן דעם רעװאָלװער מיט אַ באַקהאַנד־קלאַפּ, זיך צולײגן און שלאָגן פּאָפּאָוו אין האַלדז. און דאן? פּאָפּאָוו איז דרייווינג. אויב ער פארלירט קאנטראל אויף די סטירינג ראָד און סטירינג די מאַשין אין אַ הויז אָדער לאָמפּ, עס קען זיין ריזיקאַליש. איך באַשלאָסן צו וואַרטן אַ ביסל מער.
  
  
  ס׳האט נישט געדויערט לאנג. פּאָפּאָוו האָט עטלעכע מאָל אויסגעדרייט דעם ווינקל און אַראָפּגעפאָרן אין דער געסל צום הינטערן אַרייַנגאַנג פון דער וווינונג-געביידע. דער בנין איז געווען כּמעט אַזוי רייך דעקערייטאַד ווי מיין האָטעל. משמעות, עס איז געווען סאָניאַ ס מאַשין, ווייַל פּאָפּאָוו פּאַרקט עס אין אַ רעזערווירט אָרט. גלייך פאר אונז איז געווען א טיר פון דער זייט פונעם בנין. ס'האט יעצט שטארקער געשנייען. די נאכט האט אויסגעזען װי א שװארץ שװעםטער בלעטל מיט פאפאקאָרן, װאם האט זיך ארומגערינגלט איבער אים. ד י קעלט ן הא ט זי ך געקענ ט דערפיל ן דור ך מײ ן מאנטל . איך איינגעזען אַז סאָניאַ איז כּמעט ייַז קאַלט אין איר סוועטער און רעקל.
  
  
  פּאָפּאָוו געקומען ערשטער. ער האט געעפנט די הינטערשטע טיר און אויפגעהויבן די האנט פאר זײן רעװאלװער. סאָני האט אים געגעבן די וואָפן און איז אַוועק. איך בין איר נאכגעגאנגען. פּאָפּאָוו האָט אַ נײַד געטאָן צו דער טיר. — גיי צום ליפט, מיסטער קארטער. ביטע גיי זייער פארזיכטיג."
  
  
  איך געוואוסט אַז מיין מווומאַנץ וואָלט זיין עפּעס באגרענעצט אַמאָל איך בין אין דעם בנין. װע ן אי ך הא ב געװאל ט אננעמע ן ד י הענ ט אוי ף דע ם רעװאלװער , הא ט ע ס געמוז ט געשע ן אוי ף דע ר גאס .
  
  
  סאָניאַ איז געגאנגען צו מיר לינקס, פּאָפּאָוו איז געווען רעכט הינטער מיר. ע ר אי ז ניש ט געװע ן גענו ג נאענט , א ז אי ך הא ב זי ך גענומע ן צונעמע ן פו ן אי ם דא ס געװער . און איך האָב געוווּסט, אַז ס’וועט זײַן שווערער אַרויסצוכאַפּן דעם רעוואָלווער פֿון פּאָפּאָוו, ווי פֿון סאָניע. אבער עס איז געווען אַ וועג אויס.
  
  
  מי ר זײנע ן כמע ט געװע ן בײ ם טיר . סאָניע איז צו מיר צוגעקומען נענטער און געװאלט אנכאפן דעם טיר שאנדעלע. אַז איך האָב געמײנט, אַז זי איז גענוג נאָענט, האָב איך זיך אַרױסגעצױגן מיט דער לינקער האַנט, אָנגעכאַפּט איר אָרעם און איר צוריק אַ װאָרף געטאָן.
  
  
  זי האט זיך אויסגעגליטשט אין שניי און אויסגעשטרעקט די הענט כדי נישט צו פאלן. אָבער זי איז געווען צווישן מיר און פּאָפּאָוו. איך האב געהערט א פארשטומטן קליק, ווי א שפילצייג ביקס. אין דער פינצטערניש איך כּמעט קען נישט זען פּאָפּאָוו ס פּנים. ער האט נאך געשאסן. די ברעמען האבן זיך אויפגעהויבן פארחידושט. סאָני איז געפֿאַלן אויף אים. זי האט א געשרײ געטאן, װי דער קויל האט איר דורכ־ געשטעקט אין האלדז. ע ס אי ז געפאל ן אוי ף פאפאוו ס האנ ט מי ט א רעװאלװער , װא ס הא ט ע ר געמאכ ט שטרויכלע ן . ער האָט געפּרוּווט אָפּרײַסן זײַן האַנט פֿון סאָניאַ, כּדי ווידער צו שיסן, דאָס מאָל אויף מיר. סאָניאַ איז געפֿאַלן אויף די קני.
  
  
  עס האָט געדויערט אַ שפּאַלטן רגע. איך געשטאנען הינטער סאָניאַ און געפרוווט צו כאַפּן פּאָפּאָוו ס האַנט. אויב עס איז מיר ניט געראָטן, האָב איך געמוזט ערגעץ זוכן דעק, ווײַל ווי באַלד ווי פּאָפּאָוו האָט אַרויסגעצויגן זײַן רעוואָלווער, וואָלט ער מיך דערשאָסן.
  
  
  אבער ווי זי איז געפאלן, האט סאניא אנגעכאפט איר האנט מיטן וואפן. זי האט נאך נישט געהאט קײן ערנסטע בלוטונג. דער קויל האט געמוזט פארפעלן די קאראטיד ארטעריע. זי האט אבער געמאכט שטילע קלאנגען אין האלדז, זיך אנגעדריקט קעגן פאפאוו.
  
  
  איך האָב זי אַרומגענומען, פרובירט כאַפּן איר רעקל, האַנט, האָר אָדער עפּעס אַנדערש. דאַן האָט פּאָפּאָוו געטאָן דאָס איינציקע וואָס ער האָט געקענט אויף זײַן אָרט. ע ר הא ט זי ך צונײמגעכאפ ט בײד ע הענ ט או ן קרעכצנדי ק מי ט מי , אויפגעהויב ן בײד ע הענ ט צ ו סאָניא . די קני האָט זיך נאָר געטראָפֿן מיטן שנײ מיט אַ שװאַכן קריכן. בײדע פאפאװס פויסטן זײנען געװען אונטער אירע בריסט. װע ן ע ר הא ט אויפגעהויב ן ד י הענט , הא ט סאני ע זי ך אויסגעשטרעק ט או ן זי ך געשעמט . זי איז ארויף און איז אראפגעפאלן צו מיר.
  
  
  דער אלטער ווארט אז מתים זענען שווערער ווי צעבראכענע הערצער איז אמת, דאס קענסטו טרעפן לויט מיין מיינונג. אינסטינקטיוו האָב איך אויסגעשטרעקט די הענט צו האַלטן איר פאַל. איך האָב געהערט נאָך אַ קלאַפּ ווען פּאָפּאָוו האָט געשווינד פייערד, דעמאָלט איך געזען זיין טונקל גוף. סאָניאַ ס גוף פּולד מיר אַראָפּ. פּאָפּאָוו האָט װידער װידער געװאָלט שיסן. אי ך הא ב ניש ט געקענ ט גײן , או ן דא ס מא ל הא ט ע ר ניש ט געאײלט .
  
  
  כ׳האב אויפגעהויבן דעם מײדל׳ם קערפער הויך פאר מיר. עס איז געווען אַ ווייך קנאַל איידער איך אויפגעהויבן עס אַלע די וועג. דער קויל האָט זי געטראָפן אין שטערן; אויב נישט, וואלט עס מיר געשלאגן אין די לונגען אדער הארץ. פּאָפּאָוו האט געהאט אַ קליין פייער געווער, צו קליין צו דרייען דורך די שאַרבן צוויי מאָל. די קויל איז סטאַק אין סאָניאַ ס קאָפּ.
  
  
  ס׳האט מיר אויסגעזען, אז כ׳האב זיך צוגעטראטן צוריק. איך האב ווייג געהערט ווי די קאר הייבט אן. איך געפאלן שווער אין די שניי, און סאָניאַ איז בלידינג אויף שפּיץ פון מיר. ד י לײט ן זײנע ן געװע ן אנגעצונד ן אי ן עטלעכ ע דירות . כ׳האב געהערט דעם קרעכצן פון קאר־רײדן, װאם האבן זיך געשװינדלט אין שנײ. דער אויטא איז געפארן צוריק. מיינע עלנבויגן האבן אנגערירט דעם שניי. סאָניאַ איז געלעגן אויף מיין מאָגן. איך פּעלץ קלעפּיק בלוט אויף איר פּנים. נאך ליכט האבן געברענט.
  
  
  מייַן ערשטער געדאַנק איז געווען צו נעמען דעם רעוואָלווער פון פּאָפּאָוו. די איינציקע זאַך וואָס איך האָב איצט געקענט טראַכטן איז געווען צו נעמען פון מיר סאָניאַ און אים פאַרענדיקן דאָ. אַלץ וועט פּאַסירן איצט. אויב איך שוין געהאט אַ פּלאַן, עס וואָלט איצט דאַרפֿן צו זיין ימפּלאַמענאַד אין אַ אַקסעלערייטיד גאַנג.
  
  
  אי ך הא ב זי ך ארוי ס אוי ף לינקס , אונטע ר סאניע . איך האב נישט געדארפט לאנג אנקוקן אויף איר באוועגלעך פנים צו זען אז זי איז טויט.
  
  
  כ׳האב דערהערט א װאגאן האט געקראשט אין דער געסל. ווען איך בין אויפגעשטאנען און פארלאזט פון הויז, איז פאפאוו אין גאנצן פארשוואונדן פון מיין ראיה. איצט עס וועט נישט זיין שווער פֿאַר אים צו איבערצייגן זיין סופּיריערז. ער האט געהאט בײ זיך אלע פאפירן.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 11
  
  
  
  
  
  
  
  
  אי ן דע ר איצטיקע ר לאגע , הא ט מי ר אויסגעזען , א ז ע ם אי ז נא ר אײ ן זאך . וואַסילי פּאָפּאָוו איז געווען אין מאָסקווע מיט זיין כוחות, די זעלבע כוחות מיט וואָס איך בין אריין אין רוסלאַנד. דאס האט מיך געמאכט אומלעגאל.
  
  
  װי נאר ער דערצײלט זײן געשיכטע פאר זײנע חברים אין קרעמלין, װעל איך װערן אן אגענט אויפן אנטלויף. נאָר איך האָב געמוזט טון צו דער אַדרעס וואָס איריניע מאָסקאָוויטש האָט מיר געגעבן. אי ך בי ן געגאנגע ן אי ן טונקעל ע שנײאיק ע גאסן .
  
  
  היינט ביינאכט האבן מיר געמוזט פארענטפערן אונזערע ענינים. אויב איריניאַ געוואוסט ווו דער אינסטיטוט פון מאַרינע פאָרשונג איז, מיר האָבן צו גיין אין און געפֿינען אויס וואָס איז געשעעניש, און טאָן דאָס אין אַ שעה.
  
  
  כ׳האב נישט געקאנט צוריק צו מײן האטעל־צימער. פֿאַר עטלעכע סיבה איך שטענדיק האָבן צו טראַכטן וועגן די געלעגנהייט צו באַקומען געכאפט. דערווייל האָב איך זיך געאײַלט דורך די שניייקע גאַסן פון מאָסקווע צו דער אַדרעס וואָס אירינאַ האָט מיר געגעבן. איך האָב נאָר געהאָפט אַז זי האָט גערעדט מיט סערגע און זיך עפּעס געלערנט וועגן דעם אינסטיטוט.
  
  
  אין מאסקווע איז דעמאלט כמעט נישט געווען קיין טראנספארט. מיטאמא ל פלעג ט פארבײגײ ן א מאשין , אבע ר אי ך הא ב זי ך געצויג ן נאענ ט ד י הײזע ר או ן גענוצ ט ד י זײטיק ע גאס ן װע ן ס׳אי ז מעגלעך . טראץ דעם קאלטן וועטער האב איך זיך געפילט פארשוויצט.
  
  
  ווען איך בין געקומען צו דער וווינונג-געביידע, וואָס איריניע האָט מיר אָנגעוויזן, בין איך צוריק געלאָפן, זוכנדיק די טיר. ם׳איז געװען אײן טיר, אבער זי איז געװען פארשפארט. צי איך געוואלט עס אָדער נישט, איך געהאט צו גיין דורך די פראָנט טיר. איך האָב זיך אומגעקערט צו די פראָנט פון דעם בנין.
  
  
  דער וווינונג־געביידע האָט אויסגעזען ווי אַ ריזיקער שוואַרצער באַרג. ווייַטער פון די פראָנט טיר איז געווען אַ ליכטיק פויע מיט אַ ליפט און אַ וואַל טרעפּ. די פראָנט טיר איז געווען אָפֿן. אינעװײני ק בי ן אי ך ארויפגעגאנגע ן ד י טרעפ ן צװ ײ טריט . איך האָב דאַן גענומען די ליפט צו איריניעס שטאָק.
  
  
  איך האב געפונען איר טיר, אבער קיינער האט נישט געענטפערט ווען איך האב געקלאפט. די גאנצע בנין האט די מאָדנע אַטמאָספער פון שטילקייַט וואָס איר פילן ווען אַלעמען שלאָפט. איך האָב כּמעט געהערט די שווערע אָטעם, כּמעט דערשמעקן דעם זויערן ריח. דער געביידע האט געהאט א שמעקן. ד י װאנט ן זײנע ן געװע ן קרעמע , כמע ט גרין . ד י טירן זײנען געװען געמאלט אין פארשײדענע קאלירן.
  
  
  איך האב געמוזט מורמלען איריניע'ס שלאס א גאנצע פינף מינוט איידער איך האב געעפנט די טיר. איך בין אַרײַן אין גאַנץ פֿינצטערניש און פֿאַרמאַכט הינטער מיר די טיר.
  
  
  אי ן דרויס ן הא ט זי ך געטראג ן א מור ף ריח . איך פֿיל איריניעס אָנוועזנהייט אין דער וווינונג. זי האט זיך גענומען באדן און זיך אנגעטאן. איר פּאַרפום איז נאָך קענטיק. דערצו האט דער צימער געשמעקט מיט א פרוי. ס׳אי ז געװע ן א פרויע ן דירה ; איך האב דאס געוואוסט אן קיין שום זאך צו זען. איך האב אנגעצונדן די ליכט.
  
  
  איך בין געשטאנען אין שטוב. פאר מיר האב איך געזעהן א קאמימען געמאכט פון ווייסן שטיין מיט אותיות אויף די זייטן. לינקס איז געווען א סאפע, הינטער וועלכער איך האב געזען א עסצימער. רעכטס איז געווען א גרויסער גרין שטול לעבן א קלענערן. נאָך דעם, איך געזען אַ קורץ קאָרידאָר וואָס געפירט צו די קלאָזעט און שלאָפצימער. איך האב געזוכט די דירה. אפנים איז איריניא נאך אװעק מיט סערגע.
  
  
  אויף דער וואַנט אין די לעבעדיק צימער איז געווען אַ געשיכטע וועגן איר רייַזע. ד י פאטאגראפי ע זײנע ן געװע ן אײנגעארדנ ט אזו י צ ו װײז ן אי ר גאנצ ע טאנצ ן קאריער ע פו ן אי ר יוגנט . איך האָב געזען אַז זי באזוכט פילע לענדער אַרום די וועלט. זי איז זיכער געווען א גוטע שפיאן פארן קרעמלין. איך האָב געזען כּמעט אַלע די פאָוטאַגראַפס ווען איך געהערט דעם שליסל אין די פראָנט טיר שלאָס.
  
  
  איך האט נישט האָבן צייַט צו קער אַוועק די ליכט און דעמאָלט באַהאַלטן. איך האָב זיך נאָר געקאָנט באַהאַלטן הינטער דער סאָפע. איך האָב זיך צוגעבויגן ווען די פראָנט טיר האָט זיך געעפנט.
  
  
  איך האב געהערט סערגעס שטימע. "אירניע, האָניק, האסטו אנגעצונדן די ליכט?"
  
  
  "איך - איך מוזן זיין. יאָ, אַוודאי, איצט איך געדענקען." עס איז געווען אַ קורץ שטילקייַט. "דאנק איר פֿאַר אַ אָנגענעם אָוונט, סערגע." איך קען נישט זען זיי, אָבער פון די געזונט פון זייער קולות איך געמאכט עס. קלאָר, אַז זיי זענען געשטאַנען נאָענט צו דער טיר „זײַ געזונט“, האָט איריניע געזאָגט.
  
  
  "זייַ געזונט?" — האט סערגע געזאגט אנטוישט. "אבער - איך געדאַנק מיר קענען ..."
  
  
  — ס'איז שוין גאר שפעט. איריניעס שטימע האָט געקלונגען מיד. - דעמאָלט איין גלאז. אפֿשר מיט קאַוויאַר."
  
  
  "דעמאלט נישט הייַנט בייַ נאַכט."
  
  
  איך האב מיך צוגעשטופט צום ראנד פון דער סאפע. אויב סערגע וועט ווייטער באַשטיין, קען איך מוזן ווייַזן זיך און לאָזן אים וויסן אַז ער איז נישט באַגריסן.
  
  
  ווען סערגע האָט ווידער גערעדט, איז געווען רחמנות אין זיין קול. "דעמאָלט, האָניק, איר האָט שוין אַוווידיד מיר פֿאַר דרייַ טעג."
  
  
  "זײַ געזונט ביז דער מאָרגן," האָט איריניע געזאָגט. — געדענקט איר די אלע זאכן, װאם דו האסט מיר צוגעזאגט צו זאגן, רופ מיר מארגן, מארגן נאכט װעל איך טאן װאס דו װילסט.
  
  
  "אַלע?" — אי ן זײ ן שטימע ן אי ז געװע ן אויפרײסונג . איך האָב געהערט דאָס געראַנגל פון קליידער און אַ פאַרשטומטן טעם, ווען סערגע האָט זיך אַריינגעצויגן און געקושט איריניע.
  
  
  'נישט איצט, סערגע, נישט היינט, אינדערפרי, רופן מיר מארגן.'
  
  
  "איך גלויבן," ער האט יקסייטאַדלי. "וועט איר טאָן אַלץ איך געבעטן?"
  
  
  "יאָ, סערגע, דאָס איז עס."
  
  
  ער האט זי נאכאמאל געקושט. דערנאך האט זיך די טיר שטילערהײט פארמאכט.
  
  
  איך האב געהערט איריניאס קול.
  
  
  — װאו ביסטו, מיסטער קארטער ?
  
  
  איך האב מיך אויסגעגלײכט הינטער דער סאפע. ווי נאר איך האב זי דערזען, האב איך געהאט דאס זעלבע געפיל ווי אויף דער פארטיי. אויף אירע ליפּן האָט זיך באַוויזן אַ קליין פֿרעגנדיק שמייכל. איך האב אלעס גוט פארשטאנען ווי סערגע האט זי געפעלט. זי איז געשטאנען מיט איר װאג אויפן אײן פוס, דעם אנדערן א ביסל געבויגן, און זי האט א ביסל צוגעבויגן דעם קאפ.
  
  
  "די רוסישע טיר שלאָסער זענען נישט וואָס זיי געוויינט צו זיין ענימאָר," זי געזאגט פריילעך. די גאנצע מידקייט, וואס האט געקלונגען אין איר שטימע, ווען זי האט גערעדט מיט סערגע, איז איצט אוועק. "איך געוואוסט אַז עמעצער מוזן זיין דאָרט ווען איך דיסקאַווערד די טיר איז ניט מער פארשפארט. און ווען עס איז געווען ליכטיג - איך האב געוואוסט אז איך האב אויסגעלאשן די ליכט ווען איך בין אוועק - האב איך איינגעזען אז ס'איז מסתמא דו."
  
  
  "סערגע מיינט זייער פאָוקיסט אויף איר," איך געזאגט.
  
  
  "עס קומט אויסשליסלעך פון איין זייַט. ביסט דורשטיג? '
  
  
  אי ך הא ב אי ך גענומע ן או ן קוק ן אוי ף איר , װע ן ז י אי ז ארײ ן אי ן קיך . א פּשוט מאַך אַריבער די צימער צו דער קיך סימד צו ווערן אַ סעריע פון טאַנצן מאָוועס. איך בין איר נאכגעגאנגען אין קיך. די ווענט זענען באדעקט מיט מאַט טאַפּעטן. איך געקומען צו די מסקנא אַז עס איז ניט ווערט בייינג בונט פּיינץ אין רוסלאַנד.
  
  
  װען זי האט געגאסן, האט זי מיר געגעבן דאם גלאז און געװארפן די האר. "וועגן פרייהייט," זי געזאגט ווייך. "אין די סוף פון דרייַ יאר פון גענעם."
  
  
  איך שמייכל צו איר. "און פֿאַר אַ מיליאָן דאָללאַרס."
  
  
  מיר האבן געטרונקען, און אירע אויגן האבן פון מיר געלאכט איבערן ראנד פון גלאז. זי איז אַרײַן אין שטוב אַרײַן און איך בין איר נאָכגעגאַנגען אַרײַן. איך בין געזעסן אין אַ שטול, און זי איז געזעסן אויף דער סאָפע מיט די פיס ארויף. איר קלײד איז אַרױפֿגעפֿאָרן אַזױ װײַט, אַז איך האָב געזען אַ בליץ פֿון אירע דיך.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "האָט סערגע דיך געבראכט אין אינסטיטוט?"
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. "אבער איך געלערנט עפּעס." דערנאָך האָט זי זיך צוגעבויגן. "ווען נעמען איר מיר אויס פון רוסלאַנד?"
  
  
  איך האב גענומען א זופּן. „אירניע, איך מוז דיר עפּעס זאָגן. דער אמתער וואַסילי פּאָפּאָוו איז דאָ אין מאָסקווע און ער האָט אַלע זיינע כוחות. ער איז דער מענטש, וואָס איך האָב זיך געמאַכט. און מיין קאַמאַפלאַזש איז ויסגעמאַטערט. איך בין ומלעגאַל. איך וועל טאָן מיין בעסטער צו באַקומען איר אויס פון רוסלאַנד, אָבער ערשטער מיר דאַרפֿן צו געפֿינען וואָס דער אינסטיטוט טוט."
  
  
  — א קללה! — האט זי געזאגט, פארצויגנדיק די ליפן. "איך האָב געוווּסט, אַז דאָס וועט נישט אַרבעטן, איך האָב געוווּסט, אַז דאָס וועט נישט גײן גלאַטיק."
  
  
  "איר האָט געטאן דעם אַרבעט פֿאַר אַ בשעת, איר וויסן מיר שטענדיק האָבן צו נעמען די אומגעריכט אין חשבון. מיר וועלן אייך ארויסנעמען פון רוסלאנד, אבער מיר דארפן וויסן וואס טוט זיך אין דעם אינסטיטוט. אַרויספירן איר פון דאָ איז נאָר אַ טייל פון מיין אַרבעט. ”
  
  
  ― זאָג איך שמייכלענדיק.
  
  
  זי האט צוריק געשמײכלט. “ניק, איך וועל זיין ערלעך מיט דיר. עס גיבט מיר נישט אן וואס עס פאסירט אינעם אינסטיטוט. איך טאן מיין אַרבעט פֿאַר אַמעריקע און דיין אָרגאַניזאַציע פֿאַר דריי יאָר. מיין באַלוינונג איז מיין פרייהייט."
  
  
  "און אַ מיליאָן דאָללאַרס," איך צוגעגעבן.
  
  
  א פייער האט געפלאקערט אין אירע אויגן. "איר דערמאנט מיר שטענדיק. יאָ, איך האָבן אַ מיליאָן דאָללאַרס אין אַ שווייצער באַנק אין מיין נאָמען. און, אָפנהאַרציק, איך פאַרדינען עס. איך טראַכטן איך קענען פאַרגעסן די דריי יאָר פון גרויל. אָבער וואָס טאָן איר טראַכטן וועט פּאַסירן מיט מיר ווען איך קום קיין אמעריקע, קען איך ווייטער טאנצן? דעמאלט וואלט איך געבליבן אויפן פארגרונט, וואס וואלט גרינגער געמאכט פארן רוצח.״ זי האט געשאקלט מיטן קאפ מיט טרויעריק אין די אויגן. — ניין, איך פארקויפ מיין קאריערע פאר א מיליאן. דאלער, ווען איך בין אין אמעריקע דארף איך לעבן פשוט שטיל און רואיג, אויב איך פארלאז רוסלאנד וועל איך מער קיינמאל נישט טאנצן, איר זאלט טראכטן אז איך בין איבער באצאלט, אבער וואס איך באזארגט איז דאס אויפהערן מיט טאנצן. גענוג צו מאַכן מיר פילן ווי איך האָבן געמאכט אַ מיליאָן דאָללאַרס."
  
  
  איך איינגעזען אַז די פרוי האט געטאן אַ פּלאַץ פון זיך-אַנאַליז איידער עמבאַרקינג אויף דעם פּלאַן. טאַנצן איז געווען איר גאַנץ לעבן, און דאָס האָט איר צוגענומען אַ מיליאָן דאָללאַרס און די געלעגנהייט צו לעבן אין אַמעריקע. ניט צו דערמאָנען די דריי יאָר פון גרויל זי דורכגעגאנגען. איך האב זיך געוואונדערט וויפיל אמעריקאנער וועלן אויסוועלן צו בלייבן אין אמעריקע אויב מען וועט זיי זאגן אז עס איז געווען די ערשטע דריי יאר פון גרויל, נאכדעם האבן זיי געמוזט אפגעבן דעם וויכטיגסטן אַספּעקט פון זייער לעבן.
  
  
  ― איריניאַ ― זאָג איך ― איך בין אײַך שולדיק אַ אַנטשולדיקונג. דו ביסט גערעכט. 'מייַן שמייכל פאַרשווונדן. "אבער איך האב מורא אז דאס וועט נישט טוישן מיין מיסיע. קיינער פון אונז קען נישט פארלאזן רוסלאנד ביז איך וועל זיך דערוויסן וואס עס טוט זיך אין דעם אינסטיטוט. נו, סערגע קראסנאָוו פירט דעם אינסטיטוט, און ער איז משוגע פון דיר. האסטו עפעס געטוהן. הערט איר פון אים?
  
  
  איריניע האָט צו מיר געשמייכלט און גענומען אַ זופּן. איך האָב געמײנט, אַז איך װעל רעדן ענגליש און אַז זי פֿאַרשטײט װאָרט פֿאַר װאָרט. זי האט א ניד געטאן. "איך ווייס נישט פיל, ניק." זי האט א מאמענט געשװיגן, געקוקט אויף מיר. דער אויסדרוק אין אירע אויגן האָט זיך גאָר געביטן. איך פּעלץ מיין בלוט קאַמיש. "איך טאָן ניט וויסן וואָס זיי טאָן, אָבער איך וויסן אַז שטאַרק יונג מענטשן, וואַלאַנטירז, אָנטייל נעמען אין די יקספּעראַמאַנץ."
  
  
  איך האב אראפגעלייגט דאס גלאז און זיך אויפגעהויבן פון שטול. זי האט נאך געהאט דעם זעלבן בליק אין די אויגן. — װײםט איר װאו דער אינסטיטוט איז ? ― האָב איך געפֿרעגט מיט אַ קול װאָס האָט ניט געקלונגען װי מײַן.
  
  
  אירינאַ האָט אויך אַראָפּגעלאָזט איר גלאז. זי האט געקוקט אויף מיר. זי האט אונטערגעצויגט דעם טענצערנס פיס און זי אראפגעלאזט צו דער ערד. דער צוים פון איר רעקל איז געווען רינגקאַלד בייַ איר היפּס, אָבער זי האט קיין פּרווון צו ציען עס אַראָפּ. "איך ווייס וואו עס איז." און דאַן האָבן מיר גאָרנישט געזאָגט. איך האב אויף איר געקוקט. אי ך הא ב דערזע ן ד י אויסבייג ע פו ן אי ר האלדז , מי ט אי ר געזיכט , אויפהויבן . זי האט לאנגזאם געטראגן מיט דער צונג איבער די ליפן. זי האט זיך אנגעלײגט אויפן עלנבויגן. איך האב געקוקט אויף אירע פיס, דערנאך זיך אביסל אראפגעבויגן און אויף זיי געלייגט מיין האנט. זי האָט געשטעלט ביידע הענט אויף מיין האַנטגעלענק. או ן מי ר האב ן װײטע ר געקוק ט אײנע ר דע ם צװײט ן אי ן ד י אויגן .
  
  
  איך געוואוסט אַז דאָס איז נישט די זעלבע דערפאַרונג מיט Sonya. איריניאַ איז געווען אַמייזינג. איך האב זי אזוי געדארפט, אז איך האב זיך נישט געקענט רירן. כ׳האב זי געװאלט נעמען װאו זי איז, אויפן סאפע. מאל עס כאַפּאַנז אַז דער פאַרלאַנג איז אַזוי שטאַרק און קעגנצייַטיק אַז עס איז געווען אוממעגלעך צו וואַרטן. עס איז געווען שווער צו דערקלערן.
  
  
  וואָס געטראפן צו סאָניאַ איז געווען שייַכות צו די צייַטווייַליק לייַדנשאַפט אַז אַ מענטש יקספּיריאַנסיז ווען ער פּייַס פֿאַר איר און איז געצווונגען צו קלייַבן. עס איז געווען ריין גשמיות, פונדאַמענטאַל, כייַע. וואָס איך פּעלץ פֿאַר יריניאַ איז געווען דיפּער. איך געזעסן פֿאַר שעה וואַטשינג איר טאַנצן, און דעמאָלט איך פּעלץ די ערשטער אַטראַקשאַן. דעמאָלט איך געזען איר פלאָוטינג צו מיר אַריבער די זאַל, יעדער שריט אַ טאַנצן. און איך בין געזעסן אַנטקעגן איר אין איר וווינונג און געזען גענוג פון איר דיך.
  
  
  ז י הא ט ארומגענומע ן ד י ארע ם ארוי ם מײ ן לענד ן או ן צוגעדריק ט אי ר פני ם צ ו מיינע . אי ך הא ב געפיל ט אי ר פינגע ר ציע ן מיינע ר קלײדער . איך געפונען דעם בליצ - שלעסל אויף די צוריק פון איר קלייד און סלאָולי אַנזיפּט עס. איך האָב איר קלײד אַראָפּגעטאָן ביזן טאַליע. זי האט זיך אראפגעריסן פון דער קאנאפע און איך האב זי געשטופט. כ׳האב געלאזט שפאנען איבער איר מײן בליק. אירע הענט זענען צוגעגאַנגען צו מײַן האַלדז און זי האָט צוגעדריקט מײַנע ליפּן צו אירע. נאכ ן קוש ן אי ר הא ב אי ך דערפיל ט אי ר היט ן ריר ן מיינע .
  
  
  דעמאָלט מיר זענען ביידע נאַקעט און קוש זיך. איך בין געלעגן נעבן איר, מיינע ליפן האבן אומעטום אנגערירט איר ווייכע הויט. איך בין געלעגן אויף דער זײט. זי איז געלעגן אויפן רוקן, זיך אויסגעשטרעקט, דערנאָך זיך אָפּרוען.
  
  
  אַוודאי האָבן מיר אויסגעזען נאַקעט. ס'האט אויסגעזען נאטירלעך, אז מיר זאלן זיך קעצלען אויפן דיל פארן סאפע. זי האט געגאפט. איך האָב געפילט אַז זי איז גרייט.
  
  
  אירע באוועגונגען זענען געווארן ווילד. איך האב געוואוסט אז זי וועט קומען. איר קאפ האט זיך געדרײט אהין און צוריק. זי האט צוגעמאכט די אויגן.
  
  
  ווען אונדזערע באַוועגונגען זענען געווען פיבעריש ווילד, און איך געדאַנק איך געהערט בלויז די געזונט פון אונדז גאַספּינג פֿאַר לופט, איך געהערט אַ הויך קלאַפּ ווען מיר ראַמבאַלד ... און "די טיר פון ירניאַ ס וווינונג סוואַנג עפענען.
  
  
  די טיר האט שטארק אנגעקלאפט אין דער וואנט. מיכאיל בארניסעק איז געווען דער ערשטער אין צימער. נאָך אים איז סערגע קראַסנאָוו. א האָרדע פון געהיים פּאָליציאַנטן זענען נאכגעגאנגען זיי. איך האָב געפּרוּווט אַרײַנכאַפּן אין מײַנע קליידער, כּדי אַרויסצוציען איינער פֿון די קאַפּסאַלז פֿון מײַן געלט-גאַרטל. איך בין נישט מצליח געווען.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 12
  
  
  
  
  
  
  
  
  באַרנישעק און קראַסנאָוו זענען געשטאַנען אין צימער. בארנישעק האט געהאלטן הינטערן רוקן די הענט. ע ר הא ט זי ך געשלאפ ן אוי ף ד י באל ן פו ן זײנ ע פיס . ער האט כמעט אויסגעזען ווי ער האט געוואונען די בעטינג בעקן. עס איז געווען אַן אויסדרוק פון קאַמפּלייסמאַנט וועגן אַ גוט געטאן אַרבעט.
  
  
  דאַן האָט באַרנישעק געקאָנט קוקן צופֿרידן, סערגע קראַסנאָוו האָט געהאַט גאָר אַן אַנדער אויסדרוק אויפֿן פּנים. ע ר הא ט אויסגעזע ן װ י עמעצע ר הא ט פונק ט דורכגעפיר ט אי ן האר ץ מי ט א מעסער . ער האט אפילו נישט געקוקט אויף מיר, זײן בליק איז געװען פארפעסטיקט אויף אירניע.
  
  
  סערגעס פּנים איז געווען אַ מאַסקע פון כּעס. ער איז געווען דער ערשטער צו רירן. איריניעס אויגן האבן זיך פארשפרייט ווען זי האט געזען די אלע מענער אין איר צימער, אבער זי איז געשלאגן געווארן פון שאק. סערגע האט אנגעכאפט אירע קלײדער פון דער סאפע און האט זײ צו איר געװארפן.
  
  
  "למען השם, איריניע," האָט ער געזאָגט מיט אַ הויכן קול, "זײַ ווייניגסטנס גענוג גענוג צו אָנטאָן!"
  
  
  אירינע האט צוגעדעקט איר קערפער. איך האב שוין געהאט א געלט־גאַרטל ארום דער לענד. איך האב געקוקט אויף בארניסעק. ער האט אויסגעזען איבערראשט. ווען ער האָט גערעדט, האָט ער זיך צו מיר אויסגעדרייט.
  
  
  "איך געוואוסט עפּעס איז פאַלש מיט איר," ער האט געזאגט. "איך האב שוין געהאט דעם געפיל ווען איר אנגעקומען אין די אַעראָפּאָרט." ער האט אויפגערעגט געשמײכלט. "אבער איך האט קיין געדאַנק איר געווען דער באַרימט ניק קאַרטער."
  
  
  כ׳בין געװען כמעט אנגעטאן. איריניע האָט זיך אָנגעטאָן אונטער סערגעס בליק. איך געזאגט, "אָוקיי, איר וויסן ווער איך בין. אבער די מיידל האט גאָרנישט צו טאָן מיט אים. זי װײס גאָרנישט“.
  
  
  בארנישעק האט הויך געלאכט. "מיר זענען נישט אַזוי נאַיוו, קאַרטער." ער האָט עס טאַקע ליב. איך וואלט געוואגט צו געוועט, אז ער האט אלס קינד ליב געהאט ארויסצורעפן די פליגלען פון פלאַטערל און צו שניידן וואָרעם אין האַלב. — ם׳איז דא עמעצן, װאם איר האט נאר געזאלט טרעפן.
  
  
  דאָס אַלץ האָט מען געקאָנט רעפּעטירן פֿאַר דער בינע. ד י שטורעמ ־ טרופער ן אי ן קארידאר , האב ן זי ך גערוק ט או ן דע ר אמתע ר װאסילי ע פאפאװ , אי ז ארײ ן אי ן צימער .
  
  
  פּאָפּאָוו האָט געקוקט אויף איריניע, וואָס איז כּמעט געווען אָנגעטאָן, דערנאָך אויף מיר. — דו האסט דורכגעפאלן, קארטער, דער קרעמלין װײס אלץ װעגן דיר און פון אונדזער בארימטער באלערינע, און איך און חבר בארנישעק האבן אינסטרוקציעס װעגן דיר, דו און דעם פאררעטער װעלן געטײט װערן, װי איר פארדינט.
  
  
  איצט איך איז געווען אנגעטאן און גרייט פֿאַר וואָס זיי האָבן פּלאַננעד. איך בין געווען שיין זיכער אז זיי האבן נישט געוואוסט פארוואס איך בין דארט, אבער איך בין געווען אזוי זיכער אז זיי האבן געוואלט וויסן, און זיי האבן געהאט א גוטע וועג צו דערוויסן. מיר האבן העפלעך געווארט ביז איריניע איז גרייט. סערגע האט א קוק געטאן אויף איריניא. ז י הא ט ניש ט פארזיכטי ק געמאכ ט דע ם טואלט . איינמאל זי איז געווען אנגעטאן, האט זי אדורכגעטראגן די פינגער מיט די לאנגע האר. איך בין געשטאנען נעבן איר, פרובירט צו בלייבן צווישן איר און סערגע. זינט ער איז אַרײַן, איז אין די אױגן געװען אַ מאָדנער קוק. ער האט געקוקט אויף איריניא מיט א געמיש פון אפענער חשק און װילדע האס. איך האב געהאט א געפיל אז ער האט זי געוואלט פארגינען און דאן לאנגזאם מוטשען צו טויט. איך האב געהאט דאס געפיל, ער איז געווען אן אמביציעזער דיקטאטאר, איך חושד אז ווי אלע מענטשן אן פריינט. ער האָט לייַדנשאַפטלעך גערעדט וועגן דער שטאַט און דעם קרעמלין, אינטערעסירט בלויז אין זיך. אבער סערגע האט אַ אַנדערש פאַל.
  
  
  ער איז צו מיר צוגעקומען קײן איריניע. ער האט זיך א ביסל פאראויסגעבויגן בעת ער האט גערעדט. ער האָט זי גערופֿן אַ זונה און עטלעכע אַנדערע באַליידיקטע נעמען. דערנאָך האָט ער געפרעגט: פאַרוואָס מיט אים? פארוואס מיט דעם פייַנט פון די שטאַט? » ער האט אויסגעזען געפײניקט. "איך געדאַנק איר לייקט מיר," ער אויסגערופן.
  
  
  אירניע האט צוגעקלעפט די אונטערשטע ליפ צװישן די צײן. זי האט אויסגעזען באזארגט, אבער נישט מורא. זי האט געקוקט אויף סערגע אזוי ווי א מאמע קוקט אויף א קראנק קינד. "איך בין אַזוי נעבעכדיק, סערגע," זי געזאגט. "איך קען דיר נישט זאָגן מער."
  
  
  'איר מיינט ... אַז איר ... טאָן ניט ווי מיר?'
  
  
  אירניע האט א שאקל געטאן מיטן קאפ. "איך בין אַזוי נעבעכדיק, ניט ענימאָר."
  
  
  בארנישעק האט געקלאפט מיט דער צונג. "עס איז אַלע זייער רירנדיק, אָבער עס איז צו שפּעט און מיר האָבן נאָך אַ פּלאַץ פון האָפענונג."
  
  
  פּאָפּאָוו האָט אָנגעוויזן אויף דער פּאָליציי. די פּיסטאַלז זענען ציען און סערגע צוריקגעצויגן ווי איריני און איך זענען סעראַונדאַד. מ׳האט אונדז ארויסגעפירט פון צימער אין קארידאר. דערנאָך האָב איך באמערקט עפּעס וואָס איז אַפּלייז צו אַלע קאָמוניסטישע לענדער. אויב וואלט מען דורכגעפירט אזא טומלדיקע אפעראציע אין אמעריקע, מיט מארשירנדיקע שטורעמערס וואס נעמען געפאנגענע, וואלטן אלע טירן אינעם קארידאר געווען אפן. מענטשן וואָלט זיין טשיקאַווע צו זען וואָס איז געשעעניש. פילע מענטשן וואָלט האָבן געגאנגען צו זען עס, און די פּאָליצייַ זאָל האָבן געהאלטן מענטשן אונטער קאָנטראָל. בשעת איך און איריניע זענען געגאַנגען אין קאָרידאָר, האָט קיינער זיך נישט באַוויזן. נישט קײן אײן טיר איז געװען ברײט אפן. יא, די טירן האבן זיך געעפנט, אבער נישט מער ווי איין מאל, ווען מיר זענען פארביי, און זיי האבן זיך פארמאכט. אפשר האבן די איינוואוינער מורא געהאט אז זייערע נעמען וועלן ווערן אנגעצייכנט ווען מען זעט זיי און מען וועט זיי אויספרעגן. אָדער, אויב נישט געפרעגט, דעמאָלט ינוועסטאַגייטאַד.
  
  
  די אויטאס האבן געווארט אין שניי. קלײנע פלעכן זײנען אויף אונדז געפאלן. ד י שטורמע ר האב ן זי ך ארײנגעטראג ן אי ן א פארמאכטע ר טראק . איריניע און מיר האָבן זיך אַרײַנגעשטויסן אין די הינטערשטע זיצפּלאַץ פֿונעם אויטאָ. צווישן די פראָנט און דער הינטער סיץ איז געווען אַ מעטאַל מעש. די הענטשקעס פון פענצטער און טירן זענען אראפגענומען געווארן פון אינעווייניג. איך און איריניע זענען געזעסן איינער נעבן דעם אַנדערן. באַרנישעק, קראַסנאָוו און וואַסילי פּאָפּאָוו זענען אריין אין אן אנדער מאַשין.
  
  
  אי ך הא ב געפרואװ ט זע ן דור ך ד י פענצטע ר װאוהי ן מי ר זײנע ן געגאנגע ן , אבע ר מי ר האב ן זי ך פארדרײ ט אזו י פי ל װינקלעך , געגאנגע ן אי ן אזו י פי ל גאסן , א ז אי ך װאלט ן פארלויר ן געװאר ן אײדע ר ד י װאגא ן הא ט זי ך אפגעשטעלט , פא ר א גרויםע ר פינצטערע ר געביידע . ד י שטורעמלע ר האב ן אונד ז װידע ר באגלײ ט . װע ן מי ר זײנע ן כמע ט געװע ן אי ן געביידע , הא ב אי ך זי ך צוגעבויג ט צ ו איריני ע או ן געשושקעט , א ז ז י װײס ט װ י מי ר זײנען . ז י הא ט זי ך גענומע ן מי ט א רגע , אײדע ר אי ך הא ב אי ם געשלאג ן אי ן רוקן . דע ר סאלדא ט הא ט אונד ז באפויל ן שװײג ן .
  
  
  ווי דער שניי איז געפאלן, זענען מיר ארויף די טרעפ און דורך די דאפלטע טירן. די אינעווייניק פון די בנין איז געווען טונקל און טרער ווי די אַרויס. דער דיל פון קארידאר איז געװען באדעקט מיט נאקעטע ברעטער. ס׳האט געשמעקט פון מאנכעדיקע — אזוי ווי דער קארידאר אין איריניאס דירה־געביידע — מיט א קלײנעם ריח פון מענער־שװײס. אויף ביידע זייטן זענען געווען עטלעכע טירן. מיר זענען געגאנגען פינף. פּאָפּאָוו און באַרסנישעק זענען געגאנגען פאָרויס. איך האב נישט געזען סערגע זינט מיר זענען ארויס פון קאר.
  
  
  בײ דער זעקסטער טיר האט בארנישעק זיך אפגעשטעלט, געעפנט די טיר, און מיר זענען ארײן. אי ך הא ב נא ר געקענ ט טרעפן , װא ו מי ר זענע ן געװע ן אבע ר אי ך הא ב געטראפ ן א ז דא ס אי ז געװע ן דע ר הויפטקװארטיר ט פו ן דע ר רוסישע ר געהיימע ר פאליציי . מי ר זײנע ן געקומע ן אי ן א קלײ ן קװאדראט־צימער , װא ם אי ז געװע ן צ ו הײס . א לאנגע ר קעגנאיבער . הינטער דעם טאָמבאַנק זענען געווען דריי טישן, ביי איינעם פון זיי איז געווען אַ מענטש. װע ן מי ר זײנע ן ארײ ן ארײ ן הא ט ע ר אויפגעהויב ן דע ם קא פ מי ט אינטערעם . זײ ן גרויםע , פלאכ ע פני ם אי ז געװע ן געשאפ ן װ י א קירבעס , או ן געהא ט א אנגעזעענ ע אנגעזעענ ע נאז . זײנ ע קלײנ ע טונקעלע ר אויג ן האב ן געהא ט א לאנגװײטיק ן בליק . ע ם אי ז געװע ן נא ך א טיר , אוי ף אונדזע ר לינקע ר .
  
  
  א חוץ דעם מאן ביים טיש זענען די איינציקע מענטשן אין צימער געווען בארנישעק, איריניע און איך. . ער האט א ניד געטאן צו דער טיר.
  
  
  װע ן מי ר האב ן ע ם געעפנ ט הא ב אי ך דערזע ן א זײע ר שמאל ן קארידאר , מי ט באט ן װאנט ן או ן לאמפ ן ד א או ן דארט . "עס איז אַ מעטאַל דעטעקטאָר," באַרסנישעק געזאגט. "עס סאַוועס אונדז אַ פּלאַץ פון כאַסאַל. א וואפן קען אנטלויפן פון דעם זוכערס האנט, אבער גארנישט אנטלויפט פונעם עלעקטרישן אויג." ער האט גערעדט רוסיש.
  
  
  איך בין געגאַנגען רעכט הינטער איריניאַ צווישן די לייץ. איך האָב געקענט פילן די היץ פון די העל ליכט אויף דער סטעליע אויבן אונדז. און איך איז געווען באַזאָרגט וועגן מיין געלט גאַרטל. די אינהאַלט איז געווען געגלויבט צו זיין געמאכט לעגאַמרע פון פּלאַסטיק. איך האב געהאפט אז עס איז אמת. אויב דאָס איז נישט דער פאַל, דער אַלט אַלט ניק קאַרטער קען האָבן געזאגט זייַ געזונט צו זיין ביקס. וויבאלד זיי האבן געוואוסט ווער איך בין, האבן די רוסן מיר אונטער קיין אומשטענדן נישט געלאזט פארלאזן מאסקווע לעבעדיקערהייט. מייַן מאַרך וועט זיין ריין, מיט אָדער אָן מיין דערלויבעניש, און די רוסישע האָבן וועגן צו טאָן דאָס דורך פאַרגלייַכן אָרוועלס 1984 צו אַ וויג.
  
  
  איך געוואוסט ווייַל מיר האבן די זעלבע מיט זייער אגענטן. אזוי, מיר וואָלט געפֿינען נייַע וועגן פון אַרבעט, אויב מיר לייגן נייַע נעמען צו די גראָוינג רשימה פון באקאנט פייַנט אגענטן, מיר קען פאַרענדיקן די טעקעס.
  
  
  יא, איך האב געוואוסט אז די רוסן האבן אסאך פלענער מיט מיין מוח. זיי האָבן קיין אינטערעס אין מיין גוף אָדער מיין פיייקייט צו וויטסטאַנד ווייטיק. אויב זיי זענען געטאן מיט מיר, מיין מאַרך וואָלט זיין ווי ליידיק ווי די ווייַס קאָראַל אַוועק די ברעג פון אויסטראַליע איז געווען, און עס כּולל אַ מאַטעריע וואָס ריזעמבאַלז מאַשט פּאַטייטאָוז.
  
  
  נאָר דאָס געלט-גאַרטל האָט אונדז געקענט אַרויסלאָזן פֿון דער דאָזיקער סיטואַציע. װע ן מי ר זײנע ן פארבײגעגאנגע ן הא ט מע ן גארניש ט אנגעהויב ן צ ו קלאפ ן אדע ר קלאפ ן צװיש ן ד י ליכט . איריניע האָט נישט אויסגעזען נערוועז און אפילו נישט דערשראָקן. ארויסקומענדי ק פו ן דע ם שמאל ן קארידאר , האב ן מי ר זי ך אפגעשטעלט , אוי ף דע ר צװײטע ר זײ ט טיר , אי ן א קלײ ן פירקאט־קעסטל . זי האט שנעל געלאכט און זיך אויפגעהויבן, אריבערגעטראגן די הענט פאר איר. עס זענען מיסטאָמע מייקראָופאָונז אַזוי מיר האָבן נישט זאָגן עפּעס.
  
  
  איריניעס שײנע פנים איז געשטאנען אומבאװעגלעך. עס איז געווען ווי זי וואלט אויף דעם געווארט דריי יאר, אזוי ווי זי וואלט געוואוסט אז ענדליך וועט מען זי כאפן און באשטראפט ווערן, און זי האט מסכים געווען. אפֿשר האָט זי שטענדיק ווייג געחלומט צו קומען קיין אַמעריקע מיט דעם מיליאָן. אי ך הא ב געפילט , א ז דא ס אי ז איצ ט פארגעקומע ן — ד י פּיסטאלן , ד י סאלדאטן , ד י קלײנ ע קװאדראטיק ע צימערן , — אי ז דא ם װ י ז י הא ט פאראויסגעזע ן דע ם סוף . זי װעט מיטנעמען דעם חלום מיט זיך צום קבר. אי ך הא ב אי ר ניש ט געװאל ט זאג ן ז ײ זאל ן זי ך ניש ט צופיל זארג ן , א ז מי ר האב ן זי ך ניש ט אזו י שלעכט . אבער דער צימער איז מסתמא געווען באגלייט, האב איך איר נישט געוואגט צו זאגן וואס איך האב אויף מיין גארטל מיט די געלט. דערפאר בין איך געבליבען נאענט צו איר און יעדן מאל ווען מיר האבן געקוקט איינס דעם אנדערן אנגעטאן א האפענונגס פנים.
  
  
  די טיר האט זיך געעפנט און מיכאיל בארנישעק איז געשטאנען מיט זײן געפערלעכן ביקס. ער האָט צו מיר געשמייכלט, און דאָס איז געווען אַ טרעטאַנד געלעכטער. — דו ביסט נישט זעהר רעדנער, צי, קארטער?
  
  
  — נישט אויב איך װײס, אז דו הערט זיך.
  
  
  דאָס שמייכל איז געבליבן און ער האָט זיך געכאַפּט. — דו רעדסט נאך. מיר וועלן באַלד דערוויסן פאַרוואָס דער באַרימטער ניק קאַרטער איז געקומען קיין מאָסקווע און פאַרוואָס אונדזער טאַלאַנטירט באַללערינאַ איז אויסדערוויילט צו העלפן אים”.
  
  
  “איך האָב געמיינט, אַז איך האָב דאָס שוין דערקלערט פאַר פּאָפּאָוו. איר וויסן, וועגן דעם רעזערוווואַר אין סיביר און ווי רוסישע פרויען פירן זיך אין בעט."
  
  
  דער שמייכל איז פארשוואונדן געווארן. — דער געלעכטער װעט באלד אויפהערן, קארטער, אויב דו װעםט באלד דערפילן, אז דיין מוח הייבט אן צו שטורעם, וועסטו נאר קאנען טראכטן װעגן דעם װײטיק, דעמאלט װעסטו מער נישט לאכן.
  
  
  "אָה, מיר זענען אַלע צופרידן. וואו איז סערגע? אויב מיין מאַרך איז געפּרעגלט, טוט עס טאַקע ווילן צו זיין בייַ די באַרביקיו? »
  
  
  בארנישעק האט פארלוירן די געדולד מיט מיר. ער האט צוגעקלעפט די ליפן און אנגעװיזן דעם קאפ צום צימער הינטער אים. איך און איריניע זײַנען אַרײַן אַרײַן. מי ר זײנע ן װידע ר געגאנגע ן אי ן דע ם באט ן קארידאר . אבער די טירן פון ביידע זייטן זענען געווען אַנדערש. ז ײ האב ן אויסגעזע ן מאסיווע , או ן מע ן הא ט זי ך בלוי ז דורכגעזע ן דור ך א מעש־באדעקט ע קװער . דא ס זײנע ן געװע ן צעלן .
  
  
  צו ם ערשט ן מא ל פו ן אונדזע ר כאפ ן הא ב אי ך געפילט , א ז איריני ע הא ט מורא . עס איז ניט געווען קיין מורא פון די קענטיק ייבערפלאַך אויף איר פּנים; איר באַמערקן אַזאַ מורא בלויז אויף אַ אָפּגעהיט דורכקוק. מע האָט געזען, צי זי רויכערט אַ פּאַפּיראָס, װי איר האַנט װעט זיך ציטערן, װען זי האַלט אַ שלאַנג. איר װאלט באמערקן װי זי װאלט זיך צעמישט, װען איר װעט איר צוגײן פון הינטן און זי אנרירן. מע האָט עס געקענט זען אין די אָוואַלע אויגן, אין דעם שרעקלעכן בליק, ווי דער הירש וואָלט זען די פלאַמען קומען פון דעם יעגערס ביקס און וויסן אַז די קויל וועט אים שלאָגן. עס איז געווען א שרעק וואס האט זיך אנטוויקלט איבער דריי יאר, און די גאנצע צייט איז עס געווען פונקט אונטער דער אויבערפלאך, ווי לופט באבלעס אונטער דיקע אייז אויפן טייך. איצט עס האט סערפיסט און ירניאַ האט קלירד עס אַרויף. איך בין שנעל געשטאנען נעבן איר און אנגעכאפט איר האנט. אי ך הא ב אי ר האנ ט צוגעקװעט ט או ן אי ר װארע ם געשמײכלט . זי האט דערזען א געלעגנהײט אים צו ענטפערן, אבער װען זי האט אויף מיר א קוק געטאן, האט זי א שאק געטאן דעם קאפ מיט א באזארגט, נערװעז באװעגונג. זיי האבן זיך אפגעשטעלט פאר איינעם פון די טירן. ער האט ארויםגענומען פון זײן מאנטל־קעשענע א שלײכלער און געעפנט די טיר. דער קלאַנג פון שליסל אין שלאָס איז געווען נודנע, ווי די טיר איז געווען דיק ווי אַ באַנק זיכער. װע ן ע ר הא ט געעפנ ט ד י טיר , הא ט מע ן אונד ז גענומע ן מי ט אײזיק ע קעלט . דער שמעקן פון פּישעכץ און ראַץ דראַפּינגז נאכגעגאנגען.
  
  
  — דו װעסט דא װארטן, ביז מיר ענדיגן דעם אויספארשונגס־צימער. מי ר װאלט ן געװאל ט זען , א ז ע ר װע ט אײ ך אויםטאן , אײדע ר מי ר ברענגע ן אײ ך אי ן ד י בית־דין , אבע ר אי ן דאר ט אי ז גאנ ץ קאל ט או ן אי ך טראכט , א ז אי ר װע ט ניש ט פרײװילי ק ארויסנעמע ן ד י קלײדער . מיר וועלן האָבן עמעצער צו נעמען קעיר פון עס נאָך איר נוטראַלייזד.
  
  
  ― באַרנישעק ― זאָג איך ― ביסט אַ גוטער.
  
  
  מ׳האט אונדז ארײנגעשטופט אין א צעל און די טיר איז געװען פארמאכט. א פענסטער איז געווען בערך פיר מעטער העכער דער ערד. איך האב געזען דעם שניי פאלן. דער צעל איז געווען בערך דריי קוואַדראַט מעטער. עס איז געווען אַ קלאָזעט און עס איז געווען אַ זינקען.
  
  
  ם׳איז נישט געװען קײן ליכט. איך האָב געזוכט אַ וועג צו די זינקען און געפונען איריניאַ שאָקלען.
  
  
  "היי," איך געזאגט ליכטיק, "וואָס איז דאָס איצט?"
  
  
  "איך האָב געוווּסט, אַז עס וועט זיך אַזוי סוף," האָט זי געשעפּטשעט מיט אַ ציטערנדיק קול. "איך שטענדיק פּעלץ ווי איך האט נישט האָבן אַ פאַקטיש געלעגנהייט."
  
  
  "מיר האָבן אַ געלעגנהייַט," איך געזאגט, שטיין אַרויף. איך האב ארויסגעצויגן מיין העמד פון די הויזן. "מיר מוזן קוקן אין די סיטואַציע ווי אַ גאַנץ. מיר האָבן אַ געלעגנהייַט ווייַל מיר האָבן אַ ויסווייניקסט וואַנט דאָ." איך האָב געעפֿנט דאָס געלט־קעסטל אויף מײַן גאַרטל. איך געוואוסט וואָס באָקסעס קאַנטיינד פאַרשידענע קאַפּסאַלז. איך האָב געכאַפּט דרײַ רויטע גראַניטן קאַפּסאַלז.
  
  
  "ניק?" פרי איריניאַ מיט אַ ציטערניש קול. "וואס ..."
  
  
  "איך טאָן ניט ווי עס דאָ און איך טאָן ניט טראַכטן מיר זאָל לאָזן." איך האב א צײט געשװיגן. — אירניע, ביסטו גרײט צו גײן?
  
  
  "איך ... וואָס טאָן איר זאָגן, ניק?" אמווייניגסטנס האט איר שטימע שוין נישט געציטערט.
  
  
  "ענטפֿער מיר איין קשיא," איך געזאגט. צי איר וויסן דעם וועג צו דעם אינסטיטוט פון דאָ? קענען איר געפֿינען עס?
  
  
  "איך ... איך ... טראַכטן אַזוי. יאָ, אָבער ... '
  
  
  "דערנאך נעם א שריט צוריק, ווייל מיר גייען אהער גלייך נאך דער אויפרייס." איך האָב נישט געוואוסט ווי שטאַרק די קליינע רויטע קאַפּסאַלז זענען, אָבער איך געוואוסט איך דארף צו וואַרפן זיי אַוועק. איך האב דערצײלט אירין פון הינטערן. דערנאָך האָב איך זיך געדריקט צו דער טיר, גענומען איינס פון די קאַפּסאַלז אין מיין רעכטער האַנט און עס אַריינגעוואָרפן פון מיין לענד אין דער ציל געגנט.
  
  
  ערשט עס איז געווען אַ שטילער קלאַפּ, דערנאָך איז נאָכגעגאַנגען אַ הילכיקע אויפרייס. די װאנט האט געבליצט װײס, דערנאך רויט, דערנאך געל. די יקספּלאָוזשאַן איז געווען ווי אַ קאַנאָן. צעמענט־שטויב האט זיך אומעטום געדרײט. און עס איז געווען אַ לאָך. פֿון דער מאָסקווער גאַס איז געקומען גענוג ליכט, כּדי אַלץ זאָל זײַן קענטיק. דאס שטשור לאָך איז נישט גענוג גרויס.
  
  
  — ן־ניק — האט איריניא געזאגט פון הינטער מיר.
  
  
  איך האָב געהערט דעם פּיטער-פּאַטשן פון פֿיס אויף באַטאָנען אַרויס אונדזער צעל. "אַראָפּ!" איך סדר. כ׳האב ארײנגעװארפן נאך א רויטע קאפעל אין די װאנט.
  
  
  עס איז געווען נאך א אויפרייס, אבער וויבאלד עס איז שוין געווען א לאך, איז דאס מערסטע מיסט ארויסגעפאלן. א שטיק צעמענט האט זיך געציטערט און געפאלן מיט א קראך. דער שטויב האט מיך צוגעדעקט, אבער איצט איז געווען א גאנץ גרויס לאך. איך האב געהערט א קלאנג פון א שליסל אין שלאס.
  
  
  איך האָב געזאָגט צו איריניע - 'לאָמיר אַוועקגיין!'. איך האב עס נישט געדארפט זאגן צוויי מאל און מיר זענען געלאפן צום גרויסן לאך. עס האט די פאָרעם פון אַ ירעגיאַלער דרייַעק און איז געווען וועגן איין און אַ האַלב מעטער בייַ זייַן וויידאַסט פונט. ערשטער איך באפרייט איריניע. פאר ן גרו ב אי ז געװע ן א שמאלע ר ברעקל , או ן פו ן דאר ט אי ז ע ר געװע ן מע ר פו ן צװ ײ מעטער , פו ן טראטואר . ע ס הא ט מי ר אויסגעזען , א ז ע ס װע ט ניש ט געדויער ן לאנג , בי ז ד י סאלדאט ן זאל ן ארויסגײ ן או ן דערנענטער ן זי ך צו ם געביידע , הא ט מי ר ניש ט געהא ט קײ ן צײט . איריניע האָט נישט געכאַפּט קיין רגע. ז י הא ט זי ך אװעקגעזעצ ט אוי ף א צעבראכענע ר ברע ג או ן גלײ ך אראפגעגאנגען . זי איז אראפגעגאנגען און זיך איבערגעקערט , אויפגעהויבן איר קלײד ביז דער לענד . אַ גליק, װאָס זי האָט אױסגעטאָן די שיך, און אַ גליק, װאָס דער שניי אױפֿן טראָטואַר איז געװען גענוג געדיכט צו צעברעכן איר פֿאַלן עפּעס. איך האָב אַװעקגעװאָרפֿן אירע שיך, אין דעם מאָמענט, װאָס די צעל־טיר האָט זיך געעפֿנט הינטער מיר.
  
  
  עס איז געווען אן אנדער קאַפּסל אין מיין האַנט. דע ר ערשטע ר אי ז געװע ן א אטאק ע אויפ ן אטאקע ר דור ך דע ר טיר . װע ן ז ײ האב ן דערזע ן אי ך הײב ן ד י האנ ט עפע ס װארפ ן הא ט ע ר זי ך געדרײט , או ן זי ך דורכגעטײכ ט דור ך ד י זעלנער , װא ס האב ן זי ך געמאכ ט הינטער ן אים . ער האָט נישט געוווּסט וואָס איך וואַרף אויף אים, אָבער ער האָט געוווּסט, אַז די זעלנער מוזן אים דעקן. די קאַפּסל האָט געטראָפן די טירפראַמע פּונקט ווי איינער פון די געהיים פּאָליצייַ פייערד אַ פּיסטויל. אַ שטיק באַטאָנען איז אַראָפּגעקומען רעכט איבער מײַן קאָפּ. איך האב געהאט א געדאנק אז איך קען זיך באהאלטן. די יקספּלאָוזשאַן דערשטוינט פינף מענטשן און קלאַפּט די מאַסיוו טיר אַוועק די כינדזשיז. איך האב געהערט בארניסעק שרייען, אבער איך האב נישט אויפגעהערט צו הערן וואס ער זאגט. אי ך הא ב ארומגענומע ן דא ם טוך , ארוי ס אי ן דרויס ן או ן געשפרונגען .
  
  
  איך בין צוגעלאפן צו די שיינע פליישיגע שניי-דריפט, האפנדיג אז עס איז נישט באהאלטען א פייער הידראנט אדער עפעס. איריניע איז שוין אריבער די גאס און האט אויף מיר געװארט בײם װינקל פון דער געסל. מיט אַ שפּאַלטן רגע שפּעטער בין איך געפֿלויגן אין דער לופטן און ווידער געהערט באַרניסעק. און עס איז געווען עפּעס וועגן וואָס ער האט געזאגט אַז איך האט נישט ווי; עפּעס איז פאַלש.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעל ט אי ן שנײ־דריפט , או ן געפאל ן אויפ ן טראטואר . עס איז געווען ווי איינער האט אויף מיר אויסגעגאסן א עמער אייז וואסער, עס איז געווען שניי אין העמד, אין די ארבל, אונטער די הויזן, איך האב געמוזט שפרינגן צוויי מאל איידער איך בין ארויס פון שניי. עס איז מיר געווען מאָדנע אַז זיי האָבן אונדז נישט דערשיסן פון די לאָך. אי ך הא ב אוי ך געפונע ן אויםטערליש , א ז קײ ן זעלנע ר מי ט א ביקס ן הא ט שוי ן ניש ט געװאר ט א װינק ל פו ן דע ר געביידע , בײ ם אטאקע .
  
  
  אי ך בי ן געלאפ ן צ ו דע ר צװײטע ר זײ ט גאס , װא ו איריני ע הא ט געווארט . איך האב גענומען איר האנט און מיר זענען געלאפן אין דער געסל ארײן. און דעמאָלט איך פּלוצלינג פארשטאנען וואָס מיר טאָן ניט האָבן צו אַרבעטן און גיין פיל אין אַלע. אי ך הא ב זי ך פארלאז ט או ן ענדלע ך אפגעשטעלט . איריניע איז געשטאַנען נעבן מיר, אַ פאַרשעמט קרימען אויף איר שיין פּנים.
  
  
  “ניק, זיי וועלן אונדז נאָכפאָלגן. איר דאַרפֿן צו געפֿינען די מאַשין און גאַנווענען עס אויב נייטיק. מיט יעדן שװער־אויטאטעם זײנען ארויסגעקומען װאלקנס פון איר מויל.
  
  
  אָבער זי האָט ניט געהערט באַרניסעק ווי איך. איך האב געזאגט. ― „אַ קללה!
  
  
  זי איז געקומען און איז געשטאנען פאר מיר. "וואָס איז געשען, ניק? איז עס עפּעס פאַלש? '
  
  
  איך האָב געזאָגט, "אירניאַ, מיר טאָן ניט דאַרפֿן צו לויפן ווייַל זיי וועלן נישט נאָכפאָלגן אונדז." אבער איר זענט רעכט - מיר דאַרפֿן צו געפֿינען אַ מאַשין. אבער עס וועט זיין זייער געפערלעך."
  
  
  א שרעק איז װידער געװען אין אירע אויגן. "איך ווייס אז עס איז געפערליך," האט זי געזאגט, "אבער קיינער ווייסט נישט אז דו ביסט דא צו דערוויסן וואס עס טוט זיך אינעם אינסטיטוט."
  
  
  איך האב טרויעריק געשמײכלט. "דאס איז נישט אמת. איריניע, זיי ווייסן עס. בארניסעק ווייס עס. זיין לעצטע באפעל איידער איך בין ארויס פון גרוב איז געווען, אז אלע מיליטער זאלן גיין צום אינסטיטוט. איריניע, זיי ווארטן דארט אויף אונז. בארניסעק האט געהערט ווי איך פרעג צי איר האָט געקאָנט באַקומען פֿון דאָ צום אינסטיטוט, אין אונדזער צעל איז געווען אַ מיקראָפֿאָן."
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 13
  
  
  
  
  
  
  
  
  צוערשט האבן מיר געמוזט אנקומען צום טראנספארט. איך און איריניע זענען פּאַמעלעך געגאַנגען אין דער געסל, געזוכט געפּאַקטע אויטאָס. עס זענען נישט פילע קאַרס אין מאָסקווע, עס איז נישט לאס אנדזשעלעס אָדער ניו יארק. ביים עק פון דער געסל האבן מיר זיך אויסגעדרייט לינקס אין אן אומבאלויכטן גאס. דער וועג איז געווען פול מיט לעכער און האט געדארפט פארריכטן. דער ערשטער מאַשין וואָס מיר געזען איז געווען אַ גאַנץ נייַ מאָסקוויטש. אבער ווען איך געפרוווט צו מאַכן קאָנטאַקט מיט די ווירעס, גאָרנישט געארבעט. די באַזיצער געמאכט אַ ספּעציעל שלאָס אויף די קאַפּטער וואָס בלאַקט קאָנטאַקט מיט די מעטאַל.
  
  
  נאָכן גיין כּמעט אַ האַלבע שעה, האָב איך דערזען אַ טראָק פּאַרקירט אויף אַן אַנדער גאַס. עס איז זיכער געווען אַ שעה אָדער צוויי, דריי. ס׳האט נאך געשנױט, און איך און איריניא האבן געציטערט. דער טראק איז פארקערט געווארן אויף א ארט נעבן א קליינעם קופל הויז מיט א סוספענדישן טאטשעט דאך. אין שטוב איז נישט געװען קײן ליכט.
  
  
  איך און איריניע זײַנען געשטאַנען אויפֿן טראָטואַר בײַם זײַט הויז. דאס הויז איז געווען צווישן אונדז און די טראָק.
  
  
  — װאס טראכט איר דערפון ? — פרעג איך מיט א שושקען.
  
  
  זי האט צוגעשלעפט. # — עס טאר מיר טאקע נישט , ניק , איך בין אזוי קאלט , אז עס וואלט מיר נישט קיין ענין אויב דו האסט געגנבעט א טראקטאר , ווי לאנג ער האט געהאט א היטער .— זי האט שנעל געשמייכלט , דערנאך א פאטש געטאן מיט די הענט איבערן קערפער .
  
  
  — דערנאך לאמיר גיין.
  
  
  מי ר זײנע ן פארזיכטי ק ארומגעגאנגע ן אי ן שטוב , או ן זי ך געפאר ן צ ו דע ר טראק . עס איז געווען אוממעגלעך צו שטופּן די מאַשין אַוועק פון די הויז אָן ראַש. די ערד איז פאַרפרוירן און עס וועט זיין שווער. איך האט צו אָנהייבן עס אויף דעם אָרט.
  
  
  דער טראק איז נישט געווען אזוי גרויס פון אן אמעריקאנער דיזעל ריז. איך עסטימאַטעד עס בייַ וועגן אַ טאָן און אַ האַלב און עס איז געווען זייער אַלט. עס איז געווען פּאַסיק פֿאַר טראַנספּאָרטינג אַלץ פון הינדל מיסט צו שעפּס.
  
  
  "וואָס קאָליר טאָן איר טראַכטן עס איז?" — האט איריניא געפרעגט. עס האט מיר אויסגעזען אז איך שמײכל. "וואָס קאָליר טאָן איר ווילן?"
  
  
  זי האט זיך אפגעשטעלט. — דו האסט מיר א וויץ ?
  
  
  מיר זײנען געװען בײם טראק און איך האב נישט געענטפערט. די טיר איז נישט פארשפארט. איך האב עס געעפנט און געװארט אויף איריניא. זי איז אינעװײניק ארויםגעקראכן און זיך אװעקגעזעצט. אי ך בי ן ארײ ן או ן א װײל ע געהאלט ן ד י טיר . כ׳האב נישט געװאוםט, צי די זאך װעט זיך אנהויבן און כ׳האב נישט געװאלט קיינעם אויפװעקן מיט שלאגן דעם ױנגערמאן, בשעת דער סטאנטער איז געלאפן.
  
  
  איריניע האט נאך אלץ געציטערט, װען איך האב געפײדל מיט די צינדונג־דראטן. דער אויטאָ איז געווען אַלט; ער האט געמוזט ארויפברענגען ארום אנדערהאלבן מיליאן קילאמעטער. בלויז אין רוסלאנד, מעקסיקע און דרום אמעריקע פירן אזעלכע טראקס ווייטער ביז עס איז אינגאנצען אוממעגליך פאר זיי צו רירן.
  
  
  ווען איך שנייַדן און פארבונדן די יגנישאַן ווירעס, איך געהאט עטלעכע פּריקרע געדאנקען. כ'האב געטראכט, קענסטו פארשטעלן א טראק וואס זיצט דא אויף דעם ליידיגן שטיק לאנד, ווייל די פארשילטן האט זיך נישט געקענט רירן אפילו אויב דו האסט אים געשטופט? די דערציען סוף קען זיין פעלנדיק, אָדער אפילו די מאָטאָר. עס איז געווען פייַן צו טראַכטן אַז דער באַזיצער פּאַרקט עס דאָרט ווייַל עס איז געווען אַזוי באַקוועם, אָבער עס קען אויך פּאַסירן ווייַל די מאַשין האט נישט אַרבעטן.
  
  
  איריניאַ האָט מיר ווידער געגעבן דאָס אָוואַל שמייכל. איך האב צו איר א װינק געטאן. "עס איז גוט צו וויסן אַז מיין בעיבי טראַסט מיר," איך געזאגט אין מיין בעסטער באָגאַרט קול.
  
  
  זי האָט זיך צעוויינט. אויף רוסיש האָט זי געפרעגט: "וואָס פֿאַר אַ שפּאָט, ניק?"
  
  
  איך האָב געענטפערט מיט באָגאַרטס קול. "עס איז אַ וויץ וואָס איז שטענדיק דאָרט, דער פרייַנד פון אונדזער געפערלעך גייז."
  
  
  זי האט זיך געציטערט פון קעלט. ווי פֿאַר איר, איך גערעדט ווי סוואַהילי. איך האב אבער געמוזט אנקוקן אויף איר און איך האב געזען אז איר אומגלויבלעכע טענצעריס פיס זענען נאקעט געזונט העכער די קני. דאס האט בכלל נישט געהאלפן מיינע פרואוון צו גנב'ענען דעם טראק. כ׳האב מיך געקראצט אין האלדז און בין צוריק צו דער ארבעט. אז כ׳האב פארטיק, בין איך זיך אװעקגעזעצט גלייך און געריבן די הענט. עס איז געווען אַזוי פאַרשילטן קאַלט אַז איך קען נישט פילן מיין פינגער שפּיץ. איך פּאַטייט איריניאַ ס פוס צו באַקומען די געפיל צוריק, דעמאָלט לינד פאָרויס. א פונק האט פאסירט ווען מען האט פארבינדן די דראטן. איך געפונען די סטאַרטער צו די לינקס פון די קלאַטש. די לאָך געקוקט ענלעך צו די אַלט 1936 פּאָנטיאַק איך געהאט ווי אַ קינד.
  
  
  איריניע האָט זיך אָנגעהויבן שטאַרק ציטערן. שניי האט געשאפן א שיכט אויף דער ווינטשויב. עס איז געווען אַן אַלטמאָדיש ווינטשויב געמאכט פון צוויי קוואַדראַט פון גלאז אפגעשיידט דורך אַ דיק מעטאַל רוט.
  
  
  "קאָנטאַקט," איך געזאגט, דרינגלעך די אָנהייב טרעטלען מיט מיין פֿיס.
  
  
  דער מאָטאָר האט זיך סלאָולי אין ערשטער, דעמאָלט אנגעהויבן צו אַרבעטן פאַסטער. ע ר הא ט זי ך גענומע ן או ן געשטארבן . איך טייפּט "דערשטיקן" אין די לאָך, דעמאָלט געדריקט די סטאַרטער ווידער. כ׳האב געקוקט אין שטוב צו זען צי ם׳זענען אנגעצונדן קײן ליכט. דער טראק האט געהאט א טומלדיקן סטאנטער. איך פּולד די טשאָוק ווען די מאָטאָר סטאַרטעד. עס האָט זיך אָנגעהויבן, און ווען עס האָט זיך ווידער אָנגעהויבן ניסן, האָב איך אַ ביסל מער אַרויסגעצויגן דעם דערשטיק. ע ר הא ט װײטע ר געארבע ט .
  
  
  "ניק!" ― האָט זיך גערופֿן איריניאַ. זיי גייען לכאורה ארויס פון שטוב...
  
  
  איך האב אנגעטאן דעם פארשנעלער און דער קאר איז לאנגזאם געפארן. איך קען הערן די אייז קראַנטשינג אונטער אונדז ווי מיר סלאָולי דראָווע דורך די געגנט. די הינטן רעדער האָבן זיך אַ ביסל צעגליטשט, אָבער איך האָב צוריקגעקערט דעם גאַז ביז מיר האָבן זיך פאַרגיכערט...
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן געפאר ן אוי ף דע ר גאס , הא ט איריני ע ארוי ס אי ן דע ר קלײנע ר הינטערשטע ר פענצטער .
  
  
  "די פראָנט טיר עפֿנט זיך," זי געזאגט.
  
  
  "אויב זיי האָבן אן אנדער מאַשין, איך טראַכטן מיר זאָל גיין שנעלער ווי אים - אַ ביסל פאַסטער."
  
  
  מיר פאָרן איצט אַראָפּ די גאַס. אי ך הא ב ארוי ס פו ן דע ר טיר , װא ס הא ט זי ך נא ר פארמאכט . איך פּעלץ די ווינטשויב ווייפּער קנעפּל אויף די אַנטיק דאַשבאָרד. איך האָב זיי אָנגעהויבן און זיי האָבן דאָס געטאָן. עס האָט געדויערט עטלעכע מאָל ביז זיי האָבן "אויסגעקערט דעם שניי" אָבער דאַן האָב איך געקענט קוקן אַרויס. נאכדעם וואס איך האב אנגעצונדן די ליכט, האב איך נאך בעסער געקענט זען דעם וועג.
  
  
  "מיר גייען!" — האט איריניא געזאגט פארחידושט.
  
  
  — װאס זאגסטו מיר װעגן דעם ? איך האב געקוקט אויף די סענסארס. די באַטאַרייע איז אין אַ גוטן צושטאַנד; די טעמפּעראַטור איז אויפגעשטאנען צו נאָרמאַל; דער טאַנק איז געווען וועגן האַלב פול.
  
  
  איריניע האָט געקוקט אויף די קנעפּן אויפֿן דאַשבאָרד. "דער מענטש מוזן האָבן געטריבן דעם מאַשין מער אָפט אין דעם וועטער. סייַדן עס איז פאַלש, אפֿשר דאָס איז עס! זי האט געדריקט דעם קנעפל און מיר האבן בײדע געהערט א גערודער. ערשט די לופט איז געווען קאלט, אבער נאך א וויילע איז די כאטע געווארן ווארעמער.
  
  
  "נעים צו טרעפן איר," איך געזאגט. "וואָס איז דער ריכטונג צו דעם אינסטיטוט - אָדער איר ווילט זאָגן מיר אַז מיר קענען נישט אַרויסגיין פון דאָ?"
  
  
  איריניע האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר באַזאָרגט. "ניק, ווי טאָן מיר באַקומען דאָרט? דו האסט געזאגט אז זיי ווייסן אז מיר גייען אהין. זיי ווארטן אויף אונדז. סערגע האָט מיר געזאָגט אַז דער אינסטיטוט איז גרויס. עס איז ליגן אין עטלעכע בנינים סעראַונדאַד דורך הויך טויערן. עס איז געווענליך גוט באהיט, אבער אויב די געהיימע פאליציי ווייסן אז דו קומסט... זי האט זיך נאכגעלאפן.
  
  
  "מיר מוזן ערשטער באַקומען דאָרט," איך געזאגט, טריינג צו מאַכן מיין קול ליכט. "צי מיר צעשטערן דעם אינסטיטוט אָדער נישט דעפּענדס אויף וואָס כאַפּאַנז דאָרט. ווען זיי עקספּערימענט אויף מיסע צו געפֿינען אַ היילן פֿאַר ראַק, מיר פאַרשווינדן פון רוסלאַנד מיט בליץ גיכקייַט און באַריכט עס. אָבער איר האָט געזאָגט, אַז זיי נוצן שטאַרקע מענטשן.
  
  
  איריניע האָט זיך אַ נײַד געטאָן. "סערגע האט קיינמאָל געוואלט צו נעמען מיר דאָרט פֿאַר זיכערקייַט סיבות." זי האט געלאכט. "סערגע האָט זיך בלויז פֿאַראינטערעסירט אין איין זאַך, ער האָט מיך לאַנג גענוג אַרויסגענומען כּדי אַלץ זאָל קוקן ציכטיק, און דערנאָך זענען מיר גלייך צוריק צו מיין וווינונג." זי האָט זיך קענטיק געציטערט, כאטש עס איז איצט געווען גאַנץ הייס אין דעם אויטאָ. האט מיר מאל דערשראָקן. מאל ער וואָלט זאָגן עפּעס אָדער קוק בייַ מיר אין אַ וועג וואָס איך געפונען קריפּי."
  
  
  כ'האב געכאפט. "איך טראַכטן ער איז אויף דעם ברעג פון דער תהום. א לאנגע צײט האט ער געשװעבט צװישן נארמאליטעט און משוגעת. אפֿשר איז דאָס, װאָס איז געשען הײנט נאַכט, װען ער איז אַרײַן מיט אונדז, געװען גענוג אים צו געבן דאָס לעצטע װאָרט. אבער בארניסעק איז דער מענטש וואס שטערט מיר. ער איז צו מיליטאַנט, צו אַמביציעס. ער קען ליידן פון א מין נעוראזיס, אבער עס האט גארנישט מיט משוגעת. ער באַדערז מיר ווייַל ער איז אַזוי גוט אין זיין אַרבעט. עס איז שווער צו אָפּשאַצן אַזאַ אַ מענטש וואס האט קיין פריינט, וואס טוט נישט צוטרוי ווער עס יז. ער איז אַנפּרידיקטאַבאַל און וועט מאַכן די טינגז שווער פֿאַר מיר. ”
  
  
  "אויף דער ווייַטער גאַס, קער לינקס," האט איריניאַ. "איך ווייס דעם וועג ווייל סערגע האט מיך כמעט אמאל מיטגענומען מיט זיך. עס איז געווען א טייל פון א זיצונג וועגן וואס איך... וואלט טאן פאר אים. אין די לעצטע מאמענט האט ער זיך אומגעקערט און מיך גענומען אהיים. דערנאך האט ער מיר ממילא כמעט געצווונגען צו טוהן. דאָס.' זי האָט זיך אַרויפגעגליטשט צו מיר און געלייגט דעם אָרעם אַרום מיין אָרעם.
  
  
  "מיר גייען קיין אַמעריקע," האָב איך געזאָגט. "און מיט דעם מיר קענען ענדיקן וואָס מיר סטאַרטעד."
  
  
  זי האָט מיר אַ קניפּ געטאָן אין אָרעם. דערנאָך האָט זי זיך געפרוירן. ― אָט איז דאָס, גלײַך פֿאַר אונדז, אָט איז דער אינסטיטוט.
  
  
  מיר זענען נאָך נישט דאָרט געווען, אָבער איך האָב געזען דעם טויער ווייג. איך האב גלייך אויסגעלאשן די ליכט און פארטריבן דעם טראק אויפן טראטואר. מי ר האב ן געװאר ט מי ט דע ם מאטאר ן ברומען , בי ז ד י אויג ן האב ן זי ך צוגעשטעל ט צ ו דע ר פינצטערניש . מי ר זײנע ן געװע ן ארו ם פופצי ק מעטער .
  
  
  דער וועג האָט געפירט צו אַ מעטאַל דראָט פּלויט; עס איז געלאפן ארום די געביידעס, איז געווען העכער דריי מעטער הויך און אנגעצייכנט מיט דריי פראנטן שטריק פון שטעכלדראט.
  
  
  איך האב זיך צוגעבויגן פאראויס, ארומגעוויקלט די הענט ארום דעם סטירינג, צוגעהערט צום פײפן פון די ווינטשויב־ווייפערס און דאס ברומען פון דעם פאמעלעך דריינדיקן מאטאר. איך האב געהערט דעם פארשטומטן קלאנג פון הייצונג אין הינטערגרונט. איך פּעלץ איריניאַ אַנטקעגן מיר. די דאָזיקע כאַטע איז געווען היימיש; עס איז געווען גרינג צו ימאַדזשאַן די טראָק ווי דער קעמפּער וואָס ירינאַ און איך זענען אַרויס אין. און דעמאָלט איך געזען באַרניסעק.
  
  
  ער איז געשטאנען אינדרויסן פון טויער מיט א גרויסן פאלאקע לאמפ. ארום אים זײנען געשטאנען מענער אין מונדיר און ער האט געבראכן באפעלן. הינטער די טויערן זענען איינגעשטעלט געווארן פראצענטן. בארניסעק האט געטראגן א מאנטל מיט א קאפאטע. עס איז געקומען גענוג ליכט פון א דערנעבנדיקער געביידע צו מאכן אויס זיין פנים. אבער אפילו אן די ליכט וואלט איך געוויסט ווער ער איז לויט ווי ער האט געגעבן זיינע באפעלן. דאָס איז געווען באַרניסעק אין זײַן עלעמענט, אין זײַן כבוד. לכאורה האט ער זיך געזעהן אלס א אלטמאדישער קעניג אויף א ווייסן סטאלאן, געבנדיג באפעלן פאר טויזנטער אונטערגעבער.
  
  
  אבער עס איז געווען גאָר עפעקטיוו, איך געהאט צו אָפּשאַצן עס. איך האָב געזען סערגע קראַסנאָוו ווי אַ קעגנער. וואַסילי פּאָפּאָוו איז געווען געפערלעך, טאָמער אפילו מער געפערלעך ווי באַרניסעק. איך האָב אָבער געקענט פּאָפּאָוו, ער האָט געקענט זײַן לעבן, זײַן רעאַקציע. איך קען פאָרויסזאָגן וואָס ער וואָלט טאָן. און דעמאָלט, ווען איך וואָטשט אים שיקן זיין מענטשן אין גרופּעס פון פיר אָדער פינף, איך איינגעזען אַז ער איז געמאכט אַ זייער ערנסט גרייַז.
  
  
  דאָס איז געווען פאַרשטיייק. אויב איר געוואוסט אַז אַ פייַנט אַגענט קומט צו דורכקוקן דעם בנין און צעשטערן עס, ווי וואָלט איר גלויבן אַז דער אַגענט וואָלט קומען? אַן איבערגעלעבטער מיליטער באַדעקט ביידע צדדים. כ׳האב געוװםט, װאם מען קוקט אויף דעם טויער. אבער בארניסעק׳ס שולד איז געװען, אז ער איז געװען איבער־זיכער — אדער אפשר האט מיך אונטערגעשאצט. ער איז געשטאנען בײם טויער מיט א לאמטער אין אײן האנט און א ביקס אין דער אנדערער. און ער איז געווען אליין.
  
  
  איך בין געגאנגען מיט מאַשין. איך האָב געזאָגט צו איריניאַ. - "אַראָפּ!"
  
  
  ז י הא ט געפאלג ט א ן א קװענקל . אבער אײדער זי איז ארײנגעטונקען האט זי מיר א קוש געטאן אויף דער באק. איך האב אפילו נישט געכאפט אז זי איז נאך אין קאר. מיין מיינונג האט רעקאָרדירט, גערעכנט, געשאצטע דיסטאַנסעס. אַזוי פיל צייט פּאַסיז, אַזוי פילע מעטער צו די טויער, אַזוי פילע סעקונדעס. ערשטער פאָרן, דעמאָלט צווייט צו באַרניסעק, וואָס שרייט און שיסן אַמאָל אָדער צוויי מאָל, גענוג סעקונדעס צו כאַפּן אים איידער די זעלנער דערשייַנען. און די פּראַוואָוקינג אומזיכערקייט - וווּ איז געווען סערגע קראַסנאָוו? ווו איז וואַסילי פּאָפּאָוו?
  
  
  וואס האט ער געטון? ם׳זײנע ן געװע ן זאכ ן װא ס הא ט געדארפ ט איבערלאז ן צ ו זײ ן פרײלעך . א כייסטאַלי דעוועלאָפּעד פּלאַן קענען זיין געדאַנק אַרויף אין סעקונדעס. א פלאן וואס מען האט געארבעט אויף שעה אדער טעג קען אויך האבן געארבעט.
  
  
  באַרניסעק האָט געוווּסט, אַז עס וואַרט מיר אַ באַגעגעניש. אָוקיי, איך קען לעבן מיט דעם. אבער ער האט נישט וויסן ווען אָדער וואָס וועג. זײנ ע זעלנע ר האב ן געװאר ט אוי ף אי ך װע ל אי ך געהײם ן גײ ן צו ם שוי ן מי ט שער . אָדער אפֿשר איך זאָל גיין מיט אַ רידל און גראָבן אונטער דעם טויער.
  
  
  איך גיי פאָרויס. איך פארטריבן סלאָולי אין ערשטער גאַנג און קערפאַלי געוואקסן די גיכקייַט. דע ר ארײנגאנג צום טויער איז געװען פארמאכט אין מיטן מיט א קייט. באַרניסעק איז געשטאַנען רעכטס, מיטן רוקן צום ציל, און געקוקט ערשט אין איין ריכטונג און דערנאָך אין דער אַנדערער מיטן ציל. הינטער אים איז געשטאנען דער ערשטער פון פיר בנינים. די אנדערע דריי זענען געווען קליין, נישט גרעסער ווי א דריי-שלאָפצימער הויז, און זענען טיילווייז ארומגענומען מיט א גרויסער געביידע, כמעט די גרייס פון אן עראפלאן האנגאר. די ספּאָטליגהץ זענען נאָך נישט אויסגעדרייט.
  
  
  איך קום נענטער. דער אלטער טראק האט זיך אנגעהויבן באוועגן. כ׳האב גיך איבערגעדעקט די װײט צום טויער. איך האב זיך אריבערגעכאפט אין דער צווייטער גאַנג אן אראפנעמען די אויגן פון בארניסעקס רוקן. שנייעלעלעך האבן זיך געדרימלט קעגן דער ווינטשויב. די הינטן רעדער האָבן זיך אַ ביסל אויסגעגליטשט אהין און צוריק. עס איז געווען אַ איין-שאָס באַפאַלן. װע ן אי ך הא ב זי ך אפגעשטעלט , װאל ט אי ך ניש ט געװאל ט װײטער . די דערציען ווילז נאָר שפּין אויף די אייז. ער האט געהאלטן א ביסל קרום דעם קאפ. מיין בליק איז אויף אים געפאלן. יא, חבר, האסט עפעס געהערט, הא? זעט אויס ווי איינער וועט פאָר דעם אויטאָ, הא? און איצט איר וויסן עס, הא? טראָק. עס גייט גלייך צום טויער און גייט שנעלער.
  
  
  אײדע ר ע ר הא ט זי ך אפיל ו אינגאנצ ן ארומגעדרײט , אי ז זײ ן ביקס ן אויפגעהויב ן געװארן . איך האב אים געהערט שרייען. דער טויער איז געווען גלייך פאר מיר. אין דער צווייטער גאַנג איך ריווייווד די אַלט מאָטאָר ווי פיל ווי מעגלעך. א רגע איידער די פראָנט פון די טראָק שלאָגן די טויער, איך געדריקט די אַקסעלעראַטאָר פּעדאַל צו די שטאָק. אי ך הא ב דערהער ט א שארפע ן קלאנג , װע ן בארניסעק ן הא ט געשאס ן א שנעלע ר שיס . עס איז געווען אַ קראַך ווי די נאָז פון די אַלט טראָק ראַמד די טויער אין די מיטל. דער טויער האט זיך געבויגן אינעווייניג, געהאנגען א מאמענט אויף א שארפע קייט און זיך אויפגעהויבן ווען די קייט האט זיך צעבראכן. דער רעכטער ציל איז אַרײַן אין באַרסנישעקס פּנים אַרײַן. ד י זעלנע ר האב ן זי ך דערנענטער ט צו ם װינק ל פו ן געביידע , אוי ף מיר . דער אויטאָ האָט זיך אַ ביסל אויסגעגליטשט, ווען איך בין אַרײַן אין טויער. איצט איז זי אין גאנצן ארויסגעגליטשט. דער הינטן פון דער אויטאָ האָט זיך אָנגעהויבן דרייען אויף רעכטס.
  
  
  איריניע האָט געכאַפּט מיין פוס. די ספּיננינג באַוועגונג פון די מאַשין געפֿירט מיר צו פליפּ אַרויף און אַראָפּ ווי אַ צאַפּן אין אַ וואַנע. איצט מיר רוק סיידווייז צו די ווינקל פון דעם בנין. ד י סאלדאטן האבן געצילט אויף אונדז זײערע געװער. ד י צװ ײ מענע ר האב ן דא ן אראפגעװארפ ן ד י ביקסן , זי ך ארומגעדרײ ט או ן אנטלאפן . ד י אנדער ע זײנע ן געבליב ן אומבװעג ן בי ז ז ײ זײנע ן באטראכ ט געװאר ן פו ן א קאר . די צוריק פון די טראָק ראַמד די ווינקל פון די בנין, און מיין קאָפּ שלאָגן די זייַט פֿענצטער ווי די צוריק סוף געגאנגען די אנדערע וועג.
  
  
  איך האב געהערט די טירעס גליטשן אין שניי. מי ר זײנע ן צוגעקומע ן צ ו צװ ײ לויפנדיק ע זעלנער . אײנע ר פו ן ז ײ הא ט זי ך ארומגעדרײט , צורי ק געלאפ ן או ן אויפגעהויב ן ד י הענט , װ י ע ר װאלט ן געװאל ט אפשטעל ן א ן אנקומענדיק ן מאשין . זײנ ע אפענ ע פאלי ם זײנע ן פארשוװנד ן געװאר ן פו ן זײ ן פני ם או ן אונטער ן װאגן . עס איז געווען אַ נודנע קלאַנג און מיר וואַנדערד ווי מיר גערעדט וועגן ביידע מענטשן. איך האָב געהערט עטלעכע שאָס. די הינטערשטע פענצטער האט זיך צעבראכן. מי ר זײנע ן אראפגעפאר ן אי ן רעכט ע װינקלע ן צו ם טויער .
  
  
  איך בין נישט געזעסן און געווארט צו זען וואס וועט פאסירן. כ׳האב װײטער געפארן, פרובירט ארײנצופירן דעם אלטן װאגאן אין דער רעכטער שטעג. ע ס הא ט זי ך אויסגעזען , װ י מי ר זענע ן ארומגערינגל ט מי ט שיסנדיק ע סאלדאטן . איך האב נישט געהאט קיין אנונג וואו בארניסעק איז.
  
  
  דער שנײ איז געלעגן הויך בײם פוס פונעם טויער. מיר זענען דרייווינג מיט די לינקס פראָנט באַמפּער אויפגעהויבן פון די פּראַל. איך האב געקוקט אויף דער זייט און דערזען די טיר פון א גרויסן געביידע.
  
  
  איך האב געקלינגען. — ״אירניע !
  
  
  איר קאפ האט זיך אויפגעהויבן פון ערגעץ פארן זיץ. אירע האר איז איר געהאנגען פאר די אויגן. — פוף! דערנאָך: "איז דאָס אַן אמעריקאנער אויסדרוק?"
  
  
  אין דעם מאָמענט מיר שלאָגן די טויער. די באַמפּער פלעקסיד און געהאלטן די פראָנט פון די טראָק סטיישאַנערי בשעת די הינטן זיך. ד י טויער־בלעטע ר האב ן אנגעהויב ן קראקן . ד י טויער־שטאפ ן האב ן זי ך געבויג ן או ן זי ך ארויסגעבראכ ט פו ן דע ר ערד . דער טראק האט געמאכט אזוי גרויס א לאך אז ער איז דורכגעפארן. מי ר האב ן זי ך געגליטש ט נא ך א מעטער , צ ו צװאנציק , או ן זי ך אפגעשטעלט , אי ן מיט ן פו ן שנײ־דריפט . צו מיין יבערראַשן, דער מאָטאָר איז געצויגן צו לויפן. וואָס האָט מיר נאָך מער סאַפּרייזד איז געווען אַז איך געזען אַ געלעגנהייט צו ציען אים אויס פון די שניידריפט. כ׳האב געװאלט פארזיכערן דערפון פארן אװעקגײן. גיין אין קאָלעגע איז געווען בלויז האַלב די וויץ; מי ר האב ן אוי ך געמוז ט ארויסקומע ן דערפון .
  
  
  איריניע האט זיך װידער אװעקגעזעצט. אי ך הא ב אי ך ארײנגעכאפ ט או ן ד י צװ ײ צינדונג־דראט ן אפגעשניטן . דער מאטאר האט גלייך אפגעשטעלט.
  
  
  די קויל איז אראפגעפלויגן פונעם דאך פון דער כאטע. מי ר האב ן זי ך געשטעל ט מי ט דע ר הינטערשטע ר פו ן לאק א אנטקעג ן דע ם צעבראכענע ר טויער . ע ר אי ז געשטאנע ן װ י מי ר זענע ן פונק ט דורכגעגאנגע ן דור ך דע ם טויער , או ן איצ ט געגאנגע ן צוריק .
  
  
  איך האב שוין ארויסגענומען דאס העמד פון די הויזן און אויסגעקנעפלט אלע פלאפן אויף מיין געלט גארטל. נאך א קויל איז דורכגעגאנגען הינטער מיר אין פענצטער. אין דער האַנט האָב איך געהאַט אַ רויטע קאַפּסל מיט אַ גראַניט און צוויי בלויע קאַפּסאַלז מיט פֿײַער.
  
  
  ― איריניאַ ― זאָג איך, עפֿנדיק די טראָק־טיר ― ביסטו גוט? קענט איר מיך הערן? '
  
  
  'יא'. איר האָר איז געווען מאַט און עס איז געווען אַ קליין קראַצן אויף איר שטערן.
  
  
  "ווען איך זאָגן דעם, לויפן צו די גרויס בנין." איך בין מיט איריניא ארויסגעשפרונגען פון טראק.
  
  
  מע ן הא ט אונד ז באגריס ט מי ט א סעריע , אבע ר ס׳אי ז געװע ן צ ו פינצטער , צ ו זע ן גוט . ד י קויל ן האב ן געטראפ ן דע ם טראק , טײ ל האב ן געטראג ן א שנײ־דריפט .
  
  
  אי ך הא ב געװארפ ן א גראנאט־קאפסל , או ן דערזע ן עטלעכ ע מענטש ן צעריס ן אי ן שטער ן פו ן דע ר מאראנדזש־געל ע אויפרײסונג . עס איז געווען אַ הויך קלאַפּ. גלייך נאָך דעם, איך וואַרפן די בלוי קאַפּסאַלז איינער דורך איינער אין די קלענערער בנין. ז ײ האב ן זי ך הילכיק ע געקלאפ ט או ן ד י פלאמען . כמע ט גלײ ך הא ט דא ס הוי ז אנגעהויב ן ברענען .
  
  
  איך האב געשריגן. - 'לאָמיר איצט לויפן!'
  
  
  מיר געלאפן האַנט אין האַנט בשעת איך זיך צו מיין גאַרטל אין זוכן פון מער בלוי קאַפּסאַלז. איך האָב געכאַפּט נאָך צוויי און זיי אַרײַנגעוואָרפן אין אַן אַנדער קלענערער געביידע. עס זענען געווען פייערן. מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צו ם צעבראכענע ם טויער , או ן דערזע ן א ז א גרוים ע צא ל סאלדאטן , פרוב ן אויסצולײג ן ד י פײער . צולי ב דע ר ברען , מי ט װעלכע ר ד י מענע ר האב ן געארבע ט , הא ט ד י דאזיק ע אינסטיטוציע ס געמוז ט זײ ן פו ן גרוים ע װיכטיקײט . אָבער די ספּעציעלע יפעקץ האט אַ גוט אַרבעט. ע ס אי ז כמע ט אוממעגלע ך געװע ן צ ו אויסלעש ן ד י דאזיק ע פײערן .
  
  
  איך האב געשטופט פאר מיר איריניא און אנגעװיזן אויף דער טיר פון א גרויסן געביידע. אי ך בי ן אי ר נאכגעלאפ ן — או ן געלאפ ן גלײ ך אי ן בארניסעק ס פויסט .
  
  
  דער קלאַפּ האָט מיך געטראָפן אויף דער לינקער באַק. ער האט געשלאגן ביים לויפן און פארלוירן דעם באלאנס. אבער װען ער האט געקאנט פארלירן זײן באלאנס, בין איך געװען אויף אלע פים. מיין לינקע באק האט געברענט. דאן האב איך געזען פיר זעלנער כאפן איריניא.
  
  
  עס איז געווען ניט פיל ליכט, אָבער די פלאַמעס געגעבן די סוויווע אַ גאָוסטלי באַטאַלפילד ווירקונג. איך האָב געזען איריניע וואַרפן איינס פון די זעלנער איבער איר אַקסל און שלאָגן דעם צווייטן אין האַלדז מיט אַ קאַראַטע טשאָפּ. אין יענער צײַט האָט באַרניסעק זיך גענוג ערהוילט צו באַפֿאַלן מיר.
  
  
  אפנים, ער האט פארלוירן זײן ביקס װען ער איז געשלאגן געװארן בײם טויער. ער איז צו מיר לאנגזאם צוגעגאנגען. אי ך הא ב זי ך צוריקגעשפרונגע ן או ן אי ם גלײ ך צוגעב ן זײ ן אויער . דער קלאַפּ האָט אים דערשטוינט, אָבער ער איז געווען שטאַרק ווי אַן אָקס. ער האט זיך נאר ארומגעדרײט. ערגעץ האט געקלונגען א שרעק. עס איז געווען צו פיל טעטיקייט צו פירן אַלץ רעכט. כ׳האב געשפירט א שארפע װײטיק אין דער לינקער זײט, און אײדער איך האב מיך געקאנט צוריקציען, האט בארניסעק מיר א זעץ געטאן אין מאגן. ער איז געווארן איבער-זיכער און גענומען די צייט צו שטעלן די זאכן. איך האב אליין געפונען די צייט פאר דעם. איך גענומען אַ שריט צוריק, שיפטיד מיין וואָג צו מיין רעכט פוס, צוגעגרייט צו מאַך אַרום צו שטעלן מיין אַקסל הינטער עס, און פּעלץ די קראַך פון אַ באַט צווישן מיין אַקסל בליידס. מיינע פיס האבן זיך אויסגעגליטשט. איך בין געפאלן אויף אלע פיר. לילאַ, רויטע און געלע ליכט האָבן געבליצט אין קאָפּ. באַרניסעק איז צו מיר געגאַנגען און געלאָזט זײַן פוס זיך אויפֿהייבן צו מײַן פּנים. כ'האב זיך ארויפגעקלאפט אויף רעכטס ווען א פוס איז מיר פארביי געקומען. דער ביקס פון דער ביקס האָט שלאָגן די שניי ווו מיין קאָפּ איז געווען. כ'האב ווייטער געוואלד.
  
  
  ז ײ זײנע ן גיך געקומע ן אוי ף מיר . דער זעלנער האט זיך אויסגעגליטשט, אבער זיך שנעל ערהוילט. ער איז געווען אויף מיר לינקס, באַרניסעק איז געווען אויף מיין רעכט. אי ך הא ב געכאפ ט אײנע ם פו ן ד י סם־פײל ן פו ן מײ ן גארטל . איך פּעלץ איינער און געמאכט עס דערשייַנען ווען איך געשטאנען אַרויף.
  
  
  דע ר סאלדא ט הא ט געהא ט בײד ע ארעם , איבע ר זײ ן רעכטע ר אקסל , או ן געהאלט ן זײ ן ביקס , געצילט , װ י א מיסיל , װא ם װע ט זי ך אפשאפ ן . באַרסנישעק האָט געהאַלטן אָפֿן די גרויסע הענט. דאָס איז גענוג פֿאַר מיר. איך האב אראפגעלאזט די לינקע האנט אין א בויגן און געקלאפט דעם זעלנער מיט דער פאלם אין דער נאז. איך געוואוסט פּונקט ווי דאָס קלאַפּ וואָלט זיין איבערגעגעבן. כ׳האב געװאוסט, זײן נאז װעט צעבראכן װערן, און אז בײנער־פראגמענטן װעלן אים דורכנעמען אין מוח. ע ר הא ט װײטע ר אויפגעהויב ן זײ ן ביקס , װ י א שפּיז , גרײ ט צ ו שלאגן . אָבער מיין קלאַפּ האָט אים צעטרעטן, אים פאַרפרוירן ווי דער שניי אַרום אונדז. ער האט זיך לאנגזאם אײנגעזונקען אויפן גליטשיקן אײז. ער איז געווען טויט איידער ער שלאָגן די ערד.
  
  
  אין דער רעכטער האנט האב איך געהאט א גיפט פײל. דער שונא האט זיך דערנענטערט. אין די אויגן איז געווען א שרעקליכע בליק פון שנאה. איך בין אויך מיד פון אים.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט אים צו האַלטן אין דער לענג. איך גלייב נישט אז אפילו א מינוט איז דורכגעגאנגען נאך דעם ערשטן קלאפ. איך בין געגאנגען צו באַרניסעק מיט אַ שפּיץ פון אַ פייַל. איך פּעלץ אַ קליין קעגנשטעל צו די שפּיץ ביז עס איז דורכגעגאנגען זיין האַלדז און אנגעהויבן צו רירן ווייַטער. ע ר הא ט מי ך געהײס ן מי ט זײ ן גרוים ן פויסט ן א קלאפ ן אי ן פנים . ער האט אפילו געקאנט דערגרײכן מיט דער פויסט. ער איז דעמאלט געשטארבן אויפן ארט. די סם וואָלט נעמען ווירקונג אין צען סעקונדעס. א סך ווייניגער צייט איז דורכגעגאנגען. ווען באַרניסעק איז געשטאָרבן, איז ער פּשוט געפֿאַלן אין שניי. די שווערקייט איז אים פאַרשוואונדן געוואָרן פון פּנים און ער האָט אויסגעזען ווי אַ קליין מיעס קינד.
  
  
  ד י קויל ן הא ט געװארפ ן שנײע ן אוי ף מײ ן לינק ן פוס . דער צווייטער קויל האט געשלאגן ווייט רעכטס. עטלעכע מענער האָבן געפּרוּווט שפּריצן דאָס פֿײַער מיט וואַסער, אָבער דאָס וואַסער אין די האָזשעס האָט זיך געפרוירן. איך באַשלאָסן צו קאַטער אַ ביסל מער גראַניידז.
  
  
  איך בין אנטלאפן, ארויסגעצויגן פון מיין גארטל די בלויע פייער קאפסלען און זיי אוועקגעווארפן אזוי שנעל ווי מעגליך.
  
  
  איריניאַ איז פאַרשווונדן!
  
  
  דע ר דאזיקע ר געדאנ ק הא ט מי ך געטראפ ן װ י א פאטש . איך געדענק אז זי איז געווען ארומגערינגלט מיט פיר זעלנער. זי האט זיך אפגעשטעלט צװײ; מ׳האט זי שטארק געשלאגן פון הינטן, װען אײנער פון זײ האט זי אויפגעהויבן און זי אװעקגעפירט. וואו?
  
  
  ארום האבן געשלאגן שרפות. ד י צװ ײ קלײנ ע געבײדע ם זײנע ן געװע ן ניש ט מע ר װ י רויכערנדיק ע פענס . אויך די דריטע געביידע האט געפלאמט. ד י פלאמע ן האב ן אפיל ו דערגרײכ ט ד י דרויסנדיק ע װאנ ט פו ן דע ר הויפט ־ געביידע . ז ײ האב ן דאר ט געבראכ ט אהער .
  
  
  איך האב, שװער געאטעמט, זיך ארומגעקוקט. ד י זעלנע ר האב ן זי ך פארנומע ן מי ט אויסלײג ן פײערן . ם׳זײנען געװען צװעלף, דרײצן ערטער, װאו די קאפסלען האבן געברענט. מיין אָטעם איז געווען ווי דער פּאַרע פון אַן אַלט לאָקאָמאָטיווע אַרויפגיין אויף אַ באַרג. און עס איז געווען קאַלט. מיינע ליפן זענען געווען שווער, איך האב זיי קוים געקענט פילן מיט די פינגער. רוסיש פראָסץ באַזיגן צוויי וועלט כוחות. ד י פאלק ן זײנע ן אנטלאפ ן פו ן נאפאלעאנ ס מעכטיק ע ארמײ , װעלכ ע הא ט אל ץ געברענט , אי ן זײ ן װעג . או ן װע ן ד י פראנצויז ן האב ן זי ך געפונע ן אי ן האר ץ פו ן רוסלאנד , הא ט זי ך געטראפ ן א שװער ן װינטער . ז ײ האב ן זי ך געפונע ן באזיגט ע או ן אויסגעמאטערט , װע ן ז ײ זײנע ן ענדלע ך צוריקגעקומע ן קײ ן פראנקרײך . דאָס זעלבע איז געשען מיט היטלער'ס טרופּס.
  
  
  איך בין נישט געגאנגען קעגן מאמע רוסלאנד, אבער אויב איך וועל זיך נישט שנעל ווארעמען, וועל איך אויך ווערן א קרבן פון ווינטער. דער שנײ איז געפאלן שטארקער, אזוי פיל, אז איך האב קוים געזען די זעלנער ארום מיר. אבער עס האט זיך גוט ארויסגעוויזן, זיי האבן מיך אויך נישט געזען.
  
  
  איך איז געווען געמאכט מיין וועג צו די הויפּט בנין ווען אַ גרופּע פון פיר מענטשן געגאנגען דורך. דער שנײ האט אפגעשפיגלט די פלאמען, אזוי אז דער גאנצער אומנעם איז געװען באלויכטן מיט רויט ליכט. מיין שאָטן איז געווען פייַערד רויט און ציטערניש. פיר זעלנער זגינען ווי אַכט. עפע ס האב ן ז ײ באקומע ן װאסע ר פו ן אײנע ם פו ן ד י קעפלעך , או ן זי ך אנגעהויב ן גיסן , אוי ף ד י פלאמען . אי ך בי ן זי ך פארזיכטי ק אריבערגעפיר ט צ ו דע ר װאנט , בי ז אי ך הא ב דערגרײכ ט צו ם װינקל . די טיר זאָל האָבן געווען אַרום די ווינקל. אַז איך האָב געקוקט גלײַך פֿאָרויס, האָב איך דערזען אַ צעבראָכענע פּלויט און אַ טראָק אין אַ שניי־דריפט. אויב איך און איריניע וואלטן נישט געקענט שנעל ארויסגיין פון דאן, וואלט דער קאר אינגאנצן פארדעקט מיט שניי.
  
  
  א זעלנער איז ארויס פון עק און האט מיך דערזען. זיין מויל האט זיך געעפנט. ער האט אויפגעהויבן דאס ביקס, ווען איך האב אראפגעלאזט מיין פויסט אין זיין ווינד-פיער. מייַן ווייַטער קלאַפּ האט אים ווען ער געפאלן. דא ס אי ז געװע ן זײ ן טויט .
  
  
  איך האב אויסגעדרייט די ווינקל און לייגן מיין האַנט אויף די טיר. גענומען אַ לעצט קוק אין די טשאַרדזשינג כעליש סוויווע, איך געעפנט די טיר און געגאנגען אינעווייניק. אי ך בי ן געשלאג ן געװאר ן פו ן דע ר שטילקײט . גאַנץ שטילקייַט. עס איז נישט געווען פיל ליכט. ע ס הא ט אויסגעזען , װ י א גרויםע ר פארלאזענע ר לאגע . די וואַנט איז געווען באַטאָנען, די ווענט זענען האָלץ, און די סטעליע הייך איז געווען 7 מעטער. כ'האב געטוישט מיין קאפ און זיך צוגעהערט.
  
  
  עס איז געווען אַ קלאַנג, אָבער איך קען נישט ידענטיפיצירן עס. עס האָט געקלונגען ווי אַ בינטל ראַץ, אַ הויך קריקינג געזונט. אבער דאס זענען נישט געווען ראַץ, זיי זענען עפּעס אַנדערש.
  
  
  ד י לאגע ר אי ז געװע ן אײנגעטײל ט אי ן קאמפארטמענטן . דער קלאנג איז געקומען פון ערגעץ פון פארנט, וואו איך האב גארנישט געקענט זען. מיינע נאָזלעך האָבן זיך אָנגעפילט מיט אַ געזאָלצן שמעקן, ווי דער ים אָדער אַ שווימעריי. די לופט איז געווען פייַכט. איך האב געוואוסט אז עס דארף זיין וואסער דערביי.
  
  
  אירינאַ האט צו זיין דאָ ערגעץ. עס איז געווען ווי עס איז בלויז אַ ליידיק פּלאַץ אַרום מיר. פאר מיר איז געשטאנען א שטערונג, וואס האט מיך אפגעהאלטן פון זען פון וואנען די קלאנגן קומען: עטליכע סילינדרישע לאגערן די גרייס פון ווייַן באַרס. זיי זענען געווען ריזיק, צוויי געמאכט פון האָלץ און איינער פון גלאז. זיי זענען געווען ליידיק.
  
  
  כ׳האב מיך געשאלטן אז כ׳האב נישט געקאנט אויפנעמען אײנעם פון די ביקסן. װע ן אי ך הא ב געװאל ט ארומגײ ן ד י פאס ן אי ן דע ר ריכטונ ג פו ן דע ם קרייק ן קלאנג , הא ב אי ך דערהער ט נא ך א קלאנג .
  
  
  עס איז געווען אויף די לינקס. ס'האט געקלונגען ווי איינער קלאפט מיט די הענט. אבער קיין שורה איז ביי אים נישט געווען, ווי ער וואלט געהאלטן א ריטם. דערנאָך האָב איך ווייג געהערט אַ פאַרשטומטן קלאַנג פון איינער וואָס האָט גערעדט.
  
  
  איך האב מיך צוגעדריקט צו דער וואנט און זיך לאנגזאם באוועגט אין דער ריכטונג פונעם קלאנג. פאר מיר איז ווידער געשטאנען א ריזיקער פאס. וואָס זיי זענען טאן, זיי האָבן עפּעס. געגאנגען אַרום אַ גרויס קאַנטיינער, איך געזען אַ קליין קוואַדראַט אָפיס צען מעטער אַוועק. דאָס קול איז געוואָרן קלאָרער. און קײנער האָט נישט געקלאַפּט מיט די הענט. איינער האט עמעצן געשלאגן אין פנים.
  
  
  נעבן דער טיר פון אפיס איז געווען א פענצטער. אינעװײניק איז געװען א ליכט. ווען איך בין דערנענטערט געווארן, האב איך דערקענט דאס קול. עס איז געווען סערגע קראַסנאָוו. אבער עס איז געווען אַ מאָדנע טאָן אין זיין קול. איך סליד צו די פונט ווו די אָפיס וואַנט פארבונדן צו די וואַנט פון אַ גרויס בנין. איך האָב זיך צוגעבויגן און זיך אַראָפּגעגליטשט פון דער ביוראָ וואַנט. איך האב מיך אפגעשטעלט גלייך אונטערן פענצטער. די טיר צום ביוראָ איז געווען אָפן, און איך האָב קלאָר געהערט קראַסנאָוו. דאָס ליכט וואָס קומט דורכן פענצטער האָט מיך געטראָפן אין קאָפּ. איך האב צוגעהערט.
  
  
  עס איז געווען נאָך אַ קלאַפּ און איריניאַ האָט געשריגן. 'רעדן!' האָט קראַסנאָוו געזאָגט אויף רוסיש. די מאָדנע קלאַנג אין זיין קול האט פארבליבן. "אבער איך זאָל האָבן וויסן, רעכט? אַלע די פֿראגן זענען וועגן דעם אינסטיטוט און מיין אַרבעט דאָ. ”
  
  
  ― סערגע, איך... ― אירינאַ האָט זיך אָפּגעשניטן פֿון נאָך אַ פּאַטש אין פּנים. כ׳האב געװאלט ארײנגײן אינעװײניק און זיך פאטשן מיט סערגע, אבער עס האט מיר אויסגעזען, אז איך װעל מער הערן, װען איך זאל זיך באהאלטן און װארטן.
  
  
  'צי איר הערן!' סערגע איז געווען בייז. „איר האָט מיך גענוצט! איך געזאגט איך ליבע איר און איר נאָר געוויינט מיר. איר האָט זיך געמאַכט ווי אַ גוטער רוסישער, אונדזער באַרימטע באַללערינאַ”. ער האט אראפגעלאזט זײן שטימע, מאכן עס שװער צו פארשטײן. — און דו ביסט שטענדיק געװען א שפיאן פאר די קאפיטאליסטן. אבער איך האב דיך ליב געהאט. איך וואלט דא ארויסגעגעבן מיין פאזיציע אויפן אינסטיטוט; מי ר האב ן געקענ ט אװעקגײ ן צוזאמען ; מיר קען אפילו לאָזן רוסלאַנד, טאָמער צו יוגאסלאוויע אָדער מזרח דייַטשלאַנד. אבער. . זײן קול האט זיך צעבראכן. "אבער אזוי ביסטו. אויף דער ערד מיט דעם... דעם... קארטער. און דו האסט געפעלט וואס ער האט מיט דיר געטון" האט ער אנגעהויבן וויינען. "און איך בין געשטאנען דארט, ווי א קינד, ביי דער טיר, זיך געחידושט. אויב האסטו פארגעסן אפצומאכן די ליכט, און ווי א אידיאט האב איך געגלויבט אייערע ליגענטן, דו פרובירסט זיך נאר אוועק פון מיר, דו האסט געוואוסט אז ער ווארט דארט אויף דיר.
  
  
  איך האב געהערט איריניאס קול. "עס געטראפן, סערגע. דאָס איז גאָר ניט געווען דער פאַל. עס איז פּונקט אַזוי געשען; מיר האבן נישט בדעה צו. מיר ... 'דער געזונט פון פּראַל ווידער. איריניע האט געשריגן און געשוויגן. א ביסל שפּעטער האָט זי געפרעגט: "וואָס וועסטו טאָן מיט מיר?" קראַסנאָוו האָט אַרויסגעלאָזט אַ הויך, שרײַענדיק געלעכטער. „וועט איר טאָן דאָס, מיין מלאך? מיין טייערער, טייערער מלאך! מער שרייענדיק געלעכטער. ― הער, מײַן אינגעלע, דו ביסט צו גוט פֿאַר מיר, צו באַרימט, צו שײן. איך וועל אייך ווייזן עפעס וואס איר וועט באמערקן. איך װעל אײַך װײַזן עטלעכע פֿרײַנט, װאָס װעלן אײַך פֿרײלעך כאַפּן.
  
  
  איך האָב פֿאַרשטאַנען וואָס איז געשען מיט סערגע קראַסנאָוו. די אלע יארן פארברענגט אין א פארצווייפלטער מאָדע, זיך געראַנגלט אפצוהאַלטן פון אים דאָס אָנקומענדיקע משוגעת, פּרוּוון אויסצוזען נאָרמאַל, ימפּאָנירן אַנדערע מיט דעם גינציקן אופן ווי ער האָט אָנגעפירט דעם אינסטיטוט, האָט געפירט צו אים איצט ווערן פייערד. אפנים , אי ז דע ר שוי ן פו ן אי ר או ן מיר , געװע ן שולדיג . עס איז ניט געווען קיין סיבה צו רעדן צו אים ווי ער איז געווען אַ צוגאַנג לייב אָדער אַ משוגע הונט. ע ר הא ט אינגאנצ ן פארלוירן .
  
  
  איך האב געוואוסט אז אויב איך און איריניא וועלן פון דאנען ארויסגיין, וועל איך דארפן טייטן סערגע.
  
  
  איריניאַ האָט געזאָגט: "דער ביקס איז ניט נויטיק, סערגע. איך ווארט שוין דריי יאר אויף דעם טאג״.
  
  
  נאך א פאטש. — שטיי אויף, זונה! — האט קראסנאָוו אויסגעשריגן. — איך װעל אײך װײזן עטלעכע פאבריקאנטן.
  
  
  כ׳האב פארשטאנען אז זײ װעלן ארויסקומען. איך גליטש זיך אויס פון די אָפיס אַרום די ווינקל. א שטול האט זיך געקראצט אויפן באַטאָנען דיל. צװײ שאטנס האבן זיך געגליטשט איבערן ליכט, װאם איז ארײנגעפאלן דורכן פענצטער. איך האָב געזען די פּיסטויל אין די שאָטן פון סערגעס האַנט.
  
  
  זיי זענען אַרויס, איריניע אין פראָנט. אין די ליכט איך קען זען איר קלאר ווי זי געגאנגען פארביי מיר. די באקן זײנען געװען רויט פון אלע פאטשקעס, איר שײן פנים איז געװען בארואיקנדיק.
  
  
  איך האב געזען זיי גיין צווישן צוויי בארס. עס איז געווען זייער הייס אין די ווערכאַוס. איריניע האט אראפגענומען איר מאנטל; זי האט געטראגן נאר דאס קלײד, װאם זי האט געטראגן אין איר דירה. סערגע האט געטראגן א שווארצע סוועטער און הויזן. מייַן מאַנטל איז געווען זייער ומבאַקוועם. איך האב עס אראפגענומען און עס געלאזט ליגן אויף דער ערד. איך בין געגאנגען אין דער ריכטונג וואו סערגע און איריניע זענען געגאנגען.
  
  
  ווען איך געגאנגען דורך די באַראַלז, איך איינגעזען וואָס איך קען נישט מאַכן אויס וואָס די קריקינג סאָונדס מענט. די וואַנט איז נישט דערגרייכט צו דער סטעליע, אָבער איז געווען הויך גענוג צו פאַרשטיקן געזונט. ם׳איז געװען א טיר מיט דער אויפשריפט: לאבאראטאריע. ער האט זיך געשװינדלט אהין און צוריק הינטער אירניע און סערגע. איך האב מיך צוגעדריקט צו דער וואנט און גלייך געשטופט די טיר. דא האט זיך דא געקלונגען א קרײכער. דער צימער האט ריזעמבאַלד אַ קאַנסטראַקשאַן פּלאַץ פֿאַר אַן אָפיס בנין. הומידיטי איז שטארק געהאנגען אין דער לופט; עס איז געווען הייס, טראַפּיקאַל הייס.
  
  
  איך האב נישט געזען סערגע און ירניאַ, אַזוי איך געגאנגען צו די אנדערע זייַט פון די טיר און געקוקט ין. אין דער לאַבאָראַטאָריע האָבן אויך געפֿונען גרויסע כלים, אַלע פֿון גלאז. ז ײ זענע ן געשטאנע ן װ י ציפערן , אוי ף א זײגער , צוזאמענגעקליב ן א ן אמת ן ריזיק ן פאס . איך האב נישט אויפגעהערט קוקן אויף די פאס; איך האב געוואלט וויסן וואו סערגע און איריניא זענען.
  
  
  ערשט ווען איך האָב געעפֿנט די טיר אין גאַנצן און אַרײַן אין לאַבאָראַטאָריע, האָב איך דערזען, אַז אין יעדן כּלים באַוועגט זיך עפּעס. די גלאז טאַנגקס זענען אָנגעפילט מיט וואַסער פֿאַר וועגן דריי פערטל פון אַ שעה. אין ערשטער איך געדאַנק זיי זענען עטלעכע מין פון גרויס פיש, ווי שאַרקס אָדער דאָלפינס. אבער דעמאָלט איך געזען הענט אויף די ין פון איינער פון די סערפאַסיז. א פנים האט זיך באוויזן, אבער דאס איז געווען א פנים וואס איך האב נאך קיינמאל נישט געזען. די אויגן האבן אראפגעקוקט אויף מיר, דאן איז דאס פנים װידער שנעל פארשוװנדן. איך האב געזען אן אנדערן'ס פיס סטעמפן אין דעם זעלבן אקוואריום. דערנאָך איז דער דריטער געשלאָפֿן פאַרביי דער וואַנט און איך האָב געזען דאָס גאַנצע באַשעפעניש.
  
  
  פֿון דער אַנדערער זײַט האָב איך געהערט סערגעס קול. ― זעט איר, מײַן טײַערער מלאך? צי איר זען אַלע מיין באשעפענישן?
  
  
  כ׳האב געזען, אז אין אלע טאנקן זײנען פאראן מענטשן. אבער אין פאַקט זיי זענען נישט מענטשן. איך בין פארזיכטיק ארומגעגאנגען ארום דעם טאנק צו זען איריניא און סערגע. אויפן מיטל־און־גרעסטן טאנק איז געװען א פלאנק אויפן שטײגער. דע ר טאנ ק אי ז אוי ך געװע ן גלאז , אבע ר קײנע ר אי ז ניש ט געשװאומען . הילצערנ ע גאם ן זײנע ן געלאפ ן פו ן ד י קלענער ע טאנק ן ביז ן גרעסטע ר טאנק . קלײנ ע טאנק ן האב ן ארומגערינגל ט ד י גרויס ע או ן זײנע ן געװע ן פארבונד ן צ ו אי ם דור ך פּליט ע גאםן . סערגע איז געשטאנען ביים לייטער, וואס האט געפירט צום ברעט ארום דעם גרעסטן טאנק. מיט א נארישן שמייכל אויפן שיין פנים האט ער געקוקט פון איין טאנק צום אנדערן. איריניע האט אויך געקוקט.
  
  
  אײנע ר פו ן ד י שװעםטע ר אי ז געקומע ן נאענ ט צו ם ראנ ד פו ן טאנק . ער האט צוגעדריקט זיין פנים און גוף צו די גלאז, און איצט איך קען זען אים קלאר.
  
  
  אבער אייגנטליך וואלט איר געדארפט זאגן "עס" אנשטאט "ער" ווייל עס איז געווען א גראטעסקישער באשעפעניש. עס האט אויסגעזען מענטשלעך אין דעם זין, אז עס האט געהאט צוויי געווער, צוויי פיס, א טול און א קאפ, און עס האט אויסגעזען די ריכטיגע קאליר. אבע ר בײד ע זײט ן האלדז , זײנע ן געװע ן רײע ן פו ן זעק ס גילדן . דיק האַלדז. ירניאַ האט געזאגט אַז די יקספּעראַמאַנץ ינוואַלווד יונג מענטשן. די באקן האבן אויסגעזען אביסל געשװאלן. צװישן די פינגער זײנען געװאקסן מעמבראנאזע פלײש־מעמבלען. איך האָב געהערט אירינאַ מאַכן אַ הייזעריק קלאַנג.
  
  
  א היסטערישע געשריי האט געהערט איבער דער לאבאראטאריע. סערגעס געלעכטער. "וואָס איז געשען, ליב? צי האָט איר ניט ליב מיין קרייישאַנז? און דערנאָך האָט סערגע באַוויזן זײַן זשעני. "מיר האָבן זיי גוט פּערפעקטאַד. רוסלאַנד, די מדינה וואָס איר פארראטן. מיר האָבן כּמעט פּערפעקטאַד אַ מענטש וואָס קענען אָטעמען אונטער וואַסער. דאָס איז וואָס איך האָב, ירניאַ, איך! איך כירורגיש שטעלן די גילז אויף די האַלדז אַזוי זיי קענען עקסטראַקט זויערשטאָף פון די האַלדז. די וואַסער " ער לאַפט ווידער.
  
  
  דער מענטש איז אוועקגעשוועבט פון דער גלאזער וואנט. איך האָב זיי געזען אַלע דריי אין אַקוואַריום, טרעדינג וואַסער און סטערינג אויף סערגע און ירניאַ. אין זייער שטילקייט איז געווען עפּעס גײַסטיק.
  
  
  — יא, אינגעלע, — האט סערגע געזאגט, און ער האט דערזען איריניא זיך צעקרימט. "מייַן באשעפענישן קוקן בייַ איר. אָבער צי ניט איר געפֿינען זיי קלוג? איר זען, כאָטש זיי קענען אָטעמען אונטער וואַסער, זיי זענען מענטשן - זיי האָבן אַלע די גשמיות תאוות און באדערפענישן פון פּראָסט מענטשן. װילסטו זײ באַפרידיקן, מײַן טײַערע באַללערינאַ? ער האט ארויסגעלאזט א קװיטשע געלעכטער.
  
  
  די "יאַמ־מיידלעך" האָבן שטילערהייט צוגעקוקט ווי סערגע האָט צוגעדריקט איריניע צו דער וואַנט. איך האב געזען אז עס איז נאך א טיר. ס׳אי ז אבע ר ניש ט געװע ן קײ ן דר ײ טיר , נא ר א געװײנלעכע . אין דער טיר איז געװען א קלײן פענצטער. ער איז געווען אויף דער צווייטער זייט פונעם גרעסטען טאַנק, צווישן צוויי קלענערע.
  
  
  סערגע האָט דערגרייכט צו דער וואַנט, וווּ עס איז געווען אַ הענטל. ער האט נאך געשמײכלט... ער האט געדריקט דעם הייבער.
  
  
  איך האב געהערט א גערגל ארום ארום. איך ראַשט צוריק צו דער טיר ווען איך איינגעזען וואָס איז געשעעניש. וואסער פון קליינע טאנקן איז דורכגעפאלן דורך הילצערנע גאסן אין א גרויסן טאנק. די יאַמ-מיידלעך האָבן זיך געראַנגל צו בלייבן אין זייערע קליינע טאַנגקס. ז ײ האב ן זי ך צוגעקלאפ ט צ ו ד י גאםן , װ י דא ס װאסע ר אי ז געפלוסן , או ן זי ך קעגנ ־ געשטעל ט דע ם שטראם . אבער עס איז געווען אַ שטאַרק שטראָם, און קעגן זייער ווילן זיי זענען געפאלן אין די גרעסטע טאַנק. ע ס זײנע ן געװע ן ארו ם פופצן , װעלכ ע האב ן זי ך געשװאומע ן אי ן א קרײז , או ן זי ך באהאלט ן צ ו קוק ן איבע ר דע ר זײ ט פו ן טאנק , אוי ף סערזש ע או ן איריניע . איך האב נישט געזען עס אין ערשטער, אָבער עס געקוקט ווי עס איז געווען אַ סאָרט פון טרעדמיל אין דעם טאַנק. איך האב געמיינט אז אזוי שפייזט מען די באשעפענישן.
  
  
  סערגע האט שוין פּלייינג זיין שפּיל פֿאַר גאַנץ עטלעכע מאָל. עס איז צייט צו האַלטן אים זיכער. איך האב גענומען צוויי טריט צום טאנק און זיך אפגעשטעלט.
  
  
  איצט איך פֿאַרשטיין וואָס עס איז געווען אַזוי הייס אין דער לאַבאָראַטאָריע. אַז איך האָב אַ קוק געטאָן צװישן די טאַנגקס, האָב איך געזען, אַז אין לאַבאָראַטאָריע האָט זיך שױן רויך אַרומגערינגלט. פאר מיינע אויגן איז א שטיק פון דער וואנט געווארן טונקל ברוין, און דאן אלץ טונקעלער און פינצטערער.
  
  
  די װענט האבן געברענט.
  
  
  סערגע האָט געזאָגט: "מיין שיין באַללערינאַ, די יונגע מענטשן האָבן אַ פּלאַץ מקריב געווען פֿאַר זייער לאַנד. זיי האָבן געגעבן מער ווי קיין גרופּע פון מענטשן אין דער געשיכטע פון דער וועלט האט אלץ געגעבן." ער האט געשטופט איריניע צוריק צו די טרעפ, וואס האבן געפירט צום ברעט.
  
  
  איך האב געוואלט הערן וואס ער האט צו זאגן. סערגע האט געזאגט: "צי איר ווילן צו גיין אויבן, מלאך?" אפֿשר איך זאָל זאָגן איר אַ ביסל מער וועגן די מאָס פון זייער קרבן. די אָפּעראַציע איז געווען מצליח ווייַל די מענטשן זענען איצט אונטער וואַסער. קענען אָטעמען דאָרט ליידער, זייַט יפעקס האָבן פארגעקומען. עפּעס איז געווען פאַלש אויף די אָפּערייטינג טיש און זייער מאַרך איז געווען אַ ביסל דאַמידזשד ווען די גילז זענען אינסטאַלירן. זייער שטים קאָרדס אויך דערשייַנען אַ ביסל דאַמידזשד; זיי קענען נישט רעדן. דער בלויז זאַך זיי קענען טאָן איז מאַכן אַ קריקינג געזונט. איך גלייב אז איך ווייס וואס איז געווען פאַלש. דער ווייַטער גרופּע וועט זיין בעסער, פיל בעסער! '
  
  
  איך בין ארויף די טרעפ. איך האב געקוקט אויף דער פאַרקערטער וואַנט. די גראָדעק, וועגן אַ מעטער אָדער דריי מעטער לאַנג, איז געווען שוואַרץ און אַרויסלאָזן רויך. רעכטס האב איך געזען נאך רויך אויפשטיין פון אן אנדער וואנט. עס איז נישט געבליבן פיל צייט. איך דארף שנעל טייטן סערגע, נעמען יריני און מיד פאַרשווינדן. איך האב געזען אז די דאזיקע "יאַממיידלעך" קומען אַרויס פון וואַסער און קוק אויף זיי. װע ן אי ך הא ב אל ץ פארשטאנע ן — דע ם טאנק , ד י װארטנדיק ע באלעבאטים , דע ר ברעטע ר איבע ר דע ר טאנק , סערגע ס משוגע ן — הא ב אי ך אל ץ פארשטאנען . דער ברעט איז געווען אזוי הויך, אז זיי האבן נישט געקענט דערגרײכן. זיי קענען פּרובירן דעם דורך שפּרינגען אַרויף, אָבער עס וועט זיין שווער. איך האָב געוואוסט וואָס סערגע וועט טאָן, ער וואָלט שטופּן איריניע אין דעם טאַנק.
  
  
  סערגע און איריניע זענען געשטאנען אויפן ברעט בײם װעג. איריניע האָט זיך אַוועקגעצויגן פונעם ברעג פונעם טאַנק, אָבער סערגע האָט ווייטער אָנגעשטעקט דעם ביקס אין איר רוקן.
  
  
  — װאס זאגסטו װעגן דעם ? סערגע האט מיט דער האנט צוגענומען דאס אויער. ― זאָג מיר, חבֿרים, װאָס װילט איר טאָן מיטן גוף פֿון דער יונגער דאַמע?
  
  
  הויך געשרייען געקומען פון דעם טאַנק. ז ײ האב ן זי ך געהויב ן מי ט ד י הענט . סערגע לאַפט ווידער הויך, אָבער איך האט נישט הערן אים.
  
  
  איך בין ארומגעגאנגען פון איינעם פון די קלענערע טאנקן. איך האב געוואוסט אז איך מוז זיין זייער פארזיכטיג. אויב סערגע האט מיר געזען, גאָרנישט קען האַלטן אים פון פשוט שטופּן איריניאַ אין די טאַנק. װע ן אי ך בי ן ארוי ף אוי ף ד י טרעפ ן או ן בי ן צוגעקומע ן או ן ארוי ס פו ן דע ר טאנק , ד י באשעפענישן , איריניע , הא ב אי ך ניש ט געוװסט , װא ס הא ט מי ט אי ר געקענ ט פאסירן . מייַן דאַרט סימד ווי דער בעסטער אָפּציע. איך האב ווידער געהערט דעם גערויש הינטער מיר. ווען איך איז געווען וועגן צו דרייען אַרום, סערגע האט עפּעס וואָס דיסטראַקטיד מיר.
  
  
  ער האָט זיך אַרײַנגעבויגן מיטן קאָפּ, אַ קאָפּ דאָס אויער, און געפרעגט: „וואָס איצט, חבֿרים? האָבן איר אלץ געוואלט צו זאָגן אַז איר ווילן צו זען מער פון איר? ע ר הא ט זי ך ארוי ס מי ט דע ר פרײע ר האנט , אנגעכאפ ט דע ם פראנט ן פו ן איריניא ס קלײד , או ן זי ך אפגעריס ן אי ר קערפער . ער האט געמוזט נעמען צײט אײדער זי איז געװען אינגאנצן נאקעט. — ביטע — האט ער געשריגן. "איז ניט דאָס בעסער?" די יאַמ־מיידלעך האָבן געשריגן און אַרויפֿגעשפּרונגען אויפֿן ברעט.
  
  
  איריניע האָט מיך איבערראַשט. ז י הא ט זי ך ניש ט אײנגעשראקן , אפיל ו ניש ט געפרואװ ט צוריקצוטרעטן . זי איז געשטאנען נאקעט און גלאט. צוויי יאַמ־מיידלעך האָבן זיך געשווימען צו דער זייט פונעם טאַנק און האָבן געפּרואווט שפרינגן גענוג הויך צו כאפן איר קנעכל. זי האט נישט געקוקט אויף זיי און נישט אויף סערגע. זי האט געקוקט גלײך אויף דער װאנט. און איך האָב געזען די װינקלען פֿון איר מױל זיך צערײַסן אין אַ קלײן געלעכטער.
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף דער ברענענדיקער װאנט און האט געמוזט האבן געטראכט, אז דאם איז באמת איר גורל. אויב די שרעקלעך באשעפענישן אין דעם טאַנק קענען נישט כאַפּן איר, די ברענען לאַבאָראַטאָריע וועט באַגראָבן אַלעמען אונטער אים.
  
  
  איך איז געווען איבערגענומען מיט די פאַרלאַנג צו שפּילן. איך האב געדארפט גיין צו איר. איך האט צו ווייַזן איר זי איז געווען פאַלש.
  
  
  — טאנצט פאר מיר, אינגעלע, — האט סערגע באפוילן שרעטל. "זאל מיין פרענדז זען וואָס איר זענט אַזאַ אַ טאַלאַנטירט באַללערינאַ, ווייַזן זיי וואָס איר קענען טאָן. וואָס לענגער איר טאַנצן, אַלץ לענגער וועלן מײַנע קריייטערז וואַרטן אויף דיר. אויב דו האלטסט, וועל איך צוציען דעם ברעט״. ער האט אראפגעקניט און געשטעלט די האנט אויפן ראנד פון ברעט.
  
  
  די יאַמ־מיידלעך זײַנען משוגע געװאָרן. איריניע האָט אָנגעהויבן טאַנצן, אָבער דאָס איז נישט געווען אַזאַ טאַנצן, וואָס מע זאָל זי לאָזן אויף דער בינע. עס איז געווען אַ טאַנץ פון פאַרפירן. די יאַמ־מיידלעך האָבן זיך געשפּרונגען העכער און העכער. סערגע האט זיך געקנײטלט מיט א האלב אפענעם מויל, װי פארכאפט. איך בין ארויף די טרעפ. בעת גיין, איך גערירט מיין ביקס גאַרטל. די האָר אויף מיין האַלדז זענען געשטאנען אויף אַ סוף. איך בין געװען בײם פוס פון די טרעפ, און סערגע האט מיך נאך נישט געזען, אבער כ׳האב געפילט, מער װי כ׳האב געזען, א באװעגונג.
  
  
  איך האב עס געזען ארויס פון די אויגען ווינקל. אי ך הא ב זי ך אנגעהויב ן אומקער ן או ן דערזע ן א שאט ן זי ך גליטש ן הינטער ן מי ר או ן זי ך דערשינע ן הינטער ן מיר . א אייביקייט איז דורכגעגאנגען איידער איך האב זיך ארומגעדרייט. אי ך בי ן געװע ן האלבװעג , װע ן אי ך הא ב געפיל ט א שאטן , װא ס אי ז צוגעקומע ן צו ם מיר , פו ן א הוי ז הילצערנ ע באלקן .
  
  
  ד י אנגעקומענ ע פאראויס ־ באװעגונ ג הא ט זי ך געשטעל ט א קלײנע ר האריקעין . די געשטאלט האט מיך אנגערירט מיט א גרויםן. איך טריפּט, געפרוווט צו צוריקקריגן מיין וואָג און געפאלן אויף די באַטאָנען שטאָק. די הענט האָבן מיך געצויגן, געפּרוּווט צוקומען צו מײַן האַלדז; מיין קני איז געווען צוגעדריקט צו מיין רוקן. עפע ס אי ך הא ב געלונגע ן זי ך אומקער ן או ן כאפ ן דע ם מענטש . איך שלאָגן אים און מיסט. אבער איך געזען ווער עס איז - וואַסילי פּאָפּאָוו!
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 14
  
  
  
  
  
  
  
  
  פּאָפּאָוו האָט געטראָגן אַ וואָלענע סוועטער. איך האב אים אנגעכאפט און אים אפגעשטופט פון מיר. מי ר זײנע ן געװע ן א ן דע ר זעלבע ר כח , אבע ר ע ר אי ז געװע ן אי ן א שטערונג . איך האָב אים געקענט. איך פארבראכט שעה צו לערנען יעדער דעטאַל פון זיין לעבן. איך האָב געוואוסט זיין רעאַקציע, איך געוואוסט ווי ער טראַכט, ווי ער האָט געקעמפט. ער האט נישט געהאט קײן שאנס.
  
  
  אַזוי איך געמאכט צייט פֿאַר אים. איך האָב חושד געווען אַז סערגע וועט זען דעם קאַמף אַנפאָולד. איך האָב אָנגעכאַפּט פּאָפּאָוו און אים געשלאָגן מיט דער רעכטער האַנט אין פּנים. ם׳הא ט זי ך געפונע ן א שטומף . אבע ר אי ן דע ר גרויםע ר לאבאראטארי ע הא ט מע ן געהער ט נא ך א גערוי ש — דא ס קראכ ק פו ן ברענענדיק ן האלץ .
  
  
  סערגע האָט געשאָסן און דער באַטאָנען אונטער מײַן רעכטן פֿוס האָט זיך צעבראָכן. דער קויל האָט זיך אָפּגעשפּרונגען און האָט געטראָפן אַ קליינעם גלעזערנעם טאַנק לעבן מיר. א לאך האט זיך באוויזן מיט א קלאנג ענלעך צו צעריסענע פאפיר. איך האָב זיך אויסגעדרייט צו האַלטן פּאָפּאָוו צווישן מיר און סערגע. פו ן זײ ן הויכע ר שטעלונ ג הא ט ע ר שוי ן געהא ט א מעגלעכקײ ט מי ך אומגעשטערט , אבע ר אי ך הא ב ניש ט גענו ג אפגעשטעלט , אי ם צ ו געב ן ד י מעגלעכקײ ט צ ו טאן .
  
  
  פּאָפּאָוו איז אַזוי שווער געפֿאַלן אויף די קני, אַז זײַן האַנט האָט אָנגערירט דעם באַטאָנען דיל. מי ר האב ן בײד ע געשװיצט . דער רויך איבער אונדז האט זיך געדרײט װי א רוח איבער דער סטעליע. פּאָפּאָוו האָט זיך ערהוילט, און זינט איך בין געווען זיכער, אַז איך וועל אים באַזיגן, אַזוי זיכער, אַז איך וועל האַלטן די גאַנצע צײַט, האָב איך אים צוגעלאָפֿן. ער האט זיך גיך אויפגעהויבן פון דער דיל מיט א שמאלן מעסער אין דער האנט. ער האט שטילערהייט אויפגעהויבן די האנט אין א בויגן.
  
  
  לכתּחילה האָב איך גאָרנישט דערפֿילט. אבער דאן האט דאס בלוט פון מיין רעכטן ארעם אנגעהויבען דורכשלעפן דורך מיין ארבל. און מיט דעם בלוט איז געקומען ווייטיק.
  
  
  מיין ענטפער איז געווען אויטאָמאַטיש. איך שפּרינגען צוריק, וואָס ווידער האט מיר אַ גאַנץ פרייהייט פון קאַמף. סערגע האָט ווידער פייערד; איך פּעלץ ווי אַ שטיק פון די פינגער פונ פוס פון מיין שוך האט אַראָפּ דעם מאָל. איך טויב אויף לינקס. ד י קויל ן הא ט זי ך צוריקגעבראכ ט אי ן גלאזע ר טאנק , גאנ ץ נאענ ט צו ם ערשט ן לאך . דא ס מא ל הא ט זי ך געפונע ן א הויך , װ י א נעגל , ארײנגעטריב ן אי ן א טאװעלע , א קריכנדיקע ר קלאנג . עס האט אויסגעזען ווי דער טאנק איז צעפאלן. פּאָפּאָוו איז געשטאנען צווישן מיר און סערגע. ער האָט מיר שאַטן און דאָס איז געווען זיין בטחון. איצט האָט ער באַשלאָסן מיך צו פֿאַרטיקן.
  
  
  איך האב זיך צוריקגעבויגן ווי ער האט זיך צו מיר צוגעבויגן האלב וועג מיט דעם מעסער פאר זיך. ער האָט געשמײכלט און די שראַם אויף זײַן באַק האָט זיך פֿאַרוואַנדלט אין אַ האַלבע לבנה. איצט איז ער געװען פול מיט בטחון. ער האָט מיך שאַטן און ער האָט דאָס געוווּסט. נאָר ער האָט איצט געמוזט טאָן, איז מיך גיך פֿאַרמאַכן.
  
  
  איך האב פאר מיר אויסגעשטרעקט בײדע הענט מיט אפענע פאלעם. איך האב זיך א מאמענט געבויגן איבער די קני. איך זאָל האָבן צוכאַפּן איינער פון די גיפט וואַרפשפּיזל פון מיין גאַרטל, אָבער אַראָפּלאָזן מיין האַנט, איך וועל געבן עס אַ געלעגנהייַט. ער האָט געקאָנט שלאָגן נידעריק מיט דער שפּיץ פֿון דעם מעסער אַרויפֿווײַזנדיק און עס אַרײַנרײַבן צווישן מײַנע ריפן און אין האַרצן אַרײַן.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו רעכטס און מיט די לינקע פוס געכאפט צו מיין האַנטגעלענק. ער איז צוריק געשטרויכלט. איצט איך בין אַוועק וואָג. איך האב זיך צו אים אויסגעדרייט ווי ער האט ווידער פרובירט צו שפרינגן פאראויס. מי ר האב ן זי ך ארומגערינגלט .
  
  
  איך האָב ניט געקענט ריזיקירן צו קוקן אויף סערגע, אָבער איך האָב אים געהערט הוסט. ער איז געווען העכער פֿון אונדז, און איך האָב חושד געווען, אַז דער רויך האָט אים דערגרייכט. פּאָפּאָוו איז געשטאַנען אויף לינקס און זיך געדריקט. איך בין אַװעקגעטרעטן און געכאַפּט זײַן האַנט מיט בײדע הענט. די מעסער איז געווען רעכט אין פראָנט פון מיין פּנים. זיין האַנט איז געווען אויף מיין לינקס אַקסל. ער האט געפרואװט צוריקציען, פרובירט ארײנצושטופן דעם מעסער אין רוקן.
  
  
  איך בין געפאלן אויף די קני. אין דער זעלביקער צייַט, איך געצויגן זיין האַנט מיט די מעסער. איך פּעלץ זיין מאָגן אויף די צוריק פון מיין קאָפּ.
  
  
  אי ך הא ב װײטע ר געצויגן , ארויפגעלײג ט דע ם קא פ אויפ ן בויך , או ן זי ך שנע ל אויפגעשטעל ט . איך פּעלץ זיין פול וואָג ווי זיין פֿיס לינקס דער שטאָק. אי ך הא ב װײטע ר געצויג ן זײ ן האנט . די פיס זײנען געװארן העכער און העכער. ווען איך פּעלץ זיין וואָג אויף מיין צוריק אָפּרוען, איך לאָוערד זיך ווידער און געצויגן זיין האַנט. ער איז געפלויגן איבער מיר. ווען ער איז פארביי מיר געפלויגן דורך דער לופט, האב איך זיך ארויפגעפאלן און געלאזט זיין האנט. אויף א מאמענט האט זיך אויסגעזען ווי ער טוהט. איך האב געכאפט אז ער פליט גלייך צום געקראכן גלאז טאנק.
  
  
  ער האט עס אנגערירט מיט די פיס. צוליב אַ צונויפשטויס מיט דער זייט פונעם טאַנק, איז זיין פלי פאַרהאַלטן געוואָרן אַ ביסל, אָבער דערנאָך איז ער ווייטער געפלויגן. די קני זענען געווען א ביסל געבויגן. דאם גלאז איז שוין געװארן אפגעשװאכט פון צװײ שיסן. עס איז געווען אַ הויך קראַך ווען זיין פֿיס צעברעכן דורך די גלאז. דעמאָלט איך געזען שראַפּנעל קראַך אין זיין לעגס ווי ער פלו. ער האט געשריגן הויך. דאָס מעסער איז אַראָפּגעפֿאַלן פֿון זײַן האַנט. ארום האט זיך געבראכן גלאז. מיט א הויך גערויש האט דער טאנק דעקל אנגעהויבן צופאלן.
  
  
  איך האב נישט געקענט זען וואס סערגע האט געטאן. איך קען נאָר טרעפן אַז ער איז געווען אַזוי באַוועגלעך ווי איך געווען. א שפּאַלטן רגע איז דורכגעגאנגען. איך האָב געזען שאַרדז פון גלאז ראַבינג קעגן פּאָפּאָוו ס גוף. דער מאגן איז שוין געװען אין לאך, א ביסל שפעטער די ברוסט, און דאן איז דאס גלאז צוגעפאלן װי א קארטן הויז.
  
  
  איך בין צוריקגעשפרונגען ווי גלאז האט זיך ארום מיר געקלאפט. איך האב געזען שראפנעל אויפן האלדז פון פאפאוו ווען די באנק איז צופאלן. דע ר גערוי ש אי ז געװע ן טויבנדיק . פּאָפּאָװס קערפּער האָט זיך װי געקרימט און זיך צעקריצט, װען ער איז געפֿאַלן צװישן די שטיקלעך. אבע ר װע ן ע ר אי ז געפאל ן אויפ ן דיל , אי ז ע ר געלעגע ן אומבאװעגנדיק . דערנאָך האָב איך זיך צו אים צוגעבויגן.
  
  
  די היץ איז געװארן דריקנדיק. איך האב געשוויצט און די לופט איז געווען רויך. פּאָפּאָווס קליידער זענען געווען צעריסן. איך האב איהם געקוקט און דערזען בלוט און צעריסענע קלײדער. ער איז געלעגן אויף דער זײט. איך האב עס איבערגעדרייט מיט מיין פוס. אײנע פון די גרויםע גלעזער האט אים ארײנגעשטעקט אין האלדז. דער פראַגמענט האָט מיט די שורה פון זיין האַלדז געשאפן אַ דרייעק. עס איז קיין צווייפל - פּאָפּאָוו איז טויט.
  
  
  איך האָב געהערט אַ הויך קלאַפּ און פּעלץ עפּעס אָנרירן מיין אַקסל. סערגע האט נאכאמאל געשאסן און די קויל האט זיך אפגעשלאגן פון מיין לינקע אקסעלע.
  
  
  איך האב זיג־זאג ארויף די טרעפ און געשפירט מיין גארטל מיט מיין וואפן. סערגע שאָס ווידער און מיסט. איך האב געזען אז אירניע איז נאך אויף דער פּאָליצע. דער רויך איבער איר קאפ האט זיך געדרימלט אין אלץ דיכטער שיכטן. די יאַמ־מיידלעך האָבן זיך געציטערט, װי ליאַלקעלעך, און געמאַכט אַ קרעכצן. איך געמאכט עס אַראָפּ די טרעפּ איידער סערגע קען דרייען ווידער. ער האט מיך שוין נישט געקאנט זען. אי ך הא ב גענומע ן פו ן מײ ן גארט ן א דרײםע ר או ן אי ם געװארפ ן אײנע ם פו ן ד י גיפט . אי ך הא ב גענומע ן א ן אנדע ר פײ ל או ן אי ם געהאלט ן אי ן דע ר האנט . דערנאָך בין איך אַראָפּ די טרעפּ.
  
  
  סערגע האט מער נישט אכטונג געטאן אויף מיר. ע ר הא ט זי ך אראפגעקראכ ט או ן אויסגעשטרעק ט ד י פיסטאל ע צ ו איריניא , געשװאויג ט מי ט דע ר צװײטע ר האנ ט דע ם ברעט . איריניע האט שוין נישט געטאנצט, זי האט געהויבן מיט די הענט, פרובירט צו האלטן איר באלאנס. זי האט געשאקלט אהין און צוריק אויפן ברעט. איצ ט הא ט זי ך דערזע ן ד י שרעק . די יאַמ־מיידלעך האָבן אױפֿגעהערט שפּריצן און שרײַען. ז ײ האב ן זי ך לאנגזא ם געשװאומען , אויפגעהויב ן ד י קעפ ן איבע ר דע ר װאסער , או ן אנקוק ן אוי ף איר . זיי געמאכט מיר טראַכטן פון שאַרקס ווארטן צו רויב.
  
  
  װע ן אי ך בי ן געװע ן אוי ף דע ר צװײטע ר טרעפ , הא ב אי ך גלײ ך גענומע ן צילן , או ן געשאס ן ד י לופט־פּיסטויל . מיט א שיסן איז דער פײל פארבײ סערגעס קאפ און איז פארלוירן געװארן אין דעם רויך איבער אים. אי ך הא ב דערהער ט א װײכ ן טא ן װ י א פײ ל הא ט דורכגעפיר ט דע ם סטעליע .
  
  
  כמע ט גלײ ך הא ב אי ך אנגעלאד ן א צװײט ן פײל . סערגע האט אפילו נישט באמערקט אז איך האב געשאסן. איריניע האט אנגעהויבן פארלירן איר באלאנס. איך האט צו האַלטן אים פון פּולינג אַז ברעט אויס.
  
  
  — קראסנאָוו! — כ׳האב א װילדע געברומט. איך האב נאך געהאט דריי טריט צו נעמען.
  
  
  ער האט זיך ארומגעדרײט מיט דעם זעלבן װילדער בליק אין די אויגן. ער האט אויפגעהויבן דעם ביקס צו פייערן. אבער אײדער ער האט געקאנט רעדן װעגן דעם, האב איך געצויגן דעם צינגל פון דער לופט־פּיסטאל. אן אנדער כיסינג געזונט. דער פײַל האָט אים געטראָפן אין ברוסט. ער האט גענומען א טריט צו די טרעפ. ע ר אי ז געשטארב ן געשטאנע ן או ן זי ך צוזאמגעבראכ ט פאראויס , האלטנדי ק ד י ביקס ן פא ר אי ם . זײ ן פני ם הא ט אנגעריר ט דע ם צװײט ן טריט , או ן ע ר אי ז מי ר פארבײגעפארן . אבער איך האב אים נישט צוגעקוקט. איך איז געווען אין די שפּיץ פון די טרעפּ קוקן בייַ ירינאַ. ז י הא ט זי ך געשפאק ט אוי ף לינק ס או ן געמאכ ט מי ט ד י ארע ם משונהדיק ע קרײזלעכ ע באװעגונגען .
  
  
  און דעמאָלט זי געפאלן.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 15
  
  
  
  
  
  
  
  
  אבער זי איז נישט געפאלן אין גאנצן אין וואסער. ז י אי ז געפאל ן אויפ ן ברעט , זי ך ארומגערינגל ט איבע ר דע ר ראנד , אבע ר דערזע ן א געלעגנהײ ט צ ו כאפ ן דא ם ברעטל . אירע פיס האבן זיך אנגעבאנגלט אין וואסער.
  
  
  די יאַמ־מיידלעך האָבן זיך דערפֿרײט. איך האב געכאפט נאך א פײל פון מיין גאַרטל און עס אריינגעלייגט אין מיין פּיסטויל. איך בין אַרײַן אויפֿן ברעט.
  
  
  די ערשטע דרײַ מענער זײַנען אַרױס פֿון װאַסער און האָבן געװאָלט אָנכאַפּן איריניע בײַם קנעכל. מיין פּיסטויל פייַל שלאָגן איינער אין די רעכט באַק. צען סעקונדעס שפּעטער, ער איז געווען טויט און דערטרונקען געווארן אין דעם טאַנק.
  
  
  די אנדערע האבן נישט געוואוסט וואס צו טראכטן. ז ײ זײנע ן געװע ן פארזיכטיק , װײטע ר שװימע ן אונטע ר איריניע , או ן אײנע ר אי ז אפיל ו צ ו אי ר ארויפגעשפרונגען . זי האט געפרואװט זיך צוריק ארויםקריגן אויפ׳ן ברעט, אבער יעדעס מאל װאם זי האט ארויפגעשטעלט די קני, פלעגט איינע פון די יאַמ־מיידלעך ארויפשפרינגן אנכאפן איר קנעכל און זי אראפציען. ער דעמאָלט געשווינד דייווד איידער איך קען פייַער אנדערן פייַל. אי ך בי ן פארזיכטי ק צוגעקומע ן אי ן איריניע . אי ך הא ב ארײנגעלײג ט אנדער ע פײ ל אי ן ד י ביקסן . איריניע האָט אויסגעלײגט די עלנבויגן אױפֿן ברעט, װי עס װאָלט געלעגן אין ים, און דאָס איז געװען דאָס אײנציקע שטיק צעבראָכענע האָלץ, װאָס זי האָט זיך געקאָנט אָנהאַלטן. די מידקייט איז געווען אויף איר פּנים. דער ברעט איז געלעגן פארזיכערט איבערן טאנק, אצינד האט זיך געטרעטן איבערצופאלן.
  
  
  איך האב געקוקט אויף די ברענענדיקע ווענט צו זען וויפיל צייט מיר האבן געבליבן. ד י װײטסט ע װאנט , װא ס אי ך הא ב ערשט ן געזע ן אי ז כמע ט אינגאנצ ן פארשװאונדן . אי ך הא ב געזע ן גלײ ך דור ך דע ר פינצטערע ר נאכט . די פלאם האט געברענט און איז אויסגעגאנגען. דע ר פײע ר הא ט זי ך איצ ט באװעג ן איבע ר דע ר סטעליע , או ן אי ך הא ב זי ך דערזען , א ז ד י באלק ן װעל ן באל ד צוזאמפאלן . די וואנט אויף מיר לינקס האט שטארק געברענט. די רויכיקע לופט האָט מיך אָנגעהויבן דערשטיקן. מיט יעדער אָטעם איך גענומען, איך פּעלץ אַ ברענען געפיל אין מיין האַלדז און לונגען.
  
  
  איצט בין איך געווען נאָענט צו איריניע. אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק אראפגעקלאפט , געשטעל ט אײ ן קני א אויפ ן ברעט . איריניע האָט מיך געפּרוּווט אָנכאַפּן.
  
  
  ― נעם מײַן האַנט ― זאָג איך. זי האט אויסגעשטרעקט די האנט.
  
  
  "יאַממיידלעך" האָבן מער און מער אויסגעזען ווי הייפיש. איצ ט האב ן ז ײ אונד ז געקוקט , שװימע ן אהי ן או ן צוריק . אַמאָל און דעמאָלט איינער פון זיי וואָלט מאַכן אַ מאָדנע קריקינג געזונט.
  
  
  איך פּעלץ איריניאַס פינגער אויף מיינע. די יאַמ־מיידל איז הויך געשפרינגען און אַ שלאָגן מיטן קאָפּ אויפן ברעט. דער ברעט האט זיך געשװאויגן אויף לינקס. אי ך בי ן געפאל ן אוי ף בײד ע קני ן או ן געכאפ ט ד י זײ ט פו ן ברעט . א פּיסטויל מיט אַ פייַל איז געפאלן צווישן די קני. איך ליג אויף אלע פיר. איריניעס פֿיס זענען צוריק אַראָפּגעזונקען אין וואַסער. די יאַמ־מיידלעך האָבן זיך אַרומגערינגלט פּונקט אונטערן אויבערפלאך, שווימען אָן מיאוס.
  
  
  איך בין קריכן צו איריניע. זי האט זיך געראנגלט צו שטעלן די קני צו דעם ברעט, און מיט יעדן באװעגונג, װאם זי האט געמאכט, האט זי זיך ערגער גע־ װאקללט.
  
  
  ― רויק זיך, ― זאָג איך. — ווארט , ווען איך בין מיט דיר .
  
  
  זי איז געבליבן רואיק. איך האב געווארט ביז איך בין זיכער געווען אז די יאַמ־מיידלעך קוקן אויף מיר, דאַן האָב איך געשטעלט דעם דאַרט ביקס אויף דער פּאָליצע און נאָר זיך געמאַכט צו דערגרייכן איריניע. ז ײ האב ן אוי ף דע ם געװארט . איך האב געזעהן איינעם פון זיי טונקען א ביסל און גיי שטייען אונטער איריניא. בשעת ער איז געווען אונטער וואַסער, איך אויפשטיין די ביקס ווידער און איצט אַימעד בייַ דעם אָרט ווו איך געדאַנק די יאַמ - מיידל קען דערשייַנען. ער האָט זיך טאַקע באַוויזן. איך פייערד.
  
  
  דע ר פײ ל הא ט געטראפ ן דע ם יאַמ־מײד ן אי ן ד י גילדן , אויפ ן זײ ט פו ן האלדז . ע ר אי ז מי ט א שטארקע ר שפרי ץ צוגעשפרונגען , זי ך מי ט א רגע , זי ך געשטארבענע ן או ן זי ך געזונקע ן צו ם אונטער ן פו ן טאנק .
  
  
  אי ך הא ב געכאפ ט א נײע ם פײ ל אי ן גאַרטל , או ן זי ך געקריכ ט צ ו איריניע , טראכטנדי ק װעג ן סערגע , װעלכע ר אי ז געלעג ן נעב ן מי ר מי ט א פיסטאל , בײ ם פוס ס פו ן ד י טרעפ , או ן אוי ף פאפאוו ן מי ט זײ ן מעסער ל אויפ ן צעבראכענע ם טאנק . דעמאָלט איך געדאַנק פון זיך קריכן צוזאמען אַ וואַבבי פּלאַנקען בשעת אַ גרופּע פון יאַמ - מיידל מענטשן אַרומרינגלען אין די וואַסער אונטער וואַסער און איך האָבן קיין וואָפן האַנטיק.
  
  
  איריניע האָט אַ אָטעם געטאָן, ווען איך האָב צו איר אויסגעשטרעקט מיין האַנט. זי האט אנגעכאפט מיין האנט מיט בײדע הענט און זיך אװעקגעזעצט אויפן ברעט. זי האט זיך צוגעדריקט צו מיר. "אָה, ניק," זי געזאגט. "איך האב געטראכט ..."
  
  
  "ווארט! מיר זענען נאָך נישט זיכער! אונדזער מענטשן וואָלט ווי דעם ברעט צו פאַלן אין די וואַסער. מיר נאָך דאַרפֿן צו באַקומען צו דעם ברעג." אַז זי האָט זיך אַ נײַד געטאָן, האָב איך געזאָגט: „איך לאָז דיך איצט אַװעק.
  
  
  "ניין!" זי האט זיך פארצווייפלט צו מיר צוגעדריקט, אזוי אז דער ברעט האט זיך נאך מער אנגעהויבען צו שווינדלען.
  
  
  ― רויק זיך, ― זאָג איך, געהאָלפֿן מײַן קול רויִק. - עס איז בלויז אַ מעטער אָדער דרייַ צו די ברעג. אויב מיר פּרובירן צוזאַמען, מיר זאלן פאַלן אַוועק די ברעט. נעם מיין האנט. איך גיי צוריק פארזיכטיג, און דו קומסט מיט מיר, אקעי?
  
  
  זי האט א ניד געטאן. זי האט אנגעכאפט מיין האנט און אויסגעשטרעקט איין ארעם צו די קני. איצט האט רויך באדעקט דאס וואסער. טראָץ די פלאַמעס צוזאמען די ווענט און סטעליע, איך איז געווען קאַלט. די אײזיקע נאכט־לופט האט זיך געדריפט דורך די לעכער אין די װענט. די פלאמען האבן געגעםן א שטיק פון דאך, און דער װינט איז געקומען דורך דעם לאך. א שאד אז ם׳איז מער נישט געװען קײן שנײ. אי ך הא ב געפיל ט א ציטער ן — או ן אי ך בי ן געװע ן אינגאנצ ן אנגעטאן . איך האב מיך געקענט פארשטעלן וואס די נאקעטע און נאסע איריניע איז יעצט דורכגעגאנגען.
  
  
  דער שנייד אין דער האַנט, וואָס איך האָב געהאַט אין דעם קאַמף מיט פּאָפּאָוו, איז נישט געווען טיף, אָבער עס האָט מיר געשטערט. איריניע האָט גאָרנישט געוואוסט וועגן דעם, און דאָס איז געווען די האַנט וואָס זי האָט אָנגעכאַפּט. איך האב זי אפגעשטופט און זי צוגעצויגן מיט מיר. מיר זענען געגאנגען אינטש ביי אינטש. יעדעס מאל, װאם איריניע האט געציטערט, האט זיך דער ברעט געשװינדלט. עס זענען געווען צו פילע זאכן איך געהאט צו געדענקען אין אַמאָל. כ׳האב געמוזט אכטונג געבן אויפן ברעט אז ער זאל נישט ארײנפאלן אין װאםער. דא ן זײנע ן געװע ן ד י יאַמ־מײדלע ך מענטש ן װא ס האב ן צװיש ן אונד ז געשװאומע ן או ן טײלמא ל זײנע ן ארויפגעקומע ן צ ו זען , װ י װײ ט מי ר זײנע ן פו ן זײ . פּלוצלינג וועט איינער פון די רוען באשעפענישן אונדז באַפאַלן, און מיר וועלן זיין אין קאָנפליקט. און דעמאָלט עס איז געווען ווייטיק אין מיין האַנט. און פֿײַער! מײנ ע אויג ן זײנע ן שוי ן געװע ן װאסער ן פו ן רויך . די היץ פון די פלאמען איז צומאל געווען אומדערטרעגלעך, און אויב איך האב נישט געפילט די היץ, איז אויך געקומען פון אינדרויסן אן אייזיגע קעלט. די זעלנער האבן אויסגעלאשן דאס פייער, וואס ברענט נאך. קלאר האט איינער גענומען די לייצעס און האט געגעבן באפעלן. צװ ײ פײערלע ך האב ן איצ ט געגאס ן אײז־װאםע ר אוי ף ד י פלאמען , פו ן דרויס ן . אבער קײנער האט נישט געטאן קײן זאך װעגן די פלאמען און רויך אינעװײניק.
  
  
  איריניע האָט דעמאָלט אָנגעהויבן ציטערן שטאַרק. דער ברעט האט זיך געהויבן. איך געהאלטן עס מיט איין האַנט און די ברעט מיט די אנדערע. מי ר זענע ן געזעס ן אומבאװעגנדיק , װ י אײז־שטאטוען . איריניע האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר מיט אַ פאַרצווייפלט בעטן בליק. כ׳האב געשמײכלט, מיט בטחון האפן אויף איר. "בלויז איין מעטער לינקס," איך געזאגט.
  
  
  — איך... איך פרײז — האט זי געזאגט, װידער ציטערנדיק.
  
  
  — װע ן מי ר זײנע ן דארט , װעל ן מי ר אײ ך באקומע ן סערגע ס קלײדער , דעמאל ט װעל ן מי ר גײ ן צורי ק אי ן אפיס , אונד ז אנטאן , ד י סאלדאטן , זײנע ן פארנומע ן מי ט ארבעט ן ד י פײערלעשער , מי ר קענע ן גלײ ך גײ ן צ ו דע ר טראק . דאס פייער וועט ווארשיינליך פארניכטן די איבערבלייבענישן פון דעם לאבאראטאריע, מיר וועלן דורכגיין, וועט איר זען.
  
  
  זי האט געפרואװט שמייכלען. די פאַרצווייפלונג איז פאַרשווונדן פון איר אויגן. און אין דעם מאָמענט איינער פון די יאַמ - מיידל באַשלאָסן צו פּרובירן.
  
  
  איך האב אים געזעהן קומען, אבער עס איז שוין געווען צו שפעט. אפילו אויב איך וואָלט געזען עס פריער, איך וואָלט נישט וויסן וואָס איך קען טאָן וועגן אים. ער איז טיף געטויבן און איז גלײך אויפגעשטאנען פון אונטן. איך האב געזען ווי זיינע פינגער שאפן דאס וואסער. זײנ ע אויג ן זײנע ן געװע ן ברײ ט אפענ ע או ן קוקנדי ק אוי ף אונדז . ער איז ארויף ארויף און אויפגעשפרונגען. ער האט נישט געקאנט אנכאפן מיך אדער איריניא, נאר ער איז געקומען אזוי װײט, אז ער האט געקאנט שלאָגן דעם ברעט מיט די געקלעפטע פויסטן.
  
  
  דער ברעט האט געוואלדיק געשאקלט אהין און צוריק. איריניע האָט מיך געפּרוּווט אָנכאַפּן. און דעמאָלט דער סוף פון די פּאָליצע סליפּט אַוועק די ברעג פון דעם טאַנק. דער ברעט איז געפאלן אין וואסער.
  
  
  איך האב אנגערירט דאס וואסער מיט'ן רוקן. איך פּעלץ עס פאַרשטייַפן אַרום מיר, ווייקן מיין קליידער. נאָר אײדער מײַן קאָפּ האָט זיך געפֿאַלן, האָב איך געהערט הילכיקע קולות. כ׳האב געמוזט גײן קײן איריניע און זי פראבירן צו באשיצן. יאַמ־מיידלעך האָבן מיך נישט פֿאַראינטערעסירט; זײ האבן זי נאר געװאלט כאפן.
  
  
  מײַן קאָפּ האָט זיך אױפֿגעהױבן איבערן װאַסער. אי ך הא ב אי ם געציטער ט או ן א קוק ט אויפ ן טאנק . ווען איך האב צוגעקוקט, האב איך זיך דערגרייכט און אויסגעטאן די שיך.
  
  
  דרײַ יאַמ־מיידלעך האָבן אַרומגערינגלט איריניע און געשריגן הויך. עס האָט זיי אויסגעזען ווי עפּעס נײַס, עפּעס וואָס זיי האָבן זיך ווייג געדענקט אָבער נישט געוווּסט וואָס צו טאָן דערמיט. אָבער זיי וועלן דאָס באַלד געדענקען. איריניע האָט מיט איין האַנט געהאַלטן אויף דעם ברעט.
  
  
  אַז איך האָב אױסגעטאָן די שיך, בין איך צו איר אַװעקגעװוּמען. דאס קװיטשען גערויש אין טאנק האט געקלונגען פיל ערגער. די דרײַ יאַמ־מיידלעך האָבן אָנגעקוקט מיר אָן אינטערעס. איך בין מיסטאָמע געווען צו ענלעך צו זיי צו זיין טשיקאַווע. אבער מיט איריניאַ אַלץ איז געווען אַנדערש.
  
  
  איך האָב געוואָלט, אַז זיי זאָלן זיך פֿאַראינטערעסירן אין מיר. איך האָב געוואָלט, אַז זיי זאָלן פֿאַרגעסן איריניאַ און זיך קאָנצענטרירן אויף מיר. איך דארף צו טאָן עפּעס צו אָנצינדן דעם אינטערעס.
  
  
  א חו ץ פו ן ד י דרײ , װא ס האב ן ארומגערינגל ט איריניע , האב ן ד י איבעריק ע געשװאומע ן אונטע ר אי ר אונטע ר אי ר או ן זי ך פו ן צײ ט צ ו צײ ט אויפגעשטאנע ן או ן ארויסגעטראג ן זײער ע קרעקן . איך האב נישט געוואוסט וויפיל עס זענען געווען אין טאנק.
  
  
  איך בין געשוועמען צו די פלאָוטינג ברעט און שאָקלען מיין קאָפּ ווען איריניאַ אויסגעשטרעקט איר האַנט צו מיר. אויב די לעצטע דריי יאָר וואָלטן איר געווען אַ נייטמער, וואָלט דאָס גאָרנישט באַטײַט אין פאַרגלײַך מיט דער שרעק וואָס איך האָב איצט געזען אין אירע אויגן.
  
  
  איך האב גערופן די יאַמ־מיידלעך. - 'העלא!'
  
  
  ז ײ האב ן מי ך א מאמענט ן געקוקט , או ן דא ן האב ן זי ך זי ך צוריקגעקער ט קײ ן איריניע .
  
  
  עס איז געווען איין וועג צו אינטערעסירן זיי. איך פּושט איריניאַ צוזאמען די פּאָליצע. זי האט געקוקט אויף מיר. איך האב מיך געקװעטשט צװישן איר און דעם מאן נעבן איר. װע ן ע ר הא ט זי ך דערגרײכט , הא ב אי ך אראפגענומע ן זײ ן האנט . די אנדערע צוויי האבן צוגעקוקט. זיי האבן נישט געוואוסט צי איך בין אַ סאַקאָנע אָדער נישט.
  
  
  דער יאַמ־מיידל, וועמענס האַנט איך האָב אַראָפּגעקלאַפּט, האָט אויף מיר געקוקט מיט די אויגן, אַזוי אַז זיי האָבן אויסגעזען ראָזעווע. די באקן און די ליפן זײנען געװען געשװאלן. ע ר אי ז װידע ר דערנענטער ט געװאר ן או ן הא ט זי ך צוגעגרײ ט צ ו איריניע . איך האב אים נאכאמאל געשלאגן אויפן אָרעם. ע ר הא ט אנגעהויב ן שרײע ן הויך , ע ר הא ט זי ך אװע ק געשװאומען , צורי ק געקומע ן או ן װידע ר אוי ף מיר . זײנ ע ראזע ע אויג ן האב ן געקוקט א פרעגנדיק ע אוי ף ד י אנדער ע יאַמ ־ מײדלעך . ער האט ניט געוואוסט וואָס צו טאָן. ער געקוקט אויף מיר ווידער און געווארן העכער ווי איינער פון זיי האט אלץ געטאן. דערנאָך האָט ער אַרײַנגעשלאָגן די הענט אין וואַסער. איצט בין איך געווען צווישן אים און איריניע. די אנדערע צוויי האבן אויפגעהערט שפילן צו קוקן אויף מיר. איך בין געווען גרייט. איך האב מיט אלע כוחות ארויסגעלאזט מיין פויסט. דער קלאַפּ האָט געטראָפן איינעם פון זיי פּונקט אונטערן רעכטן אויג אויף דער באַק. הינטער אים איז געװען גענוג קראפט אים צוריקצושטופן א מעטער.
  
  
  איצט איך איז געווען אַזוי נאָענט אַז איך קען אָנרירן די יאַמ - מיידל האלטן יריניאַ. איך האָב געקוועטשט זײַן גליטשיק האַנטגעלענק. דערנאָך איז פּלוצלינג דער איינער וואָס איך האָב געשלאָגן אַרויפגעקומען הינטער מיר און איך פּעלץ אַ האַנט קלעמערן אַרום מיין האַלדז, וואָס האָט געפֿירט מיין טראַטשעאַ צו שפּאַנונג.
  
  
  מיין קאפ איז געווען אונטער וואסער. דער דרוק אויף מיין האלדז איז געוואקסן. איך האב צוריקגעשטופט ביידע עלנבויגן און זיך געפרואווט באפרייען. דער דרוק איז געוואקסן. ער האָט מיך געשלעפּט צו די דנאָ פון דעם טאַנק. ם׳האט מיר אויסגעזען, אז כ׳קאן נישט אנטלויפן פון זײן כאפ.
  
  
  װע ן אי ך הא ב דערזע ן א ז ע ס אי ז געװאר ן פינצטער , װ י א געדיכט ע פארהאנג , פא ר מײנ ע אויגן , הא ב אי ך אנגעהויב ן צ ו קריצן . איך געפרואווט אַלע די קאַראַטע טעקניקס איך געוואוסט, אָבער גאָרנישט געקומען פון עס. איך האָב געוואוסט אַז ער קען אָטעמען אונטער וואַסער. איך געוואוסט ער קען שלעפּן מיר צו די דנאָ פון דעם טאַנק און נאָר זיצן אויף מיר. עס וועט נעמען ניט מער ווי דרייַ מינוט.
  
  
  כ׳האב געקלעמט די צײן. עס איז געווען איין געלעגנהייַט: בלויז זיין פיייקייַט צו אָטעמען אונטער וואַסער. מיר זענען איצט כּמעט בייַ די דנאָ פון דעם טאַנק. אי ך הא ב געקלאפ ט בײד ע פויסטן . איך האב אויסגעשטרעקט מיינע געווער פאר מיר, דאן האב איך געקלעפט די פויסטן אזוי ווייט הינטער מיין קאפ ווי מעגליך. װע ן אי ך הא ב דערפיל ט װ י ז ײ האב ן זי ך אנגעריר ט ד י גילדן , פו ן בײד ע זײט ן פו ן דע ם דזשענטלמא ן האלדז , הא ב אי ך אנגעהויב ן דרײע ן ד י פויסטן .
  
  
  כּמעט גלייך איך פּעלץ אַ האַנט אָפּרוען אויף מיין האַלדז. דערנאָך איך שלאָגן צוריק, פּלייסינג מיין עלנבויגן גלייך אין מיין זייַט. איך האב אנגערירט זיין ברוסט. אי ך הא ב דערהער ט א גערגלענדיקע ר װײטיק . ע ר הא ט זי ך געלאז ט ד י כאפ ן או ן אי ך הא ב געקאנ ט זי ך אומקערן .
  
  
  דעמאל ט זא ל אי ך מי ט איהם האנדלען . איך האָב אָבער געקאָנט טראַכטן וועגן צוויי זאַכן — אָנפֿילן מיינע לונגען מיט לופט און באַקומען קיין איריניע. איך געצויגן די קני צו מיין קאַסטן און רעסטיד מיין פֿיס אויף זיין קאַסטן. דעמאָלט איך סטעפּט און אנגעהויבן צו מאַכן מיין וועג דורך די וואַסער.
  
  
  איך פּעלץ ווי מיין האַלדז מאַסאַלז זענען טרעטאַנינג צו אָפּרוען און וואַסער וואָלט אַרייַן מיין לונגען. דע ר געדיכטע ר פארהאנג , פא ר מײנ ע אויג ן אי ז געװע ן ערשט ן טונק ל גרוי . איצט איז עס געװארן שװארץ, װי א לבנה־לאזע נאכט, דערנאך נאך פינצטערער, אזוי אז אנדערע קאלירן זײנען געװארן קענטיק. עס איז געווארן זייער טונקל לילאַ. איך האָב געפילט אַ ראָד פון פארבן וואָס דרייט זיך: רויט, בלוי, געל פלאַשט ווי יקספּלאָודינג פיירווערקס אין מיין קאָפּ. ס׳אי ז אבע ר ניש ט געװע ן קײ ן קלאנג , נא ר דא ם גערגל , גערגלע ך פו ן פליסיקײט , װ י װ י װאסע ר פלעג ט דורכגײ ן אי ן א ריזיק ן גאם . ס׳האט געקלונגען פון דער װײטן. ס'האט געקלונגען ווי איך האב עס נישט געהערט, עס איז געווען א באוואוינער וואס האט געזען נאך א מענטש דערטרינקען.
  
  
  איך האב איינגעזען אז איך וועל נישט שווימען צום אויבערפלאך. איך בין האַלב סטאַק אין דעם טאַנק. מײנ ע ארע ם זײנע ן געהאנגע ן שוידערלע ך ב ײ מײנ ע זײטן . כ׳האב געפילט א שטארקן חשק צו שלאפן. איך האב געדארפט שלאפן. איך האב מיר געטראכט אז דאס וועט נאר נעמען אפאר מינוט, אז איך וויל נאר געבן מיין קערפער א רו. מי ט גרויס ן װיל ן הא ב אי ך זי ך געצװונגע ן צ ו עפענע ן ד י אויג ן או ן אויפשטײן .
  
  
  ווען איך לעסאָף גאַט איבער עס, איך געווען צעמישט. אי ך הא ב ארײנגעצויג ן א ן אטעם , אבע ר ס׳אי ז געװע ן הײס ע או ן רויך , מײנ ע לונגען . אבער הייס, רויך אָדער נישט, עס איז נאָך לופט. אפֿשר יאַמ-מיידל מענטשן קען אַטהעמען וואַסער, אָבער איך קען נישט.
  
  
  רױך האָט זיך גלײַך געטראָגן איבערן װאַסער אין טאַנק. איך האָב גאָרנישט אַנדערש געזען הינטער דעם טאַנק. עס האט אויסגעזען ווי דער סטעליע איז האלב געגעסן פון עפעס א מאנסטער. דורכן נעפל האב איך געזעהן אראנזשין פלאמען. איין וואַנט פון דער לאַבאָראַטאָריע איז שוין פאַרשווונדן, די צווייטע איז פאַרשווונדן מיט דריי פערטל. אי ך הא ב װידע ר ארײנגעאטעמ ט ד י ברודיק ע לופט ן או ן דא ן הא ב אי ך געפיל ט ד י הענ ט אוי ף מײנ ע קנעכלען .
  
  
  איך איז געווען קלאַפּ אַראָפּ. איך געפרואווט צו טרעטן, אָבער די קאַפּ אויף מיין אַנגקאַלז איז געווען צו שטאַרק. עס זענען געווען צוויי פון זיי, איינער אויף יעדער פוס. איך האב אויסגעשטרעקט מיין רוקן, דערנאך זיך צוגעבויגן פאראויס ווי ווייט איך האב געקענט, ווי איך וואלט געטון א שער שפרינג פון א דייווינג ברעט. איך באַשלאָסן צו באַפאַלן דעם איינער אויף מיין רעכט פוס. כ'האב מיך צוגעבויגן פארויס, האב איך צוגעקלעפט ביידע הענט אין א גרויסן פויסט. איך שלאָגן זיין קין ווי שווער ווי איך קען.
  
  
  ע ר הא ט ארויסגעלאז ט א הילכ ן קראנק ן געשרײ , ענליך , װ י דע ר קלאנגע ן פו ן א גײס ט אונטערװאסער , אדע ר דע ר קלאנג , פו ן דעלפין . זײ ן כאפ ט הא ט זי ך געלאז ט או ן ע ר הא ט אנגעכאפ ט זײ ן האלדז . דעמאלט האט זיך דער גאנצער קערפער זיך אפגערופן און ער האט זיך געפלאמט צום אונטערנעם טאנק. כמע ט גלײ ך הא ב אי ך געקלאפ ט דע ם צװײט ן מי ט בײד ע פויסטן . ער כאַפּט מיין ריסץ און פּולד מיר צו די דנאָ פון דעם טאַנק מיט אַ קראַפט איך קיינמאָל פּעלץ פריער. אי ך הא ב זי ך געכאפ ט צ ו זײנ ע פעלן , אבע ר ע ר הא ט זי ך גערוק ט דע ם קאפ . ער האָט מיר דאַן גאָר סאַפּרייזד מיט אַ קאַראַטע טשאַפּ וואָס וואָלט האָבן צעבראכן מיין קאָללאַרבאָנע אויב איך האט נישט פּושט אַוועק. אָבער, דער קלאַפּ שלאָגן מיין פוס אַזוי שווער אַז ווייטיק שאָס דורך מיין גאנצע גוף.
  
  
  אין דעם מאָמענט איך איינגעזען עפּעס. ד י האר ן זײנע ן ניש ט בלוי ז אפעריר ט געװארן , נא ר אוי ך אויסגעלערנט . איך האב נישט געהאט קיין צייט צו וואוינען דערויף לאנג, אבער די דאזיקע וואונדערליכע אנטדעקונג האט מיך אזוי לאנג פארנומען, אז ער האט געקענט שטיין הינטער מיר און מיך ארומנעמען. ווי נאר איך האב געשפירט די שטארקייט פון זיינע געווער ארום מיר, בין איך צוריק געשטאנען צווישן זיינע פיס.
  
  
  ווען איך פּעלץ די געווער אַרום מיין קאַסטן אָפּרוען, איך פארקערט אַרום און געשווינד שלאָגן ביידע זייטן פון זיין האַלדז. ד י קלאפ ן האב ן אי ם גלײ ך דערהרגעט . ד י גלע ן זײנע ן געװע ן באזונדער ס פײװלי ק או ן שװערע .
  
  
  אבער איך האב נישט געהאט קיין צייט זיי צו טייטן איינס ביי איינס. איך דארף צו טאָן עפּעס רעכט אַוועק וואָס וואָלט טוישן דעם אַרבעט. אי ך הא ב זי ך געשװאומע ן צ ו דע ר אויבערפלאך , גענומע ן עטלעכ ע טיפ ע אטעמען , אי ן דע ר רויכערדיקע ר לופט , או ן זי ך ארומגעקוקט . ד י װעל ט אי ז באשטאנע ן פו ן א בים ל רויך . גאָרנישט קען זיין געזען דורך אים. פֿון צײַט צו צײַט האָב איך געזען בליקן פֿון מאַראַנץ פֿלאַמען קריכן איבער דער וואַנט אָדער סטעליע.
  
  
  עס איז נישט געבליבן פיל צייט.
  
  
  איך טויב. זיי שלעפּן איריניאַ צו די דנאָ פון דעם טאַנק.
  
  
  אי ך הא ב געשװאו ם או ן זי ך געפונע ן אוי ף ד י גרעםט ע באשעפענישן . װע ן אי ך הא ב זי ך דערנענטער ט , בי ן אי ך ארא פ אי ן דע ר ריכטונ ג פו ן זײנ ע קעלן . כ׳האב אים נישט אנגערירט װײל אײנער פון די אנדערע איז אין מיר ארײנגעלאפן פון דער זײט. ער האָט מיר אַרײַנגעכאַפּט דעם שאַרבן אין מאָגן פּונקט ווי מײַנע פֿיס האָבן אָנגערירט דעם גרויסן מאָנסטערס קאָפּ.
  
  
  ווי אַ רעזולטאַט פון די צונויפשטויס, איך פאַרפאַלן מיין וואָג. איך האָב געװוּסט, אַז איך קאָן אײביק נישט האַלטן דעם אָטעם, און איריניע מוז זײַן שלעכט דערויף. מייַן פּלאַן איז געווען צו געשווינד קלאַפּן אויס די יאַמ - מיידל מענטש, כאַפּן אירינייאַ און שווימען צו די ברעג פון דעם טאַנק. דער שוידער האט מיך געווארפן א זייט. איינער פון זיי איז געקומען הינטער מיר. ער האט אויסגעשטרעקט די גראטעסקישע הענט.
  
  
  איך האב אויף אים געװארט. װע ן ע ר אי ז געװע ן נאענט , הא ב אי ך אװע ק זײנ ע הענט , או ן אי ם שטאר ק געשלאג ן אי ן זײ ן האלדז . ער איז תיכף איינגעשלאפן. ער איז געווען טויט איידער ער איז געווען געוואשן צו די דנאָ פון דעם טאַנק.
  
  
  אבער דער גרעסטער איז געווען ווייט פון טויט...
  
  
  כ׳האב אים װידער באפאלן. איך ווייס נישט צי די באוועגונג פונעם וואסער אדער דאס געשריי פון איינעם פון די אנדערע האבן אים געווארנט, אבער ווען איך בין צו אים צוגעקומען, האט ער זיך אויסגעדרייט און אנגעהויבן ווארטן אויף מיר.
  
  
  ער האט מיך אנגעכאפט מיט בײדע הענט און מיך צוגעצויגן. איך האב געהערט ווי זיינע ציין האבן מיר געקלאפט קעגן מיין בויך ווען מען האט מיך פארשלעפט פארביי זיין קאפ.
  
  
  איך האב געדארפט אטעמען. איך בין צו אים צוגעשװאומען. װע ן אי ך בי ן אי ם פארבײ , הא ט ע ר מי ר אכטונ ג געקוקט . אי ך הא ב זי ך געמײנ ט ארוי ף כד י אפצוכאפ ן דע ם אטעם , אבע ר דא ן הא ב אי ך זי ך אומגעקער ט או ן אי ם געטוװן .
  
  
  איך האָב אים ערשט געטראָפֿן גלײַך אין האַלדז, דערנאָך אַװעקגעשװוּמען. דער קלאַפּ איז נישט געווען שטאַרק גענוג אים צו דערהרגענען, אָבער ער איז אָפּגעשוואַכט געוואָרן. ער האט צוגעלײגט די הענט צום האלדז און געקוקט אויף מיר. איך בין אַראָפּגעקומען גלײַך איבער זײַן קאָפּ און אים גלײַכצײַטיק געשלאָגן מיט ביידע פֿויסטן. ווען איך האָב אָנגערירט די גילדן, האָב איך שטענדיק פּעלץ עפּעס שוואָם. טאָמער עס איז אַ דירעקט קשר צווישן די גילז און די מאַרך. דער צווייטער קלאַפּ האָט אים דערהרגעט. איך האב תיכף אויפגעהויבן צו כאפן דעם אטעם.
  
  
  ס'איז כמעט נישט געבליבן קײן לופט. די לאַבאָראַטאָריע איז געווארן אַ ים פון פלאַמעס. דאס אויבערפלאך פון וואסער איז שוין געווען הייס צוליב די היץ פונעם פייער. די ווענט זענען געווען אין ליכטיק קעסטלעך, און דער סטעליע איז כּמעט גאָר פאַרשווונדן. אומעטום איז געהאנגען א שארפער רויך און האט זיך געדרימלט ווי שווארצע גייסטער ארום און איבערן טאנק.
  
  
  איך האב נישט געהאט קיין צייט צו זוכן א אנטלויפן וועג. אויב איך װאַרט מער, װעט איריניע דערטרינקען װערן. איך האב געטויבן אזוי שנעל ווי איך האב געקענט. אבע ר װע ן אי ך הא ב זי ך באהאלט ן בי ן אי ך עפע ס אויפגעקומע ן . מיין ביקס גאַרטל!
  
  
  איך האָב נאָך געהאַט עטלעכע פֿײַער־פּאָדס און װײניקסטנס צװײ אָדער דרײַ גראַניטן־פּאָדס, אָבער די געלע גאַז־פּאָדס האָב איך גאָר נישט גענוצט.
  
  
  אי ך הא ב געשפיר ט אונטע ר מײ ן העמד , װא ס הא ט זי ך צוגעקלעפ ט צ ו מײ ן הויט , או ן הא ב זי ך אפגערים ן מײ ן גאַרטל . איך בין געשװאומען מיטן גאַרטל אין דער האַנט. ווי באַלד ווי איך בין געקומען צו די שפּיץ, איך וואַרפן עס ווי הויך און ווייט ווי מעגלעך. איך האב געזען אז ער איז בעשאָלעם אראפגעפאלן פונעם ברעג פונעם טאנק און זיך געטוישט צו איריניא.
  
  
  איך בין געווען האַלב וועג דאָרט ווען דער ערשטער פון צוויי גראַנייד יקספּלאָוזשאַנז געשיקט מיר ראָולינג הין און צוריק. איך האב צוגעלײגט די הענט צו די אויערן. כ׳האב געזען װאו דער גאַרטל ענדיקט זיך. ער איז געפאלן פּונקט פון די ברעט און די קאַפּסאַלז עקספּלאָדעד מיד אויף לאַנדינג. איך האב געהערט א הילכן קראכן קלאנג. דער טאנק האט אויסגעזען ווי א ליק. אי ך הא ב געשװאו ם אבע ר געהאלט ן ד י אויג ן אוי ף דע ר זײ ט פו ן טאנק .
  
  
  די שפּאַלטן איז געווען שווער צו זען דורך די וואַסער. אבע ר װע ן ע ס הא ט זי ך אויסגעברייטערט , הא ט דא ם גאנצ ע וואסע ר געפלויגן . די שפּאַלטן איז געלאפן איבער דעם טאַנק פון שפּיץ צו דנאָ. די יאַמ - מיידל מענטשן האָבן ניט מער געדאַנק וועגן מיר אָדער יריני. זיי האבן געקוקט אויף דעם שפאלטן וואסער מיט דערשראקענע ראזע אויגן. איריניע האָט זיך נישט גערירט פון איר אָרט.
  
  
  איך האָב זיך צו איר אַריינגענומען און אַרומגענומען איר לענד. מי ר זײנע ן ניש ט געבליב ן אי ן טאנק , מע ר װ י 6-9 מינוט . פֿאַר רובֿ פון דעם צייַט, ירניאַ איז געווען אויבן וואַסער. איך האב געפרואווט אויסרעכענען ווי לאנג זי איז געווען אונטער וואסער און איז ארויס נאך בערך פינף און א האלבע מינוט. איך האב זי געמוזט אויפהויבן אין פרישע לופט. װאם װאלט געשען, װײל די געלע קאפסלען זײנען איצט געװען געפערלעכער װי די איבעריקע לופט.
  
  
  א גרויסער בלאָז פּלאַצן פון אַ ברייט פּלאַצן אין דעם טאַנק. אי ך הא ב אנגעהויב ן שװימע ן , ארומגערינגל ט ד י ארע ם ארום , איריניא ס לענדן , או ן זי ך געפלוימ ט אויפ ן אויבערפלאך , װע ן ד י שטעק ן הא ט זי ך פארװאנדל ט אי ן א ריזיק ן װעב . דערנאך איז דער גאנצער טאנק צעפאלן.
  
  
  די יאַמ־מיידל־מענטשן האָבן געשריגן פֿון שרעק. באַבאַלז זענען ארויס פון זייער גילז. דער טאנק איז צוזאמגעפאלן מיט א שטומף ברום. וואַסער ראַשט אויס פון די טאַנק אין אַ ריזיק כוואַליע. די יאַמ - מיידל קעמפן עס ווי לאַקס שפּרינגען אין די שטראָמשוועל צו רויג. איריניע איז געהאנגען הינקען אין מײַנע אָרעמס. כ׳האב מורא געהאט, אז װי נאר זי פילט װי זי איז ארויס פון װאםער, װעט זי פרובירן צו אטעמען. און איצט עס איז געווען סאַמיק לופט! איך האב זי געמוזט אפשטעלן פון אטעמען. מע ן הא ט אונד ז ארײנגעצויג ן אי ן דע ם אפענע ם טײ ל פו ן טאנק . איך האב געהאַלטן די אויגן אויף דער טיר לעבן דעם טאַנק, אַ טיר מיט אַ קוואַדראַט גלאז אינעווייניק. דא ס אי ז געװע ן דע ר אײנציקע ר זײ ט פו ן דע ר געביידע , װא ס הא ט נא ך ניש ט געברענט .
  
  
  וואַסער קאַנסאַמשאַן איז געוואקסן. איך האָב זיך נישט צו באַזאָרגט וועגן די גלעזערנע שאַרבן; דאָס פֿאַלנדיקע וואַסער האָט זיי געוואשן איבער דער לאַבאָראַטאָריע שטאָק. אויב איך קען האַלטן Irinia און איך אַוועק פון די דזשאַגד זייַט פון דעם טאַנק, מיר וואָלט. איצט איז דער שטראָם געגאַנגען שנעלער. צװײ יאַמ־מיידלעך זײַנען שױן אַרױסגעװאָרפֿן און געפֿאַלן. אי ך הא ב געבראכ ט מײ ן האנ ט צ ו איריניא ס מויל , או ן גענומע ן אי ר נאז , צװיש ן מײ ן גראָבע ר או ן װײפפינגער . מיר האָבן צו שילדערן סערפערז אָן אַ סערפבאָרד.
  
  
  דאס וואסער האט אונז געשלעפט צו דער אפענער זייט פונעם טאנק. איך בין געשװאומען מיט איריניא אויפן שויס. מי ר זײנע ן געקומע ן צ ו א געדיכט ן ראנד , או ן אי ך בי ן געגאנגע ן זײטװײז , כד י ארויסצופארן . יאַמ - מיידל זענען אַלע אַרום אונדז. זיי האָבן פֿאַרגעסן פֿון אונדז. ז ײ האב ן װײטע ר גע ־ שװימע ן קעג ן שטראם , פרוב ו ראטעװע ן עטלעכ ע װאסע ר אי ן טאנק , או ן זי ך בלײב ן אלײן .
  
  
  דערנאך זענען מיר דורכגעגאנגען די שאַרף ברעג פון דעם טאַנק און זענען ארלנגעווארפן צו דער ערד. איך לאַנדיד אויף מיין צוריק און סליד אַריבער די שטאָק מיט ירניאַ אויף מיין היפּס. פו ן דע ם מאמענט , װא ם אי ך הא ב געװארפ ן דע ם גראנאט־גאַרטל , בי ז מי ר זענע ן געפאל ן אוי ף דע ר ערד , הא ט שוי ן ניש ט געקענ ט פאר ־ גײ ן מע ר װ י א מינוט .
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך אפגעשטעלט , בי ן אי ך געקראכ ן או ן געלאפ ן מי ט איריני ע אי ן ד י הענט , צ ו יענע ר זײט ע טיר . איך האב זי צו מיר צוגעצויגן. אי ך הא ב געשפיר ט ד י לופ ט אי ן פאל , א ז דע ר טויטלעכע ר גאז , װע ט מי ט אונד ז אדורכגעפלויגן . ע ם הא ט זי ך געמוז ט האב ן ארײנגענומע ן מי ט װאסער .
  
  
  איריניע איז נאך אלץ געלעגן הינקלעך אין מײנע הענט. כאָטש מיר זענען איצט אַרויס פון דער לאַבאָראַטאָריע, מיר זענען נאָך אין די ווערכאַוס. ד י װאנט ה הינטער ן אונד ז אי ז אינגאנצ ן אויסגעברענט . רױך האָט זיך אומעטום געטראָגן. די קעלט אינדרויסן האָט זיך אַרומגערינגלט אַרום אונדז - אַרום איריניע אין איר נאַס נאַקעטקייט און מיר אין מײַנע נאַסע קליידער. איך האב מיך געשאקלט און גיך געלייגט איריניא אויפן רוקן. איך האָב אַרײַן מײַן פֿינגער אין מויל אַרײַן און אַװעקגעשטופּט מײַן צונג פֿון איר האַלדז. אי ך הא ב אי ר גאנ ץ װע ג געעפנ ט או ן זי ך צוגעדריקט .
  
  
  צו מיין יבערראַשן, דער ערשטער אָפּרוף איך פּעלץ פון איר איז געווען קיין באַוועגונג אָדער קרעכץ. עס איז געווען איר צונג קעגן מייַן. זי האט א מאמענט געשאקלט מיטן קאפ אהין און צוריק. אירע ליפּן האָבן זיך פֿאַרווייכערט, דערנאָך געוואָרן אַנימאַטעד. זי האט מיך גענומען קושן. זי האָט מיך אַרומגענומען מיטן האַלדז.
  
  
  איך האב זיך אויפגעהויבן און זי צוגעצויגן מיט מיר. ווי נאר מיר זענען אויפגעשטאנען, האבן מיר אנגעהויבן הוסט פון דעם רויך. איך האב אראפגענומען דאס העמד און מיר האבן צוגעדריקט דאס נאסע טוך איבער מיין נאז און מויל.
  
  
  "ניק, וואָס זאָל מיר טאָן?" “זי האָט געקוקט דורך די קוואַדראַט גלאז אויף די יאַמ-מיידל-מענטשן, ווי פיש אויף לאַנד. זיי זענען געשטארבן איינער נאָך דעם אנדערן. איך האָב געזאָגט: „עס זײַנען דאָרטן צװײ מענטשן אין טרוקענע קלײדער. װע ן מי ר פרוב ן זי ך צוקומע ן צו ם מאשין , נאס ע װ י מי ר זײנע ן איצט , װעל ן מי ר טױטפרײז ן אײדע ר מי ר זענע ן דורכ ן טויער . איך גיי אריין. פּאָפּאָוו ס איז געווען וועגן מיין גרייס. זיינע קליידער זאָלן מיר בערך פּאַסן. איך װעל דיר ברענגען סערגעס קלײדער.
  
  
  זי האט א ניד געטאן. "וואס קען איך טוהן?"
  
  
  איך געדאַנק וועגן אים. זי קען העלפֿן, אָבער ...
  
  
  “הערט, די לאַבאָראַטאָריע איז פּויזאַנד. איך מוז האַלטן דעם אָטעם ווען איך גיי אַרײַן. איך וויל אז איר זאלט גיין צו סערגעס ביורא. דיין מאַנטל הענגט דאָרט. איר קענט געפֿינען מיין מאַנטל אַרום די ווינקל, אַרויס די פֿענצטער. וועט דאָס אַרבעט? גיין פאָרויס און ייַנוויקלען דעם העמד אַרום דיין נאָז. זען איר דאָ. ז י הא ט װידע ר גענומע ן או ן געלאפ ן נאקע ט איבע ר דע ר פארברענטענע ר װאנט .
  
  
  איך האָב נאָך אַ טיף אָטעם און ראַשט דורך די טיר צוריק אין די לאַבאָראַטאָריע. רובֿ פון די מאָנסטערס זענען שוין טויט. צװײ־דריי האבן זיך נאך געװײנט אויף דער ערד. סערגע איז געלעגן האלב־וועג אויפן אונטערשטע טרעפ פון די טרעפ, הינטער דער וואנט פון דעם אויסגעפלאסטערטן טאַנק. נאָר די אַרבל פֿון זײַן װאָלענער סװעטער איז געװען נאַס פֿון דעם פֿאַלנדיקן װאַסער.
  
  
  אי ך הא ב אי ם אפגעהאלט ן דע ם אטעם , אי ם צוגענומע ן אונטע ר ד י ארע ם או ן אי ם געשלעפ ט צ ו דע ר טיר , מי ט א קלײ ן פירקאט־פענצטער . אי ך הא ב אי ם ארײנגעצויג ן או ן דערזע ן א געלעגנהײ ט אפצוהאלטן , בי ז ד י טיר ן זי ך װידע ר פארמאכט . מיט פּאָפּאָוו איז געווען שווערער. ער איז געלעגן װײטער.
  
  
  איך בין ווידער אַרײַן אין לאַבאָראַטאָריע. אי ך בי ן פארזיכטי ק ארומגעגאנגע ן דור ך ד י פארפלײצונג־װאסער ן ארו ם דע ם צעבראכענע ם טאנק , צװיש ן ד י צװ ײ קלענער ע טאנק ן או ן צ ו װא ו פאפאװ . עס איז געווען בלוט אויף זיין סוועטער, אָבער איך געהאפט אַז מיין מאַנטל וועט באַהאַלטן עס. איך האב זיך צוגעבויגן און אים ארומגענומען. דאס גאנצע בלוט אין זיין קערפער האט זיך צוגעלאפן צו דער זייט פון זיין קערפער וואס האט אנגערירט דעם דיל.
  
  
  די קאַפּסאַלז וואָס איך נאָך געהאט אין מיין וואָפן גאַרטל אנגעהויבן אַ פייַער אַרום די שטאָק. די הילצערנע פלאטפארמע ארום דעם טאנק האט אויך פארברענט. דאס איינציקע וואס איך האב געהערט איז געווען דאס געקראכעניש פון ברענענדיג האלץ.
  
  
  ווען איך האָב געפּרוּווט שלעפּן פּאָפּאָוו צו דער טיר, האָב איך געהערט אַ הויך קראַך פֿון אויבן. איך האב גיך געשלעפט דעם קערפער אונטערן ברענענדיקן פלאטפארמע, ווען א שטיק פון סטעליע איז געפאלן. ער איז אראפגעפאלן ווי א שווארצער דייווינג האק און איז געפאלן צו דער ערד אין א סך שטיקלעך. כ'האב מיך געפילט שלעכט פארן האלטען דעם אטעם. אויך דאס צווייטע שטיק סטעליע האט געסטראשעט צו פאלן. ס׳האט געקראכן, זיך געשװינדלט און געפרוירן. איך בין צוריקגעקומען צו דער טיר ווי אַן אפריקאנער לייב וואָס טראגט אַ פריש דערהרגעט אַנטילאָפּע. פּאָפּאָוו איז געווען אַזוי גרויס ווי איך, און אין לעבן וועגן צוויי הונדערט פונט. ווייל איך האב געמוזט אפהאלטן דעם אטעם, האט עס אויסגעזען ווי א גרויסער קעסטל, שווער ווי א פיאנא. זײן קערפער האט אויסגעזען װי דזשעלאטין קוגל.
  
  
  צום סוף האָב איך אים דורכגעפֿירט דורך דער טיר. װע ן אי ך הא ב געפרװו ט אטעם , הא ב אי ך צװ ײ מא ל געהאסט ן פו ן דע ם רויך . איריניע איז שוין צוריקגעקומען צו איר מאנטל.
  
  
  ד י קעלט ן הא ט אונד ז געטראג ן מי ט א אײזיק ן װינט . איך איז געווען סאַפּרייזד אַז דער רויך איז נישט קלאָר. איך האב א װײל אויסגעטאן איריניאס נאסע העמד צו פילטערן דעם רויך. מי ר האב ן זי ך דרײע ן זי ך אנגעריר ט אי ן דע ר אנדערע ר העמד , מי ר האב ן זי ך אנגעטאן . ווען אירינאַ האָט אויסגעקלעפּט סערגעס הויזן און שטאַרק צוגעבונדן איר מאַנטל, איז נישט קלאָר געווען, אַז זי האָט געטראָגן מענער־קליידער. איך האָב אָנגעטאָן פּאָפּאָװס קלײדער און פֿאַרקנאַפּט מײַן מאַנטל צו באַהאַלטן דאָס בלוט, האָב איך גענומען אַלע זײַנע פּאַפּירן. ז ײ האב ן מי ר געגעב ן דעק , כד י ארויסצוקומע ן פו ן רוסלאנד . איך האב זיך אויסגעדרייט צו איריניע.
  
  
  "זע, עס איז קיין פונט צו בלייַבן דאָ אויב איר טאָן ניט האָבן אַ סיבה." עס איז געווען אַ סאַטאַל וויץ און זי סמיילד.
  
  
  אי ן דע ר צעטומל ט פו ן דע ר פײע ר האב ן מי ר זי ך געקענ ט רואי ק פארלאז ן ד י לאגע ר או ן זי ך אנקומע ן צו ם טויער . אי ן דע ר פינצטערע ר קריכ ן מי ר אוי ף אל ע פײער ן אי ן ד י שנײ־דריפט , װא ו אונדזע ר אלטע ר אבע ר פארלאזלעכע ר טראק . צו אונדזער יבערראַשן, דעם אַנטיק זאַמלונג פון סקרוז און ניסלעך סטאַרטעד אויף דער ערשטער פּרובירן. אָן עלעקטרע האָבן מיר פֿאַרלאָזט דעם סאָוועטישן אינסטיטוט פֿאַר מאַרינע פֿאָרשונגען.
  
  
  אויפ ן װע ג צ ו דע ר נעקסטע ר שטעטל , הא ט אי ר אי ן מי ר דערצײלט , א ז װע ן ז י אי ז אװעק , אי ז שוי ן ד י אמט ע געװע ן א פײער . זי האט געװארפן מײן נאסע העמד איבערן קאפ און איז צוגעלאפן צו איר מאנטל.
  
  
  אַז זי האָט גערעדט, האָב איך געזאָגט: „אידיאָט! צי איר האָבן צו זיין משוגע צו לויפן אין ווען די צימער איז אויף פייַער? דו האסט געטון ... '
  
  
  זי האט מיך צוגעשטופט צו מיר און מילד צוגענומען איר האנט איבער מיין מויל. "איר זענט באַזאָרגט," זי געזאגט. — לכל־הפּחות, אַ ביסל. גענוג... לאָמיר זיך נאָר מאַכן, אַז דאָס איז טאַקע אונדזער מאַשין און פֿאָרן אויף די שאָסיי פֿון אַמעריקע." זי האט ארויפגעלײגט דעם ארעם ארום מײן ארעם, ארויפגעלײגט דעם קאפ אויף מײן פלײצע און א טיפע אטעם גענומען. “איך האָב מורא געהאַט אַזוי לאַנג. און פּלוצים האָב איך מער נישט מורא. אויב מיר וועלן מצליח זיין, איך וועל זיין זייער צופרידן. אויב מיר טאָן דאָס, איך וועל נישט האָבן קיין מורא." און דאַן בין איך געשלאָפֿן ביזן נעקסטן דאָרף.
  
  
  דאר ט האב ן מי ר אפגעשטעל ט א טראק ס או ן זי ך געפאר ן אוי ף א ן גלייכ ן אלט ע באס , װא ם אי ז געגאנגע ן צ ו א שטאט , װא ס הא ט גענו ג גרויס , צ ו האב ן א לופטפעלד . מי ר זײנע ן געפלויג ן געװאר ן גלײ ך קײ ן עסטלאנד , װא ו מי ר האב ן גענומע ן א באס , צו ם דארף , װא ו אי ך הא ב פארמארד ט דע ם פישער־טראלער . מיר געפונען עס און כעדאַד אַריבער די גאַלף פון פינלאַנד. פו ן דאר ט זײנע ן מי ר געפלויג ן קײ ן אמעריקע .
  
  
  און דורכאויס דער גאַנצער רייזע איז מיין נאָמען געווען וואַסילי פּאָפּאָוו, איך בין געווען אַ הויך-ראַנגיקער קרעמלין-באַאַמטער. די פרוי וואס איז געווען מיט מיר איז געווען מיין פרוי, און איר נאָמען איז געווען סאָניאַ.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 16
  
  
  
  
  
  
  
  
  צװ ײ טע ג שפעטע ר בי ן אי ך געזעס ן פא ר הא ק אי ן וואשינגטאן . איך האָב אים דערצײלט די גאַנצע מעשׂה, בעת ער האָט געקײַשט זײַן הײסן, שטינקנדיקן ציגאַר. ניט אַמאָל אין מיין געשיכטע האט ער געוויזן מער ווי מילד אינטערעס.
  
  
  איך האב געענדיגט מיין מעשה מיט'ן זאגן: "בשעת אלעס איז פארגעגאנגען מיט די טאנקן און די פייער, האב איך טאקע נישט געהאט קיין צייט צו טראכטן וועגן דעם באדייט פון די עקספערימענטן. צו זיין ערלעך, עס איז געווען ניט ביז די בריפינג אַז איך געדאַנק וועגן וואָס זיי קען מיינען פֿאַר די רוסישע אויב זיי זענען געראָטן."
  
  
  "הממ," האָט האָק געענטפערט. ער האט ארויסגענומען דעם ציגאר צװישן די צײן און געבויגן דעם קאפ. "ביסט איר זיכער אַז זייער אָפּעראַציע איז דורכגעקאָכט?"
  
  
  איך האב שוין א סך געטראכט. "יא, האר, פון קורס. די באשעפענישן אין דעם טאַנק זענען דיפאָרמד מאָנסטערס. מיט זייער דאַמידזשד סייכל, זיי וואָלט קיינמאָל קענען צו דורכפירן געזונט. איך גלויבן אַז דאָס איז געווען אַ שריט צו אַ מער אַמביציעס פירמע. איך טראַכטן אויב מיר האָבן נישט פארברענט די דאַטן, זיי וואָלט האָבן געווען געראָטן יווענטשאַוואַלי." איך האָב אָנגעצונדן אַ פּאַפּיראָס מיט אַ גאָלדענע האָלדער. "זיי כּמעט האָבן דאָס. איינער פון די מאָנסטערס געוואוסט ווי צו קעמפן אַ מענטש. ער האָט מיך אַטאַקירט מיט אַ קאַראַטע צעהאַקן." איך נאָך געפונען עס אַ ביסל אַנבאַליוואַבאַל. — הער, איך דארף געבן קרעדיט פאר סערגע קראסנאָוו — ער האט עס כמעט געטון.
  
  
  האקן האט זיך צוגעבויגן אין זײן שטול. ער האָט צוגעבראַכט דעם צינדער צום פֿאַרשרױטן שפּיץ פֿון ציגאַר. װע ן ע ר הא ט גערעד ט הא ט ע ר װײטע ר געקוק ט אויפ ן פלאם . — ביסט זיכער אז סערגע קראסנאָוו איז טויט?
  
  
  איך שמייכל. ― אַװדאי ― זאָג איך װײך. אבער טראַכטן וואָס וואָלט האָבן געטראפן אויב ער האט געלעבט. טראַכטן וואָס וואָלט האָבן געטראפן אויב די יקספּעראַמאַנץ זענען נישט דורכפאַל."
  
  
  האק האט א ניד געטאן. "איך געדאַנק וועגן אים, קאַרטער. איך האָב געטראַכט וועגן אַ גאַנצער פֿלאָט — דער רוסישער פֿלאָט — מיט אַזעלכע באַשעפֿענישן, וואָס קענען אָטעמען אונטער וואַסער, קלוגע, גוטע זעלנער — האָב איך טאַקע דערפֿון געטראַכט. כ׳האב זיך װידער אװעקגעזעצט.
  
  
  כאָק האָט געזאָגט, "ביסט איר זיכער אַז אַלע דאָקומענטן שייַכות צו די יקספּעראַמאַנץ זענען חרובֿ?"
  
  
  כ'האב געכאפט. "זיי זענען חרובֿ אין דער זעלביקער צייט ווי די אָפיס. מע האָט זיי פֿאַרברענט — אַלע רעקאָרדירונגען, מעטאָדן, אַלץ וואָס איז געווען אויף פּאַפּיר וועגן די אָפּעראַציעס״. איך האָב אױסגעקװעטשט די פּאַפּיראָס.
  
  
  "איז דיין האַנט בעסער?" — האט האק געפרעגט.
  
  
  כ'האב געכאפט. "יא מיין האר."
  
  
  ער האט ארויסגעשלעפט זײן ציגאר. "גוט געטאן, קאַרטער. איר האָט אַ וואָך אַוועק."
  
  
  איך האב געוואוסט אז עס וועט זיין אזוי. — הער, איך האב מורא, איך זאל האבען דרײ װאכן אנשטאט אײן.
  
  
  צום ערשטן מאָל זינט איך האָב מיט אים גערעדט, האָט כאָק אַרויסגעוויזן אַן אינטערעס אין דעם וואָס איך האָב צו זאָגן. ער האט אויפגעהויבן די ברעמען. ער האט געזאגט. - "אוי?" — איר גײט צוריק קײן לאס־װעס?
  
  
  — ניין, הער.
  
  
  ער האט געבליצט. - "די יונגע דאַמע פון די ספּעציעלע יפעקץ און עדיטינג אָפּטיילונג?"
  
  
  איך האָב זיך געפּײַניקט. - "שרון וווד?" — פון װאנען האסטו דאס געװאוסט?
  
  
  האק האט טרויעריק געשמײכלט. "דו האסט עס קוים געמאכט א סוד ווען דו האסט ארויסגערופן איר זעקל פון איר שרייַבטיש." ער האט זיך א מאמענט געטראכט. — האט ער געפרעגט. - "פארוואס דריי וואָכן?"
  
  
  "באַזוכן אַמעריקע. איך האָב געקױפֿט אַ קעמפּערװאַן און װיל פֿאָרן דרײַ וואָכן אַרום אַמעריקע. מיט גאָר פּאַטריאָטישע כוונות״.
  
  
  — אוודאי. ער האט זיך צוגעבויגן און צוגעלײגט די הענט אויפן טיש. — איך רעכן, אז איר פלאנירט נישט ארום ארום אמעריקע אליין, צי, קארטער?
  
  
  איך שמייכל. "ערלעך, ניין. איך גיי שפּאַצירן מיט אַ זייער שיין, זייער רײַך מיידל. נישט מיט שרון האָלץ."
  
  
  האק האט זיך אנגעכאפט פארשטענדליך. "און די דאָזיקע שיינע יונגע דאַמע - וואָס איז אויך רייך - איז געווען אַ באַללערינאַ?"
  
  
  — נו, הער, ווי האסטו דאס געוואוסט? ― האָב איך געפֿרעגט, אַ שמײכל. "זי טענהט אז זי איז מיר אסאך שולדיק - און זאגט אז עס וועט נעמען אמווייניגסטנס דריי וואכן."
  
  
  האק האט הויך געלאכט.
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  
  
  
  וועגן דעם בוך:
  
  
  
  
  ניק קאַרטער איז געשיקט צו די קרעמלין ס ליאָן ס דען. זיין ציל: צו געפֿינען און צעשטערן אַ נייַ סופּערוועאַפּאָן. זיין קאָנטאַקט: אַ גוט רוסיש טאָפּל אַגענט וואָס האט אַלץ אויף און אַוועק. א בילכערקייַט אַסיינמאַנט פֿאַר Nick Carter אין אַ ים פון אַנסערטאַנטי. אבער איין זאך איז זיכער: זיינע שאנסן זענען קלענער...
  
  
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  אייז באָמבע נול
  
  
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  אייז באָמבע נול
  
  
  איבערגעזעצט פֿון לעוו שקלאָווסקי אין אָנדענק פֿון זײַן פֿאַרשטאָרבענעם זון אַנטאָן
  
  
  אָריגינעל טיטל: אייז באָמבע זעראָ
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 1
  
  
  
  
  
  די װעלט הײבט זיך אָן פֿאַר מיר, אינטימע באַהעלטענישן לױפֿן אױס. יעדער מאָל איך האָבן אַ ביסל טעג אָדער וואָכן צו האָבן שפּאַס, איך האָבן ינ ערגעצ ניט צו גיין.
  
  
  דאָס מאָל איך געוואלט אַ קלימאַט ווי ענלעך צו קאַליפאָרניאַ ווי מעגלעך - זון, ליכט ווינטל - אָבער אָן סמאָג און אָן מענטשן. איך האב דאס געפונען.
  
  
  איך בין געבליבן אין די קאַלווי פּאַלאַס אין קאַלווי, אויף דעם אינזל פון קאָרסיקאַ אין די מעדיטערראַנעאַן ים. די יונגע דאַמע האָט געהייסן סאָניאַ. סאָניאַ טרעשטשענקאָ. ערגעץ האבן מיר דא געפונען א טעניס הויף.
  
  
  די בלוי בערג האָבן זיך אַראָפאַנג הינטער אונדז, הויך אויבן די ברעג האַלב - ינדזל פון קאַלווי. קאַלווי זיך איז אַ וואָלד מידייוואַל שטאָט דאַמאַנייטאַד דורך די גענאָעסע ציטאַדעל. זיי זאָגן, אַז אין די צוואַנציקער יאָרן האָט זיך דאָ באַזעצט אַ גרופּע רוסן, זוכן אַ "גוט לעבן". זייער קינדסקינדער דאָמינירן נאָך די באַפעלקערונג, אַזוי אַ ערשטער און לעצטע נאָמען ווי סאָניאַ טרעשטשענקאָ איז נישט ומגעוויינטלעך. זומער־אװנטן, ווען דאָס לעבן אין קאַלווי איז אין פולן גאַנג, קען מען זען די רוסישע טאַנצן אויף דער גאַס מיט באַגלייטונג פון אַן אַקאָרדעאָן און גיטאַרע. אין רוסישע נייטקלאַבן ווי Chez Dao אָדער אונטער די פעסטונג פון אַן אלטע שטאָט, מענטשן און פרויען עסן, טרינקען און טאַנצן ביז פאַרטאָג. פון מאי-סעפטעמבער, קאַלווי איז איינער פון אייראָפּע ס ביזיאַסט סיסייד ריזאָרץ. דאָס איז אויך רעכט צו דער נאָענט פון די פרעמד לעגיאָן פּאָסטן.
  
  
  ביז איצט, קאָרסיקאַ ס ווילד לאַנדשאַפט און פּרימיטיוו דילייץ האָבן שוין ספּערד די כוואליעס פון טוריס וואָס האָבן פארוואנדלען אַזוי פילע אנדערע מעדיטערראַנעאַן דעסטאַניישאַנז. אָבער ביסלעכווייַז האָבן זיך באוויזן מאַשין פעריז און נייַ הינטער-מאָדערן האָטעלס, וואָס פאַרגרעסערן די לעבעדיק קאָס און צוציען מער טוריס. איך האָב מורא, אַז קאָרסיקאַ גײט דעם זעלבן װעג, װי אַ סך פֿאַרשװוּנדענע שײנע גן־עדן ― טײַערע, אָנגעשפּעטיקט מיט אױסגעשטרעקטע אָרעמס קוקן אױפֿן אַלמעכטיקן דאָלאַר. אבער עס איז נישט אַזוי ווייַט נאָך. עס איז נאָך אַ פּלאַץ פון פּרימיטיוו כיין לינקס, ספּעציעל נאָך די סוף פון די טוריסט צייַט. עס איז געווען נאוועמבער און איך איז געווען פּלייינג טעניס מיט אַ כיינעוודיק יונג פרוי, סאָניאַ. דאָס איז געווען אונדזער דריט פּאַרטיי און עס איז כּמעט איבער. ביז איצט, יעדער פון אונדז האט וואַן אַ שפּיל. סאָניאַ האט נישט ווי צו פאַרלירן. און מיר אויך. ווען מיר האבן געווארפן דעם באל איבערן נעץ, זענען די נקודות געפלויגן אהין און צוריק. איך האב געשוויצט, אבער אזוי איז זי געווען. און דעמאָלט איך געהאט צו דינען, און אַלע איך געהאט צו טאָן צו געווינען איז צו פאַרפירן איר.
  
  
  זי איז געשטאנען װײט ארויס אין פעלד, אירע שײנע פיס פארשפרײט, מיט א טומל אויף דער פלײצע, געווארט אויף מיין דינען. זי איז געווען ווערינג אַ ווייַס אַרבל בלוזקע און וואָס ריכטן טעניס קורצע הייזלעך. אין דעם גאַנצן װײַס האָט זי אױסגעזען זײער ברוין פֿון דער זון. אירע אַקסל־לענג בלאָנדע האָר האָט מען צוריק געצויגן אין אַ פּאָניטייל.
  
  
  ז י אי ז געװע ן זײע ר הויכע , מי ט א גוטע ר געשטאלט , או ן שײנע , אפיל ע שטריכן , אבע ר ניש ט אזו י שײנ ע , א ז ז י הא ט געמוז ט אװע ק מענע ר װע ן ז ײ האב ן זי ך באגעגנט . איך האָב זי געקענט נאָר אַ וואָך, אָבער מיר זענען געשלאָפן צוזאַמען פון טאָג איין. אַחוץ דעם האָב איך פֿון איר גאָרנישט געװוּסט. נו, כּמעט גאָרנישט. איך האָב געוווּסט, אַז זי געפינט זיך אין קאָרסיקאַ מיט אַ רוסישן פּאַספּאָרט און אַז זי האָט מיך בכוונה באַגעגנט אין די צייכענונג פון דעם קאַלווי פּאַלאַס האָטעל. איך האב נישט געוואוסט וואס זי טוט אדער פארוואס זי ציט זיך צו מיר, און דאס האט מיר א ביסעלע געשטערט.
  
  
  זי האָט זייער גוט אַפּרישיייטיד מיין פאָרשטעלונג. דער באל איז געפלויגן איבער דער נעץ, זיך איינמאל אויפגעשפרונגען און געפלויגן הויך. איך געלאפן דרייַ טריט צו די רעכט, אויסגעדרייט און שלאָגן די פּילקע ופגעקאָכט, כאָופּינג עס וואָלט אָפּשעפּן רעכט איבער די נעץ. דאס איז וואָס געטראפן. סאָניאַ איז געשווינד געלאפן פאָרויס און געראטן צו דערגרייכן עס מיט איר טומל איידער די פּילקע לאַנדיד. ער איז געשפרינגען הויך אין דער לופטן, ווי א סערפבאָרד נאכדעם וואס מען האט אוועקגעטראגן דעם רייטער און די כוואליעס האבן געהאט פרייע ליין, און דערנאך איז ער געשפרינגען איבער דער נעץ. איך געלאפן איבער און שטעלן זיך און מיין טומל אין פּלאַץ. סאָניאַ איז שוין טראַטינג צוריק, דאָס איז געווען דער געדאַנק זי האט פון וואָס איך פּלאַננעד.
  
  
  איך האב געווארט ביז דער באל זאל אראפפאלן. פֿון די אויגען װינקל האָב איך געזען סאָניאַ װײַט אין די טיפֿענישן פֿון פֿעלד. ווען די פּילקע איז געפאלן, איך געשיקט עס קורץ איבער די נעץ. ער איז נידעריק און סאָני איז געלאפן נאך אים אזוי שנעל ווי זי האט געקענט, אבער עס איז געווען צו שפעט. דער באל האט זיך נאכאמאל אויפגעהויבן, און דאן א דריטן מאל, איידער זי איז אהין געקומען.
  
  
  איך האָב געלייגט דעם טומל אויף מיין אַקסל און צו איר געשמייכלט. "אין פאַל איר נאָר געגעבן אַרויף, איך געווינען."
  
  
  ― אַך, שװײַג! “זי האָט איבערגעדרייט די נעץ אויף איר צוריק און געגאנגען צו דער סאָפע ווו איר האַנטעך איז געלעגן.
  
  
  איך האב באשלאסן איר געבן א ביסל טרינקען. זי האט דאס שטענדיק געטאן ווען זי פאַרפאַלן. זי וועט ענדיקן עס אין פינף מינוט אָדער אַזוי. איך טראַכטן איך זאל לאָזן איר געווינען - עס זענען די וואס טראַכטן אַ דזשענטלמען זאָל טאָן דאָס. איך טראַכטן עס איז אַ פּלאַץ פון ומזין געמאכט פון מענטשן וואס ווילן צו ימפּאָנירן. איך שפּיל צו געווינען יעדער שפּיל. איך מיסטאָמע קען נישט קומען צו טערמינען מיט מיין אָנווער, פּונקט ווי סאָניאַ, אָבער איך האָפֿן איך קענען באַהאַלטן עס בעסער ווי זי קענען.
  
  
  אז כ׳האב געמײנט, אז זי האט געהאט גענוג צײט זיך אפצוקיילן, בין איך ארומגעגאנגען איבער דער נעץ און צו איר צוגעגאנגען. ― װילט איר רעדן דערפֿון אָדער װילסטו זיך אַ ביסל מער באַשולדיקן?
  
  
  זי האט געהאט א האנטוך איבערן פנים. אַז זי האָט עס אַראָפּגעלאָזט, האָט זי געלאַכט. א שוואכער שמייכל, אבער דאך א שמייכל. "אנטשולדיגט," זי געזאגט קוים דייַטלעך. זי האט געהאט שײנע, א ביסל גרויםע צײן און בלוי־גרויע אויגן מיט גאלדענע פלעקן אין זײ. זי האט געהאט פערשקע הויט, װײך װי סאַמעט.
  
  
  ― לאָמיר גײן ― זאָג איך. "דעמאָלט וועל איך דיר קויפן אַ טרינקען."
  
  
  איך האב ארומגעכאפט מיין ארעם ארום איר שלאנקער לענד און מיר זענען געגאנגען צוויי בלאקען צום קאלווי פאלאץ.
  
  
  דער זאַל איז געווען כּמעט ליידיק. דער קאָרסיקאַן באַרשענקער מיט אַ שיין וואָנצעס האָט אונדז געשמייכלט. א פּאָר איז געזעסן אין װינקל מיט די קעפּ אײנער צום אַנדערן. סאָניאַ און איך, אַרייַנגערעכנט די באַרשענקער, געמאכט די שפּיץ פינף.
  
  
  מי ר האב ן זי ך אװעקגעזעצ ט ב ײ א קלײ ן טיש ע אונטע ר א מי ט דרײע ר פאן . דער טאג איז נישט געווען הייס, אבער דער פאן האט נאך געארבעט. דע ר האטעל , הא ט געמאכ ט דע ם אײנדרוק , פו ן א ן עלעגאנט ן פארגאנגענ ץ עטװא ס שאפעריש , װא ס הא ט אנגעװײז ט זײ ן אונטערגאנג . עס איז זיכער געווען פריער א לוקסוס האטעל, אבער יעצט זענען געשעדיגט געווארן די האלץ-שניידן, דער טעפּעך, וואס מען האט געמיינט צו דערגרייכן ביז די קנעכל, איז געווען א ביסל פארניכטעט, און די לעדערנע שטולן לעבן דער באר זענען געקראכן.
  
  
  דער האָטעל קאָסט אַכט דאָללאַרס פּער נאַכט פֿאַר צימער און פול ברעט. דאָס האָט געמיינט אַלץ אַחוץ עצות - דינסטן, עסנוואַרג און אַלץ אַנדערש וואָס דער מענטש גוף דארף. די צימערן זענען געווען אַזוי אָפּגעלאָזן ווי די לעבעדיק צימער, אָבער זיי זענען ריין און די דינסט איז פּינטלעך. דער באַרשענקער איז אַרומגעגאַנגען אַרום דעם באַר און איז צוגעגאַנגען צו אונדז מיט זײַן געוויינטלעך שמייכל. ער האט געהאט א האנטוך אויפן לינקן ארעם און האט געטראגן א טאש. זײ ן קורצע ר רויט ע רעקל ל הא ט געהא ט א גאלדענע ם פאדע ם אויפ ן לאפעל , װא ס הא ט איצ ט געצײג ט קופער . זײַן שמייכל האָט אַנטפּלעקט נאָך גאָלדענע ציין.
  
  
  סאָניאַ האָט אַרויפֿגעלייגט איר האַנט אויף מײַן אַקסל. "ניק, איך וואָלט ווי צו טרינקען דעם נייַ טרינקען." אויף איר שטערן זײנען נאך געװען קרעלן שווייס.
  
  
  — נאטירלעך . כ׳האב געקוקט אויפן בארטן. "געדענק ווי צו טאָן די האַרוויי העאַדבוטט?"
  
  
  דער שענק האט געבליצט. ער איז נישט זיכער. ער געמאכט פיר פֿאַר סאָניאַ די נאַכט איך באגעגנט איר.
  
  
  איך געזאגט, "עס איז ווי אַן איטאַליעניש קאָקטייל, מאַשקע און מאַראַנץ זאַפט." זאַפט מיט אַ קניפּ פון גאַליאַנאָ. אָבער געדענקט ערשטער מאַשקע און מאַראַנץ זאַפט, און גיסן גענוג גאַליאַנאָ אויף שפּיץ צו מאַכן אַ שיכטע.
  
  
  ע ר הא ט זי ך גענומע ן א ז ע ר געדענק ט או ן געפרעגט . - 'צוויי?'
  
  
  'יא'. ווען ער איז אַוועק, איך גענומען סאָניאַ ס האַנט מיט ביידע הענט. מי ר האב ן אײנע ר פו ן דע ר אנדערע ר געלאכט . - איר זענט אַ מיסטעריע פֿאַר מיר, סאָניאַ. איך פרוביר צו פארשטיין פארוואס, צווישן די אלע אינטערנאציאנאלע שיינע מענער אין דעם זאל, האסטו מיך אויסגעקליבן יענעם אָוונט די לעצטע וואָך.
  
  
  אירע בלוי־גרויע אויגן האבן געלערנט מיין פנים. קלײנע גילדענע שפיצן האבן געפינקלט װי שטערן. "אפשר ביסטו געווען די שענסטע פון זיי אַלע," האָט זי שטיל געזאָגט. זי האט געהאט א אנגענעמע שטימע, נידעריק און א ביסל הײזעריק.
  
  
  און דאָס איז געווען די פּראָבלעם. איך אנגעהויבן צו ווי איר, און, צו זיין ערלעך, אַ ביסל מער ווי "ליבע". "און איצט מיר שפּילן טעניס, ליגן אויף דעם ברעג, שווימען, גיין ... .."
  
  
  - און מיר גיין צו בעט.
  
  
  זי האָט מיר אַ קוועטשט. "מיר גיין צו בעט לפּחות צוויי מאָל, מאל דריי מאָל אַ טאָג."
  
  
  'יאָ טאַקע. און עס מיינט צו ווערן בעסער און בעסער. ”
  
  
  ― װאָס איז מיט דעם?
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן עפּעס וועגן איר ... ווער איר זענט, וואָס איר טאָן, וואָס איר זענט דאָ."
  
  
  'איז עס טאַקע אַזוי וויכטיק? טייערע ניק, וואס ווייס איך פון דיר? האב איך דיר געפרעגט שאלות?
  
  
  — ניין, דו האסט דאס נישט געטון.
  
  
  "דעמאָלט וואָס זאָל מיר רעדן וועגן דעם?" מיר האָבן שפּאַס צוזאַמען. מייַן גוף יקסייץ איר, און דיין גוף יקסייץ מיר. מיר הנאה יעדער אנדערע. לאָמיר נישט קאָמפּליצירן דאָס לעבן... מיט שאלות.
  
  
  דער שענק האט געבראכט טרינקען אין הויכע פארמאכטע גלעזער. איך האָב אים באַצאָלט און געגעבן אַ ברייטהאַרציק שפּיץ. זײ ן גאלדענע ם שמײכ ל אי ז נא ך ברײטער . ווען ער איז אַוועק, האָב איך אויפֿגעהויבן מײַן גלאז צו סאָניע. "פֿאַר ינטריג און סיקריץ."
  
  
  זי האט צוגעברענגט איר קאפ און אנגעקלאפט מיט איר גלאז קעגן מיינס, דערנאך שטיל געזאגט: — נאכדעם וואס מיר טרינקען דאס, וועלן מיר גיין צו דיין צימער. מי ר װעל ן זי ך צוזאמע ן באד ן או ן דא ן גײע ן אי ן בעט . און זי האָט צוגעדריקט איר נאַקעט דיך צו מייַן.
  
  
  איך האָב געלאָזט מײַן האַנט זיך גליטשן פֿונעם טיש צו איר פוס. זי האט צוגעדריקט אירע װײכע בריסט צו מיין פלײצע. אַזוי מיר געזעסן דאָרט בשעת מיר געטרונקען אונדזער Harvey Copstut.
  
  
  און מיר האָבן געטאָן פּונקט ווי זי האָט געזאָגט. מיר האבן פארענדיקט אונדזער קאָקטייל און געגאנגען האַנט אין האַנט מיט אונדזער טומלען צו די ליפט. איר צימער איז געווען דריי טירן פון מיר. מיר סטעפּט אין איר פֿאַר אַ מאָמענט אַזוי זי קען לייגן אַראָפּ איר טעניס טומל און כאַפּן איר קיטל. דערנאך זענען מיר געגאנגען צו מיין צימער.
  
  
  קיין שפּריץ איז נישט געווען - ווי געוויינטלעך אין אַזעלכע אַלטע אייראָפּעיִשע האָטעלן. די וואַנע אין מיין צימער איז געווען אַזוי באַלקי אַז עס איז געשטאנען אויף קלאָז. דאָס האָט זי אויסגעזען ווי אַ טיף ים-פאַרזעעניש.
  
  
  אָבער מיר האָבן געטאָן וואָס מיר געוואלט, סאָניאַ און איך. בשעת זי איז געווען ויסטאָן, איך געלאפן אַ וואַנע און אָפּגעשטעלט די וואַסער טעמפּעראַטור. איך האב געלאזט זיך פולן די וואנע א האלבע וועג, דערנאך האב איך געעפנט די טיר פון שלאף-צימער זיך אויסצוטאן.
  
  
  איך סאַפּרייזד סאָניאַ. ז י הא ט פונק ט ארוי ס פו ן ד י קורצ ע הייזלעך , דא ס לעצט ע קלײדע ר װא ס ז י הא ט געטראגן . זי האט זיך ארומגעדרײט, אירע בלוי־גרויע אויגן האבן זיך פארװאונדערט געװארן. דא ן האב ן ד י מויל־װינקלע ן זי ך געקרײזלט , אי ן שאטן , פו ן א שמייכל . זי האט זיך אויסגעגליטשט און זיך געשטעלט פאר מיר, א ביסל געשטעלט איין פוס פארן צווייטן.
  
  
  זי האט געהאט אַ דערוואַקסן, קערווי גוף, וואָס איז גאָר אויס פון שניט די טעג ווייַל פרויען זענען דערוואַרט צו זיין דין. סאָניאַס שיינקייט איז געלעגן אין אירע קורוועס. זי האט דעפינירט קייַלעכיק היפּס, מיט קיין שפּור פון ביין. די ברוסט זענען געווען גרויס, אָבער פעסט און יונג. זי האט אַ הויך טאַליע און לאַנג לעגס, וואָס געמאכט איר לעגס קוקן סלימער ווי זיי זענען פאקטיש. אין פאַקט, זיי זענען ווי לאַש און צייַטיק ווי די מנוחה פון איר גוף.
  
  
  — האט זי געפרעגט. - איז די וואַנע גרייט?
  
  
  — גרייט — האב איך געענטפערט. איך האב אויף איר געװארט בײ דער באד־טיר. ז י אי ז געגאנגע ן מי ט צוועק , ד י ברוסט ן האב ן זי ך געהויב ן מי ט יעד ן טריט . איך בין געשטאנען דיאַגאָנאַל אין דער טיר. סאָניע האָט זיך אָפּגעשטעלט און געקוקט אויף מיר מיט אַ לכאורה אומשולדיקן בליק. ― װי קאָן איך אַרײַן דורך אַזאַ טיר, טײַערע? ווי צו באַקומען צו די קלאָזעט?
  
  
  כ׳האב געמײנט און געקלאפט מיט דער צונג. "איך טראַכטן איר וועט האָבן צו קוועטשן דורך דעם."
  
  
  זי האט װײטער אויסגעזען אומשולדיק. ― װאָס הײסט, װען דו שטײט אַזױ?
  
  
  "איך קען זיין משוגע," איך געזאגט, "אָבער איך בין נישט נאַריש."
  
  
  זי האט צו מיר געשמייכלט. זי האט דערפון געמאכט א גאנצע פראדוקציע. לכתחילה האט זי געפרואװט זיך גלײך פארבײ מיר. אוודאי האט עס נישט געארבעט.
  
  
  "דעריבער עס איז בלויז איין וועג צו באַקומען דורך."
  
  
  'איך האב אויך געטראכט.'
  
  
  זי איז געשטאנען אויף דער זייט, געקוקט אויף מיר און זיך לאנגזאם פארשטופט פאר מיר. איר גוף איז פּאַמעלעך צעלאָזן אין מייַן ווי זי סליד זיך פֿאַר מיר. דערנאָך האָט זי אַרײַנגעטאָן אירע הענט אַרום מײַן האַלדז. — דו ביזט נאך אנגעטאן — האט זי געזאגט. — גיב מיר צװײ צענטל פון א סעקונדע.
  
  
  די מיידלשע תמימות איז פּלוצלינג פאַרשוווּנדן פון די גאָלדענע געפלעקטע אויגן. דער שמייכל איז פארשוואונדן געווארן. ― איר האָט מיך ליב, צי נײן?
  
  
  איך האב איר אויפגעהויבן מיט איין פינגער און איר געקושט אויף די ליפן. — יא, איך האב דיך ליב.
  
  
  - צי איר ווי מיין גוף?
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. 'נישט שלעכט. איך האב געזען ערגער.
  
  
  זי האט מיר צוויי מאָל אַ זעץ אין די קאַסטן און דאַן פּושט פאַרביי מיר אין די קלאָזעט. ווען זי האָט אויפֿגעהויבן איין פוס צו אַרײַן אין די וואַנע, האָב איך איר אַ שפּאַנק געטאָן.
  
  
  איך בין שוין געװען האלב נאקעט. עס האָט נישט געדויערט לאַנג צו פילם די מנוחה. כ׳האב געװארפן מײנע קלײדער אויפן ארט. אי ך הא ב גענומע ן צװ ײ טריט , א ז אי ך בי ן געװע ן אי ן נאענ ט צ ו דע ר כאטע , או ן הא ב ד י עק ן פו ן מײ ן אויסגעצײכנטע ר װאנצ ט געדרײט . "איצט, מיין טייַער, גרייט זיך."
  
  
  סאָניע האָט זיך מיטגעשפּילט און זיך צוגעבויגן צו צודעקן איר קערפּער מיט אירע געווער. ― װאָס דאַרף איר, הער? — האט זי מיט שרעק געפרעגט.
  
  
  — שענדונג און גניבה — האב איך געקראצט און זיך אריינגעטרעטן אין באדן.
  
  
  ז י הא ט זי ך צוגעכאפ ט , זיפצ ט או ן אויסגעשפרײ ט ד י ארעם . "איר אמעריקאנער זענען אַלע די זעלבע. פייַן. טו וואס דו ווילסט מיט מיר.
  
  
  איך בין געזעסן אַנטקעגן איר אין וואַסער. די כאַטע איז געווען אַזוי קליין אַז אונדזער לעגס האָבן טאַנגגאַלד. סאָני האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר. איצט איז אין אירע אויגן נישט געװען קײן תמימות. איך האב אויף איר געקוקט. איך האב זיך אביסל נענטער צו איר אריבערגעכאפט און גענומען אירע הענט אין מיינע. איך האב זי צו מיר צוגעצויגן. איך האָב זיך דאַן צוגעבויגן און גענומען אירע בריסט אין מיינע הענט און זיי געקושט.
  
  
  "אָה, ניק," זי קראַמפּט. 'איך געדאַנק מיר וואָלט וואַרטן ביז די וואַשן איז פאַרטיק.
  
  
  איך האב מורא געהאט אז מיר וועלן דארפן ווארטן.
  
  
  איך פּעלץ איר האַנט אָנרירן מיין פוס. מיינע הענט האבן זיך געגליטשט ארום איר לענד. איך האב זיי אביסל אראפגעלאזט און זי אויפגעהויבן אויף מיין שויס. זי האט צוגעבויגן דעם קאפ צוריק און געצויגן דעם באנדאזש , וואס האלט זיך צוזאמען אירע לאנגע בלאנדע האר . דערנאָך האָט זי צוגעדריקט איר באַק צו מײַנער, און אירע פּוכיק האָר האָט געקיצט מײַן אַקסל. איך האב זי צו מיר דערנענטערט.
  
  
  איך האָב געפילט איר אָטעם קעגן מיין אויער, איצט שנעלער און וואַרעמער. אירע הענט האבן געגלעטן מיין האלדז, ווען איך האב אים געשלאגן. פּלוצלינג האָב איך געזאָגט, "איך ווונדער אויב דאָס וואַנע איז אַן אַנטיק?" אפֿשר די 18 יאָרהונדערט ... צי איר וויסן עפּעס וועגן אַנטיק?
  
  
  "ניק, לאָז דאָס וואַנע אַליין!" איר קול איז געווען ופגעבראַכט. זי האט אַ ביסל אויפגעהויבן די קני און געגאנגען נעענטער. "זאג מיר וואָס איר טאַקע טראַכטן וועגן מיין גוף. זאג מיר וואָס עס טוט צו איר ווען איר קוק בייַ אונדז צוזאַמען. איך ווייס אז דו קוקסט. אירע ארעמס האבן זיך שטארק ארומגעכאפט ארום מיין האלדז. ― אַך, ניק, װאָס טוסטו מיר?
  
  
  איך האב קורץ געשמייכלט. איר גוף האט מיר ינקרעדאַבלי אָנגעקלאָגט, ספּעציעל ווען זי איז געווען מאָווינג ווי זי איז טאן איצט, מיט ומגעדולדיק יקסייטמאַנט.
  
  
  און איך געזאגט, "עטלעכע צייט צוריק עס איז געווען אַ פֿילם אין אַמעריקע גערופן די ווירגין און די ציגייַנער." ע ס אי ז געװע ן װעג ן א טאכטער ס טאכטער , װא ס הא ט א שידונ ג מי ט א װאנדערנדי ק ציגײנער , או ן... .
  
  
  — למען השם, ניק. ביטע!' זי האט פרובירט צו קומען נענטער, אבער איך האב זי צוריק געהאלטן זי צו טשעפען.
  
  
  איך האָב ווייטער געזאָגט, "און די גאַנצע פֿאַר דעם פֿילם איז געווען איינער פון די בעסטער וואָס איך האָב געזען." מ׳האט געזאגט, אז אמאל האט א בתולה, די טאכטער פון א מיניסטער, באגעגנט א ציגײנער. איר טאַטע האָט איר געלערנט וועגן גאָט, און דער ציגײַנער האָט איר געלערנט צו זײַן אין הימל.
  
  
  סאָניע האָט מיר אַרײַנגעגראָבן די נעגל אין האַלדז. אירע ליפן האבן אנגערירט מיין אויער און איך האב געפילט די ווארעמקייט פון איר אטעם ביז מיינע פיס. אי ך הא ב אי ר געלײג ט בײד ע הענ ט אוי ף איר ע לענד ן או ן אי ר א ביס ל אויפגעהויב ן . איר אטעמען האט זיך מיטאמאל אויפגעהערט. ז י הא ט זי ך אויסגעצייכנט . פּאַמעלעך, זייער פּאַמעלעך, האָב איך זי אַראָפּגעלאָזט צו איר דורכנעמען. איר אָטעם איז געווען קליין זיפץ. וואס טיפער איך האב אין איר אריינגעשטופט, אלץ מער האט זי געגאפט. זי האט ארויסגעלאזט א נידעריקע, אנגעצויגענער קרעכץ. דאן האט זי מיר שטארק ארומגענומען די הענט ארום מיין האלדז. מייַן פּנים איז געווען פאַרפאַלן אין די זייַדנע קערלז פון איר האָר.
  
  
  ― ניק ― האָט זי אַזױ שטיל געשעפּטשעט, אַז איך האָב קוים געהערט. װע ן אי ך הא ב עפע ס געװאל ט זאג ן הא ט ז י מי ך פארשווייגט . "ניין," זי שושקעט. — לאז מיך פארענדיקן. זי האט זיך װידער גערודערט און געקראכט. "הערט, מלאך. דאס איז קיינמאל נישט פאסירט מיט קיינעם.
  
  
  איצט זי איז געווען אַלע אַרום מיר. כ׳האב אנגעהויבן רירן.
  
  
  "יא," איך געזאגט דורך קלענטשעד ציין. "יא, איך ליבע דיין גוף. יא, עס טורנס מיר אויף. יאָ, איך האָב ליב צו באַרען איר.
  
  
  מיט א מאל האט זי מיך אנגעכאפט מיט די נעגל. 'אוי! האָניק, איך קען. ..ניין... מער... װארטן... — האט זי זיך אויף מיר געפוצט. איהר קערפער האט זיך געוואלדיק געציטערט צוויי, דריי מאל. זי האט געװײנט װי א קינד. זי האט זיך געציטערט און זיך װי צו פארשטומט, דערנאך האט זי ארומגעװיקלט די הענט און די פיס און איר קערפער האט זיך אפגערוהט װי זי װאלט נישט געהאט קײן בײנער. איך האב קיינמאל נישט באגעגנט א פרוי וואס האט זיך געקענט איבערגעבן צו פארגעניגן אזוי אינגאנצן.
  
  
  "מיין קער," איך געזאגט. איך האב נאכאמאל אנגעהויבן שטופן.
  
  
  'ניין!' — האט זי אויסגערופן. "זייט נישט רירן. איך וויל נישט אז דו זאלסט רירן.
  
  
  איך האב זיך אביסל צוריקגעבויגן, אז זי איז שוין נישט געווען אינגאנצן צומישט מיט מיר.
  
  
  — קוק נישט אזוי אויף מיר — האט זי געזאגט.
  
  
  'איך ווי צו היטן. איר זענט אַ פאַרגעניגן צו קוקן אין, ספּעציעל ווען מיר זענען אין ליבע מיט יעדער אנדערער. איצט ווייַזן מיר ווי גוט איר קענען טאָן דאָס איידער די וואַנע וואַסער ווערט קאַלט.
  
  
  "אויב עס ווערט קאַלט, איך וועט וואַרעם איר ווידער." ז י הא ט זי ך װידע ר אנגעהויב ן באװעג ן פאמעלעך , ערשט . אירע ליפּן זײַנען געקומען נאָענט צו מײַן אויער. "ניק," זי שושקעט. "ניק, וואָס מיר האָבן איז פיל בעסער ווי נאָר גוט. עס איז בעסער ווי אַלץ."
  
  
  איך איז געווען ינפאַטוייטיד מיט איר און איך געוואוסט עס. איך איז געווען אין דעם פּראָצעס פון פאַרלירן מיין געדולד, מיין נשמה און גייסט האט יקסידיד מיר. איך איז געווען טראַפּט דורך די מאַגיש פון וואָס זי האט. ביסלעכווייַז איך לינקס מיין גוף. עס איז געווען ווייטער און ווייטער און איך האב נישט געוואלט אז עס זאל זיך ענדיגן.
  
  
  מײַן קאָפּ האָט זיך צעבראָכן, װי אַ פֿײַערלעכער אין אַ צין־קאָנס. די רעשט פון מיין גוף איז נאכגעגאנגען. איך בין צעפאלן ווי א ביליג שפילצייג. דער זייגער האט מיר שטארק געקלאפט אין קאפ. כ׳האב נישט געקאנט זײ אפשטעלן. ע ס זײנע ן געװע ן קהיל ה גלעקלעך , פײער־גלעקלעך , אלערל ײ גלעקלעך . די צײט איז פארבײ מיט דער גיכקײט פון ליכט. און דעמאָלט פּלוצלינג סאָניאַ געגאנגען אַוועק פון מיר. זי האט פון מיר גענומען דעם שײנעם קערפער. א זיפץ פון לופט האט געהערט ווו איר גוף איז נאָר געווען. מיטאמאל האב איך געפילט זייער קאלט. "ניק," האט געזאגט סאָניאַ. “עמעצער איז ביי דער טיר. אַך, ניק, דאָס סאַקס, אָבער עמעצער רופט.
  
  
  כ׳האב זיך גיך צוגעכאפט. דער גלאָק האָט ווידער געקלונגען, אַן אַלטער גאָנג פון אַן עלעגאַנטער פאַרגאַנגענהייט. כ׳האב געקוקט פארזיכטיק אויף סאניאס רויטע פנים. 'איר. ..?
  
  
  זי האט א ניד געטאן. 'און ליבע. צוזאַמען מיט דיר. וועסטו מיר געבן מיין קיטל ווען דו גיסט ארויס?
  
  
  איך האב זיך צוגעדריקט און זיך ארויס פון באדן. אין דער טיר פון דער קלאָזעט האָב איך אויפגעהויבן סאָניאַס קיטל און עס צו איר אַוואָרפן. דערנאָך האָב איך אָנגעטאָן מײַן קיטל און געעפֿנט די טיר.
  
  
  דאָס קליינע פֿינצטערע ייִנגל האָט צו מיר געשמייכלט. די האָר האָט געדאַרפט שניידן, אָבער זײַנע ברוינע, אינטענסיווע אויגן זענען געווען אינטעליגענט. אין דערצו, זיי געווען וועגן פינף יאר עלטער ווי די יינגל זיך.
  
  
  — סינר ניק קאַרטער? — האט ער געפרעגט מיט א קול, װאם האט פארראטן זײן עלטער.
  
  
  "איך?"
  
  
  'טעלעגראַם.'
  
  
  ער האט ארויסגענומען א שמוציקן טאש מיט א טעלעגראם. נאָר דאָס זײַנען געװען צװײ טעלעגראַמען.
  
  
  איך גענומען די שפּיץ איינער. 'אדאנק.' כ׳האב גענומען דעם האלבן דאלאר פון לאדן טיש און אים דערלאנגט.
  
  
  ער האט געװארט. ער האט געבליקט מיט די ױנג־אלטע אויגן און שטודירט מײן אויערשעל.
  
  
  דאן האב איך פארשטאנען. — האב איך געפרעגט. ― װער איז דער אַנדערער טעלעגראַם?
  
  
  ער האט מיר געגעבן א שײנענדיקן שניי־װײס שמייכל. - פֿאַר די סיגנאָרינאַ. זי איז נישט אין איר צימער.
  
  
  — איך װעל זי נעמען. כ׳האב אים געגעבן נאך א האלבן דאלאר און אים געשפאנט בײ אים װי ער איז אװעק.
  
  
  סאָני איז ארויס פון באד און צוגעבונדן איר קיטל. איך האָב איר געגעבן איר טעלעגראַם און געעפֿנט מײַנס.
  
  
  עס איז געווען קורץ און זיס. עס געקומען פון כאָק. ער האָט געוואָלט, אַז איך זאָל גלייך קומען קיין וואַשינגטאָן.
  
  
  איך האָב געקוקט אויף סאָניאַ בעת זי האָט געלייענט איר טעלעגראַם. דעמאָלט איך געדאַנק וועגן וואָס זי וואָלט זאָגן. עפּעס אין פאַל עפּעס געטראפן... איך געווארט. עס האט מיסטאָמע נישט מיינען עפּעס. איך האב געווארט ביז זי האט געלייענט איר טעלעגראם און דאן געזאגט, "איך האף אז דו האסט בעסערע נייעס ווי איך."
  
  
  זי האט געבליצט. — דאס האב איך געווארט .
  
  
  — דו מוזט זיך אומקערן קײן רוסלאנד?
  
  
  — ניין, — האט זי געזאגט, שאקלענדיק מיטן קאפ. "דאס איז פון הער כאָק. איך מוז גלייך עפּעס מעלדן אין דער הויפּטקוואַרטיר פון דער אַקאַדעמיע פון קונסט אין וואשינגטאן. ..'
  
  
  
  
  קאַפּיטל 2
  
  
  
  
  
  אין וואשינגטאן האט געשנייען ווען דער טעקסי האט זיך אפגעשטעלט פארנט פון דופאנט'ס דזשוינט פרעסע און טעלעגראף אפיס. אי ך בי ן ארוי ס או ן הא ב אויסגעדרײ ט דע ם קאלנער ן פו ן מײ ן מאנטל . אן אײזיקער װינט האט געטראגן אין פנים. קאָרסיקאַ איז שוין געווען זייער ווייט.
  
  
  איך האָב זיך צוגעבויגן צום טאַקסי און געהאָלפן סאָניאַ אַרויסגיין. ז י הא ט געטראג ן א געדיכט ן זאמאשטש ן מאנטל , מי ט א פוקס ן פוטער ן קאלנער . זי האט גענומען מיין האנט, איז ארויס פון טעקסי, און האט א שמייכל געטאן צום רוישנדיקן שניי ווי איך האב באצאלט דעם דרייווער.
  
  
  אי ך הא ב געוױס ט דא ס זעלב ע װ י אי ן דע ם טא ג מי ר האב ן באקומע ן ד י טעלעגראמען . גאָרנישט. די אלע פראגעס, וואס איך האב איר געפרעגט, זענען געפאלן אויף טויב אויערן, און זי האט געשאקלט מיטן קאפ "ניין". אויפן עראפלאן האט זי געשװיגן און פארמאכט.
  
  
  דערנאָך, פּונקט איידער מיר לאַנדיד אין וואַשינגטאָן, זי גערירט מיין אָרעם. "ניק," האָט זי שטיל געזאָגט, "איך האָב דאָס געמיינט ווען איך האָב געזאָגט, אַז דו ביסט דער בעסטער." איר זאָל וויסן וואָס. מיר האָבן אַ ווונדערלעך פֿרייַנדשאַפֿט און איך ווילן עס צו דויערן ווי לאַנג ווי מעגלעך. ביטע פרעג מיר נישט מער קיין פראגעס. איר וועט הערן וואָס איר דאַרפֿן צו וויסן באַלד גענוג.
  
  
  דעמאל ט הא ב אי ך אוי ך געשװיגן . אבער שאלות בלייבן. סאָניאַ געלעבט אויף אַ רוסיש פּאַס. איז זי געווען אַ רוסישער אַגענט? אויב אַזוי, וואָס האָט זי געטאָן אין קאָרסיקאַ? און װאָס האָט זי געלאָזט קומען מיט מיר? כאָק מוזן האָבן געוואוסט זי איז מיט מיר, וואָס מענט אַז כאָק געוואוסט ווער זי איז און וואָס זי איז טאן. אָוקיי, אַלע איך געהאט צו טאָן איז געווען וואַרטן ביז איך גערעדט מיט כאָק. אבער איך האב נישט געפעלט ווי איך בין אריין אין דעם.
  
  
  איך האב אנגעכאפט סאניאס האנט און מיר זענען ארויף די טרעפ פארן הויפט אריינגאנג. ע ס אי ז געװע ן א פינצטערע , דערדריקטנדיקע ר טאג . דיקע גרויע שניי־װאלקן זײנען געהאנגען נידעריק אין הימל, און דער װינט איז געװען אזוי קאלט, אז עס האט אויסגעזען אומדערטרעגלעך. יאָ, קאָרסיקאַ איז טאַקע געווען זייער, זייער ווייט.
  
  
  אַמאָל אַינעווייניק, מיר פארשטאפט בעקיצער אין די פויע צו וואַרעמען זיך. איך האב אפגעשאקלט דעם שניי פון מאנטעל און אראפגעלאזט מיין קאלנער. איך האָב דאַן אָנגענומען סאָניאַ ס האַנט און איר געפירט צו כאָק ס אָפיס.
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן ארײנגעגאנגע ן אי ז ע ר געזעס ן ב ײ זײ ן שרײב־טיש , אנגעטא ן א ארבללא ס העמד . פאפירן זײנען געװען צעשפרײט איבערן טיש.
  
  
  אין אײן שנעלער, פֿלײדיקער באװעגונג איז האק אויפגעהויבן פון זײן שטול און איז ארומגעגאנגען ארום דעם טיש, אנגעכאפט זײן רעקל און אים אנגעטאן. ז י הא ט זי ך לוי ז ארומגענומע ן אי ן זײ ן מאגער ן קערפער . זײַן דין פּנים האָט זיך אָנגעצונדן מיט אַ שמייכל, ווען ער איז צוגעגאַנגען צו סאָניאַ. נאָר די אױגן האָבן געװיזן זײַן שפּאַנונג. ער האָט אַרױסגענומען פֿון מויל דאָס פּאַפּיראָס־שטעק, אױסגעגלײַכט דעם בונד און געשאָקלט סאָניאַס האַנט.
  
  
  "עס איז זייער פייַן פון איר צו קומען, מיס טרעשטשענקאָ," ער האט געזאגט. דערנאָך האָט ער אַ קוק געטאָן אויף מיר און זיך געכאַפּט. "איך טראַכטן איר האָבן אַ פּלאַץ פון פראגעס, קאַרטער?"
  
  
  — א ביסל אדער אזוי, הער.
  
  
  האקן האט זיך צוגעבויגן צו די צװײ שטולן פון אײן זײט טיש. - "זיצט זיך ביטע." ער איז ארומגעגאנגען צום טיש און זיך אװעקגעזעצט אויף זײן קריכטיקן שטול. עס איז געווען הייס אין די אָפיס.
  
  
  איך און סאָניאַ האָבן זיך אַוועקגעזעצט און געדולדיק געווארט, בשעת האָק האָט צעקלאַפּט דעם סעלאַפיין פֿון זײַן נײַעם שוואַרצן ציגאַר. איך געוואוסט עס איז קיין פונט צו אָנהייבן מיט אַ פּלאַץ פון שאלות. כאָק האָט געהאַט אַ וועג צו שאַפֿן דראַמע. דאָס איז געווען איינער פון זיינע צוויי הויפּט כאַראַקטער פלאָז; די אנדערע איז געווען אַ כּמעט פערווענט ליבע פֿאַר גאַדגעץ און סמאַרט דעוויסעס.
  
  
  איצט איז ער געזעסן אַנטקעגן אונדז און געשמעקט זײַן ציגאַר. באל ד אי ז דע ר צימע ר פו ל מי ט שטינקנדיקע ר ציגא ר רויך . איך האב געזען אז סאניע האט א קנייטש מיט איר נאז און עס איז מיר שווער געווען אפצוהאלטן מיין געלעכטער.
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף האקן, װי א קינד, װאם קוקט אויף א שפּין־װעב, אדער א װארעם, װאס קריכט אויף א בוים־צװײג. עס איז מיר איינגעפאלן אז פאר איינעם וואס האט אים נישט גוט געקענט, מוז האק טאקע אויסזעהן מאדנע. איך האָב פֿאַרשטאַנען וואָס סאָניאַ האָט אַזוי אויסגעזען. אבער ביי מיר איז האק נישט געווען קיין פרעמדער, ער איז געווען... נו. ..האָק.
  
  
  "אָוקיי," ער געזאגט. ער האט זיך צוגעבויגן, דער ברענענדיקער ציגאר האט זיך שטארק אנגעכאפט צװישן די צײן. 'קען מיר אָנהייבן?' ער האט ארומגערינגלט די פאפירן פאר אים און ארויסגעצויגן דרײ בויגן. ער האָט ערשט געקוקט אויף סאָניאַ, דערנאָך אויף מיר. - "אַה האט קיינמאָל געבראכט אַ פאַל מיט אַזאַ אַ קליין סומע פון מאַטעריאַל. צו זיין ערלעך, מיר האָבן כּמעט גאָרנישט."
  
  
  סאָניאַ האט זיך אַ ביסל פאָרויס פאָרויס אין איר שטול. האר, איך האַס צו יבעררייַסן איר, אָבער איך בין זיכער אַז ניק מיינט נישט אַז איך זאָל זיין דאָ. אויב איר ווילט אים דערקלערן.
  
  
  "אַלץ האט זיין צייט, מיס טרעשטשענקאָ." האקן האט זיך צו מיר אויסגעדרייט. - "מיס טרעשטשענקאָ איז געשיקט געווארן צו קאָרסיקאַ דורך מיר. דאָס איז געווען איר בקשה, אַז זי זאָל באַקענען דעם בעסטן אַגענט אין ע"ה, האָב איך איר געזאָגט, אַז דו ביסט אין קאָרסיקאַ. איך האב געוואלט אז איר זאלט זיך בעסער באקענען.
  
  
  'פארוואס?'
  
  
  — דאס װעל איך שפעטער דערקלערן. ער האט גענומען א ביס פון ציגאר, ארויסגעבלאזן דעם רויך און א װײל געקוקט אויף די פאפירן פאר אים. דערנאָך האָט ער ווידער אַ קוק געטאָן אויף אונדז. "ווי איך געזאגט, עס איז געווען קליין צו וויסן, פאַרשילטן קליין." לעצטע וואָך, אונדזער ראַדאַר דיטעקטאַד אַ כייפעץ ערגעץ אין די אַרקטיש. מען האט געשיקט זוכן עראפלאנען, אבער זיי האבן גארנישט געפונען. דערנאָך, מיט דריי טעג צוריק, מיר האָבן אַ פּונקט אויף דעם עקראַן. עראפלאנען זענען ווידער געשיקט געווארן. גאָרנישט ווידער. מיר וויסן אַז עס איז עפּעס דאָרט, אָבער מיר טאָן ניט וויסן וואָס עס איז. עס קען זיין עפּעס וואָס קומט אין און אויס פון די אַרקטיק, אָדער אפֿשר עס איז עפּעס טיף אונטער די אייז. איך און סאָניאַ האָבן זיך אָנגעקוקט. אָבער איר קוק האָט מיר געזאָגט, אַז זי האָט דאָס אַלץ שוין געוווּסט, אַז עס איז איר נישט קיין חידוש. איך פּעלץ ווי אַ סקולבוי גיין אין קלאַס צען מינוט נאָך די קלאַס אנגעהויבן.
  
  
  "דאָס איז ניט אַלע," כאָק פארבליבן. ער האט צוגעשפארט די פאפירן אין די הענט און איבערגעדרײט דעם אויבערשטן בויגן.
  
  
  "אונדזער פּאַטראָל שיפן אַפּערייטינג צפון פון די בערינג ים ינטערסעפּטאַד סאָנאַר סיגנאַלז פון סאַבמערינז - יאָדער סאַבמערינז. זיי מוזן פירן טאָנס פון יאָדער וועפּאַנז. עס זענען געווען פיר אינצידענטן לעצטע וואָך. מיר וויסן עס זענען סאַבמערינז דאָרט, אָבער זיי האַלטן דיסאַפּירינג איידער מיר געפֿינען זיי. די נאַווי מיינט אַז זיי זינקען אונטער אַרקטיש אייז.
  
  
  "עס איז נאָר אַ ווילד טרעפן," איך געזאגט.
  
  
  "דאס איז מער ווי אַ טרעפן." כאָק האָט געדריקט דעם אינטערקאָם קנעפּל.
  
  
  א פרוי ס שטימע האט געזאגט: "יא, האר?"
  
  
  — אַליס, קענסט ברענגען דעם גלאָבוס?
  
  
  — גלײך , הער .
  
  
  האָק האָט זיך אויסגעלאַכט. ער האט געקוקט אויף מיר איבערן טיש. זײן ציגאר איז ארויסגעגאנגען און ער האט דערויף געקײען.
  
  
  - מיר האָבן אַ ביסל געסיז, ניק. אונדזערע עראפלאנען זענען אריבער דעם גאנצן בערינג ים. זיי האָבן געזען סובמאַרין פיר מאָל."
  
  
  איך האָב זיך געפּײַניקט. “וואָס סובמאַרין? פון דאנען?' האק האט ארויסגענומען דעם ציגאר פון מויל. "רויט כינעזיש סאַבמערינז. זיי געגאנגען צו די בערינג ים. מיר וועלן האַלטן אַן אויג אויף זיי. זיי פאַרשווינדן שטענדיק פּלוצלינג.
  
  
  איך האב געפרעגט. ― זײ קומען נישט אַרױס?
  
  
  האק האט א שאקל געטאן מיטן קאפ. "דער ערשטער איז באמערקט מער ווי אַ וואָך צוריק. נאך דעם האט מען מער נישט געזען און נישט געהערט פון איר. ניין, די נאַווי איז רעכט - זיי ונטערטוקנ זיך אונטער די אַרקטיש אייז און בלייבן דאָרט.
  
  
  איך האָב געזאָגט פּאַמעלעך: "דעמאָלט מוזן זיי האָבן אַ באַזע דאָרט, אַ מין פון טעטיקייט."
  
  
  סאָניאַ האָט געשוויגן, אָבער מיט אינטערעס נאָכגעפאָלגט דעם שמועס. ם׳האט געװארן א שטילער קלאפ, דערנאך האט זיך די טיר געעפנט. אַליס געקומען אין מיט אַ גאַנץ גרויס גלאָבוס ראָוטייטינג אויף אַ שטיין.
  
  
  אַליס איז געווען אַ טונקל-כערד פרוי אין די פרי 50. זי איז געווען קורץ, מיט דיקע פיס און אַ גרויס באַט. זי האט געהאט א נאז גרוים װי א פלוים און א מויל װײך װי איר, און איר שטימע האט געקלונגען װי א געקראצטער גראמאפאן־רעקארד. זי האט אבער געהאט א הארץ פון גאלד און איז געװען װײך װי פוטער. זי האָט מיר געהאָלפן מער ווי אַמאָל צו צאַמען כעס פון כאַס אויב איך טאָן עפּעס פאַלש. אדער די קונסט־אקאדעמיע האט נישט מסכים געווען, אדער האט מיר נישט צוגעשטעלט אינפארמאציע וואס איך קען נישט באקומען אין ערגעץ אנדערש. אַליס האט אַ שיינקייט וואָס איר קען נישט זען. זי איז געווען מיין פרוי.
  
  
  זי האט ארויפגעלײגט דעם גלאבוס אויפן האקן שרײבטיש, צו מיר געשמײכלט, א װינק געטאן און שטילערהײט אװעק פון צימער, װי א פליג אויף דער װאנט.
  
  
  איך און סאָניאַ האָבן זיך צוגעבויגן. האקן האט געשטעלט בײדע הענט אויפן גלאבוס.
  
  
  "איך טראַכטן מיר קענען ענג אַראָפּ די דעסטיניישאַן פון די סאַבמערינז אַ ביסל," ער האט געזאגט. "ווי איר ביידע וויסן, עס וואָלט זיין כּמעט אוממעגלעך צו זוכן די גאנצע אַרקטיש סירקלע צו געפֿינען וואָס די כינעז טאָן." אפילו די דאַץ אויף די ראַדאַר פאַרשטעלן דעקן צו פיל שטח. מיר געוואלט צו שמאָל עס אַראָפּ און נאָך זיין נעענטער צו ווו די פונקטן קומען פון. איינער פון אונדזער ראַדאַר גייז האט אַ געדאַנק. קוק.'
  
  
  האק האט גענומען א װײכן בלײפער. ער האט געשטעלט א פונט אויף וואשינגטאן און געצויגן א רויטע ליניע צפון, דערנאך ארום דער גלאבוס ביז ער האט זיך אומגעקערט קיין וואשינגטאן.
  
  
  ער האט געקוקט אויף אונדז. "איר האָט געזען אַז איך ציען אַ שורה צו די צפון. רעכט צפון. איצט באַצאָלן ופמערקזאַמקייַט.
  
  
  ער האט אויסגעדרייט די גלאָבוס אַזוי אַז רוסלאַנד איז געווען אין פראָנט פון אים. ער האָט אָנגעוויזן דעם שפּיץ פון זיין בלייַער אויף מאָסקווע און ווידער געצויגן אַ שורה צו צפון. ער איז מיט אים געפארן איבער דער וועלט און זיך אומגעקערט קיין מאסקווע. ער טילטיד די פּילקע אַזוי מיר קענען זען די שפּיץ. די צוויי ליניעס האבן זיך צעשניטן אינעם ארקטישן קרייז.
  
  
  "מיר געראטן צו שמאָל עס אַראָפּ צו אַ שטח פון וועגן זיבעציק קוואַדראַט קילאָמעטערס. דא.' ער האט געקלאפט מיטן פינגער, װאו די צװײ שורות האבן זיך צעשניטן.
  
  
  כ'האב געכאפט. "און מיין אַרבעט איז צו פּרובירן צו רעכענען וואָס די כינעזיש טאָן און ווו זיי טאָן דאָס."
  
  
  האק האט א ניד געטאן. "און צעשטערן וואָס זיי טאָן אויב איר טראַכטן עס איז נייטיק." מיר גערופן עס "אייז באָמבע נול" נאָך די אַרקטיש סאַבמערינז יקוויפּט מיט יאָדער וועפּאַנז. פֿון איצט אָן, דאָס איז וואָס איר רופן אַן אָפּעראַציע ווען איר קאָנטאַקט מיר.
  
  
  איך האָב געזען ווי סאָניאַ האָט ווידער אָנגעצונדן איר פּאַפּיראָס. איך האָב אָנגעהויבן כאָשעד פאַרוואָס זי איז דאָ. איך האב געהאט א געפיל אז איך האב שוין געוואוסט וואס כאק וועט ווייטער זאגן. סאָניאַ האָט צו מיר געשמייכלט.
  
  
  כאָק האָט געזאָגט: “ווען מיר האָבן אַנטדעקט אַז די צוויי ליניעס זענען אַריבער פון וואַשינגטאָן און מאָסקווע, האָבן מיר געשיקט אַ אָנזאָג צום סאוועטן פארבאנד. די רוסן, פּונקט ווי מיר, ווילן וויסן וואָס עס טוט זיך דאָרט. מיר האבן . .. געוויסע אפמאך.
  
  
  איך האָב זיך געפּײַניקט. — װאסערע אפמאכן ?
  
  
  "איר מוזט נעמען דעם שנעלן ניצל־קורס וואָס זיי לערנען אין סאָוועטן־פֿאַרבאַנד."
  
  
  איך בלינק. ― װאָס װעל איך טאָן?
  
  
  האק האט גענומען צװײ בלאזען אויף זײן ציגאר. "איר וועט נישט זיין אַליין אין רוסלאַנד. עמעצער וועט נעמען דעם קורס אין דער זעלביקער צייט ווי איר און פאַרבינדן איר אויף דיין אַרקטיש נסיעה. ווי ווייט איך פארשטיי איז זי איינע פון די בעסטע אגענטן אין רוסלאנד. ”
  
  
  'וועלט געזונטהייט ארגאניזאציע?' — כ׳האב געפרעגט, אבער כ׳האב נישט געדארפט פרעגן. האק האט קורץ געלאכט. “מיס טרעשטשענקאָ, דאָך. זי וועט גיין מיט איר צו אָפּעראַציע אייז באָמבע נול.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 3
  
  
  
  
  
  איך טאָן נישט וועלן צו נעמען Sonya צו די ספּעציעלע יפעקץ און עדיטינג אָפּטיילונג. איצט אַז איך געוואוסט אַז זי איז אַ רוסיש אַגענט, די אלטע מעקאַניזאַם פון פאַרטיידיקונג קעגן די פייַנט געארבעט אויטאָמאַטיש. עס זענען געווען פילע וואס געפרוווט צו טייטן מיר. אָבער ווען מיר זענען אַליין, כאָק דערציילט מיר אַז אַ ספּעציעל אָפּטיילונג גערופן "ספּעציעלע יפעקץ און עדיטינג" איז געווען אַלאַקייטיד פֿאַר סאָניאַ און מיר. עס איז ניט געווען קיין ריזיקירן צו זען עפּעס וואָס איז נישט בדעה פֿאַר איר אויגן. מיר האָבן געמוזט גיין צו ד״ר דן מיכעלס, וועלכער האָט אונדז געגעבן דאָס מערסטע פֿון אונדזער עקוויפּמענט און אונדז איבערגעגעבן וואָס צו דערוואַרטן דערפֿון.
  
  
  אין אַ טאַקסי אויף דעם וועג, סאָניאַ אומגעריכט גענומען מיין האַנט און קוועטשן עס. איך האב א קוק געטאן דורכן פענצטער. איך פּעלץ איר בליק אויף מיין פּנים. עס איז געווען ווי איינער האט אנגעוויזן מיט א פארגרעסער גלאז אויפן זון פלעק אויף מיין לינקע באק. אבער ס'איז נישט געווען קיין זון, נישט קיין פארגרעסער, נאר סאָני איז געזעסן לעבן מיר, געהאלטן מיין האנט און געקוקט אויף מיר.
  
  
  כ׳האב מיך אומגעדרײט און מײנע שײנע גרוי־בלויע אויגן האבן זיך װי געהאט באקומען א מיליאן גאלדענע שפיצן.
  
  
  זײ האבן צו מיר געשמײכלט.
  
  
  'דו ביסט בייז?'
  
  
  "איר קען האָבן דערציילט מיר אין קאָרסיקאַ." אויב איך געוואוסט איר געווען אַ רוסיש אַגענט, איך וואָלט ....'
  
  
  "וואָס האָט געטאָן? האסט מיך איגנאָרירט? איך האב דאס נישט געוואלט. מיר זענען דאָרט געווען צופרידן. מיר האָבן שפּאַס צוזאַמען. מיר קענען נאָך האָבן עס איצט.
  
  
  'זאל זיין. אָבער איך פֿאַרשטיי נישט גאָר ווער - אָדער וואָס - איר זענט. עס פעלן נאָך עטלעכע פּרטים. ”
  
  
  זי האט טיף אטעם גענומען. ז י הא ט געטראג ן א ברוינע ן זאמאשטש ן מאנטל , או ן מע ן הא ט ניש ט געלייקנט , א ז אונטע ר אי ז געפינע ן א פרוי ס קערפער . “מיין רעגירונג האָט מיך באפוילן נישט ארויסצוגעבן מער ווי נויטיק. האק האט דאס געוואוסט. ער קען דיר זאָגן.
  
  
  "אפשר האָט ער געמײנט, אַז דו אַלײן װעסט זיך באַנוצן פֿון דער דאָזיקער העפלעכקײט, װײַל דו ביסט געקומען צו מיר צו קאָרסיקאַ."
  
  
  — כ׳האב דיך געװאלט זען. איר וויסן, איר זענט גאַנץ באַרימט אין מאָסקווע. ינדאַסטראַקטיבאַל ניק קאַרטער. קילמאַסטער. קאָד נאָמען N-3. צי איר נאָך האָבן די אַקס טאַטו אויף דיין אָרעם?
  
  
  איך האט ניט ווי עס. זי האט געוואוסט צו פיל. — דו ביסט גוט אינפארמירט, מיס טרעשטשענקאָ.
  
  
  זי האט זיך צוגעבויגן און מיר א קוש געטאן אויף דער באק. "איך געוואלט צו זען איר," זי געזאגט ווידער. - "איך געוואלט צו זען אַ מענטש וואָס קיין איין רוסיש קען צעשטערן." לאנגע געדיכטע וויעס זענען באַשיידן געפאלן אויף גרוי-בלויע אויגן. 'אַז ס ווי עס איז געווען אין די אָנהייב. נאָך איך האָב זיך באַקענען מיט דיר, נו, ווען אַלץ צווישן אונדז איז געווען אַזוי ווונדערלעך, אַזוי ווונדערלעך, איך האט נישט וועלן צו צעלאָזן די שייכות.
  
  
  "איר מיינט צו וויסן אַלץ וועגן מיר, אָבער איך וויסן כּמעט גאָרנישט וועגן איר, און דאָס שטעלט מיר אין אַ כיסאָרן."
  
  
  זי האט מיט איר שמייכל געלויכטן דעם טעקסי. ' ווילן צו וויסן מער וועגן מיר? איך בין געבוירן געוואָרן אין דער שטאָט קאַלושקאַ, ניט ווייט פון מאָסקווע. מייַן קינדשאַפט איז געווען פארבראכט אין די מאָסקווע שטאַט קאָנסערוואַטאָרי פון מוזיק. איך האָב געשפילט אין לענין פּאַרק אָדער גאָרקי פּאַרק. איך געלערנט אין מאָסקווע שטאַט אוניווערסיטעט, דעמאָלט געגאנגען צו אַרבעטן אין דער מיניסטעריום פון פרעמד ענינים. עס האָט מיר גענומען אַכט יאָר צו לערנען אמעריקאנער ענגליש. אין די לעצטע צוויי יאָר איך געלערנט דעם לעבן און מינהגים פון איין ניקאַלאַס קאַרטער. איך וויסן כּמעט ווי פיל וועגן איר ווי איר טאָן זיך.
  
  
  עס איז געווען ווי אַ קאַלט ווינט געבלאזן אויף די האָר אויף מיין האַלדז. עס איז געווען ווי שטיין נאַקעט אין אַ צימער מיט איין-וועג שפּיגל און אַלעמען גייט פארביי קען זען מיין נאַקעטקייט.
  
  
  'פארוואס?' — האב איך געפרעגט מיט א קול , וואס איז נישט געווען אזוי ווי מיינס .
  
  
  זי האט ווייטער געשמייכלט. — רײן פערזענליכער, טײערע. אי ך הא ב אל ץ געװאל ט װיס ן װעג ן דע ם מענטש , װא ם קײנע ר הא ט ניש ט געקענ ט דערהרגענען . איך האב געוואוסט אז דו האסט ליב פרויען, אז דו ביסט זייער א גוטע ליבהאבער. איך האָב אָנגענומען, אַז אַמאָל איך האָב דיך בעסער געקענט, קען איך אויסקלייבן צוויי וועגען. איך קען אָפּזאָגן צו שלאָפן מיט איר אין אַלע קאָס און פּרובירן צו באַקומען איר אינטערעסירט דורך טאַונטינג איר, אָדער איך קען פאַרפירן איר. ווען איך האב דיך דערזען, האב איך תיכף איינגעזען, אז עס וועט מיר אין ערגעץ נישט ברענגען, אויב איך האלט דיך אויף דער ווייטן. דו האסט געהאט אסאך כיין, און אויב דו וואלט מיך באמת געוואלט, וואלט איך דיך נישט געקענט אפהאלטן - איך ווייס מיינע שוואכקייטן. אַזוי איך אויסדערוויילט דער אנדער ברירה פון לאָזן איר פאַרפירן מיר ווי באַלד ווי מעגלעך. אַמאָל דאָס איז געשען, עס קען זיין קיין קאַץ און מויז שפּיל צי מיר וועלן אַרבעטן צוזאַמען אָדער נישט. איך האב געוואוסט אז ס'וועט זיין גוט, איך האב נישט געמיינט אז איך וועל אנטוישט ווערן, אבער..... כ'האב קיינמאל נישט געטראכט... איך מיין אז עס איז געווען אזוי פיל בעסער... קוק אויף מיר, איך בושה ווי אַ שולע מיידל.
  
  
  די פרוי איז געווען כּמעט קריפּי. עס האָט מיר אויסגעזען, אַז איך קען גאָרנישט טאָן, אַז זי וועט זיך ניט דערוויסן. זי האָט מיך געהאַלטן אויף דער האַנט דורכאויס דער גאַנצער נסיעה און עס האָט מיך אַהער און דאָרט געשטערט. קודם כל האב איך עס נאך נישט פארשטאנען. און צװײטנס, איצט אַז זי האָט מיך פֿאַרשטאַנען, װאָס האָט זי געטאָן מיט דעם װיסן? יא, איך איז געווען געצויגן צו איר - זי איז געווען מער אַ פרוי ווי פילע איך האָבן באגעגנט אָדער וועט טרעפן ווידער אין אַ לאַנג צייַט. יא, זי האט מיך אנגעטאן. אבער עס איז געווען עפּעס וועגן איר, עפּעס איך קען נישט גאַנץ שטעלן מיין פינגער אויף. זי האָט געהאט אַ וועג צו קוקן אויף מיר ווען זי האָט גערעדט, אַ וועג צו מאַכן מיר גלויבן אַלץ זי האט געזאגט, און נאָך ...
  
  
  "מיר זענען אנגעקומען, האר," האט געזאגט דער דרייווער. ער האט אפגעשטעלט א טעקסי פארן געביידע.
  
  
  איך בין נישט זיכער געווען, צי איך זאָל איצט נעמען סאָניע'ס האַנט אָדער וואַרטן ביז עמעצער זאָל אונדז אויפֿנעמען. דער באשלוס איז מיר נישט איבערגעלאזט געווארן. בשעת איך האָב געצאָלט דעם טאַקסי שאָפער, איז ד״ר מיכעלס אַראָפּגעקומען צום צאַמען. ע ר הא ט זי ך קורצע ר גענומע ן צו ם סאניע , געשמײכל ט צ ו מי ר או ן אויסגעשטרעקט .
  
  
  - עס איז גוט צו זען איר ווידער, ניק.
  
  
  — העלא, דאקטאר.
  
  
  ד״ר מיכעלס איז געווען א מאנער מאן מיט געבויגענע פלײצעס, א ראנדלאזע ברילן און דינע זאַמדיקע האר. ע ר הא ט געטראג ן א לויז ן אנצוג , א ן א מאנטל . מי ר האב ן זי ך געשאקלט , דא ן הא ב אי ך אי ם פארשטעל ט פא ר סאניע .
  
  
  "מיט פאַרגעניגן, מיס טרעשטשענקאָ," ער האט געזאגט העפלעך. ער האט אנגעװיזן אויפן געביידע הינטער אים. — װעל ן מי ר דורכגײ ן דע ם זײטיק ן ארײנגאנ ג ?
  
  
  מי ר זײנע ן אי ם נאכגעלאפ ן אי ן װינקל , אויפ ן נײ ם שנײ־באדעקט ן טראטואר , או ן ארא פ ד י נאס ע באט ן טרעפ ן ביז ן װא ס הא ט זי ך ארויסגעװיז ן דע ם קעלער . דע ר דאקטא ר הא ט געעפנ ט ד י שטארק־אויסזעיק ע טיר , או ן מי ר זײנע ן אינעװײניק . איך ווע קיינמאָל געווען אין דעם ספּעציעלע יפעקץ און עדיטינג אָפּטיילונג.
  
  
  דע ר צימער , װא ם מי ר זײנע ן ארײנגעקומע ן אי ז געװע ן גרוי ס או ן לײדיק . ד״ר מיכאלס האט געדריקט דעם סוויטש און עס האט אנגעצונדן א ליכטיק ליכט. אי ן אײ ן װינק ל הא ב אי ך דערזע ן א הוי ף מי ט געצייג ן או ן אנדער ע זאכן .
  
  
  איך האב געפרעגט. — איז דאָס אונדזער ויסריכט?
  
  
  — טיילווייז — האט דער דאקטאר געענטפערט.
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן אי ן מיט ן צימער . סאָניאַ האָט זיך אַרומגעקוקט. איר בליק איז געפאלן אויף דער טיר וואס האט געפירט צו אן אנדער טייל פונעם בנין. ז י הא ט געהא ט מע ר װ י א פרוי ס נײגעריקײט , ז י הא ט געהא ט א שפיאנא ס נײגעריקײט .
  
  
  איך האב אנגערירט איר האנט. - לאָמיר זען וואָס מיר האָבן דאָ, סאָניאַ. איך און דער דאקטאר האבן געקוקט אײנער דעם אנדערן. מי ר האב ן בײד ע געוװסט , א ז מי ר קענע ן ד א ניש ט קענע ן טאן . באלד האט Sonya אנגעהויבן פרעגן פראגעס.
  
  
  זי האט דאס גאנץ גערן געטאן. מיר זענען געקומען צו אַ הויפן פון שטאָפּן. זיי באשטייט דער עיקר פון קליידער פֿאַר די קאַלט צייַט - פּאַרקס, לאַנג מעש הויזן, שווער שיך. עס איז געווען עטלעכע ניצל ויסריכט, פּלוס סקיס, געצעלטן, סליפּינג באַגס.
  
  
  דער דאקטאר איז געװען הינטער אונדז. "טאָמער מיס טרעשטשענקאָ וואָלט בעסער צו נוצן זאכן פון איר לאַנד?"
  
  
  סאָניאַ האָט צו אים געשמייכלט. — גארניט , דאקטאר . זי האט װידער א קוק געטאן בײ אים צו דער טיר.
  
  
  — וואָס האָבן זיי דיר געזאָגט וועגן דיין טריינינג, ניק? — האט ד״ר מיכאלס געפרעגט.
  
  
  "עס וועט נאָר פּאַסירן אין רוסלאַנד."
  
  
  סאָניע איז שטילערהייט צוגעגאַנגען צו דער אַנדערער זײַט צימער, וווּ צוויי באַקפּאַקקעס האָבן זיך אָנגעהויבן צו דער וואַנט.
  
  
  "איך וועט זאָגן איר ווי עס אַרבעט," האט דער דאָקטער. “איר פליט פון דא קיין סאַן פֿראַנסיסקאָ און דאָרטן שטייסטו אויף אַן אַמעריקאַנער סובמאַרין, וואָס וועט דיך ברענגען צום בערינג־סטריט. דאר ט װע ט אי ר זי ך ארײ ן אוי ף א רוסישע ר שיף , װא ס װע ט אײ ך פיר ן אי ן קלײנע ם באװאכטע ר לאגע ר נעב ן דע ם שטעט ל אוילע ן אי ן ראטן־פארבאנד . דאָרט איר נעמען אַ ניצל קורס. ווען עס איז אַלץ איבער, וועט איר פליען אויף אַ רוסישער מיליטערישער עראָפּלאַן צו אַן אַמעריקאַנער באַזע לאַגער אין אַרקטיק, וווּ איר וועט קלייַבן טראַנספּערטיישאַן, עסן, און אַלץ אַנדערש פֿאַר די מיסיע."
  
  
  איך האב א געדאנק און געקוקט אויף סוניא. זי האט געעפנט די רוקן און ארײנגעקוקט. די היץ אין צימער האט מיך געמאכט אן אומבאקוועם אין מיין מאנטל, אבער איך האב עס נישט אראפגענומען. אונטער מיין מאַנטל בין איך געווען אַ גיין אַרסענאַל. אי ך הא ב געהא ט װיהלעמינע , מײ ן לוגער , אי ן א כאלדע ר אונטע ר מײ ן לינק ן ארעם ; הוגאָ, אַ דינער סטילעטטאָ, איז געלעגן אַ שידוך אויף מײַן לינקן פאָראַרעם, גרייט זיך אַרײַנצוגליטשן אין דער האַנט, אויב איך וועל אַרײַן איין אַקסל; און פּיער, אַ דעדלי גאַז באָמבע איז געווען סטאַק אין די קאַוואַטי הינטער מיין רעכט קנעכל.
  
  
  'האָבן פֿראגן?' — האט ד״ר מיכאלס געפרעגט.
  
  
  "יא," האט סאָניאַ געזאגט, ויסגלייַך זיך. זי האט אנגעװיזן אויף די רוקן־פעקלעך. "איך טראַכטן איך וואָלט בעסער וועלן זאכן געמאכט אין רוסלאַנד."
  
  
  ד״ר מיכעלס האט א ניד געטאן. - ווי איר ווילט, מיס טרעשטשענקאָ. ער האָט דערזען מײַן איבערראַשט בליק.
  
  
  איך האב געפרעגט. - וואָס איז אין די באַקפּאַקקס?
  
  
  "עקספּלאָסיווס." דערנאך האט ער געבליצט. "האָט האָק דיר נישט געזאָגט?" מיס טרעשטשענקאָ איז אַ עקספּלאָסיאָן מומחה.
  
  
  איך האָב געקוקט אויף סאָניאַ. זי האט צו מיר געשמייכלט.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 4
  
  
  
  
  
  סאָניע האָט נישט גענומען מײַן האַנט ווידער, ביז מיר זײַנען אַרײַן אויפֿן עראָפּלאַן קיין סאַן־פֿראַנסיסקאָ. דער לאַסט עראָפּלאַן האט געהאט צוויי גרויס, באַקוועם זיצן, אָבער מיר זענען געזעסן אין אַ ומגעלומפּערט שטילקייַט ווען סאָניאַ גענומען מיין האַנט.
  
  
  זי האט עס אויסגעקוועטשט און נאכאמאל א קוק געטאן אויף מיין פנים. — ניק — האט זי שטיל געזאגט. - ניק, נו.
  
  
  - וואס?
  
  
  "טייַערע, מיר וועלן זיין צוזאַמען פֿאַר אַ לאַנג צייַט. מיר קענען נישט פאָרזעצן אַזוי.
  
  
  'וואס זאל איך טון? עס מיינט ווי גאָרנישט האט געביטן? זענען מיר נאָך אין קאָרסיקאַ?
  
  
  'ניין. אָבער מיר האָבן אַ מיסיע. מיר מוזן טאָן דאָס צוזאַמען. דער קלענסטער מיר קענען טאָן איז פּרובירן צו בלייַבן פריינט ... ליבהאבערס, אויב איר ווילט.
  
  
  'פייַן. וואָס אַנדערש טאָן איך דאַרפֿן צו וויסן וועגן איר? ביז איצט ביסטו געגאַנגען פון אַ מיידל וואָס איך האָב זיך געטראָפן אין קאָרסיקאַ און מיט מיר האָב איך הנאה געהאַט, צו אַ רוסישער אַגענט און פאַרניכטונגס-מבֿין, וואָס זאָל מיט מיר דורכפירן אַ שליחות. ווי פילע מער סאַפּרייזיז טאָן איר האָבן פֿאַר מיר?
  
  
  "קיין, ליב. איצט איר וויסן אַלץ. מיר זענען ביידע אגענטן, אָוקיי, אָבער מיר זענען אויך מענטשן. מיר זענען אַ מענטש און אַ פרוי, און איך, אַ פרוי, ליבע אַ מענטש זייער פיל. איך האָפֿן דאָס איז קעגנצייַטיק ... לפּחות אַ ביסל. עס איז זייער וויכטיק פֿאַר מיר.
  
  
  איך האב אויף איר געקוקט. זי האט א קוק געטאן אויף מיר, און אין אירע אויגן האבן געשײנט גאלדענע פינקלען. איך האב איר א ביסל אויפגעהויבן מיט מיין פינגער, און איר ווייך געקושט אויף די ליפן. "מאל איך כּמעט גלויבן איר," איך געזאגט. "איך כּמעט פאַרגעסן אַז מיר אַרבעטן אויף די פאַרקערט זייטן פון די וואַנט." איך שמייכל. 'מאל.'
  
  
  זי איז געקומען צו איר זינען: "עס וואָלט זיין בעסער אויב מיר זענען נישט אויף דעם פלאַך. איך וויל אז מיר זאלן זיין אליין. ... צוריק צו קאָרסיקאַ.
  
  
  — באלד װעלן מיר װידער זײן אלײן. כ׳האב זיך אװעקגעזעצט און ארויסגעקוקט דורכן פענצטער. איצט מיר זענען פליענדיק איבער די סיעראַ נעוואַדאַ, און, ווי שטענדיק, דער הימל איז געווען טערביאַלאַנט. איך האָב געשמעקט איר פּאַרפום און, יאָ, איך כּמעט געגלויבט איר. סאָניאַ האָט אַרײַנגעטאָן דעם קאָפּ אויף מײַן אַקסל.
  
  
  אבער איך האב איר נישט גאנץ געגלויבט. זי איז געווען אַ שיין פרוי און אַ מילד פרוי, אַ קאָמבינאַציע וואָס ווייניק מענטשן קען פאַרטיידיקן. ווייניק מענטשן וועלן אפילו ווילן צו אַנטקעגנשטעלנ זיך דעם. איך האָב אָבער ניט געקענט פֿאַרגעסן, אַז זי איז געווען אַ רוסישער אַגענט, מײַן פֿײַנט און דער פֿײַנט פֿון מײַן פֿאָלק.
  
  
  מיר האָבן צו אַרבעטן צוזאַמען, עס איז גאָרנישט איך קען טאָן. עפּעס מאָדנע איז געשען אין דער אַרקטיק, וואָס האָט פֿאַראינטערעסירט סײַ דעם סאָוועטן־פֿאַרבאַנד, סײַ אין די פֿאַראייניקטע שטאַטן. מיר האָבן צו געפֿינען אויס וואָס עס איז געווען. אבער וואס וואלט געשען ווען די רוסן וואלטן געשיקט א מענער אגענט? ווי וואָלט איך פילן דעמאָלט? איך וואלט אפשר געוויסט אז ער וואלט מיך פרובירט צו טייטן אויב איך וואלט אים אומגעקערט די רוקן.
  
  
  די רוסן האָבן דאָס געפּרוּווט טאָן גאַנץ אָפט. און אפֿשר האָבן זײ דאָס געװוּסט, אפֿשר האָבן זײ געװוּסט, אַז איך װעל פֿײַנט זײַן דעם מענטש. אפֿשר דערפֿאַר האָט מען געשיקט די פֿרוי.
  
  
  דער עראפלאן האט געלאנדעט אין Alameda ערפּאָרט נעבן סאַן פֿראַנסיסקאָ. עס איז געווען שפּעט און מיר האָבן נישט געגעסן זינט מיר זענען אַוועק פון וואַשינגטאָן. װע ן מי ר זײנע ן ארוי ס פו ן װאגא ן הא ט מע ן אונד ז אויפגענומען , דע ר קאמאנדע ר פו ן דע ר פלאט־לופט־סטאנציע , א יונגע ר לײטענאנ ט קאמאנדיר ט מי ט א פא ל מי ט א רעקל . ער האָט אונדז באַהאַנדלט מיט פאָרמאַל העפלעכקייט און אָנגעוויזן אויף אַ ווארטן קאַדילאַק. איך האב געזעהן אפיצירן שטייען ביים עראפלאן און קוקען אויף סאניאס פיס ווען זי איז געגאנגען פון די עראפלאן צום קאר. אויב זיי האָבן קאַמענטאַד אויף אים, זיי געהאלטן עס פֿאַר זיך. ד י באשעפטיקונגע ן זענע ן ניש ט געװע ן באגרענעצט ע דור ך פראטאקאל . אהער און דארט האט מען געהערט פײפן און גראמען. סאָניאַ נאָר סמיילד מיט די בטחון פון אַ פרוי וואס ווייסט פּונקט וואָס זי האט.
  
  
  מע ן הא ט אונד ז אװעקגעפיר ט אי ן דע ר אפיצירן־הויז , ו װ ע ם אי ז אויפגעשטעל ט געװאר ן א רײכ ן בופעט . בשעת מיר האָבן געגעסן, האָט סאָניאַ ווײַטער געשמייכלט צו די אָפיצירן אַרום אונדז. זי איז דאָרט נישט געווען די איינציקע פרוי, נאָר זי איז געווען די צוציענטע, און זי האָט דאָס געוואוסט.
  
  
  מי ר זײנע ן געזעס ן אײנע ר בײ ם לאנג ן טיש . ד י אפיצירן זײנען ארײנגעפירט געװארן אלס מיטגלידער פון דער קאָמאַנדע פון דער סובמאַרין, אויף װעלכן מיר זאָלן גײן. דע ר קאפיטא ן אי ז געװע ן א ױנגערמאן , עטלעכ ע יא ר יינגער ע פו ן דע ר באזע־קאמאנדיר , או ן אוי ך א לײטענאנ ט קאמאנדיר .
  
  
  בײם טיש איז געװארן א סך געלעכטער און װיץ. סאָניאַ משמעות לייקט עס. די אָפיצירן האָבן זי באַהאַנדלט מיט רעספּעקט. ז ײ האב ן אי ר א ביס ל געציטערט , זאגנדי ק ז ײ װעל ן פארזיכער ן ד י אל ע באהעלטעניש ן פלענער , אײדע ר ז י קומ ט אויפ ן ארט . און זי האָט זיי דערפרייען, זאָגנדיק, אַז זי האָט ניט געהאַט קיין געדאַנק, אַז די אַמעריקאַנער ים-אָפיצירער זענען אַזוי יונג און שיין. אין דעם מאָמענט, די סאוועטן פארבאנד קען לערנען עפּעס.
  
  
  איר הומאָר און ספּאַנטייניאַס אָפּפירונג האָבן צופּאַסן איר. זי איז מעגליך געווען א רוסישע אגענט, אבער יענע נאכט האט זי געכאפט דאס הארץ פון יעדן מאן ביי יענעם טיש. און אפֿשר אַ ביסל מער פון מייַן.
  
  
  נאָך מיטאָג זענען מיר געגאנגען אונדזער באַזונדער וועג. איך האב נישט געזען סאָניאַ ביז דעם אנדערן מאָרגן ווען מיר באָרדערד די סובמאַרין.
  
  
  עס איז געווען אַ נעפּלדיק טאָג, טיפּיש פֿאַר סאַן פֿראַנסיסקאָ. דער גרויער הימל האט אויסגעזען אזוי נידעריק, אז מ׳האט אים געקאנט אנרירן, און די שטײנער האבן פײכט געגלאנצט. בײַם פרישטיק האָב איך זיך דערוווּסט, אַז אַלע פליען זענען סוספּענדירט געוואָרן ביז מיטאָג.
  
  
  איך בין געגאַנגען מיט דעם סובמאַרין קאַפּיטאַן צוזאמען דעם נאַסן אַספאָלט צו וואו דער סובמאַרין איז געווען פאַרמורקט. איך האָב געזען אַ פּלאַץ פון טעטיקייט אויף די דעק און איך איז געווען טשיקאַווע ווו סאָניאַ איז געווען. איך האב נישט געהאט קיין אנונג וואו זי האט פארבראכט די נאכט.
  
  
  דע ר קאפיטא ן אי ז געװע ן נילסאן . ער האָט דערזען, אַז איך קוק אויף דער סובמאַרין פֿון פֿאָרנט ביז צוריק און דערנאָך קוקנדיק זיך אַרום, און ער האָט גלייך פֿאַרשטאַנען.
  
  
  "זי איז גוט," ער האט געזאגט, פּיקינג אַרויף זיין אָפט-געניצט רער און שוועבעלעך.
  
  
  איך האב צו אים געשמייכלט. ― האָב איך אַזױ געטראַכט ― אַגבֿ, װאָס זאָל איך אײַך רופן? קאַמאַנדער? סקיפּער?
  
  
  ער האט געשמײכלט װי ער האט געהאלטן דעם שװעבעלע איבער זײן רער. קאַרטער, אין דער נאַווי, דער וואָס קאַמאַנדז די שיף איז שטענדיק גערופן די קאַפּיטאַן. ס'איז נישט קיין חילוק צי ער איז א קאפיטאן, לוטענאנט אדער הויפט סערזשאנט, ער בלייבט א קאפיטאן. ער האט געשמײכלט, געהאלטן די רער צװישן די צײן. "איך זאג דאָס נישט צו געזונט עראַגאַנט, איך נאָר ווילן איר זאָל פילן באַקוועם אויף ברעט."
  
  
  כ'האב געכאפט. "נו, איך ווילן צו דאַנקען דיר און דיין מענטשן פֿאַר געזונט באהאנדלט מיס טרעשענקאָ נעכטן נאַכט."
  
  
  ער האט געשמייכלט. — איר זענט באַגריסונג, מיסטער קאַרטער.
  
  
  איך קלערט מיין האלדז. "וואָלט עס גיין צו ווייט אויב איך וואָלט פרעגן ווו זי פארבראכט די נאַכט?" איך מיין, איך פילן ווי פאַראַנטוואָרטלעך פֿאַר איר.
  
  
  דער קאפיטאן האט געשמײכלט. — דו װעסט ניט גײן צו װײט. זי האט פארבראכט די נאַכט אין מיין הויז.
  
  
  ― איך פֿאַרשטײ.
  
  
  'איך גלייב עס נישט. זי איז געבליבן מיט מיר, מײַן װײַב און אונדזערע פֿיר קינדער. די קינדער זגינען זי ליב געהאט. איך מיין אז זיי האבן זי אויך ליב. זי איז אַ שיין פרוי.
  
  
  "איך בין אויך אָנהייב צו דערקענען איר."
  
  
  מי ר האב ן דערגרײכ ט דע ם סובמארי ס ראמפ . נילססאָן איז געווען כוויסלד אויף ברעט. ער האט גרוסירט דעם פאן בײם הינטערשטן, װען דער פליכט־אפיציר איז צוגעקומען.
  
  
  איך האָב געזאָגט צו די פליכט אָפיציר: "איך בעטן דערלויבעניש צו באָרד."
  
  
  "דערלויבעניש איז געגעבן," האָט ער געענטפערט.
  
  
  איך בין אַרײַן אַרײַן אויפֿן גליטשיקן דעק, וווּ איך האָב זיך נישט געפֿילט אין שטוב אין מײַן געוויינלעכן פּאַסן און רעגנ-מאַנטל. מענטשן אין אַרבעט קליידער זענען געגאנגען הין און צוריק, ווילינג קאַבלע. קאַפּיטאַן נילססאָן האָט מיר אַראָפּ די טרעפּ און אַראָפּ אַ שמאָל קאָרידאָר צו די אָפיציר 'ס באַלאַגאַן. סאָני איז געזעסן און געטרונקען קאַווע.
  
  
  ווען איך בין אריין, האט זי מיר געגעבן א גרויסן שמייכל. דרײ אפיצירן זײנען געזעםן ארום איר. ז י הא ט געטראג ן ארבעטס־קליידער , װ י ד י םא ־ לערן , װא ס אי ך הא ב איבע ר דערזע ן אי ן אויבערשטן , נא ר ז י הא ט בעםע ר אויסגעזע ן אי ן זײ .
  
  
  איינער פון די אָפיצירן ביים טיש האָט זיך אויסגעדרייט צו נילססאָן. — מאיק, װאו האסטו ארײנגעלײגט דאס געשמאקע באשעפעניש?
  
  
  דער קאפיטאן האט געשמײכלט. מיר האָבן קאַווע. "אין מיין כאַטע," ער געזאגט, "אָבער איך טראַכטן איך וועל שלאָפן מיט דיר."
  
  
  די צװײ אנדערע אפיצירן האבן געלאכט. דער מענטש, וועלכער האָט גערעדט מיט נילססאָן, האָט געזאָגט: "איך האָב געפּרוּווט איבערצייגן מיס טרעשטשענקאָ צו פרובירן ארויסצונעמען פון מיר עטלעכע מיליטערישע סודות."
  
  
  "איר זענט אַלע זייער פייַן," האט געזאגט סאָניאַ.
  
  
  נילססאָן און איך געזעסן אַראָפּ בייַ די טיש. א פײף האט געקלונגען איבערן רעדנער, זאגנדיג פאר די מאטארן, אז עס איז צייט פאר מיטאג. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. עס איז געווען בלויז זעקס אזייגער.
  
  
  "מיר גייען אַוועק 9 אַזייגער," האָט קאַפּיטאַן נילססאָן געזאָגט.
  
  
  איך האָב געקוקט אויף סאָניאַ ס שמייכלענדיק פּנים. "איר קוק גוט אין דעם פרי אין דער מאָרגן."
  
  
  זי האט אראפגעלאזט די לאנגע װיעס מיט שפאט. 'אדאנק.' צי איר ווי עס?'
  
  
  'זייער.'
  
  
  אי ך הא ב ניש ט געהא ט ד י מעגלעכקײ ט צ ו רעד ן מי ט אי ר אלײן , בי ז שפע ט אי ן אװנט , װע ן מי ר האב ן זי ך פארלאז ט פו ן גאלדענע ם טויער , או ן זי ך געפונע ן װײ ט אויפ ן ים .
  
  
  דער סובמאַרין איז געקומען צו דער אויבערפלאך, בלויז נעענטער צום בערינג-שטוב. איך האב אנגעטאן מיין מאנטל און ארויס אויפן דעק. דער נעפּל איז פאַרשווונדן. עס איז געווען זייער קאַלט, אָבער איך האָבן קיינמאָל געזען דעם ים אַזוי בלוי. די שייַנען פון די וואַסער קען נאָר זיין גלייַכן דורך די קלאָר בלוי פון די הימל. די זון האט געשײנט; די לופט איז געווען ריין. אי ך בי ן געשטאנע ן נאענ ט צו ם בויגן , או ן זי ך געהאלט ן אוי ף ד י שטריק ן פו ן דע ר שיל . ס׳אי ז ניש ט געװע ן קײ ן גרויםע ר ים , אבע ר ע ס אי ז געװע ן א קלײנע ר געשװאלן . איך האָב אומעטום געזען סטיראָפאָאַם טעפּלעך. איך האָב גערויכערט אַ פּאַפּיראָס און געקוקט אויף דעם בויגן אַרויף און אַראָפּ, ווען סאָניאַ איז געקומען און איז געשטאַנען לעבן מיר. — העלא, פרעמדער — האט זי לייכט געזאגט. — מיר דאַכט זיך, אַז איך קען דיך פֿון ערגעץ.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט און געקוקט אויף איר. דער װינט האט געשפילט מיט אירע בלאנדע האר, און עס האט איר געפלאטערט אין פנים. ז י אי ז נא ך געװע ן אי ן ד י ארבעטם־קליידער ן או ן הא ט אנגעטא ן א רעקל , װא ס אי ז אי ר געװע ן צו־גרויס . די קעלט און װינט האבן איר געגעבן א װארעמען רייטלען.
  
  
  איך שמייכל צו איר. "איר זענט דער מערסט פאָלקס כאַראַקטער אויף ברעט."
  
  
  איצט האט זי נישט געשמייכלט. "איך וויל דיר אָנרירן," האָט זי פּשוט געזאָגט.
  
  
  — אבע ר װא ס װעל ן ד י םארמאטער ן או ן אפיציר ן פו ן דע ר שוי ן טראכט ן ?
  
  
  "איך טאָן ניט זאָרגן וואָס זיי טראַכטן." די גאלדענע פינקלען אין אירע אויגן האבן געציטערט און זיך געמערט. “איך וויל זיין אַליין מיט דיר. איך וויל דיך אָנרירן און איך וויל איר זאָלט מיך אָנרירן“.
  
  
  איך בין צו איר צוגעגאנגען. “איך ווייס נישט ווען מיר וועלן ווידער זיין אַליין. עס זענען פינף אָפיצירן און 23 קאָמאַנדע אויף ברעט. דאָס איז אַ קליין שיפל. איך צווייפל אַז מיר וועלן געפֿינען מער פּריוואַטקייט ווי מיר האָבן איצט.
  
  
  "האַלט מיין האַנט, ניק," זי געזאגט. — מאך דאס ווייניגסטנס.
  
  
  אי ך הא ב זיפ ט או ן ארײנגעלײג ט בײד ע הענ ט אי ן מײנ ע רעקל־קעשענע . - איר אַרויסרופן מיר, סאָניאַ, איר וויסן עס. איך הייב אן צו גלייבן אז איר באקומט די גאנצע אויפמערקזאמקייט.
  
  
  זי האט זיך גענומען א טריט צוריק און אנגעקוקט מיר משונה׳דיק, א ביסל צוגעהויבן דעם קאפ. דאָס גרויסע רעקל האָט זי געמאַכט ווי אַ קליין מיידל.
  
  
  - איר זענט קאַנפיוזינג, ניק. איר זענט צו שיין, איר וויסן אַז? עס זאָל זיין די זעלבע מיט אַלע אמעריקאנער מענטשן. אַלע די אָפיצירן, זיי זענען אַזוי יונג און שיין ... און כּמעט יינגל. אבער דו, דו ביסט גארניט קיין יינגל.
  
  
  איך האָב זיך געפּײַניקט. — זעט אויס, אז דו לערנט מיך ווידער.
  
  
  זי האט א ניד געטאן. 'זאל זיין. איך בין נייגעריג פארוואס אונזערע אגענטן האבן קיינמאל נישט געהאט די געלעגנהייט דיר צו טייטן. זיי מוזן האָבן געווען נאָענט צו דעם בייַ עטלעכע פונט. פֿאַרשטייט זיך, אַז אַלע קאָמוניסטישע אַגענטן קענען נישט זײַן באַנגלערס. ווי פילע אַטאַקס האָבן איר שוין אַטאַקירט?
  
  
  "איך האב עס נישט ליב. אבער פייליערז אינטערעסירן מיר אויך נישט. א געראָטן פּרווון וואָלט זיין פון גרויס אינטערעס צו מיר.
  
  
  כ׳האב ארײנגעװארפן דעם ציגארעט אין ים. — מי ר זײנע ן א ביס ל אװע ק פו ן דע ר טעמע , הא ט מי ר ? איך האָב געמײנט, אַז מיר רעדן װעגן, װי מיר קענען זײַן אַלײן.
  
  
  זי האט צו מיר געשמייכלט. ― איך װעל געפֿינען אַ װעג. ווען מיר זענען אין רוסלאַנד, איך וועל באשטימט געפֿינען אַ וועג. ”
  
  
  בשעת מיר זענען געווען אויף דעם סובמאַרין, זי איז נישט אַליין מיט מיר. פֿאַר די ווייַטער צוויי טעג, סאָניאַ איז סעראַונדאַד דורך מענטשן יעדער מאָל איך געזען איר. מיר האָבן געגעסן מיט קאַפּיטאַן נילססאָן און די אנדערע אָפיצירן, און כאָטש מיר פארבראכט רובֿ פון אונדזער צייַט צוזאַמען, מיר זענען קיינמאָל אַליין. ארום איר זענען אלעמאל געווען מענער, און זי האט זיך באקענט מיט זייער באוואונדערונג. און ווייַל זי איז געווען אַזוי ויסערגעוויינלעך ווייַבלעך, זי טיזד מיר ווען זי קען ווייַל זי געוואוסט מיין הענט זענען טייד.
  
  
  עס איז געווארן שרעקליך קאלט אויפן ברעג פון אלאסקע. אפילו מיין מאנטל איז נישט געווען גענוג ווארעם. די אָפיצירן און מאַטראָס האָבן געגעבן לאַנג ונטערוועש, ווי סאָניאַ און מיר. אויפ ן אװנ ט פו ן דע ם פערט ן טא ג אויפ ן ים , האב ן מי ר געבראכ ט ראדיא־קאנטאק ט מי ט א רוסיש ן טראלער . ע ם אי ז אײנגעארדנ ט געװאר ן א פארזאמלונ ג ארט . דער ווייַטער מאָרגן, סאָניאַ און איך האָבן צו אַריבערפירן צו אַ טראָללער. עס געווען צו מיר אַז איך געזען טרויעריק אין סאָניאַ ס אויגן ווען זי געהערט די נייַעס. ווען איך און צוויי אָפיצירן האָבן זי באַגלייט אויף מיטאָג, האָט זי אויסגעזען אומגעווענליך רואיג.
  
  
  די אפיצירן האבן זיך מיט איר, ווי געוויינלעך, געוויצלט ביי מיטאג. קאַפּיטאַן נילססאָן באמערקט אַז די רעקל זי איז געווען ווערינג וואָלט קיינמאָל פּאַסיק די מאַטראָס וואס אָונד עס ווידער. אָבער סאָניאַ ס אָפּרוף איז געווען גאַנץ האַלב-כאַרטאַד.
  
  
  נאָכן מאָלצײַט האָט מען געבראַכט שטיקל. אין דער שפּיץ עס איז געווען געשריבן: "גוט גליק, סאָניאַ." אז זי האט דאס דערזען, האט איר אונטערשטע ליפ א מאמענט געציטערט. דעמאלט האט פאסירט עפעס אנדערש. בשעת זי האָט געשניטן דאָס שטיקל, האָט זיך באַוויזן אין קאַקפּיט דער הויפּט־סערזשאַנט מיט אַ מתּנה פֿון דער גאַנצער קאָלעקטיוו. סאָניאַ איז נאָר געזעסן דאָרט אַ בשעת, קוקן אין די פּעקל. סוף־כּל־סוף, אויפֿן אײַנדרוק פֿון די אָפיצירן, האָט זי עס געעפֿנט. עס איז געווען אַ רינג געמאכט פּונקט צו די גרייס איך געגעבן די מענטשן. אויפֿן רינג איז געווען אַ מיניאַטורער סובמאַרין, געמאַכט אויף אַ שיפֿס לייד פֿון גאָלד פֿון דעם שיף־ציינדאָקטער לאַגער.
  
  
  סאָניע האָט אַרויפגעטאָן דאָס רינג אויפן רינגפינגער פון איר רעכטער האַנט.
  
  
  "עס איז אַ צייכן דאָרט," האט געזאגט קאַפּיטאַן נילססאָן. אלע אפיצירן האבן צו איר געשמייכלט.
  
  
  זי האט אראפגענומען דעם רינג און געלײענט די אויפשריפט. איך האב דאס שוין געליינט. דאָס איז געווען אַן אויסדרוק פון ליבשאַפט פון דער קאָמאַנדע. סאָניאַ האָט זיך צעוויינט און צוריקגעשטופּט איר שטול. דאן האט זי זיך אויפגעהויבן און איז ארויסגעלאפען אין אויפרעגונג. נאָך זי איז אַוועק, איז געווען אַ מאָדנע שטילקייט. מי ר זײנע ן געזעס ן ארוי ם טיש , קוקנדי ק אוי ף ד י האלב־לײדיק ע קאװע־בעכערס . קאַפּיטאַן נילססאָן צעבראכן די שטילקייַט.
  
  
  "פרויען ווערן שטענדיק זייער עמאָציאָנעל וועגן די מינים פון טינגז," ער האט געזאגט.
  
  
  ד י אנדער ע האב ן זי ך גענומע ן אדע ר האב ן געמורמל ט אפמאך , או ן געטרונקע ן ד י קאװע . צומארגנם , װע ן אי ך או ן סאני ע זענע ן געקומע ן אויפ ן רוסיש ן טראלער , הא ט ז י געטראג ן דע ם רינג .
  
  
  די באַגעגעניש איז פֿאָרגעקומען כּמעט פּונקט אויף דער צעטיילונג צווישן די פֿאַראייניקטע שטאַטן און רוסלאַנד. מי ר האב ן זי ך דערגרײכ ט אויפ ן שפי ץ פו ן בערינג־שטו ץ או ן אנגעהויב ן װארטן , אויפ ן שלעפ .
  
  
  עס איז געווען ינקרעדאַבלי קאַלט. אייז פלעכן פלאָוטעד דורך. כ׳האב מער נישט געטראגן מײן אנצוג און מאנטל; איך איז געווען ווערינג אַ טונקל בלוי פּאַרק און טערמאַל ונטערוועש. אָבער איך נאָך געהאט מיין קליין "אַרסענאַל" מיט מיר.
  
  
  דע ר רוסישע ר טראל ר הא ט זי ך געאייל ט צ ו אונדז , דורכגעבראכ ן ד י אייז . סאָניאַ און איך זענען געווען אויף די דעק און וואָטשט.
  
  
  אויפֿן סובמאַרין איז אויפֿגעקומען אַ שפּאַנונג. קאַפּיטאַן נילססאָן איז געשטאנען אויף דער בריק און געקוקט דורך באַנאַקיאַלערז. ער האָט געקוקט ניט נאָר אויפן שלעפּן, נאָר אויך אויפן ים אַרום דער שיף. מאשין־גענער זײנען געשטאנען בײ זײערע פאסטן.
  
  
  מיינע ברעמען און וויעס זענען געווען פארדעקט מיט פראָסט. איך בין קריכן טיפער אין די קאַפּטער פון מיין פּאַרקאַ. איך האָב געקוקט אויף סאָניאַ, אָבער אַלץ וואָס איך האָב געקענט זען אויף איר פּנים איז געווען דער שפּיץ פון איר נאָז. עס איז געווארן אַלץ שווערער צו אָטעמען דורך מיין נאָז. כ'האב אויפגעהויבן מיין מיטען האנט, און איך איז געווען איבערראשט צו געפינען אז מיינע נאזלעך זענען פארפאסט מיט אייז.
  
  
  דער שליילער איז צוגעגאנגען צום שיפל, און די שטארקע דיזעל מאטארן האבן זיך צוריקגעקערט. כ׳האב געזען שטריק װערן געװארפן און געכאפט. ווען די שיפן האָבן זיך פֿאַרבונדן, האָט דער רוסישער קאַפּיטאַן פֿון זײַן בריק אַ קוק געטאָן אויף קאַפּיטאַן נילססאָן מיט אַ שטרענג פּנים. דער סובמאַרין קאַפּיטאַן האָט אויך אַזוי אויסגעזען.
  
  
  אויב עס איז געווען אַ פישערייַ טראַוולער, זיי זענען מיסטאָמע קוקן פֿאַר זייער גרויס פיש מיט עטלעכע גאָר ומגעוויינטלעך מכשירים. אויפן בויגן איז געווען א מאשין ביקס פון כאטש פופציג קאליבער. דער ראדאר סקרין האט זיך ארומגערינגלט אויף א הויכן מאסט. ד י גאנצ ע מאנשאפט , הא ט געהא ט ביקס ן אויפ ן דעק .
  
  
  פּלוצעם האָט דער רוסישער קאַפּיטאַן עפּעס גאָר אומגעריכט. ער האָט באַגריסן קאַפּיטאַן נילססאָן. די פיירווערקס זענען מיד אומגעקערט. מען האט אראפגעלאזט א לייטער וואס האט פארבינדן דעם סובמארין צום שלעפ.
  
  
  א מאמענט איז דער בליק פון דעם רוסישן קאפיטאן אויף מיר געפאלן, ווען איך האב גענומען סאניע פאר דער האנט און מיר זענען צוגעגאנגען צום גאַנגפלאנק. דער קוק וואָס איך האָב געזען איז געווען גענוג צו מאַכן מיר האַלטן. ווען איך וואלט געווען מיט אים אליין, וואלט איך געכאפט ווילהעלמינה. עס איז געווען אַ קוק וואָס חרובֿ איר איידער עס אַפֿילו געזען איר. איך האב געזען דעם קוק פריער. ... און איך האָב געוואוסט אַז איך וואָלט נישט זיין באַגריסן אויף דעם טראָללער. צוויי רוסישע סיילערז האָבן זיך אויסגעשטרעקט צו העלפן סאָניאַ ווען זי איז טרעטאַנד איבער די גאַנגפּלאַנק אויף דעם שלעפּן. דער ים איז געווען גראָב און גראָב גרוי. ד י רוישנדיק ע אײז־פלע ך זײנע ן געװע ן ד י קאליר ט פו ן פריש־געשניט ן פלײש , דא ס דורכנעבעכ ע װײס ע זע ט מע ן פונק ט אײדע ר דא ס בלוט .
  
  
  זיי האָבן גענומען סאָניאַ ביי די עלנבויגן און געהאָלפֿן איר קריכן אַבאָרד. דעמאָלט עס איז געווען מיין קער. אי ך הא ב פארזיכטי ק געטרעט ן איבע ר דע ם ברעט . װע ן אי ך הא ב זי ך דערנענטער ט צ ו דע ר טראלער , הא ב אי ך ארוי ס פו ן אויג ן װינק ל געזע ן דע ם רוסיש ן קאפיטא ן ארוי ס אויפ ן בריק , או ן קוקנדי ק אוי ף מיר . די קאָמאַנדע מיטגלידער, וואָס וואַרטן אויף מיר, האָבן אַ מאָמענט צוריק געקוקט. אבער אין דעם מאמענט האט דער קאפיטאן זיי געגעבן עפעס א באפעל. אי ך הא ב זי ך אפגעשטעל ט אוי ף דע ם שוידערלעכ ן ברעטל , או ן א קוק געטאן . איך און דער קאַפּיטאַן האָבן ווידער געקוקט אויף זיך.
  
  
  דער אָנזאָג וואָס ער האָט איבערגעגעבן צו זיין קאָמאַנדע מיטגלידער איז געווען פּשוט. איך האב נישט געקענט אויסהאלטן אפילו צוואַנציק סעקונדעס אין דעם אייזיקן ים. ווען איך וואלט זיך אראפגעגליטשט פונעם ראמפ, וואלט דער קאפיטאן נישט געדארפט נעמען דעם אמעריקאנער אגענט קיין רוסלאנד.
  
  
  ער האט געקוקט אויף מיר. ער איז נישט געווען קיין באַזונדערער הויכער מענטש, אפילו נישט זעקס פוס, נאָר ער האָט געשטראַכט שטאַרקייט. ער איז געווען מאַסיוו געבויט און אין דער פּאַרק זיין פּלייצעס געקוקט ווי ער איז געווען ווערינג רעגבי פּאַדס. אבע ר אי ך הא ב אי ן זײ ן קערפער , ני ט געזען . איך האָב עס געזען ווי עפּעס פּרימיטיוו, פונדאַמענטאַל, ווי פונדאַמענטאַל ווי אַ גרויס האַק.
  
  
  ער איז געשטאנען און געקוקט אויף מיר פון זײן כייביקער בריק. כאטש די שיף האט געקלאפט, האט ער זיך װי געשטאנען גאנץ שטיל, די הענט טיף אין די רעקל־קעשענעס. עס איז געווארן שווער צו בלייבן אויף דער ראַמפּע. כ׳האב נישט געהאט קײן כוונה צו שװימען אין דעם אײזיקן טויטלעכן ים און איז גיך צוגעפארן צום טראלער. סאניע האט שוין אראפגענומען.
  
  
  ד י צװ ײ מאנשאפט־מיטגליד ן האב ן אוי ף מי ר געקוקט , זײער ע ביקס ן געשלאג ן איבע ר ד י פלײצעס . דער ראַמפּע איז געווען גליטשיק, אָבער נישט אַזוי גליטשיק ווי די כייווינג דעק פון אַ טראָלער. זיי האבן מיר געקוקט ווען איך בין געקומען צו דער שיף. איינער פון זיי האָט זיך כּמעט אַרויסגעבויגן מיר צו העלפן, אָבער דאַן האָבן זיי זיך ביידע צוריק געצויגן. א כוואַליע האָט זיך אויפגעהויבן צווישן דעם שלעפּן און דעם סובמאַרין. דאָס האָט מיך אַרויסגעוואָרפן פון וואָג. איך האָב זיך געשלאָגן אהין און צוריק אויפן ברעט, מיט איין פוס כּמעט גרייט זיך צו טרעטן אויפן דעק. צוויי רוסישע מאַטראָס האָבן געקוקט אויף מיר בליענדיק. די גאנצע מאַנשאַפֿט איז וואַטשינג, אָבער קיין איינער געפרוווט צו העלפן מיר. דער שלעפּ האָט זיך געציטערט, און כּדי נישט צו פֿאַלן, בין איך אַראָפּגעפֿאַלן אויף איין קני.
  
  
  איך האָב געלאָזט מײַנע אָפֿענע הענט אָנכאַפּן דעם ראַמפּע. דאָס שפּריצנדיקע וואַסער האָט מיך אײַנגעווייקט און גענאַסט דעם ברעט. אי ך הא ב אנגעקלאפ ט מי ט ד י צײן , זי ך אויפגעשטעל ט או ן זי ך גיך א געטרעט ן אויפ ן דע ק פו ן טראלער .
  
  
  ווען איך בין געווען אויף ברעט, איך כאַפּט דעם פּאַרענטשע. איך בין געווען אַזוי בייז אַז איך קען נישט זאָגן עפּעס צו קיין פון זיי אָן פאַרשאַפן אַן אינטערנאַציאָנאַלע אינצידענט. אבער איך בין געשטאנען און געקוקט אויף די צוויי קאָמאַנדע מיטגלידער מיט אָפן האַס. ז ײ האב ן זי ך א מאמענט ל צוריקגעקוקט . דערנאך האבן זײ אראפגעלאזט די אויגן. דערנאָך איז די פּאָר אַוועק. איך האב געקוקט אויף דער בריק, אבער דער קאפיטאן איז שוין נישט געווען. מיין הויזן און פּאַרקאַ זענען נאַס און איך אנגעהויבן צו פרירן.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו גיין אַראָפּ און געזען סאָניאַ. זי האָט זיך אומגעקערט צום דעק און האָט געמוזט זען וואָס איז געשען. אין אירע אױגן איז געװען אַן אױסדרוק, װאָס איך האָב פֿריִער נישט געזען, אַן אױסדרוק פֿון גאָר אַן עקל.
  
  
  זי איז דעמאָלט געפלויגן צו מיר און אלנגעוויקלט איר געווער אַרום מיין טאַליע. " איך האב חרטה!" — האט זי אויסגערופן. - אָ, ניק, איך בין אַזוי נעבעכדיק. זי האט זיך צוריק צוגעבויגן צו קוקן אויף מיר. "ביטע מוחל מיר פֿאַר די חזיר-ווי מאַנירן פון מיין קאַמפּייטריאַץ. איר קענט זיין זיכער אַז דעם אינצידענט וועט זיין געמאלדן. װע ן אי ך בי ן פארטיק ט מי ט אים , װע ט דע ם קאפיטא ן אפיל ו ניש ט געטרוי ט װער ן צ ו באפעל ן א רודערן .
  
  
  איך האב געקוקט אויף דער ריס צווישן דעם שלעפ און דעם סובמארין. מע ן הא ט אראפגענומע ן דע ם גאנ ג פלאנ ק או ן ד י שיפ ן האב ן זי ך צעשפרײט . איך האָב געזען קאַפּיטאַן נילססאָן אויף די סובמאַרין טערט. ער האָט אַ קוק געטאָן אויף אונדז און באַגריסן. איך האב אנטשולדיגט צו זען אים פארשווינדן.
  
  
  דעם רעשט פון טאג איז דער טראלער לאנגזאם דורכגעגאנגען צװישן די אײז־פלעכן. איך האָב אָנגעטאָן טרוקענע קלײדער און סאָניע האָט מיר געגעבן אַ גלעזל רוסישער טײ, װאָס איז גאָר נישט שלעכט. אי ך הא ב דערפיל ט ד י מאנשאפט ס פײנטלעכקײ ט װע ן אי ך בי ן מי ט ז ײ געקומע ן אי ן קאנטאקט , אבע ר װײטע ר זײנע ן ניש ט פארגעקומע ן בי ז מי ר האב ן דערגרײכ ט אוילען .
  
  
  ע ס אי ז געװע ן פינצטער , װע ן דע ר טראל ר אי ז ארײ ן אי ן פארט . צוויי קאָמאַנדע מיטגלידער שפּרינגען אַף די ברעג מיט שטריק צו באַוואָרענען די שיף. דער גאַנגפלאנק איז אַראָפּגעלאָזט געוואָרן, אָבער דאָס מאָל איז נישט געווען קיין שטורמישע ים. די זעלבע צוויי קאָמאַנדע מיטגלידער זענען ליגן בייַ די גאַנגוויי. סאָניאַ געגאנגען פאָרויס פון מיר ווידער און איז געווען געהאָלפֿן. זי האט, אפנים, גערעדט מיטן קאפיטאן, װײל װען איך בין געגאנגען צום גאנג, האבן די מענער אויך אויסגעשטרעקט די הענט מיר צו העלפן. אי ך הא ב אװע ק זײע ר הענט , או ן א ן קײ ן הילף . שלעכט פֿאַר פּר, אָבער איך האט נישט זאָרגן - איך איז געווען בייז.
  
  
  פֿיר מענער אין געדיכטע רעקלעך האָבן אויף אונדז געווארט אויפן דאָק. ז ײ האב ן זי ך װארעמ ע באגריסט , מי ר א שאקל געטאן , מי ך באגריס ן אי ן סאװעטן־פארבאנד . סאָניע האָט גענומען מײַן האַנט און האָט מיך צוריקגעפֿירט צו אײנעם פֿון די מענער.
  
  
  „ניק, דאָס איז ד״ר פּערסקאַ. ער וועט זיין אונדזער ינסטראַקטער פֿאַר די ווייַטער דריי טעג.
  
  
  ד״ר פערסקא איז געװען א מאן אין די זעכציקער יארן, מיט א געקרײזלטע, פארװערטע פנים און מיט א שײנעם װאנצעם פארפלעקט מיט ניקאטין. ער האָט נישט גערעדט ענגליש, אָבער מײַן רוסיש איז נישט געווען אַזוי שלעכט.
  
  
  "מיר האָפֿן, הער קאַרטער," ער האט געזאגט, זיין קול קראַקינג, "אַז איר וועט זיין ימפּרעסט דורך מיין ינסטראַקשאַנז."
  
  
  — איך בין זיכער דערפון, דאקטאר.
  
  
  ער האט געשמײכלט און געװיזן זײנע גאלדענע מאלארן. — אבער דו ביזט מיד. מיר אָנהייבן מאָרגן מאָרגן. איצט מוזט איר רוען. ער האט געהויבן מיט דער האנט און אנגעװיזן אויף א װעג, װאס פירט צו א קנויל בנינים. סאָניאַ איז געגאנגען לעבן מיר בשעת מיר זענען נאכגעגאנגען דעם דאָקטער. ד י איבעריק ע גרופ ע זענע ן אונד ז נאכגעגאנגען .
  
  
  איך האָב אָנגעוויזן דעם גראָבער פינגער איבער מיין אַקסל. "איך טראַכטן מיר זענען נאכגעגאנגען," איך געזאגט.
  
  
  — דו מוזט רעדן רוסיש, ניק. אַנדערש זיי וועלן טראַכטן מיר זאָגן עפּעס וואָס מיר טאָן ניט וועלן זיי צו הערן."
  
  
  - אקעי, ווער זענען זיי?
  
  
  "גאַרדז. זיי זענען דאָ צו מאַכן זיכער ... אַז קיינער שטערן אונדז.
  
  
  "אָדער אַז איך בין נישט טריינג צו אַנטלויפן?"
  
  
  "ניק, איר זענט אַזוי פייַנדלעך."
  
  
  'אה יא? איך פרעג זיך פארוואס. איך טאָן ניט האָבן אַ סיבה, טאָן איך?
  
  
  מי ר זײנע ן געגאנגע ן שטילערהײט . איך האב געזען עפעס א לאגער. ע ס אי ז געװע ן גו ט באװאכ ט — אי ך הא ב געצײל ט װײניקסטנס , פינ ף אוניפארטע ר זעלנער . ע ס אי ז געװע ן א צװ ײ מעטער־פלאץ ארומגערינגל ט מי ט שטעכלדראט . דע ר לאגע ר אי ז געװע ן אויפ ן בערגל , װא ם הא ט אויסגעקוק ט דע ם ים . ספּאָטליגהץ זענען געשטעלט אין אַלע עקן פון דעם פּלויט. אויפן ראנד פונעם פעלדז זענען געשטאנען גרויסע קאנאנן געצילט אויפן ים. אין דעם פּלויט זענען געווען געביידעס אין צוויי רייען פון פיר.
  
  
  איך האט ניט ווי עס. איך האָב עס גאָר ניט געפֿעלן. איך איז געווען טשיקאַווע וואָס Hawke שטעלן מיר אין דעם שטעלע. איך בין געווען אין אַ פייַנדלעך לאַנד, סעראַונדאַד דורך פייַנדלעך מענטשן, ארבעטן מיט אַ פייַנדלעך אַגענט.
  
  
  ד י װעכטע ר האב ן אונד ז גענומע ן מי ר ארײ ן אי ן לאגער . די טויערן האבן זיך פארמאכט הינטער אונדז.
  
  
  ד״ר פערסקא האט באמערקט, אז איך קוק דערויף. "עס איז פֿאַר אונדזער אייגן זיכערקייַט, הער קאַרטער," ער האט געזאגט מיט אַ ינקעראַדזשינג שמייכל.
  
  
  סאָניאַ האָט אַ קוועטשט מײַן האַנט. — קוק נישט אויף אלעס אזוי טרויעריג, טייערער. מיר טאַקע זענען נישט מאָנסטערס. האָנעסטלי, מאל מיר קענען. .. זיין זייער פייַן.
  
  
  ד״ר פערסקא האט אנגעװיזן אויף אײנעם פון די קלענערע געבײדען. — דאם איז אײער צימער, מיסטער קארטער. איך האָפֿן דאָס איז צו דיין צופֿרידנקייט. מיס טרעשטשענקאָ, וועסטו קומען מיט מיר? ז ײ זײנע ן געגאנגע ן װײטער , או ן אי ך בי ן צוגעגאנגע ן צו ם קלײ ן געביידע , װא ס ד״ ר פערסק ע הא ט מי ר געװיזן . עס איז געווען ביסל מער ווי אַ כאַטע, איין צימער מיט אַ קאַמין און אַ קלאָזעט. דער טעפּעך האָט אויסגעזען ווי מע האָט אים אַרויסגעצויגן פֿון אַן אַלטן פֿילם־טעאַטער. אבער דער קאַמין האט פאַרשפּרייטן אַ היימיש וואַרעמקייַט אין די צימער. ע ס אי ז געװע ן א גרויםע ר קאם , װא ס הא ט פארנומע ן כמע ט ד י גאנצ ע װאנט .
  
  
  עס איז געווען אַ קאַמין אין פראָנט פון וואָס איר קען ליגן אַראָפּ מיט אַ פרייַנד, מאַכן אַ מאַכנ אַ פּיקניק אין פראָנט, קוק אין עס און פאַלן אין טיף געדאַנק. ע ס אי ז געװע ן פו ן שטײנער , או ן הא ט זי ך געקראכ ט אי ן בראנפן . לעבן דעם קאַמין איז געווען אַ טאָפּל בעט מיט אַ דיק דיוועט, ווי אויך אַ שטול און אַ גאַרדעראָב. מייַן באַגאַזש איז ווארטן פֿאַר מיר אין די מיטן פון די צימער. פּלוצעם האָב איך געכאַפּט, אַז איך בין טאַקע מיד.
  
  
  איך האב געמוזט געטרויען די רוסן. מע ן הא ט מי ך קיי ן קיי ן קיי ן קיי ן קיי ן ניש ט געשיק ט בי ז אי ך בי ן כמע ט געשלאפן .
  
  
  
  
  קאפיטל 5
  
  
  
  
  
  אויב איר האָט געהאט אַ טאָג ווי מייַן, איר מער אָדער ווייניקער דערוואַרטן עפּעס צו פּאַסירן. איך געגאנגען צו בעט האלטן ווילהעמינה ס האַנט און בין שלאָפנדיק, אָבער מיין שלאָף איז געווען ליכט.
  
  
  איך ווייס נישט וואס די צייט עס איז געווען. דאָס פֿײַער האָט זיך פֿאַרוואַנדלט אין גלאַדן און פֿון צײַט צו צײַט געקראָכן, און דער ריח פֿון ברענענדיק האָלץ האָט אָנגעפֿילט דאָס צימער. ער האט פארזיכטיק געעפנט די טיר מיט דעם שליסל, גענוג גיך אויסצומיידן דעם קליק. ער איז ארײן מיט א מעסער אין דער האנט, ארײנגעאטעמט די קאלטע לופט. די טיר האט זיך שטילערהײט פארמאכט הינטער אים.
  
  
  ער איז געווען קורץ, און פּלוצלינג איך איינגעזען ווער עס איז. ארום אים איז נאך געװען דער ריח פון דעם שלעפ.
  
  
  האב איך קוים געעפענט די אויגן, האב איך צוגעקוקט ווי ער איז צוגעגאנגען צום בעט. זײ ן העפטיק ע געשטאלט , הא ט זי ך באמערק ט אי ן דע ם שטארבנדיק ן ליכטי ק פו ן פײער . איך האָב אַרויפגעלייגט מיין אָרעם אַרום ווילהעלמינה, האלטן מיין פינגער אויפן צינגל. לוגער איז געווען נעבן מיר, אַרויס דער קאָלדרע לעבן מיין האַנט.
  
  
  ער איז געגאנגען אויף די שפיצן און האט נישט אראפגענומען די אויגן פון בעט. דאס מעסער איז געווען לאנג און שמאל, און ער האט עס אנגעהאלטן צו דער ברוסט. ווען ער איז צוגעגאַנגען, האָט ער אַ ביסל אויפגעהויבן דאָס מעסער. איצט האב איך עס נאך שטארקער געשמעקט. דע ר טראל ר הא ט פו ן צײ ט צ ו צײ ט געכאפ ט פיש .
  
  
  ער האט זיך אפגעשטעלט בײם בעט, אויפגעהויבן דעם מעסער הויך צו שטעכן, און האט טיף אטעם גענומען. איך האָב זיך שנעל באַוועגט, אַרײַנגעשטעקט דאָס פֿאַס פֿונעם לוגער אונטער זײַן נאָז און געזאָגט אויף רוסיש: "אויב דו האָסט ליב דיין לעבן, לאָז אַראָפּ דאָס מעסער."
  
  
  ער האט נאך אלץ אפגעהאלטן דעם אטעם. ער האט זיך געקװענקלט און געקוקט אויף מײן פנים. װע ן אי ך הא ב אוי ף דע ר װײטנס ט געצויג ן דע ם צינגל ׳ װײםלמינע , װאל ט אי ך זײ ן האלב ן קאפ א אפגעשאסן . ער איז געשטאנען אומבאװעגלעך, זײן מאסיווע קערפער האט כמעט אין גאנצן פארשטומט דעם קאמין.
  
  
  אין יענעם צימער איז געװען זײער הײס. דאָס ליכט פֿון פֿײַער איז געװען גענוג צו זען קרעלן שווייס אויף זײַן שטערן. די האנט מיטן מעסער האט זיך א ביסל אריבערגעצויגן. איך קוועטשט מיין פינגער אויף די צינגל פון די לוגער. איך קען אים לייכט טייטן און ער געוואוסט עס.
  
  
  אבער ער פרובירט סייַ ווי סייַ. די לינקע האנט איז שנעל ארויפגעקומען, אראפגעקלאפט פון דער נאז דאס פאס פון דעם לוגער. די רעכטע האנט מיטן מעסער איז שארף אראפגעפאלן.
  
  
  דער שיסער האט ווי געקלאפט צוזאמען די ווענט פונעם צימער. א שטיקעל פון דער הילצערנער מויער האט זיך צעבראכן. ווען איך האב געשאסן, בין איך אויף אים צוגעלאפן. דאס מעסער האט זיך ארײנגעשטעקט אין מאטראץ.
  
  
  איך האב אים געשלאגן מיט דער אקסל אויף די קני און אים צוגעשטופט. ער איז צוריקגעשפרונגען צום הארץ, נאך אלץ אנגעכאפט דעם מעסער אין דער האנט. כ׳האב געכאפט דעם ראנד פון דער פארדעקן און עס געפאםט איבער אים. ע ר הא ט זי ך געפרואװ ט אפהיט ן מי ט דע ר פרײע ר האנט , אבע ר ד י פארדעק ן אי ז געװע ן צ ו גרוי ס או ן שװער . ע ר הא ט זי ך אנגעכאפ ט ארוי ם אבע ר דעמאל ט בי ן אי ך שוי ן ארוי ס פו ן בעט ן או ן אי ם נאכגעלאפ ן איבע ר דע ר צימער .
  
  
  ווען ער האָט אַרויסגערופן דעם קאָלדרע פון זיין פּנים, האָב איך אים געשלאָגן מיטן לוגער אין דער נאָז. ער האט געברומט. דאָס מעסער איז געפֿאַלן אויפֿן אָפּגעשוואַרטן טעפּעך, ווען ער האָט צוגעבראַכט די הענט צו די איבעריקע פֿון זײַן נאָז. איך האב אים געלאזט שלאגן דעם לוגער שווער אויפן שארבן. ער איז צוגעפאלן צו דער ערד מיט די הענט פארן פנים.
  
  
  ער האט נישט פארשלאסן די טיר ווען ער איז ארײן. איצט די טיר איז געווען אָפֿן. ד י ערשט ע זענע ן ארײנגעקומע ן צװ ײ סאלדאטן , מי ט ביקסן . איך האב שוין אויף זײ אנגעװיזן דעם לוגער. דאָקטאָר פּערסקאַ און סאָניאַ האָבן זיך באַוויזן הינטער זיי.
  
  
  דע ר שלײדער ־ קאפיטא ן הא ט נא ך געקלאפ ט או ן געמאכ ט משונהדיק ע גערגלדיק ע קלאנגען . איך האב זיך אראפגעבויגן און אויפגעהויבן דאס מעסער. איך האב עס צוגעווארפן צו איינעם פון די זעלנער און ער האט כמעט אראפגעלאזט זיין ביקס עס צו כאפן.
  
  
  ד"ר פּערסקאַ האָט געזאָגט: "איך האָב געהערט אַ שאָס. איך האָב געטראַכט... ― ער האָט געטראָגן אַ געדיכטן מאַנטל און הויכע שיך. זײנ ע שטאל ע האר ן זײנע ן געװע ן צעשלאגן .
  
  
  - ביסטו גוט, ניק? — האט סוניע געפרעגט. זי האט אויך געטראגן א געדיכטן קיטל. איך האָב געקענט זאָגן דורך דעם וועג, וואָס די רעקל האָט זיך געפֿלאָכטן אין פראָנט, אַז אונטערן איז געווען זייער ווייניק קליידער.
  
  
  איך געקוקט אויף זיי און פּעלץ אַז איך קוק גרויס אין מיין לאַנג ונטערוועש. צוויי זעלנער האָבן געהאָלפן דעם שלעפּן קאַפּיטאַן אויף די פֿיס. "ער האט געפרואווט צו טייטן מיר," איך געזאגט.
  
  
  — דו קענסט ניט זײן ערנסט — האט ד״ר פערסקא געזאגט.
  
  
  צװײ זעלנער האבן ארויסגעפירט דעם קאפיטאן פון צימער.
  
  
  כ׳האב זיך צוגעלײגט צום בעט. אין רוסיש איך געזאגט: "איך וועל זאָגן עס אין דיין שפּראַך אַזוי אַז גאָרנישט וועט פאַרפאַלן אין איבערזעצונג." איך וויל נישט אז מיינע ווערטער זאלן נישט פארשטאנען. איך בין דאָ אין נאָמען פון מיין רעגירונג. איך בין נישט דאָ פֿאַר שפּאַס. עס איז קיין איינער דאָ איך צוטרוי. אַזוי איך וועט זיין גרייט. דע ר נעקסטע ר מענטש , װעלכע ר פרוב ט ארײנקומע ן אהער , או ן אײנגעבעטן , װע ט זײ ן טויט , אײדע ר ד י טיר ן פארמאכ ט זיך . איך וועל נישט פרעגן ווער עס איז אָדער וואָס ער געקומען אַהער. איך װעל נאָר שיסן“.
  
  
  ד״ר פערסקא האט אויסגעזען, װי ער האט נאר אײנגעשלונגען א װעש. “איך גלייב נישט, אַז איר זענט אַטאַקירט געוואָרן. ביטע אָננעמען מיין אַנטשולדיקן, הער קאַרטער.
  
  
  "אַנטשולדיקן ווידער אין דער מאָרגן, דאָקטאָר." איך וועל זיי איצט נישט אָננעמען.
  
  
  סאָניאַ האָט מיך אָפּגעהיט. איצט האָט זי געפרעגט: "וואָס וועסטו טאָן, ניק?"
  
  
  'גאָרנישט.' — אי ך הא ב גענומע ן צ ו דע ר טיר , הינטע ר װעלכע ר דע ר קאפיטא ן אי ז פונק ט פארשוװנד ן געװארן . ― װאָס װעט זײַן מיט אים?
  
  
  "זיי וועלן אים שיקן קיין מאָסקווע," האָט סאָניאַ געזאָגט. — דארט װעט ער זיך דערשינען אין געריכט.
  
  
  "איך גלייב נישט."
  
  
  'איר גלויבט מיר נישט? װילםטו אים אַלײן הרגענען?
  
  
  "אויב איך וואָלט וועלן צו טייטן אים, איך וואָלט האָבן געטאן עס." איך האב געלאזט פאלן ווילהעלמינה אויפ'ן בעט. "אויב איר ביידע ווילן צו לאָזן איצט, איך קענען פּרובירן צו שלאָפן." א גוטע נאכט.'
  
  
  איך האב צו זיי אויסגעדרייט די רוקן און צוגעגאנגען צום קאבינעט וואו איך האב אריינגעלייגט מיינע ספעציעלע ציגארעטן מיט א גאלדענער האלטער.
  
  
  איך פּעלץ די קאַלט לופט ווי די טיר געעפנט און פּלוצלינג פארמאכט. דער צימער איז געווען מאָדנע שטיל, און דער בלויז מקור פון ליכט איז געווען די רויט שייַנען פון די פייַער. איך האב ארויפגעטרייסלט די ציגארעטל פונעם פעקל און עס אריינגעלייגט צווישן די ליפן. דא ן אי ז מי ר אײנגעפאלן , א ז אי ך הא ב געלאז ט מײ ן לייטער ן אויפ ן בעט . איך האב זיך אומגעקערט. .. און געזען סאָניאַ. זי איז געשטאנען פאר מיר מיט א לייטער אין דער האנט. זי האָט עס געעפֿנט און געבראַכט דאָס פֿלאַם צו מײַן פּאַפּיראָס. איינענדיק, האב איך געזען, אז זי האט אראפגעלאזט איר קיטל. אונטע ר זי י הא ט געטראג ן א זײע ר דינע , זײע ר קורצע ר בלוי ע שלאפראדע .
  
  
  זאָג איך: דער לוגער איז געלעגן אויפן בעט לעבן דער לייטער. פארוואס האסטו עס נישט גענומען?
  
  
  "האָסט טאַקע געדאַנק איך וואָלט וועלן צו טייטן איר, ניק?" איר צוטרוי מיר נישט אַזוי פיל?
  
  
  ― װאָס װילסטו, סאָניאַ?
  
  
  זי האט זיך א מאמענט גערודערט. דער מאַנטל האָט זיך אויסגעגליטשט פון אירע פּלייצעס, דערנאָך געפֿאַלן אויפן דיל. "איך דאַרף דיין צוטרוי, ניק," זי געזאגט האָרעססי. "אָבער הייַנט איך ווילן מער, פיל מער."
  
  
  אירע הענט זענען געקומען צו מיר, זיך אויסגעגליטשט אויפן האלדז און אראפגעצויגן מיין קאפ. אירע ווייכע, נאַסע ליפן האָבן אַ שמייכל געטראָפן מיין גאָמבע, דערנאָך אַ לייטווייט געלעגן איבער מיינע באַקן. זי האָט גענומען די צייט צו מאַך די אַוטליין פון מיין ליפן, און דעריבער לאָזן איר ליפן דעקן מיין. זי האט צוגעדריקט איר קערפער קעגן מײן ביז מיר, אזוי צו זאגן, האבן זיך צונויפגעמישט.
  
  
  לאנגזאם האט זי גענומען פון מיר די ציגארעט און זי ארײנגעװארפן אין קאײםן. זי האט גענומען מײן האנט, צוגעטראגן צו אירע ליפען און געקושט מיינע אלע נאקעלעך. די צונג האט זיך לײכט געפלאטערט צװישן די פינגער. זי האָט דאַן אויסגעדרייט איר האַנט צו איר גוף און צוגעדריקט מיין דלאָניע צו איר קאַסטן.
  
  
  איך פּעלץ לייַדנשאַפט רייזינג אין מיר. "איר וויסן אַלע די טריקס אַ פרוי זאָל וויסן," איך געזאגט.
  
  
  - און דו? — האט זי געמורמלט. "וואָס טריקס טאָן איר וויסן?
  
  
  איך האב זיך אביסל אראפגעבויגן און זי גענומען אין די הענט. אירע הענט האָבן זיך פֿאַרמאַכט אַרום מײַן האַלדז. אי ך הא ב זי י געטראג ן צו ם געלעגע ר או ן ז י מאנט ל אװעקגעלײגט . איך האָב אַרויפֿגעלייגט דעם לוגער אויפֿן לאַקער און אויפֿגענומען דעם קאָלדרע פֿון דער פּאָדלאָגע. װע ן אי ך הא ב זי ך אומגעקער ט צו ם בעט , הא ט סאני ע שוי ן אויסגעטא ן דא ס שלאף־קאנדל . זי איז דארט געלעגן נאקעט, די פיס האבן זיך געגליטשט אהין און צוריק איבערן בלעטעלע.
  
  
  אי ך הא ב געװארפ ן דע ם פארדעק ן אויפ ן פוס ם פו ן בעט . "עס וועט זיין זייער קאַלט הייַנט בייַ נאַכט," איך געזאגט.
  
  
  "איך טאָן ניט טראַכטן אַזוי," זי געזאגט, האַלטן אויס איר הענט צו מיר. איך שטענדיק געדאַנק עס וואָלט זיין שווער צו נעמען אַוועק לאַנג דזשאָהנס. איך געדענק אפילו נישט ווי איך בין ארויס פון זיי. פּלוצעם בין איך געװען נעבן איר, זי געהאַלטן אין מײַנע אָרעמס, און מײַנע ליפּן האָבן מילד אָנגערירט אירע.
  
  
  "אָה, ניק," זי שושקעט. "עס האָט געדויערט צו לאַנג, נאָר צו לאַנג! איך האב דיך געפעלט. איך פאַרפעלט דיין ריר. איך האב דיך געפעלט.
  
  
  "שש."
  
  
  ― פֿאַרהאַלטן נישט צו לאַנג. זאג מיר צו.'
  
  
  איך האב נישט געווארט צו לאנג.
  
  
  איך פּעלץ איר געשפּאַנט ווי איך גליטשן איבער איר. אירע הענט זענען געווען אויף מײַנע פּלייצעס. און אַז איך בין געשטאַנען צווישן אירע פיס און מיך צוגעדריקט צו איר, האָב איך געהערט איר זיפצן. זי האט געמאכט קרעכצן קלאנגן און ארומגעכאפט די הענט און די פיס ארום מיר. און דעמאָלט אַלץ אַנדערש געווארן מינינגלאַס - ניט די באַפאַלן אויף מיר, און ניט אַלץ וואָס געטראפן אין די אַרקטיש אקעאן. אַרויס דעם דאָזיקן שטיבל איז גאָרנישט געווען, נאָר דאָס בעט, קיין אַנדער פרוי נאָר איר. סאָניאַ האט געהאט דעם שטאַרקייַט, דעם אַלע-קאַנסומינג טאַלאַנט. אַלע איך געוואוסט איז די שליימעס פון איר גוף. צום סוף, ווען מיר האָבן זיך צוזאַמען, האָב איך זיך אַפֿילו נישט געוווּסט. איך בין זיך לאנגזאם צוריקגעקומען פון װאנען איך בין געװען. כ'האב נישט געכאפט אז איך בין הויעך אויסגעשטרעקט איבער איר מיט שטייפע ארעמס. ז י הא ט זי ך אויפגעהויב ן , ארומגערינגל ט מי ר אי ר האלדז , מי ך אויפנעמע ן . איצט האט זי געמוזט פאלן, און איר צונג האט זיך גיך געגליטשט איבער אירע טרוקענע ליפן. זי האט צוגעמאכט די אויגן און געדרײט דעם קאפ פון זײט צו זײט.
  
  
  - אָ, ניק, עס איז געווען אַזוי ... אַזוי. ..'
  
  
  "שש." איך האב מיך צוגעדריקט צו איר.
  
  
  "ניין," זי שושקעט. 'מער נישט.'
  
  
  ― האָב איך געזאָגט ששש.
  
  
  זי האט א חלומות געשמײכלט מיט פארמאכטע אויגן. ― יאָ... װאָס איר זאָגסט. װי קענסטו מיר נאך צװײפלען? װי קענסטו מיר נאך ניט געטרויען?
  
  
  איך האב זי געקושט, געלאפן מיינע הענט איבער די פארפירנדיקע קורוועס פון איר קערפער און זיך פארלוירן אין דעם גאנצן פארגעניגן פון פאראייניגונג מיט איר... אבער איך האב זיך נישט געקענט ברענגען צו איר צוטרוי.
  
  
  צומארגנ ס פרי , האב ן מי ר אנגעהויב ן אונדזע ר קורס . פריע ר האב ן מי ר געמאכ ט פרישטיק ן אי ן דע ר געמײנזאמע ר צימער , מי ט אל ע וועכטער , ארטילעריע ם או ן אל ע אנדער ע פארבונד ן מי ט לאגער . אלע האבן געפילט אז עס איז נויטיק זיך אנטשולדיגן פארן נעכטן'ס אטאקע. ז ײ האב ן מי ר אל ע פארזיכערט , א ז מע ן װע ט שטאר ק באהאנדל ן מי ט דע ם טראל־קאפיטן . עפעס האב איך עס נישט געצווייפלט, אבער איך בין געווען נייגעריג צי דאס איז ווייל ער פרובירט מיך צו טייטן. ... אָדער ווייַל ער ניט אַנדערש צו טייטן מיר.
  
  
  ד״ר פערקא האט זיך אװעקגעזעצט נעבן מיר. זײ ן פארװאםטערטע , װאנםטאשיע ר פנים , אי ז געװע ן מיד ע או ן באזארגט . — מיסטער קארטער — האט ער געזאגט — דו דארפסט נאר אננעמען מיין אנטשולדיגונג פאר נעכטן נאכט. כ׳בין נישט געשלאפן קײן װינק. איך בין געווען שאָקירט אַז אַזאַ זאַך קען פּאַסירן דאָ, פּונקט אונטער אונדזער נאָז."
  
  
  — זארגט נישט, דאקטאר. פֿאַרגעסט נאָר נישט װאָס איך האָב געזאָגט נעכטן נאַכט. דער קורס לאַסץ דרייַ טעג, רעכט? איר זיצט נעבן א גאר פארזיכטיקער מענטש. איך האב בדעה צו בלייבן פארזיכטיג בשעת איך בין דא. אַלע איך פרעגן איז אַז איר ימפּאָנירן מיר מיט דעם ניצל קורס.
  
  
  און ער האט עס געטאן.
  
  
  רובֿ פון וואָס סאָניאַ און איך געלערנט איז ווי צו בלייַבן לעבעדיק אויב אַלע אונדזער ויסריכט איז פאַרפאַלן. מען האט געבארגט מעטאדן פון די עסקימאָס און פארבעסערט.
  
  
  אויפ ן ערשט ן טא ג האב ן מי ר געבוי ט א יגלו , אונטע ר דע ר אנפירונ ג פו ן ד״ ר פערסק . שניי בלאַקס זענען שנייַדן אויס מיט אַ גרויס מעסער. װע ן ד י ארבע ט אי ז געװע ן פארטיק , זענע ן סוניע , ד״ ר פערסקא ע או ן אי ך געקראכ ן אינעװײניק . איך האב באמערקט אז די ווענט לאזן א ביסל.
  
  
  איך האב געפרעגט. — צעשמעל ט זי ך דע ר זאך ?
  
  
  ד״ר פערסקא האט געשמײכלט. - נישט פון גוף היץ. גוף היץ וועט האַלטן איר וואַרעם גענוג צו גיין אַרום אָן אַ העמד אָדער קליידער, אָבער עס וועט נישט צעלאָזן בלאַקס פון שניי. עס איז טאַקע גוט אויב עס טאָוז ין די יגלו. דאָס קלאָוזיז אַלע די גאַפּס צווישן די בלאַקס. אפילו ברענען ליכט פֿאַר ילומאַניישאַן וועט נישט צעלאָזן שניי בלאַקס.
  
  
  איך האב ארוםגעקוקט דעם געװעלבן פאלאץ. דער דאקטאר איז װידער ארויסגעקראכן. סאָני האט גענומען מיין האַנט און קוועטשן עס.
  
  
  — האסטו אמאל געפאקט אין אן איגלו? — האט זי געמורמלט.
  
  
  "נישט פֿאַר די לעצטע צוויי וואָכן," איך געענטפערט.
  
  
  זי האט מיך געשלאגן אויף דער פלײצע און איז גיך ארויסגעקראכן. ווען איך בין איר נאכגעגאנגען און ארויסשטאקן מיין קאפ, האט זי מיך געשלאגן מיט א שנייבול.
  
  
  אי ן יענע ר נאכט , בי ן אי ך געשלאפ ן אלײן , אי ן א שטו ל צ ו דע ר װאנט , מי ט װיללעמינע ר אי ן דע ר האנט . עס איז געווען אַ ומרויק חלום.
  
  
  דעם צווייטן טאָג האָבן מיר פֿאַרבראַכט מערסטנס אין קלאַס. איך און סאָניאַ געזעסן אין ווייכע פאָטעל. ד״ר פערסקא איז געשטאנען פארן ברעט. מע ן הא ט אונד ז געגעב ן אנווייזונגע ן װעג ן דע ר פאליאק . דער דאָקטאָר האָט אַראָפּגעלאָזט דעם עקראַן און אָנגעצונדן דעם פּראַדזשעקטער. ער האט געלאזט לויפן פאר א מינוט אן א ווארט. איך האָב גערויכערט אַ פּאַפּיראָס און געקוקט.
  
  
  בלויז איין פּאָליאַר בער איז געוויזן אין דעם פילם. דאָס איז געווען אַ גרויסע בהמה, אָבער זי האָט אויסגעזען כּמעט אַ באַרנע, ווי די הינטערשטע פיס וואָלטן געווען לענגער ווי די פראָנטן. ער האט אויסגעזען לאמפערטיק.
  
  
  ― באַמערקט, ― האָט ד״ר פּערסקאַ געזאָגט, װי ער װאָלט געקאָנט לײענען מײַנע מחשבות, ― װי לעפּיש דער בער זעט אויס. פילע וויקטימס האָבן אַ טעות אין טראכטן אַז דאָס כייַע קען נישט אַנטוויקלען גרויס גיכקייַט." ער האט גערעדט רוסיש.
  
  
  איך געזאגט, "עס קוקט ווי דער מענטש וועט זיין אין אַ בינדן."
  
  
  דער דאקטאר האט געטראגן ברילן. ער האט צוגעכאפט דעם קין צו דער ברוסט און געקוקט אויף מיר איבער די ברילן. הער קאַרטער, טאָן ניט מאַכן דעם טעות אויב איר זען עמעצער צוגאַנג אין דער ווייַטקייט. איר וועט זיין סאַפּרייזד ווי געשווינד עס קאָווערס די ווייַטקייט.
  
  
  סאָניע האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר און אַ װוּנק. מי ר האב ן צוגעקוק ט װ י א פאליאק ן בער , װא ס הא ט זי ך אונד ז ארײ ן אויפ ן אייז .
  
  
  "דער פּאָליאַר בער איז אַ נאָמאַד," האָט ד"ר פּערסקאַ געזאָגט. "ניט ענלעך די גרוי אָדער גרויס ברוין בער, עס טוט נישט האָבן אַ שטענדיק באַזע אָדער הייל. ער איז שטענדיק אויף די גיין. דער אַפּאַראַט איז נאָך אונדזער פרייַנד פֿאַר אַ לאַנג צייַט. .. האָט איר אלץ געזען אים האַלטן? ניין, ער איז קעסיידער אויף די מאַך.
  
  
  אי ך הא ב אנגעצונד ן א ציגארע ט או ן אנגעהויב ן קוק ן אוי ף דע ם גײענדיק ן בער . סאָני האט גענומען מיין האַנט.
  
  
  "עס איז איין זייער טשיקאַווע זאַך וועגן דעם פּאָליאַר בער," דער דאָקטער פארבליבן. "דאס איז די בלויז כייַע אין דער וועלט וואָס וועט נאָכפאָלגן אַ מענטש, טייטן און עסן אים. עס דאַרף ניט זיין קאָרנערד פֿאַר עס צו באַפאַלן, ווי רובֿ אַנימאַלס טאָן. ער האָט געקוקט אויפן עקראַן מיט אַ שמייכל. "ניין, אַלע ער דאַרף איז אַ ביסל הונגער."
  
  
  איך האָב דערפֿילט, אַז סאָניע ציטערט לעבן מיר.
  
  
  "וואָס טוט עס נעמען צו האַלטן אַזאַ אַ חיה?" — האב איך געפרעגט פערסקא.
  
  
  דער דאקטאר האט פארטראכטנדיק געקראצט די װאנצעס. "איך האָב אַמאָל געזען אַ בער וואָס האָט גענומען פיר בולאַץ פון אַן העלפאַנד ביקס איידער עס איז געפאלן. עס קען זיין שווער צו טייטן די עלק. ”
  
  
  "אָדער אַ מענטש," איך געזאגט טרויעריק.
  
  
  יענע נאַכט, ווען רובֿ פון די לאַגער איז שלאָפנדיק, סאָניאַ געקומען צו מיין צימער. איך בין געזעסן אויפן שטול, געקוקט אויפן פייער און געטראַכט וועגן די רויטע כינעזער סובמאַרין וואָס אַרומרינגלען זיך איבערן אַרטיק.
  
  
  די טיר איז געװען פארשפארט. סאָניאַ האָט געקלאַפּט און צוויי מאָל שטיל געזאָגט: "ניקאַ!" כ׳האב זיך אויפגעשטאנען און בין געגאנגען צו דער טיר מיט װילהעלמינה אין דער האנט, נאר פאר זיכערקײט.
  
  
  סאָניע איז אַרײַן און האָט ניט אָנגעקוקט דעם לוגער, וואָס האָט אָנגעוויזן אויף איר, אויף איר שיין קאָפּ. ז י הא ט געטראג ן דע ם זעלב ן קיטל , װ י ד י ערשט ע נאכ ט . עס האָט זיך אויסגעגליטשט פון אירע פּלייצעס און אויפן דיל ווי זי האָט דערגרייכט צום בעט. דאס דינע שלאף־קאנדל, וואס זי האט געטראגן, האט געלויכטן רויט אין די פייערלעכט.
  
  
  אויף אירע ליפּן האָט זיך געשפּילט אַ פאַרחלומענער שמייכל. זי איז ארויפגעקראכן אויפן בעט און אראפגעקניפט מיט מיר. לאנגזאם און שמײכלענדיק האט זי געצויגן דעם שלאף־קאנדל איבערן קאפ. דערנאָך האָט זי אויסגעגליטשט די לאַנגע בלאָנדע האָר און זיך אויסגעשטרעקט אויפן רוקן. אי ך הא ב ארויפגעלײג ט װיללמינע ר אוי ף א שטול , פארשפארט ן ד י טיר , או ן צוגעגאנגע ן צו ם בעט .
  
  
  אויף די דריט טאָג, סאָניאַ און איך געלערנט מער וועגן ווי צו בלייַבנ לעבן אָן ויסריכט. אי ן דע ר קלײנע ר געביידע , װא ם מי ר האב ן אנגערופ ן דע ר שול־שטיעלע , אי ז ד״ ר פערסק ע געשטאנע ן פא ר דע ר טאװל . דאָס מאָל האָט ער געטראָגן גרויע הויזן און אַ גרויע וואָלנע וועסטל מיט קנעפּלעך.
  
  
  אין פרישטיק, סאָניאַ געהאלטן מיין האַנט און גענומען יעדער געלעגנהייט צו פאַרבינדן מיר אָדער קאַדאַד מיט מיר. יענע נאַכט איז געווען איינער פון די בעסטער. נאָר אַמאָל, אין קאָרסיקאַ, איז געווען בעסער. כ׳האב געמײנט, אז ם׳װעט זײן פאלש נישט צו געטרויען איר. װע ן ז י הא ט געהאלט ן מײ ן האנט , הא ב אי ך דערזע ן א ז ז י טראג ט נא ך דע ם רינג , װא ם ד י סובמארין־מאנשאפ ט הא ט אי ר געגעבן .
  
  
  ד״ר פערסקא האט גערעדט װעגן פישערײ און יעג — אן א טײערער פישערשטאט אדער ביקס. — מ'קען מאכען פישהעקן פון וואלף אדער בער ביינער, אפילו פיש ביינער — האט ער געשמייכלט — צו כאפן אנדערע פיש. קוק בייַ די בילדער אויף די ברעט. פישערייַ שורה קענען זיין געמאכט פון אַלץ. פֿאָדעם פֿון דײַנע קלײדער, טענדאַנז פֿון אַ בהמה, װאָס איר האָט דערהרגעט.
  
  
  "איר קענט אפילו טייטן אַ שטאַרק פּאָליאַר בער מיט אַ ביין. פֿאַר בייַשפּיל, אַ שטיק פון אַ פּלאָמבע ס רוקנביין. ווייל ביין איז ידעאַל, אָבער צוויי מענטשן אַליין און אָן ויסריכט אין די אַרקטיש זענען אַנלייקלי צו גיין וואַלפיש גייעג. ער האט גענומען א שטיק קרײד און האט גענומען צײכן בשעת ער רעדט. "איר בייגן אַ ביין וואָס איז נאָרמאַלי גלייַך אין אַ ענג קרייַז. די פלייש אָדער פעט אָדער וואָס איר האָט אין האַנט איז קאַמפּרעסט ענג אַרום אים, אַזוי טייט אַז די ביין קענען נישט ויסגלייַכן זיך ווידער. אויב איר זעמל אַ פּילקע פון פלייש אויף די שניי, עס וועט פרירן, און דער פּאָליאַר בער וועט שלינגען די פּילקע אין איין גיין. דער ביין שטרעקט זיך און רײַסט דעם בערס אינעווייניק. ”
  
  
  איך איז געווען ימפּרעסט, אָבער סאָניאַ האט געציטערט. — ארעמע חיה — האט זי געזאגט.
  
  
  ד״ר פערקא האט געשמײכלט און געשאקלט מיטן קאפ. "טײַערע פֿרוי טרעשטשענקאָ, איר וואָלט נישט געזאָגט "נעבעך חיה", אויב איר וואָלט הונגערן און געפרוירן, און דאָס אָרעמע חיה איז געווען דיין איינציקע געלעגנהייט צו לעבן.
  
  
  ער האָט אַראָפּגעלאָזט דאָס קרײַד, זיך אויסגעדרייט — אָן שמײכל דאָס מאָל — און אַ קוק געטאָן אויף מיר.
  
  
  — מיסטער קארטער, איר צװײ װעלן אינדערפרי פליען צום אַרקטיש קרייז און מיר װעלן זען, צי איך האָב אײַך עפּעס געלערנט און װאָס איר האָט געלערנט.
  
  
  ער האט געשמײכלט און געפרעגט. - "ביסט איר ימפּרעסט?"
  
  
  "זייער," איך געזאגט, און איך מענט עס.
  
  
  "אָוקיי," ער האט געזאגט, נאַנדי. "איצט עס איז צייט צו טרעפן דיין פירער"
  
  
  כ'האב זיך געפרעגט און זיך געזעסן אויפן שטול ווען דער דאקטאר איז געגאנגען צו דער טיר. ער האט געעפנט די טיר און עמעצן גערופן. אַרײַן איז אַרײַן אַ מאַן, אָנגעטאָן אין װאַסער־פּראָפֿעסיע קלײדער און געטראָגן אַן אַלטמאָדישן ביקס אין דער האַנט. ער האָט אַראָפּגעלאָזט די קאַפּאָטע פֿון זײַן פּאַרקאַ, און איך האָב געזען, אַז ער איז אַן עסקימאָ — אָדער לכל-הפּחות האָט ער אויסגעזען ווי אַן עסקימאָ.
  
  
  ד״ר פערקא האט אים געפירט צום ברעט גלייך פאר אונדז. “מיס טרעשטשענקאָ, הער קאַרטער, דאָס איז אַקו. ער איז געווען אויסדערוויילט ווי דיין פירער פֿאַר צוויי סיבות. ערשטנס, איז ער אַן אויסגעצייכנטער שיסער, און צווייטנס, קען ער דעם אַרקטישן לעבן ווי זײַן האַנט. אי ך הא ב אי ך זי ך צוריקגעבוי ט אי ן מײ ן שטול , אויסגעשטרעק ט ד י פיס ע פא ר מיר , או ן זי ך אריבערגעטראג ן ד י ארע ם איבער ן ברוסט . דאָס איז געווען עפּעס איך האט ניט דערוואַרטן און איז נישט צוגעגרייט פֿאַר. דאָרט, אין די צפון פּאָול, עס וואָלט זיין ניט נאָר סאָניאַ און מיר. עס וואָלט זיין סאָניאַ, מיר און אַ פירער מיטן נאָמען אַקו.
  
  
  איך האב איהם געקוקט. ער האט אויסגעזען יונג, קוים געקאנט טרינקען אדער שטימען. זײנ ע אויג ן זײנע ן געװע ן קלאר ע או ן זיכער , אבע ר אונטע ר מײ ן בליק , הא ט ע ר ז ײ זי ך געקראכ ט מי ט זארגן . ע ר הא ט אויסגעזע ן װ י א ײנגל , װא ס הא ט געװאוס ט װ י צ ו דערנענטער ן זיך . עס איז געווען אַ כּמעט עראַגאַנט זיך-בטחון וועגן אים. זײ ן פני ם אי ז געװע ן ברײט , פלא ץ או ן גלאט ; זײנ ע גלײכ ע שװארצ ע האר ן זײנע ן אי ן ד י אויג ן ארײנגעפאלן . ע ר הא ט געהאלט ן דע ם ביקס , א ץ דע ר ערד . ער איז געווען אַזוי נאָענט צו מיר איך קען לייענען די רוסישע ווערטער אויף דעם שטאַם. — מיסטער קארטער? — האט ד״ר פערסקא געזאגט מיט זארגן.
  
  
  אין צימער איז געווען א שפּאַנונג. אַקו האָט געקוקט פֿון סאָניאַ צו מיר און דערנאָך צוריק, אָבער אויף זײַן פּנים איז גאָרנישט געווען.
  
  
  "איך האָב ניט גערעכנט אויף אַ פירער," איך לעסאָף געזאגט. איך האב גענומען א ציגארעטל און זי אנגעצונדן.
  
  
  "דו זאלסט נישט שטימען?" — האט סוניע געפרעגט. זי האט גיך ווייטער געצויגן, "ווייל מיר ווייסן נישט וואס צו ערווארטן, האב איך געמיינט אז מיר זאלן נעמען אלע הילף וואס מיר קענען באקומען."
  
  
  "יא," איך געזאגט. איך האב אויף איר געקוקט. און פּונקט ווען איך אנגעהויבן צו טראַכטן איך קען צוטרוי איר.
  
  
  אַקו האָט דאַן געזאָגט אויף זייער גוטן ענגליש, “מיסטער קאַרטער, אויב דו נעם מיך מיט דיר, וועסטו מסתּמא אָנגענומען ווערן איבערראַשט. איך בין אַ ויסגעצייכנט פירער און אַ ויסגעצייכנט שיסער - איך קענען דרייען אַ מעף אין די אויג פון צוואַנציק מעטער. אבער מער ימפּאָרטאַנטלי, איך וויסן ווי צו נאָכפאָלגן אָרדערס. איך ווייס אז דו ביסט פאראנטווארטליך. איך בעט דיך נישט צו נעמען מיט דיר, אבער איך מיין אז עס וואלט געווען שיין.
  
  
  איך האָב גענומען אַ שלעפּ פֿון מײַן פּאַפּיראָס און קוק אים אַרײַן אין די אױגן.
  
  
  "פארוואס האט איר אַ רוסיש ביקס?" איך
  
  
  "איך קום פֿון אַן אָרעמער משפּחה," האָט ער גיך געזאָגט. "מיר האָבן ניט געקענט פאַרגינענ זיך אַ טייַער אמעריקאנער מאַרלין אָדער ווינטשעסטער. מי ר האב ן געקענ ט האנדל ן בלוי ז װא ס אי ז געװע ן פאראן . אלס א יינגל האב איך געהאנדלט זעקס כײדער פאר דעם אלטן ביקס. דאס ביקס האט געראטעוועט מיין לעבן נייַן מאל. זי גיט מיר עסן. איך באהאנדלען אים ווי אן אלטער פריינד. איך האב קיינמאל נישט געהאט קיין אנדערע וואפן.
  
  
  עס איז געווען אַ שיין רעדע. איך האב געקוקט אויף ד״ר פערסקא, דערנאך אויף סוניע. כ׳האב גארנישט געקאנט דערצײלן פון זײערע פנימער. דעמאָלט איך געקוקט צוריק אין אַקו. "אָוקיי," איך באַשלאָסן, "מיר האָבן אַ פירער."
  
  
  די שפּאַנונג איז פאַרשווונדן. אקו האט געשמײכלט און געװיזן שטארקע, אפילו װײסע צײן. דער דאקטאר פערסקא האט געבליצט זײנע גאלדענע מאלארן. סאָני האט גענומען מיין האַנט און סמיילד צו מיר. איך בין געווען דער איינציקער אין צימער וואס האט נישט געשמייכלט.
  
  
  יענעם אָוונט האָב איך געפּאַקט מיינע זאכען פרי. דער עראפלאן האט געדארפט אויפהויבן פארטאג. איך האב אלעס אריבערגעצויגן פון די טשעמאָדאַן אין די באַקפּאַק, געלאזן די פּאַסן און מאַנטל אין די טשעמאָדאַן. אין די אַרקטיש איך מיסטאָמע וואָלט נישט פילן די נויט פֿאַר פאָרמאַל טראָגן.
  
  
  עס איז געווען צו פרי צו גיין צו בעט - איך בין נישט מיד. כ׳האב געװארפן האלץ אויפן פײער און זיך אװעקגעזעצט פאר אים. אבער איך איז געווען ומרויק. איך בין אויפגעשטאנען און בין ארומגעגאנגען אין צימער. כ׳האב זיך אפגעשטעלט און געקוקט אויפן פײער. דאָס איז געווען מיין לעצטע נאַכט אין לאַגער. דער בלויז זאַך איך וועט פאַרפירן איז די פּרעכטיק קאַמין.
  
  
  איך האב נאכאמאל געזוכט צו פארזיכערן אז איך האב געפאקט נאך מאגאזינען פאר ווילהעלמינא. דערנאָך האָב איך זיך ווידער אַװעקגעזעצט פֿאַרן פֿײַער, אױסגענומען דעם לוגער, אים אױסגערײניקט און אָפּגעמאַכט. דערנאָך איך אָפּגעשטעלט די שווער פאָר איך גענומען מיט מיר. איך בין נאָך געווען ומרויק.
  
  
  איך געפרוווט יאָגאַ צו רויק אַראָפּ. כ׳האב מיך אװעקגעזעצט אויפן שטול, געשטערט אין פײער און געצװאונגן מיין קערפער זיך אפצולאזן. איך האָב גענוצט אַלע מיין קאַנסאַנטריישאַן פֿאַר דעם. איך ווייס נישט ווי לאנג איך בין געזעסן אזוי אפגערוהט, אבער ווען איך האב זיך אויפגעשטעלט, האב איך זיך געפילט דערקוויקט. און איך האב געוואלט האבן א פרוי. איך געוואלט סאָניאַ.
  
  
  איך האָב אָנגעטאָן אַ פּאַרקאַ און שווערע שיך. סאָניאַס צימער איז געווען אין דער צווייטער רודערן, דריי צימערן ווייטער. װע ן אי ך הא ב פארטיק , הא ב אי ך געעפנ ט ד י טיר ן א קראנק , צ ו קוק ן אי ן דרויס . אויסער איר פענצטער האט געשײנט א ליכט. זי איז נאך געװען אויף די פיס. א לײכטע ר שנײע ר אי ז געפאל ן או ן מײנ ע שיך ל האב ן זי ך געקראצט , װע ן אי ך גײ . העל ע ליכט ן אי ן ד י װינקלע ן פו ן לאגע ר האב ן געשײנ ט דור ך דע ם פאלנדיק ן שנײ . אונטער איינעם פון די לאמפן איז א וואך דורכגעגאנגען מיט א ביקס אויף דער פלײצע.
  
  
  איך בין געגאַנגען פּאַמעלעך, מיט די הענט טיף אין די רעקל קעשענעס. און ווען איך אַפּראָוטשט סוניאַ ס כאַטע, איך געהערט קולות. סאָניע און... איך האָב ערשט נישט דערקענט דאָס צװײטע קול, ביז איך בין צוגעגאַנגען צום כאַטע. איך בין געשטאנען אומבאוועגלעך. עס איז געווען אַקו, און ער האָט גערעדט רוסיש.
  
  
  "מאָסקווע פארלירט געדולד, סאָניאַ," האָט ער געזאָגט. "זיי ווילן צו וויסן ווען. זיי ווילן וויסן וואָס עס איז געווען אַ פאַרהאַלטן."
  
  
  "דער באַשלוס וועגן ווען דאָס וועט זיין איז צו מיר," האָט סאָניאַ אַבדזשעקטיד. "עס איז געווען נאַריש פון זיי צו שיקן דעם טראַוולער קאַפּיטאַן."
  
  
  "זיי זענען ומגעדולדיק. זיי זאלן האָבן אַקטאַד כייאַלי, אָבער זיי ווילן עס צו פּאַסירן און זיי ווילן צו וויסן ווען. זיי ווילן וויסן פּונקט ווען.
  
  
  עס איז געווען אַ מאָמענט פון שטילקייַט. דערנאָך האָט סאָניאַ געזאָגט: "איך האָב זיך אויסגעלערנט פֿאַר דעם צוויי יאָר. איך וועל דיך נישט לאזן. איך בין נישט קיין מענטש. דאָס איז דער פּראָבלעם, זיי האָבן געשיקט מענטשן אים צו טייטן. יעדער מדינה האט געמאכט דעם גרייַז. דערפֿאַר האָט קיינער נישט געקענט עלימינירן דעם גרויסן ניק קאַרטער. בלויז אַ פרוי קענען באַקומען נאָענט גענוג צו טאָן דאָס. אַזוי ווו אנדערע האָבן ניט אַנדערש, איך וועט מצליח זיין. איך בין שוין זייער נאנט צו אים.
  
  
  - אָבער ווען, סאָניאַ? — האט אקו װידער געפרעגט.
  
  
  "אַמאָל מיר געפֿינען אויס וואָס די כינעזיש זענען אין די אַרקטיש, אַמאָל די מיסיע איז געענדיקט. דעמאלט וועל איך טייטן דעם אומזיסטן הער קארטער — האט געענטפערט מיין טייערע סוניע.
  
  
  
  
  קאפיטל 6
  
  
  
  
  
  איך בין געװען גענוג װײט פון איר הויז, אז זײ האבן נישט געקאנט הערן דעם קראנק פון מײנע שיך אין שנײ, װען איך בין אװעק. מיין רעכטע האנט האט אויטאמאטיש געקופען ווילהעלמינאס הענטל אונטער מיין לינקן ארבל. איך בין געפאלן אין אַ טראַפּ און איינגעזען עס. דע ר לאגע ר אי ז געװע ן כמע ט א טורמע . אפילו אויב איך קען אַנטלויפן, ווו קען איך גיין? אי ך הא ב ניש ט געקענ ט אװע ק אי ן דע ם אײזיק ן װאסער . או ן אי ך װע ל אוי ך ניש ט גײ ן װײ ט דורכ ן לאנד , פרובירנדי ק אריבערצוגײ ן ד י פארפרוירענע , װיסט ע פײנטלעכע .
  
  
  ניין, איך בין געווען אויף רוסיש באָדן אָן אַ אַנטלויפן מאַרשרוט. זיי האבן מיך געכאפט. מארגן אינדערפרי וועל איך ארויף אויף א רוסישע עראפלאן, וואס וועט ברענגען מיר און צוויי רוסישע אגענטן, פון וועלכע איינער איז אויסגעלערנט געווארן מיר צו טייטן, צום וויסט אַרקטיק.
  
  
  איך בין גיך צוריקגעקומען צו מיין צימער. איך האב נישט געהאט צו וועמען צו ווענדן פאר הילף, אבער איך האב געהאט איין מעלה. איצט איך געוואוסט וואָס סאָניאַ איז געווען אַרויף צו, אָבער זי האט נישט וויסן אַז איך געוואוסט עס.
  
  
  איך האב דאס פארדעכטיגט, אבער איך בין פונדעסטוועגן אנטוישט געווארן.
  
  
  שיין, זיס, לייַדנשאַפטלעך סאָניאַ. מודה, קאַרטער, איר געפאלן פֿאַר אים. זי געוויינט איר גוף ווי אַ טרעטשעראַס ווענוס צו מאַכן איר צוטרוי איר. אָוקיי, איצט איך איינגעזען מיין טעות. עס איז אַנלייקלי אַז איך וועט מאַכן די זעלבע טעות ווידער.
  
  
  איך בין געקומען צו מיין כאַטע, געעפֿנט די טיר און אַרײַן אַרײַן. דאם פײער האט נאך געברענט. איך האב אויסגעטאן די רעקל און די שיך און זיך געגרייט צו פארברענגען אויפן שטול.
  
  
  דאן האט זיך מיר געכאפט אז די פראבלעם איז נישט אזוי געפערליך. סאָניאַ האָט געזאָגט צו אַק אַז זי וועט נישט פּרובירן צו טייטן מיר ביז מיר וויסן וואָס די כינעז זענען. איך געדאַנק וועגן דעם אנדערן טאג. פארטאג , זענע ן מי ר ארויפגעקומע ן אוי ף א רוסישע ר טראנספארט־עראפלאן , או ן געפלויג ן טי ף אי ן ארטיק . דאר ט האב ן מי ר באקומע ן אל ץ װא ס מי ר האב ן געדארפט , װ י שנײמאבילן , או ן עקסטרע ם בענזין .
  
  
  מיר האָבן צו באַקומען עס אין די אמעריקאנער באַזע לאַגער. אַזוי די לייזונג איז פּשוט. אויב מיר זענען געווען אין באַזע לאַגער, איך וואָלט האָבן פשוט סאַפּאַנדיד סאָניאַ און אַקו און פארבליבן די מיסיע אַליין.
  
  
  איך בין געזעסן פארן קאַמין, גערויכערט און אַרײַן אין פֿײַער אַרײַן. ענדלעך בין איך אויפגעשטאנען און בין געלעגן.
  
  
  א שעה פארן טאג האב איך מיך אויפגעוועקט פון א קלאפ אין דער טיר. ע ס אי ז ניש ט שװע ר געװע ן מי ך אויפצוװעק ן , אי ך הא ב ניש ט געװע ן אזו י שטיל . איך בין פארזיכטיק ארויסגעשפרונגען פון אונטערן פארדעק און אנגעהויבן שפרינגן ארויף און אראפ צו אנטאן די הויזן. דאָס פֿײַער איז אױס, ס'איז קאַלט אין דער כאַטע. ם׳איז נאך געװען טונקל, האב איך אנגעצונדן דעם לאמפ און זיך אנגעטאן.
  
  
  ווען איך בין ארויס, איך געזען ליכט אין סאָניאַ ס כאַטע. דער הימל איז געװארן פון שװארץ ביז נודנע גרוי. ס'איז מער נישט געווען קיין שניי, אבער עס איז געווען ארום דריי פוס פרישע שניי. איך בין אַריין אין עסצימער מיט אַ באַקפּאַק און אַ שווער פאָר אין דער האַנט.
  
  
  איך האָב שוין אָנגעהויבן פרישטיק ווען סאָניאַ איז צו מיר צוגעקומען. ווי שטענדיק, זי געקוקט כיינעוודיק. אירע אויגן האבן געפינצטערט מיט וואס מען קען טועה זיין מיט ליבע. בשעת מיר האָבן געגעסן, האָט זי זיך ענדלאַסיק געשמועסט וועגן דעם לעבנס־קורס, וואָס מיר קענען געפֿינען אין דער אַרקטיק, וועגן אַקו... היי, וווּ איז ער געווען? ע ר הא ט זי ך באוויז ן װע ן מי ר האב ן כמע ט פארטיק ט עסן . ע ר הא ט װארעמ ע באגריס ט צ ו סאני ע או ן געהא ט מי ר זײער . איך האב מיך געפילט ווי א קרבן פון דער מאפיא וואס האט באקומען דעם טויט קוש. אבער איך האב געשפילט צוזאמען. איך האב געהאלטען סאניא'ס האנט און זיך געשאקלט מיט אקו. כ׳האב געװאלט זיך קלאפן אין דעם אײנציקן מעלה װאם איך האב געהאט.
  
  
  נאך פרישטיק זענען מיר ארויס אויף דער גאס, וואו עס האט שוין אויף אונז געווארט א קאר. ד״ר פערסקא איז דארט געװען צו געזעגענען זיך. איך האב א שאקל געטאן מיט דער האנט און זיך געחידושט צי ער ווייסט עפעס וועגן דעם פלאן מיך צו הרגענען. דא ן זײנע ן אונדזער ע רוק ס או ן ביקס ן צוגעבונד ן געװאר ן אויפ ן דע ך פו ן דע ר מאסקאװיטש . סאָניאַ איז געזעסן לעבן מיר אין די צוריק אַוועקזעצן, איר האַנט אויף מיין קני. זי האט ארויפגעלײגט דעם קאפ אויף מײן פלײצע און איך האב געשמעקט מיט איר פארפום. אירע האָר האָט מיר געקיצט אין באַק. אַקו איז געזעסן אין פראָנט מיט דעם שאָפער. דע ר װע ג פו ן לאגע ר צ ו דע ר לופטפעלד ן נעב ן אוהלען , אי ז געװע ן גרו ף או ן זײע ר פארפרוירענע . מי ר זײנע ן געפאר ן זײע ר לאנגזאם . סאָניאַס ליפּן האָבן גערירט מיין באַק און געפונען מיין אויער.
  
  
  — כ׳האב דיך נעכטן נעכטן געפעלט, האָניק — האט זי געשושקעט. — האסטו מיך אויך געפעלט ?
  
  
  איך האָב געלייגט מיין האַנט אויף איר פוס. "אַוודאי," איך געזאגט.
  
  
  ז י הא ט זי ך צוגעדריקט , צו ם מיר , או ן זיפצ ט . "עס וועט זיין זייער קאַלט פֿאַר אַ בשעת. עס איז שווער צו זאָגן וואָס מיר וועלן האָבן צו טאָן צו בלייַבן וואַרעם.
  
  
  "וועט אַקו נעמען אַ בילד פון דעם?"
  
  
  זי האָט זיך געכײַכט. ווען זי איז נאר נישט געווען אזא פרוי, וואלט דאס נישט געווען אזוי שלעכט, האב איך געטראכט. — אוודאי נישט, טייערע — האט זי געזאגט. "אַקו ווייסט וואָס איז צווישן אונדז." איך האב אים דאס דערקלערט. ער וועט אונדז נישט אַרן.
  
  
  "דאָס קען זיין אַ טשיקאַווע יאַזדע," איך געזאגט טרוקן.
  
  
  דער מאסקאװיטש האט זיך דערנענטערט צום לופטפעלד, וװ עס האט געװארט דערויף א גרויסער טראנספארט־עראפלאן מיט דרויםנדיקע פראפּעלער. ווען דער אויטא האט זיך אפגעשטעלט נעבן דעם עראפלאן, זענען צוויי מענטשן ארויסגעשפרונגען פון דער אפענער קאר טיר. אן צו זאגן האבן זיי אראפגענומען אונזערע זאכן פונעם דאך פונעם קאר און זיי אריינגעפירט אויפן עראפלאן.
  
  
  א ומפרוכפּערדיק לאַנדשאַפט פון פאַרפרוירן ווייַס און גרוי איז בלאַדעס אונטער די העכערונג זון. ם׳איז געװען שטיל און קאלט. סאָניאַ, אַקו און איך געלאפן פון די מאַשין צו די ווארטן פלאַך. דער לופט דרוק פון די פראפּעלערס האט געסטראשעט אונז אוועקצובלאזן, אבער מיר האבן זיך ענדליך אראפגעזעצט און זענען געווען צופרידן צו געפינען אז דער עראפלאן איז אויפגעווארעמט.
  
  
  סאָניאַ, ווי שטענדיק, געזעסן לעבן מיר. זי האט זיך צוגעדריקט צו מיר, איר פנים פארבארגן מיט דער קאפאטע פון איר פּאַרק. װע ן מי ר זײנע ן געװע ן גענו ג װארעם , האב ן מי ר אראפגעלאז ט אונדזער ע קאפאטן . אַקו איז געזעסן אַריבער די דורכגאַנג, קוקן אויס די פֿענצטער מיט אַ ומפּאַסיק פּנים.
  
  
  דע ר עראפלא ן אי ז געװע ן געשטעל ט אוי ף סקיס . די מאטארן האבן שטארק גערוימט אײדער די סקיס האבן זיך אויפגעהויבן פון אייז און דער אויטא האט זיך אראפגעגליטשט איבער דער סטאנ־װע. סאָניאַ און איך זענען ארלנגעווארפן צוזאַמען ווי די פלאַך פּיקט אַרויף גיכקייַט. עס האט גערוימט ווי אן אלטער טראק. מי ר האב ן זי ך אריבערגעפיר ט פו ן אײ ן זײ ט צ ו דע ר אנדערער . אבער ווען די סקיס לינקס דער ייבערפלאַך, די גרינדינג פּלוצלינג פארשטאפט. דער ריזיקער אויטאָ האָט זיך גלאַט געהויבן איבער דער כּמעט לייפלאָסער לאַנדשאַפט.
  
  
  אבער דא און דארט זענען געווען הייזער, און אמאל א בוים. דער אויטא איז געפלויגן מזרח צו דער אויפשטייענדיקער זון. אַז איך האָב אַ קוק געטאָן אין פֿענצטער, האָב איך דערזען דעם עק פֿון דער ערד, און דערנאָך זײַנען מיר געפֿלויגן איבערן וואַסער. איך פּעלץ סאָניאַ ס בליק אויף מיר ווען איך געקוקט אויס די פֿענצטער. איך איז געווען טשיקאַווע וואָס זי געדאַנק. איז זי טריינג צו באַשליסן וואָס טייל פון מיין גוף וואָלט זיין בעסטער צו שטעלן אַ קויל אין? אָדער אפֿשר זי האט נישט באַשלאָסן וואָס וואָפן צו נוצן נאָך. אויב נישט אַ רעוואָלווער, וואָס דען?
  
  
  נאך א צײט איז די ערד װידער געװען אונטער אונדז. מיר זענען געפלויגן איבער אלאסקע און צפון קאנאדע. או ן נאכדע ם אי ז ני ט געװע ן ני ט אונטע ר אונדז , װ י א װײס ן חלל . מי ר זײנע ן פו ן צײ ט צ ו צײ ט געפלויג ן איבע ר א ן עסקימא ן שטעטל , אבע ר מערסטנ ס אי ז ע ם געװע ן א רײן װײס , אזו י גלענצ ט אי ן דע ר זון , א ז כ׳בי ן כמע ט פארבלענדט .
  
  
  אקו איז געשלאפן מיט זיין קין באגראבן אין ברוסט. סאָניאַ האָט אָנגעכאַפּט מיין האַנט. איך פּעלץ די דין פון איר גוף דורך איר קליידער ווען זי געדריקט זיך קעגן מיר.
  
  
  - איז עפּעס פאַלש, האָניק? — האט זי מיטאמאל געפרעגט.
  
  
  איך האב א קוק געטאן אויף איר מיט א קרימען. 'פארוואס האסטו דאס געפרעגט?'
  
  
  — דו ביזט אזוי שטיל. גאַנצן מאָרגן.'
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. 'עס ס אַ פּלאַץ אויף מיין מיינונג. איך בין נייגעריג וואס מיר וועלן דארט געפינען.
  
  
  זי האט געשמייכלט א וויסנדיק שמייכל וואס האט מיר געזאגט אז זי גלייבט מיר נישט. דאָס קען אויך זיין ינטערפּראַטאַד ווי אַ וויסן שמייכל. אויב איר ליבהאָבער האט אויף זיין מיינונג זאכן וואָס ער האט נישט וועלן צו דיסקוטירן מיט איר, אַזוי זיין עס. איך האב געוואלט אז מיר זאלן שנעל קומען אין באזע לאגער כדי איך זאל קענען באפרייען פון איר. ז י הא ט מי ך אנגעהויב ן מאכ ן נערװעז .
  
  
  ― װאָס מײנט איר, ניק? — האט זי מיטאמאל געפרעגט.
  
  
  - וואָס איך טראַכטן?
  
  
  — דאס זענען כינעזער. וואס מיינט איר, זיי טוען דארט?
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "זיי מוזן בויען אַ מין פון פּאָליאַר באַזע." די סובמארינען קענען פשוט נישט בלייבן אונטערן אייז אזוי לאנג אן א באזע.
  
  
  — אבער װאס פאר א באזע ? און וואו?'
  
  
  פּלוצעם האָט זי מיר אַ קוועטשט אין האַנט. - 'איז ניט ענין. מיר וועלן רעכענען עס אויס, רעכט?
  
  
  — הלװאי װאלט איך געקענט זײן זיכער דערפון.
  
  
  זי האט געשמייכלט. "איך בין זיכער מיר וועלן געפֿינען אויס, ניק." איר זענט דער בעסטער אַגענט פון אַה. איר קענט נישט דורכפאַל.
  
  
  איך האב דאס נישט געדארפט ענטפערן. א מיטגליד פון דער עראפלאן מאנשאפט איז צוגעקומען צו אונז מיט דריי געפאקט לאנצעס, וואס ער האט אונז שטילערהייט געגעבן. איך וועקן אַקו און געגעבן אים לאָנטש. ער האט געגעסן דאס עסן און איז װידער שנעל אײנגעשלאפן.
  
  
  ארום מיטאג איז ווידער צוגעקומען צו אונז דער זעלבער קאָמאַנדע-מיטגליד. דאָס מאָל האָט ער געהאַט מיט זיך דרײַ פּאַראַשוטן. זיי דראַפּט איינער אין יעדער פון אונדזער לאַפּס. אַז איך האָב אָנגעטאָן מײַנס, האָב איך זיך צוגעבויגן צו דער זײַט און אַרױסגעקוקט דורכן פֿענצטער. מיר זענען געגאנגען צו פליען איבער די יו. עס. באַזע לאַגער. פאראויס האב איך געזען גרויסע געביידעס וואס האבן אויסגעזען ווי באנגאלאגעס. דער גרעסטער געביידע האט געהאט אן אמעריקאנער פאן מאסט. דער פאן האט געהאנגען אומבאװעגלעך, דער הימל איז געװען קלאר, און די ליכטיקע זון האט געמאכט די לאנדשאפט אונטן װי א מדבר. ד י באזע ר הא ט זי ך באװעג ט אונטע ר אונדז , דא ן הא ט זי ך זײע ר גי ך באװיזן . דער קאָמאַנדע מיטגליד געעפנט די לוקע. א אייזיקער װינט האט געפײפט דורכן עראפלאן. איך האָב אָנגעטאָן מיין זונברילן און געמאכט זיכער אַז די קאַפּטער פון מיין פּאַרק פּאַסן סנאַגלי אַרום מיין קאָפּ. א קאָמאַנדע מיטגליד אַטאַטשט פּאַראַשוט צו אונדזער גאַנג - עסנוואַרג, יקספּלאָוסיווז און באַקפּאַקס.
  
  
  דער עראפלאן האט זיך ארומגערינגלט צו פליען איבער דער באזע ווידער. בלויז די טעריין מיד אַרום און בייַ די באַזע געווען פלאַך און האַרט. אומעטו ם אי ז געװע ן פו ל מי ט שפיצ ן או ן אומגלײכ ע ערד , װא ס הא ט שװע ר געמאכ ט דע ם עראפלא ן צ ו לאנדן . א העליקאפטער האט עס געקענט מאכן, אבער די דיסטענס איז געווען צו גרויס פאר א העליקאפטער. אויך, די רוסישע טאָן ניט ווי העליקאָפּטערס ווי די אמעריקאנער טאָן. דערפֿאַר האָבן מיר געמוזט שפּרינגען.
  
  
  איך קען זען די באַזע קלאר ווען מיר אנגעקומען. מי ר זײנע ן געװע ן צו הוי ך צ ו זע ן קלײנ ע חפצים , אבע ר פונדעסטװעג ן הא ב אי ך ניש ט באמערק ט קײ ן טעטיקײט . אין דער געגנט פון דער באַזע איז געווען קיין באַוועגונג. ם׳אי ז געװע ן שטיל , װ י דע ר פא ן אי ז געהאנגע ן פו ן מאסט .
  
  
  סאָניע איז געשטאַנען לעבן מיר און אַרײַנגעקוקט אין דער אָפֿענער לוקע. אַקו איז געווען הינטער אונדז. איך האָב אַ קוק געטאָן אויף סאָניאַ און אַ מאָמענט האָבן זיך אונדזערע אויגן געטראָפן. אבע ר דא ן הא ט ז י זי ך צוריקגעקוק ט או ן ד י אויג ן האב ן זי ך פארגרײ ט פו ן דאגה .
  
  
  ― אַקו, װאָס איז דאָס? — האט זי געפרעגט.
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט. אקו׳ס פנים האט געגלאנצט פון שווייס, שווייס פון שרעק.
  
  
  "איך... איך קיינמאָל ... שפּרינגען," ער האט געזאגט.
  
  
  איך האב צו אים געשמייכלט. "עס איז גאָרנישט פאַלש מיט דעם, ליב יינגל," איך געזאגט, גענומען זיין האַנט און וויקלינג עס אַרום די הענטל פון זיין פּאַראַשוט שנור. "אַלע איר האָבן צו טאָן איז טרעט פאָרויס, ציילן צו צען, און דעמאָלט ציען."
  
  
  ער האט געבליצט. דערנאָך האָט ער זיך געפּרעגלט, פּרוּווט זיך קאָנצענטרירן. "נעם אַ שריט ... ציילן צו צען ... ציען." ער האט געשמײכלט בלײך און זיך געכאפט.
  
  
  איך האָב אים אַ פּאַטש געטאָן אויף דער אַקסל. "צו ווייַזן איר אַז מיין האַרץ איז אין די רעכט אָרט, איך וועל לאָזן איר גיין ערשטער."
  
  
  דערנאך האט ער אנגעהויבן ציטערן. 'נ-ניין. .. איך וויל נישט שפּרינגען. איך . .. איך וויל נישט זיין דער ערשטער.
  
  
  כ׳האב אים אנגעכאפט בײם פארקא און אים לאנגזאם ארומגעדרײט, אז ער האט זיך געשטעלט פאר דער אפענער לוקע. "ניק," האָט סאָניאַ געפרעגט, "וואָס טוסטו?"
  
  
  איך האב אויף איר נישט אכטונג געגעבן. "דו זאלסט נישט פאַרגעסן צו ציען די שטריק ווען איר ציילן צו צען," איך דערציילט אַק.
  
  
  איך האָב געקוקט אויף דעם רוסישן קאָמאַנדע מיטגליד. זײ ן פני ם אי ז געװע ן אויסדרוקן . איצט זענען מיר כּמעט איבער דער באַזע. דער רוסישער האָט אַ קורצע קאָפּ געטאָן.
  
  
  אַקו האָט געמורמלט, „װ־װען עם זאָל איך ציילן ג?
  
  
  'הייבן!' איך האָב אַרויפגעטאָן מיינע הענט אויף זיין קאַסטן און אים אַרויסגעשטופּט פונעם לוקע.
  
  
  זיינע הענט און פיס האבן זיך געציטערט, ווי ער וואלט פרובירט צו פליען. ער איז צוזאמגעפאלן און געפלויגן אין דער לופטן. איך האָב געווארט ביז זיין פּאַראַשוט זאָל זיך עפענען, אָבער נישט. ע ר הא ט זי ך געגליט ן הינטער ן אונד ז או ן קלענער .
  
  
  'אָה מיין גאָט!' ― האָט סאָניאַ געשעפּטשעט הײזעריק.
  
  
  מיר האבן בײדע א קוק געטאן אויף אים. אקו איז געווארן קלענער. דעמאלט האט ער זיך װי געדוכט א מאמענט. זיינע הענט זענען אויפגעפלויגן. עפּעס האָט זיך פֿון אים אָפּגעטאָן װי דער עק פֿון אַ פלישלאַנג. עס איז געווען אַ פּויזע, און דעמאָלט דער פּאַראַשוט האט געעפנט. איך האָב געהערט סאָניאַ זיפצן מיט דערלויבט.
  
  
  "זיין ציילן מוז זיין פּאַמעלעך," איך געזאגט.
  
  
  אָדער ער האט אַ שפּעט אָנהייב. ניק, איך געדאַנק דאָס איז געווען אַ ביסל ראַדיקאַל. ניין, עס איז געווען עפּעס מער. עס איז געווען אכזריות."
  
  
  'אה יא?' איך האב אויף איר געקוקט. "איר האָט נאָך נישט יקספּיריאַנסט עפּעס, בעיבי."
  
  
  איר מויל האט זיך א ביסל געעפענט און זי האט אויף מיר געקוקט אין צעמישעניש.
  
  
  "שפּרינג," איך געזאגט.
  
  
  ז י הא ט זי ך געבליצט , דא ן הא ט זי ך זי ך אויסגעדרײ ט או ן אי ן דרויסן . כּמעט תיכף האָט זיך איר פּאַראַשוט געעפֿנט. איך בין ארויס גלייך הינטער איר.
  
  
  די לופט איז געווען נאך קאלטער ווי איך האב געמיינט. ם׳האט זיך אנגעשטעקט װי טויזנט נאדלען. איך האב אראפגעקוקט און געזען אז אקו האט שוין געלאנדעט נעבן דער באזע. סאָניאַ איז געפֿאַלן אַרום דרײַ מעטער פֿון אים. מײַנע פּלייצעס האָבן געשפּירט דעם שלעפּן פֿונעם עפֿענען־פּאַראַטשווט.
  
  
  דער שוידער פון דער קעלט איז פארביי. איך האב זיך אנגעהאלטן אין די פאראשוט ליניעס און אראפגעקוקט. די ערד האט זיך שנעל אויפגעהויבן. איך רילאַקסט און צוגעגרייט פֿאַר די קלאַפּ פון לאַנדינג. סאָניאַ און אַקו זענען שוין אויף די פֿיס און גענומען אַוועק די פּאַראַשוטס, וואַטשינג מיר. פונק ט אײדע ר מײנ ע פיס ן האב ן אנגעריר ט דע ר ערד , אי ז מי ר פארגעקומע ן א אנגענעמע ר געדאנק : אי ך בי ן געװע ן א גוט ן ציל , װא ס הא ט געהאנגע ן פו ן יענע ם פאראשוט . אויב סאָניאַ האט אַ ביקס מיט איר ווען זי שפּרינגען, זי קען האָבן געהרגעט מיר אָן פיל מי.
  
  
  איך שלאָגן די אייז מיט מיין כילז און ראָולד צוריק. אָבער, איך גליטשן אַ ביסל אויף דער ערד. איך איז געווען אָפענטיק. אַקו האָט געקאָנט גיך קומען צו מיר און שטעקן אַ מעסער צװישן די ריפֿן. איך האב געמוזט זאגן פאר זיך, אז עס וועט נישט זיין קיין אטאקע ביז מיר ווייסן וואס די כינעזער האבן געטוהן. אין מינדסטער דאָס איז וואָס Sonya האט געזאגט.
  
  
  איך האָב אַרויסגעלאָזט דעם פּאַראַשוט. אַקו און סאָניאַ געקומען צו מיר און געהאָלפֿן מיר. מי ר האב ן זי ך ארויפגעהויב ן או ן דערזע ן נא ך פאראשוט ן אראפגײ ן . אונדזער זאכן. דער עראפלאן האט זיך אומגעדרײט. דער קלאנג פון אירע מאטארן האט אויסגעזען שטילער.
  
  
  מייַן הויפּט דייַגע איצט איז געווען די באַזע. מי ר זײנע ן שוי ן געװע ן נא ר הונדערט , אבע ר קײנע ר אי ז נא ך ניש ט צוגעקומע ן צ ו אונדז . אקעי, איך האב זיך נישט ערווארטעט אויף א באנד, אבער עס האט געדארפט זיין איינער. אפשר איז די גאנצע מיסיע אפגעזאגט געווארן. אפשר האט האק נישט געהאט קיין צייט זיך צו פארבינדן מיט זיי?
  
  
  דער ערשטער פּאַראַשוט מיט ויסריכט לאַנדיד אויף די אייז. סאָניאַ איז געשטאַנען אַ ביסל הינטער מיר. איך טרעט אַװעק, כּדי איך זאָל האַלטן אַן אױג אױף איר.
  
  
  "אַקו," איך געזאגט, "קוק די זאכן ווען זיי פאַלן און שטעלן זיי אין אַ הויפן."
  
  
  אַקו האָט געקוקט אויף סאָניאַ, דערנאָך אויף מיר. 'פארוואס זאָל איך?' — האט ער געפרעגט, פרובירט צו ענטפערן מיין בליק.
  
  
  איך האב גלייך אויף אים געקוקט. ― װײַל איך האָב אַזױ געזאָגט, ― זאָג איך גלאַט. "די איינציקע סיבה וואָס איר זענט דאָ איז ווייַל איר האָט געזאָגט אַז איר קענט נאָכפאָלגן אָרדערס." — כ׳האב פרײדלעך געשמײכלט. "אגב, איך בין העכער ווי איר. און אויב איר טאָן ניט טאָן וואָס איך זאָגן, איך וועט שלאָגן איר. סאָני האט גענומען אַ שריט פאָרויס. — און דו װעסט מיך אויך שלאגן ?
  
  
  - אויב איך האָבן צו.
  
  
  "ניק, וואָס אַקטינג איר אַזוי פייַנדלעך מיט אַ פּלוצעמדיק?" זי האט צו מיר גענומען א טריט. איך האב גענומען א טריט צוריק. די דראָון פון די פלאַך פאַרשווונדן. דע ר אײנציקע ר קלאנגע ר אי ן דע ר אײזיקע ר שטילקײ ט אי ז געװע ן ד י קלאנגע ן פו ן אונדזער ע באװעגונגען .
  
  
  סאָניאַ האָט זיך אָפּגעשטעלט. ― איך פֿאַרשטײ דיך נישט, ניק. איר האָט קיין סיבה פֿאַר דעם שטעלונג.
  
  
  כ׳האב געשמײכלט. "איך וויסן מיר זענען דרייַ פריינט וואָס טאָן די זעלבע אַרבעט דאָ, רעכט האָניק?"
  
  
  ז י הא ט זי ך גענומע ן א פרײע , אפנים , צעטומלט . אקו איז אנטלאפן. דאָך האָט ער באַשלאָסן נישט צו ברענגען די ענינים צו אַ קאָנפראָנטאַציע מיט מיר; ע ר הא ט געזאמלט , װא ס זײנע ן געפאלן .
  
  
  'נו.' איך האב אנגעכאפט סאניאס האנט. — לאָמיר זען, פאַרוואָס קיינער באַגריסט אונדז נישט.
  
  
  מי ר זײנע ן געגאנגע ן צ ו דע ר באזע . װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צ ו דע ם ערשט ן געביידע , הא ב אי ך דערזע ן א ז עפע ס אי ז געװע ן א טעות . די טיר איז געווען ברייט אפן. אי ך הא ב אנגעכאפ ט װילהלעמינא ע או ן זי ך פארזיכטי ק געטרעט ן צ ו דע ר טיר . עס איז שוין אָפן פֿאַר אַ לאַנג צייַט. אויף דער שװעל איז געשטאַנען שנײ. איך האב מיך דורכגעמאכט דורך דעם הויפן שניי און בין אינעווייניג געגאנגען מיט ווילהעלמינא אין דער האנט. סאָניאַ איז געגאַנגען מיט מיר. מיר זענען געווען אין די אָפיס. דאָס מערסטע מעבל איז ניטאָ.
  
  
  אבער אויפן טיש זײנען געלעגן צװײ בלײפעדער. אפילו דאָס איז נישט גענוג געווען אין דעם גרויסן ביוראָ הינטער אים; עס איז געווען ליידיק. איך האָב אָנגענומען סאָניאַ בײַם עלנבויגן. "לאָמיר גיין," איך געזאגט אַ ביסל הייזעריק.
  
  
  ווען מיר זענען ווידער אַרויס, סאָניאַ געפרעגט: "וואָס טוט דאָס מיינען, ניק? ם׳זײנען דא געװען מענטשן. ד א װעל ן מי ר קריג ן טראנספארט .
  
  
  "עפּעס געטראפן," איך געזאגט. "דער לאַגער איז ליידיק."
  
  
  איך בין געגאַנגען פון איין באָנגעלע צום צווייטן. ווען איך האָב דערגרייכט די געראַזשיז, האָב איך דערזען אַן אַלטן דזשיפּ אויף שפּורן אָן אַ מאָטאָר און פֿיר געשלאָגענע שניימאָבילן מיט פעלנדיקע טיילן. איך האָב געשמעקט בשעת סאָניאַ האָט געקוקט אויף דער טיר.
  
  
  "אפֿשר מיר קענען טאָן עפּעס מיט סקוטערז," איך געזאגט. "צוויי פון זיי קוקן ווי זיי אַרבעט. אפֿשר איך קען שטעלן צוזאַמען אַ דריט איינער פון טיילן פון די אנדערע צוויי."
  
  
  ― נאָר װאָס איז דאָ געשען, ניק? — האט סוניע געפרעגט.
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן," איך אַדמיטאַד. איך האָב אַרײַנגעטאָן ווילהעלמינאַ אין אַ אַקסל האָלסטער. ― איר האָט נישט קײן ביקס, צי?
  
  
  זי האט אויפגעהויבן די הענט; אירע גאלד־געפלעקטע אויגן האבן געפינצטערט. ― װעט איר מיך זוכן?
  
  
  איך טשאַקלעד. - איך נעמען דיין וואָרט פֿאַר אים. מיר זענען אַרויס. איך האב געקוקט אויף דעם טייל פונעם לאגער, וואס מיר האבן נאך נישט געזוכט, און געזאגט: אקעי, דו נעם די בונגאלא אויף לינקס, און איך וועל נעמען דעם רעכטס. אפֿשר מיר וועלן געפֿינען אַ קלו צו וואָס געטראפן דאָ.
  
  
  ווען מיר זענען געגאנגען צו גיין, זי געפרעגט, "ניק, וואָס האט איר פרעגן מיר אויב איך האָבן אַ ביקס?"
  
  
  — נאָר פֿון נײַגעריק.
  
  
  — דו האָסט זיך אַזוי מאָדנע געטאָן זינט מיר זײַנען אַוועק פֿון לאַגער.
  
  
  "אָה, איר באמערקט אַז," איך געזאגט. - נו, מיר וועלן רעדן וועגן דעם שפּעטער. איך האָב אָנגעוויזן אויף דעם באָנגעלע איבערן וועג. "איך גלויבן עס איז דייַן דאָרט."
  
  
  זי איז אנטלאפן פון מיר. איך האב געווארט ביז זי זאל אריינקומען, און דאן בין איך אריין אין די נאענטסטע בונגאלא אויף מיין זייט. דער בנין איז געווען ליידיק. ווען איך בין אַרויס, סאָניאַ געקומען אויס פון די אנדערע. זי האט צוגעשלעפט און איז צוגעגאנגען צום נעקסטן.
  
  
  מיר זענען געווען אין די לעצטע צוויי באָנגעלע. איך בין פּונקט אריין אין דעם בנין אויף מיין זייַט ווען איך געהערט סאָניאַ שרייַען. איך בין אַרויסגעגאַנגען און געקוקט אויף אַן אַנדער באָנגעלע, פֿון וועלכן סאָניע איז אַרויסגעשטראָפֿן מיט איין האַנט איבער איר מויל. זי איז כּמעט אַראָפּ די טרעפּ. געגאנגען אויף די אייז, זי געפאלן אויף די קני. איך בין געלאפן. עס האָט נישט געדויערט לאַנג ביז איך בין געווען מיט איר. ― װאָס האָסטו געפֿונען, סאָניאַ?
  
  
  אירע אויגן זײנען געװען פול מיט גרויל. ז י הא ט װײטע ר געזאגט , ״אט , דא .
  
  
  אי ך בי ן אנטלאפ ן פו ן אי ר או ן אי ך װידע ר אנגעכאפ ן װילהעלמינא . לאנגזא ם בי ן אי ך ארוי ף ד י טרעפ ן פונע ם באנגעלאגע ן או ן געקוקט א דור ך דע ר אפענע ר טיר .
  
  
  דער ערשטער זאַך וואָס געשלאגן מיר איז געווען דער שמעקן. ..און דעמאָלט איך געזען זיי. ווארשיינליך אלע מענער וואס האבן געוואוינט די באזע. .. דרײסיק אדער פערציק. מע ן הא ט מע ן ז ײ דערהרגעט , אויסגעשטרעקט , נאקעט ע או ן אײנגעלײג ט אי ן בונגאלא , װ י שטעקלעך .
  
  
  
  
  קאַפּיטל 7
  
  
  
  
  
  איך האב נישט צוריקגעקוקט אויף די קערפערס. ... איך האב אפילו נישט געהאט די געצייג זיי צו באגראבן. עפעס האב איך געמוזט שיקן א מעסעדזש צו די הויפט באזע זיי זאלן דערציילן וואס דא האט פאסירט. איך בין אַרויס און פֿאַרמאַכט די טיר.
  
  
  סאָניאַ איז נאָך אויף די קני, געמאכט דערשטיקן סאָונדס. איך בין געשטאנען פאר איר און אראפגעקוקט. איר פּנים איז געווען ווייַס.
  
  
  ― קום ― זאָג איך, העלף איר אױפֿשטײן. — דו ביסט א געפארענער רוסישער אגענט, צי נײן? איר זענט נישט דער הויפּט יבערקערן ווען איר געזען עטלעכע אמעריקאנער קאָרפּסיז, איז איר?
  
  
  זי האט געשריגן. "וואָס מין פון מענטש ביסטו? צי האָט איר גאָר ניט קיין רחמנות אויף דיין לאַנדסמאַן?
  
  
  "אין דעם פונט, איך נאָר האָבן אַ פּלאַץ פון האַס פֿאַר ווער סע האט דאָס."
  
  
  זי האט זיך צעװאקסן, אבער די קאליר האט זיך אומגעקערט צו איר פנים.
  
  
  "אויב מיר זענען מאַזלדיק, מיר קענען מאַכן דריי מאָווינג סקוטערז פון דעם אָפּפאַל אין דער גאַראַזש," איך געזאגט, טריינג צו נעמען איר מיינונג פון וואָס זי האט געזען. איך האב זי אנגעכאפט בײם עלנבויגן און זי מיטגעפירט.
  
  
  ― װאָס... װאָס זאָלן מיר טאָן מיט זײ? — האט זי שװאך געפרעגט.
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "מיר קענען גאָרנישט טאָן."
  
  
  ם׳האט איצט געבלאזן א לײכט װינטל, געבלאזן דעם שנײ װי זאמד אויפן ברעג, אבער דער הימל איז געװען קלאר און די זון האט געשײנט װי א נײער זילבערנער דאלער. איך געקוקט אויס פֿאַר אַקו און געזען אים גיין פון די אנדערע זייַט פון די באַזע צו דער גאַראַזש. דרײַ פון אונדז האָבן זיך געטראָפן אין דער גאַראַזש.
  
  
  "עס האָט געדויערט אַ לאַנגע צייט," האָט אַקו אָנגעהויבן, דערנאָך האָט ער דערזען סאָניאַ ס אַניוזשואַלי בלאַס פּנים און געקוקט פון איר צו מיר. 'וואס איז געשען?'
  
  
  סאָניאַ האָט אים געזאָגט אויף רוסיש. ווי זי האָט דערקלערט, איך געגאנגען קוקן פֿאַר מכשירים צו פּרובירן און פאַרריכטן די סקוטערז. די צוויי דעוויסעס געקוקט שיין גוט. איך קלינד די אָנצינדן פּלאַגז, פיילד די עצות, דעמאָלט סטאַרטעד די ענדזשאַנז. זיי אנגעהויבן אַרויף. איצט איך געהאט צו מאַכן אַ דריט סקוטער פון די בלייבט פון די אנדערע צוויי.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו אקו וואס האט געקוקט אויף מיר. "גיי צו אונדזער זאכן," איך געזאגט. "די וואָס האָבן חרובֿ די דאָזיקע באַזע קען נאָך זיין דאָ, און מיר דאַרפֿן זיי."
  
  
  אַ שפּאַלטן סעקונדע האָט ער אַ קוק געטאָן אויף מיר מיט אַ פּוסטקייט, געפּרעגלט די ציין, און איך האָב געמײנט, אַז ער װעט װידער אַקעגן. אָבער מיט אַ שנעלן בליק אויף סאָניאַ האָט ער זיך אויסגעדרייט און איז אַוועק.
  
  
  צוויי פון די שניי-מאָבילן אויף וואָס איך געארבעט זענען טייל דיסעמאַנייטאַד. איך אנגעהויבן מיט די מאַשין וואָס איז געווען דער קלענסטער דיסאַסעמבאַלד. א סקי און עטלעכע מאָטאָר פּאַרץ זענען פעלנדיק. סאָניאַ געזעסן און וואָטשט מיר אַרבעט.
  
  
  "עפּעס געטראפן, ניק," זי פּלוצלינג געזאגט. "איר האָט זיך געביטן זינט מיר האָבן פֿאַרלאָזט דעם לאַגער."
  
  
  "עס איז נישט יעדער טאָג אַז רוסישע טראַוולער קאַפּיטאַן סניק אין מיין צימער צו פּרובירן צו טייטן מיר."
  
  
  "אָבער דאָס קען נישט דערקלערן דיין שינאה צו מיר." וואס האב איך געטון?'
  
  
  איך האָב זיך אַוועקגעזעצט לעבן דער סקוטער אויף וואָס איך האָב געאַרבעט, אַ שליסל אין האַנט. איך האָב געפרעגט: “דו ווילסט מיר גאָרנישט זאָגן, סאָניאַ? אַ ביסל קאָנפעסיע איר ווילן צו מאַכן?
  
  
  זי האט אויסגעזען צעמישט. 'זיכער נישט. פארוואס מיינסטו אז איך האב עפעס צו מודה זיין?
  
  
  "פארוואס נישט," איך געזאגט און געגאנגען צוריק צו אַרבעטן. עס האָט געדויערט מער ווי איך געדאַנק. ווען איך בין געווען פארטיק, זענען מיינע הענט געווען קאלט אפילו אונטער די געדיכטע שיכט שמירן, און איך האב געהאט געשריפט א פאר קנאקעלעך, אבער מיר האבן יעצט געהאט א דריטן ניצליכע סקוטער.
  
  
  סאָניאַ און איך גענומען צוויי אנדערע סקוטער און ראָוד זיי צו אַקו, וואָס איז געגאנגען צוריק און צוריק פֿאַר זאכן מיט אַ ביקס אויף זיין אַקסל. איך געשיקט עס צוריק צו די סקוטער וואָס איך פאַרפעסטיקט.
  
  
  אַמאָל מיר האָבן אַלע דריי סקוטערז פארזאמלט, מיר לאָודיד מיט אונדזער גאַנג, אַרייַנגערעכנט צוויי צוואַנציק-גאלאן גאַז קאַנס איך געפונען אין דער גאַראַזש. דער ווינט האט זיך פארשטארקט, און דער קלאָרער, סאַמעטיקער בלויער הימל איז געוואָרן ווייכער בלוי.
  
  
  ס'איז שוין געווען שפעט ווען מיר האבן אנגעפאנגען די סקוטער. איך פארענדערט מיין מיינונג און באַשלאָסן צו נעמען די פּאַטשט סקוטער, דער הויפּט ווייַל סאָניאַ און אַקו וואָלט נישט קענען צו פאַרריכטן עס אויב עפּעס איז פאַלש. ז ײ זײנע ן בײד ע געװע ן זײע ר שטיל , װע ן מי ר האב ן אנגעלאד ן זאכען . איצט זיי געזעסן אויף זייער סקוטערז און וואָטשט מיר רימען אויף די לעצטע פון מיין גאַנג.
  
  
  איך האב זיך אויסגעגליטשט און אנגעצויגען מיינע מיטלען. "מיר האָבן פינף און זיבעציק קוואַדראַט מייל צו זוכן," איך געזאגט. "אַקו, איר וועט פאָרן קרייז-קרייַז און דעקן ווי פיל ערד ווי איר קענען בשעת עס איז נאָך ליכט."
  
  
  אַקו נאַדיד און סטאַרטעד זיין סקוטער, בשעת סאָניאַ און איך האָבן געטאן די זעלבע.
  
  
  "איינס נאָך איינער," איך שרייַען איבער די ברום פון די מאָטאָרס. "ערשט אַקו, דעמאָלט איר, סאָניאַ." איך וואָלט ניט לאָזן קיין פון זיי הינטער מיט וואָס זיי האָבן אין קראָם פֿאַר מיר.
  
  
  איך גענומען אַ לעצטע קוק בייַ די גאָוסטלי באַזע בשעת די אנדערע שטעלן אַוועק. דער װינט האט פארטריבן דעם שנײ דיק, װי נעפל. אין די גהאָסטלי טוויילייט די באַזע לאַגער געווען שטיל און קאַלט ווי טויט.
  
  
  איך בין נאכגעגאנגען די אנדערע. מייַן סקוטער געבלאזן נודנע קאַמפּערד מיט די אנדערע צוויי. דער װינט האט שוין געװײלט, און פון מאל צו מאל איז דער שנײ געפאלן אזוי געדיכט, אז איך האב קוים געזען פאר מיר סוניא.
  
  
  אויב זי און אַקו זענען גרייט צו טייטן מיר איצט, דאָס וואָלט זיין די שליימעסדיק געלעגנהייט. אַלע וואָס אַקו האט צו טאָן איז געווען סווערוו אַ ביסל, פאַרגיכערן אַ ביסל אַזוי ער קען האַלטן און וואַרטן פֿאַר מיר צו באַקומען דאָרט און דעמאָלט דרייען מיר. אבער איצט איז נישט די צייט אויב סאָניאַ מענט וואָס זי האט געזאגט. ז ײ װעל ן מי ך לעב ן גענוג לאנג , כד י צ ו דערפינע ן װא ם ד י כינעזיש ע קאמוניסט ן האב ן זי ך פארנומען .
  
  
  מי ר זײנע ן געכאפ ט געװאר ן אי ן א שטארק ן שטורעם . דע ר כײענדיקע ר װינ ט הא ט מי ך מי ץ געזיכט , מי ץ װײטיק , געבלאז ן שנײ .
  
  
  דער שניי האט פארשטעקט די זון און עס איז מיר שווער געווען צו באשטימען אין וועלכע ריכטונג מיר גייען. סאָניאַ אויף די סקוטער איז געווען אַ בלער אין פראָנט פון מיר.
  
  
  אבער דער שטורעם האט מיר נישט אזוי שטארק געשטערט ווי דאס וואס מיר האבן געפונען אין לאגער. מע ן הא ט ז ײ אויסגעמארדע ט בי ז דע ר לעצטע ר מענטש , או ן דע ר לאגע ר הא ט זי ך אפגענומע ן פו ן אל ץ נוציק . דא ס הא ט געמײנ ט צװ ײ זאכ ן : א גאנ ץ גרוים ע גרופ ע הא ט ארײ ן אוי ף דע ר באזע , או ן ד י גרופ ע הא ט געדארפ ט זײ ן דאר ט אל ץ שלעפ ן אהין .
  
  
  אפשר זענען די כינעזער קאמוניסטן נישט געווען אזוי ווייט. או ן װא ס ז ײ האב ן דאר ט געטא ן הא ט געדארפ ט זײ ן װיכטיק , װײ ל דע ר גאנצע ר פארניכטונ ג פו ן דע ר אמעריקאנע ר באזע , אי ז ניש ט געװע ן קײ ן קלײניקײט .
  
  
  דאָס האָט געמײנט, אַז איך האָב באַלד געמוזט מאַכן אַ באַשלוס. ווען איך כאַבעד נאָך אַקו און סאָניאַ, איך געדאַנק וועגן מאָרד זיי ביידע איצט און גיין אַליין. עס איז געווען אַ גוט אַרגומענט פֿאַר דעם באַשלוס. עס וואָלט זיין גאַנץ שווער צו האַלטן שפּור פון וואָס איז געווען געשעעניש אין פראָנט פון מיר אָן זאָרג וועגן וואָס קען דערשייַנען הינטער מיר. אבער עס איז געווען אַן גלייך גוט אַרגומענט פֿאַר ווארטן - לפּחות פֿאַר אַ בשעת. איך קען נישט פאָר דריי סקוטער, און איך קען נישט פירן אַלע די יקספּלאָוסיווז און אנדערע זאכן אויף איין סקוטער. ניין, איך מוז ווארטן. ..וואס האט נישט קיין ענין ווי לאנג איך האב זיי אומגעברענגט איידער זיי האבן מיך דערהרגעט.
  
  
  דער שטורעם איז איצט געווען קלאר שטארק, מיט ווינט און שניי, וואס האבן אונז געכאפט. איך האב איינגעזען אז מיר וועלן נישט גיין פאָרויס. ד י סקוטער ן האב ן זי ך אנגעהויב ן שװאיג ן אהי ן או ן צוריק , געטריב ן דורכ ן װינט . איך האָב געזען אַז סאָניאַ און אַקו האָבן שוין פּאַמעלעך אַראָפּ און איך איז געווען וועגן צו פאַרגיכערן זיי צו יבעריאָגן און זאָגן אונדז צו נעמען דעקן און וואַרטן פֿאַר די שטורעם צו פאָרן ווען איך געהערט אַ שיסער. אפיל ו אי ן דע ר הוילע ר װינ ט אי ז ע ס געװע ן אומ ־ נישטיק .
  
  
  איך האב געזען אז סאָניא'ס סקוטער שטופּט זיך קעגן זיין רעכטן נאַרטע, און האָט זי געצווינגען זיך צו דרייען לינקס. איך האב געקוקט וואו זי גייט. עס איז געווען אַן אַראָפאַנג שיפּוע וועגן דרייסיק מעטער אַוועק. עס קוקט ווי די סקוטער איז געווען שלאָגן. ווען איך האב נאכגעקוקט, איז דער קאר אויפגעשפרונגען הויך און האט געסטראשעט צו זיך איבערקערן.
  
  
  איך האב געשריגן. ― סאָניאַ! 'היט אַן אויג אויף דעם פעלדז ...!' אבער מיין געשריי איז פארשוואונדן אין ווינט.
  
  
  זי איז געפארן אויף איר סקוטער גלייך צום פעלדז, זיך געשטויגן און זיך געוויינגל, ווייל זי האט פארלוירן קאנטראל אויף די סטירינג. איך האָב געגאַסט, כאָטש עס איז קיין וועג איך קען דערגרייכן איר אין צייט. דאן האב איך געזען אז אויב איך דריי זיך לינקס, קען איך זי כאפן. איך האב זיך אויסגעדרייט צום תהום. אויב ווער עס יז וואָס פייערד אַז ביקס וואָלט ווידער שיסן, זי וואָלט זיין רעכט אין זיין סייץ.
  
  
  װע ן אי ך הא ב אי ך גערים ן נא ך סוניע , אי ז מי ר אײנגעפאלן , א ז ד י כינע ר הא ט מעגלע ך איבערגעלאז ט עטלעכ ע מענער , צ ו האלט ן א ן אויג ן אוי ף דע ם באזע־לאגער , או ן אפצונעמע ן יעד ן װא ס אהער . דאָס דערקלערט די בייַזייַן פון די שוטער. דער בלויז אנדערע דערקלערונג איך קען טראַכטן פון אין דעם פונט איז אַקו. ער האָט געקאָנט באַקומען גענוג ווײַט פֿאָרויס אונטערן דעקל פֿונעם שטורעם אונדז צו אַמבוש. אין דעם פאַל, די שאָס זאָל האָבן געווען בדעה פֿאַר מיר. אין דעם שמועס, וואָס איך האָב געהערט צווישן אים און סאָניאַ, האָט אַקו ניט אויסגעזען זייער גליקלעך, וואָס זי האָט אָפּגעהאַלטן דעם אַטאַקע צו מיר. סאָני איז איצט געווען נאָענט צו דער תהום. איך האב געגעבן גענוג שנעלקייט זיך צו דערנענטערן צו איר. איר קאר האט אויפגעהערט זיגזאגן, אבער זי האט זיך װי געהאט צרות מיטן גאז־פעדאל. די סקיס פון מיין סקוטער האָבן דורכגעקאָכט דורך די שניי ווען איך רייסט צו איר צו ינטעראַפּט איר. איצט זענען מיר געווען אויף אַ צונויפשטויס גאַנג, ביידע כעדינג צו די שיפּוע.
  
  
  איך בין ערשט געקומען. אי ך בי ן ארוי ף צו ם תהום , צװ ײ מעטער , דא ן הא ב אי ך זי ך אויסגעדרײ ט או ן געפאר ן צו ם ברעג , װא ם סאני ע אי ז איצ ט דערנענטערט . איר פּנים איז געווען אַ גרוי בלאָק אין די שניי, ראַמד דורך די קאַפּטער פון איר פּאַרק.
  
  
  זי װעט מיך שלאגן פון דער זײט. איך האָב אויפגעהויבן מיין ניז צו שטעלן מיין פֿיס אויף די זיצפּלאַץ, דעמאָלט סלאָוד אַראָפּ און געזען סאָניאַ ס סקוטער ראַשינג צו מייַן. א מאָמענט איידער די פּראַל, איך דזשאַמפּט.
  
  
  איך בין אַרויף צו סאָניאַ, כאַפּט איר ביי די פּלייצעס, און צוזאַמען מיר טאַמבאַלד איבער איר סקוטער אויף די שווער שניי. מי ר האב ן זי ך געגלײ ט איבער ן ערד . איך האב געהערט דעם קלאנג פון מעטאל וואס דרייט זיך און צעריסן זיך. עס איז געווען אַ הויך געשריי ווי ביידע סקוטער זענען פארשפארט צוזאַמען און טיערד אויף דעם ברעג פון דער תהום. סאָניאַ און איך סליד אין דעם ריכטונג. איך האב געפרואווט זיך אומדרייען כדי איך זאל קענען שטעלן די פיס פאר מיר און פארענדיגן אונזער גליטש. איך האב שוין ניט געהאלטן סאָניע ביי די פּלייצעס, נאָר די שטאָף פון איר פּאַרק.
  
  
  איך שלאָגן די סקוטער ערשטער. סאָניאַ ראָולד אין מיר און איך פּעלץ ווי מיר זענען וועגן צו רוק איבער דעם ברעג. די סקוטער זענען ערשט געפאלן. איך האב זיך אויסגעדרייט און זיך אנגעכאפט אין שניי. איך האָב געהערט סאָניאַ שרייען. דערנאָך מיר סליד איבער די ברעג צוזאַמען.
  
  
  מי ר זײנע ן געראטעװע ט געװאר ן דור ך א ברײטע ר אייז־באדעקטע ר שטאק , ארו ם צע ן פוס , אונטן . איך לאַנדיד אויף מיין פֿיס און שלאָגן מיין כילז אויף די לעדזש. איך בין געשטאנען, פרובירט צו פאלן פאראויס, אבער דער מאמענטום האט מיך צוריקגעצויגן. איינע פֿון די סקאָטערס — האָט זיך אַרויסגעוויזן צו זײַן מײַנער — איז צוגעבראָכן אויפֿן ברעג. אן אנדערער האט זיך אראפגעגליטשט פון א לעדזש אין א אונטערלאזע שפּאנונג פון אייז. מייַן סקוטער איז געלעגן אויף זיין זייַט אויף די ברעג פון די לעדזש. עס געראטעוועט מיר. איך בין געפאלן אויף די סקוטער און מיד דייווד פאָרויס.
  
  
  איך בין געלעגן א לאנגע צייט אויפן בויך אין שניי צו כאפן דעם אטעם. מיינע לונגען האבן וויי געטאן. איך האָב פּאַמעלעך געצויגן די פיס אונטער מיר און אַראָפּגעקניט.
  
  
  אי ך הא ב ארײנגעקוק ט אי ן דע ם װינט־געװארפ ן שנײ . איך האב געזעהן אז עס איז א גרויסער לעדזש. איך האב נישט געוואוסט ווי שטארק ער איז. אָבער פֿאַר איצט סאָניאַ באַזאָרגט מיר. זי איז געלעגן אומבאװעגלעך קעגן דער אײז־װאנט. איך בין קריכן צו איר. ווען איך בין געקומען צו איר, זי אריבערגעפארן.
  
  
  'ביסטו אין ארדענונג?'
  
  
  איצ ט הא ט ז י געפרװו ט שטײ ן אויפ ן ארבע .
  
  
  אי ך הא ב זי ך דערגרײכ ט צ ו העלפן . איך האב געפרעגט. - "האָסט זיך געשלאָגן, איר האָט עפּעס צעבראכן?"
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. דא ן הא ט ז י ארומגענומע ן ד י ארע ם ארום . אַ רגע האָב איך פֿאַרגעסן, אַז זי װיל מיך הרגענען. איך האב נאר געוואוסט אז איך האב זי געפעלט. דערנאָך האָב איך אַראָפּגעקוקט און דערזען איר ביקס ליגן אין שניי, און איך האָב זיך אַוועקגעקערט.
  
  
  דעם קליין געצעלט האָב איך אַוועקגענומען פון דעם איבערגעקערטן סקוטער. דערווייל האבן מיר געמוזט בלייבן דא. עס איז קיין פונט צו זאָרג וועגן אַקו. אויב ער טרעפט א פלאץ אויסצוווארטן דעם שטורעם, וועלן מיר אים שפעטער זען. די עסקימאָ פירער מוזן האָבן וועדערד פילע ענלעך סטאָרמז.
  
  
  אין דעם פונט מיר האָבן אונדזער אייגן פראבלעמען. דער ווינט האָט אויסגעזען שטאַרק גענוג צו בלאָזן אונדז אַוועק פון די לעדזש, און עס איז געשווינד געווארן טונקל. װע ן מי ר האב ן ענדלע ך געלונגע ן אויפצושטעל ן דא ם געצעלט , הא ב אי ך זי ך אינעװײני ק געשטו ף סאני ע או ן ארוי ף נאכ ן איר .
  
  
  אין געצעלט איז געװען גענוג פלאץ פאר צװײ, בתנאי אז זײ האבן זיך געפעלן.
  
  
  איך האָב געזען אַז סאָניאַ האָט אַרײַנגענומען דאָס ביקס. איך האט מיין מיט מיר, פּלוס אַ פּילקע פון שטריק איך געהאט. אין געצעלט האָבן מיר כאָטש געקענט רעדן אין אַ נאָרמאַלן טאָן.
  
  
  "איך... איך בין קאַלט," סאָניאַ געזאגט, ציטערניש, איר פּנים נאָענט צו מייַן.
  
  
  "דער בלויז וועג צו בלייַבן וואַרעם איז צו דזשענערייט גוף היץ," איך געזאגט. — אבער אלץ האט זײן צײט. אי ך הא ב געכאפ ט אי ר ביקס , או ן אי ם געװארפ ן ארוי ס פו ן געצעלט .
  
  
  זי האט געקוקט אויף מיר. 'פארוואס טוט איר עס?'
  
  
  איך האב געקושט איר שפיץ נאז. "מיר וועלן מוזן וואַרטן ביז דער שטורעם וועט דורכגיין, און איך וויל נישט ווערן דערשאָסן אין די קאָפּ אויב איך פאַלן שלאָפנדיק."
  
  
  ― ניק, װאָס הײסט? זי איז געווען עכט דערשטוינט. זי האט געשפילט א שיינע קאמעדיע.
  
  
  איך וואלט טאקע נישט געוואלט ענטפערן אויף די פראגע, אבער מיטאמאל האב איך באשלאסן צו זאגן אלעס פראכטיג.
  
  
  איך אויך באַשלאָסן צו טאָן עפּעס אַנדערש. איך האב אראפגערוקט די קאפאטע פון איר פּאַרקא פון איר קאפ, געשלאגן אירע לאנגע זייַדיקע האָר, און דאַן אָנגעהויבן אָפּטאָן איר רעקל. איך האָב אויך אָנגעהויבן רעדן.
  
  
  זאָג איך: איך װעל אײַך זאָגן װאָס איך מײן. אין אונדזער לעצטע נאַכט אין לאַגער, איך פאַרטיק זיך גרייט זיך פרי, געקוקט אַרום די היימיש צימער און געפונען עס זייער ליידיק אָן מיין כאַווערטע. אַזוי איך געגאנגען צו איר. איך האב זי געזאלט נעמען אין מיין צימער. מיר וואָלטן געטרונקען פאַרן גרויסן קאַמין און שמועסן, אָדער אפֿשר שווײַגן. איר וויסן, זיי וואָלט נאָר קוקן אין די פייַער.
  
  
  'ניק, איך ....'
  
  
  — לאז מיך פארענדיקן.
  
  
  זי האָט געטראָגן אַ גראָבן סוועטער אונטערן פּאַרקאַ. אי ך הא ב אי ר געלאפ ן ד י האנ ט אי ר לענד ן או ן געשטרײק ט ד י װײכ ע הויט ן אונטע ר אי ר סװעטער . דערנאָך האָב איך פּאַמעלעך אויפגעהויבן מיין האַנט.
  
  
  "אזוי איך געגאנגען צו מיין כאַווערטע. איך האָב אָנגעטאָן מײַנע שווערע שיך און פּאַרקאַ און בין אַרויס צו איר הויז. אָבער אַז איך בין אַהין געקומען, האָב איך געהערט װי זי רעדט מיט עמעצן. כ׳האב מיך אפגעשטעלט בײם פענצטער צו הערן.
  
  
  אונטער מיין האנט האב איך געפילט אז איר קערפער האט זיך אנגעשטרענגט. גרוי־בלוי ע אויג ן האב ן אוי ף מי ר געקוקט , או ן גאלדענע ם שפעק ן האב ן געגלאנצט , װ י ציפערן .
  
  
  "וואָס מיינט איר, איר געהערט, ניק?" — האט זי געפרעגט אין אן אײגענעם טאן.
  
  
  מײַן האַנט האָט געפֿונען די װײכקײט פֿון איר ברוסט. כ׳האב גענומען די ברוסט אין דער האנט, אזוי אז די ניפאל האט א װײל געשלאגן מיין פאלעם. איהר קערפער איז געווען געשפּאַנט. אינדרויסן האט דער ווינט גערוימט ארום דעם קליינעם געצעלט. ער האט געשריגן און געפײפט און געװארפן שנײ־פלײקן אויפן זעלבן.
  
  
  "איך האָב געהערט מיין כאַווערטע גערעדט מיט אַקו," איך געזאגט פלאַטלי. "מייַן כאַווערטע האָט אים געזאָגט אַז אַלע די מערדער געשיקט קעגן ניק קאַרטער זענען דורכגעקאָכט דער הויפּט ווייַל זיי זענען מענטשן. ד י זעלב ע שטימע , װא ס הא ט מי ר דערצײל ט װעג ן ד י אל ע װאונדערלעכ ע זאכ ן אי ן קארסיקא , הא ט איצ ט געזאג ט אקו , א ז א פרוי , זא ל מי ר קומע ן נאענ ט... נאענ ט גענו ג מי ך דערהרגענען . זי האָט אים געזאָגט, אַז זי האָט זיך טרענירט שוין צוויי יאָר, און אַז גלייך ווי מיר וועלן זיך דערוויסן וואָס די כינעזער האָבן געטאָן, וועט זי מיך דערהרגענען”.
  
  
  סאָניע איז געלעגן א לאנגע װײל אומבאװעגלעך מיט פארמאכטע אויגן און מיט די הענט צו די זײטן. דערנאך האט איר מויל זיך פארשטעקט. ― נעם אַװעק די הענט ― האָט זי שאַרפֿער געזאָגט.
  
  
  כ׳האב געלאכט. — אוי ניין, פרוי.
  
  
  "מיר טאָן ניט האָבן צו פאַרהיטן אַז מיר ליבע יעדער אנדערע ענימאָר."
  
  
  "אזוי עס איז געווען אַ קאָמעדיע."
  
  
  "איר זענט אַטראַקטיוו, עס איז נישט שווער צו שפּילן די ראָלע."
  
  
  - וואָס וועגן דעם רינג וואָס איר טראָגן, דעם רינג וואָס די קאָמאַנדע פון די סובמאַרין האט איר געגעבן? די וועג ווי איר לינקס אין טרערן ווייַל עס איז געווארן צו פיל פֿאַר איר? איך מיין אז עס איז אויך געווען א קאמעדיע?
  
  
  זי האט ארויפגעלײגט די הענט אויף מײן ברוסט און מיך געפרואװט אװעקשטופן. - נעם אַוועק די הענט, ניק.
  
  
  „זאָג מיר, אַז דאָס איז אויך געווען אַ קאָמעדיע. זאג מיר אז די טרערן זענען געווען בינע ווי ווען דו האסט געלאכט אויפן סובמארין. זאג מיר אז עס איז געווען א סצענע. זאג אז ס'האט דיר גארניט געשטערט.
  
  
  זי האט זיך געראנגלט. "מיר האָבן קיין סיבה צו באַרען ענימאָר."
  
  
  איך האב זי צו מיר צוגעצויגן. 'טאַקע יאָ. איך ווילן צו זען אויב דאָס איז אויך אַ שפּיל. איך וויל וויסן אויב דו האסט זיך געמאכט דאס צו טוהן. איר געבן עס דיין אַלע ווען איר שפּיל, סאָניאַ. מען ווערט אינגאנצן פארמישט אין דעם, ווי דו האסט הנאה. איך גלייב נישט אז דו ביסט אזא גוטע אקטריסע. איך וויל איצט וויסן.
  
  
  'ניט פֿאַר איר. ..'
  
  
  מײַנע ליפּן האָבן צוגעדריקט צו אירע. קודם האט זי זיך אויסגעדרייט דעם קאפ און געפרואװט זיך באפרײטן. זי האט צוגעדריקט די הענט צו מיין ברוסט. מײַן רעכטע האַנט האָט זי געהאַלטן נאָענט צו מיר, און מיט דער לינקער האָב איך זי אויסגעטאָן.
  
  
  זי האט זיך געראנגלט. זי שטופּט און קיקט און סקווירד און איך באמת געגלויבט אַז איר האַרץ איז אין עס. איך האב דאס אבער נישט געלאזט אפשטעלן. אין אַ געוויסער מאָס איז מײַן לעבן דערויף געווען אָפענגען. אויב זי איז טאַקע געווען אַזאַ אַ גוטע אַקטריסע, וואָלט איך געווען אין גרויס קאָנפליקט.
  
  
  אבער די איינציגסטע וואס איז יעצט געווען אין צרות איז געווען סוניאַ. זי האט געקעמפט מיט מיר. זי האט איר צוריק צוגעדריקט צום לײװנט פון געצעלט, אבער איך בין געװען אזוי נאענט, אז זי האט מיך געמוזט מיטנעמען. זי האט זיך געראנגלט מיט מיר, ביז איך בין איר אריבער. אי ן דע ם מאמענ ט הא ט אי ר אטעם , װ י אי ר הא ט זי ך אנגעכאפ ט אי ן האלדז . אירע נעגל האָבן זיך געגראָבן אין די אַרבל פֿון מײַן רעקל.
  
  
  "איך האַס דיך," זי כייסט דורך קלענטשעד ציין. "איך האַס איר פֿאַר די טינגז וואָס איר מאַכן מיר פילן און די זאכן וואָס איר מאַכן מיר טאָן."
  
  
  איך האב יעצט געשטופט. — אבער געפעלט דיר ?
  
  
  זי האט געפרואװט האלטן די װײטקײט דורך בײגן די עלנבויגן און צודרינגען אירע הענט צו מײן ברוסט. איך לינד זיך אויף איר געווער ביז איר עלנבויגן לעסאָף בייגן, דעמאָלט מיין קאַסטן געדריקט קעגן איר נאַקעט קאַסטן. מיינע ליפּן האבן זיך געגליטשט אויף איר באק, לײכט אנגערירט איר אויערשעל.
  
  
  ― פֿאַרשילטן, װײַב ― האָב איך שאַרפֿער געשעפּטשעט. "זאג מיר איר ווי עס!"
  
  
  'יא!' — האט זי מיטאמאל אויסגערופן. ז י הא ט ארומגענומע ן אי ר האלדז . 'יא! יא!'
  
  
  זי איז אריבערגעפארן צו מיר. ע ס אי ז געװע ן א ן אומװיללעכ ע באװעגונ ג איבע ר װעלכ ן ז י הא ט ניש ט געהא ט קײ ן קאנטראל . אירע פיס האבן זיך צעשפרייט צו נעמען מיך נאך טיפער.
  
  
  מיינע ליפּן זענען געווען נאָענט צו איר אויער. "סאָניאַ," איך שושקעט, "זאָג מיר קיינמאָל אַז דאָס איז אַ קאָמעדיע."
  
  
  "ניין," זי געזאגט. "דאס איז אַזוי געשמאַק."
  
  
  דער װינט האט נאך גערוימט ארום דעם קלײנעם געצעלט. איך האב נישט געהערט. אָבער איך געהערט סאָניאַ ס שווער ברידינג און איר קראַמפּס. איך האב געהערט יעדן ציטערנדיקן אטעם.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעלט , אנקוק ן אי ר פנים . עס איז געווען גענוג ליכט צו זען איר. איר פנים איז געװארן רויט. ז י הא ט זי ך געקרימט , געבליצט , אי ר אטעמ ן אי ז געװע ן אומרואיק ע או ן גיך . זי האט צוגעמאכט די אויגן, אבער מיטאמאל זענען זיי אפפלויגן ווי עפעס האט זיך צעפלאצט אין איר. זי האט גענומען זיפצן. די גאסן זענען געווארן העכער און העכער, פארוואנדלט אין קלאַנגען פון פּייַניקונג, מורא, אָבער געשמאַק גרויל.
  
  
  ווי אַ קינד, וואָס כאַפּט אַ געציילטע צאַצקע, האָב איך זי צו מיר צוגעצויגן. איך איגנאָרירט איר ראנגלענישן ווי זי געפרוווט צו אָטעמען. איך האב זי אנגעהאלטן שטארקער ווי נויטיק. איך געהאלטן איר אַזוי טייט איך קען האָבן צעבראכן איר צוריק ווי מיין אייגן גוף ריאַקטאַד.
  
  
  זי איז דורכגעגאנגען ווייַל איך איז געווען האלטן איר צו ענג, אָדער וואָס איז געווען געשעעניש ין איר איז געווען צו פיל פֿאַר איר צו טראָגן. זי האָט זיך אָפּרוען אונטער מיר. איך האָב זיך אָפּרוען, אַראָפּגעקוקט און דערזען קרעלן שווייס אויף איר אויבערשטן ליפּ. מיר װאָלטן איצט נישט פרירן. אזו י צוזאמע ן צוזאמע ן זענע ן מי ר געבליב ן װארעם .
  
  
  זי האט געקראכט אין פראטעסט ווען איך האב זיך אראפגעזעצט.
  
  
  "איך בין קאַלט," זי געשריגן. דא ן האב ן זי ך אי ר אויג ן זי ך געעפנ ט פארחידושט . 'וואס טוסטו?'
  
  
  איך האב ארומגענומען דאס שטריק ארום איר קנעכל און מיין קנעכל איידער זי האט זיך געקענט רירן. אי ך הא ב אי ן אי ם צוגעבונד ן ענג , דא ן הא ב אי ך געצויג ן דא ם לויזע ר שטריק , אונטע ר דע ם קערפער .
  
  
  איך שמייכל צו איר. "אין פאַל איר ווערן אַ שלאָף וואָקער, מיין טייַער."
  
  
  זי האט זיך אנטקעגנגעשטעלט א מאמענט ווען איך האב זי צוריק צו מיר געצויגן. — איך האב דיך פיינט! זי האט מיר געביסן אין אויער. — איך פאראכט דיך פאר וואס דו האסט מיך געמאכט.
  
  
  "אפֿשר," איך געזאגט. "אָבער איך טראַכטן איר טראַכטן די ערגסט זאַך איז אַז עס טייסץ אַזוי גוט."
  
  
  "איר זען, דאָס וועט נישט טוישן עפּעס," זי סנאַפּט. - איך וועל דיך סייַ ווי סייַ הרגענען.
  
  
  איך האָב זי שטאַרק צו מיר אַרומגענומען. "איר קענט פּרובירן, און איך וועל האַלטן איר אויב איך קען."
  
  
  "איך האַס דיך," זי געשריגן.
  
  
  כ׳האב ארײנגעשטעקט איר קאפ אונטערן קין. ― גײ שלאָפֿן ― זאָג איך. "איך זאל וועלן איר ווידער אין דער מאָרגן."
  
  
  
  
  קאַפּיטל 8
  
  
  
  
  
  דעם אנדערן מאָרגן זי לייקט מיר אַפֿילו ווייניקער, כאָטש זי סימד צו הנאה עס נאָך מער. איך האב עס גענומען מיט די ערשטע זון שטראלן. וואָס צעמישט איר איז געווען אַז איך וואָוק איר אַרויף צו טאָן דאָס.
  
  
  אי ך הא ב אונד ז אפגעבונדן , אנגעטא ן או ן זי ך ארויס . עס איז געווען ינקרעדאַבלי קאַלט, אַזוי קאַלט אַז אפילו דער קלאָר בלוי הימל געווען באדעקט מיט אייז קריסטאַלז.
  
  
  שטייענדיק אויף דער לעדזש, איך פּעלץ ווי אויב איך געווען אויף אַ פרעמד פּלאַנעט. קעגנאיבע ר אי ך הא ב אי ך דערזע ן א ן אנדע ר מויער , פונע ם פעלץ . זי האט אויסגעזען ווי א ריזיגע בלאק אייז וואס איז צעשניטן אין האלב. אל ץ אי ז געװע ן װײ ס או ן אומעטו ם אזו י ליכטיק , א ז אי ך הא ב שוי ן געװע ן ארומגערינגל ט מי ט שפיגלען . איך האָב אָנגעטאָן די זונברילן ווען סאָניאַ איז אַרויס.
  
  
  איך האב צו איר געשמײכלט. "איר קוק נישט אַזוי שלעכט אין דער מאָרגן." מיט דיין האָר אַלע טאָוסאַלד און כאַנגגינג אין דיין אויגן, איר טאַקע קוק סעקסי ווי גענעם. װע ן איה ר װאל ט מי ך ניש ט געװאל ט אויםקײל ן , װאל ט אי ך די ך מםתמא ל צוריקגעשלעפ ט אי ן יענע ם געצעלט .
  
  
  אי ך הא ב זי ך דערגרײכ ט צ ו העלפן . זי האט מיך אנגעכאפט, אבער אז זי איז אויפגעשטאנען, האט זי אװעקגעשטופט מיין האנט.
  
  
  "איר פילן ווי אַ ידיאָט," זי געזאגט.
  
  
  מייַן שמייכל פאַרשווונדן. - אויך איר, מיס טרעשטשענקאָ. גלויבט ניט, אַז עס װעט זײַן גרינג מיך צו הרגענען. עס וועט זיין די כאַרדאַסט זאַך וואָס איר האָט אלץ געטאן ... אויב איר מאַכן עס לעבעדיק."
  
  
  מי ר זײנע ן געשטאנע ן או ן זי ך געקוקט , װע ן א געדיכטע ר שטריק , אי ז געפאל ן אויפ ן געצעלט . אי ך הא ב זי ך ארויפגעהויב ן או ן דערזע ן אקו ׳ קוקנדי ק אויפ ן ראנ ד פו ן תהום .
  
  
  — האסטו דיך געשלאגן ? — האָט ער באַזאָרגט געפרעגט.
  
  
  "ניין, מיר זענען גוט, אַקו," סאָניאַ געענטפערט. זיי האָבן גערעדט אויף רוסיש.
  
  
  כ׳האב געקוקט איבערן ראנד פון דער שפיץ. עס איז געווען וועגן פופציק פֿיס אַראָפּ ווו די וואַסער האט טשערד. װײטע ר אראפ זײנע ן שוי ן געװע ן נא ך בערגלעך , אבע ר ניש ט אזו י ברײ ט װ י דע ר װא ם מי ר זײנע ן געלאנדעט . סאָני ס סקוטער געפאלן באַזונדער. מיר קען זען פראַגמאַנץ אויף עטלעכע לעדזשיז.
  
  
  װע ן אי ך הא ב דערזע ן ד י בראָך , הא ב אי ך געוװסט , א ז מי ר זײנע ן אי ן צרות . עטלעכע פון די וידעפדיק ברענוואַרג איז לאָודיד אַנטו מיין סקוטער, אָבער רובֿ פון עס איז געווען אויף סאָני ס סקוטער. מער ימפּאָרטאַנטלי, זי געפירט אַלע די עסנוואַרג אויף איר סקוטער. עס וואלט נישט געווען אזוי גוט ווען מיר וואלטן געווען הונגעריק.
  
  
  סאָניע האָט זיך אַראָפּגעבויגן און זיך געכאַפּט צום ביקס. איך האָב אַרײַנגעטאָן מײַן פֿוס אויפֿן פֿאַס און אַרויסגעריסן פֿון איר האַנט דאָס ביקס. איך האב ארויסגעצויגן דעם מאגאזין פון ביקס און עס אריינגעלייגט אין מיין קעשענע און עס צוריקגעגעבן צו איר. זי האט א גלאק געטאן אויף מיר אבער עס האט זיך נישט געלאזט.
  
  
  אַקו האָט געווארט. איך טייד אַ שטריק צו מיין סקוטער און ניצן זיין אייגענע סקוטער צו ציען אים אַרויף, מיר אויפגעהויבן אים. מיר האבן געכאפט דעם געצעלט און די רעשט פון די גאַנג און, מיט די סקוטער אַרויף, זיי צוגעבונדן צו די שטריק און אַקו פּולד זיי אַרויף.
  
  
  דא ן אי ז געקומע ן ד י צײ ט פו ן מענטשלעכ ן לאסט . אי ך הא ב געוװסט , א ז אי ך דאר ף זי ך האנדלען , אנדערש ס הא ב אי ך זי ך לײכ ט געקענ ט געפינע ן אי ן א שװערע ר לאגע . טראָץ סאָניאַ ס אנדערע טאלאנטן, איך האט נישט צוטרוי איר מער ווי איך קען צוטרוי אַ באָעינג 747. אַקו האָט געהאַט דעם זעלבן בטחון.
  
  
  ווען די זאכן זענען געווען אין שפּיץ און די שטריק איז ווידער אַראָפּ, סאָניאַ איז צוגעגאנגען צו איר.
  
  
  איך בין געשטאנען פאר איר. "איך וואָלט ווי צו שפּילן איידעלע האר, אָבער איך טראַכטן איך וועט גיין ערשטער, סאָניאַ." איר פֿאַרשטײט, צי נײן, טײַערע? איך האָב פֿײַנט צו זען איר צוויי דאָרט מיט אַ שטריק און מיר אַראָפּ דאָ מיט גאָרנישט.
  
  
  זי האט זיך צוריקגעצויגן. "קום אויף," זי געזאגט.
  
  
  אי ך בי ן ארויפגעקראכ ן איבע ר דע ר פלײצע ר מי ט ד י ביקס ן אויפ ן גארטל . איך האט מיין וואָפן לאָודיד אַזוי איך קען נוצן עס אויב אַקו באַשלאָסן צו האָבן שפּאַס. ער האָט נישט געמאַכט אַ וויץ, און ווען איך בין אַרײַן איבערן תהום, האָב איך אים געמײַלט.
  
  
  "איך וועל שטעלן דיין ביקס אויף די סקוטער," ער האט אומשולדיק. נאָך שמייכלענדיק, האָב איך אים דערלאַנגט. איך וואָטשט קערפאַלי ווי ער געגאנגען צו די סקוטער. דאן האב איך געהערט אז סאניע איז אויפגעשטאנען. איך האב זיך אויסגעדרייט מיין רוקן צו אַקו און אויסגעשטרעקט מיין האַנט צו העלפן איר.
  
  
  איך האב געוואלט וויסן אויב אקו וועט מיך שיסן אין רוקן.
  
  
  איך האָב אַרומגענומען סאָניאַ און זי געצויגן איבערן ברעג. עס איז נישט געווען קיין שאָס. ווען סאָניאַ איז אויפגעשטאנען, איך האָב זיך אויסגעדרייט און געקוקט אויף אַקו. ער האט געהאט א שעמעוודיקן אויסדרוק אויפן פנים.
  
  
  איך געגאנגען צו אַקו ס סקוטער און כאַפּט זיין ביקס. ער האָט צוגעקוקט ווי איך האָב אַרויסגענומען דעם זשורנאַל און עס אַרײַנגעלייגט אין מיין פּאַרקאַ קעשענע.
  
  
  "עס איז נישט קלוג," האָט ער געזאָגט.
  
  
  "לאמיר זעהן."
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "וואָס אויב מיר טרעפן מענטשן און מיר דאַרפֿן אַלע אונדזער וועפּאַנז?"
  
  
  איך שטעלן די ביקס צוריק אויף די סקוטער. "עס וואָלט זיין שווער גענוג פֿאַר מיר צו האַלטן שפּור פון וואָס איז געווען געשעעניש אין פראָנט פון מיין אויגן צו זאָרג וועגן זיין שאָס אין די צוריק."
  
  
  איך אנגעהויבן צו באַזייַטיקן עטלעכע זאכן פון אַקו ס סקוטער. איך האָב אַרײַנגעוואָרפן עטלעכע קליידער און יקספּלאָוסיווז אויף די אייז לעבן די סקוטער. דערנאָך האָב איך זיך אומגעקערט צו אַקו.
  
  
  איך האב געפרעגט. — װער האט געשאסן סוניע ?
  
  
  אקו האט אויף איר געקוקט. ער האָט מיר געזאָגט: דאָס איז געווען אַ כינעזער זעלנער. די זאַווערוכע האט בלאָוינג, אָבער איך קען נאָר זען עס. איך האָב געזען אַ קאָלעקטיוו מיט הינט. ער האט א קוק געטאן אויף מיר פרעגנדיק. 'וואס איז דאס?'
  
  
  איך געגאנגען צו מיין סקוטער. - "איך וויסן אַז איר און סאָניאַ זענען רוסישע אגענטן. איך וויסן אַז סאָניאַ פּלאַנז צו טייטן מיר ווי באַלד ווי מיר געפֿינען וואָס מיר דאַרפֿן.
  
  
  דאָס האָט אים ניט וויכטיג געווען איבערראַשן. ער און סאָניע האָבן זיך אָנגעקוקט אַ רגע. זי האט א נײד געטאן. אַקו האָט אַ שמייכל געטאָן און געשמייכלט. ער האט געריבן די נאז און זיך צוגעלײגט צום סקוטער.
  
  
  — האט ער געפרעגט. - 'אזוי וואָס איצט?'
  
  
  איך טראַנספערד די זאכן איך גענומען פון מיין סקוטער צו זיין. ווען איך שטעלן זיי אַוועק, איך געזאגט, "איצט ניק קאַרטער וועט זיין זייער אָפּגעהיט. איך האָב מאַגאַזינז פֿאַר דיין ביקס. אפשר בלייב איך א װײל לעבען אויב איך האלט דיר פאר מיר“. כ׳האב שוין פארבונדן די זאכן. איך האב געקוקט אויף דער שטוםער קאלטער לאנדשאפט. א לײכט ן װינטל , או ן כאט ש ד י זו ן הא ט געשײנט , הא ט ע ר ניש ט געגעב ן קײ ן װארעמקײט .
  
  
  "פארוואס האט איר בינדן אַלץ צו מיין סקוטער?" — האט אקו געפרעגט.
  
  
  איך דערקלערט. "אין מיין מיינונג, די כינעזיש קענען נישט זיין ווייַט פון דאָ. זינט איר זענט געקומען ווי אַ פירער, איר קענען פירן אונדז ביז מיר דערגרייכן אַ דאָרף אָדער ייִשובֿ. דעמאל ט װע ל אי ך װײטע ר אלײן . דערווייַל, איר מאַך פאָרויס אויף דיין סקוטער. איך נעמען סאָני מיט מיר.
  
  
  איך האט צו ריין די אָנצינדן פּלאַגז אויף מיין סקוטער איידער מיר קען שלאָגן די וועג. איך האב געזאגט פאר אק, ער זאל גיין אין דער ריכטונג וואו ער האט געזען די כינעזער. מייַן סקוטער איז טשאַגינג, אָבער עס איז געווען מאָווינג. איך האָב געלאָזט סאָניאַ זיצן פֿאַר מיר און געבליבן הינטער אַקו.
  
  
  מיר האבן זיך איינמאל אפגעשטעלט און געכאפט א ניצול זעקל פון די זאכן אויף אקו'ס סקוטער. עס איז געווען אַ פישערייַ שורה און לעקעכל, ווי אויך אַ בויער צו בויער אַ לאָך אין די אייז. מי ר זײנע ן געװע ן הונגעריק ע או ן ס׳הא ט אונד ז ניש ט גענומע ן לאנג ע צ ו רײניק ן או ן געפרײל ט ד י צװ ײ שײנ ע פיש , װא ם מי ר האב ן געכאפט . אַמאָל אַלץ איז געווען קלירד, איך שפּאַלטן די לעצטע פון די גאַז צווישן די צוויי סקוטערז. אי ך הא ב גערעכנ ט א ז מי ר האב ן צ ו פאר ן איבער ן צװ ײ הונדער ט קילאמעטע ר אײדע ר מי ר האב ן ז ײ געמוז ט איבערלאז ן . מי ר האב ן זי ך װידע ר געלאז ט אויפ ן װעג .
  
  
  איך האב נישט געטרויען אקו. וויאזוי האב איך געדארפט וויסן צי ער גייט טאקע אין דער ריכטונג וואו ער האט געזען די כינעזער? עס איז מעגליך אז ער איז געפארן אין קרייזן צו געווינען צייט. צו פֿיס, ער און סאָניאַ וואָלט האָבן אַ מייַלע, ספּעציעל אויב די נסיעה לאַסטיד מער ווי אַ טאָג אָדער צוויי. איך האב געדארפט שלאף; ז ײ האב ן געקענ ט זי ך שלאפן .
  
  
  די ומבאַקוועם לאַנדשאַפט האט אויסגעזען מער ומבאַפעלקערט ווי קיין מדבר וואָס איך האב אלץ געזען, און דער ווינט געבלאזן קעסיידער. ד י קלײנ ע סקוטער ן האב ן װײטע ר געװײנט , או ן דע ר אײנציקע ר קלאנג , אי ז געװע ן דע ר פײפנדיקע ר קלאנג , פו ן ד י סקי ם אויפ ן שניי .
  
  
  דעמאל ט האב ן מי ר דערגרײכ ט עפע ס בערגלעך . די בערג האבן זיך װי אויפגעהויבן הינטער אים. איך האב נישט געוואוסט צי זיי זענען טאקע בערג אדער הויכע שפיצן פון הויפן אייז און שניי. אבער זיי זענען געווען רעכט פֿאַר אונדז. אנדערש איז עס ארום געװען א פלאכער, װיסט, װינט־געשװעבט, אײזיקער פלאך.
  
  
  מי ר זײנע ן ארויפגעקראכ ן א קלײנע ר שיפוע . עס איז נישט קיל, אָבער מיין סקוטער כּמעט געגעבן אַרויף. איך האט צו האַלטן יעדער צוויי שעה צו ריין די גראָב אָנצינדן פּלאַגז. איך איז געווען רעכט הינטער אַקו. ער איז נאָר אַריבער די שפּיץ פון די שיפּוע ווען איך אנגעהויבן צו צוגאַנג. מייַן סקוטער איז געמאכט הויך נויזיז און פּונקט ווי איך גאַט צו די שפּיץ און ראָוד אַ ביסל פֿיס אויף גלייַך ערד, מיין אָנצינדן פּלאַגז ניט אַנדערש.
  
  
  עס איז געווען ווי עמעצער האט אויסגעדרייט די צינדינג שליסל. דער סקוטער האָט זיך נאָר אָפּגעשטעלט. אַקו האָט אויסגעדרייט זײַן סקוטער און האָט זיך אָפּגעשטעלט. ער האט אויסגעלאשן דעם מאטאר, אראפגענומען די הענטשקעס און אנגעצונדן א ציגארעטל. סאָניאַ איז אַראָפּ פון די סקוטער און איז געשטאנען לעבן אים. זי האט א גאנצן טאג געשװיגן.
  
  
  דאס בערגל האט אויסגעזען ווי א טרעפ. מיר זענען געווען אויף דער ערשטער שריט. אין סך־הכּל זײַנען געװען דרײַ טרעפּ, בערך צװאַנציק מעטער ברייט און בערך די זעלבע לענג. סאָניאַ און אַקו האָבן וואָטשט ווי איך כאַפּ די מכשירים, פּולד אויס די צינק פּלאַגז און ריין זיי. אי ך הא ב געקני ט אי ן שנײ . א לייכטע ווינטל האט געבלאזן. נאָך די אָנצינדן פּלאַגז זענען קלינד און סקרוד אין, איך אַוועקגענומען די היטל פון די גאַז קענען און דאַר מיין הענט. װע ן אי ך הא ב ז ײ אויסגעטריקנט , הא ב אי ך דערזע ן רויך .
  
  
  א גאנצ ן טא ג אי ז דע ר הימ ל געװע ן א העל ן סאמעט ן בלויע ר או ן ד י זו ן הא ט זי ך אויסגעזע ן א קײלעכדי ק פארפרוירענע ר דיסק . איצ ט זײנע ן געװע ן עטלעכ ע טונקעלע ר רויך , הויך , אויפ ן הימל .
  
  
  איך האב גענומען די בינאקולאר. דער מקור פונעם רויך איז געווען ערגעץ אויף דער אנדערער זייט בערגל. "ווארט דאָ," איך געזאגט צו אַק און סאָניאַ.
  
  
  אי ך בי ן ארוי ף אויפ ן צװײט ן טרעפ ל פו ן בערגל , דעמאל ט דע ם דריט ן . פו ן דאר ט הא ב אי ך געקענ ט זעהן , א ז ע ם אי ז נא ר אײ ן זײל ע רויך . נאָענט צו דער ערד איז עס געווען אַ געדיכטע זייַל, אָבער העכער אין הימל האָט זי זיך אויסגעפֿאַנצט. די בערג זײַנען געװען רעכטס פֿון מיר, די אומפֿאָרעטע פּלױן פֿון מײַן לינקער האַנט. איך האָב געקוקט דורך אַ באַנאַקיאַלער אויף דער רויך זייַל.
  
  
  כ׳האב געזען, אז ם׳איז א דארף, א ישוב ארום צװאנציק מייל װײט. פו ן װא ס אי ך הא ב געקענ ט דערצײלן , אי ז ע ס געװע ן א קלײ ן שטעטל . דער רויך איז געווען ווי געקומען פון אַ שאַק, וווּ עסקימאָס רייכערן פיש אָדער פלייש. עס זענען געווען עטלעכע קליין געביידעס, אָבער עס איז געווען צו ווייַט אַוועק צו זען אויב עס זענען קיין יגלאָווס דאָרט.
  
  
  איך האב מיך געחידושט צי אקו האט אונז געבראכט אהער בכוונה. מי ר האב ן זי ך שטענדי ק געצויג ן אי ן דע ר ריכטונג . איך האב נישט געוואוסט. אפשר וואלט איך געפאלן אין א פאל. אויף די אנדערע האַנט, אַקו קען נישט אפילו וויסן וועגן די עקזיסטענץ פון דעם דאָרף. דעמאָלט איך קענען האַנדלען מיט אים און סאָניאַ. און עס איז געווען אַ מעגלעכקייט אַז עמעצער אין דעם ייִשובֿ האָט געזען אָדער געהערט עפּעס ומגעוויינטלעך אין דער געגנט. איך בין געווען זיכער אז די כינעזער זענען דערנעבן.
  
  
  דער װינט האט מיר געשפרײלט אין דער פּאַרק, און איך האָב געשפּאַנט די פיס, געלערנט די אַרומיקע לאַנדשאַפט. איך האָב אויסגעדרייט די באַנאַקיאַלערז 360 דיגריז איבער די פלאַך טעריין מיר האָבן נאָר לינקס הינטער. ווי ווײַט איך האָב געזען, האָב איך געזען ווי די שינעס פֿון אונדזערע סקאָטערס לופֿטן אַוועק ווי רעלסן. דעמאָלט איך געזען עפּעס אַנדערש.
  
  
  זינט זיי זענען געווען די זעלבע קאָליר ווי די שניי, איך כּמעט מיסט זיי. דריי פּאָליאַר בערן זענען נאכגעגאנגען די שפּור פון די סקוטער. ז ײ זײנע ן געװע ן צװ ײ דערװאקסענ ע או ן א יונגערמאן . ז ײ האב ן זי ך ניש ט אפגע ־ װײק ט אוי ף לינק ס או ן רעכט ס פו ן ד י שפור ן פו ן ד י סקוטער , אבע ר זײנע ן גלייך נאכגעגאנגען . ז ײ האב ן זי ך אויסגעזע ן קלונגעלײ ט או ן טרויעריק , װ י דע ר בער ב אי ן דע ם פילם , װא ם ד״ ר פערסקא ע הא ט געװיזן , או ן ז ײ האב ן זי ך שוי ן שוי ן געװײנט . דאָס איז ווען איך געמאכט מיין ערשטער גרייַז. זיי האבן אויסגעזען ווייט, און איך האב נישט געגלויבט, אז מיר זאלן זיך צופיל באזארגען פאר די באשעפענישן.
  
  
  אַקו געקוקט גלייַך בייַ מיר ווי איך געגאנגען אַראָפּ די בערגל. ער האָט ווײַטער אָנגעקוקט אויף מיר, ווען איך האָב אַרײַנגעלייגט די באַנאַקיאַלער אינעם פֿאַל.
  
  
  איך האב זיך צו אים אויסגעדרייט און אנגעצונדן א ציגארעטל.
  
  
  ― פֿרעג איך ― האָט איר געװוּסט, אַז דאָרטן איז פֿאַראַן אַ ייִשובֿ?
  
  
  "יא," ער געזאגט, "איך געוואוסט עס."
  
  
  ― װאָס פֿירט איר אונדז אַהין?
  
  
  ער האט נישט געענטפערט. סאָניע האָט געקוקט אויף אונדז בײדן, ערשט אַף אים, דערנאָך אַף מיר.
  
  
  "עס טוט נישט ענין," איך געזאגט. — מיר גייען דאך אהין. איך װעל אײַך איבערלאָזן דאָרטן און גײן אַלײן.
  
  
  איך האָב אָנגעוויזן מיין גראָבער פינגער אויף מיין רעכטע אַקסל. "אָה, און אַ פּאָר פון פּאָליאַר בערז און אַ בעיבי בער זענען נאָך אונדז."
  
  
  אַקו האָט זיך געשפּאַנט. "ווי ווייַט זענען זיי?"
  
  
  "עטלעכע מייל. איך טראַכטן מיר קענען שלאָגן זיי אויף סקוטערז. אויב נישט, וועל איך זיי דערשיסן". ער האט צו מיר גענומען א טריט. - דו מוזט מיר געבן דעם זשורנאַל פון מיין ביקס. דו מוזט.
  
  
  "קיין וועג," איך געזאגט באַשטימענדיק. "אָנהייב אַרויף דיין סיד און לאָזן אונדז גיין."
  
  
  מי ר זײנע ן געפאר ן פו ן פופצ ן בי ז צװאנצי ק קילאמעטע ר א שעה . סאָניאַ איז געזעסן רעכט פֿאַר מיר, טריינג צו ויסמיידן קיין גשמיות קאָנטאַקט. אבער אמאל און דאן פלעגן מיר דורכגיין א לאך און זי האט זיך אויף מיר געפלאצט. וועגן אַ שעה שפּעטער מיין אָנצינדן פּלאַגז ניט אַנדערש ווידער. מיר האָבן ווידער איבערגעחזרט דעם זעלבן ריטואַל: אַקו האָט גערויכערט, און סאָניאַ האָט צוגעקוקט ווי איך נעמען די מכשירים.
  
  
  איך געארבעט געשווינד און אויטאָמאַטיש. ווען איך בין געווען פאַרטיק, איך געוואשן מיין הענט און שטעלן מיין מכשירים. דאן האב איך זיך אויפגעשטעלט און געקוקט פארויס אויפן האריזאנט. איצט איך קען זען די בנינים מיט די נאַקעט אויג. דערנאָך האָב איך געקוקט אין דער ריכטונג פֿון וואָס מיר זײַנען געקומען.
  
  
  איך איז געווען סאַפּרייזד דורך די גיכקייַט מיט וואָס די פּאָליאַר בערז אריבערגעפארן. זיי זענען געווען מער ווי אַ האַלב מייל אַוועק און צוגאַנג געשווינד. ז ײ האב ן נא ך אויסגעזע ן לעכערלעך , װע ן ז ײ האב ן זי ך געלומע ן פאראויס .
  
  
  אַקו, װאָס איז געשטאַנען לעבן מיר, האָט זײ אױך דערזען. ער האט געשריגן און אנגעכאפט מיין רעקל קעשענע.
  
  
  איך האב אים אװעקגעשטופט די הענט. "גיי צו דיין סקוטער!" "איך וועל האַנדלען מיט זיי."
  
  
  'ניין!' זיינע אויגן זענען געווען ווילד. "איך דאַרף אַ זשורנאַל פֿאַר מיין ביקס. איך מוז קענען שיסן. ביטע! איר האָבן צו געבן מיר דעם קראָם!
  
  
  איך האב איהם געקוקט. איך האָב געזען אַז אפילו סאָניאַ איז געווען סאַפּרייזד דורך זיין נאַטור. איך געזאגט ווידער, "גיין צוריק צו דיין סקוטער. איך וועט האַנדלען מיט דעם.
  
  
  איך פּושט אים אַוועק און גענומען די שווער פאָר פון די פאַל אויף מיין סקוטער. אקו האט געשריגן און אנטלאפן פון די סקוטער. איך האב אויף אים נישט אכטונג געגעבן. ד י בערע ר זײנע ן צוגעקומע ן מי ט אומגלויבלעכ ע שנעלקײט . זיי זענען איצט געווען ווייניקער ווי אַ הונדערט יאַרדס אַוועק.
  
  
  איך גענומען פינף טריט הינטער די סקוטערז, קערפאַלי אראפגענומען דעם פאַל פון די פאַרנעם, און אלנגעוויקלט די רימען אַרום מיין לינקס האַנטגעלענק. איך האב געװארט מיט פארשפרײטע פיס.
  
  
  ד י בערע ר זײנע ן געװע ן אזו י נאענט , א ז אי ך הא ב דערזע ן זײער ע צונגע ן געהענגע ן פו ן ד י מויל . ז ײ זײנע ן געלאפ ן כמע ט אי ן זיגזאג , או ן דע ר יונגע ר אי ז געװע ן צװיש ן זײ . איך האב געזען אז זייער פוטער איז נישט אזוי שניי-ווייס ווי עס האט אויסגעזען פון דער ווייטן, נאר א שמוציגע קרימיע קאליר. ז ײ האב ן ניש ט אויסגעזע ן דראענדיק , נא ר א ביס ל נאריש . אבע ר ז ײ האב ן זי ך װײטע ר באװעג ן צ ו אונדז . זיי זענען איצט געווען וועגן פופציק יאַרדס אַוועק.
  
  
  איך האָב צוגעדריקט דעם באַט פון די ווינטשעסטער צו מיין אַקסל. איך געוואוסט אַז די שווער ביקס וואָלט געבן אַ פּלאַץ פון צוריקציען אויב איך פייערד - די זאַך איז דיזיינד פֿאַר עלאַפאַנץ. כ'האב צוגעדריקט מיין באק צום גלאַטן שטאם. ד י בערע ן זײנע ן געװע ן אמא ל פינ ף או ן צװאנציק , א מאל , צװאנציק .
  
  
  אי ך הא ב געהאלט ן בײד ע אויג ן אפן , או ן דורכקוק ט דורכ ן פארנעם . איך באַשלאָסן צו דרייען די קאַב ערשטער. דאָס קען צעמישן די אנדערע צוויי לאַנג גענוג צו ציל איינער פון זיי.
  
  
  איך האט די קאַב ס קאַסטן אין די קראָסשאַירס פון די דערזען. אי ך הא ב זיפצ ט או ן אי ם ארײנגעהאלטן . איך האב געהערט די בערן אטעמען שווער. זיי האָבן געקוקט נאָענט צו מיר. דעמאָלט איך געהערט אַקו. ער האָט אָנגעהויבן שרײַען היסטעריש אויף מיר רעכטס. אבער די בערן זענען געווען צו נאָענט צו טראַכטן וועגן עפּעס אַנדערש. זיי זענען געווען צען מעטער אַוועק און זענען געלאָפן צו מיר.
  
  
  איך פּאַמעלעך פּולד די צינגל. איך האָב זיך געבראַכט פֿאַר די צוריקציען ווען די ביקס פייערד און פּולד די צינגל אַלע די וועג.
  
  
  ס׳אי ז ניש ט געװע ן קײ ן אפטרעט , װײ ל ד י ביקס ן הא ט ניש ט געשאסן . אלעס וואס איך האב געהערט אחוץ דעם בער'ס פאנצען איז געווען א קראנקענדיגע קליק.
  
  
  ד י פײער־שטיפ ט הא ט געטראפ ן ד י לײדיק ע פאטרוס .
  
  
  
  
  קאפיטל 9
  
  
  
  
  
  די בערן האָבן געגרמט. איך ארויס די ליידיק פּאַטראָן און סלאָולי פּולד די צינגל ווידער. דער זעלביקער ליידיק גיט. און דעמאָלט איך איינגעזען אַז עס איז קיין פונט אין טריינג צו פאַרלירן וואָג ווידער.
  
  
  איך האב געמוזט לויפן אזוי שנעל ווי איך קען. סאָניאַ און אַקו זענען שוין אַווער. אבער די בערן זענען געווען צו נאָענט. מי ר האב ן ז ײ קײנמא ל ניש ט געקענ ט אנטלויפן . אין פארצווייפלונג האב איך אראפגעלאזט דעם שווערן דרייוו און ארויסגעפישן ווילהעלמינה פון אונטער איר פּאַרק. איך האב נישט געהאט קיין צייט צו צילן ריכטיג. אויסערדעם, איך פּעלץ ווי איך קען טייטן אַ בעיבי מיט אַ לוגער. איך האב געשאסן צוויי שיסער. דער אפקלאנג פון די שיסערן האט זיך אפגעשפארט פון די בארג שיפלעך מיט אזא ברום, אז איך בין זיכער אז עס קען זיך הערן אין דארף.
  
  
  אן א קלאנג איז דער קעפל געפאלן און געטאן א האלבע. ער האט זיך אויסגעגליטשט אונטער די פאות פונעם לינקן בער. בײד ע בערע ן האב ן זי ך אפגעשטעלט , קוק ן אוי ף דע ם קעפל . אײנע ר פו ן ד י צװ ײ אי ז שנע ל ארומגעגאנגע ן ארוי ם דע ם בלוטיק ן קעפל . דע ר צװײטע ר הא ט װײטע ר געלאפ ן , אבע ר איצ ט הא ט זי ך פאמעלעך . איך האב אים דערשאסן. דער קויל האט אים געטראגן אין האלדז. די חיה האט אראפגעלאזט דעם קאפ, פארפעלט א טריט, אבער װײטער געגאנגען. אי ך הא ב װידע ר געשאס ן או ן דערזע ן א שטיק ל פו ן דע ם גרוים ן קאפ . אבער דער בער האט נאר א שאקל געטאן מיטן קאפ , אזוי ווי פארטריבן א פליג . איצט איך סטעפּט צוריק און וואָטשט די חיה אין פאַסאַניישאַן, פירינג די לוגער ווידער און ווידער. יעדעס מאל וואס א קויל האט אים געשלאגן אין די ברוסט, האט ער זיך געכאפט, דערנאך זיך געזאמלט און ווייטער געגאנגען.
  
  
  בלוט האט אויסגעגאסן פון דער בהמהס קאפ און ברוסט. ער האט זיך אויפגעשטעלט אויף די הינטערשטע פיס און צוריק אראפגעזונקען. די פראנטע פאות האבן זיך געכאפט און ער איז געפאלן, דער קאפ האט זיך געגליטשט איבערן אייז. איך פארבליבן גיין צוריק, האלטן מיין רעכט האַנטגעלענק מיט מיין לינקס האַנט פֿאַר שטיצן. איך האָב אויפגעהויבן דעם לוגער, ווען דער בער האָט זיך אומגעקערט צו אַלע פיר.
  
  
  די חיה איז צוגעלאפן צו מיר. איך האב נאך קיינמאל נישט געהערט אזא גרוב. די בהמה האט זיך געשטרויכלט און ארומגעלאפן צו מיר װי שיכור, אראפגעלאזט דעם קאפ, דערנאך אים װידער אויפגעהויבן. איך האב נאכאמאל געשאסן און דער בער האט זיך אפגעשטעלט. דעמאלט האב איך געשאסן די לעצטע קויל פון ווילהעלמינא. דער בערס פראנטן פאות האבן װידער געציטערט. דער גרויסער קאפ איז איינגעזונקען אין אייז. ער איז געווען אַזוי נאָענט אַז איך פּעלץ זיין וואַרעם אָטעם. ד י אויג ן האב ן זי ך צוגעמאכט , דא ן זי ך װידע ר געעפנ ט או ן נאכאמאל . דאס גרומלען האט זיך פארמינערט, פארוואנדלט אין א גארגלינג קלאנג ווען דער ריזיקער קערפער האט זיך געשאקלט אהין און צוריק און ענדליך האט זיך אראפגעריסן. די בהמה איז געלעגן אומבאװעגלעך א חוץ א ציטערנדיקן הינטן פוס.
  
  
  איך האב געהערט אקו שרייען. איך האב זיך שנעל ארומגעקוקט. סאָניאַ איז געווען גענוג ווייַט אַוועק צו זיין אויס פון געפאַר. אבער דער צווייטער בער איז געגאנגען נאך אקו. די בהמה האט זיך גיך אנגעהויבן אנצוכאפן מיט אירע װעב־טריט. אקו האט זיך אויסגעדרייט און געלאפן.
  
  
  איך געלאפן צוריק צו די סקוטערז און ריטשט מיין פּאַרקאַ קעשענע הינטער די סאָני ביקס זשורנאַל. איך האב ארויסגעריסן די ביקס פון די סקוטער און אריינגעלייגט דעם מאגאזין. .. פּונקט ווען דער בער איז געווען ווייַטער צו אַקו. דער בער איז צו אים צוגעלאפן און אים אנגעכאפט, די ציין האבן געפלאצט. אקו האט געהאלטן א מעסער אין דער האנט און האט געשלאגן די חיה מיט צארן.
  
  
  איך בין אהין געלאפן. פֿון מיין ווינקל איך געזען סאָניאַ קוקן אין פאַסאַנייטיד גרויל. דער בער איז געווען באָקסינג מיט אַקו. די בהמה האט אים געשלאגן און געשאקלט מיטן קאפ. אקו האט מער נישט געשריגן. ער האָט זיך ווי זיך אָפּרוען ווען דער בער האָט אים געביסן און אויסגעדרייט זײַן ריזיקן קאָפּ.
  
  
  איך האָב צוגעדריקט סאָניאַס ביקס צו מײַן אַקסל. איך האב געשאסן און דער קעלבל האט געקלאפט מיין אקסל. דער בער האט זיך אויסגעדרייט דעם קאפ צו דער זייט, און נאכאמאל געגאנגען פאראויס. ער האט זיך ארומגעדרײט און איך האב דערזען א גאפנדיק לאך, װאו זײן לינקע אויג האט געדארפט זיין. איצט די חיה פארגעסן וועגן אַקו; ער איז געלעגן אומבאװעגלעך בײם בערן׳ס פאות.
  
  
  א ריזיקע בהמה איז צו מיר געגאנגען. איך האב גענומען א טריט און נאכאמאל געשאסן. דער צווייטער שיס האט אים אפגעבלאזן די נאז. איך האָב אָנגעטאָן דעם האַמער און גיך אַ דריט מאָל אַרײַן אין וואָס איך האָב געהאָפֿט אַ לונג. דער בער האט געשריגן, זיך אומגעדרײט און זיך אװעקגעזעצט. דערנאך האט ער זיך אויפגעשטעלט און איז װידער צו מיר צוגעגאנגען.
  
  
  איך האָב אים געשלאָגן מיטן פערטן שאָס. ע ר הא ט זי ך געצויג ן או ן אי ן גאנ ץ שטיל , הא ט זי ך אראפגעלאזט , װ י א ביק ע הא ט זי ך געגרײ ט צ ו באשולדיקן . ער האט געשאקלט אהין און צוריק אויף אפגעשװאכטענע פיס. איך פּולד צוריק די ריגל און געהערט אַ קליק ווי די שאָל אַרויסוואַרפן. כ׳האב געפילט די װארעמקײט פון דעם פאס. איך פּושט די ריגל פאָרויס און פייערד ווידער, כּמעט אָן יימינג.
  
  
  דער בער האט געװאלט נעמען נאך א טריט. די לאַפּע רויז און איז געווען שטעלן פאָרויס, ווי די לאַפּע פון אַ גרויס פּוכיק הונט וואָס איז וועגן צו ליגן אַראָפּ. און דאַן איז דער בער נאָר געפֿאַלן װי אַ געפֿאַלענער בוים. זײ ן ריזיגע ר קערפע ר הא ט צעשפאלט ן דע ם פארפרוירענע ם שנײ .
  
  
  איך בין געשטאנען מיט די ביקס, קוקנדיק אויף דער בהמה. דערנאָך האָב איך פּאַמעלעך אַראָפּגעלאָזט דאָס וואָפן. מיין הארץ האט אזוי שטארק געקלאפט, אז איך האב געפילט ווייטאג אין מיין ברוסט. די שטילקייט איז געווען אַזוי פולשטענדיק אַז מיין אויערן פּעלץ אפגעשטעלט. איך האב געזען אז די אייז און שניי ארום מיר זענען פארשפרייט מיט בלוט. אי ך הא ב ארויפגעקוק ט או ן דערזע ן װאלקנס ן פו ן רויך , װא ם האב ן בלאז ן פו ן דע ר װינט .
  
  
  איך האב געהערט טריט. סאָניאַ געלאפן פאָרויס פון די סקוטערז צו אַקו. איך האָב ניט געדאַנק ער קען זיין לעבעדיק, ער איז געווען באדעקט אין בלוט.
  
  
  איך האָב געהאט אַ מאָדנע געפיל. איך פּעלץ גלייבן שלום. עס איז קיין צייט צו טראַכטן וועגן אים. אַלץ וואָס איך האָב געטאָן איז געווען ריין אינסטינקטיוו. אבער איצט אַז עס איז געווען איבער, איך געהאט צייַט צו טראַכטן.
  
  
  דא ס זײנע ן געװע ן שײנ ע בהמות , ד י פאליאק ן בערן . איך האב אומגעברענגט דרײ מענטשן און קײן מאל נישט איבערגעלעבט. איך האב געקוקט פון אײן ריזיקן קערפער צום אנדערן און פארשטאנען װי א יעגער מוז פילן. עס וועט זיין עפּעס צו דערציילן דיין אייניקלעך וועגן. איך האָב געוווּסט, אַז מיט יאָרן שפּעטער, טראַכטנדיק דערוועגן, וועל איך נאָך פֿילן די זעלבע יקסייטמאַנט.
  
  
  איך האָב אַראָפּגעלאָזט דאָס ביקס און איז פּאַמעלעך געגאַנגען צו סאָניאַ, וואָס האָט געקנילט לעבן אַקו. — װי שלעכט איז ער ?
  
  
  סאָניע האָט אָפּגעטאָן זײַן געדיכטן רעקל. "ער איז אין זייער שלעכט פאָרעם, ניק," זי געזאגט אָן קוקן בייַ מיר. “ווי איר זעט, איז דאָס פּנים געווען צעריסן און ער האָט אים שטאַרק געביסן אויף דער לינקער אַקסל. איך מיין אז זיין רעכטע פוס איז אויך צעבראכן."
  
  
  — אבער ער לעבט נאך.
  
  
  — יא — האט זי געזאגט — ער לעבט נאך.
  
  
  אַקו האָט זיך צערודערט. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך געעפנ ט או ן גלײ ך פו ל מי ט שרעק . ― נײן!
  
  
  "עס איז אָוקיי," סאָניאַ געזאגט סודינג. “די בערן זענען טויט. ניק געהרגעט זיי און געראטעוועט דיין לעבן.
  
  
  אַקו האָט מיך אָנגעקוקט. ע ר הא ט שוי ן געהא ט שװערע ר זי ך צוצושטעלן .
  
  
  'פארוואס?' — האט ער געפרעגט אין א שװאכן טאן. "איר געוואוסט מיר זענען געגאנגען צו טייטן איר." פארוואס?'
  
  
  סאָני האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר. ― יאָ, ניק, װאָס? נעכטן, ווען איך בין זיך אַריינגעגליטשט אין דעם תהום, האָסטו מיך אויך געראַטעוועט.
  
  
  איך האב צו איר געשמײכלט. "אפשר איך ווי צו אַרויסרופן זאכן," איך געזאגט. 'נו. זאל ס גיין באַקומען הילף פֿאַר אַקו. לאָמיר גיין צו דעם ייִשובֿ!
  
  
  "איך האָב דאָס געטאָן," האָט אַקו געמורמלט. אי ך הא ב געמוז ט נא ך צוהערן , װײ ל זײנ ע װערטע ר זײנע ן געװע ן אומקלאר . "עס איז מיין שולד דיין ביקס האט נישט אַרבעטן." װע ן מי ר האב ן זי ך דערגרײכ ט דע ם אמעריקאנע ר באזעלאגע ר בי ן אי ך ניש ט געבליב ן מי ט מײנ ע זאכן . איך האב אויך געזוכט. אי ך הא ב געפונע ן א מאגאזין , װא ס װע ט פאס ן דײ ן ביקס . איך האָב אַרױסגענומען די קאַרטראַדזשאַן און אױסגעגאָסן דאָס שיספּודער, דערנאָך אַרײַנגעשטעקט דעם זשורנאַל אין מײַן פּאַרקאַ. איך האב געווארט עס אויסצוטוישן פאר א פולן זשורנאל. די געלעגנהייט געקומען ווען איר געהאָלפֿן סאָניאַ אַרויף. דו האסט מיר געגעבן דיין ביקס. .. געדענקט? שפּײַז האָט אים געדרײט פֿון זײַן מויל.
  
  
  אי ך הא ב געדענק ט או ן פארשטאנען , װא ס ע ר הא ט זי ך אזו י געליע ט צוריקצוברענגע ן זײנ ע קארטאזשן . ער האָט געוואוסט אַז איך קען נישט האַלטן די בערן. סאָניאַ האָט אַרויסגענומען אַן ערשט הילף קיט. בשעת זי באַנדאַדזשד אַקו ווי בעסטער זי קען, איך לאָודיד די ויסריכט אַנטו די סקוטערז. איך האט פּונקט פאַרטיק עס ווען סאָניאַ געקומען צו מיר. עס איז געווען בלוט אויף די אַרבל פון איר פּאַרקאַ און אויף די קני פון איר הויזן.
  
  
  זי האט געשמעקט די קעלט און געריבן די נאז מיטן הינטן פון דער מיטעלע. "איר האָט נישט טאַקע געענטפערט מיין קשיא," זי געזאגט. "איר האָט נאָר ויסמיידן אים." פארוואס האסטו מיר געראטעוועט מיין לעבן ווען דו האסט געוואוסט וואס איך טוה? און פארוואס האסטו ראטעוועט אקו ערשט יעצט?
  
  
  איך האב איר נישט געקאנט ענטפערן. כ׳האב איר נישט געקאנט דערצײלן, װײל כ׳האב אלײן נישט געקאנט. עס איז געווען ווייַל, קיין ענין וואָס זי איז געווען, איך קען נישט נאָר וואַרפן איר אין אַז תהום אָן טריינג צו ראַטעווען איר, פּונקט ווי איך קען נישט שטיין ביי און זען אַקו ווערן געגעסן דורך אַ בער.
  
  
  דאָס האָב איך איר געזאָגט. זי איז געשטאנען צוגעהערט און געקוקט אויף מיר בליענדיק. אויב זי האט מיך נישט פארשטאנען, דאן האב איך זי אויך נישט פארשטאנען. עס איז געווען אַ לייַדנשאַפט אין קאָרסיקאַ, און זי געשריגן אויף ברעט די סובמאַרין. איך האָב געקוקט אויף דער קלאַסישער שיינקייט פֿון איר פּנים, געגרימט פֿון איר פּאַרקאַ, אויפֿן שפּיץ נאָז און אירע באַקן רויט פֿון דער קעלט. איך האב נאך אלץ געפילט עפעס א פארבינדונג צווישן אונז, און איך האב נישט געגלייבט אז עס איז נאר איין וועג. זי האט עס זיכער געפילט אויך.
  
  
  איך האב א זיפצן געטאן. "מיר שטעלן אַקו אויף מיין סקוטער. איר זיצן אויף אים און פירן בשעת איך ציען איר. איך טראַכטן דאָס איז דער בעסטער וועג.
  
  
  - ווי איר ווילט, ניק. זי האט זיך אויסגעדרייט איר צוריק צו מיר און געגאנגען צו אַקו. איך האב זי נאכגעקוקט.
  
  
  אקעי, האב איך מיר געזאגט, זי איז א שוואכע טיניידזשער. זי איז אַ רוסישע אַגענט אויף אַ מיסיע. מע ן הא ט ז י באפויל ן צ ו צוגאנג ן צ ו מי ר — װא ס אי ז אי ם געלונגע ן — או ן מי ך דערהרגענען . נו, אויב זי געפרוווט, איך וואָלט טייטן איר ערשטער.
  
  
  מיר האָבן געטראָגן אַקו אויף מיין סקוטער, און ווען סאָניאַ איז געווען דרייווינג, איך דראַגד זיי צו די דאָרף.
  
  
  עס איז געווען פּיינפאַלי פּאַמעלעך. דער סקוטער קוים האט גענוג מאַכט צו שלעפּן אַלע דעם גאַנג פּלוס דריי מענטשן.
  
  
  אי ך הא ב באשלאס ן צ ו דערצײל ן ד י שטעטלע ך װעג ן ד י טויט ע בערן . לויט ווי איך פארשטיי פון די עסקימאָס, וועלן זיי אונז פאָרשלאָגן כּמעט אַלץ וואָס מיר דאַרפֿן, אויב מיר געבן זיי די בערן.
  
  
  מי ר זײנע ן שוי ן געװע ן אויפ ן װע ג ארו ם א שעה , װע ן אי ך הא ב געזע ן עפע ס קומ ט פו ן דאר ף אי ן אונדזע ר ריכטונג . איך פארשטאפט און געגאנגען צוריק צו די רגע סקוטער וואָס אַקו איז געווען סטראַפּט צו. איך האָב זיך אַרײַנגעכאַפּט אין זײַן קעשענע און אַרויסגעצויגן דעם ריכטיקן זשורנאַל פֿאַר מײַן ביקס. מי ט א אנגעלאדענע ר װינטשעסטער ׳ או ן ד י מאגאזינע ן פו ן אנדער ע צװ ײ ביקס ן אי ן ד י קעשענעס , הא ב אי ך זי ך צוגעגרײ ט צ ו דע ר סקוטער , או ן געװאר ט אוי ף װא ס ע ס װע ט געשען .
  
  
  דרײַ הונט שליטן זײַנען אָנגעקומען. אויף יעדן שליטן איז געזעסן אן אסקימא־פרוי און א מאן האט געפירט. דער שליטן האט זיך אפגעשטעלט אויף אונדז לינקס, דער צווייטער רעכטס. דע ר דריטע ר הא ט זי ך אפגעשטעל ט גלײ ך פא ר אונדז .
  
  
  דער שליטן־טרײבער אויף מיר לינקס האט געהאט א ביקס אין דער העק. ער האט געשמײכלט מיט זײן ברײטן פלאך פנים. דערנאך איז ער אראפ פון שליטן און איז צו מיר צוגעקומען. די הינט האבן געבילט און געגרמט אײנער דעם אנדערן. די װײבער האבן געקוקט אויף סוניע מיט נײגעריקײט.
  
  
  דע ר מאן , װעלכע ר אי ז צוגעקומע ן מי ר הא ט געטראג ן א פוטער ן רעקל . איך האָב געזען אַז זיין ביקס איז אַן אַלט ענפיעלד 303. זיין טונקל פּנים איז געווען ליידיק ווען ער יגזאַמאַנד ביידע די סקוטערז און די ויסריכט איידער ווענדן זיין מאַנדל-שייפּט אויגן אויף מיר.
  
  
  ער האט געפרעגט: "אמעריקאנער?" ער האט געהאט א טיפע קול.
  
  
  כ'האב געכאפט. — דער פארװאונדעטער איז מיט אונז.
  
  
  ער האט געקראכט און געענטפערט. — מיר האבן געהערט שיסערייען. כ׳האב װידער א נײד געטאן. "עס זענען דאָרט דרייַ פּאָליאַר בערז. טויט. איר קענען קויפן זיי. מיר ווילן נאר העלפן דעם פארוואונדעט״.
  
  
  איצט האט ער ברייט געשמייכלט און געוויזן די פערד ציין. ער האט געהאט א פנים וואס האט קיינמאל נישט עלטער. ער קען האָבן געווען צווישן 26 און 66 יאר אַלט. ע ר הא ט עפע ס געבומע ן צ ו ד י אנדער ע אי ן א שפראך , װא ם אי ך הא ב פריע ר קײנמא ל ני ט געהערט .
  
  
  דרײַ פרויען זענען אַרויסגעשפּרונגען פון שליטן. זיי כאַבעד שווער צו אַקו אויף די רגע סקוטער און גענומען זאָרגן פון אים.
  
  
  מי ט דע ר היל ף פו ן ד י עסקימא ן האב ן מי ר אקו ם איבערגעגעבן , אוי ף אײנע ם פו ן ד י שליטן . דער שאָפער האָט זיך אומגעדרײט דעם קאָלעקטיוו און איז צוריקגעפאָרן צום דאָרף. סאָניאַ און איינער פון די פרויען זענען מיט זיי.
  
  
  דער מאן מיט די פערד׳ס צײן האט אנגעװיזן הינטער מיר. ― איר פֿירט אונדז צו די בערן?
  
  
  "יא," איך געזאגט. דער מאן האט אויסגעזען דערשטוינט ווען איך האב אנגעהויבן דעם סקוטער. אבער דער געזונט פון די מאָטאָר איז באַלד דערטרונקען געווארן דורך די בילן פון הינט. װע ן אי ך הא ב זי ך געגרײ ט צ ו פארן , הא ב אי ך געקוק ט צ ו ד י בערג . .. און געשפּאַנט.
  
  
  אין שפּיץ פון דעם בערגל איך געזען די סילאַוועט פון אַ מענטש קעגן דעם הימל. ער האט געהאט מיט זיך א הונט שליטן. דער מאן האט א קוק געטאן אויף אונדז מיט א באנאקולאר.
  
  
  דערנאָך איך איינגעזען אַז עס איז געווען ניט נאָר טראגט נאָך אונדזער שטעג.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 10
  
  
  
  
  
  װע ן ד י בערע ר קערפער ס האב ן זי ך דערגרײכ ט אי ן דארף , אי ז שוי ן געװע ן פינצטער . אי ך הא ב געוװסט , א ז דע ר אנפירע ר פו ן דע ם שבט , הא ט געהײס ן לאק . די איבעריקע פֿון דעם שבט זײַנען געװען לאָק׳ס זין מיט זײערע װײַבער, און זײערע זין מיט זײערע װײַבער. דע ר ישוב ה אי ז פא ר ז ײ נא ר געװע ן א צײטװײליקע ר װאוינ ־ ארט .
  
  
  נעבן די רויכעס זענען געווען אכט איגלועס. איינער פון די איגלאָס איז געווען גרעסער ווי די דורכשניטלעך משפּחה היים. דאָס איז געווען אַ מין קהילה־צענטער, וווּ קינדער האָבן געשפּילט און מענער און פֿרויען האָבן זיך אויסגעביטן מיט רכילות. דאר ט הא ב אי ך געטראפ ן לאק .
  
  
  ער האט אויסגעזען הונדערט און פופציק יאר אלט. ע ר הא ט ניש ט גערעד ט ענגליש , אבע ר זײ ן זון , װעלכע ר הא ט אנגעפיר ט ד י גרופ ע װא ם אי ז געקומע ן צ ו אונד ז אי ז געװע ן א איבערזעצער .
  
  
  ס'איז געווען הייס און פייַכט אין דער איגל. ברענענדיקע ליכט האבן צוגעשטעלט דאס איינציקע ליכט. אלט ע פרויע ן זײנע ן געזעס ן צ ו ד י װענט , או ן גענאג ן ד י הויט ן ז ײ פארװײכערן .
  
  
  זיי האָבן מיר געפֿינט וואַלפיש בוימל און רוי פיש, און איך געגעסן. די עסקימאָס האָבן אַ קוק געטאָן אויף מיר מיט אַ קליין, שפּאָטנדיקער נײַגעריק.
  
  
  אין אַלגעמיין, דער יגלאָ האָט געשמעקט מיט מאַזלדיק שווייס, ליכט וואַקס און בער שמירן. ד י ליכטע ר װארפ ן א טאנצנדיק , פלעקנדיק ן ליכט . זיצנדי ק אי ן דע ר פעל ד נעב ן לאק , הא ב אי ך צוגעקוק ט ד י פרויען . די עלטערע צײן זײנען כמעט אין גאנצן אויסגעשפארט געװארן פון קײען די הויט.
  
  
  בשעת איך האב געגעסן, האב איך געהערט צוויי זאכן. אַקו האָט באַקומען די בעסטער זאָרג וואָס די מענטשן קען צושטעלן. מע ן הא ט געשטעל ט דע ר פוס , ד י ביס ן פארבאנדיזירט , או ן ד י פני ם אי ז געװע ן געשטאפט . פון קורס זיין ווונדז וועט היילן און אַקו וועט צוריקקריגן. איך האָב אויך געהערט, אַז סאָניאַ איז געווען אַזוי מיד, אַז זי איז איינגעשלאָפן אין איינעם פון די איגלאָס.
  
  
  דער זון פון לאק האט געהייסן דראק. ער האט זיך אװעקגעזעצט אנטקעגן מיר און א קוק געטאן אויף מיר. ער איז געווען נייגעריג ווי א קינד, אבער ס'איז נישט געווען קיין קינדעריש אין אים, און ער האט אויסגעזען שטאלץ מיט דעם וואס ער רעדט ענגליש.
  
  
  "איך בין געווען אין אַנטשאָראַגע," ער האט געזאגט, רייזינג זיין קאַסטן. "איך געגאנגען צו אַנטשאָראַגע מיט עטלעכע מיטגלידער פון מיין משפּחה."
  
  
  איך האָב אַרײַן אין מויל נאָך אַ ביסל רויען פֿיש. "ווי לאנג ביסטו שוין דא?"
  
  
  ער האט אויפגעהויבן די שמוציקע פינגער. 'זעקס חדשים. לאַנג גענוג צו לערנען אמעריקאנער, רעכט?
  
  
  איך האב געשמײכלט און געמײנט. — דו האסט עס גוט אויסגעלערנט.
  
  
  ער האט צוריק געשמײכלט און װידער ארויםגעװיזן די פערד־צײן. ער האט זיך ארומגעקוקט. אן אפשטעל האבן אלע װײבער געשמײכלט און געקלאגט.
  
  
  דערנאָך האָט לאַק גערעדט. דראָק האט אויפמערקזאם צוגעהערט, נאך א שמײכל. װען דער טאטע האט געענדיקט רעדן, האט גארס װידער א קוק געטאן ארום דער נאדל. ענדליך האט ער זיך אויסגעדרייט צום בליק צו דער יונגער מיידל, וואס זיצט אין די עק פון דער ריי קייענדיגע פרויען. זי איז געװען שײן, ארום זעכצן, האב איך געטראכט, מיט א גלאַטע הויט און מיט א פריילעכן שמייכל. ז י הא ט דערזע ן דראק ן קוק ט אוי ף אי ר או ן הא ט געשעעמ ט געבויגן .
  
  
  גאָרסע האָט זיך װידער צו מיר געקערט. ״מיין טאטע האט דריי טעכטער. עס זענען נאָך קיין פאַוואָריטעס. ער האָט אָנגעוויזן אויף דער יונג מיידל. "זי איז די יאַנגגאַסט." ער האט מיך געשלאגן אין דער האנט. - זיי ווי איר. זיי לאַכן פון דיר. איר קלייַבן ווער איר ווילט, אָבער עס איז בעסער צו זיין יונג."
  
  
  איך האב געקוקט אויף דער מײדל. זי האט נאך שוידערלעך אראפגעלאזט דעם קאפ, נאר א קוק געטאן אויף מיר. זי האט דאן אויפגעהויבן איר װײזפינגער צו די ליפן און געכײכט. די װײַבער פֿון בײדע זײַטן פֿון איר האָבן אױך געקײַכט, װי אַלע אַנדערע אין איגל.
  
  
  איך האָב קיינעם נישט געוואָלט באַליידיקן, בפֿרט נאָך דער האָספּיטאַלקייט פֿון די עסקימאָס. ז ײ האב ן אונד ז באשיצ ט , באהאנדל ט אקו ס װאונדן , מי ך געפיטער ט או ן מי ר איצ ט אנגעבאט ן אײנע ר פו ן זײער ע מײדלעך .
  
  
  איך געזאגט, "דאנק איר פֿאַר די טריביוט, גאָרסע. ביטע דאַנקען דיין פאטער אויף מיין נאָמען. איך מוז אָבער אָפּזאָגן. איך האב שוין עמעצן״.
  
  
  ער האט אויפגעהויבן די ברעמען. — מאָגער מיט דיר? כ’האָב געכאַפּט, צוגעקוקט און געוואַרט, אַז דראָק זאָל איבערגעבן לאָק'ס ענטפֿער. דער אלטער האט צוגעהערט שטילערהײט, קוקנדיק אויף מיר. דערנאד האט ער זיך געפרעגט און עפעם געקראצט צו דראק.
  
  
  דראָק האט װידער צו מיר געשמײכלט. "מייַן פאטער פארשטייט נישט וואָס איר האָט אויסדערוויילט צו זיין אַזוי בלאַס און דין." עסט נישט פלייש. ער האט א ניד געטאן צום יונגן מײדל. — זי האט א סך פלײש. וועט דיך וואַרעם אַרויף אויף אַ קאַלט נאַכט. זי גיט דיר פילע קינדער.
  
  
  זי איז יונג, פילע יאָרן פאָרויס.
  
  
  דאַנקען ווידער פֿאַר די פאָרשלאָג, אָבער איך האָבן שוין אויסדערוויילט. ”
  
  
  ער האט אויפגעהויבן די פלײצעס.
  
  
  גאָרסע האָט געהאַט אַן ענפיעלד ביקס, די האַנט נאָך אויף דער באַט. יעצט האב איך געפרעגט: דראק, וויפיל ביקסן זענען דא אין דארף?
  
  
  "ניט איינער," ער האט שטאלץ. — איך האב א ביקס. איך בין א גוטער שוטער. איך בין דער בעסטער שוטער אין אַלע פראָזען לאַנד.
  
  
  — הלװאי װאלט איך עס געקאנט גלויבן. כ׳האב מער נישט געדארפט בעטן. דער בלויז וועג צו נעמען די ביקס פון זיין הענט איז דורך זיין מעס.
  
  
  האט לאק װידער עפעס געזאגט צו דראק. א לאנגע שטילקייט איז געווען איידער דראָק האט מיר געגעבן דעם אָנזאָג.
  
  
  — מײן פאטער, ער האט געזארגט. איר גיט אונדז צוויי בער סקינס, און די פלייש פון די יונג אַנימאַלס איז גוט, אָבער איר טאָן ניט נעמען די טאָכטער. ער ווייסט נישט ווי צו באצאלן פאר מתנות.
  
  
  כ׳האב זיך אװעקגעזעצט, ארויסגענומען א פעקל ציגארעטן און יעדן אײנעם אנגעבאטן פארן פאטער און זון. זײ האבן בײדע גענומען און אנגעצונדן א ציגארעטל. דראָק האָט זיך געכאַפּט נאָכן ערשטן צייכענונג, אָבער האָט אָנגעהאַלטן.
  
  
  איך געזאגט, "זאג לאַק ער קען באַצאָלן מיר אויב ער וויל." איך וואָלט ווי צו וויסן צי ער, אָדער איר, אָדער ווער עס יז אַנדערש אין דיין ישוב האט געזען ווער עס יז אנדערע ווי אונדז אין די לעצטע וואָך אָדער חודש. .. פרעמדע.
  
  
  דראָק האָט עס איבערגעזעצט צו זײַן טאַטן. ם׳איז געװארן א לאנגע שטילקײט. דער אַלטער האָט זיך געכאַפּט. גאָרסע האָט געווארט מיט מורא. ענדליך האט דער אלטער א שאקל געטאן מיטן קאפ און עפעס געמורמלט.
  
  
  "ער האָט גאָרנישט געזען," האָט דראָק געזאָגט, "אָבער ער איז זייער אַלט." ער זעט שוין נישט גוט. איך האב געזען פרעמדע.
  
  
  איך האָב זיך צוגעבויגן. - 'יא?'
  
  
  דראק האט אראפגעלאזט די אויגן. ער האט געהאלטן פאר זיך די האלב־פאררויכערטע ציגארעט און געקוקט אויף איר מיט דער נאז. ער האט געװאוםט, אז איך און זײן פאטער קוקן אים נאענט. ער איז געווען דער צענטער פון ופמערקזאַמקייַט און ינדזשויד עס. "יא," ער האט ענדלעך. "איך זען מענטשן. שטענדיק מיט שליטן און הינט. שטענדיק ווייַט אַוועק.
  
  
  ― װאָס האָבן זײ געטאָן, די דאָזיקע מענטשן?
  
  
  ע ר הא ט פארצויג ן ד י ליפ ן או ן װײטע ר געקוק ט אוי ף דע ר ברענענדיקע ר ציגארעט . 'גאָרנישט.'
  
  
  "זיי מוזן האָבן געטאן עפּעס," איך אַבדזשעקטאַד. 'וואס?' דראָק האָט צוגעבראַכט די פּאַפּיראָס צו די ליפּן און אַרײַנגענומען דעם רויך. ער האט ארויסגעבלאזן דעם רויך אן ארײננעמען. - איך טראַכטן זיי זענען אין די בערג. און זײ האָבן געקוקט דורך אַ באַנאַקיאַלער אױף דער נאָדל.
  
  
  "דעמאָלט האָבן זיי געקוקט אויף דעם ייִשובֿ."
  
  
  'יא. איך גלויב.'
  
  
  'ווי זענען זיי אנגעטאן? זיי האבן געטראגן עפעס א מונדיר?
  
  
  נאך אמאל האט גארס לאנג געװארט פארן ענטפערן. ער האט אויסגעשטרעקט די אונטערשטע ליפ און געהאלטן די אויגן האלב פארמאכט. "איך האָב דאָס ניט געזען," האָט ער צום סוף געזאָגט. ער האט אויפגעהויבן די פלײצעס. “זיי שטייען אויף אַ בערגל און קוקן דורך אַ באַנאַקיאַלער. זיי זענען צו ווייַט אַוועק צו זען וואָס זיי טראָגן.
  
  
  איך האָב אױסגעטאָן די פּאַפּיראָס. — גארסע , קענסטו פרעגן אײַער טאַטן , צי עס וואָלט געווען גוט , אַז איך זאָל ברענגען איינס פֿון די בער ? איך וויל עס א ווײַל באָרגן, אָבער איך וועל עס צוריקקערן.
  
  
  דראָק האָט עס איבערגעזעצט צו זײַן טאַטן. לאק האט זיך א ניד געטאן און עפעס א דונער געטאן צו איינע פון די װײבער. ז ײ האב ן געבראכ ט א בער ע הויט , או ן ז ײ אויסגעלײג ט פאר ן מיר .
  
  
  — האט גארס געפרעגט: — װאו גײםטו?
  
  
  "איך בין געגאנגען צו פאַרלאָזן דעם דאָרף פֿאַר אַ בשעת." אבער עס איז עפּעס איך מוזן טאָן ערשטער." אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעלט , מי ט ד י פעל ע אי ן ד י הענט . ― אַ דאַנק פֿאַר דײַן האָספּיטאַליטעט, דראָק. קען איר דאַנקען דיין פאטער אויף מיין נאָמען?
  
  
  איך לינקס דער יגלו און געגאנגען צו ווו די סקוטערז און גאַנג זענען פּאַרקט. סאָניאַ און אַקו ס פּיסטאַלז זענען דאָרט. ס'האט מיר גענומען א האלבע שעה ארויסצונעמען אלע מאגאזינען פון מיינע רוקן און אויסלעשן די שיסעריי פון די קארטראדזשן. אַמאָל דאָס איז געשען, האָב איך אַרײַנגעלייגט די מאַגאַזינען וואָס איך האָב געטראָגן אין די ביקסן. איצט זענען געבליבן בלויז צוויי ביקסן, וואס האבן געקענט שיסן. מייַן ווינטשעסטער און גאָרסע ס אַלט ענפיעלד.
  
  
  כ׳האב אראפגענומען די װילהעלמינא פון דעם כאלטער, ארויסגעצויגן דעם לײדיקן לוגער־זשורנאל און אים פארביטן מיט א פולן מאגאזין. פֿון אײנעם פֿון די באַקפּאַקקעס האָב איך אַרױסגענומען אַ ספּער זשורנאַל פֿאַרן האַרט־פֿאָר און עס אַרײַנגעלייגט אין קעשענע. אי ך הא ב דא ן אויסגעמאכ ט אײנע ם פו ן ד י רוקנבאק ן או ן אי ם אנגעפיל ט מי ט שפראצ ן או ן דעטאנאטארן . אויף שפּיץ איך שטעלן אויף אַן עקסטרע פּאַרק און אַ ערשטער הילף קיט. איך דעמאָלט שטעלן אויף די באַקפּאַק און אַדזשאַסטיד די סטראַפּס צו מאַכן עס באַקוועם.
  
  
  איך האב גענומען מיין שווער דרייוו און פארלאזט דעם ישוב, ווארפערענדיג די בינאקולאר איבער מיין לינקע פלײצע. איך מענט די לעצט דעסטיניישאַן. איך בין געגאנגען צום בערגל וואו איך האב געזען א מענטש מיט א שליטן.
  
  
  איך בין האַלב. איך האָב געטראַכט אַז עס וועט נעמען מיר כּמעט אַ שעה צו באַקומען דאָרט. יעדע צען מינוט האב איך זיך אפגעשטעלט, אויפגעהויבן מיין בינאקולאר זיך ארומצוקוקן.
  
  
  אויב דער מענטש איז געווען נאָך אַרום, איך וואָלט נישט וועלן צו זיין אַמבאַסיד.
  
  
  וואָס די כינעזער האָבן זיך באַהאַלטן, עס איז געווען דאָרט - איך פּעלץ עס. פארוואס אַנדערש מאָניטאָר די ייִשובֿ? פארוואס זענען די סקוטער נאכגעגאנגען? פארוואס איז די אמעריקאנער באזע חרובֿ געווען?
  
  
  די פּאָליאַר בער פוטער איז אלנגעוויקלט אַרום מיין טאַליע. ווייַל פון דעם און די וואָג פון די באַקפּאַק, איך אָפט האָבן צו רו. עס האָט געדויערט מער ווי איך געדאַנק צו באַקומען צו דער ערשטער בערגל. עס האָט געדויערט כּמעט דריי שעה.
  
  
  איך בין פּאַמעלעך ארויף אויפן בערגל. װײטע ר זײנע ן געגאנגע ן אי ן ד י בערג , נא ך צװ ײ בערגלעך . עס איז נישט געווען אַ אַראָפאַנג קריכן, אָבער אַלץ איך איז געווען ווערינג עס מיד. ווען איך ענדלעך דערגרייכט דעם שפּיץ פון דעם בערגל, איך רעסטיד. איך האב זיך אװעקגעזעצט און ארויפגעלײגט דעם קאפ אין די הענט.
  
  
  א לײכט ן װינטל , קאל ט װ י דע ר טויט־אטע ם אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעל ט או ן אונטערזוכ ט ד י געגנט . דער ווינט איז ניט געווען גענוג צו באַהאַלטן אַלע שפּורן. דער מענטש מיט זיין הונט מאַנשאַפֿט האט צו לאָזן שפּור. די שפּורן וועלן מיר ווייזן וואו ער איז געגאַנגען ווען ער איז אַוועק פונעם בערגל.
  
  
  אי ך בי ן געגאנגע ן אי ן האלבעקרײז , שטודיר ט ד י ערד . און דאָס זענען נישט די שפּור וואָס איך ערשטער געזען, אָבער הונט עקסקרעמענט. דערנאָך האָב איך געזען די שפּורן פֿון שליטן. איך האב אויסגערעכנט די ריכטונג און נאכאמאל געלאפן ווייטער.
  
  
  איך בין געלאפן צווישן די שינעס פון די שליטן. ז ײ האב ן געפיר ט צ ו דע ר צװײטע ר זײ ט פו ן נעקסטע ר בערגל , או ן ארו ם דע ם דריט ן בערגל , צ ו ד י בערג . ד י שפור ן זײנע ן געגאנגע ן א ן גרינג ן װעג , צװיש ן ד י בערג , דור ך א שמאל ן פעל ד או ן ארום , ארום , פו ן א שמאל ן בארג . און דאַן בין איך אַרײַן אין אַ לאַנגן טאָל אַרומגערינגלט מיט בערג אַזוי הויכע, אַז די שפיץ האָט מען ניט געקענט זען.
  
  
  עס האט אויסגעזען ווי א ניטל קארטל. דא און דארט זײנען געװאקסן אײזיקע פינעס. א שטראם האט געברויזט אין מיטן טאל, אפנים האבן די הויכע בערג נישט געלאזט דורכדרינגען די טויטליכע ארקטישע ווינטן. עס איז דא געווען כאטש דרייסיג גראד ווארעמער.
  
  
  ד י שליטן־שפור ן זײנע ן געגאנגע ן דור ך דע ם טאל , או ן זי ך מי ט זי ך מיטאמא ל אפגעשטעלט . איך געגאנגען דורך זיי און געקומען צוריק צו קאָנטראָלירן עס. איך האָב זיך אַראָפּגעכאַפּט, קרימענענדיק. די שפורן האבן זיך אפגעשטעלט און פארשװאונדן. עס איז געווען ווי דער שליטן, הינט און מענטש זענען פאַרשווונדן פון דער ערד.
  
  
  אייז באָמבע נול אנגעהויבן צו היץ אַרויף.
  
  
  
  
  קאפיטל 11
  
  
  
  
  
  אי ך הא ב זי ך ארומגעקוק ט מי ט פארװאונדערונג . די בערג זענען געווען הויך, אָבער נישט טיף. איבער די דאזיקע בערג איז געלעגן דער ארקטישער ים מיט איר שטענדיקן אייז-בלאַט, דער גרעסטער גלעטשער אין דער וועלט, וועלכער האט זיך כסדר באוועגט און צעשמעלצט. אבער דער דאזיקער טאל איז געװען א טרוקענע לאנד. פאַרפרוירן, יאָ, אָבער נאָך עס איז געווען ערד, נישט ייַז.
  
  
  עפעס איז דער שליטן פארשוואונדן געווארן. איך האב ארויסגענומען פון מיין קעשענע א שמאלע פלאש ליכט און זיך געקניפט וואו די שינעס האבן זיך פארענדיקט. איך האב זיך גוט ארומגעקוקט. עס איז געווען ווי זיי זענען ממש אפגעשניטן.
  
  
  "לאָמיר!" — האב איך געזאגט הויך.
  
  
  איך האב נישט געוויסט וואס דאס מיינט, אבער איך האב געמוזט דערוויסן. איך האָב אָפּגעװונדן דאָס בערעלע פֿון מײַן לענדן און עס אַרײַנגעפֿאַלן אין שניי. איך פּעלץ ווי איך וואָלט האָבן צו וואַרטן אויב איך ווילן צו אַנטדעקן עפּעס. דער שליטן איז פּלוצלינג פאַרשווונדן און פּונקט ווי פּלוצלינג ווידער ארויס. אויב דער נס וואָלט פּאַסירן, איך וואָלט זיין דאָרט.
  
  
  איך האב געשאקלט די בערן הויט צו דעקן מײַנע שפורן און בין אַװעקגעגאַנגען פֿון װוּ די שליטן־שפּילן האָבן זיך פֿאַרענדיקט. איך בין געגאנגען א װײל, דערנאך האב איך זיך אפגעשטעלט. איך האָב אַראָפּגענומען מײַן ביקס און די באַנאַקיאַלער פֿון דער פּלייצע, אָנגעשלאָגן דעם רוקן־פּאַק און זיך אויסגעשטרעקט אויפֿן מאָגן אונטערן בערן־הויט.
  
  
  איך האָב געווארט, פאָוקיסינג מיין באַנאַקיאַלערז אויף דעם אָרט ווו די שליטן טראַקס געענדיקט. א שעה איז דורכגעגאנגען. עס איז געווען גאַנץ וואַרעם אונטער די בערז הויט. איצט איך פֿאַרשטיין ווי פּאָליאַר בערז קענען שווימען אין די ייַזיק וואסערן פון די אַרקטיש ים. נאך א שעה איז דורכגעגאנגען. איך האָב זיך כּמעט דערשטיקט. און דעמאָלט לעסאָף עפּעס געטראפן.
  
  
  כאָטש איך האָב באמערקט דעם נס דורך אַ באַנאַקיאַלער, איך קען קוים גלויבן עס. דער אָרט ווו די טראַקס געענדיקט איז געווען דער ברעג פון די לוקע. אָבער דאָס איז נישט געווען קיין פּראָסט לוקע. א שטיק ערד האט זיך אויפגעהויבן, אנטפלעקט א גאפנדיקע הייל. איך האב צוגעקוקט מיט אפען מויל. די ריזיקע טיר, קרעכנדיק און געמאָלט, האָט זיך געהויבן ווייטער און ווייטער, גענומען מיט זיך פאַרפרוירענע שניי און אייז, זיך פאַרוואַנדלט אין אַ גאַפּנדיקער מאַמע פיר מעטער הויך און ווייניגסטנס צוויי מאָל אַזוי ברייט. פֿון לאָך זײַנען געקומען קלאַנגען, קלאַנגען פֿון האַמערס און קלאַפּן. .. די מעקאַניזאַמז וואָס זענען געבויט דאָרט. איך האב דערזען א לאנגן אײזיקן שיפּוע, װאם האט אראפגעפירט פון דעם לאך. עס איז נישט געווען אַראָפאַנג, אפֿשר אין אַ ווינקל פון 30 דיגריז, אָבער עס האט געפירט אין פינצטערניש און איך קען נישט זען עפּעס אַנדערש.
  
  
  ווארעמע לופט האט געבלאזן פון לאך, איך האב עס געפילט אויף מיין האלב פארמאכטע פנים. דער שניי ארום דעם לאך האט אנגעהויבן צעשמעלצן, אבער ווען די ריזיגע טיר איז נאכאמאל פארמאכט געווארן, האט דער שניי ווידער שנעל געפרוירן און געהאלפן באהאלטן דעם ראנד פון דער טיר.
  
  
  דערנאָך, איך געהערט אַ הויך גרינדינג געזונט אויבן די ראַש ונטערערד. איך האָב זיך צוריק אַרײַנגעכאַפּט אין דער שוץ פֿון דער בערד, קוקנדיק דורך מײַן באַנאַקיאַלער. דאָס קריקינג איז געקומען פֿון אַ שליטן, וואָס נײַן הינט האָט געצויגן. זיי זענען געווארן קענטיק אויף די שיפּוע און אַ מאָמענט שפּעטער סליפּינג אַריבער די שניי. מי ט א פריש ן גריצע ן או ן קריק ן הא ט זי ך אנגעהויב ן פארמאכ ן ד י ריזיק ע טיר . עס איז געווען אַ הויך זיפץ, ווען די טיר האט אַ קלעפּיק פֿאַרמאַכן אַלע די פּלאַצן. איך האב ארויפגעווארפן די בינאקולאר פון דער טיר אויפן שליטן.
  
  
  אויפן שליטן איז געװען בלויז אײן מענטש. ער איז געגאנגען צו א טאל צװישן הויכע בערג, ארום צװײ הונדערט יאר װײט. ער האט דערגרײכט צום טאל און אפגעשטעלט די הינט. איך האָב געזען ווי ער כאַפּט די באַנאַקיאַלער און האָט אָנגעהויבן גיין אויפן שיפּוע.
  
  
  אי ך בי ן שוי ן געװע ן אוי ף ד י פיס , נא ך באדעק ט מי ט דע ר בערעזע . איך בין געלאפן, זיך איבערגעבויגן, צום שליטן דרייווער. איך האב אים קלאר געזען און באמערקט אז ער איז א כינעזער וואס טראגט א ברוינע פאלקסארמיי מונדיר. איך האב שוין נישט געצווייפלט. איך געפונען אַ כינעזיש קאָמוניסט באַזע. איצט אַלע איך געהאט צו טאָן איז צו באַקומען דאָרט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק געקריכ ט צ ו ד י הינט . ד י צװ ײ חױת ן האב ן זי ך געברומט . די אנדערע האבן געװארט אן אינטערעס. דער כינעזער זעלנער איז איצט געשטאנען אויפן בערגל, געקוקט דורכן באנאקולאר אויפן עסקימא־ישוב װײט אונטן.
  
  
  איך בין געגאַנגען אַרום די הינט און אַראָפאַנג אויפן בערגל. בערך האלב וועג האב איך אראפגעווארפן די בערן הויט און אראפגענומען די רוקן פון די אקסלען. איך האב פארזיכטיג געשטעלט דעם שווערן דרייוו אויפן שניי.
  
  
  איך האָב זיך געצויגן מיט דער אַקסל און הוגאָ, מײַן סטילעט, האָט זיך אַרײַנגעגליט אין מײַן האַנט. איך בין קריכן אויף אַלע פיר. ווען איך בין געקומען צו די שפּיץ איך איז געווען אויג הייך מיט די זעלנער 'ס ניז. ער האט געטראגן לעגינגז. אי ך בי ן געװע ן אזו י נאענט , א ז אי ך הא ב געקענ ט דערזע ן ד י רינגע ן דור ך װעלכ ע ד י שפײז ן זײנע ן געװע ן געפאדעט . אי ך הא ב מי ר אונטערגעצויג ן ד י פיס , או ן שטילערהײ ט זי ך אונטערגעטונקען .
  
  
  די הינט האָבן מיך געהערט אָדער געשמעקט ווען איך בין צוגעגאַנגען צום סאָלדאַט. דאס גערודער האט זיך אויפגעהערט און דער גאנצער פעק האט אנגעהויבן בילן. דער זעלנער האט זיך אומגעדרײט.
  
  
  איך בין געווען רעכט הינטער אים, הוגאָ אין מיין האַנט. כ׳האב געפלאנט צו אים צוגײן און אים דורכשניידן האלדז. איך האָב אים אַרומגענומען דעם האַלדז, אָבער ער איז געפֿאַלן אויף די קני, זיך איבערגעקערט אויפֿן רוקן און געזוכט זײַן דינסט־רעוואָלווער. קײנער פֿון אונדז האָט גאָרנישט געזאָגט, נאָר ער האָט געגראַנטלט מיט מי, װען ער האָט אױסגעטאָן דאָס לעדערענע שפּעלטל פֿונעם כאָלטער.
  
  
  איך בין אויף אים געפאלן און געכאפט די האנט וואס האט געזוכט דעם רעוואלווער. איך האב אויפגעהויבן דעם סטילעט און געצילט אים אין האלדז. ער האט זיך ארומגעדרײט מיט בהלה אין די אויגן. הוגאָ ס בלייד האט דורכגעקאָכט זיין אַקסל. איך האב ווידער ארויסגעצויגן דאס מעסער. די כינעזער האבן געשריגן פון ווייטאג און זיך אומגעקערט. זיין האַנט איז אַנטלאָפן פון מיין כאַפּ און ער האט איצט די בלאַט פון זיין כאָלסטער אָפן.
  
  
  איך האב גענומען הוגא אין דער האנט, אויפגעהויבן די האנט און שנעל אראפגעלאזט דאס מעסער. דאָס מאָל איך שלאָגן די האַלדז. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך ארוי ס פו ן ד י שװעלן , או ן ד י הענ ט האב ן זי ך אראפגעלאזט . אײנע ר פו ן ד י הינט ן הא ט מיטאמא ל געװײל ט מי ט טרויעריק , אויפגעהויב ן ד י נאז . ד י אנדער ע האב ן זי ך נאכגעפאלגט . דער קערפער אונטער מיר האט זיך א מאמענט געציטערט, דערנאך האט זיך געפרוירן.
  
  
  צופיל בלוט איז באפרייט געווארן. עס האָט געדויערט צו לאַנג. ס׳אי ז געװע ן א פארשלאפענער . איך האב זיך אויפגעשטעלט און אפגעווישט דעם סאלדאטן'ס הויזן הוגא. איך האב נישט געוואלט אויסשטרעקן מיין קערפער, אבער איך האב געוואוסט אז איך דארף א מין מונדיר צו דורכגיין דעם לוקע. איך האב זיך ענדליך באזעצט אויף דעם מאן׳ס גאםן און זײן רעקל. װע ן אי ך בי ן געװע ן פארטיק , הא ב אי ך אויפגענומע ן ד י בערע ן או ן אי ם דערמיט צוגעדעקט . דערנאָך איך גענומען מיין באַקפּאַק, באַנאַקיאַלערז און שווער פאָר און ראָולד אַראָפּ צו די ומרויק הינט.
  
  
  דער פירער, אַ שטאַרקער כאַסקי, האָט געביסן מיין פוס און געפּרוּווט אָנכאַפּן מיין האַלדז. כ׳האב אים געשלאגן אויפן קאפ.
  
  
  'אָפּשטעל! צוריק! — האב איך אים געבראכן.
  
  
  ע ר הא ט זי ך גענומע ן א טריט , דא ן הא ט ע ר מי ך װידע ר אטאקירט , גרומענדיק , געזוכ ט צוקומע ן מײ ן שין . מיר געקעמפט פֿאַר מאַכט, דעם הוסקי און איך. שליטן הינט זענען יוזשאַוואַלי האַלב-ווילד; זיי זענען באקאנט צו מאל באַפאַלן און טייטן יומאַנז מאַסיוו.
  
  
  כ'האב געכאפט דעם הונט, אז ער האט זיך אריינגעקראכן אין שליטן. איך האָב אַ פּאַטש געטאָן נאָך דריי הינט, וואָס האָבן געפּרוּווט בייסן די הענט.
  
  
  איך באפוילן. - "אין ריי!" 'ייַלן!'
  
  
  א גרויסער הוסקי איז געזעסן נעבן דעם שליטן און האט צו מיר געווארמלט מיט אויסגעבויגענע ציין. איך געוואוסט אַז אנדערע חיות וועלן נאָכפאָלגן אים ווייַל ער איז געווען דער סטראָנגעסט.
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צו אים און אים אנגעכאפט בײם האלדז. ער האט געקראכט און געפרואװט דרײען דעם קאפ מיך צו בײסן.
  
  
  איך באפוילן. - 'שטיל!' איך האב אים געשטופט צו די פארנט פון די פעק. ער האט זיך דורכגעגליטשט דורכן שניי און געפרואװט צוריק צו מיר. איינער פון די אנדערע הינט האט געפרואווט צו בייַסן די טענדאָן פון זיין צוריק פוס. דער גרויסער הוסקי האט זיך צוגעלונגען אויף אים און געביסן דעם אנדערן הונט אזוי שטארק אויפן אקסעלע, אז עס האט אנגעהויבן בלוטיקן. דער אנדערער הונט האט געשריגן און זיך אפגערוקט.
  
  
  "אין ריי!"
  
  
  מיט אומגליק איז דער גרויסער הוסקי צוגעגאנגען צום קאפ פונעם פאק. ע ר הא ט זי ך אײנמא ל או ן דא ן געדרײט , דע ר קאפ , ארויסגעבראכ ט ד י צײן , או ן געברומט . אבער איצט האט ער געוואוסט אַז איך בין אין באַשולדיקונג. ער האט עס פיינט, אבער ער האט געוואוסט.
  
  
  ווען ער איז געווען אין פּלאַץ, איך געגאנגען צו אים און אויסגעשטרעקט מיין לאָוערד האַנט. זײנ ע מעכטיק ע קין ן האב ן זי ך ארומגערינגל ט מי ט א שנײדער . איך האָב אַרײַן מײַן האַנט אַלץ ווײַטער אין מויל אַרײַן. די קראפט פון זיין ביס האט מיר וויי געטאן. איך האָב געווארט ביז איך פּעלץ זיין מוסקל אָפּרוען. ער האט געהאט צעשפרײט די צײן און איך האב געהאט די האנט אין מויל. ער האט אװעקגעדרײט זײן מאסיווע קאפ און דאס גרעם איז געװארן אין א װײכן גרעם. דאָס געוואָרעניש האָט זיך פאַרוואַנדלט אין קרעכצן.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געשמײכל ט או ן געקלאפ ט זײ ן געדיכטע , װײכע ן האלדז . "גוט יינגל," איך געזאגט ווייך. 'גוט יינגל.'
  
  
  דערנאָך בין איך זיך אומגעקערט צו דער שליטן. כ׳האב גענומען דעם בײטש. — שנעל! 'אייל זיך צו! אייל זיך צו!'
  
  
  די הינט האבן אנגעהויבן רירן. ז ײ האב ן געװאל ט גײ ן גלייך , אבע ר אי ך הא ב ז ײ געפיר ט אי ן א קרײז , געגאנגע ן צ ו דע ר לוקע . ז ײ האב ן געבילט , געגרעםט ן או ן געמאכ ט אלערל ײ קולות , אבע ר ז ײ זײנע ן געלאפן .
  
  
  איך האב זיך צוגעבויגן צו פארדעקן מיין רוקן-זאק מיט דער בער הויט, וואס איז געלעגן אויפן זיץ פונעם שליטן. ווי איך האָב דאָס געטאָן, האָב איך דערזען עפּעס אונטערן פוטער: אַ קליין שוואַרצן קעסטל אין גרייס ווי אַ פּאַק ציגאַרעטן. עס האט זיך אויסגעשטעקט א קנעפל און א געל ליכט האט אנגעצונדן. גארנישט מער. אי ך הא ב אי ם געהאלט ן אי ן אײ ן האנט , או ן מי ט דע ר צװײטע ר הא ב אי ך אי ם געשמײ ט איבע ר ד י קעפ ן פו ן ד י הינט .
  
  
  אי ך בי ן צוגעקומע ן צו ם ארט , װא ו ד י לוקע ר הא ט זי ך געעפנט . איך האב נישט געהאט קיין אנונג ווי אזוי צו עפענען די פארשילטן זאך, אבער איך האב געמיינט אז די שווארצע קעסטל דארף האבן א שייכות מיט אים. עס קען זיין אַן עלעקטראָניש מיטל וואָס סיגנאַלד עמעצער אויף די אנדערע זייַט פון די טיר אָדער געעפנט די טיר. סייַ ווי סייַ, דאָס איז געווען אַלע איך געהאט. פֿון איצט אויף איך געהאט צו שפּילן אַלץ דורך פאַרבינדן.
  
  
  איך האָב געשטעלט דאָס קעסטל פֿאַר מיר און געדריקט דעם קנעפּל. די געל ליכט געקומען אויף און כּמעט תיכף איך געהערט די געזונט פון אייז ברייקינג, נאכגעגאנגען דורך אַ קראַך און כראָמטשען ווען די ריזיק לוקע געעפנט.
  
  
  ד י הינט , א ן א קװענקל , האב ן זי ך גלײ ך ארײנגעטײכ ט אי ן דע ר גאפנדיקע ר הײל . אי ך הא ב געװארפ ן דע ם בײטש , אויפ ן זי ץ פונע ם שליטן , או ן ד י קאפאטע ס פו ן דע ם זעלנע ר רעקל , ארוי ס א װײ ט אראפגעצויג ן איבע ר מײ ן פנים . דער ווייַטער מאָמענט, איך פּעלץ אין מיין מאָגן די געפיל פון אַ וואַל קאָוסטער דערגרייכן זייַן העכסטן פונט און אָנהייבן זייַן אַראָפּגאַנג.
  
  
  די לויפער פון דעם שליטן האבן זיך געשריפט אויפן שיפלעכן ווי מיר זענען אראפגעפארן. איך האב געזען אז אונטן ווארט מען אויף אונז.
  
  
  איך האב א ביסל אויסגעדרייט מיין קאפ. א כינעזער זעלנער איז געשטאנען בײ א גרויםן הייבער. איך האב אים געזען אראפלאזן דעם הייבער. די לוקע האט געקראכט און זיך פארמאכט הינטער מיר. ווי נאר די טיר האט זיך פארמאכט, האט דאס געלע ליכט אויפן קעסטל אויפגעהערט צו בלינקן. װע ן אי ך בי ן פארבײ ן דע ם סאלדאט , הא ט ע ר מי ר געשמײכלט . מי ר זײנע ן געקומע ן אי ן א קלײ ן דרײע ן אוי ף רעכט ס או ן זי ך געפונע ן אי ן א אײז־הײל , װא ס ד י װענט ן זײנע ן געװע ן פארשטארק ט מי ט שטאל ן באלקן . דער בייג האָט זיך אויסגעשטרעקט, און די הינט האָבן מיך געשלעפּט ווייטער. ע ס אי ז שוי ן נא ך געװע ן צ ו טונקל , א ז ע ם אי ז געװע ן צ ו זען , אבע ר פא ר מיר , אי ן ד י בוגדענ ע קארידאר , הא ב אי ך דערזע ן א ברענענדיק ן ליכט , דא ן נא ך שליט ן או ן הינט . מיינע הינט האבן אנגעהויבן בילן ווען מיר זענען צוגעקומען.
  
  
  מיין פראָנט כאַסקי געוואוסט וואָס צו טאָן. ער איז געלאפן גלײַך צו די אַנדערע הינט און צום שליטן. װע ן מי ר זײנע ן דערנענטער ט געװארן , הא ט ע ר זי ך פאמעלע ן או ן געצויג ן מײ ן שליטן , צװיש ן ד י אנדער ע צװײ . אלע הינט האבן הויך געבילן אין גרוס. איך האב זיך אראפגעלאזט פונעם שליטן און אויף רעכטס דערזען א טאש מיט רוי פלייש. איך האב געכאפט א פאר שטיקלעך פאר די הינט און זיי אווארפן אויף זיי, פארזיכערט אז דאס גרעסטע שטיק איז צוגעגאנגען צום פירער פון די הוסקי.
  
  
  נאָכן עסן האָבן זיי זיך באַרואיקט. כ'האב געכאפט דעם רוקזאק און אריינגעשטעקט די הענט אין די רימען. דערנאָך איך גענומען די שווער פאָר און געגאנגען צוזאמען די שמאָל קאָרידאָר צו די רעכט.
  
  
  אי ך הא ב װידע ר געהער ט ד י קלאנג ן פו ן טעטיקײ ט אי ן ד י הײלן . די קלאַנגען זײַנען געווען שווער צו דערקענען; איך האב געהערט דאס ברום און קלאפן פון קארס. וועלכער די כינעזער האָבן געטאָן, עס האָט זיי געמוזט נעמען גאַנץ לאַנג עס אויפצושטעלן. זיי וואָלטן נישט באַגריסן אַן אינדרויסן. אבער עס איז געווען איין זאַך אין מיין טויווע. ד י ליכט ן אי ן ד י קארידאר ן אי ן אי ך בי ן אי ן ארײ ן זענע ן ניש ט געװע ן זײע ר ליכטיק .
  
  
  די גאנצע געגנט איז געווען אַ נעץ פון טונעלן און קאַוועס. איך בין דורכגעגאנגען דורך דרייַ קאַוועס וואָס קאַנטיינד גרויס גרין מאשינען וואָס קען אָדער קען נישט האָבן גענעראַטאָרס. דא ן הא ב אי ך דערהער ט א ן אויםערגעװײנלעכ ן קלאנג : דע ר שטילע ר שפריץ . איך בין אַהין געגאַנגען.
  
  
  ווי ווייט איך האב געזען, איז געווען בלויז איין זאך וואס האט מיך אונטערגעטיילט פון אנדערע אין די היילן - מיין רוקן-פאק. ד י מענע ר װא ם אי ך הא ב געטראפ ן זײנע ן געװע ן גו ט באװאפנט , או ן ז ײ האב ן זי ך אל ע זי ך געאײלט . רובֿ פון זיי זענען זעלנער פון די מענטשן ס רעפובליק פון טשיינאַ. זיי האבן מיר כמעט נישט באמערקט. אָבער, איך געפרוווט צו באַהאַלטן מיין פּנים ווי פיל ווי מעגלעך אין די קאַפּטער פון מיין פּאַרק.
  
  
  די ווייכע שפּריצן איז געוואָרן מער אָפּשיידנדיק. איך בין געגאנגען פון איין קארידאר צום אנדערן אין דער ריכטונג פונעם קלאנג. די טונקל לייץ אויף דער סטעליע זענען געווען וועגן צען פֿיס באַזונדער, און איך כּמעט מיסט די אַרייַנגאַנג צו די הייל.
  
  
  דאָס איז געווען דער גרעסטער וואָס איך האָב געזען, גרויס ווי אַ וואַרעהאָוסע און אָנגעפּאַקט מיט זעלנער. אינעװײניק , הא ב אי ך צוגעגרײ ט דע ם שװער ן דרי ב או ן זי ך געצויג ן צ ו דע ר װאנט , נעב ן דע ר טיר .
  
  
  דאָס ליכט איז דאָ געווען ליכטיקער, אָבער, צום גליק, האָבן מיר, צום גליק, ניט געשײַנט אויף מיר, נאָר פֿון אַ הילצערנער דאָק, וואָס האָט זיך אויסגעשטרעקט ביז וווּ די וואַסערן פֿונעם אַרקטישן ים האָבן זיך געשפּריצט. צוויי כינעזער סובמארינען זענען פארמארדירט געווארן ביים דאק, און צוויי רייען מענטשן האבן אראפגעלאדן זאכן פון די שיפלן. ארום דער הייל זענען געשטאנען גרויסע שאכטלעך.
  
  
  אי ך בי ן זי ך פאראויס , אװע ק פו ן דע ר װאנט , זי ך ארויפגעקראכ ן צ ו ד י שאכטע ן או ן זי ך געטוי ט הינטער ן זײ . איך האב געוואלט זעהן ווי די סובמארינען זענען אריין אין הייל. עס איז געווען גרינג. אונטער וואסער לייץ קען זיין געזען צוזאמען די ווענט פון אַ גרויס אַנדערוואָטער הייל דרילד אין די פאַרפרוירן ערד. די סובמארינען זענען אריין אין וואסער. װע ן ז ײ זײנע ן געװע ן גרײ ט צ ו פארן , זײנע ן ז ײ אוי ף דע ם זעלב ן שטיב ן ארוי ם או ן ארוי ס פו ן דע ר הײל .
  
  
  איך האָב געפּרוּווט באַשטימען דעם אָרט פֿון דעם טאָל אין באַציִונג צו וווּ איך בין איצט. אויב איך געווען רעכט, אַלע די קאַוועס און פּאַסידזשיז וואָלט געווען קאַרב אויס פון די בערג וואָס באַשיצן די טאָל. די הייל האט געמיינט צו זיין אויף דער אנדערער זייט פון די בערג, נישט ווייט פון די ברעגעס פונעם ארקטישן אקעאן. אָבער וואָס? וואָס איז געווען דער ציל פון דעם קאָמפּלעקס אָרגאַניזאַציע? פון די אלע היילען און באוואפנטע זעלנער? וואס טוען די כינעזער? דער רעדנער האט געקלאפט און מיין קאפ האט זיך אויפגעהויבן. די מעלדן איז געווען הויך און קלאָר אין כינעזיש: "אכטונג! ופמערקזאַמקייַט! עס זענען צוויי ינוויידערז צווישן אונדז! זיי מוזן זיין געפונען און חרובֿ!
  
  
  
  
  קאפיטל 12
  
  
  
  
  
  Sonya. די אַד גערעדט פון צוויי אַטאַקערז, און די רגע קען נאָר זיין סאָניאַ. די עסקימאָס פֿון ייִשובֿ האָבן נישט געהאַט קיין סיבה צו קומען אַהער, און אַקו איז געווען צו שווער פֿאַרוווּנדעט. ניין, עס האט צו זיין סאָניאַ.
  
  
  זי איז מיר זיכער נאכגעגאנגען. זי האט מעגליך געפונען א טויטן כינעזער זעלנער און עפעס אנטדעקט נאך א אריינגאנג צו די היילן. און אפשר איז זי מיר נישט נאכגעגאנגען. אפֿשר האָט זי נעכטן אויך דערזען אַ מענטש אויפֿן בערגל. אין קיין פאַל, די כינעזיש וועט זיין אויף זייער היטן איצט. איך האב נישט געקענט אויסרעכענען אויף לאנג צו בלייבן אומדערטעקט.
  
  
  ד י זעלנע ר ארו ם מי ר האב ן אויפגעהער ט ארבעט ן או ן געשטאנע ן אויפ ן אויפמערקזאמקײ ט װע ן ד י מעלדן . דא ן האב ן ז ײ זי ך געקוק ט אײנע ר דע ם צװײטן , או ן א בים ל פו ן ד י קארידאר ן זײנע ן געגאנגע ן ארום . ד י איבעריק ע האב ן זי ך אומגעקער ט צ ו דע ר ארבעט .
  
  
  אי ך בי ן פארזיכטי ק ארויסגעקומע ן פו ן הינט ן ד י שאכטע ן או ן זי ך געקריכ ט צו ם ארײנגאנ ג . איך האב צוגעדריקט דעם רוקן צו דער וואנט. איך האב מיך צוריקגעמאכט ארום דעם ווינקל פונעם קארידאר, זיך ארומגעדרייט און געשטאנען פנים צו פנים מיטן יונגן כינעזער זעלנער. מי ר זײנע ן געװע ן אזו י נאענט , א ז מי ר האב ן זי ך כמע ט צוזאמענגעפאלן .
  
  
  זיין מויל האט זיך געעפנט. ע ר הא ט אנגעהויב ן אויפהויב ן דא ם ביקס ן או ן געװאל ט רופן . אָבער הוגאָ האָב איך שוין געהאַט גרייט. כ׳האב ארײנגעשטעקט דעם לאנגן בלייד אין האלדז פון זעלנער. דאָס געשריי האָט אויסגעשטאָרבן. איך האב ארויסגעצויגן דעם סטילעט, אוועקגעשטופט דעם טויטן סאלדאט און שנעל אוועקגעגאנגען.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויסגעדרײ ט דע ם װינק ל או ן זי ך צוגעדריק ט צ ו דע ר װאנט , פרובירנדי ק אויסצומײד ן װײטע ר באגעגענישן . איך האב נישט געוואלט אוועקגיין אזוי ווי איך בין געקומען ; איך האב געוואלט וויסן וואס די כינעזער האבן געטוהן. סובמארינען זענען גענוצט געווארן צו טראנספארטירן סחורות. א חו ץ טראנספאר ט האב ן ז ײ גארניש ט געהא ט צ ו טא ן מי ט דע ם װא ס אי ז דארט ן געשען . ד י פארזארג ן זענע ן געװע ן פאר ן עפע ם גענוצט .
  
  
  איך בין דורכגעגאנגען דורך הייל נאָך הייל און דורכגעגאנגען אנדערע קאַוועס, נישט ווי גרויס ווי די מיט די דאָק. װע ן ד י זעלנע ר זײנע ן דורכגעגאנגע ן בי ן אי ך געבליב ן אי ן ד י שאטן , צװיש ן צװ ײ לאמפן . די קאָרידאָרן זענען נישט געווען קיין מייז; עס איז געווען אַ זיכער מוסטער צו דעם. איך בין געקומען צו דער מסקנא, אַז זיי אַלע מוזן פירן צו אַ הויפט צימער אָדער הייל. אַזוי אַנשטאָט צו גיין פון איין קאָרידאָר צו אנדערן, איך געגאנגען צוזאמען איין קאָרידאָר ביז דעם סוף. אפשר איז דארט געווען דער ענטפער וואס איך האב געזוכט. אי ך הא ב װײטע ר געגאנגע ן נאענ ט צ ו ד י װענט , געמאכ ט מײ ן שװער ן דיסק .
  
  
  דער קאָרידאָר אין וואָס איך בין געווען פאקטיש געענדיקט אין אַ הייל. ווי ווייט איך האב געקענט זען, איז עס געווען גרעסער ווי א הייל מיט א פארט. כ'האב שוין געדארפט אריינגיין ווען א געשריי איז געקומען פון מיין רעכטס. א שיס האט אויסגעקלונגען.
  
  
  ד י קויל ן הא ט זי ך געווארפ ן פראגמענט ן פו ן שטײ ן גלײ ך איבע ר מײ ן לינקע ר אקסל . איך אויסגעדרייט אַרום מיט די שווער פאָר אין טאַליע מדרגה. דער שיסער סאלדאט האט געשטופט דעם ריגל פון זיין ביקס פאראויס צו קאמער א צווייטן ארום. איך האב ערשט געשאסן; אַ קויל פֿון אַ ווינטשעסטער האָט אים געטראָפֿן גלײַך צווישן די אויגן. די קראפט פון דער קויל האט אים אראפגעווארפן דעם קאפ, נאכגעגאנגען זיין קערפער. זײ ן רוקן האט זיך געבויגן װען ער איז געפאלן צו דער ערד.
  
  
  איך בין גיך אריין אין הייל און איך האב נאר אנגעהויבן קוקן ארום ווען איך האב עפעס געהערט. איך האב זיך אויסגעדרייט און איבערראשט נאך א זעלנער ווען ער איז אריין אין גרויסן צימער. ער האט געװאלט אויפהויבן דאם ביקס, אבער איך האב געהאלטן דעם װינטשעסטער אויף דער פלײצע און אנגעטאן דעם האמער. מײַן שאָס האָט אים דורכגעקראָכן אין שטערן און אים צוריק אַרײַנגעוואָרפֿן. ער איז געווען טויט איידער ער שלאָגן די ערד.
  
  
  איך האב זיך װידער ארומגעקוקט. עס איז געווען קאַלט אין דער הייל. ווי דער פּאָרט, עס איז געווען גוט באלויכטן, אָבער איך קען נישט זען וואָס עס איז. ..ביז איך האב ארויפגעקוקט.
  
  
  פיר ראַקאַץ זענען אינסטאַלירן אין די סופיט פון די הייל אויף די קאַטער פּאַדס. ווען איך האב געקוקט פארביי עס, האב איך געזען ריזיקע לוקעלעך וועלכע האבן זיך געעפענט צו שיקן מיסילס. ז ײ האב ן געמוז ט זײ ן פו ן דרויס ן גוט ן קאמאפלאגירט . די קאַטער פּאַד פֿאַר די פינפט ראַקעט איז געווען אונטער קאַנסטראַקשאַן.
  
  
  ווען איך בין אַרײַן טיפֿער אין דער הייל, האָב איך באַמערקט, אַז די טעמפעראטור גײַסט. איך דיסקאַווערד פינף ריזיק ברענוואַרג סטאָרידזש טאַנגקס. איך בין צוגעגאנגען צו איינע פון די טאנקן און א ביסעלע געעפענט דעם רונדן וואַלוו, אז א טייל פון די פליסיקייט איז געפאלן אויף מיינע הענט. איך האב עס געשמעקט און געפונען אז עס איז א סארט ברענשטאף, מעגליך פאר סובמארינען.
  
  
  אי ך בי ן װײטע ר ארײנגעגאנגע ן אי ן הײל . עס איז געווען די גרייס פון אַ סטאַדיאָן. אין די סוף עס איז געווען אַ גרויס יאָדער רעאַקטאָר. איך אָפּגעשטעלט די פּייפּס געגאנגען צו און פון אים. די גענעראַטאָרס וואָס איך האב געזען פריער געווען צו זיין פּאַוערד דורך עס. דאָס האָט געמיינט אַז דער רעאַקטאָר איז געווען דער בלויז מקור פון ענערגיע אין די קאַוועס. אין דערצו צו מאַכט די גענעראַטאָרס, דער רעאַקטאָר אויך האט צו פּראָדוצירן עלעקטרע פֿאַר ווענאַליישאַן, לייטינג און מאַשינערי. עס איז געווען אַ הייל וואָס איך געהאט צו דיקאַמישאַן. דאָס איז געווען די האַרץ פון אייז באָמבע נול, די סיבה פֿאַר מיין מיסיע.
  
  
  כ׳האב אראפגענומען די רוקן און בין געגאנגען צו דער ארבעט. איך געמאכט בונדלעך פון דרייַ סטיקס פון דיינאַמייט און אַ דעטאַנאַטאָר און צוטשעפּען זיי צו די ברענוואַרג סטאָרידזש טאַנגקס. איך דעמאָלט אַטאַטשט זיי צו אַלע פיר קאַטער פּאַדס. אי ך הא ב געשטעל ט ד י דעטאנאטאר ן אוי ף א שעה , — ס׳הא ט מי ר אויסגעזען , א ז אי ך קע ן אי ן א שעה ן אהער . דאָס איז געווען וואָס איך געדאַנק וועגן.
  
  
  עס האָט מיר גענומען וועגן פופצן מינוט צו פאַרענדיקן די אַרבעט. איך איז געווען סאַפּרייזד אַז מער זעלנער זענען נישט אריין אין די הייל. אַמאָל אַלע די יקספּלאָוסיווז זענען אַטאַטשט, איך געמאכט אַ גיין אַרום און פארקערט אויף די טיימערז צו מאַכן זיכער אַז אַלע די יקספּלאָוסיווז זענען אַוועק אין דער זעלביקער צייט.
  
  
  מײַן רוקן־פּאַק איז איצט געװען לײדיק. איך דראַפּט עס אונטער איינער פון די סטאָרידזש טאַנגקס און פּיקט אַרויף מיין שווער פאָר. ס׳זײנען נאך נישט געװען קײן זעלנער. איך האב געזען אין דער הייל אכט הילכערס, אבער פון זיי האט מען נישט געהערט קיין ווארט. אי ך הא ב זי ך געפיל ט אומרו י , װ י עפע ס װאלט ן געשען .
  
  
  מיט די שווער פאָר אין האַנט, איך קערפאַלי געגאנגען אַוועק פון די הייל צו די דורכפאָר איך בין אריין. עס איז געווען פארלאזן. וואָס איז נאָך מער מערקווירדיק איז געווען די שטילקייַט. מען האט אפגעשטעלט די קארס, די גענעראַטאָרס האבן נישט געארבעט – זיי האבן געדארפט באטעריעס פאר די לייץ און די נויטפאַל מאַכט צושטעלן סיסטעם. כ'האב געטוישט מיין קאפ און זיך צוגעהערט. גאָרנישט. סאָונדלעסס. נאָר שטילקייַט.
  
  
  איך בין ארויס אין קארידאר און אנגעהויבן גיין. מיינע שיך האבן געקרעכצט מיט יעדן טריט. איך האב געהאט די געפיל אז מען קוקט אויף מיר, אבער איך האב נישט געוואוסט פון וואו. איך בין געגאנגען אונטערן ערשטן לאמפ אויפן סטעליע. דע ר צװײטע ר לאמפ ע אי ז געהאנגע ן גלייך . דאן האב איך געטראכט אז איך האב געהערט א קלאנג. איך האב זיך אפגעשטעלט און צוריקגעקוקט. גאָרנישט. כ׳האב מיך געציטערט װי א קאלטער װינט װאלט מיר געבלאזן אין רוקן. און דעמאָלט איך געדאַנק איך וויסן. איך בין געווען פארכאפט און ס'איז נישט געווען קיין אויסוועג.
  
  
  איך האב דאס געדענקט נאך איידער איך האב געזען דעם ערשטן זעלנער. ע ר אי ז ארוי ס פו ן אײנע ם פו ן ד י זײטיק ע קארידאר ן ארו ם זיב ן מעטע ר פא ר מיר , הא ט געהאלט ן א ביקס ן אוי ף זײ ן אקסלע ן או ן געצייל ט אוי ף מיר . דא ן זײנע ן געקומע ן נא ך צװ ײ זעלנער . אלע ביקסן האבן אויף מיר געשטעלט.
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט און דערזען נאך דריי זעלנער. צװ ײ פו ן ז ײ זײנע ן געװע ן דערבײ , או ן זײער ע געװע ר האב ן זי ך געצויג ן צ ו דע ר װאנט . דע ר דריטע ר אי ז געשטאנע ן מי ט צע ן פוס , הינטע ר מיר . ער האט געהאט א ביקס אויף דער פלײצע.
  
  
  איך שמייכל, איינגעזען אַז עס איז געווען אַ קראַנק שמייכל, און דאַן אַראָפּ די שווער פאָר צו די שטאָק. דערנאך האב איך אויפגעהויבן די הענט.
  
  
  ― איך גיב זיך אָן, ― זאָג איך.
  
  
  דער זעלנער האט גארנישט געזאגט. ער האט פשוט געצויגן דעם צינגל.
  
  
  אי ך הא ב אי ך געשפרונגע ן צ ו דע ר זײט , או ן געפיל ט א קויל , װא ס אי ז דורכגעפיר ט אי ן רעכט ן ארעם . איך פּעלץ אַ נודנע ווייטיק, דעמאָלט אַ שאַרף שטעקל וואָס שטעלן מיין גאנצע אָרעם אין פייַער. דער קויל האָט געמאַכט דעם ביין, אָבער האָט געטראָפן אַ סך מוסקל און הויט.
  
  
  איך האב מיך אומגעדרײט און געפאלן אויף אײן קני. איך האָב געוואוסט אַז איך וואָלט שטאַרבן אין סעקונדעס אויב איך פרובירט צו כאַפּן ווילהעלמינה. איך האב אינסטינקטיוו געכאפט צו מיין פארוואונדעטע האנט. זי האט שטארק געבלוטיקט. כ׳האב זיך אװעקגעזעצט און זיך צוגעלײגט מיטן רוקן צו דער װאנט. מיין וועלט איז געווארן גרוי. עס האָט זיך געפֿילט ווי עמעצער האָט מיך דורכגעכאַפּט מיט פּינס. מיינע באקן זענען געווען קאלט און די שווייס האט זיך מיר אנגעשטויסן אויפן שטערן.
  
  
  עס איז געווען אַ קלאַפּ און איך אַנטקעגנשטעלנ זיך עס. שווארצע אומבאוואוסטזיין האט מיך געפרואװט איבערנעמען, אבער איך האב זיך קעגנגעשטעלט. דורך דעם גרויםן נעפל האב איך דערזען דאס פנים פון דעם מאן וואס האט אויף מיר געשאסן. ער איז געשטאנען רעכט פאר מיר מיט א קאלטן שמייכל. איינער פון די אַנדערע זעלנער האָט אים געפרעגט צי זיי זאָלן מיך דערשיסן. אבער דער זעלנער, וואס האט אויף מיר געשאסן, האט נישט געענטפערט; ער האָט נאָר געקוקט אויף מיר.
  
  
  "דאָס איז ניק קאַרטער," ער לעסאָף געזאגט. ער האָט זיך געקניפּט לעבן מיר און פּעלץ מיינע זייטן. ע ר הא ט געטראפ ן א אקסעלע ר פו ן או ן ארויסגעצויג ן װילהעמינע .
  
  
  ― װעלן מיר אים דאָ דערהרגענען? — האט איינער פון די זעלנער געפרעגט.
  
  
  ― װאָס זאָלן מיר טאָן מיט אים, סערזשאַנט? — האט אנדערן געפרעגט.
  
  
  דער סערזשאנט האט זיך אויפגעהויבן און א קוק געטאן אויף מיר. "איך טראַכטן קאָלאָנעל טשענג וועט וועלן צו רעדן מיט אים." שטעלן אים אויף די פֿיס.
  
  
  זיי זענען נישט מילד. זיי האבן מיך אנגעכאפט ביי די הענט און מיך געצוואונגען אויף די פיס. דאָס ברענען איז אַוועק און איצט האָב איך זיך געפֿילט שווינדלדיק. איך האב געצװײפלט אז איך װעל קענען גײן. איך בין געשטאנען מיין ערד
  
  
  פיס און זיך צוגעבויגן צו דער וואנט. װארעם בלוט האט געדריפט אין מיין האנט און געדריפט פון מיינע פינגער.
  
  
  "מאַרש פאָרויס!" — האט דער סערזשאנט באפוילן.
  
  
  אי ך הא ב אנגעהויב ן גײ ן או ן מײנ ע טריט , זענע ן געװע ן אומ ־ פעסט ע או ן געשטאמלט . צװ ײ זעלנע ר זײנע ן ארויפגעקומע ן פו ן בײד ע זײט ן פו ן מיר , או ן געכאפ ט מי_ינ ע הענט . כ׳האב געװײנט מיט װײטיק, אבער דאס האט זײ נישט אפגעשטעלט. איך האָב פֿאַרלוירן אַ סך בלוט און האָב זיך געפֿילט שוואַך, אָבער נאָך האָב איך געטראַכט: זיי האָבן ניט געפֿונען קיין הוגאָ אָדער פּיער, מײַן טויטלעכע גאַז־באָמבע.
  
  
  מ׳האט מיך געפירט אין אײנעם פון די זײטיקע קארידארן. דאָ און דאָרט זענען געווען טירן אין די ווענט. אָפאַסאַז, איך געדאַנק. מי ר זײנע ן געגאנגע ן עטלעכ ע אײדע ר ז ײ האב ן זי ך אפגעשטעלט . מי ר זײנע ן געשטאנע ן פא ר א טיר , מי ט כינעזיש ע צײכענונגען . כאָטש איך פֿאַרשטיין און רעדן די שפּראַך צו עטלעכע מאָס, איך קען נישט לייענען עס. דער סערזשאַנט האָט באַפוילן פינף זעלנער צו האַלטן אַן אויג אויף מיר, דערנאָך געעפנט די טיר און אַרײַן.
  
  
  פֿינף ביקסן האָט מען אויף מיר אָנגעוויזן. כ׳בין כמעט געפאלן — די קני האבן זיך געפילט װי גומע. אי ך הא ב ד י צװ ײ שטימע ן צוגעשטופט , או ן זי ך געצויג ן צ ו דע ר װאנט . די טיר האט זיך װידער געעפנט און מען האט מיך ארײנגעשטופט. איך בין געווען אין אַ קליין אָפיס מיט אַ שרייַבטיש, אַ שטול און אַ טעקע קאַבינעט. אין שטול איז קײנער נישט געװען. דע ר סערזשאנ ט הא ט געעפנ ט ד י צװײט ע טיר , װא ס הא ט געפיר ט צ ו א גרויס ן אפיס . צװײ זעלנער האבן מיך ארײנגעשטופט.
  
  
  דער ערשטער איך געזען איז געווען סאָניאַ, צוגעבונדן האַנט און פֿיס אויף אַ שטול. זי האָט זיך צוגעכאַפּט אין אירע בענד, ווען זי האָט מיך דערזען. רעכטס איז איר געװען א צװײטער שטול. די זעלנער האבן מיך צוגעדריקט קעגן אים. איך בין געזעסן אויפן ראַנד, מיין רעכטער אָרעם איז געהאנגען הינקען, אַזוי אַז דאָס בלוט וואָס דריפּט פון די פינגער האָט זיך געשאַפֿן אַ קאַלוזשע אויפֿן דיל. איך האב געמיינט אז איך זאל עפעס טון מיט דעם בלוט. איך עקסטענדעד מיין לינקס אָרעם פאָרויס און געפונען אַ דרוק פונט אויף מיין ינדזשערד אָרעם. איך האב שטארק געדריקט. אי ך הא ב גענומע ן צװײ־דריי ע טיפ ע אטעמען . ד י זעלנע ר האב ן זי ך פארלאז ט פו ן צימער , או ן ע ס אי ז געװאר ן שטיל . איך האב אויפגעהויבן דעם קאפ און זיך ארומגעקוקט.
  
  
  סאָני האָט געקוקט גלײַך אויף מיר. איך האב געזען א שטעג בלוט אין די ווינקל פון איר מויל און איר פּאַרק איז געווען צעריסן אין די פראָנט. איר לינקס ברוסט איז געווען יקספּאָוזד כּמעט צו די אָפּל.
  
  
  איך האב נאך א טיפע אטעם גענומען און זיך ארומגעקוקט אין אפיס. מײַן קאָפּ איז געוואָרן אַ סך קלאָרער. פאר מיר איז געשטאנען א שרייַבטיש, און אויף דער וואַנט הינטער אים איז געהאנגען אַ פּאָרטרעט פון דעם פירער פון קאָמוניסטישן כינע. אויפן דיל איז געלעגן א געדיכטן טעפּעך. אין צימער איז געװען א דריטער שטול, און נאך בײם שרײבטיש.
  
  
  אויף ביידע זייטן פון די אָפיס טיר זענען געשטאנען אַ סערזשאַנט און אַ זעלנער. ז ײ האב ן געהא ט ביקס ן אוי ף ד י רעכט ע פיס , מי ט דע ר פאס . זיי האבן נישט געקוקט אויף אונדז, נאָר אויף אן אנדער טיר, הינטער וועלכער איך האָב חושד געווען אַ קלאָזעט אָדער טאָמער אַ שלאָפצימער. און דאן האט זיך די טיר געעפנט.
  
  
  דע ר מאן , װעלכע ר אי ז ארײ ן אי ן צימער , װישנדי ק ד י הענ ט מי ט א האנטוך , הא ט געטראג ן ד י מונדיר ן פו ן א כינע ר פאלקס־מיליטער . ער האט נישט געהאט קײן ברעמען און זײן שאַרבן איז געװען ליסע. אבע ר ע ר הא ט געהא ט א גרויםע ר או ן געפלײצטע ר װאנם . זײנ ע אויג ן האב ן אויסגעזע ן װ י בלײפע ר צײכ ן אונטע ר זײ ן גלאנציק ע שאַרבן . ער איז געווען קורץ, איך עסטימאַטעד אַז סאָניאַ איז געווען בייַ מינדסטער צוויי אינטשעס העכער.
  
  
  ער האט געװארפן דעם האנטוך אויפן שטול הינטערן טיש און איז ארומגעגאנגען אויפן טיש. א צײ ט אי ז ע ר געשטאנע ן אויםקוק ט אוי ף מיר . ער האט דאן א ניד געטאן צום סערזשאנט און דעם זעלנער בײ דער טיר. זיי זענען געקומען און געשטאנען אויף ביידע זייטן פון מיין זיצפּלאַץ. דער קאָלאָנעל האָט געקוקט אויף סאָניאַ און געשמייכלט.
  
  
  — מיסטער קארטער — האט ער געזאגט מיט אן אומגעריכט שװער און נידעריק שטימע — מיר האבן כבוד, אז א״ה האט געשיקט זײן הויפט־אגענט צו אונדזער קלײן. ..לאמיר זאגן באשיצונג. ער האט גערעדט ענגליש. “אָבער איך בין אַ ביסל צעמישט. אפֿשר איר קענען העלפן מיר רעכענען עס אויס?
  
  
  אי ך הא ב געזע ן א ז ד י קלאפ ן פו ן זײ ן רעכטע ר האנ ט זײנע ן געקראצ ט געװארן . איך האב געקוקט אויף די בלוט אין די ווינקל פון סאָניאַס מויל, אָבער גאָרנישט געזאגט.
  
  
  דער קאָלאָנעל איז צוגעגאַנגען צום טיש. - "מיסטער קאַרטער, איך וועל דערקלערן מיין צעמישונג." ער איז געשטאנען אומבאװעגלעך. “דאָ האָב איך אַ שיינעם רוסישער אַגענט, וועלכער האָט זיך איינגעבראָכן אין אונדזער אינסטיטוציע. און אין דיין פערזענליכע האב איך דעם הויפט אמעריקאנער אגענט, וועמען מיר... לאמיר אזוי זאגן. ..זיי האבן פארכאפט זייער צווייטער שטוב. אַז ס אַ צופאַל? איך גלייב עס נישט. ארבעטן רוסיש און אמעריקאנער אגענטן צוזאַמען? ער האט געשמייכלט. — דעם ענטפער װעל איך דיר איבערלאזן, הער.
  
  
  "מיר געארבעט צוזאַמען," סאָניאַ פּלוצלינג געזאגט. 'אָבער ניט מער. מייַן אַרבעט איז צו טייטן ניק קאַרטער. איך האב געדארפט פארזיכערן אז ער איז טויט פארן זיך אומקערן קיין רוסלאנד. ער האָט דערפֿון דערפֿון דערפֿון און דערנאָך האָבן מיר ווידער נישט געאַרבעט צוזאַמען."
  
  
  קאָלאָנעל טשיאַנג איז צוגעגאנגען צו איר. "דאָס איז זייער יקסייטינג, מיין טייַער." ער איז געשטאַנען פֿאַר איר, די פיס באַזונדער. דערנאָך האָט ער, אָן ווארענונג, אַ לונג געטאָן מיט דער לינקער האַנט און זי מיט דער האנט־רוק געשלאָגן אין פּנים. די פּראַל האט עקאָוד איבער די צימער. די קראפט פון דעם קלאפ האט געמאכט סוניע שווינדלדיק. איר קין איז אראפגעפאלן צו איר ברוסט. די האָר האָבן צוגעדעקט מיין פּנים.
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט זיך אומגעקערט צו מיר. "עס איז געווען די זעלבע געשיכטע וואָס זי האָט שוין דערציילט." ער האָט זיך צוגעלײגט צום טיש, גלײַך פֿאַר מיר. — דו ביסט משונה שטיל, קארטער. וווּ איז דער גרויסער הומאָר וואָס איך האָב אַזוי פיל געהערט?
  
  
  איך האָב געזאָגט: "איך האָב געפֿונען דיין אידיש וואָס איר קלייַבן אין דיין "צווייטער היים." פיר יאָדער מיסאַלז, מסתּמא אַימעד בייַ די יו. דאס איז רעכט?'
  
  
  - אָה, אַזוי איר קענען רעדן. ― האָט דער קאָלאָנעל געשמײכלט. "מיסאַלז פֿאַר דיין לאַנד, קאַרטער, און פֿאַר די סאוועטן פארבאנד. ווילן צו וויסן ווו זיי וועלן גיין ווען זיי קאַטער?
  
  
  - מיט געשמאק.
  
  
  קאָלאָנעל טשיאַנג איז געווען שטאָלץ ווי אַ מאַלפּע. איך האָב געקוקט אויף די צוויי וועכטער, דערנאָך אויף סאָניאַ.
  
  
  "די רוץ זענען פּלאַננעד צו וואַשינגטאָן, לאס אנדזשעלעס, האָוסטאָן און מאָסקווע. מיר ארבעטן אויף אן אנדער קאַטער פּלאַץ פֿאַר אַ ראַקעט באַשערט פֿאַר לענינגראַד."
  
  
  "עס איז גאַנץ געפערלעך צו זאָגן אונדז אַלע דעם, איז ניט עס?" איך האב געזאגט כאטש איך ווייס בעסער.
  
  
  ד י פלעצער , װא ו זײנ ע ברעמען , האב ן געדארפ ט זײ ן אויסגעזע ן װ י צװ ײ קרומע . 'געפערלעך? איך מיין נישט אזוי. ער האָט געקוקט אויף סאָניאַ. "איר דאַרפֿן נישט זאָרג וועגן דיין אַרבעט, מיין טייַער." איך וועל מאַכן זיכער אַז עס איז געטאן. אָבער, ליידער, איר וועט שטאַרבן מיט הער קאַרטער.
  
  
  סאָניע האָט אויפֿגעהויבן דעם קאָפּ און אַרויסגעטרייסלט די האָר פֿון די אויגן. אי ר באק , װא ו ע ר הא ט אי ר געשלאג ן אי ז געװע ן העל ר רויט .
  
  
  "עס איז קיין נוצן פֿאַר איר, טשיאַנג," זי געזאגט. “איידער קומען אַהער, איך געמאלדן מיין שטעלע צו מיין העכער. זיי ווארטן אויף מיר.
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט געלאַכט. "דאָס איז געווען אַ נאַריש דערקלערונג, מיין טייַער." מיר האָבן זייער שפּירעוודיק עלעקטראָניש סערוויילאַנס ויסריכט Powered דורך אַ יאָדער רעאַקטאָר. מיר קענען הערן צו יעדער ראַדיאָ סטאַנציע אין אַ ראַדיוס פון פינף און זיבעציק מייל. איר האָט נישט געשיקט אַ אָנזאָג. איר טאָן ניט האָבן אַ טראַנסמיטער. די איינציקע מענטשן, וואָס ווייסן, אַז איר זענט דאָ, זענען די מענטשן אינעם עסקימאָן ייִשובֿ, וואָס מיר גייען פֿאַרניכטן, פּונקט ווי מיר האָבן פֿאַרניכטעט דעם אַמעריקאַנער באַזע לאַגער.
  
  
  סאָניע האָט זיך צעשלאָגן און צוגעמאַכט די אויגן.
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט זיך װידער צו מיר געקערט. ― װאָס איז מיט דיר, הער? ווי דיין כאַווערטע, האָבן איר וואָטשט צו פילע קינאָ? וועסטו מיר געבן א נארישע סיבה פארוואס איך קען דיך נישט טייטן?
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "אַלע דעם שמועס איז אַקאַדעמיק, טשיאַנג." מיר וועלן אַלע שטאַרבן אין פערציק מינוט. איך האב געפונען די מיסילס און זיי איינגעכאפט מיט יקספּלאָוסיווז."
  
  
  קאָלאָנעל טשיאַנג האָט ווידער געכאפט און זיך געשטעלט הינטער זיין שרייַבטיש. איך פּעלץ אַז סאָניאַ קוק בייַ מיר. אַז איך האָב אַ קוק געטאָן אויף איר, האָב איך אין אירע אױגן געזען עפּעס װאָס איך האָב נישט געקאָנט פֿאַרשטײן. טשיאַנג געעפנט איינער פון די גרויס שרייַבטיש גאַטקעס. װע ן אי ך הא ב אי ם א קוק געטאן , הא ב אי ך געזע ן אוי ף דע ם טיש , װילהעלמינע , מײ ן װינטשעסטער ם או ן סאנא ס רוסיש ע ביקס . טשיענג האָט דאַן אַרויסגעצויגן קליינע פּאַקאַץ דיינאַמייט וואָס איך האָב געשטעלט אין דער ראַקעט הייל. איך האב געציילט דעם נומער וואס ער האט געלייגט אויפן טיש. פיר.
  
  
  "איר זען, קאַרטער," ער האט געזאגט, "מיר זענען נישט אַזוי נאַריש ווי איר טראַכטן. מיר האָבן געוואוסט אַז איר זענט אין דער הייל ... מיר ווארטן פֿאַר איר, איר וויסן? מי ר האב ן ניש ט געמײנט . מייַן מענטשן געפונען יקספּלאָוסיווז אַטאַטשט צו די מיסאַלז. אַזוי איר ניט אַנדערש.
  
  
  איך האב צו אים געשמייכלט. "דו ביסט טאַקע נאַריש, טשיאַנג." איך האָב געוואוסט אַז איר וועט געפֿינען די יקספּלאָוסיווז - דאָס איז געווען דער פּלאַן. אבער דאָס איז בלויז האַלב פון וואָס איך געוויינט. די מנוחה וועט ניט זיין גרינג צו געפֿינען, און עס זענען גענוג פון זיי פֿאַר די גאנצע פאַרשילטן באַרג צו פּלאַפּ אַראָפּ אויף דיין ליסע קאָפּ. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. "איך וואָלט זאָגן אין וועגן אַכט און צוואַנציק מינוט."
  
  
  אין צימער איז געװארן שטיל. איך קען כּמעט הערן טשיאַנג טראַכטן ווען ער געשטאנען בייַ די טיש און געקוקט אויף מיר. געגעבן דעם דינאַמיט וואָס ער האט געפונען, ער געוואוסט וואָס צו דערוואַרטן. ע ר הא ט געוװסט , װא ס ד י דעטאנאטאר ן זײנע ן או ן דע ם מאמענט , װע ן אל ץ װע ט פליע ן אי ן דע ר לופט .
  
  
  ער האט זיך אװעקגעזעצט אויף א שטול און ארײנגעלײגט די האנט אונטערן טיש. ווען ער איז צוריקגעקומען, האט ער געהאט א מיקראָפאָן אין דער האַנט. אין כינעזיש, ער באפוילן אַ זוכן פֿאַר יקספּלאָוסיווז איבער די הייל. זײַן קול האָט אָפּגעקלונגען אין קאָרידאָר פֿון אַלע רעדנער. ער האט איבערגעחזרט דעם באפעל צװײ מאל. ער האט אויפגעהאנגען דעם מיקראָפאָן, און האָט ערשט געקוקט אויף מיר און דערנאָך אויף סאָניאַ. אבער זיין פנים איז געווען ליידיק.
  
  
  כ׳האב מיך צוגעצויגן מיט דער לינקער אקסעלע און הוגא האט זיך ארײנגעשלעפט אין דער האנט. איך האָב געהאַלטן די פֿינגער אויפֿן סטילעט עס צו באַהאַלטן. ד י סאלדאט ן האב ן מי ר ארומגערינגל ט מי ט אומבאקוועמלעכקײ ט זי ך פארכאפ ן זײער ע פאזיציע . איך האָב געװוּסט, װאָס זײ טראַכטן: אױב דער גאַנצער באַרג זאָל אַרױפֿגײן אין הימל, װאָלטן זײ געװאָלט זײַן ערגעץ אַנדערש. קאָלאָנעל טשענג איז ארויס פון הינטער זיין שרייַבטיש. ער איז געשטאנען דערבײ, די האנט אויפן שאנדעלע פון שאכטל. דערנאך האט ער זיך אװעקגעזעצט אויפן ראנד טיש און אנגעצונדן א ציגארעטל. ע ר הא ט שוי ן געטראפ ן א באשלוס .
  
  
  איצט איך איז געווען טראכטן וועגן ווי צו באַזייַטיקן די צוויי גאַרדז. איך האָב געוואוסט אַז איך דאַרף זיין שנעל, פאַרשילטן שנעל.
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט זיך צוריקגעבויגן און געעפֿנט דאָס שופֿד. ער האט צו מיר געשמייכלט. ' הער קאַרטער, איך בין זיכער איר קענען פאַרטראָגן אַ פּלאַץ פון ווייטיק אָן מאַכן אַ געזונט. איך בין געגאנגען צו טאָן אַ ביסל עקספּערימענט. איך ווונדער ווי פיל האַס עס איז טאַקע צווישן דיר און דעם ווונדערלעך רוסיש אַגענט. ער האט א ניד געטאן צו סוניע. "איך ווונדער ווי פיל ווייטיק איר קענען זען אין איר."
  
  
  ער האט זיך אויפגעשטעלט פון טיש מיט עפעס אין דער האנט. ער האט געשמייכלט. "איך וויל וויסן וואו די רעשט פון די יקספּלאָוסיווז זענען געפלאנצט," ער האט געזאגט. דערנאָך, האלטן אין איין האַנט אַ פּאַפּיראָס און אַ לאַנסעט, וואָס ער האָט אַרויסגענומען פון די שרייַבטיש שופלאָד, אין דער אנדערער, ער איז צוגעגאנגען צו סאָניאַ.
  
  
  
  
  קאפיטל 13
  
  
  
  
  
  פּאָלקאָווניק טשענג האָט זיך אַראָפּגעכאַפּט אין פראָנט פון סאָניאַ אַזוי אַז איך קען נישט זען איר. ז י הא ט ארויסגעלאז ט א נידעריקע , מיאוסנדיק ע װײטיק . עס איז געווען אַ כיסינג קלאַנג ווען די קאָלאָנעלס אָנצינדן פּאַפּיראָס האָט איר גערירט. און דעמאָלט דער ריח פון ברענענדיק לעדער ריטשט מיר.
  
  
  ווער זי איז געווען און וואס זי האט פאר מיר געפלאנט, האב איך עס נישט געקענט לאזן פאסירן. אי ך הא ב געשאפ ט מי ט דע ר לינקע ר האנ ט אי ן א בויג ן פאר ן מיר . הוגאָ האָט זיך אַרײַנגעגראָבן טיף אין קאַסטן פֿונעם סערזשאַנט, וואָס איז געשטאַנען אויף מיר רעכטס. אי ך הא ב אנגעכאפ ט זײ ן ארעם , אי ם צוגעצויג ן צ ו מי ר או ן אי ם ארײנגעקלאפ ט אי ן אנדער ע װעכטער . איך האב גענוצט מיין לינקע האנט. ווי נאר דער טויטער סערזשאנט האט געשלאגן דעם צווייטן וועכטער, האט זיך אנגעהויבן פאסירן אסאך זאכן.
  
  
  קאָלאָנעל טשיאַנג האָט זיך אויסגעגליטשט און זיך אומגעקערט. דער צווייטער וועכטער האט אויפגעהויבן זיין ביקס פון דער ערד. אי ך הא ב אי ך זי ך צוגעלאפ ן צו ם טיש , או ן מײ ן לינק ע האנ ט הא ט זי ך פארמאכט , אוי ף װילהעלמינא . דערנאָך האָב איך זיך אומגעקערט און אַ לוגער־שיס האָט אויסגעקלונגען אין צימער. איך האב ערשט געצילט אויפן צווייטן וועכטער. ער האט גראד אויפגעהויבן זײן ביקס, װען א קויל האט געטראגן אין די נאז און ער איז געפאלן מיט קאפ צו דער ערד.
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט געכאַפּט צו זײַן רעוואָלווער. איך האָב אים צוויי מאָל דערשאָסן, אין האַלדז און אין קאַסטן. ער האט זיך געשטרויכלט און געפאלן אויף סוניאס שטול. דערנאך האט זיך די טיר אויפגעהויבן און דער זעלנער האט ארײנגעשטעקט דעם קאפ. כ׳האב אים דערשאסן און זײן רעכטע באק איז געװארן אפגעבלאזן. אז ער איז געפאלן אויפן רוקן, האב איך זיך צוגעכאפט צו דער טיר, זי פארמאכט און פארשפארט. איך האב זיך אויסגעדרייט צו סאָניאַ. גרוי־בלויע אויגן האבן צו מיר געשמייכלט.
  
  
  — האט זי געפרעגט. — װעםטו מיך אויך דערשיסן?
  
  
  כ׳האב זיך צוגעלײגט צו דער פארשפארטער טיר. מיין האַנט האָט ווידער אָנגעהויבן בלוטיקן און דאָס ברענען האָט זיך אומגעקערט. איך האָב געשטעלט מיין האַנט אויף הוגאָ'ס הינטל און אַרויסגעצויגן דעם דינע סטילעט פון דעם סערזשאַנטס קאַסטן.
  
  
  דעמאָלט איך געגאנגען צו סאָניאַ. איך בין געשטאנען הינטער איר שטול און געשניטן די שטריק ארום אירע הענט און פיס. אויף דער נאקעטער לינקער ברוסט איז געװען א בראנפן. איך האב צוגעדריקט די נאך ווארעמע פאס פונעם לוגער צו איר באק. "אויב איר זענט שטיפעריש, איך וועט דרייען איר," איך געזאגט.
  
  
  — לאמיר פרובירן ארויס פון דאנען, ניק, — האט זי געזאגט פשוט. "מיר האָבן ביסל צייט".
  
  
  "איך טאָן ניט צוטרוי איר," איך געמורמלט.
  
  
  איך האב גענומען א שטיק שטריק און ארומגעכאפט ארום מיין רעכטן ארעם, מיט דעם סטילעט צו ציען דעם שטריק סטראפט.
  
  
  "זאל מיר העלפן איר, ניק," סאָניאַ געפֿינט.
  
  
  איך האב זי גראב אוועקגעשטופט א זייט. איך האב זיך פון איר אוועקגעכאפט צום טיש. אי ך הא ב גענומע ן דע ם װינטשעסטער , או ן הא ב אי ך גענומע ן ד י לינק ע האנ ט דור ך דע ם גארטל , האלטנדי ק װיללמינע ר אי ן דע ר לינקע ר האנט . מיט א מאל בין איך געפאלן אויף די קני. איך וואלט דאס נישט געטון. .. איך פאַרפאַלן צו פיל בלוט.
  
  
  סאָניאַ האָט זיך געזעצט לעבן מיר. ― נו, ניק, ― האָט זי זיך געבעטן, ― לאָז מיך העלפֿן.
  
  
  דעמאָלט איך איינגעזען אַז איך האָבן צו צוטרוי איר, בייַ מינדסטער לאַנג גענוג צו לאָזן די קאַוועס. איך האב זיך אויפגעשטעלט און זיך אנגעכאפט דערויף. דעמאָלט איך נאַדיד צו די ביקס.
  
  
  "איך צוטרוי איר," איך געזאגט. איך האב געוואוסט אז זי קען מיך נישט טייטן מיט א ליידיגע ביקס. און אויב זי קען האַלטן מיר, איך קען טאָן עס.
  
  
  סאָניאַ האָט גענומען דאָס ביקס. מ׳האט געקלאפט און געקראכן אין דער טיר. איך האב אויפגעהויבן איינע פון די פעקלעך דינאמיט און אראפגעריסן די טעיפ מיט די ציין. איך האב געהאט אין דער האנט דעם לוגער, ווען די טיר האט זיך אויפגעהויבן.
  
  
  כ׳האב גענומען צילן און צװײ מאל געשאסן. די אפיס האט זיך געציטערט פון די שיסערן. דערנאָך האָב איך זיך אַראָפּגעכאַפּט לעבן דעם קאָלאָנעלס קערפּער, וווּ די פּאַפּיראָס האָט נאָך געשמועסט. אי ך הא ב דערקענ ט צוגעדריקט , דע ם פו ן פו ן א שטעק ן דינאמיט , או ן אװעקגעװארפ ן דע ם שטאנג . איך האָב אָנגעכאַפּט סאָניאַ פֿאַר דער האַנט און האָט איר פּראַקטאַקלי געשלעפּט אין די קלאָזעט. ווי נאר איך האב פארמאכט די טיר, איז זי אראפגעפאלן פון די הענגלעך.
  
  
  די קראַפט פון די יקספּלאָוזשאַן איז עפּעס דיקריסט ווי דער לופט דרוק דערגרייכט אונדז. כ׳האב זיך צוגעלײגט צו דער טיר, און דער לופטדרוק האט מיך, צוזאמען מיט דער טיר, ארײנגעװארפן אין זינקען. סאָניע איז אַרײַן אין וואַנע אַרײַן און איז שווער געפֿאַלן.
  
  
  איך האב צו איר אויסגעשטרעקט די האנט. 'ביסטו אין ארדענונג?'
  
  
  ז י הא ט זי ך א געדאכט , װידע ר גענומע ן דא ס ביקס , או ן מי ר זײנע ן ארוי ס דור ך דע ר צעבראכענע ר טיר . וואָס איז אַמאָל געווען אַן אָפיס איז איצט געווען אַ באַלאַגאַן פון געפאלענע שטיינער און שטיקער אייז. עס איז אויך קליין לינקס פון די פראָנט אָפיס. ד י מענטש ן , װא ס הא ט געקלאפ ט אי ן דע ר טיר , זײנע ן געװע ן טויט , זײער ע קערפער ם צעשפרײט . מיר זענען ארויס אין קארידאר און איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. מיר האָבן בלויז פופצן מינוט לינקס.
  
  
  — װי אזוי ביסטו אהער געקומען ? — האט סוניע געפרעגט. מי ר זײנע ן געגאנגע ן אי ן קארידאר , אי ן א ריכטונ ג װא ס אי ז מי ר געװע ן נײ .
  
  
  — האט זי געפרעגט. "איז עס געווען אַ ליגן וועגן די יקספּלאָוסיווז?" — אדער האסטו טאקע עפעס מיינס?
  
  
  כ'האב געכאפט ווי מיר זענען געלאפן ווייטער. 'סטאָרידזש טאַנגקס. ברענוואַרג פֿאַר סאַבמערינז. איך האָב זיך ווידער אַ ביסל שווינדלדיק.
  
  
  דער זעלנער איז ארויסגעקומען פון אײנעם פון די זײטיקע קארידארן. ע ר אי ז אונדזע ר געשפרונגע ן או ן אויפגעהויב ן זײ ן ביקס . אי ך הא ב געשאס ן ד י װילהעלמינ ע או ן ארײנגעלײג ט א קויל , אי ן זײ ן טעמפל . דער שיסער האט אפגעקלונגען איבער אלע קארידארן. אין אַ וועג, דאָס איז געווען וווילטויק - עס וואָלט זיין שווער פֿאַר זיי צו באַשליסן אונדזער אָרט.
  
  
  "אזוי," האט סאָניאַ געזאגט. זי האט זיך אויסגעדרייט לינקס אין א זייטיקן קארידאר. איך בין געלאפן עטלעכע טריט און געטריבן. אי ך הא ב אי ך געטראפ ן איבע ר דע ר װאנט , או ן זי ך צוגעלײגט . סאָני איז געקומען צו מיר.
  
  
  צװײ זעלנער האבן זיך באװיזן הינטער אונדז. איינער פון זיי האָט געשאָסן און דער קויל האָט געטראָפן די וואַנט רעכט איבער מיין קאָפּ. איך האב אויפגעהויבן דעם לוגער, וואס איז מיטאמאל געווארן זייער שווער, און דריי מאל געשאסן. צוויי שיסער האָבן געטראָפן די זעלנער. די דריט מאָל עס איז קיין שאָס, נאָר אַ גיט. װילהעלמינה איז געװען לײדיק. איך האָב געזוכט אין מיין פּאַרק אַ ספּער קראָם. די כינעזער האבן עס גענומען פון מיר.
  
  
  "לאָמיר גיין," האט געזאגט סאָניאַ. זי האט מיך אריבערגעצויגן צו מיר לינקס און מיר געהאלפן ארויף פון דער וואנט. — ם׳איז שוין נישט װײט.
  
  
  פֿון מײַן לינקער אַקסל האָט מען אױפֿגעהױבן אַ װאָג. איך וויידלי איינגעזען אַז סאָניאַ האט גענומען די שווער פאָר פון מיר. אי ך הא ב זי ך צוגעלאפ ן פאראויס . סאָניע האָט אַרויפֿגעטאָן דעם שווערן פאָר איבער דער אַקסל; זי האט געהאט אין דער האנט איר אײגענעם ביקס.
  
  
  מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צ ו ד י טרעפ . סאָני האָט גענומען מיין האַנט און האָט מיר געהאָלפן ארויף די טרעפ. יעדער שריט איז געווען העכער ווי די פריערדיקע. איך האב געטראכט אז די אויפרייס זאל שוין פאסירן אין דער הייל. האָבן זיי געפֿונען די דיינאַמייט וואָס איך שטעלן אין די טאַנגקס? ווען מיר האָבן דערגרייכט דעם שפּיץ פון די טרעפּ, האָט סאָניאַ געדריקט אַ קנעפל אין דער וואַנט לעבן דער גרויסער שטאָל טיר. די טיר האט זיך גענומען עפענען. א גלאק קאלטע לופט האט אונז געטראגן. עס איז געווען ווי עמעצער האט אויסגעגאסן אַ עמער אייז וואַסער אין אונדזער פנימער. מי ר זײנע ן געװע ן אי ן א קלײ ן הײל , װא ם הא ט געפיר ט דרױסן . ווי נאר מיר זענען געשטאנען פאראויס, האט זיך די שטאלנער טיר אויטאמאטיש פארמאכט הינטער אונז. מיר געגאנגען צוזאמען די שטיין שטאָק צו די הייל אַרייַנגאַנג.
  
  
  עס איז כּמעט אוממעגלעך צו זען די הייל פון די לופט אָדער פון דער ערד. מי ר האב ן זי ך געטרעט ן אי ן מיטאג־ליכט , צװיש ן צװ ײ שטײנער , װא ס זײנע ן געװע ן נאענ ט אײנע ר צו ם אנדערן . מי ר זײנע ן געװע ן ארו ם צע ן פוס ס איבע ר דע ר טאל־פלאץ או ן ד י ערד , אי ז געװע ן פארדעק ט מי ט שנײע ן או ן גליטשיק .
  
  
  כ׳האב אנגעהויבן שװאכן. דער בלוט־פאַרלוסט האָט געמאַכט שווערער יעדן שריט וואָס איך האָב געטאָן, און סאָניאַ האָט דערגרייכט דעם טאָל פאַר מיר.
  
  
  ווען איך האָב זיך אַראָפּגעגליטשט די לעצטע פיס, האָב איך געהערט וואָס האָט געקלונגען ווי אַ דונער. די ערד אונטער מיר האָט אָנגעהויבן ציטערן, און דערנאָך געציטערט. איך האב צוריקגעקוקט פון װאנען מיר קומען. דער דונער איז געװארן טיפער און שטארקער.
  
  
  'לאָמיר לויפן!' — האט סוניא אויסגערופן.
  
  
  כ׳האב געקנײטשט און געפאלן פאראויס. איך האָב זיך ווידער געשטויסן אויף די פֿיס און געלאָפן נאָך סאָניאַ. דאס ברום איז געווארן שטארקער און האט אנגעפילט דעם טאל מיט גערויש. און פּלוצעם איז דער שפּיץ באַרג אַרײַן אין הימל אַרײַן. אײנע ר פו ן ד י נידעריקער ע שפיצ ן הא ט זי ך געהויב ן װ י א קרוין . די פלאמען האבן זיך אויפגעהויבן מיט א ברום. די שטאלנער טיר, וואס מיר זענען נאר דורכגעגאנגען, האט זיך צוויי מאל געקלאפט, זיך צוגעלאפן גלייך פאראויס און זיך אראפגעריסן פונעם בארג צו אונז. א רגע איז געװארן שטיל, דערנאך האט זיך װידער אנגעהויבן דאס ברום, אבער נישט אזוי הויך. רױך האָט זיך אױסגעגאָסן פֿון שפּאַלטן, װוּ די װענט פֿונעם באַרג האָבן זיך אָפּגעריסן פֿון דער אױסשרײ.
  
  
  אייז באָמבע נול איז טויט.
  
  
  איך האב א שטיק צייט צוגעקוקט דעם גיהנום ביים שטיין ביים טייַך אין טאָל. דערנאָך האָב איך זיך אויסגעדרייט און געקוקט אויף סאָניאַ.
  
  
  זי איז געווען וועגן צען פֿיס אַוועק פון מיר, געהאלטן די ביקס צו איר אַקסל און אַימעד בייַ מיין קאַסטן.
  
  
  
  
  קאפיטל 14
  
  
  
  
  
  איך ראַקט צוריק און צוריק, כּמעט צו שוואַך צו שטיין פון בלוט אָנווער. זי איז געווען אזוי ווייט און עס איז געווען אזוי ווייניגער ליכט. איך האב געזען בלויז די שאטנס פון אירע אויגן, און איר באק צוגעדריקט צום ביקס פון ביקס.
  
  
  "עס איז צייט," זי געזאגט שטיל.
  
  
  איך געדאַנק איך געהאט איין געלעגנהייַט. איך האב געוואוסט אז איר ביקס וועט נישט פייערן. אפֿשר איך קען קאָנטאַקט איר איידער זי געפינט זיך. איך האב גענומען א טריט פאראויס. ... און געפאלן אויף די קני. עס האט נישט קיין זינען. איך האב נישט געהאט די כוח. אויף די הענט און קני, איך געקוקט אויף איר. א לייכטע ווינטל האט געשושקעט דורכן טאל, און אין די טיפענישן פון די בערג האט זיך געצויגן דאס ברום פון אויפרייס.
  
  
  "איך מוז דאָס טאָן," האָט סאָניאַ געזאָגט, אָבער איר קול האָט געציטערט. "עס איז געווען טייל פון מיין אַסיינמאַנט." מ׳האט מיר דאס געלערנט. זי האט געלעקט די ליפן. "עס טוט נישט ענין איצט, ניק. און איצט האט איר קול געציטערט. "מיר האָבן צו געפֿינען אויס וואָס די כינעזיש טאָן דאָ. עס געארבעט. איר חרובֿ די מיסאַלז. אָבער דאָס ... דאָס איז אַ טייל פון מיין אַרבעט.
  
  
  כ׳האב זיך גערוט זיך ראטעװען. צװישן אונדז זײַנען געװען דרײַ מעטער, און איך האָב געמוזט איבערקומען די דאָזיקע מעטער אַזױ גיך. איך װאָלט דאָ נישט געשטאַנען אױף אַלע פֿיר און זי זאָל מיך דערהרגענען.
  
  
  אבער עס איז געווען ווי אויב זי לייענען מיין געדאנקען. זי האט אראפגעלאזט דאס ביקס פון דער פלײצע און א שאקל געטאן מיטן קאפ. - ניק, איך וויסן דעם ביקס וועט נישט פייער. פארוואס מיינסטו אז איך האב פון דיר גענומען די ביקס? האסט געמיינט אז איך בין דארט געשלאפן אין יענעם דארף? איך האב דיך נאכגעקוקט. איך האב געזען אז איר רעדט מיטן דארף־פירער. איך האב געזעהן דיך ליידיג די קוילען פון אקו'ס און מיינע'ס ביקסן. און איך האב געזען אז דו פארלאזט דעם ישוב.
  
  
  אװארפנדי ק ד י ביקס ן אי ן שנײ , הא ט ז י שנע ל אראפגענומע ן אי ר האנ ט פו ן דע ר װינצטשעסטער ס גארט ל או ן אויפגעהויב ן דא ס ביקס , אוי ף אי ר פלײצע . זי האט געקוקט אויף מיר פון אונטערן פאס אן ניצן דעם אפטישן דערזען. "איך בין נאָך נישט זיכער אַז איר האָט דאָס, ניק," זי געזאגט. "ניט ביז איך געפרוווט צו דרייען אין איינער פון די קאַוועס."
  
  
  איך האב אויף איר געקוקט. אזא פרוי. אַזוי פיל לייַדנשאַפט. און אויב איך געהאט איין געלעגנהייַט, דאָס וואָלט זיין עס.
  
  
  איך האָב געזאָגט, "סאָניאַ, איידער איר דרייען, איך ווילן איר צו באַקומען עפּעס פון דיין קאָפּ."
  
  
  זי האָט זיך צעוויינט. 'וואָס זאכן?'
  
  
  — קאָרסיקאַ, למשל. פאַרגעסן קאַלווי פּאַלאַס. פארגעם ן ד י בלוי ע בערג . פארגעסן מיין צימער מיט דעם משוגענעם באד. און קיינמאָל טרינקען Harvey Copstut ווידער.
  
  
  'לאז עס!' — האט זי געזאגט שארף.
  
  
  "און בשעת איר זענט אין עס, פאַרגעסן וועגן דעם קאַמין אין מיין לאַגער הוט, וועגן יענע נעכט ווען איר געקומען צו מיר." און דעמאָלט עס איז געווען אַז נאַכט אין די געצעלט ווען מיר זענען געפאלן.
  
  
  "איך געזאגט, 'האַלטן עס!' זי האט נאכאמאל צוגעדריקט דאס ביקס צו דער פלײצע. — מײנט איר, אז איך בין אן עמאָציאָנעלער אידיאָט? איך בין אַ רוסישער אַגענט. גוט אַגענט. איך וועל דיך נישט אראפלאזן.'
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ און געצילט דעם ווינטשעסטער. "איך ווע שוין טריינינג פֿאַר זעקס חדשים איצט. איך קען נישט פאַרלאָזן. איך בין געװען אזוי שװאך. .. אַזוי שוואַך. איך האב נישט געקענט טראכטן... ס'איז דא עפעס... דאן האב איך זיך דערמאנט, אז איך האב נאך א וואפן: פיער, מיין טויטליכע גאז-באמבע איז געשטאנען אין מיין קנעכל שטיוול. מײַנע אָרעמס און פיס האָבן זיך טיף אײַנגעזונקען אין ווייכן שניי. איך פּושט מיין פיס פאָרויס און רויז אַרויף צו זיצן אויף מיין כילז. איך האָב זיך דערגרייכט צוריק, אַרײַנגעטאָן מײַן האַנט אין שטיוול און פֿאַרמאַכט די פֿינגער אַרום פּיער. איך האט נישט וועלן צו טאָן דאָס, אָבער סאָניאַ לינקס מיר קיין ברירה. איך האָב געמײנט, אַז דאָס, װאָס מיר האָבן געטאָן און דאָס, װאָס מיר האָבן געמײנט אײנער פֿאַר דעם אַנדערן, האָט פֿאַר איר עפּעס באַטײַט. איך בין געווען אומגערעכט.
  
  
  איך געזאגט, "אָוקיי. דעמאָלט דרייען. אבער אויב איך דארף שטאַרבן, איך וואָלט נעמען איר מיט מיר.
  
  
  ז י הא ט געהאלט ן ד י ביקס ן אומבאװעגנדיק , אי ר פינגע ר אויפ ן צינגל . דאן האב איך געהאט א לעצטע מחשבה. "אבער איידער איר דרייען, איך ווילן איר צו וואַרפן איין זאַך."
  
  
  זי האט אויסגעזען איבערראשט. 'וועלכע?'
  
  
  איך האָב פּאַמעלעך געצויגן פּיער פאָרויס אין די שניי. "עטלעכע גייז פון אַן אמעריקאנער סובמאַרין האָבן איר אַ רינג. איך וויל אז דו זאלסט עס אוועקנעמען איידער דו שיסן מיך. איר טאָן ניט פאַרדינען צו טראָגן דעם רינג.
  
  
  איך האָב אַ מאָמענט געמײנט, אַז איך האָב אויף איר נישט געמאַכט קײן רושם. דעמאָלט איך געזען איר קוקן בייַ די רינג, גרייט צו ציען די צינגל.
  
  
  דאן האב איך איינגעזען אז זי וועט אויף מיר נישט שיסן. ווינטשעסטער איז געפאלן אין שניי. סאָניע האָט צוגעדעקט דאָס פּנים מיט די הענט און איז אַראָפּגעפֿאַלן אויף די קני. 'איך קען עס נישט טוהן!' — האט זי אויסגערופן. 'איך קען עס נישט טוהן!'
  
  
  איך האָב געלאָזט פּיעראַ אין שניי און קריכן צו איר. איך האָב זי שטאַרק אַרומגענומען און געלאָזט וויינען אויף מיין אַקסל.
  
  
  "זיי ... זיי געזאגט אַז איר זענט אַ גרויזאַם רוצח," זי סאַבינג. "מאַניאַק. זיי - זיי ליגן! איר געראטעוועט אַקו ס לעבן. ..און מיין לעבן אויך. און דו האָסט מיך שטענדיק באַהאַנדלט מיט... מיט... װי האָב איך געקאָנט אַנטקעגנשטעלן אַזאַ צערטלעכקײט?
  
  
  'פארוואס טאָן איר?' — פרעג איך מיט א שושקען. אי ך הא ב זי ך ארוי ס אי ר געדיכט ע האר , פו ן אי ר שטערן , או ן מי ט אי ר ברעם , מי ט א קוש .
  
  
  איך האב געזאגט, "ווען דו האסט געהאט די ביקס, איר געוואוסט איך קען נישט זען דיין אויגן. און איך געוואלט צו זען זיי ווידער. ... ווי זיי פינקלען מיט די ביסל גאָלד ספּעקאַלז.
  
  
  ז י הא ט ארומגענומע ן אי ר האלדז . — אוי, ניק! — האט זי אויסגערופן. "איך קען נישט גיין צוריק צו רוסלאַנד איצט. וואס זאל איך טון?' איך האב זי נאך נענטער צו מיר צוגעצויגן. "איך וועט טראַכטן פון עפּעס," איך געזאגט.
  
  
  מי ר האב ן זי ך נא ך געקלאפ ט אײנע ר צו ם אנדערן , װע ן ד י עסקי ם האב ן אונד ז געפונען .
  
  
  
  
  קאפיטל 15
  
  
  
  
  
  סאָניאַ און איך אנגעהויבן בויען אונדזער יגלו דעם אנדערן טאג. וויבאלד דער קויל אין מיין האנט האט נישט געטראפען דעם ביין, האבן די עסקימאס פשוט פארבאנדירט דעם וואונד. רוי פיש, מנוחה, און באַלד איך פּעלץ כּמעט נאָרמאַל. דער אָרעם איז געווען שייגעץ און ווייטיקדיק, אָבער איך האָבן שוין ערגער. אין צװײ טעג האָבן מיר כּמעט פֿאַרענדיקט דעם איגלאָ. לאַק און זיין משפּחה געפֿינט אונדז צו העלפן, אָבער מיר געוואלט צו טאָן עס זיך. די צערעמאָניע, ווי געוויינטלעך, איז געווען פּונקט פאַרקערט. אנשטא ט יעד ן איינלאד ן אוי ף דע ר גרינדונג , האב ן מי ר אלעמע ן צוזאמענגענומע ן ארו ם אונדז , ווע ן מי ר האב ן אויסגעשניט ן דא ס לעצט ע שטיק ל שניי , פא ר אונדזע ר קליינע ר איגלאו , או ן ז י אויפגעשטעלט . דארט ן זײנע ן געװע ן לאק , דראק ע או ן אקו , װעלכ ע האב ן געהא ט זײ ן ארעם , װא ם הא ט זי ך געהא ט א ן ארע ם אי ן דע ר ליעבע , װא ם אי ך הא ב געזע ן אי ן דע ר אלגעמײנע ר איגלו , או ן ס׳רו ב ד י אנדער ע עסקי ם פו ן ישוב .
  
  
  דער עולם אַרום מיר האָט געלאַכט און זיך געכאַפּט, ווען איך און סאָניאַ האָבן געשטעלט דאָס לעצטע בלאָק אויף דער נאָדל. איך האט צו נוצן מיין לינקס האַנט, אַזוי סאָניאַ האט צו טאָן רובֿ פון די אַרבעט. מיר שלעפּן דעם בלאָק און שטעלן עס אין פּלאַץ, און דעמאָלט לינד צו אונדזער קליין באַשיצן, סמיילינג. די עסקימאָס האָבן זיך געכאַפּט מיט האַסקאָמע. אקו איז צו מיר צוגעקומען, זיך אנגעלענט אויף א גרויםן קריק, וואס די עסקימאָס האבן פאר אים געמאכט. זײ ן האלב ן פני ם אי ז געװע ן פארדעק ט מי ט באנדאזשן . "איך בין צופרידן אַז דאָס איז געווען אַזוי," ער האט געזאגט.
  
  
  "איך אויך," איך געזאגט מיט אַ שמייכלען און אַ ווינקען.
  
  
  ער האט מיטאמאל אויסגעזען שעמעוודיק. "איך האב נישט טאַקע דאַנקען דיר פֿאַר שפּאָרן מיין לעבן." איך האב עפעס נאריש געטון.
  
  
  "איך האָב אַלײן געטאָן עפּעס נאַריש, אַקו." אבער איצט עס איז איבער. די מיסיע איז הצלחה געענדיקט. איך האָב געקוקט אויף סאָניאַ. "נו, לפּחות די מערסט וויכטיק טייל."
  
  
  איז געקומען א יונגע עסקימא און איז געשטאנען נעבן אקו. זי האט אנגעטאן דעם ארבל פון זײן פּאַרקא. אַקו האָט צו איר געשמייכלט, דערנאָך זיך אויסגעדרייט און זיך צוגעהונקען, דאָס מיידל ביי איר זייט. ד י אנדער ע האב ן אוי ך אנגעהויב ן אװעקגײן .
  
  
  סאָניאַ האָט געקוקט נאָך אַקו. זי האט אויסגעזען אביסל מעלאנכאליש. ― ניק ― פֿרעגט זי ― מײנט איר, דאָס לעבן אין אַמעריקע װעט מיר פּאַסן?
  
  
  "איר וועט ווי עס".
  
  
  'אָבער. .. ווי עס וועט זיין?
  
  
  איך האב געקושט איר שפיץ נאז. "מיר קענען רעדן וועגן אים הייַנט בייַ נאַכט ווען מיר לאַכן."
  
  
  זי האָט זיך צעוויינט. - אויב מיר לאַכן?
  
  
  — איך װעל אײך דערקלערן הײנט בײנאכט. מיר עסן עטלעכע רוי פיש, נעמען בער סקינס ווי בלאַנגקאַץ, ליכט ליכט און ... ... לאָל.
  
  
  און יענע נאַכט זײַנען מיר געווען אַליין אין דער קליינער איגל. נאך א שטורעם האט זיך אנגעהויבן. דער װינט האט געװײנט און געפײפט ארום דעם קלײנעם געבײדע. ערגעץ האט א הוסקי געװײנט.
  
  
  מי ר זײנע ן געלעגן , נאקע ט או ן צוזאמע ן צװיש ן צװ ײ בערן־פעלן . מיר האָבן שוין צוויי מאָל ליב געהאט. צװײ קלײנע ליכטלעך האָבן צוגעשטעלט אַ װײך, פֿלאַקערנדיק ליכט. איך האב מיך אנגעשטויסן אויפן לינקן עלנבויגן און געקוקט אויף איר.
  
  
  "איך פילן אַזוי מיעס," זי געזאגט, "מיט דעם שרעקלעך ברענען אויף מיין קאַסטן. ווי קענט איר אפילו קוקן אויף מיר?
  
  
  אי ך הא ב אי ך זי ך פאראויסגעבויג ט או ן לײכ ט געקושט , דע ם טונקעלע ר פלעק , אוי ף איר ע שײנ ע בריסטן . מײַנע ליפּן האָבן זיך געגליטשט צו איר אָפּל און דערנאָך אַװעק. "איך וועל מאַכן ווי עס איז טאַטשע דע בעאַוטé," איך געזאגט.
  
  
  אירע אויגן האבן געלערנט מיין פנים. 'ניק?' — האט זי שטיל געזאגט, ארומגעלאפן מיטן פינגער אויף מיין רעכטן ברעם.
  
  
  "מממ?"
  
  
  ― װאָס רופֿט מען דאָס געלעכטער? איך מיין, איך פארשטיי נישט ווי אזוי עס קענען עס רופן. ווען עס קומט פאר מיר דער העכסטער מאמענט, לאך איך נישט. איך שריי און דאַן וויין."
  
  
  "איך באמערקט," איך געזאגט. "אבער אפֿשר וואָס זיי מיינען איז אַז איר שמייכלען אויף די אינעווייניק ווען איר זענט מיט עמעצער איר ווילן צו זיין מיט."
  
  
  זי האט געבליקט מיט אירע שײנע לאנגע װיעס. "איך טראַכטן איך וויסן וואָס איר מיינען. צי האָט איר געזען די מיידל מיט אַקו?
  
  
  'יא'.
  
  
  "דאָס איז איינער פון לאָק ס טעכטער." ווי ווייט איך פארשטיי האט ער עס אראנזשירט.
  
  
  - גאַנץ מעגלעך. זיי האָבן פילע מינהגים וואָס מיר טאָן ניט פֿאַרשטיין. ”
  
  
  — דו לאכט פון מיר ?
  
  
  איך האב געקושט איר שפיץ נאז. — ניין, איך לאך פון זיך אליין. זי האט געקוקט אויף דער יגלו סטעליע. "אַלץ איז איבער. די כינעזער האבן גענוצט די סובמארינען צו טראנספארטירן לאַסט צו בויען אן אונטערערדישע מיסיל באזע. אבער ווי האבן זיי געבויט די קאַוועס אין דער ערשטער אָרט?
  
  
  „מסתּמא דאָס זעלבע. די סובמארינען זענען אנגעקומען מיט גראבן און די מענטשן וואס האבן זיי אפערירט. זיי האבן נאר געגראבן טונעלן. דאס האט זיכער געטראפן א לאנגע צייט צוריק.
  
  
  - אבער פארוואס האט קיינער זיי נישט געזען?
  
  
  “דער ישוב איז דעמאלט נישט געווען דא. עסקימאָס זענען נאָומאַדז און אַרומפאָרן אַ פּלאַץ. ראַדאַר אַרבעט נישט אַזוי נידעריק. אפשר האט א סקאוט פון יענעם יו.
  
  
  - צי איר טראַכטן זיי וואָלט קאַטער די מיסאַלז? איך האָב זיך אָנגעהויבן. 'זאל זיין. אבער עס איז מער מסתּמא אַז זיי וועלן נוצן זיי ווי אַ געצייַג פון בלאַקמייל קעגן די סאוועטן פארבאנד און די פאַרייניקטע שטאַטן." כ׳האב אנגעהויבן בײסן איר האלדז.
  
  
  'ניק?' — האט זי פארשלאפן געפרעגט.
  
  
  "מממ?" אי ך הא ב אי ר געשטרײק ט אי ר פלאכ ן מאגן .
  
  
  "ווי לאַנג האָט איר געזאָגט אַז עס וועט נעמען די אָנזאָג צו זיין איבערגעגעבן?"
  
  
  - נו, צו באַקומען צו דער ניראַסט ראַדיאָ סטאַנציע, איר דאַרפֿן דרייַ טעג אויף הונט שליטן. ווען אַלע פאָרמאַלאַטיז זענען געענדיקט און אַ העליקאָפּטער איז געשיקט פֿאַר אונדז, נאָך אַ טאָג, אפֿשר צוויי, איז דורכגעגאנגען. איך וואָלט זאָגן פיר אָדער פינף טעג גאַנץ. איך האב אראפגעלאזט דעם קאפ און געקושט איר ברוסט.
  
  
  זי האט זיך אביסל געציטערט און ארויפגעלײגט איר האנט אויפן האלדז. "ניק, האָניק," זי שושקעט. — מײנט איר נישט, מיר זאָלן... שיקן אַ שליח... גאָר באַלד? איצט ?
  
  
  "מיר האָבן נאָך צייט," האָב איך געמורמלט צו איר ווייכער הויט. כ׳האב אויפגעהויבן דעם קאפ און ארײנגעקוקט אין איר שמײכלענדיק פנים. נאָך אַ ביסל שטופּן, זי לאָזן די נאַקעט קורוועס פאַרשווינדן אין מיין גוף.
  
  
  ― מיר האָבן... צײַט... אַ סך. .. - איך האב געזאגט.
  
  
  
  
  
  וועגן דעם בוך:
  
  
  די כינעזער האבן ערגעץ געבויט א מיסיל באזע אין דעם קעלטסטן און מערסט וויסט ארט אויפן פלאנעט, וואס שטעלט פאר א סכנה פארן מאכט באלאנס...
  
  
  Nick Carter ס מיסיע: געפֿינען און צעשטערן די באַזע! צו טאָן דאָס, ער מוזן מאַנשאַפֿט זיך מיט אַ ווייַבלעך פייַנט אַגענט, קילמאַסטער, אין אַ ומזיכער וואָג צווישן זיין פליכט און די אַטראַקטיוונאַס פון אַ טרעטשעראַס אַליירט. אָבער ווי שיין זי איז, ווייסט ער, אַז זי וועט ניט קווענקלען אים צו טייטן!
  
  
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  Cosa Nostra צייכן
  
  
  
  
  אַנאַטיישאַנז
  
  
  
  ניק קאַרטער האָט אָנגענומען די אידענטיטעט פון אַ קאַלטבלוטיק קאָסאַ נאָסטראַ קיללער, און געפינט זיך אויף זיין וועג צו פּאַלערמאָ צו ינפילטרירן די מאַפיאַ. ניצן שווינדל IDs, פאַקטיש בולאַץ, און די הילף פון אַן אַקס-טריינד בלאָנדע געהייסן טאַניאַ, זיין מיסיע איז צו האַלטן די לויפן פון העראָין אין סאַיגאָן - אַ כינעזיש פּלאַנעווען צו דעמאָראַליזירן אמעריקאנער טרופּס אין וויעטנאַם און קאָנטראָלירן אָרגאַניזירט פאַרברעכן אין די יו. אָבער עס זענען גרויס דאַונסיידז צו שפּילן ווי אַ מאַפיאַ דאָן, ווי צו זיין יקספּאָוזד. און ווען דאָס כאַפּאַנז צו ניק, ער איז אנגעצייכנט פֿאַר זיכער טויט דורך די מאַפיאַ ס מאַקאַברע קאָד פון נקמה.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  ערשטער קאַפּיטל
  
  
  קאַפּיטל צוויי
  
  
  קאַפּיטל דריי
  
  
  קאַפּיטל פיר
  
  
  קאַפּיטל פינף
  
  
  קאַפּיטל זעקס
  
  
  קאַפּיטל זיבן
  
  
  קאַפּיטל אַכט
  
  
  קאַפּיטל נייַן
  
  
  קאַפּיטל צען
  
  
  פּרק עלף
  
  
  קאַפּיטל צוועלף
  
  
  קאַפּיטל דרייצן
  
  
  קאַפּיטל פערצן
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  קילמאַסטער
  
  
  Cosa Nostra צייכן
  
  
  
  
  
  דעדאַקייטאַד צו מיטגלידער פון די פאַרייניקטע שטאַטן סעקרעט סערוויס
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ערשטער קאַפּיטל
  
  
  
  
  
  פֿאַר מיר, עס אנגעהויבן אין אַ קליין ריזאָרט לעבן פלאַגסטאַפף, אַריזאָנאַ. AX האט איינער פון די טריינינג שולן. עס איז געווען ניט פיל טעטיקייט אַרום די ריזאָרט זיך ווייַל עס איז געווען פרילינג און די אַקטיוויטעטן אין די אַרומיק בערג אנגעהויבן בלויז נאָך דער ערשטער שניי. עס איז געווען אַן אָרט פֿאַר סקיינג, שניימאַן און וואַרעם ראַם, קאַמין אין הילצערנע קאַבינס מיט שנייפלייקס וואָס זענען געשוועבט אין די פֿענצטער און אַ שמעקן פון באַקינג מאַרשמעלאָו.
  
  
  אבע ר ע ם אי ז געװע ן פרילינג , או ן ד י שנײמא ן האב ן נא ך ניש ט אנגעהויב ן זײע ר טרעט ן צ ו דע ר בארג־שטא ט פלאגסטאף . די אַקס רעסאָרט איז געווען כּמעט אַ מייל הויך און געקוקט ווייַט אַראָפּ אויף דער שטאָט.
  
  
  באַזירט אויף דער פאָטאָגראַפיע געגעבן צו מיר, מיר געזאָגט צו פאַרשטעלונג זיך ווי באַלד ווי איך אָנקומען. איך האב געקוקט אויפן געמעל אין מיין צימער בשעת איך האב געווארט אויף דעם מאכעריסט. דער נאָמען איז געווען Thomas Akasano, און איך וואָלט באַקומען צו וויסן אים געזונט אין דער ווייַטער וואָך.
  
  
  עס איז געווען אַ טשיקאַווע פּנים. ד י אויג ן זײנע ן געװע ן צוריקגעשטעל ט אויפ ן הינט ן קאפ . דיקע ברעמען, װי א געדיכטע װאנצעס און די זעלבע געדיכטע האר, זײנען געװען די קאליר פון זאלץ און פעפער. די נאָז איז געווען רוימער, די ליפן זענען געווען כושיק און פול. עס איז געווען דער פּנים פון אַ מענטש וואס סימד צו וויסן די וועגן פון דעם וועלט און נעמען לעבן בלויז אויף זיין אייגן טערמינען. ס'איז נישט געווען די סארט פנים וואס מען וועט טרעפן ביי א טיש. און איר וועט ניט געפֿינען אים סמיילינג צו אַ קינד פּלייינג. מע ן װאל ט דערװארט , א ז ע ר זא ל קוק ן אוי ף דע ר לײב ר פו ן דע ם מאן , װא ם ע ר הא ט שוי ן דע ר אומגעבראכט . ס׳אי ז געװע ן א קאלט ע פנימע , צוגעװאוינ ט צ ו דע ר קוק ן פו ן געװער . איך וואלט געדארפט טראגן דאס פנים.
  
  
  דער ווייַטער וואָך איך געלערנט וועגן אַ מענטש מיט דעם פּנים. עס האָט מיר גענומען צוויי טעג צו קוקן פּונקט ווי אים. אונדזער ללבער זענען געווען וועגן די זעלבע, אָבער די באַקס פון מיין געווער און האַלדז דארף עטלעכע רינגקינג, און איך געהאט צו באַקומען געוויינט צו טראָגן קאָנטאַקט לענסעס וואָס זענען כּמעט ברוין אין קאָלירן. זינט איך בין נישט געווען פֿאַרבונדן מיט קיינעם, וואָס האָט געוווּסט אינטימע פּרטים וועגן דעם מאַן, האָט מען מיר געלאָזט האַלטן מײַן פּערזענלעכן געווער: די ווילהעלמינאַ, מײַן אויסגעשטרעקטע לוגער, אין אַ האַלטער אונטערן לינקן אָרעם; הוגאָ , מיין שלאַנק סטילעט , אין זייַן ספּעציעל שייד צוגעבונדן צו מיין לינקס האַנט , אַז ווען איך אַ שלינגען , עס וואָלט פאַלן אויס פון זייַן שייד און אין מיין האַנט , גרייט צו נוצן ; פּיער, מיין קליינטשיק גאַז באָמבע, נעסטלעד צווישן מיין פיס ווי אַ דריט טעסטאַקאַל, גרייט צו באַפרייַען זייַן סופּער-דעדלי גאַז אין פינף סעקונדעס פון איך טוויסט די צוויי כאַווז און באַקומען באַפרייַען פון עס. פּיער קיינמאָל געגעבן מיר פיל צייט צו באַקומען די גענעם אויס, אָבער זיין אַרבעט איז פּלוצעמדיק און קעסיידערדיק.
  
  
  עס פארקערט אויס אַז Thomas Akasano איז געווען דער פירער פון אַ שטאַם אין Cosa Nostra. פאַרוואָס איך האָב געמוזט ווערן אַ מאַפיאַ פירער, האָב איך נאָך נישט געוווּסט, אַפילו נאָך אַ וואָך פון לערנען דעם מענטש. איך געלערנט דעם הינטערגרונט פון אַקאַסאַנאָ, אַן אלמן וואָס איז אויפגעשטאנען פון זיין אַ בוקמייקער צו זיין קראַנט שטעלע ווי משפּחה באַלעבאָס אין סובורבאַן ניו יארק. אין קאָסאַ נאָסטראַ ער איז געווען באקאנט ווי אַ לייַטיש מענטש. ער וואָלט נישט שאַטן זיין פרייַנד. ע ר הא ט געהא ט א גלײכ ן טעמפעראמענט , או ן אפטמא ל הא ט זי ך געטראג ן װ י א בורר , אי ן אנדער ע פאמיליע־קריטלעך . רומאָרס סערקיאַלייטיד אַרום די מאַפיאַ אַז אַקאַסאַנאָ וואָלט אַמאָל דערגרייכן גרויסקייט ווי אַ משפּחה פירער. אבער איצט, אין אַכט און פערציק, ער איז געהאלטן צו יונג צו נעמען פיל מאַכט.
  
  
  איך באַרשט זיך אויף מיין איטאַליעניש און אין אַ וואָך איך געוואוסט ווי פיל וועגן Tomas Acasano ווי איך געוואוסט AX. אבער דעמאלט האב איך נישט געוואוסט וואו ער איז, און איך האב נישט געוואוסט פארוואס איך בין אים געווארן. מען האָט מיר געזאָגט אַז כאָק וואָלט דערקלערן אַלע די זאכן בעשאַס אונדזער ווייַטער באַגעגעניש.
  
  
  איך מוזן דערקלערן וואָס די סיטואַציע איז מיט די אַקס שולן. מאל זיי
  
  
  זענען געניצט צו צוגרייטן אַ יקספּיריאַנסט אַגענט פֿאַר אַ אַפּקאַמינג מיסיע, אָבער זייער ערשטיק פונקציע איז צו באַן נייַ אַקס אגענטן. עס זענען מיסטאָמע הונדערטער פון זיי, צעוואָרפן איבער דער וועלט. אָבער זיי בלייבן נישט לאַנג אויף איין אָרט. לאָוקיישאַנז זענען קעסיידער טשאַנגינג פֿאַר קלאָר ווי דער טאָג סיבות. יעדער שטענדיק פאַרלייגן אנדערע ווי אַקס הויפּטקוואַרטיר אין וואַשינגטאָן קען זיין דיסקאַווערד און ינפילטרייטיד דורך פייַנט פאָרסעס.
  
  
  טראַינינג נייַ אַגענץ איז אַ 24/7 אַרבעט. זיי מוזן שטענדיק זיין אויף היטן ווייַל זיי קיינמאָל וויסן ווען עמעצער איז געגאנגען צו וואַרפן אַ קורוועבאַלל אויף זיי. דאָס זעלבע איז געווען מיט דערפֿאַרענע אַגענטן, וואָס האָבן זיך גענומען אויף אַ נײַע אויפֿגאַבע; ז ײ האב ן זי ך געמוז ט גרײט ן אוי ף איבערראשונ ג או ן אטאקעס . עס איז געווען אַ רעפלעקס פּרובירן.
  
  
  אַזוי האָב איך זיך באַקענט מיט תניא.
  
  
  איך איז געווען אין די פלאַגסטאַפף אָרט פֿאַר כּמעט אַ וואָך און האט אַלע די אינפֿאָרמאַציע איך קען וועגן אַקאַסאַנאָ. פֿון די ערשטע צוויי טעג האָב איך מיך כּסדר פֿאַרשטעלט ווי אַקאַסאַנאָ. אויב ווער עס יז געוואוסט Nick Carter, זיי וואָלט האָבן אַ שווער צייַט דערקענען מיין האָר. די געגנט אַרום מיינע צימערן איז געווען גרין און לאַש. מעסקיטע האָט ווי אומעטום געוואַקסן. זיי זענען געווען פול מיט קליין גרין נעעדלעס. אל ע װעג ן זײנע ן געװע ן פארלײג ט מי ט ד י דאזיק ע בושעס , או ן אי ן עטלעכ ע װײט ס הינטע ר זײ , אי ז געשטאנע ן א סאסנע־װאלד .
  
  
  איך האָב נאָר לינקס מיין פּלאַץ נאָך מיין לעצטע בריפינג וועגן Tomas Akasano ס עסן געוווינהייטן. די בריפינג איז געווען רעקאָרדעד אויף מיין אייגענע טאַשמע רעקאָרדער. אי ך הא ב איבערגעלאז ט פארשפארט ן ד י טיר , או ן געגאנגע ן איבע ר דע ם מעסקװיטע ר שטעג , ארײנגעאטעמ ט ד י פריש ע בארגלופט . די לופט האט אביסל געביסן; עס סימד צו כּמעט כראָמטשען מיט קריסטאַל קלעריטי. עטלעכע וואלקנס ווי פּוכיק קישנס האָבן געשוועבט איבערן טיף בלויען הימל. ארויף פאראויס האב איך געזען א גרופע פון צוועלף מיידלעך, אנגעטאן אין קורצע הייזלעך און בלוזעס, באוועגן זיך אין פארמאציע צו א גרויסן גרין פעלד ווייט רעכטס פון מיר. גשמיות טריינינג איז געווען איינער פון די מערסט וויכטיק אַספּעקץ פון אַגענט טריינינג. איך האב צוגעקוקט מיט א שמייכל ווי זיי גייען לויפן.
  
  
  די פאַרשטעלונג אנגעהויבן צו ויסקומען באַקוועם. איך האָב זיך אַפֿילו צוגעוווינט צו די געדיכטע וואָנצעס. אויף דעם וועג, איך געדאַנק וועגן Tomas Akasano און זיין ראָלע אין Cosa Nostra. און איך איז געווען קוקן פאָרויס צו באַגעגעניש כאָק און באַקומען געענטפערט מיין פֿראגן.
  
  
  איך פּעלץ די באַוועגונג אלא ווי געהערט עס. אַן עלעקטריש אָפּצאָל ראַשט אַריבער מיין אַקסל בלאַדעס און איך אויטאָמאַטיש יידענאַפייד ווו עס קומט פון. איצט איך קען הערן עס. די מעסקיטע קוסט הינטער מיר און צו מיין רעכט איז געווען מאָווינג. עס האָט געדויערט אַ שפּאַלטן רגע. דעמאל ט הא ב אי ך געהערט , א ז מע ן הא ט זי ך גי ך דערנענטערט .
  
  
  איך בין געווען גרייט. איך האב נישט אויפגעהערט אדער אויפגעהערט גיין. אי ך הא ב װײטע ר געגאנגע ן אומגליקלעך , בי ז װע ר ע ם אי ז געקומע ן גענו ג נאענט , א ז אי ך זא ל עפע ם טאן . דעמאל ט הא ב אי ך זי ך גי ך געאיילט .
  
  
  איך בין געשפרונגען אויף לינקס און זיך אומגעקערט. די צוויי געווער וואָס זענען געווען וועגן צו ייַנוויקלען מיין האַלדז זענען פלו אויס פֿאַר מיר. איך האָב זיך אַרױסגעצױגן און געכאַפּט בײדע דינע האַנטגעלענקן, דערנאָך זיך צוריק געגאַנגען און זיך געצויגן. דאן האב איך באמערקט א מיידל מיט די הענט.
  
  
  װע ן אי ך הא ב זי ך געצויג ן הא ט ז י אנגעהויב ן לויפן , כד י צ ו האלט ן מי ט ד י קראפטן , אבע ר ז י הא ט זי ך גיכער געצויגן , װ י ד י פיס ן האב ן זי י געקאנ ט טראגן . זי האָט זיך אָנגעהויבן פֿאָרויס און וואָלט געפֿאַלן, ווען איך וואָלט נישט געהאַלטן אירע האַנטגעלענקן.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אינגאנצ ן ארומגעדרײט , זי י מיטגעצויג ן מי ט מיר . ווען איך האב זיך אפגעשטעלט, האב איך ארויסגעשטופט אירע הענט און זיי געלאזט גיין. ווי זי איז געגאַנגען אויפן וועג, האָט זי זיך צוויי מאָל אויסגעדרייט און דערנאָך אַרײַן גלייך אין די שארפע נאדלען פון אַ מעסקיטע קוסט. זי האט א װײך געקריצט און פארשװאונדן הינטער א קוסט.
  
  
  אלץ איז געװען שטיל. ערגעץ אין װאלד האב איך געהערט א בלויען דזשא. ארום מיר איז נאך געװען א רמז פון דער מײדלס פארפום. איך האב זיך צוגעטראגן צום קוסט, קרימענדיק. איז זי אוועקגעפלויגן צו אן ארט וואו איך האב זי נישט געזען? אפשר האט זי געהאט װײטיק.
  
  
  איך האב געדענקט וואס זי האט געטראגן. ווייַס בלוזקע, טונקל ברוין רעקל, ברוין לאַפערס. ווי האט זי אויסגעזען? יונג, זייער יונג, ביז איין און צוואנציק יאר אַלט. לאנג גלאנציק ברוין האָר, פּערקי אַקערד נאָז, גרין אויגן, נישט צו הויך, וועגן פינף פֿיס פיר, ברייט קורוועס, זייער שיין לעגס. זכּרון איז געווען גוט פיר פֿאַר אגענטן, עס פארברענט פאַטי געוועב פון מאַרך סעלז. אבער וואו איז זי געגאנגען?
  
  
  אי ך בי ן ארײ ן צו ם קוסט ן או ן הא ב אנגעהויב ן ארומגײ ן ארום .
  
  
  "היי!" זי האט געשריגן און מיך אטאקירט פון לינקס, אויפגעהויבן איר ארעם פאר א קאראטע טשאפ וואס איך האב געמיינט אז עס וועט ברעכן מיין קאלערביין.
  
  
  איך האב געדולדיק געװארט אויף איר. זי איז געווען קליין, ווען דער קלאַפּ שלאָגן, איך כאַפּט איר האַנטגעלענק. דאן האט זי מיך איבערראשט.
  
  
  זי האט אפגעשטעלט דעם שװאנג אין מיטן לופטן, געדריקט די לענד, זיך צוגעבויגן און געשאסן מיט דעם לינקן פוס. דאָס קלאַפּ האָט מיר געטראָפֿן גלײַך אין מאָגן. זי דעמאָלט געשווינד נאכגעגאנגען מיט אן אנדער קאַראַטע צעהאַקן וואָס איך האט צו קוים ברעכן. ער איז געקומען צו מיר פון דער זייט אין א לאנגן בויגן. אפֿשר האָט זי מיר געװאָלט אָפּשנײַדן מיטן קאָפּ מיט אַ קלאַפּ אין האַלדז. איך בין נאָך ערהוילן פון דעם קלאַפּ אין די מאָגן
  
  
  װע ן אי ך הא ב געזע ן ד י קלעפ .
  
  
  איך בין אַרײַן אַרײַן, האָט זי אַרומגענומען און זי געהאַלטן. מי ר האב ן זי ך צװ ײ מא ל געדרײט , או ן דא ן זענע ן מי ר אראפגעקומע ן אי ן ד י װײכ ע גראז ן בײ ם זײ ט װעג . איך האב זי אנגעכאפט ארום דער לענד און זי שטארק אנגעהאלטן. מײַן באַק האָט זיך צוגעדריקט צו אירע. זי האט גלייך אויפגעהערט אטאקירן דעם סופּער-פרויען אגענט און איז צוריקגעקומען צו דעם וואס זי האט געקענט בעסט: די געוויינלעכע ווײַבלעכע געוואוינהייט פון קיקינג, פאנצן און קראצן.
  
  
  זי האט געזאגט. ― לאָז מיך גײן, דו קריכנדיקער ממזר!
  
  
  איך האב זי געהאלטן ביז זי האט זיך בארואיקט. ווען זי איז געווען הינקען אין מיין געווער, איך אריבערגעפארן מיין באַק ווייַט גענוג אַוועק פון איר צו זען איר פּנים קלאר.
  
  
  — װילםטו דערפון רײדן ? איך האב געפרעגט.
  
  
  — פארשאלטן! — האט זי געענטפערט.
  
  
  איך האב זיך אנגעהאלטן צו איר. "אויב איר מודה אַז דיין קליין באַפאַלן איז ניט געראָטן, איך וועל לאָזן איר גיין."
  
  
  — אראפגעפאלן טויט!
  
  
  "ווי גוט. מיר בלייבן די זעלבע. עס איז פאקטיש נישט אַזוי שלעכט פֿאַר מיר. איר זענט גרינג צו האַלטן און איר שמעקן אויך גוט. ”
  
  
  זי האט ארויסגעשטופט די אונטערשטע ליפ. "פאַרשילטן," זי געזאגט. "איך האט נישט טראַכטן איך וואָלט זיין דער איינער צו באַפאַלן די באַרימט ניק קאַרטער."
  
  
  איך האב אויפגעהויבן די ברעמען, כאטש זיי זענען געווען דיק. "ווי האָט איר וויסן איך בין ניק קאַרטער?"
  
  
  דער פויגל האט זיך אומגעקערט. די צונג האט זיך גענוג אויסגעשטעקט צו נאסן די ליפן. אין די גרינע אויגן האט זיך באוויזן א ציטערנדיקע בליק. ווען זי האָט גערעדט, איז איר קול געפֿאַלן.
  
  
  "נעם מיר צו דיין פּלאַץ און איך וועל זאָגן איר," האט געזאגט די מיידל.
  
  
  "קען איר גיין? אדער ווילסטו אז איך זאל דיך טראגן?"
  
  
  "וואָס אויב איך זאָגן מיין קנעכל כערץ?"
  
  
  איך האב זי אויפגעהויבן און זי צוריקגעטראגן אויפן וועג. זי איז געווען לייטער ווי זי האט אויסגעזען. נישט אז זי האט אויסגעזען שווער, נאר זי האט אויסגעזען פולער ווי זי איז טאקע געווען. אין ערשטער איך געדאַנק עס קען זיין ווייַל זי האט פּינע גומע צו פּלאָמבירן די קורוועס, אָבער אונדזער קליין ראַנגלערייַ שוועבעלעך געוויזן אַז זי האט נישט דאַרפֿן אָדער באַקומען אַז מין פון הילף.
  
  
  "איר קוק עלטער ווי איך געדאַנק," זי געזאגט. זי האט ארויפגעלײגט דעם קאפ אויף מײן פלײצע און מיר ארײנגעקוקט אין פנים ארײן.
  
  
  — איך טראג א פארשטעלונג.
  
  
  ― דאָס װײס איך, נאַריש. אָבער דאָס איז נישט וואָס איך מיינען. ”
  
  
  איך געגאנגען צו דער טיר און דערציילט איר צו שטעלן איר געווער אַרום מיין האַלדז ווען איך געגאנגען אין. איינמאל מיר זענען געווען אינעווייניג, האט זי אראפגעלאזט די פיס צום דיל, ארומגעוויקלט אירע געווער ארום מיין האלדז, און געלאפן אירע ליפן צוזאמען מיין קין ליין ביז זי האט געפונען מיינע ליפן. איר צונג האט זיך אינגאנצן און ארויסגעפליקט ווי זי האט ווייטער געדריקט איר קליינטשיק קערפער קעגן מיר. װען זי האט זיך אפגעשטעלט, איז צװישן אונדז קוים געװען א פעדער.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "דיין קנעכל טוט נישט שאַטן בייַ אַלע, טוט עס?"
  
  
  "מאַך ליבע צו מיר, ניק," זי געענטפערט. "ביטע."
  
  
  "דיין פּראָבלעם איז אַז איר זענט צו שעמעוודיק און ריטאַרדיד. איר מוזן לערנען צו באַשטעטיקן זיך. זיי העלדיש."
  
  
  "מאַך ליבע מיט מיר. קלײדט מיך אויס און לײגט מיך אין בעט״.
  
  
  "דאנק, אָבער ניין," איך געזאגט. “אפילו אויב איך האב נישט קיין ספעציעלע געפיל פאר די דאמען מיט וואס איך גיי צו בעט, כאטש איך בעסער צו וויסן ווער זיי זענען. און איך טאַקע קלייַבן צו ליבע זיי. ”
  
  
  — האסט מיר נישט ליב ? די אונטערשטע ליפ האט זיך װידער ארויסגעשטעקט.
  
  
  — דו באפאלט מיך. איר רופֿט מיך אַ ממזר. דו זאָגסט מיר צו פאַלן טויט. דו זאגסט אז איך בין עלטער ווי דו האסט געמיינט. און דעמאָלט איר שטיין דאָרט און פרעגן מיר אויב איך ווי איר. יא, איך ווי איר. אבער איך קען דיך אפילו נישט. "
  
  
  "מיין נאָמען איז טאַניאַ. איצט מאַכט ליבע צו מיר."
  
  
  מיט די דאָזיקע װערטער האָט זי זיך צוגעדריקט און מיך װידער אַ קוש געטאָן. זינט מיר זענען פּלוצלינג אַלט פריינט, איך באַשלאָסן איך קען אויך פירן איר צו בעט.
  
  
  ווי זי איז געלעגן אויפן רוקן און געקוקט אויף מיר מיט אירע לאנגע וויעס, אויסגעזען צו אומשולדיק, האט זי געזאגט: "ניק?"
  
  
  איך האָב אָפּגעטאָן איר בלוזקע. — יא, טאַניאַ.
  
  
  "איר האָט ליב געהאט צו פילע פרויען, צי ניט?"
  
  
  די בלוזקע איז געװען צעקנעפלט. זי איז געווען ווערינג אַ ווייַס שנירל ביוסטהאַלטער מיט אַ קליינטשיק ראָזעווע בענד אין די צענטער ווו די צוויי גלעזל האָבן זיך. "עס זענען געווען איינער אָדער צוויי, יאָ."
  
  
  "ווי פיל?"
  
  
  איך האָב זיך געפּײַניקט. "איך קיינמאָל געדאַנק וועגן אים. איך טאָן ניט האַלטן כעזשבן."
  
  
  "איך געוועט אַז איר קענט אפילו נישט געדענקען די פנימער אָדער נעמען פון רובֿ פון זיי."
  
  
  — ריכטיג, דו װילסט אװעקגײן ?
  
  
  זי האט ארויסגעלאזט א שטילע קרעכץ. — ניין, וואס טוסטו מיר ?
  
  
  איך האב זי גוט באהאנדלט. די ביוסטהאַלטער איז אַוועק און אַזוי די בלוזקע. מיינע ליפּן האָבן געפֿונען שיין פלוים ניפּאַלז. ז י הא ט געטראג ן שטאקעס , װעלכ ע אי ך הא ב פארזיכטי ק ארויסגענומע ן מי ט מי ר איר ע מאקאזין . און דעמאָלט דער רעקל. עס איז געווען גרינג.
  
  
  אירע הענט האָבן זיך באַוועגט איבער מײַן ברוסט. זי האט װײטער געגראבן די פים אין בעט ביז זי האט געקראכט.
  
  
  "ביטע!" זי האט קרעכצן. — ניק , הארצי , איך טראכט נישט , איך קען נאך לאנג ווארטן .
  
  
  זי איז געווען ווערינג אַ קיוט פּאָר פון פּודער בלוי שנירל ביקיני הייזעלעך. איך טאַקט מיין טאַמז אין מיין גאַרטל. איך האב שוין אנגעהויבן פילן א ברענענדיקן געפיל אין אונטערן רוקן.
  
  
  מיין גראָבער פינגער איז געווען אונטער די גאַרטל און איך אנגעהויבן צו ציען אַראָפּ די הייזעלעך. דער ראַנד איז שוין דורכגעגאנגען דאָס ווייכע סאַמעטענע שטרוי צווישן אירע פיס, ווען איך האָב געזען עפּעס אַנדערש.
  
  
  עס איז געווען מעטאַל. ווען איך האב ווייטער אראפגעצויגן די הייזעלעך, האב איך דערזען דעם פאס פון א ביקס. ער איז געלעגן פלאך אויף איר הויט און אזוי ווי איך האב פאר אים געצויגן די הייזעלעך, איז ער ארויסגעשפרונגען און געצילט גלייך אויף מיר.
  
  
  או ן דא ן הא ט ע ר געשלאס ן הויך . אינסטינקטיוו בין איך אויפגעשפרונגען אויף די פיס און געקוקט אויף זיך. ס'איז ערגעץ נישט געװען קײן קויל.
  
  
  טניה האט געלאכט. "אויב איר קען זען דיין פּנים," זי געזאגט. דערנאך האט זי זיך אװעקגעזעצט אויפן בעט און אויפגעהויבן דעם טעלעפאן. זי האט אנגעקלונגען דעם נומער און געװארט.
  
  
  איך האָב אַרויפגעטאָן די הענט אויף די היפּס און געקוקט אויף איר. דאָס פֿײַער, װאָס איך האָב געפֿילט אין מײַנע לענדן, איז איצט געװען פֿאַרלאָשן.
  
  
  טניה האט צו מיר א שאקל געטאן מיטן קאפ. "איך בין אַ נייַע אַגענט מיט AX," זי געזאגט. "עס איז גוט אַז מיין ביקס איז געווען לאָודיד מיט בלאַנקס, אַנדערש איר וואָלט געווען גאָר טויט."
  
  
  זי האט איר אויפמערקזאם געטאן צום טעלעפאן. "יא? דאָס איז תניא. די הייזעלעך ביקס איז טעסטעד און אַרבעט גרויס. ”
  
  
  איך האב ארויסגענומען א ציגארעטל און זי אנגעצונדן.
  
  
  טניה האט אויפגעהאקט און תיכף נאכאמאל אנגעקלאפט דעם נומער. זי האט געװארט, ארויסגעפוצט די ברוסט, געקלאפט מיט די נעגל קעגן די צײן. איצט האט זי נישט געקוקט אויף מיר. דערנאָך האָט זי געזאָגט: יאָ, הער. איך האב זיך פארבינדן מיט מיסטער קארטער״.
  
  
  
  
  
  
  צווייטע קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  ווען טאַניאַ האָט אויפגעהויבן דעם טעלעפאָן, איז די פּאַפּיראָס כּמעט פאַרטיק געוואָרן. ז י הא ט זי ך געכאפ ט צ ו אי ר ביוסטהאל ט או ן זי ך ארומגענומע ן ארום , ארומגעכאפ ט אי ן הינטן .
  
  
  "איך וועט אַרבעטן מיט איר אויף דעם אַסיינמאַנט, ניק," זי געזאגט, געמאכט לעצטע מינוט אַדזשאַסטמאַנץ צו פּלאָמבירן די ביוסטהאַלטער טעפּלעך.
  
  
  איך האב געזאגט. - "אוי?" איך פּעלץ ווי איך איז געווען געוויינט. איך האב נישט אָפט געהאט דעם געפיל. און דאָס געפיל האט נישט טאַקע אַרן מיר.
  
  
  איך האָב געזאָגט, "איך טראַכטן מיר האָבן אַנפערטיק געשעפט דאָ."
  
  
  זי האט א בלינק געטאן, װען זי האט אנגעצויגן איר בלוזקע און זי אנגעהויבן צו קנעפלן. "טאקע?"
  
  
  "וואָס מיר אנגעהויבן איידער דיין קליין ביקס שלאָגן מיר."
  
  
  "אוי." זי איז אראפ פון בעט און האט אנגעהויבן אנצוציען די שטרעקן. "דו ביסט שיין און אַלע, ניק. אָבער נאָך אַלע, איך בין בלויז נייַנצן. און דו... ביסט איבער דרײַסיק, ווי ווייט איך פאַרשטיי, רעכט? איר זענט טאַקע צו אַלט פֿאַר מיר. קיינמאָל צוטרוי ווער עס יז איבער דרייַסיק און אַלע אַז. איך האָב טאַקע בעסער יינגערע מענער.“ זי האָט שנעל געשמייכלט. „ניט קיין באַליידיקן ?
  
  
  איך האָב אױסגעטאָן מײַן פּאַפּיראָס. "קיין העט, טאַניאַ. אָבער כאָק מוז האָבן אַ פאַרשילטן גוטע סיבה צו פאַרבינדן מיר מיט עמעצער ווי יונג און יניקספּיריאַנסט ווי איר.
  
  
  זי האט זיך פארפרוירן און געקוקט אויף מיר מיט פײער אין די אויגן. "איך טראַכטן וואָס פּונקט געטראפן ווייזט אַז איך בין נישט צו יניקספּיריאַנסט."
  
  
  איך האָב אַ ביסל געטראַכט - זי איז גערעכט.
  
  
  איך שמייכל צו איר. "אָוקיי, אָבער אָנהייבן אַ ביסל רעספּעקט דיין זקנים."
  
  
  אין ערשטער זי נאָר געקוקט אויף מיר, ניט וויסן ווי צו נעמען עס. דא ן האב ן ד י מויל־װינקלע ן זי ך געקרײז ט אי ן אײגענע ם שמייכל . זי האָט זיך קורץ צו מיר געמאַכט.
  
  
  — װאם דו װעםט זאגן, הער.
  
  
  "לאמיר גיין זען כאָק."
  
  
  טאַניאַ געפירט מיר צוזאמען דעם וועג צו די טריינינג פעלד. ד י מײדלע ך װא ם אי ך הא ב פריע ר געזע ן זײנע ן געשפרונגע ן . מי ר האב ן זי ך דערגרײכ ט צו ם ראנ ד פו ן פעלד , האב ן מי ר זי ך אפגעקער ט פו ן װע ג או ן געגאנגע ן אי ן דע ר װײכע ר גראז . איך קען זען כאָק ווייַט פאָרויס. ע ר אי ז געשטאנע ן נעב ן ד י טרענ ע מײדלעך , ד י הענ ט אי ן ד י קעשע ן פו ן זײ ן ברוינע ן מאנטל . ער האט זיך אויסגעדרייט צו זען אונדז גיין.
  
  
  "אָט איז ער, הער כאָק," האָט טאַניאַ געזאָגט.
  
  
  "די פאַרשטעלונג קוקט זייער גוט, קאַרטער," האָט האָק געזאָגט.
  
  
  זײ ן לעדערדיק ן פני ם הא ט זי ך משונהדיק ט געקוק ט אי ן שטוב , אי ן דע ר בארג־מדבר . ד י אויג ן האב ן מי ך פארזיכטיק ט אונטערזוכט , דא ן האב ן זי ך געקוק ט אוי ף טאני ע או ן זי ך װידע ר זי ך אומגעקער ט צ ו װא ו ד י מײדלע ך האב ן זי ך טרענירט . ער האט ארויסגעצויגן אײנעם פון זײנע שװארצע ציגארן פון דער העמד־קעשענע, אפגעשײלט דעם סעלפאן און ארײנגעשטעקט אײן עק צװישן די צײן. ער האט נישט אנגעצינדן.
  
  
  "הער," איך געזאגט. "פארוואס Thomas Akasano? פארוואס אַזאַ יונג מיידל ווי טאַניאַ?
  
  
  האקן האט װײטער געקוקט אויף די מײדלעך. "העראָין, קאַרטער. וואָס טאָן איר וויסן וועגן אים?
  
  
  א פּאָר פון חדשים צוריק עס איז געווען קורץ אינפֿאָרמאַציע וועגן דעם. טרוקענע פאקטן. ביז צו דעם פונט, איך רעכן איך געוואוסט ווי פיל אָדער ווי קליין וועגן אים ווי אַלעמען אַנדערש. איך האב זיך געוואונדערט אויב כאק טעסט מיר, פרובירט צו דערוויסן אויב איך האב טאקע געלייענט די באריכטן וואס די הויפטקווארטיר האט ארויסגעשיקט.
  
  
  איך האב צוגעמאכט די אויגן ביז אלע פאקטן און פארמולעס זענען מיר געווען אין קאפ. "דער כעמישער זאַץ פון העראָין איז C21, H23, NO5," איך געזאגט. "עס איז אַ אָודערלאַס, קריסטאַליין ביטער פּודער דערייווד פון מאָרפין און געוויינט מעדיסינאַללי צו באַפרייַען בראָנטשיטיס און הוסט. אָבער עס איז אַדיקטיוו; עס קענען זיין סנאָרטיד ווי שניי אָדער ינדזשעקטיד גלייַך אין די בלאַדסטרים ווי אַ לייזונג. עס איז סאַליאַבאַל אין וואַסער און אַלקאָהאָל. — װי װײם איך ?
  
  
  "האָסט געטאן דיין לעקציעס?
  
  
  קאַרטער, ”האָט האָק געזאָגט. ע ר הא ט זי ך גענו ג אויסגעדרײ ט צ ו קוק ן אוי ף מיר . די שווארצע באטשקע פונעם ציגאר האט זיך נאך געכאפט צווישן די ציין. ד י מײדלע ך האב ן זי ך איבערגעגעב ן אוי ף שטויס .
  
  
  "א דאנק, האר," איך געזאגט. אויב כאָק איז געווען טעסטינג מיר, איך דאָך דורכגעגאנגען.
  
  
  "אָוקיי," ער געזאגט. "דאָס איז וואָס העראָין איז. איצט װעל איך אײַך זאָגן װאָס ער איז ביכולת. ווי איר קיין צווייפל וויסן, אונדזער זעלנער אין וויעטנאַם זידלען דרוגס."
  
  
  — הער ? — הא ט טאני ע איבערגעריסן . "איז העראָין נישט פאַרקויפט אָפן אין סאַיגאָן?"
  
  
  איך און האָק האָבן געקוקט אויף תניא. זי האט צו אונדז געשמײכלט.
  
  
  האקן האט ווייטער געזאגט. "אין סאַיגאָן, ווי טאַניאַ באמערקט, העראָין איז לייכט בנימצא. ריין העראָין קענען זיין פּערטשאַסט פֿאַר דריי דאָללאַרס פּער פלאַש; די זעלבע פלאַש דאָ אין די שטאַטן וואָלט קאָסטן דריי הונדערט דאָללאַרס. ווי אַ רעזולטאַט, עס איז אַ פאַרגרעסערן אין מאָרטאַליטי. צװיש ן זעלנע ר צולי ב איבערדאזעס , או ן דע ר מאטעריא ל װער ט ניש ט בלוי ז פארקויפ ט אי ן פינצטער ע געסלעך , מי ט געהיימע ע געשעפטן ; עס קענען זיין פּערטשאַסט דורך אַסקינג פֿאַר עס אין די ענג מארקפלעצער פון Cholon אָדער בלאַקס אַוועק פון די USO אויף די סטריט פון פלאָווערס אין ונטערשטאָט סאַיגאָן. "
  
  
  האק האט זיך צוריקגעקערט צו װאו די מײדלעך האבן געטאן טיפע קני־בײגן. "די סובקאמיטעט פאר דזשוווענילע דעלינקווענסי האט אנגעהויבן אן אויספארשונג איבער די גי דעטאלן. אין איין 30 טאג צייט, אין סייגאן אליין, האבן אויספארשער אידענטיפיצירט דריי און דרייסיק איבערדאָס טויטע. און ביז די אויספארשונג ווערט פארענדיקט, איז ערווארטעט אז דער טויט ראטע וועט דערגרייכן פופציק. פּער חודש."
  
  
  האק האט ארויסגעצויגן דעם ציגאר פון די צײן. ער האט דאס גוט אויסגעלערנט בשעת ער האט געזוכט אין די קעשענעס נאך שוועבעלעך. ער האט ארויסגעצויגן א שװעבל, אנגעצונדן און אנגערירט דעם עק פון ציגאר. די לופט אַרום אונדז איז געווען פאַרוואָלקנט מיט דעם שמעקן פון כאָק ס ציגאַר רויך. ווען ער האָט זיך אָנגעהויבן צו געשעפט, האָט ער געזאָגט, "די מעדיצין פּראָבלעם אין וויעטנאַם האט ריטשט גלייבן לעוועלס. אלע אגענטורן האבן געארבעט אויף דעם פראבלעם: ארמיי און נאַווי אינטעליגענץ, די סי.איי.עי., די עף-בי-איי און סענאט סובקאמיטיעס. אַלע געזאמלט אינפֿאָרמאַציע איז טראַנסמיטטעד דורך טשאַנאַלז. אין AX. עס האָט געקאָסט אַכט אגענטן דאָס לעבן, אָבער מיר האָבן נאָכגעטראָגן דעם מאַטעריאַל. מיר וויסן אַז עס קומט פון טערקיי. בשעת דער שפּור עס, מיר געלערנט אַז עס קומט צו סאַיגאָן פון מאַנדאַלייַ אין בורמאַ. מיר זענען צוריק קיין קאַלקוטטאַ און דערנאָך פֿון ניו דעלי אין אינדיע, צו קאַראַטשי אין פּאַקיסטאַן, מיט אַ שיף אַריבער די גאַלף פון אָמאַן, דערנאָך אַריבער די פּערסיש גאַלף, אַרויף די טיגריס טייך צו באַגדאַד אין יראַק, דערנאָך מיט אַ פלאַך צו יסטאַנבול, טערקיי. דער האק האט מיטאמאל געשװיגן.
  
  
  כ׳האב באמערקט, אז די מײדלעך זײנען געלעגן אויפן רוקן, דרײטן די פיס, װי טרעטלען אויף א ביציקל. איך האָב געפרעגט האָק, "צי איר טראַכטן די מקור פון די העראָין איז אין יסטאַנבול?"
  
  
  האק האט א שאקל געטאן מיטן קאפ. "פינף פון די אַכט אגענטן, דריי סי.איי.עי. אגענטן און צוויי נייוואַל אינטעליגענץ אָפיצירן זענען אומגעקומען אין יסטאַנבול. דאָס קען זיין ווו העראָין קומט פון, אָבער די קשר קומט פון ערגעץ אַנדערש. אלע אגענטן האבן געהייסן איין מענטש. ראָסאַנאָ ניקאָלי. אָבער ווען דער אַגענט האָט אָנגעהויבן פרעגן פראַגעס וועגן דעם מענטש, האָט מען אים באַלד געפֿונען שוועבט מיטן פּנים אַראָפּ אינעם שוואַרצן ים. ד י טוי ט אי ז שטענדי ק געװע ן ד י זעלב ע — דערטרונקען . און די אָטאַפּסי שטענדיק אנטפלעקט אַ אָוווערדאָוס העראָין. ”
  
  
  איך האב ארוםגעדרײט דעם נאמען. ראָסאַנאָ ניקאָלי. האק האט אויפגעבלאזן רויך איבער אים. טאַניאַ איז געשטאַנען שטיל לעבן מיר. איך געזאגט, "אזוי ווער איז Thomas Akasano? ער מוז ערגעץ זיין פארבונדן מיט דעם אלץ״.
  
  
  האק האט א ניד געטאן. "איר האָט גענומען די ראָלע פון אַקאַסאַנאָ ווייַל איר וועט ינפילטרירן די מאַפיאַ. מיר וויסן אַז Cosa Nostra איז די אָרגאַניזאַציע הינטער די צושטעלן פון העראָין צו סאַיגאָן.
  
  
  "איך זען," איך געזאגט. "און איך טראַכטן איך וועל גיין ווו די צושטעלן טאַקע סטאַרץ."
  
  
  "אין סיסילי," האָט האָק געזאָגט. “איר וועט ניט האָבן צו זאָרג וועגן אַנטדעקן דעם מקור פון דיין פאַרשטעלונג; Thomas Akasano איז גאָר טויט. וואָס ער איז, ער איז דער בלויז מענטש וואָס איז געהאלטן אַ נאָענט פרייַנד פון ראָסאַנאָ ניקאָלי.
  
  
  
  
  
  
  דריטער קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  כאָק זיך אויסגעדרייט זיין צוריק צו די טריינינג גערלז. ע ר הא ט זי ך געקוק ט צ ו צפון , װ ו ד י בארג ־ שפיצ ן זײנע ן געװע ן באדעק ט מי ט שנײ . די שווארצע באטשקע פונעם ציגאר האט זיך נאך געכאפט צווישן די ציין.
  
  
  "מיר האָבן געלערנט עפּעס וועגן Rosano Nicoli," ער האט געזאגט. "ערשטנס, עס קעסיידער טראַוואַלז מיט אַ פלאַך פון פּאַלערמאָ אין סיסילי הין און צוריק צו יסטאַנבול. אײדער אונדזערע אגענטן זײנען דערהרגעט געװארן, האט יעדער פון זײ געמוזט מעלדן די זעלבע זאך. ניקאָלי איז דער הויפּט פון דער "משפּחה" אָדער "צווייַג" פון La Cosa Nostra אין סיסילי.
  
  
  טאַניאַ האָט געזאָגט, "אזוי ער מוזן זיין הינטער אַלע דעם העראָין קומען אין סאַיגאָן."
  
  
  האקן האט ווייטער אנגעקוקט די בערג. "עס איז זייער מסתּמא. מיט אַ צײַט צוריק האָט ער פֿאַרבראַכט פֿינף יאָר אין אַמעריקע. מע ן הא ט געמאלדעט , א ז ע ר אי ז אמא ל געװע ן א הויכע ר מיטגלי ד פו ן דע ר אלטע ר קאפאנע ר פאמילי ע אי ן שיקאגא , דעמאל ט אי ז ע ר געװע ן פארבונד ן מי ט ראול ( קעלנער ) דיקא , װעלכע ר הא ט נאכגעפאלג ט פראנק . קליטי ווי אַ באַלעבאָס ווען קאַפּאָנע געגאנגען צו טורמע. " ער פּויזד לאַנג גענוג צו גלאָצן אויף מיר, זיין רינגקאַלד לעדער פּנים אויסדרוק אָן אויסדרוק. "עטלעכע פון די נעמען מיינען גאָרנישט גאָרנישט.
  
  
  אָדער איר אָדער טאַניאַ. זיי זענען געווען פאָרויס פון דיין צייט. ”
  
  
  ער האָט אַרױסגענומען דעם פּאַפּיראָס־שטעק פֿון מויל און עס פֿאַרנעמט, בעת ער האָט גערעדט. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך צוריקגעקוק ט צ ו ד י בארג ־ שפיצן .
  
  
  "דער ניקאָלי איז געגאנגען מיט יוסף באָראַקאָ פֿון ברוקלין צו פיניקס, אַריזאָנאַ. באָראַנקאָ האט פאַרמאַכן רובֿ פון די סאַוטוועסט, און ניקאָלי געדאַנק ער וואָלט באַקומען אַ שטיק פון עס. ער איז געווען זייער אַנטוישט. עס איז געווען אַן אַמביציעס יונג מענטש אין דער אָרגאַניזאַציע געהייסן קאַרלאָ גאַדינאָ, וואָס איז געווען האַנדלינג נייַנצן קאַנטראַקץ פֿאַר קאָסאַ נאָסטראַ. ער האָט אָפּערירט פֿון לאַס וועגאַס און איז געווען דער וואָס האָט געבראַכט באָראַנקאָס לעבן און קאַריערע צו אַ סוף. מע ן הא ט גענוצ ט א צװײפלע ר שאט־גאס , אײנע ר הא ט אראפגענומע ן דע ם שטערן , או ן לינק ן אויג , דע ר צװײטע ר הא ט אראפגענומע ן דע ם גאָבע ן או ן האלב ן האלדז .
  
  
  טאַניאַס גרין אויגן האָבן אַ ביסל געציטערט.
  
  
  "גאַדינאָ האט קלאָר זיין גאָולז," כאָק פארבליבן. “ער האָט איבערגענומען אַלע אָפּעראַציעס אין אַמעריקע, און ער איז געגאַנגען נאָכן ניקאָלי, ווײַל ניקאָלי איז געווען פארבונדן מיט באָראַנקאָ. ניקאָלי האָט געגלויבט אַז דער קלימאַט אין אַמעריקע ווערט צו וואַרעם. ער איז אַוועק קיין סיסילי דעם טאָג נאָך באָראַנקאָ ס גרויס און פּרעכטיק לעווייַע. זיין געדאַנק איז געווען צו בלייַבן דאָרט לאַנג גענוג צו מאַכן שלום מיט גאַדינאָ."
  
  
  "און ער איז נישט געווען זינט דעמאָלט אין אַמעריקע?" איך האב געפרעגט.
  
  
  האק האט א שאקל געטאן מיטן קאפ. "ניין. נאכדעם וואס ער איז אוועק האט גאדינא זיך טאקע אנגעהויבן באוועגן. ער האט איבערגעלאזט א שטעג פון קערפער איבער אמעריקע. קאנטראקטן זענען אונטערגעשריבן געווארן מיט פאמיליע באסעס אין לאס אנדזשעלעס, ברוקלין, פילאדעלפיע, שיקאגא און כמעט יעדע גרויסע שטאט אין לאנד. דינער. פאר צוויי יארן איז ער געווען דער אומבאהאלטענער פירער פון דער נאציאנאלער לא קאסא נאָסטרא, ער האט זיך געקענט ערלויבן צו זיין ברייטהאַרציק, דערפאר האט ער נישט געשטופט דעם קאנטראקט קעגן ראסאנא ניקולי.
  
  
  עס איז געווען אַ פּויזע. אי ך הא ב באמערקט , א ז ד י מײדלע ך האב ן פארענדיק ט זײער ע איבונגען , או ן זײנע ן געלאפ ן פו ן פעלד . האקן האט װײטער געקוקט אויף די בערג. טאַניאַ האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר.
  
  
  דער ציגאר האט מען אראפגעלאזט אויפן גראז און געריבן אונטערן האק׳ס שוך. ער האט זיך צו מיר אויסגעדרייט. אין די אויגן איז געװען א טיפע זארגן.
  
  
  "פילע מענטשן טאָן ניט פאַרשטיין, קאַרטער, ווי באמת ברייט די דערגרייכן פון לאַ קאָסאַ נאָסטראַ איז. די מעטאָדן וואָס קאַרלאָ גאַדינאָ האָט גענוצט צו אָנכאַפּן מאַכט וועלן פשוט נישט אַרבעטן היינט.
  
  
  אי ך הא ב אי ך גענומע ן א ן אײנעם . "עס וואָלט זיין צו פיל פּירסעם איצט אויב דער באַלעבאָס פון יעדער הויפּט שטאָט איז געהרגעט. די עף-בי-איי וואלט זיך צו אים אזוי שנעל געכאפט, אז ער וואלט נישט געוויסט וואס עס האט אים געשאסן."
  
  
  "גענוי. עס איז נאָך איין זאַך. כאָטש קאָסאַ נאָסטראַ האט יקספּאַנדיד אין רובֿ געביטן, עס איז איינער אין וואָס זיי האָבן ריטריטיד. נאַרקאָטיקס. די נאַרקאָטיק ביוראָו איז געווארן האַרט פֿאַר מעדיצין האַנדלינג משפחות. אַזוי, כאָטש זיי קאָנטראָלירן רובֿ פון די העראָין ימפּאָרץ, פאַמיליעס זענען ינקריסינגלי פארלאזן די כאָולסייל מעדיצין מאַרק אין אַמעריקע אין טויווע פון שווארצע און די פּוערטאָ ריקאַן אַנדערווערלד."
  
  
  תניא האט זיך געכאפט. "פארוואס צושטעלן זיי העראָין צו סאַיגאָן?"
  
  
  "ניט זיי, מיין טייַער, אָבער נאָר ניקאָלי."
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל פיר
  
  
  
  
  
  האקן איז געשטאנען אין מיטן גראזש פעלד און ארויסגעצויגן נאך א ציגאר פון קעשענע. זיינע אויגן האָבן געטראָפן טאַניאַס בליק, וואָס איך האָב נישט גאָר פאַרשטאַנען. ער האט א נײד געטאן.
  
  
  זי האט צו מיר געשמייכלט. "אויב איר דזשענטאַלמין וועט אַנטשולדיקן מיר, איך האָבן אַ אַפּוינטמאַנט."
  
  
  "אַוודאי," איך געזאגט.
  
  
  מיר וואָטשט זי גיין אַוועק און עס איז געווען מער פון אַ גיין ווי אַ גיין. איך האָב זיך געחידושט צי דאָס איז צו מיין מייַלע אָדער אויב זי איז שטענדיק געווען אַזוי. עס איז טאַקע נישט וויכטיק, איך בין געווען איבער דרייסיק און מיסטאָמע נאָר אַרום די ווינקל.
  
  
  "כיינעוודיק יונג דאַמע," האָט האָק געזאָגט. "בריליאַנט מיינונג. זי וועט זיין אַ נוציק אַסיסטאַנט אין דעם אַרבעט, קאַרטער.
  
  
  "יא מיין האר." איך האב נאך נישט פארשטאנען וואספארא אויפגאבע איך זאל האבן. "זי מיינט כאָטש זייער יונג."
  
  
  "פון נייטיקייַט, קאַרטער. האָבן איר געהאט פרישטיק?
  
  
  — ניין, הער.
  
  
  ער האט גענומען מיין האנט. "דערנאך לאמיר גיין צום קאמיסאריאט און זען וואס זיי קענען אויפשטעלן פאר אונז."
  
  
  מי ר זײנע ן געגאנגע ן אויפ ן גראז . ער האט געהאלטן צװישן די צײן דעם אומבאלויכטן ציגאר. די פינצטערע וואלקנס אויבן האבן אינגאנצן אפגעשטעלט די זון. מי ר האב ן בײד ע אויסגעדרײ ט ד י רעקל־קאלע ר װע ן מי ר זײנע ן ארוי ם אויפ ן װעג .
  
  
  בײם טיר פון דער קאמיסאר האט יאסטראב איבערגעלאזט אנווייזונגען, אז מען דארף צו טניה זאגן, װאו מיר זענען. מי ר האב ן גענומע ן ד י טאש ן או ן דורכגעגאנגע ן אי ן דע ר רײ , אנגעלאד ן ד י טאש ן מי ט שמוציק ע אײער , קארטאפל , װארש ט או ן א טעפ ל שװארצ ע קאװע .
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך אװעקגעזעצ ט עסן , הא ט הא ק געגאס ן א גלעזל . — װאו איז ניקאלי געװען ? — האט ער מיטאמאל געזאגט.
  
  
  איך האב געמוזט טראכטן. "ראָסאַנאָ ניקאָלי" ער האָט אָנגעהויבן שמירן די טאָסט. "בשעת Cosa Nostra איז געווען פאַרשפּרייטן איבער אַמעריקע, Rosano Nicoli פארבליבן אין פּאַלערמאָ. ער האט אויך בליענדיק, אָבער קיינמאָל געמאכט שלום מיט קאַרלאָ גאַדינאָ. די זאכן זענען געגאנגען גוט פֿאַר אַ ביסל יאָרן און דעמאָלט צוויי וואָכן צוריק עפּעס געטראפן. "
  
  
  איך האב געפרעגט. - "ניקאָלי האָט זיך אומגעקערט קיין אַמעריקע?"
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "קאַרלאָ גאַדינאָ איז געווען זייער מיסטעריעז געפֿונען אין דער סאָנאַ פון זיין פּריוואַט קלוב. אין קאפ זײנען געװען נײנצן קויל־לעכער. פֿאַרשטייט זיך, אַז קיינער האָט נישט געהערט די שיסערן. מיט נייַן טעג צוריק איז געווען אַ גרויס און פּרעכטיק לוויה. ”
  
  
  די עסן איז געווען גוט. עס האָט מיר נישט געדויערט לאַנג עס צו שלינגען. "עס קוקט ווי ניקאָלי איז טריינג צו ויסמעקן דעם וועג פֿאַר זיין צוריקקומען," איך געזאגט.
  
  
  "זייער מעגלעך." ער האָט צו מיר אױסגעהאַלטן זײַן גאָפּל. “קאַרטער, מיר האָבן שוין אַכט טויטע אגענטן. איך וויל נישט אז דו זאלסט זיין נומער ניין. איך וועל אייך דערציילן וואס די אכט אגענטן האבן אונז געגעבן פאר זיי זענען אומגעברענגט געווארן."
  
  
  איך האב זיך אװעקגעזעצט, געזונקען די קאווע.
  
  
  "ווי איך געזאגט, ניקאָלי טראַוואַלז צווישן פּאַלערמאָ און יסטאַנבול. און ער האט געמאכט עטלעכע טשיקאַווע פריינט. אין יסטאַנבול האָט ער זיך געהאַלטן מיט אַ באַקאַנטן טערקישן קאָמוניסט מיטן נאָמען קאָניאַ. ער האט אויך אַ קעסיידערדיק באַגלייטער וואוהין ער גייט, אַ כינעזיש מענטש מיטן נאָמען טיי שענג, וואָס איז אַ הויך-ראַנגקט מיטגליד פון דער מענטשן ס רעפובליק פון טשיינאַ. אין פאַקט, ער איז איינער פון זייער מויז פּיילאַץ און איז ניקניימד די ווינגעד טיגער. מיר טראַכטן אַז ער האט גרויס השפּעה אויף ניקאָלי, און אַחוץ, אַקאַסאַנאָ, וועמען איר איצט ימפּערסאַנייטינג, איז ניקאָלי ס נאָענט פרייַנד.
  
  
  מי ר האב ן פארטיק ט עסן . חוץ אונדז זענען דא געווען צוויי שיינע יונגע דאמען. ז ײ זײנע ן געװע ן אי ן דע ר װײטע ר װינקל , גערעד ט מי ט שושקען . דע ר קאמיסאריא ט אי ז געװע ן ד י זעלב ע װ י אל ע אנדער ע אי ן ד י אקסע ר חינוך־אינסטיטוציעס . בלאַס גרין ווענט, כירורגיש ריין, גלאַט קאַכל פלאָרז, קליין קייַלעכיק טישן מיט געשטאַלט אייַזן שטולן. ד י מײדלע ך או ן פרויע ן האב ן אויסגעקליב ן פא ר טרענירונג , זײנע ן געדארפ ט ארבעט ן װ י קעלנערין , קאכ ן או ן קיילימ־װאשער . עס איז געווען טייל פון די דיסציפּלין.
  
  
  כאָק און איך געזעסן צוריק, זופּן אונדזער קאַווע. ער האט ארויסגעצויגן א דריטן ציגאר און אים אנגעשטעקט צװישן די צײן. ער האט אנגעצונדן דעם. איך האב ארויסגעצויגן איינע פון מיינע ציגארעטן מיט גאָלד.
  
  
  ווען מיר האָבן גערויכערט, האָב איך געזאָגט, "צי מיר וויסן עפּעס וועגן דעם טיי שענג: זיין הינטערגרונט, וואָס ער איז אַזאַ אַ הויך-ראַנגקינג מיטגליד פון דער מענטשן ס רעפובליק?"
  
  
  האק ס פנים איז געבליבן פאסיוו. "מיר וויסן עטלעכע זאכן. מען האלט אז ער האט ארגאניזירט די כינעזער קאמוניסטישע לופט-פארס, וועלכע האט געהאלפן פארטריבן טשיאנג קאי-שעק פון יאַבאָשע כינע קיין טייוואן. לכאורה רעדט ער אפט מיט קיינעם נישט אנדערש ווי מאאו צעטונג אליין".
  
  
  א פײף איז אנטלאפן פון מיינע ליפן. טיי שענג איז געווען סטאַרטינג צו ימפּאָנירן מיר.
  
  
  "נאָך באקומען די העכסטע מעדאַל פון רויט טשיינאַ פון מאַו צע-טונג, שענג געהאָלפֿן אָרגאַניזירן די פאַבריק פּראָדוקציע פון פייטער ערקראַפט און, אין שפּעטער יאָרן, מיסאַלז." האקן האט געבלאזן אַ וואָלקן פון ציגאַר רויך צו דער סטעליע. "ווי ניקאָלי, ער איז וועגן פינף און פופציק יאָר אַלט און האט גרויס אמביציעס. מיר טראַכטן ער פּערסנאַלי אָרקעסטרייטיד די העראָין מאַרשרוט פון יסטאַנבול צו סאַיגאָן. ניקאָלי האָט צוגעשטעלט די קאַפּיטאַל און באקומען רובֿ פון די בענעפיץ. ”
  
  
  אי ך הא ב אי ם אויסגעלערנט , א פרײע . "מיט העראָין סעלינג פֿאַר דריי דאָללאַרס אַ פלאַש אין סאַיגאָן, ניקאָלאַ ס פּראַפיץ קענען נישט זיין אַזוי גרויס. ער זאָל זיין באַזאָרגט אַז ער קען באַקומען הונדערט מאל מער אין די שטאַטן.
  
  
  — גלייבט מיר — האט האק געענטפערט — עס שטערט אים. אבער אפילו ביי דריי דאלאר א פלאש מאכט ער 100 פראצענט נוץ. ”
  
  
  מיין אומגלויב האט אים א ביסל פארוויילט. ווען ער האָט ווידער גערעדט, איז דער באַריכט וועגן העראָין געקומען אין זינען.
  
  
  "אין אַמעריקע, איין אונס העראָין וועט ברענגען זיבן טויזנט דאָללאַרס. רובֿ העראָין שיפּמאַנץ קומען אַהער קומען פֿון טערקיי, אָדער גלייַך אָדער דורך מעקסיקא און קאַנאַדע. קאַמפּערד צו וואָס זיי באַצאָלן פֿאַר דעם פּראָדוקט אין טערקיי, עס קענען זיין סאָלד אין די יו. עס. פֿאַר אַ נוץ פון דריי טויזנט פּראָצענט. דאָס איז די הויפּט סיבה וואָס מעדיצין סמאַגאַלינג איז אַזוי רעוועכדיק פֿאַר פילע."
  
  
  עס איז געווען אַלע אין די באַריכט. כאָק האָט דורכגעקאָכט אַ מינערווערטיק ריטואַל, ניצן די ברעג פון די אַשטרייַ צו שטופּן די אַש אַוועק די שפּיץ פון די ציגאַר. ער איז געווען טיף אין געדאַנק.
  
  
  # — אכט אגענטן , קארטער , — האט ער ווייכער געזאגט , קוקנדיק אויפן אשטוך . "זייער לעבן איז באַצאָלט פֿאַר דיין אַרבעט. איך וועל זאָגן איר וואָס אינפֿאָרמאַציע איז באקומען אין אַזאַ אַ פּרייַז. מיר גלויבן אַז La Cosa Nostra אין אַמעריקע איז איצט אָן פירער. די ארגאניזירטע פארברעכן איז לעצטנס כמעט נישט אקטיוו; אַלץ זעט אויס שטיל. איך מיין אז ראסאנא ניקולי האט געגעבן דעם באפעל צו טייטן קארלא גאדינא, און די באפעל איז דורכגעפירט געווארן דורך איינעם פארבונדן מיט דער כינעזער קאמוניסטישע פארטיי אין אמעריקע, אויפן באפעל פון טיי שענג. אַקס האַלט אויך אַז ראָסאַנאָ ניקאָלי האָט בדעה איבערצונעמען די אָרגאַניזירטע פאַרברעכן אין די סטעיטס, און האָט שוין אָנגעהויבן פּרוּוון אויספאָרשן ווער וועט אים שטיצן און ווער וועט אים אַנטקעגנשטעלן. טיי שענג האָט גענוצט אמעריקאנער מערדער פון די טשינאַטאָוון פון גרויס שטעט צו טייטן קיין קעגנערס פון ניקאָלאַ. ניקאָלי איז קורץ-סייטאַד; ער קען נאָר זען ווי ריזיק די פּראַפיץ פון העראָין סמאַגאַלינג אין די יו. ער גלויבט באמת אז ער נוצט טאי שענג און די כינעזער קאמוניסטן צו העלפן אים איבערנעמען די שטאטן.
  
  
  ווי פּראַוויידינג אַ מאַרשרוט פֿאַר העראָין פון יסטאַנבול צו סאַיגאָן. אבער וואָס וועט טאַקע פּאַסירן איז אַז ניקאָלי וועט ווערן אַ ליאַלקע פון די כינעזיש קאָמוניסט, אויב ער איז נישט איינער. עס איז קלאָר ווי דער טאָג אַז די טשיקאָמס ווילן צו דעמאָראַליזירן אמעריקאנער טרופּס אין וויעטנאַם, אָבער נעמען קאָנטראָל פון אָרגאַניזירט פאַרברעכן אין די יו.
  
  
  "דערנאָך מיין אַרבעט איז צו פאַרמייַדן דעם פון געשעעניש," איך געזאגט.
  
  
  "טיילווייַז. איר מוזן באַקומען נאָענט צו ניקאָלי צו האַלטן אים, מאָרד אים אויב נייטיק, און די לויפן פון העראָין פון יסטאַנבול צו סאַיגאָן מוזן האַלטן."
  
  
  כ'האב געכאפט. "אזוי וואָס די פאַרשטעלונג? ווער איז דער Thomas Akasano וואָס איך פאָדערן צו זיין? ווי איז ער געשטארבן?
  
  
  "דיין נאָכמאַך פון אַקאַסאַנאָ איז אונדזער בלויז געלעגנהייַט," האָט האָק געזאָגט, געלערנט דעם גלאָוינג סוף פון זיין ציגאַר. "Thomas Acasano איז געווען ניקאָלי ס שטאַרק אַליירט אויף די מזרח קאָוסט. ער האט אַ פּלאַץ פון וואָג איבער ניקאָלאַ, וואָס טאַי שענג טוט נישט ווי. וואָס זיי ביידע זארגן, אַקאַסאַנאָ איז סאַפּאָוזאַדלי נאָך לעבעדיק."
  
  
  — איך זע — און װי איז ער געשטארבן ?
  
  
  דאָס איז וואָס Hawke אנטפלעקט.
  
  
  אַקס אגענטן האָבן וואַטשינג אַלעמען אפילו רימאָוטלי פארבונדן צו Nicoli זינט Gaddino איז געווען שאָס אין דער סאָנאַ. דער אַגענט אַסיינד צו אַקאַסאַנאָ איז געווען אַ גוט מענטש מיטן נאָמען Al Emmett. Al בדעה צו טאָן מער ווי נאָר האַלטן אַן אויג אויף זיין מענטש. ער דארף אַ צוגאַנג צו ניקאָלי, און ער באַשלאָסן אַז עס איז אַקאַסאַנאָ. דערפאר איז ער געקומען צו נאנט.
  
  
  ער האט זיכער דעמאלט אסאך געטראכט. ער איז מיסטאָמע צוריק אין די לעצטע טעג און געפרוווט צו רעכענען ווו ער געמאכט זיין טעות. דערנאך האט מען געמוזט מאכן א באשלוס. זאָל ער זאָגן AX HQ אַז ער איז דיסקאַווערד? דאָס וואָלט מיינען אַז ער וואָלט זיין פּולד פון דעם פאַל און אן אנדער אַגענט וואָלט נעמען איבער. און פּונקט ווען ער איז געווען אַזוי פאַרשילטן נאָענט.
  
  
  Al Emmett איז געווען גוט. וואָס האָט אָפּגעשיידט אַמעריקאַנער אַגענטן פֿון די פֿון דער קאָמוניסטישער וועלט איז געווען אַן אומאָפּהענגיקע קאַמף. אגענטן ווי על האָבן נישט נאָכפאָלגן קיין אינסטרוקציעס. יעדער פאַל איז געווען ינדיווידזשואַלי, און ער איז געווען באהאנדלט ווי ער האט עס אַליין. דערפאר האט ער נישט אינפארמירט די הויפטקווארטיר אז ער איז אנטדעקט געווארן. ע ר הא ט װײטע ר נאכגעלאפ ן אקאסאנא .
  
  
  ווען טאָמאַס אַקאַסאַנאָ האָט געלערנט אַז ער איז נאכגעגאנגען, ער מיד געשיקט אַ קאָדעד טעלעגראַם צו פּאַלערמאָ אַסקינג וואָס צו טאָן וועגן אים. דער ענטפער איז געקומען אין איין זאַץ. דער אַגענט אַקס זאָל האָבן געווען דערשטוינט.
  
  
  יוזשאַוואַלי, אַמאָל אַ מענטש ריטשט אַקאַסאַנאָ ס הייך, די פּראָצעדור איז פּשוט. מען וועט פארבינדן דעם רוצח און מען וועט אפמאכן א קאנטראקט. אבער דאס זענען נישט געווען נארמאלע צייטן. גאדינו איז געווען טויט און נאך נישט פארפרוירן אין זיין קבר. די ארגאניזירטע פארברעכן איז געווען, אמווייניגסטנס צייטווייליג, אן פירערס. עס וועט בלי ספק זיין מאַכט ראנגלענישן אין פאַמיליעס צו זען ווער קומט אויס אויף שפּיץ. ווי אַ רעזולטאַט, קיין רוצחים קען זיין טראַסטיד. Gaddino זיך אנגעהויבן ווי אַ לאַס וועגאַס כייטמאַן, און אַלעמען אין דער אָרגאַניזאַציע געוואוסט עס. עס זענען געווען פילע אַמביציעס יונגע מענטשן וואס געדאַנק זיי קענען נעמען די פירערשאַפט שטעלע פּונקט ווי ער.
  
  
  אַקאַסאַנאָ געוואוסט אַז ניקאָלי איז ארבעטן צו שווער, געמאכט צו פילע פּלאַנז, און איז כּמעט גרייט צו צוריקקומען צו די שטאַטן. קיין געמיין אַקס אַגענט קענען בלאָזן עס אַלע אַרויף. און זינט קיין איינער קען זיין טראַסטיד, אַקאַסאַנאָ וואָלט האָבן צו האַנדלען מיט דעם אַגענט אַליין.
  
  
  אל עמעט האט געוואוסט ווען דער טעלעגראם איז אנגעקומען באשטעלנדיג זיין אייגענע עקזעקוציע. און ער האָט געוואוסט וואָס עס זאגט. אבער זיין הויפּט דייַגע איז געווען די קאָד. אויב AX הויפּטקוואַרטיר האט ביידע די טעלעגראַם געשיקט דורך אַקאַסאַנאָ און די טעלעגראַם אומגעקערט צו ניקאָלאַ, די קאָד קען זיין צעבראכן, וואָס וואָלט זיין נוציק אין דער צוקונפֿט ווען אַרטיקלען זענען געשיקט צווישן באַנדע פירער.
  
  
  דריי נעכט נאכדעם וואס Acasano האט באקומען דעם טעלעגראם פון פאלערמא, איז על אוועק קיין לאנג איילענד. אַקאַסאַנאָ האט אַ ריזיק הויז, ווי אויך אַ לאַגזשעריאַס וווינונג אין ניו יארק, וואָס ער מיינטיינד פֿאַר זיין כאַווערטע. איז אל געגאנגען אהין ביינאכט. ער איז געווען וועגן צו באַקומען אַ טעלעגראַם וואָס אָרדערינג זיין אייגענע דורכפירונג, ווי אויך אַ קאָפּיע פון דער געשיקט דורך אַקאַסאַנאָ.
  
  
  ס׳האט געשנײדט יענע נאכט. ע ר הא ט אפגעשטעלט א בלאק , או ן געגאנגע ן , צוהערנדי ק דע ם קראנק ן פו ן זײנ ע שיך , אי ן שנײ . ע ר הא ט געבראכ ט א שטריק , מי ט א דרײ ־ שײגע ר הא ק בײ ם עק . מיט דעם, עס איז גרינג צו קריכן די צוועלף-פֿיס-הויך באַטאָנען וואַנט וואָס אַקאַסאַנאָ האט געבויט אַרום די מאַנשאַן.
  
  
  ווען על איז געלאָפן איבערן גרויסן הויף, האָט ער געוווּסט, אַז ער לאָזט שפּורן אין שניי. זיי וועלן זיין דיסקאַווערד שפּעטער. ס׳האט אים געשטערט ביז צום הינטערשטן טיר פון שטוב. דא ן הא ט ע ר זי ך באפרײ ט צ ו דערזע ן א ז ס׳שנײ ט װידע ר . פריש סנאָופלייקס וועט דעקן זיין טראַקס.
  
  
  ער איז אַרײַן אין שטוב און איז אַרײַן צו דער לער מיט אַ בלייַער־בליץ. צו געפֿינען די צוויי טעלעגראַמען איז נישט שווער געווען. צו גרינג. זיי זענען געווען אין די דריט שופלאָד פון די שרייַבטיש, רעכט דאָרט. ערשט ווען על האָט זיי אַרײַנגעטאָן אין זײַן מאַנטל־קעשענע, האָט ער זיך דערוווּסט, אַז מע האָט אים געכאַפּט.
  
  
  אַקאַסאַנאָ, פון קורס, איז געווען יקספּעקטינג אים.
  
  
  זיין. ער האט געװארט אין דער דערבײיקער ביבליאטעק. ווען אל האט אריינגענומען אין קעשענע די טעלעגראמען און זיך געצויגן צו דער טיר, איז אקאסאנו אריין אין דער נאענטער טיר און האט אנגעצונדן די ליכט.
  
  
  — האט ער געפרעגט. — האסט געפונען וואס דו האסט געזוכט?
  
  
  אל האט געשמייכלט. "עס איז געווען גרינגער פֿאַר מיר, איז נישט עס?"
  
  
  אַקאַסאַנאָ איז געווען האלטן אַ .38-קאַליבער סמיט & וועסאָן. ער האט אנגעװיזן אל צו דער טיר. "מייַן מאַשין איז אין דער גאַראַזש, באַדי. איר וועט פאָר די מאַשין."
  
  
  — האסט מורא פאר שמוץ דאס הויז ?
  
  
  "זאל זיין. לאָמיר גיין צו".
  
  
  די צוויי מענטשן געגאנגען אַרויס און צו די העאַטעד גאַראַזש ווו אַ בלאַנק נייַ לינקאָלן קאָנטינענטאַל איז פּאַרקט. אַקאַסאַנאָ האָט אָנגעוויזן אַ רעוואָלווער פון .38 קאַליבער אויף על און אים איבערגעגעבן די שליסלען.
  
  
  "וואו?" - האט על געפרעגט ווען די קאָנטינענטאַל האָט זיך אָנגעהויבן. אַקאַסאַנאָ איז געזעסן אין די צוריק אַוועקזעצן, אַ .38-קאַליבער פּיסטויל געדריקט צו די צוריק פון די אַגענט ס קאָפּ.
  
  
  "מיר וועלן מאַכן דעם אַ קלאַסיש שלאָגן, מאַן. לאָמיר פאָר צוזאמען דעם ניו דזשערזי ברעג. איך וועל ארויפלייגן א מאפלער אויף דעם שטאנג, כדי איך זאל נישט טשעפען די שכנים. עס וועט זיין אַ קויל צו די היכל, אַ ביסל וואָג און אַ קאַלט אַטלאַנטיק."
  
  
  על פארטריבן די קאָנטינענטאַל. ביז איצט האט אַקאַסאַנאָ נישט געפרוווט צו צוריקקומען די טעלעגראַם. אפֿשר האָט ער געוואָלט, אַז זיי זאָלן מיט על.
  
  
  ווען זיי דערגרייכט אַ טונקל און וויסט געגנט אויף די ניו דזשערזי ברעג, אַקאַסאַנאָ באפוילן על צו האַלטן.
  
  
  "עס זענען באַטאָנען בלאַקס אין דעם שטאַם," ער האט געזאגט. “און אַ זעמל דראָט. איר וועט געפֿינען דעם שליסל אויף די זעלבע רינג ווי די יגנישאַן שליסל."
  
  
  אל האט געעפנט דעם שטאם. אַקאַסאַנאָ איז געשטאנען נעבן די זעץ האַלטן, .38 נאָך אַימעד בייַ די אַגענט. דאן איז בלויז איין זאך געווען אין אלס קאפ. ווי קען ער צושטעלן טעלעגראַמען צו AX הויפּטקוואַרטיר? עס איז געווען וויטאַל אַז AX האט דעם קאָד. און אַקאַסאַנאָ קען נישט זיין לינקס לעבעדיק צו דערציילן Nikoli וועגן דעם. אויב דאָס איז געשען, די קאָד וואָלט זיין געביטן.
  
  
  װע ן אל ע הא ט אויפגעהויב ן דע ם טרונק־דעקל , הא ט זי ך אנגעצונד ן ד י ליכט . ער האט געזען פינף באַטאָנען בלאַקס און אַ שפּול פון דראָט. ער האָט געוואוסט אַז עס וואָלט נישט זיין גרינג מיט אַקאַסאַנאָ. ער איז אַרײַן אַרײַן און כאַפּט דעם באַטאָנען בלאָק.
  
  
  "דראָט ערשטער, באַדי," האָט אַקאַסאַנאָ געזאָגט.
  
  
  מיט אַ שנעל באַוועגונג, על האט די בלאָק פון די שטאַם צו אַקאַסאַנאָ ס קאָפּ. אַקאַסאַנאָ האָט זיך געשוויגן אויף דער זייט. דער בלאָק האָט אים אָפּגעגליטשט פֿונעם קאָפּ. אבער ער געראטן צו קוועטשן צוויי שאַץ פון די .38 סאַפּרעסער. ד י שיס ן האב ן געקלונגען , װ י לופט־פּיסטויל־שאָס . די באַטאָנען בלאָק שלאָגן מיט גענוג קראַפט צו קלאַפּן אַקאַסאַנאָ אַוועק איר פֿיס.
  
  
  אבער די שאָס זענען געמאכט הצלחה. אל-עמט האט זיך געטוישט ווי ביידע קוילן האבן אים געטראגן אין מאגן. ער גראַפט אויף די קאָנטינענטאַל ס פענדער פֿאַר שטיצן.
  
  
  אַקאַסאַנאָ שלאָגן די שניי שווער. איצט האט ער געפרואװט זיך אויפזעצן. אל האט זיך אנגעכאפט דעם בלוטיקן בויך מיט בײדע הענט, זיך געדרײט איבער דעם גענגסטער און געפאלן אויף אים. זײנ ע הענ ט האב ן זי ך געגראפ ט ארו ם זײ ן באטאטענע ם ארעם , בי ז ע ר הא ט געפונע ן דע ם פיטשאיע ם האנט .
  
  
  אַקאַסאַנאָ פּלוצלינג געקומען צו לעבן. ז ײ האב ן זי ך געראנגל ט או ן זי ך געקליל ט אי ן שנײ . אל האט געפרואװט אװעקלײגן דעם ביקס. אַקאַסאַנאָ געפרוווט צו קני די אַגענט אין די ווונדאַד מאָגן.
  
  
  נאכאמאל און נאכאמאל האט על א זעץ געטאן דעם גענגסטער אין פנים און האלדז. אבער ער איז געווען שוואכער; אין זיינע קלאגן איז נישט געווען קיין כח. ע ר הא ט זי ך קאנצענטריר ט אויפ ן האנד ל פו ן דע ר פּיסטויל , הא ט ע ר אומזים ט געקלאפ ט אי ן שנײ . אַקאַסאַנאָ איז נישט געזעסן ליידיק. ע ר הא ט װײטע ר געטראג ן אל ס זײט ן או ן ברוסט , זוכנדי ק צ ו באקומע ן א באװיז ן קלאפ ט אי ן מאגן . או ן ד י קלאפ ן האב ן זי ך אנגעהויב ן צ ו צאלן .
  
  
  דעמאל ט הא ט על ל זי ך געזונקע ן ד י צײן , אי ן דע ר ביקס ן האנד ל מי ט דע ר גאנצע ר כח , װא ם ע ר הא ט איבערגעלאזט . אַקאַסאַנאָ האָט געשריגן מיט שרעקנדיקע ווייטיק, און דער .38 איז געפֿאַלן אויף דער בלוט־געשלעפּט שניייקער באַנק. אל האט זיך צוגעלאפן צו אים און אים אנגעכאפט אין די ארעם, ווען אַקאסאַנאָ האט אים געכאפט אין מאגן.
  
  
  ס'איז נישט געווען צו הערן קיין קלאנגן אחוץ די שווערע אטעמען פון די מענער און דאס געקראכענע שניי ווען זיי האבן זיך ארומגערינגלט אהין און צוריק. זינט די שעה איז געווען שפּעט און די גאַס איז זעלטן געניצט, קיין קאַרס זענען פארביי דורך די פּאַרקט קאָנטינענטאַל.
  
  
  על-עמט איז געלעגן אויפן רוקן, וואפן מיט א רעוואלווער פון .38 קאליבער. אַקאַסאַנאָ האָט זיך אַ שפּרונג געטאָן אויף די פֿיס און זיך צוגעטראָגן צום אַגענט, שוועבט איבער אים ווי אַ ריזיקער בער. אל שאָס אַמאָל, דעמאָלט ווידער. בײד ע קויל ן זײנע ן ארײ ן דע ם באנדיט ס ברוסט . ע ר אי ז געשטאנע ן מי ט ד י אויג ן או ן מויל , ניש ט געגלויב ט װא ס אי ז שוי ן פארגעקומע ן . דעמאל ט האב ן זײנ ע אויג ן זי ך צעטומט , או ן ע ר אי ז געפאלן .
  
  
  אל האט געצויגן דעם װײטיקן, בלוטנדיקן קערפער צו די פיס. ער האט ארײנגעפאלן די .38 אין זײן מאנטל־קעשענע. כאַפּנדיק דעם באַנדיט ביי די געווער, האָט ער אים געראָטן צו שלעפּן אויפן הינטערשטן זיצפּלאַץ פונעם קאָנטינענטאַל. ער האָט אַרײַנגעשטויסן אַקאַסאַנאָ, דערנאָך פֿאַרמאַכט דעם שטאָך דעקל און זיך אַרײַנגעטראָגן אין דעם שאָפער זיצפּלאַץ.
  
  
  ער האט געוואוסט אז ער שטארבט. ד י קויל ן הא ט מע ן פארזיכטי ק ארײנגעשטעל ט אי ן איר . און צופיל בלוט איז פארלוירן געווארן. ער געראטן צו באַקומען די קאָנטינענטאַל און דראָווע גלייך צו די אַקס צווייַג אין ניו דזשערזי.
  
  
  אַקאַסאַנאָ איז געווען טויט איידער על געקומען דאָרט. מע ן הא ט געמוז ט ארויסציע ן על ל פו ן װאגאן , אי ן װעלכ ן ע ר אי ז געפאל ן אויפ ן רער . קיינער וואָלט נישט וויסן אַז ער
  
  
  וואלט געווען פארוואונדעט אויב ער וואלט נישט אריינגעקראכט אין די טרעפ פונעם געביידע און געפאלן אויף דער שוועל. מע ן הא ט אי ם גלײ ך געפיר ט אי ן א דערבײא ן שפיטאל .
  
  
  אפיל ו דעמאל ט װאל ט ע ר ני ט געלאז ט זײ ן זי ך בארואיק ן או ן אי ם אװעקפיר ן אי ן ד י אפעראציע־צימער . מיט א מורמלדיקן קול האט ער זיי געזאגט אז זיי זאלן אים לאזן לעבן ביז ער קען רעדן מיט האקן. א טעלעפאן רוף איז געמאכט געווארן און כאק איז געווען אויף א ספעציעלע טשאַרטערטע עראפלאן פון וואשינגטאן די.סי. ווען ער איז אנגעקומען צום שפיטאל, איז ער צוגעלאפן צו אל עמעטס בעט.
  
  
  גאַספּינג, על האט געזאגט אַז דאָס איז געווען דער ערשטער פאַקטיש ברייקטרו אין דעם פאַל. ע ר הא ט דערצײל ט האקן , װעג ן ד י צװ ײ טעלעגראמע ן או ן װ י אזו י הא ט מע ן געמוז ט צעברעכן . דערנאך האט ער געשװיגן.
  
  
  האקן איז געשטאנען און געלײענט די טעלעגראמען. שפעטע ר , װע ן דע ר קאד ע אי ז ענדלע ך צעשײפער ט געװארן , הא ט ע ר זי ך דערװוסט , א ז אי ן ד י דאזיק ע טעלעגראמע ן אנטהאלט ן א ס ך מע ר װ י בלוי ז צוגאנג צו ם קאד . ראָסאַנאָ ניקאָלי געגעבן אַקאַסאַנאָ זיכער ינסטראַקשאַנז. ער האט געמוזט מאכן א ליסטע פון יענע ראשי משפחות וואס וועלן זיך נעמען אויף ניקאלעס זייט, און א ליסטע פון די וואס וועלן נישט. זינט דאָס איז געווען אַ זייער סוד רשימה, Akasano האָט עס פּערסנאַלי איבערגעגעבן צו פּאַלערמאָ.
  
  
  האקן איז געשטאנען איבער על-עמט, ווען דער אגענט האט צוזאמגעשטעלט זיין כוחות. על דעמאָלט מאָושאַנד פֿאַר כאָק צו דאַר נעענטער.
  
  
  "ה-עס איז ... אַ מיידל," האט אל געזאגט מיט אַ זייער שוואַך קול. ― זי איז צו יונג... פֿאַר אַקאַסאַנאָ איז זי קוים איבער נײַנצן. ער... האָט זי געפּרוּווט אײַנדרוקן מיט זײַן אייגענער דירה. באַצאָלט פֿאַר דורך אים. זי... האָט זיך אָפּגעזאָגט. זי האט שוין געהאט א בחור. דערנאָך... דער באָכער איז אַריינגעפאַלן אין אַ מאַשין צופאַל. ביידע פיס זענען צעבראכן. אַקאַסאַנאָ איז אריבערגעפארן מיט ... אַ מיידל. ער האט זי איבערגעשלאגן מיט ממתקים און בלומען. פילמד עס ... די בעסטער ערטער. זי איז נישט... זייער קלוג. ימפּרעסיוו. ליב געהאט די וווינונג אַקאַסאַנאָ האט פֿאַר איר. זעקס וואָכן ... אריבערגעפארן. ” אל עמת האט װידער געשװיגן.
  
  
  — װאם איז איר נאמען געװען, עמעט ? — האט האק װײך געפרעגט. — זאג אונז איר נאמען.
  
  
  מיט אַן נאָך שוואַכער קול האָט על געזאָגט: „סענדי... קאַטראָן... ליכטיקע בלאָנדע. ווייך ביוסטהאַלטער. גורל פון באַשטאַנד. ער קאַםט די האָר צו קוקן עלטער. טשוז טשוינג גומע. ליב... על עמעט איז געשטאָרבן איידער ער האָט געקענט ענדיקן זײַן זאַץ.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  כאָק און איך פאַרטיק אונדזער קאַווע. ער האט אויפגעהויבן די האנט, און א שיין מיידל אין גרין, מיט רויטע האר און פינקלענדיקע בלויע אויגן, איז געגאנגען נאך מער.
  
  
  "אזוי וואָס האט AX טאָן מיט דעם סאַנדי קאַטראָן?" איך האב געפרעגט. "איך טראַכטן זי וואָלט זיין דער ערשטער צו נישט פאַרפירן אַקאַסאַנאָ, זיין כאַווערטע און אַלץ."
  
  
  דער ציגאר איז ארויס. ער איז געלעגן אין אשטוך און אויסגעזען קאלט און מיאוס. "מיר האָבן זי קידנאַפּט," האָט האָק געזאָגט. "זי איז איצט אין צאָפנדיק נעוואַדאַ. מיר האַלטן איר אויף אייז אין אַ סיקלודיד כאַטע אויף די ברעג פון לייק טאַהאָע.
  
  
  איך האב געשמייכלט ווען דער רויטער האט אונז געבראכט פרישע קאווע. ז י הא ט אראפגעלײג ט דע ם טאפ , צורי ק צו ם מי ר געשמײכל ט או ן זי ך אװעקגעפיר ט או ן זי ך באװעג ן אי ר לענד .
  
  
  "דאָס איז נישט אַלע מיר האבן, קאַרטער," האָק פארבליבן. "מיט דעם נאָמען אַקאַסאַנאָ, מיר געשיקט אן אנדער טעלעגראַם צו פּאַלערמאָ, ינפאָרמינג ראָסאַנאָ ניקאָלי אַז די שפּיאָן אַגענט איז געווען דעלט מיט."
  
  
  "אין קאָד, פון קורס."
  
  
  "יא. מיר 'ווע קראַקט די קאָד. מיר האָבן אויך געפרעגט ניקאָלי ווען ער וויל אַז אַקאַסאַנאָ זאָל פליען צו פּאַלערמאָ מיט דער רשימה.
  
  
  "און?"
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "נישט קיין ענטפער."
  
  
  מי ר האב ן א שטיק ל צײ ט געטרונקע ן קאווע . כ׳האב מיר געמײנט, מ׳האט מיר כמעט אלץ דערצײלט. מיין מיסיע איז געווען שיין קלאָר. אונטער די דעקל פון אַקאַסאַנאָ, איך געפלויגן צו פּאַלערמאָ און געפרוווט צו באַקומען לעבן ניקאָלי. דעמאָלט איך וואָלט האָבן צו האַלטן אים. און אויך טיי שענג.
  
  
  "מיר וויסן זייער קליין וועגן אַקאַסאַנאָ," האָט האָק געזאָגט. “ער האָט ניט קיין פּאָליציי רעקאָרד; ער האט קיינמאל נישט געהאט קיין פראבלעמען וואס מען קען באווייזן. איר וועט האָבן צו שפּילן לויט אויער, קאַרטער."
  
  
  כ'האב געכאפט. אבער איין זאך האט מיר נאך געפאזלט. ווי האָט טאַניאַ אַרײַן אין דעם אַלץ?
  
  
  "מאַך קיין גרייַז, קאַרטער," האָט האָק געזאָגט און אָנגעוויזן אויף מיר מיט זיין פינגער. "כאָטש Nicoli און Akasano זענען נאָענט, Nicoli טראַסט לעגאַמרע קיין איינער. די צוויי מענער האָבן זיך טאַקע נישט געזען כּמעט צען יאָר. AX האט פאָטאָס פון Rosano Nicoli פון צען יאָר צוריק, אָבער זיי האָבן נישט גענומען פאָטאָס פון אים לעצטנס. ע ר אי ז אינגאנצ ן ארומגערינגל ט מי ט באדי ־ שומרים . און אַחוץ יענע רעגולער פלייץ קיין יסטאַנבול מיט דעם טערקיש קאָמוניסט קאָניאַ, ער ראַרעלי פארלאזן זיין ווילאַ. אפילו דעמאָלט, ער באָרדז אַ פּריוואַט דזשעט, אַ ליר פלאַך אָונד און פּילאָט דורך קיין אנדערע ווי טיי שענג. . אויף די עק איז געמאָלן אַ באַפליגלט טיגער, און ער לאַנדיד שטענדיק אויף אַ גראָז פעלד לעבן יסטאַנבול."
  
  
  "קען אַ פרוי באַקומען צו ניקאָלאַ?" איך האב געפרעגט.
  
  
  האק האט צו מיר א שמייכל געטאן. "ראָסאַנאָ ניקאָלי איז געווען באהעפט מיט דער זעלביקער פרוי פֿאַר איין און דרייסיק יאָר. ווי ווייט מיר ווייסן, האט ער קיינמאל נישט פארפירט״.
  
  
  "נו, איך טרעפן אַז ס וועגן ..." איך פארשטאפט ווען איך געזען איר גיין צו אונדז דורך די קראָם טיר.
  
  
  עס איז געווען טאַניאַ, אָבער עס איז נישט. זי האט געשמײכלט װי זי איז צוגעגאנגען צו אונדזער טיש. אַלע תמימות איז ניטאָ. זי האט אויסגעזען רויט מיט אדערן,
  
  
  בלאָנדע האָר, פּאַדיד ביוסטהאַלטער, אַ פּלאַץ פון באַשטאַנד, האָר אויף שפּיץ פון איר קאָפּ צו מאַכן איר קוקן עלטער, און זי איז געווען טשוינג גומע. די רעקל און בלוזקע זענען כּמעט צו ענג פֿאַר איר.
  
  
  ווען זי איז צוגעגאַנגען צום טיש, האָב איך צו איר געשמייכלט און געזאָגט: "סענדי קאַטראָן, איך נעם?"
  
  
  
  
  
  
  פינפטער קאפיטל.
  
  
  
  
  
  דעם אנדערן טאג זיבן אין אװנט, זענען טאַניאַ און איך אַרײַן אין אַ טאַקסי אין פראָנט פון קענעדי אינטערנאציאנאלע ערפּאָרט אין ניו יארק. איך האָב געגעבן דעם שאָפער די אַדרעס פון Thomas Acasano ס וווינונג, די איינער וואָס ער רענטאַד פֿאַר סאַנדי קאַטראָן.
  
  
  ע ס הא ט געשנײ ט או ן מי ר זײנע ן געפאר ן שטיל , פארלויר ן אי ן ד י אײגענ ע מחשבות . עס איז געווען אוממעגלעך צו וויסן וואָס טאַניאַ איז געווען טראכטן וועגן. איך האָב אָבער אַרױסגעקוקט דורכן כאַטע־פֿענצטער אויף די פֿאַלנדיקע שניי־פלײקן, און עס זײַנען געקומען אין זינען װײַזונגען פֿון אַ בלוט־פֿאַרביקטן שניי־דריפֿט און צװײ מענער, װאָס קעמפן פֿאַר אַ ביקס.
  
  
  ווען מיר פארטריבן אַוועק, טאַניאַ געקוקט צוריק אויף Kennedy International. "יעדער מאָל איך קום אַהער, איך טראַכטן וועגן ווי די מאַפיאַ קאָנטראָל אַלע די לאַסט."
  
  
  "ניט אַלע פון עס," איך געזאגט. "עס איז אוממעגלעך צו זאָגן ווי פיל זיי טאַקע קאָנטראָלירן."
  
  
  איך האָב געקוקט אויף איר, מיט איר געדיכטן באַשטאַנד און פֿאַלשע וויעס. די ברעמען זענען געווען ליכט בלוי און זי האט אויסגעזען זייער גוט.
  
  
  די פלי פון פלאַגסטאַפף איז געווען אַנווענטפאַל. מיר געפארן ווי Thomas Akasano און Sandy Catron. און מיר וואָטשט אַ שפּיאָן פֿילם מיט דין מארטין.
  
  
  איך געהאט אַ שווינדל רשימה אַז AX געלערנט און צונויפגעשטעלט פֿאַר מיר צו געבן ראָסאַנאָ ניקאָלי. עס איז מיסטאָמע זייער נאָענט צו וואָס דער עמעס אַקאַסאַנאָ וואָלט געבן. אונדזער ינסטראַקשאַנז זענען פּשוט. מיר האָבן געמוזט וואַרטן אין אַקאַסאַנאָ ס וווינונג פֿאַר אַ ענטפער צו כאָק ס טעלעגראַם.
  
  
  די ווינטשויב ווייפּערז קליקט טומלדיק ווען דער דרייווער פאָר די מאַשין דורך ניו יארק סיטי פאַרקער. די וווינונג איז געווען אויף מזרח אַכט און פופציק סטריט. אונדזער כאַטע כעדלייץ ילומאַנייטאַד כּמעט גאָרנישט, בלויז קאַונטלאַס פלאַקעס פלאָוטינג פאָרויס.
  
  
  איך האב מיך געכאפט אין מיין מאנטל און געפילט ווי טאַניאַ, אדער סענדי ווי איך וואלט זי יעצט גערופן, געדריקט קעגן מיר.
  
  
  זי האט צו מיר געפלאצט מיט דעם גומען און געשמײכלט. "עס איז קאַלט," זי שושקעט. "קאַלטער ווי די דנאָ פון אַ געזונט אין די קלאָנדיקע."
  
  
  — דו ווארפט זיך טאקע אריין אין דעם, ניין?
  
  
  "הערט, בוסטער," זי געזאגט מיט אַ האַרט, מיידלש קול. "איך פארבראכט פופצן שעה לייענען און וואַטשינג פילמס וועגן דעם פרוי. איך קען זי אַזוי גוט ווי איך קען זיך. פאַרשילטן, איך בין זי." זי האט נאך א מאל געקלאפט דעם גומען צו באווייזן.
  
  
  דער טעקסי דרייווער האט זיך אפגעשטעלט אויפן טראטואר פארן נייעם דירה געביידע. איך האב באצאלט דעם דרייווער און נאכגעגאנגען סענדי אין שניי אריין. זי איז געשטאנען דארטן ציטערנדיק, ווען איך האב ארויסגענומען אונדזער באַגאַזש פון שטאם. דא ן האב ן מי ר זי ך דורכגעמאכ ט דור ך דע ם שניי , צ ו א בויג ן מי ט א אײזערנע ם טויער .
  
  
  אינעװײני ק אי ז געװע ן א הויף , מי ט דרײ־שטאקיק ע געשמאכענ ע באלקאנען . ארום אונדז זײנען געװען צעשפרײט װײסע אײזערנע טישן און שטולן באדעקטן מיט שנײ.
  
  
  — װאס איז דאס פאר א דירה ? — האט סענדי געפרעגט.
  
  
  איך אָפּגעשטעלט די שליסל. זינט אַקאַסאַנאָ איז געווען אין אַקס ס הענט ווען ער איז געשטארבן, מיר האָבן צוטריט צו אַלץ ער האט אויף אים. "בי, איין-פינף," איך געענטפערט.
  
  
  ד י װוינונגע ן האב ן זי ך געפונע ן אי ן פי ר געבײדער , װא ם יעדע ר הא ט געהא ט א הויף . סאַנדי און איך געגאנגען דורך די טיר צו בנין ב. די טירן צו די הויפּט שטאָק זענען ליגן אויף ביידע זייטן פון די כאָלוויי. ס'איז נישט געווען וויפיל ליכט.
  
  
  מי ר זײנע ן געגאנגע ן או ן געזוכ ט ד י טיר ן נומערן . זיי זענען פון 1 צו 99.
  
  
  "צווייטע שטאָק," איך געזאגט.
  
  
  מי ר האב ן גענומע ן דע ם ליפט , אי ן ענד ן פו ן זאל . װע ן מי ר האב ן זי ך דערגרײכ ט צו ם צװײט ן שטאק , הא ט ע ס אויסגעזע ן טונקעל ע װ י אראפ . די טעפּעך איז געווען אַזוי דיק אַז עס פּעלץ ווי מיר זענען אין אַ האָטעל אָדער טעאַטער.
  
  
  "עס איז זי," האט געזאגט טאַניאַ, אָדער סאַנדי.
  
  
  איך בין געגאנגען צו דער טיר נעבן איר. ― װאָס װעל איך אײַך רופן, װען מיר זײַנען אַלײן? סאַנדי אָדער טאַניאַ?
  
  
  — רוף מיך צו מיטאָג, דו ממזר. איך געהונגערט“.
  
  
  איך גאַט דער שליסל אין די שלאָס אין אַ ביסל קליקס. "איך ווינטשן עס איז געווען מער ליכט," איך געמורמלט.
  
  
  "עס איז וואַרעם, האר," זי געזאגט. — איך דארף װארעמקײט. זי האָט זיך געוואָנדן צו באַווייזן.
  
  
  די לאַטש האט קליקט. איך האב אויסגעדרייט דעם טיר און געשטופט די טיר. איך האב גלייך געפילט אז עפעס איז נישט גוט. עס איז געווען אַ שמעקן, אַ ומגעוויינטלעך אַראָמאַ, ענלעך צו קטורת. איך וואָלט וויסן פֿאַר זיכער ווי באַלד ווי עס איז עטלעכע ליכט.
  
  
  דערגרייכנדיק צו דער טיר, האָט מיין האַנט פּעלץ צוזאמען די וואַנט, זוכן דעם ליכט באַשטימען. שטאַרקע פֿינגער האָבן מיך שטאַרק אָנגעכאַפּט אין האַנט. כ׳האב געפילט אז כ׳האב מיך ארײנגעצויגן אין דער דירה.
  
  
  "ניק!" ― האָט טאַניאַ אויסגעשריגן.
  
  
  די פינצטערניש איז געווען אַבסאָלוט. איך טרעט פאָרויס, סאַפּרייזד פון די שטאַרקייַט פון די האַנט גריפּינג מיין האַנטגעלענק. דער נארמאלער רעאקציע פון יעדן וואס מען ציט איז צוריקצוציען קעגן די קראפט. פֿאַר עמעצער וואס טוט קאַראַטע, דאָס איז פאַרקערט. אויב עמעצער כאַפּט און פּולז, ער דערוואַרטן עפּעס פון קעגנשטעל, אַפֿילו סימבאָליש. וואָס זיי טאָן ניט דערוואַרטן איז פֿאַר איר
  
  
  דו װעסט זיך צוגײן צו זײ.
  
  
  וואָס איז וואָס איך געטאן. אַמאָל אַרײַן אין דער וווינונג, בין איך צוגעלאָפֿן צו דעם, וואָס האָט מיך געשלעפּט. עס איז געווען אַ מענטש, און ער איז געפאלן.
  
  
  מײַנע פֿיס האָבן פֿאַרלאָזט די שטאָק; ז ײ האב ן זי ך אויפגעהויב ן צ ו דע ר סטעליע , או ן דא ן זענע ן מי ר אריבער . איך בין געלאנדעט אויפן רוקן אויף א שטול.
  
  
  "היי!" — האט א קול געשריגן. עס איז געקומען פון די אנדערע עק פון די צימער און דער קלאַפּ איז גלייך צו מיין מאָגן.
  
  
  איך דאַבאַלד איבער, דעמאָלט ראָולד. טאַניאַ האט אנגעצונדן די ליכט. ד י װוינונ ג אי ז געװע ן אי ן אומגליק , מע ן הא ט איבערגעקערט , לאמפ ן צעבראכ ן , ארויסגעשלעפ ט שופלאָדן . די סטעליע ליכט איבער מיר איז אָנגעקומען.
  
  
  עס זענען געווען צוויי פון זיי, ביידע מזרח. ווען איך האב מיך צוגעדריקט צו דער וואנט און זיך אויפגעהויבן אויף די פיס, איז איינער פון זיי שנעל צוגעגאנגען פאר מיר. ע ר הא ט ארויסגעלאז ט א קורצע ר גראם , װע ן זײ ן האנ ט הא ט זי ך ארויפגעבויגן , הא ט זי ך געקלאפ ט ד י באל ע פו ן דע ר סטעליע ר ליכטע ר או ן אי ם צעשטער ט אי ן שטיקער .
  
  
  פינצטערניש האט אנגעפילט די דירה, און זינט תניא האט געלאזט אפען די טיר, איז ארײנגעקומען א טונקעלע ליכט פון קארידאר. אײדע ר ד י ליכטי ק הא ט זי ך צעלאכט , הא ב אי ך געזע ן דע ם צװײט ן מאן , ארוי ס א מעסער .
  
  
  איך געגאנגען צוזאמען די וואַנט צו די ווינקל און שידד הוגאָ אין מיין ווארטן האַנט.
  
  
  — הער אקאסאנא ? ― האָט געזאָגט דאָס קול. "די גוואַלד איז ניט נייטיק. אפֿשר מיר קענען רעדן." דאָס קול איז געקומען פֿון מײַן לינקס.
  
  
  ע ר הא ט מי ך געפרואװ ט אפצופיר ן פו ן דע ם שמועס , כד י צ ו באשטימע ן מײ ן פאזיציע . ס'האט נישט קיין ענין, אז איך האב געוואוסט וואו ער איז, ער האט געהאט הילף. איך האב נישט געוואוסט אויב איך האב זיי.
  
  
  "איר זענט נישט הער אַקאַסאַנאָ, ביסט איר?" — האט דאס קול געפרעגט. "די דאַמע האָט דיר געהייסן ניק. זי... אהה!“ דער קלאפ האט אים געטראגן אין דער זײט מיט א שטומף קלאפ.
  
  
  זיי טאַקע געהאָלפֿן מיר.
  
  
  דאָס קול האָט מיר נישט געטאָן. ווי ער האט גערעדט, ער האט מיר געגעבן זיין שטעלע. עס איז געווען אַנדערש. ער האָט מיך געמאַכט.
  
  
  ער אויך געהערט טאַניאַ רופן מיר ניק און געוואוסט אַז איך בין נישט אַקאַסאַנאָ. כ׳האב אים נישט געקאנט לאזן לעבן דער װאוינונג.
  
  
  איצט זײנען מיינע אויגן צוגעוווינט צו דער טװינער. ע ר אי ז געגאנגע ן איבע ר דע ר װאנט , הא ט זי ך אראפגעכאפט , זי ך שנעל , דע ר דאגע ר אי ז געװע ן פא ר אי ם . דאָס שארפע בלייד איז געווען אַימעד גלײַך אויף מיין האַלדז.
  
  
  איך בין אַרויסגעשפּרונגען פון ווינקל, סווינגינג הוגאָ אין אַ זייַט קרייַזבויגן. ס׳האט זיך געהערט א ״קלאנג״, װען בײדע בליידס האבן זיך געגליטשט אײנער קעגן דעם אנדערן. אי ן אײ ן שפרינג , הא ב אי ך זי ך אװעקגעפיר ט פו ן דע ר װאנט , או ן זי ך צוריקגעקערט . הוגאָ איז געווען גרייט.
  
  
  "אינטער דיר!" — האט טאניא געשריגן.
  
  
  "היי!" — האט א געשרײ געטאן אן אנדער קול.
  
  
  דער קלאַפּ וואָלט זיין איינער פון די ווו די פינגגערטיפּס זענען בייגן און די נאַקאַלז זענען סלאַמד מיט אַלע די קראַפט די אַטאַקער האט. עס איז געווען אַימעד בייַ מיין צוריק און וואָלט האָבן צעבראכן מיין רוקנביין.
  
  
  אבער איך בין אראפגעפאלן אויף די קני גלייך ווי תניא האט אויסגעשריגן איר ווארענונג. דע ר קלאפ ן הא ט געגרײ ט מײ ן לינק ן אויער , או ן דעמאל ט הא ב אי ך דערגרײכט .
  
  
  ער האט פארלוירן דעם באלאנס און איז געקומען פאראויס. בײדע מײַנע הענט זײַנען געװען הינטער מײַן קאָפּ, געכאַפּט. דער אנדערער האט דערזען דעם מעלה און איז געשטאנען פאראויס מיט א דאגער גרײט צו שטופן.
  
  
  אי ך הא ב אי ם אנגעכאפ ט ב ײ ד י האר , װא ס אי ז געװע ן גענוג , או ן זי ך אויפגעשטאנע ן אוי ף ד י פיס , זי ך געצויג ן איבער ן קאפ . דער שמעקן פון זיין קעלן אָדער אָטערשייוו איז געווען זייער שטאַרק פֿאַר אַ מאָמענט.
  
  
  ער איז געװען הויך איבער מיר. דער, װאם האט געהאט דעם דאגל, האט אים געזען קומען און האט געעפנט דאם מויל. בײד ע מענע ר האב ן זי ך צוזאמגעקלאפ ט מי ט א גרויםע ר או ן ד י רוקן ן האב ן זי ך געטראג ן אי ן װאנט . עס איז געווען אַ נס אַז איינער פון זיי איז נישט שנייַדן מיט אַ דאַגער.
  
  
  פֿאַר אַ ביסל סעקונדעס זיי פארקערט אין אַ פּלאָנטערן פון געווער און לעגס. איך געוויינט די צייט צו מאַך נעענטער, האלטן הוגאָ און יימינג גלייך פאָרויס.
  
  
  דער מיט דער דאַגער האָט זיך אָפּגעקערט פון דער וואַנט און איז אין איין פליסיקייט אַ שפּרונג אויף די פֿיס. ער איז געגאַנגען הויך, דער דאַך איז אַראָפּגעקומען.
  
  
  עס איז דעמאלט נישט געווען שווער. איך דאַדד צו רעכט, פארקערט, דייווד און געגאנגען צו הוגאָ. דער סטילעט איז אַרײַן פּונקט אונטער זײַן ריפּקע, די בלייד איז דורכגעגאַנגען זײַן לינקער לונג און דורכגעדרונגען דאָס האַרץ. כמע ט גלײ ך הא ב אי ך ארויסגעצויג ן דע ם בלייד , או ן געשפרונגען .
  
  
  די מאַכט איז ויסגעמאַטערט איידער די דאַגער איז גאָר געפאלן. זײ ן פרײע ר האנ ט הא ט אנגעכאפ ט זײ ן ברוסט . עס האָט נאָר גענומען אַ שפּאַלטן רגע, אָבער אין דער צייט איך געזען דעם מענטש איך געהרגעט. גלײך שװארצע האר האלב באדעקנדיק איר פנים. א פּאַסן, געזונט שנייַדן און טיילערד. דאס פּנים איז ברייט און פלאַך, וועגן צוואַנציק יאָר אַלט.
  
  
  ער האט זיך צוריק געשטרויכלט, און דער דאקל איז שטילערהייט געפאלן אויפן טעפּעך. בײד ע הענ ט האב ן זי ך צעקװעט ט אי ן ברוסט . ווען ער איז געפאלן אויף די קני, האבן זיינע אויגן געקוקט גלײך דורך מיר. דער פראָנט פון זיין העמד איז געווען שאַרלעכ רויט מיט בלוט. ער איז געפאלן מיטן פנים פאראויס.
  
  
  דאָס האָט איבערגעלאָזט דעם אַנדערן אין דער מינדערהייט, און ער האָט דאָס געוווּסט. ער האט מיך געשטופט און זיך צוגעלאזט צו דער טיר.
  
  
  — טאַניאַ! איך האב געשריגן און איינגעזען אז איך האב געמאכט דעם זעלבן טעות וואס זי האט פריער געמאכט.
  
  
  זי איז געווען רעכט דאָרט. זי האט זיך באװעגט װי שנירל אין װינט איבערן צימער, איר ארעם צוריק געװארפן. דערנאך האט די האנט געשאסן פאראויס און צוגעדריקט דעם מאן׳ס האלדז. די פיס איז ארויסגעקומען צו דער זייט, ווען ער האט זיך אויסגעגליטשט פאראויס און געפאלן.
  
  
  דערנאָך האָט זיך תּניא געטראָפֿן צװישן אים און דער טיר, און איך בין אַרײַן. איך האב אים געזען שאקלען מיטן קאפ. אי ן אײ ן אויגענבל ק הא ט ע ר דערזע ן ד י לאג ע : טאני ע הא ט פארשפאר ט זײ ן אנטלויפונג , אי ך בי ן זי ך גי ך דערנענטער ט פו ן זײ ן רעכטס . ער איז געווען אויף אַלע פיר.
  
  
  צו שפעט האב איך דערזען דעם באבל אויף זיין באק און פארשטאנען וואס דאס מיינט. די דענטאַל היטל איז אויפגעהויבן און די סיאַנייד קאַפּסל איז באפרייט.
  
  
  איך בין צו אים צוגעקומען אויף די קני. כ׳האב אים אנגעכאפט בײם האלדז און געפרואװט עפענען דאם מויל. פאַרשילטן אים! עס זענען געווען פראגעס איך געוואלט צו פרעגן. ווער האט זיי געשיקט? פארוואס האָבן זיי אויסדערוויילט אַקאַסאַנאָ ס וווינונג? וואו זענען זיי פון?
  
  
  איין שטיל גאַגינג געזונט, אַ קלאַפּ פון זיין גוף, און ער איז געשטארבן מיט מיין האַנט נאָך אויף זיין האַלדז. זײן קערפער האט אויסגעזען שװערלעך און דין.
  
  
  תניא איז ארויס אויף מיר לינקס. "אנטשולדיגט, ניק. איך האָב אים געמוזט נעמען“.
  
  
  "ניט ניק," איך געזאגט ווייך. "טאמעס אָדער טאָם. און איר זענט סאַנדי, קיין ענין וואָס.
  
  
  "אָוקיי, טאָם."
  
  
  איך האב געקלאפט דעם מאן אין די קעשענעס, וויסנדיג אז איך וועל גארנישט טרעפן. עס זענען קיין מאַרקס אויף די רעקל. געמאכט צו סדר אין האָנג קאָנג. ענגליש נוסח. קיין שניידער נאָמען, קיין אידענטיטעט. דער אַנדערער האָט אויך גאָרנישט געטראָגן.
  
  
  — זאלן מיר רופן די פאליציי? — האָט טאַניאַ געפרעגט, ווען איך בין געשטאַנען אין מיטן כאַאָס מיט די הענט אויף די היפּס.
  
  
  אי ך הא ב אי ר נא ך געקוקט . "מיר זאָל נישט טאָן דאָס. אַראָפּנעמען בלאַנגקאַץ אָדער שיץ פון די שלאָפצימער. מיר מוזן באַקומען באַפרייַען פון די ללבער."
  
  
  ז י אי ז געשטאנע ן א קװענקלע ך או ן אויסגעזע ן אומשולדי ק או ן צערטלעך , אונטע ר אי ר מאכ ט או ן ענג , שטענדי ק קלײדער . איך האָב געוואוסט וואָס זי טראַכט. אפילו מיט איר גאנצע טריינינג, זינט זי קען געדענקען, ווען עפּעס געטראפן, איר גערופן די פּאָליצייַ. איר לאָזן די געזעץ באַשליסן אַלץ.
  
  
  איך שמייכל צו איר. "דאָס איז וואָס מיר שפּילן דורך אויער, סאַנדי. רופן עס אומגעריכט, אַנפּלאַנד. אונדזער מיסיע האט זיך גאָר ניט געביטן. מיר מוזן נאָך וואַרטן אויף דעם טעלעגראַם." אי ך הא ב גענומע ן צ ו ד י קערפער . “די צוויי האָבן געזוכט עפּעס פון אַקאַסאַנאָ. משמעות זיי האבן זיך געאיילט עס צו געפינען. עמעצער ווייסט אַז זיי זענען דאָ און וועט זיין ווארטן פֿאַר זיי. אקעי, זיי זענען טויט. וואָלט געווען טויט אויב אַקאַסאַנאָ האט געפונען זיי. מיר זענען נאָך זיכער. מיר וועלן באפרייט ווערן פון די קערפערס און זיך פירן ווי די צוויי זענען קיינמאָל דאָ.
  
  
  זי האט געקוקט אויף זיי, דערנאָך אויף מיר. "איך וועל באַקומען די קאָלדרע," זי געזאגט.
  
  
  מיט איר הילף האָב איך דאָס פּאָרפֿאָלק באַזונדער אײַנגעוויקלט אין בלענדן. דער סטילעט האט נישט איבערגעלאזט פיל בלוט. זי האט זיך אויסגערייניקט, בשעת איך האב איינגעטראגן די קערפערס איינס ביי איינס אין שניי אריין.
  
  
  הינטער די דירות האב איך געפונען א גרויסע מיסט קאסטן, ווי מיסט טראקס וואס זיך נאר פארכאפן, דעמפסיי מיסטקאנס אדער עפעס אזוינס. בײ דער געסל זײנען געװען פיר פון זײ. צװ ײ זײנע ן געװע ן האלב־פול ט מי ט מיסט , ד י אנדער ע צװ ײ זענע ן כמע ט לײדיק .
  
  
  אי ך הא ב געטראג ן ד י קערפער ס אײנע ר אי ן צײ ט , געװארפנדי ק איבע ר דע ר אקסל , װ י א זאק ק קארטאפל , או ן ז ײ אראפגעטראג ן ד י באַטאָנען ע טרעפ ן פו ן הינטער ן אויסגאנג . פארן אריינווארפן זיי אין גרויסע מיסט-קעסלען, האב איך אראפגענומען טייל פון די מיסט, און איינמאל ביידע קערפערס זענען געווען אינעווייניג, האב איך איבער זיי געשטעלט צייטונגען, ביר-קעסלען און פלאסטיק קעסטלעך.
  
  
  דעמאָלט טאַניאַ און איך ריין אַרויף דעם אָרט. עס איז געווען אוממעגלעך צו זאָגן ווי לאַנג מיר וואָלט האָבן צו וואַרטן - אַ טאָג, אַ וואָך אָדער אַפֿילו אַ חודש. מי ר האב ן אויסגעגלײכ ט ד י מעבל , או ן ד י פאפיר ן צוריקגעגעב ן אי ן זײער ע ערטער . ז י הא ט שוי ן געהא ט אויסגערײניק ט דע ם קלײנע ם בלוט , אויפ ן טעפּעך .
  
  
  — הונגעריק ? — האט זי געפרעגט ווען דער פלאץ איז גאנץ פראזענטליך.
  
  
  מי ר זײנע ן געשטאנע ן אי ן דע ר קיך , װ ו מי ר האב ן געפונע ן ספּער ע לאמפ ן פא ר ד י צעבראכענ ע לאמפן . אי ך הא ב אי ך גענומע ן או ן צוקוק ן װ י ז י גײ ט זוכ ן שפײז ן אי ן ד י קיך־שענקן .
  
  
  דער רעקל איז געװארן ענג יעדעם מאל װאם זי האט געקנײטשט אדער זיך איבערגעבויגן. די בליטשעד האָר האט געקוקט גוט, און זינט די פאַקטיש סאַנדי קאַטראָן אויך האט גרין אויגן, עס איז ניט דאַרפֿן צו געבן טאַניאַ קאָלירט קאָנטאַקט לענסעס.
  
  
  אי ך הא ב אװדא י געקענ ט דערפיל ן אי ר אנװעזונ ג אי ן ד י ענג ע גרענע ץ פו ן דע ר קיך . עס איז געווען איר גשמיות וויסיקייַט. זי איז אפֿשר געווען בלויז נײַנצן, אָבער זי איז געווען אַ גאָר אַנטוויקלטע, דערוואַקסן פרוי.
  
  
  זי האט זיך ארומגעדרײט מיט א קאנען עפעס אין דער האנט. — יא! — האט זי אויסגערופן. — קוק. עס איז געווען אַ קאַן ספּאַגעטי פֿאַר די גאנצע משפּחה. "איצט, האר, איר וועט זען די מאַגיש זאכן איך קענען טאָן מיט איין קליין סלוי. צי איר זען? גאָרנישט אַרויף דיין אַרבל, קיין פאַרבאָרגן ווענט אָדער מאַגיש פּאָושאַנז. פאר אײַערע אויגן װעל איך פֿאַרוואַנדלען דעם אַניוועסדיקן סלוי מיט גוטס אין אַ גאַסטראָנאָמישן תּענוג."
  
  
  "קען נישט ווארטן."
  
  
  גרין אויגן שפּאָט זיך בשעת די רעשט פון איר טיז. "עס. איך בין וועגן צו אָנהייבן שאָקלען פּאַץ און פּאַנס. ”
  
  
  בשעת זי איז געווען פאַרנומען אין דער קיך, עס איז נאָך עפּעס צו טאָן. אי ך הא ב זי ך אנגעהויב ן אי ן שלאף־צימער , דורכגײ ן דור ך שופלאָד ן או ן געײע ן קלײדע ר אי ן דע ר קלײדער .
  
  
  ד י װאוינונג , אי ז געװע ן אײ ן צימער , געשמאק . מיר זענען געווען אונטער דעם רושם אַז
  
  
  יעדע װאוינונג אין שטוב איז געװען גענוי די זעלבע און מיט די זעלבע מעבל. עס איז געווען אַ קינג גרייס בעט; אַקאַסאַנאָ איז געווען אַ גרויס מענטש, ווי מיר. און אַ סאָוס טיש מיט אַ שפּיגל, גאַנץ מיט אַ ווייַס ראָט פּרעסן שטול מיט ראָזעווע ונטערשלאַק. סאַנדי האט אַ פּלאַץ פון שיינקייט פּראָדוקטן צו שפּילן מיט און זיי זענען געלייגט אויס אויף די זינקען.
  
  
  אין דער שאַפע איז געווען סקערץ, בלאַוסאַז און דרעסיז מיט נידעריק שנייַדן פראָנט און צוריק. אויפן אויבערשטן פאליצע זײנען געשטאנען שיך־קעסטל.
  
  
  איך האָב באַמערקט, אַז אַקאַסאַנאָ האָט ווייניק קליידער: אַ פּאָר פּאַסן, איין שופלאָד אין זײַן קאָמאָד געווידמעט זײַנע זאַכן מיט אַ פריש העמד, דרײַ שטעלט אונטערוועש, דרײַ פּאָר זאָקן און עטלעכע טיכלען.
  
  
  וואָס אַקאַסאַנאָ האט איז געווען וניווערסאַל. איר אָנהייבן מיט אַ יבערנאַכטיק בלייַבן אַמאָל אָדער צוויי מאָל. די וועטער איז שלעכט. איר זענט מיד און וויל נישט גיין אהיים. טוט נישט ענין. דאס גייט ווייטער דריי אדער פיר נעכט אין א רודערן. איר טאַקע דאַרפֿן צו האָבן אַ מין פון סטרושקע גאַנג אַזוי איר טאָן ניט האָבן פינף אַז זייגער סטאַפּס בייַ אַכט אין דער מאָרגן. דעמאָלט איר וועט פילן אַ ביסל שלעכט ווערינג די זעלבע ונטערוועש נאָך שפּריץ וואָס איר האָט גענומען פריער, דאָס איז פריש ונטערוועש. א פלעק אויף דיין פּאַסן בעשאַס מיטאָג? נאָר אין פאַל, נעמען אַ ספּער מיט איר. איר טאָן ניט ווילן צו זיין לאַווינג אַרום אין אַ פּאַסן די גאנצע צייט. עטלעכע גלייַכגילטיק קליידער זענען ינסערטאַד. דעמאָלט איר פאַרברענגען יעדער נאַכט דאָרט און זען אַלץ אין זייַן אָרט.
  
  
  "קום און באַקומען עס איידער איך שיקן עס צו רויט טשיינאַ," טאַניאַ שרייַען.
  
  
  איך האָב נאָר געענדיקט דורכגיין שוך קעסטלעך. אין דרײַ קעסטלעך זײַנען ניט געװען קײן שיך. צװ ײ פו ן ז ײ האב ן געהאלט ן מײדלעך , מאגאזין־צושטימע ן פו ן פֿילם־שטערן , קנעפלעך , שטעקנס , קלײד־פאסטערן , שטיקע ר שטאָף . דע ר דריטע ר הא ט געהא ט צװ ײ פעקלע ך בריװ .
  
  
  "היי, איך אַרבעט נישט אין דער קיך ווייַל וואַטשינג גאַז פלאַמעס טורנס מיר אויף." טניע איז געשטאנען אין דער טיר פון שלאף־צימער. אַרום איר לענדן איז געװען אַ פֿאַרטעך.
  
  
  איך האב איר געוויזן די בריוו. אירע ברעמען האבן זיך אויפגעהויבן פון אינטערעס. "נאָך מאָלצייַט," איך געזאגט. "מיר וועלן קוקן אין זיי און געפֿינען אויס וואָס מין פון מיידל סאַנדי קאַטראָן טאַקע איז."
  
  
  זי האט מיך גענומען פאר דער האנט און מיך געפירט צום עסצימער. ערגעץ האט זי געפונען ברויט און א פלאש רויזע חבליס.
  
  
  אַלע ליכט זענען אויס. צװײ ליכט האבן געפלאקערט אויפן טיש. טאַניאַ איז פאַרשווונדן אין קיך, דערנאָך אומגעקערט אָן אַ פאַרטעך, מיט געקעמטע האָר, פריש ליפּנשטיפט און פּאַרע קיילים.
  
  
  עס איז געווען גוט. ס'האט גאר נישט געשמאק ווי א צין קאנעס; אין פאַקט, זי סיזאַנד עס גענוג אַז עס געשמאַק פּונקט ווי דער רעסטאָראַן. אַז זי האָט גענומען איר גלאז, האָט זי עס מיר געבראַכט.
  
  
  "צו דער הצלחה פון אונדזער מיסיע," זי געזאגט.
  
  
  מיר האבן גערירט ברילן. — און הײנט נאכט, — האב איך צוגעזאגט, װאס האט זי געמאכט א קרימען. זי האט עס נישט געוואוסט, אבער איך האב געמאכט א באשלוס. איך וואָלט באַקומען עס. די נאַכט.
  
  
  װע ן מי ר האב ן פארטיק , הא ב אי ך אי ר געהאלפ ן אפרײם ן ד י מאכלי ם פו ן טיש . מי ר האב ן ז ײ אויפגעשטעלט , אויפ ן קיך־זאנק . צולי ב אל ע קעמפ ן או ן ברענענדיק ע ליכט , האב ן מי ר קוי ם געזע ן זי ך אײנע .
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן נאענט , געשטאנע ן גלײ ך פא ר דע ם זינקען . זי האָט זיך דערגרייכט פאַר מיר צו באַקומען איר פאַרטעך. מיינע ארעמס האבן זיך ארומגעכאפט ארום איר לענד און זי אויסגעדרייט, אז זי האט אויף מיר געקוקט. דערנאָך האָב איך זי צו מיר צוגעצויגן.
  
  
  "ניק!" זי האָט געגאַסט. "איך ..."
  
  
  "שטיל". איך האָב זיך אַ ביסל אַראָפּגעבויגן און מײַן מויל האָט געפֿונען אירע.
  
  
  לכתּחילה זײַנען אירע ליפּן געווען האַרטע און ניט אָפּגעלאָזן. אירע הענט האָבן זיך לײכט געדריקט צו מײַן קאַסטן. ערשט ווען איך האב געלאזט גליטשן מיינע הענט אונטער איר אונטערן רוקן און זי צוציען צו מיר, האבן אירע ליפן זיך אויסגעלאזט. איך האב געלאזט מיין צונג אריבער און ארויסגיין און דאן לאזט עס אהער און צוריק אריבער דעם דאך פון מיין מויל. איר הענט אריבערגעפארן צו מיין פּלייצעס, דעמאָלט אַרום מיין האַלדז. ווי איך האָב פּאַמעלעך געלאָפן מיין צונג צווישן אירע ליפּן, האָט זי זיך אַוועקגעשטופּט פון מיר.
  
  
  ז י הא ט זי ך צוריקגעטרעטן , שװער אטעמען . "איך ... איך טראַכטן מיר זאָל ..."
  
  
  "וואָס, טאַניאַ?"
  
  
  זי האט אויסגעקלאפט אין האלדז און געשלינגט. אירע גרינע אויגן האבן גיך געבליצט. "עפּעס ווי אַז. מיר האָבן צו ... "
  
  
  איך שמייכל צו איר. "דיין בויך פונט איז נידעריק," איך געזאגט ווייך. "איך פּעלץ דיין גוף אָפּרוען. און דו האסט זיך געפילט ווארעם. זייער וואַרעם".
  
  
  "ניין, עס איז געווען נאָר ... איך מיינען ...."
  
  
  "איר מיינען אַז עס איז נישט ווי עס געוויינט צו זיין ווען איר נאָר אָפּגעשטעלט דיין קליין הייזעלעך ביקס און קען פאָקוס אויף עפּעס אַנדערש."
  
  
  "יאָ, איך מיינען, ניט. איר נאָר מין פון ... געכאפט מיר אַוועק היטן.
  
  
  איך האב זי געהאלטן אין דער לענג. "וואָס זענען מיר געגאנגען צו טאָן וועגן דעם?" איך האב געפרעגט.
  
  
  זי האט װידער אײנגעשלונגען. "גאָרנישט," זי געזאגט, אָבער עס איז נישט קאַנווינסינג. "פּלאַסטיק זעקל. בריוו." איר פנים האט זיך אויפגעלויכטן. "מיר וועלן נעמען אַ קוק אויף די בריוו פון סאַנדי."
  
  
  איך בין אַוועק פון איר, שמייכלענדיק. "ווי איר זאָגן. זיי זענען אין שלאָפצימער."
  
  
  — אוי, נו, אפשר...
  
  
  אבער דעם איינער
  
  
  אמאל האב איך גענומען איר האנט און זי געפירט דורכן סלון, צוזאמען דעם קארידאר צום שלאף־צימער. ווען מיר זענען געשטאַנען בײַם פֿוס פֿון דעם מלכּה־בעט, האָט זי אַ קוק געטאָן אויף מיר. אין אירע גרינע אויגן איז געװען נײגעריקײט.
  
  
  איך שמייכל צו איר, דעמאָלט ניד צו די בעט. "די אותיות זענען אין דעם שוך קעסטל."
  
  
  זי האט זיך אויסגעדרייט צום קעסטל אויפן בעט. "אוי." זי איז דעמאָלט געגאנגען צו די ברעג פון די בעט און געזעסן אויף די ברעג. זי האָט געעפֿנט דאָס קעסטל און אַרױסגעכאַפּט אײן שטאַפּל אותיות. מע ן הא ט ז ײ געהאלט ן צוזאמע ן מי ט א פאר ר גומענע . מיט א ביסל שאקלנדיקע פינגער האט זי ארויסגעצויגן דעם ערשטן בריוו פון קאנווערט און אים אנגעהויבן לייענען. זי האט זיך געמאכט אז זי האט נישט באמערקט, װען איך האב זיך אװעקגעזעצט נעבן איר און ארויסגעצויגן נאך א שטאפל אותיות.
  
  
  א טײ ל פו ן ד י דאזיק ע בריװ ו זײנע ן געװע ן גאנ ץ הײס . פילע פון זיי זענען פֿון מעייווער - לייאַם, אָבער מערסטנס זיי זענען געשריבן דורך עמעצער מיטן נאָמען מייק, וואָס איך טרעפן איז געווען איר בויפרענד איידער אַקאַסאַנאָ געקומען אויף די סצענע.
  
  
  צוויי מאָל האָב איך באַמערקט, אַז תניא האָט זיך גערוימט בײַם לייענען. ס׳רובֿ בריוו זײַנען געווען פֿון מייק. אָבער, משמעות, סאַנדי האט עס אַ ביסל שווער צו בלייַבן געטרייַ צו מייק. לויטן טאָן פֿון עטלעכע אַנדערע בריוו, איז זי אַ סך געשלאָפֿן מיט אים, אַפֿילו נאָכדעם ווי אַקאַסאַנאָ האָט זי אַרײַנגעשטעלט אין דער דאָזיקער וווינונג.
  
  
  און דעמאָלט איך געפֿונען אַ פאָטאָ. ― לאָז מיך זען ― האָט טאַניאַ געזאָגט, װען זי האָט געזען, אַז עס איז אַרױסגעפֿאַלן פֿון דעם בריװ װאָס איך האָב געהאַלטן.
  
  
  עס איז געווען אַ שלעכט פּאָלאַראָיד פון סאַנדי און אַ יונג מענטש. אויב משפטן לויט ווי דער מענטש 'ס האַנט איז אריבערגעפארן אויס פון דערגרייכן, עס איז געווען קלאָר ווי דער טאָג אַז ער גענומען די פאָטאָ נאָך מאָווינג צווישן סאַנדי ס פיס. בשעת ער האָט זיך פאָוקיסט אויף אירע קליינע, פּראָמינענטע בריסט, האָט זי געשמייכלט צום אַפּאַראַט.
  
  
  "וואַו!" ― האָט טאַניאַ געזאָגט. "איך ווונדער אויב מייק געוואוסט וועגן די אנדערע?" זי האט איבערגעדרייט די פאָטאָ. "אויף די רוקן שטייט, 'ליבע סענדי, הלוואי וואלטן מיר געקענט בלייבן אין דער פאזיציע די גאנצע צייט'. איר זענט דער בעסטער איך האָבן אלץ געהאט. מייק. אַזוי דאָס איז וואָס מייק קוקט ווי. זי האט אויפגעהויבן די ברעמען. "המממ. נישט שלעכט".
  
  
  "צו משפטן לויט דעם טאָן פון דעם טאָן, סאַנדי איז אויך נישט שלעכט," איך געזאגט. איך גענומען אַ פאָטאָ און קערפאַלי געלערנט די פּנים פון די יונג מענטש אין עס.
  
  
  די קוואַליטעט איז געווען נעבעך, אָבער עס איז געווען גענוג דעטאַל צו זאָגן ווי עס געקוקט ווי. ער איז געווען אין די ערשטע צוואַנציקער יאָרן, מיט בלאָנדע האָר, הויך באַקביין, אַ ווולופּטשואַל מויל, קיין קאַסטן האָר, אָבער אַ פּלאַץ פון מוסקל. ער איז געווען אַ שיין קינד. איך איז געווען געשלאגן דורך טאַניאַ ס סטרייקינג געראָטנקייַט צו די פאַקטיש סאַנדי. זי האט געקאנט דורכגיין פאר א צווילינג.
  
  
  איך האב עס נישט פארשטאנען, אבער טאַניאַ האט געקוקט אויף מיר בשעת איך קוק אויף די פאָטאָ. ווען אונדזערע אויגן האָבן זיך געטראָפן, האָב איך דאָרט עפּעס געלייענט. ז י הא ט מע ר ניש ט געהא ט ד י פארלעגענ ע שעמעװקײ ט װא ס ז י הא ט ארויםגעװיז ן אי ן קיך .
  
  
  "צי איר טראַכטן די פאַקטיש סאַנדי איז אַזוי גוט? איז עס אַזוי גוט ווי מייק זאגט?
  
  
  "איך וואָלט נישט וויסן, טאַניאַ."
  
  
  איך האב זי צו מיר צוגעצויגן און זי מילד צוגעשטופט אויפן בעט. מײַן האַנט האָט אַ לײכט אָנגעטאָן איר ברוסט בשעת איך האָב געקוקט אויף איר, אינטשעס פֿון איר פּנים.
  
  
  "איך וויל דיך, ניק," זי שושקעט.
  
  
  איך האָב זי פּאַמעלעך אויסגעטאָן, הנאה און גענוצט יעדן טייל פון איר וואָס איך האָב אַנטדעקט. מײַנע ליפּן האָבן זיך װײך אַרױפֿגעטראָגן פֿון דעם פּוסטן האַלדז אַרײַן דעם אױסבייג פֿון אירע בריסט ביז אירע פלוימע־בונט ניפּאַלן. אי ך הא ב דאר ט זי ך געצויג ן או ן געלאז ט דע ם שפיץ ץ פו ן דע ר צונג , לײכ ט אריבערװעג ן איבע ר יעד ן פארהארטע ר ניפל . ז י הא ט געמאכ ט ד י קלאנגע ן פו ן גרײטקײט , װא ס א פרוי , װע ן ז י גיב ט זי ך אינגאנצ ן אי ן איר ע געפילן .
  
  
  די קלאַנגען האָבן זיך פֿאַרשטאַרקט, ווען מײַנע ליפּן האָבן זיך געגליטשט איבער דעם באַרגרוקן פֿון איר ריפּקע און זיך באַזעצט אויף דער פלאַךקייט פֿון איר מאָגן. אי ר הויט איז געװען גלאט און אן אומבאפלעקט. ז י הא ט אנגעהויב ן מאכ ן באװעגונ ג צ ו צופאם ן ד י קלאנגן .
  
  
  און דעמאָלט איך פארשטאפט. איך בין צוגעגאנגען צום ראנד פון בעט און געשטאנען קוקנדיק אויף איר. איר קערפער האט זיך נאך באוועגט, ערשט איצט האט זי געוואוסט אז איך קוק אויף איר. ם׳איז מער נישט געװען קײן פארלעגנהײט. װי ס׳רוב װײבער, איז זי אמאל געװען נאקעט און די מענער־אויגן האבן אויף איר געקוקט, איז זי געװארן אומבאשעמט און אפען.
  
  
  איך געקוקט אויף איר בשעת איך ויסטאָן. אויף איר ינסיסטאַנס, איך אויסגעלאשן די ליכט. דאן האב איך געווארט ביז די גאנצע פינצטערניש איז פארביי און דער צימער איז געווען פול מיט די צורה פון זאכן. דעמאלט בין איך זיך צוגעקומען צו איר.
  
  
  דער ערשטער מאָל איז שטענדיק שווער. דער אַקט פון ליבע קיינמאָל סטאַרץ סמודלי. עס זענען צוויי פריש און פאַרשידענע מענטשן אומבאַקאַנט צו יעדער אנדערער. הענט צוגעבונדן. נאָז באַקומען אין די וועג. גלאַטקייט קומט מיט פיר.
  
  
  זי איז געווען זייער יונג און, לויט איר אייגן אַרייַנטרעטן, נישט האָבן פיל דערפאַרונג. איך גייד איר קערפאַלי, אַלאַוינג מיין ליפן צו פאָרזעצן דעם קורס זיי האָבן אנגעהויבן. עס איז געווען עפּעס נייַ וועגן איר וואָס איך האט נישט פּעלץ פֿאַר אַ לאַנג צייַט.
  
  
  אין ערשטן איז זי געווען צו אומגעדולדיג , צו שטארק געפעלן . זי האָט געוואָלט טאָן אַזוי פיל פֿאַר מיר, און זי געוואלט צו טאָן דאָס אין אַמאָל. ערשט נאכדעם וואס איך האב זי איבערצייגט אז ס'וועט זיין צייט צו נעמען די זאכן לאנגזאם, האט זי זיך אפגערופן. זי האט מורא געהאט און נישט געקענט אירע פעאיקייטן. איך האָב איר געזאָגט אין אַ שושקען, אַז עס וועט זיין אַנדערע צייטן. אַלץ וואָס זי האָט טאָמיד געדאַנק וועגן וואָלט זיין געטאן.
  
  
  עס איז געווען אַ פּלאַץ פון צייַט. און דאָס איז געווען דער ערשטער פֿאַר איר.
  
  
  ערשט ווען זי האָט געבעטן און געטענהט, בין איך אין איר אַרײַן. איך האָב זיך געזיפֿצט, ווען איך האָב דערפֿילט, אַז זי מאַך זיך נענטער צו מיר. דא ן הא ט ז י זי ך אויפגעלעבט , באװעגנדי ק מי ט א ן אלטע ר חכמה , טײ ל געלערנט , טײ ל אינסטינקטיוו .
  
  
  מיר זענען געווען זייער פּאַמעלעך. עס איז גאָרנישט ווילד, באַונסינג אָדער סקרימינג. עס איז געווען די צונויפגיסן פון צוויי ללבער: קיסינג, רירנדיק, ויספאָרשן, ווי מיר אריבערגעפארן אַ ביסל אין אַ צייַט, צוזאַמען און דעמאָלט באַזונדער. און מיט יעדער באַוועגונג איך געפרוווט צו מאַכן עס אַנדערש פֿאַר איר, נישט אַנדערש.
  
  
  דאָס ערשטע מאָל, װאָס עס האָט זיך מיט איר געטראָפֿן, איז דאָס געװען די שטײף פֿון אירע גלידער, דאָס כאַפּ פֿון מײַנע האָר, די פֿאַרמאַכטע אױגן, די ליפּן אַ ביסל צעשײדענע. און אַ לאַנג, נידעריק, שיין קרעכץ, סאָף מיט אַ קליינטשיק מיידלש קרעכצן.
  
  
  דעמאָלט זי קען נישט קוש מיר גענוג. אירע ליפּן האָבן זיך געגליטשט איבער מײַנע אויגן, באַקן, ליפּן, דערנאָך איבער מײַנע ליפּן. זי האט מיך שטארק אנגעהאלטן, װי זי װאלט מורא געהאט, אז איך װעל אװעקגײן.
  
  
  אי ך הא ב זי י אנגעהאלט ן צ ו מי ר או ן א װײל ע געשװיגן . ווען זי איז געפֿאַלן אויפֿן קישן, האָב איך זיך ווידער אָנגעהויבן רירן. זי האט א שאקל געטאן מיטן קאפ אויפן קישן.
  
  
  איר קאָפּ האָט זיך אָפּגעשטעלט. אָן עפֿענען די אױגן, האָט זי געלאָזט אירע הענט אָנרירן מײַן פּנים. ― איך... האָב נישט געקאָנט... װידער... ― האָט זי אַ קרעכץ געטאָן.
  
  
  "יא," איך געזאגט ווייך. "דו קענסט. לאמיך דיר ווייזן״.
  
  
  ווי איך אנגעהויבן צו רירן ווידער, איך פּעלץ איר גוף קומען צו לעבן אונטער מיר. דער צימער איז שוין נישט געװען פינצטער. איך קען זי קלאר זען.
  
  
  און דאָס צווייטע מאָל האָט זי שטילערהייט געשריגן און געשריגן. אירע כילז האבן זיך טיף ארײנגעגראבן אין דער מאטראס. ניילז האָבן קראַשט מיין זייטן און צוריק.
  
  
  ד י דריט ע מא ל זענע ן מי ר בײד ע געװע ן אינגאנצ ן איבערגעגעב ן צ ו דע ר אקציע . װע ן ע ם הא ט זי ך געטראפ ן מי ט אונד ז בײד ע הא ט מע ן געהאקט , געמאכ ט , געכאפט , געכאפ ט אײנע ר דע ם צװײטן , קײ ן אײנע ר פו ן אונד ז הא ט ני ט געקאנ ט גענו ג האלט ן אײנע ר דע ם צװײטן . ד י קלאנגע ן זײנע ן געװע ן שטיל ע קרעכצן , או ן איינע ר פו ן אונד ז הא ט זי ך ניש ט געוװםט , דע ם גערויש , ד י בעט , אל ץ אנדער ע או ן ד י דרינגענדי ק , פארבלענדנדיק ע פארגעניגן .
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל זעקס.
  
  
  
  
  
  איך האָב זיך געזאָגט אַז איך וועל נאָר רוען עטלעכע מינוט. אבע ר װע ן אי ך הא ב געעפנ ט ד י אויג ן הא ב אי ך געטראפ ן ד י ערשט ע אנװײז ן פו ן טאג־ליכ ט אי ן צימער . איך בין געלעגן אויפן רוקן. תניא׳ס בלײכטע האר איז געלעגן אויף מיר אויף דער פלײצע.
  
  
  איך האב זיך געחידושט פארוואס א פרוי'ס קערפער איז אייביג אזוי ווארעם און גלאט אינדערפרי ווי די נאכט פריער.
  
  
  אבער עפעס האט מיך אויפגעוועקט. עפּעס סטערד מיין סאַבקאַנשאַס צו מאַכן מיר אַווער פון וואָס איז געווען אַרום מיר. איך האב גענוג אויפגעהויבן די לינקע האנט צו קוקן אויף מיין זייגער. א ביסל נאָך פינף.
  
  
  דערנאָך איז דער קלאַנג ווידער געקומען. ד י שטענדיק ע קלאפ ן אי ן דע ר טיר , פארשטיק ט פו ן ד י לופט , װא ס פלעג ט דורכגײ ן דור ך דע ר װאוינע ר או ן גאם . עס איז אפילו נישט געווען קיין קלאפ אדער א שנעל קלאפ. עס איז געווען פּאַמעלעך און ירעגיאַלער, ווי אַ הויך, שטאַרבן האַרץ קלאַפּן. איך האב מיך באוועגט און טניה האט מיך אויפגעוועקט.
  
  
  זי האט אויפגעהויבן דעם קאפ אן עפן די אויגן. "ניק?" — האט זי געמורמלט. "וואס איז דאס?"
  
  
  — עמעץ קלאפט אין אונדזער טיר.
  
  
  איר קאָפּ האָט זיך אומגעקערט צו מײַן אַקסל. "זיי וועלן גיין אַוועק," זי געזאגט פאַרשלאָפן.
  
  
  איך האב א שאקל געטאן מיט איר אקסל. "זאַנדי," איך שושקעט הויך. "דאס איז דיין פּלאַץ און איך ווילן צו וויסן ווער עס איז."
  
  
  זי האט געלעקט די ליפן אן עפן די אויגן. "זיי וועלן גיין אַוועק," זי געמורמלט. — איך װיל נישט װיסן.
  
  
  "איך וויל וויסן. עס קען זיין מער ווי אונדזער צוויי פרענדז נעכטן נאַכט. ”
  
  
  אירע גרינע אויגן האבן זיך געעפנט. זי האט זיך אויפגעשטעלט װען דער קלאפ איז װידער געקומען. איצט איז ניט געװען קײן שלאָף אין די אױגן.
  
  
  "ניק," זי געזאגט הויך. "עמעצער קלאפט אין דער טיר".
  
  
  אי ך הא ב אי ך גענומע ן מי ט אי ר שמײכלענדיק . "פארוואס קענט איר נישט זען ווער עס איז?"
  
  
  זי האט צוריקגעצויגן די דעקלעך און פאר עטלעכע סעקונדעס האב איך הנאה געהאט פון די באוועגונגען פון איר נאקעטקייט ווען זי האט ארומגערינגלט אין איר טשעמאָדאַן. זי געפונען אַ קליין פּודער בלוי סקימפּי נעגלידזשי גאַנץ מיט וואָס ריכטן הייזעלעך.
  
  
  זי האט אדורכגעטראגן די פינגער אין די האר, צוגעפאסט איר נעכטיקן אין לעצטן מאמענט. עס איז געווען קלאָר גענוג צו זען די קאָליר פון איר ניפּאַלז. מיט א שנעלן שמייכל צו מיר, האט זי פארלאזט דעם שלאף־צימער און איז אראפגעגאנגען אין קארידאר ביז צו דער טיר.
  
  
  איך בין גיך ארויס פון בעט, אראפגעקניפט און געעפנט מיין טשעמאָדאַן. עס איז געווען אַ שוואַרץ קווילטיד קיטל וואָס איך האָב אָנגעטאָן. דאן האב איך גערוימט אונטער די הויזן, ליגנדיג אויפן דיל נעבן בעט, ביז איך האב געפילט דאס קאלטע שטאל פון ווילהעלמינא, מיין לוגער.
  
  
  מי ט דע ר ביקס ן אי ן דע ר האנ ט בי ן אי ך געגאנגע ן צ ו דע ר אפענע ר שלאף־טיר . איך קען זען אַראָפּ די זאַל און אַריבער די לעבעדיק צימער צו די פראָנט טיר. טאַניאַ איז געווען ווארטן בייַ די טיר, וואַך מיר. איך האב פארמאכט די טיר, איבערלאזנדיג בלויז א ריס זיך דורכצוקוקן. דערנאָך האָב איך צו איר אַ נײַד געטאָן.
  
  
  "ווער איז דאס?" — האט זי מיט שרעק געפרעגט.
  
  
  דער גרעםטער פון דער אנדערער זײט פון דער טיר איז געװען א זכר, אבער די װערטער האב איך נישט געקאנט. דא ן האב ן זי ך װידע ר אנגעהויב ן ד י קלעפ .
  
  
  אײדער טאַניאַ האט אויפגעשלאסן די טיר, בין איך צוגעגאנגען צום בעט
  
  
  איך האב גענומען דעם טיש און געכאפט ציגארעטן און א צינדער. איך צינד איינער, וואַטשינג ווי עס קליקט די לאַטש.
  
  
  עס איז געווען מייק, דער בלאָנדע באָכער פון די פאָטאָ. און ער איז געווען שיכור. ער איז אינגאנצען ארײנגעפאלן, װען טניע איז געפאלן, און האט זיך געשטעלט, זיך געשװינדלט אהין און צוריק. ער האט ארויפגעלײגט דעם רוב פון זײן װאג אויפן שטעקן; ד י צװ ײ צעבראכענ ע פיס , דארפ ן נא ך ניש ט געװע ן אינגאנצ ן געהיילט .
  
  
  טאַניאַ איז געווען האַרב. "מייק!" — האט זי געזאגט מיט פײכטיקער איבערראשונג. "וואס טוסטו דא?"
  
  
  — װאו איז דער ממזר ? — האט ער געברומט. “איך האָב אַ לאַנגע צייט געזוכט דעם אָרט. װוּ איז ער, סאַנדי?
  
  
  זי האָט זיך אַ ביסל צוריק געטרעטן, כּדי נישט צו באַקומען צווישן מיר און דעם באָכער. איך האב אנגעצונדן איינע פון מיינע ציגארעטן מיט גאלדענע שפיץ און געבלאזן דעם רויך צו דער סטעליע.
  
  
  אין העלן טאג, אויב מאיק וואלט געווען ניכטער, וואלט ער לייכט געקענט באמערקן אז ער רעדט נישט מיט סענדי. אבער די שעה איז נאך געווען פרי; די זון איז נאָך נישט אויפגעשטאנען, און טאַניאַ האָט גוט געשפּילט איר ראָלע.
  
  
  "מייק, דו ביסט שיכור," זי געזאגט. "אויב איר וועקן אים אַרויף, ער וועט טאָן מער ווי נאָר ברעכן דיין פיס."
  
  
  — יא! — האט מאיק געשריגן. "געוווסט אַז דער ממזר האָט געפֿירט דעם צופאַל. נעמען דיין קליידער. מיר גייען אהער״.
  
  
  טאַניאַ האָט זיך צוריקגעקערט אין זאַל. "ניין, מייק. איך בלײַב. איך ווי עס דאָ ".
  
  
  ער איז געשטאנען און געשװיגן, געקוקט אויף איר. — דו... מיינסט אז דו ווילסט בעסער בלייבן מיט דעם אלטן ממזר?
  
  
  "ער טוט טינגז פֿאַר מיר וואָס איר קיינמאָל קען."
  
  
  — קום צוריק צו מיר, סענדי.
  
  
  — ניין, איך האב דיר געזאגט, מיר געפעלט דא.
  
  
  די ליפּן האָבן געציטערט. "עס איז גאָרנישט אַנדערש ווי עס. אַלץ איז נישט די זעלבע אָן דיר. ביטע... קום צוריק — האט ער געבעטן.
  
  
  "איך טראַכטן איר זאָל פאַרלאָזן," זי געזאגט.
  
  
  איך האב באמערקט אז ער האט זייער א שיין פנים. די בלאָנדע האָר איז געווען שנייַדן צו מאַכן אים קוקן ווי אַ קליין יינגל, און איך בין זיכער ער געוואוסט עס. אויב תניא קען זיך פון אים נישט פטור ווערן, וועל איך מוזן. איצט האט זי זיך צוריקגעצויגן אין קארידאר.
  
  
  "סענדי," ער געשריגן. "דאס ממזר איז ניט גוט פֿאַר איר. דו ביסט אזוי יונג אז דו פארשטייסט נישט. וואָס ער האָט מיר געטאָן, צוברעכן די פיס, האָט גאָרנישט געמיינט. ער איז א פארברעכער. ער האט מענטשן געהרגעט, איר וויסן. ער איז א טייל פון דער מאפיא״.
  
  
  "איך גלייב דיר נישט". טאַניאַ ס שנעל מיינונג האט אַ אלץ גרעסערע רושם אויף מיר.
  
  
  "עס איז אמת," איך אָפּגעשטעלט. סאַנדי, ער האט עפּעס אויף איר? צווינגט ער דיך צו בלייבן דא?
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. "ניין. איך האָב דיר געזאָגט צוויי מאָל, איך בין דאָ ווייַל איך ווילן צו זיין.
  
  
  "איך גלייב דיר נישט". ע ר הא ט זי ך דערגרײכ ט צ ו איר . "בעיבי, איך טאַקע דאַרפֿן איר."
  
  
  טאַניאַ איז געגאנגען. זי איז איצט געװען נאנט צו דער טיר פון שלאף־שטוב. "מייק," זי געזאגט מיט אַ רויק קול. — איך האב דיך העפלעך געבעטן אז דו זאלסט אוועקגיין.
  
  
  דערנאך האט ער זיך אפגעשטעלט. ער איז געשטאנען און געקוקט אויף איר, די נאקעלעך װערן װײס, װען ער האט אנגעכאפט דעם שטעקן. "ער האָט דיך אַזוי געמאַכט," האָט ער געשריגן. "אַקאַסאַנאָ האט עס. איך וועל טייטן דעם ממזר!"
  
  
  דערנאָך האָב איך געעפֿנט די טיר פון די שלאָף און אַרײַן אין זאַל. איך האב צוגעשטופט די נאז פונעם לוגער צו זיין. מיט אַ שווער קול ווי מעגלעך, איך געזאגט, "איצט איז דיין געלעגנהייַט, פּונק. וואס האסטו געוואלט טאן?
  
  
  זײנ ע פארבלוטיקטע ברוינע אויגן האבן געבליצט. ער האט זיך גענומען דרײ טריט צוריק צום װאוינונג און געלעקט די ליפן מיט דער צונג. “איך...” האָט ער געמורמלט. "איר זענט שיין קיל מיט דעם ביקס. איך ... ווונדער ווי ריזיליאַנט איר זענט אָן איר.
  
  
  "איר וועט ניט וויסן, פּונק, ווייַל איר ניטאָ געלאזן."
  
  
  ער איז געשטאנען גלייך. "איך בין נישט געגאנגען ביז סאַנדי דערציילט מיר."
  
  
  טניע האט זיך צוגעלײגט צו דער װאנט און אונדז צוגעקוקט. אירע ניפאלן האבן זיך אנגעדריקט קעגן דעם דין מאטריאל פון איר שלאף־קאנדל. ― דאָס האָב איך אײַך געפּרוּװט זאָגן זינט דו ביסט אָנגעקומען, מייק. איך וויל אז דו זאלסט אוועקגיין“.
  
  
  זײ ן שײנ ע ײנגליש ע פני ם הא ט זי ך צעקראכ ט פו ן װײטיק , װע ן ע ר הא ט אוי ף אי ר געקוקט . „מיינט דאָס? צי איר בעסער דעם... אַלט מענטש... מענטש צו מיר?
  
  
  איך בין צוגעקומען צו תניא. כ'האב זיך ארויסגעשטעקט מיט מיין פרייע האנט, און איך האב איר לייטווייט געקלאפט אויף דער לינקער זייט פון איר ברוסט. זי האט געשמייכלט.
  
  
  — װאס טראכט איר דערפון ? איך האב געזאגט. דערנאָך האָב איך צו אים געטאָן אַ טרעטאַנד שריט. "איצט איר הערן צו מיר, פּונק, און הערן געזונט. סאַנדי איז איצט מיין באָבע, איר וויסן? קום ארויס פון דאן און בלייבן אוועק. איך זע דיין מיאוס פּנים ווידער, איך וועל עס פּאָמפּען ביז עס איז פול, דו וועסט אויסזעהן ווי אַ טייווינג גאַרטל.“ צו לייגן אַ ביסל טאַם צו מיין סאַקאָנע, איך שלאָגן אים אין די פּנים מיט מיין פריי האַנט.
  
  
  דער פּאַטש האָט געקלונגען הויך אין דער שטיל מאָרגן לופט. ער האט זיך אומגעדרײט און אנגעכאפט אײנעם פון די שטולן אין שטוב, כדי נישט צו פאלן. דער שטעקן איז געפאלן אויפן דיל.
  
  
  תניא איז צוגעלאפן צו אים. זי האט גענומען זײן שטעקן און אים דערלאנגט. דערנאָך האָט זי זיך צו מיר אויסגעדרייט. "איר האט ניט האָבן צו שלאָגן אים אַזוי שווער. איר קענט אים נאָר זאָגן."
  
  
  אי ך בי ן געשטאנע ן שװײגנדיק , או ן װילהעלמינע ר אי ז לוי ז געהאנגע ן אי ן דע ר האנט , אנגעװיזע ן אויפ ן דיל . ― איך װיל אים אַרױספֿאָרן פֿון דאַנען ― זאָג איך װײך.
  
  
  מאיק האט זיך געכאפט צו דער טיר. ווען תניא האט אים געעפנט, האט ער אויף איר א קוק געטאן. "און איר זענט דאָ ווייַל
  
  
  ווילסט דא זיין? "
  
  
  זי האט א ניד געטאן. ער איז אַרױסגעגאַנגען אין קאָרידאָר און האָט זיך צו מיר אויסגעדרייט.
  
  
  איך האב אויפגעהויבן דעם לוגער. "עפּעס אַנדערש איר געוואלט, פּונק?"
  
  
  "יא. איך האב זיך געוואונדערט ווי אינטערעסירט די פאליציי וועט זיין אין וויאזוי איך האב צובראכן מיינע פיס. ”
  
  
  "ווען איר ווערן מיד פון לעבן, פרעגן זיי."
  
  
  טניע האט פארמאכט די טיר. א פאר סעקונדן האט זי אנגעכאפט דעם הענטל און צוגעדריקט דעם קאפ צו דער טיר. דערנאָך האָט זי זיך אויסגעדרייט צו מיר. זי האט שװער געזיפצט. "וואָס מיינט איר?"
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "איך טראַכטן ער געקויפט עס. אויב ווער עס יז וואָלט פרעגן אים, איך טראַכטן ער וואָלט האָבן געזאגט אַז ער געזען סאַנדי און אַקאַסאַנאָ.
  
  
  זי האט זיך אפגעקערט פון דער טיר און איז ארײן אין קיך. איך האב געהערט אז זי האט ארויסגענומען א גלאז פון שאַפע און עס אָנגעפילט מיט וואַסער. אי ך הא ב ארײנגעװארפ ן װילהעלמינע , אי ן מײ ן קיטל־קעשענע , או ן געשטאנע ן אי ן דע ר טיר .
  
  
  ז י הא ט זי ך צוגעלײג ט צ ו מי ר מי ט דע ר רוקן , צו ם זינקען . "איך טראַכטן עפּעס איז געגאנגען אויף, ניק."
  
  
  "וואס?"
  
  
  "איך פילן שלעכט וועגן וואָס מיר האבן צו מייק." זי האט זיך אויסגעדרייט צו מיר. "אַקאַסאַנאָ איז געווען די לאָואַסט טיפּ פון באַשעפעניש וואָס איך האָב אלץ געהערט פון. און, ניק, איך אָנהייבן צו טראַכטן אַז איר זענט ער.
  
  
  איך שמייכל צו איר. "דעמאָלט איך מוזן טאָן אַ שיין גוט אַרבעט."
  
  
  זי איז געלאפן איבער דער קיך און ארומגענומען די הענט ארום מיין לענד. "איך קיינמאָל ווילן צו האַסן איר, ניק. קיינמאָל".
  
  
  דער טעלעגראם איז אנגעקומען נאכמיטאג.
  
  
  
  
  
  
  זיבעטער קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  מײַנע אויערן האָבן אָנגעהויבן קנאַל ווען דער עראָפּלאַן פֿון רוים האָט געלאַנדעט אויפֿן אַעראָפּאָרט אין פּאַלערמאָ, סיסילי. ונטער איז אַ געלאַטעכץ פון וויניערדז, ווי אַ קאָלדרע, סטרעטשינג צו די בנינים פון פּאַלערמאָ.
  
  
  טאַניאַ, געזעסן לעבן מיר, קוועטשן מיין האַנט. מיר ביידע געוואוסט אַז דאָס איז עס. מיר קאַנווינסט מייק אין דער מאָרגן ליכט ווען ער איז געווען שיקער, אָבער דאָס איז געווען די לעצט פּראָבע. ניק און טאַניאַ וואָלט באשטימט ניט מער עקסיסטירן. איין צעטל דאָ און מיר וועלן זיין נייַן אגענטן און לייגן צען צו דער רשימה.
  
  
  ד י אנווייזונגע ן אי ן טעלעגרא ם זײנע ן געװע ן דירעקט ע או ן גענוי . איך האט צו בוך זיך אויף דער ערשטער בנימצא פלי פון JFK גלייַך צו רוים. פון דאָרט איך קען כאַפּן אַ פלי צו פּאַלערמאָ. די האָטעל לימאַזין האט ווארטן צו נעמען מיר גלייַך צו די קאָריני האטעל ווו איך טשעק אין און דעמאָלט געווארט צו זיין קאָנטאַקטעד.
  
  
  קיין איינער אין פּאַלערמאָ האט געזען אַקאַסאַנאָ פֿאַר צען יאָר. דער פאַקט געארבעט פֿאַר מיר. סענדי איז אויך נישט געווען קיין פראבלעם מיט מיר. זי איז געווען מיין פרוי. פֿון מײַן פֿאָרשונג האָב איך זיך דערוווּסט, אַז די דאָזיקע מענער האָבן אָפֿט מאָל גענומען מיט זיך זייערע פֿרויען אויף ביזנעס־רײַז.
  
  
  די דק-10 האט זיך אראפגעגליטשט אויף דער סטאנפא, זיך אויסגעגליטשט, דערנאך האט זיך א שוידער געכאפט ווען די רעדער האבן זיך אראפגערירט און געקראכן. איך און טאַניאַ האָבן אויסגעמעקט אונדזער גאַרטל.
  
  
  זי האט געטראגן א לײכטן ביזנעס אנצוג, װאם װאלט געװען צו בלענדיק פאר טאַניאַ, אבער פאסיג פאר סענדי. די בלוזקע אונטער די קורץ רעקל האט די שפּיץ דרייַ קנעפּלעך אַנדיזיינד, ריווילינג אַ לייַטיש סומע פון קלייווידזש. איר רעקל איז געווען איין גרייס צו קליין, און קורץ גענוג צו ביטע יעדער זכר פּאָר אויף די פלאַך. אויף איר פּנים איז געווען אַן אויסדרוק פון יוגנטלעכע יריטקייט. דערוואַקסן, פול ליפן, פּיינטיד און פראָסטיק; צו פיל באַשטאַנד פֿאַר בלוי אויגן; דזשאָז, טירינג אויס גאַמז, אַרבעט צו די שיעור; די אילוזיע איז געווען ביליק און אומוויסנדיקייט פון סטיל.
  
  
  אַן איבער-דעוועלאָפּעד לאָליטאַ, אַ זייער יונג אַה אַגענט, טאַניאַ האט אַ טאַלאַנט צו שילדערן ביידע.
  
  
  ז י הא ט זי ך צוגעלײג ט צ ו מײ ן אקסל , קװעטש ט אי ן האנט .
  
  
  דער עראפלאן איז געפארן צום טערמינאל און מיר האבן געווארט ווען די טרעפ זענען ארויסגעשטופט געווארן ביז דער טיר. איך קוק ארויס דורכן פענצטער, האב איך באמערקט עטלעכע טאַקסיס ווארטן, ווי אויך פיר פיאט מיניבוסעס מיט האטעל נעמען אויף די זייטן.
  
  
  מיין בליק האט זיך אריבערגעצויגן פון די קארס צו די פנימער פונעם ווארטן עולם. יעדע ר פני ם הא ט מע ן זארג ־ לערנט . איך טרעפן עס איז קיין סיבה פֿאַר דעם. אָבער בעשאַס מיין יאָרן ווי אַן אַגענט אין AX, איך געמאכט פילע שונאים. איך גאַט אין די מידע פון טשעק אויס מענטשן אין קיין מאַסע. איר קיינמאָל געוואוסט ווו אַ רוצח ס קויל זאל האָבן קומען פון. אבער דער עולם האט נישט געקענט ווארטן צו באגריסן די וואס זענען פארלאזן פונעם עראפלאן.
  
  
  שטעלן מיין האַנט אויף טאַניאַ ס עלנבויגן, איך פּאַמעלעך אריבערגעפארן די דורכגאַנג. די זיס, סמיילינג סטעוואַרדעסס האט געהאפט מיר ינדזשויד אונדזער פלי און אַז מיר וועלן האָבן אַ גוט צייט אין פּאַלערמאָ. טאַניאַ און איך געגאנגען אויס אין די העל זונשייַן און וואַרעמקייַט. אין די דנאָ פון די טרעפּ, טאַקסי און ויטאָבוס דריווערס געבעטן פֿאַר אונדזער שוץ.
  
  
  די פאסאזשירן פון דעם עראפלאן האבן זיך אריבערגעצויגן איבערן אפענע פלאץ פונעם עראפלאן צום דראט פּלויט, נישט אויפמערקזאם צו די געשרייען פון די דרייווערס. עס איז געווען כאַגז און קיסאַז ווען מיר באַגריסן משפּחה און פריינט.
  
  
  אויף דער זייט פון איינעם פון די מיניבוסעס האָט מען געשריבן "קאָריני האטעל". נאָך האלטן טאַניאַ ס עלנבויגן, איך טראַדזשד דורך די טונקל-הויט געשעפטן צו די ויטאָבוס. עטלעכע מענטשן זענען נאכגעגאנגען זיי און אַלעמען דערציילט מיר אַז זיי האָבן דער בעסטער טאַקסי אין גאַנץ סיסילי. אבער ווען מיר ריטשט
  
  
  ויטאָבוס, אַלע די מענטשן זענען צוריק, אַחוץ איינער.
  
  
  ער איז צוגעגאַנגען צו אונדז, נישט געלאָזט זײַן פֿינצטערלעכע אױגן פֿאַרלאָזן דעם אָרט, װוּ טאַניאַס ניפּאַלן זאָלן זײַן. — װילם ט מע ן איה ר אװעקגעפיר ט װער ן אי ן קאריני ן האטעל , סיגנארע ?
  
  
  "סי," איך געזאגט קורץ. "אויב איר טראַכטן איר קענען נעמען דיין אויגן אַוועק מיין פרוי לאַנג גענוג צו שלאָגן די וועג."
  
  
  ער האט זיך פארשעמט א ניקן און זיך אפגעקערט. "האָבן באַגאַזש טשעקס, האר?"
  
  
  איך האָב זיי צו אים איבערגעגעבן און צוגעקוקט ווי ער טראַטירט צום וואָקזאַל. מי ר האב ן שוי ן געהא ט אפרײם ן מינהגים , װע ן מי ר זענע ן געלאנד ט אי ן רוים .
  
  
  "איך טראַכטן ער איז קיוט," טאַניאַ געזאגט, קוק בייַ אים.
  
  
  “איך בין זיכער יאָ. און איך בין זיכער ער מיינט אַז איר זענט מער ווי נאָר שיין."
  
  
  ער איז צוריקגעקומען צען מינוט שפּעטער מיט אונדזער באַגאַזש און מיר אַלע אויף די פיאַט ויטאָבוס. אונדזער שאָפער איז געווען פּונקט ווי ווילד און הויך ווי אַלע אנדערע. טאַניאַ און איך האָבן נישט האָבן אַ גרויס געלעגנהייט צו זען די סייץ; עס האָט גענומען אַלץ וואָס מיר האָבן נאָר צו הענגען אויף. נאָר אין אײן אָרט, אַחוץ רוים, האָב איך געזען מער װילדע מאַניאַקים אױפֿן װעג: מעקסיקע סיטי.
  
  
  ענדלע ך זענע ן מי ר געקומע ן צ ו א קריצנדיקע ר אפשטעל , פא ר א ן אלט ע לײבל־באשטרײםטע , צעבראכענ ע סטרוקטור , װא ס הא ט , לויט ן גלײכ ן שילד ן איבע ר דע ר ארײנגאנג , גערופ ן דע ר קאריני־האטעל . אונדזע ר ײנגל האט ארײנגעטראגן אונדזערע זעקלעך און זײ נישט אזוי שמײכט אראפגעלאזט פארן טיש.
  
  
  "האָט איר בוקט שכייניש רומז פֿאַר Thomas Akasano און Sandy Cutron?" — הא ב אי ך געפרעג ט דע ם גלח .
  
  
  ער האָט דורכגעקוקט דאָס בוך דורך זײַנע ביפאָקאַלס. "אַה, איר." ער האט דאן געשלאגן דעם גלאק מיט דער האנט, מאכן א גיהנום פון א גערויש. אויף איטאַליעניש האָט ער געזאָגט דעם בעלהאָפּ צו ברענגען אונדזערע טאַש אין צימערן פיר, ניינצן און צוואנציג.
  
  
  ווען איך האב מיך אוועקגעדרייען פונעם טיש , האב איך געפילט אז איינער האט מיר אנגעקלאפט אויף דער אקסעלע . כ׳האב זיך אומגעדרײט און דערזען א מיזרעכדיקן מאן שטײט צוריק מיט דרײ טריט און האלט א קאמערע. זײַן קאָפּ האָט זיך געציטערט הינטער דער אַפּאַראַט און איך בין גלײַך פֿאַרבלענדט געוואָרן פֿון אַ ליכטיקן בליץ. צו שפעט האב איך אויפגעהויבן די האנט צום פנים.
  
  
  ווען דער מענטש האט זיך אויסגעדרייט צו גיין, איך געגאנגען צו אים און כאַפּט זיין אָרעם. "איך וואָלט ווי צו קויפן דעם פאָטאָ, פרייַנד."
  
  
  „רעד נישט אַמעריקאַנער. פֿאַרשטײט נישט! ע ר הא ט געפרװו ט זי ך אװעקצוגײן .
  
  
  "לאָז מיר זען דיין אַפּאַראַט." איך האָב עס געכאַפּט.
  
  
  ער האָט זיך פון מיר אָפּגעקערט. "ניין!" — האט ער געשריגן. „רעד נישט אַמעריקאַנער. איך פארשטיי נישט".
  
  
  איך געוואלט צו וויסן ווי די גענעם ער געוואוסט איך בין אמעריקאנער. און פארוואס האט ער געוואלט מיין פאָטאָ. אין דער האָטעל פויע זענען געווען עטלעכע מענטשן. יעדע ר אײנע ר פו ן ז ײ הא ט מי ט אינטערעסיר ט צוגעקוק ט װא ס ס׳טוט זיך . איך האב נישט געדארפט די אלע אויפמערקזאמקייט. טניע איז געשטאנען בײם טיש, אבער אנשטאט צו מיר אנקוקן, האט זי געקוקט אויף די פנימער אין דער עולם.
  
  
  "איר לאָזן מיר גיין!" — האט דער מאן געשריגן. פאר איינעם, וואס האט נישט פארשטאנען אמעריקאנער, האט ער געטון א גרויסע ארבעט.
  
  
  "איך ווילן צו זען דיין אַפּאַראַט, דאָס איז אַלע." עס איז געווען אַ שמייכל אויף מיין פּנים, אָבער איך געפרוווט צו האַלטן עס. דער עולם האט זיך געצויגן צו אונדז. ער איז נאך נישט געװארן פײנדלעך. עס זענען געווען אין עס וועגן צוועלף מענטשן.
  
  
  דער מאן האט ארויסגעלאזט די האנט. "איך גיי. לאָזן אַליין".
  
  
  איך האב מיך אריבערגעצויגן צו אים, אבער ער האט זיך אויסגעדרייט און געלאפן איבער דער פויע צו דער טיר. דער עולם איז געשטאנען און געקוקט אויף מיר מיט מילדער נײגעריק. איך האב צו זיי אויסגעדרייט די רוקן, גענומען טאַניאַ ביי דער האַנט און זיך געגאַנגען צום ליפט מיטן אפענעם שטײַג.
  
  
  "וואָס טוט איר טראַכטן וועגן דעם, ט-טאָם?" — האט טניה געפרעגט, װען מיר זײנען אנגעקומען צום שטאק, װאו אונזערע צימערן געפינען זיך.
  
  
  "איך ווינטשן איך וויסן. עמעצער וויל מיין פאָטאָ. און איצט עס קוקט ווי זיי האָבן עס." איך האָב זיך אָנגעהויבן. "אפֿשר ניקאָלי וויל צו מאַכן זיכער אַז טאָמאַס אַקאַסאַנאָ איז טאַקע טשעק אין דעם האָטעל."
  
  
  אונדזער באס דרייווער איז אונדז נאכגעגאנגען, געהאָלפן דעם בעלהאָפּ מיט אונדזער באַגאַזש. איך האָב זיי ביידע גוט געשפּאַנט אַמאָל מיר זענען געווען אין מיין צימער און פארשפארט די טיר הינטער זיי.
  
  
  דער צימער האט געהאט א הויכע סטעליע און פיר פענצטער מיט אויסקוק אויף דעם בלויען בלויען פארט. ע ס אי ז געװע ן א מעש ן ראם־בעט , אײ ן קאמדע , צװ ײ אנגעפאםט ע שטולן , א שרײב־טיש , מי ט פי ר שטאל ן מיט ן גלאט . ס׳האט געשמעקט מיט א שמעקן און ם׳איז געװען הײס, האב איך געעפנט דאם פענצטער. דעמאָלט איך קען שמעקן דעם ים. די פישעריי שיפלן האבן זיך באוויזן ווייסע קעגן דעם טיף בלוי פונעם פארט. ווייַטער פון די אַנגקערד און מורד באָוץ איך קען זען די שפּיץ פון די לייַכטטורעם. ד י פיר ן זײנע ן געװע ן ארומגערינגל ט מי ט קאנאל ן װא ם האב ן געפיר ט ארײ ן או ן ארויסגעפיר ט פו ן פארט .
  
  
  די גאסן אונטן זענען געווען שמאָל, זיגזאַג, דורך קאַניאַנז פון קאַמפּרעסט בנינים ווי סטאַקט יי קאַרטאַנז.
  
  
  א מאן אין א לאמברעטא איז דורכגעגאנגען אונטן, א בלייַער-דינער עק פון רויך שטראָםט הינטער אים. ער האט געהאט א געלע סוועטער אבער נישט געטראגן; ע ס אי ז געװע ן אויפ ן רוקן , װ י א מאנטל , מי ט ד י ארבל ן ארומגעבונד ן אי ן האלדז . איך וואָטשט אים געשווינד אַראָפּ די ברוקשטיין גאסן, די זון שפיגלט אַוועק זיין העל רויט סקוטער. אויף ביידע זייטן פון דער גאַס זענען געווען זעקס הונדערט פיאַץ, מערסטנס שאַרלעכ רויט.
  
  
  די טיר וואָס קאַנעקטינג מיין פּלאַץ מיט טאַנינאַ איז געעפנט און זי געגאנגען דורך מיר.
  
  
  "איז נישט שיין?" ― האָט זי געזאָגט מיט אַ ברײטן שמייכל.
  
  
  זי איז צוגעגאנגען צום פענצטער וואו איך בין געשטאנען און ארויסגעקוקט. איר האַנט האָט אַרױסגעצױגן צו מײַנער און זי צוגעדריקט צו מײַן ברוסט. דערנאך האט זי געקוקט אויף מיר.
  
  
  — מאך ליב צו מיר.
  
  
  איך האב זיך צו איר ארויסגערופן און זי צו מיר צוגעצויגן. זי האט אים גערן ארומגענומען. ז י אי ז געװע ן ד י װא ס הא ט אונד ז געשלעפ ט צו ם בעט , או ן ז י הא ט זי ך מי ט מי ר גענומע ן אויסצוטײ ן מײנ ע קלײדער . זי האט גארנישט געהאט אונטערן רעקל אדער בלוזקע. או ן ס׳הא ט אונד ז ניש ט גענומע ן לאנג , זי ך אויסצושטרעקן , נאקע ט אי ן דע ר אנדערע ר זײט .
  
  
  כ׳האב געקושט מיט איר אויםגעדרײטע נאז, דערנאך יעדע אויג, דערנאך איר מויל. איר קערפער האט זיך געפילט װארעם און גלאט. איך האב אויסגעפארשט יעדע אינטש פון איר קערפער, קודם מיט מיינע הענט, דערנאך מיט מיין מויל.
  
  
  איך פּעלץ איר ליפן אויף מיר, כעזיטאַנטלי ויספאָרשן. יעדעס מאָל, װאָס זי האָט עפּעס געפּרוװט, האָט זי זיך אָפּגעשטעלט, װי נישט זיכער.
  
  
  "עס איז אָוקיי," איך שושקעט. "עס זענען קיין כּללים. אלעס איז גוט. לאז זיך גיין. טאָן עפּעס וואָס איר האָט געהערט, געחלומט וועגן אָדער געדאַנק וועגן אָבער קיינמאָל האָבן די געלעגנהייט צו פּרובירן."
  
  
  זי האט געמאכט קרעכץ. איך האָב זיך אומגעקערט צו איר האַלדז, דערנאָך זיך אויפגעהויבן צו קוקן אויף איר אין זונשייַן.
  
  
  זי איז געווען דין ביינער און שוואַך. אירע בריסט זײנען געװען הויפן װײכקײט מיט הארטע ניפאלן, װאם האבן ארויםגעװיזן. זי האט זיך דאן איבערגעבויגן ביז זי האט געהאט א פלאכן מאגן און גאר א שמאלע לענד. איך געוואוסט איך קען ייַנוויקלען ביידע הענט אַרום אַז טאַליע און אָנרירן מיין גראָבער פינגער און מיטן פינגער. דא ן אי ז געװע ן א קײלעכדיקע ר בליצ ן פו ן די ך או ן הינטן , װא ס האב ן מי ט זײע ר באװעגונ ג צוגעצויג ן אזו י פי ל פאר ן מענערש ע אויגן . די פיס זענען געווען געזונט-שייפּט און פארבונדן דורך אַ קליין הויט פון קעסט סאַמעט. ע ס אי ז געװע ן א גענומע ן קערפער , פו ל מי ט ברען , או ן יוגנט .
  
  
  אירע אויגן האבן געקוקט אויף מיין פנים, ווען איך האב אויף איר געקוקט. "נעם עס," זי געזאגט אין אַ הייזעריק שושקען. "נעם עס און הנאה."
  
  
  איך האב. איך אריבערגעפארן מיין מויל צו איר און מיין צונג אנגעהויבן צו גלייַכן די מווומאַנץ פון מיין גוף. אין איין באַוועגונג איך איז געווען אויבן איר און דעמאָלט ין איר. די קרעכצן האָבן זיך פֿאַרוואַנדלט אין זיפֿצן, און כּמעט קיין קלאַנג איז נישט אַנטלאָפֿן פֿון איר האַלדז.
  
  
  ווען איך האב זיך אריבערגעצויגן צו איר, האב איך געלאזט מיין צונג זיך אריבערגיין אזוי ווייט אויף איר צונג. דערנאָך האָב איך זיך צוריקגעצויגן און צוריקגעצויגן מיין צונג. אין פאַקט, דאָס זענען געווען צוויי ליבע אַקטן, צוויי דורכדרונגען. און זי האָט מיר געוויזן ווי זי לייקט די באַוועגונגען פון איר גוף.
  
  
  עס איז געווען מיט איר פּלוצלינג, און איר גוף עקספּלאָדעד מיט וואָס געטראפן. ז י הא ט זי ך צוגעכאפ ט צ ו מי ר , הא ט זי ך אונטע ר מי ר געקריצט , או ן געמאכ ט געװײנע , קרעכצנדיק ע קלאנגען .
  
  
  כ׳האב נישט געקאנט אפהאלטן. איך בין געווען אַ הייס לופט באַלאָן, אָנגעפילט מיט וואַסער, ראָולינג איבער אַ לאַנג, פלאַך מדבר. א גרויסער שפיץ האט ארויסגעשטארצט פון א פארוואטערטע ברעט פארנט. איך פּעלץ זיך פּולינג און סקוויזינג און באַונסינג ביז איך לעסאָף שלאָגן די נאָגל און אַלע די פליסיק וואַסער אויסגעגאסן אויס פון מיר.
  
  
  ע ס אי ז װידע ר געשען .
  
  
  או ן דא ן זײנע ן מי ר געלעגע ן אוי ף ד י רוקן , נאקעט , װע ן ד י זו ן הא ט אונד ז געװארעמט , װאש ן דא ם בעט . מי ט האלב־פארמאכטע ר אויג ן הא ב אי ך צוגעקוק ט װ י דע ר װינטל ן באװעג ן דע ם שנירל־פארהאנג , ברענגנדי ק ד י ריחות ם פו ן ים , פריש ע װײנטרויבן , פיש ע או ן װײן .
  
  
  אי ך הא ב זי ך גענו ג באװעג ט צ ו באקומע ן מײנ ע ציגארעטן , או ן ז ײ אנגעצונדן . טאַניאַ האָט זיך צוגעדריקט קעגן מיר, געזוכט און דערנאָך געפונען אַ פּוסט אויף מיין אַקסל פאַר איר קאָפּ.
  
  
  "דאס איז גוט," איך געזאגט. — און איר אויך.
  
  
  דא ם הא ט אי ר געדריקט ע נא ך נענטער . נאך א װײל האט זי געזאגט, — דו טראכט װעגן דער אויפגאבע, צי נײן?
  
  
  "צו פילע אַנאַנסערד פראגעס," איך געזאגט. "פארוואס זענען זיי אַלע מזרח? עס זענען געווען צוויי אין דער וווינונג, דעמאָלט דער איינער אונטן אין די פויע. וואָס האָט ער געטאָן צו נעמען מיין בילד? פאר וועמען האט ער עס געשאסן? און פארוואס?"
  
  
  טאַניאַ האָט זיך אַװעקגעשטעלט פֿון מײַן אַקסל און זיך אַװעקגעזעצט. ז י הא ט זי ך גענומע ן צ ו מיר . "צי איר האָבן אַ געדאַנק ווי זיי וועלן קאָנטאַקט אונדז?"
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "אָבער איך טראַכטן מיר בעסער זיין אויף אונדזער טאָעס פֿון איצט אויף. קיין פעלן, גאָרנישט אפילו נאָענט. איך האָבן אַ געפיל וועגן דעם אַסיינמאַנט וואָס איך טאָן ניט ווי."
  
  
  זי האט מיר געקושט דעם שפיץ נאז. "שפּייז מיר, מיין שיין מענטש. דיין פרוי איז הונגעריק. איך וועל גיין זיך אָנטאָן. ”
  
  
  װע ן ז י הא ט זי ך ארויסגעשטויס ן פו ן ראנ ד פו ן בעט , האב ן מי ר דערהער ט א הילכ ן קלינג ן קלאנג . דער טעלעפאן איז געלעגן אויפן בעט־טיש בײם בעט. תניא האט געשװיגן.
  
  
  מיט די ציגאַרעט נאָך באַנגינג פון די ווינקל פון מיין מויל, איך גענומען די טעלעפאָן. "יא, אַקאַסאַנאָ איז דאָ."
  
  
  "סיינער אַקאַסאַנאָ," האט געזאגט דער באַאַמטער. ― האָט מען מיר געזאָגט, אַז דאָ װאַרט אַף דיר אַ מאַשין. אין פויע שטייט א מענטש. קען איך אים זאָגן ווען איר קומען."
  
  
  — װער האט געשיקט דעם װאגאן ? איך האב געפרעגט.
  
  
  די האנט האט זיך געלעגן אויפן מויל־שטיק. ווען ער איז צוריקגעקומען, איז זיין שטימע געשפרונגען ארום צען פונקטן. "דער מאַשין געהערט צו הער ראָסאַנאָ ניקאָלי, האר.
  
  
  "איך וועל זיין דאָרט אין פופצן מינוט."
  
  
  — חסד. ער האט אויפגעהאנגען.
  
  
  איך האב געקוקט אויף תניא. "עס איז אים, סאַנדי, בעיבי."
  
  
  ער האט אריבערגעטראגן די פינגער איבער מיר, און זיך אראפגעבויגן צו הייבן איר בלוזקע און רעקל. זי האט זיך ארײנגעגליטשט אין איר צימער.
  
  
  איך האָב אױסגעטאָן מײַן פּאַפּיראָס און זיך אַרױסגעקערט פֿון בעט. ווען איך האָב זיך אָנגעטאָן, האָב איך אָפּגעשטעלט מיין קליינע פערזענלעכע אַרסענאַל. אי ך הא ב געגאנגע ן טראג ן א ספארט־העמד , א שלאק ן או ן א ליכטיק ע רעקל . איידער איך אָנטאָן מיין קורצע הייזלעך, איך אָפּגעשטעלט פּיער און שטעלן אַ קליינטשיק גאַז באָמבע צווישן מיין לעגס. דערנאָך האָב איך אָנגעטאָן די הויזן און די שיך, גענומען די הוגאָ שייד און די קאַנעקטינג רימען, און צוגעקליקט די דין סטילעטטאָ צו מיין לינקס האַנט. דערנאָך האָב איך אָנגעטאָן מײַן העמד און עס פֿאַרקנאַפּט. פּליושש העמד, קנעפּל אַראָפּ קאָלנער, גרוי, לאַנג סליווז. אַמאָל עס איז געווען אויף, איך סליפּט מיין האַנט אין די אַקסל כאָלסטער וואָס האָט געהאלטן ווילהעלמינה. דער אויסגעשטרעקטער לוגער איז געלעגן גלײַך אונטער מײַן לינקן אָרעם. אָנטאָן אַ ליכט ספּאָרט רעקל, איך איז געווען גרייט.
  
  
  טניה האט מיך באגעגנט אין זאל. מי ר זײנע ן געגאנגע ן שטילערהײ ט צו ם ליפט , מי ט דע ם אפענע ם שטײג . טאַניאַ ס שיין פּנים איז געווען ומפּאַסיק ווען מיר פאָר. אי ך הא ב געזוכ ט אי ן לאבי ע דע ם מאן , װא ם אי ז געשיק ט געװאר ן אונד ז אפנעמע ן .
  
  
  מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צו ם לאבי . איך האָב אויפגעהויבן דעם הייבער און אַרײַנגעשטויסן די מיטעל-געשפּרעקטע ליפט-טירן. טניה האט גענומען צװײ טריט אין פויע ארײן. איך בין געווען איין שריט הינטער איר און איך בין פּונקט צוגעגאנגען צו איר ווען איך געזען אים.
  
  
  גראָוינג זיך אין באַנדיט קינאָ גיט איר אַ זיכער געדאַנק פון ווי אַ באַנדיט זאָל קוקן. אין רובֿ קאַסעס דעם בילד איז פאַלש. די היינטיקע קאַפּאָטע זעט אויס ווי דער היינטיקער הצלחה. זיי דערמאָנען איר פון חכמים, דאקטוירים אָדער באַנקערס. אבער א באנדיט איז א באנדיט. צייטן און מעטאדן טוישן זיך, אבער די ארגאניזאציע האט קיינמאל נישט אויסגעוואקסן די נויט פאר טארפעדאעס אדער, ווי מען האט זיי אמאל גערופן, מוסקלע מענטשן. זיי האָבן געטאָן מאָדנע אַרבעט. זיי זענען געווען די מיט באַטאָנען בלאַקס צוגעבונדן צו די קנעכל, די פנימער אויבן די פאַס פון אַ ביקס אויס פון אַ פאָרן מאַשין, די וואָס האָבן געזאָגט אַז מייק, טאני אָדער על ווילן צו זען איר. אַרבעט בחורים.
  
  
  ראָסאַנאָ ניקאָלי געשיקט אַ טאָרפּעדע נאָך אונדז.
  
  
  ער האט געלופטערט צו אונז ווען מיר זענען ארויס פון ליפט, זיינע ריזיגע אקסלען אזוי ברייט ווי דער טיר. ע ר הא ט געטראג ן א װײס ן טראפיש ן אנצוג , װא ס הא ט ארומגעכאפ ט זײנ ע מוסקלען . זײנ ע ארע ם זײנע ן געהאנגע ן כמע ט בי ז ד י קני , זײנ ע קנאקע ר זײנע ן געװע ן צעבראכ ט או ן פארקרימט , פו ן צופיל ל מענטש ן געשלאג ן געװארן , זײ ן פני ם אי ז געװע ן פארדעק ט מי ט װאונד ן או ן פלעמלעך , או ן א ן אומרעכט ן װינק ל פו ן צופיל ע קלעפ ן פו ן זעלביק ן סארט .
  
  
  אַמאָל איז ער געווען אַ מומכע אין רינג. מע ן הא ט געקענ ט דערצײל ן פו ן דע ם געקרײזלטע ר פלײש , װא ס פלעג ט געװע ן זײנ ע אויערן , או ן דע ר קרומע ז פו ן זײ ן נאז . זיין אויגן זענען כּמעט פאַרבאָרגן הינטער צוויי לייַערס פון גאָלף פּילקע פלייש. און עס זענען געווען אַ פּלאַץ פון סקאַרס. פעטע שארמען איבער בײדע ברעמען, א מיאוסע װאו דער באקן האט דורכגעשניטן די הויט; דאָס פּנים האָט אויסגעזען געשטאַלט, ווייך און קנופּיק.
  
  
  און איך באמערקט אן אנדער זעץ. באַלדזש אונטער לינקס אַרמפיט אין טראַפּיקאַל פּאַסן.
  
  
  — הער אקאסאנא ? ― האָט ער געזאָגט מיט אַ נידעריקן נאַסאַל שיסן.
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  זײנ ע נאריש ע אויג ן האב ן זי ך געצויג ן פו ן מי ר צ ו תניא . "ווער איז זי?"
  
  
  — מײן פרוי.
  
  
  — אה... אוי. ער האט א סך געבליצט און געקוקט פון דער װײטן, װי ער חלומט. — דו מיינסט, אז דו וועסט קומען מיט מיר.
  
  
  כ׳האב גענומען טאניא בײם עלנבויגן און אים נאכגעלאפן דורכן לעקעך פויע. װע ן מי ר זײנע ן צוגעקומע ן צ ו דע ר טיר , הא ט ע ר זי ך אפגעשטעל ט או ן זי ך צוגעקער ט צ ו אונדז .
  
  
  "איך בין שנעל ווילי," ער האט געזאגט. "איך וויסן איר זענט טאָמאַס אַקאַסאַנאָ, אָבער איך טאָן ניט וויסן איר נאָמען."
  
  
  איך האב געפרעגט. - "איר מוזן וויסן?"
  
  
  ע ר הא ט געבליצ ט אוי ף דע ם עטלעכ ע סעקונדעס . "יאָ. לויטן חשבון מוז איך עס פאָרשטעלן”.
  
  
  "פֿאַר וועמען?"
  
  
  "יא, דער באָכער איז אין די מאַשין." ער האט זיך אויסגעדרייט דעם רוקן און איז ארויס אויפן טראטואר. מי ר זײנע ן אי ם נאכגעגאנגען .
  
  
  א שוואַרץ מערסעדעס 300 סעריע איז ווארטן ביי די זייַט פון די וועג. ווען מיר זענען צוגעגאנגען צו אים, איך געזען אַ כינעזער זיצן אין די פראָנט פּאַסאַזשיר זיצפּלאַץ. ע ר הא ט אונד ז צוגעקוק ט אנקומע ן א ן קײ ן אויסדרוק .
  
  
  ווילי האט אונז שנעל אפגעשטעלט דורך נעמען מיין האנט. "איך מוז דיך זוכן," האָט ער געזאָגט.
  
  
  איך האב אויפגעהויבן די הענט און אים געלאזט שליסן מיין ברוסט. ער האט דערגרײכט אינעװײניק אין דעם ליכטיקן ספארט־רעקל און ארויסגעצויגן ווילהעלמינה. ער דעמאָלט פּאַטייט מיין זייטן און לעגס. זייער ווייניק סיקערז האָבן אלץ דיסקאַווערד פּיער אָדער הוגאָ.
  
  
  דא ן הא ט ע ר זי ך אומגעקער ט צ ו תניא , או ן צו ם ערשט ן מא ל פו ן אונדזע ר באגעגעניש , האב ן זײנ ע קלײנ ע שטום ע אויג ן געפינצטערט . — איך מוז זי אויך זוכן.
  
  
  "איך טאָן ניט טראַכטן אַזוי," איך געזאגט ווייך.
  
  
  ווילי'ס קליינע אויגן האבן מיר געבויערט א לאך אין קאפ. אפילו די כינעזער האבן זיך גענוג צוגעבויגן צו קוקן. ם׳איז געװארן שטיל.
  
  
  א בלוט־רויט פיאט אן א מאפלער איז פארבײגעפארן. דערנאָך אנדערן. דערנאָך דריי לאַמברעטטאַס דורכגעגאנגען דורך, זייער מאָטאָרס געמאכט אַ קעסיידערדיק צוויי-מאַך ראַש. שמאָלע גאַסן האָבן זיך געווונדן אין אַלע ריכטונגען. דינע שטראםן היץ האבן זיך אויפגעהויבן פון דער ליכטיקער זון פון די גאסן און טראטוארן. דער פּאָרט איז געווען דריי בלאַקס הינטער אונדז, אָבער אַפֿילו דאָ מיר קען שמעקן דעם ים.
  
  
  "איך מוז איר זוכן," האָט ווילי געזאָגט. "איך באקומען אָרדערס
  
  
  די כינעזער האבן מיך פארזיכטיק נאכגעקוקט. ע ר אי ז געװע ן אומבאהאל ט אנגעטא ן אי ן א שנײדערט ן טא ן שארק ־ הויט . דאָס העמד איז געװען װײַס, די בונד האָט געהאַט ברוין און געלע סטריפּס. אויף זיין פּנים איז געווען אַ טשיקאַווע אויסדרוק פון פאַרווייַלונג. די אויגן זײנען, פארשטײט זיך, געשלאגן, די באקן זײנען געװען הויך, דאם פנים איז געװען גלאט. ע ר הא ט ארויסגעגעב ן א זיכער ן בליק , װ י ע ר װאלט ן געהא ט עטלעכ ע פראבלעמע ן װא ס ע ר הא ט ניש ט געקאנ ט באהאנדל ן או ן גוט . ער איז געווען ווי דער טיפּ פון מענטש וואס נעמט באַשולדיקונג און פארדינט אַ מין פון טעראַפייינג רעספּעקט פון אנדערע. אין דעם איז אויך געווען רחמנות. זיצנדיק דאָרטן מיט דעם איבערראַשט בליק, האָט ער מיר דערמאָנט אין אַ זון-באָדנדיקן שאָקעלע. איך האב נישט געהאט קיין שום ספק ווער דער דאזיקער איז.
  
  
  "איר קענט נישט זוכן איר, ווילי," איך געזאגט.
  
  
  אפֿשר האָב איך אַלץ צעשטערט. מיט'ן אפזאגן צו דערלויבן צו זוכן תניא, האב איך מעגליך באשאפן אומנייטיק פראבלעמען. איך רעכן ניקאָלי האט די רעכט צו לאָזן זיין טאָרפּעדע קלאָר אַלע די וועפּאַנז איידער מיר קומען צו די ווילאַ. אבער תניא האט מיך אפגעלאזט.
  
  
  זי האט לײכט אנגערירט מיין האנט. "אַלץ וועט זיין אָוקיי, האָניק," זי געזאגט. "איך טאָן ניט טראַכטן".
  
  
  "איך טאָן נישט וועלן צו זיין גערירט דורך דעם מאַמזער."
  
  
  "ער וועט נישט קוקן פֿאַר לאַנג." זי האט גענומען צװײ טריט פאראויס און האט זיך כמעט זיך אנגעשטויסן אין ווילי. א ביסל אויפגעהויבן די הענט, האט זי א קוק געטאן אין ווילי'ס פארקריפלטע פנים. "אָוקיי, גרויס יינגל, זוכן מיר," זי געזאגט אויס פון די ווינקל פון איר מויל.
  
  
  ער האט. ער האט אומעטום געקלאפט, און כאטש די זוכן איז געווען שנעל און גארניט ארויסגעגעבן, האט קוויק ווילי קלאר געפעלן.
  
  
  "אָוקיי," ער געזאגט לעסאָף. ער האָט אונדז געעפֿנט די הינטערשטע טיר פֿון דער מערסעדעס. — דו האסט מיר נאך נישט געזאגט איר נאמען.
  
  
  איך האב צו אים געשמייכלט. "אַז ס רעכט, ווילי. איך האָב ניט געוואוסט פֿאַר זיכער. ”
  
  
  מיר זענען געזעסן אויפן הינטערשטן זיצפּלאַץ און זיך צעוויינט ווען ווילי האָט געקלאַפּט די טיר. װע ן ע ר הא ט זי ך געשטעל ט הינטער ן ראד , הא ט דע ר כינע ר זי ך ארומגעדרײ ט אי ן זײ ן זי ץ צ ו אונדז . זיין האַנט איז געלעגן אויפן רוקן פון זיצפּלאַץ. ער האָט געטראָגן אַ גאָלדענעם זייגער און אַ זייער גרויסן רובין רינג אויף זיין פינגער. ע ר הא ט אונד ז געשמײכל ט אונד ז אנטפלעק ט גאנצ ע צײן , פינקלענדיק ע װײס .
  
  
  דערנאָך האָט ער צו מיר אויסגעשטרעקט די רעכטע האַנט. "הער אַקאַסאַנאָ, מיין נאָמען איז טיי שענג. איך האב אסאך געהערט פון דיר."
  
  
  איך האב גענומען דיין האנט. די גריפ איז געווען שטארק. "און איך בין דאָ פֿאַר איר, הער שען. דאָס איז סאַנדי קאַטראָן."
  
  
  "יא איך פֿאַרשטיין. עס איז אַ פאַרגעניגן, מיס קאַטראָן."
  
  
  איצט זײַנען מיר אַלע געװען זײער גוטע פֿרײַנט. ווילי געשווינד גאַט די מערסעדעס פּוררינג, און מיר סמודלי זיך איינגעשריבן די פאַרקער פון פיאַץ און לאַמברעטאַס.
  
  
  שאַן נאַדאַד צו סאַנדי און זי אומגעקערט די האַווייַע און ווי מיר ראָולד ער האט מיר אַ גרויס שמייכל.
  
  
  "קען איך רופן איר טאמעס?" — האט ער איצט געפרעגט.
  
  
  — פארשטײט זיך, ביטע.
  
  
  דער שמייכל איז געװארן ברײטער. "אַוודאי איר געבראכט אַ רשימה."
  
  
  — אוודאי.
  
  
  ער האט אויסגעשטרעקט די האנט. “ראָזאַנאָ האָט מיך געשיקט אים אָפּצונעמען.
  
  
  איך סמיילד צוריק צו אים, דעמאָלט לינד פאָרויס, רעסטיד מיין עלבאָוז אויף מיין קני. "מיסטער שענג, איך בין נישט נאַריש," איך געזאגט, האַלטן מיין שטימע גלייַך אָבער פעסט. "איך ווייס נישט וואָס דיין שייכות איז מיט ראָסאַנאָ, אָבער ער און איך האָבן זיך צעשיידט מיט מער ווי צען יאָר צוריק. מיר קענען זיך גוט. זיינע אינסטרוקציעס זענען געווען קלאָר; איך האָב צו אים פּערסנאַלי געמוזט געבן די רשימה. איר באַליידיקן מיר דורך אַסקינג פֿאַר די רשימה, דורך טאן אַזוי, איר טראַכטן איך בין נאַריש, און הער שענג, איך בין נישט נאַריש.
  
  
  מיט אַ קול ווי ווייך ווי אַ גיסן מאַסלינע בוימל, האָט ער געזאָגט: איך פאַרזיכער דיר, הער, איך האָב נישט געמיינט, אַז דו ביסט... נאַריש. איך האב נאר…"
  
  
  "איך בין געזונט אַווער פון דיין ינטענטשאַנז, הער שען. איר ווילן צו קוקן ביגער אין ראָסאַנאָ ס אויגן צו באַקומען ספּעציעל פאַוואָרס. נו, לאָזן מיר זאָגן איר, ראָסאַנאָ און איך גיין צוריק. מיר זענען זייער נאָענט. איר און איך קען קעמפן פֿאַר זיין רעכט האַנט, אָבער הער, ווען עס קומט צו זיין פריינדשאַפט, איר בלייבן אין די שאַדאָוז."
  
  
  ער האט געטראכט װעגן דעם א פאר סעקונדן. "איך איז געווען מין פון כאָופּינג אַז מיר קענען ווערן פרענדז."
  
  
  איך האָב דערפֿילט אַ כּעס קאָכט אין מיר. איך געוואוסט וואָס מין פון מענטש ער איז און וואָס ער וויל. "לאַנג, שען, איר האָט געפרואווט צו דיסקרעדירן מיר אין די אויגן פון ראָסאַנאָ. און איצט איר באַליידיקן מיין סייכל דורך אַסקינג פֿאַר אַ רשימה. איר און איך קענען נישט זיין פריינט. מיר קאָנקורירן איינער דעם אנדערן און בלויז איינער פון אונדז וועט געווינען."
  
  
  ער האט אויפגעהויבן די ברעמען. "נאָר וואָס זענען מיר קאָנקורירן פֿאַר?"
  
  
  "טעריטאָריע. די אָרגאַניזאַציע אין די שטאַטן איז אין כאַאָס. מיר דאַרפֿן אַ פירער, און דער פירער וועט זיין ראָסאַנאָ. מיר קאָנקורירן פֿאַר אַ אָרט לעבן אים, פֿאַר אַ גרויס שטיק פון די פּיראָג."
  
  
  זײ ן שטימע ן אי ז געװאר ן אינטימער . "איך קאָנקורירן נישט מיט דיר, טאמעס. איך האָבן אנדערע פּלאַנז. ”…
  
  
  "איך גלייב דיר נישט". מי ט ד י װערטע ר הא ב אי ך זי ך צוריקגעבוי ט אי ן מײן . "אָבער דאָס איז אַלע אַקאַדעמיק," איך געזאגט. "ראָזאַנאָ וועט זיין יבערקערן מיט איר ווייַל איר האָט אונטערטעניק מיר און מיין פרוי צו אַ זוכן."
  
  
  — מ׳האט אונדז באפוילן.
  
  
  "מיר וועלן זען, איך וועל געבן איר אַ רשימה
  
  
  ראָסאַנאָ, און קיין איינער אַנדערש.
  
  
  ער האט צוגערוקט די ליפן און א קוק געטאן אויף מיר. איך מיין אין יענעם מאמענט, אויב די אומשטענדן וואלטן געווען ריכטיג, וואלט ער מיך גערן אומגעברענגט. ע ר הא ט דא ן זי ך אונד ז אומגעקער ט דע ם רוקן , או ן געקוק ט דור ך דע ר װינטשײד .
  
  
  ווילי האט געשווינד פארטריבן די מערסעדעס אַוועק פון די בנינים פון פּאַלערמאָ. איצ ט זײנע ן מי ר פארבײגײ ן פו ן זון־געבליקטע ר שאקן , װ ו פינצטער ע קינדע ר האב ן זי ך געשפיל ט אי ן שמוציק ע הויף . א טײ ל פו ן ד י שוי ן האב ן ארו ם זי ך געהא ט פארװאקםענ ע הילצערנע . ד י קינדע ר זײנע ן געװע ן אנגעטא ן אי ן צעריסענ ע קלײדער , װ י שמוציק . פֿון צײַט צו צײַט האָב איך דערזען, װי אַן עלטערע פֿרוי האָט געקערט דעם שמוץ־פּלאַץ פֿון אַ כאַטע, זיך אַ פּויזע געטאָן צו רײַסן איר האַנט איבער איר שװײס־געשטראָפֿטן שטערן.
  
  
  איך פּעלץ אַ שמוץ פון קיל לופט ווען קוויק ווילי האט אויף די לופטקילונג אין די מערסעדעס.
  
  
  און אומעטום זײַנען געװען װײַנגערטנער. די ערד איז געווען פלאַך, און ציכטיק ראָוז פון ווייַנטרויבן ווי זיך אויסגעשטרעקט איבער יעדער בערגל.
  
  
  טאַניאַ ס האַנט סליד אַריבער די זיצפּלאַץ, גראָופּינג פֿאַר מייַן. איך האב עס גענומען און געפונען אז איר פאלעם איז װארעם און נאס. מי ר זײנע ן אריבערגעפאר ן ד י קו . ביז דעם פונט, מיר קען באַקומען אויף אַ פלאַך און פליען צוריק צו די שטאַטן. אויב עפּעס געטראפן אומגעריכט, כאָק קען קאָנטאַקט אונדז און אָדער אָפּלייגן אָדער באָטל מאַכן די מיסיע. עס וואָלט אַלע זיין איבער פֿאַר אונדז. אבער איצט מיר האָבן דורכגעגאנגען די פונט פון קיין צוריקקומען. אַה און כאָק זענען אָפסייד. צי מיר וועלן בלייַבנ לעבן אָדער נישט אָפענגען לעגאַמרע אויף אונדזער אַבילאַטיז.
  
  
  דער וועג איז פּאַמעלעך ארויפגעגאנגען דורך ס-קורוועס וואָס זענען געווארן האַרב און פארקערט אין פאַרקערט. שנעל ווילי איז פארטריבן לאנגזאם און בקיאות. איך האָב זיך געוואונדערט וויפֿל מאָל ער האָט פֿאַרטריבן מאַבסטערס צו זייערע קלעפּ. אונדזער אויערן אנגעהויבן צו קנאַל ווי מיר קליימד צו די וואָלקןלאַס הימל.
  
  
  אויפ ן שפיץ פון א הויכן בערגל זענען מיר צוגעגאנגען צום ערשטן באוואפנטן וועכטער. ער איז געשטאנען בײם טויער מיט אײזערנע שטעכלען. א הויכער באַטאָנען פּלויט איז געגאַנגען אין ביידע ריכטונגען.
  
  
  א חו ץ דע ר ביקסע ר הא ט דע ר מענט ש געהאנגע ן אוי ף דע ר אקסל , א מאשין־געװער . ווען דער מערסעדעס האָט אַרומגערינגלט דעם לעצטן ווינקל און איז פּאַמעלעך געפאָרן צום טויער, האָט ער זיך גענוג אַראָפּגעבויגן צו זען אונדז אַלע, און אין דער זעלבער צייט אַרויסגעשלעפּט זײַן מאַשין ביקס אין דער גרייטקייט.
  
  
  ווילי האט שנעל געכאפט דעם האָרן און אנגעהויבן צו פּאַמעלעך. דער וועכטער האט געשטופט דאס טויער און עס אפגעשטופט. ע ר הא ט געשמײכל ט או ן געפײניק ט װע ן מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן װיללע . איך האב באמערקט אז ער טראגט ברוינע קעלבער.
  
  
  אמאל דורכן טויער האבן מיר זיך געפונען ארומגערינגלט מיט רײכע גרינע לײבן מיט לײבן־בײמער צעשפרײט דא און דארט, און איבער זײ זײנען געװען נאך מער װײַנגערטנער. די מאַנשאַן איז געווען גלייַך פאָרויס.
  
  
  פון דעם וואס איך האב געקענט זעהן האט עס אויסגעזען ווי דער שפיץ פונעם בערגל איז אפגעשאלטן געווארן. די ווילאַ באדעקט אַ שטח פון כּמעט אַ פערטל פון אַ מייל. װע ן מי ר זײנע ן געפאר ן אי ן א גרויס ן האלב־קרײז ל אוי ף דע ם פוטער־גלאט ן אספאלט־װעג , זענע ן מי ר פארבײ ן א לאנדם־פלאד , מי ט א ליר ן דזשעט . עס זענען געווען פילע בנינים אַרום די מאַנשאַן. גיין אַרום די מאַנשאַן, מיר דורכגעגאנגען דרייַ טעניס קאָרץ, אַ נייַן-לאָך גאָלף קורס און אַ ריזיק שווימערייַ בעקן דאַטיד מיט זעקס בעאַוטיעס אין סקימפּי ביקיניס. און דעמאָלט מיר געגאנגען אַרום די הויפּט מאַנשאַן צו די פראָנט.
  
  
  יעדע ר פענצטע ר אי ז געװע ן באדעק ט מי ט דראט־מעש . עס זענען געווען באַרס איבער יעדער אַרייַנגאַנג, מסתּמא גרייט צו פאַרמאַכן אַלע אָופּאַנינגז מיט אַ ריר פון אַ קנעפּל. פארן לאנגן ציגלען גאניק זײנען געשטאנען זיבן װײסע זײלן. די דרייוווויי האט אַרומגערינגלט די מאַנשאַן. שנעלער ווילי האט זיך אפגעשטעלט פאר איינעם פון די שפאלטן. עס זענען געווען פיר ציגל טרעפ צו די גאַניק פון די דרייוווויי.
  
  
  די מאַנשאַן זיך איז געווען ניט ווייניקער ימפּרעסיוו. ע ס אי ז געװע ן דרײ ע שטאק ן הויכע , געבוי ט פו ן רויט ן ציגל , מי ט א געצוימטע ר דאך . ד י פענצטע ר זײנע ן געװע ן געװע ן גיבלע ך או ן פארשפארט , או ן יעדע ר הא ט עפע ס געמאכ ט א קוק , אויפ ן טי ף בלוי ן מיטלענדישן .
  
  
  ווילי איז שנעל ארויס פון קאר און איז ארומגעגאנגען פארן מערסעדעס. ערשט ער האָט געעפֿנט טײַ שענגס טיר, דערנאָך אונדזערע.
  
  
  שען האט אנגעהויבן גײן ארויף די טרעפ, זיך דערגרייכט צו דער מאסיווע טיר. "אַזוי ביטע, הער אַקאַסאַנאָ." קײן װארעמקײט איז נישט געװען אין דער פעטער גלאטקײט פון זײן קול, די װערטער זײנען געװען הארב און אפגעשניטן בײ די עקן.
  
  
  איך האב גענומען טניה בײם עלנבויגן און איז אים נאכגעגאנגען. די מאַנשאַן האט עפעס באַקאַנט, ווי איך וואָלט געזען עס ערגעץ פריער. ניין, דאָס איז נישט די פונט; איך האָב נאָר געזען אנדערע ווי דאָס אין ניו אָרלעאַנס. אַלט פּלאַנטיישאַן מאַנטשאַנז פון די טיף דרום. עס האָט געמוזט האָבן געקאָסט ניקאָלאַ אַ מאַזל צו אַריבערפירן אַלע די ציגל און פּילערז אַהער.
  
  
  שען האט געקלונגען אויפן טיר, און כמעט גלײך האט עס געעפנט דורך א ריזיקער שװארצער.
  
  
  "מיכאל," האָט שען געזאָגט. "איז הער ניקאָלי בנימצא?"
  
  
  דע ר שװארצ ר הא ט געטראג ן א געלע ר טורטלאנ ק או ן גרוי ע הויזן . זײ ן קאפ אי ז געװע ן געשאלט ן ליסע . — ער רעדט מיט זײן װײב, הער.
  
  
  מיר געגאנגען אויף די מירמלשטיין שטאָק, פּאַלישט צו אַ שייַנען ברייטער ווי מיין שיכלעך. א גרויסער שאנדעלעער איז געווען ארום צוועלף פוס העכער אונז. עס האט אויסגעזען ווי א פויער. דורך דער בויגן טיר האב איך געזען דעם מירמלשטיין דיל, וואס פירט צו דעם, וואס האט אויסגעזען ווי א זאל.
  
  
  אַנטקעגן איז געווען אַ טעפּעך טרעפּ.
  
  
  "איך וועט ווייַזן איר דיין פּלאַץ," שען געזאגט. ער איז געגאנגען צו די טרעפ. טאַניאַ און איך נאכגעגאנגען, מיט קוויק ווילי ברענגען אַרויף די הינטן.
  
  
  "איך וואָלט ווי צו זען ראָסאַנאָ ווי באַלד ווי מעגלעך," איך געזאגט ווען מיר קליימד.
  
  
  "אָבער אַוודאי," האָט שען געענטפערט. קיין געפיל איז נישט געווען אין זיינע ווערטער.
  
  
  ווען מיר האָבן דערגרייכט דעם פּלאַץ, ער געגאנגען צו די רעכט. ע ס אי ז געװע ן א טעפעפי ק גאםט , מי ט טירן , אוי ף יעדע ר זײט . וואָס איך קען נישט באַקומען איז געווען די לויטער מאַסיוונאַס פון דעם אָרט. די אלע סופיטן האבן אויסגעזען ווי ווייניגסטנס צוועלף פוס הויך, און די טירן האבן אויסגעזען דיק ווי זיכערס. ס׳זײנען געװען אן אויםענדע צאל צימערן.
  
  
  מי ר זײנע ן װײטע ר געגאנגע ן . דערנאָך האָט שען זיך, אָן קיין שום סיבה, אָפּגעשטעלט פאַר איינע פון די טירן. ער האט ארויסגענומען פון קעשענע א סכום שליסלען און געקלאפט די טיר.
  
  
  "דיין צימער, הער אַקאַסאַנאָ," ער האט פלאַטלי.
  
  
  "וואָס וועגן מיין פרוי?"
  
  
  ער איז געשטאנען און שלאפנדיק געקוקט אויף מיין ברוסט. איך האב נישט פארשטאנען ווי קליין עס איז. דער שפּיץ פון זיין קאָפּ איז געווען וועגן צוויי אינטשעס אונטער מיין גאָמבע.
  
  
  "מיר האָבן אן אנדער צימער פֿאַר איר."
  
  
  "איך טאָן ניט ווי דאָס," איך געזאגט בייז. "איך טאָן ניט ווי אַ פאַרשילטן זאַך וועגן דעם."
  
  
  ערשט דעמאלט האבן זיך צו מיר אויפגעהויבן זײנע געשלאגענע אויגן. — הער אקאסאנא — האט ער געזאגט מיט א מיד קול. "איך בין פּונקט מקיים ראָסאַנאָ ס וויל. ביטע ווארט אינעווייניג."
  
  
  זײ ן האנט האט אנגעװיזן צום צימער. אי ך הא ב געהא ט א ן אומבא ־ נעמע ן געפיל , אי ן אונטער ן בויך . "איך מוזן הערן אַזאַ אַ סדר פּערסנאַלי פון ראָסאַנאָ."
  
  
  ער האט געשמײכלט, מיר װײזט די גאנץ צײן. "סדר?" ― האָט ער געזאָגט, אױפֿגעהױבן די ברעמען. "דאָס איז נישט אַ סדר, טאמעס. ראָסאַנאָ נאָר וויל איר צו רו פון דיין יאַזדע און טראַכטן וועגן דיין ווידערטרעף מיט אים. עס איז אַ צייט פֿאַר פרויען, איז נישט עס? און צייט פֿאַר שטיל אָפּשפּיגלונג."
  
  
  "איך וועל זאָגן איר וואָס איר קענען טאָן מיט דיין קאַנטאַמפּליישאַן."
  
  
  "ביטע." ער האט אויפגעהויבן די האנט. "זי וועט זיין אין אַ פּלאַץ ענלעך צו דיין. זי וועט זיין שיין באַקוועם. ”
  
  
  טאַניאַ האָט גענומען מיין האַנט. — אלץ װעט זײן גוט, טײערע. זי האט דאן א קוק געטאן זײטיק אויף שען. "איך בין זיכער אַז הער שענג איז אַ מענטש פון זיין וואָרט. אויב ער זאגט, איך וועל זיין באַקוועם, איך בין רעכט.
  
  
  איך האב א זיפצן געטאן. "פייַן. קום אַהער און קוש מיר, בעיבי." זי האט עס, און מיר האבן עס גוט פֿאַר ווייַזן, און דעמאָלט איך פּאַטייט איר אויף די צוריק. — פיר זיך אויף.
  
  
  — שטענדיק, טײערע.
  
  
  אלע האבן געשמײכלט. איך בין אריין אין צימער. די טיר האט זיך געקלאפט הינטער מיר. און עס איז געווען פארשפארט.
  
  
  
  
  
  
  אַכט קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  עס איז געווען אַרויסגעוואָרפן צו שלאָגן די טיר. עס איז ווי שלאָגן אַ ציגל וואַנט. איך האב זיך צו אים אומגעקערט און זיך ארומגעקוקט אין צימער. עס איז געווען אַ באַקוועם בעט, אַ קאַסטן פון גאַטקעס, אַ טיש מיט צוויי טשערז, און אַ דעקאָראַציע פון די גראַנד קאַניאָן אויף דער וואַנט. צוויי פענצטער האבן געקוקט גלייך אויפן מיטלענדישן ים.
  
  
  איך קען זען די בליטשד שטאָט פון פּאַלערמאָ ווייַט אַראָפּ די כילסייד, און די סיילבאָוץ מאָווינג בישטיקע צוריק און צוריק ווייַטער פון דעם פּאָרט. נאענטע ר זײנע ן געװע ן װײנגערטנער , לײב־בוימע ר או ן א הויכע ר װאנט . אבער די נאנטסטע זאך צו מיר איז געווען די דראט מעש איבערן פענצטער.
  
  
  א חו ץ דע ר מאסיווע ר הויפט־טיר , אי ז געװע ן א קלענער ע טיר , װא ס הא ט געפיר ט צו ם באד .
  
  
  איך בין געגאנגען אהין און צוריק. זיי האבן געהאט ווילהעלמינה, אבער איך האב נאך געהאט מיין קליינע גאז באמבע און סטילעט. איך וואלט געווארט אויב זיי וואלטן עס געוואלט, אבער איך האב נישט לאנג געווארט. איך קען נישט גלויבן אַז ראָסאַנאָ ניקאָלי אַקשלי לינקס ינסטראַקשאַנז פֿאַר זיין אַלט פרייַנד אַקאַסאַנאָ צו זיין פארשפארט. דאָס איז געווען מער ווי שענג ס געדאַנק.
  
  
  איך האב נישט געהאט קײן אנדער ברירה װי דורך דעם טיר. אַזוי ביז זיי געעפנט עס, אַלע איך קען טאָן איז וואַרטן. איך בין צוגעגאנגען צום בעט און זיך אויסגעשטרעקט.
  
  
  א םך מחשבות זענען מיר געלאפן דורכן קאפ. עס איז געווען אַ אינפֿאָרמאַציע רינען. עפעס ניקולי געוואוסט מיין אמת אידענטיטעט. אפֿשר דער עמעס אַקאַסאַנאָ עפעס גערעדט וועגן זיין טויט נאָך זיין טויט. ער האט אפשר איבערגעלאזט א קאנװערט מיט אנווייזונגען: "עפענען נאר אויב איך בין נישט אויף א געוויסער פלאץ פאר מיין רעגולערע גלעזל קאווע יעדן אינדערפרי". דער אָפֿן בריוו וואָלט דעמאָלט דערקלערן אַז ער איז טויט און אַגענט אַקס איז געווען דער לעצטער צו שפּור אים.
  
  
  אָדער אפֿשר עס האט עפּעס צו טאָן מיט דעם מיזרעכדיק פאָטאָגראַף וואס פאָוטאַגראַפט מיר אין די האָטעל פויע. די בילד איז געווען קלאָר. ניקאָלי סאַספּעקץ אַז זיין אַלט פרייַנד אַקאַסאַנאָ איז געהרגעט דורך רעגירונג אגענטן. פֿאַר עטלעכע סיבה, אגענטן ווילן צו ינפילטרירן זיין אָרגאַניזאַציע. זיי שיקן איינער פון זייער אַפּעראַטיווז אונטער די גייז פון אַקאַסאַנאָ. אָבער ניקאָלי איז נישט זיכער. אפֿשר אַקאַסאַנאָ איז נישט טאַקע טויט. עס איז איין וועג צו זיין זיכער. בעט איינער פון די קיך שטעקן צו נעמען אַ פאָטאָ פון אַקאַסאַנאָ ווען ער גייט אריין די האָטעל פויע. פאַרגלייַכן די בילד מיט די אַלט פאַקטיש אַקאַסאַנאָ און זען אויב עס זענען קיין דיפעראַנסיז.
  
  
  קאַמאַפלאַזש קענען זיין ווי נאָענט צו גאנץ ווי מעגלעך. אָבער קיין פאַרשטעלונג קענען קיינמאָל פאַרגלייַכן מיט אַ פאַקטיש פּראָבע. ביי נעענטער דורכקוק, די פאַרשטעלונג איז פאַרפאַלן יעדער מאָל. און טאָמער דאָס איז פּונקט וואָס איז געווען געשעעניש רעכט איצט. ניקאָלי קאַמפּערד מיין פאָטאָ אין די זאַל מיט אַ פאָטאָ פון די פאַקטיש אַקאַסאַנאָ מיט צען יאר צוריק. ווי פיל וועט אַ מענטש טוישן אין צען יאר? נישט גענוג.
  
  
  דאָס אַלץ איז, פֿאַרשטייט זיך, געווען ריין ספּעקולאַציע פֿון מײַן זײַט. רעפלעקטיאָנס געגעסן אַרויף טייל פון די טאָג. אויב וואָס איך געדאַנק איז אמת, איך דארף צו באַקומען אויס פון דאָרט. און איך האב געדארפט געפינען תניא. ס'איז נישט געווען קיין וועג צו וויסן אין וועלכע צימער זיי האבן זי אריינגעשטעלט. איך קען זוכן דעם אַלט אָרט פֿאַר אַ וואָך און נאָך נישט געפֿינען האַלב די קאַטשעס.
  
  
  איך האט איין וועג צו באַקומען אויס. עס איז געווען ניט באַטראַכט און קען האָבן געהרגעט מיר, אָבער עס איז געווען דער וועג אויס.
  
  
  פייער.
  
  
  אויב איך שטעל אן א שטיקל שיץ ביים פענצטער און הויב אן צו שרייען, קען דער גערויש און רויך מאכן אז איינער זאל עפענען די טיר. הוגאָ און איך וועלן וואַרטן. עס איז געווען דער בלויז וועג.
  
  
  פארשטײ ט זיך , א ז דע ר גאנצע ר צימער , הא ט געקאנ ט זײ ן א סאונד־פרײז , אי ן דע ם פאל , װע ל אי ך צו ם טויט ן ברענען , אדע ר מײ ן לונגען , װאלט ן זי ך אנגעפיל ט מי ט רויך . כ'האב אנגעצונדן איינע פון מיינע ציגאַרעטן מיט גאָלד-טיפּ.
  
  
  איך האב אנגעצונדן א ציגארעטל און געקוקט אויף דער דעק איבער מיר. קודם דאַרף איך זיך נאַס ווערן. דער שפּריץ אין די קלאָזעט וועט נעמען קעיר פון דעם. דעמאלט , ליגנדי ק אויפ ן דיל , צודעק ן מײ ן פני ם מי ט א פײכט ן טוך , הא ט דע ר רוי ך מי ך א צײ ט ניש ט געשטערט .
  
  
  איך ראָולד צו די ברעג פון די בעט און האט נאָר דאַנגגאַלד מיין פיס איבער די זייַט ווען איך געהערט די שלאָס קליקט אויף די טיר. איך האָב אַ שמייכל געטאָן און הוגאָ איז אַרײַן אין מײַן האַנט אַרײַן. אי ך בי ן ארוי ס פו ן דע ם צימער , או ן מי ר הא ט זי ך ניש ט גע ־ זארג ט װע ן אי ך דאר ף דורכגײ ן צ ו טאן . דער טיר-שלאס האט געקלאפט און די טיר האט זיך אויפגעהויבן. איך וועק זיך אויף.
  
  
  די טיר האָט געעפֿנט מיכעלס, אַ שװאַרצער. ער האט געשטופט א װאגן. מיטן װאגן נעבן מיר האט ער אראפגענומען דעם דעקל פון די שיסל. די ביפסטייק האט אויסגעזען דיק און געשמאק. ע ס זײנע ן אוי ך געװע ן געבאק ן קארטאפל ע או ן גרינ ע בינז . ביי דער הויפט־קורס איז געווען א זייטיגע סאַלאַט און א קליינע פלאש חבליס.
  
  
  מיכאלס האָט געשמייכלט. — מיסטער ניקולי האט געמײנט אז איר זאלט זײן הונגעריק, האר.
  
  
  איך האב עס נישט פארשטאנען, אבער איך האב פארשטאנען. — רעדט ער נאך מיט זײן װײב ? איך האב געפרעגט.
  
  
  "יא מיין האר." דער שאבלי איז געװען אין א עמער אײז. מיכעלס האט ארײנגעשטעקט א קארק־קרעם אין שפיץ פלאש. ער האט ארויסגעצויגן דעם קארק מיט א קלײנעם קאפ און ארײנגעגאסן א װײםן װײן אין גלאז. ער האָט מיר דערלאַנגט דאָס גלאז. — שטימט דאס מיט דיין הסכמה, הער?
  
  
  איך האב גענומען א זופּן פונעם ווייַן און עס געלאזט ארומוויקלטן מיין צונג. עס האט געשמאַק געשמאַק.
  
  
  "מיסטער ניקאָלי אַנטשולדיקט זיך פֿאַר פארשפארט די טיר, האר," האט מיכאלס געזאגט. “דאָס איז געווען נויטיק כדי איר זאָלט ניט וויסן וואו דאָס מיידל ווערט געהאַלטן. פון איצט און ווייטער וועט די טיר זיין אָפן, הער“.
  
  
  איך האָב זיך געפּײַניקט. „האלט? פארוואס איז מיס קאַטראָן געהאלטן?
  
  
  מיכעלס האט ווייטער געשמייכלט. ער האט זיך געבויגן, זיך צוריקגעצויגן פון דער טיר. — הער ניקולי װעט אלץ ערקלערן.
  
  
  "טאַקע ווען?"
  
  
  — באלד, הער. ער האט זיך אויסגעדרייט און איז אוועק. נישט נאר האט ער נישט פארשלאסן די טיר, נאר ער האט זי געלאזט אפען.
  
  
  די עסן איז געטינג קאַלט, אַזוי איך געגעסן. עס איז געווען פייַן צו וויסן אַז איך טאָן ניט האָבן צו פאַרברענען דעם אָרט. איך האָב געגעסן מיט כּעס, טיילווייז ווײַל איך האָב נישט געוווּסט וואָס צו דערוואַרטן און טיילווײַז ווײַל איך האָב ניט געפֿעלט דעם אופֿן, וואָס מע האָט מיך באַהאַנדלט.
  
  
  ווען מיר זענען פייסט מיט אַ שטערונג וואָס מיר וויסן עס איז קיין האָפענונג צו געווינען, מיר פילן אַ זייער פאַקטיש מורא. אָבער דאָס אומגעריכטע גיט אַרויס אַ שרעק, וואָס שטייט אַליין. עס איז אַ יקסקרוסיייטינג, טיף פּאַניק וואָס אַפעקץ דיין קישקע.
  
  
  איך בין געווען אַזוי געשפּאַנט אַז איך קען נישט עסן מער ווי צוויי אָדער דריי שטיק. פאַרוואָס האָבן זיי באַהאַלטן תניא? ביסט איר טריינג צו ציען עפּעס אויף מיר? אפֿשר האָבן זיי זי געפּײַניקט כּדי זי זאָל דערציילן ווער איך בין טאַקע געווען.
  
  
  הוגאָ איז געווען שידד ווידער. איך האב גראב אוועקגעשטופט דעם וואגן און פארלאזט פון צימער. צו געפֿינען די טרעפּ וואָס פירן אַראָפּ איז נישט שווער. אבער איידער איך פארלאזן דעם פּלאַץ, איך געקוקט אַרום די קאָרידערז. איך האָב ניט געוואוסט וואָס איך דערוואַרט צו געפֿינען. טאַניאַ, מיין נאָמען איז?
  
  
  עס וואָלט זיין גרינגער אויב איך קען זען די גאנצע מאַנשאַן. דעמאָלט עס וועט זיין גרינגער צו באַשליסן ווו עס איז בעסטער צו שטעלן די מיידל.
  
  
  איך בין געגאַנגען אַראָפּ די טעפּעך טרעפּ צוויי אין אַ צייַט. װע ן אי ך הא ב דערגרײכ ט דע ם אונטערשטע ר טרעפ , הא ט מיכאלע ס געלײדיק ט ד י אשטערן . די אַשטריץ האָבן אויסגעזען ווי אין קינאָ־טעאַטערס. ער האט זיך א ניד געטאן און צו מיר געשמײכלט װען איך בין פארבײ.
  
  
  "הנאה דיין מיטאָג, הער אַקאַסאַנאָ?" — האט ער געפרעגט.
  
  
  "אביסל." איך בין אַרײַן אין ביוראָ און זיך אַרומגעקוקט.
  
  
  דא ס אי ז געװע ן ד י מענער־צימער ; ביכע ר האב ן זי ך געשטעל ט אי ן יעד ן װאנט . עס איז געווען אַ פּלאַץ פון טונקל האָלץ און שוואַרץ לעדער שטולן. אין מיטן צימער איז געשטאנען א ריזיקער דעמבענע טיש. אן אנדער טיר האט געפירט
  
  
  צו דער זייט.
  
  
  אי ך בי ן ארײ ן אי ן אנדער ע גאם ן מי ט טונקעל ע הילצערנ ע װענט ן או ן װײטע ר געגאנגע ן צ ו אנדער ע טיר . דא ם הא ט געפיר ט צ ו א ריזיק ע קיך . וואָס האָט מיך איבערראַשט איז געווען דער רויך אין דער לופט, דער ציגאַר, די פּאַפּיראָס און די רער. ד י קיך גופא איז געװען אן אינדזל־מאכן; די זינקען, הרובע, אויוון און אַרבעט טיש זענען געווען ליין אין אַ אַבלאָנג פאָרעם אין די מיטן פון די שטאָק. ע ס אי ז געװע ן א ן אנדע ר טיר , װא ס הא ט געמוז ט זײ ן דע ר דינסט־גאניק . דא זײנען זײ געװען.
  
  
  פֿינף מענער זיצן בײ אַ קאָרטן טיש און שפּילן פּאָקער. װע ן אי ך בי ן ארײנגעגאנגע ן האב ן ז ײ זי ך אויפגעקוקט , זי ך גענומע ן מי ט א גרוס , או ן זי ך צורי ק געגאנגע ן שפילן . דער רויך איז דא געווען א סך שטארקער. זיי אַלע געקוקט ווי מאַפיוזי. ז ײ האב ן געהא ט פארמאכט ע אויערן , פארדרײטע ר או ן פארשפאנט ע פנימער , צעבראכענ ע נאז . זייערע רעקל זענען געווען אַוועק און זיי האָבן נישט געמאַכט קיין פּרווון צו באַהאַלטן די פּלייצע האָלסטערס וואָס האָבן זיך געהאנגען אונטער די לינקע געווער.
  
  
  — װילםט איר ארײנזעצן א פאר שפילן? — האט איינער פון זיי געפרעגט.
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "ניין א דאנק. איך טראַכטן איך וועט נאָר וואַך פֿאַר אַ ביסל אויב דאָס איז אָוקיי."
  
  
  — אוודאי. דער מאן האט געהאנדלט מיט קארטן. "דזשאַקס אָדער בעסער," ער דערציילט די אַרום אים. דערנאך האט ער געקוקט אויף מיר. "דו ביסט ראָסאַנאָ ס אַלט פרייַנד, רעכט?"
  
  
  איך האב אנגעצונדן איינע פון מיינע ציגארעטן. "יא. מיר וועלן גיין צוריק אַ לאַנג וועג."
  
  
  "איך וועט עפענען עס," האט געזאגט דער אנדערער מענטש. ווען ער האט געווארפן צוויי רויטע, האבן די פלאסטיק טשיפּס געקלונגען.
  
  
  ― פֿאַר מיר ― האָט געזאָגט דער װאָס איז געװען נעבן אים. "צו פיל פֿאַר מיר," האט געזאגט דער ווייַטער מענטש. ער איז געגאנגען ביז ער האט דערגרײכט צום הענדלער.
  
  
  ער האט ארײנגעװארפן צװײ רויטע טשיפס אין באנק. ― הײב אײַך אַ גראָשן. קאַרדס".
  
  
  ווען ער האט אויסגעטיילט די קארטן, האט ער זיך געגעבן צוויי קארטן.
  
  
  "האַלטן די קיקער?" — האט דער אפענער געפרעגט.
  
  
  "עס וועט קאָסטן איר צו געפינען אויס, לוי."
  
  
  לוי האט געװארפן צװײ רויטע טשיפס. — נישט קײן גראשן.
  
  
  — נאך צען סענט — האט געזאגט דער סוחר. דערנאך האט ער געקוקט אויף מיר בשעת לואי האט געקוקט אויף זײנע קארטן און געטראכט. "אזוי ראָסאַנאָ האט געביטן אַ פּלאַץ איבער די יאָרן?"
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן," איך געזאגט. ― איך האָב אים נאָך נישט געזען. ער רעדט מיט זײַן װײַב זינט איך בין אָנגעקומען“.
  
  
  דער מאן האט פארשטענדליך א ניד געטאן. "אן אנדער שלאַכט. דאָס קען געדויערן פֿאַר שעה. איך זאָג אים אַלע מאָל: "ראָזאַנאָ, איך ווײַטער דאָס איבערחזרן." וואָס איר דאַרפֿן צו טאָן איז צו מוטיקן עטלעכע פייַן יונג פרוי, דעמאָלט עס וועט זיין גרינגער פֿאַר איר צו נעמען דעם פרוי פון דיין. . אבער ער הערט מיר? ניין. דער איינציקער וואָס ער הערט, איז די פאַרשילטן זאַך. דאָס איז נישט ווי די אַלט טעג, איז עס? "
  
  
  "דאָס איז באשטימט ניט אמת," איך געזאגט. "א מענטש פלעגט האָבן אַ ביסל רעספּעקט פֿאַר זיין פריינט."
  
  
  — יא.
  
  
  "איך רוף," האט לוי געזאגט, וואָרף צוויי רויט טשיפּס. — לאָמיר זען, אויף וואָס דו ביסט פאַרשילטן שטאָלץ, על.
  
  
  אל האט געשמייכלט און אויסגעדרייט די קארטלעך פאר לואיס. — דו האסט דורכגעפירט דעם טעלעגראם פון אנהייב, לוי. דרײ קוילן״.
  
  
  "געמיין דזשאַקס און טענס," לוי געזאגט מיט עקל. ער האט אראפגעװארפן די קארטלעך, בעת אל האט ארײנגעריםן דעם טאפ.
  
  
  איך האב געזאגט, "אזוי פארוואס איז נישט קוויק ווילי מיט דיר?"
  
  
  אל האט א שאקל געטאן מיטן קאפ. "דער גאָק מאכט ווילי שפּרינגען. דער אָרעמאַן ווילי האָט נישט ליב, אָבער וואָס קען ער טאָן? ראָסאַנאָ זאגט, "טאָן וואָס טיי שענג דערציילט איר, אָדער גיין צוריק צו די שטאַטן און פּרעגלען פֿאַר דעם שענדונג מאָרד. ווילי'ס הענט זענען געבונדן. . "
  
  
  "איך טראַכטן איך געהערט וועגן אים," איך געזאגט. „שול־לערערין, צי נײן? דרײ טעג האט ער זי געהאלטן אויפן שיפל״.
  
  
  אל האט א ניד געטאן. "ער האט אויך נישט טאָן פיל מיט איר. אויך יונג, אפשר צוויי און צוואנציג אדער... דריי. ער האט זי אזוי שטארק געשלאגן, אז ער האט זיך דערשראקן. אַזוי איך טרעפן ער באַשלאָסן די בלויז וועג איז צו קלאַפּן איר אַראָפּ. קער זיך גאָר אַוועק."
  
  
  איך האב גענוצט מיט איינעם פון זייערע אשטרייען ארויסצושטעלן מיין ציגארעטל. — ווי אזוי האט ער באקומען א נאמען ווי שנעל ווילי ?
  
  
  אל האט מיר שטארק אנגעקוקט. “דו זאלסט נישט אונטערשאַצן ווילי, פרייַנד. ער קען נישט זיין אַ פּסיכיש ריז, אָבער ער איז זייער שנעל. ער האָט באַקומען דעם נאָמען קוויק, ווייַל ער פּיקס אַרויף די ביקס זייער, זייער געשווינד און פייערז די ערשטער דרייַ שאַץ. "
  
  
  — פארשטייט זיך. איך בין געשטאנען מיט די הענט הינטערן רוקן, בשעת דער מענטש נעבן אל האט אויסגעשטעלט די זאכן.
  
  
  "זעלביקער שפּיל," ער האט געזאגט. "דזשאַקס אָדער בעסער."
  
  
  עס איז געווען אַ נעץ געפירט אויס אין די צוריק פּאַטיאָ. איך בין געגאנגען אַרום די פּאָקער טיש און לינקס. די שווימערייַ בעקן איז געווען וועגן פופציק יאַרדס פֿאַר מיר. די מײדלעך זײנען, אפנים, ארײן.
  
  
  מאַניקורירטע לאָנקע האָבן געפֿלאָסן אונטער מאַסלינע־ביימער אין אַלע ריכטונגען אַרום דעם בעקן. װײט לינקס פון מיר זײנען געװען די טעניס געריכטן; ווייַטער פון די אָאַזיס פון ביימער, גראָז און בנינים אויסגעשטרעקט ווייַנגאָרטן.
  
  
  איך האב פארלאזט די מאנסי, געגאנגען פארביי די בעקן און געגאנגען אַראָפּ די ערשטער רודערן פון ווייַנגאָרטן. די ווייַנטרויבן זענען קלאָר פון ווייַנטרויבן. די ערד צװישן זײ איז געװען װײך װי פּודער. נאָכן גיין אַרום צוואַנציק פוס אויף דער ריי, האָב איך צוריקגעקוקט אויף דער מאַנשאַן.
  
  
  עס איז געשטאנען מייַעסטעטיש און ריזעמבאַלד אַן אַלט ווירזשיניע פּלאַנטיישאַן הויז. ווער עס איז נאָר אַהין צוגענומען, וועט ניט גלייבן, אַז ער
  
  
  נישט אין אַמעריקע. אבער עפּעס איז פאַלש.
  
  
  דאָס איז געווען דער ערשטער מאָל איך טאַקע געקוקט אויף די גאנצע זייַט פון די הויז. דאס הויז איז געווען איין זייט. אויף דער לינקער זייט פון צימער זענען נישט געווען קיין פענצטער. דריי שטאק הויכע, די פענצטער זענען גלײך פארשפרײט, אחוץ א ברײטע שטאף בײם ענדע. עס איז געווען ניט אַזוי ברייט, אפֿשר נאָר גרויס גענוג צו פּאַסיק אַ ליפט שטיל. אבער זיכער נישט אַזוי גרויס ווי די הויז זיך.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אנגעהויב ן דור ך ד י רײע ן װײנשטאק , געגאנגע ן צו ם לינק ן װינק ל פו ן הויז . אויב איר קוק אין די מאַנשאַן פון די פראָנט, עס וועט זיין אויף די רעכט זייַט. װע ן ד י זײט ן הא ט זי ך באװיזן , הא ב אי ך זי ך געפרוירן . קיין פֿענצטער. אויף דער גאנצער רעכטער זײט פון הויז איז נישט געװען קײן אײן פענצטער.
  
  
  ז ײ האב ן זי ך געפרואװ ט באהאלט ן הינטע ר א רײ ע לײב ־ בוימע ר או ן האנדל־בײמע ר װאקס ן אי ן הויז . אבער די וואנט איז געווען ליידיג — נישט קיין פענצטער, נישט קיין טירן, גארנישט.
  
  
  Rosano Nicoli האט אַ טייל פון דעם הויז, ניט ענלעך די מנוחה. איז דאָס געווען אַ סוד אָפּטיילונג? וואו האבן זיי געהאט תניא? א בויגנדיקן קאפ אין געדאנק, בין איך צוריק געגאנגען צום בעקן. איך האב כמעט נישט באמערקט אז שנעל ווילי קומט צו מיר.
  
  
  ער האָט זיך געכאַפּט, די לאַנגע אָרעמס האָבן זיך געשװינדלט, װי װאַסער־כישקעלעך. אבער די הענט זענען געווען נעענטער אין גרייס צו פייַער כאָוזיז קומען אויס פון כיידראַנץ. ער האט געהאט א קרימען אויפן געזיכט װען ער האט זיך ארײנגעקלעפט אין דער זון.
  
  
  כ׳האב אויף אים געװארט, אפרוענדיק די הענט. איך האב נישט געוואוסט וואס ער וויל. אפשר איז ער געווען אין כעס ווייל איך בין ארויס פון צימער.
  
  
  ער איז נישט געגאנגען פינף פֿיס איידער איך געהערט אים פּושינג. ער האט אויפגעהויבן די האנט אויף א פרײנדלעכן אופן. — מיסטער אקאסאנא — האט ער געזאגט און אטעמט שװער.
  
  
  — װײטער אזוי, װילי, און דו װעםט קריגן א קאראנער.
  
  
  "היי. יאָ, דאָס איז אַ גוטע פאַל. יסטשעמיק קרענק. יאָ. ס'איז א הארץ אטאקע, הא?
  
  
  — יא, ווילי.
  
  
  ער איז געשטאנען פאר מיר, קוקנדיק גלייך אויף די װײנגערטנער. ער האט אפגעװישט דאם פנים און דעם שטערן מיט א טיכל. אויף זײן פארקריפלטן און פארשװארטן פנים איז געװען א קאנצענטרירטע אויסדרוק.
  
  
  "איך מוז דיר עפּעס זאָגן," האָט ער געזאָגט.
  
  
  "וואָס, ווילי?"
  
  
  ער האט א קוק געטאן אין דער װײטנס, אויף די װײנגארטן, בלינקענדיק און פארשמאכט. זײ ן װײסעניש ן או ן אטעמ ־ קײט ן זײנע ן געװע ן נאזאל . עס איז אים זיכער געווען שווער צו אטעמען.
  
  
  דא ן הא ט זי ך מיטאמא ל אויפגעקלער ט זײ ן פנים . "יא. ראָסאַנאָ זאגט איך וועל נאָכפאָלגן איר. ער איז גרייט דיר איצט צו זען."
  
  
  אי ך הא ב זי ך גענומע ן או ן מי ר זײנע ן צורי ק צוגעפאר ן צ ו דע ר מאנסי . "וואָס וועגן מיין פרוי, ווילי? וועט זי זיין דאָרט?
  
  
  האט ער מיך געהערט, האט ער עס נישט באמערקט. ע ר הא ט זי ך נא ר געבליב ן פאראויס . פֿאַר דער מאָמענט עס קען נישט זיין צעמישט מיט אַזאַ שוועריקייטן ווי מיין פראגעס האָבן דערלאנגט; ער האָט זיך פאָוקיסט בלויז אויף איין זאַך - צו באַקומען צו דער טיר פון די מאַנשאַן. ווען ער האָט זיך געשטאָמפּלט, האָב איך אים כּמעט געהערט טראַכטן. רעכט פוס, דעמאָלט לינקס, דעמאָלט רעכט. נישט װײט איצט. וואו נאך עפן די טיר?
  
  
  די טיר האט זיך געעפנט און איך בין אים נאכגעגאנגען. כאָטש רויך איז נאָך געהאנגען אין דער לופט, אַלע די פּאָקער פּלייַערס זענען לינקס. אויב משפטן לויט די קארטן און טשיפּס אויף די טיש, זיי מוזן האָבן לינקס אין אַ ייַלן.
  
  
  ווילי איז אריבערגעפארן. דורך די קיך און אַראָפּ די קורץ כאָלוויי שכייניש צו די אָפיס. אז ער איז דערגרײכט צו די טרעפ, האט ער זיך אפגעשטעלט כאפן דעם אטעם. דערנאָך מיר קליימד זיי איינער דורך איינער. מיכאלס איז ינ ערגעצ ניט צו זען.
  
  
  ביי דער לאנדונג האט ער זיך אויסגעדרייט לינקס אנשטאט רעכטס צו דעם צימער אין וואס איך בין געווען. מי ר זײנע ן אריבערגעגאנגע ן נא ך עטלעכ ע טירן , װא ס האב ן אויסגעזע ן אזו י דיק , װ י ד י װא ס הא ט פארמאכ ט דע ם צימער , אי ן װעלכ ן אי ך בי ן געװע ן . און דאן זענען מיר געקומען צו א לײדיקער װאנט. עס איז געווען טאַפּעטן און געקוקט ווי דער סוף פון קיין זאַל. ווילי האט זיך אפגעשטעלט.
  
  
  "וואס איז דאס?" — האב איך געפרעגט , קרימענענדיק .
  
  
  ער האט זיך לאנגזאם אומגעדרײט, די נארישע אויגן האבן געזוכט דעם דיל. "יא, דער קנעפּל איז דאָ ערגעץ." דא ן אי ז דע ר פרײע ן פארשװונד ן געװאר ן או ן זײ ן מיאוס ן פני ם הא ט װידע ר אויפגעלויכטן . "יאָ," ער האט ווייך. דאָס איז געווען אַ אַנטדעקונג וואָס ער האָט געטיילט בלויז מיט זיך.
  
  
  די פינגער פונ פוס האט אנגערירט א קלײן פיר־ דיק שטיק בעז־בורד און מיטאמאל איז געװארן א זשומען. ד י װאנט האט אנגעהויבן רירן. ס'האט זיך לאנגזאם געגליטשט צו דער זייט און ווען עס האט זיך געעפנט, האט עס אנטפלעקט נאך א קאר פון דער אנדערער זייט מיט דאפלטע טירן ביים עק.
  
  
  דאם צימער איז געװען גוט באלויכטן. איך בין נאכגעגאנגען ווילי צו די צווייטע טירן, הערנדיק פארשטומטע קולות ווען מיר זענען צו זיי צוגעגאנגען. ווילי האט געעפנט איינעם, ארויסגעלאזט נאך רויך, און דערנאך זיך אפגעטרעטן צו מיר אריינלאזן.
  
  
  ס׳האָט נישט געקאָנט זײַן קיין צווייפֿל וווּ איך בין געווען. ווינדאָוולעסס טייל פון די הויז. איך געזען מענטשן פּלייינג פּאָקער אונטן. ז ײ זײנע ן געשטאנע ן אי ן א גרופע , יעדע ר מי ט א משקה , אי ן דע ר האנט . און דעמאָלט איך געזען ראָסאַנאָ ניקאָלי.
  
  
  ער האט געהאט דעם רוקן צו מיר, אבער איך האב געהאט צוקוקן גענוג פילמען פון אים צו דערקענען אים אויפן ערשטן בליק. מיכאלס האָט אים נאָר געמאַכט אַ טרינקען און אים איבערגעגעבן.
  
  
  ער האט זיך אויסגעדרייט און מיך דערזען. דאָס פּנים איז געווען פיל עלטער ווי אין די פילמס וואָס איך האָב געזען, אָבער די יאָרן זענען געווען גוט צו אים. ער האט געטראגן די גאנץ
  
  
  מאָדערן פּאַסן געמאכט פון טייַער מאַטעריאַלס. פיזיקלי, ניקאָלי איז געווען סטאַקי, מיט קורץ, פאַרביסן לעגס און אַ ברייט בויך. ער איז געווען כּמעט גאָר ליסע, אַחוץ גרויע האָר אויף יעדער אויער. זײ ן פני ם אי ז געװע ן קײלעכדיק , װ י א מעלאן , או ן הא ט געהא ט א ן דע ר זעלביקע ר הויט . מילכיקע גרויע אויגן האבן געקוקט אויף מיר דורך רײםלאזע ביפאקאלן; די נאָז איז געװען קלײן און פּערטיק, דאָס מױל גלײַך, נאָר איבער זײַן צװײטן גאָמבע.
  
  
  דאס איז געווען דער מענטש וואס האט איבערגענומען די ארגאניזירטע פארברעכן אין די פאראייניגטע שטאטן. ער איז געגאנגען צו מיר, אויסגעשטרעקט געווער, געשטאנען בערך פינף פוס ניין, מיט א שמייכל ארויסגעוויזן זיינע גאלדענע פילונגען.
  
  
  "טאמי!" — האט ער געשריגן. — טאַמי, דו אַלטער זוך!
  
  
  איך קערלד מיין פּנים אין די שמייכל איך'ד געזען אין פאָטאָס פון אַקאַסאַנאָ קליידער. או ן דא ן האב ן מי ר זי ך אנגעקלאפ ט אײנע ר דע ם צװײטן , ארומגעכאפ ט או ן געקלאפ ט אויפ ן רוקן .
  
  
  ניקאָלי האט אַ פּאַטש אויף מיין פלאַך מאָגן. "ווי טאָן איר טאָן עס, כאַ? קוק אַף דיר, פֿאַרשילטן, דו ביזט זיבן און פֿופֿציק יאָר אַלט, אַזױ װי איך. און קוק בייַ איר. גאַנץ גאַנג פון האָר, און קוק אין דעם פאַרשילטן בויך!
  
  
  שמײכלענדיק האב איך אים א קלאפ געטאן אויפן טאפ. — דאס לעבן איז דיר גוט, ראזאנא, הא ?
  
  
  ער האט געהאט טרערן אין די אויגן, דאם קלײנע מאן, װאם האט אויסגעזען װי דער הויפט פון דער קרעדיט־אפטײלונג פון דער באנק. זײַן אָרעם האָט מיך אַרומגעװיקלט אַרום מײַן אַקסל און זײַן קנאָבליק אָטעם איז צוגעקומען צו מײַן אױער. "איר וויסן, עס איז גוט צו האָבן אַ אַליירט דאָ. טאַמי? אַ מענטש נעמט מײַן אָרט, ער ווייסט שוין ניט וועמען צו צוטרוי, — האָט זײַן קול געשעפּטשעט.
  
  
  "איר טאָן ניט טוישן, ראָסאַנאָ," איך געזאגט. "שטענדיק סאַספּישאַס."
  
  
  ער האט אויפגעהויבן צו מיר דעם װײזפינגער. "איך האָבן אַ סיבה. צוטרוי מיר, טאַמי, איך האָבן אַ סיבה. היי! אבער וואָס איז עס? וועקן זיך? א?" זײ ן האנ ט הא ט מי ך געטראפ ן אויפ ן רוקן . "היי גייז! — האט ער געשריגן צו די אנדערע מענער. - איך ווילן איר צו טרעפן מיין בעסטער פאַרשילטן פרייַנד אין דער וועלט! מיכעלס, פאַרשילטן, טאַמי ס הענט זענען ליידיק! "
  
  
  "היט זיך איצט, האר," האט מיכאלס געזאגט מיט אַ שמייכל. ער האט געקוקט אויף מיר. “מיסטער ניקאָלי זאָגט, אַז איר נעמט באָרבאָן גלייך פון דער וואַסער-טראַפּ. רעכט?"
  
  
  כ'האב זיך געכאפט, געדענקט אז אַקאסאַנאָ האט עס ליב.
  
  
  "טאַמי," האָט ניקאָלי געזאָגט ווען ער האָט מיך צוגעטראָגן צו דער גרופּע, "דאָס איז על, לוי, ריק ווינט, טריגער דזשאָנעס און מאַרטינאָ גאַדדילאָ, דער בעסטער פאַרשילטן מענטש אין דעם געשעפט."
  
  
  איך האָב געוווּסט, אַז איין מאַן מיט אַ שטעקן האָט זיך באַטייליקט מיט יקספּלאָוסיווז, מערסטנס דיינאַמייט און ניטרילע, פֿאַר באַנקס אָדער פעדעראלע אַגענט ריפּאָרץ.
  
  
  שנעל ווילי איז געקומען הינטער אונדז. "היי, באַלעבאָס," ער האט געזאגט מיט אַ נאַסאַל קול. — כ׳האב אים נישט געזוכט װען ער איז ארײנגעקומען.
  
  
  ניקולי האט אויפגעהויבן די האנט צו ווילי'ס פנים. ― װאָס איז מיט דיר, נאַריש? א? צי איר האָבן אַ ביקס? גיב מיר! קום, קום! גיב עס מיר, גיב עס אהער. זוכן אים? ער איז מיין פרייַנד. מיר צוריקקומען צו דעם מאָמענט ווען דיין פּנים איז געווען סמאַשט בעשאַס די שאָודאַון. ״ווען ער האט געהאט ווילהעלמינא, האט ער מיר דערלאנגט דעם לוגער, ער האט מיר ווידער א קלאפ געטאן אויף די רוקן, ווען מיכאעלס האט מיר אריינגעשטופט א גלאז וואסער אין האנט.
  
  
  "דאנק איר," איך געזאגט צו ניקאָלאַ. אומגעקערט דעם לוגער צו זיין כאָלסטער, איך גענומען אַ זופּן, דעמאָלט רינסאַנד מיין מויל מיט וואַסער.
  
  
  ניקאלי האט געשמײכלט. "גוטע זאכן, הא? גוט?"
  
  
  "גרויס."
  
  
  "גאָרנישט אָבער דער בעסטער פֿאַר מיין פרייַנד, רעכט?"
  
  
  מי ר האב ן אל ע געשמײכל ט אײנע ר צו ם אנדערן . דער צימער איז געווען ניט פיל אַנדערש פון די אנדערע צימערן אין די הויז, אָבער עס איז געווען מיסטאָמע דער גרעסטער. עס איז געווען צעוואָרפן לעבעדיק צימער מעבל און וואָס איז געווען עלעקטראָניש ויסריכט צוזאמען איין וואַנט.
  
  
  ניקאָלי געפירט מיר צו אַ באַקוועם-קוקן קאַנאַפּע. "לאָמיר גיין," ער האט געזאגט. "לאָמיר זיצן און רעדן ווו אנדערע קענען נישט הערן יעדער וואָרט."
  
  
  עס איז געווען אַ טעלעוויזיע רעכט אין פראָנט פון ווו מיר זענען געזעסן. איך באמערקט טיי שענג איז פעלנדיק פון די צימער.
  
  
  ― ראָסאַנאָ ― זאָג איך און קוק זיך אַרום. "אַזוי זיכער. און אַזוי שטאַרק, עס איז אַמייזינג. דער מוראַשקע קען נישט דורכגיין“.
  
  
  ער האָט באַשיידן געשמייכלט. "גראַטינגס און הינדל דראָט זענען גאָרנישט." נענטער צו מיר האט ער אראפגעלאזט זײן קול. "זאג מיר, טאַמי, איך מאַכן אַ גרייַז? זאָל איך איבערגעבן די פאַרוואַלטונג פון דער אָרגאַניזאַציע צו עמעצער אַנדערש?
  
  
  עס איז געווען אַ נאַריש קשיא און איך געוואוסט עס. אויב איך וואלט יא געזאגט, וואלט ער מיר חושד געווען. דאס האב איך אבער נישט געוואלט.
  
  
  "ווער אַנדערש קענען טאָן דאָס, ראָסאַנאָ? קיינער. נאָר איר האָט די פירערשאַפט קוואַלאַטיז צו נעמען איבער איצט."
  
  
  ער האט א זיפץ געטאן. "אָבער עס זענען אַזוי פילע מענטשן קעגן מיר. איך ווייס שוין נישט ווער מיינע פריינט זענען. פּונקט לעצטע וואָך עמעצער געפרוווט צו דרייען מיר, איינער פון מיין עמפּלוייז. די זייטן שטעלן זיך אין שורה, מיין אַלט פרייַנד. און עס איז צייט צו ציילן די נאָז. "
  
  
  — דו װײסט װאו איך שטײ.
  
  
  ער האט מיר געקלאפט אין די קני. "יאָ, טאַמי. איך ווייס". די טעלעוויזיע פֿאַר אונדז איז געבליבן ליידיק. — האסטו געהיט פאר דעם אגענט ? — האט ער מיטאמאל געפרעגט.
  
  
  — אגענט ? דערנאָך איך איינגעזען אַז ער מענט די אַקס אַגענט וואָס איז בעכעסקעם אַן אויג אויף די פאַקטיש אַקאַסאַנאָ. "יא. א ביסל באַטאָנען, דראָט און די אַטלאַנטיק. מען האט אים גוט באזארגט״.
  
  
  — װאו האסטו אים געכאפט ?
  
  
  "אין מיין הויז. עפע ס הא ט ע ר זי ך ארײנגעבראכ ן או ן געגנבע ט ד י טעלעגראמע ן װא ס אי ר או ן
  
  
  געשיקט״
  
  
  "אוי?" זיינע ברעמען האבן זיך געציטערט. — נאָר טעלעגראַמען, מער גאָרנישט?
  
  
  ― װאָס נאָך... ― האָב איך מיך געכאַפּט. "מיין פריינד ראָסאַנאָ, איך בין נישט גענוג נאַריש צו האַלטן אַ רשימה ווו אַ רעגירונג אַגענט קען געפֿינען אים."
  
  
  ער האט געשמייכלט. "זיכער נישט. אָבער, טאַמי, אפילו איר מוזן זיין אָפּגעהיט. עס זענען שונאים זייער נאָענט צו איר."
  
  
  איך האָב זיך געפּײַניקט. אפֿשר Akasano געוואוסט וואָס ער מענט, אָבער איך זיכער ווי גענעם האט ניט.
  
  
  דערנאָך האָט ער אַ נײַד געטאָן מיט זײַן שײַענדיק פּנים פֿאָרויס. "צי איר זען דעם טעלעוויזיע? דאָס איז אַ ווידעא סערוויילאַנס אַפּאַראַט. עס איז בעסאָד אינסטאַלירן אַ אַפּאַראַט אין יעדער צימער פון די הויז." ער פּיקט אַרויף אַ קליין קאָנטראָל אַפּאַראַט. "מיט דעם ווייַט קאָנטראָל איך קענען זען קיין פּלאַץ איך ווילן."
  
  
  "ווי איך געזאגט פריער, ראָסאַנאָ, מיין פרייַנד, דיין זיכערהייט וואָלט זיין די מעקאַנע פון ​​יעדער מענטש אין די שטאַטן."
  
  
  "צי איר וויסן וואָס רעגירונג אַגענטור דער מענטש נאָך איר געארבעט פֿאַר?"
  
  
  דאָ עס איז ווידער, אן אנדער אומגעריכט קונץ קשיא. ניקאָלי איז געווען טעסטינג מיר? אויב אזוי, פארוואס? איך האב זיך געפונען אז איך האב זיך אנגעהויבן צו שוויצן.
  
  
  — האב איך געזאגט , ניין , — איך האב עס ניט געפונען .
  
  
  ניקאָלי געגאנגען צו דער קאַנאַפּע. "האָסטו אים נישט געזוכט נאָך דעם קלאַפּ?"
  
  
  "יא... פון קורס, אָבער ער האט גאָרנישט אויף אים, קיין דאָקומענטן, קיין לעגיטימאַציע."
  
  
  "המ". ער האָט זיך װידער צוגעבויגן, קוקנדיק פֿאַרטראַכט: „אַװדאי װעט ער גאָרנישט ברענגען אין דײַן שטוב.
  
  
  "פארוואס אַלע די פראגעס? ראָסאַנאָ? צי איר חושד מיר?
  
  
  "האַ!" — האט ער געשריגן, מיר א פאטש געטאן אויפן רוקן. — וואס איז מיט דיר, מיין אלטער פריינד, הא, האסט א געוויסן?
  
  
  אי ך הא ב שוי ן א שװאכ ן געשמײכל ט או ן באַמערקט , א ז ד י אנדער ע מענע ר האב ן נא ך גערעד ט הא ט מי ץ דע ר גאנצע ר צײט , אונד ז אײנער .
  
  
  “מיין געוויסן איז קלאָר. איך בין דיר געווען געטריי, ראָסאַנאָ."
  
  
  ער האָט מיך אַרומגענומען. און אַז ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר, זײַנען אים װידער געװען טרערן אין די אױגן. "מייַן אַלט פרייַנד, איך וויסן. איר און איך האָבן קומען צו ווייַט פֿאַר ביטרייאַל, רעכט? איך האב אבער אזוי נעבעכדיק פאר דיר."
  
  
  — חרטה ? — האב איך געפרעגט , קרימענענדיק . "אָבער וואָס?"
  
  
  — וואַך. ער האט אויפגעהויבן די קאנטראל־קעסטל פון איר שטאנד לעבן דער סאפע און געדריקט א קנעפל.
  
  
  מיינע אויגן זענען געווען צוגעקלעפּט צו דער טעלעוויזיע ווען עס האָט אָנגעהויבן שײַנען. וואַווי שורות פלאַשט איבער דעם עקראַן, דעמאָלט אַ בילד ארויס.
  
  
  ם׳איז געװען א צימער. קיין מעבל איז ניט געווען, אַחוץ איין שטול מיט אַ גלײַכן רוקן. דאָס מײדל איז געזעסן אין אַ שטול מיטן אײַנגעבויגן קאָפּ, אַז איך האָב נישט געקאָנט זען איר פּנים. ווי איך אנגעהויבן צו רעדן, טיי שענג ארויס אויף דעם עקראַן.
  
  
  עס האט פאַרפאַלן עטלעכע פון זייַן שייַנען. אפילו אין שװארץ־װײס האב איך געקענט זען, אז ער שװיצט. אנגעטאן א העמד מיט ארבל, אן אפענעם קאלנער און עטליכע שטריק האר, הענגען איבערן שטערן, איז ער צוגעגאנגען צום מיידל.
  
  
  ניקולי איז געזעסן שטיל לעבן מיר. אויב איך איז געווען ברידינג, איך האט נישט פאַרשטיין עס. טיי שענג האט אנגעכאפט דאס מיידל ביי די האר און אויפגעהויבן איר קאפ כדי מיר זאלן זען איר פנים.
  
  
  עס איז געווען טאַניאַ. אי ר געזיכ ט אי ז געװע ן צעבראכ ט או ן געבלוטיקט . איך האב געקוקט אין אומגלויבן. און בשעת מיר זענען וואַטשינג, טיי שענג שלאָגן טאַניאַ אין די פּנים. ער האט דאן צוגעקלאפט די פויסט און זי שטארק א געשלאגן אין דער באק. מיט אַ גיט, די פאַרשטעלן איז טונקל.
  
  
  איך האָב זיך געווענדעט צו ניקאָלאַ. "איר מוזן האָבן אַ פאַרשילטן גוט סיבה פֿאַר דעם," איך כייסט. "דאָס איז מיין פרוי וואָס איז ספּאַנקעד דורך אַ גאָק."
  
  
  ער האט אויפגעהויבן די הענט, די פאלעם צו מיר. "ביטע, מיין פרייַנד. איך קען פֿאַרשטיין דיין קלאַפּ. ימאַדזשאַן ווי שאַקט מיר זענען געווען ווען מיר געפונען דעם.
  
  
  "איך געלערנט אַז? וואָס די גענעם זענען איר גערעדט וועגן? מיינע געדערעם האט געברענט פון צארן. איך האָב געוואָלט צערײַסן דאָס קליינע ממזל; דורכפירן אָפֿן האַרץ כירורגיע אָדער רייַסן אַוועק זיין פֿיס.
  
  
  ער איז אָבער געזעסן און מיט סימפּאַטיש געשמייכלט צו מיר! דערנאָך האָט ער זיך אַ נײַד געטאָן. — איך זע, אז זי האט דיך פארפירט, טאמי, און אויך אלע אנדערע.
  
  
  אַלץ איז געגאנגען צו שנעל פֿאַר מיר. איך איז געווען טריינג צו רעכענען אויס ווו מיר זענען פאַלש. ס׳זײנע ן שוי ן געװע ן א פארשעמטע ר פרײע ן אויפ ן געזיכט .
  
  
  "טאַמי, האָט איר אלץ געהערט פון אַ רעגירונג אָרגאַניזאַציע גערופן AX?"
  
  
  ערגעץ אין מיין קאפ האט א טייל פון מיר געכאפט מיין אויפמערקזאמקייט. עס איז געווען גרינג פֿאַר מיר צו פּאַניק. אנשטאט , הא ט יענע ר טײ ל פו ן מיר , גענומע ן צװ ײ טריט , או ן זי ך אל ץ אָבדזשעקטיוו ע געקוקט , דור ך מײנ ע אויגן .
  
  
  טאַניאַ איז געווען פּייַניקונג. נישט צוליב דעם וואָס זי האָט געוווּסט וועגן מיר. צום סוף האָט ראָסאַנאָ סימפּאַטיש מיט מיר. ער האט געזאגט אז איך בין אויך פארפירט געווארן. דאָס הײסט, אַז זײ האָבן זיך דערװוּסט נישט װעגן מיר, נאָר װעגן תניא. און ניקאָלי געוואלט צו וויסן אויב איך האָבן אלץ געהערט פון אַקס.
  
  
  איך האָב אַ שמייכל געטאָן, דערנאָך פאָרזיכטיק געזאָגט, "אפֿשר איך קען לייענען וועגן דעם אין דער צייטונג אָדער זען עפּעס אויף טעלעוויזיע."
  
  
  ניקאָלי איז געווען צופרידן אַז איך קען נישט וויסן פיל וועגן דער אָרגאַניזאַציע. ער האט זיך צו מיר צוגעבויגן, די אויגן האבן געשײנט הינטער די ביפאקאלן. "טאמי,
  
  
  מיין גוטע פריינד, עס איז ווי די עף-בי-איי אדער די סי-איי-עי. דער אַקס איז אַ רעגירונג אַגענטור וואָס וויל צו צעטרעטן אונדז."
  
  
  "דאס איז אוממעגלעך."
  
  
  "פֿאַר איר און מיר, גוט פרייַנד, דאָס איז טאַקע אוממעגלעך. די זאַך פון אונדזער, דעם קאָסאַ נאָסטראַ, איז צו גרויס און שטאַרק צו זיין קראַשט. אָבער די רעגירונג פּרוּווט נאָך אַלץ, הא?
  
  
  "אזוי וואָס האט מיין פרוי צו טאָן מיט אים?"
  
  
  די גאלדענע פילונגען האבן געפינצטערט. "דיין פרוי איז נישט די סאַנדי קאַטראָן זי פּריטענדז צו זיין." זי איז פאקטיש אַן אַנדערקאַווער אַקס אַגענט געשיקט אַהער צו פּאַלערמאָ צו טייטן מיר! "
  
  
  מיין מויל איז אפגעפאלן. "איך קען נישט גלויבן דעם," איך געזאגט אין אַ ייַלן שושקען.
  
  
  "שען איז נאָך נישט ביכולת צו געפֿינען איר אמת אידענטיטעט, אָבער ער האט וועגן. עס נעמט צייט".
  
  
  איך געלאפן די צוריק פון מיין האַנט אַריבער מיין ליפן, דעמאָלט ויסגלייַך די פאַרלייגן פון מיין הויזן. ער איז געווען וואַטשינג מיר ענג, און איך געוואוסט עס. צו ווייַזן עפּעס אַנדערש ווי קלאַפּ, ער וואָלט זאָגן עפּעס. איך האב זיכער געמאכט אז מיין האנט האט געציטערט ווען איך האב אנגעצונדן איינע פון די ציגארעטן.
  
  
  "ראָסאַנאָ," איך געזאגט רויק. "איך בין נישט איינער וואס שפרינגט צו מסקנות, איך קען סענדי שוין א וויילע, אפשר נישט אזוי לאנג ווי איך קען דיך, נאר גענוג לאנג. עס איז א טיפער שוידער צו הערן אזא זאך וועגן איר. וויפיל איך האב דיך געקענט. באַווונדערן דיך, מיין פרייַנד, איך קען נישט אָננעמען דעם אָן קיין זאָגן."
  
  
  ער האט ארויפגעלײגט די האנט אויף מיין אקסל. "מאַכט זינען, טאַמי, אַז ס וואָס איך ווע שטענדיק אַדמייערד איר. לאַדזשיקאַל. אוודאי מוזט איר האבן באווייזן, און איך וועל דיר עס געבן. נאָך אַלע, פֿאַר וואָס זענען פריינט, האַ? איך וועל עפענען דיין אויגן צו דעם."
  
  
  — אפשר האסטו א טעות.
  
  
  — ניין, — האט ער געזאגט, שאקלענדיק מיטן קאפ. זיין האַנט איז נאָך געווען אויף מיין אַקסל. "שענג האָט זיך באַוויזן צו זיין אַ גוטן אַליירט. זיין מענטשן זענען אומעטום."
  
  
  "שען איז אַ מענטש צו היטן," איך געזאגט אָן קיין געפילן. "ער וועט גיין ווייַט."
  
  
  ניקאָלי האָט זיך אַ נײַד געטאָן. "מאל איך טראַכטן ער גייט צו ווייַט. אבער עס איז נוציק, זייער נוציק. הער גוט, טאַמי. מיט אַ וואָך צוריק איז געווען אַ כינעזיש שעף אין איינער פון די גרויס קאַסינאָ רעסטראַנץ אין לייק טאַהאָע. דער מענטש האָט געמאלדן אַז ער האָט געזען סאַנדי קאַטראָן קומען פון די באַרג כאַטע. ער האט אויך געזען דרײ מענער. זינט דער שעף איז געווען אַ גוט מענטש ארבעטן פֿאַר שענג, ער באַשלאָסן צו טאָן אַ ביסל טשעק. נאָכן פֿרעגן אַלעמען, האָט ער זיך דערוווּסט, אַז די דאָזיקע מענטשן זײַנען נײַע. ער האָט שוין געוווּסט, אַז סאַנדי קאַטראָן איז דיין פֿרוי, האָט ער אויסגעזוכט די כינעזישע קאָמוניסטישע אַמעריקאַנער הויפּטקוואַרטיר אין די טשינאַטאָוון אין סאַן פֿראַנסיסקאָ. צו זיין יבערראַשן, ער געלערנט אַז סאַנדי איז געמיינט צו זיין מיט איר אין איר ניו יארק וווינונג. אויב דאָס איז אמת, ווער איז געווען דער פּינטלעך דופּליקאַט דאָרט אין לייק טאַהאָע? "
  
  
  איך האב גערויכערט און צוגעהערט. דאָס בילד איז מיר געוואָרן זייער קלאָר.
  
  
  ניקולי האָט ווײַטער געטאָן אַ קלאַפּ אויף דער אַקסל, כּדי צו אונטערשטיצן יעדן זאַץ. "דער קעכער האָט דיסקרייבד צו זיין הויפטקווארטירן דריי מענטשן אין א הוט. א מעסעדזש איז געקומען פון סאַן פֿראַנסיסקאָ אַז איינער פון די מענטשן איז געווען אין אַרקייווז אין בעידזשינג ווי אַן אַגענט פון אַ רעגירונג אָרגאַניזאַציע גערופן אַקס. זינט איין מענטש איז געווען אַן אַקס אַגענט, עס מאכט זינען אז די אנדערע צוויי וועלן אויך זיין, פארוואס האבן זיי געהאט א מיידל וואס האט אויסגעזען ווי סענדי קאטרון, ווען שענג האט מיר דאס געזאגט, האב איך געטראכט אז די אקז אגענטן האבן געפלאנצט אן אימפאסט אין ניו יארק און קידנאפט דעם אמת'ן סענדי קאטראן און איך האב געטראכט די סיבה איז געווען אַזוי אַז דער אַנדערקאַווער אַגענט קען באַקומען פון רשימה איר אָדער עפעס באַקומען אינפֿאָרמאַציע פון איר. די פרויען קענען זיין זייער קאַנווינסינג, רעכט, טאַמי?"
  
  
  "זייער. אַזוי אין ערשטער איר געדאַנק זי איז סטאָקינג מיר. וואָס האָט דיר געענדערט דיין מיינונג?"
  
  
  ער האט צוגעשלעפט. “די מיידל איז געקומען מיט דיר קיין פּאַלערמאָ. דאָס האָט געמאַכט, אַז עס האָט געדינט אַן אַנדער ציל. און דעמאָלט עס איז געווען אַזוי קלאָר ווי דער טאָג אַז איך געשאלטן זיך פֿאַר מיין נאַרישקייַט. זי איז געשיקט געווארן מיר הרגענען כדי איך זאל נישט אנכאפן די מאכט אין די שטאטן”.
  
  
  איך האב זיך צוגעבויגן אויף לינקס און אויסגעשטאנען די ציגארעטל אין אשטוך. דער אַרויסגעבן האט מיר אַ ביסל צייט צו רעכענען אויס ווי איך וואָלט רעאַגירן צו אַלע דעם.
  
  
  — אזוי ? — האט ניקולי געזאגט. "וואָס טוט מיין אַלט באַדי טאַמי אַקאַסאַנאָ טראַכטן וועגן אַלע דעם?"
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן אויף אים, געצויגט די ליפּן און זיך געקרימט. "ווי האט דער קאָכן, דעם פרעמדער איך האט קיינמאָל באגעגנט, וויסן אַז סאַנדי קאַטראָן איז מיין פרוי?"
  
  
  זײן פנים איז געװארן רויט. ע ר הא ט זי ך געבליצט , אראפגענומע ן זײנ ע ראנדלאז ע בריל ן או ן אנגעהויב ן ז ײ אפװישט ן מי ט א רײנע ם טיכל . דערנאָך האָט ער זיך אויסגעקלאַפּט אין האַלדז און אָנגעקוקט מיר מיט שפּײַז.
  
  
  "טאַמי, איר און איך האָבן שוין פרענדז פֿאַר איבער צען יאָר. מיר האָבן געזען אַ פּלאַץ פון ענדערונגען אין דעם זאַך פון אונדזער. מיר האָבן געזען יונג פּונקס העכערונג און אַלט הארן פאַלן. ענדערונג איז קעסיידערדיק, אַפֿילו אין געשעפט. ווי סטאַביל ווי אונדזער. מיר האָבן זיך נישט געזען צען יאָר. אפשר האט איינער פון אן אנדער משפחה געוואונען דיין געטריישאפט."
  
  
  "ראָסאַנאָ!"
  
  
  ער האט אויפגעהויבן די הענט און געשאקלט מיטן קאפ. "ניין, עס איז אמת. דאָס קען פּאַסירן. ”
  
  
  — ניט צו אונז.
  
  
  זיין האַנט האָט זיך אומגעקערט צו מיין אַקסל.
  
  
  "איצט איך וויסן עס. אבער ווי האב איך געמיינט צו וויסן אז דו ביסט געווען מיט דיר איבער דעם גאנצן אקעאן, הא? ער האט צוגעשלעפט. "איך בין איין שריט אַוועק פון די שפּיץ. איך קען נישט פאַרגינענ זיך צו צוטרוי ווער עס יז. יעדער מענטש אין מיין מאַנשאַפֿט איז געווען סקרינד און מאָניטאָרעד קאַנטיניואַסלי איבער עטלעכע חדשים. אפילו איר, מיין פרייַנד."
  
  
  — פארשטייט זיך. ער האָט צוגעקוקט ווי איך האָב זיך צוגעבויגן און אַריבער די פיס.
  
  
  ― מוחל, ― האָט ער געזאָגט מיט אַ כּמעט קרעכצן קול. "אָבער איך פּעלץ אַז אַזאַ מיטלען זענען נויטיק."
  
  
  — דאס קאן איך פארשטײן.
  
  
  "פאַרשטייט זיך, אַז אַלע אינפאָרמאַציעס זענען געפילטערט געוואָרן און זיך צוריקגעקערט צו מיר אין שטרענג בטחון, איך האָב אַלץ געוווּסט וועגן דיר און קאַטראָן, וועגן דעם עקסידענט וואָס האָט געבראָכן דעם בחור'ס פיס, וועגן דער דירה וואָס איר האָט איר געגעבן, וועגן ווי דו האסט אסאך פארבראכט. צייט דאָרט טייל פון דער צייט, אַלץ. עס איז אַלע אין די סאַן פֿראַנסיסקאָ אַרקייוו." ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר סימפּאַטיש. — מען האט דיר געשפילט פאר א זויגן, טאמי.
  
  
  איך האָב זיך צוגעבויגן, אַרײַנגעלאָשן מיט מײַן פֿויסט אין מײַן אָפֿענעם דלאָניע, "דאָס כלב! דאָס איז אַן אַמביגיואַס ביסל באָבקעס! אַוואַדע. זי האָט זיך כּסדר געמאַכט, אַז זי האָט קאָפּווייטיק, אָדער האָט זיך געמאַכט אַנטשולדיקן, כּדי אויסצומיידן גיין צו בעט מיט מיר. איך זאָל האָבן געווען סאַספּעקטיד דעמאָלט. "
  
  
  ניקאלי האט געשמײכלט, װי ער װאלט נאר געװען איבערצײגט פון עפעס. "טאַמי, איך בין גערירט. איר האָט קיין געדאַנק ווי צופרידן איך בין צו הערן איר זאָגן אַז. װען דו ביסט געשלאפן מיט א מײדל, װאלט זי דיך נישט געקאנט פארפירן. איר דאַרפֿן צו וויסן אַז זי איז אַנדערש, אַז זי איז נישט סאַנדי קאַטראָן, און דאָס וואָלט מיינען אַז איר געווען אין אַ קאַנספּיראַסי מיט איר. "
  
  
  "אוממעגלעך."
  
  
  "יא. אוממעגלעך. איצט איך וויסן עס. אָבער צו באַווייזן דיין איבערגעגעבנקייט צו מיר, מיין פרייַנד, קען איך האָבן די רשימה?
  
  
  — בלי־ספֿק. איך אַנבוקקלעד די גאַרטל און פּולד עס אויס גענוג צו אַנטדעקן דעם סוד בליצ - שלעסל אינעווייניק. ע ר הא ט מי ך פארזיכטי ק צוגעקוק ט װ י אי ך הא ב ארויסגעשלעפ ט א צוגעלײג ט פאפיר , או ן אי ם דערלאנג ט א ן א קװענקל . "איך וועל טאָן מער ווי דאָס," איך געזאגט. "דאָס מיידל האָט מיך געמאַכט אויסקוקן ווי אַ נאַר. זי מוז דערפאַר באַצאָלן. קיין מענטש וועט מיך נישט אָנערקענען ווייל איך בין פאַרפירט געוואָרן פון מיין באָבע. מען דאַרף זי שווער שלאָגן און שלאָגן. און, ראָסאַנאָ, איך פֿיל אַז איך בין דער איינציקער. איינער וואָס האָט דאָס איז רעכט."
  
  
  ניקולי האט פארזיכטיק אויסגעפונען דאס שטיק פאפיר. האלטן עס אונטער זיין נאָז, ער געקוקט אויף עס דורך די דנאָ העלפט פון זיין ביפאָקאַלז.
  
  
  אין פאַקט, אָן נעמען די אויגן פון דער רשימה, ער האט געזאגט, "ניין, טאַמי, דאָס איז ניט נייטיק. איך האב אנדערע פלענער פאר דיר. טיי שענג וועט נעמען קעיר פון די מיידל. ”
  
  
  
  
  
  
  ניינטער קאפיטל.
  
  
  
  
  
  מייַן געדאנקען זענען רייסינג ווי Nicoli פארבליבן צו לייענען די רשימה. איך האב נישט געקאנט לאזן שען הרגענען תניא, אבער איך האב אפילו נישט געװאוםט װאו זי איז. ניקאָלי האָט באַהאַלטן די קעסטל לעבן אים אַזוי אַז איך קען נישט זען וואָס צימער קנעפּל ער איז געווען דריקן. אָבער, עפעס איך געהאט צו האַלטן זיי פון מאָרד איר. די טעלעוויזיע איז געווען אויסגעלאשן. ווי ווייט איך ווייס, האט שען זי שוין געקענט אומברענגען.
  
  
  ניקאלי האט אויסגעקלאפט אין האלדז און נאכאמאל פארזיכטיק פארפלעקט דאס פאפיר. "יא, דאָס איז פּונקט וואָס איך דערוואַרט." ער האט צו מיר געשמייכלט. — דו האסט א גוטע ארבעט, טאמי. ער האט דאן געזיפצט, זיך צוריק צוגעבויגן און געפאטשט צו די אנדערע מענער אין צימער. "איר קענט גיין איצט."
  
  
  ז ײ האב ן זי ך גענומע ן אי ן אײנעם , גלײ ך אראפגעלאז ט ד י ברילן , או ן נאכגעלאפ ן מיכאלע ס צ ו דע ר טיר . מיכאלס איז אַוועק מיט זיי.
  
  
  "דאָס וועט אַרבעטן פֿאַר אונדז, טאַמי. כ׳האב שוין לאנג געװארט צו קומען אהײם. איצט בין איך גרייט. דו װעסט באלד װערן זײער א רײכער, מײן פרײנד“.
  
  
  "איך בין נאָך אַ רייַך מענטש."
  
  
  "האַ! הינדל פיטער. וואָס פאַרדינסט איר, הא? אַכציק, הונדערט טויזנט אַ יאָר?
  
  
  „הונדערט און דרײַסיק טויזנט. דאָס כולל מיין אינטערעס אין אַנטלייַען שאַרקינג און ראַקעטערינג."
  
  
  ער האט זיך צוגעבויגן, די גרויע אויגן האבן געטאנצט פון באגײסטערונג. "דוד, איך רעד מיליאַנז! ווי וואָלט איר ווי צו מאַכן איין אָדער צוויי מיליאָן פּער יאָר, הא?
  
  
  "דאָס וואָלט זיין גוט."
  
  
  "מאַכט איר קענען לעבן אויף דעם, הא? ניין און ניין און ניין פראצענט דערפון איז שטייערן פריי? איך וועל עפענען די שטאַטן ברייט. מיר שטופּן פּונקס אַוועק פון ימפּאָרטינג העראָין און קאָוקיין. עס וועט זיין אונדזער. . אַלץ וועט זיין געשטארקט: זנות, ראַקעטערינג, דזשוקעבאָקסעס און ווענדינג מאשינען. און מיר וועלן האָבן מער טראַקשאַן אין וואַשינגטאָן. איך האב צוויי סענאטארן און דריי קאנגרעסלייט וואס זענען גרייט צו שפילן באל פאר א פרייז. ז ײ װעל ן זי ך ענדיק ן אי ן ד י ריכטיק ע קאמיטעטן . דעמאלטס ווען די רעגירונג פרובירט צו קומען נאך אונז אדער א נייע ערוועלטע סענאטאר וויל מאכן א נאמען דורך אטאקען ארגאניזירטע פארברעכן, וועלן אונזערע בחורים אנהייבן א ריין אויספארשונג ווי טייל בחורים האבן געטון. ווען זיי געגאנגען נאָך פאַרזיכערונג קאָמפּאַניעס. א פּאָר פון צוויי-ביסל פּונקס וועט זיין ערעסטיד, אַז ס אַלע. און ווידער פרייהייט פון קאַמף."
  
  
  — דו רעדסט לייכט, ראזאנא.
  
  
  ער האָט זיך געכאַפּט. "וואָס איז געשען, טאַמי? איר האָט קיין התלהבות. נאָך באַזאָרגט וועגן דעם נאַריש פרוי? א? איר וועט האָבן הונדערט פרויען.
  
  
  איר וועט ווערן מיד פון קלייַבן פון זיי ווייַל זיי וועלן אַלע זיין פּרעכטיק."
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "דאָס איז נישט די פונט, ראָסאַנאָ. דאס איז די שען. איך האב אים נישט ליב. עס שטערט מיר אַז ער איז מיט אונדז. ווי טאָן איר וויסן איר קענען צוטרוי אים? ער איז אַ פאַרשילטן קאָמוניסט, איז ער נישט?"
  
  
  "טײַ שענג האָט מיר אַ סך געהאָלפֿן," האָט ראָסאַנאָ געזאָגט מיט אַ שמייכל. "ער וועט זיין אפילו מער נוציק ווען מיר קומען צו מאַכט."
  
  
  "זאל זיין. אבע ר צװיש ן ד י פאמיליע־ראשי , װא ס שטיצע ן אי ר אונטערשטיצן , זײנע ן געװע ן קלאנגען . קיינער פון זיי ווי דעם שען. מיר האָבן קיינמאָל דארף שונאים פון אונדזער לאַנד. פארוואס יעצט? אונדזער פאָרעם פון רעגירונג איז וואָס אַלאַוז אונדז צו האַנדלען. מיר וועלן נישט." אין אַ קאָמוניסטישער מדינה קאָן מען נישט פֿאַרדינען קיין פּעני. אַזוי וואָס אים? די ראשים פון משפחות טראַכטן אַז די מזרח גרופּע איז זייער שטאַרק אין די שטאַטן. ז ײ זײנע ן גו ט ארגאניזיר ט אי ן יעד ן געטא , או ן טשינאטאון . אפֿשר מיט שען ווי זייער פירער זיי פּלאַנירן צו נעמען איבער די משפּחה און שטופּן איר אויס אין די קעלט. געדענקט, ער איז געווען מיט איר פֿאַר אַ לאַנג צייַט. ער ווייסט פיל וועגן ווי די זאַך פון אונדזער אַרבעט.
  
  
  "באָבע מעשיות!" ראָסאַנאָ האָט כּמעט געשריגן. "וואס בין איך? צוויי-ביסל אָפּעראַטאָר? א? איך קען נישט מענטשן? האב איך נישט געזוכט די וואס קומען צו מיר?
  
  
  ― דאָס האָב איך נישט געזאָגט. אַלץ וואָס איך בין געווען ... "
  
  
  "ומזין, טאַמי. דאָס איז וואָס איר זאָגן. איך אַרבעט נישט פֿאַר אַ שושקען, אָבער פֿאַר פּראָודאַקטיוואַטי. שענג האָט שוין באַוויזן זיין ווערט. ”
  
  
  איך האב זיך צוגעבויגן און אויפגעהויבן די קני. עס איז געווען איין מויז וואָס איך האט נישט געשפילט נאָך. "ראָסאַנאָ, מיר זענען גוטע פרענדז. איך האָב דיר דאָס נישט געזאָגט."
  
  
  „זאָג מיר, דאָס? איז דאָס וועגן טיי שענג?
  
  
  כ'האב געכאפט. “דאָס איז געווען ווען ער איז געקומען צו דעם האָטעל אונדז קלייַבן. ווי נאר איך בין אריין, האט ער מיר געזאגט אז ער זאל אים געבן די ליסטע. ער איז געווען זייער יבערקערן ווען איך האָב אים געזאָגט אַז קיינער וועט עס נישט באַקומען אַחוץ איר.
  
  
  ער האט זיך פארטראכט און געריבן דעם קין. "דאס איז מאָדנע. ער האָט געוואוסט אַז איר זאָלט ברענגען די רשימה דאָ אין דער ווילאַ. פארוואס וואָלט ער טאָן דאָס? ניקאָלי איז אויפגעשטאנען און געגאנגען צו די קליין קאָנטראָל טאַפליע. ער האט געדריקט דעם קנעפל.
  
  
  כמע ט גלײ ך הא ט זי ך ד י טיר ן געעפנ ט או ן מיכאלע ס אי ז ארײנגעקומע ן . "יא מיין האר?"
  
  
  "זאג לויס צו ברענגען שענג צו מיר."
  
  
  מיכעלס האט זיך געבויגן און איז אװעק. ניקאָלי איז געשלאָפֿן אַהין און צוריק, פֿון צײַט צו צײַט אָפּקוקן זײַן זייגער. באל ד הא ט ע ר זי ך אומגעקער ט צ ו דע ר סאפע .
  
  
  "טאמי," האָט ער פריילעך געזאָגט. "וואָלט איר ווי צו זען וואָס איך איז געווען טאן אויף דעם זייַט פון די סטאַוו?"
  
  
  "איך וואָלט טאַקע ווי דאָס."
  
  
  "פייַן! דער עראפלאן וועט באלד זיין גרייט, למעשה ווערט עס יעצט געלאדן. אן אנדער פּעקל איז כעדינג צו יסטאַנבול. ”
  
  
  "אַ פּעקל פון וואָס?"
  
  
  "העראָין."
  
  
  די טיר האט זיך געעפנט און ניקולי האט זיך אויפגעשפרונגען אויף די פיס. שען איז ארײן מיט זײן גאנץ שמייכל. ער האט נישט געקוקט אויף מיר. אי ך הא ב באמערק ט א ז ע ר הא ט אנגעטא ן זײ ן מאנטל , אויסגעגליט ט ד י בונד ן או ן געקעמ ט ד י האר . ס'איז נישט געווען קיין מידקייט און נישט קיין תניא.
  
  
  — האסט מיך געװאלט זען, ראזאנא? — האט ער געזאגט מיט אן אויליקן קול.
  
  
  — טאַמי האָט מיר געזאָגט, אַז דו ווילסט פֿון אים אַ רשימה, ווען איר האָט אים אויפֿגענומען אינעם האָטעל.
  
  
  דער שמייכל האט זיך א מאמענט געהויבן, אבער שען האט זיך גיך ערהוילט. "און איר האָט אים געגלויבט?"
  
  
  — האב איך אים אוודאי געגלויבט. פארוואס האב איך אים נישט געגלייבט? צי איר לייקענען עס?
  
  
  דער שמייכל איז געװארן ברײטער. "ניין, דאָס איז לעגאַמרע אמת. איך האָב געבעטן די רשימה. איך האָב בדעה צו צושטעלן עס צו איר פּערסנאַלי, ראָסאַנאָ. איך צוטרוי דעם אַקאַסאַנאָ נישט, איך קיינמאָל צוטרוי אים. עס איז שווער צו גלויבן אַז ער איז געווען גאָר ומוויסנדיק וועגן די מיידל זיין אַן אַגענט."
  
  
  "דאָס איז ביי די פונט. דאָס מײדל האָט אָפּגענאַרט אַ סך גוטע מענטשן“.
  
  
  "ווי איר ווילט, ראָסאַנאָ. אָבער איך טראַכטן אַז אַקאַסאַנאָ ווענדן פאַמיליעס אין די שטאַטן קעגן איר, נישט פֿאַר איר.
  
  
  ניקאָלי גענומען אַ שריט צו די כינעזיש. "איך קען נישט זיין אַזוי קלוג ווי איר, שען. אָבער איר בעסער באַווייזן עס, אַנדערש איר וועט באַצאָלן פֿאַר אַזאַ אַ דערקלערונג אויף מיין מוטער 'ס קבר.
  
  
  דע ר שמײכ ל אויפ ן פני ם אי ז פארשוװנד ן געװארן . "ראָסאַנאָ, איך קיינמאָל זאָגן עפּעס וואָס איך בין נישט גרייט צו באַווייַזן. איך האָבן אַ מענטש אין יסטאַנבול וואָס האט אינפֿאָרמאַציע וועגן אַקאַסאַנאָ. דעם מענטש איז געווען באפוילן צו קאָנטראָלירן אויף אים. די פאָטאָ איז גענומען ווי Acasano איז אריין אין די קאָריני האטעל אין פּאַלערמאָ. מע ן הא ט זי ך פארגרעסער ט או ן זײע ר זארג ט געלערנט . מייַן מענטש וועט פאַרגלייַכן עס מיט די פאָוטאַגראַפס גענומען אין אַקאַסאַנאָ מיט צען יאָר צוריק.
  
  
  ניקאָלי האָט זיך צעוויינט. ― װאָס װילסטו זאָגן, שען? אַז טאַמי איז נישט טאַמי? אַז ער איז עמעצער אַנדערש?
  
  
  "פּונקט. אַקס אַגענט ארבעטן מיט אַ מיידל."
  
  
  ראָסאַנאָ ניקאָלי האָט אַרויסגעלאָזט אַ גרויסן "שטראָם פון טיף געלעכטער." ער האט זיך צוגעשפארט צו דער קאנאפע, נאך לאכט, און איז כמעט געפאלן אין א זיצן פאזיציע. ער האט מיך געשלאגן אויף דער פלײצע. "קען איר הערן אַז, טאַמי? דו ביסט נישט דו! "
  
  
  שענס פּנים איז געווען געשפּאַנט פון כּעס. — כ׳בין נישט געװאוינט צו לאכן, ראזאנא.
  
  
  "אנטשולדיגט מיר. אָבער עס קוקט ווי אַ פאַרשילטן פֿילם." ער האט קװעטשט מײן האנט. "דאס איז טאַמי אַקאַסאַנאָ
  
  
  , מיין אלטער פריינד. איך ווייס דאס."
  
  
  איך ווינטשן איך קען לאַכן פון אַלץ אַזוי לייכט ווי ניקאָלי. אבער איך איז געווען באַזאָרגט. קיין פאַרשטעלונג אין דער וועלט וואָלט שטיין אַרויף צו דורכקוק קאַמפּערד צו פאַקטיש דורכקוק. טאי שענג האָט מיר און תּניא אַוודאי געניגלט, און ווי דער דאָזיקער מענטש איז געווען, האָט מיר געציטערט.
  
  
  "איך וועל דיר ווייזן דעם באווייז, ראָסאַנאָ, גלייך ווי מיר קומען קיין יסטאַנבול," האָט שען געזאָגט.
  
  
  דעמאָלט עס וואָלט זיין גרינג פֿאַר מיר צו טייטן ניקאָלי און שען. איך קען שווינדל די טראַנספּאָרט און האָבן די אגענטן ינטערסעפּט אַלע קאָנטאַקטן צווישן דאָ און סאַיגאָן. אבער ווען איך בין דארט געזעסן און געקוקט אויף שען, האב איך איינגעזען אז עס איז צוגעלייגט געווארן עפעס נייעס צו דער אויפגאבע. עס זענען געווען צו פיל קאנטאקטן מיט די כינעזער קאמוניסטן אין די שטאטן. צו פילע פֿאַר איין מענטש צו געדענקען. ערגעץ אין שענג ס דערגרייכן עס האט צו זיין עטלעכע אנדערע רשימה וואָס ווייַזן אַלע די כינעזיש אגענטן וואָס אַרבעטן אין די יו. עס., איך געהאט צו באַקומען די רשימה.
  
  
  "אָוקיי," ניקאָלי געזאגט, שטייענדיק ווידער. " דאָך איר צוויי זענען נישט געגאנגען צו באַקומען צוזאמען. איר האַסן זיך און דאָס איז שלעכט פֿאַר די משפּחה. איר זענט ביידע וויכטיק אין פאַרשידענע וועגן. אבער איך מאך נישט יעצט קיין באשלוסן. ווען מיר אָנקומען אין יסטאַנבול, מיר וועלן זען וואָס איז וואָס, הא? "
  
  
  "ווי איר זאָגן, ראָסאַנאָ," האָט שען געזאָגט. ער איז צוגעגאַנגען צום באַרג און האָט זיך אָנגעהויבן מאַכן אַ טרינקען. ער האט קײנמאל נישט געקוקט אויף מיר.
  
  
  "מיר האָבן לאַסט צו שיקן וואָס איז מער וויכטיק ווי עפּעס פּערזענלעך." ראָסאַנאָ האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר, געשאָקלט מיטן קאָפּ. "איר זען, טאַמי, דאָס איז וואָס מיר האָבן צו קאָנטראָלירן אַלע די דרוגס וואָס קומען אין די שטאַטן. עס איז אַזוי קליין נוץ אין טאן דעם דורך שיקן זיי צו סאַיגאָן. עס מיינט ווי אַלעמען אויף דעם וועג האט זייער פינגער אויף די דויפעק. "
  
  
  ם׳האט געקלאפט אין דער טיר. מיכאלס איז אַרײַן. — האר — האט ער געזאגט. "זיי האָבן מיר נאָר געזאָגט אַז דער פלאַך איז גרייט."
  
  
  "אָוקיי, אָוקיי," ניקאָלי נאַדיד.
  
  
  שענס קול איז געקומען פון דער באַר. ער איז געשטאנען מיטן רוקן צו אונדז. "וואָס ווילסטו איך זאָל טאָן מיט דער מיידל?" — האט ער געפרעגט.
  
  
  „נעם זי מיט דיר. מיר וועלן האַנדלען מיט איר ווי מיר האַנדלען מיט אנדערע. ” דערנאָך האָט ער צו מיר געשמייכלט. ― טאַמי, מײַן אַלטער חבֿר, װעסט קומען מיט מיר אױפֿן עראָפּלאַן און זיצן לעבן מיר, רעכט? עס וועט זיין פיל צו רעדן וועגן דעם וועג צו יסטאַנבול. ”
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל צען.
  
  
  
  
  
  דער פלי האָט געדויערט צוויי און אַ האַלב שעה. מי ר האב ן זי ך ארויפגעהויב ן פו ן דע ר סטאנ ־ װע ג או ן אויפגעהויב ן זי ך ארומגעגאנגע ן אי ן א קרײז . פאָרזעצן צו געווינען הייך, ליר פלו איבער פּאַלערמאָ און די יאָניאַן ים. װע ן מי ר זײנע ן געװע ן איבע ר גריכנלאנד , אי ז ד י הויכ ט געװע ן אזו י הויך , א ז אי ך הא ב ניש ט געקענ ט זען , קײ ן פו ן ד י חורבות . אבער בארג אָלימפּוס, דער היים פון די מיטאַקאַל געטער, פארבליבן אויף דעם ברעג פון אונדזער לינקס פליגל פֿאַר אַ לאַנג צייַט. און דעמאָלט מיר פלו איבער די אַעגעאַן ים און אנגעהויבן צו אַראָפּגיין צו יסטאַנבול. דער באָספאָרוס ליגט אונטן.
  
  
  די ערקראַפט איז געווען אַ נייַע ליר דזשעט, אַ מאָדעל 24C, מיט אַ טייאָף וואָג פון 12,499 פונט. ווען מיר זיצן אַראָפּ, איך באמערקט אַ באַפליגלט טיגער פּיינטיד אויף די עק. טיי שענג, פון קורס, איז געווען אין די רודער.
  
  
  איך בין געזעסן בײם פענצטער, ניקולי נעבן מיר. די זון האט כּמעט ונטערגאַנג ווען מיר געמאכט אונדזער לעצט צוגאַנג לעבן יסטאַנבול. מי ר האב ן זי ך געצויג ן צ ו לאנד ן אי ן קלײנע ם גראזיק ן פעלד . ווייַטער פון אים איך געזען אַ פּאָרט מיט איין מורד קרוזער מיט קאַבינס.
  
  
  מי ר האב ן ענדיק ט צוזאמענגעשטעל ט א גאנצ ע גרופע . צומ גליק, טאַניאַ איז געווען איינער פון זיי. אַחוץ איר, מיר, ניקאָלאַ און שאַן, עס איז געווען אַ קוויק ווילי טאָרפּעדע אין די קאַקפּיט; אַ ליסע טערק וואָס איז געווען באַקענענ ווי קאָניאַ און וואָס איך געדאַנק איז געווען אַן יסטאַנבול העראָין קאָנטאַקט; און איינער פון שענג'ס בחורים, וועמען איך האָב דערקענט ווי דער מענטש וואָס האָט גענומען מיין פאָטאָ אין דער האָטעל פויע. מע ן הא ט אונד ז ניש ט אײנגעפיר ט .
  
  
  ניקאָלי האָט גערעדט איבער דער רייזע, דערציילט מיר ווי ער פּלאַנז צו אַרבעטן אין La Cosa Nostra ווען ער קערט זיך צו די פאַרייניקטע שטאַטן.
  
  
  "אַז ס ווי איך פּלאַן צו טיילן עס אַרויף, טאַמי," ער וואָלט זאָגן. "מיר וועלן נוצן וועגאַס ווי אונדזער הויפט הויפּטקוואַרטיר. די נאציאנאלע און ווערלדווייד נעץ וועט אַרבעטן פֿון דאָרט. מיר ווילן נישט קומען און גיין פון וועגאַס קיין לאַקיי, עס וואָלט צוציען צו פיל ופמערקזאַמקייַט. בלויז קעפ פון כאַוסכאָולדז און דיסטריקט מאַנאַדזשערז. דיין טאַמי געגנט וועט געוויינטלעך זיין אַלע מערב פון טשיקאַגאָ. איצט מיר וועלן דאַרפֿן עמעצער אויף דער רשימה צו נעמען קעיר פון די מזרח. עטלעכע פון די יינגלעך זענען שיין גוט, אָבער ... "
  
  
  איך האב צוגעהערט מיט האלב אויער. טאַניאַ איז געזעסן ערגעץ הינטערן עראָפּלאַן. איך האָב זי נישט געקענט זען אָן זיך אומקערן און עס וואָלט געווען צו קלאָר. שען ס מאן האט זי ארײנגעשטופט אויף ברעט, און איך האב זי נאר געכאפט א בליק. איר קאָפּ איז אַראָפּ און זי האט פּראָבלעמס מיט די פיס, די כינעז האָבן צו שטיצן איר.
  
  
  "... אַזוי דאָס איז זיין פּראָבלעם," ניקאָלי געזאגט. דערנאָך האָט ער זיך אָפּגעשטעלט. — ביסט מיט מיר, טאַמי?
  
  
  איך האב געבליצט און געקוקט אויף אים. "אַוודאי, ראָסאַנאָ, איך הערן יעדער וואָרט."
  
  
  "פייַן. די מזרח איז ברייט אָפֿן, עס איז ריזיק פּאָטענציעל דאָרט. אין טשוזינג אַ גוט מענטש פֿאַר ... "
  
  
  די ווערטער האָבן זיך צונויפגעמישט אין אַ פעסט ברומען, אויסגעמישט מיט דעם פײַפן פון דזשעט-מאָטאָרן און דער ווינט וואָס האָט זיך געראַשט דורך דעם עראָפּלאַן. דער האָריזאָנט איז געווען שאַרלעכ רויט פון דער ונטערגאַנג זון. א ביסל הינטער ווו מיר אַראָפּגיין איז יסטאַנבול. דאס גראזיקע פעלד האט אויסגעזען ווי א טייל פון א פריוואטער נחלה, אדער צו דעם טערק קאניא אדער ניקולי אליין.
  
  
  איך האָב אַ פּלאַץ אויף מיין מיינונג ווען איך פּעלץ מיין אויערן פּאַפּינג. אַחוץ די זאָרג איך פּעלץ פֿאַר טאַניאַ, איך איז געווען וואַנדערינג וואָס שענג ס מענטש אין יסטאַנבול וואָלט זאָגן. קוקנדי ק דורכ ן פענצטער , הא ב אי ך דערזע ן א ן אביעקט , אונטע ר — אײגנטלע ך צװ ײ חפצים . זיי האָבן אויסגעזען ווי קאַרס, אָבער עס איז געווען צו טונקל צו זאָגן.
  
  
  אויב שאַן האט צוטריט צו די טעקעס וואָס האָבן דעם אַקס אַגענט ס רעקאָרדינג אין לייק טאַהאָע, טאָמער ער קען האָבן באַקומען די טעקע אויף Nick Carter.
  
  
  "... איך טראַכטן ער וואָלט זיין אַ גוט קאַנדידאַט פֿאַר די מזרח קאָוסט. טאַמי, איר הערן?
  
  
  כ׳האב געשמײכלט, שאקלנדיק מיטן קאפ. "אנטשולדיגט, ראָסאַנאָ. איך טראַכטן די הייך מאכט מיר שווינדלדיק."
  
  
  ער האָט זיך געכאַפּט. "איר'ווע קיינמאָל געהאט אַ פּראָבלעם מיט כייץ פריער."
  
  
  "עלטער ענדערונגען אונדז אַלע, מיין פרייַנד."
  
  
  — יא עס איז אמת. ער האט זיך איבערגערוקט אין זיץ און א קוק געטאן אויף מיר. "איך געדאַנק וועגן פראַנק קוק דעסמאָנד. עס איז אמת אַז ער איז נישט איינער פון אונדז, איך מיינען נישט פון איטאַליעניש אָנהייב, אָבער ער איז געטרייַ צו מיר און קלוג. ווי מיינט איר?"
  
  
  איך האב נאך נישט אינגאנצן צוגעהערט. — איך האָב ליב פראַנק, — האָב איך געטאָן. דער נאמען האט גארנישט געזאגט.
  
  
  "איך זען," ניקאָלי געזאגט ווייך. ע ר הא ט זי ך שוי ן געװע ן אײנגעארדנ ט אי ן זײ ן זיצ , זײנ ע פלייצע ר ארעם ן זי ך געצויג ן אי ן זײ ן שויס .
  
  
  "ראָסאַנאָ," איך געזאגט. "איך האָבן אַ מאָדנע געפיל וועגן דעם טיי שענג. אײדע ר אי ך הא ב באקומע ן דײ ן טעלעגראמע , האב ן צװ ײ מזרחי ם זי ך ארײנגעבראכ ן אי ן מײ ן דירה , או ן אי ם אינגאנצ ן געזוכט . זיי האָבן עס צעריסן קאַפּויער, זוכן עפּעס“.
  
  
  "אוי?" די ברעמען האבן זיך אויפגעהויבן. ― און איר מײנט, אַז שען האָט זײ געשיקט?
  
  
  " רעכט פאַרשילטן. איך האָב זיי געכאַפּט און זיי האָבן מיך געפּרוּווט טייטן”.
  
  
  ער איז געזעסן גלייך און געקוקט אויף מיר עטלעכע סעקונדעס איידער ער האָט גערעדט. "וואָס וואָלט איר ווי איך זאָל טאָן מיט אים, הא? האָט ער דיר געשלאָגן נאָר ווייַל איר האָט אים ניט ליב?
  
  
  "קוק עס ונ דורך. דערוויסן זיך וועגן זײַנע אמביציעס און וואָס איז אים וויכטיקער: זײַן געטרײַשאַפֿט צו זײַן קאָמוניסטישער פּאַרטיי אָדער זײַן געטרײַשאַפֿט צו דיר."
  
  
  "איך האב עס געטאן, טאַמי."
  
  
  "אָוקיי, איך וועט זאָגן איר וואָס איך טראַכטן. ער זוכט אַ רשימה. די צוויי מיזרעכדיק מענטשן אין מיין וווינונג זענען קוקן פֿאַר עפּעס ספּעציפיש. זיי געוואלט דעם רשימה אויף שענג ס אָרדערס.
  
  
  ניקאָלי האט נישט קוקן ימפּרעסט. ער האט א ביסל א ניד געטאן, דערנאך האט זי געלאזט פאלן. פּלוצלינג פֿון ינ ערגעצ ניט ער האט געזאגט, "עס איז שיין אַזוי אַז אַ מענטש קען נישט צוטרוי די וואס אַרבעט אין זיין אייגענע אָרגאַניזאַציע." אַז ס אַלע.
  
  
  עפּעס איז געווען פאַלש דאָ. ער האָט פֿאַרלוירן אינטערעס אין מיר. האב איך ערגעץ געגליטשט? האט ער געזאגט די אומרעכט זאַך? איך האב געדענקט וואס מען האט נאר גערעדט. אבע ר ד י אײ ן זאך , װא ס הא ט זי ך אויסגעצײכנט , אי ז געװע ן א ז ע ר הא ט געזאגט , א ז ע ר קע ן ניש ט געטרויען , װא ס האב ן געארבע ט אי ן זײ ן אײגענע ר ארגאניזאציע .
  
  
  איצט האט ער זיך געטראגן װי איך בין נישט דארט. דער צװײטער קין איז געפאלן אויף זײן שמאלער ברוסט, און די ברעמען האבן אנגעהויבן ציטערן, װי ער װאלט אײנגעשלאפן.
  
  
  א ליר דזשעט איז פארבײ געפלויגן און האט זיך איצט ארומגערינגלט צו לאנדן אויף א גראזיק פעלד. די זון האט זיך אויפן האריזאנט פארוואנדלט אין א גליענדיקע רויטע באל. עס וועט זיין טונקל אין ווייניקער ווי אַ שעה.
  
  
  "ראָסאַנאָ?" איך האב געזאגט.
  
  
  ער האט אויפגעהויבן די האנט מיך צו שטילן. “איך האָב געהערט אַלץ וואָס איר האָט געזאָגט. איצט לאָמיר וואַרטן און זען. ”
  
  
  
  
  
  
  פּרק עלף
  
  
  
  
  
  עס איז געווען זייער קליין שאָקלען ווען דער ליר דזשעט לאַנדיד אויף די גראָז פעלד. ער איז אַרײַן אין אַ אָפּשפּרנדיקן זעמל, גיך פֿאַרבײַגעגאַנגען צוויי אויטאָמאָבילן. איך קען זען וואָס זיי זענען איצט: אַ שוואַרץ מערסעדעס און אַ וואָלקסוואַגען ויטאָבוס.
  
  
  ווען דער עראפלאן האט זיך גענוג פארלאזט, האט טאי שענג אים לאנגזאם ארומגעדריקט און צוריק געפארן צו די ווארטן קארס. צוויי טערקן זענען ארויס פון די וואלקסוואגן און האבן זיך געאיילט אראפשייסן און פארבינדן דעם עראפלאן.
  
  
  איך האב עס געזען פון פענצטער ווען דער עראפלאן האט זיך אפגעשטעלט. עס איז געווען אַ כאַוינג געזונט ווי די אַלומינום טרעפּ טיר איז פּולד אויס און פארמאכט.
  
  
  קאָניאַ איז געווען דער ערשטער צו באַקומען צו זיין פֿיס. ער איז אונדז פארבײגעגאנגען, זײן באלײסער קאפ האט געשײנט פון דער אייבערשטער ליכט, און ער איז ארויסגעפארן מיט דער טיר און אראפ די טרעפ. די אַנדערע צוויי האָבן אים באַגריסט און אַלע דרײַ האָבן אָנגעהויבן רעדן אויף טערקיש.
  
  
  טאי שענג איז אַרױסגעקומען פֿון דער קאַבעלע און, אָן קוקנדיק אויף ראָסאַנאָ אָדער אויף מיר, איז אַראָפּגעשפּרונגען פֿון די טרעפּ און איז גיך געגאַנגען צו דער מערסעדעס. אין דער צייט האט זיך געעפנט די הינטערשטע טיר פון א שווארצער מערסעדעס, און א סמארט אנגעטאן מיזרעכדיקער מענטש איז ארויסגעקומען. ער האָט שען באַגריסט מיט אַ האַנדשרוק און מיט אַ קורצן נאָק. די צװײ מענער האבן גערעדט.
  
  
  "לאָמיר גיין," ניקאָלי דערציילט מיר.
  
  
  איך האב געהאפט אז איך קען זיך אומקערן און כאטש קוקען אויף טאַניאַ ווען מיר האבן זיך אויפגעהויבן אראפצוגיין פונעם עראפלאן.
  
  
  . אבער ניקולי איז ארויס אין די דורכגאנג און איז געשטאנען אויף די רוקן פון די זיצן בשעת איך האב זיך אויפגעשטעלט. עס וואָלט זיין צו קלאָר ווי דער טאָג פֿאַר מיר צו קוקן איבער זיין קאָפּ און זען טאַניאַ. ז י הא ט זי ך ארויסגעװיזן , א ז ז י הא ט זי ך אויםטרוילע . איך האָב געמוזט אָפּגעבן איר עקזיסטענץ.
  
  
  שענגס מאן, וועלכער איז מיט אונז געווען אויפן עראפלאן, דער זעלבער וואס האט געמאכט מיין פאָטאָ אין האטעל לאבי, האט זיך פארביי אונז געשטופט און זיך געאיילט אראפ פון די טרעפ. נאָר טאַניאַ און קוויק ווילי זענען געבליבן.
  
  
  ווען איך און ניקולי זענען אראפגעקומען פונעם עראפלאן, האב איך דערזען דריי מענטשן - שען, דער מאן וואס איז ארויס פון דער מערסעדעס, און יעצט נאך אן מזרח-מאן - אלע האבן א ערנסטע שמועס מיט די קעפ צוזאמען. דערנאָך האָט שען עפּעס געזאָגט צו דעם מענטש וואָס האָט גענומען מיין פאָטאָ. דער מענטש האט זיך קורץ צו אים געבויגן און איז געגאנגען צו די וואלקסוואגן באס. ער האט זיך געכאפט הינטערן ראד און געװארט.
  
  
  ניקאָלי און איך געגאנגען אַראָפּ די פלאַך. דער הימל האט אנגענומען דעם פינצטערן גרויםן קאליר פון דער צװישן ליכט. קליינטשיק מאַסקיטאָוז קיצלט מיין פּנים, טריינג צו באַקומען אין מיין אויגן. די לופט איז געװען װארעם און פארשטאפט. אי ך הא ב געפיל ט ד י פאלי ם שוויצן . עס איז געווען צו פיל אין דעם סצענע וואָס איך האט נישט ווי.
  
  
  פּלוצלינג האָט ניקאָלי זיך אויסגעדרייט צו דער עראָפּלאַן, ווען קוויק ווילי'ס שווערע פֿיס האָבן געקלאַפּט אַראָפּ די פּוסטע אַלומינום טרעפּ. איך האב זיך מיט אים אויסגעדרייט. כאָטש עס איז כּמעט טונקל, איך געזען טאַניאַ בעסער ווי איך האט זינט מיר צעשיידט.
  
  
  — װאס זאל איך טאן, באלעבאס ? — האט ווילי געפרעגט.
  
  
  צאָרן איז געוואקסן אין מיר. זי האט געפונען די קראפט א ביסל אויפצוהויבן דעם קאפ. בײד ע אויג ן זײנע ן געװע ן געשװאל ן או ן געהא ט א געל־פיאלאט ן טינט . אונטער זײן אונטערשטע ליפ איז נאך געװען פארטריקנט בלוט. איר קין איז געווען געשוואָלן.
  
  
  ― לאָז מיך זאָרגן פֿאַר איר, ראָסאַנאָ, ― זאָג איך.
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "ניין, דאָס איז ווילי ס ספּעציאַליטעט. פאַלן איר אַוועק בייַ די דאָק. באַזאָרגט איר פון איר, ווי אנדערע, פון אַ אָוווערדאָוס העראָין אין די שווארצע ים. AX קען לייגן אן אנדער טויט אַגענט צו זיין רשימה.
  
  
  "גוט באַלעבאָס". ווילי האט אנגעכאפט טאַניאַ גראב ביי דער האַנט און זי געשלאָפן און געשטאָמפּלט אַראָפּ די איבעריקע טרעפ און פאַרביי אונדז צום וואָלקסוואַגען ויטאָבוס.
  
  
  מיר האבן צוגעקוקט ווי די כינעזער האבן אנגעהויבן דעם באס און זענען געפארן צו זיי. די זײַטיקע טיר האָט זיך געעפֿנט און ווילי האָט אַרײַן טאַניאַ אַרײַן.
  
  
  "עס זאָל האָבן געווען מיר," איך דערציילט ניקאָלי. "איך האב געדארפט נעמען קעיר פון די פרויען."
  
  
  ער איגנאָרירט מיר. עס איז נאָך קיל. מי ר זענע ן אדורכגעפאר ן ד י קנעכל־לענג ע גראז ן צ ו דע ר מערסעדעס , װא ו ש ן מי ט זײ ן פרײ ן האב ן נא ך גערעד ט .
  
  
  דער באס איז כמעט נישט געווען פון דערזען, פארט צו דער דאק. איך האב זיך דערמאנט אז איך האב געזען דעם דאק פון דער לופטן. עס איז געווען אַ קרוזער מיט קאַבינס. װאוהי ן הא ט זי ך װילי ל געפירט .
  
  
  ווען מיר האָבן זיך דערנענטערט צו דער מערסעדעס, זענען שען און דער אַנדערער מיזרעכדיקער פּלוצעם שטיל געוואָרן. ניקאָלי דעמאָלט אנגעהויבן כיכיקע צו זיך.
  
  
  "שנעל ווילי ינדזשויז דעם טייל פון זיין אַרבעט. ער וועט האָבן עטלעכע שפּאַס מיט דעם פרוי איידער ער לעסאָף הרגעט איר." ער האט א שאקל געטאן מיטן קאפ , נאך א געלעכטער . "יא, קוויק ווילי טאַקע ליב זיין פרויען."
  
  
  איך האב געוואוסט אז איך מוז עפעס אנקומען צו דעם שיפל. יעדער רשימה שענג האט וואָלט האָבן צו וואַרטן. איך האב געשאצט ווייטקייט און צייט. ניקאָלי איז געווען דער נאָענט. איך װאָלט אים ערשט דערהרגעט. אבער דעמאלט האבן שען און זיין פריינד זיך געצויגן צו זייערע וואפן. קענען איך באַקומען זיי ביידע איידער קאָניאַ און די אנדערע צוויי טערקס קומען צו לויפן?
  
  
  ע ס אי ז איצ ט געװע ן גענו ג טװימע ר צ ו זען . מי ר זײנע ן געשטאנע ן אי ן א קלײנע ר גרופע . עס איז געווען צו טונקל צו זען פּנים אויסדרוקן; די אויגן זײנען געװען נאר טונקעלע שאטן. ד י מאסקיט־באפעלקערונ ג הא ט זי ך געטוישט , או ן ז ײ האב ן זי ך שוי ן געפעל ט צ ו אונדזער ע קעפ .
  
  
  דער שטאַם פון דער מערסעדעס איז געווען אָפֿן. קאָניאַ, אַ ליסע טערקיש מענטש, געהאָלפֿן צוויי אנדערע פירן פּשוט קאַרדבאָרד באָקסעס פון די שטאַם צו די פלאַך.
  
  
  טיי שענג האט גלייך אויף מיר געקוקט. אָן רירן זיין קאָפּ, ער האט געזאגט, "ראָסאַנאָ, איך וואָלט ווי צו רעדן מיט דיר אַליין."
  
  
  ניקאָלי גענומען אַ שריט אַוועק פון אונדז. "צו וואס?" — האט ער געפרעגט.
  
  
  "איך וויל רעדן מיט דיר וועגן דיין פריינד פון אַמעריקע."
  
  
  אין דער פינצטערניש איז די באוועגונג געווען אזוי שנעל, אז גארנישט האט זיך נישט געזען. אָבער פּלוצלינג האָט ראָסאַנאָ ניקאָלי אַרויסגעצויגן זײַן רעוואָלווער און זיך אַוועקגעשטעלט פֿון אונדז, אַצינדנדיק אים אויף מיר.
  
  
  איך האב געפרעגט. "וואָס איז דאָס איצט?"
  
  
  אפילו שען האט אויסגעזען אביסל איבערראשט, אבער זיך שנעל ערהוילט. ער איז געשטאנען שטילערהײט מיט די הענט צוגעכאפט פאר זיך. קאָניאַ און צוויי טערקן זענען געווען אויף די פלאַך.
  
  
  "איך קען נישט צוטרוי ווער עס יז ענימאָר," ניקאָלי געזאגט. "אפילו די וואָס איך האָב באַטראַכט די נאָענטסטע האָבן מיך פאַרראַטן." די ביקס האט זיך א מאמענט אריבערגעצויגן פון מיר קיין שען.
  
  
  ער האָט זיך געשפּאַנט. "וואס!" ― האָט ער געזאָגט אין אַ הײזעריקן שושקען. "ראָסאַנאָ, איר טאָן דאָס צו מיר?"
  
  
  "יא," ניקאָלי שרייַען. "מיט דיר. איך בין פארפירט געווארן פון אלעמען, אפילו דיר. ערשט איך דערוויס זיך אז דו ווילסט די רשימה. דו זאגסט פאר טאמי, אז איך האב דיר געשיקט עס צו באקומען.
  
  
  עס איז געווען אַ ליגן. און דעמאלט, אויפן עראפלאן, הער איך אז צוויי כינעזער בחורים האבן געראטן טאמי'ס דירה זוכענדיג עפעס. ער האָט מיר געזאָגט, אַז ער האָט געמיינט, אַז זיי זוכן אַ רשימה. איך טראַכטן זיי זענען דיין מענטשן, טיי שענג.
  
  
  "יא, זיי זענען געווען מיין מענטשן," האט געזאגט אַ גלאַט, ייליק קול.
  
  
  „יאָ! דעמאָלט איר מודה אַז איר געווען נאָך דער רשימה.
  
  
  "איך בין נישט אַדמיטינג צו עפּעס. װי װאָגסטו מיך צו פֿרעגן! אויב עס איז נישט פֿאַר מיר, איר וואָלט זיין גאַנווענען פרוכט פון די גאַס מארקפלעצער פון פּאַלערמאָ. איך שטעלן זיך אַ העראָין מאַרשרוט. איך האָב פֿאַרבינדונגען אין אַמעריקע. איך וועל דיך דערמיט רייך מאַכן."
  
  
  "אין וועקסל פֿאַר וואָס?"
  
  
  "איך האב גאָרנישט אָבער די זעלבע רעספּעקט פֿאַר איר.
  
  
  ניקאָלי האט אַ ביסל אויפגעהויבן די פּיסטויל. ― איר האָט מיר נאָך נישט געענטפֿערט. זענען די דיין מענטשן קוקן פֿאַר די רשימה?
  
  
  "זיכער נישט". אין שענס שטימע איז ניט געווען קיין פּאַניק און אפילו קיין זאָרג. עס איז געווען ווי אויב ער איז געווען שמועסן וועגן די רייַז שניט אָדער די וועטער. "פארוואס זאָל איך זאָרגן וועגן דיין רשימה? עס מיינט גאָרנישט פֿאַר מיר."
  
  
  "אָבער איר מודה אַז די צוויי מענטשן וואָס האָבן דורכגעקאָכט טאַמי ס וווינונג געארבעט פֿאַר איר?"
  
  
  "מינאַצאַד יאָ."
  
  
  "וואָס זענען זיי קוקן פֿאַר אויב נישט אַ רשימה?"
  
  
  "דערווייַז, ראָסאַנאָ. וואָס איך האָבן. האט אײַער גוטער פרײַנד אַקאַסאַנאָ דיר געזאָגט, אַז ער האָט אומגעבראַכט די צוויי און זיי אַרײַנגעוואָרפן אין מיסט־קעסלען?
  
  
  "זיי געוואלט צו טייטן מיר," איך געזאגט. — אײנער פון זײ האט ארויסגעצויגן א מעסער.
  
  
  "צי איר ביידע טראַכטן איך בין אַ נאַר? א? צי איר טראַכטן איך טאָן ניט וויסן ווען איך בין סטאַבד אין די צוריק? ראָסאַנאָ איז געווארן הייזעריק פון גרימצארן.
  
  
  קאָניאַ און די צוויי טערקן זענען אויף די פלאַך, אויס פון דערזען, מיסטאָמע סטאַקינג באָקסעס. איך געזען די וואָלקסוואַגען ויטאָבוס קומען צוריק, זיין כעדלייץ ווערן ברייטער. טאַניאַ און קוויק ווילי וועט נישט זיין ין. איך האב זיך אנגעהויבען פארשטעלן וואס ווילי זאל יעצט טוהן. איך האט צו באַשטימען צו דעם שיפל.
  
  
  שען האט נאר א ביסל אויפגעהויבן זײן ייליק קול. ― ראָסאַנאָ, דו שטײסט דאָרטן מיט אַ ביקס װײַזט אױף מיר. וואָס איז מיט דעם אַקאַסאַנאָ? וועלכע קלאגעס האב איך געברענגט קעגן אים? וועלן זיי בלייבן אומגעענטפערט? איך בין מסכים, מען האט דיר פארראטן. אָבער נישט איך".
  
  
  "איך טאָן ניט צוטרוי קיין פון איר," ניקאָלי קאַמאַש. "אויב איך וואָלט האָבן קיין זינען, איך וואָלט טייטן איר ביידע דאָ און איצט."
  
  
  ביידע שענג און זיין מזרח פרייַנד סימד צו אָפּרוען. זײער ע ארע ם זײנע ן לוי ז געהאנגע ן בײ ם זײט . שען האט גענומען א האלבן טריט פארויס.
  
  
  "דאָס וואָלט זיין אַנווייז, ראָסאַנאָ."
  
  
  א פאר סעקונדן איז געװארן שטיל. יעדער פון אונדז האט אונדזער אייגן געדאנקען. איך קען טרעפן וואָס ניקאָלי איז געווען טראכטן. ער האט ניט געוואוסט ווער פון אונדז צו צוטרוי. זײ ן ארגאניזאצי ע אי ז געװע ן צוזאמענגעשטעלט . מאָרד עמעצער ווי הויך-ראַנגקט ווי מיר אָדער שען וואָלט לאָזן אַ ריס וואָס וואָלט זיין שווער צו פּלאָמבירן. דערצו האט ער נישט געהאט קײן איבערצײגנדיקע באװײז, אז קײנער פון אונדז האט אים פארראטן. שאנא, איך האב נישט געקענט לייענען. עס איז געווען אוממעגלעך צו פּיעס אַוועק דעם מענטש.
  
  
  דער וואָלקסוואַגען ויטאָבוס איז געווען אַפּראָוטשינג. איך געהערט די מעטשאַניקאַל טיקטאַק פון זייַן מאָטאָר. די ליכט האבן אנגעהויבן באלויכטן די פיר פון אונדז, וואס זענען געשטאנען לעבן דער מערסעדעס. די טערקן זענען נאָך אויף די פלאַך אויס פון דערזען.
  
  
  איך האָב נאָר איין געדאַנק: צו גיין צו די שיפל איידער קוויק ווילי האט זיין יינציק שפּאַס מיט טאַניאַ און אָנגעפילט איר מיט העראָין.
  
  
  ניקאָלי דעמאָלט שפּיציק די ביקס צו מיר. "איך טראַכטן איך צוטרוי איר דער קלענסטער, טאַמי. עס איז עפּעס וועגן וואָס טיי שענג זאגט. ער דערציילט מיר אַז ער מיינט אַז איר ווענדן פאַמיליעס קעגן מיר, נישט פֿאַר מיר.
  
  
  "דאס איז ומזין," איך געזאגט הויך. "ראָסאַנאָ, מיין אַלט פרייַנד, מיר זענען צוריק צו פילע יאָרן פֿאַר דעם. מי ר זײנע ן אויםגעװאקס ן צוזאמע ן אי ן דע ר ארגאניזאציע . ווער איז בעסער צו פירן אַלע משפחות, הא? איך?" איך האב א שאקל געטאן מיט דער האנט. “ניין, איך בין גוט מיט נומערן און ביכער, אָבער איך ווייס נישט ווי צו אָרגאַניזירן. משפחות וועלן נישט שטראָמען צו מיר ווי אַ פירער. ניין, מיין פרייַנד, איר זענט דער בלויז איינער וואָס וועט נעמען פֿאַראַנטוואָרטלעכקייט. מיר זענען פריינט. מיר גייען שוין לאנג צוריק. וואָס זאָל איך באַקומען דורך שנייַדן איר אויס? גאָרנישט. אצינד פרעג דיין פריינד שען וואס ער וועט באקומען אויב מען וועט דיך ארויסצווינגען".
  
  
  — פרײנדשאפט איז שוין נישט גוט! — האט ניקולי געשריגן. "אונדזער געשעפט איז אין געפאַר, זי האט קיין פירערשאַפט." טרערן האבן זיך אים ארײנגעלאזט אין די אויגן. "טאַמי, טאַמי, איר געווען מיין טייַער און זיס פרייַנד. אָבער דו ביסט געווען, וואָס האָט מיך פאַרראַטן“.
  
  
  אי ך הא ב זי ך צעבראכ ט אי ן אומגלויב . "איר זענט פאַלש, מיין פרייַנד. דאָס איז נישט איך."
  
  
  ע ר הא ט טרויעריק א געדאכט , ד י טרער ן האב ן נא ך געפלאג ט אי ן ד י באקן . "יא, טאַמי, דאָס איז געווען איר. דאס איז געווען ווען מיר זענען גערעדט אויף די פלאַך. איך האב אייך געפרעגט ווער איר האלט אז עס וועט זיין א גוטער קאנדידאט פאר די מזרח-קאסט. איר האָט מסכים געווען אַז פראַנק קוק דעסמאָנד וואָלט זיין פּאַסיק. איך פארפירט דיר, טאַמי. עס איז געווען שלעכט, אָבער איך פּעלץ איך דארף. איר זען, דער קוק איז געהרגעט לעצטע וואָך אין לאַס וועגאַס. נגאָ איז געווען דורכגעקאָכט דורך אַ טאַקסי.
  
  
  מיין מיינונג איז געווען רייסינג. דארט האב איך זיך געגליטשט. אבער איך בין נאך נישט טויט. "עס טוט נישט מיינען אַז איך פארראטן איר
  
  
  . דער קאָכן איז געווען אויף דער רשימה, איר האָט קאַנסידערד אים פֿאַר די מזרח קאָוסט. שענגס מענטשן האָבן אים מסתּמא דערהרגעט. איך געוועט דער טאַקסי שאָפער איז געווען פון מזרח."
  
  
  אבער ניקולי האט נאך א שאקל געטאן מיטן קאפ. די טרערן אויף זיינע באַקן האָבן געגליטשט קעגן דעם הינטערגרונט פון דער דערנענטערנדיקער וואָלקסוואַגען ויטאָבוס. "דאָס איז נישט די פונט, טאַמי. דער פאַקט איז אַז איך געלערנט וועגן דעם טויט פון אויסלאנד דורך טעלעפאָן - פון מיין גוט פרייַנד Thomas Akasano.
  
  
  — װער ביסטו, חבר ?
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל צוועלף.
  
  
  
  
  
  דער באס האט זיך דערנענטערט, און די כעדליכטן האבן אלץ ארום באלויכטן. ע ר הא ט זי ך געװאל ט אפשטעלן . די טערקן זענען נאָך נישט קענטיק אויף די פלאַך.
  
  
  טאי שענג האָט ברייט און שמייכלדיק געשמייכלט. "ראָסאַנאָ, איך האָבן געלערנט עפּעס אַנדערש וועגן דיין גוט פרייַנד, טאָמאַס אַקאַסאַנאָ. די פאָטאָ גענומען אין די האָטעל פויע איז פארגרעסערט און דעמאָלט קאַמפּערד מיט די פאָטאָ גענומען צען יאר צוריק. מייַן מענטשן געוויינט magnifying ברילן צו געפֿינען די דיפעראַנסיז. עס זענען געווען אַ פּלאַץ אויב דו קוקסט נאך גוט וועסטו זען אז די ביין סטרוקטור פון די נאז איז אינגאנצען אנדערש אויך די קורווע פון די קין די ווייטקייט איבער די נאָז בריק פון תלמיד צו תלמיד איז כמעט א פערטל אינטש צווישן די צוויי פאָוטאַגראַפס — דער דאזיקער מאן איז א פארשוין, ראזאנא.
  
  
  — יא — האט דער קלײנער א נײד געטאן. די ביקס האָט זיך קײנמאָל נישט אָפּגעװאָרפֿן פֿון מײַן מאָגן. "אבער ביטע פאָרזעצן, שען. עס איז כיינעוודיק."
  
  
  שענס גאנץ ציין האבן ליכטיק געלויכטן אין די כעדליכטן. ער איז געווען צופרידן מיט זיך. "זינט מיר געוואוסט ווער עס איז געווען דער מענטש, מיר באַשלאָסן צו געפֿינען אויס ווער ער איז. ער האָט געטרונקען איין גלאז אין דיין ווילאַ, עס מיינט ווי גלייַך בורבאָן. מיין מאן האט גענומען דרוקן פון גלאז. ווען מיר האָבן זיי געשיקט מיט אַ פאָטאָגראַפיע טראַנסמיטטעד דורך קאָדעד דראָט צו די סייכל הויפּטקוואַרטיר אין בעידזשינג, די רעזולטאַטן זענען זייער טשיקאַווע."
  
  
  ניקאָלי טרעט פאָרויס. "אזוי? אַזוי? שפּיל נישט מיט מיר, שען. ווער איז ער?"
  
  
  "בעידזשינג האט אַ זייער גרויס האַנדלען מיט אים. אוי, איך מיין אז א מענטש אין דיין פאזיציע האט קיינמאל נישט געהערט פון אים, אבער איך האב. איר זען, ראָסאַנאָ, די מיידל זיך פאַרהיטנדיק צו זיין סאַנדי, איז נישט ארבעטן אַליין. זי געארבעט מיט אן אנדער אַקס אַגענט, אַ זייער גוט אַגענט, וועמען מיר רופן קילמאַסטער. זיין נאָמען איז ניק קאַרטער."
  
  
  אַלע טרויעריק האָט איבערגעלאָזט ניקאָלעס פּנים. ער האט צו מיר גענומען א טריט. ― איר האָט מיך גענומען פֿאַר אַ נאַר, הא? בין איך אַזוי נאַריש אַז איך קען נישט זען דורך אַזאַ אַ פאַרשטעלונג? אקעי, הער קארטער, דו האסט מיך נארירט. אבער ענטפער מיר איין שאלה. ווו איז מיין אַלט פרייַנד, טאָמאַס אַקאַסאַנאָ?
  
  
  “איך האָב מורא, אַז ער איז טויט,” האָב איך געזאָגט.
  
  
  "מחוצף!" די פּיסטויל האָט זיך געציטערט אין דער האַנט, אַ שטראָם פֿײַער האָט אַרױסגעבראָכן פֿונעם פֿאַס, און אַ הױכער קלאַנג האָט אױסגעקלונגען אין דער לופט.
  
  
  און אפילו ווען עס איז געשען, האב איך עס נישט געקענט גלייבן. א שטארקע האנט האט אנגעכאפט מיין פלײש מיט אלע פינף פינגער און האט אן אומבארחמנות געקניפט. דאן איז געווען ווי א הייסע פאקער האט זיך געדריקט קעגן מיר און איינער האט אים לאנגזאם דורכגעשטופט דורך מיר.
  
  
  ד י קראפ ט פו ן דע ר קוי ל הא ט מי ך ארומגעװיקל ט מי ט אז א שנעלקײט , א ז מײנ ע ארע ם זײנע ן ארויפגעפלויג ן צ ו מײנ ע זײטן . מיין רעכטע האנט האט געשלאגן שען אין ברוסט, אבער דער קלאפ האט מיך נישט אפגעשטעלט. מיט די קנעכל צוזאמען, בין איך געפאלן מיטן פנים ערשט אויפן פענדער פון דער מערסעדעס, דערנאך זיך לאנגזאם אראפגעגליטשט און זיך ארויפגעקריצט קעגן די סטירינג.
  
  
  דאָס אַלץ האָט גענומען אַ שפּאַלטן רגע. כ׳בין נישט געשטארבן, כ׳האב אפילו נישט פארלוירן דעם באװאוסטזײן. מיינע קני זענען געווען צוגעדריקט צו מיין ברוסט, די הענט צוגעדריקט צו מיין מאגן.
  
  
  א שטיקל פלײש איז מיר ארויסגעריסן געװארן פון דער זײט. מײן העמד און רעקל זײנען שוין געװען דורכגעװײקט אין בלוט.
  
  
  גלייך נאָך דער שיסער, ניקאָלי איז געווען ניט מער אינטערעסירט אין מיר. ער האט אנגעװיזן דעם ביקס אויף שען.
  
  
  ווייטיק האט מיר דורכגעקאָכט. איך פּעלץ עס מאַך אַרויף מיין רוקנביין. מיין צוריק איז געווען געדריקט קעגן די רייַף פון די מערסעדעס. די וואָלקסוואַגען ויטאָבוס איז שוין אנגעקומען צו אונדז. עס האט כּמעט פארשטאפט.
  
  
  סלאָולי, איך אריבערגעפארן מיין האַנט אַרויף מיין קאַסטן ביז איך ריטשט די שפּאַלט פון מיין ספּאָרט רעקל. איך קען פילן די האַרט וואַרעמקייַט פון די לוגער אין מיין האַנט אונטער מיין מאַנטל. האלטן די אויגן אויף דער גרופע איבער מיר, האב איך פארזיכטיק ארויסגעצויגן ווילהעלמינה פון איר כאלטער און זי אנגעהאלטן קעגן מיין בויך. מי ט בײד ע הענ ט אי ז ע ר געװע ן פארבארגן .
  
  
  "אַלעמען האָבן מיך פאַרפירט," האָט ניקאָלי געשריגן. "איך טראַכטן ניק קאַרטער איז געווען רעכט, שאַן. איר דאַרפֿן אַ רשימה. איר האָט געשיקט צוויי פון דיין מענטשן צו דעם וווינונג אים צו געפֿינען. דאַן האָט איר אים געפּרוּווט נאַרן, ווען איר האָט אים אויפגענומען אין האָטעל”.
  
  
  "דאָס איז נישט אמת, ראָסאַנאָ."
  
  
  דער כינעזער מיט שענג איז טיילווייז געווען באהאלטען הינטער אים. לאנגזא ם הא ט זי ך ד י האנ ט אנגעהויב ן פאמעלע ך צ ו זײ ן ברוסט . ע ר הא ט זי ך א ביס ל װײטע ר גערוק ט הינטער ן שען .
  
  
  ניקאָלי האָט זיך אַ נײַד געטאָן. "יא עס איז אמת. איך קען נישט צוטרוי קיין איינער פון איר! איך וועל איצט מוזן טאָן דאָס אַלץ, אָנהייב פון אָנהייב."
  
  
  נאך א שיס האט אויסגעקלונגען, נאך א קויל איז ארויס פון דעם פאס. ניקאלי האט אראפגעלאזט דעם ביקס און אנגעכאפט דעם מאגן. ער האט זיך צוגעבויגן מיט אזא קראפט, אז זײנע ביפאקאלן זײנען געװען אן רײםל.
  
  
  געפאלן פון קאפ. אין די ליכט פון די באס האט ער אויסגעזען ווי ער וואלט געווען אויף די קני און געבעטן שענג. ע ר הא ט אויפגעהויב ן אײ ן קני , כד י צ ו פרוב ן אויפצוהויב ן ד י פיס , או ן געבליב ן דארט , קוקנדי ק אויפ ן שען .
  
  
  צװישן די פינגער און זײן האנט האט זיך צעשפיגן בלוט. ער האט שטארקער געקװעטשט דעם מאגן.
  
  
  דע ר װײםע ר , װעלכע ר אי ז געשטאנע ן פו ן הינט ן שענג , צ ו שיסן , הא ט זי ך גענומע ן צװ ײ טריט , צ ו דע ר זײט , האלטנדי ק זײ ן רעװאלװער , אנגעװיזן , אוי ף ניקולי . ווען ער האָט דערגרייכט דעם געפֿאַלן פּיסטויל פֿונעם באַנדע־פֿירער, האָט ער עס אַרײַנגעוואָרפֿן אין אַ זײַט. און אין דער צייט, שענג האט זיין אייגן ביקס אין זיין האַנט. ער אַימעד עס צו ניקאָלאַ ס פּנים.
  
  
  "דו ביסט אַ נאַר!" — האט אויסגעשריגן דאס אויליקע שטימע, נאר א טײל פון זײן חנופה איז פארשווונדן. ― ביסט אַ פּאָמפּאָסער, נאַרישער ממזר. צי האָט איר טראַכטן איך וואָלט טאַקע לאָזן איר נעמען עפּעס? טאַקע? איר געווען אַזוי ינפלייטיד מיט דיין יך אַז איר טאַקע געגלויבט אַז איר קען ווערן אַ פירער."
  
  
  — ק־קיל... דו... — האט ניקאלע געמורמלט.
  
  
  — אידיאט! — האט שען געזאגט שארף. “דער איינציקער וואָס איר האָט דערהרגעט איז געווען איר אַליין. איר קען האָבן די וועלט ביי דיין פֿיס. יא, איך בין געווען גרייט צו לאָזן איר זיין די פיגורע. דער עשירות וואָלט זיין דייַן. מער ווי אפילו אַזאַ שפּרונג ווי איר קען ימאַדזשאַן."
  
  
  ניקולי האט געלעקט די דינע ליפן מיט דער צונג. ער האט געעפענט דאס מויל עפעס צו זאגן, אבער נישט געזאגט קײן װארט.
  
  
  "אָבער איר וואָלט נישט זיין פאַראַנטוואָרטלעך פֿאַר עפּעס. אין ווערטער איר וואָלט זיין דער פירער, אָבער איך וואָלט זיין אין באַשולדיקונג פון אַפּעריישאַנז. סייַ ווי סייַ וועט זיין אַזוי, אָבער איר וועט נישט זיין אַ טייל פון עס ענימאָר. איך וועט נוצן די רשימה צו געפֿינען מענטשן איך ווי און מאַכן זיי פיגורהעאַדס. איך האב נאך נישט געפלאנט דיך צו הרגענען און איבערנעמען, אבער טייל זאכן קען מען פשוט נישט העלפן".
  
  
  "מייַן אָרגאַניזאַציע ... מיין ..."
  
  
  — אײַער גאָרנישט — האָט שען געשנאָרכט. "דו ביסט געווען אַ ליאַלקע, איר האָט געטאן וואָס איך עריינדזשד פֿאַר איר. גאָרנישט געביטן. קאַרטער ס אריינמישונג בלויז דילייד די באַשערט. איך וועל נאָר געפֿינען עמעצער אַנדערש."
  
  
  ניקולי האט אראפגענומען די האנט פון מאגן זיך צו דערגרײכן צו שען. די מי געצווונגען אים אויף אַלע פיר.
  
  
  — יא — האט שען געלאכט. ― דאָרט שטײסטו, אױף אַלע פֿערד, װי אַ הונט. קוק בייַ איר ליגנעריש בייַ מיין פֿיס. איר זענט פעט און סלאַפּי און דאָס לעבן איז געווען צו גוט פֿאַר איר."
  
  
  ניקולי האט געפרואװט אויפשטײן. אבער די הענט האבן זיך געלאזט און ער איז געפאלן אויף די עלנבויגן. אויף די גראז איז איצט געשטאנען א בים בלוט אונטערן בויך.
  
  
  שען האט אריבערגעטראגן דעם ביקס אויפן הינטן פון זײן באלענדן קאפ. "מיט צייט, די מענטשן ס רעפובליק פון טשיינאַ וועט נעמען איבער אַמעריקע. יאָ, עס קען נעמען יאָרן, אָבער עס וועט זיין פיל גרינגער צו אַרבעטן פון ין ווי צו קעמפן אַ מלחמה. דיין קאָסאַ נאָסטראַ וועט ריספּאַנד צו בעידזשינג. דער נוץ וועט אונז העלפן בויען אונזער ארמיי און קויפן אין אמעריקע די וואס מען פארקויפט: סענאטארן, קאנגרעסלייט... עס זענען געווען אסאך פון זיי, לויט ווי דו האסט גערעדט.
  
  
  "עס וועט נאָר דאַרפן געדולד, וואָס איז וואָס מיר כינעזיש זענען באַרימט פֿאַר. אבער ווען עס קומט די צייט אז מאאו צעטונג זאל קומען קיין אמעריקע, וועט די איבערנעמען זיין פולשטענדיק.
  
  
  אַמאָל ווידער ניקאָלי געפרוווט צו באַקומען אַרויף. ער האט פארלוירן א סך בלוט. שענג איז געשטאנען איבער אים מיט א רעװאלװער געצילט אויפן קאפ, די פיס א ביסל אפגעזונדערט און א שאטן פון א שמייכל אויפן פנים. ניקולי האט געכאפט די האנט אין גראז און געפרואװט אויפשטײן.
  
  
  "איר אמעריקאנער זייט אַזאַ נאַר," שענג געזאגט. דער רעװאלװער האט זיך געציטערט אין דער האנט. א בליץ פון פייער האט אויסגעבראכן פון דער נאָז פון דער פּיסטויל אין ניקאָלעס ליסע קאָפּ, ווי אַן עלעקטרישע אָפּזאָגן. דעמאל ט הא ט זי ך א טײ ל פו ן זײ ן קאפ , װ י װ י הא ט זי ך געװײג ט אהי ן או ן צוריק . עס איז געווען ווי אַ הוראַגאַן קראַפט ווינט ליפטינג פּעבאַלז פון די דאַך. דאָס שטיק האָט זיך געוויקלט אַהין און צוריק און דערנאָך זיך גיך צעשיידט, איבערגעלאָזט אַ שטעג פֿון ראָזע נעפּל און שאַרלעכ רויטע שטיקלעך.
  
  
  ניקאָלי האָט זיך אויסגעגליטשט און זיך געוויגלט אויף די קני. דערנאך האט ער זיך צוגעבויגן פארויס, א געשלאגן מיטן פנים אויפן גראז. דער קלאנג פונעם שיסער האט זיך פארלוירן אויפן אפענעם פלאכן גראז. דער חרדישער ריח פון פארברענטן שיסער האט אנגעפילט די לופט.
  
  
  איך קען איצט הערן די הויך מעטשאַניקאַל סאָונדס פון די וואָלקסוואַגען ויטאָבוס ווען עס אַפּראָוטשט מיר. ער איז געווען כּמעט אויף שפּיץ פון מיר. ביסלעכווייַז איך אנגעהויבן צו ויסגלייַכן די פיס.
  
  
  דרײַ טערקן האָבן אַרױסגעשטעקט די קעפּ פֿונעם עראָפּלאַן, כּדי צו זען, װאָס איז די גאַנצע טאַרעראַם. טאי שענג האָט צוריק געווייקט.
  
  
  "אײַלן זיך," האָט ער זיי געזאָגט. "האַלטן טאן דיין זאַך. עס איז נאָך אַ ביסל צייט."
  
  
  איך האב נישט געקאנט ליגן דארט. טאי שענג האָט איצט געקוקט אויף די טערקן, אָבער מיט דער צײַט האָט ער זיך געוואָנדן צו מיר. זײ ן מזרח־פרײנד , הא ט שוי ן מי ר ארויסגעװיז ן נײע ם אינטערעס . מיט װילהעלמינא אין דער האנט האב איך אויסגעגליטשט די פיס און זיך געשװאונקען פארויס.
  
  
  דער ערשטער צו זען מיר איז געווען דער כינעזיש מענטש מיט טיי שענג. ער האט א קורצע געשרײ געטאן און גענומען קראצן אין ברוסט אונטערן מאנטל. שען האט זיך גענומען ארומדרייען. איך האָב אָנגעוויזן דעם לוגער גלייך אויף זיין אויער. דער וואָלקסוואַגען שאָפער איז שוין ברייקינג.
  
  
  אין ניקאָלאַ ס מאַנטל קעשענע איז געווען וואָס איך געוואלט.
  
  
  st. און איך געוואוסט שאַן געוואלט עס אויך. כּדי מיר זאָל דאָס באַקומען, האָט מען אים געמוזט הרגענען.
  
  
  איך פייערד די לוגער, געפיל עס צי מיין אָרעם אַרויף און צוריק. אבער שען'ס פריינד איז ארויפגעשפרונגען אין וועג צו באשיצן זיינע קוילס. די קויל פון ווילהעלמינא האט זיך אים דורכגעריסן אין באק, אנטפלעקט א ציגענער קרייז פון ווייסן פלייש. ער איז דאן גיך געווארן רויט, ווען דער קאפ האט זיך געדריקט אין דער זייט און זיך אריינגעקלאפט אין שען.
  
  
  ד י צװ ײ האב ן זי ך פארפלײצ ט אײנע ר מיט ן צװײטן . נאכאמאל האב איך געפרואווט שען קלאר. דער שאָפער פון די וואָלקסוואַגען ויטאָבוס אנגעהויבן צו באַקומען אויס. זײן קערפער האט אויסגעזען װי א שאטן אין די קאפ־ליכטן. אבער עס איז געווען גענוג ליכט צו זען אַז ער האט אַ ביקס אין דער האַנט.
  
  
  איך האָב אים אַמאָל דערשאָסן און געזען ווי זיין קאָפּ האָט געטראָפן אין זיצפּלאַץ. ער איז געפאלן פאָרויס, שלאָגן די שפּיץ פון די טיר אין אַ אַראָפּ ווינקל, דעמאָלט געפאלן צוריק. איך האָב אים אַרױסגעהאָלפֿן אױפֿן גראָז מיט אַ כאַפּנדיק זײַן קאָלנער און שלעפּן. צװ ײ שיס ן האב ן געקלאפ ט הינטער ן מיר . שענג האט געשאסן פון הינטערן דעקל פון דער מערסעדעס.
  
  
  איך האב אמאל געשאסן, צייכענדיג א שטערן מוסטער אויף די הינטערשטע פענצטער פונעם שווארצע קאר. דערנאָך האָב איך זיך דערמאָנט.
  
  
  איך דארף נישט קיין רשימה. דאָס איז וואָס אַקס האט אין קראָם פֿאַר מיר צו געבן ניקאָלי. אָבער איך האָב געוווּסט, אַז שען וויל דאָס, און איך האָב זיך געחידושט, צי ער וויל עס גענוג צו גיין נאָך מיר דערפֿאַר.
  
  
  ניקאָלאַ ס גוף איז געלעגן צוויי פֿיס פון די ויטאָבוס טיר. שען איז נאך אלץ ארומגערינגלט הינטערן שטאם פון דער מערסעדעס. איך קראָלד אויס פון הינטער די ויטאָבוס און געפאלן צו מיין ניז לעבן ניקאָלאַ ס גוף. שען פייערד אן אנדער שאָס ווי באַלד ווי איך גענומען די רשימה. עס איז געווען גענוג נאָענט אַז איך פּעלץ אַ ויסרינען פון לופט אויף די צוריק פון מיין קאָפּ. איך האָב גענומען איין שנעל שיס איבער מיין אַקסל ווען איך בין צוריק אַרײַן אין די ויטאָבוס.
  
  
  ווי דער פינצטערניש איז געפאלן, איז די לופט געווארן פרישער. דער שמעקן פון קעלפּ איז געקומען צו מיר פון די שווארצע ים. דער ערשטער זאַך איך האט איז געווען קער אַוועק די ויטאָבוס לייץ, דאַן זיך אומקערן און גיין צו די דאַקינג סטאַנציע.
  
  
  איצט עס איז אַלע קומען צוריק צו מיר. נאכ'ן אומברענגען דריי טערקן ווען זיי זענען אראפגעפארן פונעם עראפלאן, האט שענג מיך געשאסן ווען איך בין אוועקגעפארן, די בלוטיגע פון מיין זייט האט מיך געמאכט שווינדלדיק, געצייג קעסטל אין הינטן פונעם באס מיט האנט געצייג, געטראכט אז שענג וועט קומען נאכגיין מיר פאר א רשימה אדער פארגעס פון מיר און פאָרזעצן צו צושטעלן העראָין.
  
  
  און איך האָב זיך נאָך דערמאָנט וויזיעס פֿון קוויקן ווילי מיט זײַן פֿאַרדריינטע נאָז, צעבראָכענע מער מאָל ווי ער האָט זיך געקענט געדענקען, זײַנע פֿאַרדרייטע פֿלייש־אויערן, געשוואָלענע אױגן, געקנײטשטע און צעקנײטשטע הענט, װאָס האָבן זיך אָנגערירט און אָנגענומען צום פֿלײש. ווי ניקאָלי האט געזאגט, קוויק ווילי וועט וועלן צו האָבן שפּאַס ערשטער.
  
  
  צום סוף, מיר באַקומען צו די שיפל. אויסגעדרייט די מאָטאָר און מאַך דורך ינערשאַ צו די מאָאָרינג פּלאַץ פון די יאַכט - אַ קרוזער מיט אַ פופציק-פֿיס קאַבינע, וואַסער סאָפלי שפּריצן צו זיין זייטן, די געשריי פון אַ מעווע אין דער ווייַטקייט, די וואַרעמקייַט פון די לייץ ברייקינג דורך די קייַלעכיק פּאָרטכאָולז, שטערן שיינינג אויף די וואַסער. דער שפּיגל פון וואַסער אין דעם פּאָרט, דער פאַרשטומט געזונט פון נידעריק קולות קומען פון איינער פון די קאַבינס.
  
  
  איך טריפּט איבער די וואָלקסוואַגען און געפאלן אויף די אַספאָלט, סטרייקינג די ווודאַן דאָק. דערנאָך בין איך קריכן, און איבערגעלאָזט אַ שטעג בלוט פֿאַרשמירט איבערן בויגן דעק פֿון דער קאַבינע קרוזער. אויף דער פּאָרט זייט, נאָענט צום בויגן, קומען און גייען שווינדלדיקע שפּאַנונגען, איך טרעף אַ שפּרונג לעבן דעם דעק, קוועטשט מיך אין דער האַנט צו פּרוּוון אָפּשטעלן די בלוטיקן, ווילהעמינה אין מיין האַנט... ווערט שווער... קוקט אויס. ארויס די פארטאל און זעט דעם ווייסע בויך פון קוויק ווילי קוקט אראפ אויף טאַניאַ.
  
  
  און... תּניא... אויפֿן בוידעם; בלאָנדע האָר ראַמד איר יונג, געברומט, שיין פּנים; הענט געבונדן אויבן קאָפּ, ריסץ צוזאַמען; סטאָקקעס, אַ בלוזקע, אַ ביוסטהאַלטער אויפן דעק לעבן דעם בוקעט... ווילי האָט זיך שנעל געכאַפּט ווי גוט זי וואָלט זיין, ווען ער האָט אַראָפּגעצויגן איר רעקל, דערנאָך זיך דערגרייכט צום לענדן פון די הייזעלעך.
  
  
  נאָר ... דארף אַ ביסל ... מנוחה. מיין מיינונג האט מיך פארלאזט און איך בין אוועק. עטלעכע סעקונדעס פון מנוחה איז געווארן מינוט. מיין קאפ איז געלעגן אויף מיין האנט. יעצט האב איך עס אויפגעהויבן, און מיט דעם האב איך אויפגעהויבן דעם ביזנעס סוף פון מיין לוגער. די כאַטע איז געווען אַ בלאָטער. כ׳האב געריבן די אויגן ביז כ׳האב אלץ געקאנט זען זײער קלאר. איך בין צירוק.
  
  
  
  
  
  
  דרייצן
  
  
  
  
  
  די אינעווייניקסטע פון דער בלאקענער כאַטע איז פּאַמעלעך קלאָר געוואָרן. איך בין געלעגן אויפן בויך, אויסגעקוקט דורכן פענצטער. דער קרוזער מיט קאַבינס האָט זיך געקלאַפּט אויפן פּאַרקירפּלאַץ. א חו ץ דע ר מילדע ר שפרינג ט מי ט װאסע ר אוי ף ד י זײטן , הא ט געהערש ט א שטילקײט . דער וויינטער מעף האט געפונען א חבר. אי ך הא ב אויפגעהויב ן ד י פאס ן פו ן װילהעלמינ ע או ן אנגעװיזע ן אוי ף קוויקן .
  
  
  ער האט פּונקט פּולד אַוועק טאַניאַ ס רעקל און אנגעהויבן צו סטרויערן עס צו איר אַנגקאַלז. ווען ער האט עס אויסגעלאשן, האט ער עס אראפגעלאזט אויפן דעק. דערנאָך האָט ער זיך אויסגעגלײַכט און געקוקט אויף איר.
  
  
  "איר יונגע מענטשן זעען זיכער גוט," ער האט געזאגט, אַ ביסל אָטעם. "איך בין טאַקע געגאנגען צו ליבע דעם, בעיבי. איר זענט זייער גוט געבויט."
  
  
  טאני האט געשװיגן. נישט געהאט
  
  
  פחד אין אירע אויגן, און כאָטש איר פּנים איז געווען פֿאַרשניטן און צעבראָכן, האָט מען נאָך געקענט זען די שיינקייט. זי איז געלעגן מיט אײן קני א ביסל אויפגעהויבן און די הענט הינטערן קאפ.
  
  
  שנעל ווילי האט פארכאפט זיין גראָבער פינגער אין די טאַליע פון איר ביקיני הייזעלעך. לאנגזא ם הא ט ע ר ז ײ אנגעהויב ן אראפנידערן . ער האט זיך א ביסל צוגעבויגן, אויף זײן נאריש פנים האט זיך באװיזן א כיטרע, קלאפענער שמייכל.
  
  
  טאַניאַס גרין אויגן האָבן אַ ביסל ענג. זי האט געלאזט אראפפאלן איר אויפגעהויבענע קני און אפילו א ביסל אויפגעהויבן איר אונטערן רוקן כדי אים צו העלפן אראפציען די הייזעלעך.
  
  
  זיין פּנים איז איצט געווען גלייַך אויבן איר בויך און לאָוערד אַראָפּ ווען ער געצויגן אַרויף איר הייזעלעך. דער שפּיץ פון די טרייאַנגגיאַלער, קעסט-סאַמעט שטרוי איז גילוי. ווילי האט לאנגזאם ארויסגעצויגן די הייזעלעך.
  
  
  מיט טאַניאַ ס אָרעם הויך, איר קאַסטן האט אויסגעזען ווי אַ קאַפּויער ווייכע שיסל מיט מילך, אָנגעפילט מיט האַלב-דאָללאַר-גרייס קופּער מטבעות. געדענקענדי ק דע ם געשמאק ן פו ן יענע ר בריסט , הא ב אי ך געקענ ט פארשטאנע ן װילי ס לײד . דאָס האָט מיר נאָך מער געוואָלט הרגענען אים.
  
  
  ווען א האלבע קעסט שטרוי האט זיך באוויזן, האט קוויק ווילי דערזען דעם עק פון א קליינעם הוילן צילינדער. עס סימד צו וואַקסן ווי ער פּולד אַראָפּ זיין ביקיני דנאָ.
  
  
  ווילי האָט זיך צעוויינט, אַ מויל אַפֿן מויל. "וואָס די גענעם איז דאָס?" — האט ער געזאגט אין א נאזעלע ברומען.
  
  
  ער האט געצויגן דעם ביקיני ווייטער און ווייטער אראפ ווי דער צילינדער האט זיך געעפנט. זײ ן ברע ג הא ט זי ך געצויג ן מי ט נײגעריקײט . ווען ער האָט געצויגן די הייזעלעך איבער טאַניאַס היפּס, די פּיסטויל פון די קליין פּיסטויל האט אַ קליק אַרוף. עס איז געווען אַ קורץ, הויך קלאַפּ און די סוף פון די פאַס אנגעהויבן צו אַרויסלאָזן קליינטשיק וויפּס פון רויך.
  
  
  שנעלער ווילי האט זיך אנגעצויגען. זײ ן פארקלעמטע , געשװאלענ ע קנאקע ר האנ ט הא ט געפרואװ ט דערגרײכ ן צו ם שטערן , אבע ר נא ר דע ר ברוסט . ער האט זיך אויסגעדרייט אויף דער זייט, נאך א קרימען. איצט האט ער געקוקט אויף מיין פארטאל. דע ר פרײ ן אי ז פארשװאונד ן געװאר ן פו ן זײ ן פני ם או ן אי ז פארבײט ן געװאר ן מי ט א אויסדרוק ן פו ן גאנצ ן אומגלויבן . אין מיטן שטערן איז געווען א קליינטשיק לאך אזוי גרויס ווי א צענעלע וואס האט ערשט אנגעהויבן בלוטיקן.
  
  
  ער האָט מיך דערזען און זײַן מויל האָט זיך ברייט געעפֿנט. דאָס איז געווען די לעצטע זאַך וואָס ער האָט געזען. מיט אויסגעשטרעקטע הענט האט ער זיך צוגעטראגן צום שטאפל. זײנ ע הענ ט האב ן אי ם פריע ר געשלאג ן אבע ר ז ײ האב ן ניש ט געהא ט קײ ן כוח . איך האָב זיך אַ ביסל צעמישט ווען זיין פּנים האָט געטראָפן דעם פּאָרטהאָל. אַ שפּאַלטן רגע האָט מען אים צוגעדריקט צו דער גלאז, די אויגן ברייטע און בלוט שטראַלן אַראָפּ פֿון ביידע זייטן פֿון דער פֿאַרפֿאַלענער נאָז. זײַן שטערן האָט זיך צוגעדריקט צו דער שאָטעלע, אים אָנגעפֿילט מיט בלוט. ער איז געווען אַזוי נאָענט אַז איך קען זען די קליינטשיק רויט אַרטעריעס אין די ווייץ פון זיין אויגן, אַ וועב פון מאַפּס איצט באדעקט אין טויט.
  
  
  ש דאן האב איך געקענט זען בלויז בלוט פארשמירט אויפן גלאז.
  
  
  טאַניאַ האָט מיך אויך געזען.
  
  
  צוגעדריקט די פינגער פון מיין לינקער האנט צום וואונד, בין איך אויפגעשטאנען אויף אלע פיר און זיך אריבערגעצויגן צוזאמען מיט דער גלאַטער בריק ביז צום הויפט לוקע. ע ס אי ז ניש ט שװע ר געװע ן אראפצוגײ ן ד י טרעפ . כ'האב נאר אנגעכאפט דעם רעטשקע און געלאזט פאלן די פיס פאר מיר. עס איז געווען אַ פינף פֿיס הויך רוק. אָבער איך בין צעוואָרפן געוואָרן אויפן דעק אונטן ווי אַ הויפן וועש. אין מיינע פיס איז נישט געווען קיין כח: עס האט זיך אויסגעזען אז זיי האבן מיך נישט געקענט פארהאלטן.
  
  
  איך בין פּאַמעלעך אַראָפּ די לייטער אין אַ זיצן שטעלע, ווייטיקדיק געמאכט מיין וועג צו די הויפּט קאַבינע טיר. עס איז געווען אָפֿן.
  
  
  "ניק?" אַז איך בין אַרײַן אַרײַן, האָט תניא אָנגערופן. "ניק, איז דאָס טאַקע איר?"
  
  
  אַרײַן אין דער כאַטע, בין איך אַרײַן צום פֿוס פֿונעם בוידעם און זיך גענוג אױפֿגעהױבן צו קוקן אַף איר פּנים. איך שמייכל צו איר.
  
  
  די אונטערשטע ליפּ האָט זיך געקריצט צװישן די צײן. טרערן האָבן אָנגעפילט איר אויגן. "איך ... געגעבן עס אַוועק, צי ניט איך? עס איז מיין שולד זיי געפונען אונדזער דעקן. אויב איר האָט עמעצער מער יקספּיריאַנסט, די מיסיע וואָלט זיין געראָטן. ווי גייט עס, ניק? וואו בין איך זיך צעגליט געווארן?”
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעהויב ן בי ז אי ך בי ן געזעס ן אויפ ן ראנ ד פו ן װאנע ן בײ ם פיס .
  
  
  "ניק!" — האט זי אויסגערופן. ― איר בלוטיקט! זיי ... "
  
  
  ― שטיל ― זאָג איך מיט אַ הײזעריק קול. ווילהעלמינה איז נאך געווען אין מיין רעכטער האנט. אי ך הא ב זיפ ט או ן געריב ן מי ט דע ר רעכטע ר האנ ט ד י נאז . "איך נאָר ... ווילן צו באַקומען עטלעכע מנוחה." דאָס געפֿיל פֿון קאָפּשווינדל האָט זיך אומגעקערט.
  
  
  ― האָניק, ― האָט טאַניאַ געזאָגט, ― אױב דו װעסט אָפּבינדן מײַנע הענט, קאָן איך אָפּשטעלן דאָס בלוטיקן. מיר מוזן האַלטן אים. דיין גאנצע זייט איז באדעקט מיט בלוט, אפילו דיין לינקע הויזן פוס".
  
  
  מיין גאָמבע איז אַראָפּגעפאַלן צו מיין קאַסטן. זי איז געווען רעכט. װע ן ז י הא ט געקענ ט עטװא ס ארומװיקל ן אי ן מײ ן לענדן , װע ט אפש ר ד י שווינדלקײט ן אװעקגײן .
  
  
  "קום אויף, כאַני," זי איבערצייגט. "פּרובירן צו באַקומען צו מיין ריסץ."
  
  
  איך האב זיך צוגעבויגן צו דער זייט און געפילט ווי מיין פנים פאלן אויף איר גלאַטן בויך. דערנאָך, שטופּנדיק מיט מיינע הענט, האָב איך אויפגעהויבן מיין קאָפּ אויף איר רייבקע און דערנאָך איבער די ווייכע בערג פון אירע בריסט. מיינע ליפן האבן אנגערירט איר האלדז. דערנאָך האָב איך אַרײַנגעוואָרפֿן מײַן קאָפּ איבער איר אַקסל און פּעלץ אויף איר דאָס קאָלדרע
  
  
  בעט דער זײט פון מײן האלדז האט זיך גערוט קעגן איר האנט.
  
  
  זי האט זיך אויסגעדרייט דעם קאפ און זיך אויסגעדרייט אזוי, אז אונזערע פנימער זענען געווען ווייניגער ווי א אינטש פון זיך. שמייכלענדיק צו מיר, האָט זי געזאָגט: "די מיידל קען זיך זייער בייז ווערן אויף אַזאַ מאַנוווער."
  
  
  די קאָפּשווינדל האָט זיך אומגעקערט און איך האָב געמוזט רוען. אי ך הא ב דערפיל ט אי ר ליפ ן ריר ן מי ר װײך , זי ך ארונטער , זוכנדיק . איך האָב אַ ביסל אויפגעהויבן מיין קאָפּ, איך געלאָזט אָנרירן די ליפּן די אירע.
  
  
  עס איז געווען ניט אַ קוש פון לייַדנשאַפט אָדער באַגער. זי האָט מיר געזאָגט אַז איך קען דאָס טאָן. די ריר פון אונדזער ליפן איז געווען ווייך, מילד און אָנגעפילט מיט ימאָושאַנז וואָס זענען ווייַטער פון די גשמיות.
  
  
  כאַפּנדיק מיט די הענט, האָב איך דערהערט אַ קלאַנג, ווען ווילעמינאַ איז געפֿאַלן צום דעק. דא ן זײנע ן מײנ ע הענ ט געװע ן אוי ף אי ר לינקע ר האנט . איך האָב זיי פּאַמעלעך אַרויסגעצויגן, ריטשט איבער מיין קאָפּ ביז איך פּעלץ דעם קנופּ אַרום איר ריסץ. ע ס הא ט זי ך שוי ן גענומע ן א ן אײבי ק צ ו פארבינד ן ד י פארשילטן .
  
  
  אבער איך געוואוסט איך האט געטאן עס ווען איך פּעלץ איר געווער ייַנוויקלען אַרום מיין האַלדז. זי האט צוגעדריקט מיין פנים צו די ווישביין פונקט אונטער איר האלדז און מיך ארומגענומען. אין דעם מאָמענט איך פּעלץ אַז איך קען בלייַבן דאָרט אויף אייביק.
  
  
  "טײַערע," האָט זי געשעפּטשעט. "הער זיך איין צו מיר. איך װעל דיך פֿאַרלאָזן פֿאַר אַ װײַלע. עס זאָל זיין אַ ערשטער הילף קיט ערגעץ אויף דעם שיפל. איך וועט קומען צוריק ווי באַלד ווי איך געפֿינען איר. נאָר רו."
  
  
  די קאָפּשווינדל האָט זיך אומגעקערט און איך האָב נאָר געוווּסט וועגן דער קעלט, וואָס זי האָט איבערגעלאָזט בעת איר ניטאָ. א חו ץ דע ר בעט , הא ט אי ן דע ר כאטע , געמאכ ט א זעמל־טיש , א טיש ל מי ט פי ר שטולן , א שוידערלעכע ר טיר , או ן א סטעליע ר לאמפ , װא ס הא ט זי ך שוי ן א ביס ל געשװינדל ט אהי ן או ן צוריק . די פאָטאָגראַפיע איז געהאנגען אויף דער וואַנט אַנטקעגן דעם בוידעם. עס האט געוויזן קאָניאַ, יינגער און מיט האָר. עס איז געווען זיין יאַכט און די לופט-סטריפּ איז געווען אויף זיין לאַנד.
  
  
  מיינע אויגן האבן זיך פארמאכט און איך האב געטראכט פון טיי שענג, וועלכער איז געפלויגן אויפן ליר עראפלאן צו ברענגען א טראנספארט העראאין. ער וועט נישט לאָזן אָן די רשימה. וועט ער? לאמיר אננעמען אז ער האט אלע הילף וואס ער דארף פון זיין פערזענליכע ליסטע פון אלע כינעזער אגענטן אין אמעריקע'ס טשינאטאונס. דעמאָלט ער וואָלט ניט דאַרפֿן ניקאָלי ס רשימה אָדער מיר. אבער איך האב געוואלט אז ער זאל קומען צו מיר. אלע זײנען געװען טויט א חוץ אים. ער דארף דעם רשימה.
  
  
  ז ײ האב ן מי ך באװעגט , אבע ר מײנ ע אויג ן זײנע ן געבליב ן פארמאכט . עס האָט געפילט ווי אַ קאַקון איז געווען סקוויזד אַרום מיין טאַליע. עס האט וויי געטאן ווי גיהנום, אבער נאך דעם זעקסטן אדער זיבעטן שטויס האב איך אנגעהויבן זיך צוגעוואוינען. די קאָלדרע איז דורכגעגאנגען הינטער מיין אויגן און איך בין ווידער אַוועק. דעמאָלט איך פּעלץ מיין אַקסל שאָקלען.
  
  
  "ניק? האָניק?" תניא האט גערעדט. "די בלידינג האט פארשטאפט. איך האב דיר געגעבן א אינדזשעקט. אט נעם די דאזיקע צװײ פּילן.“
  
  
  די טאַליע איז געווען ענג צוגעבונדן מיט אַ באַנדאַזש. װע ן מײנ ע אויג ן האב ן זי ך געעפנ ט הא ב אי ך געבלינק ט צו ם הארב ן ליכט . טאַניאַס פּוכיק, טומלדיק אויגן שמייכל צו מיר.
  
  
  "ווי לאַנג בין איך ניטאָ?" איך האב געפרעגט. איך האב געמיינט אז איך האב געהערט א קלאנג ווי א לאנדאן פאליציי פייַפן. עס איז נישט געווען הויך; אין פאַקט איך קען קוים הערן עס. פֿאַר עטלעכע סיבה דער נאָמען פּאַפּט אין מיין קאָפּ. באַפליגלט טיגער.
  
  
  "ניט מער ווי פינף מינוט. איצט נעמען די פּילז."
  
  
  איך האָב זיי אַרײַנגעלייגט אין מויל און געטרונקען דאָס גלעזל וואַסער וואָס זי האָט מיר דערלאַנגט. די קאָפּשווינדל און לייטכעדנאַס לינקס מיר. איך איז געווען פלינק, אָבער איך איז געווען אין ווייטיק. דער קלאַנג איז געווען אַנויינג - אַ הויך-טאָן, שרייַען געזונט פון דער ווייַטן.
  
  
  "ניק?" — האט טאַניאַ געפרעגט. "וואס איז דאס?"
  
  
  ווינקנדיק צו איר, האָב איך געזאָגט: "ליב, פֿאַרגעס, אַז דו ביסט דורכגעפֿאַלן די שליחות. מיר ביידע קען האָבן גאַטאַן אַ ביסל שטיפעריש צוזאמען דעם וועג, אָבער אונדזער קאָווערס זענען בלאָון דורך עפּעס אומגעריכט. פייַן?"
  
  
  זי האט מיר געקושט דעם שטערן. "פייַן. אבער וואס האט דיר געכאפט? איר האָט אויסגעזען ווי איר האָט זיך געכאַפּט צו עפּעס און האָט עס נישט געקענט געפֿינען."
  
  
  ― איך קאָן אים נאָך נישט געפֿינען. שען האט געהרגעט ניקולי. אבער איידער ער האט געזאגט, ער האט געזאגט אַז ער האט ווינג טיגער ס רשימה, דעמאָלט ער לאַפט הויך. אי ך הא ב עפע ס געזע ן װא ס הא ט געדארפ ט מאכ ן דע ם גאנצ ן סצענע ן פא ר מיר . אפֿשר דאָס איז די טינגז וואָס איר האָט מיר געגעבן אַז מעסט אַרויף מיין געדאַנק פּראָצעס."
  
  
  "דאָס זאָל מאַכן איר קלאָר," טאַניאַ קעגן.
  
  
  ווי נאר איך בין אויפגעשטאנען אויף די פיס, האט זיך א כוואליע פון עקל געוואשן איבער מיר. איך בין געפאלן אויפן בעט, אבער געבליבן אויף די פיס. דאס געפיל איז פארביי.
  
  
  דעמאלט האב איך געקלאפט מיט די פינגער. — אַוודאי! דאָס איז אַלץ!
  
  
  טניע איז געשטאנען פאר מיר, קוקנדיק אין די אויגן. "וואס איז דאס?" — האט זי געפרעגט.
  
  
  "עס איז אַ רשימה פון שען ס קאָנטאַקטן אין די שטאַטן. איך האב געוואוסט אז עס עקזיסטירט, אבער איך האב נישט געוואוסט וואו. אַוואַדע. האָט ער מיר אַלײן געזאָגט. באַפליגלט טיגער. איצט ווייס איך וואו ער איז.
  
  
  "ניק, הערן!" אי ר קאפ אי ז געװע ן געצויג ן צ ו דע ר זײט . זי האט זיך אנגעטאן. איצט איז זי געזעסן אויפן בעט מיט א הויכן רעקל און אנגעצויגט די שטרעקן. מי ר האב ן בײד ע דערהער ט א הויכע ר געשרײ .
  
  
  "דאס איז שען," איך געזאגט. "ער האט אַ ליר דזשעט." אפשר קען איך אים אפשטעלן“.
  
  
  זי האט צו מיר אנגערופן װען איך בין צוגעגאנגען צו דער טיר. "ניק? ווארט אויף מיר".
  
  
  "ניין, איר בלייבן דאָ."
  
  
  "אָ, פּו!" איר אונטערשטע ליפּ האָט זיך אויסגעשטעקט, נאָר דעמאָלט האָב איך געהאַט ווילהעמינה אין דער האַנט.
  
  
  און איז געווען אַרויס די טיר.
  
  
  איך בין ארויף די טרעפ מיט צוויי טרעפ איינמאל. די קרוכלע נאַכט לופט שלאָגן מיין נאַקעט טול ווי באַלד ווי איך ריטשט די הויפּט דעק. דאָס בלוט בײַ מײַנע פֿיס איז געווען אַ דערמאָנונג ווי איך בין אַהין געקומען.
  
  
  עס איז געווען צו טונקל צו זען די וואָלקסוואַגען ויטאָבוס. אי ך בי ן ארויפגעקראכ ן איבע ר דע ר זײ ט צ ו דע ם הילצערנ ע פינגע ר פו ן דע ר דאק . דאס געשריי פונעם דזשעט איז געווארן שטארקער. אבער פארוואס איז ער נישט אוועקגעפלויגן? פארוואס איז ער נאָר געזעסן דאָרט און סטאַרטעד די מאָטאָרס?
  
  
  גלייך ווי איך האב דערגרייכט צום אספאלט, האב איך איינגעזען אז עפעס איז נישט גוט. צװײ זאכען זײנען געשעהן מיט אמאל. פֿון דער ווײַטקייט האָב איך פּשוט געקענט מאַכן אַ וואָלקסוואַגען ויטאָבוס קעגן דעם שימערנדיקן פּאָרט. הינטער אים איז געװען א פינצטערער, קלענערער שאטן. שוואַרץ מערסעדעס. דערנאָך האָב איך געהערט טאַי שענג פּיורן סאָפלי הינטער מיר.
  
  
  "קום אויף, קאַרטער," ער האט געזאגט אין אַ ייליק קול. עס איז געווען עטלעכע שפּאַס אין דעם. ער האָט מיך געכאַפּט אין אַ נאַרישער טראַפּ.
  
  
  ווילהעלמינה איז צוזאמגעפאלן אויפן אספאלט, ווען איך האב זי געלאזט גיין.
  
  
  "איך געדאַנק די געזונט פון אַ דזשעטלינער וועט באַקומען איר אויס פון די שיפל. ניין, עס איז קיין איינער בייַ די רודער. ער איז נאָך געבונדן און סטאַפט, ווארטן פֿאַר מיר. ”
  
  
  — לאז מיך דיך נישט האלטן.
  
  
  "אָה, איר וועט נישט. איך גיי גיין גלייך נאכדעם וואס איך הרגע דיך. אבער איר זען, קאַרטער, איר האָבן עפּעס וואָס געהערט צו מיר. ניקאָלאַ ס רשימה. איר וואלט אונז ביידע געקענט אפהיטן אסאך צרות אויב איר וואלט מיר עס איבערגעגעבן אינדרויסן פון האטעל, איך האב געהאט א ספעציעלע קליינע קאמערע וואס איך וואלט עס גענוצט צו פאטאגראפירן, און דעמאלט וואלט איך געגעבן די ליסטע פאר ניקולא.
  
  
  "קוק ניט צוריק, קאַרטער. דו זאלסט נישט אפילו טראַכטן וועגן אים. צי איר האָבן אַ רשימה?
  
  
  "ניין."
  
  
  ער האט א זיפץ געטאן. "איך זען עס וועט זיין שווער פֿאַר איר. איך איז געווען כאָופּינג צו נאָר דרייען איר און דאַן נעמען די רשימה. קאַרטער, איך האָב נישט פיל צייט. אין דער ווייַטער באַגעגעניש פונט עס זענען מענטשן ווארטן פֿאַר העראָין. און איך בין דרײַסיק. מינוטן שפעט. האָסט דאָס ערגעץ באַהאַלטן אויפן שיפל? "
  
  
  מיינע ארעמס האבן געהאנגען ביי מיינע זייטן. "זאל זיין. וואָס וועט איר טאָן וועגן דעם?"
  
  
  די ייליק גלאַטיק פון זיין קול גערעדט פון ומגעדולד. "טאַקע, קאַרטער, דאָס איז אַלע אַקאַדעמיק. דו װעסט נאך זײן טויט װען איך גײ אהער״.
  
  
  "זאג איך ווילן צו קומען אַראָפּ פול מיט וויסן. זינט איך שטאַרבן פֿאַר דער רשימה, טאָן ניט איר טראַכטן איך האָבן אַ רעכט צו וויסן וואָס עס וועט זיין געוויינט פֿאַר?
  
  
  "איר האָט קיין רעכט. דאָס איז נאַריש, איך טאָן ניט ... " ער פּאָוזד פֿאַר אַ ביסל סעקונדעס. דערנאָך האָט ער געזאָגט: דרײַ זיך אַרום, קאַרטער.
  
  
  איך האָב זיך פּאַמעלעך אויסגעדרייט צו אים. ער האט זיך זיכער באהאלטן אונטערן באס. ס'איז נישט געווען קיין צווייפל, אז ער האט געהאט א ביקס און מען האט עס אויף מיר געשטעלט. אבער איך האב נישט געזען דעם אויסדרוק אויף זיין פּנים. עס איז געווען נאָר אַ פּנים אָן שאָטן.
  
  
  "איר פּרוּווט צו קויפן צייט, קאַרטער," ער האט געזאגט. "צו וואס?"
  
  
  אויב איך קען נישט זען זיין פּנים, ער קען נישט זען מייַן. איך האב צוגעדריקט די הענט צו די זייטן און זיך אביסל צוגעשלעפט. הוגאָ, מיין דינער סטילעטטאָ, איז געפאלן אין מיין האַנט.
  
  
  — איך װײס ניט, װאם דו רעדסט, שען.
  
  
  "ווילי!" — האט ער געשריגן. "ווילי, ביסט איר אויף ברעט?"
  
  
  מי ר האב ן בײד ע צוגעהער ט דע ם שפרי ץ װאסע ר קעג ן דע ר יאכט , או ן דע ם װײט ן שוידערלעכ ן געשרײ , פו ן א דזשעטלינער .
  
  
  "היסט איר נישט דערשראָקן אַז איר וועט לויפן אויס פון ברענוואַרג אויף דעם פלאַך אַלע די צייט?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "דו זאלסט נישט שפּילן מיט מיר, קאַרטער. ווילי! ענטפֿערן מיר!
  
  
  ― ער װעט אײַך נישט ענטפֿערן, שען. ער ענטפערט קיינעם נישט“.
  
  
  "אָוקיי, איר הרגעט אים. האסט געזעהן וואס ער האט געטאן מיט'ן מיידל און האסט אים געשלאגן. אַזוי פיל פֿאַר ווילי. ווו איז די רשימה איצט?
  
  
  "אויב איר טייטן מיר, איר וועט קיינמאָל געפֿינען אים. און איך גיי עס נישט איבערגעבן ביז איך ווייס פאר וואס איר נוצט עס". פון מיין ווינקל האב איך געזען טאַניאַ קריכן אינטש ביי אינטש צוזאמען דעם בויגן דעק פון די יאַכט. ווען זי ריטשאַז די ברעג, זי וועט זיין גלייַך אויבן שען. איך ווונדער וואָס איז געהאלטן איר צוריק.
  
  
  — אקעי, — האט שען געזאגט, נאכאמאל זיפצן מיט אומגעדולד. מען וועט מאכן עטליכע קאפיעס און מען וועט שיקן איין קאפי צו יעדן צווייג הויפטקווארטיר אין אמעריקע. יעדער נאָמען אויף דער רשימה וועט זיין וואָטשט און וואָטשט. פערזענלעכע אינפֿאָרמאַציע וועט זיין געזאמלט און סטאָרד. יעדער בנימצא אופֿן וועט זיין געוויינט: ווירעטאַפּינג, טראַפ טשעקס פון באזוכט ערטער, אָנפֿרעגן פון הייזער בשעת זיי זענען אַוועק. איר קענט זאָגן אַז מיר וועלן האַנדלען פיל ווי דיין פעדעראלע רעגירונג. ”
  
  
  "און וואָס וועט זיין דער ציל פון אַלע דעם?" איך האב געפרעגט. טאַניאַ האט כּמעט ריטשט די פראָנט ברעג. זי האט זיך זייער לאנגזאם און פארזיכטיג באוועגט. זי האָט געוואוסט וואָס שענג איז ביכולת צו, מיסטאָמע פיל בעסער ווי איך.
  
  
  "אינפארמאציע, קארטער. טייל דערפון וועט ווערן גענוצט קעגן די וואס באשליסן אז די נייע מאפיא זאל נישט אנכאפן די מאכט. אייער אגענטור זאל זיך דערפרייען. מיר וועלן צושטעלן באווייזן אז אסאך פארברעכערס קענען ארעסטירט ווערן. די וואס קומען מיט אונז וועלן זיין ברייטהאַרציק. אבער ערשטער מיר וועלן נוצן די אינפֿאָרמאַציע צו געפֿינען דעם מענטש מיט
  
  
  די רעכט קאָמבינאַציע פון נאַרישקייט, גריד און אַמביציע. עס וועט זיין שווער צו געפֿינען אן אנדער Rosano Nicoli. ער איז געווען באמת שליימעסדיק און אַלץ וואָלט געווען גוט אויב איר האָט נישט אַרייַנמישנ זיך. ”
  
  
  טאַניאַ איז איצט געווען אויף דעם ברעג פון דער נאָז. זי האט זיך לאנגזאם געדרײט אויף דער זײט, די פינגער איבערן ראנד. איך האב געוואוסט וואספארא אטאקע זי וועט טאן - די געווער צו דער זייט, אראפפאלן און שטופן, בריקען מיט ביידע פיס צום קאפ. זי איז געווען כּמעט גרייט. כל איך האט צו טאָן איז געווען קויפן נאָך מינוט אָדער צוויי.
  
  
  "וואָס וועגן ווינגעד טיגער ס רשימה?" איך האב געפרעגט. "פאר וואס וועסטו דאס נוצן?"
  
  
  די פּלייצעס האבן זיך אויפגעהויבן און געפאלן אין אן אומגעדולדיקער האַווייַע. — קארטער , דו הייבסט מיך אן צו לאנגזאם מיט די דאזיגע אומאויפשטענדע פראגעס. ניט מער גערעדט. וואו איז די רשימה?
  
  
  ― ס'איז אַ ביסל נאַריש, צי נײן, שען? איך ווייס וואס דו מיינסט. אַמאָל איך זאָגן איר ווו עס איז, מיין לעבן וועט זיין אַרויסגעוואָרפן."
  
  
  "איז דאָס וואָס איר פּרוּווט צו קויפן? מער צייט ביז פינף?”
  
  
  "זאל זיין."
  
  
  ער האט אויפגעהויבן די ביקס. — דרייט די קעשענעס אינעווייניג.
  
  
  איך האָב דאָס געטאָן בשעת איך האַלטן הוגאָ אין דער דלאָניע פון מיין האַנט. מיט מיין צוויי פראָנט הויזן פּאַקאַץ פּולד אויס און אַראָפּ, איך פּעלץ מער באַקוועם האלטן די סטילעטטאָ. טאַניאַ איז געווען גרייט צו שפּרינגען איצט. עס וואָלט באַלד פּאַסירן, דער ערשטער איז געווען אין מיין צוריק קעשענע און איך געוואוסט שען וואָלט פרעגן ווייַטער.
  
  
  "אָוקיי," ער געזאגט. — איצט דרייט זיך ארום און נעם ארויס די הינטערשטע קעשענעס. דו האסט נישט געהאט אזויפיל צייט צו באהאלטן די זאך. עס זאָל זיין גרינג צו געפֿינען אויב איר טאָן ניט האָבן עס מיט איר."
  
  
  איך בין געשטאנען שטיל , נישט רירן .
  
  
  "ערשטער וועל איך שיסן דיין קני קעפּ, דערנאָך ביידע עלבאָוז, דאַן דיין פּלייצעס. טו ווי איך זאג." ער האט גענומען א טריט פאראויס און זיך אביסל ארײנגעבויגן, קוקנדיק אויף מיר װי ער װאלט מיך ערשט געזען צום ערשטן מאל. — ווארט א מינוט — האט ער געשושקעט. “איר נעמט נישט צייט פֿאַר זיך. איר האָבן אַ באַנדאַזש אַרום דיין טאַליע. ווי ווער… "
  
  
  דא ם אי ז טאני ע געשפרונגען . אירע פיס איז ארויסגעקומען און זיך אראפגעלאזט, נאכגעגאנגען די רעשט פון איר קערפער. די פלי איז געווען אַזוי קורץ אַז איך כּמעט מיסט עס אין דער פינצטער. זי האט אויסגעזען ווי א ראקעט, ערשט אראפגעפאלן די פיס, בשעת אירע ארעמס און הענט האבן זיך אויפגעהויבן איבער איר.
  
  
  אבער שען איז נישט געװען אינגאנצן אומגעגרײט. ווי נאר ער האט דערזען מיין באנדאזש, האט ער איינגעזען אז תניא איז נישט אומגעברענגט געווארן, אז זי לעבט און הערט צו אונזער שמועס. אין דעם מאָמענט האָט ער זיך גענומען אַ שריט צוריק, וואָס האָט איר נישט געלאָזט צו צייט; ער האט אויפגעהויבן דעם ביקס אין איר ריכטונג, זיך אפקערן פון מיר.
  
  
  דעמאָלט איך אנגעהויבן צו רירן. איצט הוגאָ איז געווען אין מיין האַנט אין טאַליע מדרגה. שען איז געווען זעקס אָדער זיבן טריט אַוועק פון מיר. איך האב אראפגעלאזט דעם קאפ און אים נאכגעלאפן, הוגא פאר מיר.
  
  
  טאַניאַ ס טיימינג איז ארלנגעווארפן אויס, אָבער נישט גאָר. איר רעכטער פּיאַטע האָט געכאַפּט שען דעם האַלדז, געדרײט דעם קאָפּ אַף דער זײַט. ער האט נישט גאנצן געצויגן אויף איר דעם ביקס. אבער דעמאָלט אַלץ אַנדערש קראַשט אין אים.
  
  
  א מאמענט האט עס אים ארומגעפלויגן ארום קאפ און אקסלען. ער האט נאך נישט אראפגעלאזט דעם ביקס, אבער זיין געווער האבן פראנטיש געוואלד ווען ער האט פרובירט עס אפצונעמען.
  
  
  איך איז געווען כּמעט אויף עס. ד י גאנצ ע סצענע ס הא ט זי ך גענומע ן א לאנגזאמע ן טעמפא , כאט ש אי ך הא ב געוװסט , א ז נא ר פרײקצי ק פו ן א סעקונדע . איך האב געצווייפלט אז עס זענען פארביי צוויי סעקונדעס פון דעם מאמענט טאני האט געמאכט דעם שפרונג ביז יעצט, אבער עס האט אויסגעזען ווי עס וועט מיר נעמען אויף אייביק צו קומען צו אים.
  
  
  ער איז אַראָפּגעגאַנגען, און תניא איז נאָך אויף אים. איצט ער איז געווען פיר טריט אַוועק, דעמאָלט דרייַ. ווען זיין רוקן האט געטראפען דעם אספאלט, האט ער זיך געצווינגען אריבערצוברענגען די פיס הויך ביזן קאפ. די לינקע קני האט געשלאגן תניא אין קאפ, װאס איז גענוג געװען אז זי האט זיך אויפגעהויבן און אים געשלאגן הינטער זײן רוקן. זי האט געשלאגן דעם אספאלט און זיך געקרײלט.
  
  
  שען איז געפאלן אין גאנצן אויף אלע פיר. ער האט אונטערגעלײגט אונטער אים דעם רעכטן פוס, גרײט צו שטײן, און האט צו מיר אויפגעהויבן דעם ביקס.
  
  
  אבער דעמאלט בין איך געקומען צו אים. איך שיפטיד הוגאָ צו מיין רעכט האַנט און איצט ער פּושט מיר פאָרויס. אי ך הא ב אװעקגעשטופ ט זײ ן האנ ט מי ט דע ר ביקס ן מי ט דע ר לינקע ר האנ ט או ן געקלאפ ט אראפ , ארײנגעלײג ט מײ ן גאנצ ע װאג .
  
  
  ער האט עס געזען אנקומען און מיך אנגעכאפט בײם האנט און געפאלן רעכטס דערפון. דער שפּיצל פֿונעם סטיל איז אים אַרײַן אין האַלדז. צוריק צוגעבויגן, האט ער אים געכאפט אין דער אקסל.
  
  
  איך פּעלץ אים אַרייַן. די פונט איז לייכט דורכגעגאנגען דורך די שטאָף פון זיין מאַנטל, פּאָוזד פֿאַר אַ מיקראָסעקאָנדע ווען עס אנגעהויבן צו דורכשטעכן די הויט, און דעמאָלט סליד ין מיט מיין פול וואָג הינטער עס. שענס אַקסל האָט זיך אַראָפּגעלאָזט, ווען ער האָט זיך אויסגעדרייט אויף דער זייט.
  
  
  ער האט געשריגן פון ווייטאג און אנגעכאפט מיין האַנטגעלענק. איצ ט הא ט ע ר געפרװו ט צוקומע ן ד י ביקס . איך האב געפרואווט ארויסצוציען מיין סטילעט אים נאכאמאל צו שלאגן, אבער ער האט שטארק געהאלטן מיין האַנטגעלענק.
  
  
  מי ר זענע ן געװע ן נאענט . אי ך הא ב געזע ן דע ם װײטיק ן אי ן זײנ ע אויגן , ד י שטריק ט פו ן גלײכ ע שװארצ ע האר ן אויפ ן שטערן , ד י לויז ן פו ן זײ ן בונד , דא ס בלוט , װא ס הא ט זי ך פו ן ד י װאונד ן געשטרײםט , װייק ט זײ ן גענומע ן רעקל .
  
  
  מיט דער פֿרײַער האַנט האָט ער מיך געשלאָגן
  
  
  אויף דער פארוואונדענער זייט.
  
  
  איך האב געשריגן ווי דער ווייטאג האט מיך אינגאנצן איבערגענומען. ס'איז געווען ווי א פליסיקייט האט מען אויסגעגאסן פון א עמער. ס'איז גלייך צום ביין-מארג צוגעגאנגען, אלעס געשעדיגט אויפן וועג.
  
  
  איך קען נאָך זען אַ ביסל זאכן. אי ך בי ן אראפגעגאנגען , זי ך צװ ײ מא ל געדריי ט אוי ף לינקס . שען האט איצט אויסגעדרייט די ביקס צו מיין קאָפּ. עפע ס הא ט זי ך דע ר שטײ ל געריסן , פו ן זײ ן פלײצע . עס איז נאָך געווען אין מיין האַנט. דער ווייטיק האט דאַלד מיין מאַרך, סלאָוינג מיין רעפלעקסאַז צו אַן עלאַפאַנטין גאַנג.
  
  
  שען איז געװען אויף די פיס. טאַניאַ איז געלעגן צו דער זייט, אָן באַוועגונג. איך בין געזעסן מיט דער האַנט צוגעדריקט צו מיין בלידינג זייַט. איך דאַן שטעלן ביידע לעגס אונטער מיר ווי איך געזען זיין ביקס שפּיציק אויף מיין פּנים. פארגעםנדי ק װעג ן דע ם װײטיק , הא ב אי ך זי ך אויפגעהויב ן או ן געטויבן .
  
  
  עס איז געווען אַ מיטל-לופט שלאָגן פּונקט אויבן די ניז וואָס געפֿירט פאַכמאַן קוואָרטערבאַקקס צו קריכן טרעפּ זייער סלאָולי און הינקען פֿאַר די ערשטער שעה נאָך קליימינג. ווען איך איז געווען זיכער אַז מיין פּלייצעס האָבן אים שלאָגן, איך געדריקט זיין קאַווז, קנעכל און פֿיס צו מיין קאַסטן און פארבליבן מאָווינג.
  
  
  ער האט אין ערגעץ נישט געקאנט טרעטן. װע ן ע ר אי ז געפאל ן זײנע ן זײנ ע הענ ט ארויפגעקומע ן או ן זי ך צוריקגעקער ט או ן זי ך געפרואװ ט צוברעכ ן זײ ן פאל . אבער ער האט דאך שטארק געשלאגן. דערנאָך האָט ער אָנגעהויבן צו ציקן די פיס. ערשט ווען איך האָב אָנגעהויבן קריכן איבער אים צו זיין פּנים, האָב איך איינגעזען אַז ער האָט פאַרלוירן דעם ביקס אין פאַל. איך נאָר געכאפט אַ בליק פון עס באַונסינג אַוועק די ווודאַן דאָק איין לעצטע מאָל און דעמאָלט קראַשינג אין די פּאָרט.
  
  
  מיין רעכטע האנט מיטן סטיל איז הויך אויפגעהויבן. אבער ער האט עס געכאפט אײדער איך האב אים געקאנט א זעץ אין מאגן. מיר זײַנען געבליבן אַזױ, בײדע געשפּאַנט. איך האב געהאלטען הוגא מיט אלע כוחות, געדריקט אויף אים. אַלע זיין שטאַרקייַט איז געווען געווענדט צו מיין האַנטגעלענק, טריינג צו באַזייַטיקן די פונט פון די סטילעטטאָ.
  
  
  פון אויג װינקל האב איך באמערקט אז טניה האט זיך גענומען רירן. דער צווייטער פּרווון צו קוקן אויף איר איז געווען אַ טעות. שען האט צוגעדריקט זיין קני אין מיין רוקן. איך האב געשריגן און זיך אפגערוקט. דערנאָך האָט ער אַרויסגעקלאַפּט דעם סטילעט פֿון מײַן האַנט. צו שפעט האב איך אים אנגעכאפט און צוגעקוקט ווי עס ראנגלט זיך איבערן אספאלט.
  
  
  א בלוטיק ע פו ן דע ר פלײצע ר הא ט זײ ן ארע ם אויסגעזע ן אומזיסט . דער אנדערער האט מיר א געשלאגן אין האלדז מיט א כח וואס איך האב נישט געמיינט אז ער פארמאגט. מי ר זײנע ן נאכאמא ל או ן נאכאמא ל געפארן . כ׳האב געפרואװט דערגרײכן צו זײן אויגן. ער האָט מיך געפּרוּווט צו קניען אין די חופּה, אָבער איך האָב געלונגט זיך אויסצומיידן.
  
  
  דא ן האב ן מי ר זי ך געפונע ן אוי ף א גלאט ן הילצערנ ע דאק , ניש ט װײ ט פונע ם װאסער־באנד , געמאכ ט או ן שװער אטעמען . קיינער פון אונדז האָט ניט גערעדט איצט. מיר זענען געווען עפּעס ווייניקער ווי מענטשן, אַזוי פּשוט ווי די צייט זיך.
  
  
  מייַן האַנט איז געווען אויף זיין באַק, נאָך רירנדיק זיין אויגן. דעמאָלט איך איינגעזען ער איז פּאַטינג מיין צוריק קעשענע. מיין פויסט איז צוריקגעקומען און אים געקלאפט אין דער נאז. איך האב אים נאכאמאל געשלאגן און יעדעס מאל האט ער געקראצט פון ווייטאג.
  
  
  פֿון דער נאָז איז געלאָפֿן בלוט. דאס מאל האב איך זיך אויפגעשטעלט און אים צעבראכן אין מויל. דערנאָך האָב איך זיך דערגרייכט הינטער מיר און געפּרוּווט אַרויסציען זײַן האַנט פֿון מײַן קעשענע. אַלץ איז געווען גוט. ער האט שווער געשלאגן מיין אפענע וואונד.
  
  
  א כוואַליע פון עקל האט ווידער געוואשן איבער מיר. אַלע כּוחות האָבן פֿאַרלאָזט מײַנע הענט. װײגלעך האב איך דערפילט װי די האנט איז ארײן אין קעשענע און ארויסציען א רשימה.
  
  
  איך זאָל האָבן אָפּגעשטעלט אים. אויב ער אַנטלויפן, אַלץ וואָס ער האט פּלאַננעד וועט אַרבעטן. די מיסיע וואלט געווען א דורכפאל. מיט די ציין האב איך געצוואונגען די קראפט זיך צוריקצוקומען צו מיין קערפער.
  
  
  ער האט געפרואװט אװעקשטופן פון מיר. איך האב ארויסגענומען די רעקל ארבל, דערנאך די הויזן פוס. דער פוס איז געקומען פריי, דערנאָך זיך אויסגעדרייט צו מיר. ע ר הא ט זי ך אומגעקער ט או ן זי ך שנע ל צוריקגעקער ט צו ם פראנט . די פינגער פונ פוס שענג ס שוך איז פארבונדן מיט די בלידינג באַנדאַזש אויף מיין זייַט.
  
  
  שװארצקײט האט ארײנגעריסן װי א שטראם טינט. איך ראָולד איבער צוויי מאָל, טראכטן ער וואָלט פאָרזעצן צו פּרובירן. אַלץ איר האָבן צו טאָן צו ויסמיידן געלאזן פלאַשט דורך מיין קאָפּ. איך סטראַגאַלד מיט עס אַלע אין מיר. אַמאָל דעם פלאַך נעמט אַוועק מיט שען אינעווייניק, ער וועט פאַרשווינדן אויף אייביק.
  
  
  אַרײַנכאַפּנדיק און אַרויסגעלאָזט, האָב איך געלונגן זיך אָפּצושאָקלען גענוג פֿון די שוואַרצקייט צו עפֿענען די אויגן. שען איז געווען פינף פוס אוועק פון מיר, איין ארעם איז אומנישט געהאנגען אויף זיין זייט, בלוט האט געדריפט פון די פינגער.
  
  
  ער האָט זיך געזעצט אויף אַ סטילעט. אַ ביסל פּויזאַנד, ער געקוקט אויף איר, דעמאָלט אויף מיר. ד י רשימ ה אי ז געװע ן אי ן זײ ן גוטע ר האנט , זי ך באװעג ן אהי ן או ן צוויש ן ד י פינגער .
  
  
  אנטלויפן איז זיכער געווען וויכטיגער, ווייל ער האט איבערגעלאזט דעם סטילעט אויף פלאץ און זיך צוגעטראטן צו דער מערסעדעס. זיינע טריט האבן אפגעקלונגען איבערן אספאלט מיט דעם שרייענדיקן ליר דזשעט אין הינטערגרונט.
  
  
  ווען איך בין געזעסן, איז תניא שוין געווען אויף אלע פיר. װילהעלמינה איז געװען צו װײט. די שאָפער טיר פון דער מערסעדעס האט זיך געעפנט.
  
  
  אַז איך האָב זיך אַראָפּגעכאַפּט, איז תניא געשטאַנען און איז צוגעגאַנגען צו מיר. די טיר פון מערסעדעס האט זיך פארמאכט. עס איז געווען אַ האַרט הויפּט געזונט, ווי אַ זיכער קלאָוזינג. גלייך עס איז געווען די כווערינג פון די סטאַרטער, דעמאָלט דער פּורר פון די גרויס V8. די טירעס האבן געקלונגען אויפן אספאלט, ווען שען איז שנעל פארשוואונדן פון דערזען.
  
  
  איך האב זיך אויפגעשטעלט און זיך צוריק געצויגן
  
  
  און אזוי ווייטער.
  
  
  "אָה, ניק!" טניה האט געשריגן ווען זי איז צו מיר צוגעקומען. ― װידער בלוט בלוט. די באַנדאַזש איז נאַס."
  
  
  אי ך הא ב זי ך אװע ק פו ן אי ר אפגעשטויס , אויפגעהויב ן מײ ן שטילעט , או ן זי ך שטענדי ק זי ך אריבערגעפיר ט צו ם װילהעלמינה . גענומען די ביקס, איך שטעלן הוגאָ צוריק אין זייַן שייד. א נאקעטע , בלוט־געװײקט ע פארבאנד , א כאלדע ר אונטער ן ארעם , א שיד ן אויפ ן ארעם . עס איז נישט גענוג.
  
  
  — ניק, װאס טוסטו ? — האט טאַניאַ געפרעגט.
  
  
  — מיר דארפן אים אפשטעלן.
  
  
  „אָבער איר בלוטיקט. לאָזן מיר האַלטן דאָס, דעמאָלט מיר קענען ... "
  
  
  "ניין!" אי ך הא ב טי ף אטעם .
  
  
  מיינונג איבער ענין. מיסטיש, אומבאַקאַנט פאָרסעס פון די מזרח. יאָגאַ. פֿאַרמאַכט די אויגן, איך גערופן אַלץ אין מיר. פּונקט ווי יאָגאַ האט געהאָלפֿן מיר אָפּרוען קאַונטלאַס מאָל, איך איז איצט גערופֿן עס פֿאַר שטאַרקייַט. אַלץ וואָס איך איז געווען אלץ געלערנט איז גערופן אויף. איך געוואלט מיין מיינונג צו קלאָר די ווייטיק. עס איז בלויז איין זאַך לינקס צו פאָקוס אויף: סטאָפּפּינג שען און דעם ליר פלאַך. ווען איך געעפנט מיין אויגן ווידער, עס איז געווען געטאן - אָדער געטאן גענוג צו באַקומען מיר מאָווינג.
  
  
  "איך גיי מיט דיר". טאַניאַ האט געהאלטן גאַנג.
  
  
  "ניין." איך איז געווען טראַוואַלינג אויף אַ וואָלקסוואַגען ויטאָבוס. און איך האָב זיך גיך באַוועגט. איבער מיין אַקסל איך געזאגט, "דער קאַבינע קרוזער מוזן האָבן אַ מין פון שיף-צו-באָר ראַדיאָ. געפֿינען אים און רופן כאָק. זאג אים וואו מיר זענען״.
  
  
  כ׳האָב מיך איבערגעטראָגן מיט אַ נאַרישקייט, אַ משוגענע שטילקייט, וואָס האָט גאָרנישט געהאַט צו טאָן מיט דער פאַקט. איך האב געוויסט. און נאָך דער איינציקער געדאַנק וואָס איז מיר געקומען אין זינען איז געווען: "דער מארק פון דעם באַפליגלטן טיגער... דער מארק פון דעם באַפליגטן טיגער." שענג האט געהאט א ליסטע וואס אונזער רעגירונג האט געדארפט. איך האט צו באַקומען עס. און עס איז נישט געווען די רשימה, וואָס ער האָט פֿון מיר צוגענומען - די, וואָס מיר האָבן זיך נישט פֿאַראינטערעסירט, נאָר די, וואָס ער האָט באַהאַלטן: דער צייכן פֿון דעם באַפליגלטן טיגער.
  
  
  טאַניאַ פאַרשווונדן דורך די לוקע ווען איך סטאַרטעד די ויטאָבוס און אריבערגעפארן צו "ו". איבער די מעטשאַניקאַל קליק פון די לופט-קולד פיר-צילינדער מאָטאָר, איך געהערט די ברום פון די ליר דזשעט פאַרגרעסערן אין פּעך און באַנד.
  
  
  איך האב נישט אויסגעלאשן די ליכט ביים דרייוון אויפן אספאלט. אַ לוגער פּיסטויל, אַ סטילעטטאָ, אַ גאַז באָמבע און אַן אַגענט וואָס האָט פאַרלוירן אַ סך בלוט, האָבן זיך נישט געקענט פאַרגלייכן מיט די ליר ערקראַפט. אבער איך האט אַ געדאַנק אַז איך געדאַנק קען אַרבעט.
  
  
  די פלאַשינג רויט און גרין פליסנדיק לייץ זענען איצט ווייַט פאָרויס פון מיר. איך קען זען זיי קלאר. דע ר עראפלא ן הא ט זי ך געגלײצט . קומען פון די פאַרקערט עק פון די גראָז פעלד.
  
  
  נײַן אזייגער האט זיך דער אספאלט וועג אויסגעדרייט לינקס. דע ר שטראם האט זיך געגלײצט בײ צוועלף. איך שנייַדן די ויטאָבוס רייַף און דראָווע אַוועק די וועג אין קנעכל-הויך גראָז אין אַ ווינקל פֿאַר וועגן צוויי שעה.
  
  
  די פלאמען פון די דזשעץ האבן זיך אויסגעשטרעקט ווייט הינטער דעם עראפלאן ווי נעכטיגע פיירווערקס דעם פערטן יולי. איצט דאָס איז טאַקע רירנדיק. איך גענומען די ויטאָבוס צו די שיעור אין דריט גאַנג, דעמאָלט שיפטיד אין פערט.
  
  
  לויט די ווינקל וואס איך האב גענומען, איז דער דזשעט צוגעקומען צו צען אזייגער און איך בין געווען צו צוועלף. די ערד איז געווען פיל פלענער ווי איך געדאַנק. מייַן ספּידאַמאַטער פלאַקטשוייטיד צווישן פופציק און זעכציק. דאס ברום פון די דזשעט מאטארן איז געווארן א דונערדיק ברום. די לויפֿנדיקע לײַכטן האָבן זיך אָפּגעשפּרונגען, דער עראָפּלאַן האָט זיך אַלץ שנעלער און שנעלער אָפּגעקערט.
  
  
  באל ד װע ט ע ר אויפהויב ן אי ן דע ר לופט . ד י גראזש ן האב ן זי ך פארװאנדל ט אי ן א בלאק ן פו ן פינצטערניש . מיינע אויגן האבן קיינמאל נישט פארלאזט דעם ראָולינג עראפלאן. די דיסטאַנסע צווישן אונדז געשווינד דיקריסט ווי די צוויי ראָולינג מעטאַל מאסע כעדאַד אויף אַ צונויפשטויס קורס.
  
  
  כ׳האב זיך װײגלעך געחידושט, צי ער האט מיך געזען. עס האט נישט ענין. מיר האָבן ביידע דורכגעגאנגען די פונט פון קיין צוריקקומען. עס איז גאָרנישט ער קען טאָן וועגן דעם פלאַך אַחוץ פליען. עס האט נישט געוואוינט גענוג שנעלקייט זיך אפצוהויבן, עס האט זיך נישט געקענט ברעמען ביז א שטעל, און עס האט זיך נישט געקענט דרייען אן זיך אומקערן. דאָס זעלבע איז געווען מיט מיר.
  
  
  דערגרייכנדיק הינטערן זיצפּלאַץ, האָב איך דערפֿילט די קאַלטע מעטאַל־זאַכן, ביז איך האָב געפֿונען אַ שווערן האַמער. איך האב אים אויפגעהויבן און אים געשטעלט אויף מיין שויס.
  
  
  דער עראפלאן האט זיך דערנענטערט, דאס ברום פון די מאטארן איז געווען אזוי הויך, אז זיי זענען דערטרונקען געווארן, די רעדער האבן זיך געדרייען אין א שווארצע מאסע, די כאטע איז געווען באלויכטן גענוג, אז איך זאל עס זען. די האר זײנען נאך געװען א ביסל צעשלאגן. די זויערשטאָף מאַסקע האט באַנגגאַלד צו לינקס. ער איז געווען אַ יקספּיריאַנסט פּילאָט און איז געווען אַוואָרדיד די העכסטן מעדאַל פון רויט טשיינאַ.
  
  
  עס קען נישט זיין גענוג צייט. איך האט צו ייַלן. ד י װײט ע אי ז געװע ן צו ג שנעל . איך האב אויפגעהויבן דעם האמער און אים געלאזט פאלן אויפן פלאדבאָרד. דער באס האט זיך אביסל געשלאגן, ווען איך האב אראפגענומען מיין פוס פונעם גאז-פעדאל און דערויף לייגן דעם האמער. א מאמענט האב איך געהאט א געפיל פון עקסטרעם קלייןקייט, עפעס אזוינס ווי א מענטש אויף א טאג זעגער מוז פילן ווען ער גייט פארביי א דינער אקעאן.
  
  
  מייַן האַנט איז געווען אויף די טיר שלאָס. דער באס איז געפארן מיט א שטענדיקע פופציק. אבער דער עראפלאן האט אויפגעהויבן שנעלקייט. עס האָט גענוצט אַ סך מי צו עפֿענען די טיר קעגן דעם װינט. און איך קען הערן די נידעריק ברום פון ביידע מאָטאָרס אין פול גערגל. איך האָב דאָס ראָד אַ ביסל אויסגעדרייט אויף לינקס. דער באס איז געגאנגען גלייך צום עראפלאן. איך האב געשטופט די טיר און געשפרונגען.
  
  
  אין ערשטער עס איז געווען אַ געפיל פון אַנטלויפן, אַ ייביק טוויילייט געגנט ווו איר פאַרבינדן גאָרנישט אויף דעם ערד. דעמאל ט הא ט זי ך אראפגעקוק ט ד י ערד , הא ט זי ך צו־גיך . איך איז געגאנגען צו באַקומען שאַטן.
  
  
  איך געדאַנק וועגן היטטינג די ערד פליסנדיק. דערפֿאַר האָט מײַן פֿוס ערשט געטראָפֿן. אבער די קראַפט פון גיכקייַט האט מיין קאָפּ אַראָפּ און מיין אנדערע פוס אַרויף צו מיין צוריק. אי ך הא ב שוי ן ניש ט געקאנ ט קאנטראלירן . כל איך קען טאָן איז אָפּרוען מיין גוף.
  
  
  איך שלאָגן מיין קאָפּ, דעמאָלט מיין צוריק, דעמאָלט איך געווען אין די לופט ווידער. דאָס מאָל בין איך געפֿאַלן אויף דער פּלייצע און ווײַטער געשפּרונגען און זיך צעקוואַללט, געציטערט די ציין מיט ווייטיק.
  
  
  כ׳האב מיך אפגעשטעלט כמעט אזוי גיך װי כ׳האב אנגעהויבן. איך קען נישט כאַפּן מיין אָטעם, איך איז געווען שלאָגן דורך די ווינט, און איז געווען פארבלענדט פֿאַר אַ מאָמענט. עס איז געווען אַ פּלאַץ פון מאַראַנץ ליכט און וואַרעמקייַט.
  
  
  איך פּעלץ עס אלא ווי געזען עס ווייַל איך קען נאָר כאַפּן אַ בליק פון וואָס געטראפן ווי איך באַונסט און ראָולד. אפֿשר דאָס איז וואָס געהאָלפֿן מיר אָפּרוען, פאָקוס אויף וואָס איז געווען געשעעניש מיט די פלאַך.
  
  
  שען האט געזען דעם באס אין די לעצטע מינוט. ער האט א קלאפ געטאן אויף דער לינקער ברעם, פרובירט זיך אביסל צודרייען צו דער זייט. דער ליר דזשעט האָט זיך איבערגעקערט אויפן רעכטן ראָד, אַראָפּגעלאָזט דעם רעכטן פליגל. דער באס האט געטראפען דעם שפיץ פליגל. מי ט א קװיטש ל פו ן צעבראכענ ע מעטאל , הא ט זי ך ד י פליגל ע געבויג ן או ן זי ך צעבראכן . דעמאלט האט די נאָז פון דעם דזשעט אנגעוויזן אויף דער ערד הינטער דעם באס און די עק האט ווייזן ארוף.
  
  
  מי ט ד י מאטאר ן הא ט דע ר עראפלא ן זי ך געבויג ן אײ ן ראד , צעבראכ ן ד י רעכט ע פליגל ע צ ו דע ר נאז , פו ן דע ר לינקע ר פליג ל ביז ן עק . אין דעם פונט, שען אויסגעדרייט אַוועק די ענדזשאַנז.
  
  
  פאר א מאמענט איז דער עראפלאן פארפרוירן געווארן אויפן עק, פשוט געשוועבט צוזאמען דעם גראזיקע סטריפ מיט'ן עק ווייניגער ווי א פוס פון דער ערד, צושטופן דאס גראז צו די זייטן ווי דער בויגן פון א שיף וואס צעטיילט דאס וואסער.
  
  
  אַז ער איז געפֿאַלן, האָט ער זיך איבערגעקערט. די קאַקפּיט געגנט איז שווער שלאָגן ווי די גאנצע פלאַך אנגעהויבן צו דרייען און ספּיננינג, מאכן מעטאַל גרינדינג נויזיז.
  
  
  און דעמאָלט ער עקספּלאָדעד.
  
  
  די פליגלען פון די טאנקן זײנען געפלויגן צו דעם רוסל, װאס איז צעפאלן װי א פארלאזענע רעטעניש. מאַראַנץ און רויט באַללס פון פלאַם בוילד מיט ראָרינג יקספּלאָוזשאַנז. דער הימל איז געװארן ליכטיקער, װי די פלאמען האבן זיך ארויםגעשאסן אין אלע ריכטונגען.
  
  
  די שראַפּעל איז געפֿאַלן ווייניקער ווי צוואַנציק פֿיס אַוועק פֿון מיר. ד י פליגל־סעקצי ע הא ט זי ך הוי ך אויפגעהויב ן או ן געלאנד ט נאענ ט װ י אי ך בי ן א שפרינג . דע ר גאנצע ר עק־סעקצי ע אי ז אפגעריס ן געװאר ן פו ן דע ר רוםט . ע ס אי ז ארויפגעפלויג ן װ י א פוסבאל , או ן זי ך צעשפרײ ט װײ ט אוי ף מיר .
  
  
  אַן מאַראַנץ גלאָוינג ליכט געוויזן אַ ראָולינג וואָלקסוואַגען ויטאָבוס. עס האט נישט ופרייַסן. נאָכן שלאָגן דעם פֿליגל, האָט ער זיך געשטעלט אויף די הינטערשטע רעדער, ווי אַ ווילדער סטאָלאָן, דערנאָך זיך צעטומלט, זיך אַרויפֿגעגליטשט אויף דער זייט, און זיך אויסגעקערט פיר מאָל, איידער ער איז געקומען צו רוען מיטן קאָפּ.
  
  
  די לופט איז געווען אָנגעפילט מיט די סמעללס פון צעלאָזן אַלומינום און מאַגניזיאַם, ברענען גומע און פּלאַסטיק. פֿון שענגס ברענענדיקן פֿלײש איז נישט געװען קײן ריח; עס איז געווען צו שוואַך קאַמפּערד מיט די אנדערע פלאַמינג עלעמענטן. װע ן ד י כאט ע הא ט זי ך צעשמעל ט או ן געפלאנצט , לאזנדי ק שאר ם אויפ ן גראז , הא ב אי ך געזע ן װא ס הא ט געקאנ ט זײ ן זײ ן קערפער , אדע ר װא ס הא ט געקענ ט זײ ן א פארשראקענע , קרומע ר קלאָץ , אדע ר א פארצװײפלטע ר שװארצ ע קו . דאם ראד איז נאך געװען צוגעקלעפט צו דער קראםט. מיטאמא ל הא ט ד י פלע ם אי ם געלעקט , אבע ר ניש ט אפט , װײ ל ע ס אי ז שוי ן געװע ן דורכגעברענט .
  
  
  די מאַראַנץ ליכט אויך געוויזן אַז טאַניאַ איז פליסנדיק צו מיר דורך די גראָז. ם׳איז נאך געװען רואיג. איך האב געוואוסט וואס צו טון יעצט. זי איז געקומען מיט א הויכן רעקל, שיינע פיס האבן געשאקלט דאס ווייכע פלייש. עפּעס האָט זיך אָנגעבאַנגלט פֿון איר אַקסל אויף אַ גאַרטל.
  
  
  איך האב פארגעסן וואס עס מיינט נישט צו שאטן. א חו ץ דע ר פארװאונדעטע ר זײט , װא ס אי ז געװע ן ד י ערגסטע , הא ב אי ך געהא ט א םך . דורך עטלעכע גליקלעך קער פון גורל, קיין איין ביין איז געווען צעבראכן, אָדער בייַ מינדסטער גאָרניט וואָס איך קען זאָגן. ווען איך גענומען אַ אָטעם, איך געהאט ווייטיק אין די דנאָ פון מיין קאַסטן, אָבער עס איז געווען ניט ערגער אָדער בעסער ווי אנדערע.
  
  
  טאַניאַ האָט מיך דערגרייכט אָן אָטעם. אי ך הא ב זי ך געלונגע ן אויפצוהויב ן ד י פיס . שטײענדי ק דארט , װ ו ד י גאנצ ע װעל ט אי ז געװע ן באלויכט ן מי ט געוואלדיקע ר מאראנגע ן או ן רויט ע פלאמען , הא ב אי ך געווארט , א ז טאני ע זאל ן צונאנ ג צו מיר .
  
  
  מי ר זײנע ן א לאנגע ר צײ ט געשטאנע ן אי ן דע ר אראנזשינע ר ליכט , נא ר געהאלט ן אײנע ר דע ם צװײטן . איר שװערע קערפער האט געציטערט פון װײבן. פֿאַר עטלעכע סיבה איך סמיילד.
  
  
  דערנאָך האָט זי זיך אַװעקגעשטױגן פֿון מיר און אַ קוק געטאָן אין פּנים אַרײַן. "מיר פאַרפאַלן?" — האט זי געפרעגט. "איך וויסן ער איז טויט ... אָבער די מיסיע ... מיר ... ניט אַנדערש?"
  
  
  אי ך הא ב אי ר געקושט . "לאמיר זעהן. איך האב א השערה. אויב איך בין רעכט, מיר האָבן געראָטן."
  
  
  דערנאָך האָט זי מיך ווידער אָנגעכאַפּט, און איך האָב כּמעט פאַרלוירן דעם באַוואוסטזיין פון דעם ווייטיק. "אָה, ניק!" — האט זי אויסגערופן. "ווען איך געזען די ויטאָבוס ראָולינג און ראָולינג, איך געדאַנק איר געווען ין ..."
  
  
  "ששש. אלעס איז גוט. וואָס האָט איר אין דיין טשעמאָדאַן?
  
  
  "ערשטע הילף טאשקע. איך האב גערופן מיסטער כאק. ער איז אויף זיין וועג. ניק? וואו גייסטו?"
  
  
  "איך כאַבעד צו די אָוווערטערנד ויטאָבוס. זי איז געלאפן נעבן מיר“. איך ווילן צו קוקן בייַ די באַפליגלט טיגער
  
  
  אַה, "איך געזאגט.
  
  
  דער עראפלאן איז נאך געווען אין פייער, אבער די פלאמען האבן זיך אביסל פארמינערט. איך פּעלץ די היץ ווען איך סערקאַלד אַרום צו באַקומען צו די ויטאָבוס. דער מעטאל האט זיך דערפון געפלויגן, װי פארגעשלאסענע זילבערנע לאװא, ארויפגעשטאנען פון שפאלטן און אפענע הוילן.
  
  
  דערנענטערנדיק זיך צום באס, האָב איך געעפֿנט די גרויסע זייט-טיר. אינעװײניק האט געהאט א שטארקער שמעקן פון פײכט גאז. תניא האט געװארט אין דרױסן, בעת איך האב גערוישט אין די צעשפרײטע כלים. מע ן הא ט זי ך גאנ ץ שטאר ק געפאק ט אי ן ד י שאכטלע ך או ן א פאר ן פויער ן האב ן זי ך צעבראכ ן דור ך ד י פענצטער . ניצן אַ אַסאַלייטינג פלאַם פֿאַר ליכט, איך געפֿונען צוויי שרויפנ - ציער, אַ פיליפּס שרויפנ - ציער, און אַ גלייַך שפּעלטל. איך איז געווען ניט זיכער וואָס שרויף קעפ איך וואָלט באַזייַטיקן.
  
  
  ווען איך בין אראפגעקומען פונעם באס, איז טאַניאַ אַניוועסדיק און שטילערהייט צוגעגאַנגען צו מיר. זי האט נישט געפרעגט קשיות; זי האָט געוווּסט, אַז אויב זי וועט שווײַגן און היטן, וועלן דאָרטן זײַן אַלע ענטפֿערס. ווען מיר געקומען צו ווו איך געזען די עק אָפּטיילונג לאַנד, איך שטעלן מיין אָרעם אַרום איר פּלייצעס. ז י הא ט זי ך צוגעדריקט , זי ך צוגעדריקט , מי ט יעד ן טריט , לײכ ט אנגערירט .
  
  
  עס איז געווען אַ הויך יקספּלאָוזשאַן הינטער אונדז, וואָס ויסבראָך אין אן אנדער וואָלקן פון פלאַם.
  
  
  טאַניאַ האָט אַ קוק געטאָן איבער דער אַקסל. "וואָס מיינט איר אַז עס איז געווען?"
  
  
  "מיסטאָמע זויערשטאָף טאַנגקס. אט איז ער, אויף רעכטס״.
  
  
  דער עק סעקציע פונעם ליר דזשעט האט זיך ווידער אפגעבראכן און איז געלעגן בערך א פוס הויך אין גראז. אי ך הא ב איבערגעריס ן ד י שטיקע ר װא ס האב ן זי ך אפגעריס ן פו ן דע ר הויפט־שטיק , או ן אפגעשטעלט , װע ן אי ך הא ב געפונע ן ד י הויפט־שטיק .
  
  
  "באַפליגלט טיגער," איך געזאגט.
  
  
  קנײענדיק נעבן טאַניאַ, האָב איך אָפּגעװישט גראָז־פלעקן, שמוץ און שװאַרצע סױס פֿון דעם גלאַטן אױבערפלאך. די פּנים און גוף פון אַ באַפליגלט טיגער זענען ציען. די שרויף קעפ געהאלטן די טאַפליע גלייַך, וועגן אַכט אינטשעס קוואַדראַט. איך דיטשט די פלאַטהעאַד שרויפנ - ציער און געוויינט פיליפּס. אין ווייניקער ווי פינף מינוט איך געהאט די טאַפליע פריי און כאַנגגינג עס אויף אַ קליין קייט.
  
  
  "וואָס איז דאָרט?" - האָט טאַניאַ געפרעגט בשעת איך פּעלץ די אינערלעכער קאַוואַטי.
  
  
  "דאס." עס איז געווען אַ קליין פּעקל פון בלאַנק אַלומינום שטער, וועגן פיר אינטשעס דורך צוויי. זייער פארזיכטיג האב איך אנגעהויבען אפצונארן די פויל. אינעװײני ק זײנע ן געװע ן עטלעכ ע בלעטלע ך פו ן פארפאלג ן פאפיר , צוזאמענגעקלעפט .
  
  
  טאַניאַ האט געקוקט דורך מיין האַנט. "ניק," זי געזאגט. — אזוי איז עס, ניין?
  
  
  אי ך הא ב אי ך גענומע ן או ן אי ר דערלאנג ט ד י אפגעשניטענ ע פאפירן . "רשימה פון די באַפליגלט טיגער. אַלע שענגס קאָמוניסטישע קאָנטאַקטן אין אַמעריקע." ד י װערטע ר זײנע ן געקומע ן אויטאמאטיש , װײ ל אי ך הא ב געפונע ן א ן אנדער ע שטיק ל פאפירע ן אײנגעװיקל ט אי ן פויל .
  
  
  "פארוואס שמייכלסטו?" — האט טאַניאַ געפרעגט.
  
  
  "מיר האָבן אַ באָנוס וואָס איך האט נישט דערוואַרטן. די רשימה ליסטעד די נעמען און לאָוקיישאַנז פון יעדער קאָנטאַקט פֿון פּאַלערמאָ צו סאַיגאָן וווּ העראָין באוועגט. אי ך הא ב אי ר דערלאנג ט או ן געקוש ט אי ר שפיץ . "קוק, טייַער. נעמען, ערטער און דאַטעס פון פריערדיקע מיטינגז."
  
  
  "ניק, דעמאָלט ..."
  
  
  מיין שמייכל האט זיך פארוואנדלט אין א כיכעניש וואס האט וויי געטאן. "יא, טאַניאַ, מיר קענען זאָגן אַז אונדזער מיסיע איז געווען אַ הצלחה."
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל פערצן.
  
  
  
  
  
  צוויי טעג שפּעטער איך איז געווען אין וואַשינגטאָן, די.סי., אין האַווקע ס אָפיס, נאָך קאָקאָאָנעד. דער קלײנעם אפיס האט געשמעקט מיט א פארלאפענעם ציגאר־רויך, כאטש ער האט דערװײל נישט געהאט קײן ציגאר. ער האט זיך געזעצט ביי זיין שרייַבטיש גלייך אַנטקעגן מיר. זײ ן לײדעריק , אײנגעקלעפטע ר פנים , אי ז שטענדי ק געװע ן פארפרויר ן פו ן דאגה , אבע ר ד י אויג ן זײנע ן געװע ן צופרידן .
  
  
  "דער אטוירני גענעראל האט מיר אינסטרוקטירט צו שטעלן א דאנק אויף דיין טעקע, קארטער." ער האט געשמייכלט צו א פערזענליכע וויץ. "אויב מיר קענען געפֿינען אַ פּלאַץ פֿאַר אים."
  
  
  "וואָס וועגן טאַניאַ?" איך האב געפרעגט.
  
  
  האקן האט זיך צוגעבויגן אין זײן שטול און אריבערגעטראגן די הענט איבער זײן פלאכן בויך.
  
  
  "איך וועל מאַכן זיכער אַז זי האט אַ דאַנקען דיר אויף איר רעקאָרד," ער האט געזאגט.
  
  
  ווען ער האָט אַרויסגעצויגן איינעם פֿון זײַנע ציגאַרן פֿון זײַן מאַנטל־קעשענע, האָב איך אַרויסגעצויגן אַ ציגאַרעט מיט גאָלד. מי ר האב ן ז ײ צוזאמע ן אנגעצונד ן מי ט מײ ן ציטער .
  
  
  "ווי איז דיין זייַט?" — האט ער געפרעגט מיט א פארװײכערט קול.
  
  
  "עס כערץ אַ ביסל, אָבער עס איז נישט צו שלעכט."
  
  
  דער רעזולטאַט איז געווען לאַסעראַטיאָנס און ברוזאַז, דרייַ קראַקט ריבס און אַ שטיק פון פלייש טאָרן אויס פון מיין זייַט. איין טאָג עס איז גענוג צו האַלטן מיר אין די שפּיטאָל אַזוי איך האט נישט וועלן צו באַקומען אויס.
  
  
  האק האט ארויסגעצויגן דעם ציגאר פון די צײן און אים גענומען לערנען. "נו, אין מינדסטער איין מקור פון העראָין וואָס קומט אין סאַיגאָן איז סטאַפּט."
  
  
  כ'האב געכאפט. — האסטו אמאל אויסגעפונען, ווער האט געשאסן די ניינצן קויל אויף קארלא גאדינא?
  
  
  “יאָ, די זעלבע צוויי וואָס איר האָט געכאַפּט ווען איר זוכט אין דער וווינונג. ז ײ האב ן פארשטײ ט זיך , אוי ף שענ ס באפעלן . ס׳זעט אויס, אַז זיי האָבן זיך אַרײַנגענומען אין גאַדדינאָס הויז מיט זיך פֿאַרהיטן צו זאַמלען וועש. אַמאָל אַינעווייניק, זיי געגאנגען גלייַך צו די סאָנאַ און געעפנט אַרויף. טיר , או ן ע ר זא ל אי ם באקומע ן פו ן א מאשין־געװער ם מי ט א מאשין - .38 . ניינצן מאל. דערנאָך האָבן זיי גענומען די וועש און זענען אַוועק."
  
  
  "דערנאָך, איך טראַכטן זיי באקומען אָרדערס פון שען צו באַקומען די רשימה פון אַסאַסאַנאָ."
  
  
  .
  
  
  "פּונקט. און זיי האָבן צו טייטן אַקאַסאַנאָ שטיל, מיט אַ דאַגער.
  
  
  "אזוי וואָס איז געשעעניש מיט די ווינגעד טיגער רשימה?"
  
  
  "עס איז שוין געשעעניש, קאַרטער. אלע קאמוניסטן ווערן ארעסטירט דערווייל. מיר געפונען אַז רובֿ פון זיי זענען אין דעם לאַנד יליגאַלי, אַזוי זיי וועלן זיין דעפּאָרטעד צוריק צו טשיינאַ."
  
  
  איך האב זיך צוגעבויגן און אויסגעשטאנען די ציגארעטל. "הער, וואָס וועט פּאַסירן מיט לאַ קאָסאַ נאָסטראַ? מיט ניקאָלי, אַקאַסאַנאָ און שענג אַלע טויט, ווער וועט ווערן דער נייַ באַלעבאָס פון די אַנדערווערלד?
  
  
  האק האט א שמייכל געטון, און דערנאך צעטרעטן זײן ציגאר אין אשטאף. "זיי וועלן מיסטאָמע געפֿינען עמעצער וואָס קיין איינער האט געהערט פון. איך בין זיכער אַז די אַנדערווערלד וועט פאָרזעצן צו פונקציאָנירן און טרייוו. נויטפאַל מיטלען זענען מיסטאָמע שוין גענומען."
  
  
  וואָס געקומען צו מיינונג איז געווען אַ פאָטאָ פון לייק טאַהאָע און אַ כאַטע אויף דער אָזערע. "וואָס וועגן די פאַקטיש סאַנדי קאַטראָן? איר טאָן ניט האָבן עפּעס צו האַלטן איר אויף, טאָן איר?
  
  
  "ניין, מיר טאָן ניט טאָן דאָס. איר וויסן, זי איז דאָ אין וואַשינגטאָן. נאָכן רעדן מיט איר פֿאַר אַ לאַנגע צייט, האָבן מיר זי איבערצייגט אַז זי קען האָבן אַ ריוואָרדינג קאַריערע מיט אונדז.
  
  
  איך האָב זיך צוגעבויגן. "וואס?"
  
  
  אבער האק האט אפילו נישט געבליצט. "זי האָט מסכים געווען צו בלייבן נאָענט צו אַקאַסאַנאָ ס פרענדז און באַריכט זייער אַקטיוויטעטן צו אונדז. ווער ווייסט? טאָמער איין טאָג וועט דער ניי-דערוויילט באַלעבאָס פון די אמעריקאנער אַנדערווערלד ווערן אַן אַנדערקאַווער אַגענט וואָס אַרבעט פֿאַר די רעגירונג."
  
  
  ער האט זיך אויפגעשטעלט און זיך צוגעבויגן פארויס, געשטעלט די פאלעם אויפן טיש. "איר האָט אַ וואָך אַוועק, קאַרטער. צוויי אויב איר ווילן. קיין פּלאַנז?
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט שטייענדיק. "עס איז וועגן בעכעסקעם די פאַקטיש סאַנדי קאַטראָן אין דער כאַטע האט מיר געדאַנק. איך האַלטן טראכטן וועגן די בערג צפון פון פלאַגסטאַפף, די כאַטע הויך גענוג אַז די שניי איז נאָך אַרום אים, זיצן אין פראָנט פון די שטיין קאַמין, אפֿשר קליין פישערייַ בעשאַס די טאָג, און בייַ נאַכט ... "
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  מענטשן אין אַ קליין דאָרף דריי מייל פון די אבער האט געזאגט אַז עס איז צו שפּעט פֿאַר שניי. טאַניאַ האט געזאגט אַז די סנאָופלייקס זענען די וועלקאַמינג קאמיטעט.
  
  
  מי ר האב ן געדינגע ט א שליטן , או ן ע ם הא ט זי ך געצויג ן מי ט א בוכטע . או ן װע ן מי ר האב ן ז י אנגעלאד ן מי ט שפײז ן או ן פארזארגונג , זענע ן מי ר ארויפגעקראכ ן אונטע ר א געדיכטע ר דעק , או ן צוגעפיר ט ד י מי ר צ ו אונדזע ר כאטקע . טניה האט זיך צוגעדריקט צו מיר.
  
  
  אויפן שליטן איז געווען א גלאק, וואס האט ארויסגעפירט מענטשן פון יעדן כאטע וואס מיר זענען פארביי געגאנגען. ז ײ זײנע ן געשטאנע ן אויפ ן גאנ ץ או ן מי ר האב ן זי ך געפײניק ט װ י מי ר זײנע ן דורכגעגאנגען .
  
  
  דער שמעקן פון סאָסנע איז געווען אין דער לופט. און די בוימער זײַנען געשטאַנען ווי המון הויכע, דינע זעלנער, וואָס האָבן געשטעלט אונדזער וועג. דער שטראם האט זיך געדרייצט און געבויגן ארום פיר פוס פונעם שמאלן וועג, וואס מיר זענען געפארן.
  
  
  "גוט גליק פישערייַ," איך קאַמענטאַד.
  
  
  "אויב איר האָט צייַט."
  
  
  כ׳האב געקוקט אויף די מײדל, װאם זיצט נעבן מיר, אנגעטאן אין א רעקל, מיט א קלײן פלעק ארום אירע גרינע אויגן, אויפן שפיץ פון דער אפגעקערטערטער נאז, רויט פון קעלט. און דער קוק, וואָס זי האָט אויף מיר געקוקט, איז געווען דער קוק פֿון אַ פֿרוי, נישט אַ מיידל.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  װע ן מי ר האב ן אויסגעלאד ן דע ם שליטן , או ן גענומע ן פא ר דע ר מערזע , אי ז שוי ן געװע ן פינצטער . מי ר האב ן געגעסן , געװאש ן ד י קי ץ או ן אנגעצונד ן א פײע ר אויפ ן קאם .
  
  
  די ינלענדיש איז נישט לאַגזשעריאַס. ע ס הא ט געהא ט דר ײ הויפט־צימער . דע ר גרויםע ר װאוינע ר הא ט געהא ט א קי ך או ן א טישיש ע אי ן אײ ן עק , או ן בײ ם צװײט ן א קאם . אויסער די פראָנט און צוריק, עס זענען געווען צוויי טירן אַרויס, איינער צו די קלאָזעט און די אנדערע צו די שלאָפצימער. אַלע מעבל איז געווען האַנט-געמאכט פון סאָסנע. פארן קאַמין איז געלעגן אַ גרויסער בערדל טעפּעך.
  
  
  זיצנדיק פארן קאַמין און גערויכערט, האָב איך באַמערקט, אַז די לײַכטן אין שטוב גייען אויס. טאַניאַ איז געווען אין די קלאָזעט. װע ן ד י אײנציק ע ליכטי ק אי ז געקומע ן פו ן ד י פלאקערנדיק ע פלאמען ם פו ן קאם , הא ב אי ך געפילט , א ז ז י אי ז נעב ן מיר .
  
  
  איר האַנט האָט אַ ביסל גערירט דעם צוריק פון מיין האַלדז, דעמאָלט סליד איבער מיין אַקסל און אַראָפּ מיין אָרעם צו מיין האַנט. זי איז געשטאנען הינטער מיר. איצט איז זי געקומען און האט זיך געקנײטשט פאר מיר.
  
  
  זי האט געטראגן א קנעפל־פראנט שטריקן סוועטער און א קורצן גליטשלער רעקל. ווען איך האָב אָנגעהויבן אָפּטאָן די סוועטער, האָב איך באַמערקט, אַז אונטן איז גאָרנישט.
  
  
  "וואו איז די ביוסטהאַלטער," איך שושקעט.
  
  
  "רעכט צו." זי האט זיך צוריק געלעגן אויפן בערדל טעפּעך, די ברוסט גלאט און רויט אין די פײער־ליכט.
  
  
  איך האב מיך אראפגעכאפט נעבן איר. מייַן פינגער געפונען די בליצ - שלעסל און קנעפּל אויף די זייַט פון איר רעקל.
  
  
  "איר וועט נישט האָבן פיל צייט צו פיש, ניק טייַער," זי געזאגט מיט אַ הייזעריק קול.
  
  
  "וואָס מיינט איר, איך טו איצט?"
  
  
  ווי איך פּולד די רעקל אַראָפּ, עס אויפגעהויבן אַזוי איך קען רוק עס אַראָפּ די לענג פון איר שלאַנק לעגס. זי איז געווען ווערינג בלוי ביקיני דנאָ מיט ווייַס שנירל עדזשאַז. איך סמיילד ווי מיין טאַמז כוקט אין די טאַליעבאַנד.
  
  
  דאָס פֿײַער־ליכט האָט געליטן איר גלאַטע הויט, װי טאַנצנדיקע פֿינגער. זי איז געווען זייער יונג און זייער שיין. איך האב געקושט איר פעסטן, גלאַטן בויך, ארויסגעצויגן די הייזעלעך. דעמאל ט הא ב אי ך זי ך אויפגעשטעלט .
  
  
  די קליינטשיק פאַס פון די ביקס איז געווען שפּיציק גלייַך צו מיר. אַ שמייכל האָט זיך באַוויזן אויף טאַניאַס ליפּן. עס איז געווען אַ הויך קליק, אָבער די קויל האט נישט שלאָגן מיר. א קלײנער פאן האט ארויסגעשפרונגען פון דעם פאס פון ביקס.
  
  
  עס זענען געווען צוויי ווערטער אויף עס: ליבע איר.
  
  
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  קאַיראָ אָדער קאַיראָ מאַפיאַ
  
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  קילמאַסטער
  
  
  קאַיראָ
  
  
  אָדער קאַיראָ מאַפיאַ
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  
  
  ערשטער קאַפּיטל
  
  
  קאַפּיטל צוויי
  
  
  קאַפּיטל דריי
  
  
  קאַפּיטל פיר
  
  
  קאַפּיטל פינף
  
  
  קאַפּיטל זעקס
  
  
  קאַפּיטל זיבן
  
  
  קאַפּיטל אַכט
  
  
  קאַפּיטל נייַן
  
  
  קאַפּיטל צען
  
  
  פּרק עלף
  
  
  קאַפּיטל צוועלף
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  
  
  
  
  
  דעדאַקייטאַד צו מיטגלידער פון די פאַרייניקטע שטאַטן סעקרעט סערוויס
  
  
  
  
  
  
  
  ערשטער קאַפּיטל.
  
  
  
  
  די ארושה פאליציי סטאנציע איז געווען א קליינער ווייטגעוואשן צימער מיט ווענט וואס האבן אפגעשילט פארב און עטליכע פארשפארטע שטיקלעך הילצערנע מעבל, וואס האבן זיך געהויערט הינטער דעם אויפפירונג שרייַבטיש. באַמבו קערטאַנז באדעקט די צוויי פֿענצטער און ערלויבט די נאָכמיטאָג זונשייַן צו פילטער דורך און מאַכן געל סטריקס אויף די שטאָק און פאַרקערט וואַנט. דער לאנגזאם סטעליע פאן האט פויל ארײנגעשטופט די שװערע, קלעפיקע לופט אין צימער, אבער זי האט זיך ניט באװעגט. די טיר צו דער שמוציקער גאס איז געװען אפן אן א מחיצה, און גרויםע ברוינע פליגן האבן געברומט שטומף אין דער שטינקנדיקער לופט. אי ן דע ר װײטע ר װינק ל הא ט זי ך פארזיכטי ק ארויסגעקראכ ן א טאראק ן פו ן א שפיצ ל אי ן דע ר װאנט , או ן דא ן זי ך צוריקגעקער ט צ ו זײ ן פינצטער ן זיכערקײט .
  
  
  אי ך בי ן געשטאנע ן פארמאכ ט פאר ן קאונטער , מײ ן סאפאר י העמ ד צעריסענע , או ן בלוט ט הא ט זי ך געטריקנט , אוי ף מײ ן אונטערװעש . צוויי גרויסע שווארצע אפריקאנער פאליציאנטן האבן מיך ארומגערינגלט מיט באטאנען גרייט מיך צו שלאגן. זיי האבן מיך ארעסטירט פאר'ן קעמפן אין א שענק, און יעצט איז איך געווארן פראסעסט דורך זייער סערזשאנט, א דינער, לאנקי מאן, וואס איז געזעסן ביי אן אלטן טיש הינטערן קאונטער און געלערנט די פאלשע צייטונגען וואס איך האב זיי געגעבן.
  
  
  "איך זע, איר זענט קאַנאַדיאַן, הער פּריאָר," האָט דער סערזשאַנט געזאָגט אויף ענגליש. "פאַכמאַן הונטער" ער האט לאנגזאם געשאקלט מיטן קאפ. "מיר האָבן אַ פּלאַץ פון פראבלעמען מיט די אמעריקאנער און קאַנאַדיאַנס. נו, איר וועט געפֿינען אַז איר קענען נישט אַריבער די גרענעץ פון קעניאַ און מאַכן קאָנפליקט דאָ אָן קאַנסאַקווענסאַז. ”
  
  
  איך האב אויף אים געשריגן. - 'נאַני דייעסעמאַ היוויי!' "איך האָב נישט באשאפן קיין פראבלעמען! נישט איך האָב אָנגעהויבן דעם בלוטיקן קאַמף!
  
  
  ע ר הא ט מי ר אנגעקוקט , אומפאסנדיק , צוגעשטעל ט זײנ ע בריל ן אוי ף זײ ן טונקעלע ר פנים . - איר קענט זאָגן דיין מיינונג צו די ריכטער. ער האָט אָנגעוויזן אויף די צוויי מענטשן וואָס זענען געשטאַנען לעבן מיר. — נעם אים און פארשפארט אים.
  
  
  ז ײ האבע ן מי ך ארו ם געשלעפ ט דור ך א טיר , אי ן לאנג ן צימער , װא ס אי ז געװע ן א גרויםע ר צעל , מי ט א גאם , װא ס הא ט געלויפ ן ד י גאנצ ע לענג . דער קארידאר איז געווען אפגעשיידט פון דער צעל דורך שווערע אייזערנע שטעגס. די טיר אין די לאַטאַס איז אינסטאַלירן וועגן האַלב וועג. װע ן ז ײ האב ן מי ך צוגעפיר ט צ ו דע ר טיר , הא ב אי ך דערזע ן דר ײ מענע ר אי ן דע ר צעל , זיצ ן או ן ליג ן אויפ ן פײכט ן דיל . צוויי זענען אפריקאנער און די דריט איז ווייַס.
  
  
  װע ן דע ר הויכע ר פו ן ד י צװ ײ אפיצירן , הא ט אנגעהויב ן אפשאפ ן ד י צעל־טיר , בי ן אי ך מאמענ ט אנטלאפ ן פו ן דע ם צװײט ן מאן . אין סוואַהילי איך געזאגט, "איך איז געווען דערציילט אַז איך קען קאָנטאַקט אַ אַדוואָקאַט."
  
  
  "האַפּאַנאַ!" ער איז צו מיר צוגעלאפן, נאכאמאל אנגעכאפט מיין ארעם. 'נישט יעצט!'
  
  
  'נישט עכט!' איך האב געשריגן.
  
  
  דער הויכער פאליציאנט האט זיך אויסגעדרייט צו מיר, פארגעסן פון דער טיר וואס ער האט אויפגעשלאסן. — איר פּרוּװט מאַכן צרות, מיסטער פּריאָר?
  
  
  "איך ווילן מיין בלוט רעכט!" ― זאָג איך הויך. איך פּולד אַוועק פון זיין שוטעף ווידער.
  
  
  דערנאָך האָבן ביידע מענטשן מיך אָנכאַפּן, זייערע שווערע, מאַסקיאַלער געווער האָבן זיך בערך אָנגעכאַפּט מיין געווער און האַלדז. אי ך הא ב זי ך געקעמפ ט מי ט זיי , פרובירנדי ק זי ך ארויסברענגען . מיר ספּון אַרום אין אַ קליין קרייַז און שלאָגן די באַרס שווער, שאַקינג זיי.
  
  
  ד י מענע ר אי ן דע ר צעל ע האב ן זי ך ארויםגעװיז ן אינטערע ס אי ן דע ם קאמ ף או ן אל ע האב ן זי ך זי ך געדרײט .
  
  
  אי ך הא ב געלונגע ן צ ו אנטלויפ ן פו ן ד י קלעפ ן פו ן דע ם קירצער ן װעכטער , אבע ר דע ר הויכע ר אי ז געפלויג ן געװאר ן או ן הא ט געשלאג ן מי ט זײ ן קלאב . דער קלאפ האט מיר אנגעשטויסן אין קאפ און האט פארבראכט רוב פון זיין קראפט אויף מיין ארעם און אקסל.
  
  
  איך גראַנטיד אונטער די בלאָוז פון די באַטאַן, דעמאָלט עלנבויגן דעם מענטש אַרויף און צוריק אַריבער די האַלדז. ער האט געמאכט א װײכן קלאנג און זיך צוגעפאלן צום דיל.
  
  
  װע ן א ן אנדער ע פאליציאנט ן הא ט אויפגעהויב ן זײ ן קעפ ל צ ו שלאגן , הא ב אי ך אי ם גלײ ך געשלאג ן אי ן פנים . ער איז געפאלן אויף די שברים און בלוט איז ארויס פון מויל. אבער דער דאזיקער מאן איז געווען א ביק, און דער קלאפ האט אים נישט געציטערט. ער האט שטארק געשלאגן מיט זײן שטעקן. איך געכאפט דעם בעטאָן און פּולד שווער, פארווארפן אים פון וואָג. אי ך הא ב אי ם אפגעריס ן פו ן ד י שטעקלעך , אי ם געשװאויג ן אי ן א בויג ן פא ר מיר , או ן צוגעדריק ט צ ו דע ר װאנ ט פו ן קארידאר .
  
  
  — האטרי! דער הויכער וועכטער האט געשריגן צום צימער, פון וועלכן מען האט מיך גענומען און זיך געקריגט אויף די פיס.
  
  
  זײ ן גרויםע ר פרײנ ט הא ט שוי ן זי ך דערהויבן , או ן הא ט זי ך צוגעגרײ ט צ ו מיר . כ׳האב אים גיך געקנײטשט אין די גרויםן. ער האט געשריגן פון ווייטאג און זיך געטוישט, זיך אנגעכאפט, אראפגעלאזט דעם קלוב.
  
  
  איך האב זיך צוריקגעקערט צום הויכן פאליציאנט ווען ער האט זיך אויפגעהויבן אויף די פיס. איך האָב זיך צו אים געשוועבט, אָבער געפעלט. ער האָט אַרײַנגעשטעקט זײַן שטעקן אין מיר און האָט ניט פֿאַרפעלט - ער האָט מיך געשלאָגן אין פּנים און האַלדז. ווייטיק עקספּלאָדעד אין מיין שאַרבן. עס איז געווען אַ קורץ מאָמענט פון שוואַרץ, און דעמאָלט איך שלאָגן די שטאָק מיט אַ שאַרף קלאַפּ. דער הויכער פאליציאנט איז געשטאנען איבער מיר און װידער אויפגעהויבן זײן קעפעלע. אי ך הא ב געכאפ ט זײנ ע פיס , או ן מי ט דע ם װײני ק כוחו ת אי ן ד י הענט , הא ב אי ך שטאר ק געצויגן . די פיס האבן זיך געלאזט און ער איז א צווייט מאל געפאלן אויפן דיל.
  
  
  אבער זיין שותף האט זיך שוין ערהוילט און אויפגעהויבן זיין שטעקן. פון אויג װינקל האב איך דערזען דעם שטעקן אראפגעפאלן. איך דאַקט אַראָפּ, אָבער זי שלאָגן מיר אין די צוריק פון מיין קאָפּ און האַלדז. ד י װאקלענדיק ע פינצטערני ש הא ט זי ך װידע ר אנגעקלאפ ן או ן אי ך הא ב זי ך צוזאמגעבראכ ט אויפ ן דיל ע אויפ ן רוקן , פארמאכ ט ד י אויג ן קוים . ווען איך האָב געעפֿנט די אויגן, איז דער שרייַבטיש סערזשאַנט געשטאַנען איבער מיר מיט אַ ביקס אָנגעוויזן אויף מיין קאָפּ.
  
  
  "דאָס וועט זיין גענוג," ער דערציילט די אנדערע צוויי אין ווייך סוואַהילי.
  
  
  דע ר ביק , װעלכע ר אי ז נא ך געװע ן גרײ ט צ ו שלאג ן מי ט דע ם קלוב , הא ט זי ך באװעג ן או ן אראפגעלאז ט דע ם שטעקן . דער סערזשאַנט האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר.
  
  
  "עפּעס זאָגט מיר, עס וועט געדויערן עטלעכע מאָל ביז דיין קעיס וועט דערגרייכן דעם ריכטער," האָט ער שטיל געזאָגט.
  
  
  — גיי אין גיהנום — האב איך אים געזאגט.
  
  
  ער האט אנגעװיזן אויף די אנדערע צװײ. ז ײ האב ן מי ך גראב ע געכאפ ט או ן מי ך ארײנגעשלעפ ט אי ן א צעל . דא ן האב ן ז ײ זי ך אומגעקער ט או ן אװעק , פארשלאס ן ד י טיר , או ן אי ך בי ן געבליב ן אלײן , מי ט ד י אנדער ע געפאנגענע .
  
  
  כ׳האב לאנגזאם געקוקט אויף זײערע פנימער, דער װײטיק האט געקראכן אין קאפ. מײנ ע אויג ן האב ן זי ך גענומע ן אויפ ן אנדער ן װײם ן מאן , זי ך אריבערגעפיר ט פו ן אים , צ ו ד י שמײכענ ע פני ם פו ן דע ם אפריקאנע ר מאן , װא ס הא ט זי ך גערוק ט נעבן . איך האָב געענטפערט אויפן שמייכל מיט אַ גרימצאָרן און זיך אַ ביסל אָפּרוען. דער ערשטער בינע פון מיין אַרבעט איז הצלחה געענדיקט. איך בין געקומען הרגענען דעם ווייסן מאן, און אט בין איך — פארשלאסן מיט אים אין דער זעלבער צעל.
  
  
  "בוואַנאַ איז צו קראַנק פון די קלאַבז," האט געזאגט דער סמיילינג אפריקאנער לעבן מיר. "גרויס אַסקאַרי, ער ניצט זיין קלוב פיל אַלע די צייט." דער מאן איז געווען אנגעטאן אין מערבדיקע קליידער, צעריסענע הויזן און א העמד, אבער אויפן רעכטן האַנטגעלענק האָט געטראָגן אַ פעטיש בראַסלעט, און אויף די באַקן און פּלייצעס זענען געווען פיינליטיק שארבן וואו די אַרבל האָבן זיך געענדיקט. ער האט נאר געהאט אײן גוט אויג.
  
  
  "איך וועט זיין גוט," איך געזאגט.
  
  
  — דו ביסט א בלוט־דורשטיק אדיאט צו אנהויבן עפעס מיט זײ — האט מיר דער װײםער געזאגט פאר ביטול. דערנאָך, ווי דאָס וואָלט געווען די איינציקע זאַך וואָס איז כדאי צו טאָן, האָט ער זיך גלייַכגילטיק אָפּגעקערט.
  
  
  איך האב נישט געענטפערט, נאר זיך אומגעקערט, עס איז בעסער צו קוקן אויף אים. ע ר אי ז געװע ן א ביס ל עלטער ע פו ן מיר , הוי ך או ן מאגער , מי ט א האר ט פנים , מי ט גלײכ ע ליניע ס או ן שטערלעך . ע ר הא ט געטראג ן א שמוציקע ר אנצוג , או ן פארשאפענ ע װײס ע שיך . זײנ ע אויג ן זײנע ן געװע ן קאל ט או ן דורכדרינגענדיק . זיין נאָמען איז געווען ברייאַן סיקעס, און ער איז געווען אַ פאַכמאַן רעצייעך.
  
  
  איך האב זיך געטראגן צו זיצן נעבן אים בײם הינטערן װאנט פון צעל. דער אײגענעם אפריקאנער איז געקומען צו די בארן און האט זיך אװעקגעזעצט נעבן אונדז, ארום צען פוס פון דעם דריטן ארעסטאנט אין צעל. דער דריטער מענטש איז געווען אַ פּרימיטיוו אפריקאנער, אַ קיקויו וואָריער, אנגעטאן אין טרייבאַל קליידער פון רויט אָטשער וואַטע און קופּער אַרמבאַנדז. ער איז געזעסן מיטן רוקן אומבאוועגלעך און די פיס געקרייזט קעגן די שטעגן אנטקעגן מיר, געקוקט אויף מיר אן אויסדרוקן.
  
  
  אי ך הא ב אי ך זי ך פו ן ז ײ אל ע אפגעקערט , או ן פארמאכ ט ד י אויג ן . כ׳האב געדארפט רו — די נאכט האט צוגעזאגט צו זײן לאנג. דער קאמף מיט די פאליציי האט נישט געהאלפן, אבער איך האב געמוזט איבערצייגן סייקס אז איך בין א לעגאלער ארעסטאנט. דער צעל האט פארשטונקען פון פּישעכץ, און איך געפרוווט נישט צו באַצאָלן ופמערקזאַמקייַט צו אים. איך האָב זיך דערמאָנט אין מײַן שמועס מיט דוד האָקע אין נאַיראָבי וועגן סיקעס און די פּלענער פֿונעם רוסישן נאָוויגראַם י.
  
  
  "דאָס וועט זיין די פאַסטאַסט פייטער טאָמיד געבויט, ניק," Hawk דערציילט מיר. "אָבער צומ גליק מיר סטאָול די פּלאַנז. אגענט יוחנן דרוממאָנד וועט באַלד זיין אין קאַיראָ מיט די מיקראָפילם און דעמאָלט ברענגען עס אַהער. ער וועט אייך איבערגעבן דעם פילם, און אייער ארבעט וועט זיין צו פארזיכערן אז עס קומט זיכער צו וואשינגטאן. ”
  
  
  'יא מיין האר.'
  
  
  אבער עס איז אַ פליען אין די זאלבאלל. אונדזער קוואלן טראַכטן די רוסישע וויסן וועגן אונדזער ראַנדיוואָ דאָ. עס איז געמיינט אַז זיי כייערד ברייאַן סיקעס, אַ פאַכמאַן מאַרקסמאַן, צו טייטן דראַממאָנד ווען ער אנגעקומען אין נאַיראָבי מיט דעם פילם. זיי וועלן אים כאפן און מיר וועלן צוריק קומען וואו מיר האבן אנגעהויבן. אַזוי ...'
  
  
  "אזוי איך וועל טייטן סיקעס איידער ער הרגעט אונדז," איך געזאגט.
  
  
  אַז ס אַלע. ער איז דערווייַל אין אַרושאַ און איז געריכט צו פליען אַהער פֿאַר דעם לעצטע מינוט אַסיינמאַנט. גיי אים, N3.
  
  
  אבער ווען איך בין אנגעקומען קיין ארושא, האב איך אנטדעקט אז סייקס איז פארשפארט אין דער לאקאלער טורמע פאר שיכרות און אומשטענדליך אויפפירונג און וועט באפרייט ווערן פּונקט אין צייט צו פליען קיין נעיראָבי. עס איז געווען צו ריזיקאַליש צו וואַרטן פֿאַר זיין באַפרייַונג. חוץ דעם האב איך נישט געהאט קיין צייט. און זײ האָבן מיך אַרײַנגעװאָרפֿן מיט אים אין תּפֿיסה.
  
  
  איך האב מיך געצוואונגען צו נעמען א ביסל דרעמל. ווען איך וואָוק אַרויף, איך בין גאָר געליימט און פּעלץ ווי איך דארף אַ וואָך אין אַ שפּיטאָל בעט. אי ך הא ב אדורכגעקוק ט דור ך ד י שטעכ ן פו ן דע ר צעל , אוי ף ד י שטעג ן פו ן פענסטע ר אי ן קארידאר , או ן דערזע ן א ז אי ן דרויס ן אי ז פינצטער . אי ך הא ב דערהער ט דע ם רעגן , װא ם טאמ ט אויפ ן מעטאל ן דא ך פו ן דע ר שטוב .
  
  
  די ליכט איז געווען טונקל, געקומען פון אַ נידעריק-וואט ציבעלע אין די קאָרידאָר. וואסער איז ארײן אין אײן עק פון דער קאמער פון דרױסן, און האט געשאפן א פּליטקע קאַלוזשע. אין דערצו, דער סטענטש פון פּישעכץ געקומען פון דעם עק פון דער צעל. איך האב א קוק געטון אויף דעם וואךען קיקויו פאר מיר און אנגענומען, אז ער איז ווארשיינליך דער, וואס האט זיך באפרייט. גראד איצ ט הא ט ע ר אראפגעקוק ט אוי ף דע ם קעגנאיבער ן עק . נאָכן בליק האָב איך געזען, אַז ער קוקט דאָרטן אויף צוויי ראַץ זוכן עסן.
  
  
  סיקס האט גערודערט און געברומט אונטערן אטעם. נישט װײט פון קיקויו איז נאך א אפריקאנער געשלאפן און געשנארכן.
  
  
  "פאַרשילטן שטינקען טורמע," האט געזאגט סיקעס. - שטעלן אַ ווייַס מענטש דאָ. ווילדע ווילדע.
  
  
  איינער פון די ראַץ איז מוטיק צוגעגאנגען צו קיקויו. ער האט פארזיכטיק געקוקט אן אומקערן דעם קאפ. דער שטשור איז צוגעקומען נענטער. מיט א מאל האט קיקויו'ס האנט ארויסגעשאסן און אים אנגעכאפט. די שטשור האט הויך געקװיטשעט, אבער נאר אײן מאל, װען דער קיקויו האט מיט אײן האנט צעבראכן דעם האלדז. דערנאָך, בשעת די פיס האָבן נאָך געציטערט, ער האָט געריסן דאָס פלייש פון דער שטשורס בויך און האָט זיך געגרײט עס צו עסן. זיינע אויגן האבן באגעגנט מיינע אין דערקענונג פון זיין גייעג הצלחה און איך סמיילד אַ ביסל צו אים. אָבער, סיקעס איז געשלאָפן אויף די פֿיס אין אַ גרימצארן.
  
  
  ער האט געשריגן. — פארשאלטענע װילדע, װילםטו מיך בײז מאכן? ער איז צוגעגאנגען צום קיקויו און האט א געשלאגן דעם אפריקאנער אויפן ארעם, ארויסגעקלאפט פון די הענט דעם טויטן שטשור. — לאז אלײן די דאזיגע שװער, דו שװארצער ממזר, אדער איך שטופ דיר א קאפ צװישן די שטעקלעך הינטער דיר.
  
  
  ע ר אי ז געשטאנע ן מי ט א בראך , איבע ר קיקויו . ער איז געווען אזוי הויך ווי דער אפריקאנער און האט געהאט אויף זיך מער פלייש, אבער דער קיקויו האט נישט ארויסגעוויזן קיין מורא. ער האָט זיך אויך ניט באַוועגט קעגן אים, כאָטש איך האָב געזען די האַס אין זיינע מאַנדל-פאָרם אויגן. איך האב געקוקט אויף דעם אנדערן אפריקאנער און געזען אז ער איז די גאנצע צייט געשלאפן. איך האב עס דערמאנט אין מיין מיינונג.
  
  
  סיקעס איז צו מיר צוגעקומען מיט א בייזן בליק. — און דו , יאנק , זיצ ט אוי ף דע ם אײנציק ן טרוקענע ם פלא ץ אי ן דע ם פלאץ . מאַך ווייַטער אַראָפּ די שורה."
  
  
  איך האב איהם געקוקט. "איך בין געקומען ערשטער," איך געזאגט.
  
  
  סיקעס האט געשמײכלט שפאציג און ארײנגעכאפט אין זײן אנצוג. ער האט ארויסגענומען א קלײן מעסערל און געפלאצט מיט דער בלייד. ער האט געזאגט. 'צי איר ווילן עפּעס?' דער שמייכל איז פארשוואונדן געווארן.
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "אָוקיי, ניט דאַרפֿן צו זיין גראָב וועגן דעם," איך געזאגט. ברומען האב איך מיך באוועגט ארום פופצן פוס און צוגעקוקט ווי סיקעס נעמט מיין טרוקענע פלאץ. "שיין שפּיל Turnabout," איך געזאגט.
  
  
  ער האט מיאוס געשמײכלט. ― אַזױ זאָל מען אָנקוקן, באַדי, ― האָט ער געזאָגט און אַרײַנגעטאָן דאָס מעסער אין קעשענע. "איצט איר בלידינג מענטשן, פּרובירן צו בלייַבן שטיל בשעת איך שלאָפן."
  
  
  איך און קיקויו האָבן פֿאַרביטן אַ בליק, ווען סיקעס האָט זיך צעשלאָפֿן און פֿאַרמאַכט די אויגן. איך האָב אַ קוק געטאָן אויף דער וואַך, וואָס דער סערזשאַנט האָט מיר געלאָזט האַלטן. עס זענען געבליבן בלויז פופצן מינוט פארן קומענדיגן טשעק. איך האב זיך צוגעהערט צום רעגן אויפן דאך און צוגעקוקט ווי א שווארצע און מאראנדזש דראַגאָן יאַשטשערקע אויפן ראַנד פון דער וואַנט יאָגט אַ ברוין מאָל. די דינע פיס האבן זיך באװעגט פארזיכטיק, לאנגזאם, װי א לױבינקע, װאם האט זיך אנגעהויבן אויף א גאזעל. פונק ט אײדע ר ד י לײזע ר הא ט געקאנ ט שלאגן , אי ז ד י מא ל אװעקגעפלויג ן או ן ד י גאג ט אי ז פארענדיקט . איך האב אריבערגעטראגן די האנט איבער די ליפן און געקוקט אויף די דאזיקע סייקס. עס טוט נישט נעמען אַ פּלאַץ פון צייַט.
  
  
  עטלעכ ע מאמענט ן שפעטע ר אי ז ארוי ס אי ן קארידאר , דע ר ארבעטער־פאליציי ש פו ן אנדער ן צימער . ע ר הא ט געטראג ן א רעװאלװער ם א קורצע ר פי ס אי ן א האלטער ן אויפ ן גארטל . װע ן ע ר הא ט זי ך דערנענטער ט הא ב אי ך פארמאכ ט ד י אויגן , פײנענדיק ן שלאף . כ׳האב אים געהערט א מאמענט אפשטעלן בײ דער טיר פון דער צעל, דערנאך האט ער זיך, צופֿרידן, זיך אויסגעדרייט און אַרײַן אין אַן אַנדער צימער. איך האָב געעפֿנט די אױגן און געזען, אַז דער קיקויו קוקט אַף מיר מיט נײַגעריק. איך האב איהם א װינק געטאן און געקוקט אויף סיקעס און דעם אנדערן אפריקאנער. בײד ע האב ן זי ך באװיזן , װ י געשלאפן . דער אפריקאנער האט שטארק געשמעקט; דער געזונט וואָלט דערטרינקען פילע אנדערע נויזיז.
  
  
  איך האב זיך שטילערהייט אויפגעהויבן און נאכאמאל געקוקט אויפן קיקויו. איך האב דאס נישט געטראכט
  
  
  ער וואָלט ינערווין און עס וואָלט נעמען אַ באָמבע צו וועקן אַרויף די אנדערע אפריקאנער. עס ס צייַט צו מאַכן אַ מאַך.
  
  
  איך בין שטילערהייט צוגעקומען צו סיקעס. ער האט באװעגט די ליפן און געשאקלט מיטן קאפ. קיין וואָפן האָב איך נישט געהאַט, האָב איך זיך געמוזט פאַרלאָזנ אויף מיינע נאַקעט הענט. איך האב מיך אראפגעכאפט פאר אים. אין דעם מאָמענט האָט דער שלאָפנדיקער אפריקאנער אַרויסגעלאָזט אַ הילכיקן בילן שנאָר, און סיקעס אויגן האָבן זיך געפלויגן. ווען ער האָט געזען ווי איך קניען פאַר אים, האָט דער פאַרשלאָפענער בליק גלייך פאַרלאָזט די אויגן.
  
  
  'העלא! וואס ביסטו...?
  
  
  איך האָב אים אַרױסגעצױגן, אים אָנגעכאַפּט בײַם האַלדז מיט בײדע הענט און אים אַװעקגעצויגן פֿון דער װאַנט. דער ווייַטער מאָמענט ער איז געלעגן אויף זיין רוקן אויף די שטאָק, מיין פינגער קוועטשן זיין האַלדז. זײ ן פני ם אי ז געװע ן רויט , או ן ד י אויג ן האב ן זי ך געפלאצט . זײנ ע סײניק ע הענ ט האב ן געפרואװ ט אנטלאפ ן פו ן מײ ן גראפ . איך האב באמערקט אז ער איז פיל שטארקער ווי ער האט אויסגעזען. אבער איצט איז זיין גאַדלעס ניטאָ. א פחד האט זיך באוויזן אויף זיין פנים, און דאן פארשטאנד. ער האט געפרואװט רעדן, אבער נישט געקאנט.
  
  
  פּלוצעם האָט ער מיט אַ פֿאַרבאָרגענעם כּוח פֿון פֿאַרצווייפלונג צעבראָכן דאָס האַנט אין מיר און מיך אַ געשלאָגן מיטן פאָראַרעם אין פּנים. װע ן אי ך הא ב זי ך אפגערים ן פו ן קלאפ , הא ט ע ר זי ך צװיש ן אונד ז ארויפגעלײג ט זײ ן קני , או ן מי ך הא ט זי ך שוי ן שוי ן פו ן אים .
  
  
  איך געלאנדעט אויף מיין רוקן און סיקעס איז שנעל אויפגעשטאנען אויף איין קני. "אזוי אַז ס עס," ער אָטעמען.
  
  
  איך האב נישט געענטפערט. איך האָב זיך געכאַפּט און מײַן שטיוול האָט אים אַרײַנגעקלאַפּט אין שין, אים אַראָפּגעקלאַפּט. ער האט ארויסגעלאזט א ווייטאג — גליק נישט הויך. אי ך הא ב זי ך צוגעלאפ ן אוי ף אים , אבע ר ע ר הא ט זי ך אװע ק פו ן דע ר אטאק ע או ן װידע ר געקנײטשט . דאָס מאָל האָט ער געהאַלטן אַ קליין מעסער.
  
  
  ער האט ארויםגעהאלטן פאר זיך דעם בלייד, דער בײזער שמײכל האט זיך אומגעקערט צו זײן הארטן פנים. "ליכט ווי איר האָט מיר געראטעוועט צייט און מי," ער האט געזאגט. דערנאך איז ער אויף מיר געשפרונגען.
  
  
  אי ך בי ן זי ך אריבערגעפיר ט אוי ף לינקס , אויסגעמיט ן דע ם מעסער ן אי ן מאגן , או ן מי ט דע ר זעלבע ר באװעגונ ג הא ב אי ך געכאפ ט זײ ן האנ ט מי ט דע ר מעסער . ד י קראפ ט פו ן זײ ן שטויס , הא ט אונד ז בײד ע געקלאפ ט אויפ ן שטאק , װא ו מי ר האב ן זי ך צװ ײ מא ל געקרײזלט , פרובירנדי ק כאפ ן דא ם מעסער .
  
  
  סיקעס איז א מאמענט ארויפגעקריכן אויף מיר און איך האב זיך געפונען מיט א פארצווייפלטע זאך אז איך זאל קענען טראגן מיט מיר מיין הוגא סטילעט אריין אין צעל. אבער הוגאָ איז דיליבראַט לינקס הינטער, צוזאַמען מיט ווילהעלמינה, מיין 9 מם לוגער. סיקעס האט מיט געוואלדיקן געשטופט מיין האנט און נאכאמאל געשלאגן מיט דער פיר-אינטש בלייד. איך האב נאכאמאל אנגעכאפט זיין ארעם, אבער נישט איידער ער האט מיר געגעבן א פּליטקע וואונד אין דער פלײצע. ווען ער האָט דערזען דאָס בלוט אויף מיין סאַפאַרי רעקל, האָט זיך אומגעקערט דאָס שרעקלעכע שמייכל.
  
  
  ― איך האָב דיך, יאַנק. איך גיי אויסשניידן דיין לעבער.
  
  
  איך האב שטארקער געקוועטשט מיין האנט מיטן מעסער, זיך אויסגעשטרענגט. כ׳האב אים געמוזט אויםװאםן, אנדערש װאלט ער גיכער אדער שפעטער געפונען דעם װעג צום בלייד. איך האָב אים אָפּגעלאָזט פֿון זײַן אַנדערער האַנט און אים אַ זעץ געטאָן אין פּנים.
  
  
  סיקעס איז נישט געווען צוגעגרייט אויף א קאנטער אטאקע. ער האט פארלוירן דעם באלאנס און איז געפאלן אויף דער זײט. דערנאָך בין איך אויף אים געפֿאַלן, כאַפּנדיק די מעסער האַנט מיט ביידע הענט און דריי זיך שווער. ער האט געשריגן. דאָס מעסער האָט זיך אויסגעגליטשט איבערן דיל פֿון דער צעל, אַרויס פֿון דערגרייכן.
  
  
  ער האט מיר שטארק א געשלאגן אין קאפ. אי ך בי ן געפאל ן אוי ף דע ר זײט , או ן ע ר אי ז געשפרונגע ן אוי ף ד י קני , גרײ ט צ ו גײ ן צו ם מעסער . אָבער איך בין אַרײַן אין אים פֿון הינטן, און ער איז געפֿאַלן אונטער מיר.
  
  
  קיקויו האָט דאָס אַלץ קאַלט און רויִק צוגעקוקט פֿון זײַן אָרט בײַ די באַרן. דער אַנדערער אפריקאנער, כאָטש ניט שנאָרקט, איז נאָך געשלאָפן. ע ס אי ז ניש ט געװע ן קײ ן באװײז , א ז דע ר באדינ ט אי ן דע ר צװײטע ר צימער , הא ט אנדערש .
  
  
  איך שלאָגן סיקעס שווער אין די האַלדז בשעת קניען אים אין די ניר. ער האט זיך געכאפט, מיך אנגעכאפט און מיך געװארפן פאר אים אויפן דיל. איך האב זיך שנעל אויפגעהויבן און דערזען דעם פחד אויף זיין פנים ווידער. ער האט זיך אויסגעדרייט, עפנט דאס מויל צו רופן דעם באדינער.
  
  
  איך האב אראפגעקלאפט מיין האנט אויף זיין אדם'ס עפל, אפגעשניטן דאס געשריי איידער עס האט אים געקענט אנטלויפן אין האלדז. ע ר הא ט זי ך אפגערוקט , געגאס ט או ן דערשטיקט .
  
  
  כ׳האב פארמאכט די װײטקײט, זיך אפגעשטופט דעם משוגענעם רעכט װאם ער האט צו מיר געװארפן, און אים אנגעכאפט פון הינטן, מיינע הענט האבן זיך שטארק צוגעקלעמט איבער זיין מויל און נאז.
  
  
  ער האָט פאַרצווייפלט געצויגן אין מיין געווער, אָבער איך האָב זיך אָנגעהאַלטן ווי אַ בוללדאָג. ער האט געשלאגן און געשלאגן. זײ ן פני ם הא ט זי ך פארפינצטערט , או ן ד י אדער ן אויפ ן האלדז , האב ן זי ך אויסגעבויגן . זײנ ע הענ ט האב ן זי ך דורכשניט ן אי ן דע ר לופט , געפרואװ ט מי ך געפינע ן . פארשטיקטע דערשטיקנדיקע קלאנגען האבן אים אנטלאפן אין האלדז. די רעכטע האַנט האָט זיך אַראָפּגעגליטשט פֿון מײַן רוקן, זײַנע נעגל פֿאַרבלאָנדזשעט מיט בלוט.
  
  
  זײ ן האנ ט הא ט זי ך צװ ײ מא ל צוגעקלעמט , אי ן א קונוול ס פויסט , או ן דערנא ך אי ז זײ ן גאנצ ן קערפע ר געװארן .
  
  
  ברייאַן סיקעס איז ניט מער אַ סאַקאָנע צו אַגענט דרוממאָנד אָדער ווער עס יז אַנדערש.
  
  
  איך האב געקוקט אויפן קיקויו און געזען אז ער שמײכלט שטילערהײט. דע ר אנדערע ר אפריקאנע ר אי ז נא ך געשלאפן , אבע ר זי ך באװעג ן אונרוהיג . קיין קלאַנג איז נישט געקומען פֿון צימער בײַם עק קאָרידאָר, וווּ עס האָט זיך געפֿונען דער דינסט־אָפֿיציר.
  
  
  איך האב גענומען סיקעס מעסער, אפגעווישט די דרוקן און עס צוריק אריינגעלייגט אין קעשענע. דערנאָך איך פּולד מיין גוף צו די וואַנט און געשטעלט עס אין אַ זיצן שטעלע, קלאָוזינג מיין אויגן.
  
  
  איצט געקומען דער טייל פון דער אָפּעראַציע וואָס קען זיין מער קאָמפּליצירט ווי די ילימאַניישאַן פון סיקעס. איך האט צו ברעכן אויס פון דעם מזרח אפריקאנער פּאַראָדיע פון אַ טורמע. איך האָב אָפּגעטאָן מײַן סאַפאַרי רעקל און אונטערזוכט מײַן בלוטיקע אַקסל. ווי איך האב געטראכט, איז די וואונד נישט געווען טיף. כ׳האב דערגרײכט אונטערן אקםל, אראפגעשײלט א שטיק פלעש־פארבירטן פלאסטיק און אראפגענומען דאס קלײנע שטיק מעטאל, װאס זי האט באהאלטן. עס איז געווען אַ בעל שליסל.
  
  
  איך בין נאָר געגאנגען צו דער צעל טיר ווען איך געהערט אַ געזונט פון די צימער ווייַטער פון די קאָרידאָר. איך בין גיך צוריקגעקומען צו דער וואַנט נעבן דער מעס און באַהאַלטן די מעטאַל שווערד. איך האב צוגעמאכט די אויגן, ווען דער באדינער איז דורכגעגאנגען דורך דער טיר און אריבערגעפארן אין קארידאר.
  
  
  אן עפנט די אויגן, האב איך זיך צוגעהערט צו די טרעפ. ז ײ האב ן זי ך אפגעשטעלט , או ן אי ך הא ב געוװסט , א ז דע ר װעכטע ר שטײ ט ב ײ דע ר צעל־טיר . עס איז געווען אַ לאַנג פּויזע. איך האָב זיך געחידושט צי סיקעס האָט אויסגעזען שלאָפנדיק - אָדער טויט. נאך א געדאנק האט מיך געטראגן. שטעל ט זי ך א ן דע ר פליכט־אפיצי ר הא ט געװאל ט רעד ן מי ט סייקס ? איך קען האָבן פּראָבלעמס.
  
  
  כ׳האב געהאלטן פארמאכט די אויגן. דערנאָך האָב איך געהערט ווי דער וועכטער ציט דעם שטריקל פֿון אַ שוואַכער ליכט, און טריט האָבן זיך צוריקגעצויגן אין קאָרידאָר.
  
  
  אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק אויפגעשטעל ט או ן געגאנגע ן צ ו דע ר צעל־טיר . דאָס איינציקע ליכט איז איצט געקומען פון די קאָרידאָר פענצטער און פון דער ביוראָ-טיר אויפן ווייטן עק. אין ערשטער עס איז שווער צו זען דעם שלאָס, אָבער יווענטשאַוואַלי איך ינסערטאַד די בעל שליסל אין עס. קיקויו האָט צוגעקוקט מיט אינטערעס. דער שלאָס איז געווען צו גרויס פֿאַר מיין קלייַבן און אין ערשטער איך קען נישט רירן עס. איך געשאלטן אונטער מיין אָטעם נאָך פינף מינוט פון ניט געראָטן השתדלות. איך האב נישט געהאט די גאנצע נאכט. באלד וועט די פאליציי רעפארטירן אויף זייערע פאטראלן, און דאס וועט קאמפליצירן די זאכן.
  
  
  איך האב אפגעווישט מיינע פארשוויצטע הענט אויף די הויזן און נאכאמאל געפרואווט, ארבעטן סלאָוער. איך פּעלץ קערפאַלי די טאַגאַל באַשטימען, שטעלן די בעל שליסל אין דער געוואלט שטעלע און אויסגעדרייט עס שארף. דער שלאָס האט זיך געעפנט.
  
  
  איך האָב געעפֿנט די טיר נאָר אַ פּאָר אינטשעס און אַרײַנגעטאָן דעם בעל־שליסל אין קעשענע. קיקויו האָט מיך געהיט. אי ך הא ב אי ם גענומע ן או ן אי ם שטילערהײט , א ז ע ר װיל ט אװעקגײ ן מי ט מיר . ער האט פארשטאנען און אפגעזאגט מיט א באװעגונג פון קאפ. "סאַנטאַ סאַנאַ," איך געזאגט ווייך, כאָופּינג ער גערעדט גענוג סוואַהילי צו וויסן איך דאַנקען אים פֿאַר מיינדינג זיין אייגענע געשעפט. ער האט א נײד געטאן.
  
  
  איך בין דורכגעגאנגען דורך דער צעל-טיר און בין געשטאנען אין קארידאר. די גאנצע סייקס זאַך וואָלט געווען אַ שלעכט שפּיל אויב איך וואָלט נישט באַקומען אויס פון דאָ. אויב איך וואָלט נישט טאָן דאָס, איך וואָלט בלי פאַרוואָלקנט אין אַן אפריקאנער טורמע פֿאַר לעבן.
  
  
  ע ס אי ז נא ר געװע ן אײ ן אויסװעג , — דור ך דע ם אפיס , װא ו דע ר באװאפנטע ר װעכטע ר אי ז געזעסן . איך אריבערגעפארן צו זייַן ליכט, קאַנסידערינג מיין ווייַטער מאַך ווען איך אַפּראָוטשט. ווען איך בין דערנענטערט צו דער טיר, האָב איך אַ קוק געטאָן אין ביוראָ. דער וועכטער איז געזעסן ביי א טיש און געלייענט וואס איז געווען א קאמישע בוך. די ביקס אויף זיין לענד האט אויסגעזען גרויס און מיעס.
  
  
  איך האב מיך צוריק ארײנגעטראגן אין די שאטן בײ דער טיר. נו, עס איז איצט אָדער קיינמאָל. אי ך הא ב זי ך אװע ק פו ן דע ר טיר , או ן געשריג ן או ן געלאז ט מײ ן שטי ם דורכפיר ן דורכ ן גאם .
  
  
  'זיכערהייט!'
  
  
  דער שטול האט זיך געקראכט אויפן דיל און איך האב געהערט א מאן גראמען. דעמאל ט האב ן זי ך ד י טריט , דערנענטער ט צו ם טיר . איך טרעט צוריק אין די שאַדאָוז ווי דער וועכטער איז געגאנגען פארביי מיר.
  
  
  אי ך הא ב גיך א געשלאג ן , אפגעשניט ן דע ם באזע ם פו ן דע ם מאן . מיין ציל איז געווען אַ ביסל אַוועק און איך שלאָגן עס האַרדער ווי פּלאַננעד. דער מאן האט געשאקלט און געפאלן אויף די קני, דערשטוינט.
  
  
  אײדער ע ר הא ט זי ך געקענ ט צורי ק צורי ק האב ן אי ך צוזאמענגענומע ן מײנ ע הענ ט או ן ז ײ שטאר ק געשלאג ן אויפ ן געדיכט ן האלדז . ער האט הויך געקראצט און אויסגעשטרעקט אן באוועגונג אויפן דיל.
  
  
  אי ך הא ב אנגעכאפ ט זײ ן ביקס , ארײנגעלײג ט אי ן מײ ן גארט ן או ן זי ך אויפגעשטעל ט מיד . עס איז געווען זייער א לאנגער נאכט. איך בין געשווינד דורכגעגאנגען דורך די העל אָפיס לייץ צו דער טיר אין די הינטער וואַנט. אי ך הא ב אי ם געעפנ ט או ן ז ײ פארזיכטיק ט דורכגעגאנגען . אינדרויסן איז געווען קיל פינצטער און די קריקעטן האבן גערופן. נאָר אַ בלאָק ווײַט איז געווען אַ געגנבֿעט לאנד ראָווער, וואָס וואָלט מיך אין אַ פּאָר שעה אַרײַנגעבראַכט אויף די הינטערשטע וועגן ביז דער גרענעץ.
  
  
  איך בין גיך אריבער אין דער פינצטערניש...
  
  
  האקן האט פארטראכט פארטראכט זײן טויטן ציגאר, קוקנדיק אויפן קלײנעם טיש צװישן אונדז. איך האָב נאָר זיך איינגעשריבן מיט אים אין Thorntree הויף אין ניו סטאַנלי און מיד פּעלץ אַז עפּעס איז פאַלש.
  
  
  ער האָט אַרױסגענומען דעם ציגאַר פֿון די דינע ליפּן, צו מיר אױסגעדרײט זײַנע אײזיקע גרויע אױגן און אױסגעקװעטשט אַ שװאַכן שמייכל.
  
  
  "עס איז געווען אַ גרויס אַרבעט אין אַרושאַ, ניק. סייקס האט שוין ינטערפירינג מיט AX און די CIA פֿאַר עטלעכע מאָל.
  
  
  איך האָב געלערנט דאָס דינע, מיד פּנים אונטער דעם קלאַפּ פון גרויע האָר.
  
  
  איך סאַגדזשעסטיד. - "אָבער עפּעס איז פאַלש, צי נישט?"
  
  
  האקן האט אזוי א קוק געטאן אויף מיר, אז עס האט אויסגעזען, װי ער האט געקאנט זען גלײך דורך דיר. "אַז ס רעכט, ניק. איך בין נעבעכדיק צו זאָגן איר דעם נאָך דיין געראָטן פאָריי אין טאַנזאַניאַ, אָבער ... יוחנן דראַממאָנד איז טויט.
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן אויף אים פאַרגלײַכדיק. 'וואו?'
  
  
  "אין קאַיראָ. טאָג איידער נעכטן. מיר נאָר באקומען די נייַעס. זײ ן מאגערע , װײםע ר קערפער , אי ז געװע ן נא ך דינער .
  
  
  
  איך האב געפרעגט. — האבן די רוסן דארט אויך געהאט א רוצח?
  
  
  „אפֿשר יאָ, אפֿשר ניט. אַלע מיר וויסן פֿאַר איצט איז אַז דראַממאָנד איז געפונען אין אַ האָטעל צימער מיט זיין האַלדז שפּאַלט. און דער מיקראָפילם איז ניט מער. ”
  
  
  איך האָב פּאַמעלעך געשאָקלט מיטן קאָפּ. — פארדאמט, דראממאנד איז געװען א גוטער מענטש.
  
  
  האק האט ארײנגעשטופט דעם אויסגעלאשן ציגאר אין אשטאף. 'יא. און מיר דאַרפֿן דעם פילם, N3. די נאָוויגראָם איך איז די מערסט אַוואַנסירטע פייטער טאָמיד באשאפן, פיל בעסער ווי עפּעס וואָס מיר האָבן אין די פּלאַנירונג סטאַגעס. ווען ער אקטן, וועט עס געבן די רוסן אַן אומדערטרעגלעכע מיליטערישע מייַלע איבער דער פרייער וועלט. איך דארף אייך נישט זאגן אז דאס גנבענען די פלענער פאר דעם איז געווען אונזער בעסטע אינטעליגענץ באוועגונג אין יארן. און איצט מיר פאַרפאַלן די פּלאַנז איידער דראַממאָנד קען באַקומען זיי צו אונדז. דער פרעזידענט וועט נישט זיין צופרידן..."
  
  
  איך געזאגט "ניין".
  
  
  האק האט א קוק געטאן אויף מיר. "איך שיק דיך קיין קאַיראָ, מיין יינגל. איך וויל דיר דאס נישט טון אזוי באלד נאך ארוש'י, אבער איך האב נישט קיין ברירה. דו ביסט אונדזער בעסטער האָפענונג, ניק. געפֿינען זיך פּונקט וואָס געטראפן מיט John Drummond און די מיקראָפילם. און אויב איר קענען, צוריקקומען דעם פילם."
  
  
  "ביסט איר גרייט צו פאַרברענגען געלט אויף דעם?"
  
  
  האק האט זיך געגרימט. "אויב דאָס איז וואָס עס נעמט."
  
  
  'גוט. ווען וועל איך פליען? '
  
  
  ער האָט כּמעט אַפּאָלאָגעטיקאַללי געזאָגט, "עס איז אַ BOAC פלי געלאזן דאָ שפּעט דעם אָוונט." ער האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט אין קעשענע, אַרױסגענומען אַן ערליניע־טיקעט און מיר דערלאַנגט.
  
  
  "איך וועל זיין אויף אים." איך האָב אָנגעהויבן איינשטופּן דעם בילעט אין מיין רעקל ווען ער האָט געכאַפּט מיין האַנט.
  
  
  "דאס איז אַ שווער קשיא, ניק," ער האט קערפאַלי געזאגט. - קוק פון צייט צו צייט איבער דיין אַקסל.
  
  
  איך האָב אַרײַן דעם בילעט אין קעשענע. "אויב איך וואָלט נישט געקענט דיך בעסער, האר," איך געזאגט צו אים, "איך וואָלט שווערן איך נאָר באמערקט מיין פאטער 'ס אינטערעס אין מיין וווילשטאנד."
  
  
  ער האָט זיך צעוויינט. — װא ס איה ר הא ט בעמערק ט אי ז געװע ן א באזעסענע ר אינטערעס , ני ט קײ ן פאטערליכע . איך קען זיך נישט ערלויבן צו פארלירן מיין גאנצע שטאב אין איין אפעראציע״.
  
  
  כ'האב זיך געכאפט און זיך אויפגעשטעלט פון שטול. "נו, איך דאַרפֿן צו באַקומען אַ ביסל זאכן אין סדר איידער איך גיין."
  
  
  "איך קען ימאַדזשאַן," ער האט טרוקן. — װער זי איז, זאג איר א שלום.
  
  
  מיין שמייכל איז געווארן ברייטער. 'איך וועל עס טוען. און איך וועל קאָנטאַקט איר ווי באַלד ווי איך קענען האַנדלען מיט דעם. ”
  
  
  האק האט געלאזט א קלײן שמײכל זיך צוציען אין די װינקל פון זײן מויל און א ביסל שמייכלען, װען ער האט געהאלטן איינע פון זײנע באליבטע געזעגשאפט־רעדעס: ״איך װעל דיך זען װען איך זע דיך, ניק.
  
  
  איך בין גלייך געגאַנגען אין מיין האָטעל צימער, איינגעפּאַקט דאָס קליינע טשעמאָדאַן וואָס איך האָב אַלעמאָל געטראָגן מיט מיר, און מודיע געווען די הנהלה, אַז איך וועל זיך שפּעטער אויסקוקן. איך בין דאַן גענומען אַ טאַקסי קיין נאָרפאָלק, ווו אַ זייער פייַן בעלגיאַן קאָלאָניאַל גערופן גאַבריעל האט אַ וווינונג. ווען איך בין געווען אין נאַיראָבי, איך געפרואווט צו פאַרברענגען עטלעכע פריי שעה מיט איר און שטענדיק געזאגט זייַ געזונט ווען איך קען. דא ס מא ל הא ט ז י זי ך שטאר ק געבראכ ט פו ן מײ ן פּלוצעמדיק ן אװעקפארן .
  
  
  "אבער איר האָט געזאָגט אַז איר וועט זיין דאָ פֿאַר אַ לאַנג צייַט," זי קאַנטראָולד. זי האט אַ כיינעוודיק פראנצויזיש אַקצענט.
  
  
  איך בין צוזאמגעפאלן אויף דער לאנגער סאפע אין מיטן צימער. "וועט איר קאָמפּליצירן און צעשטערן אונדזער זייַ געזונט?"
  
  
  זי האט א װײל געפאםט. זי איז געווען אַ קליין מיידל, אָבער זי האט אַ ברירה. די האָר אירע זענען געווען ברוין, שנייַדן אין אַ פּיקסי שנייַדן, און איר אויגן זענען ריזיק, ברייט-געזעצט און פאַרכאָלעמט. זי האט געלעבט אין אפריקע כּמעט זינט געבורט, מייגרייטינג פון קאָנגאָ צו קעניאַ מיט איר עלטערן ווען זי איז געווען אַ טיניידזשער.
  
  
  ווען איר עלטערן זענען געהרגעט דורך די מאַו מאַו, גאַבריעל האט אַ שווער צייַט. א קורצע צייט איז זי געווען א הויך באצאלט זונה אין מאמבאסא. אבער דאָס איז געווען אַלע אין איר פאַרגאַנגענהייט, און איצט זי געהאלטן אַ פאַראַנטוואָרטלעך שטעלע אין אַ רעגירונג אַגענטור. אַ גליק פֿאַר מיר, זי נאָך לייקט מענטשן.
  
  
  — דו קומסט נאר אהער אזוי זעלטן — האט זי לאנגזאם געזאגט. ז י הא ט זי ך אוי ף מיר , ד י גרוים ע אויגן , געדרײט . "און איך ווי צו זיין מיט דיר פֿאַר אַ בשעת." זי האט געטראגן א ענג סוועטער און א מיני־רעקל. איצט האט זי אומגליקלעך געצויגן דעם סוועטער איבערן קאפ און ארויפגעווארפן אויפן נאענטסטן שטול. זי געקוקט סטאַנינג אין אַ ביוסטהאַלטער.
  
  
  "איר וויסן, איך וואָלט בלייַבן אויב איך קען," איך געזאגט, קוק בייַ איר אָפּשאַצן.
  
  
  "איך וויסן וואָס איר זאָגן מיר," זי געזאגט, נאָך פּאָוטינג. זי האט אויסגעפוצט איר קורצע רעקל און געלאזט פאלן אויפן דיל, דערנאך איז זי ארויס פון אים. די ווייַס שנירל ביקיני הייזעלעך באדעקט כּמעט גאָרנישט. זי האט זיך א מאמענט אפגעקערט פון מיר, ארויסגעשטופט פון איר דאם רעקל און ארויסגעװיזן די געשמאקע קורװעםן פון אירע הינטן. "און וואָס איר זאָגן מיר איז זייער קליין, מיין ליבהאָבער."
  
  
  איך האָב צו איר געשמײכלט און געװוּסט, אַז איך האָב טאַקע ליב גאַבריעל. אפֿשר מיין שנעל אָפּפאָר איז געווען פֿאַר די בעסטער. זי האט אויסגעטאן די שיך און פויל געגאנגען צו מיר, זיך אויסגעדרייט צוריק צו מיר.
  
  
  "הילף מיר מיט מיין ביוסטהאַלטער."
  
  
  איך האָב זיך אױפֿגעשטעלט, אױסגעטאָן די האַקקעס און געלאָזט די ביוסטהאַלטער זיך רוקן צו דער פּאָדלאָגע. איבער איר אַקסל האָב איך געזען איר פולע בריסט שטופּן אַרויס אין זייער נייע פרייהייט. איך האָב זי אַרומגענומען און פּאַמעלעך געלאָפן מיינע הענט איבער איר קאַסטן. גבריאל האט צוגעמאכט די אויגן.
  
  
  "מממ," זי אָטעם. — איך רעכן, איך װעל דיר מוזען מוחלן. זי האט זיך צו מיר אויסגעדרייט. איר הונגעריק מויל האט מיר געפונען.
  
  
  ווען דער קוש האט זיך פארענדיקט, האט זי זיך צוגעבויגן און אראפגעצויגן די הייזעלעך פון די אויסגעבויגענע היפּס. זי האט צו מיר צוגעדריקט איר נאקעטקײט, און מיינע הענט האבן געגלעטן די װײכקײט פון איר הויט.
  
  
  'נו?' ― האָט זי געזאָגט אין מײַן אױער. — מײנסטו נישט, אז דו זאלסט אויסטאן די קלײדער?
  
  
  זי האָט מיר געהאָלפן אויסטאָן מײַנע קליידער און האָט אויסגעזען ווי זי האָט הנאה. זי האָט ווידער צוגעדריקט אירע ליפּן צו מיינע און איך האָב זי שטאַרק געקושט, אויספאָרשן מיט מיין צונג. איך האב זי לייכט פארהאלטן צו מיר, ווען די פארגעניגן און די סענסואליקייט פון לאוועמאקינג איז געוואקסן.
  
  
  זי האט געגאפט. ― „אָה, ניק! ניק!'
  
  
  "לאָמיר גיין צו די שלאָפצימער," איך געזאגט הייזעריק.
  
  
  'מממ. ניין, דאָ. איך קען נישט ווארטן ". זי האט זיך אװעקגעזעצט אויפן געדיכטן טעפּעך בײ אונדזערע פיס און מיך צוגעצויגן צו איר. 'אלעס איז גוט?' זי האט זיך געלעגן אויפן מאטע, אירע פולע בריסט װײזט אויף מיר. 'אלעס איז גוט?' — האט זי איבערגעחזרט.
  
  
  איך האב נישט געענטפערט. איך בין גיך צו איר צוגעקומען. א פּלוצעמדיק שאַרף זיפץ איז אַנטלאָפן אירע ליפּן. איך האָב זי גענומען ברוטאַל, גרויזאַם, אָן טראכטן וועגן חסד, ווייַל זי טאַקע גאַט מיר, און עס איז קיין אנדערע וועג. די קלאנגען אין האלדז זענען געווארן שטארקער און שטארקער. כ׳האב געפילט אירע נעגל, אבער כ׳האב נישט אכטונג געגעבן אויפן װײטיק. מי ר האב ן זי ך צוזאמע ן אויפגעריס ן אי ן א גלענצנדיק ן בליענדיק ן קלימאקס .
  
  
  איך בין געלעגן שוואך אויף איר. די אויגן זײנען נאך געװען פארמאכט, אבער די ליפן האבן זיך צעשײדט אין א שמייכל. "מאָן דיו," זי געזאגט ווייך.
  
  
  עס איז געווען אַ ווונדערלעך וועג צו זאָגן זייַ געזונט. און וועגן קאַיראָ האָב איך גאָר נישט געטראַכט.
  
  
  
  
  קאַפּיטל צוויי
  
  
  
  קאַיראָ איז נישט אַ סיוואַלייזד שטאָט. אין מינדסטער נישט לויט מערב סטאַנדאַרדס. איך פּעלץ דאָס, ווי ביי פריערדיקע וויזיץ, ביי ערשטער קאָנטאַקט מיט דעם אָרט אין די אַעראָפּאָרט. די אראבער האבן גראב געשטופט זיך און טוריסטן - געדריקט די עלנבויגן אין ריפן, געשריגן אביסל שפראך, געקעמפט פאר פלעצער ביים אויפנעמונג.
  
  
  עס האָט מיר גענומען צוויי שעה צו קאָנטראָלירן, אָבער מיין פאַלש דאָקומענטן דורכגעגאנגען דעם טשעק. איך געגאנגען אין שטאָט מיט טאַקסי. מי ר זענע ן אדורכגעגאנגע ן ד י אלט ע שטעט ל או ן דע ר מארק־געביט , װא ו ד י גאס ן זײנע ן געװע ן פו ל מי ט דראגאמען , פימפ ן או ן טוריסט ן מי ט זײער ע פירער . ס׳זײנען אויך געװען טונקעלע שלײער און כאפיות, פארבאהאלטן פארדרוקענע פנימער, און בעטללאזע בעטלערס האבן געבעטען פאר די ליבשאפט פון אללא. איבער אַלע דעם איז אויפגעשטאנען אַ פּערסיסטענט מלחמה געשריי, אַ אַלאַרמינג כאַאָס. איך האָב זיך דערמאָנט, אַז מע גײט נישט בײַ נאַכט אין די גאַסן פֿון קאַיראָ, נאָר בײַ טאָג האַלט איר די האַנט אויפֿן בײַטל.
  
  
  אינעם "נײַער שעפֿערס האָטעל" האָב איך אַרײַנגעקוקט אין מײַן צימער און דערנאָך באַזוכט דעם פֿינפֿטן שטאָק. דראממאָנד איז אומגעקומען אין צימער 532. דער קארידאר איז געװען שטיל. איך האב אראפגענומען די ווילהעלמינא פון די אקסלען כאלטער, געזוכט דעם לוגער אויף שיסוואַרג און עס צוריק שטעלן. איך בין צוגעקומען צו צימער 532. הערנדיק צו דער טיר, בין איך געקומען צום אויספיר, אז אינעווייניג איז קיינער נישטא.
  
  
  איך האב ארויסגענומען דעם בעל שליסל פון מיין קעשענע, אריינגעלייגט אין שלאס און עס אויסגעדרייט. דער שלאָס האט געקלאפט און איך האב געשטופט די טיר. שטילערהײט בין איך ארײן ארײן און פארמאכט הינטער מיר די טיר.
  
  
  דער צימער איז געווען האלב פינצטער צוליב די פארצויגענע פארהאנגן אויף די פענצטער. איך געגאנגען צו זיי און געעפנט זיי, לאָזן אין העל זונשייַן. דערנאָך האָב איך זיך אויסגעדרייט און אַרומגעקוקט אין צימער. דער האָטעל האט, משמעות, באַשלאָסן נישט צו דינגען עס פֿאַר איצט. די פאליציי האט מעגליך נישט פארענדיקט זייער אויספארשונג. איך געגאנגען צו די קינג גרייס בעט, ווו האָק האט געזאגט אַז די גוף איז געפונען. איך האָב זיך געגרימט, ווען איך האָב געזען אַז עס איז נאָך אַ טונקל בלוט פלעק אויפן טעפּעך. איך האב נישט ליב די שמוציקע מארד.
  
  
  די צימער איז געווען לינקס פיל די זעלבע ווי ווען די פּאָליצייַ געפונען עס. ד י דעקל ן האב ן זי ך צוריקגעצויג ן , װ י דראממאנ ד אי ז גרײ ט געװע ן צורופ ן א נאכט . אי ך הא ב באמערק ט עטלעכ ע ערטער , אוי ף ד י האלץ־ארבע ט או ן טירן , װא ו ד י פאליציי ם האב ן געפרװו ט נעמע ן פינגער־אפדרוקן . דע ר פירכ ע שטו ל בײ ם בעט ן אי ז געװע ן איבערגעקערט , אבע ר ע ם זײנע ן ניש ט געװע ן קײ ן אנדער ע צײכנ ן פו ן א קאמף .
  
  
  איך געדענק די לעצטע מאָל איך געזען John Drummond אין Langley בלויז אַ ביסל חדשים צוריק. ער איז געווען הויך, זאַמדיק-כערד און אַטלעטיק קוקן. איינער פון די לעצטע זאכן וואָס ער האט געזאגט צו מיר איז, "קיינער באַקומען אַן א אין דעם געשעפט אויף אייביק, ניק." אָבער שטייענדיק דאָרטן שמייכלענדיק צו מיר אין דער זון, באַזאָרגט און געשפּילט, האָט ער אויסגעזען ווי ער קען זײַן אַן אויסנאַם.
  
  
  אי ך הא ב שװע ר געזיפצ ט או ן זי ך פאמעלע ך אריבערגעפיר ט אי ן צימער . עס איז געווען טעג ווי די וואָס האָבן געצווונגען דעם אַגענט צו נעמען אַ שווער קוק אין וואָס ער האט געטאן פֿאַר אַ לעבעדיק. עס האָט איר געקוקט אויף די שאַנסן, עפּעס וואָס איר האָט נישט ליב צו טאָן זייער אָפט.
  
  
  איך בין צוגעגאַנגען צום אַלטן שרייַבטיש אַקעגן דער וואַנט און אַרויסגעשלעפּט דאָס לאַנגע מיטן שופלאָד. עס איז געווען אַ מינינגלאַס האַווייַע. ד י פאליצ ײ װאלט ן געפונע ן עפע ס װערט , אבע ר אי ך הא ב ניש ט געקאנ ט גײן . איך האב געקוקט אויפן לײדיקן קעסטל. ווער האט געהרגעט יוחנן דרוממאָנד? האט ער פארדעכטיגט צרות בעפאר מען האט אים אטאקירט? אויב אַזוי, דעמאָלט ער קען
  
  
  געפרואווט צו לאָזן עטלעכע מין פון אָנזאָג פֿאַר אונדז אויב ער האט די געלעגנהייט. איך האָב אויסגעזוכט אונדזער איינציקע טויט־באַהאַלטן אין קאַיראָ און בין אַרויפגעקומען מיט ליידיקע הענט. אבער דראממאָנד קען נישט האָבן גאַטאַן דאָרט אין צייט.
  
  
  דאן האב איך עפעס דערמאנט. דראממאָנד האָט געלייענט, אַז דער אַגענט האָט איבערגעלאָזט אַ צעטל אויפֿן הינטן פֿון זײַן שרייַבטיש שופלאָד. ער האָט געמײנט, אַז דאָס איז גאַנץ גאַנצן, כאָטש האָקע האָט מיט אים ניט מסכים געווען. איך האב נאכאמאל געקוקט אויפן קעסטל. איך האָב זיך אַ ביסל נאַריש געפֿילט, האָב איך דאָס גאָר אַרויסגעצויגן און דורכגעקוקט דעם רוקן.
  
  
  מיין מויל איז אפגעפאלן. עס איז, די פּאַפּיר טייפּט צו די צוריק פון די שופלאָד. דאָס מוז זיין דער אָנזאָג פון John Drummond!
  
  
  איך האב אראפגעריסן דעם צעטל און צוריקגעשטופט דאס שופלאָד אויפן פלאץ. כ׳האב זיך אװעקגעזעצט בײם טיש, און אינעװײניק האט זיך געװאקסט א אנטװיםלונג.
  
  
  דער אָנזאָג איז געווען אין די קאָד, אָבער Drummond געוויינט די Keybook קאָד אָן קיין קאַמפּלאַקיישאַנז אָדער ענדערונגען. איך ריטשט אין מיין רעקל קעשענע און פּולד אויס אַ פּייפּערבאַק בוך גערופן די דאַרק קאָנטינענט, אַכט אַדישאַן. זינט דרוממאָנד געוויינט בלאַט 30 אין זיין לעצטע אָנזאָג צו AX, איך סקיפּט פאָרויס 25 בלעטער און געקוקט אויף די קאָדעד אָנזאָג ווידער.
  
  
  ס׳אי ז געװע ן א זאמלונ ג פו ן אומבאהאלטענע ר ציפערן , אײנגעשטעל ט אי ן דראממאנ ד אי ן דראממאנ ד האילנדי ק געשרײ . איך האב געקוקט אויף די ערשטע צוויי נומערן און זיי צוזאמגעשטעלט אין איין נומער. איך בין צוגעגאנגען צו דער אויבערשטן ליניע פונעם בלאט, אנגעהויבן ביי די לינקע גרענעץ, און געציילט די אותיות און פלאץ, צוגעלייגט צו מיין ערשטן נומער דעם ריכטיקן אות, וואס איז געווען דער ערשטער אות פון דעם ערשטן ווארט פון דער אָנזאָג. איך בין דעמאָלט געצויגן אין די זעלבע שטייגער אויף דער צווייטער שורה פון די בלאַט. דער אָנזאָג פארבליבן.
  
  
  די טראַנסקריפּציע לייענען:
  
  
  פאַל מיט פילם גענומען אין די אַעראָפּאָרט. איך באַטראַכטן עס אַ אַקסאַדענטאַל באַשטימען פון באַגאַזש. געפונען עס דאָ אין דעם האָטעל. דער פאַרבייַט פאַל כּולל אַנדילוטאַד העראָין. איך האב זיך פארבינדן מיט די לאקאלע אונטערוועלט און איך האף צו לייזן אונזער קעיס היינט נאכט. נ.ט.
  
  
  איך האָב נאָר פאַרטיק לייענען דעם אָנזאָג ווען איך געהערט אַ געזונט אין די קאָרידאָר אַרויס די צימער. כ׳האב צוגעהערט, אבער ם׳איז נישט געװען װידער. כ'האב פארזיכטיק צוגעפאקט דראממאנדס צעטל און אים אריינגעגליטשט מיט די פאפירן אין מיין רעקל. איך בין אויפגעשטאנען פון טיש, און איך האָב זיך אַרױסגעצױגן צו װילהעלעמינע, געשטאַנען. אי ך בי ן שװײג ע געגאנגע ן צ ו דע ר טיר , או ן געשטאנע ן א װײל , זי ך געטענהט ן מי ט זי ך אי ן א מאמענ ט פו ן אומבאשלאסן .
  
  
  אויב עס וואלט זיך באהאלטן אין לאבי א האטעל אנגעשטעלטער אדער פאליציי, וואלט איך זיך דא נישט געוואלט כאפן. אבער רעכן עס איז געווען עמעצער וואס געוואוסט עפּעס וועגן דעם טויט פון יוחנן דרוממאָנד און די טוישן פון באַגאַזש? כ׳האב אים נישט געקאנט אװעקלאזן.
  
  
  כ'האב גראד געדארפט עפענען די טיר, ווען איך האב געהערט טריט אינדרויסן, זיך שנעל צוריקגעצויגן אין קארידאר. דער בערגל האט מיך געהערט אדער אפשר געזען מיין שאטן אונטער דער טיר. אי ך הא ב אנגעכאפ ט דע ם הענטל , געעפנ ט ד י טיר , או ן ארוי ס אי ן זאל .
  
  
  קוקנדיק אויף לינקס, אין דער ריכטונג פון דעם קלאַנג פון טריט, האָב איך דערזען אַ געשטאַלט פאַרשווינדן אַרום דעם ווינקל פונעם קאָרידאָר. איך האָב נישט באַקומען גענוג צייט זיך צו אידענטיפיצירן; איך האָב נאָר געוואוסט אַז דאָס איז אַ מענטש. פֿאַרמאַכט די טיר הינטער מיר, איך ראַשט אַראָפּ די קאָרידאָר.
  
  
  װע ן אי ך הא ב זי ך אויסגעדרײ ט ד י װינקל , הא ב אי ך דערזע ן נא ך א בליק , — אבע ר כ׳הא ב ניש ט געזע ן מע ר װ י דא ס ערשט ע מאל . דער מאן איז אראפגעלאפן די טרעפ.
  
  
  איך האב צו אים געשריגן. - 'ווארט א מינוט!'
  
  
  אבער ער איז אװעק. אי ך בי ן געלאפ ן אי ן קארידאר ע צ ו ד י טרעפ ן מי ט װילהעלמינע ר אי ן דע ר האנ ט או ן אנגעהויב ן אראפגײ ן דרײ ע טרעפ ן אי ן צײ ט . איך האָב געהערט טריט קלאַמערן אַראָפּ די טרעפּ אַ פּאָר פלייץ פֿאַר מיר, אָבער איך ניט מער געזען דעם מענטש לויפן אַוועק. װע ן אי ך הא ב זי ך דערנענטער ט צו ם ערשט ן שטאק , הא ט זי ך פונק ט פארמאכ ט ד י טיר , װא ס הא ט זי ך צוגעפיר ט צו ם פויע . איך האָב זיך אַ מאָמענט אָפּגעשטעלט צו כאָלסטערן ווילהעלמינה, און דערנאָך אַרײַן אין דער געלייקטע פויע פונעם אַלטן האָטעל.
  
  
  עטלעכע טוריס זענען מילינג אַרום די טיש, אָבער מיין מענטש איז ינ ערגעצ ניט צו זען. ד י דר ײ טירן בײ ם ארײנגאנ ג האב ן זי ך א ביס ל געעפענט . איך בין געשווינד געגאנגען צו זיי דורך די פויע. אינדרויסן האָב איך זיך אַרומגעקוקט אין דער פאַרנומען גאַס, אָבער עס איז געווען האָפענונג. איך האב עס פארלוירן.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  יענע נאַכט האָב איך באַזוכט אַן אַלטן חבֿר. חכים סאדק איז געווען א לאקאלער אוניווערסיטעט פראפעסאר מיט אן אומבאזעדיקן דאָרשט נאך יקסייטמאַנט און פּאַסירונג. ער געארבעט פֿאַר AX אַ פּאָר פון מאָל. כ׳האב געװאוסט, אז ער האט א געװיסער קענטעניש פון דער אונטערערדישער װעלט פון קאאיר, בין איך צו אים צוגעגאנגען, באװאפנט מיט מײן דעציפערירטן צעטל.
  
  
  "ניקאָלאַס!" ער האָט מיך וואַרעם באַגריסן אין זיין מאָדערן היים אויף שאַריאַ פואַד על אַוואַל. "עס איז געווען אַ לאַנג צייַט צוריק. אַסאַלאַם עלאַקום.
  
  
  ― זאָג איך, ― װאָרעם. — שלום מיט דיר אויך, אלטער פריינד.
  
  
  "ביטע," ער האט געזאגט, ינווייטינג מיר צו זיצן אויף די נידעריק דיוואַן.
  
  
  װע ן אי ך הא ב זי ך אװעקגעזעצ ט הא ט ע ר אנגערופ ן א דינםט ן או ן אונד ז באשטעל ט צװ ײ מינץ־טײען . כ׳האב זיך נישט געקאנט זאגן פאר חכים, אז כ׳האב נישט ליב מינץ־טײ. ער געדאַנק עס איז געווען איינער פון מיין באַליבסטע טרינקען.
  
  
  "אזוי, וואָס ברענגט איר צו מיין אַניוועסדיק היים?" — האט ער געזאגט שמייכלענדיק. ער איז געווען דין
  
  
  א כמע ט געהאקטע ר מענטש ן מי ט א פני ם פו ן שקלאפ ן הענדלער . זײנ ע באקע ן זײנע ן געװע ן פאק ־ אנגעקלאפ ט או ן זײנ ע דינע ר ליפ ן האב ן אויסגעזע ן גרויזאמ ע אפיל ו װע ן ע ר הא ט געשמײכלט . אָבער ער איז געווען אַ גאָר געבילדעט מענטש, זיין ענגליש איז געווען בעסער ווי מייַן.
  
  
  "איר און איך זענען געגאנגען צו באַגאַזלענען דעם מוזיי פון אַנטיקוויטיעס," איך געזאגט.
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר מיט דערוואַרטונג, די אויגן האָבן זיך אָנגעלויכטן, און דערנאָך האָט ער דערזען, אַז איך וויץ. "אָה, איר זענט אַ מאָדנע באָכער, ניקאַלאַס!" ער לאַפט הויך, אָבער לינד צו מיר קאַנספּיראַטאָרי: "איר וויסן, דאָס איז נישט אַזאַ אַ שלעכט געדאַנק."
  
  
  איך האב צוריק צו אים געשמײכלט. Hakim איז געווען איינער פון די מערסט באַוווסט פיגיערז כייערד דורך AX אין די לעצטע פאַרגאַנגענהייט. אין זײן רויטן פעז און דזשעלבא קיטל האט ער פיל אויסגעזען װי א פאררעטערדיקער מדבר באנדיט.
  
  
  "אויב איך האָבן צייַט, איך וואָלט ווי צו פּרובירן מיט איר," איך געזאגט אים. — איך האב אבער מורא אז איך בין אין צרות, חכים.
  
  
  זײנ ע אויג ן האב ן זי ך צעקלאפט , או ן ע ר הא ט אנגעריר ט זײ ן פינגע ר צ ו זײ ן קאראמאל ן נאז . 'אוי. לאָזן מיר זאָגן איר וואָס דיין פּראָבלעם איז, ניקאַלאַס. לעצטע וואָך, אַן אמעריקאנער איז געפונען טויט אין זיין האָטעל צימער. ער איז געווען אַן אַקס אַגענט, רעכט?
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. איך האב ארויסגעצויגן דעם דעקריפטירטן צעטל און עס געגעבן חכים. — ער האט עס אונדז איבערגעלאזט.
  
  
  חכים האָט גוט אויסגעלערנט דעם צעטל, דערנאָך אַ קוק געטאָן אויף מיר. "אויב די סוויטשט פאַל פאקטיש קאַנטיינד העראָין, ניקאַלאַס, דער באַשטימען מוזן האָבן געווען אַ גרייַז. און אויב עס איז געווען אַ טעות און דיין מענטש געפרוווט צו פאַרריכטן עס, וואָס איז ער געהרגעט?
  
  
  "גוטע קשיא," איך געזאגט. "אפשר האָבן די רוסן געפונען דרוממאָנד און דער פאַרבייַט פאַל איז נאָר אַ רויט הערינג צו צעמישן אונדז. אָבער אויב די אַנדערווערלד איז באמת ינוואַלווד, עס קען זיין אַ טוץ דערקלערונגען פֿאַר דראַממאָנד ס טויט. עס איז וויכטיג צוריקצוברענגען דעם פילם וואס ער האט געטראגן צום קעיס פון די אַטאַטשע. ”
  
  
  א דינער קלײן דינער מיט א ברונעם האזעל פנים האט אונדז געבראכט טײ. חכים האָט אונדז געדינט גרין מינץ בלעטער אין גלעזער. כ׳האב אפגעגעבן ממתקים אזוי פרײנטלעך װי מעגלעך. װען דער דינםט איז אװעק, האט חכים אויף מיר געקוקט.
  
  
  - אַזוי דעם מיקראָפילם איז וויכטיק?
  
  
  “זייער וויכטיק, חכים. אויב איר נאָך האָבן קאַנעקשאַנז צו די קאַיראָ אַנדערווערלד, איך וואָלט אָפּשאַצן דיין הילף. איך דאַרף געפֿינען אויס ווער האָט געהרגעט דראַממאָנד און וואָס. דאָס קען פירן מיר צו דעם מיקראָפילם."
  
  
  חכים האט לאנגזאם גערודערט די טײ. "איך מוזן אַרייַנלאָזן, ניקאַלאַס, אַז אין די לעצטע יאָר איך האָבן פאַרלאָרן פאַרבינדן מיט די פאַרברעכער עלעמענט דאָ. מייַן הילף וואָלט זיין טאַקע נישטיק. אבער עס פאסירט אזוי, מיין פריינד, אז איך קען אן אינטערפאל אגענט וואס קען דיר העלפן.
  
  
  "קיינער פון דעם זאָל ניט גיין אין די באַאַמטער רעקאָרדס," איך געזאגט. ― װײס ער, װי אַזױ צו האַלטן דאָס מױל?
  
  
  חכים האָט געשמייכלט, אַ שמייכל, וואָס, ווען איך וואָלט אים נישט געקענט, וואָלט מיר איבערצייגט, אַז ער גייט מיר דורכשניידן אין האלדז. "דער אַגענט איז אַ מיידל און זי איז זייער פייַן. זי איז אַראַבער מיט עטלעכע פראנצויזיש בלוט. איר נאָמען איז פייע נאַסיר. אין אַראַביש, Fayeh מיטל "פלאַם פון פאַרלאַנג". דע ר שמײכ ל הא ט זי ך פארברײטער ט אי ן א דעגענעראט ן שמייכל . "זי אַרבעט ווי אַ פֿאַרוויילערישע אין די סטשעהעראַזאַדע נייטקלאַב אויף אַלף בייַ סטריט. עקזאָטיש טענצער. איר, פון קורס, מוזן ריכטער עס פֿאַר זיך. אבער אפשר קען זי העלפן״.
  
  
  איך האָב גענומען אַ זופּן טיי און געפּרוּווט זיך נישט צו קריכן. "אָוקיי, איך וועט זען איר," איך געזאגט. — איך מוז ערגעץ אנהויבן. איך בין אויפגעשטאנען פון דער נידעריקער סאפע, און אויך חכים. 'איצט מוז איך גיין.'
  
  
  "איר זאָל קומען ווען מיר קענען רעדן, ניקאַלאַס," האט האַקים געזאגט.
  
  
  'עס וואָלט זיין פאַנטאַסטיש. און אַ דאַנק פֿאַר די איניציאטיוו.
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "איך וואָלט ווי צו זיין מער פּערזענלעך. האַלטן אין קאָנטאַקט. און לאָז מיך ניט געפֿינען דײַן נאָמען אין נבֿיאות״.
  
  
  אַלאַ אַקבאַר, איך געזאגט. "מייַ אַלאַ ס וועט ווערן געטאן."
  
  
  חכים׳ס קרומע שמײכל האט זיך װידער באװיזן. "איר זאָל זיין געבוירן אַן אַראַבער."
  
  
  עס איז געווען כּמעט האַלבנאַכט ווען איך בין אַוועק פון חכים'ס הויז. איך גענומען אַ טאַקסי און אומגעקערט צו די שטאָט צענטער. אויפ ן װע ג אהין , דור ך ד י פינצטער ע גאס ן הא ב אי ך געקאנ ט שװערן , א ז מע ן פאלג ט אונדז . ווען מיר פּולד אין שאַריאַ מאַספּעראָ, מיט זייַן העל לייץ און כעוויער פאַרקער, איך דיסמיסט די טאַקסי, פּלאַנירונג צו גיין צו דעם האָטעל. דער אויטאָ, וואָס האָט אויסגעזען צו נאָכפאָלגן אונדז, איז דורכגעגאנגען, ווען דער טאַקסי האָט זיך אָפּגעשטעלט און אויסגעדרייט דעם ווינקל. ― איך האָב זיך דאָך עפּעס געמײנט, ― זאָג איך צו מיר.
  
  
  איך בין געגאנגען, אומבאוואוסטזיניק געשטופט מיט דער לינקער האנט ווילהעלמינה. אפילו אויף דער דאזיקער ברײטער גאס — מיט ניל רעכטס פון מיר — האבן אלע געביידע אויף מיר לינקם אויסגעזען װי שמאלע, טונקעלע טיר, און איך בין אריבער עטליכע טרויעריקע געסלעך.
  
  
  אי ך בי ן פארבײגעגאנגע ן א ן ארעםלאזע ר בעטלער , װעלכע ר הא ט געזונגען . אי ך הא ב זי ך אפגעשטעלט , או ן אי ן זײנ ע פיס , ארײנגעװארפ ן עטלעכ ע פיאסטרעס . ע ר הא ט מי ר זי ך באדאנקט , געשמײכל ט א צײנלאז ן שמייכל , או ן אי ך הא ב זי ך געפונע ן פארדעכטיג ט אפיל ו פו ן דע ם ארעמע ן הילפסלאז ן מענטש . איך בין געגאנגען צו מיין האָטעל, ניט געקענט צו טרייסלען די געפיל אַז אַלץ איז נישט רעכט מיט מיין וועלט. איך בין געגאנגען אן אנדער בלאָק ווען איך געהערט טריט הינטער מיר.
  
  
  זיי זענען געווען ווייך די פוססטעפּס און רובֿ מענטשן וואָלט האָבן מיסט די געזונט.
  
  
  אבער זיי זענען דאָרט, און זיי זענען קאַטשינג אַרויף מיט מיר. איך האב נישט אויסגעדרייט אדער פארשנעלערט. איך האָב זיך גײַסטיק געמאָלט דעם בעטלער הינטער מיר. ער האט ארויסגעצויגן די הענט פון אונטער דער דזשעלבא און אנגעכאפט דעם לאנגן, געבויגענעם מעסער אין דער פויסט.
  
  
  אבער דאָס איז ומזין. אויב די טריט זענען מיר טאַקע נאכגעגאנגען, ווי זיי האָבן זיך אויסגעזען, איז דער שולדיקער הינטער דער יאָגעניש בלי ספק געווען פון דעם שוואַרצן אויטאָ וואָס איז נאָכגעפאָלגט געוואָרן מיטן טאַקסי פון חכים.
  
  
  די טריט זענען איצט געווען נאָענט. איך האב באשלאסן זיך אפצושטעלן, זיך אומקערן און זיך קאנפראנטירן מיט מיין נאכפאלגער. אבער אײדער איך האב געקאנט, האב איך דערגרײכט אן אנדער פינצטער געסל. כ׳בין געװען אזוי פארנומען מיט די טריט הינטער מיר, אז כ׳האב נישט אכטונג געטאן אויף דער געסל װען איך בין אריבער.
  
  
  אַ האַנט איז אַרױסגעפֿלױגן פֿון דער פֿינצטערניש פֿון דער געסל, מיך שטאַרק אָנגעכאַפּט בײַם אָרעם און געקלאַפּט מײַן באַלאַנס אין דער פֿינצטערניש. כ'האב מיך געכאפט און געדענקט אז איך בין געווען כעס אויף זיך פאר'ן זיינען אזוי אומזיסט ווען איך האב מיך ארויפגעווארפן אויפן טראטואר איבער מיין ארויסשטעקנדיקן פוס. דעם נעקסטן מאמענט האב איך געקוקט פון א ליגנער פאזיציע אויף דער אנגעטאן געשטאלט וואס האט מיך אנגעכאפט. ע ר אי ז געװע ן אנגעטא ן אי ן א קנעכל־לענג ע געשטרײפטע ר דזשעלבא , או ן זײ ן קאפ , אי ז געװע ן פארדעק ט מי ט א מדבר־כאפיע , װא ס הא ט זי ך פארבארגן . דערנאָך האָב איך דערזען אַ סילאַוועט אין מויל אין דער געסל, נאָך אַ גרויסע געשטאַלט אין אַ קיטל, און איך האָב פאַרשטאַנען, אַז דאָס איז דער מענטש וואָס יאָגט מיך. ע ר הא ט געהאלט ן א מיאוס ן ביקס ן מי ט א שװער ן שטילער , או ן זײ ן חבר , געשטאנע ן איבע ר מיר , הא ט געהא ט א דאגלע ר מי ט א ברײטע ר בלייד .
  
  
  'וואס איז די מעשה?' איך האב געזאגט. ― װאָס דאַרף איר ― מײַן געלט?
  
  
  אבער זיי זענען נישט געגאנגען צו דיסקוטירן די זאכן מיט מיר. בשעת דער מענטש מיט דעם מעסער האָט געהאלטן די וואָפן שפּיגלעך אויף מיר טרעטאַנינג, דער מענטש מיט די ביקס האט אויפגעהויבן די פּיסק, אַימעד צו מיין קאַסטן.
  
  
  עס איז געווען קליין צייט צו טראַכטן. ווי נאר ער האט געצויגן דעם צינגל, האב איך מיך אויסגעדרייט פון דער פייער ליניע צו די וואנט פון דעם געביידע אויף מיר לינקס. איך האב געהערט דעם שטילן קליקן פון א פארשטומטן פּיסטויל און איך האב געפילט א פייער דורכשטעכן מיין רעכטן ארעם. דער קויל האָט מיך געטראָפן.
  
  
  איך בין געלאנדעט נעבן א הילצערנער קעסטל מיט אסאך מיסט. איך האב אנגעכאפט דעם שאכטל מיט איין האנט און עס געשטופט אין א בויגן צו דער שיסער. דער קעסטל און איר אינהאַלט האָט אים געטראָפן אין פּנים און קאַסטן, וואָס האָט אים פאַרלוירן זיין וואָג.
  
  
  אבער דעמאָלט אן אנדער מענטש איז געווען אויף שפּיץ פון מיר. ער איז צו מיר צוגעלאָפן, דאָס מעסער איז מיר אַרײַן אין ברוסט. אי ך הא ב זי ך אומגעקער ט או ן געלונגע ן צ ו כאפ ן ד י האנ ט מי ט דע ר מעסער . זיין גוף האט מיר שווער שלאָגן און איך כּמעט פאַרפאַלן מיין קאַפּ אויף מיין אָרעם. זיין פּנים איז געווען לעבן מייַן, דאַר און גרויזאַם, ווען ער סטראַגאַלד צו שטויס די מעסער.
  
  
  אי ך הא ב צוזאמענגענומע ן מײנ ע כוחות , או ן מי ט געװאלדיק ן געשטופ ט ד י געקלאט ע געשטאלט . עס פלו אַוועק פון מיר, שלאָגן די פאַרוועג אַ ביסל פֿיס אַוועק. אבער איצט דער אנדערער ביקסנער האט ריקאַווערד פון די צונויפשטויס מיט די קעסטל און אַימעד זייַן ביקס אויף מיר ווידער. איך געשאלטן און ראָולד אַוועק פון דער וואַנט ווען ער פייערד. דאָס מאָל האָט דער קויל געטראָפן דעם פאַרוועג לעבן מיין קאָפּ.
  
  
  ווי איך ראָולד, איך קוועטשן מיין רעכט פאָראַרם און הוגאָ סליד אין מיין דלאָניע. ווען איך געקומען פּנים צו פּנים מיט די שיסער, הוגאָ איז געווען גרייט. כ'האב געהויבן מיט מיין האנט ארויפן, און דער סטילעט האט זיך שטילערהייט ארויסגעגליטשט פון מיין האנט. ע ר הא ט זי ך אײנמא ל ארומגערינגל ט או ן זי ך שטילערהײ ט געגראב ן אי ן דע ר אראבישע ר אונטערשטע ר ברוסט .
  
  
  אפיל ו אי ן דע ר פינצטערני ש הא ב אי ך דערזע ן ד י אויג ן פו ן באנדיט ן האב ן זי ך פארגרײסט , או ן דא ן הא ט ע ר זי ך צוגעטראפע ן צו ם מיר , אײ ן האנ ט הא ט זי ך אנגעכאפ ט דע ם שענ ט פו ן דע ר סטילעט , או ן ד י באנדיט ן האנגע ן לוי ז פו ן דע ר אנדערער . װע ן ע ר הא ט געטראפ ן ד י װאנט , הא ט ד י ביקס ן צװ ײ מא ל געשאסן , צװ ײ שטומ ע טאטן , ד י קויל ן האב ן זי ך אפ ־ שפרינג ט פו ן דע ר פארװעגונ ג בײ ם פיס , או ן ד י װאנט , װא ם אי ך בי ן שוי ן שוי ן אװע ק געגאנגע ן . דערנאך איז דער מענטש געפאלן. עס איז געפאלן לאנגזאם, װי א בוים, און האט א קלאפ געטאן הוגא אין פנים און ברוסט.
  
  
  דער באנדיט איז געלעגן טויט צװישן מיר און אן אנדער אראבער. דע ר לעבנגעבליבע ר הא ט זי ך געקוק ט אוי ף זײ ן טויטע ר חבר , דא ן הא ט זי ך זי ך אומגעקערט . ד י גרויזאמ ע אויג ן האב ן זי ך צוגעמאכט , פא ר מיעס ע שפאצטן . פּלוצעם איז ער צו מיר צוגעלאָפֿן.
  
  
  דאָס מעסער איז מיר געװען אין האַלדז. איך געפרואווט מיין בעסטער צו האַלטן עס אַוועק. איין קלאַפּ האָט געשניטן די דזשוגולאַר אָדער. מיין אטאקערס האנט האט זיך געציטערט ווען ער האט פרובירט צו מיר אנקומען. איך האב אריבערגעטראגן מיין פוס צווישן זיינע פיס און זיך געכאפט אויף רעכטס בשעת איך שטויס די געווער און פּלייצעס אויף לינקס. ער איז פון מיר אראפגעפאלן, געברומט. אי ך הא ב זי ך ארויפגעקלאפ ט אוי ף אי ם או ן מי ט דע ם מעסער ן בעםע ר געכאפ ט דע ר האנ ט , פרובירנדי ק זי ץ דרײען . ער האט מיך געשלאגן מיט דער לינקער האנט און איך האב פארלוירן דעם באלאנס. אין אַ מאָמענט ער איז געווען אויף די פֿיס.
  
  
  איך בין אויפגעשפרונגען ווי ער האט מיך ארומגערינגלט. איצ ט הא ט ע ר זי ך פארזיכטיק ט או ן װארטן , בי ז ע ר זא ל זי ך אראפקומע ן צ ו דע ר מארד . ע ר הא ט דערזע ן א געלעגנהײ ט או ן זי ך דערנענטערט , געשװיגנדי ק אי ן מאגן , א ברײטע ר מעסער . איך פּולד צוריק און די בלייד פּירסט מיין רעקל און העמד. כ׳האב שװער געשלונגען. ער איז געווען זייער גוט מיט אַ מעסער.
  
  
  מי ר זײנע ן װידע ר ארומגעגאנגע ן ארום . איצט מיין אויגן האט אַדזשאַסטיד צו דער פינצטערניש און איך קען זען וואָס איך איז טאן בעסער. איך האב נישט געקוקט אויפן מעסער, איך האב געקוקט אויפן מענטשנס פנים. די אויגן האָבן זיך געביטן
  
  
  ער האט פלאנירט א צווייטע אטאקע און איך בין געווען גרייט. איך האב אנגעכאפט די האנט מיטן מעסער און זי צו מיר צוגעצויגן, פארבײ זיך. גלײכצײטי ק הא ב אי ך זי ך אומגעדרײט , געװארפ ן דע ם מענטש ן איבע ר מײ ן אקסעלע ר או ן אי ם געװארפ ן מי ט גװאלד . ער האט מיט רוקן און קאפ שטארק אנגעקלאפט אויפן טראטואר, פארלוירן דעם מעסער.
  
  
  איך האב אים צוגעצויגן אויף די פיס. ער האט זיך געקעמפט זיך אויפצווועקן און זיך באקעמפן, אבער איך האב אים געשלאגן אין פנים, אים צוריקגעשיקט קעגן דער געסל וואנט. איך האב מיך אריבערגעצויגן צו אים, א קלאפ געטאן אים גלייך אין בויך און געהערט ווי ער האט זיך געכאפט, זיך צוגעכאפט אין מאגן.
  
  
  איך האב עס שארף אויפגעהויבן און פארזיכטיק געקוקט אויפן הארטן דינע פנים. איך האב דאס נאך קיינמאל נישט געזען; איך האב מיך געחידושט צי ער איז דער מאן אין האטעל נעבן דראממאנס צימער.
  
  
  איך האב געזאגט. - 'ווער ביסטו?' 'וואָס ווילסטו?'
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן אויפן מאַן אויף דער ערד, אַ גאַסט, “אונדזערע ברידער – זיי וועלן דיך געפינען”. ער האָט גערעדט ענגליש מיט אַ שטאַרקן אַקצענט.
  
  
  ע ר הא ט זי ך דא ן געבראכ ט או ן אי ן דרויס ן געלאפן . איך האָב אים געלאָזט גיין; איך האָב געוווּסט, אַז איך האָב נישט קיין סך געלעגנהייטן צו באַקומען מער פֿון אים.
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צום טויטן און אים איבערגעדרייט. זײ ן פני ם אי ז אוי ך געװע ן אומבאקאנט . און דאָס פּנים האָט אויסגעזען מער שפּאַניש ווי אַראַביש. איך האָב אַרױסגענומען דעם הוגאָ פֿון זײַן קאַסטן, אָפּגעװישט פֿון דעם דדזשעללאַב װאָס דער מענטש האָט געטראָגן, און צוריקגעקערט דעם סטילעט צו זײַן שייד. אי ך הא ב דא ן אונטערזוכ ט דע ם טויטע ן קלײדע ר פא ר אידענטיפיצירונג . דאָרט איז גאָרנישט געווען.
  
  
  אי ך הא ב זי ך צוגעלײג ט צ ו דע ר װאנט , נעב ן אים , זוכנדי ק זי ך װידע ר צוריקקריגן . ד י צװ ײ זײנע ן געשיק ט געװאר ן דור ך אײנעם , װעלכע ר הא ט געװאוס ט אי ך בי ן אי ן קאירא , אויסצופארש ן דראממאנ ס טויט . און אויב איך וואָלט נישט געווען אַזוי מאַזלדיק ווען דער טויט רוצח האט אנגעהויבן שיסן דעם ביקס, איך וואָלט האָבן זיך איינגעשריבן דראַממאָנד אין די רייען פון טויט אַקס אגענטן. עס איז געווען אַ פּריקרע געדאַנק.
  
  
  געגאנגע ן שװע ר אי ן גאס , הא ב אי ך פארזיכטי ק ארויסגעקוק ט או ן געזען , א ז אוי ף דע ם בולעװאר ט זענע ן כמע ט קײ ן פוסגייער . איך בין אַרײַן אויפֿן טראָטואַר און צוריק געגאַנגען צו נײַע שעפֿערס.
  
  
  איך האב געדארפט גיך צוקומען צו דער אינטערפאל מיידל, דאס איז זיכער.
  
  
  
  
  דריטער קאַפּיטל.
  
  
  
  דער נאַכט־קלוב האָט געהאַט אַ טונקעלע לײַכטונג, קטורת און שווערע דראַפּערי, און אַ שטריקל־אַנסאַמבל אונטער לילאַ־ליכט האָט געשפּילט אַ זייער ניגעלעס מצרי ליד. ציגארעטן־רויך איז געהאנגען קריטיק און געדיכט איבער די קעפ פון די באלעבאטים בײ די קלײנע, נידעריקע טישן.
  
  
  אי ן צענטע ר פו ן דע ר געצוימטע ר דיל , הא ט א מײד ל געטא ן א סארט בויך־טאנצן . זי איז געווען שלאַנק און טונקל-הויט, מיט לאַנגע גלײַכע האָר געפֿאַלן איבער די בראָנדזענע פּלייצעס. איר פינצטער אויגן זענען ליינד מיט באַשטאַנד צו מאַכן זיי דערשייַנען נאָך גרעסערע און דאַרקער. אונטער זײ איז געװען אן עקװילינערע, פיינ־דעפינירטע נאז און א פלומפעם מויל מיט פולע ליפן. זי איז געווען דין, אָבער זי האט אַ פּלאַץ פון פלייש. אירע פיס זענען געווען לאנג און גאנץ. זי האָט געטראָגן אַ ביוסטהאַלטער, וואָס האָט איבערגעדעקט די ניפּאַלן פֿון אירע בריסט מיט אַ קליין דרייעק פֿון שטאָף, וואָס האָט געדינט ווי די רעשט פֿון איר קאָסטיום; פֿון אירע ביקיני־נוסח בוידעם איז געהאנגען אַ שאַרער שלייער פֿון די קנעכל. ארום איר קנעכל האט מען צוגעבונדן קלײנע בעלקעלעך, און זי האט געהאלטן אין יעדער האנט קלײנע מעטאלן טעלער.
  
  
  ד י צימבלע ן האב ן געמאכ ט א מעטאלישע , ריטמישע ר קלאנג , װע ן ז י הא ט זי ך אריבערגעפיר ט איבע ר דע ר דיל , צ ו דע ר אפשײדענע ר מוזיק , זא ל ד י הארטע ר מוסקלע ן פו ן איר ע שײנ ע פיס ן זי ך צעברענגע ן פו ן אײ ן טיש ל צ ו אנדערן . זי איז צוגעגאנגען צו מיין טיש פּונקט ווי די מוזיק דערגרייכט זייַן שפּיץ. ז י הא ט צוגעטראג ן ד י היפ ן צו ם מיר , ז ײ נערװעזיש ן געשאקלט , או ן געשאקלט ן ד י פלײצעס , א ז אי ר בריסט ן האב ן זי ך אנגעהויב ן אי ן אי ר װײםע ר בוסט . די גאנצע צייט האט זי געשמייכלט, א שמייכל האט זיך אויסגערעכנט צו זאגן דעם מאן, אז זי האט פארשטאנען זיין חשק צו איר.
  
  
  די מוזיק האָט זיך פּלוצעם פֿאַרענדיקט מיט אַ קלאַנג־אָפּשפּרונג, און פֿײַע נאַסיר, דער פֿלאַם פֿון תּאוות, האָט זיך דערקענט די צעשפּרייטע אַפּלאָדיסמענטן פֿון די פּאַטראָן. דערנאך איז זי געקומען און האט זיך אװעקגעזעצט אנטקעגן מיר בײם טיש. די דזשאַגלער איז אַרויס אויף די שטאָק צו מאָניטאָר איר אַקשאַנז.
  
  
  זי האט צו מיר געשמייכלט, אנטפלעקט גאנץ ציין. 'האט איר ווי מיין טאַנצן?' — האט זי געפרעגט.
  
  
  אײדער איך האב געקאנט ענטפערן, איז אנגעקומען א טורבאנישע קעלנער און מיר האבן באשטעלט צװײ גלעזלעך לאקאלע װײן. איך האָב זיך געזוכט ווי פיי'ס בריסט האָבן אויסגעזען ווי פּרוּווט אַנטלויפן פון דעם קליינטשיק ביוסטהאַלטער. "יא," איך לעסאָף געראטן. 'איר זענט זייער גוט.'
  
  
  זי איז געווען צופרידן. "דאנק איר," זי געזאגט. "עס איז מער וויכטיק פֿאַר מיר צו זיין אַ גוט טענצער ווי צו זיין אַ גוט פּאָליצייַ אָפיציר."
  
  
  איך טשאַקלעד. "עטלעכע פּאָליציאַנט," איך געזאגט. "שיין צו טרעפן איר, פיי."
  
  
  — און איך בין מיט דיר, מיסטער קארטער. מע ן הא ט אי ם געזאגט , א ז ז ײ זאל ן װארטן .
  
  
  דער קעלנער האט געבראכט דעם װײן. איך געפרוווט עס און עס איז געווען סאַפּרייזינגלי גוט. דאס מײדל האט צו מיר געשמײכלט איבער איר גלאז, און דאן זײנען אירע פינקלנדיקע טונקעלע אויגן געװארן פארדרוק. "איך בין טאַקע נעבעכדיק וועגן דיין קאָלעגע," זי געזאגט.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין גלאז. "ער איז געווען זייער יונג." אי ך הא ב גענומע ן נא ך א זופ ה װײן . "און וואָס ער האָט געטראָגן איז געווען זייער וויכטיק."
  
  
  "חכים סאדק האָט נישט דערמאנט וואָס דאָס איז."
  
  
  איך האב געקוקט אויף דאם שײנע פנים. אי ך הא ב אי ר געמוז ט אי ן א מאס ן געטרויען , אנדע ר װאל ט ז י גארניש ט געקאנ ט העלפן .
  
  
  ל. "האַקעעם ווייסט נישט וואָס דראַממאָנד האָט גערעדט וועגן," איך געזאגט פּאַמעלעך און דיליבראַט.
  
  
  'איך פארשטיי.'
  
  
  ― איך װעל אײַך זאָגן, נאָר איך װיל, אַז איר זאָלט פֿאַרשטײן, אַז דאָס איז אין שטרענגסטן בטחון. דו זאלסט דאס נישט איבערחזרן פאר קיינעם, אפילו נישט חכים". איך האב פארזיכטיק נאכגעקוקט איר פנים.
  
  
  'איך פארשטיי.'
  
  
  אי ך הא ב טי ף אטעם . "דאס איז מיקראָפילם. דראממאָנד האט עס געהאלטן אין די הענטל פון אַ זיכער רייזער. דער רייזער איז געווען אין די שערן קיט אין זיין טשעמאָדאַן." איך דערציילט איר וועגן טשאַנגינג טשעמאָדאַן און אַנדילוטאַד העראָין.
  
  
  "הער דרוממאָנד איז געווען דער קרבן פון אַן אַנפּרידיקטאַבאַל צופאַל," זי געזאגט פאַרטראַכט.
  
  
  כ׳האב אונטערגעדריקט א שמייכל. עס האָט מיר פּלוצעם אויסגעזען אומפּאַסיק צו זיצן און דיסקוטירן אַ פֿאַרברעכן מיט אַן אַראַבישער טענצערין, ווי זי וואָלט געווען אַ סקאָטלאַנד יאַרד אינספעקטאר.
  
  
  "הרגענען אים איז נישט טייל פון דער אָפּעראַציע," איך געזאגט. — װע ר ע ס אי ז געקומע ן אי ן זײ ן צימער , כד י צונעמע ן דא ם עקסטרעם טשעמאדע , הא ט אװדא י ניש ט געהא ט קײ ן כוונה , צוריקצוברענגע ן דראממאנ ס טשעמאדע . פון קורס, ער קען איצט זיין אין די דנאָ פון די נייל מיט די מיקראָפילם, ווייַל עס מיינט צו האָבן קיין ווערט פֿאַר די גנב. אבער איך מיין נישט אזוי. איך טראַכטן ווער סע געהרגעט דרוממאָנד האט מיקראָפילם און ווייסט זייַן וויכטיקייט."
  
  
  "וואָס איז זייער קיל?"
  
  
  איך האָב אַ מאָמענט אויף איר ערנסט געקוקט. זי זאָל וויסן. 'יא. מי ר האב ן געגנבע ט ד י בלױועק ן פא ר א רוסיש ן עראפלאן , א גאר ספעציעלע ר עראפלאן . וויסן איז וויטאַל פֿאַר דער פריי וועלט. מיקראָפילם איז געווען וועגן די פּלאַנז און איך דערוואַרטן עס צו זיין אומגעקערט."
  
  
  זי האט א ניד געטאן. "אויב די אַנדערווערלד האט אַן אַגענדאַ, ניק, איך קענען העלפן איר," זי געזאגט. "איך האָבן קאָנטאַקטן. איך וויסן זייער נעמען און אַפּעריישאַנז. צי האָט איר עפּעס צו טאָן?
  
  
  'זייער קליין.' איך האב דערמאנט די אטאקע אויף מיר די נאכט פריער. "איך טאָן ניט אפילו וויסן אויב איך דערקענען קיין פון די פנימער אין די אַרקייוו פאָוטאַגראַפס." אבע ר אײנע ר פו ן ז ײ הא ט געזאג ט עפע ס משונהדיק ע — דע ר אנטלאפן . ע ר הא ט עפע ס דערמאנ ט װעג ן זײנ ע ברידע ר — אדע ר זײער ע ברידע ר — װא ם הא ט מי ך געכאפט .
  
  
  זי האט אויסגעזען דערשראקן. 'אוודאי! דאָס מאכט זינען, ניק. ער האט נישט מיינען משפּחה באַציונגען. ער האָט גערעדט וועגן מיטאַרבעטער אין אַ געוואלדיקן נייעם אונטערוועלט סינדיקאַט - די נייע ברודערשאַפט.
  
  
  "נײַע ברודערשאַפֿט"? ― האָב איך איבערגעחזרט. "קוקט אויס ווי אַ מאַפיאַ צווייַג."
  
  
  זי האט װײך געלאכט. "איינער פון די פירער איז סיסיליאַן. אָבער דער גרויסער מאַן, פּיער באָווואַיס, איז אַ פראנצויזישער פֿון פּאַריז. זיי זענען פאקטיש גאַנץ אַ קאָסמאָפּאָליטאַן גרופּע. און מיר אָנהייבן צו טראַכטן אַז דאָס איז די מערסט גרויזאַם פאַרברעכער אָרגאַניזאַציע וואָס מיר האָבן אלץ געהאט צו האַנדלען מיט. זייערע אַקשאַנז האָבן געפֿירט עפנטלעך אומצופרידנקייט אפילו אין קאַיראָ. זיי זענען גרויס מעדיצין דילערז. אבער ביז איצט האבן מיר נישט געקענט קריגן קיין באווייזן קעגן זיי. מיר טאָן ניט אפילו וויסן ווי Beauvais קוקט ווי.
  
  
  "זיי געזונט סקערי," איך געזאגט.
  
  
  זי האט זיך פארטראכט. "אויב די ניו ברודערשאַפט איז ינוואַלווד אין דעם, איר וועט האָבן אַ שווער צייט. צי איר דאַרפֿן ינטערפּאָל ס הילף?
  
  
  "ניין," איך געזאגט געשווינד. "אויב איר קענען נוצן די רעקאָרדינגס אָן רייזינג חשד, פייַן. אבער דו זאלסט נישט צוטרוי ווער עס יז. איר זענט איצט אויף אַקס ס פּייראָול און וועט נאָר דיסקוטירן דעם אַסיינמאַנט מיט מיר.
  
  
  זי האט צוגעכאפט די שײנע בראנזערנע פלײצעס. 'איר זענט דער באַלעבאָס. איך וועל טאָן אַלץ וואָס איר זאָגן."
  
  
  איך האָב זיך אַרױסגעצױגן און צוגעדעקט איר האַנט מיט מײַן. 'אַז ס גוט צו וויסן. אַזוי ווו טאָן מיר אָנהייבן?
  
  
  זי האָט זיך אַ מאָמענט געכאַפּט, און דערנאָך געפרעגט: "קען איר באַצאָלן?" ווען איך האָב געכאַפּט, האָט זי ווייטער געזאָגט, “איך קען אַ מענטש, אַן אינפאָרמאַנט פון סאָרץ, מיטן נאָמען דין מענטש. איך גלייב אז חכים צדק איז אויך באקאנט מיט אים. ער מאכט זיין לעבן דורך מאָווינג אינפֿאָרמאַציע הין און צוריק צווישן די געזעץ און די אַנדערווערלד. עס איז נישט גרינג צו בלייַבנ לעבן אין דעם געשעפט, אָבער ער איז ביכולת צו דערגרייכן הצלחה צווישן די צוויי וועלטן פֿאַר עטלעכע יאָרן ווייַל ער האט ווערט פֿאַר ביידע פּאַרטיעס."
  
  
  - און ער ווייסט ווי צו קאָנטאַקט דעם נייַ ברודערשאַפט?
  
  
  — דע ר מאנע ר װײס ט מע ר װעג ן דע ר ארגאניזאצי ע װ י יעדע ר פאליציאנט . פרעג מיך נישט וויאזוי ער האט דאס געוואוסט. איך בין זיכער ער ווייסט זאכן וואָס ער וואָלט קיינמאָל זאָגן אונדז. אבער פאר געלט קען ער אונז פארבינדן מיט זיי. זיי וועלן באַשליסן צי זיי ווילן צו רעדן מיט דיר."
  
  
  "אויב נעכטן נאַכט איז געווען קיין אָנווייַז, זיי זענען נישט אין די שטימונג צו רעדן," איך געזאגט גרויזאַם.
  
  
  "עס איז געווען אַ באַריכט אַז אַ מיטגליד פון די ניו ברודערשאַפט באַנדע איז געהרגעט אין דער זעלביקער נאַכט וואָס דיין אַגענט איז געשטארבן," זי געזאגט, "כאָטש די פּאָליצייַ וועט נישט באַשטעטיקן די געשיכטע." אויב דאָס איז אמת, די ניו ברודערשאַפט קען טראַכטן אַז דראַממאָנד געהרגעט זייער מענטש, און קען האָבן באַשלאָסן אַז איר אויך זאָל באַצאָלן פֿאַר די טויט. אָדער זיי קען נישט ווי איר זענט דאָ. ”
  
  
  "נו, זיי טאָן ניט וויסן אַז איך נאָך האָבן געלט צו באַצאָלן," איך געזאגט. "אפֿשר וועט דאָס מאַכן זיי זען מיר אין אַ פרייַנדלעך ליכט."
  
  
  ווען פײַ האָט פֿאַרענדיקט איר אָוונט־פֿאָרשטעלונג, האָט זי זיך אָנגעטאָן און איז פֿאַרלאָזט פֿונעם אָנטאָן־צימער, אויסגעזען ווי אַ שול־מיידל אין אַ ווייסן סוועטער און אַ בלויע מיני־רעקל,
  
  
  אירע לאנגע פינצטערע האר איז געפאלן איבער אירע פלײצעס. רובֿ פון די באַשטאַנד פאַרשווונדן און רימוווינג עס ענכאַנסט די נאַטירלעך שיינקייט פון איר פּנים.
  
  
  "זייער גוט," איך געזאגט.
  
  
  זי האט געשמייכלט און גענומען מיין האנט, מיך אוועקגעפירט פון דארט. מיר האבן געהאט א טאקסי אינדרויסן און פאיע האט געגעבן דעם דרייווער אן אדרעס אין א געגנט וואס איך בין נישט באקאנט. מי ר זײנע ן אדורכגעפאר ן קאי ר אי ן דע ר אלטע ר טײ ל פו ן שטאט , װ ו ד י גאס ן זײנע ן געװע ן שמאל ע או ן אי ן יעד ן װינק ל האב ן געשטאלט ן געשטאלטן . זי האט באפוילן דעם טאַקסי צו האַלטן אין מיטן פון אַ בלאָק פון דיקריפּטיד אַלט בנינים.
  
  
  אי ך הא ב באצאל ט דע ם שרײבע ר או ן צוגעקוק ט אי ם פאר ן אװעק . ווען דער קלאַנג פון דער מאַשין איז פאַרשווונדן, ער פּלוצלינג געווען זייער עלנט. דאָס מײדל האָט מיך צוגעפֿירט ביזן עק בלאָק אין אַ פֿאַרפֿאַלענער װאָרט, און מיר זײַנען אַרײַן אַרײַן.
  
  
  עס איז געווען ערגער אינעווייניק ווי אַרויס. בײם פוס פון א פארפוילטן הילצערנעם טרעפ איז געהאנגען א טונקעלע לאמפ. מי ר זײנע ן ארויפגעגאנגע ן ד י טרעפ , פארבײ ן שיילנ ע פארב ן או ן װאנט־גראפיטי , צו ם צימער ן אויפ ן דריט ן שטאק . פײע האט דרײ מאל געקלאפט, זיך געקװענקלט און נאכאמאל געקלאפט.
  
  
  א מינוט שפעטער האט זיך געעפנט די טיר און דארט איז געשטאנען א מענטש. ער איז געווען אַ פראַגמענט פון אַ מענטש, ניט נאָר דין, אָבער ביינער, ווי אַ סקעלעט. זײ ן פני ם אי ז געװע ן לאנג ע או ן געלבלעך , ד י קלײדע ר זײנע ן געװע ן ביס ל בעסער , װ י שמאטעם , או ן ע ר הא ט געשטונקען .
  
  
  ער האט א קוק געטאן א זײטיק אויפן מײדל און אים געמאכט א קלאנג אין האלדז. 'יא?'
  
  
  "דאס איז פיי נאסיר," האָט זי געזאָגט.
  
  
  'טאַקע יאָ.' ער האט א קוק געטאן אויף מיר פארבײ איר. זײנ ע אויג ן זײנע ן געװע ן גלאזיקע , װ י ע ר װאלט ן אראפגעפאל ן פו ן א װאך . ער האָט מיך לאַנג געלערנט, דערנאָך ווידער אַ קוק געטאָן אויף דער מיידל. 'וואס ווילסטו?'
  
  
  "אינפֿאָרמאַציע," זי געזאגט.
  
  
  'וואָס?' ער האט געקראצט דעם קראץ.
  
  
  "מיר ווילן מאַכן קאָנטאַקט מיט די נייַ ברודערשאַפט," זי געזאגט.
  
  
  א טײ ל פו ן ד י גלײזע ר הא ט זי ך פארלאז ט ד י אויג ן או ן א פחד , הא ט זי ך ארײנגעקריכ ט אי ן זײ . "איר זענט משוגע," ער האט געזאגט. ער האט גענומען פארמאכן די טיר אין אונדזערע פנימער.
  
  
  אי ך הא ב דערוױי ן ארויפגעלײג ט מײ ן פוס . "מיר וועלן נישט מאַכן קיין קאָנפליקט," איך געזאגט. “מיר ווילן נאָר מיט וועמען צו רעדן. איך קען דיר גוט באצאלן.
  
  
  ער האט נאכאמאל געלערנט מיין פנים. "קום אינעווייניק אַ מינוט," ער לעסאָף געזאגט.
  
  
  דע ר צימער , אי ן װעלכ ן ע ר הא ט געװאוינ ט אי ז געװע ן פארפלײ ט מי ט פאפירן , איבערגעבליבענ ע שפײז ן או ן פארשידענ ע בעטגעװאנט . ער איז, אפנים, געשלאפן אויף א נידעריקן מאטראץ אין א פינסטערן װינקל, אין א שמוציקן און גרעםטן בלאג, אבער אומעטום איז געװען שמוציק בעט־לײטן. אומעטום זײנען געװען װײן־לאגלען, און דער זיסער ריח פון חשיש האט געהאנגען אין דער פארמופטיקער לופט.
  
  
  ער איז צוגעפאלן אין א שטול מיט גלייך בריק ביי א קליין טיש אין מיטן צימער. "זיצט זיך און רעד," האָט ער געזאָגט. זיין אַקצענט איז נישט פּונקט בריטיש.
  
  
  מי ר האב ן געבילדע ט צ ו שטײן . "איך ווילן צו קאָנטאַקט Pierre Beauvais," איך געזאגט.
  
  
  ער האט געקוקט אויף מיר, דערנאך געלאכט מיעס. "פארוואס טאָן ניט איר פרעגן פֿאַר עפּעס גרינגער, ווי ברידינג לעבן אין מלך טוט?"
  
  
  כ׳האב נישט געלאכט. "איך שפּיל נישט שפּילערייַ," האָב איך אים געזאָגט. “די מיידל האט געזאגט אַז איר קענען העלפן. אויב נישט…'
  
  
  "קיינער זעט נישט Pierre Beauvais," האָט ער געזאָגט. — דו װײסט ניט, װאס דו פרעגסט.
  
  
  דערנאך האט פײע גערעדט. "מיר האָבן געמיינט אַז מיר קענען ערשטער איבערצייגן עמעצער נאָענט צו אים," זי דערקלערט. "איר פאַרבינדן אונדז מיט די ניו ברודערשאַפט, און מיר וועלן פאָרזעצן אונדזער אַרבעט."
  
  
  ער האט געריבן דעם קין און זיך א מאמענט געטראכט. "ווי פיל איז אַז פֿאַר מיר?" — האט ער ענדליך געפרעגט.
  
  
  איך האב ארויסגעצויגן מיין בייטל, ארויסגענומען עטליכע ביללס און זיי אוועקגעשטעלט אויפן שמוציקן טיש. ער האָט אַ קוק געטאָן אויף זיי און געטשעפּעט. איך האב צוגעלייגט נאך דריי בילס. ער האָט זשעדנע געקוקט אויף זיי, דערנאָך אויף מיר. ― װאָס װעל איך זײ זאָגן, װאָס װילט איר?
  
  
  — אז איך װיל עפעס קויפן.
  
  
  'דרוגס? איך קען דיר געבן אַלץ וואָס איר ווילט."
  
  
  "נישט דרוגס," איך געזאגט.
  
  
  ער האָט ווידער אַ קוק געטאָן אויף מיר אַ זייטיק, דערנאָך אַריינגענומען און גענומען דאָס געלט. ער האט פארזיכטיק גערעכנט. 'אלעס איז גוט. איך וועל טאָן אַלץ איך קען. וואו קען איך דיר רופן?
  
  
  איך האב אים געזאגט.
  
  
  - איך וועל רופן איר מאָרגן מאָרגן. זיי דארט.'
  
  
  "איך וועל זיין דאָרט," איך געזאגט. "נאָר טאָן ניט פאַרגעסן צו רופן"
  
  
  דער באַזוך איז איבער. איך און דאָס מײדל זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון דער חזירשטאָט, װאָס טינמאַן האָט גערופֿן אַהײם. מיר געפונען אַ טאַקסי אַרויס.
  
  
  איך האב געזען פייען אין שטוב. זי האט פארדינט א קליינע דירה נעבן שריה אל עבדל. זי האט מיך געבעטן אויפשטײן, אבער איך האב אפגעזאגט און פארלאזט דעם טאַקסי. מאָרגן איז געווען אַ פאַרנומען טאָג, און ווי פיל ווי איך געוואלט צו זיין אַליין מיט איר, און ווי פיל ווי זי האָט געמיינט די פאַרבעטונג, די מיסיע איז געווען ערשטער ... ווי שטענדיק.
  
  
  צומארגנם , פונק ט נאכ ן צען , האב ן ז ײ גערופ ן . דעם דינע מאן'ס שטימע אויפן טעלעפאן האט געקלונגען אזוי אומזיכער ווי ער. ער האט ינסטראַקשאַנז פֿאַר מיר.
  
  
  "איר מוזט האָבן אַ מאַשין," ער האט געזאגט. - עס מיינט אַז די מיידל האט איינער.
  
  
  'אלעס איז גוט.'
  
  
  “איר וועט אַרויסגיין פון שטאָט לויט שאַריאַ העדיוו איסמאַיל. גיי עס אין דער מדבר ביז איר דערגרייכן אַן אַלט קאַראַוואַן מאַרשרוט. מאַכן אַ רעכט קער און פאָר צען קילאָמעטערס אין די מדבר. אין דעם פאַל
  
  
  אויף דיין לינקס עס וועט זיין אַ קלענערער וועג מיט אַ צייכן וואָס ווייזט צו אַ פארלאזן געזונט גערופן די שאַרק. — האט ער געפרעגט. ― לײענט איר אַראַביש?
  
  
  "דאָס איז גענוג," איך געזאגט.
  
  
  'פייַן. פאָר צוזאמען דעם שאָסיי פֿאַר פּונקט דריי קילאָמעטערס, האַלטן די מאַשין און וואַרטן. איר וועט זיין באגעגנט ".
  
  
  'וועלט געזונטהייט ארגאניזאציע?'
  
  
  ״מיטגלי ד פו ן דע ר נײע ר ברודערשאפט״ .
  
  
  'וואָס איז זיין נאָמען? וואָס וועט עס קוקן ווי?
  
  
  ם׳האט זיך געװארן א שטילער געלאכט. "איר וועט וויסן עס ווען איר קומען דאָרט." דער טעלעפאָן האָט מיר אַ קליק געטאָן אין אויער.
  
  
  די באַגעגעניש איז געווען סקעדזשולד פֿאַר מיטאָגצייַט, פּונקט אין צוויי. איך האָב גערופֿן פײַע צו איר וווינונג, און ווי דער דין מענטש האָט פֿאָרגעשלאָגן, זײַנען מיר אַרײַן אין איר מאַשין. זי האט אַ שוואַכקייַט פֿאַר העל, בלאַנק זאכן און פארטריבן אַ העל בלוי סיטראָען סם קאַנווערטאַבאַל.
  
  
  ― איר האָט ליב צו פֿאָרן, ― זאָג איך צו איר, װען מיר זײַנען דורכגעפֿאָרן דורך דער שׂריעה „חידישע איסמאַיל“, די שמעקנדיקע לופט בלאָזט אין אירע לאַנגע האָר.
  
  
  "איך ווי צו פאָר שיין קאַרס," זי קערעקטאַד מיר. "זיי זאָגן מיר אַז עס האט אַ מאַסעראַטי DOHC V6 מאָטאָר, וועלכער דאָס מיינט."
  
  
  איך האב געשמײכלט װען איך האב געלערנט דעם טײערע דאש־באָרד. "דאָס מיינט אַז איר זענט מאַזלדיק צו האָבן צוויי דזשאָבס אים צו שטיצן," איך געזאגט. איך האָב אַ קוק געטאָן אויפן זייגער אויפן טאַפליע און אויפן זייגער. איך האב זיך צוגעבויגן פאראויס און צוגעפאסט די הענט פון מיין זייגער. "דיין וואַך איז פליסנדיק, אָבער עס איז שוין כּמעט אַ שעה הינטער. איר זאָל באַצאָלן מער ופמערקזאַמקייט צו צייט אין דיין געשעפט."
  
  
  "פארוואס איז צייט וויכטיק פֿאַר אַ טענצער?" — האט זי געזאגט שמייכלענדיק.
  
  
  איך שמייכל צוריק. זיצנדי ק אויפ ן זי ץ נעב ן מיר , מי ט ד י שענסט ע פיס ן אי ן מיטל־מזרח , אויסגעשטעל ט אי ן א מיני ־ רעקל , הא ט ז י אויסגעזע ן ניש ט פאסיג ע צ ו זײ ן א פאליציאנט . זי קען זיין אַ סעקרעטאַר אין ניו יארק אויף די וויקענדז.
  
  
  באל ד זײנע ן מי ר געװע ן אי ן מדבר . מי ר האב ן זי ך געפונע ן דע ם קאראװאן־רוט , או ן זי ך אויסגעדרײ ט רעכטס . דאָ די גיי איז געווען פּאַמעלעך ווי מיר האַלטן היטטינג די ווייך זאַמד. דערנאָך, מיט גאָרנישט אַרום אונדז, אָבער זאַמד, הימל און שימערינג כוואליעס פון היץ, מיר געזען אַ שילד וואָס ווייזט צו שאַרק געזונט אויף אַ ווייג וועג.
  
  
  - קענען מיר גיין אויף דעם וועג? — האט זי א ספק געפרעגט.
  
  
  “אויב איר זענט אָפּגעהיט. לאנגזאמער.'
  
  
  מי ר זענע ן געפאר ן אויפ ן שאסיי , דע ר מאשי ן אי ז געפאר ן אי ן נידעריק ן גאַנג . אי ך הא ב אכטונ ג צוגעקוק ט פו ן אל ע זײטן , װע ן מי ר זײנע ן געפארן , װײ ל אי ך הא ב ניש ט געטרוי ט אוי ף דע ר נײע ר ברודערשאפט , או ן דע ר סאטילע . די לעצטע איז געווען זייער ויסווייניק אויף די טעלעפאָן. איך האָב געקוקט אויף די אָודאָמעטער אויף די דאַשבאָרד, ווייַל מיר האָבן צו פאָרן פּונקט דריי קילאָמעטערס אויף דעם מאַרשרוט. אמאל האט פאיע זיך כמעט איינגעשטעקט אין טיפן זאמד, אבער דאן האט זיך דער קאר ארויסגעריסן. אין אַ ווייַטקייט פון צוויי פונט פינף קילאָמעטערס, איך געזאגט, "האַלטן."
  
  
  זי האט פּאַמעלעך אַראָפּ די מאַשין. אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעל ט אויפ ן זי ץ או ן הא ב אנגעהויב ן קוק ן אויפ ן הײס ן זאמד . די היץ האט זיך אויפגעהויבן פון די דונעס ארום אונדז און פארקרימט די לאנדשאפט. הוי ך אויפ ן קאבאלט־בלויע ן הימל , הא ט זי ך שטילערהײ ט ארומגעקרײז ט א װאלגער .
  
  
  כ׳האב זיך װידער אװעקגעזעצט און געקוקט אויפן זײגער. "עס איז כּמעט צוויי אין דער מאָרגן, אָבער קיין איינער איז קענטיק. אפשר דארף מען גיין די לעצטע ווייטקייט...
  
  
  כ׳האב זיך אפגעשטעלט, קוקנדיק אויפן זײגער אויפן טאפל. ז ײ זײנע ן געװע ן לויפע ן — אי ך הא ב דערהער ט א טיקענדיק ן קלאנג ׳ אבע ר ד י הענ ט זײנע ן געװע ן אי ן דע ר זעלבע ר לאגע , װ י אי ך הא ב ז ײ פריער געשטעלט . דעמאָלט עס געקומען צו מיר.
  
  
  איך האב אויף איר געשריגן 'אויס!' . "קום גיך ארויס און לויפט צו יענעם דון דארט!"
  
  
  'וואס…?' זי איז געווען צעמישט פון דער פּלוצעמדיק ענדערונג.
  
  
  'טו עס!' — האב איך געזאגט שארף. אי ך הא ב אי ר פארבײגערוק ט , געעפנ ט ד י טיר , או ן אי ר ארויסגעשטויסן . דערנאָך איך שפּרינגען איבער די ברעג פון די מאַשין אַנטו די זאַמד לעבן אים.
  
  
  איך האב געזאגט. - 'דאָרט!' אי ך הא ב אנגעכאפ ט אי ר האנ ט או ן ז י מי ט מי ר צוגעצויג ן ארויף א זאמדיק ן בערגל , ארו ם פופצי ק יארד . אי ך הא ב אי ר געצויג ן איבע ר דע ר באר ג או ן אי ר געשטופ ט אויפ ן װארעמע ן זאמד , פו ן דע ר קעגנאיבער . דערנאָך האָב איך ווידער אַ קוק געטאָן אויפן אויטאָ. "עס איז געווען אַ טיקטאַק דאָרט," איך געזאגט, "אָבער דיין זייגער האט נישט רירן."
  
  
  זי האָט געקוקט אויף מיר בלענדיק, דערנאָך געקוקט ברייט-אויג אויף די סיטראָען סם, שיינינג און שיין אויף דער שפּור אין די העל זון.
  
  
  און דעמאָלט עס געטראפן. ד י אויטא ס הא ט זי ך אויסגעבראכ ן אי ן א בלוי ן שײַ ן , באגלײ ט מי ט א טויבנדיק ן ברום , או ן אי ז גלײ ך ארײנגעכאפ ט געװאר ן מי ט געל ע פלאמען , או ן שװארצ ע רויך . אי ך הא ב װידע ר געשטופ ט פײע ן צ ו דע ר ערד , װ י פארדרײד ע שטיק ל מעטאל ן זײנע ן געפלויג ן פא ר אונדזער ע קעפ , געװארפ ן פו ן א מעכטיק ן אויפרייס .
  
  
  װע ן ד י פליענדיק ע ברו ך הא ט זי ך געלאנדעט , האב ן מי ר זי ך אויפגעהויבן . דער אויטאָ האָט געברענט ליכטיק אין דער מדבר זון. ס'האט זיך ארויסגעוויזן אז פון די פראנטן זיצפּלאַץ וואו מיר זענען געזעסן מיט עטליכע מינוט צוריק איז נישט געבליבן. נאך א מאמענט האט מען געהערט א צווייטע אויפרייס - א גאז-טאנק - און די פלאמען האבן זיך נאך העכער געשטיגן.
  
  
  מי ר האב ן זי ך א לאנגע ר װײ ל געקוק ט אי ן שטילערהײט , אײדע ר אי ך הא ב זי ך געװענד ט צ ו פײה . "גוטע מענטשן," איך געזאגט.
  
  
  'אָה מיין גאָט!' — האט זי געזאגט, אנגעכאפט מיין האנט און צו מיר צוגעגאנגען.
  
  
  "איך מיין אז די נייע ברודערשאפט פרובירט מיר עפעס צו זאגן," האב איך געזאגט, קוקנדיג ווי די שווארצע רויך בלאגן זיך צום הימל.
  
  
  "אָבער, דין ..."
  
  
  עפּעס זאָגט מיר
  
  
  "ער האָט געוואוסט וואָס זיי זענען געווען צו," איך געזאגט. — ער האט אונדז אויפגעשטעלט.
  
  
  "אָבער וואָס וואָלט ער דאָס טאָן?"
  
  
  — ווייל ער האט מורא פאר זיי — און אפשר פאר די צרות, וואס מיר וועלן אים מאכן.
  
  
  מיט א מאל האט זי געלאכט. "איך דאַרף נאָך באַצאָלן פופצן טויזנט פֿאַר דעם מאַשין."
  
  
  איך האב געשמייכלט און געקוקט אויף איר. מי ר זײנע ן געלעגע ן זײע ר זײ ט אויפ ן זאמד . - זאל דיין פאַרזיכערונג געזעלשאַפט נעמען קעיר פון עס. ווי קענען מיר צוריקקומען צו די שטאָט?
  
  
  ז י הא ט זי ך געזיפצ ט או ן זי ך צוגעקלאפ ט צ ו מיר , א ז איר ע שלאנק ע קורוועס , האב ן מי ר אנגעריר ט א גאנצ ן װעג , אדור ך מיינע ר זיי ט או ן דיך . איר רעקל איז ארויף ארום אירע היפּס, אַנטפּלעקט אַ דרייעק מיט ווײַסע הייזעלעך.
  
  
  דער ויטאָבוס וועט גיין צוזאמען די הויפּט וועג - דאָרט, בייַ די שיידוועג - וועגן דרייַ דרייַסיק.
  
  
  "נו, דאָס איז אונדזער וועג צוריק," איך געזאגט.
  
  
  ז י הא ט זי ך אנגעהויב ן אויפשטײן , אבע ר אי ך הא ב אנגעכאפ ט אי ר האנ ט או ן אי ר געצויגן , א ז אי ר פולע ר בריסט ן האב ן זי ך צוגעדריקט .
  
  
  'וואו גייסטו?'
  
  
  "נו, איר האָט געזאָגט ..."
  
  
  "איך געזאגט מיר וועלן נעמען די ויטאָבוס. אבער דאָס איז אין אַ שעה און אַ האַלב, איז ניט עס?
  
  
  זי האט געשמײכלט, און דאם שמייכל האט איר פנים נאך שענער געמאכט. — יא — האט זי װײך געזאגט. "מיר האָבן צייט. און עס וואָלט זיין נאַריש צו שטיין ווארטן פֿאַר די ויטאָבוס. אויסערדעם, האסט מיר געראטעוועט מיין לעבן...
  
  
  ― גענוי ― זאָג איך. איך האב אראפגענומען דאס ליכטיגע רעקל וואס איך האב געטראגן, אנטפלעקט דעם לוגער. זי האָט אַ קוק געטאָן אויף דער ביקס, דערנאָך זיך אומגעקערט, כּדי איך זאָל קענען צעשפּרייטן מײַן רעקל אונטער איר. "דאָ איז אַ ווינטל און עס איז גאַנץ באַקוועם. לאָמיר פֿאַרגעסן פֿון דעם ברענענדיקן אויטאָ און דעם נײַעם ברודערשאַפֿט און בלײַבן דאָ."
  
  
  זי האט זיך צוגעדריקט צו מיר. "איך וואָלט ווי אַז, ניק."
  
  
  זי האט געווארט אויף א קוש, און איך האב מסכים געווען. אירע ליפן זײנען געװען װארעם און נאס, און איר מויל האט הונגעריק אפגערופן צו מיינס. די קאַסטן, וואָס זי האָט זיך אַזוי גוט באַוועגט אינעם טאַנצן, האָט זיך איצט געדריקט צו מיר. אי ך הא ב געטראג ן מי ט דע ר האנ ט איבע ר דע ר צוגאנגלעכע .
  
  
  מײ ן האנ ט הא ט זי ך געגלײ ט אונטע ר אי ר בלוזקע , אויסגעקלאפ ט אי ר קלײנע ם ביוסטהאל ט או ן זי ך געגלײ ט איבע ר אי ר הײסע , זײדיקע ר הויט . ז י הא ט זי ך ארויפגעקלאפ ט אויפ ן רוקן , פארמאכ ט ד י אויג ן צ ו דע ם ליכטיק ן װאלקנלאזע ן הימל . איר גוף האָט זיך אָנגעהויבן באַוועגן אונטער מיין ריר, און ווייכע קלאַנגען זײַנען געקומען פֿון איר האַלדז.
  
  
  אי ן אײ ן באװעגונ ג הא ב אי ך אי ר געצויג ן ד י בלוז ע איבע ר דע ם קאפ , או ן באפרײ ט ד י ברוסט ן פו ן דע ר ביוסטהאלטער . זיי זענען געווען קייַלעכיק און פול מיט גרויס ברוין ניפּאַלז. איך האָב זיך צוגעבויגן און יעדן איינעם געקושט. זי האָט געגאַסט בײַם אָנרירן פֿון מײַנע ליפּן.
  
  
  בשעת מיין מויל אריבערגעפארן איבער איר בריסט, מיין הענט ויספאָרשן די שיין טייך. איך האב דערגרײכט צום צוים פון דעם קורצן רעקל און זיך א מאמענט געפאמבלט דערמיט. זי האָט אַ ביסל אויפגעהויבן די היפּס און געצויגן איר רעקל אַרויף צו איר טאַליע אָן עפן די אויגן. איך געלאפן מיין האַנט צוזאמען די אינעווייניק פון מיין דיך און פּעלץ עקסטרע וואַרעמקייַט דאָרט, און זי פאַרשפּרייטן איר טייז אַ ביסל.
  
  
  "אָ יאָ," זי אָטעמען, מאָווינג איר היפּס און טול אונטער מיין פאַרבינדן.
  
  
  אי ך הא ב װידע ר געפונע ן אי ר מויל , מי ט מײ ן או ן ז י הא ט ע ם געעפנ ט מי ך אויפצונעמען . מי ר האב ן זי ך לאנגזא ם געלערנט . מיין האנט האט זיך דערגרייכט צו מיינע שנירטע הייזעלעך. אי ך הא ב ז ײ געצויג ן איבע ר ד י לײב ־ בראנזער ע שװעל ן פו ן אי ר היפ ט או ן בויך , איבע ר אי ר לאנגע ר פיס , או ן ז י הא ט ז ײ אװעקגעװארפן . דעמאָלט איך פּעלץ איר האַנט אויף מיין הויזן. זי איז געגאנגען נאָך וואָס זי אַזוי דעספּעראַטלי געוואלט. אין אַ מאָמענט זי באקומען עס און געבראכט מיר צו איר. און דעמאָלט עס איז געווען אַ אַמייזינג מאָמענט ווען מיר זענען פארבונדן.
  
  
  
  
  קאַפּיטל פיר.
  
  
  
  מיין פוס האט געטראפען די טיר מיט א ברוגזדיקע קראפט, עס האט זיך אריינגעקראכט אינעווייניג אין די פינצטערע ווינקלען פון צימער, פראגמענטן צעשפרייט איבערן דיל. איך בין אַרײַן אין צימער און זיך אַרומגעקוקט נאָך דעם דין מאַן. ער האָט נאָר געפּרוּווט אַרױסגײן פֿון זײַן שמוציקן פּאַלאַט בעט.
  
  
  איך האב איהם געקראצט. - 'פאַרשילטן איר!'
  
  
  ער האָט זיך אַװעקגעבויגן פֿון מיר, װען איך בין גיך פֿאַרבײַ אים, כאַפּט דעם שמוציקן פֿאָרהאַנג אויפֿן פֿענצטער און האָט אים אָפּגעריסן, אַרײַנגעוואָרפֿן אין אַ קופּע אויפֿן דיל. דער צימער איז געווען פארפלייצט מיט זונשייַן. דע ר מאנע ר הא ט זי ך צוגעקלעפ ט או ן אויפגעהויב ן א האנ ט צ ו באשיצ ן ד י אויגן .
  
  
  'וואס איז דאס?' — האט ער געזאגט נאריש. 'וואס איז די מעשה?'
  
  
  אי ך בי ן אי ם צוגעגאנגע ן צ ו אי ם , הא ב אי ם אנגעכאפ ט בײ ם פראנט ן פו ן זײ ן פארפליקטע ר העמ ד או ן אי ם אראפגעקלאפט , אי ם שטאר ק אנגעקלאפ ט אי ן דע ר װאנט . זײנ ע אויג ן האב ן זי ך פארבײטיק ט או ן דא ס מויל , אי ז געפאל ן אפענע .
  
  
  "דו האסט אונדז געשיקט אין דער מדבר צו ווערן דערהרגעט," האָב איך געראָטן צו אים.
  
  
  ער האט געלעקט די טרוקענע ליפן. 'זיכער נישט! איך ווייס בעסער ווי דאָס. זיי האבן געזאגט אז זיי וועלן רעדן. דאס איז ריכטיג!'
  
  
  איך האב אים געשלאגן אין פנים. "איר געוואוסט וואָס זיי זענען געגאנגען צו טאָן. איר האָט אָבער געמײנט, אַז דאָרטן זײַנען געװען אַ פּאָר פּאָליציאַנטן, מער אָדער ווייניקער. דאס איז ריכטיג.'
  
  
  "איך האָב נישט געוואוסט וועגן דער באָמבע - איך שווערן."
  
  
  איך האב איהם געקוקט. ― װער האָט אײַך עפּעס געזאָגט װעגן דער באָמבע?
  
  
  די דערקענונג אַז ער האָט געמאכט אַ טעות איז געווען קלאָר אויף זיין פּנים, און ער האט זיך אַוועק פון מיר. 'פייַן. זיי האבן דאס דערמאנט. אבער וואָס קען איך טאָן?
  
  
  איך האָב אים אָפּגעריסן פון דער וואַנט, זיך מיט אים אויסגעדרייט און אים אַ זעץ געטאָן גלײַך אין זײַן געללעכן פּנים. עס איז געווען אַ קראַצן פון ביינער
  
  
  אוּן עֶר הָאט אוֹיךְ גִירוּמֶען אוֹיף דֶער דֶלֶע. ער איז דארט געלעגן, א קרעכצן, בלוט האט געפלאנצט פון מויל און נאז. ער האט אויף מיר געקוקט מיט שטומע אויגן.
  
  
  "איר קען האָבן דערציילט אונדז," איך געזאגט. — האסטו גענומען מײן געלט, געדענקסטו?
  
  
  "קוק, זיי טאָן וואָס זיי ווילן," ער גאַסט. ― װילט איר, אַז איך זאָל דערהרגעט װערן?
  
  
  איך האב אים אראפגעבויגן און אים ארום געצויגן אויף די פיס.
  
  
  - בעסער אונדז ווי איר, הא? ― זאָג איך ביטער. אי ך הא ב שארף אויפגעהויב ן זײ ן קא פ מי ט אײ ן האנט , אי ם געצװאונגע ן אי ן מײנ ע אויג ן ארײנצוקוקן . 'הער צו מיר קערפאַלי. איך דאַרף נעמען און אינפֿאָרמאַציע. אויב איך וועל נישט באַקומען וואָס איך ווילן, איך וועט טייטן איר."
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר, שטודירט מײַן פּנים, פֿאַרבלאָנדזשעט. ער האט געזאגט. - 'ווער ביזטו?' — דו פירסט זיך נישט ווי א פאליציאנט.
  
  
  איך האָב אים געשלאָגן מיט אַן אַנדער פויסט, דאָס מאָל נידעריקער, לעבן זײַן מאָגן. ער האט געשריגן און געפאלן אויף די קני. "דאָס איז פֿאַר אַסקינג," איך געזאגט. "איצט זאג מיר ווי צו באַקומען אין קאָנטאַקט מיט די ניו ברודערשאַפט אָן מיין קאָפּ בלאָון אַוועק."
  
  
  "זיי זענען נישט פֿאַראינטערעסירט," האָט טאָניק געגאַסט, דאָס פּנים האָט זיך צעמישט אין ווייטיק. "איך קען נישט טאָן עפּעס".
  
  
  אי ך הא ב אי ם א געשיק ט אי ן קאפ , אי ם אראפגעקלאפט . ער איז געלעגן אומבאװעגלעך, געמאכט קרעכץ אין האלדז. איך האָב זיך אַראָפּגעכאַפּט לעבן אים און געלאָזט הוגאָ אַרײַן אין מײַן דלאָניע.
  
  
  איך האב געפרעגט. - 'צי איר זען דעם?'
  
  
  זײַן בליק האָט זיך פֿאַרשפּרייט אויפֿן גלאַנצן סטילעט.
  
  
  "איך וועל דיך טייטן ביסלעכווייַז," איך געזאגט צו אים, "אויב איר וועט נישט באַקומען דיין זכּרון צוריק אין אַ גרויס ייַלן."
  
  
  'וואס ווילסטו?' — האט ער ענדליך געזאגט.
  
  
  „װער האט געפלאנצט די באמבע? איז דאָס אַ סדר פון Beauvais?
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "ערלעך, איך טאָן ניט וויסן. איך האב גערעדט מיט איינעם פון זיינע דריי אסיסטענטן, א מאן מיטן נאמען סעלים אל-בקרי, אן מצרי. אפשר האט אל בכרי געהאנדלט אליין. זײ ן ברודער , זײ ן קוזינע , אי ז שוי ן נא ך אומגעבראכ ט געװארן . זיי זאגן אז ער איז אומגעברענגט געווארן דורך אן אמעריקאנער, מעגליך דורך די סי.איי.עי. נאטירליך, יעצט וועט אל בכרי נישט זיין פריינדליך קעגן קיין אמעריקאנער שפיאן.
  
  
  איך טשאַקלעד. דאָס איז ווידער אַ רעפֿערענץ צו ברודער ס טויט בעשאַס די דראַממאָנד מאָרד. אבער דרוממאָנד וואָלט דערמאָנען די נויט צו טייטן דעם מענטש אין די צעטל ער לינקס.
  
  
  "ווער זענען די אנדערע אַסיסטאַנץ פון Pierre Beauvais?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "איך האָב דיר געזאָגט אַלץ וואָס איך קען. למען השם!'
  
  
  איך אריבערגעפארן הוגאָ צו אַ פונט פּונקט אויבן טאָניק ס רעכט ייבאָל. — אפשר װעל איך דיך ערשט בלינדען — האב איך געזאגט. "צי איר וויסן ווי לייכט אַ דין בלייד דורכנעמען די אויג באָלץ?" איך האב צוגעטראגן דעם סטילעט צו זיין אויג.
  
  
  ער האט אײנגעזויגן אן אטעם. ער האט געשריגן. - 'אלעס איז גוט!' "די אנדערע צוויי זענען אַן איטאַליעניש מיטן נאָמען Carlo Mazzini פֿון סיסילי און אַ מענטש באקאנט ווי ריינאַלדאָ."
  
  
  דער מאגער האט ענדליך געזאגט דעם אמת. דער סיציליאַן וואָלט זיין דער מענטש וואָס Fayeh דערמאנט. די ערשטע אויספאָרשונג איז פֿאַרענדיקט.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "אזוי, אויב איך וואָלט וועלן צו קויפן דרוגס פון די ניו ברודערשאַפט אין באַטייטיק קוואַנטאַטיז, ווי וואָלט איך טאָן דאָס?" דע ר מאנע ר הא ט װידע ר געלעק ט ד י ליפ ן , שװי ץ הא ט געבליצט ן אויפ ן שטערן , או ן אפ ס אויבערשטן . “איך קען אַ מיטלמאַן וואָס פארקויפט צו סעלערז. ער באקומט זיינע זאכן גלייך פון זיין ברודער."
  
  
  'ווי?' איך ינסיסטאַד.
  
  
  דער דאַרער מענטש האָט זיך צעוויינט אין גייַסטיק יסורים און אַ קוק געטאָן אויף דער אָפֿענער טיר, ווי דער ברודער קאָן זיך באַהאַלטן אינדרויסן. "ער אַקט ווי אַ פּעדלער אין די פּיראַמידס. יעדן מיטוואך זיצט ער צו דער וואנט, נישט ווייט פונעם ספינקס, און ווארט אויף זיין קאנטאקט. אַרום מיטן מאָרגן קומט אַרײַן ברודער, קויפט אַ זעקל באַבוס און לאָזט אַ זעקל גלײַך העראָין. די צאָלונג פֿאַר די העראָין איז אין אַ זעקל פון באַבוססאַ טשאָקלאַץ."
  
  
  איצט בין איך געגאנגען ערגעץ. "ווי קען איך ידענטיפיצירן דעם פּעדלער?"
  
  
  טינמאן האט שװער געזיפצט. איך האָב אים געבראַכט דעם סטילעט צו זײַן פּנים. "ער טראגט שטענדיק אַ בלוי סטרייפּט דדזשעללאַבאַ און אַ טונקל רויט פעז. ער האט אַ קליין שראַם אויף זיין רעכט באַק. איר קענען נישט מישן עס אַרויף. דער ברודער וואָס מאכט דעם אָפּמאַך איז גערופן אַבדאַלאַ."
  
  
  איך געצויגן הוגאָ אַוועק פון טאָניק ס פּנים. "איר וויסן, דין, איר וויסן ווי צו זיין פריינט מיט מענטשן. און די לעצטע קשיא, ווו איז די הויפּטקוואַרטיר פון דעם העכסט סוד ניו ברודערשאַפט?
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויף מיר. — מיינסטו אז איך וואלט דאס געקענט ? ער האט געשאקלט מיטן קאפ. - נאָר מיטגלידער פון די ברודערשאַפט וויסן. און צו רעדן מיינט טויט."
  
  
  איך האב באשלאסן אז דאס איז מסתמא אמת. 'פייַן.' איך האָב אַרײַנגעשטעקט די האָר־שפּיל אין מײַן גאַרטל און זיך אױפֿגעשטעלט. דער דאַרער מענטש האָט זיך אַ ביסל אָפּרוען. איך האָב אים אַרײַנגעכאַפּט אין דער זײַט און ער האָט געגראַנטשט פֿון איבערראַשונג און ווייטיק.
  
  
  דאָס איז נאָר אַ דערמאָנונג, האָב איך געזאָגט, פון וואָס וועט פּאַסירן מיט דיר אויב איר וועט דערציילן ווער עס יז וועגן דעם שמועס.
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צו דער אפענער טיר, זיך אפגעשטעלט און ארוםגעקוקט אין צימער. "איר זאָל טאַקע ריין דעם אָרט," איך געזאגט. 'עס ס אַ באַלאַגאַן.'
  
  
  דער ווייַטער טאָג איז געווען מיטוואך. איך האב געזאגט פאר פאיע וואו איך גיי און אליין גענומען א טאַקסי צו די פיראמידן. מיר פאָרן צוזאמען די שאַריאַ פון על גיזאַ פארביי די עגיפּטיאַן אוניווערסיטעט מיט זייַן גרין גאַרדענס, און דעמאָלט געפונען זיך אויף דער גרענעץ פון דער מדבר.
  
  
  די פּיראַמידס פון גיזאַ האָבן זיך גלייך פאָרויס, די פּיראַמידס פון טשעאָפּס און כאַפרע שטייענדיק קעגן די קלאָר מאָרגן הימל.
  
  
  ווען מיר געקומען נעענטער, אַ ינגקאַמפּראַכענסיבאַל ספינקס ארויס אין די באַזע פון די כאַפרע פּיראַמיד, פּערסאַנאַפייינג די גאָט פון די רייזינג זון האַרמאַטשיס. אבע ר ד י רואיגקײ ט פו ן דע ר דאזיקע ר סצענע , הא ט שוי ן שוי ן געשטערט , דור ך קעמעל־טרײבע ר מי ט זײער ע ברוםיש ע בהמות , אלערל ײ סוחרי ם או ן טוריסטן .
  
  
  דער דרייווער האט מיך אראפגעלאזט נעבן דעם ספינקס, און עטליכע פירער זענען גלייך צו מיר צוגעקומען. ווייל זיי קאַנווינסט אַז איך טאָן ניט וועלן אַ רייַזע, איך געקוקט אַרום פֿאַר דעם מענטש טאָניק האט דיסקרייבד צו מיר. איך האלב האלב ערווארט א נייע טראפ, אבער איך האב געמוזט נעמען די ריזיקירן.
  
  
  נעבן דעם ספינקס זענען געווען עטליכע סוחרים, וועלכע האבן געווענליך ארומגעוואנדערט אין דער געגנט, פארקויפן אלעס פון עגיפטן פרעצל-ווי ברויט ביז טרוקענע סחורות און זכרונות. אבער דער מענטש איך איז געווען קוקן פֿאַר האט נישט ויסקומען צו זיין דאָרט. אַוודאי, וואָלט ער נישט געווען דאָרטן, ווען דער דאַרער מאַן וואָלט אים געוואָרנט.
  
  
  איך כּמעט באַשלאָסן אַז מיין מענטש איז נישט געגאנגען צו ווייַזן זיך ווען איך געזען אים קומען. ער האט געהאט א העל בלויע געשטרײפטע דזשעלבא אויפן קאפ מיט א טונקעלע רויטע פעז, און װען איך האב נעענטער געקוקט, האב איך געקאנט זען א שװאכע שראם אויף זײן רעכטן באק. ער איז געגאנגען ערגעץ.
  
  
  ע ס הא ט זי ך געטראג ן א צופאלענדע ר שטײער , װעלכע ר הא ט בײ ם פארמאכט , געשאפ ן א הילצערנ ע קעסט ע מי ט א הענטל . איך האב געמיינט אז אינעווייניג איז דא א באס. אי ך בי ן געשטאנע ן פו ן דע ר װײטנס , או ן צוגעקוק ט אי ם זיצ ן . ער האט געלאזט פארן עטלעכע טוריסטן אן פרובירן צו פארקויפן זיינע סוויץ. יאָ, דאָס איז געווען מיין מענטש. איך בין צו אים צוגעקומען.
  
  
  "איר האָט זיסוואַרג פֿאַר פאַרקויף," איך געזאגט אין אַראַביש.
  
  
  ער האט געקוקט אויף מיר גלײכגילטיק. ער איז געווען א הויכער, מאגערער אראבער מיט גאר טונקעלע הויט און מיט א גרויסע, ביינעריקע נאז. 'ווי פיל טאָן איר ווילן?'
  
  
  "איך וואָלט בעסער פאַרקויפן ווי קויפן," האָב איך אים געזאָגט.
  
  
  זיינע אויגן האבן איצט געזוכט מיינע מיט חשד. 'וואס מיינסטו?'
  
  
  איך האב מיך ארומגעקוקט צו פארזיכערן אז עס זענען נישטא קיין טוריסטן דערביי. "איך מיינען, איך האָבן עפּעס פֿאַר פאַרקויף וואָס איר וועט זיין זייער אינטערעסירט אין."
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר אַ מאָמענט, דערנאָך אַ גרימאַס און געקוקט אויף זײַן טאַץ מיט סחורות. “איך מיין אז איר האט נישט פארשטאנען. איך בין אַ נעבעך זיסוואַרג טרעגער. איך קויף נישט קיין סחורה ביי רייכע ענגלענדער״.
  
  
  ער איז געווען איינער פון די מדבר אראבער וועלכע האבן גערופן יעדן ווייסן מאן אן ענגלישער ווייל דאס איז געווען די ערגסטע באליידיגונג אויף זיין וועלט.
  
  
  ― הער, זײ האָבן מיך געשיקט צו דיר. דער פאַרקויף באקומען זייער האַסקאָמע. איך האָב גערעדט צו אַבדאַלאַ."
  
  
  זײנ ע אויג ן האב ן זי ך געענדערט , װע ן דע ם נאמע ן פו ן זײ ן קאנטאקט . ער האט מיר נאכאמאל א קוק געטאן. — איך װײס ניט, װאם דו רעדסט.
  
  
  איך האב זיך צוגעבויגן נענטער. "איך האָבן אַ גרויס פּעקל פון פול-פלעדזשד האַש. מייַן פּרייַז איז אַנביטאַבאַל. ווילסט טאקע אז איך זאל אוועקגיין?
  
  
  זיינע אויגן האבן זיך לאנגזאם אויפגעהויבן צו טרעפן מיינע. ער האט זיך שנעל ארומגעקוקט פארן רעדן. ― האָט אײַך אַבֿדולא געשיקט?
  
  
  'רעכט.'
  
  
  "וואו איז דאָס כאַש?"
  
  
  איך האב צו אים געשמייכלט. "אין אַ זיכער אָרט. קום אַראָפּ מיט מיר צו דער גאַס פֿאַר אַ מינוט, אַוועק פון די טוריס, און איך וועט זאָגן איר וועגן אים. דיין טאַץ וועט זיין זיכער.
  
  
  ער האט זיך א מאמענט געקװענקלט. — אקעי, ענגלענדער — האט ער שטיל געזאגט. "אבער וואָס איר זאָגן מוזן זיין אמת."
  
  
  מי ר זײנע ן צוזאמע ן אראפגעפאר ן אוי ף דע ר גאס , אי ך בי ן אי ם באגלײ ט אי ן דע ר גאס , או ן הא ב אי ם פארגעשלאג ן אהער . ער האָט זיך אָפּגעזאָגט, אָבער ווען איך האָב געזאָגט אומגעדולדיק: "קום, איך האָב נישט קיין צײַט," האָט ער זיך באַוועגט. די מנוחה איז געווען גרינג. צוויי שנעלע קאַראַטע טשאַפּס האָבן אים אַראָפּגענומען. כ׳האב אראפגענומען זײן דזשעלאבא און אים אנגעטאן, און ארויפגעלײגט דעם פעז אויפן קאפ. אי ך הא ב אי ם איבערגעלאז ט געבונד ן או ן געגאס ט אי ן א געסל , או ן בי ן געװאר ן א סוחר .
  
  
  איך בין זיך צוריקגעקומען צו זײַן קאָונטער און זיך געזעסן מיט די פיס צו אים און געווארט. איך האב געהאפט אז עבדאללה וועט זיך באווייזן איידער ווער עס יז טרעפט דעם אמת'ן רודער אין דער געסל. איך געווארט וועגן פופצן מינוט ווען קאָנטאַקט איז געמאכט.
  
  
  אַ גרויסער פֿירעקיקער אַראַבער אין אַ ציכטיקן מערב־געשעפטן פּאַסן האָט זיך אומגליקלעך דערנענטערט צום טאַץ. עס האט אויסגעזען ווי ער קוקט אויף ממתקים. איך האב געהאַלטן מיין פּנים אַראָפּ, און ער האט נאָך נישט געהאט צייט צו זען מיר.
  
  
  "אַ קילאָ פון באַבוססאַ," ער האט געזאגט. אין דער רעכטער האנט האט ער געהאלטן א קלײן פעקל. אונטער דעם ענג רעקל האט זיך געזען דער אויסבויגן פון א פּיסטויל.
  
  
  איך האָב עפּעס געכאַפּט פֿון דעם טאַץ און עס אַרײַנגעטאָן אין אַ קליין זעקל. אַז איך האָב אים דערלאַנגט, האָב איך אַ קוק געטאָן און ער האָט דערזען מיין פּנים. זיינע אויגן האבן זיך פארשפרייט. ער האט געזאגט. - 'וואס איז דאס?' 'די טוסט נישט…'
  
  
  דאן האט ער דערזען ווילהעלמינה אין מיין האנט אונטערן זעקל. די פּיסק פון די לוגער איז געווען שפּיציק אויף זיין קאַסטן. איך האב זיך לאנגזאם אויפגעהויבן.
  
  
  "דו זאלסט נישט מאַכן אַ סצענע," איך געפרעגט.
  
  
  ער האט גלער געטאן אויף דער ביקס, און איך האב מורא געהאט אז ער וועט עס נאר רופן א בלאף.
  
  
  ער האט געזאגט. - "זיסט איר אַ פּאָליציאַנט?"
  
  
  איך האב געזאגט. - "ניין, איצט קום מיט מיר צו די טשעאָפּס פּיראַמיד און קויפן אונדז צוויי בילעט צו אַרייַן. די לוגער וועט שטענדיק זיין אונטער דעם דדזשעללאַבאַ, שפּיציק אויף דיין צוריק.
  
  
  ער האט מיך נאכגעקוקט
  
  
  האָט אַרײַנגעטאָן ווילהעמינה אין אַ קיטל. "אויב איר ווילט דעם בריוו 'ה', באַקומען עס איצט," ער האט געזאגט.
  
  
  "איך טאָן ניט וועלן דאָס," איך געזאגט אים. "און איך בין פאַרפאַלן מיין געדולד."
  
  
  ער האָט זיך געקװענקלט, דערנאָך אַ שמייכל געטאָן און אַרײַנגעלעבט דאָס פּעקל העראָין אין זײַן רעקל־קעשענע. ער האט זיך אויסגעדרייט און איז געגאנגען צו דער פיראמידע. איך בין אים נאכגעגאנגען. בײ ם ארײנגאנ ג הא ט ע ר געקויפ ט צװ ײ בילעט ן בײ ם פארשלאפענע ם באדינער , או ן מי ר זײנע ן ארוי ף אויפ ן בארג ם פו ן געשניט ן שטײן .
  
  
  עס איז געווען פייַכט און קיל אין די אלטע קבר. עס זענען נאָך כּמעט קיין וויזיטערז. איך און דער נײַער ברודערשאַפֿט שלאָגט זיך אַליין אַראָפּ אַראָפּ פֿון אַ שטיין טונעל אין אַן אונטערערדישן צימער, אַ קבורה, וואָס טשעאָפּס האָט קיינמאָל נישט גענוצט. דאָרט זענען געווען צוויי טוריסטן. מי ר זײנע ן אראפגעגאנגע ן צו ם באזע ם פו ן דע ר שטיל , ביז ן טונקעלע ר עק , או ן זי ך ארײ ן רעכט ס אי ן א קלענער ן דורכגאנג , װא ו מי ר האב ן זי ך געמוז ט דאפלע ן צ ו גײן . מי ר זײנע ן באל ד אנגעקומע ן אי ן א קלײנע ם צימערל , װא ם זײנע ן געקומע ן װײני ק באזוכער . ע ס אי ז געװע ן שוואך־באלויכט ן מי ט אײ ן נאקעט ע לאמפ . מי ר זײנע ן געװע ן אל ץ אלײן .
  
  
  איך האב ארויסגעצויגן ווילהעלמינה פון איר קיטל. "אַלץ וועט זיין גוט," איך געזאגט.
  
  
  זײנ ע טונקעל ע אויג ן האב ן זי ך געבליצט . "וואס ווילסטו?"
  
  
  "איך ווילן צו זען Pierre Beauvais," איך געזאגט.
  
  
  'אוי. אַזוי איר זענט אַז אמעריקאנער.
  
  
  “איך בין דער, וואָס לעבט נאָך און געזונט. און נישט אין דער שטימונג פֿאַר שפּילערייַ. איך וויל, אז דו זאלסט גיין קיין באָוואַ און מאַכן אַ אַפּוינטמאַנט מיט מיר. איר וועט נישט דיסקוטירן דעם ענין מיט ווער עס יז ווי באַווואַס, ספּעציעל אל-בקרי.
  
  
  זײַן פּנים האָט אויסגעדריקט חידוש, וואָס איך האָב געקענט די נעמען. "בעווואַיס וועט נישט זיין אינטערעסירט אין איר."
  
  
  "זאל ער באַשליסן פֿאַר זיך."
  
  
  ער האט זיך געבויגן. 'אלעס איז גוט. אויב איר ווילט אַזוי.
  
  
  ע ר הא ט זי ך געמאכ ט א באװעגונ ג װ י ע ר װאל ט זי ך געװאל ט דערגרײכ ן אי ן דע ר זײטיקע ר קעש ן פו ן זײ ן רעקל , או ן מי ט א מא ל הא ט זי ך זײ ן האנ ט צוגעקלאפ ט אי ן א פויסט , או ן געקלאפ ט מי ט דע ר ביקס . איך איז געווען יבערראַשן. דער פויסט האט מיך שטארק אנגעקלאפט אויפן האנט און דער לוגער איז געפאלן אויפן דיל.
  
  
  איך האב מיך אריבערגעצויגן צו די וואפן אויפן דיל, אבער עבדאללא איז געווען דארט, צווישן מיר און דעם לוגער. ער איז געווען זייער זיכער. ער האָט מיר געזאָלט לערנען אַ לעקציע... איך האָב דאָס געזען אין פּנים.
  
  
  אי ך הא ב זי ך שטאר ק געװארפ ן מײ ן לינקע ר אוי ף יענע ם פירקאטיקע ר פנים , אבע ר ע ס הא ט װײני ק געהא ט א װירקונ ג אוי ף דע ם בול־מענטש . ע ר הא ט זי ך גענומע ן א טריט , אבע ר ע ר אי ז שוי ן ניש ט געװע ן שאקירט . אין פאַקט, ער האט נאָך סמיילינג.
  
  
  אײדער איך האב געקאנט פארענדיקן, האט ער צוריקגעקערט דעם קלאפ מיט דער פויסט. איך האב געפרואווט עס אפצוציען, אבער עס האט מיך געכאפט אין באק און קין און מיך אראפגעקלאפט. איך האָב זיך צעשפּרייט אויף דער פּאָדלאָגע, דערשטוינט. איך האב זיך לאנגזאם אויפגעהויבן אויף די פיס. איך איז געווען וועגן צו דינגען הוגאָ אין די שפּיל ווען די גרויס פויסט שלאָגן מיר אויף די גאָמבע ווידער. איך איז געווען זיכער אַז ער האט צעבראכן מיין קין ווען איך סטאַמבאַלד צוריק קעגן די שטיין וואַנט.
  
  
  כ׳האב שװער געקלאפט אין דער װאנט. אײדער איך האב מיך געקאנט צו זינען, האט ער מיך א געשלאגן מיט נאך א פויסט אין ברוסט, אונטערן הארץ, און איך האב מיך איבערגעבויגן פון א שארפן, דערשטיקן װײטיק. איך בין געפאלן אויף די קני.
  
  
  ער איז געשטאנען מיט נצחון איבער מיר. ער האָט געזאָגט: "טאַקע, Pierre Beauvais!" ע ר הא ט זי ך מי ט פאראכטונ ג אװעקגעקער ט פו ן מיר , או ן אי ז דורכגעגאנגע ן איבע ר דע ם צימער , קײ ן װילהעלמינע .
  
  
  אי ך הא ב ארײנגעצויג ן א ן אטעם , או ן זי ך אונטע ר מי ר געקרײזלט . כ׳האב מיך געװארפן צו זײנע פיס. ער איז שװער געפאלן, א קלאפ געטאן אויף דעם שטײנערן דיל. ער האט זיך איבערגעקערט און איך האב געזען דעם כעס אויפן פנים. ע ר הא ט זי ך צעקאכט , מי ך א געשלאג ן אי ן קאפ . דערנאך האט ער זיך װידער אויפגעהויבן אויף די פיס.
  
  
  "איך וועל טרעטן אויף דיר ווי אַן העלפאַנד טרעט אויף אַ מוראַשקע," האָט ער צו מיר געוואָרצלט אויף אַראַביש.
  
  
  ער האט מיר װידער א זעץ געטאן אין קאפ. אבער דאס מאל בין איך געווען גרייט. אי ך הא ב אנגעכאפ ט זײ ן האנ ט או ן זי ך געצויג ן , גלײכצײטי ק פארדריי ט מײ ן קערפער . ע ס אי ז געפלויג ן איבע ר מײ ן אקסלע ן או ן געקלאפ ט ד י שטײנער . אי ך הא ב געהער ט זײנ ע לונגען .
  
  
  אבער עבדאללה האט נישט אויפגעגעבן. ער איז אויפגעשטאנען אויף די קני מיט שוועריקייטן. איך האב נישט געווארט צו זען וואס ער מיינט. איך האב אים געשלאגן אין פנים און געהערט א ביין ברעכן זיך. איך בין צוגעקומען נענטער און געקלאפט דעם געדיכטן האלדז. ער האט געטשעפעט. אי ך הא ב צוזאמענגענומע ן אל ע כוחות , או ן װידע ר געשלאגן . אַבדאַלאַ האָט זיך צעשפּרייט מיטן פּנים אַראָפּ.
  
  
  כ׳האב מיך מיד אריבערגעצויגן צו װילהעלמינה. ווען איך האָב זיך צוריקגעקערט, האָט אַבדאַלאַ זיך נאָר אָנגעכאַפּט אין זײַן רעקל צו געפֿינען דעם באַלדזש אונטן. איך האב דעם לוגער געצילט אויפן קאפ.
  
  
  "דו זאלסט נישט פּרובירן," איך געזאגט.
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר קאַלקיאַלייטינג, דערנאָך אַראָפּגעלאָזט די האַנט. װע ן אי ך בי ן אי ם צוגעקומע ן אי ז ע ר שװע ר אריבערגעפיר ט געװאר ן אי ן זיצנדי ק צ ו דע ר װאנט .
  
  
  ― שטײ אױף, ― זאָג איך.
  
  
  ער האט זיך ערשט געקװענקלט, דערנאך האט ער זיך מיט שװערקײט אויפגעהויבן אויף די פיס. איך האב געצילט ווילהעלמינה אויף זיין פנים.
  
  
  "איצט הערן צו דעם," איך געזאגט. "איך וויסן אַז די ניו ברודערשאַפט איז געווען ינוואַלווד אין דעם טויט פון יוחנן דרוממאָנד. איך ווייס, אַז ווען ער איז דערהרגעט געוואָרן, האָט ער געהאַט אַ געוויסער אַטאַקע, וואָס איז פאַרבייטן געוואָרן מיט זיין. איך ווילן זיין פאַל צוריק און איך בין גרייט צו באַצאָלן גוט געלט פֿאַר אים. זאָג דאָס צו באָוואַ.
  
  
  אַבדאַלאַ האָט זיך פאָוקיסט אויף מיר. "אָוקיי," ער געזאגט. "איך וועל זאָגן באָוואַ"
  
  
  "זאג אים ניק קאַרטער וויל צו זען אים," איך געזאגט. - און איר זאָגן אַז מיין געדולד איז באגרענעצט. מאַכן אַ אַפּוינטמאַנט אין אַכט און פערציק שעה. איר וויסן ווי צו קאָנטאַקט מיר."
  
  
  אויף זיין פּנים איז געווען אַ געוויסער רעספּעקט: "אָוקיי, איך וועל טאָן דאָס," האָט ער געזאָגט.
  
  
  "איר בעסער טאָן עס," איך געזאגט.
  
  
  
  
  פינפטער קאפיטל.
  
  
  
  
  פייע האָט געזאָגט: "אָבער ניק, איר קענט נישט גיין אַליין!" מיר האָבן געגעסן אין די דאַך גאַרדאַן רעסטאָראַן אין די נייל הילטאָן; הינטער אונדז האָט אַ קליין באַנדע געשפּילט אַראַבישע מוזיק.
  
  
  די פלייש און וועדזשטאַבאַלז פון די לאַם קעבאַב האָב איך אַוועקגענומען פון די הייס שפּייַען אויף וואָס עס איז געווען געדינט. — װאס שטעלסטו פאר — נעם א פאליציאנטן וועכטער ?
  
  
  — לאז מיך קומען מיט דיר.
  
  
  'עס ס קיין פונט. איר זענט מער ווערטפול אין א זיכערן ארט, אז איר קענט איבערגעבן א מעסעדזש פאר חכים סאדק אויב איך וועל נישט באווייזן ווידער.
  
  
  עס איז געווען עכט זארגן אין איר טונקל אויגן. "איך האָפֿן איר וויסן וואָס איר טאָן, ניק. די מענטשן זענען גאָר געפערלעך."
  
  
  "עס איז בלויז איין וועג צו געפֿינען אויס אויב באָווע האט מיקראָפילם," איך דערציילט איר. — פרעג אים נאר. פּנים צו פּנים.'
  
  
  איך האב געקוקט אויפן טיש אין ווייטן ווינקל און דערזען א מענטש וואס איך האב דערקענט. ער איז געווען א כינעזער, א הויכער, שלאנקער בחור מיט אן אינטעליגענטן פנים און א שאק פון שווארצע האר, אנגעטאן אין א גרוים געשעפטס אנצוג. דאָס איז געווען קאַמ פאָנג, אַן אַגענט פון בעידזשינג ס דרעדיד ל 5 סייכל דינסט. דאָס לעצטע מאָל, וואָס איך האָב אים געזען, איז געווען אין קינשאסאַ, אין קאָנגאָ, וווּ ער איז געווען נאָענט צו דערהרגענען מיר. ער האט געקוקט אויף אונדזער טיש און מיך אויך דערקענט. איצט האט ער געקוקט אויף זײן טעלער.
  
  
  'וואס איז דאס?' — האט פײע געפרעגט.
  
  
  ― דאָרטן איז מײַן אַלטער חבֿר. אַגענט טשיקאָם. אויב ער איז אין קאַיראָ, עפּעס גרויס איז געשעעניש. איך ווונדער אויב די ניו ברודערשאַפט איז שוין האַנדלינג מיט די כינעז און רוסישע.
  
  
  — װילםטו אװעק ?
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. „ניין, ער האָט מיך געזען. הער , אי ך װע ל זי ך פארנומע ן מי ט דע ר נײע ר ברודערשאפט . אויב איר ווילן צו העלפן, געפינען אויס ווו קאַם פאָנג איז סטייד.
  
  
  "איך טראַכטן איך קענען שעפּן דעם," זי געזאגט.
  
  
  "ער איז זייער קלוג, פיי," איך געווארנט איר. "און עפעקטיוו. אויב ער באמערקט איר, דיין ינטערפּאָל קאַריערע וועט געשווינד ענדיקן."
  
  
  "איך וועל זיין אָפּגעהיט," זי צוגעזאגט.
  
  
  איך האב געשמײכלט און גענומען איר האנט. איך האב געהאפט אז זי וועט.
  
  
  מי ר האב ן זי ך געאײל ט מי ט ד י שפײז ן או ן געפאר ן װײ ט פאראוים ן קאמ פ פאנג . איך האָב ניט דערקענט אַז איך האָב אים געזען און באַהאַלטן פײַס פּנים, ווען איך בין געגאַנגען צווישן איר און קאַם ווען מיר זענען אַוועק.
  
  
  איך האב פארלאזט פײע אין דער האטעל־פאבי און זיך אומגעקערט אין מיין צימער אין ניו שעפערדס. איך האב נאכגעפאלגט די אנווייזונגען פון די נייע ברודערשאפט. פריער יענעם טאג האט מיר אנגערופן אן נאמען און מיך געבעטן אז ער זאל פארלאזן דעם האטעל צען אין אװנט. געווירציק. זיי וואָלטן מיר באַגריסט. עס איז געווען כּמעט צען. אי ך הא ב אראפגענומע ן מײ ן װילהעלמינע ר או ן אקסעלע ר האלב ן או ן ז ײ איבערגעלאז ט אי ן מײ ן צימער . הוגאָ איז געבליבן אויף מיין האַנט.
  
  
  איך האָב אויסגעטאָן דאָס העמד און געכאַפּט צו דער טשעמאָדאַן וואָס האָק האָט מיר געגעבן, ווען איך בין אַוועק פון נאַיראָבי. עס איז געווען אן אנדער איינער פון די ומגעוויינטלעך גיפס פון די יינגלעך אין די ספּעציעלע יפעקץ און עדיטינג אָפּטיילונג אין וואַשינגטאָן. איך געעפנט עס און סליד די סוד טאַפליע. איך פּולד אויס צוויי פלאַך, רעקטאַנגגיאַלער מעטאַל באָקסעס, איינער די גרייס פון אַ קליין לייטער און די אנדערע די גרייס פון אַ פערלי גרויס שנאַפּס קאָלבע.
  
  
  דער קליינער שאכטל האט געהאט אויף זיך עטליכע קנעפ און איז געווען אן עלעקטראנישער דעטאנאטאר פאר אויפרייס, געפאקט אין א גרויסן מעטאלן קאנטער. זיי זענען ביידע אַטאַטשט צו אַ לייטווייט גומע גאַרטל וואָס פּאַסיק אַרום מיין האַלדז און טאַליע. די צוויי מכשירים האָבן געהאנגען אַריבער מיין קאַסטן מיט קוים אַ באַלדזש אונטער מיין העמד, אין אַ שטעלע וואָס בלויז אַ יקספּיריאַנסט זוכןער קען געפֿינען. נאָך שטעלן דעם מיטל אויף, איך שטעלן מיין העמד צוריק און טייד מיין שוואַרץ בונד. ווען איך אָנטאָן די רעקל, עס איז קיין אָנווייַז אַז איך טראָגן עפּעס ומגעוויינטלעך.
  
  
  צען מינוט שפעטער בין איך געשטאנען אויפן פינצטערן טראטואר אינדרויסן פון האטעל, געווארט אויף קאנטאקט. צען שעה זענען דורכגעגאנגען; צען צו פינף. דערנאָך אַ פּאָר כעדליכטן האָבן זיך אויסגעדרייט דעם ווינקל אויפן בולאַוואַרד און איז פּאַמעלעך צו מיר געגאַנגען. װע ן ז ײ װעלע ן מי ך נא ך הרגענען , װאל ט אי ך געװע ן א גרינגע ר ציל . אָבער אַ גרויסער שוואַרצער מערסעדעס האָט זיך אָפּגעשטעלט בײַם קערבל לעבן מיר. אינעװײניק האב איך געזען דרײ קעפ, צװײ פארנט און אײנער הינטערן. דער פארנט, דער נאנטסטער צום טראָטואַר, איז אַרױסגעגאַנגען און האָט מיר אַ באַװוּנק געטאָן. איך בין צוגעגאנגען צום קאר.
  
  
  דער מאן, וואס איז ארויסגעקומען, איז געווען א דינער אראבער מיט לאנגע געדיכטע האר און מיט א גאר טרויעריגער אויסדרוק אויפן פנים. ער האט געטראגן א טונקעלער אנצוג. — זעצט זיך — האט ער געזאגט. ער האט אנגעװיזן אויפן הינטערשטן זיצפּלאַץ.
  
  
  איך בין אַרײַן אין אויטאָ לעבן אַ פֿינצטערער מאַן. די אויטא טירן האבן זיך פארמאכט און דער אויטא האט גערוימט פונעם טראטואר. װע ן מי ר זײנע ן געגאנגע ן איבע ר דע ם בולעװארד , הא ט דע ר לעב ן מיר , ארויפגעלײג ט אוי ף מי ר א בלינדע ר או ן ז ײ זיכער , צוגעבונדן . משמעות זיי האבן מיר גענומען צו זייער הויפּטקוואַרטיר.
  
  
  — עבדאללה האט געזאגט, אז דו ביסט נישט קײן פאליציאנט — האט געזאגט דער מאן נעבן מיר. ער האָט גערעדט ענגליש מיט אַן איטאַליענישן אַקצענט. — אבער פאר מיר זעהסטו אויס ווי א פאליציאנט.
  
  
  "שיינקייט איז בלויז הויט טיף," איך געזאגט.
  
  
  מע ן הא ט מי ר גארניש ט דערצײלט , אי ן דע ר רײד , װא ס הא ט געדויער ט א בים ל צװאנצי ק מינוט . כאָטש איך קען נישט זען, אָבער
  
  
  , איך מענטאַלי רעקאָרדעד די לינקס און רעכט טורנס, סאָונדס און סמעללס צוזאמען דעם מאַרשרוט. למשל, מיר זענען דורכגעגאנגען די קאָונטערס פון צוויי טרעגערס מיט בייקט קאַרטאָפל. או ן פונק ט אײדע ר מי ר האב ן זי ך איבערגעדריק ט אויפ ן גרא ל װעג , הא ב אי ך דערהער ט דא ם גערומע ן פו ן א קלײ ן מאטאר־פאבריק ט — אדע ר עפע ס ענלעכ ע — איבער ן װעג . א פאר מינוט שפעטער האט זיך דער קאר אפגעשטעלט און מען האט מיך געפירט אויף די טרעפ. עס זענען געווען פיר טרעפ. אויבן האט מען געקלאפט פיר מאל און די טיר האט זיך געעפנט. מ׳האט מיך געשטופט פאראויס. ווען די טיר האָט זיך פֿאַרמאַכט הינטער אונדז, האָב איך דערפֿילט, אַז די הענט האָבן זיך צעבונדן מײַן בלינדפֿאָלק און פּלוצלינג האָב איך ווידער געקענט זען.
  
  
  אי ך בי ן געשטאנע ן אי ן דע ר לאבי ע פו ן װא ס אי ז קלאר ׳ געװע ן א זײע ר טײער ע שטוב . דא ם זײנע ן אל ע געװע ן אינעװײניק ע שפאלטן , מיזרעכדיק ע קאכלעס , או ן טאפ־פלאנצן . אויפן סטעליע איז געווען א פרעסק וואס האט געשילדערט ביבלישן אראבישן לעבן.
  
  
  "זייער ימפּרעסיוו," איך געזאגט. ד י דרײ , װא ס האב ן מי ר באגלײ ט , זײנע ן געשטאנע ן נעב ן מיר , צוזאמע ן מי ט דע ם פערט ן מאן , װעלכע ר הא ט אונד ז געמוז ט ארײנלאז ן . אי ך הא ב געמײנט , א ז ז ײ זײנע ן אל ע אונטערגעארדנט .
  
  
  — דו מוזט זײן משוגע — האט מיר געזאגט דער פערטער. ער האָט אויסגעזען שפּאַניש אָבער גערעדט ענגליש מיט אַ בריטישן אַקצענט. - אבער איר געוואלט צו זען Beauvais און איר וועט זען. קום.'
  
  
  ז ײ האב ן מי ך געפיר ט צו ם קלײנע ם ליפט . ווען מיר זענען אַרײַן, האָב איך געפּרוּווט געדענקען דאָס לעצטע מאָל וואָס איך בין געווען אין אַ פּריוואַטן געביידע מיט אַ ליפט. מי ר זענע ן ארוי ף אויפ ן דריט ן שטאק , או ן ארוי ס אי ן א ליכטיק ן קארידאר . דאר ט הא ט דע ר מאן , װא ס מי ר הא ט מי ר גערעד ט אראפ , אי ם אפגעשטעלט , או ן מי ך געזוכט . ער האט אַ שיין גוט אַרבעט. ער געפונען הוגאָ, אָבער קיין יקספּלאָוסיוו דעוויסעס.
  
  
  — מיר װעלן דיר עס צוריק געבן, — האט ער אנגענומען דעם מעסער.
  
  
  כ'האב געכאפט. איך בין געגאנגען צו די טיר אין די סוף פון די קאָרידאָר, אָבער זיי זענען נישט געקומען. דער איטאַליעניש, וואָס איז געזעסן לעבן מיר אין דער מאַשין, האָט מיך איצט געזוכט. ער האָט אויך פאַרפעלט די יקספּלאָוסיווז.
  
  
  "אָוקיי," האט געזאגט דער ערשטער מענטש וואס געזוכט מיר. מי ר זײנע ן געקומע ן צ ו א גרויםע ר טיר , אי ן ענד ן קארידאר , או ן ע ר הא ט זי י געעפנ ט . מי ר זײנע ן צוזאמע ן ארײנגעקומע ן אי ן צימער .
  
  
  איך איז געווען געצווונגען צו סקווינט אין די גלער פון אַ שטאַרק ליכט מאָונטעד אויף קאָפּ מדרגה וועגן צוויי-טערדז פון די וועג אַריבער די צימער. הינטער די שעדלעך איז געשטאנען א לאנגער טיש. דרײַ מענער זײַנען געזעסן דערויף, זייערע טאָרסאָ און קעפּ האָבן נאָר סילאַוועץ געשפּילט הינטער די העל ליכט.
  
  
  ― זעץ זיך, ― האָט געזאָגט דער מאַן, װאָס איז געשטאַנען אונטער מײַן עלנבויגן. "דו זאלסט נישט קומען נעענטער צו די טיש ווי אַ שטול." ער האָט אָנגעוויזן אויף אַ גלײַכן שטול אין מיטן צימער, פאַרן טיש אָבער ווייט דערפון. װע ן אי ך הא ב זי ך אװעקגעזעצ ט הא ב אי ך דערזע ן נא ך װײניקע ר מענטש ן בײ ם טיש . די לייץ האָבן שיינינג רעכט אין מיין אויגן. די טיר האָט זיך פֿאַרמאַכט הינטער מיר, און איך האָב געפֿילט, אַז ס׳רובֿ אָדער אַלע מענער, וואָס האָבן מיך באַגלייט אין צימער, זײַנען נאָך דאָרטן.
  
  
  "איז דאָס אַלץ טאַקע נייטיק?" — זאָג איך, קונצן מיטן ליכט.
  
  
  דער מאן אין מיטן טיש האט גערעדט. "א מענטש אין דיין געשעפט זאָל נישט פרעגן אַז קשיא, הער קאַרטער." זיין ענגליש איז געווען גוט, אָבער ער האט אַ פראנצויזיש אַקצענט. עס איז מיסטאָמע Pierre Beauvais. "איך בין נאָר אַ נאָמען פֿאַר די פּאָליצייַ. זיי ווייסן נישט ווי איך קוק אויס און איך וויל אז עס זאל זיין אזוי. אזוי איז דא מיט מיינע חברים".
  
  
  די היץ פון דעם קאמף האט געמאכט מײן אויבערשטן ליפ צו שװיצן. עס איז געווען ווי אַ סצענע פון 1984. איך האב געפרעגט. - "זיסט איר טאַקע Pierre Beauvais?"
  
  
  'רעכט. און איר זענט אַן אמעריקאנער אַגענט מיט אַ פּראָבלעם. פארוואס ברענגען איר דעם פּראָבלעם צו מיר?
  
  
  "עמעצער פֿון דער נײַער ברודערשאַפֿט האָט דערהרגעט אונדזער מענטש, יוחנן דראַממאָנד," האָב איך אָפֿן געזאָגט.
  
  
  "יוחנן דראממאָנד האָט דערהרגעט זײַן ברודער," האָט בעווואַיס געזאָגט. "ווען ער האָט קאָנטאַקט אונדז וועגן זיין אַטאַטשיע פאַל, מיר געדאַנק ער איז אָפנהאַרציק אין וואָס ער נאָר געוואלט צו וועקסל קאַסעס און באַקומען זיין אייגענע פאַרגיטיקונג. אזוי זענען מיר געגאנגען צו אים. ע ר הא ט דערהרגע ט אײנע ם פו ן אונדזע ר מאן , זשאן־מאספערא , או ן מי ר האב ן אי ם געמוזט . דאָס אַלץ איז גאָר פּשוט."
  
  
  איך האב געפרעגט. - וואָס וואָלט דראַממאָנד טייטן דיין מענטש?
  
  
  איך האב געזען אז ער האט א שמייכל געטאן. "עס איז אומבאַקאַנט, מיין פרייַנד."
  
  
  ― האָט איר באַפֿױלן דראַממאָנד צו דערהרגעט װערן?
  
  
  אַ קורצע פּויזע. “איינער פון אונדזערע ברידער האָט אַליין דורכגעפירט די אַרבעט. אבער איך וואלט עס באשטעלט, הער קארטער, אונטער די אומשטענדן.
  
  
  איך האב װידער געצײלט די קעפ בײם טיש. בלויז צוויי, אַחוץ Beauvais. טאָנגמאַן האָט געזאָגט אַז עס זענען דריי לוטענאַנץ. איך ווונדער ווער עס פעלנדיק און וואָס. איך האָב זיך אויך געוואונדערט, צי איינער פֿון די סילאַוועטטע קעפּ געהערט צו דעם מאַן, וואָס האָט מיך לעצטנס געפּרוּווט הרגענען, סלים אל בכרי. מײן נײגעריקײט איז באלד געװען צופֿרידן. דער קאָפּ איז אריבערגעפארן צו Beauvais. דער מאן רעכטס האט א שושקעט א זאך וואס זייער אויפגערעגט.
  
  
  "סעלים וואונדערט זיך פארוואס מען זעט דיך מיט אן אינטערפאל אגענט אויב דו ארבעטסט נישט מיט אינטערפאל אויף די נייע ברודערשאפט אויספארשונג?"
  
  
  און איך האב מיך געוואונדערט צי עס איז געווען סעלים וואס האט געמאכט דעם באשלוס צו הרג'ענען דראמאנד, ווייל ער האט בלי ספק באפוילן די עקזעקוציע פון מיר און פאהיי. ער האָט באשטימט אַ מאָטיוו, ווי טאָנמאַן האָט אָנגעוויזן, אויב מאַספּעראָ איז געווען זיין קוזינע.
  
  
  "איך דארף אַ מיידל צו קאָנטאַקט איר," איך געזאגט.
  
  
  "און פֿאַר וואָס צוועק? — האט דער קאפ געפרעגט אויף לינקס פון באװאיס. איך האב באמערקט א סיסילישער אקצענט; עס איז געווען מאַזזיני. דער לוטענאַנט ריינאַלדאָ איז פעלנדיק.
  
  
  "דזשאן דרוממאָנד האָט קיינמאָל נישט באַקומען זיין טשעמאָדאַן צוריק," איך געזאגט. "עס איז געווען עפּעס זייער וויכטיק פֿאַר די זיכערהייט פון די פאַרייניקטע שטאַטן רעגירונג אין דעם ענין."
  
  
  אל בכרי האט קורץ געלאכט.
  
  
  Beauvais איז געווען מער סיוואַלייזד. "אונדזער לעצטע זאָרג, הער קאַרטער, איז די וווילשטאנד פון די אמעריקאנער רעגירונג."
  
  
  "ווי איך האָב געזאָגט דיין מאַן אין גיזאַ, איך האָבן די געלט צו באַצאָלן פֿאַר די צוריקקער פון די טשעמאָדאַן און זייַן אינהאַלט," איך געזאגט. 'פיל געלט'.
  
  
  באאוואיס האט זיך אפגעשטעלט. װע ן ע ר הא ט װידע ר גערעדט , אי ז זײ ן אויפפירונ ג געװע ן פארזיכטיק . - און אויב מיר האָבן דעם טשעמאָדאַן, וואָס נומער פון זייַן אינהאַלט וואָלט זיין אַזוי וויכטיק פֿאַר איר?
  
  
  אי ך בי ן פארבליב ן אומפארשטענדלעך , אבע ר בי ן געװע ן איבערראשט . טוט די קשיא מיינען אַז זיי האָבן נישט געפֿונען דעם מיקראָפילם? "אויב איר האָט אַ פאַל, איר זאָל וויסן דעם ענטפער צו אים," איך ריטאָרטיד.
  
  
  "אויב דו ווילסט שפּילן שפּילערייַ, ביסטו געקומען אויף דעם אומרעכט אָרט," האָט באַאַוואַיס מיר געזאָגט קאַלט.
  
  
  איך האָב אָנגעהויבן טראַכטן אַז ער ווייסט טאַקע נישט וואָס איך דארף. ער קען, פון קורס, האַנדלען אָן געפונען דעם פילם. עס איז נאָר מעגלעך.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. ― װעל איך אײַך זאָגן, װײַל אױב איר האָט אַ טשעמאָדאַן, װעט איר זי סײַ־װאָס געפֿינען. דאָס איז מיקראָפילם פון סטאָלען דאָקומענטן. עס איז פאַרבאָרגן אין די שעפּן פון די זיכערקייַט רייזער.
  
  
  ם׳איז װידער געװארן שטיל, דאם מאל מער. איך האב מיטאמאל געהאט א געפיל, אז באװאיס האט נישט פארשטאנען װאם איך רעד. אָדער ער האָט געשפּילט דאָס שפּיל, ווײַל ער האָט שוין פֿאַרקויפֿט דעם פֿילם צו די רוסן. אָדער צו טשיקאָמס.
  
  
  "מיר האָבן קיין געשעפט," בעאַווואַיס לעסאָף געזאגט. "ווען דער באַשטימען איז געשען, מיר האָבן קיין געדאַנק אַז עס איז געווען קיין חילוק, אַזוי די קייסינג איז סקראַפּט."
  
  
  כ׳האב שװער געשלונגען. אויב דאס וואלט געווען אמת, וואלטן אונז פארלוירן די פלענער פון נאָוויגרום א. אבער ווי קען איך זיין זיכער?
  
  
  'ווי?' איך האב געפרעגט. “וויאַזוי איז דער פאַל פֿאַרמאַכט?
  
  
  באאוואיס האט זיך אויסגעדרייט צו מאציני, און זייערע סילועטן האבן זיך א מאמענט אנגערירט הינטערן ליכט. דעמאלט האט בעאוואיס זיך צו מיר אויסגעדרייט. "מיר גלויבן אַז דער ענין איז אין די דנאָ פון די נייל," ער האט געזאגט. "צום באַדויערן, מיר זענען נישט ביכולת צו פירן געשעפט."
  
  
  איך בין צוגעפאלן אין א שטול. צי באָווע לייד אָדער ניט, עס איז געווען אַ שלעכט זאַך. "יא," איך געזאגט. 'דאס איז זייער שלעכט.'
  
  
  שטילקייט האט געהערשט. אי ך הא ב דערהער ט אומגעדולדיק ע שאפלונגע ן פו ן פו ן הינטער ן מיר . צום סוף האָט באָווע געזאָגט: “הער קאַרטער, איך האָב געהאָפט, אַז די דאָזיקע באַגעגעניש וועט עפעס ברענגען קעגנצייַטיק נוץ. זינט ער איז נישט דאָרט, איר זענט אַ ביסל פון אַ פּראָבלעם פֿאַר מיר."
  
  
  אל בקרי האט געקראצט.
  
  
  איך האָב געטראַכט וואָס ער טראַכט. "איך בין נישט אַ געפאַר פֿאַר איר," איך געזאגט. "דיין מענטשן בלינדפאָלד מיר צו ברענגען מיר אַהער. און דײַנע פּנימער זײַנען באַהאַלטן פֿון מיר."
  
  
  — פונדעסטוועגן, ביסטו אַ קלוגער מענטש, מיסטער קאַרטער. איר מוזן האָבן געלערנט אינפֿאָרמאַציע וואָס קען נאָר זיין שעדלעך פֿאַר אונדז. ערלעך, איך זע נישט קיין סיבה פארוואס איך זאל דיך לאזן לעבן פון דאן.
  
  
  דערפאר האב איך מורא געהאט. זינט אַ אָפּמאַך צווישן אונדז איז אוממעגלעך, Beauvais האט קלאַסאַפייד מיר ווי יקספּענדאַבאַל. כ'האב זיך דערגרייכט אין מיין העמד און ארויסגעשלעפט א קליינעם דעטאנאציע מיטל. צװ ײ מענע ר הינטע ר מי ר האב ן זי ך פאראויסגעפיר ט מי ט מאשין־געװער , או ן מאציני ס שאט ן הא ט זי ך אויפגעהויב ן פו ן טיש .
  
  
  "אפשר דאָס קען זיין די סיבה," איך דערציילט באָוועט.
  
  
  איינער פון די מיליטאַנטן האָט מיך אַטאַקירט. איך האב אפגעהאלטן דעם געצייג פון מיר, ווייזן זיי די קנעפל. "איך וואָלט זאָגן אים צו האַלטן צוריק אויב איך געווען איר!" ― זאָג איך הויך.
  
  
  באאוואיס האט אוועקגעווארפן דעם מאן. ער האט זיך צוגעבויגן צום טיש. ― װאָס האָט איר דאָרטן, מיסטער קאַרטער? עטלעכע קלוג אמעריקאנער האַמצאָע?
  
  
  "איר קענען רופן עס אַזוי," איך געזאגט. "אָבער אין פאַקט עס איז אַ פּשוט יקספּלאָוסיוו מיטל. זייער שטאַרק. אויב איך דריקן דעם קנעפּל, מיר אַלע גיין אַרויף, צוזאַמען מיט די גאנצע בנין."
  
  
  די דרײַ מענטשן בײם טיש האָבן עפּעס געמורמלט.
  
  
  "איך טראַכטן איר בלאַפינג," בעאַווואַיס לעסאָף געזאגט. — דו װעסט ערשט שטארבן.
  
  
  "איז נישט וואָס איר טראַכטן וועגן מיר?" ניין, עס איז נישט אַ בלאָף, Beauvais. איך וועט ווייַזן איר די יקספּלאָוסיווז אויב איר ווילט.
  
  
  דערנאָך אַ קורץ כעזאַטיישאַן: "דאָס איז ניט נייטיק, הער קאַרטער. איך גלייב, אז דו ביסט נאר דער מין מענטש, וואס וועט זיך פון טעותן אידעאליזם פארוואנדלען אין א מענטשליכע באמבע. לײג אװעק אײער געװער, רבותי.
  
  
  ד י מענע ר הינטע ר מי ר האב ן באהאלט ן זײער ע געװער . מאציני האט זיך װידער אװעקגעזעצט בײם טיש זײער לאנגזאם. איך בין אויך פּאַמעלעך אויפגעשטאנען פון די שטול, האַלטן אויס אַ קליין קאָנטראָל אַפּאַראַט פאָרויס אַזוי אַז אַלעמען קען זען עס.
  
  
  "איך וועל גיין אין די מאַשין מיט איין מענטש," איך געזאגט באָוועט. איינער איז דא.' כ׳האב אנגעװיזן אויפן מאן, װאם האט מיך ארויםגעפירט. "איר קענען פאַרמאַכן די מאַשין פֿענצטער אין שטייַגן. איך וועל זיצן מיט די הינטן פונעם אויטא ביז מיר גייען ארויס אויפן בולווארד״.
  
  
  באװאיס האט זיך אויפגעשטעלט פון טיש. זײ ן שטימע ן הא ט געקלונגען .
  
  
  נעם אים ארויס פון דאנען.'
  
  
  נאכדעם וואס דער דרייווער פון א גרויסער מערסעדעס האט מיך אראפגעלאזט אינעם האטעל, בין איך ארויף צום באלאסטראד צוזאמען דעם נייל. ד א האב אי ך דעפיוזיר ט דע ם שפראצ ן מאכ ט או ן ארײנגעװארפ ן דע ם גאנצ ן מאכ ט אי ן טײך . איך וועל דאס שוין נישט דארפן. איך האב שוין צוריקגעקערט הוגא צו זיין שייד. אי ך הא ב אי ך געשטעל ט צ ו צוריקקומע ן דע ם סטילעט , װע ן אי ך הא ב פארלאז ן דע ם הויפטקװארטיר ט פו ן דע ר נײע ר ברודערשאפט .
  
  
  דער האָטעל איז געווען שטיל אין דעם צייַט פון נאַכט. איך האב אויפגעהויבן מיין שליסל פון די פראנט שרייַבטיש און גענומען די ליפט אַרויף צו מיין צימער, געפיל ליידיק און דיסאַפּויניד. ווען איך האָב אַנטשלאָסן די טיר, האָט מיר געוואַרט אַ חידוש.
  
  
  דער קלאַפּ האָט מיך געטראָפן אויפן הינטן פון קאָפּ איידער איך האָב געקענט אָנצינדן די ליכט. איך בין געפאלן אויף אלע פים און מען האט מיך געכאפט אין דער לינקער זייט, מיך אראפגעקלאפט. איך בין געלעגן און געקרענקט - און געמײנט, אז דער קלאפ איז געשלאגן געװארן פון דעם צװײטן מאן. צוויי קעגן איין.
  
  
  ווען דער פוס איז ווידער געקומען צו מיר, האָב איך אים אָנגעכאַפּט און עס אַרומגערינגלט. דער בעל־עגלה האָט אַ געשריי געטאָן און איז שווער אַרײַנפֿאַלן אויפֿן רוקן אויפֿן דיל. איך האב געזען זײן פנים אין ליכט פון דער אפענער טיר. ער איז געווען אן אראבער. איך האָב געמיינט אַז דער אַנדערער האָט דאָס אויך. איצ ט הא ט ע ר מי ך אנגעכאפ ט פו ן הינטן , א קאפקע ר מי ט פני ם או ן מי ך געצויגן . אי ך הא ב אי ם געלאז ט — דעמאל ט הא ב אי ך זי ך איבערגעקערט , אויפגעהויב ן ד י פיס ן איבע ר מײ ן קאפ , או ן זי ך צוריקגעבויגן . איך האב געהערט א פארשטומטן געשריי און מיין אטאקע האט מיך געלאזט גיין. איך בין אויפגעשפרונגען אויף די פיס, געלאזט הוגא פאלן אין מיין האנט. איצט איך איז געווען גרייט פֿאַר אים.
  
  
  — אקעי, קארטער. דאס איז די ענדע.
  
  
  די קול איז געקומען פון די ליכט באַשטימען. איך האב זיך אויסגעדרייט פּונקט ווי די ליכט געקומען אויף, אנטפלעקט אַ דריט מענטש. ער איז נישט געווען קיין אראבער. ער איז געווען הויך, מאַסקיאַלער, מיט אַ קוואַדראַט פּנים און בלאָנדע האָר. ער איז געשטאנען א ביסל שמײכלענדיק, פארהאלטן א מאַוסער 7.65 פאראבעללום מאשין ביקס אין ברוסט.
  
  
  "פאַרשילטן מיר," איך געזאגט. יורי ליאַלין. ערשט קאַם פֿאָנג בײַם מיטאָג, און איצט ביסטו אין מײַן צימער. עס איז גרויס צו באַקומען צוזאַמען די אַלט באַנדע, "איך צוגעגעבן סאַרקאַסטיש.
  
  
  ליאלינס שמייכל האט זיך אביסל פארברייטערט. ער איז געווען אַ גוואַלדיק קעגנער, איינער פון די בעסטער אין די ק.ג.ב. נאָכן פֿאַרברענגן אַ קורצע צײַט אינעם ק.ג.ב. הויפּטקוואַרטיר אויפֿן דזשערזשינסקי קוואדראט אין מאָסקווע און באַקומען אַ סך אויפֿמערקזאַמקייט אַלס אַ קרובֿ פֿונעם גענעראל שרפים ליאלין, דער הויפּט פֿון דער ק.ג.ב'ס קאָד־ברייקינג אָפּטיילונג, האָט יורי זיך וואָלונטירט אין דער נאַס דעלאַ צווייַג, מיטן צונעמעניש "נאַס דעלא" דורך רוסישע. נאַס מיינט בלוטיק, און ליאַלין איז קיינמאָל באַדערד דורך די אויגן פון בלוט. איך דיסקאַווערד דאָס אין האָנג קאָנג אויף אן אנדער אַסיינמאַנט.
  
  
  ― איך װאָלט דיך כּמעט ליב געהאַט, ניק, ― האָט ער איצט אַ חוצפּה געזאָגט, ― װען דו װאָלט געװען רוסיש. ער האט אנגעװיזן צו אײנעם פון די אראבער ער זאל פארמאכן די טיר.
  
  
  "אויב איר געווען אַן אמעריקאנער," איך געזאגט, "איך בין נישט זיכער אַז מיין מיינונג וועגן איר וואָלט טוישן פיל."
  
  
  דע ר שמײכ ל הא ט זי ך פארװײנט , אבע ר אנדער ש הא ט זײ ן פני ם ניש ט געװיזן . ער איז געווען קיל און ער איז געווען גוט. "אײַערע מענטשן זאָלן נישט האָבן געגנבעט נאָוויגראָמס פּלענער," האָט ער רויִק געזאָגט. "דאָס אַלץ איז געווען ווייסטאַד ענערגיע און לעבן פֿאַר איר. מיר וועלן באַלד צוריקקריגן דעם פילם און דאָס אַלץ וועט זיין אומזיסט."
  
  
  "איר וועט פאַרלירן," איך געזאגט.
  
  
  אײנע ר פו ן ד י אראבער , א שטארקע ר כאראקטער , אי ז ארויפגעקומע ן , צוגענומע ן פו ן מי ר דע ם סטילעט , אי ם ארײנגעװארפ ן אי ן װינקל .
  
  
  "משמע, איר האָט געפֿונען דעם פילם אין דער פאַרמעגן פון די אַנדערווערלד," האָט ליאַלין ווייטער געזאָגט. — האסטו עס געקויפט בײ זײ?
  
  
  כ׳האב זיך געקװענקלט. אויב ליאַלין האט צו פרעגן, דעמאָלט, משמעות, ער איז נישט אַפּראָוטשט וועגן קויפן דעם פילם. "זיי האָבן עס נישט," איך געזאגט. — װײניקסטנס האבן זײ נײן געזאגט.
  
  
  זײנ ע קאלט ע גרוי ע אויגן . "איך טאָן ניט טראַכטן איך גלויבן איר," ער האט געזאגט.
  
  
  איך האב ארוםגעקוקט אין צימער. ז ײ האב ן שוי ן ד י דאזיק ע ארט ע איבערגעקערט . "עס איז אמת," איך געזאגט.
  
  
  "מיר וועלן זען," האָט ליאַלין אָנגעוויזן צו די צוויי אַראַבער. "זוכט אים."
  
  
  ס׳אי ז ני ט געבליב ן גארניש ט צ ו טאן , אבע ר באדינען . דער פארשטופטיקער אראבער האט מיך געכאפט גראב פון הינטן. א שלאנקערער אראבער, א ױנגערער בחור, האט מיך שנעל געזוכט. ער האָט אױסגעלײדיקט מײַנע קעשענעס, און מיר געמאַכט אױסטאָן דאָס העמד און די שיך. ד י שיך זײנען געװארן פארזיכטיק אונטערזוכט.
  
  
  "עס זעט אויס ווי ער האָט נישט קיין פילם," האָט דער שלאַנקער אַראַבער געזאָגט ליאַלין.
  
  
  דער רוסישער האט געכאפט. - איך מיין, איר האָט ערגעץ באַהאַלטן דעם פילם, קאַרטער. וואו?'
  
  
  "איך האָב דיר געזאָגט, איך האָב ניט איין," איך געזאגט.
  
  
  די ביקס האט קיינמאָל לינקס מיין קאַסטן בשעת ליאַלינס אויגן געלערנט מייַן. איך האָב זיך געוואונדערט ווי ער ווייסט אַז איך בין אין קאַיראָ. און װי אַזױ האָט ער דערװוּסט, אַז איך בין געקומען צו דער נײַער ברודערשאַפֿט?
  
  
  "בינדן אים צו דעם שטול," האָט ליאַלין געזאָגט צו זײַנע אָנגעשטעלטע ארבעטער. ער האט אנגעװיזן אויף א שטול אין װינקל צימער.
  
  
  "דאס איז מאָדנע," איך געזאגט.
  
  
  זיי האבן אבער געבראכט א שטול און מיך באזיכערט צוגעבונדן צו אים, די הענט הינטערן רוקן. ליאלין האט ארײנגעלײגט אין זײן כאלטער א גרויסן מאשין־געװער און איז צוגעקומען צו מיר. ע ר הא ט גענומע ן א ן אנדע ר שטול , הא ט ע ר זי ך צעטראט , זי ך אלײ ן פאר ן מיר .
  
  
  — האט ער געפרעגט. 'ביסט איר זיכער איר
  
  
  װילסטו אונדז עפּעס זאָגן?
  
  
  ליאַלין האָט נישט בלאָפינג. ער איז געגאנגען צו מאַכן מיר רעדן. אבער איך האב נישט געקענט ווייל איך האב גארנישט געהאט צו זאגן צו אים. איצט מיר באַקומען צו די פאַרשילטן נאַס שטאָפּן טייל.
  
  
  — גיי אין גיהנום — האב איך געזאגט.
  
  
  זײ ן פני ם הא ט זי ך פארגליװערט . ער האט אנגעװיזן אויף די אראבער. דער בחור האט מיך אנגעכאפט בײ די פלײצעס, אפנים, כדי נישט צו פאלן דער שטול. דער הוסקי איז געקומען און איז געשטאנען זײער נאנט צו מיר. ער האט ארויסגעצויגן פון זײן רעקל א לאנגע גומעשיך. איצט, אין ליאַלין ס סיגנאַל, ער געבראכט עס אַראָפּ אויף מיין קאָפּ און פּנים.
  
  
  די פּראַל האָט מיר אויסגעדרייט מיין קאָפּ צו די רעכט. די הויט אויף מיין באק האט זיך צעריסן און בלוט האט אנגעהויבן לויפן.
  
  
  א שריפנדיקע װײטיק האט מיר דורכגעשטעקט אין האלדז.
  
  
  די קישקע איז ווידער אראפגעקומען אויף דער אנדערער זייט פון קאפ. דאס מאל איז דער שאק געווען שטארקער און איך האב געפילט אז איך מאמענטאל פארלוירן דעם באוואוסטזיין. אבער ליאלין האט דאס נישט געוואלט. דער אַראַבער האָט מיר אַ פּאַטש געטאָן אין פּנים און איך בין זיך צוגעקומען.
  
  
  "דו זאלסט נישט זיין נאַריש, קאַרטער," האט געזאגט ליאַלין. "יעדער מענטש האט אַ ברייקינג פונט. ווי אַ פאַכמאַן, איר וויסן דעם פּשוט אמת. אַזוי וואָס באַווייַזן צו אונדז ווי פיל איר קענען שטיין? וואָס איז די לאָגיק אין דעם?
  
  
  איך האב איהם געקוקט. פּונקט ווי קאַם פאָנג כּמעט געהרגעט מיר אין די קאָנגאָ, אַזוי איך שאָס ליאַלין אין האָנג קאָנג. איך געוואלט צו שטעלן אַ 9 מם קויל אין זיין האַרץ.
  
  
  דער קישקע האָט ווידער אַ שלאָגן אין האַלדז און קאָפּ. אי ך הא ב דערזע ן ליכטיק ע ליכט ן אי ן קאפ , או ן הא ב דערהער ט א הילכ ן געשרײ . דאָס געשריי איז געקומען פֿון מיר. דא ן אי ז געקומע ן שװארצ .
  
  
  קאלט װאםער האט מיך געטראגן אין פנים. די קעלט האָט מיך אַדורכגעדרונגען און מיך צוריקגעבראַכט צום לעבן. איך האָב געעפֿנט די אױגן און געזען דרײַ ליאַלינס שטײען פֿאַר מיר. דרײַ הענט האָבן מיר אױפֿגעהױבן.
  
  
  "הערט, פֿאַר אַ ינטעליגענט מענטש, איר זענט אַקטינג גאָר נאַריש." דאָס קול האָט מיר אָפּגעקלונגען אין קאָפּ.
  
  
  דער שװערער אַראַבער איז צו אים צוגעגאַנגען איך זאָל אים זען. אַלץ איז געווען דרייַיק. ער האט געהאלטן עפּעס אין זיין האַנט און איך געפרוווט צו פאָקוס אויף די דרייַיק בילד. עס האָט אויסגעזען ווי אַ צוואַנג.
  
  
  — לאז מיך װײטער — האט ער װײך געזאגט צו ליאלין. "ער וועט בעטן אונדז צו לאָזן וויסן ווען איך בין פֿאַרטיק. דאָס איז אַ ווונדערלעך געצייַג. עס קענען ציען ציין, רייַסן פלייש, ברעכן און צעטרעטן ביינער. איך װעל דיר װײַזן זײַן נאָז“.
  
  
  ער האט מיר צוגעלײגט די צוואנג אין פנים. ערגעץ האב איך געפונען די כוח אים צו רופן מיט א מיאוסן נאמען. איך האָב זיך קאָנצענטרירט — געפּרוּווט זיך קאָנצענטרירן — אויף ליאַלינאַ.
  
  
  "דו ביסט אַ נאַר, ליאַלין," איך געזאגט הייזעריק. 'איך זאג דעם אמת. זיי האָבן מיר נישט געגעבן דעם פאַרשילטן פֿילם."
  
  
  דער אַראַבער האָט מיך אָנגעכאַפּט מיט אַ צוואַנג. ― אַ צװײטן געדאַנק, טאָמער זאָלן מיר ערשט צוברעכן אַ פּאָר צײן? ער האָט געעצהט. זײַן פּנים האָט מיר געזאָגט, אַז ער וועט הנאה האָבן פֿון מיוטילאַציע.
  
  
  "נאָר אַ מינוט," האָט יורי ליאַלין געזאָגט.
  
  
  דער אראבער האט אויף אים א קוק געטאן.
  
  
  — אפשר זאגט הער קארטער דאך דעם אמת.
  
  
  'ער ליגט! "איך זע עס אין זיינע אויגן," האָט דער שטאַרקער אַראַבער אַקעגנגעשטעלט.
  
  
  'זאל זיין. אָבער איצט איך יבערנעמען אַנדערש, "ליאַלין געזאגט. ער האט אוועקגעווארפן זיינע צוויי פריינט. ז ײ האב ן זי ך צוריקגעקער ט צ ו א פאזיציע ם נעב ן בעט .
  
  
  ליאלין האט זיך צו מיר אנגעבויגן. "דער קגב איז נאָך אַ סיוואַלייזד אָרגאַניזאַציע. מי ר װיל ן קיינעם נישט אומנייטיק שאַטן. אפילו אונדזערע שונאים״.
  
  
  איצ ט אי ז ע ר געװע ן דאבל־אריבער , אבע ר אוי ך אזו י הא ב אי ך געקענ ט זע ן דע ם קאלט ן חשבו ן אוי ף זײ ן פנים . איך האב געוואוסט וואס ער האט באשלאסן. ער האט געטראכט אז איך האב נישט דעם פילם, אבער ער האט געהאפט אז איך וועל אים עפעס פירן צו אים. און עס איז שטענדיק געווען אַ געלעגנהייַט אַז איך געהאט דעם פילם, אָבער עס איז געווען פאַרבאָרגן ערגעץ.
  
  
  "ווער האט געזאגט אַז די קגב איז נישט סיוואַלייזד?" — זאָג איך דורך געשוואָלענע ליפּן.
  
  
  ער האט געשמײכלט זײן געצוואונגען שמייכל. ― באַשטעלט אים, ― האָט ער באַפֿױלן.
  
  
  דער גרויסער אראבער האט זיך נישט באוועגט. דע ר אנדערע ר אי ז געקומע ן אונד ז אונד ז או ן מי ך אפגעבונדן . ליאלין האט זיך אויפגעשטעלט.
  
  
  "זינט איך ספּערד דיין לעבן," ער האט געזאגט, "איר מוזן פאַרלאָזן דעם געפערלעך שפּיל וואָס אַקס האט דיזיינד פֿאַר איר און פאַרלאָזן נאָוויגרום ס פּלאַנז."
  
  
  איך האב נאר געקוקט אויף אים. שטעל דיר פאר אזא אידיאטיש סטעיטמענט פון אן אנדער פראפעסיאנעלע! ער האָט געוווּסט, אַז איך וועל נישט אָפּזאָגן די אַרבעט, און איך האָב געוווּסט, אַז ער ווייסט דאָס.
  
  
  "זײַ געזונט, ניק. טאָמער אונדזער פּאַטס וועט קרייַז ווידער, רעכט? אויב אַזוי, געדענקט אַז איר זענט מיר שולדיק.
  
  
  נאך א אידיאטיש באמערקונג. איך האָב זיך מער דערוואַרט פון ליאַלין. "אָה, איך וועל נישט פאַרגעסן דאָס פֿאַר אַ לאַנג צייַט," איך געזאגט ערלעך.
  
  
  איך האָב געמײנט, אַז איך האָב געזען אַ אָנצוהערעניש פֿון אַ שמײכלן אױף זײַן פּנים, װען ער האָט זיך אױסגעדרײט און אַרױסגעגאַנגען פֿון צימער, זײַנע צװײ מערדער־פֿרײַנד אין זײַנע כילז.
  
  
  
  
  קאַפּיטל זעקס.
  
  
  
  
  מי ר זײנע ן פאמעלע ך געפאר ן אי ן א פינצטערע ר גאס , אי ן א פארדינגע ר פיאט 850 שפידער , מי ט פײא ע אויפ ן ראד . מי ר האב ן זי ך געפרואװ ט אויס ־ שטײ ן װא ו ד י הויפטקװארטיר ט פו ן דע ר נײע ר ברודערשאפט . איך בין גאָרניט געווען זיכער, אַז בעאַואיז איז מײַן גלײַכן. דערפאר האב איך באשלאסן זיך אומקערן אין הויפטקווארטירן - אויב איך וואלט עס געקענט טרעפן - און פרובירן אריינדרייען דעם פלאץ.
  
  
  יענע נאכט האב איך באמערקט א טייל אפענע טיר אויפן דריטן שטאק אויפ'ן וועג צום קאנפערענץ צימער און געווען זיכער אז עס איז בעאוווייס פריוואטע אפיס. דאָס וואָלט זיין אַ גוט אָרט צו קוקן פֿאַר דעם פילם אויב New Brotherhood האט איין.
  
  
  "איך טאָן ניט פֿאַרשטיין," איך געזאגט. „פֿון די קלאַנגען, וואָס איך האָב געהערט, בין איך געווען זיכער, אַז דאָ איז דאָ אַ מין פֿאַבריק. אפֿשר זענען מיר נאָך אַלע אויף דער אומרעכט גאַס."
  
  
  "קיינער קען נישט געדענקען אַלע די טוויסץ און טורנס, ניק. שולדיג זיך נישט, האט פאיע געזאגט.
  
  
  - מיר זענען אָבער דורכגעגאנגען דורך וואָגן מיט טריידערז, דאָס קאַנפערמז עס. איך פֿאַרשטײ נישט, איך װײס, אַז איך האָב געהערט עפּעס קלעפּן.
  
  
  "עס איז מעגליך געווען א געשעפט וואס איז געווען אפען נאר ביינאכט," האט זי געזאגט. "מיר קענען נאָך ..."
  
  
  "ווארט," איך געזאגט. 'קוק. דאָס ליכטיקע בנין דאָרטן.
  
  
  "עס איז אַ קליין צייטונג."
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט הא ב אי ך דערהער ט דא ם קלאפ ן פו ן מאשינען , פונק ט װ י יענע ר נאכט . 'אז ס אַלע!' איך האב געזאגט. 'דרוק מאשינען. זיי זאָלן זיי נאָר לויפן ביי נאַכט“.
  
  
  "אזוי מיר זענען זייער נאָענט," Fayeh האט געזאגט.
  
  
  איך האב געקוקט איבער דער גאס. יאָ, אַף דער זײַט גאַס האָט זיך דערנענטערט אַ שורה טײַערע נחלות. די דריט איז גראַוואַל.
  
  
  דעם איינער, "איך געזאגט. דריט . קום דא.
  
  
  זי האט געצויגן דעם פיאט צו דער זײט פון װעג און מיר האבן אראפגעקוקט אויפן פארפינצטערטן װעג, װאם האט געפירט צו א מאסיווע הויז הינטער הויכע בושעס. "איך בין זיכער אַז ס עס," איך געזאגט.
  
  
  זי האָט זיך אַרױסגעצױגן און אָנגערירט איינע פֿון די צװײ קלעפּיקע קלעפּלעך, װאָס איך האָב נאָך געטראָגן אױף מײַן פּנים פֿון דער ליאַלין־עפּיזאָד צװײ נעכט פריער. ― דו הײסט נאָך פֿון דײַן לעצטן באַגעגעניש מיט מענטשן, װאָס האָבן זיך געטאָן גראָב, ניק. זענט איר זיכער אַז איר זענט גרייט פֿאַר דעם?
  
  
  איך האב צו איר געשמײכלט. "איך האָב זיך אָפט שאַטן זיך ערגער ווי דעם גאָלן," איך געזאגט. "קוק, אָפּרוען. אַלץ וועט זיין גוט. איר נאָר האַלטן טראַוואַלינג פֿאַר אַ שעה. אויב איך בין דעמאלט נישט אוועק, קענסטו אריינרופן די גאנצע מצריים ארמיי אויב איר ווילט.
  
  
  "אָוקיי," זי געזאגט, אָבער סאָפעקדיק.
  
  
  כ׳האב זי פארלאזט און גיך אריבער די גאס אין שאטן. ווען איך האָב צוריקגעקוקט, האָט פֿײַע זיך שוין אַװעקגערוקט פֿון דער קערבעלע און געפֿאָרן מיט דער פֿיאַט אין בולװאַרד. איך האב זיך אויסגעדרייט און געגאנגען אַראָפּ די דרייוווויי צו די הויז.
  
  
  כ׳האב נישט געטראפן קײן װידערשטאנד. נעבן דעם הויז איז געווען אן עלעקטריש אויג אויפן וועג, וואס איך האב באמערקט פונקט אין צייט. איך בין קריכן אונטער אים און געפונען זיך אין די הויז. עס איז געווען אַן ימפּרעסיוו פּלאַץ מיט מאָריש אַרטשעס צוזאמען די פאַסאַד אויף צוויי פון די דריי לעוועלס. די לייץ זענען אויף דער ערשטער שטאָק, אָבער נישט אויף די ווייַטער צוויי.
  
  
  איך בין געשווינד אריבערגעפארן צו די צוריק פון די צימער, ווארטן פֿאַר מער עלעקטראָניש אַלאַרמס צו דערשייַנען. אי ך הא ב געטראפ ן אנדער ע אי ן דע ר הינטערשטע ר װינק ל פו ן שטוב . עס איז געווען אַ טריפּווירע וואָס זאָל האָבן שטעלן אַוועק שרעק בעלז. אי ך הא ב דא ם אויסגעמיט ן או ן זי ך געגאנגע ן צ ו דע ר גריבל , ווא ס הא ט פארנומע ן ד י גאנצ ע הויכ ט פו ן דע ר געביידע . עס איז אויף אים געװאקסן א װײן, אבער נישט קײן געדיכט. איך כאַפּט די באַרס און געפונען אַז זיי שטיצן מיין וואָג. איך קריכן אַרויף און אין אַ פּאָר פון מינוט איך איז געווען אויף די דאַך.
  
  
  פון דארט איז געווען גרינג. איך סליפּט דורך די הימל-ליגהט אין די דריט שטאָק כאָלוויי איך בין געגאנגען אַראָפּ צוויי נעכט צוריק. ם׳איז געװען טונקל און קײנער איז נישט געװען. אי ך הא ב זי ך צוגעהערט , או ן הא ב געהערט , א ז מע ן הא ט זי ך אראפגערוקט . עס האט אויסגעזען ווי איין מענטש. אויב די רעשט פון די משפּחה וואָלט פאַרלאָזן, עס וואָלט זיין אַ ברייקטרו פֿאַר מיר.
  
  
  איך בין שטילערהייט געגאנגען צו דער טיר וואס איך האב באמערקט טיילווייז עפענען ווען איך בין דארט געווען פריער. ווען איך געפרוווט עס, עס פארקערט אויס צו זיין אפגעשטעלט. איך האב ארויסגעצויגן פון מיין קעשענע א שליספאב מיט א האלבן טוץ בעל שליסלען, איינגעשלעפט איינס אין שלאס און געפילט אז עס ארבעט. אי ך הא ב געעפנ ט ד י טי ר או ן ארײ ן אי ן דע ר פינצטערע ר צימער , פארמאכ ט ד י טי ר הינטער ן מיר .
  
  
  איך טראַכטן איך גאַט עס רעכט. פאר די שװער פארשפארטע פענצטער איז געשטאנען א לאנגער טיש. איך בין צוגעגאנגען צום טיש און גענומען א פאר פאפירן אונטערגעשריבן פון בעאוואיס. אויף אן אנדער בויגן פּאַפּיר איז געווען די כסימע "הענרי פּעררוט", אָבער די האַנטשריפט איז געבליבן די זעלבע. אַז ס אַלע. דאָ אין קאַיראָ, Beauvais געשטעלט ווי אַ לאַדזשיטאַמאַט קאָמערסאַנט. די אינפֿאָרמאַציע קען זיין פון אינטערעס צו ינטערפּאָל.
  
  
  איך געפרואווט צו עפענען די שרייַבטיש שופלאָד, אָבער די שרייַבטיש איז אויך פארשפארט. כ'האב נישט געהאט קיין שליסל עס צו עפֿענען, האָב איך געמוזט זיך קלערן צו קלייַבן דעם שלאָס מיט אַ בריוו־אָפּענער. איך האב געזוכט איבערן טיש, אבער נישט געפונען דעם מיקראָפילם.
  
  
  איך געדאַנק עס מוזן זיין אַ זיכער אָדער אין דעם אָפיס אָדער אין אן אנדער צימער פון די הויז. איך בין געגאנגען אויף די ווענט. איך געקוקט הינטער אַ פּאָר פון ייל פּיינטינגז וואָס זענען געווען אָריגינעל, אָבער געפונען גאָרנישט אַחוץ אַ פאַרבאָרגן מיקראָפאָן. באאוואיס אליין האט געשפילט דעם שפיאן.
  
  
  צום סוף האָב איך געפֿונען אַ זיכערע — אין דער פּאָדלאָגע. מע שלעפּט צוריק אַ װינקל פֿונעם טעפּעך, הײבט אױף דעם מעטאַל טעלער אױף אירע הענגלעך, און דאָרט איז עס אַרײַן אין דעם געדיכטן באַטאָנען דיל. עס איז געווען אַן ינדזשיניאַסלי אויסדערוויילט אָרט, און איך וואָלט קיינמאָל האָבן געפונען עס אויב איך האט נישט באמערקט די וואָרן ווינקל פון די טעפּעך.
  
  
  עס איז געווען שווער צו זאָגן אויב דער זיכער איז געווען יקוויפּט מיט אַ שרעק. אבער איך האט צו נעמען אַ געלעגנהייַט, אַזוי איך סטאַרטעד ווענדן די קאָמבינאַציע רעדל, געפיל פֿאַר סאַטאַל כוקס אין די באַוועגונג פון די מעקאַניזאַם. נאָך עטלעכע מינוט, איך געארבעט אויס די קאָמבינאַציע און קערפאַלי געעפנט די זיכער טיר. איך האב צוגעהערט צום שרעק. גאָרנישט.
  
  
  דער אינהאַלט פון די זיכער וואָלט זיין אַ באָנאַנזאַ פֿאַר אַ קאַפּ. עס איז געווען אַ גאַנץ רשימה פון מיטגלידער פון די ניו ברודערשאַפט, אַ פּאָר פון פּאַקאַדזשאַז פון אַנדילוטאַד העראָין, אַ רשימה פון טעלעפאָן נומערן פון סעלערז און הענדלער און פילע אנדערע זאכן, אָבער קיין מיקראָפילם. עס איז געווען אַז בעאַווואַיס דערציילט דעם אמת.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געקראכ ט איבע ר דע ר זיכערע , געחידוש ט װא ו אי ך װע ל װײטע ר גײן . איך בין מער נישט געגאנגען אין ערגעץ. די איינציקע טרייסט איז געווען, אַז די רוסן האָבן אויך נישט געפֿונען דעם פֿילם. אבער עס איז געווען קאַם פאָנג. ער קען לאַכן פון אונדז אַלע.
  
  
  די מערסט לאַדזשיקאַל מסקנא, פון קורס, איז געווען אַז די ניו ברודערשאַפט, ניט געוואוסט וואָס דראַממאָנד טראגט, נאָר דאַמפּט זיין טשעמאָדאַן אין די נייל. וואָס קען האָבן געווען אַ גליקלעך סוף פֿאַר יורי ליאַלין, אָבער עטלעכע מענטשן אין וואַשינגטאָן וואָלט זיין טרער זייער האָר.
  
  
  כ'האב צוריק אריינגעשטאפט דעם אינהאלט אין די זיכערקייט און עס אנגעהויבן פארמאכן ווען איך האב געזען א קליינטשיק דראט וואס איך האב פארפעלט, עס איז געווען צוגעטשעפעט אונטערן אינעווייניק פון דער זיכערער טיר. עס איז געווען שרעק! אָדער אַ שטילער ביפּ, װאָס איך האָב דאָ נישט געקאָנט הערן, אָדער אפֿשר עפּעס אַ בליצנדיקן ליכט. איך האב פארמאכט די זיכערע טיר און אויסגעדרייט די רעדל, פארמאכט די דרויסנדיקע טעלער טיר און פארבייט די ווינקל פון די טעפּעך ווען די צימער טיר האט זיך אויפגעהויבן. א גרויסער מאן איז געשטאנען אין דער טיר מיט א געדיכטן רעװאלװער אין דער האנט און בלוט אין אויג.
  
  
  ער האָט מיך דערזען אין דער ליכט פֿון קאָרידאָר, גענומען ציל און געשאָסן. דער שיסער האט געשמעקט הויך אין צימער. איך האב מיך צוגעדריקט צום דיל, און דער קויל האט געפעלט, צעשפאלטן א בוים ערגעץ הינטער מיר.
  
  
  דער באנדיט האט געשאלטן אונטערן אטעם און זיך געכאפט צום סוויטש. דער צימער איז פּלוצלינג אָנגעפילט מיט ליכט, און איך געפֿונען זיך רעכט אין זייַן ליכט. דער גרויסער מאן האט א קוק געטאן אויף מיר אין כעס און װידער גענומען צילן.
  
  
  ווען זיין פינגער האָט געדריקט דעם צינגל, האָב איך זיך צוגעוועקט צום טיש. דער קויל האָט צעשפּאַלטן די שטאָק צווישן מיינע פיס. נאך א שיס האט אויסגעקלונגען און איך האב געפילט א שטעכן אין מיין לינקן ארעם. ער איז געגאנגען צו שנייַדן מיר אין ברעקלעך אויב איך קען נישט געפֿינען אַ דעקן.
  
  
  איך בין צוגעלאפן צום טיש ווען דער פערט שיס האט געקלונגען. דער טיש האָט מיר געקלאַפּט גלײַך איבערן קאָפּ, ווען איך בין צוגעגאַנגען צו אים.
  
  
  "Sacré bleu!" דער גרויסער מענטש האט געשאלטן פאר זיינע טעותים.
  
  
  ווען איך בין געפאלן אויפן דיל הינטער מיין צייטווייליגע דעקל, האב איך געכאפט דעם לוגער אונטער מיין רעקל. איך האָב דאַן אַרױסגעצױגן און גיך געשאָסן איבערן טיש. דער שיסער האט צעריסן די ארבל פונעם באנדיט'ס רעקל און האט געטראגן הינטער אים די וואנט.
  
  
  ע ר הא ט װידע ר געשװויר ן או ן שנע ל אויסגעלאש ן דא ם ליכט . איך האב דערזען ווי די סילאוועט פון א האנט כאפט די טיר, פארשלאגן, און דער צימער איז ווידער געווארן טונקל.
  
  
  איך צוגעהערט צו דער גרויס מענטש צו געבן אַוועק זיין אָרט, אָבער גאָרנישט - איך האט נישט אַפֿילו הערן זיין ברידינג. אויב עס וואלט געווען נאך דא אונטן, וואלט ער באלד געווען דא. אבער פון דער אנדערער זייט האט נישט געהערט קיין קלאנג, און דער מענטש האט נישט גערופן הילף. לכאורה איז ער געווען אליין.
  
  
  ערגעץ לעבן מיין קאפ האט געקלאפט דער זייגער אויפן טיש. דאָס איז געווען דער איינציקער קלאַנג אין צימער. א הונט האט א װײל געבילט אין דרויסן און איז נאכאמאל געװארן שטיל. דער טיקענדיקער זייגער האָט מיר דערמאָנט, אַז די צייט-לימיט פון איין שעה וואָס איך האָב געגעבן פײַע איז שנעל אויסגעלאָשן.
  
  
  דער באנדיט האט געוואוסט וואו איך בין, אבער איך האב נישט געהאט קיין אנונג וואו ער איז אין צימער. אי ך הא ב ניש ט געקענ ט בלײב ן שטיל , אלײ ן װאלט ן מי ר געװע ן א לא ך אי ן קאפ . איך באמערקט אַ פּאַפּירוואָג אויף דעם ברעג פון די טיש. אי ך הא ב זי ך שטילערהײ ט דערגרײכ ט או ן זי ך אנגעכאפ ט , א געװיג ט א מאמענט , או ן דא ן ארײנגעװארפ ן אי ן דע ר װינק ל פו ן טעפּע ך הינטע ר װעלכ ן ד י זיכער ע אי ז געװע ן פארבארגן . װע ן ד י פאפיר־װעג ט הא ט זי ך געלאנדעט , הא ט זי ך דערהער ט פו ן דע ם טעלע ר אונטע ר דע ם טעפּע ך א פארשטיקטע ר מעטאלישע ר קלאנג .
  
  
  אי ן צימער ן הא ט זי ך גערופ ן א ברום , — דע ר באנדיט ן הא ט געשאס ן אויפ ן קלאנג , װ י אי ך הא ב געהאפט . איך האב זיך גיך אריבערגעצויגן אין דער פאַרקערטער ריכטונג, זיך אַראָפּגעכאַפּט הינטער אַ ווייכן שטול ניט ווייט פונעם טיש. אבער מיין פוס האט געשריפט די דיל, און דער שיסער האט עס געהערט.
  
  
  אן אנדער שאָס. דער קויל האָט געטראָפן דעם שטול אין דער מדרגה פון מיין פּנים.
  
  
  מײן פלאץ האט נישט געארבעט אזוי גוט װי כ׳האב געהאפט, אבער אמװײניקסטנס איצט האב איך געװאוםט װאו מײן קעגנער איז. ער האט געשאסן פון אן אנדער טיש אין אנטקעגן װינקל פון צימער. אי ך הא ב געמײנט , א ז אי ך הא ב געזע ן עפע ס א װייג ע באװעגונ ג או ן הא ב צוריקגעקער ט פײער . כ׳האב געהערט פון אן אנדער װינקל א שטומף גראם. אָדער איך האָב אים שאַטן אָדער ער האָט געוואָלט, אַז איך זאָל אַזוי טראַכטן.
  
  
  כ'האב פארזיכטיק אויסגעדרייט דעם ווינקל פונעם טיש צו קוקן - און דער קויל האט געקלאפט אין די שטאק לעבן מיין קאפ. דעמאָלט איך געהערט אַ באַקאַנט קליק. אפנים , אי ז ע ר אויסגעלאפ ן פו ן אמוניציע , אבע ר אי ך הא ב אי ם ניש ט געאײלט . דאָס קען אויך זיין אַ טריק. דאָס איז געווען מיט מיר פריער. איך האב געװארט און צוגעהערט. אויב עס וועט זיין קיין אַממאָ, ער וועט האָבן צו רילאָוד, און איך וועט הערן עס.
  
  
  איך האב געװארט און צוגעהערט. סוף־כּל־סוף האָב איך עס געהערט, אָבער פֿון אַן אַנדער אָרט: דער אוממישטענדיקער קלאַנג פֿון קײַלעכלעך, וואָס זיך גליטשן דורך אַ זשורנאַל. איך האָב זיך אַ קויל געטאָן צום קלאַנג און אַרויסגעוויזן אַ שאָטן בײַם סוף פֿון דער קורצער סאָפע. אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק געצייל ט או ן געשאסן .
  
  
  עס איז געווען אן אנדער גראַנט, הויך און באשטימט ווייטיקדיק. עס האָט געקלונגען ווי עס קען שלאָגן די שטאָק. איך האב מיך אראפגעכאפט אויף איין קני און צוגעהערט. דאן האב איך געהערט קראצן און געזען ווייג באוועגונג. ער איז קריכן צו דער טיר, אפנים, שווער פארוואונדעט.
  
  
  איך האב געזאגט. - 'וואַרט!' — מאַך ווידער און איך וועל דיך טייטן!
  
  
  דער שאָטן האָט זיך אָפּגעשטעלט, „אַ נע פאַיט ריען“, האָט ער אָטעמען. "ס 'מאכט נישט אויס".
  
  
  איך בין צו אים פארזיכטיק צוגעגאנגען. פון נאענט האב איך געזען אז ער איז פארוואונדעט געווארן אין דער זייט און אין ברוסט.
  
  
  'ווער ביזטו?' — האט ער געפרעגט און זיך איבערגעקערט אויף ענגליש.
  
  
  'מאכט עס אן אונטערשיד?'
  
  
  ער האט געגאפט. "זיי וועלן טייטן מיר פֿאַר אַלאַוינג דאָס צו פּאַסירן אויב דיין לעצטע שאָס וועט נישט פּאַסירן."
  
  
  איך האב געקוקט אויף דער װאונד. “איר וועט זיין גוט. איך צווייפל, אַז Beauvais וועט טייטן איר אויב איר זאָגן אַלץ. איך האב דעם לוגער געצילט אויפן קאפ. "אָבער איך וועט טייטן איר אויב איר טאָן ניט ענטפֿערן אַ פּאָר פון פראגעס."
  
  
  ער האָט געקוקט אויף דעם לוגער, דערנאָך אויף מיין פּנים. ער האט מיר געגלויבט. 'וואָס פראגעס?'
  
  
  — װײם ט אי ר עפע ס װעג ן ד י דראממאנ ד קעיס ?
  
  
  'ווייניק.'
  
  
  - איז עמעצער געגאנגען מיט מאַספּעראָ אויף אַ דאַטע מיט דראַממאָנד?
  
  
  ער האט געקראכט פון װײטיק. 'יא. מאַספּעראָ האָט געוואָלט גיין אַליין, אָבער ער האָט דערוועגן געזאָגט צו ריינאַלדאָ, און ריינאַלדאָ איז אים נאכגעגאנגען, דערשראָקן אַז מאַספּעראָ וועט טאָן דאָס פאַלש. ער האָט געפֿונען מאַספּעראָ טויט אַרויס דעם האָטעל. עס איז געגלויבט אַז דראַממאָנד שאָס אים און ריינאַלדאָ אַווענדזשד מאַספּעראָ. ער האָט אַרױסגענומען בײדע זעק און אַלצדינג איבערגעגעבן באַװאַ“.
  
  
  "די אָרגאַניזאַציע האָט נישט געוווּסט צי די קאַסעס זענען אַקסאַדענאַלי סוויטשט ביז ריינאַלדאָ האָט עס געמאלדן נאָך דרוממאָנד און מאַספּעראָ זענען געהרגעט?"
  
  
  'ס רעכט. Reynaldo זאגט אַז מאַספּעראָ האט נישט וועלן צו אַרייַנלאָזן זיין גרייַז צו Beauvais. אַנשטאָט, ער טראַסטיד ריינאַלדאָ.
  
  
  "איך ווונדער וואָס ער דערציילט ריינאַלדאָ און נישט זיין קוזינע על-בעקרי?" איך האב געזאגט מער צו מיר ווי צו דעם מענטש אויף די שטאָק.
  
  
  — דאס קען איך דיר נישט זאגן.
  
  
  "לאָזן מיר באַקומען דעם גלייַך. די איינציקע געשיכטע וואָס די ברודערשאַפט האָט געהאַט וועגן דעם איז געווען די וואָס ריינאַלדאָ האָט געזאָגט באָוועט?
  
  
  ער האט מיר א קוק געטאן אין די אויגן. ס'איז ריכטיג.'
  
  
  איך האב צוזאמגעשטעלט א טעאריע. "וואו איז ריינאַלדאָ איצט?" איך האָב זיך דערמאָנט, אַז ער איז געווען אָנזעעוודיק אַוועק אין יענעם אָוונט, ווען איך האָב גערעדט מיט באַווײַס.
  
  
  דער מאן האט א ביסל געשאקלט מיטן קאפ און זיך צעוויינט פון ווייטאג. "איך ווייס נישט," האָט ער געזאָגט. “בעווואַיס שיקט אים אָפט אַרויס פון שטאָט אין געשעפט. ערלעך, עס איז קיין ליבע צווישן זיי. Reynaldo האט געפאלן אויס פון טויווע מיט Beauvais, און Beauvais טוט נישט וועלן צו ריינאַלדאָ ערגעץ לעבן אים.
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר און געשווינד צוגעגעבן: "דאָס איז דאָך נאָר מיין אָבסערוואַציע."
  
  
  כ׳האב ארײנגעלײגט װילהעלמינה אין א כאלטער אונטערן רעקל און זיך אויפגעשטעלט.
  
  
  "איר זענט דער אַמעריקאַנער, וואָס איז געקומען אַהער נעכטן נאַכט," האָט דער ברודערשאַפֿט פּלוצים געזאָגט.
  
  
  'יא. און איר קענט זאָגן באָוואַ אַז איצט איך גלויבן אים. ער האט דאָך נישט קיין מיקראָפילם. אבער איך מיין אז איך ווייס, ווער ווייסט״.
  
  
  "איך פֿאַרשטיי נישט," האָט ער געזאָגט.
  
  
  איך טשאַקלעד. 'פייַן. כ 'וועל דיר זען.'
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  פײע האט מיר דערלאנגט א האלב פול מיט בראנפן, זיך אויסגעגאסן מיט א גלאז און זיך געזעצט נעבן מיר אויפן סאפע אין איר דירה. זי איז נאָר געקומען פֿון אַ נייטקלאַב, און אירע שײנע טונקלע אױגן האָבן נאָך געטראָגן עקזאָטיש באַשטאַנד.
  
  
  "איצט זאג מיר דיין טעאָריע," זי געזאגט.
  
  
  כ׳האב גענומען א זופ בראנפן. "עס איז נישט שווער. Reynaldo איז דער ראָשע אין דעם שפּיל, נישט Beauvais. אַלע מיר וויסן איז וואָס Reynaldo דערציילט באָוואַ. אזוי לאמיר אביסל טוישן די פאקטן. לאמיר זאגן ווען מאספער האט זיך איינגעזען אז די פאלן האבן זיך געטוישט, האט ער בדעה צו זאגן פאר ביאוואיס, אבער ריינאלדא האט אים געטראפן בשעת ער האט שטודירט דעם קעיס, און דערפאר איז מאספערא געצוואונגען אים צו דערציילן וואס איז געשען. Reynaldo - אָדער טאָמער זיי ביידע - געפֿונען דעם מיקראָפילם.
  
  
  ניט אין טויווע פון Beauvais, Reynaldo דיסיידז אַז ער וועט נישט זאָגן די ניו ברודערשאַפט וועגן דעם ווערטפול ופדעקונג, אָבער וועט נוץ פון עס זיך. אויב ער האט אַלץ רעכט, Beauvais וואָלט קיינמאָל וויסן אַז ריינאַלדאָ האלט אים צוריק. אַזוי ווען דרוממאָנד לייגט אויס זיין טענטאַקאַלז, Reynaldo און Maspero באַשליסן צו קאָנטאַקט אים צו באַקומען די העראָין צוריק. Reynaldo איבערצייגט מאַספּעראָ צו וואַרטן ביז זיי צוריקקומען די טינגז איידער זיי זאָגן Beauvais. צוזאַמען זיי גיין צו דראַממאָנד, טייטן אים און נעמען די העראָין. ריינאַלדאָ דאַן קילז מאַספּעראָ און לייגט די שולד אויף דרוממאָנד. Reynaldo גיט ביידע קאַסעס צו Beauvais, אָבער Drummond ס פאַל כּולל ניט מער די מיקראָפילם.
  
  
  "דאָס איז אַן אינטערעסאַנטע געדאַנק," האָט פײַ געזאָגט. - אָבער די קלאָר ווי דער טאָג קשיא ערייזאַז, ניק. אויב ריינאַלדאָ וויל מאַכן אַ פערזענלעכע נוץ פון דעם פאַרקויף פון דעם פילם, וואָס זאָל ער נישט?
  
  
  איז ער געגאנגען צו די רוסן? דאָך האָט מען אים נישט צוגעטראָגן“.
  
  
  "אפֿשר ער געגאנגען צו די כינעזיש ערשטער," איך געזאגט. “און טאָמער האָבן זיי זיך איצט ווענדן צו די רוסן. איין זאַך איז זיכער: Reynaldo איז נישט בנימצא רעכט איצט.
  
  
  "דערנאָך נוץ די סיטואַציע און אָפּרוען," Fayeh סאַגדזשעסטיד. „טראַכט אויף דעם רעטעניש, אפֿשר וועט עס זיך אַליין לייזן. דערװײל... — האט זי זיך צוגעדריקט צו מײן אויער און מיך געקושט, אנגערירט מי_ין האלדז מיט די ליפן.
  
  
  אויב איר ציל איז געווען צו דיסטראַקט מיר, זי איז געראָטן. איך האב אויף איר געקוקט און געשמייכלט. זי איז געווען ספּעציעל סעקסי הייַנט. אירע לאנגע טונקעלע האר איז געכאפט געװארן אין א פראנצויזישן קערל הינטער איר קאפ און זי האט געטראגן א קאפטאן פון די דיל־לענג מיט א שיך־לענג שפאלטן, װאם האט ארויםגעװיזן אירע גאנץע פיס.
  
  
  — ביסט זיכער א פאליציאנט? ― זאָג איך, אָנרירט אירע ליפּן מיט מײַנע.
  
  
  "עס איז נאָר שפּאַס," זי געזאגט. "דאַנסינג און מאַכן ליבע זענען מיין הויפּט אינטערעסן."
  
  
  "אַ פיליק צוגאַנג צו לעבן," איך געזאגט. איך האב זי נאכאמאל געקושט און דאס מאל האב איך געהאלטן דעם קוש.
  
  
  ז י הא ט זי ך ארויסגעכאפ ט או ן געלײג ט אי ר האנ ט אוי ף מײ ן דיך . — װילםטו ליב האבן מיט מיר, ניק? — האט זי געצערנט.
  
  
  "דער געדאַנק איז מיר אויך געקומען אין מיינונג," איך געזאגט.
  
  
  ד י קאפאט ן אי ז געװע ן פארפעסטיק ט מי ט א זיפפער ט אי ן פראנט . אי ך הא ב זי ך דערגרײכ ט או ן זי ך לאנגזא ם אראפגעצויג ן . דער קאפטאן איז אראפגעפאלן. פײה איז געװען נאקעט אחוץ אירע קורצע שנירטע הײזעלעך. כ׳האב זי פארזיכטיק אװעקגעלײגט אויפן רוקן פון דער סאפע.
  
  
  איך האב זיך אראפגעקניפט נעבן איר אויפן דיל און ארויסגעצויגן די שנירל הייזעלעך. זי האט זיך װי כמעט אויפגעהערט צו אטעמען. אי ך הא ב אי ר געקושט , דע ר בויך , װא ס הא ט זי ך אזו י זי ך באװעג ט אי ן ד י טאנצן , הא ט זי ך אראפגעלאז ט בי ז אי ר היפּס . איך האב אין איר געפילט א ציטערניש.
  
  
  זי האט צוגעטראגן די הענט איבער מיין נאקעטן ברוסט ווען איך האב אראפגענומען די הויזן. אין אן אנדער מאָמענט איך געפֿונען זיך אויף דער קאַנאַפּע מיט איר.
  
  
  מיר ליגן זייַט ביי זייַט, אונדזער ללבער הייס רירנדיק. אירע ווייכע פארמען האבן געדריקט אויף מיר, מילד און אנשטענדיק. מיר געקושט, מיין הענט ויספאָרשן איר גוף, און אונדזער ליפן מאַכן ליבע. און דאַן בין איך צוּ איר צוּזיכטיק צוגעגאַנגען...
  
  
  
  
  זיבעטער קאַפּיטל.
  
  
  
  
  ווען דער דאַרער האָט מיך דערזען אַרײַן אין זײַן פֿינצטערער צימער מיט פֿײַה, האָט זיך באַ אים אַ שרעק אַ קוק געטאָן אויפֿן פּנים. ער האָט אונדז נישט פֿאַרגעסן.
  
  
  "איך האָב דיר געזאָגט, וואָס איך ווייס," האָט ער געזאָגט מיט זויערקייט.
  
  
  — הער קאַרטער װיל אײַך פֿרעגן נאָך עטלעכע פֿראַגעס, — האָט פײַ דערקלערט. — װעםטו זײ ענטפערן ?
  
  
  "וועט ער נוצן די זעלבע טאַקטיק ווי פריער?" — האט ער געזאגט מיט זײן מיאוס מויל.
  
  
  פײע האָט אַ קוק געטאָן אױף מיר און איך האָב זיך אָנגעשלאָגן. וועגן מיין לעצטע באַזוך דאָ האָב איך נישט אַרײַן אין פּרטים. "קוק," איך געזאגט צו דין. "באַציל אונדז פון אומגערעכט צארן. וועט איר קאָואַפּערייט אָדער נישט? יא אדער ניין.'
  
  
  ― װאָס װילסטו דאָס מאָל? — האט ער געזאגט סארקאסטיש. - אַוטאָגראַף פאָוטאַגראַפס פון Beauvais?
  
  
  איך בין געקומען צו אים נענטער, און ער האט זיך אנגסט געציטערט. - וואָס טאָן איר וויסן וועגן ריינאַלדאָ? איך האב געפרעגט.
  
  
  זײנ ע אויג ן האב ן זי ך אויסגעמיט ן מיינע . "איך האָב דיר געזאָגט - ער איז דער הויפּט מענטש אין די ניו ברודערשאַפט."
  
  
  'איך ווייס. אבער זענען נישט דא קיין פראבלעם צווישן אים און באוואיס?
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויף מיר פארװאונדערט און זיך געכאפט. — יא , מע ן רעד ט װעג ן א שפאל ט צװיש ן זײ .
  
  
  "וואָס איז די סיבה פֿאַר דעם?"
  
  
  "זיי זאָגן אַז ריינאַלדאָ יקסיד זיין אויטאָריטעט עטלעכע מאָל. ער איז אַן אַמביציעס מענטש."
  
  
  איך האב געפרעגט. - "וואו איז ריינאַלדאָ איצט?"
  
  
  טאָניק האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר. 'ווי בין איך געמיינט צו וויסן דעם?'
  
  
  עס איז קיין וואָרט אַז ער אפגעשיידט פון דער אָרגאַניזאַציע?
  
  
  דער מאגער האט געשמײכלט א מיאוס האלב־שמייכל. "איר טאָן ניט פאַרלאָזן די אָרגאַניזאַציע. אַחוץ פֿאַר די דנאָ פון די נייל.
  
  
  איך געדאַנק וועגן אים. אפשר אפילו Beauvais האט נישט וויסן ווו ריינאַלדאָ איז געווען. דאָס קען מיינען אַז ער איז געווען פאַרנומען מיט מאַכן דילז - מיט ווער עס יז וואָס איז אינטערעסירט אין מיקראָפילם.
  
  
  איך האב געקוקט אויף דין. "צי איר טראַכטן איר קענען געפֿינען אויס ווי איך קענען קאָנטאַקט ריינאַלדאָ?"
  
  
  — מיסטער קארטער ערװארט אײך צו באצאלן — האט פאהע גיך ארײנגעריסן. — איז ניט רעכט, ניק?
  
  
  איך האָב זיך צעוויינט. "יא, איך דערוואַרטן צו באַצאָלן. נו?'
  
  
  דין האט אויסגעזען פארהיטנדיק. “איך קען העלפן. איך קען נישט צוזאָגן. איך וועל זען וואס איך קען טון.'
  
  
  "אָוקיי," פייע געזאגט.
  
  
  "אָבער קום נישט אַהער ווידער," האָט ער יראַטאַבלי געזאָגט. "איר וועט טייטן מיר".
  
  
  "איך וועל טרעפן איר וואוהין איר זאָגן," איך געזאגט.
  
  
  ער האט זיך א מאמענט געטראכט. "קאַיראָ טאַוער, מאָרגן מיטאָגצייַט. אָבסערוואַציע דעק.
  
  
  איך האָב זיך פֿאָרגעשטעלט דעם דין מענטש אין קאַיראָ טאַוער צווישן גאַפּינג טוריס. 'פייַן. אָבער דאָס מאָל, — האָב איך געזאָגט מיט אַ ווארענונג אין מײַן שטימע, — געדענקסטו בעסער פֿאַר וועמען איר אַרבעט.
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויף מיר מיט װאסערדיקע אויגן. 'אַוואַדע.'
  
  
  דער דאַרער מענטש האָט נישט געהאַט קיין געדאַנק ווי ריינאַלדאָ האָט אויסגעזען, האָב איך זיך שפּעטער דעם טאָג אומגעקערט קיין חכים סאדק. אויפ ן װע ג הא ב אי ך זי ך אפגעשטעלט , צ ו טשעקן . עס איז געווען אַ שמוציק טראָטואַר רעסטאָראַן אין אַן אַלייע אין דעם צענטער פון קאַיראָ.
  
  
  איך בין געזעסן בײם דריטן טיש אין דער ערשטער רײ און באשטעלט טערקישע קאווע. װען דער קעלנער איז אװעק, בין איך דערגרײכט אונטערן טיש און געפונען א צעטל פון א נאם־לאזע קוריער. איך האָב עס אַרײַנגעלייגט אין קעשענע איידער דער קעלנער האָט זיך אומגעקערט. די קאווע האט געשמאק ווי נייל בלאָטע. אי ך הא ב גענומע ן אײ ן זופּ , געװארפ ן עטלעכ ע מטבעות ׳ אויפ ן טיש ׳ או ן אװעק .
  
  
  אין דער טאַקסי אויפן וועג צו חכים צדק'ס האָב איך אויסגעצייכנט דעם צעטל. ווי איך האב פארדעכטיגט, איז עס געווען פון כאק. עס איז געווען קורץ און זיס.
  
  
  וואַשינגטאָן איז אין בעהאָלע. דער מענטש איז זייער ומגליקלעך. ריפערביש סכוירע אָדער געפֿינען אַרבעט אין קאַיראָ.
  
  
  
  
  שפעטער , װע ן אי ך הא ב דא ס געלײענ ט פא ר חכים , הא ט ע ר געשמײכל ט או ן געשמײכל ט זײ ן קנעכטס .
  
  
  "דיין David Hawke האט אַ גרויס חוש פון הומאָר, ניקאַלאַס."
  
  
  איך טשאַקלעד. איך בין בכלל נישט געווען זיכער אז כאק האט א וויץ.
  
  
  "ער איז נישט דער איינציקער מיט זײַן הינטן אין אַ וואַרפלקע," האָב איך ביטער געזאָגט. "איך האָבן ווי שונאים די גאנצע ניו ברודערשאַפט נאָך מיין בלוט, די כינעז אָטעמען אַראָפּ מיין האַלדז, און די רוסישע האָבן געגעבן וועג צו מיר."
  
  
  חכים האט געשמײכלט און גענומען א זופן װײן. דאס מאל האב איך געבעטן בראנפן און גענומען א לאנגן זופּן.
  
  
  "דיין אַרבעט איז ומנונקדיק, אַלט פרייַנד," האט געזאגט חכים. היינט איז ער געווען אנגעטאן אין א ביזנעס אנצוג, אבער האט דאך אויסגעזען ווי א מענטש פון וועמען דו זאלסט באשיצן אייער בייטל. דע ר רויטע ר פע ץ הא ט געפעלט , אנטפלעק ט ד י געדיכט ע האר , אויסגעקעמ ט איבע ר זײ ן גליטשיק ע סקאפן . ער איז געווען אין דער היים, ווײַל ער האָט נאָכמיטאָג אָפּגעהאַלטן פֿון דער אוניווערסיטעט, וווּ ער האָט געלערנט אַ קורס וועגן די זיבן לעבעדיקע קונסט און נאָך אַ קורס וועגן אַראַביש ליטעראַטור. — האט ער געפרעגט. - 'ווי טוט די מיידל באַן?'
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "זי האָט מיר אַ סך געהאָלפן."
  
  
  'אַז ס גוט צו הערן. דאָס איז דער ערשטער מאָל איך האָבן צו פאָרשלאָגן איר באַדינונגס. איך גלייב אז ינטערפּאָל האלט עס אויך זייער ווערטפול. זי איז אַ פרוי מיט פילע טאלאנטן."
  
  
  איך קען שטימען מיט דעם. "פילע," איך געזאגט. "אָבער ניט זי אדער דער דין מענטש וויסן ווי ריינאַלדאָ קוקט ווי און קענען נישט זאָגן מיר עפּעס וועגן אים." איר קענט דעם מענטש?
  
  
  - איך אָפּגעשטעלט מיין פּערזענלעך טעקעס ווען איר געזאגט איר קומען, ניקאַלאַס. ער האט אויפגעהויבן די מאנילא־פאכער. 'איך געפונען דעם. מיט פילע יאָרן צוריק, דאָרט געלעבט דאָ און אין אלעקסאנדריע אַ יונג מענטש מיטן נאָמען רינאַלדאָ אַמאַיאַ, אַ שפּאַניש ציגייַנער מיט אַ פאַרלאַנג פֿאַר עשירות און מאַכט. אַ קלוגער, זייער אַ קלוגער מענטש — און גאָר אומברחמנותדיק. מיט ווייניקער ווי אַ יאָר צוריק האָט איינער פון מיינע באַקאַנטע געמאלדן אַז מען האָט ווידער געזען אַמאַיאַ דאָ אין קאַיראָ. זינט דעמאָלט האָב איך גאָרנישט געהערט, אָבער עס איז גאַנץ מעגלעך אַז רינאַלדאָ אַמאַיאַ און דיין ריינאַלדאָ זענען דער זעלביקער מענטש. דאָ ס אַן אַלט פאָטאָ. עס וועט טוישן אַ ביסל, אָבער עס וועט געבן איר אַ געדאַנק. ”
  
  
  איך גענומען די פאָטאָ און געלערנט עס. עס האָט געוויזן אַז אַמאַיאַ פאַרלאָזן אַ ציבור בנין מיט אַן אַראַבער פּאָר. ער איז געווען גאַנץ אַ הויך, שלאַנק, שיין מענטש, דער טיפּ איר וואָלט דערוואַרטן צו טאַנצן פלאַמענקאָ. דאָס פּנים איז געװען גראָב, די ליפּן פֿולקע, די גאָמבע איז געשניטן. אבער די אויגן האבן געכאפט מיין אויפמערקזאמקייט. ז ײ זײנע ן געװע ן טונקעלע , מי ט געדיכט ע ברעמען , או ן קוקנדי ק אוי ף ז ײ הא ט זי ך געגעב ן א ציטערניש . עס איז געווען ניט אָפנהאַרציק שינאה אָדער באַליידיקונג, אָבער עפּעס פיל מער סאַטאַל. דאָס איז געווען דער קוק פון אַן אמת סייקאָופּאַט, אַ מענטש וואָס האט נישט זאָרגן וועגן מאָראַל, כּללים אָדער מענטש לעבן.
  
  
  דערנאָך האָב איך באַמערקט אַ דריטן אַראַביש אויף דער פאָטאָגראַפיע, אַ מענטש וועמענס קאָפּ איז געווען קענטיק הינטער די אנדערע. איך האב שוין פריער געזען דאס פנים. עס איז געווען אַבדאַלאַ, דער ברודער, וואָס האָט געפּרואווט זיין בעסטער צו טייטן מיר אין דער פּיראַמיד פון טשעאָפּס.
  
  
  "דער מענטש אַרבעט אין דער אָרגאַניזאַציע," איך אנגעוויזן צו חכים. — און אמאיא האט אים געקענט מיט פילע יארן צוריק. זיי האָבן אים מיסטאָמע רעקרוטיד אין די נייַ ברודערשאַפט. Amaya קען זיין ריינאַלדאָ.
  
  
  "דאס קען העלפן איר." חכים האט געריבן דעם שארפן קין. ― איך קאָן אײַך ניט זאָגן אַ סך אַנדערע, װי אַז ער ווערט באַטראַכט פֿאַר גאָר געפֿערלעך. ער איז באקענט מיט וואפן, און אנשטאט א דאגער האט ער געטראגן א וואפן, וואס האט אויסגעזעהן אן אייז-קלאפ מיט א געדיכטן בלייד. מע זאָגט, אַז ער קאָן זײ דרײַ מאָל שלאָגן, בשעת דער שׂונא גיט אַ קלאַפּ מיט אַ פּראָסטן מעסער“.
  
  
  יא. א מענטש מיט אזעלכע אויגן וואלט ארויסגעטראגן מיט אזא וואפן. איך האב געפרעגט. - "איז דאָס אַלץ וואָס איר האָט פֿאַר מיר?"
  
  
  — איך האב אזוי מורא.
  
  
  'פייַן. דו האסט מיר א סך געהאלפן, חכים. כאָק וועט זיין פינאַנציעל דאַנקבאַר." איך האב זיך אויפגעהויבן פון דעם ווינגלשטול אויף וואס איך בין געזעסן.
  
  
  חכים האט זיך גיך אויפגעשטעלט מיט מיר. "ביסט איר זיכער אַז איר טאָן ניט האָבן צייט פֿאַר אַ שנעל שפּיל פון שאָך איידער איר פאַרלאָזן, ניקאַלאַס?" אפֿשר מיט אַ גלעזל מינץ טיי?
  
  
  איך האָב געפּרוּווט נישט צו טראַכטן וועגן דעם שרעקלעכן מינץ־טי וואָס דריפּט אויף דעם קאָניאַק. "אן אנדער מאָל," איך געזאגט. אי ך הא ב אנגעכאפ ט זײ ן האנ ט או ן ארײנגעקוק ט אי ן דע ם לאנגע ן מיאוס ן פנים . איך וואָלט ווי צו זען סאַדק מער אָפט.
  
  
  "יא," ער געזאגט. 'אנדערע מאל ערגעץ אין דער צוקונפֿט עפעס אן אנדער מאָל אַמאָל שפּעטער.'
  
  
  דעם אנדערן טאג ביי מיטאג בין איך געגאנגען איבער דער איזמאילאָווסקי בריק צום קאַיראָ טורעם. עס איז געווען פייַן צו גיין צוזאמען די בולאַוואַרד פון דעם אינזל ווו די טאַוער געשטאנען. איך בין דורכגעגאנגען דעם ספּאָרט קלוב און די אַנגלאָ-אמעריקאנער שפּיטאָל און גאַרדענס פון על זוריאַ, און פּלוצלינג איך געווען דאָרט.
  
  
  דער טורעם איז שארף אויפגעשטאנען העכער דעם טייך בעקן עטליכע פינף הונדערט פיס, און האט ארויסגעוויזן א סענסיישאַנאַל לאַנדמאַרק. עס האט אַ ריוואַלווינג רעסטאָראַן, ווי אין Seattle, און אַן אָבסערוואַציע דעק. פון רעסטאראן האט מען געקענט זעהן די גאנצע קאירא און איר אומגעגנט, די דריי-פלאטפארמע אויף וועלכן דער רעסטאראן איז געבויט געווארן האט געגעבן דעם באזוכער אן אייביג ענדערנדיקע מיינונג.
  
  
  דערזעענדיק אַ המון יום־טובֿדיקע באַזוכער בײַם אַרײַנגאַנג, דערמאָנט די שיינקייט פֿון די גאַרדענס, וואָס איך בין נאָר פֿאַרבײַ, איז שווער געווען צו גלייבן, אַז עס האָט מיר געוואַרט אַן אומגוואַלדיקע באַגעגעניש מיט זייער אַ פֿינצטערער כאַראַקטער, מיט וועמען, טאָמער, האָט מיר געוואַרט אַ מערדער. . עס איז נאָר נישט פּאַסיק אין דעם קלאָר בילד. אבער די סצענע האט זיך געשווינד געביטן.
  
  
  ווען איך בין דערנענטערט צו די אַרייַנגאַנג צו די טורעם, איך געזען עטלעכע מענטשן קוקן אַרויף אויף די אָבסערוואַציע דעק און געסטיקולירן יקסייטאַד. די פרוי האט געשריגן, און דעמאָלט איך איינגעזען וואָס אַלע די טאַרעראַם איז געווען וועגן. די צוויי מענטשן זענען ראַנגלערייַ אויף אַ סופּערסטראַקטשער אַרויס דער פּלאַטפאָרמע. ווי איך האב נאכגעקוקט, האט איינער געראטן צו ווארפן דעם צווייטן אין דער לופטן.
  
  
  ווען דער מענטש איז געפאלן, האט געהערשט א געשפּאַנט שטילקייט צווישן די אָבסערווירן אויף דער ערד. זײנ ע געשרײע ן האב ן זי ך אנגעהויב ן האלבװעג ן או ן זי ך מי ט זי ך מיטאמא ל אויפגעהערט , װע ן ע ר הא ט געטראפ ן דע ם פארװעג ן פינ ף הונדער ט פוס ס אונטן , פופצן פוס ס פו ן ד י נאענטסט ע באמערק ־ צער .
  
  
  עס איז געווען אן אנדער מאָמענט פון דערשטוינט שטילקייַט. איך האב צוריקגעקוקט אויף דער פלאטפארמע. דער אַנדערער איז שוין נישט געווען דאָרטן. איך אריבערגעפארן צו דער באַוועגלעך פיגור אויף דער ערד, שפּאַנונג בילדינג אין מיין קאַסטן. איך פּושט דורך די יקסייטאַד מאַסע ווי די פרוי ריזומד איר שרייַען.
  
  
  איך האב געקוקט אויפן קערפער. עס איז געווען אַ פּלאַץ פון בלוט און זי איז געווען שיין געזונט געשלאגן, אָבער די אידענטיטעט פון די קאָרבן קען נישט זיין באַשטימט. עס איז געווען אָדער איז געווען דער דין מענטש.
  
  
  איך געשאלטן הויך און פּושט דורך די צוקוקער. איצט איז געווען מער געשרייען און א סך געשרייען. איך האב געהערט א פאליציי פײפן. די ליניע צום ליפט איז געווען אָנגעפילט מיט יקסייטמאַנט, אַזוי איך געגאנגען צו וואַרטן ביז דער ליפט איז אַראָפּ. אפשר וועל איך דערקענען דעם רוצח פון דין מאן.
  
  
  אבער דאן האב איך געהערט דאס געוויי פון א סירענע וואס קומט אריבער די איזמאיל בריק. איך האב נישט געוואלט דא זיין ווען די פאליציי איז אנגעקומען. אַזוי איך אומגעקערט אַרויס די טאַוער און כעדאַד צו די ספּאָרט קלוב. אפֿשר קען איך דאָרטן האָבן אַ גוטן טרינקען.
  
  
  איך דארף דאס.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  איך האב געוואוסט אז עס איז ריזיקאַליש, אָבער איך דארף צו באַזוכן טינמאַן ס צימער. עס קען זיין עפּעס דאָרט וואָס וועט העלפֿן מיר סאָלווע ריינאַלדאָ ס מיסטעריע.
  
  
  איך בין אנגעקומען אהין פרי נאכמיטאג. די גאס איז געווען פול מיט טומלדיקע קינדער און סוחרים, אבער אינעווייניג אין געביידע האט עס אויסגעזען ווי א קבר. איך בין געגאנגען אין דין צימער און בין אריין. װ י געװײנלעך , זײנע ן ד י פארהאננגע ן געװע ן פארצויג ן או ן דע ר צימע ר הא ט געשטאנקן .
  
  
  איך האב זיך ארומגעקוקט. דער דאַרער מענטש איז נישט געווען דער קלוגסטער אינפאָרמאַנט אין דער וועלט, און ער האָט אפֿשר איבערגעלאָזט לכל-הפּחות אַן אָנדענק צו וואָס ער האָט געוואוסט. איך האָב געקעמפט דאָס אָרט אָבער גאָרנישט געפונען. גאָרנישט צו העלפן מיר געפֿינען ריינאַלדאָ. דעמאלט , װע ן אי ך הא ב געצויג ן אװעקצוגײן , הא ב אי ך דערזע ן ד י הויז ן געהאנגע ן אוי ף א הא ק אוי ף דע ר װאנט . איז דאָס ניט די פּאָר דין איינער יוזשאַוואַלי טראָגן? דער אַלטער שטן האָט געמוזט האָבן אויסגערייניקט זיך אַרויסצוקומען. איך האב אראפגענומען די גרעםטע הויזן פון האקן און אנגעהויבן רוקן אין מיינע קעשענעס. אין די רעכטע הינטערשטע קעשענע איז געװען א פאפיר, אויף װעלכן דער דינער האט געצײכנט.
  
  
  הא ב אי ך אי ם אויפגעהויב ן צ ו דע ר פענצטער , הא ב אי ך א ביס ל צעשײד ן ד י פארהאנג ן כד י כד י אי ך זא ל בעסער . איך האָב געקענט מאַכן אַ קאַפּיטאַל ר, אַ פייַל ווייזן אויף די רעכט, און די וואָרט "טשיינאַ." אונטער אים איז ווידער געווען דער אות ר און א פייַל, ווי אויך דאס אראבישע ווארט "רוסישע" מיט א פראגע סימן דערויף.
  
  
  דער דין מענטש האט געצויגן נעכטן נאַכט אָדער דעם מאָרגן, און עס געווען צו מאַכן זינען. ריינאַלדאָ האָט שוין קאָנטאַקטירט די כינעזער און מעגליך די רוסן. דאָס האָט מענט אַז ער טאַקע האט מיקראָפילם, ווי איך סאַספּעקטיד. ער האט מיר נישט געזאגט וואו ער באהאלט זיך, נאר ער האט מיר געגעבן א אנהויב-פונקט.
  
  
  פײַ האָט געפֿונען וווּ קאַם פֿאָנג האָט זיך באַהאַלטן אין קאַיראָ. זינט ריינאַלדאָ איז געווען אין קאָנטאַקט מיט קאַם, עס איז געווען קלאָר אַז קאַם איז מיין בעסטער געוועט צו געפֿינען ריינאַלדאָ.
  
  
  איך האָב צעריסן דאָס פּאַפּיר אין שטיקלעך, אַ ביסל אויפגעהויבן דאָס פענצטער און געלאָזט אַרױסגײן די קאָנפעטי אין דער פרישער װינטל. דערנאָך האָב איך זיך אויסגעדרייט און אַרויסגעלאָזט דאָס צימער.
  
  
  איך האב פארמאכט הינטער מיר די טיר און זיך אומגעקערט ווען איך האב זיי דערזען. כ׳האב געמײנט, אז ם׳זײנען דא דרײ פון זײ, אלע איבערגעגעבענע מיטגלידער פון דער נײער ברודערשאפט, כאטש כ׳האב קײנעם פון זײ פריער נישט געזען. דער איינער צו מיר רעכט אין די כאָלוויי האט אַ סמיט & וועסאָן .44 מאַגנום רעוואָלווער שפּיציק אויף מיין מיטל און געקוקט ווי ער געוואלט צו נוצן עס. דער לינקער פֿון מיר האָט אָנגעוויזן אויף מיין קאָפּ מיט אַ וועבליי .455 מארק IV רעוואָלווער.
  
  
  "וואָס אַ אָנגענעם יבערראַשן," איך געזאגט.
  
  
  דע ר דריטע ר מאן , װא ס אי ז געשטאנע ן אוי ף ד י טרעפ , הא ט געהאלט ן אי ן דע ר רעכטע ר האנ ט א קלײנע ם װאקיע־טאקי . איצט האָב איך געהערט װי ער זאָגט: „ער איז דאָ, מיסטער באַװאַיס. מי ר האב ן אי ם געכאפט . ער האט זיך ארומגערינגלט אין צימער״.
  
  
  Beauvais האט זייער קלוג ינסטראַקשאַנז
  
  
  אַזוי האַלטן דיין אַנאָנימיטי. דער מאן מיט דער וואקי־טאקי האט זיך א װײל צוגעהערט, דערנאך געזאגט:
  
  
  — אקעי, מיסטער בעאוואיס. פּונקט ווי איר זאָגן. ער האט געשמײכלט און אנגעװיזן אויף די אנדערע צװײ.
  
  
  זיי זענען געגאנגען צו שיסן קאַנאַנז. איך געדאַנק וועגן הוגאָ און ווילהעלמינה און געוואוסט איך וואָלט נישט באַקומען זיי אין די שפּיל אין צייט. 'מוזן וואַרטן!' איך האב געזאגט. - "בעווואַיס קען וועלן צו הערן וואָס איך האָבן צו זאָגן."
  
  
  — שפילט נישט מיט אונדז, מיסטער קארטער, — האט דער בחור אויף די טרעפ קאסטיש געזאגט.
  
  
  'איך טאָן ניט שפּילן. איך וויסן עפּעס וועגן ריינאַלדאָ וואָס באָוועט וואָלט ווי צו הערן.
  
  
  "צו גענעם מיט דעם," האט געזאגט דער גרויס באָכער מיט די מאַגנום אין אַ גראָב באַס קול. ער האט צו מיר געצילט דעם ביקס.
  
  
  "נאָר אַ מינוט," האט געזאגט דער יונג מענטש אויף די טרעפּ. ער האט װידער גענוצט דעם װאקי־טאקי. — ער װיל רײדן װעגן ריינאלדא, מיסטער באװאיס.
  
  
  א הארציגע שטילקייט האט געהערשט. דעמאָלט דער ראַדיאָ אָפּעראַטאָר געקוקט אויף מיר: "ער זאגט, מאַכן אַ רעדע."
  
  
  איך האב געלעקט די ליפן, וואס זענען מיטאמאל געווען טרוקן. "איך וועל זאָגן באָוועט עפּעס זייער וויכטיק וועגן זיין גוט פרייַנד ריינאַלדאָ," איך געזאגט, "אין וועקסל פֿאַר אַ טראָפּ."
  
  
  דער פֿינצטערער מאַן פֿון מיר לינקס האָט געמורמלט עפּעס מיאוסן אויף אַראַביש, און דער ראַדיאָ־אָפּעראַטאָר האָט איבערגעחזרט וואָס איך האָב געזאָגט צו באָוועט. איך האט אַ אפילו מער, הויט-טינגגלינג וואַרטן. איך פּעלץ די קוילס פון די צוויי פּיסטאַלז שלאָגן מיין מאָגן. ענדליך האט בעאווויי געענטפערט.
  
  
  'יא מיין האר? יא. אקעי, איך וועל אים זאגן. דער ראַדיאָ־אָפּעראַטאָר האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר. זאָגט ער: זאָג מיר, װאָס דו װײסט. אויב עס האט קיין ווערט צו אים, איר האָבן אַ טראָפּ. אויב ניט, איר האָט גאָרנישט."
  
  
  א קרעל שווייס איז מיר אראפגעלאפן אונטער מיין לינקן ארעם. באַאוואיז האָט מיר נישט געפֿינט אַ ספּעציעלע אָפּמאַך, אָבער דאָס איז געווען דער איינציקער אויפֿן טיש.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. — גיב מיר די זאך.
  
  
  דער ראַדיאָ־אָפּעראַטאָר האָט זיך אַ ביסל געקװענקלט, נאָר דערנאָך האָט מיר דערלאַנגט דעם ראַדיאָ. איך האב געדריקט דעם קנעפל און גערעדט. - באָווע, דאָס איז קאַרטער. עס קוקט ווי איר האָט טראַסטיד Reynaldo פֿאַר צו לאַנג. ער איז אַן אַמביציעס מענטש, Beauvais. אין דעם פאַל עס איז געווען מיקראָפילם. ער האט עס געפונען און האט דיר נישט געזאגט. ער האט דיך פארפירט. עס איז געווען ריינאַלדאָ וואס געהרגעט מאַספּעראָ. מאַספּעראָ איז געווען דער בלויז איינער אנדערע ווי ריינאַלדאָ וואָס געוואוסט וועגן די מיקראָפילם אין דרוממאָנד ס פאַל. Reynaldo געהרגעט זיי ביידע און לינקס הינטער די מיקראָפילם. ער איז טריינג צו פאַרקויפן עס רעכט איצט צו די העכסטן בידער. דערפֿאַר האָט איר אים לעצטנס נישט געזען פיל. ווען ער וועט באַקומען באַצאָלט פֿאַר דעם פילם, ער וועט ווערן אַ שטאַרק מענטש." איך האָב זיך אָפּגעשטעלט. ― איז דאָס פֿאַר אײַך װערט אַ װאַסער?
  
  
  קיין ענטפער. איך האָב כּמעט געהערט ווי די רעדער דרייען זיך אין באַווויס' קאָפּ. צום סוף האָט ער געפרעגט. - "ווי טאָן איר וויסן אַלע דעם?"
  
  
  "איך ווייס," האָב איך אים געזאָגט. "און איר וועט וויסן דעם אמת ווען איר הערן עס, Beauvais."
  
  
  דערנאָך שטיל ווידער: "געבן דעם ראַדיאָ צוריק צו מיין מענטש."
  
  
  איך האָב זיך געחידושט צי דאָס מיינט אַז זיין באַשלוס איז ניט, אָבער איך האָב צוריקגעגעבן דעם ראַדיאָ. "ער וויל רעדן מיט דיר," איך געזאגט.
  
  
  איך האב געקוקט אויף די טאגס מיט פיסטאלן, ווען דער יונגערמאן האט צוגעלייגט דעם ראדיא צו זיין אויער. איך האָב געלאָזט הוגאָ אַרײַן אין מײַן דלאָניע אומבאַמערקט. איך האב נישט געהאט קיין סאך שאנסן, אבער איך וואלט מיט מיר מיטגענומען אמווייניגסטנס איינס פון זיי.
  
  
  דער ראַדיאָ־אָפּעראַטאָר האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר אָן אויסדרוקן.
  
  
  'יא. אקעי, הער בעאוווייס. איך װעל זײ דערצײלן.
  
  
  ער האט אויסגעלאשן דעם ראדיא. # — הער בעאוואיס זאגט , אז ער זאל אים ניט הרגענען , — האט ער א גרויםער געזאגט . 'לאמיר גיין.'
  
  
  'ביסטו זיכער?' — האט געזאגט דער גרויסער בחור מיט דער מאגנום.
  
  
  'געגאנגען!' — האט דער ראדיא־אפעראטאר שארף איבערגעחזרט.
  
  
  זײנ ע פרײנט ן האב ן געהאלטע ן זײער ע ביקסן , װ י צװ ײ קלײנ ע ײנגלע ך װא ם זײנע ן געגנבע ט געװאר ן זײער ע ניטל־געשעפטן . דער, וואָס האָט גערעדט אַראַביש, האָט מיך צופֿרידן מיט זײַן מאַמע־לשון. דער גרויסער האָט מיר אַ גראָבע באַרשט מיטן אַקסל, ווען ער איז ביי מיר דורכגעגאַנגען אויפן וועג צו די טרעפּ. און דאַן זענען זיי אַוועק.
  
  
  
  
  קאַפּיטל אַכט
  
  
  
  דאָס מײדל האָט זיך געשװינדלט מיט די היפּס, איר פּעלוויס האָט זיך שטאַרק אױסגעשטעקט. נאַס בריסט סטריינד קעגן איר קליינטשיק ביוסטהאַלטער, לאַנג טונקל האָר באַרשט די שטאָק ווען זי לינד צוריק אין די בלוי פּרויעקטאָר, מאָווינג צו די מינערווערטיק שליסל פון די מוזיק.
  
  
  דאָס מיידל איז געווען פאַיע, און ווען איך האָב צוגעקוקט ווי זי אויפֿטרעטן, האָט זיך אָנגעצונדן אַ פֿײַער אין מײַנע חופּה און איך האָב זי געוואָלט. זי איז באשטימט וויסט איר צייט ווי אַ קאַפּ.
  
  
  ווען דער טאַנצן האָט זיך געענדיקט, האָט זי מיר אַ ווינק געטאָן און פאַרשוואונדן הינטערן פאָרהאַנג צו די ווילדע אַפּלאָדיסמענטן פון אַלע אָנוועזנדע מענער. איך געווארט ביז דער ווייַטער נומער אנגעהויבן און דעמאָלט געגאנגען דורך די פאָרהאַנג אין איר סאָוס צימער. זי יקנאַלידזשד מיר, נאָך ווערינג איר פּאַסן דנאָ אָבער קיין ביוסטהאַלטער.
  
  
  ― װי שײן ― זאָג איך, פֿאַרמאַכט הינטער מיר די טיר.
  
  
  זי האט געשמײכלט, גיך באװעגט די היפּס און געפרעגט. 'האט איר ווי מיין טאַנצן?'
  
  
  — איר װײםט װאס איך האב געטון.
  
  
  — האט דאס דיך געפעלט צו מיר ?
  
  
  איך שמייכל. ― דאָס װײסט איר אױך. אבער יעצט דארף איך מיט דיר רעדן.
  
  
  "מיר קענען רעדן בשעת מיר מאַכן ליבע," זי סאַגדזשעסטיד, ראַפּינג איר געווער אַרום מיין האַלדז.
  
  
  ― שפעטער ― זאָג איך.
  
  
  ז י הא ט זי ך צוגענומע ן או ן זי ך אװע ק פו ן מיר , זי ך אװעקגעזעצ ט אויפ ן קלײדערשטול . "עס זענען געווען געשעענישן," איך דערציילט איר. "דער דין מענטש איז טויט."
  
  
  אירע שײנע אױגן האָבן זיך צעװײנט. 'טויט?'
  
  
  "ניו ברודערשאַפט" ווי איר האָט געזאָגט, עס איז שווער צו בלייַבנ לעבן אין די ינפאָרמאַנט געשעפט. דין גליק איז ענדלעך אויסגעלאָשן.
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. "עס איז משוגע, אָבער כאָטש ער האָט אונדז אַרויסגעשיקט אין דער מדבר צו שטאַרבן, איך פילן נאָך טרויעריק." זי האט א זיפץ געטאן און געפרעגט: — האסטו פון אים באקומען עפעס אינפארמאציע?
  
  
  — אינדירעקט — האב איך געזאגט. - הער, וואָס איז די פּינטלעך אַדרעס פון קאַם פאָנג ס הויז?
  
  
  זי האט עס מיר געגעבן און געפרעגט. - 'גייסט איר אהין?'
  
  
  'איך מוז. קאַם קען זיין דער בלויז פירן איך האָבן אויף ריינאַלדאָ.
  
  
  זי האט געשאקלט מיט איר שײנעם קאפ. "דאס איז אַ שלעכט געדאַנק, ניק. אַפילו אַז דו קומסט אָן קײן קאַם אָן אַ שטעכן אין רוקן, װעט ער אײַך גאָרנישט זאָגן. פון קורס, עס איז בעסער צו וואַרטן ביז ריינאַלדאָ לייגט צו איר.
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "ער קען נישט פאָרשלאָגן צו מיר ווייַל ער סטאָול מיקראָפילם פון מיין רעגירונג. ניין, איך מוזן געפֿינען ריינאַלדאָ און געשווינד איידער ער מאכט אַ געשעפט. אויב קאַם ווייסט גאָרנישט, איך וועל פּרובירן ליאַלין.
  
  
  ז י הא ט זי ך אויפגעשטעלט , הא ט זי ך צוגעכאפ ט אי ר קיטל . "איך וועל גיין מיט דיר," זי געזאגט.
  
  
  — זייט נישט נאריש.
  
  
  'איך קען העלפן.'
  
  
  "איר קענט העלפן דורך בלייבן לעבעדיק." איך האב זי לאנג געקושט אויף די ליפן. "בלייבן ביי דיין טעלעפאָן. איך וועל דיר רופן.'
  
  
  "אָוקיי, ניק."
  
  
  "און האַלטן די פייערן ברענען אין שטוב."
  
  
  זי האט געקוקט אויף מיר, שמייכלענדיק. "עס איז אַ פּשוט אַרבעט."
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  שטייענדיק אַריבער די גאַס פון די דראָב לאַ טאָורעל האטעל, איך געחידושט אויב קאַמ פאָנג איז ווארטן פֿאַר מיר. ווען L5 אָדער KGB געפֿינען זיך אַז AX איז אויף די פאַל, זיי טענד צו קריכן אַ ביסל. ניט ווייַל מיר זענען סמאַרטער ווי די סי.איי.עי., אָבער ווייַל פון די נאַטור פון דער אָרגאַניזאַציע. פשוט, מיר זענען בוליז.
  
  
  די האָניק - כוידעש וועט סוף ווען AX איז ארויס. די קליינע פראפעסיאנעלע העפלעכקייטן פארלענגערט פון איין אגענט צום צווייטן אונטער נארמאלע אומשטענדן האלטן זיך אויף. ווען אַקס איז ארויס, די מאָרד הייבט, און דער פייַנט ווייסט עס. דערפֿאַר האָט ליאַלין מיך געפּײַניקט אָן חרטה. ער האָט מיך נאָר געשלאָגן. ער קען האָבן געגעבן די סי.איי.עי. מענטש אַ פּאָר פון טעג צו טראַכטן וועגן אים איידער ער טוט עפּעס גראָב. אבער ליאלין האט, אפנים, נישט גענוג גוט געקענט, אנדערש וואלט ער מיך נישט געלאזט לעבן, האפענדיג אז איך וועל אים פירן צום מייקראפילם.
  
  
  זינט קאַם פאָנג האָט געוואוסט אַז איך בין אין קאַיראָ, ער וואָלט זיין אויף וועכטער. אי ך הא ב געמוז ט פארזיכטיק . איך האב מיך אריבערגעפארן איבער א שמאלע גאס און איז כמעט געשלאגן געווארן פון א דאץ פול מיט יונגע רידער. צום סוף האָב איך דערגרייכט דעם האָטעל אַרײַנגאַנג. עס איז זיכער נישט געווען אַן ימפּרעסיוו אָרט. קיין צווייפל איז דערפאַר וואָס קאַם האָט אים אויסדערוויילט.
  
  
  קיין ליפט איז נישט געווען. אי ך בי ן געגאנגע ן פינ ף טרעפ ן צ ו קאמ ם צװ ײ צימער ן סוויט .
  
  
  דער שװאך־באלויכטענער קארידאר איז געװען שטיל; קײנער איז נישט געװען אין דערזען. אפשר איז עס געווען צו שטיל. איך האב זיך צוגעהערט צו קאם'ס טיר און געהערט ווייכע מיזרעכדיקע מוזיק. גוט צייכן. איך האב געקלאפט.
  
  
  קודם נישט קיין ענטפער, און דערנאך קאם פאנג'ס שטימע פארלאנגט, "ווער איז עס?"
  
  
  כ׳האב געענטפערט אויף אראביש, װײסנדיק, אז קאם האט דאם גערעדט גלײך און געהאפט צו באהאלטן מײן קול. — א פעקל פאר דיר, הער.
  
  
  עס איז געווען עטלעכע באַוועגונג, און דעמאָלט עס איז געווען אַן ענטפער אין אַראַביש: "וואַרט, ביטע."
  
  
  איך האב געהערט דעם שלאס זיך דרייען. די טיר האט זיך געעפנט און קאם האט ארויסגעקוקט. איך האב צוגעדריקט ווילהעלמינא צו דער עפנט, זי געצילט אויף איר ברוסט.
  
  
  ― חידוש, קאַם, ― זאָג איך.
  
  
  ער האט געװארט א מאמענט ביז דער ביקס זאל אװעקגײן. װע ן דא ס אי ז ניש ט געשען , הא ט ע ר געזאג ט מי ט א נידעריקע ר מאנאטאנע ר שטימע , ״פארװא ם ביסט ו דא ?
  
  
  "זאָל מיר גיין אינעווייניק און רעדן וועגן דעם?" איך וויידזשד די לוגער.
  
  
  ער האט מיך ארײנגעלאזט און איך האב פארמאכט די טיר הינטער אונדז. איך האב שנעל א קוק געטאן ארום אין צימער צו זען צי ער האט מיך אנטשטאנען . ם׳איז געװען א פארמאכטע טיר צום שלאף־צימער און אן אפענע צום באד. איך געגאנגען צוזאמען די ווענט קוקן פֿאַר בעטבאַגז, אָבער דער אָרט איז געווען ריין. עס איז געווען אַ סאַפּרייזינגלי אַטראַקטיוו אָרט קאַנסידערינג דעם האָטעל עס איז געווען אין. ע ם אי ז געװע ן פאר ־ שטעל ט מי ט מיזרעכדיק ע מעבל , או ן טײ ל פו ן ד י װענט ן זײנע ן געװע ן באדעק ט מי ט באמבו . דא ס אי ז מעגלע ך געװע ן דע ר שטענדיקע ר אדרעס ם פו ן ל 5 אפעראטױו , װעלכ ן קאם ן הא ט פארנומע ן פא ר דע ר צײ ט פו ן זײ ן שטײגער .
  
  
  ער האט געטראגן א קיטל. ס׳זײנע ן ני ט געװע ן קײ ן בלאגעס . כ׳האב געלאזט אראפגײן װילהעלמינה, אבער זיך אנגעהאלטן צום לוגער. — ם׳איז אזוי שײן דיך װידער צו זען, קאם.
  
  
  ער האט מיר געטשעפעט. זײנ ע אינטעליגענט ע אויג ן האב ן געשײנ ט פו ן שנאה . ער האט געזאגט. - "האָבן זיי דיך געשיקט צו ענדיקן די אַרבעט וואָס איר האָט איבערגעלאָזט ניט פאַרטיק אין קישאַסאַ?" "צו טייטן מיר?"
  
  
  איך האב מיך אװעקגעזעצט אויפן ארעם פון דער װײכער שטול און צו אים געשמײכלט. ― לאָז זיך נישט חנפענען, קאַם. איר וויסן וואָס איך בין דאָ."
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן וואָס איר ניטאָ גערעדט וועגן," ער געזאגט קאַלט.
  
  
  'האט איר קאָנטאַקטעד
  
  
  אַ מענטש מיטן נאָמען ריינאַלדאָ. ער האט דיר געוואלט פארקויפן א מייקראפילם. האָבן איר געמאכט אַ פאָרשלאָג?
  
  
  "מייקראָופילם?" — האט קאם געפרעגט אומשולדיק.
  
  
  ― װעגן נאָװיגראַם I. שפּיל נישט קײן װיצן, קאַם. איך בין נישט אין דער שטימונג.'
  
  
  'אוי. מי ר האב ן געהערט , א ז אײע ר פאל ק הא ט געגנבע ט ד י פלענער . גוט אַרבעט פֿאַר די יאַנקעע קאַפּיטאַליסץ. אבער פארוואס זאל מען זיי מיר פארקויפן? »
  
  
  קאם האט נישט געהאט קײן זכות פון מיר. איך האב נאכאמאל אויף אים געצילט דעם לוגער. "ריינאַלדאָ געקומען צו איר און געפֿינט איר דעם פילם - פֿאַר אַ אָפּצאָל. איך ווילן צו וויסן אויב איר געמאכט אַ געשעפט. און אויב ניט, איך ווילן צו וויסן ווו ריינאַלדאָ איז.
  
  
  "איר זענט זייער פּערסיסטענט, קאַרטער. אויב דו וועסט מיר דערלויבן, וועל איך אייך ווייזן עפעס וואס זאל דיר דאס אלץ קלארער מאכן. ער איז צוגעגאנגען צו א קלײן טישל און גענומען א פאפיר. "ביטע לייענען דעם."
  
  
  איך האב אויטאמאטיש גענומען ביי אים דאס פאפיר און עס אנגעקוקט. ווען איך האב איינגעזען אז עס איז גארנישט געשריבן דערויף, איז קם שוין געווען א הצלחה. ער האָט מיך געשלאָגן אויפן רעכטן האַנטגעלענק מיט אַ בקיאות קאַראַטע צעהאַקן, שיקט ווילהעלמינה אַ פליענדיק. דער לוגער האָט זיך פֿאַרענדיקט אונטער דער סאָפע איבערן צימער, דערווײַל פֿאַרלוירן פֿאַר אונדז ביידע.
  
  
  נאך דעם ערשטן קלאפ האט קאם אים א געשלאגן אין האלדז. איך פּעלץ נעעדלעס פון ווייטיק און פּאַראַליסיס דרייען דורך מיין קאָפּ און אַקסל. מיין רוקן האט שווער געקלאפט אין דיל.
  
  
  מײַן קאָפּ האָט געברומט, אָבער איך האָב געזען, אַז קאַם ס פֿיס איז געגאַנגען צו מיר. אי ך הא ב אי ם אפגערוקט , דא ן הא ב אי ם אנגעכאפ ט מי ט בײד ע הענט , או ן געצויג ן או ן קאם ן אוי ך געפאל ן אויפ ן דיל .
  
  
  עפע ס הא ב אי ך זי ך פריע ר געלונגע ן אויפצוהויב ן ד י פיס , אבע ר איצ ט הא ט קאם ן געשריג ן זײ ן נאמע ן או ן קוקנדי ק אויפ ן שלאף־צימער . איך זאָל האָבן קאָנטראָלירן ווען איך בין אנגעקומען, אָבער איך טאָן ניט ווייַל לעוועל 5 מענטשן שטענדיק געארבעט אַליין.
  
  
  ווען איך האב זיך אויסגעדרייט צו דער טיר, איז עס געווען אָפן, און איינער פון די גרעסטע כינעזער וואָס איך האָב געזען איז אריבערגעפארן צו מיר. ער איז געווען אַ פּאָר אינטשעס העכער פון מיר און האָט געמוזט האָבן געוואוגן דריי הונדערט פונט — אַלע מוסקלען. ער האט געהאט א קאפ פון א ראנגלער, א װײס העמד און הויזן מיט א גארטל. זײנע פים זײנען געװען נאקעט.
  
  
  - נעם אים אַוועק, וואָנג! — הא ט קים ם אומנא ך געזאג ט פו ן דע ר דיל .
  
  
  דער גרויסער כינעזער האט מיר געשלאגן מיט א האנט אין גרייס פון א קאטשער הענטשקע. איך דאַדד עס, אָבער עס שלאָגן מיין קאָפּ. איך בין אים גיך געגאַנגען אונטערן אָרעם און האָב אים אָנגעכאַפּט מיט ביידע הענט. זײַן וואָג האָט אונדז בײדע געטראָגן עטלעכע פֿיס פֿאָרויס, װען איך האָב אים אַרײַנגעטאָן אין קאָפּ. ס'האט אים נישט געשטערט.
  
  
  איצט איך טאַקע געהאט פּראָבלעמס. יענע בוים שטאַם אָרעם האָבן אַרומגענומען מיר און ער קלענטשעד די פויסט הינטער מיר. ער האט מיך געזאלט צעטרעטן צום טויט. דאָס האָט אים מסתּמא אויסגעזען ווי דער גרינגסטער וועג.
  
  
  אַ גליק, אַז מײַנע הענט האָט מען נישט געדריקט. מיינע הענט זענען געווען פריי צו שלאָגן אים אויפן קאָפּ, אָבער עס האָט געמאַכט זייער ווייניק רושם. זײנ ע קלײנ ע אויג ן , אנגעדריקט ע צ ו דע ר ברײטע ר נאז , זײנע ן כמע ט אוממעגלע ך געװע ן צ ו דערגרײכ ן או ן ד י געװײנלע ך שװערעכ ע פלעק ן אויפ ן האלדז , זײנע ן געװע ן באשיצ ט מי ט ד י געדיכט ע אוים ־ לאזנדיק ע מוסקלען .
  
  
  אבער ער האט גאַנץ גרויס אויערן, אַזוי איך אויסדערוויילט זיי צו אַרבעטן מיט. איך האב געגראבן די פינגער טיף אין ביידע אויערן, אין דעם סענסיטיווע אינעווייניקסטן טייל, און זיי אויסגעבויגן. ער האט זיך געכאפט און מיך געלאזט גיין, כאפן מיינע הענט.
  
  
  דאָס האָט מיר געגעבן צייט צו שטופּן מיין קני שווער און שנעל קעגן זיין געזונט-פּראָטעקטעד גרוין. ער האט נאכאמאל געכאפט א ברוטאלן קלאפ אין דער בריק פון זיין נאז, א קלאפ וואס וואלט אומגעברענגט יעדן אנדערן מאן, אבער ער האט זיך נאר צוריק געשטויגן א האלבן שריט צוריק.
  
  
  זײַן אויסדרוק האָט זיך געביטן. קעמפע ן אי ז שוי ן ניש ט געװע ן פא ר אי ם קײ ן טא ג — איצ ט הא ט ע ר מי ך געװאל ט דערהרגענען . ער האט נאכאמאל אראפגעלאזט איינע פון די ריזיגע הענט. איך האב געפרואווט פארשפארן דעם קלאפ, אבער איך האב נישט געקענט. ער האט מיך געשלאגן אין קאפ און האלדז, און דער צימער האט אנגעהויבן פינסטערן. איך האט נישט פילן די שטאָק ווען איך שלאָגן עס, איך סטראַגאַלד מיט אָנווער פון באוווסטזיין. איך קען נאָר זען דעם באַרג מענטש קומען צו מיר, אָבער איך קען נישט פאָקוס אים. דערנאָך האָט זיך דער באַרג געקניפּט איבער מיר. איך האב געזען צוויי מאסיווע הענט איינגעקלעפט. ער איז געגאנגען צו שלאָגן זיי און צעטרעטן מיין פּנים ווי אַ פּאַסקודנע פּאָמידאָר.
  
  
  איך ראָולד. די הענט האבן געקלאפט אויפן דיל לעבן מיין קאפ. איך האָב בלינד געטאָן אַף דעם ריזיקן טול און אַ קלאַפּ געטאָן אין דער לינקער ניר. דער גרויסער כינעזער איז צוזאמגעפאלן אויף זיין זייט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געקריג ט אויפ ן פיס . קאם איז צו מיר צוגעקומען און כ׳האב אים אנגעבױגן אין פנים. ער איז געפאלן צוריק מיט א פארשטומטן געשריי, דאס פנים איז א בלוטיק. כ׳האב זיך אומגעקערט צום גרויסן מאן, װאם האט זיך אויפגעהויבן אויף די פיס, און האט אים געגעבן א ברוטאלן קלאפ אויפן הינטן פון קאפ. ער איז ווידער געפאלן, אבער דאן איז ער ווידער אויפגעשטאנען, ווי איינע פון די פארשילטן וואגטע ליאַלקע.
  
  
  איך האב אים נאכאמאל געשלאגן, אבער עס האט נישט געארבעט, און ער איז אויפגעשפרונגען אויף די פיס, געמורמלט אויף כינעזיש. ער האט צו מיר געהויבן מיט זיין מאסיווע האנט. איך פארשפארט דעם קלאפ, אבער פארלוירן מיין באלאנס. אי ך בי ן װידע ר געפאל ן צוריק , או ן געלאנד ט אי ן זיצנדי ק קעגנאיבע ר דע ר סאפע , װא ו װוהילעמינא ע אי ז פארשװאונדן . כ׳האב געפילט פאר דעם לוגער הינטער מיר, אבער איך בין געבליבן מיט לײדיקע הענט. אין דעם צייַט, ביג וואָנג האט פּיקט זיך אַ בענקל געמאכט פון מעטאַל און האָלץ צו צעברעכן מיין קאָפּ.
  
  
  דערנאָך האָב איך געדענקט הוגאָ. איך אריבערגעפארן די מאַסאַלז פון מיין פאָראַרם, ריליסינג די סטילעטטאָ פון זייַן זאַמש שייד. עס האָט זיך אַרײַנגעגליט אין מײַן דלאָניע װי אַ זילבערנער שלאַנג. ווי וואָנג האט אויפגעהויבן דעם בענקל העכער, איך נאַדזשד הוגאָ אין זיין דרך.
  
  
  דער סטילעט איז אַרײַן צו דער האַנט נאָר אונטערן ריז ברוסט. ער האט געקוקט אויף איר מיט מילד יבערראַשן, דעמאָלט האט די בענקל צו מיין קאָפּ.
  
  
  איך האב געטויבן אויף לינקס. דער בענקל האט אנגערירט מיין אקסעלע און האט געקלאפט אין די סאפע. איך האָב זיך געקריפּלט אויף די פיס, ווען דער גרויסער כינעזער האָט מיט ביטול אַרויסגערופן דעם סטילעט פון דער ברוסט און אים אַוואָרפן אויפן דיל. דערנאָך איז ער ווידער געקומען צו מיר.
  
  
  איצט האב איך נישט געהאט קײן געװער. אויב ער כאַפּט מיך ווידער, אין מיין וויקאַנד שטאַט, ער וועט באשטימט טייטן מיר. כ׳האב גענומען דעם טעפערישן לאמפ פון טיש בײם עק פון דער סאפע און אים אים צעבראכן אין פנים.
  
  
  דאָס האָט אים פֿאַרבלענדט אַ מאָמענט. ער האט זיך געקװענקלט, געמורמלט און געמורמלט קללות, װי ער האט אפגעװישט שטויב און צעבראכענע טעפּער פון די אויגן און פנים. איך האב ארויסגעצויגן די דראטן פון די איבערבלייבענישן פון דער לאמפ, האלטן זיי אין מיין רעכטער האנט ביי דעם איזאלירטן טייל. ד י לעבעדיג ע דראט ן האב ן זי ך געצויג ן ארו ם א אינטש ע פו ן דע ר אינזאלאציע . וואָנג אריבערגעפארן ווידער. איך לאז אים צוקומען נענטער, כאפן מיך און קוועטשן די דראטן הינטער זיין רעכטן מאסטאיד.
  
  
  פלאַש און פּלאַצן. וואָנג'ס אויגן האָבן זיך אַ ביסל געגלייבט ווען דער שטראם איז דורכגעגאנגען דורך אים. ער איז צוריק געשטאכן, פרובירט צו האלטן די פיס אונטער אים, און דערנאך איז ער שווער אראפגעפאלן אויפן קאווע טיש, עס צעבראכן. ער איז דארט געלעגן און א שטאק געקוקט אויף דער סטעליע. דאס הארץ פון דעם גרויסן מאן איז זיכער נישט געווען זייער געזונט מיט די אלע מוסקלען וואס האבן עס אראפגעהאלטן. ער איז געווען טויט.
  
  
  כ׳האב געמײנט, אז קאם קריגט זיך אויפן לוגער אונטער דער סאפע. עס איז זיכער געווען באַקוועם ווי קיין אנדערע וואָפן וואָס ער האט געהאט. אי ך הא ב אי ם צוגעלאפ ן או ן מי ט דע ר רעכטע ר פויסט ן זײ ן שוי ן בלוטיק ן פנים . ער האט געקרימט און צוזאמגעפאלן.
  
  
  אי ך הא ב אריבערגעפיר ט דע ם סאפע , או ן אי ם צוריקגעגעב ן צ ו װילהעלמינה . דערנאָך בין איך צוגעגאַנגען און גענומען הוגאָ און אים אַרײַנגעלייגט אין מײַן גאַרטל. ענדליך בין איך צוגעגאנגען צו קאם און אנגעװיזן דעם לוגער אויף זײן פנים.
  
  
  ער האט שווער געשלינגן ווען ער האט צוגעקוקט ווי מיין פינגער דריקן דעם צינגל.
  
  
  ער האט געזאגט. - 'ניין, וואַרטן!'
  
  
  'פארוואס?'
  
  
  — איך... איך װעל אײך דערצײלן װעגן ריינאלדא.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. 'עס איז צייט.'
  
  
  ער האט נישט געקוקט אויף מיר. ער האט שטארק פארלוירן פנים, און עס איז כמעט אזוי שלעכט ווי א קויל פון א לוגער. "דער מענטש ריינאַלדאָ געקומען צו מיר. ער האט געזאגט אַז ער האט אַ פֿילם און געפרעגט אויב איך ווילן צו קויפן עס. ווען איך האָב געזאָגט אַז איך בין אינטערעסירט, האָט ער מיר פראַנגקשאַנאַלי געזאָגט אַז ער דערוואַרט צו באַקומען עטלעכע אָפפערס און אַז באַדינג זאָל אָנהייבן ביי אַ מיליאָן בריטיש פונט.
  
  
  איך האב געפײפט. "ער איז אַמביציעס."
  
  
  "איך נעם, אַז ער איז צוגעקומען צו די רוסן מיט דעם זעלבן פֿאָרשלאָג," האָט קאַם געזאָגט. "איך האָב אים אַדווייזד צו וואַרטן און לאָזן מיר באַראַטנ זיך מיט מיין רעגירונג. ער האט געזאגט אַז ער וועט געפֿינען עס אין עטלעכע טעג.
  
  
  כ'האב געכאפט. 'וואו איז ער?'
  
  
  קאם האט זיך געקװענקלט, קוקנדיק אויפן לוגער. איך אריבערגעפארן אים נעענטער נאָר צו מוטיקן אים. - ער איז געפלויגן קיין לוקסאָר און וועט דאָרט וואַרטן אויף נייַעס. עס געפינט זיך אין דעם פרעהס האטעל, נעבן שאריא על מאהאטא״.
  
  
  איך האב געלערנט קאם׳ס אויגן. פֿאַר עטלעכע סיבה איך געגלויבט אַז ער דערציילט מיר דעם אמת.
  
  
  "ווי לאַנג וועט ער זיין דאָרט?"
  
  
  קאם האט א שאקל געטאן מיטן קאפ און זיך צעוויינט פון װײטיק. "ער האט נישט זאָגן עפּעס דעפיניטיווע. אפשר איז ער שוין צוריקגעקומען קיין קאירא״. איצט האב איך געפילט אז ער ליגט.
  
  
  "איך האָב דיר געפרעגט ווי לאַנג ריינאַלדאָ וועט בלייבן אין לוקסאָר," האָב איך שטיל געזאָגט.
  
  
  זײַן פּנים האָט געוויזן זײַן אינערלעכער קאָנפליקט. "אָוקיי, קאַרטער, פאַרשילטן איר! ער ערווארטעט צו זיין דארט אמווייניגסטנס ביז מארגן״.
  
  
  ס׳האט אויסגעזען, אז דאס איז אלעס וואס קאם האט מיר געקענט זאגן, און איך האב געוואוסט וואס צו טאן. מען האט נישט געקענט דערלויבן קאם צו הרגענען מיר פאר ריינאלדא אדער האבן מזל און מיך פריער אומברענגען. מיין געשוואָלן פּנים און קאָפּ האָבן געטראָפן. די ברוזאַז איבער מיין גוף האָבן שאַטן, מיר דערמאָנען אַז קאַם איז טריינג צו טייטן מיר.
  
  
  איך שטעלן די לוגער צו קאַם ס האַלדז און פּולד די צינגל.
  
  
  
  
  ניינטער קאפיטל.
  
  
  
  איך און פֿײַה זײַנען דורכגעגאַנגען די הויכע זאַלן פֿונעם עגיפּטישן אַנטיקוויטי־מוזיי לעבן מײַן האָטעל. מי ר האב ן זי ך פאמעלע ך אריבערגעפיר ט , ארײנגעקוק ט אי ן פאל ן פו ן בריליאנט ע האלדז ן או ן הענגלעך , גאלדענ ע הענגלעך , קטורת־לעפל , קמיעות , אאז״װ . מי ר האב ן גערעד ט אויפ ן װעג . אי ך הא ב שוי ן ניש ט געמײנט , א ז מע ן אי ז שוי ן מעגלע ך צ ו רעד ן אי ן אונדזער ע צימערן .
  
  
  קאַם האט געזאגט אַז ריינאַלדאָ איז אין לוקסאָר. דערפֿאַר דאַרף איך אַהין פליען, ― זאָג איך, שטודירט דעם תּקופֿה פֿונעם אַלטן עגיפּטישן עסן טיש.
  
  
  "מיר מוזן פליען אַהין," זי געזאגט, געהאלטן מיין האַנט.
  
  
  איך האב אויף איר געקוקט. 'פארוואס אונדז?'
  
  
  "ווייַל איך קען לוקסאָר," זי געזאגט, "און איך קען די מענטשן דאָרט. אויב ריינאַלדאָ סאַספּעקץ אַז איר זענט שוין אויף דעם וועג, ער וועט נישט זיין גרינג צו געפֿינען. און די צייט איז קורץ - האסטו אליין געזאגט. איר דאַרפֿן מיר, ניק.
  
  
  'זי איז געווען רעכט; זי קען העלפן אין לוקסאָר. דאך ... '
  
  
  אָוקיי, זיכער, איר קען ראַטעווען מיר עטלעכע מאָל, אָבער די זאכן וועט ווערן געפערלעך פון דאָ אויף אויס.
  
  
  "דו ביסט פּונקט באַפרייַען פון דיין גרעסטער פייַנט ..." זי אנגעהויבן.
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "איך בין געווען זייער נאָענט צו קויפן עס פון קאַם. און טאָן ניט זיין נאַר דורך זאָגן אַז די טשיקאָמס זענען די גרעסטע קאָמפּעטיטאָרס. עס זענען אויך רוסישע און די וואָס ריינאַלדאָ קען פאָרשלאָגן דעם פילם. און עס איז בעאַווואַיס, וואָס וועט איצט אויך יאָגן פֿאַר ריינאַלדאָ און, רובֿ מסתּמא, וועט באַקומען צו אים ערשטער. אויב ער טוט, מיר קען קיינמאָל וויסן ווו Reynaldo פארבארגן די מיקראָפילם. און עס איז אַ געלעגנהייַט אַז Beauvais זיך קען זיין אינטערעסירט אין דעם.
  
  
  "יא," פיי געענטפערט פּאַמעלעך. 'איך פארשטיי וואס דו מיינסט'.
  
  
  - די זאַך איז אַז לוקסאָר קען זיין זייער הייס - איר ווילט נאָך קומען?
  
  
  "יא, ניק," זי געזאגט עמעס. 'איך טאַקע ווילן. איך וויל העלפן.'
  
  
  כ'האב געכאפט. "אָוקיי, איר קענען גיין ... אויף איין צושטאַנד. אַז איר וועט טאָן וואָס איך זאָגן איר, און ווען איך זאָגן איר.
  
  
  "עס איז אַ אָפּמאַך," זי געזאגט, סמיילינג.
  
  
  "דעמאָלט לאָמיר גיין צו די אַעראָפּאָרט. דער עראפלאן גייט באלד.
  
  
  די פלי צו לוקסאָר האָט גענומען בלויז אַ פּאָר פון שעה. ווען מיר האבן געלאנדעט זענען מיר געווען אין אויבער עגיפטן, דאס מיינט אז מיר זענען געווען דרום פון קאירא מיט פינף הונדערט מייל ארום. אַחוץ די שטאָט לוקסאָר, וואָס איז נישט געווען קיין מעטראָפּאָליס, און דעם נילוס, זײַנען מיר געווען אין דער מדבר.
  
  
  דער אַעראָפּאָרט איז געווען קליין און פּרימיטיוו. זאַמד האָט אונדז געשלאָגן אין פּנים, ווען מיר זענען צוגעגאַנגען צום אומגעלומפּערטן וואָקזאַל מיט אירע ברודיקע פליגן און שווערע בענק. עטליכע מינוט שפעטער זענען מיר געווען אין א ווינטידזש טשעווי, גענוצט אלס טאַקסי מיט אן אראבישער דרייווער, וועלכער האט אויסגעזען ווי ער זאל אונז פאָרשלאָגן שמוציקע פּאָוסטקאַרדז. אַנשטאָט, האָט ער ווײַטער געפֿײַפֿט די אַלטע "היט־פּאַראַד"־ניגונים, אַנויינג־אויס־אויס דער גאַנג ביז צום ווינטער פּאַלאַס האָטעל אין לוקסאָר, כּדי אונדז צו ווײַזן, וואָס פֿאַר אַ וועלטלעכער מענטש ער איז. אין האָטעל, אַז איך האָב אים געגעבן אַ פֿופֿצן פּראָצענט שפּיץ, האָט ער מיר אַנטשולדיקט דערמאָנט, אַז ער דאַרף טראָגן דעם פֿרויס טאַש. איך האב אים געגעבן נאך א פאר פיאסטער און ער איז אװעק.
  
  
  דער ווינטער-פאלאץ איז געווען אן אלטער אבער עלעגאנטער פלאץ וואו אסאך אייראפעער האבן געווינטערט. מיר האָבן זיך איינגעשריבן ווי מאַן און ווייב. פייע האט עס ליב. ווען מיר האָבן זיך באַזעצט אין אונדזער צימער מיט אַ קוק אויף דעם בולעוואַרד און דעם נילוס, האָט זי אונדז פֿאַרבעטן צו אויסנוצן אונדזער נײַעם אידענטיטעט.
  
  
  "עס איז שווער פֿאַר אַ קאַפּ צו קאַנסאַנטרייט אויף געשעפט," איך געזאגט, געמאכט שפּאַס פון איר.
  
  
  זי איז צו מיר צוגעקומען און מיך געקושט. "אַלע אַרבעט און קיין שפּיל מאכט Faye אַ נודנע באַגלייטער."
  
  
  "קיינער האָט דיך נישט געקענט באַשולדיקן דערפֿאַר," האָב איך געזאָגט, לאַפינג. “קום, מיר האָבן ביז לאָנטש. לאָמיר אָנקוקן דעם פּרעהס האָטעל אין טאָגליכט. מיר קענען געפֿינען הער ריינאַלדאָ דאָזינג.
  
  
  זי האט זיך אריבערגעצויגן אין איר בייטל און ארויסגעצויגן א קלײנע .25 קאליבער בערעטטע מיט אן העלפבען באטשקע. עס איז געווען אַ פייַן קליין פּיסטויל; עס האט אויסגעזען ווי וואס זי האט געטראגן. זי האָט צוריקגעצויגן דעם לאָדן און אָנגעלאָדן דעם אַפּאַראַט, איצט זייער געשעפֿטלעך און פּראָפֿעסיאָנעלע, אַ גאַנץ געמיט־טוישן. זי איז באשטימט אַ אַמייזינג מיידל.
  
  
  — האסטו אמאל גענוצט די זאך? איך האב געפרעגט.
  
  
  "יא," זי געזאגט, סמיילינג, און לייגן עס צוריק אין איר בייטל.
  
  
  "אָוקיי, האַלטן עס אין דיין טאַש סייַדן איך זאָגן איר אַנדערש, אָוקיי?"
  
  
  ז י הא ט זי ך גענומע ן , גארניש ט אויפגערעגט . 'איך פארשטיי.'
  
  
  מיר גענומען אַ טאַקסי צו די פּרעהס האטעל און זענען אויס אַריבער די גאַס פון אים. דאָס האָט געמאַכט לאַ טאָורעללע אין קאַיראָ, וווּ קאַם האָט זיך באַהאַלטן, אויסגעזען ווי דער קאַיראָ הילטאָן. מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן לאבי ע או ן זי ך ארומגעקוקט . עס איז געווען הייס און ענג אינעווייניק, און דער שטויביק סטעליע פאָכער איז געווען אויף פֿאַר די לעצטע טאָג. עס איז געהאנגען אומבאוועגלעך איבערן פארפאלענעם װינקל אויפנעמונג שרײבטיש. א קלײנער, מאגערער אראבער איז געזעסן אויף א גלאטן שטול בײם טיש, געלײענט א צײטונג.
  
  
  איך האב געפרעגט. — האסטו צימערן ?
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר, אָבער זיך ניט באַוועגט. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך געזעצ ט אוי ף פײה . "בייַ נאַכט אָדער אין די שעה?" — האט ער געזאגט אויף ענגליש.
  
  
  פײע האט געשמײכלט און איך האב איגנארירט די באלײדיקונג. לאָז ער טראַכטן, אַז איך בין אַ טוריסט און האָב זיך געמאַכט מיט אַן אַראַבער זונה, עס איז געווען אונדזער מייַלע.
  
  
  "איך וועל נעמען עס פֿאַר די נאַכט," איך געזאגט.
  
  
  ער האט זיך אויפגעהויבן, װי עס װאלט געװען א גרויםע אנשטרענגונג, און האט אװעקגעשטעלט דעם בלאָטע־פארפלעקטן בוך אויפן טיש. "צייכענען די רעגיסטרי," ער האט געזאגט.
  
  
  איך האָב פֿאַר אונדז אונטערגעשריבן צוויי פאַרשידענע נעמען און צוריקגעגעבן דאָס בוך. איך האָב געזוכט אויף די פריערדיקע בלאַט פֿאַר אַ נאָמען ענלעך צו ריינאַלדאָ, אָבער איך קען נישט געפֿינען עס.
  
  
  "צימער 302," האָט מיר געזאָגט דער אָפּטראָג. — אוועקפארן מיטאג.
  
  
  איך האָב זיך צעוויינט. ― װײַז דער דאַמע דאָס חדר, ― זאָג איך ― און גײ אַרײַן צו די געשעפֿטן. איך וועל גיין אַראָפּ די גאַס פֿאַר אַ מינוט."
  
  
  אי ך הא ב אי ם אי ן זײ ן האנ ט ארײנגעגליטש ט א פאר ביללס , או ן ע ר הא ט ארויםגעװיז ן דע ם ערשט ן סימ ן פו ן א שמייכל , קרום , מיעס . "אָוקיי, דזשאָו," ער האט געזאגט מיט אַנויינג פאַמיליעראַטי.
  
  
  ווען ער איז ארויף די טרעפ מיט פייע, בין איך אוועק פון דער טיר.
  
  
  איך געגאנגען צו די פראָנט שרייַבטיש און געגאנגען הינטער די קאַש רעגיסטרירן. איך האב דורכגעפלעפט די בלעטער פאר דעם וואס איך האב אונטערגעשריבן, און נאך א מינוט האב איך געפונען: ר' אמאיא. רינאַלדאָ אַמאַיאַ, אויך ריינאַלדאָ. עס איז גוט אז איך האב גערעדט מיט חכים. ריינאַלדאָ איז געווען אין צימער 412.
  
  
  איך בין ארויף מיט די טרעפ ביז צום פערטן שטאק איידער דער באאמטער האט מיך דערזען אויפן וועג ארויף. אי ך בי ן געגאנגע ן אי ן צימער 412 , געשטאנע ן פו ן דע ר טיר , או ן צוגעהערט . פֿון אינעווייניק איז נישט געווען קיין קלאַנג. Reynaldo וואָלט מיסטאָמע נישט זיין דאָרט אין דעם צייט פון טאָג. איך האָב אַרײַנגעלייגט דעם בעל־שליסל אין שלאָס און געעפֿנט די טיר אַ פּאָר אינטשעס. איך קען זען רובֿ פון די צימער, אָבער עס איז קיין איינער אין עס. אי ך בי ן פארזיכטי ק ארײ ן אינעװײני ק או ן פארמאכט ן ד י טיר .
  
  
  אין די אשבעכל איז געלעגן אן אויסגעלאשן אבער נאך אלץ ווארעמע טערקישע ציגארעטל. ד י בעטלעװע ן אויפ ן אײזערנע ם בעט ן אי ז געװע ן צעשלאגן . אפֿשר אַ נאָכמיטאָג דרעמל? איך בין צוגעגאנגען צו דער קליינער קאמדע און איהר דורכגעקוקט. אין דער נידעריקער שופלאָד איז געווען אַ טשעמאָדאַן. עס איז געווען איין ערשט: ר.
  
  
  איך האב פארזיכטיג געעפנט דעם קעיס. עס האָט אויסגעזען ווי עס זענען בלויז טוילאַץ און גרין סטרייפּט פּיזשאַמע. איך יגזאַמאַנד די טוילאַץ און די ין פון די פאַל זיך און געפונען גאָרנישט. איך האָב ניט טאַקע דערוואַרטן ריינאַלדאָ צו האַלטן דעם פילם פֿאַר זיך, אָבער איך נאָך האָבן צו קאָנטראָלירן די מעגלעכקייט.
  
  
  איך האב נאכאמאל ארומגעקוקט, בין איך שטילערהייט ארויס פון צימער און אראפגעפארן צו 302. פײע האט אומגעדולדיק געװארט.
  
  
  — האט זי געפרעגט. ― האָסטו אים געפֿונען?
  
  
  "ער איז אין צימער 412," איך געזאגט, ווייזן אויבן אונדזער קעפ. "ער איז נישט אין איצט. גיי אַראָפּ צו דער באַאַמטער, דריי אויף די כיין און זאָגן אים אַז איר טאָן ניט ווי דאָס בעט אין דעם צימער. זאג אים אז דיין פריינד האט לעצטנס פארנומען צימער 411 און זי האט עס ליב. איך טראַכטן דאָס וועט אַרבעטן. פרעגן אים אויב מיר קענען האָבן עס. זאג אים אז מיר וועלן אליין באוועגן אונזערע זאכן.
  
  
  אקעי, האט זי געזאגט. ― אפֿשר װעט ער שיקן אַ שאַמפּאַניער? דאָס קען זיין גאַנץ אַ לאַנג וואַרטן. זי האט געשמייכלט. "און אונטער די צושטאנדן, ער פּאַסיק אונדזער דעקן."
  
  
  "ווען מיר מאַך צו 411, איך וועל נעמען איר צו מיטאָג אין די ווינטער פּאַלאַס," איך געזאגט. "איר קענען סדר אַ פלאַש פון די בעסטער דאָרט."
  
  
  א האלבע שעה שפעטער האט מען אונדז באזעצט אין צימער 411 נעבן ריינאלדא. ער האָט נישט געקאָנט קומען און גיין אָן, אַז מיר האָבן אים געהערט. אי ך הא ב אויפגעהויב ן ד י לאקע ר פו ן דע ר אטאטשע ס טשעמאדע , װא ס אי ך הא ב געטראג ן או ן ארויפגעלײג ט אויפ ן בעט . איך האָב זיך דערגרייכט אין דעם און גענומען דעם זשורנאַל פֿאַר די לוגער. איך האב אראפגענומען די ווילהעלמינא פון די כאלטער און פארבייט דעם מאגאזין מיט א פול-באלאדען. ווען איך האָב צוריק אַרײַנגעלייגט ווילהעלמינאַ אין איר כאָלטער, איז פֿײַע צוגעקומען און אַרײַנגעקוקט אין דער טשעמאָדאַן.
  
  
  'לויבט זיין צו אַלאַ!' — האט זי געזאגט פארחידושט. 'וואָס ס אַלע דעם?'
  
  
  "עקוויפּמענט," איך דערציילט איר. איך האב ארויסגענומען פּיער, די ציאניד גאז באמבע, וואס איך טראג אמאל צוגעבונדן צו מיין לענד, און אים געלייגט אויפן בעט. איך האָב דאַן אַרויסגענומען די צוויי גרעסטע אַבדזשעקץ אין די קעסטל, איינער אין אַ צייַט. דער ערשטער איז געווען א גרויסער בונטליין .357 מאגנום רעוואלווער מיט אן אכצן אינטשעס פאס וואס מען האט געקענט צעטיילן אין צוויי טיילן. די רגע איז געווען אַ בעלגיאַן פּיסטויל-נוסח דיטאַטשאַבאַל קאַרביין לאַגער מיט אַ לאַגער אַדאַפּטער פון בונטלינע. איך טוויסטיד די צוויי טיילן פון די מאַגנום צוזאַמען, קלאַמפּט די באַט פון די קאַרביין און סקרוד עס טייטלי אין פּלאַץ.
  
  
  איך אָפּגעשטעלט אַלע די פרטים. דערנאָך האָב איך ווידער צעשניידט די זאַך, צוריקגעבראַכט די גאַנצע עקוויפּמענט אין דעם אַטאַטשיע קעיס און זיך געווענדעט צו פײַע, וואָס האָט דאָס אַלץ שטילערהייט צוגעקוקט.
  
  
  "אָוקיי, לאָמיר גיין נעמען עטלעכע שאַמפּאַניער איצט."
  
  
  מיטאָג אין די ווינטער פּאַלאַס איז געווען ויסגעצייכנט. אויסע ר ד י לעמ ע שפײז ן הא ט מע ן מי ר געהא ט װיטשיסאסע , א לײכטע ר פיש־געל , א זיס ע געבעקס , או ן דערנא ך פריש ע פרוכט ן או ן קעז . נאָכן לעצטן קורס האָט מען אַרויסגעבראַכט מעשענע פֿינגער־שאָלעס, אַן עלעגאַנטן דערמאָנונג פֿון די טעג, ווען ראשי מדינות און איידעלע האָבן ווינטערדיקן אין לוקסאָר. פײע האָט אויסגעשריגן װעגן דער קוואַליטעט פֿון עסן, אָבער האָט װײניק געגעסן און אויסגעזען אומגעװײנלעך דערשלאָגן. איך האב זיך געוואונדערט צי דאס איז א רעאקציע צו די ראיה פון אלע מיינע וואפן. אָבער זי איז געווען אַן ינטערפּאָל אַגענט און זאָל האָבן קיין ילוזשאַנז וועגן ווי גראָב די וועלט קען ווערן.
  
  
  איך האב נישט באמערקט איר שטימונג ביז מיר זענען צוריקגעקומען אין דעם טונקל צימער אינעם פרעה האטעל. מי ר זײנע ן שטילערהײ ט ארײ ן אי ן אונדזע ר צימער , כאט ש אי ן 412 איז ניש ט געװע ן קײ ן ליכט . נאָך עטלעכע מינוט צוגעהערט, איך איז געווען קאַנווינסט אַז מיר האָבן נישט געפונען ריינאַלדאָ. פײע איז צוגעפאלן אין א שטול. איך בין געזעסן אויפן ראנד פון בעט און ארויסגעקוקט דורכן פענצטער אין דער פינצטערניש אין דרויסן.
  
  
  "איר זענט שיין שטיל הייַנט," איך געזאגט. "זעט איר אנטשולדיגט איר געקומען מיט מיר?"
  
  
  זי האט גערויכערט א קלײנע ברוינע ציגארעטל, א בראנד, װאם זי האט אלעמאל געהאלטן בײ זיך. איך האב גערויכערט איינע פון מיינע לעצטע אמעריקאנער ציגארעטן. זי האט טיף אטעם גענומען און געקוקט אויף מיר. - עס איז נאָר ... נו, דאָס איז אַן ומגעוויינטלעך אַרבעט. איך רעכן איך בין נערוועז.
  
  
  אַז ס אַלע, "איך שמייכלען צו איר. 'העלא! איך בין דא א װײל, געדענקסטו? מיר קענען שעפּן עס. ”
  
  
  מייַן באַמערקונג האט נישט טרייסט איר. זי האט פּלוצלינג אָנגעהויבן צו צעברעכן איר פּאַפּיראָס אָן קוקן אויף מיר. איך האָב אַראָפּגעלייגט מײַן פּאַפּיראָס און צו איר צוגעגאַנגען.
  
  
  איך האב זיך אראפגעבויגן און געקושט אירע ווארעמע ליפן, אבער זי האט נישט צוריק געקושט. איך געפרואווט ווידער ... גאָרנישט. איך האב זיך אויסגעגליטשט און אוועקגעגאנגען.
  
  
  — דו זארגט װי גענעם — האב איך איר געזאגט. — כ׳האב דיך נישט געדארפט ברענגען אהער.
  
  
  מיט אמאל האט זי ארויסגעשלעפט די ציגארעטל, זיך שנעל אויפגעהויבן און ארויפגעלייגט די הענט ארום מיין לענד, זיך אנגעדריקט צו מיר.
  
  
  "היי, אָפּרוען," איך געזאגט.
  
  
  זי האט שטילערהייט געװײנט. — מאך ליב צו מיר, ניק.
  
  
  איך האב געקושט איר נאסע באק. "פייי, ריינאַלדאָ קען ווייַזן זיך קיין מינוט."
  
  
  'זאל אים ווארטן. ער וועט זיין דאָ פֿאַר אַ בשעת אויב ער טוט. מיר וועלן אים נישט פארלירן. מאַכן ליבע צו מיר, ניק. איך דארף עס.'
  
  
  'נו ...'
  
  
  זי האָט זיך אָנגעהויבן אויסטאָן. די בלויע שיד איז איר אריבערגעגאנגען איבערן קאפ, איר קלײנע ביוסטהײם איז אראפגעפאלן, די שיך האט מען אראפגעטריבן, דאן האט איר די הייזעלעך זיך געגליטשט צום דיל און זי איז געװען נאקעט.
  
  
  "מיר האָבן צייט, ניק. "מיר האָבן צייט," זי פּלידאַד.
  
  
  זי האט זיך צוגעדריקט קעגן מיר, און מיינע הענט האבן אויטאמאטיש אנגעהויבן אויספארשן אירע קורוועס. איר מויל האט געזוכט מיינס. ווען דער קוש האָט זיך געענדיקט, האָט זי מיך אָנגעהויבן אויסטאָן. ז י הא ט ארויסגענומע ן מײ ן העמד , או ן געלאפע ן אי ר שלנ ע בראנזע ר הענ ט איבע ר מײ ן ברוסט , אקסלע ן או ן ארעם . דאָס מאָל האָט זי גענומען די איניציאטיוו צו ווײַזן מיר דעם וועג. איך האב קוים געהאט צייט זיך אויסצוטאן איידער זי האט מיך געשלעפט מיט איר אויפן בעט.
  
  
  זי האָט צוגעדעקט מײַן קאַסטן און מאָגן מיט קושן, און דערנאָך זײַנען אירע גלעטן ווײַטער געגאַנגען. מיין מויל איז טרוקן. עס איז געווען אַ קלאַנג און עס געקומען אויס פון מיין האַלדז. פײה איז געװען אן אראבער, װאם האט זיך גוט באקענט אין אומגעװײנלעכע סעקס.
  
  
  און דאַן בין איך צו איר צוגעגאַנגען, און זי האָט מיך צוגעפֿירט צו איר, אויסגעשטרעקט און זיך אויסגעשטרעקט מיט אירע פֿולע דיך. איר פּערסיסטאַנס איז געווען ינפעקטיאָוס. איך האב עס נישט פארשטאנען, אבער עס האט מיר נישט געלאזט. אין דער מאָמענט עס איז בלויז איין אין די אַלוועלט. די דאזיקע חיה־פרוי אונטער מיר איז א װײםע, קרעכנדיקע פארגעניגן. און איך האָב אָנגעפילט איר זייַענדיק מיט מיין פּאַלסייטינג פאַרלאַנג.
  
  
  נאך דעם, אנדערש ווי אנדערע מאל ווען מיר זענען געווען צוזאמען, האט זי מיך נישט געקושט און אפילו נישט געקוקט אויף מיר, נאר געלעגן דארט, בלאט געקוקט אויף דער סטעליע.
  
  
  איך בין אויפגעשטאנען און האט זיך לאנגזאם אנגעטאן. דאָס ליבע האָט נישט געמאַכט דאָס וואָס איר האָט אָנגעשטערט. איך געוואלט צו רעדן צו איר וועגן אים, אָבער רעכט איצט איך דארף צו פאָקוס אויף ריינאַלדאָ.
  
  
  ווען איך האָב אָנגעטאָן דעם לוגער, איז פיי אַרויס פון בעט, איז צוגעקומען און מיך געקושט, שמייכלענדיק. "דאנק איר, ניק," זי געזאגט.
  
  
  'ביסט איר אַלע רעכט?' — האב איך װײך געפרעגט.
  
  
  זי האָט געענטפערט מיט אַ שמייכל, און זי האָט טאַקע אויסגעזען דאָס זעלבע ווי זי האָט אָנגעהויבן זיך אָנטאָן. 'טאַקע יאָ. עס איז גאָרנישט פאַלש מיט מיר אַז ליבע צו איר קענען נישט היילן."
  
  
  באלד נאכדעם װי פײע האט זיך פארענדיקט אנגעטאן, האב איך געהערט טריט אין זאל. זיי זענען געגאנגען פארביי אונזער טיר און זיך אפגעשטעלט ביי 412. איך האב געהערט ווי דער שליסל גייט אריין אין שלאס און די טיר עפענען און פארמאכן.
  
  
  "דאס איז ריינאַלדאָ," איך שושקעט.
  
  
  'יא'. ז י הא ט זי ך גענומע ן או ן ד י אלט ע שפּאנונגע ן הא ט זי ך שוי ן זי ך צוריקגעקערט .
  
  
  "איך וועל גיין דאָרט און רעדן מיט אים," איך געזאגט, פּולינג אויף מיין רעקל.
  
  
  "לאָז מיר אַרײַן, ניק," האָט זי געזאָגט.
  
  
  איך האָב געקוקט אויף איר געשפּאַנט פּנים. — װעםטו בלײבן פון אים ?
  
  
  "איך צוזאָג," זי געזאגט.
  
  
  'פייַן. לאמיר גיין.'
  
  
  מי ר זײנע ן ארוי ס אי ן קארידאר . אינדרויסן איז אלץ געווען שטיל, אבער איך האב געהערט ווי ריינאלדא גייט ארום צימער 412. איך האב אנגערירט דעם טירקנעפל און אים לאנגזאם אויסגעדרייט. ער האט נישט פארשלאסן הינטער זיך די טיר. אי ך הא ב אי ך גענומע ן צ ו פײע ן , דא ן הא ב אי ך געעפנ ט ד י טיר , ארײ ן אי ן צימער , פײע ה הינטער ן מיר .
  
  
  ריינאלדא האט זיך צוגעבויגן איבערן נאכט־באנד און זיך דערשטיקט צו דער פלאש ליקער וואס איז געשטאנען. ע ר הא ט זי ך שנע ל אונד ז געװע ן מי ט איבערראשונ ג אויפ ן פנים .
  
  
  'די מלכּה? וואס איז געשען?' — האט ער געזאגט אויף שפאניש. ע ר אי ז געװע ן א הויכער , עלטערע ר װ י אוי ף דע ר צילום , װא ם חכים ם הא ט מי ר באװיזן , אבע ר זײנ ע אויג ן האב ן אויסגעזע ן פונק ט אזו י קאלט ע או ן טויטלעכ ע אונטער ן געדיכט ע ברעמען . זיין פולע ליפן זענען איצט געדריקט אין אַ ענג, מענאַסינג שורה, און איך באמערקט אַ שראַם אויף זיין לינקס אויער וואָס איז נישט דאָרט אין די פריער פאָטאָ.
  
  
  איך האב אים געװיזן װילהעלמינה. ― אָפּרוען, ― זאָג איך װײך, פֿאַרמאַכט די טיר. "מיר ווילן נאָר רעדן מיט דיר."
  
  
  איך האָב אים געזען טראַכטן וועגן דערגרייכן דעם ביקס אונטער זיין רעקל, אָבער ער האָט באַשלאָסן קעגן אים. ע ר הא ט זי ך צוגעקער ט צ ו אונד ז , שטודיר ט אונדזער ע פנימער , או ן ענדלע ך הא ט זי ך זי ך גענומע ן אוי ף מיר . "איר זענט אַן אמעריקאנער," ער האט געזאגט.
  
  
  'רעכט. פרייַנד פון יוחנן דרוממאָנד. איך האב נאכגעקוקט זיין רעאקציע. — איר קענט דעם נאמען, צי נײן?
  
  
  ער האט װידער א קוק געטאן אויף פײען און די אויגן האבן געװיזן, אז ער האלט אז זי איז א פאליציאנט. ער האט צוריק געקוקט אויף מיר. 'פארוואס ביסטו דא? מיך צו ארעסטירן? איך האב ניט דערהרגעט דראַממאָנד.
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צו אים, דערגרייכט אין זיין רעקל און ארויסגעצויגן א סמיט & וועסון .44. איך האָב אַרײַנגעשטעקט דאָס ביקס אין גאַרטל.
  
  
  "איך האָב דיר געזאָגט, איך בין דאָ צו רעדן," האָב איך געזאָגט.
  
  
  'רעדן וועגן וואָס?'
  
  
  'וועגן וואָס איר סטאָול פון דרוממאָנד ס אַטאַטשé פאַל.
  
  
  
  די פינצטערע אויגן האבן זיך פינצטער. — כ׳האב עפעס געגנבעט פון זײן װאליזעם?
  
  
  "דאס איז רעכט," איך געזאגט.
  
  
  "איך טראַכטן איר זענט געקומען צו די אומרעכט אָרט, מיין פרייַנד. עס איז געווען ניט איך, אָבער אַ מענטש מיטן נאָמען מאַספּעראָ וואָס איז געווען ינוואַלווד אין דראַממאָנד און זיין פאַל.
  
  
  "איך ווייס אַלץ וועגן מאַספּעראָ און ווער עס האָט אים דערהרגעט." ער האט געבליצט, אבער אנדערש האט מיר זײן פנים גארנישט געװיזן. "איר האָט מיקראָפילם וואָס איר האָט געפֿונען אין דרוממאָנד ס אַטאַקע און איר פּרוּווט עס צו פאַרקויפן."
  
  
  ער האט שארף געלאכט. - איר בעסער דיסקוטירן דעם אַרויסגעבן מיט מאַספּעראָ ס סופּעריערז. אויב ווער עס יז האט אַ פֿילם, דאָס איז זיי."
  
  
  פײע , װעלכע ר הא ט ד י גאנצ ע צײ ט געשװיגן , הא ט זי ך איצ ט צוגעקערט . "ער איז מיסטאָמע שוין באַקומען באַפרייַען פון דעם פֿילם איצט, ניק, אָדער ער וואָלט נישט זיין אַזוי שמעקנדיק."
  
  
  מיינע אויגן האבן קיינמאל נישט פארלאזט ריינאלדא'ס פנים. "ניין, ער האט עס נאָך," איך געזאגט. "הערט, ריינאַלדאָ, אַלעמען וועט פֿאַרשטיין איר. איך װײס, אַז איר האָט אַ פֿילם, און אױך בעאַװאַיס.
  
  
  איצ ט הא ט זי ך אוי ף זײ ן פני ם ארויסגעװיז ן א סארט אויסדרוק — שנאה , דאגה . — באװעט ?
  
  
  'רעכט. ער װײס, אַז דו האָסט אים געהאַלטן און איך האַלט, אַז ער האָט דאָס ניט ליב.“
  
  
  'ווי האט איר וויסן אַז?'
  
  
  איך טשאַקלעד. 'איז ניט ענין. דיין צייט איז פליסנדיק אויס, ריינאַלדאָ. Beauvais וועט קומען פֿאַר איר. מע קאָן שױן נישט פּאַמעלעך. איר האָבן איין געלעגנהייט - באַקומען אַלץ איר קענען פֿאַר די פילם און לויפן! »
  
  
  זײנ ע אויג ן האב ן זי ך אװע ק פו ן מיר , װע ן ע ר הא ט געפרװו ט טראכטן . צום סוף האָט ער ווידער אַ קוק געטאָן אויף מיר. "רעכן איך האָבן דעם פילם. זענט איר געקומען מיר פאָרשלאָגן?
  
  
  "איך בין גרייט צו קויפן דעם פילם פון דיר פֿאַר די מינימום וואָס, ווי ווייַט ווי איך פֿאַרשטיין, איר האָט אנגעוויזן - אַ מיליאָן פונט סטערלינג."
  
  
  ער האט זיך געקװענקלט. "אויב איך געהאט דעם פילם, איך קען דערוואַרטן מער אָפפערס פון אנדערע קוואלן," ער לעסאָף געזאגט. "די כינעזיש, למשל, וואָס וואָלט ווי צו האָבן עס. און דאָך זײַנען דאָ רוסן.
  
  
  "איר וועט נישט באַקומען אַ בעסער פאָרשלאָג פון קאַם פאָנג," איך געזאגט גלייַכגילטיק, "פֿאַר די פּשוט סיבה אַז ער קען נישט מאַכן עס מער."
  
  
  אויב ריינאַלדאָ איז געווען שאַקט דורך דעם, ער האט נישט ווייַזן עס. די רוסן דאַרפֿן עס נאָך, "ער האט געזאגט. ― װער װײס, װער נאָך? אַז איז, אויב איך געהאט דעם פילם. און אויב איך האָב עס, מיין פרייַנד, דיין פאָרשלאָג וואָלט נישט זיין גענוג.
  
  
  איצט בין איך בייז. האָקע אַדווייזד מיר צו נוצן מיין דיסקרעשאַן צו באַשליסן ווי פיל מיר פאָרשלאָגן, אָבער אין דעם מאָמענט איך איז געווען אין קיין שטימונג צו פאַרגרעסערן דעם קורס. אבער אײדער איך האב דאס געקאנט דערצײלן פאר רעינאלדא, האט פײע ארויסגעצויגן די בערעטטע פון איר בײטל און צוגעגאנגען צו אים.
  
  
  ― לאָז אָפּ דעם פֿילם, דו זשעדנע חזיר! זי האט געזאגט. "גיב עס איצט!"
  
  
  'פייי!' איך האב אויף איר געשריגן. איך האב מורא געהאט פאר אזא זאך.
  
  
  זי האט געהויבן די בערעטטע אין רינאלדאס פנים, געשטאנען צװישן אים און מיר. איך איז געווען וועגן צו זאָגן איר צו צוריק אַוועק ווען ריינאַלדאָ געמאכט זיין מאַך.
  
  
  ער האט גיך אנגעכאפט די בערעטטע, די האנט האט זיך באװעגט װי א שטרײקנדיקע קאברא. אין אײן אויגענבליק האט ער ארויםגעכאפט דעם ביקס פון דער מײדל׳ס הענט און זי צוגעצויגן צו זיך, זי געהאלטן צװישן זיך און מיר װי א שילד און אנגעװיזן אויף מיר מיט דער בערעט.
  
  
  "איצט עס איז דיין קער, הער קאַרטער," ער האט געזאגט.
  
  
  אַזוי ער געוואוסט ווער איך בין. "דאָס איז נישט אַ קלוג מאַך, ריינאַלדאָ," איך געזאגט, נאָך האַלטן די לוגער.
  
  
  "דיין מאַמע האָט זיך פֿאַרמישט מיט אַ קעמל!" פײה האָט אים געטשעפּעט אויף אַראַביש, אַ קיק און זיך געקריצט אין די הענט. זי איז מעגליך געווען א געמיינע פאליציי, אבער זי האט געהאט גוי.
  
  
  "קלאַפּ די ביקס," ריינאַלדאָ באפוילן, ווייזן די בערעטטאַ פאַרביי די מיידל און צו מיין קאָפּ.
  
  
  "איך קען דאָס נישט טאָן," האָב איך אים געזאָגט.
  
  
  — דעמאלט װעל איך דיך הרגענען.
  
  
  "אפֿשר," איך געזאגט. "אָבער נישט איידער איך שיסן דאָס מיידל און איר מיט דעם לוגער."
  
  
  דאס האט אים אפגעשטעלט. "וואָלט איר טייטן דאָס מיידל?"
  
  
  "יא, אויב איך דאַרפֿן עס."
  
  
  פײע האט א קוק געטאן אויף מיר. איך געוואוסט זי איז טריינג צו טרעפן צי איך בין בלאַפינג אָדער נישט. ריינאַלדאָ כעזיטייטיד פֿאַר אַ מאָמענט, דעמאָלט כעדאַד צו די טיר אין די קאָרידאָר. "אָוקיי, מיר וועלן בלאָף," ער האט געזאגט. איצ ט הא ט ע ר געהאלט ן ד י בערעט ע צו ם פאיע ס בית־מקדש . "אבער איך פארזיכער אייך, אז אויב איר פרובירט מיך אפצושטעלן, מיסטער קארטער, וועט דאס מיידל ערשט גיין."
  
  
  ווען איך האָב געזען ווי אים סנעמענ זיך צו דער טיר, איך געוואוסט אַז ער האט מיר אין אַ קליין ווינקל. איך װאלט נישט דערהרגעט פײע ער זאל נישט פארלאזן דעם צימער און ער זאל דאס זען אין מײנע אויגן. איצט האט ער געעפנט די טיר.
  
  
  — געדענקט, זי װעט ערשט שטארבן.
  
  
  — דו פירסט זיך ווי אן אידיאט, ריינאלדא, — האב איך געזאגט, נאכגעגאנגען אים מיטן לוגער. - איר וועט נישט באַקומען אַ בעסער פאָרשלאָג. איר בעסער טראַכטן וועגן אים איידער איר גיין.
  
  
  "איך טאָן ניט טראַכטן איר וועט באַצאָלן מיר פֿאַר אַ פֿילם וואָס איך סטאָול פון דיין רעגירונג," ריינאַלדאָ געזאגט פראַנגקלי, לעסאָף אַראָפּלאָזן די פּאָזע. — די זאך איז, אז איך מיין, אז איך קען דיר גארניט געטרויען. איצ ט אי ז ע ר ארײ ן אי ן קארידאר , ד י בערעט ע אי ז נא ך געשטאנע ן ב ײ פײ ס קאפ .
  
  
  ― חזיר, לאָז מיך גײן! — האט זי אויסגעשריגן.
  
  
  מיר ביידע איגנאָרירן איר.
  
  
  "אָוקיי, האָבן עס דיין וועג," איך געזאגט. "אָבער טאָן ניט זאָגן איך האט נישט פּרובירן צו מאַכן עס די גרינג וועג."
  
  
  "אין דעם פאַל," ער האט געזאגט, "עס איז קיין גרינג וועג אויס."
  
  
  איך האב זיך אנגעהויבען צו שטימען מיט אים. "לאָזט דאָס מיידל, ריינאַלדאָ. מע דאַרף זי ניט.
  
  
  "איר זענט רעכט, הער קאַרטער," ער האט געזאגט. "איר קענען האָבן עס." ער האט זי מיטאמאל שטארק געשטופט. ז י אי ז צוריקגעפלויג ן אי ן צימער , או ן זי ך געלאנדע ט אוי ף מיר , װארפנדי ק דע ם לוגע ר א זײט .
  
  
  ריינאַלדאָ איז דערווייל פאַרשווונדן אין קאָרידאָר. איך האב אנגעכאפט פײע, זי זאל ניט פאלן, און איך האב זי אריבערגעצויגן צום קארידאר. אבער זי איז געווען פאָרויס פון מיר. זי האָט געכאַפּט דעם .44 קאַליבער רוסיש פֿון מײַן גאַרטל, ריינאַלדאָס פּיסטויל, און איז מיט אים אַרױסגעפֿלױגן אין קאָרידאָר.
  
  
  — איך װעל אים נעמען! — האט זי געזאגט, אירע טונקלע האר האבן זיך געקרײלט ארום איר פנים.
  
  
  אײדער איך האב זי געקאנט אפשטעלן, האט זי געשאסן צװײ שיסער אין קארידאר, נאכגעגאנגען רײנאלדא װען ער האט דערגרײכט די טרעפ. בײד ע שיס ן האב ן זי ך געלאז ט או ן ע ר אי ז אװעק . איך האב פון איר געכאפט דעם ביקס.
  
  
  "פאַרשילטן עס, פיי!" איך האב געזאגט. "אויב איר טייטן אים, מיר וועלן קיינמאָל געפֿינען די פאַרשילטן פֿילם!"
  
  
  זי האט געקוקט אויף מיר. "איך בין אַזוי נעבעכדיק, ניק. איך האָב כּמעט אַלץ צעשטערט, צי ניט?
  
  
  איך האב א מיד געקוקט אויף איר. "גיין צוריק צו די ווינטער פּאַלאַס און בלייַבן דאָרט."
  
  
  דערנאָך איך זיך אויסגעדרייט און געגאנגען אַראָפּ די קאָרידאָר נאָך ריינאַלדאָ ווי ער אנטלאפן.
  
  
  
  
  קאַפּיטל צען.
  
  
  
  איך בין דערגרייכט צו דער האָטעל פויע. דער גלח האט געקוקט אויף דער פּיסטויל אין מיין האנט, און איך האב זיך אפגעשטעלט אריינצולייגן אין קעשענע אפאר פּיאסטרעס.
  
  
  "איר האָט גאָרנישט געהערט אָדער געזען," האָב איך אים געזאָגט.
  
  
  ער האט געקוקט אויפן געלט, דערנאך אויף מיר. "יא, האר," ער האט געזאגט.
  
  
  איך געהערט די מאַשין 'ס מאָטאָר אָנהייב און כעדאַד צו די טיר פּונקט אין צייַט צו זען אַ מערון 2002 במוו ציען אַוועק פון די צאַמען און ברום אַראָפּ די טונקל גאַס. איך האָב אַ קוק געטאָן אויף דער גאַס און דערזען אַ מענטש גיין צו אַן אַלטן בויקק. איך בין צו אים צוגעלאָפן. ער איז געווען אן אראבער אין מערבדיקן קלײד.
  
  
  "איך וועל באָרגן דיין מאַשין פֿאַר אַ בשעת," איך געזאגט אים. כ׳האב אים דערלאנגט א װאד געלט. 'דאָ. איך וועל לאָזן די מאַשין ווו איר וועט געפֿינען עס שפּעטער. גיב מיר די שליסלען".
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויפן לוגער און זיך גיך געכאפט צו די קאר שליסלען. כ׳האב זײ אנגעכאפט און ארײנגעשפרונגען אין בויאק. עס איז געווען אַ דזשאַלאָפּי, אָבער עס האט רעדער. איך שטעלן די לוגער אין די כאָלסטער און סטאַרטעד די מאָטאָר. ער איז געקומען צו לעבן. דעמאלט האב איך פארברענט גומע זיך אוועקצוגיין פון דער זייט וועג. ריינאַלדאָ איז שוין פאַרשווונדן אַרום די ווינקל אין די סוף פון די בלאָק.
  
  
  ווען איך האב אויסגעדרייט די ווינקל, ריינאַלדאָ ס מאַשין איז געווען ינ ערגעצ ניט צו זען. איך האב שטארק אנגעקלאפט דעם פארשנעלער, אנגעווייזן דעם אלטן רעליק אין ווייטערדיקן ווינקל און זיך אויסגעדרייט רעכטס. די במוו איז געווען צוויי בלאַקס פאָרויס און מאָווינג געשווינד. מיר זענען געווען אויף שאַריאַ על-קאַרנאַק און זענען פּונקט דורכגעגאנגען די לוקסאָר פּאָליצייַ סטאַנציע. אי ך הא ב געהאלט ן דע ם אטעם , או ן געהאפט , א ז קײנע ר װע ט ניש ט זען , אדע ר הער ן אונד ז פארבײגײען . מי ר זענע ן דא ן פארב ײ דע ם פלא ץ ד י פובליק ע גארטן , אוי ף לינק ס או ן ד י הוטעל ע פאמילי ע אוי ף רעכט ס או ן זי ך געפונע ן אוי ף דע ר אלטע ר עוועניו ן פו ן ד י ספינקסן , פירנדי ק צו ם דארף , קארנאק , װא ו ד י בארימטע ר טעמפלען .
  
  
  אין דער צייט פון דער נאכט זענען נישט געווען פיל קארס אויפן וועג, וואס איז געווען מזל, ווייל קיינער פון אונז האט נישט געהאט קיין כוונה זיך אפצושטעלן אדער צו פארלירן. עטלעכע פוסגייער האָבן געקוקט נאָך אונדז ווי מיר ברום פאַרביי, אָבער אַנדערש נישט באמערקט די יאָג. סאַפּרייזינגלי, איך האלטן זיך מיט די במוו טראָץ זיין גרעסערע פּאָטענציעל גיכקייַט און פלינקייַט. די בויקק האָט געשלאָגן פּאַטכאָולז אין דער גאַס ווי אַ לאַגער מאַשין אין אַ ראַקינג דערבי. מײַן קאָפּ האָט געטראָפֿן אין דאַך אויף אַ פּאָר לעכער. און דעמאָלט מיר זענען אין די טעמפלען פון קאַרנאַק.
  
  
  ריינאַלדאָ האָט איינגעזען אַז איך בין צו נאָענט צו פּרובירן צו פאַרלירן מיר אין דער שטאָט, אַזוי ער אנגענומען אַ פּלאַן וואָס האט נישט אַרייַנגערעכנט זיין בורגונדי טראָג. ער האט זיך פּלוצעם אפגעשטעלט בײ די היכל־טויערן. ווען איך בין אנגעקומען, איך געזען אַז ער איז כעדינג צו די מאַסיוו דרום טויער פון קאַרנאַק. די לעצטע הונדערט מעטער פון דער פאלם־געשטימטער עוועניו פון די ספינקסן האבן זיך געגרענעצט מיטן וועג מיט ראם־קעפ, זיצן אזוי ווי מיט טויזנטע יאר צוריק, אבער איצט אין פארשיידענע שטאפען פון פארפוילן. די פּיילאַנז פון די דרום טויער געשטאנען פּרעכטיק אין די לעוואָנע - ליכט. איך פּאַרקט די אַלט בויקק לעבן די במוו און וואָטשט ריינאַלדאָ לויפן פארביי די נאַכט נעץ, דיזיינד צו האַלטן טוריס אויס נאָך שעה. זיין פינצטער געשטאַלט פאַרשווונדן אין די הויף פון די כונסו המקדש ווי איך בין ארויס פון די מאַשין.
  
  
  אי ך בי ן אי ם נאכגעלאפן , שטילערהײט . ער האט נאך געהאט זײן בערעטה, און כאטש עס איז געװען א קלײן ביקס, האט א גוטער שוידער געקאנט דערמיט זײער עפפעקטױו הרגענען.
  
  
  מי ט זי ך פארזיכטי ק דורכ ן הויף , הא ב אי ך געקוקט , אוי ף ד י טיפ ע שאטן , װא ם ד י געדיכט ע װענט ן האב ן זי ך באצירט , מי ט היעראגלי ף באצירט , או ן ד י לאטוס־זױלע ן האב ן זי ך געהויב ן צ ו זײ . איך האב נישט געמיינט אז ריינאלדא וועט זיך דארט אפשטעלן. איך געגאנגען דורך די פראָנט הויף אין די קליין היפּאָסטילע האַלל ווייַטער. דער דאַך איז אַ לאַנגע צייט ניטאָ, און אַלץ איז געווען אָנגעפילט מיט בייז לעוואָנע ליכט. פּלוצעם, פיר טויזנט יאָר, מאַגיש פאַרשווונדן, און איך געפֿונען זיך אין אלטע מצרים, בייַ די פּלאַץ
  
  
  ראמסעס XII. זײַן רעליעף האָט זיך קלאָר אַרויסגעוויזן אויף דער וואַנט, געקוקט אומזינדיק אין די יאָרהונדערטער. אוי ך אי ן דע ם זא ל זײנע ן געװע ן שפאלטן , או ן אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק דורכגעפיר ט אי ן זײ . דא ן הא ב אי ך דערהער ט לויז ע שטיינער , װא ם זי ך װאלגער ן ערגע ץ פארויס .
  
  
  "ריינאַלדאָ!" איך האב געשריגן. “איר קענט נישט אַרויסגיין פון דאָ. איך וועל געבן איר נאָך אַ געלעגנהייט צו מאַכן אַ העסקעם."
  
  
  א מאמענט איז געװארן א שטילקײט אין דעם לבנה־ליכטן בית־המקדש, און דאן איז געקומען דער ענטפער: ״איך דארף נישט ארויס פון דאנען, מיסטער קארטער. איך קען דיך טייטן."
  
  
  איך באמערקט די ריכטונג פון די געזונט פון זיין קול און כעדאַד צו אים. איך האב געמאכט א לעצטע פארשלאג; איצט עס איז געווען אַ דועל - ער אָדער מיר.
  
  
  שטילערהייט בין איך דורכגעגאנגען דורך דעם קאמפלעקס פון טעמפלען און זאלן, די פעראנען און זייערע ווייבער האבן אויף מיר געקוקט אויף מיר בלינק פון זייערע פּעדעסטאַלס. א לייכטע ווינטל האט אויפגעוועקט שטויב און ברוכ אין ווינקל און מיך געמאכט שפרינגן. די אַטמאָספער פון דעם אָרט האָט מיר דערגרייכט. אפֿשר דאָס איז פּונקט וואָס ריינאַלדאָ איז געווען קאַונטינג אויף.
  
  
  איך בין געגאנגען צווישן אן אנדער פּאָר פון מאַסיוו, אַנווילד פּיילאַנז, כאַדאַלד מענאַסינג אין דער פינצטערניש. מיין פוס האט געקראצט דעם שטיין און מיט א מאל האט זיך אויסגעקלונגען א שיס. פון אויג װינקל האב איך דערזען א בליץ אײדער דער אלטע שטײן האט זיך צעשמעטערט נעבן מײן קאפ.
  
  
  איך האָב זיך אַראָפּגעכאַפּט און געשאָלטן. אין די אומשטאנדן בין איך געווען אין אַ כיסאָרן ווי דער נאָכיאָגער. אויב ריינאַלדאָ האלט זיין זיכערקייט, ער קען דרייען מיר פון קיין נומער פון ויסגעצייכנט שטעלעס.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געכאפ ט אי ן דע ר פינצטערני ש או ן געװארט . דא ן הא ב אי ך דערזע ן א שאטן , אי ן דע ר ריכטונג , פו ן װעלכ ן ד י שיס ן אי ז געשאס ן געװארן , גיך , זי ך באװעגנדי ק פו ן אײ ן זײנ ע צו ם צװײטן . איך האָב אַרויפגעטאָן דעם לוגער אויף דער האַנט און געווארט. א שאטן האט זיך באוויזן און האט זיך געצויגן צו אן אנדער זייל. איך פייערד. ריינאלדא האט געשריגן און געפאלן מיטן פנים אראפ.
  
  
  אבער ער איז נישט שווער פארוואונדעט געווארן. אין אַ מאָמענט ער איז ווידער אויף די פֿיס. איך גענומען אנדערן שאָס ווי ער דאַקט הינטער אַ שטיין זייַל און מיסט.
  
  
  איצט ער איז געווען אין אַ קליין כיסאָרן צו מיר. די ווונד איז מיסטאָמע בלויז אויבנאויפיקער, אָבער עס האט רינאַלדאָ פּויזע. דאָס האָט אים געמאַכט צו פאַרשטיין אַז אַמבוש איז אַ געפערלעך שפּיל.
  
  
  מי ר זײנע ן איצ ט געװע ן אי ן דע ר גרויםע ר היפאסטילע־זאל , דע ר גרעסטע ר אי ן ד י חורבות . ד א אי ז אוי ך פארשוװנד ן געװאר ן דע ר דא ך , אבע ר זײנע ן נא ך געשטאנע ן 134 שפאלטן , פארשפרײ ט מי ט רעגולער ע אינטערװאל ן אי ן דע ר ריזיקע ר צימער . זיי זענען געווען מאַסיוו בלאַקס פון שטיין וואָס טאַוערד הויך אָוווערכעד, ווי ריז טויט ביימער. און ריינאַלדאָ איז געווען ערגעץ אין דעם וואַלד פון אלטע שפאלטן, ווארטן צו דרייען מיר אין די קאָפּ.
  
  
  איך בין פּאַמעלעך געגאנגען צו די ניראַסט זייַל און זיך צוגעלייגט צו אים. ריינאלדא האט נישט פארלאזט דעם צימער און האט מסתמא נישט בדעה ארויסצוגיין. דאָך, דאָ וועט ער האָבן די בעסטער געלעגנהייט צו שלאָגן מיר איידער איך טאָן דאָס זעלבע צו אים.
  
  
  איך גלייד געשווינד צו אן אנדער זייַל, איך גלאַנסט אין דער ווייַטער רודערן פון שפאלטן. ם׳איז נישט געװען קײן באװעגונג. צװישן די שװערע שאטנס פון די שפאלטן האט די לבנה געװארפן זילבערנע שטעקלעך. איצט האבן די שפאלטן מיך ארומגערינגלט. ע ס אי ז געװע ן װ י א גײםטיקע ר פינצטערע ר זא ל פו ן שפיגלען , מי ט שפאלמע ן האב ן זי ך אפגעשפיגלט ן אי ן אל ע ריכטונגען .
  
  
  "איך קום פֿאַר דיר, ריינאַלדאָ." מײַן קול האָט זיך אַ ביסל אָפּגעקלונגען. איך האָב געוווּסט, אַז ער האָט זיך געמוזט אַ ביסל אויפגעטרייסלט געוואָרן פון דער שאָדן און האָט געוואָלט אַ ביסל אַרבעטן דערויף.
  
  
  איך געגאנגען צו אן אנדער זייַל, דיליבראַטלי פּאַמעלעך אַראָפּ מיין מווומאַנץ. די פאַסטאַסט וועג צו געפֿינען ריינאַלדאָ איז צו צוציען זיין פייַער. און וואס ווייטער איך בין געווען פון אים, אלץ בעסער. ווי איך סלאָולי אריבערגעפארן צו די אנדערע זייַל, איך געזען ריינאַלדאָ קומען אויס פון הינטער די זייַל צוזאמען די שורה. די בערעט האט װידער געבראכן. דער קויל האט צעריסן די ארבל פון מיין רעקל.
  
  
  ווילהעלמינא האט געקלאפט איר ענטפער. 9 מם. דער קויל איז אראפגעפאלן פון דער זייַל, הינטער וועלכן ריינאלדא האט זיך נאר געקראכט. בשעת ריינאַלדאָ איז געלעגן דאָרט, איך אריבערגעפארן צו די רעכט צו אן אנדער רודערן פון שפאלטן. אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק צוגעהערט , דרײענדי ק דע ם קאפ . איך האב געהערט א קלאנג אויף מיר לינקם און זיך אומגעקערט צו זען א צעריסענע צייטונג פלאטערט אין ווינט. איך האָב זי כּמעט דערשאָסן.
  
  
  איך האב זיך שנעל אריבערגעצויגן צו ריינאלדא'ס לעצטע פלאץ, צו א זייל וואס וועט מיך דערנענטערן צו אים. ער האָט מיך דערזען ווי איך האָב דערגרייכט מיין נײַעם באַהאַלט, און די בערעטטאַ האָט ווידער געשאָסן, שלאָגן די זייַל הינטער מיר. אי ך הא ב צוריקגעקער ט פײער , צװ ײ שנעל ע שיסער . דער ערשטער איז אַוועקגעפלויגן פון ריינאַלדאָ'ס זייַל, איז צוריקגעקומען און מיך כּמעט געשלאָגן. די צווייטע שלאָגן ריינאַלדאָ ווען ער איז געווען אומגעקערט צו דעקן.
  
  
  איך האב געהערט ווי ער שווערט אויף שפאניש, דערנאך האט ער צו מיר געשריגן:
  
  
  "פאַרשילטן עס, קאַרטער! אקעי, לאמיר עס אויסרעכענען און קומען צו א הסכמה. איר וויסן ווו איך בין."
  
  
  עס איז געווען געטינג אַראָפּ צו די ניט-גריטיק. איך האָב געװוּסט, אַז גיכער אָדער שפּעטער װעל איך אים מוזן פֿאָלגן, װי אַ װײַסער יעגער, װאָס גײט אַרײַן אין די בושעס נאָך אַ פֿאַרװונדעטן לעמפּערט. אבער דעמאָלט ער וועט האָבן אַ בעסער געלעגנהייַט צו באַפאַלן מיר.
  
  
  אי ך הא ב טי ף געאטעמט , או ן ארוי ס פו ן הינט ן מײ ן קאלום . א מאָמענט שפּעטער, ריינאַלדאָ אויך ארויס אין די עפענען. ע ר אי ז געגאנגע ן מי ט שװעריקײטן , אבע ר דא ך װײטע ר געגאנגע ן . אזוי ווי מיר האט ער געוואוסט אז די צייט פון פארזיכטיגקייט איז פארביי. ער איז געגאנגען לאנגזאם צו מיר אויפן דורכגאנג צווישן די הויכע שפאלטן, די בערעט האט געצילט אין מיין ריכטונג.
  
  
  איך האב נישט געוואלט אז ריינאלדא זאל זיין טויט.
  
  
  אבער איצט עס איז געווען זיין שפּיל, און ער געוואלט אַ שוטאַוט. ער אריבערגעפארן צו מיר.
  
  
  "איר קענט מיך נישט נאַרן, קאַרטער," האָט ער געזאָגט, ווען ער איז צוגעגאַנגען. ― פֿון אַ טױטן װעט איר גאָרנישט באַקומען. דו ווילסט מיך בעסער נישט טייטן. אבער פון אזא חסרון לייד איך נישט״.
  
  
  "איך וועל דיך הרגענען אויב איך מוזן," איך געזאגט. "נאָר זאָגן מיר ווו די מיקראָפילם איז און איר וועט לעבן."
  
  
  "איך וועל נאָך לעבן." ע ר הא ט זי ך געבליב ן באװעג ן . איך האב נישט געקאנט דערנענטערן זיך. מיט א מאל האט ער געשאסן, אבער צום גליק האב איך מיך אריבערגעצויגן אויף לינקס. דער שאָס איז נאָך דורכגעגאנגען דורך מיין רעכט זייַט, געלאזן אַ ברענען ווונד אויף מיין גוף. אי ך הא ב זי ך צוגעדריקט , א ן דע ר זײל , געצויג ן מי ט דע ר לוגע ר או ן צוריקגעגעב ן פײער .
  
  
  ריינאלדא האט אנגעכאפט זיין ברוסט און געשלאגן א זייל, אבער נישט געפאלן. ער האט נישט אפגעגעבן — ער האט טאקע געטראכט אז איך װעל אים דערהרגענען. ער האט נאכאמאל געשאסן די בערעט און געפעלט.
  
  
  איך האב נישט געהאט קיין ברירה. איך האב געקוועטשט נאך א רונדע און עס האט נישט געפעלט. דאָס מאָל, ריינאַלדאָ איז נאַקט אַראָפּ דורך אַ קויל און בעערעך ארלנגעווארפן אויף זיין צוריק. די בערעט איז ארויס פון דער האנט.
  
  
  כ׳האב געװארט א מאמענט, קוקנדיק אויף אים. איך האב געמיינט אז איך האב אים געזען באוועגן, אבער איך האב נישט געקענט זיין זיכער. עס איז געווען ערגעץ אויף מיר רעכטס א רעש. איך האב זיך אומגעקערט, קוקנדיק אין דער פינצטערניש, אבער גארנישט געזען. דער אָרט איז געקומען צו מיר ווידער. איך אריבערגעפארן צווישן די מאַסיוו שפאלטן ביז איך פארשטאפט אויבן ריינאַלדאָ, מיין לוגער גרייט אין פאַל איך האָבן צו נוצן עס.
  
  
  ריינאַלדאָ איז געלעגן מיט איין אָרעם אונטער אים, דאָס פּנים ווײַס. די לעצטע קויל האָט אים געטראָפן אין דער רעכטער זייט פון זיין ברוסט. איך האב נישט געזען ווי ער קען איבערלעבן.
  
  
  איך האב זיך צוגעבויגן איבער אים. װידע ר הא ב אי ך געמײנט , א ז אי ך הא ב דערהער ט א גערוי ש דערבײ . כ׳האב מיך אראפגערוקט און צוגעהערט. שטילקייַט. איך האָב געקוקט אויף ריינאַלדאָ.
  
  
  "קוק," האָב איך אים געזאָגט. "איר וועט זיין גוט אויב איר זען אַ דאָקטער." איך האב געהאפט אז ער וועט נישט פארשטיין אז איך ליג. "איך קענען נעמען איר אַהין אויב איר רעדן צו מיר וועגן דעם פילם. איך וועל אויך ניט דערציילן באָוואַ וועגן דיין וואוהין.
  
  
  ער האט געלאכט, א גוטער געלעכטער אין האלדז, וואס האט זיך פארוואנדלט אין א הוסט.
  
  
  "אויב איר טאָן ניט ווי דער געזונט פון דעם זאַץ," איך צוגעגעבן, "איך קענען צוזאָג איר אַז איר וועט נישט שטאַרבן לייכט."
  
  
  געמישטע ימאָושאַנז האָבן געוויזן אויף זיין פּנים. דעמאל ט הא ט ד י האנ ט פארהאלטענ ע אונטע ר זײ ן קערפער , מי ט א מאל , געבליצט . אין דער פויסט איז געװען דאס געװער, װאם חכים צדק האט מיר באשריבן — אן אײז־קליק דאגער מיט א געדיכטן שפיץ. עס שלאָגן מיין מאָגן ווי איך סטעפּט צוריק. עס האָט מיר צעריסן מײַן רעקל און העמד און מיר געפּרעגלט אין פֿלײש. כ’האָב געכאַפּט ריינאַלדאָס האַנט, פאַרדרייוועט זי מיט ביידע, און דער דאַך איז אַראָפּגעפאַלן פון זיין פויסט.
  
  
  איך האב אים שטארק געשלאגן מיט דער האנט און ער האט געקראצט. איך האָב געכאַפּט דעם דאַך און אים געבראַכט צו זײַן גאָמבע. "אָוקיי, איך איז געווען יידל צו איר. צי איר ווילן אַז איך זאָל אָנהייבן צו שטופּן די זאַך אין פאַרשידענע ערטער?
  
  
  זײן פנים איז געפאלן. אין אים איז מער ניט געװען קײן קאַמף. ער האט נישט געהאט קײן ברירה נאר דעם שטרוי, װאם איך האב אים אנגעבאטן.
  
  
  "דער טאָל פון די מלכים," ער קראָוקט. 'קבר פון מערנפטאַ. קבורה קאמער.'
  
  
  ע ר הא ט געהוסט , שפײג ט בלוט .
  
  
  איך סאַגדזשעסטיד. ― „װוּ אין דער קבורה?
  
  
  ער האט געגאפט. - 'ראטעווע מיך!' "אין לוקסאָר ... עס איז אַ דאָקטער. לעבן די פעראָוז. ער קאָן... האַלטן דאָס מױל... פֿאַרמאַכן.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. — װאו אין קבורה ?
  
  
  ער האט געעפנט דאס מויל עפעס צו זאגן. מער בלוט האט אויסגעגאסן, און דאס איז אלעס. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך פארגלײז ט או ן דע ר קא פ אי ז צוריקגעפאלן . ער איז געווען טויט.
  
  
  איך האב באשלאסן אז איך האב מזל. ער האָט געקאָנט שטאַרבן אָן מיר עפּעס זאָגן.
  
  
  סלאָולי איך געגאנגען צוריק דורך די גרויס היפּאָסטילע האַלל. ווען איך בין געקומען צום איינגאַנג, האָב איך ווידער עפּעס געהערט. עס זענען באשטימט טריט דאָס מאָל. איך האָב אַרײַנגעקוקט אין דעם אָפֿענעם הויף און דערזען דאָרטן אַן אַראַבער, אַ קוקנדיק אַרײַן אין דער פֿינצטערניש פֿונעם גרויסן זאַל.
  
  
  'ווער איז דאס?' — האט ער געשריגן אויף אראביש. 'וואָס איז געשעעניש דאָרט?'
  
  
  לכאורה איז ער געווען אן אויפזעער וואס איז אלארמירט געווארן דורך דער שיסעריי. ווען ער געפונען ריינאַלדאָ ס גוף, אַ פאַקטיש טומל אנגעהויבן. איך האָב נישט געוואָלט זיין אַרום.
  
  
  אי ך בי ן שװײג ע אריבערגעפיר ט געװאר ן צװיש ן ד י ריז ע שטײנערנ ע זײלן , אויסגעמײד ט דע ם הויף , װא ו דע ר אויפזעע ר אי ז געשטאנע ן מי ט א קװענקל , געגאנגע ן צו ם דרום־טויער , דור ך װעלכ ן אי ך בי ן ארײ ן .
  
  
  במוו איז געווען די מערסט באַקוועם און פאַסטאַסט. איך געקוקט אינעווייניק און געזען אַז ריינאַלדאָ האט לינקס די שליסלען אין די יגנישאַן. איך בין אויפגעשפרונגען, אויסגעדרייט דעם שליסל און אריינגעלייגט דעם קאר אין גאַנג. איך האב זיך אויסגעגליטשט אויפן גרייגל בשעת'ן וועבט זיך ארום א קאר, און ווען איך האב זיך אנגעהויבן באוועגן, האב איך געזען ווי דער פארזיצער לויפענדיג צו מיר, וואפענדיג מיט די הענט און האט געשריגן.
  
  
  עס וואָלט זיין שווער פֿאַר אים צו באַקומען אַ גוט קוק אין די מאַשין. איך האב אנגעהויבן דעם מאטאר און דער במוו האט גערוימט אין דער נאכט. ין סעקונדעס די טעמפלען זענען אויס פון דערזען און איך איז געווען כעדינג צוריק צו לוקסאָר און די ווינטער פּאַלאַס.
  
  
  אויפֿן וועג צוריק האָב איך זיך דערמאָנט די קלאַנגן, וואָס איך האָב געמיינט, אַז איך האָב געהערט ווען ריינאַלדאָ איז געשטאָרבן. ס'איז זיכער געווען דער אויפזעער. אויב נישט... איך האב נישט געוואלט טראכטן פון מעגליכע אלטערנאטיוון. נו, מאָרגן מאָרגן פרי וואָלט איך גיין אַ וויזיט אין די טאָל פון די מלכים.
  
  
  מיט יעדן גליק, וועל איך געפֿינען דעם מיקראָפֿילם, פֿאַרענדיקן דעם אַראַבישן נייטמער, און בעטן פֿון האָק אַ הייזער און צוויי וואָכן וואַקאַציע.
  
  
  עס געבלאזן אַזוי פּשוט.
  
  
  
  
  עלפטע קאַפּיטל.
  
  
  
  
  דער מאָרגן איז געווען קיל, ליכטיק און קלאָר, ווי דער שטערן פון אפריקע. דער אייביקער נייל איז געלאָפן רואיק ווי אויסגעציילט מעטאלישע בלויע. ווייַטער פון דעם דרייַ בענד פון לעבן שאָון די פּאַלישט קופּער פון די מדבר און היללס.
  
  
  עס איז געווען קעגן דעם קלאָר באַקדראַפּ אַז דער טאָג אנגעהויבן ווען איך דראָווע צוזאמען די שטויביק וועג צו די וואַלי פון די מלכים. עס איז געווען אַ רענטאַד אַלפאַ ראָמעאָ 1750 און פיי איז געזעסן לעבן מיר, נישט פּראָטעסטירן, צוגעהערט בשעת איך שרייַען צו איר.
  
  
  — דו האסט אונז נעכטן נעכטן נעכטן דערהרגעט, — האב איך איר דערמאנט, — לאז מיך דאס מאל שיסן.
  
  
  פֿאַקטיש װאָלט איך גאָר נישט מיטגענומען פֿײה, נאָר זי האָט מיר געזאָגט, אַז מערענפּטאַנס קבר איז צײַטװײַל פֿאַרמאַכט פֿאַר טוריסטן און איך דאַרף זי אַהין קומען. איך האב מסכים געווען זי צו נעמען , אבער עס האט מיר נישט געפעלט און זי האט דאס געוואוסט . זי איז אַרײַן אין מאַשין אַזוי ווייט ווי מעגלעך פֿון מיר, און אויפֿן וועג האָבן מיר כּמעט גאָרנישט געזאָגט.
  
  
  מי ר זײנע ן געפאר ן פארבײ ן דע ם קאלאס י פו ן מעמנו ן או ן דע ם בית־מקדש , פו ן מלכה ת השפסות , פארבײבלײכט ע דערפער , פערשקע־פארבירט ע אי ן דע ר פריע ר זון , װא ו מע ן הא ט נא ך געלעב ט װ י מע ן הא ט געהא ט אי ן ד י ביבלישע . קעמלען, וואס האבן זיך אויסגעארבעט צו מאלן רעדער, האבן זיך אריבערגעצויגן אין אן אומענדלעכן קרייז ארום פרימיטיווע מילן, ווי זיי וואלטן געטוהן די זעלבע ארבעט שוין מיללענניע. פרויען אנגעטאן אין שװארץ, טייל מיט וואסער קרוגן אויף די קעפ, האבן געקוקט אויף אונדז דורך די שלייערן ווען מיר זענען פארביי. פייע האט נישט קאמענטירט. עס האָט מיר נישט געהאַלטן, ווײַל אין דעם קלאָרן פֿרימאָרגן זײַנען מײַנע געדאַנקען געווען בלויז אויף איין זאַך: געפֿינען דעם מיקראָפֿילם.
  
  
  מיר זענען אנגעקומען אין די טאָל פון די מלכים אין ווייניקער ווי אַ שעה ס פאָר. ווען מיר זענען ארויס אין די פּאַרקירפּלאַץ און איך געקוקט אַרום, איך איז געווען דיסאַפּויניד. עס האט בכלל נישט אויסגעזען גרויס. ע ס אי ז געװע ן א ברײטע ר פעלץ , ארומגערינגל ט מי ט הויכע ר שטיינערדיק ע פעלזן , מי ט זאמ ד ארום . ע ס זײנע ן געװע ן עטלעכ ע דינסט־געביידע , הײס ע אי ן דע ר זון , או ן מע ן הא ט געקענ ט דערזע ן ד י צעשפרײט ע ארײנגאנג ן צ ו ד י קברים , — אומזעלעכ ע לעכער ן אי ן דע ר ערד , מי ט בילעט ן קאונטערס , א ן אראבע ר אי ן יעד ן בודקע .
  
  
  איך האב געפרעגט. - 'דאס איז עס?
  
  
  "עס איז אַלע ונטערערד," זי געזאגט. 'דו וועסט זעהן.'
  
  
  זי האָט מיך געפירט צו אַן אַראַבער אין איינעם פון די שאַקן, אַ מאַן וואָס האָט אויסגעזען ווי פאַרהיטער אויפן אָרט. זי האָט געוויזן איר ינטערפּאָל אידענטיטעט, דערציילט אים אַ געשיכטע וועגן העראָין שמוגלען און געבעטן אים צו לאָזן אונדז אַרייַן די קבר אָן אַ פירער.
  
  
  "אַוודאי, מאַדאַם," ער האט געזאגט אין אַראַביש.
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צו ם קבר , הא ב אי ך דערויף געקוקט . "ביסט איר זיכער אַז דער קבר איז פֿאַרמאַכט פֿאַר דעם ציבור?"
  
  
  זי האט געשמייכלט א מיסטעריעז שמייכל. "צי איר טראַכטן איך וואָלט ווי צו אָפּנאַרן איר, ליבהאָבער?"
  
  
  ביים קבר-טויער איז נישט געווען קיין וועכטער, זענען מיר נאר אינעווייניג געגאנגען. עס האט אויסגעזען ווי דער אריינגאנג צו א מינע. מי ר האב ן זי ך גלײ ך געפונע ן אראפגײ ן אי ן גרוים ן שטײנער ן טונעל . ד י װענט ן פו ן בײד ע זײט ן זײנע ן געװע ן באדעק ט מי ט היעראגליפי ע אויפשריפטן , אויסגעשניט ן אי ן שטײ ן מי ט האנט . מי ר זענע ן ארא פ או ן אראפ , או ן ד י הירוגליפ ן האב ן זי ך ניש ט פארענדיקט .
  
  
  "כתבות פֿון מצרי ספֿר המתים," האָט פֿײַע מיר געזאָגט בעת מיר האָבן אַראָפּגענידערט. "זייער וויכטיק פֿאַר ניצל אין די אנדערע וועלט."
  
  
  "איך ווונדער אויב זיי האָבן די מאַכט צו בלייַבנ לעבן אין דער וועלט," איך געזאגט. כ׳האב זיך אפגעשטעלט בײ א בײג אין קארידאר און ארויסגעצויגן פון מײן רעקל־קעשענע א געדיכטן גידביך. כ'האב עס דורכגעפלעפט און זיך אפגעשטעלט אויפן קאפויער בלאט. "עס שטייט דאָ אַז עס זענען עטלעכע קווורע קאַמימערז."
  
  
  רעכט. דע ר ערשטע ר געפינ ט זי ך ני ט װײ ט פו ן דע ר דורכגאנג , אוי ף אונדזע ר רעכטס . דע ר הויפט , מי ט דע ם סארקאפאג ס פו ן מערענפטה , געפינ ט זי ך װײטע ר אי ן דע ם דורכגאנג , הינטער ן קבורה־זאל .
  
  
  'אלעס איז גוט. גײ צו דעם קלענערן צימער און איך נעם דעם גרעסערען. אויב איר געפֿינען וואָס מיר זוכן פֿאַר, שרייַען."
  
  
  איך וואָטשט ווי זי זיך אויסגעדרייט און געגאנגען אַראָפּ די דילי-ליכט כאָלוויי, דעמאָלט אַראָפּ די הויפּט כאָלוויי. איך געגאנגען צו די טרעפּ און אַראָפּ צו אַ נידעריקער מדרגה. ד א הא ב אי ך זי ך געפונע ן אי ן א ן אנדער ן טונעל ־ קארידאר . עס זענען געווען מער כייראָוגליפס און קאָלירט מיוראַלז פון מערענפּטאַ אין די בייַזייַן פון די גאָט האַרמאַכיס. דער קארידאר האט ארײנגעפירט אין א גאנץ גרויסן צימער. לכאורה איז דאס געווען דער קבורה. אן אנדער דורכפאָר האָט געפירט פון דער פאַרקערטער זייט אין אַ פיל קלענערער צימער: די קבורה.
  
  
  מערענפטא ס סארקאפאג ס הא ט פארנומע ן א באדייטנדיק ן טײ ל פו ן צימער . דע ר דעקל פו ן זײ ן ארי ן אי ז געװע ן שײנ ע או ן אײנגעפלאקערט . דאָס אַלץ איז געשטאַנען אויף אַ שטיין פּאָסטאַמענט. איך בין ארום אים ארומגעגאנגען, א גוטן קוק זיך ארום. דערנאָך האָב איך געזוכט אין צימער. אוי ף ד י פאליצ ן זײנע ן געשטאנע ן לוויה־אורן . די מיקראָפילם קען זיין פאַרבאָרגן אויף איינער פון די שעלוועס, אָבער דאָס וואָלט געווען צו קלאָר ווי דער טאָג. איך האב װידער געקוקט אויפן דעקל פון סארקאפאגאס. זי איז געשטאנען טיילווייז איבערן כלי, כדי איך זאל זען די פינצטערע עקן פון דער ליידיקער אָרן.
  
  
  פֿאַרשטייט זיך, האָב איך געטראַכט, האָט ריינאַלדאָ נישט אַריינגעוואָרפן דעם פילם אין יענעם גרויסן קעסטל, איך האָב געלייגט מיין אַקסל אויפן דעקל. איך קען נישט רירן עס, אַזוי ריינאַלדאָ קען נישט רירן עס אויך. דערנאָך איז געקומען צו מיר אַ געדאַנק - דער זעלבער, ווי עס האָט זיך אַרויסגעוויזן, ריינאַלדאָ. אי ך בי ן ארײ ן אי ן דע ר סארקאפאגא ס או ן הא ב געפיל ט דע ם אונטערשטע ר טײ ל פו ן זײ ן דעקל , װ י בעסטע . גאָרנישט. דעמאָלט איך פּעלץ די ין פון די סאַרקאַפאַגאַס. נאָך גאָרנישט. איך בין צוריק צום דעקל. איך האב מיך דערגרייכט אונטער אים און אויסגעשטרעקט מיין האנט ווי ווייט איך האב געקענט. און דעמאָלט איך פּעלץ עס.
  
  
  עס איז געווען אַ קליין פּעקל, ניט ביגער ווי מיין גראָבער פינגער, און עס איז געווען גלוד צו די אַנדערסייד פון די דעקל.
  
  
  איך האָב אים אָפּגעריסן און אַרויסגעצויגן מיין האַנט פון סאַרקאַפאַגאַס. מיין הארץ האט זיך כמעט אפגעשטעלט, ווען איך האב פארזיכטיג אראפגענומען דאס קליינטשיגע פעקל. דאס איז עס. מיקראָפילם. די פלענער פון נאָוויגרום י. און איצט ליגן אין מיין האַנט, זיי האָבן געהערט צו די יו.
  
  
  איך האב זיך געלאזט שמייכלען מיט צופֿרידנקייט. אויב דראמאנד וואלט געדארפט שטארבן, וואלט עס כאטש נישט געווען אומזיסט.
  
  
  דע ר שטײ ן הא ט זי ך געקראצ ט פו ן עמעצ ן פים . איך האָב אַרײַנגעלייגט דעם פֿילם אין מײַן קעשענע און דערגרייכט צו ווילהעלמינה. איך בין אַ ביסל שפּעט. דאָרטן, אין דער טיר פֿון דער קבֿר־קאַמער, זײַנען געשטאַנען צװײ בריצלען און געשמײכלט. איך דערקענט די גרויס מענטש מיט די מאַגנום ווי די דין מענטש. מאגנום האט װידער א קוק געטאן אויף מיר. אן אנדער מאן, א קורצער, טרויעריקער אראבער מיט שטשור־פנים, האט אויף מיר אנגעװיזן מיט א רעװאלװער אין אײראפעאישער נוסח פון 32 קאליבער.
  
  
  "נו, קוק ווער איז אויף די סאַרקאַפאַגאַס רייַזע," האט געזאגט דער גרויס באָכער.
  
  
  דער קלײנער מאן האט געלאכט, א קורצער, שוידערלעכער געלעכטער, װאס האט אים א ביסל אויסגעפוצט די באקן.
  
  
  איך האב געפרעגט. - איז עס עפּעס פאַלש מיט סייציינג?
  
  
  מײַנע מחשבות האָבן זיך אַרומגערינגלט ווי אַ פֿילם, וואָס האָט זיך צוריקגעוויינט. היפּאָסטילע האַלל נעכטן נאַכט. נויזיז איך געדאַנק איך געהערט. אין די סוף, די ופזעער האט נישט מאַכן זיי. עמעצער, מיסטאָמע איינער פון די צוויי, נאכגעגאנגען ריינאַלדאָ און מיר אין קאַרנאַק און שטיל אריין אין צייט צו הערן די לעצט סצענע. זיי האבן עס אבער נישט געהערט, ווייל זיי האבן מיר געלאזט געפינען פאר זיי דעם מיקראָפילם.
  
  
  "איר זענט נישט דאָ פֿאַר די סייץ," דער גרויס באָכער דערציילט מיר.
  
  
  איך האב געזאגט. - 'ניין?' איך האָב געלאָזט מײַן רעקל.
  
  
  "ריינאַלדאָ דערציילט איר ווו דער פֿילם איז געווען," דער גרויס באָכער פארבליבן.
  
  
  "Beauvais געמאכט אַ אָפּמאַך מיט מיר," איך געזאגט.
  
  
  "הער בעאַוואַיס האט איר דיין לעבן פֿאַר אינפֿאָרמאַציע וועגן ריינאַלדאָ," האט געזאגט דער גרויס מענטש. 'אז ס אַלע. ער זאגט נישט צו טייטן איר איצט אויב איר קאָואַפּערייט."
  
  
  "ווי צו קאָואַפּערייט?" ― זאָג איך, שױן װיסנדיק דעם ענטפֿער.
  
  
  עס איז געווען ווידער אַז מיעס שמייכלען. “הער בעאַוואַיס וויל דעם פילם. ער זאגט אַז ער האָט דאָס רעכט ווייַל ריינאַלדאָ סטייד אַוועק פון אים. דאָך ער וועט פאַרקויפן עס צו איר אין די רעכט פּרייַז אויב איר קענען געפֿינען עס. עס קען זיין אנדערע פּראַפּאָוזאַלז."
  
  
  אי ך הא ב זיפצ ן או ן געטראכט : דא ס אי ז דא . "איך האָב ניט געפֿונען דעם פֿילם," איך געזאגט.
  
  
  דער קליינער האט א שאקל געטאן מיטן קאפ און מיך גערופן א ליגנער אויף אראביש.
  
  
  דער פילם איז אין קעשענע — האט דער גרויסער מאן געזאגט. "מיר געזען איר שטעלן עס דאָרט. געבן עס צוריק, און עס וועט זיין קיין שיסער.
  
  
  איך וואָלט איצט נישט געבן דעם מיקראָפילם, ספּעציעל צו אַן אינטערנאַציאָנאַלע באַנדע פון כאַליאַנז.
  
  
  "אָוקיי, עס קוקט ווי איך האָבן קיין ברירה," איך געזאגט.
  
  
  ריכטיג, מיסטער קארטער — האט געזאגט דער גרויסער מאן.
  
  
  איך האָב זיך אַריין אין מיין קעשענע צום מייקראָפילם, געטאָן צו זיי אין דער זעלביקער צייט צוויי טריט צו זיי. דער גרויסער מאן האט אויסגעשטרעקט די פרייע האנט, פרובירט צו האלטן דעם מאגנום מיט דער אנדערער אין מיין ברוסט. איך האב געמוזט גיין פארן קליינעם אראבער צו קומען צו אים.
  
  
  "נאָר גיב מיר די טאַשמע און אַלץ וועט זיין גוט," דער גרויס באָכער פאַרזיכערט מיר.
  
  
  איך האב געפרעגט. אין קיין פאַל, איך האט קיין כוונה צו געפינען אויס. כ׳האב ארויסגענומען פון קעשענע א לײדיקע אבער פארקלעפטע פויסט. איך בין געווען גלייך פארן קורצן אראבער, און זיין רעוואלווער האט נאכגעקוקט מיין יעדע באוועגונג. אבער איך האט צו נעמען אַ ריזיקירן.
  
  
  מיט א מאל האב איך געעפענט מיין ליידיגע פויסט און אנגעכאפט דעם קלײנעם אראבער פאר דער האנט מיט דער פּיסטויל, זיך אװעק פון דער ליניע. דער קלאַנג פון אַ שיס האָט אָנגעפילט דעם שטיין צימער, ווען די קויל אָפּשפּרונג אַוועק די סאַרקאַפאַגאַס הינטער מיר און שלאָגן די וואַנט.
  
  
  איצ ט הא ב אי ך דע ם גאנצ ן שטאר ק אנגעכאפ ט בײ ם ארעם , אי ם אראפגעקלאפט , אי ם געשטעלט , צװיש ן מי ר או ן דע ם גרויס ן בחור , מי ט דע ר מאגנום . דער קלײנער אראבער האט װידער געשאסן, די קויל האט געקלאפט אין דיל. אין דעם מאָמענט דער גרויס באָכער שאָס, טריינג צו שלאָגן מיר אין די קאַסטן. דער קלײנער אראבער האט געשריגן, װי דער קויל האט געטראפען זײן לינקן ארעם. דער גרויסער בחור האט געשוואוירן ווי איך האב יעצט אריינגעשטופט דעם קליינעם אראבער, אים צייטווייליג ארויסגעווארפן פון באלאנס.
  
  
  איך טויב צו די סוף פון די סאַרקאַפאַגאַס, כאָופּינג צו נוצן עס ווי אַ דעקן. דער גרויסער באָכער האָט געשאָסן נאָך צוויי שיס, בעת איך בין מאָמענטאַלי אַנטלאָפן. דע ר ערשטע ר הא ט זי ך אפגעבראכ ט דע ם סארקאפאגאס , דע ר צװײטע ר הא ט זי ך אפגעריס ן ד י פיעל ע פו ן מײ ן רעכט ע שוך .
  
  
  ― איך װעל דיך נעמען, קאַרטער! דער גרויסער מאן האט געמיינט געשעפט. אַז טאָג ער איז געווען זייער דיסאַפּויניד אין טאָנמאַן ווען Beauvais ריקאָלד אים.
  
  
  איצט ער איז געגאנגען צו פאַרריכטן עס.
  
  
  איך האָב געהערט זײַנע טריט בעת איך בין אַרומגעגאַנגען אַרום דעם סאַרקאַפאַגאַס. פאר לוגער איז נישט געװען קײן צײט. איך אריבערגעפארן מיין רעכט פאָראַרם און הוגאָ סליד אין מיין דלאָניע.
  
  
  א גרויסער מאן, מאסיווע און בייז, איז געקומען ארום דעם ווינקל פונעם סאַרקאפאג, אנגעכאפט א מאגנום אין דער האנט. ער האָט מיך באַמערקט און גענומען צילן, און איך האָב מיך געדריקט צו דער אָרן. די ביקס האָט אויסגעבראָכן און איך האָב געהערט אַ קויל שלאָגן לעבן מיר אין דיל. ער שאָס משוגע און איך גאַט מאַזלדיק. איך האָב אַרױסגעהויבן די רעכטע האַנט גלײַך פֿאַר מיר, באַפֿרײַט הוגאָ. דער סטילעט האָט זיך שטילערהייט געגליטשט דורך דער לופטן און זיך אַריינגעפאַלן אין דעם גרויסן מאַן אין קאַסטן.
  
  
  איבערראַשונג האָט זיך באַוויזן אין זײַנע אויגן. ער האט אויטאמאטיש אנגעכאפט דעם קאלטן שטאל אינעװײניק. מאגנום האט נאך דרײ מאל געברומט װי ער האט זיך געשטרויכלט און איז שװער געפאלן אויפן דעקל פון אָרן.
  
  
  פּונקט אין דער צייט איך געהערט אַ קלאַנג הינטער מיר. אי ך הא ב זי ך אומגעקער ט או ן דערזע ן א קלײנע ר אראבער , װעמענ ם פארװאונדעטע ר ארעם , הא ט געהאנגע ן שוידערלע ך בײ ם זײט , או ן ע ר הא ט ארוי ף אוי ף מיר , פו ן דע ם צװײט ן עק ם סארקאפאג , אנגעװיזע ן זײ ן רעװאלװער . איך ראָולד אַוועק פון די שטיין באַזע ווי ער פייערד, כאַפּנדיק אויף ווילהעלמינה ווען איך אריבערגעפארן. איך האב עס גענומען און געשאסן.
  
  
  איך שאָס דרײַ מאָל. דער ערשטער שיסער האט געטראפען די וואנט א פוס העכער דעם קאפ פון אראבער. דע ר צװײטע ר הא ט געמאכ ט א גראב ן אי ן דע ר לינקע ר באק , או ן דע ר דריטע ר אי ז ארײ ן אי ן ברוסט . דער קויל האָט אים געטראָפן און אים געטראָפן אין דער וואַנט. ער איז געפאלן אויפן דיל, אויס פון דערזען.
  
  
  ם׳איז געװארן א שטילער געמורמל אויף אראביש. דאן האט זיך דער קלײנער אראבער אויפגעהויבן אויף די פיס און זיך אריבערגעצויגן צו דער טיר אין קבורה. ע ר הא ט זי ך שװא ך געדרײט , או ן געשאס ן אוי ף מיר , כד י צודעק ן זײ ן רעטרעט . אבער ווען ער איז צוגעגאנגען צו די טיר, איך פייערד די לוגער ווידער און שלאָגן אים אין די באַזע פון זיין רוקנביין. ער האט זיך א שאקל געטאן, װי מ׳װאלט אים געצויגן מיט עפעס אן אומזעהיקער דראט. איך בין אַרומגעגאַנגען דעם סאַרקאַפאַגאַס און געקוקט. דעם קלײנעם אראבישן קערפער האט זיך געציטערט און געפרוירן.
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט צום גרויסן מאן און ארויסגעצויגן דעם סטילעט פון ברוסט. איך האב עס אפגעווישט אויף זיין רעקל און עס צוריקגעקערט אין זיין שייד. "איר זאָל האָבן אויפגעהערט רייכערן בשעת איר געווען פאָרויס," איך דערציילט די מעס.
  
  
  דעמאָלט איך געהערט פאַהע רופן, "ניק!"
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט ווי זי איז ארײן אין קבורה. ז י אי ז געגאנגע ן פארב ײ דע ר ערשטע ר לײב , קוקנדי ק אוי ף אי ם פארחידושט , או ן זי ך צוגעקומע ן צ ו מי ר או ן מײ ן צװײט ן קרבן .
  
  
  — האט זי געפרעגט. - "נייַ ברודערשאַפט?"
  
  
  רעכט. Beauvais איז געווארן זשעדנע ווען ער געדאַנק וועגן די ווערט פון דעם פילם."
  
  
  — האסטו עס ?
  
  
  איך האב ארויסגעצויגן דעם פילם פון מיין קעשענע און עס איבערגעגעבן צו איר. "דאָס איז ווונדערלעך, ניק!" — האט זי געזאגט שמייכלענדיק.
  
  
  איך האב זי געפרעגט. ― האָט איר אין די קאָרידערז געזען נאָך ווער עס יז פון די "נייַע ברודערשאַפט"?
  
  
  "ניין, איך האב נישט זען ווער עס יז. און איך כאָשעד אַז נאָך דעם Beauvais וועט פאַרלאָזן דעם פילם. ער וויל טאקע נישט אריינגיין אין א קאמף מיט די אמעריקאנער רעגירונג."
  
  
  "אויב דאָס איז אמת, די מיסיע איז סטאַרטינג צו קוקן ווי אַ הצלחה," איך געזאגט, כאָלסטערינג די לוגער. — נו, לאמיר זיך ארויס פון דאנען בשעת מיר האבן נאך מזל.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צו ם ארײנגאנ ג פו ן דע ר קבר , קלעצלנדי ק אי ן דע ר ליכטיקע ר זון , אי ז אל ץ געװע ן שטיל . ס׳זײנע ן ני ט געװע ן ני ט קײ ן שומרים , או ן ד י טיפעניש ן פו ן דע ר קבורה־קאמע ר האב ן געמוז ט פארשטיק ן דע ם קלאנג , פו ן שיסערײ . מיר זענען גלייך געגאנגען צו די אַלפאַ ראָמעאָ און קליימד ין.
  
  
  ווען מיר זענען אַוועק פון טאָל מלכים, איך רילאַקסט זיך אַ ביסל. עס איז געווען אַ פּריקרע אַרבעט, אָבער עס איז געווען גוט. איך האָב געהאט מיקראָפילם, און אויך מיין געזונט. איך האָב זיך דערמאָנט אין דעם פֿאַל, וואָס איך האָב פריער באַהאַלטן אין באַגאַזש אָפּטייל, נאָר אין פאַל, און איך האָב געפרייט צו וויסן אַז איך וועל עס איצט ניט דאַרפֿן.
  
  
  איך בין נאך געווען אין דעם נצחון-שטאנד, געפילט צופרידען מיט זיך אליין און וויאזוי איך האב באהאנדלט דעם שווערן פאל, ערקלערט פאיע ווי וויכטיק דער פילם איז פאר דער פרייער וועלט וכו' וכו' ווען עס איז געשען. מיר ראַונדיד אַ שטיינערדיק ויסבייג אויף אַ שמוץ וועג און כּמעט קראַשט אין אַ שוואַרץ מערסעדעס 350 סל פּאַרקט אַריבער די וועג, מאכן עס אוממעגלעך צו ויסמיידן.
  
  
  סלאַמינג אויף די בראַקעס, איך פּולד אין אַ שטויביק האַלטן נאָר אַ ביסל פֿיס פון די מערסעדעס. װע ן ד י שטויב ע הא ט זי ך אויפגעקלערט , הא ב אי ך דערזע ן דרי י מענע ר שטײע ן ארו ם א גרוים ן שװארצ ן מאשין . מיין קין איז אַ ביסל געפאלן. עס איז געווען יורי ליאלין און צוויי אראבישע שלעגערן וואס ער פלעגט מיך שלאגן. ליאַלין האָט געהאַלטן זײַן מאַוסער־מאַשין־געווער, און די אַראַבער האָבן יעדן אײַנגעהאַלטן אַ רעוואָלווער מיט אַ פֿאַרשנײַדערטע נאָז. אל ע געװער ן זײנע ן געװע ן געצייל ט אויפ ן קאפ .
  
  
  — פאַרשילטן! איך געמורמלט. — פארשאלטענעם רוסן. פײַ האָט פּשוט אָנגעקוקט דעם טריאָ. "איך בין אַזוי נעבעכדיק, ניק."
  
  
  ליאלין האט אויף אונז געשריגן, און איך בין געזעסן און באשלאסן וואס צו טאן. — גיי ארויס פון דארט, קארטער. דו זאלסט מיר איצט נישט אַנטוישן. דערפֿאַר האָב איך דיך געהאַלטן לעבן."
  
  
  "דו זאלסט בעסער טאָן וואָס ער זאגט, ניק," פייַ האט ווייך.
  
  
  אויב איך סטאַרטעד די מאָטאָר און כעדאַד גלייך צו זיי, איך קען באַקומען איין, אפֿשר צוויי שאַץ, אָבער איך קען נישט באַקומען אַרום דעם ריז מאַשין.
  
  
  איך בין פּלוצלינג געוואָרן אַזוי בייז, אַזוי צערודערט, אַז איך האָב נישט געקענט גלײַך טראַכטן. צום סוף איך אויסגעדרייט אַוועק די מאָטאָר.
  
  
  "אָוקיי," איך דערציילט די מיידל. — לאָמיר זיך איבערגעבן צום ק.ג.ב.
  
  
  מי ר זײנע ן ארוי ס פו ן מאשין , או ן ליאלי ן הא ט אונד ז געהויב ן זײ ן מאוסער . איך האָב אַראָפּגעקוקט אין דעם פֿאַס פֿון אים און עס איז געווען ווי אַ קוק אַראָפּ אין דעם פֿאַס פֿון מײַן אייגענעם לוגער. איך געוואוסט זייַן מאַכט און יפעקטיוונאַס. ד י אראביש ע טא ג האב ן געהאלט ן זײער ע רעװאלװערן , גרײ ט צ ו באנוצן . איך האב נישט געזען קיין אויסוועג.
  
  
  "אזוי אַלץ גייט לויט פּלאַן," איך דערציילט ליאַלין.
  
  
  ― דאָס איז רעכט, הער אַח־מאַן, ― האָט ער געזאָגט, ענג שמײכלענדיק. “איר האָט אויסגעפונען וואו דער פילם איז געווען און אונדז געפירט צו אים. מיר זאָל האָבן נאָר וואַרטן און לאָזן איר טאָן די אַרבעט פֿאַר אונדז."
  
  
  ער איז געווען גלאָוטינג, און איך האַס גלאַטינג מענטשן.
  
  
  "איצט דער פֿילם, ביטע."
  
  
  אי ך הא ב שװע ר געזיפצ ט או ן געקוק ט אוי ף פײה . זי האט געקוקט אויף דער ערד. זי און איך האָבן דורכגעקאָכט אַ פּלאַץ, אָבער עס געקוקט ווי מיר האָבן פאַרלאָרן די שפּיל אין טאָפּל אָוווערטיים. איך האָב אַרײַנגענומען אין קעשענע צום פֿילם, אַ לעצטן קוק געטאָן אויפֿן פּעקל און עס איבערגעגעבן ליאַלין.
  
  
  ער האט עס פארזיכטיק גענומען. ער האט געשטעלט דעם מאַוסער אין זיין כאָלסטער, ער אַנראָולד די פילם און יגזאַמאַנד עס קערפאַלי. כ׳האב שװער געשלונגען. איצט זענען געווען בלויז צוויי פּיסטאַלז אַימעד בייַ מיר. און ליאַלין װעט מיך מסתּמא סײַ װי סײַ דערהרגענען אײדער ער גײט אַהער. עס איז געווען נייטיק צו טראַכטן וועגן פייַאַ, אָבער איר זיכערקייַט איז נישט אַ טייל פון דער מיסיע. אפֿשר זי קענען נוצן די בערעטטאַ איך גענומען פון ריינאַלדאָ צו ראַטעווען אונדז ביידע.
  
  
  איך געמאכט מיין מאַך. בשעת ליאַלין האָט געהאלטן דעם פילם אין די ליכט, איך גענומען אַ שריט פאָרויס, שטעלן אים צווישן מיר און די ווייַט מיליטאַנט און מיר אין דערגרייכן פון די קלאָוסאַסט איינער. פּלוצעם און טרויעריק האָב איך אים געשלאָגן מיט דער פּיסטויל אין דער האַנט. די ביקס איז אַוועק איבער מיין קאָפּ, און דער באָכער סטאַמבאַלד צוריק קעגן די קאַפּטער פון די מערסעדעס. גלײכצײטי ק הא ב אי ך זי ך צוגעלאפ ן אוי ף ליאלין . ע ר הא ט אנגעהויב ן אויפהויב ן דע ם מאוסער , אבע ר ניש ט געהא ט צײט . איך האב אים אנגעכאפט און אים צו מיר צוגעצויגן, פרובירט אים צוהאלטן צווישן מיר און דעם אנדערן אראבער.
  
  
  דער ערשטער מיליטאַנט איז געקומען צו זיין זינען און נאָך געהאלטן די ביקס. דער אַנדערער האָט זיך באַוועגט מיך צו דערשיסן. ליאַלין און איך זענען געווען אין שטאַרביק קאַמבאַט, מיין הענט האָבן געהאלטן זיין האַלדז, און זיין פינגער האָבן רירנדיק מיין אויגן.
  
  
  איך האב געשריגן פײע. - "בערעטטאַ!"
  
  
  איך האב געכאפט ליאלין און אים צוגעשטופט צום באנדיט וואס פרובירט מיך פירן. דערשראקן פון אונדזער קאַמביינד וואָג, ער מאָמענטאַלי פאַרפאַלן זייַן וואָג. אָבער דער אַנדערער, האָב איך געוואוסט, איז איצט געווען הינטער מיר. אין בערך אַ רגע וואָלט געווען אַ אָפּגעריסענע לאָך אין מיין רוקן.
  
  
  איך האָב אים שטאַרק צוגעצויגן ביי די פּלייצעס, און אים געשלעפּט צו דער ערד אויף מיר. איצט עס וועט זיין מער שווער פֿאַר קיין שוטער צו שלאָגן מיר אָן שלאָגן ליאַלין.
  
  
  ― לאָז דאָס, פֿאַרשילטן! — האט ער געגאפט, א קלאפ געטאן מיט דעם עלנבויגן אין דער זײט.
  
  
  איך איז נאָר פייטינג פֿאַר צייַט. אויב פיי קען נוצן בערעטטאַ, זי קען קער די יאַמ - פלייץ אין אונדזער טויווע. אויב ניט, דעמאָלט עס איז איבער. איך האב זי דערזען פון מיין אויגענווינק און צום גליק האט זי ארויסגעצויגן א ביקס!
  
  
  איך האב געשריגן. - "שיסן זיי!"
  
  
  ליאלין האט געראטן צו רעדן, טראץ דעם וואס איך האב אים געהאלטן בײם האלדז. ― שטעל אים אָפּ, ― האָט ער געזאָגט, קוקנדיק אַף פײע.
  
  
  און פײה, יענע כוהרע שײנקײט מיט א פארפירנדיקן שמייכל, האט זיך אריבערגעצויגן און אנגעװיזן די בערעטטע אויפן קאפ. — לאז אים גיין, ניק.
  
  
  כ׳האב ארײנגעקוקט אין דאם שײנע פנים. ביסלעכווייַז ער באפרייט ליאַלין. ער איז אַוועק פון מיר, רייבנדיק זיך אין האלדז. כ׳האב װײטער געקוקט אויף דעם בערעטן.
  
  
  "איך בין טאַקע נעבעכדיק, ניק," די מיידל געזאגט שטיל.
  
  
  ליאלין האט ארויסגענומען דעם מיקראָפילם און עס ארײנגעלײגט אין קעשענע. "יאָ, קאַרטער. Fayeh איז אַ קגב אַגענט. טאַקע, מאל זי אַרבעט פֿאַר ינטערפּאָל אויך. אָבער קודם־כּל איז זי געטרײַ דעם סאָוועטן־פֿאַרבאַנד. איז ניט אַז רעכט, פייַ ליבלינג?
  
  
  לאנגזאם בין איך אויפגעשטאנען אויף די פיס. פײע איז געשטאנען טרויעריג, נישט געענטפערט ליאלין. עטלעכע געדאנקען זענען איצט אומגעקערט צו מיר. זי איז געווען ניט צו ליב צו גיין נאָך ריינאַלדאָ ווען איך דערציילט איר אַז ער איז דער איינער מיט די מיקראָפילם. און קאם'ס פטירה האט זי נישט געכאפט. איצט איך געוואוסט וואָס, ווייַל איך יקסקלודיד די קגב טייל פון די פאַרמעסט. עס זענען אויך געווען אנדערע זאכן.
  
  
  "איר געפרוווט צו טייטן ריינאַלדאָ נעכטן נאַכט," איך דערציילט איר. "ווייַל איר געוואוסט אַז נאָך ער איז געשטארבן, קיין איינער וואָלט קענען צו געפֿינען די מיקראָפילם."
  
  
  "ניק, איך ..."
  
  
  צװײ מערסענערים זענען איצט צו מיר צוגעקומען. דער, וואָס איך האָב געכאַפּט, האָט אַ קוק געטאָן אויף ליאַלין, וואָס האָט אָפּגעשטויבט דאָס פּאַסן.
  
  
  ― לאָז איך אים הרגענען ― האָט געזאָגט דער אַראַבער.
  
  
  ליאלין האט זיך כמעט געלאזט שמייכלען. — זעה ט איהר , װ י מײנ ע חברי ם װיל ן זי ך פו ן אײך ? ע ר אי ז צוגעקומע ן צ ו מי ר או ן מי ך געזוכט , פו ן מי ך פו ן װילהעלםינ ע או ן הוגא . ער האט זיי געווארפן אויף דער ערד לעבן די אַלפאַ ראָמעאָ. האָט ער זיך דאַן אויסגעדרייט צו מיר און מיך אַ זעץ געטאָן אין פּנים.
  
  
  איך בין געפאלן אין דער בלאָטע, דערשטוינט. ם׳האט מיר אויסגעזען, אז מײן נאז איז צעבראכן. דעם מענטש האט אַ גרויס שאָס. איך האָב עס פיינט.
  
  
  איך בין נאך געלעגן אויף דער ערד.
  
  
  "עס איז צוליב די צרות וואס דו האסט מיר געמאכט און צוליב מיין ווייטיקדיקן האלדז," האט ער געזאגט, אנגערירט זיין האלדז וואו איך האב אים כמעט דערשטיקט מיט א פאר מינוט צוריק. ער איז דאן צוגעקומען נענטער און איידער איך האב געקענט רעאגירן האט ער מיר א געשלאגן אין פנים און קאפ.
  
  
  א טרערנדיקע ווייטיק האט זיך אויסגעפלאצט אין מיר. איך געפרוווט צו פאָקוס אויף ליאַלינאַ, אָבער ער איז געווען אַ בלער אויבן מיר.
  
  
  איך האָב געהערט פייַ זאָגן, "דו זאלסט נישט!"
  
  
  ליאלין האט זיך פון מיר אוועקגעצויגן און מיין זעאונג איז געווארן עפעס קלארער. כ׳האב געזען װי ער קוקט טרויעריק אויף פײע.
  
  
  "הרגעט אים," ער באפוילן.
  
  
  פײע האט זיך גיך צו אים אויסגעדרייט. "ניין," זי געזאגט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך מי ט שװעריקײט ן אויפגעהויב ן אויפ ן עלנבויגן , דע ר קא פ הא ט זי ך נא ך געדרײט .
  
  
  "איך געזאגט טייטן אים!" — האט ליאלין געשריגן.
  
  
  "איינער פון זיי קענען טאָן דאָס." זי האט אנגעװיזן אויף די צװײ אראבער.
  
  
  'ניין. איר מוזט עס טאן״.
  
  
  איצט האָב איך גאַנץ גוט געקענט זען און צוגעקוקט אין שטומף ווי פײַע איז פּאַמעלעך צוגעגאַנגען צו מיר, האלטן די בערעטטע פאַר זיך. אי ר פני ם אי ז געװע ן גרויםע ר או ן ד י אויג ן האב ן זי ך פארגרײסט . און דעמאָלט איך געזען טרערן לויפן פון די עקן פון די אויגן. די טרערן איך געזען די לעצטע מאָל מיר געמאכט ליבע. איצט איך פֿאַרשטיין. ז י הא ט אויפגעהויב ן ד י העלפאנפאנ ־ שאנדעלע ך פיסטאל , בי ז ז י אי ז געװע ן גלײ ך געצייל ט אוי ף מײ ן ברוסט .
  
  
  'אָה מיין גאָט!' זי האט געזאגט.
  
  
  דערנאך האט זי געצויגן דעם צינגל.
  
  
  
  
  קאַפּיטל צוועלף.
  
  
  
  
  דער קויל האָט מיך שטאַרק געטראָפן. איך פּעלץ אַ שאַרף ווייטיק פּונקט אויבן מיין האַרץ און שלאָגן די ערד. פײה האָט מיך דערשאָסן. זי האָט מיך טאַקע דערשאָסן.
  
  
  ניט פיל האט דערגרייכט מיר. עס איז געווען קיל טונקל און עס זענען די סאָונדס פון די פיר פון זיי אַרײַן אין די מערסעדעס און די ברום פון די מאָטאָר ווען זיי דראָווע אַוועק.
  
  
  די שװארצקײט האט זיך װידער אראפגעלאזט און דאס האט מיך איבערראשט. אן אנדער יבערראַשן איז געווען דער אַוועק פון אַ הייס פייערבאָל אין מיין קאַסטן, וואָס שאַקט מיר און געהרגעט מיר.
  
  
  יווענטשאַוואַלי איך דיסקאַווערד אַז איך קען מאַך. איך האָב פּאַמעלעך געעפֿנט די אויגן און געקוקט אויף דער הייסער זון. עס איז געשען א נס. איך האָב זיך ווייטיקדיק אויפגעהויבן אויף מיין עלנבויגן און שטעלן מיין האַנט אויף מיין קאַסטן ווו די לאָך זאָל האָבן געווען. דעמאָלט איך איינגעזען וואָס איז פאַלש - אָדער גאַנץ, רעכט.
  
  
  כ'האב מיך דערגרייכט אין מיין רעקל קעשענע, אין מיין רעכטע ברוסט קעשענע און ארויסגעצויגן א געדיכטן קבר פירער. א צעריסענע לאך אויפן דעקל גייט דורכן בוך. די קויל פון .25 קאַליבער האָט אַרויסגעשטרעקט בערך א פערטל אינטש פון הינטערן בוך. איך האב אראפגעלאזט דאס בוך און פארזיכטיג אויסגעקנעפלט מיין העמד. עס איז געווען אַ גרויס רויט וועלץ ווו די הויט איז געווען טאָרן דורך די פּראַדזשעקטינג ברעג פון די קויל. איך וואָלט האָבן געווען טיף ברוזד, אָבער די גיידבוק געראטעוועט מיין לעבן.
  
  
  איך האָב זיך דערמאָנט, ווי פֿײַע האָט מיך געפּרוּווט אָפּרעדן פֿון קויפן דאָס בוך, זאָגנדיק, אַז זי קען מיר זאָגן, וואָס איך דאַרף וויסן. כ׳האב געלאכט א שװאכן געלעכטער. טײלמאל איז אלץ געװארן אזוי משוגע.
  
  
  איך האב זיך לאנגזאם אויפגעהויבן אויף די פיס. מייַן קאָפּ איז פּאַונדינג פון ליאַלינס קלאַפּ. ליאַלין. די מיקראָפילם. איך האב זיי געמוזט נאכפאלגן. איך האב געדארפט געפינען ליאלין איידער ער האט פארניכטעט דעם פילם.
  
  
  ווילהעלמינא און הוגא זענען געלעגן אויף דער ערד, וואו ליאלין האט זיי געווארפן.
  
  
  כ'האב באקומען דעם לוגער און דעם סטילעטטא, בין איך אריבערגעפארן צום אלפא און ארײַנגעקומען אין אים. איך האב נאכגעקוקט דעם לוגער און ער איז געווען פול מיט זאמד. איך האָב געשאָלטן אונטערן אָטעם, ביז איך האָב זיך דערמאָנט אין דעם באַגאַזש־אָפּטייל אין באַגאַזש־אָפּטייל, מיט בונטלינעס מנהג אַרבעט. טאָמער, אונטער די צושטאנדן, עס וואָלט זיין אַ בעסער וואָפן.
  
  
  איך סטאַרטעד די אַלפאַ מאָטאָר און שטעלן עס אין גאַנג. דער קלײנער גט האט ארויפגערוימט א גרויסן שטויב־װאלקן.
  
  
  עס איז זיכער געווען פינף מייל איידער איך בין געקומען צו א גאָפּל אויפן וועג. איין וועג האט געפירט צו לוקסאָר, און די אנדערע געפירט צו די ברעג דורך די עגיפּטיאַן מדבר. איך בין אַרויסגעגאַנגען און האָב אָנגעהויבן לערנען דאָס לאַנד; איך באמערקט מערסעדעס רייַף טראַקס. ליאלין איז געגאנגען אין מדבר. עס איז טאַרגעטעד דעם פּאָרט פון סאַפאַגאַ, ווו עס וועט מסתּמא ראַנדיווז מיט אַ רוסיש לאַסט שיף. אבער נישט אויב איך קען זיך אריינמישן.
  
  
  דער אלפא האט ארויסגעבראכט אויפן װיסטנעם װעג. ערשט דער וועג איז געווען גוט, אבער דאן האט עס זיך פארוואנדלט אין א וועג וואס איז געווארן ערגער און ערגער. עס זענען געווען טיף סליידז פון זאַמד, און דער אַלף, טראָץ זייַן נידעריק לאַנדינג, האט צו שלעפּן זיך דורך זיי. עס וואָלט זיין ווייניקערע פראבלעמען מיט אַ מערסעדעס. איך ענדלעך האָבן צו יבעררוק אין אַ נידעריק גאַנג פֿאַר מאַכט.
  
  
  ביי מיטאג זענען די שינעס פון דער מערסעדעס געווארן פרישער, אבער די זון איז געווארן אומדערטרעגלעך. די אַרויס מעטאַל פון די מאַשין איז געווען צו הייס צו פאַרבינדן, און איך קען פילן די יפעקץ פון אַלץ וואָס איך געהאט פריער. כ'האב געכאפט דעם שווייס-גליטשיקן רייַף, ווען דער אויטאָ איז שטענדיג געפארן, סקווינט דורך די שטויביקע ווינטשויב צו די היץ-כוואליעס וואס שטייען פון זאמד און מאכן די לאנדשאפט זיך גליטשן, זיך געוואונדערט ווי דער מדבר מוז זיין אין זומער. דעמאָלט איך באמערקט עפּעס אויף די זייַט פון די שאָסיי.
  
  
  לכתחילה האב איך נישט געקענט אויסקלארן וואס דאס איז צוליב די היץ כוואליעס. עס קען זיין טייל פון אַ מאַשין אָדער אַ הויפן פון אַלט בעבעכעס.
  
  
  דערנאָך, ווי איך גאַט נעענטער, איך קען באַקומען אַ בעסער קוק אין זייַן פאָרעם. איך האב געקוקט. עס איז נישט עפּעס, אָבער עמעצער. א געשטאַלט ליגנעריש אויף די זאַמד. יונגע פרוי...?'
  
  
  אן אנדער מאָמענט און איך ריטשט עס. אי ך בי ן זי ך ארוי ס פו ן װאגאן , געגאנגע ן צ ו דע ר זײ ט פו ן װעג , או ן הא ב מי ט טרויעריק ע געקוק ט אוי ף דע ר געשטאלט , געשלונגען . עס איז געווען פייע.
  
  
  ז ײ האב ן ז י דערהרגעט . א טײ ל פו ן אי ר קלײדע ר אי ז געװאר ן אפגעריס ן פו ן דע ם ברוטאלע ר קאמף , או ן אי ר זײ ט הא ט זי ך א צעשטער ט אונטע ר ד י ריפן . אײנער פון זײ האט דארט אנגעשטעקט א מעסער.
  
  
  אי ך הא ב שװע ר געזיפצט . איך האב געדענקט איר ווארעמע קערפער וואס האט זיך באוועגט אונטער דער ערד, אירע פינקלנדיקע אויגן - און דעם וועג ווי זי האט געשריגן איידער זי האט געצויגן דעם צינגל אויף דער בערעטטע. איצט האט זי אויסגעזען װי א צעבראכענע צירק־ליעל.
  
  
  זי האט געמאכט אַ פאַטאַל גרייַז מיט ליאַלין. זי האט ארויסגעװיזן א װידערשטאנד מיך צו הרגענען. זי האט אפילו געשריגן. ליאַלין האָט נישט געוואָלט אַרום אים מענטשן וואָס קענען וויינען.
  
  
  צוריקגעקומען צו אַלף, האָב איך זיך געטראַכט, אַז פייך, די שיינע פֿײַך, האָט זיך דערמאָנט אין מײַן קעשענע דאָס גיידבאָאָק און האָט געצילט דערויף, ווען זי האָט געשאָסן. איך וועל קיינמאָל וויסן. כ׳האב א קוק געטאן אין הימל און דערזען, אז די װאלגערן זאמלען זיך שוין און שטילערהײט פירועטן. און איך האב געשוואוירן ווייל איך וואלט נישט געהאט קיין צייט זי צו באגראבן.
  
  
  נאָך אַ האַלב שעה פאָר און איך געזען אַ וואַווי אָרט פאָרויס. ווי איך האב פארמאכט די ווייטקייט, האט זיך דער פלעק פארוואנדלט אין א פלאקער טראפן, דערנאך האט זיך דער טראפ פארוואנדלט אין א קאר. שוואַרץ מערסעדעס.
  
  
  איך סטאַרטעד די מאָטאָר. ״אלפא״ האט זיך ארומגערינגלט איבערן זאמד. עס איז געווען אַ גוט געלעגנהייט פֿאַר מיר און איך בדעה צו פאַרמאַכן די ווייַטקייט. ווען איך האב שווער געדריקט דעם גאז פעדאל, איז מיר איינגעפאלן אז ליאלין האט אפשר שוין פארניכטעט דעם פילם. אבער דאָס איז געווען אַנלייקלי. זיינע אויבערשטן וואלטן בלי ספק געדארפט מאטריאלע באווייזן אז עס איז צוריקגעקומען.
  
  
  ווען איך גאַט ין אַ הונדערט יאַרדס פון די מערסעדעס, עס פארשטאפט. ליאַלין און צוויי מיליטאַנץ זענען ארויס און וואָטשט מיר גיין. זיי האבן מסתמא נישט געגלייבט זייערע אויגן. ווען איך האָב זיך אַרײַנגעצויגן אין אַ שטויביקן פּאַרקירפּלאַץ נאָר אַכציק יאַרדס אַוועק און אַרויסגעגאַנגען, האָב איך געקענט זען, אַפֿילו אין דער ווײַטקייט, דעם אומגלויבלעכן אויסדרוק אויפֿן ליאַלינס פּנים.
  
  
  איך האב געשריגן. — ריכטיג, ליאלין! עס איז איך! פֿון איצט אָן, איר בעסער טייטן זיך!
  
  
  ז ײ האב ן געעפנ ט ד י טירן ן פו ן דע ר מערסעדע ס צ ו זי ך צודעק ן או ן זי ך געשטאנע ן הינטער ן זײ , כאט ש ז ײ זענע ן אװע ק פו ן דערגרײכקײט .
  
  
  "איך ווייס נישט ווי דו האסט איבערגעלעבט, קארטער," האט ליאלין צו מיר געשריגן. "אבער איר האָט גאָרנישט צו געווינען דאָ אַחוץ איין קויל." עס זענען דריי מער פון אונדז. איר קענט נישט באַקומען דעם פילם."
  
  
  אַזוי ער נאָך האט עס. ווי איך דערוואַרט. אבער דער מענטש האט רעכט. עס איז געווען דריי צו איין קעגן מיר, און זיי זענען פּראָפעססיאָנאַלס. קיין געזונט מענטש וואָלט שטיצן מיין גיכער.
  
  
  איך געגאנגען צו די צוריק פון די אַלף און געעפנט דעם שטאַם. אינעווייניק איז געווען אַ אַטאַטשיע פאַל. איך האָב עס גיך געעפֿנט און געכאַפּט בונטליין. כ'האב פארזיכטיג פארדרייצט די צוויי שטיקלעך צוזאמען און צוגעטשעפעט דעם פוס און א האלב לאנגער פאס. איך האָב דאַן געכאַפּט אַ בעלגיאַן פּיסטויל קאַרביין, עס קנאַקן אויף די גריפּ פון די .357 מאַגנום רעוואָלווער, און סקרוד עס ענג.
  
  
  די אראבער האבן געשאסן אויף מיר א פאר שיסער. אײנער איז געפאלן, שפאצירט זאמד, און דער אנדערער האט לײכט אנגערירט דעם פענדער פונעם װאגאן. זיי זענען געווען צו ווייַט אַוועק און איצט זיי געוואוסט עס.
  
  
  ליאלין האט צו זײ געהויבן מיט דער האנט. ז ײ האב ן זי ך אריבערגעפיר ט צו ם מיר , פו ן בײד ע זײט ן װעג . ווען זיי קומען נענטער, זיי וועלן פלאַנג מיר און שטעלן מיר אין די קרייַז-פייער. זיי האבן נישט געוואוסט וועגן בונטליין.
  
  
  איך האב מיך געקניפט הינטער דער אפענער טיר פון דער אלפא און געשטעלט דעם פאס פון א לאנגן מנהג רעוואלווער אויפן הייסן מעטאל. שווייס האָט זיך אַראָפּגעטראָפן אויף מיין פּנים פון מיין האָרליין. איך האב עס געשאקלט און געצילט דעם לאנגן פאס אויפן רעכטן אראבער, דעם וואס האט מיך אזוי געוואלט הרגענען. איך געדריקט די ביקס לאַגער טייטלי צו מיין אַקסל, געפונען די שוטער אין מיין בונטלינע סייץ, און פּולד די צינגל.
  
  
  דער מאן איז ממש ארויפגעשפרונגען אין דער לופטן, זיך צוגערוימט אין א ענג קרייז, און איז שווער צוגעווארפן געווארן אויף דער ערד מיט א גרויסן לאך אין רוקן, דורך וועלכען א קויל איז דורכגעגאנגען. ער איז שוין געווען טויט ווען ער האט געשלאגן דעם זאמד.
  
  
  דער אנדערער שיסער האט זיך אפגעשטעלט. ליאַלין האָט זיך אָפּגעקערט זײַן בליק פֿון דעם מת צו מיר. דער איבערגעבליבענע אַראַבער האָט אויך געקוקט אויף מיר, ווידער אויף ליאלין, און דערנאָך ווידער אויף מיר. דערנאָך האָט ער זיך אויסגעדרייט און געלאָפן צוריק צו דער מערסעדעס. ער איז געקומען צו די מאַשין איידער איך קען באַקומען זיין ופמערקזאַמקייַט.
  
  
  דער אראבער האט זיך געקראכט הינטערן אויטא, געסטיקולירט ווילד צו ליאלין. איצ ט זײנע ן ז ײ געװע ן גוט . איך באמערקט אַ אויפשטיין דון צו די לינקס פון דער שפּור, אַ ביסל נעענטער צו זיי. דאָס וואָלט געבן מיר די פיייקייַט צו דרייען פון אויבן. אי ך הא ב טי ף געאטעמט , או ן געלאפן .
  
  
  זייערע פּיסטאַלז האָבן געשאסן סיימאַלטייניאַסלי
  
  
  קויל ן האב ן זי ך ארומגערינגל ט אי ן זאמד . אבער איך האלט פליסנדיק און לעסאָף גאַט דאָרט. איך טויב הינטער די דון ווי דער שיסער געשיקט זאַמד אינטשעס פון מיין קאָפּ.
  
  
  ארויף ארויף אויף די עלנבויגן, האלטן בונטליין פאר מיר, האב איך אראפגעקוקט אויף זיי. זיי אריבערגעפארן צו די פאַרקערט זייַט פון די מערסעדעס.
  
  
  "קום אַהער און איך וועל צעשטערן דעם פילם!" — האט ליאלין געשריגן.
  
  
  איך האָב זיך געגרימט ווי איך ליג דאָרטן. וואָס ברירה האָב איך געהאט? דער אראבער האט מיך געשאסן אין קאפ און געפעלט. איך האב געקוקט אויף מיין לינקס און געזען אַ ביסל בעסער זאַמד דון מיט אַ סטיפּער שיפּוע פֿאַר דעקן. איך בין אויפגעשטאנען און געלאפן נאך איר. װידע ר האב ן מי ך ד י שיס ן געשלאג ן מי ט זאמד , או ן אי ך הא ב װידע ר געלונגע ן צ ו דערגרײכ ן צודעק ן א ן אײ ן קלעפ .
  
  
  איך האב װידער געקוקט. ליאַלין שאָס אויף מיר און מיסט דורך אַ אינטש. דערמיט דערמוטיקט האָט זיך דער אַראַבער אַ ביסל אויפגעהויבן, זיך צו נעמען נאָך אַ שאָס. אי ך הא ב געטראפ ן זײ ן ברוסט , אי ן ד י אנזע ן פו ן דע ר לאנגע ר פאס , או ן געשאסן . ער האט געשריגן און געפאלן אויפן רוקן, פארשווינדן הינטערן קאר.
  
  
  איך האב געזען אז ליאלין קוקט אראפ אויפן מאן. דערנאָך האָט ער ווידער אַ קוק געטאָן אויף מיר. אי ך הא ב געקענ ט דערצײל ן פו ן זײ ן בליק , א ז זײ ן לעצטע ר גאון , אי ז טויט . ער האט געשאסן אויף מיר צוויי שנעלע שיסער און איך האב נאך א שיסער געשאסן. ער האט זיך צוריקגערוקט, פארוואונדעט אין דער פלײצע.
  
  
  "איר האָט געזאָגט אַז דאָס איז דער איינער וואָס איך שולדיק איר," איך געווארנט אים.
  
  
  ער האט געשריגן. - "פאַרשילטן איר, קאַרטער!" "איך וועל צעשטערן דעם פילם און איר וועט פאַרלירן!"
  
  
  ער איז אַרײַן אין דער אַנדערער זײַט אויטאָ, דערנאָך זיך דערגרייכט און פֿאַרמאַכט די טיר פֿון מײַן זײַט. איך האב נישט געוואוסט וואס ער וועט דארט טוהן, אבער איך האב געמוזט שנעל מאכן אים אפצושטעלן.
  
  
  איך האָב זיך אױפֿגעהױבן און געלאָפֿן צו אַ קלײנעם זאַמדיקן קנאָבל בערך האַלב־װעג צום אויטאָ. א שיסער האט ארויסגעקלונגען פון קאר און געטראפען מיין הויזן פוס. איך שלאָגן די זאַמד; איצט האב איך געקאנט ארײנקוקן אין װאגאן.
  
  
  עס איז געווען קלאָר וואָס ליאַלין טוט דאָרט. ער האט געהאלטן דעם ציגארעטן־צינדער אויפן דאש־באראט. איצט ער וועט שרייַבן עס אין אַ פילם.
  
  
  איך האב געשאסן אויפן קאר, אבער ליאלין איז געבליבן שטיל און איך האב אים נישט געקענט שלאָגן. איך האָב אַרײַנגענומען אין קעשענע צו פּיער, אַ גאַז גראַניט. איצט דאָס איז געווען מיין בלויז געלעגנהייַט. כ׳האב ארויסגעצויגן דעם קלײנעם גראנאט־שטיפ, גענומען פארזיכטיק צילן און אים ארײנגעװארפן דורכן אפענעם פענצטער פון דער מערסעדעס. ע ס הא ט זי ך געשאפ ן א הויכ ן בויג ן או ן אי ן אינעװײניק , פארשװאונדן .
  
  
  די רויכיק גאַז האָט אָנגעפילט דעם מאַשין אין סעקונדעס. איך האב געהערט אז ליאלין האט געכאפט דעם אטעם. דערנאָך האָט זיך די טיר געעפֿנט, און ער האָט זיך אַרויסגעשפּרונגען, געשלאָגן זײַן מאַוסער ווען ער איז אַוועק. ער האט דרײ מאל געשאסן, און אלע דרײ קוילן האבן זיך פאר מיר געשטעקט אין זאמד. איך האב געענטפערט מיט א שיסער פון בונטליין. ליאלין איז געשלאגן געווארן אין די ברוסט און מיט קראפט צוריק אריינגעווארפן צום קאר. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך צעװײנט , דא ן הא ט ע ר זי ך געגלײ ט צ ו דע ר ערד .
  
  
  אי ך בי ן פארזיכטי ק ארויסגעקומע ן פו ן באהעלטעניש . דערנענטערנדיק זיך ליאַלין, האָב איך געקוקט און פאַרשטאַנען אַז ער איז טויט. יעצט האט מען אראפגענומען די גאז פונעם קאר, אבער נאך אלץ האט מען נישט געדארפט אריינקומען אין מערסעדעס צו באקומען דעם מיקראָפילם. ליאלין האט עס נאך צוגעקוועטשט אין דער לינקער האנט.
  
  
  איך האב גענומען דעם פילם פון דעם ק.ג.ב. אפיציר'ס דערשטיקונג און עס א לאנגע צייט אונטערזוכט. איך געחידושט אויב עס איז ווערט וואָס עס איז.
  
  
  ארײַנגעשטאפט דעם פילם אין מיין קעשענע, בין איך פּאַמעלעך צוריק צו די אַלף, שיינינג אין דער מדבר זון. איך האָב נאָך געהאט אַרבעט צו טאָן, די לעצטע אַרבעט אויף דעם אַסיינמאַנט איידער איך קען באַטראַכטן עס גאַנץ. כ׳האב געמוזט אומקערן קײן פײע. וואָס ס’איז געשען, צי זי האָט געדענקט דעם גיידבוך אָדער נישט, ווען זי האָט אָנגעטאָן דעם צינגל אויף יענער בערעטטאַ, בין איך געקומען צוריק איר באַגראָבן.
  
  
  כ׳האב געמײנט, אז איך בין איר שולדיק.
  
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  ינקאַ טויט סקוואַד
  
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  ינקאַ טויט סקוואַד
  
  
  
  
  
  דעדאַקייטאַד צו מיטגלידער פון די פאַרייניקטע שטאַטן סעקרעט סערוויס
  
  
  
  
  
  
  ערשטער קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  איך אלנגעוויקלט אַ האַנטעך אַרום מיין טאַליע און געגאנגען אין די ווייַטער אַנטיסעפּטיק ווייַס צימער. ביז איצט, די נייַע אַקס מעדיציניש פאַכמאַן האט אָפּגעשטעלט מיין אויגן, נאָז, האַלדז, בלוט דרוק און פּעדיקיער. איך געגאנגען אַרויף און אַראָפּ די סטעפּלאַדער לאַנג גענוג צו וואָג די גרויס וואנט פון טשיינאַ.
  
  
  "איר מוזט האָבן אַ ריזיק היילונג קורס," ער האט געזאגט, קוקן בייַ די ראָזעווע שראַם אויף מיין קאַסטן.
  
  
  "איך האָב אויך אַ גענעם פון אַפּעטיט."
  
  
  "איך אויך," ער געענטפערט, ווי אויב דאָס וואָלט געבן אונדז אַ פּראָסט קשר. "עס נאָר טורנס צו פעט אויף מיר."
  
  
  "פּרובירן צו לויפן אַוועק פון אַ קויל אַמאָל אַ טאָג. דאָס וועט רעדוצירן דיין וואָג."
  
  
  דער מעדיצינישער אפיציר האט א שאקל געטאן מיטן קאפ. "איר, בעל מאָרד, האָבן די מערסט שרעקלעך חוש פֿאַר הומאָר."
  
  
  "אַקאַפּיישאַנאַל קראַנקייַט".
  
  
  ער האט מיך ארײנגעפירט אין רעאקציע־קאמער און מיך אװעקגעזעצט. איך בין צוגעוווינט. דער אַפּאַראַט איז אַ טונקל קעסטל. דער מענטש אין אים, איך, האלט א שנור מיט א קנעפל און ווארט. די ליכט קומט אויף און איר דריקן דעם קנעפּל. די ליכט קענען דערשייַנען גלייַך אין פראָנט אָדער אויף די זייטן, און עס איז ראַנדאָם ינטערוואַלז. איר קענען נישט רעכענען די צייט אין שטייַגן, און זינט איר טאָן ניט וויסן ווו עס וועט זיין, דיין פּעריפעראַל זעאונג אַנדערגאָו אַ גרויל וואָרקאָוט. רעאקציע צייט - ווי שנעל איר דריקן דעם קנעפל נאכ'ן זען די ליכט - ווערט געלייענט פונדרויסנדיק דורך א דיגיטאַל קאמפיוטער אין טויזענט פון א סעקונדע.
  
  
  און דער טעסטער זאגט נישט, "ביסט איר גרייט? גיי." די ליכט קומט אויף און איר דריקן דעם קנעפּל ווי אויב דיין לעבן אָפענגען אויף אים. ווייַל אין אַ עקלדיק וועג עס איז. אין פעלד, די ליכט שוץ צוריק.
  
  
  די פונט ליכט ארויס אין אַ 80 גראַד ווינקל צו די לינקס. מייַן גראָבער פינגער איז שוין אַראָפּ. מיין מיינונג איז געווען אויסגעדרייט ווייַל די געדאנקען דויערט צו לאַנג. עס איז געווען שטרענג צווישן מיין רעטינאַ און מיין גראָבער פינגער.
  
  
  אן אנדער ליכט פון אן אנדער ומגעלומפּערט ווינקל, און אנדערן. די פּראָבע לאַסץ אַ האַלב שעה, כאָטש עס מיינט ווי זעקס חדשים ווען דיין אויגן זענען טרוקן פון נישט בלינקינג און די לייץ קומען אויף צוויי אָדער דרייַ אין אַ צייַט. איר באַשטימען הענט אויף די קנעפּל ווייַל ניצן איין גראָבער פינגער ז צעשטערונג פון נערוועז סיסטעם אַקסאַנז. דערנאָך, אין פאַל איר פילן זיכער, זיי מאַכן די ליכט דימער און דימער ביז איר שפּאַנונג צו זען די פליקער עקוויוואַלענט פון אַ ליכט דריי מייל אַוועק.
  
  
  ענדליך, ווען איך האב געדארפט אויסטוישן די אויגן אויף א גענוצטן שטעקן, איז דאס שווארצע בלאגן אין דער זייט אפגעריסן געווארן און דער דאקטאר האט דארט א שטאק געטאן דעם קאפ.
  
  
  "האט ווער עס יז אלץ דערציילט איר אַז איר האָט פאַנטאַסטיש נאַכט זעאונג?" ער האט געװאלט װיסן.
  
  
  "יאָ, עמעצער איז אַ גענעם פון פיל קיוטער ווי איר."
  
  
  דא ס הא ט אי ם געװע ן באלײדיק ט .
  
  
  "דאָך, דאָס איז נישט גאַנץ שיין. איך מיין, דו האסט אליין דערויף געקומען.
  
  
  עס איז געווען אמת. איך באשאפן דעם אָפּרוף קאַמער בעשאַס מיין לעצטע געצווונגען בלייַבן אין די אַקס ינפירמאַרי. האָקע גערופן עס אַקיאַפּיישאַנאַל טעראַפּיע.
  
  
  "זיצט זיך ביטע. עס איז נאָך איין סעריע, "האט געזאגט דער דאָקטער.
  
  
  איך האב זיך צוריק געפונען אין מיין שטול אין צימער, זיך געחידושט, וואס פאר א גיהנום גייט פאר. דער דאקטאר האט געזאגט אז איך זאל דריקן דעם קנעפל באלד איך זעה דאס רויטע ליכט. איך האט נישט האָבן צו טאָן אויב די ליכט איז גרין. אין אנדערע ווערטער, עס וועט ניט מער זיין אַ פּשוט מאָטאָר ענטפער. דאָס מאָל איז דער משפט און רעאַקציע איבערגעזעצט געוואָרן אויף אַלע אַנדערע
  
  
  מיט די דערצו פון רויט צו גיין און גרין צו האַלטן.
  
  
  װע ן ד י דאזיק ע פײניקונגע ן אי ז געװע ן פארענדיקט , אי ז פארבײ ן נא ך א האלבע ר שע ה או ן אי ך הא ב געברענט , װע ן אי ך הא ב זי ך ארויסגעשלעפ ט פו ן דע ר ענגשאפט .
  
  
  "קוק, כאָק געקומען אַרויף מיט דעם קליין געדאַנק," איך געזאגט ווי איך געגאנגען אויס. "זאל מיר זאָגן איר וואָס איר קענען טאָן וועגן אים."
  
  
  דערנאָך האָט ער אָפּגעהאַלטן דעם אָטעם. מײַן מאַן איז אַװעקגעגאַנגען, און אױף זײַן אָרט איז געװען זײער אַ קיל, זײער אימפּאָנירטע בלאָנדע. זי איז אויך געווען אין אַ ווייַס רעקל, אָבער עפעס די ווירקונג איז געווען אַנדערש, מער ווי אַ לייַוונט איבער אַ פּאָר פון 12-אינטש נייוואַל גאַנז. און אַז איך האָב אַ קוק געטאָן אויף איר, האָט זי אומגעקערט דעם קאָמפּלימענט.
  
  
  — ד״ר בויער האט רעכט. איר זענט אַ ווונדערלעך ספּעסאַמאַן, "זי געזאגט קאַלט.
  
  
  איך האב פארלאנגט צו וויסן. "ווי לאנג ביסטו שוין דא?"
  
  
  — זינט דו ביסט ארײן. ד״ר בויער איז געגאנגען מיטאג״.
  
  
  טיפּיקאַללי.
  
  
  זי האט געקוקט אויף איר דרוק.
  
  
  "דאָס זענען ומגעוויינטלעך צייט, N3."
  
  
  איך קען שטענדיק זאָגן ווען איינער פון די גערלז אין די אַגענטור וויל צו האַלטן די שייכות באַאַמטער ווייַל זי וועט נוצן מיין קילמאַסטער ריי. אַקטואַללי, ניט N1 אדער N2 יגזיסץ ענימאָר; ז ײ זײנע ן אומגעבראכ ט געװאר ן אי ן דע ר פליכט . אין קיין פאַל, די בלאָנדע אין די ווייַס רעקל איז געווען קלאר ינוואַלווד אין ניק קאַרטער ס ליבהאָבער עקספּלויץ - און זי געוואלט קיין טייל פון זיי.
  
  
  "עקסטרעם צייט: 0.095, 0.090, 0.078 און אַזוי אויף. און ניט אַ איין גרייַז אויף די גרין ליכט. זייער שנעל און זייער זיכער. דורך דעם וועג, איר זענט לעגאַמרע רעכט, די פארבן זענען דער געדאַנק פון דער שעף.
  
  
  איך האָב זיך צוגעבויגן איבער איר אַקסל און געקוקט אויף דער מאַפּע. אויב זי געדאַנק איך איז געווען באַזאָרגט וועגן אָפּרוף צייט, זי איז געווען פאַלש.
  
  
  "נו, ד"ר עליזאַבעטה אַדאַמס, אויב איך וואָלט וויסן אַז איר פּרובירן מיר, איך וואָלט האָבן פּאַמעלעך מיין רעאַקציע אַזוי מיר קענען פאַרברענגען מער צייט צוזאַמען."
  
  
  ז י הא ט זי ך אונטערגעכאפ ט אונטע ר מײ ן ארעם , או ן זי ך אויפגעשטעל ט . ד י באװעגונ ג אי ז געװע ן ציכטיק , גענוי , א ן א ן נאַרן .
  
  
  "איך האב געהערט עטלעכע זאכן וועגן דיר, נ 3. גענוג צו וויסן אַז איר זענט פּונקט ווי שנעל ווען די לייץ זענען נישט אויף."
  
  
  כ׳האב געמײנט, אז כ׳האב געזען א צײכן פון װידערשטאנד. אפֿשר איז זי נאָר געװען שעמעוודיק, נישט געװוינט צו אַגענטן, װאָס האָבן זיך אַרומגערינגלט נאָר אין האַנטעך. נאָך:
  
  
  "צי איר טאָן עקסערסייזיז צו האַלטן פּאַסיק?" — האט זי געפרעגט, דער פראפעסיאנעלער דיכט האט א ביסל קראקט.
  
  
  "יא, מיס אַדאַמס. עליזאַבעטה. אפֿשר איך קען ווייַזן זיי צו איר אַמאָל. אפשר היינט ביינאכט?
  
  
  "די הערשן איז אַז טעסטערס קאָנטאַקט אגענטן."
  
  
  "דאָס איז נישט אַ חתונה פאָרשלאָג, עליזאַבעטה. דאָס איז אַ פאָרשלאָג."
  
  
  אַ מאָמענט איך געדאַנק זי זאל רופן זיכערהייט. ז י הא ט זי ך צעבראכ ט או ן געביס ן אי ן ד י ליפען .
  
  
  "דער דירעקטאָר האָט מיר געזאָגט, אַז דו ביסט זייער אַ דירעקטער מענטש," האָט זי געזאָגט.
  
  
  ― װאָס האָבן אײַך די אַנדערע מײדלעך געזאָגט?
  
  
  זי האט געשוויגן, און דערנאך, נס פון נסים, האט זי געשמייכלט. דאס איז געווען שיין.
  
  
  "זיי געוויינט ווערטער ווי זייער געשווינד און זייער זיכער, הער קאַרטער. און אַצונד, — נעמען איר דיאַגראַמע, — װעל איך שיקן עמעצן מיט דײַנע קלײדער. אין דער דערווייל, איך וועט טראַכטן וועגן אונדזער קליין שמועס."
  
  
  דע ר שאװיניסטישע ר חזיר , װא ם הא ט מע ן אי ם געפײפט , װע ן אי ך הא ב צוריקגעשטעל ט מײנ ע קלײדער , או ן אי ך געגאנגע ן צוזאמע ן מי ט דע ם סארדאניש ן אלטע ן מאן , װעלכע ר הא ט געפיר ט ד י װירקלעכסט ע שפיאנאזש ע אגענטור ן אי ן דע ר װעלט .
  
  
  איך האָב געפֿונען כאָק אין זיין אָפיס, ראַמאַדזשינג דורך זיין שרייַבטיש פֿאַר איינער פון די ביליק סיגאַרס וואָס ער לייקס צו רייכערן. איך האב זיך אװעקגעזעצט און אנגעצונדן איינע פון מיינע ציגארעטן מיט גאָלד. אנדערע אגענטורן - צענטראל אינטעליגענץ, דעפארטמענט פון פארטיידיגונג, די עף-בי-איי - אינוועסטירן אסאך געלט אין אינערליכע דעקעראציע. AX, צו לייגן עס מיילדלי, ניט. מיר האָבן די קלענסטער בודזשעט און די גראָב אַרבעט, און האָק ס אָפאַסיז ווייַזן עס. פּערסנאַלי, מאל איך טראַכטן ער פּראַפערז עס אַזוי.
  
  
  ער איז געזעסן א שטיק צייט שטילערהייט. איך בין נישט באַשטיין אַז Hawk זאָל זיין צו די פונט. אין זײַן אָנוועג איז דער אַלטער תּמיד אין אַ טויטן פונט. סוף־כּל־סוף האָט ער זיך אַרײַנגעכאַפּט אין זײַן שרייַבטיש־שופֿל און אַרויסגעצויגן אַ פּאַפּיר. איך האָב עס גלײַך דערקענט מיט זײַן ביליקן גרײַלעכן טינט - דאָס איז געווען דער בריווהעפּ פֿון דעם קאָמיטעט פֿאַר סטעיט זיכערקייט, אויך באַקאַנט ווי דער סאָוועטישער קאָמיטעט פֿאַר סטעיט זיכערקייט אָדער פּשוט דער ק.ג.ב.
  
  
  "איין 'חבר' האָט דאָס גענומען פֿון דעם פּאָליטבוראָ אַרקייוו," האָט האָק געזאָגט, און מיר איבערגעגעבן.
  
  
  כ׳האב געפײפט, װען כ׳האב געזען, אז דער באריכט איז בלויז אלט צװײ טעג. ווי איך געזאגט, כאָק איז נישט צו זיין אַנדערעסטאַמאַט. אָבער, דער עיקר פון דעם באַריכט איז געווען טאַקע טשיקאַווע. דערצו, דאָס האָט געזאָרגט דיין אַניוועסדיק קנעכט.
  
  
  "עס איז נישט רעכט. אין עס, איך בין צופרידן מיט קראַזנאָפף ס פאַל, אָבער Chumbi ס יקספּלאָוזשאַנז זענען אַסיינד צו די נייַ קילמאַסטער.
  
  
  "פּונקט. איך האב געהאט אנדערע ריפּאָרץ פון די זעלבע מקור. איר וועט זיין אינטערעסירט צו וויסן אַז די רוסישע אָפּשאַצונג פון אַקס שטאַרקייַט איז מער ווי טאָפּל די פאַקטיש. איר אליין זענט ווערט פינף אגענטן”. אַ שמייכל האָט זיך באַוויזן אויף זײַנע דינע ליפּן.
  
  
  זיי וועלן זאָגן אַז איך בין "דער מערסט פּערווערטיד זשעני זינט ראַספּוטין." וואָס איך פּרוּווט איבערגעבן איז אַז די בחורים אין מאָסקווע האָבן ניט געקענט האַלטן די אויגן אָפן ווי זיי זאָלן האָבן”.
  
  
  ער האט מיך אװעקגעזעצט אויפן ראנד פון שטול. איצט בין איך געווען פאַרכאַפּט און ער האָט עס געוואוסט; און איך האָב אָנגעהויבן שטימען מיט דער רוסישער אָפּשאַצונג פֿון זײַן פּערזענלעכקייט.
  
  
  "ווי וואָלט איר ווי צו עסן מיטאָג?" כאָק געביטן דעם טעמע.
  
  
  דער קאָמיסיאָנער האָט אַרויסגעשיקט טאַץ מיט בראָטן רינדערנס און הייַזקע קעז מיט פערשקע האַלב. האקן האט מיר געגעבן די בראטן רינדערנס און גענומען דעם הײזקע קעז. מ׳האט אים באגריסט.
  
  
  "וואָס טאָן איר טראַכטן וועגן די רוסישע אַנאַליסיס?" — האט ער געפרעגט.
  
  
  "איך טראַכטן עס איז אַ צייכן אַז מיר טאָן אַ גוט אַרבעט."
  
  
  "וואָס וועגן זיי? וואָס מיינט איר, די אָפּאָזיציע טוט? איך וויל נישט פון דיר קיין פאליטישע שטותים, נ 3. איך באַקומען דאָס יעדער מאָל איך בין אין אַ ליפט מיט עמעצער פון די סטעיט דעפּאַרטמענט. - פֿאַר עטלעכע מאָל מיט די מענטשן. איך ווילן דיין אַסעסמאַנט פון די קוואַליטעט פון די אַרבעט מאַכט וואָס די רויט שטעלן קעגן אונדז.
  
  
  עס איז געווען עפּעס איך האט נישט טאַקע געדאַנק וועגן. איצט אַז איך האָב דאָס געטאָן, האָט זיך מיר אָנגעהויבן עטלעכע טשיקאַווע זאכן. אזוי ווי דאס בחור פון חומבי טאל האב איך נישט געהאט קיין מוט צו טייטן. און די צעמישעניש, וואָס האָט דערלויבט די רוסישע באַללערינאַ און מיר צו אַנטלויפן פון די האַרץ פון מאָסקווע.
  
  
  — פארשוין, הער, זיי גליטשן זיך.
  
  
  "יא. N3. יקספּאַנדינג אָפּעראַציע אַרום די וועלט - אין די מיטל מזרח, אויף די ינדיאַן סאַבקאַנטינענט, אויף די כינעזיש גרענעץ - האט געגעבן די רוסישע מער קאָפּווייטיק ווי זיי אלץ ימאַדזשאַנד. זיי זענען איצט אין די גרויס ליגז. ” זיי טראַכטן די זאכן זענען אַ ביסל מער קאָמפּליצירט ווי זיי געדאַנק. זיי האָבן אַלע סאָרץ פון לאָגיסטיק פּראָבלעמס מיט זייער נייַ לופט פעלדער און שיפן און, רובֿ ימפּאָרטאַנטלי, מיט אַ דין שיכטע פון הויך-ראַנגקט אַגענטן וואָס ווערן קלענערער און קלענערער."
  
  
  "הער," איך געזאגט אָפן, "קען איר זאָגן מיר וואָס איר באַקומען?"
  
  
  האָק האָט אַרײַנגעטאָן אַ נײַעם ציגאַר אין זײַן געשפּאַנטן שמייכל.
  
  
  "בכלל נישט. ווי וואָלט איר ווי דער געדאַנק פון איבערגעבן איר צו די רוסישע פֿאַר אַ בשעת?
  
  
  איך כּמעט דזשאַמפּט אויס פון מיין שטול און דעמאָלט געזאגט ער איז געווען דזשאָוקינג.
  
  
  "ניט אַ ביסל, N3. איר קענט עס אפשר נישט, אבער פון דעם מאמענט וואס איר זענט היינט אינדערפרי אריין אין רעאקציע טעסט קאמער, ביסטו געווען אויף הלוואה צום ק.ג.ב.
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל צוויי
  
  
  
  
  
  מי ר האב ן זי ך געטראפ ן ד י רוסן , אוי ף א פארלאז ן ציוויל ן לופטפעלד , אי ן דעלאווער . מיר זײַנען געװען דרײַ און זײ דרײַ.
  
  
  איך און קאַסאָף האָבן זיך גלײַך דערקענט פֿון די טעקעס. ער איז געווען אַ גוט־געקליידער, עלעגאַנטער מוסקאָוויט, דער טור־דירעקטאָר פֿון אַעראָפּלאָט, ווען ער האָט נישט געאַרבעט בײַם ק.ג.ב. ד י צװ ײ באנדיט ן מי ט אי ם זײנע ן ניש ט געװע ן אזו י עלעגאנט . בײד ע האב ן אויסגעזען , װ י ז ײ האב ן אויפגעהויב ן װאג ן אי ן דע ם זעלב ן געזונטהאל ט או ן זי ך געקויפ ט פא ר אנצוג ן אויפ ן זעלב ן װאגן .
  
  
  אין אַדישאַן צו כאָק און איך, דער דירעקטאָר פון ספּעציעל יפעקץ און עדיטינג פון AX, ד"ר טאַמפּסאַן, איז געווען אויף אונדזער זייַט. ער האָט געטראָגן אַ קעסטל מיטן נאָמען "דעלוקסע פאָרמאַל טראָגן."
  
  
  "דער באַרימטער ניק קאַרטער. שיין צו דיר זעהן". קאַסאָף האָט עס געזאָגט ווי ער האָט עס געמיינט.
  
  
  דע ר קילע ר פרילינג־װינטל , הא ט געמאכ ט זײנ ע טאגא ס מאנטל ן צ ו ד י בארטן , אונטע ר ד י ארעם . צולי ב דע ר גרויםע ר פו ן דע ר בול ץ האב ן ז ײ געטראג ן .32 קאליבער . טראָץ דעם יידל באַגריסונג, איך געוואוסט וואָס צו טאָן אויב עפּעס איז פאַלש. איך וועל נישט קענען צוקומען צום לוגער, אבער איך קאן קאסאף אדורכנעמען און דאס מעסער דורכנעמען דעם האלדז פון דעם לינקן מאן, איידער ווער עס יז אנדערש קען אנקומען צום ביקס. איך וואָלט נעמען די ריזיקירן. אפֿשר האָט קאַסאָף געלייענט מײַן מיינונג, ווײַל ער האָט אויפֿגעהויבן די הענט.
  
  
  "איצט זענט איר אויף אונדזער זייַט," ער האט געזאגט אויף רוסיש. "ביטע, איך וויסן דיין שעם. דערפאר האבן מיר דיך ספעציעל געפרעגט."
  
  
  "איידער מיר אָנהייבן רעדן, לאָמיר באַקומען באַקוועם," האַק סאַגדזשעסטיד.
  
  
  אויפן פעלד איז געװען א לײדיקער טערמינאל. איך האב געדארפט ברעכן די טיר, ווען האק האט ארויסגענומען דעם שליסל. ער טראַכט שטענדיק וועגן אַלץ אין שטייַגן. אפילו א קרוג הייסע קאווע האט אויף אונז געווארט, און האקן האט געטון דעם כבוד ארויסצוגיסן דעם משקה אין פאפירענע בעכערס.
  
  
  "איר זען, מיר רוסישע און איר אמעריקאנער, מיר זענען אגענטן פון ביידע זייטן, נאָר פּיאַנז פון אונדזער רעגירונגס. א טאג צוריק — געשװוירן שונאים. הייַנט, אויב איר לייענען די צייטונגען, מיר האָבן אַ ביליאָן דאָללאַרס האַנדל העסקעם צווישן מאָסקווע און וואַשינגטאָן. טראַקס, טערביינז, קערל. אנשטא ט צ ו קעמפ ן א קאלטע ר קריג , האב ן אונדזער ע לאנד ן אנגעהויב ן האנדלען . צייטן טוישן, און מיר נעבעך אגענטן מוזן טוישן מיט זיי."
  
  
  "איר מוזט געדענקען אַז איך לייענען מער ווי צייטונגען," איך געזאגט קאַסטן. "למשל, א געהיימע באריכט ווי איר האט אראפגעשאסן אן אמעריקאנער עראפלאן איבער טערקיי, כדי איר זאלט קענען רעקארדירן דעם פאל פון אינפארמאציע פון איינע פון אונזערע סאטעליטן."
  
  
  קאַסאָפס אויגן האָבן זיך אָנגעהויבן אַ מאָמענט.
  
  
  "דאס איז נישט פּלאַננעד. די הויפּט זאַך איז אַז אין פילע טיילן
  
  
  
  אין דער מאָדערנער וועלט זענען די אַמעריקאַנער און די סאָוועטישע אינטערעסן די זעלבע. — ע ר הא ט זי ך אויסגעלערנ ט זײנ ע גוט־געמאכט ע נעגל . - ווי, למשל, אין טשילע. איך האף אז דיין שפאניש איז אזוי גוט ווי דיין רוסיש? "
  
  
  "מייַן אַגענט רעדט אַ האַלב טוץ שפּאַניש דיאַלעקטן," האָט האָק באַמערקט און גענומען אַ זופּן פון זיין קאַווע. ער האָט נישט באַרימערט, ער האָט נאָר אַרײַנגעשטעלט דעם רוסישן אויף זײַן אָרט.
  
  
  "אַוודאי דאָך. מיר אָפּשאַצן זיין אַבילאַטיז זייער פיל, "קאַסאָף געזאגט געשווינד. "זייער הויך."
  
  
  דעמאלט , אן װײטער , הא ט ע ר זי ך איבערגעגעב ן צ ו זײ ן געשעפט־פארשלאג . טשילע האט איצט געהאט א מארקסיסטישע רעגירונג; עס איז געווען אַ לאַנד מיט סטראַטידזשיק קופּער ריזערווז. די פראבלעם פון מאסקווע איז געווען דער פראבלעם וואס די רוסן האבן זיך געשטעלט איבער דער קאמוניסטישער וועלט: זייער קאמף ביזן טויט מיט רויט כינע. א נייע אונטערערדישע ארמיי איז ארויסגעקומען, וואס באשטייט פון מאואיסטישע סטודענטן און געבוירענע פון טשילע. זיי האבן זיך גערופן "מיריסטן" און האבן פרובירט צו נעמען קאנטראל פון דער טשילעשער רעגירונג. די פאראייניגטע שטאטן האט שוין פארלוירן טשילע פאר דער קאמוניסטישער וועלט, און מיט אים טשילעשער קופער. דער סאוועטן פארבאנד איז געווען גרייט צו מאכען די דאזיקע קופער ווידער אויף די וועלט מארקעט און האט גלייכצייטיק נישט צוגעזאגט קיין מארקסיסטישע אונטערווארדונג פון די ארומיקע דרום אמעריקאנער לענדער.
  
  
  "נאָך דעם קובאַן מיסיל קריזיס, מיר וויסן ווי פיל די צוזאָג איז ווערט," איך געזאגט גרויזאַם.
  
  
  "מיר האָבן אַלע געלערנט אונדזער לעקציע," קאַסאָף געענטפערט רויק. "אַלעמען אַחוץ די גוואַלדיקע כינעזער."
  
  
  "קום קיין בעלקעוו," האָט האָק געזאָגט צום רוסישן.
  
  
  "אה יא. אפשר, הער קאַרטער, איר געדענקט קאַסטראָס רייַזע פון טשילע. אי ן צװ ײ טע ג װע ט זי ך אנהויב ן א נײע ר טור , װעלכע ר װע ט דא ס מא ל אונטערנעמע ן אונדזע ר גוטע ר חבר ה אלעקסאנדע ר בעלקעװ , פו ן דע ר וססר־מיניסטערײ . זייַן ציל איז צו פארשטארקן רוסיש האַנדל. אפמאך מיט די אלענדע רעזשים. מיר האָבן סיבה צו גלויבן אַז די MIRists זאלן פּרובירן צו יבעררייַסן זיין וויזיט דורך היציק מיטלען, און אַז ס ווו איר קומען אין. מיר װילן, אַז איר זאָלט עפּעס איבערגעבן קײן בעלקעװ, װען ער קומט קײן סאַנטיאַגאָ.“
  
  
  דערמיט האָט ד״ר טאַמפּסאַן געעפֿנט זײַן קעסטל, אַנטפּלעקט אַן עלעגאַנטן טוקסעדאָ. ער האט עס געוויזן מיט די שטאָלץ פון אַ נייַע פאָטער.
  
  
  "ווי איר מיסטאָמע וויסן, N3, די פאַרייניקטע שטאַטן טראגט די בעסטער לייטווייט גוף פאנצער אין דער וועלט. די סיבה פארוואס קאסטרא האט אויסגעזען אזוי פעט און שטארק ווען ער איז געווען אין טשילע איז געווען ווייל ער האט געטראגן א רוסישן מאדעל, נישט קיין שום עבירה. דער מאָדעל וואָס מיר זען דאָ איז באשאפן פֿאַר די לופט פאָרס אָפפיסע פון ספּעציעלע ינוועסטאַגיישאַנז ווען עס האט צו באַשיצן עטלעכע קליין אַסיאַן פירער. שפיר עס."
  
  
  איך האָב גענומען דאָס רעקל אין די הענט. טראָץ די שילדז אין פראָנט און צוריק, זי קען נישט וואָג מער ווי זעקס פונט.
  
  
  "מיר האָבן צוגעגעבן אַ דערציען שילד ספּעציעל פֿאַר בעלקעוו. א נאָרמאַל וועסטל האט בלויז איין אין די פראָנט. ין עס זענען אָוווערלאַפּינג טעפלאָן-קאָוטאַד פּלאַסטיק פּלאַטעס. זיי וועלן וויטסטאַנד דירעקט שאַץ פון אַ .45 קאַליבער אָטאַמאַטיק פּיסטויל. אין פאַקט, די וועסטל וועט וויטסטאַנד אַ קויל פון קיין באקאנט פּיסטויל."
  
  
  קאַסאָף האָט אָנגעקוקט די וועסטל מיט קנאה. איך קען געדענקען אַ ביסל מאל ווען איך קען נוצן עס זיך.
  
  
  ― און איר װילט, אַז איך זאָל דאָס איבערגעבן אין בעלקעװ? איז דאס אלעס?
  
  
  "אָפּגעבן און שטעלן עס אויף אים. צום באַדויערן, אונדזער חבֿר איז אַ סאַספּישאַס מענטש," קאַסאָף געזאגט מיט אַ גלייַך פּנים. "מיר פּעלץ אַז ער וואָלט האָבן מער צוטרוי אין דעם קעגנצייַטיק העסקעם צווישן אונדזער לענדער אויב די מיסיע איז דורכגעקאָכט דורך עמעצער ווי עלטער ווי איר. דאָס איז אַ קליין זאַך צו פרעגן וואָס וועט העלפֿן פארשטארקן יו-סאָוועטיש קאָואַפּעריישאַן און צוטרוי. "
  
  
  א ווינטל האט געבלאזן דורך די פארפאלענע ווענט פונעם טערמינאל, אבער קיין ווינט איז נישט געווען שטארק גענוג אפילו אוועקצופירן דעם ריח פון דעם פארשלאג. דא ם הא ט מע ן געלאז ט לײג ן הונדערטע ר טויזנטע ר אויפ ן קאפ . נאָר מײַן בטחון אין האָק האָט מיך אָפּגעהאַלטן פֿון גלײַך זאָגן קאַסאָפֿן, אַז ער קאָן וואַרפֿן אַ וועסטל אויף זײַן „עראָפלאָט‟.
  
  
  "ווען איך דעליווער דעם פּלאַסטיק פּאַסן צו בעלקעוו, איז מיין אַרבעט געטאן?"
  
  
  ― גענוי ― האָט קאַסאָף געמורמלט, װי אַ קאַץ מיט קאַנאַרישע פֿעדערן אויף די ליפּן. ער האט זיך דאן אויסגעדרייט צו האקן. "קאַרטער וועט זיין אין סאַנטיאַגאָ ביי פינף אַזייגער מאָרגן אָוונט, רעכט? מאָרגן אָוונט וועט זיין אַ אָפּטראָג פֿאַר חבר בעלקעוו אין די פּרעזאַדענטשאַל פּאַלאַס.
  
  
  "ער וועט זיין דאָרט," האָט האָק געענטפערט. איך האָב געזען אַז קאַסאָף וועט נישט באַקומען קיין פּרטים.
  
  
  דער רוסישער האָט גענוצט דעם אָפּשטויסן, און פאַרוואָס נישט? ער האט מיר א שאקל געטאן.
  
  
  "גוט גליק, חבר." אפֿשר וועלן מיר זיך אַמאָל ווידער טרעפן”.
  
  
  "איך וואָלט ווי דאָס," איך געזאגט. אי ך הא ב געװאל ט צוגעב ן : ״אי ן פינצטער ן געסל״ .
  
  
  אויפן וועג צוריק פונעם לופטפעלד האב איך געפרואווט באקומען אינפארמאציע פון כאק. מי ר זײנע ן געזעס ן אלײן , אי ן זײ ן לימאזינע . ד״ר טאמפסאן איז געווען פארנט מיטן דרייווער. מען האט אויפגעהויבן די גלעזערנע מחיצה און דער טעלעפאן איז אויסגעלאשן געווארן.
  
  
  "איר וועט פליען אויף אַ לופט פאָרס פלאַך צו סאַנטיאַגאָ, מיר האָבן נאָך גוט באַציונגען מיט די טשילעאַן מיליטער און איר וועט באַקומען פון זיי אַלע די נייטיק קוואַפּעריישאַן אין זייער קאַנסטאַטושאַנאַל לימאַץ.
  
  
  — איך פֿאַרשטײ נאָך נישט, הער, פֿאַרװאָס איר מוזט מיך שיקן װי אַ קוריער.
  
  
  האק האט ארויסגעקוקט דורכן פענצטער אויפן קאנטריסייד פון דעלאווער. פון שנײ האט זיך ארויסגעװיזן טונקעלע ערד און פלעקן בלײך גראז זײנען צעשפרײט געװארן איבער די פעלדער.
  
  
  "איך וויסן אַז דער טייל איז נישט וויכטיק," ער האט ווייך. - דאָס איז אַ פיל מער קאָמפּליצירט ענין ווי בעלקעוו ס וועסטל. אפילו מיט דעם זאַך דער מענטש וועט זיין שפּירעוודיק. מען װעט אים היטן, און װער װײס, װאָס זײ װעלן אים דערוואַרטן? פֿאַרשטייט זיך, אַז די מיריסטן וועלן זיך ווײַטער ווײַטערן אים אַוועקצונעמען, און אין דעם פֿאַל, קענען די סאָוועטיש־אַמעריקאַנער באַציִונגען טאַקע אַרײַן אין אַ נאָז. — האט ער א שמייכל געטאן — דאס איז אלעס וואס איך קען דיר זאגן. אויב אַלץ גייט גוט, איר וועט צוריקקומען היים אין צוויי טעג. אַנדערש, איר וועט באַקומען די רעשט פון די ינסטראַקשאַנז אין סאַנטיאַגאָ."
  
  
  נאך א זאך האט ער נישט דערמאנט, אבער מיר האבן עס ביידע פארשטאנען. אזו י װע ן אי ך װע ל אי ך געכאפ ט געװאר ן פו ן ד י רוסן , או ן געפײניקט , װאל ט אי ך ז ײ ניש ט געקענ ט מע ר דערצײל ן װעג ן דע ר שליחות ה קײ ן סאַנטיאגא , אפיל ו װע ן אי ך װאלט .
  
  
  "אגב, איך האָבן אַ פּלאַץ צו לייגן," כאָק פארבליבן. "אויב די רוסן ברעכן זייער צוזאָג, קאַסאָף וועט נישט לעבן ביז אן אנדער טאָג. אויב איר געדענקט, האָט ער מיר געלאָזט ניצן זײַן לייטער צו קעמפן מיט מיין ציגאַר. איצט ער האט אַ נייַ לייטער. עס קוקט פּונקט ווי זיין אייגענע, אָבער כּולל אַ ראַדיאָאַקטיוו זעקל פון פּלאַסטיק יקספּלאָוסיווז און אַ קייסינג פון אַנטי-פּערסאַנאַל וואַרפשפּיזל. זי וועט אים טייטן אויב ער איז מיט איר אין די זעלבע צימער.
  
  
  דאָס איז די קאַלט טרייסט אַז קילמאַסטער רופט גליק.
  
  
  זינט איך איז געווען פליענדיק צו סאַנטיאַגאָ אויף אַ סופּערסאַניק מיליטעריש פלאַך, איך געהאט אַ ביסל שעה איידער טייקאָף. כאָק האט צו אָנטייל נעמען אין אַ באַגעגעניש מיט נאַוואַל ינטעלליגענסע, אַזוי איך איז געווען אַליין אין מיין אַקס אָפיס ווען עס איז געווען אַ ווייך קלאַפּ אויף די טיר. ד״ר עליזאַבעטה אַדאַמס האָט עס געעפֿנט און אַרײַן.
  
  
  "איך האָב געטראַכט וועגן דיין פאָרשלאָג," האָט זי פריילעך געזאָגט.
  
  
  אזוי פיל איז געשען זינט דער סעסיע אין דער רעאקציע קאמער, אז איך האב קוים געדענקט פון וואס זי האט גערעדט. איך האב נישט געדארפט.
  
  
  זי האט פארשלאסן די טיר הינטער איר און אראפגענומען איר װײס רעקל, און א רגע שפעטער איז זי געװען נאקעט און אראפגעלאזט די לאנגע בלאנדע האר.
  
  
  מיר האָבן ליב געהאט אויף מיין שרייַבטיש, אַ הויפן פון הערות און ריפּאָרץ קראַקינג אונטער אונדזער ללבער.
  
  
  ערגעץ אין דער שורה, עמעצער האט אַ ווייַס רעקל אויף דעם פרוי און דערציילט איר אַז זי איז נאָר אַ עמאָציאָנעל מאַרך. איצט אַז די ווייַס רעקל איז אַוועק, אַלע איר ינכיבאַץ פאַרשווונדן. די זכרונות פֿון קאַסאָף און די וועסטל זײַנען פֿאַרשוווּנדן געוואָרן ווי אַ שלעכטער חלום, אַ נייטמער אָפּגעוואַשן פֿון דער זייַדיקע הויט פֿון איר תּפֿיסה.
  
  
  "איך האָב געהערט אַז איר זענט גוט, אָבער גאָרנישט ווי אַז," זי שושקעט.
  
  
  "איר זענט נישט אַזוי שלעכט זיך, דאָקטאָר."
  
  
  — אליזאבעט, ביטע.
  
  
  "ליז."
  
  
  אירע פינגגערטיפּן האָבן זיך געגליטשט אויף מײַן רוקן. "איך מיינען ... נו, עס איז געווען פאַנטאַסטיש." זי האט מיר געקושט אין אויער.
  
  
  דערנאָך, ווען זי האָט אָנגעהויבן זאָנע אויס, האָט קאַסאָף זיך דערמאָנט, צוזאַמען מיט דער דערקענונג אַז איך בין שפּעט אויף אַ בריפינג וועגן די פירנדיקע טשילעאַן רויטע. אי ך הא ב זיפצ ט או ן זי ך אויפגעהויב ן אויפ ן פיס .
  
  
  עליזאַבעטה האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר מיט ברייטע אויגן. אפילו נאקעט האב איך נאך געטראגן דעם מיאוסן לוגער אויף דער לינקער זייט, א שידענע סטילעט אויף מיין לינקן פארארעם און א גאז באמבע צוגעקלעפט אויפן הוילע פון מיין רעכטן קנעכל. אַקטיוו פליכט סימבאָלס.
  
  
  "דעמאָלט עס איז אמת," זי געזאגט. "עס זענען געווען רומאָרס אַז איר האָט אַ נייַע אַסיינמאַנט. דערפאר האב איך באשלאסן צו קומען ווען איך האב עס דערוואוסט."
  
  
  ― נו, ― זאָג איך, קוקנדיק אױף איר שײנעם גוף אױסגעשטרעקט איבערן הויפן פּאַפּירן אױף מײַן שרײבטיש ― דו האָסט דאָס אַװדאי געטאָן.
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל דריי
  
  
  
  
  
  סאַנטיאַגאָ איז ווי רובֿ הויפּט קאַפּיטאַלז אין דרום אַמעריקע. עס איז אַ וואַסט שטאָט פון מאָדערן ניט-פאַרטיק בנינים לעבן ייביק געטאָ, ברייט אַוואַנוז באַסקינג אין די זון, און שמאָל אַליז ווו די טונקל פנימער פון ינדיאַנס שייַנען מיט די דריקונג פון סענטשעריז. סאַנטיאַגאָ איז געווען אַמאָל אַ וויטרינע פֿאַר דעמאָקראַסי אין דרום אַמעריקע, ווו אפילו אַ קאָמוניסט קען געווינען שיין ילעקשאַנז.
  
  
  עס זענען בלויז צען מיליאָן מענטשן אין טשילע, אָבער פינף פון זיי זענען אין סאַנטיאַגאָ. דאס גאנצע לאנד איז נישט טיף אין דעם מערב ברעג פון די אנדעס, בלויז 250 מייל ברייט אויף איר ברייטסטן פונט; אבער טשילע פארשפרייט זיך 2,650 מייל, און פארמירט האלב דעם מערב ברעג פונעם גאנצן קאנטינענט. איר קען נישט געפֿינען אַ בעסער באַזע פֿאַר סאַבווערסיאָן אויב איר קען ציען די מאַפּע זיך.
  
  
  די מענטשן זענען מיד פון די רויט. ווארט ביז די קומענדיגע וואלן, און דאן וועסטו זען,” האט דערקלערט דער טשילענער ארמיי קאלאנאל, וועלכער האט מיך באגעגנט אויפן לופטפעלד.
  
  
  "אויב עס זענען ווייַטער ילעקשאַנז," איך וואַלאַנטירד.
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט מיך געבראַכט אין אַ נײַעם שניי־ווײַס האָטעל, וואָס האָט אויסגעזען די פֿאַרנומענסטע אַוועניו אין סאַנטיאַגאָ. ווי דער קאָלאָנעל האָט מיר געזאָגט, איז עס מיט אַ וואָך פריער איבערגעגעבן געוואָרן צו דער רעגירונג פון אַן אמעריקאנער אייגנטימער. די בעלקעװער דעלעגאַציע האָט זיך אַזױ אײַנגעזאַמלט
  
  
  צו זיין אַליין אויף די שפּיץ צוויי פלאָרז.
  
  
  די דינסט האָט מיר געוויזן צו מיין צימער. עס האט אויסגעזען ווי איך בין דער ערשטער גאסט וואס האט עס אמאל גענוצט, א חשד וואס איז שפעטער באשטעטיגט געווארן ווען איך האב זיך דערוואוסט אז דער האטעל איז נאציאנאלירט געווארן אין דעם טאג וואס עס איז פארענדיקט געווארן. איך האב פארשפארט די טיר און געעפנט די פענצטער. צװאנציק שטאק אונטן, אויטאמאבילן זײנען געקראכן איבער דער עוועניו, פאליציי אפיצירן האבן פארצווייפלט געפלאקערט, און פוסגייער זענען אריבער דעם וועג. דער איינציקער סימן פון ענדערונג אין טשילע, וואס איך האב געקענט זען פון וואו איך בין געשטאנען, איז געווען א גרויסער רויטער פאן, וואס האט געהאנגען אויף דער זייט פונעם געביידע איבער דער גאס. עס פּראָקלאַמירט: די העלדיש טשילעאַן מענטשן וועט נישט רוען ביז אַלע די יאַנקיז שטאַרבן אָדער זענען אַרויסגעוואָרפן פון אונדזער לאַנד. עס איז געווען אַ גרויס פאָן.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. עס זענען געבליבן צוויי שעה איידער בעלקעװס נצחון אַריין אין דער הויפּטשטאָט, און איך בין שטאַרבלעך מיד געוואָרן פון דעם אַנטלויפן. איך האב אויסגעלאשן די לייץ און בין אַרײַן אין אַ צווייטער זן-טראַנס.
  
  
  "סעניאָר."
  
  
  איך בין ארויס פון מיין האַלב-באַוווסטזיניק שטאַט און געקוקט אויף מיין זייגער ווידער. בלויז צוואַנציק מינוט זענען דורכגעגאנגען.
  
  
  "הער, עס איז אַ וויכטיק אָנזאָג פֿאַר איר," אַ קול געזאגט צו מיר פון אַרויס מיין צימער.
  
  
  "שטעל דאָס אונטער די טיר."
  
  
  אַסאַליישאַנז. דער געזונט פון מאָווינג פֿיס. מער ווי איינער פון זיי. אי ך בי ן שוי ן ניש ט געשלאפן , אי ך הא ב זי ך ארוי ס פו ן בעט ן או ן צוגעגײ ן צ ו דע ר טיר , ארויסצושלעפ ן דע ם לוגער .
  
  
  ביז איצט די שמועס איז געווען אין שפּאַניש. איצט מיין גאַסט געפרוווט רוסיש.
  
  
  "איך קען טוישן געלט פֿאַר איר. רובל אָדער דאָללאַרס. פיל מער עסקודאָ ווי דער באַאַמטער קורס. ”
  
  
  "נישט קיין אנונג."
  
  
  עס איז מער שאַפונג אַרויס.
  
  
  "דאס צימער איז געווען רעזערווירט פֿאַר עמעצער אַנדערש. איר מוזט גלײך אװעקגײן, — האט דאס קול אנגעזאגט.
  
  
  איך געפרוווט עס אויף די טעלעפאָן. ער איז געווען טויט, אָבער דאָס האָט ניט דאַווקע מיינען עפּעס, נישט אין אַ דרום אמעריקאנער האָטעל. גלײכצײטי ק הא ט מע ן אומגערוכ ט געדרײ ט דע ם טיר־קנופל . זיין השתדלות האט מיר אַ געדאַנק. ם׳איז געװען א טיר צום נעקסטן צימער. עס איז געווען פארשפארט, אָבער איך געעפנט עס מיט אַ פּלאַסטיק קרעדיט קאַרטל. אן אנדער מייַלע פון קאַפּיטאַליזאַם. אי ך בי ן ארײ ן אי ן צימער , װא ם אי ז געװע ן אײדעניש ע מי ט מײ ן . דערנאָך האָב איך פֿאַרזיכטיק געעפֿנט די טיר צום זאַל.
  
  
  ע ס זײנע ן געװע ן צװ ײ פו ן ז ײ , גרוים ע ײנגלעך , געטראג ן װײס ע העמדער ם מי ט אפענ ע קאלנער ן או ן אײזערנ ע שטעכן , װא ס ז ײ האב ן מםתמ ה פארבארגן , אי ן ד י גארטלעך .
  
  
  "וואָס איז דער אָנזאָג, פילאַטשאָ?"
  
  
  קודם האבן זיי געזען דעם לוגער, און דערנאך מיר. זיי האָבן נישט אַראָפּגעלאָזט די אייזערנע באַרס, איך גיב זיי קרעדיט.
  
  
  "ער איז אַ יאַנקי," האט איינער גיפטיק געזאגט. — ער װעט נישט שיסן.
  
  
  ― איר הערשט אונדז ניט מער, חזיר. ריר אונדז און די מענטשן אויף דער גאַס וועלן דיך צעריסן."
  
  
  זיי אריבערגעפארן צו מיר אַריבער די זאַל. דאָס איז איינער פון די פראבלעמען אין קאַמיונאַקייטינג מיט אַמאַטשערז. זיי וועלן קיינמאָל וויסן ווען איר זענט ערנסט. קיין גלייַך רוסיש וואָלט ביי דעם צייַט זיין מיוקאַס כאַמינג "די וואָלגאַ ראָער."
  
  
  "איז עס ווער עס יז אויף די שטאָק אונטן?" — האב איך געפרעגט , ווען זיי זענען צו מיר צוגעקומען .
  
  
  "קיינער. קײנער װעט דיך נישט ראטעװען, — האט דער ערשטער געברומט.
  
  
  "דאס איז גוט."
  
  
  דע ר לינקע ר פראנט ם פו ן דע ר ערשטע ר מאן ס שטיוול , אי ז געװע ן צעבראכ ט אי ן שטיקער . ע ר הא ט זי ך אראפגעכאפ ט אי ן שאק , װא ם זײנע ן געװע ן זײנ ע צװ ײ פיס . אין טעפּעך איז איצט געװען א לאך.
  
  
  "positively עס איז קיין איינער?" — האב איך נאכאמאל געפרעגט און געצילט אויף זײן רעכטן פוס.
  
  
  "וואַרט!"
  
  
  דער אייזערנער שטאנג איז אראפגעפאלן פון זיין האנט אויפן דיל. די צווייטע בהמה האט אויך ארויסגעגעבן איר וואפן. כ׳האב אנגעכאפט דעם ביקס און זי אפגעשאקלט מיט דער לינקער האנט. דער סטילעט איז מיר אַרײַן אין האַנט. דאָס אינגל אין הינטן האָט אַ קוק געטאָן אויף דעם און זיך אויסגעדרייט צו לויפן.
  
  
  "ביטע טאָן ניט טאָן דאָס," איך געפרעגט.
  
  
  דאָס מאָל זיי ווי צו גלויבן מיר. אמווייניגסטנס האבן זיי זיך זייער שיין אויסגעשפרייט אויף דער וואנט, ווען איך האב לייכט אנגערירט זייער קערפער מיטן שפיץ מעסער.
  
  
  "איר זען, איר יינגלעך האָבן געטאן אַ פּלאַץ פון שלעכט זאכן," איך דערקלערט געדולדיק ווי איך געזוכט זיי. "איר טאָן ניט אפילו וויסן און איר באַליידיקן מיר. ווי ווייַט ווי איר וויסן, איך בין אַ גרויס באָכער. איר פאָרשלאָגן צו וועקסל געלט, אָבער איר צוויי טאָן ניט אפילו האָבן אַ הונדערט עסקודאָס. און דאס ערגסטע פון אלעם, דו וועקט מיך אויף ווען איך שלאפ. זילזולים, ליגן און גראָבקייט, און איך בין נישט אַפֿילו געווען אין דעם שטאָט פֿאַר אַ שעה. איצט איך זיכער האָפֿן איר קענען פאַרריכטן דעם. האָב איך געזאָגט, איך האָפֿן, אַז איר קענט דאָס טאָן פֿאַר מיר.
  
  
  איינער פון זיי האָט גענומען דעם אָנצוהערעניש.
  
  
  "ה... ווי?"
  
  
  "דערציילט מיר וואָס איר האָט דאָס אַלץ."
  
  
  "מיר זענען נאָר טוערס. וועגן פּאָליטיק ווייסן מיר גאָרנישט. איצט קוק אַף מיר, מאַדרע מיאַ, אָן פינגער. װאָס װעל איך זאָגן מײַן װײַב? מי ר װײס ן גארנישט , מע ן הא ט אונד ז נא ר באצאל ט עטלעכ ע געלט . איך בלוטיקן, הער. איר זענט משוגע."
  
  
  "ניין, נאָר אַ פאַכמאַן, וואָס איר זענט נישט."
  
  
  איך איז געווען צופרידן צו וויסן דעם. מען האט געשניטן אײן קלײנע הויט, און זײ האבן אנגעהויבן קלערן, כאטש זײ האבן װינציק געװאוםט. איך האָב זיי אַזוי נעבעכדיק געמאַכט, אַז איך האָב זיי צוריקגעגעבן די אייזערנע באַרס און צוקוקן ווי זיי גליטשן זיך עפּעס מורמלען וועגן אַ משוגענער אַמעריקאַנער.
  
  
  די גאַרסיאַ ברידער זענען צוויי קליין-צייט פּונקס וואָס אָפט געארבעט פֿאַר די Movimiento Izquierdo Revolutionario (MIR). היינט זענען זייערע באלעבאס געווען אויפן לופטפעלד און געווארט אויף בעלקעוו, דערפאר ווען אן אומגעריכט איינאיינציקער גאסט האט זיך איינגעשריבן אין בעלקעוו'ס דילן, האבן די ברידער געמיינט אז זיי וועלן מאכן א אויספארשונג. דאס אינטערעסאנטסטע איז, אז זיי האבן געהאפט צו דערוויסן בעלקעוו'ס וועג ארום לאנד, א פלאץ וואס די טשילעשע רעגירונג האט געהאלטן געהיים. אין אַלגעמיין, איך געפֿונען דעם אינצידענט מיילדלי רעפרעשינג און ינפאָרמאַטיוו. אפילו בעסער ווי נעמען אַ דרעמל.
  
  
  אויב נאָר איך געוואוסט ווי קיוט די גאַרסיאַ יינגלעך זענען קאַמפּערד מיט אלעקסאנדער בעלקעוו.
  
  
  חבר בעלקעוו איז געפארן צוזאמען דעם עוועניו אין א לימאזין מיט פרעזידענט אלענדע און זיין עקאנאמיע מיניסטער. דעמאלט האט דער קאמוניסטישער פליגל פון דער רעגירונג ארויסגעשטעלט גענוג שטאטישע באדינער צו ליין די גאסן און צוריק כאפען די גריצענדע רוסישע באזוכער. טאָמער די סיבה פֿאַר מענטשן ס טרויעריק אַפּלאָדיסמענטן איז געווען די מאַנגל פון גוט רויט פלייש אין די נאציאנאלע סטאָרז.
  
  
  דערנאָך איז בעלקעוו, אַרומגערינגלט מיט באַדיגאַרדס, אַרויס פֿון וואַגאָן און אַרײַן אין האָטעל. ווען די פּרעזאַדענטשאַל לימאַזין איז אַוועקגעטריבן, נאָך עטלעכע קאַרס מיט די באַגלייטער פון בעלקעוו. איך האב גלייך געדענקט די בריפינג איך באקומען אין AX הויפּטקוואַרטיר:
  
  
  אלעקסאנדער אלעקסאנדראוויטש בעלקעוו, 45 יאר אלט, 5 פוס 7 אינטשעס הויך, וואג 210 פונט. געבוירן אין וואָלגאָגראַד. ער האָט באַקומען זײַן בילדונג אין דער וואָלגאָגראַד־גימנאַזיע און אין דער מאָסקווער מײַנערשול. מיליטער־דינסט, אסיסטענט פאליטישע אינסטרוקטאר 1944—1945, באפרייט פון פליכט פארן אנטיילנעמען אין אכזריות אין בערלינער סעקטאָר. ריכאַבילאַטיישאַן און אַפּוינטמאַנט אויף די פּאַרטיי קאָנגרעס אין 1954 ווי אַ יונג אַפּאַראַטטשיק פון די כרושטשעוו קליקע. נאָך דער קאַפּ האָט זיך איבערגעביטן קיין ברעזשנעװ. א כיטרע , גרויזאמער ביוראקראט , װעלכע ר הא ט פארלויר ן זײ ן אנשטעלונ ג אי ן דע ר פערמאנענטע ר פאליטיק־בױרא , צולי ב זײנ ע שוידערלעכ ע סעקסועל ע אפעטיטן .
  
  
  
  
  עס איז געווען אַ גענעם פון אַן ייראַניק ביאגראפיע. בע ת דע ר פארכאפ ט פו ן בערלין , האב ן ד י רוסיש ע זעלנע ר געמאכ ט א פארשלעפונג , אומברענגע ן או ן פארגאב ן ד י שטאט . װאָס האָט בעלקעװ געקאָנט טאָן, כּדי אים אױסצוהאַלטן? אן אנדער מאָדנע מאָמענט איז געווען מער פאַרשטיייק. די פירער פון דעם קרעמלין האָבן אפֿשר פּלאַנירט די טויט פון מיליאָנען, אָבער זיי זענען שטענדיק געווען סעקסועלע פּרודס. ווי אָפט האָבן די צוויי קעראַקטעריסטיקס - מאָרד און געשלעכט - ניטאָ האַנט אין האַנט!
  
  
  איך האָב געכאַפּט די טשעמאָדאַן מיט בעלקעװס וועסטל און אַרויפגעגאַנגען אין זײַן צימער. דאָס ערשטע, וואָס איך האָב געזען, האָט באַוויזן, אַז אלעקסאנדער בעלקעוו, לכל-הפּחות, איז נישט קיין פּרוד.
  
  
  ער איז געזעסן אויף דער סאפע, אן אויבערלײז, מיט פעקלעך געהאנגען פון דער לענד. ע ר הא ט געהא ט א גרויםע , שלעכט־געגאסענע . זײן הויט איז געװען װײס װי א זשאַבעס בויך און האט געגלאנצט מיט דעם אײל, װאם די שײנע מײדלס הענט האבן ארײנגעריבן אין אים. און עס זענען געווען מער ווי איין מיידל. די מיט די פּוטער איז געווען מזרח-דײַטש, לויט איר אַקצענט. צוויי קובאַן מיידלעך האָבן אויסגעגאסן דזשאָני וואָקער אין ברילן אין באַרן, און אַ רוסישער ברונעט האָט זיך געלעגן אויף אַן איבערגעשטופּטן שטול, אירע אויגן האָבן פאַרגליווערט פון די טרינקען אָדער די דרוגס.
  
  
  "דער מענטש וואָס זיי רופן קילמאַסטער," האָט בעלקעוו זיך צעוואָרפן. — קום ארײן.
  
  
  "איך האָבן אַ וועסטל פֿאַר איר."
  
  
  ער האָט געשמייכלט און געלאָפֿן מיט דער האַנט אויף דער דײַטשישער פֿרויס דיך.
  
  
  "איך טאָן ניט האָבן צייט פֿאַר וועסץ רעכט איצט."
  
  
  איך האב פאר אים אראפגעלאזט דעם קעיס אויפן קאווע טיש און עס געעפנט.
  
  
  — קום, לאָמיר דאָס איבערטאָן.
  
  
  בעלקעװס האנט האט אויפגעהערט שטרײקן. די װײסע הויט איז געװארן רויט און ער איז אויפגעשטאנען א שרײ.
  
  
  "מיר קענען נישט ענדיקן עפּעס ביז איך טאָן עס. אפֿשר נעכטן ביסטו געווען דער באַרימטער ניק קאַרטער. הייַנט איר זענט גאָרנישט מער ווי אן אנדער ק.ג.ב. מערסאַנערי אויף מיין אָרדערס! איר זענט שמוץ פֿאַר מיר אַז איך קען טרעטן אויף אויב איך ווילן. אויב די וועסטל פּאַסט מיר נישט, קענסטו זיך אומקערן קיין אמעריקע. איך בין נישט געגאנגען צו פּרובירן עס איצט. איך בין פאַרנומען ".
  
  
  מיין האנט האט געציטערט צו כאפן דעם בארג שמאלץ און אים אריבערווארפן איבערן צימער.
  
  
  "ווען וועט איר פּרובירן עס אויף?" ― פֿרעג איך טרויעריק.
  
  
  "מיר וועלן קוקן אין עס. אין דער דערווייל, איר זענט מיין פּערזענלעך שפּיאָן, הער קאַרטער. פערזענליכע רוצח פון אלעקסאנדער בעלקעוו״.
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל פיר
  
  
  
  
  
  די לאַ מאָנעדאַ פּרעזאַדענטשאַל פּאַלאַס איז ליט אַרויף ווי אַ ניטל בוים פֿאַר די אָפּטראָג. זעלנער פון פוערזא מאביל האבן געשטעלט די טויערן און פאטראלירט דעם פאלאץ-גרונד מיט גענוג אַמעריקאַנער מאשין-געווער, כדי צו פארשטערן א קליינע רעוואלוציע. דער לוטענאַנט האָט מיך אָפּגעשטעלט צו זוכן מיר, ווען איך בין אַרויסגעגאַנגען פֿון וואַגאָן. בעלקעװ האט אװעקגעװארפן די האנט.
  
  
  "חבר קאַרטער איז מיט מיר," ער באָוסטיד.
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן ארײ ן ארײ ן זײנע ן מי ר פארבײ ן א כבוד־װעכטער , װא ם הא ט געטראג ן פײדער ־ העלמעם . א שטארקע , וואנצעסיק ע מאן , וועלכ ן אי ך הא ב דערקענ ט אל ס ד״ ר סאלאוואדא ר אלענדע , פרעזידענ ט פו ן דע ר רעפובליק פון טשילע , הא ט באגריסט ן בעלקעוו ן או ן אי ם געפיר ט צ ו זײ ן ארט . כ׳האב מיך געשלעפט און מײן אטשאטשע צװישן די געפאקטע פאלעם.
  
  
  
  בכבודיקע: אמבאסאדארן, מיניסטארן, גענעראלן און די גאנצע פאליטיבורו פון דער קאמוניסטישער פארטיי פון טשילע האבן מארשירט אין עקן און מונדירן צו באגריסן דעם רוסן. דער קובאַן אַמבאַסאַדאָר האָט באַקומען אַ סטעלער אָפּטראָג, און דאָס איז נישט חידוש. בלויז זעקס יאָר פריער, ד"ר אַלענדע איז געווען דער פירער פון די OLAS גערילאַ פראָנט באזירט אין האַוואַנאַ. ער איז געווען דער מענטש וואס האט באגלייט די רעשט פון טשע גווווארא'ס גערילא איינהייט איבער דער גרענעץ קיין באָליוויאַ.
  
  
  איך האב גענומען א גלאז שאמפאניע פון א פארבײגײענדיקן קעלנער און זיך צוגעלײגט צו דער מירמלשטיין װאנט, געפילט בערך אזוי באקוועם װי אן אינזעקט אין א פליג־טראפ.
  
  
  "סענאָר קאַרטער, איר טראַכטן איר קען אויך ברענגען מיר אַ גלאז?"
  
  
  דא ס אי ז געװע ן אײנע ר פו ן ד י קובאנע ר מײדלע ך פו ן בעלקעװ ס הארעם . אירע לאנגע שװארצע האר איז צוריק ארײנגעקעמט געװארן אין א גראבע, װאם האט זיך דערגרײכט ביז איהר הינטן, און עפעם האט מען זי צוגעדריקט צו דעם געפאקט קלײד, אזוי ענג, אז עס האט געקאנט געבן א מאן א בליק אין דער קורװע. זי האט מאַסלינע הויט און טונקל אויגן, און אויב עס איז געווען אַ מער ווי סעקסי פרוי איך געזען אין די פּרעסידענטיאַל פּאַלאַס.
  
  
  "ווי איז די שאַמפּאַניער?"
  
  
  זי איז געווען פּונקט ווי באָרד ווי מיר. מי ר זײנע ן צוזאמע ן ארײ ן אי ן דע ר זא ל או ן געפונע ן א טיש ל מי ט רײע ן שטולן .
  
  
  "איך בין דערשראָקן אַז אַלעדזשאַנדראָ האט ניט ווי איר," זי געזאגט.
  
  
  “אַלעקסאַנדראַ, איר מיינען? איך טראַכטן נישט, וואָס מאכט אונדז גלייַך. איר ווי אים?"
  
  
  ס'האט נישט געדארפט פיל שאַמפּיין צו לאזן איר צונג. אַ סימפּאַטיש אויער איז געווען אַלץ וואָס זי האָט טאַקע געדאַרפט.
  
  
  “איך און מיין שוועסטער זענען געווען אין די וואָמען ס מיליץ אין האַוואַנאַ ווען אַלעדזשאַנדראָ געזען אונדז. מע ן הא ט אונד ז באפויל ן צ ו מאכ ן אי ם באקוועמער״ .
  
  
  "און דו?"
  
  
  זי האט זיך געגרימט.
  
  
  "בייַ מינדסטער עס איז בעסער ווי די פּאָליצייַ."
  
  
  ראָסאַ און איר שוועסטער באָניטאַ זענען געווען די טעכטער פון אַ קובאַן משפּחה וואָס אָונד איינער פון האַוואַנאַ ס מערסט פאָלקס נייטספּאַץ ווען Castro פארמאכט די שטאָט. דא ס זײנע ן געװע ן אומגלויבלע ך שײנ ע פרויען , פארמאג ט אל ע נויטיק ע טאלאנט ן או ן געשמאק ן פא ר דע ם אפענע ם לעב ן פו ן לאס־װעס , או ן זײער ע אטריבו ת זײנע ן שטאר ק פארמינערט געװאר ן דור ך ד י גרוים ע אפעטיט ן פו ן אלעקסאנדע ר בעלקעװ .
  
  
  "איך בין צוואַנציק יאָר אַלט, און באָניטאַ איז צוויי און צוואנציק. פֿון די עלטער פון פינף מיר באַן ווי פלאַמענקאָ דאַנסערז און קאַנטע דזשאָנדאָ זינגערס.
  
  
  "עס איז שווער טאַנצן."
  
  
  "איר גלויבט מיר נישט. איר מײנט, אַז איך בין נאָר אַן בעלקעװער זונה, צי נײן? קום טאַנצן, איך וועט ווייַזן איר. ”
  
  
  איך האָב אָנגעוויזן אויף דער אַטאַטשע אין מיין האַנט.
  
  
  — חרטה.
  
  
  דער גאַנצער צײַט האָט דער אָרקעסטער געשפּילט שטאַרק, און שפּילט מערסטנס באַרויִקע וואַלצען, וואָס אַפֿילו דער אַרטריטישער דיפּלאָמאַט האָט געקענט באַהערשן. רויזע איז, מיט פײער אין די אויגן, צוגעגאנגען צום ארקעסטער־פירער און האט אים א שושקע געטאן אין אויער. דער מאן האט א ניד געטאן און געשמײכלט, און האט זיך דאן געקערט צו זײנע מוזיקער.
  
  
  ווען די באַנדע האָט אָנגעהויבן שפּילן, איז סטראַוס געווען ריפּלייסט מיט אַ פּאַטעטיש פלאַמענקאָ שלאָגן. רויזע האט אויפגעהויבן אײן האנט הויך איבערן קאפ און געקלאפט מיט די פינגער. איר ענג קלײד האָט אַרומגענומען איר פולע בריסט און געבויגענעם קערפּער. גלײַך האָבן זיך באַוויזן אין דער המון טענצער, און זיי האָבן זיך אָנגעהויבן אַרומדרייען אַרום איר, באַגייסטערנדיק אַ קלאַפּן מיט די הענט.
  
  
  רויזע־אויג ן האב ן מי ך ניש ט פארלאז ן או ן אי ר פויע ל הא ט זי ך שוי ן אנגעקלאפ ט אוי ף דע ר דאזעס־פלאץ . איר סעקשואַלאַטי האָט אָנגעפילט דעם גרויסן צימער, און עס האָט געפּועלט צום ריטם פון די גיטאַרן. װע ן ז י הא ט זי ך געדרײט , הא ט זי ך אי ר לאנגע ר שװארצ ע גראבע ן ארומגערינגל ט אי ן דע ר לופט , געשװיגנדי ק אי ר בײטש . הונדערטע ר אויג ן זײנע ן געװע ן אויפ ן איר , או ן ז י הא ט געטאנצ ט בלוי ז פא ר מיר . איך איז געווען איר אַרויסרופן. ווען זי האָט אויפֿגעהויבן איר רעקל פֿאַר אַ ווילדן קלימאַקס, האָב איך דערזען איר שיינע טענצערינס פיס, דינע און טײַפּערנדיק, ווי די פֿון אַ שיינער יונגער בחור. ווען זי האָט פאַרטיק מיט די הויך אויפגעהויבענע הענט, האָט דאָס צימער אויסגעבראָכן מיט אַפּלאָדיסמענטן, אריינגערעכנט מיינע.
  
  
  יעדע ר מאן ד א הא ט זי ך דאר ט געחלומט , זי י אויפ ן ארט , פיזי ש כאפ ן או ן אויג ן האב ן אי ר נאכגעלאפ ן װע ן ז י אי ז צוריקגעקומע ן צ ו מיר . איך האב געווארט אויף איר א קאלט גלאז שאמפאניע.
  
  
  "צי איר גלויבן מיר איצט, סענאָר קילמאַסטער?"
  
  
  "איך גלויבן אַז איר און איך וועט האָבן אַ טרינקען. פֿאַר ראָסאַ, בעלליסימאַ באַלאַ.
  
  
  "און צו דיר," האָט זי אויפֿגעהויבן איר גלאז, "דער ערשטער מענטש וואָס איך האָב געוואָלט טאַנצן פֿאַר דעסנודאַ."
  
  
  "דעסנודאַ" מיטל "נאַקעט," און איך קען נאָר ימאַדזשאַן די פּראַל וואָס אַ נאַקעט און טאַנצן רויז וואָלט האָבן אויף מיין געפילן.
  
  
  די גרופּע האָט זיך אומגעקערט צום וואַלס. ער האָט זיך פּלוצעם אָפּגעשטעלט און איז אַריבער אין דער נאַציאָנאַלער הימען פֿון דער רעפּובליק. גלײכצײטי ק האב ן זי ך אל ע זי ך גענומע ן צ ו דע ם ארײנגאנ ג פו ן דע ר דאזעס־צימער , װא ו דע ר פרעזידענ ט או ן בעלקע װ זײנע ן פונק ט ארײנגעקומע ן . אַלענדע האָט אָנגענומען דעם כּבֿוד מיט געדולד און הומאָר. בעלקעװס קלײנע אױגן האָבן אָפּגעזוכט דעם טאַנצפּלאַץ, ביז זײ האָבן געפֿונען ראָזע, און האָבן זיך צעקלאַפּט, װען זײ האָבן געזען, אַז זי איז מיט מיר.
  
  
  ממילא איז דער פרעזידענט געווען באפרייט ווען דער רוסישער האט אים פארלאזט. בעלקעװ האָט זיך געמאַכט דורך די טענצער צו ראָזע.
  
  
  "וואָס טוט איר מיט דעם ימפּעריאַליסט מערדער?" — האט ער געפאדערט.
  
  
  רויזע האט צוגעכאפט די שײנע פלײצעס.
  
  
  "איר האָט אַליין געזאָגט אַז ער איז דיין פּריוואַט שפּיאָן, אַזוי וואָס
  
  
  זאָל איך ניט זיין מיט אים? חוץ דעם איז ער זייער גוט."
  
  
  — בלײַבט אַוועק פֿון איר, — האָט מיר בעלקע באַפֿוילן אויף רוסיש. "עס איז סדר."
  
  
  „איך פֿאַרשטײ נישט. ער איז אַ יאַנקי. ווי קען איר זאָגן אים וואָס צו טאָן?" — האט ראזע געפרעגט מיט דער גאנצער עקזיסטענץ פון א מאן, װאם האט געטרונקען צופיל שאמפאניע.
  
  
  "ער איז נאָר אַ כייטמאַן. איך בין דער מיניסטער און איך גיב באפעלן״.
  
  
  "שטעל אַ גאָלד מעדאַל אויף אַ חזיר און איר האָט נאָך אַ חזיר," איך קאַמענטאַד אויף קובאַן שפּאַניש.
  
  
  רויזע האט זיך אזוי שטארק געכײכט, אז זי האט כמעט אראפגעלאזט איר גלאז. בעלקעװ איז געװארן ברוגז און געפרעגט װאם איך זאג.
  
  
  "ער איז אַ שטיפעריש מענטש," זי געציטערט.
  
  
  "רויז, דיין טייך זענען אַ קיל טייַך און איך בין זייער דאָרשטיק," איך פארבליבן.
  
  
  "זייער שטיפעריש," האָט אויסגעבראָכן איר געלעכטער.
  
  
  מע ן הא ט אנגעהויב ן קוק ן אוי ף אונדז , או ן בעלקע װ הא ט זי ך קוי ם געקאנ ט אײנהאלטן .
  
  
  "זייט שטיל און בלייבן אַוועק פון מיין פרוי," האָט ער מיר ווידער באַפוילן.
  
  
  "איך וועט אַקשלי לאָזן איר אַליין אויב איר נאָר נעמען דעם וועסטל איך געפרוווט צו געבן איר." איך האב פאר אים אויפגעהויבן דעם אטאטשע'ס קעיס.
  
  
  “דאָס איז אַ נאַריש זאַך. פארוואס זאָל איך זאָרג וועגן דעם?
  
  
  ― בעלקעװ, ― זאָג איך אָן קײן הומאָר אין מײַן שטימע, ― װאָלט איך איצט נישט געװען אױף אַן אַנדער שליחות, קאָן איך אײַך דערהרגענען. פּלוצעם האָט מײַן לוגער זיך אַרײַנגעכאַפּט מיט זײַן שמאָליקן בויך, די באַוועגונג באַהאַלטן פֿון די איבעריקע פּאַרטיי־געסט. "הרגעט איר אָן אַ צווייט געדאַנק און עס איז גאָרנישט איר קענען טאָן וועגן אים."
  
  
  "דו ביסט משוגה!"
  
  
  “איר זענט דער צווייטער מענטש וואָס זאָגט דאָס היינט. ניין, איך בין נישט משוגע, איך בין נאָר מיד פון שפּיל שפּילערייַ מיט דיר. אויב איר טאָן ניט אָנטאָן דעם וועסטל איצט, איך וועט לאָזן." איך וועט נאָר זאָגן מיין באַלעבאָס אַז איר האָט אפגעזאגט צו קאָואַפּערייט."
  
  
  בעלקעװ האט געקוקט אויפן מעטאלן שטאנג, װאס איז פעסט צוגעדריקט צו זײן בויך. ער האָט זיך אָפּגעקליילט און איך האָב כּמעט געקענט זען ווי ער טראַכט.
  
  
  "אָוקיי, קאַרטער, איך וועל פּרובירן. אַלץ צו באַקומען באַפרייַען פון איר."
  
  
  דער לוגער האָט זיך אומגעקערט צו זײַן כאָלטער און מיר זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון דער זײטיקער טיר. בעלקעוו האָט מיט איין בליק אויפגעהויבן דעם רוסישן אַמבאַסאַדאָר און אַ פּאָר פון זיינע באָדיגאַרדס. רויזע איז נאכגעגאנגען.
  
  
  גלײַך װי מיר זײַנען אַרײַן אין קאָרידאָר, האָט בעלקעװ געפֿרעגט דעם אַמבאַסאַדאָר, צי די רוסן האָבן אַ פּאַלאַץ.
  
  
  "וואס אימער דו ווילסט. דאָס איז דער פּרעזידענטס ווינטשן. ”
  
  
  גרויס. ווו קענען מיר געפֿינען אַ פּלאַץ צו זיין אַליין? "
  
  
  דער אַמבאַסאַדאָר איז געווען אַ דין מענטש ליידן פון דיספּעפּסיאַ. אין א טוקסעדא האט ער אויסגעזען ווי א צעריסענע, אויפגערודערטע קערפער.
  
  
  "איך פֿאַרשטיין אַז אונדזער מחנות קען זיין באליידיקטער אויב מיר באַפאַלן אַ רעגירונג אָפיס. אָבער, אונטער דעם פּאַלאַץ איז פאַראַן אַ גרויסער אומבאנוצט קעלער וואו מען פלעגט האַלטן פּאָליטישע אַרעסטאַנטן. ”
  
  
  "איך טאָן ניט טראַכטן מיר דאַרפֿן דאָס," איך ינטערדזשעקטיד.
  
  
  "אָבער איך טראַכטן אַזוי," בעלקעוו געזאגט. "נאָך אונדזער ביסל אָפּמאַך, איר קענען פאָרזעצן אויף דיין וועג. איך דארף דיך מער נישט".
  
  
  די טשילענער פּאַלאַץ גאַרדז לאָזן אונדז דורך אַ שמאָל טרעפּ. די הויפּט געביטן פון די פּרעזאַדענטשאַל פּאַלאַס קען האָבן געווען ליט און לעבעדיק, אָבער די לייטער און די קעלער עס געפירט צו זענען גלייך אויס פון אַ גרויל פֿילם. ליכט־בלאבלעך אין מעטאלן שטאף האבן באלויכטן דעם ברודיקן קארידאר. די קלאַנגען פֿון אָרקעסטער זײַנען ניטאָ, דאָס קלאַנג פֿון שאַמפּאַניער־גלעזעלע איז ניטאָ, און אַלץ, וואָס מיר האָבן געהערט, איז געווען דאָס קליקס פֿון אונדזערע כילז און דאָס אומבאמערקטע געשרייען פֿון ראַץ.
  
  
  — אט — האט געזאגט דער וועכטער. איך האָב באַמערקט, אַז אויף זײַן קאָלנער איז געווען דער רויטער עמבלעם פֿון דער טשילענער קאָמוניסטישער פּאַרטיי. דא ס הא ט געמײנט , א ז ע ר אי ז ניש ט געװע ן קײ ן מיליטער , או ן אי ך הא ב ניש ט געקענ ט דערװארט ן פו ן אים . ער האט געעפנט די אײזערנע טיר.
  
  
  אינעווייניק איז נישט געווען קיין עלעקטריש ליכט. אַנשטאָט, די באַטאַרייע-Powered לאָמפּ וואַרפן אַ טונקל קרייַז. אי ך הא ב דערזע ן צװ ײ פארשרײבענ ע האנד ־ קאפעלי ם הענגע ן פו ן שטײנע ר בלאק ן אוי ף דע ר װײטע ר װאנט . ס'איז נישט געווען קיין צימער, ס'איז געווען א טאנץ.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "וואָס די גענעם טאָן איר?" אַז איך האָב זיך אומגעקערט, האָב איך זיך דערוווּסט. די באַדיגאַרדס פון דעם אַמבאַסאַדאָר האָבן שפּיציק ביקס צו מיין האַרץ.
  
  
  — פרעג א נארישע פראגע... — האב איך זיך אין קול געענטפערט. "אגב, מיין מאָרד איז אַ טויט זאַץ פֿאַר עטלעכע פון דיין אייגענע יינגלעך. עס וועט נישט מאַכן איר זייער פאָלקס ווען איר קומען היים."
  
  
  “ערלעך, הער קאַרטער, איך טראַכטן מיר וואָלט זיין צו גרייט צו האַנדלען אַ טוץ ללבער פֿאַר דיין. אָבער, איך טאָן ניט מיינען איר הרגענען. עפנט דיין קעיס."
  
  
  איך מוז געבן בעלקעװן קרעדיט פֿאַר דעם שריט. איך בין געווען דער איינציקער מענטש אין גאַנצן דרום אַמעריקע וואָס האָט געוווּסט ווי אַזוי צו עפֿענען דעם אַטאַטשיע־קעיס אָן זיך צו בלאָזן. קיין שליסל צום שלאָס איז נישט געווען; דער מיטל איז געווען גאָרנישט מער ווי אַן עלעקטריקאַל קאָנטאַקט אַטאַטשט צו אַ פראַגמאַנטיישאַן יקספּלאָוסיוו. איך האב ארויסגענומען א פלאסטיק שטיפט און עס אנגעשטעקט אונטערן דעקל; דער קעיס איז געעפנט געווארן.
  
  
  "איר זעט, ראָזע, איך פֿאַרשטיי טאַקע דעם בעל-המתה," האָט ער געברומט און באַוויזן די באַדיגאַרדס זיך צו פֿאָרן. "ער האט אַ ביקס און אַ מעסער סטראַפּט צו זיין לינקס האַנט. דאָס אַלץ איז אין זיין טעקע."
  
  
  ז ײ האב ן זי ך ארוי ס מײ ן רעקל ׳ או ן העמד , אראפגענומע ן מײנ ע געװער ן או ן
  
  
  מ׳האט מיך געשלעפט צו דער װאנט. יעדע ר פו ן ז ײ הא ט צוגענומע ן מיינע ר הענט .
  
  
  "ווי טאָן איר ווי עס, קילמאַסטער?" — האָט בעלקעװ זיך געגלוסט. „געבונדן װי אַ ציג? קענען נישט אפילו טייטן קגב אָפיצירן אַנשטאָט פון דיין באליבטע האַק?
  
  
  "איך געדאַנק איר האָט געזאָגט אַז איר וועט נישט טייטן מיר.
  
  
  "אָה, איך טאָן ניט. איר מוזן פֿאַרשטיין אַז איך קיינמאָל לייקט דעם געדאַנק פון אַקסעפּטינג גוף פאנצער פון איר אמעריקאנער. איך מיינען, וואָס אויב די וועסטל איז נישט קוילפּראָאָף? וואָס אויב איך געגאנגען אויס אין די מאַסע און געדאַנק עס איז אַזוי, און איז געהרגעט דורך דער ערשטער נאַר וואס געקומען צוזאמען מיט אַ ביקס? וואָלט דאָס נישט זיין אַ שפּאַס טריק פֿאַר AX? איך וואָלט געווען טויט און איר וואָלט זיין זיכער אויף דיין פלאַך. ניין, איך בין נישט אזוי נאאיוו, מיסטער קארטער, דו וועסט מיר מוזן באווייזן ווי גוט דיין וועסטל איז טאקע. "
  
  
  — װי קאן ער דאס טאן, װען ער איז אײנגעקלעפט צו דער װאנט? — האט ראזע געפרעגט.
  
  
  “זייער פּשוט,” האָט בעלקעוו געענטפערט. "אויב ער איז נאָך לעבעדיק, איך וועט נעמען די וועסטל. אויב נישט, וועל איך צוריקשיקן דאָס וועסטל מיט זײַן גוף.
  
  
  א געפיל פון קעלט איז געקומען איבער מיר. וואָס אויב די גאנצע סכעמע איז כאָק ס פּלאַן? וואלט ער געלאזט אראפלאזן בעלקעוו מיט א פאלשע וועסטל? איך האָב געוואוסט אַז האַווקע'ס מיינונג איז שטענדיק פול מיט כיטרע געדאנקען, און אויב דאָס איינער וואָלט צוריקקריגן, איך וואָלט זיין דער ערשטער צו וויסן.
  
  
  די וועכטער האבן ארויסגענומען דאס וועסטל פון קעיס און עס ארומגענומען ארום מיין ברוסט. עס געווען אפילו שטארקער ווי ווען איך געהאלטן עס אין מיין הענט אין די דעלאַווער אַעראָפּאָרט. איך האב זיך געחידושט צי עס איז גענוג שטארק צו אפציען א .22 שיס, לאזט זאגן א שטיק בליי פון א מאשין ביקס.
  
  
  "באטראכט זיך אַן אמעריקאנער פאַרקויפער, קילמאַסטער. פאַרקויפט מיר דיין סחורה. ”
  
  
  — כ׳האב דיך נישט געקאנט פאראינטערעסירן מיט א װאו־זויגער, װאו?
  
  
  דער וועכטער האט איבערגעגעבן בעלקעוו זיין .45 קאליבער פיסטאל. בעלקעװ האָט צוריקגעצויגן דעם ריגל, אַרײַנגעטאָן דאָס ערשטע פּאַטראָן.
  
  
  "שטענדיק מיט אַ געפיל פון הומאָר," ער קאַמענטאַד טרוקן.
  
  
  ער אַימעד די באַלקי פּיסטויל אין די צענטער פון מיין קאַסטן. קײנער האָט נישט געזאָגט קײן װאָרט; אפילו די ראַץ זענען פּלוצלינג שטיל. איך געדענק אז די .45 איז געווען דיזיינד צו טייטן מיט קלאַפּ ווען די יו. מאָדנע פאקטן ווי די קומען צו מיינונג ווען איר קוק אַראָפּ די פאַס פון אַ .45 קאַליבער פּיסטויל און אַלע איר קענען טאָן איז בלייבן ווי שטיל ווי מעגלעך.
  
  
  עס איז געווען א בליץ, און אין דער זעלבער צייט האט מיר א ריזיגע פויסט געשלאגן אין דער וואנט. עס פּעלץ ווי מיין ריבס זענען אויף פייַער און איך קען נישט אָטעמען. מײַן מאָגן האָט זיך מיר פֿאַרשטאַרקט אין האַלדז. דערנאָך עס איז געווען אַ קליק ווי די נייַ שאָל סליד אין פּלאַץ. מײַן קאָפּ האָט זיך אַ שיכּור געטאָן.
  
  
  דאס מאל האב איך נישט געזען דעם ביקס, אבער איך האב געזען א שווארצע שטערן אויפרייסן אויף מיין רעקל איבער מיין הארץ. דאָס האַרץ האָט אָפּגעשפּיגלט אַ קלאַפּ, און אין די לונגען איז נישט געווען גענוג לופט. ווען איך האָב געקוקט אויף בעלקעוו און די אַנדערע, האָב איך זיי נישט געקענט פאָקוסירן. איך האָב דערהערט ראָזאַס דערשראָקענע געשריי און שװאַך דערזען בעלקעװס זיקאָפֿאַנטישע שמייכלען. מיינע פיס האבן זיך געציטערט ווי א ליאַלקע, ווען איך האָב געפּרוּווט צוריקגיין מיין וואָג.
  
  
  ― קײן בלוט ― זאָג איך צו מיר. נאָר קלאַפּ און מאַנגל פון לופט. איך לעב.
  
  
  "די וועסטל טוט, זעט אויס, זײַן אַרבעט," האָט בעלקעוו געזיפֿצט. "אָבער, עס איז קיין גאַראַנטירן אַז עמעצער וועט פּרובירן צו טייטן מיר מיט אַ ביקס. איך ווילן צו זען ווי די קליידער קענען וויטסטאַנד מאַשין ביקס פייַער."
  
  
  "חבר, דער אפמאך איז געווען זייער גענוי," האט זיך אריינגעמישט דער אמבאסאדאר. בעלקעװס לײַדנשאַפֿט צו דער גראָטעסק האָט אים אָנגעהויבן דערשרעקן. "די אמעריקאנער האָבן נישט פאָדערן עפּעס וואָס ריזעמבאַלז אַ מאַשין ביקס."
  
  
  — א סובמאשין־ביקס — האט בעלקעװ זיך פארריכטיגט. "קליין".
  
  
  מען האט געשיקט טשילעשע וועכטער צוריקצונעמען די וואפן. בעלקעװ האָט גענומען אײנעם פֿון מײַנע ציגאַרעטן און אַרײַנגעטאָן דעם אָרעם אַרום ראָזאַס לענדן.
  
  
  “איר האָט ליב מיין געשמאַק אין פרויען; איך האָב ליב דיין געשמאַק אין סיגאַרעטטעס."
  
  
  ― װאָס איז געשען אין בערלין, בעלקעװ? איך שפּײַ אויס די ווערטער מיט מיין ערשטער אָטעם. "וואָס האָט איר געטאָן אין דער מלחמה וואָס האָט דיך געבראַכט?"
  
  
  ער איז נישט יבערראַשן אָדער יבערקערן. ער איז געווען שטאָלץ.
  
  
  "עס איז געווען נאָר אַ קליין שפּיל, אַ שפּיל זייער ענלעך צו דעם. אָבער די אָרעמע נאַרן האָבן נישט געהאַט קיין גוף פאנצער. עס וואלט נישט געווען קיין פראבלעמען ווען איך וואלט נישט גע'הרג'ט מיין חבר בטעות. איך האָב נאָר שפּאַס און געטרונקען. איר פֿאַרשטייט."
  
  
  — יא איך פארשטיי.
  
  
  "נאַטירלעך. ווי פילע מענטשן האָבן איר געהרגעט? הונדערט? צוויי הונדערט?"
  
  
  "נישט אַזוי. נישט דער וועג פון א פעטן פחדן״.
  
  
  ע ר הא ט זי ך גערוימט , אבע ר דא ן הא ט ע ר זי ך װידע ר צוריקגעכאפט . "איר וויסן, עס איז פיל האַרדער צו ציל אַ מאַשין ביקס," ער האט געזאגט.
  
  
  דער וועכטער איז צוריקגעקומען מיט דער פּיסטויל וואָס בעלקעוו האָט געוואָלט. בעלקעוו האט עס נאכגעקוקט צו פארזיכערן אז דער מאגאזין איז פול און דערנאך ארויסגעגעבן די זיכערקייט. "עס וועט זיין אַזוי גרינג, אַזוי גרינג," זיינע אויגן געזאָגט מיר. אפילו אויב די וועסטל האט זיך נישט צעבראכן ביי אן אומיושרדיקן פראבע, וואלט די מינדסטע קווענקלעניש אין דער אקסעלע גורם געווען אז א שפריץ קוילס זאלן מיר שלאָגן אין פנים.
  
  
  "ביטע זייט אָפּגעהיט," האָט דער אַמבאַסאַדאָר געפרעגט
  
  
  
  "דאָס איז צווייפל אַזוי," איך געדאַנק. אבער איך האב גארנישט געזאגט.
  
  
  בעלקעװ האָט אַרױסגעטאָן די פּאַפּיראָס אונטערן פֿיסל און צוגעדריקט דעם מאַשין־געװער צום בויך. "קעגן יעדן באַקאַנטן פּיסטויל," האָט אָפּגעקלונגען אַ קול אין מיין מוח. רויזע האט זיך צעװײנט. בעלקעװ האָט אָנגעטאָן דעם צינגל, װי ער האָט ליב געהאַט צו אים.
  
  
  ד י ערשט ע קויל ן האב ן געטראפ ן ד י װאנ ט אוי ף רעכט ס או ן האב ן אי ן מײ ן ריכטונ ג אויסגעקלאפ ט א מוסטער . צו הויעך! איך האב געטראכט. שטיין פראַגמאַנץ שנייַדן מיין האַנט. דערנאָך די שפּריצן געקומען רעכט אין אויג הייך. איך האב זיך שארף אפגעקערט פון דעם שיס, וואס האט מיר געטראפען אין אויער. איך האב געווארט צווישן מיליסעקונדן אויף דער נעקסטער קויל, דער וואס וועט בלאזן מיין שאַרבן ביז דער סטעליע.
  
  
  אַנשטאָט דעם האָט דאָס וועסטל אָנגעהויבן טאַנצן, ציטערן און אָנשטרענגן אונטער דעם הייסן האָגל פֿונעם מאַשין־געווער. און װידער איז די לופט מיר ארויסגעפלויגן פון די לונגען. מייַן לעגס סטריינד דעספּעראַטלי צו ויסמיידן היטטינג מיין קאָפּ אין די דעדלי רעגן. דער אומשטאבער מוסטער האט זיך אריבערגעצויגן אויף דער וואנט אויף מיר לינקס, צעריסן דעם שטיין.
  
  
  בעלקעװס פֿינגער האָט נישט פֿאַרלאָזט דעם צינגל פֿאַר אַ רגע, און ער האָט צוריק צו מיר געדרײט דעם מאַשין־ביקס. די שטאָף פון די וועסטל איז געווען גאָר אַוועקגעריסן פון די פּלאַסטיק פּלאַטעס, פּלאַטעס וואָס זענען איצט פאַרקרימט און פּאַקט. ד י געשלאסענ ע קויל ן האב ן געמאכ ט גרופס ן אויפ ן האלדז . כ׳האב געלונגן צו כאפן דעם אויג פון בעלקעװ. זיי זענען אפילו נישט געווען אין די אויג כאָלעל. ז ײ האב ן זי ך אומגעקער ט קײ ן בערלין , או ן װידע ר צוגעקוק ט ד י שאקלענ ע קערפער ם פו ן דײטש ע קריגס־געפאנגענע , װעלכ ע ע ר הא ט אונטע ר דערקענונג , פארמאכט . ד י סובמאשין־ביקס ן הא ט שוי ן ניש ט געװאל ט װאנדערן . קלאפ נאך קלאפ האט אויף מיר גערעגנט, װײטער געבויגן די טעלער, געסטראשעט זײ דורכצושטעכן.
  
  
  אי ך הא ב געלונגע ן זי ך אפצוהיט ן פו ן פאלן . דאן האב איך איינגעזען אז ער איז שוין נישט אין מיין פנים. קליין בולאַץ טאָרן רעכט אַראָפּ די צענטער פון די וועסטל, גייט פארביי אַראָפּ פון די קאַסטן צו די מאָגן און טיילן אונטן. זינט די וועסטל איז געווען געמאכט צו פּאַסיק בעלקעוו ס גערט, עס כּמעט באדעקט מיר ביז די גרוין. פּונקט אַזוי האָט בעלקעוו באַמערקט, און אַזוי האָט ער בדעה צו מאַכן אַ סוף מיט ניק קאַרטער; קײ ן באפעל ן פו ן אויב ן האב ן אי ם ניש ט געקענ ט אפהיט ן פו ן װידע ר דערלעב ן זײ ן גרעסטע ר נצחון . ד י קויל ן האב ן שוי ן געטראפ ן דע ם אונטערשטע ר ראנד , פו ן דע ר צעבראכענע ר װעסט . איך האב געוואוסט אז עס איז נישטא מער קיין שוץ - און מער נישטא קיין האפענונג.
  
  
  בעלקעװ האָט אַראָפּגעלאָזט דאָס פֿאַס די לעצטע אינטש, זי געצילט גלײַך צװישן די פיס. זײ ן פני ם אי ז געװע ן פארשװיצ ט או ן גלאנציק . גאָרנישט געטראפן. ער האט ווידער געצויגן דעם צינגל. דערנאָך האָט ער אָפּגעריסן דעם זשורנאַל.
  
  
  — ס׳איז לײדיק, ברענג מיר נאך אײנער! — האט ער געקראכט צום וועכטער.
  
  
  די כיפּנאַטיק רעגע וואַרפן אין די דאַנדזשאַן איז צעבראכן. דער אמבאסאדאר האט שארף געשאקלט מיטן קאפ. אפילו די באַדיגאַרדז האָבן אויסגעזען קראַנק פון דעם דרוק.
  
  
  "עס וועט קוקן זייער מאָדנע. דאָס איז איין זאַך צו באָרגן אַ ביקס, האָט דער וועכטער געזאָגט, אָבער דאָס בעטן מער שיסוואַרג וועט מאַכן פּראָבלעמען."
  
  
  "חבר, מיר מוזן צוריקקומען צו די אָפּטראָג," דער אַמבאַסאַדאָר ינטערוועניד. — מיר זײנען שוין צו לאנג אװעק. עס וואָלט זיין אַ באַליידיקן אויב מיר פאַרשווונדן.
  
  
  "איך בין נישט פאַרטיק!" — האט בעלקעװ געשריגן.
  
  
  ― ביטע געדענקט אײַך, חבֿר בעלקעװ. איר האָט פּראָווען דיין פונט. די וועסטל אַרבעט." דער אַמבאַסאַדאָר האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר און זיך גיך אָפּגעקערט. איך האב זיך געחידושט וואס פאר א ספעקטאקל איך האב געמאכט. “איצט מוז איך באַשטיין אַז מיר זאָלן זיך אומקערן. די מאַאָיסט טאַגז וועט באַצאָלן צו פיל ופמערקזאַמקייַט צו דיין אַוועק. זיי פרובירן מסתמא יעצט ווענדן דעם פרעזידענט קעגן דיר״.
  
  
  די סאַבמאַשין ביקס איז געפאלן פון בעלקעוו ס הענט אויף די שטיין שטאָק. ער האט זיך א שאקל געטאן און מיט א טיכל אפגעװישט דעם שווייס פון די באקן. ראזע האט זיך אנגעהויבן צוצוגײן צו מיר, און דער אמבאסאדאר האט זי װידער ארײנגעשטופט אין די הענט פון די באלעבאטים.
  
  
  ― קום, חבֿר, ― האָט דער אַמבאַסאַדאָר באַרויִק געזאָגט. "באַקומען דיין פאַרזאַמלונג. זאג מיר, וואס האט דיר דער פרעזידענט געזאגט אין שורה? זאג מיר אַלץ וועגן אים."
  
  
  ער האט א ניד געטאן צו אײנעם פון די קערפערם. דער שלאג איז אריבער די דיל און האט אראפגענומען מיין וועסטל.
  
  
  — עקלדיק חזיר — האט ער א שושקעט געטאן און מיך איבערגעלאזט צו דער װאנט אײנגעקניטלעך.
  
  
  אויב עס איז געווען אַ טרייסט, איך געוואוסט ער איז נישט גערעדט וועגן מיר.
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל פינף
  
  
  
  
  
  א פּאָר רעגולער אַרמיי אָפיצירן האָבן מיר צוריק צו מיין האָטעל צימער אין אַ פאָרהאַנג לימאַזין. זיי האָבן זיך אַנטשולדיקט אַרום מיר, ביז איך האָב זיי אַוועקגעשאָסן און זיך אַליין אָנגעהויבן צו אַרבעטן.
  
  
  מיינע ארעמס זענען געווען פארשפרייט מיט אויבנאויפיקע שניידן, און מיין האלדז האט געהאט עטליכע פארברענט פון קוילס אפגעשטעלט ביי די וועסטל. אבער דער מיאוססטער טייל איז געקומען ווען איך האב געקוקט אויף מיין ברוסט און מאגן. איך האָב אויסגעזען ווי איך בין אין אַ קאַמף. עס זענען געווען הונדערט שוואַרץ ברוזאַז; איך פּעלץ מילד די צעבראכן ריפן. איך האב געזען פילע שלעכט מיוטאַלייטיד ללבער, און פֿאַר אַ מאָמענט איך געהאט אַן אַלע צו לעבעדיק בילד פון מיין אייגן גוף מיוטאַלייטיד אויב די וועסטל צעבראכן. מייַן מאָגן כּמעט פארקערט איבער.
  
  
  בעלקעוו! אויב איך קען אלץ באַקומען מיין הענט אויף אים, ער וואָלט זיין
  
  
  טויט סעקרעטאר פון האַנדל.
  
  
  עטלעכע סקאַטשיז פון דאַקט טייפּ ריסטאָרד סערקיאַליישאַן צו מיין קראַנק גוף. יעדע באװעגונג האט מיר געבראכט נײע יסורים און א נײע סיבה צו הויטן דעם רוסישן לעבעדיקערהײט. איך געפרואווט צו שלאָפן, אָבער עס איז געווען אוממעגלעך אָן פּיינקילערז, אַזוי איך וואָוק אַרויף ווען איך געזען די טירקנאָב דרייען. טרא ץ ד י פראטעסט ן פו ן מײנ ע צעבראכענ ע מוסקלען , בי ן אי ך זי ך ארוי ס פו ן בעט ן או ן צ ו דע ר טיר .
  
  
  א געשטאלט איז ארײן מיט א ביקס. מייַן האַנט, ווי אַ האַק, געפאלן אויף די אַטאַקער ס האַנטגעלענק, און די ביקס פלו אַריבער די שטאָק. אײן אָרעם האָט אים אַרומגעכאַפּט דעם האַלדז, אָפּגעשניטן דעם אָטעם, און דער אַנדערער האָט זיך אַרומגעכאַפּט דעם טאָרסאָ, כּדי צו כאַפּן דאָס, װאָס איך האָב זיך געריכט פֿון דער קאָרפּולאַנטער קאַסטן פֿון חבר בעלקעװן.
  
  
  מיין האַנט האט קוים גערירט ווען איך איינגעזען איך האָבן דעם אומרעכט מענטש. אין פאַקט, עס איז געווען ניט אַ מענטש. איך האב זי ארומגעדרײט און צוגעדעקט איר מויל מיט דער האנט. עס איז געווען רויז.
  
  
  — האסט מיך געזאלט פארענדיקן ? — האב איך געפרעגט מיט א חידוש.
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ און איך האב געזען כעס אנשטאט פחד. איך האב אראפגענומען מיין האנט.
  
  
  “איר זענט ווידער פאַלש וועגן מיר. איך בין געווען באַזאָרגט וועגן דיר. איך גליטש אַוועק פון אַלעדזשאַנדראָ ווען ער איז געווען שיקער און איך געבן עס צוריק צו איר.
  
  
  איך האב אנגעצונדן די ליכט און זיך צוגעבויגן אויפצונעמען די ביקס. עס איז געווען ליידיק. ווען איך בין אויפגעשטאנען, האט ראזע ארויסגעצויגן פון זיין באהעלטעניש צווישן אירע בריסט א לאנגן סטיל. זי האט עס אויסגעדרייט מיט די הענטל אַרויס און עס מיר געגעבן.
  
  
  "גראַסיאַס."
  
  
  ― קוק אַף דיר, נעבעך. דו דארפסט גיין אין שפיטאל״.
  
  
  זי האט טימיד ריטשט אויס צו פאַרבינדן מיין קאַסטן און דעמאָלט געשווינד פּולד איר האַנט אַוועק.
  
  
  — חיה! — האָט זי געטאָן און אָנגעהויבן ווייטערדיקע צעריסן אָפּשאַצן פון בעלקעװס כאַראַקטער.
  
  
  "נו, מיר שטימען מיט דעם. אַלעקס בעלקעוו איז נישט אַלבערט שווייצער.
  
  
  "וואס טוסטו יעצט? טייטן אים?"
  
  
  זי האט געזען ווי געפרואווט איך בין פון דעם געדאַנק. איך האב געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  "נישט דאָס מאָל. מארגן וועל איך זיך אומקערן קיין אמעריקע״.
  
  
  "נעם מיר מיט דיר. איך און מיין שוועסטער."
  
  
  דער זאץ האט מיך געמאכט בלינקען.
  
  
  "דאָס מיינט נישט, אַז איך בין נישט מסכים מיט פידלס רעוואָלוציע," האָט זי שנעל געזאָגט. "איך בין נאָר אַ טענצער, נישט אַ מיליציאָן. געדענקט די באַנדלעאַדער? איך קען אים זינט ער געשפילט פֿאַר מיין פאטער. עס זענען הונדערטער פון אנדערע מענטשן וואָס איך קען אין ניו יארק. ווען איך וואלט נאר געקענט דארט באקומען א פלאץ וואלט איך נישט געהאט קיין פראבלעמען. איך קען אַרבעטן בייַ נאַכט און טאָן הויזגעזינד פֿאַר איר אין דעם טאָג."
  
  
  "איך האָבן אַ קנעכט וואָס טוט דאָס רעכט איצט. איך טראַכטן ער וועט נישט ווי די פאַרמעסט."
  
  
  — װעםטו מיך נישט נעמען ?
  
  
  "איך קען נישט. אפֿשר ווייַטער מאָל".
  
  
  ם׳האט אויסגעזען װי א טײל פון איר גײסט האט זי פארלאזט. איך האב מיך אויסגעגאסן א פרישע משקה און עס צוגעגרײט פאר איר.
  
  
  — װאו איז יעצט בעלקעװ ? איך האב געפרעגט.
  
  
  "אין דער פּאַרטיי. ער האלט אז עס איז דא א ווייב פון איינעם פון די מיניסטארן וואס ער קען פארפירן. ער איז אַ ליבערטיינער."
  
  
  עס איז געווען פרילינג אין די USA. האַרבסט האָט זיך אָנגעהויבן דאָ אין טשילע. א קיל ווינטל איז דורכגעגאנגען צוזאמען בערנאַרדאָ אָ'היגינס באָולעוואַרד און געבלאזן אין די צימער. רויזע האט פארענדיקט איר טרינקען מיט א זיפץ און עס אראפגעזעצט.
  
  
  "איך דארף גיין."
  
  
  "קיין געברויך. בלײב דא הײנט בײנאכט״.
  
  
  א שמייכל האט זיך דורכגעבראכן אין איר מעלאנכאליש.
  
  
  "איך האט ניט טראַכטן איר וואָלט קענען צו טאָן עפּעס אין דיין קראַנט שטאַט."
  
  
  ― איר האָט פֿאַרגעסן. ער איז ניטאָ פון קויל."
  
  
  "יא, ער האט נישט."
  
  
  רויזע האט איצט ברייט געשמײכלט. ז י אי ז אריבערגעגאנגע ן ד י צימער ן צ ו דע ר טיר , זי י פארשפארט ן או ן אפשטעל ן ד י קאמפן . אי ן דע ר האלב־פינצטער ט הא ב אי ך דערהער ט װ י אי ר קלײ ד הא ט זי ך גערושט ן אויפ ן שטאק , או ן הא ב אי ר שוידערלע ך דערזע ן זי ך ארויסגעפיר ט פו ן דע ם װײס ן נעפל ן פו ן ד י הײזעלעך .
  
  
  כ׳האב מיך געלעגן אויף די שײטלעך, װי רויזע האט מיך גראצױז געשלאגן. אירע צײטיקע בריסט האבן זיך געשװינדלט און אנגערירט מי_ין ברוסט רוהיג, װען זי האט זיך אראפגעבויגן מיך צו קושן. אונדזער מויל האָט זיך געעפֿנט און מיר האָבן זיך טיף געקושט, אונדזער לײַדנשאַפֿט האָט פֿאַרטריבן די מיעס פֿון דער נאַכט. די דיסציפּלין פון טאַנצן האט איר גוף יינציק מוסקל קאָנטראָל, און זי איז געווען אַן עראָטיש געמיש פון קיל און וואַרעם, שווער און ווייך.
  
  
  די גאנצע ראָמאַנס פון האַוואַנאַ, ווי עס אַמאָל איז געווען, איז געלעגן אין דער שיינקייט און בקיאות פון ראָסאַ. מיין גוף האט ניט מער פּעלץ ווייטיק. איך האט פּונקט אַז ריזיק געשלעכט הונגער אַז נאָר כאַפּאַנז ווען איר ניטאָ מיט אַ פרוי איר וויסן קענען באַפרידיקן עס. דער גאַנצער נייטמער פֿון דער טשילענער מיסיע איז געווען ווערט צו באַקענען מיט איר יענע נאַכט.
  
  
  "אָה, סענאָר," זי געציטערט מיט פרייד.
  
  
  איך געהאלטן איר אַטלעס מאַסלינע היפּס ווי זי לינד צו מיר.
  
  
  — בעלקעװ איז ניטאָ, — האָב איך געשעפּטשעט. "ניט אַקס, אדער קגב. נאָר מיר. דו האסט געזאגט אז דו ווילסט טאנצן פאר מיר. טאַנצן איצט."
  
  
  דאָס בלאַסע ליכט פֿון דרויסנדיקן פענצטער האָט זיך געבויגן אַרום איר פּנים און געשטראָמט איבער איר קאַסטן און מאָגן. אי ן מײנ ע הענ ט האב ן זי ך אי ר היפ ט זי ך געדריי ט או ן זי ך געהויבן , מי ך כמע ט אראפגעקלאפ ט פו ן בעט , אבע ר מי ך ארײנגעצויג ן טיפע ר או ן טיפער .
  
  
  "מאַכן עס שטענדיק. מאַכן עס אויף אייביק, "זי געבעטן.
  
  
  אירע שיך האָבן מיך פּלוצעם אָנגעכאַפּט און אַ הייסע, ברענענדיקע געפיל האָט זיך געוואשן איבער מיר. בלינד האָב איך אַרויסגעלאָזט מײַן גאַנצן פֿאַרכאַפּטע כּעס אויף ראָזע. און אין דער אַקט פון ליבע, די שפּאַנונג און כּעס זענען ריפּלייסט דורך עפּעס אַנדערש, עפּעס זיס און דאָרשט-שלעקן, עפּעס וואָס מיר ביידע האָבן נויטיק.
  
  
  שפעטע ר הא ט ד י נאכ ט ד י נאכט־לופט ע אפגעקויל ט אונדזע ר קערפער . מייַן קאָפּ רעסטיד אויף איינער פון איר דיך און מיר טיילן אַ גלאז פון סקאַטש באַלאַנסט צווישן איר בריסט.
  
  
  "איר קענט נישט גלויבן ווי גוט דאָס איז געווען פֿאַר מיר, ניק." זי האט דאס געזאגט אזוי שטיל, װי זי װאלט צו זיך גערעדט. "ווען אַ מיידל טראַוואַלז מיט אַ מענטש ווי בעלקעוו ..."
  
  
  אי ך הא ב דרײע ן מײ ן קאפ , או ן א קוק ט פארבײ ן דע ם הוילע ן צװיש ן אי ר בריסט , פארבײ ן דע ם גלעזע ר או ן בי ז אי ר פנים .
  
  
  — דו דארפסט מער נישט זאגן, ראזע.
  
  
  זי האָט זיך אַראָפּגעבויגן צו אָנרירן מײַן באַק.
  
  
  "איך וועל טאַנצן פֿאַר איר ווען איר ווילט. איך קען ליב האָבן אַ מענטש ווי איר."
  
  
  "ששש."
  
  
  זי האט געלאכט פריילעך, גוטמוטיק.
  
  
  "איר זענט זייער ליב צו אַ מענטש מיטן נאָמען קילמאַסטער. איך האף אז אמאל וועסטו קומען קיין קובא."
  
  
  "איך ווייס נישט ווען, אבער איך וועל טרינקען דערפון."
  
  
  איך האב אויפגעהויבן דאס גלאז פון איר ברוסט. צווישן אירע בריסט האָט זיך געשאַפֿן אַ נאַס רינגל און איך האָב זיך אַראָפּגעבויגן צו קושן די געגנט. רויזע׳ם ארעם האבן מיך ארומגענומען.
  
  
  "קען איר טאָן עס ווידער?" — האט זי געפרעגט. "אויב עס ז איר צו פיל ומבאַקוועמקייַט ..."
  
  
  "אַקאַפּיישאַנאַל טעראַפּיע," איך געזאגט. "מייַן באַלעבאָס גלויבט שטארק אין דעם."
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל זעקס
  
  
  
  
  
  דער עראפלאן וואס האט געווארט אויף מיר ביי א מיליטער באזע נעבן סאנטאגא האט געטראגן א טשילענער לופט פארס שטערן. איך האָב אויסגעדריקט עטלעכע יבערראַשן אין דעם, אָבער זינט דער פּילאָט האט די ריכטיק פּאַראָל, איך גענומען די פּאַסן און העלם און קליימד אין די צוריק פון די פלאַך.
  
  
  "איך האָב געמײנט אַן אַמעריקאַנער עראָפּלאַן װעט װאַרטן אױף מיר," האָב איך באַמערקט איבערן אינטערקאָם.
  
  
  "עס זענען געווען קלאַנגען אַז עפּעס געטראפן מיט אַן אמעריקאנער אין די פּאַלאַץ נעכטן נאַכט. אויב איר פאַרלאָזן דעם וועג, קיין איינער וועט באַמערקן. איך מוז זיך אפטיילן און רעדן מיטן טורעם."
  
  
  די פּלוצעמדיק שמועס צווישן די פּילאָט און די קאָנטראָל טורעם סאָונדס די זעלבע אין קיין שפּראַך. איך האב גענויג צוגעהערט צו פארשטיין אז מיר האבן א פלי-וועג פאר די פאציפישע פאטראל, וואס האט געמיינט אז דער עראפלאן וועט ווארשיינליך לאנדן אביסל העכער דעם ברעג וואו איך וועל טרעפן מיין רעגולערע קאנטאקט.
  
  
  "אַזול נומעראָ סינקאָ סינקאָו טרעס, דערלויבעניש צו ..."
  
  
  ד י לעצט ע װערטע ר פו ן דע ם שטימע ן אי ן טורע ם זײנע ן דערטרונקע ן געװאר ן דור ך דע ם ברום ן פו ן ד י דזשעטמאטארן . די פליגלען פונעם שיסן שטערן האבן געפלאטערט ווען מיר האבן זיך ארויפגעגליטשט אויפן סטאנוועי. אזוי ווי די וואפן פון אלע לאטיין-אמעריקאנער לענדער, אחוץ קובא, זענען זיי געקויפט געווארן אין די פאראייניגטע שטאטן אלס גענוצטע וואפן מיט אראפגערעכנטע פרייזן. אָבער, ניט ענלעך עטלעכע אנדערע פעלקער, די טשילעאַנס געהאלטן זייער פּליינז הויך פּאַלישט ין און אויס.
  
  
  מיין קאפ איז צוריק אראפגעפאלן ווען דער עראפלאן האט זיך אראפגעהויבן אויפן סטאנוויי. אויף א מאמענט האט מען אונדז געהאלטן אין די רײבונג פון דער ערד, און דאן זײנען מיר ארײנגעקראכן אין דעם בלוין הימל, װאם דער טשילענער לאנדםמאן זינגט. ביי 10,000 פוס איז דער דרוק אביסל אראפגעפאלן און די נאז פונעם עראפלאן האט זיך געכאפט גענוג נידעריק אז איך האב געקענט זען אז מיר פליען גלייך איבער דער הויפטשטאט.
  
  
  "קאַלאַמפּס, שוועמל שאַקעס," האָט דער פּילאָט געזאָגט, ווען מיר האָבן זיך דערנענטערט צום געדיכטן, פֿינצטערער ראַנד פֿון שאָקן אין ראַטן פֿון שטאָט. "מיר רופן זיי אַז ווייַל זיי באוויזן יבערנאַכטיק. ווען אַלענדע איז געוואָרן פּרעזידענט, זענען אַלע אָרעמע מענטשן פֿון די דערפער געקומען קיין סאַנטיאַגאָ, ווײַל זיי האָבן געמיינט, אַז ער וועט זיי געבן געלט און לאַנד. זיי וואוינען דארט שוין צוויי יאר ווייל עס איז נישטא קיין געלט זיי צו געבן".
  
  
  איין פליגל האָט זיך געציטערט און מיר האָבן זיך געריסן איבער די אַלטמאָדישע געביידעס פון סאַנטיאַגאָס ביזנעס דיסטריקט.
  
  
  "רייכע מענטשן זענען אָדער אנטלאפן מיט זייער געלט אָדער געשיקט צו ארגענטינע אָדער אורוגוויי. זיבעציק יאר צוריק איז עס געווען זייער א רייך לאנד. צי איר וויסן וואָס געמאכט אונדז רייַך? מיר זענען געווען די וועלט 'ס גרעסטער סאַפּלייער פון נייטרייץ. פערטאַלייזערז. מיסט. דעמאָלט קינסטלעך אָנעס. מען האט אויסגעפונען פערטיליזער און דער מאַרק איז צוזאמגעפאלן. אַזוי קוק אויף אונדז, דערטרונקען געווארן אין אונדזער מיסט."
  
  
  דער פליגל האט זיך װידער אראפגעלאזט, און איך האב געזען, אז מיר זײנען איבער א בליענדיקן העכער־קלאסישן טייל פון שטאט.
  
  
  “אונדזער נייער פּרעזידענט האָט געזאָגט, אַז ער האָט זיך געלייקנט דעם פּרעזאַדענטשאַל פּאַלאַץ, ווײַל עס איז צו גרויס פאַר אַ קאָמוניסטישן פּרעזידענט. דערפֿאַר בלייבט ער דאָ אין די פּראָווידענסיאַ געגנט. ”
  
  
  ער האָט אָנגעוויזן אויף אַ קליין, עלעגאַנט הויז. איך האב באמערקט די אפקערענע פנימער פון די באדיגאַרדס, וואס האבן זיך סקווינט צום עראפלאן. מי ר האב ן פארענדיק ט ארום ן שטא ט או ן װײטע ר געגאנגע ן צו ם אקעאן , דע ר פאציפישע ר אקעא ן הא ט אויסגעזע ן אזו י רואי ק װ י זײ ן נאמען .
  
  
  מי ר האב ן זי ך אויפגעהויב ן בי ז ד י ברעג־ליניע ם אי ז כמע ט דערזע ן געװארן . אונטער אונדז האבן זיך געשװינדלט פיש־ שיפלן. דער עראפלאן האט זיך דאן שארף אויסגעדרייט פון צפון צו דרום.
  
  
  וואס טוט זיך? ― האָב איך געפֿרעגט ― איך האָב געמײנט, אַז איר פֿירט מיך צו מײַן קאָנטאַקט קײן צפֿון.
  
  
  "איך האָבן אנדערע אָרדערס."
  
  
  אָרדערס? איך אָפּגעשטעלט די ברענוואַרג מאָס אויף די דאַשבאָרד. עס איז געווען פול. כאטש ער וועט מיך נישט קענען ארויסווארפן און מיך איבערלאזן אין א פליענדיקן אָרן.
  
  
  — באפעלן פון װעמען?
  
  
  "דו זאלסט נישט זאָרג, סענאָר קאַרטער. איך בין נישט געגאנגען צו שפּילן שפּילערייַ אין אַ בוט מיט אַ מענטש פון דיין שעם. מיר גיין דרום ווייַל דאָס איז ווו AX וויל איר. דער איינציקער ראדאר וואס קען אונז יעצט כאפן איז אז די לופטפארס ארבעט און מיר קאאפערירן. איך ווייס נישט פארוואס מען דארף דיר דארטן, וואוהין איך נעם דיר, און איך וויל נישט וויסן."
  
  
  איך פארשטיי. בשעת דער דורכשניטלעך זעלנער אין די טשילעאַן אַרמיי געדינט בלויז איין יאָר, פּיילאַץ אין די לופט פאָרס זענען פּראָפעססיאָנאַלס. ד י רויט ע האב ן פונק ט אנגעהויב ן ארײנדרינגע ן זײער ע פאלק ן אי ן איר ע רײען .
  
  
  די לאנגע ברעג־ליניע האט אויסגעזען אן אומענדלעכן, אבער ענדלעך האבן מיר אנגעהויבן פארלירן הייך, און אונטן האב איך געזען דעם דרום-מערסטן ארט וואס א מענטש קען גיין סיידן ער שווימט אדער אין אנטארקטיקע; דאָס איז דער קרום שפּיץ פון דרום אַמעריקע, וואָס איז גערופן Tierra del Fuego. מיר לאַנדיד בייַ די Punta Arena Air Force Base. ווען מיר זענען אַרויס די פלאַך, די קאַלט לופט דורכשניט דורך אונדזער ספּייסווץ.
  
  
  די לופט אליין איז געווען גרוי פון דער קעלט, וואס האט זיך אויסגעגאסן פון דער פאליער היטל. די אפיצירן האבן מיר געװארפן א שעפס־קאנטל איבער די פלײצעס און מיך געבראכט אין א דזשיפ צום נאענטסטן מיליטער הויפטקווארטיר.
  
  
  "ברוכים הבאים צו דער דרום דיוויזיע," האָט מיר דער קליינער, וויציק גענעראל באַגריסט, ווען מען האָט מיך גענומען צו זיין ספּאַרטאַן אָפיס. אין װינקל צימער איז געשטאנען א טאפ־בויך אויװן, אבער דאם גלאז בראנפן, װאם ער האט מיר אנגעבאטן, האט מיך גלײך דערװארעמט.
  
  
  "דאָס איז נישט פּונקט ווו איך פּלאַננעד צו זיין," איך קאַמענטאַד.
  
  
  "צו זיין ערלעך, איך בין אויך נישט דאָרט," האָט ער געענטפערט, "אָבער סענאָר פרעזידענט האָט באַשלאָסן צו שיקן עטלעכע פון אונדז אָפיצירן פון סאַנטיאַגאָ צו דעם פארלאזן עק פון דער ערד. מיר רופן עס סיביר,” ער ווינקט. "אַ זעלנער ס פּלאַץ איז נישט אַ גליקלעך איינער, הא? און דער ווינטער הייבט זיך ערשט אָן“.
  
  
  דע ר אדױטאנ ט אי ז ארײנגעקומע ן מי ט א לײמענע ר טא פ פו ן צימעס , או ן מיט ן ברויט .
  
  
  "דאָס איז נישט זייער גוט עסנוואַרג פֿאַר די וואָס זענען געווען פֿאַרוויילערישע אין די פּרעזאַדענטשאַל פּאַלאַס," דער גענעראַל סאַגדזשעסטיד.
  
  
  "אבער איר קיינמאָל וויסן וואָס איר 'רע געגאנגען צו באַקומען," איך געזאגט ווען מיר זיצן אַראָפּ בייַ די טיש.
  
  
  "איך ווייס". ער האט צעבראכן א ברויט אין האלב און מיר געגעבן האלב. "אנטשולדיגט פֿאַר נישט ינטראָודוסט זיך, אָבער איך טראַכטן עס וואָלט זיין בעסער אויב מיר טאָן ניט נאָמען נעמען. דו זאלסט נישט זיין דאָ. װען דו װאלט דא געװען, װאלט איך דיך געמוזט ארעסטירן. אַפישאַלי, אַפישאַלי."
  
  
  דער צימעס איז געווען פּשוט אָבער גוט און מיר פאַרטיק עס אַוועק מיט אַ פלאַש פון רויט טשילעאַן ווייַן.
  
  
  "רעכן איר טאַקע זאָגן מיר וואָס איך בין דאָ," איך סאַגדזשעסטיד אין די סוף פון אונדזער האַסטיק מאָלצייַט. "איך בין סטאַרטינג צו פילן ווי אַ פוטבאָל באַונסינג פון איין עק פון די מדינה צו די אנדערע."
  
  
  "אפשר אויף אַ ווילד גאַנדז יאָגן," ער סאַגדזשעסטיד. "אָבער עס קען זיין אַ פּעקינג גאַנדז. מ׳האט מיר געזאגט אז דו ביסט א גוטער רײטער״.
  
  
  "איך קען בלייבן דאָ".
  
  
  "מיר וועלן דאַרפֿן יעדער יקספּיריאַנסט האַנט בנימצא, און מיר זאָגן אַז עס איז קיין איינער מער טויגעוודיק ווי איר. באַטראַכטן דעם יקסייטינג געשעעניש אַ רוטין טייל פון דיין ספּעציעל אַסיינמאַנט אין ביכאַף פון אונדזער צוויי לענדער. ווי פּלאַננעד, מיר וועלן קעמפן דעם פייַנט צוזאַמען.
  
  
  איך געחידושט אויב כאָק האט סאַנגקשאַנד דעם קליין פאָריי פון מיין טייל. צי ער איז געווען אָדער נישט, עס איז גאָרנישט איך קען טאָן אַחוץ מאַכן די בעסטער פון די סיטואַציע און פאַרבינדן זיך.
  
  
  מי ר זײנע ן געגאנגע ן פו ן דע ם גענערא ל אי ן ראדיא־צימער . ע ס אי ז געװע ן פו ל מי ט אפיצירן , זײע ר אויפמערקזאמקײ ט הא ט זי ך געצויג ן צ ו ד י באריכטן , װא ם זײנע ן שוי ן צײ ט געקומע ן פו ן דע ם ופנעמער .
  
  
  "... כעדינג צו Boca del Diablo ... פופצן, צוואַנציק אין די מערסט ..."
  
  
  "די מדינה איז צעטיילט אין פיר מיליטעריש דיסטריקץ. יעדער האָט אַ נאָמינאַל אָפּטייל — האָט מיר געזאָגט דער גענעראַל. "אַוואַדע, אַלע דיוויזשאַנז זענען אונטער שטאַרקייט ווייַל די רעגירונג האט אַזוי פילע טרופּס היטן די מינעס. אָבער קיינער איז נישט אַזוי ונדערסטאַפעד ווי מיר. די רעגירונג האַלט נישט, אַז מיר קענען דאָ עפּעס טאָן מיט איין קאַוואַלרי-רעגימענט, אָבער מיר וועלן זיך אָפּפרירן צום טויט. אפֿשר מיר האָבן אַ יבערראַשן פֿאַר דעם."
  
  
  "...פארלאנגסט יעצט... אוודאי נענטער צו זייער לאגער."
  
  
  "וואָס איז די יבערראַשן?" — האב איך געפרעגט דעם קליינעם גענעראל.
  
  
  "איר וועט זען."
  
  
  דע ר אדױטאנ ט הא ט זי ך װידע ר באװיזן , מי ט א פאר ן פוטער־אויסגעמאכטע ר מאנטל . דער גענעראל האט זיך אנגעטאן מיט א אפענער שמחה, און איך האב געזען די אנדערע אפיצירן קוקן אויף מיר מיט קנאה.
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן ד י קאזארמע ר גרונד , הא ב אי ך דערזע ן אוי ף אונדז , װארט ן אוי ף אונד ז א העליקאפטער , זײנ ע ראטע ר האב ן זי ך פאמעלע ך אויסגעדרײ ט אי ן װינ ט . מי ר זײנע ן ארײנגעקראכ ן אי ן איר , או ן גלײ ך װ י מי ר האב ן צוגעלײג ט ד י פיס , הא ט דע ר העליקאפטער ר זי ך ארויפגעהויב ן פו ן דע ר ערד , שארף , זי ך ארויפגעצויגן .
  
  
  Tierra del Fuego איז אַ שטיינערדיק כעדלאַנד פּאַסיק בלויז פֿאַר שעפּס פאַרמינג. שװעםטע ר פו ן נעפל , האב ן זי ך געשװעב ט גלײ ך איבע ר אונדז .
  
  
  מי ר האב ן זי ך צוגענומע ן צו ם הימל , או ן מי ר האב ן זי י דורכגעשניטן , אבע ר קײנמא ל ניש ט מע ר װ י פופצי ק פוס , איבע ר דע ר ערד . מי ר זײנע ן געפלויג ן איבע ר שטיינערדיק ע פעלזן , צעשפרײ ט שא ף דור ך ד י טאלן .
  
  
  "מיר געוואוסט אַז עפּעס איז פאַלש ווען די MIRists אנטפלעקט זיך," דער גענעראַל שרייַען איבער די ראַש פון די ראָוטערז. “זיי זענען געווען פאַרנומען מיט אָנכאַפּן פאַרמס איבער די קאַנטריזייד - אַחוץ דאָ, ווייַל וואָס צו נעמען דאָרט? דא איז יעדער גלײך און באקומט זײער פולן חלק פון קעלט און שטײנער. אזו י האב ן מי ר געהאלט ן א ן אויג ן אוי ף זיי , געטראכט , א ז ז ײ זאל ן פרוב ן אויפצובלאזן עטלעכ ע עראפלאנען , אדע ר פרוב ן איבערפאל ן אוי ף אונדזע ר ארמארי ע פא ר געװער . אַנשטאָט, זיי פאַרשווונדן ווידער."
  
  
  ד י דרוים ן הא ט אונד ז געטראג ן צו ם פעלדז . דער פּילאָט האָט קיל דערלויבט דעם עראפלאן צו פאלן אויפן שטיינערדיקן אויבערפלאך ביז די נאטירלעכע טערבולענס ארום דער קאפאטע האט עס פארקריפלט. דער מענטש האט געוואוסט זיין שטאָפּן.
  
  
  "דעמאָלט האָבן מיר באַקומען אַ באַריכט אַז אַ לאַסט שיף איז אַנגקערד אַוועק אונדזער ברעג. ס'איז נישט געװען דערױף גאָרנישט געװײנלעך, װײַל די שטורעם דאָ קומען אַזױ גיך, אַז דער קאַפּיטאַן װאָלט משוגע געװאָרן, װען ער װעט גײן לעבן די שטײנער. מיר האָבן שפּירט די לאַסט שיף. עס איז געווען אַן אַלבאַניש שיף, זייַן לעצטע פּאָרט פון רופן איז געווען שאַנגהאַי. יעצט פארוואס האט א לאַסט שיף פון כינע אראפגעפאלן אהער אן אנקער אן שיקן א נויט סיגנאל? "
  
  
  דער העליקאפטער האט געלאנדעט אין אונטערן טאל. גלײ ך װע ן מי ר זײנע ן אװעק , הא ט זי ך פו ן הינטער ן שטײנער ן באוויז ן א אפטײלונ ג פו ן אנגעהויבענע ם זעלנער , מי ט מאשין־געװער , אנגעשנומע ן אוי ף זײער ע זאדל . דער אָטעם פון זייערע פערד איז געהאנגען אין דער פראָסטיקער לופט. דע ר עלטערע ר קאפיטא ן הא ט געגרויס ט או ן זי ך אראפגעלאזט .
  
  
  "איר זעט, אַז די קאַוואַלרי דאָ זענען נישט טאַנגקס," האָט דער גענעראַל מיר געזאָגט איידער מיר זענען צוגאַנג צו די טרופּס.
  
  
  דע ר קאפיטא ן הא ט א קורצע ר גערעד ט מי ט דע ם סאלדאט , װעלכע ר טראג ט דע ם ראדיא , או ן דא ן א ן הקדמה , מי ט אונדז .
  
  
  "זיי זענען אין זייער לאַגער, גענעראל, פּונקט ווי איר האָט געזאָגט. דער ויסקוקער זאגט אז זייער עקוויפּמענט איז געלייגט, ווי אויב זיי פּלאַנירן צו לאָזן פרי אין דער מאָרגן."
  
  
  "זייער גוט," האָט דער גענעראַל געענטפערט. "פרעגן אים וואָס מיר זאָל טאָן צו אַרייַן דעם מיריסט לאַגער."
  
  
  דער מענטש אויף די ראַדיאָטעלעפאָן האָט איבערגעגעבן די קשיא.
  
  
  "ער זאגט אַז עס איז אַ שטעג אַרויף די קאַניאָן און זיי היטן עס. אָבער זיי קוקן ניט אויף די פעלזן הינטערן, און ניט אויף דעם פייערדיקן זומפּ.
  
  
  דער גענעראל האט זיך אנגעכאפט מיט צופֿרידנקייט. ער איז געווען א מענטש פון אקציע און האט קלאר הנאה געהאט פון יעדע רגע.
  
  
  "דעמאָלט זיי וועלן זיין טויט," ער מודיע.
  
  
  מ׳האט אונדז צוגעשטעלט נאך פערד. אי ך הא ב זי ך געפונע ן אוי ף א גרויס ן בוכטע ר געלד , בלי־ספע ק א שטאמדיק ן פו ן ד י פערד , װא ם ד י קאנקוויסטאדאר ן האב ן געבראכט . דע ר גענערא ל הא ט באפויל ן אײנע ם פו ן ד י זעלנער , א ז אפצונעמע ן ד י מאשי ן פו ן מײ ן גארטל .
  
  
  "איך בין זייער נעבעכדיק, אָבער אין די ערגסט פאַל, איך וועט האָבן צו קומען צו איר ווי אַ אַבזערווער. איך קען דיר נישט געבן קיין ביקס. אויב איר אַנטקעגנשטעלנ זיך דעם צושטאַנד, איר טאָן ניט דאַרפֿן צו קומען דאָרט."
  
  
  — דו האסט מיך נישט געקאנט אפהאלטן. איך האב נאך עפעס געהאט אין ארבל, אבער איך האב דערפון נישט דערצײלט דעם גענעראל.
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן צװאנצי ק געקומע ן אויפ ן פערד , דור ך דע ם גרוי־גרי ן אונטערװאקס . די לופט, שוין פארפרוירענע, איז געװארן קאלטער און דינער. גיכער ווי איך האב זיך דערווארט, האבן מיר זיך געפונען אויף א בארג מיט א טויזנט-פוס טראפ אויף יעדע זייט, שטארקע ווינטן האבן פרובירט אונז אפצושטויסן פונעם שמאָלן וועג. פו ן צײ ט צ ו צײ ט פלעג ט א שטור ם ארײנטריב ן א גאנצ ן װאלק ן צװיש ן אונדז , או ן מי ר װעל ן געמוז ט שטײ ן אומבאװעגנדיק , פארבלענדט , בי ז דע ר נעפל .
  
  
  "פאַרשטייט זיך, עס וואָלט זיין זיכער צו נוצן די קאַניאָן טריילז," האט דער גענעראַל געזאָגט, מיט אַ גליקלעך שראַגינג, "אָבער דאָס וואָלט באַגאַזלענען די מיריסץ פון די פרייד פון אונדזער יבערראַשן."
  
  
  סוף־כּל־סוף האָבן מיר אָנגעהויבן אַראָפּגיין, און אַ מענטש אין פּאַסטעך־קליידער איז אַרויס אויפֿן וועג. ער האט אראפגעלאזט דעם סובמאשין ביקס אין די הענט, ווען ער האט אויסגעפונען ווער מיר זענען. איך האָב געזען אַ ראַדיאָ אַנטענע אין זיין באַקפּאַק. ער איז, אפנים, געװען דעם קאפיטאן׳ס סקאוט.
  
  
  "צוויי גאַרדז," ער האט געזאגט. "אַלעמען קוקן אויף דעם קאַניאָן. איך קענען ווייַזן איר ווי צו באַקומען דורך די ראַקס."
  
  
  "ווי לאַנג וועט עס נעמען אונדז?" דער גענעראל האט געוואלט וויסן.
  
  
  — זיבן, אכט אזײגער.
  
  
  "אין דער צייט זיי קענען לאָזן. עס ס אַרויסגעוואָרפן. מיר וועלן נעמען אַן אַנדער וועג."
  
  
  דער אַנדערער וועג איז דורכגעלאָפן אַ זומפּ, איינע פון די מאָדנע דערשיינונגען, וואָס האָט געגעבּן דעם נאָמען Tierra del Fuego - דאָס ארץ פייער. איך האב פארשטאנען פארוואס דער אויסזיכט צו אריבערגיין האט די סאלדאטן מער דערשראקן ווי דעם ווינט, און פארוואס דער סקאוט האט עס נישט אנגעבאטן, אפילו ער וועט אונז פירן אין לאגער פון מיריס אין א שעה.
  
  
  פאר אונדז איז געלעגן א כסדרדיקער, לכאורה אומ־ דורכנעמענדיקער רויך־פעלד, א גײםטיקע אויסגאנג פון לעכער אין דער ערד. מייל נאָך מייל פון מיסטעריעז לאַנדשאַפט איז אויסגעשטרעקט צווישן אונדז און אונדזער פייַנט, אַ לייפלאַס מינעפעלד ווו איין פאַלש שריט וואָלט אַראָפּוואַרפן פערד און רידער אין אַ בלאָז הייס קוואַל פון וואָס קיינער וואָלט קיינמאָל אַנטלויפן. די פערד אלײן האבן נערװעז געטאנצט בײם דערזען פון דער רויכיקער שלמה.
  
  
  — טראכט ביטע נישט, אז דער טשילענער זעלנער איז אזא פחדן, אז ער האט מורא פאר א הייסע באד,
  
  
  — האט געזאגט דער גענעראל. - דאָס איז נאָר דער אָנהייב פון דעם זומפּ. עס איז עפּעס אַנדערש ".
  
  
  דערצו האט ער נישט געזאגט. דער סקאוט איז ארויף צוגעפארן צום אנפירער פון דער אפטיילונג אויף זײן פערד, א שטאלער פאני. ד י איבעריק ע פו ן אונד ז זײנע ן נאכגעפאלג ן אי ן אײנציק ע פײער , יעדע ר הא ט געפרואװ ט קאנטראלירן , זײנ ע שטרעמענדיק ע פערד . איינס ביי איינס האבן מיר זיך אריינגעגליטשט אין דעם טרויעריקן רויך פארהאנג.
  
  
  דער קלאנג פון האפלעך האט זיך פארלוירן אין דעם פעסטן שיסן פון פארע. די ערד איז אמאל געווען שווער ווי א שטיין, און מיטאמאל האט זי זיך צעבראכן און פארבעטן דעם רייטער צו מאכן א פאטאלן טעות. דערנאָך האָב איך דערהערט אַ פאַרצווייפלטער ווינקעלע, ווען דער זעלנער האָט זיך געצויגן אויף די לייצעס צו ראַטעווען זיין לעבן. אין אַנדערע צײַטן האָט זיך די ערד געציטערט מיט דער אַנטלויף פֿון פּאַרע; ד י שטײנע ר װאלט ן אונד ז געשלאג ן או ן א גײז ר הא ט זי ך באװיזן , װ ו ם׳אי ז שוי ן א רגע פריע ר גארניש ט געװען .
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. פופציק מינוט זענען דורכגעגאנגען זינט מיר זענען ארײן אין זומפ. מיר מוזן זיין לעבן דעם לאַגער. וואָס אַנדערש קען עס זיין?
  
  
  דעמאָלט איך געזען עס. ערשטער די פליקערינג פון איין בלוי פלאַם, דעמאָלט אנדערן. מיט יעדן טריט, דורך דעם פארע פארע, האב איך געזען נאך א פופציק שנעלע פלאמען ליקן די ערד. "פײַער זומפּ," האָט געזאָגט דער מענטש מיטן ראַדיאָ. מי ר זענע ן ארײ ן אי ן נאטירלעכ ן גאז־פעלד , א גאז־פעל ד װא ם הא ט געפלאםט .
  
  
  דער גענעראל האט א קוק געטאן אויף מיר טרויעריג און צוגעבונדן א טיכל ארום דער נאז. אַלעמען האט די זעלבע, אַרייַנגערעכנט איך. די פיומז זענען קראַנק, אַקריד און הויך-פּיטשט, אָבער וואָס קען איר דערוואַרטן? עס איז געווען ניט מער אַ כאָנטינג לאַנדשאַפט, עס איז געווען אַ אַראָפּגאַנג אין גיהנום. אנשטא ט א גײז ר פארע , הא ט זי ך פו ן אונד ז אויסגעבראכ ן א פײערדיקע ר טורע ם פו ן פלאמענדיק ן גאז , פו ן אונד ז הא ט זי ך צעשפרײ ט איבע ר דע ר געגנט . איצט האָב איך געוואוסט וואָס די זעלנער האָבן טאַקע מורא. אויב די מיריסטן וואלטן אונז נאכגעקוקט איידער מיר זענען ארויס פון פייער זומפ, וואלט קיינער נישט געלעבט צו דערציילן די מעשה, ווייל זיי האבן נאר געדארפט איין גראנאט פאר די גאנצע געגנט זאל אויפרייסן ווי א וואלקאן.
  
  
  יעדע מינוט איז געווען א שעה, יעדע שריט איז געווען א שפיל מיטן שטן. הינטע ר אונדז , הא ט דערגרײכ ט דע ם הימל א נײע ר פײע ר זײל , פארדעק ט דע ם װעג . עס איז איצט ניט געווען קיין קער צוריק. דער מאן פאר מיר איז ארײנגעפאלן אין זאטל און אנגעהויבן פאלן פון זײן פערד. איך האב צוגעדריקט מיין געלד צו אים און אים געכאפט. די פוים האבן אים ארויסגעלאזט; זײן הויט איז געװען קראנק־גרין. אָבער, מיר זענען קעגן אַרמאַגעדדאָן ווי קעריערז.
  
  
  דער גענעראל האט אויפגעהויבן די האנט און דער קאלום האט זיך אפגעשטעלט. ע ס אי ז געבליב ן נא ר אײ ן פײע ר פארהאנג , או ן װײטע ר האב ן מי ר געקענ ט דערזע ן ד י גרענע ץ פו ן ד י שטײנע ר או ן דע ם לאגע ר גופא . דער שטענדיק כיסינג געזונט פון ברענען גאַז דערטרונקען געווארן די מעטאַלליק סאָונדס פון סאַבמאַשין גאַנז מאָווינג פון סאַדאַלז צו הענט. מיט שטילע סיגנאלן האבן דער גענעראל און קאפיטאן צעטיילט די זעלנער אין צוויי גרופעס, וועלכע האבן געזאלט אנפאלן פון צפון און דרום כדי צו פארמיידן אנטלויפן. איך האב מיך געגעבן באפעלן. װע ן אי ן לאגע ר װאל ט געװע ן א כינע ר פארשטײע ר או ן װע ן ע ר הא ט געזע ן ד י אומבאהאל ט פו ן כאפן , װאל ט ע ר זי ך דערהרגעט ; אפילו אויב ער האט נישט, די גענעראל ס מאַשין ביקס קען טאָן דאָס פֿאַר אים. מייַן אַרבעט איז צו קאַמיש אין די צווישן פון די סאַפּרייזד מיריסץ און כאַפּן די כינעזיש איידער עס איז צו שפּעט. אי ך הא ב געמײנט , א ז װע ן אנדער ע װאלט ן מי ר געגעב ן ד י באפעלן , װאל ט אי ם אי ם געהײס ן גײ ן אי ן גיהנום .
  
  
  ד י אנגעהויבענע ם זעלנע ר האב ן זי ך אנגעכאפ ט ד י געװער ן מי ט אנטלויפ ן או ן אומגעדולד . דער גענעראל איז אראפגעפאלן. די צוויי שורות האָבן זיך צעשיידט אין אַ גאַלאַפּ, ינקריסינג זייער גיכקייַט צו אַ גאַלאַפּ ווי זיי צעשיידט. פֿון װוּ איך בין געװען, גלײַך אַרױס פֿון זומפּ, האָב איך געקאָנט זען דעם נאָנטן װאָך; ער האט נערוועז אראפגעקוקט דעם שטעג פון שטאל, פרובירט צו דערקענען די פערד וואס האבן געקלונגען אזוי נאענט. װי נאר ער האט זיך ארומגעדרײט און דערזען די זעלנער, האבן זיך געקלונגען צװײ סובמאשין־געװער און ער האט געטאן אן אומװילנדיקן טויט־טאנצן.
  
  
  ד י מענע ר אי ן לאגע ר זענע ן געשפרונגע ן אוי ף ד י פיס , געשאס ן פארשלאפענ ע אויג ן אוי ף ד י צװ ײ כװאליע ם קאװאלערי ן װא ס זײנע ן צוגעקומע ן פו ן יעדע ר זײט . איך פּולד מיין פערד אויס פון די פלאַמעס און ראַשט צו די צענטער פון די פּאַניק מיריסץ. װ י אי ך הא ב זי ך דערװארט , זענע ן ז ײ געװע ן צ ו פארנומע ן מי ט דע ר הויפט־אטאק , צ ו באמערק ן דע ם אײנזאמע ן רײטער , װא ם אי ז צוגעקומע ן פו ן א דריטע ר ריכטונג . זיי זענען געווען סאַפּרייזד און דערשראָקן, און איך גאַט צו ין צען יאַרדס איידער דער ערשטער טעראָריסט האָט אָנגעוויזן זיין אַק-47 אויף מיר. איך פייערד מיין לוגער פּונקט ווי ער פּולד די צינגל פון זיין לעבן מאַשין ביקס, און דעמאָלט איך האט זיך אויף דער ערד, ראָולינג אַוועק פון מיין טויט פערד. איך בין געלעגן אויפן בויך, גרייט אויף א צווייטן שאס, אבער מיריסטא איז געווען אויף די קני, געשטיצט מיטן ביקס, וואס ער האט נאך געהאלטן. אין מיטן שטערן איז געװען א פינצטערער לאך.
  
  
  דער גענעראלס אטאקע איז דערנענטערט געווארן, און די פארטיידיגער האבן זיך צעבראכן. כאטש האלב פון זיי זענען פארוואונדעט אדער אומגעקומען. ד י איבעריק ע האב ן געשאסן , פו ן א געבויגענע ר שטעל . בלויז צוויי זענען אַוועק צו דער זייט, פאַרנומען אַרום די פייער, און אין די ליכט פון די פייַער איך באמערקט די גרויס, ווינקלדיק באַק ביינער פון איינער פון מאַו ס שליחים. ער האט גיך ארײנגעטאן די שטיקלעך פאפיר אין די קוילן פון פײער.
  
  
  קײן צײַט פֿאַר זיגזאַגן איז נישט געװען. אי ך בי ן געלאפ ן גלײ ך איבע ר ד י קערפער
  
  
  טערעריסץ צו די כינעזיש און די פירער פון די מיריסץ. די שווערע מאַנטל, וואָס דער גענעראל האָט מיר געגעבן אַ ציטער, ווען אַ פּאָר שאָס זענען דורכגעגאנגען. דער פירער פון די מיריסטן איז אויפגעשפרונגען און מיך געשלאגן מיט א מאטשעט אין קאפ. איך האב אים געטוישט און אים געכאפט אין מאגן. אן אנדער מענטש שפּרינגען דורך די פייַער, רייזינג זיין אַק-47 הויך אויבן זיין קאָפּ. ער האט נישט געהאט קײן שאנס צו שיסן. איך האָב אים דערשאָסן בשעת ער איז געווען אין דער לופטן און זיין גוף איז אַריין אין פייער ווי אַ זאַק קאַרטאָפל.
  
  
  דער קאָפּ פון די MYRists איז אַוועק פון די מעס און ארויסגעצויגן אַ .45 פּיסטויל. איך האב שוין געשאסן, ווען איך האב ארויסגעכאפט דעם גלאנצן פון שטאל. דער מיריסט, וועמען איך האָב ניט געזען, האָט אַרויסגעקלאַפּט די פּיסטויל פון מיין האַנט. דע ר צװײטע ר שװע ק פו ן זײ ן מאטשעט ע הא ט געצייל ט אוי ף מײ ן האלדז . איך האָב זיך אַראָפּגעכאַפּט אונטערן בלייד פֿון דעם זאַבער און צו מיר צוגעצויגן דעם מאַן. ווען מיר האָבן זיך אויסגעגליטשט, האָב איך קאנטראלירט דעם מאַטשעט און צוגעדריקט דעם ראַנד קעגן זיין אדם'ס עפּל, אים האלטן פאַר מיר ווי אַ מענטשלעכער שילד.
  
  
  — לאז אפ די ביקס! — האב איך געשריגן צום קאפ פון מיריסטא.
  
  
  ע ר אי ז געװע ן א גרויםע ר מאן , מי ט א רויטע ר בארד , או ן קלײנע . ער האט געמאכט זיין באשלוס אין א רגע, געשאסן און אויפגעריסן זיין חבר'ס ברוסט מיט איין קויל נאכן צווייטן, פרובירט אים צעריסן ביז אמווייניגסטנס איין קויל איז מיר דורכגעגאנגען.
  
  
  אײדער דאָס האָט געקאָנט געשען, האָב איך זיך קאָנפראָנטירט דעם מת מיט זײַן באַלעבאָס. ע ר הא ט זי ך אװע ק דע ם פליענדיק ן קערפער , אבע ר דעמאל ט בי ן אי ך שוי ן געװע ן אי ן דע ר לופטן , הא ב אי ם אנגעכאפ ט או ן אי ם אראפגעקלאפ ט אי ן מיט ן פו ן דע ר שמעקנדיקע ר פײער . מיין קאפ האט זיך צוריקגעכאפט פון די קראפט פון זיין עלנבויגן, מיין האר האט געזינגען ווען ער האט מיך אריינגעשטופט אין פייער אריין. זיינע פינגער האבן געזוכט מיין האלדז ווי ער האט הויך געשאלטן.
  
  
  ע ר הא ט שוי ן ניש ט באמערק ט א ז אי ך הא ב זי ך אנגעהאלט ן ד י לאפעלי ם פו ן זײ ן קיטל . אי ך הא ב אי ך געצויג ן פאראוים ן או ן אי ם געװארפ ן מי ט א פני ם אראפ , אי ן ד י קוילן . ווען ער איז אויפגעשטאנען און געשרייען, האָט דער ברעג פון מיין האַנט זיך פֿאַרבונדן מיט זיין נאָז ווי אַ אָפן מאַטשעט. אזוי ווי בלוט האט זיך אויסגעגאסן פון זיין מויל, האב איך שוין אויסגעדרייט מיין אויפמערקזאמקייט צום הויפט ציל.
  
  
  דער כינעזער שליח האט אים ארײנגעשטעקט דעם פאס פון א ביקס אין מויל. איינע פון מאאו'ס רייד, "כל כוח קומט פון דעם פאס פון ביקס", איז מיר געקומען אין מיין מיינונג, ווען איך האב געטוהן, כאפן זיין האנט נישט צו ארויסציען פון דעם ביקס, נאר צו פאראליזירן דעם דרוק-פונקט אויף זיין האַנטגעלענק.
  
  
  ער איז געזעסן אין מיטן דער שלאכט, קוקנדיק אויפן ביקס געצילט אויף זיין מויל, זיך געחידושט פארוואס עס האט נישט געשאסן א קויל, וואס וואלט אים אראפגעפאלן פון קאפ. פאַרשעמט און פּאַטעטיש האָט ער אַ קוק געטאָן אויף מיר. ד י לעצט ע שיס ן זײנע ן אומגעקומע ן או ן דע ר גענערא ל הא ט זי ך צוגעטראג ן מי ט אונד ז מי ט אײ ן האנ ט נא ך פארװאונדעט . ער האט מילד ארויסגעצויגן דאס ביקס פון טשיקאמס פאראליזירטע האנט און צוריק געקוקט אויפן קערפער פון דעם מיריסט וואס איך האב איבערגעלאזט.
  
  
  "איר זענט נישט געמיינט צו זיין דאָ, סענאָר קאַרטער. אבער אויב איר געווען פאָרשטעלן, איך וואָלט זאָגן אַז איר זענט אַ גלענצנדיק וואָריער."
  
  
  אומגעקערט צו פּונטאַ אַרענאַ, מיר ינטעראַגייטיד די קוריער אין די באַראַקס. צום באַדויערן, האָט זיך אָנגעהױבן די אויספֿאָרשונג אָן מיר, װײַל די טשילענער זײַנען געװען אַזױ יקסייטאַד פֿון זײער כאַפּן, אַז ביז איך בין אַרײַן אין צימער, איז די גאַנצע איבערפֿאַל און פֿינף פֿון אַ טוץ מאַן פֿאַרװיסט געװאָרן.
  
  
  "איך טאָן ניט פֿאַרשטיין," האָט דער פליכט אָפיציר מיר געזאָגט. "איך האָב נאָר סטאַרטעד ווען ער איז געווארן אַזוי."
  
  
  דער שליח איז געזעסן אויפריכטיג אין א שטול אין מיטן צימער אין ליכטיק ליכט. דער ערשטער זאַך איך באמערקט איז אַז ער איז נישט בלינק. אי ך הא ב אי ך געטראג ן מײ ן האנ ט פא ר זײ ן פני ם או ן ע ר אי ז ניש ט נאכגעגאנגע ן מי ט זײנ ע אויגן . איך האב געקלאפט מיט די הענט הינטערן אויער. גאָרנישט. איך האָב אים אַרײַנגעשטעקט אַ נאָדל אין אָרעם. גאָרנישט אויך.
  
  
  "ער איז אין אַ ינדוסט קאַטאַטאַניק שטאַט," איך געזאגט. "זיין אָטעם איז פּאַמעלעך, ווי אויך זיין האַרץ קלאַפּן. זאגסטו אז ער איז נישט געווען אזוי ווען ער איז אריין?"
  
  
  "ניין, ער איז נאָר דערשראָקן. דעמאָלט איך געפרעגט אים וואָס אָנזאָג ער איז קעריינג און פּלוצלינג ער געווארן אַזוי. צי איר טראַכטן ער איז פאַלש עס?
  
  
  איך האב געקאנט שלאגן דעם אפיציר אין דער וואנט דעם קאפ, אבער עס האט נישט געהאט קיין שום טעם אים צו באשולדיגן.
  
  
  — איר האָט אים דאָך געפֿרעגט אויף שפּאַניש.
  
  
  ״אוודאי. קיינער פון אונדז רעדט כינעזיש. ער מוז רעדן שפּאַניש, אַנדערש פאַרוואָס האָט מען אים געשיקט?”
  
  
  דער ענטפער איז געווען אַז בעידזשינג וואָלט קיינמאָל האָבן געשיקט אים אויב ער גערעדט שפּאַניש. דאָס איז געווען אַלע טייל פון זייער השתדלות צו קאָנטראָלירן יעדער סאַבווערסיוו טעטיקייט פון זייער הויפּטקוואַרטיר אין טשיינאַ. מע ן הא ט געדארפ ט אפפיר ן דע ם שליח , קײ ן סאַנטיאגא , װא ו דע ר איבערזעצע ר זא ל באקומע ן דע ם מעסע ר װא ם ע ר הא ט געבראכט . אויב ווער עס יז וואָלט פרעגן אים וועגן זיין ציל אין שפּאַניש - ווי עס קען פּאַסירן אויב ער איז געווען געכאפט - ער וואָלט מיד פאַלן אין אַ פּאָסטן-היפּנאָטיש טראַנס. דאָס אַלץ האָט מען געזאָרגט אין אַ לאַבאָראַטאָריע וואָס האָט זיך ספּעציאַליזירט אין פסיכאלאגישן פראצעסירונג, און מען האָט נאָר געדארפט א טעיפ רעקארדירער שפילן די צינגל פראגע אין פאָנעטיש שפאניש און ענגליש, און אן עלעקטרישער גענעראַטאָר צו צושטעלן דעם ווייטיק. און אַ פרייַוויליקער וואס דינען מאַו. אויב איך געווען פינף מינוט פריער, איך וואָלט האָבן שפּיץ-טאָון אַרום די בעלהאָפּ ס גאנצע מאַרך ניצן קאַנטאָנעסע. איצט אַלע מיר האָבן איז געווען אַ מענטש וואס איז געווען ניט בעסער
  
  
  טויטע , או ן טויטע ן דערצײל ן קײ ן מעשױת .
  
  
  — װי לאנג װעט ער זײן אזוי ? דער דערשאםענע אפיציר האט געװאלט װיסן.
  
  
  "מיט אָפּזוך פון אַ קוואַלאַפייד סייקאַלאַדזשאַסט, ער קענען ברעכן אויס פון דעם שטאַט אין אַ חודש. אָן דעם, ער וועט זיין אין אַ קאָמאַטאָזער מאַצעוו פֿאַר זעקס חדשים. אין קיין פאַל, ער איז פון קיין נוצן פֿאַר אונדז."
  
  
  "איך ענטשולדיג זיך זייער. מוחל מיר, איך ... "
  
  
  ער האט אויך גארנישט געהאט צו זאגן. אי ך הא ב גענומע ן א לעצט ן קוק ן אויפ ן שליח , װא ס הא ט מי ך געשלעפ ט דורכ ן גיהנום . גלויבן מיר, אויב ער קען לאַכן, ער וואָלט לאַכן.
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל זיבן
  
  
  
  
  
  כאטש דער שליח האט נישט גערעדט, איז די איבערפאל נישט געווען קיין פארלוסט. איך האב זיך דערוויסן דערפון אויפן פלי צוריק קיין סאַנטיאגא ווען איך האב געכאפט שטיקלעך פאפיר וואס זענען נישט פארברענט. זיי זענען געשריבן אין כינעזיש אותיות און טשאַרד, אָבער איך געוואוסט אַז די אַקס ספּעציעלע עפפעקץ און עדיטינג לאַב וואָלט באַקומען די אינפֿאָרמאַציע פון זיי אויב ווער עס יז קען. איך האָב ניט געקענט וואַרטן צו שפּרינגען אויף אַן אַמעריקאַנער עראָפּלאַן און אַהיים גיין.
  
  
  אונטן האָט זיך באַוויזן די הויפּטשטאָט, און הינטער אים דער אַעראָפּאָרט. ווען מיר לאַנדיד, איך דערוואַרט צו זען אַ יו. עס. לופט פאָרס פלאַך נירביי. אנשטאט האט דער מאן, וואס האט מיך באגעגנט אין דער פארמאכטער לימאזין, געהאט א פנים, וואס איך האב דערקענט אז ער איז געווען אין די פרעזידענטליכע פאלאץ. ער איז געווען איינער פון אלענדע'ס קאבינעט מיניסטארן. אי ך הא ב ניש ט געװאל ט צוזאמע ן מי ט אים , אבע ר דע ר דרייווע ר מי ט דע ר מאשין־געװע ר אי ז געװע ן זײע ר איבערצײגנדיק .
  
  
  איך האָב געפרעגט דעם מיניסטער: וואָס איצט, אַ קאָמאַנדע פאָרשטעלונג אין פּאַלאַץ? .
  
  
  — עפעס פון די כינעזער? — האט ער שארף געפאדערט.
  
  
  ע ר אי ז געװע ן א דע ר מא ן מי ט א בלײ ך אינטעליגענט . איצט אַז איך בין אַליין געווען מיט אים, האָב איך זיך געוואונדערט פאַרוואָס איך האָב ניט מער אכטונג געטאָן אויף אים ווי ביי דער פרענק. איך האָב זיך אויך געחידושט, ווי דער גיהנום האָט ער געוווּסט וועגן דעם שליח. זיינע ווייטערדיקע ווערטער האבן געענטפערט ביידע פראגעס.
  
  
  "אין טשילע, הער קאַרטער, די צייטן גיין צוריק ווייַל דאָ די וועלט איז קאַפּויער."
  
  
  דאָס איז געווען די פּאַראָל. ער איז געווען מיין קאָנטאַקט פון AX.
  
  
  "נאָר אַז ער קען נישט ברענען," איך געזאגט, געטינג צו די פונט. "גאָרנישט וואָס וועט העלפֿן אונדז ביז עס איז אַנאַלייזד."
  
  
  "עס איז קיין צייט פֿאַר דעם. לייענען דעם."
  
  
  ער האָט מיר איבערגעגעבן דעם באַריכט. אין די דנאָ פון די בלאַט איז געווען אַ סקריבאַלד ערשט וואָס איך דערקענט ווי כאָק ס נאָמען. דער עיקר פון דעם באַריכט איז געווען גענוג צו מאַכן מיר קוקן פֿאַר אַ פּאַפּיראָס און בייַסן שווער אויף די גאָלד שפּיץ.
  
  
  איך האָב געקענט די געשיכטע. א יו. אין אַ געוויסער הייך האָט זיך געעפֿנט דער רער ברעמענדיקער פּאַראַשוט, און ער איז געשלאָפֿן צו וווּ אַן אַמעריקאַנער דזשעט, געשטעלט לויט פריערדיקער אָרדענונג, האָט אים געקענט כאַפּן מיט דער הילף פון אַן אַפּאַראַט וואָס איז אויך נישט געווען מער ווי אַ געוויינלעכער האָאָק. בלויז דאָס מאָל איז ער קידנאַפּט געוואָרן דורך אַ מיג 23. אונדזער עראָפּלאַן, צעבראָכן אין טויזנט שטיקלעך, איז אַראָפּגעשאָסן געוואָרן דורך מיג מיסילס איבער די קאַוקאַסוס בערג. נאטירלעך האבן די רויטע געטענהט אז דער אינצידענט האט פאסירט אויף זייער זייט פונעם גרעניץ, אבער דאן האבן זיי עסקאלירט זייער פּיראטיע. דער ווייַטער מאָל אונדזער סאַטעליט דורכגעגאנגען איבער רוסיש טעריטאָריע, זיי שפּירט עס און לאָנטשט אַ קאָסמאָס ינטערסעפּטאָר פון זייער זייטלעך אין טיוראַטאַם. דער רעצייעך סאַטעליט האָט געיאָגט אונדזער שפּיאָנאַזש דורך דעם הימל פֿאַר איין אָרביט און דערנאָך זיי ביידע עקספּלאָדעד, שיקט מיליאַנז פון דאָללאַרס און רובל קראַשינג אַראָפּ צו דער ערד און סטאַרטינג וואָס קען האָבן געווען אַן אַלע-אויס מלחמה פֿאַר קאָנטראָל פון די הימל.
  
  
  צוויי טעג שפּעטער — דער טאָג וואָס איך בין אָנגעקומען קיין סאַנטיאַגאָ — האָט זיך אויסגעזען ווי אַזאַ טײַערע מלחמה האָט זיך אַנטפּלעקט. א גרופע סי.איי.עי. אפעראציעס האבן אינפילטרירט די טיוראטאם באזע, וואו זיי האבן פרובירט צו פארכאפן דעם נאך פארחתמעטענע דאטא רער. זיי געראטן צו נעמען קאָנטראָל פון די טשעקפּוינט און האַלטן די צווייטע קאָסמאָס קילער, אָבער זיי זענען חרובֿ איידער זיי דערגרייכן די צימער ווו זייער הויפּט ציל, די רער, איז געהאלטן. דאס אלעס האט פאסירט אן סיי די אמעריקאנער אדער די רוסן האבן געהערט א ווארט דערוועגן, און יעצט האבן די צוויי רעגירונגען באשלאסן ארויסצורופן א שטויס, איידער יעדער צעשטערט אינגאנצן איר ספעיס פראגראם מיט דעם קאנפראנטאציע.
  
  
  וואָס האָט געכאַפּט מיין אויפמערקזאַמקייט איז געווען דער אפמאך, וואָס האָט באַשטימט אַז דער ק.ג.ב. וועט פערזענליך איבערגעבן אַ געחתמעטע דאַטן-רער צו דער פֿיניש גרענעץ, אין וועקסל פֿאַר וואָס די פארייניקטע שטאטן וועט צושטעלן אַ פערזענלעכע באַדיגאַרד צו אַ הויך-ראַנגקט סאָוועטן מיניסטער אויף אַ רייַזע פון דער רעפובליק פון טשילע. . דער מיניסטער איז געווען א בעלקעוו, און דער באדיגאַרד איז געווען AX Killmaster N3! איצט האָב איך געוווּסט פאַרוואָס האָק האָט נישט געוואָלט רעדן ווייטער אויפן אַעראָפּאָרט. די סטייקס זענען ווייַט ווייַטער פון די טשילעאַן מיריסץ און זייער פּלאַננעד קו. האָק האָט געשפּילט ווייכער, טראכטנדיק אז ער באשיצט מיך אויב איך וועל כאפן. איצט האָב איך נישט געוווּסט, צי איך אָפּשאַצן די דאָזיקע גאַנצע אויפֿמערק.
  
  
  "דאס מוז זיין אַ וויץ," איך דערציילט מיין קאָנטאַקט. “בעלקעוו האָט געפּרוּווט מיך צו טייטן, און איך וואָלט ווי צו צוריקקערן די טובה אויב איך האָב אַמאָל די געלעגנהייט. אַחוץ דעם, װאָס זאָלן ניט די רוסן האַלטן די רער? מיר קענען
  
  
  קלייַבן זיך אַ נייַע סאַטעליט און באַקומען די זעלבע אינפֿאָרמאַציע ווידער."
  
  
  "דאָס איז מער ווי בלויז אַ סאַטעליט," האָט מיין קאָנטאַקט געזאָגט. - AX האט אינפֿאָרמאַציע אַז די מיריסץ קאָואָרדאַנייטיד זייער השתדלות מיט מאַאָיסט טערעראַסץ אין פּערו און באָליוויאַ. א סיימאַלטייניאַס קאַפּ איז פּלאַננעד אין אַלע דריי לענדער. דער סיגנאַל זאָל זיין דער מאָרד פון בעלקעוו. דערנאָך, אַ פערטל פון אונדזער קאָנטינענט וועט פאַלן אונטער כינעזיש געוועלטיקונג.
  
  
  "דאס איז משוגעת!"
  
  
  "איך ווינטשן עס איז געווען אַזוי. אבער אונזערע גאנצע באוואפנטע קרעפטן, ווי גוט זיי זאלן זיין, ציילען ווייניגער ווי אכט און פערציג טויזנט. די אַרמיז פון פּערו און באָליוויאַ זענען אַנדערמיינד דורך מאַאָיסט אגענטן. אויב עס איז אַ קאַפּ, וואס וועט העלפן אונדז? אַמעריקע נאָך וויעטנאַם? קוים. רוסלאַנד? זיי זענען אפילו ווייטער ווי כינע."
  
  
  "דאָס פארלאזן ארגענטינע און בראזיל. זיי ביידע האָבן גרויס אַרמיי און זיי וועלן נישט שטיין נאָך מיט טשערמאַן מאַו שמייכלענדיק אויף זייער גרענעץ.
  
  
  ער האט גענוצט װי ער װאלט שוין געהאט דערויף דעם ענטפער. אבער ווי עס טורנס אויס, איך האט עס.
  
  
  "עס מוזן זיין עטלעכע אינפֿאָרמאַציע אין די צייטונגען וואָס דער שליח האט געהאט. מיר האָבן נישט קיין צייט פֿאַר לאַבאָראַטאָריעס, הער קאַרטער. איך פאַרשטיי אַז איר קענט לייענען כינעזיש. ”
  
  
  ד י אויטא־פענצטע ר זײנע ן געװע ן אויסגערומ ט או ן אי ך הא ב ניש ט געהא ט קײ ן אנונג , װא ו מי ר גײ ן . ווען די לימאַזין האָט זיך אָפּגעשטעלט, האָב איך אַנטדעקט אַז מיר זענען אין קעלער פון אַ מיניסטעריום אין צענטער פון סאַנטיאַגאָ. מ׳האט מיך אװעקגעפירט אין א נאקעטן צימער אן פענצטער, אפילו אן טיש אדער שטול. עס איז געווען איין פלורעסאַנט ליכט וואָס אָנגעפילט די צימער מיט אַ גריניש ליכט. פארן אװעקגײן האט מיר דער מיניסטער געגעבן א פינצטע צו באהאנדלען די פארשראקענע פאפירן.
  
  
  — איר טראכט װעגן אלץ, צי נײן? - איך קאַמענטאַד.
  
  
  "ד"ר טאַמפּסאַן פון אַקס האט געזאגט אַז איר וועט דאַרפֿן זיי."
  
  
  זעקס שעה שפּעטער, מיין צוריק איז געווען כערטינג פון קראָלינג אויף די באַטאָנען שטאָק, אָבער איך געהאט וואָס איך איז געווען קוקן פֿאַר. איך האב געקענט צוזאמשטעלן הונדערטער צעשפרייטע כינעזער אותיות אויף שווער פארטריקנט פאפיר, און איך האב ענדליך פארשטאנען פארוואס האק האט זיך אזוי שטארק ליב צו שיקן מיר קיין טשילע. נאכ ן קלאפ ן אי ן דע ר טיר , או ן דערצײל ט דע ם װעכטער , א ז אי ך בי ן גרײט , הא ב אי ך זי ך אװעקגעלײג ט אויפ ן קאלט ן שטאק , או ן גערויכער ט א פארדינט ע ציגארעטל .
  
  
  דער מיניסטער איז ארומגעגאנגען איבער די קוואדראטן פון פארשװארצטע פאפיר, װאם איך האב װידער צוזאמגעשטעלט.
  
  
  "איך בין אַנטוישט," ער האט געזאגט. "ווי קענען איר טאָן עפּעס פון דעם?"
  
  
  "דאָס איז נישט אַ ליבע בריוו," איך געענטפערט. "דאָס איז מיליטעריש אַנאַליסיס, און די כינעזיש מיליטעריש מיינונג איז נישט פיל אַנדערש פון ווער עס יז אַנדערש. אין אנדערע ווערטער, עס איז ספּעציפֿיש און ריפּעטיטיוו גענוג אַז איך קענען באַקומען די אַלגעמיינע געדאַנק." איך האָב זיך צוגעבויגן און אָנגעוויזן אויף איין כאַראַקטער נאָך דעם אַנדערן ווי איך האָב גערעדט. "דאָ, פֿאַר בייַשפּיל, איז די יבערכאַזערונג פון אַ סימבאָל וואָס דינאָוטינג דעם ים, מיט אַ מאָדיפיקאַטיאָן טייַטש די דרום. דרום ים".
  
  
  "זייער אינטרעסאנט. הלוואי וואלט איך געהאט צייט פאר א רעפעראט״, האט ער זיך געשריגן.
  
  
  "איצט וואַרטן אַ מינוט. איר דראַגד מיר אין דעם גאַראַזש צו טאָן אין איין טאָג וואָס עס וואָלט נאָרמאַלי נעמען אַ קאָלעקטיוו פון אַנאַליס מיט סליידז, מאַגנאַפאַקיישאַנז און קעמיקאַלז צו טאָן אין אַ וואָך. איצט אַז איך האָבן געטאן עס, פאַרשילטן איר! נו, הערן צו דעם. עס טוט נישט נעמען אַ פּלאַץ פון צייַט. ווי איך געזאגט, מיר האָבן אַ נומער פון באַווייַזן צו די דרום ים. דאָס איז ווידער אַ רעפֿערענץ צו דעם ים, אָבער דאָס מאָל איז מאַדאַפייד צו אויך אָפּשיקן צו אַ שיף וואָס איז געפארן אונטער."
  
  
  "סובמאַרין".
  
  
  "איצט איר פֿאַרשטיין. מיר זענען גערעדט וועגן אַ סובמאַרין פון די כינעזיש דרום ים פליט. עס איז נישט אַז סקערי. עס איז נישט אַ נייַ כאַראַקטער אין כינעזיש. עס מיטל אויך אַ מיסאַל, אָדער גאַנץ עטלעכע מיסאַלז. אָבער, די מאָדיפיקאַטיאָן איז לעפיערעך נייַ. אזוי "וואָס מיר האָבן זענען וועפּאַנז."
  
  
  „װער פֿאַר װאָס? וואָס האט דאָס צו טאָן מיט טשילע?
  
  
  "איך האב נישט געוואוסט דעם ענטפער אויף דער פראגע ביז איך בין געקומען צום לעצטן בלאט, וואו איך האב געפונען די ערשטע דערמאנונג פון טשילע מיט'ן נאמען. דער סובמארין איז אין דעם צווייטן הונדערט מייל פונעם טשילעשער ברעג. עס איז אנגעקומען אין א ספעציעל אויסגעצייכנט. אלבאנישער לאַסט שיף, נאָכדעם ווי מען האָט דורכגעפירט דעם מערדער פון בעלקעוו און דער קאַפּ הייבט זיך אָן, באוועגט זיך דער כינעזער סובמאַרין צום טשילעשער פּאָרט אַנטאָפאַגאַסטאַ."
  
  
  — פון דאן קומט עס.
  
  
  "נו, די MIRists האָבן גוט פּלאַנז פֿאַר דעם. אַנטאָפאַגאַסטאַ וועט זיין דער ערשטער שטאָט קאַפּטשערד, אַזוי די סובמאַרין וועט דאָק אָן קיין פראבלעמען. דאס איז ווען די טעראריסטן מעלדן אז זיי האבן נוקלעארע מיסילס וואס צילן די הויפטשטאטן פון האלב די אנדערע לענדער אין דרום אמעריקע. וואָס וועט זיין אמת. דער באריכט דערמאנט עס נישט, אבער איך בין שיין זיכער אז מיר האבן מיט א ג-קלאַס סובמארין באוואפנט מיט א כינעזער ווערסיע פונעם רוסישן סאַרק מיסאַל. דער לעצטער בלאַט ווייזט אַ קרייַז פֿאַר טעראָר און אַ ווייַטקייט פון 1700 קילאָמעטערס. דאס איז די קייט פון די מיסאַל, אַ קרייַז פון בלאַקמייל וואָס קאַווערינג ריאָ דע דזשאַנעיראָ, מאָנטעווידעאָ און בוענאס איירעס. אויב ווער עס יז אפילו הייבן אַ האַנט קעגן די מיריסץ, די שטעט וועט זיין פארוואנדלען אין אַ יאָדער וויסטלאַנד.
  
  
  “לאמיר זאגן, מיר פרובירן זיך אריינמישן. רעכן מיר שיקן אונדזער אַנטי-מיסיל מיסאַלז צו דרייען אַראָפּ זייער מיסאַלז. ווי אַ רעזולטאַט, לפּחות אַ טוץ יאָדער וואָרכעדז וועט נאָך ופרייַסן איבער די קאָנטינענט, און לאָזן מיר זאָגן איר, איין שטריך פון כינעזיש מיסאַל טעכנאָלאָגיע איז נישט די אַנטוויקלונג פון ריין וואָרכעדז. דרום אַמעריקע וועט זיין ראַדיאָאַקטיוו פון די דרום פון די אַמאַזאָן טייך."
  
  
  — אויב קיינער האלט דאס נישט אפ?
  
  
  "דעמאָלט וועט די גאנצע מערב פּאָליצע פון דרום אַמעריקע ווערן אַ צווייטן כינעזער ים."
  
  
  דער מיניסטער האט אנגםט ארומגערינגלט אין די קעשענעס. איך האָב אים דערלאַנגט איינע פֿון מײַנע ציגאַרעטן און עס אָנגעצונדן.
  
  
  "איר זענט זייער רויק," ער קאַמענטאַד. "ווי אַזוי טאָן מיר פירן צו האַלטן די קאַפּ?"
  
  
  ― לאָז זײ נישט אָנהײבן. דער סיגנאַל איז בעלקעװס טויט. אזויפיל ווי איך האב פיינט דאס צו זאגן, דארפן מיר - איך - אים האלטן לעבן." איך האב צוגעלייגט אן עקספליטיוו אויף ענגליש וואס האט געוויזן מיינע אמת'ע געפילן, אבער דער מיניסטער האט עס נישט געכאפט.
  
  
  "דעמאָלט אַלע וואָס מיר האָבן צו טאָן איז שטעלן אים אונטער וואַך אין אַ מיליטעריש באַזע."
  
  
  "ניין. דאָס איז די לעצטע זאַך וואָס מיר ווילן צו טאָן. אַמאָל עס ווערט קלאָר ווי דער טאָג אַז מיר זענען אויף די וועג צו די MIRists 'פּלאַנז, זיי וועלן טוישן זיי. בעלקעװ מוז בלײַבן אָפֿן, אַ גראָבער ציל פֿאַר יעדן װאָס װיל אַף אים שיסן“.
  
  
  אי ך הא ב געזאמל ט ד י פארשראקענ ע בלעטלע ך פאפיר , געמאכ ט פו ן ז ײ א שטעקל , או ן ז ײ אנגעצונדן . כ׳האב נישט געװאלט איבערלאזן קײן רמז. א מיניסטער אין אַ פּינסטריפּ פּאַסן האָט זיך געקנײטשט אויפן דיל און געהאָלפן.
  
  
  "געדענק," האָט ער געזאָגט, "טשילע איז געווען אַ דעמאָקראַסי פֿאַר הונדערט און צוואַנציק יאָר, פיל מער ווי די וואַסט מערהייַט פון לענדער. מיר וועלן אַזוי בלײַבן, און אויב די רויטע פּרוּוון צו גרינדן אַ דיקטאַטור, וועלן מיר קעמפן מיט מער ווי ווערטער."
  
  
  איך האָב אים געזאָגט, אַז אויב ער האָט ווערטער, זאָל ער דאַוונען פאַרן נישטיק לעבן פון אלכסנדר בעלקעוו.
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל אַכט
  
  
  
  
  
  "יעדער אַרבעט האט זיין זילבער ונטערשלאַק," איך געדאַנק ווי איך געזען ראָסאַ און באָניטאַ מאַך פון זייער באַלקאָן צו מייַן. די סצענע הינטער זיי איז געווען איינער פון די מערסט ברעטטייקינג אין דער וועלט: די אַנדעס בערג, באדעקט מיט שניי און גלאָוינג אין די לעוואָנע - ליכט. מיר האבן זיך אפגעשטעלט אין א פאראדאר, א האטעל, אין דער אינדישער שטאט אוקאנקילטשע, דער ערשטער אפשטעל אויפן בעלקעווער רוטע און נישט ווייניגער ווי די העכסטע שטאט אויף דער ערד.
  
  
  — בוענאס נאכעס — האבן די שװעסטער געזאגט צוזאמען, װען זײ האבן זיך ארײנגעריסן אין מיין צימער. — בעלקעװ שלאָפֿט װי אַ געשלאָפֿן חזיר.
  
  
  וועגן בעלקעוו האָב איך דערווײַל גאָרניט געטראַכט. איך בין געווען פאַרנומען מיט באַווונדערן די לאַנדסקייפּס, וואָס האָבן אויך גאָרנישט צו טאָן מיט די אַנדעס. ראָסאַ און באָניטאַ זענען כּמעט צווילינג, דער בלויז חילוק איז אַז באָניטאַ איז געווען אַ ביסל קירצער און פּלאַמער. זיי האָבן ביידע געטראָגן אַ זייַדיקע ביקיני נייטווער וואָס איז געווען כּמעט דורכגעקאָכט, און אין פאַל איך בין צעמישט צווישן זיי, איך געוואוסט אַז רויז איז טראָגן אַ גאָלד האַלדזבאַנד און באָניטאַ טראָגן אַ זילבער איינער.
  
  
  זיי געמאכט זיך אין שטוב און געגאנגען גלייַך צו די באַר ווו איך געהאט אַ סעלעקציע פון רומז.
  
  
  — ביסט אזוי טאלאנטיג ווי דיין שוועסטער ? — האב איך געפרעגט באניטא.
  
  
  ז י הא ט ארויפגעלאפע ן אי ר האנ ט איבע ר מײ ן העמ ד או ן איבע ר מײ ן ברוסט .
  
  
  "איך בין אַ זינגער." זי האָט זיך געכײַכט. "אויב איר זענט ווי טאַלאַנטירט ווי איך געהערט, אפֿשר איר קענען מאַכן מיר זינגען עפּעס שיין."
  
  
  ― ער װעט דאָס טאָן, ― האָט איר ראָזע צוגעזאָגט. זי האט געמאכט א געמיש פון ראם און ארויסגעגעבן גלעזער. "עס איז ווי ראַם. גענוג צו באַקומען."
  
  
  "מיר האָבן נישט פיל צייט," האָט באָניטאַ וויספּערד. "די אנדערע גערלז וועלן באַמערקן אַז מיר זענען ניטאָ."
  
  
  איך איינגעזען אַז באָניטאַ איז געווען אַנבוקלינג מיין גאַרטל צווישן איר גיגגלעס. רויזע האט מיך ארומגענומען פון הינטן, און איך האב געפילט דעם דרוק פון אירע בריסט דורך מיין העמד. ד י צװ ײ האב ן זי ך ארומגערינגל ט ארום , װ י א פא ר עקזאטישע ר פלאַטערל , בי ז אל ע מײנ ע קלײדע ר זײנע ן געװע ן אויפ ן דיל . באָניטאַ דאַן כאַגד מיר, סליידינג איר היפּס קעגן מיר ביז די פֿאַראייניקטע פֿעלקער טשאַלאַדזשד מיין יקסייטמאַנט.
  
  
  אונדזערע גלעזער זײַנען געװען לײדיק און די ראַם איז אין אונדז אַרײַן קאַלט געװאָרן, װען מיר דרײַ זײַנען געלעגן נאַקעט אױפֿן בעט. ז ײ האבע ן זי ך אונד ז מי ך געקושט , או ן װע ן אי ך הא ב זי ך אויסגעשטרעקט , האב ן ז ײ יעדע ר איבע ר מי ר געװארפ ן זײע ר הענד , אזוי . אי ך הא ב געטראג ן מי ט ד י הענ ט איבע ר זײער ע זײטן , װיגנדי ק ד י מעגלעכקײטן .
  
  
  וואָס איין פאַנטאַסטיש קובאַן מיידל קענען טאָן, צוויי קענען טאָן בעסער. װע ן מי ר האב ן פארענדיק ט אונדזער ע לאגלען , הא ט ד י לבנ ה איבע ר ד י אנד ן געשײנ ט דורכ ן פענצטער .
  
  
  "גאָט, מיר זענען דאָ צוויי שעה," איך געזאגט ווען איך געזען די זייגער אויף די ביוראָו. — כ׳האב געמײנט, אז איר בײדע דארפן צוריק קומען.
  
  
  "שש," זיי געזאגט ווי איינער.
  
  
  איך האב נישט פארשטאנען וואו וועלכע מיידל איז געווען און וועלכע איז געווען אין ליבע. נאָר איך האָב איצט געװוּסט, אַז אײנער האָט געהאַט אַ גאָלדענע האַלדזבאַנד און דער אַנדערער אַ זילבערנער. צו פשוט מאַך מיין האַנט, איך געהאט צו ברעכן זיך פון די ים פון וואַרעם פלייש וואָס געפרוווט ווידער און ווידער צו מאַכן מיר פאַרגעסן צייט.
  
  
  "דאָס קען עסקאַלייט אין אַן אינטערנאַציאָנאַלע אינצידענט," איך געווארנט.
  
  
  "מיר זענען אַן אינטערנאציאנאלע אינצידענט," האָט רויז געציטערט. ― איר װײסט, מיט די הענט אַריבער דער גרענעץ.
  
  
  "ניט מיט די הענט," באָניטאַ קערעקטאַד איר.
  
  
  — קענסט נישט זײן ערנסט ?
  
  
  "ער זעט אויס ווי פידעל," האָט באָניטאַ געפּרעגלט.
  
  
  זי האט זיך אויסגעדרייט צו מיר אַזוי אַז איך איז געווען סאַנדוויטשיז צווישן זייער ללבער. איך פּעלץ אַ באָקע האַנט רוק צוזאמען מיין דיך.
  
  
  "אָלע, און איך געדאַנק ער איז פאַרטיק," האט געזאגט אַ פריידיק קול.
  
  
  "ווער איז דאס?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "מאכט עס אן אונטערשיד?" ליפּן געשעפּטשעט מיר אין אויער.
  
  
  לאמיך אייך זאגן, אין דער פינצטער זענען נישט אלע פרויען די זעלבע. איך געוואוסט ווער עס איז יעדער מאָל, און אַנסורפּריסינגלי רויז פּולד אַוועק.
  
  
  „מאַדרע! עס איז צייט פֿאַר אונדז צו גיין," זי שושקעט. "זיי מוזן האָבן געהערט אונדז אין האַוואַנאַ."
  
  
  "נאָך נישט," האָט באָניטאַ אַ זיפץ געטאָן, אירע היפּס נאָך געדריקט קעגן מיינע, אַרויסגעוואָרפן דאָס לעצטע פון איר פאַרגעניגן.
  
  
  ס’איז איבעריק צו זאָגן, אַז איך האָב אויך ניט געאיילט אַוועקצוגיין, נאָר דער ענטאָר איז איבערגעריסן געוואָרן דורך דעם פּלוצעמדיקן עפֿענונג פֿון טירן און דעם סטאַמפּינג פֿון פֿיס אין זאַל. אין אַ רגע וועט עמעצער קלאַפּן אין מיין טיר.
  
  
  "וואַמאָנאָס אַהאָראַ," האט געזאגט רויז.
  
  
  װע ן ד י קלאפ ן הא ט זי ך דערהערט , זײנע ן ז ײ אװעקגעפאר ן דורכ ן באלקאן . איך האָב געוווּסט ווער עס איז אויף דער אַנדערער זייט, איינער פון בעלקעוו’ס רעגולערע באַדיגאַרדס, אַ שיסער, פאַרדעכטיקער בחור. איך האָב גענומען אַ לעצטע קוק צו מאַכן זיכער אַז דער באַלקאָן איז קלאָר איידער עפן די טיר ברייט גענוג פֿאַר זיין באַגינג אויגן צו נעמען אַ קוק.
  
  
  "האָסט נישט געהערט דעם ראַש? פאַרוואָס ביסטו דאָ און פאַרטיידיקט נישט חבר בעלקעוו, ווי איר האָט מסכים געווען? איז איינער דא געווען?
  
  
  ״אוודאי. די סינגינג קיללער. לאָזן מיר וויסן אויב איר כאַפּן אים."
  
  
  אי ך הא ב אנגעקלאפ ט ד י טיר ן או ן זי ך צורי ק געגאנגע ן אי ן בעט , דא ס מאל , כד י אײנצושלאפן .
  
  
  דער ווייַטער מאָרגן, די באַדיגאַרד נאָך סאַספּישאַסלי געקוקט אויף מיר ווי אונדזער צופרידן רעטינוע איז געווען באגלייט דורך אַ פירער אויף אַ גיין דורך אַוקאַנקווילטשע. בעלקעװ האָט אויסגעזען גוט אויסגערוט און אויסגעזען מיאוס; ער איז געשלאפן דורכן גאנצן גערויש. באָניטאַ און ראָזע האָבן אויסגעזען ווי זיי וועלן ווידער שפּילן, און די איבעריקע פון בעלקעװס האַרעם האָבן מיך אָנגעקוקט פאַרטראַכט. איך האב נאכגעפאלגט די אינדיאנער וואס פירן זיך צו לעבן 17,500 פיס העכער ים שפיגל.
  
  
  די שפּאַנונג פֿון אַרײַן אין שטאָט־פּלאַץ איז געװען גענוג צו מידן בעלקעװ, בפֿרט אין דער לופט. אפילו איך פּעלץ אַז מיין לונגען דאַרפֿן זויערשטאָף, און נאָך מיר זענען אין די צווישן פון אַ האַרדער ראַסע פון פאַס-טשעסט ינדיאַנס וואָס געקוקט טויגעוודיק פון אַוטראַנינג די לאַמאַז וואָס זענען פּערסוינג זיי. געטראג ן ליכטיקע , גראב ע לאמ ע װאל ן פאנטשאס , זײער ע ברײטע , געשלאגענ ע אויגן , פארשאט ן מי ט רויט ע או ן גרינ ע װאל ן היטלען , האב ן ז ײ געקוק ט אוי ף ד י פרעמד ע צװיש ן זײ . זיי קען האָבן געווען קורץ אין סטאַטשער, אָבער זיי זענען בישליימעס צוגעפאסט צו זייער האַרב סוויווע, לעבעדיק זייער לעבן אין די שפּיץ פון ציוויליזאַציע הויך אין די הימל, אַוועק די לעגאַמרע שיין און טרעטשעראַס אַנדעס.
  
  
  מיר זענען געווען אין Aucanquilche ווייַל עס איז איינער פון די לעצטע סטראָנגהאָלדס פון די ינקאַ אימפעריע. א סאך פון דעם שטעטל'ס שטיינערשאפט שטאמט פון קייסעריש צייט; עס איז ינקרעדאַבלי פיטאַד שטיין וואָרק אָן מאָרטער וואָס האט סערווייווד פינף סענטשעריז, און די מענטשן קראַוד אַרום אונדז זענען די פּיוראַסט קינדסקינדער פון די מייסאַנז וואָס האָבן געבויט עס.
  
  
  "איך מיין אז איך בין ים קראנק," האט בעלקעוו צו מיר געמורמלט.
  
  
  "דו זאלסט נישט דערוואַרטן סימפּאַטי פון מיר, כאַווער."
  
  
  "איך זאָל האָבן הרגעט איר ווען איך געהאט די געלעגנהייַט."
  
  
  — דו טראגסט א וועסטל?
  
  
  — אוודאי.
  
  
  מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן אײ ן שטאקיק ע געביידע , אײנע ר פו ן ד י װײניק ע מאדערנע ר געבײדע ם אי ן דארף . דאָס איז געווען אַ מלוכה־מוזיי, און דער קוראַטאָר האָט אונדז געטראָפֿן בײַ דער טיר, געקוקט אויף דער אומגעריכטער צאָל פֿרויען, זיך ערהוילט און געשיקט זײַנע גרוסן קיין בעלקעוו. בעלקעװ האָט אים קוים אײַנגעהאַלטן אַ קוש אויף די באַקן, און דערנאָך זיך אַװעקגעצויגן פֿון דער אַרומנעמען.
  
  
  — איך װיל זיך אװעקזעצן.
  
  
  "לופט," האט דער קוראַטאָר סימפּאַטיש געזאגט. "איך שטענדיק האַלטן עטלעכע קאָניאַק פֿאַר וויזאַטערז."
  
  
  בשעת בעלקעו איז געזעסן, פּאַננדיק, אויף אַ שטול אין פויע, האָט דער היטער געבראַכט אַ גלעזל בראָנפן. ער האט עס געגעבן פאר בעלקעװן, װען אײנער פון די װעכטער האט אנגעכאפט זײן ארעם.
  
  
  "ער וואָלט ווי איר זאָל פּרובירן עס ערשטער," איך דערקלערט צו די קוראַטאָר.
  
  
  ע ר הא ט זי ך געקװענקלט , אבע ר ע ס אי ז געװע ן מע ר פו ן באלײדיקונג , װ י פחד ם פא ר סם . ער האט גענומען א חוצפה׳דיקן זופּן, און האט איבערגעגעבן דעם גלאז צו בעלקעװן.
  
  
  ― זײער גוט ― האָט אים בעלקעװ געזאָגט. ער האט געטרונקען דעם בראנפן אין אײן געלענק און געבארגט הויך.
  
  
  — ביסט אויך רוסיש? — האָט מיך דער קוראַטאָר געפרעגט מיט נײַגעריק.
  
  
  "איך בין אויף דינגען." ער האט אויסגעזען צעמישט. "עס טוט נישט ענין, עס איז אַן אינעווייניק וויץ."
  
  
  איך האָב פֿאַרלאָזט די גרופּע און בין אַרײַן אין צוויי אויסשטעלונג־זאַלן. עס איז געווען אַ מאָדנע זאַמלונג אין דעם מוזיי, קאַנסיסטינג מערסטנס פון שאַנסן און ענדס וואָס זענען געראטעוועט נאָך די שפּאַניש קאָנקוויסטאַדאָרס פּלאַנדערד די ערד. אָבער, עס איז געווען מאָדנע עפעקטיוו. אויף איין וואַנט איז געווען אַ מאַפּע.
  
  
  די ינקאַ אימפעריע, אויסגעשטרעקט כּמעט די גאנצע לענג פון די קאָנטינענט ס מערב ברעג און אַרומגענומען אַרום דריי אנדערע ווענט, קאַנטיינד די נעבעכדיק רעמנאַנץ פון אַ אַמאָל גרויס ציוויליזאַציע.
  
  
  כ׳האב געװאוסט, אז בעלקעװ איז צו מיר צוגעקומען פון הינטן.
  
  
  "די ינקאַס האָבן געפירט זייער אימפעריע פיל ווי די רוימער האָבן געטאן," איך באמערקט, "קאַנגקערינג לענדער, קאַלאַנייז זיי, בויען גרויס ראָודז אַ טויזנט מייל לאַנג צו פאַרבינדן זייער שטעט, און רייזינג די קינדער פון קאַנגקערד מלכים אין זייער הויפּטשטאָט קוסקאָ אַזוי אַז אַ נייַ דור די אדלשטאנד זענען אויך ינקאַס. קיין איינער קען זאָגן וואָס כייץ די ינקאַס וואָלט האָבן ריטשט אויב די ספּאַניאַרדס זענען נישט אנגעקומען, אָבער זיי האבן. נאָך אַלע, די ינקאַס זענען נאָר אָנהייב זייער אימפעריע ווען פּיזאַרראָ און זיין מענטשן חרובֿ עס."
  
  
  "עטלעכע מין אימפעריע ווען אַ האַנדפול פון אַדווענטשערערז קענען צעשטערן עס כּמעט יבערנאַכטיק," בעלקעוו געזאגט שפּאָטנדיק. איך מיין אז ער האט פרובירט צו ראטעווען פנים נאכן דערנידעריקן אנקומען. ממילא איז דער קוראטאר, דערהערנדיק די באמערקונג, משוגע געווארן.
  
  
  "דער פאַל איז געווען בלויז רעכט צו אַ נעבעך קאָמבינאַציע פון סיבות," ער האט יראַטאַבלי. "Pizarro אנגעקומען אין די סוף פון אַ דעוואַסטייטינג יידל מלחמה. די דיפיטיד זייַט גלייך זיך איינגעשריבן ספּאַין, יפעקטיוולי שאפן אַן ינדיאַן אַרמיי אונטער שפּאַניש פירערשאַפט. צווייטנס, די ינקאַס זענען דעוואַסטייטיד דורך עפּידעמיעס פון פּאָקן און מיזעלס, יעדער פון וואָס געבראכט די ניו וועלט און, דער עיקר, די אינקאס זענען נישט געוואוינט געווארן מיט אייראפעאישע פאררעטענישן, פיזארא האט באזוכט דעם אינקא קייסער אונטער א פאן פון טרוס, אים קידנאַפּט און פארשווארצעט זיינע ארמיעס אין אונטערגעבן.
  
  
  — איז דאָס אַן אָנצוהערעניש פֿון די גוטע כוונות פֿונעם סאָוועטישן פֿאָלק? — האט בעלקעװ געפאדערט אן אנאנגענעם.
  
  
  דער קוראַטאָר לייקנט אַזאַ מאָטיוואַציע; למעשה האט ער נישט געוואוסט פון וואס בעלקעוו רעדט. בעלקעוו האָט אויסגעזען, ווי ער וואָלט ניט גאָר געגלויבט דעם אָפּלייקענונג - און וואָס וואָלט ער, אויב פּאָליטישע אַטאַקן אין סאָוועטן-פאַרבאַנד זענען גלייך דורכגעפירט געוואָרן דווקא אין אַזעלכע היסטאָרישע אַלגעריעס? עמעצער האָט געמוזט דערקלערן דעם מצבֿ פֿאַר בעלקעװן, אָבער איך האָב הנאה געהאַט פֿון דעם מיספֿאַרשטענדעניש.
  
  
  "די אייראפעער, דאָס הייסט, די ספּאַניאַרדס, האָבן גענומען יעדער שטיק פון קונסט געמאכט פון גאָלד אָדער זילבער און צעלאָזן עס אין ינגגאַץ צו שיקן צו ספּאַין. וואָס מיר זענען לינקס מיט די קאָמפּלעקס קונסט פון די ינקאַס איז דער הויפּט סעראַמיק און עטלעכע וואָווען אַרטאַפאַקץ, “ האָט דער קוראַטאָר ווייטער געזאָגט.
  
  
  רויזע האט זיך אפגערוקט פון דעם קלײנעם שטיקל טעפער אויף דער פאליצע פאר איר. עס איז געווען אַ סעראַמיק קרוג, די ספּאַטש פון וואָס איז געווען דיסגייזד ווי אַ קליינטשיק סטאַטוע. די סטאטוע האט געשילדערט א מענטש צוגעבונדן צו א בוים. ע ר אי ז געװע ן נאקעט , זײנ ע געניטאל ן אי ז געװע ן שטאר ק אונטערגעשטראכ ט או ן א װאלקע ר הא ט זי ך געקליב ן אי ן זײ ן פלײש . אפיל ו פינ ף הונדער ט יא ר אי ז זײ ן װײטיק ן געװע ן איבערצײגנדיק .
  
  
  "דאס ווערק דאַטעס צוריק צו בעערעך צוויי סענטשעריז בק. עס דערמאנט אונדז אַז פאַרברעכן איז געווען הויך צווישן ינדיאַנס. אי ן דע ם פאל , הא ט מע ן דע ר שולדיקע ר געלאז ט שטארבן , פו ן ד י װירקונ ג פו ן װאלגערן . נאָך אַלע, לעבן אין ינדיאַ איז נישט גרינג. די דאָזיקע בערג, און זינט די מינדסטע גניבה האָט געקענט מיינען דעם טויט פון אַן אַנדער מענטש, האָט דער פאַרברעכער געקענט דערוואַרטן די שרעקלעכסטע שטראָף”.
  
  
  מיר אריבערגעפארן צו אן אנדער וויטרינע. עס האָט געדויערט אַ רגע פֿאַר די אויגן צו אַדאַפּט צו וואָס זיי זענען געזען, און דעמאָלט עס איז קיין צווייפל וועגן דעם. מי ר האב ן זי ך געקוק ט אוי ף א קאפ־לאזע ר מאמיע , אײנגעלײג ט אי ן פעטאלע ר פאזיציע . ער איז געווען רייך אנגעטאן אין א קיטל באצירט מיט אויסגעארבעטע דזשיגוארן, אבער דאס איז געווען די שארפע אפשטעל ביי זיין האלדז, וואס האט מיר געכאפט אין אויג.
  
  
  "די ללבער פון די מתים זענען ניסימדיק אפגעהיט אין די טרוקן לופט פון טשילע," דער קוראַטאָר באמערקט.
  
  
  — פעלנדיק עפעס? — האט ראזע געפרעגט.
  
  
  „אָה, קאָפּ? יא. דער יונג מענטש איז געשטארבן אין איינער פון די ינקאַן מלחמות פון קאָנקוועסט. ע ס אי ז געװע ן געמײנט , א ז א זעלנע ר הא ט גענומע ן דע ם שונא ם קאפ . מיר האָבן בית־עלמין פֿול מיט קאָפּ־לאָזע קערפּערלעך״.
  
  
  ע ר הא ט אונד ז געפיר ט צ ו א ן אנדער ע אויסשטעלונג .
  
  
  — אין פאַקט, בין איך זיכער אַז איינער פון זיי האָט אָפּגעשניטן דעם קאָפּ. ער האט אנגעװיזן אויף דעם אומגליקלעכן אינסטרומענט, װאס איז געלעגן ציכטיק אין א סאמעטענעם קעסטל. עס האָט אויסגעזען ווי אַ מעסער, אָבער דער הענטל האָט אַרויסגעשטעקט פֿון הינטערן ניט צום סוף. דע ר היל ף אי ז געװע ן באציר ט מי ט אוממענטשלעכ ע בילדע ר פו ן געטער , או ן דע ר שארפע ר ראנ ד פו ן דע ר לבנה־פארםע ר בליידע ר הא ט געגלאנצט .
  
  
  "מיר האָבן אנדערע אַרטאַפאַקץ טיפּיש פון די ינקאַ מלחמות," דער קוראַטאָר פארבליבן שטאלץ. "אַ קווילטיד פּאַסן געמאכט פון וואַטע, וואָס איז געניצט, למשל, ווי פאנצער. און אויך אַ בויגן און פייַל. די בארג מענטשן זענען געווען באקאנט פֿאַר זייער בקיעס מיט די וואָפן, בשעת די ברעג ינדיאַנס זענען באקאנט פֿאַר זייער שפּיז-קערינג סקילז. ד י אינדיאנע ר ארמײע ן האב ן זי ך פאראײניק ט או ן געלאז ט ארטילעריע ם פו ן שלעפ ן או ן דערשטיקנדיקע ר באלאס , מי ט װעלכ ע ז ײ זײנע ן געװע ן זײע ר בקיאות . ווען קאַמבאַט געקומען אַראָפּ צו האַנט-צו-האַנט קאַמבאַט, זיי געקעמפט מיט מלחמה קלאַבז און די יינציק ינקאַ וועפּאַנז באקאנט ווי "קאַטטראָאַץ." '"
  
  
  די רעטעניש איז באַשטאַנען פון אַ פּאָר פון זשאַבעט בראָנדז ווייץ סוספּענדעד פון שטריק. די קרוסאַדערס געוויינט פילע פון די זעלבע וואָפן, אָבער בלויז קעגן מעטאַל פאנצער.
  
  
  די נוצן פון אַזאַ אַ וואָפן אויף אַ אַנפּראַטעקטיד קאָפּ וואָלט פירן צו שרעקלעך רעזולטאַטן.
  
  
  אין צימער איז געווען נאך א גרויל, וואס האט אונז געפרייט. דער קוראַטאָר האָט עס געמוזט האָבן געהאַלטן ווי אַ מין פּיèce de résistance — אַ מענטשלעכער שאַרבן משונהדיק פאַרקרימט, מיט אַ גאָלדענע טעלער איינגעבויט אין די לענגערע ביינער.
  
  
  "דער שטאָלץ פון אונדזער ויסשטעלונג," האָט אונדז דער קוראַטאָר געזאָגט, רייבנדיק די טרוקן הענט. "אין פילע געגנטן פון דער אַלט אימפעריע, די קעפ פון קליינע קינדער זענען דיליבראַטלי דיפאָרמד דורך דרינגלעך אויף באָרדז. דער קינד געוואקסן מיט אַ יבעריק לאַנג, גאָר קייַלעכיק, הויך אָדער קורץ קאָפּ, דיפּענדינג אויף היגע שיינקייט סטאַנדאַרדס. ווי איר זעט, איז דער סטאַנדאַרט דאָ געווען אַ לאַנגן שמאָלן קאָפּ."
  
  
  "עס קוקט ווי אַ שלאַנג," באָניטאַ ריקאָילד.
  
  
  "אינטערעסאנט," האָט בעלקעוו באַמערקט, "אָבער פּרימיטיוו."
  
  
  "האָב איר אלץ געהערט פון אַ נאָז אַרבעט?" איך האב אים געפרעגט.
  
  
  "די מערקווירדיק שטריך פון דעם שאַרבן איז, פון קורס, די גאָלד טעלער אין די פאָרעם פון אַ דרייַעק. דאָס איז געווען געטאן דורך טרעפינאַטיאָן, די כירורגיש באַזייַטיקונג פון שאַרבן ביין דורך קאַטינג אָדער דרילינג. דאס איז פאקטיש וויידלי פּראַקטיסט דורך די באַרג ינקאַס. , כאָטש ניצל נאָך כירורגיע איז מיסטאָמע נישט בעסער ווי אַז. רובֿ טרעפּאַנינג איז געווען געטאן פֿאַר מעדיציניש סיבות, אָבער עס איז אַ טעאָריע אַז עס איז געווען געטאן אויף עטלעכע יונג מענטשן צו צייכן זיי ווי די קייסער ס פּערזענלעך באַדיגאַרד."
  
  
  "פארוואס האָבן די ספּאַניאַרדס נישט אַרויסגענומען דאָס גאָלד פון דעם קאָפּ?" איך האב געוואלט וויסן.
  
  
  "אַה, דאָס איז אַ טשיקאַווע פונט. דער שאַרבן שטאַמט פון איינער פון די שפּעטערדיקע אינדיאַנישער רעוואָלטן קעגן די שפּאַניש. דאָס איז געווען אָדער אין די זיבעצנטן אָדער אַכצנטן יאָרהונדערט, הונדערטער פון יאָרן נאָך דעם פאַל פון די אימפעריע. דער שאַרבן איז ערשט אַנטדעקט געוואָרן מיט צוואַנציק יאָר צוריק. איצט לאמיר זיך אריבערגיין אין אן אנדער צימער״.
  
  
  דע ר צװײטע ר צימע ר אי ז געװע ן אנגעפיל ט מי ט געװעבטע ר חפצים . נאָכן צוהערן צו דעם קוראַטאָר צען מינוט, האָט אונדז דער בירגערמייסטער פון אַוקאַנקווילטשי געראַטעוועט און אונדז גענומען צו זײַן וווינאָרט אויף מיטאג.
  
  
  איבער ביר, געווירציק פלייש, קאַוויאַר, אַ טיפּ קאַרטאָפל וואָס הייסט אָקאַ און אַנאַנאַס, האָט בעלקעוו געוואוינט אַ געוויס.
  
  
  "זייער ימפּרעסיוו מוזיי," ער האט געזאגט, "אָבער איר זאָל קומען צו רוסלאַנד אַמאָל און זען פּראָגרעסיוו פאָלקלאָר. טאָמער קען איך צולייגן אַז איינער פון אונדזער קולטור אַדווייזערז זאָל קומען און איר העלפן מיט דיין נאציאנאלע קונסט.
  
  
  דער בירגערמייסטער, וועלכער האָט אויך אויסגעזען ווי אַ אָרטיקער קאַרטאָפל, האָט באַשיידן געשמייכלט.
  
  
  ― נאָך ביר, חבר בעלקעװ? פייַן. ניין, נעמען די פלאַש. אזוי ענדליך האבן זיך די צוויי גרויסע קאמוניסטישע פארטייען זיך פאראייניגט און ארבעטן פאר דער צוקונפט. איך בין שוין פילע יאָרן אַ פּאַרטיי מיטגליד, ווי אַלע פון אונדז דאָ. "
  
  
  בעלקעװ האָט אַ קוק געטאָן אױף מיר מיך צו באַרויִקן.
  
  
  "איך בין צופרידן צו הערן אַז," ער דערציילט דעם בירגער - מייַסטער. ― איך האָב געמײנט, אַז דײַן שטעטל איז אפֿשר געװען אַ ביסל, זאָלן מיר זאָגן... צוריק. עס איז זייער פרייליך צו וויסן, אז מען באטייליגט זיך אין דער סאציאליסטישער רעוואלוציע”.
  
  
  דער בירגערמייסטער איז געװארן אביסל בלײך, אבער בעלקעװ איז געװען אויפמערקזאם.
  
  
  — איז דא עפעס א טעות?
  
  
  “איך האָב מורא, אַז אין עטלעכע אַספּעקץ זענען מיר גאָר נישט צוריק. אפילו דאָ זענען די וועלטיסטן פאַרנומען מיט זייערע רעוויזיאָניסטישע שקרים. אָבער, איך פאַרזיכערן איר, מיר האָבן זיי אונטער קאָנטראָל. ”
  
  
  בעלקעװ האָט געזאָגט, ― איר מוזט זײ צעטרעטן אָן רחמנות. "די זעלבע ווי מיר האבן מיט טראצקי."
  
  
  "דו האסט אים אומגעברענגט אין מעקסיקע, ניין," האָב איך קאַמענטירט.
  
  
  "דער פּלאַן דאַדזשער איז די לאָואַסט פאָרעם פון לעבן," בעלקעוו געראָטן.
  
  
  "ניט אין אַוקאַנקווילטשע. העכער קענסט נישט גיין".
  
  
  דער בירגערמייסטער האט ארומגעקוקט מיט שרעק.
  
  
  "דיין הומאָר איז, ווי שטענדיק, נישט פּאַסיק," האָט בעלקעוו מיך געוואָרנט איבערן טיש. "איר וועט באַצאָלן פֿאַר דעם ווען מיר צוריקקומען צו סאַנטיאַגאָ."
  
  
  "אַ, אפֿשר איר וואָלט ווי צו זען סטאַדז פון ווילד וויקוñאַס אין די בערג," דער בירגער - מייַסטער סאַגדזשעסטיד צו טוישן די טעמע.
  
  
  דאָ זײַנען מיר פֿאַרענדיקט געוואָרן: בעלקעוו האָט מסכים געווען צום שפּאַצירן ערשט נאָכדעם ווי ער האָט זיך דערוווּסט, אַז ער קאָן זען די וויקוניע פֿון הינטערן פֿערד. מיר האבן נישט געזען קיין וויקונאַס, אָבער די אַנדעס זענען געווען אַ ספּעקטאַקל פֿאַר זיך, ברעטטייקינג סטאַלאַגמיטעס סקראַפּ די שפּיץ פון די הימל. די הימאַלייַאַס קען זיין העכער, אָבער זיי האָבן גאָרנישט צו גלייַכן די פּערפּענדיקולאַר ווענט פון די דרום אמעריקאנער קייט.
  
  
  מיר ראָוד קערפאַלי צוזאמען די שמאָל וועג קאַרווד אין די מאַונטאַנסייד דורך ינקאַ וועג בילדערז, זיגזאַגינג דורך מייל-טיף גאַפּס אין אַ סיסטעם וואָס ניט בלויז געלויבט ינדיאַן ינזשעניעריע סקילז אָבער אויך זייער מיליטעריש פאָרסייט. עס איז קיין אָרט אויף דער שטעג וואָס קען נישט זיין געכאפט אין די קרייַז-פייער פון בייַ מינדסטער צוויי שטעלעס. עס איז געבויט פֿאַר אַמבושעס.
  
  
  "איך וועל גיין קוקן אויף די עדעלווייס," האָב איך געזאָגט די בעלקעווע באָדיגאַרדז.
  
  
  — עדעלװײס? — האט בעלקעװ אויסגערופן. "עס איז קיין עדעלוועיס דאָ."
  
  
  "איך וועט געפֿינען עס," איך געזאגט,
  
  
  האָט איבערגעלאָזט זײַן פּאָני און אַרײַנגעכאַפּט אויפֿן שטיינערדיקן באַרג. איך איז געווען אין בעסער גשמיות פאָרעם, אָבער מיין גוף איז נאָך אַדזשאַסטיד צו ים שטאַפּל, און באַלד איך איז געווען גאַספּינג פֿאַר לופט. די אינדיאנער האבן נישט בלויז געהאט אבנאָרמאלע גרויסע לונגען, נאר אויך א פארגרעסערטע צאל רויטע בלוט צעלן, וואס האבן זיי צוגעשטעלט א באזונדער שנעלע און עפעקטיווע פארשפרייטונג פון זויערשטאף איבער די געוועבן פונעם קערפער. פונדעסטוועגן בין איך אויפגעשטאנען צו א הויכקייט פון הונדערט פוס איבערן שטעג און זיך אראפגעריסן מיט בעלקעוו'ס גרופע , מיינע לונגען שרייענדיג נאך לופט .
  
  
  אויב איר שטעלן אַ אַמבוש, עס זאָל זיין שטעלן אויף די הויך זייַט פון דעם בערגל. פֿאַר סטאַרטערס, עס איז גרינגער צו דרייען אַראָפּ. מער ימפּאָרטאַנטלי, איינער פון די האַרדי אַוקאַנקווילטשי ינדיאַנס וואָלט האָבן געהאט אַ פיל בעסער געלעגנהייט צו אַנטלויפן אַרויף די באַרג ווייַל איך געהאט שוועריקייט צו מאַך כאָריזאַנטאַלי.
  
  
  עס זענען געווען מאָומאַנץ ווען איך פּעלץ ווי איך געגאנגען אויף שפּיץ פון דער וועלט, און איך געוואוסט אַז עס איז נאָר אן אנדער ווירקונג פון די פעלן פון זויערשטאָף. איך האָב געזען אונטער מיר מענטשן אויף פערד, ווי זיי קוקן דורך די אומרעכט זייַט פון אַ טעלעסקאָפּ, און הינטער זיי די אַנדז זענען אַראָפאַנג אַראָפאַנג, ווו ווייַט אונטן איז געווען בלויז אַ בלאָטער. אי ך הא ב זי ך אװעקגעזעצ ט רוהע ן אוי ף א שטײנע ר לעדזש , או ן פויל ל הא ט זי ך אנגעהויב ן ארומקוקן .
  
  
  איך װײס נאָך ניט, װאָס איך האָב באַמערקט די געקראָכענע געשטאַלט. עס איז געווען וועגן דריי הונדערט יאַרדס אַוועק און אַזוי שטיל ווי אַ שטיין, אָבער איך געוואוסט מיד וואָס עס איז. כ׳האב געװאוסט, אז װי נאר בעלקעװס פאק־פארד װעט זיך באװעגן אין דער רײט, װעט די געשטאלט זיך באנוצן מיט א סקאפעד ביקס. איך האב דאס געוואוסט אזוי גוט ווי איך האב געוואוסט אז איך וועל נישט קענען צו דער פיגור אדער בעלקעוו אין צייט צו טוישן עפעס. איך פּולד די לוגער אויס פון מיין רעקל, בדעה צו דרייען אַ ווארענונג שאָס, און פראָזע. בעלקעװס פערד האט זיך לאנגזאם באװעגט אין אײנעם פון די אומצאליגע זיגזאגן, און דער פּלוצעמדיק קלאַנג פון אַ שיס האָט געקאָנט דערשרעקן פערד און רידער פון דעם קליינטשיקן שטעג.
  
  
  אין פאַרצווייפלונג, איך געפונען די ביקס ס סילאַנסער און סקרוד עס אויף. יעדע רגע האט דער רוסישער דערנענטערט צום זיכערן טויט. ניצן מיין לינקס האַנט ווי שטיצן, איך אַימעד בייַ די ווייַט ציל. ווען דער ביקס וואָס איך דערוואַרט צו זען איז ארויס אין די אָביעקטיוו, איך פייערד.
  
  
  א פלעשל שמוץ האט זיך ארויפגעשאסן צען פוס פארן װאוינענדיקן רוצח. איך גענומען אין חשבון די פאַקט אַז די סאַפּרעסער ראַדוסאַז גיכקייַט, אָבער איך האט נישט פאַרשטיין ווי פיל שעדיקן מיין פּיסטויל גענומען אויף Tierra del Fuego. איצ ט הא ט ד י געשטאלט ן זי ך אויסגעדרײ ט או ן מי ך געפונע ן . דער פאַס פון די ביקס האט זיך געשווינד אין מיין ריכטונג.
  
  
  מיט אַ צען-פֿיס אַדזשאַסטמאַנט און אַ תפילה, איך פּולד די צינגל ווידער. דער שפיץ פון דעם פעלד, אויף וואס ער האט זיך אנגעלענט, האט אויסגעבראכן אין פלאמען, ווען די קויל האט אים געטראפען און ער האט זיך אויסגעגליטשט הינטערן שטיין. מסתּמא האָט אים דער קויל געטראָפֿן אין דער ברוסט, אָבער אַפֿילו אַזוי האָב איך געוואַרט אויף זײַן אויפֿטריט. אונטן , ניש ט וויסנדיק , װא ס ע ס אי ז געשען , זײנע ן בעלקע װ או ן קאמפאני ע װײטע ר געגאנגע ן , קוקנדי ק אי ן דע ר אנדערע ר ריכטונג . פּאַמעלעך, האלטן די אויגן אויף די באָולדער, איך קריכן איבער די באַרג זייַט צו דעם מענטש מיט די ביקס.
  
  
  אבער ווען איך בין געקומען דאָרט, דאָרט איז קיין איינער. ד י פארבראכט ע קויל , פארפלאכט ן פו ן דע ר באקלאפ ט מי ט ד י בילן , אי ז געלעג ן אוי ף דע ר ערד . ם׳איז נישט געװען קײן בלוט. אי ך הא ב גלײ ך פארשטאנען , װא ו מײ ן מא ן אי ז געגאנגע ן או ן פארװא ם אי ך הא ב אי ם ניש ט געזע ן אװעקגײן . גלײַך הינטער דעם באָולדער איז געווען דער אַרייַנגאַנג צו אַ קליין הייל. כ׳האב געמוזט שטײן אויף אלע פים צו איר ארײנגײן. איך האָב געהאַט מײַן פּיסטויל אין אײן האַנט, און מיט דער אַנדערער האָב איך באַלויכטן די װענט פֿון דער מאַזלדיקער הײל מיט אַ בלײַכט. קיינער שאָס אויף מיר, אַזוי איך קליימד אינעווייניק.
  
  
  די הייל האט זיך אזוי ברייט פארברייט, אז איך האב זיך געקאנט באוועגן א קרומער דורך די שפינוועב און שטויב. ד י לופ ט אי ז געװע ן געדיכט ע או ן מוםיק , נא ך װ י ד י לופ ט אי ן קבר . א אָפּגעריסענע לאָך אין די וועב דערציילט מיר ווו מיין רויב איז ניטאָ, און איך נאכגעגאנגען עס, סלאָולי מאָווינג פאָרויס הינטער די קליינטשיק שטראַל פון ליכט. די הייל געפירט צו די צענטער פון דעם באַרג און דעמאָלט קערווד צוריק. די לופט איז געווארן קאלטער און פרישער. איך בין געלאפן די לעצטע דרייסיג פוס, וויסנדיג אז איך בין צו שפעט, און זיכער גענוג, די וואקסנדיקע ליכט האט מיר געזאגט אז איך גיי ארויס דורך אן אנדער ארויסגאנג, איינס ווייטער אראפ פונעם בערג. דאָס ביקס איז געלעגן גלײַך אין דרױסן, פֿאַרלאָזט. זייַן באַזיצער איז פאַרשווונדן.
  
  
  איך געגאנגען צוריק דורך די הייל געפיל ווי איך מיסט עפּעס. מיין פלאַשליגהט האָט באַלויכטן דאָס פּנים פון אַ קאַפּויער, שלאָפנדיק פלעדערמויז. מײַנע טריט האָבן זיך אָפּגעקלונגען, די קלאַנגען פֿאַרשטומט פֿון דעם שטאָף פֿון דער וועב. פאראויס האב איך געזען א ליכט ביים אריינגאנג. עס האט געשאפן אַ גאנץ קרייַז אין די שוואַרץ הייל און איז געווען צו קייַלעכיק צו פאָרעם געוויינטלעך.
  
  
  אי ך הא ב אנגעקלאפ ט ד י װענט ן מי ט דע ר שטראל ן או ן אװע ק ד י געדיכט ע שפינװעבס . א שטײנערנע נישע איז ארײנגעשניטן געװארן אין דער װאנט, און אין דער נישע איז געװען א רײע בעקן, יעדע דרײ פוס הויך. ד י קאס ן זענע ן געװע ן פארדעק ט מי ט א מוסטער ן פו ן געפארב ע יאגוארן , ד י קאליר ן האב ן זי ך צעשלאגן . איך האָב מיך אַרױסגעצױגן און אָנגערירט די זײט פֿון אײנעם פֿון די װאַסעס.
  
  
  פיר הונדערט יאר האט פארוואנדלט דעם ליים אין שטויב. סעראַמיקס קראַמבאַלד פון מיין פאַרבינדן
  
  
  אַרײַנגעפֿאַלן אין שמוץ און געפֿאַלן אויף דער פּאָדלאָגע; איך פּעלץ אַז מיין צוריק איז קאַלט פון גרויל. אין דעם סלוי איז געווען אַ מאַמי פּונקט ווי די וואָס איך געזען אין דעם מוזיי. דער דאזיקער איז אויך געװען אן קאפ. ע ס אי ז געװע ן אײנגעלײג ט אזו י א ז א װאזע ע הא ט זי ך געמוז ט ארו ם זײ ן ארום . אבער עס איז געווען איין חילוק. צװיש ן זײ ן לעדער ן זײ ט או ן זײ ן ארעם , הא ט זי ך געפונע ן א שארבן , א ן פארלענגערטע ר שארף , א ן אויגן , װא ס אי ז געװע ן צעבראכ ט מי ט א האלב ן מילעניא ם צוריק .
  
  
  די הייל איז מעגליך געווען אן ארכיאלאגס חלום, אבער פאר מיר איז עס געווען א נייטמער. דע ר גרויםע ר געשטאנק , װא ס אי ז געװע ן פארכאפ ט אי ן סלוי , צוזאמע ן מי ט דע ם קערפער , הא ט זי ך פארשפרײ ט או ן אנגעפיל ט ד י לופט . איך האב אפגעווישט מיין האנט אויף מיין רעקל און אוועקגעפארן, קריכן ארויס פונעם קליינעם אריינגאנג אזוי שנעל ווי איך האב געקענט שפירן די דינע, ריין לופט אין דרויסען.
  
  
  איך האָב זיך באַקענט מיט בעלקעװן און די אַנדערע, װען זײ האָבן זיך אומגעקערט אין דאָרף. בשעת די מײדלעך האָבן זיך קלאָר געפֿילט צו זען מיך, האָט דער חבֿר בעלקעװ אױסגעזען מער אומבאַלאַנסט װי אלץ.
  
  
  "איך האָפֿן איר האָט שפּאַס פליסנדיק אַרום די בערג אַנשטאָט פון טאָן דיין אַרבעט," ער קאַמאַש בייַ מיר. "א מענטש מוזן זיין משוגע צו פאָרן די טריילז. כ׳האב געקאנט דערהרגעט װערן. וואָס ווילסטו, אַז איך זאָל זאָגן דעם ק.ג.ב. וועגן דעם?
  
  
  "זאג זיי אַז איר האָט רעכט. עס איז קיין עדעלוועיס.
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל נייַן
  
  
  
  
  
  יענע נאַכט, ראָסאַ און באָניטאַ זענען אנגעקומען מיט אַ פרייַנד, אַ מזרח דייַטש מיידל מיטן נאָמען גרעטאַ. זי איז געווען אַ פּערקי אַטלעט מיט פרעקאַלז וואָס דעקן אַלץ וואָס איז נישט געווען אין איר קורץ נאַכט-קלייד.
  
  
  "זי האָט געזאָגט, אַז זי וועט דערציילן בעלקעוו וועגן אונדז, אויב מיר וועלן זי נישט נעמען מיט אונדז," האָט ראָסאַ מיט חרד געזאָגט.
  
  
  גרעטא האט זיי באפוילן. - "גיי ארויס!"
  
  
  ד י שװעסטע ר האב ן זי ך שוי ן שוי ן געטענהט , א ז ד י שװעםטע ר האב ן זי ך געטענהט , א ז מע ן ז ײ זאל ן זי י ארויסװארפ ן פו ן פענצטער , אבע ר ד י פארזיכטיקײ ט הא ט געליט ן או ן ז ײ זײנע ן ארוי ס דורכ ן באלקאן . ווי נאר זיי זענען אוועקגעגאנגען, האט גרעטא זיך צו מיר אויסגעדרייט.
  
  
  "דריי איז אַ מאַסע," זי געזאגט.
  
  
  ― נו, איך האָב דאָ דרײַ גלעזער. נעמען צוויי פון זיי."
  
  
  זי איז געווען צוויי און צוואנציק יאָר אַלט און האָט זיך קאָנקורירט אין די לעצטע אָלימפּיאַדע אין פרייסטייל שווימערייַ, און איז אַוועק פון די פאַרמעסט בלויז ווייַל, לויט איר, אַלע די אנדערע גערלז פון די שווימען מאַנשאַפֿט זענען לעזביאַנז. בשעת זי האט גערעדט, האט זי פאראכטונג געטאן א פארכאפטע פארכאפטע נאז.
  
  
  ― איר האָט עפּעס גענוצט, װען איך האָב דיך ערשט געזען אין בעלקעװס צימער. וואס איז עס געווען?" איך האב זי געפרעגט.
  
  
  "קאָקאַינע." זי האט צוגעשלעפט. ״איך בין געפארן מיט די חזירים זינט בערלין. איך דאַרף עפּעס צו מאַכן מיר פאַרגעסן. איצט האָב איך געפֿונען עפּעס בעסערס“.
  
  
  "וואס איז דאס?"
  
  
  דערנאָך האָט זי אויסגעטאָן דאָס קלייד. פרעקלעך האבן זיך אומעטום ארויסגעשלעפט. זי איז געווען מאַסקיאַלער און פלינק. ביידע באָקע און הונגעריק. אירע פֿינגער האָבן מיר גיך געטראָגן דעם רוקן.
  
  
  "יאָ, ניקי, טאַקע. טאַקע, איך קען פילן די ערד מאָווינג."
  
  
  — האסטו דאס ערגעץ געלײענט?
  
  
  "ניין, עס טאַקע אריבערגעפארן." ז י הא ט צוגעזאג ט קװענקלע ך , ״איך טראכט .
  
  
  נאך דעם האבן מיר אויפגעהערט רעדן. איך האב אומקלאר געהערט אז איינער קלאפט אין דער טיר אונטן. דא ן זײנע ן געװע ן נא ך קלעפ . אַרויס פון פענצטער האָט זיך גערומט אַ שווערע טראָק. דער קעסל איז אַריין מיט אַ פאַרשטומטן ברום. מיין מיינונג אַרבעט זייער פּאַמעלעך אונטער די צושטאנדן, אָבער איך געדענקט אַז עס זענען קיין טראַקס אין אַוקאַנקווילטשע און אַז דער האָטעל האט קיין קעסל. װע ן ד י װענט ן האב ן אנגעהויב ן ציטער ן או ן דא ס בעט ן הא ט אנגעהויב ן טאנצ ן איבער ן דיל , הא ב אי ך זי ך אויפגעכאפט .
  
  
  "ערדציטערניש. קלײד זיך, — האב איך זי באפוילן.
  
  
  איך פּולד אויף מיין הויזן בשעת גרעטאַ האט אויף איר נייטגאַן, און מיר זענען פּונקט אין צייַט ווייַל די ערדציטערניש פּלוצלינג אנגעהויבן. גלאז פון פאַללינג פּיינטינגז צעוואָרפן איבער די שטאָק. מי ר האב ן קוי ם געקאנ ט האלטן . אין זאל האט מען געהערט געשרייען ווען מען האט זיך ארומגערינגלט.
  
  
  "לאָמיר גיין צו. קיינער וועט דיך נישט זען."
  
  
  די סצענע איז געווען גאַנץ כאַאָס. בעלקעװ איז געװען אין א פאניק, און האט אלעמען אראפגעקלאפט אין א משוגענעם שטורעם פאר זיכערקײט. שטויב איז אראפגעפאלן פון די באלקן וואס האבן געשטיצט דעם דאך. דע ר בירגערמײםטע ר אי ז שוי ן געװע ן אראפ , או ן מי ט א מעכטיק ן פלאש־ליכט , הא ט אונד ז דורכגעמאכ ט דור ך ד י טירן .
  
  
  ס׳האט אויסגעזען, װי דער בארג װאלט זיך געפרואװט זיך אפטאן פון דעם דארף. ד י שאָקלען , װא ס הא ט איבערגעריס ן אונדזע ר ליבשאפט , הא ט זי ך איצ ט פארװאנדל ט אי ן א פולע ר אומקערעניש . די בהמות זענען געלאפן, קװיטשענדיק פון א שרעק, זײער גערויש האט נאר צוגעגרײט דעם צעמישעניש. די אינדיאנער אין דארף האבן אויסגעלײדיקט זײערע שטאלן צו ראטעװען זײערע בהמות, און די לאמע האבן זיך װילד ארומגעלאפן דורכן מארק, זײערע װײסע פעלץ האבן געשימערט װי רוחות אין דער פינצטער.
  
  
  דערנאָך, פּונקט אַזוי פּלוצעמדיק ווי עס איז געווען געטראפן, די ערדציטערניש האט זיך אונטערגענומען און מיר זענען סאַפּרייזד צו קענען צו הערן יעדער אנדערער. גרעטא האט זיך ציטערנדיק צוגעכאפט צו מיין האנט, בשעת ראזע און באניטא האבן זיך געפרואווט זיך צוהאלטן.
  
  
  "דאָס זענען יונגע בערג," האָט דער בירגערמייסטער געזאָגט, מערסטנס, האָב איך חושד געווען, זיך צו באַרואיקן. — זײ רירן זיך נאך.
  
  
  עס איז ניט געווען קיין גאַראַנטירן אַז די ערדציטערניש וועט ענדיקן, אָבער די ינדיאַנס האָבן שוין צונויפגעקליבן זייער אַנימאַלס. איינער פון די באַדיגאַרדז איז צו מיר צוגעלאָפן.
  
  
  — װאו איז בעלקעװ ? — האט ער געפרעגט און אנגעהאלטן דעם אטעם.
  
  
  "איך וויס נישט. ער איז אַרױסגעלאָפֿן פֿון האָטעל, װי אַ שטשור, װאָס פֿאַרלאָזט פֿון אַ זינקנדיקער שיף“.
  
  
  די לײַכטן אין האָטעל האָבן ווידער אָנגעצונדן. באָדיגאַרדז מיט וואָפן אין די גרייט אנגעהויבן צו לויפן דורך די גאסן, רופן בעלקעוו ס נאָמען. אין אַ דאָרף די גרייס פון אַוקאַנקווילטשאַ זענען נישט פילע גאסן, און זיי זענען באַלד אומגעקערט מיט זייער גראָב באַריכט. בעלקעװ איז אװעק.
  
  
  "מיר וועלן האָבן צו קוקן פון הויז צו הויז," איינער פון זיי געזאגט.
  
  
  "טו עס. "איך האב אן אנדער געדאַנק," איך געזאגט אים.
  
  
  ז ײ האב ן מי ט אומגעדולדי ק געשנארכ ט או ן אנטלאפ ן צ ו פארענדיק ן זײע ר שליחות , דע ר בירגערמײםטע ר הײס ט אוי ף ד י פים .
  
  
  "פארוואס מאַך איר נישט די מאַטראַסיז צו דער ערשטער שטאָק?" כ׳האב פארגעלײגט פאר די מײדלעך פארן אװעקגײן. איך האָב ניט טאַקע דערוואַרטן זיי צו טאָן דאָס, אָבער עס וואָלט געבן זיי עפּעס צו טענהן וועגן און נעמען זייער מיינונג פון זייער פירז.
  
  
  ד י דערפע ר האב ן מי ך צוגעקוק ט מי ט כמע ט מיזרעכדיק ע אפהאנדלונג , װע ן אי ך הא ב אי ך געאײל ט איבע ר ד י שמוציק ע גאסן . אפשר האבן די מיריסטן געהאלטן בעלקעװ אין אײנעם פון די הײזער — אבער כ׳האב עס געצװײפלט. באַזירט אויף מיין דערפאַרונג פריער אין דעם טאָג, דאָס איז נישט די געוויינטלעך פאַרשיידנקייַט פון MIRIS וואָס איך איז געווען פייטינג. אויקאַנקווילטשאַ איז אויך נישט געווען קיין פּראָסט שטאָט. עס איז געווען אַ קריכן אין די בלוטיקע פאַרגאַנגענהייט.
  
  
  דע ר אלטע ר טעמ ל הא ט איבערגעזע ן דא ם דארף . ער האט אויסגעהאלטן די דאזיקע ערדציטערניש אזוי ווי טויזנט מאן פאר אים, און אין לבנה ליכט איז זיין סילועט געווען שארף און צייטלאז. די ינקאַס געבויט פֿאַר גרויסקייט. זייער טעמפלען זענען געווען ערטער צו וואָס זייער פיינט זענען געבראכט אין סאַבדזשעקס. װע ן דע ר שונא ט הא ט זי ך ניש ט געהערי ק דערשראקן , װאל ט מע ן אי ם װידע ר אװעקגעפיר ט אי ן בית־המקדש , דא ס מא ל אל ם קרבן־מענטשן . ריזיקע שטיינערנע טרעפ האבן געפירט צו דער פיראמידע, וואס האט געפירט די אינקאס צו די אויסגעשניטן טויער געטער. ד י שטײנער , װא ם אי ך הא ב איצ ט שטילערהײ ט ארויפגעקראכ ן זײנע ן אמא ל געװע ן פארפלעק ט מי ט קרבן־בלוט . און זיי וואָלט זיין ווידער אויב איך געווען רעכט.
  
  
  איך בין נאכגעגאנגען מיין ינטוישאַן, אָבער בלויז צו אַ זיכער פונט. פֿון דעם עפּיזאָד אין דער הייל האָב איך זיך דערוווּסט, אַז דער רוצח איז באַקאַנט מיט די סודות פֿון דער געשיכטע פֿון אַוקאַנקווילטשי און האָט באַשלאָסן זיי צו באַנוצן אינעם מאָרד פֿון דעם רוסישן. איך האב ערווארטעט אז ער זאל גיין אזוי ווייט צו נוצן דעם אלטען קרבן טיש אויפן שפיץ פונעם בארג היכל. אבער איך האב נישט גענוג פארשטאנען די דאזיקע שרעקליכע לאגיק און איך האב דערגרייכט דעם לעצטען שריט אויפן שפיץ פון דער פיראמידע, האב איך געפרוירן.
  
  
  בעלקעװ איז געלעגן אויפן טיש, געלעגן אויפן רוקן, אראפגעהענגען די הענט און די פיס, דער קאפ איז געלעגן אומבאװעגלעך אויפן ראנד פונעם שטײנערנעם טיש, א חוץ די באװעגונג, װאס די שװינדליקע װאגן פון דער באלא האבן זיך ארומגעװיקלט ארום האלדז. זײנ ע אויג ן זײנע ן געװע ן פארמאכט , או ן זײ ן פני ם הא ט זי ך צולי ב דע ר צוהערנדיקע ר דערשטיקונג ׳ געביט ן קאליר .
  
  
  אבער וואס האט מיר געליימט איז געווען דער ראיה פון דער געשטאלט וואס שטייט איבער אים. װע ן ד י לבנה־שיכ ט הא ט אי ם באלויכטן , הא ב אי ך זי ך פארשטאנען , װא ס הא ט פריע ר געכאפ ט מײ ן אויפמערקזאמקײט , װע ן דע ר מערדע ר הא ט געפרואװ ט כאפ ן בעלקעװ ן אויפ ן בארג־שטעג . עס איז געווען די אָפּשפּיגלונג פון אַ גאָלד טעלער אַריינגעלייגט אין די מיטן פון זיין ילאָנגגייטאַד שאַרבן. דאָס איז נישט געווען קיין געוויינלעכער מיריסט, נאָר איינער וואָס האָט פרובירט צו פאָרשטעלן מאָרד ווי אַ קרבן; ער איז געווען אַן ינקאַ, אין וואַטע פאנצער דעקערייטאַד מיט דזשאַגואַרס, און מיט אַ וואָפן אויף אַ גאָלדען גאַרטל. זײ ן פני ם אי ז געװע ן שײן , טרא ץ זײ ן פארקרימט ן שארבן , ד י אויג ן שװארצ ע װ י אבסידיא ן או ן שמאל ע װ י שפאצטן . טראָץ דעם וואַטע פאנצער, עס איז געווען קלאָר ווי דער טאָג אַז ער פארמאגט גרויס גשמיות שטאַרקייַט. איך האָב זיך געוואונדערט, וווּ די מיריסטן זײַנען אים אָנגעקומען און וויפֿל פֿון זײַנע קרובים זײַנען געבליבן אין די בערג. דערצו, איך געחידושט אויב די MIRists וויסן וועגן די כוחות זיי זענען אַנליש. רובֿ מסתּמא, דאָס איז געווען דער פאַל, און זיי האָבן, משמעות, צוגעוווינט ביז דעם סוף.
  
  
  דער אינדיאנער האט אויפגעהויבן דעם קאפ פון בעלקעװן און אים ארויפגעלײגט אויף א שטײנערנער האלדז, און האט דאן אפגעװונדן די בולא פון בעלקעװם געדיכטן האלדז, אנטפלעקט מיאוסע רויטע װעלטן, ענלעך צו די צײכן פון א טײערל. דער רוסישער האט זיך גערודערט און זיין מויל האט זיך געעפנט פאר לופט.
  
  
  אינקא האט אויפגעהויבן דעם חפץ, װאם האט געשײנט איבער בעלקעװם קאפ. איך וואלט עס קיינמאל נישט דערקענט אויב איך וואלט נישט געזען פריער יענעם טאג אן ענליכע צו אים. עס האָט אויסגעזען ווי דעם שרעקלעכן קרבן מעסער אין מוזיי, אָבער עס איז געווען שווערער און שאַרפער. מיט אײן קלאפ װאלט דאם בלוט פון בעלקעװם גיליאטן האלדז פארגאסן צװאנציק פוס אראפ די טרעפ פון בית המקדש.
  
  
  "אַטאַהואַלפּאַ, איך רעכן," איך געזאגט, קליימינג צו די שפּיץ מדרגה פון דער פּיראַמיד.
  
  
  עס איז געווען די ינקאַ ס קער צו זיין סאַפּרייזד. ע ר הא ט זי ך געפרוירן , װארפ ן ד י הענ ט אי ן דע ר לופט . איך האב גענוצט דעם נאמען פונעם לעצטען אינקא קייסער, און עס האט אים צעמישט מער ווי איך האב געוואגט צו האפן. דערנאָך, פּונקט ווי איך האָב אים דערקענט פון אַ פריערדיקן באַגעגעניש, האָט ער מיך אויך דערקענט. דע ר גאלדענע ם צענדליקע ר פו ן דע ר קרבן־מעסער , הא ט זי ך אראפגעלאפן .
  
  
  בעלקעװ האָט אונדז צוגעקוקט, אַלץ מער געװוּסט פֿון זײַן שטעלע. ווי נאר ער האט דערזען, אז דער אינדיאנער האט באשלאסן זיך צו טאן, האט ער זיך אראפגעריסן פונעם טיש און געשלאגן די פעלזן מיט א טאן. אין דעם זעלבן מאמענט איז דער ראנד פונעם מעסער אראפגעפאלן צום קאפשטעל.
  
  
  דער אינדיאנער האט נישט אויפגעהערט. זינט איך בין געקומען פֿון בעט, האָב איך ניט געהאַט קײן פּיסטויל: נאָר אַ מעסער אין אַ שיד האָב איך געהאַט אין דער האַנט. װע ן ע ר הא ט זי ך ארײנגעגלײ ט אי ן מײנ ע פינגער , אי ז זײ ן אויסדרו ק געװע ן מע ר פארװײל ט װ י דערשראקן . דער שפּיצנדיקער בליק אין זײַנע אויגן האָט מיר געזאָגט, אַז דאָס ביקס איז קיינמאָל נישט געווען זײַן געווער, נאָר בליידס זײַנען געווען זײַן שטאַרקייט.
  
  
  ― לויף, בעלקעװ, און האַלטן נישט, ― האָב איך אַ געשרײ.
  
  
  בעלקעװ האט זיך מיט שװערקײט אויפגעהויבן אויף די פיס און איז צוגעגאנגען צו די טרעפ. ע ר אי ז ניש ט געגאנגע ן װײ ט װע ן דע ר אינדיא ר הא ט אנגעכאפ ט דע ם בול א או ן אי ם געװארפ ן אי ן אײ ן באװעגונג . ד י באלא ם הא ט זי ך ארומגענומע ן דע ם רוסלאנ ד ד י פיס , או ן ע ר אי ז שװע ר געפאל ן אויפ ן קאפ . דער אינדיאנער האט געלאכט און געזאגט עטליכע ווערטער אויף א שפראך וואס איך האב נישט פארשטאנען. ער האט דאן אויפגעהויבן דעם קרבן מעסער און עס געװארפן אויפן בעלקעװם קערפער, װאם איז געלעגן אויף אים.
  
  
  דאָס געװער האָט זיך אַרומגעדרײט װי אַ פּלאַנעט, גלײַך אין בעלקעװס האַרצן. אָבער, אַנשטאָט פון קראַשינג אין אים, עס קראַשט אין די גוף פאנצער און ריקאָטשעט אַוועק אין דער פינצטערניש. אי ן דע ר זעלבע ר צײ ט בי ן אי ך געטרעט ן איבע ר דע ר רוסישע ר קערפער , כד י צ ו באגעגנ ט דע ם אינדיאנער ס נעקסטע ר אטאקע .
  
  
  ע ר הא ט אראפגענומע ן פו ן זײ ן גארט ן א משונהדיק ן אפאראט , װעלכע ר אי ז באשטאנע ן פו ן א פא ר בראנזע ר קײטן , אנגעבונד ן צ ו א גאלדענע ם שאנדעל . אין די ענדס פון די קייטן זענען בייז שטערן-שייפּט מעטאַל באַללס. עס איז געווען אַ טאַג! ער האט עס הויך געשװאויגן אויפן קאפ, און די מאסיווע באלס האבן געפײפט. דערנאָך האָט ער אָנגעהויבן גיין אַרום דעם טיש, מיט די באָרוועסע פֿיס טרעטנדיק אויף דעם קאַלטן שטיין ווי די פּאָות פֿון אַ יאַגואַר.
  
  
  איך האב שוין געזען זאָגן אַז די קאַטהראָאַט קען פאַרשאַפן שעדיקן צו די קאָרבן. פון דעם אופן ווי ער האט געשוונגען די זאך, האב איך געוואוסט אז ער איז א מומחה אין איר באנוץ און אז איך וועל נישט קענען באשיצן זיך און בעלקעוו אין דער זעלבער צייט. אי ך הא ב זי ך געכאפ ט מי ט דע ר פוס , ארוי ם דע ם אומבאװאוסטזיניק ן רוסיש ן קערפער , או ן אי ם ארויפגעשלעפ ט אוי ף ד י טרעפ , ו װ ע ר אי ז אראפגעפאל ן ד י טרעפ , פארבאהאלט ן פו ן דע ר בליק , פו ן דע ר שמײצע ר קארקאס , װא ס װע ט גײ ן צ ו דע ם געווינער .
  
  
  מיט יעדער אָנפאַל פון די פּרימיטיוו רעטעניש, איך איז געווען געצווונגען צו צוריקציענ זיך צו די ברעג פון די טרעפּ. דאָרט, אין די לבנה־שײַן, האָב איך געפּרוּווט אָפּשאַצן דעם אינדיאַנישער סטיל. א קעגנער אין אַ באַר, בראַנדישינג אַ צעבראכן פלאַש, אַלאַוז די מאָמענטום פון דעם קלאַפּ צו וואַרפן אים פון וואָג. דא ס אי ז אבע ר געװע ן א קעגנער , װעלכע ר הא ט געקענ ט צוריקװארפ ן פופצ ן פאנ ט פו ן געדיכט ן מעטאל , א ן זי ך באװעג ן א אינטש . ער האט מיר דערמאנט פון סאַמוראַי וואָס זענען טריינד צו אַרייַנלייגן זייער שווערדן אין זייער גוף, דערמיט קאַמביינינג אַ פייטינג פילאָסאָפיע מיט ריין נערוואַסנאַס וואָס געמאכט זיי ידעאַל פייטינג מאשינען. אפילו ווען די ווהאָסינג מאַך פון די ווייץ מיסט מיין קאַסטן, זייַן קאַמפּלישאַן געבראכט צוריק די בראָנדז שטערן ווידער, דאָס מאָל פון אַ נייַ און אומגעריכט ווינקל.
  
  
  פּלוצעם האָבן זיי זיך דערגרייכט צו מײַנע פֿיס. אי ך הא ב געשפרונגע ן װ י ע ר הא ט געמײנט , דערװארטנדי ק אי ך זא ל כאילפלאז ן לאנד ן אויפ ן װע ג פו ן זײ ן שװאונג . דא ן האב ן זי ך זײנ ע שמאל ע אויגן , װ י מײ ן נאקעט ע פוס , הא ט זי ך ארויסגעפלויג ט או ן זי ך ארײנגעפלויג ט אי ן זײ ן ברוסט , אי ם געװארפ ן צע ן פוס ס צוריק , אויפ ן שטײנער ן טיש . א פשוטער מאן וואלט געהאט א צעבראכענע שטערן, אבער דער אינדיאנער האט זיך נאר פארטראכט אין ברוסט געריבן און איז נאכאמאל צוגעקומען צו מיר, דאס מאל מיט עפעס פארזיכטיגקייט. טרעטנדיק פאראויס, האט ער גערעדט ווערטער, וואס איך האב נישט געקענט פארשטיין.
  
  
  "איך פֿאַרשטיי נישט קיין איין וואָרט," האָב איך אים געזאָגט, "און דאָס איז צו שלעכט, ווײַל איינער פֿון אונדז זאָגט זײַנע לעצטע ווערטער."
  
  
  דעמאל ט הא ט זי ך ד י שטילאט ע געשפינע ן אי ן מײ ן פאלם , װע ן אי ך הא ב געזוכ ט א עפענונג , װא ס װע ט מי ר דערלויב ן אדורכ ן זײ ן הארץ . גלײכצײטי ק הא ט זי ך ד י פאזלע ן געקראכ ט אי ן דע ר האנט , אוי ך זוכנדי ק א לאפ . ווען די קייטן האָבן זיך צעמישט אויף אַ רגע, האָב איך זיך געפֿאַלן מיט דעם שפיץ מעסער. ער איז צוגעשפרונגען צו דער זײט און אין דער זעלבער צײט געשװאונקען דעם קאטש. אי ך הא ב זי ך גענומע ן װ י בראנזע ר שטער ן האב ן געטאנצ ט איבע ר מײ ן קאפ .
  
  
  "איר זענט אָוקיי מיט די זאכן, מיין פרייַנד. איצט לאָמיר זען ווי איר זענט אָן זיי. ”
  
  
  איך האָב געפֿינטערט און דער העאַדברעכער איז אַראָפּ מיט אַ ווהאָש ווי אַ לאָקאָמאָטיווע. אי ך הא ב געכאפ ט זײ ן האנ ט או ן הא ב אי ם ארויסגעצויג ן ד י גאלד ע פעדער . ווי זיין גוף געדריקט קעגן מייַן, איך שלאָגן אים מיט אַ לינקס קרוק צו די מאָגן. עס איז געווען ווי אַ קלאַפּ אויף אַ שטיין וואַנט. ד י שנײדע ר או ן דע ר שטאל ט זײנע ן געפאל ן אוי ף ד י שטײנער . איך האָב געכאַפּט זײַן געפֿלאָצטע פאנצער און צעבראָכן זײַן קין מיט מײַן קני. ווען ער האָט זיך פון אים אַוועקגעשפּרונגען, האָב איך אים אָפּגעשניטן די אַקסל.
  
  
  עס איז געווען געמיינט צו זיין די סצענע ווו ער געפאלן צו די שטאָק. אַנשטאָט, ער שפּרינגען אַרויף און כּמעט קלאַפּן די ווינט אויס פון מיר. מי ר זײנע ן אי ן מײ ן פארװאונדערונ ג געקומע ן צ ו צװ ײ אויספירן . פירסטלי, דרום אמעריקאנער ינדיאַנס זענען עקספּערץ אין פוטבאָל אָדער קיין אנדערע ספּאָרט וואָס ינוואַלווז די נוצן פון קיקס. צװײטנס , הא ב אי ך געמײנט , א ז אי ך הא ב געשמעק ט א שװאכ ן שטעכדיק ן גערוך , פו ן לײם־בלעטע ר . די ינקאַס, ווי רובֿ אנדערע מענטשן אין דעם טייל פון דער וועלט, קאַמאַנלי טשוד קאָקאַ און לייַם בלעטער ווי אַ מעדיצין. טאָמער מיין פייַנט איז געווען אַזוי הויך אויף קאָוקיין אַז ער וואָלט דאַרפֿן אַ קויל צו פילן ווייטיק.
  
  
  און עס איז נאָך איין זאַך איך פארשטאנען אַלע אויך גוט; איך האב שטארק געאטעמט, אזוי אויך בעלקעוו. אי ך בי ן געװע ן אויסגעמאטער ט פו ן דע ר קאמף .
  
  
  דער אינדיאנער האט נאר געמוזט טאן, איז געווען שטיין אויף די פיס ביז איך בין געפאלן. ער האָט דאָס אַזוי גוט געוואוסט ווי איך. איך האב אים פויל געשלאגן מיט א לינקן האקן צום קין. ער איז אונטערגעפאלן און מיך א געשלאגן קעגן די שטײנער. אַן עלנבויגן צו זײַן װינט־פּיפּ האָט אים געהאַלטן, ביז איך בין װידער אױפֿגעשטאַנען אױף די פֿיס, זיך געשװינדלט װי אַ שיכּור.
  
  
  איינער פון די פרי אַזטעק ריטשואַלז פון בראַווערי גערופן פֿאַר איין קאַפּטשערד וואָריער צו קאַנפראַנט פיר אַזטעק זעלנער, דרייַ פון זיי רעכט-האַנט און דער פערט לינקס-האַנט. א איינזאמער קריגער האט געמוזט באקעמפן זיי איינס איינס מיט א פעדערן קריגס קלוב; זיין קעגנערס געוויינט קלאַבז מיט אַבסידיאַן בלאַדעס. איך האב נישט געוויסט אויב די אינקאס האבן גענוצט די זעלבע סארט מוטשען, אבער די סיטואציע איז געווען שיין נאנט צו אים. דער אינדיאנער איז געװען אזוי פריש און שטארק װי אין אנהײב, אבער איך בין געװען טויט, אן אטעם און גרײט צו פאלן.
  
  
  ער האט זיך אפילו נישט געמוזט באנוצן מיט דער בלא, וואס איז געבליבן אויפן גאלדענער גארטל. יעדעס מאָל ווען איך בין אַרײַן אויף די פֿיס, האָט ער מיך אַ בריק געטאָן, מיך צוריק צוגעצווונגען צו די קני. איך האב געוואוסט אז באלד וועל איך אפילו נישט קענען אויפשטיין. מייַן גוף איז געליימט און עקל פון פעלן פון זויערשטאָף; אי ך בי ן זי ך פאמעלע ך אריבער , האלץ . איך האָב אַפֿילו מתפלל געווען, אַז דער ק.ג.ב. וועט אָנקומען מיט אַ הצלה, אָבער איך האָב געוווּסט, אַז ער שפּילט נאָך אין דאָרף געסטאַפּאָ שפּילערייַ. נאָך איינער אָדער צוויי פאלן אויף די ראַקס און איך בין פאַרטיק.
  
  
  דער אינדיאנער האט מיט בטחון גענומען א גרויסן שפרונג און מיך מיט בײדע פיס געשלאגן אין קאפ. ס'איז מיר גענוג גרינג געווען צו פאלן, אבער ווען איך האב דאס געטון, האב איך אויפגעהויבן די האנט און געכאפט דעם בינגענדיקן בולא, זי געצויגן מיט אלע כוחות וואס איך האב געהאט. דער אינדיאנער האט געשריגן, ווען ער האט געפילט, אז דער מאמענט טראגט אים פון דער פלאטפארמע; דערנאָך איז ער פאַרשווונדן, וואַנקנדיק מיט די הענט.
  
  
  אי ך בי ן געשטאנע ן אוי ף אל ע פים , הא ט שװע ר געאטעמ ט או ן ניש ט געקענ ט נאכפאלג ן זײ ן אראפנידערונג . װע ן ע ר װאל ט אי ן יענע ם מאמענ ט געקאנ ט צוריקקריכ ן אויפ ן אויבערשט ן טרעפ ל פו ן ד י טרעפ , בי ן אי ך געװע ן זיכער , א ז אי ך װאל ט זי ך געלײג ט או ן אי ם געלאז ט הרגענען . אבער ער האט זיך נישט אומגעקערט, און מיט יעדע רגע האט זיך מיין הארץ בארואיקט, און איך האב געפילט נייע געפילן אין מיינע גלידער.
  
  
  מייַן מעסער און קאַטהראָאַט זענען ניטאָ, ווייל פלאָון אַוועק די פּלאַטפאָרמע בעשאַס דעם קאַמף. אי ך הא ב געבליב ן אל ץ א גאז־באמבע , אונטע ר ד י אומשטענדן . אבער עס איז געווען בעלקעוו - און בעלקעוו איז געווען אַ גוט לעקעכל.
  
  
  איך האב מיך אראפגעגליטשט פונעם ברעג פון דער פלאטפארמע און אנגעהויבן גיין אראפ די טרעפ אין לבנה ליכט. ם׳אי ז געװע ן א גאנצ ע שטילקײט . פֿינף מינוט שפּעטער האָב איך געפֿונען דעם רוסישן. איך האָב אַרײַנגעלײגט מײַן גראָבער פינגער אױף זײַן טעמפּל, בין איך געװען איבערצײַגט, אַז ער איז נאָר צײַטװײַליק טויט פֿאַר דער װעלט. די באָלאַ האָט זיך אַרײַנגעמישט אַרום זײַנע פֿיס. אי ך הא ב זי ך שנע ל ארומגעדרײ ט או ן אי ן ד י שאטנס , פארשװאונדן .
  
  
  דער אינדיאנער האט געדארפט אומקערן, נאכיאגן מיך און בעלקעװ. איך געצווונגען מיין האַרץ צו קלאַפּן סלאָוער, אַפֿילו אין די ריזיקירן פון פאַרלירן באוווסטזיין רעכט צו פעלן פון זויערשטאָף. עס איז געווען ניט צו פיל ריזיקירן ווען איך געגלויבט אַז ווער עס יז לעבעדיק אין די הויך אַנדעס זאָל זיין העכסט אַווער, שטענדיק פלינק צו די מינדסטע וואונדער פון געפאַר. איך איז געווען רעכט ווייַל איך פּעלץ זיין בייַזייַן אפילו איידער איך געזען אים.
  
  
  דער אינדיאנער איז געווען א דינער שאטן, אביסל שטארקער ווי די שאטן ארום אים. ער האָט זיך געגליטשט איבער דער שטײנערנע היכל־װאַנט נאָר צען פֿיס פֿון בעלקעװס אָפּגעריסענע קערפּער. דארט איז ער געלעגן צען מינוט אומבאװעגלעך אויף אײן ארט, צו משפטן לויט דער צאל הארץ־קלאפן, אײדער ער האט באשלאםן, אז איך האב זיך געמוזט צוריק אװעק אין דארף פאר הילף. זײ ן אויפמערקזאמקײ ט הא ט זי ך איצ ט געצויג ן אויפ ן באװעגלעכ ן קערפער , אויסגעשפרײ ט פא ר אים ; איך לאָזן די אַדרענאַלאַן לויפן דורך מיין וועינס צו פאַרגיכערן מיין לעצטע ריזערווז פון ענערגיע.
  
  
  ד י לבנה־שיכ ט הא ט אפגעשפיגלט , ד י אפשפיגלע ך פו ן דע ר קרבן־מעסער , װא ס פליה ט דור ך דע ר לופט . אין דעם מאָמענט האָב איך געשוועבט די באָלאַ און געלאָזט גיין. דער אינדיאנער האט ארויף געקוקט פּונקט אין דער צייט, צו זען צוויי וואגן זיך אַרומדרייען צו זיין קאָפּ, אָבער ער האָט נישט געהאַט קיין צייט זיך צו רירן. א מיאוס װײס־קלאנג איז אים אנטלאפן אין מויל, װען די װאגן האבן אים געװארן פארפלעקט ארום האלדז. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך צעװײנט , או ן זײ ן קערפע ר הא ט זי ך געװאר ן אי ן שטײן . נאָך אַ מאָמענט, זיין ספינקטער מאַסאַלז וועט אָפּרוען און ער וועט אָנהייבן צו ברודיק די לופט אַרום אים אין פּלאַץ. ער איז געװען טויט, דערשטיקט, דער האלדז צובראכן. ער איז צוגעפאלן ווי א קארטן הויז, איין פוס האט ארויסגעגעבן, דערנאך די צווייטע, און ער האט זיך צוגעלאפן אין בעלקעווע, נאך האלטענדיג דאס מעסער אין דער האנט.
  
  
  איך ראָולד איבער, אָטעמען מיט רעליעף. איך האב ארויסגעקלאפט דאס מעסער פון זיינע שווערע פינגער, ווען מיין הארץ האט ווידער אנגעהויבן קלאפן. דער וואלקנס האט זיך אוועקגעצויגן פון דעם פנים פון דער לבנה, און איך האב קלאר געזען דאס פנים פון דעם מת. אין שאַרבן איז נישט געװען קײן גאָלדענע טעלער. עס איז געווען אן אנדער מענטש - עס איז געווען אַ ינדיאַן דעקאָ.
  
  
  איך טויב צו דער ערד איידער איך אפילו געהערט די שושקען פון אַ ינדיאַן באָלאַ סווערלינג אַראָפּ מיין האַלדז. דער מעטאל האט מיר אנגערירט דעם רוקן און זיך ארײנגעקלאפט אין דער װאנט. אי ך הא ב געזע ן א געשטאלט , מי ט א גאלדענע ר פלע ם אויפ ן קאפ , װא ס הא ט זי ך צוגעלאפ ן צ ו מיר , שפרינג ט איבע ר דע ם טויט ן קערפער , או ן שװויג ן א צװײט ע בלא ל הוי ך איבער ן קאפ . איך האָב אַרומגענומען די וואַנט און ראָולד צו דער זייַט ווי איינער פון די ווייץ דאַג אין דער ערד לעבן מיין אויער. איך האָב דעמאָלט סוואַנג מיין באָלאַ און געכאפט עס, ניצן זייַן שטאַרקייַט צו הייבן מיר פון דער ערד. איז אונדזער
  
  
  ד י געװער ן האב ן זי ך פארבונדן , או ן יעדע ר פו ן אונד ז הא ט זי ך גלײכצײטי ק געשװינדל ט , ד י װאג ן האב ן זי ך צוזאמענגעבראכ ט או ן שרעקלע ך געקלונגען .
  
  
  איין ריין שלאָגן מיט איינער פון די באָלאַ ס ווייץ קען שלאָגן די קאַסטן, און אַ מצליח וואַרפן קען דערשטיקן די האַלדז. עס איז געווען קיין ברירה פון וועפּאַנז אין האַנט און קיין דר. טאַמפּסאָן צו אויסטראַכטן אַ פאַרטיידיקונג. איך האב געמוזט שלאגן דעם אינקא אויף זײן ערד מיט זײן געװער; אזוי האט ער דאס געפלאנט.
  
  
  ווען אונדזערע קייטן האבן זיך פארבינדן, האט ער מיך געשטופט צו דער וואנט. אונדזער לעגס קעגן יעדער אנדערע, קוקן פֿאַר אַפּערטונאַטיז צו דיפיוז בלאָוז צו די גרוין אָדער קני. עס איז געווען מיין קער אים צו שלאָגן די וואַנט, ציען די באָלאַ אַרום זיין האַלדז. אײדע ר אי ך הא ב אי ם געקאנ ט אונטערהײכ ן הא ט ע ר אי ן מײ ן ניר ן ארײנגעשװאונגע ן זײ ן געװער . ער איז גלײך נאכגעגאנגען, װארפן א בולא אין פנים. כ'האב עס אראפגעלאזט, אבער מיין גאנצע לינקע ארעם איז געליימט געווארן פון דעם קלאפ.
  
  
  מי ר זענע ן איצ ט אװע ק פו ן דע ר פיראמידע , או ן ארײ ן אי ן א הויף , װא ם אי ז געװע ן באפעלקער ט מי ט גראטעסק ע סטאטועס , װא ס זײנע ן געװע ן האלב ן מענטש ן או ן האלב ן בהמות . דאס זענען געווען די אַלט ינקאַן געטער, ווארטן געולע פון אַ טויט פייַנט. צוליב דעם ווונד פֿון איין אָרעם, האָב איך מער נישט געקענט נוצן די באָלאַ ווי אַ שילד, און דער אינדיאַנישער האָט מיך באַפֿאַלן מיט אַ באַנייטער צאָרן. עס איז צייט פֿאַר די טויט קלאַפּ. איך בין געווען פארקריפלט און דערשטיקט. מי ר זײנע ן בײד ע צעבלוטיק ט געװארן , אונדזער ע שפור ן האב ן פארפלעקט ן ד י ערד , אבע ר דע ר מערדער , הא ט געקענ ט פארזוכ ן מײ ן טויט . ווען איך האָב זיך מיט אַ לײַטזעליכקייט אַוועקגעטראָגן פון דער באָלאַ, האָט דאָס געווער געכאַפּט מיין דיך. איך ראָולד צו מיין פֿיס און כּמעט געפאלן. עס איז געווען קיין געפיל אין די גאנצע רעכט זייַט פון מיין גוף.
  
  
  איך האב געווארט, געדריקט מיין רוקן צו איינע פון די סטאטועס. גענוג נאָענט, אַז איך האָב געקאָנט פילן זײַן אָטעם, האָט דער אינדיאַנישער זיך צוגעקריצט צו וואַרפֿן אַ באָלאַ אין זײַן פֿרײַהייט. ער האט געװאוםט, אז איך גײ אין ערגעץ נישט. דערנאָך, איידער איך איז געווען גרייט, די באַללס געקומען צו מיר ווי דעדלי ספּיננינג פּלאַנאַץ. ז ײ האב ן זי ך ארומגענומע ן מיינע ם קאפ , או ן ד י בראנזע ר קײטל ע הא ט אי ם טי ף געשניט ן אי ן האלדז , פארמאכט . דער אינדיאנער האט געצויגן זײן קרבן מעסער און איז אויף מיר צוגעשפרונגען, זיך געגרייט צו שנײדן מײן הארץ בשעת עס ארבעט נאך.
  
  
  ע ר אי ז געװע ן אי ן דע ר לופט , ניש ט געקענ ט זי ך האלטן , װע ן אי ך הא ב מי ט אײ ן האנ ט געקאנ ט ארויפ ־ שװויג ן ד י בול א צו ם קאפ . די שװער־מעטאַלן פּילקע האָט אים אַרײַנגעקלאַפּט אין קין און אַרײַן אין מיטן פּנים, אַרײַנגעטריבן צעבראָכענע ביינער אין מוח. אַ גילדענע טעלער האָט אים אַרױסגעשפּרונגען פֿון שאַרבן; ער איז געווען טויט איידער ער אפילו לאַנדיד.
  
  
  כ'האב ווייטאגליך אנגעכאפט די באלא וואס איז מיר ארומגעכאפט ארום האלדז און געפונען אז עס איז אויך ארומגעוויקלט ארום דעם האלדז פון דער סטאטוע. ווען עס וואָלט נישט געווען פֿאַר איר, וואָלט איך געווען אויסגעשטרעקט אויף די שטיינער פון די הויף.
  
  
  װע ן אי ך בי ן ענדלע ך צוריקגעקומע ן קײ ן בעלקעװ , הא ב אי ך אי ם געטראפ ן אי ן דע ר פינצטער , א ציטערנדיקע ר או ן רײצן . מי ר זײנע ן געגאנגע ן אויפ ן װעג , װא ס הא ט געפיר ט צו ם דארף , או ן מי ט יעד ן טריט , אי ז ע ר געװאר ן העלדיש .
  
  
  "קיין לייַטיש באַדיגאַרד וואָלט לאָזן זיי נעמען מיר. עס איז נישט מיין אַרבעט צו באַשיצן זיך. דאָס איז דיין אַרבעט, — האָט ער מיט כעס געזאָגט.
  
  
  אבער אויפן וועג אראפ האט דער בארג אפגעאטעמט פארן זיך באזעצן, און ווען דער שוידער איז פארביי, איז דער רוסישער ווידער איינגעפאלן אין א שרעקליכע שטילקייט.
  
  
  זײנ ע באדי ־ גארד ן האב ן אי ם פארמאג ט גלײ ך װע ן מי ר האב ן זי ך דערגרײכ ט צו ם אויםער ן פו ן אוקאנקװילטשי . דער בירגערמייסטער און דער מוזיי-קוראַטאָר זענען אויך דאָרט געווען אונדז צו באַגריסן, און איך האָב זיי געזאָגט, זיי זאָלן ארויף קומען צום בית המקדש אויב זיי זוכן נאָך זאכן פון היסטאָרישן אינטערעס. דע ר קוראטא ר הא ט זי ך אװעקגעפיר ט װ י א זאמד־פלאי , או ן זי ך מי ט באשולדיגנדיק ע אויגן , מי ט א שע ה שפעטע ר צוריקגעקומע ן אי ן שטאט .
  
  
  "עס איז גאָרנישט דאָרט," ער האט געזאגט. “איך האָב געקוקט אומעטום. אפשר האט איר געקעמפט מיט א רוח״.
  
  
  "עס איז נישט אַ גייַסט," דער דאָקטער, וואָס איז נאָך אַטענדאַד צו מיין קאַץ און ברוזאַז, דערציילט אים, ווייזן צו די לילאַ ספּאַץ קאַווערינג מיין געווער און לעגס. "אָדער דאָס," האָט ער צוגעגעבן, אָנווייזנדיק אויף דעם רוי רויטן קרייז אַרום מיין האַלדז.
  
  
  "אבער עס איז גאָרנישט דאָרט, גאָרנישט גאָרנישט," דער קוראַטאָר אַבדזשעקטיד.
  
  
  ― אַחוץ דעם, ― זאָג איך אים און האָב אים דערלאַנגט אַ דרײַעקיקע גאָלדענע טעלער.
  
  
  ער האט עס פארזיכטיק אונטערזוכט, עס אויסגעדרייט אין פארשיידענע ריכטונגען צווישן די פינגער. דא ן הא ב אי ך געזע ן אי ן זײנ ע אויג ן ארײנקומע ן א ן פּלוצעמדיק ן קאמ ף פו ן פארשטאנד . ער האט געאײלט אראפגעלאזט דאם גאלדענע טעלער און אפגעװישט די הענט מיט א װאש־באװעגונג, די אויגן זוכן מײנע, װי ער װאלט מיך געזען צום ערשטן מאל.
  
  
  "ווי?" — האט ער הײזעריק געשושקעט.
  
  
  "איך טראַכטן די געטער האָבן באַשלאָסן צו באַשטימען זייטן," איך שמייכלען צו אים.
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל צען
  
  
  
  
  
  צוויי טעג שפּעטער, די קיל לופט פון Aucanquilchi איז געווען כּמעט אַ זיס זכּרון. מיר האָבן באזוכט די נייטרייט פאַבריק אין סאַנטיאַגאָ, די קופּער מינעס פון Chucucamata און די סאַנדז פון די גרויס אַטאַקאַמאַ דעסערט.
  
  
  עס איז קיין מדבר ווי די אַטאַקאַמאַ. עס קאָווערס רובֿ פון די צאָפנדיק העלפט פון טשילע. זיין פלאַך מייל וועלקן אין אַ ווייַס האָריזאָנט, קוים דיסטינגגווישאַבאַל פון די בלאַס הימל.
  
  
  ליזאַרדס און שלאַנג וואַרטן ביז נאַכט איידער זיי לאָזן זייער ראַקס, און ביסל לעבן קענען זיין געזען בעשאַס דעם טאָג, מיט אַ ויסנעם פון די ריז קאַנדאָרז וואָס פירנעם פון זייער נעסץ הויך אין די אַנדעס אין זוכן פון קאַרריאָן. די אַטאַקאַמאַ איז די דרייסט מדבר אין דער וועלט, מיט סעקשאַנז מער פאַרווערן ווי די סאַהאַראַ אָדער גאָבי, און עס איז קיין בעסער דערמאָנונג פון דעם פאַקט ווי די שוואַרץ סילאַוועט פון איינער פון טשילע ס נאציאנאלע פייגל פליענדיק אָוווערכעד.
  
  
  "איך ווינטשן איך קען גיין צוריק צו דייַטשלאַנד," גרעטאַ געמורמלט, קוק אויס פון די געצעלט ווו איך געווען טשעק פֿאַר סקאָרפּיאָן האָלעס אין דער ערד ווו די גערלז וועלן שלאָפן. גרעטאַ איז געווען אנגעטאן אין עטלעכע סקימפּי טראַקקסויט, וואָס רימיינדיד מיר פון ווי גראָב מיר זענען ינטעראַפּטיד אויף די אָוונט פון די ערדציטערניש.
  
  
  "באַשליסן זיך אין דער קאָמוניסט פארטיי און זען די וועלט. איר מוזן אָפּשאַצן דיין קייפּאַבילאַטיז. נו, עס זעט אויס אז עס זענען דא נישטא קיין אינסעקטן. ”
  
  
  זי האט אנגעכאפט מיין האנט ווען איך בין ארויס דורך דער טיר און מיך צוגעצויגן צו איר. זי האט, אפנים, נישט געטראגן קײן ביוסטהײם אונטערן העמד.
  
  
  "בלייבן און האַלטן מיר פירמע. ביטע. דעמאָלט איך וועל נישט האָבן צו טראַכטן וועגן דעם שרעקלעך אָרט. ”
  
  
  “אין מיטן פון אַ קליין לאַגער אין מיטן טאָג מיט אַ משוגע מענטש, אַ פּאָטענציעל ליבהאָבער און זיין באַדיגאַרדז אומעטום? דאָס איז מיר נישט די מערסט קאַנדוסיוו אָרט פֿאַר אַ ראָמאַן, גרעטאַ. די זון גייט אויך דא אונטער. "
  
  
  ― אָבער װאָס, אויב בעלקעװ װיל קומען צו מיר הײנט נאַכט? איר װײסט ניט, װאָס ער מאַכט מיר.
  
  
  "איר קענט דאָס אַלטע ווערטל: "פּאָליטיק מאכט מאָדנע באַגלייטער." "
  
  
  איך בין געגאנגען פון איר געצעלט צו דער ליניע פון לאנד ראווערס וואס האט צוגעשטעלט אונזער טראנספארט דורכן אטאקאמא. די איינציקע הנחה צו די מורא פון בעלקעווע איז געווען אַ דזשיפּ מיט אַ הינטן-מאָונטעד מאַשין ביקס אין קאָפּ פון די שורה. איך האב געטראפען בעלקעוו און זיינע באלעבאטים אינעם לאנד ראווער וואס האט געטראגן אונזער עסן און וואסער.
  
  
  ― אַהער קומט קילמאַסטער ― האָט בעלקעװ געשמײכלט.
  
  
  "ווי טאָן איך וויסן ער איז נישט דראַגינג מיר אין דעם מדבר צו טייטן מיר?"
  
  
  "עס איז געווען דיין געדאַנק, כאַווער," איך דערציילט אים. "איר האָט מורא צו פליען אָדער נעמען אַ שיפל, געדענקען? עס איז צו גרינג צו פלאַנצן אַ באָמבע אין איינער פון זיי."
  
  
  "עס איז זייער זיכער, קאַמראַד מיניסטער," זיינע באַדיגאַרדז האָבן אים פאַרזיכערט, "ווי לאַנג ווי מיר האָבן וואַסער. עס זענען קיין ינדיאַנס אַרום און מיר זענען אין קעסיידערדיק ראַדיאָ קאָנטאַקט. מיר מוזן דערגרייכן די רעגירונג סטאַנציע ביז מאָרגן אָוונט."
  
  
  בעלקעװ האָט זיך געדרײט אױפֿן פּיאַטע און איז צוריק צוגעגאַנגען צו זײַן געצעלט, װוּ ער האָט געהאַלטן אַ פֿאַרזאָרג מאַשקע.
  
  
  "ער קען זיין אַ גוט הענדלער, אָבער ער איז אַ פּאַכדן," האט געזאגט דער קאָפּ באַדיגאַרד. “ער האָט אייך אפילו נישט געדאנקט פאר ראטעווען זיין לעבן. איך וועל עס טאָן פֿאַר אים."
  
  
  — פארגעסן.
  
  
  "נאָר איין זאַך, קאַרטער. פארוואס פּרוּווט איר אַזוי שווער צו באַשיצן דעם לעבן פון חבר בעלקעוו? איך האב פרובירט דאס אויסצוקלערן זינט דו האסט זיך איינגעשריבן מיט אונז. איך וועל זיין ערלעך מיט דיר - איך האָבן קיין אָרדערס צו טייטן איר אויב עפּעס וועט פּאַסירן מיט אים. אויב דאָס איז דער פאַל, איך וואָלט פֿאַרשטיין דיין דייַגע."
  
  
  "איר קענען נאָר רופן עס פאַכמאַן שטאָלץ."
  
  
  דער באדיג האט געטראכט דערפון.
  
  
  "איר זענט גוט און דיין שעם איז גוט. איך וואָלט נישט ווי צו טרעפן איר ווידער אונטער פאַרשידענע צושטאנדן. עס וואָלט מיינען עפּעס אויב איר געווען דער מענטש וואָס ילימאַנייטאַד אונדז."
  
  
  "פלאַטערי וועט באַקומען איר ינ ערגעצ ניט."
  
  
  "אבער איר נאָך האָבן נישט געענטפערט מיין קשיא. פאַרוואָס האָט זיך אַקס אַזוי אינטערעסירט אין דער הויט פון אַ חזיר ווי אלכסנדר בעלקעוו? דו זאלסט נישט רעדן צו מיר וועגן אינפֿאָרמאַציע ייַנטיילונג אין מיסאַל סילאָ. דו ווייסט עפעס אנדערש״.
  
  
  "און איך בין זיכער איר וואָלט ווי צו שלאָגן עס אויס פון מיר."
  
  
  "אמת, אָבער ביטע טאָן ניט צעמישן דעם פאַרלאַנג מיט די ווייטיקדיק ימפּאַלסיז פון חבר בעלקעוו. מיין ציל איז צו פארזיכערן דעם הצלחה פון דער פארטיי'ס ארבעט, און גארנישט מער. מיר וועלן געווינען, איר וויסן."
  
  
  ״אוודאי. היינט טשילע, מארגן די גאנצע וועלט”.
  
  
  "אין אַ וועג, יאָ."
  
  
  די כיינעוודיק שמועס האָט זיך געענדיקט מיט אַ רופן פֿאַר מיטאָג. ם׳אי ז געװע ן אײנגעלײג ט א צולײגנדיקע ר אלומינום־טיש , או ן יעדע ר הא ט זי ך צוגעזעצ ט צ ו א מאלצײ ט פו ן קאנעז ע פלײש ע או ן קארטאפל . אָבער, דער הויפּט-מאכל איז געווען פערשקעס, און איך בין נישט געווען איבערראַשט ווען בעלקעוו האָט מיר מיט שטאלץ איבערגעגעבן, אַז מען האָט געבראַכט די קעלעלעך פֿון סאָוועטן-פֿאַרבאַנד.
  
  
  "מיין באליבטע. מולליגינסקי צימעס — האָב איך אים געלויבט.
  
  
  "מיר האָבן דאָס אויך אין קובאַ," האָט ראָסאַ געזאָגט. "מיר רופן עס ראָפּאַ ווידזשאַ."
  
  
  בעלקעװ האָט זיך דערפֿרײט פֿון דעם פּשוטן צופֿאַל צװישן די בונדן, ביז איך האָב אים געזאָגט, אַז די איבערזעצונג פֿונעם װאָרט „ראָפּאַ װיעדזשאַ“ איז „אַלטע בגדים“.
  
  
  איידער ער איז געווען שיכור, איך לינקס דער מאַכנ אַ פּיקניק און כאַפּט מיין גאַנג. איך האָב געוואָלט שלאָפן אין דער מדבר, אַוועק פון לאַגער, ווייַל די מאַשמאָעס פון די MIRists טריינג צו באַפאַלן אין די אַטאַקאַמאַ איז געווען זייער נידעריק. קליין, אָבער נאָך עס איז אַ געלעגנהייַט. אויב אַזוי, איך וואָלט אַרבעט בעסער אויף מיין אייגן ווי אין
  
  
  צעמישונג פון האַנט-צו-האַנט קאַמבאַט.
  
  
  איך געפונען אַ לעפיערעך הויך אָרט וועגן צוויי הונדערט יאַרדס פון די געצעלטן און געבויט אַ פּאַס פון באַרשט. דערנאָך, בשעת עס איז נאָך ליכט, איך געמאכט אַ גאַנץ קרייַז אַרום די געגנט, טשעק אַלע מעגלעך וועגן צו צוגאַנג די געגנט.
  
  
  די אַטאַקאַמאַ איז נישט אַ מדבר פון זאַמד דונעס. עס איז מער ווי אַ מדבר, וואָס באשטייט פון געדיכט, גאָר וואָטערלאַס לאַנד. די ווייניק פאַבריק מינים זענען גרוי נידעריק-גראָוינג בושעס און סטרינדזשי קאַקטי. איך שנייַדן עפענען איינער פון די קאַקטי צו זען ווי פיל פליסיק איז סטאָרד אין אַזאַ אַ פאַס פון נאַטירלעך וואַסער. די פלייש אינעווייניק קען זיין פאַרערגערט אונטער די פאַבריק דרוק, אָבער אויב מיר אלץ ווערן אָפענגיק אויף לעבעדיק אַוועק די ערד, די גיכער פון ניצל וועט זיין ווייניקער ווי אַ סקאָרפּיאָן ס טאַליע. װײניקסטנס װאָלטן די קאָנדאָרן גוט געגעסן פֿון אונדזערע קערפּערלעך, בפֿרט פֿון בעלקעװ.
  
  
  גיין אַרום מיין פּריוואַט לאַגער, איך קען פּונקט דער נאַטירלעך מאַרשרוט פון פּאָזיציע אויב די MIRists זענען משוגע גענוג צו פירנעם דורך די אַטאַקאַמאַ. גלייך אונטער מיין לאגער איז געלעגן א ווירקל וואס האט זיך געשאפן מיט פילע יארן צוריק, פונקט וואו איך וואלט עס געוואלט. צופֿרידן, איך ריטרייסט מיין טריט און באַשלאָסן עס איז צייַט צו פאַרריכטן די שעדיקן צו מיין פּיסטויל אויב איך קען. איך האב אויסדערוויילט אַ האַרט-קוקן קאַקטוס און געזעסן אַ ביסל יאַרדס אַוועק, גענומען מיין צייט און האלטן די לוגער אין ביידע הענט, רעסטיד מיין פאָראַרמז אויף מיין ניז. עס איז געווען אַ געל שעפּן אויף די פאַבריק און איך געוויינט עס ווי אַ ציל איידער גענומען מיין ערשטער שאָס.
  
  
  א לאך האט זיך באוויזן צוויי אינטשעס פונעם הענטל. איך האב נאך א שיסער געשאסן. די לאָך איז ברייט מיט אַ סענטימעטער. דער פֿאַס ווינקל איז געווען וועגן צען דיגריז. איך האב א קלוגער געשלאגן דעם שטיין און נאכאמאל געפרואווט דעם ביקס. א נייע לאָך איז געמאכט דורך די לאָך, דאָס מאָל אַן אינטש נידעריקער. אין אַ פיירפייט, אַז אינטש קען מיינען די חילוק צווישן לעבן און טויט. פו ן דע ר צװײטע ר זײ ט הא ט א גרויםע ר שיס , געקענ ט פארדעק ן א לאנג ן פאס , או ן מי ך איבערלאז ן גארניש ט א ן געװער . איך האב געצילט דעם ביקס א פראקציע פון אן אינטש העכער און אויפגעבלאזט דעם געלע הענטל.
  
  
  איידער די פראַגמאַנץ שלאָגן די ערד, איך טויב אין די בלאָטע און אַימעד די ביקס צו מיין ווינטברעאַק.
  
  
  איך האב געשריגן. - "קום ארויס"
  
  
  א שוידער פון רויטע האר האט זיך באוויזן, און דאן האב איך געזען ליוויאס פנים. פון די אלע מײדלעך אין בעלקעװם הארעם איז זי געװען די אײנציקע, װאם האט אויף מיר נישט געקוקט.
  
  
  — שיסן נישט — האט זי געזאגט. "נאָך דיין דעמאַנסטריישאַן, איך בין גאָר קאַנווינסט אַז איר קענען שטעלן אַ קויל ווו איר ווילט."
  
  
  אי ך הא ב אי ר אנגעהויב ן זי ך אויפשטעל ן . ליליאַ איז געווען אַן אַמאַזאָנער פרוי וואָס יוזשאַוואַלי געשטאנען מיט די הענט אויף די ברייט היפּס. בײַם ערשטן בליק האָט זי מיך דערמאָנט אין די פרעסע שוועסטערס, אָבער איר טאַליע איז געווען דין און איר ברייט פּנים, כאָטש ניט צוציען אויף דעם קיוטישן האָלליוואָאָד־שטייגער, האָט געהאַט אַ שטאַרקע סעקסואַליטעט וואָס איז געווען ווערט צען קאַרדבאָרד שמייכלן.
  
  
  ― איך בין אײַך נאָכגעגאַנגען נאָכן מיטאָג, אָבער װען איך בין אָנגעקומען, ביסטו שױן ניטאָ. וואס האסטו געטוהן?"
  
  
  איך האב נישט געזען קיין סיבה צו ליגן צו איר. אי ך הא ב דערקלער ט מײ ן אויס ־ דערקלערונ ג פו ן דע ר געגנט , או ן דא ן הא ב אי ר געפרעגט , װא ס ז י אי ז מי ר נאכגעגאנגען . מי ר זענע ן דעמאל ט געזעס ן אוי ף מײ ן געלעגע ר או ן מי ר האב ן זי ך געטיילט .
  
  
  "איר טראַכטן איך טאָן ניט וויסן וואָס איז געשעעניש צווישן דיר און די אנדערע גערלז?"
  
  
  זי האט זיך צוריק צוגעבויגן אויפן בעדער־ קישן, אירע רויטע האר האבן געפלאנצט. אין איר קלעפּיק רוסישער בלוזקע האָבן אירע בריסט געהויבן ווי שווערע קישנס.
  
  
  "וואָס וועגן דיין בויפרענד?" איך האב געפרעגט. — װעט ער דיר ניט פערפעלען ?
  
  
  "אַלעקסאַנדראָוויטש? ער ווערט בייז אויף דיר, און ווען ער ווערט בייז, ער ווערט שיכור. ער איז שוין אין א שטומף. ער וועט נישט וועקן זיך ביז מאָרגן, און איך וועט זיין צוריק ביז דעמאָלט. ער מיאוס מיך. פֿאַר ווי ער אנטרונען בעשאַס די ערדציטערניש. איצט אַז מיר זענען דאָ, אין מיטן פון דעם וויסט לאַנד, איך פאַרשטיי נישט וואָס איך זאָל בלייַבן מיט אים. איך בין פריי. קוק, די זון גייט אונטער. "
  
  
  די זון האט זיך װי אזוי צוגעװאקסן אלץ גרעסער װי זי איז דערנענטערט צום האריזאנט, און איצט איז זי ארײנגעקראכן אין דער ערד און האט אנגעפילט דער מדבר מיט א בראנזערנעם שײן. אַלץ, וואָס איז געווען מיעס און וויסט, איז נאָר מיט מינוטן צוריק געוואָרן משונהדיק שיין. אַזוי איך קען ימאַדזשאַן די מאַרשאַן מדבר. דערנאָך איז די אָראַ פאַרשווונדן און דער מדבר איז פּלאַנדזשד אין פינצטערניש. מי ר האב ן צוגעקוק ט װ י ד י לײט ן אי ן לאגע ר אונטע ר זײנע ן אנגעצונד ן געװארן .
  
  
  "טשילע איז אַזוי אַנדערש. איך ווייס נישט צי מיר רוסן וועלן זיך צוגעוווינט צו דעם, ”האָט ליליע געזיפֿצט.
  
  
  "עס איז נישט ווי די טשילעאַנס זיך אלץ געוויינט צו דעם באַזונדער אָרט. ווי ווייַט ווי איך קענען זאָגן, מיר זענען די בלויז מענטשן אין עס רעכט איצט."
  
  
  "איך ווייס."
  
  
  איר רײַכע חושנשאַפֿט האָט אַרומגענומען די וויסטע נאַכט אין אַן אַטמאָספֿער פֿון אינטימקייט. זי האט א קוק געטאן אויף מיר מיט טונקעלע אויגן װי זי האט אויםגעקנעפלט איר בלוזקע און זי געלעגן אויף דער ערד. רובֿ פון די רוסישע פרויען וואָס איך האָבן אלץ ליב געהאט צו האָבן געווען ליידיק באַללערינאַז קאַמפּערד מיט ליליאַ. זי איז געווען שטאַרק גענוג צו דרייען אַ קליין מאַשין אויף זייַן זייַט, אָבער
  
  
  אירע ברײטע פּלייצעס האָבן מער װי געטראָפֿן מיט דער קרימיער גלאַטקײט פֿון אירע בריסט.
  
  
  "קום אַהער, מיין מערדער," זי באפוילן.
  
  
  דאָס מאָל האָב איך זיך געפֿונען אַ פּאָר מיט אַ פֿרוי כּמעט אַזוי שטאַרק ווי מיר, אַ פֿרוי מיט די פּרימיטיווסטע און דרינגענדיקסטע תאוות. גאָרנישט איז געווען פאַרבאָטן און גאָרנישט איז געווען לינקס צו געלעגנהייַט. יעדער אינטש פון איר איז געווען לייַדנשאַפטלעך און לעבעדיק, און ווען מיר זיך איינגעשריבן אין די לעצט אַרומנעמען, מיר זענען אַראָפּ ווי די זון, בלענדיק און גלאָוינג.
  
  
  דערנאָך האָבן מיר זיך צוגעכאַפּט אין שלאָפֿצימער, און זי האָט מיר געגעבן אַ קליין פֿלאַש מאַשקע, וואָס זי האָט אין געהיים אַרויסגעריסן פֿון בעלקעװס געצעלט.
  
  
  "אויב איך וואָלט וויסן איר קומען, איך וואָלט האָבן געבראכט אַ גלאז," איך געזאגט.
  
  
  "ממממ. זענען אַלע אמעריקאנער ספּיעס גוט ליבהאבערס?
  
  
  "מיר האָבן אַ ספּעציעל קורס. אין די סוף פון די טאָג, עס זענען סטאַנדאַרדס צו אַדכיר צו."
  
  
  "איר זענט זייער גוט צו שטיצן זיי," זי לאַפט. "איר טאָן אַלץ גוט. איך וואָלט ווי צו זען איר קעמפן קעגן אַ ינדיאַן. איך גלייב נישט אז דער מיניסטער איז ווערט די ריזיקירן. ”
  
  
  אירע ליפּן האָבן גענומען אַ זופּן מאַשקע, און זי האָט מיר צוריקגעגעבן דאָס פלאַש. כ׳האב זיך צוגעלײגט אויפן עלנבויגן צו טרינקען דערפון.
  
  
  „דער פאַבריקאַנט פֿון דעם בעט האָט פֿאַרגעסן, אַז איך קאָן האָבן געסט. ס'איז דאָ אַ ביסל ענג“.
  
  
  "איך ווי עס," זי גיגאַלד, דרינגלעך איר גוף קעגן מייַן.
  
  
  "איך וועל רופן איר ניקיטאַ. זינט איר אַרבעט מיט אונדז, איר מוזן האָבן אַ רוסיש נאָמען."
  
  
  "ניקיטאַ קאַרטער," איך געפרואווט. "איך טאָן ניט וויסן ווי די יינגלעך אין שטוב וואָלט ווי עס."
  
  
  “די מײדלעך דאָ האָבן דאָס טאַקע ליב. מייַן ניקיטאַ, איך וואָלט ווי איר זאָל האַלטן ריזיקירן דיין לעבן פֿאַר דעם נישטיק אלעקסאנדער. איך וואָלט האַסן צו זען עפּעס פּאַסירן מיט איר. ביטע צוזאָג מיר אַז איר וועט זיין מער אָפּגעהיט. "
  
  
  "איך זאג צו."
  
  
  "איך גלייב דיר נישט," האָט זי געזאָגט. ― דאָס זאָגט איר איצט, נאָר יעדעס מאָל װאָס עפּעס פּאַסירט, װאַרפֿט איר זיך פֿאַר בעלקעװ. קען איך דיר זאגן א סוד וואס דו וועסט קיינעם נישט דערציילן? בעלקעװ איז אַ נאַר, אַן אידיאָט. קײנע ר אי ן מאסקװע ר זארג ט זי ך ניש ט צ י ע ר װע ט קײנמא ל אומקערן . "
  
  
  "דעמאָלט איך וועט זאָגן איר וואָס. לאמיר אלע אינדערפרי פרי אין די לאנד ראווערס און עס איבערלאזן דא. מיר געבן אים אַ פלאַש מאַשקע ביי נאַכט און אַ פלאַש מיט זונשייַן שמירעכץ פֿאַר די טאָג."
  
  
  "איך ווי דעם געדאַנק," זי סמיילד. אירע פינגער האבן געגלעטן מיינע בריסט. "איך וואָלט פילן אפילו בעסער אויב איך וויסן איך וואָלט זען איר ווידער. וואו וועט איר גיין פון טשילע, ניקיטאַ?
  
  
  "צוריקקומען אהיים. איך אַרבעט ווי אַ פּראָפעסאָר פון עראָטיש ינקונאַבולאַ ווען איך טאָן ניט האָבן קיין אַסיינמאַנץ."
  
  
  „איר פארפירט מיך? יא, איר פארפירט מיך. איר זענט שטענדיק וויץ, ניקיטאַ. איך ווייס קיינמאל נישט ווען דו זאגסט מיר דעם אמת. איך װאָלט זיך געפֿילט אַ גרױסער נחת, װען איך װיםט, װאָס דו היצט באַ בעלקעװן. אַזוי איך ימאַדזשאַן שלעכט זאכן וואָס מאַכן מיר זאָרג.
  
  
  איך האָב אַרויפגעטאָן מיין האַנט אויף איר אָרעם.
  
  
  "דו ביסט אַ שיין מיידל, ליליאַ," האָב איך איר געזאָגט.
  
  
  "אדאנק."
  
  
  — מײנט איר, איך זאג דיר דעם אמת?
  
  
  — נו, איך װײס ניט, אבער איך װאלט דיר געװאלט גלויבן.
  
  
  "אָוקיי, ווייַל דאָס איז וואָס איר זענט. שיין און ינקרעדאַבלי סעקסי. דאָ איז עפּעס אַנדערש וואָס איז אמת. איר זענט מיסטאָמע דער סעקסיעסט אַגענט אין די גאנצע קגב."
  
  
  זי האט ארויסגעצויגן איר האנט פון מײנע.
  
  
  ― איר מאַכט װידער מיט מיר שפּאַס. אדער מיינט איר אז יעדער איז א שפיאן?
  
  
  "ניין, נאָר איר. דער קרעמלין וואלט קיינמאל נישט געלאזט פארן א ליידיגע אלטע נאַר ווי בעלקעו צו פארן איבער דער וועלט אויב עס קען אים נישט קאנטראלירן, און דער איינציגסטער וועג צו קאנטראלירן אזא מענטש איז דורך סעקס. דו ביסט דער, וואס איז אלעמאל פאר אים, מאכט זיכער אז ער שווייגט און גייט שלאפן ווען ער האט געהאט צופיל צו טרינקען און הייבט אן רעדן. מיט בעלקעװ האָט מען דאָס נישט געקאָנט טאָן, און דערפֿאַר האָט מען אײַך צוגעשטעלט דאָס אַרבעט. און וויבאלד זיינע מענער זענען נישט געווען אין לאגער, האסטו געקענט דערוויסן די סיבה פארוואס איך האב זיך אנגעשלאסן אין די הנאה, האסטו געמיינט אז דו קענסט דערוויסן". איך האָב מיט מײַן האַנט אַװעקגעלאָפֿן איבער דער הויט פֿון איר אַטלעס בויך. "דאָ, ליליאַ, אויב ווער עס יז קען, איר קען. אָבער איר קענען נישט."
  
  
  "מחוצף!"
  
  
  דאָס איז געווען די ערשטע זאַך וואָס זי האָט געזאָגט אויף ענגליש.
  
  
  "איר געוואלט דעם אמת."
  
  
  — לאז גײן, מערדער.
  
  
  זי האט אראפגענומען איר שלאף־זאק און זיך אויפגעשטעלט. נאקעט און בייז, זי איז געווען בייז.
  
  
  "אויב איך וועל דיך זען אין מאָסקווע, איך וועל באַפעלן איר געהרגעט. מיט געשמאק".
  
  
  איך פּולד די לוגער אויס פון מיין זייַט פון די בערט און איבערגעגעבן עס צו איר.
  
  
  "קום אויף, ליליאַ. טאָן עס איצט. ווי ווייט איך פארשטיי, וועט דאס מיידל וואס טוט דאס באקומען א גרויסע שכר און א דאטשע. נאָר ציען די צינגל."
  
  
  אן קווענקלען האָט זי אָנגעוויזן מיין ביקס אויף מיין שטערן. א קיל װינטל האט זיך צוגערוקט אין אירע לאנגע רויטע האר, גלעטן אירע פלײצעס. איך האב געקוקט אויפן פינצטערן עק פונעם שטאם. זי האט גענומען די ביקס מיט בײדע הענט און אנגעצויגן דעם צינגל.
  
  
  דריקט.
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויפן געװער מיט פארװאונדערונג אויפן פנים.
  
  
  זי דעמאָלט דראַפּט עס צו דער ערד. איך האב צו איר אויסגעשטרעקט די האנט.
  
  
  "איר זען, ליליאַ, מיר זענען נישט אין מאָסקווע נאָך."
  
  
  דער כעס האָט זיך געמאַכט פֿאַר שפּאַס. זי האט צוריקגעװארפן דעם קאפ און געלאכט פון זיך; דערנאָך האָט זי גענומען מײַן האַנט און צוריק אַרײַן אין שלאָפצימער.
  
  
  
  
  
  
  פּרק עלף
  
  
  
  
  
  בעלקעװ איז געװען אנגעבלאזן מיט א כאנגער. ער האט אפגעשטופט די קאנעסע רוסישע פערשקעס און פארלאנגט נאך א גלעזל קאווע. אויב עס איז איין זאַך גוט וועגן דרום אַמעריקע, עס איז קאַווע.
  
  
  "נאָך נאָך איין טאָג פון קאַרס און אַ באַן פאָר צו סאַנטיאַגאָ, איך וועט באַקומען באַפרייַען פון איר," ער דערציילט מיר עראַגאַנטלי.
  
  
  "דאס איז זייער שלעכט. איך האב געמיינט אז מיר זענען געווארן שנעל פריינט. דאָס איז די שיינקייט פון אַ יאַזדע ווי דעם. ”
  
  
  דאָס מויל האָט זיך באַוועגט, ווי ער וואָלט געוואָלט זאָגן עפּעס אין ענטפער, אָבער דאָס מוח האָט נישט געאַרבעט. ער האט אראפגעלאזט דאם פנים איבער זײן גלעזל.
  
  
  ― איך דאַרף אײַך גאָרניט געבן, ― האָט ראָזע געזאָגט, און האַלטן פֿאַר מיר אַ פּאַרמענדיקן גלעזל.
  
  
  "פארוואס נישט?"
  
  
  "איר וויסן וואָס ניט." זי האט געקוקט אויף ליליה. די רויטע האָט זיך אומגעקערט צו איר ק.ג.ב.-פּערסאָנאַ. עס איז געווען ווי די לעצטע נאַכט קיינמאָל געטראפן, איר אויגן דערציילט מיר.
  
  
  "זייט נישט בייז," האָב איך געזאָגט צו רויזן, ווען זי האָט זיך פאַרווייכערט און מיר דערלאַנגט דאָס גלעזל. "איך איז געווען פאַרנומען נעכטן נאַכט, האַלטן די שלום ריידערז פון אַפּראָוטשינג."
  
  
  "עס זענען געווען קיין שלום-מייקערז."
  
  
  מיר וועלן זעהן.
  
  
  די באַדיגאַרדז זענען אומגעקערט פון אַ שפּאַציר צוזאמען דעם שטעג וואָס פירט פון דעם לאַגער. זייער באלעבאס האט זיך געזעצט לעבן מיר.
  
  
  "מיר קענען פּאַקן אַלץ אין די קאַרס ווי באַלד ווי דער מיניסטער ענדיקן זיין פרישטיק. די נסיעה איז לאַנג, אָבער אַ ספּעציעל באַן וועט וואַרטן פֿאַר אונדז אין דער סטאַנציע. פֿון איצט אָן זאָלן מיר נישט האָבן קיין פּראָבלעמען.
  
  
  "פייַן".
  
  
  ער האט מיך געלערנט א רגע אײדער ער האט זיך אויפגעשטאנען צו העלפן די אנדערע אפמאנען די געצעלטן.
  
  
  "איך האָב איר געזאָגט, אַז זי וועט גאָרנישט באַקומען, קאַרטער," האָט ער געזאָגט, קוקנדיק אויף מיר.
  
  
  "אבער איר זענט פאַלש, זי האט עס."
  
  
  איך האב אים געלאזט נעמען ווי ער האט געוואלט און צוריק צו מיין קאווע. ווען איך געשטעלט די באַפאַלן אויף די טיש, איך פּעלץ אַ קליין ווייבריישאַן פליסנדיק דורך מיין פינגער. "נאָר אַ ציטערניש פון עטלעכע ווייַט ערדציטערניש," איך געדאַנק. טשילע איז געווען פול מיט זיי.
  
  
  "די קאָנדאָרז האָבן זיך באַוויזן פרי דעם מאָרגן," גרעטאַ באמערקט.
  
  
  "עס איז פייַן צו גיין פאָרויס," ליליאַ געענטפערט.
  
  
  דער ציטערניש וואס איך האב געפילט אין טיש איז געווארן שטארקער. איך האב געזוכט דעם הימל; איך האב נישט געזען קיין קאנדארס. איך האב אבער געזען א דזשעט עראפלאן צוגײן צו אונז שנעל. די איינציגסטע סיבה וואס איך האב עס געקענט זעהן איז געווען ווייל אין די פלאכען מדבר האט די אויג געקענט פארשפרייטן פופצן מייל הימל אין קיין ריכטונג. דע ר עלטערע ר באדי ם הא ט אוי ך דא ס באמערקט , או ן געלאפע ן צ ו מיר .
  
  
  „קום אַראָפּ! אַלע קומען אַראָפּ!" — האט ער געשריגן.
  
  
  ד י קובאנע ר מײדלע ך האב ן זי ך אויפגעשטעלט , או ן האב ן זי ך געהויב ן מי ט זײע ר טשאפ ן צ ו דע ם דערנענטערנדי ק עראפלאן . בעלקעװ האט אויפגעהויבן די בלוט־געשאפענע אויגן אן קײן אינטערעס.
  
  
  דער עראפלאן איז געפלויגן נידעריג איבער אונז, איין פליגל האט זיך אויסגעמעקט. דער טיש האט זיך געציטערט אין רעאקציע צום ברום פון די מאטארן, וואס האבן פארטרונקען אונזערע געשרייען. ער איז פארבײגעלאפן און איז אויפגעשטאנען אין הימל.
  
  
  "אמעריקאנער," האט געזאגט דער באָדיגאַרד. "פייטער".
  
  
  — װאס פאר א עראפלאן איז דאס געװען ? — האט בעלקע געפרעגט נאכן ענטפערן. "עס האָט אויסגעזען מער ווי אַ ראַקעט ווי אַ פלאַך."
  
  
  "פייטער," האָט זיין באַדיגאַרד איבערגעחזרט.
  
  
  "עס האט טשילעאַן לופט פאָרס מאַרקינגז אויף זיין עק. איך האב געהערט אז מיר טראנספערירן עטליכע סטאַרפייטער קיין טשילע. צוטרוי די דעפּאַרטמענט פון דיפענס צו פאָרזעצן סעלינג איר פּליינז אפילו ווען איר קאַסטאַמערז ווערן רויט."
  
  
  "עס איז קלאָר ווי דער טאָג," בעלקעוו געזאגט. “זיי האָבן געשיקט אַ עראָפּלאַן אונדז צו היטן. עס איז צייט".
  
  
  דער עראפלאן איז געפלויגן איבערן קאפ אין הויכער הייך.
  
  
  “איך האָב אָנגערופן דעם ראַדיאָ דעם מאָרגן. די אַרמיי האָט גאָרנישט געזאָגט וועגן דעם עראָפּלאַן, האָט דער באַדיגאַרד באַקלאָגט.
  
  
  "און וואס? איר קענען ראַדיאָ זיי איצט און דאַנקען זיי. פאָרזעצן."
  
  
  דער באדיגאַרד איז צוגעגאנגען צום לאנד ראווער מיטן טראַנסמיטער און א שאקל געטאן מיטן קאפ. בעלקעװ האט געפאםט די ליפן מיט א פאפירענער סערװיטע.
  
  
  "זעהט? איצט ער קומט צוריק, "ער האט געזאגט מיט גרויס זיך-צופֿרידנקייט.
  
  
  דע ר קעמפע ר הא ט זי ך אראפגעלאז ט או ן הא ט זי ך צורי ק איבע ר דע ר מדבר , צורי ק צוגעגרײ ט צ ו פליע ן איבע ר אונדז . אַלע זײַנען געשטאַנען און געפֿאַלן. דער קעמפער האט אראפגעלאזט די נאז און זיך צוגעבויגן צו אונדז. דא ס אי ז געװע ן דע ר מאמענט , װע ן מײנ ע געדאנקע ן האב ן אנגעהויב ן צ ו קאכן . קיינער שיקט קעמפער נישט ווי דעק. די סטאַרפייטער איז אַ העכסט ספּעשאַלייזד באָמבער / פייטער אַטאַק ערקראַפט.
  
  
  איך האב געשריגן. ― „לײג זיך, טונקען, אַלע!
  
  
  שפאלטן פון שטויב מיט צװאנציק פוס הויך האבן אנגעהויבן צודעקן די ערד מיט הונדערט מעטער װײט. פון דער עראפלאןס ביקס האבן געשײנט שיינע פינקלען ליכט. בעלקעװ איז געשטאנען גלײך אין מיטן פון די שעלס פלי־װעג.
  
  
  איך קלאַפּ אים אַראָפּ מיט אַ מיננעסאָטאַ וויקינג בלאָק
  
  
  ער האט זיך שװער געלאנדעט אויפן רוקן און זיך ארײנגעקװעלט אונטערן טיש. אי ך בי ן ארײ ן צ ו דע ר באשיצ ט פו ן דע ם צעשמעטערט ן געצעלט . ד י ערד , אוי ף װעלכע ר מי ר זײנע ן געלעגן , הא ט זי ך געקריכ ט , ארומגעכאפט , דורכגעבראכ ן אונטע ר א 20 םמ־פלאץ . שעלז. דורך דעם רויך האב איך געזעהן דעם טיש אויבן בעלקעו פליען דורך דער לופט. די געשרייען פון די מײדלעך האבן דורכגעשניטן דעם דונער פונעם קעמפער'ס מאטאר, ווען דער דזשעט האט זיך אוועקגעהויבן פון אונז.
  
  
  דע ר גאנצע ר צענטע ר פונע ם לאגע ר אי ז צעריס ן געװאר ן דור ך באשיצן . אי ך בי ן ארוי ף קײ ן בעלקעװ , או ן אי ך הא ב אנטדעק ט א ז ע ר הא ט נא ך א מזל . ע ר אי ז געװע ן אײנגעקרײז ט אי ן א פעטע ר לאגע , אומגעריר ט . איינער פון זיינע באַדיגאַרדז איז נישט אַזוי מאַזלדיק. מי ר האב ן זי ך געטראפ ן זײ ן קערפער , ליגנדי ק אוי ף דע ר צעריסענע ר ערד , מי ט א ביקס ן אי ן דע ר האנט .
  
  
  "איר אמעריקאנער זענען הינטער דעם!" — האט בעלקעװ געשריגן.
  
  
  "זיי שטיל."
  
  
  ער האט אנגעכאפט מיין העמד און זיך אנגעהויבן קריגן מיט מיר. איך האָב זיך אַרײַנגעגליטשט אונטער זײַן נישט־עפֿעקטיוון רעכט און אים אײַנגעהאַלטן אין אַ האַלב־נעלסאָן. אין דעם צייט, דער הויפּט באַדיגאַרד איז אומגעקערט פון די לאנד ראָווער, קוקן פּאַזאַלד.
  
  
  "די לופט פאָרס האָט נישט געשיקט דעם עראָפּלאַן."
  
  
  איך האב געוואלט וויסן. - "נו, זיי שיקן איצט איינער, ניט זיי?"
  
  
  "יא. אבער עס וועט זיין צען מינוט איידער זיי האָבן עפּעס דאָ. זיי זאָגן, מיר וועלן האָבן צו האַלטן.
  
  
  מע ן הא ט שטילערהײ ט געזאגט , א ז מי ר האב ן אזו י פי ל שאנס ן קעג ן א סטארפײטער , װ י א מוה ר קעג ן א שוך . ד י אײנציק ע סיבה , װא ם מי ר זײנע ן ניש ט צעשטערט געװאר ן ב ײ דע ר ערשטע ר לויף , אי ז געװע ן װײ ל ד י שעלז ן הא ט זי ך אנגעהויב ן צ ו פרי , או ן אונד ז צעשפרײט . אפילו איצט מיר געהערט די קרעכצן פון די מאָטאָר ווי עס פאַרפאַלן הייך און די פלאַך אנגעהויבן זיין צווייט באַפאַלן. איך האָב אַרײַן בעלקעװן אַרײַן אין די אָרעמס פֿונעם באַװאַרטער.
  
  
  גרעטא האט געשריגן. ― אָט איז ער!
  
  
  איך האב געמוזט רעדן שנעל, כדי זיי זאלן מיך קענען הערן איידער מיין שטימע איז דערטרונקען געווארן פון דעם הייזעריקן ברום פונעם דזשעט.
  
  
  "עס איז אַ דיטש וועגן פופציק יאַרדס אויף די לינקס ווו מיר קענען באַקומען עטלעכע שוץ. לויפן ווען איך זאָגן "גיין" איך גיי דאס נעמען צו דער הינטן.״ איך האב א שאקל געטאן מיט דער לינקער האנט און דער סטילעט איז מיר אריינגעפאלן אין דער האנט. — דאס איז פאר יעדן וואס רוקט זיך אראפ. אקעי, דא איז עס. גיי!
  
  
  א שטעג פון שטויביקע פעדערן האט זיך װידער אנגעהויבן צודעקן דעם לאגער, געמאכט דעם װעג גלייך צו אונדז. אַ מאָמענט איז די גרופּע געשטאַנען מעזמערייזד, ווי אַ חיה, וואָס האָט געוואַרט צו ווערן געשלאָגן פֿון אַ קאָבראַ. דעמאלט , װע ן אי ך הא ב געשװינגע ן מײ ן מעסער , הא ט ע ר זי ך צעבראכן , או ן אל ע האב ן זי ך צוגעלאפ ן צ ו דע ם טײך . דער פראבלעם איז געווען, אז ווי שנעל מיר זענען געלאפן, איז נישט גענוג געווען צו אנטלויפן פון דעם נייטמער וואס האט אונז נאכגעיאגט. די לופט אליין האט געקאכט מיט שווערע בלייענע רעגן. גײסערס שטויב האבן מיר דערגרײכן, אפגעשטעלט מײנע טריט. באָניטאַ איז געפֿאַלן און איך האָב זי אויפֿגענומען אָן אָפּשטעלן. ד י אנדער ע האב ן מי ר ניש ט געקענ ט זען , צולי ב דע ר פאלענדיקע ר בלאָטע , או ן מי ר האב ן זי ך נא ך געשטאמל ט װע ן מי ר זײנע ן ארײנגעפאל ן אי ן טײך . װע ן אי ך הא ב ארויפגעקוקט , הא ב אי ך דערזע ן א ז דע ר קעמפע ר אי ז דורכגעגאנגע ן כמע ט א מיל ע פונע ם לאגע ר או ן אי ז ארויפגעגאנגע ן צ ו דע ם נעקסטע ר פאס .
  
  
  "אַלע דאָ?" — האב איך געשריגן.
  
  
  האָט מיר געענטפערט אַ כאָר פון דערשראָקענע קולות, אָבער קיינער האָט זיך ניט אויסגעזען ווי געשעדיקט.
  
  
  גרעטא האט געציטערט. - "זענען מיר זיכער דאָ?"
  
  
  "דו זאלסט נישט זיין אַ נאַר," ליליאַ סנאַפּט. "דער ווייַטער מאָל ער גייט פארביי, דאָס שמוץ קראַמבאַלז ווי שטויב. דעמאלט וועט ער אונז אומברענגען, ווען ער גייט פארביי.
  
  
  "דאָס זענען טראַקס," האָט גרעטאַ כיסטעריש אויסגערופן, אָנווייזנדיק אויף די לאַנד ראָווערס. "פארוואס זענען מיר נישט געלאָפן נאָך די טראַקס?"
  
  
  "ווייַל עס איז פיל גרינגער צו שלאָגן אַ טראָק ווי אַ פליסנדיק מענטש. טראַקס וואָלט נאָר זיין אַ טויט טראַפּ, "איך דערציילט איר.
  
  
  דער טייַך איז נישט פיל בעסער ווי דעם. דער קעמפ-פּילאָט האָט דאָס מאָל פאַרקירצט זיין דריי, ווי ער וואָלט געוואוינט בטחון. ע ר אי ז שוי ן װידע ר צוגעקומע ן צ ו אונדז , אבע ר דא ס מא ל הא ט ע ר אפגעהאלט ן זײ ן ביקס , בי ז מי ר האב ן זי ך כמע ט גלײ ך ארײנגעקוק ט אי ן קאקפיט . איינער פון די באַדיגאַרדז האָט אָנגעהויבן דריקן די שיסערן, און איך האָב געמוזט דערגרייכן און אים צוריקציען אין די דעקל פון די טרענטש.
  
  
  ― איר װעט אים נישט אַרן מיט דעם, ― האָב איך געשריגן, אָבער מײַנע װערטער זײַנען פֿאַרלוירן געװאָרן אין דעם ברום פֿון דער עראָפּלאַן ביקס. ד י גאנצ ע זײ ט פו ן טײ ך הא ט זי ך אויפגעריס ן אי ן פלאמען . שטיקער ערד זײנען ארויפגעפלויגן הונדערט פוס. מע ן הא ט אונד ז באמבארדיר ט מי ט א רעג ן פו ן ברוטא . ווען דער וואָלקן פון בלאָטע איז לעסאָף קלאָר, גאָרנישט געבליבן פון די ערדישע וואָלקן. ד י האנ ט פו ן דע ם באדיװע ר װא ם אי ך הא ב געהאלט ן אי ז געװע ן פארדעק ט מי ט בלוט . ער האָט געשװאָרן אויף רוסיש.
  
  
  כ׳בין קריכן קײן בעלקעװ.
  
  
  "גיב מיר דיין וועסטל."
  
  
  "קיינמאָל. לאָזן".
  
  
  עס איז נישט געווען קיין צייט צו טענה'ן. איך האָב אים אַ זעץ אַרײַן אין די קין און צוגעקוקט ווי זײַנע אויגן זיך רוקן צוריק אין קאָפּ. דערנאָך האָב איך אויסגעטאָן זײַן וועסטל. ווען איך איז געווען שטעלן עס אויף, ליליאַ גראַפט די באַדיגאַרד ס פּיסטויל און שפּיציק עס רעכט צווישן מיין אויגן.
  
  
  — װאוהין מײנט איר, גײט איר ? — האט זי צו מיר געקראצט.
  
  
  "וואַרט, ליליאַ. דער ווייַטער מאַך וועט זיין אונדזער לעצטע סייַדן מיר טאָן עפּעס געשווינד. איך וועל גיין אויף אַ דזשיפּ און איך וועט דאַרפֿן די זאַך פיל מער ווי ער.
  
  
  
  מי ר האב ן געמוז ט לויפ ן צ ו דע ר דזשיפ , װא ס הא ט געשטעל ט אי ן לאגער . עס איז געווען אַ שיין ווייַטקייט, אָבער איך געדענקט די ליכט מאַשין ביקס וואָס איז געווען מאָונטעד אין די צוריק.
  
  
  "איר וואָלט נישט האָבן אַ געלעגנהייַט," זי געזאגט.
  
  
  "אפֿשר נישט, אָבער אַ ביסל קאַמף וועט געבן אונדז צייט ביז אנדערע פּליינז אָנקומען. װער קאָן אַהער פֿאָרן מיט אַ דזשיפּ?“
  
  
  ליליע האט אראפגעלאזט דעם ביקס און געשאקלט מיטן קאפ. דער באדי־גוך האט געגרמט, װאס אויב ער קאן באנוצן בײדע הענט. דערנאָך האָבן ראָזע און באָניטאַ גערעדט.
  
  
  "מיר ראָוד איין אַלע מאָל ווען מיר זענען געווען אין די וואָמען ס מיליץ."
  
  
  "נו, אויב מיר מאַכן עס אַמאָל לעבעדיק פון דעם, איר קענען דאַנקען פידעל פֿאַר מיר."
  
  
  דאָס מאָל איז דער סטאַרפֿיגהטער צוגעגאַנגען מיט אַ סלאָוערער גיכקייט און אין אַן אַנדער ווינקל, אַזוי אַז ער האָט זיך געאײַלט איבער דער לענג פֿון דער נאָרע, נישט אַריבער. ווער עס יז געכאפט אין זייַן קייט וועט זיין אַ מויז אין דער טראַפּ.
  
  
  "לאמיר!"
  
  
  ז ײ זײנע ן ארויסגעשפרונגע ן פו ן דע ר גרע ל או ן געלאפ ן איבע ר דע ר צעריסענע . די פליגלען פון דעם דזשעט האבן זיך מאמענטאליש געוואלד מיט אומבאשלאסןקייט ווען דער פּילאָט האָט אונדז דערזען. אפילו ביי דער לאנגערער שנעלקייט איז ער געפלויגן מיט דריי הונדערט מייל א שעה, און ער האט נישט געהאט קיין צייט צו מאכן א באשלוס. מי ר האב ן זי ך אויסגענוצ ט פו ן אונדזע ר אומגעריכט ע אויםזע ן או ן געלאפ ן אי ן א גלײכ ע ליניע , אנשטא ט זיג ־ זאג . הינטער אונדז, דער ראַש פון די מאָטאָרס פון אַ דזשעט פלאַך. איך האב געווארט אז זיין קאנאן זאל אונז אפווישן פון דער ערד.
  
  
  דער קעמפער האט זיך אויסגעדרייט רעכטס און לינקס, ערשט אויף אונדז געשאסן און דערנאך אויף די מענטשן אין די גרוב. אבע ר זײ ן מאמענטאליש ע קװענקלע ך הא ט פארנומע ן צײט , או ן ע ס אי ז שוי ן געװע ן צו־שפע ט צ ו אונד ז אנקוק ן . פראַסטרייטאַד, ווייל פאַרלאָרן זיין ווינקל, ער איז אַראָפאַנג אַראָפאַנג, שיין נאָר אַ פונט אין די הימל.
  
  
  מיר זענען ארײנגעשפרונגען אין דער דזשיפ, די מײדלעך זײנען געזעסן אויפן פראנטן זיצפּלאַץ, און איך בין געזעםן הינטערן זיץ. די שליסלען זענען געווען אין די צינדונג, און ראָסאַ ס מאָטאָר איז פליסנדיק גלאַט בשעת איך אַרייַנגעשיקט אַ פּלאַסטיק גאַרטל פון שיסוואַרג אין די מאַשין ביקס. ווי איך געארבעט, איך געגעבן איר אינסטרוקציעס אויף ווו צו אָנהייבן מאָווינג ווען די סטאַרפיגהטער אומגעקערט פֿאַר די טייטן.
  
  
  "מיר וועלן האָבן אַ בולפעף, רעכט?" באָניטאַ האָט צו מיר גערופן.
  
  
  "Exactamente".
  
  
  דע ר עראפלא ן הא ט זי ך ברוגע ר געדרײ ט צו ם לאגער . ס'איז נישט געווען קיין ספק - ער איז געפלויגן גלייך צו אונז. אין די לעצטע מאָמענט, איך גערירט ראָסאַ ס אַקסל, און דער דזשיפּ ראָולד פאָרויס. מי ר זײנע ן געגאנגע ן ארו ם פופצי ק פוס , אי ן ערשט ן גיר , דא ן הא ט ז י געמאכ ט א נײנציק־גראד ע דרײע ן אוי ף רעכט ס או ן דאבל־קלאפ ט אי ן דריט ן או ן מי ר זײנע ן אװעק .
  
  
  דער קעמפער איז געהאנגען הינטער אונדז. איך קען פילן זיין פּילאָט ס גראָוינג שטורעם. דע ר קעמפער , אי ז געװע ן פארשטאנע ן מי ט לופט־לופט מיסילן , װעלכ ע זײנע ן געװע ן אומזיסט ע קעג ן אונדז . ער האט שוין פארבראכט טייערע צייט, און אנדערע טשילענער עראפלאנען האבן שוין געדארפט אויפהויבן. אָבער, עס האט אַ קאַנאָן און אַ געשטעל פון פינף הונדערט פונט באָמבס, און דאָס איז געווען איינער צו פיל אויב איך ווע אלץ געזען איינער.
  
  
  רויזע איז געװען באקענט. דער דזשיפּ האָט גענוצט יעדן אומגלײַכן ייבערפלאַך פונעם מדבר שווערן באָדן צו אָפּלייקענען אונדזער מיינונג, וואָס האָט מיר אויך שווערער געמאכט ווי איך האָב איצט געקוקט גלײַך אין דער דערנענטערנדיקער נאָז פונעם עראָפּלאַן. איך געוויינט צען אינטשעס פון קלעמערל באַונסינג אַרום אין די צוריק פון די דזשיפּ. דער עראפלאן האט זיך נישט געציטערט.
  
  
  גייזערס האבן געבליצט הינטער אונדז.
  
  
  "רעכט, קער רעכט!"
  
  
  שטויב־פלאמע ן האב ן זי ך ארויפגעהויב ן צ ו ד י רײע ן או ן געפלויג ן אי ן דע ר לופט , א ז אי ך הא ב ניש ט געקענ ט זען , װא ס אי ך שיק .
  
  
  "דאַש!"
  
  
  דער דזשיפּ איז געשפרונגען ווי די שאָל האָט אָפּגעריסן אַ טייל פון איר אונטערוועיגל, אָבער דער שטעג פון אויפרייסנדיקער ערד האָט זיך פון אונדז אַוועקגעקערט, ווען דער עראָפּלאַן האָט זיך פאַרגאַנגען. איך האב נאָר אנגעהויבן צו אָטעמען ווידער ווען די גאנצע מדבר געווען צו ופרייַסן. איך האב נישט געזען אז ער האט אראפגענומען די באמבעס פון זײן געשטעל. אַ שװער שטײן האָט מיך אַרײַנגעפֿאַלן אין ברוסט; נאָר דאָס קויל־פּראָפֿעסקע וועסטל האָט אים אָפּגעהאַלטן פֿון אַרױסגײן פֿון הינטן. נס האט ראזע געהאלטן דעם דזשיפ באוועגן בשעת דער מאשין ביקס האט זיך ארומגערינגלט אויף איר בארג, און איך בין געלעגן דערשטוינט אויפן דיל.
  
  
  — ער איז צוריק, ניק!
  
  
  דע ר קעמפע ר הא ט זי ך גענומע ן שארפער ע או ן נידעריקער , צודעק ן דע ם מדבר־שטא ל מי ט דע ר קלאנג־גיכקײט . איך קען קוים שטיין ווען דער פּילאָט האָט געדריקט דעם דזשויסטיק און דער ביקס האָט ווידער אָנגעהויבן אַרומבלאָנקען איבער דער מדבר ווען דער קעמפער איז צוגעגאַנגען צו אונדז. רויזע האט שארף געדרײט דעם ראט אויף רעכטס און האט אים געהאלטן אין א קרײזל ארומגערינגלט דעם דזשיפ.
  
  
  "ניין! שנייַדן אין די אנדערע ריכטונג."
  
  
  מי ר זענע ן געגאנגע ן גלײ ך אי ן דע ם שטרא ם קויל ן װא ס זײנע ן אוי ף אונד ז געפלויגן . די ווינטשויב פון דער דזשיפּ איז צעבראָכן געוואָרן פון אַ פליענדיקן שטיין, און דער פאָרמיטל האָט זיך צעוויינט אויף צוויי רעדער, ווען מיר האָבן זיך דורכגעפירט אין דער פייער ליניע. דע ר קעמפע ר הא ט זי ך גלײ ך איבערגעדרײ ט א ן אנדער ע װינקל , א ז װידע ר אוי ף אונד ז רעג ן טויט .
  
  
  די ביקס פון דעם דזשעט איז געווען דער MK 11, א צווילינג-פאס, לופט געקוילטע, גאז-געשעפט מאשין ביקס, וואס האט געשאסן עלעקטריש אנגעטריבן 20 מם אמוניציע פון אן אכט-קאמער דרייטירנדיקן צילינדער. אַלץ האָט זיך געענדערט נאָך אַ באַגעגעניש מיט אַן אינדיאַנישער בראַנדנדיק אַ באָלאַ. די צייט עס נעמט פֿאַר די פּילאָט צו באַפרייַען די צינגל
  
  
  שאָל איז געווען איין דריי-טויזנט פון אַ רגע. דאָס איז וואָס איז גערופן ינסטאַנטאַניאַס אָפּרוף. דער בלויז מייַלע וואָס מיר האָבן איז געווען די אָפּרוף צייט צווישן דעם פּילאָט ס מאַרך און זיין פינגער אויף די צינגל. איך קען מיסטאָמע שנייַדן די צייַט אין האַלב. דער פּראָבלעם איז געווען אַז אויב איך וואָלט נישט שלאָגן עס - אָדער די ברענוואַרג ליניע - די פייַער וואָס איך געהאט וואָלט האָבן די זעלבע ווירקונג ווי שווער רעגן. די פייטער איז געווען אַ גענעם פון אַ קיל פלאַך.
  
  
  — רויזע, װי גײט איר ? — האב איך אומגעריכט געפרעגט.
  
  
  "סקערי, ניק. ווען וועלן די אנדערע עראפלאנען דא זיין?
  
  
  שלעכט טיימינג, איך געוואוסט אַז איצט. דער פּילאָט זאָל האָבן פאַרטיק אונדז לאַנג צוריק, און אונדזער גליק האלט נישט אויף אייביק.
  
  
  "טוט נאר ווי איך זאג. האלט די דזשיפ ביי דרייסיג ביז ער איז אויף אונז, דאן מאך א רעכט און שלאף די גאז. דו וועסט מיר נישט קענען הערן ווען ער ווערט צו נאענט, אזוי האלט זיך נאר צו ווענדן צו די קוילס. אויף דאָס מאָל וועט ער גיין זייער נידעריק און פּאַמעלעך."
  
  
  פּונקט אַזוי האָט ער געטאָן, אָפּגעשניטן די ערד ניט העכער ווי פופציק פֿיס, כּדי צו באַקומען דעם לענגסטן ווינקל. איך האב געפלאנצט די פיס און געשאסן א לאנגן פלאץ. איך קען כּמעט זען די שעלז פליענדיק צו די נאָז פון די פייטער. ע ר הא ט צוריקגעקער ט פײער , אונד ז דערשטיק ט מי ט בלײ־שטויב , יעדע ר קוי ל הא ט געקענ ט דורכשטעכ ן דע ם דזשיפ ן פו ן זײ ט צ ו זײט . רויז האט פראנטיש געשלאגן דעם קאנטראל ראד ווען דער עראפלאן האט ווייטער אראפגעלאזט, דער פילאט האט שארף צוריק געשטויסן און געקוועטשט דעם צינגל. פו ן דע ר באמבע־געשטעל , הא ט מע ן געזע ן צװ ײ טרער ן טראפנס , װא ם פליע ן דור ך דע ר לופט . ― האָט באָניטאַ געשריגן. די הינטן רעדער פון דער דזשיפּ האָבן זיך אויסגעגליטשט און זיך געשפּילט אויף דער ערד, ווען ראָזע האָט זיך געפּרוּווט אוועקדרייען פון די פאלענדיקע צילינדער.
  
  
  איין באָמבע איז געפֿאַלן פֿופֿציק יאַרדס; די אנדערע איז געווען כּמעט אויף אונדזער לאַפּס. דער דזשיפּ איז ארלנגעווארפן געווארן אין דער לופטן ווי א שפילצייג קאר. ע ר אי ז געפאל ן אוי ף זײ ן זײט , אונד ז ארויסגעװארפ ן װ י ליאַלקעס , או ן װײטע ר אויפגעשפרונגען . מיין זעאונג איז געווארן רויט ווי איך פּעלץ מיין פֿיס; איך האב אפגעווישט דאס בלוט פון מיינע אויגן. ראָזע און באָניטאַ זענען האַלב באַגראָבן אין דער ערד, און ראָסאַ איז געווען בלוטיקן פון איר אויערן פון די קאַנקאַשאַן פון פינף הונדערט פונט פון יקספּלאָוסיווז. זיי זענען ביידע געווען לעבעדיק - אָבער נישט פֿאַר לאַנג. איך טאָן ניט וויסן ווי פיל צייט איך וויסט דאַזעד אויף דער ערד, אָבער די סטאַרפיגהטער איז געווען געמאכט די לעצט קער פֿאַר די לעצט שלאָגן.
  
  
  איך בין צוגעלאפן צום דזשיפ. ער האט זיך געכאפט אויף די רעדער. ד י װינטשײ ד אי ז אפגעשניט ן געװאר ן או ן ד י מאשין־געװע ר אי ז געװע ן אײנגעבויגן . איך בין אַ שפּרונג געטאָן הינטערן ראָד און אָנגעטאָן דעם שליסל. אויף די רגע קער דער מאָטאָר סטאַרטעד. ― געבענטשט אַלע ייִנגלעך װאָס מאַכן דזשיפּסן ― האָב איך געמורמלט אין קול. איך איז געגאנגען וועגן איין פֿיס ווען איך איינגעזען אַז עפּעס אַנדערש איז פאַלש. דא ס רעכטע פראנט ראד האט געפעלט. עקספּלאָדעד. ניטאָ.
  
  
  "אָוקיי, פליער, איצט עס ס נאָר איר און מיר. איך האף אז דו האסט נישט קיין כח צו גיין אין קרייזן״.
  
  
  ער איז געפלויגן איבער דער מדבר, ווי א ריזיגער מעכאנישער קאנדאר, וואס האט זיך געאיילט נאך דעם שניט. כ׳האב געשניטן רעכטס און געהאלטן דאם ראד. אויב איך וואלט געמאכט קיין אנשטרענגונג צו גיין לינקס, וואלט דער קאר זיך איבערגעקערט. א שטריקל פון 22 מם שעלז, וואָווען צוזאַמען דורך די פייטער ס גאַטלינג ביקס, טריילד הינטער מיר. מיט יעדן איינקלאנג האט מען אויפגעהויבן די רעכטע פראנט פונעם דזשיפ פון דער האַרט ערד. איצט האָט זיך טאַקע אָנגעהויבן דער בולגיפט. ― אפֿשר בין איך משוגע, ― זאָג איך צו מיר ― אָבער פּלוצים בין איך געװען איבערצײגט, אַז איך האָב דעם ביק.
  
  
  די סטאַרפייטער איז איינער פון די מערסט אַוואַנסירטע ערקראַפט וואָס איז געווען געשאפן - אַזוי קאָמפּליצירט אַז פילע פּיילאַץ וועלן נישט וועלן צו פליען עס. אין מערב דייטשלאנד רופן זיי עס אלמן. דער פלאַך איז מאָדעלעד נאָך אַ ראַקעט; דער גוף איז דיק און מיט אַ נאָדל, די פליגל זענען רייזער-שאַרף און קורץ. נעמען דיין הענט אַוועק די קאָנטראָלס פון קיין אנדערע אַעראָפּלאַן, און עס וועט גליטשן מיט די אַעראָדינאַמיק הייבן פון זיין פליגל. די סטאַרפיגהטער האט אַלע די ציגל פּלאַנינג מאָדעלס, וואָס איז וואָס עס גאַט אַזאַ אַ שטאַרק מאָטאָר. איך האָב שוין געוואוסט פון מיין אייגן ניצל אַז דער פּילאָט איז לאָעט אָבער יניקספּיריאַנסט. ווי איך איז געווען דערציילט פריער, די MIRists האָבן נאָר אנגעהויבן צו ינפילטרירן די טשילעאַן לופט פאָרס. דע ר מאן , װעלכע ר הא ט מי ך געפרװו ט שיסן , מוז ט געװע ן אײנע ר פו ן ד י ערשט ע ארײנגעפארן . ע ר הא ט גענוצ ט אײנע ם פו ן ד י בעסט ע האמער ס אי ן דע ר װעל ט צ ו הרגע ן דע ם מוראַשקע , אבע ר אי ן זײנ ע הענ ט אי ז געװע ן א האמער , װא ס הא ט געקענ ט צוריקשלאגן .
  
  
  איך קער זיך אַרויף אין זיין שורה פון פייַער, יגנאָרינג די ביקס. אַמאָל, דעמאָלט צוויי מאָל, די דזשיפּ האט געציטערט ווען די שעלז שלאָגן. די שעלז האָבן ריקאַשיטיד אַוועק די כאַל, עטלעכע פון זיי שלאָגן מיין וועסטל ווי טויט, טריינג צו באַקומען מיין ופמערקזאַמקייַט. איך פּעלץ די טרוקענע היץ פון די אַפטערבערנער ווען ער איז אַוועק. דער ביק איז געווען גרייט.
  
  
  מיט'ן מאטאר פון דער דזשיפ לויפן, בין איך נאך געזעסן אויף דריי רעדער ווען ער איז צוריקגעקומען. אי ך בי ן געװע ן פארזיכער ט אי ן דע ר גרויםע ר װיסעניש , א ז — אײ ן או ן אנדער ש — װע ט זי ך איצ ט ענדיק ן אונדזע ר קריג . דער פּילאָט האָט דאָס אויך געוואוסט. צוויי מייל אַוועק, ער פּאַמעלעך אַראָפּ ווען ער געקומען אין מיינונג פון מיר, סלאָוינג אַראָפּ צו אַ רעלאַטיוו גיכקייַט פון צוויי הונדערט און פופציק מייל פּער שעה.
  
  
  א בוללפייטער ס בקיעס איז געמשפט דורך ווי סלאָולי ער קענען דרייען אַ פייטינג ביק אַרום זיך.
  
  
  איך האב געפארן דעם דזשיפ אזוי שנעל ווי איך האב געקענט, ער האט צעריסן ריזיקע רוץ אויף דער ערד, שפרינגנדיק. נאך א רוט איז מיר נאכגעגאנגען, ארויסגעקלאפט פון א קאנאן און בדעה צו ווערן מיין קבר. דעמאלט , אנשטאט צו פרובירן צו שניידן זיין וועג , האב איך ווידער פארגרעסערט מיין קרייז , ביז עס איז געווען גענוג גרויס , אז דער עראפלאן זאל זיך מיט מיר דרייען , מאכן עס אים אזוי גרינג ווי מעגלעך . הינטער מיר, דער ריזיק מאָטאָר פון די פייטער האט ווידער געדריקט אויף די גאַז - און ווידער. די ביקס האט געכאפט דעם דזשיפּ. די צווייטע רייַף פּלאַצן. אי ך הא ב געשװאויג ן בי ז א ן אנדע ר פראיעקטיל , אי ז געפלויג ן פא ר מײ ן קאפ , או ן געעפנ ט ד י קאפאטע . דער רויך איז אויפגעשטאנען אין סעקונדן און איך בין געפארן דעם אויסגעמאטערטן דזשיפ צום טויט מיט צען מייל א שעה. װע ן ע ס אי ז געקומע ן א גאנצ ן אפשטעל , בי ן אי ך זי ך געזעס ן הינטער ן רא ד או ן געװארט .
  
  
  דער קאַנאָן האָט אויך אויפֿגעהערט צו אַרבעטן, און עס איז געוואָרן אַ שרעקלעכע שטילקייט. דאן האט א קאמף דזשעט געפלאצט איבער די קאפ, זיין שטארקע מאטאר איז שטיל. דאס פײפעניש פון װינט ארום די פליגל האט געמאכט א טרויעריק געשרײ. איך בין ארויסגעשפרונגען פון דזשיפ און צוגעדעקט מיין קאפ.
  
  
  איך טאָן ניט וויסן וואָס איז דורכגעגאנגען דורך די פּילאָט ס קאָפּ בעשאַס די לעצטע לאַנג רגע פון די פלי. ער האט געמוזט האבן פארשטאנען, אז ער האט געמאכט א פאטאלן טעות דורכ'ן פארלאפן אונטער די צוויי הונדערט און צוואנציק מייל פער שטונדע וואס איז פארלאנגט צו האלטן דעם ראקעט-ווי קעמפער אויפ'ן הייבן. װע ן ע ר הא ט זי ך אנגעצונד ן דע ם נאכגעבערער , או ן געכאפ ט פײער . דער קעמפער האט זיך פארוואנדלט פון א וואפן אין א אָרן. ער איז געווען צו נידעריק צו אַרויסוואַרפן - און דער בלויז וועג צו באַקומען די דזשעט מאָטאָר געגאנגען ווידער איז צו ונטערטוקנ זיך אין גיכקייַט.
  
  
  וועלכער זיינע מחשבות, דער מוח, דער צינגל פינגער, דער קאַנאָן, און דער מיליאן דאָלער סטאַרפייטער האָבן אויפגעריסן אין אַ באָמבע וואָס האָט אויפגעטרייסלט די אַטאַקע, ארויסגעלאָזט אַ שוואַרצע און רויטע פייערבאָל וואָס האָט זיך צעקלאַפּט אַ טויזנט פוס. ווי די צווייטיק יקספּלאָוזשאַנז האָבן זיך אויסגעדרייט אין מער פייערבאָלז, איך מיד אויפגעשטאנען פון דער ערד און כאַבלינג צוריק צו וואָס איז לינקס פון דעם לאַגער.
  
  
  דער בולגיפט איז איבער, און אין פייץ דער ביק קיינמאָל ווינס.
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל צוועלף
  
  
  
  
  
  די מיליטערישע באן האָט זיך אַריינגעצויגן אין סאַנטיאַגאָס מאפּאָטשאָ סטאנציע און איך האָב געזען רעגירונג באאמטע שטעלן זיך אין שורה אויף דער פּלאַטפאָרמ צו באַגריסן דעם צוריקקער העלד אלעקסאנדער בעלקעוו. שטאל ן העלמעטע ר זעלנע ר זײנע ן געגאנגע ן ד י קאטאװאלקע ס פו ן דע ר אלטע ר וויקטאריאנע ר באן־סטאנציע , היטנדי ק אוי ף אלעמע ן אי ן דע ר פאלק . איך האָב ערשט געמיינט, אַז זייער אָנוועזנהייט איז צו באַשיצן בעלקעוו, אָבער דערנאָך האָב איך געזען ווי די זיכערע געשטאַלט פון פרעזידענט אַלענדע מאַרשירט צו אונדז אויף דער פּלאַטפאָרם.
  
  
  בעלקעװ איז געשטאַנען פֿאָרויס און האָט באַקומען זײַן באַלוינונג — אַלענדענס קוש; דא ן זײנע ן ד י צװ ײ מענער , מי ט ד י ארע ם אײנע ר דע ם אנדערע , אראפגעגאנגע ן פו ן דע ר פלאטפארמע , אונד ז לאזנדי ק איבער . דע ר אײנציקע ר פו ן אונדזע ר אנטײראגע , װעלכע ר אי ז אונד ז נאכגעפאלג ן אי ז געװע ן דע ר הויפט־װעכטער , מי ט א פארבאנדיזירטע ר האנט .
  
  
  װע ן ד י פלאטפארמ ע אי ז ענדלע ך אפגעראטעװע ט געװאר ן פו ן אל ע ביוראקראטן , זײנע ן אוי ך ד י בעלקעװע ר מײדלע ך אװעקגעגאנגען . איך געגאנגען אַראָפּ די ראַמפּע צו די באַגאַזש אָפּטייל. א מעטאַל אָרן מיט די רעשט פון אַ באַדיגאַרד וואָס איז געהרגעט אין דער מדבר איז אַראָפּ דאָרט אויף אַ הידראַוליק ליפט. דער באַאַמטער האָט געזוכט עמעצער צו אונטערשרייבן די עקספּרעס קאַבאָלע.
  
  
  "איך וועל נעמען עס," איך געזאגט.
  
  
  — האסט דא דאקומענטן ?
  
  
  "איך בין פון די קגב, קענען איר זאָגן?"
  
  
  איך האָב אונטערגעשריבן "ניקיטאַ קאַרטער" און צוגעלייגט די אַדרעס פון דער רוסישער קאָנסולאַט. עס איז געווען דער קלענסטער איך קען טאָן פֿאַר אַ מענטש וואס איז פייטינג אַ סטאַרפיגהטער מיט אַ פּיסטויל.
  
  
  פון דער סטאנציע בין איך געגאנגען צום דאקטאר, און מען האט מײַנע וואונדן גענייט. קײנע ר פו ן ד י עראפלאנע ן קויל ן הא ט מי ר ניש ט דערגרײכ , אבע ר אי ך הא ב באל ד אנטדעקט , א ז ד י קויל־פרײז ע װעסט ע אי ז געװע ן אזו י צעשטערט , א ז אי ר רא ם הא ט אי ן צענדלי ק פלעצער ן דורכגעפיר ט אי ן ברוסט . דערנאָך האָב איך שפּאַצירט אויף די אַוועניו פֿון סאַנטיאַגאָ און שפּעטער געגעסן אַ זעלטענע אַרגענטינע ביפסטייק און גוט טשילעאַן וויין. עס האט מיר פילן כּמעט מענטש ווידער.
  
  
  איך האָב זיך געהאַלטן איבער אַ גלעזל עספּרעסאָ מיט לימענע פּינטעלע, ווען צוויי הענט האָבן מיר אַ ווייכער געגליכן אין האַלדז.
  
  
  "רויזע".
  
  
  שמײכלענדי ק הא ט ז י מי ך באפרײ ט או ן זי ך אװעקגעזעצט .
  
  
  "וויאזוי ווייסטו?"
  
  
  "נאָר זיין צופרידן איך האָב דאָס. איך האָב געמײנט, אַז איר און באָניטאַ האָט מען צוריק גענומען צום האָטעל.
  
  
  אנשטאט צו ענטפערן, האט זי א קוק געטאן אויף מיין טעלער. איך ווייווד צו די קעלנער און געבעטן פֿאַר מער ביפסטייק. עס איז ארויס פון גריל הייס און זעלטענער, און נאכדעם וואס זי האט דאס מערסטע געגעסן, האב איך פון איר געקענט באקומען אן ענטפער.
  
  
  "מיר טאָן ניט דאַרפֿן דאָס ענימאָר. איר דאַרפֿט נאָר מיר מיט מײַן שוועסטער צוריק ברענגען קיין אַמעריקע, קיין ניו־יאָרק. איך גיי נישט פארברענגן נאך א טאג מיט יענעם חזיר און מיט זיין קאנצערט גולאש״.
  
  
  "איר וויסן, רויז, איך קען נישט טאָן דאָס."
  
  
  אירע דורכזיכטיקע פינצטערע אויגן האבן געקוקט אויף מיר בעטנדיק. פון קורס, זי אַקטאַד, אָבער נישט אָן גוט מאָוטאַוויישאַן.
  
  
  "דו מוזט. דו וועסט. איך קען דיר, ניק. באָניטאַ און איך ריזיקירן אונדזער לעבן פֿאַר איר אין דעם דזשיפּ. מײַנע אויערן שאַטן נאָך און מײַן גאַנצן קערפּער איז פֿאַרדעקט מיט ברוגז. איך האָב דאָס געטאָן פֿאַר דיר - און אין קער איר נעמען מיר צו ניו יארק."
  
  
  ז י הא ט פארענדיק ט רעד ן או ן זי ך שנע ל צוגעטראג ן צ ו פארסײ ט — קאראמא ל קאַסטערד , ברײטע ר באזונדע ר מי ט ראם . די צרה איז, זי איז געווען רעכט; זי האט געפארשט איר לעבן פאר מיר. איך וואָלט זיין שיין דערשלאָגן אויב איך איז נישט גרייט צו נעמען די ריזיקירן פֿאַר איר איצט.
  
  
  "ראָזע, ווי וועל איך דאָס דערקלערן ווען איך שטעל זיך צו מיט צוויי קובאַן שיינקייטן אין באָדקאָסטיום?"
  
  
  "מיר קענען זיין דיין איבערזעצער."
  
  
  — איך רעד שפאניש.
  
  
  "איר קענען פאַרגעסן. אָה, דאַנקען, ניק. אדאנק. איך האָב געוואוסט אַז איר וועט טאָן דאָס.
  
  
  "איך האב נישט געזאגט איך וואָלט, פאַרשילטן עס." איך האב אנגעצונדן א ציגארעטל און זיך ממש אויסגעבראכן אין פלאמען. דעמאלט , װײסנדיק , װא ס ע ס אי ז מי ר עסן , הא ב אי ך זיפצן . — אקעי, איך וועל עפעס טראכטן.
  
  
  — כ׳האב עס געװאוסט — האט זי א נצחון געשריגן און אײנגעשלונגען דעם לעצטן לעפל קאַסטערד אײדער זי האט זיך אויפגעהויבן און גענומען מיין האנט. "איצט איך האָבן אַ מייַכל פֿאַר איר. איר האָט מיך אַמאָל געזען טאַנצן אויף אַ נודנע דיפּלאָמאַטישע אָפּטראָג. גאָרנישט ווי דעם. דאָס מאָל איר וועט זען מיר טאַנצן פֿאַר פאַקטיש."
  
  
  מיר האָבן געהיילט אַ טאַקסי און לינקס סאַנטיאַגאָ ס ברייט אַוואַנוז ווען מיר זענען אריין אין אַ געגנט פון שמאָל, וויינדינג גאסן און ענג ספּייסט הייזער געבויט אין אן אנדער יאָרהונדערט. מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן א קאפע , אויפ ן װינקל , װעלכע ר אי ז געװע ן פארדעק ט מי ט פאסטאקע ס פו ן פוטבאל ן או ן בולים . פון די סטעליע באלקן זײנען געהאנגען קלאנערן אלטע שפאנישע גיטערן. משמעות, רויז איז געווען פאַרנומען בעשאַס דעם טאָג ווי זי איז געווען ענטוזיאַסטיק באַגריסן דורך די אָונערז און די גרוי כערד מענטש האט מיד אַראָפּגענומען איינער פון די גיטאַרז און אנגעהויבן טונינג עס.
  
  
  דאָס מאָל איז ניט געווען קיין געדאַנק וועגן פּאָליטיק אָדער אַ רוסישער האַנדלסמיניסטער, צו פאַרגיפטן די סצענע. רויזע האט געטאנצט בשעת דער אלטער האט געזונגען, און איר חן האט צוריקגעקערט זיין שטימע צו איר ערשטע שטארקייט פון יוגנט און לעבעדיקקייט. איך האָב געקלאַפּט אין ריטם, און די רעשט פון די ימפּראָמפּטו וילעם האָבן זיך איינגעשריבן. יעצט האב איך נישט געהאט קיין צווייפל אז ראזע וועט צוציען הונדערטער קליענטן צום שאטעומאדריד אין ניו יארק.
  
  
  אויסגעלאשן און שווינדלדיק, איז זי אַרײַן אין מײַנע אָרעמס, און איך האָב פּעלץ יעדן קלאַפּ פֿון איר יקסייטאַד גוף אויף מײַן קאַסטן. מי ר האב ן זי ך פארלאז ט פו ן קאפע ע או ן גלײ ך געגאנגע ן אי ן האטעל , גלײ ך צ ו מײ ן צימער . איר צעשלאפענעם פלאמענקא קלײד איז געפאלן צו דער דיל, װי א פויגל, װאם איז געפלויגן, און איך האב זי געטראגן צום בעט.
  
  
  אונדזער ליבשאַפט עקאָוד איר טאַנצן, לייַדנשאַפטלעך און ווילד. ז י הא ט זי ך גענומע ן ד י לעצט ע טראפ ן או ן אי ז אײנגעשלאפ ן אוי ף מײ ן ברוסט , זי ך נא ך ארומגעכאפ ט מי ט ד י פיס , מי ט א שמײכ ל אוי ף ד י ליפען .
  
  
  מי ר האב ן זי ך דערװעק ט פו ן א קלאפ ן אי ן דע ר טיר .
  
  
  "ניקיטאַ, דאָס בין איך, ליליאַ."
  
  
  "נישט איצט, ליליאַ. איך שלאָף“.
  
  
  "איר טאָן ניט פֿאַרשטיין, איך האָבן צו זען איר."
  
  
  "איך בין פאַרנומען."
  
  
  ― איר שלאָפֿט און פֿאַרנומען? אַה, איך פֿאַרשטײ — האָט זי געזאָגט מיט אַ באַשולדיקן קול. ― דאַן זאָלסטו בעסער באַפֿרײַען פֿון איר, װער זי איז. בעלקעװ איז נעלם געװארן“.
  
  
  איך און ראָזע האָבן זיך אַװעקגעזעצט װי אײנער. כ׳האב זי גיך ארומגעװיקלט א שײטל און זי ארײנגעשטופט אין באד. דערנאָך האָב איך זיך אָנגעטאָן און אַרײַנגענומען ליליה.
  
  
  "וואו איז זי?"
  
  
  "איז נישט וויכטיק. וואָס הייסט, ער איז פעלנדיק? ”
  
  
  "איז דאָס איינער פון די קובאַן גערלז? איך וועל זי טייטן".
  
  
  ― בעלקעװ, געדענקסטו? וואס איז געשען?"
  
  
  ליליעס רויטע האָר האָבן זיך געפלאקערט, ווען אירע אויגן האָבן דורכגעקוקט דעם צימער. רילאַקטאַנטלי, זי אריבערגעפארן צו דער טעמע.
  
  
  "עס איז געווען אַ באַגריסונג אָפּטראָג אין דער מיניסטעריום פון האַנדל. עטלעכע סטודענטן פון דער אוניווערסיטעט זענען געווען פאָרשטעלן. טײ ל פו ן ז ײ זײנע ן געװע ן מײדלעך . זיי זענען געווען אַ ביסל קיוט. כאטש בעלקעוו האט אזוי געטראכט, לויט דעם אופן ווי ער האט צו זיי גערעדט, זיי איינלאדנדיג זיך מיט אים אהער אין האטעל. איך האָב אים געזאָגט, אַז דאָס איז נישט ערלויבט, מיר זאָלן ערשט טשעקן, צי זיי זײַנען מיריסטן צי נישט. ער האט געזאגט אַז קיין פון די גערלז זענען דיטיינד בייַ די פראָנט שרייַבטיש אויב זיי זענען געווען. "
  
  
  פאָרזעצן.
  
  
  "נו, איך געדאַנק ער וואָלט נאָכפאָלגן אָרדערס, אָבער מיר זענען צעשיידט אין די מאַסע, און ווען איך געפרוווט צו געפֿינען אים, ער איז אַוועק. דער זעלנער, וועלכער האט באהיט דעם מיניסטעריום-געביידע, האט געזאגט אז ער האט געזען בעלקעוו אריינגיין אין א טאַקסי מיט צוויי סטודענטן.
  
  
  איך האָב אָנגעהויבן אָפּטאָן דאָס העמד.
  
  
  — וועסטו גארנישט טאן ? — האט ליליע געפרעגט פארבעטן.
  
  
  "זע, איך האָב געטאָן מיין אַרבעט. אזוי אָדער אַנדערש, איך געראטן צו האַלטן דעם פּערווערט פון דיין לעבעדיק איבער די מדינה פון טשילע. איך האָב אים אומגעקערט קיין סאַנטיאַגאָ און אים איבערגעגעבן זיכער אין די הענט פון דיין זיכערהייט אַפּאַראַט. דאָ. אויב ער וויל אַזוי שלעכט געהרגעט ווערן, עס איז דיין קאָפּווייטיק. איך האב געענדיגט. "
  
  
  "איך וועל שטעלן אַלע פאַראַנען אגענטן צו דיין באַזייַטיקונג."
  
  
  "איך ווייס. איך וויסן ווי איר אַרבעט. טאַגס לויפן דורך די גאסן ווי משוגע און באַקומען ינ ערגעצ ניט. איך געוועט אַז איר טאָן ניט אפילו האָבן אַ טאַקסי שאָפער נאָמען.
  
  
  — מיר װעלן זוכן.
  
  
  "דעמאָלט וועט בעלקעוו קאָרמען שאַרקס אין די אָקעאַן."
  
  
  אויפ ן װע ג ארוי ס הא ט ז י אנגעקלאפ ט ד י טיר . רויזע איז ארויס פון באד.
  
  
  — ניק, איך האב געמײנט, אז דו װעםט דא בלײבן מיט מיר, פארװאם
  
  
  טראָגט איר אַ ביקס? "
  
  
  איך טייד די שייד צו מיין האַנטגעלענק און טעסטעד עס. דער סטילעט האָט זיך אַריינגעגליטשט אין מיין דלאָניע.
  
  
  ― איר האָט איר געזאָגט, אַז איר װעט נישט העלפֿן. איצט האט איר געביטן דיין מיינונג? דו מוזט זיין משוגע״.
  
  
  "איך וואָלט זיין משוגע אויב איך וואָלט וועלן די גאנצע קגב צו נאָכפאָלגן מיר." אי ך הא ב אי ר געקושט . "דו זאלסט נישט וואַרטן".
  
  
  איך האָב געהיילט אַ טאַקסי אויף בערנאַרדאָ אָ'היגינס בולעוואַרד און געגעבן דעם שאָפער אַן אַדרעס וואָס איז געווען אַ בלאָק אַוועק פון דער מיניסטעריום, וואָס איז געווען געפירט דורך מיין אַקס קאָנטאַקט. די שאלה איז קיינמאל נישט אויפגעשטאנען צי איך גיי נאך בעלקעווע אדער נישט. דער פּראָבלעם איז געווען ווי אַזוי צו טאָן דאָס אָן אַרייַנציען די ק.ג.ב. מיט אַן אַקס ייַנמאָנטירונג אין טשילע אָדער געבן די ראַטעווען אַ געלעגנהייט צו זיין דיסראַפּטיד אין איינער פון די שוטאַוט ווו אַלעמען ענדס טויט, ספּעציעל די אָרעווניק איר פּרובירן צו ראַטעווען. מען האָט געמוזט אָפּשטעלן דעם קאַפּ־פּלאַן, ווי אַזוי איך האָב זיך געפֿילט וועגן בעלקעוו. וואָס איך פּעלץ פֿאַר לילאַ איז אויך פארבונדן צו דעם. איר קענט נישט שלאָפן מיט אַ פרוי, אַפֿילו אויב זי איז דיין פייַנט, אָן עטלעכע אַרייַנשרייַב. ווען זי האָט זיך אומגעקערט קיין מאָסקווע, וואָלט בעלקעװס טויט אױטאָמאַטיש געװאָרן איר טויט־אורטייל.
  
  
  איך האב אנטדעקט אז די הינטערשטע טיר פון דעם מיניסטעריום האט זיך אנגעהויבן עפענען נאך איידער איך האב געקלאפט. דער מיניסטער אַלײן איז דאָרטן געשטאַנען, אַ ביסל צעטומלט און קלאָר צערודערט. עס איז געווען כּמעט צען אין אָוונט, און בעלקעוו איז שוין מער ווי אַ שעה ניטאָ.
  
  
  "איך האב שוין ווארטן פֿאַר איר," ער מודיע. "דאָס איז טאַקע זייער שלעכט נייַעס וועגן די רוסישע. מי ר זײנע ן געװע ן אויפ ן גרענ ץ פו ן ארעסטיר ן ד י פירער ס אי ן אל ע דר ײ לענדער . זיי קענען נאָך שלאָגן אונדז אויב זיי טייטן אים הייַנט בייַ נאַכט."
  
  
  — קענסט ניט אויפהײבן א איבערפאל?
  
  
  "אוממעגלעך. אַלץ איז שוין אינסטאַלירן. צי האָט איר אַ געדאַנק ווו ער קען זיין?
  
  
  ― דאָס האָב איך אײַך געזאָלט פֿרעגן. דו ווייסט נישט וואו די מענטשן וואס האבן אים גענומען לעבן?
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  "זיי געוויינט פאַלש נעמען צו באַקומען אין די אָפּטראָג געגנט. דאָס אַלץ איז געטאָן געוואָרן זייער קלוג, מיט די דאָזיקע מײדלעך צו אויסנוצן זײַן הויפט שוואַכקייט, און אויך אין דער לעצטער שעה”.
  
  
  דער מיניסטער האָט אויסגעזען אַלט, אַלט און געשלאָגן, ווען ער איז געגאַנגען איבערן נאַקעטן דיל, וווּ איך האָב נישט אַזוי לאַנג צוריק אײַנגעפֿאַלן די פֿאַרקוינטע שטיקלעך פֿון די כינעזישע שליח־פּאַפּירן.
  
  
  "אָוקיי, פרידלעך מענטשן זענען נישט ידיאָטן," איך אנגעהויבן. ― לאָמיר אַפֿילו זאָגן, אַז זײ זײַנען נישט קײן פּראָפֿעסאָרן, אין װעלכן פֿאַל לעבט בעלקעװ דאָך נאָך. אַזוי אַרבעט קלוג אַמאַטשערז. זיי האָבן קיין געפיל פון טיימינג און זענען אויך קיוט. ”
  
  
  "וואָס טוט עס ענין? זיי האָבן אים, און עס איז נאָר אַ ענין פון שעה איידער ער שטאַרבן."
  
  
  "מיר וועלן האָבן אַלע די ענטפֿערס - און מער - ווען איך געפֿינען אים."
  
  
  צען מינוט שפּעטער איך אומגעקערט צו דער טאַקסי און סקראָללעד דורך די רשימה פון אַדרעסעס ווו מיריס אַגיטאַטאָרס זענען באקאנט צו הענגען זיך. דער ערשטער אַדרעס איז געווען אַ דיסקאָטעק, אַ פּלייפען פֿאַר אָרעמע קליינע רײַכע ייִנגלעך, וועמענס טאַטע האָבן באַצאָלט פֿאַר זייערע מאַרקסיסטישע שפּילערײַען. ווען איך בין אַהין אַרײַן, האָב איך דערפֿילט, אַז אַלע אויגן קוקן אויף מיר. איך בין צוגעגאנגען צו דער קאווע מאשין און דאן געפרעגט דעם קאונטער צי דער רוסישער איז שוין געווען מיט די צוויי מיידלעך פריער.
  
  
  "ניין, סענאָר, עס איז קיין איינער ווי אַז. עספּרעסאָ אָדער מיט איר? ”
  
  
  די שינאה איז געווען שטארקער ווי די קאווע. ב ײ אי ך בי ן אװעק , הא ב אי ך דערהער ט א קלאנג , פו ן א שטול , װא ס אי ז צוריקגעשטופ ט געװארן . אנשטא ט אפצופאר ן א טאקסי , בי ן אי ך באזונדער ם געגאנגע ן אי ן דע ר עוועניו , או ן װע ן אי ך הא ב דערגרײכ ט צו ם װינק ל הא ב אי ך זי ך שארף געדריי ט או ן זי ך ארוי ס פו ן דע ר טיר .
  
  
  דאן האב איך דערזען א בחור מיט ברײטע פלײצעס שטײן מיטן רוקן צו מיר. ער האט ארויסגעצויגן א בליי שטרײמל פארבארגן אונטערן װיקונא סװעטער און זיך פארזיכטיק ארומגעקוקט. איך האב געװארט, און װי ער איז פארבײ, איז מיין האנט ארויסגעפלויגן.
  
  
  "קוו ..."
  
  
  איך האב אים א ווארף געווארפן קעגן דעם שיילן טינק פון דער וואנט און אים א זעץ אין בויך ווען ער איז צוריק שפרינגען. זיינע פינגער האבן אראפגעלאזט דעם שטעקל און איך האב עס געכאפט איידער עס האט געקלאפט אין דער ערד. בשעת ער האָט נאָך געגאַסט נאָך לופט, האָב איך אים צוגעדריקט דעם באַרג צו זיין האַלדז.
  
  
  "וואו זענען זיי?"
  
  
  איך האב א ביסל ארויסגעלאזט דעם דרוק ער זאל קענען ענטפערן.
  
  
  — איך װײס נישט װאם דו מיינסט.
  
  
  דער באַרג האָט אים צוגעדריקט דעם קאָפּ צו דער וואַנט, און דערנאָך האָט ער זיך אַרומגעכאַפּט ווי אַ געכאַפּט פֿיש.
  
  
  — ער האט געבראכט אוטרא, טשיקא, װאו זענען זײ ?
  
  
  „טו וואָס דו ווילסט, חזיר. איך וועל דיר גארנישט זאגן״.
  
  
  מאָדנע ווי זיי שטענדיק טראַכטן אַזוי. זיי האָבן נישט געלערנט אַז מוט, ווי געלט, איז נישט עפּעס איר פאַרלאַנג. אין דעם פאַל, דאָס יינגל האט געראטעוועט זיין אָרעם פון אַ פּאַמעלעך, ווייטיקדיק בראָך ווען ער דערציילט מיר אַז בעלקעוו און די גערלז זענען אין אַ קאַפע און דעמאָלט געגאנגען צו אנדערן. דער וועג צו באשטעטיגן אזעלכע אינפארמאציע איז צו זאגן פאר אייער אינפארמאטאר אז ער קומט מיט אייך, און אויב די אינפארמאציע וועט זיך אויסווייזן נישט ריכטיק, וועלן ביידע געווער צעבראכן ווערן. איך נאכגעגאנגען דעם פּראָצעדור.
  
  
  "דאס איז ריכטיג!"
  
  
  — אקעי, דו דארפסט נישט קומען מיט מיר, אבער דו
  
  
  איר זאָל זיין אָפּגעהיט ווען קעריינג אַזאַ אַ באַרבעלל. איר קען פאַלן עס אויף דיין פֿיס און באַקומען שאַטן."
  
  
  דער צווייטער קאַפע איז געווען מער אָפֿן פּאָליטיש. ע ס אי ז געװע ן א פינצטערע ר ״אטמאספערישע ״ ארט , באציר ט מי ט אנטי־אמעריקאנע ר גראפיטי , או ן באװאוינט , מי ט גרוים ע טיפן , װעלכ ע האב ן נא ך ניש ט פארשטאנען , א ז א .38 קאליבער ר רעװאלװער , קענע ן ניש ט באהאלט ן אי ן א טורטלענעק . דערזעענדי ק דע ם טעלעפא ן אוי ף דע ר װאנט , בי ן אי ך געװע ן זיכער , א ז מע ן הא ט מע ן זא ל געװאר ן אוי ף מײ ן אנקומע . ווען איך בין געגאנגען צו די ווייַן-פאַרפלייצט טאָמבאַנק, איך געזען איינער פון די בערד פּאַטראָן אַוועקגענומען זיין האַנט פון זיין פּוללאָווער.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט און ארויסגעקלאפט די ביקס פון זיינע הענט. פונק ט װ י אי ך הא ב געהאפט , אי ז ע ר ארויסגעשפרונגע ן פו ן זײ ן שטול , מי ט א זעץ ן אי ן קין . איך האָב אים אַרױפֿגעגליטשט אונטערן, אָנכאַפּן אים בײַם רוקן און אים צוגעבונדן צו אַ פֿאָן, װאָס האָט געלייענט "טויט צו די יאַנקי אימפּעריאַליסטן און זײערע לױפֿנדיקע הינט."
  
  
  זײנ ע לאנדסלײ ט האב ן שוי ן דעמאל ט געהאלט ן ביקס ן אי ן ד י הענט , יעדע ר הא ט געצייל ט אוי ף מי ר א גענויע ן שיס . איך האב געשאקלט מיט דער האנט און דער סטילעט האט זיך אויסגעגאסן אויף מיינע פינגער. איך האָב אַרײַנגעשטעקט דעם שפיץ אין דעם בולינס האַלדז.
  
  
  "איר קענט דרייען אויב איר ווילט," האָב איך זיי געזאָגט. "אָדער איר טייטן אים, אָדער איך וועל אויב איר טאָן ניט."
  
  
  "יעדער פון אונדז איז גרייט צו שטאַרבן פֿאַר דעם סיבה," שאַוטאַד אַ מיידל פון די אנדערע זייַט פון די קאַפע.
  
  
  "איז עס אמת? פרעגן דיין חבר דאָ. איר שפּילט מיט זײַן לעבן. פרעג אים צי ער וויל אז דו זאלסט אים דערשיסן”.
  
  
  דער מענטש אין מײַנע אָרעמס האָט גאָרנישט געזאָגט. איך וואָלט אים גערופן אַ יינגל, אַחוץ אַז איך האָב באַמערקט אַז אַ סך פון די “תלמידים” זענען געווען איבער דרײַסיק, וואָס איז צו אַלט צו דערוואַרטן מחילה אויף גרויסקייט-חלומות. דערצו, די אותיות זענען פאַראַנטוואָרטלעך פֿאַר אַ הערשן פון טעראָר וואָס אַרייַנגערעכנט מאָרד, קידנאַפּינג און פילע אנדערע אַטראַסאַטיז.
  
  
  "מיר וועלן נישט דרייען," האט איינער פון די עלטערע מענטשן לעסאָף געזאגט. ער האט שפיציק ארויפגעלײגט דעם ביקס אויפן טיש. "מיר וועלן נישט דרייען, אָבער מיר וועלן אויך נישט זאָגן איר עפּעס."
  
  
  צו זײנ ע װערטע ר האב ן ד י אנדער ע געלײג ט זײער ע ביקס ן נעב ן זײנ ע . איך האב זייער קלאר געזען זיין נקודה. צייט האט געארבעט קעגן מיר, ווי קיין טויט סוף.
  
  
  "מיר וויסן ווער איר זענט און מיר וויסן דיין שעם פֿאַר גוואַלד, קאַרטער," דער פארשטייער פארבליבן. "אָבער אפילו אַ מענטש ווי איר וואָלט נישט פּייַניקן איינער פון אונדז אין פראָנט פון אַלעמען." ע ר הא ט זי ך ארומגעקוק ט פא ר הסכמה . "אזוי איר קענען פּאַקן דיין מכשירים און באַקומען אויס פון דאָ."
  
  
  איך האָב אויף אַ שפּאַלטן סעקונדע אָפּגעוויכט דעם ווייטיק וואָס איך האָב געקענט אָנטאָן דעם מאַן וואָס איך האָב געהאַלטן אין מיינע געווער קעגן דעם נוקלעאַרן חורבן וואָס וואָלט נאָכגעפאָלגט אויב איך וועל אים ניט נאָכגיין. ער האט פארלוירן. איך האב פּלוצלינג געצויגן זיין האָר צוריק און יקספּאָוזד זיין ווייַס האַלדז צו די בליק פון אַלעמען אין די צימער. מע ן הא ט געבראכ ט דע ם שטאל ט צ ו דע ר פינםקײ ט פו ן א נאדל . אי ך הא ב זי ך געגלײ ט אי ן א האלב־קרײז ל איבע ר זײ ן שלינגע ן אד ם עפל , שנײד ט בלוי ז ד י הויט , אבע ר געצויג ן א בלוט־פארהאנג .
  
  
  "באָליוואַר ס וווינונג בנין," די מיידל שאַוטאַד. "זיי גענומען אים צו ..."
  
  
  ער האט פארמאכט איר מויל, ווען איך האב זיך אריבערגעצויגן צו דער טיר, מיין אָרעווניק ווי אַ שילד.
  
  
  "איר קענט דאַנקען דיין כאַווערטע פֿאַר דיין לעבן," איך שושקעט אים אין אויער. דערנאָך האָב איך אים צוריק אַרײַנגעוואָרפֿן אַרײַן אויף דער פּאָדלאָגע, אים צוריק אַרײַנגעכאַפּט, כּדי צו שווענקען די טיר אָפֿן הינטער מיר, און אַרײַנגעוואָרפֿן די ערשטע מענער, וואָס זענען מיר נאָכגעלאָפֿן.
  
  
  Bolivar Apartamientos איז געווען אַ הויך-העכערונג וווינונג בנין לאָוקייטאַד צווישן די אוניווערסיטעט און די ריטשאַסט געגנט פון סאַנטיאַגאָ. ע ס הא ט זי ך געהויב ן צע ן שטאק ן איבע ר דע ר מאדערנע ר בולעװארד , צע ן שטאק ן פו ן גלעזערנע ר װוינונגע ן או ן גלענצנדיק ע באלקאנען . איך און בעלקעוו האָבן עפעס איבערגעלעבט די אטאקעס פון די בייז אינקאס פון טשילע'ס פאַר-קאָלאָמביאַן פאַרגאַנגענהייט און דעם טויטלעכן קאַנאָן פון אַ דזשעט עראָפּלאַן אין דער מדבר - בלויז צו אָנקומען פֿאַר די לעצט שלאַכט אין אַ וווינונג בנין וואָס איז מעגלעך געפונען אין רוים. פּאַריז אָדער לאס אנדזשעלעס. ד י טראטואר ן זײנע ן געװע ן באדעק ט מי ט טײערע , קאלירפול ע מאזאיק ן , ד י גראז ן אי ז געװע ן גרינע ר או ן פריש , או ן דע ר ױדענרא ט אי ז געװע ן נײ .
  
  
  "עס איז שוין זייער שפּעט," ער קאַמפּליינד. — װאם האט איר געװאלט זען ?
  
  
  איך האָב זיך אַ שיכור געטאָן, און ווען איך האָב גערעדט, איז עס געווען אין אַ שפּיצלדיקן קובאַן־אַקצענט.
  
  
  "כל איך וויסן איז אַז איך האָבן צו זיין אין דער פּאַרטיי. זיי האָבן מיר געזאָגט צו קומען."
  
  
  — װער האט דאס געזאגט ?
  
  
  איך האָב געפֿילט אין מײַנע קעשענעס פֿאַר אַ ניט-עקזיסטירנדיק פּאַפּיר.
  
  
  ״איך האב ערגעץ פארשריבן דעם נאמען. איך געדענק נישט. טאַקע יאָ. מע ן הא ט געזאג ט גײ ן גלײ ך צו ם דאװנט״ .
  
  
  "אָ, אַוודאי." ער האט צו מיר געשמײכלט. — דא זײנען זײ אלע הײנט בײנאכט. אלע גײען. עס מוז זיין א פולע לבנה״. ער געגאנגען צו די ינטערקאַם. — װעמען זאל איך דערצײלן, װאס קומט ?
  
  
  "פּאַבלאָ. זיי ווייסן ווער״.
  
  
  — ביין. ער האט געדריקט א קנעפל און גערעדט אין טעלעפאן. "איך קען נישט האָבן פּאַבלאָ. ביינדלעך וואָס איר האָט עספּעראַן. ” ער האט צוגעהערט ווען די קשיא איז געווען געבעטן און דעמאָלט געענטפערט: "Es mucho hombre pero boracho. קובאַנאָ, יאָ קריאָ. Está bien."
  
  
  ער האט אויפגעהאנגען און זיך צו מיר אויסגעדרייט.
  
  
  "איר געווען רעכט, זיי ווארטן פֿאַר איר. דרוק נומער צען אויף די גליק ליפט. ".
  
  
  איך בין אַרײַן אין ליפט און געטאָן ווי ער האָט געזאָגט. ער האט מיר געזאגט אז א שיכורער קובאנער װארט אויבן. איך האב עס געציטערט. איך האב געדריקט נומער ניין.
  
  
  דער קארידאר אויפן ניינטן שטאק איז געווען ליידיג און שטיל, אבער פון אויבן האט מען געהערט די קלאנגן פון סאמבע מוזיק. אי ך בי ן ארײ ן אי ן ארײנגאנ ג או ן גענומע ן צװ ײ טריט .
  
  
  איך האב פארזיכטיג געשטופט די טיר. צװ ײ מענע ר זײנע ן געשטאנע ן פא ר דע ר ליפט , או ן האב ן זי ך ארײנגעקוק ט אי ן דע ם לײדיק ן פלאץ , געהאלטנדי ק ד י הענ ט אי ן ד י רעקל , װ י ז ײ װאלט ן נא ר עפע ם אװעקגעלײגט . פארן ארײנגײן אין זאל, האב איך אויפגעקנעפלט מיין רעקל, כדי איך זאל גרינג קענען דערגרײכן צום ביקס. דערנאָך בין איך צו זיי צוגעגאַנגען. דערשראק ן האב ן ז ײ אוי ף מי ר געקוקט , טרויעריק ע או ן פארדעכטיקט . דא ן הא ט אײנע ר פו ן ז ײ געפײניק ט מי ט ד י הענט .
  
  
  "פּאַבלאָ, מיר געדאַנק איר וואָלט קיינמאָל קומען דאָ. דער פראפעסאר מיט זײן װײב האבן די גאנצע נאכט געפרעגט װעגן דיר.
  
  
  אָוקיי, איך דערציילט זיך, זיי טאָן ניט וועלן ביקס אין די ספּאָרטזאַל אויב זיי קענען ויסמיידן עס. דאס מיינט אז בעלקעוו אטעמט נאך.
  
  
  "נו, די פּאַרטיי קענען אָנהייבן ווייַל איך בין דאָ איצט," איך לאַפט. — װײז מיר נאר דעם װעג.
  
  
  "דאָס איז וואָס מיר זענען דאָ פֿאַר," ער טשאַקאַלד.
  
  
  ז ײ האב ן זי ך צעשפאלט ן אײנע ר פו ן יעדע ר זײ ט פו ן מיר , װע ן מי ר זײנע ן אל ע צוזאמע ן געגאנגע ן צו ם לעצט ן טיר ן אי ן זאל . אײנע ר פו ן ז ײ הא ט געקלונגען .
  
  
  ― איר װעט דאָ טאַקע האָבן שפּאַס, פּאַבלאָ, ― האָט ער מיר געזאָגט, אַ קלעפּנדיק מיך אַף דער רוקן.
  
  
  די מיניאַטורע אויג וואָטשט אונדז דורך די פּיפּסאָל, און דעמאָלט איך געהערט די געזונט פון אַ קייט וואָס איז אַנפאַסטאַנד. די טיר האט זיך געעפנט און מיר זענען ארײן.
  
  
  דער לעבעדיקער צימער איז געווען פּונקט אַוועק פון פויער און די קלאַנגען פון דער פּאַרטיי דערגרייכט מיין אויערן. דער וועג איז געווען אפגעשטעלט דורך אַן עקזאָטיש פרוי וואָס טראָגן אַ זייַד קיטל מיט אַן ינקאַן מוסטער. ז י הא ט געהא ט שװארצ ע האר ן או ן ד י הוסקי ם שטימע ן פו ן א אקטריסע . אַז זי האָט גערעדט, האָט זי זיך באַװיזן מיט אַ גאָלדענעם פּאַפּיראָס האָלדער.
  
  
  — פּאַבלאָ, טייערער.
  
  
  ז י אי ז געשטאנע ן אוי ף ד י שפיץ , מי ך א קוש ן או ן צוגעשטעל ט ד י ארע ם ארוי ם מײ ן האלדז .
  
  
  "אנטשולדיגט איך בין שפּעט," איך געמורמלט.
  
  
  ― זאָג נישט, טײַערער מענטש. מיר נאָר דאַרפֿן צו אָנהייבן אָן איר. נו, איר וויסן די פּראָצעדור. איר קענט אויסטאָן די קלײדער אין דער דינסט־צימער“.
  
  
  א רגע האב איך נישט פארשטאנען. איך האב נישט פארשטאנען, דאס הייסט, ביז איינע פון די קולות וואס איך האב געהערט אינעם צווייטן צימער האט זיך פארמירט אין פלייש ווען עס איז צוגעקומען צום פויער בויגן. עס האָט געהערט צו אַ בלאָנדע, וואָס האָט געכיטשעט און געהאַלטן אַ גלאז, גאָר נאַקעט.
  
  
  ― אַוודאי, איך בין אַרױס אין אַ רגע ― זאָג איך.
  
  
  — דארפסטו עפעס הילף ? — האט די באַלעבאָסטע געפרעגט מיט האָפענונג.
  
  
  "דאנק איר, איך קענען שעפּן עס."
  
  
  דע ר דינסט־צימער האט זיך געפונען נעבן פויער. אי ך בי ן ארײ ן ארײ ן או ן פארמאכ ט ד י טיר , באמערקנדי ק א ז ע ם אי ז ניש ט קײ ן שלאָס . די מענטשן זענען געווען פייַן. בעלקעוו מעג אדער נישט. איך וואָלט נישט וויסן ביז איך זיך איינגעשריבן אין די שפּאַס און שפּילערייַ, און איך קען נישט האָבן געטאן עס סייַדן איך געווען סטריפּט צו די באַף - וואָס מענט צו לאָזן הינטער אַ ביקס, אַ מעסער, און אַ גאַז באָמבע. נו, ס'איז נישט געווען קיין ברירה. איך האב אויסגעטאן די קלײדער און זײ ציכטיק אײנגעלײגט אויפן בעט. איך האָב אַרײַנגעטאָן דאָס געװער אונטערן מאַטראַס. איך האב געכאפט א לעצטע בליק אויף זיך אין שפיגל, באגריסט מיין בילד מיט א שוואכע שלום-צייכן, און בין אריין אריינגעגאנגען אין דער גרופע.
  
  
  איך קען נאָר זאָגן אַז עס איז געווען ניט אַ פּאַרטיי, אָבער אַן אָרגי. קיין ווונדער אַז עס איז געווען אַזוי גרינג פֿאַר בעלקעוו צו ציען אין דעם. עטלעכע פּאָרלעך זענען געשטאַנען און גערעדט צוזאַמען, אָבער ס׳רובֿ פֿון זיי זײַנען געווען פֿאַרוויקלט אויף דער לוקסוסישער סאָפֿע און שטולן, און טייל האָבן זיך בושה געמאַכט ליב אויף דער פּאָדלאָגע. דער שטרענגער אַראָמאַ פון מאַרידזשואַנאַ האָט אָנגעפילט די לופט.
  
  
  מייַן באַלעבאָסטע, נאָך מער אַטראַקטיוו אָן איר קיטל, גלייך טרעטאַנד איבער די לייַדנשאַפטלעך פּאָר און געגעבן מיר אַ טרינקען.
  
  
  "א טאָסט צו נצחון," זי סאַגדזשעסטיד.
  
  
  — נצחון המונים — האב איך געענטפערט און גענומען א פארזיכטיק זופּ. ווייַס ראַם, גאָרנישט אַנדערש.
  
  
  זי האט געטראגן מיט די פינגער איבער מיין ברוסט און צוזאמען די פרישע שטעכלעך.
  
  
  — פּאַבלאָ, ביסטו געווען אין אַ קאַמף אָדער עפּעס?
  
  
  "איך בין געווען אַ שלעכט יינגל. דו קענסט מיר".
  
  
  "אפֿשר איך וועל טאָן דאָס הייַנט בייַ נאַכט," זי האט מינינגפאַלי געזאגט און נאכגעגאנגען די דערקלערונג מיט אַ נאָדל צו די מאַסיוו, וואָנצעסיש מענטש וואס האט גערעדט צו מענטשן זיצן אויף דער קאַנאַפּע. ער האָט אויסגעזען ווי נעפּטון, אַרומגערינגלט מיט אַ ים פון שווינדלדיקע רוקן און פארדרייטע פיס. "מייַן מאַן איז אַזוי ייפערטזיכטיק אַז עס איז שווער פֿאַר מיר צו האָבן שפּאַס אין די פּאַרטיעס. כל איך קענען טאָן איז צו זען אַלע אנדערע האָבן אַ גוטע צייט."
  
  
  "איך זען זיי טאָן פּונקט דאָס."
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן אויף איר און געכאַפּט איר כיטרע מאַכן גייַסטיק הערות וועגן מיר.
  
  
  "האָב נאָך אַ טרינקען, פּאַבלאָ."
  
  
  ד י לײט ן זײנע ן געװע ן צעשמעקט , אײדע ר ז י הא ט זי ך צוריקגעקערט . איך בין געזעסן מיטן רוקן צו דער וואנט און געפרואווט זיך ארומצוקוקן אן זיך פילן ווי א פארשוין וויזיער.
  
  
  "דאס איז אַלע?" ― פֿרעג איך, װי זי האָט מיר דערלאַנגט דאָס גלאז.
  
  
  א מײדל איז געגאנגען צו אונדז, איר
  
  
  די געזונטע ברוסט האָט זיך באַוועגט אין דעם בלאַסן ליכט. עמעץ האט זי אנגעכאפט פון הינטן און זי איז געפאלן אויפן רוקן מיט אויסגעשטרעקטע הענט. דער זכר גוף איז צו איר צוגעגאַנגען.
  
  
  "אָ, עס זענען עטלעכע באַשיידן מענטשן אין די בעדרומז," זי געזאגט פריילעך. "זאג מיר פּאַבלאָ, איר טראַכטן איך בין אַטראַקטיוו?"
  
  
  זי האט זיך צוגעבויגן ביז אירע בריסט האבן אנגערירט מיינע.
  
  
  "זייער אַטראַקטיוו. איך האָב דאָס שטענדיק געזאָגט."
  
  
  זי האט זיך געכאפט צום לאמפ און עס אויסגעלאשן. איצ ט אי ז דע ר װאוינע ר געװע ן אי ן גאנצ ן פינצטערניש .
  
  
  "דעמאָלט וואָס האַלט דיר צוריק?" — האט זי מיר א שושקע געטאן אין אויער. "פינצטער. מיין מאַן זעט גאָרנישט. ”
  
  
  זי האט געפונען מיין האנט און מיך צוגעצויגן צו איר.
  
  
  "איך בין נאָר אַ ביסל מער באַשיידן," איך געזאגט איר.
  
  
  "אָבער איר האָט גאָרנישט צו זיין באַשיידן וועגן, פּאַבלאָ."
  
  
  "אפֿשר. דו מיינסט אז עס איז דא ווער עס יז אין דיין שלאפצימער?"
  
  
  — לאָמיר גײן אַ קוק טאָן.
  
  
  זי האָט ווידער גענומען מיין האַנט און מיר זענען דורכגעגאנגען דורך די מאַסע מענטשן אויף די שטאָק צו די זאַל אין די ווייַט עק פון די לעבעדיק צימער. איך האב געהערט ווי זי עפנט די טיר און מיר זענען אריין. זי האט מיך ארום געדריקט, האט זי מיר לײדנשאפטלעך געקושט און דערנאך אנגעצונדן די ליכט.
  
  
  "פונקט ווי אַ רוסישער," האָט געזאָגט אַ גאָר אָנגעטאָן מאַן מיט צופֿרידנקייט, מיט אַ .38 קאַליבער פּיסטויל אַימעד צו מיין קאַסטן.
  
  
  ע ר אי ז געשטאנע ן פא ר דע ם בעט , מי ט אנדער ע צװ ײ מענער , אוי ך געהאלט ן רעװאלװער ן אוי ף מיר . נאָך צוויי מענטשן זענען געשטאנען אויף ביידע זייטן פון דער טיר, די גאַרסיאַ ברידער האָבן זייער סאַבמאַשין גאַנז שפּיציק. אײנער פון זײ האט געהאט א סאנדאל אויפן לינקן פוס. בעלקעװ האט זיך צוגעכאפט אין װינקל פון שלאף־צימער, נאקעט און מיט א זעץ אין מויל.
  
  
  "איר האָט זייער גוט געטאָן, מאַריאַ," האָט דער באַלעבאָס געזאָגט צו אונדזער באַלעבאָסטע. "עס איז געווען שווער צו?"
  
  
  "ניין, ער איז דער זעלביקער פאַרדאָרבן חזיר ווי די אנדערע, נאָר בעסער יקוויפּט."
  
  
  "דאנק איר," איך אַדמיטאַד.
  
  
  — דו האסט גענוג געהאט, מערדער. דער פירער האָט מיט כעס אויף מיר אָנגעוויזן מיט זיין פּיסטויל. "דו האסט כּמעט אַלץ רוינד. אפילו היינט ביינאכט האסטו פרובירט אפשטעלן די רעוואלוציע. נאריש, קיינער קען דאס נישט אפשטעלן. היינט ביינאכט וועלן אויפשטיין די ארמייען פון די מיריסטן אויפן סיגנאל פונעם טויט פונעם רעוויזיאניסט. צי איר וויסן וואָס דאָס איז, די פּאַרטיי? עס איז אַ יום טוּב, אַ סימכע פון זיין און דיין טויט. אפיל ו װע ן אי ר בי ן געװע ן אויפ ן װעג , האב ן מי ר אי ר געשטעל ט א טראפ , װ י מי ר האב ן געמאכ ט פא ר ד י רוסן . און איר געפאלן אין עס. דו שפירסט זיך איצט נישט אביסל פארשעמט, שטייענדיק אזוי? "
  
  
  “עס איז שוין אַזוי לאַנג זינט איך בין בלאַדי. אָבער, איך מודה אַז די סיטואַציע קוקט שלעכט, אויב איר ווילט אַז איך זאָל זאָגן."
  
  
  "MIRistas רילייז אויף די ויסגעצייכנט יאָדער מאַכט פון די מענטשן ס רעפובליק פון טשיינאַ. דריי מייַעסטעטיש סטעיטס האבן זיך פאראייניגט אין איין רעוואלוציאנער ארמיי, וואס וועט קאנטראלירן גאנץ דרום אמעריקע,” האט ער פאנאטיש געצויגן. איך מיין אז ער האט אפילו נישט געהערט וואס איך האב געזאגט. "און ווי אַ באָנוס, הונדערט טויזנט דאָללאַרס אַז די כינעזיש וועט באַצאָלן פֿאַר דיין טויט."
  
  
  בשעת איך בין געלעגן, האב איך געמאכט חשבונות, און צי איך האב גענוצט נייע מאטעמאטיק אדער אלט, האט אויסגעזען ווי ער וועט שלאָגן די שכר. ער איז געווען דער נאָענטסטער צו מיר; איך איז געווען ביכולת צו נעמען אים און אנדערן, ריזאַלטינג אין דרייַ מענטשן שלאָגן מיר. אן אנדער מאַך צו באַטראַכטן וואָלט זיין טאַרגאַטינג די לאָם ברודער גאַרסיאַ. אי ך הא ב ניש ט געהא ט קײ ן צװײפל , א ז אי ך קע ן לעבנדי ק צוקומע ן צ ו אי ם או ן כאפ ן זײ ן מאשין־ביקס . אי ך הא ב אוי ך ניש ט געהא ט קײ ן צװײפל , א ז אי ך װע ל שטארב ן אײדע ר אי ך הא ב געקענ ט רײם ן דא ם צימער . אי ך הא ב זי ך ארומגעקוק ט נא ך אנדער ע מעגלעכ ע געװער . ס׳אי ז געװע ן א טיפיש ע רײכ ע פרויע ן בודא , אנגעפיל ט מי ט א לײכטע ר שטול , א פול ע קלײדער , א בעט , א נאכט־טיש , א קאמעד ע או ן א פאטשײע ר פו ל מי ט נאכט־קרעם , הארפרײ , קאסמעטיק ן או ן שלאפ ־ טײלן . גאָרנישט ספּעציעל ווי אַ וואָפן.
  
  
  "עמעצער וועט באשטימט הערן שאַץ איבער די מוזיק. וואָס אויב די פּאָליצייַ קומען דאָ איידער די רעוואָלוציע? — הא ב אי ך געענטפערט .
  
  
  "מיר וועלן דרייען אויב נייטיק, אָבער מיר האָבן אַ בעסער פּלאַן. צי איר זען דעם באַלקאָן? אין אַ מינוט, צוויי שיכור פרעמדע וואָס זענען געקומען צו דער פּאַרטיי פֿאַר אַן אָרגי וועט אָנהייבן אַ קאַמף אויף אים. ליידער, זיי וועלן ביידע פאַלן צו זייער טויט. מיר וועלן זיין עדות."
  
  
  די באַלעבאָסטע האָט זיך אָפּגעגעבן. מיריסטא האט אויפגעהויבן בעלקעװ אויף די פיס און ארויסגענומען דעם גאג פון מויל. גלייך דער רוסישער האט אנגעהויבן וויינען און איז אראפגעפאלן אויף די קני ווי טייג.
  
  
  "הייבן אים אַרויף," דער פירער באפוילן.
  
  
  צוויי פון זיינע חבֿרים האָבן געשלעפּט בעלקעוו צו דער באַלקאָן-טיר און זי געעפֿנט. אַ קיל ווינטל איז אַרײַן אין שלאָפֿצימער, און האָט אונדז אײַנגעלאַדן אין צען שטאָק פֿון פֿינצטערניש. די לייץ פון דער אוניווערסיטעט קען זיין געזען אין די ווייַטקייט, עטלעכע פון זיי זייַנען ביקאַנז פון נצחון פֿאַר MIRIS סטודענטן. וועט עס זיין אַ סאָרט פון סיגנאַל געשיקט צו זיי פון די באַלקאָן ווען מיר פאַלן?
  
  
  בעלקעװ האט אנגעכאפט דעם פוס פון בעט. אײנע ר פו ן אונדזע ר פארפאנגע ר הא ט געשלאג ן בעלקעװ ן מי ט דע ר באנ ט פו ן זײ ן פיסטאל , או ן דע ר רו ס הא ט זי ך געלאז ט מי ט א גרויל .
  
  
  — װײםט װײםט איר װי אזוי צו שטארבן — האט מיר געזאגט דער פירער.
  
  
  דאָס איז וואָס איך זאָגן מענטשן אַלע די צייַט: "פיר מאכט שליימעסדיק." בשעת מיר וואַרטן ביז אײַערע מענטשן זאָלן אַרױפֿטאָן בעלקעװ פֿון דער פּאָדלאָגע, האָט אײַך געדאַכט, אַז איך רויך אַ לעצטע פּאַפּיראָס? דאָס איז אַ טראַדיציע פֿאַר מיר.
  
  
  מיריסטאַ האָט באַטראַכט די בקשה און זיך אַ שמייכל געטאָן. איך וואלט גענוצט זיינע ציגארעטן און שוועבעלעך. ווי קענען זיי זיין געפערלעך?
  
  
  דעמאל ט אי ז שוי ן בעלק ע געװע ן אויפ ן פיס , זי ך הא ט זי ך װילד ע ארומגעקוק ט או ן זי ך גענומע ן צ ו באװײז ן רחמנות . דער פאס פון רעװאלװער האט דורכגעשטעקט די שיכט פעטש, װאם האט אים געציטערט ארום בויך.
  
  
  „אײַלן“, האָט מיר געזאָגט דער פירער.
  
  
  "דאנק איר, איך וועט ליכט עס זיך."
  
  
  איצט איז בעלקעװ געװען אין דער טיר פֿונעם באַלקאָן, אומגליקלעך צוריקגעקריכן צום פּאַרענטשע. ער האט אראפגעקוקט און זיך פארגעשטעלט, אז ער פאלט אויפן טראטואר, האבן זיך אים אנגעגאנגן טרערן אין די אויגן. אי ך בי ן געשטאנע ן נעב ן דע ר טיר , נעב ן דע ר קלײדער־טיש , גענומע ן א לעצט ן שלעפ ן אוי ף א ביליג ע ציגארעטל .
  
  
  ― דו ביסט אַ מענטש, בעלקעװ. טאָן ניט טאָן אַזוי, "איך האָב אים געזאָגט.
  
  
  װע ן זײער ע אויג ן זײנע ן געװע ן געװענד ט צ ו דע ם האלב־משוגע ן בעלקעװ , הא ט זי ך מײ ן האנ ט זי ך באװעג ט — ניש ט צו , גיך , נא ר נײגערי ק — או ן גענומע ן א עראזא ל פו ן דע ר בעל־הביתטע ס שפרי . ברודער גארסיע איז געװען נעבן מיר. מײ ן באװעגונ ג הא ט אי ם גארנישט , אבע ר דע ר פארשטאנ ד הא ט זי ך ארויסגעװיז ן אויפ ן געזיכט . זײַן ביקס האָט זיך געשפּילט און זײַן מויל האָט זיך געעפֿנט, ווען איך האָב געדריקט דעם שפיץ פֿון דעם קאַסטן און צוגעהאַלטן דעם נאָך־ברענען שוועבל.
  
  
  אַ פֿינף־מעטער פלאַמען־צונג איז אַרױסגעפֿלױגן פֿון דער קאַסטן און געלעקט דאָס פֿאַרנט פֿון זײַן העמד. די צונג האט זיך דערנענטערט צום ברודער גארסיע, וועלכער איז געשטאנען נאך נענטער צו מיר ווי דער פירער. ער איז געווען פּולינג די צינגל פון אַ סאַבמאַשין ביקס ווען זיין וואַטע פּאַסן פּלאַצן אין פלאַמעס. זיין עלעקטריקוירטע פינגער האט שטארק אנגעכאפט דעם צינגל ווען ער האט זיך צוזאמגעפאלן בשעת'ן דרייען זיך. אפיל ו זײנ ע גלאנציק ע האר ן זײנע ן געװע ן א פײע ר בײ ם צײ ט װא ם ע ר הא ט געקלאפ ט דע ם דיל .
  
  
  זײ ן ברודער , הינקענדי ק הא ט זי ך אויפגעהויב ן פו ן דע ר דיל , פו ן װעלכ ן ע ר הא ט זי ך צעטויבט , װ י א שיס ן האב ן זי ך דורכגעריסן . אי ך הא ב אראפגעריס ן דא ס דעק ל פו ן בעט ן או ן אי ם געװארפ ן איבע ר אים , אי ם פארבלענדט , דא ן הא ב אי ך דע ם מאטעריאל ן ארײנגעװארפ ן אי ן ד י װײםענ ע פלאמען . עטלעכע בלאָנדזשען שאַץ פלו אויס פון אונטער די ברענען פאַרדעקן, אָבער זענען בלויז עפעקטיוו אין האַלטן די אנדערע מיריסץ פּינד צו די שטאָק. ער האט פארצווייפלט געפרואװט אפרײסן דעם ברענענדיקן שטאָף; זי האט זיך אלץ שטארקער צו אים צוגעכאפט מיט אנגעשטרענגטע רויטע הענט. א בלוט־פרײענדיקע געשרײ פון יסורים האט אויסגעבראכן פון די פלאמען און די גאנצע מאסע איז געלאפן צו דעם װאם האט געמוזט זײן די טיר. דאָס איז פאַלש. ער איז דורכגעגאנגען דורך די באלקאן־טירן װי א באנשי און איז געפלויגן אין דער לופטן, א שפינדלענדיקער מעטעאר, אנגעצונדן פון דער רוישנדיקער לופט.
  
  
  עס זענען געווען צוויי אנדערע מיריסיסץ וואָס האָבן פּיסטאַלז, אָבער איך נאָר האָבן אַ שנעל-ליידיק קענען. טרא ץ דע ם האב ן ז ײ זי ך דורכגעבראכ ן צ ו דע ר טיר . איך גענומען אַ פליסנדיק אָנהייב ווי דער ערשטער איינער פשוט פארקערט די שעפּן און לאַנדיד אים אויף זיין צוריק מיט צוויי לעגס פעלנדיק. זײַן קאָפּ האָט זיך דורכגעבראָכן דעם טאַפליע צו דער אַנדערער זײַט, און ער איז דאָרט געהאנגען, באַװוּסטזײַטלעך. איך האב פארשטאנען דעם לעצטען שיסער'ס ביקס און אים געלאזט אריינשטעקן זיין .38 אין סטעליע, ווייל קיינער האט נישט געוואוינט אויבן. דערנאָך בין איך געפֿאַלן אויף זײַנע פּלייצעס מיט מײַנע אָרעמס געליימט, צעברעכן די קאָלערבײַנער. נאָך דעם, נאָר אין פאַל, איך געגאנגען צו זיין פאַלינג קין און סמאַשט עס ביז עס פארבונדן מיט די שאַרבן. איך האב עס אויפגעהויבן און געווארפן אין דער ריכטונג פונעם באלקאן, וואס איך האב געמיינט אז עס איז די הויפט ריכטונג. מיין ציל איז געווען בעסער ווי איך געדאַנק. ער איז אַרױסגעשלאָפֿן אין בלוי און איז פֿאַרשוווּנדן.
  
  
  ― נו, בעלקעװ. עמעצער דאַרף טראַכטן וועגן ווו די ללבער קומען פון. ”
  
  
  — נישט אזוי שנעל.
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט. דאָס שטימע האָט געהערט צו דער שװאַרצער האַרציקער מײסטערין פֿון שטוב. זי האט צוגעדריקט דעם פארשראקענעם מאשין־געװער צום נאקעטן בויך. װע ן ז י הא ט מי ר דערצײלט , א ז ז י גײ ט ארײ ן ד י לעצט ע קויל ן אי ן מײ ן קערפער , אי ז ז י באװיז ן ארומגעגאנגע ן ארוי ם ד י בעט ן או ן אפגעשניט ן מײ ן אײנציק ע אנטלויפונג . דער ביקס האָט אויסגעזען ספּעציעל מיעס קעגן איר דינע, בלאַסע הויט. עס איז געווען אַ קאָמבינאַציע פון טויט און עראָטיזאַם - אַ פּאַסיק סאָף פֿאַר יעדער מענטש.
  
  
  "איך געווינען," זי געזאגט און געפלאנצט איר פֿיס, גרייט צו נעמען די געווער.
  
  
  דאן איז אירע שװארצע האר מיטאמאל געװארן רויט. אירע ברעמען האבן זיך געלויכטן, זי האט אראפגעלאזט דעם ביקס און געשריגן. מי ט איבערמענשלעכ ע קראפט ן הא ט ז י געווארפ ן ד י צעבראכענ ע טיר , או ן אי ן קארידאר א געלאפ ן אי ן קארידאר , שלעפנדי ק מי ט זי ך א ריזיק ן פײע ר פאן , ד י פלאמע ן פו ן אי ר האר ן האב ן באלויכט ן דע ם גאנצ ן קארידאר .
  
  
  א פײער האט געפלאקערט אין שלאף־צימער און איז ארויס אין מויל פון דעם קאסטן, װאם בעלקעװ האט געהאלטן.
  
  
  ― קום, חבֿר, ― האָב איך אױסגעטענהט. "איך טראַכטן מיר זענען טאַקע ויסגעמאַטערט דאָס מאָל."
  
  
  גאָרנישט וועט צעברעכן אַן אָרגי פאַסטער ווי אַ פרוי פליסנדיק דורך עס ווי אַ רוימער שטורקאַץ. איך און בעלקעװ האָבן זיך געקעמפֿט דורכן עולם פֿון דערשראָקענע פּאַרטיעס, װאָס האָבן זיך אַרומגעמאָלן און געפּרוּווט אַרױסנעמען די קלײדער פֿון דער דינסט, און אַרײַן אין זאַל. דאר ט האב ן מי ר געמוז ט אפשטעל ן ד י ערשט ע צװ ײ מענער , װא ם זאל ן פארלאז ן ד י דירה .
  
  
  אוּן זֵייעֶרֶע קְלִיד. עס איז אַזוי גרינג אויב איר זענט אָרגאַניזירט.
  
  
  אונט ן הא ט דע ר טירע ר געגאפ ט דע ם עולם , װא ם הא ט זי ך צוזאמענגענומע ן ארו ם ד י קערפער ס פו ן ד י טויט ע מיריסטאס . איך און בעלקעװ זײַנען געלאָפן ― אַזױ צו זאָגן, װעגן דעם װאַדענדיקן בעלקעװ ― אַ פּאָר בלאָקן און געכאַפּט אַ טאַקסי.
  
  
  דאָס מאָל איז ער געווען פֿול מיט קאַמאַראַדעריע און דאַנקבאַרקייט, אָבער איך האָב זיך דערמאָנט, וואָס איך האָב געזען אין דער וווינונג. עס איז געווען די ראיה פון אַ עראַסאַל קענען שפּיציק גלייַך צו מיר רעכט נאָך ער שטעלן די באַלעבאָסטע אויף פייַער. ווען דער סלוי וואלט דעמאלט נישט אויסגעלאשן, וואלט מיר בעלקעוו אומגעברענגט.
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל דרייצן
  
  
  
  
  
  "באַשטעטיקן ג-קלאַס CPR סובמאַרין," דער סאָנאַר דערציילט אונדז.
  
  
  מיר זענען געווען אין דער אַלט סופּער קאַנסטאַליישאַן, פינף טויזנט פֿיס אַרויף און אַ הונדערט מייל מערב פון די טשילעאַן ברעג. די מאָדנע זאַך וועגן אַלט קאָניעס איז אַז זיי קענען בלייַבן אין די לופט אויף אייביק און דעמאָלט די יו נאַווי ריפּערז זיי און טורנס זיי אין פליענדיק דאַטן סענטערס. דער קאַפּיטאַן וואָס איז אָנגעשטעלטער פון דער אָפּעראַציע האָט מיר דאָס דערקלערט.
  
  
  "אויב ג-קלאַס סאַבמערינז זענען יאָדער-פּאַוערד, מיר קען שפּור זיי דורך סאַטעליט ווייַל זיי לאָזן אַ שיכטע פון היץ אַריבער די אָקעאַן וואָס מיר קענען קלייַבן זיך מיט ינפרערעד סקאַנערז. אָבער אין דעם פאַל מיר מוזן ווענדן צו קאָמפּיוטערס. מיר וואַרפן אַ ביסל סאָנאַרס אויף די אָקעאַן ייבערפלאַך און דאַן זיצן צוריק און לאָזן זיי טאָן זייער אַרבעט. זיי זיך טריאַנגולירן די שטעלע און טיפקייַט פון אונדזער ציל, אָבער דאָס איז בלויז דער אָנהייב. עטלעכע זענען גאַנץ סאַפיסטאַקייטיד פארמען פון סאָנאַר זענען דערווייַל דעוועלאָפּעד און איינער פון זיי איז האָלאָגראַפיק סאָנאַר, וואָס מיטל אַז די בויז טראַנסמיסיע אַ דריי-דימענשאַנאַל בילד פון די פייַנט אַזוי אַז מיר קענען אַקיעראַטלי באַשטימען די אָנהייב און קלאַס פון די סובמאַרין. דאָס גיט אונדז קלוז וועגן וואָס צו זאָגן אונדז צי און ווי צו באַפאַלן." ער האט געשמייכלט. "פֿאַרשטייט זיך, איך האָב קיינמאָל נישט געטראַכט, אַז איך וועל שיקן אַ מענטשלעכער טאָרפּעדע."
  
  
  "לפּחות איך בין נישט אַ פרייַוויליקער," איך געזאגט, קוק בייַ מיין דייווינג פּאַסן.
  
  
  די נאַווי דייווערס, אויך אין דייווינג פּאַסן, לאַכן, און אין דעם מאָמענט דער ראַדיאָ אָפּעראַטאָר איז אריין אין אונדזער אָפּטיילונג פון די ערקראַפט און האט אונדז אַ באַריכט.
  
  
  "די ריידז אין סאַנטיאַגאָ, אַנטאָפאַגאַסטאַ אין טשילע, לאַ פּאַז און סוקרע אין באָליוויאַ, לימאַ און טרודזשיללאָ אין פּערו זענען אַלע געראָטן," דער קאַפּיטאַן לייענען הויך. "ראַדיאָ שטילקייַט פֿאַר אַ שעה איז געראַנטיד."
  
  
  "שווייג אָדער נישט," האָט ער ווייטער געזאָגט, "די כינעזער וועלן וויסן אַז אַלץ איז פיל פריער צעפאלן. מיר בעסער וועלן אָנהייבן."
  
  
  דרײַ דייווערס, דער קאַפּיטאַן און איך, האָבן זיך געצויגן צו דער הינטערבעלע פֿון דעם באַזינגן עראָפּלאַן. װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט אי ז דע ר באמבע ר געװע ן אפענע , או ן איבע ר אי ם זײנע ן געהאנגע ן דר ײ חפצים , װא ס האב ן , װ י אל ץ אל ץ אנדערש , אויסגעזען , װ י קענסטו .
  
  
  "קראָם שטאָל מיט וואַקוום לאַקס. זיי וועלן פאַלן פּונקט ווי איר, צו אַ הייך פון אַ טויזנט פֿיס, און דעמאָלט די דראָג פּאַראַשוטס וועט עפענען. די גרוווז וועט מעלדונג אויף קאָנטאַקט און די ינפלייטאַבאַל רינגס וועט יקספּאַנד. דאָ ס אַ סענסער וואָס וועט לאָזן איר צו סטרויערן די סומע פון לופט אין די רינגס אַזוי איר קענען מאַנוווער זיי אונטער וואַסער. דער שליסל איז צו האַנדלען געשווינד איידער די כינעזיש קענען שיקן אַ איין מענטש."
  
  
  "מיר דערנענטערן זיך צו דער לאַנדינג זאָנע," האָט דער אינטערקאָם געזאָגט.
  
  
  — מזל־טוב, ווער דו ביסט. דער קאַפּיטאַן האָט מיר געשאָקלט און דערנאָך די האַנט פון יעדן דייווער.
  
  
  קאני האט געמאכט צװײ פאםן. אין דער ערשטער פון זיי, מעטאַל שילדז פלו איינער נאָך דעם אנדערן אין די בלוי פּאַסיפיק אקעאן כּמעט אַ מייל אונטן. װע ן ד י קאני ע הא ט זי ך געדרײט , הא ט מע ן ד י שטײע ר אוי ף װעלכ ן ד י שילדן געשטאנע ן זי ך ארויםגעהויב ן פו ן װעג , או ן מי ר ארבע ט װא ס װעל ן פאל ן אויפ ן נעקסטן ן פאס ן זענע ן געשטאנע ן ב ײ דע ר גאפנדיקע ר בוכטע .
  
  
  “אין דער זאָנע,” האָט דער אינטערקאָם ווידער בלערנט.
  
  
  כ׳האב אויפגעהויבן די האנט און ארײנגעטרעטן אין דער רוישנדיקער לופט. צעבראכן, איך געפאלן אין אַ קאַנטראָולד ונטערטוקנ זיך. דער ים האט זיך געבויגן אין אלע ריכטונגען. איך באמערקט די שילדז פאָרויס און אונטן און טילטיד מיין געווער ביז איך געווען אַוועק דורך פופצן דיגריז. דער ווינט האָט זיך צוגעכאַפּט אין מיין וואַטשויט און זיך געפײַפט אַרום די לופט-טאַנגקס וואָס זענען צוגעקלעפּט אויף מיין רוקן. ד י איבעריק ע טײװער ם זײנע ן ז ײ נאכגעגאנגען .
  
  
  אין אַ טויזנט פֿיס אין דער לופט, איך געצויגן די שנור און שפּרינגען ווי די אַראָפּלאָזן זיך. איצט האב איך געמוזט ציען די רויטע בלײ־שנורן, כדי מיך צו פירן צום ביק. אי ך הא ב געשלאג ן דא ם װאסע ר צװאנצי ק פוס , פו ן דע ם נאענטםט ן שװינגבל . די דייווערס האָבן אפילו בעסער, לאַנדינג כּמעט ין אָרעם ס דערגרייכן. מי ר האב ן אויסגעמאכ ט ד י פאראשוט ן או ן געשװאומע ן צ ו ד י שילדן .
  
  
  "יאָשקע, קוק אונטן," עמעצער געזאגט.
  
  
  איך האב אראפגעקוקט. גלײַך אונטער אונדז, נאָר דרײַסיק פֿיס פֿון דער ייבערפלאַך, איז געווען דער לאַנגער מעטאַל־ציגאַר פֿון אַ כינעזישן סובמאַרין.
  
  
  כ׳האב ארויסגעלאזט די גאנצע לופט פון רינג און דער שילד האט גענומען זינקען. מי ר האב ן זי י פארזיכטי ק געפיר ט צו ם הינטער ן דעק , או ן זי ך ארומגעגאנגע ן איבע ר ד י שפיץ ם פו ן דע ר סובמארין , פארזיכערט , א ז ע ר זא ל ניש ט אנריר ן ד י אויבערפלא ך פו ן דע ר סובמארין , או ן אונד ז ניש ט אפגעב ן מי ט דע ר קאנטראל־רינג . איך האָב אָנגעוויזן אויף דער גרויסער לוקע. עס איז דיזיינד פֿאַר אַ ראַקעט, נישט אַ מענטש.
  
  
  מי ר האב ן ד י שײ ד געשטאק ט נידערי ק אי ן דע ר לוקע . עס איז געווען אַ גאנץ פּאַסיק - כעזשבן אן אנדער פונט פֿאַר נאַווי ינטעלליגענסע. א שטעג פון באַבאַלז רויז אַרויף ווי די וואַקוום שלאָס זיך-געחתמעט. א דריטל פון די אַרבעט איז געטאן. מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צו ם אנדער ן שילד , פארבײ ־ גײענדי ק נא ך א פא ר טײװער , װע ן ז ײ זײנע ן געגאנגע ן מי ט זײע ר שײ ד צ ו דע ר לוקע .
  
  
  ז ײ זײנע ן געװע ן פארטיק , װע ן מי ר זײנע ן אראפגעגאנגע ן מי ט דע ם לעצט ן שילד . װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטערט , הא ט אײנע ר פו ן ז ײ אונד ז געפלאצט . איך האָב געמײנט, אַז די האַװה האָט געמײנט אַ גוט־געטאָן אַרבעט, ביז דער װיפֿל איז געװאָרן פראַנט און איך האָב זיך אויסגעדרייט און צוריקגעקוקט. עס זענען געווען פיר אנדערע דייווערז אין די וואַסער, און זיי זענען נישט פֿון די יו. עס. נאַווי.
  
  
  עס איז אוממעגלעך אַז צוויי מענטשן גיין אונטער וואַסער מיט אַ שווער מאַסע קען מאַך שנעלער ווי פיר שווימערייַ. װע ן מי ר זײנע ן װײטע ר געבליב ן אויפ ן װע ג מי ט דע ר שילד , זײנע ן אונדזער ע פרײנ ט אונד ז פארבײגע ־ שװאומע ן או ן געטראפ ן 4 , װעלכ ע האב ן געצויג ן זײער ע מעסערס .
  
  
  איך האב געשוויצט אונטער מיין וואטשויט. איך האב זיך נישט געקענט אומקערן צו זען צי איינער פון די כינעזער דייווערס האט זיך דורכגעגליטשט און געווארט צו שניידן מיין רוקן. פּונקט אַזוי אָפּגעהיט און פּאַמעלעך ווי פריער, מיר שטעלן אַ שילד איבער די מיסיל לוקע און ווארטן פֿאַר די בלאָז צו זאָגן אונדז אַז עס איז פארשפארט. ווי נאר איך האב אים געזען קומען, האב איך אראפגעשטופט פונעם דעק פונעם שיפל, געקלאפט מיט דער האנט וואס האט געהאלטן דאס מעסער. איך שניידן זיין לופט קישקע ווען ער אַפּראָוטשט מיר און דעמאָלט סוואַם איבער צו העלפן צוויי דייווערז וואָס האָבן פאַרשידענע גיכער.
  
  
  איינער פון זיי האט אַ רויט נעפּל קומען פון זיין צוריק ווי אַ כינעזיש דייווער קערפאַלי שנייַדן די קישקע אויף דעם טאַנק. צווישן אונדז איז געווען די לענג פון די סובמאַרין ס הינטער דעק, און עס איז קיין וועג איך קען דערגרייכן די פּאָר איידער די מעסער איבערגעגעבן די לעצט מאָרד קלאַפּ. איך האב נישט געדארפט. דער פארוואונדעטער דייווער האט אנגעכאפט דעם אנדערן מאן'ס מעסער ארעם און אים ארומגעדרייען. זײ ן געפינםטע ר פוס , הא ט געשלאג ן זײ ן קעגנער ס ברוסט , אראפגעקלאפ ט דא ס מױלשטי ק פו ן דע ם כינעזער ן דייװער . דעמאל ט הא ט ע ר גענוצ ט דע ם לויזע ר קישקע , פא ר א טײערלע ר נאז , הא ט ע ר ארומגענומע ן דע ם מענש ן האלדז , בי ז ד י מעסער ם אי ז געפאל ן צו ם ים . דער קערפער פונעם כינעזער דייווער איז נאך לאנגזאם נאכגעגאנגען דעם מעסער.
  
  
  אונדזער העליקאָפּטער איז אָנגעקומען פּונקט אין צייט, אַראָפּגעוואָרפן אַ קאָרב פֿאַר אונדז צו קריכן אין, און אונדז אויפגעהויבן איבער דעם ים. דער פארוואונדעטער דייווער איז געווען דערפרייען.
  
  
  "זיי וועלן נישט קענען אַראָפּנעמען די שילדז ביז זיי קומען צוריק קיין שאַנגהאַי," ער שרייַען איבער דעם געזונט פון די קאָפּטער ס ראָוטערז. "איך נאָר האָפֿן זיי פּרובירן צו קאַטער די מיסאַלז."
  
  
  "ווי פילסטו?" — הא ב אי ך צוריקגעשריגן . "איך וואָלט העלפן איר אויב איך קען."
  
  
  "צו גענעם מיט דעם!" — האט ער געשריגן. "דאָס איז דער פּראָבלעם מיט איר מאַנטל און דאַגער גייז, איר טאָן ניט וועלן אַז ווער עס יז זאָל האָבן שפּאַס."
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל פערצן
  
  
  
  
  
  דער שפּאַס, אויב איר קענען רופן עס אַזוי, איז איבער. איך בין צוריק צו מיין האָטעל צימער אין סאַנטיאַגאָ, פּאַקינג מיין טשעמאָדאַן פֿאַר די יאַזדע צוריק היים. די Allende רעגירונג האָט געמאכט כעדליינז וועגן די MIRISTA קאַנספּיראַסי וואָס זי אַנטדעקט און קראַשט עס מיט זיין אייגענע בריליאַנט דעטעקטיוו אַרבעט.
  
  
  אויב דאָס איז וואָס זיי געוואלט, דאָס איז געווען גוט מיט מיר. איך האָב אַרײַנגעלייגט מײַן טאַש און איבערגעלאָזט אַ שפּיץ פֿאַר דער דינסט אויפֿן קאָמאָד. מייַן פּלאַן איז געווען צו זאַמלען ראָסאַ און באָניטאַ און עפעס איבערצייגן די לופט פאָרס צו נעמען מיר און מיין איבערזעצער צוריק צו די שטאַטן צוזאַמען.
  
  
  ם׳האט געקלאפט אין דער טיר. פו ן רײנע ם געװוינ ט הא ב אי ך זי ך גע ־ קװענק ט פאר ן ענטפערן . נאָך אַלע, די גאַרסיאַ יינגלעך זענען אויס פון די וועג, און עס איז קיין סיבה צו זיין צו סאַספּעקטיד.
  
  
  "ווער איז דאס?"
  
  
  עס איז געווען אַ סאַבמאַשין ביקס. דער צענטער טיר טאַפליע איז אַוועקגענומען אין ווייניקער ווי פינף סעקונדעס. אין דער װײטן עק צימער האבן זיך צעבראכן און געפאלן פענצטער און בילדער. איך פּולד אויס מיין לוגער און דאַקט הינטער דעם בעט.
  
  
  דע ר צװײטע ר פלא ץ מי ט מאשין־געװע ר קויל ן הא ט אויפגעבלאז ט דע ם שלאס , או ן א שװער ע פוס , הא ט עפע ם ד י טיר . איך האב זיך אנגעהויבען צו רירן צום נעקסטן צימער, אבער דער מוסטער פון קוילס וואס איז אויסגעשטרעקט אויפן דיל האט מיך דערשראקן פון אזא געדאנק.
  
  
  "ווער די גענעם קען עס זיין," איך געדאַנק. ליליע? זי קען זיין אַ בייז פרוי, אָבער זי איז געווען אַ פאַכמאַן. זי האט דערהרגעט בלויז אויף באפעלן פונעם ק.ג.ב. בלייבן MYRISTA? אויב איינער פון זיי איז געבליבן, זיי וואָלט זיין צו פאַרנומען באַהאַלטן צו טראַכטן וועגן מיר.
  
  
  "שטיי אויף, קילמאַסטער!"
  
  
  בעלקעוו!
  
  
  "שטיי אויף. איך וועל דיך ענדליך טייטן, א זאך וואס איך האב געוואלט טאן זינט דאס ערשטע מאל וואס איך האב דיך געזען. דערנידעריקט מיר ווען איר האָט די געלעגנהייט, שפּייַען מיר, מאַכן ליבע צו מיין פרויען.
  
  
  טאַליע-הויך סטרימז פון קויל פלו איבער די צימער, און איך געוואוסט ער מענט עס.
  
  
  — דו ביסט משוגע, בעלקעװ.
  
  
  "איך בין פון מיין מיינונג? איך קום צו קריגן הונדערט טויזנט דאלאר פאר מארד און איר זאגט אז איך בין משוגע? דאָס איז דער מאָמענט וואָס איך האָבן ווארטן פֿאַר, דער מאָמענט צו ווייַזן ווער איז בעסער."
  
  
  — גיי ארויס פון דאן בשעת דו לעבסט.
  
  
  ד י װערטע ר האבע ן אי ם זגינע ן פארװײל ט .
  
  
  איך האב געהערט ווי ער שמייכלט ביי זיך און איז אריין אין צימער. ער איז צוגעגאנגען צום בעט.
  
  
  "קיין טריקס וועט ראַטעווען איר איצט, קאַרטער. וואַרפן אַוועק דיין ביקס און מעסער. און טאָן ניט פאַרגעסן אַז קליין באָמבע טייפּט צו דיין פוס. איך וויסן אַלע וועגן די זאכן."
  
  
  איך גענומען די לוגער אויס פון זייַן כאָלסטער און וואַרפן עס אויף די שטאָק ווו ער קען זען עס.
  
  
  "פייַן. איצט וועגן די אנדערע."
  
  
  איך האָב אַרײַן דעם סטילעט אין דער האַנט און אים אַרײַנגעוואָרפֿן לעבן דער פּיסטויל. ענדליך האב איך ארויסגעצויגן די גאז באמבע פון מיין שטיוול און עס אויך ארויסגעצויגן.
  
  
  "גרויס. איצט וועסטו זיך אויפשטעלן“.
  
  
  איך האב געטון ווי ער האט געזאגט, אפילו אוועק פון בעט ער זאל האבן א קלארע דיסטאנס.
  
  
  "איר וויסן ווען איר באַקומען שלאָגן," זיין מיעסער פּאַרשוין-ווי פּנים גלאָטעד.
  
  
  "איך ווייס ווען איך האָב ענדלעך די געלעגנהייט און די תירוץ צו טאָן וואָס איך האָב געוואָלט טאָן זינט איך האָב דיר באַקענט, בעלקעוו."
  
  
  "וואס איז דאס?" — האט ער געפרעגט מיט בטחון.
  
  
  — נעם דיך אפ מיט מיינע נאקעטע הענט.
  
  
  אי ך הא ב געשאפ ן ד י פאס ן פו ן מאשין־געװער , או ן ארויסגעצויג ן דע ם מאגאזין . אי ך הא ב דא ן אי ם צוריקגעגעב ן ד י לײדיק ע געװער . ער איז דארט געשטאנען אין שאק, װי א סטאַטוע.
  
  
  "דאָס איז גערופן אָפּרוף צייט, כאַווער. אָדער וועג, איר איצט האָבן אַ גוט קלוב. נוצט עס."
  
  
  בטחון האָט זיך פון אים געדריפט ווי וואַקס פון אַ שמאָלנדיק ליכט. דערשטוינט האט ער נאכגעפאלגט מיין עצה און אנגעכאפט דעם מאשין ביקס ווי א שוחט'ס האק.
  
  
  “איך מיין, אַז דו וועסט דאָס געפעלן, בעלקעוו, ווייל דו האסט אַזוי ליב צו אַרומפאָרן. דאס הייסט רייזע ארום די וועלט. אַן ינסטראַקטער פון פּאַרריס אינזל האָט מיר דאָס אַמאָל געוויזן. מיר אָנהייבן מיט אַיקידו."
  
  
  ער האט געשלאגן מיט זײן הינטן װי שטארק ער האט געקאנט. איך האב אים געטויבן אונטער זײן בויך. כ׳האב אים כמעט נישט אנגערירט, נאר ער איז געלעגן אויפן דיל.
  
  
  "איר זען, די גאנצע פונט פון אַיקידאָ איז צו ויסמיידן קאָנטאַקט בשעת ווענדן דיין פייַנט ס מאַכט קעגן אים. ניט ענלעך דזשיו-דזשיצו."
  
  
  ער האט זיך אויפגעשטעלט און װידער געשװאונקען. אי ך הא ב געכאפ ט זײנ ע לאפלען , או ן געפאל ן צוריק . בעלקעװ האָט זיך געפֿונען קאַפּויער צו דער װאַנט. ע ר הא ט זי ך א ביס ל קװענקלע ך אויפגעשטעל ט — בי ז ע ר הא ט באמערק ט מײ ן לוגע ר אי ן דע ר רײט .
  
  
  "אויף די אנדערע האַנט, טייַלענדיש פאָאָטבאָקסינג ניצט דיין אייגענע שטאַרקייַט," איך דערקלערט.
  
  
  מיין שטיוול האָט אָפּגעשניטן זיין ביקס האַנט און אים שאָס אין די קאַסטן. ער איז געפאלן װי מ׳האט אים דערשאסן. איך האָב אַרײַנגעטאָן די ביקס אין מײַן כאָלטער. בעלקעװ האָט זיך געכאַפּט צו מײַן מעסער.
  
  
  "אין קאַראַטע, איר נוצן דיין געווער און לעגס."
  
  
  איך האָב אים אָפּגעשניטן די אַקסל און דערהערט אַ אָנגענעם פּלאַצן. איך האָב גענומען דעם סטילעטטאָ און עס צוריק אַרײַנגעלייגט אין זײַן שייד. אין פאל, אז בעלקעװ װאלט דורכגעלײגט שלאפן דעם רעשט פון דער רעפעראט, האב איך אים געמאכט שטײן פארן ביורא. דערנאָך האָב איך אַרײַנגעלייגט די גאַז־באָמבע אין קעשענע.
  
  
  "ווען די זון שטעלט זיך אונטער אין מזרח, קומען מיר צו די פארייניקטע שטאטן פון אמעריקע. איר קען האָבן געהערט וועגן דעם אָרט. פילע קונסט זענען דעוועלאָפּעד דאָרט, אַרייַנגערעכנט מאָדערן באַקסינג."
  
  
  איך פאָוקיסט אויף די קרוק צו די מאָגן. ווען בעלקעוו איז צופאַלן, האָב איך אים מיט מיין רעכטן קרייז געשלאָגן אויף דער באַק.
  
  
  "עס הייסט 'איין-צוויי'. און פֿאַרשטייט זיך, עס זענען שטענדיק גוט אַלט אמעריקאנער גרייט פֿאַר אַ רחמנותדיק קאַמף."
  
  
  אי ך הא ב גענומע ן זײנ ע בײד ע הענ ט או ן אי ם געפיר ט איבע ר דע ם בעט ן או ן אי ן דע ר פולע ר שפיגל . דאָס פֿאַלנדיקע גלאָז האָט זיך געשאַפֿן אַרום אים אַ לײַסענע מוסטער.
  
  
  "און," איך צוגעגעבן, געפירט אים צוריק צו די צענטער פון די צימער, "USMC האַנט-צו-האַנט קאַמבאַט."
  
  
  איך האב אים צעבראכן אין האלב מיט אן עלנבויגן, וואס האט זיך דערגרייכט ביזן קין און ארויסגעקלאפט א צאן. מײַן אַנדער עלנבויגן האָט פֿאַרלאָזט זײַן שװערע נאָז, פֿאַרדעקן זײַן רעכטע באַק. ער האט זיך געגאסן, געגאסן נאך לופט, ווען מיין קני האט זיך איינגעזונקען אין זיין פעטס כמעט ביז זיין רוקנביין, און איך האב פארענדיקט די ארבעט מיט אים אריינשטופן אין ביורא שפיגל. ער האָט זיך אָפּגעקערט פֿון קאָמאָד און איז געפֿאַלן אויף דער פּאָדלאָגע, װי אַ זאַק מיט װאַסערלעכע קאַרטאָפֿל.
  
  
  "איר האָט מיסטאָמע שוין געסט אַז האַנט-צו-האַנט קאַמבאַט שטאַמט פון די 'פריי פֿאַר אַלע' פּרינציפּ, ניין? האָבן פֿראגן? איך קען עס ווידער טאָן אויב איר ווילט."
  
  
  זײ ן ענטפער ט אי ז געװע ן א טרויעריק ע קרעכצן . ער האט געהאט א פלאך פנים. זײנ ע קלײדע ר זײנע ן געװע ן צעריסן . ע ר הא ט געהא ט — לויט ן געבילדעטע ר רעכענונג , — צעבראכ ן א האלב ט צענדליקע ר בײנער . אבער ער האט געהאט פינף. און דאָס איז מער ווי ער וואָלט טאָן פֿאַר מיר.
  
  
  ― אַנטשולדיקט, ― זאָג איך העפלעך. “איך האָב פֿאַרגעסן איין זאַך. א ק.ג.ב. קונץ."
  
  
  איך האב זיך צוגעבויגן איבער אים. ער האט זיך נישט קעגנגעשטעלט.
  
  
  ווען איך איז געווען פאַרטיק, איך צוגעגעבן אַ ביסל ביללס צו די שפּיץ און דעמאָלט געגאנגען אַרויף די טרעפּ צו די שפּיץ שטאָק פון דעם האָטעל. ראָסאַ און באָניטאַ האָבן געווארט אויף מיר אין זייער צימער, פּאַקט און גרייט צו גיין.
  
  
  איך געגאנגען צו די באַר און אויסגעגאסן דרייַ טרינקען.
  
  
  “מיר האָבן געהערט אונטן אַ שרעקלעך ברום. וואס איז געשען?" — האט ראזע געפרעגט. "זע, איר שנייַדן דיין נאַקאַל." זי האט גענומען מיין האנט.
  
  
  "גאָרנישט ספּעציעל".
  
  
  — איז בעלקע געװען דארט?
  
  
  — יא, אבער ער װעט אונדז נישט טאן.
  
  
  קגב דרוק פונט - דעם פּשוט איינער
  
  
  און דער סאַטאַל קונץ פון שניידן די בלוט צו די מאַרך וואָלט האָבן געפֿירט אַז בעלקעוו איז געווען פאַרכאַלעשט פֿאַר עטלעכע שעה.
  
  
  — פון װאַנען װײסט איר, אַז ער װעט װערן פֿאַרפֿאַלן? — האָט באָניטאַ געפרעגט, גענומען איר גלאז.
  
  
  “איך האָב אים זייער פּשוט דערקלערט, אַז איר צוויי ווילן מיט מיר קומען קיין די שטאַטן און אַז מען דאַרף אַ בירגערשאַפט פּראָבע. איך האָב געזאָגט אַז די דורכקוק זאָל זיין געפירט אין גאַנץ קאַנפאַדענשיאַלאַטי. קיינער אַנדערש וועט זיין ערלויבט אין. ”
  
  
  "און ער האט מסכים געווען צו דעם?" — האבן זיי אויסגערופן.
  
  
  "מיידל, אויב איך האָבן געלערנט עפּעס אין דעם געשעפט, דאָס איז נישט וואָס איר טאָן, אָבער ווי איר טאָן דאָס."
  
  
  א האלבע שעה שפעטער, צום סוף פון אונזער פריוואטע עקזאמען, האבן זיי מסכים געווען אז איך בין גערעכט.
  
  
  ווען מיר זענען אַרויסגעגאַנגען פֿון דער טיר, האָט דער טעלעפֿאָן געקלונגען. אוי ניין, האב איך געטראכט, וואס יעצט? דאָס איז געווען מיין קאָנטאַקט מיט AX. "איך האָב נאָר געמײנט, אַז איר מעגט זײַן פֿאַראינטערעסירט צו װיסן," האָט ער לײכט געזאָגט, "אַז די רוסן האָבן צוריקגעקערט אַ געכאַפּטן סאַטעליט דאַטאַ־רער. דיין מיסיע איז געענדיקט און ... "
  
  
  "דאָס איז זייער טשיקאַווע," איך געזאגט. "איר וויסן אַז איך בין פּאַרטיייש צו די מישאַנז וואָס זענען דורכגעקאָכט. דאָס זענען די וואָס טאָן ניט ... "
  
  
  "... און שלום און גוטס וועט הערשן צווישן אַלעמען."
  
  
  איך האב געשמײכלט, צעבראכן דעם פארבינדונג, ארומגענומען יעדע מײדל און ארויסגעגאנגען דורך דער טיר.
  
  
  
  
  
  באַפאַלן אויף ענגלאַנד
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  באַפאַלן אויף ענגלאַנד
  
  
  דעדאַקייטאַד צו מיטגלידער פון די פאַרייניקטע שטאַטן סעקרעט סערוויס
  
  
  
  פּראָלאָג.
  
  
  דאָס איז געווען איינער פון די טעג פֿאַר הענרי וועלסי, בריטאַן ס 55-יאָר-אַלט קאַנצלער פון די עקסטשעקווער. עס האָט זיך אָנגעהויבן בײַם פֿרישטיק, ווען זײַן ווײַב האָט ווידער אָנגעהויבן רעדן וועגן יום־טובֿ.
  
  
  "איר זאָל האָבן אַ פאַקטיש יום טוּב, איר האָט נישט געהאט איין פֿאַר מער ווי אַ יאָר. א אָפּרוטעג אין בייַבעררי האַלל נאָר ציילן נישט ... "
  
  
  ער האָט געוואוסט אַז בייבעררי האַלל, זיין מוטער 'ס נחלה אין יאָרקשירע, איז פון קליין וויכטיקייט צו מילליסענט סייַ ווי סייַ.
  
  
  "איר דאַרפֿן ערגעץ וואַרעם און רילאַקסינג. אפשר ספּאַין אָדער איטאליע. אָדער יוגאסלאוויע ... זיי זאָגן די דאַלמאַטיאַן ברעג איז ווונדערלעך.
  
  
  "זיי וואָלט מיסטאָמע זאָגן איך וויסט," וועלסי האט טרוקן, זופּנדיק זיין קאַקאַאָ.
  
  
  "זייט נישט אבסורד," האט זיין ווייב געקלאפט. "איצט פּרובירן נישט צו שטופּן מיר אַוועק, הענרי. איר דאַרפֿן צו נעמען קעיר פון די האָלידייַס. איך ווארנט אייך, אויב דו טוסט דאס נישט, וועל איך אליין רעדן מיטן פרעמיער מיניסטער!
  
  
  זי וואָלט אויך, וועלסי געדאַנק גרימלי ווי ער געזעסן אין די צוריק אַוועקזעצן פון זיין ראָללס 30 מינוט שפּעטער און נאָכמיטאָג. איך בין נישט געווען אין אַ יום טוּב שטימונג. דאס האט זיך אויך נישט פארבעסערט. עס איז יענעם פרימאָרגן פארגעקומען א ספעציעלע קאבינעט זיצונג אין די פרעמיער מיניסטער'ס וואוינונג, און וועלסי וואלט געווען שפעט. א גרויע יאגואאר און א טראק, אין א טויטליכען סיכסוך איבער די רעכט פון וועג, האבן געבראכט פארקער אין לאנדאן. עס וואלט געדויערט נאך א שעה ביז די פאליציי האט אויפגעקלערט די סצענע.
  
  
  וועלסי האט נישט געפעלט אלע קאבינעט פארזאמלונגען; עס האט זיך געשלעפט ביז מיטאג. דער קאנצלער האט איבערגעלאזט נומער 10 דאונינג סטריט געפיל דיסאַפּויניד, ווי ער האט אָפט געטאן אין שפּעט. אינטערנאַציאָנאַלע ענינים האָבן שטענדיק געווען פּרייז איבער דינער. אויף אימפּולס האָט ער זיך אָפּגעשטעלט ביי קוק צו קויפן רייזע בראשורן. אפֿשר מיליסענט איז געווען רעכט; אפֿשר עס ס צייַט פֿאַר אַ וואַקאַציע.
  
  
  צוריק אין ביוראָ, האָט ער זיך נאָר געזעצט בײַם שרייַבטיש, ווען זײַן סעקרעטאַר איז אַרײַנגעגאַנגען מיט דער פּאָסט.
  
  
  "קען איר ברענגען מיר עטלעכע טיי, מיס טאַנער? איך ווייס אז עס איז נאך פרי, אבער..."
  
  
  — פארשטײט זיך, הער. מיס טאַננער, נישט צו יונג, נישט צו שיין, אָבער קלוג, סמיילד.
  
  
  וועלסי האט גענומען דעם אויבערשטן בריוו און דעם בריוו אפענער — ער האט אליין ליב געהאט צו עפענען די פאסט — אבער ער האט זיי נאכאמאל אראפגעלייגט און ארויסגענומען די פאמפלעטן וואס ער האט געזאמלט פון קוק. ער האט זיך צוגעבויגן אויף זײן שטול, זײ געלערנט. שפּאַניע... קאָסטאַ בראַוואַ... זײער פֿײַן, האָט ער פֿאַרשטאַנען, און נישט ענג אין דער צײַט פֿון יאָר, האָט געזאָגט דער מאַן בײַם קוק. איטאליע ... רוים ... וועניס ... סאַפּאָוזאַדלי דייווינג אין די ים. ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "נסיעה צו די גריכיש אינזלען." דאָס איז געווען דער געדאַנק. ער איז געווען אין אַטהענס, אָבער קיינמאָל צו די אינזלען. מיקאָנאָס... לעלעאָס... רהאָדעס... שיין...
  
  
  די לעצטע זאַך הענרי וועלסי האט געזען אין דעם וועלט איז געווען די סמיילינג פּנים פון אַ שיין יונג גריכיש פרוי וואָס האלט אַן אָרעם פון רויט רויזן. די שטאַרקע 7 מם ביקס קויל וואָס איז אריין אין די צוריק פון די קאָפּ אין די באַזע פון די שאַרבן געמאכט אַ גאַנץ ציכטיק אַרייַנגאַנג לאָך קאַנסידערינג עס איז געווען געמיינט צו גיין דורך אַ פארמאכט פֿענצטער ערשטער, אָבער עס איז דורכגעגאנגען ביין און געוועב, און ווען עס אַרויס, וועלסי ס פּנים בלערד.
  
  
  ער האָט זיך צעשלאָגן פאָרויס, דאָס בלוט האָט זיך געמישט מיט די רויטע רויזן פֿון רהאָדעס.
  
  
  מיס טאַננער איז אַרײַן מיט דער טײ, האָט אים געפֿונען און האָט נישט געקאָנט אױפֿהערן צו שרײַען...
  
  
  ערשטער קאַפּיטל.
  
  
  די נאַכט אויף די דאָקס פון לוקסאָר איז געווען קלעפּיק, הייס און ערלאַס. אויף אײן זײט האבן זיך געשװיגן די שטעכער־געביידע, זיך שװער געכווקט אין דער פינצטערניש. פֿון דער אַנדערער זײַט, האָט דער נייל שטילערהייט אויסגעגליטשט אַראָפּ סטרים צו קאַיראָ און צום ים. ווייַטער פון טייַך איז געלעגן דער מדבר, אַ לייטער פּאַס צווישן די ייליק שוואַרץ וואַסער און די שטערן-סטאַדיד הימל.
  
  
  בשעת איך וואַרטן אויף אַז עלנט שוואַרץ עמבאַנגקמאַנט, איך גערירט די ווילהעלמינה, די 9 מם לוגער איך פירן אין אַ ספּעציעל אַקסל כאָלסטער, צו פאַרזיכערן זיך. א טינגגלינג געפיל אויף די צוריק פון מיין האַלדז געווארנט מיר אַז איך קען דאַרפֿן עס הייַנט בייַ נאַכט.
  
  
  איך בין געווען דאָרט אויף האַווקע ס אָרדערס צו קאָנטאַקט אַ קליין-צייַט שמוגלער און גאַמבלער געהייסן Augie Fergus. פערגוס האט געשיקט א טעלעגראם פון לוקסאר צום פרעמיער מיניסטער פון ענגלאנד אז ער האט אינפארמאציע פארן פארקויפן וואס קען שאפן ליכט אויף דעם ברוטאלן מארד פונעם בריטישן עקסטשעקער קאנצלער הענרי וועלסי. זינט די בריטיש האט נישט איצט האָבן אַן אַגענט אין דער געגנט, Hawke וואַלאַנטירד פֿאַר מיין באַדינונגען.
  
  
  פערגוס האָט מיר געזאָגט אויפן טעלעפאָן אַז ער וועט מיך טרעפן ביי די דאָקס ביי האַלבנאַכט. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער ; פופצן מינוט זענען שוין אריבער. דאס אליין איז געווען גענוג מיר צו מעלדן, און איך האב שוין געטראכט פון אוועקגיין ווען איך האב געהערט א קלאנג אין דער פינצטערניש.
  
  
  איך האב גיך א קוק געטאן אויף דער קליינער טיר , וואס האט געפירט צו דער ווערהויז הינטער מיר . עס האט זיך געעפנט און איצט איז ארויס א מענטש. ער איז געווען פון דורכשניטלעך הייך און אנגעהויבן צו ווערן ליסע. ע ר הא ט געטראג ן א גרוי ע אנצוג , װא ס הא ט אויסגעזע ן װ י ע ר אי ז געשלאפ ן א װאך . אבער וואס איך האב גלייך באמערקט וועגן אים זענען געווען זיין אויגן. ז ײ זײנע ן געװע ן ברײ ט אפענע , פארבלוטיקט ע או ן פארשװאונדע ן אוי ף לינק ס או ן רעכטס , גארניש ט געפעלט . איך האב פריער געזען די אויגן אויף הונדערטער מענטשן. דא ס זײנע ן געװע ן ד י אויג ן פו ן א טויט־שראקן , עמעצ ן אײ ן טרע ט פאר ן טויט .
  
  
  — קארטער ? — האט ער געשושקעט, מורא געהאט, אז די נאכט װעט אים הערן.
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  ער האָט געעפֿנט די טיר און מיך פֿאַרבעטן אַרײַן. אַז איך בין אַרײַן, האָט ער געצויגן דאָס שטריק, און דער צימער איז געווען פֿאַרפֿלייצט מיט ליכט פֿון אַ נאַקעט ליכט, וואָס
  
  
  געהאנגען פון דער סטעליע. ס׳אי ז געװע ן א קלײ ן צימער , או ן דא ס אײנציק ע מעבל , אי ן אי ם אי ז געװע ן א געקראכענע , פארפלעקט ע װאש ן אי ן װינק ל או ן א שמוציק ע מאטראץ . ארום זײנען געלעגן צעקריפלטע צייטונגען און לײדיקע ברוינע זעקלעך. אין דער לופטן איז געהאנגען די העפליכע ריח פון קנאבל און ציבעלע.
  
  
  אוגיע פערגוס האט ארויסגעצויגן פון זײן רעקל־קעשענע א פינטעלע לאשקע און האט מיט ציטערנדיקע הענט עס געלאזט עפענען און טרינקען לאנג און שטארק. אַז ער האָט געענדיקט, האָט ער זיך אַ ביסל באַרויִקט.
  
  
  "אינפֿאָרמאַציע, פערגוס," איך געזאגט ומגעדולדיק. "וואס איז דאס?"
  
  
  "ניט אַזוי שנעל," ער קאַונטערט. "ניט ביז איך באַקומען £ 5,000 און אַ פּריוואַט פלי צו כאַרטום. ווען איך וועל קומען אַהין בעשאָלעם, איר וועט באַקומען דיין פאַרשילטן אינפֿאָרמאַציע."
  
  
  איך האב געטראכט דערפון, אבער נישט לאנג. פינף טויזנט פונט איז געווען אַ פאַרשילטן נידעריק פּרייַז פֿאַר וואָס ער איז געווען מקריב. איך קען באַקומען אַ טעלעגראַם פון לאָנדאָן צו די בריטיש קאָנסולאַט אין לוקסאָר און געבעטן זיי צו געבן מיר די געלט. און דינגען אַ פּריוואַט דזשעט וועט נישט זיין אַזוי שווער. איך האב מסכים געווען צו זיינע תנאים, אבער איך האב אים געווארנט וואס וועט זיין מיט אים אויב ער פרובירט עפעס מאָדנע.
  
  
  "עס איז אויף די העכערונג, באַדי," ער וויינט.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. “איך וועל האָבן די געלט מאָרגן נאָכמיטאָג. דעמאָלט איך וועל נעמען איר."
  
  
  פערגוס האט געשאקלט; זײ ן קאפ . "מאָרגן נאַכט, דאָס מאָל." אללע, די גאנצע פארשילטע שטאט קריכט נאך מיר מיט ממזרים. מען וועט מיך באמערקן אין העלן טאג״.
  
  
  "ווער איז נאָך איר, פערגוס, און וואָס?"
  
  
  "קיינער פון דיין געשעפט," ער ריטאָרטיד. "דאס האט גאָרנישט צו טאָן מיט די מאָרד אין לאָנדאָן. ס'איז פערזענליך. זײַ נאָר דאָ מאָרגן נאַכט מיט געלט און אַ װעג פֿון דאַנען“.
  
  
  "אויב אַז ס וואָס איר ווילן ..." איך שראַגד און פארקערט צו גיין.
  
  
  — קאַרטער, — האָט פערגוס געשריגן ווען איך בין צוגעגאַנגען צו דער טיר, — נאָך איין זאַך. אויב עפּעס כאַפּאַנז מיט מיר, גיין צו די באַר פון די גראַנד האטעל אין טאַנגיער. עמעצער וועט קאָנטאַקט איר דאָרט מיט אינפֿאָרמאַציע. ”
  
  
  — װי װעל איך אים דערקענען ?
  
  
  ― זאָרגט נישט, ― האָט ער געזאָגט, ― מײַן מאַן װעט דיך דערקענען. נאָר געבן די געלט און איר וועט באַקומען וואָס איר ווילט."
  
  
  אי ך הא ב אי ך גענומע ן או ן אװעק .
  
  
  כ׳האב געמוזט װארטן ביז דעם פרימארגן ביז דער טעלעגראף זאל זיך עפענען. װע ן דא ס אי ז געשען , הא ב אי ך טעלעגראפיר ט קײ ן לאנדאן , פא ר געלט . דריי שעה שפּעטער איך באקומען אַ ענטפער. מען האט באפוילן דעם קאנסולאט צו געבן מיר 5,000 פאונד. נאָך קאַלעקטינג די געלט, איך בוקט אַ טשאַרטער פלאַך פון די אַעראָפּאָרט. עס זענען נאָך אַכט שעה לינקס איידער באַגעגעניש פערגוס. איך בין צוריק צו מיין צימער, גענומען אַ שפּריץ און באפוילן אַ דזשין און שטאַרקעכץ. דערנאך בין איך איינגעשלאפן.
  
  
  אכ ט אי ן אװנ ט הא ט מע ן אי ך אויפגעװעק ט פו ן מײ ן שרעק־זייגער . איך האב מיך אנגעטאן, געזאמלט מיין רעצעפט מיט געלט און גענומען א טאַקסי צו פערגוס'ס באהעלטעניש.
  
  
  דאָס מאָל האָט אַ פרעמדער געעפֿנט די טיר. ער איז געווען אַ קורץ, גאַנץ דין אַראַבער אין אַ ווייַס טראַפּיקאַל פּאַסן און אַ רויט פעז.
  
  
  ער האָט צו מיר גאָרנישט געזאָגט, נאָר געשמײכלט און אָנגעװיזן מיט דער לינקער האַנט צו דער אָפֿענער טיר; זײ ן רעכטע ר האנט , װ י אי ך הא ב באמערק , אי ז געװע ן ארײנגעכאפ ט אי ן זײ ן רעקל־קעשענע .
  
  
  איז ארויסגעקומען נאך א מאן, א גרויסער, שווערער אראבער, אנגעטאן אין טראדיציאנאלע מדבר קליידער - א קאפיע, קיטל און שיך.
  
  
  ער האט געזאגט. — ״הער קארטער ? "הער ניק קאַרטער?"
  
  
  איך האב נישט גענוצט דעקל מיט Augie; עס האט נישט געמאכט קיין זינען. "דאס איז רעכט," איך געזאגט.
  
  
  "איר'ווע קומען צו טרעפן Augie Fergus."
  
  
  ער האט נישט געפרעגט, ער האט גערעדט. אי ך הא ב זי ך געקלאפ ט או ן געפרואװ ט זע ן בעםע ר אי ן דע ר פינסטערניש . ― װידער גוט ― זאָג איך, קוקנדיק אַף דעם דאַרן מאַן מיט דער האַנט אין קעשענע. "וואו איז ער?"
  
  
  דער פעטער האט געשמײכלט. "ער איז דאָ, מיסטער קאַרטער. איר וועט זען אים. איצט, לאָמיר זיך באַקענען. איך בין עומר בין איוב." ע ר הא ט מי ך פארזיכטי ק צוגעקוק ט , אוודאי , ערווארטנדי ק עפע ס א רעאקציע . "און דאָס איז מיין חבר גאסים."
  
  
  "אויב פערגוס איז דאָ," איך געזאגט, יגנאָרינג די ינטראַדאַקשאַנז, "וואו איז ער?"
  
  
  Ayub, אין קער, איגנאָרירט מיין קשיא. “איר וואָלט העלפן Augie Fergus אָפּנאַרן זיין קאָלעגעס, וואָלט ניט איר, הער קאַרטער? איר וואָלט העלפן אים פאַרלאָזן לוקסאָר אָן צאָלן זיין דעץ.
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן וואָס די גענעם איר ניטאָ גערעדט וועגן," איך סנאַפּט. "אבער איך ווילן צו זען אַוגיע, און איך ווילן צו זען אים איצט."
  
  
  איוב'ס שמייכל איז פארשוואונדן געווארן. — אקעי, מיסטער קארטער, — האט ער א גרויםער געזאגט. "איר וועט זען אים."
  
  
  ער האָט געקלאַפּט מיט די פֿינגער, און נאָך צוויי אַראַבער האָבן זיך באַוויזן אין דער שוואַרצער טיר, ריזיקע מענער אין מערבדיקע פּאַסן. ז ײ האב ן עפע ס געשלעפ ט , דע ם הינקע ן קערפע ר פו ן א מענטש . זיי פּולד אים ין אַ ביסל פֿיס פון מיר און דאַמפּט אים אָן סעראַמאָוניאַסלי אויף די דאָק.
  
  
  "Augie Fergus," האט איוב געזאגט מיט צופֿרידנקייט אין זיין גלאַט קול.
  
  
  כ׳האב געקוקט אויף דער לײב בײ מײנע פיס, דאם פנים אן אויסדרוקן און דער מאגן צוגעקלעמט. אָוקיי, עס איז געווען פערגוס. ער איז אומגעברענגט געווארן מיט א מעסער אדער אן אנדערע שארפע חפץ, און דאס איז פאמעלעך געשען. דער קערפער איז געווען שווער מיוטאַלירט.
  
  
  “אַוגיע האָט אויסגעפונען וואָס כאַפּאַנז מיט די וואָס זענען נישט שייך צו אָמאר בין איוב. און איצט, מיסטער קאַרטער, איר וועט געפֿינען עס. איווב האָט זיך אַ נײַד געטאָן צו צוויי גרויסע מענער, וואָס האָבן געוואָרפֿן פערגוס צו מײַנע פֿיס, און מיט אַ מאָל האָבן זיי געהאַלטן לאַנגע מעסערס, וואָס די בעדויִנער פֿון דער מדבר טראָגן. איך האָב געטראַכט אויף הוגאָ, דעם בלייַער-דין סטילעטט צוגעקניפּט אויף מיין רעכטן פאָראַרם. אָבער אין דער מאָמענט הוגאָ קען נישט העלפן מיר. אַ חוץ די צוויי מאַסקיאַלער ייִנגלעך, האָט איובס מאָגערע חבר, גאַסים, אויף מיר אָנגעוויזן דעם קנופּ אין זײַן רעקל־קעשענע.
  
  
  צװײ מענער מיט מעסערס זײנען ארײנגעקומען. אײנע ר פו ן ז ײ אי ז געװע ן א ביס ל שװער ע פו ן דע ר צװײטע ר או ן זי ך באװעג ן פאמעלעך , אבע ר ע ר אי ז ערשט א ארײנגעקומע ן . איך האָב געמײנט, אַז זײ װעלן מיך נישט הרגענען מיטן ערשטן קלאַפּ. זײ האבן געװאלט, אז איך זאל שטארבן לאנגזאם, װי אוגי.
  
  
  נומער איין איז אריין, סווינגינג אַ מעסער אין מיין מאָגן. כ׳האב גענומען א טריט צוריק און דאס מעסער האט דורכגעשטעקט אין מיין רעקל. כ׳האב נישט געהאט קײן צײט צו גײן נאך װילהעלמינה. דער גרויסער באָכער האָט מיך געשלאָגן, זיך ווידער אָנגעלייגט אויף אים זיין פולע וואָג. איך סטעפּט באַזונדער און געגעבן אים אַ שנעל זעץ אין די האַלדז ווען ער געגאנגען דורך.
  
  
  ער האט זיך געכאפט און זיך צו מיר געדרײט מיט כעס. דער צווייטער מאן מיט'ן מעסער האט געשוועבט בלויז עטליכע פוס אוועק. איצט, פּלוצלינג פאַרגיכערן, ער דראָווע אין אויף מיין לינקס. ער האט געשװאויגן דעם מעסער נידעריק צו מײן ברוסט. איך האב זיך צו אים אויסגעדרייט און געכאפט די האנט מיטן מעסער, אראפגעדרייען דעם האַנטגעלענק און אינעווייניק, גלייכצייטיק אראפגעפאלן אויף איין קני און אווארפן דעם מאן איבער מיין אקסל. ע ר אי ז געפלויג ן , הא ט שטאר ק געשלאג ן ד י דאק ע ב ײ זײ ן פרײנד ס פיס , אי ם כמע ט אראפגעקלאפ ט פו ן ד י פים .
  
  
  דער ערשטער ביק האט זיך אויסגעדרייט און דעמאָלט אָנגעקלאָגט, האלטן די מעסער גלייַך אין פראָנט פון אים. איך האָב געהערט איוב שרײַען: „נעם אים אַװעק! נעם אים אַוועק! אין אַראַביש, און דעמאָלט דער ביק געקומען צו מיר, אַימעד אַ מעסער צו מיין מאָגן. כ'האב שטארק געשלאגן דעם אויסגעשטרעקטן אָרעם מיטן מעסער מיטן ראַנד פון מיין דלאָניע, ווען איך האָב זיך אַוועקגעקערט פון דעם קלאַפּ און דערהערט דאָס קראָטשען פון ביין. דער ביק האָט געשריגן און דער מעסער האָט געטראָפן דעם דאָק מיט אַ קראַך. ווען דער מאן איז מיר פארבײגעפלויגן, האב איך אים אפגעשניטן זײן געדיכטן האלדז און געפילט, אז די װערטעבלעך האבן זיך צעשלאגן פון דעם שלאכט. ער איז צוזאמגעפאלן מיטן פנים אראפ אויפן דאק.
  
  
  איוב האט איצט געשריגן. ― „הרגעט אים! הרגעט אים!" פון אויג װינקל האב איך דערזען גאסים ארויסציען פון זײן רעקל א פּיסטויל און זי צו מיר געצילט.
  
  
  ד י קויל ן הא ט זי ך מי ט עטלעכ ע אינטשעס , פארגעם ן מײ ן קאפ , או ן מי ט ד י מעסער ן הא ט זי ך קנא ל פארגעם ן דע ם צװײט ן מאן , װע ן ע ר אי ז ארײנגעקומע ן . אי ך הא ב זי ך אנגעכאפ ט אי ן דע ר האנ ט מי ט דע ר מעסער , זי ך אומגעקער ט או ן מי ר זײנע ן צוזאמע ן געפאלן .
  
  
  מיר זענען געפאלן לעבן דער מעס פון Augie Fergus. מי ר האב ן זי ך ארומגערינגל ט איבע ר אונדזע ר קערפער , געקעמפ ט פא ר דע ם מעסער , גאס ם הא ט אונ ז אומגעלומ ט געטאנצ ט ארום , געפרװו ט שיסן , אבע ר הא ט זי ך מור א געװע ן צ ו שיסן , װײ ל ע ר הא ט געקאנ ט שלאגן .
  
  
  איוב האט אויף אים געשריגן. ― „שיסן! דרייען!
  
  
  איך האב געמוזט טאן עפעס שנעל. דער אראבער איז איצט געװען אויף מיר. אי ך הא ב זי ך צעקװעט ט מײ ן קני , או ן אי ם ארײנגעשטעקט . ער האט געשריגן און געפאלן אין דער זײט. איך האב אים געפאלן אין פנים. גאסים האט אויפגעהערט צו טאנצן און פארזיכטיק געצילט אויף מיין קאפ.
  
  
  איך האב געבויגן מיין רעכטע פארארם אויף א וועג וואס איך האב פראקטירט הונדערטער מאל, און הוגא האט זיך אריינגעשלעפט אין מיין האנט. דער מאן מיטן מעסער האט זיך אויפגעהויבן און איך האב אויף אים געװארפן הוגא. דער סטילעט האט זיך איבערגעקערט און דורכגעשטעקט דעם אראבער אין האלדז. ווען הוגאָ האָט פֿאַרלאָזט מײַן האַנט, בין איך גיך צוגעלאָפֿן; גאסים׳ס שיס האט צעפלאכטן דעם בוים, װאו מײן קאפ איז געװען.
  
  
  כ׳האב זיך א צװײטן מאל אװעקגעריםן, װען גאסים האט װידער געשאסן. איך בין צוגעגאַנגען צום לוגער מיט מײַן רעקל.
  
  
  מיין ערשטע שיס האט געפעלט גאסים'ס קאפ מיט אינטשעס, אבער דער צווייטער האט אים א קלאפ געטאן אין ברוסט, אים געשיקט צו פליענדיק אין דער וואַרעהאָוסע וואַנט הינטער אים. זײ ן ביקס איז געגאנגען פליען.
  
  
  איך האב מיך אומגעקערט און געזען אז איוב האט באשלאסן צו אנטלויפן. איך האב נישט געוואלט שיסן; איך האָב געוואָלט דערוויסן וואָס ער ווייסט וועגן Augie Fergus, אַזוי איך געלאפן נאָך אים, טויב נאָך אים.
  
  
  מיר זענען אַראָפּ און געקומען צו די דאָק צוזאַמען. צום באַדויערן, מיר לאַנדיד לעבן אַן אייַזן רוט וואָס עטלעכע אַרבעטער האט לינקס אויף די דאָק. איוב האָט עס פאַרצווייפלט אָנגעכאַפּט און עס צו מיר געשוועבט. ער האָט געוואָלט צעטרעטן מײַן שאַרבן, אָבער דער קלאַפּ האָט זיך אָפּגעשפּיגלט אויף מײַן האַלדז און אַקסל. ס׳אי ז אבע ר גענו ג געװע ן צ ו קלאפ ן פו ן מײנ ע הענ ט װ י װילהעלמינע , או ן אי ן מײ ן ארעם ן ארײנשיק ן מיסילס ן פו ן װײטיק .
  
  
  איוב האט זיך װידער אויפגעשטעלט, האלטנדיק נאך דעם אײזערנעם שטאנג. ווילהעלמינא האט געלאנדעט ערגעץ אויפן ראנד פונעם דאק. איך טריפּט, ספּאַטיד די לוגער, און בייגן זיך צו נעמען עס אַרויף.
  
  
  אבער איוב, אריבערגעפארן סאַפּרייזינגלי געשווינד פֿאַר אַ פעט מענטש, ראַשט צו די קראָססבאַר בייַ מיר. ע ר הא ט דא ם געהײס ן ענדיק ן אײ ן מא ל פאר אלעמע ן — אי ך הא ב אי ן זײנ ע אויג ן געקאנ ט זען . איך האב נישט געקענט אויפהויבן ווילהעלמינא אין צייט, איווב האט זיך צו שנעל באוועגט. ווען ער האָט זיך אויסגעדרייט די באַר, איך טרעט אויף און לאָזן אים פאָרן מיר. דער ווייַטער מינוט ער איז געווען אין די לופט איבער די שוואַרץ וואַסער, און דעמאָלט ספּלאַשט אין די נייל.
  
  
  מע ן הא ט אי ם מיטגעפיר ט פו ן דע ר שטראם , או ן הא ט זי ך װילד ע צעשלאגן . ער האט אפנים נישט געקאנט שװימען. דער קאָפּ איז געגאַנגען אונטערן װאַסער, אָבער ער האָט זיך װידער אױפֿגעהױבן, געגאַסט נאָכן אָטעם. דער קאפ פון קאפ איז װידער אריבער אונטערן װאםער. דאָס מאָל האָבן זיך בלויז אַ ביסל בלאָז געדרוקט, דערנאָך איז דער טײַך ווידער געוואָרן רויִק.
  
  
  איך האָב זיך אומגעקערט צו דער דאָק צוריק צו הוגאָ. בײד ע מוסקולאר ע ײנגלע ך זײנע ן געװע ן טויט , אבע ר גאסים .
  
  
  איך האב אים געהערט קרעכצן. איך האָב צוריק אַרײַנגעלייגט הוגאָ אין זײַן שייד און, האַלטנדיק ווילהעלמינה אַרײַן צו מיר, פֿאָרזיכטיק צוגעגאַנגען צו וווּ גאַסים איז געלעגן צו דער וואַנט פֿון דער וואַרעהאָוסע.
  
  
  ווען איך האב געזען אין דעם צושטאנד וואס דער מענטש איז אין, האב איך אנגעכאפט דעם לוגער און זיך אוועקגעזעצט לעבן אים. ער האט א קוק געטאן אויף מיר מיט גלאזיקע אויגן.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "וואָס איז געווען Augie Fergus צו איר און Ayoub?" — אויב איהר װילט ניט, אז איך זאל דיך איבערלאזען צו שטארבן, בעסער רעדן. ער איז שוין געווען טויט, אבער ער האט עס נישט געוואוסט.
  
  
  ער האט געקרימט, געשאקלט מיטן קאפ פון זײט צו זײט פון װײטיק. — פערגוס — האט ער אטעם געאטעמט — האט פאר אונז ארויםגעשמוגלט... אלטע אוצרות... ארויס פון לאנד. מ׳האט אים געהערט... האט ער געזאגט... ער האט בדעה אװעקצוגײן אן צאלן איוב... די לעצטע טראנספארט. עמעץ... אן אַמעריקאַנער האָט אים געמוזט פליען... חרטום... אַ פּריוואַטער עראָפּלאַן. איוב האט געמיינט אז דו ביסט. ... דער מענטש."
  
  
  ער האט זיך געהאסט און איז געװען גרײט זיך אפצוגעבן. איך האב אים אנגעשטויסן דעם קאפ. "וואָס וועגן די אינפֿאָרמאַציע פערגוס האט פֿאַר די בריטיש רעגירונג?" איך האב געפרעגט. — איו איז געװען ארײנגעטראגן אין דעם?
  
  
  גאסים גלאזיקע אויגן האבן געזוכט מײנע. "בריטיש רעגירונג?"
  
  
  איצט איך האב נישט געזען די פונט אין צניעות. "יאָ, דער טעלעגראַם וואָס אָדזשי האָט געשיקט צום פרעמיער מיניסטער. אינפֿאָרמאַציע ער האט וועגן די מאָרד פון הענרי וועלסי. האָט איוב נוץ פון דעם? ”
  
  
  ― איך װײס גאָרנישט... װעגן דעם ― האָט גאַסים אַ אָטעם געטאָן. — און... אײוב.
  
  
  פּלוצלינג ער פראָזע אין מיין געווער, דעמאָלט געגאנגען הינקען. ער איז געווען טויט.
  
  
  איך האב אים אראפגעלאזט דעם קאפ און א מאמענט געקניפט אין דער פינצטערניש. דורך צופאַל, איך געפֿונען זיך ינוואַלווד אין איינער פון Augie Fergus ס שאָטנדיק האַנדלינג - ייראַניקלי כּמעט מאָרד זיך - און איך נאָך געוואוסט גאָרנישט וועגן דעם מאָרד. פֿאַרשטייט זיך, אַז איוב האָט געוווּסט עפּעס אָן זאָגן גסים. אבער איצט האט עס נישט קיין ענין אויף איין וועג. ביידע Augie און Ayoub אפגעזאגט צו זיין ווייַטער דערקלערט אָדער קאָנדאָנעד.
  
  
  * * *
  
  
  דעם אנדערן טאג בין איך געפלויגן פאראייניקטע אַראַבער אַירלינעס קיין קאַיראָ און אויף די ווייַטער פלאַך צו טאַנגיער. אי ך בי ן אנגעקומע ן קײ ן טאנגי ר או ן ערשט ע גענומע ן א צימער ן אי ן גראנד־האטעל , אי ן מעדינא , װא ם פערגו ס הא ט דערמאנט . איך האָב געגעסן לאָנטש אין אַ נירביי רעסטאָראַן, געפרואווט Mechoui ביר און סטאָרק פּילס, און דאַן אומגעקערט צו די האָטעל באַר.
  
  
  איך האב געזונקען פערנאד, געשטאנען אויף א באר־בענקעלע מיט׳ן רוקן צום טונקל־װאםטשטשען שענקעלע, װען א מײדל איז ארײן. ז י אי ז געװע ן ױנג , געטראג ן א שװארצ ע שיד ן או ן שיך , מי ט הויך . לאנגע גלײכע פינצטערע האר זענען געפאלן צו אירע פלײצעס. זי איז געווען שיין ווי נאָר יונגע אַראַבער מיידלעך קענען זיין: טונקל, ערדישע שיינקייט מיט אַ אָנצוהערעניש פון מיסטעריע. ז י אי ז געגאנגע ן אוי ף א װעג , װא ם הא ט געמאכ ט א מאן , װא ס הא ט זי ך געװאל ט דערשטיק ן או ן זי ך אנרירן , א כוהניקע ר שפאציר ן מי ט א ן אנטלאפענ ע היפּס , ד י באװעגונ ג פו ן ד י בריסטן , א ן עראטיש ן אבע ר ניש ט װולע ר אויםשטעלונ ג פו ן אי ר קערפער . איך האב צוגעקוקט ווי זי גייט פארביי מיר, אויסמיידן מיינע אויגן, איבערלאזנדיג אין דער לופט א שוואכן ריח פון מוסקי פארפום. זי האט זיך אװעקגעזעצט אויף א בענקל ארום האלב ארויף אויפן קאונטער און באשטעלט א שערי. נאָך דעם ווי דער באַרשענקער האָט איר געדינט, איז ער צו מיר צוגעקומען.
  
  
  — יעדן טאג קומט זי אזוי ארײן — האט ער געזאגט, באמערקנדיק מיין באוואונדערן בליק. "זי באפעלט איין טרינקען - נאָר איין - און גייט אַוועק."
  
  
  "זי איז שיין," איך געזאגט. — קענט איר איר נאמען ?
  
  
  "דאָס איז האַדיאַ, וואָס מיטל 'טאַלאַנט' אין אַראַביש," ער האט געזאגט, סמיילינג דורך זיין וואָנצעס. — זי טאנצט אין מיראמאר האטעל. מעג איך אײַך באַקענען?"
  
  
  איך האב גענומען מיין פערנאד. "א דאנק," איך געזאגט, "אָבער איך וועל טאָן עס אַליין."
  
  
  דאָס מיידל האָט זיך אויסגעדרייט צו קוקן אויף מיר, ווען איך האָב זיך אַוועקגעזעצט לעבן איר. אירע אויגן, גרויסע און שוואַרצע, האָבן אויסגעזען נאָך שענער פֿון נאָענט, אָבער איצט זײַנען זיי געווען ווײַט און פֿאַרהיטנדיק. "קאן איך דיר קויפן א טרינקען?" איך האב געפרעגט.
  
  
  — פארװאם ? — האט זי געזאגט קאלט.
  
  
  ― װײַל דו דערמאָנט מיך אין די פֿינף מעמעריקע טעג װאָס איך האָב פֿאַרבראַכט אין לבנון, ― זאָג איך ― און װײַל איך האָב הנאה פֿון זײַן אַרום אײַך.
  
  
  זי האט מיר א קוק געטאן אין די אויגן און לאנג געלערנט מיין פנים. "אָוקיי," זי געזאגט פּלוצלינג. "איר דערמאָנען מיר פון דריי ווונדערלעך טעג אין גיבראַלטאַר."
  
  
  מיר לאַכן צוזאַמען דעמאָלט, און איר געלעכטער איז געווען מוזיקאַליש. מי ר האב ן זי ך געביט ן נעמע ן או ן א ביס ל גערעד ט װעג ן טאנגי ר או ן דא ן הא ט זי ך דערשינע ן דע ר שענק .
  
  
  "דער רופן איז פֿאַר איר."
  
  
  איך האָב געקרעכצט אינעווייניק. איך געוואוסט עס איז כאָק. זײן עראפלאן איז זיכער אנגעקומען פרי. איך האב געבעטן האדיא זי זאל ווארטן אויף מיר און האב אנטשולדיגט. איך געענטפערט די טעלעפאָן אין די פויע פֿאַר פּריוואַטקייט.
  
  
  "ניק?" די קול איז געווען לעבעדיק און געשעפט, מיט אַ קליין אָנצוהערעניש פון אַ ניו ענגלאַנד אַקצענט.
  
  
  "יא מיין האר. האָפענונג איר האָט אַ גוט פלי."
  
  
  "די גערלז זענען קיוט, אָבער די עסנוואַרג איז געווען שרעקלעך," כאָק גרימאַסיד. איך האָב זיך פֿאָרגעשטעלט זײַן דין, לאָעט פּנים מיט זײַנע געדיכטע, גרויע האָר, ווען ער האָט זיך געשוויצט אין אַ טעלעפֿאָן־בוידעם אויפֿן טאַנגיער אַעראָפּאָרט. "איך האָבן בלויז אַ ביסל שעה צווישן פלייץ, ניק, אַזוי קוש די מיידל זייַ געזונט, ווער זי איז, און טרעפן מיר אין די דזשענינאַ רעסטאָראַן פֿאַר אַ פרי מיטאָג אין פּונקט ... אַ שעה און אַ האַלב."
  
  
  איך האב מסכים געווען און דער טעלעפאן האט מיר געקלאפט אין אויער. איך בין געשטאנען דארט א מאמענט, זיך געחידושט, וואס כאק האט מיר יעצט פארשטאנען און צי עס וועט זיין א פארזעצונג פון די ביזנעס אין לוקסאר. דערנאָך בין איך צוריקגעקומען צו דער מיידל. “איך מוז אַוועקגיין,” האָב איך געזאָגט. "געשעפט."
  
  
  "אָה," זי געזאגט, פּאַוטינג קיוט.
  
  
  "אָבער איך טראַכטן איך וועל גיין צו דעם קאָנצערט אין מיראַמאַר הייַנט בייַ נאַכט," איך געזאגט. "אויב דאָס איז אפילו מעגלעך."
  
  
  — דאס וואלט איך געוואלט, מיסטער קארטער. זי האט צו מיר געשמייכלט.
  
  
  איך האָב זיך צוריקגעקערט. "איך האָב דיר געזאָגט מיין ערשטע נאָמען, נישט מיין לעצטע נאָמען."
  
  
  "אַוגיע פערגוס האָט מיר געזאָגט אז דו וועסט זיין דאָ," האָט זי געזאָגט.
  
  
  "ווי די גענעם ..."
  
  
  איר פּנים איז געוואָרן ערנסט. "אַוגיע האָט מיר געקלונגען נעכטן נאָכמיטאָג פֿון לוקסאָר. ער האָט דיך באַשריבן און דערנאָך געזאָגט, אַז אויב עפּעס וועט מיט אים פּאַסירן, זאָל איך דיר געבן אַ פאָטאָגראַפיע וואָס ער האלט אין זיין טשעמאָדאַן אין אונדזער צימער.
  
  
  עפעס דער געדאַנק פון דעם שיין זאַך וואָס געהערט צו Augie Fergus האט מיר יבערראַשן און איך מוזן האָבן רעגיסטרירט עס. איך האָב געעפֿנט מײַן מויל עפּעס צו זאָגן, נאָר זי האָט מיך אָפּגעשניטן.
  
  
  — עפעס איז דעמאלט געפאלן ? — האט זי געפרעגט.
  
  
  איך האָב איר געזאָגט די פּרטים. זי האָט דאָס אַלץ פּאַסיוו גענומען און דערנאָך געזאָגט, "עס מוז האָבן געטראפן בשעת ער האָט גערעדט אויפן טעלעפאָן."
  
  
  — װאס האט געזאלט פאסירן ? איך האב געפרעגט.
  
  
  "ווען ער איז געהרגעט. ער האט געזאגט: "זאג דעם קאַרטעל ... ווען די שורה איז אַראָפּ."
  
  
  "איז דאָס אַלץ וואָס ער קען זאָגן?"
  
  
  זי האט א שאקל געטאן מיטן קאפ ארויף און אראפ.
  
  
  "גארנישט מער?"
  
  
  "גאָרנישט."
  
  
  "איך האָבן געלט דאָ," איך פּאַטייט די אַטאַטשע ס פאַל. "גיב מיר די פאָטאָ."
  
  
  "עס איז אין מיין צימער," זי געזאגט. "באַגעגנט מיר הייַנט בייַ נאַכט נאָך דער פאָרשטעלונג. דעמאָלט איך וועל געבן עס צו איר."
  
  
  "איצט איך וויסן איך וועל גיין צו די ווייַזן," איך געזאגט.
  
  
  "טו עס," זי סמיילד, דעמאָלט סליד אַוועק די שטול און געגאנגען אויס.
  
  
  * * *
  
  
  איך געגאנגען צו די דזשענינאַ רעסטאָראַן אין די קאַסבאַה. רובֿ פון מיין מיטינגז מיט כאָק זענען פארגעקומען אין זיין אָפאַסיז אין די אַמאַלגאַמייטיד פרעסע און ווירע באַדינונגס בנין אויף דופּאָנט סירקלע אין וואַשינגטאָן. מיר ראַרעלי קאַנפערד אַרויס פון וואַשינגטאָן אָדער ניו יארק, און אפילו ווייניקער אָפט אַרויס די פאַרייניקטע שטאַטן. כאָק האט נישט ווי טורינג אַרום די וועלט און געגאנגען אויסלאנד בלויז אויף די מערסט דרינגלעך ענינים. ער האָט, משמעות, קלאַסאַפייד זיין וויזיט אין דזשאָהאַננעסבורג און אונדזער באַגעגעניש אין טאַנגיער ווי דרינגלעך.
  
  
  האק איז אנגעקומען באלד נאך מיר און מיר האבן גענומען אן דרויסנדיקן טיש. ער האָט אויסגעזען כּמעט ענגליש אין זײַן טוויד־רעקל און גרײַע הויזן. זײ ן פני ם אי ז געװע ן געקרײזל ט או ן אויסגעזע ן מיד , או ן זײ ן דינע ר קערפע ר אי ז געװע ן נא ך קלענער , װ י געװײנלעך .
  
  
  " דורכפאַל אין לוקסאָר, ניק. פאַרשילטן שלעכט גליק. אָבער טאָמער וועט איר עפּעס באַקומען פון דער מיידל." ער האט ארויסגעצויגן פון זײן רעקל א לאנגן ברונעם ציגאר, אים ארײנגעלײגט אין מויל און אים אײנגעשלונגען אן אנצוצונדן. "איר האָט עס מיסטאָמע נישט געזען נאָך אין די צייטונגען, אָבער עס איז געווען נאָך אַ מאָרד אין לאָנדאָן." ער האט ארויסגענומען דעם ציגאר פון מויל און געקוקט אויף מיין רעאקציע.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "אן אנדער רעגירונג באאמטער?"
  
  
  "איר קען זאָגן אַזוי. דאָס מאָל איז דאָס פּערסי דומבאַרטאָן, בריטישער פאַרטיידיקונג סעקרעטאר.
  
  
  איך האב געפײפט און אראפגעקוקט אין דער שמאלער ברוקשטײנער־גאס, פארבײ די לאנגזאם באװעגונג פון אנגעקלאפטע אראבער און אײזל־װאגן צו די צעבראכענע אלטע געבײדען אנטקעגן. איך אנגעהויבן צו באַמערקן, אָבער דעמאָלט דער קעלנער געקומען צוריק צו נעמען אונדזער סדר. איך באפוילן מאָראָקקאַן קאָוסקאָוס מיט הינדל און כאָק באַשלאָסן צו פּרובירן די ביפסטייק. דערנאך איז דער קעלנער װידער אװעק.
  
  
  "דומבאַרטאָן," האָט האָקע ווייטער געזאָגט, אָן ווארטן אויף מיין ענטפער, "איז געווען איינער פון די קעניגסטע פירער אין ענגלאַנד. דער מערדער האט איבערגעלאזט נאך א צעטל, און יעצט איז קלאר אז די סכנה אינעם ערשטן צעטל איז נישט געווען ליידיק.
  
  
  "דו האסט מיר נישט דערציילט וועגן דעם," האָב איך אים דערמאָנט. האקן האט װידער ארײנגעכאפט אין קעשענע און מיר דערלאנגט צװײ פאפירלעך. "דאָ. איך האב געשריבן וואס איז געזאגט אין די צוויי הערות. דער ערשטער איז דער ערשטער."
  
  
  איך לייענען: "דאָס פּראָוועס אַז מיר זענען ערנסט וועגן דעם. צו פארמיידן דעם טויט פון אנדערע מיטגלידער פונעם קאבינעט, מוז די בריטישע רעגירונג איינשטימען צו באצאלן אונז די סומע פון צען מיליאן פונט אין צוויי וואכן. אן אנדער דורכפירונג וועט פּאַסירן יעדער צוויי וואָכן ביז צאָלונג איז געמאכט. און די סומע וועט פאַרגרעסערן מיט צוויי מיליאָן פונט פֿאַר יעדער סאַבסאַקוואַנט טויט.
  
  
  "די בריטישע רעגירונג וועט ראטעווען וויכטיגע לעבנס, באדייטנדע ליידען און מיליאנען פונט, דורך גלייך קאפיטולירן צו אונזער פאדערונג. ווען מען מאכט די דאזיקע באַשערטע באשלוס, מוז מען אויפהויבן א ווייסער פאן איבער די הייזער פון פארלאמענט און אן עצה פארן באצאלונג מעטאד וועט זיין איבערגעגעבן."
  
  
  איך האב געקוקט אויף האקן. "אינטערעסאנט," האב איך געזאגט. דערנאָך האָב איך געלייענט דעם צווייטן צעטל, וואָס דער אָריגינעלער פֿון וועלכער איז געפֿונען געוואָרן אויפֿן סצענע פֿונעם צווייטן מאָרד:
  
  
  "איר זענען געווארנט, אָבער איר האָט נישט נעמען אונדז עמעס. איצט איז דיין פארטיידיגונגס מיניסטער טויט און אונזער פאדערונג איז געשטיגן צו צוועלף מיליאן פונט. איז די וק רעגירונג צו שטאָלץ צו קאַפּיטולירן? לאמיר האפן נישט. מיר וועלן וואַך פֿאַר די ווייַס פאָן."
  
  
  איך האָב פּאַמעלעך געשאָקלט מיטן קאָפּ. "וואָס טראַכטן די בריטיש וועגן דעם?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "זיי ווייסן נישט וואָס צו טאָן דערמיט, נ 3," האָט כאָק געזאָגט גריצע. “זיי לויפן ממש אין קרייזן. דא ס זײנע ן געװע ן באזונדער ם בלוטיק ע רציחה , או ן דע ר פאניק ע װאקס ט אי ן הויכע ק קרייזן . קלאַנגען אַז אפילו די מלכּה איז נישט זיכער. דאָס איז די גרעסטע זאַך אין יאָרן. עס קען ממש צעשטערן די בריטיש רעגירונג אויב זיי טאָן ניט פֿאַרשטיין וואָס עס איז אַלע וועגן."
  
  
  דער קעלנער איז צוריקגעקומען מיט עסן. האק האט זיך מיט חשק אריינגעגראבן אין די ביפסטייק, גערעדט ווי ער האט געגעסן.
  
  
  "אין ערשטער זיי געדאַנק עס קען זיין איינער פון די אינטערנאַציאָנאַלע פאַרברעכן סינדיקאַץ. אָדער אפֿשר אפילו אַ געוועזענער אַרעסטאַנט, לעצטנס באפרייט, מיט אַ כעס קעגן באַאַמטער לאָנדאָן. איצט זיי טראַכטן עס קען זיין רוסישע.
  
  
  איך בין געווען סקעפּטיקאַל. - "טאקע?"
  
  
  "אפשר דאָס איז נישט ווי ווייַט-פעטשט ווי עס מיינט. די רוסן האָבן ערנסט דיפעראַנסיז מיט עטלעכע פון די שפּיץ פירער פון בריטאַן. דומבאַרטאָן איז געווען איינער פון זיי. אפשר פרובירט זיי צו ברענגען א רעגירונגס-טויש אין לאנדאן - גלייך. דאס איז שוין געטון געווארן פריער."
  
  
  האק האט פארענדיקט זיין ביפסטייק און זיך צוגעבויגן צוריק. "אפֿשר רוסלאַנד איז מער אַגרעסיוו ווי מיר טראַכטן," ער פארבליבן. "דומבאַרטאָן ינסיסטאַד צו אַנטוויקלען אַ פייטער וואָס וואָלט מאַכן די MIG ענלעך צו von Richtofen ס Fokker DR-1. ער אויך ינסיסטאַד צו שאַפֿן אַ באַקטיריאַל אַרסענאַל. בריטיש סייכל ווייזט אויף די שפּראַך פון די הערות - די ריפּיטיד נוצן פון דעם וואָרט "מיר". און "אונדז", דער פאַקט אַז דאָס איז דער זעלביקער טיפּ פון פּאַפּיר וואָס איז געניצט דורך די רוסישע סאַב-אַגענט אין אן אנדער פאַל. און לעסאָף, צו דעם פאַקט אַז באָריס נאָוואָסטנוי, וואָס לעצטנס ארויס אין לאָנדאָן, איז איצט מיסטעריעז פאַרשווונדן פון מיינונג. "
  
  
  "ער איז איינער פון די בעסטער אין די קגב," איך געזאגט פאַרטראַכט.
  
  
  האק האט א ניד געטאן.
  
  
  "און דערפאר ביסטו דא, הויפט פון דער סטעיט פאליציי
  
  
  די סעלעקט מישאַנז גרופּע און דער פּריים מיניסטער האָבן זיך צוזאַמען און באַשלאָסן אַז זינט איר זענט שוין ינוואַלווד אין דעם ענין דורך Augie Fergus, און ספּעציעל זינט נייַעס און זיין מענטשן האָבן קיינמאָל געזען איר, עס וואָלט זיין אַ גוטע געדאַנק אויב איך באַראָוד זיי פֿאַר אַ בשעת."
  
  
  "און דאָס ענדיקט אן אנדער קורץ אָבער גלענצנדיק סימכע," איך געזאגט. "איך וואָלט נאָר ווי צו באַקומען עפּעס פון פערגוס."
  
  
  — ער האט מסתמא גארנישט געהאט — האט האק געזאגט. “די מערסטע וואָס זיי האָבן געקענט דערוויסן וועגן דעם אָרעמאַן איז געווען אַז ער האָט געדינט אַלס קאָמאַנדאָ מיט עטלעכע יאָר צוריק און דערנאָך איז ער אַראָפּגעגאַנגען. פארשטײ ט זיך , א ז ע ר הא ט געקענ ט טא ן א שטיצע־ארבע ט פא ר ד י קאמוניסטן , או ן עפע ס אפצוהערן . סיי ווי סיי, עס טוט נישט ענין איצט. די בריטז דאַרפֿן אַלע די הילף זיי קענען באַקומען צו פּלאַצן דעם. איך בין אַזוי נעבעכדיק ניק אַז איר ויסקומען צו באַקומען אַלע די פּאַסקודנע אַסיינמאַנץ, אָבער דאָס איז ווייַל איר זענט אַזוי גוט אין וואָס איר טאָן. "
  
  
  איך האב אנגענומען דעם קאמפלימענט. — "א דאנק, ווען וועל איך פליען?"
  
  
  “מאָרגן פרי אין דער מאָרגן. דאָס איז דער ערשטער פלי." ער האט געשמײכלט. "איך טראַכטן איר וועט האָבן צייַט צו זען איר ווידער הייַנט בייַ נאַכט."
  
  
  איך האב צוריק געשמײכלט. - "איך האָב גערעכנט אויף דעם."
  
  
  די Mirimar האטעל איז געווען אַן אַלט פאַר-קאָלאָניאַל בנין וואָס ריטיינד זיין אייראפעישער פלער. דער קלוב איז געווען ליגן אין די צוריק פון די פויע. איך האב מיך אװעקגעזעצט בײ א טיש און באשטעלט א סקאטש מיט אײז. נאָך דעם ווי דער קעלנער איז אַוועק מיט מיין סדר, האָב איך זיך אַרומגעקוקט. דע ר צימער איז געװען שװאך באלויכטן, דאס מערסטע ליכט איז געקומען פון די ליכטלעך, װאם זענען געשטעלט אויף יעדן טיש. אין טאַנגיער אויף יום טוּב, די קליענטעלע איז געווען מערסטנס אייראפעישער, מיט עטלעכע מאַדערנייזד אַראַבער אין מערב קליידער זופּן טערקיש קאַווע און שמועסן אַנימאַטעד צווישן זיך.
  
  
  אַמאָל מיין טרינקען איז אנגעקומען, די לייץ זענען אַראָפּ און די ווייַזן אנגעהויבן. דער ערשטער צו שפּילן איז געווען אַ פראנצויזיש זינגער, וואָס איז דורכגעגאנגען דורך עטלעכע נומערן, לאַמאַנטינג די האַרצווייטיק פון פאַרפאַלן ליבע. זי איז נאכגעגאנגען דורך אַ פּראָצעסיע פון בויך דאַנסערז וועמענס טאַלאַנט איז געווען מער ווערט די ניו יארק אַכט עוועניו ווי די מיטל מזרח.
  
  
  ענדליך האט מען אנגעזאגט האדיא, און אין צימער האט געהערשט א כבודדיקע שטילקייט. די מוזיקער האָבן אָנגעהויבן שפּילן אַ ביט און דיא האָט זיך אַרויפֿגעגליטשט אויף דער בינע פֿון די פֿליגלען.
  
  
  זי איז געווען ווערינג אַ נאָרמאַל בויך טענצער קאָסטיום, אָבער עס איז געווען ווי נאָרמאַל ווי זי. עס איז געווען קלאָר ווי דער טאָג פון די אָנהייב אַז זי איז געווען קאָפּ און פּלייצעס העכער די דורכשניטלעך בויך טענצער. איר בויך מאַסאַלז האָבן געציטערט פון קאָנטראָל וואָס האט גענומען יאָרן צו שליימעסדיק. אירע ברוסט האָט זיך געציטערט, ווי זיי וואָלטן געהאַט אַן אייגענעם שכל, און אַפֿילו די באַוועגונגען פֿון אירע הענט האָבן פֿאַרראַטן דעם חן, וואָס האָט עקזיסטירט שוין לאַנג צוריק, ווען בויך־טאַנצן איז געווען אַ קונסט און נישט דער אומגליקלעכער סטריפּטיז, וואָס עס האָט זיך אָפּגעטאָן אין די לעצטע יאָרן.
  
  
  זי האט זיך צעדרימלט באָרוועס, איר גוף האָט רעאַגירט צום ריטם פון די מוזיקער, האָט זיך לייַדנשאַפטלעך אויפגעהויבן מיט דעם ריטם און פאַרפירעריש פּאַמעלעך אויף די אַראָפּגאַנגען. ביי מיר, איך קען הערן די געאַרבעט ברידינג פון די זכר קאַסטאַמערז ווען זיי לינד פאָרויס צו באַקומען אַ בעסער קוק אויף איר. עטלעכע ווײַבלעכע אָבסערווירן האָבן אויף איר געקוקט מיט מעקאַנע, אַלע מאָל געלערנט איר יעדן באַוועגונג, פּרוּווט זיי נאָכמאַכן פֿאַר דעם מאָמענט, ווען זיי האָבן זיי געקענט באַנוצן אַליין מיט זייערע מענער.
  
  
  צום סוף פון דער פֿאָרשטעלונג איז די מוזיק געוואָרן אַלץ האַרדער, אָבער האַדיה האָט זיך דערמיט געהאַלטן, אַ שווייס האָט געדריפט פון איר פּנים, נאָכגעיאָגט די געשפּאַנטע מוסקלען פון איר האַלדז און זיך צעלאָזט אין דעם טיפן טאָל וואָס צעטיילט אירע בריסט. זי דערגרייכט איר שפּיץ מיט אַ לעצט קרעססענדאָ פון דראַמז, דעמאָלט געפאלן צו איר קני, בייגן אין די טאַליע.
  
  
  א מינוט איז געװארן א מוראדיקע שטילקײט אין צימער, דאן האבן אלע אויסגעבראכן מיט דונערדיקע אפלאדיז. עטלעכע מענטשן זענען אויפגעשטאנען, זייער געווער ארבעטן ווי פּיסטאָנס, אַרייַנגערעכנט מיר. האדיא האט אנגענומען די אפלאדיז און איז צניעותדיק געלאפן הינטער דער בינע. ד י קלאפ ן הא ט זי ך ביסלעכװײ ז אפגעשטארבן , או ן װ י אוי ף זי ך אי ז געװאר ן א קאלעקטיווע ר געמורמל ט פו ן ד י קונים , יעדע ר לשון , הא ט געקלאפ ט יעדע ר באװעגונ ג פו ן איר ע אויפפירונג .
  
  
  איך געבעטן פֿאַר מיין קאַבאָלע, באַצאָלט די קעלנער און געמאכט מיין וועג צוריק. צוריק בינע איך איז געווען סטאַפּט דורך אַ בערלי באַונסער וואס האט מיר אַראָפּ דורך פּלייסינג זיין פלייש הענט אויף מיין קאַסטן. אי ך הא ב זי ך אראפגענומע ן זײ ן האנ ט או ן זי ך צוגעטראג ן צ ו דע ר טיר , װא ס אי ך הא ב גענומע ן באלאנג ט צ ו האדיא .
  
  
  איך פּעלץ דעם באַונסערס שווער האַנט אויף מיין אַקסל ווען איך קלאַפּן. איך איז געווען פּונקט וועגן צו טייַנען דעם פונט ווען Hadiya אנטפלעקט.
  
  
  "עס איז אָוקיי, קאַסים," זי געזאגט, און איר קאַפּ אויף מיין גוף לוסאַנד. אי ך בי ן ארײ ן אי ן קלײדער , ני ט געקוק ט אויפ ן פעט ן אראבער .
  
  
  האדיא איז פארשווונדן הינטערן פארהאנג, זיך איבערגעטוישט אין גאס־קליידער און איז ארויס דורך דער טיר. װע ן מי ר זײנע ן ארוי ס אי ן דרויסן , הא ט ז י גערופ ן א טאקסי , או ן הא ט דע ם דרייווע ר איבערגעגעבן , װ י אי ך הא ב זי ך צוגעזעצ ט נעב ן איר .
  
  
  הדםה׳ס שטוב איז געווען אויפן אויבערשטן שטאק פון אן אלטער, פארהאלטענער געביידע אין די זילבערשמידן-קווארטאל מיט אויסקוק אויפן ים. זי האט געעפענט די טיר, מיך ארײנגעלאזט, און איז מיר נאכגעגאנגען און זי פארשפארט. דאס ליכט פון דער פולער לבנה האט געשטראמט דורכן פענצטער. איך סקאַנד די לעבעדיק צימער פֿאַר קיין צייכן פון פערגוס. עס זענען נישט געווען קיין. דא ס אי ז געװע ן א װאוינע ן פא ר נקבות .
  
  
  הדםה האט זיך אויסגעגאסן א גלעזל בראנפן, מיר דערלאנגט און זיך אװעקגעזעצט אויפן אײנציקן שטול אין צימער. איך בין אַראָפּגעזונקען אויף דער דיוואַן און געקוקט אויף איר איבער די קאַנט פון מיין גלאז.
  
  
  לעסאָף איך געזאגט, "די פאָטאָ פערגוס דערציילט מיר צו געבן מיר?"
  
  
  זי האט זיך דערגרײכט אין די פײדן פון איר קלײד און ארויסגעצויגן א פאטאגראפיע פון דער קעשענע. זי האט עס מיר איבערגעגעבן. איך האב עס אריינגעקוקט. עס איז געווען אַן אַלט פאָטאָגראַפיע, פאַרוועלקט מיט צייַט. עס זענען געווען 20 מענטשן, אַלע אנגעטאן אין מדבר קאַמבאַט גאַנג, אַלע ליינד אַרויף אין אַ פאָרמאַל גרופּע פּאָזע פון פיר ראָוז.
  
  
  "דאָס איז פערגוס ס אַלט קאָמאַנדאָ סקוואַד," האטיאַ געזאגט. "ער איז אין די רגע רודערן, רגע פון די לינקס. די בילד איז גענומען געוואָרן אין 1942 אין קאַיראָ.
  
  
  איך האָב עס איבערגעדרייט, האָפענונג צו געפֿינען עפּעס געשריבן דאָרט. עס איז געווען בלויז די נאָמען פון די פאָטאָגראַף. אַלץ וואָס פערגוס געוואלט צו זאָגן מיר איז געווען אין דער פאָטאָגראַפיע, מיסטאָמע שייך צו איינער פון די מענטשן.
  
  
  "דערציילט מיר וועגן פערגוס," איך געזאגט.
  
  
  ז י הא ט גענומע ן א זופ ה בראנפן . ― איך װײס גאָרנישט... פֿון זײַן געשעפֿט, מײן איך. ע ר אי ז עטלעכ ע מא ל ארעסטיר ט געװאר ן פא ר גאלד־שמוגל . איין טאג איז ער אויסגעפרעגט געווארן דורך די פאליציי איבער עפעס וואס איז שייך מיט חשיש - איך מיין אז ער האט עס פארקויפט. א חו ץ דע ם הא ט ע ר מי ך באזוכ ט א מא ל א יאר , אפשר . מאל ער האט מיר געבראכט געלט. אמאל האט ער ביי מיר געבארגט געלט״.
  
  
  "טשעמאָדאַן, פֿון וואַנען איז די פאָטאָ? וואָס אַנדערש איז אין עס?
  
  
  "גאָרנישט," זי געזאגט. "נאָר עטלעכע אַלט זאכן."
  
  
  איך בין אויפגעשטאנען און בין ארײן אין שלאף־צימער. אויף איר בעט איז געלעגן אן אפענע װאליזקע. אי ך הא ב אי ם ארומגערינגל ט או ן גארניש ט געפונע ן א חו ץ עטלעכ ע ענדערונ ג פו ן מענע ר קלײדע ר או ן א ן אלט ן מאװע ר חתונ ה קלײד .
  
  
  "מייַן מוטער איז געווען אין עס," האַדיאַ געזאגט הינטער מיר ווי איך פּיקט איר אַרויף.
  
  
  איך האב זיך צו איר אויסגעדרייט, געפרעגט מיט די אויגן.
  
  
  "עס איז געווען מיין מוטער 'ס חתונה קלייד," זי ריפּיטיד. "זי איז געווען פערגוס 'ווייַב."
  
  
  "זיין וואָס?"
  
  
  "זייַן פרוי. זי האָט מיט אים חתונה געהאַט ווען איך בין אַלט געווען פיר יאָר. פערגוס איז געווען מיין סטעפּפאַטער."
  
  
  זי דעמאָלט אויסגעדריקט עמאָציע פֿאַר די ערשטער מאָל וועגן פערגוס 'טויט. טרערן האבן פארפלייצט אירע אויגן און זי האט באגראבן איר קאפ אין מײן ברוסט, אנגעכאפט מיינע הענט. איך האב זי פארזיכערט ווי בעסטער איך קען, זי פארזיכערט אז אלעס וועט זיין גוט. די טרערן האָבן ביסלעכווייַז סאַבסיידיד און זי געראטן צו זאָגן, "ער איז געווען גוט צו מיר, ניק. ער איז געווען ווי מיין אייגן פאטער. ער איז מעגליך געווען א שלעכטער מענטש, אבער ביי מיר איז ער געווען א גוטער מענטש." נאָך מיין מוטער געשטארבן ווען איך געווען 10 יאָר אַלט, ער גענומען זאָרגן פון מיר ווי אויב איך געווען זיין אייגענע טאָכטער."
  
  
  אי ך הא ב פארשטענדלעכקײ ט א ניקן .
  
  
  מי ר זײנע ן נא ך געשטאנע ן זײע ר נאענ ט אײנע ר צו ם צװײטן , או ן מי ך הא ב מי ך מי ט זי ך מי ט א ן א ן נײע , אנדער ש געפילט , געפיל ט מי ט א מאל . הדםה'ס ברוסט איז געווען צוגעדריקט צו מיר, און איך האב געקענט שמעקן דעם ווארעמען זיסן ריח פון אירע האר. מײַנע אָרעמס האָבן זיך אַרומגערינגלט אַרום איר קערפּער. איך האב זי טיף געקושט, מיין צונג איז אריינגעקומען אין איר מויל, עס אויספארשן, זיך באגעגענען און זיך ארומגעכאפט מיט אירע.
  
  
  האדיא האט זיך דערגרײכט הינטער איר און אפגעקנעפלט די קנעפל פון דעם קלײד, װאם זי האט אנגעטאן. ער האָט זיך צעגליט צו אירע פֿיס. ונטער זי טראָגן בלויז אַ קליינטשיק פּאָר פון לויטער שוואַרץ ביקיני דנאָ וואָס געוויזן איר בראָנדז קורוועס. אירע נאַקעטע בריסט, וואָס האָבן ניט אַזוי לאַנג צוריק אַזוי דערציטערט די טוריסטן אין מיראַמאַר, האָבן זיך אויסגעבויגן, פֿול און פֿרײַ, און זייערע ברוינע שפּיצן האָבן זיך אָנגעשטעקט.
  
  
  איך האָב זיך אַ מאָמענט געפֿידלט מיט מײַנע מלבושים און זיך דערנאָך געפֿונען לעבן דעם וואַרעמען, יקסייטינג קערפּער אויפֿן בעט. האדיאס טונקעלע אויגן האבן ווייך געגלוכט אין דער טונקעלער צימער. אירע הענט האבן מיך צוגעצויגן צו איר און אירע הענט האבן זיך אראפגעריסן אויף מיין רוקן.
  
  
  איך האָב זי געקושט און איצט האָט איר צונג אַריינגעגליטשט אין מיין מויל און עס אויסגעפאָרשט בשעת אירע הענט האָבן מיך געגלעטן. איך האָב געשטעלט אַ שורה פון קושן אויף איר פּלייצעס, אַראָפּ צו די געשוואָלן בריסט, און ענדלעך אַראָפּ די באַלאַנס פון איר בויך צו איר בויך, וואָס האָט געהאלטן אַ קליין קינסטלעך יידלשטיין בעשאַס איר טאַנצן אין דעם האָטעל. אי ך הא ב זי ך געצויג ן אוי ף אי ר פופל , זי ך גלעט ן מי ט דע ר צונג , או ן ז י הא ט ארויסגעלאז ט א שטיל ן קרעכץ .
  
  
  אירע שיך האבן געכאפט מיינע און איך האב געזוכט די טיפעניש צווישן זיי. מי ר האב ן זי ך פארבונד ן מי ט אי ר שטיל ן זיפץ . און דעמאָלט די היפּס וואָס האָבן מאַדזשיקאַל טינגז אין טאַנצן אנגעהויבן צו רירן אין ענטפער צו מיין געמאסטן שטויס. מיר האָבן אַ שטראָם געבויט אין אונדז. ווילדע היפּס האָבן זיך געציטערט און געציטערט אין אַ פּרימיטיוון ריטם, דערגרייכנדיק צו מיר.
  
  
  זי האט אויפגעהויבן די פיס איבער מיינע אקסלען און איך האב אנגעכאפט איר הינטן מיט ביידע הענט. זי האט געקרימט, באוועגט זיך אין גאנץ הארמאניע מיט מיינע שטויסן, טיפער און טיפער, שווערער און שווערער, פרובירט צו פארשווינדן אין איר. האדיאס הענדן האבן זיך לאנג געצויגן מיט מיר, אבער דאן האט זי זיך געבויגן דעם רוקן, די פינגער האבן זיך געקראצט אין די הענט, א שארפע געשרײ איז אנטלאפן פון איר האלדז. איך האב זיך געציטערט, געהערט ווי איך מאך א מאדנע חיה-קלאנג און זיך צוזאמגעפאלן אויף איר. כ׳בין געװען פארדעקט מיט שװײם. איך האב מיך ארויסגעלאזט פון האדיא. מײַן קאָפּ איז אײַנגעזונקען אין קישן און איך בין אַרײַן אין אַ טיפֿן שלאָף.
  
  
  * * *
  
  
  אַ שלעפּ אין דער אַקסל האָט מיך אויפֿגעוועקט. איך בין אויפגעשפרונגען זיך צו קאנפראנטירן מיט דער דערשראקענער מיידל.
  
  
  ― עמעצער איז בײַ דער טיר, ― האָט האַדיה מיר אַ שיסן אין אויער.
  
  
  אי ך הא ב זי ך דערגרײכ ט צ ו װילהעלמינע , אבע ר ס׳אי ז געװע ן צ ו שפעט . די טיר האט זיך אויפגעהויבן און א מאן האט זיך ארײנגעריסן. ער האט געשאסן אין מיין ריכטונג. איך ראָולד אויס פון בעט און לאַנדיד אויף די שטאָק. איך כאַפּ די נאַכט ליכט און וואַרפן עס, דעמאָלט שפּרינגען. איך שלאָגן אים ווי ער אויפשטיין די ביקס ווידער צו פייַער. מײַן דלאָניע האָט זיך אַרויפֿגעשאָסן און געטראָפֿן זײַן גאָמבע. זײ ן האלדז האט זיך צוריקגעקערט מיט א שפאצ, װאם האט אפגעקלונגען פון די ווענט פון צימער.
  
  
  איך האָב זיך דערגרייכט צום סוויטש אויף דער וואַנט, אים אָנגעצונדן און געקוקט אויפן גוף פאַר מיר. דער מענטש איז קלאר שטארבן. דעמאלט האב איך געקוקט אויף האדיא. אונטער איר לינקער ברוסט האט זיך אויסגעשטרעקט א קרום־רויטער פלעק.
  
  
  זי האט צוריק געהאלטן דעם שאָס וואָס איז בדעה פֿאַר מיר.
  
  
  איך האב אויפגעהויבן איר קאפ מיט די הענט. ראָזעווע באַבאַלז האָבן געפלויגן איבער איר ליפן, דעמאָלט זי האט געציטערט און פראָזע.
  
  
  דער מענטש אויפן דיל האט געקרימט. איך בין געגאנגען צו אים. — װער האט דיך געשיקט ? איך האב א שאקל געטאן מיט דער האנט.
  
  
  „איוב“, האָט ער זיך געהוסטן, „מײן ברודער...“ און איז געשטאָרבן.
  
  
  אי ך הא ב זי ך ארומגערינגל ט אי ן זײנ ע קעשענעס , או ן אי ך געפונע ן בלוי ז א פלי־שטאב ן פו ן פאראײ ן אראבער־איירלינעס . אויב ער איז געווען איוב'ס ברודער, איז עס געווען נאטירליך אז ער זאל מיך יאגן. בלאַדי ווענדעטאַס זענען טייל פון לעבן אין דעם טייל פון דער וועלט. איך האב דערהרגעט זײן ברודער, און עס איז געװען זײן פליכט מיך צו הרגענען. ס'איז אלץ געווען נאריש און האדיא איז דערפאר געשטארבן.
  
  
  צווייטע קאַפּיטל.
  
  
  מייַן BOAC פלי 631 איז אנגעקומען אין לאָנדאָן ערפּאָרט בייַ 11:05 אויף אַ זוניק מאָרגן דער ווייַטער טאָג. קיינער האט מיך נישט באגעגנט ווייל כאק האט נישט געוואלט קיין קבלת פנים. איך האָב געמוזט אָנשטעלן אַ טאַקסי ווי יעדער אַנדערער גאַסט און בעטן דעם שאָפער ער זאָל מיך ברענגען צום בריטישן טוריסט אַסאָציאַציע ביוראָ אין סט יעקב סטריט 64. דאָרט האָב איך געזען אַ מענטש מיטן נאָמען ברוטוס. ברוטוס, זיין פאַקטיש אידענטיטעט אַ געזונט-געהאלטן סוד, איז געווען האַווקע ס פאַרקערט נומער אין לאָנדאָן. ער איז געווען דער הויפּט פון די ספּעציעלע מישאַנז דיוויזשאַן פון די הויפּט פון ספּעציעלע אָפּעראַטיאָנס. ער האָט מיר געגעבן ספּעציפיש ינסטראַקשאַנז וועגן די אַרבעט.
  
  
  איך געוויינט דעם פּאַראָל צו באַקומען אַקסעס צו די פארשפארט שפּיץ שטאָק פון די טראַוועל אַססאָסיאַטיאָן בנין און איז געווען באַגריסן דורך אַ צוויי-מענטש מיליטעריש וועכטער אין גליטשיק בריטיש מיליטער מונדיר. איך האב געגעבן מיין נאמען.
  
  
  ― פֿאָלג אונדז, הער, ― האָט מיר רויִק געזאָגט אײנער פֿון זײ.
  
  
  מי ר האב ן זי ך אריבערגעפיר ט אויפ ן קארידאר , אי ן א ענג , בריסקע ר פארמאציע , ד י שיך ל פו ן ד י וועכטער ן האב ן געקלאפ ט אי ן א שארפ ן ריטם , אויפ ן געפלאנט ן דיל . מי ר האב ן זי ך אפגעשטעלט , פא ר א גרויםע ר פאנפלע ר טיר , ב ײ דע ם װײטע ר עק .
  
  
  ― איר קענט אַרײַן אַרײַן, הער, ― האָט מיר געזאָגט דער זעלביקער יונגערמאַן.
  
  
  "א דאנק," איך געזאגט און געעפנט די טיר צו אַ קליין אָפּטראָג געגנט.
  
  
  כ׳האב פארמאכט הינטער מיר די טיר און זיך געפונען פאר א מיטל־עלטער װײב זיצנדיק בײ א שרײבטיש, אפנים, ברוטוס׳ס סעקרעטארין. אבער מיין בליק איז זי גיך אריבערגעגאנגען צו א באמת שיין ראיה. א מײדל אין גאר א קורצן לעדערנעם קלײד, מיטן רוקן צו מיר, האט זיך געבויגן איבערן פענצטער, צו װאסערן א פלאנצן אין א קעסטל פארן פענצטער. צוליב איר שטעלע האָט דאָס קלײד אױסגעװיזן יעדן אינטש פֿון אירע לאַנגע, מילכיקע דיך און אַ טײל פֿון איר געזונט־ראַונדיקער, שנירל־באַדעקטן באַט. איך לייקט ברוטוס ס געשמאַק פֿאַר אָפיס הילף.
  
  
  די עלטערע פרוי איז נאכגעגאנגען מיין בליק. — הער קאַרטער, איך רעכן, — האָט זי געזאָגט שמייכלענדיק.
  
  
  "יא," איך געזאגט, רילאַקטאַנטלי קוק אַוועק. בשעת איך האָב גערעדט, האָט דאָס מיידל זיך אויסגעדרייט צו אונדז, האלטן אין די הענט אַ קליין וואָטערינג קענען.
  
  
  — מיר האבן אויף דיר געװארט — האט געזאגט דער סעקרעטאר. "איך בין פרוי סמיטהע און דאָס איז העדער יאָרק."
  
  
  — מיט פארגעניגן — האב איך געזאגט צו פרוי סמיטה, אבער מיין בליק האט זיך אומגעקערט צו דער מיידל. ז י אי ז געװע ן א שײנ ע האר , או ן הא ט זי ך קורצע ר הא ט געשניטן . זי האט געהאט גרויסע בלויע אויגן, די ליכטיגסטע בלויע וואס איך האב אמאל געזען. זי האט געהאט א גאנץ פנים: א גלײכע, דינע נאז איבער א ברײטן, כושיק מויל. די מיקראָ-מיני, וואָס זי האָט געטראָגן, האָט איר קוים צוגעדעקט אפילו ווען זי איז געשטאַנען גלייך. ברוינע הויט האט ארויסגעשטארצט פון איר ארומגערינגלט ברוסט איבער דער שמאלער לענד. אירע קעלבער זײַנען געװען אָנגעטאָן מיט ברוינע שיך, װאָס האָבן געטראָפֿן איר קלײד.
  
  
  "ברוטוס וועט זען איר מיד, מיסטער קאַרטער," האט פרוי סמיטהע. "די פּאַנעלד טיר איז אויף דיין לינקס."
  
  
  "א דאנק." איך סמיילד צו די בלאָנדע, האָפענונג צו זען איר שפּעטער.
  
  
  ברוטוס איז אויפגעשטאנען פונעם גרויסן מאכאגאני טיש ווען איך בין אריין. "אָוקיי דעמאָלט! מיסטער ניק קאַרטער! פייַן! פייַן!"
  
  
  זײ ן האנ ט הא ט מיינע ר ארײנגעשלונגען , או ן זי י געשאקלט . ער איז געווען אַ גרויס מענטש, די זעלבע הייך ווי מיר, און ער האט איינער פון די באַקסי בריטיש אַרמיי פנימער. זיינע סיידבורנס זענען געווען גרוי און עס זענען געווען שורות אַרום זיין אויגן, אָבער ער האט אויסגעזען ווי אַ מענטש וואס קען נאָך פירן אַ מיליטעריש אַטאַקע און האָבן שפּאַס טאן עס.
  
  
  "נעים צו טרעפן איר, האר," איך געזאגט.
  
  
  "מיט פאַרגעניגן, מיין יינגל! אַבסאָלוט רעכט! איר וויסן דיין שעם פּריידאַז איר."
  
  
  איך האב געשמײכלט און זיך אװעקגעזעצט אויפן שטול װאם ער האט מיר אנגעבאטן. ער האָט זיך ניט אומגעקערט צו זײַן זיצפּלאַץ, נאָר איז געשטאַנען אין די ווינקל פֿונעם טיש, דאָס פּנים איז פּלוצעם געוואָרן אַ טרויעריק.
  
  
  "מיר האָבן אַ גרויס שרויף דאָ, ניק," ער האט געזאגט. אנטשולדיגט אז מיר שלעפן דיך אריין אין אונזערע פראבלעמען, אבער דו ביסט נישט גוט באקאנט דא, און אמת'דיג האב איך געדארפט עמעצן מיט ערפארונג, וואס וועט נישט קווענקלען צו טייטן אויב עס ווערט נויטיג, אונזער איינציקער מענטש פון דיין קאליבער. איז ינעקסטריקאַבלי לינגקט צו די פּראָבלעם אין מאַלטאַ."
  
  
  "איך בין צופרידן צו העלפן," איך געזאגט.
  
  
  איך האָב אים דערציילט אין דעטאַל וועגן אַלץ וואָס איז געשען אין מצרים, און דערנאָך געגעבן אים די פאָטאָגראַפיע. ער האָט דאָס אַ ווײַלע געלערנט און דערנאָך מסכים געווען מיט מיר, אַז אַלץ וואָס פערגוס האָט אונדז געוואָלט דערציילן, האָט עפּעס צו טאָן מיט איינעם אָדער מער פון די מענטשן אין בילד.
  
  
  "עס וועט נעמען צייט צו שפּור אַלע די מענטשן," ער האט געזאגט. "דערווייל, עס איז מער נייַעס."
  
  
  ברוטוס איז געגאַנגען נעבן דעם טיש מיט באַנדאַזשן הינטערן רוקן. "מיר ווייסן נישט צי זיי זענען קאָמוניסטן אָדער נישט. מיר ווייסן אז "די נייעס" איז דא פאר א בייזע ציל, אבער עס קען נישט האבן קיין שייכות מיט די רציחה. אָבער, מיר מוזן פּרובירן עס און צייט איז פון די עסאַנס. קיין אנדערע געדאנקען, ויספאָרשן זיי. נאָר זיין זיכער צו קאָנטראָלירן מיט מיר קעסיידער. ”
  
  
  ע ר הא ט זי ך דערגרײכ ט איבע ר דע ם טיש , אויפגענומע ן צװ ײ פאפיר ן או ן מי ר דערלאנגט . דאס זענען געווען
  
  
  אָריגינעל הערות לינקס דורך די רעצייעך אָדער מערדער. איך האב זיי געלערנט.
  
  
  "איר וועט באַמערקן אַז זיי זענען האַנט-געשריבן און געשריבן דורך דער זעלביקער מענטש," ברוטוס שפּיציק אויס.
  
  
  "יא," איך געזאגט פאַרטראַכט. "האָסט אַנאַליזירט דעם בריוו?"
  
  
  "ניין," ער געזאגט, "אָבער איך קענען צולייגן עס אויב איר ווילט."
  
  
  כ'האב געכאפט. איך בין נישט געווען קיין מומחה, אבער דער נוסח פון די שריפטן האט מיר נישט פארגעשלאגן קיין קילן פראפעסיאנאלן אגענט. פון קורס, דאָס קען האָבן געווען טייל פון אַ סמאָוקסקרעען. "האַווקע האָט געזאָגט אז די רציחות זענען בלוטיג."
  
  
  ברוטוס האט א זיפצן געטאן און ארײנגעפאלן אין דער לעדערן שטול בײם טיש. "יא. איר זעט, מיר האָבן געפּרוּווט נישט אַרויסזאָגן מער קאָמפּליצירטע פּרטים אין די צײַטונגען. וועלסי האט געהאט אראפגעלאזט דעם הינטן פון קאפ דורך א שיס פון א הויכער ביקס. ער איז געווען דערשאָסן דורך זיין אָפיס פֿענצטער דורך אַ באָקע מאַרקמאַן פון עטלעכע ווייַטקייט אַוועק. . כּמעט ווי אַ פאַכמאַן הונטער. "
  
  
  "אָדער אַ פאַכמאַן רוצח," איך געזאגט.
  
  
  — יא. ער האט געריבן דעם קין. "דער מאָרד פון פּערסי דומבאַרטאָן איז געווען גאַנץ פּריקרע. ער איז געשטאכן געווארן בשעת'ן גיין מיט זיין הונט. דער הונט איז געשניטן האלדז. דער צעטל איז געווען צוגעטשעפעט צו דומבארטאן'ס מאנטל. דער ערשטער צעטל, אגב, איז געפונען געווארן אין אן אפענעם פאסט אויפן וועלסי'ס שרייַבטיש. . "
  
  
  "אפֿשר איר זאָל נאָר באַצאָלן די געלט און זען וואָס כאַפּאַנז," איך סאַגדזשעסטיד.
  
  
  "מיר געדאַנק וועגן אים. אָבער צוועלף מיליאָן פונט איז אַ פּלאַץ פון געלט אפילו פֿאַר די בריטיש רעגירונג. איך וועל דיר זאָגן אָפן, אָבער, עס איז אַ היפּש דרוק פון מיטגלידער פון די קאַבינעט און מיניסטעריום זיי צו באַצאָלן. מיר קענען סוף אַרויף מיט דעם. אָבער אין דעם פונט איר האָבן בייַ מינדסטער אַ וואָך צו אַרבעטן עפּעס."
  
  
  "איך וועל טאָן מיין בעסטער, האר."
  
  
  "איך וויסן אַז איר יוזשאַוואַלי בעסער וועלן צו אַרבעטן אַליין," האָט ברוטוס געזאָגט, "אָבער איך וועל באַשטימען אַן אַגענט פון מיין SM אָפּטייל צו אַרבעטן מיט איר אויף דעם. איר צװײ װעלן ענטפֿערן נאָר מיר. עס זענען אנדערע יידזשאַנסיז וואָס אַרבעט. אויף דעם ענין, געוויינטלעך, MI5, MI6, Dvor און אנדערע. זיי מוזן נישט טיילן קיין אינפֿאָרמאַציע איר אַנטוויקלען אַחוץ דורך מיר. ס'איז קלאר? "
  
  
  ― גענוי ― זאָג איך אים.
  
  
  ער האט געשמייכלט. "פייַן." ער האט געדריקט א קנעפל אויף זײן שרײבטיש. “שיק יאָרק. מיס סמיטהע."
  
  
  איך האָב זיך געפּײַניקט. איז נישט אזוי דער נאמען פון די בלאָנדע וואס מען האט מיך פארגעשטעלט ביי די קבלת פנים...? די טיר הינטער מיר האט זיך געעפנט און איך האב זיך אויסגעדרייט. א שיינע באשעפעניש אין א מיניאטור לעדער אנצוג איז שנעל אריין אין צימער, ברייט שמייכלענדיג ווען זי איז פארביי מיר געגאנגען צום מאכאגאני טיש. זי האט זיך אװעקגעזעצט אויפן ראנד טיש, װי זי װאלט דארט שוין א סך מאל געזעסן.
  
  
  "דאס איז הער ניק קאַרטער, כעדער," האט ברוטוס געזאגט, סמיילינג צו איר. "ניק, מיס העאַטהער יאָרק."
  
  
  „מיר האָבן זיך געטראָפֿן אינדרויסן,‟ האָט זי געזאָגט, נישט אַוועקגענומען פֿון מיר די אויגן.
  
  
  "אה גוט." ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר, "כעדער איז דער אַגענט מיט וואָס איר וועט אַרבעטן, ניק."
  
  
  איך האָב געקוקט פון דער מיידל צו ברוטוס און צוריק צו איר. "איך וועט זיין פאַרשילטן," איך געזאגט ווייך.
  
  
  נאָך דערציילט Heather וועגן די פאָטאָ, ברוטוס לאָזן אונדז גיין. ווען איך בין געקומען צו דער טיר, האָט ער געזאָגט, "בלייבן אין קאָנטאַקט. אין אַ טאָג אָדער אַזוי מיר וועלן האָבן עפּעס וועגן די מענטשן אין די פאָטאָגראַפיע."
  
  
  * * *
  
  
  איך גענומען אַ טאַקסי צו אַ קליין האָטעל לעבן רוססעלל סקווער, אַ ביסל ריקאַווערד פון די אָנגענעם שוידער פון אַנטדעקן אַז איך וואָלט פאַרברענגען די ווייַטער וואָך אָדער אַזוי מיט אַזאַ אַ פּעקל פון גוטסקייט ווי כעדער יארק. אין פאַקט, איך געהאט געמישט געפילן וועגן איר. פרויען און שפּיאָנאַזש מישן זיך נישט, אין מינדסטער ווי איך שפּיל. און עס איז געווען שווער פֿאַר מיר צו גלויבן אַז אַזאַ אַ סאַפיסטאַקייטיד מיידל ווי כעדער קען טאַקע העלפן געפֿינען די רעצייעך. אבער ברוטוס איז געווען דער באַלעבאָס בעשאַס דעם לענדינג-דינגען מיסיע, און איך איז געווען ניט וועגן צו פרעגן זיין משפט.
  
  
  איך באַשלאָסן צו בלייַבן פערלי נאָענט צו דעם האָטעל פֿאַר די ווייַטער ביסל שעה בשעת כעדער צוגעגרייט אונדז צו לאָזן פֿאַר קאָרנוואָל אין די נאָכמיטאָג. דער טאַקסי שאָפער האָט מיר גענומען דורך פּאַלל מאָל, פאַרביי די נאַשאַנאַל גאַלערי אין טראַפאַלגאַר קוואדראט, ווו טוריס זענען פידינג פּידזשאַנז דורך נעלסאָן ס קאָלום אין די זון.
  
  
  מיר געגאנגען צו רוססעלל סקווער פּאַרק. דער האָטעל איז געווען בלויז אַ פּאָר פון בלאַקס אַוועק און איך געוואלט צו נעמען אַ ביסל גיין.
  
  
  "איך וועל אַרויסגיין פון דאָ," האָב איך געזאָגט צום שאָפער.
  
  
  — אקעי, גאווערנאר, — האט דער מאן געזאגט, און פארלאכטן דעם טעקסי.
  
  
  איך האב אים באצאלט און ער איז אװעק. איך בין געגאַנגען פאַרביי דעם פּאַרק, געניסן פון דער האַרבסט זון, און ענדלעך אויסגעדרייט אין דער אַלייע צו מיין האָטעל. געזעסן אויף דעם טראָטואַר פאָרויס איז געווען אַ יינציק שוואַרץ אַוסטין. דערנענטערנדיק זיך צו אים, האָב איך געזען אינעווייניק דריי מענטשן אין טונקעלע סוץ. צװ ײ פו ן ז ײ זײנע ן ארויסגעקומע ן או ן זי ך מי ך צוגעטראגן , פארשפאר ט מײ ן װעג .
  
  
  ― אַנטשולדיקט מיך, אַלטער, אָבער װאָלט איר געװען מיסטער קאַרטער?
  
  
  איך האב געלערנט דעם מענטש. ע ר אי ז געװע ן א פירקער , שווערע ר יונגע ר בחור . ער האט אויסגעזען ווי א פאליציאנט... אדער א זיכערהייטס אגענט. דאָס זעלבע האָט אויך זײַן חבֿר געטאָן, בפֿרט ווען די רעכטע האַנט איז געווען אײַנגעקלאַפּט אין זײַן רעקל־קעשענע.
  
  
  איך האב געזאגט. - "וואָס אויב עס ס איך?"
  
  
  "דעריבער וועלן מיר ווי צו שמועסן מיט דיר," האָט דער יונגערמאַן געזאָגט מיט אַ ענג שמייכל. — נו, מיר װילן קיינעם נישט טאן, צי ?
  
  
  איך האב זיך ארומגעקוקט. עס איז שטענדיק געווען עמעצער אין רוססעלל סקווער פּאַרק, אָבער די זייַט גאסן זענען אָפט וויסט. גראד איצ ט זײנע ן אוי ף דע ר גאס , נא ר געװע ן עטלעכ ע מענטשן , געגאנגע ן אי ן דע ר קעגנערישע ר ריכטונג . קיין הילף.
  
  
  — זעצט זיך, מיסטער קארטער. דער באפעל איז געקומען פון דעם דריטן מענטש, דעם דרייווער, און איך האב געשפירט אז עפעס האט מיך שווער געכאפט אין רוקן. "זוכט אים ערשט," האָט ער געזאָגט צו זײַנע פֿרײַנד, די מענטשן האָבן זיך אַרויסגעבויגן פֿון פֿענצטער.
  
  
  דער ערשטער מאן האט דערגרייכט אינעווייניג אין מיין רעקל און ארויסגענומען ווילהעלמינא פונעם כאלטער. ער טאַקט די לוגער אין זיין גאַרטל, דעמאָלט פּאַטייט מיר. ער האט געטאן אַ סלאַפּי אַרבעט, פעלנדיק הוגאָ אויף מיין רעכט פאָראַרם און פּיער, אַ סיאַנייד גאַז באָמבע אַטאַטשט צו די ין פון מיין לינקס דיך.
  
  
  — קום אריין אין קאר, מיסטער קארטער — האט ער געזאגט. "מיר ווילן וויסן וואָס געשעפט איר האָט מיט Augie Fergus איידער ער איז געשטארבן."
  
  
  "ווער זענען 'מיר'?"
  
  
  "א מענטש מיטן נאמען 'נייעס'," האט געזאגט דער ערשטער.
  
  
  "אזוי אַז ס עס," איך געזאגט.
  
  
  "אַז ס עס, יאַנקי," דער צווייטער מענטש דערציילט מיר, גערעדט פֿאַר די ערשטער מאָל.
  
  
  "דערנאך נעם מיך צו אים," האָב איך געזאָגט. איך טענה נישט מיט א וואפן וואס שטערט מיר אין פנים.
  
  
  דער צווייטער האט שארף געלאכט. ― דאָס װאָלט איר געפֿעלט, צי נײן? אבער עס וועט נישט זיין אַזוי גרינג. איר וועט נאָר קומען מיט אונדז, זאָגן אונדז וואָס מיר ווילן צו וויסן, און דעמאָלט באַקומען אויף די ווייַטער פלאַך צוריק צו אַמעריקע."
  
  
  איך בין אַרײַן אויפן הינטערשטן זיצפּלאַץ און זיי זענען געזעסן הינטער מיר, איינס פון יעדער זייט. זיי האָבן נישט גענומען קיין ריזיקירן. מי ר האב ן זי ך אװע ק פו ן דע ר זײ ט װעג .
  
  
  מיר זענען איצט דרייווינג צוזאמען אָקספֿאָרד סטריט צו מאַרבלע אַרטש. אויב זיי בלייבן אויף דער הויפּט גאַס, עס וועט קאָמפּליצירן די זאכן. אָבער, פּונקט איידער מיר האָבן דערגרייכט הייד פארק, האָט דער דרייווער זיך אַריינגעדרײט אין אַ שמאָלן שטעג, אַריין צו גראָסווענאָר סקווער. דאָס איז געווען מיין געלעגנהייַט אויב עס איז געווען איינער.
  
  
  דער מאן אויף מיר לינקס האט צוגעקוקט ווי דער אויטא באוועגט זיך, אבער זיין חבר מיט דער ביקס האט געהאלטן די אויגן — אדער די ביקס — אויף מיר. אַזוי איך געהאט צו דערפרייען אים אַ ביסל.
  
  
  "קוק ארויס!" — האב איך מיטאמאל געזאגט. — דארט אויף דער גאס.
  
  
  דער דרייווער האט אויטאמאטיש געשלאגן, און די צוויי מענער אויפן הינטערשטן זיצפּלאַץ האבן א שפּאַלטן רגע געקוקט פאָרויס. עס ס אַלע איך דאַרפֿן. איך האב שטארק אנגעקלאגט דעם אגענט אויף רעכטס און די ביקס איז געפאלן אויפן דיל פונעם קאר. איך האב עס נאכגעלאפן מיט א שנעלן שארף אין האלדז, וואס האט אים געכאפט.
  
  
  אן אנדער אגענט האט אנגעכאפט מיין ארעם. אי ך הא ב אי ך זי ך באפרײ ט או ן אי ם מי ט מײ ן עלנבויג ן גװאלדיק ן א געשלאג ן אי ן פנים , צעבראכ ן ד י נאז . ער האט זיך געכאפט און זיך צוגעפאלן אין א װינקל.
  
  
  אוסטין האט געפארן משוגע אין דער שמאלער גאס, דער דרייווער האט פרובירט צו פירן מיט איין האנט און מיט דער צווייטער אנווייזן אויף מיר א ביקס. "הער אויף. קאַרטער! האַלטן עס, דיין פאַרשילטן ממזר."
  
  
  איך האב געשטופט דעם ביקס צום דאך פונעם קאר, געדריקט מיין האנט, און די ביקס איז דורכגעגאנגען דורך די זייטיגע פענצטער, צובראכן דאס גלאז. איך פּעלץ אַ שאַרף ווייטיק אין מיין רעכט באַק ווען איך איז געווען שלאָגן דורך אַ שטיק פון פליענדיק גלאז.
  
  
  יעצט האט דער דרייווער אינגאנצן פארלוירן קאנטראל אויף די אוסטין. ע ר הא ט זי ך געגלײ ט פו ן אײ ן זײ ט גא ס צ ו דע ר צװײטע ר זײט , פארבײגײנדי ק פארבײגײענדיק ע פוסגייער , ענדלע ך ארויסגעקלאפ ט ד י רעכט ע שטארבע ן או ן ארײנגעקראכ ן אי ן א שטיצע־פאסט . דער דרייווער האט אנגעקלאפט דעם קאפ אין דער ווינטשויב און געפאלן אויפן ראד.
  
  
  גענומען ווילהעלמינא פון דעם מאן אויף מיר לינקם, האב איך זיך דערגרייכט צום אגענט אויף מיין רעכטער און געשלאגן די טיר פון יענער זייט. עס סוואַנג עפענען און איך האט זיך איבער דעם מענטש דורך די טיר, שלאָגן מיין אַקסל אויף די פאַרוועג און ראָולד פון די פּראַל.
  
  
  איך האב זיך אויפגעשטעלט און זיך ארומגעקוקט אויפן אוסטין, אויף די צוויי פארשטונטע מענטשן אין הינטן און דער אומבאוואוסטזיניקער דרייווער האט זיך אראפגעקלאפט איבער'ן סטיר.
  
  
  ― זאָג מיך נישט, ― זאָג איך.
  
  
  דריטער קאַפּיטל.
  
  
  "ווייל די צייט איז אַזוי וויכטיק," האָט העדער יאָרק געזאָגט ביי אַ היימישן טיש פֿאַר צוויי, "ברוטוס האָט באַשטיין אַז מיר זאָלן אוועקגיין קיין קאָרנוואָל היינט נאכט. אין פאַקט, איך ווי דרייווינג בייַ נאַכט בעסער."
  
  
  זי האט געטראגן א קורצע, גאר קורצע גרינע קלײד מיט צופאםנדיקע שיך און א אקסעלע־לענג ברוין שייטל. איך האָב איר געזאָגט, ווען זי האָט מיך אויפֿגענומען אינעם האָטעל: "אויב די דאָזיקע שייטל זאָל זײַן אַ פאַרשטעלונג, וועט עס נישט אַרבעטן - איך וואָלט נישט דערקענט דעם געשטאלט אין ערגעץ."
  
  
  זי האט געלאכט, געשאקלט מיטן קאפ. "קיין פאַרשטעלונג, די מיידל נאָר לייקס צו טוישן איר פּערזענלעכקייט פון צייט צו צייט."
  
  
  אויפ'ן וועג צו א רעסטוראנט אין די גרעניצן פון לאנדאן, וואו מיר האבן זיך אפגעשטעלט פאר מיטאג איידער מיר זענען געגאנגען דרום צום ברעג, האב איך באשריבן מיין לויף מיט די נייעס בחורים.
  
  
  זי האט געשמײכלט. "ברוטוס מוזן ליבע דעם ... האט איר גערופן אים?"
  
  
  "איך האב עס געטאן."
  
  
  דער רעסטאָראַן איז געווען כיינעוודיק, זייער אַלט ענגליש. די קעלנערס האָבן נאָר געבראכט אונדזער סדר ווען אַ מענטש איז צוגעקומען צום טיש. ער איז געווען הויך און קוואַדראַט, מיט בלאָנדע האָר און אַ גראָב פּנים. בײ ם לינק ן האלדז , כמע ט באהאלט ן מי ט זײ ן העמד , אי ז געװע ן א דינע ר שראק . ער האט געהאט הארטע, טונקל־ברוינע אויגן.
  
  
  — כעדער - העדער יארק ? — האט ער זיך אפגעשטעלט בײם טיש. "יא! איך האב דיך כמעט געפעלט מיט דער שייטל. זייער כאַנפענען. ”
  
  
  כעדער האט געענטפערט מיט א ענג שמײכל. "עלמאָ דזשופּיטער! עס איז גוט צו זען איר ווידער."
  
  
  ― איך האָב געװאָלט בעטן, אַז איר און דײַן חבֿר זאָלן זיך מיט אונדז אַרײַן, ― האָט ער אָנגעװיזן אַ פֿינצטערער מײדל בײַם טיש אין װינקל, ― נאָר איך זע, אַז מע האָט אײַך געדינט.
  
  
  "יא," האָט העדער געזאָגט. "דאס איז ריטשארד מתיאוס ... עלמאָ דזשופּיטער, ריטשארד."
  
  
  כ'האב געכאפט. - "מיט געשמאק."
  
  
  ער האָט מיך אַ מאָמענט געלערנט, און זײַנע שטרענגע אויגן זײַנען דאָך געווען פֿײַנטלעך. "ביסטו א אמעריקאנער".
  
  
  — יא.
  
  
  "כעדער האט טאַקע עקזאָטיש טייסץ." ער האט זיך געטשעפעט, זיך אומגעקערט צו איר. "אויף מענטשן און קאַרס. נו, איך מוזן צוריקקומען צו מיין שוואַרץ ביר. זען איר, כעדער."
  
  
  "יא, אַוודאי," זי געזאגט, נאָך האַלטן אַ ענג שמייכל. "האב א שיינע אווענט."
  
  
  "איך שטענדיק ליבע דעם וועג," האט געזאגט דזשופּיטער, אויסגעדרייט אַוועק.
  
  
  ווי ער געגאנגען צוריק צו זיין שרייַבטיש.
  
  
  העדער האט א קוק געטאן אויף דער מײדל, װאם האט דארט געװארט אויף אים. "איך טאָן ניט ווי דעם מענטש," זי געזאגט שארף. "איך באגעגנט אים דורך אַ פרייַנד וואָס אַרבעט ווי אַ באַאַמטער אין SOE. ער מיינט אַז איך אַרבעט אין ציבור געזונט. ער געבעטן מיר אויס אויף אַ דאַטע, אָבער איך אַנטשולדיקן. זיינע אויגן געפעלט מיר נישט“.
  
  
  — איך מיין אז ער איז מקנא — האב איך געזאגט.
  
  
  ― ער איז מסתּמא אין כּעס, װאָס איך האָב אים אָפּגעזאָגט. איך האב געהערט אז ער איז געוואוינט צו באקומען וואס ער וויל. איך טראַכטן ער מאכט קאַרס. ער וואָלט זיין סאַפּרייזד צו וויסן וועגן די מיידל מיט וואָס ער איז געווען. זי האט אַ לאַנג רעקאָרד פון פאַרקויפן דרוגס."
  
  
  — פון װאנען האסטו דאס געװאוסט? איך האב געפרעגט.
  
  
  "איך געארבעט אין די יאַרד פֿאַר כּמעט אַ יאָר איידער SOE געפֿינט מיר מיין אַרבעט."
  
  
  זי האָט דאָס געזאָגט גלייַכגילטיק, ווי עס איז נישט וויכטיק, אָבער איך איז געווען ימפּרעסט. איך האָב חושד אַז זיס כעדער איז פול פון סאַפּרייזיז.
  
  
  מי ר זײנע ן געפאר ן א גאנצ ן אװנ ט או ן נאכט , אוי ף װינטליק ע קוסט־געשטימטע , שמאָל ע װעגן , ערשט , דורכגעגאנגע ן דור ך דערפער , מי ט נעמע ן װ י קראונהי ל או ן מארסװאטער , או ן דערנא ך א װײל , אוי ף דע ם ברעג . Heather האט איר אַוטדייטיד אָבער מנהג SOCEMA Gregoire.
  
  
  "ער האָט אַ פעראָדאָ ווי דער וואָס איך האָב באַקומען," האָט זי מיר געזאָגט מיט שטאלץ, ווען מיר האָבן געברומלט אַרום אַ דריינדיקע ווינקל אין דער פינצטער, די כעדליכטן באַלויכטן צוויי געל סטריפּס אין דער נאַכט. זי האט אראפגעלאזט די שייטל, און אירע קורצע בלאנדע האר איז געװארן צעטומלט פון װינט. "און אַן ילעקטראָומאַגנעטיק גירבאַקס ווי קאָטאַל MK."
  
  
  מיר אָפּגעשטעלט אין אַ בעט און פרישטיק נאָך האַלבנאַכט ווען כעדער לעסאָף געווארן מיד פון דרייווינג. זי האט געבעטן פריוואטע צימערן. ווען דער אַלטער סקאָטישער בעל־הבית האָט אונדז געגעבן צושטײַבנדיקע צימערן און האָט אונדז אַ ווינק געטאָן, האָט העדער זיך נישט געטענהט, אָבער זי האָט עס אויך נישט געשטיצט. אַזוי איך בין שלאָפנדיק אין מיין בעט, טריינג נישט צו טראַכטן וועגן איר אַזוי ענג.
  
  
  מי ר זײנע ן אנגעקומע ן גאנ ץ פרי , קײ ן פענזאנץ , װא ו ד י נײע ס הא ט מע ן דערצײלט , א ז מע ן הא ט געזע ן מי ט א פאר טעג צוריק . ברוטוס האט אונדז געגעבן אַ דעטאַל באַשרייַבונג פון אים און וואָס איז געווען באקאנט וועגן זיין דעקן-אַרויף. ער איז געגאנגען אונטער די נאָמען יוחנן רידער, און זיין ענגליש האט צו זיין ימפּעקקאַבלע.
  
  
  נאָך עטלעכע דיסקריט אָנפרעג אין היגע האָטעלס און שענק, האָבן מיר זיך דערוווּסט, אַז אַ מענטש וואָס שטימט מיט דער באַשרײַבונג פֿון ניוז איז טאַקע געווען אין פּענזאַנס, אינעם קווינס האָטעל, מיט אַן אַנדער מאַן. ער און זיין שותף האבן זיך דעם פריערדיקן אינדערפרי ארויסגעשריבן פונעם האטעל, אבער דער אפנעמער האט געהערט אז די נייעס דערמאנט לאנד'ס ענד, דער שפיץ פון קארנוואל וואס איז ארויס אין ים.
  
  
  "אזוי דאָס איז לאַנד ס סוף," כעדער געזאגט ווען מיר לינקס שטאָט. "די שליימעסדיק אָרט צו באַהאַלטן און רעדן."
  
  
  "אפֿשר," איך געזאגט. "אָבער פֿון איצט אָן וועלן מיר נעמען דאָס פּאַמעלעך.
  
  
  "נייעס ווייסן מסתמא אז מיר זוכן אים."
  
  
  זי האט געשמייכלט. - "דו ביסט דער באַלעבאָס."
  
  
  דער וועג צום לאנד'ס ענדע איז געווען א שווארצע, איבער שטיינערדיקע טעריין פארשפרייט מיט כעדער און רייד, און דורכגעגאנגען דורך גרויע שטיינערנע דערפער. ארום פינף מייל פון אונזער דעסטינאציע האבן מיר אפגעשטעלט א פויער וואס האט געפארן מיט א וואגן אין דער פארקערטער ריכטונג און געפרעגט וועגן באזוכער אין דער געגנט.
  
  
  ער האט געריבן די רויטע באקן מיט א דיקע האנט. — נעכטן זײנען צװײ דזשענטעלמען אריבער אין המור קאטאז. איינער פון זיי האט מיר געגעבן אַ הויך פינף פֿאַר פילונג דעם ברונעם. זיי האָבן אויסגעזען ווי גענוג שיינע דזשענטלמען”.
  
  
  דער וואן האט געשמעקט מיט מיסט. כעדער האט א קרײטל געטאן מיט דער נאז און צו מיר געשמײכלט.
  
  
  "עס וואָלט נישט זיין אונדזער באָכער," איך לייד. “דער מענטש וואָס מיר זוכן איז דאָ מיט זיין משפּחה. דאך, דאַנקען דיר ".
  
  
  דע ר פויע ר הא ט געשטעל ט זײ ן פערד , או ן מי ר זײנע ן פאמעלע ך געפארן . װע ן דע ר װאנע ן אי ז ארוי ס פו ן דערזען , האב ן מי ר געמאכ ט דע ם ערשט ן דר ײ אי ן דע ר ריכטונג , װא ס דע ר פויע ר הא ט אנגעװיזן . ארום הונדערט יאַרדס אַראָפּ די שמוץ וועג, איך מאָושאַנז פֿאַר כעדער צו ציען באַזונדער.
  
  
  "די הייַזקע קען נישט זיין ווייַט אַוועק," איך געזאגט. "מיר וועלן גיין די רעשט פון די וועג."
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן ארוי ס פו ן װאגאן , הא ט זי ך א פויגל ע געקריצ ט פו ן דע ם פעלד , נעב ן אונדז . ד י איבעריק ע אינדערפר י אי ז געװע ן זוניג ן או ן שטיל . מי ר זײנע ן װײטע ר געבליב ן אויפ ן װיקלדיק ן װעג , א פא ר הונדער ט יאַרדס , אײדע ר מי ר האב ן דערזע ן דא ם הײזקע .
  
  
  כ׳האב ארײנגעשטופט כעדער אין הויכן גראז. "עס מוז זיין אַזוי," איך שושקעט.
  
  
  די בראַונסטאָון הייַזקע זיצט אויף אַ נידעריק בערגל באדעקט מיט גאָרסע, די געל בלומען לייגן עטלעכע רעליעף צו די ומבאַפעלקערט סצענע. לעבן דעם הייַזקע איז געווען פּאַרקט אַ קליין בלוי סאַנבאַם טראָג. עס זענען נישט געווען קיין פּרווון צו באַהאַלטן דעם אויטאָ פונעם וועג. דאָך, ניוז געדאַנק ער איז זיכער פון סערוויילאַנס, אַנדערש ער געוואלט אנדערע צו טראַכטן ער איז געווען.
  
  
  איך האב אנגערירט כעדער'ס ארעם און אנגעווייזן אז מיר וועלן זיך ארומדרייען צום הויז וואו מיר קענען צוקומען צו אים הינטערן קאר דעקל. איך בין געגאנגען איבער די גראָז און כעדער נאכגעגאנגען.
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן געקריכ ט צ ו דע ר פארקערטע ר זון־באם , האב ן מי ר דערהער ט קולות . אויף דער אַנדערער זײַט הײַז איז געװען אַן אָפֿן פֿענצטער. איך ריטשט מיין רעקל פֿאַר Wilhelmina, און כעדער פּולד אויס אַ קליין סטערלינג 380 פּפּל אָטאַמאַטיק פון איר בייטל. אי ך הא ב אי ר באװיזן , ז ײ זאל ן בלײב ן װ י ז י אי ז געװע ן או ן מי ך צודעקן . איך בין פּאַמעלעך קריכן צו די ראַנד פון די הייַזקע און פארשטאפט אונטער די פֿענצטער.
  
  
  די קולות זענען איצט געווען זייער קלאר. איך האב זיך אויסגעגליטשט צום פענצטער און שנעל א קוק געטאן אינעווייניג. אין הײַזקע זײַנען געווען דרײַ מענער: אַ הויכער, דאַרער מאַן מיט ליכט־ברוינע האָר און מיט אַ ביינער פּנים — אַ פּנים, "נייעס" — איז דורכגעגאַנגען אין צימער, גערעדט מיט צוויי אַנדערע מענער, וואָס האָבן אויסגעזען בריטיש. אי ך הא ב װידע ר זי ך געקראכ ט או ן צוגעהערט .
  
  
  "ווען מיר צוריקקומען עס וועט זיין קיין ווייַטער קאָנטאַקט אין לאָנדאָן.
  
  
  חוץ דורך אַ פאַר - מסכים אָנזאָג, האט געזאגט נאָוואָסטי. - קודם כל, קיינער פון אונדז זאָל נישט זיין געזען אין די מיניסטעריום פון דיפענס איידער די טערמין. ס'איז קלאר? "
  
  
  די אנדערע האבן עפעס געמורמלט אין הסכמה.
  
  
  "פייַן. אין דער באשטימט צייט, דער מיניסטעריום וועט האָבן ימפּרוווד זיכערהייט. אונדזער טיימינג מוזן זיין כּמעט גאנץ. אונדזער מעכירעס וועט זיין אָפן פֿאַר אונדז בלויז פֿאַר אַ ביסל סעקונדעס. מיר מוזן האַנדלען געשווינד און עפעקטיוו."
  
  
  — זארגט זיך נישט װעגן אונדז, חבר — האט אײנער פון די ענגלענדער געזאגט קאלט.
  
  
  "מיר וועלן געבן זיי אַ גרויס ווייַזן," זיין כאַווער מסכים.
  
  
  נייעס האט אראפגעלאזט זיין קול. איך האָב זיך צוגעבויגן אים בעסער צו הערן, ווען אַ קלאַנג איז געקומען פֿון הינטערן הײַזקע. כמע ט גלײכצײטי ק הא ט מי ר דערגרײכ ט כעדער ס שושקע ן .
  
  
  "ניק! היט זיך!"
  
  
  עס איז געווען צו שפּעט. א געשטארקט מענטש איז ארומגעגאנגען הינטערן הויז מיט אן עמער וואסער. אפנים איז ער געװען בײם ברונעם הינטער אים. ווען ער האָט מיך דערזען, האָט ער געשוואָרן אויף רוסיש און אַראָפּגעלאָזט דאָס עמער. ער האָט געטראָפן די באַשרײַבונג וואָס איך האָב באַקומען פֿון אַ קגב־מאַן פֿון דרום־ענגלאַנד. באמערקנדי ק ווילהעלמינע , הא ט ע ר פראנטיק ע ארײנגעכאפ ט אי ן זײ ן לענד־קעשענע , פא ר זײ ן ביקס .
  
  
  איך האב געציילט און אין איין באוועגונג געשאסן דעם לוגער ; דער שיס האט געקלונגען הויך אין א שטילן פרימאָרגן. דער רוסישער האָט געכאַפּט זײַן ברוסט, און די פּיסטויל, וואָס ער האָט אַרויסגעצויגן, איז אַרײַן אין דער וואַנט פֿון הײַזקע אַרײַן. דער ק.ג.ב. אפיציר האט זיך צוריק געשאקלט און, ברייט אויסגעשפרייט די פיס, געלאנדעט אויף דער גאם, אנגעכאפט די ליידיגע לופט מיט די הענט.
  
  
  — לויף צום הויכן גראז! — הא ב אי ך געשריג ן צ ו העדער . דערנאָך, אָן ווארטן פֿאַר באַשטעטיקן, איך ראַשט קאָפּ צו די צוריק פון די הייַזקע, האָפענונג אַז עס איז אַ טיר דאָרט.
  
  
  כ'האב זיך כמעט געדריקט איבער א געפאלן עמער ווען איך האב זיך אויסגעדרייט דעם ווינקל. איך האב געזען א פארמאכטע טיר. כ'האב אים שטארק געכאפט און ער איז צוזאמגעפאלן אינעווייניג.
  
  
  װע ן אי ך בי ן ארײ ן אי ן הײזקע , אי ן דע ר צימער , װא ו ניו ס או ן ד י אנדער ע האב ן גערעדט , אי ז געקומע ן אײנע ר פו ן ד י ענגלענדער , אי ן דע ר אפענע ר טיר , האלטנדי ק א װעבליע 455 מארק־אייװ , או ן זי ך ארײנגעקלאפ ן אי ן מי ר אן . זיין פּנים געוויזן יבערראַשן ווען מיר שלאָגן. מע ן הא ט אי ם צוריקגעװארפ ן אנטקעג ן דע ר טיר , געגעב ן מי ר פונק ט גענו ג צײט , כד י צוצונעמע ן װילהלמינע ס ציל , או ן א לא ך ארוי ס אי ן זײ ן מאגן . ער איז צוגעפאלן אויפן דיל מיט אפענע אויגן און מיט א פארוואונדערטער אויסדרוק אויפן פנים.
  
  
  אי ך בי ן ארײ ן אי ן דע ר פראנט־צימע ר פו ן דע ר הײזקע , אבע ר ע ם אי ז געװע ן לײדיק . דאן האב איך געהערט שיסערן פון פארנט. נייעס און דער אנדערער מאן זענען אינדרויסן אויסטוישן שיסערייען מיט כעדער. זי האט, אפנים, זײ אפגעהאלטן פון דעם בלוין טראגאן מיט איר קלײנעם ביקס. כ׳האב זיך צוגעלאזט צו דער טיר, געהײםן צו זײ צוגײן פון הינטן, װען דער צװײטער ברית האט זיך צוריק ארײנגעריסן אין הױז.
  
  
  ער האָט ערשט געשאָסן, אָבער דער שיסער האָט געמאַכט. מייַן לוגער עקספּלאָדעד צוויי מאָל, און ביידע היץ זענען אויף ציל. איך האב נישט אויפגעהערט צו זען אים פאלן. אי ן דרויס ן הא ט זי ך א שנעלע ר אויסטויש ן פו ן שיסערײ , או ן דא ן הא ב אי ך דערהער ט א װאגא ן טיר . א רגע שפעטער האט דער מאטאר גערוימט. ווען איך בין אַרויס פון הייַזקע, האָט זיך דער אויטאָ זיך אויסגעגליטשט איבערן אָפענעם שטח, געגאַנגען צום וועג.
  
  
  איך קען קוים זען די שפּיץ פון ניוז 'ס קאָפּ ווען ער קראַשט נידעריק צו די סטירינג ראָד צו ויסמיידן כעדער ס פייַער. איך האב געשטעלט ווילהעלמינה אויפן פארארם, און איך האב געצילט אראפ דעם פאס און געצילט אויפן רעכטן הינטן רייַף. אבער ווי באַלד ווי איך פייערד, די טראָג שפּרינגען אויס פון די רוט, מאַדאַלי טשאַנגינג ריכטונג. דער שיסער האט פארפעלט די רייַף און אַנשטאָט דאַג אין די שמוץ. דער אויטא איז דאן פארשוואונדן געווארן אינעם הויכן גראז אויפן וועג.
  
  
  איך האָב אַרײַנגעלייגט די פּיסטויל אין מיין כאָלטער און זיך געכאַפּט. דער איינציקער, וואָס מיר האָבן טאַקע געוואָלט כאַפּן, איז אַוועק. ער קען געפֿינען אנדערע אגענטן אין אַ ענין פון טעג, אפֿשר אפילו שעה. און אויב נייַעס איז געווען דער מערדער, מיר מיסטאָמע נישט אַפֿילו האַלטן אים.
  
  
  דערנאָך האָב איך זיך דערמאָנט כעדער און זיך אויסגעדרייט צום הויכן גראָז. איך געפֿונען אַז עס ריטשאַרדזשאַז סטערלינג פּפּל.
  
  
  "אנטשולדיגט ער פארביי מיר," זי אַנטשולדיקן.
  
  
  "עס קען ניט זיין געהאָלפֿן," איך געזאגט.
  
  
  "איך רעכן עס איז קיין פונט צו פּרובירן צו יאָגן אים אין מיין מאַשין."
  
  
  "ער האט צו פיל אָנהייב פֿאַר אונדז," איך געזאגט.
  
  
  — יא. זי איז געווען דערשלאָגן.
  
  
  "ביסטו אין ארדענונג?"
  
  
  "יא, איך בין גוט. און איר?"
  
  
  "גוט גליק," איך געזאגט איר. "איך קען נישט זאָגן די זעלבע וועגן די צוויי." כ'האב געכאפט צום הייזקע.
  
  
  מיר האָבן געזוכט די צוויי בריטאַן און די הייַזקע, אָבער גאָרנישט געפונען. דערנאָך האָט ער אַרומגערינגלט די קעשענעס פֿון דעם דערהרגעטן זיכערהייטס אָפֿיציר. גאָרנישט. "נייעס" איז געווען אַ פאַקטיש פּראָ - די פּראָס האט נישט ווי צו שרייַבן עפּעס.
  
  
  "זיי האָבן גערעדט וועגן די דעפּאַרטמענט פון דיפענס," איך דערציילט Heather. "זיי האָבן באשטימט פּלאַנירונג עפּעס דאָרט.
  
  
  "די נייעס האָט גערעדט וועגן 'אונדזער טעמע' און 'ציל דאַטע' און געזאָגט אז זיי מוזן 'גיך רירן'. נייַעס קען זיין אונדזער מענטש. מיר וועלן בעסער אננעמען אז דאס איז דער פאל, און אז ער פלאנירט באלד ווידער צו טייטן. א טייל פון א גרויסן פלאן, וועט ער פשוט טוישן די צייט, דאטום און אפעראציע מעטאד פארן קומענדיגן פרואוו."
  
  
  "דעפּאַרטמענט פון דיפענס," כעדער מיוזד. "ווען דומבאַרטאָן איז שוין געהרגעט, ווער וועט לאָזן עס? זײ ן דעפוטאט ?
  
  
  "אפֿשר, אָדער אפֿשר, אַלגעמיינע. ווער ווייסט?" איך האב געזאגט. דאָס איז געווען דאָס צווייטע מאָל וואָס איך בין דורכגעגאַנגען דעם בייטל פון איינעם פון די מתים. איך באמערקט אַ סוד אָפּטייל וואָס איך מיסט די ערשטער מאָל. אינעװײניק איז געװען א שטיק פאפיר. ארויסגעצויגן "היי! וואס איז דאס?"
  
  
  כעדער האט א קוק געטאן איבער מיין אקסל. "דאס איז דער טעלעפאָן נומער."
  
  
  "וואָס איז דאָס געשריבן אונטער עס?"
  
  
  זי האט עס גענומען פון מיר. "נידעריקער שחיטה"
  
  
  ― אונטער... װאָס איז דאָס?
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף מיר, אירע בלויע אויגן שמײכלענדיק. “עס איז אַ שטאָט, אַ קליין דאָרף אין די קאָצוואָלדס. דאָס מוז זײַן אַ נומער אינעם דאָרף“.
  
  
  ― נו, ― זאָג איך פֿאַרטראַכט, ― אפֿשר האָט אײנער פֿון די נײַעס־ייִנגלעך געמאַכט אַ קלײן טעות.
  
  
  קאַפּיטל פיר.
  
  
  "און דער צווייטער צעטל?" איך האב געפרעגט, דער טעלעפאן האט צוגעדריקט צו מיין אויער ווי פאסטאטישע קאפיעס פון די מארד הערות, וואס ברוטוס האט פאר מיר צוזאמגעשטעלט, זענען געלייגט געווארן אויפן בעט נעבן מיר. "זענען דאָרט געווען קיין דיפעראַנסיז?"
  
  
  איך האב גערעדט מיט דעם גראפישער אנאליסט, וועמען ברוטוס האט געגעבן די רעקארדס פון דעם מארד. אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק צוגעהער ט זײ ן ענטפער .
  
  
  "נו," איך געזאגט ווען ער פאַרטיק, "איך אָפּשאַצן דיין הילף."
  
  
  אי ך הא ב אויפגעהאנגע ן או ן זי ך אויסגעדרײ ט צ ו העדער , װעלכ ע הא ט זי ך אװעקגעזעצ ט אוי ף דע ר צװײטע ר פו ן ד י צווילינג־בעדער . מיר האָבן זיך איינגעשריבן אין דעם האָטעל אין סטראַטפאָרד ווי מאַן און פרוי - לויט איר פאָרשלאָג.
  
  
  "דאס איז טשיקאַווע," איך געזאגט.
  
  
  "וואָס?" — האט זי געפרעגט.
  
  
  איך געלערנט די פאָטאָסטאַץ פאַרטראַכט. איך האָב זיך אַרומגערינגלט מיט געוויסע אותיות בעת איך האָב זיך צוגעהערט צו אַ מומחה אין שריפט.
  
  
  "קוק אויף דעם," איך געזאגט צו כעדער. "באַמערקונג ווי אַלע די אותיות זענען סלאַנטיד אין אַ אַקוטע ווינקל צו די רעכט זייַט פון די פּאַפּיר. דער גראפאלאג האלט, אז דאס מיינט, אז דער שרייבער איז גאר א עמאָציאָנעלער מענטש, אפשר אן אומבאלאנסטער מענטש”.
  
  
  "אָבער אונדזער טעקע אויף נייַעס ווייזט אַז ער איז אַ האַרט, סיסטעמאַטיש און עפעקטיוו אַגענט," כעדער קאַונטערט. "אַלע זיינע רעקאָרדס אין Gachina דערציילן די זעלבע געשיכטע." זי האָט באַצייכנט אויף געגנבענע רעקאָרדירונגען פֿון אַ סאָוועטישער שפּיאָנאַזששול.
  
  
  "פּונקט. איצט קוק אין די עפענען "א" און "אָ" אין דעם ערשטער טאָן. אַ אָפּגעהיט און פּינטלעך מענטש ווי "נייעס" וועט פאַרמאַכן די אותיות אין די שפּיץ.
  
  
  — געהײמ ע מענטש ן פארדעק ן שטענדי ק זײער ע אוים , — הא ב אי ך װײטער , — או ן דא ס אי ז ניש ט אלץ . זען ווי די "ט" ינטערסעקץ אין בריטאַן? א שטאַרק, פעסט שורה פון ינטערסעקשאַן אין די טעקסט פון די בריוו ינדיקייץ שטאַרקייט, באָרדערינג מיט עקשנות און יבעריק אַגרעסיוונאַס. , "נייַעס" טוט נישט פּאַסיק דעם מוסטער. דערנאָך עס איז די כעריד שרייבן נוסח, סאַגדזשעסטינג יריטאַבילאַטי און ומגעדולד. זעט איר, אַז די סאָוועטן קלײַבן אויס אַן אומגעדולדיקן מאַן צו זײַן זייער העכסטער שפּיאָן? "
  
  
  כעדער האט געשמייכלט. - "איך וואָלט בעסער וועלן אַז זיי טאָן עס."
  
  
  איך שמייכל צוריק. "איך האָב מורא אַז דאָס איז נישט אונדזער גליק." איך האָב ווידער געקוקט אויף די פאָטאָסטאַץ און פארשטאפט סמיילינג ווי איך פאַרגלייַכן זיי. "לעצטע אָבער ניט קלענסטער, עס איז אַ קלאָר דאַונווערד סלאַנט צו די שורות אין די הערות. דאָס איז מערסט קלאָר ווי דער טאָג אין דער צווייטער באַמערקונג. דאָס ווייזט אַז דער שרייבער איז איבערגענומען מיט עמאָציע, פול מיט דעפּרעסיע און דייַגעס."
  
  
  כעדער האט געקוקט אויף די צעטלען מיט חרטה. "אַזאַ מענטש וואָלט זיין דיסקאַווערד זייער געשווינד דורך די קגב."
  
  
  "און זיי האָבן געגעבן אַ שנעל רעזאַגניישאַן," איך מסכים.
  
  
  "וואַו!" כעדער האָט אין איינעם פֿון אירע זעלטענע לאַפּס געשטעקט אין גאַס סלענג. "עס איז אַ רויט געסינג שפּיל, יאָ!"
  
  
  ― די צײַט לויפֿט אָן, ― האָב איך צוגעגעבן, ― אין עטלעכע טעג װעט זײַן נאָך אַ מאָרד.
  
  
  "וואָס זאָל מיר איצט טאָן?" זי האט אריבערגעטראגן אירע לאנגע פיס, אנטפלעקט א פלעקל שנירל אונטערן געלע מינידרעסס, וואס זי האט געטראגן. זי האט אויסגעזען ווי א שול־מיידל וואס האט זיך געוואונדערט צי זי איז דורכגעגאנגען איר עקזאמען. זי האָט זיך אָבער נישט געטראָגן ווי אַ שול־מיידל אין אַ הײַזקע בײַם לאַנדס־ענד.
  
  
  "מיר גיין צו נידעריקער שחיטה און פּרובירן צו מאַך די נייַעס בשעת עס איז צייט. אפֿשר דער גאנצער טעלעפאָן נומער פירט צו עמעצער ס כאַווערטע. אבער דאָס קען זיין די פאַקטיש הויפּטקוואַרטיר פון נאָוואָסטי. איך האָף נאָר, אַז דאָס איז נישט אַ טויט-סוף".
  
  
  אין דער מאָרגן מיר דראָווע אין נידעריקער שחיטה צוזאמען שמאָל ראָודז, דורכגעגאנגען שוואַרץ און ווייַס טאַטשט הייַזקע און וואונדער דירעקטעד די טראַוולער צו ערטער אַזאַ ווי טשיפּינג קאַמפּדען און באָורטאָן-אויף-דעם-וואַסער. נידעריקער שחיטה איז געווען אַ רויק אַלט בוים-שאַדערד דאָרף פון ברוין שטיין הייַזקע מיט אַ טייַך פליסנדיק דורך אים. מי ר האב ן געשטעל ט דע ם מאשי ן אי ן א געסל , או ן מי ר זענע ן געגאנגע ן צ ו דע ר אדרעס , װא ם ברוטוס ס פארשונג־אפטײלונ ג הא ט געטראג ן צו ם טעלעפא ן נומע ר מי ר האב ן ז ײ איבערגעגעבן . עס איז געווען אַ קליין הויז אין די אַרויס פון דער שטאָט, און עס איז געווען פארלאזן. עס איז נישט געווען קיין בלויע טראָג און די טיר איז געווען פארשפארט.
  
  
  מיר געגאנגען צו די צוריק פון די בנין און איך געקוקט אינעווייניק דורך די קליין סטיינד גלאז פֿענצטער. איך האב קיינעם נישט געזען. איך גענומען אַ אַדזשאַסטאַבאַל שליסל פון מיין קעשענע, איינער פון די פילע דעוויסעס צוגעשטעלט דורך כאָק ס ספּעציעל יפעקץ און עדיטינג יינגלעך, און געוויינט עס צו דרייען דעם שלאָס. אין א רגע האט דער שלאס געקלאפט און די טיר האט זיך געעפנט. איך האב ארויסגעצויגן ווילהעלמינא און פארזיכטיג געגאנגען אינעווייניג. איך געגאנגען סלאָולי דורך די פּויעריש קיך אין די לעבעדיק צימער, דעמאָלט אין די שלאָפצימער. ווען איך אומגעקערט צו די לעבעדיק צימער, כעדער איז געווען קאָנטראָלירן די הויז פֿאַר באַגז. עס זענען נישט געווען קיין.
  
  
  איך האָב כּמעט באַשלאָסן אַז עס איז קיין פונט אין כאַנגגינג אַרום ווען איך דיסקאַווערד אַן יבערנאַכטיק טשעמאָדאַן פאַרבאָרגן אין אַ קליין שאַפע. ע ם הא ט זי ך אנטהאלט ן אל ע נויטיק ע מענערש ע טוילעטאריעס , װא ס זײנע ן שוי ן שוי ן שוי ן שוי ן געװע ן גענוצט . איך האָב זיך נאָך אַ ביסל אַרומגעקוקט און באַמערקט אַ צעקראָכן אָבער פרישער פּאַפּיראָס בעק אין דער אָפּפאַל. די פּאַפּיראָס איז געווען איינער פון דריי בריטיש בראַנדז בילכער דורך רוסישע און אנדערע מזרח אייראפעער.
  
  
  "די נייַעס האט דיפיטיד אונדז דאָ," איך דערציילט Heather. — און ער װעט זיך אומקערן.
  
  
  — יא — האט זי געזאגט — און ער האט שוין געהאט חברה. זי האט מיר געװיזן צװײ גלעזער
  
  
  ליקער וואָס זי האָט געפֿונען אין דער קיך־שאַפֿע, לעצטנס געוויינט און איבערגעלאָזט ניט געוואשן.
  
  
  איך האב געשמייכלט, זיך אראפגעבויגן און געבארשט מיינע ליפן אויף איר באק. "זייער גוט," איך געזאגט. זי האט געקוקט אויף מיר װי זי װאלט געװאלט מער, דערנאך האט זי זיך גיך ארומגעקוקט. איך האב געהאט א שווערע צייט צו געדענקן פארוואס איך בין דארט געווען.
  
  
  "עס איז אַ מענטש מיטן נאָמען קאָוואַל," כעדער געזאגט, נישט אַוועקגענומען איר אויגן פון די ברילן וואָס זי האט געהאלטן. “דאָס איז אַ רוסישער אַגענט וואָס איז געזען געוואָרן אין דער געגנט און וואָס האָט ליב דעם טיפּ פון מאַשקע. סטאַניסלאַוו קאָוואַל."
  
  
  ― זעט אויס, אַז ער איז אַ נײַער סאַבאָרדאַנער פֿון דער נײַעס, ― זאָג איך ― אפֿשר װעלן זײ איצט נישט רעקרוטירן מער אַגענטן.
  
  
  "קאָוואַל וועט קענען רופן עטלעכע מענטשן," האָט העאַטהער געזאָגט.
  
  
  "רעכט. אבער איצט מיר האָבן אַ קליין מייַלע. מיר זענען דאָ און זיי טאָן ניט וויסן עס. ”
  
  
  כעדער איז געווען ווערינג אַ קאָרדורוי רעקל און איינער פון די דזשערזי שירץ מיט קיין ביוסטהאַלטער - איך קען זען די אַוטליין פון איר ניפּאַלז דורך די קלעפּיק שטאָף. ע ס אי ז ניש ט געװע ן אנדער ש פו ן װא ס אל ע אנדער ע מײדלע ך האב ן געטראג ן אי ן ד י נײ ע טע ג פו ן װײבלעכע ר עמאנציפאציע , אבע ר אוי ף כעדער ׳ או ן אונטע ר ד י אומשטענד ן — הא ט ע ס זי ך צערים ן או ן פראַסטרירט . איך טראַכטן זי געוואוסט אַז עס באַדערד מיר און זי גאַנץ לייקט עס. איך האב מיך אפגעריסן די אויגן פון די ניפאלן און בין ארײן אין קיך װידער פארשלאסן די הינטערשטע טיר. איך דעמאָלט ריפּלייסט די פּאַפּיראָס פאַל און פּאַפּיראָס באַט, און כעדער שטעלן די שמוציק ברילן צוריק אין די שאַפע ווו זי געפונען זיי.
  
  
  "איצט," איך געזאגט, "לאָמיר וואַרטן." איך האָב בכוונה לאָזן מיין בליק שטעג אַראָפּ די דזשערזי בלוזקע צו די קורץ קאָרדורוי העמד וואָס ריטשט מיטן דיך. — האט איר פארשלאגן װאו ?
  
  
  זי האָט אַ ביסל געשמייכלט צו מיר. — קלאָזעט?
  
  
  איך האב איר געענטפערט מיט א שמייכל. "אַוודאי," איך געזאגט.
  
  
  מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן שלאף־צימער ׳ או ן פארמאכ ט ד י טיר . העדער איז צוגעגאנגען צו אײן פענצטער און ארויסגעקוקט. "עס איז זייער שטיל," זי געזאגט, ווענדן צו מיר און וואַרפן איר בייטל אויף די בעט. "מיר קען נאָר וואַרטן אַ לאַנג צייַט."
  
  
  "מיר נאָר קען האָבן, און איך בין נישט געגאנגען צו וויסט עס."
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צו איר, ארומגענומען די הענט ארום איר לענד און זי אנגעהויבן צוציען צו מיר. ז י הא ט זי ך געבויג ט אי ר רוקן , א ז אי ר װײכ ע קורו ן האב ן זי ך צוגעדריקט .
  
  
  "איך האָב זיך געווארט אויף דעם," איך געזאגט, קוש איר האַלדז פּונקט אונטער איר בלאָנדע האָר.
  
  
  "איך האָב דיך געוואָלט זינט דו ביסט אַרײַן אין ברוטוס' ביוראָ," האָט זי צוריק געשעפּטשעט.
  
  
  ז י הא ט מי ר געהאלפ ן ארויסנעמע ן מײ ן רעקל , װילהעלמינ ע או ן העמד . איך איז געווען ופמאַכן די לאַטש אַז געהאלטן איר רעקל אין פּלאַץ. א מינוט שפעטער איז ער געפאלן אויפן דיל. זי איז געשטאנען דארט אין לויטערע שנירל הייזעלעך, פלעקסיקע און ווייכע, די הויט מילכיקע ווייסע און גלאַט ווי סאַמעט.
  
  
  "מיר קענען נישט נוצן די בעט," איך געזאגט, וואַטשינג איר ציען איר הייזעלעך אַרויף איר היפּס. איך האב אויסגעטאן די איבעריקע קלײדער און זײ געשטעלט נעבן מיר אויפן שלאף־שטוב.
  
  
  איך האב זי צוגעדריקט צום דיל און זי געקושט. זי האָט מיט ענטוזיאַסטיש אפגערופן, באוועגט אירע היפּס צו מיר אין ווייכע אַנדאַלייטינג מאָושאַנז. כ׳האב זי געגלעטן, זי געקושט און געפילט, װי אירע דיך האבן זיך צעשפרײט אפ פון מײן ריר. זי איז, אפנים, אויך נישט געווען אין קיין שטימונג צו וויסטן צייט. פארזיכטיק האב איך צוגעדעקט איר קערפער מיט מיינער.
  
  
  איך בין אַרײַן אין איר אין איין גלאַטע פֿײַערדיקע באַוועגונג. אירע הענט האָבן געטאָן מאַגישע זאַכן אויף מײַן רוקן, זיך אַרומגערינגלט נידעריקער און נידעריקער, גלעטן, גלעטן, מיך מער און מער שפּירט. איך אנגעהויבן צו רירן שנעלער און פּעלץ כעדער ס אָפּרוף. אירע פיס האבן זיך ברײטער צעשפרײט, װי זי װאלט געװאלט, אז איך זאל איר ארײננעמען אזוי טיעף װי מעגליך. איר אטעמען האט זיך פארוואנדלט אין הייזעריקע וויינען. איך פּושט דיפּער אין איר און זי מאָאַנד ווי מיר קלימאַקס צוזאַמען, גאנץ.
  
  
  נאָך דעם האָבן מיר זיך פּאַמעלעך אָנגעטאָן. ווען כעדער האָט צוריק אָנגעטאָן איר שפּיץ, האָב איך זיך צוגעבויגן און איר לײכט געקושט אויף די ליפּן.
  
  
  "מיר וועלן האָבן צו מאַכן דעם לענד-דינגען געשעפט פּראָסט," איך געזאגט.
  
  
  "איך וועל זען וואָס ברוטוס קענען צולייגן." זי האט געשמייכלט.
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן אנגעטאן , װע ן אי ך הא ב דערהער ט א װאגא ן אפשטעל ן . העדער איז געװען אין קיך. איך בין גיך צוגעגאנגען צום שלאָפצימער פענצטער, געצויגן אויף מיין רעקל. א שווארצע טראָג האט זיך געצויגן פארן הויז. דרײ מענער זײנען געװען דערין. איינער פון זיי איז געווען "נײַעס".
  
  
  איך ראַשט צו די שלאָפצימער טיר ווי נייַעס און זיין פריינט זענען אויס פון די מאַשין און כעדאַד צו די הויז. — העדער! — האב איך שארף געשושקעט. "זיי זענען דאָ!"
  
  
  דער שליסל האט געקראכט אין שלאס. כעדער איז אין ערגעץ נישט געווען צו זען. איך דאַקט צוריק אין די שלאָפצימער ווען די פראָנט טיר געעפנט.
  
  
  פינפטער קאפיטל.
  
  
  "אפשר קען איך אַהער איינבעטן אַחוץ מאַרץ," האָט איינער פון די מענער געזאָגט ווען זיי זענען אַריין. אי ך הא ב דערזע ן א געדיכטע ר כאראקטע ר כאראקטער , װא ס טראג ט א זעקל . ער איז דורכגעגאַנגען אין שטוב אַרײַן אין קיך, און איך האָב געמײנט, אַז ס'איז קאָװאַל. "אָבער איר פֿאַרשטיין אַז דאָס איז אַ זייער קורץ צייט."
  
  
  איך האָב געהאַלטן דעם אָטעם, ווען קאָוואַל איז אַרײַן אין קיך. העדער איז ערגעץ דארט געווען. אפשר איז זי געלונגען זיך אריינצוקריכן אין שטאק־צימער. אי ך הא ב דערהערט , א גײע ר מאן , װא ם אי ז ארומגעגאנגע ן אי ן קיך .
  
  
  "איר קענט דאָס זאָגן דעם קרעמלין, חבר." ס'איז געווען "די נייעס" און מען האט דאס געזאגט מיט שטארקע סארקאזם. כ׳האב אים דערזען װי ער האט זיך אװעקגעזעצט אויפן שטול בײ דער טיר. איך האָב געעפֿנט די טיר אַ שפּאַלטן, איבערלאָזן בלויז אַ האַלב-אינטש ריס. כעדס בייטל, האב איך באמערקט פון אויג ווינקל, איז שוין נישט געווען אויפן בעט. אויב זי גענומען עס
  
  
  מיט איר…? או ן דא ן הא ב אי ך אי ם דערזע ן אי ן דע ר װײטע ר װינק ל בײ ם בעט , װא ו ע ר הא ט געמוז ט עפע ס געפאלן . עס וועט אַנטהאַלטן איר סטערלינג מאַשין ביקס.
  
  
  איך האָב אַנטוישנדיק די צײן געקלעמט. העדער איז געווען אומבאוואפנט און מען האט אונז אפגעשיידט. עס איז געווען דער אומרעכט מאָמענט.
  
  
  אַ הויכער, ווינקלדיקער בריטאַן מיט אַ ציכטיקן וואָנצעס האָט זיך אַריבערגעטראָגן אויף דער סאָפע נעבן די נייעס.
  
  
  "איך קען אַ באָכער וואָס קען אַרבעט אויס," ער דערציילט די רוסישע. "הארי די מאַלפּע, ווי זיי רופן אים. ער איז פּאַסיק פֿאַר אַ קאַמף. ער האָט ליב צו קעמפן."
  
  
  אין ניוז'ס שטימע איז געווען אומגעדולד. "מיר קענען נישט נוצן פּראָסט האָאָדלומס אין דעם אָפּעראַציע, מאַרש. מיר דאַרפֿן מענטשן מיט גוטע קעפ, אַנדערש די מיסיע וועט פאַרלאָזן."
  
  
  — גענוי — האט דער בריטאן רואיק געזאגט.
  
  
  קאװאל האט ארויסגעשטעקט דעם קאפ פון קיך. — א גלאז װאדקע, חברים?
  
  
  "איך וועל פּרובירן," האָט מאַרש געזאָגט.
  
  
  "יא ביטע." נייעס האט זיך געכאפט. ער האט זיך אויפגעשטעלט, ארויסגענומען דאס רעקל און איז גלייך צוגעגאנגען צום שלאף־צימער.
  
  
  איך בין צוגעלאָפן צום שאַפע. װי נאר איך האב פארמאכט די טיר, איז נײס ארײנגעקומען אין צימער און געװארפן זײן רעקל אויפן בעט. ער האט ארויסגעצויגן דעם בונד און א מאמענט האב איך געמײנט אז ער גײט דערמיט ארײן אין שאַפע. איך האב ארויסגעצויגן ווילהעלמינה און געווען גרייט צו שיסן אויב ער וועט עפענען די טיר. ער האָט זיך אָבער אַװעקגעקערט פֿון דער קלאָזעט און זיך אַ מאָמענט אױסגעגליטשט פֿון מיר פֿון דערזען, כּדי אױפֿגעהאַנגט זײַן בונד אויף אַ קרוק אױף דער װאַנט. ער איז געווען דריי פֿיס פון אַ 9 מם קויל צו די קאַסטן. נאך א מאמענט איז ער ארויס פון צימער.
  
  
  כ'האב קוים ארויסגעלאזט פון בית הכסא ווען איך האב געהערט א גערויש אין קיך. האָט קאָוואַל אַ קול אויסגערופן אויף רוסיש, און דאַן האָט זיך אַ ברום געטאָן. ער האט געפונען כעדער. נאך עטלעכע סעקונדעס האט זי געשריגן.
  
  
  אי ך הא ב עפנ ט ד י טיר ע פו ן דע ר שאַפע ר או ן זי ך ארײנגעלאפ ן אי ן װאוינונג . "נײַעס" האָט מיך געהערט קומען און האָט מיר געוואַרט. דער מעטאל האט געטראפען אין מיין שאַרבן און איך האָב דערזען נאָווי'ס האַנט און דער באַט האָט מיך געטראָפן ווען איך בין געפאלן, דער ווייטיק ריקאָטשעט דורך מיין קאָפּ.
  
  
  איך האב אויטאמאטיש געשאסן, אבער דער קויל האט נאר צעפלאכטן דעם בוים הינטער נייעס'ס קאפ. איך קימאַט פאַרפאַלן די לוגער ווען איך געפאלן צו די שטאָק, אָבער איך גרימלי געהאלטן אויף ווי מיין לעגס קלאַטשעד ביי מיין קויפן. איך האָב געצילט אויף אַ צווייטן שאָס, ווען מאַרש'ס גרויסע פויסט האָט מיך געטראָפן אין פּנים. די פּראַל נאַקט מיר אַראָפּ און דאָס מאָל איך פאַרפאַלן די לוגער.
  
  
  "פּרובירן נישט צו טייטן קיין פון זיי!" — האט געשריגן ״נײעס״. אן אנדער קראַך פון דער קיך און קאָוואַל ס געשריי. העדער האט אים פארנומען. אבער איך האב געהאט גרויסע פראבלעמען. מארש איז צוגעגאנגען צו מיר, ווארטענדיג אז איך זאל אויפשטיין. איך האָב אים אָפּגעשניטן דעם פוס, געכאַפּט זײַן שין, און ער האָט געשריגן. כ'האב געכאפט זיין פוס, זיך שווער צוגעצויגן, און ער איז צוזאמגעפאלן אויפן דיל לעבן מיר.
  
  
  איך האב לעסאָף געפונען מיין פֿיס. איך בין געווען שווינדלדיק, אָבער ווען מאַרץ האָט זיך געקריפּלט אויף די פיס, האָב איך אים אָנגעכאַפּט ביי די לאַפּעלס, זיך מיט אים אַרומגערינגלט אין אַ האַלבער קרײַז און אים אַרײַנגעוואָרפן אויף דער נײַעס, פּונקט ווי דער רוסישער האָט אַרײַנגעשיקט אויף מיר זײַן שפּיצל־מאַשין־געווער. מארש האט אים אראפגעקלאפט אויפן טיש און בײדע געפאלן אויפן דיל.
  
  
  איך האב מיך אריבערגעצויגן צו זיי, אבער דאס מאל איז די "נייעס" געווען צו שנעל פאר מיר.
  
  
  "בלייב וואו דו ביסט!" — דע ר רוסישע ר הא ט זי ך אראפגעלאז ט אוי ף אײ ן קני , ד י מאשין־געװער ן הא ט זי ך געפונע ן אוי ף מײ ן ברוסט . איך האב נישט געהאט קיין ברירה; הוגאָ ס סטילעטטאָ קען נישט זיין דיפּלויד געשווינד גענוג.
  
  
  ― װאָס דו זאָגסט ― זאָג איך.
  
  
  אין דעם מאָמענט איז קאָוואַל אַרויס פֿון קיך, האַלטנדיק כעדער.
  
  
  ― נו, ― האָט נײַעס געזאָגט מיט אַ קלאָרן צופֿרידנקייט, ― אונדזערע צװײ פֿרײַנט פֿון לאַנדס ענד. צופרידן צו טרעפן איר ווידער. ”
  
  
  "איך ווינטשן איך קען זאָגן די געפיל איז קעגנצייַטיק," איך געזאגט.
  
  
  מאַרץ האָט זיך געראַנגלט אויף די פֿיס.
  
  
  — גיי וואש זיך — האט אים ניוז געזאגט. "קאָוואַל, בינדן די צוויי."
  
  
  קאָוואַל האָט זיך געטשעפּעט. ע ר הא ט זי ך געלאז ט פו ן כעדער , או ן אי ז צוריקגעפאר ן אי ן דע ר קיך , װע ן ניוז ן הא ט פארזיכטי ק אנגעװיזע ן אוי ף אונד ז ד י ביקס . א מינוט שפעטער איז קאוואל צוריקגעקומען. ער האט מיט א לאנגן שטארקן שטריק צוגעבונדן מיינע הענט הינטער מיין רוקן. ער האט דאן געבונדן כעדער. ווען מאַרש האָט זיך אומגעקערט, האָט ניוז אונדז געלאָזט זיצן אויף אַן אַלטן בלום-מאָסטער סאָפע אין מיטן צימער. ער האט אויף מיר געקוקט בײז.
  
  
  „נאָװאָסטי“ האָט אַװעקגעשטעלט אַ שטול נעבן אונדז און זיך אַװעקגעזעצט. ע ר הא ט אנגעצונד ן א ציגארע ט װא ס מי ר האב ן זי ך געפונע ן אי ן ד י מיסט־קאנס .
  
  
  "איצט," ער געזאגט, בלאָוינג רויך אין מיין פּנים. "צי איר אַרבעט פֿאַר MI5?"
  
  
  די כּללים זענען אַז איר קיינמאָל זאָגן דיין קעגנער עפּעס וואָס ער קען נישט שוין, אפילו אויב עס מיינט נישט באַטייטיק אין דער צייט. די נייעס האט דערפון געוואוסט, אבער ער האט געמוזט פרעגן.
  
  
  "מיר זענען פון סקאָטלאַנד יאַרד," כעדער געזאגט קאַלט. "איר טראנספארטירט דראגס, ניין?"
  
  
  ״נײעס״ האט געלאכט. "אָה, טאַקע," ער האט געזאגט. "איך בין זיכער איר קענען טאָן בעסער."
  
  
  העדער'ס פנים איז געבליבן אן אויסדרוקן. אי ך בי ן זי ך באפרײ ט געװאר ן צ ו זען , א ז ז י הא ט שוי ן ניש ט געליט ן קײ ן גרוים ע שאדן , אי ן דע ר קאמ ף מי ט קאװאל . די ידיעה איז געקומען צו מיר.
  
  
  — האט ער געפרעגט. - "וואָס איז דיין געשיכטע?"
  
  
  איך האב געקוקט אין יענע פלאכע אויגן און זיך װידער געחידושט, װי אזוי דער דאזיקער מאן קאן זײן אונדזער מערדער. די ניוז האט געוואוסט ווי צו טייטן און זיכער האט דאָס אין זינען פֿאַר אונדז. אָבער ער האָט דאָס געטאָן קיל, רחמנותדיק און אָן עמאָציע, ווײַל דאָס איז געווען אַ אַרבעט, וואָס מען האָט געדאַרפט טאָן. אין דעם וואלט נישט געווען קיין חרטה, נאר אויך ממש פארגעניגן. ער איז געווען אַ פאַכמאַן.
  
  
  "איך טאָן ניט האָבן אַ געשיכטע," איך דערציילט אים.
  
  
  ניוז האט א לײכט געשמײכלט און גענומען א דזשענטעלמאן שלעפן אויף א לאנגן ציגארעטל.
  
  
  ער האט װידער צו מיר צוגעטראגן דעם רויך. "די מיידל איז פֿון MI5," ער האט רויק. - ניין, וואַרטן. SOE. איך געדענק דעם דאזיקן. און איר מיט דיין אמעריקאנער אַקצענט. אפֿשר אַ טריק, אָדער איר באַראָוד פון די אמעריקאנער? "
  
  
  "נײַעס" איז געווען קלוג. איך האָב זיך צוריק צוגעבויגן אויף דער סאָפע און אַ קוק געטאָן אויף אים. — דאס פארשטייסטו.
  
  
  ער האט צוגעשלעפט. "עס טוט נישט ענין פֿאַר וואָס אַגענטור איר אַרבעט," ער געזאגט פליפּאַנטלי.
  
  
  "זאל מאַרש אַרבעט אויף אים," קאָוואַל סאַגדזשעסטיד.
  
  
  # — יא , איך וועל געבן דעם בלוטיקן בחור עפעס צו טראכטן , — האט מארש געגרמט .
  
  
  — זעט איר װי אומגעדולדיג מײנע פרײנד זענען ? ― האָט זיך מיר אַ געשמײכלט „נײַעס“. "עס וואָלט זיין גוט אויב איר וואָלט באַטראַכטן מיטאַרבעט."
  
  
  "איך האב דיר געזאגט!" — האט העדער געזאגט. "מיר זענען אַנדערקאַווער קאַפּס. פארוואס ווייזסטו אונז נישט נאר וואו דער העראין איז און ענטפערט די באשולדיגונג? מיר וועלן רעקאָמענדירן רחמנות אין די הויף. ”
  
  
  נייעס האט געשאקלט מיטן קאפ, שמייכלענדיק. "איר האָט אַ טאַלאַנטירט קאָלעגע," ער דערציילט מיר. "אבער נישט זייער רעאַליסטיש, איך האָב מורא." דער שמייכל איז פארשוואונדן געווארן. ער האט זיך צוגעבויגן און פארזיכטיק צעטרעטן די ציגארעטל אין אשטאף. װע ן זײנ ע אויג ן האב ן װידע ר געטראפ ן מיינע , הא ט ע ר געמײנט .
  
  
  “איך ווייס, אַז איר האָט דערהרגעט איין מאַן ביי לאַנדס סוף. וואָס וועגן די אנדערע צוויי? האָט איר זיי אויך דערהרגעט אָדער איר האַלטן זיי פֿאַר ינטעראַגיישאַן?
  
  
  "קיין באַמערקונג," איך געזאגט.
  
  
  ער האט א נײד געטאן צו מארש; דער גרויסער ענגלענדער האט מיך געשלאגן מיט דער אפענער האנט אין מויל. מיין קאפ האט זיך אזוי שטארק צוריקגעקראצט, אז איך האב א מאמענט געטראכט אז ער האט מיר אפשר צובראכן דעם האלדז. פון מיין מויל איז געלאפן בלוט. איך האב געזען כעדער היטן מיט זארגן.
  
  
  נו? - האט געזאגט "נייַעס". — װאס האסטו געהערט בײ דער דאטשע ? לעבן אונדזערע פריינט דאָרטן און וואָס האָבן זיי דיר געזאָגט? "
  
  
  איך האָב זיך אַװעקגעזעצט און אַ קוק געטאָן אױף אים, דערפֿילט, אַז דאָס בלוט גײט מיר אַפֿן גאָמבע. "נײַעס" האָט אַ קוק געטאָן אויף מאַרש, און די גרויסע האַנט האָט מיך ווידער אָנגערירט, דאָס מאָל צוגעקלעפּט אין אַ פויסט. דער קלאפ האט מיך אנגעקלאפט אויפן סאפע. איך בין א װײל געלעגן הינקען, און דאן האב איך מיך צוריקגעקערט צו א זיצנדיקע פאזיציע גרויסע הענט.
  
  
  "איך טאָן ניט ווי צו טאָן דאָס," האט געזאגט "נייעס," "אָבער איר לאָזן מיר קיין ברירה. ווי לאַנג ביסטו געווען ביי די הייַזקע פענצטער איידער אונדזער פריינד האָט דיך געזען?”
  
  
  זי האט געלעקט די געשװאלענע ליפן. איך האב געזאגט. - "וואָס פֿענצטער?"
  
  
  די אויגן פון ניוז האָבן זיך פארקלענערט: "אזוי וועט עס זיין."
  
  
  קאוואל איז צוגעקומען צו די נייעס. — זאל מארש ארבעטן מיט דער מײדל — האט ער שטיל געזאגט. ער האט צו מיר א ניד געטאן. "ער האט זי ליב - איך קענען זאָגן."
  
  
  "אָוקיי," האָט ניוז געזאָגט. "אָבער אָנהייבן מיט דזשענטאַלנאַס. מיר ווילן וויסן וואָס זיי געלערנט."
  
  
  — אפשר גאַנץ װײך, הא ? — האט קאװאל געזאגט. ע ר הא ט זי ך גענומע ן צ ו כעדער ס לאנג ע שײנע פיס .
  
  
  נייעס האט געוויינקט מיט דער האנט. "ווי איר ווילט".
  
  
  קאװאל האט א קוק געטאן אויף מארש, און מארש האט ברײט געשמײכלט. ער איז צוגעגאנגען צו כעדער און זי צוגעצויגן אויף די פיס. קאװאל האט זי געהאלטן בײם מארש האט אפגעבונדן די הענט. קאװאל האט לאנגזאם צוגעטראגן זײן דיקע האנט איבער איר ברוסט, איצט שמײכלענדיק. העדער האט זיך אװעקגעצויגן און אים א זעץ געטאן אין פנים.
  
  
  האָט קאָוואַל זיך געענטפֿערט מיט אַ קלאַפּ מיט איר אַ שווערן רוקן. זי װאלט פארלוירן איר באלאנס, װען מארש װאלט זי נישט געהאלטן. איר פּנים איז געווען רויט פון דעם קלאַפּ.
  
  
  כ'האב געקלאפט מיין קין און געפרואווט נישט קוקן. עס האט צו ווערן ערגער איידער עס איז בעסער. אבער אויב זיי וועלן וויסן אַז מיר וויסן וועגן די מיניסטעריום פון דיפענס, מיר וועלן פאַרלירן די בלויז מייַלע וואָס מיר האָבן.
  
  
  קאװאל און מארש האבן זיך אפגעשאקלט פון העדערס קלײדער. זי האט מיט אלע כוחות מיט זײ געקעמפט, געברומט אבער אנדערש געשוויגן. אין אַ מאָמענט זי איז געווען נאַקעט. מארש האט עס געהאלטן, און קאװאל האט זײער לאנגזאם אריבערגעטראגן די דיקלעכע הענט. "נײַעס" איז געווען באָרד.
  
  
  ― לאָז דאָס מײדל אַלײן ― זאָג איך. ― זי װײס גאָרנישט. מיר אויך. איך בין געקומען צו דײַן פאַרשילטן פענצטער צו שפּעט עפּעס צו הערן“.
  
  
  ״נײעס ״ הא ט מי ך א שטארק ן געקוקט , אפשאצ ט װא ס אי ך הא ב געזאגט . "דאָס אַוואַדע מיטל אַז איר וויסן אַלץ אָדער רובֿ פון עס. איצט ראַטעווען די מיידל פון ווייַטער פראבלעמען דורך דערציילט מיר וועמען איר האָט געגעבן די אינפֿאָרמאַציע. האָט איר געקענט קאָנטאַקט דיין הויפּטקוואַרטיר?
  
  
  "מיר האָבן גאָרנישט געלערנט," איך געזאגט. "מיר האָבן גאָרנישט צו זאָגן."
  
  
  ניוז האָט אונטערזוכט מײַן בלוטיק, צעבראָכן פּנים און זיך אַ נײַד געטאָן צו קאָוואַלן. מאַרץ האָט פֿאַר מיר אַרײַנגעוואָרפֿן כעדער אויף דער פּאָדלאָגע; ער און קאוואל האבן נאכגעקוקט מיין רעאקציע. קאװאל האט אויפגעהויבן העדערס ארעם איבערן קאפ.
  
  
  "צי איר ווילן צו זען דיין פרייַנד ווערן רייפּט?" ער האט געזאגט. — װי געפעלט איר, זי איז א שי
  
  
  מארש האט געשאקלט און געלעקט די ליפן. נאָר אַ קוק אויף אים האָט מיך קראַנק געמאַכט. כ׳האב נישט געװאלט קוקן אויף העדער.
  
  
  כ׳האב זיך געקװענקלט. איז עס כדאי צו פאָרזעצן מיט דעם? טאַקע, ווי פיל קען מיר געווינען דורך פּלייינג שטום? מיר פּראָטעקטעד ביסל אינפֿאָרמאַציע. אויף די אנדערע זייט, דורך אַדמיטינג וואָס מיר געוואוסט און זיין אַ ביסל פארפירט אין די מעציע, מיר קען בייַ מינדסטער רעכענען צי ניוז און זיין קאָמאַנדע זענען אַ מאָרד סקוואַד אָדער אויב זיי זענען גאַנץ צו עטלעכע אנדערע שפּיל.
  
  
  — אקעי, איך וועל דיר זאגן וואס דו ווילסט וויסן — האב איך געזאגט. ― לאָז דאָס מײדל גײן.
  
  
  "איך האָפֿן איר טאָן ניט שפּילן שפּילערייַ ענימאָר," נייַעס געזאגט.
  
  
  מארש האט אים געגעבן א אנטוישטן בליק, אבער קאװאל האט אים א קוק געטאן, װאם האט געזאגט אז ער װעט האבן שפעטער צײט פאר אזוינע זאכן שפעטער אײדער זײ האבן אומגעבראכט כעדער. קאװאל האט ארויסגעלאזט די הענט, און זי האט זיך אװעקגעזעצט, פרובירט צו פארדעקן איר נאקעטקײט מיט די הענט.
  
  
  ― נעם דאָס מײדל אין שלאָפֿצימער. געבן איר עטלעכע קליידער, ”האָט ניוז געזאָגט. "טו עס, קאָוואַל. מארש, בלײב דא״.
  
  
  — קאװאל איז איר נאכגעגאנגען און פארמאכט די טיר. דערנאָך האָב איך געדענקט היטערס בייטל און זיך געחידושט צי זי וועט האָבן אַ געלעגנהייט צו באַקומען צו אים - און איר קליין ביקס - איידער קאָוואַל האָט עס געזען.
  
  
  "איצט, מיין פרייַנד," האט געזאגט נייַעס. "מיר וועלן רעדן וועגן געשעפט. ערשטער פון אַלע, וואָס געשעפט האט איר מיט Augie Fergus אין מצרים?
  
  
  "ער איז געגאנגען צו פאַרקויפן מיר עטלעכע אינפֿאָרמאַציע. אבער ער איז אומגעברענגט געווארן דורך זיינע אראבישע פריינט איידער ער האט עס געקענט איבערגעבן. ”
  
  
  "וואָס מין פון אינפֿאָרמאַציע איז דאָס געווען?"
  
  
  "ער האט נישט זאָגן," איך לייד. "אבער וואָס איז געווען פערגוס צו איר?"
  
  
  "גאָרנישט," נייַעס שמייכלען. "נאָר אַ באָכער וואָס האט עטלעכע אַרבעט פֿאַר אונדז אין די מיטל מזרח פון צייט צו צייט. אונדזערע מענטשן דאָרטן האָבן מיך געבעטן, איך זאָל זיך דערוויסן וועגן דײַן באַציִונג מיט אים. יעצט וועגן די חברים אין לאנד'ס ענד. זענען זיי טויט?
  
  
  "זיי זענען טויט," איך געזאגט.
  
  
  — און זײ האבן דיר גארנישט געזאגט ?
  
  
  "גאָרנישט. איך האב געהערט דיך רעדן דורך די פענצטער איידער אייער רוסישער פריינד האט מיך באמערקט. וועגן דער מיניסטעריום פון דיפענס".
  
  
  נייעס פנים האט זיך פארפינצטערט. — איך זע.
  
  
  איך האָב געטראַכט בשעת איך האָב גערעדט. זיי האבן נישט אראפגענומען מיין רעקל, און ווען קאוואל האט מיך געזוכט, האט ער נישט געפונען הוגא. אבער איך קען נישט נוצן די סטילעטטאָ בשעת מיין הענט זענען טייד הינטער מיין צוריק.
  
  
  "איך פֿאַרשטיין אַז איר פּלאַן צו פאַרענדיקן דיין מיסיע אַמאָל דיין מענטש פאַרלאָזן דעם בנין." איך האב געקוקט די נייעס אין פנים; ער איז געבליבן אויסדרוקן.
  
  
  "וואָס פּונקט איז אונדזער מיסיע?"
  
  
  איך האָב זיך געכאַפּט, קוקנדיק אויף אים און מאַרש; איך געוואלט צו זען זייער רעאַקציע צו וואָס איך איז געווען וועגן צו זאָגן. "עס איז צו טייטן אַ דריט בריטיש רעגירונג באַאַמטער," איך געזאגט, "אין לויט מיט דיין אַלגעמיינע פּלאַן."
  
  
  די אויגן פון די נייעס האבן זיך אביסל פארקלענערט, דער איינציקער ענדערונג אין אויסדרוק. אָבער מאַרץ איז געווען אַן אַנדער געשיכטע. די ברעמען האבן זיך אויפגעהויבן פארחידושט און ער האט געלאכט. נייעס האט אויף אים געגלעט, אבער מארש'ס לאכן האט מיר אסאך געזאגט. אמווייניגסטנס האט ער געמיינט אז די שליחות וואס ער איז אויפגענומען געווארן איז גאנץ אנדערש.
  
  
  "מיר האָבן נישט גערעדט וועגן די רציחה פון לאנד'ס סוף," האָט ניוז געזאָגט. — שפילט איר מיט מיר די לעצטע האנט ?
  
  
  "איך האָב טאַקע נישט געהערט דאָס וואָרט," האָב איך מודה געווען, "אָבער מיר האָבן שוין לאַנג געוווּסט, אַז דער דאָזיקער אַלעדזשד פּרווון צו בלאַקמאַיל די בריטישע רעגירונג איז אין פאַקט אַ סעריע פון פּלאַננעד עקסאַקיושאַנז פֿאַר רוסלאַנד. דאָס איז אַ סאָוועטישע קאָנספּיראַציע, און מען האָט דיך אַהער געשיקט עס דורכצופֿירן״.
  
  
  איך האב געקוקט אויף די נייעס פנים, און ער האט געקוקט אויף מיינס. עס איז געווען ווי אַ שפּיל פון ציען פּאָקער, אַחוץ אַז אונדזער לעבן - כעדער ס און מייַן - און די זיכערקייַט פון גרויס בריטאַן זענען געווען אויף די שורה.
  
  
  "אָבער איר טאָן ניט וויסן ווער מיר פּלאַן צו טייטן ווייַטער," נייַעס געזאגט פאַרטראַכט.
  
  
  "ניין, דאָס קען זיין איינער פון עטלעכע מעגלעך טאַרגאַץ. מיר אויך טאָן ניט וויסן די פּינטלעך דאַטע, אָבער דאָס וועט נישט העלפן איר פיל. די שפּיל איז איבער און רוסלאַנד וועט באַלד זיין יקספּאָוזד." איך האב אויפגעהויבן מיין קול, אריינגעלאזט א ביסל געפיל. וואַך די נייַעס, איך געקומען צו די מסקנא אַז ער געגלויבט מיר. אבער ער האט נישט געזאלט לייקענען די באשולדיקונג, נישט יעצט.
  
  
  "נעם אים צו דעם שלאף-צימער," האָט ער געזאָגט צו מאַרש, אָן ווײַטערדיקע קאָמענטאַרן אויף וואָס איך האָב אים געזאָגט. ― בינדן דאָס מײדל װידער און פֿאַרמאַכן די לאָדן אױפֿן פֿענצטער. און דאַן ברענגען קאָוואַל מיט דיר.
  
  
  מאַרץ האָט מיך געבראַכט צום שלאָפֿצימער, וווּ קאָוואַל האָט געקוקט אויף כעדער. אי ך הא ב באמערק ט א ז דע ר רוסישע ר הא ט געפונע ן כעדער ס בייטל , װא ס אי ז געװע ן אנטוישנדיק . זיי האבן פארשפארט דאס פענצטער און צוגעבונדן העדער'ס הענט הינטער איר רוקן. ווען מאַרש איז אַרויס פון צימער, האָט ער מיר אַ זעץ געטאָן אין מאָגן מיט דער גרויסער פויסט. איך האָב זיך געכאַפּט און זיך געכאַפּט, געפֿאַלן אויף די קני. מאַרץ האָט געלאַכט און איז נאָכגעגאַנגען קאָוואַלן פֿון צימער. די טיר האט זיך פארמאכט הינטער זײ.
  
  
  כ׳האב נישט געקאנט אטעמען א לאנגע װײטיקע מאמענט. העדער האָט זיך אומגעלומפּערט צו מיר געכאַפּט. — ביסטו אלעס גוט ? — האט זי געפרעגט מיט אנגסט.
  
  
  כ׳האב איצט געקאנט רײדן, אבער כ׳בין געװען אן אטעם. — כ׳װעל כאפן דעם ממזר — האב איך געמורמלט.
  
  
  "וואָס האָט איר געזאָגט די נייַעס?" — האט העדער געפרעגט.
  
  
  — איך האב אים געזאגט דעם אמת.
  
  
  "וואס איז געשען? איז ער א רוצח?
  
  
  "די נייַעס האט נישט זאָגן מיר עפּעס," איך געזאגט. "ער איז אַ זייער גוט פּאָקער שפּילער, אָבער מאַרש דערציילט מיר אַ פּלאַץ אָן זאָגן אַ וואָרט."
  
  
  אירע שיינע בלויע אויגן האבן געקוקט אויף מיין פנים.
  
  
  "אָדער די נייַעס האט גאָרנישט צו טאָן מיט די מאָרד פּלאַנעווען," איך געזאגט, "אָדער מאַרש מיינט עס נישט, וואָס איז פון קורס מעגלעך. דאָס איז נישט דאָס ערשטע מאָל, וואָס אַ כייערד אַגענט איז האלטן אין דער פינצטער וועגן די פאַקטיש נאַטור פון אַ מיסיע."
  
  
  "איז עס אמת." כעדער האט א ניד געטאן.
  
  
  "אבער עפעס איך מיין אז 'די נייעס' האט נישט געהאט עפעס צו טאן מיט דעם מארד פלאץ.
  
  
  — װעט ער אונדז איצט הרגענען ? — האט זי שטיל געפרעגט.
  
  
  ס׳האט נישט געהאט קײן שום טעם צו לײגן צו איר.
  
  
  "נו, אפילו אויב מיר זענען אויף דעם אומרעכט שטעג, עס מיינט ווי ער זאָל. מיר ווייסן אז ער האט עפעס, און עס איז אריינגערעכנט דעם דעפארטמענט פון פארטיידיגונג. ”
  
  
  "איך רעכן אַז דאָס איז וואָס זיי טאָן דאָרט איצט," כעדער געזאגט, "פּלאַנירונג אונדזער פּאַסקודנע טויט."
  
  
  איך פּולד מיין ריסץ צו די ראָפּעס בינדינג זיי. דער קנופּ איז געווען צו ענג צו בינדן. איך האב געקוקט אויפן פארשפארט פענצטער. "זיי וועלן מיסטאָמע וואַרטן ביז פינצטער," איך געזאגט.
  
  
  "זיי וועלן נישט וועלן צו שטערן דעם דאָרף," כעדער מסכים וויידלי.
  
  
  איך בין געזעסן דאָרט, טווינדינג די שטריק וואָס טייד מיין ריסץ, און וואַנדערינג וואָס די גענעם איך קען טאָן. אין דערצו צו הוגאָ ס סטילעטטאָ, איך האט אַ פּיער סיאַנייד באָמבע אַטאַטשט צו מיין לענד, און אויף מיין גאַרטל און בלעכע זענען געווען פּלאַסטיק יקספּלאָוסיווז און אַ מיניאַטורע
  
  
  בלאָוגאַן אַטורע דאַרט - אַלע גיפס פון שעפעריש מענטשן אין ספּעציעל יפעקץ און עדיטינג האַק. אבער הוגאָ איז געווען דער בלויז וואָפן וואָס קען באַפרייַען אונדזער ריסץ.
  
  
  איך פלעקסעד מיין רעכט פאָראַרם און די סטילעטטאָ סליד אויס פון זייַן שייד. אבער עס האט נישט שלאָגן מיין דלאָניע ווי געוויינטלעך; זיין וועג איז געווען אפגעשטעלט דורך די שטריק אַרום מיין ריסץ. איך האב מיך אומגעקערט צו העדער.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "קענסט הייבן די הענט צו מיין ריסץ?"
  
  
  זי האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר און זיך אָפּגעקערט צו מיר. "איך וויס נישט. אבער אפילו אויב איך קען, איך וועל נישט קענען צו אַנטבינדן די שטריק."
  
  
  "איך ווייס. אָבער קוק אויף מיין רעכט ינער האַנטגעלענק. דאָרט וועט איר זען דעם שפּיץ פון דעם מעסער."
  
  
  כעדער האט געקוקט און געזען. "פארוואס, ניק, איר האָט די מערסט אָנגענעם סאַפּרייזיז!"
  
  
  איך האב צו איר געשמײכלט און זיך װײטער געדרײט זי זאל דערגרײכן צום סטילעט. איך קען פילן אַז זי אַרבעט אויף עס. "צוציען עס אין אַ פעסט, פּאַמעלעך באַוועגונג," איך געזאגט, "מאָווינג עס אַרויס און פאַרביי די ראָפּעס."
  
  
  זי האט אזוי געטון, און דער נעקסטער מאמענט האט זיך דער סטילעט זיך אויסגעגליטשט פון די שטריק און מיט א קראך געפאלן אויפן דיל. מי ר האב ן מי ר אנגעקוק ט אוי ף דע ר טיר , מי ט שרעק , אבע ר ד י דיסקוסיע ם אי ן דע ר װײטערדיקע ר צימער , הא ט זי ך װײטע ר געבליב ן א ן איבעררײם .
  
  
  ― נעם דאָס מעסער ― זאָג איך. העדער האט זיך צוגעבויגן און עם אומגעלומפערט אויפגעהויבן. "נעם אים פעסט ביי דער האַנט און קום צוריק צו מיר."
  
  
  העדער האט נאכגעפאלגט דעם באפעל. ― שניידן דאָס שטריק ― זאָג איך. "און עס וואָלט זיין גוט אויב איר האָט מער שנייַדן שטריק ווי פלייש."
  
  
  איך פּעלץ ווי די בלייד רוק פארביי מיין דלאָניע צו די שטריק און דאַן כעדער שנייַדן די קנופּ. סוף־כּל־סוף, נאָך וואָס האָט אויסגעזען ווי אַן אייביקייט, האָב איך דערפֿילט, אַז דאָס שטריק גיט זיך אָפּ. מיט איין לעצט באַשטימענדיק קלאַפּ, כעדער צעבראכן דורך און פּונקט אין צייַט; די קולות אין נעקסטן צימער האבן מיטאמאל אויסגעשטארבען.
  
  
  איך האב ארויסגעלאזט מיינע ריסטען און זיך שנעל אויסגעדרייט צו כעדער. גענומען הוגאָ, איך שנייַדן די ראָפּעס בינדינג איר ריסץ אַמאָל און שנייַדן זיי. אין דעם מאָמענט מיר געהערט אַ קלאַנג בייַ די טיר.
  
  
  "בלײַב וווּ דו ביסט," האָב איך געשעפּטשעט.
  
  
  העדער איז געזעסן אויפן בעט, װי זי װאלט נאך געװען פארבונדן. איך האב זיך אויפגעשטעלט מיט די הענט הינטערן רוקן ווען די טיר האט זיך געעפנט. עס איז געווען קאָוואַל.
  
  
  "אָוקיי," ער האט געזאגט, סמיילינג צו אונדז. "איך זען איר זענט נאָך דאָ."
  
  
  — װעםטו אונדז לאזן גײן איצט, װען מיר האבן אײך דערצײלט, װאס מיר װײסן? איך האב געזאגט. ער האָט איבערגעלאָזט די טיר אויף אַ גלאָק און איך האָב געקענט זען נייעס און מאַרש רעדן צוזאַמען אין נעקסטן צימער. מאַרץ האָט אויסגעזען אומגעדולדיק דערוואַרט.
  
  
  "מיר וועלן זען," האָט קאָוואַל מיר ווייכער געענטפערט. “דערווייל מוזן מיר דיך נעמען ערגעץ אַנדערש, רעכט? װאו דו װעסט זײן זיכערער״.
  
  
  ער איז געגאנגען פארביי כעדער צו מיר, איך האב געוואוסט וואוהין זיי נעמען אונז. צו עטלעכע שטיל דאָרף גאַס, ווו זיי וועלן נוצן אַ סילאַנסער אָדער אַ מעסער. ער האָט גענומען מײן האַנט: „קום, מיר דאַרפֿן אײַך בײדע פֿאַרבלענדן. צו אן אנדער צימער, ביטע״.
  
  
  כעדער איז ארויס פון בעט. כ׳האב צוגעקוקט װי זי גײט ארויף הינטער קאװאלן, צוגעכאפט די הענט און געשװאויגן דעם האלדז.
  
  
  דער רוסישער האט געקראצט און געפאלן אויף מיר. איך האב אים אנגעהאלטן שטארק מיט איין האנט און מיט דער אנדערער א זעץ אין פנים. ער האט געשריגן און צוזאמגעפאלן אויפן דיל. איך האָב אים געשניטן הינטערן אויער ער זאָל נאָר פאַלן. דער סטילעטטאָ איז געווען אויף מיין גאַרטל, אָבער איך האט נישט האָבן צו נוצן עס.
  
  
  איך האב געזאגט פאר כעדער. — נעם זײן ביקס!
  
  
  אי ך בי ן צוגעקומע ן צ ו דע ר טיר , פונק ט אי ן דע ם מאמענ ט װע ן נײס ס אי ז ארײנגעלאפ ן מי ט א פארטיק ן מאשין־געװער . ער האט געזען כעדער זיך צובויגן איבער קאװאלן און װײזן אויף איר מיט א ביקס. איך האָב מיט שטאַרקער געלעגן מײַן האַנט אויפֿן האַנטגעלענק. ד י ביקס ן אי ז ארוי ס פו ן זײנ ע הענ ט או ן הא ט זי ך געקלאפ ט אי ן דע ר דיל , זי ך אויסגעדרײע ט אוי ף זײ ן געפלאנצט ן אויבערפלאך .
  
  
  אי ך הא ב געכאפ ט נײס ס ביקס ן ארעם , אײדע ר דע ר הויכע ר רוס י הא ט זי ך געקאנ ט ערהוילן , או ן אי ם געװארפ ן איבע ר דע ר צימער .
  
  
  כעדער האט נאך געפרואװט געפינען קאװאלס ביקס. איך באמערקט אַ נייַעס מאַשין ביי די בעט און טויב פֿאַר אים. איך בין געלאנדעט נעבן אים און געכאפט מיין הינטן. אבער איידער איך האב געקענט אויפהייבן מיין ביקס, איז נייעס ווידער אויפגעשפרונגען און זיך צוגעלאפן אויף מיר. ע ר אי ז געװע ן א דינער , װײםע ר מאן , מי ט א מאסקולאר ן קערפער . ע ר הא ט מי ך שטאר ק געשלאג ן , פרובירנדי ק ארויסצוכאפ ן ד י מאשי ן פו ן מײנ ע הענט . מי ר האב ן זי ך צװ ײ מא ל צוגעקלאפ ט אויפ ן שטאק , צ ו דע ר פארמאכטע ר פענצטער , ״נײעס ״ הא ט זי ך געאייל ט צו ם ביקס .
  
  
  איך האב אים געשלאגן אין קאפ און ער איז געפאלן אויפן דיל. העדער איז אנגעקומען מיט קאוואלס ביקס, גלייך ווי מארש איז אריינגעקומען אין צימער. מען האט אים געמוזט פארשפעטיקן מיט צייכענען זיין וואפן, א מאַוסער 7.75 פּאַרבעללום מאשין ביקס, זייער ענליך צו דער ווילהעלמינה.
  
  
  זײַן פּנים פֿינצטערנדיק פֿון כּעס, איז מאַרש אַרײַן אין צימער אַרײַן, געשלאָגן און געשאָלטן. זיין שאָס איז געווען בדעה פֿאַר כעדער, אָבער דער ציל איז געווען נעבעך; די קויל האט פארפעלט איר קאפ מיט זעקס אינטשעס. זי האט אומגעקערט פייַער, שלאָגן מאַרש צוויי מאָל אין סאַקסעשאַן אין די קאַסטן און האַלדז.
  
  
  פון מיין אויגענווינק האב איך געזעהן נייעס כאפן זיך צוריק אויף די פיס און זיך קעגען צו דער טיר. נאָך ליגנדיק אויף דער פּאָדלאָגע, האָב איך אַ כאַפּ געטאָן זײַן פוס. ער האָט מיך רשעותדיק געכאַפּט. איך האב געפרואווט זיך אראפנידערן, אבער דער פוס איז נאך געווען צוגעדריקט צו מיין קאפ. איך האָב פאַרלאָרן מיין קאַפּ אויף מיין קנעכל, און איידער איך קען כאַפּן עס ווידער, נייַעס איז געווען אויס פון די צימער און כעדינג צו די פראָנט טיר.
  
  
  איך האב זיך שנעל ארומגעקוקט. קאװאל האט זיך נישט באװעגט, און מארש איז געלעגן אויפן רוקן, קרעכצן און געקעמפט מיטן טויטן מיט יעדן פּליטן אטעם.
  
  
  ― בינדן אים ― האָב איך געזאָגט צו כעדער, אָנװײַזנדיק אױף קאָװאַל. "איך קום פֿאַר די נייַעס."
  
  
  עס איז נישט געווען קיין צייט צו זוכן ווילהעלמינא. נייעס איז געגאנגען צו די שוואַרץ טראָג און געביטן זיין מיינונג ווען ער איינגעזען אַז ער איז דורכפאַל.
  
  
  ער האט גענומען דעם שליסל און איז געלאפן צו דער הויפט גאס פון דארף. ווען איך בין אים נאכגעגאנגען, איז ער שוין געווען א הונדערט מעטער בערך.
  
  
  מי ר זײנע ן געלאפ ן עטלעכ ע בלאק ן או ן דא ן אי ז ע ר פארשוװנד ן ארום . ווי איך ראַונדיד די ווינקל הינטער אים, איך געזען אים אָנהייבן אַ קליין גרוי סים קאָרט וועמענס באַזיצער מוזן האָבן לינקס די שליסלען אין די יגנישאַן. איך בין שנעלער געלאפן, אבער נייעס האט זיך אוועקגעצויגן איידער איך האב געקענט אנקומען צום קאר.
  
  
  איך האב זיך ארומגעקוקט און זיך געכאפט. Heather לינקס די שליסלען אונטער Gregoire's SOCEMA דאַשבאָרד, אָבער ווו די גענעם זענען זיי געווען? אי ך בי ן געלאפ ן צ ו דע ר װײטע ר װינק ל או ן געקוקט . יאָ, דאָס איז עס!
  
  
  איך בין גלײך געזעסן הינטערן ראד און געהאלטן דעם שליסל אין דער צינדונג, און דאן האב איך דערזען דעם דערשטוינטן בליק פון א דארף־פרוי וואס טראגט א שטריקל זעקל מיט גראסערי. איך האב זיך צוריקגעקערט אויף דער הויפט גאס, אזוי ווי די נייעס האט געטון, ארויף ווי איך גיי, און דערזען די סימקא א פאר הונדערט מעטער פאר מיר, ארויס פון שטאט.
  
  
  ווען די נייעס האט דערגרייכט דעם אפענעם לאנד צוזאמען דעם שמאלן, וויינענדיגן וועג, בין איך געווען אין א הונדערט יאַרדס און שנעל אויפגעהויבן. ד י בושעס , װא ס האב ן זי ך געלײג ט דע ם װעג , האב ן זי ך געצויג ן איבע ר ד י הויכ ע פו ן ד י אויטאמאבילן , אזו י יעדע ר װע ן ניוזי ע אי ז ארומגעגאנגע ן א בױג , אי ז ע ר ניש ט געװע ן פו ן דע ר דערזע , בי ז מי ר זענע ן צוריקגעקומע ן אויפ ן גלײך .
  
  
  ע ר הא ט זי ך משוגענע ר געגלי ט יעד ן קער . מייַן ספּאָרט מאַשין כאַנדאַלד די עקן ביוטאַפלי און באַלד איך איז געווען רעכט אויף שפּיץ פון אים. ע ר הא ט מי ך דערזע ן או ן װע ן אי ך הא ב געפרואװ ט ארומגײ ן אי ם ארום , אי ם צווינגע ן זי ך צוריקצוצוטרעטן , הא ט ע ר זי ך ארויסגעלאפ ן מי ך אפצושטעל ן . ע ר הא ט דא ס געלונגע ן ארו ם עטלעכ ע דרײען , בי ז ע ר הא ט געטראפ ן א לאנגזאמענ ־ באװעגנדיקע ר פערד־װאגן , װא ם קומ ט פו ן דע ר אנדערע ר ריכטונג .
  
  
  נייַעס האט אויסגעדרייט די סים קאָרט צו די רעכט. ער האט זיך אויסגעגליטשט און זיך װידער געדרײט לינקס, געכאפט דעם הינטערשטן װינקל פון א װאגן אנגעלאדען מיט באלן היי. דער וואן האט זיך געצויגן צו דער דיטש, און דערנאָך זיך געריסן צוריק און ארויסגעווארפן טייל פון איר אינהאַלט אויף דעם וועג פאר מיר. אי ך בי ן אי ם געפאר ן דערבײ , דא ס הײ , הא ט זי ך צעשפרײ ט אי ן אל ע זײטן , או ן מײ ן בליק ן אי ז געװע ן פארשפאר ט א מאמענט .
  
  
  אַז איך בין אַרױסגעקומען פֿונעם הײ־װאָלקן, האָב איך מיך געפֿונען גלײַך אױפֿן שפּיץ פֿון סימקאַ. כ׳האב געפרואװט שטײן נעבן אים, אבער ״נײעס״ האט זיך אפגעשטעלט פאר מיר. כ'האב שטארק גערוקט די סטירעל אויף רעכטס און די נייעס איז נאכגעגאנגען פונקט ווי איך האב געמיינט אז איך האב עס שטארק גערוקט לינקס און אראפגערוקט. SOCEMA-Gregoire שפּרינגען פאָרויס ווי מיין פֿיס געדריקט די אַקסעלעראַטאָר און אריבערגעפארן ווייַטער צו Simca איידער די נייַעס קען ציען אַוועק.
  
  
  "נייעס" האט שארף גערוקט מיט'ן סטיר, סימקא האט זיך אריינגעקראכט אין די רעכטע זייט פונעם ספארט קאר, צו דעם דרייווער. איך האָב געענטפערט דורך שלאָגן סימקאַ מיט די ספּאָרט מאַשין, פּושינג נייַעס צו די זייַט פון די וועג. ע ר הא ט כמע ט פארלויר ן קאנטראל , אבע ר זי ך גיך , זי ך צוגעכאפ ט או ן א מאמענט ל ארויסגעשפרונגען .
  
  
  מי ר האב ן זי ך גענומע ן נא ך א דרײ , ניש ט אכטונגע ן אוי ף װא ס ע ס זא ל קומע ן פו ן אנדער ע ריכטונג . איך האב אים נאכאמאל צוגעפאסט, אבער איידער איך האב געקענט מאכן א באוועגונג, האט ער מיר געשלאגן אין דער זייט מיט זיין סים קארטל.
  
  
  איצט עס איז מיין קער צו פאַרלירן קאָנטראָל. דאָס ראָד איז מיר אַרויסגעריסן געוואָרן פֿון די הענט, און דער ווייַטער מאָמענט איז דער ספּאָרט־מאַשין אַרײַן פֿון וועג אַרײַן אין אַ גרויסן אָפֿענעם לאָנקע. איך האב געזען ווי די נייעס קאר שפאצירט מאדנע צו די אנדערע זייט און א צוואַנציק פוס פאלן צו א שטיינערדיקן פעלד, דאן בין איך געפארן דורך די לופט, דער קאר האט זיך אנגעהויבן ראָולד איידער עס האט געטראפען.
  
  
  איך געזען אַ בליץ אין די הימל און דעמאָלט ברוין ערד. עס איז געווען א שארפע קראך, די טיר פון מיין זייט האט זיך אויפגעהויבן און איך בין ארויסגעווארפן געווארן. אי ך הא ב געשלאג ן ד י ערד , זי ך צװ ײ מא ל געגלײ ט או ן זי ך געלעגן . דער אויטא האט זיך ווייטער געוואלד און איז געפאלן אויף א הויכן פעלד.
  
  
  אי ך הא ב זי ך פאמעלע ך אויפגעהויב ן , באװעגנדי ק זי ך פארזיכטיק . עס האט וויי געטאן, אָבער עס האט נישט ויסקומען צו זיין צעבראכן ביינער. דעמאָלט איך געהערט אַ יקספּלאָוזשאַן אַריבער די גאַס. אי ך הא ב זי ך געקריג ט אויפ ן פיס . מיר האָבן צו ראַטעווען נאָוואָסטי - אויב עס קען נאָך זיין געזונט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געטראפע ן אויפ ן װע ג או ן געזע ן א ז דע ר רוסישע ר אי ז אװעק . שווארצע רויך האט געפלאצט פון אונטן. איך בין צוגעגאנגען צום ראנד פונעם עמבאנקמענט און אראפגעקוקט. סימק ע אי ז געװע ן אײנגעלאפ ן אי ן פלאמען . איך האָב געקענט זען "נייעס", פאַרכאַלעשט אָדער טויט, אינעווייניק. איך בין שפּעט; עס איז קיין וועג איך קען באַקומען צו אים.
  
  
  איך בין געשטאנען און צוגעקוקט ווי סימקא ברענט, און איך האב נישט געקענט אויסהערן, ווען מיין טאג וועט קומען און עפעס א רוסישער אדער אגענט טשיקאם וועט זיין עדות צו מיין טויט. קיין אַגענט האָט נישט געלעבט אויף אייביק; רוב האבן אפילו נישט געלעבט ביז עלטער. דערפֿאַר האָט האָק שטענדיק געזאָגט, ווען מיר האָבן זיך צעשיידט, „זײַ געזונט, ניק. זאָל זייַנ מיט מאַזל. איך וועט זען איר ווען איך זען איר." אָדער אפֿשר קיינמאָל.
  
  
  איך האב געהערט דעם קלאנג פון א מאשין מאטאר און איך האב זיך ארום געדרייען פונקט ווי א קליינע ווייסע לאנציע האט זיך אפגעשטעלט עטליכע מעטער הינטער מיר. העדער איז ארויסגעשפרונגען און איז צו מיר געלאפן. דער פארוואונדערטער ענגלענדער איז ארויסגעקראכן פון דער אנדערער טיר פונעם אויטא און האט זיך אפגעשטעלט, קוקנדיק מיט גרויס אויגן אויפן ברענענדיקן סים קארטל.
  
  
  "אָה מיין גאָט," כעדער געזאגט, קוקן בייַ די פלאַמינג בראָך. זי האָט זיך דאַן אויסגעדרייט און געקוקט צו וואו סאָסעמאַ איז געלעגן קאַפּויער אין פעלד אויף דער אַנדערער זייט וועג. עס איז געווען אַ באַלאַגאַן.
  
  
  "אנטשולדיגט וועגן דעם," איך געזאגט.
  
  
  — אוי, נו, — האט זי א זיפצן געטאן. "עס קיינמאָל אריבערגעפארן זייער גוט, סייַ ווי סייַ."
  
  
  איך האב צו איר געשמײכלט. "די Ferodo קלאַטש מוזן זיין אַדזשאַסטיד."
  
  
  — האסטו װײטיק ?
  
  
  "נאָר מיין יך. איך געוואלט נייַעס צו זיין לעבעדיק. איצט קען ער אונדז גאָרנישט זאָגן. ”
  
  
  ז י הא ט מי ר א קלײ ן סמײכעלע ך געגעב ן . “מערץ האָט געזאָגט איידער ער איז געשטאָרבן, איך האָב אים צוגעזאָגט אַ דאָקטער, אָרעמאַן.
  
  
  זעהט אויס אז די בחורים האבן גארנישט געהאט מיט דעם מארד. עס איז געווען פּלאַננעד צו גנבענען די פּלאַן פֿאַר גיידיד מיסאַלז בעשאַס אַריבערפירן פון די מיניסטעריום פון דיפענס צו די מיליטעריש הויפּטקוואַרטיר."
  
  
  "פאַרשילטן מיר," איך געזאגט. אַזוי וועגן "די נייעס" האָב איך אַלע מאָל געווען רעכט. אבער אויב די רוסן זענען נישט הינטער די אַסאַסאַניישאַן פּלאַנעווען, דעמאָלט וואס?
  
  
  קאַפּיטל זעקס.
  
  
  ברוטוס איז געזעסן ביי זיין שרייַבטיש, פינגגערינג אַ פאָטאָ פון פערגוס ס קאָמאַנדאָ סקוואַד. פאר אים איז געלעגן א שטעקל אפיציעלע ארמיי-באריכטן, יעדע מיט אינפארמאציע איבער די מענטשן אין דער איינהייט.
  
  
  "מיר געראטן צו שפּור זיי אַלע אַראָפּ," ברוטוס געזאגט. "צוועלף פון זיי זענען טויט, אָדער געהרגעט אין דער מלחמה אָדער געשטארבן אין שטוב. דער דאָזיקער, — האָט ער אָנגעוויזן אויף דעם מאַן מיט דעם לוטענאַנץ-אינסיגניע, — איז זייער אינטערעסאַנט. לוטענאַנט יוחנן עלמאָר. א טייל פון זיין שאַרבן איז צעטרעטן. קאָמאַנדאָ אָנפאַל. אין קאפ איז אים ארײנגעשטעקט געװארן א שטאל־ טעלער. נאכדעם וואס ער האט פארלאזט די דינסט, האט ער גענוצט זיין קאמאנדא פעאיקייטן צו ארבעטן פאר די מאפיא. ער איז געווארן דער מערסט מצליח מערדער אין ענגלאַנד. דאס זענען דער הויפּט טאַסקס אין די קרימינאַל וועלט. דער מענטש איז געווען אַ זשעני אין מאָרד. "
  
  
  איך האב אויפגעהויבן די ברעמען. ענדליך האט ברוטוס תיכף חרובֿ מײַנע האפענונגען. "ער איז אומגעקומען מיט פילע יאָרן צוריק אין אַ קאַמף מיט סקאָטלאַנד יאַרד אין די סובורבס פון לאָנדאָן."
  
  
  — ביסט זיכער אז ער איז געווען ?
  
  
  ״אוודאי! סקאטלאנד יארד האט באקומען א עצה פון אן אינפארמאטאר אז עלמאר באהאלט זיך ביי א סערוויס סטאנציע. ווען זיי זענען געקומען צו דער סטאַנציע, ער סטאַרטעד שיסער. איינער פון די יאַרד זעלנער האט אַ גוט קוק אויף אים דורך די אָפּטיש דערזען פון זיין סנייפּער ביקס. . דער קאַמף לאַסטיד 10 מינוט, דעמאָלט דער גאנצער אָרט געכאפט פייַער. איינער פון די בולאַץ מוזן האָבן שלאָגן די ברענוואַרג פּאָמפּע. ווען עס איז געווען אַלע איבער, זיי דיסקאַווערד אַז עלמאָר ס גוף איז פארברענט צו אש. אבער עס איז קיין צווייפל אַז עס איז געווען ער. . "
  
  
  "אזוי דער מערדער איז נאָך נישט געפונען."
  
  
  ברוטוס האט נישט געמיינט אזוי. "פיר און צוואנציק שעה זענען דורכגעגאנגען זינט די צוויי-וואָך טערמין," האט ברוטוס געזאָגט, גאַנגז צוריק און צוריק פֿאַר זיין מאַסיוו שרייַבטיש, סטריינד צו די שווער כעדער רער וואָס איז געווען ענג צווישן זיין ציין. "דאס קען מיינען אז דיין מאן מארש איז בכוונה פארפירט געווארן דורך די נייעס כדי נישט אוועקצוגעבן דעם אמת'ן ציל פון דער שליחות. אין דעם פאל, מיין יינגל, איז דער מערדער אומגעקומען אין יענעם פלאמינג קאר. מיט אנדערע אומגעברענגטע אדער אין ארעסט, די פּלאַנעווען איז געווען פאָולד."
  
  
  "אָבער קאָוואַל האָט באשטעטיקט די געשיכטע פון מאַרש," האָט העאַטהער געזאָגט.
  
  
  — ער װאלט עס אבער נישט געטון ? — האט ברוטוס זיך געטענהט. "אויב איר געווען קאָוואַל, וואָלט איר בעסער וועלן זיין געפרואווט פֿאַר דאָקומענט גנייווע אָדער מאָרד?"
  
  
  "גוט געדאַנק," איך געזאגט. "אבער איך קען נישט העלפן אָבער טראַכטן אונדזער מערדער איז נאָך דאָרט ערגעץ."
  
  
  — דער שריפט שטערט דיר, צי נײן? — האט ברוטוס געזאגט, זויגנדיק די רער.
  
  
  "יא מיין האר. און די וועג די רציחה זענען באגאנגען. נאָך ארבעטן אין דעם אַרבעט פֿאַר אַ בשעת, איר פילן ווי איר דאַרפֿן עמעצער, צי איר האָט אלץ דייטיד זיי אָדער נישט. דער רעצייעך איז נאָר נישט פּאַסיק פֿאַר די נייַעס.
  
  
  "גוט, איך האָפֿן איר זענט פאַלש, ניק," האט ברוטוס שווער געזאגט. "ווייַל אויב איר האָט רעכט, אַלע וואָס מיר קענען טאָן אין דעם פונט איז פאַרקלענערן אונדזער ווידזשאַלאַנס מיט אַלע אונדזער עלטער באאמטע און וואַרטן."
  
  
  ― איך װײס, ― זאָג איך טרויעריק.
  
  
  ברוטוס האט מיטאמאל ארויסגעשטראכן דעם גרויסן קין און געשמײכלט. "אָוקיי, מיין יינגל. קוק נישט אַזוי אַראָפּ אויף מיר. איר און כעדער פאָרזעצן צו טאָן דיין אַרבעט און קאָנטראָלירן אָפט מיט מיר. ”
  
  
  "דערנאָך מיר וועלן זיין אויף אונדזער וועג," כעדער געזאגט. "מיר וועלן טיילן די אַרבעט. איך וועל נעמען דעם היים סעקרעטאר און די האר פּריווי סיל, און ניק קענען אָנהייבן מיט די פרעמד סעקרעטאַרי. מיר וועלן דיר געבן דעם רינג דעם אָוונט, ברוטוס."
  
  
  * * *
  
  
  איך בין פּאַמעלעך געגאַנגען אויפן ברייטן קאָרידאָר. אויפ ן ערשט ן בליק , הא ט ד י אפיס־געביידע ר זי ך גענומע ן מי ט דע ר געװײנלעכע ר רוטינ ע פו ן טאג־טעגלעכ ן ארבעט : סעקרעטאר ן האב ן זי ך געאײל ט פו ן אײ ן צימער , ד י שרײב ־ מאשינע ן האב ן געקלאפ ט הינטער ן פארמאכטע ר טירן . אבער אויב איר וויסן וואָס צו קוקן פֿאַר, איר וואָלט זען די פאַרבאָרגן שפּאַנונג אונטער די ייבערפלאַך.
  
  
  ד י זעלב ע סעקרעטאר ן האב ן זי ך אויסגעמיט ן פו ן פינצטער ע קארידאר ן או ן אומבאנוצט ע צימערן . ע ס זײנע ן אומעטו ם געװע ן רעגירונ ג אגענט ן או ן פאליאק ן הויף . זיי האבן מיך אפגעשטעלט יעדע פאר מינוט און מיך געצוואונגען צו ווייזן מיין אידענטיטעט, ברוטוס האט מיר עס געגעבן. איך געחידושט ווי שווער עס וואָלט זיין צו שווינדל אַ SOE אָדער MI5 ID. די מאַפּע איז מיסטאָמע נישט אַזוי שווער פֿאַר אַ נאַלאַדזשאַבאַל אָפּעראַטאָר.
  
  
  אי ך בי ן ארוי ס אוי ף ד י טרעפ ן אוי ף דע ר נעקסטע ר שטאק , או ן זי ך געפאר ן צ ו דע ם ביורא ט פו ן דע ר אויסערן־מיניסטער . אין קארידאר זענען דא געווען אסאך מענטשן, אריינגערעכנט א קליינע סקוואד פון מונדירטע סאלדאטן ביי די ברייטע טירן, וואס האבן געפירט צו די הויפט ארבעטס-געביטן.
  
  
  ב ײ דע ר צװײטע ר עק ד פו ן קארידאר , אי ז געװע ן א קלענערע , אומבאװאכטע ר טיר , װא ס הא ט געפיר ט צ ו א רײ ע קלענער ע מיניסטעריום־אמטן . װע ן אי ך בי ן פארבײ , אי ז ארוי ס א מאן . ע ר הא ט געטראג ן א סטרוזש ס מונדיר , געהא ט א מאפ ע או ן א עמער ם אי ן ד י הענט , או ן הא ט זי ך געאייל ט — ע ר הא ט מי ך כמע ט אראפגעקלאפט .
  
  
  ער האט מיר אַ שנעל, שווער קוק און דעמאָלט אריבערגעפארן געשווינד אַראָפּ די קאָרידאָר, כּמעט פליסנדיק. ע ר אי ז געװע ן א הויכע ר מאן , מי ט טונקעל ע האר ן או ן א װאנםטש . איך האָב געפּרוּווט באַשליסן צי דער וואָנצעס איז אַ שווינדל, וועגן אים צו פליען, ווען איך האָב געהערט אַ געשריי.
  
  
  מ׳האט געהערט פון אפיס, דער סטרוזש איז ערשט אװעק. אַ מענטש אין אַ טונקל פּאַסן און בונד איז געשטאנען אין מיין וועג. איך האב אים אוועקגעשטופט און געעפענט די טיר.
  
  
  ווען איך געגאנגען אין די אָפיס, געלאזן די טיר ברייט אָפֿן הינטער מיר,
  
  
  דאָס מײדל, װאָס איז געשטאַנען בײַ דער טיר, װאָס האָט געפירט צום נעקסטן צימער, האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר מיט ברייטע אויגן און אַ געשריי געטאָן. די פאפירן, וואס זי האט געמוזט האבן געהאלטן, זענען געלעגן ביי אירע פיס. איך געגאנגען פארביי איר אין אַ קליין פּריוואַט אָפיס ווען איך געהערט טריט קומען אַראָפּ די כאָלוויי הינטער מיר. אי ן אינעװײניק ן אמט , אי ז געשטאנע ן א טונקעלע ר פרוי , איבע ר דע ם קערפער ם פו ן אויסערן־מיניסטער , אי ר מויל , הא ט זי ך געעפנ ט או ן זי ך פארמאכט .
  
  
  איך האב געזען די גרויל אויף איר פּנים און געקוקט אויף די סיבה פֿאַר דעם. ע ר אי ז אומגעבראכ ט געװאר ן דור ך א גאראט , װא ם ד י קאמאנדא ס האב ן גענומע ן אי ן דע ר מלחמה . מע ן הא ט מע ן אי ם כמע ט פארכאפ ט או ן אומעטו ם אי ז געװע ן בלוט .
  
  
  די פרוי האט געקוקט אויף מיר און געפרואווט צו זאָגן עפּעס, אָבער איך אריבערגעפארן איר צו אַ שטול און שטעלן איר אַראָפּ, דעמאָלט געקוקט אַרום די צימער. עס איז געווען אַ צעטל אויף די טיש נירביי, אָבער איך איגנאָרירט עס פֿאַר איצט.
  
  
  איך האָב געטראַכט צו געפֿינען דעם סטראָזש, אָבער באַשלאָסן קעגן אים. ער איז שוין לאנג אװעק. איך האב געפרואווט געדענקען ווי ער האט אויסגעזען, וואס האט מיר געטראכט אז די וואנצעס איז מעגליך א פאלשע, און דאן האב איך זיך עפעס דערמאנט. נישט בלויז די וואָנצעס, נאָר די האָר איז זיכער געווען פאַלש - אַ שייטל - ווייַל איך געווען זיכער אַז איך געזען אַ שנירל בלאָנדע האָר אין די הינטער פון מיין קאָפּ.
  
  
  צװײ מענער האבן זיך ארײנגעריסן אין אפיס.
  
  
  — נו, װאס טוט זיך דא ? — האט איינער געפרעגט.
  
  
  — א בלוטיקע גיהנום! ― האָט געזאָגט אַן אַנדערער, באַמערקט דעם מת.
  
  
  "און ווער ביסטו?" דער ערשטער מענטש האט אויף מיר געקוקט סאַספּישאַס.
  
  
  איך האב געוויזן מיין אידענטיטעט ווי מער מענטשן זענען געלאפן אין צימער. "איך מיין, איך האָב אַ קוק געטאָן אויף דעם מערדער," האָב איך געזאָגט, "ער איז אָנגעטאָן ווי אַ סטראָזש. איך בין דאָרט געלאָפן אין קאָרידאָר“.
  
  
  אײנע ר פו ן ד י מענטש ן הא ט זי ך געאײל ט ארוי ס פו ן צימער . די אנדערע האָבן געקוקט אויף מיר ווארענונג ווי די צימער איז אָנגעפילט מיט דערשראקן מיניסטעריום עמפּלוייז. איך בין צוגעגאנגען צום טיש און געקוקט אויפן צעטל. לייענען דעם:
  
  
  "בעסער שפּעט ווי קיינמאָל. די סומע פון כויוו און ריפּיימאַנץ איז געוואקסן צו פערצן מיליאָן פונט סטערלינג. שטעלן עס אויף אַ פּריוואַט דזשעט און פליען עס צו גענעוואַ. איר וועט באַקומען ווייַטער אינסטרוקציעס אויף וואָס באַנק צו קאָנטאַקט צו מאַכן דיין אַוועקלייגן. דו האסט נישט גענוג צייט״.
  
  
  ― אַהער, װאָס האָט איר דאָרטן? — האט געזאגט א פאליציאנט נעבן מיר. “איך וועל דאָס נאָר אָננעמען.” ער האָט זיך דערשטיקט צו דעם צעטל און איך האָב אים געלאָזט קוקן. עס האט מיר אויסגעזען ווי דער זעלבער שריפט, אבער אוודאי וואלט א שריפט מומחה דאס געדארפט באשטעטיגן.
  
  
  איך בין אַװעקגעגאַנגען פֿון טיש צו מאַכן נאָך אַ קוק אױפֿן קערפּער. עס זענען איצט געווען רעפּאָרטערס אין די פראָנט צימער, אָן הצלחה טריינג צו פאָרן די מיליטעריש וועכטער דאָרט.
  
  
  ווען איך בין ארומגעגאנגען ארום דעם טיש נעענטער צום קערפער, האב איך באמערקט א שטיק פאפיר אויפן דיל בערך וואו דער רוצח האט מעגליך געשטאנען ווען ער האט ארויסגענומען א צעטל פון זיין קעשענע און עס אוועקגעשטעלט אויפן טיש. איך האב עס אויפגענומען; ס'האט אויסגעזען ווי ס'האט זיך געריסן פון די סטאנציאריעס, פונקט אין די ווינקעלע פון די בלאט. א טעלעפאָן נומער איז געווען געשריבן אויף עס מיט בלייַער. טייל פון די געדרוקט עמבלעם בלייבט אויף די טרער שורה.
  
  
  געלערנט די געשריבענע נומערן, האט מיר אויסגעזען, אז זיי זענען מעגליך געשריבן געווארן דורך דער זעלבער האנט, וואס האט געשריבן די מארד-נאטן. פון קורס, עס איז געווען אַ לאַנג נסיעה, אָבער מיר דארף עס רעכט איצט.
  
  
  אַ שווערער מענטש איז צוגעגאַנגען צו מיר, און איך האָב אַרײַנגעלייגט דאָס פּאַפּיר אין קעשענע.
  
  
  "איר דאָרט - ווער ביסטו?"
  
  
  "סאָע," איך געזאגט, ווייַזונג מיין שייַן. נאכאמאל. ער האט ניט געזען מיר באַהאַלטן די פּאַפּיר.
  
  
  "אוי, אקעי. בלייבן נאר אוועק, מיין יינגל."
  
  
  "איך וועל טאָן מיין בעסטער." ― זאָג איך מיט אַן ערנסטן פּנים. איך געגאנגען צו די גוף צו נעמען אַ לעצט קוק אויף די באַלאַגאַן דער מיניסטער איז געווען אין.
  
  
  דאס איז געווען אן אנדער ומנייטיק מאָרד. דע ר גאראטע , אי ן דע ם פאל , אי ז באשטאנע ן פו ן צװ ײ מעטאל ע הענ ט מי ט צװיש ן ז ײ געלאפ ן א שטיק ל פיאנא־דראט , אי ז געװע ן א באקאנטע ר מיליטעריש ע געװער . דער אטאקע האט פשוט ארומגעוויקלט דעם דראט ארום דעם קרבן'ס קאפ און געצויגן. דער דראָט האָט דורכשניטן פלייש, מוסקל, טענדאָן און ביין ביז דער קאָפּ איז געווען אפגעשניטן פון דעם גוף. אין מינדסטער עס איז געווען אַ שנעל וועג. איך האָב זיך פּלוצעם דערמאָנט, אַז אַוגיע פערגוס איז געווען אַ קאָמאַנדאָ. אזוי האט ער דערקענט דעם רוצח? אויב ער האט אים טאקע געקענט. יעצט האב איך געשפילט א געסינג שפיל און עס איז נישט געווען קיין צייט דערפאר, איך האב זיך אויסגעדרייט און שנעל ארויס פון צימער.
  
  
  אי ך הא ב געפונע ן כע ד נאענ ט אי ן דע ר הײם־סעקרעטא ר אפיס ; זי האט נישט געהערט װעגן דעם לעצטן מארד. "איך בין נאָר אַרײַן אין עלמאָ דזשופּיטער," האָט זי געזאָגט לייכט. “ער האָט געטענהט אַז איך זאָל אים רופן. זענט איר ייפערטזיכטיק, מיין ליבע?
  
  
  "איך ווינטשן איך געהאט צייט פֿאַר דעם," איך געזאגט. "דער אויסערן מיניסטער איז פּונקט דערמאָרדעט געוואָרן."
  
  
  אירע שײנע בלויע אויגן האבן זיך צעװײנט פון שאק.
  
  
  — ברוטוס ווייסט? — האט זי געפרעגט.
  
  
  “איך האָב אים גערופן אויפן וועג אַהער. ער איז געווען אין זייער גוטן צושטאַנד. ”
  
  
  "עס איז פאַקינג שרעקלעך, איז ניט עס?" זי האט געזאגט.
  
  
  "אויב מיר וועלן נישט פֿאַרבעסערן אונדזער דורכשניטלעך באַלד," איך דערציילט איר, "די בריטיש רעגירונג וועט אויפהערן צו עקסיסטירן ווי אַ ווייאַבאַל ינסטיטושאַן. אין מיניסטעריום איז געווען גאַנץ פּאַניק. ”
  
  
  "האָט ברוטוס קיין געדאַנקען?" — האט זי געפרעגט.
  
  
  "נישט עכט. מיר זענען איצט גאַנץ אַליין. דער פרעמיער מיניסטער איז שוין געברענגט געווארן, האב איך געהערט, און וויל גלייך איבערגעבן דעם אויסלייזונג.
  
  
  — ער האט מסתמא מורא אז ער זאל זײן דער װײטער.
  
  
  "ער איז אַ לאַדזשיקאַל ציל," איך געזאגט. דער רוצח האט איבערגעלאזט נאך א צעטל און פארלאנגט באצאלן. און איך געפֿונען דעם אין דער סצענע. “איך האָב איר געגעבן אַ צעטל.
  
  
  "דאָס איז דער טעלעפאָן נומער פון די מיניסטעריום," זי געזאגט, פּאַזאַלד. — מײנט איר, דער רוצח האט דאס געשריבן?
  
  
  "עס מיינט אַנלייקלי אַז אַ מיניסטעריום באַאַמטער וואָלט דאַרפֿן צו שרייַבן די נומער," איך געזאגט. "און די סקריבאַלז ויסקומען צו זיין ענלעך צו די האַנטשריפט אויף אַ מאָרד צעטל. וואָס טאָן איר טראַכטן וועגן דעם עמבלעם?
  
  
  "עס איז נישט גענוג," זי געזאגט. "אָבער עפעס איך פילן ווי איך ווע געזען דעם פריער. לאָמיר גיין צו מיין וווינונג און נעמען אַ נעענטער קוק."
  
  
  Heather רענטאַד אַ קליין וווינונג אין לאָנדאָן ס וועסט ענד. עס איז געווען אַרויף דרייַ פלייץ פון טרעפּ, אָבער אַמאָל ין עס איז געווען גאַנץ אַ כיינעוודיק אָרט. זי האט אונז געמאכט א גלעזל ענגלישע טיי און מיר האבן זיך געזעסן בײ א קלײן טיש בײם פענצטער, געזונקען. איך האב ווידער ארויסגעצויגן דאס פאפיר פון קעשענע.
  
  
  ― װער דאָס איז, ער האָט ליב צו שפּילן גראָב ― זאָג איך, און דרײד דאָס פּאַפּיר אין האַנט. איך האב געזאגט פאר כעדער די פרטים פון דעם מארד. "ראָגער ווי די נייַעס. און ער איז מיסטאָמע מער געפערלעך ווייַל ער לייקס צו טייטן און ווייַל ער איז מיסטאָמע יראַשאַנאַל."
  
  
  אי ך הא ב געהאלט ן ד י צײטונ ג צו ם ליכטי ק פו ן פענצטער . "היי, וואָס איז דאָס? עס מיינט ווי עס איז עפּעס געשריבן דאָ, אונטער די נומערן. ”
  
  
  העדער האט זיך אויפגעשטעלט און געקוקט איבער מיין פלײצע. "וואָס זאגט עס, ניק?"
  
  
  "איך קען נישט מאַכן עס. עס איז ווי צו אָנהייבן מיט אַ קאַפּיטאַל "ר" און דעמאָלט ..."
  
  
  "אָ" און "י," כעדער געזאגט יקסייטאַדלי.
  
  
  "און דעמאָלט - 'א' און אפֿשר 'ל. רויאַל.' און נאָך איין זאַך ".
  
  
  "עס קען זיין 'האָ'," זי געזאגט, "און אַ טייל פון דער טעלעוויזיע." איר וויסן עס איז אַ רויאַל האָטעל אין רוססעלל קוואדראט.
  
  
  "אַוודאי," איך געזאגט. — קעניגלעכער האטעל.
  
  
  "איך טאָן ניט טראַכטן אַזוי," כעדער געזאגט. “איך האָב דיר געזאָגט אַז איך האָב געזען דעם לאָגאָ פריער, אָבער איך פֿאַרבינד עס נישט מיט דעם האָטעל. אָבער מיר וועלן קאָנטראָלירן עס. ”
  
  
  ― אויב דאָס איז נישט קײן האָטעל צײַטונג, ― זאָג איך ― האָבן מיר אַ צװײטן אָנדענק. רויאַל האטעל און די אָרגאַניזאַציע אָדער געדאַנק רעפּריזענטיד דורך דעם סימבאָל."
  
  
  "גענוי," כעדער מסכים, יקסייטמאַנט געוויזן אויף איר פּנים. "אפֿשר דאָס איז אונדזער ברייקטרו, ניק."
  
  
  "אויב די צייטונג האט געהערט צו דער מערדער," איך דערמאנט איר.
  
  
  נאָך טיי האָבן מיר גענומען אַ טאַקסי צו די רויאַל האטעל און גערעדט מיט די אַססיסטאַנט פאַרוואַלטער בייַ די טאָמבאַנק. ער האט א קוק געטאן אויפן פאפיר און געלייקנט אז עס באלאנגט צום האטעל. ער האט ארויסגעצויגן א בלעטל מיט האטעל־סטאנציע און אונדז עס געוויזן צום פארגלײך.
  
  
  "אַוודאי, עס קען געהערן צו אַ גאַסט," דער מענטש האט געזאגט. "אָדער איינער פון די פילע קאַנווענשאַנז וואָס טרעפן זיך דאָ."
  
  
  "יא," איך געזאגט שווער. "נו, אַ דאַנק סייַ ווי סייַ."
  
  
  אינדרויסן האָט כעדער געזאָגט, "איך טראַכטן מיר בעסער באַקענען ברוטוס צו די מאָדערן צייט."
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "אפֿשר קען ער פאָרשלאָגן עטלעכע געדאנקען פֿאַר אונדזער עמבלעם." מי ר האב ן געהײס ן א טעקסי , או ן מי ר זײנע ן גלײ ך געגאנגע ן צ ו ברוטוס ס ביורא .
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן אהי ן אנגעקומע ן נא ך א שנעלע ר מארש , אי ן א לאנג ן גאם , אנגעשטעל ט מי ט אוניפארמאט ע וועכטער , האב ן מי ר געטראפ ן ברוטוס , אדורכגעגאנגע ן דור ך אלטע ר פאליציאנטן . ער האט געמיינט אז עס קען נאך זיין א מעגליכקייט אז דער מערדער איז געווען א פאראורטיילט פארברעכער פארביטערט קעגן די עסטאַבלישמענט. איך האב אים געוויזן דאס פאפיר, אבער ער האט געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  "איך קען גאָרנישט טאָן וועגן דעם," ער האט געזאגט. “איך קען מאַכן קאָפּיעס און זיי ווייַזן די גאנצע אָפּטיילונג. אפֿשר וועט עמעצער עס געפֿינען."
  
  
  "עס קען זיין ווערט עס, האר," איך געזאגט.
  
  
  "מיר האָבן אָפּגעשטעלט דעם סטראָזש באָכער וואָס איר האָט געזען קומען אויס פון די סעקרעטאַר ס אָפיס," ברוטוס דערציילט מיר. "קיינער קען נישט ידענטיפיצירן אַ מענטש מיט די באַשרייַבונג וואָס אַרבעט אין דעם בנין."
  
  
  "דאָס איז אַ מערדער," איך געזאגט.
  
  
  "ער איז מיסטאָמע אונדזער מערדער," כעדער געזאגט. "דו ביסט געווען גענוג נאָענט צו כאַפּן עס, ניק."
  
  
  "דו זאלסט נישט דערמאָנען מיר," איך געזאגט סאַלנלי.
  
  
  "דו זאלסט נישט באַשולדיקן זיך, יינגל," האט געזאגט ברוטוס, לייטינג זיין רער. "אויב עס איז נישט פֿאַר איר, מיר וואָלט נישט האָבן עפּעס."
  
  
  "מיר קען נאָך האָבן גאָרנישט," איך געזאגט. "אויב עס העלפט דיר, איך געדענק ווייג ווי איך געזען בלאָנדע האָר אין דער פינצטער, ווי דער מענטש וואָלט טראָגן אַ שייַטל."
  
  
  ברוטוס האט געמאכט א צעטל אויף א פאפיר. "די וואָנצעס איז מיסטאָמע אויך פאַלש."
  
  
  "זאל זיין. איך ווייס אַז איך האָב אַזוי געטראַכט ווען איך האָב דאָס געזען. ”
  
  
  ברוטוס האט זיך אויפגעהויבן פון טיש און אנגעהויבן ארומגײן ארום אים, זויגנדיק די רער. ער האט אויסגעזען זײער מיד, װי ער װאלט שוין טעג נישט געשלאפן.
  
  
  "אין דעם פונט," ער האט געזאגט, "טראָץ די זאָגן, מיר זענען ווייַט פון סאַלווינג די מאָרד פּלאַנעווען. דער דריטער צעטל, וואָס איז געפֿונען געוואָרן אין דער סצענע, דערציילט אונדז גאָרנישט מער וועגן אונדזער מענטש. אָדער מענטשן."
  
  
  "אויב דער מערדער האט אַקאַמפּלאַסאַז," כעדער געזאגט, "ער מיינט צו סקימפּ אויף זיי."
  
  
  "יא, עס איז קלאָר אַז די רציחה ויסקומען צו זיין דורכגעקאָכט דורך דער זעלביקער מענטש - כאָטש זיי וואָלט האָבן געקוקט אַזוי אויב איין מענטש איז געווען אין באַשולדיקונג. ממילא האט דער פרעמיער מיניסטער מיר מודה געווען אז ער וועט אראנזשירן צו באצאלן די פארלאנגטע סומע. "
  
  
  "פערצן מיליאָן פונט?" — האט העדער געפרעגט.
  
  
  "גענוי. מיר האבן דיסקוטירט די מעגליכקייט פון עפעס פארפירן אונזער מענטש דורך באלאדן דעם עראפלאן מיט פאלשע געלטער וכו'".
  
  
  איך האָב געטראָגן מיין גאָמבע: "איך ווונדער, האר, אויב דער מענטש דאַרף טאַקע געלט."
  
  
  — װאס האסטו אין זינען ? — האט ברוטוס געפרעגט.
  
  
  "ער קען טראַכטן ער וויל געלט אויף אַ באַוווסטזיניק מדרגה," איך געזאגט פּאַמעלעך, "אָבער אויף אן אנדער מדרגה - מער פּרימיטיוו, פינצטער - ער קען נאָר וועלן צו טייטן."
  
  
  ברוטוס האט געצויגן דעם ופנעמער און געלערנט מיין פנים. ― יאָ, איך פֿאַרשטײ װאָס איר מײנט. אָבער ווי עס קען זיין, מיר מוזן יבערנעמען אַז צאָלן די פארלאנגט סומע וועט האַלטן די מאָרד, רעכט? ”
  
  
  "יא, האר, איך גלויבן אַזוי," איך געזאגט.
  
  
  "פייַן. נו, איר צוויי קענען באַקומען עטלעכע מנוחה. אבע ר האלט ן אוי ף דע ם דאזיק ן פאפי ר — ס׳קא ן דאר ט זײ ן עפע ס .
  
  
  העדער איז אויפגעשטאנען פון איר געוויינלעכן אָרט אויפן ברוטוס שרייַבטיש און איך האָב זיך אויפגעהויבן פון מיין שטול.
  
  
  "עס איז נאָך איין זאַך, האר," איך געזאגט.
  
  
  — יא ?
  
  
  "האַווקע האָט מיר געזאָגט אז Augie Fergus איז געווען אין די קאָמאַנדאָס. איך טראַכטן מיר זאָל באַקומען אַ רשימה פון די מענטשן אין Augie ס מאַנשאַפֿט.
  
  
  ברוטוס האָט זיך געכאַפּט. "עס קען זיין אַ גרויס רשימה."
  
  
  "איך וואָלט באַגרענעצן דאָס בלויז צו מענטשן פון זיין ינער קרייז. דאָס קען זיין אַ קלו."
  
  
  "אַז ס רעכט, ניק," האט געזאגט ברוטוס. — כ׳װעל זארג דערפון, עפעס אנדערש?
  
  
  "נאָר אַ ביסל שעה פון שלאָפן," איך געזאגט, סמיילינג.
  
  
  "איך צוזאָג נישט צו אַרן קיין פון איר פֿאַר די מנוחה פון דעם טאָג," ער האט געזאגט. "האָבן אַ גוט מיטאָג און באַקומען עטלעכע מנוחה."
  
  
  "דאנק איר," איך געזאגט.
  
  
  איך און העדער האָבן געגעסן מיטאָג אין אַ קליין, שטילער רעסטאָראַן און דערנאָך האָט זי מיך פֿאַרבעטן צו איר וווינונג פֿאַר אַ טרינקען איידער איך בין צוריק צו מײַן האָטעל צימער, באַצאָלט פֿון דער גפּ. איך געהאט בורבאָן און זי האט שערי. מי ר זענע ן געזעס ן אוי ף דע ר לאנגע ר סאפע , געזונקע ן אונדזער ע געטראנקן .
  
  
  "איך ווינטשן איך קען געדענקען ווו איך געזען דעם לאָגאָ אויף דעם שטיק פון פּאַפּיר," זי אַדמיטאַד. "איך וויסן איך געזען דעם ערגעץ ניט צו לאַנג צוריק."
  
  
  "איר וועט האָבן גענוג צייט פֿאַר דעם מאָרגן, ווען איר האָבן רעסטיד," איך געזאגט. "זאל עס אַלע ינגקיובייט ין ביז דעמאָלט."
  
  
  — אקעי, דאקטאר. זי האט געשמייכלט. "איך גיב זיך גאָר צו דיין זאָרג."
  
  
  "איז דאָס אַ פאָרשלאָג?"
  
  
  "נעם עס ווי איר ווילט."
  
  
  איך האב אראפגעלייגט דאס אומפארענדיקטע גלאז און זיך ארויסגעריסן צו איר. זי האָט זיך צעשמעקט אין מײַנע אָרעמס, איר װײכקײט האָט מיך געדריקט. זי איז געווען אין הויזן און אַ העמד, אָבער קיין ביוסטהאַלטער. צוגעדריקט מײַנע ליפּן צו אירע, האָב איך געלאָפֿן מײַן האַנט איבער איר רעכטע ברוסט. מייַן ריר געמאכט די אָפּל פאַרגליווערט. מיין צונג האָט אויסגעפאָרשט איר מויל און זי האָט לייַדנשאַפטלעך געענטפערט.
  
  
  זי האט זיך פון מיר אוועקגעצויגן און זיך אויפגעשטעלט. "איך וועל טאָן עפּעס מער פּאַסיק," זי געזאגט.
  
  
  זי איז פאַרשווונדן אין שלאָפצימער און איך פאַרטיק מיין בורבאָן. ד י װארעמקײט ן פו ן דע ר לאנקע ר הא ט זי ך דור ך מי ר פארשפרײט . איך איז געווען רילאַקסט און גרייט. און דעמאָלט כעדער געקומען צוריק.
  
  
  ז י הא ט געטראג ן א כמע ט דורכזיכטיק ן שטאק־לענג , פײנאָיר .
  
  
  איך האָב זיך אױסגעטאָן און זיך געלעגן לעבן איר אויף דער סאָפע. אי ך הא ב זי ך ארויפגעגליט ן ד י האנ ט צװיש ן איר ע פיס ן או ן זי ך געשטרײקט . א קלײן קלאנג האט איר גערומען אין האלדז.
  
  
  אי ך הא ב אי ר געווארפ ן ד י נעגליג ע איבע ר דע ר קא פ או ן ז י געלאז ט פאל ן אויפ ן דיל ע נעב ן מיר . און זי האט מיך געװאלט. עס איז געווען קלאָר אַז זי טאַקע געוואלט מיר. איך געוואוסט עס וואָלט זיין אפילו בעסער ווי לעצטע מאָל.
  
  
  מי ר האב ן זי ך אנגעהויב ן פאמעלע , באקוועם , לאז ן ד י פארגעניגן־כוואליעס , װע ן אונדזע ר קערפער ם האב ן זי ך אנגעריר ט או ן ד י פײע ר הא ט זי ך לאנגזא ם געברענט . עס איז געווען זיס, זייער זיס; א באזונדערע שפאציר האט אנגעצונדן דאס פייער און עס אנגעצונדן.
  
  
  ווען די שטופּן, שלעפּן און פּרוּנגען האָבן זיך געמערט אין שטאַרקייט, האָט העדער אָנגעהויבן ציטערן. ד י קלאנגע ן אי ר אי ר האלדז , זײנע ן געװאקס ן בי ז ז ײ האב ן אנגעפיל ט דא ם צימער . דערנאָך עס איז געווען אַ פּרימאַל ונטערטוקנ זיך, ווילד אין זייַן ינטענסיטי, ווי כעדער ס געווער אלנגעוויקלט ענג אַרום מיר, איר הייס טייז דרינגלעך מיר דיפּער און דיפּער אין איר.
  
  
  אַז ס'איז פֿאַרענדיקט, בין איך זיך געלעגן, אָנגעצונדן אַ פּאַפּיראָס און געטראַכט װעגן העדער און האַדיה; איך האָב ניט געקענט אויסהערן צו פאַרגלייכן די צוויי. זייער וועגן פון מאכן ליבע זענען געווען אַנדערש ווי זייער נאַציאָנאַליטעט. האדיה איז געווען ווי דער מדבר פון צפון-אפריקאנער, אין וועלכן זי איז געבוירן געווארן: א היץ ווי א געוואלדיקער זאמדשטורם, וואס האט זיך געענדיגט אזוי פּלוצעם ווי עס האט זיך אנגעהויבן. כעדער ס פרילינג איז געווען מער ווי אַן ענגליש פרילינג: דעוועלאָפּינג סלאָולי, נאָך אַ לאַנג-געגרינדעט מוסטער, ביסלעכווייַז דעוועלאָפּינג אין די היץ פון זומער, און דעמאָלט ביסלעכווייַז יבערגאַנג אין די קיל פון האַרבסט.
  
  
  וואָס איז געווען בעסער? איך קען נישט זאָגן. יעדער האט זייַן אייגן אַדוואַנידזשיז. אבער עס וואָלט זיין פייַן, איך געדאַנק, צו האָבן אַ פעסט דיעטע פון ערשטער איינער, דעמאָלט דער אנדערער.
  
  
  זיבן
  
  
  עס איז שוין געווען נאך האלבע נאכט ווען איך בין זיך צוריקגעקומען אין מיין האטעל צימער און זיך געלייגט שלאפן. בערך א שעה נאכדעם וואס איך האב זיך פארדאמט, בין איך מיטאמאל אויפגעוועקט. אין ערשטער איך האט קיין געדאַנק וואָס וואָוק מיר אַרויף, און דעמאָלט איך געהערט עס ווידער: אַ ווייך קליקינג געזונט. וואס איז עס געווען? און אין צימער, אָדער אַרויס?
  
  
  איך בין געלעגן און זיך צוגעהערט, איך האב באמת געוואלט צוריק שלאפן, און איך האב געוואוסט אז דאס איז א לוקסוס וואס איך קען זיך נישט ערלויבן. א סך אגענטן האבן זיך, אזוי צו זאגן, אויפגעוועקט טויט, ווייל זיי זענען געווען צו מיד אדער פארשלאפן צו הערן דעם מאדנע גערויש אין מיטן דער נאכט.
  
  
  איך בין געלעגן אין גאנצן שטיל, קוקנדיק אין דער פינצטערניש. א שטילקייט האט מיך ארומגערינגלט, אנגעצייכנט פון גאס-גערויש. האָב איך עפּעס געחלומט אָדער געחלומט?
  
  
  פופצן מינוט אויף די לייַכטיק רעדל פון מיין וואַך. איך האב געיאבט און געפרואווט מיין בעסטע צו האלטן די אויגן אפען. א האלבע שעה. פון קורס איך איז געווען פאַלש. דער שלאף האט צו מיר צוגעצויגן, מיך ארײנגעשלעפט אין זײן טונקעלער װארעמע גרוב. מײַנע ברעמען האָבן זיך פֿאַרמאַכט, דערנאָך זיך ברייט געעפֿנט.
  
  
  אַז געזונט ווידער! אַז שטיל קליקינג געזונט, און דאָס מאָל עס איז קיין צווייפל. עס איז געקומען פון דער טיר אין קארידאר ארײן. עמעץ האט אריבערגעצויגן דעם שליסל אין שלאס.
  
  
  דער קלאנג האט זיך איבערגעחזרט. ווער עס איז דארט געווען, איז געווען צופרידן אז איך בין געשלאפן.
  
  
  איך בין שטילערהייט ארויסגעקראכן פון בעט. דאס איינציקע ליכט אין צימער איז געקומען פון פענצטער און אונטער דער טיר אריין
  
  
  קאָרידאָר איצ ט הא ט דע ר שאט ן פארשװינד ט דע ם שמאל ן ליכט־שטאנ ד אונטע ר דע ר טיר . יאָ, עמעצער איז אַרויס און באַלד אַרײַן.
  
  
  איך האָב אָנגעטאָן די הויזן און העמד און אָנגעטאָן די שיך, ווען דאָס גלאז האָט זיך אַ קליק געטאָן אין שלאָס און דער שעפּל האָט זיך אָנגעהויבן זיך דרייען. איך געגאנגען צו די שטול ווו מיין רעקל איז כאַנגגינג און ריטשט די אַקסל כאָלסטער אונטער אים. איך האב ארויסגעצויגן ווילהעלמינא, און דאן בין איך צוריק געגאנגען צום בעט און ארויסגעצויגן דאס בלאגן איבערן קישן. ווען די טיר האָט זיך אַ ביסל געעפֿנט, האָב איך זיך אַוועקגעזעצט הינטער אַ שטול.
  
  
  א ברײט־פּלייצע ר אי ז פאמעלע ך ארײנגעקומע ן אי ן צימער , האלטנדי ק פאר ן אי ם א ביקס . נאך א מאגער האט זיך באװעגט הינטער אים װי א שאטן. זיי זענען שטילערהייט אריין אין צימער און זענען געשטאנען מיטן פנים צום בעט. דע ר געדיכטע ר הא ט זי ך גענומע ן צ ו דע ר דײנע , או ן ז ײ האב ן אנגעװיזע ן מי ט ד י ביקס ן אויפ ן בעט , אוי ף װעלכ ן אי ך בי ן געלעגן . עס איז געווען באַהאַלטן אין די שאָטן און זיי געדאַנק איך בין נאָך דאָרט. די פּיסטאַלז, גרויס און מיעס, האָבן לאַנג סילענסערז אויף די פּיסטולז. פּלוצעם האָט מען פֿון יעדן ביקס געשאָסן דרײַ־פֿיר שאָס. איך האב געווארט ביז זיי האבן אויפגעהערט צו שיסן און דאס בעטגענדע איז געווען אין סאך, דאן האב איך זיך דערגרייכט און אנגעצונדן די ליכט.
  
  
  — יבערראַשן! ― זאָג איך, װײַזנדיק אַװעק צו זײ אַף זײ.
  
  
  ז ײ האב ן זי ך אומגעקער ט צ ו מיר , צעטומל ט אוי ף זײער ע פנימער . איך האב קיינמאל נישט געזען קיין פון זיי פריער.
  
  
  ― לאָז אַראָפּ דײַן געװער ― זאָג איך פֿעסט.
  
  
  איך בין דאָך נישט געווען זייער איבערצייגט. דע ר געדיכטע ר מאן , הא ט באװעג ט ד י פיטשאיע װ או ן גיך א געשאסן , געפאל ן אוי ף אײ ן קני . זיין שאָס שפּאַלטן די האָלץ פון די ראַם פון די ווייך שטול איך איז געווען ניצן פֿאַר דעקן. איך האב זיך געכאפט ווען ער האט א צווייטע מאל געשאסן. דאָס מאָל האָט דער קויל געטראָפן דעם וואַטן פונעם שטול.
  
  
  אי ך הא ב געשלאג ן ד י דיל ע הינטער ן שטול , זי ך אײנמא ל געגלײ ט או ן געשאס ן אוי ף דע ר װײטנס . װילהעלמינא , אן א שטילערהײט , הא ט זי ך א הוי ך געקראג ן אי ן צימער , ד י קויל ע הא ט דורכגעפיר ט ד י װאנ ט הינטער ן באנדיט ס מוקליינע ר קאפ . אי ך הא ב װידע ר גי ך געשאס ן או ן דע ר צװײטע ר שאָס , הא ט געטראפ ן דע ם מענטש ן אי ן ברוסט , אי ם שטאר ק געשלאג ן צ ו דע ר װאנט . ע ר הא ט זי ך געגלײ ט צ ו דע ר דיל , איבערלאזנדי ק אוי ף דע ר װאנט א א פײע ר צײכן .
  
  
  דער צווייטער שיסער האט נאך א מאל געשאסן, אראפגעשלעפט דאס קאלירטע פאפיר פון דער וואנט הינטער מיר, און געטויבן צו דעקן הינטערן בעט. איך פייערד, אָבער מיסט דורך עטלעכע אינטשעס און צעבראכן די פוס פון די נייטסטאַנד.
  
  
  איצט בין איך צוריק הינטער דער שטול. אי ך הא ב אויפגעהויב ן דע ם געפאלענע ם אשבע ר , אי ם געװארפ ן רעכט ס או ן צוגעצויג ן א פײנט־פײער . אין דער זעלביקער מאָמענט, איך סטעפּט צוריק צו די לינקס און ווידער כאַפּט די ליכט באַשטימען אויבן מיין קאָפּ, פינצטער די צימער. אי ך בי ן גיך א געקומע ן צ ו דע ר גרויםע ר קאמדע , װא ס הא ט געדינט , װ י א גוט ן באהעלטעניש , פו ן בעט .
  
  
  דע ר לעבנגעבליבענ ע מיליטע ר אי ז געװע ן אוי ף זײנ ע פיס , אריבערגעפיר ט פו ן בעט ן צ ו דע ר טיר , או ן געשאס ן אוי ף מיר . ד י קויל ן האב ן זי ך דורכגעקײ ט אי ן האל ץ אויפ ן פראנט ן פו ן דע ר קאמאנדער . אי ך בי ן געבליב ן שטײ ן אבע ר װע ן ע ר הא ט זי ך צוגעפיר ט צ ו דע ר טיר , הא ב אי ך אי ם װידע ר געלונגע ן שיסן . צום באַדויערן, איך מיסט.
  
  
  איך בין אויפגעשפרונגען און צוגעלאפן צו דער טיר, פונקט אין צייט צו זען דעם שיסער פארשווינדן ארום דעם ווינקל אין קאר. ער איז געגאנגען צו די צוריק טרעפּ.
  
  
  איך געשאלטן אונטער מיין אָטעם ווי איך געשווינד געגאנגען צוריק אין די צימער. אי ך הא ב געכאפ ט א קלײ ן קעסל , או ן ארויסגענומע ן א ספּער־זשורנא ל פא ר װילהעלמינא . איך האב ארויסגעצויגן דעם אלטן זשורנאל און דערנאך אריינגעלייגט דעם נייעם. דערנאָך בין איך אַרױסגעלאָפֿן אין קאָרידאָר, פֿאַרבײַ דער קלײנעם צוזאַמענפֿאָר פֿון האָטעל־אַרבעטער און געסט, צום הינטערשטן טרעפּ.
  
  
  װע ן אי ך בי ן געגאנגע ן ארא פ ד י טרעפ ן או ן אי ן דע ר געסל , הינטע ר דע ם האטעל , אי ז ניש ט געװע ן קײ ן ערגע ץ דע ם צװײט ן באנדיט . איך בין געלאָפן צום אַרויסגאַנג פון דער געסל, געקוקט אויף רעכטס, דערנאָך אויף לינקס - און געזען ווי ער דרייט דעם ווינקל. איך בין אים נאכגעגאנגען.
  
  
  איך האָב אים געכאַפּט, ווען מיר זענען אַרויס אין הויך האָלבאָרן, יוסטאָן קוואדראט, און ער האָט דערזען דעם אַרייַנגאַנג צו דער רער - די לאנדאנער אונטערגרונט - און זיך אריינגעכאפט אין דעם.
  
  
  איך בין געווען דאָרט אין אַ מאָמענט. דערנענטערנדיק זיך צו די טרעפּ, האָב איך אים דערזען אונטן, געצילט אויף מיר אַ פּיסטויל. ער האט געצויגן דעם צינגל, אבער דער איינציקער קלאנג איז געווען א אומזיסטע קליק. לכאורה האט די ביקס נישט געשפירט. ער האט געשאלטן און געװארפן.
  
  
  איך האב געשריגן. "ווארט א מינוט!"
  
  
  ער איז אָבער פאַרשווונדן בײַם פֿוס פֿון די טרעפּ. איך טאַקט די לוגער אין מיין גאַרטל און נאכגעגאנגען אים.
  
  
  מיר קלירד די באַריערז און דעמאָלט איך רייסט נאָך אים אַריבער די סטאַנציע פּלאַטפאָרמע. אַן עלטערער מאַן, וואָס איז געשטאַנען אויפֿן ראַנד פֿון דער פּלאַטפֿאָרמע און ווארט אויף דער באַן, האָט אויף אונדז געקוקט, ווען מיר האָבן זיך צוגעלאַכט.
  
  
  אין די סוף פון די פּלאַטפאָרמע, מיין מענטש אנגעהויבן צו קריכן די טרעפּ צו אן אנדער מדרגה. ע ר הא ט זי ך אומגעקער ט או ן אי ך הא ב אי ם א גוט ן קוק . ער איז געווען יונג און שטאַרק; זײַן פּנים האָט אַרויסגעוויזן סײַ כּעס און סײַ פֿאַרצווייפלונג. ער איז געלאפן ארויף די טרעפ, איך בין אים נאכגעגאנגען.
  
  
  אין שפּיץ פון די טרעפּ האָט ער זיך אויסגעדרייט און געוואַרט אויף מיר. ווי איך פארמאכט די ווייַטקייט, ער קיקט ופגעקאָכט. איך גענומען אַ פּאָר פון טריט צוריק און כּמעט גאָר פאַרפאַלן מיין וואָג. ווען איך האָב דערגרייכט דעם שפּיץ פון די טרעפּ, איז דער שיסער שוין געווען האַלב פון דער פּלאַטפאָרמע. אי ך בי ן אי ם געלאפ ן נא ך אים , פרובירנדי ק זי ך אויפכאפן .
  
  
  דער באן האט זיך ארײנגעריסן אין דער סטאנציע, אבער מײן מאן האט נישט געמאכט קײן פרװון צו ארײען אויף איר. לכאורה האט ער געפילט אז ער האט א בעסערע געלעגנהייט אויף דער סטאנציע. אין די סוף פון די פּלאַטפאָרמע ער ראַשט צו אן אנדער טרעפּ.
  
  
  דער באַן איז נאָר אַוועק פון דאָ. א מיטל-אַלט פּאָר איז ארויס און געזעסן אויף אַ באַנק.
  
  
  ז ײ האב ן זי ך רואיק־אויפגעקוקט , װ י דע ר שיטער , קוקנדי ק אוי ף מיר , אי ז װידע ר געלאפ ן איבער ן פלאטפארמע . אבער איך האב אים געכאפט גלייך נאך דער באנק. כ׳האב גענומען א שפרונג און אים אראפגעקלאפט.
  
  
  מי ר זײנע ן שטאר ק געפאל ן , ארויפ ־ געקלאפ ט צ ו ד י פיס ן פו ן ד י פאראײ ן אויפ ן באנק . ז ײ זײנע ן געזעס ן או ן מי ט מילדער ן אינטערעסיר ט צוגעקוק ט װ י דע ר מענטש ן הא ט מי ך אנגעכאפ ט בײ ם האלדז .
  
  
  איך האָב זיך באַפרייען דורך אים אַ זעץ אין די פאָראַרם, דערנאָך אַ זעץ אויף זיין האַלדז. ער איז געפאלן צוריק. איך האָב זיך מיט שוועריקייטן אַראָפּגעלאָזט אויף איין קני און אים אַ זעץ געטאָן אין פּנים.
  
  
  ער האט געקראצט פון דעם קלאפ, אבער נישט אויפגעגעבן. ער קיקט מיר ווי איך לונג אויף אים, די בריק קלאַפּט מיר סיידווייז צו די ברעג פון דער פּלאַטפאָרמע. איך בין כּמעט געפאלן.
  
  
  ער האט געזען ווי נאָענט איך בין צו די ברעג און באַשלאָסן צו העלפן מיר אַ ביסל. ע ר הא ט מי ך א געשיק ט , מי ט זי ך אי ן מײ ן ריכטונג , גלײ ך װע ן ד י בא ן אי ז ארײ ן אי ן סטאנציע . איך האב אים אנגעכאפט דעם פוס און אים געהאלטן. ער האָט זיך געפּרוּווט זיך צו ברײען, פֿאַרלוירן זײַן באַלאַנס און זיך אָפּגעקערט פֿון דעם ברעג פֿון דער פּלאַטפאָרמ, כּמעט מיט זיך צוציען. זיין געשריי איז דערטרונקען געווארן דורך דער באַן ווען עס איז דורכגעגאנגען איבער די קאָפּ.
  
  
  דאָס פּאָרפֿאָלק, װאָס האָט אונדז אַזױ רויִק אָנגעקוקט, איז איצט אױפֿגעשפּרונגען, די פֿרוי האָט געקריצט װי אַ פֿאַרשטאָפּטער פֿאַבריק־פֿײַף.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט און שנעל ארויף די טרעפ. איך האָב דאָס אַלץ נישט געוואָלט דערקלערן פאַר דער פּאָליציי. נישט יעצט.
  
  
  אַכט קאַפּיטל.
  
  
  — איך האב פארשטאנען! — האט העדער געזאגט , ווען איך האב זי אריינגעלאזט אין מיין צימער . "איך געדענק דעם עמבלעם!"
  
  
  איך האב מיך אפגעווישט די אויגן און איר נאכגעגאנגען אינעווייניג. זי האט זיך אפגעשטעלט און געשטערט. מיינע אומגעבעטע באזוכער האבן געמאכט דעם פלאץ ווי א קאטאסטראפע זאנע.
  
  
  "וואס איז דא געשעהן?"
  
  
  "איר וועט קיינמאָל גלויבן עס."
  
  
  "פרובירט מיר אויפקלערן," האָט זי געזאָגט.
  
  
  "א גוטער געדאַנק איז אַז דער מערדער ווייסט אַז איך בין אויף דעם פאַל און באַשלאָסן אַז ער וויל נישט אַז איך אָטעמען אַראָפּ זיין האַלדז. ער האָט געשיקט אַ פּאָר גרױסע מענער מיט גרויסע ביקסן, מיר זאָלן מיר אַרײַנגעבן אַ איין־װעג־טיקעט אין מאָרג. איך האָבן צו מאַכן ברוטוס כאַפּן די פּאָליצייַ בייַ דרייַ אין דער מאָרגן "
  
  
  "אָבער ווי האָט דער רוצח געוווּסט ווער דו ביסט און וואָס דו ביסט דאָ?" — האט זי געפרעגט פארװאונדערט.
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. איך געסט. - "ליק אין ברוטוס אָפיס?"
  
  
  זי איז געווען דערשראָקן. - "אוממעגלעך!"
  
  
  "איך האָפֿן אַזוי," איך געזאגט. "סייַ ווי סייַ, דאָס מיינט אַז מיר זענען יקספּאָוזד, אַזוי וואָס וועגן דעם עמבלעם?"
  
  
  איר פנים האט זיך װידער געגליטשט. "לאָזן מיר זען דעם פּאַפּיר."
  
  
  איך האב עס איהר איבערגעגעבן . "יא," זי נאַדיד, "איך בין זיכער. דאָס איז טייל פון די פּלאַן פון די מאַשין עמבלעם. איך קען נאָר נישט געדענקען וואָס דאָס איז געווען."
  
  
  איך האָב אָנגעטאָן דאָס העמד און עס פֿאַרקנאַפּט. איך האב אויך אנגעהויבן זארגן. "לאָמיר גיין צוריק און ווידער רעדן מיט דעם באָכער אין די רויאַל האטעל," איך געזאגט. "דאָס קען זיין פאַסטער ווי טריינג צו באַקומען אַ רשימה פון עמבלעמס פון די אַאַ."
  
  
  "אַ טאַקסי ווארט אויף מיר."
  
  
  מיר פאָרן דורך די דיסאַפּייטינג נעפּל צוזאמען מילבאַנק, פאַרגאַנגענהייט די מאַסיוו בנינים פון וועסטמינסטער אַבי און די הייזער פון פּאַרליאַמענט. איך האָב געוווּסט, אַז אין דעם מאָמענט איז דאָס הויז פֿון קאָממאָן געווען אין עמערדזשענסי סעסיע, און דיסקוטירט ווי אַזוי מען בעסט דורכפֿירן דעם פּריים מיניסטער'ס באַשלוס צו נאָכקומען מיט דעם מערדערס פאָדערונג פֿאַר אַ פֿאַרמעגן אין פונט.
  
  
  אין די רויאַל האטעל, Heather דערציילט אונדזער מענטש, "מיר טראַכטן מיר קען האָבן יידענאַפייד דעם סימבאָל אויף די פּאַפּיר וואָס מיר געוויזן איר. איך מיין אז איך האב עס געזען אין פארבינדונג מיטן קאר״.
  
  
  דער האטעל־געשעפט האט זיך א װײל געטראכט, אפשר ביסטו גערעכט, האט ער ענדליך געזאגט.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "האָט איר לעצטנס געהאט געסט וואָס קען זיין אין לאָנדאָן רעפּריזענטינג עטלעכע ויטאָמאָביל פירמע?"
  
  
  ע ר הא ט אונד ז ברײט ן געשמײכלט . "מיר האָבן אַ אָטאָומייקערז קאַנווענשאַן דאָ נישט אפילו צוויי וואָכן צוריק."
  
  
  "טאקע?" — האט העדער געזאגט.
  
  
  "גאַנץ!" דער מענטש איז געווען פּונקט ווי יקסייטאַד ווי מיר. "איך קען געבן איר אַ רשימה פון אַלע קאָמפּאַניעס וואָס זענען געווען רעפּריזענטיד. אין פאַקט, איך גלויבן אַז מיר נאָך האָבן די ליטעראַטור וואָס זיי דורכגעגאנגען אַרום אין די צוריק ווארטן צו זיין פּיקט אַרויף. וואָלט איר ווי צו נעמען אַ קוק?
  
  
  "יאָ, מיר וועלן. דאַנקען דיר, "איך געזאגט.
  
  
  ער האט אונדז גענומען צו אַ קליין סטאָרידזש צימער אין די צוריק פון די הויפּט שטאָק. באָקסעס מיט בראָושורז און פּאָסט-עס נאָטעס זענען סטאַקט אין די ווינקל. א פּאָר פון די באָקסעס האָבן ינסיגניאַ אויף זיי, אָבער גאָרניט פון זיי גלייַכן אונדזער.
  
  
  דע ר פליכטע ר הא ט זי ך אומגעקער ט צ ו דע ר ארבעט , או ן מי ר זענע ן געבליב ן אלײן . העדער האָט אָנגעהויבן דורכקוקן איין קאַרדבאָרד קעסטל און איך האָב אויפֿגענומען אַן אַנדערן. פּלוצעם האָט כעדער אַ דערקענטעניש געשריגן.
  
  
  "מיר האָבן דאָס, ניק! קוק!" זי האט געהאלטן א שטיק פאפיר מיט דער זעלבער קאליר ווי אונז. איך בין צוגעגאנגען צו איר און זי געלערנט.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "אַזוי אַזוי אַזוי."
  
  
  די פולע עמבלעם פיטשערד אַ סקאָרפּיאָן אין אַ פעלד פון ווייַנשטאָק בלעטער אויף די שילד קאַם. מיר האָבן געקוקט אויף די פירמע נאָמען געדרוקט אין אַ קרייַזבויגן אויבן די שילד, דעמאָלט אויף יעדער אנדערער.
  
  
  "דזשופּיטער מאָטאָרס לימיטעד," כעדער געזאגט, איר פּנים פּלוצלינג טשאַנגינג. "יא זיכער."
  
  
  "דזשופּיטער," איך געזאגט. — דאס איז דען ניט אײער פרײנד?
  
  
  "עלמאָ דזשופּיטער איז נישט מיין פרייַנד," כעדער געזאגט פעסט. "אָבער ער אָונז דזשופּיטער מאָטאָרס. איצט איך וויסן וואָס דער עמבלעם געווען באַקאַנט צו מיר. איך בין געווען אין איינער פון זיינע שאָורומז. איר פאַבריק און אָפאַסאַז זענען ליגן ערגעץ אין די אַוצקערץ פון לאָנדאָן."
  
  
  "אינטערעסאנט," האב איך געזאגט. עפּעס וועגן עלמאָ דזשופּיטער איז געווען אַרן מיר, אָבער איך קען נישט קאַנסאַנטרייט. איך האָב אַרײַנגעלעבט דאָס צעטל־פּאַפּיר און דעם אָריגינעלן אין קעשענע און אַרױסגעפֿירט כעדער פֿון שאַפֿע און צוריק צו דער װױנונג.
  
  
  דער האָטעל באַאַמטער איז געווען דילייטיד ווען מיר דערציילט אים אַז מיר האָבן אויסגעשטעלט די לאָגאָ.
  
  
  "צופאַל!" ער האט געזאגט.
  
  
  "יא," איך מסכים. "איצט אפֿשר איר קענען טאָן נאָך איין זאַך פֿאַר אונדז."
  
  
  "קען."
  
  
  "מיר וואָלט ווי אַ רשימה פון דזשופּיטער מאָטאָרס עמפּלוייז וואָס אַטענדאַד די מיטינגז, אויב איר קענען טאָן דאָס,"
  
  
  ״אוודאי! מי ר האב ן זי ך צוגעשטעל ט מי ט א ליסטע ר פא ר יעדע ר פירמע , פו ן דע ר קאסע־ארגאניזאטאר . איך בין זיכער אז איך האב עס נאך ערגעץ. אַנטשולדיקט מיר פֿאַר אַ מאָמענט"
  
  
  ער האָט זיך באַלד אומגעקערט מיט אַ רשימה און אונדז געוויזן די נעמען פון דזשופּיטער מאָטאָרס עמפּלוייז. עס זענען געווען דריי פון זיי: דערעק פאָרסיטהע, פּערסיוואַל סמיטהע און עלמאָ דזשופּיטער זיך.
  
  
  איך האב א דאנק געטאן דעם באאמטער פאר אלע זיינע הילף, און איך און העדער זענען לאנגזאם געגאנגען צו ראסל סקווער פארק, לאזנדיג אונזער נייע געפונענע אינפארמאציע אריין.
  
  
  "דזשופּיטער איז סקאָרפּיאָ," כעדער געזאגט. "איך מיינען אַסטראָלאָגיקאַללי. איך געדענק וואס ער האט מיר געזאגט. דערפֿאַר האָט דער עמבלעם אַ סקאָרפּיאָן."
  
  
  "איך טראכט. כעדער, מיר דארפן זען מיסטער דזשופּיטער — האב איך געזאגט.
  
  
  דזשופּיטער מאָטאָרס איז געווען לאָוקייטאַד אין אַ מאָדערן קאָמפּלעקס פון בנינים אויף צפון סוף ראָוד. דאָך איז אַרײַן אין דעם אַרײַן אַ סך געלט. אָבער, עס געוויזן וואונדער פון פאַרלאָזן. נאך א קורצען שמועס מיט דזשופּיטערס פערזענליכע סעקרעטאר, זענען מיר אריין אין זיין אפיס. ע ר הא ט זי ך װײטע ר געשמײכלט , איגנאָרירט און מיך קאנצענטרירט אויף כעדער.
  
  
  — נו, העדער! — האט ער װארעם געזאגט. "וואָס אַ אָנגענעם יבערראַשן."
  
  
  "איר האָט מיר געזאָגט צו דערגרייכן זיך," האָט העדער געזאָגט ווען ער האָט גענומען איר האַנט. "ריטשארד איז גאָר אינטערעסירט אין קאַרס און האפענונגען ער קען נעמען אַ קוק אין דיין פאַבריק."
  
  
  דזשופּיטער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר מיט זײַנע שטרענגע ברוינע אויגן. איך האט צו אַרייַנלאָזן אַז ער איז געווען גוט קוקן, ער האט אַ אַטלעטיק בויען. אבער די שטרענגע אויגן האבן צעשטערט אן אנדער שײן פנים.
  
  
  ער האט מיר א ענג שמייכל געטאן. - "אַוואַדע, איר קענען קוקן אַרום." "דאָס וועט געבן מיר אַ געלעגנהייט צו רעדן מיט כעדער."
  
  
  העדער האט א װארעם אנגעקוקט. איך האב געקוקט אויף זײן פנים. ע ר הא ט זי ך איצ ט אויסגעלערנט , װ י ע ר װאל ט זי ך געפרװוט ט באשלאם ן צ י זי י אי ז א פרײנד , אדע ר שונא .
  
  
  ער האט געדריקט דעם אינטערקאם קנעפל און געבעטן זײן סעקרעטאר ער זאל רופן מיסטער בוררוז, װעלכער װעט מיר ארום װײזן, װען זשופיטער און כעדער האבן געהאט טײ אין די גאם־לאונג.
  
  
  בשעת מיר האָבן געווארט אויף הער בורראָווס, האָב איך גלייך געזאָגט צו דזשופּיטער, "איך פאַרשטיי אַז עס איז לעצטנס געווען אַ קאַנווענשאַן פון מאַשין מאַניאַפאַקטשערערז דאָ אין לאָנדאָן."
  
  
  — יא. ער האט א נײד געטאן. "איך איז געווען פאָרשטעלן מיט מיין פארקויפונג דירעקטאָר און זיין אַסיסטאַנט. ד י פארזאמלונ ג האב ן ניש ט געהא ט צ ו דע ר ערווארטונג . עס איז צו ווייניג מיטאַרבעט צווישן קאָמפּאַניעס דאָ אין ענגלאַנד.
  
  
  "איך טראַכטן עס איז די זעלבע אין די שטאַטן," איך געזאגט.
  
  
  "יא," ער האט פּאַמעלעך. — און וואס טוסטו דארט, מיסטער מאטיוו ?
  
  
  "איך אַרבעט אין ציבור געזונט, ווי כעדער. זי איז געווען אַסיינד צו ווייַזן מיר אַרום לאָנדאָן.
  
  
  העדער האט ארויסגעשלעפט א ציגארעטל און זיך בכוונה געפײדלט מיט איר צינדער. זי איז געפאלן אויפן טעפּעך דיל. כ׳האב זיך אויפגעשטאנען װי איך װאלט פאר איר אויפגענומען די זאך, אבער יופיטער האט מיך דערויף געשלאגן. בעת ער האָט אָנגעצונדן איר פּאַפּיראָס, האָב איך געדריקט דעם פוס פונעם זייגער וואָס איך האָב געטראָגן. אין אַדישאַן צו פּינטלעך טיימינג, עס גענומען גרויס בילדער.
  
  
  דער אינטערקאם האט געקלונגען. דזשופּיטער האָט זיך אַרױסגעצױגן און אָנגעשלאָגן דעם באַשטימען. "יא? אקעי, לאמיר אים שיקן גלייך אינעווייניג. ” ער האט געקוקט אויף מיר. — ענדלעך איז בוררוז.
  
  
  הער בעראָוז איז געווען גוט, אָבער ער איז געווען כּמעט ווי באָרד מיט די רייַזע ווי איך. אי ן דע ר פארקויפער־אפטײלונ ג הא ט מע ן אי ם פאר ־ שטעל ט מי ט פארסי ט או ן סמײט , צװ ײ מענער , װעלכ ע האב ן מי ט דזשופיטער ן אנטײלגענומע ן אי ן דע ר קאנווענצי ע אי ן דע ר קעניגלעכע ר האטעל . פארשײ ט אי ז געװע ן א אײדעלע , גרויע ר בחור ; סמיטה איז וועגן פופצן יאָר זיין יינגער און טיף, דער מין פון באָכער וואָס באַקומען זיין פֿיס אין די טיר ווען ער פארקויפט הויז נאָך הויז. עפע ס הא ב אי ך קיי ן פו ן ז ײ ניש ט גערעכנט , פאר ן אונדזער ע מענער , אבע ר מי ר װאלטע ן זי ך נא ך געלאז ט קוק ן ברוטוס .
  
  
  דזשופּיטער איז געווען אַ ביסל געשפּאַנט ווען כעדער און איך לעסאָף געזאגט זייַ געזונט. ער האָט אויף מיר פֿאָקוסירט זײַן קאַלטן בליק און געזאָגט מיט גאַנץ אומגערעכטיקייט: „קום צוריק יעדן צײַט, מיסטער מתיאוס. צופרידן צו זען איר ".
  
  
  "א דאנק," איך געזאגט, ריספּאַנדינג צו די קאַלט קוק.
  
  
  גייען צו וועסט קענסינגטאָן סטאנציע, כעדער און איך גענומען לאַגער פון אונדזער מאָרגן אַרבעט. "בורראָוגהס האָבן ימפּלייד אַז די פירמע איז יקספּיריאַנסט פינאַנציעל פּראָבלעמס רעכט צו הויך רעגירונג טאַקסיז," איך דערציילט איר.
  
  
  "אינטערעסאנט," האט זי געזאגט. "איך טראַכטן איך האָבן פּרינץ אויף די פּאַפּיראָס לייטער. צי איר האָבן פאָוטאַגראַפס?"
  
  
  "איינער פון אים און אַ פּאָר פון פּאַפּירן אויף זיין שרייַבטיש פֿאַר זיין האַנטשריפט." איך האב אונז אנגעצונדן ציגארעטן ווען מיר זענען געגאנגען. "איך האב אויך באגעגנט פאָרסייטה און סמיטהע, אָבער איך טראַכטן דזשופּיטער איז אונדזער מענטש. איך וואָלט נאָר ווי צו וויסן ווי ער געוואוסט אַז איך בין אַן אַגענט.
  
  
  "ער ווייסט אַז איך בין אויך אַן אַגענט," האָט העאַטהער געזאָגט. ״איך בין זיכער דערפון. אָבער מיר האָבן באַקומען וואָס מיר געוואלט, און דאָס איז וויכטיק."
  
  
  "איך נאָר האָפֿן דאָס אַלע פירט צו עפּעס," איך געזאגט.
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף מיר. "איך געדענק עפּעס אַנדערש, ניק, בשעת איך האָב טיי מיט דזשופּיטער. געדענקט איר דעם טאָג, ווען דער אויסערן-מיניסטער איז דערהרגעט געוואָרן, האָב איך אייך געזאָגט, אַז איך וועל זיך אַרײַנטראָפן אויף עלמאָ דזשופּיטער ווען איך וועל אייך טרעפן אויף דער גאַס?”
  
  
  איך האב זיך אפגעשטעלט און געקוקט אויף איר. איך האָב פֿאַרגעסן, אַז „יאָ“, זאָג איך פּאַמעלעך, עפּעס אַרײַן אין מײַן זכּרון, „דו האָט געזאָגט, אַז דו האָסט אים נאָר געזען, גלײַך אינדרויסן פֿון אויסערן־אַמט. װאָס האָט ער דאָרטן געטאָן, װאָס האָט ער געזאָגט?
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. "נישט עכט. טאַקע, איך האָב געטאָן די געוויינטלעך יידל רעדע: "פארוואס, עלמאָ דזשופּיטער, וואָס ברענגט איר צו דעם?" »
  
  
  איך מיין אז ער האט געזאגט "חבר" אבער איך האב נישט געהערט. דערנאָך האָט ער אָנגעהויבן באַשטיין אויף אַ טאָג און איך בין אַוועק ווי באַלד ווי איך האָב געקענט."
  
  
  ― פֿרײַנד ― זאָג איך און שאָקל מיטן קאָפּ. "עס איז שטענדיק מעגלעך, פון קורס, אָבער עס איז צו פיל פון אַ צופאַל."
  
  
  "איך קען באשטימט גלויבן אַז ער איז אונדזער מערדער," האט העאַטהער געזאגט, ציטערנדיק. "די אויגן! זיי געבן מיר גאַנדז".
  
  
  איך פראָזע. "אַז ס אַלע! גאַס קלינער! דאס האב איך געטראכט. ע ר הא ט געהא ט דע ם זעלב ן בוי ט װ י יופיטער , או ן ד י זעלב ע שטרענג ע אויגן . איך איז געווען רעכט - די האָר און וואָנצעס זענען שווינדל. עס איז געווען דזשופּיטער." איך בין זיכער דערפון. און עס פיץ! ע ר הא ט מי ך דערקענט , װע ן ע ר הא ט אי ם ארײנגעקלאפ ט אי ן קארידאר , או ן ריכטי ק ארויסגעפיר ט א ז אי ך בי ן מי ט ד י וועכטער . ער האט נאר מורא געהאט דערפון, מורא געהאט, אז איך װעל אים װידער זען און אים געדענקן, האט ער געשיקט די דאזיקע בריונים מיך צו הרגענען“.
  
  
  "איך טראַכטן עס איז צייט צו רעדן צו ברוטוס ווידער," האט כעדער געזאגט.
  
  
  מיר האָבן געפֿונען איר באַלעבאָס אין זיין אָפיס. ער איז געווען אין אַ שלעכט שטימונג, נאָר אומגעקערט פון לאָנדאָן אַעראָפּאָרט, ווו ער האט אָוווערסייזד די לאָודינג פון פערצן מיליאָן פונט סטערלינג אויף אַ מיליטעריש ערקראַפט. דאס געלט איז געווען איינגעפאקט אין שטאלנע קעסטלעך און געהיט דורך זפ אגענטן.
  
  
  מיר בריפינג אים אויף אונדזער יאַזדע צו דזשופּיטער מאָטאָרס, און דאַן איבערגעגעבן ברוטוס כעדער די לייטער און די פילם פון מיין וואַך אַפּאַראַט. ער האט זיי ערדזשאַנטלי געשיקט צו די וויסנשאפטלעכע אָפּטיילונג, און מיר אנגעהויבן צו וואַרטן.
  
  
  די רעזולטאַטן האָבן נישט לאַנג צו קומען, נאָר אַ האַלב שעה. דער גלח האט איבערגעגעבן ברוטוס א צוגעפאלענע פעלער. בעת ער האָט געלייענט, האָט ער זיך געכאַפּט. צום סוף האָט ער געזאָגט, "עס זעט אויס ווי דו און כעדער האָבן די פינגגערפּרינץ פון דעם טויט מענטש, ניק."
  
  
  ער האָט מיר דערלאַנגט די טעקע. אויף דער ערשטער בלאַט איז געווען יוחנן עלמאָר ס פּאָליצייַ טעקע.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "עס איז קיין צווייפל?"
  
  
  ברוטוס האט ערנסט געשאקלט מיטן קאפ. "די פינגגערפּרינץ שטימען בישליימעס."
  
  
  "דערנאך האָט ער געמוזט האָבן געקליבן אַ קאַמף מיט סקאָטלאַנד יאַרד, פארלאזט דעם קערפער און עפעס אנטלאפן בשעת דער פייער האט געשלאגן. ער קען האָבן געמאכט פּלאַסטיק כירורגיע אויף זיין פּנים און געגאנגען אין די מאַשין געשעפט. די אלע יארן האט ער געארבעט אין קלערן. אָבער וואָס איצט, גאָר אומגעריכט, האָט ער...״
  
  
  "אָוקיי, מיר וועלן געפֿינען עס ווען מיר נעמען אים אַרויף," ברוטוס געזאגט, ריטשט צו זיין טעלעפאָן.
  
  
  — דו קלײַבט בעסער אויס גוטע מענטשן, הער — האָב איך אים געזאָגט. "אויב דזשופּיטער איז אונדזער מענטש, און ער אַוואַדע קוקט ווי עס, ער איז זייער קלוג. און גאָר געפערלעך."
  
  
  "דו דארפסט מיר נישט דערמאנען," האט ברוטוס געקלאפט.
  
  
  װע ן ע ר הא ט פארטיק ט רעד ן אויפ ן טעלעפאן , הא ב אי ך געטראפ ן צ ו גײ ן מי ט זײנ ע מענטשן . "דאָס איז ניט נייטיק," ער ווייווד אַוועק מיין פאָרשלאָג. "איר צוויי האָבן גענוג געטאן הייַנט."
  
  
  "וואָס וועגן די געלט איצט?" — האט אים כעדער געפרעגט.
  
  
  “איך האב גערעדט מיטן פרעמיער מיניסטער - דער ווייסער פאן פלאגירט איבער פארלאמענט, און ער איז נישט אימפאָנירט פון דעם וואס מיר האבן ביז יעצט געטון. ער געדענקט "נײַעס".
  
  
  "אבער דאָס איז אַנדערש!" — האט העדער געבעטן.
  
  
  "איר מוזט געדענקען," האט געזאגט ברוטוס, "אַז אין דעם מאָמענט עס איז אַ אַבסאָלוט פּאַניק. פּאַרליאַמענט באַשטיין אַז עפּעס מוזן זיין געטאן צו האַלטן די מאָרד. און די טראַנספּאָרט קען זיין סטאַפּט אין שווייץ אויב עלמאָ דזשופּיטער טאַקע טורנס אויס צו זיין דער מערדער. "
  
  
  נאך א פאר מאמענטן האבן מיר אים פארלאזט און דורכגעגאנגען דורכן געביידע, צו די פארקינג לאט און צום שיינעם געלן פארש 911 וואס כעדער האט פארדינט.
  
  
  "איך טראַכטן מיר האָבן אַ רעכט צו אַ גוט לאָנטש," זי געזאגט ווען מיר אַפּראָוטשט די מאַשין.
  
  
  איך האב מסכים געווען. "איך בין הונגעריק."
  
  
  כעדער האט אנגעהויבן פארן, אבער איך האב זי אפגעשטעלט. "איר זענט נישט דער בלויז ספּאָרט מאַשין ענטוזיאַסט."
  
  
  איך האָב זיך געכאַפּט הינטערן ראָד. זי האט זיך געכאפט און זיך אװעקגעזעצט נעבן מיר. "צי איר ווי גריכיש מוססאַקאַ?" — האט זי געפרעגט.
  
  
  "אויב עס האט אַ פּלאַץ פון פלייש אין עס," איך געזאגט, סטאַרטינג די מאָטאָר.
  
  
  "דעמאָלט איך וועט קאָכן איר אַ פייַן מאָלצייַט בשעת מיר וואַרטן צו הערן פון ברוטוס," זי געזאגט.
  
  
  * * *
  
  
  מי ר זײנע ן געלעגע ן זײע ר זײט , אוי ף דע ר לאנגע ר קאנאפע , אי ן העדער ס דירה . איך דיידזשעסטיד די מוססאַקאַ וואָס איז געווען געשמאַק. Heather איז באשטימט אַן אַמייזינג מיידל.
  
  
  "אַ פּעני פֿאַר דיין געדאנקען," זי געזאגט. זי איז געלעגן אויף מיין ברוסט, פארפירנדיק געלאפן איר האנט איבער מיין קין.
  
  
  כ׳האב גענומען דעם רמז און זיך צו איר געװארן. אי ך הא ב אײנגעגראב ן מײ ן פני ם אי ן איר ע האר , ארײנגענומע ן דע ם ריח ן פו ן אי ר פארפום . איך האב איר געביסן אין אויער און זי האט ארויסגעלאזט א נידעריקע, טיפע קרעכץ. זי האט אויפגעהויבן איר פנים צו מיר, און בעת איך האב זי געקושט, האב איך אויסגעמאכט א רײע קנעפלעך אויף איר קלײד. איך האב ארומגעכאפט מיינע געווער ארום איר רוקן, געפונען איר ביוסטהעל קלעמערל און עס אויסגעקלאפט. זי האט אראפגענומען איר קלײד פון די פלײצעס און אװעקגעװארפן איר ביוסטהאלט. איך האָב זיך געשפּילט מיט אירע ניפּאַלן און געציטערט מיט די ציין. זיי זענען געווארן שווער ווי קיזלשטיין.
  
  
  איך פּאַמעלעך סטראָוקינג איר אַקסל, דעמאָלט די ויסווייניקסט ברעג פון איר ברוסט. ווען איך האָב דאָס געטאָן, האָט זי אַריינגענומען אַ שארפן אָטעם, דאַן האָט זי מיין ליפּ געביסן.
  
  
  אי ך הא ב לײכ ט געלאפ ן מי ט ד י פינגער , איבע ר אי ר היפ ן או ן ד י היס , או ן אי ר געקושט . עס איז געווען אַלע זי קען פאַרטראָגן.
  
  
  זי האָט מיך געבראַכט צו איר, אַלײן באַשאַפֿן דעם פֿאַרבאַנד, אַרײַנגעבויגן איר שיינע רוקן דערין און צו מיר געשטופּט ביז איך בין אַרײַן אין איר אַרײַן. א באקאנטער פארגעניגן קלאנג האט איר גערוימט אין האלדז. מייַן מיינונג און גוף זענען געווען פאָוקיסט אויף די פּרימאַל פאַרלאַנג צו דורכנעמען, ויספאָרשן און אָנרירן דעם שיין פרוי וואָס איז דערווייַל אַ טייל פון מיר. אונדזער לייַדנשאַפט געוואקסן און געוואקסן ... און עקספּלאָדעד אין פול מקיים.
  
  
  ניינטער קאפיטל.
  
  
  דער טעלעפאָן האָט געקלונגען עטלעכע מינוט נאָך מיר האָבן פאַרטיק
  
  
  כעדער האט צוגעלײגט דעם טעלעפאן צו איר אויער, צוגעהערט עטלעכע סעקונדעס, און דערנאָך געגאַסט. — יא הער, תיכף, — האט זי געזאגט און אויפגעהאנגען.
  
  
  איך האב געפרעגט. — ״ברוטוס ?
  
  
  "יא," איר קאָפּ באַבד אַרויף און אַראָפּ. "דזשופּיטער איז פאַרשווונדן. ער איז ינ ערגעצ ניט צו געפֿינען, ניט אין זיין אָפיס אָדער אין זיין היים. ”
  
  
  — אפשר איז ער נאר פארגאנגען.
  
  
  "ברוטוס טוט נישט טראַכטן אַזוי," זי געזאגט. "ער גלויבט אַז דזשופּיטער סאַספּעקץ אַז מיר וויסן וועגן אים."
  
  
  איך האב א רגע געטראכט. ברוטוס איז מיסטאָמע רעכט. א מענטש מיט די מיינונג פון דזשופּיטער וועט כאָשעד עפּעס אין אונדזער פּלוצעמדיק באַזוכן צו אים. נאָך טראכטן וועגן אים, ער מיסטאָמע באַשלאָסן צו שפּילן עס זיכער און באַהאַלטן ערגעץ.
  
  
  איך בין אויפגעשטאנען פון דער קאַנאַפּע און אָנגעהויבן זיך אָנטאָן. כעדער איז געגאנגען צו שלאף־צימער. "ברוטוס וויל אונדז גלייך זען, אויב נישט פריער, אין זיין אָפיס," זי געזאגט איבער איר אַקסל.
  
  
  מיר זענען געווען גרייט אין צען מינוט און געגאנגען אַראָפּ די טרעפּ פון כעדער ס וווינונג צו די גאַס. עס איז געווען דער סוף פון טאָג, און די פרי האַרבסט זון איז שוין ונטערגאַנג. אַן עלעגאַנט פּאָרש 911 איז געווען פּאַרקט אַרום די ווינקל פון די קאַבאַלד גאַס. װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צו ם מאשין , זײנע ן פו ן ארײנגאנ ג ארויסגעקומע ן צװ ײ מענער , או ן מי ר האב ן זי ך קאנפראנטירט . איטלעכער האט געהאלטן א רעװאלװער אין דער רעכטער האנט.
  
  
  "וואַו!" — האט העדער װײך געזאגט.
  
  
  ― האַלט אים דאָ ― האָט געזאָגט דער נאָנטער צו אונדז. ע ר אי ז געװע ן א שמאלע ר פלײצע , דינע ר כאראקטער , װעמענ ס בלײכ ע בלוי ע אויג ן האב ן מי ץ פני ם קײנמא ל ני ט פארלאז ן . זיין פרייַנד איז געווען סטאַקיער מיט פאָאָטבאַללער ס לעגס. ― זוך דאָס מײדל, ― האָט אים דער דאַרער מאַן געזאָגט, און האָט זיך דאַן צו מיר געקערט: ― בלײַב שטיל.
  
  
  ע ר הא ט מי ך געקלאפ ט או ן געטא ן א גוטע ר ארבעט , — ע ר הא ט געפונע ן װילהעמינע ר או ן הוגא .
  
  
  "וואָס איז דאָס אַלע?" — האב איך געפרעגט , כאטש איך האב געקענט טרעפן .
  
  
  "עס טוט נישט ענין," דער פאָאָטבאַללער האט געזאגט, סטאַפינג כעדער ס סטערלינג בייטל אין זיין קעשענע. ע ר הא ט זי ך גענומע ן צ ו דע ר זײ ט װעג , װ ו א שװארצ ע ראלס־רוי ס אי ז צוגעקומע ן א פארש . — זעצט זיך נאר.
  
  
  עס קוקט ווי מיר האָבן נישט האָבן פיל ברירה. העדער איז ערשט געגאַנגען, אַ דאַרער מענטש איז צו איר צוגעגאַנגען. איך בין נאכגעגאנגען זיין חבר.
  
  
  — װאוהין פירסטו אונז ? — האט העדער געפרעגט.
  
  
  "איר וועט געפֿינען אויס שפּעטער," האט דער דינער מענטש. איצט מיר זענען געווען בייַ די צאַמען. — גיי אריין.
  
  
  "און קיין מאָדנע געשעפט," צוגעגעבן דער מענטש לעבן מיר.
  
  
  דער ראלס דרייווער האט נישט געהאט קיין כוונה ארויסצוגיין פון קאר. איך האב געהאַלטן מיין אויגן אויף די ביקס, מיין מענטש האט שטענדיק ווייזן אויף מיר, אָבער איך האט נישט וויסן אויב כעדער איז אָפן צו די מעגלעכקייט פון מאַך קעגן זיי. די ווייַטער רגע איך געוואוסט.
  
  
  "ניק!" — האָט זי געשריגן און אַרײַנגעשלאָגן סיידווייז אין דער האַנט פון דעם דינער מאַן. זײַן ביקס האָט זיך געקלאַפּט צום טראָטואַר, ווען כעדער האָט אים ווידער געשלאָגן, דאָס מאָל אין פּנים.
  
  
  דערװײ ל הא ב אי ך מי ט א הילכ ן קלא ק געשלאג ן דע ם פוטבאל ן אי ן ד י קני . ער האט געשריגן און זיך געטוישט, אנגעכאפט דעם פוס. בשעת ער איז געווען דיסטראַקטאַד, איך כאַפּט זיין ביקס.
  
  
  העדער האט איצט געהאט א גוטן קלאפ אויף דעם דינער מאן. זי האָט דערלויבט זיין אייגענע מאָמענטום צו וואַרפן אים אַוועק פון וואָג, דערנאָך, ניצן איר גוף ווי לעווערידזש, זי ווייאַלאַנטלי האט אים איבער די קאַפּטער פון די ראָללס. ער איז געלאנדעט אויפן רוקן.
  
  
  כעדער איז אריבער צו צוריקקריגן דעם ביקס וואס ער האט אראפגעלאזט, אבער ער האט עס נישט געפונען. איך האב נאך געפרואווט צוכאפן דעם ביקס פון דעם פוטבאל שפילער וואס האט זיך אנטקעגנגעשטעלט.
  
  
  איך האב געהערט כעדער שרייען, "האט עס!" װע ן ז י אי ז ענדלע ך אנגעקומע ן צ ו דע ם מאנע ר ביקס... , אי ז געװע ן צ ו שפעט .
  
  
  "פאל עס, אָדער איך בלאָזן אַ לאָך אין איר." דער ראָלס דרייווער האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט מיט אַ גרויסן מיאוסן רעוואָלווער אין דער האַנט, אָנגעוויזן אויף כעדער'ס רוקן.
  
  
  כעדער האט געקרימט, געקוקט אויף מיר און געזען אז איך קען נישט העלפן, און האט אראפגעלאזט די ביקס.
  
  
  "איצט," האָט דער דרייווער געזאָגט, אָנווייזנדיק אויף מיר דעם ביקס, "בלייב דאָ." קום אַהער, פויגל“.
  
  
  כעדער איז אריבערגעפארן מיט אים. ער האט זי שטארק געשלאגן און זי כמעט אראפגעקלאפט. "דרייט אַרום און שטעלן דיין הענט הינטער דיין צוריק," ער האט געזאגט.
  
  
  ער האט א ניד געטאן צום דינער מאן, וואס האט הינקען הינטער דעם ביקס, וואס כעדער האט אראפגעלאזט. ער איז צוגעגאנגען און ארויסגעצויגן פון הינטערן קעשענע א פאר האנדקאסטן און זיי אוועקגעשטעלט אויף כעדער'ס שלאנקע האנדלען. זי האט געגאפט ווען ער האט זיי צו שטארק געקוועטשט. איך האָב אים געשאָלטן אונטערן אָטעם.
  
  
  איצט איז דער דרייווער צו מיר צוגעקומען. ע ר אי ז געװע ן א גרויםע ר מאן , מי ט א ביס ל פונע ם פנים . ע ר הא ט מי ר געגעב ן א זײע ר מיאוס ן בליק , או ן הא ט אנגעװיזע ן דע ם רעװאלװע ר אויפ ן קאפ . כ׳האב געקראצט און געפאלן, בלוטנדיק פון מײן געשניטן שטערן. דערנאָך ער און די פאָאָטבאַללער פּולד מיין הענט הינטער מיין צוריק און קאַפט מיין ריסץ. זיי האבן מיך אויפגעהויבן אויף די פיס און מיך אריינגעשטופט אין די ראלס. דער מאגער האט צו מיר געשטופט כעדער.
  
  
  מיר זענען געפאָרן פֿאַר מער ווי אַ שעה, די לייץ פון לאָנדאָן ביסלעכווייַז פאַרשווינדן הינטער אונדז. ע ס אי ז געװע ן א פינצטער ע נאכט , װע ן מי ר האב ן זי ך ארײנגעטראג ן אי ן דע ר דרייוו־װע ג פו ן א לאנדםמאנשאפ ט או ן ד י זעמל ן האב ן זי ך אפגעשטעלט , בײ ם הויפ ט ארײנגאנג , פו ן א גרויס ן שטײנערנע ם הויז . דרײַ ברוגזלעך האָבן זיך אַרויסגעלאָזט פֿונעם אויטאָ.
  
  
  "אָוקיי, איר צוויי. ארויס — האט דער מאגער װידער געגעבן באפעלן.
  
  
  זיי האָבן אונדז אַרויסגעצויגן פֿון הינטערן זיצפּלאַץ. ― אינעװײניק, ― האָט דער דאַרער געזאָגט, אָנװײַזנדיק אױף דער שטוב.
  
  
  דער אָרט איז געווען זייער עלעגאַנט, מיט אַן אַלט ענגלאַנד קוק און פילן. מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן א זא ל מי ט הויכע ר סופיטן . דאָס ליכט האָט אָנגעצונדן, אָבער קיינער האָט אונדז נישט געטראָפן.
  
  
  "ער האט געזאגט צו נעמען זיי צו די טורעם," דער שאָפער דערמאנט די אנדערע.
  
  
  ז ײ האב ן אונד ז געפיר ט אי ן קארידאר , צ ו א שמאל ן קײלעכדיק ן טרעפ . ס׳האט געשמעקט מיט פײכט און מום. מי ר זײנע ן פאמעלע ך ארויפגעגאנגע ן ד י אויסגעארבעט ע שטײנערנ ע טרעפ , באלויכט ן מי ט טונקעלע ר באבע ן אײנגעשטעל ט מי ט זעלטענע ם אינטערװאלן .
  
  
  אין שפיץ האט א דינער מענטש ארײנגעשטעקט אן אײזערנער שליסל אין דעם פאררוישטן שלאס פון א שװערער דעמבענע טיר און אויפגעשטופט די טיר. מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן א קײלעכדיק ן שטײנער־צימער , מי ט א אײנציק ן פארשלאס ן פענצטער .
  
  
  דער דינער האט געשמײכלט. - "נו, דאָס איז אַלע. מנוחה ".
  
  
  אין צימער איז נישט געװען קײן מעבל.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "ווי וועגן מיר ופשליסן די מיידל?"
  
  
  דער דאַרער מענטש האָט זיך צו מיר געקערט. ― זאָגט איר, נעם פֿון פֿױגל די פֿײגעלע?
  
  
  "דאס איז רעכט," איך געזאגט. "זעה ווי רויט איר ריסץ זענען, איר שניידן די סערקיאַליישאַן."
  
  
  ער האט געזאגט. - אַה! גיור, צי נײן?“ „איז דאס, װאס שטערט דיר ?
  
  
  ער האט מיך ארויסגעצויגן און מיך געשלאגן. איך בין געפאלן אויף איין קני און ער האט מיך א געשלאגן אין דער זייט. איך האב געקראצט און געפאלן.
  
  
  ער האט געזאגט. - "דאָ איר זענט, יאַנקי!" "דאס זאָל פֿאַרבעסערן דיין רויט בלוט סערקיאַליישאַן!" ער האָט געלאַכט, און אויך דער פאָאָטבאַללער. דער דרייווער האט אויסגעזען לאנגזאם.
  
  
  ז ײ האב ן זי ך פארלאז ט פו ן צימער . מי ר האב ן דערהער ט װ י דע ר שליסל ץ דרײע ן זי ך אי ן שלאס , או ן דערנא ך זײער ע טריט , װעלכ ע זײנע ן געװאר ן אל ץ שװאכקע ר װ י ז ײ זײנע ן אראפגעגאנגע ן ד י טרעפ .
  
  
  קאַפּיטל צען.
  
  
  "אנטשולדיגט, ליב. איך קען עס נאָר נישט שעפּן."
  
  
  "עס איז אָוקיי," איך געזאגט. העדער איז אוועק פון מיר און איז אראפגעפאלן אויפן דיל, זיך אנגעלענט צו דער וואנט. ז י אי ז געװע ן זײע ר בלײ ך או ן הא ט אויסגעזע ן אינגאנצ ן אויסגעמאטערט .
  
  
  "מיר זענען געווען אין דעם בלוטיקן אָרט פֿאַר עטלעכע שעה," זי געזאגט בייז. זי האט פּונקט געפרוווט צו ופמאַכן די קאָמפּליצירט אַרומנעמען אויף מיין גאַרטל בלעכע פֿאַר די זעקסט מאָל, אָבער איר הענט זענען געווען צו געשוואָלן, זי נאָר קען נישט מאַניפּולירן זיי גוט גענוג, און מיר דאַרפֿן אַז גאַרטל און בלעכע.
  
  
  "אנטשולדיגט, בעיבי," איך געזאגט.
  
  
  — מײנט איר, װעםט אמאל קומען ? — האט זי געפרעגט.
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן," איך אַדמיטאַד. "אפֿשר האָט דזשופּיטער בדעה צו לאָזן אונדז שטאַרבן דאָ, אָבער עפעס איך צווייפל עס. איך טראַכטן ער וויל צו וויסן ווי פיל מיר וויסן ערשטער.
  
  
  עס איז געווען ליכט; די ווארעמע זון האט זיך געפילטערט דורכן הויכן פארשפרייטן פענצטער אין דער וואנט, אבער די שווערע דעמבענע טיר איז געבליבן פארמאכט.
  
  
  איך געקוקט ווידער אויף די גאַרטל און בלעכע וואָס ספּעציעלע יפעקץ און עדיטינג האָבן צוגעשטעלט מיר. עס האט אנטהאלטן פלאסטיק אויפרייס און א קליינטשיק אראפגעלאזט פּיסטויל, אבער אויב איך האב עס נישט געקענט אראפנעמען, האט עס נישט גענוצט.
  
  
  "איך בין דאָרשטיק," כעדער געזאגט.
  
  
  איך האָב געעפֿנט מײַן מויל צו ענטפֿערן, ווען איך האָב עפּעס געהערט אויפֿן טרעפּ. עס איז געווארן העכער. עמעץ איז געקומען. ― הער ― זאָג איך ― מיר האָבן געסט.
  
  
  א רגע שפעטער האט דער שליסל זיך אויסגעדרייט אין שלאס און די טיר האט זיך אויפגעהויבן. עלמאָ דזשופּיטער איז געשטאנען אין דער טיר, הויך און ימפּאָוזינג. הינטער אים איז געשטאנען דער דרייווער פון א ראלס־רויס מיט א ביקס.
  
  
  "פייַן!" — האט יופיטער געזאגט פרײלעך. “מיר טרעפן זיך ווידער. און אַזוי באַלד."
  
  
  כעדס אויגן האבן זיך פינצטער. — פארשוין ממזר!
  
  
  דזשופּיטער האט געקלאפט מיט דער צונג. "אַזאַ שפּראַך פֿאַר אַ דאַמע." ער איז ארײן אין צימער. "איך האף איר געפונען די צימערן באַקוועם."
  
  
  "אויב איר האָט אלץ געהאט קיין געפילן פֿאַר כעדער," איך געזאגט טונקל, "איר וועט ברענגען איר וואַסער. און לוס די פאַרשילטן האַנטקייטלעך."
  
  
  ער האָט מיך קאַלט אָנגעקוקט. "איך בין אַזוי צופרידן אַז איר אויך אנגענומען מיין פאַרבעטונג," ער האט ווייך. "איר וואָס געמאכט אַזאַ באשלאסן השתדלות צו צעשטערן מיין פּלאַן."
  
  
  ― איך האָב ניט געלאָזט, ― זאָג איך אים ― דײַן געלט זאָל שױן זײַן אין דער שווייץ. האָבן זיי דיר נישט געזאָגט?"
  
  
  "זיי האָבן מיר געזאָגט," האָט ער געזאָגט. "איך האָב געגעבן דיין מענטשן ווייַטער ינסטראַקשאַנז, אָבער זיי האָבן ניט נאָכפאָלגן זיי." ער האט דורכגעטראגן די גרויםע האנט דורך די טונקל־ברוינע האר. ד י שראק ן הא ט זי ך קלאר , אויפ ן האלדז . — טאָמער שפּילט SOE מיט מיר מיט קאַץ און מויז - הער קאַרטער?
  
  
  אַזוי ער געוואוסט מיין פאַקטיש אידענטיטעט. דזשופּיטער ס ונטערערד סייכל נעץ איז זיכער העכסט קאַרב. איך האב געזען אז ער ווארט אויף מיין רעאקציע, האב איך עס אינגאנצן איגנאָרירט. "קיינער פיעסעס שפּילערייַ, דזשופּיטער. אָבער SOE קען פרעגן דיין מאטיוון זינט מיר פאַרשווונדן. וואָס האָפֿן איר צו דערגרייכן? צי איר טאָן דאָס פֿאַר די געלט אָדער טאָן איר נאָר הנאה מאָרד?
  
  
  ער לאַפט, "זיי געלערנט מיר ווי צו טייטן, און איך פּערפעקטאַד די פיר אין אַ קונסט." פּלוצעם איז דער שמייכל פאַרשווונדן און אַן אַנדער שטימונג האָט אים געטראָפן. "יא, איך ווי מאָרד ווען עס רימוווז די ליטשיז פון מיין פלייש. איך געפרוווט צו שפּילן זייער שפּיל, אָבער זיי האָבן אַלע די הויך קאַרדס איר זען. איצט זיי האָבן צו שפּילן לויט מיין כּללים. און זיי מוזן באַצאָלן, הער קאַרטער, אין פילע וועגן. איז דאָס דער ענטפער צו דיין קשיא? "
  
  
  "איך זען," איך געזאגט. "נאָך אַ קשיא: ווי האָט פערגוס געוואוסט אַז איר זענט אַ מערדער?"
  
  
  דזשופּיטער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר. "פערגוס? ווער איז פערגוס?
  
  
  "אַוגיע פערגוס. ער איז געווען אין דיין קאָמאַנדאָ אַפּאַראַט."
  
  
  דזשופּיטערס אויגן האבן זיך אויפגעלויכטן מיט דערקענונג. "אה יא. פערגוס. איצט געדענק איך אים. גוטע נאכט, קעמפער״. דערנאָך האָט ער זיך דערמאָנט, געקלאַפּט מיט די פֿינגער. "שפיטאל. אַוואַדע. ער איז פארוואונדעט געווארן אין דעם זעלבן קאמף ווי מיר. ער האט גענומען דאס בעט נעבן מײן. רובֿ פון די צייַט מיר האָבן גאָרנישט צו טאָן אַחוץ רעדן וועגן ווו מיר וועלן גיין נאָך דער מלחמה. איצט געדענק איך. דעמאל ט אי ז געבויר ן געװאר ן דע ר גערמע ן פו ן מײ ן פלאן . מיר האָבן דיסקוטירט אַלע די פאַרשידענע וועגן צו מאַכן אַ מיליאָן פונט און איך געזאגט ווי גרינג עס וואָלט זיין צו יקסטאָרט געלט פון די רעגירונג. הרגעט נאר עטליכע קאבינעט מיניסטארן און דערנאך פאדערן... אה, איך געדענק נישט דעם נומער... פאר די זיכערקייט פון די איבעריגע. צי איר זאָגן אַז פערגוס געוואוסט אַז יוחנן עלמאָר איז געווען אַ מערדער? ער האט געמוזט געדענקען דעם שמועס און דערנאך צוזאמענגעלײגט צװײ און צװײ.
  
  
  אָבער דאָס איז איצט ניט וויכטיק, הער קאַרטער? "
  
  
  ― איר האָט געלט ― זאָג איך. "לאמיר גיין און ווייַזן דער רעגירונג דיין גוטן אמונה."
  
  
  דזשופּיטער האָט ווידער אָנגעהויבן שמייכלען, אָבער פּלוצעם האָט זיך דאָס פּנים געביטן און אַ אָפּשפּיגלונג פון ווייטיק האָט זיך באַוויזן אין זײַנע קאַלטע אויגן. ער האט אויפגעהויבן די האנט צום קאפ.
  
  
  “מעטאַל טעלער,” ער האט געזאגט שאַרף. "עס שאַטן צו מאָל. און זיי זענען פאַראַנטוואָרטלעך פֿאַר דעם, יענע מענטשן וואס זיצן אין די רעגירונג. װאָס האָבן זײ געטאָן אין דער מלחמה, מיסטער קאַרטער? ווען די שפּיץ פון מיין שאַרבן איז געווען טאָרן אַוועק, וואָס האט זיי טאָן? "
  
  
  זײנ ע אויג ן זײנע ן געװאר ן װילדער , װע ן ע ר הא ט װײטער . ― איך װעל אײַך זאָגן װאָס זײ האָבן געטאָן. זיי געזעסן אין דער זיכערקייַט פון לאָנדאָן. און די זעלבע מענטשן - ווי האָבן זיי באַצאָלט מיר פֿאַר מיין סערוויסעס? שטייענדיק מיין געשעפט צו די שיעור. אלעס וואס איך האב, דאס גאנצע געלט וואס איך האב געמאכט, איז אריין אין דעם געשעפט. און איצט איז ער אויף דער גרענעץ פון באַנקראָט. "ס'איז זייער שולד," האָט ער געשריגן, "זייער שולד." אבער זיי וועלן באצאלן — האט ער משוגע געשמײכלט. "זיי וועלן טייער באצאלן. און איר צוויי וועלן טייער באצאלן פאר די צרות וואס איר האט מיר געמאכט. דערפאר האב איך באפוילן אז מען זאל אייך ברענגען אהער אלא נישט אומברענגען. ווען דו האסט אינוואדירט מיין פאבריק מיט אייער לעכערליכע מעשה. דער רייזע איז דעמאלט געווען פריי, הער קאַרטער, אָבער איצט איר וועט באַצאָלן פֿאַר איר. איר און דעם שיין באַשעפעניש. " ער געקוקט אויף כעדער הונגעריק. "איך האָבן פּלאַנז פֿאַר איר, מיין טייַער." ער ליינט אַראָפּ און געלאפן זיין האַנט צוזאמען איר דיך, זי געפרוווט צו מאַך זיך פֿון אים.
  
  
  כעס איז געווען ברוינג אין מיר, און ווען דזשופּיטער גערירט כעדער, איך עקספּלאָדעד. איך בין אומגעלומפערט אראפגעשפרונגען פון דער דיל און זיך צוגעלאפן אויף אים, אים צוריקגעווארפן. איך האב געשריגן. ― לאָז זי אַלײן, דו ממזר!
  
  
  דזשופּיטערס פּנים האָט זיך פאַרגליווערט, משוגעת האָט געבליצט אין די אויגן. דער מאן אויף דער לאנדונג איז צוגעקומען נענטער מיט א ביקס.
  
  
  דזשופּיטער האָט אים געזאָגט. ― נײן!
  
  
  ער האט פארמאכט די װײט צװישן אונדז. ער איז געווען די זעלבע הייך ווי מיר און געקוקט שווער ווי נעגל. פּלוצעם האָט ער מיר אַרײַנגעשטעקט די פויסט אין מאָגן, גלײַך אונטערן האַרצן. כ׳האב געגרעםערט מיט װײטיק, װי דער אטעם האט זיך ארײנגעכאפט אין האלדז. איך בין געפאלן קעגן דער וואַנט, דזשופּיטער איז אריבערגעפארן הינטער מיר.
  
  
  כ'האב אים געכאפט אין די לינקן, אבער ער האט גענומען א טריט צו דער זייט און איך האב אים אנשטאט געכאפט ביי די דיך. ער האט מיך שװער געשלאגן אין רעכטן אויער. איך געפאלן צו איין קני אָבער געראטן צו באַקומען צוריק צו מיין פֿיס. דזשופּיטער האָט מיך ווידער אַטאַקירט. דאָס מאָל האָט מיך דער ראַנד פֿון זײַן האַנט געטראָפֿן אין האַלדז, אַ פֿאַראַליזענער קלאַפּ, וואָס האָט מיך אַ קלאַפּ געטאָן צו דער פּאָדלאָגע.
  
  
  איך האב געהערט כעדער שרייען. - "קיין געברויך!"
  
  
  דער קלאַפּ האָט מיך געטראָפן אין דער זייט. איך האב געשריגן, מיין גאנצע קערפער האט געברענט פון ווייטאג. מיינע הענט האבן אויטאמאטיש געקעמפט קעגן די האנדקאפס וואס האבן זיי געהאלטן. כ׳האב מער װי אלץ געװאונטשן, אז זײ זײנען פרײ און פארמאכט ארום יופיטערס האלדז.
  
  
  ער איז געשטאנען איבער מיר, שװער געאטעמט. "איך וועל האָבן מער צייט פֿאַר איר שפּעטער," ער געראָטשט.
  
  
  ― דאָס... אַזאַ זאַך... װעט אײַך נישט קריגן דײַנע פערצן מיליאָן פונט, ― האָב איך געגאַסט.
  
  
  "ווי פייַן פון איר צו זאָרג וועגן מיר, אַלט מענטש," דזשופּיטער געזאגט קאַוסטיקאַל. "אָבער איך וועל באַקומען די געלט און מיין צופֿרידנקייט. איך האב זיי שוין געווארנט פאר ווייטערדיגע פארהאלטונג. יעצט גיי איך זיי ווייזן ווי באשלאסן איך בין. עס וועט זיין אַ פערט מאָרד פאָרויס פון פּלאַן."
  
  
  איך און העדער האבן אויף אים געקוקט. זײנ ע אויג ן האב ן געלויכטן , או ן ד י באקע ן זײנע ן געװע ן אומזעי ק רויט . עלמאָ דזשופּיטער האָט אויסגעזען ווי ער איז געווען: משוגע.
  
  
  "עס וועט זיין אַ טאַקע גרויס פיש דאָס מאָל," ער האט געזאגט, סמיילינג ווידער. "און עס וועט זיין אנדערע געכאפט אין דער זעלביקער נעץ. נו, איך האב זיי געווארנט״.
  
  
  "טוט דאָס נישט," האָב איך געזאָגט. "לאָמיר קאָנטאַקט אונדזער סופּיריערז און מיר וועלן ויסטיילן די געלט סיטואַציע. איך בין זיכער אַז דאָס איז נאָר אַ מיסאַנדערסטאַנדינג."
  
  
  "מיסאַנדערסטאַנדינג, יאָ," ער האט געזאגט. "וועגן עלמאָ דזשופּיטער. ווען איך צוזאָג צו טייטן, הער קאַרטער, איך טייטן. איך מאך קיינמאל נישט קיין ליידיגע סטראשונים״. ער פּאָוזד צו פאָרשלאָגן אַ פּסיכאָטיש שמייכלען. "עס קען געבן איר עפּעס צו טראַכטן וועגן, הער קאַרטער, צו וויסן אַז איך פאָרשלאָגן צו טייטן איר. אַזוי פּאַמעלעך".
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן מיט קלאָר ווי דער טאָג גלייַכגילטיגקייט וואָס איך האָב ניט געפילט. "אויב איר ווילט אַזוי. אבער פארוואס נישט אָפּרוען מיט כעדער פֿאַר איצט? קוק אויף אירע הענט."
  
  
  דזשופּיטערס גלענצנדיקע אויגן האָבן זיך פון מיר אויסגעדרייט צו כעדער. ער האט א ניד געטאן צום מאן מיטן ביקס.
  
  
  כעדער ס האנדקאלע ן האב ן זי ך געעפנ ט . זי ראַבד איר ריסץ צו פֿאַרבעסערן סערקיאַליישאַן.
  
  
  "איצט באַפעלן איר, נאָר נישט אַזוי ענג," האָט דזשופּיטער געזאָגט. ער האט נישט גענומען קיין ריזיקירן.
  
  
  — האט ער געפרעגט: — זײנען הער קארטערס האנדקאפס שטארק פארשפארט? דער משרת האט זיי אונטערגעקוקט און זיך געכאפט. "אָוקיי," האט דזשופּיטער. — לאז זיי אזוי.
  
  
  ע ר הא ט אונד ז געגעב ן א צעשיידענ ע שמייכל , דא ן זײנע ן ע ר מי ט זײ ן מאן .
  
  
  װע ן מי ר האב ן ז ײ שוי ן ניש ט געקענ ט הער ן אוי ף ד י טרעפ , הא ב אי ך זי ך געװענד ט צ ו העדער . "ווער טאָן איר טראַכטן דזשופּיטער האט אנגעצייכנט איצט?"
  
  
  “איך האָב מורא, פרעמיער מיניסטער,” האָט זי געזאָגט. "אבער אוודאי קען ער נישט פארביי די מאסיווע זיכערקייט!"
  
  
  "ער האט עס צוויי מאָל, ניט רעכענען וועלסי," איך געזאגט. "פאַרשילטן, מיר האָבן צו באַקומען אויס פון דעם אָרט. דאָך, דאָס איז נישט אנגעוויזן אין די יסטייץ פון דזשופּיטער, אַנדערש ברוטוס וואָלט שוין זיין דאָ.
  
  
  "מיר זענען דרייווינג ערגעץ צו אָקספֿאָרד," כעדער געזאגט. "איך קען זאָגן דורך די וועג זיי זענען דרייווינג," זי געזאגט. "אפֿשר אין די Beaconsfield געגנט. עס זענען עטלעכע גרויס יסטייץ אין דער געגנט."
  
  
  איך בין געגאנגען נענטער צו איר און געקוקט אויף אירע הענט. ד י מעטאל ע מאנםט ן האב ן שוי ן ניש ט געשניט ן אי ר פלײש , נא ר אי ר הענ ט זײנע ן געװע ן געשװאלן . "שטרעק דיין געווער," איך געזאגט. "רייַבן זיי צוזאַמען."
  
  
  "זיי טאַקע שאַטן, ניק."
  
  
  "איך ווייס. אבער אויב מיר קענען באַקומען די געשווילעכץ אַראָפּ, מיר וועלן פּרובירן צו אַרבעטן אויף מיין גאַרטל בלעכע ווידער. אויב דיין פינגער אַרבעט רעכט, איר קען זיין ביכולת צו ופמאַכן די אַרומנעמען.
  
  
  "אָוקיי," זי געזאגט געהארכזאם. — איך װעל זיך װארעמען.
  
  
  שעהן דורכגעגאנגען. באלד האט דאס ליכט דורכגעמאכט דעם קלײנעם עפענונג אין דער דעמבענע טיר איבערגעשטיגן דעם שװאכן זונשײך, װאם קומט דורכן געלעכטער פענסטער. אי ן דרויס ן אי ז כמע ט געװע ן פינצטער .
  
  
  די געשווילעכץ האט ביסלעכווייַז סאַבסיידיד; כעדער ס הענט זענען כּמעט צוריק צו נאָרמאַל.
  
  
  איך האב געפרעגט. ― װילט איר װידער פּרוּװן אָפּטאָן דעם בלעכעל? "אָדער וואַרטן?"
  
  
  העדער האט געריבן די הענט הינטערן רוקן. "זיי טאָן שיין גוט, ניק. אָבער איך קען גאָרנישט צוזאָגן. ”
  
  
  "איך וויסן," איך געזאגט. "אָבער לאָמיר פּרוּוון."
  
  
  זי האָט זיך צו מיר אַרײַנגעכאַפּט און געפֿונען מײַן גאַרטל. ― יאָ, העכער ― האָב איך איר געזאָגט. "איצט ציען די בלעכע צו דיר. רעכט. איך קענען זען די פאַרשילטן לאַטש, טראָץ דעם געמיין ליכט. איצט מאַך דיין אינדעקס פינגער צו לינקס."
  
  
  — אזוי איז עס, ניין?
  
  
  "רעכט. איצט דארף מען עס אריבערפירן אויף רעכטס״.
  
  
  "איך געדענק. אבער די פאַרשילטן זאַך איז סטאַק פֿאַר עטלעכע סיבה, ניק. אָדער איך טאָן אַלץ פאַלש."
  
  
  "האַלטן טריינג. פּרוּווט דריקן די קנעפּל לייטלי איידער פּושינג עס צו די רעכט.
  
  
  איך האב געהערט ווי איר גראמט ווען זי האט באוועגט די הענט אומגעלומפּערט הינטער איר רוקן. פּלוצלינג, נס, עס איז געווען אַ קליין קליק און איך פּעלץ ווי די גאַרטל לויז. איך האב אראפגעקוקט און כעדער האט א פרעגנדיק געטאן דעם קאפ.
  
  
  איך האָב איר געזאָגט. - "איר געמאכט עס!"
  
  
  כעדער האט אנגעכאפט דעם בלעכעל און ארויסגעצויגן דעם גאַרטל. זי האט זיך אויסגעדרייט צו מיר, געהאלטן איר גאַרטל. "וואס יעצט?"
  
  
  "איצט ווענדן מיר צוריק צו צוריק ווידער און איך עפֿענען די צוריק פון די בלעכע, אַלעווייַ ניצן די זעלבע לאַטש, אָבער דאָס מאָל מאָווינג עס אַראָפּ. מיר קענען נוצן די בלאָוגאַן ווי אַ ביינדל אויב איך קענען באַקומען צו עס. די פּראָבלעם וועט זיין אַוווידיד דער קליינער דאַרט, אויב איך רײַס צופעליק די פּלאַסטיק וויקעלע אויפן שפּיץ און שטעך מיך אָן, איז עס אַ שפּיל דערמיט - עס איז פאַרסאַמט."
  
  
  מיט מיין צוריק צו כעדער, איך ריטשט די בלעכע. איך געפונען דעם טראַפּ און נאָך עטלעכע שוועריקייט אריבערגעפארן עס אין די רעכט ריכטונג. די צוריק פון די בלעכע איז אַוועק. אי ך הא ב פארזיכטי ק געפיל ט אינעװײניק , אנגעריר ט דע ם דװק ל או ן זי ך דערשאסן . דערנאָך האָבן מײַנע לעפּיש פֿינגער גערירט אַ העלפֿט פֿון דער קליינטשיקער צוויי־שטיק, גרעסערער דיאַמעטער האַלב. איך האב פארזיכטיג אראפגענומען דעם אנדערען, שמאָלער טייל פונעם בלעכע און זיך אומגעוויינטלעך אויסגעדרייט צו קוקן דערויף.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט צו כעדער. "פאַלן דעם גאַרטל און ברענגען די האַנטקייטלעך צו מיין הענט."
  
  
  איך האב אנגערירט די האנדקאפס און געשפירט דעם שלאס. מי ט גרוים ע שװעריקײט ן הא ב אי ך געלונגע ן ארײנצושטעל ן ד י דינע ר מעטאל ע רער , װא ס אי ך הא ב געהאלט ן אי ן לאס .
  
  
  "עס וועט נישט זיין גרינג," איך געזאגט. — האלט אזוי שטיל ווי מעגליך.
  
  
  ארבעטן הינטער דיין צוריק און קאַפּויער, אין אַ ומגעלומפּערט טוויסטיד שטעלע, איז נישט די יזיאַסט וועג צו קלייַבן אַ שלאָס. נאָר טריינג צו געדענקען וואָס ריכטונג צו רירן די ביינדל קעגן די טאַגאַל באַשטימען איז טשאַלאַנדזשינג. אבער נאך פופצן מינוט האט דער שלאס געקלאפט און כעדער'ס האנדקאפס האבן זיך געלאזט. אי ך הא ב זי ף שװער ל גענומע ן מי ט זי ף ארויפגעװעג ן או ן זי ך ארוי ס ד י הענט .
  
  
  "איצט מוזט איר דאָס טאָן פֿאַר מיר," האָב איך איר געזאָגט.
  
  
  זי האט זיך אריבערגעצויגן הינטער מיר.
  
  
  עס איז געווען אַ גרינגער אַרבעט פֿאַר איר. די הענט זײנען געװען פרײע און זי האט געקאנט זען װאם זי טוט. א פאר מינוט שפעטער האט זי אראפגענומען מיינע האנדקאפס.
  
  
  איך האב זיי אראפגעלאזט אויפן דיל.
  
  
  ארבעטן געשווינד, איצט אין כּמעט גאַנץ פינצטערניש, איך צעבראכן די גאַרטל. עס איז געווען אָנגעפילט מיט יקספּלאָוסיווז אין פּלאַסטיק פאָרעם, ווי קיט. אויך איז געווען א פויל און א שידוך. איך ראָולד די פּלאַסטיק אין אַ פּילקע און סטאַק די קאָריק אין עס. איך דעמאָלט פארזאמלט די פיר-אינטש בלאָוגאַן און אַנפערד די קליינטשיק דאַרט.
  
  
  ― נו, ― זאָג איך ― איך מײן, אַז מיר זײַנען גרײט. מיר טאָן ניט האָבן עפּעס צו ברעכן די טיר שלאָס, אַזוי מיר האָבן צו בלאָזן עס."
  
  
  "אָבער עס איז קיין אַנטלויפן פון דער יקספּלאָוזשאַן," כעדער באמערקט.
  
  
  "איך ווייס. לײג זיך צו דער װאַנט נעבן דער טיר, אַנטקעגן דעם שלאָס“. איך בין צוגעגאנגען צו דער טיר און צוגעדריקט דעם פלאסטיק צום שלאָס; עס איז דאָרט געווען סטאַק, די שנור איז ארויס פון אים צו מיר. "פאַרמאַכן דיין אויערן און קאָפּ," איך דערציילט כעדער, "און עפֿענען דיין מויל."
  
  
  איך האָב אַרױסגענומען אַ שװעבעלע ― נו, ― זאָג איך. איך האב אנגעצונדן א שוועבל און עס געבראכט צום שנור. איך געזען עס ליכט אַרויף, דעמאָלט טויב אויף כעדער, קאַווערינג מיין קאָפּ.
  
  
  די יקספּלאָוזשאַן איז נישט אַזוי הויך, אָבער אין דעם קליין צימער עס געווען ווי אַ דונער. מיינע אויערן האבן געקלונגען, מיין קאפ האט וויי געטאן און מען האט מיך געשלאגן אויפן רוקן מיט א שארפע שטיק פליענדיק האלץ. מי ר האב ן זי ך געקריג ט אויפ ן פיס , װע ן דע ר רוי ך הא ט זי ך נא ך אויפגעקלערט . די טיר איז געװען אפן.
  
  
  "דאָס וועט ברענגען אַלעמען וואס געקומען אַראָפּ אַהער," איך געזאגט.
  
  
  און אַזוי עס איז געווען. ז ײ זײנע ן ארויפגעלאפ ן ד י טרעפ . העדער איז געשטאנען אויף אײן זײט פון דער טיר און איך בין געשטאנען אויף דער אנדערער. עס זענען געווען צוויי פון זיי. כעדער האט געהאט אַ בלאָזגאַן און איז געווען גרייט צו נוצן עס. דע ר ערשטע ר מענטש , װא ס הא ט זי ך דערשינע ן אי ן דע ר טונקעלע ר ליכטי ק פו ן ארט , אי ז געװע ן דע ר דינע ר שיסער , װא ם מי ר האב ן שוי ן באגעגנט . ער האט זיך א רגע געקװענקלט, דערנאך איז ער ארײנגעקומען אין צימער.
  
  
  איך האָב אים באַפֿאַלן; אי ך הא ב זי ך מי ט זײ ן געװער , ארויסגעקלאפ ט ד י ביקס . דערנאָך האָב איך אים אָנגעכאַפּט
  
  
  האַנט, שטופּן אים אַוועק די פֿיס אין די צימער. כ׳האב אים אװעקגעלײגט אין מיטן דיל, װען ער האט זיך געראנגלט אויף די פיס און זיך שטארק געשלאגן אין פנים. א ביין האט זיך אים צעבראכן אין דער נאז, און ער האט זיך שווער אויסגעדרייט צו דער פאַרקערטער וואַנט.
  
  
  דע ר צװײטע ר מאן , דע ר ראל ס דרייווער , אי ז שוי ן געװע ן ב ײ דע ר טיר , או ן הא ט אוי ף מי ר געצייל ט א ביקס . כעדער האט אויפגעהויבן איר בלאגן און ארויסגעשיקט אויף אים א דױל. ע ס הא ט אי ם געקלאפ ט אי ן האלדז , זי ך שטעקענדי ק האלבװע ג אי ן זײ ן שטיל . דערשראקן האט ער פארגעסן מיך דערשיסן. ער האט ארויסגעצויגן א פײבל, געקוקט דערויף, און מיטאמאל האבן זיך די אויגן צוריקגעקערט אין קאפ און ער איז געפאלן מיטן פנים ערשט אין דער טיר.
  
  
  איך האָב דעם מאָגערן מאַן אַרײַנגעטאָן אין האַלדז. ער האט א גערגל געטאן און געפאלן.
  
  
  — לאמיר זיך ארויס פון דאנען! איך האב אנגעכאפט כעדער בײם עלנבויגן.
  
  
  מיר זענען אַראָפּ די קייַלעכיק טרעפּ. מי ר האב ן ניש ט געטראפ ן קיינעם , ווא ם אי ז צוגעקומע ן צ ו אונדז , או ן ווע ן מי ר זענע ן געגאנגע ן איבע ר דע ר ערשטע ר שטאק , בי ז דע ר טיר , הא ט דא ס שטוב , אויסגעזע ן ליידיק . מי ר האב ן גנע ל געזוכ ט ד י חדרים , װא ם מי ר זײנע ן פארבײגעגאנגען . ניט אַ איין מענטש. קיינער. איך האָב אָבער געפֿונען אונדזערע פּיסטאָלן און הוגאָ אויפֿן טיש אין דער ביבליאָטעק.
  
  
  עס איז געווען אַ מאַשין אין די דרייוווויי, אָבער די שליסלען זענען נישט אין אים. איך סטאַק עס אונטער די דאַשבאָרד און טוויסטיד די ווירעס צו באַקומען עס צו אָנהייבן. מי ר האב ן געשלאם ן ד י טירן , או ן אװעקגעפארן .
  
  
  "מיר דארפן קומען צו ברוטוס," האָב איך געזאָגט ווען מיר האָבן זיך אָפּגעקערט פונעם וועג אויפן הויפט וועג.
  
  
  "לאמיר האפן אז מיר זענען נישט צו שפעט," האט העדער געזאגט.
  
  
  * * *
  
  
  ברוטוס איז געגאנגען פארן שרייַבטיש. ער האט פאר א װעג נישט געהאט קײן רער אין מויל און דאס האט אים װי מער אויפגערעגט.
  
  
  "וואָס די גענעם וויל דער שטן פון אונדז?" — האט ער געזאגט הויך. "ער האָט געשיקט זייער אַמביגיואַס ינסטראַקשאַנז וועגן דיליווערינג די געלט צו שווייץ. מיר האבן געדארפט אויפקלערן, אבער מיר האבן עס נישט געקענט באקומען. און דעמאָלט דיין דיסאַפּיראַנס געמאכט אונדז וואַנדערינג וואָס דער באָכער איז געווען טאַקע צו. דזשופּיטערס ביוראָ און היים זענען אונטער סערוויילאַנס, אָבער ער האט געזאגט אַז ער איז נישט געווען אין קיין אָרט זינט איר זענען קידנאַפּט."
  
  
  "ער וועט מיסטאָמע נישט צוריקקומען צו אַז דאָרף איצט," איך געזאגט. "און איך מיין אז ער וועט באגאנגען נאך א מארד נישט קיין חילוק וואס מיר טוען מיט די געלט."
  
  
  ברוטוס האָט גערופֿן דעם פרעמיער מיניסטער נאָך מיר דערקלערט וואָס מיר געדאַנק ער קען זיין דזשופּיטער ס ווייַטער ציל, ברוטוס און פּ.מ. האָט מסכים געווען אַז די מערסט מסתּמא סיבה פֿאַר די אַסאַסאַניישאַן פּרווון וועט זיין די קאָנפֿערענץ פון פרעמד מיניסטערס אין די מיניסטעריום איבער מאָרגן.
  
  
  — האב איך געפרעגט. — מײנט איר, אז הער לעסלי װעט אפשטעלן די קאנפערענץ?
  
  
  ברוטוס האט א זיפצן געטאן. "איך בין דערשראָקן אַז האר לעסלי טוט נישט זאָרגן אַזוי פיל וועגן זיין אייגן לעבן ווי ער טוט וועגן די זיכערקייַט פון אנדערע מענטשן. ער רעדט ווייטער וועגן די וויכטיקייט פון דער קאָנפערענץ און ווייזט אויף ווי שטרענג זיכערהייט מיטלען איצט זענען. ער וועט מיר רופן צוריק נאָך ער איז קאַנפערינג מיט זיין אנדערע אַדווייזערז. איך האָב אים דאָך געזאָגט, ער זאָל אָפּזאָגן די בלוטיקע קאָנפֿערענץ, ביז דאָס אַלץ וועט זיך אָפּשטעלן."
  
  
  איך האב געפרעגט. - "איז סקאָטלאַנד יאַרד טריינג צו געפֿינען דזשופּיטער?"
  
  
  "זיי זענען אומעטום," האט געזאגט ברוטוס. "זיי ינטערוויוד אַלעמען אין די דזשופּיטער פאַבריק און מענטשן וואָס ער באגעגנט סאָושאַלי. אונדזער אגענטן, MI5 און 6, זענען דאָך אויך ינוואַלווד. אבער מיסטער דזשופּיטער איז פאַרשווונדן. מי ר האב ן געשיק ט מענטש ן אי ן דע ר שטוב , װא ם אי ר הא ט מע ן געפיר ט . אָבער איך בין זיכער אַז עס איז צו שפּעט."
  
  
  "איך טראַכטן ער וועט שלאָגן איבער מאָרגן," איך געזאגט.
  
  
  ברוטוס האט אויף מיר געקוקט טונקל. "יא, איך רעכן. לאָמיר האָפן אַז האר לעסלי באַשלאָסן צו שפּילן עס זיכער." ער האט זיך אװעקגעזעצט בײם שרײבטיש. "אגב, איך זאָל האָבן דערציילט David Hawke ווען איר צוויי פאַרשווונדן. ער איז געווען זייער באַזאָרגט וועגן איר. איך זאָל איצט קאָנטאַקט אים אַז איר זענט צוריק."
  
  
  אויף ברוטוס שרייַבטיש האָט געקלונגען אַ גלאָק. "אָ יאָ," ער געזאגט, געענטפערט עס. ער האט אנגעקלאפט דעם סוויטש און זיך אויפגעשטעלט. "דאס איז האר לעסלי. איך וועל אים אויפנעמען אין נעקסטן צימער״.
  
  
  העדער איז אויפגעשטאנען פון װינקל טיש, ארײנגעװארפן איר ציגארעטל אין אשטאף און צו מיר צוגעגאנגען.
  
  
  זי איז געווען פּונקט וועגן צו קוש מיר ווען ברוטוס געקומען אין ווידער.
  
  
  "נו, אַז ס עס," ער האט טענסלי, זיין גרויס בריטיש אַרמיי גאָמבע דזשוטינג אויס גרימלי. "הער לעסלי וועט האַלטן די פאַרשילטן זיצונג ווי סקעדזשולד." ער האט געשאקלט מיטן קאפ. — זעט אויס, אז מיר האבן איבערגעריסן אונדזער ארבעט.
  
  
  עלפטע קאַפּיטל.
  
  
  עס איז געווען דער טאָג פון דער מיניסטעריום קאָנפֿערענץ. דער פרימאָרגן איז דורכגעגאנגען אָן אינצידענט, און די יאַרד און מי 5 האָבן שוין געזאגט אַז די SOE האט געמאכט אַ גרייַז - עס וואָלט זיין קיין אַטראַקשאַן פּרווון הייַנט אָדער דאָ.
  
  
  איך איז געווען זיכער אַז דאָס וועט פּאַסירן. די אויסערן מיניסטערס קאָנפערענץ איז געווען די ידעאַל פּלאַטפאָרמע. אויב עטלעכע פון די מיניסטערס זענען געשטארבן צוזאַמען מיט סער לעסלי, בריטאַן וואָלט נישט בלויז פאַרלירן אַ קאָפּ פון שטאַט, אָבער אויך באַקומען אַ ערנסט אינטערנאַציאָנאַלע פאַרלעגנהייט. דזשופּיטער וועט ווי דאָס.
  
  
  כ'האב נישט געזען העדער ביז מיטאג, ווען מיר האבן זיך געטראפן אין דער קאפעטעריע און צוזאמען געגעסן א סענדוויטש. ברוטוס האט אונדז פריי לייס פֿאַר דעם זיכערהייט מיסיע, אַלאַוינג אונדז צו רירן ווי מיר צופרידן און טאָן וואָס מיר דימד מערסט וויכטיק אין דער צייט. כעדער פארבראכט רובֿ פון די מאָרגן אין די קאָנפֿערענץ צימער בשעת איך פּאַטראָולד די כאָלווייז פון דעם בנין. אי ך הא ב װידע ר אנגעהויב ן ד י דאזיק ע טעטיקײ ט או ן ז י הא ט באגלײ ט ד י קאנפערענ ץ באטייליקטע ר צו ם מיטאג , װא ם אי ז געװע ן באדינט ן אי ן אנדער ע טײ ל פו ן דע ר געביידע .
  
  
  אויב דזשופּיטער האָט געזאָגט דעם אמת וועגן כאַפּן די "אנדערע פיש" בעשאַס זיין פערט פּרווון, אַלע סאָרץ פון פּאַסאַבילאַטיז האָבן זיך געעפנט וועגן דעם אופֿן
  
  
  קענען נוצן. למשל, אַ מאַשין ביקס, אַ קליין באָמבע, אַ גראַנייד אָדער סם גאַז.
  
  
  די לופטקילונג סיסטעם איז געווען אָפּגעשטעלט דורך עקספּערץ עטלעכע מאָל, אָבער איך אָפּגעשטעלט עס ווידער בעשאַס דער מאָרגן סעסיע. טימז פון באָמבע און יקספּלאָוסיווז עקספּערץ געגאנגען דורך די קאָנפֿערענץ צימער איידער די מאָרגן באַגעגעניש און בעשאַס די מאָרגן ברעכן און געפונען גאָרנישט. די גאַרדז אנגעהויבן צו אָפּרוען און וויץ וועגן דעם אַלע.
  
  
  איך האָב נישט געלאַכט; זיי האבן נישט געקענט דזשופּיטער. אונדזער דורכפאַל צו געפֿינען עפּעס ביז איצט האט מיסטאָמע מענט אַז מיר האָבן נישט געזוכט אין די רעכט אָרט - און דזשופּיטער וועט מסתּמא האָבן די לעצטע געלעכטער.
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צו די גרויסע טירן פונעם קאנפערענץ צימער און בין אפגעשטעלט געווארן דורך צוויי מי 5 אפיצירן און א פאליציאנט.
  
  
  "סאָע," איך געזאגט, ווייַזונג זיי מיין אידענטיטעט.
  
  
  זיי האָבן זייער קערפאַלי אָפּגעשטעלט די קאָרט און לעסאָף לאָזן מיר דורך. איך בין אַרײַן אין צימער און זיך אַרומגעקוקט. אַלץ איז געווען גוט. ב ײ ד י פענצטע ר אי ז געװע ן א ספּאָטטער, װאָס האָט געקוקט אויף די דערבײַענדיקע דעכער, אַ פּאָליציאַנט מיט אַ שטאַרקע באַנאַקיאַלער. איך בין צוגעגאנגען צו אים און זיך צוגעבויגן אויפן זידל פונעם אפענעם פענצטער, ווען א זיכערהייט העליקאפטער איז געפלויגן איבערן קאפ.
  
  
  "קען איך האָבן אַ קוק?" — האָב איך געפרעגט באַבי.
  
  
  — האט ער מיר געזאגט און געגעבן די בינאקולאר, — האט ער מיר נישט געזיכט.
  
  
  איך האב שטודירט די נאענטע דעכערס. זיי זענען געווען סוואָרמינג מיט זיכערהייט מענטשן, אַזוי עס איז נישט פיל פונט צו היטן זיי. איך ריפאָוקיסט מיין ברילן צו ומענדיקייַט און סקאַנד די ווייַטער האָריזאָנט. איך פאָוקיסט אויף די ברייט דאַך מיט עטלעכע אויפשטיין סופּערסטרוקטורעס און געזען באַוועגונג דאָרט. עס איז געגאנגען א טונקעלער מאן, מסתמא א פאליציאנט. יא, איצט איך קענען זען די פאָרעם.
  
  
  אי ך הא ב זיפ ט או ן צוריקגעגעב ן ד י ברילן . "דאנק איר," איך געזאגט.
  
  
  איך בין ווידער ארויס אין קארידאר. ד י מיניסטאר ן זענע ן צוריקגעקומע ן פו ן פרישטיק , ארומגעלאפ ן אי ן זאל . די נאָכמיטאָג-סעסיע, וואָס האָט זיך אָנגעהויבן שפּעט, האָט זיך באַלד אָנגעהויבן.
  
  
  אי ך הא ב פארלאז ן ד י געגנ ט או ן בי ן ארוי ף אויפ ן דאך , אפשטעלנדי ק צ ו ווייז ן מײ ן אידענטיטעט . ריפּיטידלי. די זיכערקייט האט זיכער אויסגעזען שטארק, אבער געדענקט ווי גרינג דזשופּיטער האט באקומען צוטריט צום אויסערן סעקרעטאר'ס אפיס, האט דאס מיר נישט בארואיגן.
  
  
  איך האב געטראפען כעדער אויפן דאך. זי האט געהאט אַ וואָקי-טאָקי מיט וואָס זי קען קאָנטאַקט די צייַטווייַליק SOE באַפֿעלן פּאָסטן.
  
  
  "היי ניק." זי האט צו מיר געשמייכלט. — איז אלץ שטיל אונטן ?
  
  
  — צו שטיל. איך האָב איר אַרומגענומען מיט די פּלייצעס. "איך ווינטשן איך קען פֿאַרשטיין אים, כעדער. ער גיט מיר אַ מינדערהייטן-קאָמפּלעקס. אויב ער איז דאָ הייַנט, ער ... "
  
  
  איך האב זיך אפגעשטעלט און געקוקט אויף דעם מאן וואס איז פארביי אונז פארביי. ע ר הא ט געטראג ן א װײס ע סערווינג־רעקל , או ן געטראג ן א טעלער ל סענדוויטשן . ער איז געווען הויך, טונקל און געבויט ווי דזשופּיטער. אי ך הא ב אנגעכאפ ט זײ ן האנ ט או ן הא ב זי ך ארוי ס צו ם װילהעלמינה .
  
  
  דער מאן האט זיך ארומגעדרײט מיט פחד אויפן פנים ווען ער האט דערזען דעם ביקס. די האָר איז געווען פאַקטיש, ער האט אַ כאָוקט נאָז, און ער איז געווען קלאר פאַקטיש.
  
  
  האָט ער געזאָגט: האַ, װאָס איז דאָס?
  
  
  ― גאָרנישט ― זאָג איך פֿאַרשעמט. "אנטשולדיגט. פאָרזעצן - עס איז געווען אַ טעות."
  
  
  ער האט עפעס געמורמלט און זיך געאײלט װײטער. א פּאָר פון אגענטן נירביי וואָס וויטנאַסט די סצענע טשאַקאַלד.
  
  
  "איך מוז זיין נערוועז," איך דערציילט כעדער ווירילי. "כאָטש איר מוזן אַרייַנלאָזן אַז אַ קעלנער וואָלט געווען אַ גוט פאַרשטעלונג, און יווענטשאַוואַלי דזשופּיטער סנאַק אין די פרעמד סעקרעטאַרי ס אָפיס ווי אַ קלינער. אָבער, דער אָרעמאַן איז גאָרנישט ווי אים. אַחוץ פֿאַר די טונקל האָר. און אַ סערווינג רעקל ... "
  
  
  איך האב זיך אפגעשטעלט: רעקל... מונדיר... טונקעלע האר... איך האב זיך אויסגעדרייט און געקוקט אויף דער שטאט צו די געביידעס אין מערב. איך בין גיך צוגעקומען צום ספּאָטטער, וועלכער האָט געקוקט אויף אַנדערע פּאָליציי אָפיצירן אויף אַ דערבײַנער דאַך מיט אַ באַנאַקיאַלער.
  
  
  ― לאָז מיך דאָס באָרגן פֿאַר אַ מינוט, ― זאָג איך, אױפֿגעהױבן מײַן קול, כּדי מע זאָל מיך דערהערן איבער דעם פלאַטערן פֿון דעם אַנדערן העליקאָפּטער.
  
  
  "פייַן. אָבער איר קען האָבן געבעטן אַ ביסל בעסער," ער האט געזאגט.
  
  
  איך האב אים נישט געענטפערט. איך האב גענומען די בינאקולארן און זיי איבערגעשטעלט אויף דעם ווייטן געביידע מיט אלע צוגאבונגען וואס איך האב באמערקט פון קאנפערענץ צימער. דא האב איך געהאט א בעסערע פאזיציע; איך האב קלאר געזען דעם דאך. איצט איז נישט געווען קיין באַוועגונג. איך איז געווען קוקן אַ ביסל אַראָפּ אויף די דאַך און איצט באמערקט עפּעס אינסטאַלירן דאָרט. ווען איך אַדזשאַסטיד די באַנאַקיאַלערז, מיין מויל איז געווען טרוקן. איך האב געקוקט אויף דעם וואס האט אויסגעזען ווי א סארט וואפן, מעגליך א מארטער, און עס איז געווען אויף מיר ווייזן.
  
  
  דערנאך האב איך װידער געזען באװעגונג. עס איז געווען אַ מענטש אין אַ פּאָליצייַ מונדיר, אָבער דאָס מאָל איך באמערקט טונקל האָר, אַ וואָנצעס און אַ הויך, באַקסי בויען. עס איז געווען דזשופּיטער.
  
  
  אונטן האָט זיך ווידער אָנגעהויבן די זיצונג פון אויסערן-מיניסטערס, און די פאַרשילטן וואָפן האָט מען אָנגעוויזן גלייך אויף די פענסטער פונעם קאָנפערענץ-צימער! אַוואַדע. דאס מאל האט דזשופּיטער נישט געהאט קיין כוונה צו פרובירן אריינברעכן אין די מיניסטרי געביידע. ער איז געגאנגען צו נוצן זיין ויסגעצייכנט מיליטעריש טריינינג צו שלאָגן פון אַ ווייַטקייט.
  
  
  איך האב צוריקגעקערט דעם ספּאָטטער די בינאַקולאַר. "דאנק איר," איך געזאגט. איך האב זיך געאײלט צו כעדער. "באַקומען לעגיטימאַציע פון דעם בנין," איך געזאגט און ווייזן. "רופן ברוטוס און זאָגן אים אַז דזשופּיטער איז אויף די דאַך מיט אַ מיטל קייט וואָפן. דערנאָך גיין צו די קאָנפֿערענץ צימער און פּרובירן צו איבערצייגן עמעצער צו עוואַקוירן עס. אן אנדער זאַך: ראַדיאָ די העליקאָפּטער אַזוי אַז עס סטייז אַוועק.
  
  
  דזשופּיטער וועט לאָזן. איך גיי נאך אים“.
  
  
  עס איז געווען אַ העקטיק ראַסע צו פֿיס צו אן אנדער בנין אַ ביסל בלאַקס אַוועק. ד י טראטואר ן זײנע ן געװע ן ענג ע מי ט פוסגייער , או ן אי ך הא ב זי ך שוי ן געטראפ ן מי ט מענטשן . א טאַקסי האָט מיר כּמעט געטראָפן ווען איך בין אַריבער אַ זייַט גאַס. ענדליך בין איך דארט געווען. די געביידע האט זיך ארויסגעשטעלט ווי א האטעל.
  
  
  כ׳האב געװארט אן אומענדלעך אויפן ליפט און בין ארויף אויפן אויבערשטן שטאק. דערנאָך בין איך צוגעלאָפן צו די טרעפּ וואָס פירן צום דאַך. איך בין ארויסגעקומען ניט מער ווי צוואַנציק יאַרדס פון דזשופּיטער.
  
  
  ע ר הא ט זי ך געצויג ן איבע ר זײ ן געװער , זי ך געגרײ ט צ ו שיסן . דרײַ אומגליקלעכע מיסילס זײַנען געלעגן דערבײַ. ראַקעט מאָרטער. מיט דריי פּראַדזשעקטאַלז, דזשופּיטער קען נישט העלפן אָבער שלאָגן די קאָנפֿערענץ צימער. איינער רעכט אַימעד פּראַדזשעקטאַל וואָלט בלאָזן די צימער און טייטן אַלעמען אין עס.
  
  
  "ווארט א מינוט!" — הא ב אי ך א געשרײ , ארויסגענומע ן װילהעלמינא .
  
  
  ער האט זיך צו מיר אויסגעדרייט. "עס איז איר ווידער!" — האט ער געברומט. ער פּולד אַ בראַונינג פּאַראַבעללום פּיסטויל פון זיין גאַרטל און דאַקט הינטער די מאָרטער. איך האָב מיך געדריקט צו דער וואַנט הינטער מיר, ווען דזשופּיטער האָט געשאָסן. די קויל האט געשלאגן דעם צעמענט לעבן מיין קאפ, מיך באשטומט מיט פיינע גרויע פודער. איך האָב צוריקגעבראַכט פֿײַער מיטן לוגער, און דער קויל האָט זיך אָפּגעקלונגען פֿון די פּיסק פֿון דער מאָרטער.
  
  
  לעבן דזשופּיטער איז געווען אן אנדער דינסט סופּערסטרוקטור. ע ר הא ט אוי ף מי ר נא ך א שי ץ געשאסן , געפעל ט או ן געלאפן . איך פייערד ווי ער געלאפן, אָבער מיסט, צעבראכן די דאַך בייַ זיין פֿיס.
  
  
  "עס איז איבער, דזשופּיטער," איך שרייַען. "געב עס אויף."
  
  
  דזשופּיטער האט זיך ארויסגעבויגן פון הינטער זײן דעקל און געשאסן. דאָס מאָל האָט דער קויל געטראָפן אין מיין לינקן אָרעם, געמאכט אַ לאָך אין מיין רעקל. איך האב אנגעכאפט מיין האנט און געשאלטן.
  
  
  דזשופּיטער איז צוריק אין באַהאַלטן. אי ך הא ב זי ך אנגעהויב ן ארומצודריי ן פו ן זײ ן דערזען . מי ט זי ך פארזיכטיק , הא ב אי ך זי ך ארומגערינגל ט ד י איבער ־ שיכט ע או ן דערזע ן דזשופיטער , ני ט מע ר װ י פופצן פוס .
  
  
  צום באַדויערן, מיין פֿיס סקריפּט די גראַוואַל אויף די דאַך און דזשופּיטער געהערט מיר. ער האט זיך אויסגעדרייט און געשאסן אויטאמאטיש, און איך טויב צוריק. איך האב אים געהערט לויפען, און ווען איך האב געקוקט ארום דעם ווינקל, האב איך געזען ווי ער לויפענדיג צום מארטער. ער האט דערגרײכט, ארײנגעלײגט די פּיסטויל אין גאַרטל און אויפגעהויבן דעם ראַקעט. דאָס געװער איז דאָך שױן געװען געצילט.
  
  
  כ׳האב נישט געקאנט ריזיקירן אים דערשייסן און נישט דערהרגענען. איך האָב אַרײַנגעשטופּט ווילהעלמינה אין מײַן גאַרטל און זיך צוגעלאָפֿן צו אים. דער מיסאַל איז פאַרשווונדן אין די קאַנאָן, און איך פּושט דזשופּיטער און די וואָפן סיימאַלטייניאַסלי. דער מאָרטער האָט געשאָסן און דער ראַקעט איז געשלאָפֿן אין הימל איבער לאָנדאָן, אָבער איך האָב אַראָפּגעשאָסן דעם פֿאַס אין אַ ווינקל.
  
  
  די ראקעט האט אויפגעריסן איבער דער שטאט, אינגאנצן פארפעלט דעם מיניסטעריום געביידע און אויפגעריסן אין א קליין פארק נעבן איר. אין דעם מאָמענט, ווען איך האָב אָנגעהויבן אָבסערווירן די באַוועגונג פון דער ראַקעט, האָט דזשופּיטער מיך געשלאָגן מיט דער פויסט אין פּנים און איז אַוועקגעפלויגן פון מיר. דערנאך האט ער זיך װידער אויפגעהויבן אויף די פיס. — פארדאמט, קארטער! ער האט ווידער ארויסגעצויגן זיין בראַונינג און אַימעד צו מיר. ער פייערד און איך ראָולד צו ויסמיידן; דער קויל האָט אַ שעדלעך געטראָפן אין דעם באַטאָנען ברעג פון דאַך הינטער מיר.
  
  
  דזשופּיטער האט נישט פּרווון אַ צווייט שאָס. דער העליקאפטער איז ארויף געפלויגן און האט זיך אפגעשטעלט, געשוועבט עטליכע פוס העכער דעם דאך. איך דאַנקבאַר געדאַנק עס איז געווען אַ פּאָליצייַ העליקאָפּטער ביז איך געזען די טרעפּ לידינג אַראָפּ צו דזשופּיטער. ער איז געווען אויף אים איצט און קריכן; דער העליקאפטער איז שוין אװעק.
  
  
  איך האב געשאסן, אבער דזשופּיטער איז שוין ארײַן אין העליקאפטער און איך האב געפעלט.
  
  
  קוקנדי ק איבע ר ד י דעכערס , הא ב אי ך דערזע ן א ן אנדע ר העליקאפטער . איך האב געשאסן און געוויינקט אויף זיי. דער דאָזיקער האָט טאַקע געהערט צו דער פּאָליציי. ע ר הא ט זי ך א מאמענ ט געשװעבט , דא ן געלאנד ט אויפ ן דאך . איך געלאפן, דאַקינג אונטער די ראָוטייטינג בליידס, דער ווינט זיי אריבערגעפארן טאַגינג בייַ מיר.
  
  
  דער פּילאָט און כעדער זענען ין. איך שפּרינגען אַרויף און שפּיציק אויף די אַוועקגיין העליקאָפּטער כעדינג סאַוטוועסט אויס פון שטאָט. ― פֿאָלג אים ― זאָג איך.
  
  
  מי ר האב ן זי ך אויפגעהויב ן פו ן דע ר דא ך או ן זי ך באנק , געגאנגע ן נא ך יופיטער . מי ר זײנע ן ארײנגעפלויג ן אי ן דע ר אונטערגאנגנדיקע ר זון , זײ ן העליקאפטער ן הא ט זי ך א סילאװעטירט ע אויפ ן פערשקע־פארבירט ן הימל .
  
  
  אונדזער גיכקייַט איז געוואקסן און ווען מיר אריבערגעפארן אין די עפענען געגנט מיר זענען געווען נעענטער צו אן אנדער קאָפּטער. דער פּילאָט האָט זיך אַריינגעבראַכט צו דערציילן אונדז וואָס איז געשען, אָבער איך האָב געוווּסט אַז דאָס וועט מיסטאָמע אַלע זיין צו אונדז.
  
  
  מי ר זענע ן געװע ן הונדערטע ר פו ן דע ם צװײט ן העליקאפטער , או ן אי ך הא ב געצייל ט מי ט דע ר לוגער , װא ם אי ך הא ב געהא ט א ביקס , או ן הא ב געשאס ן א פאר . איך האָב געטראָפן דעם העליקאָפּטער, אָבער נישט געפֿירט קיין שעדיקן. איך האב קלאר געזען דזשופּיטער און דעם פּילאָט.
  
  
  די זון איז שוין כמעט אונטערגעגאנגען. אויב די נאַכט איז געפאלן איידער מיר געכאפט זיי, זיי קען לייכט פאַרלירן אונדז. איך האב זיך אויסגעדרייט צום פּילאָט.
  
  
  איך האב געשריגן. - "קום נענטער!"
  
  
  ד י װײט ע הא ט זי ך א ביסל מער פארקירצט . מיר זענען געווען אַ לאַנג וועג פון לאָנדאָן און כעדינג צו אַנדאָווער. אונטער אונדז איז דורכגעגאנגען א שטעכיק דארף און מיר זײנען א ביסל נענטער געקומען; ד י װײט ע צװיש ן אונד ז אי ז געװע ן ביס ל מי ט פופציק . איך האב זיך ארויסגעבויגן און נאכאמאל געשאסן. דאָס מאָל איך שלאָגן די גאַז טאַנק, אָבער די ברענוואַרג האט נישט אָנצינדן עס. כאָטש עס ליקט אויס. איך האב ערווארטעט אז דזשופּיטער זאל צוריק פייערן, אבער צוליב א סיבה האט ער נישט. אפֿשר האָט ער געראַטעוועט זײַן אַממאָ.
  
  
  "איצט וועט ער מוזן לאַנדן, האר," האט געזאגט מיין פּילאָט.
  
  
  — לאמיר האפן.
  
  
  דער פּילאָט איז געווען רעכט. א מינוט שפּעטער, די דזשופּיטער העליקאָפּטער כעדאַד צו די קליין דאָרף אונטן. מי ר זײנע ן אי ם נאכגעגאנגען . זיי זענען געלאנדעט אין א פעלד אין אויסלאנד פון דארף נעבן א קאמערציאלע געביידע, וואס האט זיך ארויסגעוויזן ווי א מאטארסיקל גאראזש.
  
  
  "אָפּלאָזן אונדז," איך דערציילט מיין פּילאָט. "אָבער לאָז אים נישט מאַכן גוטע שאָס אויף אונדז - ער איז אַ מומחה."
  
  
  דזשופּיטער ס קאָפּטער איז געפאלן און ער איז געווען קריכן אויס. מי ר האב ן זי ך געלאנד ט ארו ם זעכצי ק יארד . ווען איך רילאָודיד די לוגער, מיין פּילאָט שנייַדן די מאָטאָר און שפּרינגען ומגעדולדיק צו דער ערד.
  
  
  איך האב אויף אים געשריגן. - "באַהאַלטן!"
  
  
  אבער עס איז געווען צו שפּעט. דזשופּיטער האט געשאסן און אים געשלאגן אין דער ברוסט, אים אראפגעקלאפט. ווען איך געקומען אַראָפּ צו דער ערד, דזשופּיטער איז געווען כעדינג צו אַ האַלב טוץ מאָטאָרסיקלעס פּאַרקט אַרויס די גאַראַזש. איך האָב אונטערזוכט דעם פּילאָטס ווונד; ס'איז געווען שלעכט, אבער ער וואלט געלעבט ווען מען וואלט אים מיט צייט געהאלפן. איך האב באפוילן כעדער צו בלייבן ביי אים, און דערנאך זיך אויפגעשפרונגען אויף מיינע פיס.
  
  
  איך געלאפן צו דער גאַראַזש, ווו דזשופּיטער איז שוין בייַ די מאָטאָרסיקלעס. איך בין געווען אַזוי באשלאסן צו כאַפּן זיך מיט אים, אַז איך האָב פֿאַרגעסן וועגן זיין העליקאָפּטער פּילאָט ביז אַ קויל האָט פייַפן פאַרביי מיין אויער. דא ן הא ב אי ך באמערק ט דע ם מאן , צוריקגעקער ט א פײע ר מי ט א ביקס ן או ן אי ם געשלאגן . ער איז צוריק געשטאכן און געפאלן; ער איז נישט אויפגעשטאנען.
  
  
  כ׳האב װײטער געלאפן. דזשופּיטער האָט אָנגעהויבן דעם מאָטאָציקל און אים אויסגעדרייט צו דעם וועג וואָס האָט געפירט צו דעם אָרט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אפגעשטעלט , אנגעלײג ט װיללמינע ר אוי ף מײ ן ארעם , או ן געשאסן , אבע ר יופיטע ר הא ט זי ך אװעקגערוקט . ער איז געווען דרייווינג אַ BSA Victor Special 441 מיט אַ לאַנג שמאָל זיצפּלאַץ און אַ גאַז טאַנק צווישן די זיצפּלאַץ און די כאַנדאַלבאַר. איך פיגיערד עס האט אַ שפּיץ גיכקייַט פון אַכציק מייל אַ שעה.
  
  
  איך בין גיך צוגעגאנגען צום מאן, וואס איז געשטאנען, בלײך און שאקירט, גלײַך אין דער גאַראַזש. ― זאָג איך, ― זאָג איך, װײַל דאָס איז געװען דאָס גרינגסטע. "וואָס טאָן איר האָבן צו באַזיגן דעם וויקטאָר?"
  
  
  ער האָט אָנגעוויזן אויף אַ גרויסן אַלטן מאָטאָציקל, לאַנג און שווער; עס איז געווען אַ 1958 אריאל 4G קוואדראט פיר.
  
  
  "נעם סקוואַריעל," האָט ער געזאָגט. "עס איז אַן אַלט טייַמער, אָבער עס האט פופציק כאָרספּאַוער, פיר ספּידז און כּמעט אַ הונדערט גיכקייַט."
  
  
  "א דאנק," איך געזאגט, געגאנגען צו די מאַשין און קליימד אויף אים. איך האב זי אנגעצונדן. ווען דער מאטאר האט אויפגעהויבן לעבן, האב איך געשריגן צום פאָרמאַן אין דער גאַראַזש, “איך וועל אַרײַנגיין שפּעטער. געפֿינען אַ דאָקטער פֿאַר מיין פרייַנד אין דעם פעלד. דער אַנדערער דאַרף נישט הילף“.
  
  
  ער האט א נײד געטאן. איך האָב זיך אָנגעטאָן דעם מאָטאָציקל און גערומט אַראָפּ דעם שמאָלן וועג הינטער דזשופּיטער.
  
  
  עס איז געווען אַ פּאָר פון ברילן אויף די כאַנדאַלבאַרז, און איך האָב זיי אויף ווי איך פארקערט אַרום אַ ויסבייג ליינד מיט בושעס. איך האב זיך נישט געהאלטן אויף לינקס און בין געפארן אין מיטן וועג. איך דארף צו כאַפּן דזשופּיטער און איך געוואוסט ער וואָלט שטופּן זיין בייק צו די שיעור.
  
  
  עס איז געווען טונקל און איך האב אנגעצונדן די ליכט. עס איז קיין איינער פאָרויס פון מיר. פּלוצעם האָבן זיך באַוויזן אין מײַן דערציען שפּיגל אַ פּאָר כעדליכטן. זיי געוואקסן ראַפּאַדלי, דעמאָלט אַ מג טראָג דראָווע אַרויף צו מיר. כעדער איז געזעסן אין דעם דרייווער־זיץ. זי האָט געמוזט האָבן קאָנפיסקירט דעם אויטאָ נאָכן אונטערזוכן דעם פאַרוואונדעטן פּילאָט.
  
  
  איך אַקסעלערייטיד, טריינג צו האַלטן אַרויף מיט איר, אָבער איר מאַשין איז געווען מער שטאַרק ווי מיין מאָטאָציקל. דעמאָלט ערגעץ אין די ווייַטקייט איך געהערט די יאַגניזינג קוועטשן פון בראַקעס און אַ קראַנקינג קראַך. א שטיקעל האט מיר ארײנגעשטעקט אין האלדז. די פּראַל איז געווען צו הויך פֿאַר די מאָטאָציקל. עס מוז זיין כעדער.
  
  
  איך בין דורכגעגאנגען איר אָוווערטערנד מג אויף די וועג נאָר אַרום די בייגן. ם׳האט זיך געבויגן האלב װעגן דעם בוים. ד י רעדער האבן זיך נאך שרעקליך געשװינדלט. אי ך הא ב זי ך געלאז ט פאמע ן או ן באשלאס ן א ז קײנע ר הא ט ניש ט געקאנ ט איבערלעב ן דע ם צופאל . כעדער, אין איר ווייניקער מאַנווועראַבאַל פאָרמיטל, מוזן האָבן געפרוווט צו פאַרהאַנדלען די קער אין דער זעלביקער גיכקייַט ווי דזשופּיטער. נאָר זי האָט עס נישט געטאָן.
  
  
  די בלינדע האַס האָט געמאַכט דאָס בלוט אין מיינע אויערן. ביז איצט, דזשופּיטער איז געווען נאָר אן אנדער קעגנער. איצט ער איז געווען עפּעס מער: כעדער ס מערדער.
  
  
  איך דראָווע פֿאַר עטלעכע מייל קוקן אַראָפּ די לאַנד וועג. װע ן אי ך בי ן געװע ן זי ך זיכער , א ז ױפ ט הא ט מי ך אדורכגעמאכט , הא ב אי ך זי ך אויסגעדרײ ט ד י װינקל , או ן דארט ן אי ז ע ר געװע ן נא ר צװ ײ הונדער ט יארד ן פא ר מיר . ער איז געפארן אן ליכט.
  
  
  ער האט זיך אויסגעדרייט און געזען מיר קומען צו אים. זיין גיכקייַט געוואקסן אַ ביסל, אָבער איך בין נאָך געטינג נעענטער. ער איז פאַרשווונדן אַרום אַ בייגן און איך פאַרפאַלן אים פֿאַר עטלעכע מינוט אין אַ סעריע פון בלינד טורנס. צומארגנ ס הא ב אי ך אי ם װידע ר געפונע ן , בלוי ז הונדערט י יאַרדס . ער האט זיך אויסגעדרייט און מיר צוויי מאל דערשאסן. אין אַז גיכקייַט און אין דער פינצטער עס איז מאָדנע. איך בין צו אים צוגעקומען.
  
  
  פּלוצלינג האָט דזשופּיטער זיך אויסגעדרייט לינקס אויפן שמוץ-וועג, און האָט אויפגעהויבן אַ לאַנגן שטויב-וואָלקן אין דער פינצטערניש. איך געראטן צו האַלטן די אריאל אין צייט; זיין דערציען סוף סקידיד ווי איך בראָוד צוזאמען דעם וועג הינטער דזשופּיטער.
  
  
  נאך א האלבן מייל זענען מיר אריבער א קליינע הילצערנע בויגן בריק. אונדזער מאָמענטום אויפגעהויבן די בייקס אין די לופט אויף די פאַרקערט זייַט פון די בריק און האט אונדז אַראָפּ שווער. דזשופּיטער כּמעט פאַרפאַלן קאָנטראָל ווען עס שלאָגן אים, קאָזינג זיין בייק צו שטיין ווייאַלאַנטלי. אריאל איז געווען כעוויער און איך געהאט אַ בעסער קאַפּ. א פּאָר הונדערט יאַרדס שפּעטער מיר אריבערגעפארן די זעלבע טייַכל בייַ אַ נאַטירלעך פאָרד, שפּריצן דורך די פּליטקע וואַסער און שפּריצן וואַסער אויף ביידע זייטן פון די בייקס. אוי ף דע ר צװײטע ר זײ ט פונע ם װײכע ן זאמד , אי ז געװע ן א שטײגע ר ארוי ף אויפ ן בערגל . מײן אריאל האט זיך א מאמענט צעקרײצט אין דעם װײכן מאטעריאל און זיך דאן ארויסגעבראכן.
  
  
  אוי ף דע ר צװײטע ר זײ ט פונע ם בערגל , הא ט דזשאפיטע ר זי ך שארף , זי ך אויסגעדרײ ט אוי ף לינקס , או ן זי ך געגאנגע ן אי ן דע ר אפענע . איך בין אים נאכגעגאנגען, האפענדיג אז אריאל איז נישט צו שווער פאר די ארבעט. איבער די ווייַטער ביסל מייל, דזשופּיטער אַוטפּייסט מיר אַ ביסל, ווילד באַמפּינג אין היללס, ראַץ, און דאַדזשינג ביימער.
  
  
  דא ן זענע ן מי ר ארויפגעקראכ ן א קלײ ן בערגל , או ן מי ט מי ט א מאל , הא ב אי ך פארשטאנען , װא ו מי ר זענע ן . פאר אונדז אויפן פלאכן פלאן, בלויז עטליכע הונדערט מעטער װײט, איז געשטאנען א שרעקלעכער קרייז פון הויכע פלאכע שטײנער, טונקל און מאסיווע קעגן דעם ליכטיקן הימל. מיר זענען דרייווינג צו די אלטע אַרקיאַלאַדזשיקאַל פּלאַץ פון סטאָנעהענגע דורך צופאַל אָדער דורך די פּלאַן פון דזשופּיטער.
  
  
  וועלכער עס איז געווען, עס איז געווען קלאָר אַז דזשופּיטער בדעה צו נעמען זיין אָרט דאָ. ע ר אי ז שוי ן געקומע ן צו ם פלא ץ או ן װע ן אי ך הא ב פארמאכ ט ד י װײט ע צ ו הונדער ט יאַרדס , הא ט ע ר זי ך אראפגעלאז ט או ן געלאז ט פאלן . ער דעמאָלט געשווינד אריבערגעפארן צו די אלטע סעראַמאָוניאַל חורבות.
  
  
  איך פארשטאפט מיין ציקל און אויסגעדרייט די מאָטאָר. אי ך בי ן ארוי ס או ן זי ך געשטאנע ן פא ר ד י גרוים ע חורבות , מי ט שרעק . סטאָנעהענגע איז געווען אַן אלטע פאַר-דרויד טעמפּל ערעקטעד פֿאַר די דינען פון די זון און לבנה, צוגעפאסט אין זיין פּלאַן צו מעסטן די מווומאַנץ פון הימלישע ללבער. וואס איז געבליבן דערפון איז למעשה געווען א קרייז פון מאסיווע געשניטענע שטיינער אריינגעשטעלט אינעווייניג אין א קרייז פון די זעלבע שטיינער, פּלוס עטלעכע דרויסנדיקע. עטלעכע שטיינער זענען געווען אין פּאָר, אנדערע זענען געלעגן אַריבער די שפּיץ, פאָרמירונג אַ פּרימיטיוו בויגן אָדער ליינטעל. די זון און די לבנה זענען אויפגעשטאנען און זיך אונטערגעלאזט דורך די בויגן אין געוויסע טעג פון יאר, און פארוואנדלט דעם בית המקדש אין א ריזיגן זייגער. אבע ר דערװײ ל הא ט אי ך ניש ט פאראינטערעסיר ט דערמיט , װײ ל איצ ט הא ט זי ך ד א באהאלט ן א משוגענער , װעלכע ר הא ט מי ך געװאל ט דערהרגענען .
  
  
  איך האב זיך לאנגזאם באוועגט צום רינג פון ריזיגע שטיינער, קוקנדיק אויף די שאטן. דער הימל איז געווען קלאָר, אָבער די לבנה איז נאָך נישט אויפגעשטאנען, אַזוי עס איז געווען קליין ליכט. ד י נאכ ט אי ז געװע ן אינגאנצ ן שטיל .
  
  
  איך געגאנגען אַרויף צו אַן אפגעזונדערט שטיין און פּאָוזד, ויספאָרשן די פינצטערניש. דעמאל ט אי ז דזשאפיטער ס קול , פו ן ערגע ץ אי ן ד י שאטן , פאר ן מיר .
  
  
  "איצט, הער קאַרטער, איר שפּילט אויף מיין היים פּלאַץ," ער האט געזאגט. "זייַענדיק אַן אמעריקאנער, איך יבערנעמען אַז איר זענט נישט צו באַקאַנט מיט סטאָנעהענגע. דו ביסט שטייענדיק ביי אַן אלטע עקזעקוציע שטיין. איז דאָס נישט פּאַסיק? א שיס האט אויסגעקלונגען א פאר אינטשעס פון מיין קאפ.
  
  
  איך קראַושט אַראָפּ און געזען די פיגור פון דזשופּיטער לאָזן די דעקן פון אַ מאַסיוו שטיין און קאַמיש צו אנדערן. איך פייערד צוויי מאָל און מיסט. איך בין צוגעגאנגען צו אן אנדער שטיין און זיך אפגעשטעלט צו הערן. כ׳האב געהערט דעם נערװישן, שטילן געלעכטער פון דזשופּיטער:
  
  
  "דאס איז אַ כיינעוודיק אָרט, הער קאַרטער. צי האָט איר, למשל, געוווּסט, אַז צווישן די טריליתאָן זײַנען דאָ בלויז דרײַצן טרעפּ אויף דער זײַט קרײַז? דער שאָטן איז ווידער אריבערגעפארן, און דזשופּיטער איז געלאפן צו דער ווייַטער באַלקי סילאַוועט. איך שאָס אויף אים ווידער און מיסט ווידער. ס'איז פשוט נישט געווען גענוג ליכט.
  
  
  "עס קען דיך אויך אינטערעסירן," איז ווידער געקומען די געשפּאַנטע הויכע שטימע פון דזשופּיטערס, "אַז דער ווינקל וואָס דער מזבח שטיין האָט געשאַפֿן דאָ, דער טריליתאָן לעבן דיר און דער ווייטטער פינפטער שטיין איז פינף און פערציק גראַדעס, און אַז דו ביסט אין. לויט מיט די פּיאַטע שטיין." אן אנדער שאָס; דער קויל מיסט מיין לינקס אַקסל.
  
  
  איך האָב זיך אַראָפּגעכאַפּט און געשאָלטן. איך האָב אָנגעהויבן פֿאַרשטיין וואָס דזשופּיטער האט אויסדערוויילט זייַן שטעלע. ד א הא ט ע ר מי ך געקענ ט ניש ט בלוי ז אומברענגען , נא ר אוי ך געניסן פון די פארמאליטעטן פון דער עקזעקוציע. איך בין געשווינד געגאנגען צו אן אנדער גרויס שטיין, אויס פון די קייט פון זיין פייַער. ער האָט מיך שוין אַרײַנגעשטעלט אין דער פֿאַרטיידיקונג.
  
  
  # — איך מאנעווער דיך , מיסטער קארטער , — האט ער א געשריי געטאן . "וואָס איז עס ווי צו זיין אַ מויז אַנשטאָט פון אַ קאַץ פֿאַר אַ ענדערונג?"
  
  
  בראַונינג ס מאַשין ביקס ווידער פייערד. אי ך הא ב זי ך צוריקגעצויג ן או ן געלאפ ן אוי ף זיכערקייט . מיט א מאל האבן זיך גענומען טוישן די שאטן און א װאקסנדיק ליכט האט באלויכטן דאס לאנד. אין דעם מאָמענט, דזשופּיטער שאַוטאַד פון אַ נאָענט באַהאַלטן אָרט:
  
  
  "ויסגעצייכנט, הער קאַרטער! איר זענט פּונקט ווו איך ווילן איר. דער גרויסער זייגער ארבעט קעגן דיר הינטער דיין רוקן."
  
  
  איך האב זיך צוריקגעקוקט און פארשטאנען וואס ער מיינט. איך געשטאנען אונטער די כיטרע פון ​​די באַרימט מאָאָנריסע טריליטהאָן, וואָס איז געווען אין רעכט אַנגלעס צו די פּיאַטע שטיין. דזשופּיטער מוזן האָבן מאַניפּיאַלייטיד מיר. די פול לבנה איז רייזינג הינטער מיר, די העל ליכט געמאכט מיר די גאנץ ציל.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו דזשופּיטער - צו שפּעט. ער איז געשטאנען אין דער אָפענער לופט, זיין בראַונינג ביקס אַימעד צו מיין קאַסטן.
  
  
  — זייט געזונט, מיסטער קאַרטער!
  
  
  ער האט גענומען זיין צייט מיט די לעצטע סטאַגעס פון דער דורכפירונג. ער האט גענומען ציל צוזאמען דעם פאַס און פּאַמעלעך קוועטשן די צינגל. כ׳האב פארמאכט די אויגן און אין דער נאכט האט זיך אויסגעקלונגען א שיס. אבער עס האט נישט שלאָגן מיר. איך האב געעפענט די אויגן. כעדער איז געשטאנען נעבן דעם שטײנערנעם זײַל, האלטן איר סטערלינג פּפּל. זי איז אנטלאפן לעבעדיקערהײט, און איך האב געהערט איר שיסן.
  
  
  דזשופּיטער האָט געשוואָרן הויך, אויסגעדרייט די בראַונינג אין איר ריכטונג און פייערד. אבער כעדער איז געווען טויב הינטער אַ זייַל און די קויל אָפּשפּרונג ומשעדלעך אַוועק אַ שטיין. דזשופּיטער האָט מיט בליץ שנעלקייט אויסגעדרייט דעם בראַונינג צו מיר. ער פּולד די צינגל איידער איך קען רעאַגירן, אָבער דער בלויז געזונט איז געווען די הויך קליק ווי די פירינג שטיפט שלאָגן די ליידיק קאַמער. דזשופּיטער האט שוין צו לאַנג פּלייינג קאַץ און מויז.
  
  
  ער האט ברוגז געשאלטן און געװארפן דעם ביקס צו דער ערד. איך אַימעד צו אים דעם לוגער ווען ער טויב צו דער ערד. מײַן שאָס האָט געטראָפֿן זײַן רעכטן קעלבל. אבע ר װע ן אי ך הא ב װידע ר געפרואװ ט דערשיס ן װיללמינע , הא ב אי ך אנטדעקט , א ז אוי ך אי ך בי ן א ן אמוניציע .
  
  
  זשופיטער האט איינגעזען וואס ס'איז געשען, און האט אויפגעהויבן א קורצע הילצערנע שטאנג, איינער פון עטליכע ליגנעריש דערנעבן, ווארשיינליך איבערגעלאזט פון ארקיאלאגישע ארבעטער, און צו מיר צוגעהונקען.
  
  
  איך האָב אָנגעכאַפּט ווילהעלמינאַ און אויפֿגעהויבן מײַן אייגענעם שטאַפּל פּונקט ווי דזשופּיטער האָט מיר דערגרייכט. ער האָט מיר אַ קלאַפּ געטאָן מיטן קאָפּ. אין די לעצטע מאָמענט איך דעפלעקטעד דעם קלאַפּ מיט מיין פלאָקן.
  
  
  "אפֿשר אַ ביסל דזשאָוסטינג?" — האט דזשופּיטער געזאגט, אטעמען שװער. אין ליכט פון דער לבנה האב איך געזען א משוגענע פינקלען אין די אויגן.
  
  
  ע ר הא ט װידע ר געשװאונגע ן דע ם שטאנ ק מי ט בײד ע הענט , ני ט גענוצ ט װ י ד י אלט ע בריטא ן האב ן געמאכ ט א ביס ל אוי ף זײ ן פארװאונדעט ע פוס . זײ ן משוגע ן הא ט אי ם געגעב ן כוח . איך געפונען זיך אויף די דיפענסיוו ווידער. ער האט זיך װידער צו מיר געשװאויגן, און דאס מאל האט מיר געגעבן א בליק אין קאפ. איך בין צוריק געשטאמלט און געפאלן.
  
  
  דזשופּיטער האט גענוצט דורך סווינגינג צו מיין קאָפּ. איך האָב געפּרוּווט אָפּטאָן דעם קלאַפּ, אָבער דער באַטאָן האָט מיך נאָך געטראָפן אין דער אָרעם און אין קאַסטן, אַרויסגעקלאַפּט די פלאָקן פון מיין האַנט.
  
  
  איך ראָולד אַוועק פון די ווייַטער קלאַפּ, און ווי דזשופּיטער אויפשטיין די פלאָקן ווידער, איך יאַנגקט אַ מוסקל אין מיין רעכט פאָראַרם. הוגאָ האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט אין מײַן האַנט.
  
  
  דער זייַל האָט זיך ווידער דערנענטערט צו מיין קאָפּ ווען הוגאָ איז אריין אין הארץ פון דזשופּיטער. ע ר הא ט זי ך אפגעשטעלט , דע ר שטאנ ק הא ט זי ך אויסגעשטרעקט , פאר ן אי ם , קוקנדי ק אוי ף מי ר מי ט פּלוצעמדיק ע פארװאונדערונ ג או ן אנטוישונג . ער האט א ביסל אויפגעהויבן דעם שטאנג, גענומען צו מיר איין קווענקלענישן שריט, דערנאָך האלב געשפּילט אויף לינקס און צוזאמגעפאלן.
  
  
  אי ך הא ב א טי ף געאטעמ ט או ן זי ך לאנגזא ם ארויסגעלאזט . עס איז געווען איבער. איך האב ארויסגעצויגן הוגא פון דזשופּיטערס קערפער און אפגעווישט די בלייד אויף די הויזן. איך דעמאָלט אומגעקערט די סטילעטטאָ צו זייַן שייד. איך האָב געקוקט אויף דזשופּיטער אין ליכט פון דער אויפשטייענדיקער לבנה.
  
  
  העדער איז צו מיר צוגעגאנגען און ארומגענומען די הענט ארום מיין לענד. זי האט זיך געציטערט. “די דיסטאַנסע איז געווען צו גרויס. איך געוואוסט איך קען נישט שלאָגן עס. איך האָב נאָר געשאָסן אים צו דיסטראַקטירן, האָט זי געשעפּטשעט.
  
  
  אי ך הא ב אי ר געהאלט ן נאענט . "איר וויסן, איר געראטעוועט מיין לעבן," איך געזאגט. ― דאָס לעצטע קויל, װאָס ער האָט אַף דיר געשאָסן, איז געװען פֿאַר מיר. אויב נישט איר… "
  
  
  זי האט זיך געציטערט און געזוכט די װארעמקײט פון מיין קערפער.
  
  
  "סייַ ווי סייַ, איך מוזן אַרייַנלאָזן אַז איר זענט אַ פאַרשילטן גוט אַגענט. איך האב ערשט געהאט מיינע ספקות, אבער דו ביסט עפעס א באזונדער אלס אגענט... און אלס מיידל."
  
  
  "אַז ס ווי איך בין דער בעסטער," זי סמיילד צו מיר. "איך מיין ווי אַ מיידל," זי געזאגט, גענומען מיין האַנט. זי האט גענומען מיין האנט און מיך צוגעצויגן צו דעם הויכן גראז וואס האט ארומגענומען סטאָנעהענגע. מי ר זײנע ן זי ך ארײ ן אי ן דע ר טוי־באדעקטע ר ערד , או ן ז י הא ט מי ר װידע ר אנגעהויב ן באװײזן , װ י גוט ז ז י אי ז געװע ן... אל ס מײדל .
  
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  תוו טעראָר
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  תוו טעראָר
  
  
  ערשטער קאַפּיטל
  
  
  קיינער האט נישט געדארפט וויסן אז איך בין אין מאַדריד, און איך האב פרובירט צו פארזיכערן אז קיינער ווייסט נישט. איך האָב ניט דערוואַרטן ופמערקזאַמקייַט, אָבער וואָרענען וואָלט נישט שאַטן. איך בין געווען באַגעגעניש מיט כאָק אין ווייניקער ווי אַ שעה און קען נישט ריזיקירן צו לאָזן ווער עס יז לעבן אים.
  
  
  נאך מיטאג בין איך צוריק געגאנגען צום האטעל נאציאנאל אנשטאט צו נעמען א טאַקסי. איך געקוקט אויף מיין שטעג אַ פּאָר פון מאל, אָבער איך האב נישט באמערקט ווער עס יז סאַספּישאַס. אין דעם האָטעל האָב איך געפרעגט דעם אָפּטיאָניסט צי איך האָב באַקומען קיין בקשה ווי אַ צווייפל זיכערהייט טשעק. דער באַאַמטער האט געזאגט ניט, אַזוי איך גענומען די ליפט צו די פינפט שטאָק און געגאנגען צו מיין צימער.
  
  
  כ'האב נאר געוואלט אריינלייגן דעם שליסל אין שליס ווען איך האב באמערקט אז איינער איז שוין אינעווייניג.
  
  
  פארן אװעקגײן האב איך איבערגעלאזט א דינע שיכט פודער אויפן טיר־שנעל, און דאם פאדער האט מען אפגעריבן מיט אן אנדער׳ס האנט. עס זענען מיסטאָמע פּרינץ אויף די פעדער ערגעץ, אָבער אין מיין אַרבעט איך ראַרעלי האָבן צייַט צו נאָכפאָלגן די שורה פון לעגיטימאַציע. דער פאַל איז מאָווינג צו שנעל פֿאַר דעטעקטיוו אַרבעט.
  
  
  קוקנדיק אויפן קארידאר ארויף און אראפ, האב איך געזען אז איך בין אליין. איך פּולד אַ 9 מם לוגער פון מיין כאָלסטער, אַ פּיסטויל איך גערופן ווילהעלמינה, און אנגעהויבן טעסטינג די טיר. איך האב זיך אפגעשטעלט און ארויף געקוקט אויפן ליכט אין אויבערשטן קארל בלויז אפאר פוס ווײַט. נעבן דעם טיש, נישט װײט פון דער ליכט, איז געשטאנען א גלייך שטול. איך האב גענומען א שטול, אים געשטעלט אונטערן מיטל און ארויפגעקריכן אויף אים. איך האָב אַראָפּגערוקט, אַוועקגענומען אַ פּאָר שרויף, דאָס פּראַטעקטיווע גלאָז, און אָפּגעשניטן דאָס ליכט. דער קארידאר איז ארײנגעפאלן אין פינצטערניש.
  
  
  אומגעקערט צו דער טיר, איך פּאַמעלעך פארקערט די קנופּ. ווי איך האָב חושד געווען, איז די טיר געווען אַנלאַקט. איך האב עס פארזיכטיג אויסגעדרייט, אז ס'איז נישטא קיין רעש. װילהעמינא האט זיך אנגעכאפט אין דער רעכטער האנט, װען איך האב געשטופט די טיר א פאר אינטשעס.
  
  
  אינעװײניק איז געװען טונקל. איך האב געהערט און גארנישט געהערט. איך האָב געעפֿנט די טיר נאָך אַ פּאָר אינטשעס און גיך אַרײַן אין צימער.
  
  
  עס איז נאך נישט געווען קיין באווייזן אז מען איז געווען אויפן סצענע. קיין באַוועגונג, קיין געזונט. מײנ ע אויג ן האב ן זי ך לאנגזא ם צוגעפאס ט צו ם פינסטערניש , או ן אי ך הא ב געקאנ ט דערמאנע ן ד י שװארצ ע גרוים ע מעבל ן או ן ד י טונקעל ע ליכטי ק פו ן דע ר פארהאנגענע ר פענצטער . איך האָב געעפֿנט די טיר הינטער מיר.
  
  
  אפשר איז די דינסט געקומען אין צימער, בשעת איך בין אוועק. אדער אז עס איז דארט געווען אן איינרעדער, אבער ער האט זיך ארומגעקוקט און איז אוועק. אָבער, איך קען נישט נעמען עס פֿאַר געגעבן.
  
  
  איך האָב געהאט אַ קליין סוויט און איז איצט אין די לעבעדיק צימער. אויף ביידע זייטן איז געווען א שלאף און א באד. ערשט איך בין געגאנגען אין באד, דער לוגער האט זיך אפגעשטעלט פאר מיר. אויב ווער עס יז אַנדערש געווען דאָ, זיי וואָלט האָבן אַטאַקירט צו באַשיצן זייער אידענטיטעט.
  
  
  אין באד איז קײנער נישט געװען. בלויז דער שלאף־צימער איז געבליבן. אי ך בי ן פארזיכטי ק אדורכגעפאר ן אי ן דע ר װאוינע ר צ ו דע ר שלאף־טיר . אויפ ן װע ג הא ב אי ך װידע ר אפגעשטעלט . דער צימער איז געווען אין גאַנץ סדר, מיט איין ויסנעם. די מאַדריד-צײַטונג, וואָס איך האָב איבערגעלאָזט אויף דער קליינער סאָפע, האָט מען באַוועגט. בלויז וועגן זעקס אינטשעס, אָבער עס איז געווען אריבערגעפארן.
  
  
  איך בין צוגעקומען צו דער א ביסל אפענער טיר פון שלאף־שטוב. אויב עמעצער אַנדערש איז דאָ, זיי זאָל זיין דאָ. ווען איך בין געקומען צו דער טיר, האב איך מיט דער לינקער האנט פארזיכטיק דערגרייכט אינעווייניג, אנגעצונדן די שלאף-ליכט און געעפענט די טיר אין גאנצן וועג.
  
  
  דאס בעט איז געווען א ביסל צערודערט, אבער אויף אים איז קיינער נישט געווען. דעמאָלט איך געהערט אַ געזונט פון אַרום די ווינקל צו מיין רעכט.
  
  
  איך האָב זיך מיט אַ בליץ-גיכקייט אַרומגעטאָן, מיין פינגער האָט אָנגעכאַפּט דעם צינגל פונעם לוגער. איך פארשטאפט די קאַמפּרעשאַן אין צייט. מייַן קין דראַפּט אַ ביסל ווי איך פאָוקיסט אויף די מיידל זיצן אין די גרינג שטול.
  
  
  אירע אויגן האבן זיך לאנגזאם געעפנט און ווען זי האט דערזען דעם ביקס, זענען זיי ברייט געווארן. איצט איז זי זייער וואך. איך האב שטארק אנגעקלאפט מיין קין.
  
  
  "דו ביסט כּמעט געשטארבן," איך געזאגט. איך האב אראפגעלאזט דעם לוגער און זיך ארומגעקוקט אין די רעשט פון צימער צו פארזיכערן אז זי איז אליין. זי איז געווען אַליין.
  
  
  "איך האָפֿן, איר זענט נישט בייז מיט מיר, סענאָר פּרייס," האט געזאגט די מיידל. ― דער שליח, ער... ― האָט זיך איר קול אָפּגעשלאָסן.
  
  
  כ'האב כמעט געלאכט פון נחת. עס האָט זיך אויסגעזען, אַז דער אונטערנעמענדיקער בעלהאָפּ פֿון "האָטעל נאַציאָנאַל" האָט באַשלאָסן, אַז דער מידער, עלנטער באָב פּרייס, אונטער דעם פּסעוודאָנים, וואָס איך האָב געטראָגן, קען אין יענעם אָוונט נוץ פון עטלעכע פירמע. איך וואָלט אָפּשאַצן זיין פאַרטראַכט יבערראַשן אין דער מאָרגן. איך ווונדער ווי ער איז אַוועק פון אים אין פּוריטאַן ספּאַין.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו דער מיידל. עס איז געווען עכט מורא אויף איר פּנים און איר אויגן געקוקט וועריאַלי אויף די ביקס. איך האב עס אוועקגעלייגט, צוגעגאנגען נענטער צו איר און פארווייכערט מיין שטימע.
  
  
  "אנטשולדיגט, איך בין נאָר נישט אינטערעסירט, איר וועט האָבן צו גיין."
  
  
  זי איז געווען אַ שיין קליין פיגור און איך וואָלט האָבן געווען זייער אינטערעסירט אויב איך געבן האַלב די געלעגנהייט. אבער עס איז געווען שפּעט, און דוד כאָק איז ווארטן פֿאַר מיר. ער פלו צו מאַדריד ספּאַסיפיקלי צו מיטטיילן מיר וועגן מיין ווייַטער אַסיינמאַנט.
  
  
  ווי דאָס מיידל האָט זיך צוגעבויגן אין איר שטול, האָט זיך אָפּגעבאַנגלט פֿון אונטערן מאַנטל אַ לאַנגער פוס, און זי האָט אים פּאַמעלעך געשוועבט. זי געוואוסט אַלע די מאָוועס און איך געוועט זי וואָלט טאָן גרויס אין בעט.
  
  
  כ'האב אומווילנדיק געשמייכלט. "וואָס איז דיין נאָמען?"
  
  
  "מאַריאַ," זי געזאגט.
  
  
  איך האב מיך אראפגעבויגן, זי אויפגעהויבן אויף די פיס, און זי איז געקומען צו מיין פלײצע. "דו ביסט אַ זייער שיין מיידל, מאַריאַ, אָבער ווי איך געזאגט, איך וועט האָבן צו קוקן פֿאַר איר אן אנדער מאָל." איך האב זי מילד צוגעשטופט צו דער טיר.
  
  
  זי איז אבער נישט אװעק.
  
  
  זי איז צוגעגאנגען צום צענטער פון צימער און בשעת איך האב נאכגעקוקט האט זי אויפגעקנעפלט איר מאנטל און עס ברייט אויפגעעפנט אנטפלעקט איר שיין נאקעטן קערפער.
  
  
  "ביסט איר זיכער אַז איר זענט נישט אינטערעסירט?" זי האט געשמייכלט.
  
  
  איך האב צוגעקוקט ווי זי גייט צו מיר. יעדער ויסבייג איז געווען גלאַט, יעדער אינטש פון פלייש איז געווען גלאַט, פעסט און פלעקסאַבאַל. דא ס הא ט דע ם מענטש ן הונגעריק . מייַן מויל איז אַ ביסל טרוקן ווי זי געגאנגען צו מיר, נאָך געהאלטן איר מאַנטל ברייט אָפֿן. דערנאָך האָט זי עס אַראָפּגעלאָזט אויף דער פּאָדלאָגע און זיך געדריקט קעגן מיר.
  
  
  איך האב שטארק געשלינגן, ווען זי האט ארומגענומען די הענט ארום מיין האלדז. איך האב אנגערירט איר לענד און עס באדויערט. נאָר די ריר האָט מיך אָנגעצונדן. איך געוואוסט אַז איך דארף צו ענדיקן דעם נאַריש שפּיל, אָבער מיין גוף וואָלט נישט קאָואַפּערייט. בשעת איך האב זיך געכאפט, האט זי צוגעדריקט אירע ליפן צו מיינע.
  
  
  עס געשמאַק אַמייזינג. מיט מער װילן־קראפט, װי כ׳האב געמײנט מעגליך, האב איך זי אװעקגעשטופט, זיך אויסגעשטרעקט און אנגעכאפט איר מאנטל בשעת איך האב נאך געקאנט קלאר טראכטן. אי ך הא ב אי ר אי ר געװארפ ן דע ם מאנטל ׳ או ן ז י הא ט מי ט אומגליק ן ארײנגעטראג ן ד י ארע ם דור ך ד י ארבל . געבונדן אין דער טאַליע.
  
  
  "איצט גיי ארויס פון דאן," האב איך געזאגט הייזעריק.
  
  
  זי האט אויף מיר געקוקט מיט א לעצטן אפעלאט. "ביסטו זיכער?"
  
  
  "אוי מיין גאָט," איך געמורמלט. — פארשטײט זיך, איך בין נישט זיכער. נאָר גיין."
  
  
  זי האט געשמייכלט, וויסנדיג אז זי איז צו מיר געקומען. "אָוקיי, הער פּרייס. פֿאַרגעסט מיך ניט, װען דו קומסט װידער קײן מאַדריד. דו האסט צוגעזאגט״.
  
  
  "איך וועל ניט פאַרגעסן, מאַריאַ," איך געזאגט.
  
  
  זי האט זיך אויסגעדרייט און ארויס פון צימער.
  
  
  כ׳האב מיך אװעקגעזעצט שװער אויפן געלעגער, אפגעבונדן מײן בונד. איך געפרואווט נישט צו טראַכטן וועגן ווי מאַריאַ וואָלט קוקן ווי אויף די בעט. פאַרשילטן כאָק, פאַרשילטן אַקס, פאַרשילטן מיר. איך דארף אַ קאַלט שפּריץ.
  
  
  איך האָב זיך גיך אויסגעטאָן און בין דורכגעגאַנגען דעם הויפּט־צימער פֿון צימער צו דער קלאָזעט. ווען איך בין אַהין אַרײַן, "איך האָב געזען, אַז די טיר פון די מעדיצין-שאַפע איז אַ ביסל אָפן. איך איז געווען זיכער איך האט פארמאכט עס איידער לאָזן פריער. און עס איז געווען שווער צו ימאַדזשאַן וואָס מאַריאַ איז פליסנדיק אַרום דאָרט.
  
  
  אי ך הא ב פארזיכטי ק געעפנ ט ד י טיר ן פו ן שאכטל . דאָך עס איז קיין טראַפּ. דעמאָלט איך געזען אַ צעטל טייפּט צו די ין פון די טיר. עס איז געווען אַ אָנזאָג אויף עס, איך האט נישט טראַכטן מאַריאַ האט געשריבן עס ווייַל די סקריבאַלז זענען זייער מענלעך:
  
  
  לאָזן מאַדריד. אויב איר טאָן ניט טאָן דאָס, איר וועט שטאַרבן.
  
  
  עפּעס האָט זיך מיר פֿאַרשטאַרקט אין מאָגן. אפנים האב איך געהאט צװײ באזוכער יענעם אװנט.
  
  
  קאַפּיטל צוויי
  
  
  איך איז געווען וועגן פופצן מינוט שפּעט פֿאַר כאָק ס אַפּוינטמאַנט, און ער טשוד דרייַ סיגאַרס אַראָפּ צו די בלייבט בשעת ער פּייסט די שטאָק ווארטן פֿאַר מיר.
  
  
  "איך בין צופרידן אַז איר האָט עס געמאכט," ער האט געזאגט סאַרקאַסטיש נאָך מיר אַרײַן אין אַ גאַנץ אָפּגעלאָזן האָטעל צימער.
  
  
  איך האָב אונטערגעשטראָכן אַ קליין שמייכל. כאָק איז געווען אין איינער פון זיינע שטימונגען. "שיין צו זען איר ווידער, האר," איך געזאגט אים, "אנטשולדיגט פֿאַר די פאַרהאַלטן. איך האָב געהאט אַ קליין פּראָבלעם."
  
  
  — רוסן ? — האט ער געפרעגט.
  
  
  "איך בין נישט זיכער." איך האָב אים דערצײלט װעגן דעם אָנזאָג װאָס איז געשריבען אױף דער צעטל.
  
  
  ער האט געטשעפעט. "איך וויסן אַז מאַדריד איז נישט די סייפאַסט אָרט פֿאַר איר אין דעם מאָמענט, אָבער רעכט איצט עס איז באַקוועם פֿאַר אונדז ביידע און איך האָבן צו רעדן צו איר געשווינד."
  
  
  ע ר הא ט זי ך אויסגעדרײ ט או ן צוגעגאפ ן צ ו א קלײנע ם רײכער ן טיש , אוי ף װעלכ ן ע ס זײנע ן אויסגעלײג ט געװאר ן עטלעכ ע אפיציעל ע דאקומענטן . ער האט זיך אװעקגעזעצט און אפגעשפילט מיט פאפירן, און איך בין זיך צוגעפאלן אין דער גלייך שטול נעבן אים.
  
  
  "איך טראַכטן איר האָט געהערט מיר אָפּשיקן צו אַן אמעריקאנער דעפעקטאָר געהייסן דאַמאָן זענאָ," האָק אנגעהויבן.
  
  
  "פאָרשונג מיקראָביאָלאָגיסט," איך געזאגט. "איר האָט געגלויבט אַז מיט אַ צייט צוריק ער טוט עטלעכע אַרבעט פֿאַר די רוסישע."
  
  
  "דאָס איז רעכט," האָט האָק שטיל געזאָגט. "אָבער איצט ער באקומט אַ געצאָלט אין טשיינאַ. זיי שטעלן פֿאַר אים אַ פאָרשונג לאַבאָראַטאָריע אין מאָראָקקאָ און ער אַרבעט אויף אַ טראַפּיקאַל ינסעקט גערופן בילהאַרזיאַ. זענט איר אַווער פון דיין טראַפּיקאַל חולאתן? "
  
  
  "עס איז אַ פלאַטוואָרם," איך געזאגט. “אַ פּעראַסייט וואָס עסט אַ מענטש פון אינעווייניק. ווי ווייט איך געדענק, האסטו עס אין וואסער. האט ד״ר ז עפעס געטאן װעגן דעם אינפעקציע? »
  
  
  האקן האט געקוקט אויף די רעשט פון זײן ציגאר. "זענאָ האָט דאָס באַזונדער צו זען וואָס מאכט עס אַרבעט. אוּן עֶר הָאט אִים גִיזָאגְט. אונדזער ינפאָרמאַנט דערציילט אונדז אַז ער האט דעוועלאָפּעד אַ מיוטיישאַן פון אַ פּראָסט פלאַטוואָרם, אַ כּמעט ינדאַסטראַקטיבאַל שפּאַנונג פון בילהאַרזיאַ. ער רופט עס די תוו מיוטיישאַן. זינט תוו איז די לעצטע בריוו אין די גריכיש אלפאבעט, מיר גלויבן אַז זינאָ גענומען די באַצייכענונג פון זיין אייגן פאַמיליע.
  
  
  "אין קיין פאַל, אויב וואָס מיר האָבן געלערנט איז ריכטיק, די תוו מיוטיישאַן איז דער הויפּט געפערלעך און איז מערן מיט אַ כּמעט גלייבן קורס. עס אַנטקעגנשטעלנ זיך אַלע באַוווסט דרוגס, אַנטידאָטעס און וואַסער פּיוראַפייערז איצט אין נוצן."
  
  
  איך האב ווייך געפייפט. "און איר טראַכטן זינאָ וועט נוצן דעם קעגן די יו?"
  
  
  “ער האָט דאָס מודה געווען. אַמעריקע זאָל זיין די טעסטינג ערד פֿאַר קיין עפעקטיוו בייאַלאַדזשיקאַל וועפּאַנז וואָס ער דעוועלאָפּס. א האַנדפול פון פייַנט אגענטן קען לייכט קאַנטאַמאַנייט אונדזער לאַקעס און ריווערס. אפילו נאָך דעם ווי מיר האָבן געפֿונען דעם בייַזייַן פון דעם שפּאַנונג, עס איז געווען קליין וואָס מיר קען טאָן וועגן אים. ין טעג - ניט חדשים אָדער וואָכן - פון ינפעקציע, רובֿ פון אונדז וואָלט האָבן קאָנטראַקטעד די קרענק. אין עטלעכע טעג וועלן מיר זיין טויט."
  
  
  "איך טראַכטן איך וועט גיין צו זענאָ אין מאָראָקקאָ," איך געזאגט.
  
  
  האק האט װידער געפײדלט מיט זײן ציגאר. "יא. מיר גלייבן אז דער הויפט פון דער ל 5 אפעראציע מיטן נאמען לי יוען האט פערזענליכע פארבינדונגען מיט א פאר מאראקאנער גענעראלן וועלכע זוכן נאך א לינקער קו. ער האט מעגליך געמאכט אן אפמאך מיט זיי, מיר ווייסן נאך נישט. למעשה. , מיר טאָן ניט
  
  
  מיר טאָן ניט אפילו וויסן פּונקט ווו די לאַבאָראַטאָריע איז.
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. עס זענען קיין בענעפיץ צו זיין דער נומער איין מענטש אין אַקס אַחוץ די געצאָלט, און אַ מענטש וואָלט האָבן צו זיין אַ נאַר צו טאָן וואָס איך טאָן פֿאַר קיין סומע פון געלט. "איך טרעפן צייט איז פון די עסאַנס?"
  
  
  "ווי פריער. מיר טראַכטן אַז זענאָ איז כּמעט גרייט צו מאַכן זיין לעצט באַריכט צו בעידזשינג. ווען ער טוט, ער וועט בלי ספק שיקן די רעזולטאַטן פון זיין יקספּעראַמאַנץ צוזאמען מיט אים. איך האָבן בוקט אַ בילעט פֿאַר איר אויף מאָרגן מאָרגן ס פלי צו טאַנגיער. . דאר ט װע ט אי ר טרעפ ן דעלאקרוי ס , אונדזע ר אינפארמאטער , װע ן אי ר קענס ט אונד ז זאנע ן אומקערן , טו ט אזוי . אוי ב ני ט...״ . האק האט געשװיגן. — הרגעט אים.
  
  
  איך האָב זיך צעוויינט. "איך בין צופרידן אַז איר האָט נישט שטעלן מיין צילן צו הויך."
  
  
  "איך צוזאָג דיר צו געבן אַ גוט מנוחה ווען דאָס איז איבער, ניק," האָט האָק געזאָגט, פארוואנדלען זיין דין ליפּ מויל אין אַ קליין שמייכל. זיצנדיק פארן טיש פון מיר, האט ער אויסגעזען מער ווי א קאנעטיקוט פארמער ווי א מעכטיקער אינטעליגענץ הויפט.
  
  
  "איך קען באַקומען אַ מער וואַקאַציע ווי געוויינטלעך," איך געזאגט און געענטפערט די שמייכלען.
  
  
  קאַפּיטל דריי
  
  
  Iberia Airlines פלי 541 איז אנגעקומען אין טאַנגיער שפּעט דער ווייַטער מאָרגן. ווי נאר איך בין אראפגעקומען פונעם עראפלאן, האב איך באמערקט אז דא איז ווארעמער ווי אין מאַדריד. דער אַעראָפּאָרט וואָקזאַל איז געווען גאַנץ מאָדערן און די מאָראָקקאַן גערלז אין מונדיר הינטער די דזשיי זענען פרייַנדלעך. עס איז געווען אַ האָטעל רעזערוויישאַנז בוט, און איך רענטאַד אַ פּלאַץ אין וועלאַזקוועז ס פּאַלאַץ אין די פראנצויזיש קאָרטער.
  
  
  בעשאַס אַ אָנגענעם פאָר אין שטאָט צוזאמען אַ בוים-ליינד אָבער שטויביק וועג, איך איז געווען טראכטן וועגן אַ צעטל איך געפונען אין מיין צימער. האָבן די רוסישע לאָזן דעם צו לאָזן מיר וויסן זיי זענען אויף די שטעג פון אַקס? אָדער איז עס געווען אַ אָנזאָג פון די טשיקאָמס? טאָמער כינעזיש ל 5 געלערנט פון אַקס ס באנייט אינטערעס אין עקספּערימענטינג מיט תוו, און דער אַגענט געפרוווט צו יבערשרעקן אונדז ביז זענאָ באקומען זיין באַריכט צו בעידזשינג.
  
  
  Velazquez ס פּאַלאַץ איז געווען ליגן אויף אַ בערגל אָוווערלוקינג די פּאָרט און די סטרייט פון גיבראַלטאַר, ווי געזונט ווי די מעדינאַ טייל פון טאַנגיער מיט זייַן ענג אלטע בנינים און שמאָל גאסן. טאַנגיער איז געווען אַ פינקלען ווייַס שטאָט קעגן די גרין פון די היללס ווייַטער און די קאָבאַלט בלוי פון די סטרייץ. מער ווי טויזנט יאָר איז עס געווען אַ צענטער פון האַנדל, אַ באַגעגעניש אָרט פֿאַר אייראפעישער און אַסיאַן האַנדל, ווו די בערבער און בעדאָוינס האָבן זיך אויסגעמישט מיט סוחרים פון אַלע עקן פון דער וועלט. אין די שמאָלע גאַסן פֿון מעדינאַ און קסבאַה האָבן געבליט שמוגל און שאָטנדיקע האַנדלונגען, ביז נײַע געזעצן זענען דורכגעפֿירט געוואָרן גלייך נאָך דער צווייטער וועלט-מלחמה.
  
  
  ווען איך האָב גערופן דעלאַקראָיקס פון מיין האָטעל צימער, אַ יונג פרוי געענטפערט. דער קול איז געווען פול פון עמאָציע ווי באַלד ווי איך געפרעגט אַנדרע דעלאַקראָיקס.
  
  
  "איז דאָס זיין גרונטייגנס אַגענט?" — האט זי געפרעגט מיט דעם אידענטיפיצאציע־קאד, װאס מען האט געגעבן דעלאקראָיקס.
  
  
  "יא, דאָס איז רעכט," איך געזאגט.
  
  
  עס איז געווען אַ קליין פּויזע. “מיין פעטער האט געהאט אן עקסידענט. טאָמער קענען מיר זיך טרעפן צו דיסקוטירן מיט איר די ענינים וואָס איר ווילט צו כאַפּן."
  
  
  דאָס איז געווען איינער פון די פראבלעמען מיט דעם טיפּ פון אַרבעט. ניט קיין ענין ווי קערפאַלי איר פּלאַננעד, עס איז שטענדיק אַן אומבאַקאַנט פאַקטאָר אין אַרבעט. כ׳האב זיך געקװענקלט פארן רעדן.
  
  
  — מיסטער דעלאקרויקס קאן מיך נישט זען? — האב איך געפרעגט.
  
  
  איר קול האט א ביסל געציטערט. — אינגאנצן אומפעיק. זי האט גערעדט מיט א פראנצויזישן אקצענט.
  
  
  — גרויס, װאו װאלט איהר געװאלט זיך טרעפען צו דיסקוטירן דעם ענין?
  
  
  נאָך אַ קורץ פּויזע. "באַגעגנט מיר אין די טינגיס קאַפע אין מעדינאַ. איך וועל זיין אין אַ גרין קלייד. קענען איר זיין דאָרט דורך מיטאָגצייַט? »
  
  
  — יא, מיטאג — האב איך געזאגט.
  
  
  און דעמאָלט דער טעלעפאָן איז געשטארבן.
  
  
  ווען איך בין פארלאזן דעם האָטעל אין אייראפעישער סטיל, האָט אַ יינגל אין אַ בייזש דדזשעללאַבאַ און ברוין פעז געפרוווט צו פאַרקויפן מיר אַ טאַקסי רייַזע, אָבער איך אפגעזאגט. איך געגאנגען צוזאמען Rue Velázquez צו Boulevard Pasteur און פארקערט רעכט אין אָרט דע פֿראַנקרייַך. א פּאָר פון בלאַקס שפּעטער איך אריין די מעדינאַ דורך אַן אלטע כיטרע.
  
  
  ווי באַלד ווי איר טרעט אין די מעדינאַ, איר פילן כאַאָס. די שמאלע גאסן זענען פול מיט מאראקאנער אין קיטל. עס האט וויינדינג גאסן, אָוווערכאַנגגינג באַלקאָניעס און פינצטער טירווייז וואָס פירן צו שאַפּס וואָס פאַרקויפן מעש און לעדער סכוירע פון אַלע סאָרץ פון עקזאָטיש זאכן. ווען איך בין געגאנגען צו קליין סאָקקאָ, מיזרעכדיק מוזיק ערגעץ אַטאַקירט מיין אויערן פון אַ קראָם, און מאָדנע אָבער מעזמערייזינג סמעללס ריטשט מיין נאַסטראַלז. פרויען אין גרויע קאפטאנען זײנען געשטאנען גערעדט אין פארשטומטן שושקען, און צװײ אמעריקאנע היפטן זײנען געשטאנען פארן פארפאלענעם האטעל און זיך געטענהט מיט דעם אײגנטימער װעגן די קאסטן פונעם צימער.
  
  
  די טינגיס קאַפע איז ליגן אין די סוף פון קליין סאָקקאָ. אינעווייניג איז עס געווען א גרויסער פלאץ, אבער קיינער איז דארט קיינמאל נישט געזעסן אחוץ מאראקאנער. אינדרויסן אויפן טראטואר זענען געשטאנען טישן מיט געשמאכטע אייזערנע רעלסן פאר זיי צו שיידן די קונים פון די מאסן מענטשן.
  
  
  איך האב געטראפען דעלאקראָיקס פּלימעניצע זיצנדיק ביים טיש נעבן דעם פּאַרענטשע. ז י הא ט געהא ט לאנג ע גלײכ ע ליכטיק ע האר ן או ן הא ט געטראג ן א גרינע ר קלײד , װא ס הא ט זי ך ארויסגעװיזן , אי ר לאנג ע װײס ע פיס . אבער זי האט אויסגעזען אינגאנצן נישט וויסנדיק ווי שיין זי האט אויסגעזען. איר פּנים איז געווען געשפּאַנט פון זאָרג און מורא.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "גבריאל דעלאקראָיקס?"
  
  
  — יא , הא ט ז י געענטפערט , א בלײכטע ר בליק . - ביסטו דער מיסטער קאַרטער, וואָס מיין פעטער האָט געזאָלט טרעפן?
  
  
  "דאס איז רעכט."
  
  
  ווען דער קעלנער איז אָנגעקומען, האָט גאַבריעל באַשטעלט מאָראָקאַן מינץ טיי און איך האָב באַשטעלט
  
  
  קאַווע. װען ער איז אװעק, האט זי א קוק געטאן אויף מיר מיט גרויםע גרינע אויגן.
  
  
  "מייַן פעטער ... איז טויט," זי געזאגט.
  
  
  איך געסט עס פון די וועג זי גערעדט אויף די טעלעפאָן. אבער נאכדעם וואס איך האב געהערט אירע ווערטער, האב איך געפילט א קליינע ליידיגקייט אין מיין ברוסט. איך האב נישט גערעדט קײן רגע.
  
  
  "זיי האָבן אים דערהרגעט," זי געזאגט, טרערן גוואַלד אין איר אויגן.
  
  
  דערהערנדיק דעם טרויער אין איר שטימע, האָב איך אויפגעהערט רחמנות אויף זיך און פרובירט זי צו טרייסטן. גענומען איר האַנט, איך געזאגט, "אנטשולדיגט."
  
  
  "מיר זענען געווען שיין נאָענט," זי דערציילט מיר, דאַבינג אין איר אויגן מיט אַ קליין שנירל טיכל. "ער באזוכט מיר קעסיידער נאָך מיין פאטער געשטארבן און איך געווען אַלע אַליין."
  
  
  איך האב געפרעגט. "ווען איז עס געשען?"
  
  
  "מיט א פּאָר טעג צוריק, ער איז מקבר געווען היינט אינדערפרי. די פאליציי גלייבן אז דער מערדער איז געווען א גזלן."
  
  
  "האָסט זיי געזאָגט אַנדערש?"
  
  
  "ניין. איך האב באַשלאָסן נישט צו טאָן עפּעס ביז איר פּרובירן צו קאָנטאַקט אים. ער דערציילט מיר וועגן AX און אַ ביסל וועגן די תוו פּרויעקט "
  
  
  "איר האָט געטאָן די רעכט זאַך," איך דערציילט איר.
  
  
  זי האט געפרואװט שמייכלען.
  
  
  — ווי אזוי איז דאס געשען ? איך האב געפרעגט.
  
  
  זי האָט אַ קוק געטאָן פֿאַרבײַ מיר אַרײַן אין קוואַדראַט אַרײַן צו די קאַפֿעס פֿון "פוענטעס" און "באָיסאָן שעהעראַזאַדע". “זיי האָבן אים געפונען אַליין אין מיין וווינונג. מ׳האט אים דערשאסן, מיסטער קארטער.״ זי האט א קוק געטאן אויפן קלײנעם טיש צװישן אונדז. — כ׳האב נישט פארשטאנען פאס.
  
  
  "דו זאלסט נישט פּרובירן צו פֿאַרשטיין," איך געזאגט. "איר טאָן ניט האַנדלען מיט ראַשאַנאַל מענטשן."
  
  
  דער קעלנער האָט געבראַכט אונדזערע געטראַנק און איך האָב אים געגעבן עטלעכע דירהאַם. גאַבריעל האט געזאגט, "מיסטער קאַרטער," און איך געבעטן איר צו רופן מיר ניק.
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן ווי זיי געפונען אים, ניק. ער האָט זעלטן אַרויסגעלאָזט די דירה”.
  
  
  "זיי האָבן וועגן. האָבן איר באמערקט ווער עס יז כאַנגגינג אַרום דיין הויז זינט דיין פעטער איז געשטארבן?
  
  
  זי האָט זיך צעוויינט. "איך בין געווען זיכער אַז עמעצער איז נאָך מיר ווען איך געקומען צו די פּאָליצייַ אָפּטיילונג. אבער אפשר איז דאס מיין פאנטאזיע.
  
  
  "איך האָפֿן אַזוי," איך געמורמלט. "הערט, גאַבריעל, האָט אַנדרע דיר געזאָגט עפּעס ספּעציפיש וועגן דעם אָרט ווו ער געארבעט?"
  
  
  “ער האט דערמאנט עטלעכע נעמען. דאַמאָן זענאָ. לי יוען. איך האב אים קיינמאל נישט געזען אין אזא מצב. ער האט מורא געהאט, אבער נישט פאר זיך. די תוו זאַך וואָס זיי אַרבעטן אויף דאָרט, איך טראַכטן אַז ס וואָס האָט אים דערשראָקן.
  
  
  "איך האָבן אַ גוט געדאַנק," איך געזאגט. כ'האב געכאפט א זופּ פון דיקע קאווע און עס איז געווען שרעקלעך. — גבריאל , הא ט אײע ר פעטע ר אי ר אמא ל עפע ס דערצײל ט װעג ן דע ר לאבאטאריע ?
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. “ער איז געפלויגן אַהער פון זאַגאָראַ, אָבער דער אָביעקט איז נישט דאָרט. עס איז ליגן לעבן אַ קליין דאָרף נעענטער צו די אַלדזשיריאַן גרענעץ. ער האָט מיר נישט געזאָגט זײַן נאָמען. איך האב חושד אז ער האט נישט געוואלט אז איך זאל וויסן עפעס געפערליך.
  
  
  — א קלוגער מענטש, דיין פעטער. איך האָב געקוקט אַריבער די קוואַדראַט אויף דער ריף באַזאַר, טריינג צו געדענקען די נעמען פון די דערפער צוזאמען די גרענעץ אין דעם געגנט. א מאראקאנער מיט א קאראמל־פנים אין א געשטריקענער היטל איז געגאנגען דורכן שטופן א האנט־װאגאן אנגעלאדן מיט באגאג, נאכגעלאפן א פארשוויצטן טוריסט מיט רויטע פנימער. "איז עס ווער עס יז אַנדערש דאָ אַז אַנדרע קען צוטרוי?"
  
  
  זי האט זיך א מאמענט געטראכט. "עס איז דזשאָרדזש פּיעראָט."
  
  
  "ווער איז ער?"
  
  
  "מייַן פעטער ס קאָלעגע, אַ בעלגיאַן ווי אונדז. זיי זענען געווען שולע פריינט אין בריסל. דער פעטער אנדרע האט אים באזוכט עטלעכע טעג פאר זיין טויט, נאכדעם וואס ער איז אנטלאפן פון דעם פארשונג צענטער. דאָס איז געווען אין דער זעלביקער צייט וואָס ער האָט גערעדט מיט קאָלין פּריאָר.
  
  
  Colin Pryor איז געווען דער מענטש פון DI5, די ערשטע מיס, וועמען Delacroix קאָנטאַקטעד אין טאַנגיער צו באַקומען צו AX. אָבער AX האָט געוואוסט אַלץ וואָס Pryor האָט געוואוסט, אַחוץ דעם אָרט פון דעם כייפעץ.
  
  
  "ווווינט פּיעראָט דאָ אין טאַנגיער?" איך האב געפרעגט.
  
  
  “ניט ווייט אַוועק, אין אַ באַרג שטאָט מיטן נאָמען טעטואַן. איר קענען באַקומען דאָרט דורך ויטאָבוס אָדער טאַקסי.
  
  
  איך האָב זיך פאַרטראַכט געריבן מיין גאָמבע. אויב דעלאקראָיקס וואָלט קומען צו פּייראָט אין דער קורץ צייט וואָס ער איז געווען דאָ, ער וואָלט האָבן דערציילט אים באַטייַטיק זאכן. "איך דאַרף גיין צו פּיעראָט."
  
  
  גאַבריעל האָט זיך אַרױסגענומען און גענומען מײַן האַנט. "איך בין טאַקע דאַנקבאַר אַז איר זענט דאָ."
  
  
  איך שמייכל. "ביז דאָס איז איבער, גאַבריעל, איך וויל אַז איר זאָל זיין גאָר אָפּגעהיט. רופן מיר אויב איר זען עפּעס סאַספּישאַס.
  
  
  "איך וועל טאָן עס, ניק."
  
  
  "צי איר אַרבעט אין טאַנגיער?"
  
  
  "יא, אין באָוטיקווע פּאַריזיע, אויף באָולעוואַרד מאָהאַממעד V."
  
  
  ― נו, גײ װי געװײנלעך יעדן טאָג צו דער אַרבעט, און פּרוּװט נישט צו טראַכטן װעגן דײַן פעטער. דאָס איז וואָס איז בעסטער פֿאַר איר און אויב עמעצער איז וואַטשינג איר, עס קען מאַכן זיי גלויבן אַז איר טאָן ניט וויסן דיין פעטער ס טויט. איך וועל קאָנטאַקט איר נאָך גערעדט מיט פּיעראָט.
  
  
  "איך וועל קוקן פאָרויס צו אים," גאַבריעל געזאגט.
  
  
  ז י אי ז ניש ט געװע ן ד י אײנציק ע װא ס הא ט מי ט פארגעניג ן זי ך געצויג ן צ ו דע ר קומעדיקע ר באגעגעניש .
  
  
  יענעם טאג בין איך אראפגעפארן צו דער באס סטאנציע און געפונען אז עס האט געדויערט צוויי מאל אזוי לאנג צו קומען קיין טעטואן מיט באס ווי מיט טאקסי, אבער איך האב באשלאסן צו גיין אמווייניגסטנס איין וועג מיט באס ווייל עס וועט זיין ווייניגער באמערקט. מען האָט מיר געזאָגט אז איך זאָל אָנקומען צו דער סטאַנציע פרי מאָרגן צו כאַפּן דעם טעטואַן ויטאָבוס 6:30. טיקקעץ קען נישט זיין פּערטשאַסט אין שטייַגן.
  
  
  אַז אָוונט איך גערופן קאָלין פּריאָר, אַ DI5 אַגענט. קיין ענטפֿער איז ניט געווען, כאָטש דער אָפּעראַטאָר האָט געלאָזט קלינגען עטלעכע מאָל דעם טעלעפאָן. איך האב זיך דערמאנט אז עס איז לעצטנס געבויט געווארן א אפשטעל-פונקט אין דעם נייעם טייל פון שטאט, און ארום מיטאג בין איך אהין געגאַנגען און הייליגע שמוץ, עס איז נישט געווען קיין אָנזאָג.
  
  
  איך האט ניט ווי עס. דעלאַקראָיקס איז טויט, פּריאָר איז אַנאַוויילאַבאַל - איך סמעלד ראַץ. און דערנאָך, ווי אָפט כאַפּאַנז, עפּעס געטראפן וואָס באשטעטיקט מיין סאַספּישאַנז. אי ך בי ן צוריקגעגאנגע ן צו ם האטעל , געגאנגע ן איבע ר א פינצטערע ר גא ס מי ט כמע ט קיי ן פוסגייער־פארקער . דאָס איז געווען אַ שטח פון נייַע אַנטוויקלונג, מיט שאַפּס וואָס זענען אריבערגעפארן אין רענאַווייטיד בנינים. אפילו נישט צען סעקונדעס נאכדעם וואס איך בין פארביי דער טונקעלער געסל, האב איך געהערט הינטער מיר א קלאנג. אי ך הא ב זי ך נידערי ק געקראכ ט , הא ב זי ך געדריי ט אויפ ן פּיאַטע , או ן אי ן דע ר פינצטערני ש הא ט זי ך אויסגעקלונגען .
  
  
  דער קויל פון דער פּיסטויל האָט געטראָפן דעם ציגל פונעם בנין לעבן מיין קאָפּ און איז אַוועקגעפלויגן אין דער נאַכט. װע ן אי ך הא ב ארויסגעפיר ט װיללמינע , הא ב אי ך דערזע ן א טונקעלע ר געשטאלט , זי ך גײ ן ארײן .
  
  
  אי ך בי ן צורי ק געלאפ ן אי ן דע ר געסלע ך או ן א קוק ט אי ן זײ ן שװארצ ע לענג . דער מענטש איז נישט קענטיק. די געסל איז געווען קורץ און האט זיך געעפנט אויף א הויף.
  
  
  איך האב דאס אנגעהויבן טאן, אבער אפגעשטעלט. עס איז געווען עפּעס ווי אַ פּאַרקירפּלאַץ פֿאַר עטלעכע הייזער. אין דעם פונט עס איז געווען אָנגעפילט מיט שווער ויסריכט, אַרייַנגערעכנט אַ גרויס פּילקע-קאָפּ קראַנע אין די סוף פון אַ לאַנג קאַבלע. דער קראין האט אויסגעזען אמעריקאנער.
  
  
  ד י װאנט ם פו ן אײנע ם פו ן ד י לינק ע הײזע ר אי ז טײלװײ ז צעבראכ ט געװאר ן או ן ס׳אי ז ארו ם געװע ן א ס ך ברוכסט . ד י פינסטער ע געשטאלט ן הא ט זי ך ניש ט שוי ן שוי ן שוי ן געװע ן צו זען . איך האָב אָבער געפֿילט, אַז ער איז ערגעץ דאָרט אַרויס, באַהאַלט זיך אין די חורבֿות אָדער אין די עקוויפּמענט, ווארט נאָר אויף אַ צווייטע, בעסערע געלעגנהייט מיך צו באַקומען.
  
  
  אלץ איז געװען טויט־שטיל. מיינע אויגן האבן דורכגעמאכט די שווארצע כאַלז פון שווער עקוויפּמענט ווען איך דורכגעגאנגען זיי, אָבער איך האט נישט זען קיין מענטש שאַפּעס. דער אטאקע איז מעגליך אריינגעקראכן אונטער די חורבות פונעם פארניכטעט געביידע. אי ך בי ן פאמעלע ך צוגעקומע ן צ ו דע ר צעשטערטע ר מויער , היטנדי ק אוי ף מײ ן אומגעגנט .
  
  
  מיטאמאל האב איך געהערט דעם מאטאר ברילן און צעברעכן די שטילקייט. איך האָב זיך גיך אויסגעדרייט, ערשט ניט געקענט זאָגן פֿון וואָס עקוויפּמענט דער געזונט קומט. דעמאָלט איך געזען די קראַנע אָרעם מאַך און אַ ריזיק פּרעסן פּילקע סלאָולי העכערונג אויבן דער ערד. פארבלענד ט פו ן ד י קראנ ס כעדליכ ט הא ב אי ך זי ך געקליפ ט צו ם קאבינ ע פו ן װאגא ן או ן דאר ט קוי ם ארויסגעמאכ ט א טונקעלע ר געשטאלט .
  
  
  עס איז געווען אַ גרויס געדאַנק. דער קראַנע איז געשטאנען צווישן מיר און דעם געסל אַרויסגאַנג, און איך בין געווען סטאַק אין די ווינקל פון די בנין קאָמפּלעקס מיט קיין ווו צו באַהאַלטן. איך אריבערגעפארן צוזאמען די הינטער וואַנט, לוגער בייַ די גרייט.
  
  
  איך האב געצילט אויף דער קראן כאטע, אבער דער באל איז געקומען צווישן מיר און דער כאטע און האט זיך צו מיר געשוועבט. עס איז אנגעקומען מיט אַמייזינג גיכקייַט און געווען ווי גרויס ווי די קראַנע זיך ווען עס אנגעקומען. עס איז געווען צוויי-דרייַ פֿיס אין דיאַמעטער און האט די גיכקייַט פון אַ קליין לאָקאָמאָטיווע. איך בין געפֿאַלן מיט קאָפּ אין די בויברעך, די פּילקע פליענדיק פאַרביי מיין קאָפּ און שלאָגן די וואַנט הינטער מיר. גלאז איז צעבראָכן און שטיין און ציגל צעברעקלען ווי די מעטאַל פּילקע חרובֿ טייל פון די וואַנט. דער קראַנע אָרעם וואָלט דעמאָלט ציען די פּילקע צוריק פֿאַר אן אנדער פּרובירן.
  
  
  די פּילקע מיסט דורך עטלעכע אינטשעס. אי ך הא ב װידע ר צוגעדעק ט װיללמינע , או ן ארוי ס פו ן אונטע ר ד י בויברעך , שפײענדיק ע שטויב ע או ן געשװוערן . כ׳האב געמוזט עפעס ארום דעם פארשילטן צאַפּן, אנדערש װאלט מיר געװארן צעבראכן װי א זשוק קעגן דער ווינטשויב.
  
  
  איך בין געלאָפֿן אויף לינקס, צו די ווינקל אַוועק פון די צאַפּן. דער גרויסער באל האט זיך װידער געשװאויגן הינטער מיר, און דער קאמערמאן האט עס כמעט גאנץ פארצײכנט. איך האב געזען ווי א ריזיגן מעטעאר א שווארצע קיילעכדיקע מאסע זיך צורייסן צו מיר. איך האט זיך ווידער צו דער ערד, אָבער פּעלץ אַ מאַסיוו קויל גרייז מיין צוריק ווען איך געפאלן. ע ס הא ט זי ך הילכיק ט געקלאפ ט דע ר װאנ ט הינטער ן מיר , צעריס ן או ן געריסן , מעטאל , ציג ל או ן מורטער . א פּאָר פענסטער אין דעם געביידע רעכטס פון הויף האָבן זיך געעפֿנט און איך האָב דערהערט אַ הויך אויסרוף אויף אַראַביש. אין דעם געביידע האט זיך, אפנים, נאך געוואוינט מענטשן, טראץ די צעבראכן אויפן ווייטן עק פונעם הויף.
  
  
  דער מענטש אין די קראַנע איגנאָרירט די געשרייען. דער מאטאר האט זיך געציטערט און דער באל איז צוריק געפלויגן צו ווערן א דריטע מאל. אי ך הא ב זי ך געראנגל ט אויפ ן פיס , או ן זי ך געצויג ן צ ו דע ר װײטע ר װאנט . װידע ר אי ז געפלויג ן ד י באל , שװאר ץ או ן שטיל , או ן דא ס מא ל הא ב אי ך געטריפ ן איבער ן שטיק ל צעבראכענ ע באט ן פונק ט װע ן אי ך הא ב געמוז ט פרוביר ן אויסצומײד ן דע ם קײלעכדיק ן הולק . איך איז געווען אַוועק וואָג פֿאַר בלויז אַ שפּאַלטן רגע איידער איך קען ונטערטוקנ זיך אַוועק פון די פּילקע, און ווען עס געקומען, איך האט נישט גאַנץ מאַך אויס פון זייַן דרך. אַז ער איז פֿאַרבײַ, האָט ער זיך אַרײַנגעכאַפּט אין מײַן אַקסל, מיך האַרציק אַרײַנגעוואָרפֿן צו דער ערד, װי איך װאָלט געװען אַ קאַרטאָפֿענע ליאַלקע. איך האָב שווער געשלאָגן די בויברעך און איז מאָמענטאַלי דערשטוינט געוואָרן. איך האָב ווידער געהערט ווי דער קראַנע אַרבעט, און ווען איך האָב אַ קוק געטאָן, האָט די פּילקע געשוועבט צען פוס העכער מיין קאַסטן.
  
  
  דערנאך איז ער געפאלן.
  
  
  דער געדאַנק פון דעם אראפנידערן ספעריש גרויל קראַשינג מיר אויף די צעבראכן טראָטואַר מיר ספּערד אין קאַמף. ווען דער באל איז ארויס פון דער נאכט צו מיר, האב איך געמאכט א מאדנע זעמל אויף לינקס. עס איז געווען אַ דעאַפאַנינג פּלאַצן לעבן מיין קאָפּ ווען די פּילקע שלאָגן, און דעבריס ריינד אַראָפּ אַרום מיר, אָבער די פּילקע מיסט.
  
  
  דער מענטש אין דער קראַנע האָט דאָך נישט געקענט זען, אַז ער האָט מיך נישט געשלאָגן, ווײַל ער האָט פֿאַרזיכטיק אַראָפּגעטרעטן פֿון דער קאַבינע, ווען דער שטויב האָט זיך אָפּגעקלונגען. אי ך הא ב געכאפ ט א שטיק ל צעבראכענ ע האלץ , או ן אי ך בי ן ליג ן באװעגנדיק , װע ן ע ר הא ט זי ך דערנענטערט . דער מאטאר האט נאך געלויפט
  
  
  ער האט אויפגעהויבן דעם באל ארום זעקס פוס און עס איז געהאנגען אין דער לופט. נאך פענצטער אין געביידע זענען געווען אפן, און אסאך אויפגערעגטע קולות האבן זיך געהערט.
  
  
  מײַן קעגנער איז געשטאַנען איבער מיר. איך האב אים געשלאגן מיט א שטיק האלץ. ע ס הא ט זי ך שטאר ק צוגעבונד ן צ ו זײנ ע קנעפלען , או ן ע ר הא ט א הוי ך געשריג ן או ן געפאל ן צ ו דע ר ערד . ער איז געווען א גרויסער מיאוסער מאראקאנער. באדעקט מיט שטויב און שמוץ, בין איך דערויף געשפרונגען. ער האט באגעגנט מיין באַפאַלן און מיר ראָולד צוזאמען די ערד צו אַ אָרט אונטער אַ גרויס מעטאַל פּילקע. איך האב געזען דעם באל רוק זיך זעקס אינטשעס און האט שווער געשלינגן. פארן פארלאזן דעם קראן כאטע האט ער נישט געהאט קיין צייט צו אינגאנצן אפשטעלן די בלאט.
  
  
  איך האב זיך גיך ארויסגערופן פון אונטערן באל, און נאך א מענטש האט מיך געשלאגן אין פנים מיט א גרויסער שווערער פויסט. דעמאָלט ער איז געווען אויף שפּיץ פון מיר און געהאלטן מיין האַלדז ענג. זיין קלעפּיק גריפּ האט זיך פארמאכט און ער גענומען מיין אָטעם. ער האט מער ענערגיע לינקס ווי איך, און זיין געווער פּעלץ ווי שטאָל באַנדס אַרום מיין האַלדז.
  
  
  איך האט צו ציען עס אַוועק אָדער דערשטיקן צו טויט. איך האָב אַרײַנגעשטעקט מיינע געליימטע פֿינגער אין דער ניר, און זײַן כאַפּ האָט זיך אַ ביסל לוסאַנד. מי ט א שטארקע ר באװעגונ ג הא ב אי ך געלונגע ן ארײנצוטריב ן מײ ן קני . זײ ן כאפ ט אי ז פארלויר ן געװארן , או ן אי ך הא ב ארײנגעצויג ן א גרויםע ר לופט , אװעקגעשטופ ט דע ם מאראקאנער .
  
  
  איך האָב געכאַפּט מיין סטילעטטאָ, וואָס איך האָב גערופֿן הוגאָ, אָבער איך קען נישט נוצן עס. ווי נאר דער גרויסער האט געקלאפט אין דער ערד, האט זיך דער באל ווידער א שאקל געטאן און איז אויף אים געפאלן.
  
  
  עס איז געווען אַ נודנע כראָמטשען ווען די פּילקע שלאָגן אים אין די קאַסטן. דער שטויב האט זיך גיך אויסגעקלאפט, און איך האב געזען, אז ער איז כמעט צעשניטן געווארן אין האלב, און זיין קערפער איז צעשטערט געווארן פון דער באל.
  
  
  איך האב זיך געקרימט אויף די פיס און געהערט איינער זאגט עפעס וועגן די פאליציי.
  
  
  יאָ, עס וואָלט זיין פּאָליצייַ. או ן ז ײ װאלט ן מי ך דאר ט געפונע ן װע ן אי ך װאל ט זי ך ניש ט גי ך אריבערגעפירט . איך האָב געטאָן הוגאָ און, אַ לעצטן קוק אויף דעם טויטן, האָב איך פֿאַרלאָזט די סצענע.
  
  
  קאַפּיטל פיר.
  
  
  "אַנדרע דעלאַקראָיקס? יאָ, אַוודאי, איך האָב אים געקענט. מי ר זײנע ן געװע ן נאענט ע פרײנד . קום מיט מיר אַרײַן אין דער ביבליאָטעק, הער קאַרטער.
  
  
  איך בין נאכגעגאנגען דזשאָרדזש פּיעראָט אין אַ היימיש קליין צימער אין זיין מאָריש-נוסח היים. דער צימער איז געווען אָנגעפילט מיט ביכער, אַ אָרנייטער טעפּעך, און וואַנט מאַפּס פון פאַרשידן געביטן פון אפריקע. פּיעראָט האָט געפֿונען אַ נישע פֿאַר זיך אין מאָראָקקאָ. ער איז געווען א כעמישע אינזשעניר אין א פריוואטע אינדוסטריעלע פירמע אין טעטוין.
  
  
  — מעג איך דיר געבן א טרינקען ? — האט פייראט געפרעגט.
  
  
  "איך וועל האָבן אַ גלאז פון קאָניאַק אויב איר האָבן."
  
  
  "אַוודאי," ער געזאגט. ער איז צוגעגאנגען צום איינגעבויטנעם שענק קעגן דער וואנט, געעפנט די אויסגעשניטענע טירן און ארויסגעצויגן צוויי לאגלען. Georges Pierrot איז געווען אַ קליין מענטש אין זיין פרי פופציק יאָרן, מיט די אויסזען פון אַ פראנצויזיש אוניווערסיטעט פּראָפעסאָר. זײ ן פני ם אי ז געװע ן דרײעיקלעך , מי ט א ציגעקע ר בײ ם ענדע , או ן ע ר הא ט געטראג ן ברילן , װא ס הא ט זי ך שוי ן געגליט ט אי ן דע ר נאז . זײנ ע טונקעלע ר האר ן זײנע ן געװע ן אנגעשטרײפ ט מי ט גרוי .
  
  
  פּיעראָט האָט מיר דערלאַנגט אַ גלעזל בראָנפֿן און געהאַלטן פֿאַר זיך דעם פּערנאָד. "זיסט איר אויך פריינט מיט אַנדרע?"
  
  
  זינט פּיעראָט איז געווען נאָענט צו דעלאַקראָיקס, איך געענטפערט, לפּחות טייל אמת: "איך בין דער אַסיסטאַנט ער איז געווען קוקן פֿאַר."
  
  
  זײנ ע אויג ן האב ן מי ך נענטע ר אויסגעלערנט . "אה, איך זעה." ער האט א קוק געטאן אויפן דיל. "נעבעך אַנדרע. כל איר דאַרפֿן צו טאָן איז גוט. ער איז געווען אַ זייער געטרייַ מענטש." פּיעראָט האָט גערעדט מיט אַ שטאַרקן פֿראַנצייזישן אַקצענט.
  
  
  מי ר האב ן זי ך אװעקגעזעצ ט אוי ף א װײכ ן לעדער ן סאפע . איך האב גענומען א זופּן פון דעם בראנפן און עס געלאזט ווארעמען. — האָט אַנדרע מיט דיר דיסקוטירט דעם חפץ? איך האב געפרעגט.
  
  
  ער האט צוגעכאפט די דינע פלײצעס. “ער האָט געמוזט רעדן מיט עמעצן. עס איז דאָך זיין פּלימעניצע, אַ זיס מיידל, אָבער ער סימד צו פילן די נויט צו צוטרוי אן אנדער מענטש. ער איז דאָ געווען ווייניקער ווי אַ וואָך צוריק און איז געווען זייער יבערקערן. ”
  
  
  "וועגן יקספּעראַמאַנץ אין דער לאַבאָראַטאָריע?"
  
  
  “יא, ער איז געווען זייער יבערקערן מיט זיי. און דאָך איז ער קוים אַנטלאָפן פון דאָרטן. זיי געוואוסט אַז ער איז סאַספּעקטיד, אַזוי ווען ער געפרוווט צו לאָזן איין נאַכט, זיי זענען נאכגעגאנגען אים מיט וועכטער און הינט. זיי האבן אויף אים געשאסן אין דער פינצטער, אבער ער איז אנטלאפן - נאר צו טרעפן אין טאנגיער. פּיעראָט האָט פּאַמעלעך געשאָקלט מיטן קאָפּ.
  
  
  ― װאָס האָט ער אײַך נאָך געזאָגט, װען ער איז אַהער געקומען? איך האב געפרעגט.
  
  
  פּיעראָט האָט מיך מיד אָנגעקוקט. "גאָרנישט ספּעציעל. דו ווייסט דאך נאך גארנישט. אז די כינעזער ארבעטן אויף שרעקליכע ביאלאגישע וואפן און אז זיי האבן לעצטנס אריבערגעפירט א לאבאראטאריע קיין לאנד צו פארענדיקן זייערע עקספערימענטן. ער האָט מיר מודה געווען אַז ער אַרבעט מיט די אַמעריקאַנער צו מאָניטאָרירן דעם פּראָיעקט. איך אנטשולדיגט אויב עס איז געווען פאַלש פון אים צו רעדן אַזוי אָפן, אָבער ווי איך געזאגט, ער פּעלץ אַ נויט צו רעדן מיט עמעצער."
  
  
  "יא זיכער." דאָס איז געווען איינער פון די קאָפּדרייעניש מיט ליבהאָבער אַדיקשאַן.
  
  
  — האט ער אײך דערצײלט װעגן דעם פלאץ פון דער לאבאראטאריע? איך פארבליבן צו ויספאָרשן.
  
  
  פּיעראָט האָט געשוויגן. "ער האט נישט גערעדט וועגן די פּינטלעך אָרט, מאָנסיער קאַרטער. אבער ער האט דערמאנט אַז דער פּלאַץ איז ליגן לעבן אַ דאָרף לעבן דער אַלדזשיריאַן גרענעץ. לאז מיך טראכטן."
  
  
  ער האט צוגעדריקט די פינגער צום בריק פון דער נאז, נאך װײטער אראפגעלאזט די ברילן און פארמאכט די אויגן אין קאנצענטראציע. "עס איז געווען - דרום פון Tamegroot - עס סטאַרץ מיט 'M' Mhamid. יא, מחמיד, דאס איז דאס דארף, וואס ער האט דערמאנט״.
  
  
  איך האב געמאכט א מיינונג. — איז דאס נעבן דער גרענעץ?
  
  
  "יא, אויף דער אנדערער זייַט פון די אַטלאַס בערג, אין אַ טרוקן, טרוקן לאַנד.
  
  
  עס איז כּמעט קיין ציוויליזאַציע דאָרט, האר. דאָס איז דער ברעג פון דער מדבר."
  
  
  "גוט אויסדערוויילט אָרט," איך געדאַנק. "צי האָט אַנדרע דיסקרייבד די שטעקן פון די מעכירעס צו איר?"
  
  
  "אָבער נישט פֿאַר לאַנג. ער דערציילט מיר וועגן דעם אמעריקאנער געלערנטער "
  
  
  "זענאָ," איך געזאגט.
  
  
  ― יאָ, אַזױ איז דער נאָמען. און, פון קורס, די כינעזיש וואָס איז דער אַדמיניסטראַטאָר פון די מעכירעס. לי יוען, איך טראַכטן ער האט געזאגט אַז די נאָמען איז געווען.
  
  
  איך האב נאכאמאל גענומען בראנפן. "אַנדרע האָט גערעדט וועגן לי יוען'ס פערזענלעכע פארבינדונגען מיט די מאָראָקקאַן גענעראלן?"
  
  
  פּייראָטס פּנים האָט זיך אָנגעלויכטן. — יא, האט ער געזאגט. ע ר הא ט זי ך ארומגעקוק ט אי ן צימער , קאנםפיראטיריש , װ י מע ן װאל ט זי ך געקאנ ט באהאלט ן הינטער ן פארהאנג . "עס זענען צוויי נעמען וואָס אַנדרע האָט געזאָגט, מענטשן וואָס ער האָט געזען אין דער מעכירעס בשעת ער האָט גערעדט מיט לי יוען."
  
  
  "ווער זענען זיי?"
  
  
  “איך געדענק ביידע נעמען, ווייל זיי זענען געווען אין די נייעס דאָ לעפיערעך לעצטנס. געדענקט איר דעם אויפֿשטאַנד פֿון די גענעראַלן? די קאַפּ איז צעטרעטן דורך מלך חסן אין אַ בלוטיקן שחיטה. די צוויי זעלנער, וואָס אַנדרע האָט געזען, זענען געווען לכתחילה צווישן די אָנגעקלאָגט, אָבער זיי זענען שפּעטער פריי געוואָרן. פילע גלויבן אַז זיי זענען געווען די פאַקטיש קאַפּ פירער און אַז זיי ווארטן אפילו איצט אויף זייער געלעגנהייַט צו מאַכן נאָך פּרווון צו אָוווערטראָו די מאָראָקקאַן רעגירונג און ינסטאַלירן אַ לינקער רעזשים. דאָס זענען גענעראל דזשענינאַ און גענעראל אַבדאַלאַ, ”האָט פּיעראָט געזאָגט. "דזשענינאַ איז געהאלטן צו זיין אַ פירער."
  
  
  "אזוי, דזשענינאַ האט צוגעזאגט צו באַשיצן די לאַבאָראַטאָריע פֿאַר אַ לימיטעד צייט," איך געסט הויך, "אין וועקסל פֿאַר פינאַנציעל שטיצן פון טשיינאַ פֿאַר אַ צווייט און מער עפעקטיוו קו."
  
  
  איך האב נאך געדארפט בעסער באשרייבן דעם פלאץ פונעם אביעקט. אי ך הא ב ניש ט געקענ ט אראפגײ ן צ ו דע ר גרענעץ , או ן ארומגײ ן א גאנצ ע װא ך אי ן דע ר מדבר , זוכנדי ק צ ו געפינע ן א לאבאראטאריע . דעמאָלט עס קען זיין צו שפּעט.
  
  
  גענעראל דזשענין האט געוואוסט וואו זי איז. און אויב ער איז געווען ווי רובֿ זעלנער, ער האט אַ געשריבן רעקאָרד פון עס ערגעץ פאַרבאָרגן.
  
  
  "וואו איז די דזשענינאַ איצט?" איך האב געפרעגט.
  
  
  פּיעראָט האָט אַ שמייכל געטאָן. "ער קאַמאַנדז די קייסעריש אַרמיי אין דער געגנט און זיין הויפּטקוואַרטיר איז אין פעז. אבער איך האב נישט קיין אנונג וואו ער וואוינט. קיין צווייפל עס וועט זיין נאָענט צו פעז.
  
  
  "און דאָס איז זיין היים, ווו ער וואָלט האַלטן אַלץ וויכטיק, אַוועק פון באאמטע," איך געזאגט. איך האב אראפגעלייגט דאס גלאז בראנפן און זיך אויפגעשטעלט. "נו, איך ווילן צו דאַנקען דיר פֿאַר דיין קוואַפּעריישאַן, Monsieur Pierrot."
  
  
  פּיעראָט איז אויפגעשטאנען צו פירן מיר צו דער טיר. "אויב איר זענט געגאנגען צו אבן דזשינין," ער האט געזאגט, "איר בעסער זאָרגן פֿאַר דיין זיכערקייַט. ער איז אַ גרויזאַם און געפערלעך מענטש וואס וויל צו זיין דער דיקטאַטאָר פון דעם לאַנד."
  
  
  איך האב אויסגעשטרעקט די האנט צום בעלגין און ער האט זי א שאקל געטאן. "איך צוזאָג צו זיין אָפּגעהיט," איך געזאגט.
  
  
  ווי באַלד ווי איך אומגעקערט צו טאַנגיער, איך געגאנגען צו די וועלאַזקוועז פּאַלאַס צו ומקערן סדר און רופן קאָלין פּריאָר ווידער. אַז איך בין אַרײַן אין מײַן צימער, האָב איך זיך אָפּגעשטעלט.
  
  
  די הויז איז געווען אין צעמישעניש. מיין איינציקע טשעמאָדאַן איז געווען אָפן און איר אינהאַלט איז געווען צעוואָרפן אויפן דיל. ד י בעטלעװע ן אי ז געװע ן צעפלאקער ט או ן ד י קאמאנד ע שופלעד ן זײנע ן ארוי ס או ן צעשפרײ ט געװאר ן אי ן צימער . עס געווען ווי עמעצער געוואלט צו וויסן ווי פיל אינפֿאָרמאַציע איך האָבן אין דעם פונט און געדאַנק וואָס מיין שטאָפּן קען זאָגן אים. אבער די אַקציע איז אויך געווען אַ טעראָר טאַקטיק, אַ ווייַזן פון מוסקל. ווען איך בין אַרײַן אין באָד, האָב איך געפֿונען נאָך אַ צעטל, אָנגעשריבן אין דעם זעלבן שטראָם ווי אין מאַדריד, דאָס מאָל צוגעקלעפּט צו דאָס גלאז פֿונעם שפּיגל איבערן װאַשבאַנקע. ער האט געזאגט:
  
  
  איר האָט שוין געווארנט. ווייַטער מיידל. לייענען צו איר מאָרגן ס צייטונגען.
  
  
  די לעצטע חלק האב איך נישט פארשטאנען. איך האָב אַרײַנגעלייגט דעם צעטל אין קעשענע, געגאַנגען צום טעלעפאָן און אָנגערופן פּריאָר. דאָס מאָל האָב איך אים געכאַפּט. זיין אַקצענט איז געווען קלאר בריטיש.
  
  
  "שיין צו הערן פון דיר, באָכער," האָט ער געזאָגט, ווען איך האָב מיך באַקענען מיט אים אין קאָד.
  
  
  "זעלביקער זאַך. איך בין סייציינג. ווי וועגן מיר נעמען זיי הייַנט בייַ נאַכט? מיר קען טרעפן אַרום 11:00."
  
  
  "סאָונדס גוט, איך דאַרפֿן צו האַלטן צו זען אַ פרייַנד ערשטער, אָבער נאָך דעם איך קענען טרעפן איר."
  
  
  — גערעכט, זען זיך באלד.
  
  
  איך האָב אויפגעהויבן נאָך מיר מסכים צו טרעפן אין אַ קליין טראָטואַר רעסטאָראַן אויף מאָהאַממעד V, אַ אָרט ביז אַהער געוויינט דורך די 5 און אַקס. איך האָב דאַן גערופֿן Gabrielle Delacroix און איז געווען ריליווד צו געפֿינען אַז זי איז אָוקיי. איך האב איר געבעטן אז זי זאל זיך מיטאגן מיט מיר אין דעטרויט'ס קאסבאה-רעסטוראנט ביי אכט, און זי האט מסכים געווען.
  
  
  איך האָב לעצטנס גערופֿן אַוויס רענט-א-קאַר צו זען אויב זיי וועלן זיין אָפן פֿאַר אַ בשעת. זיי האבן געזאגט אז זיי וועלן. איך גענומען אַ טאַקסי און רענטאַד אַ פיאַט 124 קאָנווערטיבלע. דער מאַשין האט פינף פאָרויס גירז ווי נאָרמאַל און איז געווען ידעאַל פֿאַר דרייווינג אויף די גאסן פון טאַנגיער. איך בין געפֿאָרן אויפֿן בערגל ביז דער קסבאַה, דורך די שמאָלע וויינענדיקע גאַסן פֿון דער מעדינאַ, און איך האָב געטראָפֿן גאַבריעל אין דעטראָיט. דער רעסטאָראַן איז געווען ליגן אויף שפּיץ פון אַן אלטע פעסטונג בנין, וואָס איז געווען די סולטאַן ס פּאַלאַץ. דריי ווענט פון די דיינינג געגנט זענען גלאז און געפֿינט גלייבן קוקן פון די סטרייט פון גיבראַלטער. איך האב געטראפען גבריאל בײ א טיש בײם פענצטער. זי איז געווען בלאַס און האָט אויסגעזען גאָר אַנדערש ווי זי האָט גערעדט אויפן טעלעפאָן.
  
  
  איך האב מיך אװעקגעזעצט בײם נידעריקן קונדישן טיש און אויף איר פארזיכטיק געקוקט. "אלעס איז גוט?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "איך האָב אָנגעצונדן דעם אויטאָ־ראַדיאָ אויפֿן וועג אַהער," האָט זי מאָנאָטאַניש געזאָגט.
  
  
  — װײטער .
  
  
  "עס איז געווען עטלעכע נייַעס פון טעטואַן."
  
  
  מייַן מאָגן אויטאָמאַטיש טייטאַנד. ― װאָס איז דאָס געװען, גאַבריעל?
  
  
  גרין אויגן געקוקט אויף מיר. "דזשארזש פּיעראָט איז טויט."
  
  
  אי ך הא ב אי ר געשטערט , פרוב ט פארשטײ ן װא ס ז י הא ט געזאגט . עס איז געווען אוממעגלעך. איך לינקס עס נאָר אַ ביסל שעה צוריק. "ווי?"
  
  
  “פּאָליציי האָט אים געפונען הענגען פון אַ קורצן שטריק אין דער גאַראַזש. זיי רופן עס זעלבסטמאָרד."
  
  
  — איך װעל פארדאמט װערן.
  
  
  "איך בין טאַקע דערשראָקן, ניק."
  
  
  איצט האָב איך געוואוסט וואָס דער צעטל מיינט. איך איז געווען פּונקט וועגן צו רעדן ווען דער קעלנער געקומען איבער, אַזוי איך פארשטאפט און געגעבן אים אונדזער אָרדערס. קיינער פון אונדז איז נישט געווען זייער הונגעריק, אָבער איך אָרדערד צוויי סלוייז פון מאָראָקקאַן קאָוסקאָוס מיט אַ ליכט ווייַן. װען דער קעלנער איז אװעק, האב איך ארויסגענומען דעם צעטל פון קעשענע.
  
  
  ― איך מײן, אַז דו זאָלסט דאָס זען, גאַבריעל, ― זאָג איך, גיב איר די צײַטונג. "איך האב עס געפונען אין מיין האָטעל צימער."
  
  
  אירע אויגן האָבן פאַרפעלט דעם אָנזאָג, און ווי זיי האָבן דאָס געטאָן, האָט זיך באַוויזן אין אירע אויגן אַ שטומקייט פון רוי פחד. זי האט װידער א קוק געטאן אויף מיר.
  
  
  "זיי זענען געגאנגען צו טייטן מיר אויך," זי געזאגט דולי.
  
  
  "ניט אויב איך האָבן עפּעס צו זאָגן וועגן אים," איך פאַרזיכערט איר. ― זע, איך בין טאַקע נעבעכדיק, אַז דו און פּיעראָט האָבן זיך אין דעם אַרײַנגעטאָן. אָבער דאָס אַלץ איז געשען איידער איך בין אַהער געקומען. איצט אַז זיי וויסן וועגן איר, די בלויז זאַך וואָס מיר קענען טאָן איז צו מאַכן זיכער אַז איר טאָן ניט שאַטן. איר קען האָבן צו רירן אויס פון דיין וווינונג פֿאַר אַ בשעת ביז דעם פּאַסיז. אי ך װע ל אײ ך ארײ ן אי ן הא ט אי ן אװנט .
  
  
  איצ ט הא ט ז י זי ך צוזאמענגעצויג ן או ן אי ן אי ר אויג ן אי ז שוי ן ניש ט געװע ן היסטעריע . "מייַן פעטער האָט געקעמפט מיט די מענטשן, ווײַל ער האָט געוווּסט, מען דאַרף באַקעמפֿן זיי," האָט זי פּאַמעלעך געזאָגט. — איך װעל נישט אנטלויפן.
  
  
  # — דו דארפסט ניט טאן מער ווי דו האסט שוין געטון , — האב איך איהר געזאגט . "איך בין באַלד פֿאַרלאָזן טאַנגיער צו געפֿינען אַ פאָרשונג לאַבאָראַטאָריע. איר וועט זיין אַליין, און די בלויז זאַך איר האָבן צו טאָן איז בלייַבן אויס פון דערזען פֿאַר אַ בשעת."
  
  
  "וואו איז די כייפעץ?" — האט זי געפרעגט.
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן נאָך, אָבער איך טראַכטן איך וויסן עמעצער וואס קענען זאָגן מיר."
  
  
  מי ר האב ן זי ך שטילערהײ ט פארענדיק ט אונדזע ר מאלצייט , פארלאז ן דע ם רעסטאראן , או ן זי ך ארײנגעטראג ן אי ן מײ ן רענ ־ טע ר װאגאן . מיר דראָווע דורך די אלטע אַרטשוויי צו די שלאָס, איבער פּראָסט קאָבלעסטאָונז, צוריק דורך די מעדינאַ צו די פראנצויזיש קאָרטער. אבער איידער מיר זענען ארויס פון די מעדינאַ, מיר דיסקאַווערד קאָנפליקט. מען האט מיך נאכגעפאלגט.
  
  
  ע ם אי ז געװע ן אוי ף א שמאלע ר פינצטערע ר גאס , װײ ט פו ן קראמע ן או ן מענטשן . װע ן דא ס אי ז געשען , זײנע ן מי ר כמע ט געװע ן ב ײ ד י טויער ן פו ן דע ר אלטע ר שטאט . פו ן קעגנאיבער ן ריכטונג , אי ז געגאנגע ן א ײנגל ד אי ן גאס , געצויג ן א לײדיק ן האנט־װאגאנע ן װא ס ד י טרעגער ן פלעג ן פאר ן באגאג . מי ר האב ן געהא ט גענו ג פלא ץ דורכצוגײן , אבע ר מיטאמא ל הא ט ע ר אונד ז געדרײט , דע ם װאגן , זײ ט פאר ן אונד ז פארשפאר ט ד י גאס . ער איז דאן געלאפן אין די שאטן.
  
  
  איך האב אנגעקלאפט דעם טאָרמאָז און אויסגעשפרונגען פון קאר צו שרייען נאך דעם יינגל. דער ווייַטער מאָמענט, אַ שיס קלינגט אין דער נאַכט פון אַ דערבייַנטיקט באַלקאָן. ד י קויל ן הא ט דורכגעפיר ט דע ם דא ך פונע ם מאשין , נעב ן מײ ן לינק ן ארעם , או ן זי ך געפאר ן ערגעץ־װאו . איך האָב געהערט גאַבריעל שרײַען פֿון מורא.
  
  
  איך האָב זיך אַראָפּגעבויגן אויף איין קני, געגאַנגען צום לוגער, ווען מײַנע אויגן האָבן געזוכט די שוואַרצקייט פֿונעם באַלקאָן. איך האב געזען א שאטן באוועגן זיך. א צווייטער שיס האט אויסגעקלונגען און האט צעריסן די ארבל פון מיין רעקל, צעשלאגן די פענצטער גלאז פון די קאר נעבן מיר. איך האָב צוריקגעבראַכט פֿײַער מיטן לוגער, אָבער גאָרנישט געשלאָגן.
  
  
  "קום ארויס!" — האב איך געשריגן צו גבריאלן.
  
  
  פונק ט װ י ז י הא ט געפאלגט , הא ט זי ך ארײ ן א שי ץ אי ן דע ר נאכ ט פו ן דע ר גאס . ד י קויל ן הא ט דורכגעפיר ט ד י פיאט ס װינטשײ ד או ן געמאכ ט גבריאל ן קא פ עטלעכ ע אינטשעס . װע ן ז י הא ט זי ך געזעצ ט גלײך , װאל ט ז י דערהרגעט .
  
  
  איך האב געשאסן אין רעאקציע צום קלאנג פונעם שיסער, און דערנאך זיך אומגעקערט הינטער דער אפענער קאר טיר. איך האב געהערט א קול שרייען הויך אויף אראביש, רופן עמעצן הינטער אונז. ז ײ האב ן אונד ז ארײנגעטריב ן או ן ארײנגעטריב ן אי ן א פאל .
  
  
  איך האב װידער א געשרײ צום מײדל. — מיר גײען! איך בין צוריק צוגעשטאנען אין דעם דרייווער'ס זיצפּלאַץ, ווען נאך א שיס האט ארויסגעקלונגען פון באלקאן, און צעבראכן דעם דרייווער'ס פענצטער גלאז.
  
  
  איך בין געזעסן נידעריק אין די זיצפּלאַץ, האַלטן אויף די לוגער די גאנצע צייַט, און סטאַרטעד די מאַשין. נאך א שיסער האט זיך ארויסגעקלונגען פון דער אנדערער זייט גאס, און איך האב געזען אז דער שיסער געפינט זיך אין דער טיר. אבער גאַבריעל איז געווען צווישן אונדז. איך האב איבערגערוקט די גירס ווען איך האב אריינגעלייגט דעם קאר פארקערט, און מיט אונז ביידע געקראכט נידריג אין די פראנטן זיצפּלאַץ, האב איך צוריק געברומט אין דער שמאלער גאס.
  
  
  פיגורן האבן זיך ארויסגעצויגן פון די טיפע שאטנס און האבן אויף אונז געעפענט א פייער ווען מיר זענען אוועק. נאָך צוויי שאָס האָבן צעבראָכן די ווינטשויב, ווען איך האָב געפּרוּווט האַלטן דעם אויטאָ פֿון קראַשינג אין דעם געביידע. איך האב ארויסגעצויגן דעם לוגער פון די ווענטילאציע פענצטער און צוריקגעברענגט פייער. איך האָב געזען אַ מענטש שפּרינגען פון אַ באַלקאָן אויף די גאַס און פאַלן מיט זיין רעכט פוס.
  
  
  — קוק אויס, ניק! — האט גבריאל געשריגן.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אומגעקער ט או ן דערזע ן א מאן , אי ן מיט ן גאס , װעלכע ר הא ט זי ך געצייל ט אוי ף מײ ן קאפ , דורכ ן הינטערשטע ר פענצטער . איך האָב זיך אַראָפּגעכאַפּט, ווען ער האָט געשאָסן, און דער קויל האָט צעבראָכן דעם רוקן און די ווינטשויב.
  
  
  דעמאָלט איך געדריקט די אַקסעלעראַטאָר שווער. די ספּאָרט מאַשין שפּרינגען צוריק. דער באנדיט האט געפרואװט זיך ארויס פון װעג, אבער איך בין אים נאכגעגאנגען. דער אויטאָ האָט אים געטראָפן מיט אַ קלאַפּ און איך האָב אים געזען פליען איבער דער לינקער זייט פון די פיאַט און שלאָגן דעם פאַרוועג קעגן דער זייט פונעם בנין. מיר געקומען צו אַ קליין ינטערסעקשאַן און איך באַקט אַוועק פון אים, דעמאָלט פּולד אין און כעדאַד צו די העל לייץ פון די פראנצויזיש קאָרטער.
  
  
  מי ר האב ן זי ך ארויסגעצויג ן אוי ף ליבערטי־גאס , ד י פיאט ן הינקע ן אוי ף א פלאכע ר רײף , זײ ן גלעזע ר װעב ל באדעק ט מי ט קראכ ן או ן לעכער . איך האב מיך אריבערגעצויגן צו דער זייט וועג און געקוקט אויף גבריאל צו פארזיכערן אז זי איז גוט.
  
  
  "איך זען איר האָט דורכגעקאָכט עס," איך געזאגט, סמיילינג ינקעראַדזשינג.
  
  
  כ׳האב געמײנט, אז זי װעט װערן אן לשון־קודש, געגעבן איר רעאקציע אויפן מארד פון פיעראט, אבער זי האט אויף מיר געקוקט מיט קלארע און רואיגע אויגן.
  
  
  זי האָט זיך אַרױסגעצױגן און מײַנע ליפּן געקושט. "דאָס איז צו ראַטעווען מיין לעבן."
  
  
  איך האב גארנישט געזאגט. אי ך בי ן זי ך ארוי ס פו ן דע ר צעבראכענע ר מאשין , ארומגעגאנגע ן או ן אי ר געהאלפ ן ארויסגײן . נײגעריקע פארבײגײער האבן זיך שוין אפגעשטעלט קוקן אויפן פיאט, און איך האב אנגענומען, אז די פאליציי װעט גאר באלד זײן אין דער געגנט. איך האָב גענומען גאַבריעל פֿאַר די האַנט און געפירט איר אַרום די ווינקל צו די Rue des Américes du Sud. איך האב זיך אפגעשטעלט אין שאטן פון א בוים און זי צו מיר צוגעצויגן.
  
  
  "עס איז וועגן געפיל גוט וועגן אַלץ," איך געזאגט. דערנאָך האָב איך זי געקושט. זי האָט געענטפערט גאָר, דרינגלעך איר גוף קעגן מייַן און ויספאָרשן מיין מויל מיט איר צונג. ווען עס איז געווען איבער, זי נאָר געשטאנען דאָרט און געקוקט אויף מיר, איר אָטעמען געווארן אָפּגעריסן. "דאָס איז געווען זייער פייַן, ניק."
  
  
  "יא," איך געזאגט. דערנאָך האָב איך גענומען איר האַנט. "קום אויף, מיר מוזן געפֿינען אַ פּלאַץ צו בלייַבן הייַנט בייַ נאַכט."
  
  
  פינפטער קאפיטל.
  
  
  מי ר זײנע ן געגאנגע ן א שװער ן װעג , דור ך דע ם פראנצויזישע ר קװארטאל , או ן װע ן אי ך בי ן געװע ן זיכער , א ז מע ן פאלג ט מי ר ניש ט , הא ב אי ך גבריאל ן ארײנגעשיק ט אי ן א קלײ ן האטעל , װעלכע ר הא ט זי ך אנגערופ ן ״מאמארא״ , ני ט װײ ט פו ן װעלאסקז ס פאלאץ . דעמאָלט איך געגאנגען צו טרעפן קאָלין פּריאָר.
  
  
  דער קאַפע וואָס מיר באגעגנט אין איז נישט ספּעציעל טוריסט, כאָטש עס איז געווען אויף באָולעוואַרד מאָהאַממעד V. עס איז געווען איין רודערן פון טישן געדריקט קעגן די אַרויס פון די בנין צו ויסמיידן די שווער אָוונט פאַרקער. ווען איך בין אנגעקומען, איז קאלין פריאר שוין געווען דארט.
  
  
  איך בין זיך איינגעשריבן מיט פּריאָר, פּשוט אַ נאַקן צו אים. מי ר האב ן זי ך פריע ר געטראפ ן אי ן יאהאנעסבורג , אבע ר איצ ט הא ט ע ר אויסגעזע ן שװערער , או ן אויסגעזע ן פו ן פארעם . ער איז געווען אַ קוואַדראַט בריט וואָס קען האָבן געווען אַ פוטבאָל מייַסטער.
  
  
  "עס איז גוט צו זען איר ווידער, קאַרטער," ער האט געזאגט נאָך מיר באפוילן טיי פון די יקסייטאַד קעלנער.
  
  
  אי ך הא ב באמערק ט א מאס ן פא ר אונד ז טראג ן דדזשעלאבאס , פעס ן או ן שלײערס . "ווי טאָן זיי מייַכל איר?" איך האב געפרעגט.
  
  
  ― זײ מאַכן מיך ציטערן, אַלטער. און די געצאָלט איז די זעלבע.
  
  
  "די זעלבע."
  
  
  עס איז געווען די שליימעסדיק באַגעגעניש אָרט. דער רעש פונעם עולם האט פארטרונקען אונזערע קולות פאר אלעמען אחוץ איינער דעם צווייטן, און וויבאלד גאנץ פרעמדע זענען געזעסן ביי טישן צוזאמען, צוליב מאנגל אין שטולן, איז נישט געווען קיין גוטע סיבה פאר אן אבזערוואטער צו אויספירן אז מיר קענען זיך.
  
  
  איך פארבראכט די ערשטער צען מינוט צו דערציילן פּריאָר ווי איך כּמעט געהרגעט אַ פּאָר פון מאָל אין אַ פּאָר פון שעה. וועגן דעלאקראָיקס און פּיעראָט האָט ער שוין געוווּסט. ער קען לייגן קליין צו מיין קנאַפּ ריפּאַזאַטאָרי פון אינפֿאָרמאַציע.
  
  
  "וואָס טאָן איר וויסן וועגן די מאָראָקקאַן אַלגעמיינע סטאַף?" — האב איך שפעטער געפרעגט.
  
  
  "גאָרנישט ספּעציעל. וואָס האָבן די גענעראַלס צו טאָן מיט Project Omega? »
  
  
  "אפשר זייער קליין. אָבער Delacroix געדאַנק עס קען זיין פארבונדן.
  
  
  “דער מיליטער קאָמאַנדירן באַהאַלטן זיך דערווייל אונטער זייערע שרייַבטישן, אין האָפענונג אַז דער קעניג וועט נישט באַשליסן צו דריקן קלאגעס קעגן זיי. ער האלט אז עס זענען נאך פארהאן פאררעטער אין דער ארמיי וואס פלאנירן אים אראפצוווארפן."
  
  
  — האט ער געגעבען דזשענינא א ריין שיווער ?
  
  
  פּריאָר האָט זיך אָנגעהויבן. "ווי אויב. דזשענינאַ איז געווען אין די שטאַט אָפּטראָג צימער ווען די פריערדיקע קאַפּ פּרווון איז געווען געמאכט. א בלוטיקע מעשה. דזשענינאַ געהרגעט עטלעכע פון זיינע קאָלעגעס און געהאָלפֿן פאַרמייַדן די קאַפּ."
  
  
  איך האָב זיך געחידושט, "איידער אָדער נאָך ער האָט געזען ווי שלעכט עס גייט פֿאַר זיי?"
  
  
  "גוט שטאנדפונקט. אבער יעצט איז דזשענין אין שאטנס. ער און גענעראל אבדאללה."
  
  
  דאָס איז געווען אן אנדער נאָמען דערמאנט דורך פּיעראָט. "איז געווען אַבדאַלאַ אויך ביי דעם אָפּטראָג?"
  
  
  — יא, ער האט געשאסן זײן מיטארבעטער אין פנים.
  
  
  איך טשאַקלעד. "דעלאַקראָיקס האָט געגלויבט אַז דזשענינאַ איז געווען איינער פון די קאָנספּיראַטאָרס פון דער ערשטער קו און אַז ער איז איצט פּלאַנירונג אַ צווייט."
  
  
  "ער קען פאַרשילטן געזונט. אָבער וואָס האָט דאָס צו טאָן מיט דיין פּראָבלעם, אַלט מענטש?
  
  
  "דזשענינאַ איז געווען געזען אין דער לאַבאָראַטאָריע מיט די מאַנאַדזשערז. עס איז מעגליך אז דזשענינא קראצט די כינעזער אויפן רוקן אז מען זאל אים קראצן. ווי איך פֿאַרשטיין עס, די דזשענינאַ מאַנשאַפֿט איז פֿון פעז.
  
  
  "יא איך ווייס".
  
  
  "צי וואוינט ער אויף אַ מיליטערישער באַזע?"
  
  
  "איך טראַכטן ער האָט זיי געגעבן פּלאַץ אויף דער באַזע," האָט פּריאָר געזאָגט. "אָבער ער איז קיינמאָל דאָרט. ער האט אַ לוקסוס נחלה אין די בערג, ניט ווייט פון אל-האַדזש. האלט טרופּס צו היטן דעם אָרט. עס גייען קלאנגען אז חסן גייט אוועקנעמען זיין פערזענליכע זיכערקייט, אבער דאס איז נאך נישט געשען."
  
  
  "ווי קען איך געפֿינען זיין אָרט?"
  
  
  פּריאָר האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר. — דו גיסט נישט אהין, חבר ?
  
  
  "איך מוז. דזשענינא איז מיין איינציקע קאנטאקט מיט דער לאבאראטאריע. ער איז געווען דארט און ווייסט איר גענויע פלאץ. אויב דזשענינא האט רעקארדס פון זיינע פארבינדונגען מיט די כינעזער, מיין איך אז ער וואלט זיי געהאלטן אין שטוב. זיי זאלן מיר נאר זאגן וואו עס איז אַ לאַבאָראַטאָריע אָדער דזשענין זיך.
  
  
  — איר פלאנירט א גניבה ? — האט פריאר געפרעגט.
  
  
  "אונטער די צושטאנדן, עס מיינט גרינגער ווי טשיטינג."
  
  
  די ברעמען האבן זיך אויפגעהויבן. ― נו, דו װעסט דאַרפֿן אַ גליק, אַלטער. דאס אָרט איז פאַקטיש
  
  
  פעסטונג ".
  
  
  "איך בין געווען אין פעסטונגען פריער," איך געזאגט. פּריאָר האָט אָנגעהויבן ציען אויף אַ סערוועטקע בשעת איך האָב אים געקוקט. אין אַ מאָמענט עס איז געווען פאַרטיק.
  
  
  ― דאָס װעט אײַך ברענגען צום גענעראלס נחלה. עס קוקט נישט ווי אַ מאַפּע, אָבער עס זאָל געבן איר אַ גוטע געדאַנק.
  
  
  ― אַ דאַנק ― זאָג איך, אַרײַנגעטאָן די סערוועטקע אין קעשענע. כ׳האב פארענדיקט מיין טײ און זיך געגרײט אויפצושטײן.
  
  
  — קארטער , אלטער .
  
  
  — יא ?
  
  
  "דאס איז וויכטיק, איז ניט עס?"
  
  
  "פאַרשילטן וויכטיק."
  
  
  ער האָט זיך צעוויינט. זײ ן פירעק־קאנע ם פני ם אי ז געװע ן גרוים . "נו, נעמען קעיר פון זיך," ער האט געזאגט. "וואס איך זאג איז אז מיר וואלטן דיך נישט געוואלט פארלירן."
  
  
  "א דאנק צו."
  
  
  "און אויב איר דאַרפֿן מיר, נאָר פייַפן."
  
  
  "איך וועט געדענקען דעם, פּריאָר. און אַ דאַנק."
  
  
  ווען איך לינקס פּריאָר, איך באַשלאָסן צו קאָנטראָלירן גאַבריעל צו מאַכן זיכער אַז אַלץ איז אָוקיי. כ׳האב געמאכט אז מען זאל מיך נישט נאכפאלגן, און דאן געגאנגען צו איר האטעל. עס האָט איר געדויערט עטלעכע מינוט צו עפֿענען די טיר, און זי האָט זיך גוט צוגעהערט צו מײַן שטימע איידער זי האָט זי געעפֿנט. װען איך האב זי דערזען, האב איך זי געמוזט א װײל אנקוקן. ז י הא ט געטראג ן א לויטער ן פײ ן פו ן א בלײכ ן גרינע ר קאליר , אונטערשטראגנדי ק ד י פארב ן פו ן איר ע אויגן , או ן ד י רויט ע האר ן האב ן געפלאנצ ט איבע ר איר ע כמע ט נאקעט ע פלײצעס . די שטאָף אנטפלעקט אַ פּלאַץ פון גאַבריעל ונטער.
  
  
  ― איך האָב דיך געמוזט אַרױסנעמען פֿון בעט ― זאָג איך. "אנטשולדיגט, איך נאָר געוואלט צו מאַכן זיכער איר זענט געזעצט." איך האב זיך געוואונדערט, אפילו ווען איך האב געזאגט די ווערטער, אויב דאס איז געווען מיין איינציגע סיבה צו זיין דא.
  
  
  "איך בין טאַקע צופרידן אַז איר זענט צוריק, ניק. איך בין נאך נישט געגאנגען שלאפן. ביטע קום אריין."
  
  
  איך בין אַרײַן אין צימער און זי האָט פֿאַרמאַכט און פֿאַרשלאָסן די טיר הינטער מיר. "זיי האָבן מיר געשיקט אַ פלאַש קאָניאַק," זי געזאגט. — װאלט איהר געװאלט א גלאז ?
  
  
  "ניין, דאַנקען דיר, איך וועל נישט זיין לאַנג. כ׳האב אײך געװאלט זאגן, אז מארגן גײ איך ארויף אין די בערגלעך נעבן פעז געפינען א גענעראל, װאם װײםט, װאו די לאבאראטאריע איז.
  
  
  "דזשענינאַ קאַמאַנדז דעם געגנט. איז ער? "
  
  
  איך האב א זיפצן געטאן. "יא, און איצט איר וויסן מער ווי איר זאָל. איך וויל נישט, אז דו זאלסט זיך מער אריינמישן, גבריאל.
  
  
  זי איז געזעסן אויפן ראנד פון דאבל־בעט און מיך צוגעצויגן צו איר. "אנטשולדיגט איך געסט רעכט, ניק. אָבער, איר זען, איך ווילן צו אָנטייל נעמען. אי ך װי ל ז ײ באצאל ן פא ר מײ ן פעטער ם טויט . עס איז זייער וויכטיק פֿאַר מיר צו העלפן. ”
  
  
  "דו האסט געהאָלפן," האָב איך איר געזאָגט.
  
  
  "אָבער איך קען טאָן מער, פיל מער. רעדסטו דיאלעקט אלמוהד? »
  
  
  "דירעקט אַראַביש איז גאַנץ שווער פֿאַר מיר."
  
  
  "דעמאָלט איר דאַרפֿן מיר," זי ריזאַנדיד. ״די וועכטער פון דעם גענעראל זענען אלמאהדים פונעם הויכן אטלאס. איז עס ניט וויכטיק צו קענען צו יבערגעבן מיט זיי אין זייער געבוירן שפּראַך? »
  
  
  איך וואלט איר געוואלט זאגן שנעל ניין, אבער איך האב מיך געטוישט. "ביסט איר באַקאַנט מיט דער געגנט אַרום אל-האַדזשעב?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "איך בין דאָרטן אויפֿגעוואַקסן," האָט זי געזאָגט מיט אַ ברייטן, דיזאַרמינג שמייכל. "ווי אַ קינד, איך געגאנגען צו שולע אין פעז."
  
  
  איך האב ארויסגענומען די קארטל פון קעשענע. "טוט דאָס געזונט באַקאַנט צו איר?"
  
  
  זי האט לאנג שטילערהייט שטודירט די מאפע. "די מאַפּע ווייזט ווי צו באַקומען צו דעם פּאַלאַץ פון די אַלט קאַליף. איז דאָס ווו דזשענינאַ לעבן? »
  
  
  — אזוי האט מען מיר געזאגט.
  
  
  "מייַן משפּחה געגאנגען דאָרט יעדער זונטיק." זי האט געשלאגן שמײכל. "פֿאַר עטלעכע מאָל דאָס אָרט איז געווען אָפן פֿאַר דעם ציבור ווי אַ מוזיי. איך ווייס דאס גוט״.
  
  
  — ביסטו באַקאַנט מיט דעם אינערלעכן ?
  
  
  "אין יעדער צימער".
  
  
  איך האב געענטפערט מיט א ברייטן שמייכל. "איר האָט נאָר געקויפט אַ בילעט צו פעז."
  
  
  "אָה, ניק!" זי האָט מיך אַרומגענומען מיט אירע לאַנגע ווײַסע אָרעמס.
  
  
  איך האָב אָנגערירט די קורווע פון ווייכע פלייש אונטער די לויטער שטאָף ווי זי האָט מיר געקושט, און די ריר ווי צו אָנצינדן איר. זי האט זיך נאך נענטער צו מיר צוגעדריקט, מיך פארבעטן צו ווייטער אויספארשן מיט איר האנט, און אירע ליפן האבן אנגערירט מיינע.
  
  
  איך האב זי נישט אנטוישנד. ווען דער קוש האָט זיך געענדיקט, האָט זי זיך געציטערט. אי ך בי ן זי ך ארוי ס פו ן בעט , או ן אויסגעלאש ן דא ס ליכט , לאזנדי ק דא ם צימער ן אי ן טונקעלע ר שאטן . װע ן אי ך הא ב זי ך צורי ק צורי ק צ ו גבריאלן , הא ט ז י אראפגענומע ן ד י פעגינע ר פו ן ד י פלײצעס . איך האב צוגעקוקט די באוועגונג. ז י אי ז געװע ן א װילד ע מײדעלע . — נעם ארויס די קלײדער, ניק. כ׳האב געשמײכלט אין דער פינצטער. "אַלץ". זי געהאָלפֿן מיר, איר גוף רירנדיק מייַן ווי זי אריבערגעפארן. אין אַ מאָמענט מיר זענען געווען פארשפארט אין אן אנדער אַרומנעמען, שטייענדיק מיט איר לאַנג היפּס און פול דיך צוגעדריקט קעגן מיר.
  
  
  "איך וויל דיך," האָט זי געזאָגט אַזוי שטיל, אַז איך האָב קוים געהערט די ווערטער.
  
  
  כ׳האב זי אויפגעהויבן, זי געטראגן צום גרויסן בעט, זי געלעגן אויף אים און גענומען שטודירן איר װײכן, ליכטיקן קערפער אויפן הינטערגרונט פון דעם בעט־שפיץ. דערנאָך האָב איך זיך געלעגן לעבן איר אויפן צווייטן בעט.
  
  
  שפּעטער איז גאַבריעל איינגעשלאָפן אין מיינע געווער ווי אַ בעיבי. נאך א װײל געלעגן מיט איר נעבן מיר, געטראכט װעגן דזשענין, לי יוען און דאמאן זענא, בין איך ענדלעך פון איר אװעקגעריםן, זיך אנגעטאן און שטילערהײט אװעק פון צימער.
  
  
  קאַפּיטל זעקס.
  
  
  דער ווייַטער טאָג מיר דראָווע דורך די היללס און בערג פון צאָפנדיק מאָראָקקאָ צו Fez און El Hadjeb. מיר זענען געווען אין Gabrielle's Citrõen DS-21 Pallas, אַ לוקסוס פאָרשטעלונג מאַשין וואָס כאַנדאַלז באַרג טורנס געזונט. איך דראָווע רובֿ פון די וועג ווייַל צייט איז געווען וויכטיק פֿאַר אונדז און איך קען פאָר די סיטרוען פאַסטער.
  
  
  רוב טייל איז געווען א טרוקענע, שטיינערדיקע טעריין. ד י מאגער ע גרינ ע הא ט זי ך אנגעקלאפ ט צ ו דע ם הארב ן טעריין , מי ט א גרויםע ר באשלאס ן צ ו בלײב ן װא ס האב ן זי ך געקענ ט פארגלײכ ן נא ר ד י בערבער , װעלכ ע האב ן געװאוינ ט אוי ף ד י קליפס ן פו ן ד י בערג . ציגארע ר האב ן געגרײ ט זײער ע שטא ד אי ן װיסט ע פעלדער , או ן ד י פויערי ם זענע ן אינגאנצ ן אײנגעבונדלט
  
  
  געטראגן ברוינע דזשעלאבאס, כדי פארבייגייער זאלן נישט זען זייערע פנימער. פרויע ן האב ן פארקויפ ט װײנטרויב ן אויפ ן װעג .
  
  
  מי ר זײנע ן געפאר ן גלײ ך צ ו דע ם בארג־דאפ ט אל א האדזשעב . ם׳האט אים אויסגעזען, אז ער איז שוין אלט געװארן טויזנט יאר, אין די ענגשאפטלעכע הײזער פון מעדינא האט מען געזען צעבראכענע אלטע ציגל. מיר האָבן געפֿונען אַ קליין קאַפע, וווּ מיר האָבן זיך געוואַגט צו פּרובירן לאַם שיש קעבאַב מיט היגע ווייַן. גבריאל האט דאן געטרונקען א גלעזל טײ, װאס האט זיך ארויסגעװיזן װי א פרײדיקע געמיש פון הײסע מילך און שװאכע טײ, װאם זי האט געזונקען און דערנאך אװעק.
  
  
  מי ר האב ן ארויםגענומע ן א מאפע ן או ן װידע ר געגאנגע ן אי ן ד י בערג . דאָס מאָל האָבן מיר געמוזט אָפּקערן פֿון דער הויפּט־וועג און פֿאָרן אויף עטלעכע זייער פּרימיטיווע שטעגן. זיי זענען געווען שטיינערדיק און באַמפּי, מיט שטיינערדיק אַוטקראָפּינגז פון ראַקס אַרומיק אונדז אין צייט. װע ן מי ר האב ן זי ך ארוי ף אויפ ן גרינע ם פלאטאו , האב ן מי ר דערזע ן ד י נחלה .
  
  
  "דאס איז עס, ניק," גאַבריעל געזאגט. "עס איז געווען גערופֿן דעם פּאַלאַץ פון קאַליף האַממאַדי."
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט אויף Citrõen צו אַ גרופּע פון ביימער אויף די זייַט פון די וועג. איך האב נאך נישט געוואלט אז די וועכטער זאלן אונז באמערקן. דע ר אלטע ר פאלא ץ אי ז געװע ן זײע ר גרוים . געבויט פון ציגל און סטאַקאָו, עס פיטשערד אַרטשעס, ראָט פּרעסן טויערן און באַלקאָניעס, און די פאַסאַד איז געווען דעקערייטאַד מיט מאָסאַיק טיילז. עס איז געווען אַ פּאַסיק היים פֿאַר אַ זייער שטאַרק מענטש.
  
  
  אַרום דעם פּאַלאַץ זענען געווען גאַרדענס, וואָס האָבן זיך אויסגעשפּרייט וועגן אַ הונדערט יאַרדס אין אַ ברייט פּערימעטער. דע ר גארט ן אי ז געװע ן ארומגערינגל ט מי ט א הויכע ר אײזערנ ע פלאץ . אוי ף דע ר דרייוו־װע ג אי ז געװע ן א גרויםע ר טויער , װעלכע ר אי ז ארײנגעפיר ט געװאר ן אי ן דע ר פארמעסט , או ן אי ך הא ב דערזע ן א זיכערע ר װעכ ט אי ן מיליטע ר מונדיר .
  
  
  "אזוי דאָס איז ווו דזשענינאַ כאַנגז אויס," איך געזאגט. "עס וואָלט מאַכן אַ פייַן זומער הייַזקע, וואָלט ניט עס?"
  
  
  גבריאל האט געשמײכלט. "גענעראַלס זענען וויכטיק אין דעם לאַנד, טראָץ דעם פריש מרידה." דאָס איז מער וויכטיק ווי קיין פון זיינע עמפּלוייז קענען ימאַדזשאַן."
  
  
  "עס מיינט ווי דאָס אָרט איז שווער גאַרדאַד," גאַבריעל געזאגט. "אפילו אויב מיר פירן צו באַקומען אין, ווי וועט מיר באַקומען אויס?"
  
  
  "מיר וועלן נישט גיין אין און מיר וועלן נישט גיין אויס," איך דערציילט איר. "איך געווין-"
  
  
  איך האָב זיך אַרײַנגעקליבן אין דער אונטערגאַנגענער זון און דערזען אַ לאַנגן שוואַרצן אויטאָ קומען פֿון גאָרטן צום טויער.
  
  
  "וואָס?" — האט זי געפרעגט.
  
  
  "אויב איך בין נישט טעות, דאָ איז דער גענעראַל," איך געזאגט.
  
  
  א שווארצע ראלס-רויס לימאזינע האט זיך אפגעשטעלט ביים טויער, בשעת א זעלנער מיט א מאשין-געווער האט עס אויפגעשלאגן איבער די אקסעלע.
  
  
  איך שיפטיד די Citrõen אין נידעריק גאַנג און אויסגעדרייט די ראָד ווי די מאַשין לערטשט פאָרויס. מי ר האב ן זי ך ארוי ס פו ן װעג , אי ן ד י הויכ ע בושעס , פונק ט פו ן דע ר פלאכע ר פלײצע , װא ו ד י סיטרו ן אי ז געװע ן פארבארגן .
  
  
  די ראָללס האָבן זיך געגליטשט צוזאמען דעם שמוץ־וועג, זיך גיך באַוועגט אָבער כּמעט שטילערהייט, אויפֿגעהויבן הינטער זיך אַ ריזיקן וואָלקן פֿון פֿאַרברענט־ברוינען שטויב. באל ד אי ז ע ר אװעק . איך בין אויפגעשטאנען פון Citrõen און גאַבריעל איז מיר נאכגעגאנגען.
  
  
  "עס איז געווען דער גענעראַל, אָוקיי," איך געזאגט. "איך געכאפט אַ בליק פון אים און געזען זיין ינסיגניאַ. ער קוקט ווי אַ קיל האַמברע.
  
  
  "ער האט אַ שווער שעם."
  
  
  "איך האף נאר אז ער האט באשלאסן אוועקצוגיין פארן אוונט," האב איך געזאגט, נאכאמאל קוקענדיג אויף דער פערשקע זון, שוין אונטערגעלאזט הינטער די בערג וואס האבן ארומגענומען דעם פאלאץ. איך האב געקוקט אויפן וועג אויפן הויכן שטיינערדיקן אסקאַרפּמענט שכייניש צו דער נחלה. — לאמיר.
  
  
  איך האָב געכאַפּט גאַבריעלס האַנט און זי מיט מיר אַרײַן אַרײַן אויפן וועג, אַריבער און אין די בושעס אַריין. מי ר זײנע ן געגאנגע ן א הונדער ט הוי ף דורכ ן נידעריק ן גרינס , שטענדי ק ארויפגעגאנגע ן או ן זי ך געפונע ן אי ן ד י פעלזן . מי ר האב ן זי ך װײטע ר געקלידער ט בי ז מי ר האב ן אפ ־ געקלאפ ט דע ם אסקארעמענט , או ן געקומע ן צ ו א שטײנערדיקע ר שטײגער , װא ס הא ט אויםזע ן דע ם פאלא ץ או ן גרונד , געב ן אונד ז א גוט ן בליק .
  
  
  מיר ליגן אויף אונדזער מאָגן אויף די שטיין, לערנען די סצענע אונטן. אויםע ר דע ר װעכטע ר בײ ם טויער , האב ן מי ר געזע ן נא ך צװ ײ באװאפנט ע סאלדאטן , נעב ן דע ם געביידע .
  
  
  די זון איז פארשוואונדן הינטער די בערג, און דער הימל האט פארלוירן אירע ווארעמע קאלירן און איז געווארן טונקעלע לילאַ און בלאַס לימענע. ס'וועט באלד זיין פינצטער.
  
  
  — האסט געזאגט, איך קען נישט קומען מיט דיר? — האט דאס מײדל געפרעגט.
  
  
  ― דאָס איז רעכט ― האָב איך איר געזאָגט. "ווען איך באַקומען איבער דעם פּלויט, עס וועט זיין אַ איין-מענטש אַרבעט. אָבער איר קענען געבן מיר עטלעכע קלוז וועגן וואָס איך וועט געפֿינען ין. און דו וועסט מיר העלפן אריינגיין.
  
  
  גבריאל האט א קוק געטאן אויף מיר און געשמײכלט. אירע האָר איז צוריק געצויגן אין אַ קנופּ אין די הינטן פון איר קאָפּ, מיט עטלעכע סטראַנדז כאַנגגינג פרייַ. דאָס איז געווען זייער נוציק. "ווי, ניק? וויאזוי קען איך אייך איינלאדן? »
  
  
  -נוצנדיק דיין דיאלעקט אלמאהאד ווען מען רעדט מיטן וועכטער ביים טויער. אָבער קודם, לאָמיר רעדן וועגן דעם פּאַלאַץ. איך בין געסינג די דריט שטאָק איז בפֿרט אַ ווערכאַוס?
  
  
  "דער שפּיץ שטאָק איז קיינמאָל געניצט פֿאַר לעבעדיק קוואַרטערס, אפילו אונטער די קאַליף," זי געזאגט. “פאַרשטייט זיך, אַז דער גענעראַל האָט דאָס געקענט פאַרריכטן. דער צווייטער שטאָק באשטייט פון בעדרומז און אַ קליין אָפיס אין די צאָפנ - מיזרעך ווינקל."
  
  
  "וואָס וועגן דער ערשטער שטאָק?"
  
  
  "א אָפּטראָג זאַל, אַ מין פון טראָן צימער, אַ טאַנצפּלאַץ פֿאַר ריסיווינג אייראפעישע וויזיטערז, אַ ביבליאָטעק און אַ גרויס קיך."
  
  
  "המ. אַזוי די ביבליאָטעק און לערנען אויף די רגע שטאָק וואָלט זיין די מערסט פּאַסיק אָפיס ספּייסאַז אויב דער גענעראַל וויל נישט רעמאָנטירן די גאַסט צימער?
  
  
  "איך טראכט אזוי."
  
  
  "ויסגעצייכנט. איך וועל קודם גיין צו דער ביבליאָטעק, עס וואָלט ויסקומען צו זיין אין האַלטן מיט דעם גענעראַל ס גרויס סטיל. אָבער צו דער ערשטער שטאָק אָן ברעכן אַ פֿענצטער קען זיין גאַנץ שווער, אַזוי
  
  
  איך דאַרף פּרוּוון דעם דאַך“.
  
  
  "סאָונדס געפערלעך."
  
  
  "דו זאלסט נישט זאָרג וועגן מיין ראָלע. איר וועט האָבן גענוג צו טאָן זיך. איך וועל אייך זאגן די דעטאלן ווען מיר קומען צוריק צום קאר. אבער מיר האבן דא געקענט ווארטן ביז עס ווערט פינצטער.
  
  
  מי ר זײנע ן געלעגע ן אי ן דע ר װאקסנדיקע ר פארװײלונג , או ן צוגעקוק ט װ י ד י קאנצעלינע ן פו ן דע ר נחלה , האב ן זי ך פארװיקל ט אי ן שאטן . די לבנה איז אויפגעשטאנען הינטער אונדז, און א קריקעט האט זיך גענומען צעמאלן אין דער דערבײיקער געדיכט.
  
  
  גאַבריעל האָט זיך אויסגעדרייט צו מיר און איך האָב זי אַרומגענומען. אונדזע ר מויל ן האב ן זי ך געטראפ ן או ן מײ ן האנ ט אי ז אדורכגעפיר ט אי ר קלײד , גלעט ן ד י װײכ ע װארעמקײט ן פו ן איר ע בריסט . זי האָט זיך צעשלאָגן, די פיס האָבן זיך כּמעט אויטאַמאַטיש צעשפּרייט. זי האט אויפגעהויבן איר היפּס צו העלפן מיר בשעת איך פּולד איר הייזעלעך אַראָפּ און דעמאָלט איך געגאנגען צו איר. זי האט געקראכט װי איך בין ארײן טיף אין איר ארײן, און דאן איז פאר מיר גארנישט געבליבן, גארנישט פאר איר, נאר אונדזער קערפער און דער נויט צו זײן נאכאמאל און נאכאמאל.
  
  
  אז ס׳אי ז געװע ן איבעריק , הא ט ז י געשװיגן , או ן מי ר האב ן זי ך װידע ר געלעגן . מיר זײנען אזוי לאנג געבליבן. צום סוף, איך דזשענטלי גערירט איר אַקסל. "דו ביסט גרייט?"
  
  
  — יא.
  
  
  — דערנאך לאמיר גיין.
  
  
  מי ר זײנע ן פאמעלע ך געפאר ן אויפ ן װעג , בי ז ד י טויער ן פו ן דע ר נחלה . גאַבריעל איז געווען דרייווינג און איך געזעסן נידעריק אין די צוריק אַוועקזעצן. איצט איז ער געװען שװארץ אין דער טונקעלער לבנה־ליכט. װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטערט , הא ט זי ך ארויסגעטראג ן פו ן א קלײ ן װעכטער־הויז א װאלינע ר סאלדאט , אראפגענומע ן זײ ן מאשין־געװער , או ן געצייל ט אוי ף גבריאל .
  
  
  "האַלטן קיל," איך שושקעט הינטער איר. "פאָר גלייך צו אים."
  
  
  דער אויטא האט זיך אריבערגעצויגן צום טויער. פֿון דעם קאַלאָריפער האָט זיך געשמעקט, און אַז מיר האָבן זיך אָפּגעשטעלט נאָר עטליכע פוס פון דער וועכטער, האָט ער זיך אויפגעהויבן מיט כעס פון אונטערן קאַפּאָטע, פּונקט ווי איך האָב געפּלאַנט.
  
  
  גאַבריעל האט גערעדט צו דעם מענטש אין זיין געבוירן דיאַלעקט. זי האט אים געגעבן א שמייכלדיקן שמייכל, וואס האט ווי אויפגעהויבן דעם קרימען פון זיין פנים, און איך האב געזען ווי ער קוקט אויף איר אפשאצנדיק אפילו ווען ער האט געהאלטן דעם ביקס. זי האט דערמאנט א קאר פראבלעם און געפרעגט צי ער קען העלפן.
  
  
  ע ר הא ט זי ך געקװענקלט , דא ן הא ט אי ר זי ך געענטפערט .
  
  
  גבריאל איז ארויס פון קאר און ער האט פארדעכטיגט נאכגעפאלגט איר באוועגונג מיט א גרויסער פּיסטויל. זי האט גערעדט און געסטיקולירט, איר שמייכל האט זיך צו אים געקערט, די אויגן האבן זיך געבעטן.
  
  
  ער האט צוריק געשמײכלט און א שמייכל געטאן. ע ר אי ז געװע ן א דינער ע הױלע ר מי ט א טונקעלע ר בארד . ע ר הא ט געטראג ן א ן אלטע ר מונדיר , א היטל , מי ט א מאמוניציע־גאַרטל . ווי גאַבריעל איז געגאנגען צו די פראָנט פון די מאַשין, ער נאכגעגאנגען, ביקס כאַנגגינג בייַ זיין זייַט. זי האט אויפגעהויבן די קאפאטע און ער האט געזאגט אז ער טראכט איבער אלע עקסטערע פארע וואס איז ארויסגעקומען.
  
  
  ער איז, אפנים, געווען א פשוטער מענטש, וואס האט נישט געוויסט פון קארס, אבער ער וואלט דאס נישט געוואלט וויסן אז די שיינע פרוי זאל דאס וויסן.
  
  
  דער וועכטער האט געקוקט אונטערן קאפאטע מיט גבריאלן. איך בין שטילערהייט ארויס פון סיטרוען, האלטן הוגא אין מיין האנט, און זיך ארומגערינגלט ארום אים און גבריאל אויף דער בלינדער זייט. איך בין געװען הינטער אים, װען ער האט זיך צוגעבויגן איבערן װאגאן.
  
  
  ער האט גערעדט צו איר, ווייזן אויף די באַטאַרייע, משמעות דערקלערט די פּראָבלעם. זײן דיאלעקט איז געװען שנעל און פארשפארט, און איך האב זיך געפרײט, װאם גבריאל האט אזוי גוט גערעדט צו אים. איך האָב גאָרנישט געקאָנט פֿאַרשטײן, װאָס ער זאָגט, נאָר אײן זאַך איז געװען קלאָר: ער איז גאָר פֿאַרפֿאַלן געװען מיט גאַבריעל.
  
  
  אי ך בי ן זי ך דערנענטער ן או ן הא ב אי ם אנגעכאפ ט מי ט דע ר לינקע ר האנט , װארפנדי ק צוריק , װע ן גבריאל ע אי ז אװע ק פו ן אונדז . ער האט פרובירט צו באנוצן דעם ביקס אבער ער האט נישט געקענט. איך געלאפן הוגאָ ס האַלדז מיט מיין רעכט האַנט. ער האט געמאכט א פארשטומט קלאנג און איז צוגעפאלן צו דער ערד.
  
  
  איך האב אנגערירט גבריאלס האנט. "גיי עפֿנט דעם טויער בשעת איך נעם אים צו די בושעס."
  
  
  זי האט זיך נאר א מאמענט געקװענקלט. "גרויס."
  
  
  איך האב ארויסגעצויגן דעם זעלנער פון דערזען, דאן האב איך אויסגעטאן די קלײדער. גבריאל איז צוריק געקומען און איך האב עס איר איבערגעגעבן. זי האט גענומען אנטאן די מונדיר איבער איר אײגענעם קורצן קלײד.
  
  
  "דאָס איז נאָר צו פאַרזיכערן ווער עס קוקט אין די טויער פון די הויז," איך געזאגט איר. "אויב דער גענעראל ס מאַשין קערט פֿאַר מיר, לויפן. איר פֿאַרשטייט?"
  
  
  "יא," זי געזאגט.
  
  
  "באַהאַלטן און פייער אַ ווארענונג שאָס." כ׳האב אנגעװיזן אויפן מאשין־געװער.
  
  
  "גרויס." זי האט פול צוגעקנעפלט דאס העמד און ארײנגעטאן דעם רוב פון אירע רויטע האר אונטערן היטל. איך האב איר געגעבן דעם ביקס און זי האט עס אראפגעשלעפט איבער איר אקסל. פֿון דער ווײַטנס וואָלט זי גענוג אויסגעזען ווי אַ וועכטער צו אַנטלויפֿן פֿון שטראָף.
  
  
  מי ר האב ן זי ך אומגעקער ט צו ם טויער , או ן ז י הא ט זי ך פארנומע ן אי ר פאזיציע . אי ך הא ב אי ך זי ך ארײ ן אי ן װאגאן , געפאר ן פארב ײ א קלײ ן גרופ ע בוימע ר לינק ס פו ן דע ר װעכטער־הויז , או ן דערנא ך ארײ ן אי ן דע ר געגנט , פארב ײ גבריאלן . זי האט פארמאכט הינטער מיר דעם טויער.
  
  
  — גוט גליק, ניק. זי האט געזאגט.
  
  
  איך האָב צו איר אַ װוּנק געטאָן און זיך אַריבערגעטראָגן אױפֿן װעג צום פּאַלאַץ.
  
  
  עטלעכע מאָומאַנץ שפּעטער איך קראַושט הינטער אַ פּרונקט קוואַדראַט היביסקוס קוסט לעבן דעם בנין. אין פראָנט פון די צימער, אונטער אַ מאָריש בויגן, איז געווען אַ קליין פּאָרטיק, און הינטער אים גרויס טאָפּל טירן וואָס פירן אין אַ שטראַלנדיק ינלענדיש. אי ן דע ר דאזיקע ר װארעמע ר נאכ ט זײנע ן ד י טיר ן געװע ן אפן , או ן אי ך הא ב געזע ן צװ ײ זעלנע ר שטײע ן אי ן זא ל רעד ן או ן רויכער ן . עס קען זיין אנדערע דאָרט. קוקנדי ק אויפ ן צװײט ן שטאק , הא ב אי ך געזע ן א ז דאר ט אי ז װײני ק ליכט . ס'איז מסתמא נישט געווען קיין זיכערקייט דארט.
  
  
  אי ך הא ב א מאמענט ל פארלאז ן דע ם באהעלטעניש , או ן הא ב אי ך געקראכ ט צוגעלאפ ן צו ם װינק ל פו ן געביידע .
  
  
  ד א הא ט זי ך געענדיק ט ד י בויגענ ע פארטיק , פארװאקס ן מי ט בוגאינוויללע . כ׳האב געפלאנט ארומצוגײן אין שטוב, אין האפענונג צו געפינען א װעג צום דאך.
  
  
  ווען איך האב אויסגעדרייט די ווינקל פון די בנין, איך כּמעט געגאנגען רעכט אין אַ זיכערהייט וועכטער וואס איז געשטאנען אַרויס און סמאָקינג. ער האט מיך נישט געזען און נישט געהערט, און ווען איך האב זיך אפגעשטעלט בלויז אינטשעס פון אים, האבן זיינע אויגן זיך פארשפרייט פון איבערראשונג, דאן האבן זיך שנעל נעקלאפט ווען ער האט אראפגעלאזט זיין ציגארעט און זיך אנגעשטויסן צו דער גרויסער מיליטערישער פּיסטויל אויף זיין גאַרטל.
  
  
  הוגאָ האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט אין מײַן האַנט. דער מענטש איז פּונקט פּולינג אויס אַ גרויס פּיסטויל צו פייַער ווען איך געקומען אפילו נעענטער און פּאָוט הוגאָ אין די ריבס.
  
  
  די ביקס איז געפאלן צו דער ערד און דער זעלנער האט געקוקט אויף מיר אומגלויבנדיק. איך האב ארויסגעצויגן מיין סטילעט ווען ער האט אנגעכאפט זיין זייט. ער האט זיך אויסגעגליטשט צו דער זייט פונעם בנין, זיין פנים פארקרימט פון טויט.
  
  
  איך האָב גערייניקט דעם סטילעטטאָ אויף זיין מונדיר און צוריקגעקערט דעם בלייד צו איר שייד. קוקנדי ק צו ם געביידע , הא ב אי ך דערזע ן א קלײ ן ווהעמלבע ר פארדעק ט מי ט א טעפער . אי ך הא ב גענומע ן א טארפ ן או ן אי ם געװארפ ן איבע ר דע ר געפאלענע ר װעכטער . איך בין דעמאָלט אריבערגעפארן צו די צוריק פון דעם אָרט.
  
  
  ווי איך האב פארדעכטיגט, איז געווען אויף דער הינטערשטער וואנט א רייטעל. די וויינז וואָס זענען גראָוינג אויף די טרעליס זענען נישט דיק אין דעם צייַט פון יאָר, וואָס געהאָלפֿן. אי ך בי ן שטילערהײ ט ארויפגעקראכ ן אוי ף דע ר גריצע ר בי ז אי ך הא ב דערגרײכ ט דע ם צװײט ן שטאק , איבע ר דע ר קיך . פון דאָרט איך קליימד אַרויף די דריינפּיפּע צו די שפּיץ דאַך.
  
  
  דער דאַך איז געווען אויף עטלעכע לעוועלס, און עס זענען געווען עפענען פּלאַץ אין די הויף און צווישן די פאַרשידענע לעוועלס. אי ך הא ב זי ך אנגעהויב ן צ ו רירן , צ ו דע ר דינסט־לוקע , בלוי ז געפונע ן א ז ע ס הא ט זי ך מי ך צעשײד ט א צען־פֿיס ר פלא ץ פו ן דע ר סעקצי ע װא ם אי ך הא ב געװאל ט דערגרײכן .
  
  
  דע ר דע ר אויבערפלא ך אי ז געװע ן געבויג ט מי ט טײכלער , װא ם הא ט שװע ר געמאכ ט אויפצופיר ן אקראבאטיש ע איבונגען . א חוץ דעם האט מען מיך נישט געװאלט הערן אונטן. כ׳האב געקוקט לאנג און שטארק אויפן אפענעם פלאץ, זיך אפאר פוס צוריק געטרעטן, געלאפן און געשפרונגען איבער דער שװארצער בוכטע. איך בין געלאנדעט אויפן סאמע ראנד פון אן אנדער דאך. איך האָב כּמעט פאַרפאַלן מיין וואָג און געפאלן צוריק, אַזוי איך לינד פאָרויס שווער בייַ די טאַליע. אבער צוליב דעם האבן מיינע פיס זיך אויסגעגליטשט. אין אַ שפּאַלטן רגע האָב איך זיך אויסגעגליטשט.
  
  
  כ'האב זיך פארצווייפלט אנגעכאפט ווען איך גליטשן, אבער מיינע פינגער האבן נישט געפונען וואס צו האלטן, און איך בין צוגעקומען.
  
  
  דעמאלט , װע ן אי ך בי ן געװע ן זיכער , א ז אי ך גײ ן אראפ , האב ן מײנ ע הענט , געכאפ ט דע ם גאם , װא ס הא ט אויסגעפיר ט רעגנ־װאסער , פו ן דע ר דאך . ער קרעכצן און באַקט אונטער מיין וואָג ווי מיין גוף געקומען צו אַ פּלוצעמדיק האַלטן. מייַן וואָג באפרייט מיין לינקס האַנט, אָבער מיין רעכט האַנט האט עס געהאלטן. דער גענעם האט ארויסגעלאזט דעם קלאמפער נעבן מיר און מיך אראפגעלאזט נאך א פוס. אבער דעמאָלט עס געהאלטן שטאַרק.
  
  
  איך האב פארמאכט מיין לינקע האנט איבער דעם קאָרעטע, געווארט א האלבע מינוט ביז די כח זאל זיך אומקערן צו מיינע געווער, דערנאָך געטאָן אַ פּאַמעלעכן פּול-אַרויף. פו ן דע ר פאזיציע ס הא ב אי ך געכאפ ט ד י הענ ט אויפ ן פליסן , או ן מי ט שװעריקײט ן ארוי ף ארוי ף אויפ ן דאך .
  
  
  אי ך הא ב זי ך אראפגעכאפט , פארדעק ט אי ן שווייס . איך האב געהאפט אז דאס וועט גיין בעסער ווען איך בין אינעווייניג. לאנגזאם און פארזיכטיק בין איך אריבערגעפארן צוזאמען די גליטשיקע קאכלעס צום פארמאכטן לוקע. איך האב מיך געקניפט נעבן איר און זיך אנגעצויגן אויף איר. אין ערשטער עס געווען סטאַק, אָבער דעמאָלט עס געעפנט און איך איז סטערינג אין דער פינצטערניש.
  
  
  איך בין אַראָפּ אין די טונקל צימער אונטן. ס׳אי ז געװע ן א פארלאז ט ארט , װ י א בוידעם , מי ט א טיר , װא ס הא ט געפיר ט צ ו א גאם . אי ך בי ן ארוי ס אי ן דע ר גאם , װא ם אי ז אוי ך געװע ן פינצטער , אבע ר אי ך הא ב געזע ן א ליכטי ק פו ן אונטער ן טרעפ . אי ך בי ן אראפגעגאנגע ן ד י טרעפ , װא ס זײנע ן געװע ן שטויביק ע או ן פארדעק ט מי ט שפינװעב . ד י רעלס ט זײנע ן געװע ן אויסגעשניט ן אי ן גאנ ץ פו ן הארטן . װע ן אי ך בי ן אראפגעגאנגע ן בי ן אי ך געשטאנע ן אי ן דע ר צװײטע ר שטאק . ע ס אי ז געװע ן א גאנ ץ טעפּעך , או ן ד י װענט ן זײנע ן געװע ן באציר ט מי ט מאזאיק . בײ די זײטן פון קארידאר זײנען געװען צימערן מיט שװערע הילצערנע טירן. די קאַנווערטאַבאַל גאַבריעל איז געווען גערעדט וועגן מיין רעכט, און איך געפרוווט צו עפענען די טיר. עס איז געווען אָפֿן. איך בין ארײן און אנגעצונדן די ליכט.
  
  
  איך איז געווען רעכט. די לאָקאַלן זענען נישט געניצט ווי די אַלגעמיינע אָפיס. ניש ט קײ ן צװײפל , הא ט ע ר געטא ן זײ ן ארבע ט אי ן דע ר ביבליאטע ק פו ן אונטן , װא ו ע ם אי ז געװע ן זיכערקײט . אבער דער צימער איז נאך אלץ געווען אינטערעסאנט. די ווענט זענען געווען באדעקט מיט מאַפּס פון מאָראָקקאָ און די ארומיקע לענדער, און מיליטעריש ינסטאַליישאַנז זענען אנגעצייכנט מיט פּינס. איין גרויס מאַפּע געוויזן אַ דיאַגראַמע פון די פייטינג בעשאַס אַ פריש מיליטעריש געניטונג, אַ מלחמה שפּיל. דעמאָלט איך געזען עס. אי ן װינק ל פו ן צימער , צוגעקלעפט ע צ ו דע ר װאנט , מי ט שטעקן , אי ז געװע ן א קלײ ן מאפע , געצײכנ ט אבע ר קונציק .
  
  
  איך בין צוגעגאנגען און א קוק געטאן אויף איר. דאָס איז געווען טייל פון דרום מאָראָקקאָ, די טרוקן און טרוקן געגנט וואָס אַנדרע דעלאַקראָיקס גערעדט וועגן. אויפן לינקן ראנד פון דער מאפע איז געווען דאס דארף מחמיד, וואס דעלאקרויקס האט באשריבן פארן פיעראט, דער וואס איז געפונט געווארן נישט ווייט פון דער לאבאראטאריע. פון דעם דאָרף איז געווען אַ וועג, און אין די סוף פון די וועג איז געווען אַ פּשוט קרייַז מיט די בריוו "X". עס איז געווען קיין צווייפל וועגן דעם: דער צייכן געוויזן די אָרט פון די סופּער סוד לאַבאָראַטאָריע פון Damon Zeno און זיין L5 באַלעבאָס לי יוען.
  
  
  איך האב אראפגעריסן דאס פאפיר פון דער וואנט און עס אריינגעלייגט אין קעשענע. דערנאך האב איך אויסגעלאשן די ליכט און פארלאזט דעם צימער.
  
  
  עס איז מעגליך געווען אנדערע אינפארמאציע אינעם גענעראל'ס אפיס אונטן, אבער איך האב געהאט אזויפיל ווי איך האב געדארפט. איך געהאט אַ קאָרט און אַלע איך געהאט צו טאָן איז גיין אויס מיט אים.
  
  
  א ברײטער עלעגאנטער טרעפ האט געפירט פון לאבי צום זאל אויפן צװײטן שטאק.
  
  
  איך בין געשטאנען אין שפיץ און אראפגעקוקט מיט דעם לוגער אין דער האנט. איך האב נישט געזען די וועכטער וואס זענען דארט געווען פריער. אפֿשר האָבן זײ געפּײַניקט אין קיך.
  
  
  איך בין פּאַמעלעך אַראָפּ די טרעפּ, איינער אין אַ צייַט. ם׳איז געװען אומבאקוועם שטיל. װע ן אי ך בי ן ארא פ געגאנגע ן או ן געשטאנע ן או ן קוקנדי ק דור ך ד י אפענע ר טירן , הא ב אי ך אי ן דע ר נאכ ט דערהער ט א טאפלט ן ברום . גבריאל האט געשאסן דעם ביקס.
  
  
  איך בין אינדרויסן געלאפן ווען א קול איז געקומען פון הינטן. ער האט גערעדט ענגליש.
  
  
  — שטעל אפ! רירט זיך נישט!
  
  
  עס זענען געווען בייַ מינדסטער צוויי פון זיי. איך האב זיך ארומגעדרײט, און איך בין געפאלן אויף אײן קני. ער איז געווען דין, הויך און שטאַרק - מענטשן איך האב געזען פריער. ווען מיין בליק האָט זיך אויף זיי פאָוקיסט, האָב איך אויטאָמאַטיש געזוכט אַ וואָפן. דין איז שוין אויסגעמאטערט. עס איז געווען אַ שווער מיליטעריש אַטאַקע ביקס, ענלעך אין סטיל צו די יו. עס. אַרמיי .45 קאַליבער. דער גרויסער ביקס האט געשאסן הויך - און געפעלט, ווײַל איך האָב זיך אַראָפּגעכאַפּט ווי איך האָב זיך אַרומגעדרייט. איך האב געצויגט דעם צינגל אויפן לוגער און ער האט א כעס געשריגן. דער קויל האָט געטראָפן דעם דינער זעלנער אין מאָגן, אים אויפגעהויבן פון דער פּאָדלאָגע און האָט אים געטראָפן מיטן רוקן אין די אונטערשטע פּאָסט פון די טרעפּ.
  
  
  האָט זיך צו מיר צוגעלאָפן דער שטאַרקער זעלנער. ער איז נאָך נישט געקומען צו דער ביקס. איך האב געדרײט דעם לוגער צו אים, אבער ער האט מיך געשלאגן אײדער איך האב געקאנט שיסן. איך בין געפאלן צו די שטאָק אונטער די פּראַל פון זיין גוף און פּעלץ אַ גרויס פויסט שלאָגן מיר אין די פּנים.
  
  
  זײ ן אנדער ע האנ ט הא ט זי ך ארויסגעכאפ ט צ ו װילהעמינע . מיר ראָולד צו די עפענען טירן און דעמאָלט צוריק צו ווו מיר זענען געפאלן. ער איז געווען שטאַרק און זיין קאַפּ אויף מיין רעכט האַנטגעלענק טוויסטיד עס. מיין האַנט האָט געטראָפן אין דער וואַנט און דער לוגער האָט זיך אויסגעגליטשט פון מיין האַנט.
  
  
  אי ך הא ב אי ם שטאר ק געשלאג ן , הא ב אי ם גלײ ך געשלאג ן אי ן פנים , או ן ד י בײ ן הא ט זי ך געקראכ ט אי ן זײ ן נאז . ער איז שװער אַראָפּגעפֿאַלן פֿון מיר, בלוט גײט פֿון זײַן נאָז. ע ר הא ט עפע ס געמורמלט , אנגעכאפ ט צ ו דע ר ביקס ן אויפ ן גארטל .
  
  
  אין דער ווייַטער שפּאַלטן רגע, איך געקוקט צוריק און געזען די אָפּפאַל קענען זיצן אויף די פּאָליצע לעבן מיר. איך האָב געכאַפּט דעם שווערן ערן און אים אַרײַנגעוואָרפן שווער אויף דעם שטאַרקן מאַן, ווען זײַן ביקס האָט זיך אַרויסגעכאַפּט פֿון זײַן כאָלטער. עס האָט אים געטראָפן אין פּנים און קאַסטן און צעבראָכן ווען ער איז געפאַלן אונטער איר קלאַפּ. ער האט װײך געכאפט, געקלאפט אין דיל און געלעגן אומבאװעגלעך.
  
  
  דעמאל ט הא ט דע ר צװײטע ר געצייל ט אוי ף מיר א ביקס ן או ן געשאסן . דער קויל איז אַרײַן אין דער וואַנט צווישן מײַן רעכטן אָרעם און ברוסט; ער װאָלט מיך דערהרגעט, װען ער װאָלט געװען אַ פּאָר אינטשעס פֿון לינקס.
  
  
  ווי איך האָב אַרײַנגעוואָרפן דעם סטילעט אין מיין האַנט, האָט זיך דער מאָגערער זעלנער אויפגעהויבן אויפן עלנבויגן צו מאַכן נאָך אַ שיס. ער האט ווידער גענומען ציל ווען איך האב ארויסגעלאזט דאס מעסער. די פּיסטויל האָט געשאָסן, אַ קראַצן אין האַלדז, און דאָס מעסער האָט אים געטראָפן אין האַרצן. ער איז געפאלן אויפן דיל.
  
  
  ווען איך האב זיך אראפגעקניפט אויפצונעמען ווילהעלמינא, האב איך געמײנט אז ס׳איז אלץ פארענדיקט, אבער איך האב זיך טועה געווען. הינטער מיר איז געװארן א װילד געשרײ פון קארידאר, װאם האט געפירט צו דער קיך, און װען איך האב זיך אומגעדרײט, האב איך דערזען א גרויסער מאן, װאם האט מיר געשװינדלט מיט א פלײש־שנעלער אין קאפ.
  
  
  אפנים , אי ז דא ם געװע ן דע ם גענעראל ס קע ך אוי ף דע ר פראנט . דער קלעצער האָט זיך געפֿאַלן אויף מיר, ליכטיק גלאַנצן אין דער ליכט. איך טויב צוריק און די בלייד שלאָגן די באַפּוצונג אויף די לייטער פּאָסטן הינטער מיין קאָפּ, קאַטינג עס גאָר.
  
  
  איך ראָולד אַוועק פון די ווייַטער קלאַפּ און עס שנייַדן די קליין טיש אין די זאַל אין האַלב. ער איז געווען שנעל מיט די וואפן און איך האב נישט געהאט קיין צייט צו טאן אנדערש ווי זיך פארטיידיגן. דע ר דריטע ר קלאפ ט מי ט א שװערער , גלאנציק ע זילבערנע ר קלײער , װאל ט מי ר געטראפ ן גלײ ך אי ן פנים . איך איז געווען קעגן די וואַנט און אריבערגעפארן צו די לינקס נאָר אַ שפּאַלטן רגע איידער די וואָפן שלאָגן די וואַנט הינטער מיר.
  
  
  אין דעם מאָמענט וואָס ער האָט געדאַרפט פּרוּוון צוכאַפּן דעם קלעצער, האָב איך צוגעכאַפּט מיין פוס צו מיין ברוסט און אים אַ טרייס געטאָן, אים שווער געשלאָגן אין הארץ.
  
  
  דער קין האט זיך אפגעפאלן, ווען ער האט זיך פארלאזט דעם אנגעשטעקטן קלעצער און געפאלן אויפן דיל, מאכן מיאוסע וויצן.
  
  
  איך האב דערזען נעבן מיר דעם לוגער און דערשטיקט אים אפצונעמען.
  
  
  "דאָס וועט זיין גאַנץ גענוג!" — האט באפוילן א הויך קול.
  
  
  איך האב מיך אומגעדרײט און דערזען בײ דער טיר דעם הויכן, שטארקן גענעראל זשענין. אין זיין האַנט איז געווען איינער פון די באַלקי פּיסטאַלז, און עס איז געווען אַימעד בייַ מיין קאָפּ. הינטער אים, אין די שטאַרקע אָרעם פֿון דער אָרדערמאַן, איז געגאַנגען גאַבריעל.
  
  
  זיבעטער קאַפּיטל.
  
  
  "איך בין אַזוי נעבעכדיק, ניק," די מיידל געזאגט.
  
  
  אין קארידאר איז ארײן נאך א מאן אין מונדירן, מסתמא דעם גענעראלס דרייווער. ער האָט אָנגעוויזן אויף מיר דעם ביקס, אַרויפגעגאנגען און אויסגעקלאפט דעם לוגער פון מיין קייט, קוקנדיק אויף די מענטשן אויפן דיל. ער האט עפעס געמורמלט אויף אראביש.
  
  
  "זיי האָבן מיר געווארנט וועגן דיר," האָט דזשענינאַ געזאָגט, גיין צו מיר. "אבער עס מיינט אַז איך האט נישט נעמען איר עמעס גענוג." ער האָט גערעדט ויסגעצייכנט ענגליש. ע ר אי ז געװע ן א שטארקע ר מאן , א בים ל פופציק , מי ט א פירקע ר קין , או ן א שאר ם אויפ ן לינק ן אויג . ער איז געווען וועגן מיין הייך און געקוקט ווי ער האלט זיין פאָרעם. ער האט געהאט א װעג צו הײבן דעם קין װען ער האט גערעדט, װי ער װאלט געטראגן א צו ענג קאלנער. זײ ן מונדיר אי ז געװע ן באדעק ט מי ט צעפ ל או ן בענדלעך .
  
  
  "איך בין צופרידן איך האב דיר נישט אַנטוישן," איך געזאגט.
  
  
  ע ר אי ז געשטאנע ן מי ט א ביקס , או ן א מאמענט , הא ב אי ך געמײנט , א ז ע ר װע ט שוי ן א ן צינגל . אָבער ער האָט אַרײַנגעטאָן דאָס ביקס אין אַ גרויסן כאָלטער אויף זײַן לענד.
  
  
  — שטיי אויף — האט ער באפוילן.
  
  
  איך האָב דאָס געטאָן און פּעלץ אַ פּולסאַטיאָן אין מיין האַלדז. בלוט איז געװען געקאכט אויפן האלדז און קאלנער. װע ן אי ך בי ן געשטאנע ן אונטע ר דע ר שװע ר ביקס , הא ט דע ר גענערא ל מי ך געזוכט . ער האָט געפֿונען די קאָרט אין מיין קעשענע. ער האט א קוק געטאן אויף איר און געשמײכלט. דערנאך האט ער זיך אויסגעדרייט צום דרייווער.
  
  
  "קאסט אים און נעם אים צו מיין אָפיס." איצט האט ער גערעדט אראביש. "און נעמען קעיר פון די מענטשן." ער האט גלײכגילטיק אנגעװיזן אויף די זעלנער און געקאכט אויפן דיל.
  
  
  א פאר מינוט שפעטער זענען איך און גבריאל געזעםן אין דער גרויסער ביבליאטעק. איך האָב ריכטיק געטראַכט, אַז דאָס איז דער גענעראַל־אַמט. דזשענינא איז געזעםן בײ א לאנגן, הויך־געשלעפטן הילצערן טיש, אנגעקלאפט מיט א בלײפעד אויף א נאטעפאד פאר אים און א גרויםער קוק אויף אונדז. ע ר אי ז געװע ן א ליכטי ק מאראקאנער , מסתמא , א בערבער , אדע ר א געשטאמדיק ט פו ן ד י גרויזאמ ע אלמאהדים . ער איז געווען די זעלבע הייך ווי מיר און מיסטאָמע וועגן צוואַנציק פונט מער ווי מיר.
  
  
  גאַבריעל און איך געזעסן אויף גלייַך טשערז פֿאַר די טיש. ז ײ האב ן זי י ניש ט געמאכ ט צ ו פארבונד ן או ן פארבינדן . דע ר סאלדא ט װא ס הא ט געהאלט ן גבריאל ן אי ז געשטאנע ן ב ײ דע ר ביבליאטע ק טי ר . ע ר הא ט נא ך געהא ט ד י ביקס ן אוי ף אונדז .
  
  
  "אזוי איר וויסן וועגן לי יוען ס קליין פּרויעקט?" ― האָט דזשענינאַ געזאָגט, װײַטער צאַפּן אויף איר בלײפעסטער.
  
  
  "מיר וויסן," איך געזאגט. "איר האָט געמאכט אַ ערנסט גרייַז, אַלגעמיינע, דורך פאַרבינדן די כינעזיש אין אַזאַ אַ סיטואַציע. האָבן איר אלץ באקומען געלט פֿאַר די שוץ איר צוגעשטעלט? »
  
  
  דער גענעראל האט זיך אויסגעזען דערשראקן פון דעם ענין. "לי יוען האלט זיין וואָרט, מיין פרייַנד. באלד וועלן מיר האבן די קאפיטאל וואס דארף צו פינאנצירן אן אמת'ע קופה, נישט קיין פארס ווי די פריערדיגע."
  
  
  "וואָס האָט איר אויך געטריבן?" איך האב געפרעגט.
  
  
  זײנ ע אויג ן האב ן זי ך א ביס ל פארקלענערט . "איך בין נישט געווען די דרייווינג קראַפט הינטער די ניט אַנדערש פּרווון. ווייַטער מאָל איך וועט טאָן די פּלאַנירונג."
  
  
  "און אפֿשר עמעצער אין דיין גרופּע וועט באַפאַלן איר אין די לעצטע מינוט ווען אַלץ ווערט שוואַרץ און איר דרייען ווי איר שאָס דער ערשטער פירער."
  
  
  דזשענינא האט א הויכער געשמײכלט. "עס איז זייער קלוג, איז ניט עס, צו טייטן די קאַליע סקאַנדאַלז און ראַטעווען זיך פון שאָס."
  
  
  "איך טרעפן עס דעפּענדס אויף וואָס סוף פון די ביקס איר געווען אויף."
  
  
  דזשענינאַ האט נישט דערקענען מיין סאַרקאַזם. "זיי האָבן דיזערווד פּונקט וואָס זיי באַקומען, הער קאַרטער," ער דערציילט מיר. “זייער שוואכע פירערשאפט האט אונז געפירט צו א סיטואציע וואו מיר זענען אלע כמעט אומגעקומען. דאָס וועט נישט פּאַסירן ווידער ".
  
  
  "צי איר טאַקע טראַכטן אַז מיט די שטיצן פון די טשיקאָמס איר וועט אָנהייבן אן אנדער מרידה?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "איך רעכן דערויף," האָט ער קיל, אויפגעהויבן זיין גרויסן גאָמבע און אים אויסגעשטרעקט פאָרויס, אין מוסאָליני נוסח. ער האט אראפגענומען דאם געװעבענע היטל, אנטפלעקט דיקע טונקעלע האר, גרויםע בײ די טעמפלען.
  
  
  "און איר טאָן ניט זאָרגן וואָס לי יוען און דאָקטאָר זענאָ טאָן אונטער דיין שוץ?"
  
  
  "אָבער, מיסטער קאַרטער," האָט דזשענינאַ געשמייכלט כיטרע, "זיי עפֿענען אַ קליניק פֿאַר די אָרעמע, פאַררעטערטע איינוואוינער פון דער געגנט."
  
  
  "אויב די כינעזער זענען געראָטן אין זייער פּראָיעקט תוו," איך דערציילט דעם גענעראַל, "קיין מענטשן אָדער לאַנד וועט זיין זיכער. אפילו אין מאָראָקקאָ. איר האָט די פּראַווערביאַל טיגער, דזשענינאַ. אין דעם מאָמענט דער טיגער איז ניצן איר פֿאַר זיין אייגענע צוועקן. שפעטער זאל ער זיך אומקערן און אפביסן די קאפ״.
  
  
  — פארשטײ ט זיך , דא ס אי ז שטענדי ק מעגלע ך — הא ט ע ר װײך . "אָבער דאָס לאַנד איז אַנדערש פון דיין. דאָ, שווער אַרבעט וועט נישט שטייַגן איר. איך ווי מיין קראַנט ריי און שטעלע ווייַל איך בין געבוירן אין דער אויבערשטער קלאַס און ווייַל איך איז געווען שטאַרק גענוג צו נעמען וואָס איך געוואלט. איר נאָר באַקומען וואָס איר קענען באַקומען פון עמעצער אַנדערש. איך וועל נישט פארכאפט ווערן ווען די איבערנעמען איז פארענדיקט, מיסטער קארטער, אפילו אויב איך מוז זיך פארמאכן מיט די כינעזער צו באקומען די הילף וואס איך דארף."
  
  
  איך באַשלאָסן אַז עס איז קיין פונט צו דיסקוטירן דעם ענין ווייַטער מיט דזשענינאַ. ער האט לאַנג צוריק געגרינדעט זיין מאטיוון, און איצט סיבה קענען ניט זיין דערגרייכט.
  
  
  "וואָס פּלאַנירט איר פֿאַר אונדז?" איך געפרעגט אים פראַנגקלי, איך געדאַנק איך געוואוסט דעם ענטפער אָבער איך געוואלט זיין באַשטעטיקונג איידער איך מאַכן קיין פּלאַנז.
  
  
  "ער וועט אונדז טייטן," גאַבריעל געזאגט. "איך ווייס דאס."
  
  
  ז י הא ט נא ך געטראג ן אי ר װעכטע ר מונדיר . אי ך הא ב ניש ט געקענ ט אפנעמע ן װ י אזו י האלבלאזיק ע ז י הא ט אויסגעזע ן , זיצנדי ק זי ץ ארוי ס אי ר שרעק , פאר ן מאן , װא ס הא ט אוי ף אי ר אזו י פי ל מאכט .
  
  
  — יא — האט דער גענעראל מיט איר איינגעשטימט, מעגליך, איך מוז דיך הרגענען. נאָך אַלע, איר ינוויידיד מיין היים, מאָרד עטלעכע טראַסטיד מענטשן און ינדזשערד אנדערע. איר פארדינט צו ווערן דערשאָסן מיד. דאָס איז פארלאנגט דורך מאָראָקקאַן מיליטעריש געזעץ."
  
  
  ער האט אבער נאך נישט געזאגט, אז ער האט באשטימט בדעה אונדז צו דערשיסן, און דאס האט מיך עפעס איבערראשט. "איך האָב נישט געוווּסט, אַז דו זעסט אַזוי פֿיל וועגן דער הלכה," האָב איך געזאָגט מיט אַ שארפֿקייט אין מײַן קול.
  
  
  דאָס פאַרשילטן שמייכל האָט זיך ווידער באַוויזן אויף אים. די שראַם, וואָס איז אַריבער זיין לינקס אויג, איז געווען מער לילאַ אין דעם ליכט. "איך נוצן עס ווען עס סערוועס מיין ציל," ער האט געזאגט. "איך אויך ברעכן עס ווען עס סערוועס מיין ציל. און איך בין גרייט עס איצט צו טאָן, הער קאַרטער, צו ראַטעווען דיין לעבן. דיין לעבן טאָמער זאָל איך זאָגן.
  
  
  "איר ווייסט, גענעראל, איך בין נישט אין אַ פּאָזיציע צו מאַכן דילז."
  
  
  "וואָס איך געהאט אין זינען איז געווען מער קאָמפּליצירט ווי אַ אָפּמאַך."
  
  
  איך האב איהם אן א קוק געטון.
  
  
  "איך רעספּעקט איר פֿאַר דיין ספּעציעל טאלאנטן, הער קאַרטער," ער האט געזאגט, זיין אויגן איצט ערנסט. "ניט פילע מענטשן קען באַקומען דאָ ווי איר און פאַרשאַפן שעדיקן,
  
  
  וואָס איר האָט געראטן צו פאַרשאַפן מיט וואָס איר האָט צו אַרבעטן מיט."
  
  
  דער קאָמפּלימענט האָט מיך איבערראַשט.
  
  
  "לי יוען האָט דיר דערמאָנט," האָט דער גענעראַל ווייטער געזאָגט. "ליכט ווי ער, אָדער גאַנץ L5, האט אַ שיין גרויס האַנדלען אויף איר."
  
  
  "איך בין זיכער דערפון," איך געזאגט.
  
  
  "איך בין ימפּרעסט מיט וואָס איך ווע געזאָגט און וואָס איך ווע געזען," דזשענינאַ פארבליבן. ער האט זיך צוגעבויגן מיט קאנספיראטאריש. "די מערב פאַרלאָרן דעם קאַמף, קאַרטער, מיט די ופדעקונג פון דאַמאָן זענאָ. איך האב נישט קיין אנונג וואס דאס איז ווייל זיי זאגן מיר נישט, אבער איך ווייס אז עס איז זייער עפעקטיוו."
  
  
  "איך בין זיכער עס איז." איך האָב זיך אָנגעהויבן.
  
  
  ― װוּ לאָזט דאָס אײַך, מײַן חבֿר? רובֿ מסתּמא טויט, אויף די לוזינג זייַט.
  
  
  "איך גיי נאָך נישט צו דעם בית-עולם," האָב איך געענטפערט.
  
  
  ער האט זיך נאך ווייטער צוגעבויגן. "איך וועל פאָרשלאָגן איר דיין לעבן, קאַרטער, אין פילע וועגן. איך דאַרף אַ מענטש ווי איר. איר קענען אַרבעטן פֿאַר מיר. אויב איך צוטרוי איר, לי יוען וועט. איך קענען צולייגן פֿאַר איר צו זיין פּראָמאָטעד און געשטעלט אויף מיין פּערזענלעך שטעקן. וואָס טוט קאָלאָנעל קאַרטער געזונט ווי?
  
  
  איך איז געווען געפרואווט צו שמייכלען אין די ינקאַנגראַטי פון עס אַלע, אָבער באַשלאָסן קעגן עס. אנשטאט אים צו זאגן אז איך בין נישט אינטערעסירט אין לינקע קופס, אז ל 5 אין בעידזשינג האט א רויטע סטיקער אויף מיין טעקע און מיינע בילדער זענען ארויסגעשטעלט געווארן אין זייער טריינינג שולע, און אז לי יוען איז מחויב צו טייטן מיר וואוהין און ווען ער קען. דאָס, איך באַשלאָסן צו ווייַזן אינטערעס אין דזשענינאַ ס פאָרשלאָג.
  
  
  "קאָלאָנעל קאַרטער," איך ריפּיטיד סלאָולי. איך האב געקוקט אויף זײן אומגעדולדיג פנים. ― זאָגסטו, אַז איר באַדאַרף מיך פֿאַר אַ קאַפּ?
  
  
  “מיט דיין הילף, קאַרטער, מיר קענען ברענגען כאַסאַן צו זיין מיעס ניז. איך וועל הערשן מאָראָקקאָ און איר וועט זיין מיין מיניסטער פון שטאַט זיכערהייט."
  
  
  ער האט אכטונג געהיט אויף מיין פנים, ווארטן אויף א רעאקציע. גאַבריעללע האָט אויך אויף מיר געקוקט, און עס איז געווען אַ שרעק אויף איר פּנים. "ניק," זי אנגעהויבן, "איר ניטאָ ...
  
  
  איך האָב געהאַלטן מיין אויגן אויף דזשענינאַ. "איר מאַכן אַ זייער קאַמפּעלינג פאַל."
  
  
  "ניק!" — האט גבריאל געזאגט הויך.
  
  
  איך האב נישט געקוקט אויף איר. "ווי פיל וועט איך זיין באַצאָלט ווי אַ קאָלאָנעל?"
  
  
  דזשענינאַ סמיילד. "אמעריקאנער זענען שטענדיק זייער פּראַקטיש ווען עס קומט צו געלט." דערנאָך האָט ער אַ שמייכל געטאָן. “דער קאָלאָנעל דאָ פאַרדינט מיסטאָמע נישט מער ווי איר טאָן איצט. אבער איך קען און וואָלט ווי צו מאַכן אַ ספּעציעל אָרדענונג פֿאַר איר צו פאַרדינען טאָפּל דיין נאָרמאַל געצאָלט פֿאַר ספּעציעל פליכט אונטער מיר.
  
  
  איך בין געזעסן א שטיק צייט שטילערהייט, ווי איך וואלט געקוקט אויף אלע ווינקלען. "און אויב די קו איז געראָטן, איך וואָלט באשטימט ווערן דער הויפּט פון סייכל און זיכערהייט?"
  
  
  גבריאל האט זי נאכאמאל געפרװוט איבערהערן, אבער איך האב זי נישט געלאזט. ― שװײַג ― זאָג איך שארפ. דערנאָך איך געקוקט אויף דזשענינאַ ווידער. "פייַן?"
  
  
  דזשענינאַ האט הנאה גאַבריעל ס ומבאַקוועמקייַט. ער האט װידער געשמײכלט װי ער האט צו מיר גערעדט. "איך געבן איר מיין וואָרט. איך וועל דאס שרײַבן״.
  
  
  איך האָב זיך אָפּגעשטעלט. "איך דאַרף טראַכטן וועגן דעם."
  
  
  דע ר שמײכ ל הא ט זי ך א ביס ל פארװאקסן . — גרויס, דו קענסט פארברענגען א גאנצע נאכט, מארגן אינדערפרי מוזטו מיר געבן דעם ענטפער.
  
  
  "און די מיידל?"
  
  
  "מיר וועלן איר נישט שאַטן."
  
  
  איך האָב געלערנט זײַן פּנים און עס איז געווען אָפנהאַרציק, ווי אַן ערלעכער באַנדיט. אָבער איך האָפֿן איך געקויפט זיך עטלעכע מאָל. ביז מאָרגן פאַרטאָג. אַלץ קען פּאַסירן בייַ נאַכט.
  
  
  "וואָס וועט פּאַסירן מיט אונדז מאָרגן מאָרגן אויב איך אָפּזאָגן דיין פאָרשלאָג?" איך האב געפרעגט.
  
  
  דער שמייכל האט זיך א ביסל פארברייטערט. "איך בין דערשראָקן אַז עס וועט זיין אַ קליין פייער סקוואַד. נאָר אין פאַל, איך האָבן שוין געשיקט פֿאַר אַ דיטאַטשמאַנט פון מענטשן. פון קורס, אַלץ וועט זיין זייער פאָרמאַל. איר וועט ווערן דערשאָסן ווי ספּיעס, וואָס איר זענט זיכער. זײן קול האט זיך דערװײכט. "אבער איך טאָן ניט טראַכטן איר וועט זיין אַזאַ אַ נאַר, קאַרטער. איך טראַכטן איר וועט טאָן וואָס איז בעסטער פֿאַר איר."
  
  
  "איך וועל געבן איר מיין ענטפער אין דער מאָרגן," איך געזאגט צו אים.
  
  
  "פייַן. אַחמד, נעם זיי אַרױף. לאָזן הער קאַרטער אין האַנטקייטלעך פֿאַר איצט. איר וועט שטעלן אַ קאָרפּראַל אַרויס דעם פּאַלאַץ אויף דעם זייַט און נעמען אַ שטעלע אַרויס זייער פארשפארט צימער. ער האט געקוקט אויף מיר צו זען מיין רעאקציע צו זיין גרונטיקקייט. — א גוטע נאכט אייך בײדע.
  
  
  מע ן הא ט אונד ז געפירט , או ן אויפ ן װעג , הא ט גבריאל ע אוי ף מי ר ניש ט געקוקט , לאז ט זי ך רעדן . איך געפרואווט צו געדענקען די דעטאַילס פון די מאַפּע דזשענינאַ האט גענומען פון מיר אַזוי איך קען ציען זיי אין פאַל מיר אלץ באַקומען אויס פון דאָ. אויפ ן אויבערשט ן הא ט מע ן אונד ז ארײנגעפיר ט אי ן צושטאנענדיק ע צימער ן או ן ד י טירן ן זענע ן געװע ן שטאר ק פארשפארט .
  
  
  מייַן צימער איז געווען גרויס, מיט אַ בעט, אַ קליין דיוואַן און אַ גרינג שטול. אויפן סטעליע האט געהאנגען א פרעסק וואס האט געשילדערט א סצענע פון אלטן מאראקא. לעבן דעם צימער איז געווען אַ קלאָזעט באַצירט מיט מאָסאַיק טיילז.
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צום פענצטער און ארויסגעקוקט. דער שפּרינגען וואָלט האָבן ריזאַלטיד אין אַ לאַנג פאַל צו דער ערד. אן אנדער זעלנער איז שוין אין דרויסן, געגאנגען מיט זיין פּאָסטן צוזאמען די זייַט פון די בנין, אַ סאַבמאַשין ביקס געשלאגן איבער זיין אַקסל.
  
  
  אי ך הא ב שװע ר געזיפצט . איך האָב זיך געוואונדערט וואָס איך האָב טאַקע דערגרייכט. מי ט א וועכטער אינדרויסן פון די פענצטער און טירן און מיינע ריסטען פארמאכט, האט זיך מיטאמאל אויסגעזען אומגליקליך אז איך וועל קענען טרעפן א וועג ארויסצונעמען גבריאל און זיך לעבעדיקערהייט פון דעם פלאץ.
  
  
  איך בין געלעגן אויפן בעט, פרובירט נישט צו באמערקן ווי די האנדקאפס האבן זיך געגראבן אין מיינע ריסטן. גאַבריעל איז געווען פּונקט הינטער דער דיק וואַנט אַריבער די צימער, אָבער זי איז געווען אוממעגלעך צו דערגרייכן. אויב די צייט איז נישט געווען אַזוי וויכטיק, און איך וואָלט געווען זיכער אַז ער וואָלט איר נישט שאַטן, איך וואָלט האָבן צו געבן דזשענינאַ אַ אַפפיראַטיוו ענטפער און שפּילן מיט.
  
  
  ביז איך האב געקענט אוועקגיין פון אים אדער אים טייטן. איך האָב אָבער געמוזט אַרויסגיין פון דאָ מאָרגן מאָרגן צו קומען צו די לאַבאָראַטאָריע אין צייט.
  
  
  איך בין געלעגן און געטראכט. אויב איך קען קלייַבן די שלאָס אויף מיין שאַקאַלז, איך וואָלט האָבן עטלעכע פרייהייט. אָבער ווי טאָן איר קלייַבן די לאַקס אויף דיין ריסץ? גוט קשיא.
  
  
  אפֿשר איז דער ענטפֿער געװען צו פֿאַרגעסן פֿון די הענטשקעס. איך קען טאָן אַ פּלאַץ מיט זיי אויב איך קען נאָר באַקומען אויס פון דעם צימער. אי ך הא ב באשלאס ן צ ו װארטן , בי ז פרימארגן , װע ן ד י װעכטע ר זײנע ן האלב ן געשלאפן . דעמאלט וואלט איך פרובירט אריינפירן דעם וועכטער אינדרויסן אין קארידאר ער זאל אליינס אהער קענען אריינגיין אן רופן דעם גענעראל. אפֿשר וועט ער נישט זען קיין שלעכטס מיט מיר צו נעמען צו דזשענינאַ פֿאַר נאָך אַ פּריוואַט שמועס אָן אַ מיידל. עס טוט נישט שאַטן צו פרעגן.
  
  
  אבער מיין פלאן האט נישט אויסגעפעלט. גענעראל דזשענין האט זיין אייגענע געדאנקען. ארום האלבע נאכט האב איך געהערט א קלאפ אויף מיין טיר, א געמורמלטע באפעל צו דער וועכטער, און די טיר איז אויפגעשפארט געווארן. דזשענינאַ געעפנט עס און געשטאנען אין די דאָרוויי פֿאַר אַ מאָמענט בשעת איך געזעסן אויף דעם ברעג פון דעם בעט.
  
  
  "איך וואָלט ווי צו רעדן מיט דיר נאָך עטלעכע," ער האט געזאגט, קלאָוזינג די טיר הינטער אים.
  
  
  — איך האב אויף דיר געװארט — האב איך געזאגט.
  
  
  ער איז דורכגעגאנגען איבערן צימער מיט די הענט פארכאפט הינטערן רוקן, אן אימפאזירטע געשטאלט אין זיין מונדיר מיט א שווארצן גאַרטל און גלאנציק הויכע שיך איבער מיליטערישע הויזן. ער איז געשטאנען בײם פענצטער, קוקנדיק אין דער פינסטערניש.
  
  
  "עס איז געווען שווער צו רעדן אָפן מיט אַ מיידל דאָרט," ער האט געזאגט. ער האָט זיך צו מיר אויסגעדרייט, זײַנע אויגן האָבן זיך נודנע אין מײַנע. "איר האָט די מידות איך ווי אין אַ אַסיסטאַנט, קאַרטער. און איר האָבן די וויסן צו מאַכן אַ קו ד'עטאַט אַרבעט פֿאַר אונדז. אין אַדישאַן צו די עקסטרע צאָלונג איך דערמאנט אונטן, איך זען אַז איר באַקומען פילע אנדערע - נאָך בענעפיץ, איך טרעפן איר וואָלט רופן זיי גיפס פון די דאַנקבאַר פּאָליטיש פירער וואָס מיין טרופּס באַשיצן. א שיין הויז, קאַרטער, און אַ פייַן אמעריקאנער מאַשין צו דיין באַזייַטיקונג, מיט אַ שאָפער אויב איר ווילט. פרויען. אַלע די פרויען איר וועט אלץ וועלן. און ווען איר וועט ווערן מיין מיניסטער פון שטאַט זיכערהייַט, איר וועט האָבן ויסערגעוויינלעך מאַכט. איר וועט זיין אַ קראַפט אין מאָראָקקאַן פּאָליטיק און געשיכטע."
  
  
  "איר מאַכן אַ גוט פונט פון דיין זייַט," איך געזאגט מיט אַ קליין שמייכלען.
  
  
  "איר וועט האָבן אַ גרעסערע קאַריערע ווי איר אלץ ימאַדזשאַנד. דאָס איז נישט אַ רער חלום. מיט דיין הילף, איך קענען מאַכן אַלץ קומען אמת.
  
  
  "אויף די אנדערע האַנט, אויב איר ינסיסטאַד צו האַלטן דיין פריערדיקן סאָפעקדיק לויאַלאַטיז, איר וואָלט שטעלן מיר אין אַ ומגעלומפּערט שטעלע. איך קען נישט פאַרגינענ זיך אַ פייַנט ווי איר, קאַרטער. אבער מיט דיר ביי מיין זייט און מיט דער הילף וואס וועט באלד אנקומען פון בעידזשינג, קען איך געפינען מיין צוקונפט אין דעם לאנד, און איר קענט ווערן א טייל דערפון.
  
  
  ער איז געקומען און איז געשטאנען נעבן מיר. "וואָס מיינט איר? וועט איר נוצן די געלעגנהייט? נאָר איר קענען נעמען אויף די מאַנטל פון גרויסקייט, קאַרטער.
  
  
  איך געקוקט אויף די שטאָק פֿאַר אַ מאָמענט מער, דעמאָלט אויפגעשטאנען צו טרעפן זיין אויגן. "עס מיינט נישט צו זיין פיל ברירה."
  
  
  אויף זײן פירעקיק פנים האט זיך באװיזן אן אויסדרוק פון צופרידענער צופֿרידנקייט. "דעמאָלט וועט איר קומען מיט מיר?"
  
  
  "יא," איך געזאגט. "וואָס וועגן די מיידל?"
  
  
  דאָס שמײכל איז פֿאַרשוווּנדן געװאָרן פֿון זײַנע ליפּן, זײַנע אױגן האָבן זיך באַקענט מיט מײַנע, און איך האָב געװוּסט מיט אַ שרעקלעכער זיכערקײט, װי נעבעכדיק עס איז צו זײַן אונטער דער השפּעה און מאַכט פֿון דעם מענטש. "מיט אַ מיידל איז גאָר אַן אַנדער ענין," האָט ער קאַלט געזאָגט. — דאס מײדל מוז שטארבן.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אפגעקערט . איך האב אזוי געטראכט.
  
  
  "און איר מוזן טאָן עס."
  
  
  איך האב אויף אים צוריק געקוקט און געפרואװט באהאלטן מיין האס. "איר ווילט צו פיל."
  
  
  "איך?" — האט ער קאטעגאריש געזאגט. "אין וועקסל פֿאַר דיין לעבן? פֿאַר עשירות און מאַכט? איך בעט טאַקע צו פיל, קאַרטער? ניין, איך טראַכטן נישט. ווייַל מאָרד אַ מיידל וועט זיין דיין אַקט פון געטרייַשאַפט צו מיר. דאָס וועט זיין דיין וועג צו ווייַזן מיר אַז איר האָט באמת געביטן דיין געטרייַשאַפט. הרגעט אַ מיידל וואָס מיינט זייער קליין פֿאַר איר, און צוזאַמען מיר וועלן שוועבן אויף די ווינט.
  
  
  איצט איז דער דאָזיקער ממזר געוואָרן פּאָעטיש. איך האב אים נאכאמאל געקוקט אין די אויגן און איך מיין אז עס האט אים אביסל געטשעפעט אז איך בין אויף זיין מדרגה. ער איז געוואוינט אראפצוקוקן אויף מענטשן.
  
  
  "ווי?" איך האב געפרעגט.
  
  
  ער האט װידער געטשעקט. ער האט ארויסגעצויגן פון זײן כאלטער א גרויםער ביקס. "וועט דאָס טאָן?"
  
  
  איך האב געקוקט אויף דער ביקס. די קויל וועט רײַסן גאַבריעל אין האַלב. אבער איך האט צו איבערצייגן אים אַז איך איז גרייט צו טאָן עס. אָדער וועג, עס וואָלט געבן אונדז ביידע אַ געלעגנהייט צו קעמפן צוריק אויב מיר זענען מאַזלדיק. "איך טראַכטן אַז זאָל זיין גענוג," איך געזאגט. "ווען וועל איך דאָס טאָן?"
  
  
  "ווי באַלד ווי מעגלעך," ער האט געזאגט.
  
  
  איך האב א מינוט געטראכט. איצט איז געווען די שליימעסדיק צייט צו נעמען אַ ברעכן. אפֿשר וועט די פֿינצטערניש העלפֿן, אויב איך קען אַרויסגיין.
  
  
  "איך וועל טאָן עס איצט," איך געזאגט, אַדינג שפּאַנונג צו מיין קול.
  
  
  דזשענינאַ געקוקט סאַפּרייזד. "גרויס."
  
  
  "איך ווילן צו סוף דעם," איך געזאגט. "אָבער איך ווילן צו טאָן דאָס אויף מיין וועג. לאז אויף מיר די קאטשקעס — האב איך אים געזאגט. ― פֿירט אונדז בײדע אַרױס צום װײַטן װינקל פֿון גאָרטן אינאײנעם. איך וויל אז זי זאל טראכטן אז דו עקזעקוטירט אונז ביידע. אַראָפּנעמען די כאַנדקאַפס אין די לעצטע מאָמענט און געבן מיר די ביקס בשעת איר צוריק איז פארקערט. איך וויל נישט אז זי זאל וויסן אז איך טו דאס".
  
  
  דזשענינאַ האט אַ מיעס פּנים. "איך האט ניט טראַכטן איר געווען אַ סקווימיש מענטש, קאַרטער. נישט נאך די רציחה וואס דו האסט קלאר באגאנגען.
  
  
  "לאָמיר נאָר זאָגן איך בין געווען צו נאָענט צו איר לעצטנס," איך געזאגט.
  
  
  "אוי. איך פֿאַרשטיין דיין פונט. ער האט ווי צו אָננעמען די דערקלערונג. "איך בין מסכים אַז עס איז שווער צו באַקומען באַפרייַען פון אַ מעטרעסע. אקעי, לאמיר נעמען די מיידל"
  
  
  מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן זא ל או ן דע ם זא ל אויפ ן פליכט , הא ט מע ן דערקלער ט ד י לאג ע או ן ע ר הא ט אויפגעשלאם ן ד י טיר ן אי ן גבריאל ס צימער . ווען זיי זענען געגאַנגען זי אויפנעמען, איז זי געזעסן אויף אַ שטול.
  
  
  — קום מיט אונדז — האט דער וועכטער באפוילן.
  
  
  אז זי איז ארויסגעגאנגען אין זאל, האט זי א קוק געטאן אויף די הענטשקעס, װאם זײנען נאך געװען אויף מײנע האנדלען. "וואס טוט זיך?" — האט זי געפרעגט.
  
  
  "זיי נעמען אונדז פֿאַר אַ שפּאַציר אין דעם גאָרטן," איך געזאגט.
  
  
  "אזוי איר האָט נישט אָננעמען זיין פאָרשלאָג?"
  
  
  "ניין," איך געזאגט ערלעך.
  
  
  איך האָב געמײנט, אַז איך האָב באַמערקט אַ קלײן שמײכל אױף דעם זעלנערס ליפּן.
  
  
  "איר צוויי לאָזן מיר קיין ברירה," דזשענינאַ דערציילט גאַבריעל. גיי מיט אונדז.
  
  
  "איך בין אַזוי נעבעכדיק, גאַבריעל. איך מיין, אזוי איז עס געשען.
  
  
  מי ר זענע ן ארא פ ד י טרעפ ן או ן פארלאז ן דא ם שטוב . ביידע דזשענינאַ און די זעלנער ציען אויס זייער פּיסטאַלז.
  
  
  אויפ ן װינק ל פו ן דע ר הוי ז האב ן מי ר זי ך צוגעגרײ ט א סאלדאטן־טרײבער , װעלכע ר אי ז געשטאנע ן װא ך נעב ן דע ם געביידע . ער האט אראפגענומען זיין סובמאשין ביקס און זיך אריבערגעצויגן נעבן אונדז, אנווייזנדיק אויף מיין ברוסט מיט דעם מיאוסן פּיסק. מיר האָבן געטראָגן דרײַ פּיסטאָלס, אַלע וואָס זענען ביכולת צו פּונטשן האָלעס אין אונדזער קערפּער די גרייס פון מאָראָקקאַן סאָסערז.
  
  
  נא ר עטלעכ ע מאמענט ן שפעטע ר האב ן מי ר זי ך געפונע ן אי ן א אפגעזונדערט ן װינק ל פו ן דע ר טעריטאריע . עס איז געווען אַ פּלאַץ פון שאָטן און דעקן אויב איך געהאט די געלעגנהייט. אבע ר אי ן דע ר קלײע ר װ ו מי ר זענע ן געשטאנע ן הא ט ד י הויכע ר לבנ ה אונד ז אל ע געשלאפ ן א זילבערנע , שוידערלעך . אי ן ד י אפגעשניטענ ע קוסט ס דערבײ , הא ט זי ך אי ן דע ר פינסטערניש ט געהער ט א ציקאדע .
  
  
  "עס איז גענוג ווייט," האט גענעראל דזשענינא געזאגט. ער האָט נאָר עפּעס געשעפּטשעט דעם שאָפער'ס אויער אין אויער, און איך האָב געהאָפט, אַז ער האָט אים געזאָגט, אַז ער זאָל נישט נוצן אויף מיר דעם מאשין-ביקס בעת איך שיסן אויף דאָס מיידל. “נעם אַוועק הער קאַרטער ס האַנטקייטלעך. מענטש זאָל ניט פּנים זיין באשעפער געבונדן ווי אַ כייַע."
  
  
  דער אָרדענונג האָט אַרײַנגעלייגט דעם אָטאַמאַטיק פּיסטויל אין גאַרטל און אַרויסגענומען אַ שליסל פֿון קעשענע. דזשענינאַ וואָטשט מיין פּנים ענג, און איך באמערקט אַז זיין ביקס איז געווען שפּיציק צו מיר. ער האט מיר נישט געטרויען ביז איך האב דערהרגעט דאס מיידל. אָדער אפֿשר אַפֿילו דעמאָלט. סייַ ווי סייַ, איך געשפילט פֿאַר אים עטלעכע מער. איך האב געגנבעט א שולדיג בליק אויף גבריאל ווען זי האט נישט געקוקט און שטארק געזיפצט.
  
  
  "אָוקיי, שטיין צוזאַמען ביי דעם בוים," דזשענינאַ באפוילן. מיר האָבן געטאָן ווי ער האָט געזאָגט. גאַבריעלס פּנים האָט זיך געשפּאַנט פֿון שרעק. זי איז געווען זיכער אז זי וועט שטארבן. און איך געוואוסט אַז עס איז בייַ מינדסטער אַ גוט געלעגנהייַט פון דעם געשעעניש.
  
  
  א מאן מיט א מאשין ביקס האט אויף אונדז געצילט זײן געװער. דזשענינאַ און די אָרדערלי זענען געשטאנען אַ ביסל נעענטער, אויף יעדער זייַט פון אונדז.
  
  
  "מיידל ערשטער," דזשענינאַ געזאגט. — דריי זיך ארום, דו.
  
  
  גבריאל האט א גלאט געטאן אויף אים. "איך וועל נישט, איר מוזן פּנים מיר אויב איר הרגעט מיר."
  
  
  דזשענינאַ האָט געזען די איראָניע אין איר ווערטער, ווייַל עס איז געווען איך וואָס האט געזאגט אַז איך טאָן נישט וועלן צו דייטינג מיט איר. ער האט מיר א ביסל געשמייכלט, און דאן האט זיך דער שמייכל פארוואקסן. "אָוקיי, קאַרטער. ניט מער שפּילערייַ. טאָן וואָס איר האָבן צו טאָן."
  
  
  גבריאל האט א קוק געטאן אויף מיר. דער אָרדענונג איז צו מיר צוגעקומען, מיך גוט אויסגעלערנט, ווי ער וואָלט מיר ניט געטרויען, דערנאָך מיר איבערגעגעבן אַ מאַשין. גאַבריעל האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר און איך האָב אַ קוק געטאָן צוריק.
  
  
  "וואָס איז עס, ניק?" — האט זי געפרעגט.
  
  
  — דו דארפסט ניט דערקלערן, קארטער — האט דזשענינא געזאגט שארף. — הרגעט זי נאר.
  
  
  גאַבריעל'ס מויל האָט זיך אויפגעהויבן. "מאנטאג!" — האט זי אויסגעאטעמט. דערנאָך האָט זי זיך אַװעקגעצויגן און מיך אַ שװער געשלאָגן אין פּנים. "קום אויף, מאַמזער. ציען דעם צינגל!" זי כייסט.
  
  
  איר רעאקציע אויף דער לאגע האט געשטארקט מיין צוטרוי אין אלץ. דער דרייווער האט געלאכט און א ביסל אראפגעלאזט דעם ביקס.
  
  
  "אָוקיי, איך וועל טאָן עס," איך געזאגט גרויזאַם. איך האב צו איר א װינק געטאן. אײדער זי האט געקאנט פארשטײן דעם באדייט פון דער דאזיקער האַווייַע, האָב איך זי אַרײַנגעשטויסן צו דער ערד.
  
  
  מי ט דע ר זעלביקע ר באװעגונ ג הא ב אי ך זי ך אראפגעקראכט , זי ך געדרײ ט צו ם שרײבער , או ן געצויג ן דע ם צינגל , פו ן דע ר גרויםע ר פּיסטויל . אויב דער גענעראל וואלט מיר נאר נאכגעקוקט און די ביקס איז געווען ליידיג, וואלט איך געווען אין גרויסע צרות. אבע ר א שיס האט געקלונגען אין דער קלײםונג , געברומט אין די אויערן . דער דרייווער איז פארוואונדעט געווארן אין ברוסט. ער איז צוריקגעשפרונגען, אבער נישט געפאלן. זיין האַנט האט ריפלעקסיוולי קלענטשעד זיין סאַבמאַשין ביקס און ער אנגעהויבן שיסער אין די נאַכט, שפּריץ די געגנט מיט בלייַ.
  
  
  דע ר גענעראל , הא ט דערװײ ל צוריקגעקער ט שײער ן מי ט זײ ן דינסט־פּיסטאל , װ י באל ד אי ך הא ב געשאס ן אויפ ן שרײבער . דער שאָס האָט מיך דורכגעריסן אין דער זײַט, צערײַסן דאָס פֿלײש אונטער מײַן העמד און מיך געקלאַפּט צו דער ערד לעבן גאַבריעל.
  
  
  ס'איז מסתמא געווען א מזל וואס דער גענעראל האט מיך אראפגעשאסן. אין דער ווייַטער שפּאַלטן רגע, אַ סאַבמאַשין ביקס ספּרייד ווו איך איז געווען סקוואַט, קראַשינג אין די בוים שטאַם הינטער אונדז. דער גענעראל און דער באפעלקערונג האבן אויך געשלאגן אין דער ערד, ווען דער גרויסער ביקס האט געדונערט אין א ברייטן קרייז, די אויגן פון דעם דרייווער האבן זיך פארגליטערט, ווי א קארמעפלעק האט באלויכטן זיין העמד. קויל ן האב ן אונד ז געפײפט , אבע ר קײנע ר אי ז ניש ט געשעדיג ט געװארן . דערנאך איז דער דרייווער אראפגעפאלן אויפן רוקן און די שיסעריי האט זיך אפגעשטעלט.
  
  
  "גיי הינטער דעם בוים!" — האב איך געשריגן צו גבריאלן.
  
  
  דער גענעראל האט נאכאמאל גענומען צילן אויף מיר און געשאלטן ברוגזדיק אונטערן אטעם. איך האב געמיינט אז ער האט זיך געשלאגן פאר'ן צוטרוי מיר. אבע ר פונק ט װ י ע ר הא ט זי ך װידע ר געװאל ט שיסן , הא ט דע ר באפעלקערונ ג זי ך צוגעלאפ ן פו ן דע ר זײ ט או ן מי ך אראפגעקלאפט .
  
  
  צומ גליק, איך בין נישט פאַרפאַלן די ביקס. מי ר האב ן זי ך ארומגערינגל ט או ן געטראפ ן אוי ף דע ר ערד , או ן אי ך הא ב געכאפ ט א בליק , װ י דע ר גענעראל ן באװעג ן זיך , פרובירנדי ק אוי ף מיר . איך האב געשלאגן דעם אָרדענונג אין פּנים, אָבער ער האָט זיך פאַרצווייפלט צוגעכאַפּט צו מיר, כאַפּנדיק דאָס ביקס אין מיין האַנט. ער האט געשלאגן דעם פאס מיט דער האנט און מיין כאפ אויף דער ביקס איז לוסאַנד, אבער איך האב עס נישט פארלוירן.
  
  
  גאַבריעל איז, לויטן באַפעל, געקראָכן הינטער אַ בוים. ווען דזשענינא האט מיך ווידער דערזען אין זיין ראיה, האט זי זיך שנעל אויפגעשטעלט און א שטיק האלץ צוגעווארפן דעם גענעראל. ז י הא ט אי ם געשלאג ן אוי ף דע ר פלײצע , ניש ט שטאר ק גענו ג אי ם צ ו שאדן , אבע ר זײ ן אויפמערקזאמקײ ט אי ז צײטלענדיק .
  
  
  דזשענינאַ שאָס גאַבריעל, און איך געהערט די קויל שלאָגן די האָלץ פון דעם שטאַם לעבן איר. זי דאַן דאַו צוריק אין דעקן.
  
  
  דזשענינאַ האָט ווידער אויסגעדרייט די ביקס צו מיר, קאַס פלאַשינג אין זיין אויגן. ער געפונען מיר אין זיין קראָסשאַירס ווידער ווי דער אָרדערלי און איך געקעמפט פֿאַר פאַרמעגן פון די אנדערע פּיסטויל. איך האב אין יענעם מאמענט געשלאגן מיט דער לינקער פויסט אין האלדז דעם ארדענונג. ער האט געגאסען און פארלוירן דעם באלאנס. איך טוויסטיד עס צווישן מיר און דזשענינאַ ווען דזשענינאַ פייערד ווידער.
  
  
  די ביקס האט גערוימט און די אויגן פון דעם ארדענונג האבן זיך אויפגעלויכטן. ער האט געגאכט און בלוט האט ארויסגעגאסן פון די װינקל פון מויל. ער איז אויף מיר געפאלן טויט.
  
  
  דער גענעראל האט װידער הויך געשאלטן און געלאפן צו די אפגעשניטענע כעדז, װאם האבן אונדז ארומגענומען. איך אריבערגעפארן די אָרדערלי ס גוף אַוועק פון מיר, גענומען ציל צו דזשענינאַ און פייערד. אבער איך מיסט. איך האב געהערט ווי ער גייט א וועג דורך דעם קוסט, און דאן האבן זיינע טריט זיך אפקלאנג אויפן גרייגל וועג וואס האט צוריק געפירט צום פאלאץ.
  
  
  איך האב געלייגט מיין האנט אויף מיין זייט און לינקס בלוט. די וואונד איז געווען בלויז א וואונד אויפן גוף, אבער עס האט געברענט ווי גענעם. איך סטראַגאַלד זיך אויף מיין פֿיס מיט גאַבריעל בייַ מיין זייַט.
  
  
  "גיי צו סיטרוען," האָב איך איר געזאָגט. — און װארט דארט אויף מיר.
  
  
  איך האָב אָנגעהויבן נאָכיאָגן דעם גענעראַל. ווען איך בין דערגרייכט צו דער ברייטער עוועניו פארן פאלאץ, איז דזשענינא נישט געווען ערגעץ צו זען. דעמאָלט איך געהערט די ברום פון די מאָטאָר פון אַ לימאַזין פּאַרקט נירביי. איך האב געקוקט און דערזען דעם גענעראל בײם ראד. דער גרויסער ראָלס־רויס האָט זיך פּלוצעם צוגעלאַכט און געפֿלויגן גלײַך אויף מיר.
  
  
  װע ן ד י שװארצ ע לימאזינע ן הא ט זי ך צוגעלאפ ן צ ו מיר , הא ב אי ך געצייל ט מי ט מײ ן ביקס ן או ן געשאסן . דער שאָס האָט צעבראָכן די ווינטשויב, אָבער האָט געמאַכט דזשענינאַ. איך טויב צו דער ערד, ווען דער אויטאָ האָט זיך מיר אַרײַנגעכאַפּט אין דיך.
  
  
  דזשענינאַ פארבליבן צוזאמען די קייַלעכיק וועג און כעדאַד צו די וועג און טויער. איך האָב זיך אַראָפּגעלאָזט אויף איין קני, אַרויפגעטאָן מיין האַנט אויף מיין פאָראַרם און געצילט אויפן לינקן הינטן רייַף. אבער דער קויל האט נאר באטראפן דעם גראז דערנעבן.
  
  
  איך בין אויפגעשטאנען און געלאפן נאך דעם קאר. איך האָב געהאָפט, אַז דזשענינאַ וועט ניט געפֿינען גאַבריעל אין דער דרייוווויי אָדער בײַם טויער. אויב ער וואָלט דאָס, ער וואָלט מיסטאָמע טייטן איר.
  
  
  עטלעכ ע מאמענט ן שפעטע ר בי ן אי ך ארויפגעגאנגע ן צ ו דע ר טויער , האלטנדי ק אוי ף דע ר זיי ט או ן זי ך געצויג ן מי ט ווייטיק . די לימאַזינע איז פּשוט פאַרשווונדן אַרום די בייגן פון די באַרג וועג צוזאמען וואָס מיר זענען פאָר פריער. איך האב געהערט ווי די סיטרוענס מאטאר לויפן און איך האב געזען אז גבריאל האט ארויסגעצויגן דעם קאר פון קוסט וואו מיר האבן אים פארגעשטעלט. איך בין געלאפן צו איר זייט פונעם קאר.
  
  
  — מאַך! איך האב געשריגן.
  
  
  אי ך בי ן ארײ ן אי ן ד י דרייווער־זיץ , זי ך ארײנגעקראכ ט או ן זי ך אװעקגעפיר ט אויפ ן שמוץ־װעג . נאָך אַ ביסל סעקונדעס, איך שיפטיד אין מאַקסימום גאַנג און די מאַשין רייסט צוזאמען די באַמפּי וועג, פארווארפן אונדז ין. מיר דראָווע פֿאַר אַ פּאָר פון מייל אָן געזען די לימאַזין, אָבער לעסאָף געזען רויט שטיוול ליכט פאָרויס.
  
  
  — אט איז ער! — האט גבריאל געציטערט געזאגט.
  
  
  — יא — האב איך געענטפערט. מײ ן האנט , װא ס הא ט אנגעריר ט דע ם װאונד , הא ט זי ך געגלײ ט צו ם שטיבעלע . איך האב א גאנצן וועג געדריקט דעם גאז פעדאל, און דער קאר האט זיך צוגעלאפען פאראויס, מאדנע דריינדיג די שארפע דריי וואס דער גענעראל איז יעצט פארביי.
  
  
  נאך נאך א פאר מינוט זענען מיר געקומען אין צוואַנציק יאַרדס פון אַ לימאַזין, וואָס האָט זיך נישט געקענט דרייען ווי אַ סיטרוען. רעכטס פון אונדז איז געװען א שטײג פון א שטיינערדיקן שטײנער, און אויף אונדזער לינקן א שטײגער אראפנידערן צו א נידעריקער װעג. ס׳זײנע ן ניש ט געװע ן קײ ן רעזשים , אדע ר טראטואר , װא ם ד י רעדער , צ ו כאפן . מי ר האב ן זי ך ארומגערינגל ט נא ך א שארפע ר דרײ , או ן ד י לימאזינע ן הא ט זי ך געגליטשט , זי ך געגלײ ט או ן כמע ט ארוי ס פו ן װעג , װ י ז י הא ט זי ך צוזאמענגעלאמ ט מיט ן הויכע ר גיכקײט . מיר נאכגעגאנגען עס אַ ביסל מער הצלחה, אָבער איך פּעלץ די ווילז סליידינג אונטער אונדז.
  
  
  איך האב אויפגעהויבן די ביקס אויף די קאַנסאָול צווישן אונדז און אַפּערייטאַד מיט איין האַנט בשעת איך סטאַק מיין לינקס האַנט אויס די עפענען פֿענצטער און אַימעד די ביקס אויף די אנדערע מאַשין. אי ך הא ב צװ ײ מא ל געשאסן , ארויפגעשפיר ט דע ם גרא ל רעכט ם הינטער ן לימאזינע .
  
  
  — דו פעלט — האט גבריאל געזאגט.
  
  
  ― איך װיל אַרײן ― האָב איך געענטפֿערט. איך האָב געהאפט אַז בייַ מינדסטער איינער פון די בולאַץ וואָלט ריקאַשיי אַוועק די גראַוואַל און שלאָגן די אַקסעלערייטינג ראָללס. נאָר איינער איז געווען אַלע איך דארף.
  
  
  איך פייערד ווידער, און גראַוואַל פלו אַרויף הינטער די דערציען באַמפּער פון די אנדערע מאַשין, און עס איז געווען אַ בליינדינג, טויבענדיק יקספּלאָוזשאַן פון אונטער די צוריק פון די לימאַזין. דער גרויסער קאר האט זיך שארף אויסגעדרייט ווי עס איז געווען פארכאפט אין פלאמען. איך שלאָגן די גאַז טאַנק.
  
  
  גאַבריעל האָט געגאַסט, ווען דער אויטאָ פֿאַר אונדז האָט זיך נאָך ווײַטער אויסגעדרייט, פֿײַער האָט זיך אַרויסגעשפּרצט הינטער אים. דער אויטאָ האָט זיך דאַן אומבלאָנדזשעט צו רעכטס, האָט געטראָפן אַ שטיינערדיקע שפּאַנונג, און האָט זיך צוריק געפאָרן צום פעלדז אויפן אַנדערן זייט וועג, אַ רגע שפּעטער איז עס געפאַלן איבערן ברעג.
  
  
  מי ר זײנע ן ארויפגעפאר ן צ ו דע ם ארט , װא ו ד י ראלס ן זײנע ן פונק ט פארבײגעגאנגען . דע ר גרויםע ר מאשי ן אי ז נא ך ארוי ס פו ן דע ר בארג־זייד , איבערגעקערט , אינגאנצ ן אײנגעלאפ ן אי ן פלאמען . ענדליך האט עס געקראכט קעגן די פעלזן ווייט אונטן, און עס איז געווארן א קראך פון מעטאל ווען די פלאמען זענען נאך העכער געפלויגן. די ראָללס זענען דאָרט געלעגן, ליכטיק אין דער נאַכט. וועגן דעם גורל פון גענעראל דזשענין איז נישט געווען קיין צווייפל. עס איז געווען אוממעגלעך צו בלייַבנ לעבן וואָס די לימאָ איז דורכגעגאנגען.
  
  
  "ער איז געגאנגען?" — האט גבריאל געפרעגט.
  
  
  "ניין," איך געזאגט איר. איך אנגעהויבן צו דרייען די סיטרוען אַראָפּ די שמאָל וועג. “איך וועל קומען צוריק פֿאַר מיין וואָפן. איך וויל נישט אז קיינער זאל וויסן אז איך בין דארט געווען. אפילו אויב דער קאָכן אָדער דער אנדערער זעלנער וואָלט בלייַבנ לעבן, קיינער פון זיי וואָלט וויסן ווער איך בין."
  
  
  "און וואָס, ניק?" - האָט גאַבריעל געפרעגט ווען איך האָב זיך אומגעקערט צו דעם גענעראלס נחלה.
  
  
  "דערנאך וועלן מיר גיין דרום קיין מחמיד," האָב איך געזאָגט, "צום פאָרשונג צענטער פון דאַמאָן זענאָ און זיינע פרײַנד. דו װעסט װארטן נאענט אויף מיר. אויב איך וועל נישט זיין געראָטן, איך וועט רעכענען אויף איר צו לאָזן מיין קאָנטאַקטן וויסן אַזוי זיי קענען נעמען קעיר פון די לאַבאָראַטאָריע.
  
  
  אַכט קאַפּיטל.
  
  
  די רייזע קיין מחמיד איז געווען לאַנג. אין פאַרטאָג גאַבריעל איז געווען זייער פאַרשלאָפן, אַזוי איך פארשטאפט פֿאַר אַ מאָמענט אַזוי מיר קענען באַקומען אַ פּאָר פון שעה פון שלאָפן. װע ן מי ר זײנע ן װידע ר אװעקגעגאנגע ן אי ז ד י זו ן געװע ן הוי ך אויפ ן הימל .
  
  
  די ווונד וואָס דזשענינאַ האָט מיר געגעבן, האט זיך אויסגעקערט און געקוקט שיין גוט, אָבער גאַבריעל ינסיסטאַד צו האַלטן אין אַ באַרג דאָרף אַרום מיטאָגצייַט צו באַקומען אַ געהעריק באַנדאַזש אויף עס און עטלעכע מעדיצין. מי ר האב ן זי ך גרעםט ן טא ג פארבראכט , אדורכגעפאר ן דור ך בערג , װא ס זײנע ן ביסלעכװײ ז געװאר ן בערג , בי ז מי ר האב ן זי ך ענדלע ך געפונע ן אי ן א טרוקענע ר מדבר־געגנט . מיר זענען געווען אין דער ווילדער, כמעט אומבאוואוינטער געגנט ארום דער גרענעץ, אויפן ארט וואו לי יוען האט אנטדעקט זענאס לאבאראטאריע. עס זענען טיילמאָליק שווער אַוטקראָפּס פון שטיין, אָבער קוילעלדיק די טעריין איז געווען פלאַך, דאַטיד מיט טוויסט, מיסשאַפּען געוויקסן, אַ לאַנד ווו בערג און מדבר באגעגנט, מיט קיין איינער קאַרינג פֿאַר לעבן אַחוץ אַ ביסל פּרימיטיוו שבטים, סנייקס און וואַלטשערז.
  
  
  צונאַכטס האָבן מיר דערגרייכט דעם קליינטשיק דאָרף מחמיד, דאָס איינציקע אינדזל פון ציוויליזאַציע אין דעם גרויסן מדבר. אויב איך געדענקט די מאַפּע ריכטיק, מיר זענען נאָך אַ היפּש ווייַטקייט פון די ווייַט פאָרשונג מעכירעס. לכתּחילה האָט זיך אויסגעזען, אַז ס’איז נישטא וואו צו בלייבן פאַר די נאַכט, אָבער דערנאָך זענען מיר אַרויפֿגעפאָרן צו אַ קליינעם ווייסן געביידע, וואָס האָט זיך געמאַכט פאַר אַ האָטעל. גאַבריעללע האָט זיך געקוקט אויף אירע שיילן אַדאָובי ווענט.
  
  
  "צי איר טראַכטן מיר קענען שלאָפן אין אַ פּלאַץ ווי דעם?" — האט זי געפרעגט.
  
  
  "מיר האָבן ניט פיל ברירה. איך וויל היינט נישט גיין אין לאבאראטאריע, עס ווערט באלד פינצטער. און מיר ביידע דאַרפֿן מנוחה."
  
  
  מי ר האב ן געשטעל ט ד י סיטרו ן או ן א קלײנ ע גרופ ע יונג ע בעדואינע ן האב ן זי ך ארומגערינגל ט א נײגערי ק ארום . אפנים האבן זיי דא נישט געזען קיין סך אויטאס. גבריאל האט פארשפארט דעם אויטא און מיר זענען ארײן אין האטעל.
  
  
  ז י אי ז געװע ן נא ך װײניקע ר צוציענ ע פו ן אינעװײניק , װ י פו ן דרויסנדיק . אַ אַראַבער האָט אונדז באַגריסט פֿון הינטער אַ קלײן טאָמבאַנק, װאָס האָט אױסגערעכנט אַ שרײב־טיש. ער האט געהאט א תרבוש אויפן קאפ און אן אויעררינג אין אויער. ווייסע קנייטשן ארום די אויגן וואו די זון האט נישט דערגרײכט, און שיטערע שטערלעך אויפן שװאכן קין.
  
  
  — סאלאם. דער מאן האט צו אונז געשמײכלט.
  
  
  "סאַלאַם," איך געזאגט. "דו רעדסט ענגליש?"
  
  
  "ענגליש?" — האט ער איבערגעחזרט.
  
  
  גבריאל האט מיט אים גערעדט פראנצויזיש. "מיר ווילן אַ צימער פֿאַר צוויי."
  
  
  "אַה," האָט ער געענטפערט אין דעם לשון. "פון קורס. מאל אונדזער בעסטער שטעלן איז בנימצא. ביטע."
  
  
  ע ר הא ט אונד ז געטראג ן ארויפ ־ געטראג ן א רײניק ן הילצער ן לײטער , װא ס אי ך הא ב זי ך זיכער , װע ט זי ך צוזאמפאל ן אונטע ר אונדזע ר װאג . מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן א צימער , אי ן א טונקעל ן טונקעלע ר קארידאר . ער האט מיט שטאלץ געעפנט די טיר און מיר זענען ארײן. איך האב געזען דעם עקל אויפן גבריאל'ס פנים ווען זי האט זיך ארומגעקוקט. ע ס אי ז געװע ן זײע ר ספארטאניש , מי ט אײ ן גרוים ע אײזערנ ע בעט ן הא ט זי ך געלאז ט אי ן מיטען , א פענצטע ר מי ט צעבראכענ ע לאדן , װא ם הא ט ארויסגעקוק ט אוי ף דע ר שמוציקע ר גא ס אונטן , או ן געקראכענ ע טינק ע װענט .
  
  
  "אויב איר טאָן נישט וועלן צו ..." איך דערציילט איר.
  
  
  — ס׳אי ז אקעי , — הא ט ז י געזאגט , געזוכ ט א באד .
  
  
  "די וואַנע איז רעכט אין די קאָרידאָר," דער באַאַמטער האט געזאגט אין פראנצויזיש, געסינג איר קשיא. "איך וועל היץ עטלעכע וואַסער פֿאַר מאַדאַם."
  
  
  "דאָס וואָלט זיין זייער גוט," זי געזאגט.
  
  
  ער איז פאַרשווונדן און מיר זענען געבליבן אַליין. איך האב געשמײכלט און געשאקלט מיטן קאפ. "נאָר טראַכטן," איך געזאגט. "הייסע און קאַלטע פליעס."
  
  
  "מיר וועלן זיין גוט," זי אַשורד מיר. "איך גיי צו אַ הייס וואַנע און דעמאָלט מיר וועלן פּרובירן צו געפֿינען אַ קאַפע."
  
  
  — אקעי. איך האב געזעהן דעם באר דערנעבן, א מיאוס ארט, אבער אפשר האבן זיי שנאפס, איך דארף עפעס נאך די רייזע, איך וועל צוריק קומען ווען דו וועסט זיך באדן.
  
  
  "עס איז אַ העסקעם," זי געזאגט.
  
  
  איך בין געגאַנגען אַראָפּ פֿון די רײַכע טרעפּ און אַרױס צום באַר נעבן דעם האָטעל. איך האב מיך געזעצט ביי איינעם פון די פיר אלטע טישן און באשטעלט וויסקי ביי א קליינעם מאן אין באגיי הויזן און מיט א טארבוטש, אבער ער האט מיר געזאגט אז זיי דינען נישט וויסקי. איך געזעצט אויף היגע ווייַן. בײַ אַן אַנדער טיש לעבן מיר איז געזעסן אַן אַראַבער אַליין; ער איז שוין געווען אביסל אונטערן וועטער.
  
  
  “ביסט איר אַמעריקאַנער?” האָט ער מיר געפרעגט אויף מיין מאַמע־לשון.
  
  
  איך האב איהם געקוקט. "יא, אמעריקאנער."
  
  
  "איך רעד אַמעריקאַנער," האָט ער מיט שמואל געזאָגט.
  
  
  "דאס איז זייער פייַן."
  
  
  "איך רעדן אמעריקאנער גוט, צי ניט?"
  
  
  איך האב א זיפצן געטאן. "אמת אמת." דער קעלנער האָט געבראַכט מײַן װײַן און איך האָב גענומען אַ זופּן. עס איז נישט שלעכט.
  
  
  "איך שנייד דאָ האָר."
  
  
  איך האב איהם געקוקט. איך האָב געטראַכט אַז ער איז געווען אַ קליין מענטש אין די פרי פערציק יאָר, אָבער זיין פּנים האט געוויזן אַ פּלאַץ פון עלטער. ער האט געטראגן א טונקעלע רויטע פעז און א געשטרייפטע דזשעלבא. בײד ע זײנע ן געװע ן פארפלעק ט מי ט שטויב ע או ן שווייס
  
  
  "איך בין דער פריזירער פון דעם גאַנצן דאָרף פון מאַמיד."
  
  
  איך האב צו אים א ניד געטאן און גענומען א זופן װײן.
  
  
  — מײן פאטער איז אויך געװען א שערער.
  
  
  "איך בין צופרידן צו הערן עס."
  
  
  ער האָט זיך אױפֿגעשטעלט, אַ גלאז אין האַנט, און זיך אַרײַנגעכאַפּט צו מײַן טיש. ער האָט זיך צו מיר צוגעבונדן קאָנספּיראַטאָריש.
  
  
  "איך שנייַדן האָר אויך פֿאַר פרעמדע." האָט ער דאָס געזאָגט אין אַ האַלבן שושקען, נעבן מײַן אויער, און איך האָב דערפֿילט זײַן מיאוסן אָטעם. דער קעלנער אין װײטן װינקל האט גארנישט געהערט.
  
  
  איך האב א קוק געטאן אויפן אראבער נעבן מיר. ער האט געשמײכלט און עס האט געפעלט א פראנט צאן. — פרעמדע ? איך האב געפרעגט.
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן אויפן קעלנער צו פאַרזיכערן אַז ער הערט צוויי מאָל נישט, דערנאָך ווייטער מיט אַ הייזעריק שושקען, אָנגעפילט מיינע נאָזלעך מיט זיין אָטעם. "יאָ, די אָנעס אין דער קליניק. איר זען, איך גיין יעדער וואָך. דאָס אַלץ איז זייער סוד."
  
  
  ער האָט געקענט נאָר רעדן וועגן דער לאַבאָראַטאָריע. איך האב זיך צו אים אויסגעדרייט. ― האָט איר דאָרטן געשניטן די דאָקטוירים?
  
  
  "יא יא. און די זעלנער אויך. זיי אָפענגען אויף מיר." ער האט געשמײכלט צײנלאז. "איך גיי יעדער וואָך." דער שמייכל איז פארשוואונדן געווארן. "אָבער איר טאָן ניט האָבן צו זאָגן ווער עס יז. איר זען, דאָס איז אַלע זייער פּערזענלעך.
  
  
  — ביזטו דארט געווען היינט ? — האב איך געפרעגט.
  
  
  "ניין, אַוודאי נישט, איך וואָלט נישט גיין פֿאַר צוויי טעג צוזאַמען. איך וועל גיין מאָרגן מאָרגן און איך וועל נישט גיין צוויי מאָל, איר וויסן.
  
  
  "אַוודאי," איך געזאגט. — װעםטו נעמען דעם אלטן קאראװאן־װעג צו מזרח?
  
  
  ער האָט אַוועקגענומען דעם קאָפּ פון מיר. "איך קען נישט זאָגן איר אַז! עס איז זייער פערזענליך."
  
  
  ער האט א ביסל אויפגעהויבן זײן קול. אי ך הא ב פארענדיק ט מײ ן משקה , או ן זי ך אויפגעשטעל ט . כ׳האב געװארפן א פאר דירהאם אויפן טיש. ― קויפט זיך נאָך אַ טרינקען ― זאָג איך.
  
  
  די אויגן האבן געפינצטערט. — זאל אללא גײן מיט דיר — האט ער געמורמלט מיט אן אומדערקלערט קול.
  
  
  "געלויבט זיין אללה," איך געענטפערט.
  
  
  ווען איך בין צוריק אין האָטעל צימער, האָט גאַבריעל זיך שוין געוואַשן; אינדרויסן איז געװארן פינצטער. זי האט זיך נאך נישט אנגעטאן און האט געקעמט די לאנגע רויטע האר, זיצנדיק אויפן ראנד פון בעט, אײנגעװיקלט אין א האנטוך. כ׳האב מיך אװעקגעזעצט אויף א שטול דערנעבן און געקוקט אויף דער פופצן וואט ציבעלע, וואס האט געהאנגען פון דער סטעליע.
  
  
  "ער זאָל נישט האָבן אויסגעגעבן אַלע געלט," איך באמערקט.
  
  
  "לפּחות מיר וועלן נישט פאַרברענגען פיל צייט דאָ," גאַבריעל געזאגט. — האסטו געהאט שנאפס?
  
  
  "גאָרנישט אַזוי סיוואַלייזד. אבער איך האב באגעגנט עמעצן וואס זאל אונז קענען העלפן“.
  
  
  "וועלכער מענטש?"
  
  
  איך האב איר דערצײלט װעגן דעם אראבישן שערער. "איך וועט טרעפן אים דאָרט מאָרגן מאָרגן," איך געזאגט. — דאס װײס ער אבער נישט.
  
  
  — פאר װאס צוועק ?
  
  
  "איך וועט זאָגן איר אַלע וועגן עס איבער מיטאָג." איך האב זיך אויפגעשטעלט און אראפגענומען מיין רעקל; גאַבריעל האט באמערקט ווילהעלמינה ביי מיין זייט און הוגאָ'ס שייד אויף מיין אָרעם.
  
  
  "איך בין דערשראָקן פֿאַר דיר, ניק," זי געזאגט. "פארוואס קען איך נישט קומען מיט דיר?"
  
  
  "מיר האָבן דורכגעקאָכט דאָס אַלץ," האָב איך איר געזאָגט. ― איר װעט מיך אַהין נעמען און דאַן דרײען זיך אַהער און װאַרטן. װע ן אי ר װאר ט מע ר װ י א טאג , װע ט אי ר מוז ן אננעמען , א ז אי ך הא ב ניש ט געהא ט קײ ן צײט , או ן אי ר װע ט זי ך אומקער ן קײ ן טאנגי ר או ן דערצײל ן ד י גאנצ ע געשיכט ע פאר ן מאכט . איר וועט אויך קאָנטאַקט קאָלין פּריאָר און דערציילן אים וואָס געטראפן. ער וועט קאָנטאַקט מיין מענטשן."
  
  
  "דיין ווונד איז נישט אפילו געהיילט," זי קאַונטערט. ― זע, עס קומט אַ בלוט דורכן באַנדאַזש. איר דאַרפֿן אַ דאָקטער און רו.
  
  
  איך טשאַקלעד. "אפֿשר מיט אַלע דעם שטאַרק טאַלאַנט, עמעצער וועט פֿאָרשלאָגן איך טוישן די באַנדאַזשיז."
  
  
  אי ך הא ב זי ך ארויסגענומע ן מײ ן כאלטער , או ן אנגעהויב ן אפנענע ן מײ ן העמד , זי ך געגרײ ט צ ו רײן . דערזעענדי ק מײנ ע נאקעט ע ברוסט , הא ט ז י זי ך אויפגעהויב ן פו ן בעט , אראפגעלאז ט דע ם קאם , או ן געקומע ן צ ו מיר .
  
  
  — דו װײםט , אי ך הא ב אי ר טאק ע ליב .
  
  
  זי האט זיך צוגעדריקט צו מיר, און איך האב געשפירט א װײכן קערפער אונטערן האנטוך. "די געפיל איז קעגנצייַטיק, גאַבריעל," איך שושקעט.
  
  
  ז י הא ט דערגרײכ ט מי ט ד י ליפ ן מי ט מײ ן מויל , או ן צוגעדריק ט אי ר אפענע ם מויל . איר גוף איז געווען וואַרעם צו מיר.
  
  
  "מאַך ליבע צו מיר ווידער," זי אָטעם.
  
  
  איך האָב אָנגערירט מיינע ליפן צו איר פליישיק באַק, און דערנאָך צו דער ווייכקייט פון איר האַלדז און איר מילכיק אַקסל. "וואָס וועגן אונדזער מיטאָג?"
  
  
  "איך וויל דיך פֿאַר מיטאָג," זי געענטפערט הייזעריק.
  
  
  איר דיך דריקן אָנשטענדיק קעגן מייַן, און ווי איך מאַך מיין הענט אויף די האַנטעך, אונדזער ליפן טרעפן זיך ווידער און מיין מויל ויספאָרשן איר הונגעריק. ווען מיר האָבן זיך צעשיידט, האָט זי שווער געאטעמט.
  
  
  "איך וועט נאָר שלאָס די טיר," איך געזאגט. איך בין צוגעגאנגען צו דער טיר און אויסגעדרייט דעם שליסל אין שלאס. װע ן אי ך הא ב זי ך אומגעדרײט , הא ט ז י זי ך אפגערים ן א גרוים ן טוך .
  
  
  דאס האנטוך איז געפאלן אויפן דיל און גבריאל איז געשטאנען נאקעט אין דער טונקעלער ליכט פון א קלײן לאמפ. דאָס ווייכע ליכט האָט איר הויט געגעבן אַ פערשקעדיקן כיון, און איר בלענדיקע רויטע גריווע האָט זיך געכאַפּט איבער אירע נאַקעטע פּלייצעס. אירע לאנגע היפּס האָבן זיך שײן צוגעדעקט צו די װײכע קורװעס פֿון אירע היפּס. זי איז צוגעגאנגען צום בעט און זיך צוגעקריצט, ווארטנדיק.
  
  
  איך האב מיך אויסגעטאן און זיך צוגעכאפט מיט איר אויפן בעט. זי האָט מיך באַפֿאַלן מיט דער לענד און באַגראָבן איר נאָז אין מײַן רעכטער האַנט
  
  
  זי האט זיך אראפגעבויגן און אנגערירט מיינע בריסט מיט אירע ליפן, דאן האט זי זיך אריבערגעצויגן צו מיין מאגן, מילד געקושט מיין גאנצען קערפער.
  
  
  אין אַ מאָמענט איך איז געווען ברענען אינעווייניק. איך האב זי מילד צוגעדריקט צום בעט און זיך אריבערגעצויגן איבער איר. פּלוצעם זײַנען מיר געװאָרן אײנער, אונדזער קערפּער פֿאַרבונדן. זי האט געקראכט, די פיס האבן זיך צוגעמאכט ארום מיר, די הענט האבן גלעטן מיין רוקן.
  
  
  ווען עס איז געווען איבער, איך האט נישט טראַכטן וועגן תוו, אָדער דר. ז, אָדער מאָרגן. עס איז געווען בלויז אַ וואַרעם, צופֿרידן טאַלאַנט.
  
  
  ניינטער קאפיטל.
  
  
  דער קאָמפּלעקס פון בנינים הינטער שטעקל דראָט בריסטאַלד מיט אַרמד גאַרדז און דיפענסיז, וואָס מאכט די פעסטונג פון אַלגעמיינע דזשענינאַ קוקן ווי אַ ריזאָרט האָטעל. שטעכלדראט ן האב ן געהאנגע ן פו ן א שטאל ן פּלויט , א בים ל צװעל ף פוס , או ן גלײכצײטיק ע איזאלאטאר ן אוי ף ד י שטעגן , האב ן מי ך איבערצײגט , א ז ע ס אי ז עלעקטראַפייד . צװײ זשענינער זעלנער זײנען געשטאנען װאך בײם טויער מיט געװײנלעכע מאשין־געװער אויף די פלײצעס. פו ן אונדזע ר שטאנדפונק ט האב ן מי ר געקענ ט דערזע ן כאטש ן צװ ײ אנדער ע שוכטע ר — מענער , װא ם גײע ן ארום , מי ט גרוים ע הינט ן אוי ף קײטן־ליש ן ארום .
  
  
  למעשה איז דער קאמפלעקס באשטאנען פון דריי געביידעס, וועלכע זענען געווען פארבונדן מיט איבערגעדעקטע דורכפארן אין איין פארמאכטן קאמפלעקס. ביים הויפט אריינגאנג איז געשטאנען א מיליטערישער פאָרמיטל, מיט צוויי גרויסע טראקס קענטיק אויף איין זייט.
  
  
  "קוקט סקערי," גאַבריעל ס קול איז געהערט אין מיין אויער.
  
  
  איך האָב אַרױסגענומען פֿון די אױגן די שטאַרקע באַנאַקיאַלערן און זיך צו איר אױסגעקערט. "מיר קענען זיין זיכער אַז לי יוען האט עטלעכע מענטשן ין צו האַנדלען מיט אַנינווייטיד וויזאַטערז. געדענקט, דאָס איז די מערסט וויכטיק וויסנשאפטלעכע מעכירעס וואָס די כינעזיש האָבן אין דעם מאָמענט."
  
  
  מי ר זײנע ן געזעס ן הינטע ר א שטײ ן הא ט זי ך ארויסגעשטרעק ט ארו ם דרײ ה הונדער ט מי ט פו ן דע ר לאבאראטאריע , דע ר סיט־רו ן הא ט געשטעל ט נעב ן אונדז . דער שטויביקער שטיינערדיקער וועג האָט זיך געבויגן אין אַ ברייטן בויגן צום טויער. מ׳האט געזען א אײנזאם־װיםער פליענדיק אין א גרויםן קרייז אויפן הויכן װאלקן־לאסן הימל אין מזרח.
  
  
  ― נו, לאָמיר צוריק גײן צום געדיכטן בײמער, װוּ איך װעל װאַרטן אױף דער פריזירער. אויב ער קומט פרי...
  
  
  א קלאנג הינטער אונדז האט מיך אפגעשטעלט. איך האב מיך אומגעקערט און גאַבריעל איז נאכגעגאנגען מיין בליק. דאָרטן, ניט מער ווי פופציק יאַרדס אַוועק, האָט זיך באַוועגט אַ דריי-מענטש פּאַטראָל אויפן וועג צו אונדז. א לייכטע ווינטל האט זיך אויפגעהויבן און האט אוועקגעטראגן פון אונז דעם קלאנג פון זייער צוגאַנג. איצט עס איז געווען צו שפּעט. דער פּאַטראָל שעף האָט אונדז באמערקט. ער האָט גערעדט אַראַביש און אָנגעוויזן אויף אונדז.
  
  
  גאַבריעל איז אריבערגעפארן צו די מאַשין אין פּאַניק, אָבער איך כאַפּט איר האַנט ענג און געהאלטן איר שטיל.
  
  
  "זיי האָבן אונדז געזען!" — האט זי שארף געשושקעט.
  
  
  "איך ווייס. זעצט זיך אראפ און האנד זיך אזוי רואיג ווי מעגליך. "איך האב זי צוריק געצוואונגען צום שטיין. איך האב דאן אומגליקלעך געווייקט מיט מיין האנט צו א קליינע גרופע מענער אין מונדירן, בשעת דער פירער האט ארויסגעצויגן א פּיסטויל פון א כאלטער אויפן גארטל און צוויי אנדערע לאַנג אָנעס.
  
  
  דערנאָך האָט ער זיך פאָרזיכטיק צוגעטראָגן צו אונדז, קוקנדיק מיט כעס אויף סיטרוען. ווען זיי זענען צוגעקומען, האָב איך זיי באַגריסט אויף אַראַביש. "עסלאם עליקום!"
  
  
  זיי האבן נישט געענטפערט. װע ן ז ײ האב ן זי ך דערנענטער ט צו ם מאשין , הא ב אי ך זי ך אויפגעשטעלט . גבריאל איז געבליבן זיצן. זי האָט באַהאַלטן די באַנאַקיאַלער אונטער איר פּוכיק רעקל.
  
  
  "וואס טוסטו דא?" — האט געפרעגט דער סקוואד־פירער אויף א שװער אקצענטרטער ענגליש, זײן ברײטע פנים פול מיט פיינטשאפט.
  
  
  דא ס אי ז געװע ן זײע ר שלעכט ע אנטװיקלונ ג או ן דורכפאל . איך האָב געפּרוּווט באַהאַלטן די אַנטוישונג פֿון מײַן פּנים. "מיר זענען נאָר ריידינג אַרום שטאָט," איך געזאגט. צוויי אַנדערע זעלנער האָבן שוין געזוכט סאַספּישאַס צו סיטרוען. "איך האָפֿן מיר זענען נישט אויף פּריוואַט פאַרמאָג."
  
  
  דער מאן מיטן ביקס האט א קוק געטאן אויף גבריאלן אן מיר ענטפערן, בעת די זעלנער מיט ביקסן האבן זיך דערנענטערט, א האלבן־קרײז ארום אונדז געבראכן. נאָך אַ מאָמענט, האָט זיך דער שטאַרקער באַלעבאָס זיך אויסגעדרייט צו מיר.
  
  
  - איך טראַכטן איר אויסדערוויילט אַ שלעכט אָרט. ער וויידזשד זיין פּיסטויל צו די פאַרלייגן. "עס איז פּראָוכיבאַטאַד צו זיין דאָ."
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן צו דער בנין. — טאקע, מיר האבן נישט געהאט קײן אנונג, מיר װעלן גלײך אװעקגײן.״ איך האב אויסגעשטרעקט די האנט צו גבריאלן זי צוציען אויף די פיס און געזען װי זי האט ארײנגעשטעלט די בינאקולאר אונטער עטלעכע טרוקענע בושעס.
  
  
  "לאָז מיר זען דיין אידענטיטעט," האָט מיר דער שטאַרקער זעלנער געזאָגט.
  
  
  איך האב געזאגט. "וואס דען? איך האב דיר געזאגט אז מיר גייען נאר שפאצירן. איך האָב זיך געשפּאַנט אינעווייניק. מען האָט געזאָגט דעם מאן אז ער איז פארדעכטיגט קעגן ווער עס יז געפונען אויף זיין פּאַטראָל און האט אויסגעזען ווי ער מאכט צרות.
  
  
  ער האָט אויפגעהויבן די פּיסק פון דער ביקס ביז עס האָט אָנגעוויזן אויף אַ פונט גלייַך אויבן מיין האַרץ. ד י אנדער ע צװ ײ האב ן שטארקע ר אנגעכאפ ט זײער ע ביקסן . "ידענטיפיקאַטיאָן ביטע," ער ריפּיטיד.
  
  
  איך האָב זיך אַרײַנגעכאַפּט אין מיין קעשענע און אַרויסגעצויגן מיין בייטל מיט מיין פאַלשע אידענטיטעט. איך האב אים דערלאנגט דעם בייטל און ער האט עס אונטערזוכט בשעת די אנדערע צוויי מענטשן האבן אונז ווייטער געהאלטן מיט א ביקס. מיין מיינונג איז געווען ארבעטן איבער צייט. די איינציקע זאַך וואָס איז געבליבן צו זאָרג איז געווען גאַבריעל. איך וואלט זי אפילו נישט אזוי ווייט געפירט, אבער איך האב געוואלט אז זי זאל וויסן וואו די לאבאראט איז. א חוץ, אויב איינער פון די וואָפן וואָלט געשאָסן, אַפֿילו אויב מיר זענען נישט געהרגעט, אַלעמען אין די מעכירעס וואָלט געווען אלאמערט.
  
  
  — אינטערעםאנט — האט איצט דער ברײטער געזאגט. ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר פאַרדעכטיגט, דערנאָך אַרײַנגעלייגט זײַן בייטל אין קעשענע. — דו וועסט קומען מיט אונז.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "וואו?"
  
  
  ער האָט אָנגעוויזן אויף דער לאַבאָראַטאָריע.
  
  
  . — זײ װעלן אײך װעלן פרעגן פראגן.
  
  
  כ׳האב געװאלט ארײנגײן, אבער נישט אזוי. און זיכער נישט מיט גאַבריעל. איך האב געקוקט אויף דער ביקס געשטעלט אויף מיין ברוסט. "דאס איז אַ שאַנד," איך געזאגט. "איך האָבן פריינט אין טאַנגיער."
  
  
  דער שמײכלעכער קוק איז געװען באַלײדיקנדיק. "נאָך," ער געזאגט. ער האט זיך אויסגעדרייט צו איינעם פון די זעלנער און האט שנעל גערעדט אויף אראביש. ער האט געזאגט דעם מענטש צו גיין צוריק אַראָפּ די וועג צו זען אויב ווער עס יז אַנדערש איז נירביי. דער זעלנער האט זיך אויסגעדרייט און זיך אריבערגעצויגן אין דער פאַרקערטער ריכטונג פון דער לאבאראטאריע. "איצט לאָמיר גיין," האט געזאגט דער שטאַרק איינער.
  
  
  אי ך הא ב זיפצ ט או ן געמאכ ט פא ר גבריאל ן זא ל פאלג ן זײנ ע באפעלן . עס איז געווען קאָמפּליצירט. װע ן מי ר באװעג ן זי ך איבע ר צע ן הוי ף אויפ ן שטויביק ן װעג , צ ו דע ר לאבאראטאריע , געפינע ן מי ר זי ך אי ן גאנ ץ אנקוק ן דע ם טויער , װא ו ד י באװאפנט ע װעכטער , זײנע ן געשטאנע ן געװארן .
  
  
  ווען גאַבריעל איז געגאַנגען צו די געביידעס, האָב איך זי אָפּגעשטעלט דורך נעמען איר האַנט און זיך אויסגעדרייט צו דעם שטאַרקן זעלנער מיט לערן־פּנים.
  
  
  "צי איר וויסן אַלגעמיינע דזשענינאַ?" ― האָב איך אים געזאָגט, װײסנדיק, אַז דזשענינאַ איז זײַן קאָמאַנדיר.
  
  
  "יא," ער האט טרויעריק.
  
  
  — דער גענעראל איז מיר א גוטער פרײנד — האב איך געלײגט, קוקנדיק אויף דעם דריטן זעלנער פארשװינדן לאנגזאם ארום דעם בײגן װעג. "אויב איר באַשטיין אונדז צו ברענגען אַהער פֿאַר אַ קשיא, איך וועל רעדן צו אים פּערסנאַלי. איך פאַרזיכער איר, איר וועט נישט מצליח זיין.
  
  
  דא ס הא ט אי ם געטראכט . איך האב געזען ווי דער זעלנער נעבן אים קוקט אים פרעגנדיק אין פנים אריין. דערנאָך האָט דער שטאַרקער מענטש געמאַכט אַ באַשלוס.
  
  
  "מיר דורכפירן ספּעציפיש אָרדערס פון דעם גענעראַל," ער האט געזאגט. זײ ן האנ ט הא ט זי ך געהויב ן צ ו דע ר מוסד . "ביטע."
  
  
  כ׳האב געמאכט א באװעגונג, װי כ׳װאלט אים פארבײגעגאנגען אויפן װעג. װע ן אי ך בי ן געװע ן נעב ן אי ם הא ב אי ך מיטאמא ל געמאכ ט מי ט דע ר האנט־רוק .
  
  
  ער האט אויסגעשריגן פארחידושט, און זיין פּיסטויל איז געפאלן אויפן זאמד ביי אונדזערע פיס. איך האב צוגעדריקט מיין עלנבויגן צו זיין ברוסט און ער האט געגאסען הויך. ער האט זיך צוריק געשטרויכלט און זיך געזעצט שווער אויף דער ערד, די קין האט זיך צוגעקלעפט, ווען ער האט זיך געקעמפט אריינצוציען לופט אין די לונגען.
  
  
  אן אנדער זעלנער, א הויכער, מאגערער בחור, האט אויפגעהויבן זײן ביקס, ביז עס האט זיך כמעט מיר אנגערירט אין ברוסט. ער האט געזאלט מאכן א לעכער אין מאגן. איך האב געהערט גבריאל זיפצן שטיל הינטער מיר. אי ך הא ב געכאפ ט דע ם מוז ל פו ן ביקס , או ן אײדע ר דע ר יונגע ר אראבע ר הא ט געקאנ ט שלעפ ן דע ם צינגל , הא ב אי ך שטאר ק געדריקט , אויפ ן פי ל פו ן דע ר ביקס . דע ר סאלדא ט אי ז מי ר פארבײגעפלויג ט געװארן , געשלאג ן זײ ן פני ם אי ן דע ר ערד , או ן פארלויר ן זײ ן ביקס . ער איז נאָר טריינג צו באַקומען אַרויף ווען איך שלאָגן די צוריק פון זיין קאָפּ מיט די באַט פון די פּיסטויל. עס איז געווען אַ דייַטלעך פּלאַצן פון ביינער ווי דער יינגל איז געפאלן באַוועגלעך צו דער ערד.
  
  
  כ'האב שוין געדארפט זיך אומקערן, ווען א שטארקער זעלנער איז צו מיר צוגעגאנגען און מיר א זעץ געטאן אין ברוסט, מיטן קאפ אראפ. ער איז געווען קיל. איך האב פארלוירן מיין ביקס ווען מיר זענען געפאלן צוזאמען. מי ר האב ן זי ך ארומגערינגל ט דור ך דע ם שטויב ן או ן זאמד , זײנ ע געדיכט ע פינגע ר האב ן זי ך געגראב ן אי ן מײ ן פני ם או ן ד י אויגן . איך האב אים געשלאגן מיט דער רעכטער פויסט אין פנים, ער האט פארלוירן דעם כאפ און געפאלן צו דער ערד. איך האב זיך אראפגעקניט און זיך ארומגעקוקט אויף א ביקס וואס איך קען נוצן אלס קלוב, אבער ער איז געווען אויף מיר אין א רגע.
  
  
  איך האָב זיך מיט אים געראַנגל אויפן רוקן, ער האָט מיך געשלאָגן און צעריסן. כ׳האב זיך אומגעדרײט און אים געװארפן צום שטײן, װאס האט זיך ארויסגעשטופט נעבן אונדז. ע ר הא ט שטאר ק געשלאג ן דע ם שטײ ן או ן א ן אומװיליקע ר גרויםע ר אי ז אנטלאפ ן אי ן האלדז . ער האט לוסאַנד זיין קאַפּ אויף מיר ווי איך וואַרפן מיין פויסט אין זיין פּנים.
  
  
  ער איז שװער צוגעפאלן אויפן שטײן, דאם ברײטע פנים פארבלוטיקט. אבער ער איז נישט געווען פאַרטיק. ער האָט מיך געשלאָגן מיטן פויסט אין קאָפּ, און עס האָט זיך אָפּגעגליטשט איבער מיין טעמפל. איך אריבערגעפארן אַ מוסקל אין מיין רעכט פאָראַרם און הוגאָ סליד אין מיין האַנט. ווען דער מאן האט מיך נאך א מאל געשלאגן, האב איך אריינגעווארפן דעם סטילעט אין זיין ברוסט.
  
  
  ער האט געקוקט אויף מיר פארחידושט, דערנאך געקוקט אויף די הענטל פון דעם מעסער. ער האט געפרואווט זאגן עפעס מיאוס אויף אראביש, אבער גארנישט איז ארויסגעקומען. איך האָב אַרױסגענומען דעם סטילעט, װען ער איז געפֿאַלן צו דער ערד ― טויט.
  
  
  איך האב געשלעפט צװײ אראבער הינטער די שטײנער, באהאלטן זײערע קערפער. ― קום אַרײַן אין מאַשין, גאַבריעל. ― איך װיל, אַז איר זאָלט מיך פֿאָלגן, ― זאָג איך. "וואַרט צען מינוט און דאַן מאַך סלאָולי אַראָפּ די וועג ביז איר זען מיר. פייַן?"
  
  
  זי האט א ניד געטאן.
  
  
  איך האָב זי פֿאַרלאָזט און געגאַנגען נאָכן דריטן זעלנער. אי ך בי ן געלאפ ן אויפ ן װע ג אונטע ר דע ר ליכטיקע ר זון , קוקנדי ק פאראויס . ממש אַ ביסל מינוט שפּעטער איך געפֿונען אים. ער האָט אָפּגעשטעלט דעם וועג ווי ווייט ער האָט געמאַכט נויטיק און זיך נאָר צוריקגעקערט צו דער לאַבאָראַטאָריע. איך האָב אַרומגענומען דעם בערגל אויף לינקס פון וועג און אים געכאפט ווען ער דורכגעגאנגען. אי ך הא ב אי ם אנגעכאפ ט פו ן הינטן , או ן אי ן אײ ן גװיטשער ע באװעגונ ג געלאפ ן דע ם סטילעטט ע איבע ר זײ ן האלדז . עס איז געווען אַלע איבער. ווען איך האָב באַהאַלטן דעם גוף, גאַבריעל איז געווען דאָרט מיט Citrõen.
  
  
  "איצט גיי צוריק אין שטאָט," האָב איך איר געזאָגט. ― איך װעל דאָ װאַרטן אױף דער פריזירער. איך האָפֿן צו באַקומען צו די לאַב דורך שפּעט מאָרגן. אויב איר הערט נישט פון מיר ביז מאָרגן, קער צוריק קיין טאַנגיער ווי מיר פּלאַננעד.
  
  
  "אפֿשר איר זאָל נישט גיין דאָרט אַליין," זי געזאגט.
  
  
  "דאָס איז אַ איין-מענטש אַרבעט," איך געזאגט. "זאָרגט נישט. נאָר טאָן ווי מיר האָבן מסכים געווען."
  
  
  # — אקעי , — האט זי א זאג געטאן .
  
  
  — אקעי, יעצט גיי, זע דיך אין מחמידה.
  
  
  זי האט געענטפערט מיין שמייכלען שוואך. — אין מחמיד.
  
  
  דערנאך איז זי אװעק.
  
  
  איך געזעסן ביי די וועג פֿאַר איבער אַ שעה מיט קיין פאַרקער קומען אין קיין ריכטונג.
  
  
  די זון איז געווען הייס און דער זאַמד האט געברענט דורך מיין טייך און הויזן ווען איך געווארט. איך בין געזעסן אונטער די פּאַלמעביימער, אַ קליין אָאַזיס אין אַ ומפרוכפּערדיק שטיינערדיק געגנט. אין דער װײט האט מען געקענט זען א ליניע פון נידעריקע בערגל, מערסטנס זאמד, און הינטער זײ זײנען געװען די הײזער פון די בלויע מענטשן, די נאדישע שטאמען פון עיט־אוסא, מריבעט און אידא־או־בלאל. עס איז געווען אַ ווילד, וויסט לאַנד, און איך קען נישט העלפן צו ווונדער וואָס עמעצער וואָלט וווינען אין איר. איך בין פשוט דערשטוינט געווארן פון לי יוענס באשלוס צו עפענען דארט א לאבאראטאריע, ווען איך האב געהערט ווי די מאטאר פון א מאשין גיסט און קרעכצט ווען ער איז געפארן אויפן וועג פון מחמיד.
  
  
  א מינוט שפעטער איז א וואן געקומען אין מיינונג. עס איז געווען אַ פאַרזשאַווערט רעליק פון אַנסייף קאַנסטראַקשאַן, און עס געווען צו פאַראַכטן די מדבר ווי פיל ווי דער גרויזאַם שערער וואס רולד עס.
  
  
  אי ך בי ן ארוי ס אויפ ן וועג , או ן אפשטעל ן א פארפאלענע ן וואן . זי האט זיך אפגעשטעלט אין דעם פײפעניש פון פארע און דעם אומאנגעמענעם ריח, און דער שערער האט מיט כעס ארויסגעשטעקט דעם קאפ אין פענצטער. ער האט מיך נישט דערקענט
  
  
  — גיי ארויס פון וועג! — האט ער געשריגן.
  
  
  ווען איך בין דערנענטערט צו זיין טיר, האב איך דערזען אויף דער זייט פונעם וואן א צעבראכענע שילד אויף אראביש: חממאדי. און אונטן: האָר שאָץ.
  
  
  "וואס טוסטו?" — האט ער געשריגן קריגעריש. דערנאָך האָט ער אַ קוק געטאָן אויף מיין פּנים. — איך מיין אז איך האב דיך פריער געזען.
  
  
  ― קום אַרױס פֿון װאָן, האַממאַדי, ― זאָג איך.
  
  
  "פארוואס? איך האב זאכן צו טאָן."
  
  
  "איר האָט געשעפט מיט מיר." איך האב געעפענט די טיר און אים ארויסגעצויגן פון קאר.
  
  
  ער האט אויף מיר געקוקט מיט שרעק אין די אויגן. — ביסט א באנדיט ?
  
  
  "אין אַ וועג," איך געענטפערט. "גיי הינטער די ביימער און נעם אויס דיין קליידער."
  
  
  "איך וועל נישט!"
  
  
  כ'האב ארויסגעצויגן ווילהעלמינא כדי אים צו באאיינדרוקן. "דו וועסט."
  
  
  ע ר הא ט זי ך גענומע ן אויפ ן ביקס
  
  
  "מאַך," איך געזאגט.
  
  
  ע ר הא ט אוים ־ װײני ק געפאלג ט באפעלן , או ן אי ן עטלעכ ע מינוט ן אי ז ע ר געזעס ן אוי ף דע ר ערד , אי ן זײנ ע אונטערװעגלעך , געבונד ן או ן פארכאפ ט מי ט װא ס אי ך הא ב געהא ט אי ן האנט . ער האט מיט באוואונדערונג צוגעקוקט ווי איך טאן אויף זיינע שמוציקע, שמעקנדיקע קליידער און רויטע פעז. איך געפרוווט נישט צו טראַכטן וועגן דעם שמעקן. װע ן אי ך בי ן געװע ן אנגעטאן , הא ב אי ך צוגעװארפ ן מײ ן העמ ד או ן רעקל .
  
  
  "עס איז דייַן," איך געזאגט. "און גלויבן מיר, איר באַקומען די בעסטער פון טריידינג." איך געווענדט אַ קליין אָרט צו מיין פּנים און הענט און איך איז געווען גרייט. אי ך הא ב דערגרײכ ט אי ן דע ר קעשענע ר פו ן מײ ן דזשעלאבא , או ן געפונע ן דע ם פאס ן קײ ן האממאדי . כ׳האב עס צוריק ארײנגעשטאפט אין מײן קיטל, ארײנגעקראכן אין װאן און אװעקגעפארן.
  
  
  װע ן אי ך הא ב זי ך דערנענטער ט צו ם טויער , הא ט זי ך צוגעקומע ן א זעלנע ר מי ט א הונט . זײ האבן אלע אויסגעזען בײז. איינער פון די וועכטער האט ווייטער גערעדט מיט'ן זעלנער, בשעת דער צווייטער איז צוגעגאנגען צום וואן.
  
  
  "גוט מאָרגן," איך האָב אים געזאָגט אין מיין בעסטער אַראַביש. "גרויס טאָג". איך האָב אים איבערגעגעבן דעם פּאַס.
  
  
  ער האט עס גענומען אבער נישט געקוקט. אדרבה, ער האט פארשנארט די אויגן. "דו ביסט נישט דיין דורכשניטלעך פריזירער."
  
  
  "עס איז אמת," האָב איך אים געזאָגט. "האַמאַדי איז קראַנק דעם מאָרגן. איך בין אױך אַ פריזירער, און זײ האָבן מיך געשיקט אין זײַן אָרט. ער האָט געזאָגט, אַז זײ װעלן מיך אַרײַנלאָזן מיט זײַן פּאַס.
  
  
  דער סאלדאט האט א קוק געטאן אויפן פאס, געטשעפעט און אים צוריקגעגעבן צו מיר. "וואָס קרענק זענען איר גערעדט וועגן?"
  
  
  איך האב צו אים געשמייכלט און זיך צוגעבויגן צו אים. "איך כאָשעד אַז עס איז געווען ווייַל ער גענומען צו פיל קעפטאַ און ווייַן נעכטן נאַכט."
  
  
  ער האט זיך א מאמענט געקװענקלט , דערנאך צוריק געשמײכלט . — גרויס, דו קענסט ארײנקומען.
  
  
  די שפּאַנונג אין מיין קאַסטן איז אַ ביסל גרינגער. איך האב אנגעהויבן דעם אלטן וואן און זיך לאנגזאם אריבערגעפארן צום טויער. אי ך הא ב אי ך גענומע ן צ ו ד י מענע ר או ן ארײנגעפאר ן אי ן װאנע ן ארײן . ענדליך האב איך זיך געפונען אין דער מחאמיד אינסטיטוציע. ס׳אי ז געװע ן א צערודערטע ר געדאנק .
  
  
  קאַפּיטל צען.
  
  
  איך ראָולד די אַלט וואן אין די פּאַרקינג פּלאַץ בייַ די הויפּט אַרייַנגאַנג צו די בנין קאָמפּלעקס. הונדערט זאכען, וואס איך האב נישט געוואוסט, קען אין יעדן מאמענט אויפוועקן חשד. איך האב זיך געחידושט צי איך זאל פארשטעלן דעם וואן פארן הויז, אדער האמאדי זאל אריינגיין אין לאבאראטאריע דורך אן אנדער אריינגאנג. עס איז קיין וועג צו וויסן די דעטאַילס, אַזוי איך געהאט צו בלאַף, וואָס איז נישט אַ גאָר נייַע דערפאַרונג.
  
  
  איך האב אפילו נישט געוואוסט וואספארא מכשירים דער שערער האט אריינגעברענגט אין געביידע. אַמאָל דער וואן איז געווען פּאַרקט, בין איך אַרויסגעגאַנגען פונעם אויטאָ, געעפֿנט די הינטערשטע טירן און דערזען א גרויסן טראג־קאסט אינעווייניק. ע ם האב ן זי ך אנטהאלט ן שערער־געצײג .
  
  
  עס זענען געווען עטלעכע מענטשן אין דערזען. צוויי יונאַפאָרמירטע סאָלדאַטן זענען געשטאַנען גערייכערט ציגאַרעטן און גערעדט איינער מיטן אַנדערן אין ווינקל פונעם געביידע, און אַ טעכניקער אין ווייסן איז מיר גיך פאַרבייגעגאַנגען מיט אַ טאַבלעט אונטערן אָרעם.
  
  
  דע ר פראנט ן ארײנגאנ ג אי ז געװע ן ברײ ט אפענע , אבע ר פונק ט פו ן דע ר טיר , אי ז געזעס ן א װעכטע ר בײ ם קלײנע ם טיש . ע ר אי ז געװע ן א שװארצ ע אפריקאנע ר מאן , אנגעטא ן אי ן אײנפאכ ע חאק י הויז ן או ן א העמד , מי ט אפענע ן האלדז . ע ר הא ט געטראג ן שװארצ ע בריל ן מי ט האָרן און אויסגעזען רײן פראפעסאר.
  
  
  "ביטע גיט עס איבער," ער האט געזאגט אין גאנץ אַראַביש.
  
  
  איך האָב אים דערלאַנגט די קאָרט. "איך באַקומען מיין האָר הייַנט פֿאַר האַממאַדי," איך דערציילט אים קאַזשוואַלי.
  
  
  ע ר הא ט גענומע ן דע ם פאס ן או ן זי ך אוי ף מי ר געקוקט . איך האב מיך געחידושט צי ער האלט אז איך זעה נישט אויס קיין אראבער. "איך בין זיכער ער איז געווען דערציילט אַז פּאַסיז צו דעם מעכירעס זענען נישט טראַנספעראַבאַל." ער האט געקוקט אויפן פאס, װי ער װאלט אים שוין װיפל מאל געזען. "אבער דאָס מאָל איר קען האָבן דערלויבעניש. קומענדיגע וואך זאל האמאדי מיר מעלדן איידער ער גייט אריין אין רעדאקציע.
  
  
  "יא מיין האר."
  
  
  ער האָט מיר צוריקגעגעבן דעם פּאַס.
  
  
  ― און דו זאָלסט זײַן גוט, ברודער. די סטאַנדאַרדס דאָ זענען הויך."
  
  
  "יאָ, אַוודאי," איך געזאגט.
  
  
  ער האָט אָנגעוויזן אויף זײַן טאַבלעט. "צייכן אין דער ערשטער ליידיק פּלאַץ."
  
  
  מייַן געשריבן אַראַביש איז געווען געמיין. איך האָב אונטערגעשריבן אַבדול מאַרברוק און צוריקגעגעבן דאָס העפט. ער האָט מיר אַ נאָד געטאָן, איך זאָל אַרײַן אין בנין אַרײַן.
  
  
  אי ך הא ב אי ם דאנק ט או ן געגאנגע ן װײטע ר אי ן קארידאר . אלץ אינעװײניק איז געװען ליכטיק באלויכטן, נישט געװען קײן פענצטער. ד י װאנט ן זײנע ן געװע ן געמאל ט א פארבלענדנדיק ע װײס .
  
  
  איך געגאנגען דורך די טאָפּל טירן אין די כאָלוויי צו אן אנדער טייל פון די בנין. איך האב נישט געהאט קיין אנונג וואו דער "ערוך צימער" געפינט זיך און עס האט מיר נישט געקענט איינהאלטן. אבער איך האב נישט געקענט לאזן קיינעם מיך כאפן אין דער אומרעכט ריכטונג. פֿון צײַט צו צײַט האָט זיך באַוויזן אין קאָרידאָר אַן אָנגעשטעלטער אין אַ ווײַסן מאַנטל, אָבער מען האָט זיך געאיילט פֿאַרבײַ מיר אָן אַפֿילו קוקן. טייל פון די טירן האָבן געהאט גלאז פענצטער, און איך געזען עמפּלוייז אין אָפאַסאַז טאן אַדמיניסטראַטיווע אַרבעט. עס איז געווען אַ קאַנסאָול קאָמפּיוטער אין איין צימער, און עטלעכע טעקנישאַנז געגאנגען אַרום אים. דעם טייַער מעקאַניזאַם זאָל העלפן זענאָ באַשטעטיקן זיין חשבונות.
  
  
  איך געגאנגען דורך אן אנדער גאַנג פון טירן און געפונען זיך אין די הויפּט טייל פון דעם בנין קאָמפּלעקס. א שילד אויבן די טירן לייענט אין דריי שפראכן: "בלויז אָטערייזד פּערסאַנעל." אין דעם פליגל איז בלי ספק געווען די אָפאַסיז פון זענאָ און לי יוען, און עפשער די לאַבאָראַטאָריע ווו זענאָ געפירט זיין יקספּעראַמאַנץ.
  
  
  איך בין פּונקט דורכגעגאנגען די טיר אנגעצייכנט "סערוויס" ווען אַ מענטש אין ווייַס מיט אַ געל אָפּצייכן אויף זיין קאַסטן ראַשט אויס פון די צימער און כּמעט קלאַפּט מיר אַוועק מיין פֿיס. ער איז געווען א הויכער בחור, בערך מיין הייך, אבער מיט שמאלע אקסלען. ווען ער האָט מיך דערזען, האָט זײַן לאַנג פּנים אויסגעדריקט אַ קליין חידוש.
  
  
  "ווער ביזטו?" — האט ער געפרעגט אויף אראביש. ער האט אויסגעזען דײטש אדער אפשר פראנצויזיש. איך האָב זיך געחידושט צי ער איז געווען איינער פון די פילע פּאַרטיסאַפּאַנץ אין דעם פּרויעקט וואָס, ווי אַנדרע דעלאַקראָיקס, געוואוסט גאָרנישט פון זייַן אמת ציל.
  
  
  "איך בין אַ שערן," איך דערציילט אים. "איך ..."
  
  
  "וואָס מיינט איר טאָן אין סעקציע איין?" — הא ט ע ר זי ך געענטפערט , מי ך איבעררײסנדיק . — דו דארפסט װיסן, אז דו באלאנגט נישט דא.
  
  
  "איז דאָס דער ערשטער אָפּטיילונג, האר?" ― זאָג איך, אַ פּויזע.
  
  
  "ביסט אן אידיאט!" — האט ער געענטפערט. ער האָט זיך טיילווייז אַוועקגעקערט פון מיר. "די עדיטינג צימער איז אין די אנדערע פליגל. איר וועט צוריקקומען דורך די ... "
  
  
  איך האָב אים גיך געשלאָגן אויפן הינטן פון קאָפּ און ער האָט זיך צוגערופן אין מיינע געווער. איך האב אים געשלעפט צו דער טיר פון די שאַפע און געדרײט דעם קנופל. עס איז געווען פארשפארט. איך האָב געשאָלטן אונטערן אָטעם. אין דעם קאָרידאָר קען עמעצער אַנדערש דערשייַנען אין יעדער מאָמענט, און איך וואָלט זיין סטאַק מיט דעם גוף. אי ך הא ב ארומגערינגל ט ד י דזשעלעבע ר װא ס אי ך הא ב געטראג ן או ן געפונע ן דע ם בעל־שליסל , װא ם אי ך הא ב צוזאמע ן מי ט װילהלעמינא ע או ן הוגא גענומע ן פו ן מײנ ע קלײדער . א רגע שפעטער האט זיך די טיר געעפנט. אבע ר אנדער ע טיר ן הא ט זי ך געעפנ ט צװאנצי ק פוס ס אי ן זאל , ב ײ דע ר טעכניקע ר אי ז נא ך געלעגע ן אויפ ן דיל ע אי ן גאם . אן אנדער מענטש אין ווייַס איז ארויס, אָבער האט זיך די אנדערע וועג אָן באמערקט אונדז און געשווינד געגאנגען אַראָפּ די קאָרידאָר. איך האב אויסגעשטאנען. כ'האב געכאפט דעם אומבאוואוסטזיין קערפער און עס מיט מיר אריינגעשלעפט אין שאַפע ארײן, נאכן פארמאכן די טיר אינעווייניק צוצינדן די ליכט.
  
  
  דער שאַפע איז געווען קליינטשיק, קוים גרויס גענוג פֿאַר צוויי מענטשן. איך האב גיך אויסגעטאן דעם שערער'ס קליידער און זיי אריינגעווארפן אין א הויפן אין ווינקל צוזאמען מיט די מאפעס און עמערס. איך בין דעמאָלט געגאנגען צו די קליין זינקען הינטער מיר, פארקערט אויף די וואַסער, און אפגעווישט די וואַשאַבלע פלעק פון מיין פּנים און הענט. איך דאַר עס מיט אַ הויזגעזינד האַנטעך פון אַ אָנלייגן אויף אַ שטיין נירביי. כ׳האב אראפגענומען זײן רעקל, העמד און בונד. ביים פריערדיקן אויסטויש האב איך געהאלטן מיינע הויזן. איך האָב אָנטאָן די נייַע קליידער, אַוועקגענומען און פאַרבייַטן די כאָלסטער און סטילעטטאָ שייד. אין אַ מאָמענט איך געווארן אַ טעכניקער אין אַ ווייַס מאַנטל. איך האָב צוגעבונדן מיין מאַן מיט קיך טאַולז, אים געגאסן, געגאנגען אויס פון די קלאָזעט און פארשפארט אים הינטער מיר.
  
  
  אין קאָרידאָר איך געקוקט אויף מיין אָפּצייכן. מײן נאמען איז געװען הײנץ קרוגער, און איך בין צוגעטײלט געװארן אין סעקציע פ, װאם דאס מיינט. איך האָב זיך געחידושט ווי נאָענט צו ד"ר ז און לי יוען דאָס וואָלט מיר נעמען. אי ך בי ן זי ך אריבערגעפיר ט אי ן גאם , ביז ן װײט ן עק , װ ו ע ס זײנע ן געװע ן גרוים ע דרײז־טירן . א יונגע פרוי מיט ברילן איז ארויס פון א זייטיקן קארידאר, געקוקט אויף מיר און גערעדט אויף ענגליש, וואס איז משמעות געווען די צווייטע שפראך פון דער אינסטיטוציע.
  
  
  "גוט מאָרגן," זי געזאגט ווי זי איז דורכגעגאנגען דורך, געבן מיר אַ צווייט בליק ווי אויב איר וואַנדערד וואָס מיין פּנים איז נישט באַקאַנט.
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן אויף איר אָפּצייכן. "גוט מאָרגן צו איר, מיס גאָמולקאַ."
  
  
  די נוצן פון איר נאָמען סימד צו באַרויקן איר אַראָפּ און זי סמיילד קורץ ווי זי אריבערגעפארן אויף. איך האב נישט געקוקט אויף איר. איך בין גיך אַראָפּגעגאַנגען צום עק קאָרידאָר צו די טאָפּלטע טירן.
  
  
  דע ר לאנגע ר צימער , אי ן אי ך בי ן ארײ ן אי ז געװע ן א אפטײל , ד י בעט ן פו ל מי ט אראבער ן או ן עטלעכ ע שװארצ ע אפריקאנער . זיי געקוקט ווי די בראָך פון זייער וועלט אָדער קיין אנדערע וועלט. און זיי אַלע האָבן אויסגעזען זייער קראַנק.
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן אין דעם דורכגאַנג צווישן די בעדז און געזען ווי אַ ניאַניע טוט עפּעס מיט אַ פּאַציענט. די ניאַניע האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר און זיך אַ נײַד געטאָן, אָבער מער נישט צוגעקוקט. אי ך הא ב אי ך גענומע ן א ן רעאקצי ע או ן אריבערגעפיר ט אי ן דע ר צװײטע ר ריכטונג . דאָס, װאָס איך האָב געזען, האָט מיך געדרײט אין מאָגן.
  
  
  אין דעם צימער עס איז געווען קיין פּרווון צו האַלטן די בעט לתונט ריין אָדער אפילו צו באַזייַטיקן דעבריס פון די שטאָק.
  
  
  או ן ע ס אי ז געװע ן קלאר , א ז ד י מענע ר אי ן ד י בעט ן זײנע ן ניש ט באהאנדל ט געװארן , װײ ל פי ל פו ן ז ײ האב ן געהא ט אפענ ע געשװינד ן או ן אומדערנערונג , מי ט װעלכ ן מע ן הא ט ז ײ געבראכ ט אהער . אבער עס איז געווען עפּעס פיל מער דיסטורבינג וועגן זיי ווי די וויזשאַוואַל וואונדער. ד י דאזיק ע מענטש ן זענע ן געװע ן טויט־קראנק . זייערע אויגן זענען געווען נודנע און בלוט-שאָסן, זייער הויט איז געווען פרייַ און טרוקן, און פילע זענען קלאר אין ווייטיק. ווען איך בין דורכגעגאנגען, זיי קעסיידער קראַמפּט און געבעטן פֿאַר מעדיצין. איין ביינער שווארצער מאן איז געלעגן אומבאוועגלעך אויפן בעט, די שמוציקע שייטן אפגעריסן. איך בין צוגעגאנגען און געקוקט אויף אים. זײנ ע אויג ן זײנע ן געװע ן אפענ ע או ן גלאזיקע . די צונג איז געװען געהאנגען האלב־װעג פון מויל, געשװאלענע און טרוקענע. זײ ן פני ם אי ז געװע ן אנגעצײכנט , מי ט צײכנ ן פו ן גרוים ן װײטיק , או ן ס׳אי ז כמע ט קײ ן פלײ ש אויפ ן קערפער . איך האב אנגערירט זיין האַנטגעלענק. דער מענטש איז געווען טויט.
  
  
  אַזוי אַז ס וואָס געטראפן דאָרט. ד י ארעמ ע נשמות , האב ן זי ך גענוצ ט װ י גיני . זיי זענען מיסטאָמע פּיקט אַרויף פון דאָרף גאסן מיט די צוזאָג פון קליניש באַהאַנדלונג, און דעמאָלט געבראכט צו אַ לאַבאָראַטאָריע פֿאַר יקספּעראַמאַנטיישאַן. תוו איז געווען באַקענענ אין זיי, וואָס איז געווארן די לעצט דערווייַז פון זינאָ ס הצלחה.
  
  
  מיין קישקע האָט זיך געטראַכט אין טראכטן וועגן וואָס די אָרעמע מענטשן האָבן צו דורכגיין. ווען איך בין געשטאַנען און געקוקט אויף דער מעס, האָב איך געטראַכט וועגן דער גרויסער שטאָט אין די פֿאַראייניקטע שטאַטן נאָך דעם ווי דער תוו־מוטאַציע האָט געשלאָגן. גרויע האריקע מענער און װײבער שטארבן אין די גאסן, נישט געקאנט באקומען הילף, װײםן זיך מיט יסורים, לײדיקע אויגן בעטן רחמנות, טרוקענע ליפן מורמלען װעגן עפעס א נס צו פארענדיקן די לײדן. שפיטעלער זענען פול מיט קרעכצן קרבנות, דער שטאב אליין קען נישט ארבעטן צוליב אן אטאקע פון קראנקהייט. רעגירונג אָפאַסיז זענען פארמאכט, אַריבערפירן און אינפֿאָרמאַציע באַדינונגס טאָן ניט אַרבעטן. קיין טראַקס אָדער פּליינז צו צושטעלן טייַער דרוגס צו האָספּיטאַלס.
  
  
  "איך קען דיר העלפן?"
  
  
  דאָס קול האָט מיך דערשראָקן, װי געקומען פֿון הינטער מײַן לינקער אַקסל. איך האָב עס טינט און געזען אַז אַ ניאַניע איז געשטאנען דאָרט. זיין קול איז געווען הויך און זיין שטייגער איז געווען זיס.
  
  
  "אָה, קוק נאָר אויף די רעזולטאַטן," איך געזאגט. "ווי זענען איר הייַנט מאָרגן?"
  
  
  "זייער גוט," ער האט געזאגט אין אַ ווייַבלעך טאָן. זי האט מיך געפרואװט געדענקען אלס די מײדל אין זאל. "מיר זענען איצט אין עטלעכע דריט סטאַגעס און די סימפּטאָמס זענען ווונדערלעך. עס זעט אויס אַז די גאנצע פּראָצעדור נעמט בלויז פיר-פינף טעג צו פאַרענדיקן. ”
  
  
  דער מענטש האט צו וויסן וואָס איז טאַקע געגאנגען אויף. ער איז נישט געווען איינער פון די פארפירער, דערפאר איז ער געווען מיר געפערליך. "דאָס איז גוט," איך געזאגט אַטאָראַטייטיוו. "איר האָט דאָ אַ וואָקזאַל." כ׳האב אנגעװיזן אויפן מת.
  
  
  "יא, איך וויסן," ער האט געזאגט. זי האט א קוק געטאן אויף מיר מיט א קאלטן בליק.
  
  
  ― נו, אַ גוטן מאָרגן, ― זאָג איך פֿרײלעך. איך האב זיך אויסגעדרייט צו גיין. דערנאָך האָט זײַן קול מיך ווידער אָפּגעשטעלט.
  
  
  "פארוואס טראָגט איר אַ רינגער באַדגע?"
  
  
  מיין מויל איז טרוקן. איך האב געהאפט אז איך קען אויסמיידן אזא קאנפראנטאציע. איך האָב געלאָזט הוגאָ אַרײַן אין מײַן דלאָניע, ווען איך האָב זיך צו אים אויסגעדרייט. איך האב געקוקט אויפן בילדל.
  
  
  — אוי, איך האב געבארגט זײן מאנטל און פארגעםן אראפצונעמען מײן באגע, איך בין צופרידן אז דו האסט דאס געזען.
  
  
  — דו ביזט נײ דא, נײן? — האט ער געפרעגט.
  
  
  "אַז ס רעכט. איך בין דערעק בעאַומאָנט. איך איז געווען געבראכט אין די פּרויעקט נאָר לעצטע וואָך אויף די אָרדערס פון ד"ר זענאָ.
  
  
  "יא זיכער."
  
  
  זי האט מיר נישט געגלויבט. איך פּעלץ ווי זי איז נאָר ווארטן פֿאַר מיר צו לאָזן אַזוי זי קען באַקומען אויף די ינטערקאַם. איך האב נישט געהאט קיין ברירה. איך בין געגאַנגען אַ ביסל נענטער. "גוט זען איר דעמאָלט." איך האב אים הארציק געקלאפט אויף דער אקסל און שנעל אריבערגעפירט מיין רעכטע האנט פאראויס צו זיין ברוסט. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך צוריקגעקערט , װע ן ד י קאלט ע שטאל ן אי ז ארײנגעקומע ן או ן דא ן הא ט זי ך שטאר ק געפאל ן אוי ף מיר .
  
  
  איך האָב אַרױסגענומען הוגאָ און אַרױסגעשלעפּט זײַן הינקעדיקן געשטאלט אַרײַן אויף דעם נאָנטן לײדיקן בעט. װע ן אי ך הא ב אי ם געװארפ ן אויפ ן בעט , הא ט מע ן אוי ף מי ר געקוק ט כאטש ע צענדליקע ר אויגן , אבע ר קײנע ר הא ט זי ך ניש ט געפרואװ ט שרײע ן אדע ר זי ך באװעג ן אי ן מײ ן ריכטונג . אי ך הא ב געװארפ ן דע ם שײט ן איבע ר דע ר הינקעדיקע ר געשטאלט , או ן אי ך הא ב אי ך געאייל ט פארלאז ן דא ם צימער .
  
  
  כ׳האב מיך אריבערגעפארן אין זײטן קארידאר אויף לינקס. ע ס זײנע ן געװע ן עטלעכ ע טירן . ווען איך האָב דערגרייכט צום סוף, איז געווען אַ פֿאַרמאַכטע טיר מיט אַ פּשוטן סימן: דירעקטאָר. קיין פּאָזיציע.
  
  
  דאָס זאָל האָבן געווען לי יוען ס אָפיס. כ׳האב א מאמענט געקװענקלט, זיך געחידושט װאם מײן נעקסטע שריט זאל זײן. איך קען באַקומען אין אַזאַ קאָנפליקט אַז איך וואָלט קיינמאָל געפֿינען די לאַבאָראַטאָריע אָדער זענאָ. אבער איך באַשלאָסן צו נעמען אַ ריזיקירן.
  
  
  אי ך הא ב געעפנ ט ד י טיר , או ן ארײ ן אי ן דע ר אויפנעמונג . די סעקרעטארין, א כינעזער פרוי פון ארום פערציק, איז געזעסן ביים טיש, און א גרויסער, געזונטער שווארצער אפריקאנישער איז געשטאנען גלײַך ביים טיר. אן אנדער טיר אויף מיין רעכט געפירט צו לי יוען ס פּריוואַט אָפיס.
  
  
  דער וועכטער האט געקוקט אויף מיין באטל אבער גארנישט געזאגט. די פרוי האט אויפגעהויבן זיך, אומזיכער געשמייכלט און גערעדט. — מעג איך דיר העלפן? איר ענגליש איז געווען ויסגעצייכנט.
  
  
  "איך מוז זען לי יוען," איך געזאגט.
  
  
  זי האט פארזיכטיק געלערנט מיין פנים. "איך בין נישט זיכער איך קען דיר."
  
  
  "איך נאָר זיך איינגעשריבן אַ פאָרשונג גרופּע. קרוגער. אפשר האט דער דירעקטאָר מיך דערמאנט צו דיר. איך געגאנגען פֿאַר אַ ריין בלאָף ווידער. איך האב געמוזט נוצן קרוגער'ס נאמען, ווייל דער שווארצער האט שוין געזען דעם באד. איך קען נאָר האָפֿן אַז די פרוי האט נישט האָבן צו פיל געדאַנק פון ווער קרוגער איז.
  
  
  "אָ יאָ," זי געזאגט. "אָבער איך האָב מורא אַז הער לי רעדט איצט מיט ד"ר זענאָ.
  
  
  קען איך פרעגן וואָס איר ווילן צו זען עס וועגן?
  
  
  איך האב געזוכט א גלייבליכע ענטפער. "דער קאָמפּיוטער דיטעקטאַד אַ קליין דיסקרעפּאַנסי אין די דאַטן. לי יוען געבעטן מיר צו קומען גלייַך צו אים אין אַזאַ אַ סיטואַציע. איך מענט אַז זינאָ איז בייפּאַסט.
  
  
  "יא, איך פֿאַרשטיין," זי געזאגט דיספּאַססיאָנאַטלי. "נו, איך טרעפן הער לי וועט זיין געטאן באַלד. איר קענט וואַרטן אויב איר ווילט."
  
  
  "יא א דאנק."
  
  
  איך האָב זיך אַוועקגעזעצט אויף דער שווער שטול, פּלאַנירונג מיין ווייַטער מאַך. דער ערשטער פּראָבלעם איז אַוועקגענומען אָן קיין קאַמף פון מיין טייל.
  
  
  "באָמבאָקאָ," האָט געזאָגט דער כינעזישער סעקרעטאַר, "קען איר ביטע איבערגעבן דעם ענין צו סעקציע C?" הער קרוגער און איך װעלן היטן דעם קודש הקדשים בעת דיין קורצע פעלן. זי האָט אַ ביסל געשמייכלט צו מיר.
  
  
  דער גרויםער שװארצער האט מיר געזױערט געקוקט און גענומען דעם מאניע־פאכער, װאם זי האט אים דערלאנגט. "יאָ, מעמסהיב."
  
  
  אז ער איז פארבײ, האט ער װידער א קוק געטאן אויף מיר און פארשוװנדן דורך דער טיר. ווי נאר די טיר האט זיך פארמאכט הינטער אים, האב איך ארויסגעצויגן ווילהעלמינא און זי געצילט אויף דער פרוי'ס קאפ.
  
  
  "איך בין אנטשולדיגט איך האב אויסגענוצט דיין פאַלש צוטרוי," איך געזאגט. "אבער לאמיך אייך פארזיכערן, אז אויב איר מאכט דעם מינדסטן קלאנג אדער פרובירט געבן קיין סארט ווארענונג, וועל איך דיך דערשיסן."
  
  
  זי איז געזעסן אומבאװעגלעך בײם טיש, און איך בין גיך ארומגעגאנגען הינטער איר צו פארזיכערן אז זי האט נישט קײן ווארענונג־סיגנאל. איך האב באמערקט א גרויסן מעטאלן קאבינעט מיט פולע טירן. איך האָב עס געעפֿנט און דאָרט איז נישט געווען קיין סך אַחוץ דער ערשטער הילף־קיט אויף דער הויכער פּאָליצע. אי ך הא ב אי ם ארויסגענומען , ארויפגעלײג ט אויפ ן טיש ל או ן עפנט . אינעווייניק איז געווען אַ זעמל טייפּ.
  
  
  ― צערײַס אַ שטיק פֿון זעקס אינטשעס און לײג דאָס צו דײַן מױל ― האָב איך איר געזאָגט.
  
  
  זי האט נאכגעפאלגט באפעלן. אין אײן אויגנבליק האט זי געהאט פארמאכט איר מויל. "איצט גיין צו די שאַפע."
  
  
  זי איז ארײנגעגאנגען און איך האב זי מיר אומגעקערט צוריק, אנגעכאפט איהר האנדלען און ארומגעװיקלט די טעיפ, זײ צונױף צוגעבונדן. ― פּרוּװט דאָרטן זײַן שטיל, ― זאָג איך. כ׳האב פארמאכט די טיר, װי זי האט זיך אװעקגעבײזערט אויפן שאַפע.
  
  
  איך געגאנגען צו די טיר פון לי יוען ס אָפיס. איך האָב צוגעטאָן דאָס אויער און גאַנץ קלאר דערהערט צוויי קולות אינעווייניק. די ערשטע שטימע איז געווען אַמעריקאַנער; עס האט קלאר געהערט צו Damon Zeno.
  
  
  "איר טאָן ניט פֿאַרשטיין, קאָלאָנעל; מיין אַרבעט איז נאָך נישט פאַרטיק." אי ן שטימע , װא ס הא ט געהא ט א נאזאל ן טינט , אי ז געװע ן א ן אומבאלײדיקטע ר רײדונג .
  
  
  "אָבער איר האָט זיכער דערגרייכט וואָס מיר געבראכט איר אַהער צו טאָן," לי יוען ס הויך-פּיטשט, אַ ביסל מעטאַלליק קול קלינגט. "איר באשאפן די תוו מיוטיישאַן."
  
  
  "מייַן יקספּעראַמאַנץ האָבן נישט נאָך פּראָווען אַז איך בין צופֿרידן," זינאָ אַרגיוד. "ווען מיר שיקן אונדזער באַריכט צו בעידזשינג, איך ווילן צו זיין זיכער אין וואָס מיר האבן געטאן."
  
  
  "איר שטימט נישט מיט די אויספירן פון דיין שווער געבורט, דאָקטער," האט לי יוען געזאגט אין אַ אַנטשיינדזשד, אַנטשיינדזשד קול. "איר קענט זיין צו פיל פון אַ פּערפעקשאַניסט"
  
  
  "די תוו מוטאַטיאָן וועט זיין די מערסט עפעקטיוו בייאַלאַדזשיקאַל וואָפן וואָס איז געווען באשאפן," האט זינאָ סלאָולי געזאָגט.
  
  
  "דאָס וועט מאַכן די הידראָגען באָמבע פאַרעלטערט." עס איז געווען אַ קליין פּויזע. "אָבער איך וועל נישט שיקן אַנפיטיד אַרבעט צו בעידזשינג!"
  
  
  "בעידזשינג מיינט, אז איר האנדלט צו פארזיכטיק, ד"ר זינאָ, האָט לי יוען געזאָגט מיט אַ האַרדער קול. "עס זענען די וואָס ווונדער אויב איר וואָלט ווי צו באַפרייַען די וואָפן איצט אַז איר האָט באשאפן עס."
  
  
  "דאָס איז גאַנץ ומזין," האָט זינאָ שארף געטענהט.
  
  
  "לאַבאָראַטאָריעס אַריבער טשיינאַ זענען גרייט צו אָנהייבן אַרבעטן," לי יוען פארבליבן. "זיי וועלן קענען וואַקסן אַ באַטייטיק סומע אין אַ ביסל וואָכן, דאַנק צו אַ ענדערונג אין גענעטיק סטרוקטור וואָס אַלאַוז גיך רעפּראָדוקציע." עס איז געווען אַ פּלאַצן פון פּאַפּיר. "איך האָבן אַ אָנזאָג פון מיין סופּיריערז, דאָקטאָר, סאַגדזשעסטינג אַז איר פאָרלייגן דיין רעזולטאַטן און קאַלטשערז תיכף און לאָזן אונדזער לאַבס צו אָנהייבן ברידינג בשעת איר פאָרזעצן דאָ צו אַרבעטן אויף די לעצט סאַמפּאַלז."
  
  
  "אָבער דאָס איז נישט אמת!" זענא האט הויך פראטעסטירט. "אויב איך געפֿינען אַ פעלער אין אַ יגזיסטינג מיוטיישאַן, די אַרבעט וואָס זיי טאָן אין דער דערווייל וועט זיין אַרויסגעוואָרפן."
  
  
  "בעידזשינג איז גרייט צו נעמען ריזיקירן," לי יוען ס אפילו קול געקומען דורך די טיר. "זיי בעטן, דאָקטאָר, איר זאָל צוגרייטן אַ באַריכט צו שיקן זיי אין 24 שעה. זיי וועלן בעטן כינעזער ביאלאגסטן צו קאָנטראָלירן אייערע אנטדעקונגען אין בעידזשינג. די לעצטע באמערקונג האט געקלונגען סארקאסטיק און איז געווען בדעה אלס א באליידיגונג.
  
  
  אין צימער איז געװארן א קורצע שטילקײט. זענאָס שווערע שטימע האָט דאַן ווייטער געזאָגט, "אָוקיי, איך וועל צוגרייטן עפּעס פֿאַר זיי."
  
  
  — א דאנק דאקטאר. לי יוען ס טאָן איז געווען זיס.
  
  
  איך האב זיך מיט דער צייט אוועקגעצויגן פון דער טיר. זינאָ איז ארויס פון אינעווייניקסטן אפיס, שייגעץ און בייז. ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר שטייענדיק אין מיטן ווארטצימער, און דערנאָך איז ער דורכגעגאַנגען דורך דער דרויסנדיקער טיר אין קאָרידאָר. איך בין אים נאכגעגאנגען און געקוקט אין זיין ריכטונג, פארמאכן צו דער לאבאראטאריע. כ׳בין זיך אומגעקערט אין װארט־צימער. איך האב געדארפט באשליסן צי איך זאל אים גלייך נאכגיין אדער זיך אפשטעלן אין לי יוען'ס אפיס. איך האב אויסדערוויילט די לעצטע ווייַל איך געגלויבט אַז בייַ מינדסטער עטלעכע פון די דאָקומענטן וואָס דיסקרייבינג די מיעס אַנטוויקלונג פון Omega וואָלט זיין פֿון די ל 5 יחיד. ער קען אפילו האָבן אַ קאָפּיע פון אַלץ וואָס זינאָ האָט געשריבן.
  
  
  איך האָב זיך צוריק אומגעקערט צו לי יוענס אַ ביסל אָפֿן אָפיס טיר. איך פּולד אויס די לוגער און געגאנגען דורך די טיר ווי לי יוען געעפנט די וואַנט זיכער.
  
  
  איך האב אים געלאזט עפענען, און איך האב גערעדט:
  
  
  "דיין זארגן וועגן בעידזשינג זענען ניטאָ, לי."
  
  
  ע ר הא ט זי ך שנע ל געדרײט , א חידוש , אוי ף זײ ן קײלעכדי ק פנים . "ער איז געווען יונג, וועגן דרייסיק," איך געדאַנק. ער פאָוקיסט אויף די לוגער ווען איך פּולד די צינגל.
  
  
  די ביקס האט בילן הויך אין די צימער, און לי יוען האט זיך אויסגעדרייט צו די עפענען זיכער טיר, שלאָגן זיין פּנים קעגן דעם ברעג. ער האט זיך אראפגעריסן, אנגעכאפט די טיר מיט בײדע הענט און איבערגעלאזט אויף איר א טונקעלע רויטע פלעק.
  
  
  כ'האב געכאפט דעם קערפער און עס האט זיך נישט באוועגט. איך האב געהאפט אז דער קלאנג פונעם שיסער האט זיך נישט געטראגן ווייט אויסער דעם צימער, אבער איך האב נישט געהאט קיין ברירה צוליב די צייט. אי ך הא ב זי ך דערגרײכ ט אי ן דע ר זיכערע ר או ן ארויסגעצויג ן א שטא ק פאפיר ן או ן צװ ײ שװארצ ע פאָלדערס , מי ט זילבערנע ר שטרײפ ן אוי ף ד י דעקלעך . איינער איז געשריבן אין כינעזיש דורך OMEGA PROJECT. די אנדערע, אין ענגליש, לייענט פשוט DAMON ZENO.
  
  
  איך געקוקט אויף די טעקע אויף זענאָ און וואַרפן עס אויף די שטאָק. ווען איך געעפנט אן אנדער טעקע, איך איינגעזען אַז דאָס איז געווען טייל פון וואָס איך דארף. עס זענען געווען עטלעכע פרי הערות פון זענאָ וועגן דעם פּרויעקט, אַרטיקלען צווישן לי און זענאָ, און טישן פון אותיות און נומערן טראַקינג די פּראָגרעס פון די אָמעגאַ זשוק. כ׳האב פארמאכט די פײער, זיך אויסגעדרייט און פארלאזט פון צימער.
  
  
  אי ן װארט־צימער , הא ט זי ך געפונע ן א פארשטיקטע ר גערוי ש או ן שװאכ ע קיקס ן פו ן דע ם קלײדער , אי ן װעלכ ן אי ך הא ב ארײנגעשטעל ט ד י כינעזער . עס איז איצט ניט וויכטיק. װע ן אי ך הא ב זי ך אויסגעדרײ ט צ ו גײן , הא ט זי ך ד י דרויסנדיק ע טיר ן געעפנ ט או ן א גרויםע ר שװארצ ר אי ז געשטאנע ן דארט .
  
  
  ער האט געקוקט אויפן לײדיקן שרײבטיש און דערנאך אויף דער טעקע אונטערן ארעם. איך האָב אָנגעהויבן גיין פאַר אים.
  
  
  — האט ער געפרעגט. "וואו איז מאַדאַם טשינג?"
  
  
  איך האָב אָנגעוויזן אויף דעם אינעווייניקסטן ביוראָ וואו לי יוען איז געלעגן טויט. "זי איז מיט לי יוען," איך געזאגט. פֿון שאַפע איז געקומען אַ קלאַנג און ער האָט דערויף אַ קוק געטאָן.
  
  
  איך פּולד אויס די ביקס ווידער און שלאָגן אים אין די באַזע פון זיין שאַרבן. ער האט געקרימט און געפאלן אויפן דיל.
  
  
  ― צײל דײַנע ברכות, ― זאָג איך צו דער אומבאַוווסטזיניקער געשטאַלט. איך בין דעמאָלט געגאנגען דורך די דאָרוויי און אַראָפּ די כאָלוויי אין דער ריכטונג דאַמאָן זענאָ האט ניטאָ.
  
  
  עלפטע קאַפּיטל.
  
  
  א הויכער, שטארקער אלמאהאד בארגמאן אין א מאראקאנער ארמיי מונדיר האט פארשפארט די טיר צום לאבאראטאריע. ער האט געהאט אין די אויערן א דיקע שװארצע בארד און אויערן. די פּלייצעס און די ברוסט האָבן אויסגעשטרעקט זײַן מונדיר. זײ ן האלדז אי ז געװע ן געדיכט , װ י עטלעכ ע מענער ס לענדן . ער האט מיר געקוקט אין די אויגן אין די אויגן מיט וואס מען האט נאר געקענט באצייכענען אלס עראגאנטע שינאה. עטליכע ווארענונג-צייכן אויף ענגליש און אראביש זענען געמאלט געווארן איבערן קאפ איבער דער פארמאכטער טיר. אָפּטיילונג "א" פאָרשונג. אַרייַנטרעטן איז שטרענג פּראָוכיבאַטאַד. פארברעכערס וועלן באשטראפט ווערן.
  
  
  "וואס ווילסטו?" — האט דער גרויסער מאראקאנער געפרעגט אויף שװער־אקענטירטן ענגליש.
  
  
  — איז דאקטאר זענא אינעװײניק?
  
  
  "ער איז דאָרט."
  
  
  "איך מוז איבערגעבן די טעקע," איך געזאגט, ווייזן אים די טעקע אונטער מיין אָרעם.
  
  
  "צי איר האָבן ערשטער קלאַס רעשוס?"
  
  
  "לי יוען האָט מיר געשיקט," האָב איך דערקלערט.
  
  
  "איר מוזן האָבן אַ ערשטער קלאַס פאָרן," ער ינסיסטאַד. "אויב איר טאָן ניט, איך וועט צושטעלן די טעקע."
  
  
  איך האָב אַ שמייכל געטאָן, "אָוקיי." איך האָב אים דערלאַנגט די טײַערע טעקע. װי נאר די הענט זײנען געװען אויף אים, בין איך געגאנגען צום ביקס.
  
  
  אבער ער איז געווען האַרב. ע ר הא ט באמערק ט ד י באװעגונ ג , אראפגעלאז ט ד י פאפיר ן או ן אנגעכאפ ט מײ ן האנד ל געקומע ן פו ן אונטע ר מײ ן קיטל . איך געפרואווט מיין בעסטער צו ווייַזן דעם ביקס אויף אים, אָבער ער איז געווען צו שטאַרק פֿאַר מיר. ער האט מיר שווער פארדרייען מיין האַנטגעלענק און דער לוגער איז אַרויסגעפאַלן פון מיין הענט. איך האב א מאמענט געטראכט אז ער האט צובראכן א ביין. ער האט מיך אנגעכאפט מיט בײדע הענט און מיך געשטופט צו דער װאנט בײ דער טיר. מײַנע צײן האָבן זיך צעקלאַפּט און איך האָב קײן מינוט נישט געקאָנט פֿאָקוסירן די אױגן. גרויסע הענט האבן מיר צוגעמאכט ארום האלדז. זיין שטאַרקייט איז געווען אַזוי גרויס אַז איך געוואוסט ער וואָלט צעטרעטן מיין טראַטשעאַ איידער ער דערשטיקט מיר. אי ך הא ב קורצ ע באפרײ ט מײנ ע הענ ט או ן ז ײ שטאר ק צוגעדריקט , אוי ף זײנ ע פארערם , לאז ן מײ ן גריפ . איך האָב זיך געשלאָגן, וווּ איך האָב געמיינט, אַז זײַן לינקע קנעכל וועט זײַן, פֿאַרבונדן און געהערט דעם כראָמעניש פֿון ביין.
  
  
  אלמוהד האט ארויסגעלאזט א פארשטומט געשרײ און געפאלן. איך האב אים מיט דער רעכטער האנט שטארק געשלאגן אויפן קאפ. ער איז נישט געפאלן. איך האב נאכאמאל געטראפען דעם זעלבן פלאץ און ער איז געפאלן אויף דער דיל.
  
  
  אבע ר א רגע שפעטע ר הא ט ע ר אנגעכאפ ט ד י ביקס ן אוי ף זײ ן גאַרטל , או ן זי ך גאנ ץ גי ך אריבערגעפיר ט פא ר א גרויס ן מאן . איך בין אויף אים געפֿאַלן פּונקט ווי די ביקס איז אַרויסגעגאַנגען פֿון כאָלטער. הוגאָ האָט זיך אַריינגעגליטשט אין מיין האַנט ווי איך האָב אים געטראָפן. ווען ער איז געפאלן אויפן רוקן און דערזען דעם בליץ פונעם מעסער, האט ער אויפגעהויבן זיין ארעם עס צו בלאקירן, אבער איך האב אים גענוג לאנג אוועקגעווארפן זיין ארעם צו מאכן איין שנעלן שפרינג, אריינגעווארפן דעם סטילעט אין קאפ, פונקט אונטער זיין לינקן אויער. פֿון זײַן אָפֿן מױל האָט זיך געשמעקט אַ שיסן, אַ שטאַרקער ציטערניש פֿון זײַן מאַסױן קערפּער, און ער איז געשטאָרבן.
  
  
  איך האב ארויף געקוקט, דער קארידאר איז נאך געװען לײדיק. איך בין געגאַנגען עטלעכע טריט און געעפֿנט די טיר צו אַ קליין אָפיס. דארט איז קײנער נישט געװען. איך בין צוריקגעקומען צום וועכטער, אים אריינגעשלעפט אין א קליין צימער און פארמאכט די טיר. דערנאָך איך אַדזשאַסטיד מיין ווייַס מאַנטל, געביטן מיין וועפּאַנז, און געזאמלט מיין טעקע. איך האָב אַרײַנגעשטויסן די לאַבאָראַטאָריע טיר און אַרײַנגעגאַנגען, ווי דאָס אָרט געהערט צו מיר.
  
  
  ע ס אי ז געװע ן א גרויםע ר צימער , פו ל מי ט טישן , או ן געצייג . אוי ף ד י טיש ן זײנע ן געלעגע ן רײע ן קלײנ ע גלעזערנע ר טאנקן , אי ן װעלכ ע ע ם אי ז , װ י אי ך הא ב געשט , געװאקס ן אומגע . אין איין עק פון צימער איז געווען עפעס א גרויסע עלעקטראנישע מאשין, און א באדינער האט זיך געבויגן דערויף. ע ס זײנע ן געװע ן דר ײ אנדער ע לאבאראטאריע־אסיסטענט ן אויסע ר ד״ ר ז ׳ אלײן , װעלכע ר הא ט גענומע ן נאטע ן בײ ם קאנטער .
  
  
  אויף מיין לינקס איז געווען אַ הויך קאַבינעט געמאכט פון מעטאַל און האָלץ. די טירן אין דעם קאַבינעט זענען געווען פארשטארקט מיט גלאז אַזוי אַז זייַן אינהאַלט קען זיין געזען. עס זענען געווען הונדערטער פון גלאז צילינדער מיט לאַבעלס סטאַק אויף זיי. ין די קאַנטיינערז איז געווען אַ גריניש-גרוי מאַטעריע וואָס איך אנגענומען איז געווען אַ געבילדעטער תוו מיוטיישאַן.
  
  
  ד״ר ז איז צוגעגאנגען צום קאנצעל נעבן טיש און שטודירט דאס גלאז איבער נידעריק היץ. ווי איך האָב געוווּסט פון דעם פריערדיקן קורצן באַגעגעניש און פון אַקס'ס פֿאָטאָגראַפֿיעס, איז ער געווען אַ הויכער מענטש מיט אַ קרײַדלעך פּנים און פֿאַרבונדענע פּלייצעס. זײנ ע האר ן זײנע ן געװע ן געדיכט ע או ן שטא ל גרוי . די נאָז איז געווען דין אָבער קאַנוועקס, און די מויל איז געווען ברייט מיט אַ פול נידעריקער ליפּ. אנדערש ווי רוב אנדערע מענער אין צימער, האט ז נישט געטראגן ברילן, און זיינע טונקעלע גרויע אויגן זענען געווען קאלט און ליכטיק.
  
  
  איך האב געדענקט דעם עצה פון האק. ברענגען צוריק זענאָ אויב מעגלעך. טייטן אים אויב איך קען נישט. די ברירה איז געווען זענאָ ס.
  
  
  קיינער אין צימער האט מיך נישט געזען, און אויב יא, האבן זיי נישט אכטונג געגעבן. איך בין שנעל צוגעגאנגען צו זענאן און ווען איך בין צו אים צוגעגאנגען האב איך געשטעלט די אומגע פייל אויפן טיש ער זאל מיר נישט שטערן. איך בין צוגעגאנגען צו אים, געשטאנען צווישן אים און די אנדערע ווייסע מענער אין צימער, זיי האבן נישט געקענט זען וואס ס'טוט זיך. דאן האב איך ארויסגעצויגן ווילהעלמינא. זענא האט אין יענעם מאמענט אויפגעהויבן דעם קאפ, א מאמענט א מאמענט אן אומפאסיאנאל געקוקט אויף דער ביקס, און דערנאך געקוקט אויף מיר מיט זײנע הארטע ליכטיקע אויגן.
  
  
  "וואס איז דאס?" — האט ער מיר געזאגט קאלט מיט א שטארקער, קלאנגער קול. "וואס טוסטו דא?"
  
  
  "איך וועט געבן איר אַ קליין אָנצוהערעניש," איך געזאגט אין אַ נידעריק, שווער קול. "איך בין נישט מיט ל 5."
  
  
  זײנ ע טונקעלע ר אויג ן האב ן זי ך א ביס ל צעקלאפט , װע ן ע ר הא ט אוי ף מיר געקוקט , אוי ף זײ ן פני ם הא ט זי ך ארויםגעװיז ן א פארשטענדעניש . "אזוי אַז ס עס." ער האט געפרואװט באהאלטן זײן פחד. ― דו ביסט אַ נאַר, דו װעסט קײנמאָל ניט פֿאַרלאָזן די לאַבאָראַטאָריע לעבעדיק.
  
  
  ― אַרױסגײן לעבעדיקערהײט איז נישט מײַן ציל ― האָב איך אים געזאָגט פּאַמעלעך און באַזאָרגט. איך האב עס א מאמענט געלאזט איינזאנקן. איך האב געזען ווי זיינע אויגן פלאקערן צו די אנדערע מענער הינטער מיר. "טו דאס נישט. ניט סייַדן איר טאָן ניט טראַכטן אַ קויל שטעלן אַ בייסבאָל-סייזד לאָך אין דיין קאַסטן."
  
  
  ער האט געקוקט אויף דער ביקס און דערנאָך צוריק אין מיין אויגן. "וואס ווילסטו?" — האט ער געפרעגט.
  
  
  איך האב דעם לוגער צוגעדריקט צו די ריפן. ― זאָג די אַנדערע, זײ זאָלן אַװעקגײן, ― זאָג איך שטיל. "זאג זיי אַז לי יוען וויל צו טרעפן איר דאָ אַליין. זאָגן זיי וואָס איר ווילט, אָבער נעמען זיי אויס פֿאַר אַ ביסל בשעת. און מאַכן זיי גלויבן עס."
  
  
  דאַמאָן זענאָ האָט געקוקט אויף דער ביקס און דערנאָך אויף מיר. "איך קען עס נישט טוהן. די מענטשן ... "
  
  
  "איך וועל ציען דעם צינגל אויב איר טאָן ניט."
  
  
  זענאָ האָט זיך געראַנגלט איינצוהאַלטן זײַן וואַקסנדיקן כּעס. אבער זיין מורא איז געווען שטארקער. "עס איז לי יוען ס שולד," ער געמורמלט ביטער אונטער זיין אָטעם. ווען ער האָט מיר אַ קוק געטאָן אין די אויגן אַרײַן, האָט ער געזען, אַז איך האָב געמײנט דאָס, װאָס איך האָב געזאָגט, און האָט זיך לאַנגזאַם אױסגעדרײט צו די אַנדערע מענער אין לאַבאָראַטאָריע.
  
  
  — רבותי, ביטע גיט אכטונג. ער האט געװארט ביז אלע האבן זיך צו אים געקערט. “דער דירעקטאָר האָט געבעטן אַ דרינגלעך באַגעגעניש מיט מיר דאָ אין צען מינוט. איך האָב מורא, אַז איך װעל אײַך מוזן בעטן, אַז איר זאָלט אַף אַ װײַלע נעמען אַ ברעכן פֿון דער אַרבעט. פארוואס טאָן ניט איר אַלע נעמען אַ קאַווע ברעכן און איך וועט פאַרבינדן איר באַלד? "
  
  
  ע ס הא ט זי ך געמורמל ט , אבע ר ז ײ האב ן זי ך אװעקגעפארן . איך האב פארבארגן די ביקס ביז זיי זענען אַוועק. דערנאָך האָב איך זיך צוריקגעקערט צו ד״ר ז.
  
  
  "וואו זענען דיין לעצטע געפינט און הערות?" איך האב געפרעגט. "די וואָס דערגאַנג די אין לי יוען ס טעקע."
  
  
  זענאָס בליק האָט אומווילנדיק זיך געדריקט צו דעם פֿאַרשפּאַרטן מעטאַלן קאַבינעט אויף דער שכייניש וואַנט. — דו מוזט זײן נאיוו — האט ער װײך געזאגט. "איר טאַקע טראַכטן איך בין געגאנגען צו צושטעלן תוו צו איר אויף אַ זילבער טאַץ? אין קיין פאַל, די טייפּס מיינען גאָרנישט צו איר אָדער ווער עס יז אַנדערש אין אמעריקאנער סייכל.
  
  
  "איך געוועט אַז די הערות זענען אין דעם שאַפע," איך געזאגט, וואַטשינג זיין רעאַקציע. "און די קולטור מוטאַטיאָן איז פאַרבאָרגן הינטער די גלאז אויף דער וואַנט."
  
  
  זענאָס פּנים האָט זיך פינצטער פון אַנטוישונג און גרימצאָרן. ― לאָזט זיך אַרױס פֿון דאַנען בשעת דו קענסט, ― האָט ער הײזעריק געזאָגט. "אָדער לי יוען וועט שנייַדן איר אין קליין ברעקלעך."
  
  
  איך טשאַקלעד. "לי יוען איז טויט."
  
  
  איך האב געזען ווי זיין אויסדרוק פלאקערט. דיסבאַליוו, דעמאָלט קלאַפּ, כּעס און לעסאָף מער מורא.
  
  
  "אַלגעמיינע דזשענין אויך," איך געזאגט. — דו ביזט איצט כמעט אלײן, זענאָ, אפילו זײ װעלן מיך אומברענגען.
  
  
  זענאָ ס בלאַס פּנים געקעמפט פֿאַר קאָנטראָל. "אויב לי יוען איז טויט, ער איז יקספּענדאַבאַל. עס איז תוו וואָס איז וויכטיק, ניט לי."
  
  
  ― גענוי ― זאָג איך. ― דערפֿאַר דאַרף ער גײן. און איר אויך, אויב איר זענט פאַרביסן. גאָט ווייסט וואָס, אָבער איך האָבן אָרדערס צו ברענגען איר צוריק מיט מיר אויב איר ווילן צו גיין. מיין שטימע האט געוויזן מיין ביטול. — איך גיב דיר יעצט א ברירה.
  
  
  ער האט צוריק א קוק געטאן אויפן לוגער. "און איר וועט צעשטערן תוו?"
  
  
  "דאס איז רעכט." איך בין געגאַנגען צום שאַפע, גענומען דעם מיקראָסקאָפּ, צעבראכן דער שלאָס מיט אים און עס צעבראכן. אי ך הא ב געװארפ ן ד י געשעדיקט ע געצייג ן אויפ ן שטאק , אראפגענומע ן דע ם שלאס , או ן געעפנ ט ד י קאבינעט־טיר .
  
  
  אינעווייניק איז געווען אַ מאַנילאַ טעקע און עטלעכע אנדערע צייטונגען. אי ך הא ב ז ײ געזאמל ט או ן זי ך געקוקט . דער טיף קוק אויף זיין פּנים דערציילט מיר איך האט שלאָגן די דזשאַקפּאַט. איך האב אלעס ארויפגעלייגט אויף דער טעקע וואס איך האב גענומען פון לי יוען'ס זיכערע און שנעל דורכגעקוקט די מאטעריאלן
  
  
  עס געווען ווי די רעכט זאַך צו טאָן.
  
  
  "איך וועט באַקענען איר צו די פּרויעקט," זינאָ געזאגט מיט אַ נידעריק קול מיט אַ אָנצוהערעניש פון פאַרצווייפלונג. "די כינעזיש טאָן ניט האָבן צו האָבן עס אַלע. איר וויסן, טאָן איר האָבן אַ געדאַנק ווי שטאַרק תוו קענען מאַכן אַ מענטש? »
  
  
  "איך האָב געהאט אַ נייטמער," איך אַדמיטאַד, קלאָוזינג די טעקע. כ׳האב ארײנגעשטעקט דעם לוגער אין קעשענע, ארײנגעטראגן די מאסע לײזע פאפירען צום בונסען־ברענער און זײ ארײנגעשטופט אין פײער.
  
  
  "ניין!" — האט ער געזאגט הויך.
  
  
  די פאפירן האבן געברענט. איך כעדאַד צו די טעקעס מיט זיי, און זינאָ געמאכט אַ באַשלוס. ע ר הא ט זי ך צוגעלאפ ן אוי ף מיר , או ן אי ך בי ן זי ך געפאל ן אונטע ר זײ ן װאג , געשלאג ן א לאנג ן טיש ל מי ט קולטור ן או ן רער , שיק ן דא ס אל ץ צ ו דע ר ערד .
  
  
  א פלעמענער שטעקל פאפירן איז מיר ארויסגעפלויגן פון דער האנט און איז געפאלן אויפן דיל אין דער זעלבער צייט ווי דאס גלאז און די פליסיקייט האבן זיך צעבראכן. די פּראָבע רערן האָבן געמוזט האָבן אַנטהאַלט עפּעס ברענענדיק, ווײַל זיי האָבן אויסגעבראָכן אין פלאַמען, וואָס האָבן געברומט צווישן אונדז און דעם לאַנגן שאַפע, וווּ עס האָט זיך געפֿונען די קולטורעלע תומו מיוטאַציע. דאס פייער האט אין מינוטן דערגרייכט צום גרויסן הילצערנעם קאבינעט און האט זיך גלייך אנגעצונדן.
  
  
  "מיין גאט!" זינאָ האָט געשריגן. מי ר האב ן זי ך באזונדער ם געראנגלט , ניש ט געזארג ט אײנע ר דע ם צװײטן . איך האב א מאמענט צוגעקוקט ווי דאס פייער לעקן די וואנט-קאבינעט און זיך פארשפרייט צו די לאנגע טישן וואו די קולטורן האבן זיך אנטוויקלט. זענאָ געראטעוועט מיר עטלעכע אַרבעט.
  
  
  — פארשאלטן! — האט זינא דורכגעשריגן דורך די קראכנדיקע פלאמען. — פארשאלטן!
  
  
  איך איגנאָרירט אים. אי ך בי ן זי ך אומקער ן צו ם טיש , װא ו ד י פייל ן זײנע ן נא ך געלעגן , ז ײ אויפגעהויב ן או ן ארײנגעװארפ ן אי ן דע ם װאקסנדיק ן געם . זענאָ האָט געזען וואָס איך טו און גענומען אַ קליין שריט ווי צו טרעטן אויף מיר, דעמאָלט כעזיטייטיד. דער ווייַטער מאָמענט ער געלאפן צו די בוט אויף די פאַרקערט וואַנט.
  
  
  איך האב ארויסגעצויגן ווילהעלמינא און געצילט אויף ד"ר ז'ס קאפ ווען ער האט דערגרייכט צום שרעק. דאן האב איך געהערט די טירן עפענען הינטער מיר.
  
  
  אפגעקער ט פו ן זענאן , הא ט מע ן אי ך געטראפ ן מי ט צװ ײ װעכטער , װא ם האב ן זי ך ארײנגעבראכ ט אי ן צימער . איינער האט געהאט א ביקס און האט עס אויף מיר אנגעווייזן. איך איז געווען אַראָפּ אויף איין קני ווען ער פייערד, און דער שיסער איז פארביי מיין קאָפּ און סמאַשט די גערעטעניש קאַנטיינערז הינטער מיר. אן אנדער וועכטער איז געווען אריבערגעפארן אין אַ קרייַז צו פלאַנגקער מיר, אָבער איך האָב אים קיין ופמערקזאַמקייַט. אי ך הא ב צוריקגעקער ט פײע ר בײ ם ערשט ן װעכטער , או ן הא ב אי ם געשלאג ן אי ן ברוסט . ער איז װידער צוגעפאלן אויפן טיש און האט אים אראפגעקלאפט. ער איז געווען טויט ווען ער שלאָגן די שטאָק.
  
  
  װע ן אי ך הא ב זי ך געװענד ט צ ו דע ר צװײטע ר װעכטער , הא ט ע ר זי ך שנע ל צוגעלאפ ן אוי ף מיר . ער האט מיך אראפגעריסן פון באלאנס פאר איך האב געקענט אננעמען דעם לוגער און מיר האבן געקלאפט צום טיש, צובראכן נאך גלאז. נעבן אונדז האט געברומט א פייער. ערגעץ אין הינטן פון קאפ האב איך געהערט דעם שרעק קלאנג אין קארידאר אויסער טיר, וואס זינאָ האט אנגעצונדן.
  
  
  דער גרויסער בחור האט מיך שווער געשלאגן אין פנים און מיין רוקן האט געקלאפט אין דיל. פֿון די ווינקל פון מיין אויג, איך קען זען זענאָ ניט געראָטן שטעלן אויס די פלאַמעס מיט זיין לאַב מאַנטל. דער וועכטער האט מיך נאכאמאל געשלאגן און געכאפט דעם לוגער. איך האָב עס אָנגעהויבן ווענדן צו אים, ווען ער האָט זיך געשפּאַנט קעגן מיר. מיין האַנט איז פּאַמעלעך אריבערגעפארן נעענטער צו זיין פּנים און איך קען זען די שווייס ביידינג אויף זיין שטערן און אויבערשטער ליפּ ווען מיר געקעמפט פֿאַר קאָנטראָל פון די פּיסק. איך האט ליווערידזש. אינטש ביי אינטש איך האָב צו אים אָנגעוויזן דעם ביקס ביז עס האָט דערגרייכט אַ פונט העכער זיין לינקס אויג. כ׳האב געצויגן דעם צינגל און אים אראפגעריסן דעם קאפ.
  
  
  אויסגעמאטערט , הא ב אי ך זי ך צוריקגעבויגן , ארויסגעשטופ ט פו ן מיר , דע ם בלוטיק ן קערפער . איך סטריינד צו זען זענאָ דורך די פלאַמעס און רויך, און דעמאָלט איך געזען אים פליסנדיק צו דער טיר. איך אַימעד צו אים דעם לוגער און פייערד, אָבער מיסט און ער געגאנגען אַוועק.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געקריג ט אויפ ן פיס . איך צעריסן אַוועק מיין טאָרן לאַב מאַנטל צו געבן זיך מער פרייהייט פון באַוועגונג. עפע ס הא ב אי ך געפונע ן מײ ן װעג , דור ך דע ר פײע ר או ן זי ך געמאכ ט צ ו דע ר טיר . זענאָ איז ניט קענטיק אין די קאָרידאָר. אי ך בי ן א קורצ ע צוריקגעקומע ן אי ן דע ר לאבאראטאריע , או ן דערזע ן ד י פלאמען , פארניכט ן דע ם מאנסטראװע ן זשוק־ז ן או ן זײנ ע הערות . דאס פייער האט זיך שוין פארשפרייט פון דער לאבאראטאריע אריין אין קארידאר דורך א טיר ארום פינף פוס אוועק פון מיר, און איך האב פארדעכטיגט אז עס האט זיך דורכגעבראכן די ווענט אין אנדערע צימערן. ס׳האט אויסגעזען, װי די גאנצע חפץ װאלט פארברענט.
  
  
  איך בין געלאָפן אין קאָרידאָר, אָטעם. מענטשן און פייער-פייטינג ויסריכט אריבערגעפארן פֿאַרבייַ מיר צו דער לאַבאָראַטאָריע, אָבער עס איז געווען צו שפּעט. אין דער אונטערנעמונג האָט געהערשט אַ אַבסאָלוט כאַאָס: די קאָרידאָרן זענען געווען אָנגעפילט מיט רויך, און די אָנגעשטעלטער האָבן זיך צוגעלאַכט צום אַרויסגאַנג. דער שרעק האט נאך געקלונגען און עס איז געווען אסאך היסטערישע געשרייען אינעם געביידע ווען איך האב מיך אריבערגעצויגן צום צוריק ארויסגאנג הינטער די צוויי גאספענדע מענטשן.
  
  
  איך איז געווען אַרויס אין די צוריק פּאַרקירפּלאַץ. דאס פײער האט זיך שוין אויף פלעצער דורכגעבראכן דעם דאך און איז אויפגעשטאנען הויך אין דער לופטן, שװארצער רויך האט זיך געדרימלט צום הימל. דער פּלאַץ אַרויס די בנין געשווינד אָנגעפילט מיט גאַספּינג מענטשן. עטלעכע געפרוווט צו פאַרבינדן פייַער כאָוזיז. איך בין געגאַנגען אַרום דעם געביידע און געזען אַ קליין וואן קריצן ווילד און קאָפּ צו די הויפּט טויער. דאַמאָן זענאָ האָט אים געפירט. ער האט זיך פּלוצעם אפגעשטעלט ביים טויער און עפעס געשריגן צו די וועכטער. דערנאך איז ער אװעק.
  
  
  איך בין געלאפן צום נאענטסטן לאנד ראווער, געקוקט אויפן דאַשבאָרד און דאָרט געפונען די שליסלען. איך בין אַרײַן אין מאַשין און אָנגעהויבן דעם מאַשין; די רעדער האבן זיך אנגעהויבן דרינגען און דער לאנד ראווער האט זיך געוואלד פאראויס.
  
  
  איך בין נאָר געגאנגען אַ ביסל יאַרדס ווען צוויי גאַרדז בייַ די הויפּט טויער ספּאַטיד מיר כעדינג צו זיי. זענאָ האָט זיי, משמעות, געזאָגט, אַז מען דאַרף מיך אָפּשטעלן. בײד ע האב ן ז ײ געהא ט ביקסן , או ן אײנע ר פו ן ז ײ אי ז אװע ק או ן צובראכ ן ד י װינטשײ ד בײ ם קאפ . איך דאַדדזשד פליענדיק גלאז ווי אַ יקספּלאָוזשאַן צעריסן דורך אַ בנין נירביי, שיקט פלאַמעס פּלאַצן הינטער מיר. איינער פון די וועכטער איז געשלאגן געווארן פון פליענדיקע קוילן און האט אויסגעבראכן אין פלאמען שריענדיג.
  
  
  איך האב אנגעקלאפט די בראקעס, איבערגערוקט די גירס אין פארקערט, ארום געשטויגן דעם קאר אין א שטויבוואלקן, און געברומט ארום הינטערן געביידע צו פרובירן עפענען דעם טויער פון דער צווייטער זייט. ווי איך ראַונדיד די ווינקל פון די בנין, פלאַמעס פלערד אַרויף און סינג די האָר אויף מיין לינקס אָרעם. כ׳האב געשפירט א שארפע היץ אויפן פנים. עס איז געווען אַ וואַנט פון פייַער פֿאַר מיר, צווישן די הויפּט בנין און די דינסט בנין אין די צוריק. איך האב אפילו נישט געדריקט אויף די טאָרמאָז ווייל איך האב נישט געהאט קיין ברירה. איך האב שטארקער געדריקט דעם פארשנעלער פעדאל און זיך נידער געבענדיג צום אפענעם אויטא, געפלויגן אין די פלאמען.
  
  
  אויף אַ מאָמענט אַלץ איז געווען העל געל היץ און דערשטיקט רויך, און עס איז געווען ווי אַ בלאַס אויוון. דערנאָך האָב איך זיך אַוועקגעצויגן און ווידער אויסגעדרייט דעם אַנדערן ווינקל צום הויפט טויער.
  
  
  דער וועכטער איז פּונקט אין צייט ארויסגעשפרונגען פון וועג אויסצומיידן ווערן געשלאגן. אן אנדער וועכטער האט מיך באמערקט און איז געשטאנען רעכט צווישן דעם לאנד ראווער און דעם טויער. ער האט זיך גענומען צילן און געשאסן, די קויל האט זיך אפגעשפרונגען פון די מעטאלן ראם פון דער ווינטשויב, דערנאך איז ער שנעל אריינגעטונקען אין דער בלאָטע, אוועק פון קאר. אין אן אנדער פונט, איך דראָווע דורך די טויערן פון די מעכירעס און נאכגעגאנגען דאַמאָן זענאָ אַראָפּ די וועג.
  
  
  ווען איך האָב זיך אַרומגערינגלט דעם בייג, וווּ דער פּאַטראָל האָט פֿריִער איבערראַשט גבריאל און מיר, האָב איך זיך פּאַמעלעך פֿאַר אַ מינוט און געקוקט איבער מײַן אַקסל אויפֿן לאַבאָראַטאָריע. די סצענע איז געווען גאַנץ כאַאָס. דאס פייער איז נישט געווען קיין קאנטראל און איבער דעם האט זיך געשלאגן שווארצע רויך. קײנע ר װע ט מיר ניש ט נאכפאלגן . זיי זענען געווען צו פאַרנומען מיט ראַטעווען דעם בנין קאָמפּלעקס.
  
  
  קאַפּיטל צוועלף.
  
  
  אין דער ערשטער שעה, די וואן געטריבן דורך זענאָ איז ינ ערגעצ ניט צו זען. ער האט איבערגעלאזט בלויז פרישע רייף־שפורן. זענאָ האָט זיך געפירט דרום-מזרח פון מחמיד, אין דער מדבר.
  
  
  אַמאָל אין דער צווייטער שעה איך געכאפט אַ בליק פון אַ וואן מיט אַ ריזיק וואָלקן פון שטויב רייזינג הינטער אים. נאָך דעם דערזען, איך ווידער פאַרפאַלן די וואן פֿאַר מער ווי אַ האַלב שעה, אָבער פּלוצלינג געקומען אויף אים, זיצן אין די מיטן פון אַ ברייט, פּאַרטשט געגנט פון זאַמד און באַרשט, רעכט לעבן אַ קאָפּ-הויך שטיין אַוטקראָפּינג. אײן רײף איז געװען לײדיק. איך האב אפגעשטעלט דעם לאנד האָווער, אויסגעלאשן דעם מאטאר און ארויס פון קאר. איך האָב אַ קוק געטאָן אויפן וואן, געחידושט וואו זינאָ קען זיין. איך האלט ווילהעלמינא, בין איך צוגעגאנגען צום וואן און געקוקט אינעווייניג. זענאָ איז ינ ערגעצ ניט צו געפֿינען. די שליסלען זענען נאָך אין די יגנישאַן. איך האב געקוקט אויף דער ערד ארום דעם וואן און דערזען שפורן פירן גלייך פאראויס אין דער ריכטונג וואס ער איז געגאנגען. זענאָ האט צו זיין זייער פאַרצווייפלט צו אָנהייבן גיין אַרום דעם לאַנד. איך לינד זיך ווידער אין די וואן צו באַזייַטיקן די שליסלען פון די יגנישאַן. ווען איך זיך צוגעבויגן, האָב איך דערהערט אַ קלאַנג הינטער מיר און פּעלץ אַ קלאַפּ אין די צוריק פון מיין קאָפּ און האַלדז. װײטיק האט זיך מיר אויפגעריסן אין קאפ, און דאן, װי כ׳האב געקלאפט אין דער ערד, האט זיך א שװארצע קילקײט געװאשן איבער מיר.
  
  
  די זון איז געווען שיינינג האַרש אָוווערכעד ווי מיין יילידז געעפנט. א מינוט האב איך נישט געהאט קיין אנונג וואו איך בין. דעמאלט האב איך געקוקט דורך בלאקיגע אויגן און לאנגזאם געדענקט. אי ך הא ב פארמאכ ט ד י אויג ן קעג ן דע ר ליכטיקע ר ליכט , א ביס ל אויסגעדרײ ט מײ ן קאפ , או ן הא ב געפיל ט א גרוים ן װײטיק , בײ ם באזע ם פו ן מײ ן שארבן .
  
  
  איך בין געלעגן מיט פארמאכטע אויגן און געפרואװט טראכטן. זענאָ האָט מיך שײן געמאַכט. ער האָט מסתּמא געמײנט, אַז דער קלאַפּ האָט מיך דערהרגעט. אנדערש וואלט ער גענומען מיין ביקס און מיך דערשאסן.
  
  
  אי ך הא ב װידע ר געעפנ ט ד י אויג ן או ן ד י שײנ ע פו ן דע ר װײס־װארעם ע באל ן אי ז געװע ן װײטיק . עס איז דאָך ניט געווען קיין לאַנד ראָווער. איך געזעסן אַרויף און גראַנטיד הויך ווי ווייטיק שאָס דורך מיין קאָפּ און האַלדז. דער האַמער האָט געטראָפֿן מײַן שאַרבן. איך בין פּיינפאַלי אויפגעשטאנען צו מיין ניז און געפרוווט צו שטיין, אָבער געפאלן אויף די זייַט פון די וואַנע און כּמעט געפאלן ווידער. איך האב נאר געזען צוויי.
  
  
  איך האָב זיך געכאַפּט צו דער טיר פֿון וואַנען און אַרײַן אַרײַן. טראָץ נעבעך ריע. איך האב געזען אז זינאָ האט גענומען די שליסלען. די קאַפּטער פון די מאַשין איז אויפגעהויבן. כ'האב צוגעטראפן צו אים א קלעפ, אריינגעקוקט און אנטדעקט אז די פארשפרייטער דראטן פעלטן. זענאָ האָט נישט געטאָן פֿאַר מיר, ווײַל ער האָט געמיינט, אַז איך בין טויט. ער האָט פּשוט נישט געוואָלט, אַז די היימישע זאָלן זיך אַרײַנכאַפּן אויף דער סצענע און פֿאָרן דעם וואַגאָן אַרײַן אין מחמיד, וווּ עס וואָלט פֿאַרבינדן מיט דער לאַבאָראַטאָריע.
  
  
  איך האב זיך שטארק אנגעלענט אויפן פענדער פונעם קאר. פאר א מאמענט איז מיר אויפגעשטאנען א עקל אין מאגן און איך האב מיך געפילט שווינדלדיק. כ׳האב געװארט, אטעמען שװער, האפנדיק אז עס װעט אװעקגײן. יענע פאַרשילטן טראַקס וואָס פירן פון די וואן. זענאָ איז געווען קלוג. ע ר אי ז געגאנגע ן אי ן א גרוים ן קרײז , זי ך צוריקגעקער ט הינטער ן שטײנע ר לעדזש , או ן ע ר הא ט דאר ט געװאר ט אוי ף מיר , מי ט א אײזער ן אדע ר זשאק . איך בין געווען נאַריש.
  
  
  די שווינדלקײט האט זיך אפגעלאזט. איך געקוקט אין די ריכטונג פון זינאָ געקומען פון און געחידושט אויב איך וואָלט אלץ געפֿינען מיין וועג צוריק צו די שמוץ וועג,
  
  
  אפילו אויב איך קען געפֿינען די שטאַרקייַט צו גיין אַזוי ווייַט. אבער איך האט צו פּרובירן. כ׳האב דא נישט געקאנט בלײבן.
  
  
  איך בין ארויס פון וואן און געגאנגען ווייטער. וואָס איך געוואלט רובֿ איז געווען צו ליגן אַראָפּ אין די שאָטן, רוען און לאָזן די ווייטיק אין מיין קאָפּ און האַלדז אַראָפּגיין. אפילו בעסער וואָלט זיין צו פאַרברענגען אַ וואָך אין אַ שפּיטאָל בעט מיט אַ שיין ניאַניע. אפֿשר גאַבריעל.
  
  
  די מחשבות האב איך ארויסגעשטופט פון מיין קאפ און געגאנגען אומגלויבליך, ווייטאג האט מיר דורכגעדרונגען מיט יעדן שריט. א שווייס האט מיר געדריפט אין די אויגן פון מיין שטערן, און מיין מויל האט געהאט א טרוקענער, וואטענעם טעם. איך ווונדער ווי ווייַט עס איז צו די וועג? איך געפרואווט צו רעקאָנסטרוירן ווי פיל צייט איז דורכגעגאנגען בשעת איך איז געווען דרייווינג צו דעם ווייַט אָרט נאָך זענאָ, אָבער איך קען נישט פאָקוס מיין געדאנקען אויף עפּעס רעכט צו דער ווייטיק.
  
  
  פּלוצעם האָט זיך די קאָפּשווינדל אומגעקערט און שוואַרצקייט האָט אָנגעפילט די ראַנדן פון מיין זעאונג. מייַן קאָפּ און קאַסטן שלאָגן שווער און איך איינגעזען אַז איך בין געפאלן. אי ך הא ב געקרעכ ט פו ן װײטיק ן או ן זי ך געלעגן , קײ ן רגע , ניש ט געפרואװ ט אויפשטײן . עס איז געווען פיל בעסער אויף דער ערד ווי אויף מיין פֿיס. איך פּעלץ די זון אויף די צוריק פון מיין קאָפּ ווי אַ טייַך פון אייַזן, און איך קען שמעקן דעם שווייס פון מיין ויסגעמאַטערט גוף. און איך האָב זיך נעבעכדיק פֿאַר זיך. אי ך הא ב זי ך זײע ר נעבעכ ט או ן זי ך געזאגט , א ז אי ך קע ן ניש ט װײטער , א ז אי ך הא ב פארדינט , דא ם צורוען .
  
  
  אבער אן אנדער טייל פון מיר פּושט מיר. "שטיי אויף, קאַרטער, פאַרשילטן איר! שטיי אויף און מאַך, אָדער איר וועט שטאַרבן דאָ.
  
  
  איך געוואוסט אַז די קול איז רעכט. איך האב דאס צוגעהערט און געוואוסט אז דאס וואס מען זאגט איז אמת. ווען איך וואלט איצט נישט געקענט אויפשטיין , וואלט איך גארניט אויפגעשטעלט . די זון וועט קאָכן מיין סייכל אין אַ שעה.
  
  
  עפעס האב איך זיך צוריק אויפגעהויבן. איך האב געקוקט אויף דער ערד א סימן פון דעם אויטא וואס איך בין נאכגעגאנגען. דאָרט איז גאָרנישט געווען. כ'האב זיך געקליבן און געפרואווט זיך צו פאָקוסירן, אבער איך האב נישט געקענט. איך אריבערגעפארן פאָרויס אַ ביסל יאַרדס, דעמאָלט פארקערט פּאַמעלעך. בלערד זעאונג אָדער נישט, עס זענען קיין מאַשין טראַקס ערגעץ לעבן מיר. איך האב זיי פארלוירן.
  
  
  כ׳האב געקוקט אויף דער זון און ם׳איז געװען װי קוקנדיק דורך דער אפענער טיר פון א שמידם־אוױון. עס איז געווען אין אַ אַנדערש ריכטונג ווי ווען איך אנגעהויבן גיין. אדער איז עס געווען? איך האב נישט געקענט טראכטן. כ׳האב צוגעמאכט די אויגן און זיך געקװעלט. איך זאָל האָבן געדענקט. ווען איך האָב אָנגעהויבן גיין, איז די זון געווען אויף מיין רעכטער האַנט. יא, איך איז געווען זיכער דערפון.
  
  
  איך אריבערגעפארן ווידער. איך האב אפגעווישט די שווייס פון די אויגן, אבער דאס האט זיי נאר געברענט נאך מער. ז ײ האב ן מי ך געשלאג ן אי ן קאפ , פו ן אינעװײניק . איך האָב געלאָפֿן מײַן לעדערישע צונג איבער מײַנע טרוקענע ליפּן און האָב פֿאַרשטאַנען, אַז די מדבר־זון האָט מיך שוין אויסגעדרייט מער ווי איך וואָלט געוואָלט טראַכטן. אי ך הא ב געזע ן עפע ס באװעג ן זי ך אוי ף דע ר ערד , או ן זי ך אפגעשטעלט , כמע ט װידע ר פאלן . ם׳איז געװען א שאטן. אי ך הא ב ארויפגעקוק ט או ן דערזע ן דארט , הוי ך איבע ר מיר , א װאלגער , שװײגנדי ק א רינגעלע .
  
  
  איך טשאַקלעד און געהאלטן מאָווינג. איך האָב אַ סקווינט געטאָן ווען איך בין געפאָרן איבער דער זאַמדיק ערד, כאָופּינג צו זען די רייַף טראַקס ווידער. א צײט האב איך געפרואװט האלטן די זון רעכטס, אבער דאן האב איך מיך אװעקגעפירט. איך געדאַנק וועגן דאַמאָן זענאָ און ווי איך לאָזן אים באַקומען מיר. איך חרובֿ די תוו מוטאַטיאָן, אָבער זינט זענאָ איז נאָך אין גרויס, ער קען אָנהייבן איבער ערגעץ אַנדערש. דערפֿאַר האָט דוד האַווקע געזאָגט, ער זאָל אים הרגענען, אויב ער קערט זיך נישט צוריק ווי מײַן אַרעסטאַנט.
  
  
  מײן צונג איז געװארן געדיכט, װי איך װאלט געהאט אין מויל א װאלדיקע פארדעק. דאָס שוויצן איז נישט געווען אַזוי שלעכט, ווײַל איך בין געווען טרוקן אינעווייניק. שטויב האט זיך געקאכט אויף מײנע קלײדער, אויף דער פײכטקײט, אויפן פנים, אין די אויגן און אויערן. ם׳האט מיר פארשטאפט די נאזלעך. און מיין לעגס געווארן זייער גומע. איך געדאַנק צוריק צו אַלע די ראָוז פון קראַפּס באַשערט פֿאַר בעידזשינג. או ן אי ך בי ן געװע ן אי ן יענע ם שרעקלעכ ן צימער , געגאנגע ן אי ן דע ר דורכגאנג , צװיש ן ד י רײע ן געשלאגענע ם פנימער .
  
  
  מיין זייט האט נאכאמאל געקלאפט אין דער ערד און מיך געמאכט ארום. איך בין געגאנגען פאָרויס אויף מיין פֿיס, אָבער אין אַ פאַרוויילונג. איצט בין איך ווידער געפאלן. צום ערשטן מאָל האָב איך דערפֿילט מײַן קאָפּ, וווּ זינאָ האָט מיך געשלאָגן, און דאָרטן פֿאַרטריקנט בלוט. איך האב מיך ארומגעקוקט און געזען אז איך בין אויף א פעסטער ערד פון געזאלצן ליים וואס האט זיך ווי אויסגעשטרעקט אן אומענדליך אין אלע ריכטונגען. עס איז געווען אַ שלעכט אָרט. ד א װאלט , אי ן אײ ן אויגנבליק , א מענש ן געפראג ט געװאר ן װ י א אײ , אי ן א פריץ . די גאנצע געגנט איז געווען ביין טרוקן און עס זענען געווען אינטש ברייט פּלאַצן איבער די ליים. אויף דעם האריזאנט איז נישט געווען קיין וועדזשאַטאציע. איך האָב פריער געהאט אַ פליטינג זכּרון פון געזען דעם ברעג פון דעם געגנט, אָבער דעמאָלט דער זכּרון פיידיד. נאך א שאטן איז דורכגעגאנגען איבערן קאפ און איך האב געקוקט אין דעם רואיגן גיהנום וואס איז געווען דער הימל און געזען אז עס זענען איצט פאראן צוויי געוואלדיקע.
  
  
  איך האב געפרואווט זיך אויפצושטעלן, אבער דאס מאל האב איך זיך נישט געקענט איבערדרייען די קני. דאָס און די וואַלטשערז האָבן מיר טאַקע דערשראָקן. אי ך בי ן געװע ן אוי ף ד י קני , הא ט שװע ר געאטעמט , געזוכ ט צ ו פארשטײ ן װ י דע ר װעג . דער שווערער פאקט איז געווען, אז איך קען דא א גאנצן טאג ארומוואנדערן, זיך באוועגן אין קרייזן ווי א זשוק אויף א שטריקל, און ענדיגן וואו איך האב אנגעהויבן. אויב נאָר איך קען ריגיין קלאָר זעאונג, דאָס קען העלפן.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אנגעהויב ן אריבערצוגײ ן איבע ר דע ם הײס ן לײ ם אוי ף אל ע פים , ד י לײמע ן הא ט געברענט , װע ן אי ך הא ב זי ך געברענט . קראַקס אין די ליים באשאפן ינטראַקאַט פּאַטערנז אויף די ייבערפלאַך פון די פלאַץ, און די עדזשאַז פון די קראַקס שנייַדן מיין הענט און ניז.
  
  
  נאך א װײל האט זיך די שווינדלקײט צוריקגעקערט און די לאנדשאפט האט זיך גענומען ארומדרייען ארום מיר אין א שווינדלדיקן קרייז. איך האב פּלוצלינג געזען אַ בליץ פון העל הימל ווו די ערד זאָל האָבן געווען, און פּעלץ די באַקאַנט קלאַפּ פון שלאָגן שווער ליים, דאָס מאָל אויף מיין צוריק.
  
  
  אַרְבַּע נָשִׁים. איך האב געשלינגן, זיך ארומגעקוקט און נאכאמאל גערעכנט. יאָ, פיר, די פֿליגלען שעפּטשען אין דער נאָך הייסער לופט אויבן. א קליין ציטערניש איז דורכגעגאנגען דורך מיר, און ביסלעכווייז איז געקומען פארשטאנד. איך איז געווען באַוועגלעך פֿאַר זייער צוועקן, און די וואַלטשערז דיסקאַווערד עס. זיי, ניט די זון, געשטעלט די מערסט באַלדיק סאַקאָנע. איך בין צוזאמגעפאלן אויפן רוקן, צו שוואך זיך אפילו אביסל אויפצוהייבן. ד י צעבראכענ ע או ן פיבער ם האב ן גענומע ן זײע ר צאל .
  
  
  איך האב געזען וואַלטשערז אין מזרח אפריקע. מע האָט געקאָנט רײַסן אַ גאַזעל אין פופצן מינוט אויף שטיקער און רייניקן די ביינער אין נאָך פֿופֿצן, אַז עס איז געבליבן נאָר אַ טונקעלער פלעק אויף דער ערד. גרויס פויגל זענען נישט דערשראָקן פון אַ לעבעדיק כייַע, אַפֿילו אַ מענטש, אויב דאָס כייַע איז פאַרקריפּלט. אוּן זֵיי הָאבְּן גֶעלְטְלִים נִישְטְן. זיי האבן נישט קיין צרות צו אָנהייבן זייער גרויזאַם מאָלצייַט איידער די כייַע איז געשטארבן. אוי ב ע ר הא ט זי ך ניש ט געקענ ט אנטקעג ן אי ז ע ר געװע ן גרײ ט צ ו זאמלען . עס זענען געווען מעשיות פון וואַלטשערז פון ווייַס כאַנטערז און אפריקאנער טראַקערז וואָס איך וואָלט בעסער נישט געדענקען. איך האב געהערט אז עס איז בעסער צו ליגן אויפן פנים נאכדעם וואס מען האט דיך אימאביליזירט, אבער אפילו דעמאלט ביסטו געווען שפּירעוודיק ווייל זיי האבן אטאקירט די קידניז, וואס איז געווען ווייטיקדיקער ווי די אויגן.
  
  
  איך האב אויף זײ שװאך געשריגן. - "גיי אוועק!"
  
  
  זיי האבן ניט ווי צו הערן. ווי דער קלאַנג פון מיין שטימע פאַרוויילט, דער מדבר געווען נאָך שטילער. די שטילקייט האט געברומט אין מיינע אויערן און זיך געקלונגען. איך האב געלאזט אראפפאלן מיין קאפ אויפן הארטן ליים און די צווייטע זעאונג האט זיך אומגעקערט. איך האב שטארק געקראכט. עס איז געווען בלויז מיטן נאָכמיטאָג, מיט עטלעכע שעה פון סקאָרטשינג היץ פאָרויס איידער פאַרנאַכט געפאלן. איך פּעלץ ווי איך איז געגאנגען צו ייַנבראָך לאַנג פריער. און דאַן וועלן די פֿייגל מיך כאַפּן. זייער שנעל.
  
  
  איך האָב זיך ווידער אַרויפֿגעשטעלט אויף מײַן עלנבויגן. אפֿשר איך איז געגאנגען אין די אומרעכט ריכטונג. טאָמער איך איז געווען ינקריסינג די ווייַטקייט צווישן זיך און די וועג, פאַרלירן אַלע האָפענונג פון ישועה פון אַ גייט פארביי טראַוולער. אפשר יעדעס מאל וואס איך האב זיך אויפגעהויבן און זיך באוועגט, בין איך געווארן נענטער צום טויט.
  
  
  ניין, איך קען נישט טראַכטן אַזוי. עס איז געווען צו געפערלעך. איך האב געמוזט גלייבן אז איך גיי צום וועג. אַנדערש, איך וואָלט נישט האָבן די מוט אָדער די וועט צו רירן אין אַלע.
  
  
  איך האָב זיך ווידער געראַנגל צו די קני, מיין קאָפּ געפיל צוויי מאָל זייַן גרייס. אי ך הא ב אנגעקלאפ ט ד י צײן , או ן זי ך פאראויסגעפיר ט דורכ ן ליים . איך וואָלט נישט געבן אַרויף. איך האב זיך בעקיצער געוואונדערט אויב זינא האט געוואוסט אז איך בין נישט טויט ווען ער האט מיך פארלאזט, אבער איך האב באשלאסן צו לאזן דעם מדבר טייטן. דאָס וואָלט זיין טיפּיש פֿאַר אים. אבער באַרען דאַמאָן זענאָ. כ׳האב מער נישט געזארגט װעגן אים. איך האט ניט זאָרגן וועגן די תוו מיוטיישאַן ענימאָר. איך האָב נאָר געוואָלט איבערלעבן דעם טאָג, לעבן.
  
  
  כ׳האב מיך געשלעפט צו פוס. איך האב נישט געהאט קיין אנונג וואו איך גיי. אבער עס איז געווען וויכטיק צו האַלטן מאָווינג, האַלטן טריינג. איך האָב זיך געשטאָמפּלט, דאָס שווערע ליים האָט מיך געברענט און געשניטן בעת איך גיי, און איך האָב געטראַכט וועגן גאַבריעל. כ׳האב איר געטראכט אין דעם פינצטערן קילן האטעל־צימער אין מחמידה, ליגנדיק אויפן גרויסן בעט, נאקעט. און דעמאָלט איך איז געווען אין די צימער מיט איר און געגאנגען צו די בעט. אירע ארעמס האבן זיך ארומגעכאפט ארום מיר, געצויגן צו איר, און איר פלײש איז געװען קיל, װײך און געשמעקט מיט יאסמין.
  
  
  כ׳האב באלד אנטדעקט אז כ׳האב װידער פארלוירן דעם באװאוסטזײן. איך בין געלעגן אויפן רוקן און די זון האט געפלאצט. איבער מיר האבן זיך ארומגערינגלט זעקס געוואלדיקע. איך האָב געלעקט מײַנע טרוקענע, געקראָכטע ליפּן און זיך אױפֿגעשטעלט. איך האב אבער נישט געהאט קײן כוח זיך צו רירן. אײנע ר פו ן ד י װאלקע ר אי ז געפלויג ן נידערי ק או ן זי ך באזעצ ט פונק ט עטלעכ ע יאפ ן װײט , מאכנדי ק בײ ם ענדע ם פו ן זײ ן לאנדונג , א שטײגע ר גאנד־טרעט . דא ן אי ז א ן אנדע ר פויג ל אװעקגעפלויגן .
  
  
  איך האָב אַ שוואַך געשריגן צו זיי, דאָס האַרץ האָט זיך געקלאַפּט אין דער ברוסט. ד י צװ ײ פײגע ל האב ן זי ך גענומע ן א פא ר שפרונגען , או ן מי ט א טרוקענע , שװער ן גערושט ן פו ן פעדער ן האב ן זי ך װידע ר אװעקגעפיר ט או ן זי ך צוגעגרײ ט מי ט זײער ע חברי ם אי ן דע ר לופט .
  
  
  איך האב מיך געלעגן אויפן רוקן. אי ך הא ב שװע ר געפײצ ט , מײ ן דוי ס הא ט זי ך שנעלער . איך בין אויסגעלאָשן פֿון כּוח. איך האב געמוזט מודה זיין פאר מיר, אז איך האב פארלוירן. דאַמאָן זענאָ האָט מיך געכאַפּט. די זון און די פייגל וועט ענדיקן איידער נאָך אַ שעה איז דורכגעגאנגען. איך האב נישט געהאט קיין אנונג וואו איך בין, איך האב נישט געקענט קלאר זען אפילו פאר עטליכע יארד. איך האָב פּלוצעם צום ערשטן מאָל געטראַכט װעגן װילהעלעמינע און פּעלץ װי איר באַקאַנטע פֿאָרעם האָט זיך געכאַפּט לעבן מיר. ער איז נישט געווען דארט. איך האב דאס געהאט ווען זענאָ האט מיר אַנויד. ער האט עס זיכער גענומען. אפילו הוגאָ איז נישט דאָרט. כ׳האב נישט געהאט קײן געװער קעגן פײגל.
  
  
  ד י שװעםטע ר זײנע ן געשװאומע ן נידערע ר או ן נידעריק , שװעבנדי ק או ן גליטשנדיק , זײער ע ליכטיקע , דרינגענדיק ע אויגן , אומגעדולדיג ע או ן הונגעריק . איך ראָולד אַנטו מיין מאָגן און קראָל. מי ט בלוטיק ע הענ ט בי ן אי ך געקראכ ן װ י א שלאנג , אויסגענוצ ט מײנ ע לעצט ע אונסעס .
  
  
  איך האָב זיך אומגעקערט צו דער באַוואוסטזיין צוליב אַ שארפע צעריסן ווייטיק רעכט אונטער מיין לינקס אויג. איך האב ווידער פארלוירן דעם באוואוסטזיין און זיך געלעגן אויפן רוקן. מיינע אויגן האבן זיך פארשפרייט פון גרויל, מיין האנט האט זיך אויטאמאטיש אויפגעהויבן אין פארטיידיגונג.
  
  
  אויף מײן ברוסט זענען געשטאנען צװײ גרויםע גערים. לאנגע מאגערע האלדז, שיינע אויגן,
  
  
  שאַרפע, שארפע שנאָבלן האָבן אָנגעפילט מיין זעאונגספעלד און זייער ריח האָט אָנגעפילט מיין נעזל. אײנע ר הא ט אנגעשטיק ט או ן געריסן ד ד י לעדע ר אויפ ן רימע ם פו ן מײ ן כאלטער , או ן דע ר צװײטע ר הא ט מי ר ערשט ן געקלאפ ט אי ן ד י אויגן . דער צווייטער פויגל איז געווען וועגן צו פּרובירן ווידער ווען מיין האַנט רויז. איך האב געשריגן הויך און כאפן דעם מיאוסן האלדז.
  
  
  דער גרויסער פײגעלע האט הײזעריק געשריגן און געפרואװט אװעקגײן. איך האב זיך אנגעכאפט צום האלדז פון שלאנג, בשעת אן אנדערער געוואלד האט געפלאמט מיט די ברייטע פליגל, געקלאפט אין מיין ברוסט ווען ער האט זיך אוועקגעשטופט. דער, וואָס איך האָב געהאַלטן אין די הענט, האָט זיך פאַרצווייפלט צו באַקומען פריי, געשלאָגן מיט די פליגל אויף מיין פּנים, אין קאַסטן און געווער און זיך אַרײַנגעגראָבן אין מיר מיט די קלאָז.
  
  
  איך װאָלט אָבער נישט אָפּגעלאָזן דעם מאָגערן האַלדז. כ׳האב מיך פארגעשטעלט, אז דער דאזיקער מיאוסן קאפ באלאנגט צו זענאן, און טראץ דעם אלעם שאקלען און געשרײען, איז מיר געלונגן לאנגזאם אויפצוהויבן די אנדערע האנט און זי ארויפגעלײגן אויפן האלדז, בשעת דער שארפער שנאבל האט זיך געהאלטן ביים שטארקן אין דער ארעם און צוציען בלוט. דערנאָך איך ראָולד אַנטו מיין זייַט, פּינד דעם פויגל צו דער ערד און, מיט אַ פאַרצווייפלט סערדזש פון שטאַרקייַט, בייגן זיין לאַנג האַלדז אין האַלב. עפּעס אינעווייניק האָט געקליקט און איך האָב געלאָזט גיין. דער פויגל האט נאך נאך אפאר מאמענטן געשלאגן מיט די פליגל אויפן ליים, ביז איר שפיץ שמעקן האט אנגעפילט מיינע נאזלעך, און דאן האט ער געפרוירן.
  
  
  אי ך בי ן קראנ ק געװע ן פו ן אויסגעמאטערונג . פאר א מאמענט האב איך געטראכט אז איך זאל אויפווארפן. אבער ביסלעכווייַז די עקל סאַבסיידיד. איך האב זיך ארומגעקוקט און דערזען די אנדערע. ז ײ זײנע ן איצ ט געװע ן אל ע אוי ף דע ר ערד , טײ ל האב ן זי ך ארומגערינגל ט אי ן מי ר אי ן א ענג ן קרײז , זי ך באװעג ן מי ט שטײפע ר געלענק , ד י האלדז ע האב ן זי ך געציטערט , או ן טײ ל זענע ן פונק ט געשטאנע ן אומגעדול ד או ן צוקוקן .
  
  
  איך בין געלעגן אויסגעמאטערט. א פּאָר פון זיי זענען געווען נענטער. איך פּעלץ נאַמנאַס אונטער מיין לינקס אויג, דאָרט איז געווען אַ פּליטקע ווונד. מייַן האַנט איז אַוועק בלידינג. אבער דער געוואלד האט געפעלט.
  
  
  איך האָב געקוקט אויף דעם טויטן פֿייגעלע מיט אַ ביסל צופֿרידנקייט. זיי האָבן געקענט האָבן זייער שרעקלעך סעודה פֿאַר די מנוחה פון דעם טאָג, אָבער איך געמאכט זיי אַרבעט פֿאַר עסנוואַרג.
  
  
  ד י אנדער ע פײגע ל זײנע ן איצ ט פאמעלע ך דערנענטער ט געװארן , זײער ע אבסורד ע קעפ ן האב ן זי ך געפאדער ט אי ן שנעלע , פרעמד ע באװעגונגען . זיי זענען געווען יקסייטאַד דורך די שמעקן פון בלוט און זייער ומגעדולדיק.
  
  
  אי ך הא ב דערפיל ט א שארפ ן שטע ק אי ן דע ר רעכטע ר פוס , או ן קוקנדי ק אויפ ן פויגל , װא ס אי ז געשטאנע ן נעב ן מיר . ד י אנדער ע זײנע ן אוי ך געװע ן נאענט , אונטערזוכ ן דע ם קערפער , אוי ף צײכנ ן פו ן לעבן . בלויז איינער איז געווען דיסטראַקטיד דורך זיין טויט חבר. איך בין געווען די פלייש זיי זענען ווארטן פֿאַר. אי ך הא ב שוי ן שװא ך געשװאויג ן צו ם פײג ל װא ס הא ט מי ר געפיק ט או ן ע ר אי ז צוריקגעפלויג ן א פאר פוס .
  
  
  נו, עס וואָלט נישט זיין אַזוי שלעכט נאָך דער ערשט קלאַפּ פון ווייטיק. מען איז אומגעקומען נאך ערגער אין די הענט פון ל 5 און דעם ק.ג.ב. איך קען עס אויך שעפּן. אָבער איך וואָלט נישט לאָזן זיי האָבן מיין פּנים. לפּחות ניט דער ערשטער. איך ראָולד שווער אויף מיין קאַסטן און לייגן מיין פּנים אויף מיין האַנט.
  
  
  איך בין געלעגן שטילערהײט, געטראכט װעגן זענאָ און מײן דורכפאל, און װאס דער דורכפאל װעט באדייטן. עס האָט זיך אַרויסגעוויזן אַז איך וואָלט נישט זיין אַרום צו זען די רעזולטאַטן. איך האב געהערט דאס רעשעניש פון די פיס און די פעדערן וואס ווערן שטארקער ווי זיי האבן זיך דערנענטערט.
  
  
  דרײַצנטער קאַפּיטל.
  
  
  ס׳הא ט זי ך געפונע ן א שטארקע ר פליגלע ר או ן אנדער ע קלאנג . עס איז געווען אַ באַקאַנט געזונט - אַ מאַשין מאָטאָר. און דעמאָלט עס איז געווען אַ קול
  
  
  "ניק! Mon Dieu, Nick!"
  
  
  איך האב אראפגענומען מיין האנט פון מיין פנים און מיינע אויגן האבן זיך געעפנט. די זון איז אונטערגעגאנגען אויפן הימל און עס איז איצט נישט געווען אזוי ליכטיק. איך אריבערגעפארן מיין האַנט ווידער און ראָולד אַנטו מיין זייַט. דעמאָלט איך געזען גאַבריעל לענד זיך איבער מיר, זאָרג און רעליעף אין איר אויגן.
  
  
  "אָה, ניק! איך האב געמײנט, אז דו ביסט טויט״.
  
  
  זי האט געצויגן דעם צעריסן שטאָף פון מיין העמד. "דאַנקען גאָט איך געפֿונען איר אין צייט."
  
  
  "ווי ...?" עס איז געווען שווער צו רעדן. איך האב נישט געקאנט קאנטראלירן מיין צונג.
  
  
  ז י הא ט מי ר געהאלפ ן אויפשטעל ן או ן זי ך צוגעלײג ט מײ ן קאפ . דערנאָך האָט זי אָפּגעשניטן דאָס היטל פֿון דער קאָלבע, און איך האָב כּמעט געקענט שמעקן דאָס וואַסער, ווען דאָס היטל איז אַוועק. א ווונדערלעך נאַס פליסיק געוואשן אַרום מיין האַלדז, גערגלינג אין מיין ין, מאָווינג צו וויטאַל ערטער, ריפּלענישינג מיין ענערגיע און מיין פייבערז.
  
  
  "איר זענט בלויז פופציק יאַרדס פון די וועג," זי געזאגט. זי האָט אָנגעוויזן אויף סיטרוען. — האסטו נישט געוואוסט ?
  
  
  איך טאַקע פּעלץ די ענערגיע אומגעקערט מיט די וואַסער. כ׳האב באװעגט די צונג און איצט װעט אלץ ארבעטן. "ניין, איך האב נישט וויסן." איך האב נאכאמאל געכאפט, דערנאך האט גבריאל אנגערירט מיין טרוקענע פנים מיט א פײכטן טוך. „אָבער װאָס טוסטו דאָ? איר זאָלט זיין אין מאַהאַמידאַ."
  
  
  ― עמעצער איז געקומען אין שטאָט מיט אַ נײַעס פֿון אַ פֿײַער. איך קען נישט נאָר זיצן אין אַ האָטעל און טראַכטן איר קען זיין אין קאָנפליקט. איך איז געווען כעדינג צו דער לאַבאָראַטאָריע ווען איך געזען צוויי גרופּעס פון מאַשין טראַקס פירן צוזאמען דעם וועג צו Tagunite, די ווייַטער שטאָט פון דאָ. זינט די לאַב איז געווען לעוואַלד, איך געדאַנק איר זענען אָדער געכאפט אין אַ פייַער אָדער נאָך איינער פון די טראַקס. איך אויסדערוויילט צו גלויבן די יענער, אַזוי איך נאכגעגאנגען די טראַקס. ז ײ האב ן זי ך גלײ ך פאראויסגעקראכ ט פו ן װעג , אבע ר אי ך הא ב פריע ר דערזע ן ד י װאלגערן . און זיי האָבן מיך געבראַכט צו דיר."
  
  
  איך בין זיך פּאַמעלעך אויפֿגעזעצט, און דאָס געראָטעניש אין קאָפּ האָט זיך עפּעס אָפּגעלאָזן. איך ווינד אין ווייטיק פון עטלעכע קוואלן.
  
  
  "ביסט גוט, ניק?"
  
  
  "איך טראַכטן אַזוי," איך געזאגט. צו ם ערשט ן מא ל הא ב אי ך באמערק ט א ז ד י צװײפל ע זע ן אי ז פארשװאונדן . כ׳האב געפרואװט אויפשטײן און געפאלן אויפן שפיץ גבריאל.
  
  
  "קום אויף, איך וועט העלפן איר באַקומען צו די מאַשין," זי געזאגט.
  
  
  עס איז מיר שווער געווען צו גלייבן אז איך לעב נאך
  
  
  . איך האב מיך געלאזט פירן מיר גבריאל צום קאר און איך בין שווער צוזאמגעפאלן אינעם פארזיץ.
  
  
  מי ר זײנע ן פאמעלע ך געפאר ן אויפ ן װעג , פארבײ ־ גײענדי ק דע ם ארט , װא ו זי ן אי ז ארײ ן אי ן דע ר מדבר , או ן אי ך בי ן אי ם נאכגעגאנגען . דערנאָך, אַ ביסל הונדערט יאַרדס פון דעם פונט, איך געזען שפּור. דער לאַנד ראָווער גייט ווידער צו די שמוץ וועג. או ן װידע ר װענד ט זי ך אװע ק פו ן חםיד , צ ו דע ר מדבר , או ן טאגוניטא .
  
  
  "איך געדאַנק אַזוי," איך געזאגט. — אקעי, מיר גייען קיין טאגוניטע.
  
  
  — ביסטו אבסאלוט זיכער ? זי האט אויסגעזען באזארגט.
  
  
  איך האב א קוק געטאן אויף איר און געשמײכלט , געפילט מיינע געקראכענע ליפן פרובירן זיך צוקרילן . "זענאָ האָט גענומען מיין באַליבסטע אידיש," האָב איך געזאָגט. "איך מיין אז עס איז נאר ריכטיג אז איך צווינגען אים זיי צוריקצוברענגען."
  
  
  זי האט צוריק געשמײכלט. — וואס דו זאגסט, ניק.
  
  
  מי ר זײנע ן אנגעקומע ן קײ ן טאגוניטע . ם׳איז װידער געװען װי חםיד, אבער עפעם האט ער אויסגעזען נאך שטויביקער און טרוקענער. װי נאר מיר זײנען ארײן אין שטאט, האב איך געפילט, אז אדער זינא איז דארט, אדער איז דארט געװען לעצטנס. קיין פיזיש זאָגן, נאָר ינטוישאַן אַז איך ווע געלערנט צו באַצאָלן ופמערקזאַמקייַט צו אין אנדערע קאַסעס. מי ר זײנע ן געקומע ן צ ו א קלײ ן פלא ץ פונק ט נאכ ן ארײנקומע ן אי ן שטאט , או ן א גאז־פאמפ , געפארב ט רויט , אי ז געשטאנע ן אינדרויסן , װא ס הא ט אויסגעזע ן װ י א האטעל . עס איז געווען איינער פון די שפּאַניש פּאַמפּס ווו איר שטעלן אַ מאַטבייע און באַקומען דיין גאַז, אָבער דאָס איז געווען מאַדאַפייד צו עלימינירן די אָטאַמאַטיק וועקסל פון קאָינס און ברענוואַרג.
  
  
  "נאָר אַ מינוט," איך געזאגט צו גאַבריעל. "איך וויל דאָ פרעגן עטלעכע פראגעס."
  
  
  זי האט אפגעשטעלט דעם װאגאן, און אין אײן אויגענבליק איז ארויסגעקומען אן אראבער, א ױנגער דינער בחור מיט א װיסטער קאפיע אויפן קאפ. ער האט ברייט געשמייכלט און מיר האבן אים געבעטן אנפילן דעם סיטרוען טאנק. בשעת ער האָט דאָס געטאָן, בין איך אַרויסגעגאַנגען פֿון וואַגאָן און געגאַנגען מיט אים רעדן.
  
  
  "האָט איר היינט סערווירט אַ לאַנד ראָווער?" — האב איך געפרעגט אויף אראביש.
  
  
  "לענד ראָווער?" — האט ער איבערגעחזרט , קוקנדיק אויף מיר זײטװײז , פאמפנדיק גאז . "אַ שעה אָדער מער צוריק עס איז געווען פּאַרקט אַ מאַשין דאָ אין דער מדבר, האר." ס׳האט געהאט אן אפענעם שפיץ״.
  
  
  ― איז דאָרטן געפֿאָרן אַ מאַן, אַ װײַסע האָר, אַ הויכער?
  
  
  ― נו, יאָ, ― האָט געזאָגט דער אַראַבער, געלערנט מײַן פּנים.
  
  
  — האט ער מיט דיר גערעדט ?
  
  
  דער אַראַבער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר און אַ קליין שמייכל האָט זיך באַוויזן אויף זיין פּנים. "איך טראַכטן איך געדענק עפּעס ..."
  
  
  איך האָב אַרױסגענומען פֿון קעשענע אַ װאָך דירהאַם און אים דערלאַנגט. זײן שמייכל איז געװארן ברײטער. "איצט עס זארגן מיר, האר. ער האָט דערמאָנט, אַז ער זאָל הײַנט געזונט רוען.
  
  
  — װאוהין האט ער געזאגט ?
  
  
  — ער האט נישט געשאקלט.
  
  
  איך האב געלערנט זיין פנים און באשלאסן אז ער זאגט דעם אמת. איך האָב אים באַצאָלט פֿאַר גאַז. "א דאנק צו."
  
  
  צוריק אין Citrõen, איך דערציילט גאַבריעל וואָס איך געלערנט.
  
  
  "אויב זינאָ איז דאָ איצט, ער וועט זיין דאָ מאָרגן מאָרגן," זי געזאגט. „אויב דו וועסט אים געפינען היינט ביינאכט, ניק, וועט ער דיך ווארשיינליך אומברענגען. איר קוק שרעקלעך. איר ניטאָ אין קיין פאָרעם צו יאָגן אים.
  
  
  "אפֿשר איר זענט רעכט," איך געזאגט. "אָוקיי, באַקומען אַ האָטעל צימער. אבער איך וויל אז דו זאלסט מיר וועקן אויף מאָרגן.
  
  
  "גרויס. אבער ביז דעמאלט וועסטו רוען"
  
  
  דער האטעל־צימער איז געװען רײנער װי מחמיד און דאס בעט איז געװען אביסל װײכער. גבריאל איז געשלאפן מיט מיר, אבער איך האב אפילו נישט באמערקט װי זי איז ארײנגעקראכן נעבן מיר אין א קורצן, דין שלאפראק. איך בין איינגעשלאָפן כּמעט תיכף נאָך ארויפלייגן אויף דעם בעט.
  
  
  האַלבנאַכט בין איך געזעסן אַרײַן, געשריגן גנבֿות אויף די פֿרומען און צו זיי געכאַפּט מיט די הענט. פֿאַר אַ מאָמענט עס אַלע געווען זייער פאַקטיש. איך האָב אפילו געקענט פילן דעם הייסן זאַמד אונטער די טייך און שמעקן די פײגל.
  
  
  גבריאל האט מיט מיר גערעדט שארף. ― „ניק!
  
  
  איך בין טאַקע אויפגעשטאנען דעמאָלט. "אנטשולדיגט," איך געמורמלט. כ׳האב זיך צוגעלײגט צום קאפ פון בעט און פארשטאנען אז איך פיל זיך הונדערט פראצענט בעסער. דער װײטיק איז אװעק און כ׳האב געװאוינט כוח.
  
  
  "ס'איז גוט," האָט גאַבריעל ווייכער געזאָגט, ווען איך האָב אָנגעצונדן אַ פּאַפּיראָס. אי ך הא ב אײנגעאטעמ ט או ן ד י רויט ע בלעטע ר הא ט געגלײ ט אי ן צימער . — ביסטו קאלט ? זי אריבערגעפארן איר גוף צו מיר. ז י אי ז געװע ן װײ ך או ן װארעם , או ן אי ך הא ב אומװילדערט .
  
  
  — יעצט — האב איך איר געזאגט.
  
  
  זי באמערקט מיין רעאַקציע צו איר גוף. "איך בעסער בלייבן אויף מיין זייַט," זי געזאגט. זי האט אנגעהויבן צו גײן.
  
  
  מיין האנט האט זי אפגעשטעלט. "אלעס איז גוט."
  
  
  "אבער ניק, איר דאַרפֿן מנוחה."
  
  
  "איך וועל סייַ ווי סייַ נישט שלאָפן פֿאַר אַ בשעת."
  
  
  זי האט זיך װידער צוגעדריקט צו מיר. — פיין, אבער דו לאזט מיך נאר אפ און לאז מיך פארן געשעפטן.
  
  
  כ׳האב געשמײכלט, װי זי האט זיך געקושט מי_ין ליפן, גלעטן מיר די גאנצע װײל. זי האָט גענומען זאָרגן פון מיר און איך לייקט עס. באלד האט זי מיך װידער געקושט, און עס איז דערין געװען אן אמתער פײער, און זי האט געװאוסט, אז די צײט איז געקומען.
  
  
  גאַבריעל האָט מיר ליב ליב און עס איז געווען אַנפערגעטאַבאַל. פו ן דע ם מאמענ ט או ן הא ט זי ך גי ך צוריקגעקער ט מײ ן כח . װע ן ז י אי ז שפעטע ר אײנגעשלאפ ט געװאר ן נעב ן מיר , הא ב אי ך זי ך שנע ל פארדוםט ן או ן זי ך אויפגעװעק ט אי ן פארטאג , געפי ל גערו ט או ן באנייט .
  
  
  איך איז נאָך אין ווייטיק ווען איך אריבערגעפארן. אבער די ווונד אין די באַזע פון מיין שאַרבן איז געווען היילונג, די ווונד אונטער מיין לינקס אויג האט געשאפן אַ קליין דין סקרוב, און גאַבריעל האט פּאַטשט אַרויף די קאַץ אויף מיין צוריק. זי האָט אויך געביטן די באַנדאַזש אויף מיין זייַט ווו אַלגעמיינע דזשענינאַ האָט געפֿירט די ווונד. װע ן מי ר האב ן זי ך אנגעטאן , הא ט מע ן צוגעשיק ט קאװע ר אי ן אונדזע ר צימער , או ן נאכ ן געטרונקען , הא ב אי ך זי ך געפיל ט װ י א אנדער ע מענטש , װ י דע ר װא ס הא ט זי ך געטראפ ן דע ם דאזיק ן ציטרו ן דע ם פריערדיק ן נאכמיטאג .
  
  
  יענעם מאָרגן, צוריק אין מאַשין, מיט די זון פּונקט אויפגעשטאנען איבער די פלאַך ווייַס דעכער פון דעם דאָרף, מיר זענען אַוועק, פאָרן דורך צוויי אנדערע האָטעלס אין דער שטאָט.
  
  
  מיר האבן געזוכט א לאנד ראווער. פֿאַרשטייט זיך, אַז זינאָ האָט זיך טאַקע געוואָלט באַהאַלטן, איז מסתּמא געווען פּריוואַטע הייזער, וווּ ער האָט געקענט דינגען אַ צימער. אָבער ער האָט נישט געהאַט קיין סיבה צו טראַכטן אַז איך גיי נאָך אים נאָך. איך האב געמיינט אז ער וועט זיין אין איינעם פון די האטעלן. או ן אי ך הא ב אוי ך געמײנט , א ז ע ר װע ט ניש ט ארויסקומע ן פאר ן פארטאג .
  
  
  מיר האָבן געזוכט דעם פּאַרקירפּלאַץ אַרום דעם ערשטן קליין האָטעל, אָבער עס איז נישט געווען קיין לאַנד ראָווער. ער קען אויך טוישן די מאַשין, אָבער ווידער, עס איז געווען קליין פונט אין דעם.
  
  
  ווען מיר האָבן זיך דערנענטערט צום צווייטן האָטעל, האָבן איך און גאַבריעל גלײַכצײַטיק באַמערקט דעם לאַנד־ראָווער. עס איז געווען פּאַרקט אַנטקעגן דעם אַרייַנגאַנג איבער דער ברוקשטיין גאַס, און אַ הויכער מאַן האָט זיך צוגעבויגן צו אים דורך דער טאַפּלאַס טיר.
  
  
  "עס איז זינאָ!" ― האָב איך געזאָגט צו גאַבריעל. — האַלטן דעם אויטאָ!
  
  
  זי האט נאכגעפאלגט באפעלן. "ניק, היט זיך. איר האָט נישט אַפֿילו אַ ביקס.
  
  
  איך איז געווען קערפאַלי קליימד אויס פון די סיטרוען. זענאָ האָט נאָך אַלץ אַריינגעשטעלט עפּעס אויפן מאַשין זיצפּלאַץ. אַז איך האָב אַ מזל, װעל איך אים קענען צוגײן פֿון הינטן. אונדזער מאַשין האָט ער נאָך נישט באמערקט.
  
  
  "האַלטן די מאָטאָר פליסנדיק," איך דערציילט גאַבריעל סאָפנדיק. “זיצט נאָר דאָ. שטיל. און בלײַבט אַוועק."
  
  
  "גרויס."
  
  
  איך האב גענומען דריי טריט צום לאנד ראווער, ווען זענאָ האט זיך פּלוצלינג אויפגעהויבן און מיך באמערקט. ערשט ער האָט מיך נישט דערקענט, אָבער דערנאָך האָט ער ווידער געקוקט. ער האט װי ניט געגלױבט זײנע אויגן.
  
  
  איך האב פאראכט דאמאן זענא נאך איידער איך האב זיך באגעגנט דעם מאן, אבער נאך די שרעקליכע שטונדן אין דער מדבר האב איך צו אים אנטוויקלט אן אומאויפלעבליכע שנאה. איך געוואוסט אַז מיין געפילן זענען געפערלעך ווייַל ימאָושאַנז כּמעט שטענדיק אַרייַנמישנ זיך מיט יפעקטיוונאַס. אבער איך קען נישט העלפן עס.
  
  
  "דאָס איז דער סוף, זינאָ," איך דערציילט אים.
  
  
  אבער ער האט נישט געטראכט אזוי. ער האט ארויסגעצויגן א װילהעלמינא פון זײן לענד־קעשענע, געצילט אויף מיר און ארויסגעשאסן א קאטראזש. כ׳האב מיך געכאפט און די קויל איז מיר געפלויגן איבערן קאפ און זיך אראפגעכאפט פון די שטײנער הינטער מיר. איך בין געלאפן צו די פיאט וואס איז געפארן דערנעבן און דער לוגער האט ווידער געברויזט צום לעבן, מאכנדיק שרעצן אינעם דאך פונעם קליינעם קאר. דעמאָלט זענאָ אין די לאַנד ראָווער סטאַרטעד די מאָטאָר.
  
  
  איך בין אים נאכגעגאנגען, אבער האב זיך אפגעשטעלט האלב וועג, ווען איך האב געזען ווי די קאר האט זיך פאראויסגעוואלד און זיך אוועקגעקריצט אין די גאס צו די ראטן פון שטאט. איך האָב זיך גיך אויסגעדרייט און געכאַפּט צו גאַבריעל און דעם סיטראָען. זי האט אויסגעלאשן די גירס און דער אויטא האט זיך געפארן פאראויס, זיך אפגעשטעלט נעבן מיר.
  
  
  גאַבריעל האט געמאכט פּלאַץ פֿאַר מיר און איך גאַט הינטער די ראָד. אין דער צײַט האָבן זיך באַוויזן עטלעכע אַראַבער אויף דער שטילער גאַס, יקסייטאַד דיסקוטירן די שיסערן. איך איגנאָרירט זיי און אויסגעדרייט אויף די סיטרוען, די ווילז ספּיננינג ווען מיר סטאַרטעד דרייווינג.
  
  
  די לאַנד ראָווער איז נאָך קענטיק וועגן דריי בלאַקס אַוועק. איך בין געפארן א גאנצן וועג אין א לאנגער גאס, די רעדער האבן געקריצט און די גומען האבן געברענט אויף די ברוקשטיין. ביים עק גאס האט זענאן זיך אויסגעדרייט דעם ווינקל אויף רעכטס און זיך אויסגעגליטשט ווי ער איז געגאנגען. איך איז געווען דרייווינג הינטער די סיטרוען, געמאכט אַ קער אויף צוויי ווילז.
  
  
  זענאָ לינקס דער שטאָט צוזאמען אַן אַספאָלט וועג. א פּאָר פרימאָרגן פוסגייער האָבן זיך אָפּגעשטעלט און געקוקט ווי מיר זענען פארביי געפארן, און איך האָב זיך געפונען אין האָפענונג אז די לאקאלע פאליציי זענען נישט געווען אין יענע שעה. נאָר אַ פּאָר מינוט שפּעטער האָבן מיר פֿאַרלאָזט דעם דאָרף. דער שאָסיי האָט זיך געענדיקט און מיר זענען געפאָרן אויף אַ שמוץ וועג, צוריק אין דער מדבר. ד י אויפגײענדיק ע זו ן אי ז געװע ן כמע ט גלײ ך פא ר אונד ז או ן אי ן אונדזע ר אויג ן ארײנגעקוק ט דור ך דע ר װינטשײד .
  
  
  מי ר זײנע ן געפאר ן װארשײנלע ך צװאנצי ק מייל . די סיטרוען איז געקומען אין אַ געוויסער ווײַטקייט, אָבער האָט נישט געקענט יבעריאָגן דעם אַנדערן אויטאָ. דער וועג איז כּמעט גאָר פאַרשווונדן, און איז געווארן אַ ראַטיד, זאַמד-דערשטיקט שפּור וואָס האט אונדז קלאַפּן די קעפ קעגן די סטעליע פון די סיטרוען ווען מיר האַלטן גאַנג מיט די לאַנד ראָווער. דערנאָך, ווי די לעצטע מאָל, זינאָ איז גאָר אַוועק די שפּור, טריינג צו ברעכן אַוועק פון אונדז. איך ראָולד די Citrõen הינטער אים דורך די גראָז און שווער ליים, און איצט זענאָ האט אַ קלאָר מייַלע. די לאַנד ראָווער, מיט זיין גראָב ראַם און פיר-ראָד פאָר, איז דיזיינד פֿאַר אַזאַ אַדווענטשערז, בשעת די סיטרוען איז אַ וועג מאַשין. נאָך פינף מינוט מיר פאַרפאַלן דערזען פון זענאָ, כאָטש אַ שטעג פון שטויב ערלויבט אונדז צו האַלטן אין די רעכט ריכטונג.
  
  
  פונק ט װע ן אי ך הא ב געװע ן זיכער , א ז ע ר װע ט אונד ז אינגאנצ ן פארלירן , זענע ן מי ר ארומגעגאנגע ן א ברע ג פו ן שטײנער ן פו ן שטעקנדיק ן שטײ ן או ן אי ן א ן אומבאקײלעכ ן װינק ל אי ז געזעס ן א לאנד־ראװער , אײנגעקלעפט ן אי ן א זאמד־באנד . משמעות, זענאָ ס אַבילאַטיז האָבן נישט שטימען מיט די קייפּאַבילאַטיז פון די מאַשין. זענאָ איז נאָר אַרויסגעגאַנגען ווען מיר האָבן פּלוצלינג אָפּגעשטעלט, ניט מער ווי צוואַנציק יאַרדס אַוועק.
  
  
  "בלייבן אין די מאַשין און טאָן ניט רירן," איך דערציילט גאַבריעל.
  
  
  "ניק, איר טאָן ניט האָבן אַ געלעגנהייַט אָן אַ וואָפן," זי געווארנט.
  
  
  "ער ווייסט נישט וואָס מיר טאָן ניט האָבן."
  
  
  אי ך הא ב זי ך ארוי ס או ן אנגעריר ט אי ר האנט . דערנאָך איך לינקס Citrõen.
  
  
  זענאָ האָט זיך אַראָפּגעכאַפּט הינטער דער אָפֿענער טיר פֿונעם לאַנד־ראָווער, האַלטן דעם לוגער בײַם ברעג, און אים אַימעד אין מײַן ריכטונג. װע ן ע ר װאל ט זיכער , א ז אי ך בי ן אומבאװאפנט , קע ן ע ר אונד ז שװע ר מאכ ן דא ם לעבן . ע ר הא ט געקענ ט אומקומע ן צ ו אונד ז אונד ז אונד ז אונד ז צווינגע ן צ ו זוכן . אבער ער האט נישט וויסן.
  
  
  — דו װעסט מיך ניט ברענגען לעבעדיקערהײט! — האט זענאן אויסגעשריגן, זיך געקראכט הינטער דער קארטיר. איך האב אים נישט געדארפט זאגן.
  
  
  די פראגע איז געװען, װי אזוי צו קומען צו אים, װײל ער האט געהאט װילהעלמינה. עס איז געווען אַמייזינג ווי גרויס און געפערלעך די ביקס געקוקט פון אַז עק פון די פאַס. איך האב געקוקט אויף דער ערד ארום די קארן. נעבן בײדע װאגאנען זײנען געװען עטליכע שטײנער אויף רעכטס, און אויף די לינקע א ביסל װײטער. זיי וואָלט צושטעלן עטלעכע דעקן אויב איך קען באַקומען צו זיי, און וואָלט צעמישן זענאָ אויב ער האט ניט וויסן וואָס אָנעס איך איז כיידינג הינטער.
  
  
  זענאָ זיך איז געווען דיסטראַקטאַד איידער איך קען נאַרן אים. ער האט באשלאסן אז ס'איז נישט זיכער הינטער די טיר פון די לאנד ראווער, האט ער זיך אויסגעדרייט און זיך געקראכט צום פארנט פונעם קאר. ווי נאר איך האב אים דערזען, בין איך זיך צוגעלאפן צו די פעלזן אויף רעכטס און נאכגעטופן נאך זיי.
  
  
  ווען איך געגאנגען צו די ברעג צו קוקן אַרום, איך געזען אַז זינאָ האט פאַרפאַלן דערזען פון מיר און האט קיין געדאַנק ווו איך בין. זיינע אויגן האבן געקוקט אויף די סיטרוען און די פעלזן פון ביידע זייטן פון די קארס. אַ היסטערישע אויסדרוק האָט זיך באַוויזן אויף זײַן פּנים, און איך האָב געזען, אַז ער האָט אַ בעסערע האַנט אויפֿן הענטל פֿונעם לוגער, גליטשיק פֿון שווייס.
  
  
  פּאַמעלעך, אויף אַלע פיר, איך קריכן צוזאמען די פּערימעטער פון די פעלז, טריינג נישט אָפּזאָגן די גראַוואַל אונטער מיין שיכלעך. פֿון מיר איז נישטאָ קײן קלאַנג. אינטש ביי אינטש, פוס ביי פוס, האב איך ארויפגעקלעפט די פעלזן, ביז איך האב מיך געפונען גלייך איבערן לאנד ראווער.
  
  
  "פאַרשילטן איר, פאַרשילטן איר!" זינאָס הויך, געשפּאַנט שטימע האָט זיך געטראָגן צום ראַנד פונעם פעלדז. "איך גיי דיך הארגענען."
  
  
  איך בין געלעגן שטילערהײט אויף די שטײנער איבער אים. א מאָמענט שפּעטער איך קראָל פּאַמעלעך צוזאמען דעם באַרגרוקן פון ראַקס, נאָך אויס פון דערזען. איך בין געווען איבער די פראָנט פון די לאַנד ראָווער און וועגן צען פֿיס צו זיין רעכט. איך האב זיך לאנגזאם אויפגעהויבן און געגנבעט א קוק. איך בין מאַזלדיק. זענאָ האָט געקוקט אויף דער אַנדערער זײַט.
  
  
  כ׳האב געפונען א שטײן װי א פויסט. גענומען עס אין מיין הענט, איך געקוקט אויף זענאָ ווידער. ער האט זיך נאך אלץ אפגעקערט פון מיר. איך האָב זיך אַװעקגעװען און אַװעקגעװאָרפֿן דעם שטײן אין אַ הויכן לופֿטיקן בויגן איבער זײַן קאָפּ אַף דער אַנדערער זײַט פֿונעם לאַנד־ראָווער; ער איז געלאנדעט מיט א קלאַפּ. זענאָ האט זיך אויסגעדרייט און פייערד זיין לוגער בייַ די געזונט, און איך שפּרינגען אויף זיין צוריק.
  
  
  איך האב נישט גענוג גוט אויסגערעכענט דעם שפרינג. איך האָב אים געשלאָגן אויף די פּלייצעס און צוריק, און דער לוגער איז געפֿלויגן. איך בין שווער געלאנדעט אויף מיין לינקן פוס און געדריקט מיין קנעכל. מיר שלאָגן די ערד צוזאַמען, קרעכצן פון די פאַלן. מי ר האב ן זי ך בײד ע געקריג ט אויפ ן פיס , או ן אי ך בי ן געפאל ן אוי ף אײ ן קני . איך האב געדריקט מיין קנעכל. איך האב געקוקט אויפן לוגער; דער ארבעטס־ענד פון דעם פאס איז געװען באדעקט מיט זאמד. ביז עס איז קלינד, עס קענען ניט זיין געוויינט. זענאן האט דאס אויך באמערקט און האט אפילו נישט פרובירט צו כאפן דעם ביקס. אַנשטאָט, אַ געשפּאַנט שמייכל ארויס אויף זיין פּנים ווען ער געזען מיין פוס.
  
  
  "נו, איז עס נישט אַ שאָד?" — האט ער געפענט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך ארויפגעלײג ט אוי ף ד י פיס , געפיר ט מײ ן קנעכל . עס האָט געשיקט אַ שאַרף ווייטיק דורך מיין פוס. צוזאמע ן מי ט א אויסגעמאטער ט פו ן דע ם פארגאנגענע ם טאג , הא ט דא ס געמאכ ט זענא , טרא ץ זײ ן עלטער , א גרויםע ר קעגנער , אי ן האנט־אײ ן קאמ ף .
  
  
  אָבער איך האָב פֿײַנט דעם מענטש; איך איגנאָרירט די קנעכל און ראַשט צו זענאָ, זעץ אים אין די קאַסטן. מי ר זײנע ן װידע ר אראפגעגאנגע ן צוזאמע ן . איך איינגעזען אַז עס איז צו מיין מייַלע צו האַלטן אים אַוועק מיין פֿיס ווייַל מיין ווערטיקאַל מאַנווועראַביליטי איז נול. מיר ראָולד אַרום אין די זאַמד איבער און איבער ווי איך זעץ אים אין די פּנים. ער האט מיך ווילד אנגעכאפט בײם האלדז, געקראצט, געפרואװט מיך האלטען, מיך דערשטיקן. מי ר זײנע ן געװע ן נעב ן דע ם לאנד־ראװער . זענאָס הענט האָבן זיך פֿאַרמאַכט אַרום מײַן האַלדז. איך האב אים געשלאגן מיט נאך א פויסט אין פנים און דער ביין האט געקראכן; ער איז געפאלן אויפן קאר.
  
  
  זינאָס פּנים האָט געבלוטיקט, אָבער ער האָט נאָך געקעמפֿט. ער איז געווען אויף די פיס, אנגעכאפט דעם רידל וואס איז צוגעבונדן צו דער זייט פונעם לאנד ראווער, איינער פון די קליינע, קורצע הענט וואס פלעגן אויסגראבן רעדער פון זאמד. איצ ט הא ט ע ר אי ם געהאלט ן אי ן דע ר האנט , או ן אויפגעהויב ן ז ײ אראפצוברענגע ן אויפ ן קאפ .
  
  
  כ׳האב געפרואװט אויפשטײן, אבער דער קנעכל האט מיך אפגעהאלטן. איצט איך געהאט צו זאָרג וועגן די פאַרשילטן רידל. ער איז אַראָפּ אויף מיין פּנים צאָרנדיק, בלייד אַראָפּ. אי ך הא ב אי ך מי ט א שנעלע ר באװעגונ ג פו ן אי ם ארויפגעקלאפ ט או ן ז י הא ט זי ך געזונקע ן אי ן זאמ ד נעב ן מײ ן קאפ .
  
  
  זענאָ, טונקל-הויט, מיט אָדערן אויף די האַלדז ווי שטריק, ארויס די רידל בלייד פֿאַר נאָך אַ קלאַפּ. ער האט אויפגעהויבן דאס געװער איבערן קאפ. כ'האב זיך געכאפט מיט מיין רעכטן פוס און געכאפט זענאן'ס פוס, אים אראפגעקלאפט. ער איז געפאלן אויפן זאמד, אבער נישט פארלוירן דעם רידל. איך האָב זיך אומגעוויינטלעך אויפגעהויבן אויף די פיס און זיך צוגעטראָגן צו זענאָ, אָבער ער האָט זיך אויך אויפגעשטעלט און נאָך געהאַט דעם רידל. ער האט עס ווילד געשװאויגן, דאָס מאָל אין אַ האָריזאָנטאַל בויג אין מיין קאָפּ. איך סטעפּט צוריק צו ויסמייַדן עס און פּעלץ מיין קנעכל. איך בין געגאַנגען אומגעלומפּערט צו זענאָ, כאַפּט אים, איידער ער האָט געקענט צוריקקריגן זײַן וואָג, און האָט אים אַרײַנגעוואָרפֿן איבער מײַן לענד צו דער ערד. דאָס מאָל האָט ער פֿאַרלוירן סײַ זײַן רידל, סײַ אַ טייל פֿון זײַן כּוח. דאָס איז געווען גוט ווייַל איך גאַט מיד מיד און מיין קנעכל איז מאָרד מיר.
  
  
  ער האט צו מיר א געשװאויגן מיט די פויסט און געפעלט, און איך האב אים געשלאגן רעכט אין פנים. ער איז צוריק געשטאכן און האט שטארק אנגעקלאגט דעם לאנד ראווער, דאס פנים האט זיך פארצערט פון ווייטאג און פארדעקט מיט בלוט. איך האב אים געכאפט נאך אים, אים דארט געכאפט און אים געשלאגן אין בויך. זענאָ האָט זיך געטוישט און איך האָב אַרײַנגעשלאָגן מײַן קני אין קאָפּ.
  
  
  ער האט הויך געקראצט און ארײנגעפאלן אין די פארזיץ פונעם לאנד ראווער.
  
  
  ווען איך האב מיך אריבערגעצויגן צו אים, האט זינאָ געפרואווט כאפן דעם ראנד פונעם זיצפּלאַץ, און איך האב געזען אז ער שטעקט נאך עפעס אין קאר. װע ן ע ר הא ט זי ך צוגעקער ט צ ו מי ר מי ט דע ר שפיץ , הא ב אי ך געזע ן א ז אי ך בי ן אי ן צרות . ער געפונען מיין אנדערע וואָפן, הוגאָ ס סטילעטטאָ. ע ר הא ט אי ם געשטעקט , געזוכ ט זי ך אויפצוהויבן , זײ ן קערפע ר הא ט אנגעפיל ט ד י אפענע ר קארטיר .
  
  
  איך האב אים נישט געקאנט לאזן צו מיר. נישט נאך דעם וואס ער האט מיך שוין דורכגעלאזט. אײדער ער איז ארויס פון דער טיר, בין איך צו איר צוגעלאפן. ער איז געפאלן. זײַן קאָפּ האָט זיך געכאַפּט צווישן דעם ראַנד פֿון דער טיר און דעם ראַם, ווען ער האָט זיך פֿאַרמאַכט. איך געהערט די שאַרבן קלאר פּלאַצן פון די פּראַל, און דאַן זענאָ ס אויגן ווייד ווי אַ מאַפאַלד געזונט אנטרונען זיין ליפן. די טיר האט זיך אויפגעהויבן און זינאָ האט זיך אװעקגעזעצט אויף דער ערד נעבן דעם װאגאן, די אויגן נאך אפענע, א דינער שטרײמל רויט איז אים אראפגעלאפן פון זײן האר־ליניע. ער איז געווען טויט.
  
  
  איך בין צוגעפאלן אין די לאנד ראָווער לעבן אים, וואָג אַוועק מיין קנעכל. איך האב געהערט טריט צו מיר און דערנאך גבריאל'ס דערשראקענע שטימע.
  
  
  "ניק, איר ...:
  
  
  זי האט זיך אפגעשטעלט נעבן מיר און געקוקט אויף זענא. דערנאָך האָט זי געקוקט אויף מײַן קנעכל.
  
  
  "איך בין גוט," איך געזאגט שווער.
  
  
  גאַבריעל האָט מיך אַ קוש געטאָן אויף דער באַק, דערנאָך מיר דערלאַנגט ווילהעלמינה און הוגאָ. מיר געגאנגען צוריק צו סיטרוען, איך לינד אויף איר אַקסל.
  
  
  "עס ווערט אַ געוווינהייטן," איך געזאגט.
  
  
  "איך ווי צו העלפן איר, ניק."
  
  
  איך האב געקוקט אויף אירע גרינע אויגן. "ווי נעכטן נאַכט?"
  
  
  זי האט טאקע גערוימט. — יא, װי נעכטן נאכט.
  
  
  איך האָב געכאַפּט, ווען מיר זענען צוריק צוגעגאַנגען צום אויטאָ. איך האב מיך פארגעשטעלט דעם בליק אויפן האק'ס פנים אויב ער קען זען דאס זיסע מיידל וואס האט אזוי פיל אכטונג געגעבן פון מיין וואוילזיין. "איך ווייס נישט ווי דו טוסט עס," האָט ער געזאָגט מיט אַ קרום פּנים.
  
  
  מי ר האב ן זי ך ארויפ ־ געצויג ן צו ם װאגאן . "ווי לאַנג נעמט עס צו צוריקקומען צו טאַנגיער?" — האב איך געפרעגט גבריאלן.
  
  
  זי האט צוגעשלעפט. "מיר קען זיין דאָרט מאָרגן."
  
  
  "טאקע?" ― זאָג איך, אױפֿגעהױבן די ברעמען. "אין דעם צעבראכן אַלט קעסטל?"
  
  
  זי האט געקוקט אויף די שטויביקע סיטרוען. "ניק, דאָס איז פּראַקטאַקלי אַ נייַע מאַשין."
  
  
  "אָבער מאָרגן מיר קומען צו טאַנגיער אין אַ נייַ מאַשין," איך אַבדזשעקטאַד. "און דעמאָלט איך האָבן צו קאָנטאַקט מיין באָססעס מיד און זיי זאלן וועלן מיר אויף די ווייַטער פלאַך. אויף די אנדערע האַנט, אויב די מאַשין איז אַלט און דיק, מיר דאַרפֿן צוויי אָדער טאָמער דריי נעכט אויף די וועג צו באַקומען צו טאַנגיער.
  
  
  די צעטומלעניש אויפן פנים האט זיך צעלאזט און איז פארביטן געווארן מיט א שמייכל. "אוי. "איך זען די גילטיקייַט פון דיין משפט," זי געזאגט פּאַמעלעך. "ער איז לעצטנס דורכגעקאָכט אַ סך, און עס וואָלט געווען געפֿערלעך אים צו פֿאָרן ניט באַטראַכט."
  
  
  איך האָב איר אַ שמייכל געטאָן אין טאָכעס. דערנאָך האָב איך זיך געכאַפּט צו דער טיר און אַרײַן אין מאַשין, און גאַבריעל איז געזעסן אין דעם שאָפער זיצפּלאַץ.
  
  
  "דערנאך צו טאַנגיער, שאָפער," איך געזאגט. — אבער ביטע, נישט צו שנעל.
  
  
  — אזוי װי דו זאגסט, ניק. זי האט געשמייכלט.
  
  
  איך האב א לעצטן בליק געטון אויף דער אומבאוועגלעכער געשטאלט וואס האט זיך אויסגעשטרעקט לעבן דעם לאנד ראווער, האב איך א טיפע אטעם גענומען און עס לאנגזאם ארויסגעלאזט. דערנאָך האָב איך זיך צוריק צוגעבויגן אויפֿן ווייכן זיצפּלאַץ, צוגעמאַכט די אויגן און אויסגעזען צוריק צו טאַנגיער.
  
  
  איך האָב דערוואַרט אַז עס זאָל זיין מעמעראַבאַל.
  
  
  סוף.
  
  
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  קאָדענאַמע: ווערעוואָלף
  
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  
  
  קאָדענאַמע: ווערעוואָלף.
  
  
  איבערזעצונג פֿון לעוו שקלאָווסקי
  
  
  געווידמעט דער אָנדענק פון זיין זון אַנטאָן.
  
  
  
  
  ערשטער קאַפּיטל
  
  
  
  
  
  
  די בולס זענען געלאפן פאָרויס פון אונדז אַריבער די כילי אַנדאַלוסיאַן לאַנדשאַפט. די זון איז געװען װארעם און האט געגעבן זײער הויט א שײן שײן. עס איז געווען מיין יום טוּב. Nick Carter און AH זענען געווען ווי ווייַט פון מיין געדאנקען ווי וואַשינגטאָן. דא בין איך געווען דזשאַק פינלי, אַ פארשטייער פון אַ וואָפן סאַפּלייער. און דזשאַק פינלי האט אַ גרויס צייט.
  
  
  ווייַטער צו מיר ראָוד קאָונטעסס מאַריאַ דע ראָנדאַ אויף איר ווייַס אַראַביש סטאַלליאָן. ווען איך באגעגנט איר אויף דעם ברעג אין יביזאַ, איך געוואוסט גאָרנישט וועגן איר טיטל. פֿאַר מיר אין דער צייַט זי איז געווען גאָרנישט ווייניקער ווי די מערסט אַטראַקטיוו ווייַבלעך כייַע אין די מעדיטערראַנעאַן. איר ווייַס ביקיני האָט קוים באדעקט איר ווולופּטשואַלי מאַסלינע גוף. זי האט געהאט פינסטערע שפאנישע אויגן, לאנגע שװארצע האר און א ליכטיקן, אויםװארםנדיקן שמייכל.
  
  
  דער ווייַטער מאָרגן, נאָך דיסקאַווערד די גוואַלדיק לייַדנשאַפט הינטער דעם שמייכל אין אַ לייַדנשאַפטלעך נאַכט פון ליבע, דער האָטעל פאַרוואַלטער וואָוק אונדז אויף די טעלעפאָן און איך געהערט אים רופן איר קאָונטעסס.
  
  
  ס'איז נישט געווען קיין שום ספק דערויף: זי איז געווען א גראפין. זי האָט אויסגעביטן איר ביקיני אויף גלאַנציקע רייען מאָראָקאַנער לעדער, אירע האָר האָט זיך צוריקגעצויגן אונטער אַ ברייט-באַרימטער סעוויללע הוט, און איר דיזאַרמענענדיקע שמייכל האָט זיך געלאָזט צו אַ הערשן בליק.
  
  
  אין עלטער פון 20, זי געווארן די באַזיצער פון די גרעסטער און מערסט באַרימט פייטינג ביק ראַנטש אין ספּאַין.
  
  
  דא ס אי ז געװע ן ד י צײ ט װע ן צװ ײ יעריק ע בולע ן האב ן זי ך ערשט ע באקאנ ט מי ט דע ר אטמאספער ע פו ן דע ר ארענע . בוללס וואָס דורכגיין דעם פּראָבע וועלן בלייבן אויף דער ראַנטש נאָך צוויי יאָר ביז זיי ווערן גאָר דערוואַקסן מאָנסטערס, גרייט צו קעמפן. אומגליקלעכע ביקלען זענען אומצערעמאָניע געשיקט געוואָרן צו שחיטה.
  
  
  "צי איר טאַקע ווי בולפעטינג?" מרים געפרעגט. "איך וואָלט נישט וועלן איר זאָל נישט בלייַבנ לעבן דעם וואַקאַציע.
  
  
  כ׳האב נישט געפעלט דעם קלײנעם איראנישן טאן, און איר שפאצנדיקן בליק האט מיך געצװונגן צו ענטפערן.
  
  
  "עס איז נישט מיין פערדל צו היטן אנדערע מענטשן שפּילן ספּאָרט," איך געזאגט. "איך געדאַנק אַזוי," זי געזאגט. 'לאָמיר גיין צו.' איך האָב געשפּרײט מײַן פערד און מיר זײַנען געגאַנגען פֿון אַ קורצן קאַנטער צו אַ שנעלן טראַט, כּדי צו פֿאַרקירצן די שפּיטלען פֿון די אָקסן.
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן צװעלף , אל ע אוי ף פערד . עס זענען געווען דריי מאַטאַדאָרס פון מאַדריד, צוויי פּיקאַדאָרס מיט זייער לאַנג שאַרפּאַנד שפּיז, פּאָטענציעל בויערס און קאַבאַללעראָס. מיר גייען אין קרייזן.
  
  
  יונגע ביקלען האָבן געגרמט מיט כּעס און געפֿאַלן מיט די הערנער. ז ײ זײנע ן געװע ן נא ר צװ ײ יא ר אלט , אבע ר יעדע ר הא ט געװאג ט ארו ם אכ ט הונדער ט פונט , או ן האב ן געהא ט גלײכ ־ שארפ ע הערנער , 6 אינטשע ר לאנג .
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך ארומגערינגל ט הא ט ד י סטאדע ע זי ך אפגעשטעל ט אויפ ן בערגל . דא ס אי ז געװע ן זײע ר טעריטאריע , או ן צו ם ערשט ן מא ל אי ן זײע ר לעב ן זענע ן ז ײ באפאל ן געװאר ן אוי ף זײער ע פארמעגן . זײער ע צעקלײכטע ע אויג ן האב ן אויסגעדריקט ע שנאה ה או ן פארװאונדערונג , װ י ד י כובע ן פו ן אונדזער ע פערד , האב ן ז ײ געכאפ ט אי ן א רינג ט פו ן שטויב־װאלקן .
  
  
  מאַריאַ איז אויפגעשטאנען אין אירע שטיינער און האָט געשריגן צו איינעם פון אירע מענער: “איזאָלירט אים דאָרטן צוריק, לאָמיר קודם טשעקן.
  
  
  דע ר רײטע ר אי ז ארויסגעװארפ ן געװאר ן פו ן רינ ג צע ן פוס ס פו ן דע ר ביק . די חיה איז תיכף אטאקירט.
  
  
  דער מענטש איז געווען אַ מומחה. ראזאר־שארפע הערנער האבן דורכגעשטעקט דעם פערד׳ס זײט, אבער דער רײטער איז געבליבן אויםערגײן, האט זיך געטשעפעט און געשלעפט דעם ביק װײטער און װײטער פון דער סטאדע, ביז חיה און רײטער זײנען געשטאנען אויף א גלאטן עראפלאן אײנס קעגן דעם אנדערן. יאַרדס פון די סטאַדע.
  
  
  "זיי זאָגן אַז מיט אַ לאַנג צייַט צוריק, סיילערז פון קרעטע געבראכט פייטינג בולז צו ספּאַין." האט מרים געזאגט. איר פּנים האט געגלויבט פון יקסייטמאַנט פון די קאַבאַלעראָו און ביק באַלעט. "אָבער עס נעמט אַ ספּאַניד צו שלאָגן זיי."
  
  
  דער רייטער איז אַוועק און איינער פון די פּיקאַדערז איז צוגעגאַנגען צום ביק. ער האָט אַרײַנגעשיקט זײַן שפּיז אויפֿן קאָפּ פֿון דער בהמה און אים אָנגערופן: „טאָראָ! היי טאָראָ! "אויב ער גראָז אָדער סקראַטשיז אויף דער ערד, דאָס איז אַ שלעכט צייכן," מאַריאַ שפּיציק אויס. — העלדישע ביקלען בלאפען ניט. עס איז נישט געווען קיין בלאף. ער איז געגאַנגען גלײַך צום פּיקאַדאָר, די הערנער האָבן אָנגעוויזן אויפֿן פערדס בויך. אבער דער פיקאדאר האט זיך מיט בליץ־גיכקײט פאראויםגעבויגן און ארײנגעשטעקט זײן שפּיז צװישן די אקסלען. אבע ר ד י בהמה , הא ט שוי ן אינגאנצ ן איגנאָרירט , דע ם װײטיק ן או ן זי ך װידע ר אנגעהויב ן אנפאלן .
  
  
  'גענוג!' מרים האט געשריגן. "גענוג, מיר האָבן טאָראָ!
  
  
  די רײטער האבן געפרײלט. דער פיקאדאר האט ארויסגעצויגן דאס שפּיז פון זײן פלײש און גענומען גאלאפן. אײנע ר פו ן ד י מאטא ר אי ז צוגעגאנגע ן צו ם בײז ן ביק , באװאפנט , נא ר מי ט א רויט ן שמאטע .
  
  
  "צו זען צי דער ביק אַטאַקינג גלייַך אָדער פון די זייַט, אַלץ איז רעקאָרדעד," מאַריאַ דערקלערט. זיכער גענוג, איך געזען איינער פון איר מענטשן דזשאָט אַראָפּ יעדער דעטאַל אין אַ העפט.
  
  
  מי ט זײטלעכ ע באװעגונ ג הא ט דע ר מאטא ר זי ך דערנענטער ט צו ם ביק . ער איז געווען אַ גרויסער מענטש. אבער זיין אויגן זענען געווען אויף דער זעלביקער מדרגה ווי די אויגן פון אַ אָקס. מאַריאַ דערציילט מיר פריער אַז די גרעסטע בולז זענען ברעד אין אַנדאַלוסיאַ.
  
  
  דער מאטאדאר האט באװעגט דאם רויטע טוך. דער ביק האט טרעטנדיק אראפגעלאזט די הערנער און איז מיטאמאל אנגעפאלן אין א גלייך ליניע. זײ ן בלוט האט פארפלעקט דאם העמד פון דעם מאטאדאר, װעלכער האט געמאטערט א שטענדיגע אטאקעס און זיך מיט זײ בקיאות באהאנדלט, און געדרײנדט די בהמה אין ברייטע קרייזן.
  
  
  "קוק, דזשאַק." ער שפילט זיך פארזיכטיג, כדי דער ביק זאל זיך נישט דרייען צו שנעל, אנדערש קען ער שאטן זיין בייצים — האט מאריה דערקלערט. "עס איז טאַקע טאָראָ!" — האט דער מאטאדאר אויסגערופן בײם לעצטן אטאקע פון דער ביק.
  
  
  איצט האט מען אויסגעקליבן אן אנדער ביק. דע ר דאזיקע ר אי ז געװע ן נא ך גרעםער ע פו ן דע ר ערשטע ר אבע ר װע ן דע ר פיקאדאר ס שפּיז ן הא ט אי ם געטראגן , הא ט ע ר געבראכ ט או ן זי ך אװעקגעפארן . "ניט אַ גוט צייכן," האט איינער קוינע קאַמענטאַד.
  
  
  אן אנדער מאטאדאר איז צוגעגאנגען צום ביק. די חיה האט געשלאגן מיט די כובען און געהויבן מיט די הערנער. דער מאטאדאר איז צוגעגאנגען צום חיה אין א ווייטקייט פון א האלבן מעטער און פרובירט ארויסצורופן אן אטאקע. דער ביק האט געקוקט פון דעם טוך צום מאן. ווי ער וואלט נישט געקענט באשליסן וואו ער זאל דירעקטירן זיין אטאקע.
  
  
  'פארזיכטיג. דזשיימע. דער פחדן ביק איז דער ערגסטער." — האט אײנער פון די מאטאדאר געשריגן. אבער דער שטאלץ איז אן אייגנשאפט וואס דער ספרדי פארמאגט אין שפע, און דער מאטאדאר איז נאך נענטער געקומען צו די טויטליכע הערנער.
  
  
  "אין מאַדריד זיי אַמאָל באפרייט אַ ביק און אַ טיגער אין די רינג," האט געזאגט מאַריאַ. "ווען עס איז געווען אַלע איבער, זיי האָבן צו באַגראָבן פיר מענטשן און אַ טיגער."
  
  
  גאָרנישט באוועגט פאַסטער ווי אַ ביק פֿאַר אַ קליין ווייַטקייט, און די ווייַטקייט איז געווען בלויז אַ ביסל אינטשעס ווען דער ביק טשאַרדזשד. איך אלײן בין געשטאנען ארום פופצן מעטער װײט פון מיר און געהערט װי מ׳האט מיר צעריסן דאם העמד. ד י פראנט ע האלב ע אי ז געפאל ן אויפ ן מאַטאדאר ס גאַרטל , אנטפלעק ט א פוילע ר שטרײ ל לויפ ט איבע ר זײנ ע ריפן . דער רויטער שמאטע איז געפאלן און דער מאן האט זיך אין גאנצן פארוואונדערט צוריק געצויגן. נאָר די פחדנות פֿון דעם ביק האָט אים געראַטעוועט. דאָס האָט מיר געגעבן צייט צו מאַנוווערן מיין פערד צווישן אים און דעם ביק און אַוועקשלעפּן דעם בחור ביי דער האַנט. ווען איך האב אים געלאזט גיין, איז ער ארויס פון סכנה און האט מיר א געלעכטער געקלאפט אויפן רוקן.
  
  
  — דו ביסט א גוטער רײטער פאר אן אמעריקאנער — האט ער געזאגט און אפגעװישט בלוט פון מויל.
  
  
  — בוי , בוי , הא ט געשריג ן דע ר מאן , װא ס הא ט גענומע ן נאטיץ . — דאס איז פארן קצב!
  
  
  מאַריאַ איז צו מיר צוגעפֿאָרן: "דיין קער, דאָן וואַן. — האט זי צו מיר א געשרײ געטאן, געװארפן א רויטע שמאטע איבערן שפיץ פון מײן זאטל, — אויב דו ביסט אזוי העלדיש, װי שטײן שטיל, אדער לויפן!
  
  
  "פּערסנאַלי, איך פילן בעסטער אין אַ האָריזאָנטאַל שטעלע."
  
  
  — זאג דאס דעם ביק.
  
  
  א שװארץ שטיק דינאמיט אויף די פיס האט זיך פארשנעלערט איבער דער לאנקע. צװישן די קרומע הערנער האבן זיך געפלאנצט װילדע געקרײזענע האר. דע ר רײטער , װעלכע ר הא ט אי ם אװעקגעפיר ט פו ן ד י סטאדע , הא ט אויסגעזע ן פרײלע ך צ ו אנטלויפן .
  
  
  "מיר האָבן דאָס געראטעוועט ספּעציעל פֿאַר איר," איינער פון די קאַבאַללעראָס שרייַען צו מיר.
  
  
  "איז דאָס אַ שפּיצל? - איך געפרעגט מאַריאַ, "אָדער זענען זיי טריינג צו מאַכן מיר קוקן שלעכט?"
  
  
  "זיי וויסן אַז איר שלאָפט מיט די קאָונטעסס." האָט מאַריאַ געענטפֿערט אין אַ גלײַכן טאָן. "זיי זענען טשיקאַווע וואָס איך גענומען איר. איר קענט נאָך קומען צוריק אויב איר ווילט. קײנער קאָן נישט דערוואַרטן פֿון אַ סוחר, אַז ער זאָל זיך פֿירן װי אַ בולפעטער.
  
  
  דער ביק האט אטאקירט דעם פיקאדאר'ס שפּיז. דער מעטאל האט דורכגעשטעקט אין זײן פלײש, אבער ער האט זיך ניט געצװאקסן און מיט פרײע שרײבן פארטריבן די מענטשן און פערד, טריט פאר טריט. איך האב מיך אראפגעגליטשט פון פערד און געכאפט דעם לייַוונט. "געדענק," האָט מאַריאַ געוואָרנט, "איר באוועגט דעם לייַוונט, נישט די פֿיס. ווען איר פּנים די הערנער, איר דאַרפֿן צו זיין העלדיש און קלוג. דורך שטייענדיק שטיל און סלאָולי מאָווינג די שטאָף, קאַנפראַנט דיין מורא און איר וועט נעמען קאָנטראָל פון עס.
  
  
  איך האָב צו אָפט געהערט אַזעלכע ווערטער פון דעם כאָק, אָבער איך האָב קיינמאָל נישט געהאַט עפּעס צו טאָן מיט דעם מאַנסטראַסן ראַסע פון בהמות, וואָס הונדערט יאָר האָט מען געבילדעט בלויז צוליב מאָרד. און אַזעלכע ווערטער האָב איך זיכער קיינמאָל ניט דערוואַרט פֿון די ליפּן פֿון אַ מיידל ווי מאַריאַ.
  
  
  "דערציילט מיר איין זאַך, מאַריאַ. אויב דיין ביק קלאַפּט מיר אַראָפּ, וועט איר געבן מיר אַ גראָבער פינגער אַרויף?
  
  
  "עס דעפּענדס ווו עס נעמט איר.
  
  
  איך בין ארויס אויפן פעלד. דער פּיקאַדאָר איז אַװעקגעפֿאָרן און דער ביק האָט מיך אָנגעקוקט אין כּעס. איך האב נישט געוואלט מאכן די קלאסישע מאטאדאר זייט-סטעפס, וואס האט זיך ארויסגעוויזן ווי נישט נויטיק ווייל דער ביק איז געפלויגן גלייך אויף מיר.
  
  
  דעמאָלט איך פארשטאנען וואָס עטלעכע יקספּיריאַנסט מאַטאַדערז מאל פּלוצלינג געבן אַרויף און לויפן אַוועק. די ערד האט גערוימט פון דעם שווערן אטאקירטן קאלאסוס. כ׳האב פארמאכט די פיס און ארויסגעלײגט דעם לײװנט. אז ער האט אראפגעלאזט די הערנער, האב איך געזען בלוט אויף זײן רוקן. אי ך הא ב שארף א גערוק ט דע ם לײװנט , או ן געזען , א ז ד י הערנער ן זענע ן גלײ ך אוי ף מיר . דאָס יונגע מאָנסטער האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט אין מײַן לעפּיש טראַפּ, כּמעט אַרויסגעריסן דאָס לייַוונט פֿון מײַן האַנט. איך בין צוריק צו שטעלע ווי ער געמאכט זיין באַפאַלן. דאָס מאָל האָב איך אים געלאָזט פאָרן רעכטס. איך האָב דאָך ניט געוווּסט, אַז דאָס איז די געפאַרסטע זייט. איך האָב דערפֿילט אַ פּאַטש אין פּנים פֿון זײַנע פּלייצעס און האָב פֿאַרשטאַנען, אַז איך בלוטיק.
  
  
  דע ר שטארקע ר ריח ה פו ן זײ ן ברוגזדיקע ר צארן , הא ט זי ך געכאפ ט אל ע מײנ ע זינען .
  
  
  "דאָס איז גענוג, דזשאַק," איך געהערט מאַריאַ שרייַען. אָבער איצט בין איך געווען פאַסאַנייטיד דורך דעם טויטלעך באַלעט - אַ מענטש וואָס דאַמאַנייץ און כיפּנאַטייז אַ פּרימאַל קראַפט מיט אַ רויט שמאַטע. איך האָב זיך ווידער אויפגעשטעלט און אויסגערופן דעם ביק: "האַ, טאָראָ!" דער ביק האָט אויך נאָר געזוכט דעם דאָרשט נאָך אַ קאַמף. איך האב זיך פּאַמעלעך אויסגעדרייט ווען ער איז נאכגעגאנגען דעם פאָרהאַנג, און דאַן אויסגעדרייט שארף צו לאָזן אים צו ברעכן דורך.
  
  
  "אוי מיין גאָט, עס איז אַ באָכער!" — האט איינע פון די קאבאלער אויסגעשריגן.
  
  
  די געאָמעטריע פֿון דעם באַלעט האָט מיך פֿאַרכאַפּט. דער ביק האָט זיך געיאָגט אין אַ גלײַכער ליניע און דערנאָך האָט זיך אָנגעהויבן צייכענען קרייזן, וואָס זענען געוואָרן שמאָלער און שמאָלער, ווען מײַנע דריי זענען געוואָרן גלאַטער און סלאָוער. וואָס פּאַמעלעך און נעענטער, אַלץ שענער אונדזער באַלעט. און אפילו מער געפערלעך!
  
  
  דעמאָלט די שטאָף טאָרן. אי ך הא ב אי ם געהאלט ן מי ט בײד ע הענט , אנפירנדי ק דע ם ביק , בי ז מײ ן העמ ד אי ז געװע ן פארפלעק ט מי ט זײ ן בלוט . נאָר איך און ער זײַנען געבליבן. אַלע איבעריקע, די רייטער, מאַריאַ, זענען נאָר געווען אַ נעפּלדיקע פֿאָלק. איינער פון די הערנער שנייַדן די שטאָף אין האַלב. איך האב געפרואווט צו באקעמפן דאס וואס איז געבליבן פון איר. בײ זײן קומענדיגע אטאקע האט דער שפיץ האָרן זיך דורכגעגליטשט דורך מיין העמד ווי א רייזער, מיך אראפגעקלאפט נעבן דעם פארבייגייער ביק.
  
  
  ערשט איצט האָב איך אײַנגעזען, אַז איך האָב אַ מזל. דער ביק איז געווען זיכער. אַז איך האָב געפּרוּװט אױפֿשטײן, האָט ער מיך אַרײַנגעכאַפּט צװישן די הערנער. אי ך הא ב אי ם זי ך געקער ט איבע ר דע ר רוקן , או ן זי ך װידע ר אויפגעשטעל ט — װ י א שיכור . דער ביק האָט מיך אַססעססעד און צוגעגרייט פֿאַר די לעצט באַפאַלן.
  
  
  'דזשאַק!'
  
  
  איך האָב געזען מאַריאַ ס ווייַס אַראַביש סטאַלליאָן ייַלן. דע ר דאזיקע ר אפפירונ ג הא ט געמאכ ט דע ם ביק ן צ ו קווענקלען . דערנאך האט ער אטאקירט.
  
  
  מיין האנט האט קוועטשט מרים'ס דיך; אי ך הא ב זי ך אויפגעהויב ן או ן זי ך געלעג ן הינטער ן איר , פלאכ ט איבע ר דע ר סטעליע ס טול . די הערנער פון דער ביק האבן געכאפט מיינע שיך איידער איך האב געקענט ווייטער אויפשטיין און אויסמיידן זיין אטאקע. ד י װײס ע זײ ט פו ן דע ם סטאלי ן װא ס הא ט זי ך אנטקעג ן מי ר אי ז געװע ן רויט .
  
  
  גלייך ווי מיר זענען געווען זיכער, איז מאַריאַ אַראָפּגעשפּרונגען פון איר פערד. 'דזשיימע! נײַע טוך און זאַבער." אײנע ר פו ן ד י מענטש ן הא ט געבראכ ט װא ס מע ן הא ט געבעטן . דער ביק איז געשטאנען אלײן אין מיטן פעלד, מנצח.
  
  
  מרים איז צו אים צוגעגאנגען. זי האט דערפאַרונג ווי אַ מאַטאַדאָר, אָבער נאָך אַ ביסל טורנס איך איינגעזען אַז זי איז נישט ביכולת צו געבן מיר אַ דעמאַנסטריישאַן. זי וועט אים טייטן.
  
  
  דער ביק איז מיד. זײנ ע הערנער ן זײנע ן געװע ן אראפגעצויג ן או ן זײנ ע אנפאל ן האב ן זי ך אל ץ מע ר פארלוירן . מאַריאַ האָט אַרױסגעכאַפּט דעם זױבער פֿון האַנט. די בלייד איז געווען וועגן דריי פֿיס לאַנג און ראַונדיד אין די סוף. זי האט אויסגעארבעט די האר פון די אויגן און אנגעװיזן דעם סאבער איבער די הערנער.
  
  
  — טאָראָ, קום אַהער. עס איז געווען אַ סדר.
  
  
  דער ביק איז געקומען. זײנ ע הערנער ן האב ן געהײם ן נאכגעלאפ ן דע ם שטױו ל װ י ז י הא ט אי ם אראפגעלאז ט צ ו דע ר ערד . איר רעכטע האנט, האלטנדיק א סאבער, האט זיך ארויפגעגליטשט איבערן קאפ פון דעם מידן ביק.
  
  
  דער סאבער האט שנעל געפונען די וואונד וואס דער פיקאדאר האט געמאכט.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 2
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  "איר האָט קיין דערפאַרונג," איינער פון די מאַטאַדאָרס דערציילט מיר בעשאַס לאָנטש אין מאַריאַ דע ראָנדאַ ס הויז. "קיין דערפאַרונג, אָבער גענוג מוט און סייכל. איר קען לערנען בולפעטינג."
  
  
  "ניט אַזוי גוט ווי מרים. איר פארגעםט, אז זי האט אים דערהרגעט.
  
  
  מאַריאַ איז אַרײַן אין דער גרויסער שטוב. זי האט געהאנדלט מיט אירע רײט־קלײדער פאר אײנפאכע װײסע הויזן און א סװעטער און האט איצט אויסגעזען מערדער, װי א רײנע בתולה.
  
  
  "אָבער מאַריאַ האָט געקעמפט מיט אקסן ווען זי האָט קוים געקענט גיין," האָט דער מאַטאַדאָר דערקלערט.
  
  
  צום פאַרבייַסן האָט דער דינסט געבראַכט פרישע וואַלענסיאַ אָראַנדזשאַז, און בשעת מען האָט געגאָסן דעם קאָניאַק, האָב איך געפרעגט מאַריאַ פאַרוואָס זי האָט דערהרגעט דעם ביק. — װײ ל אי ך בי ן געװע ן א ביס ל באװיז ן אוי ף אים .
  
  
  — איז דאס נישט קײן טײערע װיץ?
  
  
  "טײַערע דזשאַק, איך האָבן אַ טויזנט פון זיי."
  
  
  "און זיי זענען נישט איר בעסטער אַנימאַלס," איינער קוינע צוגעגעבן.
  
  
  "די בעסטער זענען אנגעצייכנט אויף אַ ספּעציעל וועג אין די שטיפט ביכער," מאַריאַ דערקלערט.
  
  
  "און צו אַ ספּעציעל פּרייַז," גראַמבאַלד דער קוינע.
  
  
  די שפּאַניש לאָנטש איז זייער ברייט. ע ם אי ז שטענדי ק נאכגעגאנגע ן א סיעסטא : א ציוויליזירטע ר מנהג , װא ס הא ט לײדע ר נא ך ניש ט ארײנגעדרונגען , אי ן נױ־יארק . אל ע זײנע ן געגאנגע ן אי ן זײע ר שלאף . אין מיין פאַל עס איז געווען אַ צימער די גרייס פון אַ עסצימער; אוי ף דע ר װאנט זײנע ן געהאנגע ן טעפעסטי ם או ן פארקריצטע ר שװערד . אָבער דאָס מערסט ימפּרעסיוו זאַך איז געווען די ריזיק פיר-אַפיש בעט.
  
  
  איך האָב זיך אויסגעטאָן, אָנגעצונדן אַ פּאַפּיראָס און געוואַרט צו זען וואָס וועט פאָרקומען ווייטער.
  
  
  צען מינוט שפּעטער איז מאַריאַ געקומען.
  
  
  דו ביסט משוגע, דאס איז אלעס וואס זי האט געזאגט.
  
  
  זי האט נאך אלץ געטראגן הויזן און א סװעטער, אבער װען זי האט אראפגענומען די אויערן, האב איך געזען אז זי האט גארנישט אונטער. אירע בריסט זענען געווען אומגלויבליך פעסט, אירע ניפאלן העל לילאַ און שווער. זי האט אראפגענומען די הויזן. דאָס ליכט, וואָס האָט געשטראָמלט דורכן בורגונדישן פֿאָרהאַנג, האָט באַדד אירע דיך אין אַן אָליווע שײַן און זיך צעלאָזן אין אַ שוואַרצן דרײַעק.
  
  
  ווער עס קעמפט מיט אַ ביק, מוז זיין משוגע, ספּעציעל אויב עס איז אַ פרוי.
  
  
  — יא.
  
  
  זי האט זיך מיט מיר ארײנגעגליטשט אין ארבע־בעט. פּלוצעם האָב איך דערפֿילט איר האַנט צווישן מײַנע פיס. מיר האבן זיך געקושט און איר לענד האט זיך אויפגעהויבן.
  
  
  איך האָב איר געשעפּטשעט אין אויער. - "איר בעט פֿאַר דעם. העלא?
  
  
  אירע פֿינגער זײַנען מיר דורכגעלאָפֿן אין די האָר, װי איך בין אַרײַן אין איר, אַזױ גלאַט, װי אַ ציר איז אַרײַן אין אַ ביק. מאַריאַ האָט זיך צו מיר צוגעכאַפּט, ווי זי זאָל שטאַרבן, אָבער איך האָב געפֿילט, אַז זי לעבט ערשט איצט שטאַרק. מער אַריסטאָקראַטיש איז נישט געווען אין איר. איצט זי איז געווען פּרימיטיוולי ווייַבלעך, לייַדנשאַפטלעך און אָנווינקען. אירע ליפּן האָבן געזוכט מײַן צונג, און אירע היפּס האָבן מיך געהאַלטן אין אַ סאַמעטן כאַפּ. די חופה פון דעם פיר־בעד האט זיך אויפגעהויבן און געפאלן. סלאָולי אין ערשטער, דעמאָלט מער און מער ווייאַלאַנטלי. איך האַס האַלב די אַרבעט.
  
  
  אירע שװארצע האר האבן באדעקט דאם זײדן קישן און די אויגן זײנען געװען נאס פון חשק. דאָס בעט האָט זיך געציטערט, ווען מיר האָבן זיך צוזאַמען צעבראָכן.
  
  
  עטלעכע מענטשן פילן דערשלאָגן נאָך אָרגאַזם. איך האב קיינמאל. סקאַטש, לסד, מעראַוואַנאַ, און וועלכער מעדאַל זיי וואָלט געבן מיר, קיינער פון עס קען נישט פאַרגלייַכן צו דעם געשמאַק טינגגלינג נאָך אַ שפּיל. איך האָב געלעגן מאַריאַ ס קאָפּ אויף מיין אַקסל ווי איר פינגער גערירט מיין קאַסטן.
  
  
  "איר האָט צו פילע סקאַרס פֿאַר אַ קאָמערסאַנט. דזשאַק, — האָט זי אַ חלום געזאָגט.
  
  
  "און איר האָט צו פיל געשלעכט פֿאַר אַ קאָונטעסס. מיר זענען אפילו ענלעך.
  
  
  זי האט צוגעדריקט אירע ליפן צו מײן ברוסט און מיר זענען אײנגעשלאפן.
  
  
  א האלבע שעה שפעטער האט מען אונז אויפגעוועקט פון א קלאפ אין דער טיר. עס איז געווען איינער פון די קנעכט. "איר זענט גערופן צו די טעלעפאָן, סענאָר פינלי."
  
  
  מאַריאַ האָט געצויגן די שיץ איבער זיך, ווען איך האָב זיך אָנגעטאָן מײַנע מלבושים און איז אַרויס פֿון צימער. מיין כעס איז געוואקסן מיט יעדער שריט. בלויז איין מענטש קען וויסן ווו איך בין. איך האָב אַרײַנגעטאָן דאָס העמד אין די הויזן און אָנגעכאַפּט דעם טעלעפאָן מיט דער אַנדערער האַנט.
  
  
  "איך האף איך האב דיך נישט ארויסגעשלעפט פון אן אינטערעסאנטן שמועס," האט געזאגט א מאנאטאנישע נאזאלע שטימע. פון קורס עס איז כאָק.
  
  
  „דו האסט מיר שוין געוואונטשן א גוטע נסיעה ווען איך בין אוועק; איר רוף מאל, בין איך געקומען אַהין בעשאָלעם?
  
  
  "נו, טאַקע איך געוואלט צו רעדן צו איר וועגן עפּעס אַנדערש. איך וויסן אַז איר וועט דאַרפֿן עטלעכע צייט נאָך דיין לעצטע אַרבעט.
  
  
  איך יוזשאַוואַלי באַקומען אַ ביסל סאַספּישאַס ווען איך הערן כאָק נוצן די וואָרט "וואַקאַציע." אַזוי איך אנגעהויבן צו פילן נאַס.
  
  
  "אבער עפּעס געטראפן."
  
  
  'עס איז נישט אמת.'
  
  
  "שוועריקייטן, נ 3." איצ ט אי ז שוי ן שוי ן ניש ט געװע ן קײ ן הארציקע ם אי ן זײ ן שטימע . אבע ר באזונדער ס דע ר פאקט , א ז ע ר הא ט זי ך מי ט א מאל , װענד ט זי ך צ ו מיר , אנװײזנדי ק מײ ן ר א אי ן דע ר ארגאניזאצי ע הא ט ניש ט געהאלט ן קײ ן גוטס .
  
  
  דאָס איז אַ זייער יידל ענין וואָס איך ווילן צו פאַרטרוי נאָר צו איר. אנטשולדיגט צו אַרן איר, אָבער געשעפט קומט איידער די מיידל. זייט גרייט צו גיין אין פערציק מינוט."
  
  
  האָק האָט געוואוסט זיין שטאָפּן. פון דעם מאָמענט אויף, דזשאַק פינלי ניט מער עקסיסטירט. איך געווארן קילמאַסטער ווידער, אַ ענדערונג וואָס איך האט נישט טאַקע ווי, אָבער עס געטראפן גלייך.
  
  
  איך האב געפרעגט. ― װאָס איז דאָס?
  
  
  "עס קען זיין אַ ביסל טריקי, גאַנץ יקספּלאָוסיוו. ריין טנט (דיינאַמייט).
  
  
  ווען איך בין אומגעקערט, מאַריאַ איז נאָך אין בעט. אירע לאנגע האר האבן צוגעדעקט דאס קישן, דאס לאגל האט ארומגענומען די קורװע פון אירע היפּס, און איך האב געזען פון די ניפאלן פון אירע בריסט, אז זי איז זײער דערװעקט. עפע ס אי ך הא ב אי ם געלונגע ן אײנפאק ן מײ ן טשעמאדע . 'איר זענט געלאזן?'
  
  
  "נישט פֿאַר לאַנג, מרים. קליין געשעפט אָפּמאַך."
  
  
  איך געגאנגען צו די קלאָזעט צו רימען די אַקסל כאָלסטער אונטער מיין רעקל און די סטילעטטאָ אויף מיין אָרעם אונטער די מאַנזשעט פון מיין לינקס אַרבל.
  
  
  אין די פּוסט פון מיין קנעכל (דאָס מאָל) איך סטאַק אַ סאָליד גאַז באָמבע וואָס די ספּעציעל עפעקט אָפּטיילונג דעוועלאָפּעד פֿאַר מיר. ווען איך געקומען אויס פון די שאַפע, איך געווען N3, דער שפּיץ אַגענט פֿאַר AX, די מערסט סוד אָרגאַניזאַציע אין וואַשינגטאָן. אָבער איך האָב ענוויד דעם געווער הענדלער וואָס איך בין געווען אַ מינוט צוריק - ווען אַנדערש וואָלט ער זיין אין בעט מיט מאַריאַ ווידער.
  
  
  כאָק איז געווען עפעקטיוו. נאכדעם וואס איך האב זיך געזעגנט מיט דער גרעפין און זיך אראפגעלאזט, האט שוין אויף מיר געווארט א קאר. מיר זענען דרייווינג צו ראָנדאַ, אָבער האַלב וועג דאָרט דער שאָפער דירעקטעד די מאַשין צו די ברעג. עס איז געווען אַ העליקאָפּטער אויף אַ שטיינערדיק פּלאַטאָ מיט אַ קוק איבער די מעדיטערראַנעאַן ים. כ׳האב זיך אװעקגעזעצט, דער העליקאפטער האט זיך גענומען און זיך אװעק פון דעם פעלדז. אי ך הא ב געזע ן אונטער ן אונד ז געפאר ן פישע ר שיפלן . דער פּילאָט נאָר געקוקט בייַ מיר איצט.
  
  
  "איך קען האָבן שווערן איר געווען הענרי קיסינגער." האָט ער מיר געזאָגט.
  
  
  איך האב געפרעגט. ― איך זע טאַקע אױס װי אים?
  
  
  'נישט וויכטיג. אָבער ניט פילע מענטשן קענען באָרגן אַן אַנמאַרקט העליקאָפּטער פון די יו נאַווי, מיסטער.
  
  
  מי ר זײנע ן געפלויג ן זײע ר נידעריק , איבע ר װײס ע הײזע ר או ן שטא ד שא ף גרײ ט אויפ ן שטיינערדיק ן ברעג . וואַקאַציעס האָבן אונדז געפֿאַלן פֿונעם ברעג. איך האב געפרעגט. - "פארוואס זאָל מיר בלייַבן אַוועק די שפּאַניש ראַדאַר? ווײַל דאָס האָט מיר אויסגעזען די איינציקע סיבה וואָס מיר פֿליִען אַזוי נידעריק - נישט ווײַל דער פּילאָט האָט ליב געהאַט צו יבערשרעקן עטלעכע שעפּס אָדער באַקומען אַ בעסער קוק אויף סאַנביידינג ספּאַץ.
  
  
  ― דאָס װיל איך אױך װיסן, מיסטער. אבער איך האב שטרענגע באפעלן — צו פליען אזוי נידעריק ווי מעגלעך."
  
  
  מיר זענען געפלויגן מערב. װע ן ד י געבײדע ם פו ן דע ר שטא ט אלגעצירא ס האב ן זי ך באװיזן , האב ן מי ר זי ך מיטאמא ל זי ך געדרײט . איצט זענען מיר געפלויגן איבערן וואַסער, און איך האָב געזען דעם שאָטן פון אונדזער העליקאָפּטער אויף די כוואליעס ווייניקער ווי פינף מעטער אַוועק פון אונדז. ד י םעװלע ן האב ן זי ך אװעקגעפיר ט מי ט גרויל , װע ן מי ר זײנע ן פונק ט פארבײגײ ן פו ן זײ .
  
  
  "איצט קענט איר זען וואו מיר גייען," האָט דער פּילאָט באַמערקט.
  
  
  אַז פיל איז געווען קלאָר. לומינג פאָרויס פון אונדז איז געווען אַ באַקאַנט מיליטעריש פעסטונג גערופן די שטיין פון גיבראַלטאַר. איצט האב איך אויך פארשטאנען פארוואס מיר פליען אין זיגזאג. דער שטיין איז נישט אַן אינזל, אָבער אַ האַלב - ינדזל פארבונדן צו די שפּאַניש ברעג. די שפּאַניש ווילן די געגנט צוריק, און די בריטיש האָבן קיין כוונה צו געבן עס אַרויף. פון צייט צו צייט פרובירן די שפאניער אויסצוהונגערן די בריטישע, און נאכדעם ווערט נאכאמאל א שטילקייט. די ספּאַניאַרדס בלייבן שטענדיק אַ ביסל אָוווערסענסיטיוו צו וואָס כאַפּאַנז אויף די קאַפּ.
  
  
  מי ר האב ן זי ך אויסגעדרײ ט או ן איצ ט האב ן זי ך דערזע ן ד י שאט ן פו ן ד י קאװע ן אי ן דע ר לײכשטײן , װא ו ד י אנטי־עראפלאן־ביקסן . אויף אונדזער לינקס איז געלעגן דער ברעג פון אפריקע: אַ יעלאָדיק-ברוין פּאַס, וואָס איך געזען גאַנץ אָפט.
  
  
  לעדזשאַנדערי מאַנגקיז פראַליק איבער די שטיין. עס איז געזאגט אַז די בריטיש וועט האַלטן די שטיין ווי לאַנג ווי עס זענען מאַנגקיז דאָרט. און בשעת זיי האַלטן דעם שטיין, די בריטיש קאָנטראָל אַקסעס צו די וואַסער אין די סטרייט, וואָס האט געזען מער נייוואַל באַטאַלז ווי ערגעץ אַנדערש אין דער וועלט.
  
  
  "ביטע באַקענען זיך," געקומען איבער די העליקאָפּטער ראַדיאָ סיסטעם. &nbs
  
  
  "שפּאַציר פון ים מיינונג," האט דער פּילאָט געענטפערט, כאָטש איך געדאַנק עס איז אַ מאָדנע געדאַנק אַז אַ העליקאָפּטער וואָס טראגט טוריס און גלייַכגילטיק טראַוולערז וואָלט מאַכן אַזאַ מאַנוווערז צווישן די ראַדיאָ מאַסטאַז פון אַ דעסטרויער און אַ קרוזער ווען מיר אַפּראָוטשט די לאַנדינג פּלאַץ.
  
  
  איך בין ארויסגעשפרונגען פונעם עראפלאן און כמעט געלאנדעט אויפן קאפ פון דעם אמעריקאנער פלאט אפיציר וואס האט מיך באגריסט. איך האב די ראנג פון אדמיראל - וואס איז זייער נוצליך אין אן עמערדזשענסי - און איך האב פארדעכטיגט אז האוקע האט דאס גענוצט צו באקומען צוטריט צו בריטישע נייוואַל באזעס. אי ך הא ב געזע ן א ז ד א או ן דארט ן זענע ן געשטאנע ן בריטיש ע ים־אפיצירן , אוי ך בריטיש ע או ן אמעריקאנע ר מארינע ר מי ט מאשין־געװער . אוי ך ד א או ן אי ן עטלעכ ע ערטער , זענע ן געװע ן באריקאד ן מי ט ווארענונג־צייכענונג ן : סכנה ־ ראדיאאקטיוו ע זאנע . כאָק האָט געזאָגט אַז איך וואָלט האַנדלען מיט "ריין טנט." ס׳האט געשמעקט װי שװערער מאטעריאל.
  
  
  איך האָב אַרײַנגענומען די אַטמאָספֿער פֿון דער דאָזיקער מיליטערישער באַזע - דאָס קריקינג פֿון קייטן, ווען מענאַסדיקע וואָרשיפּס האָבן זיך אומבאקוועם געשאָקלט אויפֿן קיי, זעלנער באַגריסן, גרויע פּיינט און מונדירן.
  
  
  "וואָס אַ ווונדערלעך יום טוּב," איך געזאגט.
  
  
  די אַמעריקאַנער נאַווי, אַרײַנגעפֿירט דורך דעם גלענצנדיקן קאָמאַנדיר, וואָס האָט מיך אויפֿגענומען, האָט אַ מאָמענט אויפֿגעהויבן די ברעמען. "אַזוי, האר. ער האָט מיך גענומען צו אַ סובמאַרין בונקער די גרייס פון אַ פוטבאָל פעלד. אינעווייניק האט די זונשייַן אוועקגעגעבן דעם העל קינסטליכע ליכט פון בויגן לאמפן. מארינס מיט מאשין ביקסן האבן דארט פאטראלירט. דע ר לײטענאנ ט הא ט מי ט זײ ן געװײנלעכ ן האַװו ף ארויפגעלײג ט דע ם מעטאל ן טעלע ר אוי ף מײ ן באגע . כ׳האב שוין געהאט אזעלכע באגדז — כ׳האב זײ אמאל געזען פריער.
  
  
  אויב די פּלאַסטיק פּילקע אין דעם צענטער טורנס רויט, עס מיטל אַז איר האָט שוין יקספּאָוזד צו ראַדיאַציע. טרייסט מיטל.
  
  
  אין די וואסערן פונעם בונקער, ליגן די אומגעוואלדיגע וואלפישן פון נוקלעארער קריג: ריזיגע סובמערסיבלס געשטאנען מיט נוקלעארע רעאקטארן, מיט גענוג פלאץ פאר צוועלף אינטערקאנטינענטאלע מיסילס מיט נוקלעארע קעפ. דאס זענען באשטימט פּאָסעידאָנס - זיי זענען גרעסערע ווי פּאָלאַריס און קענען פירן דריי-מעגאַטאָן וואָרכעדז. איין באָמבע אויף דעם סובמאַרין דאָק וואָלט זיין גענוג צו בלאָזן גיבראַלטאַר אין ברעקלעך.
  
  
  "נאָך דיר, הער," האָט דער קאָמאַנדיר געזאָגט, און מיר פֿירט אַראָפּ פֿון דער ראַמפּע צו איינע פֿון די סובמאַרין, אין אַ טאָן, ווי ער פֿירט מיך אַרײַן אין אַ סופּערמאַרק־קאָסט־ליניע.
  
  
  איך טרעט אויף די נידעריק גרוי סופּערסטראַקטשער פון אַ יאָדער סובמאַרין און קליימד אַראָפּ דורך די לוקע. פארגעסן פון די מלחמה קינאָ אין וואָס די באַפֿעלן פּאָסטן פון אַזאַ אַ שיף קוקט ווי אַ קעסל צימער. עס כאַוזד איינער פון די מערסט סאָליד קאָמפּיוטער סענטערס אין דער וועלט. קליינטשיק לייץ האָבן פלאַשט אויף עטלעכע קאָנטראָל פּאַנאַלז וואָס, אפילו ווען די שיפל איז אין פּאָרט, באַקומען דאַטן פון ראַדאַר און סאָנאַר, פון די נאַטאָ נייוואַל קאַמאַנד צענטער אין ראָטאַ, פון מעסטן ויסריכט אויף די שיף ס כאַל און פון ימפּאַקס. די האַרץ פון אַ פּאָרטאַטיוו רעאַקטאָר און, רובֿ ימפּאָרטאַנטלי, דאַטן וועגן די גרייטקייַט פון פּראַדזשעקטאַלז.
  
  
  מיר גייען צום בויגן, הער. דע ר קאמאנדי ר הא ט מי ך געפיר ט אי ן א שמאל ן דורכגאנג . די מייַלע פון נוקלעאַר סאַבמערינז איז אַז זיי זענען מער ראַכוועסדיק ווי קאַנווענשאַנאַל סובמאַרין, אַזוי איר טאָן ניט דאַרפֿן צו קעסיידער בייגן זיך אויב איר ווילן צו נעמען עטלעכע טריט.
  
  
  מיר האָבן ווידער געפֿונען שילדז מיט רויט אותיות "ראַדיאָאַקטיוו געגנט - בלויז אָטערייזד פּערסאַנעל. צום סוף האָט דער קאָמאַנדיר געעפֿנט די טיר און איך בין אַליין אַרײַן אין מיסיל אָפּטייל.
  
  
  איך בין אָבער נישט געווען דער איינציקער אין אָפּטייל; א וואָלקן פון דערשטיקט ציגאַר רויך האָט מיר געזאָגט ווער עס וואַרט אויף מיר.
  
  
  "איך האָב געמײנט, אַז דאָ איז אַ רויך־פֿאַרבאָט." - איך האב באמערקט. דער האק האט זיך באוויזן פון הינטערן מיסיל שטיל. ער איז אַ קורץ, דין מענטש מיט אַ ומעלאַבאַל סאַרדאָניק שמייכל, שטענדיק אנגעטאן אין סקאַטיש טוויד.
  
  
  ווייניק מענטשן אין וואַשינגטאָן, לאָנדאָן, פּאַריז, מאָסקווע און בעידזשינג וויסן עפּעס וועגן דעם מענטש: אַ מענטש וואָס אַקיאַפּייז אַזאַ אַ וויכטיק שטעלע, אַז ער האט אַ יאָדער סובמאַרין אין האַנט, בנימצא פֿאַר פּריוואַט שמועס מיט זיין סאַבאָרדאַנייט.
  
  
  האקן האט אנגעהאלטן זײן שטינקנדיקן ציגאר אן בושה.
  
  
  "דו זאלסט נישט זיין אַזוי קאַפּריזיק איצט," ער האט געזאגט. "איך בין זייער נעבעכדיק צו יבעררייַסן דיין וואַקאַציע."
  
  
  ― האָט געזאָגט דער קראָקאָדיל, אײדער ער האָט פֿאַרצערט זײַן רויב.
  
  
  "האַ כאַ!" האקן האט געלאכט ווי א מאטאר וואס וועט נישט אנהייבן. "און איך געדאַנק איר וואָלט זיין פלאַטערד אַז איך געקומען אַלע דעם ווייַטקייט נאָר צו זען איר.
  
  
  איך האָב זיך צוגעלײגט צו אײנעם פֿון די מיסיל־סילאָן און אַרױסגענומען אַ פּאַפּיראָס פֿון מײַן גאָלדענע ציגאַר־קעסטל, דער עיקר צו פּרוּװן נוטראַלייז דעם ריח פֿון זײַן ציגאַר. "נו, איך בין אַ ביסל טשיקאַווע וואָס די באַגעגעניש מוזן זיין געהאלטן דאָ ווען די יו נאַווי האט אַן אייגענע באַזע אין ראָטאַ, אויף די שפּאַניש ברעג. דאס מיינט קיין ענין וואָס כאַפּאַנז. איז אונדזער אייגענע זיכערקייט אין ריזיקירן?
  
  
  'פּונקט. און אויב מיין געדאַנק איז ריכטיק. די זאַך איז מער געפערלעך ווי די שאָל אין דעם רער. ניק. און פון קורס מער יידל.
  
  
  כאָק האָט זיך געזעצט אויף אַ קאַסטן לעבן אַ טאַפליע מיט צוויי שליסל-האָלעס און די ינסקריפּשאַן: "קליקט דאָ." דאָס מיינט אַז צוויי פאַרשידענע אָפיצירן מוזן סיימאַלטייניאַסלי גיט צוויי פאַרשידענע שליסלען צו פייערן די יאָדער וואָרכעדז אויף די מיסאַלז.
  
  
  ער האט ארויסגענומען פון זײן רעקל א װאםער־פרײזענער קאנװערט און מיר דערלאנגט. אי ך הא ב ארויסגענומע ן עטלעכ ע שטיקע ר פאפיר ן פו ן קאנװערט , או ן ז ײ מי ט זײע ר זי ך אויסגעלערנט . עס איז געווען קלאָר אַז זיי זענען געווען אין די וואַסער פֿאַר עטלעכע מאָל, אָבער די לאַבאָראַטאָריע האט צוריקקריגן רובֿ פון די פעלנדיק ווערטער.
  
  
  ' אונטער צו ליקווידיישאַן פ ... ערשטער צאָלונג באקומען דורך ווערעוואָלף ... רימיינדינג צאָלונג ביי קאַמפּלישאַן ... קוואַפּעריישאַן ... קיין סיבה צו כאָשעד ... ווערעוואָלף האט שוין הצלחה געענדיקט אנדערע קלירינג אַקטיוויטעטן ... Email. ר' אין וועמען... קאל. פ' אין ניקאראגוא און ג' אין מאלייזיע... מען טאר נישט ארויסגעבן די אידענטיטעט... אפילו נאך... אנשטעל... עס איז געקומען די צייט אז פ... פאררעטער... פ. פ׳ האט פארראטן זײן זאך... דער פאררעטער פ׳ מוז שטארבן
  
  
  אין דעם רעשט פון טעקסט ווערט פ.
  
  
  — זעט אויס ווי איינער האט באקומען א ארבעט. ― זאָג איך, צוריקקערנדיק דעם קאָנװערט.
  
  
  'עפּעס אַנדערש?' — האט האק געפרעגט. זיין אויגן האָבן זיך געלויכטן אויף אַ וועג וואָס כאַפּאַנז בלויז ווען AX פייסיז אַ פּראָבלעם וואָס פּושיז די אָרגאַניזאַציע צו זיין ברייקינג פונט. "מיסטאָמע אַ פאַכמאַן רוצח. איינער וואָס אַקט ווי אַ יינציק וואָלף.
  
  
  דער בריוו איז געשריבן אין שפּאַניש און רעפערס צו די אַלגעמיינע סטאַף, וואָס מיסטאָמע מיטל די Spanish אַלגעמיינע סטאַף. דאָס דערקלערט וואָס מיר טרעפן דאָ און נישט אין ראָטאַ. די שאלה איז נאר, ווער איז דער פ. »
  
  
  — שײנע רעטעניש, מײנט איר נישט? כאָק האָט מסכים געווען. די בריטישע האבן עס געפונען אין א מענטש וואס איז אומגעקומען נעבן דעם שטיין אין א קליינעם פליגער קראך מיט א חודש צוריק. פארגאנגענעם מאנאט זענען עטליכע רוסישע פליטס איינהייטן אריין אין מיטלענדישן ים, און ווען די בריטישע האבן פרובירט צוהערן צו זייערע ראדיא מעסעדזשעס, האבן זיי געהערט נאך א מעסעדזש. איך האָב ניט קיין דאָקומענטן מיט מיר, אָבער די איבערזעצונג איז קורץ, און עס זאגט ווערבייט: "אַ ווערוואָלף (ווערוואָלף) איז אנגעקומען." די אַרבעט איז געריכט צו זיין געענדיקט דורך די סוף פון די חודש. עס זענען דעוועלאָפּעד פּלאַנז פֿאַר די יבערנעמען פון לבט, לבז, לבם, רמב, פּקז. באל ד װעל ן מי ר אננעמע ן געװער . פ׳ װעט שטארבן.
  
  
  "זיי ווילן צו באַקומען באַפרייַען פון פראַנקאָ," איך געהערט זיך זאָגן. "עמעצער האָט אָנגענומען אַ פאַכמאַן מערדער צו טייטן גענעראַליססימאָ פראַנקאָ."
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 3
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  "בלויז דער הויפּט פון שפּאַניש סייכל ווייסט וועגן דעם פּלאַנעווען, ער געפרוווט צו רעדן מיט פראַנקאָ וועגן אים, אָבער דער גענעראַליססימאָ פשוט וויל צו נעמען קיין ספּעציעל מיטלען." האקן האט א ספק געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  איך האב פארשטאנען פארוואס. פראַנסיסקאָ פראַנקאָ, גענעראַליססימאָ, על קאַודילאָ (מלחמה העלד) רולד ספּאַין מיט אַן אייַזן פויסט פֿאַר כּמעט פערציק יאר.
  
  
  פון די האלב טוץ פאשיסטישע פירער, וואס זענען מיט אים אריבער אין היסטאריע, איז נאר ער געבליבן. ער האָט קאָנקורירט און איבערגעלעבט היטלער, מוסאָליני און אַנדערע, און זיין דיקטאַטאָרשיפּ איז געווען אַ ינדיספּענסאַבאַל זייַל פון נאַטאָ ס פאַרטיידיקונג. ער איז אפשר נישט געווען דער אטרקאנטסטער בונד, וואס מיר האבן זיך געקענט פארשטעלן - א צעשויבערטער זקן מיט א ברוסט באדעקט מיט מעדאלן, וואס ער האט זיך אליין צוגעטיילט, און טורמע פול מיט ספרדים מיט א געפיל פון פרייהייט - אבער ער איז געווען כמעט אומשטארבלעך. און ווי פילע פאַשיסטישע פירער האָבן דאָס געקענט זאָגן וועגן זיך?
  
  
  "מיר ווייסן זייער גוט אז פראַנקאָ וועט נישט דויערן לאנג, און די פאראייניגטע שטאטן לייגט שוין דרוק אויף מאַדריד צו איינפירן א דעמאקראטישע פארם פון רעגירונג נאך זיין טויט," האָט האָקע ווייטער געזאָגט. "אָבער אויב פראַנקאָ איז געהרגעט, מיר קענען פאַרגעסן וועגן אים. פֿאַרשטייט זיך, אַז עס זענען דאָ צענדליקער געהיימע געזעלשאַפֿטן, טייל פֿון זיי זענען מאָנאַרכישע און טייל פֿון זיי זענען אַזוי פֿאַשיסטיש, אַז היטלער האָט פֿון זיי געקענט לערנען אַ זאַך אָדער צוויי. איך וואלט בעסער צו לאזן דאס אליין אויסלערנען די שפאניער, אבער ווייסט איר וואס אונזערע אינטערעסן זענען אין דעם לאנד? »
  
  
  איך האב געוויסט.
  
  
  "דריי הונדערט מיליאָן דאָללאַרס אין דינגען פֿאַר די ערד אויף וואָס אונדזער באַסעס זענען ליגן, פיר הונדערט מיליאָן אין קאַנסטראַקשאַן קאָס. און, פון קורס, ביליאַנז פון דאָללאַרס פון פּליינז, שיפן און קאָמוניקאַציע כאַבז. ”
  
  
  אין דעם מאָמענט איז מיר עפּעס קלאָר געווארן. "די איניציאלן, LBT, שטיין פֿאַר Torrejon Air Force Base, וואָס איז לאָוקייטאַד לעבן מאַדריד." איצט מיין מאַרך איז ארבעטן אין פול קאַפּאַציטעט. Zaragoza Air Force Base, Moron Base, Rota Naval Base. PCZ איז אַ רערנ - ליניע פֿון קאַדיז צו זאַראַגאָזאַ.
  
  
  אויב מיר פאַרלירן קאָנטראָל פון די ערטער, די גאנצע נאַטאָ וועט בלאָזן ווי אַ באַלאָן."
  
  
  ― איצט פֿאַרשטײט איר, װאָס איך האָב דיך געמוזט אַרױסשלעפּן פֿון דער גראַפֿינס בעט?
  
  
  "יא, אָבער," האָב איך אַרומגערינגלט די פּאַפּיראָס צווישן די פֿינגער, "די גאַנצע אָפּעראַציע דעפּענדס אויף פראַנקאָס טויט." אזוי האבן זיי געטענהט. אין מינדסטער אַ הונדערט אַטאַקס אויף פראַנקאָ מוזן זיין פּלאַננעד - לפּחות 20 אין אַ אַוואַנסירטע בינע - און פראַנקאָ איז נאָך לעבעדיק. די שפאנישע קען נישט האבן די בעסטע געהיימע סערוויס אין דער וועלט, אבער זיי האבן א משוגענע שטארקע פאליציי קראפט. זיי מוזן האַלטן אויף די מאַכט, עס איז אַ פּאָליצייַ שטאַט נאָך אַלע.
  
  
  דאָס מאָל איז אַנדערש, ”האָט האָק געזאָגט. "די שפּאַניש געהיים פּאָליצייַ, Guardia Civil און מיליטעריש פּאָליצייַ זענען טריינד צו פאַרשפּאַרן פּאָליטיש אגענטן. ז ײ האב ן פארניכטעט , צענדליקע ר קאמוניסטישע ר סטודענט ן או ן רויאַליסטיש ע קאנספיראטארן . זיי זענען גוט אין דעם ווייַל זיי וויסן ווי צו ינפילטרירן פּאָליטיש אָרגאַניזאַציעס. אבער איצט זענען זיי פייסט מיט אַ קאַלטבלוטיק, באַצאָלט פאַכמאַן רעצייעך. איינער וואָס אַפּערייץ אַרויס פּאָליטיש קרייזן קענען ניט זיין ביטרייד, AX - די אמתע אידענטיטעט פון דער ווערעוואָלף איז אומבאַקאַנט פֿאַר איצט, אָבער מיר וויסן עפּעס וועגן זיין שפּור רעקאָרד. מיט פיר יאר צוריק איז שיח אל ראדמא אומפארשטענדליך אראפגעפאלן פון א פעלדז אין תימן. ער האט נישט מורא געהאט פאר הויכן און זיכער נישט געליטן פון באלאנס פראבלעמען. ווי אַ רעזולטאַט פון זיין טויט, זיין ברודער איז געווארן דער הערשער פון אַן עמיראַטע מיט וואַסט ייל רעסורסן. מיט צוויי יאָר צוריק, איז קאָלאָנעל פּערוגינאַ גענומען אַוועק אין ארגענטינע אין זיין פלאַך. ע ר אי ז געװע ן אײנגעארדנ ט אי ן דע ר טורמע ן פו ן דע ר פאראײן־פירער . נאך זײן טויט האט קײנער נישט געװאגט זײ װידער צו שאדן. און דער כינעזער פאליטיקער הא פינג איז פארשוואונדן געווארן אין מאלייזיע מיט בלויז א יאר צוריק נאכ'ן שווינדלען בעידזשינג מיט אן אפיום אפמאך. קײנע ר פו ן ד י דאזיק ע פאל ן אי ז ניש ט געלײז ט געװארן , או ן אל ע קרבנו ת זײנע ן שטענדי ק ארומגערינגל ט געװאר ן מי ט באװאפנט ע װעכטער . ווער עס איז דער ווערוואָלף, ער איז דער בעסטער. אַחוץ איר, ניק.
  
  
  "דו זאלסט נישט וויסט דיין צייט מיט די קאַמפּלאַמענץ. וואָס זענען איר אַימעד פֿאַר?
  
  
  כאָק האָט געקלאַפּט דעם מיסיל סילאָ. "די קליין זאַך איז יקוויפּט מיט קייפל יאָדער וואָרכעדז ווייַל עס איז פארבונדן צו די ראַדאַר. דער ווערעוואָלף האט אַ מייַלע וואָס מען קען נאָר טרעפן.
  
  
  די וועלט 'ס ראַדאַר וועט אַמאָל באַמערקן עס. עס איז בלויז איין וועג צו האַלטן אים: מיר מוזן קאָנפראָנטירן אים מיט אן אנדער יינציק וואָלף. פראַנקאָ איז געזונט פּראָטעקטעד, אָבער עס מוזן זיין אַ רינען ערגעץ אין דער פאַרטיידיקונג. דע ר װערעװאל ף הא ט געפונע ן דע ם רינען , אלײ ן װאל ט ע ר ניש ט צוגעזאג ט דע ם דערפאלג . דיין אַרבעט איז צו געפֿינען די רינען און טייטן די ווערעוואָלף.
  
  
  "אָן די הילף פון פראַנקאָ אָדער זיין באַדיגאַרדז, איך רעכן."
  
  
  'טאַקע. רובֿ מסתּמא, די קאַנספּירייטערז זענען נאָענט צו דער גענעראַליססימאָ. איר טאָן ניט וויסן עפּעס וועגן זיי, אָבער זיי קענען מיטטיילן זייער אָרגאַניזאַציע וועגן דיין אַקטיוויטעטן.
  
  
  כ׳האב ארויסגעבלאזן א לאנגן װאלקן בלויע רויך. - "אַ נאָדל אין אַ שפּאַניש הייסטאַק."
  
  
  ― אַ באָמבע אין אַ שפּאַניש הײסטאַק ― האָט האָק אַ ביטער געשמײכלט. "אָבער איך האָבן נאָך איין אָנצוהערעניש פֿאַר איר. דע ר טויטע ר אוי ף מי ר האב ן געפונע ן דע ם קאנװערט , אי ז געװע ן אומאידענטיפיא ל אבע ר ע ם אי ז געװע ן מי ט אים .
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן אויף דער פאַרוועלקטער ביזנעס קאַרטל, אָנגעהויבן מיט דעם וואָס ביי ערשטן בליק האָט זיך אויסגעזען נאָר צוויי בליץ, אָבער וואָס איך האָב דערקענט ווי די אַלטע דײַטשישע אותיות סס: צוויי אותיות, וואָס זײַנען צווישן 1929 און 1945 געשטאַנען פאַר דער שוץסטאַפעל, היטלער'ס מערדער עליט. .
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 4
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ספּאַין איז אַ גן עדן פֿאַר סוד סאַסייאַטיז. אפילו פראַנקאָ'ס קאַבינעט האָט די שטאַרקע אָפּוס דעי, דער קאַטוילישער פאַרבאַנד פון, זאָלן מיר זאָגן, טעכנאָקראַטן. פראַנקאָ איז אויך פֿאַרבונדן מיט די פאַלאַנגע, די פאַשאַסט געזעלשאַפט UDE און צוויי פאַרשידענע רויאַליסט גרופּעס. לייג צו דעם די פאַרביטטערטע פראנצויזיש אָאַס זעלנער וואָס אַמאָל קימאַט געהרגעט דע גאַול, און טאָן ניט פאַרגעסן די פאַנאַטיקאַל באַנד פון ינקאָרריגאַבאַל נאַציס וואָס געראטן צו אַנטלויפן פּראָקורירונג פֿאַר זייער מלחמה קריימז און העכערונג צו פּראַמאַנאַנס אין די געשעפט וועלט פון מאַדריד.
  
  
  ווו קומט דער ווערעוואָלף אין דעם רעטעניש? דאָס האָב איך מיך געפֿרעגט אויפֿן Iberia Airlines פלאַך אויפֿן וועג קיין מאַדריד. כ׳האב געהאט אן אומגליקלעכע חשד. איך האב געוואוסט, אז נאך דעם צוזאמענפאל פון דער נאצי-דייטשישער אימפעריע איז די ס.ס.ס. איינגעטיילט געווארן אין קליינע גרופעס קאלטבלוטיקע רוצחים, און יעדער מיטגליד פון אזא גרופע איז גערופן געווארן א ווערוואלף.
  
  
  פון די אַעראָפּאָרט איך גענומען אַ טאַקסי צו אַ דענטאַל קליניק לעבן פּוערטאַ דעל סאָל אין דעם צענטער פון מאַדריד. דע ר װארט־צימע ר אי ז געװע ן פו ל מי ט פאציענטן , ס׳רו ב פו ן ז ײ האב ן ניש ט אויסגעזע ן צופריד ן או ן ס׳זײנע ן געשטאנע ן עטלעכ ע טעפ ן פו ן אראפגעלאזט ע צירונג־בײמער . אין אַלגעמיין, שפּאַניש ציינדאָקטער זענען בעסער צו נוצן פאָרסעפּס ווי דרילז, אָבער טראָץ די באַנדאַזש איך האט אלנגעוויקלט אַרום מיין פּנים, איך בין נישט געקומען צו האָבן מיין מאָלאַרס.
  
  
  "ד"ר סערענאָ וועט דיר גלייך העלפן," האָט דער אַסיסטענט מיר געזאָגט.
  
  
  די אנדערע פאציענטן האבן אויף מיר געקוקט מיט דעם סארט באליידיקטער שמייכל, וואס מען זעט נאר אויף די פנימער פון מענטשן וואס קענען אפשטעלן די באהאנדלונג ביי א שפאנישן ציינדאָקטער פאר עטלעכע מינוט.
  
  
  "בוענאָס דיאַס, זיצן אַראָפּ," האָט ד"ר סערענאָ געזאָגט ווען ער האָט געוואשן דעם פריערדיקן פּאַציענט 'ס בלוט פון זיין הענט. אי ך הא ב זי ך אװעקגעזעצ ט אוי ף א שטול , װעלכע ר הא ט זי ך לאנגזא ם צוריקגעװעג ט בי ז אי ך בי ן אי ן א האריזאנטע ר פאזיציע . ד״ר סערענע האט אפגעװישט די הענט און איז צו מיר צוגעקומען מיט אן אומגעדולדיקן בליק.
  
  
  "דיין שפּאַניש איז גלייבן, דאָק."
  
  
  ד״ר טאמפסאן פון AX'ס ספעציעלע עפפעקטן אפטיילונג, אקא ד״ר סערענאָ, האט א שמייכל געטאן. איך האף נאר אז איך האב היינט נישט געצויגן צופיל גוטע מאלארן."
  
  
  "אנטשולדיגט, דאָק, אָבער דאָס איז דער בלויז אָרט ווו קיין איינער קען באַמערקן.
  
  
  טאמפסאן האט אראפגענומען דעם שמאטע פון מיין פנים און עס אריינגעווארפן אין די מיסט. איצט ער איז געווען אין זיין עלעמענט. און זיין עלעמענט איז נישט דעניסטרי. ע ר הא ט געעפנ ט א קלײנע ם שװארצ ן קעסל , װא ס אי ז געלעגע ן אויפ ן געצייג־טיש . ין די סאַמעט-ליינד פּאַקאַץ זענען שווינדל אויערן, גאָמבע, טשעעקבאָנעס און נאָז, באשאפן אין אַ ספּעציעל יפעקץ לאַב און מנהג-פיטאַד צו גלייַכן מיין פּינטלעך הויט קאָליר און באַשטאַנד.
  
  
  "דאָס איז עפּעס נייַ וואָס איך דעוועלאָפּעד ספּעציעל פֿאַר איר, N3," ער האט געזאגט מיט פאַכמאַן שטאָלץ. "זיי זענען ניט מער געמאכט פון פּווק. דער מאַטעריאַל כּולל סילאָקסאַן, די נואַסט פּלאַסטיק פון נאַסאַ."
  
  
  נאַסאַ? איך דאַרף גיין צו די רויאַל פּאַלאַץ, נישט צו מאַרס.
  
  
  "קוק, סילאָקסאַן איז דעוועלאָפּעד צו באַשיצן ספּייסקראַפט פון מעטעאָריטעס. אפֿשר עס סטאַפּס אויך קויל."
  
  
  "אוי, מיין גאָט, איר זענט טאַקע דער מין פון דאָקטער וואָס מאכט זיין פּאַטיענץ אין יז גלייך!"
  
  
  
  איך ליג ווי שטיל ווי אַ ספינקס בשעת טאַמפּסאַן האט זיין אַרבעט. אין די רעפלעקטאָר פון די לאָמפּ, איך וואָטשט ווי עס געביטן די פאָרעם פון מיין פּנים, עמפאַסייזינג מיין עאַרלאָבעס, שאַרפּנינג די שורה פון מיין נאָז, שאפן סאַטאַל קרעאַסעס אין יעדער פון מיין יילידז, און סאַטאַל יקספּאַנדיד מיין נידעריקער קין. צום סוף, ער שטעלן קאָנטאַקט לענסעס אויף מיין אויגן וואָס האט זיי אַ טונקל שייַנען, געבן מיר אַ ביסל פון אַ שפּאַניש קוק.
  
  
  די קונסט פון קאַמאַפלאַזש איז צו ויסמיידן צו ראַדיקאַל ענדערונגען. למשל, בערד און וואָנצעס זענען אויסגעשטרעקט מיט Mata Hari. א קליין טראַנספאָרמאַציע איז יוזשאַוואַלי די מערסט קאַנווינסינג, און איך דארף צו איבערצייגן די האַרט גייז פון דעם. פינגער?'
  
  
  איך דריי די הענט אַרויף. טאַמפּסאַן אויסגעשטרעקט דין, קלאָר סיליקאָנע סטריפּס איבער מיין פינגגערטיפּס, געבן מיר אַ נייַע גאַנג פון פינגגערפּרינץ.
  
  
  "אָוקיי, דאָס איז אַלע פֿאַר הייַנט. "דאָך, אויב עפּעס טאַקע שלעכט כאַפּאַנז צו איר, זיי קענען זאָגן דיין אמת אידענטיטעט דורך דיין ציין," ער באמערקט. "אבער איר וויסן אַז איך טאָן ניט וויסן עפּעס וועגן ציין.
  
  
  'אדאנק.'
  
  
  אי ך בי ן װידע ר אװעקגעפאר ן מי ט א באנדא ג אויפ ן קאפ , כד י צ ו באהאלט ן דע ם גוט ן דאקטא ר ארבעט .
  
  
  
  
  עס זענען צוויי פּאַלאַסאַז אין מאַדריד. איינער פון זיי איז די Palacio Real, אַן ימפּרעסיוו רענעסאַנס בנין וואָס טוריס קענען באַזוכן, לעבן דעם צענטער פון מאַדריד. די רגע איז אַרויס די שטאָט. דער נוסח איז נאָך רענעסאַנס - פיל ווייניקער ימפּרעסיוו - אָבער דערין ליגט זיין שטאַרקייט. דאָס איז El Pardo, די וווינאָרט פון El Caudillo Francisco Franco, און די סיבה פֿאַר זיין אָרט אַרויס פון מאַדריד איז געווען צו באַשיצן פראַנקאָ פון די באוווינער פון זיין אייגענע הויפּטשטאָט. בעשאַס די יידל מלחמה, מאַדריד איז געווען קיין מיטל אַ פראַנקאָ פעסטונג.
  
  
  אנגעטאן אין דער טונקעלער מונדיר פון א שפאנישן לופט-פארס קאפיטאן, בין איך אנגעקומען אין א שפאנישער לופט-פארס דזשיפ צו א טשעקפוינט א קילאָמעטער פון על פארדא. ב ײ דע ר בריקאד ע זײנע ן געשטאנע ן מיטגלידע ר פו ן דע ר ציווילע גארד . זיי האָבן אָפּגעשטעלט מײַנע דאָקומענטן און מיך אַרײַנגעלאָזט. װע ן אי ך בי ן געפאר ן הא ב אי ך געהער ט ז ײ מעלדן , מײ ן אנקומע . אַמאָל איך קען זען El Pardo קלאר, איך געקומען אויף אַ צווייט וועג בלאָק. דאס מאל זענען מיינע דאקומענטן פארזיכטיג אונטערזוכט געווארן דורך מיליטערישע פאליציי אפיצירן אין העלמעץ. װע ן ז ײ האב ן אנגעזאג ט מײ ן אנקומע ן דורכ ן טעלעפאן , הא ב אי ך געקוק ט אוי ף דע ם אײנגעשרומפענע ר רינג ן פו ן שטעכ ־ דראט ן פענסטן , װא ם זעלנע ר או ן װעכטע ר הינט .
  
  
  בײ ם טויע ר פו ן דע ר װאוינונג , הא ב אי ך געמוז ט ארײנגײ ן אי ן װארט־צימער , װא ס הא ט זי ך געפונע ן אי ן א געביידע , װא ס הא ט געלײג ט א בונקער . מען האט מיך געדרוקט מיט פינגער און מען האט פאטאגראפירט מיין נייע פנים. סײַ דער דרוק און סײַ די פֿאָטאָגראַפֿיע האָט מען איבערגעגעבן דעם אָפֿיציר, וועלכער האָט, ווי געזאָגט, געוואַרט אויף מיר.
  
  
  פֿאַרשטייט זיך, אַז דער אָפיציר האָט ניט געוואַרט אויף מיר. װי נאר איך בין ארײן אין פאלאץ, װעט ער זען, אז איך בין א שווינדלער. דער טעלעפאן האט געקלונגען.
  
  
  "אל קאַפּיטאַן איז אנגעקומען?
  
  
  דער וועכטער האט אויף מיר געקוקט דורכן טעלעפאן־אויפנעמער.
  
  
  די קאפיטאלן האבן נישט קיין עסק. ”
  
  
  "Solo sé que tengo mis ordenes," איך געענטפערט. "וואס א ווער," האט דער מענטש אויף די טעלעפאָן. "אל קאמפיוטער דעבע סייבער." איצט איך פֿאַרשטיין די סיבה פֿאַר פאַקינג מיט פאָטאָס און פינגגערפּרינץ.
  
  
  אויף דעם פּאַלאַץ גראָונדס איז געווען אַ קאָמפּיוטער, וואָס האָט פאַרגלייכן מיין פיזיש קעראַקטעריסטיקס מיט די פון דעם אָפיציר וואָס איך געשילדערט. איך האב געשװיצט א האלבע שעה ביז טאמפסאן'ס ארבעט איז דורכגעגאנגען דורכקוק און מען האט מיר געזאגט אז איך קען יעצט אריינגיין אין פאלאץ.
  
  
  א פארזיכטיק מאַניקורירט גאָרטן האָט אַרומגערינגלט דעם דרײַ־שטאָקיקן פּאַלאַץ, וואָס איז אין דער אמתן געווען אַ ביסל מער ווי אַ גרויס לאַנד הויז. די מאַסיוו פאַסאַד איז געשטיצט דורך אַ קאָלאָננאַדע מיט פראנצויזיש טירן. די פּאַווע זענען שטאלץ אַרומגעגאנגען אַרום די בלום בעטז און די וועכטער האָבן געפרואווט צו בלייַבן אין די שאָטן פון די ביימער ווי לאַנג ווי מעגלעך, אַזוי אַז על קאַודילאָ אַליין זאָל נישט האָבן צו שטערן זיין זעאונג אויב ער צופאַלי קוקן אַרויס. האלב־װעג ן הא ט זי ך מי ך צוגעטראג ן א גרויםע ר מאסיקלע ר װעטעראנ ן פו ן דע ר שפאנישע ר לעגיא ן א ן א װארט . עס איז מיר איינגעפאלן, אז פראנקא איז געווען דער יינגסטער בריגאדיער גענעראל אין דער וועלט, ווען ער האט פאר דער מלחמה אנגעפירט מיט דעם פרעמדן לעגיאָן קעגן די בערבער אין דער שפאנישער סאַהאַראַ. דער וועטעראַן איז געווען ציכטיק באַנד, געטראגן אַ היטל און געהאט שיין סקאַרס. ער איז געווען איינער פון פראַנקאָ ס געטרייַ, פערזענלעכע באַדיגאַרדס, און ווער עס יז וואס געוואלט צו טאָן קיין שאָדן צו זייער באַלעבאָס האט צו ערשטער גיין דורך דעם באַדיגאַרד ס מעס.
  
  
  װי נאר מיר זײנען ארײנגעקומען, האבן זיך באװיזן נאך מענטשן. איך האב געוואוסט אז איך גיי פארביי א מעטאל דיטעקטער. ם׳אי ז געװע ן גוט , א ז אי ך הא ב גענומע ן פארזיכערונגע ן או ן זי ך באװיזע ן אומבאװאפנט , װײ ל אײדע ר אי ך הא ב זי ך דערװוסט , הא ט מע ן אי ם ארײנגעצויג ן אי ן א קלײ ן צימערל , או ן מי ר גרא ד געזוכט . "דיין באַלעבאָס וועט קומען פֿאַר איר אין אַ מאָמענט," האָט דער סקאַרעד באַדיגאַרד מיר געזאָגט. זיין האַנט איז געווען אויף די שעפּן פון אַ לוגער פּיסטויל, זייער ענלעך צו מייַן.
  
  
  איך האב געריבן די אויגן.
  
  
  'וואס איז דאס?'
  
  
  "אוי גאָרנישט."
  
  
  איבע ר דע ם געדיכט ן טעפּע ך , װא ס הא ט זי ך פארשטומט ן אונדזער ע טריט , הא ב אי ך זי ך געפונע ן אי ן גרויס ן זאל . אַז איך בין אַרײַן, האָב איך דערזען גענוג צו פאַרשטיין, אַז די שפּיגל אין צימער זענען אַזוי גערופענע צוויי-וועג-שפּיגלען, און מען האָט געקוקט אויף יעדן גאַסט פֿון דרויסנדיק, און די פאַס פֿון אַ ביקס האָט כּסדר אויף אים אָנגעוויזן. עס זענען קיין קרוין דזשולז מער פּראָטעקטעד ווי El Caudillo.
  
  
  "איר זעט אויס אַ ביסל קראַנק," האָט דער וועכטער באַמערקט מיט ינקריסינג אינטערעס.
  
  
  "אָ, גאָרנישט ספּעציעל, מיסטאָמע קראַנק אין אַנגאָלאַ." איך האב אפגעווישט קרעלן שווייס פון מיינע באקן. "איך האָב געזען פּאָרטוגאַל באָמבע אפריקאנער גערילאַז. עס וועט באַלד פאָרן ".
  
  
  'דו ביסט קראנק?' ער האָט מיך כּמעט אויפֿגעהויבן פֿון דער פּאָדלאָגע בײַם קאָלנער. ― ביסט קראַנק און װאָגסט זיך צו קומען אין פּאַלאַץ? אידיאט! האָבן זיי אײַך קיינמאָל נישט געזאָגט, אַז קיינער זאָל קיינמאָל ניט גיין לעבן דעם אַלגעמיינעם, ווען ער איז קראַנק?
  
  
  ער האָט מיך געקאָנט דערשיסן אויפֿן אָרט. אַנשטאָט, ער פּושט מיר אויס. "איך האב שוין פערציק יאָר ארבעטן אין די אַלגעמיינע זיכערהייט. איך האב אומגעברענגט אמווייניגסטנס א צענדליגער היימלאָזע, וועלכע האבן זיך געוואגט אהער אריינצושנעפן, לאזט זיך נעמען קעגן אים די וואפן. אויב דו קומסט נישט אריין אין דער דזשיפ און גיי יעצט אוועק, וועל איך דיך טייטן."
  
  
  "אבער איך האָבן אָרדערס."
  
  
  ער האָט אַרױסגעכאַפּט דאָס ביקס פֿון זײַן כאָלטער און עס טרעטנדיק אַרײַנגעטאָן אונטער מײַן גאָמבע. "אפילו אויב איר האָט אָרדערס פון די פּאָפּע, סענאָר, אויב איר טאָן ניט לאָזן מיד איצט, איר זענט טויט."
  
  
  איך האב געפרואווט מיין בעסטע אויסצוזעהן זייער פארציטערט און זיך שנעל צוריקגעקערט צו מיין דזשיפ. טאַקע, איך געוואוסט עס איז געווען גרויס מורא אַז וויזאַטערז וואָלט פאָרן די ינפעקציע צו די יידזשינג פראַנקאָ. ס'איז אפילו נישט קיין גוזמא צו זאגן, אז גארנישט קען מיך ארויסהעלפן אריינצוגיין אין אל פארדו, סיידן איך האב פאראויס געוואוסט אז א פּלוצעמדיק אטאקע פון מאַלאַריע וועט זיין נויטיק, אויב נויטיק, מיך אוועקצונעמען פון דארט.
  
  
  דאָס איז געווען נאָר אַ פעלד יבערבליק. אי ן טא ג הא ט קײנע ר ניש ט געגאנגע ן אומברענגע ן אונדזע ר טײער ע בונד , הא ב אי ך אי ן אװנט , נאכ ן אראפגענומע ן ד י שפאניש ע דזשיפ ע או ן פארשטעלונג , זי ך אומגעקער ט אי ן פאלאץ .
  
  
  איין מייַלע האָב איך געהאַט: דער ווערוואָלף האָט געאַרבעט אַליין, אָן אַרויס הילף. איך קען עס אָפּשאַצן. אין פאַקט, איר קענען פאַרלאָזנ זיך בלויז אויף זיך. אבער עס האט אויך מענט אַז איך קען נאָכמאַכן זיין פּלאַן פּונקט - אָן האָבן צו זאָרג וועגן קיין הילף די ווערעוואָלף קען באַקומען פון איינער אָדער מער פון פראַנקאָ ס באַדיגאַרדז, אין וואָס פאַל איך וואָלט זיין דיפּרייווד פון הילף. וואָס ער האָט געקענט טאָן, האָב איך אויך געקענט טאָן. אין מינדסטער דאָס איז וואָס איך געהאט צו יבערנעמען. ווי באַלד ווי פינצטערניש איז געפאלן, איך געגאנגען צו באַפאַלן אַ פעסטונג גערופן על פּאַרדאָ. איצט איך בין ניט מער ניק קאַרטער, אַקס-קיללמאַסטער. איך בין געווען אַ ווערוואָלף. איך האט אַ לוגער אַטאַטשט צו מיין פּוללאָווער. די מעסער און גאַז באָמבע זענען געווען אין פּלאַץ. זינט איך ליבע סדר און ניטנאַס, קליין זאכן ווי דאָס שטענדיק מאַכן מיר פילן גוט.
  
  
  דע ר פאלא ץ אי ז געװע ן ארומגערינגל ט מי ט דר ײ באזונדער ע שטעכ ־ דראט ן פרײע ן — דא ס הא ב אי ך געװאוס ט פו ן א נאכמיטאג־באזוך . אין פילמס איר קענען שטענדיק זען די העלד קאַטינג באַרבד דראָט - דאָס איז איינער פון די סיבות וואָס אַקטערז ראַרעלי ווערן גוט ספּיעס. איך האָב געטאָן וואָס דער ווערוואָלף און קיין אַנדערע גוטע פּראָפֿעסיאָנעלע וואָלטן געטאָן: איך בין אַרײַן דורכן באַזאָרגטסטן אײַנגאַנג, דעם טשעקפּוינט אַליין.
  
  
  כ׳האב געװארט נעבן דער ערשטער בריקאַדע, ביז עס איז אָנגעקומען אַ דזשיפּ און די זעלנער האָבן אים אָפּגעשטעלט. די שעדלעך פון דעם אויטאָ, וואָס זענען, פאַרשטייט זיך, געווען אָנגעצונדן, האָבן אַזוי פאַרבלענדט די אויגן פון די זעלנער, אַז זיי האָבן נישט געקענט זען וואָס עס טוט זיך אין דער פינצטערניש אַרום זיי. איך קען פאָרן דורך אויב איך געהאט צו.
  
  
  אי ך בי ן זי ך ארײ ן אי ן ד י שאט ן או ן אוי ך אריבערגעגאנגע ן ד י צװײט ע שלאם , אבע ר דע ר דריטע , נעב ן טויער , אי ז געװע ן שװע ר דורכצוגײן . ד י פלעק ן האב ן באלויכט ן יעד ן גראז . אוי ף א געביידע , װא ס הא ט אויסגעזע ן װ י א בונקער , הא ב אי ך דערזע ן א נישע , פא ר א שװער ע מאשין־געװער . אי ך הא ב זי ך ארוי ס איבע ר דע ר װאנט , אויפ ן בויך . ד י גראז ן אי ז געװע ן גלײכצײטיק . ס׳זײנען נישט געװען קײן הינט און נישט קײן זעלנער. נאָר דאָס גראָז צװישן די װענט איז נישט געװען קײן גראָז. דע ר גאנצע ר אינעװײניקע ר רינג ל ארו ם דע ם פאלא ץ אי ז געװע ן באזארג ט מי ט אנטענע ן װא ס הא ט זי ך געצײג ט פו ן גראז . אבער עס האט מיר נישט יבערראַשן. זיי האָבן געציטערט אין די נאַכט ווינטל, קעסיידער שיקן זייער סיגנאַלז צו פראַנקאָ ס קאָמפּיוטער. איך געוואוסט די זאכן אַלע צו גוט, געוואוסט אַז די יו דעפּאַרטמענט פון דיפענס האט דעוועלאָפּעד זיי צו שפּור וויעט קאָנג זעלנער.
  
  
  דורך מיין ה-העמד איך פּעלץ די רידמיק מורמלען פון די מאָטאָר. עס איז באשטימט נישט אַ מאַשין. מיין קאָפּ איז אויפגעשטאנען און איך האָב נאָר געכאַפּט אַ בליק פון אַ הויי קאָבראַ העליקאָפּטער כאַווערינג פּונקט אויבן די ביימער. עס איז געווען יקוויפּט מיט אַ שטיל מאָטאָר - נאָך איינער דעוועלאָפּעד אין די יו. מיר. וועט סיגנאַל ווי אויב עס איז געווען אַ פול לבנה. דערצו איז ער, פֿאַרשטייט זיך, געווען באַוואָפֿנט מיט מאַשין־געווער און ראַקעטן.
  
  
  די קאָבראַ איז געווען נענטער. זיין ראַדאַר ויסריכט איז מיסטאָמע שוין רעדזשיסטערינג מיין גוף טעמפּעראַטור איצט. אויף די רויטע שורות פֿונעם עקראַן וואָלט איך זיך פֿאָרגעשטעלט: קודם אַ קיניגל, דערנאָך אַ הונט, דערנאָך אַ מענטש. איך האָב זיך אַרויפֿגעקלאַפּט אויף מײַן מאָגן, בדעה זיך צו צוריקציען, אָבער אַ מאַשין האָט זיך שוין דערנענטערט צום טויער, און די כעדלייץ וואָלטן גרינגער מאַכן די קאָבראַ אַרבעט. דער אויטאָ איז געווען בערך הונדערט יאַרדס פון מיר, דער טויער ארום דרייסיק. די קאָבראַ איז איצט געשלאָפֿן אין דער לופט, געוויזן אויף מיר. די לעגיאנער ביים טויער האבן באקומען א קורצן טעלעפאן רוף; א רגע שפעטער זענען זיי ארויסגעשפרונגען פון בונקער און געלאפן צו דער זייט וועג.
  
  
  וואָס וואָלט אַ ווערוואָלף טאָן?
  
  
  כ׳האב געװארט ביז די לאמפן פון דער דערנענטערנדיקער װאגאן האבן באלויכטן די קאברא און געשאסן. די ראַדאַר אַנטענע האָט אויפגעריסן. איך האָב גיך גענומען צוויי שפּרינגען פאָרויס; ד י ערד , אוי ף װעלכע ר אי ך אי ך בי ן געלעג ן אי ז געװע ן אנגעקלאפ ט מי ט קויל ן פו ן בײז ן פײער־באטעמענדיק ן העליקאפטער . איך בין דאָרט געלעגן ניט מער ווי עס האָט געדויערט צו פאַרלעשן די צוויי פלאַטערן ביים טויער מיט מיינע קוילס, דערנאָך האָב איך זיך אויפגעשפרונגען אויף די פיס און געלאָפן גלייך צו די לעגיאָנען.
  
  
  ע ס זײנע ן געװע ן צע ן פו ן זײ , אבע ר מי ט ד י פלעק ן אויסגעלאשן , או ן ד י שעפלעכט ן פו ן ד י ארמײ־פארמאכ ן הא ט איצ ט גלײ ך געשײנ ט אי ן ד י פנימער , זײנע ן ז ײ א ביס ל פארבלענדט געװארן . אי ך בי ן ארײ ן אי ן דע ם ערשט ן ארײן , אי ם מי ט אײ ן פוס , א קו ק אי ן ד י ברוסט , או ן מי ט דע ר צװײטע ר ארײ ן אי ן פנים , או ן אײדע ר ע ר הא ט געקאנ ט שיסן , הא ט ע ר זי ך געגלײ ט צ ו דע ר ערד . איך האב מיט א האלדז אפגעשלאגן אן אנדער לעגיאנער. א פאווע איז ארומגעלאפן א קװיטשע, צוגעבנדיק צו דעם אלגעמײנעם בלבול. איך פּעלץ די געזונט פון די העליקאָפּטער אויף מיין האַלדז ווידער. א נײע הארדע לעגיאנערן האבן זיך ארויסגעגאסן פון דעם ארײנגאנג צום פאלאץ, ראפנדיק מיט זײערע מאשין־געװער, און פארניכטעט בלויז א פאווע און א פאר בלום־בעטער. איך בין צוגעלאָפן צו דער קאָלאָנאַדע מיט פראנצויזישע טירן. מיין שנעלקייט האט ארויסגעשטופט דעם לעגיאנער שטייענדיק וועכטער דורך פענצטער. אי ך הא ב אי ם איבערגעלאז ט צװיש ן ד י גלעזער ס או ן אי ך געלאפ ן אי ן דע ר דאזעסאל . דער אַרויסגאַנג פון זאַל איז געווען פאַרשפּאַרן דורך אַ שלאַנק פיגור: אַ זיכערהייט וועכטער איך געוואוסט מיט סקאַרס. איך האָב אים געשלאָגן פֿון לינקס, אָבער די ווירקונג איז געווען בערך די זעלבע ווי אַ באַלאָן. ער האָט מיך אַ קיק געטאָן און מיך אָנגענומען בײַם האַלדז. אין ספּאַין, די בילכער טויט שטראָף איז געווען פּאַמעלעך, ווייטיקדיק סטראַנגאַליישאַן, און ער סימד צו האָבן אַ באַזונדער ליבשאַפט פֿאַר אים.
  
  
  אַנשטאָט אַנטקעגנשטעלנ זיך זיין אַמייזינג שטאַרקייַט, איך טויב, קאָזינג די גרוי וועטעראַן צו פאַרלירן זיין וואָג און פאַלן אַנטו די גליטשיק טאַנצן שטאָק. ער האט געלאכט און װידער אויפגעשפרונגען.
  
  
  — אקעי, לאמיר נאך טאנצן, חבר.
  
  
  "אנטשולדיגט, אָבער פּערסנאַלי איך בעסער בילליאַרדס."
  
  
  אי ך הא ב אי ך געטוי ט הינטער ן אנטיק ן קלעמבל , או ן אי ם געשטופ ט מי ט אל ע כוחות . אין פולער גיכקייט האט ער געקלאפט דעם וועכטער אין דער טאַליע. ער האט א קלאפ געטאן מיט דער קלאבאטור און צוזאמען האבן זײ זיך װײטער ארומגערינגלט איבערן טאנצן־פלאץ צו איינע פון די פראנצויזישע טירן. דער וועכטער איז ארײַנגעפלויגן און געלאנדעט אין הויף. ד י פיס פונ׳ם קעמבל , אנגעשטאקענ ע האלבװעג ס צװיש ן ד י זאמען , האב ן זי ך געלאז ט פו ן דע ר קלאג , או ן דע ר אינסטרומענט ן הא ט זי ך געקראכ ט צ ו דע ר דיל ע מי ט א קאקאפאני ע פו ן פוטער ן טאנען .
  
  
  איך בין איצט געלאפן אין זאל ארײן. פראַנקאָ איז געווען ניט געמיינט צו וויסן וועגן מיין עקזיסטענץ - אָבער ווי קען ער בלייַבן גלייַכגילטיק צו די שיסערין רעכט אונטער זיין שלאָפצימער פֿענצטער? מיין איינציגע זארגן איז איצט געווען צו זען צי דער ווערוואלף קען דערפאלג אויספירן זיינע פלענער אין פאלאץ. כ׳האב אראפגענומען דעם כאלטער פון דער פלײצע און עס ארײנגעלײגט אונטער מײנע קלײדער מיטן רעװאלװער. דערנאך האב איך פארזיכטיק אנגעקלאפט אין דער גרויסער האַרט טיר.
  
  
  'ווער איז דארט?' ― האָט זיך אױסגעקלונגען דעם אַלטן צעריסן קול. "וואָס טוט אַלע דעם שוטאַוט מיינען?"
  
  
  "אַן צופאַל, גענעראַליססימאָ. גאָרנישט ספּעציעל.'
  
  
  "ווי קען איך שלאָפן מיט אַלע דעם ראַש? "די אַלע פּריקאָשאַנז אָנהייבן צו מיד מיר," האט געזאגט אַ ציטערניש קול. "זאג זיי צו האַלטן טאן דעם באָבקעס.
  
  
  "דורך דיין אָרדערס, גענעראַליססימאָ."
  
  
  'רעד נישט! טאָן עפּעס וועגן אים!
  
  
  גרינגער געזאגט ווי געטאן. צוואנציק זעלנער זענען צוגעלאפן און געװארט אויף מיר בײם הויפט־ ארײנגאנג.
  
  
  אי ך הא ב ארײנגעװארפ ן א גאז־באמבע , צװיש ן ד י דערשראקענ ע מענטש ן או ן ארוי ס ארוי ס דור ך דע ם רויך , או ן ד י רוישנדיק ע לעגיאנער , הא ב אי ך געלונגע ן אוי ף מײ ן היטל , װע ן אי ך פארבײ . דער מיליטער פאָרמיטל, וואָס איז מיר נאָכגעגאַנגען צום טויער, איז נאָך דאָרטן געווען. איך בין אַ שפּרונג געטאָן הינטערן ראָד און בין אַוועקגעפאָרן אָן ווארטן אויף די פּאַסאַזשירן.
  
  
  ב ײ דע ר מיטלסטע ר טשעק־פוינט , הא ב אי ך נא ך געלונגע ן אויסצונוצ ן ד י צעמישעניש ן או ן זי ך װײטע ר באװעג ן אבע ר װע ן אי ך הא ב דערגרײכ ט ד י דרויסנדיק ע בריקאַדע , האב ן ד י לעגיאנע ר דערהער ט דע ם שרעק .
  
  
  גואַרדיאַ סיוויל מאָטאָרסיקלעס זענען פּאַרקט אין די מיטן פון די וועג. פֿון דער ווײַטנס האָבן זיי אויסגעזען ווי קליינע מאָדנע ליאַלקעלעך, אָבער ווען איך בין דערנענטערט געוואָרן, האָב איך דערזען מאַשין־געווער אין זייערע הענט. אי ך הא ב זי ך אויפגעהויב ן שנעלע ר או ן צוגעקוק ט װ י א פאר ן מאטארסיקלע ך פליע ן אי ן דע ר לופט , װע ן אי ך רײס ן אדור ך א ן אומגלויב ן דראט־פלאץ .
  
  
  ב ײ דע ר ערשטע ר קרײסונ ג הא ב אי ך זי ך אויסגעדרײ ט או ן געפאר ן אי ן װאלד . דאָרט האָב איך זיך אָנגעטאָן מיין לופט פאָרס מונדיר און אַרײַן אין אַ דזשיפּ, וואָס איך האָב דאָרטן באַהאַלטן נאָך מײַן ערשטן באַזוך אינעם פּאַלאַץ.
  
  
  אין דעם פאַרשטעלונג איך פארבראכט די מנוחה פון די נאַכט טראַקינג אַראָפּ די מיסטעריעז רעצייעך וואס כּמעט סאַקסידאַד. נא ך א לאנגע ר אומזיםט ע זוך , הא ב אי ך פארקויפ ט א צימער ל אי ן פאלאסיא . בלויז דער "פּאַלאַץ" איז געווען די מערסט לאַגזשעריאַס האָטעל אין מאַדריד, און עס האט די קריספּי שיץ און ווייך פּילאָוז וואָס וועט האַלטן איר וואך איידער מיטאָגצייַט.
  
  
  ניט פיל סאַפּרייזד מיר אַז נאַכט. איך האב פאראויס געוואוסט אז מיין מעלה איז אז איך דארף נישט דורכפירן א ספעציפישע אקציע ביי מיין אקציע. די זיכערהייט פאָרסעס שטענדיק לאַגד הינטער מיין אַקשאַנז, קאַנסאַנטרייטאַד אויף וואָס זיי געדאַנק איך פּלאַננעד: אַן באַפאַלן אויף פראַנקאָ. די זיכערקייט פונעם פּאַלאַץ איז געווען גאָר קאָנסיסטענט מיט די לעצטע אַמעריקאַנער אַנטוויקלונגען אין דעם געביט. אבער זיי האבן נישט געקענט וויסן אַז איך געוואוסט וועגן אים אין דעטאַל. עס איז געווען קלאָר אַז די לעגיאָנערס האָבן אַ ריזיק צוטרוי אין די ימפּעקאַבאַל יפעקטיוונאַס פון די זיכערהייט סיסטעם. ד י פירערשאפט , װא ס אי ך הא ב װײטע ר אונטערגעשטיצט , שטענדי ק װײסנדי ק װא ס ע ס װע ט געשען , הא ט ע ס אוממעגלע ך געמאכ ט פא ר ד י װעכטע ר צ ו רעאגיר ן א געהעריק . כּמעט אַלע פון מיין קאַמף זענען ווי איך פּלאַננעד אין שטייַגן. אַזוי, די מסקנא איז געווען קלאָר ווי דער טאָג: אויב דער ווערעוואָלף האט די זעלבע וויסן ווי מיר, ער קען אַרייַן די פּאַלאַץ גלייַך אין פראַנקאָ ס צימער.
  
  
  טראץ דעם וואס איך האב דאס געקענט, בין איך אויפגעשטאנען ערשט מיטאגטאג צומארגנם.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 5
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  די מעכאַשייפע פליען אַוועק מיט איר קאָרבן צו אַ ווייַט שלאָס. די מאַנסטראַס באַשעפעניש האָט צעריסן איר זאמען און עס געגעסן מיט באַגער. א באַגעגעניש פון מכשפות, משוגעים און שדים אַרום אַ נאַכט פייער וואָס וואַרפט שוידערלעכע שאָטנס אין דער פינצטערניש. אַלע די און פילע אנדערע מאָנסטערס זענען געזאמלט אין איין צימער פון די באַרימט מוזיי אין מאַדריד, און יעדער פון די מאָנסטערס איז געווען די שאַפונג פון די בעל מאָלער גויאַ. גויא איז געשטאָרבן פון בליי פאַרסאַמונג, דער רעזולטאַט פון זיין שווער אַרבעט, וואָס האָט אים איבערגעלאָזן טאָג און נאַכט מיט באַרס פון בלייַ פאַרב. איינער פון די סימפּטאָמס פון דעם קרענק איז דעפּרעסיע, באגלייט דורך שרעקלעך נייטמערז. איצט, הונדערט יאָר נאָך זײַן טויט, קענען מוזיי־באַזוכער נאָך איבערלעבן די נייטמערס פֿון גויאַ. דא ס אי ז געװע ן דע ר ארט , ארומגערינגל ט מי ט ד י חלו ם פו ן דע ם משוגענעם , װעלכ ן הא ק הא ט אויסגעקליב ן פא ר אונדזע ר באגעגעניש .
  
  
  "איר האָט געטאָן אַ גוטע אַרבעט נעכטן נאַכט," ער האט געזאגט, ווי אויב מיר דיסקוטירן אַ קאָנטראָווערסיאַל אַרויסגעבן פון מאָדערן קונסט. "עס זענען נאָך טשעקפּוינץ אַרום די הויפּטשטאָט. איך האב דיר געזאגט אז דו זאלסט זיין אָפּגעהיט. און וואס טוסטו? איר מאַכט פּראַקטאַקלי אַ רעוואָלוציע. זייער סלאַפּי!
  
  
  אבער עס איז געווען נייטיק. איך האב געדארפט וויסן צי דער ווערוואלף קען אריינדרייען אין פאלאץ.
  
  
  ע ר הא ט זי ך געדרײט , אבע ר אי ך בי ן געװע ן זיכער , א ז ע ר אי ז פאראינטערעסירט .
  
  
  'און דאָס איז געווען מעגלעך?'
  
  
  'יא'.
  
  
  אַ גרופּע טוריסטן איז אַרײַן, געפירט פֿון אַ טוויד־געטאָן פֿרוי מיט אַן איבערדאָס רוזש אויף די באַקן. איר ענגליש איז געווען זייער גלאַט און זי האָט שטענדיק געוויינט ווערטער ווי "ינטאַמאַסי" און "קאָסמיש באַטייַט". איך מיין, אז גויא וואלט עס תיכף אריינגעווארפן אין איינעם פון זיינע פארב-פאס.
  
  
  "יאָ, אָבער אַ ווערוואָלף וואָלט נישט טאָן דאָס," איך פארבליבן ווי כאָק און איך געגאנגען אין די ווייַטער צימער. דער ערשטער זאַך וואָס איך באמערקט דאָרט איז געווען גויאַ ס באַרימט מייַאַ נאַקעט, אַ געשמאַק טונקל-כערד קאָנטעסאַ אויסגעשטרעקט אויף אַ דיוואַן און אַ פּאָנעם פאַרפירן דעם צוקוקער מיט אַ טרויעריק שמייכל. דאָס איז געווען אַ ווערק פֿון אַן פֿריִערער תּקופֿה פֿון גויאַס לעבן. פּלוצלינג מיין גוף געדאַנק פון מאַריאַ דע ראָנדאַ.
  
  
  "יא, אָבער איר האָט געראָטן," האָט האָק געזאָגט, מיר ברענגען צוריק צו דער פאַקט.
  
  
  "אָוקיי, אָבער עס האט נישט אַרן מיר. איך האָב עס כּמעט נישט אַרויסגעוויזן לעבעדיק. ניין, אַ פּראָפעסיאָנאַל ווי דער ווערעוואָלף דאַרף וויסן אין שטייַגן אַז ער האט אַ גוט אַנטלויפן מאַרשרוט. אַנדערש עס וועט נישט אָנהייבן ארבעטן. אויסערדעם, די זיכערקייט וועט נאָך זיין שטרענגער נאָך מיין באַזוכן, און איך באמערקט נעכטן נאַכט אַז זיי טאָן ניט ווי צו טאָן האַלב די אַרבעט."
  
  
  "אָבער וועט זיין אַקאַמפּלאַסאַז אים נישט העלפן אַנטלויפן נאָך די באַפאַלן?"
  
  
  עס וואָלט זיין מעגלעך. אבער וויבאלד זיי ווייסן נישט ווער דער ווערוואלף איז, פארוואס האבן זיי מיר נישט געהאלפן אנטלאפן נעכטן נאכט? ניין, איך קען נישט זאָגן אַז איך גאַט פיל הילף נעכטן נאַכט. אויסערדעם, איך האף אז איך האב נישט געהאלפן קיינעם אויף דער אנדערער וועלט, ניין?
  
  
  "ניין, אָבער איצט זיי האָבן עפּעס צו טאָן," כאָק געענטפערט קורץ.
  
  
  ער קען נישט אַפּרווו מיין אופֿן, אָבער איך געוואוסט אַז איך באַקומען גוט רעזולטאַטן. מיר קען איצט זיין זיכער אַז פראַנקאָ ס באַדיגאַרד איז געטרייַ צו אים און אַז פראַנקאָ איז זיכער ווי לאַנג ווי ער פארבליבן אין על פּאַרדאָ. איך האָב אָבער געמוזט מודה זײַן, אַז איך האָב ביז איצט נישט געהאַט קיין געדאַנק וועגן דער אידענטיטעט פֿון דעם ווערוואָלף. דאָס הייסט, אויב ס'איז בכלל געווען אַ ווערוואָלף. "דאָס איז נאָר פאַלש," איך גראַמבאַלד. "אַז נאָמען אַליין, ווערעוואָלף. בלויז עטלעכע פאַנאַטיקס וואָלט נוצן דעם נאָמען. פאַכמאַן רוצחים זענען נישט פאַנאַטיקס - זיי קענען נישט פאַרגינענ זיך עס. אפֿשר דער ווערעוואָלף איז ווי פיל אַ פאַנטאַזיע ווי אַלע די פילמס. איר וויסן אַז אַלע די סוד סאַסייאַטיז לעבן אין ילוזשאַנז. מיר קען זיין ארבעטן דאָ פֿאַר חדשים נאָר ווייַל עטלעכע אידיאָט איז געקומען מיט אַזאַ אַ פאַנטאַזיע ווידער."
  
  
  "אזוי קען איר נעמען אַ וואַקאַציע אַנשטאָט?" האקן האט א שפיציק געקוקט אויף די נאקעטע מאיא.
  
  
  אין די נאָכמיטאָג כאָק אומגעקערט צו וואַשינגטאָן, און איך געהאט צו בלייַבן הינטער צו נאָכגיין גאָוס. ערשטער פון אַלע, פון קורס, איך גענומען אַרויף מאַריאַ דע ראָנדאַ מיט די האַסיענדאַ. זי איז געווען אין מאַדריד און ווען איך גערופן איר נומער אין מאַדריד זי האט געזאגט אַז זי וואָלט באָטל מאַכן אַלע איר אַפּוינטמאַנץ צו טרעפן מיר. "קענטעניש" איז נישט געווען פּונקט וואָס זי האָט געזאָגט, און איך האָב ווידער געטראַכט וועגן גויא'ס מאיה.
  
  
  מי ר האב ן זי ך געטראפ ן אי ן אװנ ט אי ן רעסטארא ן אי ן פלאז ע מאיאר , איינע ם פו ן ד י שענסט ע פלא ץ אי ן אייראפע , או ן מאריא א אי ז געװע ן ד י שענסט ע פרוי . ז י אי ז װידע ר געװע ן אנגעטא ן אי ן װײס , װא ס הא ט ארויסגעבראכ ט דע ם לײב ט פו ן אי ר הויט .
  
  
  "וואס מאכסטו?" האָט זי געפרעגט בעת מיר האָבן געגעסן קאַטשקע געקאָכט מיט וואַלענסיאַן אָראַנדזשאַז.
  
  
  "העליקאָפּטער אָפּמאַך. גאָרנישט יקסייטינג.
  
  
  'וואס א שאד; דעמאלט האט איר פארשטײט זיך נישט געהערט די אלע שמועות. נעכטן נאכט איז געווען א כמעט געלונגענע מארד פרואוו אויף קאודיללא. זיי ווייסן נישט ווער עס איז געווען, אבער עס מיינט אז ער איז געלונגן זיך צו אנטלויפן גלייך אין פאלאץ און אויך געלונגען צו אנטלויפן. עס מוזן האָבן געווען אַ מין פון סופּערמאַן."
  
  
  — גאט, דאס איז אינטערעסאנט.
  
  
  "איז דאָס אַלץ וואָס איר קענען זאָגן צו דעם?"
  
  
  "נו, צו זיין ערלעך, מאַריאַ, איך בין נישט פיל פון אַ העלד. אויב דו וועסט מיר דערציילן די פּרטים, וואלט איך ווארשיינליך פארשוואונדן״.
  
  
  זי האט אויפגעהויבן דאס גלאז צו די ליפן. - איך קען דיך אויך גוט, דזשאַק. ערלעך, איך וואָלט שווערן אַז איר זענט דער בלויז איינער וואָס קענען טאָן דאָס. איר קען נישט באַקומען אַלע די סקאַרס אויף דיין גוף נאָר דורך סעלינג ביקס. איך געוועט אז איר נוצט עס אויך פון צייט צו צייט. ”
  
  
  "מרים, וועט איר גלויבן אַז איך בין דערשראָקן ווען איך זען די רייזער בלייד?"
  
  
  — און איך האב דיר געזאגט אז איך בין נאך א בתולה?
  
  
  מיר האבן בײדע געלאכט.
  
  
  נאָכן מיטאג זענען מיר געגאַנגען האַנט אין האַנט דורך די שמאָלע גאַסן אַרום דעם קוואַדראַט. אין די 19 יאָרהונדערט, דעם טייל פון מאַדריד האט אַ סאָפעקדיק שם. דא ם אי ז געװע ן דע ר װאוינ ט פו ן דע ר אונטערװעלט , או ן א כבוד־בירגער , װא ס הא ט געהא ט עפע ס צ ו פארלירן , פלעג ט ניש ט געפאר ן אהי ן נאכ ן זון־אונטערגאנג . מיר לעבן איצט אין מער מאָדערן צייט, אָבער דעם שטאָט בלאָק איז איינער פון די ערטער ווו די ענדערונג איז נישט געקומען אַזוי געשווינד.
  
  
  אָבער דאָ איר וועט געפֿינען קאַפעס ווו זיי זינגען פאַקטיש פלאַמענקאָ, און איך טאָן ניט מיינען די ערטער וואָס זענען שוין פארדארבן דורך טוריזם, אָבער פאַקטיש, עכט. ווי בוללפייטינג, פלאַמענקאָ איז איינער פון די זאכן וואָס איר קענען נאָר אָפּשאַצן אַמאָל איר זען עס אין מענטש. איך איז געווען באַקענענ מיט פלאַמענקאָ ווען איך געווען אין קובאַ אויף אַ שפּיאָנאַזש פאַל איידער קאַסטראָ געקומען צו מאַכט. מי ר האב ן זי ך ארומגעלאפ ן אי ן עטלעכ ע קאפעס , בי ז מי ר האב ן ענדלע ך געפונע ן דע ם ריכטיקע ר פלא ץ — א שענק ל מי ט א שײנע ר קופער־רויט ע פאס , אנגעפיל ט מי ט שנאפם־געװײקט ע סאנגריא , א קליינטעל ע פו ן מערסטנ ס בלוי ז ארבעטער , או ן א זינגער , װא ס הא ט געמאכ ט קװיטשענדיקע , קלאגנדיקע , גוטשעראל ע קולות . צו אונדז. דורך ביין מאַרך און ביינער. פֿאַרשטייט זיך, אַז דער זינגער און גיטאַריסטן זײַנען געווען גיטאַנאָס, שפּאַנישע ציגײַנערן מיט טונקעלע הויט און ראַווען־שוואַרצע אויגן. בײ ם זינגע ן זײנע ן אל ע געזעס ן בײ ם שװער ע הילצערנ ע טישן , אוי ף װעלכ ע ע ם זײנע ן געשטאנע ן לײמענ ע קרייזן .
  
  
  "איר זענט זייער מוזיקאַליש פֿאַר אַן אמעריקאנער," מאַריאַ געלויבט מיר.
  
  
  "לאָמיר גיין צו מיין האָטעל און איך וועט ווייַזן איר ווי גוט מיין געפיל פון ריטם איז."
  
  
  די פאָרשלאָג איז געווען טעמפּטינג צו מיר, און ווי איך שטעלן מיין אָרעם אַרום איר טאַליע, די אַזוי-גערופן ווערעוואָלף איז געווען די לעצטע זאַך אויף מיין מיינונג. מי ר האב ן זי ך פארלאז ט פו ן קאפע , או ן ארײ ן אי ן א ן אומבאלויכטע ר געסל , נא ך געפיר ט א ביס ל שווינדלדיק ע פו ן דע ר סאנגריע . מיטאמאל האב איך געזעהן פאר מיר די גלאנצן פון צוויי מעסערס. צוויי גיטאַנאָס זענען ארויס פון די טיר. ז ײ האב ן געטראג ן האלדז , או ן זײער ע צעשטערט ע האר ן האב ן געהא ט א טונקל־בלוי ע שײן . אויף זײערע חוצפהדיקע פנימער איז געװען אן אויסדרוק פון ביטול.
  
  
  גיטאַנאָס האָבן אַ שעם פֿאַר זיין גאַנץ באָקע מיט נייווז, ניט צו דערמאָנען זיי ווי גאָרנישט בעסער ווי צו טשעפּענ זיך אַן אומשולדיק פּאַסערביי דורך טוויסטינג זייער אָרעם, צעברעכן זייער קין, און דעמאָלט ברעכן אַ ביסל מער ביינער.
  
  
  ״עס איז געפערליך ארויסצוגיין אזוי שפעט, הער טוריסט. — דו מוזט דארפען שוץ — האט געזאגט דער נאענטסטער צו אונז, געפײדלט מיטן מעסער. ער האט ברייט געשמײכלט, דאם מויל פול מיט גאלדענע צײן. זײַן חבֿר האָט ניט געהאַט קײן סך גאָלד אין קאָפּ, נאָר אַ פּאָר פֿאַנטאַסטישע גאָלד־אויעררינגן האָבן אים געגעבן אַ מער נויטיק אױסזען פֿון דעקער. איך בין נישט געווען אין די שטימונג פֿאַר קאָנפליקט און איך קען לייכט יבערשרעקן די צוויי פון זיי מיט מיין רעוואָלווער, אָבער די לעצטע זאַך איך דארף איז קאָנפליקט מיט די פּאָליצייַ.
  
  
  — װאלט איהר מיר געװאלט צושטעלן שוץ ? — פרעג איך קורץ. "דער געגנט איז איצט זייער געפערלעך," האט דער ציגייַנער אין ירינגז מיר געזאָגט. "אפילו די פּאָליצייַ טאָן ניט פילן באַקוועם דאָ, אַזוי זיי יוזשאַוואַלי בלייבן אַוועק. איך טראַכטן עס וואָלט זיין בעסער פֿאַר איר צו דינגען אונדז, האר.
  
  
  עס קאָס אונדז נישט פיל. דאָס געלט וואָס איר און די הארן האָבן וועט זיין גענוג.
  
  
  "דו זאלסט נישט אָננעמען טראַוולערז טשעקס?"
  
  
  זיי האבן געלאכט, אבער איך האב נישט געמיינט אז זיי האבן א גוטן חוש פאר הומאר.
  
  
  "מיר ווילן אַלץ, סענאָר."
  
  
  ז ײ האב ן אונד ז געמאכ ט שטעל ן צ ו דע ר װאנט . קיינער איז נישט ארויס פון קאפע, נאר איך האב געזען א קאדילאק אין איין עק גאס. אבע ר װע ר ע ס אי ז געפאר ן הא ט זי ך ניש ט געאײלט , אונד ז צוהעלפן . אײנע ר פו ן ד י ציגײנער ן הא ט זי ך דערגרײכ ט צ ו מרי ם בריליאנט ן אויעררינגל , אבע ר אי ך הא ב זי ך געװארפ ן זײ ן האנט .
  
  
  "דו זאלסט נישט פּרובירן צו זיין העלדיש איצט," ער געציערט מיר מיט זיין מעסער אונטער מיין גאָמבע. - "זייט אַ גוט טוריסט, אַנדערש איך וועל מאַכן איר אַ נייַ מויל אין די הייך פון דיין האַלדז."
  
  
  "דזשאַק, טאָן ווי ער זאגט. זיי זענען רוצחים." איך געוואוסט וועגן אים. ציגייַנער אין אַלע טיילן פון דער וועלט קוקן אויף די שפּאַניש גיטאַנאָס מיט יירעס - האַקאָוועד. זיי האָבן אויסגעזען ווי זיי וועלן דיך פֿאַרקױפֿן צו דײַנע באָבעס שטיק פֿאַר שטיק, אויב נויטיק.
  
  
  אקעי, נעם מיין געלט און באקעמפן זיך, — האב איך געפעסט מיט פארקלעפטע ציין.
  
  
  אין דעם מאָמענט, דער באָכער מיט גאָלד ציין לייגן זיין האַנט אויף מרים ס קאַסטן און אנגעהויבן צו פילן איר. איך האב געמײנט, אז דער װיץ האט געדויערט גענוג לאנג. גיטאַנאָ מיט אויערינגלעך האָט אויף מיר געשטעלט זײַן מעסער, אָבער זײַנע הונגעריקע אויגן האָבן איצט געקוקט אויף מאַריאַס בריסט. כ׳האב אים אויפגעהויבן זײן ארעם און געװארפן א קאראטע־טשאפ צו זײן ברוסט. די ברוסט האט געקרימט װי א טרוקענע האלץ און ער האט זיך ארײנגעקװאלן אין דער גאם.
  
  
  זײַן קאָלעגע מיט אַ פֿיר־און־צוואַנציק קאַראַט שמייכל האָט פּלוצים פֿאַרשטאַנען, אַז זײַן חבֿר קרעכצט פֿון ווייטיק. ש איך האב זיך געכאפט אונטערן בלייד, געכאפט זיין פויסט און גענוצט זיין אייגענעם מאמענט אים אויפצוהייבן פון דער ערד און אים אריינווארפן מיט קאפ אין דער שטיין וואנט. אָבער ער האָט געמוזט האָבן אַן דעמבענע קאָפּ; ער איז צוריק געשפרונגען און ארויסגעצויגן די האנט פון מיין כאפ. דער בלייד האט געבליצט װי קוועקזילבער, דורכגעשטעקט אין מיין רעקל און דורכגעשטעקט די כאלטער אויף מיין פלײצע. אויב איך וואָלט נישט אָנטאָן עס, איך מיסטאָמע געווען אין די ראַנז לעבן דער ערשטער גיטאַנאָ. מי ר זײנע ן פארזיכטי ק ארומגעגאנגע ן אײנע ר דע ם צװײט ן אי ן דע ר שמאלע ר געסל . זיין בלייד געמאכט אַ פיגור אַכט באַוועגונג אין די לופט ווי ער געווארט פֿאַר זיין געלעגנהייַט.
  
  
  "עס איז דיין געלט און דיין לעבן איצט, טוריסט," ער כייסט. "מיר וועלן רעדן מיט דיין דאַמע שפּעטער."
  
  
  ער האט געװאלט זאגן נאך, אבער מיין פוס איז ארויף געפלויגן און אים געשלאגן אין קין. מי ט בײד ע הענ ט הא ב אי ך אי ם געשלאג ן אי ן ד י נירן . אי ך הא ב זי ך צוריקגעשפרונגען , אײדע ר ע ר הא ט זי ך געקענ ט אויפשטײן , צ ו באנוצ ן זײ ן מעסער .
  
  
  גיטאַנאָ האָט געשמײכלט בײז און אױסגעשפּײַען בלוט. דיאָס, איר קענען קעמפן אויך, טוריסט. אַזוי איצט עס איז נישט וועגן געלט - איצט עס איז וועגן כּבֿוד. דערפֿאַר װעל איך אײַך מוזן דערהרגענען“.
  
  
  אַזוי איצט שפּאַניש שטאָלץ האט סערפיסט. ער האָט זיך געפֿינט אין מײַן חופּה, און ווען איך בין אַ שפּרונג צו דער זייט, האָט ער זיך אויסגעדרייט די בלייד און מיך געשלאָגן אין דער קני. עס שלאָגן מיין טענדאָן אַ ביסל סענטימעטער.
  
  
  "איר זענט נישט שלעכט אַליין," איך אַדמיטאַד און צוריקציענ זיך עטלעכע טריט.
  
  
  איצ ט הא ט ע ר אנגעהויב ן דזשאגלע ן מיט ן מעסער , אי ך הא ב צוגעקוק ט װ י ע ר הא ט זי ך צעקײ ט צעשײ ט שארפע ר שטא ל אי ן דע ר לופט ; איך האב נישט געקענט אונטערשטיקן מיין געפיל פון באוואונדערונג. אבער איך געוואוסט דעם קונץ. ער האָט געוואָלט, אַז איך זאָל פּרוּוון אַרויסרײַסן דאָס מעסער פֿון זיינע הענט, און ווי באַלד ווי מײַן פוס האָט זיך אויפֿגעהויבן, וואָלט ער אַ סוף געמאַכט מײַן ליבע לעבן. איך האָב זיך געמאַכט צו בריק, אָבער זיך צוריקגעהאַלטן. ווען גיטאַנאָ האָט אַרײַנגעשטויסן דעם מעסער אין מיין קראַטש, האָב איך זיך צוגעבויגן און מיין פויסט איז געשאָסן צו זיין פּנים. איך האב געהערט מיין באק ביין קראכן. ער איז געווען אַנבאַלאַנסט, אָבער נאָך כאַפּאַנד די מעסער, ער סטאַגערד צו מאַריאַ. איך האב אים אנגעכאפט בײם קאלנער און גאַרטל און אים אויפגעהויבן הויך איבערן קאפ. דאס מעסער איז אומגעפאלן פון זיין האנט, ווען איך האב עס געווארפן צום נאנטסטן קאר. ער האט זיך אויסגעגליטשט. איך האב עס ווידער אויפגעהויבן איבער מיר, דאס מאל גענומען בעסער ציל און ווייזן עס גלייך אויף די ווינטשויב פון די קאר. ע ר הא ט ניש ט געשטעל ט קײ ן אנגענעמע ן דערזען , — ע ר אי ז געלעגע ן א צעקראכענ ע אי ן װאגאן , ד י פיס , געהאנגענדי ק פו ן דע ר צעבראכענע ר פענצטער . סיי ווי סיי, ער איז פארטיק. אַן אַנדער ציגײַנער, דערזעענדיק, וואָס איז געשען מיט זײַן קאָלעגע, איז אַרױס פֿון דער גענעם און האָט אָנגעהױבן לױפֿן.
  
  
  אָלע! - האָט מאַריאַ געשעפּטשעט מיר אין אויער.
  
  
  איצט אַז די העכערונג איז איבער, קאַדיללאַק איז ימערדזשד פון די שאַדאָוז. דער דרייווער איז ארויסגעשפרונגען פון קאר, קלאר באזארגט. ע ר אי ז געװע ן א הויכער , פלאקער , מי ט ליכטיק ע אויג ן או ן א דיקע ר רויטע ר בארד . זײנ ע קלײדער , צ ו זײ ן בויך , זײנע ן בפירוש געקומע ן פו ן דע ם טײערםט ן שנײדער ם אי ן מאדירא , או ן זײנ ע פלייצע ר פינגע ר האב ן געגליט ט מי ט גאלד ע רינגע ן או ן לאפי ס לאזולי . זײַן קעלן האָט מיך כּמעט געבענקט נאָך האָק'ס שטינקנדיקע ציגאַרן, און איך איז געווען גאַנץ סאַפּרייזד צו געפֿינען אַז ער קען מאַריאַ זייער גוט.
  
  
  "איך נאָר געזען איר קעמפן דעם ציגייַנער," ער האט געזאגט. װאָלט איך נאָר געקומען פריער.
  
  
  "יא, אויב איך וואָלט וויסן, איך וואָלט האָבן געראטעוועט נאָך איינער פֿאַר איר," איך מסכים.
  
  
  מאַריאַ באַקענענ דעם בירדאַד מאַלפּע צו מיר ווי אַנדרעס באַרבאַראָססאַ, צוגעלייגט אַז ער איז געווען אַ הויפּט ינדאַסטריאַליסט. ער האָט זיך גאַנץ מאָדנע געשמייכלט אויף דער דאָזיקער אויפֿפֿירונג.
  
  
  — האט ער געפרעגט. - "ווער קען זיין דעם סופּערמאַן?" כ׳האב נישט געװאוםט, אז קײנער קאן שלאגן א ציגײנער מיט א מעסער. אָבער איר בלוטיקט, מיין טייערער. ווי אַזוי קען איך פרעגן אַזאַ פראגעס אין דעם צייט? קום מיט מיר.
  
  
  ווי מיר זענען אַלט פריינט, ער געהאָלפֿן מיר אין די קאַדילאַק. באַרבאַראָססאַ האָט גוט געקענט מאַדריד. ווייניקער ווי אַ מינוט שפּעטער מיר פּאַרקט אין אַ מאָדיש רעסטאָראַן. איינער פון די גוטע זאכן וועגן ספּאַין איז אַז רעסטראַנץ זענען יוזשאַוואַלי אָפן אַלע נאַכט. באַרבאַראָסאַ האָט אונדז אַרײַנגעפירט און אונדז געפירט צו זײַן פּריוואַטן טיש. ער האט גערופן דעם קעלנער און באשטעלט בראנפן, בשעת מאריא האט אויסגערייניקט מיין קליינע וואונד מיט וואסער פון א קריסטאל גלאז.
  
  
  "ווי פילסט איר איצט?" — האט דער ביזנעסמאן געפרעגט.
  
  
  "נאַפּאָלעאָניק קאָניאַק היילט אַלע ווונדז.
  
  
  ― טאַקע ― האָט באַרבאַראָסאַ אײַנגעשטימט, אָנגעפֿילט מײַן גלאז. — איצט זאג מיר ווער דו ביסט.
  
  
  "דזשאַק איז אַ פארשטייער פון אַ וועפּאַנז פירמע," מאַריאַ געענטפערט פֿאַר מיר.
  
  
  'יא'. — איצט האט בארבאראסא אויסגעזען זײער פאראינטערעסירט. "וועלכער פירמע אויב איך מעג פרעגן?"
  
  
  שווייצער וניווערסאַל. אונדזער הויפּט אָפיס איז אין זוריק, פילע פון אונדזער קלייאַנץ האָבן געשטעלט זייער הויפּטשטאָט אין שווייץ.
  
  
  מיר קויפן א מאל ביקס פֿאַר עטלעכע פון אונדזער קאָמפּאַניעס, אָבער איך טאָן ניט טראַכטן איך האָבן אלץ געהערט פון שווייצער וניווערסאַל."
  
  
  "מיר האָבן נישט געווען אַזוי לאַנג."
  
  
  "ליכט געווער?" - באַרבאַראָססאַ האָט זיך מער אינטערעסירט ווי געוויינטלעך.
  
  
  ― לײכט־געװער, ― האָב איך געענטפֿערט, ― דזשיפּסן, פֿעלדביקסן, טאַנקס. אויך העליקאָפּטערס און עראפלאנען. מיר האָבן אויך קאָנסולטאַנץ וואָס קענען געבן ינסטראַקשאַנז אויב נייטיק. ”
  
  
  'כיינעוודיק!'
  
  
  באַרבאַראָססאַ האָט אַראָפּגעלאָזט די טעמע און האָט אָנגעהויבן דעם געוויינלעכן שמועס וועגן מיינע איינדרוקן פון מאַדריד און די קוואַליטעט פון עסן. אלעס וואס איך האב באקומען פון אים איז געווען אז זיין ביזנעס האט עפעס צו טאן מיט אנטוויקלונג פראיעקטן.
  
  
  La cuenta, por Favor. דער קעלנער האט געבראכט דעם רעכענונג. ווען איך האב געדארפט באצאלן, האט ער פשוט אראפגעווארפן מיין געלט און אונטערגעשריבן דעם רעכענונג. באַרבאַראָססאַ האָט מיך געפֿינט צו נעמען אין האָטעל, אָבער איך האָב געוווּסט גענוג וועגן די שפּאַנישע מינהגים צו אָפּזאָגן זײַן פאָרשלאָג און גענומען אַ טאַקסי. אזו י הא ט מאריא א געקענ ט גײ ן או ן פארברענגע ן מי ט מיר .
  
  
  "איך מיין אַז אַנדרעס איז ייפערטזיכטיק פון איר," זי געזאגט, פאָלדינג איר קלייד און שטעלן עס אויף אַ שטול. "ער איז זייער קלוג, אָבער ליידער ער האט נישט אַזאַ אַ אַטראַקטיוו פיגור. אַחוץ דעם, דערמאָנט ער מיר אַלע מאָל אין אַ גרויסן רויטן חזיר.
  
  
  לאָמיר פֿאַר איצט פאַרגעסן וועגן אַנדרעס באַרבאַראָססאַ."
  
  
  זי האט זיך אויסגעגליטשט אונטער די שיץ, איך האב געשפירט איר ווייכע הויט, דערנאך האב איך זי אזוי שווער געדריקט, אז איך האב געקענט פילן דעם אטעם פון יעדן צעל פון איר הויט. אונדזערע צונג האָבן זיך געטראָפֿן, ווען מײַן האַנט האָט פּעלץ אירע שיך.
  
  
  "אוי מיין גאָט, דזשאַק!"
  
  
  איך בין אַרײַן אין איר. די נאקעטע מאיא האט מיר א מאמענט געבליצט אין מוח. עס איז געווען מאַריאַ ס שמייכל. אירע פיס האבן מיך ארומגענומען, מיך ארײנגעצויגן אין איר. איך פּעלץ איר ניילז אין מיין צוריק ווי מיר קלימאַקס צוזאַמען. עס איז געווען גאנץ.
  
  
  כ׳האב נישט געװאלט זארגן װעגן בארבאראסא, אבער כ׳האב אים נישט געקאנט אינגאנצן ארויס פון זינען. ווען ער האָט אונטערגעשריבן דעם רעסטראַנץ־רעכענונג, האָב איך באַמערקט עפּעס מאָדנע.
  
  
  ער האָט אָנגעשריבן דעם טאָפּלטן "סס" פֿאַר "באַרבאַראָסאַ" אינעם אַלטן גערמאַנישן ס.ס.-נוסח.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 6
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  איך האָב געהאט אַ שפּעט פרישטיק אין די פּאַלאַסיאָ עסצימער ווען אַ טעלעפאָן איז אנגעקומען צו מיין טיש. אזוי װי איך האב נישט געקאנט ארויסרײםן בארבאראסא פון קאפ, האט ער מיך נישט געקאנט פארגעסן.
  
  
  זײן קול האט געקלונגען פארזארגט. - "ווי פילסט איר דעם מאָרגן?"
  
  
  — א דאנק, נאר א ביסל קראמפ אין פוס.
  
  
  "דאס איז גוט. דער וועג וואָס איר האָט פארטיידיקט אונדזער פרייַנד מאַריאַ טאַקע געמאכט אַ טיף רושם אויף מיר. אי ך הא ב אי ך אוי ך געװאל ט דערצײלן , א ז אי ך בי ן פאראינטערעסיר ט מי ט לײכט ע געװער . צי איר ווילן צו פליען אויף אַן אַעראָפּלאַן?
  
  
  וואו?'
  
  
  נאָר אַרויף און אַראָפּ אין מאָראָקקאָ. עס וועט נעמען מאַקסימום אַ ביסל טעג, גאָרנישט מער. אין מינדסטער אויב איר טאַקע ווילן צו פאַרקויפן עפּעס ...
  
  
  מייַן דעקל ווי אַ געווער הענדלער וואָלט געווען פאַקינג אוממעגלעך אויב איך האט נישט באַקומען ינוואַלווד. איך טראַכטן אַז רעכט צו פראַנקאָ ס אַרבעט פּלאַן, ער וועט רובֿ מסתּמא בלייַבן אין על פּאַרדאָ פֿאַר אַ וואָך. אין דער צייט ער וועט זיין זיכער. און אין פאַל באַרבאַראָססאַ טאַקע געוואלט צו קויפן אַ וואָפן, איך האט גאָרנישט צו זאָרג וועגן: עס איז טאַקע אַ פירמע אין ציריך גערופן שווייצער וניווערסאַל. קיין צווייפל באַרבאַראָססאַ האט שוין אָפּגעשטעלט דעם. אַקס טוט נישט ווי האַלב-כאַרטיד אַרבעט, און אין אַזאַ קאַסעס גאָרנישט איז לינקס צו געלעגנהייַט.
  
  
  — כ׳האב דאס נישט געלײגט — האב איך געענטפערט. "וואָס מין פון וועפּאַנז ביסט איר אינטערעסירט אין? איך קענען ווייַזן איר סאַמפּאַלז."
  
  
  "אָטאַמאַטיק ריפלעס. מייַן שאָפער וועט קלייַבן איר הייַנט בייַ 3:00. ער וועט דיר ברענגען צום לופטפעלד, און פון דארט וועלן מיר פליען אויף מיין עראפלאן."
  
  
  "גרויס, איך קוק פאָרויס צו אים."
  
  
  איך וויל נישט טענה'ן אז איך בין געווארן קלאירווויאנט אין מיין צייט אלס אן אגענט, אבער איך האב א סארט איינגעבויטע ראדאר פאר דיטעקטן סכנה. און דער דאזיקער ראדאר האט מיר איצט געזאגט אז מען האלט מיך אויף. באַרבאַראָססאַ האָט געוואָלט וויסן צי עס איז כּדאַי צו קאָנטאַקט מיר, און אויב נישט די שווייצער וניווערסאַל, וואָלט דער גראָבער קאָמערסאַנט געוווּסט, אַז איך בין נישט נאָר אַ פּראָסטער פאַרקויפער.
  
  
  מייַן פּראָבלעם איז געווען פיגורינג אויס אויב באַרבאַראָססאַ איז נאָר אַ פאָכער פון מאַריאַ אָדער אויב ער קען פירן מיר אויף דער שטעג פון די ווערעוואָלף. און איך בין נישט זיכער דערפון. טאַקע, עס קען ויסקומען סאַספּישאַס אַז ער האט נישט אויפשטיין די האַנט צו באַשיצן מיר ווען ער געזען אַז צוויי ציגייַנער נאָכגיין מיר. אָבער פֿון דער אַנדערער זײַט, קאָן איך אָנווײַזן אויף אַן ערך זיבן מיליאָן מענטשן אין ניו־יאָרק, וואָס וועלן זיך פֿירן פּונקט אַזוי אין אַזאַ פֿאַל. און אפילו אויב ער האט געשריבן זיין נאמען מיט יענע סס, וואלט אויך דאס געקענט זיין א ריין צופאל. אין דעם פאַל, איך וואָלט מאַכן אַ גרויס רושם אויב איך פאַרלאָזן די מדינה ווו איך אַרבעט פֿאַר אַ "געשעפט יאַזדע" צו מאָראָקקאָ.
  
  
  איך האב גערופן ציריך. דער אַקס אַגענט וואָס האָט געענטפערט דעם טעלעפאָן, האָט זיך אידענטיפיצירט אלס א אָפיס באַאַמטער רעדנדיק מיט אַ פאַרקויפער. כ׳האב װידער אויפגעהאנגען, געטרונקען נאך קאווע און גערויכערט מיין ערשטע ציגארעטל.
  
  
  די זון האט מיר שטארק געשײנט אין פנים װען איך בין אװעק פון האטעל. אי ן דע ר זעלבע ר צײ ט מי ך האב ן דע ר בעלה , צװ ײ כהנים ם או ן א גרופ ע עסקנים , פארלאז ט פו ן לאבי . רעכטס פון מיר איז געװען א ברײטע גאס. איך האב זיך אויסגעדרייט אין א שמאלער גאס אויף לינקס און מער נישט געזען די כהנים. עס זענען געווען פילע קליין פּאַרפום שאַפּס און קונסט גאַלעריז וואָס דער הויפּט פארקויפט סווואַנירז צו טוריס. דער בעלהאָפּ איז אַרײַן אין איינעם פֿון זיי, מסתּמא אין נאָמען פֿון אַ האָטעל־גאַסט. איך בין אַריבער די גאַס, גיין צווישן וועספּאַ סקוטערז און פיאַט קאַרס געמאכט אין ספּאַין. ווען איך בין געגאנגען אַ בלאָק צו פּלאַזאַ דעל סאָל, איך באמערקט אַז איינער פון די געשעפטן גייט אַריבער די גאַס הינטער מיר. אין דער נעקסטער ווינקל האט ער זיך שנעל אויסגעדרייט, דאן האט זיך גלײך אפגעשטעלט, זיך געמאכט אז ער איז שטארק פאראינטערעסירט מיט דער אויסשטעלונג פון אן אונטערוועש זעקל. דער מענטש הינטער מיר האט אויך געשווינד אויסגעדרייט די ווינקל און כּמעט קראַשט אין מיר.
  
  
  אנטשולדיגט — האב איך ליב געזאגט.
  
  
  — מיר מוחל — האט ער געענטפערט אין דעם זעלבן טאן. לכאורה געגאנגען ווייטער, איז ער יעצט געשטאנען און געקוקט אויף די אונטערוועש. װע ן ע ר הא ט װידע ר ארויםגעקוק ט בי ן אי ך שוי ן ניש ט געװע ן דארט . פו ן דע ר גאניק , װא ו אי ך הא ב זי ך געכאפט , הא ב אי ך דערהער ט זײנ ע טריט . כ׳האב אים אנגעכאפט װי ער איז גיך דורכגעגאנגען און אים ארײנגעצויגן. אנטשולדיגט, — האב איך נאכאמאל אנטשולדיקט, צוגעדריקט דעם שפיץ פון דעם סטילעט צו זיין רוקן.
  
  
  ער האט געבלופט. - "וואס מיינט עס?" "עס מוז זיין אַ טעות." איך האָב זיך אַרײַנגעכאַפּט אין זײַן פּלייצע האָלסטער און אַרויסגעשלעפּט דאָס געווער.
  
  
  "ניין, פרייַנד, דאָס איז נישט אַ גרייַז. ווער האט דיר געשיקט? — כ׳האב זי צוגעדריקט קעגן די בריווקאַסטן. ער האט א שאקל געטאן מיטן קאפ און א ביסל אנגעהויבן שװײצן.
  
  
  'וועלט געזונטהייט ארגאניזאציע? איך ווייס נישט וואס דו מיינסט.
  
  
  "איך טאַקע וועט נישט טייטן איר. איך בין נישט איינער פון די מענטשן. איך וועט נאָר אָנטאָן אַ ביסל דרוק מיט דעם מעסער ביז דיין רוקנביין שפּאַלטן אין צוויי און איר זענט געליימט פֿאַר די מנוחה פון דיין לעבן.
  
  
  'ווארט, איך וועל דיר אלעס זאגן!'
  
  
  דאס האט געמיינט אז ער האט געדארפט צייט ארויסצוברענגען א גוטע תירוץ.
  
  
  "איך געהער צו די פּאַלאַטישאַנז."
  
  
  'ניט אַ גוט גענוג אַנטשולדיקן.' - איך האב נאך שטארקער געדריקט דאס מעסער.
  
  
  ― װאַרט, איך װעל אײַך זאָגן דעם אמת.
  
  
  אבער ער האט נישט. ער האט זיך אויסגעדרייט און געשלאגן מיטן עלנבויגן דעם מעסער. דאָס וואָלט זיין אַ גוטע מאַך קעגן עמעצער מיט איין האַנט.
  
  
  מיין לינקע האנט האט אים געקלאפט אין קאפ אין די בריווקאַסטן און געפאלן אויפן מירמלשטיין דיל. װע ן אי ך הא ב זי ך ארויפגעלײג ט איבע ר אי ם הא ט ע ר שוי ן ניש ט געאטעמט . איך האָב זיך צעשײדט די קאַקן און געשמעקט אַ שטאַרקן מאַנדל־גערוך: ציאַניד. די קאַפּסל האָט ער די גאַנצע צײַט געהאַלטן אין מויל, און מײַן קלאַפּ האָט געטאָן דאָס איבעריקע.
  
  
  דאָס איז איינער פון די סיבות וואָס איך האַס ביגאַץ. עס איז אַזוי שווער צו באַקומען אינפֿאָרמאַציע פון זיי! איך בין אַוועק פון דער גאַניק.
  
  
  פּיאָן שאַפּס זענען געזען אומעטום אין דער וועלט. דער איינער איך געגאנגען צו, אין פּלאַזאַ סאַן מארטין, האט די געוויינטלעך זאַמלונג פון וואַך קאַסעס, גיטאַרז און קלאַרינעץ.
  
  
  "איך האָב פאַרלאָרן מיין בילעט, אָבער איך געדענקען אַז איך דראַפּט עס ערגעץ."
  
  
  דער פארקויפער איז געװען א גאנצן ליסע און האט זיך פארנומען פאר פארלוירענע צײט מיט װאקסן א גרויםן װאנצעס, אויף װעלכן ער האט זיך געדרײט שפיץ װי דאגערס.
  
  
  "איך געדענק נישט, אַז איר האָט עפּעס אַרײַנגעשטעלט," האָט ער געלישט מיט אַ קאַסטיליאַן אַקצענט.
  
  
  נייען מאַשין נ 3. עס האט געהערט צו מיין עקס-פרוי".
  
  
  "אָה, דיין עקס ס נייען מאַשין." ער האט געפילט זײן װאנצעס. "יא, עס איז אמת, איצט איך געדענקען. דאָ איך האָבן עס. ווי געוויינטלעך, די AX נעץ געארבעט גרויס. ווי באַלד ווי אונדזער שווייצער וניווערסאַל אָנגעשטעלטער האָט אויפגעהענגט נאָך מיין רוף, האָט ער זיך פארבינדן מיט אונדזער "צווײַג" אין מאַדריד און מיר געזאָגט וואָס איך דאַרף. װע ן אי ך הא ב זי ך באפרײ ט פו ן דע ם שטאלקער , אי ז ד י נויטיק ע געװע ן באפרידיקט .
  
  
  אויב איר זענט וואַנדערינג ווי צו באַקומען אַזאַ גוט טעלעפאָן דינסט אין ספּאַין, איר וועט נישט קענען צו. ומלעגאַל אַקס טרונקס בייפּאַס אַלע ינקאַמפּאַטענט אייראפעישער טעלעפאָן סיסטעמען.
  
  
  "איך יבערנעמען אַלץ איז אָוקיי?"
  
  
  איך האָב געעפֿנט דעם טשעמאָדעלע, וואָס ער האָט געשטעלט אויפֿן קאָונטער. עס איז געווען ניט אַ נייען מאַשין, אָבער עס איז טאַקע וואָס איך דארף.
  
  
  "עס איז אן אנדער פּעקל איך ווילן צו קלייַבן זיך אין אַ ביסל טעג," איך געזאגט. "אינפֿאָרמאַציע וועגן אַנדרעס באַרבאַראָססאַ."
  
  
  — האט ער געפרעגט. - "וואָס אויב איר טאָן ניט קומען פֿאַר אים?"
  
  
  דעמאלט מוז מען אויסמעקן דעם מענטש.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 7
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  "עפּעס מאָדנע געטראפן צו מיר הייַנט," איך קאַמענטאַד ווען באַרבאַראָססאַ ס דזשעט פלו איבער די מעדיטערראַנעאַן און מיר געטרונקען שנאַפּס צוזאַמען ביי די פֿענצטער. ״עמעצע ר אי ז מי ר נאכגעגאנגע ן פו ן האטעל . איך פֿאַרשטײ דאָס גאָר נישט“.
  
  
  ער האט געשמײכלט און די רויטע בארד איז געשטאנען אויפן עק. "איך שטענדיק געדאַנק סעלינג גאַנז איז אַ שיין ריזיקאַליש פאַך."
  
  
  "אוי ניין," האָב איך אים פאַרזיכערט. "עס איז ניט אַנדערש ווי פאַרזיכערונג."
  
  
  ער האט געלאכט כּמעט הײזעריק.
  
  
  - איך בין זיכער, איר אונטערשאַצן זיך, הער פינלי. מאַריאַ דערציילט מיר וועגן דיין קאַמף מיט דעם ביק. איר זעט, איך האב באגעגנט אסאך קאלטבלוטיקע בחורים, וואס זענען גרייט אלץ צו טאן אויב די שכר איז גוט. איך גלייב אז דו ביסט אזא מענטש."
  
  
  "ניין, נישט זינט איך האָבן אַ האַרט חשבון."
  
  
  "מיין טייערער! איך מיין אז איך האב נאך קיינמאל נישט באגעגנט עמיצן מיט א בעסערן חוש פאר הומאר. איך בין זיכער מיר וועלן האָבן גוט געשעפט.
  
  
  איצט מיר זענען פליענדיק איבער די אפריקאנער ברעג אָן לוזינג הייך.
  
  
  "איר זען, איך פירן אַ קאָנסאָרטיום וואָס דעוועלאָפּס מינעראַל רעסורסן. אונדזער געגנט פון טעטיקייט איז די שפּאַניש סאַהאַראַ. דער הויפּט קאַנסערנז טאַנגסטאַן און פּאַטאַסיאַם. שורלי איר וויסן ווי זיי זענען געניצט?
  
  
  "טאַנגסטאַן פון טאַנגסטאַן אַרץ און פּאַטאַסיאַם פון קאַלסיום קאַרבאַנייט. לאמפן, דרילז, שיסוואַרג, פאַרב און פּאַטאַסיאַם סייאַנייד. איר קענט נאָר נעמען אַ ביסל ...'
  
  
  "איר זענט גוט ינפאָרמד. אין קיין פאַל, דאָס איז אַ ווערטפול רוי מאַטעריאַל. זינט עס זענען עטלעכע אפריקאנער לענדער וואָס טאָן ניט אָפּשאַצן אונדזער אַקטיוויטעטן, מיר מוזן שטענדיק זיין אויף היטן קעגן אנפאלן דורך אַזוי גערופענע גערילאַ סאַבאָטערז. איך האָבן אַ באַטייטיק זיכערהייט מאַנשאַפֿט, און אין סדר צו רעכט באַשיצן אונדזער ינוועסמאַנט, מיר מוזן האָבן גענוג וועפּאַנז. ספּעציעל איצט אַז מיר האָבן אנגעהויבן צו יקספּאַנד אונדזער אַקטיוויטעטן."
  
  
  'אויסברייטערן?'
  
  
  "ווי איר וויסן, מיר זענען געגאנגען צו מאָראָקקאָ. מיר זוכן דאָרט פּאַטאַסיאַם, אָבער זינט עס וועט נעמען עטלעכע מאָל איידער די עקספּלעריישאַן הייבט, איך נוצן אונדזער באַזע ווי אַ לאַגער פֿאַר אונדזער זיכערהייט פּערסאַנעל."
  
  
  לאַגער? דעמאָלט עס זענען אַ פּלאַץ פון גאַרדז.
  
  
  מי ר זײנע ן פארבײגעגאנגע ן טאנגיער , או ן ד י אטלא ס בערג ן האב ן זי ך געצויג ן פא ר אונדז .
  
  
  "עס איז אַן אמעריקאנער שפּריכוואָרט וואָס איך שטענדיק לייקט צו איבערחזרן," באַרבאַראָססאַ געזאגט, ווי אויב מיר צוטרוי מיר מיט אַ סוד. - "טראַכטן גרויס."
  
  
  "איר שטימען מיט דעם דערקלערונג, טאָן ניט איר?"
  
  
  'אוודאי. פֿאַר מיר, דאָס נאָר מיטל אַז איך קויפן מער."
  
  
  פּאַטאַסיאַם. ומזין! זיי וועלן קיינמאָל געפֿינען פּאַטאַסיאַם לעבן די סטאַרטפּאַס מיר לאַנדיד אויף. עס איז געווען אַ טאָל אין די בערג, הונדערט קילאָמעטערס פון די אַטלאַנטיק ברעג, אין די מיטן פון די מדבר, צווישן די מאָראָקקאַן שטעט ראַבאַט און פעז. כאָטש איך קען נישט האָבן געווען אויף די ווערעוואָלף ס שטעג נאָך, בייַ מינדסטער עס איז געווען עפּעס ווארטן פֿאַר מיר. װע ן מי ר האב ן געלאנדעט , הא ב אי ך דערזע ן א מיליטער־לאגער , װא ס הא ט זי ך גענו ג גרויס , צ ו טרײ ן מי ט װײניקסטן , צע ן טויזנטע ר מענטשן . דער דזשיפּ האָט זיך צוגעלאָפֿן צו אונדז, איבערלאָזנדיק ריזיקע שטויב־וואָלקן; איך האָב געשוואוירן, אַז דער קאַפּיטאַן בײַם רודער איז געווען צו באַגריסן ביז ער האָט מיך דערזען.
  
  
  “הער פינלי איז דאָ אין געשעפט. אָבער דאָס קען וואַרטן ביז מאָרגן.
  
  
  מע ן הא ט אונד ז אװעקגעפיר ט אי ן גאסט־הויז , ני ט װײ ט פו ן לאגער . איך בין געווען דער גאַסט פון כּבֿוד אין אַ מיטאָג אַטענדאַד דורך עלטער אָפיצירן פון באַרבאַראָססאַ ס פּריוואַט אַרמיי. ס׳זײנע ן געקומע ן או ן געגאנגע ן פארשײערטע , מי ט זילבערנע ר שאס ן אנגעפיל ט מי ט קאסקאס , פארטרײז ן או ן צימרינג־מארינירט ע לאם . "זינט איר נישט סאַפּרייזד אַז מיר לעבן דאָ אין די אַראַביש סטיל?" — האט בארבאראסא געפרעגט, יעצט אנגעטאן א דזשעלבא.
  
  
  ― דאָס האָב איך טאַקע געפֿעלן, ― האָב איך געענטפֿערט, אַרײַן אַ געשמאקע קוסקאָוס צװישן די פֿינגער.
  
  
  "איר מוזן נישט פאַרגעסן אַז לויט פילע, אפריקע ענדס בלויז אין די פּירענעעס," האָט באַרבאַראָססאַ געזאָגט. דאָס איז דאָך געווען אַ טעמע וואָס איז אים נאָענט צו האַרצן, און איך האָב נישט געטראַכט אַז עס איז קיין חכמה דאָס איבערצוברענגען. "שפּאַניע איז געווען רולד דורך די אַראַבער פֿאַר זיבן הונדערט יאָר. יעדער שטאָט אין ספּאַין האט אַ שלאָס, אָבער וואָס זיי רופן עס? אַלקאַזאַר איז אַן אַראַביש וואָרט. פֿון וואַנען האָט דער גענעראַליזימוס באַקומען זײַן שם? אין דער סאַהאַראַ מיט די שפּאַניש פרעמד לעגיאָן. און וואָס לעסאָף באַשלאָסן די שפּאַניש סיוויל מלחמה? פראַנקאָ ס שטייַגן מיט די מאָאָרס. ספּאַין און צפון אפריקע זענען ינדיווידזשאַבאַל."
  
  
  באַרבאַראָססאַ אָפיציר קאָרפּ איז געווען אַ אָפּשפּיגלונג פון דעם. ע ס זײנע ן געװע ן עטלעכ ע נאצי ס או ן פראנצויזיש , אבע ר ד י מערסט ע אפיציר ן זײנע ן געװע ן שפאניש ע אדע ר אראבער , או ן אי ן ד י בײד ע גרופע ס הא ב אי ך געזע ן דא ס פײע ר פו ן פאנאטיזם . אײנע ר פו ן ז ײ , א ן אראבער , מי ט א לאנגע ר או ן שארפ ן פנים , הא ט זי ך מי ט באגײסטערונ ג װײטער . "ימאַדזשאַן וואָס אַ מאַכט ספּאַין און צפון אפריקע וואָלט פאָרעם אויב זיי זענען ריונייטיד. זיי וואָלט האָבן אַלע פון אייראָפּע און אפריקע אונטער זייער קאָנטראָל! »
  
  
  "אַ ווונדערלעך געדאַנק," באַרבאַראָססאַ צוגעגעבן, "אָבער זייער אַנלייקלי. א חוץ, אונדזער גאַסט איז נישט אינטערעסירט אין פּאָליטיק.
  
  
  ד י טיש ן זײנע ן געװע ן אויסגעקלאר ט או ן כמע ט אל ע האב ן גערויכערט . די זיס לופט האָט מיר געזאָגט, אַז דער טאַבאַק איז געמישט מיט כאַשיש, וואָס איז נישט ומגעוויינטלעך אין די טיילן.
  
  
  ד י פארשײערטע , װא ס האב ן געדינט , זײנע ן פארביט ן געװאר ן מי ט טענצער , אײנגעװיקל ט פו ן קאפ־בי ז פו ן זײ ד אי ן זײד , אי ן װעלכ ע ז ײ האב ן דורכגעפיר ט יקסייטינג ע באװעגונגען , װא ס האב ן זײע ר דערמאנ ט פו ן ליבע־פאזיציעס . נאָר די קלײדער זײַנען געבליבן. אָבער דאָס איז געווען גענוג צו מאַכן מיר האָבן זייער פּאַרנע חלומות וועגן אים.
  
  
  עס איז געווען צייט צו אויפשטיין זיבן אזייגער. אַ ביפּ און אַ קלאַפּעניש פֿון שיך. אײנע פון די מײדלעך, װאם האבן נעכטן געטאנצט, איז ארײן אין צימער און האט געעפנט די װעראנדע טירן. ז י הא ט מי ר געבראכ ט געקילט ע מאראנצ ן זאפ ט או ן געקאכט ע אײער . עס איז מיר איינגעפאלן, אז די זעלנער עסן ווארשיינליך אין דער זעלבער צייט לאַטקעס. איך בין געווען גרייט צו האַנדלען מיט זיי.
  
  
  אײדער איך האב אפילו פארענדיקט פרישטיק, איז בארבאראסא ארײנגעקומען אין מיין צימער. "איך בין זייער נעבעכדיק אַז איך קען נישט האָבן פרישטיק מיט איר, אָבער איך האָבן אַ געוווינהייטן צו עסן מיט מיין אָפיצירן. איך טראַכטן עס איז בעסער פֿאַר מאָראַל."
  
  
  דע ר אינדוסטריעליסט האט טאקע געפרװוט זײן א גענעראל. היינט אינדערפרי איז די מאַסקערייד באשטאנען נישט פון א אנצוג אדער דזשעלבא, נאר פון א קאקי אנצוג און קאמפס שיך. איך האָב געפּרוּווט נישט צו ווײַזן אינטערעסירן מיט די סימנים פֿון זײַן מונדיר אויף דער אַקסל: גאָלד־האַפט אַרום צוויי ס.ס.־בליצן.
  
  
  ע ר הא ט מי ר באװײז ט דע ם לאגע ר פערזענלעך . ע ס זײנע ן פארגעקומע ן א גראבע ר ארבעט , או ן א ן אויםערגעװײנלע ך גרוים ע צא ל שװער ע שאכטע ן זײנע ן געשטאנע ן בײ ם ארײנגאנ ג פו ן דע ר מינע .
  
  
  "פּיקאַקס און אנדערע דיג מכשירים," באַרבאַראָססאַ דערקלערט.
  
  
  נאָך דעם רייַזע איך געהאט די כּבֿוד צו עסן מיטאָג מיט אים און זיין אָפיצירן. מי ר זענע ן געזעס ן אי ן דע ר ריזיקע ר פארזאמלונג־זאל , או ן אי ך הא ב צו ם ערשט ן מא ל געהא ט צײט , צ ו באקומע ן א גוט ן קוק ן אוי ף בארבאראסא ס זעלנער .
  
  
  איצט פֿאַרשטיי איך זײַן באַמערקונג וועגן קאַלטבלוטיקע בחורים, וואָס וועלן אַלץ טאָן פֿאַר געלט, וואָס ער האָט געמאַכט אויפֿן וועג קיין מאַראָקאָ. עס געווען ווי אַלע די בייַ פון פּיגס, קאַטאַנגאַ, מאַלייַסיאַ און יעמען וועטעראַנס זענען דאָרט. עס איז געווען אַ באַגעגעניש פון כייערד פאַכמאַן רוצחים. אפֿשר נישט פון די ווערעוואָלף קלאַס, אָבער גוט גענוג צו אַדאַקוואַטלי באַשיצן Barbarossa ס מעלוכע פון קיין מעגלעך ינוויידער.
  
  
  וואָס קאַמפּיינז טאָן איר טראַכטן איר געווען ינוואַלווד אין מיט זיי?
  
  
  — האט מיר געפרעגט דער דײטשער הויפטמאן, איבערגעגעבנדיג א קאפעל װײן.
  
  
  — כ׳האב עס גארניט דערמאנט.
  
  
  "קום אויף, קום אויף, דזשאַק. — דו װײםט, ם׳מוז דא זײן עמעצן, װאם קאן דיך, — האט בארבאראסא אײנגעשטאנען. — אפשר אַן אַלטער באַקאַנטער.
  
  
  איך האָב פֿאַרשטאַנען די טאַקטיק: זיי האָבן געוואָלט וויסן, צי איך בין טאַקע דער קאָמערסאַנט, וואָס איך האָב זיך געמאַכט, און איצט האָבן זיי געשפּילט מיט מיר אַ שפּיל, צי זיי קענען מיך כאַפּן אין אַ ליגן. אויב איך פארקויפט אַ ביקס, עס האט צו מיינען איך געוויינט עס. איך האָב געוואוסט אַז איצט אַלע אויגן זענען ענג וואַטשינג מיין ריאַקשאַנז און מווומאַנץ. כ׳האב מיך געגאסן א װײן אן א טראפן.
  
  
  "נאָר אויב איר האָט דאָ אויך עמעצער פון ניו יארק," איך געצויגן. "איך האָב געאַרבעט מיט דער פּאָליציי, נישט קיין זעלנער."
  
  
  דער הויפּט האָט געלאַכט. ער האט געהאט א גרויםע חזיר־נאז און קלײנע בלויע אויגן. זײנ ע טאטאטױו ע האב ן זי ך געקלאפ ט אוי ף זײנ ע געדיכט ע ארעם , װע ן ע ר הא ט אנגעקלאפ ט ד י פויסט ן אויפ ן טיש .
  
  
  'פּאָליצייַ אָפיציר! זאָל אַ רעגולער פּאָליצייַ הונט פאַרקויפן אונדז גאַנז? איך האב קיינמאל נישט באגעגנט א פאליציאנט וואס איז נישט געמאכט געווארן פון קיניגל דראפינגס! באַרבאַראָססאַ האָט נישט אַרײַנגענומען נאָך דער דאָזיקער גראָבער באַליידיקונג. פֿאַרקערט, האָט ער איבערצײַגט דעם הויפּט: "אַזוי טראכט איר נישט וועגן אונדזער געווער הענדלער, עריך?"
  
  
  "איך ווי אַ מענטש וואס ווייסט וואָס ער רעדט וועגן. אלעס וואס א פאליציאנט קען טון, איז נאכיאגן די זונה פון די גאס און שווינגען א גומענע קעפ. וואָס טוט ער וויסן וועגן וועפּאַנז?
  
  
  דע ר גאנצע ר עסציא ל הא ט זי ך איצ ט אנגעהויב ן אויפמערקזאמקײ ט צ ו ד י אפיצירן־טיש .
  
  
  באַרבאַראָססאַ האָט מיר געפרעגט: “נו, דזשאַק?” “מאַאָר גרון האָט, משמעות, קליין אמונה אין דיר. דו האסט נישט באליידיגט, צי?
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "דער קונה איז שטענדיק רעכט."
  
  
  אבער באַרבאַראָססאַ איז נישט צופֿרידן אַזוי באַלד. "דזשאַק, עס ס ניט נאָר וועגן דיין כּבֿוד. ער זאגט אז דו פארשטייסט נישט קיין וואפן. אויב איך גיי מאכן געשעפטן מיט דיר, דארף איך פילן אז דו ווייסט וואס איר פארקויפט.
  
  
  "דעמאַנסטריישאַן," גרוען ברום. "זאל אים ווייַזן עס בייַ די שיסער קייט."
  
  
  דע ר גאנצע ר עסצימער , אי ז געװע ן לײדיק , װײ ל ד י מענע ר האב ן געשטיצ ט דע ם פארשלאג ן פו ן דע ר מאגאד . די באַרבאַראָססאַ שריפט איז געווען גוט צוגעגרייט. מייַן טשעמאָדאַן איז געזעסן אויף אַ טיש אין די מיטן פון אַ שטויביק געגנט. Grün האָט צוגעקוקט ווי איך עפֿענען דעם טשעמאָדאַן; א סארקאסטישן שמײכל אויף זײן מיאוס פנים. דער גאנצער רעגימענט איז געזעםן ארום אים אין א קרײז, װי זײ װאלטן געקומען צו א האנ־שאכט.
  
  
  איך האב אויפגעהויבן די מאשין ביקס הויך פאר אלעמען צו זען.
  
  
  "דאָס איז אונדזער נאָרמאַל וואָפן, די G3. עס איז לאָודיד מיט 7.62 מם נאַטאָ שיסוואַרג. דעריבער, עס וועט קיינמאָל זיין פּראָבלעמס מיט שיסוואַרג."
  
  
  די G3 איז אַ טאַקע גוט וואָפן. עס איז כעוויער ווי די אמעריקאנער .מ16, אָבער מער פאַרלאָזלעך. בלי ספק, רובֿ מענטשן האָבן געוויינט עס אַמאָל אָדער אנדערן.
  
  
  "וויאזוי עס ארבעט?" ― האָט באַרבאַראָסאַ געפֿרעגט, װי אַ גוטער תּלמיד. "ווען איר ציען די צינגל, דער האַמער פירעס די קויל.
  
  
  אבער אין דערצו צו פירינג די קויל פון די יקספּלאָוזשאַן, לופט דרוק סיימאַלטייניאַסלי פּושיז די פּאַטראָן און ריגל צוריק, מאָווינג אַ נייַ פּאַטראָן אין פּלאַץ און שייַעך-קוקינג די האַמער. די G3 קענען זיין קאַנפיגיערד פֿאַר פּלאַצן פייער און פּלאַצן פייער.
  
  
  "בראַוואָ, בראַוואָ, דו געדענקסט גוט," האָט דער דײַטש אויסגעשריגן. "איצט ווייַזן אונדז."
  
  
  ער האט ארויסגעצויגן א האנדפול קעפל פון די שיסונג־שאכטל און זיי ארײנגעלײגט אין דעם אמאמא־מאגאזין. דערנאָך האָט ער אַרײַנגעשטויסן דאָס מאַשין־ביקס צוריק אין מײַן האַנט און אָנגעוויזן אויף איין זייט פֿון דער שיסעריי, וווּ פֿון אַ געשטעל האָבן געהאנגען אַ פּאָר באָק־ליאַלקעס, וואָס זענען גענוצט געוואָרן פֿאַר באַיאָנעט שיסעריי. "עס זענען דריי מאַנעקאַנז. איך וועל דיר געבן פיר שאץ זיי אראפצונעמען. אויב איר קענען נישט, איר זענט אַ ליגנער און אַ געמיין שאָס.
  
  
  - און אויב איך קלאַפּ זיי אַראָפּ, וואָס וועט איר זאָגן? בלוט האט פארדעקט דעם געזיכט פון מיידזשער גרון. זײ ן האנ ט הא ט זי ך געריב ן דע ם הוי ך פו ן זײ ן גרויםע ר לוגער . די גראָססער איז איינער פון די שווערסטע פּיסטאַלז וואָס האָבן אלץ געשאפן; רובֿ קענען נאָר שעפּן דעם מיט אַ אַקסל-מאָונטעד דרייַפוס.
  
  
  "דאָס ווערט מער און מער מאָדנע," באַרבאַראָססאַ שמייכלט. — שיסן! — האט גרונע געבראכן.
  
  
  ד י זעלנער , װא ס זײנע ן געשטאנע ן צװיש ן מי ר או ן ד י ליאַלקע ר האב ן זי ך אפגעטרעטן , איבערלאזנדי ק צװ ײ רײע ן צושויע ר אוי ף בײד ע זײט ן פו ן מי ר א הונדער ט פײער־ליני ע צ ו דע ר קאונטער .
  
  
  איך געהאלטן די G3 אין מיין הענט צו באַקומען געוויינט צו זיין וואָג. עס איז געווען טויט שטיל. איך האָב אָנגעטאָן די וואָפן און אַימעד אויף די רעכטע דרויסנדיקע דאַלז. מיין ערשטער שאָס האָט דורכגעבראָכן די שטילקייט. די ליאַלקע האָט זיך מילד געוויגלט פון זייט צו זייט און איז געהאנגען.
  
  
  — אפילו נישט נאנט צום שטריק — האט גרונע געלאכט. "ער האָט קיינמאָל נישט געהאלטן אַ מאַשין ביקס אין זיין הענט."
  
  
  "עס איז מאָדנע, ער יוזשאַוואַלי ווייסט וואָס ער טוט." - באַרבאַראָססאַ געקוקט דיסאַפּויניד אַז מיין שאָס מיסט די ציל. דאָס איז אָבער נישט געשען. איך האב געצילט אויף דעם טויטלעכן פלאץ אין דער מאגן פון דער ליאַלקע. ד י לא ך אי ן דע ר אויבערשטע ר לינקע ר װינקל , דע ר ארט , װא ם הרגע ט שטענדיק , אי ז איצ ט געװע ן קלאר . איך ווי צו שפּילן אַ ביסל איידער איך באַקומען ערנסט.
  
  
  די סאָלדאַטן האָבן באַגייסטערט אַפּלאָדירט, און דאָ און דאָרט האָב איך געזען שפּאָטנדיקע בליקן צום הויפּט. באַרבאַראָס האָט אַ אָטעם געטאָן און אָנגעצונדן אַ קובאַן ציגאַר. גרונע האט מיר א פרײנדליכע קלאפ געטאן אויף די רוקן און געברומט: — שיסן װידער, סוחר, און אויב דו דערשיסט זײ אראפ, װעל איך זײן דער ערשטער צו זאגן, אז איך בין אן אידיאט.
  
  
  "אזוי דאָס איז אמת?"
  
  
  "איך צוזאָג, סוחר."
  
  
  איך האָב צוגעדריקט דאָס וואָפן צו מיין פּלייצע, און איידער גרונע האָט געקענט אַרויסלאָזן, איז דער קלאַנג פון דריי שיס אויסגעשטאָרבן. אויף דער דיל זענען געלעגן צװײ ליאַלקעס. דערנאָך האָט זיך דאָס דריטע שטריק צעבראָכן אין צוויי, און די דריטע ליאַלקע איז אויך געלעגן אויסגעשטרעקט אין שטויב.
  
  
  אי ך הא ב שוי ן ניש ט געקוק ט אויפ ן דײטש ן או ן ארײנגעלײג ט דא ם געװע ר אי ן בארבארוסא ס הענט .
  
  
  "ווי פילע פון די מאשינען טאָן איר ווילן?"
  
  
  אבער דער שפאניער האט נאך נישט אראפגענומען די אויגן פון די מיידזשער.
  
  
  "וואָס מיר צוזאָג מוזן זיין געהאלטן, הויפּט Grün. אונדזער סוחר האָט דיך נאַרן. אַזוי איר אַרייַנלאָזן עס איצט. דאָס איז וואָס מיר ווילן צו הערן פון דיר."
  
  
  "אָוקיי, ער קענען דרייען אַ ביקס. יעדער פּאַכדן קענען דרייען דאַלז." — האט גרון געמורמלט. אל ע זײנ ע דײטשיש ע אינסטינקט ן האב ן זי ך גערים ן קעג ן דע ר דערנידערונג . נישט נאר פאר זײן באלעבאס, נאר אויך זײנע אונטערגע־ נערטע, וואלט ער געמוזט מודה זיין, אז ער האט זיך פארשעמט.
  
  
  — לאז מיך טאקע פאר אים באהאנדלען און ער וועט רופן זיין מאמע אין צוויי סעקונדעס אויב ער האט איין.
  
  
  צום באַדויערן, עס האט איצט שלאָגן איינער פון מיין ווייטיקדיק ספּאַץ. איך האב געהאט גענוג פון Major Grün.
  
  
  — אקעי, דו ראנגענע נאצישע חזיר. איר וועט באַקומען וואָס איר בעטן. מאַכן פּלאַץ, סענאָר באַרבאַראָססאַ. איך וועל יעצט מאכען אן אמת'ע דעמאנסטראציע אויפן ספעציעלן פארלאנג פונעם מיידזשער."
  
  
  איך שטעלן מיין טערמינען. ביידע Grün און איך אויסדערוויילט אונדזער וועפּאַנז, ער דער גראָססער און איך די G3. ווער וועט זיין דער ערשטער צו אַסעמבאַל די דיסאַסעמבאַלד וואָפן? און ער וועט טייטן דעם אנדערן.
  
  
  "אָבער די G3 איז אַ פיל מער קאָמפּליצירט וואָפן," האָט באַרבאַראָססאַ באמערקט. "דאס איז ומיוישערדיק."
  
  
  — לאז עס מיר איבער, סענאר.
  
  
  Grün שמייכלט אויף מיין בטחון. מי ר האב ן זי ך צוריקגעצויג ן דרײסי ק מעטער , בשע ת עטלעכ ע אפיצירן , האב ן זי ך אפגערוק ט אונדזער ע געװער . בײַם ריג האָט זיך געהאַלטן כּמעט אַ יום־טובֿדיקע אַטמאָספֿער. די זעלנער האבן קוים געקענט האפן אויף אזא פארוויילונג, און פארשטייט זיך, זיי האבן דאס ליב געהאט.
  
  
  דער מאן האט זיך אראפגעבויגן, די גרויסע הענט גרייט צו פארזאמלען די צען פּשוטע שטיקלעך פון זיין לוגער.
  
  
  לעבן מיר איז געווען אַ הויפן פון ספּרינגס, אַ ביקס טאַץ, ריגל, פּאַטראָן, שעפּן, פאַס, צינגל, דערזען, פירינג שטיפט, האַמער, און דרייַסיק סקרוז האלטן די ג 3 צוזאַמען.
  
  
  אוי ף דע ר זײ ט האב ן ד י זעלנע ר געמאכט . עס איז געווען בערך צען צו איינס קעגן מיר, דאס מיינט אז יעדער עלפטער זעלנער איז געווען גאנץ קלוג.
  
  
  'גרייט?' — האט בארבאראסא געפרעגט.
  
  
  גרונע האט אומגעדולדיק א ניד געטאן. כ׳האב אויך א נײד געטאן.
  
  
  'הייבן!' — האט בארבאראסא אויסגערופן.
  
  
  די ייַזיק רויק און יקספּיריאַנסט Grün אנגעהויבן אַסעמבאַל די לוגער. די הענט האָבן זיך נישט געציטערט, ער האָט געאַרבעט ווי אַ קאָמפּיוטער. צום סוף, יעדער דעטאַל געפאלן אין פּלאַץ. ער האט זיך אויפגעשטעלט און גענומען צילן.
  
  
  א שװערער ג 3 קויל האט דורכגעשטעקט דעם צענטער פון זײן ברוסט און אים אראפגעקלאפט צו דער ערד. ער איז געלעגן מיט די פיס צעזונדערט, די קני ארויף, װי א װײב װארט אויף איר געליבטער. אבער Grün האט נישט ווארטן פֿאַר ווער עס יז אַנדערש.
  
  
  אי ן דע ר האנ ט הא ב אי ך נא ר געהאלט ן דע ם פאס , ד י ריגל ן או ן דע ר פרײע ר פרײל , װא ם אי ך הא ב גענומע ן פארבײט ן דע ם האמער . ד י איבעריק ע געװער ן זײנע ן נא ך געלעגע ן אוי ף דע ר דיל ע נעב ן מיר . נאָך דעם ווי איך האָב דערשאָסן די ליאַלקע, האָט דער אָטאַמאַטיק מעקאַניזאַם אַרײַנגעלייגט אַ נײַע קויל אין דער בריטשקע, אַזוי איך האָב נישט געדאַרפֿט נוצן אַ רונדע פֿונעם זשורנאַל.
  
  
  "ווען איך האָב געזאָגט אַז עס איז ומיוישערדיק, איך מיסטאָמע געדאַנק וועגן דעם אומרעכט מענטש," האָט באַרבאַראָססאַ באמערקט. "עס איז אַ שאָד ווייַל ער איז געווען אַ גוט אָפיציר."
  
  
  — ער איז געװען א נאר.
  
  
  — נײן, ער האט אײך אונטערגעשאצט, מיסטער פינלי. און איך וועל דאָס נישט טאָן ווידער. ”
  
  
  דע ר אינצידענט האט פארקירצט אונדזער צײט אין לאגער. בארבאראסע האט מורא געהאט, אז אײנער פון גרוינס פרײנד װעט פרובירן זיך צו נעמען נקמה, און האט מיר געזאגט, אז ער װיל מער נישט קײן טויטע אפיצירן.
  
  
  איך האָב אויך געהאַט אַ גוטע סיבה צו לאָזן באַלד. איך האָב געהערט צוויי זעלנער דיסקוטירן די נייַעס אַז פראַנקאָ איז פּלוצלינג געקומען מיט דעם געדאַנק צו מאַכן איינער פון זיינע זעלטן טריפּס צו ספּאַין, מיסטאָמע צו דיספּעל די רומאָרס אַז דער פּרווון אויף זיין לעבן איז געווען געראָטן. דאָס וואָלט מיינען אַ יינציק געלעגנהייט פֿאַר די ווערעוואָלף.
  
  
  באַרבאַראָססאַ און איך לינקס איידער לאָנטש. ער איז געווען טיף אין געדאַנק ביז ער פּלוצלינג כאַפּט מיין האַנט.
  
  
  “ווי פיל פאַרדינסט איר ווי אַ פאַרקויפער? איך וועט טאָפּל די סומע אויב איר נעמען Grün ס פּלאַץ. איך דאַרף עמעצער מיט דיין אַבילאַטיז.
  
  
  'ניין א דאנק. איך פֿיל זיך נישט ווי אַ זעלנער אין מיטן מדבר."
  
  
  "צוטרוי מיר, דזשאַק. דעם בינע וועט נישט דויערן לאַנג. איר וועט זען אַ פּלאַץ פון קאַמף און די באַלוינונג וועט זיין גרעסער ווי איר אַרויספאָדערן צו חלום."
  
  
  "איך בין זייער פלאַטערד, אָבער איר האָבן צו פֿאַרשטיין. איך בין נישט איינער פון די מענטשן וואָס פאַרבינדן די נאַווי ווייַל עמעצער זאגט איך וועט זען די גאנצע וועלט."
  
  
  "זעט עפּעס אין דער וועלט? איר וועט טרייסלען די וועלט צו איר האַרץ, דזשאַק. מיר זענען איצט אויף דער גרענעץ פון נעמען קאַמף. איך קען דיר נישט זאָגן מער.
  
  
  "אָוקיי, איך וועט טראַכטן וועגן אים."
  
  
  עס איז געווען שוואַך צו טראַכטן וועגן אים.
  
  
  ווי נאר ער האט מיר געזאגט אז ער גייט אויספירן זיינע פלענער, האב איך מיטאמאל פארשטאנען פארוואס ער האט די דאזיקע באזע אין מיטן די בערג. נאָר פֿופֿצן קילאָמעטער פֿון דער אַזוי גערופענער פּאַטאַש־מײַן איז אין סידי יחיא געווען אַ געהיימע אַמעריקאַנער קאָמוניקאַציע צענטער. זיין מענטשן קען פּלוצלינג באַפאַלן אים, און אויב דאָס איז געראָטן, וואַשינגטאָן ס קאָמוניקאַציע טשאַנאַלז מיט די זעקסט פליט פּאַטראָללינג די מעדיטערראַנעאַן וואָלט זיין אַוועקגענומען.
  
  
  ער האָט געשטעלט זיין סייץ ניט בלויז אויף ספּאַין, אָבער אויך אויף מאָראָקקאָ און קאָנטראָל פון די מעדיטערראַנעאַן. דער ווערוואלף איז געווען בלויז א פארברעכער פון אן אויפרייס, וואס וועט פארוואנדלען בארבאראסא'ס טעריטאריע אין א נייע וועלט מאכט און קען אפילו פירן צו א וועלט קריג וואס נישט אמעריקע און נישט רוסלאנד האבן געוואלט.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 8
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  פראַנקאָ ס ערשטער וויזיט איז געווען צו סעוויללע. די סעוויללע עקסטראַוואַגאַנזאַ, אַ פרילינג פעסטיוואַל, איז די מערסט וויכטיק געשעעניש אין די שפּאַניש קאַלענדאַר, און אַלע האָטעל רומז אין דער שטאָט זענען בוקט חדשים אין שטייַגן.
  
  
  בעשאַס דעם טאָג, אַראַביש פערד ציען קאַרריאַגעס דורך גאסן ליינד מיט סענאָריטאַס אין טראדיציאנעלן קאָסטיומען. מען טראַפּט אין די געצעלטן צו היטן די פלאַמענקאָ דאַנסערז, און אַלעמען טרינקט סאַנגריאַ אָדער שערי.
  
  
  "אפילו דער גענעראַליססימאָ קענען נישט פאַרגינענ זיך צו פאַרפירן דעם סעודה," מאַריאַ באָוסטיד. ראָנדאַ איז לאָוקייטאַד נאָר אַרויס פון סעוויללע און זי איז געווען קלאר זייער שטאָלץ פון די יקסטראַוואַגאַנזאַ.
  
  
  און איך קען נישט פאַרגינענ זיך נישט צו זען איר פֿאַר לאַנג. דערפאר בין איך געקומען. איר זענט פיל מער אַטראַקטיוו ווי דיין פרייַנד באַרבאַראָססאַ.
  
  
  "וועגן."
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן אי ן א געצעלט , װא ס הא ט אונד ז באשיצ ט פו ן דע ר שװארצנדיקע ר אנדאלוסישע ר זון . מאַריאַ האָט אַרויסגענומען צוויי גלעזער שערי פֿונעם קעלנערס טאַץ און מיר דערלאַנגט איין. אַרויס. די הויך כילז פון פלאַמענקאָ שיך קליקט אויף די טאַנצן שטאָק.
  
  
  - וואָס טאָן איר טראַכטן וועגן אַנדרעס? — האט זי געפרעגט.
  
  
  “איך ווייס נישט וואָס צו טראַכטן. ער האָט מיר געפֿינט אַ אַרבעט, אָבער ער פֿאַרשטײט גאָרנישט דערפֿון. א חוץ, איך וואלט בעסער געווען מיין אייגענער באלעבאס. צי האָט איר אַ געדאַנק וואָס ער טוט?
  
  
  'איך?' — האבן אירע פינגער אנגערירט דעם אומאויבערשטענדיקן ריס צװישן אירע בריסט. "איך פאַרבינדן בלויז מיט העלדיש בולז און העלדיש מענטשן. אָבער איך ווייס אויך נישט וואָס אַנדרעס טוט.
  
  
  איך בין געווען צופרידן וועגן דעם. פאר ן אנקומע ן קײ ן סעװילא , הא ב אי ך באקומע ן א באריכט , װעג ן בארבארוסא , פו ן א ״פאן־שאפ ״ אי ן מאַדריד . ביז דרײַסיק יאָר האָט מען גאָרנישט געוווּסט וועגן אים, אַחוץ אַז ער איז געווען דער ייִנגסטער פֿון אַן אַריסטאָקראַטישער אָבער אָרעמע משפּחה. דערנאָך האָט ער געהאט די געלעגנהייט צו גרינדן אַ מיינינג אינדוסטריע אין קאָנגאָ בשעת טשאָמבע איז געווען פעסט אין קאָנטראָל. װע ן צאמבע ס הערשאפ ט אי ז אומגעװארפ ן געװארן , אי ז ע ר געצװונגע ן צ ו פארלאז ן דא ם לאנד . אל ץ װא ם ע ר הא ט געקענ ט מי ט זי ך מיטנעמע ן זײנע ן געװע ן װערטלאז ע אקציע ם פו ן זײ ן פירמע . אָבער, דורך אַ שאָטנדיק אָפּמאַך אין דער שווייץ, ער איז געווען ביכולת צו פאַרקויפן זיי פֿאַר מיליאַנז. דערנאָך האָט ער זיך געוואָנדן צו ריעל עסטעיט און זיך פֿאַראינטערעסירט אין פּאָליטיק.
  
  
  ער האט אויך קונה שפּאַניש מיינינג פאַרמאָג אין די שפּאַניש סאַהאַראַ נאָך בלאַקמיילינג די פריערדיקע באַזיצער פֿאַר אַזוי לאַנג אַז ער יווענטשאַוואַלי באגאנגען זעלבסטמאָרד. אין דעם מאָמענט וואָס איך האָב אים געטראָפן, איז ער שוין געווען איינער פון די איינפלוסדיקסטע מענטשן אין שפאניע און זיינע פלענער פאַר דער צוקונפֿט...?
  
  
  אַנדרעס באַרבאַראָססאַ, אָן צווייפל, געארבעט שווער אויף דעם.
  
  
  מאַריאַ האט צוריק אין יריטיישאַן.
  
  
  — ביסט זיכער אז דו ביזט ווידער אויף וואקאציע, דזשעק? איר שטענדיק ויסקומען צו טראַכטן וועגן עפּעס אַנדערש. איצט פאָקוס אויף מיר. דו זאלסט נישט פאַרגעסן אַז די קאָונטעסס קען האָבן קיין מענטש זי וויל."
  
  
  "באטראכט מיר דיין שקלאַף."
  
  
  "איצט האָב איך עס," זי לאַפט.
  
  
  ווען די פאַרנאַכט איז געפאַלן, האָט זיך אָנגעהויבן די הויפּט-געשעעניש פונעם פעסטיוואַל: אַ פּראָצעסיע פון ​​הונדערטער רעליגיעזע פאראייניגונגען איבער דער שטאָט. אל ע באטייליגטע ר זײנע ן געװע ן אנגעטא ן אי ן לאנג ע או ן הויכע ר קאפאטע . שישקע-שייפּט מאַסקס, ווי די פון די קו קלוקס קלאַן. מיט ברענענדיקע ליכטלעך האָט מען פאַרוואַנדלט די שטאָט אין אַ מאָדנעם פייעלאַנד. די וואס האבן נישט געהאלטן ליכט האבן געטראגן ריזיגע טעלער אויף וועלכע זענען געשטאנען רעליגיעזע סטאטועס, געשטאלטן פון משיח, די ווירגין מרים און אנדערע קדושים. פראַנקאָ אַליין האָט צוגעקוקט דעם פּראָצעסיע פון ​​די טרעפּ פון דער סעוויללע קאַטהעדראַל. פֿאַר די וואַטשינג, די פּראָצעסיע איז געווען ווי אַ ליכט-ליכט טייַך פלאָוטינג אין אַ ים פון די פאַנטאַסטיש אפגעטער. ווען די פיירווערקס לעסאָף גיין אַוועק, דאָס איז מיסטאָמע די מערסט ינספּייערינג און יקסייטינג דערזען אין דער וועלט. עס וואָלט זיכער נעמען מיין אָטעם אַוועק. דער ווערוואָלף קען זיך לייכט צונויפגיסן מיט די טויזנטער פון פּראָצעסיע פּאַרטיסאַפּאַנץ, אַלע אַנרעקאַגנייזאַבאַל דורך זייער מאַנטל און מאַסקס. מיט שוועריקייט איך געזען די גענעראַליססימאָ: אַ שוואַך פיגור אויף די שפּיץ טרעפּ פון די קאַטידראַל טרעפּ. ע ר הא ט שוי ן שװאכ ע געהויב ן מי ט דע ר האנט , װ י רעאקצי ע אוי ף ד י אפלאדי ם פו ן פאלק .
  
  
  "האָסט אלץ געזען עפּעס ווי דאָס?" - האָט מאַריאַ געפרעגט, ווען מען האָט אונדז געשטופּט הין און צוריק אין דער המון.
  
  
  'קיינמאָל.'
  
  
  פיירווערקס האָבן אויפגעריסן איבער דער קירך, ערשט גרין, דערנאָך רויט און געל. יעדע רגע האב איך זיך דערווארט פארשיידענע סארט אויפרייסונגען לעבן די טרעפ.
  
  
  מי ט א נערװעז ן זשעלעכא װ הא ב אי ך געעפנ ט ד י ציגארעטלע ך או ן געלאז ט פאל ן דע ם אינהאלט . ― אַ קללה. איך דארף גיין נעמען א נייע פעקל״.
  
  
  "וואַרט, דזשאַק. די פּלאַטעס קומען נאָר."
  
  
  'איך וועל באלד צוריק קומען.'
  
  
  זי האט פראטעסטירט, אבער איך האב געדארפט אן אנטשולדיגונג צו פארלאזן. איך געמאכט מיין וועג דורך די מאַסע קוקן פֿאַר אַ בעסער שטעלע.
  
  
  פאר די טרעפ פון דער קאַטידראל האט זיך אפגעשטעלט א פלאט מיט א שווארצער מאדאנא. איינער פֿון דעם עולם האָט אָנגעהויבן דעם הימען, אַן עמאָציאָנעלע, טרויעריקע סערענאַדע, וואָס האָט אַרויסגערופן באַגייסטערטע פריילעכקייטן פונעם עולם. אפילו פראַנקאָ האָט אַפּלאָדירט.
  
  
  איך האָב געטאָן מיין בעסטער צו כאַפּן אַ בליק פון די ווערעוואָלף, אָבער עס זענען דאַזאַנז פון פּלאַטאָוז און פון קורס עס איז קיין פונט צו קאָנטראָלירן זיי אַלע.
  
  
  "איך ווונדער פון וואָס קירך דאָס פּלאַטאָ איז," האָט די פרוי לעבן מיר שושקעט צו איר חבר. "איך האב אים קיינמאל נישט געזען," האט זי געענטפערט.
  
  
  דער פלאטא וואס האט זיך באוויזן האט נישט אויסגעזען נייע, נאר ער איז געווען אסאך גרעסער ווי די אנדערע, און אויף אים איז געשטאנען א ריזיגע סטאטוע פון סט. קריסטאפער וואס טראגט דעם משיח קינד אריבער דעם טייך. א מענטשלעכע מאשין, וואס איז באשטאנען פון מענטשן אין רויטע מאנטלען, האט געטראגן דעם קאלאסוס צו דער קאַטעדראַל.
  
  
  "איך געדאַנק די פּערפאָרמאַנסיז זענען שטענדיק טראדיציאנעלן?" — האב איך געפרעגט די פרוי .
  
  
  'יא'. זי האט געצילט דעם אַפּאַראַט. "איך מוזן נעמען אַ בילד פון דעם."
  
  
  איך האב שוין נישט געהאט קיין צייט צו נעמען בילדער. איך פּושט מיין וועג דורך די מאַסע צו די צוריק פון סט קריסטאַפער ס פּלאַטאָ. די סערענאַדע אויף די אנדערע פּלאַטאָ איז געווען קומען צו אַ סוף, און איצט Franco האט צו זען די "נייַע" פּלאַטאָ.
  
  
  די סערענאַדע האָט זיך פֿאַרענדיקט און די רויטע קאַפּעס האָבן געוואַרט אויפֿן סיגנאַל, צו ברענגען דעם גרויסן קאָלאָסוס צו פראַנקאָ. איך האָב מיך אַרױפֿגעגליטשט אונטער דער פּלאַטפֿאָרמע פֿון הינטן און זיך געקריכן פֿאָרויס. די סטאַטוע איז געווען פּוסט אינעווייניק, און אין די שפּיץ איך געזען די ווערעוואָלף. ע ר הא ט צוגענומע ן דע ם מאשין־געװער , ד י אויג ן האב ן זי ך געקוק ט דור ך דע ם שפאלט ן אי ן דע ר סטאַטוע ס ברוסט . אין די רעכטע מאָמענט וועט זיך עפענען די קאַסטן פון דער סטאַטוע און די סעוויללעאַנס וועט זען פיירווערקס וואָס זיי וועלן קיינמאָל פאַרגעסן פֿאַר די מנוחה פון זייער לעבן. דער פּראָצעסיע האָט זיך ווידער אָנגעהויבן. װע ן אי ך הא ב ארוי ס פו ן אונטע ר דע ר פלאט ע או ן דערזע ן א ז ד י פיס ם פו ן דע ר עולם , זענע ן שוי ן געװע ן אי ן א גרויםע ר װײטנס , הא ב אי ך דערזען , א ז מי ר האב ן איצ ט דערגרײכ ט דע ם צענטע ר פו ן דע ר פלאץ , גלײ ך קעגנאיבע ר דע ר קאטעדראלע . איך האב געזען אז דער ווערוואלף איז גרייט צו באנוצן זיין וואפן. ערגעץ אין דער עולם האט געקלונגען דער אנהײב פון א סערענאד צו סט. קריסטאפער, און מרים׳ס אויגן האבן געזוכט דעם פארפעלטן געשעפטסמאן.
  
  
  איך דערגרייכט אַרויף צו די סטאַטוע און כאַפּט דעם ווערעוואָלף ביי די לעגס. איבערראשט האָט ער מיך געפּרוּווט אָפּשטויסן, אָבער דאָס מאָל האָב איך זיך נאָך האַרדער געצויגן. ער האט געפרואװט זיך אנהאלטן און געפרואװט שיסן, אבער איך האב מיך ארײנגעצויגן װײטער ארײן אין דער פארצעטעניש פון דער סטאטוע, אראפשטופן דעם פאס פון װאפן.
  
  
  — שמוציק ממזר — האט ער געקראצט. 'ווער ביזטו ?'
  
  
  'געב אויף!'
  
  
  עס איז געווען ווי אַ קאַמף אין אַ אָרן. מי ר האב ן זי ך קוי ם געקאנ ט רירן , אבע ר ע ר הא ט מי ך געלונגע ן כאפ ן מי ך בײ ם האלדז . אין ענטפער האב איך אים געשלאגן מיט אויסגעשטרעקטע פינגער אין די קידניז. מיט א מאל האט דער הוילע סטאטוע געשמעקט מיט דעם זויערן ריח פון פחד.
  
  
  זײנ ע טײמער ם האב ן געקלאפ ט אי ן ד י אויגן . אי ך הא ב דרײע ן מײ ן קאפ , פו ן זײ ט צ ו זײט , אבע ר זײנ ע פינגע ר האב ן זי ך ארײנגעגראב ן אי ן מײנ ע אויג ן זאקן . איך האב נישט געהאט גענוג ארעם פלאץ צו שאקלען דעם סטילעט פון די מאזשעט אדער דערגרײכן צום רעװאלװער. כ'האב אים נאר געקענט טאן מיט קאפ, וואס האט אים א מאמענט אויסגעקלאפט. װע ן אי ך הא ב װידע ר געפרװו ט פארצװײג ן מײ ן בליק , הא ט ע ר געלונגע ן פו ן ערגע ץ ארויסצוציע ן א לאנג ן רײזעלע . איך געזען די בלייד פלאַש און איך דייווד ווי ווייַט ווי איך קען אין די שמאָל קאַנפיינז פון די סטאַטוע. ער האט געצילט אויף מיר, און איך האב געזען שטיקלעך האלץ פליען צו וואו די מעסער האט געלאנדעט. כ'האב נישט געקענט אויפהייבן די געווער זיך צו פארטיידיגן, און דאס מעסער האט מיר נאך עטליכע מאל א געשלאגן אין האלדז. ער האט מיך דאן אנגעכאפט בײם האלדז מיט אײן האנט און מיך געשטאכן. ווען איך פּעלץ די בלייד אָנרירן מיין האַלדז, איך לאָזן גיין און געפאלן אויף מיין צוריק אונטער די פּלאַטאָ. דער ווערוואָלף האָט געוווּנען.
  
  
  די פאַס פון די מאַשין ביקס איז געווען אַראָפּ, רעכט אויבן מיין פּנים. מי ט ד י לעצט ע כוחות , הא ב אי ך אויפגעהויב ן מײ ן געװער . דער וואלף האט שוין געצויגן דעם צינגל ווען די פאס האט זיך אויסגעדרייט אין זיין ריכטונג. פון קורס, די וואָפן איז באַשטימט צו פייַער אויטאָמאַטיש. אי ך הא ב זי ך ארומגערינגל ט װ י א בלוט־רעג ן או ן שפאלטע ר זײנע ן געפאל ן אוי ף מיר . איך האב געזען אן אָרעם און פוס דאַנגגינג לימענע. די מאַשין ביקס איז סטאַק צווישן די ין פון די סטאַטוע און די לייפלאַס ווערוואָלף.
  
  
  פון זיין ברוסט איז כמעט גארנישט געבליבן, און זיין פנים האט שוין נישט אויסגעזען מענטשליך.
  
  
  אי ך הא ב געװאר ט אוי ף ד י רוישנדיק ע פאליציאנטן , או ן הא ב געהא ט פארדעכטיקט , א ז א קויל ן האגל ט װע ט באל ד ענדיק ן מײ ן לעבן . אָבער, גאָרנישט געטראפן. ערשט דעמאלט האב איך געהערט די קאנאנאדע פון פיירווערקס, וואס האבן אינגאנצן פארטרונקען די טויטליכע שיסער.
  
  
  "לויפן!" - איך געהערט עמעצער שרייַען ווען די פיירווערקס געשטארבן אַראָפּ.
  
  
  גאַנץ צעטומלט, די רויט קאַפּאַלז אנגעהויבן צו רירן. ווי נאר דער פלאט איז צוריק געווען אין דעם טומלדיקן עולם, בין איך זיך ארויסגעגליטשט פון אונטער אים. אי ך הא ב געװוסט , א ז אײנע ר פו ן ד י רויט ע מאנטל ן װע ט איצ ט קריכן , אונטע ר דע ם פלאטא , צ ו דערפינע ן פארװא ם דע ר מערדער .
  
  
  ער וועט געפֿינען אַז ער האט פאַרפאַלן פיל מער.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 9
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  רובֿ אמעריקאנער טראַכטן שערי איז די ערגסט סאָרט פון פליסיק איר לייגן צו לענטאַל זופּ, אָדער די מין פון אַבאַמאַניישאַן איר אָפּזאָגן צו טרינקען ווען איר באַזוכן באָבע. עס איז אַ טאַקע זיס, קאָוואַרדלי שפּאַנונג וואָס סוץ דעם בילד. אָבער אין ספּאַין איר קענען געפֿינען אַ בינטל פון גייז גרייט צו קעמפן איר אויב איר אַרויספאָדערן די זילזולים פֿאַרבונדן מיט זייער מאַנזאַנילאַ: אַ טרוקן, געווירציק שערי אויסגעגאסן פון באַראַלז אין קוואַרטאַל קאַפעס. אין די גראָבסטע טיילן פון שפּאַניש שטעט איר קענען געפֿינען קאַפעס וואָס דינען בלויז שערי און ליקעריש-פלייווערד פייער וואַסער, וואָס זיי רופן אַנאַס. און די קאָמבינאַציע פון די צוויי טרינקען קענען זיין פאַרגלייַכן מיט די קאָמבינאַציע פון אַ ברענען שוועבל און גאַזאָלין.
  
  
  איך געלערנט די פאקטן פון קאָלאָנעל דע לאָרקאַ, הויפּט פון שפּאַניש סייכל. בלויז אַ שעה איז דורכגעגאנגען זינט די טויט פון די ווערוואָלף, און די עפעריע איז נאָך אין פול סווינג. דע לאָרקאַ איז געווען אַ דין, טונקל מענטש וועגן מיין עלטער מיט אַ אַקווילינע נאָז וואָס קאַנטראַסטאַד מאָדנע מיט אַ כּמעט קאָמיש פו מאַנטשו וואָנצעס. ער איז געווען אין ציווילע קליידער.
  
  
  "זיי זענען געלאָפן פון זייער פּלאַטאָ ווי אויב עס איז געווען אַ באָמבע אויף אים - זייער אַנסטילייש." ער האט גענומען א ביס פון דעם געזאַלצענעם מאַסלינע.
  
  
  “קיצור, מיר האָבן זיי גלייך אַרומגערינגלט און געפונען דעם רוצח. צו זיין ערלעך, איך איז געווען זייער סאַפּרייזד."
  
  
  'פארוואס?'
  
  
  "אָה, איך טאַקע דערוואַרט עפּעס אַנדערש. נאָר אַ בינטל פון אויס פון קאָנטראָל ראַדאַקאַלז. אבער איך מוז זיי געבן א גוט אנטוויקלטן פלאן. זיי האָבן געקענט דורכגיין אָן דיר. ”
  
  
  'זאל זיין? וואס וואלט זי דעמאלט אפגעשטעלט?
  
  
  'איך.'
  
  
  דע לאָרקאַ איז געווען סאַפּרייזד אַז ער האט צו דערקלערן. "אויב איר אלץ זען די באַאַמטער באַריכט, איר וועט לייענען אַז כאָטש איר געווען ינסטרומענטאַל אין ופדעקן די רעצייעך ס סטראַטעגיע, עס איז געווען איך, קאָלאָנעל דע לאָרקאַ, וואָס גענומען די גשמיות ריזיקירן. דו זאלסט נישט קוקן אַזוי באליידיקטער. כאָק ווייסט אַ ביסל בעסער. מייַן כוונה איז נישט צו געבן קרעדיט, אָבער גאַנץ צו ראַטעווען מיין אייגן הויט. אפילו כאָטש דער ווערעוואָלף מיסט קאַודיללאָ מיט אַ מייל, אויב ער האט געהאט די געלעגנהייט צו דרייען, זיי קען מאָרגן גראָבן נאָך אַ לאָך אין מיין משפּחה גרוב. דאָס איז אַ גרויס האַנדלען פֿאַר מיר. ” אפשר האָט דער פאַקט דערקלערט זיין ציניזם און וואָס ער געטרונקען אַזוי פיל שערי און אַניס.
  
  
  "איר זענט באקאנט צו זיין אַ זייער גוט קאַפּ, דע לאָרקאַ. דו וועסט מיר נישט זאגן אז זיי וועלן דיך ארויסנעמען נאר ווייל דער רוצח איז געווען צו נאענט, צי?
  
  
  — נאך דיין קונץ אין פאלאץ? פֿאַר צוויי דורות, די שפּאַניש געזעלשאַפט איז געבויט אויף איין זייַל - Generaliso Franco. ווען ער פאַלט, קאַלאַפּס אַלץ מיט אים.
  
  
  ״ווען ער ניסט, סענאר, ברומט די ערד. איך האב פשוט געזאגט, "אויב איר אלץ לייענען דעם באַאַמטער באַריכט ... ווייַל דער באַריכט איז העכסט סוד. קיינער וועט קיינמאָל וויסן. מיר, קאַריערע אָפיצירן, וועלן שטיין ביז דעם סוף, ווי כהנים פון אַ געהאלטן ביים שטארבן גאָט, ווייַל מיר וויסן אַז אונדזער שלום איז מיט אונדזער. נו, קילמאַסטער ווס ווערעוואָלף! ס'איז זיכער געווען א גוטער קאמף.
  
  
  מי ר האב ן אויפגעהויב ן ד י גלעזע ר או ן געטרונקען . דע לאָרקאַ האָט זיך געזיפֿצט און זיך אױפֿגעשטעלט. “איך האָבן נאָך עטלעכע ריפּאָרץ צו פּלאָמבירן. דו דארפסט נישט קומען; דיין אַרבעט דאָ איז געענדיקט."
  
  
  
  
  אומגעקערט אויף יום טוּב, איך געפֿונען מאַריאַ אין די מערסט ויסשליסיק נייטקלאַב אין סעוויללע.
  
  
  'ווי ביסטו געווען.' — האט זי געפאםט. "וואָס איז געווען דיין סוד אָנזאָג ווידער?"
  
  
  "איך האָב געמײנט, אַז איך טרעף זיך מיט אַן אַלטן באַקאַנטן, אָבער איך האָב זיך טועה געווען."
  
  
  - איר מיסט אַנדרעס. ער האט דיך געפרעגט.
  
  
  "איך וויל אים איצט נישט טרעפן, לאָמיר גיין ערגעץ."
  
  
  מאַריאַ געפֿינט צו אָננעמען אַ פאַרבעטונג צו אַ פעריאַ פּאַרטיי פון איינער פון די אָולדאַסט משפחות אין סעוויללע. מי ט א גרופע איטאַליענישע פרינצן און רומענישע דוטשעססעס זענען מיר אַרײַן אין אַ ראָלס און אַװעקגעפֿאָרן אין דער פֿינצטערניש. א רומענישע דוטשעסס, וואס איז כמעט געזעסן אויף מיין שויס. האָט מיר דערמאָנט דעם אויפגעבלאָזן זסא זסא גאבור. מיט יעדער זעץ אין וועג, איך פּעלץ איר גענוגיק בריסט קעגן מיין פּנים. — װאם גײען מיר ? כ׳האב אנגערופן מאריא, װאם איז געזעםן פארנט.
  
  
  — צו ירעז.
  
  
  שערי? עס איז געווען שעה אַוועק פון סעוויללע. כ׳האב נישט געקאנט גלויבן, אז כ׳װעל אזוי לאנג דארפן זיצן אין די שמעקנדיקע ארעם פון דער געשװאלענער גראַפֿין. ווען מיר זענען אנגעקומען, איך איז געווען גרייט צו האַנדלען דעם רומעניש פּודער סאָליד פאַרקערפּערן פֿאַר אן אנדער קייַלעכיק מיט די ווערעוואָלף.
  
  
  "קוק, מאַריאַ, איך האָב טאַקע ימאַדזשאַנד עפּעס מער אָנווינקען."
  
  
  "קום אויף דזשאַק, איר וועט קיינמאָל זען עפּעס ווי דאָס ווידער." זי איז מיסטאָמע רעכט. די הויז איז געווען אַן ימפּרעסיוו ווילאַ געבויט אין די גאָטהיק סטיל, סעראַונדאַד מיט ווייַנגאָרטן אויף אַ פּלאַנעווען פון טויזנטער פון כעקטאַרז. ד י דרייוו־װע ג אי ז געװע ן ענג ע מי ט לימאזין , װא ס האב ן געהער ט צ ו אײדעל ע פו ן גאנ ץ אײראפע . "אַזוי זאָל עס געווען אין רוסלאַנד פֿאַר דער רעוואָלוציע," האָב איך ביטער געטראַכט.
  
  
  טרא ץ דע ר שפעט־שעה־שעה , האב ן דא ם או ן דזשענטלעמע ן זי ך באשלאס ן צ ו מאכ ן דע ם יום־טוב , װ י מעגלעך . אונטערן וואך אויג פון שטאלץ-קוקן קאנקוויסטאדארן און פארשווינדלטע אדמיראלן אין די ריזיקע פאמיליע-פארטרעטן אויף די ווענט, האט זיך אנגעהויבן א מאסן-אורגיע.
  
  
  "איך האָב אָפט געהערט אַז עס איז געווען פיל ינסעסט צווישן די אייראפעישע אדלשטאנד, אָבער איך האט נישט וויסן וואָס זיי מיינען."
  
  
  "זייט נישט אַזוי קוועטש, דזשאַק."
  
  
  "אָה, איך האָבן די זעלבע טענדענץ. נאָר איך מיסטאָמע האָבן אַ שטארקער געפיל פון פּריוואַטקייט. ”
  
  
  אונדזע ר בעל־הבית ט הא ט זי ך באװיזן . דאָס איז געווען אַ געוויסער מאַרקי מיט אַ צווייטן נאָמען, אָנגעטאָן אין אַ לילאַ סאַמעטן רעקל.
  
  
  "דזשאַק איז אַ ביסל באָרד," מאַריאַ געזאגט.
  
  
  — פארװאם װײזסטו אים נישט דעם װײן־קעלער ?
  
  
  איך האב געמיינט אז זי מאכט א וויץ, אבער דער מארקי האט זייער באגייסטעריש רעאגירט.
  
  
  'מיט געשמאק. עס איז אַזוי זעלטן אַז איך האָבן געסט וואָס קלייַבן צו האַלטן זייער קליידער אויף." ער האָט אַ קוק געטאָן אַ זייט אויף די איבעריקע מענטשן.
  
  
  "דעמאָלט וואָס טאָן איר דאַרפֿן זיי?"
  
  
  — זעה ט דע ר גרויםע ר אידיא ט דאר ט אויפ ן טיש ? דאס איז מיין זון.
  
  
  מי ר זײנע ן אדורכגעגאנגע ן עטלעכ ע עסענ ־ ארט ן בי ז מי ר זענע ן געקומע ן צ ו א מאסיווע ה הילצערנ ע טיר , אי ן דע ר װאנט , װא ס הא ט געהאלט ן עטלעכ ע שטיק ל מעטאל ן פאנצער . דער מאַרקי האָט גענומען אַן אַלטן אײַזן שליסל.
  
  
  "עס איז נאָך אַ אַרייַנגאַנג פון די ווייַנגאָרטן, אָבער איך שטענדיק נוצן דעם. זינט שערי געמאכט דעם הויז וואָס עס איז, איך גלויבן עס איז די מערסט פּאַסיק אָפּציע." ע ר הא ט אונד ז ארויפגעפיר ט אוי ף א שמאל ן טרעפ . װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צ ו דע ר שטײנערנע ר דיל , הא ט ע ר אנגעצונד ן ד י ליכט . א וויין קעלער איז נישט געווען אַ צונעמען באַצייכענונג פֿאַר די פּלאַץ אונטער די הויז. רודערן נאָך רודערן פון ריזיק ווודאַן באַראַלז אָנגעפילט דעם ריזיק הייל. "שערי" איז אַן אָרעמע ענגלישער אויסשפּראַך פֿון יעז, די שטאָט פֿון וועלכן דער ווײַן שטאַמט, און דער מאַרקי איז געווען איינער פֿון די וויכטיקסטע פּראָדוסערס פֿון שערי אין שפּאַניע.
  
  
  — וויפיל וויין האסטו טאקע ?
  
  
  "יעדער פאַס כּולל פופציק קליין באַראַלז. אינגאנצן האב איך פארדעכטיגט אז מיר האבן בערך הונדערט טויזנט פון די דאזיקע בארס. העלפט איז עקספּאָרטירט, מערסטנס אָלאָראָסאָ, אַ זייער זיס פאַרשיידנקייַט, און וואָס איז גערופן קרעם אין ענגלאַנד און אַמעריקע איז אויך זיס. די מנוחה איז פינאָ, פייַן שערי, אַמאָנטילאַדאָ אָדער מאַנזאַניללאַ. דא.' מי ר האב ן זי ך אפגעשטעלט , בײ ם פאס , ד י גרויס ע פו ן א העלפאנט . דער מאַרקי האָט צוגעבראַכט דאָס גלאז צום צאַפּן און געלאָזט אַריינלויפן די געלע פליסיקייט.
  
  
  "די גאנצע הצלחה פון אַ שערי הויז דעפּענדס אויף איין מצליח יאָר. יעדער סאַבסאַקוואַנט שניט איז דעמאָלט געמישט מיט אים. ווי האסטו עס געפונען?
  
  
  איך האב גענומען א זופּן. דער ווייַן איז געווען שטאַרק און האט אַ מוסיק געשמאַק.
  
  
  "געשמאַק".
  
  
  "איך בין זיכער. מײַן משפּחה האָט זיי געקליבן פֿאַר בערך הונדערט יאָר."
  
  
  עס איז געווען מער ווי נאָר טריינג וואָס מיר האבן געטאן. עס איז געווען די זעאונג פון הימל אַז אַ אַלקאָהאָליקער זאָל זען. אומעטום זײנען געװען פאסלעך — אויפן האלץ איז געװען אויםגעקריצט דעם טיפ און עלטער פונעם װײן.
  
  
  דער דינסט איז דעמאָלט אַראָפּ צו זאָגן דעם מאַרקי אַז זיין זון וויל צו זען אים.
  
  
  "בלייב דאָ אויב איר ווילט," האט דער מאַרקי סאַגדזשעסטיד צו אונדז. "איך יוזשאַוואַלי ווי עס דאָ פיל בעסער ווי אין דעם גענעם דאָרט."
  
  
  איך און מאַריאַ האָבן געהאַט עטלעכע גלעזלעך, וואָס מיר האָבן נישט געפּרואווט און מיר האָבן דאָס מערסטע דערפון געמאַכט, ווען מיר זענען געזעסן אויף די טרעפּ וואָס פירן אַרויף צו דער טיר פון דער ווייַנגאָרטן זייַט.
  
  
  — ביסט נישט צופרידן אז מיר זענען געקומען ?
  
  
  "דאָס איז זיכער זייער בילדונגקרייז," איך מסכים. מיטאמאל האב איך געהערט ווי די טיר צום הויז האט זיך אנגעקלאפט. איך האָב געמײנט, אַז דער מאַרקי האָט זיך אומגעקערט, אָבער צום סוף איז דאָס נישט געװען דער אַלטער.
  
  
  צוויי מאַסקיאַלער, אומפרייַנדלעך טייפּס זענען אַראָפּ די טרעפּ. אי ן ד י הענ ט האב ן ז ײ געהאלט ן ברײט־שװערדן , װעלכ ע אי ך הא ב פריע ר געזע ן אויפ ן פאנצער ן אי ן קארידאר .
  
  
  "מרים, איך האָפֿן איך האט נישט זאָגן עפּעס שלעכט צו איינער פון דיין פריינט?
  
  
  "ניין, דזשאַק. איך האב נישט קיין אנונג וואס די דאזיקע בחורים ווילן."
  
  
  איצ ט הא ב אי ך ז ײ דערקענט , װ י צװ ײ דרייווערס , װעלכ ע האב ן געפיר ט אויטאמאביל ן פו ן סעװילע ן קײ ן יעז .
  
  
  זײ האבן מיך אויך דערקענט, װײל װי נאר זײ האבן אונדז דערזען, זײנען זײ צוגעלאפן צו אונדז.
  
  
  'אָפּשטעל!' — הא ב אי ך אויסגערופן , דערגרייכנדי ק צ ו מײ ן לוגער . איך האָב זיך אומזיסט אויסגעשטרעקט. דעם רומעניש! זי סטאָול עס בעשאַס די קאַליזשאַנז און שאַקינג צוזאמען דעם וועג. ד י טרײבע ר האב ן געוװסט , א ז אי ך הא ב שוי ן ניש ט װײ ל ז ײ זײנע ן װײטע ר געלאפ ן װײטער , האלטנדי ק מי ט 5 פוס ע ברײטע ר שװערד ן מי ט מע ן איבע ר ד י קעפ .
  
  
  "מרים, דער אַלט מענטש האט געזאגט אַז עס איז אן אנדער וועג אויס. גיי ארויס פון דא".
  
  
  'און דו?'
  
  
  "איך וועל פּרובירן צו האַלטן זיי."
  
  
  ווי מרים געלאפן אַרויף די טרעפּ צו די ווייַנגאָרטן טיר, איך צוגעגרייט צו פענד אַוועק די מאָדנע רעוואַלערז. איך האב נאך געהאט דעם סטילעט און עס ארויסגעטרייסלט פון מיין מאמענט. ד י שװערקײט , פארשטײ ט זיך , אי ז געװע ן א ז אי ך װע ל קײנמא ל ניש ט קענע ן דערנענטער ן צ ו זײער ע שװערד ן צ ו באנוצ ן דע ם סטילעט .
  
  
  ווען דער פארנט איז געווען צען פוס אוועק פון מיר, איז מיין האנט ארויסגעפלויגן און דאס מעסער האט אים געטראפען אין הארץ. אבער עס האט נישט אַרבעטן. גוף פאנצער - זיי גענומען יעדער פּריקאָשאַן. אנשטאט צו פארברעכן די צייט מיט פרובירן אויפצוקומען מיט נייע טאקטיקן און זיך פארמאכן מיט א אפגעשניטן קאפ, בין איך געטויבן צווישן צוויי פאס און קריכן אויפן ווייטער וועג.
  
  
  "פאַרשלאָס די טיר צום ווייַנגאָרטן, קאַרלאָס," האָט איינער פון זיי שושקעט. "דעמאָלט וועלן מיר אָנכאַפּן דעם אמעריקאנער אין דעם קעלער."
  
  
  איך האב אראפגעלאזט מיין זאק און ארויסגעצויגן די גאז באמבע וואס איז געווען צוגעטשעפעט צו מיין קנעכל. אי ך הא ב געהא ט א געפיל , א ז קײנע ר װע ט ניש ט פארלאז ן ד י ארג ע אוי ף אוי ף מי ר צ ו הילף .
  
  
  — אט קומט ער.
  
  
  א ברײט־שװערד האט געפײפט פארבײ מיין אקסל. איך בין צוגעלאפן צו דער זייט, אבער דאך האט די פלאכע זייט פון דער שווערד געשלאגן אין מיין האנט. ז י אי ז געהאנגע ן הינק ע או ן נאמעלעך . די גאַז באָמבע האָט זיך אַרויפֿגעקלאַפּט איבער דער פּאָדלאָגע פֿון מײַן דערגרייכן.
  
  
  די שװערד האָט זיך איצט געדרײט צו מײַן לענד, װי ער האָט מיך צעשניטן אין האַלב. איך טויב און די שערי איז ארויסגעגאסן פון דעם פאס אויפן דיל. דער רוצח האט מיך געשלאגן אין די פוס — איך בין ארויפגעשפרונגען אויפן געשעדיגטן שטאם. װי נאר דער שפיץ שװערד איז װידער ארויםגעפלויגן, בין איך אויפגעשפרונגען אויפן נעקסטן שטאם.
  
  
  "ער איז נישט געפערלעך, ער קוקט פֿאַר מיר מער ווי אַ באַללערינאַ," דער שאָפער לאַפט.
  
  
  איך האב געמיינט אז איך בין אויף וואקאציע. פארוואס די גענעם האבן די צוויי מענטשן טריינג צו טייטן מיר?
  
  
  איצט איינער אויף יעדער זייַט פון דעם שטאַם. זײערע שװערדן האָבן זיך צוזאַמענגעשטויסן, װײַל זײ האָבן גלײַכצײַטיק געצילט אױף מיר, און איך בין אַרײַנגעשפּרונגען אױפֿן אַנדערן פֿאַס.
  
  
  "דו קענסט נישט פאָרזעצן טאַנצן, באַללערינאַ. איר קענען גיין אַראָפּ מיד.
  
  
  די בראָדשוואָרד איז אַ פּרימיטיוו געצייַג, אָבער עפעקטיוו אין די הענט פון אַ שטאַרק מענטש. ריטשארד די ליאָןהעאַרט אַמאָל דיפיטיד אַן אַראַבער אַרמיי דורך פשוט שנייַדן אין האַלב קיין וואָריער געשיקט קעגן אים דורך די באַרבאַריאַן.
  
  
  די מענער האבן געשטופט דעם פאס, איך האב זיך אראפגערינגלט און איז איצט געהאנגען ווי א ליאַלקע צווישן צוויי פאַן. מײַנע פיס האָבן זיך אָפּגעבאַנגלט און אַ האַלבע טאָן וואָג האָט געטרעטן צו צעטרעטן מײַן קאַסטן.
  
  
  „מיר האָבן אים געכאַפּט! '
  
  
  איך האב ארויסגעצויגן מיין האנט. ד י שװערד ן הא ט זי ך ארײנגעקראכ ט אי ן דע ם בוים , װא ו מײ ן האנ ט אי ז געװע ן . אויף די אנדערע האַנט, אן אנדער שווערד געשלאגן רעכט לעבן מיין דיך. דא ס אי ז ביז ן דע ר צײ ט אי ן א שיינע ר קאמ ף — אבע ר צ ו זעץ , צעטרעט ן װ י א שפײגע ר אונטע ר א װאל , א ן אפיל ו װײס ן פארװאם... .
  
  
  עפעס האב איך אויפגעהויבן די פיס און געשטופט די בארס. יעדער מוסקל אין מיין לעגס און געווער געשפּאַנט ווי איך פּושט די ריז כלים אַוועק פון יעדער אנדערער. דער איינער אין מיין צוריק אריבערגעפארן מיט שוועריקייט. ע ס אי ז ניש ט געװע ן פול , הא ב אי ך דערהער ט א שפרײצ ן פו ן װײן . עס האט מיר צוריק מיין בטחון.
  
  
  "האַ!" “איך האָב אַרויסגעלאָזט אַ קאַראַטע געשריי, וואָס האָט אַרויסגעלאָזט מוסקלען, און די טישן האָבן זיך צעפלויגן. איך האָב זיך צוריק געשלאָגן איידער מיינע צוהערערס האָבן איינגעזען וואָס איז געשען, און זיי קען האָבן אָפּגעשניטן איינער פון מיין פיס.
  
  
  "איך שווערן אַז בלויז אַ ווערוואָלף קען דאָס טאָן," האָט איינער פון זיי געזאָגט.
  
  
  איך בין אים געשפרונגען איבערן קאפ. אין דער זײטיקער דורכגאנג, געכאפט מיין סטילעט און געלאפן.
  
  
  איך האב געהערט איינעם פון מיינע נאכגייער שרייען. - "טרייב אים צו דער טיר פון די ווייַנגאָרטן."
  
  
  מיינע פיס האבן געציטערט פון די אנשטרענגונג וואס עס האט גענוצט צו שטופּן די בלוט כלים באַזונדער. אינסטינקטיוו האָב איך זיך אַראָפּגעבויגן און געהערט ווי דאָס ברייטע שווערד פײַפט אין דער וואַנט לעבן מיר. דעם פאַרפירן האט מיר אַ ביסל מער פון אַ קאָפּ אָנהייב. ד י שטענדיק ע אנפאל ן מי ט שװער ע געװער ן האב ן איצ ט אנגעהויב ן צ ו מיד ן ד י דאזיק ע מענטשן .
  
  
  זיי פּאַמעלעך אַראָפּ.
  
  
  האלב געלאפן , האלב קריכן , הא ב אי ך דערגרײכ ט ד י טרעפ , װא ס האב ן געפיר ט צ ו ד י טירן , צ ו דע ם װײנגארט , צ ו דע ם סאמע ר ארט , װא ו ז ײ האב ן מי ך געפרװו ט צופאלן . איך האָב אַרײַנגעשטעקט דאָס מעסער אין שלאָס. ער האט זיך נישט רירט.
  
  
  — וועסטו אליין אראפקומען, אדער זאלן מיר דיך קומען נעמען? — האט א געשרײ געטאן א נבלה אונטער די טרעפ. "קום און כאַפּ מיר," איך אָטעמען, טראכטן אַז אפֿשר אַזוי איך קען האַלטן זיי אַוועק איינער דורך איינער.
  
  
  "מיר טאָן ניט זאָרגן".
  
  
  זיי זענען געקומען איינער נאָך דעם אנדערן. איך האב זיך אויסגעדרייט און געצויגן דעם שטריק וואס איז געהאנגען נעבן מיר.
  
  
  ז ײ האב ן זי ך אפגעהאלט ן או ן מסתמא ל געמײנט , א ז אי ך בי ן משוגע ן פו ן שרעק . דא ן האב ן ז ײ דערזע ן א שטריק , װא ס הא ט זי ך געהאנגע ן פו ן א פאלי , או ן צוגעבונד ן צו ם שטאם . זײערע אױגן האָבן זיך צעשפּרײט, װען זײ האָבן דערזען, אַז איך פֿאַרשניטן דאָס שטריק און באַפֿרײַט דאָס פֿאַס מיט בלאַקס.
  
  
  לאמיר לויפן!'
  
  
  מי ט ברײטע ר שװערד ן אי ן ד י הענט , האב ן ז ײ געפרואװ ט אנטלויפ ן אראפ . אויב זיי וואלטן אראפגעלאזט די שווערע וואפן, וואלטן זיי נאך געהאט א שאנס, אבער א פאס פון טויזנט ליטער וויין ווערט זייער שנעל מאמענטום. דער גאנצער קעלער האט זיך געציטערט פון דעם גרימצאָרן פון דעם ראָלענדיקן קאָלאָסוס. מיינע שונאים זענען פארשוואונדן אונטער אים, זייערע ברייטע שווערדן פליען אין דער לופטן ווי ציינשטעכערס. דאָס ריזיקע פֿאַס האָט פֿאַרשטומט זייערע געשרייען, צעטרעטן ווי אַ פּאַרעוואַלל, און ענדלעך אַרײַנגעפֿאַלן אין דער ערשטער ריי פֿאַסן. ם׳האט זיך געהערט דאס געקראכן פון האלץ, און װײן האט זיך אויסגעגאסן איבער די צװײ לעבעדיקע קערפער.
  
  
  װאלטן זײ נאר נישט אזוי מורא געהאט צו מאכן צופיל גערויש. זיי וואלטן גענוצט רעוואלווערן און איך וואלט געווען טויט. װע ן ז ײ װאלט ן ניש ט געװע ן מוראדי ק צו ם שאד ן צ ו פי ל פעס , װאלט ן ז ײ מי ך ניש ט געטריבן , צ ו דע ר טיר , װעלכע ר פיר ט ארײן , או ן אי ך װאל ט געװע ן טויט .
  
  
  דאָס איז צוויי ערראָרס מער ווי ערלויבט.
  
  
  איך האָב אַרײַנגעטונקען מײַן פֿינגער אין דער שערי, װאָס האָט זיך צעשפּרײט איבער דער פּאָדלאָגע, און פֿאַרזוכט.
  
  
  Amontillado. ווינטידזש 1968. גוט יאָר.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 10
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  אבער פארוואס האבן זיי דיך געמוזט טייטן? מרים געפרעגט.
  
  
  גוט קשיא.
  
  
  מיר האָבן זיך אומגעקערט צו דער זיכערקייט פֿון אונדזער האָטעל צימער אין סעוויל. און איך האָב ניט מער געטרונקען שערי, נאָר סוויטשט צו סקאַטש.
  
  
  אפֿשר אַ קאָנקורענט אין די געווער האַנדל? »
  
  
  איך מיין נישט אזוי. אפֿשר האָבן זיי מיך פֿאַרמאַכט פֿאַר עמעצער אַנדערש.
  
  
  „אָבער פֿאַר וועמען? דזשאַק?'
  
  
  "איר פרעגן אַ פּלאַץ פון גוט פראגעס."
  
  
  איך ווינטשן זי האט מער ענטפֿערס. צום ביישפיל, פארוואס איז קיינער נישט געקומען העלפן נאכדעם וואס זי איז אנטלאפן פון קעלער. איך ווייס אַז איך קען זיין אַ ביסל נאַיוו, אָבער איך נאָך טראַכטן מאָרד וואָלט צעשטערן אפילו אַן אָרגי אַ ביסל. "צי איר טאַקע טראַכטן אַז פראַנקאָ וועט זיין ריפּלייסט דורך אַ מאָנאַרכיע וואָס באשטייט פון אַזאַ קלאַונז?" — האב איך געפרעגט מרים.
  
  
  ― דער ערשטער שטאַרקער מיט אַ ביסל מוט האָט זײ געקאָנט אָפּװישן מיט אַ טיכל.
  
  
  "אפֿשר דאָס איז וואָס זיי שפּילן אַזוי - זיי וויסן אַז עס איז נישט פיל צייט לינקס. אפֿשר דערפֿאַר שפּיל איך אויך מיט דיר - איך וויסן אַז מיר האָבן אויך אַזוי קליין צייט.
  
  
  איך האָב אָפּגעטאָן איר קלײד. אירע שװארצע האר איז צוגעפאלן צו דער לענד. איך האב זי אוועקגעצויגן און געקושט איהר האלדז . מײַנע הענט האָבן זיך געכאַפּט אין אירע בריסט און אירע ניפּאַלן זײַנען געװאָרן האַרטע. זי האט זיך צוגעלײגט צו מיר און א טיפער זיפץ פון פארגעניגן איז אנטלאפן פון אירע ליפן.
  
  
  "דיין וואַקאַציע קומט אויך צו אַ סוף. דעמאל ט װע ל אי ך צורי ק גײ ן צ ו דע ר ראנטש , אדע ר מדריד , או ן אי ן עטלעכ ע יאר ן װע ל אי ך מםתמא ל חתונ ה מיט ן עפע ם אידיאט ע פירשט . אָדער פֿאַר אַ רייַך אַלט מענטש."
  
  
  "ווי איז באַרבאַראָססאַ?"
  
  
  — ער האט מיך דערפאר געבעטן.
  
  
  — װילםטו נישט ?
  
  
  זי האט זיך אויסגעדרייט צו מיר, די ליפּן צעשיידט.
  
  
  "איר וויסן, וואָס איך ווילן."
  
  
  איך געצויגן זי אויף מיין בעט. אַז איך האָב אױסגעטאָן דאָס קלײד, האָט זי אָפּגעטאָן מײַן גאַרטל.
  
  
  מיר האָבן ליב געהאט יעדער אנדערע פריער, אָבער קיינמאָל אַזוי פיל ווי מיר האבן די נאַכט.
  
  
  איר פלעקסאַבאַל גוף איז געווארן אַ מאַשין פון אַ ענדלאַס פאַרגעניגן; איך שטויס אין איר האַרדער און דיפּער ווי אלץ, איר צוריק סטריינינג צו אָננעמען מיר. װע ן אי ך הא ב פארטיק , הא ט ז י מי ך װידע ר אנגעצונד ן מי ט ד י פינגער , או ן מי ט ד י ליפ ן או ן װע ן ע ס אי ז ענדלע ך פארענדיק ט געװארן , זענע ן מי ר אײנגעשלאפ ן אי ן דע ר אנדערע ר ארעם .
  
  
  דער ווייַטער מאָרגן איך קאָנטאַקט קאָלאָנעל דע לאָרקאַ. מי ר האב ן זי ך געטראפ ן אי ן צענטע ר פו ן סעוויללע , אויפ ן ברעג ן פו ן גואדאלקוווויר . די שפּאַניש אַרמאַדאַ אַמאָל אפגעפארן צוזאמען דעם טייַך, אָבער איצט עס איז כּמעט ליידיק.
  
  
  
  
  איך האב געפרעגט. - "וואו גייט פראַנקאָ איצט?"
  
  
  “מיר גייען קיין לא מאנטשע כדי ער זאל דארט קענען גייען פיזאן. ער איז אַ גיריק יעגער. פארוואס פרעגסטו דאס?'
  
  
  — צװײ מענער האבן מיך געפרואװט הרגענען נעכטן נאכט.
  
  
  “אַוודאי האָבן זיי דאָס נישט געטאָן.
  
  
  דאנק איר פֿאַר דיין מאַזל - טאָוו. צום באַדויערן, זיי זענען טויט, אַזוי איך קען נישט פרעגן זיי וואָס זיי האָבן קעגן מיר.
  
  
  — איך וועל עס אויסקוקן.
  
  
  עס שטערט מיר נישט, קאָלאָנעל. וואָס איז וויכטיק איז אַז איך גלויבן אַז דער ווערעוואָלף איז נאָך לעבעדיק.
  
  
  דע לארקא האט א שאקל געטאן מיטן קאפ. ער איז טויט, קילמאַסטער, און ניט נאָר אַ ביסל.
  
  
  איר מיינען אַז דער מענטש אין די סטאַטוע אין די פּראָצעסיע איז טויט. וואָס געלעגנהייט האט איר געבן אים צו אַנטלויפן נאָך ער געהרגעט פראַנקאָ?
  
  
  "דאָך, דאָס איז נישט אַ געלעגנהייַט. דאָס איז געווען אַ זעלבסטמאָרד מיסיע."
  
  
  "קום, צי איר וויסן אַ פאַכמאַן וואס גייט אויף אַ זעלבסטמאָרד מיסיע? נישט איך. איר קענט נישט טאָן פיל מיט דיין געלט אויב איר זענט ונטערערד."
  
  
  “דאָס איז אַן אַרגומענט. צי איר האָבן קיין אנדערע סיבות צו גלויבן אַז דער ווערעוואָלף איז נאָך לעבעדיק?
  
  
  איך האב אויסגעשטרעקט מיינע געליימטע פיס. "אין דעם קאַמף נעכטן נאַכט, איך בין געכאפט צווישן צוויי באַרס ווייַן."
  
  
  "איך בין אַזוי נעבעכדיק פֿאַר איר."
  
  
  "און דאָס איז זייער ומבאַקוועם, ספּעציעל ווען עס זענען צוויי אנדערע גייז וואָס ווילן צו שטעכן איר מיט זייער שווערדן. אבער די זאך איז, אז ווען איך האב מיך באפרייט, האט איינער פון די דאזיקע בחורים געזאגט, אז ער האט געמיינט אז נאר א ווערוואלף קען אזא זאך. איך זאג נישט אז דאס וועט אונז פירן צום שטעג פון די ווערוואלף, אבער איך האב א חשד אז זיי האבן געזען דעם ווערוואלף און ער האט זיי געמוזט האבן איינדרוקירט מיט גרויס פיזיש שטארקייט.
  
  
  דער מענטש אין דעם בילד: צי האָט איר וויסן בעערעך ווי הויך ער איז?
  
  
  - ניט מער ווי פינף פֿיס. גאַנץ שווער.
  
  
  "אבער נישט הערקולעס?"
  
  
  דע לאָרקאַ האָט זיך געטראַכט און זיך געכאַפּט. "טאקע, עס זענען צוויי סיבות וואָס איר טראַכטן איר האָט געכאפט די רעכט רוצח, און אַז די הויפּט געפאַר נאָך יגזיסץ. דעמאלט לאז איך דיר פארזיכערן. איך זיץ אויך נישט. איר געגאנגען צו אַ פּאַרטיי מיט מאַריאַ דע ראָנדאַ, האט ניט איר? לאמיר נאר זאגן אז איר זענט איר זייער נאענט. דיין קאָנקורענט, דאָן באַרבאַראָססאַ, איז אַ ייפערטזיכטיק מענטש. ע ר אי ז אוי ך זײע ר רײ ך או ן צװיש ן אנדער ע פארמאג ט ד י ארגאניזאצי ע װ ו ד י דאזיק ע דרייווערס . איצט נוצן סייכל. עס וואָלט זיין אַ קליין קונץ פון באַרבאַראָססאַ ס טייל צו באַזייַטיקן איר, נאָר צו פאַרטריבן איר פון מאַריאַ דע ראָנדאַ ס זכּרון אויף אייביק. אַזעלכע זאַכן זײַנען דאָ נישט זעלטן. די שפּאַניש זענען פשוט מער ינטאַלעראַנט ווי איר אמעריקאנער. ווי פֿאַר די ווערוואָלף. ער האט געקאנט אנטלאפן, געכאפט צװישן די דאזיקע פאס װײן? אפֿשר נישט דיין וועג - ברוט קראַפט - אָבער וואָס ניט ניצן גיכקייַט? דו האסט אליין געזאגט אז דו האסט געפונען א שווערן קעגנער אין דער סטאטוע. קען ער האָבן אנטרונען נאָך מאָרד פראַנקאָ? איך זאָג ניין ווייל איך בין זיכער אז איך וואלט אים געכאפט. צום באַדויערן, איך קען נישט גאָר שטימען פֿאַר די לויאַלטי פון אַלע די זיכערהייַט פּערסאַנעל, און טאָמער די פּאָליצייַ פאָרשטעלן וואָלט האָבן פּראָטעקטעד אים אלא ווי טייטן אים. דערפֿאַר האָב איך געהאַלטן אַ סוד פֿון דער הילף פֿון AX. ניין, איר האט דיין אַרבעט. זיין פיליק, אָפּרוען און פּרובירן צו בלייַבן אַוועק פון באַרבאַראָססאַ.
  
  
  באַרבאַראָססאַ. אויב דע לאָרקאַ וואָלט נישט גלויבן מיין געדאַנק וועגן דעם ווערוואָלף, וואָס וואָלט ער טראַכטן וועגן מיין סאַספּישאַנז וועגן די ינדאַסטריאַליסט ס פּריוואַט אַרמיי? "זאג מיר, קאָלאָנעל, וואָס איז טאַקע הינטער די געדאַנק אַז ספּאַין און צפון אפריקע האָבן מער אין פּראָסט ווי ספּאַין און אייראָפּע - אַז עס זענען עטלעכע ספּעציעל טייז צווישן ספּאַין און צפון אפריקע?"
  
  
  "צי איר וויסן וואָס דעם טייַך איז געווען ערידזשנאַלי גערופן, קילמאַסטער? וואַדי על-קיביר. דער נאָמען איז לעצטנס טשיינדזשד צו Guadalquivir. אונדזערע קהילות זענען געווען מאָסקוועס. איר טאָן ניט האָבן צו גראָבן טיף אין ספּאַין צו געפֿינען אפריקע.
  
  
  דער מעף האָט עפּעס געפֿונען אויף דער אַנדערער זײַט טײַך. זי איז תיכף אטאקירט געווארן דורך אנדערע מעפס וועלכע האבן פרובירט צו נעמען דעם רויב. וואָלט דאָס ניט געווען וואָס וואָלט געשען אין שפּאַניע נאָכן טויט פון דעם אַלטן דיקטאַטאָר? "פראַנקאָ האָט טאַקע באמערקט דעם פּרווון?"
  
  
  'אוממעגלעך. ער איז גאַנץ שווער צו הערן, און דערצו מיט די פיירווערקס... ניין, איר האָט געטאָן גרויס." ער האט א קוק געטאן אויף זײן זײגער. „אגב, אונדזערע אויטאָס גייען באַלד אַוועק, איך דאַרף מאַכן זיכער אַז איך קום אין צייט. ווען איך וועל זיך אומקערן קיין מאַדריד, וועל איך שיקן דעם ענין צו קאָנטראָלירן מיט די דרייווערס.
  
  
  עס איז גאָרנישט מער איך קען זאָגן צו טוישן זיין מיינונג. זיין אַרגומענטן אַז דער ווערעוואָלף איז טויט זענען קאַנווינסינג גענוג פֿאַר אים. און איך האָב נאָר געהאט אַ האַלב-געגרינדעט טעאָריע וועגן אַנדרעס באַרבאַראָססאַ ס פּלאַנז.
  
  
  ווי איך געגאנגען אַרויף די טרעפּ צו די דאָק. איך האב געזעהן א געשטאלט וואס האט צו מיר וויינקט. עס איז געווען מרים.
  
  
  ― מיט װעמען האָט איר גערעדט? נאך א ביזנעסמאן? — האט זי געפרעגט װען מיר האבן זיך באגריסט. "יא," איך ליג מיט אַ גלייַך פּנים. — ע ר הא ט זי ך פארנומע ן מי ט דע ר האנד ל פו ן אונטערוועש . איך האָב אײַך געװאָלט באַשטעלן עפּעס אַ שײנעם“.
  
  
  'המ. עס קוקט ווי איר 'רע וועגן צו נעמען נאָך איינער פון די טריפּס איר קיינמאָל זאָגן מיר וועגן. פּונקט ווען די בוללפייטינג סעזאָן האט סטאַרטעד און איר קענען זען די בעסטער פייץ אין מאַדריד. איר וועט קומען, רעכט? איר קענט נישט נאָר לאָזן מיר יעדער צוויי מינוט און קלייַבן מיר ווי דאָס איז די מערסט נאַטירלעך זאַך אין דער וועלט."
  
  
  "איך וואלט געוואלט."
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף מיר מיט א ברענענדיקן בליק. דער צארן פון א באלײדיקטער פרוי איז געװען אין אירע אויגן, דער צארן פון א באלײדיקטער גריפעניע.
  
  
  "אויב איר לאָזן איצט, איר וועט נישט האָבן צו קומען צוריק!"
  
  
  "זעט איר אין מאַדריד."
  
  
  זי האט ברוגזדיק געשטאפלט מיט דעם פוס. — און דו װעסט מיר אפילו נישט זאגן װאוהין דו גײםט? — האט זי געפאםט.
  
  
  — שטודירן פײגל.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 11
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  איך האָב געגעסן אַ קאַלט אָמעלעט, לאַנד ברויט, געטרונקען עטלעכע ווייַן און וואָטשט ווי די וואלקנס לאָזנ שווימען. א פרישער ווינט האט געבלאזן איבער דעם אומענדלעכן פלאן פון לא מאנטשע. פֿון צײַט צו צײַט פֿלעג איך זיך אַרומדרייען אויפֿן מאָגן און ווײַזן די באַנאַקיאַלער אויפֿן וועג.
  
  
  א שעה שפעטער זענען אנגעקומען די העליקאפטערס. ז ײ זײנע ן געפלויג ן אי ן א קילאמעטע ר הויכ ט איבע ר דע ר געגנט , זוכ ן אומגעבעט ע געסט . אי ך בי ן ארײ ן אי ן ד י געדיכט ע או ן געװאר ט צ ו ז ײ זאל ן פארשװינדן . װען זײ זײנען א ביסל װײטער געפלויגן, האב איך זײ א קוק געטאן מיט א באנאקולאר. דאָס איז געווען די Huey Cobras, טייל פון פראַנקאָ ס פאַרטיידיקונג.
  
  
  כ׳האב געהערט דעם קלאנג פון אויטא־רײעלעך. דריי לאנד ראווערס האבן זיך באוויזן אויפן וועג, נאכגעגאנגען א טראק מיט פארמערס. די קאנוױ האט זיך אפגעשטעלט נישט װײט פון מיר. װע ן ד י לאנד־ראװער ס האב ן זי ך צוזאמענגענומע ן ארו ם דע ם קאווע־שאפ , האב ן ד י פויערי ם זי ך צעשפרײ ט איבע ר דע ר פלאך . אין אַ טראַפּ-ווי פאָרמירונג, זיי אנגעהויבן צו שלאָגן די אַנדערוואָג אויף ביידע זייטן פון די פלאַך מיט שטעקן, דרייווינג די פייגל און האָז צו דעם צענטער. און פּונקט אין די מיטל איז געווען גענעראַליססימאָ פראַנקאָ, ווארטן פֿאַר זיין קאָרבן צו דערשייַנען.
  
  
  באװאפנט מיט מאשין־געװער, איז די ציווילע גארד נאכגעגאנגען די פויערים, פארזיכטיג פאר פרעמדע, װאם זאלן אנטלויפן פון די קאבראס. פראַנקאָ און זיין אַנטעראַזש האָבן געדולדיק סיפּט זייער קאַווע. בשעת דער ווערעוואָלף קען נאָך זיין לעבעדיק, בייַ מינדסטער איך האט נישט זען קיין שפּור פון אים. איך האָב זיך מער געפֿילט ווי איך רײַס אַרײַן אין אַ געמעל פֿון אַ יעג־פּאַרטיי פֿון 19טן יאָרהונדערט ווי פֿאַרטיידיקן אַ מאָדערנעם דיקטאַטאָר. פאַרמערס מיט שטעקנס, די סיוויל גאַרד מיט זייער דרייַיק בייאַנאַץ, פראַנקאָ אנגעטאן אין אַן ענגליש טוויד גייעג פּאַסן: עס אַלע געווען ווי עפּעס פון אן אנדער צייַט.
  
  
  דאָס ברום פֿון אַ פּיסטויל האָט צעבראָכן די דאָרפֿישע שטילקייט. איינער פון די יעגערס האט געשאסן דעם ערשטן שיסער, אבער אן קיין שום הצלחה. לעבן פראַנקאָ איז געווען אַן אַדדזשוטאַנט מיט אַ זאַמלונג פון קליין-קאַליבער ביקס און שאַטגאַנז.
  
  
  א האז איז מיר פארבײגעשפרונגען; הינטער אים האָב איך געהערט אַ קלאַנג פֿון אַ שטעקן, װאָס האָט געטראָפֿן די בושעס. אי ך הא ב אי ך טי ף געטונקען , אי ן ד י אונטערברויז . צו ם גליק , אי ז דע ר פויער ס אויפמערקזאמקײ ט געװע ן אינגאנצ ן געװע ן אויפ ן האזע , װעלכע ר אי ז דורכגעגאנגע ן נא ר ד י פוס ס פו ן מיר . אי ך הא ב גענומע ן אטעם , או ן װײטע ר לערנע ן ד י גאג ט דור ך בינאקולארן .
  
  
  די גיכער פון די ווערעוואָלף זענען געווארן סלימער און סלימער. ער זאָל באַלד שלאָגן.
  
  
  װ י האק ן הא ט מי ר געראטן , הא ב אי ך זי ך געשטעל ט אויפ ן אר ט פו ן דע ר רוצח . אַן אַנאַליסיס פון פראַנקאָ ס פריערדיקע רייזע אין ספּאַין האט געוויזן אַז ער שטענדיק אנגעהויבן מיט אַ גרויס מאַרשרוט דורך גרויס שטעט, אָבער יוזשאַוואַלי די רייזע איז געווען ינטעראַפּטיד האַלב וועג. דאָס איז געשען ווייַל פראַנקאָ איז נישט וועלקאַמד אין באַרסעלאָנאַ, בילבאַאָ, סאַנטאַנדער און אנדערע הויפּט שטעט רעכט צו גראָוינג טענות פון עטניק מינאָריטעטן. די קאטאלאנען האבן רעבעלירט צוליב דיסקרימינאציע קעגן זייער שפראך, און אונטער דער פירערשאפט פון די באסקן פון בילבא האט זיך געברויזט א גערילע מרידה. אן אנדער סיבה פֿאַר די רעדוקציע אין זיין טורינג איז געווען אַז ער האט ניט מער ווי פיל ענערגיע.
  
  
  פראַנקאָ האָט כּמעט שטענדיק געענדיקט זיין רייַזע גלייך נאָך די גיינ אַף - אויב די ווערעוואָלף האט נישט געשלאגן הייַנט, ער וואָלט נישט האָבן געהאט אן אנדער געלעגנהייַט. אויף די אנדערע האַנט, וואָס קען זיין בעסער ווי גייעג? דער שיסער וועט נישט באמערקן ווערן ביז דער דיקטאַטאָר איז קאַלאַפּסט.
  
  
  דער רינג פון פויערים האט זיך צעקלאפט. ס׳רובֿ קעמפער זענען איצט געשטאַנען און געשאָסן. נעבן די לאנד ראווערס איז פארגעקומען א שחיטת האזלען און פאזאן. פראַנקאָ איז געבליבן זיצן; ער האט זיך װי לאנגזאם געהאט. נאָך דעם האָבן די פּויערים אָנגעהויבן רוען, און דאָס האָט געמאַכט אַ סוף פֿון דער שפּאַס.
  
  
  די יעגער און פאַרמערס זענען צוריק אין די לאַנד ראָווערס און טראָק און געטריבן אַוועק. און איך בין געלעגן אויפן בויך אין אונטערברוך.
  
  
  ווען זיי זענען געווען אויס פון דערזען, איך געשטאנען אַרויף און געגאנגען אויף די וועג. דער דאָרף ווו פראַנקאָ און זיין אַנטעראַזש סטייד איז געווען בייַ מינדסטער צען קילאָמעטערס אַוועק. איך בין געגאַנגען צו דער שטאָט און האָב זיך געפֿילט ווי אַן אידיאָט.
  
  
  פאר מיר איז געװען א פויער מיט אן אײזל. אין שיך און אין אַ שוואַרצן הוט האָט ער אויסגעזען ווי אַלע פּויערים פֿון לאַ מאַנטש. ווען ער האָט זיך אויסגעדרייט צו דעם געזונט פון מיינע טריט, האָב איך געזען, אַז זיין פּנים איז געווען בראָנדז און אומגעשעמט. זײנ ע גרוי ע אויג ן זײנע ן געװע ן זוכנדי ק או ן אינטעליגענט .
  
  
  ער האט זיך אפגעשטעלט און געװארט אז איך זאל אים אנכאפן.
  
  
  — הי, װאו גײםטו ? — האָט ער געפרעגט אין אַ גראָבן אָרטיקן דיאַלעקט.
  
  
  ספעציעל פא ר דע ר געלעגנהײ ט הא ב אי ך אנגעטאן , זאכעדיק ע שטאטיש ע קלײדע ר או ן א שאַל , או ן אי ם געענטפער ט אויפ ן דיאלעקט ן פו ן סעװילא . "צו סאַן וויקטאָריאַ. בין איך געגאנגען אין די רעכט ריכטונג? '
  
  
  "איר זענט סעווילאַנאָ. קיין ווונדער איר ניטאָ פאַרפאַלן. קום מיט מיר, מײַן אײזל, און איך װעל אױך אַהין גײן.
  
  
  ס'איז נישט גרינג צו שליסן א שמועס ווי א פרעמדער אין לא מאנטשע, און א װײל זענען מיר געגאנגען זייט ביי זייד אין שטילקייט. צום סוף האָט אים די נײַגעריקייט געכאַפּט און ער האָט פֿרעגט: "האָסט אַפֿילו געוווּסט, אַז מיר האָבן הײַנט אַ ספּעציעלן גאַסט? צי האָט איר געזען עפּעס ומגעוויינטלעך?
  
  
  'העליקאָפּטער. דאָ קען מען אָפט זען אַ העליקאָפּטער”.
  
  
  "און וואס האסטו געטון ווען דו האסט דאס געזען?"
  
  
  "איך האָב זיך באַהאַלטן".
  
  
  דער אלטער האט געלאכט און געפאלן אויף די קני פון פרייד. "א סעווילאַנאָ וואָס רעדט דעם אמת. היינט איז אן אומגעווענליכע טאג. נו, ברודער, עס איז געווען זייער קלוג פון דיר צו באַהאַלטן. דאס זענען געווען El Caudillo העליקאָפּטערס. ער איז היינט געווען דא צו יאגן.
  
  
  'מאכסטו א וויץ! '
  
  
  'איך שווער. מײַן ברודער האָט געהאָלפֿן מיט דער גײַג, אַזױ װי מײַן קוזינע. ס'איז דאָך אַ כּבֿוד, אָבער פֿון דער אַנדערער זײַט צעשטערט דאָס די געיעג פֿאַר די מענטשן דאָ, וואָס זאָלן סוף־כּל־סוף לעבן דערפֿון. עס איז נישט אַז איך קריטיקירן די אַלגעמיינע. איך האָב קיינמאָל נישט געהאט קיין שלעכט וואָרט צו זאָגן וועגן אים. ”
  
  
  
  
  — מסתמא נישט — האב איך געטראכט. איבערן אײזלס רוקן איז געהאנגען א פעטער פיזאן.
  
  
  "אין אנדערע ווערטער, איר וועט האָבן עפּעס צו עסן."
  
  
  "אָה, אַז פיזאַן. איך האב אים פארכאפט. איך מיין אז די גענעראלן האבן נישט אזוי גוט געשאסן. אפֿשר איך וועל געבן עס צו אונדזער פירער ווען מיר קומען צו סאַן וויקטאָריאַ.
  
  
  איך וואָלט נישט געוועט אויף עס. דער אַלטער איז געווען, ווי אַלע פאַרמערס, נאָך קונציק ווי דער וואל סטריט מעקלער.
  
  
  מיר זענען געווען דאָרשטיק פֿאַר שמועסן. מי ר האב ן זי ך אפגעשטעלט , או ן געטרונקע ן װײ ן פו ן זײ ן ציג ן הויט . טרינקען פון אַזאַ אַ זאַך איז גאַנץ טידיאַס, ווייַל איר האָבן צו אָנפירן דעם טייַך, וואָס היץ גלייַך אין דיין מויל.
  
  
  ער האט געטשעפעט. - "האָט איר אַמאָל געזען אַ טוריסט טרינקען ווייַן פון אַזאַ אַ זעקל?" "זיי יוזשאַוואַלי גיסן עס אויף זייער אויגן ערשטער און דעמאָלט אויף זייער קליידער." צום סוף זענען מיר אָנגעקומען קיין סאַן וויקטאָריאַ און דער אַלטער האָט זיך געזעגנט.
  
  
  — לאמיך דיר נאך א עצה געבן, פריינד. עס זענען דאָ אַ פּלאַץ פון פּאָליצייַ. און איר וויסן די גואַרדיאַ סיוויל - זיי דרייען ערשטער און פרעגן פֿראגן שפּעטער. די מער איר זענט פון די אַלגעמיינע ססימאָ, די בעסער. אפֿשר האָבן די העליקאָפּטערס דיך נישט געזען דאָס ערשטע מאָל, זיי וועלן דיך זען דאָס צווייטע מאָל."
  
  
  "איך בין פארשטאנען, דאַנקען דיר".
  
  
  ער האט מיט דער ארבל אפגעװישט דעם שװײס פון פנים. - "אגב, וואָס טוט איר אין לאַ מאַנטשאַ?"
  
  
  'איך זוך אן ארבעט.'
  
  
  ער האט אויפגעהויבן די ברעמען און געקלאפט אויפן שטערן. "דעמאָלט איר קענען דאַוונען אַז גאָט וועט העלפן איר. איר וועט באשטימט דאַרפֿן זיין הילף. ”
  
  
  בלי ספק, איצט האט ער געמײנט, אז איך בין אומזיסט. אבער וואָס ער האט געזאגט וועגן די פּאָליצייַ איז געווען אַלע אויך אמת. וואוהין דו ביסט געגאנגען, האסטו זיך געטרעטן אויף די שיך פון דער ציווילער גארד, און איך האב געשפירט צענדליגער אויגן אויף מיין רוקן, ווען איך בין געגאנגען איבער דער הויפט גאס. אפילו אויפן דאך פון דער קירך, דער גרעסטער געביידע אין דארף, האב איך געזען זעלנער. כ׳האב פארלאזט די הויפט־גאס און ערגעץ געפונען א קלײן קאפע. עס זענען געווען פילע מענטשן וואס געהאָלפֿן פראַנקאָ גיינ אַף דעם שפּיל, און זיי האָבן אַ גוט געשעפט. איך האב מיך אװעקגעזעצט בײם טיש און באשטעלט װײן. אלע זענען געווען פארנומען מיט רעדן וועגן גייעג, און פון די שמועסן האב איך געהערט אז דער גענעראליסימאו האט יענעם אינדערפרי געהאט אן אנפאל פון בויךווייטיק. דאָס איז געווען די סיבה וואָס ער האט נישט פייערד. אבער איצט ער פילט זיך בעסער און די גיינ אַף וועט נעמענ זיכ ווידער אין די נאָכמיטאָג. א ס ך פויערים זײנען דערמיט געװען אומגליקלעך.
  
  
  "איך מוז צוריק גיין צו דער פאַרם."
  
  
  'מיר אויך. הייַנט עס איז מיין קער צו באַקומען וואַסער פֿאַר יראַגיישאַן. און איר וויסן וואָס כאַפּאַנז ווען איר טאָן ניט האָבן וואַסער." אן אנדער פעטער מענטש, א ביסל בעסער אנגעטאן ווי די אנדערע, האט זיך אנגעשלאסן צום שמועס. "עס איז אַ כּבֿוד. דו קענסט איצט נישט אוועקגיין! '
  
  
  — זאָל מײַן משפּחה הונגערן?
  
  
  "מיר רעדן וועגן דעם כּבֿוד פון דעם דאָרף."
  
  
  — איהר װעט האבען אײער כבוד אין זינען. — דו ביסט דער בירגערמייסטער — האט איינער פון די פויערים געענטפערט. "זיי טאָן ניט טראַכטן וועגן אונדזער אינטערעסן. געפינט זיך נאר עטליכע גאס-איבער צו יאגן מיט די פיאזאן״.
  
  
  אבער דער בירגערמייסטער איז געווען ופגעבראַכט, העלפט פון די פאַרמערס אפגעזאגט צו אָנטייל נעמען אין די פאָר אַ צווייט מאָל.
  
  
  "איך וועל נישט פאַרגעסן דעם," ער טרעטאַנד. 'איר דאָרט!'
  
  
  איך האב צוריקגעקוקט צו זען מיט װעמען ער רעדט.
  
  
  — דו, פרעמדער.
  
  
  'איך?' — כ׳האב אויף זיך אנגעװיזן.
  
  
  "יאָ, איר זענט נאַריש. איר קענען זיכער העלפן מיט די גיינ אַף, רעכט?
  
  
  "איך טראַכטן אַלץ וועט זיין גוט."
  
  
  "סעווילאַנאָ," ער שפּאָט. — און דו הערט אויך אמאל צו באצאלן ?
  
  
  איך געוואוסט אַז דאָס איז פּראָסט.
  
  
  ― אַ ביסל, יאָ, ― האָב איך עניוותדיק געענטפֿערט.
  
  
  "פופציק פּעסעטאַס און פֿרייַ עסנוואַרג."
  
  
  איך האב געקוקט אויף די פויערים און דערזען איינעם פון זיי שאָקלט מיטן קאפ פון אומצופרידנקייט.
  
  
  'איך וויס נישט.'
  
  
  'דעמאָלט עס איז אָוקיי. אַכציק פּעסעטאַס. אָדער וואָלט איר אלא זיין ערעסטיד דורך די גאַרד. מיר קענען נישט נוצן סטרייקס דאָ."
  
  
  "אַזוי אַרבעט די שפּאַניש שטאָטיש ראַט," איך געדאַנק.
  
  
  דער בירגערמייסטער האט רעקרוטירט נאך אפאר גאס בחורים, און נאך די גענעראלס סיעסטא זענען מיר אלע אריין אין טראק.
  
  
  איצט מיר געגאנגען צו אן אנדער טייל פון די פלאַך. ע ס אי ז געװע ן פארשטאנע ן מי ט גרוים ע בלעבע ר או ן שלאנגן . ד י יעגע ר האב ן זי ך ניש ט געמאכ ט דערמיט , װײ ל ז ײ זײנע ן געבליב ן אי ן דע ר געגנט , װא ס אי ז ספעציע ל פא ר זײ א אפגעשניט ן געװארן . פראַנקאָ ס העליקאָפּטערס כאַמד ווי ריז ינסעקץ.
  
  
  ד י גרופ ע אי ן װעלכ ן אי ך בי ן געװע ן הא ט זי ך אויסגעשפרײ ט אוי ף לינקס . יעדע דרײ מעטער איז ארויסגעשפרונגען א האז פון אונטערברוך, אדער א פאזאן איז געלאפן מיט קאפ צו זײן טויט. װע ן מי ר האב ן זי ך צוגעדעקט , אבע ר פופצי ק יארד , הא ב אי ך זי ך אפגעשטעלט , או ן זי ך אראפגעכאפט .
  
  
  "קום אויף, איך וועל כאַפּן זיך מיט איר ווידער. איך האָב אַ קיזלשטיין אין מיין שוך."
  
  
  איך איז געווען ווערינג מיין געוויינטלעך נידעריק שיכלעך.
  
  
  "איר דאַרפֿן שיך דאָ," איז געווען זייער באַמערקונג.
  
  
  זיי אריבערגעפארן אויף ווען איך אנגעהויבן צו נעמען אויס מיין שיכלעך. א מינוט שפּעטער זיי זענען קוים קענטיק.
  
  
  'וואס איז געשען מיט דיר?' — איז געקומען א קול, וואס האט אויסגעזען ווייג באקאנט.
  
  
  "א קיזלשטיין אין מיין שוך."
  
  
  "שטיי אויף ווען איך רעד מיט דיר."
  
  
  איך וועק זיך אויף. עמעצער פון דער שפּאַניש פרעמד לעגיאָן האט אַ סאַספּישאַס קוק אויף מיר.
  
  
  דאָס איז געווען די גאָריללאַ, דער באָדיגאַרד, וועמען איך האָב שוין צוויי מאָל באַגעגנט אין פּאַלאַץ. איין מאָל בין איך געווען אין פאַרשטעלונג און נאָך אַ מאָל אין מיין פאַקטיש פאָרעם בעשאַס אונדזער שלאַכט אין די טאַנצפּלאַץ. דאָס לעצטע מאָל איז געווען זייער פֿינצטער און איך האָב געוואָלט, אַז ער האָט מיך נישט דערקענט.
  
  
  - צי איר העלפן גיינ אַף שפּיל פֿאַר די Generalissimo? — האָט ער סקעפּטיש געפרעגט.
  
  
  — יא, סענאר.
  
  
  געטראג ן א חאק י װײםע ר מונדיר , אי ז ע ר ארומגעגאנגע ן מי ר ארום , אונרוהיק ט אנגעקלאפ ט דע ם ביקס ן פו ן זײ ן ביקס ן אי ן זײ ן דיך . „איך קען דיך נישט פֿון ערגעץ? איר זענט געווען אין דער לעגיאָן?
  
  
  — ניין, סענאר.
  
  
  ― אַניט, זעט איר אױס גענוג שטאַרק. דו קלאגט מיך נישט ווי דער טיפ צו יאגן ווילדע בהמות מיט פויערים.
  
  
  כ׳פארגעם קײנמאל נישט קײן פנים — ביסטו זיכער אז מיר האבן זיך נישט געטראפן פריער?
  
  
  "אפֿשר אין סעוויללע. איך בין פון סעוויללע, אפשר האסטו מיך דארט געזעהן.
  
  
  ער האט געריבן די שראם. “ניין, ערגעץ אַנדערש. נו, עס טוט נישט ענין. ייַלן זיך מיט די שיך און מאַכן זיכער איר כאַפּן זיך מיט די מנוחה."
  
  
  — יא, סענאר.
  
  
  אין דעם מאָמענט, זיין פעט פּנים פראָזע. זײ ן צעמיש ן הא ט זי ך אפגעגעב ן צ ו א גרוים ן בטחון .
  
  
  איך האב געקוקט אויף דער ערד. איך האב מיך אומגעדרײט בשעת איך האב גערעדט, און ווען ער האט דערזען מיין פנים אין די שאטן, האט ער דערקענט דאס פנים, וואס ער האט געזען אין באל-צימער.
  
  
  איצט זענען אַלע זיינע ספֿקות פֿאַרשוווּנדן. "יא, איך גלויבן אַז מיר קענען יעדער אנדערער. כ׳האב אײך אפילו געזוכט, װײל איך דארף נאך מיט דיר רײדן. און דאַן װעל איך דיר טאָן, װאָס מיר אין דער לעגיאָן טוען תּמיד צו פֿאַררעטער ― איך װעל אײַך אָפּשניידן דעם קאָפּ פֿון דײַן לײַב און אים אַרײַנטאָן אױף אַ שטאַפּל!
  
  
  — כ׳פארשטײ נישט װאם דו רעדסט, סענאר.
  
  
  אײדער ער האט װידער געקאנט רײדן, האב איך אים ארויסגעקלאפט דעם ביקס פון די הענט, אבער זײ האבן זיך נישט אפגעשטעלט אויף קײן רגע. די גערילע האט מיך געשטאכן אין האלדז. אי ך הא ב אנגעכאפ ט זײ ן ארעם , הא ב אי ם ארומגעדריי ן או ן אי ם געװארפ ן איבע ר מײ ן אקסל . ער איז אויפגעשפרונגען אויף די פיס , נאך האלטן דאס מעסער אין דער האנט .
  
  
  אַה, דו װײסט װאָס איך רעד, דו שמוציקער רוצח. איך וועל דיך צעשטערן.'
  
  
  ער האט געהויבן מיט דעם מעסער, איך האב נאכאמאל אנגעכאפט די האנט. אבער איצט ער שיפטיד זיין וואָג און האט מיר צו דער ערד פיר מעטער אַוועק.
  
  
  "איך האָב דערהרגעט מיין ערשטער קעגנער ווען איך בין געווען פערצן," ער באָוסטיד. “אין זיבעצן בין איך געווען דער שטאַרקסטער אין דער גאַנצער לעגיאָן. און עס איז קיין פּיאַנע צו באַהאַלטן הינטער, אַזוי איר טאָן ניט האָבן אַ געלעגנהייַט."
  
  
  "איך איז געווען אַקעלאַ מיט די בוי סקאָוץ."
  
  
  ער האט געמוזט טראכטן א װײל װעגן דער דאזיקער קאמענט, און דאס האט מיר געגעבן די געלעגנהייט זיך אויפצושפרינגן און אים מיט בײדע כילז אין שטערן. אזא קלאפ וואלט אפילו געמאכט דאס פערד צו הינטן, אבער דער וועטעראן האט מיך אנגעכאפט ביי די לענד און מיך צוריק צוגעווארפן צו דער ערד. מיט בײדע הענט האט ער מיר געבראכט דעם שפיץ מעסער צום האלדז.
  
  
  "אויב דו וועסט אויפהערן אטעמען, וועסטו עס נישט שפירן, יינגל," האט ער געשושקעט.
  
  
  זיין אַקסל מאַסאַלז האָבן געשפּאַנט ווען ער פּינד מיין געווער. די בלייד האט שוין געמאכט א שניידער. אין דעם מאָמענט איך געראטן צו האַלטן זיין ריסץ. ער האט ערשט נישט געגלויבט, אז די הענט זײנען פארשפארט, אז מײנע הענט זײנען שטארקער פון זײנע.
  
  
  ― דו ביסט נישט קײן פּויער, ― האָט ער געאָטעמט.
  
  
  זײן שראם איז געװארן װײס און די אדערן אין האלדז האבן זיך געשװאלן פון דעם אנשטרענגונג, אבער מײן קראפט האט ער נישט געקאנט ברעכן. אי ך הא ב זי ך געצויג ן זײנ ע הענט , או ן דא ס מעסער ל אי ז געפאל ן אויפ ן דיל . דעמאָלט פּלוצלינג איך לאָזן גיין, וואַרפן אים צו דער ערד מיט מיין גאַנץ וואָג. איך האב אים איבערגעדרייט אויפן רוקן און געכאפט דעם מעסער. איצט די ראָלעס זענען ריווערסט. פּאַמעלעך אָבער זיכער האָב איך דער לעגיאָנער אַרײַנגעטאָן דאָס מעסער אין האַלדז. ע ם הא ט גענומע ן מײ ן גאנצ ן װאג , צ ו איבערקומע ן זײ ן װידערשטאנד . דער שפיץ פון דעם מעסער האט געגרײסט זײן אדאמס עפל.
  
  
  פּלוצעם איז אין מײַנע אױגן געװען זאַמד. די גערילע האָט איינגעזען אַז ער איז דיפיטיד, און אַלע ער קען טאָן צו ויסמיידן טויט איז געווען צו וואַרפן אַ האַנדפול פון שטויב אין מיין פּנים.
  
  
  איך האב געמוזט הוסטן און איך האב קוים גארנישט געקענט זען. דאס מעסער איז אומגעפאלן צו דער ערד. איך האב געהערט דעם לעגיאנער אויפשטיין און גיין ארום מיר.
  
  
  א רגע שפעטער האט ער מיר ארומגענומען א שטריק ארום האלדז. ער האט עס שטארק געצויגן — איך האב זיך דערשטיקט. עס איז געווען אַ שפּאַנישע דערשטיקונג. פּריזאַנז נוצן שפּאַנונג ראַדז און סקרוז, אָבער די לעגיאָן נאָך טוט עס די אַלטמאָדיש וועג, מיט שטריק. זייער עפעקטיוו. מיין הארץ האט אנגעהויבן שנעלער קלאפן און פאר מיינע אויגן האבן זיך ארויסגעוויזן שווארצע פלעקן צוליב א מאנגל אין זויערשטאף. כ׳האב געמאכט א קראנקן, דערשטיקן קלאנג, װען ער האט נאך שטארקער געצויגן דעם שטריק.
  
  
  מי ט א קאנצענטרירטע ר אנשטרענגונ ג הא ב אי ך מי ט בײד ע הענ ט אנגעכאפ ט דע ם שטריק , או ן מי ט גאנצ ן כוחות , אדורכגעטונקען . די גערילע איז מיר געפלויגן איבערן קאפ און געלאנדעט אויף דער ערד. א גאס האט ער װידער אויפגעשפרונגען אויף די פיס. נאָך פארבלענדט פון זאַמד, איך שלאָגן אים מיט אַלע מיין שטאַרקייַט ווו ער איז געווען מערסט שפּירעוודיק.
  
  
  דער בלאק וואס איז געווען די גאריללע האט געציטערט. פון זײן ברײטן אפענעם מויל זײנען געקומען אומדערהערלעכע װײטיק געשרײען, ער האט אנגעכאפט דעם קראטש מיט בײדע הענט און געפאלן אויף די קני. איך האב אראפגענומען דאס שטריק פון האלדז. עס איז געבליבן א רינג פון רוי רויט פלייש. מיט שוועריקייט איך אַנטקעגנשטעלנ די נסיון צו דערשטיקן די גאָריללאַ מיט אים.
  
  
  "בייַ מינדסטער איר טאָן ניט האָבן צו טראַכטן וועגן דיין גערלפרענדז פֿאַר חדשים," איך געזאגט.
  
  
  ער האט נאך שטארקער אנגעהויבן קרעכצן. איך האָב אױפֿגעהױבן דאָס ביקס און עס אַרײַנגעשלאָגן אין זײַן שאַרבן װי אַ גאָלף־קלוב. די גערילע איז איצט געלעגן אויף דער ערד אומבאוואוסטזיניק.
  
  
  איך האָב געלאָזט מײַנע טרערן אָפּוואַשן די שמוץ פֿון די אויגן און אָנטאָן מײַן לעגיאָנערס קליידער. ס'איז נישט געווען קיין בעסערע קעמאפלאזש, אין וועלכן מען האט זיך פריי געקענט באוועגן ארום די גייעג-שטחים.
  
  
  איצ ט אי ז ד י גאג ט געװע ן אי ן פול ן אנג . דער קרײז, װאם די פויערים האבן ארומגערינגלט זײערע פאניקע בהמות, איז געװארן קלענער. און די שאָס האָבן געקלונגען מיט קירצער ינטערוואַלז.
  
  
  איך געפונען אַ גרויס באָולדער פּאַסיק פֿאַר אָבסערוואַציע. דורך באַנאַקיאַלערז איך געזען עמעצער העלפן פראַנקאָ אויס פון זיין שטול. איך האָב געוואוסט אַז איך קען זען פון די לאַנד ראָווערס, אָבער אַ דאַנק מיין מונדיר און גאָריללאַ היטל, קיינער האָט מיר נישט פיל ופמערקזאַמקייַט. אַ האָז איז אַרײַנגעשפּרונגען אין אַ פֿײַערפֿעלד.
  
  
  פראַנקאָ האָט אויסגעקליבן די ליכט ביקס מיט די בטחון מיט וואָס ער וואָלט קלייַבן אַ נייַ בונד, און פייערד. דער האָז האָט זיך איבערגעקערט און איז געפֿאַלן טויט אויפֿן רוקן.
  
  
  ניט שלעכט פֿאַר אַ מענטש אין די אַכציק יאָר.
  
  
  די איבעריקע קעמפער האבן אפלאדירט.
  
  
  פראַנקאָ האָט באַוויזן זיי צו זיין שטיל און גענומען עטלעכע נייַ קאַרטראַדזשאַז. ער איז געווען באקאנט ווי אַ גוט יעגער, און איך סאַספּעקטיד אַז ער זוכט פֿאַר אנדערע קאַרטראַדזשאַז. עס איז גרינג צו ימאַדזשאַן זיין גאַרדז לאָודינג זייער גאַנז מיט באַקשאָט צו פאַרגרעסערן די געלעגנהייַט פון אַ שלאָגן. פּונקט ווי Eisenhower ס זיכערהייט גאַרדז וואָס קעסיידער קלאַפּן זיין גאָלף באַללס פון די פּראָסט טעריין און צוריק אַנטו די לויף. עס האט אײַזענהאואר משוגע געמאכט, אבער זיי האבן נישט אויפגעהערט.
  
  
  ד י גאג ט הא ט אויסגעזע ן אזו י פארשלאפענ ע װ י אי ז געװע ן יענע ם פרימארגן .
  
  
  א פאזאן איז ארויסגעפלויגן פון אונטערברוך.
  
  
  פראַנקאָ איז רויק נאכגעגאנגען אים דורך די סייץ פון זיין וואָפן. ער האט געשאסן און דער פיאזאן איז געפאלן. מער אַפּלאָדיסמענטן.
  
  
  ס׳רו ב פו ן ד י פויערי ם האב ן איצ ט צוגעקוקט , װ י זײע ר אויפגאב ע אי ז פארענדיק ט געװארן . פֿון צײַט צו צײַט האָט מען געהערט פֿון זײערע רייען „אָלע!“. אויב די גענעראַליססימאָ פייערד הצלחה.
  
  
  איך סקאַנד די האָריזאָנט. גאָרנישט איז געווען קענטיק אַחוץ שטיינער און בושעס. און אין דער װײַטן איז אַ װינטמיל. פּונקט ווי איך איז געווען וועגן צו נידעריקער דער צוקוקער, איך געזען באַוועגונג ערגעץ וואָס איך האט נישט דערוואַרטן. כמע ט גלײ ך קעגנאיבע ר מיר , אוי ף דע ר צװײטע ר זײ ט פו ן ד י יעג־פלאץ , אי ז געװע ן א רײ ע ברויזשטײנער . און עפּעס איז פאַלש מיט איינער פון די שטיינער. עס באוויזן צו האָבן פאָולדיד אויערן וואָס אריבערגעפארן מיט יעדער שאָס פראַנקאָ פייערד. איך האב א קוק געטאן אין די אונטערגראץ מיט באנאקולארן ווי בעסטער איך האב געקענט, און ענדליך דערזען די געשטאלט פון א מענטש. עס איז געווען דער אַלט פּויער מיט וועמען איך געגאנגען צו סאַן וויקטאָריאַ. כ׳האב אפגעאטעמט א זיפץ. געוויינטלעך, די נייַגעריקייַט וועגן דעם גענעראַליססימאָ האָט אים געצווונגען צו באַהאַלטן זיך דאָרט. און ער האָט מסתּמא אויך געוואָלט זען פראַנקאָ.
  
  
  א פאזאן איז ארויפגעפלויגן פון דעם אונטערברוך, וװ ער איז געזעסן, צעשלאגן. ד י פײגע ל הא ט זי ך אויפגעהויב ן או ן געפלויג ן צ ו ד י געיעג . אפשר האט דער אלטער פויער דאך עפעס געגעבן קאודיללא.
  
  
  איינער פון פראַנקאָ ס אַסיסטאַנץ שפּיציק צו דעם פויגל.
  
  
  פראַנקאָ האט גענומען די לאָודעד טאָפּל-באַראַלד שאַטגאַן און גענומען ציל. דער פיזאן איז געפלויגן ארום פינף מעטער הויך און איז געגאנגען גלייך צו פראנקאו. איין פאַס פייערד, דעמאָלט אנדערן. דאָס פֿױגל איז אַװעקגעפֿלױגן אומגעשעדיקט. ע ר הא ט זי ך געמאכ ט א דרײע ן או ן מי ט אויםטערליש , צוריקגעפלויג ן צ ו ד י קעמפער . װע ן ז ײ האב ן דערזע ן ד י צוריקגעקומענ ע בהמה , האב ן זי ך דערהער ט אויפ ־ געציטערט ע געשרײען . פראַנקאָ כאַפּט אַ נייַ ביקס.
  
  
  דער פיזאן איז געפלויגן גאַנץ שטרענג, כּמעט אומנאַטירלעך. ווען ער איז אַרויפֿגעפֿלױגן צום גענעראליסמאָ, האָב איך אים געלערנט מיט אַ באַנאַקיאַלער. דער קאפ איז געװען אן אויסדרוקן, די אויגן זענען געװען בלינד. דאם פײגעלע איז געװען לעבעדיק, װי א אנגעשטאפטע טשערעפאכע.
  
  
  איך האָב דעם צוקוקער צוריקגעקערט צום אַלטן פּויער. איצ ט אי ז ע ר אי ן גאנצ ן געװע ן פארצויג ן אוי ף ד י באװעגונ ג פו ן דע ר פאזאן , געשטאנע ן כמע ט אויפריכטיג . אי ן ד י הענ ט הא ט ע ר געהאלט ן א ראדיא־סענדער , מי ט דע ר הילף , הא ט ע ר קאנטראלירט , ד י באװעגונ ג פו ן א מעכאניש ן פויגל . ער איז געווען געמיינט צו זיין אַ ווערוואָלף! איך האָב פֿאַרבראַכט דעם גאַנצן פֿרימאָרגן אין זײַן בייַזייַן און איצט װעל איך זײַן עדות צו זײַן מאָרד פֿון פראַנקאָ!
  
  
  דע ר שװאכע ר דיקטאטא ר הא ט דורכגעמאכ ט דע ם פײגע ל דור ך זײ ן פארנעם . די בהמה איז געפלויגן גלײַך צו אים, געשאַפֿן אַן אומבײַטלעך ציל. אָבער, מיט אַ קויל עס איז נישט אַזוי גרינג ווייַל עפּעס וואָס קומט גלייַך צו איר האט אַ קלענערער סילאַוועט. פראַנקאָ פייערד. די פויגל האט פליען קורץ, אָבער דאָס איז געווען רעכט צו לופט דרוק געפֿירט דעם שאָס. איצ ט הא ט מע ן געשאס ן דע ר צװײטע ר שאס , פו ן דע ר צװײטע ר פאס . ס'האט אויסגעזען אוממעגליך, אבער דאס פויגל האט ווייטער געפלויגן גלייך. פראַנקאָ האָט אָנגעכאַפּט אַן אַנדער ביקס. איצט עס וואָלט נישט זיין אַ שאַטגאַן. די יעגער האבן געשריגן דערמוטיקונג ווען דער פויגל האט זיך צוריקגעקערט.
  
  
  ז ײ האב ן געמוז ט האב ן געמײנט , א ז דא ס אי ז דע ם יעגע ר גליק .
  
  
  איך האב צוריקגעקערט די בינאקולאר צום ווערוואלף. אָן רירן, ער געשיקט די באַשעפעניש צוריק פֿאַר זיין דריט באַפאַלן. די מעטשאַניקאַל פויגל איז געווען ראַדיאָ-קאַנטראָולד, אָבער די באָמבע איז מיסטאָמע נישט. איך האָב חושד אַז עס וואָלט זיין דאָרט: דזשעלאַטאַן דיינאַמייט - די מערסט שטאַרק דיינאַמייט ימאַדזשאַנאַבאַל. איין מעטאַל פּאַרטאַקאַל פון אַ שאַטגאַן וואָלט זיין גענוג צו פאַרשאַפן אַ יקספּלאָוזשאַן. זיי וועלן מיסטאָמע בלויז געפֿינען פראַנקאָ ס שיכלעך שפּעטער. די פליענדיקע באָמבע האָט געגעבן דעם לעצטן קלאַפּ. עס וואָלט פליען רעכט איבער מיין קאָפּ. איך האב געצילט דעם לעגיאנער'ס ביקס אויף זיין רעכטן פליגל.
  
  
  דער ווערוואָלף מוזן האָבן באמערקט מיר ווייַל די פאַלש פיזאַן פּלוצלינג טויב און מיין שאָס פאַרפירן. דאס פויגל האט איצט געפלאטערט כמעט גלייך איבער מיר און האט זיך אוועקגעכאפט צו די יעגער. אויב מיין ווייַטער שאָס פעלן ווידער, דער קויל קען שלאָגן איינער פון די פייטערז.
  
  
  איצט איך אַימעד בייַ די דיקע קאַסטן פון די פויגל אויבן מיר און קערפאַלי געצויגן דעם צינגל.
  
  
  עס איז געווען ווי די זון האט אויפגעריסן איבער דער פלאן. די ביקס איז געווען טאָרן פון מיין הענט רעכט צו לופט דרוק. ווי אין א חלום האב איך געפילט אז איך שטיי אויף און פאל ווידער אראפ. אבער ווען מיין אַקסל און קאָפּ שלאָגן די ערד, עס שאַטן. איך האָב זיך געגליטשט בערך צען מעטער אויף די הענט און פּנים. איך האב געפרואווט קאנטראלירן די הענט און די פיס, אבער איך בין שוין געווען אומבאוואוסטזיין איידער איך האב געשלאגן די ברוקשטיין.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 12
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  א מיד, שמאל פנים בײם פוס פון בעט. פיידיד וואָנצעס, לעבער-בונט ספּאַץ. רעספּעקטפולע שמועס.
  
  
  עמעצער איז אויפגעשטאנען. עס זענען אויך געווען אנדערע מענטשן.
  
  
  דער באַזוך איז איבער.
  
  
  דערנאך די דאקטוירים. באַנדאַזשיז. לאגלען מיט גומעשיך נעבן בעט. גומע כאָוזיז אין האַנט. די שײטלעך האבן גערוישט װי די פעדערן פון א מעכאנישן פויגל.
  
  
  איך האב זיך אויפגעכאפט און זיך אװעקגעזעצט אין בעט. אין שפּיגל איבערן קלײדער טיש האָב איך געזען אַ הויכן, פֿינצטערער מאַן אין אַ פּיזשאַמע מאַנטל — ניק קאַרטער — און ער האָט נישט אויסגעזען זײער פּאַסיק. דע לאָרקאַ האָט זיך געזעצט אויף אַ שטול לעבן דעם בעט. "ברוכים הבאים היים," ער האט געזאגט.
  
  
  — װאו בין איך געװען ? ― פֿרעג איך נאַריש.
  
  
  — דו ביסט געווען אין א קאמא.
  
  
  'ווי פילע?'
  
  
  "דריי טעג, אָבער טאָן ניט זאָרג. אַלע פינגער און טאָעס זענען נאָך דאָרט. עס איז געווען רעכט צו קלאַפּ. קיין שטענדיק שעדיקן, נאָר אַ מינערווערטיק קאַנקאַשאַן און אַ ביסל ערשטער גראַד ברענט, כאָטש אין ערשטער זיי געדאַנק איר האָבן אַ דאַמידזשד רעטינאַ. אגב, דו האסט נישט אויסגעזען אזוי שיין ווען מיר האבן דיך געפונען
  
  
  עס איז געווען בלוט פון דיין אויגן, דיין אויערן און דיין מויל. אַ פּריקרע דערזען.
  
  
  "דאנק פֿאַר די קאָמפּלימענט, אָבער איך האָבן אַרבעט צו טאָן."
  
  
  ער האט מיך צוריק געשטופט אויפן בעט. "דערווייַל, איר זאָל רוען. די דאָקטוירים טאָן ניט זאָרגן אַז איר לעבן נאָך."
  
  
  — שפאנישע דאקטוירים ?
  
  
  'מער גענוי; דאָקטוירים פֿון דער שפּאַניש אַרמיי. רובֿ מענטשן וואָלט זיין טאָרן באַזונדער דורך די לופט דרוק איר געווען אונטערטעניק צו. זיי זאָגן איר זענט אַ גוט בייַשפּיל."
  
  
  — לעבעדיק אדער טויט?
  
  
  'צווישן. איך מיין דאס ווען איך זאג דיר צו רוען. ער האט אויפגענומען די מאפע, װאם איז געהאנגען בײם פוס פון בעט. "פיבער, אַבנאָרמאַל בלוט דרוק, ריזיקירן פון טראַמבאָוסאַס, מינערווערטיק ינערלעך בלידינג."
  
  
  "אין אנדערע ווערטער, עס איז קיין גרויס האַנדלען אויב איר באַקומען גלייך שלאָגן דורך אַ באָמבע. דערפֿאַר זאָלסטו מיך נישט באַהאַנדלען, ווי איך בין גאָר פאַרקריפּלט“.
  
  
  "ביטע," ער געמאכט אַ בעטינג האַווייַע מיט די הענט. "האַווק וועט שיקן מיר אַ באָמבע אויב איך לאָזן איר פאַרלאָזן דעם שפּיטאָל דעם טאָג איר ריגיין באוווסטזיין. חוץ דעם מוז איר מיר קודם עפעס דערקלערן.
  
  
  איך דערציילט De Lorca וועגן די ווערעוואָלף און זיין ראַדיאָ-קאַנטראָולד פויגל. קאָלאָנעל דע לאָרקאַ איז געווען איינער פון די זיכערהייט אָפיצירן וואָס קען פּראָצעס אינפֿאָרמאַציע אָן שרייבן אַלץ. ער האט צוגעהערט אן מיך איבערהערן.
  
  
  "ער איז זייער גוט, דעם ווערעוואָלף," איך געזאגט לעסאָף. “איך האָב אים גאָר ניט דערקענט אין זיין פאַרשטעלונג. און ער וועט זיכער ווידער שלאָגן. איר זאָל האָבן געזען אים מיט דעם ראַדיאָ סטאַנציע. איך האב נאך קיינמאל נישט געזען אזא זאך. כ׳האב אים נאר געשטערט, אבער כ׳האב אים נישט אפגעשטעלט.
  
  
  — מײנט איר, ער װעט דיך דערקענען?
  
  
  'איך בין דערשראָקן אַזוי. לויט זיין מיינונג, מיין דעקן איז בלאָון. אגב, ריידנדיק פון ניסלעך, ווי גייט דער לעגיאנער?
  
  
  "דער וואָס איר האָט כּמעט קאַסטרייטיד?" דע לאָרקאַ האָט געטשעפּעט. “ער איז אין דער ווייַטער צימער. איך מיין אז מיר זאלן אים נישט זאגן וואו דו ביסט. ער האט א װײל געציטערט מיט זײן װאנצעס. "איר זען, דאָס איז דער ערשטער מאָל ווער עס יז האט נאַקט אים אין האַנט-צו-האַנט קאַמבאַט. איר קען זיין רעכט אַז דער ווערעוואָלף איז גוט, אָבער איר פּרוווד זיך צו זיין אפילו בעסער.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געראנגל ט צ ו האלט ן ד י אויג ן אפ ן או ן מי ט זי ך מי ט זי ך מי ט זי ך מי ט זי ך מי ט זי ך מי ט א ן א ן שפײע ר געפילט . "צי זיי לייגן אַ באַרועכץ צו די גלוקאָוס?" דע לאָרקאַ ס געשטאַלט איז פאַרוויילט.
  
  
  "די מער מנוחה איר האָבן, די ווייניקער מסתּמא איר וועט זיין אָוווערוועלמד. צי ניט זאָרג, דער גענעראַליססימאָ וועט בלייַבן אין דעם פּאַלאַץ הייַנט. מיר גייען אהין מארגן. ער וויל נאך רעדן מיט דיר.
  
  
  'איז געווען ... ער איז געווען ...'
  
  
  — יא, פראנקא איז דא געװען װען דו ביסט נאך געװען אין א קאמא.
  
  
  די לאָרקאַ האָט, בלי ספק, געזאָגט מער חנפהדיקע זאַכן, אָבער מײַן קאָפּ איז געלעגן אויפֿן געדיכטן קישן און איך בין טיפֿער געשלאָפֿן.
  
  
  איך האב זיך אויפגעכאפט אין אװנט. כ׳האב געקוקט אויפן זײגער אויפן טיש־טיש. צען אזײגער. מײַן מאָגן האָט זיך געכאַפּט פֿון הונגער, בלי־ספֿק אַ סימן פֿון ערהוילונג. איך האָב געדריקט דעם גלאָק לעבן מיין בעט.
  
  
  
  א פאר מאמענטן שפעטער איז ארײן דער דאקטאר.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "זענען דאָ קיין ניאַניע?"
  
  
  "דאָס איז אַ אָפּטיילונג פֿאַר מענטשן וואָס דאַרפֿן געהעריק מנוחה."
  
  
  ער האָט געלייענט מיין טשאַרט און אַרײַנגעשטעקט אַ טערמאָמעטער אין מויל.
  
  
  איך האב עס ארויסגעצויגן.
  
  
  "פארוואס טראָגן איר אַ פּנים מאַסקע? בין איך קאַנטיידזשאַס?
  
  
  "ביטע צוריקקומען דעם טערמאָמעטער, איר זענט נישט קאַנטיידזשאַס, אָבער איך האָבן אַ קאַלט."
  
  
  ער האט דורכגעקוקט די פלאש גלוקאָוס, וואס האט געהאנגען איבערן בעט. זי איז געװען לײדיק. ער האט עס פארביטן מיט א פולן פלאש. איך האב נאכאמאל ארויסגענומען דעם טערמאָמעטער פון מויל.
  
  
  "איך האָב גערופן ווייַל איך איז געווען הונגעריק. איך וויל עפעס עסן, און איך מיין נישט אז די פליסיקייט וואס מען לייגט אריין אין א רער. איך װיל עפּעס קײַען“.
  
  
  ער האט צוריק געשטעלט דעם טערמאָמעטער.
  
  
  "האַרט עסנוואַרג איז קיינמאָל געניצט אין אַנטי-קלאַפּ באַהאַנדלונג. דו פארשטייסט נישט אז דו האסט געדארפט שטארבן נאך וואס דו האסט דורכגעמאכט?
  
  
  ער האָט פֿאַרבונדן דעם צילינדער מיט אַ גומען קישקע. א קלארע פליסיקייט איז אראפגעפאלן אין די קישקע אין מיין האנט. דער דאקטאר האט געהאט א מאדריד־אקצענט, אבער זײן שטימע האט געהאט א באקאנטן טאן.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "וואָס זאגט דער באַאַמטער באַריכט פאקטיש?" "דו ביסט געקומען מיט דעם!"
  
  
  איך בין אויפגעשפרונגען.
  
  
  "זיסט איר ינוואַלווד אין דעם? וואס הייסט דאס?'
  
  
  איצט האָט דער דאָקטער מיר צום ערשטן מאָל גלײַך אין פּנים אַרײַן. ער האט געהאט גרויע אינטעליגענטע אויגן. די אױגן פֿון אַן אַלטן פּויער פֿון לאַ מאַנטש.
  
  
  'די ביסט עס. ווערוואָלף!
  
  
  "און איר זענט קאַרטער. איך געוואוסט זיי וואָלט שיקן די בעסטער אַגענט פֿאַר מיר. כ׳האב געמײנט אז ם׳װעט זײן איר, אבער כ׳בין נישט געװען זיכער ביז הײנט נאכט. מייַן קאַמפּלאַמענץ פֿאַר די הצלחה מיט מיין פיזאַן. איר זענט זייער מאַזלדיק, אָבער איך האָב מורא אַז דאָס איז איצט איבער.
  
  
  "דער סוף פון מיין גליק! און דו מיינסט, אז דו קענסט רואיג אוועקגיין פון דא? דו ביסט פארשלאסן אין דעם שפיטאל, דו... איך האב געפילט אז מיין צונג ווערט געדיכט. אי ך הא ב געבלינק ט או ן געפרואװ ט זי ך קאנצענטרירן . "די ביסט עס ..."
  
  
  כ׳האב מער נישט געהאט קײן כוח איבער די ליפן. אין די נעפּל איך געזען די פירמע אויף די נייַ פלאַש.
  
  
  'סאָדיום ... פּענט ...
  
  
  'פּונקט. סאָדיום פּענטאָטהאַל, "נייד דער ווערעוואָלף. "ניט זייער פּאַסיק ווי אַ אמת סערום, אָבער אַ זייער עפעקטיוו מעדיצין. איך האָב געמײנט, אַז זײ װעלן אים גרינגער מאַכן“.
  
  
  איך האָב געפּרוּווט באַפרייען מיין האַנט פון דער שפּריץ, אָבער מיין מוח האָט פאַרלוירן קאנטראל אויף מיינע גלידער. דער װאָלף האָט אָפּגעטאָן זײַן מאַסקע. ע ר אי ז איצ ט געװע ן געשײער ט — זײ ן פני ם אי ז געװע ן יינגער ע או ן װינקיקלעך .
  
  
  "ווען דער קוריער איז געשטארבן אין אַ פלאַך קראַך, איך געוואוסט אַז עמעצער וואָלט ווייַזן זיך. איך האָב חושד געווען אַז עס וואָלט זיין אַן ענגליש אַגענט אָדער עמעצער פון וואַשינגטאָן. װע ן דע ר טויטע ר הא ט זי ך געפונע ן אי ן דע ר פראצעסיע־סטאטוע , הא ב אי ך געטראכט , ״ניק קארטער״ . איך געוואוסט אַז עפּעס ווי דאָס קען נאָר זיין דיין אַרבעט.
  
  
  ער האט דרײ מאל קורץ געדריקט דעם גלאק־קנעפל. — דו האסט מיך אויך פארפירט אין לא מאנטשע. דו רעדסט אלע דיאלעקטן אזוי גוט ווי איך. איך בין נעבעכדיק איך געהאט צו באַקומען איר אויס פון די וועג. אויב די רוסן אָפּשאַצן טאַקע דיין קאָפּ אַזוי הויך ווי זיי זאָגן, בייַ מינדסטער איר זענט אַ פייַן באָנוס."
  
  
  באָנוס: איך געהערט עס, אָבער איך קען נישט גאָר פֿאַרשטיין וואָס איך געזאגט ווייַל פון די גראָוינג באַזינג אין מיין קאָפּ. אי ך הא ב זי ך װײ ל דערװאוסט , א ז מע ן הא ט מי ר געצויג ן א װײס ע שײטל . עמעץ איז אַרײַן אין צימער, מען האָט מיך אַרײַנגעטאָן אויף אַ רירן־טראָגן און מיך אַװעקגענומען.
  
  
  איך טוואָרטיד אַן אַסאַסאַניישאַן פּרווון אויף פראַנקאָ, אָבער עס איז גאָרנישט איך קען טאָן צו האַלטן די ווערעוואָלף פון באַקומען מיר.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 13
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  דער ערשטער סימן אַז איך בין לעבעדיק איז געווען דער שמעקן פון אַנימאַלס. ס׳אי ז ניש ט געװע ן בלוי ז דע ר שמע ק פו ן א הונט , ס׳אי ז געװע ן א שארפע ר שארפע ר געשטאנק . כ׳האב גארנישט געקאנט זען, װײל איך בין געװען אונטערן טארפ, אבער דער זשומען אין קאפ איז פארשװאונדן און איך האב פרײ געקאנט באװעגן די פינגער. איך האָב געטראָגן אַ פּשוט העמד און הויזן.
  
  
  דאס איז געווען פאַלש. איך גלייב נישט אין אן עולם הבא, און עס האט זיך נישט פיל געפילט ווי טויט. האָט דער ווערוואָלף זיך געענדערט, אָדער האָט אים עפּעס געצווינגן ערגעץ צו לאָזן מיר לעבן? און פון וואַנען אין נאָמען פון יוזל איז געקומען דער שטאַרק שמעקן פון חיות?
  
  
  אי ך הא ב אויפגעהויב ן ד י טעפער . דער ווערוואלף האט נישט קיין טעות!
  
  
  אי ך בי ן געװע ן אי ן מיט ן פו ן א פעדער , ארומגערינגל ט מי ט א הילצערנ ע שוי ן מי ט זעק ס קעמפט־ביקס . און זיי זענען נישט קיין קעלבער. זיי זענען נישט האַלב די קאַליבער איך געקעמפט אין מאַריאַ ס ראַנטש. דא ס זײנע ן געװע ן אמת ע דערװאקסענ ע רוצחים , צװ ײ מא ל ד י גרעםט ע פו ן קעלבער , מי ט הערנער ן א האלב ן מעטער . איינער איז געווען לעבן מיר.
  
  
  איך האָב פּאַמעלעך אויסגעדרייט דעם קאָפּ און געקוקט וואו דאָס טויער איז. עס איז געווען אויף די אנדערע זייַט פון די פּלויט, צווישן מיר און זעקס ריזיק ביקאַלז. א חוץ דעם איז עס בלי ספק געווען פארשפארט פון דרויסען. איך האב נישט געקענט ארויסגיין.
  
  
  ד י הילצערנ ע פענצ ן פו ן דע ר פעדער , זענע ן געװע ן א בים ל 5 מעטער , ניש ט קײ ן לעדזש , אוי ף װעלכ ע מע ן הא ט זי ך אויםשטעל ט הענט , או ן פיס . עס איז נישט געווען קיין אַרויסגאַנג. דער פלאן פון דער ווערוואלף איז געווען גאנץ.
  
  
  בלי־ספֿק האָט מען די ביקלען נישט גענוג געפֿיטערט. פייטינג בילס שטענדיק אַרייַן די רינג הונגעריק. אין אַזאַ גרופּע זיי געווען פרידלעך. באל ד אײדע ר דע ר בול־קאמ ט הא ט זי ך אנגעהויב ן הא ט מע ן ז ײ ארײנגעשטעל ט אי ן באזונדער ע פען . כ'האב נאר געקענט טון, איז געווען צו שווייגן און ווארטן ביז די שומרים זאלן טוהן זייער ארבעט. אבער דאס האט מיר אויך נישט געהאלפן. ווייַל בולס קען האָבן אַ שלעכט ריע, אָבער זייער געפיל פון שמעקן איז פייַן.
  
  
  די רויט־גרויע מאנסטער האט ארײנגעשטעקט זײן מויל אין א שפײז. דער שװארצער ביק האט זיך צעשפרײט די הינטערשטע פיס און ארויסגעלאזט א שטראם פּישעכץ. אן אנדער וויטיסיזאַם איז די אַנטאַלז בייַ די פּלויט פון די פעדער. אין די סוף, אַלע די גלייבן פייטינג מאשינען וואָלט זיין טויט, אָבער איצט זיי זענען מלכים.
  
  
  אײנע ר אי ז ארײ ן איבע ר דע ר טארפ , או ן זי ך געריב ן זײ ן מאסקולאר ן קערפער . דער רױט־גרויע האָט געקױט, געלעקט די ראָזע ליפּן מיט דער לאַנגער צונג.
  
  
  עס איז מיר שווער געווען נישט צו שווערן הויך. אויף דער זייַט פון איינער פון די חיות איך געזען אַ צייכן - ס. די ווערעוואָלף האט אַ בייז זינען פון הומאָר.
  
  
  אָבער, דאָס איז נישט מיין הויפּט זאָרג איצט. דער רויט־גרויע ביק איז צוגעקומען נענטער. אויפ ן װע ג הא ב אי ך מי ט זי ך געגעס ן הײ , װ י א שטויב־זויגער . דורך דעם שפּאַלטן האָב איך געזען זײַנע אויגן וואַנדערן איבערן צעל.
  
  
  וואָס וועט דער באַזיצער פון די בולז טראַכטן אויב זיי געפֿינען מיין גוף? גיריק ליבהאָבער בולפעטערז אָפט געפרואווט זייער האַנט אין פאַקטיש ביקאַלז און געמאכט זייער וועג אין די פעדער. די ריזיקירן פון שטאַרבן אין אַזאַ אַ טריק איז הונדערט פּראָצענט. אַזוי איך וואָלט זיין איינער פון די טויט ידיאָטס.
  
  
  דע ר רויטע ר ביק ע הא ט שוי ן איצ ט געגאנגע ן ארײנשטעק ן ד י נאז . זיין צונג האט זיך אונטערגעגליט און אנגערירט מיין האנט. ער האט געשנארכט און גענומען א טריט צוריק. ד י אנדער ע בוקס ן האב ן זי ך ארומגעדרײ ט או ן געקוק ט אוי ף דע ר צעל . ד י צװ ײ װא ס זײנע ן געלעגע ן אויפ ן דיל ע האב ן זי ך אויפגעשטעלט .
  
  
  רױט איז צוריקגעקומען און ארײנגעלײגט די געװײניקע אונטערן זעלבן. ער האָט מיך מילד אַרײַנגעטאָן אין די ריפן. דער שפּיץ פון זיין האָרן האָט אויסגעזען ווי אַ סטילעט. דעמאלט האט די מאנסטער געשריגן און פון מיר אראפגעצויגן דעם טארט. די ווירקונג אויף די אנדערע אקסן איז געווען עלעקטראַפייינג: דאָס איז וואָס זיי זענען געבראכט אין די רינג - צו טייטן אַ מענטש.
  
  
  איך האָב אויסגעטאָן דאָס העמד צו נוצן ווי אַ שמאַטע. איך האָב געוואוסט ווי לעכערלעך און האָפענונגסלאָז עס איז, אָבער אַ שמוציק ווייַס העמד איז געווען אַלע איך דארף צו באַשיצן זיך. עס איז נאָך סאָדיום פּענטאָטהאַל אין מיין בלוט, אָבער עס איז געשווינד נוטראַלייזד דורך די מעלדונג פון אַדרענאַלאַן.
  
  
  דער רויטער ביק, א פארזעעניש וואס וואגט אמווייניגסטנס פינף הונדערט קילאגראם, איז צוגעלאפן צו דער אטאקע. איך האב א וואך געטאן מיט מיין העמד צו די אויגן און אים אוועקגעצויגן, אבער די פלײצעס האט מיך געטראגן און איך האב זיך ארײנגעקראכט אין דער װאנט. װע ן אי ך הא ב צוריקגעשפרונגען , הא ט שוי ן אנגעהויב ן אנפאל ן דע ר צװײטע ר שװאר ץ מי ט אײ ן געבויגענע ם האָרן . זײ ן גלײכ ע הער ן הא ט מי ך געטראג ן אי ן קאפ . איך דאַקט אַראָפּ און טראַדזשד צו די צענטער פון דעם פּלאַץ.
  
  
  דער דריטער ביק האט מיך איצט באפאלן פון הינטן. כ׳האב געשפרונגען צו דער זײט און געפאלן אויף די קני. דער פערטער איז געקומען צו מיר. ער איז געגאַנגען נעמען מײַן העמד, אָבער מיר האָט מיך אַרײַנגעכאַפּט אין מאָגן מיט זײַן הינטערשטע פוס. איך האָב זיך געקרימט פון ווייטיק.
  
  
  קײנע ר פו ן ז ײ הא ט זי ך ניש ט געמאכ ט או ן ז ײ האב ן ניש ט געשלאג ן ד י ערד , מי ט ד י קעפלעך . קיין פחדנים זענען נישט געווען צווישן זיי. דאס זענען געווען די בעסטער. אי ך הא ב זי ך אויפ ־ געשפרונגען , או ן אי ך הא ב געלונגע ן זי ך אויסצוטײל ן דע ם פינפט ן . ער איז מיר פארבײגעלאפן און ארײנגעקלאפט די הערנער טיף אין אן אנדער ביק.
  
  
  איצ ט אי ז צעבראכ ן געװאר ן ד י אײנהײ ט פו ן ד י סטאדע . דער ביק, געשלאגן מיט די הערנער אין דער ברוסט, איז געפאלן און געשריגן. ער האט װילד געשאקלט מיטן קאפ, אבער די רויטע קאליר האט פארװאלקנט די אויגן. די ערד איז געװארן נאס און װארעם פון דעם בלוט, װאם האט געגאסן פון דער ביק.
  
  
  די רויט־גרויע האבן מיך באפאלן און מיך אנגעשטעקט צו א הילצערנער װאנט. איך האָב אים געהאַלטן אין קאָפּ בשעת ער האָט מיך געפּרואווט הייבן אויף זײַנע הערנער. ווי ער האט גענומען אַ שריט צוריק צו בעסער באַפאַלן, איך געלאזט זיך צו ראָולד צו דער זייַט.
  
  
  דער שמעקן פון בלוט האט איצט אנגעפילט די פעדער און פארטריבן די ביקלען איינער צום אנדערן. עס איז געווען אַ כאַאָטיש סעריע פון רציחה. ז ײ האב ן שוי ן ניש ט באפאל ן בלוי ז מי ר נא ר אוי ך אײנע ר דע ם אנדערע . אויף דער ערד איז געװען א צװײטער ביק פארדעקט מיט בלוט. ע ר הא ט זי ך פארטײדיק ט או ן הא ט זי ך געפײניק ט מי ט ד י הערנער . ער וועט פאָרזעצן צו קעמפן ביז ער שטאַרבט. כאַאָס איז אַנלייקלי צו געבן זיי רעליעף. איך בין געווען פארשפארט אין א פעדער מיט פינף משוגענע בוללס, און דאס איז נישט געווען גענוי קיין גאראנטיע פון ניצל.
  
  
  איין ביק האָט מיך געטראָפן פון הינטן אין קאָפּ און מיך אַרײַנגעוואָרפן צו דער ערד. איך האב מיך אומגעדרײט און דערזען איבער מיר א ראזע נאז, בלוט־רויטע אויגן און צװײ ריזיקע הערנער. איינע פון זיינע פיס האט מיך אנגעשטעקט צו דער ערד, כדי איך זאל נישט קענען רירן. פּלוצעם האָט זיך דער רויטער און גרויער ביק געקליילט אויף דער ערד אַ שרייענדיקן. א שװארצער ביק איז געשטאנען איבער אים, ארויסגעריסן די אינעװײניק מיט די הערנער. דער פאדאק האט איצט געשמעקט מיט קראנקהייט. דער שװארצער ביק האט פארענדיקט דעם רויט־גרויע און זיך צו מיר געקערט.
  
  
  ער האט אנגעפאלן מיטן קאפ אראפ. אי ך הא ב ארויפגעװארפ ן מײ ן העמ ד איבע ר זײנ ע אויג ן או ן געשפרונגען . עס איז נישט געווען אַ קלאַסיש גריכיש מאַך, אָבער איך לאַנדיד מיט איין פֿיס צווישן די ביק ס הערנער. איך האָב זיך אַרײַנגעטאָן מיטן אַנדערן פֿוס אויף זײַן ביינער אַקסל און אַרויפֿגעשפּרונגען אויפֿן פּלויט. ד י הויכ ק פו ן דע ר ביק ע בײ ם װאל ף אי ז געװע ן אײ ן מעטער . דע ר אויבערשטע ר ראנ ד פו ן דע ר װאנט , אי ז נא ך געװע ן ארו ם צע ן פוס , העכער . איך האָב זיך אַרױסגעצױגן און אָנגעכאַפּט דעם ראַנד מיט בײדע הענט. װע ן אי ך הא ב זי ך ארויפגעכאפ ט הא ט דע ר שװארצ ע ביק ל אפגעשאקל ט דא ס העמ ד פו ן זײ ן קאפ , או ן זי ך געטראפ ן אוי ף מײנ ע בינגענדיק ע פיס .
  
  
  אבער ער איז געווען שפּעט. איך האב מיך אויפגעהויבן און זיך אנגעהאלטן שטארק. דער ביק האט זיך איצט געדרייט צו די אנדערע צװײ. איינער האט געבלוטיקט פון מויל. אן אנדער האט אים אטאקירט. דער שװארצער האט זיך איצט אויך ארײנגעטאן אויף דער בלוטנדיקער חיה, און צוזאמען האבן זײ זי פארטריבן צום פּלויט. װי אײן אײנגעבונדענע פלײש־מאס, האבן זײ זיך ארײנגעטראגן אין דעם פּלויט, װאם האט זיך געציטערט און געציטערט אונטער דער װאג.
  
  
  די פּראַל געמאכט מיר פאַלן, לאַנדינג אויף אַ שוואַרץ פּילקע, אָבער איך נאָך געראטן צו באַקומען אַרויף.
  
  
  דער שװארצער ביק איז געלעגן. איצט זײַנען געבליבן צװײ. ז ײ האבע ן זי ך א קוק ט אײנע ר דע ם צװײט ן אי ן מיט ן פאדאק . די צונג האבן זיך ארויסגעהאנגען פון די מויל פון מידקייט.
  
  
  ווי אויף אן אומגעהערטער באפעל האבן זיי אטאקירט. דער צוזאמענשטויס פון זייערע קעפ האט געקלונגען ווי א קאנאן-שיסער. ז ײ האב ן זי ך אװע ק או ן װידע ר אטאקירט . זײערע הערנער האבן זיך אײנגעװיקלט. מי ט בלוטיקע ר װאונד ן או ן רויט ע הויט , האב ן ז ײ זי ך מי ט גאנצ ן כוחות , געקעמ ט צ ו געווינען . צום סוף האָט מען זיך אָפּגעגעבן. ער איז געפאלן אויף איין קני און איז דאן אינגאנצן צוזאמגעפאלן. דער געווינער האָט אַרײַנגעשטעקט די הערנער אין דעם ווייכן אונטערבאָך פונעם קרבן און עס צעריסן. ער האָט אַרױסגעריסן דעם אינהאַלט, װאָס האָט זיך צעשפּרײט איבערן פּלאַץ װי אַ שמוציקע, נאַסע קאָנפעטי. דערנאָך האָט ער זיך געשלאָגן צום צענטער פֿון דער פּען, און איז דאָרטן געשטאַנען מיט נצחון, דער בעל־הבית פֿון אַלץ, וואָס ער האָט געזען אַרום אים: פֿינף טויטע אָקסן און פֿיר שטאַמען. אי ך בי ן ארויפגעקראכ ן איבע ר דע ם שוי ן או ן א שפרונגע ן פו ן דע ר צװײטע ר זײט .
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 14
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  נאָך אַ טאָפּל שנאַפּס און שערי-געווייקט האָמאַר, איך פּעלץ מענטש ווידער. איך האָב געווארט ביז אָוונט צו צאָלן אַ העפלעכקייט רוף אויף אַנדרעס באַרבאַראָססאַ אין זיין ווילאַ אין מאַדריד.
  
  
  פֿאַרשטייט זיך, אַז איך האָב געקאָנט אַרײַנפֿאַלן אין אַ טראַפּ אַזוי טויטלעך ווי דער פּען, פֿון וועלכן איך בין פּונקט אַנטלױפֿן געוואָרן, אָבער איך האָב געהאַט אַ צאָל סיבות צו גלויבן, אַז איך האָב אַ גוטע געלעגנהייט צו איבערלעבן. דער ווערוואָלף האט נישט דערמאנט מיין דעקל פֿאַר די געווער הענדלער בשעת ער איז געווען ווייַזן זיך אין די שפּיטאָל. ער האט, אפנים, גארנישט געוואוסט וועגן דזשאַק פינלי. פֿאַרשטייט זיך, אַז באַרבאַראָס האָט געוווּסט פֿון אַלץ, אַז ער האָט פּשוט באַפֿוילן דעם ווערוואָלף זיך צו באַפֿרײַען פֿון מיר אָן צו געבן קיין פּרטים. אָבער דאָס איז געווען אַלע ספּעקולאַציע, און איך דארף צו געפֿינען אויס צי באַרבאַראָססאַ איז דער בעל פון די פּלאַנעווען אָדער נישט.
  
  
  זיין ווילאַ, אַ מירמלשטיין רענעסאַנס מאַנשאַן אויף אַווענידאַ אַלגעמיינע, איז געווען אַ סימבאָל פון זיין עשירות. אין הויף איז געווען א וועכטער און די דרייוווועי איז געווען פארפאסט מיט לימאזין. לכאורה האט ער געהאט א מסיבה.
  
  
  דער באטלער האט גורם געווען א צעמישעניש ווייל מיין נאמען איז נישט געווען אויף דער געסט-ליסט, אבער ענדליך האט זיך בארבאראסא זיך באוויזן און מיר אינעווייניג ארויסגעוויזן. ער האָט זיך אויסגעזען זייער צופֿרידן מיט זיך און איז געגאַנגען ארויף און אַראָפּ ווי אַ שטאלצער האָן. אי ן דע ר זא ל הא ב אי ך געזע ן עטלעכ ע בארימטע ר אינדוסטריאל־מאגנאט ן מי ט זײער ע פרויע ן או ן א גרוים ע צא ל עלטער ע ארמ ײ אפיצירן .
  
  
  "וואָס אַ גליקלעך צופאַל אַז איר זאָל פאָרן דורך דעם אָוונט," באַרבאַראָססאַ אַדמיטאַד. "די אַנטוויקלונג פון געשעענישן איז אַפּראָוטשינג זיין קלימאַקס. האָבן איר שוין באַשלאָסן צו פאַרבינדן אונדזער רייען?
  
  
  'איך ווייס נאך נישט.'
  
  
  — אפשר קען איך דיך הײנט בײנאכט איבערצייגן.
  
  
  ער האָט מיך גענומען אין שפּיל צימער. א קװארטע ט פו ן ױאלינע ר הא ט געשפיל ט , אל ע האב ן געטרונקע ן שאַמפּיין .
  
  
  "דאָס איז צו וויסן מאַדריד," האָט דער ינדאַסטריאַליסט צו מיר געשעפּטשעט שטאלץ. מ׳הא ט אונד ז באגעגנ ט א פעטער , שײנע ר מאן , אי ן טאקסעד . "סענאָר ראָדזשאַס, דאָס איז אונדזער קאַנווערטער. דער מענטש וואָס איך גערעדט צו איר ווען איך דערציילט איר וואָס געטראפן מיט Grün.
  
  
  "עס איז זייער פייַן צו טרעפן איר," ראָקסאַס קאָאָעד אין שפּאַניש, וואָס געבלאזן ווי שפּאַניש ווי עפּל שטרודל. ער איז געווען אָדער אַ געוועזענער וועהרמאַכט אָפיציר אָדער אַ דרום אפריקאנער. ע ס זײנע ן געװע ן נא ך נאציש ע אפיצירן , װעלכ ע האב ן מי ט דע ר צײט , באמערקט , א ז היטלער ס צוגאנג ן צ ו טויטן , האב ן אריבערגעפיר ט זײע ר געל ט קײ ן שווייץ , או ן געגאנגע ן װאוינע ן אי ן שפאניע .
  
  
  — דו װעםט פארנעמען Grün'ס ארט?
  
  
  "ער איז צוויי מאָל אַזוי גוט ווי Grün," האט באַרבאַראָססאַ געזאגט, געלויבט מיר ווי ער איז געווען מיין ימפּרעסאַריאָ. "איך ווייס, אַז Grün איז געווען דיין אַסיסטאַנט בעשאַס דער מלחמה, און איך וואָלט נישט האָבן געזאגט דעם אויב איך געווען ניט קאַנווינסט."
  
  
  — לאָמיר פֿאַרגעסן די אַלטע מלחמות — האָט הרער ראָדזשאַס געענטפערט. "מיר האָבן צו פאָקוס אויף דער צוקונפֿט."
  
  
  מי ר זײנע ן װײטע ר געגאנגע ן או ן בארבארוסא ע הא ט מי ך פארשטעל ט מי ט א שפאניער , װעלכע ר הא ט געטראג ן טונקעלע ר ברילן . עס איז געווען גענעראל Vázquez, אַ פאַלאַנגיסט פון די אָנהייב, אַ פאַשיסט אין האַרץ און אַ מיטגליד פון פראַנקאָ ס קאַבינעט. ער קען געבן רעספּעקטאַביליטי צו קיין קאַפּ. פֿון דער אַנדערער זײַט, האָט ער אויך געהאַט דאָס מערסטע צו פֿאַרלירן, אויב ער האָט זיך באַטייליקט אין אַ דורכפֿאַלן קאַפּ.
  
  
  "Andrés רעדט אַ סך וועגן דיר," האָט ער באַמערקט. — טײלמאל װײם איך װיפל ער דערצײלט אײך טאקע.
  
  
  'זייער קליין.'
  
  
  'צופרידן. מאל איך בין דערשראָקן דיסקרעשאַן איז נישט זיין שטאַרק פּאַס."
  
  
  איך האב פארשטאנען וואס ער מיינט. ווייַל פון מאַריאַ, באַרבאַראָססאַ קען האָבן דערציילט מיר מער ווי וואָלט געווען מעגלעך. אפש ר הא ט ע ר געװאל ט אי ם אײנדרוקן , מיך , אוי ף מעגליך , אונטערשטעל ן צ ו אים , מי ך אננעמען , א ז אי ך װע ל ארײנפאל ן אי ן מרי ם פרעסטיזש . דער גענעראל האט גלייך א קוק געטאן אויף מיר. "אין אַ גרונטייגנס טראַנסאַקטיאָן פון דעם מאַגנאַטוד, מיר קענען נישט פאַרגינענ זיך צו לאָזן יעדער טראַפ - פּאַסערביי קוקן אויף אונדזער מאַפּס. מיר זענען נישט די בלויז ביזניסמען אינטערעסירט אין מאָראָקקאָ. אונדזער הצלחה ריקווייערז אַבסאָלוט בעסאָדיקייַט."
  
  
  — גענוי — האט באַרבאראסא מסכים געווען.
  
  
  "איך וועל רעדן מיט די אנדערע געסט איצט, מיר טאָן ניט האָבן צו רעדן וועגן געשעפט אַלע די צייַט," וואַסקעז געזאגט. עס האט אויסגעזען ווי ער גייט באלאנסירן צווישן פארשידענע כוחות.
  
  
  איך באגעגנט אנדערע אָפיצירן און עטלעכע ינדאַסטריאַליסץ פון פאַרשידענע נאַשאַנאַליטיז. אוי ך דע ר אדל־אײ ל אי ז געװע ן רײ ך פארטרעטן . מיטגלידער פון דער סעקטע האָבן זיך דער עיקר צוזאַמענגעקומען אַרום דעם פריין באַפיי.
  
  
  גרונטייגנס טראַנזאַקשאַנז? אויב איך וואָלט נעמען וואַסקעז עמעס, איך האט טאַקע טעות. נאָך די הינץ פון דער גענעראַל, Barbaross אנגעהויבן אַ לאַנג רעדע וועגן די וווּקס פּאָטענציעל פון די צפון אפריקאנער טוריזם מאַרק. דערצו, איך קען נישט ימאַדזשאַן רובֿ פון די געסט זענען קאָנספּיראַטאָרס קעגן פראַנקאָ. רובֿ פון זיי זענען געווען פּראָסט אַריסטאָקראַטן אָדער רייַך מענטשן וואָס איר געפֿינען אין יעדער אייראפעישער הויפּטשטאָט. ז ײ זײנע ן געװע ן אנגעטא ן מאדערשאפ ט או ן געזונט . דער שמועס האָט זיך דער עיקר אַרומגערינגלט וועגן דעם מיסטעריעזן טויט פון זעקס אָקסן, וואָס האָבן געזאָלט קעמפן אין דער פּלאַזאַ דע טאָראָס.
  
  
  
  'ביזטו לאנגווייליג?' —
  
  
  עס איז געווען מרים, געגאנגען אָרעם אין אָרעם מיט אַ ניט זייער קלוג קוקן איידעלע מענטש.
  
  
  עס וואָלט נישט זיין זייער יידל צו זאָגן דאָס."
  
  
  וואַן, קען איר ברענגען מיר אַ גלאז פון שאַמפּאַניער, ביטע?
  
  
  איר באדינער האט געפאלגט ווי א גוט אויסגעארבעטער הונט.
  
  
  "איך זען איר זענט באָרד, דזשאַק. איר וואָלט זיכער נישט באָרד ווען איר רופן מיר."
  
  
  איך האָב איר געפֿינט אַ פּאַפּיראָס.
  
  
  — פארװאם האסטו מיך נישט גערופן ?
  
  
  — כ׳האב געמײנט, אז דו ביזט משוגע אויף מיר!
  
  
  — װע ן איה ר װאל ט געקומע ן מי ט מי ר צ ו דע ר לוויה , װאל ט אי ך אײ ך מוחל ט געװארן . װוּ ביסטו איצט געװען?
  
  
  "איך איז טריינג צו באַקומען אָרדערס. איר וויסן ווי עס איז - אַ געווער הענדלער ס אַרבעט איז קיינמאָל געטאן."
  
  
  "ליגנער. דאָס איז דיין סאַדיסטיק טרייט. קום, לאָמיר אַרויסגיין פון דאָ איידער וואַן קומט צוריק.
  
  
  זי האט געוואוסט דעם וועג צו בארבאראסאס הויז. מי ר האב ן זי ך אראפגעכאפ ט הינטער ן טעפעסטי ש או ן דערנא ך ארויפגעקומע ן ד י טרעפ , װא ס האב ן געפיר ט צו ם צװײט ן שטאק .
  
  
  "ביסט איר נאָך אויף אַ געשעפט יאַזדע - אָדער טאָן איר האָבן עטלעכע פריי צייט?"
  
  
  מיין האנט האט זיך אראפגעגליטשט אויף איר רוקן ביז דעם אויסבייג פון אירע הינטן. לויטן פראטאקאל דארף איך יעצט שמועסן מיט די געסט אראפ, אבער א מענטש דארף וויסן ווען ס'איז צייט נישט צו ברעכן די כללים.
  
  
  "דו ביסט מיר זייער געפערלעך, מאַריאַ."
  
  
  זי האט זיך צוגעלײגט צו מיר און מיר געקושט אין האלדז. 'וואס מיינסטו?'
  
  
  "איך קען שטאַרבן רעכט איצט."
  
  
  "שטענדיק ארבעטן און קיינמאָל פּלייינג, נעבעך יינגל. .
  
  
  מי ר האב ן געפרואװ ט יעדע ר טיר ן אי ן זאל , בי ז מי ר האב ן געפונע ן אײנע , װא ס אי ז געװע ן אפשלאסן . אַ גליק, װאָס איז געװען אַ גאַסט־צימער מיט אַ געמאַכט בעט.
  
  
  — אײַל זיך, דזשאַק.
  
  
  איך האב אויסגעלאשן די ליכט. מאַריאַ האָט זיך אַרױסגעגליטשט פֿון איר קלײד, זי האָט נישט געטראָגן קײן ביוסטהאַלטער. איך האב אראפגענומען די הייזעלעך און אין דער זעלבער צייט געקושט די שווערע ניפאלן פון אירע פולע בריסט.
  
  
  "שנעל."
  
  
  עס איז געווען ווי זי האָט געמיינט, אַז די וועלט ענדיקט זיך. אונדזער ליבשאַפט איז געווען כייַעיסטיק און אַגרעסיוו.
  
  
  אירע פיס זענען געווען אויסגעשפרייט, כדי איך זאל קענען שטופּן אזוי טיף ווי מעגליך, דערנאך האט זי שטארק צוגעמאכט די פיס ווי זי וואלט מיך נישט געוואלט לאזן גיין. איך האב צוגעדריקט מיינע נעגל צו איר הינטן און זי האט געצויגן מיין קאפ צו איר ברוסט. זי האט װילד געשאקלט מיטן קאפ. דאָס איז געווען די פאַקטיש מאַריאַ דע ראָנדאַ. גיט אָפּ דעם טיטל און געלט, שלעפּ זי אַרײַן אין בעט, און די שטאלצע, עלעגאַנטע גראַפֿין וועט זיך פֿאַרוואַנדלען אין אַ יקסייטאַד ווילדער חיה.
  
  
  נאָך אָרגאַזם זי כאַגד מיר. "דאָס איז געווען גרויס, דזשאַק. איר געווען פאַנטאַסטיש."
  
  
  — זאָג ניט, אַז דאָס איז די זעלבע װי דאָס לעצטע מאָל.
  
  
  איר האַנט האָט זיך געגליטשט איבער די מוסקלען פֿון מײַן רוקן.
  
  
  — האט זי געשושקעט, — א ביק־קעמפ. "דו ביסט אַ קלאַסיש ביק, דזשאַק." זי האט מיך טיף געקושט און מיך געלאזט גיין.
  
  
  "איך בין דערשראָקן זיי וועלן נישט לאָזן אונדז דורך דאָרט."
  
  
  מי ר האב ן זי ך אנגעטא ן או ן געמאכ ט א ז מי ר זע ן אויס , אוי ב ניש ט לייַטיש , דא ן כאטש ן פראזענטאַבאַל . דערנאָך זענען מיר אַראָפּ. כאט ש אי ך הא ב פארדעכטיקט , א ז קײנע ר הא ט ניש ט באמערק ט אונדזע ר פעלן , הא ב אי ך דערזע ן בארבארוסא , קוקנדי ק אוי ף אונד ז מי ט פינצטער ע אויגן . — האסט א גוטע צייט? — האט ער פרייליך אויסגערופן, צוגעגאנגען צו אונז.
  
  
  "גרויס," האָט מאַריאַ געענטפערט.
  
  
  — האט ער מיך געפרעגט. - 'און דו?'
  
  
  "אויב מאַריאַ איז צופרידן, דאָס מאכט מיר אויטאָמאַטיש צופֿרידן," איז געווען צו מיר די מערסט גאַלאַנט ענטפֿערן.
  
  
  "איך נאָר דאַרפֿן צו פאַרבינדן מיין באַשטאַנד." מאַריאַ פאַרשווונדן, באַרבאַראָססאַ געקוקט אויף מיר, קלענטשינג די פויסט. # — זי איז א שווערע פרוי — האט ער ענדליך געזאגט .
  
  
  עס איז מיר שווער געווען ניט צו אקעגן אים. אָבער צום סוף האָב איך נאָר געוואָלט אויסנוצן זײַן קנאה. עס איז קיין פונט צו מאַכן אַ יקספּלאָוזשאַן.
  
  
  "איך טראַכטן זי איז זייער שיין," איך געזאגט קאַזשוואַלי. "צום אָנהייב האָט מיין דירעקטאָר געוואָלט שיקן קיין לאנדאן, אָבער איך מיין אז איך וועל בלייבן אין מאַדריד."
  
  
  — מרי ווייסט פון דעם ? — האט ער געפרעגט מיט כמעט סקול־בוי א גרויל.
  
  
  — זי האט מיך אפילו געבעטן בלײבן.
  
  
  באַרבאַראָס האָט אָנגעצונדן אַ ציגאַר, מסתּמא צו באַרויִקן זײַנע געדאַנקען. ווי באַלד ווי מאַריאַ איז אַפּראָוטשט, אַלע זיינע חלומות פון מאַכט פיידאַד אין די הינטערגרונט.
  
  
  — װאס האט אײך געקאנט איבעררעדן צו פארלאזן שפאניע ? ער װאָלט נישט געפֿרעגט, אױב ער װאָלט נישט געװוּסט, װי אומפֿאַרלאָזלעך עס איז אָנצונעמען אַ בינטל ציגײַנערן, אַז איך זאָל מיך אַרױסנעמען פֿון דעם װעג.
  
  
  — דו מיינסט געלט? ― פֿרעג איך גלײכגילטיק.
  
  
  ער האט װארעמדיק געקוקט אויף זײנע געסט.
  
  
  "עס איז מעגלעך," ער שושקעט.
  
  
  'ניין.' — כ׳האב געשאקלט מיטן קאפ. "איך האָבן מער ווי גענוג צו שטיצן זיך. איך זען מער אין עטלעכע קאַמף. לכתחילה האָב איך געמײנט, אַז דו קענסט מיר דאָס פאָרשלאָגן, אָבער איך פֿיל נישט, אַז איך היטן פּאַטאַש־מינערן און ריעל עסטעיט־אָפּמאַכן.
  
  
  מייַן ענטפער קאַנווינסט באַרבאַראָססאַ.
  
  
  "קום מיט מיר."
  
  
  ער האָט זיכער געמאַכט, אַז וואַסקז און ראָדזשאַס האָבן אונדז נישט געזען אַרויסגיין פֿון טאַנצפּלאַץ. מי ר זײנע ן געגאנגע ן פארב ײ ד י פיעללע ן אוי ף דע ר בינע , דורכ ן זאל , װא ו ראבענס ס מאלעריע ן זײנע ן געהאנגע ן או ן ענדלע ך געפונע ן זי ך אי ן א גרויס ן אפיס , מי ט מאכאגאני ע װענט . ד י ביכער־קאסע ן זײנע ן געװע ן אנגעפיל ט מי ט ביכע ר געבונד ן אי ן מאראקאניש ן לעדער , או ן אויסגעגראב ן מי ט בארבאראסא ס מאנאגראם . ע ס אי ז געװע ן א קלײ ן באר , או ן איבע ר דע ר אפענע ר בארד , אי ז געהאנגע ן א זאמלונ ג אנטיק ע געװער . א ריזיק קלאַסיש שרייַבטיש האט גענומען כּמעט די גאנצע וואַנט. עס אַלע עקסודאַד געלט און סטאַטוס, אָבער איך האט נישט דערוואַרטן עפּעס אַנדערש.
  
  
  'זייער גוט.'
  
  
  'נאָר וואַרטן און זען. אַזוי איר געבעטן פֿאַר קאַמף. איך קענען פאָרשלאָגן איר מער ווי איר קען אלץ חלום פון. אגב, איך האב דיר שוין פריער דערצײלט װעגן דעם. יעצט וועל איך עס באווייזן״.
  
  
  ער האט געדריקט א קנעפל און די װאנט הינטערן שרײבטיש האט זיך ארויפגעגליטשט און פארשװאונדן אין סטעליע. א ריזיק ילומאַנייטאַד מאַפּע פון ספּאַין און מאָראָקקאָ איז ארויס. די רויט קרייזן אָנווייַזן ראָטאַ, טאָרדזשאָן און אַלע אנדערע אמעריקאנער באַסעס אין ספּאַין. א צווייטער רויטער קרייז איז געצויגן געווארן ארום סידי יחיא אין די אטלאס בערג, וואו זיך געפונען דער געהיימע אמעריקאנער קאמיוניקאציע צענטער. בלוי קרייזן אָנווייַזן שפּאַניש און מאָראָקקאַן באַסעס. נעבן יעדן קרײז איז געװען אן סס־פלאק. באַרבאַראָסאַ האָט אויף דעם אָנגעוויזן מיטן פינגער. "אונדזער טרופּס. סקוואַדז פון געזונט-טריינד מענטשן זענען גרייט צו נעמען מאַכט אין די צוויי לענדער. מיר רופן זיך סאַנגרע סאַגראַדאַ און איר זענט באַגריסונג צו פאַרבינדן אונדז."
  
  
  סאַנגרע סאַגראַדאַ. "קודש בלוט" דער בלויז קלאַנג פון די ווערטער געווען צו האָבן אַ כּמעט רעליגיעז ווירקונג אויף באַרבאַראָססאַ. אַ מאָדנער, כּמעט היסטערישער בליק האָט זיך באַוויזן אין זײַנע אויגן, און ער האָט ווי גאָר פֿאַרגעסן פֿון מײַן אָנוועזנהייט.
  
  
  זיבן הונדערט יאָר, ספּאַין און צפון אפריקע זענען געווען איין מענטשן, איין פאָלק. מיר זענען געווען די מערסט שטאַרק לאַנד אין דער וועלט. װע ן מי ר זײנע ן צעטײל ט געװארן , זײנע ן מי ר געװאר ן שוואך . מי ר זײנע ן שוי ן גענו ג לאנג .
  
  
  איצט מיר - די אָולדאַסט משפחות - זענען גרייט צו מאַכן געשיכטע ווידער. די הייליק בלוט פון ספּאַין וועט מאַכן אונדזער לאַנד גרויס ווידער. איצט גאָרנישט און קיין איינער קענען האַלטן אונדז."
  
  
  "חוץ פראַנקאָ."
  
  
  "פראַנקו." באַרבאַראָססאַ האָט זיך געכאַפּט. "מיר זענען דיסאַפּויניד אין אים. ווען ער איז אנגעקומען פון אפריקע מיט זיינע מוריש טרופּס בעשאַס דער מלחמה, מיין אָרעם פאטער געדאַנק אַז דע קאַודילאָ וועט נוצן זיין נצחון צו פאַרייניקן די צוויי מעדיטערראַנעאַן קאָוס ווידער אונטער איין פירער. אָבער ער איז אפילו נישט ביכולת צו פאָר די בריטיש פון גיבראַלטאַר. עס איז מאָראָקקאָ מיט זייַן וואַסט מינעראַל עשירות און שוואַך מלך. און דאָ איז ספּאַין, פּראַקטאַקלי פאַרנומען דורך די אמעריקאנער מיט זייער באַסעס, פארקויפט דורך אַ שוואַך גענעראַליססימאָ. איין שטופּן אין די רעכט ריכטונג און אַלע די מאַכט וועט פאַלן אין אונדזער הענט. און איר וועט האָבן פיל שטאַרקייַט צו טיילן מיט איר, סר פינלי.
  
  
  איך געגאנגען צו די מאַפּע. עס איז געווען עטלעכע משוגע לאָגיק אין דעם פּלאַן. אויב זיי זענען געראָטן, די סאַנגרע סאַגראַדאַ וועט קאָנטראָלירן דעם מיסטר צו די מעדיטערראַנעאַן ים. אויב זיי כאַפּן אמעריקאנער באַסעס, די קאַנסאַקווענסאַז וועט זיין אפילו מער ערנסט. אין איין קלאַפּ, זיי וועלן ווערן אַ וועלט מאַכט פאַרגלייַכלעך צו טשיינאַ. לאַדזשיקאַל - אָבער אין דער זעלביקער צייַט משוגע.
  
  
  "אזוי איר האָבן מענטשן," איך אַדמיטאַד. "וואָס וועגן פינאַנציעל רעסורסן?"
  
  
  באַרבאַראָססאַ האָט געכאַפּט. "איר וויסן, מיר זענען נישט די בלויז אָנעס וואָס פאַרלאַנג פֿאַר ריונאַפאַקיישאַן מיט צפון אפריקע."
  
  
  'פראנצויזישע מענטשן. SLA."
  
  
  'פּונקט. אַלע די טויזנטער אָפיצירן וואָס האָבן זיך אַנטקעגנשטעלנ זיך דע גול.
  
  
  איך בין קעגן דע גול ס פּאַלאַסיז און געפרוווט צו עלימינירן אים. זיי זענען אויך הינטער אונדז, ניט בלויז מיט זייער פּערסאַנעל, אָבער אויך מיט געלט. או ן ד י דײטש ן — ד י דײטש ן װעלכ ע האב ן ניש ט געקענ ט אומקער ן קײ ן דײטשלאנד , — װ י ראזשאס . זיי האָבן נאָך נישט פאַרלאָרן זייער פאַרלאַנג צו געווינען און טיילן זייער דערפאַרונג מיט אונדז. ”
  
  
  "און מיליאַנז אין גאָלד."
  
  
  'רעכט. צוריק האבן מיר זיי אריינגערעכנט אין אונזער ארגאניזאציע. די דאזיקע געוועזענע ס.ס. אפיצירן האבן דערפארונג, וואס מיר קענען גוט נוצן, און דעריבער האבן מיר זיי אויך געלאזט אננעמען פאר אונז געוויסע פראפעסיאנאלע עקספערטן”.
  
  
  א ווערוואָלף וואָלט פּאַסיק אין דעם קאַטעגאָריע. עס איז ניט חידוש אַז ער געארבעט אונטער אַזאַ אַ אַמאַנאַס פּסעוודאָנים.
  
  
  "פארוואס האט דיין אָרגאַניזאַציע נאָך אַ שפּאַניש נאָמען אויב רובֿ פון די מיטגלידער זענען נישט שפּאַניש?"
  
  
  "דאָס איז אַ שפּאַניש אָרגאַניזאַציע," האָט באַרבאַראָססאַ געענטפערט. “די פאלאַנקס גענעראלן האָבן שוין אַ ביסל צייט ניט צופֿרידן מיט פראַנקאָ. De Caudillo האָט איבערגעגעבן די פּרינסאַפּאַלז פון די פאַלאַנקס צו קאַנספּירירן מיט Opus Dei און די וואַטיקאַן, מיט נאַטאָ און די אמעריקאנער. סאַנגרע סאַגראַדאַ וועט נישט בייגן די קני צו ווער עס יז. מיר וועלן איבערנעמען אמעריקאנער באסעס. און גלויבן מיר, זיי וועלן זיין גאָר מאַכטלאָז."
  
  
  "עס מיינט אַנלייקלי צו מיר."
  
  
  "וואָס קענען זיי טאָן?" — האט בארבאראסא אויפגעהויבן די הענט. "אויב מיר האָבן זייער באַסעס, מיר וועלן האָבן מער ערקראַפט ווי זיי. און איך רעד אפילו נישט פון די אלע נוקלעארע וואפן. וועלן זיי אָנהייבן אַ מלחמה? ניין, זיי וועלן זיין געצווונגען צו פאַרהאַנדלען. זיי וועלן זיך זיכער מוזן אונטערגעבן צו אונדזערע תּנאָים."
  
  
  "איך מודה, עס איז אַ שפּאַס טעאָריע."
  
  
  "דאָס איז נישט אַ טעאָריע. מי ר האב ן אײנגעארדנ ט עמעצ ן . ער האָט שוין אַמאָל אַטאַקירט פראַנקאָ. דאָס איז דורכפאַל ווייַל אַ פרעמד אַגענט ינטערווענטיד, אָבער דער אַגענט איז ילימאַנייטאַד." ער האט אויפגעהויבן די פינגער צו די ליפן און געשמײכלט. "איך מוז דיר מודה זיין איין זאַך - עס וועט מאַכן איר לאַכן. מיר האבן א װײל געטראכט, אז דו ביסט דער דאזיקער פרעמדער אגענט. ממילא האב איך געהאט חשד אין דעם ריכטונג. איך זעה אז דו קענסט נישט אויפהערן לאכן?
  
  
  'מיין הארץ איז צובראכן. אָבער איר ניט אַנדערש צו טייטן פראַנקאָ."
  
  
  "מיר האָבן ניט אַנדערש אַמאָל. עס איז געווען אָפּעראַציע מאַסלינע צווייַג. אַפּעריישאַנז יגאַל און עראָו וועט זיין געראָטן. מיר וועלן אויפשטיין צו געבן די שפּאַניש מענטשן נייַ מאַכט. אויסערדעם, איך דאַרפֿן אן אנדער גוט מענטש צו ענשור די הצלחה פון אונדזער טרופּס אין מאָראָקקאָ. איר קענען גיין צו מאָראָקקאָ הייַנט בייַ נאַכט און פירן אַ פירמע פון פּעראַטרופּערז. נאָמען דיין פּרייַז."
  
  
  איך גענומען די צייט צו ונטערזוכן די קאַנסאַנטריישאַנז פון זיין טרופּס אנגעצייכנט אויף דער מאַפּע. — האט ער געפרעגט. - 'פייַן?'
  
  
  "דאָן באַרבאַראָססאַ, גיין צו בעט פרי, נעמען צוויי אַספּירין, און אויב די היץ גייט נישט אַוועק דורך מאָרגן, רופן מיר. דאס איז דער משוגעסטער פלאן וואס איך האב אמאל געהערט, און עס וואלט מיר קיינמאל נישט איינגעפאלן זיך אריינצומישן אין די שטותים. גוטן אווענט.'
  
  
  איך בין אַוועק פון אָפיס איידער ער האט זיך אַ ביסל ריקאַווערד. ווען איך בין געווען אין די סוף פון די זאַל, איך געהערט אים רופן. — ״פארשטעל ! אי ך קא ן אײ ך ניש ט לאז ן גײ ן — ע ר הא ט געװאפנ ט א רעװאלװער , אי ך הא ב רואיק ע געעפנ ט ד י טיר ן פו ן דע ר דאזיקע ר או ן מי ט ד י געסט .
  
  
  בארבאראסאס פנים איז געװארן העל רויט און ער האט גיך ארײנגעשטעקט דעם רעװאלװער אין זײן טוקסעד. כאַטשינג סוד פּלאַנז אין אַ פארשפארט פּלאַץ בשעת די פּאַרטיי איז געשעעניש נאָר יאַרדס אַוועק איז איין זאַך. דרייען אַ מענטש אין פראָנט פון הונדערטער פון גייז איז גאָר אַנדערש. דער ווערעוואָלף וואָלט קיין צווייפל האָבן די מוט, אָבער באַרבאַראָססאַ וואָלט נישט.
  
  
  מאַריאַ האָט מיך באַגריסט אין מיטן טאַנצפּלאַץ. "דזשאַק, איך געדאַנק איר זענט שוין אויס פון מיין לעבן!"
  
  
  "ניין, אָבער עס וועט נישט געדויערן לאַנג."
  
  
  באַרבאַראָססאַ האָט זיך דורכגעמאַכט דורך דעם עולם און זיך אַרײַנגעשלאָסן מיט אונדז. אויפן גרעםטן האלדז האבן זיך פארמירט קרעלן פון שווייס, און ער האט מיט טרויעריק געפרואווט אפצושטופן דעם רעוואלווער אונטערן רעקל פון פנים אוועק.
  
  
  "איר קענט נישט אַוועקגיין איצט," האָט ער געגראָבלט.
  
  
  "אנטשולדיגט, אָבער נאָך נאָך אַזאַ מייַסע איך וואָלט באשטימט ניט פאַלן שלאָפנדיק."
  
  
  "וואָס איז געשען, אַנדרעס? איר זענט אַזוי יבערקערן."
  
  
  "איך געבעטן דיין פרייַנד פינלי צו פאַרבינדן מיר. ער האָט זיך אָפּגעזאָגט אפילו נאָכדעם ווי איך האָב אים דערקלערט ווי אַטראַקטיוו די צוריקקער זענען. ”
  
  
  מאַריאַ האָט מיט ביטול אויפגעהויבן די ברעמען. - אפשר האסטו איבערגעשאצט דיין כיין, אנדרעס. דזשאַק איז פריי צו טאָן וואָס ער וויל. דאָס איז באמת די מערסט אַנויינג פּאַרטיי איר וועט אלץ וואַרפן. איך גיי אהיים. דזשאַק, וועט איר נעמען מיר מיט איר?
  
  
  "מיט גוטן." (מיט פאַרגעניגן. שפּאַניש)
  
  
  ווען מיר זענען אַרויסגעגאַנגען פֿון טאַנצפּלאַץ מיט איר אויפֿן אָרעם, האָב איך געקוקט אויף די פנימער פֿון באַרבאַראָססאַ, ראָדזשאַס און וואַסקעז. די לעצטע צוויי האָבן נישט געווען זייער יבערקערן, אָבער באַרבאַראָססאַ איז געווען קאָרבן פון ופגעקאָכט מענערשוואַכקייַט.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 15
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ווי אַ פּאָר אין ליבע, מיר געגאנגען דורך די טונקל גאסן פון מאַדריד.
  
  
  „האָסט זיך געקריגט? איך האב קיינמאָל געזען אַנדרעס אַזוי יקסייטאַד."
  
  
  "אָה, ער האָט מיר געזאָגט זיין געדאַנק און איך האָב אים געזאָגט אַז עס איז בולשיט. עס איז מאָדנע אפילו צו איבערחזרן עס. ”
  
  
  'אינטערעסאנט! זאג מיר?'
  
  
  ס׳איז שוין געװען שפעט, אפילו פאר מאַדריד. בלויז נאכט־װעכטער און ליבהאבערס זײנען נאך געװען ארויס אויף די גאסן.
  
  
  "ער מיינט אַז ער קען איבערנעמען אַ טייל פון אייראָפּע אָדער עפּעס מיט אַ בינטל פון ידיאָטן. ער האָט, דאַכט זיך, זיך אַרײַנגעמישט מיט דעם גאַנצן פּינע פֿון אייראָפּע: נאַציס, געוועזענע פֿראַנצייזישע קאָלאָניאַליסטן און עטלעכע שפּאַניער, וואָס ווילן זיך באַטייליקן אין דעם עולם. זיי רופן זיך Sangre Sagrada. - גאַנץ אידיאָט.
  
  
  מיר געגאנגען אַראָפּ די קאָרידאָר צו די גרויס פּלאַזאַ מייער. בײ ם גרוים ן פאנטא ן זײנע ן געװע ן נא ר צװ ײ אויטא ס או ן ד א או ן דארט ן האב ן שפעטע ר געגעס ן אוי ף ד י טעראסן . ד י פארשטעלונ ג אי ן קארידאר , זײנע ן ניש ט געװע ן באלויכטן .
  
  
  פּלוצלינג איך פּעלץ מאַריאַ פרירן.
  
  
  "אזוי איר טאָן ניט האָבן אַ הויך מיינונג פון די קאַנספּירייטערז," זי קאַמענטאַד.
  
  
  "איר ווילט אַז איך זאָל נעמען זיי ערנסט? עס איז נישטא קיין שאנס אז זיי וועלן קענען אנפאלן אמעריקאנער באסעס. אוי, אפשר האבן זיי נעכטן געהאט די שאנס. דעמאלט איז באזע זיכערהייט באשטאנען פון אביסל מער ווי א שטעכלדראט פּלויט און עטליכע זעלנער. אבער היינט נאכמיטאג האב איך געשיקט א ווארענונג. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. "ריינפאָרסעמענץ זענען מסתּמא צו לאַנד אין די באַסעס אַרום דעם צייַט."
  
  
  "איך געדאַנק אַנדרעס האט נישט דערציילן איר וועגן זיין פּלאַנז ביז הייַנט בייַ נאַכט," מאַריאַ געענטפערט ווען מיר פארשטאפט בייַ די פאָנטאַן.
  
  
  'רעכט. איר האָט אָבער נישט געמײנט, אַז איך װעל ריזיקע װערן הײנט נאַכט אָן װאָרענונג, צי? איך געוועט אַז איך איז געווען רעכט - אַנדרעס איז געווען אַ ידיאָט און איך איז נישט.
  
  
  זי האט מיך נישט געפרעגט, װי אזוי א װאפן־הענדלער קאן אהין שיקן מיליטער. איך האב דאס אויך נישט געריכט, מיר זענען ווייטער געגאנגען איבער'ן פלאץ. עטלעכ ע טויב ן האב ן זי ך אויפגעהויב ן ברוי ט מי ט ד י ליכט ן פו ן גאז־לאמפן . מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צו ם שאט ן פו ן קארידאר .
  
  
  "אויב אַנדרעס איז אַזאַ אַ ידיאָט, ווי קען ער פּלאַנירן אַזאַ אַ גרויס קאַנספּיראַסי?" מרים געפרעגט.
  
  
  — ער האט אויך נישט געקאנט. דאָס ריקווייערז אַ מענטש מיט סייכל, קאַמפּאַטינס און פּערסאַוויראַנס. איינער פֿון אַ וויכטיק משפּחה, ניט ווייניקער איידעלע ווי באַרבאַראָססאַ.
  
  
  פאר איינעם וואס האט ליב סכנה״.
  
  
  איך האב אפגעשטעלט א פאפירא. די פלאם האט זיך אפגעשפיגלט אין אירע פינצטערע אויגן.
  
  
  "דער ווערוואָלף איז ניט אַנדערש, מאַריאַ. איר האָט רעכט. איך בין קילמאַסטער. און איך ווייס אויך ווער דו ביסט. איך האָב געזען די פּאָסטערס אין דער ארענע. די זעקס ס.ס.-בראַנדביקס זענען געקומען פֿון דיין ראַנטש. דו האסט זיי מיר קיינמאל נישט געוויזן. וואָס אַנדרעס איז, זיין נאַריש נאַטור קענען ניט זיין דערקלערט בלויז דורך קנאה. ער האט ניט נאָר טריינג צו ימפּאָנירן איר ווייַל איר געווען אַ פרוי - איר סנאַפּט בייַ אים צו פיל. ער האָט דאָס אויך געטאָן, ווײַל דו ביסט זײַן באַלעבאָס. די געטין און דער באַלעבאָס האָבן זיך צוזאַמען אין איין מענטש, דאָס איז איר.
  
  
  פֿון דער קאַפע פֿון דער אַנדערער זײַט קאָרידאָר האָט מען געהערט עטלעכע שיכורע געשרייען. אין די סוף פון די קאָרידאָר עס איז געווען אַ אַראָפאַנג טרעפּ אַראָפּ. או ן דערנעבנדי ק אי ז אוי ך געװע ן א קאפע , װא ו מי ר האב ן געזע ן פלאמענקא .
  
  
  "איך ווייס טאַקע נישט וואָס דו רעדסט, דזשאַק," האָט זי ערלעך געזאָגט. עס איז געווען צו גוט צו זיין אמת. זי איז געווען געשעדיגט, איבערראשט, כמעט ופגעבראכן, אבער זי האט נישט מורא - און אויב איינער באשולדיגט דיך אין מארד ווען דו ביסט אומשולדיג, זאלט איר מורא האבן.
  
  
  "איך מיינען, זיי וואָלט נישט לאָזן מיר גיין אַראָפּ באַרבאַראָס ס דרייוווויי אויב זיי טאָן ניט וויסן איר וואָלט נעמען מיר אויס הייַנט בייַ נאַכט, מאַריאַ." וויפיל מאל האסטו פרובירט אראנזשירן מיין לוויה? ציגײנער , מענע ר אי ן װײ ן קעלער ן או ן הײנט . איז דריי דיין מאַזלדיק נומער?
  
  
  צווישן אונדז און דעם קאַפע איז געווען אַ טויער פאַרבאָטן איבער דער גאנצער לענג פון די דורכפאָר. איך האָב געלייגט מיין האַנט אויף מאַריאַ ס טאַליע און געצויגן איר נעענטער צו מיר ווי מיר געגאנגען ווייַטער. זי האט געפרואװט זיך ברײען, אבער איך האב זי געהאלטן. ס׳אי ז מםתמ ה געװע ן אוי ף מי ר דע ם מאמענט , א ז א ביקס ן פאס . אויב זיי געוואלט צו שלאָגן מיר, זיי זאָל האָבן שאָס דורך מאַריאַ. ― נאָך אַלץ, מאַריאַ, האָב איך געזען, אַז דו הרגעט דעם ביק. אָבער איר האָט פּלוצלינג געווארן אָפענטיק און סאַפּרייזד געווארן דערשראָקן ווען מיר זענען אַמבושעד. וואָס אַ נאַר איך קען האָבן געווען אַזוי לאַנג.
  
  
  "אָה, דזשאַק, ביטע טאָן ניט זאָגן אַזאַ שרעקלעך זאכן ..." זי אנגעהויבן, אַרומנעמען מיר אַרום די האַלדז. אי ך הא ב אנגעכאפ ט אי ר האנד ל או ן אי ר געשאקלט . דער מעטאלן שטיפט איז אראפגעפאלן פון אירע פינגער אויפן דיל. יעדער בולפייטער ווייסט דעם טויט אָרט אויף די האַלדז.
  
  
  — װעלן מיר װײטער גײן ? — האב איך געפרעגט , זי נאך שטארקער ארומגעכאפט .
  
  
  דור ך דע ר לאטערע ר טויע ר הא ב אי ך געזע ן א מאל , בליצ ן ליכט . מ׳האט געמוזט ארגאניזירן דעם מארב אין גיך, און אירע מענטשן האבן, פארשטײט זיך, געװארט מיט אומגעדולד, אז זי זאל זיך באפרײען. אָדער אויף איר צייכן.
  
  
  "איך זאָל האָבן לאָזן איר טראַכטן אַז, געוואוסט אַז עס איז געווען דיין ערשטער טאָג אין דער ראַנטש," זי סמיילד. . "איך ווי איר אויך, מאַריאַ. עפּעס עקזיסטירט צווישן אונדז. ווער ווייסט. אין אן אנדער וועלט מיר קען זיין ליבהאבערס, אומשולדיק און פּשוט. אָבער דו ביסט נישט תמימים, און איך בין נישט קיין פּשוטער. דאָס איז נאָר דער וועג עס איז." איך האב ארויסגעצויגן מיין ביקס.
  
  
  "איר קענען נישט האַלטן אונדז, קילמאַסטער. איך זאג דיר דעם אמת. דאָס איז אוממעגלעך. מי ר האב ן זי ך צוגעגרײ ט צוױיט ן . די גאנצע רעוואלוציע וועט געדויערן בלויז עטלעכע מינוט. אַלע מיר דאַרפֿן איז איין מיסאַל און מיר קענען צעשטערן גיבראַלטאַר.
  
  
  אַרײַנטרעטן מיט אונדז, מיט מיר. צוזאַמען מיר קענען נעמען קאָנטראָל."
  
  
  אוממעגליך - די דאזיקע קליקע פון דייַן איז ענלעך צו יענעם בולרינג, פון וועלכן איך, דאַנקען גאָט, בין אַנטלאָפן. װי נאר זי הײבט אן צו שמעקען בלוט, װעסט איהר אלע רײסען איינע די אנדערע אויף פיצלען. איר שלעפּט אַלע די מענטשן און פילע מער אין איין גרויס בלוט וואַנע. פראַנקאָ ס דיקטאַטאָרשיפּ איז פיל בילכער צו דיין דילוזשאַנז פון גראַנדור. געלט, פאַרמאָג, מאַכט. דאָס זענען דיין טערמינען. פראַנקאָ איז געהאלטן ביים שטארבן, אָבער מיר וועלן מוזן פאָרזעצן צו קעמפן מענטשן מיט דיין פּסיכאָלאָגיע."
  
  
  מרים האט אויפגעהערט גיין. זי האט פאסיוו אראפגעלאזט די הענט און געקוקט אויף מיר.
  
  
  קוסט מיך כאטש א לעצטע מאל — האט זי געפרעגט.
  
  
  עס איז מיר נישט שווער געווען. איר גוף האט זיך צוגעדריקט צו מיר. שונאי און ליבהאָבער, זי איז געווען ביידע. איך מיין אז זי האט קיינמאל נישט געוויין אין בעט. אבער איך האב אויך געוואוסט אז זי קען אומברענגען ווער עס יז וואס איז איר געשטאנען אין וועג אן קיין קווענקלען. אירע ליפן זײנען געװען װײך װי אלעמאל.
  
  
  אי ך הא ב דערהער ט א קארידאר , װא ס קומ ט צ ו אונדז , דורכ ן קארידאר . ווי מאַריאַ האָט מיך ווייטער געקושט, האָב איך געקוקט איבער איר אַקסל.
  
  
  א בלאַנק מערסעדעס ראָאַדסטער איז אַפּראָוטשינג אונדז מיט טאָמיד-ינקריסינג גיכקייַט. פּלוצעם האָט מיך מאַריאַ געשטופּט מיט גוואַלד. דער קוש איז געווען זייער סימן. איך האב נישט געהאט גענוג צייט צו דערגרייכן דעם אפענע פלאץ פון פלאץ. די ווייַטקייט צווישן די מערסעדעס און די ווענט פון די דורכפאָר איז געווען ניט מער ווי אַ ביסל דעצימעטער.
  
  
  אי ך הא ב שוי ן ניש ט געקוק ט אוי ף מאריא , געפאל ן אוי ף אײ ן קני , או ן זי ך פארזיכטיק ט געציילט . מייַן ערשטער שאָס צעשמעטערט די ווינטשויב. אי ך הא ב דערשאס ן דרײסי ק צענטע ר איבע ר דע ר צעבראכענע ר פענצטער . דער אויטאָ איז געווען אַ קאַנווערטאַבאַל און דער פּאַסאַזשיר איז געשטאנען ווען איך פייערד. נאך דעם צווייטן שיסער האב איך געזען אז ער פאלט ארויס פון קאר, אבער נאך א מענטש איז אריינגעקומען אין פארנט זיץ און זיך פארנומען. דער אויטאָ איז נאָך צו מיר צוגעגאַנגען. איך האב ווידער געצילט אויפן דרייווער, אבער מאריה האט אויפגעהויבן מיין האנט.
  
  
  איך האב געשריגן. - "גיי אויס פון וועג!"
  
  
  זי האט ווייטער געהאלטן מיין האנט. דערנאָך האָט אַ וואַלי פֿון אַ מאַשין־געװער באַלויכטן דעם דורכפֿאַל װי אַ בליץ. פון קאַפע האָט מען געהערט דערשראָקענע געשרייען. פאר מיינע פיס איז דער פארוועג געווען שפאלטן מיט בליי.
  
  
  מארי ם הא ט זי ך געקרעכ ט או ן זי ך אפגעריםן . ווי אין אַ פּאַמעלעך באַוועגונג פֿילם, איך וואָטשט ווי זי געפרוווט צו האַלטן זיך צו די פלאָקן ביז זי קאַלאַפּסט. כאטש זעקס קוילן האבן צעריסן דעם אמאל שיינעם קערפער אויף שטיקער.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט און געלאפן. דער מאשין מאטאר האט געקלונגען נעענטער און נענטער. אין די סוף פון די קאָרידאָר עס זענען געווען צוויי קאַפעס און אַ אַראָפאַנג טרעפּ. די טרעפּ - מיין ישועה - זענען נאָך זיבן מעטער אַוועק. איך וואָלט קיינמאָל טאָן דאָס. אן אנדער וואַלי פון אַ מאַשין ביקס צעבראכן עטלעכע פֿענצטער. פארצווייפלט , נאכאמאל צו דערשיסן דעם דרייווער , בין איך דורכגעטונקען דורך די גלאזער טיר פון קאפע און געלאנדעט אויפן זעגעכץ פארן באר .
  
  
  מייַן לעצטע שאָס שלאָגן די ציל. די מערסעדעס איז געווען טראַוואַלינג בייַ מינדסטער נייַנציק ווען עס פלו פאַרגאַנגענהייַט. ער איז אראפגעפלויגן פון די טרעפ איבער די קעפ פון צוויי פאליציי אפיצירן וועלכע זענען געקומען צום קלאנג פון שיסערייען, און אראפגעטויגן אמווייניגסטנס צען מעטער.
  
  
  אפילו ווו איך געווען, אויף די קאַפע שטאָק, איך ריפלעקסיוולי קאַפּוערד פון די קראַפט פון די יקספּלאָוזשאַן. די מערסעדעס גאז טאנקן האבן אויפגעריסן נאכדעם וואס דער קאר האט געלאנדעט. עטליכע מאמענטן שפעטער איז דער טאנק פון דעם קליינעם קאר וואס ער האט אריינגעקראכט, אויפגעריסן. א פײער־זײ ל הא ט זי ך אויפגעהויב ן איבע ר ד י דעכער ם פו ן הײזע ר פו ן בײד ע זײט ן גאס , הא ט זי ך אנגעצונד ן ד י פארהאנג ן הינטער ן ד י אפענ ע פענצטער . אראפגײענדי ק ד י טרעפ , הא ב אי ך געזע ן רוצחי ם אי ן ד י מערסעדעס , װא ס האב ן אויסגעזע ן װ י פארשװארצטע ר ליאַלקע .
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 16
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  "די יגאַל און אַרראָווס זענען סימבאָלס פון די פאַלאַנקס," דע לאָרקאַ דערקלערט. “דאָס מוז מיינען, אַז די פלענער פון דער ווערוואָלף וועלן ווידער שלאָגן ווען גענעראַליזימאָ ווענדט זיך צו די מיטגלידער פון דער פאלאַנקס אין זייער שטוב צוויי טעג. עס וועט זיין שווער פֿאַר אונדז צו באַשיצן פראַנקאָ דאָרט. אַז וואַסקעז װעט, אגב, שטײן נעבן אים.
  
  
  "ווער דאַרף פיינט מיט פריינט ווי די?"
  
  
  ― איך האָב מורא, אַז איר האָט רעכט. פראַנקאָ איז געווען אַמאָל דער געץ פון די פאַלאַנגע, אָבער די טעג זענען ניטאָ."
  
  
  מיר זענען געווען אין די שפּאַניש סוד דינסט קאָמוניקאַציע צענטער אין מאַדריד. דער בנין איז געווען געבויט פון האַרט וויקטאָריאַן שטיין, אָבער די ינלענדיש איז געווען הינטער-מאָדערן. די עלעקטראָניש מאַרך רעקאָרדעד אַ קעסיידערדיק שטראָם פון קאָדעד אַרטיקלען פון אַגענץ פון אַלע עקן פון דער וועלט.
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט אָנגעוויזן אויף דער גלאז־מאַפּע אין מיטן צימער.
  
  
  קעניג חסן האט אריבערגעפירט א מיליטערישע איינהייט פון ראבאט קיין סידי יחיא. מיר האָבן אַ קרוזער פופציק קילאָמעטערס פון אונדזער טעריטאָריע אין די סאַהאַראַ צו פאַרמייַדן סס מאַנוווערז דאָרט. אט — האט ער ביטערער געזיפצט — איז אלץ נישט אזוי פשוט. מען האָט אונדז געבראַכט וועגן וואַסקז, אָבער ווער ווייסט וויפֿל אַנדערע אָפיצירן זײַנען באַטייליקט? איך קען גוט שיקן געהיים פאררעטער צו באַשיצן אונדזער באַסעס. די הויפּט זאַך איז אַז מיר קענען האַלטן די ווערעוואָלף. איר טאָן ניט האָבן צו זאָרג ענימאָר; איר האָט דאָ געטאָן דיין אַרבעט."
  
  
  איך האָב אים דאָס פריער געהערט זאָגן, אָבער איך האָב אים נישט געוואָלט אַנטקעגנשטעלן, און ווען איך האָב זיך מיט אים געזעגנט, האָב איך אויך געמיינט, אַז דאָס איז דאָס לעצטע מאָל.
  
  
  די גאסן זענען געווען פול מיט מאַדריד רעזידאַנץ ראַשינג היים נאָך אַ שווער טאָג אין אַרבעט. אי ך בי ן געגאנגע ן מי ט א ן ױם־טוב , פיזי ש או ן גײסטיק . מאַריאַ געפרוווט צו טייטן מיר, אָבער אין דער זעלביקער צייַט זי געראטעוועט מיין לעבן. ז י אי ז געװע ן א קאלטבלוטיק ע קאנםפיראטאריע , אבע ר אי ן בעט ן אי ז ז י געװע ן א װארעמע , כיינע ר פרוי . ס׳זײנען געװען צו־פיל סתירות אין די אלע שפאניער.
  
  
  נאָך אַלע, וואָס וואָלט פּאַסירן אויב די ווערעוואָלף סאַקסידאַד אין די אַסאַסאַניישאַן פּרווון און די סאַנגרע סאַגראַדאַ קומען צו מאַכט. אין די סוף, פראַנקאָ אויך געגאנגען איבער קאָרפּסאַז צו דערגרייכן די שפּיץ. פארוואס זאָל איך ריזיקירן מיין לעבן אַזוי אַז דער אַלט פאַשיסט זאָל לעבן נאָך אַ יאָר? פייַן. עס איז געווען לעסאָף מיין בלויז אַרבעט צו ענשור די זיכערהייט פון די פאַרייניקטע שטאַטן, ווייַל די זיכערהייט פון מיין לאַנד אין דעם צייַט איז געווען אין די לעבעדיק פראַנקאָ. און קיינער האט נישט געזאגט אז איך האב עס ליב. מיין שפּאַציר האָט זיך געענדיקט אין דער ארענע. דער וועכטער האט מיך אריינגעלאזט פאר א פאר פּעסעטעס. ד י שטײנער ן זײנע ן געװע ן לײדיק . שטיקער פאפיר האבן געפלאטערט איבערן זאמד אין א רינג. ביז זונטיק וועט דער ארענע בלייבן ליידיק.
  
  
  איך האָב נאָך געדאַרפט אַ וואַקאַציע. מיין קאָפּ און גוף האָבן וויי געטאָן, און די נעמען מאַריאַ, ווערעוואָלף, סאַנגרע סאַגראַדאַ, יגאַל און עראָו האָבן געהאלטן בליק דורך מיין קאָפּ.
  
  
  ד י צײטונ ג אי ז געפאל ן פו ן ד י שטאנדן , או ן זי ך געפאל ן בײ ם פיס . איך האב עס אויפגעהויבן. פראַנקאָ ס פּראָגראַם איז געווען ליסטעד אין די ווינקל פון דער ערשטער בלאַט. דעם אנדערן טאג וועט ער מאַכן זיין יערלעך וויזיט אין די וואַלי פון די געפאלן, אַ ריזיק דענקמאָל צו די וויקטימס פון די שפּאַניש סיוויל מלחמה, צווישן מאַדריד און סעגאָוויאַ. דע לאָרקאַ האָט מיר פאַרזיכערט אַז ביי דער דאָזיקער צערעמאָניע וועט קיינער ניט זיין אין פערציק מעטער פון דער גענעראַליססימאָ. זײַן רעדע צום פֿאַלאַנקס וועט פֿאָרקומען מיט אַ טאָג שפּעטער.
  
  
  "גוט גליק, קאָלאָנעל," איך געדאַנק.
  
  
  כ׳האב צעקרימט די צײטונג און זי ארײנגעװארפן אין דער ארענע.
  
  
  
  
  אַ גוטער חלום האָט מיך צוריקגעבראַכט צו מיינע זינען. דער ערשטער זאַך איך האט איז געווען רופן די Spanish סוד דינסט. וועגן צען סעקונדעס דורכגעגאנגען איידער איך איז געווען פארבונדן צו קאָלאָנעל דע לאָרקאַ.
  
  
  ― די אַטאַק ― זאָג איך ― װעט נישט פֿאָרקומען אין דעם פֿאַלאַנגיסטישן געביידע. דע ר װערװאל ף װע ט הײנט ן שלאגן .
  
  
  'פארוואס מיינט איר?'
  
  
  „קום גלײך אַהער און ברענג קאַווע. איך וועל דיר דאס דערקלערן ווען מיר זענען אויפן וועג.
  
  
  צען מינוט שפּעטער איז זיין מאַשין געווען ביי די אַרייַנגאַנג צו דעם האָטעל.
  
  
  ― בוענאָס דיאַס, ― האָט ער מיר געװוּנטשן, עפֿנט פֿאַר מיר די טיר.
  
  
  'די אויך. ווען הייבט די צערעמאָניע אין די וואַלי?
  
  
  “אין דריי שעה. מיט אונדזער סירענע מיר וועלן זיין דאָרט אין אַ שעה."
  
  
  דער שאָפער איז געווען מאַנוווערינג אין פאַרקער אויף אַווענידאַ אַלגעמיינעסימאָ. סיץ און מאָטאָרסיקלעס אריבערגעפארן צו די זייַט בייַ די געזונט פון די סירענע.
  
  
  'איצט זאג מיר; וואָס אַזאַ פּלוצעמדיק יאָגעניש? — האט דע לארקא געפרעגט.
  
  
  "הערט, אויב דער ווערוואָלף וויל צו שלאָגן די פאַלאַנגיסט בנין מאָרגן, וואָס וועט זיין זיין געלעגנהייַט צו באַקומען אויס לעבעדיק?"
  
  
  "הממ, נישט זייער גרויס. עס וועט זיין אַ מאַסיוו פּאַניק, אָבער איר וויסן, פראַנקאָ ס באַדיגאַרדז. עס וועט מיסטאָמע זיין אַ פּלאַץ פון מענטשן דאָרט, אַזוי דער ווערעוואָלף קען נישט זיין זייער ווייַט אַוועק. עס וואָלט אויך זיין אַ געלעגנהייַט אַז וואַסקעז וואָלט זיין אויף די פאַרטשעפּען אין פראַנקאָ ס אָרט אויב פראַנקאָ וואָלט אָנקומען אומגעריכט. איך וואָלט זאָגן אַז דער שיסער איז געווען ניט מער ווי זיבן יאַרדס אַוועק.
  
  
  "גוטע טנאָים פֿאַר אַ פאַנאַטיק, אָבער נישט אַזוי גוט טנאָים פֿאַר אַ פאַכמאַן רעצייעך וואָס וויל פאָרזעצן מיט זיין לעבן."
  
  
  - וואָס וועגן די נאָמען פון אָפּעראַציע יגאַל און עראָו? זיי מיינען די פאלאנקס, ניין?
  
  
  א שנעלער אויטא איז געפארן אויפן בולעווארד. אויף די לינקס מיר פאָרן די מיניסטעריום פון אַוויאַטיאָן.
  
  
  'איך טאָן ניט טראַכטן אַזוי. דע ר דאזיקע ר נאמע ן פו ן דע ר אפעראצי ע הא ט מי ך א גאנצ ע נאכט . און ווען איך וואָוק אַרויף, איך האט די ענטפער. געדענקט איר דעם נאָמען פֿון דער לעצטער אָפּעראַציע? מאַסלינע צווייַג. דער נאָמען רעפערס צו די באַפאַלן טעכניק, נישט די אָרט.
  
  
  די מאַסלינע צווייַג איז געווען די כייפעץ וואָס די פויגל איז געווען געמיינט צו באַפרייַען צו פראַנקאָ. דער פויגל איז געווען אַ טויב פון שלום וואָס איז געווען געמיינט צו ברענגען שלום צו פראַנקאָ ס טויט גוף."
  
  
  "ווי טאָן איר דערקלערן יגאַל און עראָו?"
  
  
  “עס איז זייער פּשוט. שטעלן זיך אין די ווערעוואָלף ס שיכלעך און געדענקען אַז אַנטלויפן איז פּונקט ווי וויכטיק פֿאַר אים ווי הצלחה. דער עראָו רעפּראַזענץ די ווערעוואָלף זיך, דער יגאַל רעפּראַזענץ זיין ישועה - אַן אַעראָפּלאַן אָדער אַ העליקאָפּטער. נו, עס איז שווער צו ימאַדזשאַן אַ העליקאָפּטער אין אַ פאַלאַנגיסט בנין, אָבער אין די וואַלי דאָס איז נישט אַ פּראָבלעם.
  
  
  דע לאָרקאַ האָט זיך אַ מאָמענט געטראַכט. ענדליך האט ער א קלאפ געטאן דעם דרייווער אויפן אקסעלע. — ייַלן זיך, גיילערמאָ.
  
  
  די וואַלי פון די געפאלן קענען זיין אַן ימפּרעסיוו דענקמאָל צו קיין מלחמה. נעבן דעם נידעריקן פלאן געפינט זיך א זאדל-פארמישט בארג באַרג וואו עס זענען באגראבן טויזנטער אנאנימע שפאניער וועלכע זענען אומגעקומען אינעם סיוויל קריג. מאנשאפטן פון וועטעראנן זענען אנגעקומען פרי אויף בוסעס און באנען. אַלטע חבֿרים האָבן זיך אומעטום באַגריסט.
  
  
  דע לאָרקאַ און איך געמאכט אונדזער וועג דורך די מאַסע. מיר געגאנגען אַרויף אַ ריזיק עפענען לייטער וואָס געפירט צו אַ גרויס טעראַסע פון האַרט שוואַרץ מירמלשטיין. דא וועט פראַנקאָ האַלטן זיין רעדע.
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן, ניק. אפילו מיט אַ טעלאַסקאָפּיק דערזען, די ווייַטקייט פֿאַר אַ פאַטאַל שאָס זאָל נישט יקסיד צוויי טויזנט מעטער. קוק בייַ דעם מאַסע פון וועטעראַנס. זיי וועלן פּלאָמבירן כּמעט די גאנצע טאָל. דער ווערוואָלף דאַרף נישט אַ עראָפּלאַן צו אַנטלויפן, נאָר אַ נס.
  
  
  עס איז באמת געווען א טענה. אין אַ מאַסע פון סאַוויליאַנז, די ווערעוואָלף קען דערוואַרטן אַ פּלאַץ פון צעמישונג נאָך די שיסער. אבער די וועטעראַנס געוואוסט וואָס צו טאָן ווען זיי געהערט אַ שאָס.
  
  
  ער קען נוצן אַ גרויס קאַליבער וואָפן, זאָגן אַ מיסיל פייערד אַריבער די טאָל. אבער אויף דער פּלאַטפאָרמע ווייַטער צו Franco וועט אויך זיין דער קאַרדינאַל פון מאַדריד. און נאָך די אַסאַסאַניישאַן פון קאַרדינאַל סאַנגרע, סאַגראַדאַ קען פאַרגעסן אַלע קליימז צו לעגיטימאַטי.
  
  
  ניין, עס מוזן זיין אַ לעפיערעך קליין קאַליבער וואָפן; וואָפן מיט אַ מאַקסימום פון דרייַ שאַץ. אָבער פֿון וואַנען זאָל דער שיסער קומען? טאקע, עס געווען אוממעגלעך.
  
  
  הינטער אונדז איז געווען אַן אומגלויבלעך גרויס בנין, געמאכט פון די זעלבע מירמלשטיין ווי די פּלאַטפאָרמע מיר זענען געשטאנען אויף.
  
  
  'וואס איז דאס?'
  
  
  די ווייסט נישט? איך האָב געמײנט, אַז איר װעט אָפּשאַצן די איראָניע. דע לאָרקאַ האָט געשמײכלט. “דאָס איז פראַנקאָ ס מאַוסאָליום. ער האט עס שוין געבויט פאר זיך. אַ פּשוטער קבר פֿאַר אַ פּשוטן מענטש. וואָס טאָן איר טראַכטן וועגן דעם פאַל?
  
  
  דער זיכערהייטס אָפיציר האָט באַצייכנט אויף אַ ריזיקן שוואַרצן קרייז, וואָס האָט זיך אויפגעהויבן פון דער ערד אין שפּיץ פונעם טאָל און איז געווען כאטש דריי הונדערט מעטער הויך. איך האב דאס שוין באמערקט ווען מיר זענען צוגעקומען צום טאל.
  
  
  "לאָמיר זען אויב פראַנקאָ ס קבר טוט נישט פאָדערן אים צו באַלד," איך סאַגדזשעסטיד.
  
  
  מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן מאזאלעום . א מיסטעריעזע, דריקנדיקע אטמאספערע פונעם קבר האט געהערשט אין אים.
  
  
  דער גערויש פון דער עולם האט מיטאמאל אפגעשטארבן, און אונזערע טריט האבן אפגעקלונגען איבער דעם דזשיץ-שווארצן מירמלשטיין. פֿאַר אַ ליבהאָבער פון פראַנקאָ ס שוואַרץ מירמלשטיין בוסט, דאָס איז באשטימט אַ אָרט צו פאַרברענגען דעם טאָג. פּערסנאַלי, איך געווען צופרידן צו לאָזן דעם קבר ווידער, מיט אָדער אָן די ווערעוואָלף.
  
  
  "קיין שפּורן פון גראַנדאָסיטי," איך באמערקט מיט אַ טשאַקל.
  
  
  - קיין שפּור פון די רוצח, אַמיגאָ. איך מיין אז דו קענסט אפשטעלן דיינע חשדות. ”
  
  
  'אנטשולדיגט.'
  
  
  'יא. איר קענט בלייבן דאָ רעכט איצט צו היטן די צערעמאָניע. דערנאָך קענט איר קומען מיט מיר קיין מאַדריד שפּעטער.
  
  
  'אקעי'
  
  
  לאָרקאַ איז געווען געמיינט צו זיין לעבן דער פּלאַטפאָרמע צו מאָניטאָר זיכערהייט מיטלען. איך בין צוריק צו די מאַשין צו זען די צערעמאָניע פון דאָרט.
  
  
  א ים פון וועטעראַנס האָט אָנגעפילט דעם טאָל. אַ סך פֿון זײ זײַנען געװען אין זײערע אַלטע מונדירן, און דער ריח פֿון מאָטבאַלל איז געװען אַזױ זיס, װי די װײַנ־שױנען זײַנען אַרומגעגאַנגען. א בינע און מיקראָפאָן זענען איצט אינסטאַלירן אויף דער פּלאַטפאָרמע. ד י אנגעקומענ ע לעגיאנע ר האב ן דורכגעקוק ט דע ם מאסאלאום . פראַנקאָ ס אָנקומען איז געווען באַשערט. די שפּאַנונג אין די מאַסע איז געווען פּאַלפּאַבאַל.
  
  
  דיקטאַטאָר אָדער נישט, דאָס איז געווען אַ מענטש וואָס סימבאַלייזד זייער לאַנד פֿאַר דרייַ דורות. דע ר טא ל אי ז געװע ן א דענקמא ל ניש ט בלוי ז פא ר זיך , נא ר אוי ך פא ר יעד ן װעלכע ר אי ז אומגעקומע ן אי ן דע ר ברוטאלע ר מלחמה . דער שפּאַנונג האָט אָנגעכאַפּט דעם עולם ווען די וואָרט האָט זיך צעשפּרייט, אַז פראַנקאָ און דער קאַרדינאַל קומען צו.
  
  
  גוילערמאָ, דער קאָלאָנעלס דרייווער, האָט געצילט זײַן אַפּאַראַט אויף דער פּלאַטפאָרמע און האָט נערוועז אויסגעדרייט די אָביעקטיוו.
  
  
  איך האָב עס באַראָוד צו באַקומען אַ גוט שאָס און איצט עס טוט נישט אַרבעטן, איך קען נישט פאָקוס."
  
  
  עס איז געווען אַ גוט נייקאַן מיט אַ טעלעפאָטאָ אָביעקטיוו. איך אַימעד עס צו דער בינע און קאַנסאַנטרייטאַד.
  
  
  "ער וועט טאָן עס," איך געזאגט. "איר געוואלט צו פאָקוס מיט די עפענונג רינג."
  
  
  איך האָב אַ קלאָר מיינונג פון פראַנקאָ ס קאָפּ ווען ער קליימד די טרעפּ צו דער פּלאַטפאָרמע.
  
  
  "אָ, ייַלן אַרויף, געבן די מיטל דאָ," דער דרייווער געבעטן.
  
  
  "אַ ביסל מער".
  
  
  איך האָב אָנגעוויזן דעם אַפּאַראַט אויף דער מאַסע וועטעראַנס. דערנאָך בין איך מיט אים דורכגעגאַנגען די ליניע פֿון אָפֿיציעלע לימאַזין. איך האב געזען דעם קרייַז. סלאָולי אריבערגעפארן די אָביעקטיוו פון די באַזע פון די קרייַז צו די שפּיץ. פּלוצעם האָבן מײַנע פֿינגער זיך געשפּאַנט.
  
  
  אויפ ן שפיץ קרײז , אוי ף דע ר זײט , הא ב אי ך דערזע ן א מעטאלישע ר שײן , װא ס װאלט ן מםתמא ל געװע ן קוי ם באמערק ט פא ר דע ם אונטע ר אויג . ערשט איצט האָב איך געכאַפּט, אַז דאָס איז אויך אַן אָרט, וווּ דער רוצח האָט געקענט זײַן. דאר ט הא ט ע ר רואי ק געקענ ט װארט ן אוי ף זײ ן שאנס , או ן שיסן , ני ט אכטונ ג צ ו דע ם עולם .
  
  
  אויב די שיסער וואלט געווען געשאסן, וואלט קיינער אים נישט געקענט שאדן. װײ ל ערגע ץ נאענט , אי ז געפלויג ן א העליקאפטער , מי ט א שטריק־לײטער , גרײ ט אויפצוהײב ן דע ם װערװאל ף פו ן קרייז . איך קאַלקיאַלייטיד די פירינג קייט פון די אָביעקטיוו דאַטן - וועגן 1600 יאַרדס. אַן גרינג שאָס פֿאַר אַ פאַכמאַן. איך האָב ניט גענוג צייט צו באַקומען צו דער פּלאַטפאָרמע.
  
  
  חוץ דעם, אויב דער ווערוואלף וואלט מיך באמערקט, וואלט ער תיכף געשאסן.
  
  
  "Soldados y Cristianos, estamos aqui por ...!" — האט געבומלט דעם קארדינאלס שטימע איבער די הילכערס. פראַנקאָ איז געשטאַנען רעכטס פונעם קאַרדינאַל. ווי נאר ער איז ארויף צום מיקראָפאָן, האָט דער רוצח געקענט דרייען.
  
  
  איך בין גיך צוגעקומען צום פוס פונעם קרייז. פארשטײ ט זיך , א ז דע ר שװע ר הא ט מי ך אפגעזאג ט ארײנצולאז ן .
  
  
  “דער ליפט איז פארשפארט. ווען דער גענעראל מאכט א רעדע איז ער אלעמאל פארמאכט. קײנער קאָן נישט אַרױפֿגײן“.
  
  
  "עמעצער איז דאָרט איצט."
  
  
  'אוממעגלעך. דער ליפט איז געווען אפ א גאנצען טאג.
  
  
  — איז ער מסתמא נעכטן נאכט ארויםגעגאנגען. איך האב נישט קיין צייט עס צו דערקלערן".
  
  
  ע ר אי ז געװע ן א צדיק ע זקן , אי ן א פארשמאכט ן אנצוג , װעלכע ר הא ט געמוז ט זײ ן װײניקסטע ר צװאנצי ק יא ר אלט . פֿון זײַן לאַפּעל איז געהאנגען אַן איינציקע מעדאַל. ― גײ אַװעק, ― האָט ער געקראָקט, ― אָדער איך װעל אָנרופֿן די ציווילע גאַרד. קיינער זאָל נישט האָבן קיין פראבלעמען מיט Caudillo דאָ.
  
  
  איך בין געווען קעגן דעם. איך האב אים אנגעכאפט בײם לאפעל און צוגעדריקט דעם גרויםן און דעם װײפפינגער צום האלדז. ער איז נאך געשטאנען ווען ער האט פארלוירן דעם באוואוסטזיין. איך שטעלן עס צוריק און אַנטשולדיקן.
  
  
  איך בין אריין. דער ליפט איז דורכגעגאנגען אונטער די זייטיגע שטיצער פונעם קרייז. עס איז טאַקע געווען פארשפארט.
  
  
  ... porque la historia de un pais es mas que memoria ... איז געקומען דער קאַרדינאַלס שטימע, אָבער ווי לאַנג?
  
  
  איך האָב געעפֿנט די ליפט־טיר מיט דעם שלײל פֿון דער טיר. איך דזשאַמפּט אַרויף און געדריקט די ARRIBA קנעפּל. דער מאטאר איז אויפגעשטאנען און דער ליפט האט זיך אויפגעהויבן מיט א שאקל.
  
  
  דער װאָלף האָט געמוזט הערן דעם ליפט. ווען ער איז געלעגן אויף דער זייט פון דעם קרייַז, ער באשטימט פּעלץ די ווייבריישאַנז. עס קען האָבן געמאכט זיין שאָס שנעלער, אָבער ווידער, ער איז געווען אַ פאַכמאַן. ער האט אוודאי נישט קיין פאניק. ער האט אפשר געהאט פארדעכטיגט אז די פאליציי זענען אין ליפט, אבער ער האט נישט געהאט קיין סיבה צו גלייבן אז עמיצער האט געוואוסט אז ער איז דארט. ער האָט זיך געקאָנט ערלויבן צו איגנאָרירן זייער באַזוך; אין מינדסטער דאָס איז וואָס איך געהאפט.
  
  
  עס איז געווען ווי עס גענומען אַ יאָרהונדערט צו באַקומען די ליפט אַרויף. דור ך ד י קלײנ ע פענצטע ר הא ב אי ך טײלמא ל געקענ ט זען , װ י הויך , אי ך בי ן אבע ר ני ט געקאנ ט הער ן צ י דע ר קארדינא ל אי ז פארענדיקט .
  
  
  דער ליפט ריטשט אַ קליין אָבסערוואַציע דעק לעבן די זייַט געווער פון די קרייַז. איך האב געהערט אז דער קארדינאל רעדט נאך און אויך אז ער פארענדיקט זיין רעדע. פראַנקאָ האָט גערעדט נאָך אים.
  
  
  איך האב געפונען א שטול וואס איז ווארשיינליך געווען בדעה פאר באזוכער וואס האבן מורא פאר הויך. איך פּולד עס אויס אונטער אַ טאַפליע אין די נידעריק סטעליע. איך האב גענומען דעם שליסל פוב פון די טיר און נאָך דריי פרווון איך געפונען די רעכט איינער. דער טאַפליע האָט זיך אַרויפֿגעטאָן.
  
  
  "... אַהאָראַ, קאַן לאַ גראַסיאַ דע דיאָס י די צוקונפט פון ספּאַין, El Caudillo."
  
  
  דע ר קארדינא ל הא ט זי ך שוי ן איצ ט זי ך איצ ט צוריקגעצויגן , או ן איצ ט פלעג ט פראנקא ן מי ט בײד ע הענט , נעמע ן ד י באלוסטרא ד פו ן דע ר פלאטפארמע , כד י צ ו באגריס ן זײנ ע אלט ע חברים . די ווירקונג פון די קויל וואָלט זיין סטאַנינג.
  
  
  אי ך בי ן ארוי ס דורכ ן לאך . אי ך הא ב זי ך געפונע ן אי ן א אומפרוער , לײדיק ן פלא ץ א ן א ן ליכט . איך האב געפילט די ווענט מיט די הענט ביז איך האב געפונען די טרעפ.
  
  
  דער ווערוואָלף איז מסתּמא אַימעד צו די אויער. עס איז אַ פיר-סענטימעטער געגנט לעבן די עאַרדרום וואָס איז מסתּמא צו זיין פאַטאַל.
  
  
  איך ריטשט די ווערטיקאַל טאַפליע צו די לינקס פון מיין קאָפּ. ליכט איז דורכגעלאפן דורך די שפאלטן.
  
  
  איך האָב געהערט פראַנקאָס קול.
  
  
  איך האָב געעפֿנט דעם טאַפליע מיט אַ פּיסטויל און געשריגן. זעכצן הונדערט יאַרדס אַוועק, אַ שווער 7.62 קאַליבער קויל איז געפלויגן פארביי די צוריק פון פראַנקאָ ס קאָפּ און קראַשט אין די מירמלשטיין הויף. ער האט איבערגעריסן זײן רעדע, זיך ארומגעקוקט און דערזען א קויל־צײכן אין מירמלמל. ד י לעגיאנע ר זײנע ן געלאפ ן ארוי ף ד י טרעפ , ארוי ם זי ך ארוי ם א שוץ־קארדאן . דער עולם האָט זיך פֿאַרוואַנדלט אין אַ קעסל.
  
  
  דער ווערוואָלף, ליגנעריש אויף דער סאַפּרייזינגלי גרויס האָריזאָנטאַל פלאַך פון די שפּיץ פון די קרייַז, פּושט די טאַפליע אַוועק מיט זיין פֿיס, כאַפּנדיק מיין האַנט. איך האב געוויינקט צו דער זייט. צװ ײ קויל ן האב ן דורכגעפיר ט דע ם פאנ ל או ן מי ר פארבײגעגאנגען . מיט דער פרייער האַנט האָב איך פאַרמאַכן דעם טאַפליע. דער ווער־װאלף האט זיך לײכט געגליט ארום דער מירמלשטיין פלאטפארמע. אונטן איז געװען א תהום פון דרײ הונדערט מעטער.
  
  
  איך קליימד אַנטו דער פּלאַטפאָרמע און אַימעד מיין לוגער צו זיין גאַרטל בלעכע. דער פאַס פון זיין ביקס איז געווען שפּיציק צו מיין האַרץ.
  
  
  "אזוי איר זענט צוריק פון די טויט, קילמאַסטער. עס איז נישט גרינג דיך צו טייטן. איך זאָל דיך נאָר האָבן דערשיסן“.
  
  
  דאס ביקס האט ווייג גארנישט אין די הענט. װי אַזױ האָב איך געקאָנט טײלן דעם מאַן פֿאַר אַן אַלטן פּויער? ער איז געווען אנגעטאן ווי אַ סעאָ אויף וואַקאַציע: אַ פּאַסן רעקל, בישליימעס טיילערד הויזן און טייַער וועלינגטאַן שיך. די האר בײ די טעמפלען האבן געלויכטן זילבער, די אויגן זײנען געװען װי אומנעטריבעלעכע מעטאלן שילדן. ער האט מיר דערמאנט. ס׳אי ז געװע ן א גרויםע ר געפיל .
  
  
  "איר פאַרפאַלן, ווערעוואָלף. אָדער וועט איר לעסאָף זאָגן דיין פאַקטיש נאָמען?
  
  
  'גיי אין גיהנום'.
  
  
  "הייַנט איז דער לעצטער טאָג פון איינער פון אונדז. איך גלייב אז ס'איז דו. עס זענען בלויז דריי קאַרטראַדזשאַז אין דיין ביקס. איר האָט זיי אַלע געוויינט. דו ביסט פארטיק. אויף דער טעראַסע, די לעגיאָנערס דיסקאַווערד די מקור פון די שיסער. איצ ט האב ן ז ײ דערזע ן אונדזער ע צװ ײ געשטאלט ן אוי ף דע ר זײ ט פו ן מארמאר ן קרייז . א דזשיפּ מיט אַ שווער מאַשין ביקס איז געטריבן אַרויף צו די פֿיס פון די קרייַז.
  
  
  ז ײ האב ן אײנגעשטעל ט דא ס געװע ר או ן געשאס ן א װאלע . איך טויב ווי קוילס פליען פארביי. דער ווערוואָלף האָט אָנגענומען זיין ביקס ווי אַ גאָלף קלוב און קלאַפּט די לוגער אויס פון מיין הענט. דער צווייטער קלאַפּ האָט מיך געטראָפן אין דער ברוסט. ווי אַ רעזולטאַט, איך סליד צו די ברעג פון דער פּלאַטפאָרמע. איך קען נישט באַקומען אַ גוט קאַפּ אויף די גלאַט מירמלשטיין - אַלע איך קען טאָן איז געווען פּרובירן צו אָפּנייגן די בלאָוז ווי בעסטער איך קען. דער באַט האָט מיך געטראָפן אין די ריפן און דערנאָך אין מאָגן. איך האב צוגעדעקט דעם קאפ מיט די הענט און צוגעדריקט די פיס פון מיינע שיך צו דעם שמאָלן ברעקל צווישן צוויי מירמלשטיין פלעטלעך.
  
  
  ער האָט מיר אַ קוק געטאָן איבער מיין אַקסל און מיט אַ מאָל האָב איך דערהערט דאָס געזונט פון אַ העליקאָפּטער. יגל האט אויפגעהויבן די פייַל ווי פּלאַננעד. איך פּעלץ די לופט דרוק פון די בלאַדעס. דורך מײנע הענט האב איך דערזען א שטריק־לײטער דערנענטערט זיך. "איר טאָן ניט האָבן אַ געלעגנהייַט, קילמאַסטער."
  
  
  דע ר װערװאל ף הא ט אי ן מײנ ע הענט א געשלאג ן זײ ן ביקס , אײדע ר הא ט זי ך אנגעכאפ ט דע ם שטריק־לײטער . דער העליקאָפּטער האָט זיך אָנגעהויבן גלײך אױפֿהײבן, די פיס האָבן איצט געשװעבט איבערן דאַך. איך האב זיך אראפגעקניט און ארומגענומען דעם ווערוואלף'ס פיס. דע ר שטריק־לײטע ר אי ז שטאר ק געהאנגע ן צולי ב אונדזע ר צוזאמע ן װאג . אפשר האט דער פליגער געפאניקט, אפשר האט ער געוואלט העלפן דעם ווערוואלף, אבער ער האט א ביסעלע גערוקט דעם עראפלאן. איך האָב איצט געכאַפּט די קנעכל פון די ווערעוואָלף, מיין פֿיס רירנדיק די פּלאַטפאָרמע.
  
  
  אין דעם מאָמענט האָט זיך צעבראָכן דאָס שטריק פֿונעם לייטער, וואָס דער ווערוואָלף האָט זיך אָנגעהאַלטן. איך האב עס תיכף ארויסגעלאזט, אויסגעדרייט א פערטל דריי, פרובירט צו לאנדן אזוי פלאך ווי מעגליך אויף דער פלאטפארמע, די הענט און די פיס אויסגעשפרייט. עס האָט געפילט ווי מיין עאַרדראַמז זענען פּלאַצן; איך פּעלץ ווי אַלע מיין ריבס זענען צעבראכן. אבער איך האב זיך געגליט צום ראנד פון דער פלאטפארמע און אראפגעקוקט.
  
  
  דער װאלף איז נאך געפאלן. דע ר עולם , װא ס הא ט זי ך צוזאמענגענומע ן בײ ם פוס ם פו ן דע ר קרייז , הא ט זי ך צעשפרײ ט . נאָך דער ווערעוואָלף געפאלן צו דער ערד, עס איז כּמעט גאָרנישט לינקס פון אים אַחוץ זיין קאָדענאַמע.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 17
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  די װאַרעמע זון פֿון איביזאַ האָט געבראַכט מײַן הויט, און דער ראַם קאָקטייל האָט מיך באַװאַרעמט פֿון אינעװײניק. איך ליג אויסגעשטרעקט און רילאַקסט אין די לאַונדזש שטול.
  
  
  ד י װערװאל ף או ן מאריא ן זײנע ן געװע ן טויט . באַרבאַראָססאַ איז אנטלאפן קיין שווייץ און וואַסקעז האָט זיך דערשאָסן אין קאָפּ. די סאַנגרע סאַגראַדאַ פּלאַצן ווי אַ באַלאָן.
  
  
  כאָק האָט געשוואוירן אויף אַ אָנלייגן קאַנפאַדענשאַל ריפּאָרץ אַז דאָס מאָל איך טאַקע קענען הנאה מיין וואַקאַציע אין שלום. ער האט געזאגט אַז בלויז דער סוף פון דער וועלט קען שטערן מיין שלום. און מאל איך געהאט צו צוטרוי אים.
  
  
  די ברעג פּילקע אָפּשפּרונג אַוועק די זאַמד און לאַנדיד אויף מיין זונברילן. איך ריפלעקסיוולי געכאפט ביידע מיין ברילן און די פּילקע.
  
  
  "קען איך האָבן מיין פּילקע צוריק ביטע?"
  
  
  איך האב זיך אװעקגעזעצט.
  
  
  דע ר אײגנטימע ר פו ן דע ר באל , הא ט געטראג ן א װײס ן בוידעם . אין אנדערע ווערטער, די קליין ווייַס טרייאַנגגאַלז האָבן נישט דעקן פיל פון די פאַנטאַסטיש כייפעץ. זי האט געהאט לאנגע שװארצע האר און ברײטע טונקעלע אויגן. עס האָט מיר אויסגעזען, אַז דאָס אַלץ האָב איך שוין פריער איבערגעלעבט.
  
  
  "ער מיינט ווי אַ זייער ווערטפול פּילקע פֿאַר מיר. קענען איר באַווייַזן אַז עס איז דייַן?
  
  
  "מיין נאָמען איז נישט דאָרט, אויב דאָס איז וואָס איר מיינען," זי געענטפערט.
  
  
  "דעמאָלט עס ווערט שווערער. ערשטער זאָגן מיר אויב איר זענט שפּאַניש.
  
  
  "ניין," זי סמיילד. "איך בין אמעריקאנער."
  
  
  — און דו ביסט אפילו נישט קײן גראפין?
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. איר ביקיני שפּיץ האט ענטייסינג, אָבער איך געלערנט צו זיין אָפּגעהיט.
  
  
  "און איר הייבן נישט אָקסן און פּרובירן צו אָוווערטראָו די רעגירונג?"
  
  
  'ניין עס איז נישט אַזוי. איך בין אַ דענטאַל אַסיסטאַנט אין טשיקאַגאָ און איך נאָר ווילן מיין פּילקע צוריק.
  
  
  ― אַה, ― האָב איך זיך דערמוטיקט, געצויגן צו מיר נאָך אַ שטול. "מיין נאָמען איז דזשאַק פינלי."
  
  
  אז זי האט זיך אװעקגעזעצט, האב איך זיך װידער אומגעקערט צום באר.
  
  
  וואָס אַ שרעקלעך לעבן איך האָבן.
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  וועגן דעם בוך:
  
  
  
  
  
  דאָס איז 1975. א שטיק פאפיר איז געפונען געווארן צווישן די בראָך פון אן עראפלאן וואס האט געקראכט פארן ברעג פון שפאניע. עס ווײַזט זיך אויס, אַז דאָס איז אַ טייל פֿון אַ דאָקומענט וואָס מאַכט אַ קלאַפּ: עמעצער וועט הרגענען פראַנקאָ.
  
  
  אָבער פראַנקאָ קומט צו די סוף פון זיין לעבן. דאס מיינט אז דער מארד האט געוויסע כוונות. ווייט רעכט כוונות. דערפֿאַר רופן זיי ניק קאַרטער. ווייל דער רוצח איז א פראפעסיאנאלע רוצח. זיין קאָד נאָמען: ווערעוואָלף.
  
  
  ניק האט נישט פיל צייט. ער מוז גלייך אקטן און - ווי אוממעגליך עס קען אויסקוקן - שטענדיק זיין איין שריט פאָרויס פון די אומבאַקאַנט רעצייעך. ווען דער נערוו-ראַקינג קלימאַקס אַפּראָוטשיז, ניק ווייסט אַז ער קען נישט פאַרלאָזן! ...
  
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  טערקיש לעצט
  
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  טערקיש לעצט.
  
  
  
  איבערגעזעצט פֿון לב שקלאָווסקי
  
  
  אָריגינעל טיטל: Strike Force Terror
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 1
  
  
  
  
  
  
  
  —
  
  
  ערשטער אויף AX ס רשימה פון אינטערנאַציאָנאַלע געזוכט קרימאַנאַלז איז געווען פאַט מענטש. אין מינדסטער דאָס איז וואָס מיר גערופן עס ביי AX. זיין פאַקטיש נאָמען איז Maurice DeFarge. אַקס האָט מיך שוין אַמאָל געשיקט קיין יסטאַנבול מיט אַ דרינגענדיקן באַפעל אים צו ליקווידירן. אבער אײדער איך האב געקאנט ארײנלײגן א קויל לאך דורכן שלאפענע קאפ, האט ער געהאט א הארץ־אטאק, און מײן ארבעט איז אומ־ נויטיק. אין מינדסטער דאָס איז וואָס איך געדאַנק. אָבער, ווי עס האָט זיך אַרויסגעוויזן שפּעטער, איז דער פעטער גאָר ניט געשטאָרבן. עס האָט זיך ווײַטער אויפֿגעוועקט אין די באריכטן, וואָס איך האָב באַקומען פֿון צײַט צו צײַט, וואָס האָט מיך יעדן מאָל איבערגעלאָזט מיט אַ גאָר פּריקרע געפֿיל.
  
  
  יעדן האקס אגענט איז באפוילן געווארן אים אויסצומיידן גלייך ווי ער האט זיך באוויזן. און דאָס טראָץ דעם וואָס ער האָט זיך אַ גאַנץ לאַנגע צייט חידושדיק שטיל. אַזוי עס איז געווען אַ גרויס יבערראַשן צו אונדז אַז ער קאָנטאַקט AX אויף זיין אייגענע איניציאטיוו.
  
  
  ער האט געזאגט, ער וויל צו פאַרהאַנדלען. או ן ע ר הא ט אנגעהער ט א ז ע ר הא ט פא ר אונד ז אינטערעסאנט ע ידיעות . מיט דעם האָט ער געוואָלט ווערן אַוועקגענומען פון אונדזער שוואַרצער רשימה. ער האָט געבעטן אַ פּריוואַט באַגעגעניש מיט אַן אַקס אַגענט. און ער האָט געבעטן זיי זאָלן מיך שיקן. דער לעצטער צושטאנד האט געמאכט כאק פארדעכטיגט אין די כוונות פון פעט מענטש.
  
  
  אבער ווען איך ינסיסטאַד, ער מסכים. איך וואָלט נישט געבן דעם אַרבעט צו קיינעם. אין די סוף, עס איז געווען מיין שולד אַז ער סערווייווד. אַזוי כאָטש עס איז געווען אַ טראַפּ, איך קען נישט וואַרטן צו פאַרענטפערן די כעזשבן. און דאָס פּראָספּעקט האָט מיך געמאַכט אין אַ גוטן שטימונג.
  
  
  פעט מענטש איז נאָך ארבעטן אויס פון יסטאַנבול, אַזוי דאָס איז געווען מיין דעסטיניישאַן. כאָק וועט אויך קומען צו יסטאַנבול צו לערנען וועגן די אַוטקאַם פון די באַגעגעניש. זיי האָבן מיר געגעבן אַן אַדרעס ערגעץ אין דעם אַלטן שטאָט צענטער, פּונקט הינטער דער פעווזי פּאַשאַ גאַס. צען אזײגער אין אװנט און אן געװער. איך זאָל האָבן איגנאָרירט די לעצטע בקשה. ווילהעלמינה, מיין לוגער, און הוגאָ, מיין געטריי סטילעטטאָ, וואָס איך וואָלט האָבן נויטיק, אויב פעט מענטש ס כוונות זענען ווייניקער ווונדערלעך ווי ער זיך פאַרהיטן. פֿינף מינוט צו צען בין איך געשטאַנען פֿאַר אַ צעפֿאַלענער הילצערנער בנין. איך בין געווען דער איינציקער פוסגייער אויף דער פינצטערער גאס, אבער איך האב נישט געקענט אראפרייסן דאס געפיל אז מען קוקט אויף מיר. ד י הילצערנ ע פאסאד ע פו ן דע ר געביידע ר הא ט אויסגעזע ן פארװאלט . די שווער באַרס אין פראָנט פון די פֿענצטער זענען אַזוי כאַראַקטעריסטיש פון אַלע בנינים אין די אַלט טייל פון יסטאַנבול. א דינער שטראל ליכט האט זיך דורכגעמאכט דורכן ריס צווישן די לאדן. א פֿינף טריט פֿון טרעפּ האָט מיך געפֿירט צו דער טיר. װי אפגעמאכט האב איך געקלאפט אין דער טיר. דריי מאָל מיט ברייקס. אָבער, צו קיין העלפן. איך האב געווארט פינף סעקונדעס פארן דריקן דעם שווערן אייזערנעם לאטש. די טיר האָט זיך געעפֿנט אָן אַ סך מי. אי ך הא ב אי ם שטילערהײ ט פארמאכ ט או ן געלאז ט מײנ ע אויג ן ארומגײ ן אי ן זאל . פון די ווענט זענען אראפגעפאלן ריזיקע שטיקלעך קאלך. דע ר אײנציקע ר ליכט־מקור , אי ז געװע ן א טונק ע לעמבע ר איבע ר מײ ן קאפ . די שטאָק איז געווען שטויביק און אָנגעפילט מיט אָפּפאַל. די ערד שטאָק איז קלאר נישט געווען אין נוצן. א ארטיגע טרעפ האט געפירט צום צווייטן שטאק, וואס האט אויסגעזען גאנץ בראך.
  
  
  איך בין ארויף די טרעפ. דע ר ערשטע ר שטא ק קארידאר , אי ז געװע ן באלויכט ן מי ט א ביס ל גרויםע ר לאמפ . בײם עק קארידאר איז פאראן א האלב אפענע טיר אין א ליכטיק באלויכטן צימער. לויט אונדזער העסקעם, פעט מענטש איז געווען געמיינט צו זיין אין דעם צימער.
  
  
  איך בין פארזארגט פארביי א פאר פארמאכטע טירן. ד י אומשטענד ן זײנע ן געװע ן ד י זעלב ע װ י אי ן דע ר ערשטע ר זיצונג , א חוץ , א ז אי ך הא ב זי ך געלאז ט דורכפאל ן דור ך דע ם הימל־ליכט ן פו ן ד י דיװ ן האטעל , פארשטעל ט װ י א כינעזער . און דאָס מאָל האָט פאַטי געוואוסט אַז איך וועל קומען. איצ ט הא ט מע ן אי ם נא ר דערלויב ט צ ו הרגענען , װע ן מײ ן אײגענע ם לעב ן אי ז געװע ן אי ן סכנה .
  
  
  איך בין נאך געווען בערך פינף מעטער פון צימער ווען איך האב געהערט הינטער מיר א גערויש. כ'האב רעפלעקסיוו געכאפט מיין לוגער און זיך ארום מיט בליץ-גיכקייט ארומגעדרייט. אי ך הא ב געטראפ ן צװ ײ טערקן , מי ט גרוים ע שװארצ ע װאנצעס , װעלכ ע יעדע ר הא ט געהא ט א רעװאלװער ם מי ט גרויס ן קאליבער .
  
  
  איך האט מיין פינגער אויף די צינגל, אָבער האט נישט פּולד עס נאָך. די טערקן זענען אויך געשטאנען. איך האב ווידער געהערט דעם קלאנג. א שנעלע בליק איבער מיין אקסל האט מיר געוויזן אז מיין פירמע האט זיך אויסגעברייטערט צו אייננעמען א דריטע פארטיי. און איינער פון די מערסט ווונדערלעך זאכן איך ווע געזען. א געשטארקטער , ברײט־פּלייצדיקער מאן מיט א פארקריפלטן רעכטן פוס , וואס האט אים באוועגט ווי א קראב . ער האט צוגעטײלט זײן איבערהויפט גרויסן און כמעט באלסען קאפ צו דער זײט. זײ ן פני ם אי ז װײטע ר צעשטער ט געװאר ן מי ט א גרויםע ר אונטערשטע ר ליפ , או ן א פא ר ליכטיק ע אויגן , װא ס װאל ט זי ך אויםבאהאלט ן פא ר א שטשור . אי ן דע ר לינקע ר האנ ט הא ט ע ר געהאלט ן א בערעטה , 25 קאליבער , אנגעװײז ט אויפ ן קאפ .
  
  
  "עס איז געווען אַ באַדינג: קיין וואָפן," האט די מאָדנע באַשעפעניש געזאגט הייזעריק. — לאז אפ די ביקס. ער האט געהאט א פראנצויזישן אקצענט.
  
  
  ווילהעלמינא איז נאך געווען פאָוקיסט אויף די צוויי טערקן פון דער אַנדערער זייט פון מיר. "א דאנק," איך געזאגט, "אָבער איך וואָלט בעסער לאָזן עס אַזוי." אויב איך וואָלט געווען געגאנגען צו דרייען, איך קען טייטן לפּחות צוויי. און, אויב איר זענט מאַזלדיק, אַלע דריי.
  
  
  "אויב דו לייגסט נישט אראפ די ביקס, הער, וועסטו נישט ארויסגיין פון דא לעבעדיג," האט דער מאנסטער ווידער געזאגט.
  
  
  "איך וועל נעמען די ריזיקירן," איך געזאגט. איך האב שוין באשלאסן, וואס איך דארף טון, כדי ארויסצוגיין פון דאן לעבעדיק. איך האב ערשט געשאסן און דערהרגעט דעם גרעסטען טערק. דערנאָך בין איך געפֿאַלן און דערהרגעט דעם צווייטן טערק און די מאָנסטער, זיך אַוועקט. אויב דאָס וואָלט געווען אַ טראַפּ פֿאַר מיר, זיי וואָלט האָבן געפאלן אין עס גאַנץ גוט זיך.
  
  
  כ'האב געהאט מיין פינגער אויפן צינגל פונעם לוגער און בין געווען גרייט צו פייערן ווען איך האב געהערט א הייזעריק קול פון צימער ביים עק קארידאר.
  
  
  "קראַב, וואָס די גענעם טוט זיך דאָרט?" ― האָט דאָס קול געזאָגט הויך. "שטעל אוועק די רעוואלווערס!!"
  
  
  איך האָב זיך אויסגעדרייט אַ האַלבן דריי און דערזען די סילאַוועט פון פאַט מענטש. עס האָט אָנגעפילט די טיר. ע ר הא ט אויסגעזע ן נא ך מע ר מיקלדיק , װ י אוי ף אונדזע ר לעצטע ר זיצונ ג עטלעכ ע יאר ן צוריק . ער האָט זיך באַהאַלטן, קען מען זאָגן, הינטער אַ מאַנטל, וואָס האָט דאָס מערסטע אויסגעזען ווי אַ ריזיקן ליכטיקן געצעלט. טראָץ דעם שאָל, פעט מענטש האט אויסגעזען ווי אַ גיין קוגל. א שאַרפע, געבויגענע נאָז און אַ קליין, בייז מויל זענען געווען די בלויז סטרייקינג פֿעיִקייטן פון זיין פוטבאָל קאָפּ.
  
  
  "ער איז אַרמד," האָט זיין דיספיגיערד אַסיסטאַנט געענטפערט.
  
  
  "עלעקטראָניש שרעק אונטן..."
  
  
  'זיי שטיל!' — האט פאַטי ברוימט. אַלע דרײַ האָבן מיט קװענקל אַװעקגעשטעלט זײערע געװער. דער פעטער האט א קוק געטאן אויף מיר מיט די פינקלענדיקע אויגן. "דו זאלסט נישט באַשולדיקן קראַב און זיינע חברים," ער האט קאַטאַגאַריקלי געזאגט אין זיין אַנויינג קול. "מאל זיי ווערן צו ינטוזיאַסטיק אין זייער השתדלות צו באַשיצן מיר. איך האף, דו װעסט נאך װעלן ארײנקומען, מיסטער קארטער?
  
  
  די צװײ טערקן האבן זיך אויסגעדרייט און זענען געגאנגען צו די טרעפ. דער קראַב, וואָס האָט געהאַט אַזאַ צונעמען צונעמעניש, איז צוגעגאַנגען צו זײַן באַלעבאָס מיט שוועריקייטן אים עפּעס צו שושקען אין אויער. די אויגן פון די צוויי גראָוטעסק סילאַוועץ אין די דאָרוויי געמאכט מיין בלוט לויפן.
  
  
  "ניין, קראַב, איך טאָן ניט דאַרפֿן איר ין. הייַנט בייַ נאַכט הער קאַרטער און איך צוטרוי יעדער אנדערער. מי ר האב ן געמאכ ט א סארט טרוס , הא ט מיר , מי ר קארטער ?
  
  
  איך האב אראפגעלייגט מיין לוגער און צו זיי צוגעגאנגען. עס איז געווען אַ מאָדנע געפיל צו זען דעם דיספיגיערד פעט ממזר שטייענדיק אַזוי קאַזשוואַלי אין דער טיר. מיט פילע יאָרן צוריק בין איך געווען ביי זיין קלאָר טויט, און איצט ער געשטאנען דאָרט און גערעדט אין אַ ליכט טאָן. מיר זענען געווען סטאַווינג צו וויסן אַז ער איז נישט געשטארבן, אָבער צו זען אים לעבעדיק ווידער איז געווען אַ פאַקטיש אַרויסרופן.
  
  
  "וואָס כאַפּאַנז איז אַרויף צו איר, דעפאַרגע," איך געזאגט טרוקן.
  
  
  "אָוקיי, אָוקיי," ער קנאַקן. — אבער קום ארײן, מיסטער קארטער.
  
  
  איך בין אים נאכגעגאנגען אין צימער און פארמאכט די טיר הינטער אונדז. דער קראב איז געשטאנען אין דרויסן. דע ר פעטע ר הא ט זי ך געכאפ ט צ ו דע ר בעט , אנגעלײג ט צ ו דע ר װאנ ט פו ן צימער , או ן זי ך אראפגעקלאפ ט אויפ ן צעריסענע ם מאטראץ . דער קורצער שפאציר האט אים אראפגענומען דעם אטעם.
  
  
  — מוחל מיר פאר׳ן זײן גראָב, קאַרטער, אָבער מײַן געזונט איז לעצטנס געוואָרן ערגער.
  
  
  איך האב א קוק געטאן ארום אין צימער. אפנים איז דאס נישט געווען דער שטענדיקער שטוב פון פעטערמאן, נאר מען האט נאר גענוצט פאר די דאזיקע מיטינג. דא ס אײנציק ע מעבל , אי ז געװע ן צװ ײ נאקעט ע הילצערנ ע שטולן , או ן א קרומע ר טיש . אויפן טיש בײם בעט זענען געלעגן עטליכע לאגלען מיט מעדיצין און א קרוג וואסער. דער צימער האט געשמעקט מיט מעדיצין, טראץ דעם גרויסן אפענעם פענצטער, װאם האט ארײנגעלאזט די קילקײט פון אװנט און דורך װעלכן מען האט געקאנט זען די סילועטן פון די פילע קופלען און מינארעטן פון שטאט.
  
  
  — זעצט זיך, קארטער. דער פעטער האט אנגעװיזן אויפן שטול, װאם איז נאנטםט צום בעט.
  
  
  כ׳האב זיך אװעקגעזעצט, אבער כ׳האב נישט געהאט קײן נחת. די דאָזיקע גאַנצע סיטואַציע האָט אויסגעזען צו פיל ווי אַ נייטמער.
  
  
  — זעט אויס בעסער, — האט פאטי א זיפצן געכאפט, זיך אנגעשטויסן צו דער רפואה. ער האט אײנגעגאסן אין א לעפל און עס גענומען.
  
  
  'דיין האַרץ?' — פרעג אי ך מי ט אינטערעם , װע ן ע ר הא ט צוריקגעשטעל ט ד י פלאש ע או ן לעפל ע אויפ ן טיש .
  
  
  ע ר הא ט זי ך גענומע ן או ן טי ף אטעם . "א שווערע מאַך מיט עטלעכע יאָר צוריק האָט איבערגעלאָזט זיין שטעמפּל אויף מיין שוין שוואַך האַרץ."
  
  
  “איך ווייס, איך בין דאָרט געווען. איך געדאַנק עס איז געווען טויטלעך.
  
  
  א שװאכע ר שמײכ ל הא ט זי ך דורכגעפיר ט זײנ ע הארטע , דינע ר ליפן , או ן אוי ף א מאמענ ט האב ן זײנ ע אויג ן זי ך צופריד ן געגלערט , אוי ף ד י ארומיק ע װענט ן פו ן פעטן . — יא , דעמאל ט הא ב אי ך געהא ט פארדעכטיקט , א ז דא ס ביסט . טראָץ דיין פאַרשטעלונג. דערפאר האב איך געפרעגט צי מען וויל דיר שיקן. אי ך הא ב געװאל ט זײ ן זיכערע ר פו ן אונדזע ר פריערדיקע ר זיצונג . דו ביסט מיר געקומען הרגענען, צי נישט, מיסטער קארטער?
  
  
  'רעכט.'
  
  
  "און ווען איר האָט געזען אַז איך געהאט אַ מאַך, איר האָט וואַרפן מיין ניטראָגליסערין טאַבלעץ אויס די פֿענצטער, צי ניט?" אי ן זײ ן הײזעריק ן שטימע ן אי ז געװע ן א װײ ל פו ן פארביטערונג .
  
  
  "עס געווען פיל בעסער ווי אַ לאָך אין די קאָפּ."
  
  
  — יא — האט ער מסכים געווען מיט א שטילן הוסטנדיקן געלעכטער. 'אוודאי. פיל מער סיוואַלייזד. און אויב איר וואָלט געוויינט דיין ביקס, איך וואָלט נישט רעדן צו איר רעכט איצט."
  
  
  איך איגנאָרירט עס. "איך פּעלץ דיין דויפעק און טאָן ניט פילן עפּעס. ווי האָט איר טאָן דאָס, DeFarge? יאָגאַ קונץ אָדער עפּעס? א מעדיצין וואָס סלאָוד דיין גוף? מיר טראַכטן וועגן AX. אַחוץ, איך בין נאָך נישט פֿאַרטיק, איר וויסן?
  
  
  דער פעטער האט געפעלט. ער האט פריילעך געלאכט. וואָס, פון קורס, פארקערט אין אַ הוסט פּאַסיק. איך האב געדולדיק געװארט אז ער זאל זיך װידער בארואיקן. ענדלע ך הא ט ע ר אנגעהויב ן רײדן , קוקנדי ק אוי ף מיר . "עס איז נישט געווען אַ קונץ, קאַרטער. דער פאַקט איז אַז ניט נאָר איך האָבן האַרץ פּראָבלעמס, אָבער... איר האָט בלי ספק געהערט פון קאַטאַלעפּסי, הער קאַרטער?
  
  
  איך האב געזאגט. - "אזוי, איר זענט אויך אַ פּאַציענט מיט קאַטאַלעפּסי."
  
  
  — כ׳האב אזוי מורא, מיסטער קארטער. װי מײַן פֿאַרשטאָרבעטע באָבע, גאָט רוקט איר נשמה. לויט מיין דאָקטער, דאָס איז אַ יערושעדיק קרענק. ווען דו ביסט געקומען צו מיר יענעם אָוונט, האָב איך דאָס נאָר איבערגעלעבט. אַזוי עס טוט נישט טאַקע פּאַסן מיין האַרץ. מיין הארץ אטאקע האט גורם געווען קאטאלעפסיע, וואס האט געמאכט די אטאקע, וואס איז למעשה נישט געווען אזוי ערנסט, אויסזעהן פאטאל. אונטער אַזאַ צושטאנדן, דער גוף כּמעט סיסיז צו פונקציאָנירן, וואָס געוויינטלעך בענעפיץ די האַרץ. איך נאָך געהאט אַ כאַרטביט, אָבער עס איז געווען אַזוי פּאַמעלעך אַז איר קען נישט פילן עס אויף מיין האַנטגעלענק. דאָס האָט געראַטעוועט מיין לעבן."
  
  
  "וואָס אַ פייַן זייַט ווירקונג," איך געזאגט.
  
  
  "איך געוואוסט איר וואָלט זען דעם איראָניע, הער קאַרטער. ווער קען דאָס מער אָפּשאַצן ווי איר? לאמיר זיין ערליך.'
  
  
  איך האב פארדרייען מיין פנים אין א שמייכלען. 'פייַן. אבער מיר האבן נישט אָרגאַניזירט דעם באַגעגעניש צו געדענקען אַז, האט מיר. איר האָט געזאָגט צו AX אַז איר האָט אינפֿאָרמאַציע פֿאַר אונדז.
  
  
  ד י בארימ ע אויג ן האב ן זי ך פארװאנדל ט אי ן שפאלטן . "אַוודאי, אַוודאי," האָט ער באַרויִקנדיק געזאָגט, "אין מיינע... אה... טראַנזאַקשאַנז טרעף איך אָפט אינפֿאָרמאַציע וואָס איז פון קליין וויכטיקייט פֿאַר מיין אייגענע געשעפט, אָבער אין די פעלד פון אינטערנאציאנאלע פּאָליטיק איז פון גרויס, אויב ניט דורכדרינגלעך, וויכטיקייט. . איך לעצטנס באקומען דעם אינפֿאָרמאַציע דורך צופאַל. פון קורס, איך וועל נישט זאָגן איר ווי. אבער איך טראַכטן, הער קאַרטער, אַז אינפֿאָרמאַציע איז פון די מאַקסימאַל וויכטיקייט פֿאַר דיין רעגירונג און די רעגירונג פון ענגלאַנד.
  
  
  'און דעם ...?'
  
  
  װידע ר דע ם מיאוס ן שמייכל . "עס קאַנסערנז אַ בריטיש ונטערטעניק מיטן נאָמען Sir Albert Fitzhugh."
  
  
  איך האָב געקענט דעם נאָמען. סער אלבערט איז געווען א דאקטאר פון ביאכעמיע און א נאבעל לאריאט. ער איז לעצטנס ארעסטירט געווארן לויט באפעל פון דער טערקישער רעגירונג. ער איז געווען אָנגעקלאָגט פון טריינג צו נעמען דעם אַרטאַפאַקט פון די מדינה. דעם אַרטאַפאַקט איז לעצטנס סטאָלען פון אַ טערקיש מוזיי. נאך א קורצן פראצעס איז ער געפונען געווארן שולדיק און פאראורטיילט געווארן אין טורמע אין מזרח טערקיי. וואָס איז געווען וויכטיק וועגן Sir Albert Fitzhugh איז געווען אַז ער האָט געפירט אַ שלאָס פאָרשונג פּראָגראַם צווישן אַמעריקע און ענגלאַנד. דער ציל פון דעם פּראָגראַם איז געווען צו געפֿינען אַנטיבאָדיעס קעגן דעדלי סאַמיק גאַסאַז געניצט אין כעמישער וואָרפער. און דאָס האָט אָפּגעגאָסן אַ גאָר אַנדערש ליכט אויף זײַן אַרעסט. א גרויסער פראגע סימן איז געווען דער מאטיוו פון דער טערקישער רעגירונג, וויבאלד די טערקישע רעגירונג איז געווען אָפן פריינדלעך מיט די מערב-בונדן, אויסער אייניקע געברומען פון לינקע קרייזן.
  
  
  איך האב געפרעגט. — ״װא ס װײם ט אי ר פו ן פיצחוג ?
  
  
  “איך ווייס פאַרוואָס ער איז אַרעסטירט געוואָרן און פאַרוואָס מען האלט אים דאָרטן. און עס האָט גאָרנישט צו טאָן מיט קונסט שמוגלען”.
  
  
  — אזוי האבן מיר געטראכט.
  
  
  דער פעטער האט געכאפט מיט צופֿרידנקייט. "זיי האָבן סער אַלבערט טראַפּט. דאָס אַלץ איז אין דעם קאָנטעקסט פון אַ רוסיש קידנאַפּינג פּלאַן."
  
  
  "אזוי האר אלבערט איז בכלל נישט אין אַ טערקיש טורמע."
  
  
  — אוודאי איז ער דארט.
  
  
  "איר טאָן ניט רעדן זייער קלאר, דעפאַרגע."
  
  
  - איך בין פאַרשילטן קלאָר, הער קאַרטער. אויב דו קענסט מיר צוזאגן, אז פון יעצט און ווייטער וועט אקס מיך איבערלאזן אין אויסטויש פאר דעם וואס איך קען דערציילן וועגן פיצה״.
  
  
  איך האב איהם נאענט אנגעקוקט. ס'איז נישט געווען קיין צווייפל דערויף, פאטי האט עפעס געוואוסט. עפּעס וויכטיק. ער האט אויסגעזען ווי א הון וואס איז פארצווייפלט געווארן פון א יי. 'פייַן. איך האָבן דערלויבעניש צו האַלטן די אַקס פון דיין גוף אין וועקסל פֿאַר וויטאַל סייכל.
  
  
  דער פעטער האט געשמײכלט. "עס מאכט מיר צופרידן. איך אַרויספאָדערן צו זאָגן אַז מיין אינפֿאָרמאַציע איז "יראַפּלייסאַבאַל." ער האט געשװיגן, גענומען די פּיל און זי אראפגעװאשן מיט װאסער. "מיר רעדן וועגן אַ מענטש מיטן נאָמען סעזאַק, סעליק סעזאַק," ער האט דעמאָלט. “ער איז דער קאָמיסיאָנער פון דער טערקישער סטעיט פאליציי. ער ארבעט אויך פארן ק.ג.ב. און פארקויפט דראגס, פארשטייט זיך, אן דעם וויסן פון זיינע העכערע.
  
  
  "סאָונדס ווי אַ גוט באַלעבאָס."
  
  
  פעט מענטש ס פּנים איז געווארן כּמעט ערנסט. "לפּחות, ער האט גענוג צייט צו אַרעסטירן, קאָנוויקטעד און טורמע סער אַלבערט. אונטערן וואך אויג פון די רוסן״.
  
  
  — אבער פארוואס האבן די רוסן געוואלט הער אלבערט אין טורמע?
  
  
  — װײ ל ז ײ האבע ן געװוסט , א ז מע ן װע ט אי ם שיק ן אי ן תראביע . און טאַראַביע איז ליגן אין די מזרח פון די מדינה, ניט ווייט פון די גרענעץ מיט רוסלאַנד. די רוסן פּלאַנירן אים צו פאַרכאַפּן פון טורמע, אים נעמען איבער דער גרענעץ און אים שיקן קיין סיביר. דעמאלט קען ער ווייטער ארבעטן פאר זיי דארט, און נישט אין מערב״.
  
  
  דע ר פעטע ר הא ט זי ך אנגעקוק ט אוי ף מיר . ער האָט געוווּסט, אַז איך האָב נישט ערוואַרט, אַז ער זאָל וויסן אַזוי פיל וועגן סער אַלבערט און זײַנע ווערק.
  
  
  "ווי האָט איר באַקומען אַלע די אינפֿאָרמאַציע, דעפאַרגע?"
  
  
  "ווי איך געזאגט, איך קען נישט אַנטדעקן מיין מקורים."
  
  
  — דו בעסערס עפעס מעלדן. אין מינדסטער אויב איר איבערצייגן מיר עס איז וויכטיק גענוג פֿאַר אונדז צו געבן איר אַן אַמניסטיע. ― זאָג איך טרויעריק.
  
  
  זײ ן פלײשיק ן פני ם הא ט זי ך היפּש פינצטער . "אַז ס אַלע איך קענען זאָגן איר: Cezac איז מיין ביגאַסט קאָנקורענט אין די מעדיצין האַנדל. איינער וואס איז פריער אויפגענומען געווארן דורך סעזאק, האט צופעליג געהערט א שמועס צווישן סעזאק און א ק.ג.ב. אגענט. ער איז איצט ארבעטן פֿאַר מיר און ער וואָלט ווי צו געווינען מיין צוטרוי מיט די אינפֿאָרמאַציע. סעזאק האט געמאכט א פרואוו אויף מיין לעבן תיכף נאכדעם וואס דער דאזיקער מענטש איז געקומען צו מיין ארבעט. איך האָבן אַ פּלאַץ פון דיסאַגרימאַנץ מיט Sezac, אָבער דאָס איז געטינג צו פיל פֿאַר מיר.
  
  
  "איצט האפסטו אז אייערע צוויי גרויסע שונאים וועלן זיך בארואיגן, מען וועט קויפן אקס מיט די אינפארמאציע, און דאן קענען מיר נוטראַלייז סעזאק איידער ער כאפט דיך, רעכט?"
  
  
  דער פעטער האט א שמייכל געטאן. "אַקס דאַרף נישט עלימינירן סעזאַק. איר נאָר דאַרפֿן צו כאַבאַר די רעכט מענטשן. זיין אייגענע חברים וועלן טאָן דאָס איבעריקע. ”
  
  
  "דאָס אַלע סאָונדס זייער וווילטויק פֿאַר איר."
  
  
  דער פעטער האט א גלאט געטאן אויף מיר. "סעזאַק איז אפילו מער געפערלעך פֿאַר איר. מייַן ינפאָרמאַנט דערציילט מיר אַז ער האט הצלחה קידנאַפּט מענטשן פריער. איר האָט קיין גאַראַנטירן אַז דאָס וועט נישט פּאַסירן ווידער. און איר באשטימט ווילן צו באַפרייַען סער אַלבערט פון דעם בשעת איר נאָך קענען. אפֿשר איך וויסן אַ פּלאַץ דורך דיפּלאַמאַטיק טשאַנאַלז. אַנדערש, עטלעכע חדשים אין אַ טערקיש טורמע וועט נישט פאָרן: איר וועט קיינמאָל זען אים ווידער."
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "אויב דיין אינפֿאָרמאַציע איז ריכטיק, איר זענט אַוועק פון AX. אַנדערש אונדזער טרוס וועט סוף."
  
  
  "וואס מיר זארגן, אַלץ איז גוט," ער קראַקט.
  
  
  ― אַחוץ, ― זאָג איך ― דײַן אַמניסטיע פּאַסט נאָר אױף דער פֿאַרגאַנגענהייט. אויב איר האָט ווידער פּראָבלעמס, מיר וועלן זיין צופרידן צו באַקומען דיין פאַל ווידער פון די שאַפע."
  
  
  ער האט זיך װידער דערשטיקט פון אײנעם פון זײנע הוסטנדיקע געלעכטער. ― אַזױ, מיסטער קאַרטער, ― האָט זיך אַ גלײַנצנדיקע שפּײַז אָנגעשטעקט אין זײַן מויל. "נו, איך קענען פאַרזיכערן איר אַז איך וועל נישט אַרן איר ענימאָר." איך האב געארבעט מיין גאנצע לעבן. אַלע איך ווינטשן איז אַ פרידלעך עלטער. שכר פֿאַר ...
  
  
  דער פעטער האט זיך אפגעשטעלט מיטן זאץ, ווען איך האב מיר אויסגעדרייט דעם קאפ צו דער טיר. איך האב געהערט פון קארידאר א באקאנטן קלאנג. דער נודנע שאָס פון אַ פּיסטויל מיט אַ סילאַנסער. אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעלט , ארויסגעצויג ן װילהעלמינע , פו ן זײ ן כאלטער , או ן געלאפ ן צ ו דע ר טיר .
  
  
  'וואָס איז עס?' — האט פאַטי געפרעגט הײזעריק.
  
  
  איך איגנאָרירט אים. איך האב זיך א װײל צוגעהערט, אנגעהאלטן דעם טיר־קאנטעלע. דערנאָך האָב איך געעפֿנט די טיר, דער לוגער איז געווען גרייט צו פֿײַערן. פאר דער טיר איז געװען דער קראב, א ציכטער לאך אין שטערן און א גרויםער ריס, װאם איז אמאל געװען דער הינטערשטער קאפ. ד י צװ ײ טערקן , װעלכ ע האב ן מי ר באל ד פריע ר געסטראשעט , זײנע ן איצ ט געלעג ן לעב ן אויפ ן קארידאר . בלוט שפּריצט אומעטום. איך בין פארזארגט פארביי זיי אויף די טרעפ. די דרויסנדיקע טיר איז געװען אפן. איך האב געקוקט אין די גאס אין ביידע ריכטונגען.
  
  
  קיינער איז נישט קענטיק.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט און ווידער געלאפן אויף די טרעפ. דאָס בלוט האָט געפּולסט אין מײַנע טעמפלען. אי ך בי ן געפלויג ן אי ן קארידאר , צ ו דע ר טיר , װא ו דע ר קראב ס קערפע ר אי ז געלעגן ; די טיר פון די צימער בין איך נאָר אוועקגעגאנגען. איך האב געוואוסט וואס איך וועל דארט געפינען. אויסגעשטרעקט אויפן בעט, איז געלעגן אין זײן האלב־אפענעם קיטל דער בארימטער מאריס דעפארגע, אקא פאטמאן, מיט די הענט ארײנגעקראכן אין די שײטלעך. איינע פון זיינע פיס איז געהאנגען הינקען איבערן ראנד. איך האָב פּאַמעלעך געשאָקלט מיטן קאָפּ. דע ר לאנגע ר הי ף פו ן דע ר דאגער , װא ס הא ט ארויסגעשטרי ט פו ן דע ר געדיכטע ר מאסע ם פו ן זײ ן ברוסט , הא ט מי ך ענדלע ך איבערצײגט , א ז דע ר פעטע ר אי ז טויט . דאָס מאָל וועט ער ניט קומען צו לעבן ווידער.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 2
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  צומארגנם פרי האב איך גענומען א טעקסי פון מיין קליינעם האטעל אין דער פאטיח געגנט, אריבער דעם גרויסן אטאטורק בריק, צום עלעגאנטן, מאדערנעם הילטאן האטעל. די לוקסוס האָטעל איז ליגן אויף אַ בערגל מיט אַ קוק אויף די באָספאָרוס. איך באפוילן אַ ליכט פרישטיק פון טאָסט און טערקיש קאַווע פון די באָספאָרוס איריש ראַסע קאָפפעשאָפּ און וואָטשט די באָוץ זעגל דורך דעם באַרימט סטרייט. א ביסל שפּעטער, פינף מינוט צו נייַן, איך לינקס דער רעסטאָראַן און געגאנגען דורך די הויפּט פויע צו די דרייוווויי. ארום דעם האטעל האט עס געשאפן א האלב-צירקל, און אין די ענדע האט זיך געפארקט א בלויער טערקיש עקספרעס באס, ארומגערינגלט מיט אסאך טוריסטן. איך געגאנגען צו די פראָנט פון די ויטאָבוס. עס איז געווען שורה אַכט, אַ ויטאָבוס צו טאָפּקאַפּי פּאַלאַס. כ׳האב גענומען א בילעט און זיך אװעקגעזעצט, גענוי אין דער זעקסטער רײ הינטן, אויף רעכטס. דערנאך האב איך געװארט.
  
  
  ביסלעכווייַז זענען אנגעקומען אנדערע פּאַסאַזשירן. דע ר גרויםע ר דײט ש הא ט מי ך געפרעגט , א ז דע ר זי ץ נעבע ן מי ר אי ז פארנומען . איך האב געענטפערט א חיוב. פּונקט איידער די ויטאָבוס לעסאָף לינקס, אַ מענטש אין אַ טוויד רעקל און שטאָל גרוי האָר קליימד אויף. ער האט זיך ארומגעקוקט אין באס און איז צו מיר צוגעקומען. עס איז געווען David Hawk, AX ס הויפּט פון אַפּעריישאַנז.
  
  
  ער איז געזעסן שטיל לעבן מיר. דער דרייווער האט פארמאכט די טירן און איז אראפגעפארן פון דער דרייוווויי און אויף דער גאס. האק האט ארויסגעצויגן א ציגאר, אראפגעביסן דעם שפיץ און אים אנגעצונדן. אַמאָל מיר זענען געווען אין שווער שטאָט פאַרקער און אנדערע פּאַסאַנדזשערז זענען פאַרקנאַסט אין טיף שמועס, די געלעגנהייט צו רעדן מיט כאָק.
  
  
  — ביסט געװען מיט אים ?
  
  
  ער האט נישט געקוקט אויף מיר. האק האט גענומען א שלעפן פון זײן ציגאר, ארײנגע־ געבען א רינגעלע רויך אין דער לופטן און װײטער געקוקט גלײך פארויס.
  
  
  "איך בין געווען מיט אים," איך געזאגט.
  
  
  "צי מיר טאָן דעם געשעפט?"
  
  
  'יא'.
  
  
  דער באס איז אריבער די פארנומענע פלאץ און האט זיך אויסגעדרייט רעכטס צום פארט. אין די טיפענישן ביים עק גאס האט מען שוין געזען בלויע פלעקן וואסער. דא ס אי ז געװע ן דע ר עלטסטע ר טײ ל פו ן דע ר שטאט . אַרום מיר האָב איך געזען די קופּאָלע קופּאָלן און שפּיציקע מינאַרעץ פֿון מאָסקוועס.
  
  
  — װאס האט ער געקאנט אפציען ?
  
  
  איך האָבן סאַמערייזד פאַט מענטש ס געשיכטע. האק האט זיך גוט צוגעהערט. װע ן אי ך בי ן כמע ט פארטיק , הא ט ע ר מי ר מי ט מי ט א מאל װײז ט או ן גערעד ט הויך . "איר זען דעם גרויס בנין! צי איר וויסן וואָס עס איז?"
  
  
  "דאָס איז די סולימאַן מאָסקווע," איך געענטפערט.
  
  
  'נו, פון קורס; געוויינטלעך. איך קען עס וויסן. ”
  
  
  מיר זענען אַריבער די באָספאָרוס דורך די קאָפּראַ בריק און דראָווע צוזאמען דיוואַניאָלו ראָוד צו טאָפּקאַפּי. ד א זײנע ן ד י גאס ן געװע ן אנגעפיל ט מי ט א כאאטישע ר זא ל פו ן װאגן , װאגן , בהו ת או ן טויזנטע ר פוסגייער . פּלוס רעגולער תפילות. הויך און קלאָר, די גלאַט קריייטינג פון די קוראַן האט איבער אַלע אנדערע קלאַנגען.
  
  
  "DeFarge האָט געזאָגט אז Sezak איז פריער געווען ינוואַלווד אין קידנאַפּינגס," איך פאַרטיק מיין דערציילונג.
  
  
  "עס איז זייער מעגלעך," האָט האָק געענטפערט ווייך, קייַינג זיין ציגאַר. "דריי אנדערע סייאַנטיס און טעקנישאַנז זענען שוין פאַרשווונדן פון דער געגנט אין די לעצטע יאָרן. עס איז פאראן א פאל פון אן אמעריקאנער פיזיקער וואס האט געפארן א שיפל נסיעה דורכן דורכגאס און זיך קיינמאל נישט צוריקגעקומען. און בריטאַן סיממאָנס, אַ ענקריפּשאַן מומכע, פאַרשווונדן אין ברייט טאָגליכט אין די מיטן פון אַנקאַראַ. שפעטע ר אי ז געשיק ט געװאר ן א לײזע ר צעטל , װא ם הא ט אויפגערופ ן חשד , װעג ן טערקיש ע לינק ע ראדיקאלן . אבע ר װײטע ר אנװײזונ ג צ ו באצאל ן ד י אויסלײזע ם זײנע ן מע ר קײנמא ל ניש ט געשיקט . און זינט דעמאָלט האָבן מיר אויך נישט געהערט פֿון סיממאָנס. D15 איז נאָך ארבעטן אויף דעם פאַל. דערנאָך איז דער צווייטער אַמעריקאַנער, אַ מאַטעמאַטיקער פֿון דובוק. ער האָט געטאָן וויכטיקע אַרבעט פאַר דער אַטאָמישער ענערגיע קאָמיסיע”.
  
  
  "זעט אויס ווי די רוסן האָבן אַ העסקעם מיט סעזאַק," האָב איך געזאָגט.
  
  
  'יא. צו גנבענען אונדזער בעסטער קעפ. זײ ן פני ם אי ז געװע ן אנגעשטאנענ ע או ן באשלאםן . שקלאַף אַרבעט איז גאָרנישט נייַ פֿאַר רוסישע. אבער זיי האָבן קיינמאָל דורכגעקאָכט אַזאַ אַ ברוטאַל קייט פון קידנאַפּינגז פריער."
  
  
  "זעט אויס ווי מיר דאַרפֿן עפּעס טאָן וועגן Çelik Sezak," איך געזאגט ווען דער ויטאָבוס איז אַפּראָוטשט צו טאָפּקאַפּי פּאַלאַס.
  
  
  "הער אַלבערט איז איצט מער וויכטיק. ווײַל איצט, ווען זײַן נאָמען איז פֿאַר אַ ווײַלע פֿאַרשוווּנדן געוואָרן פֿון די ערשטע בלעטער, גרייטן זיך די רוסן בלי־ספֿק זײַן קידנאַפּינג".
  
  
  — קאן מען זײ נאך אפשטעלן?
  
  
  "אַלץ איז מעגלעך," האָט האָק געזאָגט מיט אַ דין שמייכל.
  
  
  "ווי איר האָט פּראָווען פילע מאָל, ניק. צי איר האָבן קיין אנדערע אינפֿאָרמאַציע פון פאַט מענטש וואָס מיר קען באַקומען?
  
  
  "איך טראכט אז יא. אז איך בין אװעק, האט זיך אים ארויסגעשטארקט א מעסער פון ברוסט״.
  
  
  האָק האָט זיך צעוויינט. - 'וואס איז דאס? װאָס זאָגסטו מיר איצט?
  
  
  "ברוך זיך, דאָס איז נישט מיין מעסער," איך פאַרזיכערט אים. "אָבער דער מענטש וואָס האט דאָס איז אַ פאַכמאַן. אונדזער פאַט מענטש פאַל קענען זיין פארמאכט."
  
  
  א לאנגע שטילקײט איז נאכגעגאנגען. דער באס האט זיך אפגעשטעלט אויפן טופקאפי פארקינג לאט. פאסאזשיר ן האב ן זי ך צעשפרײ ט איבע ר דע ם זונענ־באלויכט ן פלאץ .
  
  
  — ביסט זיכער אז ער איז דאס מאל טויט? — האט ער ענדליך געפרעגט. אין זיין קול איז נישט געווען קיין שפור פון סארקאזם. כ'האב געכאפט.
  
  
  "אָוקיי," ער האט געזאגט ווי די ויטאָבוס איז פארבליבן ליידיק. “איך דאַרף קאָנטאַקט ענגלאַנד. ספּעציעלע אָפּעראַטיאָנס דיוויזשאַן, די מענטשן וואָס געהאָלפֿן איר אין אונדזער פריערדיקן קאמפאניע קעגן פאַט מענטש. איצט מיר וועלן אַרבעטן מיט זיי ווידער. ד15 מוזן אויך זיין נאָוטאַפייד. עס מיטל ארבעטן פֿאַר איר. זען איר מאָרגן נאָכמיטאָג.
  
  
  "ויסגעצייכנט, האר," איך געזאגט.
  
  
  ער האט אנגעכאפט דעם רעטשקע זיך אויפצושטעלן. - סייַ ווי סייַ, ווי האָבן זיי שפּור אַראָפּ פאַטי?
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויםגעמיט ן זײנ ע קאלט ע גרוי ע אויגן . "אַן אַלט קונץ, האר. זיי האָבן מיר געמאַכט צו גיין צו זיין מאַן."
  
  
  — האבן זײ דיך דערקענט?
  
  
  'איך וויס נישט.'
  
  
  - צי איר טראַכטן דאָס איז סעסאַק ס ווערק?
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. “לויט דער פעטער מענטש, האָט ער אים לעצטנס געפּרואווט טייטן. אבער פון קורס, עמעצער ווי פאַט מענטש האט קאַונטלאַס פיינט.
  
  
  האק האט זיך אויפגעשטעלט. 'איך בין איצט אַוועק. ווארט דרייסיג סעקונדעס ביז איך גיי אוועק, דאן קענסטו אויך גיין. מארגן נאכמיטאג צוויי אזייגער וועל איך זיין אינעם Köskur Restaurant, נומער 42 אויף איסטיקלאל גאס, נעבן טקסים סקווער. איך וועל זיצן אויף דער טעראַסע. מאַכט זיכער אַז איר זענט נישט נאכגעגאנגען.
  
  
  כאָק איז דורכגעגאנגען דורך די ויטאָבוס און איז אַוועק. נעבן דעם באס איז שוין דער פירער געווען פארנומען מיט זיין מעשה.
  
  
  "די גרויס טויער דאָ פֿאַר אונדז איז גערופן די טויער פון די מיטל. פאראן נאך א טויער צום פאלאץ. באקאנט ווי דער טויער פון באב אונדז-סעלם, עס דאַטעס צוריק צו דער צייט פון Fatih די קאָנקוועראָר. די טאָווערס איר זען זענען געבויט בעשאַס די הערשן פון סולעימאַן די גלענצנדיק ... "
  
  
  אי ך בי ן אדורכגעגאנגע ן דע ם כמע ט לײדיק ן באס , הא ב אי ך גענומע ן צ ו דע ם שרײבע ר או ן אוי ך אראפ ־ געשטיגן . דער האק איז שוין נישט געװען. איך זיך איינגעשריבן אַ גרופּע פון טוריס און צוגעהערט צו די מאַנאַטאַנאַס קול פון די פירער דערציילט די געשיכטע פון טאָפּקאַפּי. אבע ר מײנ ע געדאנקע ן זײנע ן געװע ן װעג ן פעטן , זײנ ע געדיכט ע פויסט ן האב ן געקלאפ ט אוי ף ד י בײט ן או ן זײנ ע אויג ן האב ן זי ך ברײ ט אפענע ם מי ט יסורים .
  
  
  אויפן וועג צוריק צום האטעל האב איך געטראכט וועגן האר אלבערט. ער איז געווען אַ וויכטיק פיגור פֿאַר די מערב. מיט עטליכע יאר צוריק האט ער מיט זיין לאנדסמאן באקומען דעם נאבעל פרייז. אין די לעצטע צוויי יאָר איז ער ינוואַלווד אין אַ בריטיש-אמעריקאנער לערנען פון גיפט גאַז אָפּטרייַביק. ד י דאזיק ע אויספארשונ ג אי ז געװע ן שטאר ק געהײם ן או ן סיר א אלבער ט אי ז באשטימ ט געװאר ן צ ו אנפיר ן אי ן א פרײע ר בינע . זײַן אַרעסט און איבערצייגונג האָט ניט נאָר געפֿירט גרויס צעמישונג אין מערבדיקע קרייזן, נאָר אויך האָט גלייך אָפּגעשטעלט די דאָזיקע וויכטיקע אויספאָרשונג.
  
  
  די בריטישע רעגירונג איז געווען פארשטומט ווען עס איז באקאנט געווארן נייעס פון זיין ארעסט, אבער טערקיי איז געשטאנען. א פארברעכן איז א פארברעך, נישט קיין חילוק ווער עס טוט עס. או ן ד י ראדיקאל ע לינק ע פו ן טערקיי , זענע ן שוי ן געװע ן גרײ ט צ ו טומלען , אוי ב דע ם פרעמד ן װע ט מע ן מע ר באהאנדל ט װ י זײער ע לאנדסמאנשאפטן . למשל, דער דרוק פון דער פובליק מיינונג האט געצוואונגען א טערקיש געריכט צו פאראורטיילן פיצה צו טורמע טראץ א גאנץ קליינע פארברעך. ע ס האב ן זי ך געפונע ן קלאנגען , א ז מע ן אי ז אי ם אינפארמא ל פארזיכער ט געװארן , א ז אי ן עטלעכ ע װאכן , װע ט ע ר באפרײ ט װערן . דאָס איז געווען ניינציק טעג צוריק.
  
  
  צוריק אין האָטעל, איך באַשלאָסן צו נעמען אַ שפּריץ צו אָפּרוען. יעדער צימער האט אַ קלאָזעט און זינקען, אָבער געסט האָבן צו גיין צו אַ פּריוואַט קלאָזעט אין די כאָלוויי צו שפּריץ. עס איז געווען פּונקט איין שפּריץ, באגלייט מיט דריי זינקען. כ׳האב מיך אויסגעטאן, פארזיכטיק אװעקגעלײגט דאם געװער און זיך ארײנגעלאזט אין דער רעגנדל מיט א האנטוך צוגעבונדן ארום דער לענד. דאס וואסער איז נישט געווען קיין ווארעמע ווי לוקווארם און די זייף האט זיך צעטיילט אין צוויי די ערשטע מאל וואס איך האב עס גענוצט.
  
  
  איך האב שוין געוואשן מיין פנים ווען מען האט צוריקגעצויגן דעם פארהאנג. די צװײ נעאנדערטהאלער האבן געקוקט אויף מיר גרוים. אײנע ר פו ן ז ײ הא ט געהאלט ן א טערקיש־מאכטע ר רעװאלװער , אנגעװיזן , אוי ף מײ ן מאגן .
  
  
  ― מאַכט צו דעם צאַפּן ― האָט געזאָגט דער מאַן מיטן רעװאָלװער. ער האָט גערעדט ענגליש מיט אַ שטאַרקן טערקישן אַקצענט.
  
  
  איך האב געפאלגט. "ביסט איר זיכער וועגן אים," איך געזאגט. "איך בין נעבעכדיק אויב איך געוויינט צו פיל הייס וואַסער."
  
  
  זיי האבן נישט רירט. דער מאן מיטן רעװאלװער האט גערעדט צו זײן באַגלייטער אויף גיך טערקיש. "עס איז ער?"
  
  
  דער אַנדערער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר. "עס שטימט מיט דער באַשרייבונג."
  
  
  דער מאן מיטן רעװאלװער האט פארשטארקט דעם װאפן.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "וואָס איז דאָס אַלע?" — ביסטו פון דער פאליציי? די האַשאָרע איז געווען גאָר ימפּלייאַבאַל.
  
  
  "דו ביסט געווען נעכטן ביי DeFarge?" — האט דער מאן מיטן רעװאלװער געפרעגט אין א דראענדיקן טאן.
  
  
  אַז ס אַלע. DeFarge האָט געוואוסט אין וואָס האָטעל איך בין סטייד און דערציילט זיין מערסענאַריעס אין פאַל AH צעבראכן די כּללים. ד י דאזיק ע מענטש ן האב ן מי ך גענומע ן פא ר פעטע ם מערדע ר או ן לוי ט זײע ר קאוד , האב ן זי ך װידע ר געצװאונגע ן צ ו אפיל ו דע ר צײכענונג .
  
  
  "איך טראַכטן איר וויסן אַז," איך געזאגט. — איך האב אים אבער נישט דערהרגעט.
  
  
  "אזוי," האט דער מענטש מיט די רעוואָלווער סקעפּטיש געזאגט.
  
  
  'דאס איז ריכטיג. איך וואָלט נישט קלייַבן אַ אָרט אויב עס זענען געווען דריי רעוואָלווערז ווייזן אויף מיר." מי ט א ן אומבאמערקנדיק ן זשעלעכא װ הא ב אי ך געכאפ ט דע ם האנטוך . “איך האָב געהאט אַ באַגעגעניש מיט DeFarge. און איך האָב בדעה צו האַלטן מיט אים."
  
  
  איך האב אפגעווישט די פארערם און זיי האבן ווייטער אנגעקוקט מיר פארדעכטיגט. מיט א מאמענט שפעטער האט דער מאן אן א רעװאלװער א ניד געטאן צום אנדערן. איך האב געוואוסט וואס דאס מיינט.
  
  
  אי ך הא ב אי ן אײ ן אויגענבל ק צוגעקלאפ ט דע ם האנטו ל אויפ ן רעװאלװער . ער איז אַוועק אין דעם מאָמענט וואָס דער האַנטעך האָט אים געטראָפן. די פאַס איז אריבערגעפארן צו רעכט, און די קויל קראַשט אין די וואַנט. איך האב אנגעכאפט דעם שיסער ביי דער אקסעלע און אים צוגעכאפט צו מיר. ער האט געקלאפט אין דער װאנט. איך האב אים געשלאגן אויפן האַנטגעלענק, און דער רעוואָלווער איז געפֿאַלן מיט אַ קראַך אַרײַן אויף דעם געצײַגערט דיל.
  
  
  דער אַנדערער האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט אין זײַן רעקל. כ'האב אים געצויגן דעם שפּריץ פארהאנג אים צו דערשטיקן און אים געשלאגן וואו איך האב פארדעכטיגט אז זיין פנים וועט זיין. מי ט דע ר פארהאנג , אי ז ע ר געפאל ן צ ו דע ר ערד .
  
  
  דע ר ערשטע ר הא ט זי ך געװארפ ן אויפ ן רוקן . מיט איין האַנט האָט ער געפּרוּווט אָנכאַפּן מיין קאָפּ, און מיט דער צווייטער האָט ער זיך אָפּגעשטעלט ביי מיין קידניז. כ׳האב עס ארײנגעװארפן אין אײנעם פון די זינקען. ער האט שװער געאטעמט און געקרענקט. איך האָב אים עלנבויגן אין מאָגן. ערשט איצט האט ער מיך אפגעלאזט און זיך לאנגזאם אראפגעגליטשט.
  
  
  דערווייל האט דער צווייטער געמאכט נאך א פארצווייפלטע פרואוו ארויסצוציען דעם רעוואלווער פון זיין רעקל. איך האב אים געשלאגן מיט מיין פּיאַטע אין פּנים. זיין נאָז איז געווען צעבראכן. ער איז אומגעפאלן אויפן רוקן. איך פּעלץ אַ קלאַפּ אין מיין קאָפּ און, סטאַגערינג, געפאלן אין די שפּריץ טאַץ. דער מאן מיטן רעװאלװער איז װידער ארײנגעלאפן.
  
  
  א מענטש מיט א צעבראכענע נאז האט פרובירט קריכן צו דער טיר. ער האט געהאט גענוג. דער מאן מיטן רעװאלװער, װאם האט אים נאך נישט געהאט, האט מיך א בראך געטאן א טרער אין דער זײט, װי כ׳האב געפרואװט בלייבן אויפשטײן. ער האט נאך עפעס געמורמלט און דערנאך געהינקט נאך זײן באגלייטער.
  
  
  אי ך הא ב גענומע ן דע ם רעװאלװער , או ן געטראכט , װעג ן גײ ן נא ך זײ . ביז איך האב זיך געזעהן אין שפיגל. א נאקעט מאן לויפט אין א האטעל קארל איז נישט קיין טאג טעגליכע ראיה.
  
  
  אי ך הא ב זי ך נא ר גענומע ן קוק ן או ן אומעטו ם האב ן זי ך דערזע ן רויט ע פלעקן . דאָס וואָלט זיין עטלעכע גוטע אַברייזשאַנז. רעגאַרדלעסס, עס איז שטענדיק ווייניקער שלעכט ווי די לאָך אַ .38 וואָלט מאַכן.
  
  
  דער ווייַטער טאָג נאָך לאָנטש איך גענומען אַ טאַקסי אין די שטאָט צענטער. מי ר זײנע ן אנגעקומע ן אוי ף א פלא ץ װא ו אי ך הא ב געקענ ט איבערבײ ן אי ן שטאטיש ן באס
  
  
  אי ך הא ב באצאל ט פא ר דע ר טאקסי , או ן אי ך געשפרונגען , אויפ ן באס , װעלכע ר אי ז גלײ ך אװעק . דרײ בלאק פארן קאסקו־רעסטאראן בין איך װידער אראפגעקומען פון באס און אנגעהויבן גײן. מע ן הא ט אי ם ניש ט נאכגעפאלגט , או ן דעריבע ר הא ב אי ך געקאנ ט רוא ק קומע ן צ ו דע ר זיצונג .
  
  
  האק איז געזעםן בײם טיש אינדרויסן אין דער װארעמע זון און געלײענט א טערקישע צײטונג. איך בין צוגעגאנגען צו זיין טיש, זיך געזעסן נעבן אים און ער האט מיר דערציילט ווי וואונדערליך דער רייזע פון Top Capi איז געווען. דער קעלנער איז צוגעקומען און מיר האָבן באַשטעלט צוויי מאַרטיניס. דער פורטער איז אונדז פארבײגעגאנגען צוזאמען דעם גרויםן שטײנערנע פארװעג. ער האט באלאנסירט דעם שװערן טשעמאדע אויפן רוקן מיט א לעדערנעם רימען ארום דעם שטערן. אין דער פאַרקערטער ריכטונג האָט זיך פאַרבלאָנדזשעט אַן אייזל-וואָגן, און דער רוף צו נאָכמיטאָג תפילות איז געקומען פון אַ זייטיקער גאַס. דער קעלנער איז געקומען ברענגען אונדזער סדר אויף אַ קליין קופּער טאַץ.
  
  
  איך האב געפרעגט ווען דער קעלנער איז אוועק. -האָסט שוין גערעדט מיט ASO?
  
  
  "יא, מיר האָבן אַ גוט שמועס אין קאָד. דיין אַלט פרייַנד ברוטוס און איך. ער האָט געזאָגט אַז איר קענט נאָך קאָנטאַקט אים אויב איר ווילט פאַרלאָזן אונדז. ”
  
  
  איך טשאַקלעד. - "ברוטוס איז אַ גרויס באָכער."
  
  
  האק האט זיך א ניד געטאן אין אײנעם. "ברוטוס און איך געקומען מיט אַ גוט פּלאַן," ער פארבליבן. "מיר רופן עס אָפּעראַציע בליץ סטרייק." זײנ ע שטאל ־ גרוי ע אויג ן האב ן זי ך ארײנגעקוק ט אי ן מײנ ע ארײן , או ן זײ ן פרײנטלעכע , צעשטערט ע פני ם אי ז געװע ן שטרענג . "מיר קומען פֿאַר האר אַלבערט," ער האט געזאגט.
  
  
  איך האב געפרעגט. ― „דו מײנט... צו תּראבֿה תּפֿיסה? 'פּונקט. דאָס איז דער ציל."
  
  
  איך האָב זיך פאַרטראַכט געריבן מיין גאָמבע. ווי די גענעם קומען מיר אין אַ טערקיש טורמע? וויאזוי וועלן מיר ארויסנעמען הער אלבערט פון אונטער די נאז פון די וועכטער און ווי וועלן מיר בלייבן אומבאמערקט? עס איז נישט וואָס איר וואָלט רופן אַ קליק.
  
  
  "עס מיינט צו מיר אוממעגלעך," איך געזאגט.
  
  
  “די רוסן האָבן בדעה דאָס צו טאָן. דאס האבן מיר אויך נישט געקענט טאן? — האָט האָק געפרעגט.
  
  
  איך גענומען אַ זופּן פון מיין מאַרטיני און שאָקלען מיין קאָפּ. "זיי באַקומען מיסטאָמע הילף פון אינעווייניק. מיר וויסן אַז זיי האָבן Sezak אין אַנקאַראַ. ער איז א וויכטיקע פיגור אין דער פאליציי. דער טורמע דירעקטאָר קען אויך זייער גוט האָבן געווען אַ באַטייליקטער אין דער קאַנספּיראַסי."
  
  
  האק האט געשמייכלט. "אויב Cesac געוואלט צו זען סער אַלבערט אין מענטש, עס מיינט גאַנץ פּשוט, צי ניט?"
  
  
  "איך בין קאַנווינסט פון דעם. אָבער Cezac וואָלט קיינמאָל צוציען ופמערקזאַמקייט דורך טאן עפּעס ווי דאָס.
  
  
  האק'ס מויל האט זיך אויסגעקערט אין א טרוקענע שמייכלען. 'פּונקט. אבער וואָס אויב ער טוט דאָס און איז ערלויבט צו אַריבערפירן סער אַלבערט פון טורמע צו די ניראַסט שפּיטאָל ווייַל סער אַלבערט איז ערנסט קראַנק? און אויב דער ווייַטער מאָל סער אַלבערט פאַרשווונדן, סעליק סעזאַק וועט זיין אין אַ אָנווער, טאָן ניט איר?
  
  
  אי ך הא ב אנגעהויב ן פארשטײ ן װאוהי ן הא ק גײ ט מי ט דעם . “ער וועט דאָך זיין אומגליקלעך. פארשטײ ט זיך , א ז ע ר אי ז ניש ט געװע ן דע ר אמתע ר צעזאק , װא ס אי ז געקומע ן צ ו סיר א אלבערט .
  
  
  'פּונקט. דאָס וועט זיין איר, פאַרשטעלונג ווי סעזאַק.
  
  
  "איר און סעזאַק זענען וועגן די זעלבע בויען. נאָר סעזאַק האָט אַ ביר בויך, נאָר מיר װעלן עפּעס אױספֿאָרשן. מיר טאָן די מנוחה מיט באַשטאַנד און סימיאַליישאַן. ”
  
  
  איך האב געפרעגט. - "ווי קען איך נאָכמאַכן אַ מענטש וואָס איך האָבן קיינמאָל געזען?"
  
  
  "אָה, אָבער איר וועט זען אים. אין אַנקאַראַ, איר וועט צוגאַנג אים צוזאַמען מיט די ASO אַגענט וואָס איז געשיקט אַהער דורך לאָנדאָן. איר מוזן פאָרן פֿאַר צוויי בריטיש קרימינאַלאַדזשיס וואָס זענען געקומען צו לערנען די אַרבעט פון די טערקיש פּאָליצייַ. בעשאַס די מיטינגז איר וועט נעמען פאָוטאַגראַפס און רעקאָרדירן זיין קול אויף אַ טייפּ רעקאָרדער. איר זאָלט אױך פֿײַנט אָבסערווירן סאַזאַק: געדענקט זײַן גאַנג, די האַשונגען, װאָס ער מאַכט. דאַן װעסטו אַלײן װערן סעליק סעזאַק פֿאַר עטלעכע טעג“.
  
  
  “א פאליציי אָפיציר פון לאָנדאָן וועט אָנטאָן אַ פאַרשטעלונג פֿאַר מיטינגז מיט אים. עס באשטייט בלויז פון אַ וואָנצעס און אַ שייטל, דאָך איר האָבן צו טאָן עפּעס וועגן דיין אַקצענט. ווען דער טייל פון דער אָפּעראַציע איז געענדיקט, אַ קאָלעקטיוו פון אַקס טעקנישאַנז וועט וואַרטן פֿאַר איר דאָ אין יסטאַנבול צו מאַכן אַ פאַרשטעלונג פֿאַר דיין וויזיט צו דער טורמע.
  
  
  "סאָונדס ווי אַ טייַער וויץ," איך געזאגט.
  
  
  "מיר האָבן צו באַקומען האר אַלבערט צוריק, ניק. זייַן ווערט פֿאַר די מערב איז צו גרויס. אויב די רוסן גנבענען עס איצט ...
  
  
  "אפֿשר האָבן זיי עס שוין."
  
  
  'ניין. די סי.איי.עי. האט אויסגעפונען אז ער איז נאך אין טאַראַביע. זיי האָבן אויך אַנטדעקט אַ קליין מיליטעריש באַזע אין באַטומי, נאָר אַריבער די רוסישע גרענעץ. זיי כאָשעד אַז די באַזע דינט ווי אַ אָפּטראָג צענטער פֿאַר אַבדאַקטיד מענטשן ווארטן פֿאַר ווייַטער טראַנספּערטיישאַן דיפּער אין רוסלאַנד. סער אַלבערט וואָלט מיסטאָמע גיין דאָרט אויך אויב זייער פּרווון איז מצליח.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "וואָס וועגן דעם ASO אַגענט מיט וואָס איך האָבן צו אַרבעטן?" מיינע מחשבות זענען צוריק צו דער פארגאנגענהייט. אויף אַ שליחות אין ענגלאַנד, וווּ איך האָב באַקומען אָנגענעם הילף פון אַ ווייַבלעך אַסאָ אַגענט. בלאָנדע און זייער אַטראַקטיוו Heather York.
  
  
  — גענוי, ניק, — האט האק געשאקלט. 'דער פאליציאנט וועט אייך זאגן אז איר זאלט באגלייטן אלס סעקרעטארין און מעטרעסע פון סעליק סעזאק.'
  
  
  
  
  - איר מיינען אַז קאַפּ. .
  
  
  'יונג פרוי. פּונקט רעכט, ניק. פּלוס די פרוי וואָס איר האָט געדאַנק וועגן זינט איך דראַפּט די וואָרט ASO. איך מיין אגענט יארק, ניק. זאל ס זאָגן, ווי פאַרגיטיקונג פֿאַר שווער אַרבעט.
  
  
  פּלוצלינג אָפּעראַציע פלאַש געווארן ווייניקער גראָב. "דאָס איז געווען אַ גוטע געדאַנק, האר," איך געזאגט.
  
  
  "עס איז נישט מיין געדאַנק," כאָק אַדמיטאַד מיט אַ שמייכלען. "דאנק ברוטוס פֿאַר דעם אויב די געלעגנהייט ערייזאַז. ער האט געזאגט אַז איר געארבעט אַזוי גוט צוזאַמען אין ענגלאַנד. הממ, פרויען אַרבעטן אין שפּיאָנאַזש, איך האָבן מיין אייגענע געדאנקען אויף דעם. מיר האָפן נאָר אַז איר האָט צייט צו פאַרענדיקן די אַרבעט."
  
  
  "ווי שטענדיק, געשעפט קומט ערשטער," איך געענטפערט.
  
  
  ער האט װידער אנגעטאן אן ערנסטן פנים. “אַגענט יאָרק קומט היינט נאכט קיין יסטאַנבול מיט פלי 307. איר וועט זי נישט אויפנעמען. זי וועט קאָנטאַקט איר ווי באַלד ווי זי איז אין שטאָט. האָק האָט זיך געכאַפּט און עס איז געווען אַ זארגן אין זיין קול. "זייט פאַרשילטן אָפּגעהיט דאָס מאָל, ניק." מיר האָבן פילע פּאָטענציעל פיינט אין דעם אָפּעראַציע, אַרייַנגערעכנט די טערקיש פּאָליצייַ. אויב זיי געפינען אויס אַז איר זענט טריינג צו ימפּערסאַניישאַן פון סעזאַק, עס וועט זיין זייער שווער צו העלפן איר. געדענקט, אונדזער זאָגן קעגן סעזאַק איז זייער ווייג, און ער האט אַ וויכטיק שטעלע און ינפלוענטשאַל פריינט.
  
  
  "איך וויסן וואָס איר מיינען מיט פּאָטענציעל פיינט. איך האב שוין באגעגנט עטלעכע: די DeFarge גייז. וואָס כאַפּאַנז ווייַטער ווען איך באַקומען צו סער אַלבערט?
  
  
  “איר בעט אַ פּריוואַט שמועס מיט אים. בלויז דיין סעקרעטאַר קען זיין פאָרשטעלן. דו זאלסט אננעמען אז עס איז דא נייע באווייזן אין זיין קעיס, וואס דו ווילסט רעדן מיט אים. אַמאָל אַליין, אַרייַנשפּריצן אים מיט אַ פליסיק וואָס ז די ויסווייניקסט סימפּטאָמס פון דזשאָנדאַס. דזשאָנדאַס איז קאַנטיידזשאַס און עס זענען קיין האָספּיטאַלס אין פּריזאַנז. דער שווער קראנקע אדער פארוואונדעטער מענטש ווערט אוועקגעפירט אין שפיטאל אין האפענונג."
  
  
  — ווי ווייט איז עס פון טאראביע ?
  
  
  “פיר און צוואנציק מייל. אַזוי עס איז נישט ווייַט. איר מוזן באַשטיין אַז די אַרעסטאַנט זאָל מיד ברענגען צו האָפּאַ. דער דירעקטאָר קענען געבן איר זיכערהייט. דו מוזט דאָך זיך דערפון אָפּזאָגן. אַמאָל איר קומען אַריבער די אַרויסגאַנג צו די דרום אויף די וועג צו האָפּאַ, נעמען עס און פאָרזעצן דרייווינג צו די ברעג. איך וועל צושטעלן אַ קלאָר באַגעגעניש אָרט. אַן אמעריקאנער סובמאַרין וועט וואַרטן פֿאַר איר און וועט נעמען איר צו לאָנדאָן."
  
  
  "עס סאָונדס זייער פּשוט ווי איר שטעלן עס," איך געזאגט.
  
  
  האקן האט ברייט געשמייכלט. ― דו װײסט זיך גוט אױסדריקן, מײַן יינגל. מיר פֿאַרשטיין בישליימעס אַז עס זענען אַלע סאָרץ פון מניעות אין ימפּלאַמענינג אונדזער פּלאַנז. אָבער, ווי שטענדיק, איך האָבן פול צוטרוי אין דיין אַבילאַטיז."
  
  
  "דאנק איר," איך געזאגט. 'איך מיין אויך אזוי.'
  
  
  האק האט פרײלעך געלאכט, פארענדיקט זײן גלאז און געקלאפט מיט די פינגער, כדי אויפצונעמען דעם קעלנערס אויפמערקזאם. דער שמועס איז פארענדיקט. אבער איינער פון די מערסט שווער טאַסקס פון מיין קאַריערע איז נאָר אָנהייב.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 3
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ס'איז שוין געווען שפעט ווען איך בין צוריקגעקומען אין מיין האטעל. די זון איז אונטערגעפאלן הינטער די מאָסקוועס וואָס דאַטיד די היללס פון יסטאַנבול. דער באָספֿאָר האָט זיך פֿאַרוואַנדלט אין בלענדיק קופּער, און לאַנגע שאָטנס זײַנען געפֿאַלן איבער די שמאָלע גאַסן.
  
  
  פארן אװעקגײן האב איך פארמאכט די לאדן אויף די פענסטער, אזוי װען איך בין צוריקגעקומען איז געװען גאנץ טונקל. אי ך הא ב פארמאכ ט ד י טיר , או ן אנשטא ט צ ו צינד ן דא ס ליכט , בי ן אי ך געגאנגע ן צ ו ד י פענצטע ר אפצונע ן ד י לאדן . איך געוואלט צו זען די זונ - ונטערגאַנג. ווען איך בין געווען האַלב וועג אַריבער די צימער, איך פּלוצלינג געהערט אַ קליקינג קלאַנג קומען פון דער ריכטונג פון די בעט. איך האב געצויגן ווילהעלמינא און זיך אומגעקערט מיט בליץ שנעלקייט, טראכטנדיג אז פאטי'ס פריינט זענען צוריקגעקומען.
  
  
  די ליכט לעבן בעט איז אנגעצונדן. א גרויסער מאן איז געזעסן אויף מיין בעט, זיך אנגעבויגן צו דער וואנט. ער האט געהאלטן אַ מאַוסער 7.65 מם פּאַראַבעללום שפּיציק צו מיר.
  
  
  — אָלעג באָריסאָוו — האָב איך געמורמלט. איך האב א קוק געטאן אויף אים, ווען ער האט ווידער אראפגעלייגט דעם ביקס און אראפגעווארפן די פיס פון בעט. ער האט הויך געלאכט.
  
  
  "איר האָבן קיינמאָל צו טרעפן ווידער, פרייַנד," ער האט פריילעך געזאגט. ע ר אי ז געװע ן א הויכער , שטאק־מאכער , מי ט געשטאפט ע פלײצעס , אוי ף װעלכ ע ע ם אי ז געלעג ן א ברײטע ר קאפ , מי ט זאמדיק ע האר , געהאנגענדי ק איבע ר זײ ן שטערן . ער איז געווען א קגב אפיציר. א גרויםער , כמע ט אנגענעמע ר מענטש , אבע ר אײנע ר פו ן ד י געפערלעכםט ע קעגנער , װא ס אי ך הא ב געקענ ט . ער איז געווען דער הויפּט מערדער פון די נאַס קאַסעס אָפּטיילונג, אין קורץ, מיין קאָנקורענט. און ער געהרגעט מער בריטיש און אמעריקאנער אגענטן ווי איך קען געדענקען. — איך מאך דיך פרירן, קארטער, הא ?
  
  
  איך האָב ניט געזען דעם הומאָר אין עס סייַדן עס איז געווען זיין טשיקאַווע צעבראכן ענגליש. איך האב קיינמאל נישט געלאכט פון ביקסן. "דאָס איז געווען פאַרשילטן נאָענט, ווי אַ קויל שלאָגן, באָריסאָוו," איך געזאגט, גראַמינג. — װאס טוסטו אפילו דא ?
  
  
  — זארגט נישט, חבר. באָריסאָוו קומט איר טייטן? דאַן ביסטו טויט. ער האט װידער ארויסגעלאזט א הויך געלעכטער. דערנאך האט ער א שאקל געטאן מיטן קאפ. עס איז געווען ווי ער אַליין האט נישט פֿאַרשטיין וואָס איז גוט אין אים.
  
  
  איך האָב װידער אַװעקגעשטעלט מײַן לוגער, אָבער אַ קוק געהאַלטן אױף באָריסאָוו. ער איז אויפגעשטאנען, איז צוגעגאנגען צום פענצטער און געעפנט די לאדן. ער האט ארײנגעאטעמט די קילע, געזאלצעטע לופט. "עס איז אַ פייַן שטאָט, יסטאַנבול," ער סייד. “איך ווינטשן איך קען קומען אַהער אָפטער. צי ניט איר טראַכטן אַזוי?
  
  
  "יסטאַנבול איז אַ גרויס שטאָט."
  
  
  ער האט נאך געקוקט דורכן פענצטער. “די שטאָט איז שטיל פֿאַר אונדז, קאַמראַד קאַרטער. אַלץ גייט גלאַט, איר וויסן? אבער דעמאלט זעהט מען אנקומען דעם געפערליכען האקס, און מיטאמאל איז דאס נישט זייער שטיל, ניין? ער האט זיך אויסגעדרייט און איך האב געזען די קאלטקייט אין זיינע אויגן.
  
  
  "קום אויף, באָריסאָוו. אויב איך קום אַהער צו עלימינירן איינער פון דיין מענטשן, ער וואָלט אויך זיין טויט."
  
  
  ער האט א װײל א װײל א קוק געטאן אויף מיר. דערנאָך האָט ער זיך צעבראָכן אין אַ געלעכטער. "אַוודאי, קאַרטער, דאָך. דאס האב איך געזאגט. אבער זיי וויינען ווייטער. איך טראַכטן איר האָבן עפּעס צו טאָן מיט DeFarge. איר וויסן, אַ מענטש מיט אַ מעסער אין זיין גוף. באַנג - אין די קאַסטן! '
  
  
  באָריסאָוו האָט דאָס אַלץ געזאָגט זייער גוואַלדיק, אָבער ער האָט געקוקט אויף מיין רעאַקציע דורך די אויגן פון אַ פּראָפעסאָר.
  
  
  איך האב נישט באוועגט קיין מוסקל. - דעפאַרגע? דער בחור וואס די צייטונגען שרייבן וועגן?
  
  
  "זעלביקער זאַך," ער האט געמאסטן.
  
  
  איך האב לאנגזאם געשאקלט מיטן קאפ און געלאזט ארויסקומען א שמייכל אויפן פנים. "דו ביסט זייער טעות, באָריסאָוו. איך גײ נאר אדורך דא. איך גלייב נישט, אז מיר שטייען דאס מאל איינס אין דעם אנדערן״.
  
  
  "עס איז גוט, קאַרטער," האָט באָריסאָוו געענטפערט. — װײל איך װאלט דיך נישט געװאלט הרגענען. די לעצטע זאץ האט ער געזאגט זייער לאנגזאם, און די גאנצע פרייד איז אים פארשוואונדן פון פנים. ער איז געווען אַ אמת שאָומאַן, אָבער אונטער דעם דין שיכטע פון אַקטינג טאַלאַנט לערקט אַ עראַגאַנט, פּסיטשאָטיק רעצייעך. איך האב חושד געווען אז די רוסן וועלן עס נישט נוצן צו לאנג. זיין עגאָיסטיש טריפּס געמאכט אים צו געפערלעך צו זיין טראַסטיד.
  
  
  באָריסאָוו איז צוגעגאַנגען צו דער טיר און האָט זי געעפֿנט. ער האט האלב זיך אויסגעדרייט און געזאגט: — טו באריסאוו א טובה, קארטער. אויב איר גייט נאָר דורך דאָ, אַרומפאָרן געשווינד ווידער."
  
  
  "איך וועל זען וואָס איך קען טאָן פֿאַר איר," איך געזאגט קאַלט. ער האט געזאלט פארשווינדן, אבער איך האב אים אפגעשטעלט. "אגב, באָריסאָוו."
  
  
  — יא, קארטער ?
  
  
  "ווייַטער מאָל איר פונט אַ ביקס צו מיר, האַלטן אין מיינונג אַז איר וועט האָבן צו נוצן עס."
  
  
  ער האט אויף מיר געקוקט אין כעס, אבער מיטאמאל האט ער געהאט א בליץ פון אומבאהאלטענע פריה. "איר וויץ נישט מיט באָריסאָוו פֿון אַזאַ אימפּעריאַליסטישער פּאָזיציע, קאַרטער," האָט ער געזאָגט. — איך ווייס אז דו ביסט א גוטער יינגל. ער האט געשלאגן הינטער זיך די טיר, און איך האב געהערט ווי זיין געלעכטער האט זיך אפקלאנג אין קארידאר.
  
  
  איידער איך האָב אפילו אַרויסגענומען מיין מאַנטל, האָב איך געזוכט אין צימער די קליינע היימישע מיקראָפאָן, וואָס רוסן פלעגן אומעטום באַהאַלטן. גאָרנישט געפונען.
  
  
  ווען איך געוואשן מיין פּנים אַ ביסל שפּעטער - דאָס מאָל איך בילכער די קליין זינקען אין מיין שפּריץ צימער - איך געדאַנק וועגן דעם קאָפּ פון די קגב אַפּעריישאַנז אָפּטיילונג אין יסטאַנבול. זיין נאָמען איז געווען קאָפּאַנעוו, וואַסילי קאָפּאַנעוו. ער איז געווען באָריסאָוו ס באַלדיק העכער בשעת באָריסאָוו איז געווען אַקטיוו אין דער געגנט. קאָפּאַנעוו איז געווען דער פאַרקערט פון באָריסאָוו. אַ רויִקער, באַלאַנסטער מענטש, אַ גוטער שאָך־שפּילער און אַ גלענצנדיקער טאַקטיקער. דער פאַקט אַז ער איז געווען אין באַשולדיקונג פון רוסיש קידנאַפּינג אַפּעריישאַנז איז געווען גענוג דערקלערונג פֿאַר זייער הצלחה ביז אַהער. שיקן צו מיר באָריסאָוו, נאָר נישט לאָזן אים דרייען, איז געווען אַ טיפּיש קאָפּאַנעוו געדאַנק. אין דער האָפענונג אַז איך וועל זיך אַוועקגעבן מיט אַ וואָרט אָדער אַ האַווייַע. דער וויזיט פון די "האַרט באָכער" מיט די מאַוסער איז געווען בלי ספק באָריסאָוו ס צושטייַער צו דעם פּלאַן.
  
  
  כ'האב זיך נאר געטריקנט ווען עס האט זיך געקלאפט אין דער טיר פון מיין צימער. איך האב ארומגענומען א האנטוך ארום דער לענד, אנגעכאפט ווילהעלמינא פונעם טיש און געגאנגען צו דער טיר.
  
  
  איך האב זיך אפגעשטעלט צו הערן. טאָמער באָריסאָוו איז אומגעקערט פֿאַר עטלעכע סיבה.
  
  
  דערנאָך האָב איך געפרעגט. - 'ווער איז דארט?'
  
  
  "דיין דינסט, האר," האט געזאגט אַ ווייַבלעך קול אין שווער אַקצענטיד ענגליש.
  
  
  איך האב געשאלטן אונטערן אטעם, אויפגעשפארט די טיר און זי פארזיכטיג געעפנט. מיין כעס איז פאַרשווונדן ווי שניי אין דער זון.
  
  
  איך האב געזאגט. - "העדער!"
  
  
  "ניקי!" — האט זי געזאגט מיט פײכטיגע צארן אין איר סעקסיער שטימע און גלײך א קוק געטאן אויפן האנטוך ארום מײן לענדן.
  
  
  אי ך הא ב װײטע ר גענומע ן מי ט אומגעדולדי ק א צײט . זי איז געווען סטאַנינגלי שיין ווי שטענדיק. זי איז געװארן לאנג אירע בלאנדע האר און עס האט אראפגעלויכטן ביז אירע פלײצעס. אירע ליכטיקע בלויע אויגן האבן געפינצטערט איבער איר קלײנע אויפגעקערטע נאז און פול, ברײטן מויל. ז י הא ט געטראג ן א רעקל , װא ס הא ט קוי ם פארדעק ט ד י היפטן , או ן געגעב ן א גוט ן בליק ן אוי ף איר ע לאנג ע שלאנק ע פיס . ז י הא ט געטראג ן א לאנגע , אפגעקנעפלט ע מאנטל . אירע פולע בריסט האבן זיך צוגעכאפט צו איר זײדן בלוזקע, און אירע טונקעלע ניפאלן האבן זיך קוים געזען אונטערן דינע שטאף.
  
  
  ― אַז איך זאָג, אַז איך פֿרײד אײַך װידער צו זען, לײג איך דאָס זײער שװאַך ― זאָג איך, געצויגן איר האַנט און פֿאַרמאַכט הינטער איר די טיר.
  
  
  זי האט ארויפגעלײגט איר קלײנעם טשענצעט אויפן דיל. ― דאָס געפֿיל איז אַ קעגנזײטיק, ניקי, ― האָט זי געזאָגט מיט אַ שוידערלעך, זיך צו מיר געדרײט, די ליפּן נאָענט צו מײַנע.
  
  
  איך האב פארזיכטיג געשטעלט דעם לוגער אויפן טיש און צו מיר צוגעצויגן כעדער. אירע פולע ראזע ליפן האבן זיך צונויפגעמישט מיט מיינע, און די צייט איז פארביי. מי ר האב ן זי ך אומגעקער ט קײ ן ענגלאנד , אי ן א הויז , אי ן סאסעקס , װאלד . דאָרטן האָט אונדזער קערפּער זיך אײַנגעגעבן אין אַ ווילדן תּפֿיסה פֿון פֿאַרגעניגן.
  
  
  פון אָטעם האָט זי זיך אַוועקגעצויגן. "אָה מיין גאָט, ניקי. עס איז ווי איר קיינמאָל לינקס."
  
  
  'המ. איך ווייס דאס.'
  
  
  כעדער האט מיך ארויסגעלאזט מיט אײן האנט און אנגעטאן דעם האנטוך. דאָס האַנטעך האָט זיך אָפּגעגליטשט פֿון מײַנע היפּס און געפֿאַלן אויף דער פּאָדלאָגע. ז י הא ט ארויפגעלאפע ן אי ר ד י שלאנק ע הענ ט אי ן מײנ ע פיס ן או ן אנגעכאפ ט מײ ן שײנענדיק ע מענטשלעכקײט .
  
  
  "מממ, יאָ. אלע די זעלבע.'
  
  
  "דו ביסט אַ כיינעוודיק מיידל," איך געזאגט, בייַסן איר אויער.
  
  
  "איך וויסן," זי געזאגט. "אָבער איך ווי עס".
  
  
  'דו ביסט שוין לאנג דא?'
  
  
  “מייַן פלי איז אנגעקומען פריער ווי געוויינטלעך. מיר האבן געהאט א שטײגער, — האט זי געזאגט, געקושט מי_ין בריסט און לעקן מיינע ניפאלן. — איז ניט געװען גוט פאר אונדז ?
  
  
  'זייער שיין.'
  
  
  אי ך הא ב אראפגענומע ן אי ר מאנטל , פו ן ד י פלײצעס , או ן אי ר הא ט געצויג ן ד י זײדענע ם בלוזקע . אירע בלאָנדע האָר האָבן גלאַט געפֿלאָסן איבער אירע מילכיקע פּלייצעס. אירע פולע בריסט האבן זיך אויסגעשטרעקט.
  
  
  ― איר זײַט אַלײן גאַנץ פֿרײלעך, מיסטער קאַרטער, ― האָט זי געזאָגט, לױפֿט מיט מײַן האַנט אױף די װײכע, װאַרעמע שיפּוע.
  
  
  — דאס האב איך פריער געהערט. — אי ך הא ב אויסגעקענ ט אי ר רעקל . דער רעקל איז גלאַט געפלויגן צום דיל. זי האט איצט געטראגן בלויז א פאר דינע ניילאן שטרעקן. מיינע בריסט האבן זיך געריבן קעגן אירע ווייכע קורוועס ווען מיר האבן זיך ווידער ארומגענומען. מי ר זײנע ן געװע ן אינגאנצ ן א ן אטעם , װע ן מי ר האב ן ענדלע ך ארויסגעלאז ט אײנע ר דע ם צװײט ן ד י ליפן . "איך געוואלט דעם פון דעם מאָמענט איך געהערט איך איז געגאנגען צו אַרבעטן מיט איר," זי געזאגט.
  
  
  אי ך הא ב אי ר אויפגעהויב ן או ן צוגעקוק ט אי ר ברוסט , װא ם אי ך הא ב זי י געטראג ן צו ם בעט , או ן ז ײ מי ט זי ך אראפגעלײג ט מי ט זי ך א װײל . איך האב אויסגעלאשן די ליכט און זיך געלעגן לעבן איר.
  
  
  מיר ליגן איינער אַנטקעגן דעם אַנדערן, און אַ פֿונק פֿון בענקשאַפֿט שלאָגט אונדזער קערפּער. העאַדערס הענט האָבן מילד און דיסקריט גלעטן מיין גוף ווען מיר געקושט ווידער. אונדזערע צונגן האָבן זיך געטאַנצט אײנע מיטן אַנדערן, װי קלײנע ליכטיקע פֿלאַמען. איך האָב מיט מיין האַנט מילד אויסגעפאָרשט איר גוף ביז זי האָט זיך געקרימט און זיך געריבן קעגן מיר. דערנאָך האָב איך זי איבערגעדרייט אויף איר רוקן און זיך באַוועגט מיט איר.
  
  
  און עס איז געשען ווי פריער. עס איז געווען ווי אויב די צייט איז פליסנדיק אויס. מי ר זײנע ן װידע ר געװאר ן נײ ע ליבהאבער , אויספארש ן אײנע ר דע ם אנדערן ס קערפער , זשעדנע ר או ן צערטלעך .
  
  
  שפעטער , ליגנדי ק אוי ף דע ר זייט , או ן קוקנדי ק אי ן פענצטע ר ארויס , הא ט כע ר אנטלויפנדי ק געשמײכל ט או ן געבלאזן , פו ן אי ר לאנגע ר פילטער־ציגארעט .
  
  
  — מײנט איר טאקע, אז מיר דארפן ארויס פון דאנען? ― זאָג איך, לױפֿט מיטן פֿינגער אױף איר דיך.
  
  
  "גיכער אָדער שפּעטער זיי וועלן געפֿינען אונדז," כעדער געענטפערט.
  
  
  — יא , ניקי , מי ר װאלטע ן זי ך ניש ט לאנגזא ם געװארן , װע ן מע ן לאז ט אונד ז זיצ ן דא .
  
  
  "וואָס אויב איך שיקן אַ יידל בריוו צו דעם קרעמלין."
  
  
  "איך האָב מורא, אַז דער קרעמלין איז נישט אינטערעסירט אין די פראבלעמען פון צוויי ליבהאבערס," האָט העדער געזאָגט מיט אַ שמייכל. ״אגב , מע ן הא ט אי ם ניש ט געשיק ט אהער . איך געדענק וויידלי עפּעס אַזאַ."
  
  
  איך האב געשמײכלט. "דאָס וועט נישט בלייבן ומזיכער פֿאַר לאַנג."
  
  
  "דאָס איז אויך אמת. די טעג ברוטוס לעבן אַרויף צו זיין נאָמען." זי האט זיך אראפגעגליטשט פון בעט און איז צוגעגאנגען נאקעט צום פענצטער. "מממ, שמעקן די שטאָט, ניק. געשמאַק אַראָמאַ."
  
  
  איך האב זיך אויפגעשטעלט און פארמאכט די לאדן. "איך וואָלט נישט וועלן אַז קיין פון אונדזער ק.ג.ב. פרענדז זאָל זיין נערוועז וועגן דיין אויסזען," איך געזאגט, ווענדן אויף די ליכט ווידער.
  
  
  "אזוי זיי זענען דאָרט?" — האָט זי געפֿרעגט אומגליקלעך, זיך אומגעקערט.
  
  
  "געפֿינען אויס," איך געזאגט. "אפֿשר די קגב איז אַרויס, אפֿשר פאַטי ס פרענדז, אפֿשר עמעצער אַנדערש. וואס וואלסטו ליב געהאט. איך טאָן ניט טראַכטן איך בין די מערסט פאָלקס פיגור אין יסטאַנבול.
  
  
  "קיין פראבלעמען, ניק?"
  
  
  ― עפּעס אַזױ, יאָ. כ׳האב בכוונה נישט ארײנגעטאן אין שטאט, װײל כ׳האב געװאלט שפילן אפן מיט פעטי. אַזוי אַלע זענען געקומען צו מיר געשווינד און אָן פאַרבעטונג.
  
  
  זי האט געלאכט. ווען מיר האָבן זיך ווידער אָנגעטאָן, האָט זי געזאָגט, “איך האָב געבראַכט אידיש פון ASO. פֿאַר דער ערשטער העלפט פון אונדזער אַסיינמאַנט. זעץ זיך דאָרטן אין יענעם טשעמאָדאַן.
  
  
  איך האָב אַרויפֿגעלייגט די טשעמאָדאַן אויפֿן בעט און עס געעפֿנט. אונטער א הויפן פלײצעדיקע אונטערװעש זײנען געװען באהאלטן צװײ זעקלעך פארשטעלונג. איינער פֿאַר מיר און איינער פֿאַר כעדער. כעדער ס קוק איז געווען קאָנסיסטעד פון אַ קורץ רויט שייַטל און עטלעכע באַשטאַנד. מייַן פאַרשטעלונג איז געווען אַ בלאָנדע שייטל, די זעלבע וואָנצעס און האָרן-גערים ברילן.
  
  
  "ווי האָק האָט איר געזאָגט, דאָס איז דאָס פֿאַר אונדזער וויזיט צו סעזאַק," האָט העאַטהער געזאָגט. "איך האָבן פּאַספּאָרץ און אנדערע דאָקומענטן מיט מיר צו פאַרענדיקן אונדזער פאַרשטעלונג. איר זענט דער פרעזידענט פון דער רויאַל געזעלשאפט פֿאַר די לערנען פון פאַרברעכן און פּריזאַנז. איך נאָר דאַרפֿן צו טוויק דיין אַקצענט אַ ביסל. און איך שפּיל פֿאַר דיין סעקרעטאַר."
  
  
  ― לאָמיר אָנקוקן די פּאַספּאָרטן ― האָב איך געפֿרעגט.
  
  
  זי איז אַרײַן אין שטאַם און אַרױסגעצויגן. אי ך הא ב ז ײ זי ך געשטערט . איך האב זיך געזעהן אינעם פאספארט, נאר אויף דער פאָטאָ האב איך געהאט בלאנדע האר און א וואנצעס.
  
  
  ד"ר עריק וואַלטערס," איך געזאגט פּאַמעלעך.
  
  
  "די מענטשן וואָס מיר רופן פאַקטיש. וואַלטערס האט אַ ריזיק שם אין ענגלאַנד, און עס איז גאַנץ מעגלעך אַז סעזאַק קען זיין נאָמען. וואַלטערס איז אַ שטילער, ערנסטער אינטעלעקטואַל וואָס האָט אַטענדאַד Eton און געלערנט אין אָקספֿאָרד. זיין משפּחה איז פון איידעלע אָפּשטאַם. אָפט געארבעט מיט סקאָטלאַנד יאַרד און געמאכט קאַונטלאַס אַרבעט וויזיץ צו ענגליש פּריזאַנז צו אַרוישעלפן ערנסט קרימאַנאַלז אין זייער ריכאַבילאַטיישאַן. ער האט באַקאַנטע דזשעסטשערז. איך וועל דיר דאס ווייזן אין א מינוט, ניק. אָבער מיר זענען זיכער אַז Sezac האט קיינמאָל באגעגנט אים, אַזוי אַלץ וועט אַרבעטן אויס."
  
  
  — און דו ביסט נעל טרויט.
  
  
  "אַ גאַנץ יונג פרוי מיט פופצן יאָר פון געזעלשאַפטלעך אַרבעט הינטער איר. ינדיספּענסאַבאַל שטיצן פֿאַר ד"ר וואַלטערס. גראַדזשאַווייטיד פון קיימברידזש, סאָוסיאַלאַדזשיסט, אין איר פריי צייט זי אַרבעט אויף איר דאָקטאָראַט. די באַשטאַנד געניצט צו פאַרשטעלונג עס כולל אַ גרויס בראָדעווקע צו די רעכט פון די מויל. האסט מיך נאך ליב, ניקי?
  
  
  "אין מאַדעריישאַן," איך טשאַקאַלד.
  
  
  "אפילו אויב איך מוזן ייַנשרומפּן מיין קאַסטן פֿאַר מיין ראָלע?" זי האט א קוק געטאן אויף מיר האלב אומשולדיק, האלב אנטשולדיגט, און מײן בלוט האט װידער אנגעהויבן צו זיצן.
  
  
  "איר וויסן ווו צו שלאָגן אַ מענטש, כעדער ליב."
  
  
  "אָה, דאָס איז צייַטווייַליק, ניקי," זי סמיילד.
  
  
  ― איך װעל זיך אָפּהאַלטן, ― זאָג איך, קוקנדיק אױף די פּאַפּירן. — דו מיינסט אז דאס איז גענוג צו קומען קײן סעזאק?
  
  
  “א בריוו איז געשיקט געווארן פון לאנדאן, אז מיר גייען קיין אנקארא און גייען זען סעזאק אין זיין אפיס אין דער פאליציי הויפטקווארטיר. מיר וואָלט ווי צו טרעפן Sezac אין מענטש, ווייַל Walters איז באקאנט צו זיין אַ Sezac פאָכער. סעזאַק האָט עטלעכע מאָל געמאַכט די ערשטע בלעטער פֿון צײַטונגען מיט דער רעזולטאַט פֿון אַ וויכטיקן פֿאַל. ער איז כּמעט אַ נאציאנאלע פיגור אין זיין לאַנד."
  
  
  'איך ווייס דאס. אַזױ האָט פֿאַטי מיר געפּרוּווט דערקלערן אײדער סעזאַק איז צו אים געקומען. אויב פאַטמאַן ס אינפֿאָרמאַציע איז ריכטיק, דעמאָלט Sezak איז אַ גאָר געפערלעך באָכער, Heather.
  
  
  כעדער ריטשט אין איר מנהג מאָראָקקאַן לעדער אַקסל זעקל און פּולד אויס אַ .380 פּפּל סטערלינג אָטאַמאַטיק פּיסטויל. די פּיסטויל איז קעשענע סייזד אָבער האט אַ לייַטיש פיירפּאַוער. זי האט אראפגעלאזט איר זעקל אויפן דיל. און לײגנדיק אײן פֿוס אױפֿן בעט, מיט די האָר אױף די פּלייצעס װי אַ בלאָנדע פֿאַנטער, האָט זי אַרױסגעכאַפּט דעם לײדיקן זשורנאַל פֿון דער פּיסטויל און אַרײַנגעטאָן דאָס פֿולן מיט דעם געװײנלעכן קליק. זי האט אויפגעהויבן און צו מיר געשמייכלט. "איך בין נישט באַזאָרגט וועגן Sezac. איך האב דיר.'
  
  
  איך האב א קוק געטאן אויף איר און א שאקל געטאן מיטן קאפ. זי האט אויסגעזען ווי א מאדע מאדעל, נישט קיין סוד אגענט. ס׳רובֿ פֿרויען אָפיצירן האָבן געפּרוּווט אויסזען ווי אומאָפּזעיק ווי מעגלעך. ווערן איינער מיט דעם הינטערגרונט צו ויסמיידן חשד. אָבער ASO באַשלאָסן צו לאָזן כעדער שפּילן זיך. וואָס לאַדזשיקאַל מענטש וואָלט כאָשעד דעם שיין פרוי צו זיין אַ שפּיאָן? אפֿשר אַ פֿילם־שטערן, אָבער אַן אַגענט מיט אַ ביקס אין טאַש? ומזין.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "ווען וועלן מיר גיין צו אַנקאַראַ?"
  
  
  "מיר וועלן נעמען די מאַרמאַראַ עקספּרעסס אין דער צייט איר באַשליסן. אָבער זיי ווארטן אויף אונדז אין אַנקאַראַ איבערמאָרגן. ”
  
  
  "אָוקיי, דעמאָלט מיר בעסער לאָזן ווי באַלד ווי מעגלעך. דער ק.ג.ב. איז זייער נערוועז וועגן מיין בייַזייַן דאָ. און אין אַנקאַראַ וועלן זיי אונדז נאָך נישט אַרן. ”
  
  
  "איך ווי אַ מענטש וואָס מאכט זיין קעגנערס נערוועז," זי געזאגט אין איר סעקסי קול.
  
  
  "זיי זאָלן גאָר נישט וויסן אַז איך בין דאָ," האָב איך געענטפערט. "ברוטוס וואָלט זיין טיף דיסאַפּויניד אין מיר אויב ער געוואוסט דאָס."
  
  
  "פֿאַר ברוטוס, איר זענט איינער פון די פאַסאַנייטינג דערשיינונגען אין אונדזער פאַך," כעדער סמיילד. "און, אגב, נישט בלויז פֿאַר אים."
  
  
  איך האָב גענומען דעם בלאָנדע וואָנצעס און אים געדריקט צווישן מיין נאָז און די אויבערשטע ליפּ. און אין מיין גאנץ ענגליש איך געזאגט, "איך וואָלט זאָגן מיין טייַער. לאָמיר גיין כאַפּן אַ ביס אין איינער פון די פּיקטשעראַסק טערקיש ערטער. דערנאָך מיר גיין צו סירקעסי סטאַנציע צו קויפן באַן טיקיץ."
  
  
  כעדער האט זיך געכאפט. "אָה, גרויס, דאָקטער. וואַלטערס. איך וועל זיין גרייט אין קיין צייט."
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 4
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  די יאַזדע צו אַנקאַראַ מיט כעדער איז געווען קורץ און אַנווענטפאַל. אויף דער באן זענען נישט געווען קיין סימנים פון ק.ג.ב. אפנים , זײנע ן אונדזער ע פארשטעלונגע ן געװע ן געלונגענע . מי ר זײנע ן צוזאמע ן געפאר ן אי ן א צװײט ן קלאס ן װאגן , או ן גערעד ט װעג ן קרימינאלאגיע ם או ן װיכטיק ע פאליציאנטן . אַמאָל אין אַנקאַראַ, מיר בוקט צוויי רומז אין אַ ניט-דעסקריפּט האָטעל און געמאכט אַ אַפּוינטמאַנט מיט סעליק סעזאַק דעם אנדערן טאג.
  
  
  אַנקאַראַ איז געווען אַ מאָדערן שטאָט. געבויט אויף דעם פּלאַץ פון אַ אַמאָל גרויס זומפּ. די בולאַוואַרדס זענען ראַכוועסדיק, און די בנינים איבער די 20 יאָרהונדערט זענען אין גאַנץ קאַנטראַסט צו יסטאַנבול. אַנקאַראַ איז די הויפּטשטאָט פון טערקיי זינט 1923.
  
  
  צומארגנ ם האב ן אי ך כע ד געמוז ט װארטן , כמע ט א שעה , צ ו זע ן סעזאק . אבער מיטאמאל איז ער דארט געווען. ד י טיר צו זײן אפיס האט זיך אויפגעהויבן און ער איז צוגעקומען צו אונדז מיט אויסגעשטרעקטע הענט. ער באַגריסט אונדז הויך מיט זיין בומענדיק קול. זײ ן האנ ט הא ט זי ך צוגעמאכ ט ארו ם מײ ן װ י א װיץ .
  
  
  ע ר אי ז געװע ן א הויכער , פינצטערע ר מאן , מי ט שװארצ ע האר , א שװארצ ע װאנצע ם או ן טונקעלע ר ברעמען . ע ר הא ט אויסגעזע ן מוםיק , טרא ץ דע ם פאקט , א ז ע ר אי ז שוי ן געװע ן אי ן ד י שפעטע ר פערציקער . ער האט געהאט באטייטיק מער פעט אַרום זיין טאַליע ווי איך, אָבער אפילו זיין מאָגן געקוקט פעסט. זײנ ע אויג ן זײנע ן געװע ן גרוים ע או ן האב ן געמאכ ט א ן אינטעליגענט ן אײנדרוק .
  
  
  דאָקטאָר וואַלטערס! ער האָט פאַרצווייפלט געשאָקלט מיין האַנט. "איך בין כבוד צו באַגריסן איר דאָ." איצ ט הא ט ע ר זי ך געװענד ט צ ו העדער . — און דו מוזט זײן פרוי טרויט. דו זעהסט אויס זייער שיין.'
  
  
  העדער האט אויסגעשטרעקט די האנט. זי האט געטראגן א רויטע שייטל און ברילן מיט קלײנע לענסעס. פרישע קנייטשן אויפן געזיכט האבן זי געמאכט אין דער זעלבער עלטער ווי סעזאק. און דאָס לויזע ברוינע מאַקסי קלײד, װאָס זי האָט געטראָגן, האָט געטראָגן מיט די גראָבע אַלטמאָדישע כילז פֿון אירע שיך. זי האט אויסגעזען װי אן אלטע דינסט. נאָר אַ קלער־װיאַנט האָט געקאָנט װיסן, אַז אונטער דער מאַסקע באַהאַלט זיך אַ שײנע פֿרוי.
  
  
  ― קומט אַרײַן ― האָט אונדז סעזאַק פֿאַרבעטן. "ברוכים הבאים צו מיין אַניוועסדיק ווערקפּלייס.
  
  
  מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן הויפט־צימע ר או ן אי ך מו ז מודה ׳ א ז אי ך בי ן אי ם באװיזן . ד י װאנט ן זײנע ן געװע ן קרים־פארבירט , או ן ד י אונטערשטע ר האלב ע אי ז געװע ן פאניעל ט מי ט שײנע ם טונקעלע ר האלץ . אויף אַלע ווענט האָבן געהאנגען מאָדערנע פֿראַנצויזישע אימפּרעסיאָניסטישע מאָלערײַען, און סעזאַקס שיינע שרייַבטיש איז געווען פֿון וועלשענער נוס. ארו ם אי ם זײנע ן געװע ן פינ ף רײם ע שטולן . סעזאַק האָט אונדז אַוועקגעזעצט און דערנאָך זיך אַװעקגעזעצט אין אַ שװער־שטול בײַ זײַן שרייַבטיש.
  
  
  — האט איהר געדארפט, אז מײן סעקרעטארין זאל זיך מיט אונז ארײנלײגן? — האט ער געפרעגט אויף גאנץ ענגליש.
  
  
  מי ר האב ן שוי ן געטראפ ן דע ם סטענאגראפ ט אי ן דע ר אויפנעמונג . איך בין זיכער געווען, אז זי איז נישט סעזאקס סעקרעטארין; זי האט נישט געהאט קײן מיינונג דערויף. סעזאַק איז געווען באקאנט צו זיין אַ וואָמעןיזער, און זיין סעקרעטאַר איז געווען זיין מעטרעסע. אלע האבן דאס געװאוםט, אפילו די פרוי סעזאק. און אויב סעזאַק ס געשמאַק אין פרויען וואָלט געווען אַזוי דעוועלאָפּעד ווי אין די פּלאַן פון זיין אָפיס, מיר וואָלט האָבן דערוואַרט אַ פּלאַץ. איך בין נישט געווען אַנטוישט.
  
  
  סעזאַק האָט גערופן קאַטערינאַ גיולערסוי דורך די ינטערקאַם. א מאָמענט שפּעטער איז זי געשטאַנען פאַר אונדז, שמייכלענדיק און גערעדט אויף צעבראָכן ענגליש.
  
  
  “אַה, ד״ר וואַלטערס. אַזוי ליב צו טרעפן איר. און איר אויך, מיס טרויט.
  
  
  זי איז געווען באמת פאַנטאַסטיש. ז י הא ט געהא ט לאנג ע אקסעלע ר לאנג ע שװארצ ע גלאנציק ע האר , או ן ד י לענגסט ע פינצטערסט ע װיעס , װא ס אי ך הא ב עפע ם געזע ן . אויפ ן ערשט ן בליק , זײנע ן אי ר אויג ן געװע ן גרויס ע או ן אומשולדיק . אבער אויב איר קוק ענג, איר קענען זען עפּעס אַנדערש הינטער דעם אומשולדיק קוק. העדער האט אויף איר געקוקט מיט האק־אויגן, די אויגן האבן זיך באזעצט אויף דער פרוי׳ס פראװאקאטיווע בריסט. איצט איז זי געווען זיכער, אז זי וועט מער נישט באַהאַלטן אירע בריסט הינטער אַלטמאָדיש ונטערוועש פֿאַר דער ווייַטער אַרבעט.
  
  
  "נעים צו טרעפן איר, מיס גולערסוי," כעדער געזאגט, טאָמער אַ ביסל צו קאַלט.
  
  
  "נו, לאָמיר איצט זען וואָס מיר קענען טאָן פֿאַר איר ביידע בעשאַס דיין וויזיט אין אַנקאַראַ," האט Cezak פריילעך געזאגט.
  
  
  איך געחידושט וואָס עס גענומען אונדז אַזוי לאַנג צו יבערגעבן מיט אים. סעזאַק איז נישט בלויז אַ פאַרדאָרבן באַאַמטער. ער איז אויפגעשטאנען הויך אין דער פּאָליציי. און זיין צווייטיק אַקטיוויטעטן זענען נישט וואָס קען זיין גערופן סקוויקי ריין. ער האט זיך אויסגעלערנט צו שטיצן זיך. דאס קען מיינען אז ער האט ערשט געהאט טעלעפאנישע קאנטאקט מיט דער קעניגלעכער געזעלשאפט אין לאנדאן איידער ער איז געווען גרייט אונז אנצונעמען. די אַססאָסיאַטיאָן איז געווארנט וועגן דעם מעגלעכקייט.
  
  
  "איך קען קוים שטעלן אין ווערטער וואָס עס מיינט צו מיר און מיין אַסיסטאַנט צו האָבן די געלעגנהייט צו טרעפן איינער פון די מערסט באַרימט פּאָליצייַ אָפיציר אין דער וועלט אין מענטש," איך געזאגט.
  
  
  ― אַך, אַ צו גרױסער כּבֿוד, ד״ר וואַלטערס, ― האָט סעזאַק געענטפֿערט. ער איז קלאר געפלאצט געווארן, אבער ער האט נישט פארלוירן די וואך.
  
  
  "פאַרשטייט זיך, איך סאַלווד עטלעכע טשיקאַווע קאַסעס. עטלעכע פון זיי זענען טאַקע צו גראָב פֿאַר די אויערן פון אַ דאַמע ווי מיס טרויט. מיס גולערסוי זעט רובֿ פון מיין ריפּאָרץ, אָבער אפילו זי זעט נישט אַלץ.
  
  
  "איך טראַכטן איך קען פאַרשווינדן." פרוי גולערסוי האָט געשמייכלט און דערקלערט אויף צעבראָכענער ענגליש וואָס איר אַרבעט פאַר סעזאַק האָט געהאַלטן. העדער האט געהאט אויערן און נישט געפעלט קײן אײן זשעסט.
  
  
  אויף אונדזער ערשטער וויזיט, מיר האָבן נישט געבראכט מיט אונדז קיין פאַרבאָרגן קאַמעראַס אָדער רעקאָרדינג דעוויסעס. מיר קוקן פאָרויס צו אַ צווייט, מער ינפאָרמאַל באַגעגעניש צו ונ דורך ויספאָרשן די פּאָר.
  
  
  "ווי איר קענען זען, מיס גולערסאַ און איך אַרבעט ענג צוזאַמען," Sezak באמערקט.
  
  
  איך האב עס געוואלט גלייבן. די בריטישע סי.איי.עי. און די 15 האבן געזאגט אין זייערע באריכטן אז פרוי סעזאק איז געווען פארקריפלט און כמעט קיינמאל נישט געזען איר מאן א דאנק פרוי גולערסוי.
  
  
  "אויב מיין זכּרון דינט מיר ריכטיק," האָב איך געזאָגט צו סעזאַק, "דו ביסט געווען פאַרוואַלטערט פון די טאָפּקאַפּי ויספאָרשונג עטלעכע יאָר צוריק. איך מוזן זאָגן, ויסגעצייכנט פּאָליצייַ אַרבעט.
  
  
  — א דאנק , א דאנק , — הא ט סעזא ק זי ך כמע ט צופֿרידן . "יא, איך האָב דיר דאָס אַלץ געזאָגט. פון די אָנהייב צו די סוף. דורך דעם וועג, אַ פאַרברעכער מייַסטערווערק. דאָס אויך מאכט די סאַלווינג אַזאַ אַ פאַל טשאַלאַנדזשינג. ”
  
  
  "איך געדענק, אַז דער פּלאַן איז געווען געצויגן דורך אַ זיכער סעראַגליאָ," איך באמערקט.
  
  
  סעזאק האט ארויסגעװיזן עפעס א קװענקלעניש. "סעראַגליאָ איז געווען איינער פון די הויפּט אותיות, רעכט. אָבער דער אידעאָלאָגישער אינספּיראַטאָר פֿון דער דאָזיקער אונטערנעמונג איז געווען שרמין. ער איז איצט זיכער פארשפארט אין א טורמע אין דרום״.
  
  
  — האט ער א שאנס אויף פראבאציע, מיסטער צעזאק ? — האט העדער געפרעגט מיט איר טרויט שטימע.
  
  
  סעזאק האט א קורצע געלעכטער און בײז. "מוחל מיר, מיס טרויט. איך האָב מורא אַז די פּראָוביישאַן דינסט אין טערקיי איז נישט אין די זעלבע פּלאַץ ווי איר זענען געוויינט צו אין ענגלאַנד. ניין, עס איז קליין געלעגנהייַט אַז ער וועט קיינמאָל באַקומען אויס פון טורמע ווידער.
  
  
  "אוי מיין גאָט, ווי שרעקלעך!" — האט העדער געזאגט.
  
  
  "נו, אפֿשר עס איז בעסער אַזוי, מיס טרוויט," האט סעזאַק געזאגט. “ווי נאר מיר באפרייען אים, וועט ער אויפקומען מיט א פלאן פאר א נייעם פארברעכן. און דאָס איז, ליידער, סותר די אינטערעסן פון דער מדינה”.
  
  
  ― יאָ, אָבער... ― האָט כעדער אָנגעהויבן, אָנשטענדיק שפּילן איר ראָלע.
  
  
  "איר מוזן מוחל מיס טרוויט איר מישאַנערי פאַרלאַנג," איך ינטעראַפּטיד. "אָבער זי איז ערשטער אַ סאציאל אַרבעטער און צווייטנס אַ קרימינאָלאָגיסט."
  
  
  "דאָס איז איר ווייַבלעך ינטוישאַן," קאַטערינאַ גולערסוי געקומען צו כעדער ס הילף.
  
  
  "דאס איז רעכט," איך געזאגט. "איר האָט עס גלייך באמערקט, מיס גולערסוי."
  
  
  זי האט ליב געהאט געשמײכלט און זיך גיך אויםגעביטן מיט סעזאק. קאַטערינאַ איז געזעסן מיט די פוס און האָט אָנגעהויבן וואַנקען מיט די פוס ווי באַלד ווי זי האָט גערעדט. ווען זי האָט אויפגעהערט אָנטייל נעמען אין דעם שמועס, האָט זי מער נישט באַוועגט איר פוס. סעזאק אליין האט כסדר געשטעקט דעם ווייז פינגער אין דער לופטן ווען ער האט געוואלט עפעס אונטערשטרייכן, און דאס איז געווען גאנץ אפט. ע ר הא ט אוי ך געהאלט ן א קװעטש ן או ן קװעטש ן ד י רעכט ע האנט . איך געקוקט אויף די דעטאַילס קערפאַלי ווי סעזאַק געצויגן צו דערקלערן ווי מענטשן טראַכטן וועגן פּראָוביישאַן אין טערקיי.
  
  
  ― דאָס איז אַלץ זײער אינטערעסאַנט, מיסטער סעזאַק, ― זאָג איך, װען ער האָט פֿאַרטיק.
  
  
  "איך בין צופרידן צו זיין אַ דינסט צו איר. איך טראַכטן איר וואָלט ווי צו זען אונדזער הויפּטקוואַרטיר. דעמאָלט איך קענען צולייגן אַ רייַזע פֿאַר איר. אָדער אפֿשר איר אויך ווילן צו באַזוכן אַנקאַראַ טורמע? »
  
  
  "מיר וואָלט טאַקע אָפּשאַצן עס. דערצו, מיר וואָלט ווי צו טרעפן מיט איר ווידער אונטער ווייניקער פאָרמאַל צושטאנדן. טאָמער קען איך פאַרבעטן איר און מיס גולערסוי צו מיטאָג אין איינער פון די באַרימט רעסטראַנץ?
  
  
  ער האט א מאמענט צוגעקלעפט די ליפן, געטראכט. איך האב געזען אים טאָן דאָס פריער. "איך טראַכטן איך וויסן עפּעס בעסער, דאָקטאָר וואַלטערס. מאָרגן אָוונט איך וואַרפן אַ פּאַרטיי פֿאַר מיין פריינט און באַקאַנטע אין מיין הויז. מיס גולערסוי וועט קומען אויך. קען איך פאַרבעטן איר צו עס? דעמאָלט מיר וועלן האָבן גענוג צייַט צו וועקסל אינפֿאָרמאַציע. וועגן אונדזער אַרבעט אין אַ אָנגענעם סוויווע."
  
  
  "איך ליבע עס," כעדער געזאגט.
  
  
  "דאָס וואָלט באמת זיין די קרוין כבוד פון אונדזער וויזיט צו אַנקאַראַ," איך צוגעגעבן.
  
  
  'פייַן. מיטאָג הייבט זיך אָן אַכט אַזייגער. עס איז ניט נייטיק צו טראָגן ספּעציעל אָוונט קליידער. ” סעזאק האט זיך אויפגעשטעלט. “מיר וועלן זיך דערווארטן צו זען דיר, דאקטאר. וואַלטערס, מיס טרויט.
  
  
  ער האט אויסגעשטרעקט די האנט. איך האָב אים געשאָקלט און געזאָגט: גרויס. עס איז געווען אַ ווונדערלעך דערפאַרונג פֿאַר אונדז, הער סעזאַק."
  
  
  "איך וועל מאַכן זיכער איר האָבן אַ גוט רייַזע," ער האט געזאגט.
  
  
  נאָכן אױסבײַטן די געװײנלעכע געזעגענונג־פֿראַזעס, זײַנען מיר אַװעקגעגאַנגען. װע ן מי ר האב ן זי ך אומגעקער ט צ ו דע ר גאס , הא ב אי ך זי ך פארזיכטי ק ארומגעקוקט , אבע ר ניש ט געזען , א ז מע ן הא ט אונד ז געקוקט . מיר באַשלאָסן צו גיין צו די האָטעל.
  
  
  "נו, וואָס מיינט איר?" איך האב געפרעגט כעדער, ווען מיר זענען געגאנגען איבער א ברייטן בולעווארד מיט שאטנדיקע ביימער און גרויסע מאדערנע געביידעס פון ביידע זייטן.
  
  
  "איך טראַכטן ער גערופן לאָנדאָן. אָבער ער איז נאָך נישט גאָר זיכער אַז דאָס זענען טאַקע אונדז, "זי געזאגט. "א מענטש אין זיין שטעלע מוזן זיין זייער אָפּגעהיט פון פרעמדע. ניט קיין ענין ווי פאַרלאָזלעך זיי קען ויסקומען. ”
  
  
  "ער איז זייער קלוג," איך אַדמיטאַד. "און אַ ווונדערלעך מענטש. דאָס מאכט אים זייער געפערלעך. איך אנהייב צו פארשטיין וויאזוי ער קען פירן א געלונגענע צווייפל לעבן.
  
  
  "עס איז אַ שאָד אַז מיר געקומען צו צעשטערן אַלץ," העאַטהער געזאגט.
  
  
  איך האב אויף איר געקוקט. זי האט געשמייכלט. ― לאָמיר נעמען אונדזער צײַט, טײַערע כעדער. אפֿשר האָט ער אונדז נאָר פֿאַרבעטן זיך בעסער באַקענען. איך וועל זיך אביסל מוזן ווייזן. און דאָס איז מיט אַלע די ויסריכט וואָס מיר האָבן צו פירן מיט אונדז."
  
  
  "איר טעקנישאַנז וועט דאַרפֿן די פאָוטאַגראַפס און פילמס אויב מיר וועלן עמיאַלייט די צוויי טערקס אין זייער אייגן לאַנד," כעדער באמערקט.
  
  
  'איך ווייס. אבער איך האב עס נאך נישט ליב. דאָס איז נישט מיין סטיל."
  
  
  כעדער האט געלאכט.
  
  
  "וואָס איז אַזוי שפּאַס וועגן דעם?"
  
  
  'איר זענט זיס. גלייך ווי איר דארפט טאן א טייל פון די רוטין ארבעט, וואס מיר טויגן שטענדיג, פאליציי אפיצירן, הייבט מען אן באקלאגן. ”
  
  
  איך האָב זיך צעוויינט. "איך וועט אַרייַנלאָזן, איך בין נישט דער בעסטער פאָטאָגראַף."
  
  
  "אָ, ניקי, דאָס איז נישט אַזוי שלעכט, אָדער אפֿשר מיס גולערסוי וועט מאַכן אַ סטריפּטיז אויף איינער פון די טישן."
  
  
  "דאָס קען האָבן אַ positive פּראַל אויף מיין אַרבעט."
  
  
  'המ. דו מאכסט מיך מקנא, ניקי.
  
  
  'אה יא?' איך האב געשמײכלט. — כ׳האב געמײנט, אז דו װײסט, אז איך האב ליב װײבער.
  
  
  'יא טייערע. אָבער איך האָב געמײנט, אַז איר האָט אַ גוטן געשמאַק, ― האָט זי געזאָגט. "און גולערסוי, נאָך אַלע, איז זייער פּראָסט."
  
  
  איך האב אויף איר געקוקט און געזען אז זי ווארט אויף מיין ענטפער. כ׳האב צו איר צערטלעך געשמײכלט.
  
  
  "אָה, ניק," זי זיפץ. “מאל ביסטו טאַקע אומדערטרעגלעך.
  
  
  
  
  צומארגנ ס הא ט מע ן אונד ז געגעב ן א רײזע ר פו ן דע ר הויפט־אמט . ע ם הא ט אונד ז ארויסגעװיזן , פו ן א װערבױס ן פאליציאנט , װעלכע ר אי ז געװע ן זײע ר צופריד ן מי ט זײנ ע קענע ן אי ן ענגליש . צום באַדויערן פאַלש. עס וואלט געווען בעסער פאר יעדן, ווען ער רעדט זיין אייגענע שפראך. איך און העדער האָבן ביידע גוט גערעדט טערקיש.
  
  
  ארום זעקס אזייגער זענען מיר צוריקגעקומען אין האטעל זיך צו טוישן אויף מיטאג ביי סעזאקס. כעדער ארויס אין אַן עלעגאַנט טשעק טוויד פּאַסן און ברוין ברייט-ברימד שיכלעך. פרוי טרויט איז נישט איינער צו גיין אַרום אין די ווילד אָוונט דרעסיז. און זי װאָלט נישט געקױפֿט פֿאַר אַזאַ געלעגנהייט.
  
  
  איך אליין האב געטראגן א טונקעלע בלויע אנצוג מיט שמאלע לאפעלס און גאר א קורצן רעקל. צען יאר פריער, עס איז געווען אַלע די שטורעם. איך אויך האט די רויאַל געזעלשאפט אָפּצייכן אויף מיין בונד. דאָס איז פּונקט וואָס אַ מענטש ווי וואַלטערס וואָלט טאָן.
  
  
  "איר קוק שרעקלעך," כעדער געזאגט, געלערנט מיר.
  
  
  "איר וועט אויך נישט געווינען קיין פּרייז אין דעם קאָסטיום, ליבלינג."
  
  
  'גוט. איך טראַכטן דעמאָלט מיר וועלן זיין גרייט צו באַפאַלן.
  
  
  'וואַו!' — האב איך צוגעזאגט מיט שפאט .
  
  
  
  
  באלד פאר אכט זענען מיר אנגעקומען צו סעזאק אין שטוב. עס איז געווען ווידער וואָס איר וואָלט רופן ספּעקטאַקיאַלער, וועגן אַ צען מינוט פאָר פון אַנקאַראַ, אין די מיטן פון אַ וואַלד. דע ר לאנגע ר װע ג הא ט זי ך געענדיק ט פא ר דע ר קאלאנאד .
  
  
  דע ר דינם ט הא ט אונד ז ארײנגעלאז ט או ן אונד ז צוגעפיר ט אי ן דע ר ביבליאטעק , װ ו ע ס זײנע ן געװע ן אנדער ע געסט . מע ן הא ט אונד ז ארײנגעפיר ט מי ט א צענדלי ק מענטש ן אל ע פו ן דע ר שפי ץ פו ן רעגירונ ג אפאראט . די פרוי סעזאק איז דארט אויך געװען אין א רעדערשטול. ז י הא ט אונד ז שוואך־געגריסט , אבע ר אנדערש , הא ט זי ך שוי ן װײני ק געקוק ט צ ו דע ר פארט ײ או ן איר ע געסט . זי סימז צו נעמען די בייַזייַן פון קאַטערינאַ גולערסוי גאַנץ פילאָסאָפיש.
  
  
  יעדער מאָל איך שאָקלען הענט, איך איז געווען דערשראָקן די מיניאַטורע אַפּאַראַט אויף די צוריק פון מיין אָפּצייכן וואָלט פליען אַוועק און שאָקלען אַריבער די שטאָק. אָדער אַז עמעצער וואָלט זען די באַלדזש אין מיין רעקל קעשענע ווו די רעקאָרדער איז געווען. כעדער האט די זעלבע ויסריכט. מי ר האב ן ד י געװע ר איבערגעלאז ט אי ן שטוב .
  
  
  מיטאָג איז געווען גלאַט. איך און העדער האָבן זיך געזעסן לעבן סעזאַקן אין קאָפּ טיש, וווּ ער האָט, ווי דער באַלעבאָס, טייל מאָל געקענט מאַכן העפלעכע באַמערקונגען צו אונדז. די פרוי סעזאק איז געזעםן בײם אנדערן עק טיש, און האט פון צײט צו צײט געװארפן גרויםע בליקן אויף איר מאן. איך האָב נישט געזען איר קוקן אויף קאַטערינאַ, אָבער קאַטערינאַ איז געווען קוקן בייַ איר.
  
  
  נאָכן מיטאָג, וואָס האָט אַרײַנגענומען אַ טערקישער קעבאַב, געדינט מיט פֿויסט-גרייס שטיקלעך פלייש, איז די גרופּע אַרײַנגעגאַנגען אין דער גרויסער לעבנס-צימער אין פראָנט פֿון שטוב. דאָ האָט מען געדינט קאָקטיילן.
  
  
  לכתחילה איז מיר שווער געווען צו דערמאנען סעזאק צוליב די אנדערע געסט. אבער צום סוף האט עס געארבעט און איך האב אים געפרעגט אין אויער איבער זיין ארבעט. נאָך עטלעכע קאַקטיילז, ער געווארן פיל ווייניקער רעזערווירט ווי אין זיין אָפיס און גערעדט פיל.
  
  
  אין דעם צייט, Heather האט געכאפט גולערסוי און זיי האָבן אַ אַנימאַטעד שמועס אין די אנדערע עק פון די צימער. נאָך עטלעכע מאָל זיי געקומען צו אונדז. פּונקט ווען סעזאַק האָט פאַרענדיקט אַ גאַנץ נודנע געשיכטע.
  
  
  "און איר וועט ניט גלויבן ווו איך לעסאָף געפֿונען דעם מענטש," ער דערציילט מיר. די דאמען זײנען צוגעקומען צו אונז און ער האט צו זײ א ניד געטאן. איך גענומען אַ פאָטאָ פון זיין פּראָפיל. איך שוין געהאט זעקס בילדער, און די רעקאָרדער איז אויך ארבעטן פייַן. — הא, דו קומסט צו אונז.
  
  
  ער האט זײ ארומגענומען. קאַטערינאַ האָט צופֿרידן מסכים געווען, אָבער כעדער האָט אויסגעזען פאַרוואונדערט.
  
  
  "גוט, איך האָפֿן איר טאָן ניט באַשולדיקן דעם מיעס בער פֿאַר זיין גראָב אַקשאַנז," Cesac האט געזאגט צו כעדער.
  
  
  ניין ניין. "עס איז אָוקיי," כעדער געענטפערט טייטלי. זי האָט געשפּילט איר ראָלע פּרעכטיק.
  
  
  סעזאק האט זי געלאזט גײן און אפען ארומגעכאפט קאטרינא. די פרוי סעזאק האט שוין באלד נאכן מיטאג פארלאזט די מסיבה, און Çelik האט זיך אנטשולדיקט פאר איר נאמען. ווען איך האב געזען ווי פרוי סעזאק ווערט געטריבן אין דער רעדערשטול אין שטוב, האט זיך מיר אויפגעוויזן וואס פאר א מענטש סעליק סעזאק איז טאקע. הינטער זיין כיינעוודיק אויסזען און פריינדלעך שמייכל איז געווען אַ מענטש וואָס פּאַמעלעך הרגענען זיין פרוי. מי ט זײ ן קאלט ע אויפפירונ ג או ן זײ ן אפענע ר פארא ד מי ט זײ ן מײםטע ר פא ר זײער ע פרײנ ט או ן באקאנטע . א מענטש וואס האט קיינמאל נישט געטראכט קיין מינוט איבער די שרעקליכע יסורים וואס זיין ווייב מוז דורכגיין. ניין, סעליק סעזאַק איז געווען אַן פּריקרע מענטש. אפילו אויב איר ווילן צו פאַרגעסן זיין מעדיצין סמאַגאַלינג און מענטש טראַפיק פֿאַר אַ מאָמענט. אויב מיין אויפגאבע מאכט זיינע וועלט צעפאלן, וועל איך עס פרייען.
  
  
  סעזאַק ינוואַלווד צוויי פרויען אין די דינומאַנט פון זיין געשיכטע. ער האט גערעדט הויך בײם טרינקען. אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק צוגעהער ט ד י אינטאנאציע ם או ן נואנסן , או ן געהאפט , א ז דע ר טעיפ־רעקאר ד װע ט אל ץ אויפכאפן . איך האב שוין אפאר זאץ פארשריבן אויף טערקיש ווען ער האט עפעס געזאגט צום אנדערען בחור.
  
  
  דער דאזיקער מאן האט זיך באהאלטן אין די רוםישע קאטאקאםן — האט סעזאק װײטער געזאגט. “אומגלייבלעך אָרט. פייַכט, קאַלט און פינצטער. א ברידינג ערד פֿאַר ראַץ און ינסעקץ. און דאָרטן האָט דער דאָזיקער מאַן זיך באַהאַלטן עטלעכע טעג. ווען מיר געפונען עס ...
  
  
  איך האָב נאָר גענומען נאָך אַ פאָטאָ פון זיין פּנים ווען אַ האַנט כאַפּט מיין אַקסל.
  
  
  דערשראקן האב איך זיך אומגעקערט און איך מיין אז מיין שאק איז געווען באמערקט. כעדער האט זיך אויך ארומגעדרײט.
  
  
  "אזוי, איר באַקומען אַלע די אינפֿאָרמאַציע איר דאַרפֿן פון סעליק?"
  
  
  א גרויםע ר מאן , א טערקישע ר באאמטע , מי ט װעלכ ן אי ך הא ב שוי ן שוי ן שוי ן שוי ן זי ך געשמועסט , אי ז צוגעקומע ן צו ם מיר . סעזאַק איז געווען זייער ווייג ווען איך געפרעגט אים פֿאַר וואָס אָפּטיילונג אָדער אַגענטור דער מענטש געארבעט. איצט , פו ן דע ם דורכשטעכנדיק ן בליק ן אי ן זײנ ע אויג ן או ן פו ן דע ר האנ ט געקלאפ ט װ י א װײםע ר אוי ף מײ ן אקסל , הא ב אי ך געפילט , א ז אי ך הא ב געטראפ ן אײנע ם פו ן מײ ן פאך . ער איז געווען באַקענענ צו כעדער און מיר ווי באַסימעווי.
  
  
  — מיסטער סעזאק האט גאר א אינטערעסאנטע מעשה — האב איך געזאגט, קוקנדיק אויף אים, צי ער האט באמערקט דעם קלײנעם בולבל אונטער מײן בונד. "ער האט געהאט אַ פאַסאַנייטינג לעבן."
  
  
  "יא, זייער טשיקאַווע," כעדער געזאגט.
  
  
  באסימעװי האט איר א קוק געטאן שטילערהײט. ענדלעך האָט ער מיך אָפּגעלאָזט פֿון מײַן אַקסל. "איך האָב נישט געוואוסט אַז איר האָט ענגליש פריינט, סעליק."
  
  
  סעזאק האט אויסגעזען עפעס ניכטער. ― אַך, איר מײנט צו שטאַרק פֿון מיר, באַסימעװי. דאָס זענען חברים אין מיין אַניוועסדיק פאַך. איך וויל טאַקע, אַז זיי זאָלן ווערן מײַנע פֿרײַנד."
  
  
  "עס איז קעגנצייַטיק," איך געזאגט.
  
  
  דאָקטאָר "וואַלטערס און מיס טרוויט זענען בריטיש קרימינאָלאָגיסץ," האט געזאגט קאַטערינאַ אין איר אָרעם ענגליש.
  
  
  "אינטערעסאנט," האט באסימעווי קאמענטירט. ער האט מיר נעענטער געקוקט ווי איך וואלט געוואלט. אויב ער איז טאַקע געווען פון דער טערקישער געהיימע דינסט, וואָלט ער דורכגעקאָכט אונדזער פאַרשטעלונג פאַר אַנדערע, אַפילו סעזאַק.
  
  
  ― קאָן איך נאָכפֿילן דײַן גלאז, דאָקטאָר? וואַלטערס? איך זע עס איז כּמעט ליידיק.
  
  
  — אוי, דאס האב איך נישט באמערקט. עס איז געווען אמת. איך איז געווען צו פאַרנומען ארבעטן מיט די מיני אַפּאַראַט. איך האב געמוזט דריקן א קנעפל אין מיין רעקל קעשענע. עס איז געווען אַ דראָט אַטאַטשט צו די קנעפּל, וואָס נאָך אַ לאַנג וויינדינג וועג געענדיקט בייַ די אַפּאַראַט הינטער מיין בונד.
  
  
  אײדער איך האב אלץ געקאנט זאגן, האט באסימעװי ארויםגערופן דאם גלאז פון מײן האנט און צוגעגאנגען צו דער באר. ער האט גענומען א פלאש װיסקי. אי ך בי ן אי ם נאכגעלאפ ן או ן דא ס הא ט אונד ז אפגעשייד ט פו ן ד י אנדערע . סעזאק איז שוין געװען אײנגעלאזט אין זײן געשיכטע צו די צװײ דאמען.
  
  
  ווען איך בין געקומען צום באַר, האָב איך געזען, אַז באַסימעווי האָט מיט איין האַנט שטופּן מײַן גלאז הינטער אַ ריי לאגלען און אָנגעפילט נאָך אַ גלאז מיט דער אַנדערער.
  
  
  
  ביטע — האט ער געזאגט מיט א שמייכל און מיר דערלאנגט א פול גלאז. "סעליק ס שנאַפּס איז ויסגעצייכנט."
  
  
  "טאַקע," איך געזאגט און סמיילד אויך. 'אדאנק.' איך האב גענומען א זופּן.
  
  
  — דו האסט, דאַכט זיך, געלערנט אין אָקספֿאָרד?
  
  
  'רעכט.'
  
  
  "קען איך פרעגן וואָס קאָלעגע?"
  
  
  איך האב געענטפערט אויף זיין פראגע און ער האט אויפגעהויבן די ברעמען.
  
  
  "איך טראַכטן איך וויסן דעם. איז דאס נישט נעבן דעם מגדלה גלאק טורעם?
  
  
  איך איז געווען גרייט פֿאַר דעם. 'יאָ טאַקע. איך געדענק נאך, אז אמאל האט מען מיך אויפגעוועקט פון די געזאנג פון די מאנקים. איך האָב מורא, אַז איך בין נישט דער װאָס שטײט פֿרי. האָט איר אויך געלערנט אין אָקספֿאָרד?
  
  
  "ניין, דאָס איז נישט עס." באסימעווי האט ברייט געשמייכלט. ע ר הא ט געהא ט געקריצט ע האר ן או ן דע ם געדיכט ן קא פ פו ן א פוטבאל ־ קארעטע . פלעשי מיט אַ שטאַרק גאָמבע. ער איז נישט געווען קיין פעלד אגענט, ער איז קלאר געווען צו אלט דערפאר. ער איז מסתמא געווען העכער אין דער איינהייט, אפשר אפילו פאראנטווארטליך פון די געהיימע סערוויס. דער שמייכל איז פארשוואונדן געווארן. ― איך בין דאָרט נישט לאַנג געבליבן. לערנען די געשיכטע פון די ענגליש מענטשן. פאַסאַנייטינג טעמע. אי ך הא ב גאנצ ע טע ג פארברענג ט אי ן דע ר באדליאנע ר ביבליאטע ק , געארבע ט אוי ף עקזאמען , אי ן דע ר ראדקלי ף קאמער .
  
  
  "איך מוז זאָגן, דו ברענגסט מיר צוריק אָנגענעם זכרונות," האָב איך באַמערקט.
  
  
  "אין וואָס פּריזאַנז אין דיין לאַנד האָבן איר געארבעט?
  
  
  כ׳האב מיך אונטערגעזוכט, ם׳איז נישט געװען קײן ספק דערויף. פון קורס, עס איז מעגלעך אַז Basimevi געארבעט מיט Sezak, אָבער עס איז אַנלייקלי. עס וואָלט זיין צו ריזיקאַליש פֿאַר Sezak צו אַרייַנציען אנדערע פּאָליצייַ אָפיציר אין זיין זייַט כאַסאַל. ער האט מיסטאָמע געהאט אַן אייגענע אָפּטיילונג פֿאַר אַזאַ אַרבעט. דערצו, באַסימעווי און סעזאַק האָבן ניט געווען זייער ליב יעדער אנדערע. מיסטאָמע, באַסימעווי איז געווען דאָ פֿאַר די זעלבע סיבה ווי די אנדערע געסט. צו האַלטן די שעם פון Sezak אין די העכסטן קרייזן פון אַנקאַראַ. אַזוי באַסימעווי איז געווען סאַפּאָוזאַדלי פון די סוד דינסט.
  
  
  איך האָב געזאָגט מיין אויספאָרשער די נעמען פון עטלעכע ענגלישע טורמע, און ער האָט אויפמערקזאַמקייט צוגעהערט. ער האָט זיך געפֿרעגט וועגן די באַדינגונגען אין אַ באַזונדערן טורמע. איך האב געמאכט עטליכע אלגעמיינע באמערקונגען און געהאפט אז מיינע ענטפֿערס וועלן זיין גענוג. איך האָב געפרואווט האַלטן די שמועס ליכט. העדער האט א קוק געטאן אויף אונדז, און אין אירע אויגן איז געװען א בליצ פון דאגה.
  
  
  "נו, עס איז געווען פייַן צו טרעפן איר, דאָקטאָר. וואַלטערס, ” האָט באַסימעווי ענדלעך אויסגעפירט. "אפֿשר איך וועט זען איר אין אַנקאַראַ איידער איך גיין."
  
  
  אַ שמייכל האָט זיך באַוויזן אויף זיין פליישיק פּנים, און איך האָב זיך געוואונדערט צי דאָס איז אַ סאַקאָנע. "לאָמיר האָפֿן אַזוי," איך געזאגט מיט פיינד ענטוזיאַזם.
  
  
  אי ך בי ן זי ך אומגעקומע ן צ ו דע ר טריא , װא ם אי ך הא ב זי ך אװעקגעלאזט , או ן באסימעװי ע הא ט זי ך אוי ך ארײ ן אי ן אנדער ע גרופע . סעזאַק האָט נאָך דערמאָנט וועגן זײַנע פֿאַרגאַנגענע נצחונות. שפעטע ר אי ן אװנט , באל ד פא ר אי ך מי ט כע ד האב ן זי ך געזעגנ ט , הא ב אי ך דערזע ן באסימעװי ם גײ ן צ ו דע ר באר , או ן אײנװיקל ן מײ ן גלעזע ר אי ן א טיכל . אַלץ איז פאַרשווונדן אין דער אינערלעכער קעשענע.
  
  
  ― פֿאַרגעסט נישט דעם טורמע־רײַזע מאָרגן, ― האָט סעזאַק באַמערקט, בעת מיר האָבן זיך געשאָקלט מיט דער האַנט.
  
  
  עטלעכ ע מאמענט ן שפעטע ר בי ן אי ך געזעס ן הינטער ן רא ד פו ן א ן אלט ן טערקיש ן מאשין , װא ס אי ך הא ב געדינגע ט פא ר דע ר געלעגנהײט . דער אויטא האט געהאט א מאדעל וואס איז פראדוצירט געווארן בלויז אין אמעריקע פאר דער מלחמה. כעדער האט זיך אויסגעדרייט צו מיר און איז געווען וועגן צו זאָגן עפּעס, אָבער איך צוגעלייגט מיין פינגער צו איר ליפּן. ווען מיר דראָווע אַראָפּ די דרייוווויי, איך פּעלץ אונטער די לאָך פֿאַר אַ פאַרבאָרגן מיקראָפאָן, אָבער געפונען גאָרנישט. העדער האט פארענדיקט איר אונטערזוכונג.
  
  
  "גאָרנישט," זי געזאגט לעסאָף.
  
  
  אי ך הא ב זי ך ארוי ס אויפ ן װע ג אי ן שטאט . "אָוקיי," איך געזאגט.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 5
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  "ווער איז געווען דער באַרימער וואָס קען נעמען איר באַזונדער אויב נייטיק?" — האט כעדער געפרעגט, װי מיר זײנען צוגעגאנגען צו דער גרענעץ פון אנקארא.
  
  
  — באסימעװי ? אַחוץ דעם, איך קען נישט זאָגן איר פיל וועגן אים. איך טראכט וועגן דער טערקישער געהיימע דינסט. ע ר הא ט מי ר געגעב ן א ן אמתע ר קרײז־אונטערזוכונג . דערצו האָט ער גענומען אַ גלעזל מיט מײַנע פֿינגערפּרינץ דערויף.
  
  
  העדער האט א קוק געטאן אויף מיר פרעגנדיק.
  
  
  "ער אריבערגעפארן די גלאז איך געוויינט."
  
  
  זי האט צוריקגעקוקט אויפן װעג. 'רעכט.'
  
  
  "עס איז זייער מסתּמא ער איז פֿון די סעקרעט סערוויס. די סי.איי.עי. און דל5 האבן לעצטנס געגעבן די טערקן אסאך צרות. אלא מער ווי די רוסישע. זעט אויס ווי מיר צוטרוי די טערקן מער נישט גאָר. און זייער ליבע צו אונדז איז ניט מער אַזוי שטאַרק. דעריבער, ווען מיר האָבן דורכגעקאָכט אַזוי אַמייזינג אין אַנקאַראַ, באַסימעווי באַשלאָסן צו פּרובירן אונדז. איך צווייפל אַז סאַזאַק האט עפּעס צו טאָן מיט אים. איך האָב אַ מאָמענט געטשעפּעט. "איך טראַכטן עס איז איינער פון די 'אומגעריכט געשעענישן וואָס מיר זענען שטענדיק געווארנט וועגן'.
  
  
  כעדער האָט זיך צעוויינט. "וואָס האָט איר גערעדט וועגן?
  
  
  "צווישן אַנדערן וועגן אָקספֿאָרד."
  
  
  — ער איז דארט געװען ?
  
  
  — כאטש אזוי האט ער געזאגט. איך האָב צו איר איבערגעחזרט דעם שמועס. ווען איך בין געקומען צו דער באַודעלאַירע אָפּטיילונג פון דער ביבליאָטעק, האָט כעדער מיך איבערגעריסן.
  
  
  ער האט געזאגט ער האט געלערנט אין ראַדקליפס צעל פילע יאָרן צוריק?
  
  
  'יא'.
  
  
  — און דו האסט אים נישט פארריכטיגט ?
  
  
  איך האב געזאגט - "איך זאָל האָבן געטאן עס דעמאָלט?" "מ'האָט געזאָגט, אַז ראַדקליפס אַפּאַראַט איז געניצט ווי אַ מין פון אָפיס אין דער ביבליאָטעק."
  
  
  'יא דאס איז וואר. אָבער איר וויסן עס איז געווען בלויז לעצטנס אַז זיי געוויינט די אַפּאַראַט ווי אַ טייל פון דער ביבליאָטעק. בלויז מיט עטלעכע יאָר צוריק, סטודענטן זענען נישט ערלויבט דאָרט."
  
  
  איך האָב געשאָלטן אונטערן אָטעם. "און באַסימעווי האט עס געוואוסט."
  
  
  איך בין זיכער דערפון,” האָט זי געזאָגט. "דו זאלסט נישט באַשולדיקן זיך, ניק. דאס איז עפּעס איר קען נישט וויסן. עמעצער אין ASO האט נישט געטאן זייער אַרבעט ריכטיק. מיר האבן אבער געוואוסט אז סעזאק איז קיינמאל נישט געווען אין אקספארד. באַסימעווי איז איינער פון די אַנפּרידיקטאַבאַל סיבות וואָס, ווי איר געזאגט, שטענדיק פּאָפּס אַרויף אין די אומרעכט צייט.
  
  
  איך בין מסכים — האב איך מסכים געווען , געטראכט ווי אזוי דאס האט געטוישט אונזער גאנצע שטעלע אין שטאט . איך האב זיך אויסגעדרייט דעם ווינקל און געפארן אין שטאט צום האטעל.
  
  
  אין קיין פאַל, איך צווייפל אַז באַסימעווי האט עפּעס צו טאָן מיט מיין פינגערפּרינץ. אפֿשר די קגב האט זיי, אָבער קיין איינער אַנדערש. אַוודאי נישט פֿון דער טערקישער אינטעליגענץ דינסט אָדער פֿון דער טערקישער פּאָליציי.
  
  
  "אין דעם פאַל, מיר בעסער פאָרויס מיט אונדזער פּלאַן," האט געזאגט.
  
  
  איך האב מיך אפגעשטעלט אין א פינצטערער געסל נעבן דעם האטעל. איך האב א מינוט געשטערט אין גאס אין דער הינטערשפיגל. עס האָט אויסגעזען ווי קיינער האָט אונז נישט געקוקט.
  
  
  איך האב געקוקט אויף העדער. "געדענק ווי מיר זענען געזעסן אין סעזאַק ס אָפיס און דורכגעקאָכט זיין פאַרגאַנגענהייט קאַסעס?"
  
  
  'נו, פון קורס; געוויינטלעך.'
  
  
  “איך האָב גערעדט וועגן דעם Topkapi פאַל. איך האָב געזאָגט אַז סעראַגליאָ איז געווען דער מאַסטערמיינד פון די אָפּעראַציע ווייַל עס איז געווען אין די ASO טעקע. און דאַן האָט סעזאַק מיך פֿאַרריכטן.
  
  
  — יא, ער האט גערעדט װעגן שרימין.
  
  
  'פּונקט. איך טשעק ווען זיי געוויזן אונדז די טעקעס הייַנט נאָכמיטאָג, Sezak איז געווען רעכט, די ASO טעקע איז פאַלש. און איך האב געזען, אז סעזאק איז איבערראשט געווארן, וואס איך ווייס נישט די גרונט-פאקטן פון דעם קעיס, פארשטעלנדיג אז איך בין אזוי אינטערעסירט דערין.
  
  
  "עמעצער אין מיין אָפּטיילונג האט אַ שלעכט אַרבעט. אנטשולדיגט. מײנט איר, אַז סעזאַק קוקט אונדז אױך?
  
  
  "מיר קענען נאָר האָפֿן ניט. מיר קענען אויך נאָר האָפֿן אַז באַסימעווי טוט נישט יבערגעבן זיינע סאַספּישאַנז צו סעזאַק צו פרי. מיר זענען אין מינדסטער אַ ביסל מער טעג דאָ אין אַנקאַראַ מיט די AX מאַנשאַפֿט, וואָס מוזן מאַסקע זיך. אבער איך האב א ווייג געפיל אז באסימעווי וועט אונז באלד כאפן איידער ער זאגט עפעס צו סעזאקן. איך האף אז זיין זוך בלײַבט ומשעדלעך. סייַ ווי סייַ, לאָמיר איצט פּרובירן צו שלאָפן. מיר וועלן דאָס טאַקע דאַרפֿן."
  
  
  מי ר האב ן געזוכ ט אונדזער ע צימער ן פא ר צוהערן־מכשירים . מיר האבן גארנישט געפונען. איינמאל אין בעט האב איך א לאנגע צייט געקוקט אויף דער טונקעלער סטעליע פארן שלאפן.
  
  
  א דורכפאָר פון דער טורמע איז געווען סקעדזשולד פֿאַר דעם זעלבן טאָג. אָבער אין דער מאָרגן איך ראָוד אַ ויטאָבוס דורך דעם צענטער פון אַנקאַראַ, טשיינדזשד מיין קליידער עטלעכע מאָל און געגאנגען צו אַ גאַנץ וויסט געגנט פון דער שטאָט, ווו עטלעכע בלאַקס פון הייזער געשטאנען ליידיק, גרייט פֿאַר דעמאַלישאַן. אי ך בי ן ארוי ס דור ך אײ ן צעבראכענ ע פענצטע ר או ן אי ך בי ן ארא פ פו ן צװ ײ טרעפ ן צו ם קעלער . צו וואָס איז געווען אַמאָל אַ צענטראל הייצונג קעסל צימער. עס זענען געווען טשיקאַווע ענדערונגען דאָ.
  
  
  די טעכניש אָפּטיילונג פון AX האָט געשיקט אַ צוויי-מענטש מאַנשאַפֿט צו אַנקאַראַ צו שאַפֿן צייטווייליגע האָוסינג פֿאַר דעם אָפּעראַציע. זיי האָבן פאַרוואַנדלט דעם פּלאַץ אין עפּעס ווי אַ וווינונג. איין העלפֿט האָט אויסגעזען ווי אַ סקולפּטאָרס סטודיע, און די צווייטע העלפֿט האָט אויסגעזען ווי אַ קליינער געזונט־סטודיע אָנגעפּאַקט מיט עקוויפּמענט. בײ ם װאנט זײנע ן געװע ן ד י בעט ן פו ן צװ ײ טעכניקער . זיי זענען געווען John Thompson און Hank Dudley. זיי זענען טעסטינג געזונט ויסריכט ווען איך געגאנגען אין. איך האָב געארבעט מיט טאַמפּסאַן פריער, אָבער דודליי איז געווען נייַ פֿאַר מיר.
  
  
  "דיין ערשטער סעסיע איז סקעדזשולד פֿאַר הייַנט בייַ נאַכט," טאַמפּסאַן געזאגט, האַנדלינג די קאַסעץ און טייפּס איך האט געגעבן אים. "ביי דעמאָלט מיר וועלן זיין גרייט צו יבערמאַכן איר." טאַמפּסאַן איז געווען אַן עקספּערט פֿאַר אַקס באַשטאַנד און פאַרשטעלונג. אַזוי עס איז געווען דער בעסטער.
  
  
  "אָוקיי, מיר וועלן זיין דאָרט אויב אַלץ גייט גוט," איך געזאגט מיט אַ שמייכלען.
  
  
  "דודליי איז דער געזונט ינזשעניר," טאַמפּסאַן געזאגט. “ער וועט אייך לערנען די קולות פון סעזאק און גולערסוי. מיר וועלן האָבן צו ציען פון זייער זכּרון זייער פּאָוזיז און דזשעסטשערז. ”
  
  
  אי ך הא ב געלאפ ן מײ ן בליק , איבע ר דע ם פלא ץ פו ן צימער . "ווי די גענעם האָט איר באַקומען אַלע דעם דאָ?"
  
  
  טאַמפּסאַן סמיילד. "מיר האָבן שוין דורכגעקאָכט אַ פּראָבע ינסטאַלירונג אין שטוב. כאָק האָט געזאָגט, אַז עס דאַרף זיין אָפּגעהיט."
  
  
  "איך בין זייער ימפּרעסט," איך אַדמיטאַד. "אָוקיי, זען איר הייַנט, טאַמפּסאַן."
  
  
  "אַלע דער בעסטער, ניק," ער האט געזאגט ווען איך לינקס דער ונטערערד לאַבאָראַטאָריע.
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט. "עס איז עפּעס אַנדערש. איז עס קיין וועג מיר קענען ענדיקן דעם אין ווייניקער צייט? דרײַ טעג איז פֿאַר אונדז אַ לאַנגע צײַט."
  
  
  "עס קען מיסטאָמע זיין געטאן אין צוויי טעג. אויב איר קענט בלייבן דאָ מער."
  
  
  "לאמיר זען וואָס מיר קענען צולייגן," איך געזאגט.
  
  
  אי ך בי ן זי ך אומגעקומע ן אי ן האטעל , געכאפ ט כעדער , או ן מי ט אי ר געגעס ן מיטאג ן אי ן א דערב ײ רעסטאראן . מי ר האב ן זי ך אײנגעארדנ ט צ ו טרעפ ן אי ן דע ר טורמע , צװ ײ אזײגע ר נאכמיטאג . דאָרטן האָט אויף אונדז געווארט איינער פון די אָנגעשטעלטע פון Sezak. אין די סוף פון לאָנטש, כעדער גענומען אַ שפּיגל אויס פון איר טאַש און אָפּגעשטעלט איר באַשטאַנד. זי האט אויסגעזען עטװאם קאמיש אין איר רויטער שייטל און קלײנע ברילן.
  
  
  "גרויס, נעל. לעגאַמרע גלענצנדיק."
  
  
  זי האט געזען די ליכט אין מיינע אויגן. "זאָרגט נישט, ניקי. אין צוויי טעג וועל איך זיך פֿאַרוואַנדלען אין דער ברעטטייקנדיקער קאַטערינאַ גולערסוי, בוסט און אַלץ. דאָס מוז זײַן אַ יקסייטינג פּראָספּעקט פֿאַר דיר."
  
  
  "פארוואס זענען שיין פרויען שטענדיק ייפערטזיכטיק פון אנדערע שיין פרויען?"
  
  
  "צוליב דעם ווי איר קוק אויף זיי," זי געענטפערט.
  
  
  איך האב געשמײכלט און בין געגאנגען מיט כעדער צום ארויסגאנג, אין דעם דרויםנדיקן רעגן.
  
  
  "גיי צוריק אין האָטעל," איך געזאגט. "א באָכער ווי וואַלטערס מיסטאָמע נעמט הערות אויף אַ רייַזע ווי דעם. איך גיי געפֿינען אַ ביכערקראָם וווּ איך קען קויפן אַ העפט. זען איר אין דעם האָטעל פון אַ פערטל צו צוויי. גרייט די מאַשין.
  
  
  — פֿאַרשטייט זיך, ד״ר וואַלטערס.
  
  
  "איך טראַכטן אַלץ איז אַזוי גוט אָרגאַניזירט," איך געזאגט מיט אַ טשאַקל. — זיך באלד זען, נעל.
  
  
  ז י הא ט זי ך גענומע ן או ן אװעק . אי ך הא ב װײטע ר געגאנגע ן אי ן גאס , או ן נא ך צװ ײ בלאק ן הא ב אי ך זי ך איבערגעקער ט אי ן א געסל , ארײ ן אי ן א ביכער־געשעפט . איך געקויפט אַ העפט וואָס פּאַסיק אין מיין רעקל קעשענע און געגאנגען צוריק צו די האָטעל.
  
  
  וויבאלד די שמאלע זייטיגע גאסן האבן געשטעלט בעסערע שוץ פון רעגן ווי דער אפענער בולעווארד, האב איך אין די ענדע פונעם בלאק זיך אויסגעדרייט אויף דער שמאלער גאס רעכטס. דער רעגן האט געהאלטן מענטשן אינעווייניג. אַזוי די גאַס איז לינקס צו מיר. אַ גליק, װאָס די פֿאַרשטעלונג איז געװען פֿון גוטן מאַטעריע, אַנדערש װאָלט איך איצט אַרומגעגאַנגען מיט שטריקלעך פֿאַרב איבערן פּנים אָדער מיט אַ קרומע וואָנצעס.
  
  
  א שווארצע קאר איז מיר פארביי געפארן. איך האב דערויף נישט אכטונג געגעבן. ער האט זיך אפגעשטעלט ארום דרײסיק יארד װײט, און צװײ יונגע טערקן אין מאנטל זענען ארויסגעקומען. דער אויטא האט זיך װידער אנגעהויבן באװעגן. איינער פון די צוויי מענטשן איז אריין אין דעם בנין און דער אנדערער געגאנגען צו מיר. מיין אינטערעס איז געווען גענוג צו האַלטן אַ נאָענט אויג אויף אים. ער איז מיר פארבײגעגאנגען און גערעדט צו מיר פון הינטן. 'אנטשולדיגט. קריביטימיז וואַרעם? ער האט געהאלטן אין די פינגער א פארקריפלטע ציגארעט און געבעטן א ליכט.
  
  
  "איך בין זייער נעבעכדיק," איך געענטפערט אין טערקיש. — איך רויכער אבער נישט.
  
  
  ער האט מיר שטארק אנגעקוקט. "אַה, דאָס איז אויך פיל מער נוציק. אנטשולדיג אז איך שטער דיר.
  
  
  'אין דיין דינסט.'
  
  
  דער מענטש האט זיך אויסגעדרייט און געגאנגען ווייטער. כ׳האב זיך װידער אנגעהויבן באװעגן אויך. װע ן אי ך בי ן געקומע ן צ ו דע ם ארט , װא ו דע ר אנדערע ר אי ז פארשװאונדן , הא ב אי ך געפונע ן א שמאלע ן געסל . איך בין ווייטער געגאַנגען. דאָס קול האָט מיך אָפּגעשטעלט.
  
  
  "אַ מינוט, ביטע".
  
  
  אי ך הא ב זי ך אומגעקער ט או ן דערזע ן א ן אנדע ר טער ק שטײע ן אי ן דע ר געסל . ע ר הא ט געהאלט ן א בעלגי ש געמאכטע ר רעװאלװער . — קענסט אהער ארײנקומען א מינוט ? ער האָט גערעדט ענגליש, אָבער מיט אַ שטאַרקן אַקצענט.
  
  
  איך האב געקוקט אויפן רעװאלװער און דעם מאן אין די אויגן ארײן. כ׳בין נישט געװען באװאפנט. ער האט נישט אויסגעזען ווי ער גייט שיסן, אבער איך האב זיך נישט געקענט ערלויבן דא צו ריזיקירן יעצט. א רגע שפּעטער איך געהערט טריט הינטער מיר.
  
  
  "דו זאלסט בעסער טאָן וואָס ער זאגט," האט געזאגט דער ערשטער טערק, איצט שטייענדיק הינטער מיר, אויף ענגליש.
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן אין זײַן ריכטונג און געזען, אַז ער האָט די האַנט אין זײַן מאַנטל־קעשענע. איך בין אַרײַן אין דער געסל אַרײַן. דער טערק מיטן בעלגין רעװאלװער איז געװען העכער און באמערקזאם עלטער װי דער מאן, װאם איז צו מיר צוגעגאנגען אויף דער גאס.
  
  
  ― זאָג מיר, װער ביסטו? - איך אנגעהויבן אין מיין בעסטער אָקספֿאָרד ענגליש. "עס טאַקע גייט ווייַטער פון אַלע לימיטיישאַנז. זענט איר נאָך מיין בייַטל? דאַן האָט איר ניט קיין גליק, ווײַל איך האָב נישט קיין סך געלט מיט מיר”.
  
  
  ― דאָס איז ער ― האָט דער ייִנגערער טערק געזאָגט צום אַנדערן, מיך אַרײַנגעשטויסן אין דער געסל.
  
  
  "גיב מיר דיין בייטל," האָט דער עלטער מיר געזאָגט.
  
  
  איך איינגעזען אַז ער געוואלט עס פֿאַר לעגיטימאַציע צוועקן, און דאָס איז געווען מיין געלעגנהייַט צו שפּילן אַ פּראָסט טוריסט. בעת דעם שמועס האָט ער אַראָפּגעלאָזט דעם רעוואָלווער גענוג נידעריק צו געבן מיר אַ געלעגנהייט.
  
  
  "איר וועט נישט באַקומען מיין פּאַפּירן," איך שרייַען ופגעבראַכט און ריטשט מיין רעוואָלווער.
  
  
  ער האט באמערקט מיין באוועגונג, אבער צו שפעט. ער האט פארלוירן זײן באלאנס, װען איך האב מיט בײדע הענט געצויגן אין דער האנט, אין װעלכער ער האט געהאלטן זײן רעװאלװער. ע ר הא ט ארויסגעלאז ט זײ ן געװער , או ן א קלאפ ט אי ן דע ם אנדער ן מאן , װעלכע ר אי ז נא ך געװע ן האלבװע ג הינטער ן מיר . כּדי נישט צו פֿאַלן גלײַך, האָט ער געמוזט אַרויסציען די האַנט פֿון דער קעשענע. זיי שלאָגן די וואַנט מיט אַ קלאַפּ. װען דער הויכער האט געזוכט דעם רעװאלװער, איז דער אנדערער צו מיר צוגעלאפן. ער איז געווען שטאַרק, און די קראַפט פון זיין באַפאַלן פּינד מיר צו דער וואַנט. זײנ ע טאמעלע ן האבע ן מי ר אי ן האלדז , װ י א קלעמפער . איך פּעלץ סטאַפט. איך האָב אים געלאָזט אָנרירן די פאָראַרמז אין אַ מאָמענט. ס׳האט אים צעבראכן זײן קלאפ אין האלדז. כ'האב צוגעכאפט די הענט און אריינגעטריבן מיין צווייפל פויסט גלייך אין בויך אריין. ער איז געקראכן מיט א קרעכץ. מיט אַ געמאסטן האַווייַע האָב איך געשטעלט מיין האַנט אויפן האַלדז. דאָס איז געווען די ענדיקן שורה. ער האט געדריקט אויפן נאסן טראטואר. עס איז געווען אַ מאָדנע קאַמף. איך האב נישט געהאט קיין אנונג ווער האט געשיקט די דאזיקע מענטשן. װע ן ז ײ האב ן געהער ט צ ו סעזאק , װא ס אי ז ניש ט געװע ן אויםמאכטיק , װאלט ן בעםע ר געװע ן שטילערהײט . דעמאָלט איך קען פּערסנאַלי באַקלאָגנ זיך צו Sezak, מיט די געלעגנהייט צו בלאַף. אָבער אויב באַסימעווי וואָלט זיי געשיקט, איך וואָלט נישט דערוואַרטן גוט באַהאַנדלונג. דעמאלט איז געווען ווערט צו ווייזן א פאר קאמפ-טעכניקער וואס פאסירן פאר ד"ר וואַלטערס. כאטש איך האב אוודאי נישט געוואלט אריינקומען אין צרות דורך הרגענען איינעם פון זיי.
  
  
  דע ר הויכע ר הא ט ענדלע ך געזע ן װא ו זײ ן רעװאלװער . נאָר אײדער ער האָט דאָס געקאָנט כאַפּן, האָב איך אים שטאַרק אַרײַנגעטאָן אין דער זײַט, פּונקט אונטער די ריפן. ברויענדיק פון ווייטאג, האט ער זיך צוגעקלאפט קעגן דער וואנט. דאָס איז געווען מיין געלעגנהייַט. ווען איך וואלט יעצט געקענט אוועקגיין, וואלט איך שפעטער געמוזט טון, איז בלויז קלאגען הויך אויף "גנבים און חלאות" אויב מען פרעגט מיר שווערע פראגעס.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט און געלאפן.
  
  
  אבער גלייך פארן ארויסגאנג פון דער געסל איז געווען א שווארצע קאר. דער דרייווער איז ארויסגעקומען. או ן ע ר הא ט א ן אוממעסטישע ר געצייל ט זײ ן רעװאלװע ר אוי ף מיר .
  
  
  ער האט פשוט באפוילן. - 'אָפּשטעל!'
  
  
  כ׳האב געקוקט אויפן אפגעשניטן פאס פון װאפן און מיך אפגעהאלטן. דער מענטש האט נישט אויסגעזען ווי ער וועט נוצן זיין וואפן.
  
  
  די אנדערע צװײ האבן זיך װידער אויפגעהויבן אויף די פיס. אײנער פֿון זײ האָט מיך גרױס אָנגעכאַפּט פֿון הינטן און צוגעכאַפּט מײַן האַנט. ער האט זיי צו שטארק צוגעמאכט און זיי האבן מיר אריינגעשניטן אין פלייש. דער הויכער מאן איז געקומען און איז געשטאנען פאר מיר, און דער בליק אין די אויגן האט קלאר ארויסגעוויזן, אז ער האט פאר מיר "פײַנע" זאכן, אויב ער האט די געלעגנהייט דאס אויסצופירן. איך האב איהם קאלט אנגעקוקט. — איך װײס נישט װער איר זײַט, אבער איר קענט בעסער זיך פארבינדן מיט מיסטער סעזאק אײדער איר ענדיקט דעם.
  
  
  — סעזאק האט מיט דעם גארנישט צו טאן — האט דער הויכער געברומט. 'אייל זיך צו! קום אריין אין קאר.'
  
  
  דער ענטפער האט געוויזן צוויי זאכן. ד י דאזיק ע אפעראצי ע אי ז געװע ן באסימעװי ס ארבע ט או ן ע ר הא ט ניש ט גע ־ װע ן קײ ן זאך , בי ז ע ר הא ט מי ך אויסגעפרעגט . מיינע מחשבות האבן זיך מיטאמאל געדרייט צו כעדער אין האטעל און איך האב מיך געחידושט צי זי איז דארט זיכער.
  
  
  "אויב איר זענט נישט גנבים, און איר זענען נישט געשיקט דורך סעזאַק
  
  
  ― זאָג איך צום הויכן, ― װער ביסטו דען?
  
  
  — גיי אריין אין קאר.
  
  
  איך בין אַרײַן אין מאַשין מיט אַ קריגעריש פּנים, ווײַל אַזוי וואָלט וואַלטערס זיך געטאָן. ער וועט ווייטער פראטעסטירן. "די בריטיש קאָנסולאַט וועט הערן וועגן דעם, איך פאַרזיכערן איר." אי ך בי ן גריצע ר ארוי ף אויפ ן הינטערשט ן זי ץ או ן ז ײ זײנע ן געזעס ן נעב ן מי ר פו ן בײד ע זײטן .
  
  
  פּאַמעלעך האָט זיך דער אויטאָ אָנגעהויבן רירן. ד י ריטמיש ע באװעגונ ג פו ן ד י װינטשײדע ר האב ן געהאלט ן ד י װינטשײ ד קלאר , או ן אי ך הא ב געקענ ט זען , א ז מי ר זײנע ן געפאר ן אי ן שטעטל .
  
  
  צען מינוט שפּעטער זענען מיר געשטאנען אין פראָנט פון די צוריק אַרויסגאַנג פון אַ גרויס גרוי באַטאָנען בנין. עס האט אויסגעזען ווי א רעגירונגס געביידע. כ׳האב געמוזט ארויסגײן אין א קלײן הויף. מע ן הא ט מי ך ארײנגענומע ן אי ן געביידע , געגאנגע ן אי ן קארידאר , או ן מי ך ארײנגעשטופ ט אי ן ליפט . מי ר זײנע ן ארויפגעגאנגע ן אויפ ן פינפט ן שטאק . צוזאמען אן אנדערן קארידאר. עטלעכ ע טערקן , װעלכ ע זײנע ן אי ן אונד ז פארבײגעגאנגען , האב ן געװארפ ן װיסנדיק ע בליק ן אי ן מײ ן ריכטונג . מי ר האב ן זי ך אומגעקער ט דע ם װינק ל או ן אי ך הא ב זי ך געפונע ן פני ם מי ט כעדער . זי איז געזעסן, אײזיג, פאראויסגעקוקט אויף א הילצערנער באנק נעבן דער פארמאכטער טיר. ז י הא ט ניש ט געטראג ן קײ ן פאטשײלע , אבע ר א טערק י אי ן טונקעלע ר אנצוג איז געשטאנען נעבן איר.
  
  
  דאָקטאָר וואַלטערס! — האט זי אויסגערופן פארחידושט , זיך אויפגעשטעלט צו מיר באגריסן . "זיי האָבן מיר געצווונגען צו קומען אַהער מיט מיר. וואס גייט דא פאר?'
  
  
  איך האב זיך אפגעשטעלט פאר איר. “איך האב נישט קיין אנונג, פרוי טרויט. איך װעל אָבער פאָדערן, אַז די קאָנסולאַט און הער סעזאַק זאָלן גלײַך אָנזאָגן, װי נאָר איך טרעף דאָ עמעצן אַן אָנפֿירער“.
  
  
  דאָס איז טאַקע שרעקלעך, ”האָט העדער געזאָגט. זי האָט געשפּילט איר ראָלע פּרעכטיק. "זייער שרעקלעך."
  
  
  "זאָרגט נישט, מיס טרוויט," איך געזאגט. "איך וועט האַנדלען מיט דעם אין קיין צייט."
  
  
  ― לאָמיר גײן, ― האָט געזאָגט דער הויכער טערק און האָט מיך געשטופּט צו דער פֿאַרמאַכטע טיר. ער האט געעפנט די טיר. נאָכן כעדער און איר באַגלייטער זײַנען מיר אַרײַן אין אַ סאָרט וואַרט־צימער, וווּ אַ מיידל איז געזעסן בײַ אַ שרייַבטיש. אויף א סימן פון דעם הויכן טערק האט זי געדריקט דעם קנעפל און אויפגעהויבן דעם אויער צום אויער. זי האט עפעס געמורמלט אין טעלעפאן און זיך צוגעהערט. זי האט צוריק ארויפגעלײגט דעם טעלעפאן אויפן האקן און עפעס געזאגט צום הויכן מאן אויף טערקיש.
  
  
  ― לאָז ער דאָרט װאַרטן. די פרוי אויך.
  
  
  זי האט אנגעװיזן אויף דער טיר אויף אונדז לינקם. אין דער וואַנט הינטער איר שרייַבטיש איז געווען אַ אויסגעשניטענע טיר. עס האט איר מסתּמא געגעבן צוטריט צו איר באַלעבאָס ס אָפיס.
  
  
  דע ר הויכע ר הא ט געעפנ ט א ן אנדע ר טיר , או ן אונד ז געמאכ ט ארײ ן אינעװײניק . מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן א ליכטיק־באלויכטן , שיטער ן אײנגעפלאצט ן צימער . צוויי גלײַכע שטולן און אַ טיש. גאָרנישט אַנדערש, נאָר צוויי שפּיגל אויף דער וואַנט. ד י שפּיגל , כאטש אײנע ר פו ן זײ , זײנע ן געװע ן דורכזיכטיק . עמעצער האָט אונדז איצט געקוקט, און מען האָט אונדז מסתּמא אויך צוגעהערט.
  
  
  'וואַרט דאָ. מען וועט דיר באלד רופן. דער הויכער טערק האט ווידער א קוק געטאן אויף מיר טרויעריג און פארמאכט הינטער זיך די טיר. העדער האט זיך ארומגעקוקט אין צימער און איך האב א קוק געטאן אויף איר שטילערהייט. זי האט דערזען די שפיגלען און זיך שארף צו מיר געדרײט. 'וואס טוט זיך מיט אונז, ד"ר וואַלטערס? ווער זענען די מענטשן?'
  
  
  איך האב געוואוסט אז זי האט פארשטאנען. עס האָט מיר אַוועקגענומען דעם דרוק. — איך ווייס נישט, נעל. איך פֿאַרשטײ נישט פֿון דעם. איך בין קאַנווינסט אַז דאָס איז אַ שרעקלעך גרייַז."
  
  
  עס איז געווען קלאָר אַז זיי האָבן כאָופּינג די קאָמענטאַר וואָלט געבן אונדז אַוועק אָדער אפילו אַנטדעקן אונדזער אמת אידענטיטעט דורך דיסקוטירן עס אָפן. אבער מיר האָבן ביידע געזען דעם טריק פריער. — זיי האבן דיך אפילו אנגעכאפט! — האט העדער אויסגערופן מיט גרויל. 'אָה מיין גאָט! וואָס אַנסיוואַלייזד מענטשן! »
  
  
  עס איז געווען אַ גרויס טעות. איך האב באשלאסן צו גיין ווייטער.
  
  
  ― פֿאַרגעסט ניט, נעל, אַז אין אַ זינען זײַנען מיר דאָ צװישן די גוײם. אין פאַקט, די מענטשן האָבן כּמעט קיין ויסשטעלן צו מערב ציוויליזאַציע. איך קען באַקומען אַן עקסטרע קלאַפּ פֿאַר דעם קאָפּ, אָבער עס איז געווען שפּאַס.
  
  
  ― מײנט איר, אַז דאָס האָט עפּעס צו טאָן מיט אונדזער באַזוך בײַם מיסטער סעזאַק? — האט העדער געפרעגט.
  
  
  "איך טראַכטן די מענטשן זענען פֿון די ספּעציעלע פּאָליצייַ אָפּטיילונג. איך גלייב נישט אז מיסטער סעזאק ווייסט עפעס וועגן דעם. זיי זענען מיסטאָמע קוקן פֿאַר מענטשן ענלעך צו אונדז. סמאַגלערז אָדער עפּעס ווי אַז. אַלץ וועט זיין אָלרייט, טאָן ניט זאָרג.
  
  
  "איך טאַקע האָפֿן עס וועט נישט זיין פֿאַר לאַנג."
  
  
  איך האָב זיך געוואונדערט, ווי גוט זיי וועלן דורכזוכן אונדזערע האָטעל-צימער. איך האָב באַהאַלטן אונדזער וואָפן און באַהאַלטן טשעמאָדאַן אין די לופטקילונג קאַנאַל. אויב זיי זענען גוט, זיי וואָלט האָבן געפונען עס. אבער אפשר איז דאס נאך נישט געשען.
  
  
  טיר האט זיך געעפנט. געקומען אַ מענטש, וועמען מיר האָבן נישט געזען פריער. ע ר אי ז געװע ן א קורצער , אויסגעצייכנטע ר טערק , אי ן א טונק ל בלויע ר אנצוג , מי ט פיינטלעך . ער האט א קוק געטאן אויף אונדז. "די דאַמע קומט מיט מיר," ער האט געזאגט אין אָפּגעהיט ענגליש. אזו י װ י עפע ס אי ז אי ם מיטאמא ל געװע ן אײנגעפאלן , הא ט ע ר זי ך אומגעקער ט אי ן צימער , או ן מי ך באפרײט . מייַן ריסץ זענען זייער געשוואָלן פון די סקוויזינג מעטאַל.
  
  
  "דאנק איר," איך געזאגט.
  
  
  ער איז פאַרשווונדן מיט כעדער, און איך בין געבליבן אַליין מיט שרעקלעך חשד וועגן וואָס קען פּאַסירן מיט איר. איך בין אויפגעשטאנען און אנגעהויבן גיין ארום אין צימער. פּונקט ווען איך געדאַנק אַז ס וואָס ד"ר וואַלטערס וואָלט טאָן. ארום פופצן מינוט שפעטער האט זיך ווידער געעפנט די טיר, און ווידער איז דער פרעמדער געשטאנען פאר מיר. א קורצער , פלאמקער . דין האָר און באַגס אונטער די אויגן.
  
  
  — אײַער קאָלעגע האָט אונדז אַלצדינג דערצײלט, — האָט ער געזאָגט שאַרף און טרויעריק אויף ענגליש. “זי האָט אַלץ געוואוסט. פֿאַר איר, די פראבלעמען זענען איבער. מיר האָפן אַז איר וועט וועלן צו קאָואַפּערייט אויך. ס'איז שוין נישט קיין שום טעם זיך צו מאכן תמימות'דיג.
  
  
  אי ך הא ב איה ם געקוקט , אי ן פארװאונדערט . "פון וואנעט נעמט איר דעם בלאָטע?" מודה? מאכסטו אז איך בין אומשולדיג? אַוודאי בין איך אומשולדיק, ווייסט איר וואָס! איך בין א בריטישער אונטערטעניק און איך פארלאנגען אז מיין קאנסול זאל תיכף נמסר ווערן."
  
  
  דער בריטישער קאָנסול אין אַנקאַראַ איז געווען אַווער פון אונדזער בייַזייַן און האט אָרדערס צו אַרוישעלפן אונדז אויב נייטיק. דער שטארבענער טערק האט א קוק געטאן אויף מיר. "עס איז אַ שאָד איר זענט פאַרביסן." ער האט זיך אויסגעדרייט און פארלאזט פון צימער.
  
  
  אי ך הא ב װידע ר אנגעהויב ן גײ ן , ברוגזדיק ע קניפ ן מײ ן װאנצעס , האפנדיק , א ז ע ם װע ט זי ך פארנעמע ן װ י א נערװעז ע געװוינונג . פינף מינוט שפּעטער, דער מענטש כעדער גענומען איז געשטאנען אין פראָנט פון מיר.
  
  
  "קום אויף," ער געזאגט.
  
  
  איך בין אים נאכגעגאנגען אין װארט־צימער ארײן. מי ר זײנע ן גלײ ך געגאנגע ן צ ו דע ר אויסגעשניטענע ר טיר . דער טערק האט געקלאפט און איז ארײנגעקומען. מי ר האב ן זי ך געפונע ן אי ן א גאנ ץ רײם ן צימער . פיר שטולן זײנען געשטאנען אין א האלב־קירקל פארן טיש. בײם טיש איז געזעסן נאך א פרעמדער. לעבן אים איז געשטאַנען אַ שטאַרקער טערק. העדער איז געזעסן אין איינעם פון די שטולן פארן טיש.
  
  
  דאָקטאָר וואַלטערס! זיי געזאגט אַז איר וויסן עפּעס אָדער זענען שולדיק אין עפּעס! ווי איז דאָס מעגלעך?
  
  
  "רויק אַראָפּ, מיס טרויט," איך געזאגט. "איך טראַכטן זיי שפּילן אַ מין פון שפּיל."
  
  
  זעצט זיך, ד״ר וואַלטערס, אָדער ווער דו ביסט — האָט דער מאַן הינטער דעם שרייַבטיש געזאָגט מיט אַ גאָר ווייכער שטימע.
  
  
  איך וואָלט בעסער שטיין דאָרט ביז איך פֿאַרשטיין פּונקט וואָס אַלע די ומזין איז פֿאַר."
  
  
  'ווי איר ווילט.' דע ר מאן , װעלכע ר הא ט מי ך געבראכט , אי ז פארלאז ט פו ן צימער , או ן הא ט פארמאכ ט ד י טיר . “איר זענט אַרײַן אין לאַנד מיט עטלעכע טעג צוריק. איר זאָגן, אין יסטאַנבול. אָבער מיר האָבן ניט געקענט געפֿינען ווער עס יז וואָס קען באַשטעטיקן דיין געשיכטע."
  
  
  פון קורס, דאָס איז געווען צו דערוואַרטן. אָבער אן אנדער אַגענט האָט צונויפגעשטעלט די פּאַסאַזשיר רשימה צו מאַכן אונדזער געשיכטע אמת. "אויב איר טאָן ניט גלויבן אונדז, איך פֿאָרשלאָגן איר טשעק די פּאַסאַזשיר רשימה פון TWA פלי 307 פון לעצטע דינסטאג."
  
  
  "מיר האבן," האט געזאגט דער מענטש בייַ די טיש. “דאָס איז אויך ריכטיק. אבער איז עס נישט מאָדנע אַז קיינער פון די שטעקן קען נישט געדענקען צו זען איר ביידע אויף די פלאַך אָדער ווען איר זענען אַוועק?
  
  
  "עס מיינט גאַנץ נאָרמאַל צו מיר," איך געזאגט. "די מענטשן זען הונדערטער פון פּאַסאַנדזשערז יעדער טאָג. איז דאָס די סיבה איר האַלטן אונדז?
  
  
  “וואָס איז דיין פאַקטיש נאָמען, דאָקטער? וואַלטערס?
  
  
  'אָה ביטע! האַלטן דעם קאָמעדיע!
  
  
  — און די דאמע׳ס נאמען ?
  
  
  — איך האב דיר שוין געזאגט מיין אמת׳ן נאמען! — האט העדער אויסגערופן. "לאָמיר גיין צו! דעמאָלט מיר קענען לאָזן דעם שרעקלעך לאַנד! »
  
  
  ― רויק זיך אַראָפּ, מיס טרױט, ― האָב איך זי געוואָרנט. "ניט אַלע מענטשן דאָ זענען אַזוי. אין פאַקט, מיר האָבן שוין באהאנדלט ויסגעצייכנט דאָ אַזוי ווייַט. האָט איר שוין קאָנטאַקטעד Celik Sezak? ער קען פאַרזיכערן אונדז. ”
  
  
  דער טערק, וואָס איז געשטאַנען בײַם טיש, האָט זיך צוגעבויגן צום אַנדערן און אים עפּעס אַ שושקעט אין אויער.
  
  
  "זיסט איר אַ בריטיש שפּיאָן?" — האט דער מאן בײם טיש געפרעגט װײך אבער באשטימט. ע ר אי ז געװע ן א הוי ך או ן ברײטע ר פלײצעס , מי ט א דינ ע שװארצ ע װאנצע ם װא ס אי ז געלאפ ן אי ן דע ר אויבערשטע ר ליפ , װ י א בלײפע ר ליניע .
  
  
  'מיין גאט!' כעדער האט א זיפצן געטאן.
  
  
  "שפּיאָן?" - איך ריפּיטיד ינקרעדולאָוסלי. - אבער, מיין טייערער, ווי קענסטו זאגן אזא זאך פאר א בארימטן וויסנשאפטלער? דאָך בין איך נישט קיין שפּיאָנאַזש, און די דאָזיקע דאַמע אויך נישט.
  
  
  "פילע אמעריקאנער און בריטישע שפיאנען זענען אומלעגאל אריינגעקומען אין אונזער לאנד ווי אונזערע באציאונגען מיט די מערב האבן זיך פארערגערט," האט דער טערק געענטפערט ביים טיש. "מיר קענען נישט לאָזן אַז פּאַסירן."
  
  
  "אבער דאָס האט גאָרנישט צו טאָן מיט מיס טרוויט און מיר!" — הא ב אי ך אויסגערופ ן צארן . "אויב אומשולדיק בריטיש טוריס אין טערקיי זענען באהאנדלט אויף דעם וועג, איך גלויבן, מיין ליב האר, אַז עס איז צייט אַז איר מאַדזשעסטי ס רעגירונג וועט זיין ינפאָרמד וועגן דעם ענין. דאָס וואָרט "רעגירונג" האָט געפֿירט אומצופרידנקייט אויף דער אַנדערער זייט טיש. זיי האבן זיכער נישט געוואלט מאכן אן אינטערנאציאנאלן סקאנדאל סיידן זיי האבן אבסאלוט בטחון אין אונזער אידענטיטעט. או ן כאט ש אי ך בי ן געװע ן זיכער , א ז מי ר האב ן דא ס אל ץ צו ם באזימעװי ן שולדיק , אי ז ע ר אליי ן געװע ן אװע ק . ער האט דאָך נישט בדעה צו פאַרברענען די פינגער. דער מאן ביים טיש, ווארשיינליך א אונטערגעלערנטער, האט מיט חכמה נישט דערמאנט מיין טעות וועגן אקספארד.
  
  
  דער קלײנער טערק איז ארומגעגאנגען ארום טיש און אנגעװיזן מיט א פלײשיקן פינגער אויף העדער. "וואָס איז די אַדרעס פון די רויאַל געזעלשאפט?"
  
  
  זי האט אים געגעבן די אדרעס.
  
  
  און ד"ר וואַלטערס ס פּערזענלעך טעלעפאָן נומער?
  
  
  זי האט עס גערופן.
  
  
  ער האט אויסגעזען פארוואונדערט. דעמאָלט ער געפרוווט עס אויף מיר. "ווי פילע מיטגלידער זענען דאָרט אין די אַססאָסיאַטיאָן?"
  
  
  "נו, עס דעפּענדס אויף צי איר מיינען אַקטיוו מיטגלידער אָדער די גאַנץ נומער," איך געזאגט. “גענוי 2164 אַקטיוו מיטגלידער. מער ווי 400 פון זיי וואוינען אין לאנדאן. איך גלייב אז די גענוי נומער איז 437."
  
  
  דער קלײנער טערק האט ארויסגעצויגן א פאפיר און עס גיך געלערנט. ער האט אויפגעהויבן פארחידושט און אנטוישונג. אפנים איז מיר איצט געװען בעסער װי סעזאק איז געװען די נאכט פריער.
  
  
  "אין וואָס טאָג האָט איר פאַרשרייַבן אין עטאָן?"
  
  
  איך האט צו פאַרשטיקן אַ שמייכלען. זיי האבן, לכאורה, מער נישט געוואגט צו ברענגען די אקספארדישע פראגע. אויך, די ASO טעקע איז פּינטלעך. כ׳האב נישט געװאלט גלײך ענטפערן. א ביסל כעזאַטיישאַן איז בעסער.
  
  
  „נו, לאָמיר זען. ס׳האט געמוזט זײן 1935. אין האַרבסט. סעפטעמבער, איך טראַכטן, אַרום מיטן סעפטעמבער. עס איז זיכער געווען דער פערצנטער. איך געדענק עס, אָבער אַוודאי פּרוּווט איר נישט זייער שווער צו געדענקען אַזוינס“.
  
  
  איך האָב געוווּסט פֿון דער אַנטוישונג אויפֿן פּנים, אַז איך האָב געגעבן דעם ריכטיקן טאָג. ז ײ האב ן געמאכ ט זײער ע לעקציעם .
  
  
  "ווי אזוי האסטו געווענליך פרישטיק, דאקטאר? וואלטערס? האט געפרעגט דעם מאן ביים טיש. עס איז געווען זייער א שווערע פראגע. און דער ענטפער איז נישט געווען אין קיין פייל. איך האב שנעל דורכגעקוקט מיין זכרון, ווייטער אנקוקן אויף אים. עס איז געווען עפעס. ספּעציעל וועגן וואַלטערס 'עסן געוווינהייטן.
  
  
  "אבער וואָס איצט!" איך האב אנגעהויבן. "איך זע טאַקע נישט ..."
  
  
  "קען איר ביטע ענטפֿערן די קשיא."
  
  
  אי ך הא ב טי ף אטעם . 'אקעי. איך עסן נישט פיל אין דער מאָרגן. א גלאז פון זאַפט. עטלעכע טאָסט מיט פּוטער. מאל איך לייגן מאַרמעלאַד צו מיין טאָסט. און אַ גלעזל הייס קאַווע.
  
  
  ― װאָסער זײַט טרינקט איר תּמיד, דאָקטער? וואַלטערס?
  
  
  — פלוים זאפט, אויב דו װילםט טאקע װיסן. און איך געוואוסט וואָס זיי טאַקע געוואלט צו וויסן. וואַלטערס ליב געהאט פלוים זאַפט.
  
  
  א לאנגע שטילקײט איז נאכגעגאנגען. דער מאן ביים שרייַבטיש האָט אויסגעגליטשט די פּאַפּירן און זיך אויפגעשטעלט. ער האט זיך געצװאונגען צו שמייכלען. "ווי לאַנג טאָן איר פּלאַן צו בלייַבן אין אַנקאַראַ, דאָקטער? וואַלטערס?
  
  
  "איך וועל נישט בלייבן דאָ אַ מינוט!" — האט כעדער געזאגט , אויך אויפגעשטעלט .
  
  
  "עס איז אָוקיי, מיס טרויט," איך דערציילט איר.
  
  
  איך האב געענטפערט דעם טערק. - "איך טראַכטן אַ טאָג אָדער צוויי."
  
  
  'רעכט. דעמאָלט איך נאָר פרעגן איר נישט צו טוישן האָטעלס אין דעם פּעריאָד.
  
  
  איך רילאַקסט אַ ביסל. ער האט אונדז געלאזט גיין. "אָוקיי," איך געזאגט.
  
  
  "אבער דער קאָנסול וועט וויסן וועגן אים אויב איך זאָגן אים."
  
  
  איך וועל תיכף מיטטיילן דיין קאָנסולאַט וועגן וואָס געטראפן. דאָס איז פּראָסט. אַנויינג, אָבער נייטיק צו באַשיצן אונדזער לאַנד. אין דערצו, איך וועל מיטטיילן סעליק סעזאַק אַז איר געווען דאָ פֿאַר אַ קשיא. אבער קודם כל וויל איך זיך אנטשולדיגן פאר סיי וועלכע אומבאקוועמליכקייט וואס מיר זאלן האבן פאראורזאכט פאר דיר."
  
  
  'פֿאַר ומבאַקוועמקייַט!' — האט העדער אויסגערופן קריגעריש.
  
  
  איך וועק זיך אויף. די אַנטשולדיקונג איז געווען פאָרמאַל. אין פאַל מיר ווילן צו מאַכן קאָנפליקט. איך האָב אָבער געקענט דערצײלן לויטן בליק אין זײַנע אױגן, אַז ער האָט נאָך געמײנט, אַז מיר זײַנען חושד.
  
  
  "איך אָננעמען דיין אַנטשולדיקונג," איך געזאגט ייסאַלי. — איצט קאנען מיר ענדליך אװעקגײן?
  
  
  פֿאַרשטייט זיך, — האָט דער טערק געזאָגט, שמייכלענדיק חן. — האט איר עפעס אנדערש ערווארט ?
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 6
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  דער קעלער פון AX'ס צייטווייליגע לאבאראט האט אויסגעזען אנדערש. עס קוקט ווי עס איז געווען אין נוצן פֿאַר אַ בשעת. דודליי האט אינסטאלירט אן שרעק סיסטעם אינעם געביידע, כדי קיינער זאל אונז נישט איבערראשן מיט א באזוך. ער האָט באַהאַנדלט די רעקאָרדירונגען מיט די שטימען פֿון סעזאַק און גולערסוי און פֿאַר יעדן פֿון אונדז געמאַכט אַ נײַע טעפּעה. איצט כעדער און איך קען לערנען זיי אין דער זעלביקער צייט. אין די באַשטאַנד אָפּטיילונג, Thompson האט פּונקט געענדיקט אַ פּראָסט סקאַלפּט פון Cezac ס קאָפּ. ד י װענט ארום זײנען געװען באדעקט מיט ריזיקע פארגרעסערטע פאטאגראפיעס, וואס מיר האבן גענומען פון סעזאק און גולערסוי. 'ווונדערלעך!' — האט העדער געזאגט , צוגעגאנגען צום בוזעם פון סעזאקן .
  
  
  טאַמפּסאַן טשאַקאַלד. "איר זען, מיר טעקנישאַנז זענען נישט גאָר יבעריק." ער האט ארײנגעדריקט דעם פינגער אין ליים. "איך וועט לייגן עס אין פּלאַסטיק דעם נאָכמיטאָג. איך וועל מאַכן אַ פּראָבע דרוק פון דעם גומע מאַסקע וואָס איר זאָל טראָגן, ניק. דעמאָלט עס איז געווען דער קער פון וואָנצעס און האָר. דאָס איז אַ שווער אַרבעט, אַלץ מוזן פּאַסיק פּונקט. מחמת אנדערש... — האט ער צו מיר געשמײכלט.
  
  
  "איך וויסן," איך געזאגט.
  
  
  "וואו איז מיס גולערסוי ס קאָפּ? — האט העדער געפרעגט. טאַמפּסאַן שפּיציק צו אַ כייפעץ אין די ווינקל פון די צימער. עס איז געווען אַ שטאָף איבער אים. — עס טריקנט זיך. העדער איז צוגעגאנגען און אויפגעהויבן א װינקל פון דעם שטאף. 'פאַבולאָוס! ווי שיין מיס גולערסוי, פון קורס, קענען זיין.
  
  
  "איך טראַכטן די פּלאַסטיק קאַסץ וועט זיין גרייט דעם נאָכמיטאָג," טאַמפּסאַן געזאגט. "אזוי מיר קענען פּרובירן אויף די לעצטע פון די מאַסקס מאָרגן נאַכט אויב איר ווילט."
  
  
  "איך'ד ליבע עס, פאַרשילטן עס," איך געזאגט. “מיר זענען אויסגעפרעגט געווארן דורך די טערקישע אינטעליגענץ סערוויסעס, און סעזאק ווייסט דאס. און דאָס וועט אויך מאַכן אים סאַספּישאַס. די גיכער מיר באַקומען אויס פון אַנקאַראַ, די בעסער. ”
  
  
  "אָוקיי," האָט טאַמפּסאַן געזאָגט. “איך פאַרשטיי אַז איר קענט נישט בלייבן דאָ אַלע מאָל מיט אַלע די סאַספּישאַס טערקן. איך פֿאָרשלאָגן איר אָנהייבן ארבעטן מיט דודליי איצט בשעת איך ענדיקן מאַכן די מאַסקס. און בשעת די באַסימעװישע מענטשן האָבן זיך מסתּמא געחידושט, װי אַזױ זײ האָבן אונדז פֿאַרלוירן אין האָטעל, האָבן איך און העדער װײַטער צוגעהערט צו די טעיפּעס. נאכאמאל און נאכאמאל. דודליי פּאָזד צווישן יעדער זאַץ אַזוי מיר קענען איבערחזרן עס איידער די ווייַטער זאַץ. און ווי איך געזעסן דאָרט, מיט מיין כעדפאָונז אויף און סעזאַק ס קול אין זיי, איך געחידושט אויב דאָס וואָלט אַרבעט.
  
  
  "א מענטש האָט זיך באַהאַלטן אין די רוימישע קאַטאַקאָומז"
  
  
  פון די רעדנערס האט זיך קלאר געהערט סעזאק'ס טיפע, גלאַטע באס שטימע.
  
  
  דער דאזיקער מאן האט זיך באהאלטן אין די רוםישע קאטאקאמען — האב איך איבערגעחזרט מיט מיין געווענליכע אקצענט. איך האב באוועגט די הענט בשעת סעזאק האט גערעדט.
  
  
  “אומגלייבלעך אָרט. פייַכט, קאַלט און פינצטער.
  
  
  א ברידינג ערד פֿאַר ראַץ און ינסעקץ."
  
  
  איך האָב איבערגעחזרט דעם פֿראַזע, פּרוּװנדיק מאַכן דעם זעלבן קלאַנג מיט די ליפּן, װי סעזאַק. אין די סוף פון די טאַשמע, זאצן און פראַגמאַנץ פון שמועס זענען געווען אין טערקיש. דאס איז געווען ביי ווייַט די מערסט וויכטיק ווייַל מיר קוים דאַרפֿן צו רעדן ענגליש בשעת ארבעטן.
  
  
  נאך א װײל איז העדער צוגעקומען צו מיר און זיך אװעקגעזעצט נעבן מיר. זי האט אריבערגעטראגן די פיס אונטער נעל טרויטס שוידערלעכע קלײד. װע ן ז י הא ט אנגעהויב ן רײדן , הא ט זי ך אײ ן פוס , ריטמיש , געשװיגן .
  
  
  "קאָך אַקיטידיגון סין, ביר לאָקאַנטייַאַ גירדם."
  
  
  זי האט עפעס געזאגט אויף טערקיש װעגן זײן הונגעריק און גײן אין א רעסטאראן. זי האט געהערט קאטערינע זאגן דעם זאץ פאר אן אנדער פרוי אויף א פארטי, װען זי האט גערעדט װעגן גײן אין שטאט. איר אַקצענט איז געווען גאנץ. פֿאַרמאַכט די אויגן, האָב איך געקאָנט שווערן, אַז קאַטערינאַ איז געזעסן לעבן מיר.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט.
  
  
  ― װאָלט איר הײַנט בעסער גולערסוי איבער מיר, ניקי? — האט זי געפרעגט. אפילו אין די אַלט דינסט קליידער זי נאָך געקוקט סעקסי.
  
  
  ― רעד נישט קײן נאַרישקײטן ― זאָג איך.
  
  
  "וועט איר מאַכן ליבע צו מיר אויב איך קוק ווי קאַטערינאַ?"
  
  
  ״איך האב נאך נישט געטראכט דערפון. אבער אויב איר באַשטיין.
  
  
  "איך בין זיכער איר וועט טראַכטן. אָבער איר וועט נישט וויסן וואָס קאַטערינאַ איז, ווייַל איך בין הינטער די מאַסקע."
  
  
  "דעמאָלט איך וועט האָבן צו נוצן מיין פאַנטאַזיע," איך געזאגט.
  
  
  "אָה, ניק!" — האט זי געזאגט , א ביסעלע געפלאצט .
  
  
  "ימאַגינע אַז איר זענט הינטער די מאַסקע."
  
  
  א שמייכל האט זיך לאנגזאם געקראכן איבער איר שיין פנים. "אָה, דאָס איז וואָס איר מיינען."
  
  
  איך האָב זי אַרומגענומען. "טאַמפּסאָן און דודליי זענען געגאנגען צו לאָנטש," איך געזאגט. "זיי וועלן זיין ניטאָ פֿאַר בייַ מינדסטער אַ שעה. און ווען זיי צוריקקומען, די רויט סכנה ווארענונג ליכט וועט אָנצינדן. ”
  
  
  העדער האט ארויף געקוקט אויפן ליכט. - "יא, דאָס קען פּאַסירן."
  
  
  אי ך הא ב אי ר לײכט ן געקושט , או ן ז י הא ט זי ך א ביס ל געציטערט . "ווי לאַנג ווי איינער פון אונדז קוקט אין אַ רויט ליכט, קיין איינער קענען יבערראַשן אונדז."
  
  
  — האסט דאס שטארק באמערקט — האט זי געענטפערט.
  
  
  כ׳האב גענומען איר האנט און זי געפירט צו אײנע פון די װיג. "דאָס איז נישט אַ סוויט אין די ריץ," איך געזאגט, "אָבער דאָס איז אַלע וואָס איך קענען פאָרשלאָגן איר פֿאַר איצט." איך האב איר געקושט מיט די פולע ליפן.
  
  
  "די סוויווע איז נישט וויכטיק, האָניק," כעדער געזאגט, שטעלן איר אָרעם אַרום מיין האַלדז. "אָבער וואָס פֿאַר אַ פירמע האָבן מיר?"
  
  
  זי האט מיך געקושט און גענומען זיך שנעל און חושניק אויסטאן. זי האט געװאוסט, אז אין מיר איז דא א פרײנדליכע צוקוקער. "זי איז געווען אַ יונג דאַמע מיט אַ שלעכט כאַראַקטער, איך געדאַנק, קוק בייַ מיר, אָבער נישט ערגער ווי מיר." איך האָב זי אַרומגענומען און זי טיף געקושט. מיינע ליפן האָבן אויסגעפאָרשט איר פּנים, האַלדז, קאַסטן, מאָגן און טייך. איך האב געהערט זי קרעכצן און ארויף געקוקט. איר פּנים האט געגלויבט פון יקסייטמאַנט. אַ קוש האָב איך מיך אומגעקערט צו אירע ליפּן. ז י הא ט מי ך געשלעפ ט אויפ ן בעט , או ן אנגעהויב ן צודעק ן מײ ן קערפע ר מי ט זשעדנע ר קושן . ווען איר הענט און מויל געבראכט מיר צו די שפּיץ פון שפּאַנונג, איך געלייגט איר אויף איר צוריק. ז י הא ט ארומגענומע ן מי ר ד י פיס , װע ן אי ך הא ב אי ר טי ף ארײנגעשטויס ן או ן מי ט קלײנ ע שטויס ן צוריקגעגעב ן מײנ ע שטארק ע שטויס . א שוידער , װא ס הא ט מי ך גענומע ן צ ו נײ ע שיכט ן פו ן פארגעניגן . פּונקט ווען איך געדאַנק די שיעור פון מיין זיך-קאָנטראָל איז דערגרייכט, כעדער סיגנאַלד צו מיר אַז זי איז גרייט. או ן אי ן א לעצט ע , פולע ר באװעגונ ג האב ן מי ר צוזאמע ן דערגרײכ ט א קלימאקס , װא ס הא ט אונד ז געלאז ט א ן אטעם , או ן אינגאנצ ן אויסגעמאטערט .
  
  
  מי ר האב ן זי ך נא ך געדומע ן אײנע ר אי ן דע ר אנדערע ר ארעם , האב ן זי ך גענומע ן אײנע ר פו ן דע ם צװײטן , װע ן דא ס רויט ע ליכטי ק הא ט אנגעהויב ן בלינדלעך .
  
  
  "מיר האָבן פירמע," איך באמערקט.
  
  
  "אפשר איז עס נאָר אַ קורץ קרייַז?" — האט העדער פארגעשלאגן מיט האפענונג, זיך צוגעכאפט נענטער צו מיר. "איך בין ערנסט צו צווייפל."
  
  
  "איך אויך, צו זיין ערלעך," זי געענטפערט לאַקאַניק, שטייענדיק זיך צו אָנטאָן זיך ווידער.
  
  
  איך טאָן ניט וויסן אויב דודליי און טאַמפּסאַן סאַספּעקטיד פֿאַר וואָס מיר נוצן די ברעכן. אויב אַזוי, דעמאָלט זייער סאַספּישאַנז זענען קיינמאָל באשטעטיקט. װײ ל װע ן ז ײ זײנע ן װידע ר ארײנגעפאר ן אי ן קעלער , אי ז דע ר אײנציקע ר ר ׳ װא ס אי ז געשע ן אי ן זײע ר אװע ק געװע ן ד י צופרידענ ע אויסדרו ק אוי ף כעדער ם או ן אי ם פנימער .
  
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן אי ן פריע ר אװנ ט אומגעקומע ן אי ן האטעל , הא ט אוי ף אונד ז גער ט געװאר ט א טערק , אי ן טונקעלע ר אנצוג . ע ר הא ט אונד ז שוידערלי ק אנגעקוקט , דא ן הא ט ע ר זי ך צוריקגעקוק ט אוי ף דע ר צײטונ ג װא ס ע ר הא ט געלײענט . איך האב געוואוסט אז ער פרעגט זיך ווי מיר זענען אנטלאפן פון זיין אויפמערקזאמקייט און וואס מיר האבן דערווייל געטון. אבער וויבאלד עס איז געווען שווער פאר אים צו מודה זיין אז ער קוקט אויף אונז, האט ער נאר געקענט פארבאהאלטן זיין כעס און אנטוישונג.
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן שפעטע ר אי ן אװנ ט ארויסגעגאנגע ן צ ו מיטאג , אי ז ע ר אונד ז נאכגעגאנגע ן אי ן רעסטאראן . נאָך אונדז איז אַרײַן אַרײַן אַן אַנדער טערק און האָט אונדז ווײַטער צוגעקוקט בשעת מיר עסן.
  
  
  איך כאָשעד אַז עס וועט זיין האַרדער און האַרדער צו ויסמיידן אונדזער פרענדז, "איך דערציילט Heather אין די סוף פון מיטאָג. “איך בין צופרידן אַז עס איז אַלע איבער מאָרגן נאַכט. ס'איז צייט צו פארלאזן דאס שטעטל."
  
  
  פון קורס, דאָקטער. וואַלטערס, ”העדער געענטפערט. — װען מײנט איר, גײען מיר אװעק ?
  
  
  גלייך נאָך מיר באַזוכן דודליי און טאַמפּסאַן. אונדזער צוג פארט מאָרגן אָוונט 11 אַזייגער. דאס איז דער אויסדריקן צו מזרח. ער נעמט אונדז גלײַך קײן טאַראַביע. מיר דאַרפֿן נאָר טוישן קליידער אין ערזורום. איך האף אז קיינער באמערקט אונז נישט אויף דער סטאנציע. אויב באסימעווי הערט, אז סעזאק און זיין סעקרעטאר זענען אוועק מיט באן, און דאן באמערקט אז סעזאק איז אין שטאט, קען אלץ פאסירן”.
  
  
  עס וואָלט זיין זייער שווער, ”העדער קאַמענטאַד. — אקעי , אונזע ר פרײנ ד הא ט א מזל , א ז ע ר הא ט נא ך ניש ט פארענדיק ט עסן . זענט איר גרייט, ניקי?
  
  
  ד״ר װאלטערס, מײנט איר, — האב איך זי פארריכט. — מארגן אינדערפרי.
  
  
  — יא, דאקטאר. וואַלטערס.
  
  
  מיר האבן פארלאזט דעם רעסטאראן און דער טערק איז אונז נאכגעגאנגען צוריק צום האטעל. מי ר זײנע ן יעדע ר געגאנגע ן אי ן זײ ן אײגענע ם צימער , או ן הא ט געהא ט א גרויםע ר נאכט .
  
  
  דער ווייַטער מאָרגן, מיט אן אנדער טערק אין אונדזער כילז, מיר כעדאַד צו די ערליין אָפיס ווו מיר בוקט אַ פלי צו לאָנדאָן דעם אנדערן טאג. מי ר זײנע ן נא ך געװע ן א מין טוריסטן , געגאנגע ן פו ן אײ ן קרא ם אי ן דע ר צװײטע ר או ן ארו ם עלף , זענע ן מי ר ארײ ן אי ן סעזאק ס אפיס , אי ם דערצײל ן א ז מי ר גײע ן צומארגנ ס אװע ק . מי ר האב ן אי ם געזאגט , א ז מי ר באשולדיג ט שוי ן ניש ט זײנ ע לאנדםלײט , װא ס מי ר האב ן אונד ז שלעכטס . או ן א ז ד י איבעריק ע פו ן אונדזע ר באזוך , אי ז געװע ן זײע ר לערנער . באזונדער ם אונדזער ע זיצונגע ן מי ט אים . און אז מיר האבן געהאפט אז ער וועט באלד קומען קיין לאנדאן. דעמאל ט האב ן מי ר געקענ ט רעאגיר ן אוי ף זײ ן הארציקקײט ן או ן האספיטאל . סעזאק איז געווען זייער פריינדלעך און איך מיין אז ער איז געווען באפרייט אז מיר זענען אוועק. באסימעווי האט אים מסתמא געשלאגן צוליב אונדז.
  
  
  נאָך לאָנטש מיר זענען נאכגעגאנגען דורך אן אנדער טערק אויף אונדזער אַנקאַראַ רייַזע. מי ר האב ן זי ך געמוז ט באפרײע ן פו ן אים , װײ ל מי ר זײנע ן ניש ט צוריקגעקומע ן אי ן האטעל , או ן מי ר האב ן שוי ן ניש ט געארבע ט אי ן אונדזע ר איצטיקע ר פארשטעלונג .
  
  
  ארום זעקס אזייגער עס איז שוין געווארן טונקל, מיר זענען אריין אין קראם וואו מיר זענען פריער געווען. די קראם האט געהאט א הינטן ארויסגאנג וואס קאסטומערס האבן אויך געקענט נוצן, וואס האט זיך געעפענט אויף אן געסל וואס האט געפירט צו דער נעקסטער גאס.
  
  
  װי שטענדיק, האָט אין דרויסן געווארט אונדזער טערקישער שאָטן, געקוקט אויף דעם הויפּט־אַרײַנגאַנג אין קראָם. כעדער געקויפט אַ קליין מעש אָרנאַמענט. ווען זי באַצאָלט, זי געבעטן די באַזיצער אויב מיר קענען נוצן די צוריק אַרויסגאַנג צו ויסמיידן גיין צו פיל. מיט א מינוט שפעטער האבן מיר זיך געפונען אויף א דערנעבנדיקער גאס און גערופן א טאַקסי. דער טאַקסי איז אַוועק צו דער לאַבאָראַטאָריע, און קיינער האָט אונדז נישט געקוקט.
  
  
  עס איז געווען אַ טאַקסי האַלטן דריי בלאַקס פון דער לאַבאָראַטאָריע, און מיר געגאנגען די מנוחה. מי ר זײנע ן נא ך געװע ן אלײן . א מאָמענט שפּעטער מיר זענען געווען אין די קעלער און זענען וואַרעם באַגריסן דורך דודלי און טאַמפּסאַן.
  
  
  # — נו , — האט דודליי געזאגט מיט א דין שמייכל , — דאס איז אלץ , ווי מען זאגט .
  
  
  "דאס איז די רעכט וואָרט, יאַנקי," העאַטהער געזאגט.
  
  
  "אויב איר נעמען אַוועק די פאַרשטעלונג, מיר וועלן אָנהייבן גלייך," טאַמפּסאַן געזאגט.
  
  
  איך האָב נאָר אָפּגעטאָן מײַן שייטל און וואָנצעס, ווען איך האָב צופֿעליק אַ קוק געטאָן אויף דער וואַנט. אלע האבן זיך געפרוירן. די רויטע ליכט האט געבליצט.
  
  
  "מיר האָבן פירמע," איך געזאגט.
  
  
  איך כאַפּט די טאַמפּסאַן פּיסטויל פון די טיש. איך דאַוטיד אַז Thompson האָט עס אלץ געוויינט אַרויס פון די אַקס טעסט מאַפּע אין וואַשינגטאָן.
  
  
  "בלייב דאָ," איך געזאגט.
  
  
  "איך וועל גיין מיט דיר," האָט העדער געזאָגט.
  
  
  "איר האָט עס געחלומט," איך געזאגט. איך האב אויף איר געקוקט און זי האט געמאכט א באזארגט פנים.
  
  
  'אָוקיי, ניק. זייט אָפּגעהיט.'
  
  
  איך האָב שטילערהייט אַרויסגעלאָזט די לאַבאָראַטאָריע און זיך געגאַנגען צו די טרעפּ. כ׳האב זיך אפגעשטעלט בײם װינקל. כ׳האב געהערט שבריקן גלאז. עמעץ איז ארײן דורכן צעבראכענער פענצטער, װאם מיר האבן גענוצט, און איז איצט אװעק צו די טרעפ.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געקריכ ט צו ם הינט ן פו ן ד י טרעפ ן או ן זי ך דאר ט באהאלט ן . כ׳האב אפגעהאלטן דעם אטעם און געװארט אויפן נעקסטן קלאנג. עס איז געווען אַ שריט אין די שפּיץ פון די טרעפּ. ד י טרעפ ן פו ן א מאן , װא ם הא ט געהא ט װײכ ע זאלן . אי ך הא ב אי ם װידע ר ניש ט געהערט , בי ז ע ר הא ט געשלאג ן א שטיק ל אײז ן אויפ ן פינפט ן טרעפ ל פו ן אונטן . איך קען זאָגן אַז עס איז געווען אַ מענטש דורך די קראַפט מיט וואָס זיין פֿיס טרעטאַנד. איך האב געווארט. אויף דער װאנט האט זיך באװיזן א שאטן. די אַנמיסטייקאַבאַל סילאַוועט פון אַ מענטש מיט אַ ביקס. איך ווונדער ווער ער קען זיין? סײַדן איך האָב עפּעס פֿאַרפֿאַלן, נאָר מענטשן פֿון באַסימעװי האָבן אונדז צוגעקוקט. "האַלטן עס אַרויף," איך געזאגט.
  
  
  די ווייַטער רגע איך איינגעזען איך בין נישט צו האַנדלען מיט אַ קאַפּ. ער איז געווען אַ סוד אַגענט, און אַ פאַרשילטן גוט איינער אין דעם. דערהערט מיין שטימע, האָט ער זיך אָפּגעקערט, זיך אויסגעדרייט אַרום זײַן אַקס און געשווינד גענומען ציל. כ׳האב געשאסן, און דער שטוםטער טאן פון דער שטילער האט אפגעקלונגען אין צימער. די קויל האט געזינגען די האר. זיין ביקס האט געשאסן הויך און ער איז געווען ביכולת צו שיסן אַ לאָך אין מיין אַרבל.
  
  
  ווען איך טויב צו די שטאָק, איך פּלוצלינג איינגעזען אַז זיי האָבן מיסטאָמע געשיקט אַן עקסטרע מענטש אַראָפּ אויף אונדז צו אָפּטיילן אונדזער ופמערקזאַמקייַט פון דעם. עס געארבעט און איך פּעלץ טאַקע שלעכט. איך האָב געטאָן עפּעס אַ גוטער אַגענט זאָל נישט טאָן. איך האב אונטערגעשטימט באסימעווי.
  
  
  מייַן קעגנער 'ס וואָפן געמאכט אַ ריזיק ראַש אין די נידעריק פּלאַץ, אַ קויל קלאַמערן אין די באַטאָנען לעבן מיר ווי איך ראָולד צו דער זייַט מיט מיין ביקס ציען. ער וואלט נישט געדארפט ארויסגיין פון דעם צימער לעבעדיק. מי ר האב ן בײד ע געװאוסט , א ז אי ך מו ז אי ם הרגענען , אוי ב ע ר װע ט מי ך פריע ר ניש ט דערהרגענען . דער דריטער שאָס האָט געדונערט אין מיינע אויערן, און שאַרבן באַטאָנען האָבן זיך אַרום מיר צעוואָרפן. איך האָב אַ צווייט מאָל געכאַפּט דעם צינגל מיט אַ ווייכן דאַך. דער קויל האָט אים געטראָפן אין דער ברוסט. ער איז געטויבן צו לינקס ווען איך האָב ווידער פייערד. איך האב אים געשלאגן אין דער זייט. ער האט פארלוירן זײן באלאנס און ארײנגעקראכן אין דער װאנט. ער האט געצילט דעם ביקס אויף מיין קאפ, אבער איך האב אים נישט געגעבן די געלעגנהייט צו ציען דעם צינגל. מײַן פערטע קויל האָט אים געטראָפן און ער האָט זיך צוגעבראָכן צו דער וואַנט: טויט.
  
  
  אי ך בי ן נא ך געשטאנע ן איבע ר אי ם װע ן כע ד הא ט זי ך דערנענטערט . מיט טאַמפּסאַן און דודליי רעכט הינטער איר. איך האב זיי געוויזן זיין אידענטיטעט. "איינער פון באַסימעווי ס מענטשן," איך געזאגט.
  
  
  העדער איז ארויף ארויף א קוק און איז צוריקגעקומען זאגנדיג אז דער מענטש איז אליין.
  
  
  "לאָמיר האָפֿן אַזוי," איך געזאגט. "מיר וועלן האָבן די גאנצע שטאָט אויף אונדזער האַלדז אויב ער געווארנט באַסימעווי איידער ער געקומען אַהער."
  
  
  'וואָס זאָל מיר טאָן איצט?' — האט דודליי געפרעגט. ער האט אויסגעזען זײער בלײך.
  
  
  'צי?' - האט טאַמפּסאַן. "מיר וועלן אַראָפּנעמען דעם גוף און פאָרזעצן אונדזער אַרבעט."
  
  
  טאַמפּסאַן און איך דראַגד דעם גוף צו אַ פערלי ווייַט אָרט איידער רידזשיינינג כעדער און דודליי אין די לאַבאָראַטאָריע. מי ר האב ן װײטע ר געארבע ט װ י גארנישט . טאַמפּסאַן פּולד אויס אַ Cezac-נוסח פּאַסן מיט וואַטן אין די טאַליע. כעדער האט געטראגן א קורצע בײזש קלײד און צוגעפאםטע שיך. ווען טאַמפּסאַן האָט איר דערלאַנגט די לייטלי פּאַדיד ביוסטהאַלטער, זי געקוקט אויף מיר וויסנדיק. מיר האבן זיך אנגעטאן און טאמפסאן האט אונז געזעסן זייט ביי זייט אויף צוויי גלייך שטולן. מי ר האב ן זי ך ארויפגעװארפ ן דא ס בלעטלע ך װ י מי ר װאלט ן געװע ן אי ן א פריזירער . טאַמפּסאַן האָט זיך אָנגעהויבן מיט כעדער, און דודליי, נאָך געציטערט פֿון דער שיסעריי, האָט זיך אָנגעהויבן מיט מיר. ע ר הא ט צוגעמאכ ט א ענג , פלײש־פארבירט ע קאפאטע , צ ו מײ ן שאַרבן . טאַמפּסאַן און דודליי דאַן אַוועקגענומען די מאַסקס פון זייער סטאַנדז און אנגעהויבן שטעלן זיי אויף אונדזער פנימער. טאַמפּסאַן האָט ערשטער זאָרגן פון כעדער און דערנאָך געקומען צו מיר צו ענדיקן די אַרבעט.
  
  
  אין דער ערשטער ביסל מינוט איך פּעלץ די בייַזייַן פון די מאַסקע זייער שטארק. אבער אַמאָל טאַמפּסאַן סקוויזד עס אין פּלאַץ, איך פּעלץ גרויס. דע ר גומע ר פו ן װעלכע ר ד י מאכ ן זײנע ן געמאכ ט געװאר ן אי ז געװע ן פאראײז , א ז ד י הויט ן זאל ן װײטע ר אטעמען . מי ר האב ן דא ס געמוז ט טאן , װײ ל מי ר װעל ן דארפ ן אונטערהאלט ן ד י פארשטעלונ ג עטלעכ ע טעג .
  
  
  "אָוקיי," איך געהערט טאַמפּסאַן זאָגן אין מיין אויער. ער איז געװען פארנומען מיט פארפעסטיקן זײן שייטל הינטערן הינטן. — דאס איז ריכטיג, ניק.
  
  
  פון די אויגען װינקל האב איך באמערקט אז דודלי קאםט כעדערס שװארצע האָר. עס איז געווען ווי אן אנדערע פרוי איז געזעסן לעבן מיר. נאך א פאר מינוט האט דודלי אויך געענדיגט און העדער האט זיך אומגעקערט.
  
  
  'וואָס די גענעם!' — האט זי װײך געזאגט.
  
  
  אי ך הא ב געלאז ט מײ ן בליק ן װאנדער ן איבע ר אי ר געשטאלט . עס איז שוין ניט געווען העדער, וואָס איז געזעסן לעבן מיר, נאָר קאַטערינאַ גולערסוי.
  
  
  "איר זענט סעזאַק," זי געזאגט.
  
  
  "פון קורס, מיס גולערסוי," איך געזאגט מאַקינג. דודליי האָט אונדז איבערגעגעבן אַ גרויסן שפּיגל. מײַן מױל האָט זיך כּמעט פֿאַרחידושט געפֿאַלן. טאַמפּסאַן איז געווען אַ זשעני. כ'האב אויסגעדרייט מיין קאפ און געקוקט אויף מיין פראפיל. קיין שפּור פון פאַרשטעלונג. ווונדערלעך.
  
  
  — געפעלט דיר ? האט טאמפסאן געפרעגט, נאך שטייענדיק נעבן מיר.
  
  
  איך האב געזאגט. - 'דאס איז קונסט, פאַנטאַסטיש! "" מאַזל - טאָוו, טאַמפּסאַן.
  
  
  "צי איר טאָן ניט וועלן צו אַרבעטן אין ASO?" — האט העדער געפרעגט טאמפסאן מיט א שמייכל.
  
  
  — רבותי, לאז די דאזיקע טערקישע שיינקייט נישט גיין צום קאפ, — האב איך געזאגט. "די בריטיש זענען באַצאָלט אפילו ערגער ווי אונדז און די פונט איז נישט וואָס עס געוויינט צו זיין."
  
  
  העדער האט פארענדערט איר קול צו קאטערין'ס. "אבער איר האָבן צו טראַכטן וועגן אנדערע בענעפיץ, רעכט?"
  
  
  ז י הא ט פאמעלע ך או ן כונסויש ע געשװאונגע ן אי ר פוס .
  
  
  "אָה, דאָס איז נאָר פֿאַר סעליק, האָניק," איך געזאגט אין סעזאַקס קול.
  
  
  גרויס, ”האָט טאַמפּסאָן געזאָגט. "טאָן, פּראָונאַנסייישאַן, דזשעסטשערז. שליימעסדיק. Sezak און Gülersoy וואָלט האָבן אַ מאַך אויב זיי זען איר.
  
  
  "איך בין זיכער דערפון," האָט דודליי געזאָגט.
  
  
  "דעמאָלט איך טראַכטן מיר זענען פאַרטיק," איך קאַמענטאַד.
  
  
  "כּמעט," האָט טאַמפּסאַן געזאָגט, און מיר איבערגעגעבן אַ וויאַל און אַ פּלאַסטיק שפּריץ אין אַ סטעראַלייזד פּעקל. "דאס איז די פליסיק איר מוזן געבן צו סער אַלבערט."
  
  
  "און דאָס איז אַ נייַע טיפּ פון גאַז פּיסטויל," ער האט געזאגט, ווייזן מיר אַ פּיסטויל מיט אַ גרויס פאַס. "איר באהאנדלט עס ווי קיין אנדערע וואָפן. עס ספּרייז גאַז אין דיין קעגנער 'ס פּנים און אַלעווייַ ער ינכיילז עס. עס איז טויטלעך, אַרבעט אין סעקונדעס און לאָזן קיין שפּור."
  
  
  "שטעלן דאָס אין דיין טאַש," איך דערציילט כעדער.
  
  
  און דעמאָלט איך האָבן די שיכלעך פֿאַר איר, "האט טאַמפּסאַן געזאגט. "די פּיאַטע פון די לינקס שוך כּולל אַ נייַע טיפּ פון שליסל וואָס קענען עפענען כּמעט קיין שלאָס. די אנדערע שוך האט אַ ניילאָן שנירל אויף די פּיאַטע.
  
  
  "סאָונדס פון די ווייַט פאַרגאַנגענהייט," איך געזאגט.
  
  
  איר עפענען די כילז, רימוווינג די דנאָ שיכטע פון הויט. זייער פּשוט.'
  
  
  "גאָרנישט דאָ מיינט גרינג," כעדער סייפטיד.
  
  
  איך האָב אָנגעטאָן די שיך. זיי זענען געווען נייַ.
  
  
  "אַז ס עס," טאַמפּסאַן געזאגט.
  
  
  — לאָמיר איצט גײן צו דער סטאַנציע. איך בין אַפּראָוטשט צו טאַמפּסאַן און דאַן דאַדלי. - "זעט איר אין וואַשינגטאָן."
  
  
  ― מזל־טובֿ, ― האָבן זײ אונדז געװוּנטשן.
  
  
  איך און העדער האָבן זיך אָנגעקוקט. גליק איז געווען עפּעס וואָס מיר קען נוצן. אָפּעראַציע בליץ האט אנגעהויבן.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 7
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ס'איז געווען א פערטל צו עלף, און די באן האט געדארפט אוועקגיין גענוי אויף עלף. מי ר האב ן געקויפ ט בילעט ן בײ ם אײנציק ן אפענע ם קאונטער . העדער האָט דאָס געטאָן, ווײַל מיר האָבן אָנגענומען, אַז קאַטערינאַ איז ניט מסתּמא צו דערקענען. או ן אזו י זענע ן מי ר געשטאנע ן אי ן שאט ן פו ן דע ר סטאנציע־געביידע , געװאר ט אויפ ן באן .
  
  
  דע ר סטאנציע־פארװאלטע ר אי ז פונק ט געגאנגע ן צ ו אונדז , װע ן א טערק י אי ן טונקעל ע אנצוג ן אי ז ארײ ן אי ן דע ר פלאטפארמע . ע ר הא ט אונד ז ניש ט געזע ן או ן װאל ט דאר ט געבליב ן װע ן דע ר סטאנציע־פארװאלטע ר הא ט אונד ז ניש ט גערופן .
  
  
  "איר קענט איצט אַרײַן," האָט ער געזאָגט אויף טערקיש.
  
  
  איך האב צו אים א געדאכט, ווען א טערק אין א טונקעלער אנצוג האט אדורך אדורך אדורך אדורכגעלאפן א זוכנדיקן בליק. אויב ער איז געווען אַ קאַפּ, ער מיסטאָמע זאָרגן וועגן ד"ר וואַלטערס און נעל טרויט. אבער ס'איז גאנץ מעגליך אז ער האט געקענט סעסאק פון דערזען.
  
  
  איך האב געכאפט כעדער'ס האנט און זי געפירט צום באן. איך האָב געפּרוּווט האַלטן מײַן פּנים אין די שאָטנס. נאך ארום צען טריט האב איך מיטאמאל געהערט ווי מען רופט מיין נאמען.
  
  
  — דו ביסט דאס, מיסטער סעזאק?
  
  
  כ׳האב צוריקגעקוקט און דערזען, אז דער טערק גײט צו אונדז.
  
  
  "גיב מיר די גאַז ביקס," איך געזאגט.
  
  
  כעדער איז געווען בליץ שנעל. איך האָב אַרײַנגעטאָן דאָס ביקס אין מײַן גאַרטל, אונטער מײַן רעקל. דאן האב איך זיך אויסגעדרייט צום טערק וואס איז יעצט געשטאנען פאר אונז.
  
  
  'יא?' איך האב געזאגט. איך האב גערעדט טערקיש און װעל װײטער רײדן ביז מיר װעלן דערגײן צום האר אלבערט. אויב מיר זענען געקומען אַזוי ווייַט. ― אַ גוטן אָװנט, מיסטער סעזאַק. איך האב דיך דערקענט. פארלאזט איר אנקאַראַ? ער האט א קוק געטאן אויף כעדער.
  
  
  "יא," איך געזאגט. “האט גענומען עטלעכע טעג אַוועק. איך האָב אים אַ װוּנק.
  
  
  "אָ, אַוודאי," האָט ער געלאַכט וויסנדיק. "איך בעט דיך, ווײַל איך האָב געהערט באַסימעווי זאָגן, אַז ער וויל דיך זען מאָרגן."
  
  
  "אַה," איך געזאגט. איך האָב אַרײַנגעטאָן מײַן האַנט אױף זײַן אַקסל. "קען איר אַנטשולדיקן אונדז, קאַטערינאַ?" ― האָב איך געזאָגט מײַן פֿאַלשן סעקרעטאַר. ― דאָס װעל איך אײַך דערקלערן, ― זאָג איך צום טערק, פֿירנדיק אים אין שאָטנס.
  
  
  איך האָב געוואוסט אַז איך מוז אים טייטן פון דעם מאָמענט וואָס ער האָט אונדז דערקענט. ד י אײנציק ע טרײם ט אי ז געװע ן א ז אונדזער ע פארשטעלונגע ן האב ן אי ם אינגאנצ ן פארפירט . איך האב זיך אפגעשטעלט אין שאטן פונעם סטאנציע טויזעט. דער סטאנציע-מאכער איז פארשוואונדן געווארן, און דער איינציגסטער מענטש אויף דער פלאטפארמע אחוץ כעדער איז געווען דער קאנדוקטאר אין די לעצטע וואגאן. "איך וועל קאָנטאַקט באַסימעווי ווי באַלד ווי איך צוריקקומען," איך געזאגט. "אָבער איך וועט מיסטאָמע געבן איר אַ נומער צו דערגרייכן מיר אין דער דערווייל."
  
  
  איך האָב זיך אַריין אין מיין רעקל און אַרויסגעצויגן אַ גאַז פּיסטויל. עס איז געווען בעסער ווי הוגאָ ווייַל ווען ער איז געפונען עס איז קיין צייכן פון מאָרד. עס וועט נעמען זיי גענוג צייט צו געבן אונדז אַ אָנהייב.
  
  
  אי ך הא ב געבראכ ט ד י ביקס ן צ ו זײ ן נאז , או ן דערזע ן ד י פארװאונדערט ע בליק ן אי ן זײנ ע אויגן . איך פייערד. א געדיכטע ר גאז־װאלק ן הא ט אי ם פארבארגן . איך האָב זיך גיך צוריקגעצויגן. איך האב אים געהערט הוסט און דערשטיקט. ער איז לאנגזאם אראפגעפאלן אויף די קני און געפאלן צו דער ערד. איך האב אים װידער געהערט הוסט. דא ן אי ז געװע ן שטיל . דאָס אַלץ האָט געדויערט ווייניקער ווי פינף סעקונדעס.
  
  
  איך האָב אַרײַן דעם ביקס צוריק אין גאַרטל און זיך אַרומגעקוקט. דע ר מענער־צימע ר אי ז געװע ן צ ו גוט־באלויכטן . אבע ר עטלעכ ע מעטע ר װײטע ר אי ז געשטאנע ן א באגאזש־װאגן . איך האב אים אהערגעשלעפט. איך געפרוווט צו שטופּן עס אַוועק און דעמאָלט געשווינד געקומען צוריק. איך בין אַרײַן אין דער באַן מיט כעדער.
  
  
  'עס איז געזעצט ...?'
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  דער באן איז אװעק אין צײט, צען מינוט שפעטער. כ׳האב געמײנט, אז סעזאק װעט האבן באזונדערע שלאף־קאמערן, דאס האב איך געטון. און איך ינסיסטאַד אַז כעדער נוצן איר אָפּטייל. ס׳האט מיר געדויערט א לאנגע צײט ביז אײנשלאפן.
  
  
  
  
  װע ן אי ך הא ב זי ך אויפגעכאפ ט הא ט ד י זו ן געשײנ ט או ן מי ר זײנע ן שוי ן געפאר ן צװיש ן ד י רוק ן פו ן ד י מזרח־טערקיש ע הויכ ע בערג . די מיינונג איז געווען ברעטטייקינג. גראָב ראַקס אָלטערנייטינג מיט הויך שאַרף פּיקס. דאָ און דאָרט אַ קליין לאָנקע וווינען מיט שעפּס און ציג. די פּאַסטוכער האָבן אויסגעזען שטרענג און גראָב ווי די לאַנדשאַפט. דא ס זײנע ן געװע ן קורדן , באקאנט ע מי ט זײע ר עקשנות . אי ן אלטע ר צײ ט אי ז זײע ר הויפט־ארבע ט געװע ן צ ו בארויב ן רײזנדע . אין פאַרגלייַך מיט זייער פיוד, די מאַפיאַ מלחמה איז געווען ומשעדלעך שפּאַס פֿאַר די יינגלעך.
  
  
  מיט ן אינדערפרי , האב ן מי ר געביט ן בא ן אי ן ערזורום . מזרח פון ערזורום, טערקיי איז געווען כּמעט אויסשליסלעך אַ מיליטעריש זאָנע, אַ באַפער שטאַט קעגן רוסלאַנד. כאָטש די באַציונגען צווישן רוסלאַנד און טערקיי זענען לעצטנס געווארן פיל ווייניקער געשפּאַנט, די גרענעץ איז נאָך געשאפן דורך אַ שטעקל דראָט פּלויט פון די שווארצע ים צו אַראַראַט. אָנגעפילט מיט מינעפעלד און באַזאָרגט דורך טויזנטער זעלנער. טאַראַביע איז ליגן אין דעם מיליטעריש זאָנע.
  
  
  ד י נײ ע בא ן אי ז באשטאנע ן נא ר פו ן צװײט ן קלאס . באל ד נא ך מי ר זענע ן ארײ ן האב ן מי ר באזוכ ט א ן ארמײ־אפיצי ר או ן א פאליציאנט . ווען זיי געבעטן פֿאַר אונדזער דאָקומענטן, מיר געוויזן די שווינדל IDs מיר באקומען פון AX. קיינער פון די מענער האָט מיך ניט דערקענט, כאָטש זיי זענען אַנדערש געווען זייער העפלעך און האָבן אונדז געוואונטשן אַ גוטע רייזע ווען זיי האָבן געזען אַז איך בין אַ הויכער פּאָליציי.
  
  
  טאַראַבייַאַ איז געווען אַ קליין שטאָט און די טורמע איז געווען אַ ביסל מייל מזרח פון די שטאָט לימאַץ. מי ר האב ן גענומע ן א טאקסי , או ן דרי י אזײגע ר נאכמיטאג , זענע ן מי ר געװע ן ב ײ ד י טורמע־טויערן . מע ן הא ט אונד ז דער ־ שטעל ט א דערדריקנדיקע ר ראיה : גרוי ע ווענט , מיעס ע טורע ם או ן אומבאקאנט ע געביידע . אי ך הא ב געװיז ן אונדזער ע דאקומענט ן דע ר װעכטע ר או ן מי ר הא ט מע ן אײנגעלאד ן ארײנצוגײן . איך האָב אַ לעצטן קוק געטאָן אויף די גרינע לאָנקע אַרויס דער טורמע און טאַקע געהאָפט אַז מיר וועלן זיי ווידער זען.
  
  
  דע ר וועכטער , וועמענ ס נאמע ן אי ז געווע ן בקיר י עניליק , הא ט ניש ט געקענ ט איינהאלט ן זײ ן איבערראשונ ג אוי ף אונדזע ר אומגעריכט ע באזוך . אַ גליק, װאָס ער האָט נאָר געקענט סאַזאַק פֿון פֿאָטאָגראַפֿיעס אין דער צײַטונג.
  
  
  ― פֿאַרװאָס האָט איר אונדז נישט געוואָרנט, אַז דו קומסט, סעזאַק? — האט ער זיך אנגעזאגט. "און מיר קענען געבן איר אַ געהעריק באַגריסונג."
  
  
  "ומזין," איך געזאגט, באַשטימענדיק אָפּוואַרפן זיין אַבדזשעקשאַנז, ווי סעזאַק וואָלט האָבן געטאן. “איך האָב געהאַט אַ באַגעגעניש אין ערזורום, אַזוי עס איז געווען לאַדזשיקאַל צו קומען אַהער גלייך. דאס סאַוועס אַרומפאָרן. דאָס זארגן איינער פון די פרעמד געפאנגענע, בעקיר. איך מוז אים פרעגן. עס איז נייַ זאָגן אין זיין פאַל. מייַן סעקרעטאַר וועט רעקאָרדירן זיינע ענטפֿערס פֿאַר דעם באַריכט."
  
  
  "אָבער אַוודאי," האָט יעניליק געזאָגט מיט אַ שמייכל, ווען זיינע אויגן האָבן אַרײַנגענומען היטערס לאַנגע פיס און פֿולע בריסט. "עס איז נישט אָפט אַז ליידיז קומען צו אונדז. מיר זענען זייער צופרידן מיט דיין אָנקומען.
  
  
  ― איר זײַט זײער פֿרײלעך, ― האָט כעדער געזאָגט מיט איר קאַטערינאַ־שטימע, און מיט אירע לאַנגע פֿינצטערע װיעס געבליצט אַף יעניליק.
  
  
  עניליק האט צוריק געשמײכלט. ער איז געווען פאַסאַנייטיד דורך איר שיינקייט. אין דעם פונט כעדער איז געווען ברייקינג די אייז פֿאַר אונדז און טאן אַ גרויס אַרבעט. עניליק האט קלאר געפרואווט זיך אפצוקוקן פון איר.
  
  
  — װעגן דעם ארעסטאנטן, װאם גײםטו נאך?
  
  
  איך האב דאס געפרואווט זאגן אזוי פשוט ווי מעגליך. — אוי , א געװיסער ם ר ׳ אלבער ט פיטשוג . סענטענסעד אַ ביסל חדשים צוריק פֿאַר גנייווע אַרטאַפאַקץ.
  
  
  — אַה, ענגלענדער. זײ ן פני ם אי ז װידע ר געװאר ן ערנסט .
  
  
  'רעכט. מיר האָבן זאָגן אַז עס איז מער ווי דאָס. די אויספאָרשונג, אויב ער איז דורכגעפירט ריכטיק, קען אונדז צושטעלן די אינפֿאָרמאַציע וואָס מיר דאַרפֿן פֿאַר אַ נייַע פּראָצעס."
  
  
  גרויס, "ער האט געזאגט. "די פאָראַנערז דאַרפֿן צו פֿאַרשטיין וואָס עס מיטל צו ברעכן אונדזער געזעצן." ער האט אויסגעזען פארטראכט. "אויב איר ווילן צו נוצן גאַרדז ..."
  
  
  "אָה ניין, דאַנקען פֿאַר די פאָרשלאָג, אָבער איך ווילן צו פּרובירן די מילד אופֿן ערשטער. נאָר איך און מיין סעקרעטאַר, דאָס מיינט צו מיר גענוג. אויב עס טוט נישט אַרבעטן, איך וועל שטענדיק אָננעמען דיין פאָרשלאָג. ”
  
  
  'פּערפעקט. צי איר ווילן צו באַזוכן דעם אַרעסטאַנט איצט?
  
  
  "ביטע, אויב מעגלעך. מיר מוזן מאַכן די מערסט פון אונדזער צייט דאָ."
  
  
  'פייַן. דעמאלט וועל איך דיך פערזענליך נעמען צו אים." אַ וועכטער איז געקומען צו אים זען, און מיר זײַנען פֿיר אַרײַן טיפֿער אין תּפֿיסה. עס איז געווען וואָס איר רופן אַן דערפאַרונג. איך ווע געזען פּריזאַנז איבער די וועלט, אפילו שטשור האָלעס אין מעקסיקא און מזרח אפריקע. אבער ינ ערגעצ ניט געווען אַזוי שלעכט ווי דאָ.
  
  
  די קלעפּיק, פּאַרעמיע אַטמאָספער האָט מיר אַ שלאָגן אין האַלדז. און דעמאָלט דער סטענטש. װאוהין דו ביסט געגאנגען, איז דיר נאכגעגאנגען דער שרעקלעכער שמעקן פון קאנאליזאציע. מי ר זײנע ן געגאנגע ן דור ך שמאלע , קאלט ע קארידארן . איך האב זיך געוואונדערט ווי א מענטש קען דא איבערלעבן יארן.
  
  
  הער אלבערט איז געווען אין איינזאמקייט, נישט פיל גרעסער ווי א רעגולער קלאָזעט, און איך האב אויף אים געקוקט דורכן גליטשיקן פענצטער אין דער מעטאלן טיר. ער האט זיך אװעקגעזעצט אויף דער צעמענט־באנק און א קוק געטאן אויפן דיל.
  
  
  דער וועכטער האָט געעפֿנט די צעל-טיר און יעניליק האָט מיר געזאָגט: "אין סוף קאָרידאָר איז פֿאַראַן אַן אויספֿרעג־צימער. עס איז אַ טיש מיט עטלעכע טשערז.
  
  
  'פייַן. דעמאָלט מיר גיין דאָרט."
  
  
  דער וועכטער האט ארויסגעפירט הער אלבערט. דער ענגלענדער האט קוים געקוקט אויף יעניליק, נאר אפען געקוקט אויף העדער און מיר. ער האט געקענט סעסאק'ס פנים פונעם פראצעס. הער אלבערט איז געווען א הויכער, שלאנקער מענטש. זײנ ע אויג ן האב ן אויסגעזע ן א ביס ל כאטש , װ י ד י פו ן א מאן , װא ם הא ט פארלויר ן ד י ברילן . זײ ן פני ם אי ז געװע ן בלײ ך או ן פארשפארט . ער האט געהאט דיקע זעקלעך אונטער די אויגן. איך האָב געזען פֿאָטאָגראַפֿיעס פֿון אים אין לאָנדאָן. דאָס איז געווען גאָר אַן אַנדער מענטש. און ער איז דאָרט נאָר געבליבן עטלעכע חדשים.
  
  
  'וואס טוט זיך?' — האט ער געמורמלט.
  
  
  ― מיר דאַרפֿן אײַך פֿרעגן עטלעכע פֿראַגעס, מיסטער פֿיצשו, ― זאָג איך קאַלט.
  
  
  דער וועכטער האט געשטופט סער אלבערט פאראויס אין קארידאר. עניליק, העדער און איך זענען אים נאכגעגאנגען אין אויספארשונגס צימער. די טיש און די שטולן זענען געווען געמאכט פון גראָב האָלץ. ד י נאקעט ע לאמפ ע הא ט געדארפ ט אל ץ באלויכטן .
  
  
  ― לאָז אונדז דאָס איבעריקע ― זאָג איך יעניק.
  
  
  "איך וועל שטעלן אַ וועכטער ביי דער טיר," האָט עניליק געענטפערט.
  
  
  'פּערפעקט.'
  
  
  יעניליק און דער וועכטער זענען פארשוואונדן. איך בין צוגעגאנגען צו דער טיר און געקוקט אויפן גליטשן פענצטער. ם׳איז געװען פארמאכט. כעדער האט מיר דערלאנגט א שטיק פלאסטיק פון איר זעקל און איך האב עס צוגעקלעפט אין אינעווייניג פונעם פענצטער בשעת סער אלבערט האט צוגעקוקט. אַז איך האָב געענדיקט, האָב איך אים אָנגעקוקט.
  
  
  ― זעץ זיך, הער אַלבערט, ― זאָג איך.
  
  
  ער האט זיך לאנגזאם אװעקגעזעצט אויף אײנעם פון די שטולן, נאך אלץ קוקנדיק אויף מיר פארדעכטיגט. העדער האט אויף דעם טיש פאר אים געשטעלט א פלאך שאכטל מיט שריפט־מאטעריאן. אַלץ וואָס מיר דאַרפֿן איז געווען אין איר טאַש. זי איז צוגעגאנגען צו דער טיר און זיך שטארק צוגעהערט ווען איך האב ארומגענומען דעם טיש.
  
  
  "נייַ זאָגן איז דיסקאַווערד אין דיין פאַל, האר אַלבערט," איך געזאגט, קאָנטראָלירן אַלע די נוקס און קראַנייז פון די צוגעהערט ויסריכט. "מיר ווילן צו דיסקוטירן דעם מיט איר אין דעטאַל."
  
  
  "סערטיפיקאַט?" — האט הער אלבערט געזאגט נאריש. "וואָס זאָגן?"
  
  
  כ׳האב פארענדיקט מײנע רונדן: דער צימער איז געװען רײן. העדער האט זיך א ניד געטאן אין אײנעם און זיך אומגעקערט צום טיש. זי האט זיך אװעקגעזעצט און אויפגעהויבן א פען און נאטיץ.
  
  
  איך בין געשטאנען בײם טיש נעבן סער אלבערט. „פֿון איצט אָן מוזט איר אָפּשטעלן דײַן קול, כּדי דער װעכטער אינדרויסן זאָל דיך נישט הערן. איר פֿאַרשטײט דאָס?
  
  
  איך האב געטוישט סעזאק'ס שטימע אויף מיין אייגענעם שטימע. הער אלבערט האט באמערקט דעם טויש און האט מיר פארחידושט געקוקט. "יא, איך פֿאַרשטיין," ער האט געזאגט. — דו ביסט אבער נישט צעזאק ?
  
  
  "זיכער נישט. און דאָס איז אויך נישט סעזאַקס סעקרעטאַר." איך האָב אָנגעוויזן אויף די טונקל-כערד כעדער.
  
  
  “אָה, איר געהערן צו די רוסישע. אָבער איר וועט נאָך נישט קומען ביז דעם סוף פון דער וואָך.
  
  
  איך און העדער האָבן זיך אָנגעקוקט. ― האָב איך געפֿרעגט ― האָסטו געהאַט קײן קאָנטאַקט מיט די רוסן?
  
  
  'יא. פארוואס פרעגסטו דאס? ארבעט נישט פאר די רוסן?
  
  
  אי ך הא ב טי ף געאטעמט , או ן זי ך אװעקגעזעצט . עס איז געווען אויף די ברעג. מי ר האב ן כמע ט קיי ן קאנטאק ט מי ט דע ר ק.ג.ב . "ניין, מיר אַרבעט נישט פֿאַר די רוסישע," איך געזאגט. ― זאָגסטו, אַז זײ זײַנען געקומען צו דיר און האָבן אָפֿן געזאָגט, אַז זײ זײַנען געקומען דיך אַװעקנעמען?
  
  
  אין די אויגן האט זיך באוויזן א חשד. — װער ביסטו דען ?
  
  
  "מיר זענען געקומען צו ראַטעווען איר, האר אַלבערט," כעדער געזאגט אין איר אייגן קול.
  
  
  ער האט זיך צו איר אויסגעדרייט. "איר זענט ענגליש."
  
  
  'יא'.
  
  
  ער האט װידער א קוק געטאן אויף מיר. "און איר זענט אמעריקאנער."
  
  
  'רעכט.'
  
  
  ― גאָט, ― האָט ער געזאָגט, קוקנדיק אַרײַן אין צימער אַרײַן.
  
  
  — האסטו געפלאנט צו גיין מיט די רוסן? איך האב געפרעגט. — האב ן ז ײ זי ך צוגעזאג ט צ ו נעמע ן אי ר בשלום , נא ך א הײס ן באד ן או ן א גוט ן גאלער ? דערפאר האסטו נישט געווארנט די טורמע אדמיניסטראציע?
  
  
  ער האָט מיך פּאַמעלעך געלערנט און איך האָב געזען אַ חשדנדיקן בליק אין זײַנע אויגן. ער האט אונדז גאָרנישט געזאָגט, אָבער איך פּעלץ עס. עפּעס איז געווען פאַלש מיט דעם פאַל.
  
  
  # — אזוי קען מען עס ניט אויסשטעלען , — האט ער אויכעט געזאגט . ער האט געקוקט אויף העדער. ― הער, װי אַזױ האָבן זײ דיך אַהער געשיקט? דאס מוז זיין שרעקליך געפערליך און אומנישט.
  
  
  ― נישט אומזיסט ― זאָג איך רויִק. "די רוסן האָבן גרויס פּלאַנז פֿאַר איר, האר אַלבערט. אויב איר גיין מיט זיי, איר וועט קיינמאָל זען די פריי וועלט ווידער. איך קענען געבן איר דאָס ווי אַ באַמערקונג. כעדער האט א ניד געטאן. "עס איז אַזוי, האר אַלבערט."
  
  
  ער האט געשװיגן.
  
  
  "דאס איז אונדזער פּלאַן," איך פארבליבן. זי וועט אַרייַנשפּריצן איר מיט אַ פליסיק וואָס וועט מיד פאַרשאַפן פאַלש סימפּטאָמס פון דזשאָנדאַס. מיר דעריבער זאָגן די וואָרדאַן אַז איר האָט דזשאָנדאַס. דער טורמע דאָקטער וועט ונטערזוכן איר און באַשטעטיקן אונדזער דיאַגנאָסיס. און ווייל עס איז נישטא קיין שפיטאל-אינסטרוקציעס אין דער תפיסה, וועל איך אנשטרענגען אז מען זאל דיך ברענגען אין האפענונג אין שפיטאל. און זינט דו ביסט אַ וויכטיקער אַרעסטאַנט פֿון סעליק סעזאַק, וועל איך אַליין אָנפֿירן דעם טראַנספּאָרט. װע ן מי ר פארלאז ן ד י טורמע , לויפ ן מי ר אװע ק קײ ן דרום . ווער זיי שיקן מיט אונדז מוזן שטאַרבן."
  
  
  ער האט זיך צוגעהערט שטילערהײט, אבער װי די מעשה איז װײטער
  
  
  ימאָושאַנז אנגעהויבן צו פאָרעם אויף זיין פּנים. ער איז געווען דערשראָקן, זייער דערשראָקן. מורא באָרדערד מיט פּאַניק. איך האב נישט פארשטאנען פארוואס.
  
  
  - איז עפּעס פאַלש, סער אַלבערט? — האט העדער געפרעגט.
  
  
  ע ר הא ט אונד ז געקוקט . 'איז עס עפּעס פאַלש? יא, עס איז באשטימט עפּעס! — האט ער געזאגט הויך. דערנאָך האָט ער זיך דערמאָנט, וואָס מיר האָבן געזאָגט, און האָט אַראָפּגעלאָזט זײַן קול. "דאס איז אַ משוגע פּלאַן! נאַריש און געפערלעך פּלאַן. אין קיין פאַל, עס וועט זיין פאַלש. איר'ד בעסער פאַרגעסן וועגן אים און לאָזן בשעת איר נאָך קענען.
  
  
  איך און העדער האָבן זיך אָנגעקוקט. פּאַמעלעך און געדולדיק האָב איך ווידער גערעדט. — הער אלבערט, איך מיין אז דו פארשטייסט נישט. דאָס איז דיין בלויז געלעגנהייט צו זען ענגלאַנד און דיין משפּחה ווידער." זײ ן פני ם הא ט זי ך געצויג ן בײ ם װאר ט ״פאמיליע״ . “די רוסן פּלאַנירן דיך צו שיקן אין אַ קאָנצענטראַציע לאַגער אין סיביר. זיי וועלן צווינגען איר צו אַנטוויקלען כעמישער וועפּאַנז פֿאַר די סאוועטן פארבאנד. וועפּאַנז וואָס וועט זיין געוויינט קעגן ענגלאַנד און די רעשט פון די פריי וועלט."
  
  
  "אונדזער פּלאַן האט די בעסטער געלעגנהייט צו הצלחה, האר אַלבערט," כעדער צוגעגעבן, געלערנט זיין אויסדרוק. "די אמעריקאנער האָבן אָרגאַניזירט אַ ערשטער קלאַס אַנטלויפן אַריבער די דרום ברעג. איר זענט אין קליין סכנה."
  
  
  ע ר אי ז געװאר ן אל ץ מע ר אנגעשפאנט . "קוק, איך טאַקע אָפּשאַצן וואָס איר אַלע ווילן צו טאָן פֿאַר מיר און אַלץ. אָבער איך קען נישט גיין מיט דיר און טייל מיט דעם. ” ער האָט זיך אויסגעמיטן מיין בליק.
  
  
  כעדער איז ביסלעכווייַז באַקומען בייז. — אבער הער אלבערט, דו מוזט קומען מיט מיר. אונדזער אָרדערס זענען קלאָר. אונדזער רעגירונג האלט עס איר פליכט צו באַקומען איר פון דאָ.
  
  
  עס איז דיין פליכט צו קאָואַפּערייט מיט דעם."
  
  
  ער האט זיך נערװעז אויפגעשטעלט און געקוקט אין דער אנדערער ריכטונג. "אבער איר טאָן ניט פֿאַרשטיין," ער האט געזאגט, ציטערניש. "דאָס איז וועגן מיין משפּחה, וועגן די מענטשן וואָס זענען ליב צו מיר. וואָס זענען איר גויס אַזוי באַזאָרגט וועגן, אויב איך וואָלט אלץ זען זיי ווידער? מיין וועכטער איז א ק.ג.ב. אגענט, און ער האט מיר פארזיכערט אז מיין ווייב און מיין טאכטער וועלן אומגעברענגט ווערן אויב איך וועל נישט קאאפערירן מיט זיי”.
  
  
  איצט איז אַלץ קלאָר געוואָרן. כעדער האט זיך א גרימאסירט, ווען סער אלבערט האט זיך צו מיר אויסגעדרייט. "איצט איר וויסן וואָס איך קען נישט גיין מיט איר. אויב איך בין נישט דא קומענדיגע וואך ווען די רוסן קומען אן, וועט מיין פאמיליע דערהרגעט ווערן. און דאָס זאָל נישט פּאַסירן. ”
  
  
  מײנ ע אויג ן האב ן זי ך ארײנגעקוק ט אי ן זײנ ע אויגן , או ן אי ך הא ב אי ן ז ײ דערזע ן ד י אפשפיגלע ך פו ן משוגעים . מעשוגאַס פון מורא. ער האט געוואלט צו באַשיצן זיין משפּחה אין אַלע קאָס. עס איז געווען ווי רירנדיק ווי עס איז ומגעלומפּערט. איך קלערט מיין האַלדז און אנגעהויבן. ״איך האב שוין פריער געזען סטראשונגען, הער אלבערט. די רוסן האָבן כּמעט קיינמאָל דורכגעקאָכט זייער סטראשונגען. אויב איר געווען אַ רוסיש וואָס האָט זיך געווענדט צו אַסיל, אָדער אַן אַגענט וואָס האָט דעפעקטירט, זיי קען לייכט נעמען נקמה. אבער אין דיין פאַל עס וועט נאָר ברענגען זיי שוועריקייטן, גרויס שוועריקייטן. ניין, הער אלבערט, זייערע סטראשונים זענען ליידיק. נאָר צוטרוי מיר איצט.
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר און זײַנע אויגן האָבן אָנגעלויכטן מיט כּעס. 'צוטרוי דיר? איר זענט מיר בײדע גאָר פרעמדע! איר האָט אָרדערס, אָבער איך האָבן מיין אייגענע אינטערעסן. איך גיי נישט מיט דיר!'
  
  
  איך האב איהם נאענט אנגעקוקט. “איך בין זייער נעבעכדיק, האר אַלבערט. אָבער אָן דיר קענען מיר נישט אַוועקגיין. איר וועט נאָך קומען מיט אונדז." איך האב אים נישט געסטראשעט, נאר מיין שטימע האט געקלונגען באשלאסן.
  
  
  ער האָט געקוקט אויף כעדער, דערנאָך צוריק אויף מיר. די באקן זײנען געװארן רויט. "דערנאך וועלן מיר זען," האָט ער געזאָגט מיט שפּאַנונג. ער האָט אָנגעפילט די לונגען מיט לופט.
  
  
  "זיכערהייַט וועכטער!" — האט ער הויך געשריגן, און אדערן האבן זיך באװיזן אויפן שטערן. ― שומרים, קומט גיך!
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 8
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  — הער אלבערט! — האט העדער מיט כעס געזאגט.
  
  
  — למען השם, מענטש! — הא ב אי ך געברומט .
  
  
  די טיר האט זיך געעפנט און א װאך איז ארײנגעקומען.
  
  
  'וואס גייט דא פאר?' — האט ער מיך געפרעגט. ער האט א קוק געטאן אויף סער אלבערט, װאם האט זיך אװעקגעזעצט אין װינקל פאר אונדז.
  
  
  "עס איז אָוקיי," איך געזאגט. "דער אַרעסטאַנט ליידט פון גייַסטיק דעפּרעסיע."
  
  
  — דאס איז א ליגן, — האט הער אלבערט א צארן געזאגט. “די צוויי זענען ינטרודערז. ספּיעס פון די מערב."
  
  
  ער האט גערעדט ענגליש און דער שומר האט עס נישט פארשטאנען.
  
  
  'וואָס וועגן אים?' — האט דער וועכטער געפרעגט אויף טערקיש.
  
  
  "עס טוט נישט ענין," איך געענטפערט אים אין טערקיש. "אויב ער ווערט היציק, מיר וועלן רופן איר."
  
  
  "יא, דאָס וועט אַרבעטן," כעדער געזאגט פריילעך און סמיילד צו די וועכטער.
  
  
  דער וועכטער האט זיך געכאפט, ער האט זיך געפילט אומזיכער. ער האט דערזען דעם פלאסטיק אין פענצטער. ווען איך האב עס אראפגעלייגט, האט מיר נישט געזארגט וואס דער וועכטער וועט טראכטן. סעזאַק וואָלט האָבן געטאן פּונקט דאָס. אבע ר אי ן ד י נײ ע אומשטענד ן הא ט ע ס פארגרעסער ט זײנ ע ספקות .
  
  
  הער אלבערט האט עס געפרואווט טערקיש. "דער מענטש איז נישט סעזאַק, נישט אַ סעקרעטאַר."
  
  
  כ'האב א שמייכל געכאפט. — איר זעט, ער האט א פארכאפעניש.
  
  
  דער וועכטער האט געקוקט אויף מיר פרעגנדיק, דערנאך אויף כעדער. "ער האפט אז מיר וועלן אפשטעלן די אויספארשונג מיט דעם גאנצן גערויש," האט העדער געזאגט.
  
  
  דער וועכטער איז צוגעגאנגען צו סער אלבערט. — פילסט איהר גוט ? — האט ער לאנגזאם געפרעגט אויף ענגליש.
  
  
  "איך זאג דיר דעם אמת!" — האט הער אלבערט הויך געענטפערט. "באַקומען דעם דירעקטאָר, מענטש! זאל ער פרעגן די צוויי עטלעכע פראגעס. דעמאָלט איר וועט אַנטדעקן פֿאַר זיך אַז זיי זענען נישט וואָס זיי פאַרהיטן צו זיין."
  
  
  דער אויסדרוק אויפֿן וועכטערס פּנים האָט אַרויסגעוויזן, אַז ער האָט גאָר נישט פֿאַרשטאַנען. ער האט װידער א קוק געטאן אויפן פלאסטיק. איך בין צוגעגאנגען צו דער טיר און זי אראפגענומען.
  
  
  "עס איז געווען פֿאַר אַ שטילע אויספאָרשונג," האָב איך אים געזאָגט גלייַכגילטיק און עס אַרײַנגעלייגט אין מיין מאַנטל קעשענע. "איר קענט ווידער לאָזן אים און מיר אַליין." דערנאָך וועלן מיר פאָרזעצן די אויספאָרשונג”.
  
  
  "אָוקיי," ער האט פּאַמעלעך. "אויב איר דאַרפֿן הילף מיט אַ ינמייט, נאָר רופן."
  
  
  "אַוודאי," איך געזאגט. "אגב, דער מענטש דאַרף אַ מעדיציניש דורכקוק. זיין אטעמען איז אומרעגיאַלער און די באקן זענען רויט. דאָס קען אָנווייַזן אַ היץ. אפשר איז זײן װידערשטאנד געשװאכט געװארן צוליב קראנקײט״.
  
  
  סער אלבערט איז מיטאמאל געשפרונגען צווישן דער טיר און דער וועכטער. — דו ביסט אן אייזל! — האט ער הויך געשריגן. „גיי גלײַך וואָרענען יעניליק! דאס זענען מרגלים! זיי ווילן מיר געבן פּיינקילערז און קידנאַפּ מיר פון טורמע! »
  
  
  איך געשאלטן שטילערהייט. מי ט יעד ן ווארט , הא ט הער ר אלבער ט פארגרעסער ט אונדזער ע שוועריגקייטן . "דער אָרעמאַן איז טאַקע יבערקערן," איך דערציילט די וועכטער נייטראַל. — אפשר וואלט איר בעסער געווען מיט קאטשקעס.
  
  
  דער וועכטער האט זוכנדיק געקוקט אויף סער אלבערט. דערנאך האט ער געמאכט א באשלוס. 'מאַך.' — האט ער גערעדט אויף טערקיש.
  
  
  "ניין, איך וועל נישט! ניט ביז איר צוזאָג צו באַקומען יעניליק.
  
  
  דער וועכטער האט געפרואווט זיך ארומצודרייען, אבער הער אלבערט איז געהאנגען אויף זיין ארבל. "זיי טראָגן מאַסקס, זיי טראָגן אַ מין פון פאַרשטעלונג! דעריבער נעמען אַ נעענטער קוק בייַ זיי! דאָס איז אַלע איך בעט פון דיר, מענטש!
  
  
  דער וועכטער האט אים געפרואווט באפרייען. סער אלבערט איז שנעל אויף מיר געשפרונגען און מיך אנגעכאפט בײם פנים. כ'האב אויפגעהויבן מיין האנט אים אפצוהיטן, אבער די קלאפע פינגער האבן מיך שוין אנגעכאפט. און ער איז געווען מאַזלדיק. ער האָט געכאַפּט דעם אָרט, וווּ די מאַסקע האָט זיך צונויפגעמישט מיט די באַשטאַנד אויף מיין האַלדז. און ער האָט מיר אָפּגעריסן דעם ווינקל פון מיין קין.
  
  
  דער וועכטער האט געקוקט פארוואונדערט אויף די שוידערלעך וואס האבן געהאנגען פון מיין פנים. סעליק סעזאק'ס אויסזען איז געווען שווער געשעדיגט.
  
  
  — דו נארישע אידיאט! — האט העדער געבארקט אויף סער אלבערט.
  
  
  און אפילו הער אלבערט איז איבערראשט געווארן פון דער צעריסענער מאַסקע. מײן פנים איז געהאנגען אין גאנצן לײז, װי דאם פלײש װאלט געריסן געװארן פון מיינע בײנער. איך האב געזען ווי דער וועכטער האט געצויגן צו זיין כאלסטערד פּיסטויל. אי ך הא ב אי ם געקװענק ט צ ו דערהרגענען , או ן ד י דאזיק ע קװענקלע ן אי ז געװע ן פאטאל . אי ך הא ב געװאל ט צוקומע ן קײ ן װילהעלמינע , אבע ר ע ר הא ט שוי ן שוי ן געגעב ן זײ ן געװע ר אוי ף מײ ן ברוסט .
  
  
  כעדער האט גארנישט געהאט. איר זעקל איז געלעגן אויפן טיש. זי האט א קוק געטאן אויף דעם װעכטערס ביקס און מיט א זיפץ צוגענומען. דער וועכטער איז לאנגזאם צו מיר צוגעגאנגען, געשפירט מיין רעקל, ארויסגענומען א לוגער און עס אריינגעלייגט אין איינעם פון די קעשענעס.
  
  
  "וואָס איז דאָס אויף דיין פּנים?" — האט ער געבראכן.
  
  
  אי ך הא ב גענומע ן ד י מאסק ע צװיש ן מײנ ע פינגע ר או ן ז ײ לאנגזא ם צוגעצויג ן איבע ר מײ ן קאפ , שייט ה או ן אל ץ דע ר װעכטע ר או ן םי ר אלבער ט האב ן זי ך צעשטױפ ט װע ן מײ ן אײגענע ם פני ם הא ט זי ך באװיזן .
  
  
  "זייער טשיקאַווע," האט דער וועכטער לעסאָף געזאגט. ער האָט גענומען די מאַסקע פון מיינע הענט, נאָך אָנווייזנדיק דעם ביקס אויף מיין קאַסטן, און קערפאַלי דורכקוקן די מאַסקע. דערנאָך האָט ער מיך אָנגעקוקט. 'ווער ביזטו?'
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. — דער, װאם שפילט פאר סעזאק.
  
  
  ער האט געקוקט אויף העדער. ― און איר האָט דאָרט אױך אַן אַנדער פּנים?
  
  
  זי האט א ניד געטאן. "עס זענען מענטשן וואָס קלאר ווערט עס מער. זי האט א קוק געטאן צו סאר אלבערט, װאם האט זיך װידער צוריקגעכאפט.
  
  
  "איך בין טאַקע נעבעכדיק," ער דערציילט כעדער. "אויב עס איז וויכטיק, איך בין נעבעכדיק."
  
  
  כעדער האט צוגעשלעפט. "אַה, דער מענטש איז נישט שטענדיק געווינען," זי געזאגט מיט טיפּיש בריטיש פלעגמאַטיזאַם.
  
  
  איך האָב געזוכט אַ וועג צו דיסטראַקט די וועכטער. אויב איך קען אים באַקומען, עס איז שטענדיק געווען אַ זייער קליין געלעגנהייַט אַז סער אַלבערט און איך וואָלט ענדיקן דאָ.
  
  
  'גוט. איר גײט. אַלע פון זיי.' האט געזאגט דער וועכטער, וואפענדיג מיט זיין ביקס.
  
  
  אי ך בי ן אי ם פארבײגעגאנגע ן צ ו דע ר אפענע ר טיר . צוגעגאנגען צו אים, האב איך זיך אויסגעדרייט און אנגעוויזן אויפן טיש און געפרעגט. - "זאָל איר נישט נעמען דיין טאַש מיט איר?"
  
  
  ער האט א מאמענט א קוק געטאן איבערן טיש. איך האָב אים געשלאָגן אויפן אָרעם מיט אַ קאַראַטע צעהאַקן. די ביקס איז געפאלן צו דער ערד מיט אַ קראַך.
  
  
  דער וועכטער האט געשריגן. איך האָב אים אַ זעץ אַרײַן אין מאָגן, און ער האָט זיך צעפֿאַלן אין האַלב מיט אַ דערשטיקט געשריי. איך האב צוגעבראכט מיין קני צו זיין פנים. עס איז געווען אַ נודנע פּלאַצן ווען זיין צוריק שלאָגן די שטאָק.
  
  
  כעדער איז געפלויגן צו דער טיר זי צו פארמאכן, אבער הער אלבערט האט זיך דערויף געהאלטן. — שומרים! — האט ער הויך געשריגן. איך פּולד אים אַוועק כעדער און זעץ אים אין די קין. ער איז ארײנגעפלויגן אין טיש און אים ארײנגעצויגן אין א פאל. אי ך הא ב געזוכ ט אויפ ן שטאק , ד י ביקס ן פו ן דע ר װעכטער , װעלכע ר הא ט פאמעלע ך או ן לאמעלע ך געזוכ ט אויפצושטײן .
  
  
  װי נאר איך האב װידער דערזען דעם ביקס, האב איך געהערט שנעלע טריט אין קארידאר. כ׳האב פארצװײפלט דערגרײכט צו מיין ביקס, אבער איך האב עס נישט געקאנט אנכאפן אײדער די װעכטער האבן זיך באװיזן אין דער טיר. צוויי גרויסער טערקן מיט געווער אין דער גרייט. אי ך הא ב טי ף אטעם , או ן װידע ר אראפגעלאז ט דא ם ביקס . טרויעריק אויגן האבן געקוקט אויף מיר.
  
  
  'וואס איז געשען?' — האט איינער פון זיי געפרעגט.
  
  
  העדער האט א קוק געטאן אויף מיר און געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  "עפּעס זייער ומגעוויינטלעך," זי געזאגט.
  
  
  ד י צװ ײ שוכטע ר האב ן ניש ט קײ ן צײט , מי ט װײטע ר טראכטן . מיר דרײַ זענען מאַרטשירט געוואָרן צו יעניליקס ביוראָ. הער אלבערט האט אונז מער גארנישט געזאגט. ער האט מער נישט אנטשולדיקט. ער מיסטאָמע איינגעזען אַז מיר טאָן ניט אָפּשאַצן עס. יעניליקס איבערראַשונג האָט זיך באַלד פֿאַרוואַנדלט אין גרימצאָרן. ע ר הא ט געבראכ ט ב ײ דע ר װעכטער , א ז ע ר דאר ף אפנעמע ן כעדער ס מאסק ע או ן הא ט דורכגעפיר ט דע ם באפעל , מי ט א גרויםע ר זשעסט .
  
  
  — אומגלויבלעך, — האט יעניליק געזאגט און זיך געקרימט אויף העדער. ער האט זיך צו מיר אויסגעדרייט און א קוק געטאן אויף מיר. ― איר האָט מיך טאַקע אָפּגענאַרט. איך װעל דאָס נישט באַלד פֿאַרגעסן, פֿאַרזיכער איך אײַך. ער האָט גערעדט ריין ענגליש, און דער טאָן פֿון זײַן שטימע האָט נישט באַוויזן גוטס.
  
  
  'יא באמת. "עס איז נישט ווערט עס, מיין טייַער," כעדער געזאגט ליב. "איר זענט אַזוי גרינג צו אָפּנאַרן." יעניליק האט זי שטארק א געשלאגן אין פנים. זי איז צוריק געשטאכן און געפאלן אויפן לינקן פוס. איך האָב זיך דערגרייכט צו יעניליק, אָבער די דרײַ וועכטער, וואָס זענען געשטאַנען הינטער זײַן שרייַבטיש, האָבן געסטראשעט אויפֿגעהויבן זייערע פּיסטולן.
  
  
  ― זײַ אַ ביסל מילדער מיט דער דאַמע, מיסטער יעניליק. ביטע.' — האט הער אלבערט װײך געזאגט.
  
  
  'זיי שטיל!' — האט יעניליק אויסגעשריגן. ער האט זיך צו מיר אויסגעדרייט.
  
  
  "איז געווען דער אַרעסטאַנט אַ באַטייליקטער אין דער קאַנספּיראַסי?"
  
  
  "איך געוואוסט גאָרנישט וועגן אים," האט האר אלבערט.
  
  
  איך איז געווען זייער יקסייטאַד צו צוציען אים קאָפּ איבער כילז. “ער זאָגט דעם אמת. ער האט ניט געוואוסט מיר קומען.
  
  
  איך האב שוין געמאכט מיין באשלוס. אויב ס'איז נישט געווען קיין וועג ארויסצוגיין פון דאן מיטן סער אלבערט איידער די רוסן קומען אים צונעמען, וואלט איך דערציילט יעניליק וועגן זייער פלאן צו קידנעפן סער אלבערט. איך וואָלט בעסער וועלן עס אין טאַראַביע ווי אין סיביר. ד א װע ט ע ר באפרײ ט װערן , אוי ב ע ר הא ט זי ך אויסגעדינט .
  
  
  עניליק האט באפוילן די וועכטער זאלן מיך דורכזוכן. ז ײ האב ן ארויםגענומע ן מײ ן סעזא ק געשטאפט ע רעקל , או ן געפונע ן א הוגו , אוי ף מײ ן ארעם . מע ן הא ט אויפגעהויב ן דע ם שטאל ט או ן ארויפגעלײג ט אויפ ן טיש ל בײ ם לוגער . מען האט אויך געזוכט אין כעדס זעקל. איר סטערלינג. 380 PP1, גאַז פּיסטויל, שפּריץ און אַמפּאָולע מיט פליסיק געפאלן אויף די טיש.
  
  
  "וואָס איז דאָס געווען פֿאַר?" — האט יעניליק געפרעגט.
  
  
  איך האב איהם א קוק געטאן שטילערהײט.
  
  
  "זיי געוואלט צו אַרייַנשפּריצן מיר מיט דעם שטאָפּן און עס וואָלט מאַכן מיר קוקן קראַנק," סער אַלבערט געזאגט. "און דערנאָך זיי געוואלט צו נעמען מיר צו די שפּיטאָל אין האָפענונג."
  
  
  יעניליקס טונקעלע אויגן האבן זיך געפלאצט צווישן די חפצים אויפן טיש און מיין פנים. 'זייער קליג. צי האָט איר וויסן אַז מיר האָבן נישט אַ שפּיטאָל צימער דאָ? איר מיסטאָמע אויך וויסן פיל וועגן Sezac און מיר. ווער ביזטו?'
  
  
  "עס איז אַ סוד".
  
  
  זײנ ע אויג ן האב ן זי ך פארװאנדל ט אי ן קלײנ ע שפאלטן . - איר זענט אמעריקאנער, און זי איז ענגליש. טאַקע טשיקאַווע. איך טראַכטן אַפֿילו וועגן דיין פאַך. אײַערע רעגירונגען האָבן ניט געקענט איבערלאָזן סער אַלבערט אין אַ טערקישער טורמע ביז צום סוף פון זיין אורטייל? האָט מען דיר באַפֿוילן אים אַרויסצונעמען פֿון לאַנד?
  
  
  אי ך הא ב אי ם געבליב ן קוק ן אוי ף אים . עס איז געווען שיין קלאָר וואָס מיר זענען טאן. אבער איך האט ניט ווי דעם דין מענטש און זיין מאַנירן. אויב ער האָט געוואָלט עפּעס דערוויסן, גוט, אָבער אָן מיר.
  
  
  "פארוואס רופט איר נישט דעם פרעמיער מיניסטער אין לאנדאן?" — האט כעדער געפרעגט, װידער אויפגעשטעלט און זיך, אפנים, ערהוהט פון דעם קלאפ. "אפֿשר קען ער דיר דערציילן די פּרטים."
  
  
  זי האט נאכאמאל אנגערופן יעניליק. עס איז געווען קלאָר אַז זי מוז אים ליב האָבן אַזוי קליין ווי מיר. ער איז װידער צו איר צוגעגאנגען, אבער הער אלבערט האט װידער ארײנגעמישט.
  
  
  "איך גלייב אַז דאָס איז געווען זייער כוונה," האָט ער געזאָגט. — מיך ארויסשמוגלען פון לאנד.
  
  
  איך גלייב, אַז ער האָט טאַקע געטאָן אַלץ מעגלעך צו באַשיצן יעניליק פֿון גוואַלד. הער אלבערט איז נישט געווען אזא שלעכטער מענטש.
  
  
  ער איז געווען אַ מענטש אונטער ריזיק דרוק. דער דרוק, וואס האט אים צעריסן אינעווייניג. אונטע ר ד י אומשטענד ן אי ז ע ר שוי ן ניש ט געװע ן אלײן . אבע ר אי ן יענע ר צײ ט אי ז פא ר אונד ז געװע ן א קלײנ ע טרייסט .
  
  
  יעניליק האט א קוק געטאן אויף סער אלבערט. "אפֿשר דעמאָלט איר קענען דערקלערן עפּעס צו מיר," ער האט געזאגט. "דעמאָלט וואָס האָט איר דיליבראַט פאַרלאָזן זייער פּלאַן?"
  
  
  איך בין געווען נייגעריג וואס הער אלבערט וועט זאגן אויף דעם. איך וואלט דאס אליין געקענט זאגן, אבער אויב איך וואלט געזאגט פאר יעניליק וועגן דעם ק.ג.ב פלאן, וואלט סאר אלבערט בלי ספק באקומען נאך זיכערהייטס מיטלען. און עס וואָלט אויך שווער פֿאַר אונדז צו באַפרייַען אים. איך האב שוין לאנג נישט פארלוירן די האפענונג.
  
  
  — כ׳בין נישט קײן גרויםער העלד — האט הער אלבערט געזאגט נערװעז. "איך קען זיין ינדזשערד אָדער אפילו געהרגעט אויב איך געווען מיט זיי. ניין, אַזאַ ינדיאַן שפּילערייַ זענען נישט פֿאַר מיר. איך וויל בעסער בלייבן דא. מיין זאַץ וועט נישט געדויערן אַזוי לאַנג." עניליק האט א לאנגע װײל און זוכנדיק א קוק געטאן אויף האר אלבערט. 'איך גלייב דיר. איר האָט געטאן אַ גוט אַרבעט פון יקספּאָוזינג די ינוויידערז. דיין הילף קען האָבן אַ וווילטויק ווירקונג אויף די לענג פון דיין זאַץ."
  
  
  — א דאנק, — האט הער אלבערט כמעט נישט געהערט.
  
  
  "נעם דעם אַרעסטאַנט צוריק אין זײַן צעל," האָט יעניליק געזאָגט צו איינעם פון די דריי וועכטער.
  
  
  דער מאן האט אנגעכאפט הער אלבערט בײם ארעם און אים אװעקגעפירט. הער אלבערט האט זיך אומגעקערט צו דער טיר און א קוק געטאן אויף אונדז מיט קװענקלעניש, װי ער װיל זיך װידער אנטשולדיקן. אבער ער האט גארנישט געזאגט. דערנאך איז ער אװעק.
  
  
  עניליק איז געקומען צו מיר. זײַן כּעס אויף אונדזער קונץ האָט זיך ביסלעכווײַז פֿאַרוואַנדלט אין אַ מין שלאַנגקייט. עווענטועל האט ער געכאפט צוויי מערבדיקע שפיאנען. איך האב געהאפט אז סעזאק און די דיפלאמאטישע קרייזן פון אנקארא וועלן זיך זייער צופרידען מיט אים. אפֿשר ער וועט באַקומען אַ אַוואָרד אָדער אַ העכער שטעלע, אפֿשר אפילו אַ שטעלע אין אַנקאַראַ.
  
  
  "איך וואָלט ווי צו וויסן ווער איר זענט און פֿאַר וועמען איר אַרבעט," ער האט געזאגט גלייַכגילטיק, ווי אויב געבעטן פֿאַר אַ ליכט.
  
  
  "איך רעד נישט וועגן דעם," איך געזאגט.
  
  
  ער האט אנגעװיזן אויף אײנעם פון די װעכטער. ער האט צוגעדריקט דעם ביקס צו מיין פנים. ער האט מיך געשלאגן אין קין און איך בין געפאלן. כ׳האב זיך צוגעלײגט מיט די קני אויף דער ערד און דערפילט א גערעם בלוט לויפן אויף דער באק. אי ך הא ב מי ט װײטיק ן אנגעקלאפ ט ד י צײן .
  
  
  — דו אומגליקלעכע בארבארן! — האט העדער מיט כעס געזאגט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעהויב ן או ן דערזע ן דע ם צװײט ן װעכטער , װא ס הא ט אי ר געהאלט ן מי ט אײ ן האנט . מיט דער אנדערער האנט האט ער אנגעהאלטן דעם ביקס צום קאפ.
  
  
  — איז דען נישט די ארבעט פון אנדערע ? ― זאָג איך רויִק צו יעניליקן. איך האב תיכף פארשטאנען זיין תכלית. די מער אינפֿאָרמאַציע ער באַקומען פון אונדז איידער די סעקרעט סערוויס קומט פֿאַר אונדז, די מער ימפּרעסיוו ער וועט זיין אין אַנקאַראַ.
  
  
  "זארגט נישט וועגן אנדערע מענטשן," האָט עניליק געזאָגט. "איר וועט בלייבן דאָ ביז דעם פּראָצעס אין אַנקאַראַ. און עס זעט מיר אויס שיין, אַז דאָ, אויפֿן אָרט וווּ מע האָט דיך געכאַפּט, וועסטו אַנטפּלעקן דיין אמתע אידענטיטעט.
  
  
  "מיר וועלן דיך נישט מאַכן קיין קלוגער," האָט כעדער קאַלט געזאָגט. יעניליק האט אויף איר אנגעקוקט אין כעס. "פיר זי צו די ינטעראַגיישאַן צימער," ער דערציילט די וועכטער וואָס האלט איר.
  
  
  איך סטראַגאַלד זיך אויף מיין פֿיס ווי כעדער איז פּושט אויס פון די אָפיס. זי האט מיר געגעבן א קורצן, באשלאסן קוק פאר די טיר האט זיך פארמאכט הינטער איר. איך האב געהאפט אז זיי וועלן זי שוינען. ד י פארבליבענ ע װעכטע ר הא ט מי ך ארו ם זי ך געדרײט , או ן געמאכ ט ד י הענ ט הינטער ן רוקן . א זאך וואס זיי האבן פריער נישט באזארגט.
  
  
  יעניליק איז געקומען און איז געשטאנען פאר מיר. דער וועכטער האט אים דערלאנגט אן אביעקט, וואס האט אויסגעזען ווי א הארטן גומען שטאנג. דער רוט איז געווען לאנג ארום א פוס און איז געלעגן שווער אין דער האנט.
  
  
  "איצט קענען מיר אָנהייבן," ער האט טרוקן. 'וואָס איז דיין נאָמען?'
  
  
  איך האב געקוקט אויף דער רוט. "סעליק סעזאַק".
  
  
  ער האט מיר געלאזט שװער פאלן אויפן קאפ. ער האָט מיך אַרײַנגעשניטן אין אויער און האַלדז. איך האב געזען פאר מיינע אויגן בלענדיקע שטערן און איז שווער געלאנדעט אויפן דיל. א אויפרייס פון ווייטיק איז מיר דורכגעלאפן אין קאפ.
  
  
  "איר אַרבעט פֿאַר די סי.איי.עי. צי נישט?" — האט א קול געזאגט פון דער װײטן.
  
  
  איך האב אבער אויפגעהערט צו הערן. איך האָב געשפּאַנט אַלע מײַנע מוסקלען און געווארט ביז עס זאָל זײַן איבער.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 9
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  מיטאמאל בין איך אויפגעשטאנען. מייַן ערשטער געדאַנק איז געווען אַז די שלאָגן האט אויפגעהערט. אַביסל שפּעטער האָב איך זיך דערמאָנט, אַז מע האָט מיך אַריינגעוואָרפן אין אַ שמעקנדיקן צעל און אַז אַ מעטאַלענע טיר האָט זיך געשלאָגן הינטער מיר.
  
  
  איך בין געלעגן מיט פארמאכטע אויגן. ווייטיק סוועפּט דורך מיין גוף. לאנגזאם האבן זיך די זכרונות אומגעקערט. יעניליק האט ווייטער געשלאגן, נאכאמאל און נאכאמאל. ס׳זײנען אויך געװען אנדערע פארגעניגן.
  
  
  כ׳האב געעפנט די אויגן, אבער ם׳איז געװען טונקל. מיינע ברעמען האב איך פרובירט עפעס צו זען. ביסלעכווייַז מיין אויגן אַדזשאַסטיד צו דער פינצטערניש און איך קען מאַכן די שטאָק און ווענט. אי ך בי ן געװע ן אי ן אײנעם , װ י דע ר אלבערט . איך בין געלעגן אויף דער לינקער זייט, מיטן רוקן צו דער טיר. א דינער שטראל ליכט האט זיך דורכגעמאכט דורכן טיר פענצטער. עס זענען קיין אנדערע אָופּאַנינגז אין דער צעל אַחוץ פֿאַר אַ פליסן לאָך אין די קאַנאַל אין איין ווינקל פון דער צעל. דער גאַנצער שטײַג האָט געשמעקט װי פּישעכץ.
  
  
  איך האב געפרואווט צו רירן, און טויזענטער נאדלען פון ווייטאג האבן מיר אריינגעשטעקט אין רוקן און זייט. ווען איך פאַרקריפּלט מיין פּנים, עס געווען צו מיר אַז עס קען פאַלן אַוועק, ווי סעזאַקס מאַסקע. איך האב אנגערירט מיין באק. עס איז געווען ווי אַ בלאָוטיד טעניס פּילקע וואָס איז געווען ווערינג אויס. אויף מיין פּנים זענען געווען גרויסע בלוט־שרעקן.
  
  
  'יאָשקע!' — האב איך געמורמלט, געפילט א ביסל פאטעטיש. דעמאל ט הא ב אי ך געטראפ ן װעג ן כעדער , או ן מײ ן האר ץ הא ט זי ך ארײנגעפאל ן אי ן מײנ ע שיך . אײַ גאָט, װאָלט זײ נאָר געטאָן מיט איר דאָס זעלבע. דאָס וואָלט מיינען איר טויט. — ממזרים! — האב איך אים געמורמלט.
  
  
  עס האָט גענוצט מוט צו זיצן גלייך. כ׳האב זיך צוגעלײגט צו דער הינטערשטער װאנט. איך האב געמוזט טראכטן. אויב איך וואָלט געבן זיי צייט פֿאַר מענטשן פון אַנקאַראַ צו קלייַבן אונדז, דאָס אַלץ וואָלט נישט פּאַסירן. אפשר איז דאס שוין געשען. ווי די גענעם קען איך באַקומען אויס פון אַ מאַקסימום זיכערהייט טורמע? אגב, ווי האב איך געדארפט איבערלעבן די קומענדיגע שעה? דער ווייטיק איז געווען כּמעט אומדערטרעגלעך.
  
  
  איך האב זיך ארומגעקוקט. איך בין נאך געװען אין מײנע קלײדער. מײַן העמד איז געװען צעריסן און פֿאַרדעקט מיט בלוט. זיי גענומען מיין גאַרטל און די אינהאַלט פון מיין פּאַקאַץ. אבער איך האב נאך מיינע שיך. זינט אונדזער בלייַבן דאָ איז געווען אַזוי קורץ, עס איז אַנלייקלי אַז כעדער און איך וואָלט טראָגן די גרוי מונדיר און אַרעסטאַנט שיך. עמעצער פון אַנקאַראַ קען זיין דאָ מאָרגן. עמעצן פון סעזאק, אדער אן אגענט פון באסימעװי. אפֿשר איינער פֿון זיי אַליין. פּלוצלינג איז מיר עפּעס געקומען אין זינען וועגן די שיך. איין פּיאַטע האט אַ ספּעציעל שליסל און די אנדערע האט אַ טשאָקער. עס איז געווען גליק. גוט גליק. מער ווי איך טאַקע דיזערווד נאָך לאָזן סער אַלבערט פאַרקריפּלט אונדזער אָפּעראַציע אַזוי נאַריש. אבער מער וויכטיק ווי וועפּאַנז איז געווען אינפֿאָרמאַציע. איך דארף צו וויסן ווו איך בין און וואָס געטראפן צו כעדער. איך מוז זיין געדולדיק.
  
  
  כ׳בין אײנגעשלאפן. נאָך וואָס געווען ווי שעה, איך וואָוק אַרויף צו אַ זיכערהייט וועכטער עפן די טיר. ע ר הא ט געטראג ן א ציננע ם טעלערל , מי ט שמעקנדיק ע שפײז , מײ ן מיטאג . אי ך הא ב אי ם א קוק ט פא ר אי ם פארבײ , געזוכ ט זי ך אויסצושטײ ן װא ו אי ך בי ן . דער קארידאר האט אויסגעזען ווי דער זעלבער קארידאר, וואס האט געפירט צום סער אלבערט'ס צעל.
  
  
  "וואַרט," איך געזאגט ווי דער וועכטער איז געווען וועגן צו גיין.
  
  
  ער האט זיך אומגעדרײט.
  
  
  — איז די פרוי... אקעי?
  
  
  ער לאַפט בעערעך. ― אַי, זײ האָבן איר אַ ביסל שאַטן. אבער זי נאָך קוקט זייער סעקסי. דורך דעם וועג, איר וועט לערנען מער וועגן דעם.
  
  
  — גיי אין גיהנום — האב איך געשאלטן.
  
  
  ער האט ברייט געשמײכלט. "מיר וועלן עס באַלד פּרובירן. איך ווארט שוין דערויף. איר וויסן, טורמע איז שרעקלעך נודנע. דאָס איז פאַנטאַסטיש שפּאַס פֿאַר אונדז. זי איז אין קאָרידאָר. אפשר וועסטו באלד קענען הערן אירע געשרייען פון פארגעניגן״.
  
  
  "שמוציק הונט! פארלאז זי.' כ׳האב געפרואװט אויפשטײן, אבער געפאלן.
  
  
  דער וועכטער איז פארשוואונדן געווארן, לאכט הויך, און די טיר האט זיך געקלאפט הינטער אים. איך בין געלעגן און געהאלטען דעם אָטעם, צוגעהערט צו די צוריקציענדע טריט אין קאָרידאָר. אפשר האט ער יעצט געברענגט העדער עסן. איך האב געקוקט אויפן צין טעלער און געמאכט א פנים.
  
  
  — באלד — האט ער געזאגט. אפֿשר זיי געגעבן עס צו עטלעכע ינמייץ נאָר פֿאַר שפּאַס. דאָס זאָל נישט פּאַסירן. אבער איך וואלט איר נישט געקענט העלפן אויב איך וועל נישט רוען. אזוי האב איך מיך באקוועם געמאכט אויפן צעמענטן דיל און זיך געצוואונגען צו שלאפן.
  
  
  אבער ווען איך בין לעסאָף געפאלן שלאָפנדיק, עס גענומען מיר פילע שעה צו וועקן זיך. איך קען מעסטן די לענג פון מיין שלאָפן דורך די סענסיישאַנז אין מיין גוף. רובֿ פון די ווייטיק איז ניטאָ און מיין באַק איז ניט מער ווי געשוואָלן. נאָר איך בין געװען צו האַרט. כ'האב זיך קנעכטיג אויפגעהויבן אויף די פיס און זיך צוגעטראגן צו דער טיר. כ׳האב זיך צוגעהערט דורכן פענצטער, אבער קײן קלאנג נישט געהערט. ע ם אי ז ניש ט געװע ן קײ ן סימ ן א ז א גרופ ע מענע ר זײנע ן דאר ט פארנומען . אפשר איז זי אריבערגעפירט געווארן אין אן אנדער קעסטקינד, אדער עס איז שוין פארביי. קאַטערינאַ! — האב איך געשריגן אין לוקע ארײן.
  
  
  נאך א קורצע שטילקייט האב איך געהערט א פרעגנדיקע שטימע: "טשעליק?" איך בין געווען צופרידן אַז זי האָט פאַרשטאַנען אַז מיר זאָלן נוצן אונדזערע פּסעוודאָנים. אבער עס איז געווען בייַ מינדסטער ווי פיל פון אַ רעליעף צו הערן איר קול. אַזוי, ווי אַ ביסל סעלז צו מיין לינקס.
  
  
  איך האב געפרעגט. - 'אלעס איז גוט?' כ׳האב נאר געהאפט אז ם׳װעט נישט זײן קײן שומר אין קאר.
  
  
  "יא," זי געזאגט. — א חו ץ פו ן עטלעכ ע ברוגז .
  
  
  אי ך הא ב טי ף אטעם . זי האט נישט אויסגעזען ווי א פרוי וואס איז נאר אטאקירט געווארן. דע ר דאזיקע ר װעכטע ר הא ט נא ר געטראפ ן מי ך צושרעקן , אדע ר ע ר הא ט נא ך ניש ט געהא ט ד י מעגלעכקײ ט זי ך אויסצופירן .
  
  
  'אַז סאָונדס גוט.'
  
  
  'און דו?'
  
  
  "אָה, איך בין גוט," איך געזאגט. כ׳האב ערגעץ געהערט א טיר קלאפן. 'וואַרט אַ רגע.'
  
  
  טריט האבן זיך דערנענטערט. עטליכע מאמענטן שפעטער האט זיך באוויזן ביי מיין פענצטער דאס פנים פון א זיכערהייטס וועכטער. איך האב אים נישט געזען פריער. — האסטו גערופן ? — האט ער געפרעגט הײזעריק.
  
  
  — יא — האב איך געענטפערט. "קען איך האָבן אַ קישן אונטער מיין קאָפּ?" איך איז געווען טריינג צו פילן אויב איך איז גרייט פֿאַר אַ קאַמף. מיין גוף האט געזאגט ניין.
  
  
  “קיין קישן. גיי אין בעט.' — הא ט דע ר וועכ ט קורצע ר געזאגט . ער האט זיך אויסגעדרייט און איז אוועק. איך האב געהערט ווי ער האט זיך אפגעשטעלט אין כעדער'ס צעל און זיך געצויגן ווייטער.
  
  
  ווען איך האב ווידער געפרואווט שלאפן, האב איך נישט געקענט. איך האָב געטראַכט וועגן אַנטלויפן פלענער. א ברוינע ר שטשור איז ארויסגעקראכן פון קאנאליזאציע־רער און איז געשטאנען רואיק און קוקנדיק אויף מיר אויף די הינטערשטע פיס. זי האט געשמעקט מײן עסן. עס האָט געשמעקט שרעקלעך, אָבער איך דארף עסן צו בלייַבן שטאַרק. איך פּושט די טעלער צו מיר איידער זי איז געווען טשיקי גענוג צו אָנהייבן עסן עס. איך געגעסן אַ לעפל, ווינד און אנגעהויבן צו קייַען. עס איז געווען טאַקע יקסייטינג. רובֿ פון אַלע, עס ריזעמבאַלד אַ חודש-אַלט צימעס. די שטשור האט געשמעקט די דיל, האפענדיג אז איך האב עפעס אראפגעפאלן. אַז איך האָב פֿאַרטיק, האָב איך איר דערלאַנגט דאָס טעלער. די זויערע יויך איז פאַר איר געווען מער ווי גענוג.
  
  
  באלד נאכדעם בין איך איינגעשלאפן געווארן. איך האב זיך אויפגעכאפט ווען נאך א וועכטער איז געקומען נעמען א שמוציגע טעלער און אראפלייגן א שיסל מיט האבערמאל. איך האב עס אנגערירט מיט מיין פינגער. עס פּעלץ ווי גומע און איז געווען זייער קאַלט. "איר קענט שטאַרבן פון הונגער אין טאַראַבאַי," איך געפונען.
  
  
  די געשווילעכץ אויף מיין פּנים איז כּמעט ניטאָ, אָבער עס גענומען צייט פֿאַר די ברוזאַז און סקראַטשיז צו היילן. יעניליק האט געפרװוט. איך וואָלט האָבן ליב צו באַקומען אפילו מיט אים, אָבער מיין פערזענלעכע געפילן האָבן נישט ענין אין דעם מאָמענט.
  
  
  מער ימפּאָרטאַנטלי, איך געהאט צו באַקומען אונדז אויס פון טורמע אַז טאָג. רעגירונג באאמטע פון אַנקאַראַ קען איצט אָנקומען אין טאַראַבייאַ אין קיין צייט. דא ס הא ט געמײנט , ארוי ס אי ן העל ן טאג .
  
  
  פאַרטאָג. עס איז געווען אַ מינינגלאַס וואָרט אין דעם הייל ווו די זון קיינמאָל דורכגעגאנגען. מײ ן צעל ע אי ז נא ך געװע ן ארומגעכאפ ט אי ן דע ם זעלב ן טװישן , װ י װע ן מע ן הא ט אי ם אהי ן געבראכט . איך האָב נאָר געוווּסט אַז עס איז מאָרגן צוליב מיין צייט געפיל און דעם פאַקט אַז דער וועכטער האָט געבראכט קאַשע.
  
  
  איך פּולד מיין לינקס פֿיס צו מיר און טוויסטיד די שפּיץ שיכטע פון די פּיאַטע. און עס געהאלטן די שליסל, פּונקט ווי טאַמפּסאַן האט געזאגט. דער שליסל איז געווען באשטייט פון עטלעכע טיילן פארבונדן דורך אַ רינג. איר קענען מאַכן אַ קורץ שמאָל שליסל אָדער אַ לאַנג און דיק. אי ך הא ב געמאכ ט א גרויס ן שליסל , או ן געגאנגע ן צ ו דע ר טיר . עס איז געווען קיין שליסל-לאָך אין די טיר, אַזוי איך קען נישט פּרובירן. אבער אמווייניגסטנס האט עס אויסגעזען ווי א שליסל וואס וועט פאסירן צו דער צעל טיר. איך האָב אַרײַנגעלייגט דעם שליסל אין מײַן רעקל און אָפּגעטאָן דעם אַנדערן פּיאַטע. עס איז געווען אַ האַלב מעטער פּיאַנע שטריקל מיט אַ רינג אין ביידע עקן.
  
  
  מע האָט געמוזט מאַכן אַ שלייף, אַרױפֿטאָן איבערן הינטן פֿון עמעצנס קאָפּ, אַריבערטראָגן די דראָטן, און דערנאָך שלעפּן שטאַרק און גיך. די וועפּאַנז זענען טעסטעד אין פילע מלחמות און גערילאַ וואָרפער. מע ן הא ט מע ן געקענ ט קע ן עמעצ ן כמע ט שטילערהײ ט אי ן א סעקונדע , כמע ט קײ ן קלאנג .
  
  
  איך האָב אַרײַנגעשטעקט דאָס שנור אין העמד. א רגע נאכדעם וואס איך האב צוריק אנגעטאן די כילז, האב איך געהערט א גערויש אינעם קאר. דער שליסל האָט זיך געקלונגען אין שלאָס און אַ וועכטער איז געקומען צו נעמען מיין טעלער און לעפל. ער האט געזען אז איך האב נישט אנגערירט דעם חומר. "טערקיש עסן איז נישט גענוג גוט פֿאַר אַן אמעריקאנער שפּיאָן, יאָ."
  
  
  איך האב געזאגט. - "זעט דאָס אויס ווי עסן?" איך האָב זיך געחידושט צי איך וועל נעמען די ריזיקירן, אָבער פֿון קאָרידאָר זענען געקומען אַ סך קולות. אַזוי איך באַשלאָסן צו אָפּלייגן דעם פּרווון.
  
  
  דער וועכטער האט אויפגענומען דעם טעלער און געקוקט אויף מיר מיט פיינטשאפט. - זיי וועלן באַלד קומען פֿאַר איר. איך האָפֿן זיי הענגען איר פֿאַר דעם."
  
  
  אזו י װ י מי ר האב ן געװאל ט אװעקגײ ן מי ט הער א אלבערט , האב ן מי ר געמוז ט פארזוכ ן הײנטיק ן אינדערפרי . היינט נאכמיטאג וואלט געווען צו שפעט. ד י מענטש ן װא ס זײנע ן געװע ן פא ר אונדז , זײנע ן אװדא י געפלויג ן קײ ן ערזורם , מי ט עראפלאן , או ן יעד ן פאל , האב ן זא ל זא ל געװע ן אנקומע ן אי ן תראביע . מי ר האב ן ניש ט געהא ט קײ ן װײ ל צײט , צ ו פארענדיק ן ד י דאכ ט אוממעגלעכ ע אויפגאבע .
  
  
  איך האָבן צו קלייַבן מיין טיימינג קערפאַלי. און ביז איצט איך קען נאָר אָפּשאַצן וואָס מאָל עס איז געווען.
  
  
  אי ך הא ב געווארט , א ז מי ט אינדערפרי , װע ט זײ ן ד י קלענסט ע טעטיקײ ט אי ן אונדזע ר טורמע־צעל . איך איז געווען רעכט. װע ן אי ך בי ן כמע ט געװע ן זיכער , א ז ס׳זײנע ן שוי ן ניש ט קײ ן שומרים , בי ן אי ך צוגעגאנגע ן צו ם פענצטע ר או ן אנגעהויב ן שרײען .
  
  
  קיין ענטפער. שליימעסדיק. אזו י זענע ן ז ײ געװע ן פארנומע ן אנדערש . איך האָב ווידער געשריגן, דאָס מאָל העכער. כעדס שטימע האט געענטפערט.
  
  
  'איז אַלץ אָוקיי?'
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "נאָר וואַרטן און זען." איך האב ווידער א געשריי געטאן אין פולן פארנעם צו הינטערן זאל. - "זיכערקייט!" די טיר האט זיך געעפנט און אין קארידאר האט מען געהערט טריט. כ׳האב געהאט גרײט אין דער האנט א נאז־שנור. אין פענצטער האט זיך באוויזן דאס פנים פון א וועכטער. דאס איז געווען דער זעלביקער מענטש וואס האט קאַמענטאַד אויף כעדער נעכטן נאַכט. א געשטארקט , מיעסער , מי ט א פאקמארקע ר פני ם או ן א גרויס ע נאז .
  
  
  "אזוי, וואָס טאָן איר דאַרפֿן? צי איר ווילן צו זען דיין כאַווערטע? איך האב אויסגעטאן מיין העמד און עס אויפגעהאלטן אין ווינקל פון צעל. "עס איז עפּעס איך ווילן צו ווייַזן איר."
  
  
  ער האט געברומט. "אזוי האט דיין כאַווערטע געזאגט, איך האב נישט געהאט קיין צייט נעכטן נאכט, אבער איך וועל גיין צו איר ווי נאר דיך ווערט אנגערופן צום הויפטמאן, דעמאלט וועסטו האבן וואס צו טראכטן ווען דו ביסט דארט."
  
  
  ― װעט מען מיך רופן צום דירעקטאָר? ― זאָג איך, איגנאָרירט דאָס איבעריקע. 'פארוואס?'
  
  
  — דו װײסט פארװאם, דו װײסט גוט.
  
  
  דאָך האָבן זיי געוווּסט וועגן עפּעס, נאָר איך האָב נישט. — װעםטו קומען זען ? ― פֿרעג איך אומגעדולדיק. ״א חיה איז ארויסגעקראכן פון קאנאליזאציע. עס איז נישט געווען קיין שטשור. דאָס איז אַ זייער מאָדנע חיה. עס איז דאָרט, אונטער מיין העמד."
  
  
  'בהמה? וואסערע שטותים איז דאס נאכאמאל? ער האט געפרואװט קוקן פארבײ מיר. זײ ן נײגערי ק אי ז געװארן . "איך טראַכטן איך געהרגעט די חיה," איך געזאגט. "קען איר נעמען דאָס אַוועק? די לופט מאכט מיך קראנק״.
  
  
  דער שליסל האט געקלונגען אין שלאָס. איך האָב געוווּסט, אַז ער האָט נישט געזאָרגט, אַז איך שטינקען, אָבער ער איז געווען נײַגעריק וועגן וואָס וואָלט מיך דערהרגעט. די טיר האט זיך געעפענט און ער איז ארײנגעטרעטן. ער האט געקוקט אויפן פעקל און דערנאך אויף מיר.
  
  
  "זיצט אויף דער סאָפע," האָט ער געזאָגט.
  
  
  אי ך בי ן צוגעגאנגע ן צ ו דע ר צעמענט־באנק , או ן זי ך אװעקגעזעצ ט , נא ך האלטנדי ק דע ם טויט ן גריפ ט אי ן דע ר האנט . ער איז פארזיכטיק צוגעגאנגען צום פעקל און האט אים א טרייס געטאן.
  
  
  אי ך הא ב אי ם צוגעלאפ ן פו ן הינטן , או ן אי ן אײ ן שנעלע ר באװעגונ ג הא ב אי ך אי ם געװארפ ן ד י לײזע ר ארו ם דע ם קאפ , או ן זי ך געצויגן . ער האט זיך אנגעצויגען און די הענט זענען אים צוגעגאנגען צום האלדז, ווען איך האב שטארקער געצויגן. די אַמביליקאַל שנור שנייַדן דורך די הויט, טענדאַנז און מוסקל געוועב. בלוט האט געשפראצט אויף מיינע הענט. עטליכע סעקונדעס האט ער זיך אנגעכאפט און משוגע געטון. דעמאלט האט מען דערפון נישט געמאכט קײן קלאנג. זײן האלדז איז געװען פארשניטן ביזן בײן. ער האט זיך געגליטשט צום דיל, די שנור נאך אין קערפער.
  
  
  איך האב פארמאכט די טיר. איך האָב אים גיך אויסגעטאָן און זיך אָנגעטאָן אין זײַן טונקל־בלויע מונדיר. ער האט געטראגן א מונדיר היטל. איך האב עס אנגעטאן און עס אנגעשטעקט אזוי טיף ווי מעגלעך איבער די אויגן. איך האָב אָנגעפאַנגען מיין ברייט גאַרטל מיט מיין פּיסטויל כאָלטער און פּולד אַ שליסל פון מיין אַוועקגעוואָרפן הויזן. איך האָב געזוכט דעם רעוואָלווער פֿאַר קאַרטראַדזשאַז. עס איז געווען פול. ווי מעגלעך, האָב איך געעפֿנט די טיר און אַרױסגעגאַנגען אין קאָרידאָר. קיינער איז נישט קענטיק. איך בין צוגעגאנגען צו היטערס צעל און ארויסגעקוקט דורכן פענצטער. זי איז געזעסן אויף דער סאפע מיט פארמאכטע אויגן.
  
  
  "עס איז מיר," איך געזאגט.
  
  
  זי האט געקוקט אויף מיר פארחידושט. 'ניק!' האָט זי געשעפּטשעט.
  
  
  איך האב געבראכט דעם וועכטערס שליסל רינג. איך האב א קוק געטאן נאך נעענטער און געזען אז איך האב ארום צוואַנציק יידעניקאַל שליסלען צו קלייַבן פון. איך קען נישט זאָגן וואָס איינער וואָלט פּאַסיק כעדער ס אַפּאַראַט. עס וועט נעמען צו לאַנג. די כאָוממייד שליסל פון מיין קעשענע האָב איך געפיש און אים אַרײַנגעשטעקט אין דעם מעטאַלן שלאָס. איך האָב עס אויסגעדרייט און עפּעס האָט זיך באַוועגט אין שלאָס. נאָך צוויי פרווון עס געארבעט. איך האב געעפנט די טיר.
  
  
  "אָה, ניק!" — האט כעדער געשושקעט, זיך שטארק צוגעכאפט צו מיר.
  
  
  "קום אויף," איך געזאגט. "מיר מוזן גיין נאָך סער אַלבערט."
  
  
  — ער װיל אבער נישט אװעקגײן.
  
  
  — ער האט נישט קײן ברירה.
  
  
  מי ר האב ן זי ך פארלאז ט פו ן קארידאר . איך האב געקוקט אויף העדער'ס פנים. די ליקס זענען נאָך קענטיק. ניט אַזוי שלעכט ווי מייַן, אָבער זיי שלאָגן איר שווער. פו ן דע ר אנדערע ר זײט , זײנע ן ז ײ פו ן אי ר אװעק .
  
  
  דער צעל, וואס סער אלבערט איז געווען אין, איז איצט געווען ליידיק. מי ר האב ן געזוכ ט דע ם גאנצ ן קארידאר , אבע ר אי ן קײנע ם פו ן ד י צעלן , האב ן מי ר סיר ע אלבער ט ניש ט געקענ ט געפינען . איך האָב זיך געריכט צו הערן דעם וועכטער יעדע רגע.
  
  
  כ'האב געציטערט דורך די ציין. - "פאַרשילטן!"
  
  
  "אפֿשר האָבן זיי אים נישט געוואָלט צו נאָענט צו אונדז," האָט העדער געזאָגט.
  
  
  "אָוקיי, לאָמיר פאָרזעצן אונדזער זוכן."
  
  
  מי ר האב ן זי ך גי ך דערגרײכ ט צו ם עק ן קארידאר . דאר ט האב ן מי ר געטראפ ן א מעטאל ן טיר . דא ם אי ז געװע ן ד י טיר , דור ך װעלכ ן מײ ן װעכטער , אי ז ארײנגעקומע ן . אַזוי עס איז נישט פארשפארט. אי ך הא ב אי ר געשטופ ט או ן מי ר זענע ן פארזיכטי ק ארײ ן אי ן דע ר װײטערדיקע ר אפטיילונג .
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן אי ן א סארט א צונעבנדי ק צימער , צװיש ן פארשײדענ ע קארידארן . א זיכערהייטס וועכטער איז געזעסן מיט'ן רוקן צו אונז און געלייענט א צייטונג. ער האט געהערט די טיר עפענען, אבער זיך נישט אומגעדרײט.
  
  
  "אזוי וואָס איז דאָס געווען?" — האט ער געפרעגט אן אויפקוקן.
  
  
  אי ך הא ב געדענקט , א ז דע ר צװײטע ר װעכטע ר הא ט געהא ט א טי ף רײצנדי ק שטימע , או ן געפרואװ ט אי ם נאכמאכן . "גאָרנישט," איך געברומט. איך האב א מאש געטאן פאר כעדער זי זאל זיך אפשטעלן. איך בין צוגעגאנגען צום וועכטער מיט א רעוואלווער אין דער האנט און אים צוגעדריקט צום קאפ.
  
  
  'וואס ווילסטו ...?'
  
  
  ― זעץ זיך נאָר, ― זאָג איך. כ׳האב ארויסגעצויגן זײן רעװאלװער פון זײן כאלטער און אים ארײנגעלײגט אין מיין כאלטער. לאנגזאם בין איך אים ארומגעגאנגען און זיך געשטעלט פאר אים.
  
  
  איך האב אנגערופן כעדער צו קומען פאראויס אויך.
  
  
  'איר!' האט דער וועכטער געשריגן. ער האט געקוקט פון מיר צו העדער.
  
  
  איך האב געפרעגט. — װאו איז הער אלבערט ?
  
  
  ער האט געקוקט אויף מיר פארחידושט. - "מאכסטו א וויץ."
  
  
  "צי איך קוק ווי איך בין וויץ?"
  
  
  — ער איז אבער אװעק! — האט געזאגט דער וועכטער צעמישט. 'אנטרונען. איז דאָס נישט דיין כוונה? עניליק איז זייער באַזאָרגט.
  
  
  איך און העדער האָבן זיך אָנגעקוקט. אַזוי דאָס איז וואָס מיין וועכטער כינטיד אויף. ז ײ האב ן געמײנט , אי ך או ן העדער , האב ן זי ך געפלאצט ן מי ט אנדערע , צ ו קידנאפ ן דע ר אלבערט , בשע ת מי ר האב ן זי ך אפגערים ן יעניליק . נאָר מיר צװײ האָבן געװוּסט װאָס איז טאַקע געשען. סער אלבערט האט געווארנט די ק.ג.ב. וועכטער, צי די רוסן האָבן באַשלאָסן אויף זייער אייגענער איניציאטיוו איבערצושטעלן די קידנאַפּינג. "דאָס איז געווען דער בלויז זאַך וואָס מיר האָבן פעלנדיק," איך געזאגט.
  
  
  "דאס איז טאַקע, טאַקע שלעכט," כעדער מאָאַנד.
  
  
  איך האב געפרעגט. ― װען איז דאָס געשען? און ווי?'
  
  
  "איך ווייס נישט," האָט דער וועכטער געענטפערט, קוקנדיק באַזאָרגט אויפן רעוואָלווער וואָס איך האָב געהאַלטן אונטער זיין נאָז.
  
  
  איך האב ארויסגעצויגן די צווייטע ביקס און עס איבערגעגעבן כעדער. — טו עס אונטער דיין העמד — האב איך געזאגט. כ׳האב װידער א קוק געטאן אויפן װעכטער. "זאל עס זיין איר. איר קענט אונדז ברענגען צו יעניליק. אויב מיר קומען נישט זיכער אַהין, וועט איר האָבן אַ גרויס לאָך אין דיין קאָפּ."
  
  
  ע ר הא ט אונד ז אראפגעפיר ט אי ן דע ר נעקסטע ר קארידאר . אי ך הא ב װײטע ר געצויג ן דא ס היטל ע איבע ר ד י אויג ן או ן גענומע ן כעדער ס האנט , װ י אי ר שלעפ ט זי . בײַם סוף קאָרידאָר האָבן מיר זיך באַקענט מיט אַן אַנדער וועכטער.
  
  
  "מיר נעמען דעם אַרעסטאַנט צו יעניליק," האָט געזאָגט אונדזער וועכטער. דע ר אנדערע ר הא ט קוי ם אוי ף מי ר געקוקט , זײ ן גאנצ ע אויפמערקזאמקײ ט אי ז געװע ן געװע ן אויפ ן כעדער . קײ ן טאראביע ן זײנע ן ניש ט געקומע ן פי ל פרויען , װײ ל א פרוי , װ י העדער . כ׳האב געשװיגן געשװיגן. דער וועכטער האט זיך געכאפט און מיר זענען געצויגן אויפן וועג. מי ר האב ן זי ך באל ד געטראפ ן פא ר יעניליק ס ביורא , װא ס הא ט זי ך געפונע ן נעב ן דע ם הויפט־אײנגאנ ג פו ן דע ר טורמע . דער זאַל אין פראָנט פון זיין אָפיס איז געווען עפּעס ווי אַ אָפּטראָג געגנט. ביי יעדער טיר איז געשטאנען אן אומבאוואפנטע וועכטער, און א פרוי איז געזעסן הינטערן קאונטער. מיר זענען דורכגעגאנגען דורך איינער פון די טירן און אַרײַן אין דער אָפּטראָג פֿון יעניליקס פּערזענלעכע ביוראָ. דער סעקרעטאר איז געזעםן בײ א טיש אין מיטן צימער. כ'האב געכאפט צו כעדער.
  
  
  העדער איז צוגעגאנגען צום טיש, ווי די פרוי האט צו אונז גערעדט. — װילםט מיסטער יעניליק...? ז י הא ט אונד ז אנגעקוק ט פרעגנדיק . העדער האט אנגעכאפט דעם וועסטל בײם הינטן און מיט דעם גיך און בקיאות צוגעדעקט איר מויל. ז י הא ט דא ן צוגעבונד ן דע ר פרוי ס הענ ט מי ט א גארטל . זי האט מיט איר אײגענעם גאַרטל פארזיכערט די פיס פון דער פרוי. די פרוי איז נאך געזעסן אויפן שטול, אבער גארנישט געקאנט טאן. עס איז געווען אַ ענין פון סעקונדעס.
  
  
  "אויב דו ווילסט לעבן," האָט העדער געזאָגט אויף טערקיש צו דער פֿרוי, וואָס האָט אויף איר געקוקט מיט ברייטע אויגן, "זייט שטיל ביז עס איז איבער."
  
  
  זי האט פארשפארט די טיר צום זאל.
  
  
  איך האב א מאש געטאן פאר דעם וועכטער ער זאל עפענען די טיר צו יעניליקס ביורא. העדער האט ארויסגעצויגן א רעװאלװער.
  
  
  יעניליק האט זיך אװעקגעזעצט בײם טיש. ער האט אויסגעזען געיאגט. ער האט פראנטיש דורכגעפלעפט דאס וואס האט אויסגעזען ווי א טעלעפאן וועגווייזער. װע ן ע ר הא ט זי ך ארויפגעקוק ט , הא ט זי ך בלוט ט פו ן זײ ן פנים .
  
  
  "עס איז אַזוי ליב צו זען איר ווידער," איך געזאגט אין ענגליש.
  
  
  "איך בין טאַקע נעבעכדיק," האָט דער וועכטער געזאָגט. — אבער ער האט א ביקס. עניליק האט זיך לאנגזאם אויפגעהויבן אויף די פיס. ער האט פארלאזט דעם טיש. שנאה האט געברענט אין זײן בליק. “איר וועט ווערן אויסגעפרעגט, אויסגעפרעגט...” האָט ער געזאָגט. "און די גאנצע צייט ..."
  
  
  אי ך הא ב מי ט א שנעל ן טריט , פארמאכט , ד י װײט ע צװיש ן אונדז , אריבערגעב ן ד י מוזלע ך פו ן דע ר ביקס ן איבע ר זײ ן פנים . ער האט געשריגן פון ווייטאג און געפאלן אויפן טיש. דער וועכטער איז אריבערגעפארן צו מיר, אבער כעדער האט אים גאנץ גוט געהאלטן ביי ביקס.
  
  
  "עס איז געווען פריער," איך געזאגט, שטופּן מיין באַק מיט מיין פֿרייַ האַנט. "איצט איך וועל פרעגן איר עטלעכע פראגעס און איך וועלן גוט ענטפֿערס."
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר, זיך שטאַרק צוגעבויגן אויפן טיש. א ראפ בלוט איז אים אראפגעלאפן אין באק. ער האט טיף אטעם גענומען. 'פרעגן?'
  
  
  "ווען האָט איר געהערט אַז סער אַלבערט איז אַוועק, און ווי טאָן איר טראַכטן עס געטראפן?"
  
  
  ע ר הא ט זי ך אנגעשטארק ט אוי ף מיר . — דאס פרעגסטו ?
  
  
  ― קענסט איר נישט הערן? איך וועל נישט פרעגן אַ צווייט מאָל. ”
  
  
  "אבער איר וויסן אַלץ!"
  
  
  "ענטפֿער מײַנע פֿראַגעס," האָב איך געזאָגט.
  
  
  ער האט א שמייכל געטאן און אפגעװישט דעם שװײם פון זײן שטערן. “מיר האָבן היינט אינדערפרי אויסגעפונען, אַז ער איז שוין נישט דאָרט. בערך זיבן אזייגער. און מיר לאָזן די וועכטער דורך. דער וועכטער ביים טויער האט געזאגט אז ער האט געזען די זעלבע וועכטער מיט אן אנדער וועכטער. זיי האבן פארלאזט די טורמע מיט'ן אויטא פינף אזייגער אינדערפרי. לכאורה אויף וואקאציע. דער "אנדערע וועכטער" איז געשלאָפן אויפן הינטערשטן זיצפּלאַץ פונעם אויטאָ, צודעקן דאָס פּנים מיט זיין היטל. דער וועכטער האט אים דערקענט אלס א וועכטער מיטן נאמען קאסקור״. עס געבלאזן גלייבלעך. דער וועכטער, וואָס האָט געטריבן, איז געווען אַ ק.ג.ב. אַגענט, און דער "אנדערע" איז געווען סער אַלבערט. עס איז געווען אַ גאָר פּשוט אָבער עפעקטיוו פּלאַן. דאָס האָט מיר געגעבן אַ געדאַנק.
  
  
  איך האב געפרעגט. ― „האָט איר דאָ אַ האַנטגעלענק?
  
  
  'יא'.
  
  
  "גיב זיי. און בשעת איר זענט אין עס, געבן אַרויף אונדזער וועפּאַנז אויך."
  
  
  ער האט ארומגערינגלט אין טיש, צוגעדריקט א טיכל צו דער באק. אי ך הא ב אכטונ ג צוגעקוק ט זײנ ע באװעגונגען , בשע ת כע ר הא ט נא ך דע ם וועכטער . עטליכע מאמענטן שפעטער זענען געלעגן פאר אונז אויפן טיש אויף דעם טיש , ווילהעלמינה , הוגא , סטערלינג כעדס .380 און צוויי פּאָר הענטשקעס . אי ך הא ב זי ך אנגעקלאפ ט מײ ן כאלטער ן או ן צוריקגעשטעל ט מײ ן געװע ר אויפ ן געװײנלעכ ן ארט . כעדער ס זעקל האט זיך אויך באװיזן און זי האט ארײנגעלײגט סטערלינג. זי האט געהאלטן אן אנדער ביקס פֿאַר באַלדיק נוצן. אי ך הא ב ארײנגעלײג ט דע ם רעװאלװע ר אי ן ד י שרײב־שופלד ע או ן אי ם פארשפארט . אי ן דע ר זעלבע ר צײ ט הא ב אי ך װײטע ר געהאלט ן ד י לוגע ר װילהעלמינע .
  
  
  ― קום אַהער, ― זאָג איך צום װעכטער.
  
  
  ער איז מיט קװענקל צוגעקומען נענטער. אי ך הא ב אי ם אנגעהויב ן צ ו לײג ן נעב ן טיש ן או ן הא ב געזאג ט כעדער , א ז ז ײ זאל ן אי ם צונעמע ן צ ו ד י פיס ן פו ן טיש , מי ט זײנ ע גאנצ ע ארעם ם או ן פיס . ווען דאָס איז געשען, האָבן מיר געוואשן יעניליקס פּנים און געווען גרייט צו גיין.
  
  
  — אקעי, הער גוט אויס, — האב איך געזאגט יעניליק. "זענען דאָרט קאַרס ין די טורמע ווענט?"
  
  
  "יא," איז געווען זיין קורץ ענטפער.
  
  
  'גוט. איר וועט אונדז אַרויסלאָזן. דורך די הויפּט טויער. אי ך װע ל זיצ ן אי ן הינט ן או ן שטעל ן א ביקס ן אי ן קאפ . דו זאגסט פארן וועכטער, אז אין אנקארא ווילן זיי באזונדער אויספארשן די פרוי. און אז דו וועסט זי פערזענליך נעמען קיין ערזורום צוזאמען מיט א שומרים. איך בין דער וועכטער. עס איז קלאר?
  
  
  "איך קען נישט טאָן דאָס," ער געמורמלט אין פאַרצווייפלונג.
  
  
  אי ך הא ב געבראכ ט ד י ביקס ן אי ן זײ ן פני ם או ן צוגעדריק ט ד י פא ס צ ו זײ ן באק . 'איך מיין ניט אַזוי.'
  
  
  זײנ ע אויג ן האב ן אויסגעזע ן פראנטיק , כד י אויסצומײד ן אונדזע ר בליק . ער האט א זיפץ געטאן. "אָוקיי," ער האט כּמעט ינאָדאַבלי.
  
  
  מי ר האב ן דע ם װעכטע ר איבערגעלאז ט אײנגעבויט ן צו ם שרײבטיש , מי ט א טיכ ל אי ן מויל , או ן פארלאז ן ד י קאנצעלאריע . עניליק האט א טרויעריק געקוקט אויף זײן אײנגעבונדענעם און פארמוםטער סעקרעטאר. אבע ר אי ן װארט־צימע ר הא ט ע ר ליבשאפ ט גענומע ן צ ו ד י מענטשן , װא ם מי ר האב ן זי ך באגעגנט . די אויפמערקזאמקייט פון די וועכטער האט זיך געצויגן אויף העדער און יעניליק. פּונקט ווי איך האָב געהאָפט.
  
  
  "אויב איר אפילו פּרובירן צו טאָן עפּעס אַנדערש ווי וואָס איך געזאגט, איך וועט רייַסן דיין קאָפּ," איך געזאגט ווען מיר זענען אריין אין די מאַשין.
  
  
  עניליק האט אנגעהויבן דעם מאטאר און מיר זענען געפארן צום טויער. דער וועכטער האט געלייענט א צייטונג. װי נאר ער האט דערזען יעניליק, האט ער גלײך צוגעצויגן אויפמערקזאמקײט.
  
  
  "גוט נאָכמיטאָג," ער געזאגט.
  
  
  יעניליק האט זיך אנגעכאפט. “איך גיי קיין ערזורום איבערצוגעבן דעם אַרעסטאַנט צו די אַנקאַראַ אויטאריטעטן. איך וועל קומען צוריק אין עטלעכע שעה.
  
  
  דער זיכערהייטס וועכטער האט אריינגעקוקט אין קאר. 'יא מיין האר. איך וועל עס איבערשרייבן. ער האט װידער א קוק געטאן אינעװײניק מיך צו אידענטיפיצירן. איך האב אראפגעהאלטן דעם קאפ און מיין היטל האט צוגעדעקט רוב פנים.
  
  
  — עמין קומט מיט דיר — האט יעניליק געזאגט.
  
  
  'אה ריכטיג. יא מיין האר.
  
  
  דער ווייַטער מאָמענט מיר געפונען זיך אַרויס די טורמע ווענט. ערשט איצט האב איך באמערקט אז עס איז א זוניק טאג.
  
  
  "דער ערשטער וועג איז רעכטס," האָב איך געזאָגט צו עניליק.
  
  
  אָבער ערזורום נעמט אַן אַנדער וועג," האָט ער קאַמענטירט. איך ווייס דאס.' ער האט אראפגענומען דאם הוט און געקוקט אויפן װעג.
  
  
  ווען מיר זענען געקומען צום אַרויסגאַנג, האָב איך געהאַלטן דעם לוגער אין יעניליקס האַלדז. 'דאָ.'
  
  
  מי ר האב ן זי ך איבערגעדריק ט אוי ף א שמוץ־װעג . עניליק איז געפארן. ער האָט געפילט וואָס וועט פּאַסירן מיט אים. אי ך הא ב געמאכ ט דע ם באשלוס , װ י באל ד אי ך הא ב זי ך פארשטאנען , א ז אי ך װי ל אי ם באנוצ ן פא ר אונדזע ר אנטלויפן . אויב יעניליק וואלט געווען לעבעדיק, זענען אונזערע שאנסן ארויסצוקומען פון די קאנטראל פון דער טערקישער פאליציי כמעט נול. אויב ער וואלט געווען טויט וואלט געווען גרויס בלבול. און דאָס וועט געבן אונדז צייט צו געפֿינען סער אַלבערט. דאָס אַלץ איז געווען אַזוי פּשוט.
  
  
  — האט ער געפרעגט. ― װאָס גײסטו טאָן מיט מיר?
  
  
  'נעם אַ פאָר אין דיין מאַשין.'
  
  
  ― לאָז מיך אַװעק אַהער. איר קענט גיין אָן מיר.
  
  
  אי ך הא ב װידע ר געפיל ט װײטיק ן אי ן מײ ן פני ם או ן אי ן גאנצ ן קערפער , נא ך זײ ן אויספארשונג . כ׳האב געטראכט װעגן דעם שטאנישן פארגעניגן אויפן פנים. כ׳האב געטראכט װעגן אלעמען, װאם זענען געװען הינטער די װענט פון זײן פינצטערן טורמע.
  
  
  מיט א מאל האט יניליק זיך געפאניקט. ער האט געדרײט דעם ראט רעכטס, שארף אויף לינקס און װידער רעכטס. מי ר זײנע ן געפלויג ן פו ן װע ג אי ן א גראבע . איך און כעדער האבן זיך געווארפן קעגן דער זייט פונעם קאר. אײדער דער װאגאן האט זיך אפגעשטעלט, האט יניליק געעפנט די טיר און ארויסגעשפרונגען. ער האט זיך אויסגעשטרעקט אין דעם אונטערברוך, זיך אויפגעשפרונגען אויף די פיס און געלאפן דורכן הויכן גראז.
  
  
  אי ך בי ן ארויפגעקראכ ן איבע ר כע ד או ן ארוי ס פו ן װאגאן . אַמאָל איך איז געווען שטייענדיק ווידער, איך פאַרשפּרייטן מיין לעגס אַזוי איך קען שטיין ווי פעסט ווי מעגלעך. מיט די אויסגעשטרעקטע געווער האָב איך געציילט מיטן לוגער. די פּיסטויל האָט זיך אױפֿגעהױבן אין מײַנע הענט, און יעניליק האָט אַ קלאַפּ געטאָן מיטן קאָפּ אין דער ערד.
  
  
  איך בין צו אים צוגעקומען. דער קויל האָט אים געטראָפן אין רוקנביין. ער איז געווען טויט איידער ער שלאָגן די ערד.
  
  
  צוריקגעקומען צום אויטאָ, האָב איך געכאַפּט צו העדער, אַז עניליק איז טויט.
  
  
  "אָוקיי, לאָמיר גיין דעמאָלט," איך געזאגט.
  
  
  — צו באטומי?
  
  
  װאם אנדערש האבן די רוסן געקאנט נעמען הער אלבערט?
  
  
  "צי איר טאַקע ווילן צו קרייַז די גרענעץ אין רוסלאַנד?"
  
  
  איך האב געקוקט אין אירע בלוי־גרויע אויגן. — װײסט איהר אן אנדער װעג צו קומען צו סער אלבערט ?
  
  
  עס איז געווען אַ מליצות. זי האט זיך אויסגעדרייט און צוגעגאנגען צום קאר. מי ר זײנע ן ארײנגעגאנגען . אי ך הא ב אנגעהויב ן דע ם מאשין , או ן מי ר זײנע ן אװעקגעפאר ן צ ו דע ר גרענעץ .
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 10
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  מי ר האב ן זי ך גרעםט ן טא ג פארבראכט , מי ר צוקומע ן צ ו דע ר גרענ ץ א ן ארעסט . זעלנער האבן פאטראלירט די גאנצע מיליטערישע זאנע. מי ר זײנע ן דורכגעגאנגע ן דור ך צװ ײ טערקיש ע דערפער , װעלכ ע מי ר האב ן ניש ט געקענ ט אויםמײדן , א ן טרעפ ן פאליציאנטן . איך האָב געוואוסט, אַז מיר האָבן נאָך ווייניק צייט איידער די טורמע אויטאריטעטן האָבן געפונען דעם וועכטער אין יעניליקס ביוראָ. אָדער זיין סעקרעטאַר, אָדער די גוף פון די וועכטער אין מיין צעל. באלד וועלן אלע פאליציי פאסטן איבערן ראיאן זיין אויף פלינק. אפשר איז עס שוין געווען אזוי ווייט. דא ם אײנציק ע זאך , װא ס אי ז געװע ן לטוב ת אונדז , אי ז געװע ן א ז ז ײ האב ן געקראג ן דע ם אײנדרוק , א ז מי ר גײ ן קײ ן ערזורום . דא ס אי ז געװע ן דע ר נארמאלע ר װעג , צ ו אנטלויפ ן פו ן טאראביע . או ן אזו י ז ײ האב ן ניש ט געװאוסט , א ז סיר א אלבער ט אי ז פארכאפ ט געװאר ן דור ך ד י רוסן , האב ן ז ײ ניש ט געהא ט קײ ן סיבה , א ז מי ר גײע ן קײ ן רוסלאנד .
  
  
  דורך דעם וועג, אונדזער פּראָבלעמס זענען געווען היפּש. ערשטנס האָבן מיר געדאַרפֿט קומען קיין רוסלאַנד אין דער גרענעץ־שטאָט באַטומי. מיר האבן דאן געמוזט געפינען דעם לאגער וואס האט פארהאלטן פאליטישע געפאנגענע, דעפעקטארן און קידנאַפּט מענטשן ווי סער אלבערט און האלטן די פינגער אז ער איז דארט. מי ר האב ן אי ם דעמאל ט געמוז ט נעמע ן קעג ן זײ ן װילן , עפע ס איבע ר דע ר גרענעץ , או ן דערנא ך צו ם דרום־קאר ט דורכ ן מזרח־טערקיי .
  
  
  צוקומען צו דער אנדערער זייט גרעניץ איז דעמאלט געווען אונזער גרעסטער שטערונג. אוי ף בײד ע זײט ן גרענ ץ זײנע ן געװע ן מייל ן אפ ן לאנד , װא ם אי ז באװאכ ט געװאר ן פו ן זעלנער , הינט ן או ן מינעס . אוי ף דע ר גרענ ץ גופא , זײנע ן געװע ן הויכע ר װעכטער־טורע ם מי ט מאשין־געװער , װעלכ ע האב ן פארדעק ט גרוים ע שטחים . אוי ך אוי ף דע ר רוסישע ר זײ ט פו ן דע ר גרענ ץ אי ז געװע ן א שטרײ ס פויערי ם לאנד , װעלכע ר אי ז שטענדי ק געארבע ט געװארן . ז ײ האב ן גארניש ט געזומע ן , נא ר אזו י ד י שפור ן האב ן זי ך קלאר .
  
  
  בײנאכט האבן מיר געקויפט נײע קלײדער אין א װײטן דארף און זענען אנגעקומען אויף א באן־ליניע אין מיטן פון א בארטן פלאן. איך האב אפגעשטעלט דעם קאר.
  
  
  "עס מיינט אַז די באַן פירט צו דער גרענעץ," איך געזאגט. העדער האט געקוקט אויף דער זײט, פון װאנען די רעלסן קומען.
  
  
  'יא. איך גלייב אז דאס איז די ערזורום-טיפליס ליניע״.
  
  
  — טיפליס ?
  
  
  "די רוסן רופן עס טביליסי."
  
  
  "אזוי די באַן קראָסיז די גרענעץ."
  
  
  "לויט אונדזער מענטשן, יאָ. אבער עס איז אַ מאָדנע באַן, ניק. א באן אן פאסאזשירן״.
  
  
  "אזוי, אַ פרייט באַן."
  
  
  "ניין, דאָס איז אַ פּאַסאַזשיר באַן. ווען די גרעניץ איז געווען פארמאכט, האבן די צוויי לענדער מסכים געווען אז די באן וועט ווייטער אנגיין אויפן אלטן פּלאַן. בלויז פּאַסאַנדזשערז זענען נישט ערלויבט אין אָדער אַרויס פון רוסלאַנד. עס איז בדעה ווי אַ סימבאָליש פֿאַרבינדונג צווישן די צוויי לענדער."
  
  
  "איר מיינט אַז קיינער וועט נישט גיין מיט זיי, אַחוץ די קאָמאַנדע, צו רוסלאַנד."
  
  
  “א טערקיש אַרמיי אָפיציר און אַ פּאָליציאַנט זענען טראַוואַלינג צו דער גרענעץ. קאָמאַנדע פּאַספּאָרץ זענען געוויזן. דער באן קומט דאן אריין אין רוסלאנד מיט די רוסישע פאליציי אויף ברעט. עס איז שטענדיק אָפּגעשטעלט פֿאַר סטאָוואַווייז.
  
  
  כ׳האב געקוקט פארטראכטנדיק אויף דער באן, װען זי האט זיך ארומגעװיקלט אין דער אומפרוערער לאנדשאפט און פארשװאונדן אין דער װײטנס. "ווען גייט די באַן און ווו האלט עס?"
  
  
  "ער טראַוואַלז דורך די געגנט נאָרטוועסט פון קאַרס, אַן אַלט פאָרטאַפייד שטאָט. אין רוסלאַנד ער גייט צו לענינאַקאַן. ער מעג מער נישט גײן קײן טיפליס. איך וויס נישט. איך גלויבן ער רידעס צוויי צו דריי מאָל אַ וואָך. אבער ניק, ווי די גענעם וועט איר האַנדלען מיט דעם?
  
  
  איך האב געזאגט. - 'וואָס טאָן איר בעסער?' "דאס ריזיקירן אָדער הינט און מיינע פעלדער? אפילו אויב מיר גיין דורך דעם, מיר וועלן נאָך גיין. דער באַן וועט אונדז ברענגען קיין באַטומי אָן קיין פראבלעמען”.
  
  
  "עס איז אַ פאַקט," זי אַדמיטאַד.
  
  
  ― לאָמיר פֿאָלגן דער באַן ביז מיר קומען צום דאָרף. דערנאָך מיר פרעגן ווי עס גייט. איך געווארן טשיקאַווע.
  
  
  זי האט געשמייכלט. "און ווער בין איך צו האַלטן איר? נאָר פאָר."
  
  
  אי ן נאענטםט ן דארף , הא ט מע ן אונד ז דערצײלט , א ז ד י בא ן װע ט דאר ט אפשטעל ן זיב ן אזײגע ר אינדערפרי . דערנאָך זיי לאָודיד עטלעכע באָקסעס מיט וועדזשטאַבאַלז בדעה פֿאַר די קאָפּ פון די לענינאַקאַן סטאַנציע. דא ס אי ז געװע ן דע ר אײנציקע ר פראדוקט , װא ס הא ט אריבער ־ געטראג ן ד י גאנצ ע טערקיש־רוסישע ר גרענעץ .
  
  
  ד י בא ן אי ז באשטאנע ן פו ן א פארע ־ לאקאמאטױ ו מי ט א קויל ן בונקער , א באגאזש ן װאגא ן או ן פאסאזשיר ן װאגאן . די שאכטלעך גרינס זײנען ארײנגעקומען אין באגאזישן װאגאן, און דער אפיציר און דער פאליציאנט זײנען געפארן אין װאגאן מיט דעם קאסטומס.
  
  
  ווען די פאַרנאַכט איז געפאלן, איך געגאנגען אָן כעדער צו אַ קליין קראָם צו טאָן עטלעכע שאַפּינג. איך בין צוריקגעקומען מיט פלייש, קעז, ברויט און א פלאש וויין. מי ר האב ן זי ך פארלאז ט פו ן דארף , או ן זי ך אפשטעל ן אי ן א שטאק , װא ס אי ז געלעג ן גאנ ץ װײט . ד י שײדע ר אי ז געװע ן טונקעל ע או ן לײדיק , א חו ץ עטלעכ ע קי , אנגעבונד ן צ ו דע ר װאנט , מי ט שטריק .
  
  
  — קוים שנארכן? — האט העדער געפרעגט.
  
  
  — כ׳בין קײן מאל נישט געשלאפן מיט א קו.
  
  
  זי האט װײך געלאכט, ארײנגעלײגט א האנט איבערן מויל. די ברעמען אויף איר פנים זענען פארשוואונדן געווארן. און מיט אַ שאַל אויף די לאַנגע בלאָנדע האָר, האָט זי אויסגעזען ווי אַ באַזונדערס אַטראַקטיוו רוסישער פּויער.
  
  
  מי ר האב ן זי ך אװעקגעזעצ ט פא ר א בעלע ל הײ , או ן זי ך גענומע ן מי ט ד י עסן , װא ם אי ך הא ב געקויפט . צום ערשטן מאָל זינט מיר זײַנען אַראָפּגעגאַנגען פֿון באַן אין טאַראַביע, האָבן מיר ווידער פֿאַרזוכט געשמאַקע עסן. מי ר האב ן געטרונקע ן דע ם װײ ן פו ן פלאש , אפגעװישט ן מי ט ד י העמד־ארבל ן או ן זי ך געפיל ט זײע ר זאט ע או ן צופֿרידן .
  
  
  "ניקי?" — האט כעדער געזאגט און מיר דערלאנגט די פלאש.
  
  
  'יא?'
  
  
  — דו פרובירסט מיך שיכור ?
  
  
  איך טשאַקלעד. םון־ליכט איז ארײנגעדרונגען דורך די שפיצן אין די אלטע ברעטער און איז װײך געפאלן אויפן כעדס פנים. — באמערקסטו דאס נאר ?
  
  
  "איך גלייב אז דו ווילסט מיך פארפירן," האט זי געזאגט. "איך טראַכטן איר פּלאַנירן זייער שלעכט זאכן." זי האט זיך צוריק צוגעלײגט אויפן הײ און זיך אויסגעשטרעקט װי א לאנגער פאנטער.
  
  
  "ביסט איר זיכער אַז עס בין איך טריינג צו פאַרפירן עמעצער?"
  
  
  זי האָט זיך געכײַכט. זי האט אנגעהויבן שפירן די װירקונגען פון װײן.
  
  
  "איך קען נישט העלפן עס אויב איר זענט אַרום, ניק."
  
  
  אי ך הא ב גענומע ן א זופ ה װײ ן או ן שטעל ן ד י פלאש ע נעב ן מיר . עס איז געווען זייער פייַן דאָ. אי ך הא ב ארײנגענומע ן דע ם װארעמע ן טרוקענע ם שמע ק פו ן הײ , או ן זי ך צורי ק צוגעלײג ט מי ט ד י הענ ט אויפ ן הינט ן קאפ . איך האב געקוקט אויף העדער. זי האט באװעגט איר רעכטן פוס הין־און־צוריק, אז די קני האבן זיך געהאלטן אײנעם צו דער אנדערער. ווען איר רעכטע קני האָט זיך איינגעזונקען אין היי, האָט זיך דערזען די ווייכע, קרימיע אינערלעכע זייט פון דיך און דער אָנהויבנדיקער קורווע פון אירע הינטן.
  
  
  "וואָס אין דער ערד טוט אַ סעקסי פרוי ווי איר אין אַ טערקיש שפּייַכלער?"
  
  
  "איך האף זי איז פאַרפירעריש."
  
  
  "האט ווער עס יז אלץ דערציילט איר אַז איר זענט אַ סעקס מאַניאַק?"
  
  
  — נאָר דו, האָניק.
  
  
  אי ך הא ב אי ך זי ך צוגעבוי ט צ ו אי ר או ן זי ך אנגעלײג ט אוי ף אי ר פלײצעס , געפיל ט אי ר װארעמע ע ליפן . ארום איר האט געהאנגען א ריח פון װײן. איר מויל האט זשעדנע זויגט מיינס, געזוכט און געשטופט. מיין האַנט געפונען איינער פון די ווייך ווייַס טייז און סליד צוזאמען די זייַדקי וואַרעם ייבערפלאַך. — דו ביזט אויפן ריכטיגן וועג — האט זי מיר א שושקעט געטאן אין אויער.
  
  
  "דאס איז גוטע נייַעס," איך געזאגט.
  
  
  מער האָבן מיר גאָרנישט געזאָגט. עס איז געווען בלויז דער קלאנג פונעם ווינט, וואס האט ווייך געקלאפט אין די שטאק-טירן און די שטילע קלאנגן, וואס זענען אנטלאפן פון העדער'ס האלב-געטיילטע ליפן. דא ן אי ז געקומע ן ד י ברודיק ע היץ , װא ס הא ט פאר ־ װארפ ן אל ע טאראביע ס זכרונו ת או ן װײטיק , או ן אי ם געמאכ ט פארגעם ן ד י שפּאנונגען , פארבונד ן מי ט הער ס אלבער ט או ן באטומי . דא ן זענע ן מי ר ארײנגעפאל ן אי ן א טיפ ן פרידלעכ ן שלאף .
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן אוי ף דע ר סטאנציע , װע ן ד י בא ן אי ז אנגעקומע ן אי ן פרימארגן . עס איז געווען אַ קיל, זוניק טאָג און מער ווי אַ שעה איז דורכגעגאנגען זינט זונופגאַנג. אויף דער פלאטפארמע איז נישט געװען קײנער, נאר דער סטאנציע־בעל און א מאן האט אנגעלאדן שאכטלעך מיט גרינסן. ער האט זיי געשטעלט אויף דער זייט פונעם וואגאן, כדי די רוסן זאלן גלייך זען די שאכטלעך ביי די דורכקוקן דעם באַגאַזש קאר. דער אָפיציר און פּאָליציאַנט זענען געבליבן אין דער וואַגאָן.
  
  
  איך און העדער האָבן זיך באַהאַלטן אין קלאָזעט פֿאַר דער באַגאַזש מאַשין. מי ר האב ן רואי ק געװאר ט אוי ף ד י שאכטע ן זאל ן װערן . פונקט פאר דער סטאנציע-בעל האט פארמאכט די מאשין, איז קיינער נישט געווען אויף דער פלאטפארמע. מי ר זײנע ן גי ך או ן כמע ט שטילערהײ ט אריבערגעפאר ן דע ם װעג , או ן זי ך ארײ ן אויפ ן באגאזש ן װאגאן . איך בין צוגעגאנגען צו די שאכטלעך און געזען אז זיי זענען שטארק צוגעדריקט צו דער זייט וואנט. איך האב זיי א ביסל אריבערגעצויגן פארויס, כדי מיר זאלן קענען זיצן צווישן די שאכטלעך און די וואנט.
  
  
  צי איר טראַכטן דאָס וועט אַרבעטן? — האט העדער געפרעגט בעת מיר זײנען אװעק פון דארף.
  
  
  ― מיר װעלן זיך באַלד דערװאָרן ― זאָג איך.
  
  
  ע ס אי ז געװע ן װײטע ר צ ו דע ר גרענעץ , װ י מי ר האב ן זי ך דערװארט . איך האָב געעפֿנט די טיר עטלעכע אינטשעס צו לאָזן אַ ביסל ליכט און פריש לופט. מי ר זײנע ן אדורכגעפאר ן פו ן פאנטאטיק ע לאנדשאפט . פליענדיק גרין בערגל מיט ביימער דאָ און דאָרט צווישן די גראָז. מי ר זענע ן דא ן ארײ ן אי ן מער שטײנערדיקע ר טעריין . די באן איז אריבער א טיפן, טרוקענעם טײך־בעטל אויף א פרימיטיוון הילצערנעם בריק און האט זיך פארלאםן. איך האב ארויסגעקוקט און געפונען א וועכטער. מי ר זײנע ן געװע ן ב ײ דע ר גרענעץ . די גלייך בריק איז געווען די צעטיילונג ליניע צווישן טערקיי און רוסלאַנד.
  
  
  "מיר זענען אין אויסלאנד," איך געזאגט.
  
  
  א רגע שפּעטער מיר זענען צוריק הינטער אונדזער דעקן. די פרישע בינז און גרינס האָבן געשמעקט גרויס.
  
  
  פּלוצעם, מיט אַ הויך ברום, האָט זיך די טיר געעפֿנט און ליכטיק האָט זיך פֿאַרפלייצט אינעווייניק.
  
  
  "זעקס קעסטלעך?" האָט דאָס קול געזאָגט.
  
  
  — יא, זעקס.
  
  
  'פייַן.'
  
  
  די טיר האט זיך װידער פארמאכט. מי ר האב ן װידע ר געזיפצט . ד י בא ן הא ט זי ך אנגעהויב ן באװעג ן מי ט שויבן , או ן אי ך הא ב געפילט , א ז מי ר גײע ן ארײ ן א בריק . מי ר האב ן זי ך אפגעשטעלט , ארו ם האלב־װע ג איבע ר דע ר בריק .
  
  
  איך שושקעט. - 'וואס יעצט?'
  
  
  איך טראַכטן זיי טאָן זייער ריטואַל דאָ, "האט געזאגט. “צוויי רוסישע אָפיצירן און צוויי ציווילע דינער קומען צו דער באַן. אין מיטן בריק טרעפן זיי די טערקן. סייַ ווי סייַ, איר וויסן: פיירווערקס, האַנדשייק, די גאנצע באַלאַגאַן.
  
  
  מי ר האב ן זי ך צוגעהערט , או ן טאק ע אוי ף דע ר װאגא ן האב ן ז ײ גערעד ט רוסיש . כעדער איז געווען רעכט. מ׳האט געלאכט און עמעץ האט עפעס געשריגן אויף טערקיש. א פאר מאמענטן שפעטער האבן מיר דערהערט דעם קלאנג פון מעטאל אויף מעטאל און שרייען אויף רעלסן. עס איז געקומען פון דער זייט פון לאקאמאטיוו, איז דא א גדר אין מיטן בריק? — האב איך געפרעגט כעדער.
  
  
  — אויב איך געדענק ריכטיג, איז איבער די רעלסן א שטאלנער שטראל. איך מיין אז זיי נעמען אים יעצט אוועק.
  
  
  זי איז װידער געװען רעכט. א מאמענט שפעטער האט די באן װידער אנגעהויבן באװעגן. מי ר האב ן געקענ ט דערצײל ן דור ך דע ם נודנע ר קלאנג , א ז מי ר זענע ן װידע ר געפאר ן אוי ף האַרט ערד . א פאר מינוט שפעטער האט דער באן װידער אפגעשטעלט. מיר זענען געווען אין רוסלאַנד.
  
  
  "דאס איז אַ רוסיש גרענעץ פּאָסטן," כעדער שושקעט. - איצט איז נאָר די קאָמאַנדע אויף דער באַן. פײערמאן , אינזשעני ר או ן קאנדוקטאר . רוסיש זעלנער. .
  
  
  די טיר האט זיך געעפנט מיט א קלאפ. דאָס קול פֿון אַ יונגן מאַן האָט געשריגן אויף רוסיש: "זעקס קאַסטן גרינס."
  
  
  מיר זענען קאַלט. קומט אַרײַן אַ זעלנער פֿאַר אַ טשעק, װעט ער אונדז גלײַך זען.
  
  
  די טיר איז געבליבן אפן. א קול איז געקומען פון דער ווייטן: — זענען דא רעטעך?
  
  
  א מאמענט איז שטיל געװארן. דאן האט א שטימע בײ דער טיר געשריגן: נײן, דאם מאל נישט קײן רעטעך. נאָר קעראַץ און בינז. צי איר ווילן אַ מער? כעדער האט קוועטשט מיין דיך. מי ר האב ן געהאלט ן דע ם אטעם .
  
  
  "ניין, איך טאָן ניט ווי קעראַץ."
  
  
  א מינוט שפעטער האט זיך די טיר װידער פארמאכט.
  
  
  'יאָשקע משיח!' ― האָב איך געשעפּטשעט אין דער פֿינצטערניש.
  
  
  "מייַן האַרץ פארשטאפט," כעדער געזאגט אָטעםלאַסלי.
  
  
  דע ר בא ן הא ט זי ך װידע ר מי ט שאקלענ ע אריבערגעפיר ט טי ף רוסלאנד . ביסלעכװײז האט ער אויפגעהויבן גיכקײט און געפארן צוזאמען די רעלסן. מי ר האב ן ענדלע ך געקענ ט טיפע ר אטעמען . מיר זענען ארויס פון הינטער די שאכטלעך און איך האב ווידער געעפנט די טיר. די לאַנדשאַפט איז געווען וועגן די זעלבע, אָבער איצט מיר זענען דרייווינג אַריבער רוסלאַנד. מי ר זײנע ן פארבײגעגאנגע ן א קרײסונ ג או ן אי ך הא ב אי ך פו ן דע ר װײט ן דערזע ן צװ ײ מענטש ן גײ ן אוי ף א גרוים ן װעג , פארמאכ ט א פויעריש ע פא ר . זיי האָבן אויסגעזען כּמעט פּונקט ווי די טערקן פֿון יענער זייט גרענעץ.
  
  
  "מיר וועלן זיין אין דעם דאָרף אין צוואַנציק מייל," כעדער געזאגט. "אויב די באַן סלאָוד אַראָפּ, מיר מוזן שפּרינגען אַוועק. דעמאָלט מיר וועלן זיין גאַנץ נאָענט צו באַטומי. ” איך בין געווען צופרידן אַז העדער איז געווען מיט מיר ווייַל איך האָבן קיינמאָל טאַקע באַזאָרגט וועגן די טערקיש-רוסיש גרענעץ. איר וויסן איז געווען גענוג צו מאַכן אַ פּלאַן וואָס קען זיין דורכגעקאָכט.
  
  
  אין מינדסטער אַ פּלאַן מיר קען פּרובירן צו ינסטרומענט.
  
  
  פופצן מינוט שפעטער האט דער באן פארלאכט. מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צו ם דארף . עס איז געווען צייט פֿאַר אונדז צו שפּרינגען אַוועק. העדער איז ערשט געשפרונגען. זי איז געפאלן אין די הויכע גראזן פון דער באן־באנד און זיך צעקײלט ביז זי איז געפאלן. אי ך הא ב אי ר נאכגעשפרונגע ן או ן געלאנד ט אוי ף מײנ ע פיס , אבע ר מײ ן גיכ ד הא ט מי ך געשיק ט כאפ ט אי ן דע ר שטויביקע ר אונטערברוך . קיין ברוזאַז, נאָר מיין כשיוועס איז דאַמידזשד. מי ר זײנע ן דאר ט געלעגן , בי ז ד י בא ן אי ז ארוי ס פו ן דע ר ראי . כעדער איז דאַן אויפגעשטאנען און געגאנגען אַריבער די גראָז צו מיר, באַרשט שטויב אַוועק איר רעקל און בלוזקע. "אָוקיי," זי געזאגט פריילעך. "מיר זענען אין רוסלאַנד, הער קאַרטער. מײנט איר, אַז מיר װעלן אױך אַרױסגײן פֿון דאַנען?
  
  
  "איר וועט קיינמאָל זיין צופֿרידן אויך," איך טשאַקאַלד.
  
  
  זי האט אנגעװיזן אויף דער געגנט. “באטומי איז אין צפון. אויב מיר גייען ארום דעם דארף, וועלן מיר ווארשיינליך געפינען א וועג וואס פירט אהין״.
  
  
  'גרויס. דער בלויז פּראָבלעם איז אַז מיר טאָן ניט האָבן אַריבערפירן. ”
  
  
  "מיר קענען נאָך פּרובירן כיטשכייקינג," זי געזאגט.
  
  
  איך געדאַנק וועגן דעם פֿאַר עטלעכע מאָל. כעדער ס רוסיש איז געווען גאנץ און מייַן איז געווען פּאַסיק. "איר זענט רעכט," איך געזאגט. 'מיר קענען טאָן עס. און מיר וועלן טאָן דאָס "
  
  
  "אָבער ניק ..."
  
  
  — זאגסטו אז עס איז צו ריזיקאליש?
  
  
  "נו, פאקטיש, יאָ."
  
  
  — האסטו א בעסערע געדאנק?
  
  
  זי האט זיך געגרימט. — אקעי, לאמיר דעמאלט גיין.
  
  
  עס האָט אונדז גענומען אַ האַלב שעה צו געפֿינען אונדזער וועג צפון. מי ר האב ן געפילט , װ י מי ר װארט ן אייביק ע אוי ף א קאר . כעדער איז געווען ברודיק און אַ ביסל דערשראָקן. זי האט ניט ווי דער געדאַנק פון כיטשכייקינג אַרום דרום רוסלאַנד אויף אַ שפּיאָן מיסיע. איך אויך, אגב. אבער מאל איר האָבן צו נעמען גרויס ריסקס צו מאַכן די אָפּעראַציע מצליח.
  
  
  ענדליך איז אנגעקומען א קאר. דער רוסיש-געמאכט קאר איז אלט צען יאר און זעט אויס ווי א פאר-מלחמהדיקער אמעריקאנער קאר. איך האב געוויינקט צום דרייווער און ער האט זיך אפגעשטעלט אין א גרויסן שטויב וואלקנס.
  
  
  איך האב אים געפרעגט. ― „גיסט איר קײן באַטומי? כ׳האב ארויםגעקוקט דורכן אפענעם פענצטער. דע ר טרײבע ר אי ז געװע ן א קורצער , געשטארקטער , מי ט א רויטע , קײלעכדיק ע פנים . צװײ ליכטיקע בלויע אויגן האבן געקוקט אויף מיר.
  
  
  "יא, איך בין געגאנגען צו באַטומי," ער האט געזאגט, טריינג צו כאַפּן אַ בליק פון כעדער. 'קום אריין.'
  
  
  איך האָב אַװעקגעשטױסן צװײ באַטערדיקע לעדערנע טשענצעס און זיך געזעסן אױפֿן הינטערשטן זיצפּלאַץ. העדער איז געזעסן פארנט, נעבן דעם רוסישן.
  
  
  "מיר זענען געווען שלימאַזלדיק מיט אונדזער בייק," זי דערקלערט ווי מיר פאָרזעצן אויף אונדזער וועג. "דו וואוינסט אין באַטומי?"
  
  
  “ניין, ניין,” האָט ער געזאָגט מיט אַ געלעכטער. “איך בין ווייט פון שטוב. איך וווין אין ראָסטאָוו. איך גיי ארום איבער דער גאנצער געגנט דורכצוקוקן די קאמונים".
  
  
  "אָה, איך זען," כעדער געזאגט. "איר האָט אַ ספּעציעל אַרבעט."
  
  
  ער איז געווען פלאַטערד. "ניין עס איז גוט. נאָך אַלע, יעדער אַרבעט איז ספּעציעל אין זיין וועג. איז עס נישט?'
  
  
  "אַוודאי, כאַווער, עס איז אמת אין דעם," כעדער געענטפערט.
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן איבער זײַן אַקסל אין מײַן ריכטונג. — פארװאם גײםטו קײן באטומי?
  
  
  איך האב געהאפט אז ער איז נישט נייגעריג. אויב ער בעט צו פיל, וועט ער מוזן שטאַרבן אומזיסט. "איך און מיין שוועסטער זענען געגאנגען צו באַזוכן אונדזער פעטער." איך פיגיערד אונדזער יאַזדע וואָלט זיין אַ ביסל גרינגער אויב ער קען פלירטעווען מיט כעדער.
  
  
  ער האט איר נאך א לאנגן באוואונדערן בליק געגעבן. "אָה, דיין שוועסטער! איך האב געטראכט ...'
  
  
  "ניין, איך געזאגט.
  
  
  כעדער האט א קוק געטאן אויף מיר.
  
  
  "עס איז גרויס צו האָבן אַזאַ אַ שוועסטער," ער האט געזאגט. "אָבער דיין אַקצענט איז אַנדערש."
  
  
  איך האָב זיך אומווילנדיק געשפּאַנט.
  
  
  - איך טראַכטן דיין שוועסטער איז פון די ערטער. אָבער איר האָט אַ זייער באַזונדער אַקצענט: איך וואָלט זאָגן איר זענט פון די צפון.
  
  
  "יא," איך געזאגט געשווינד. “מיר זענען אויפגעוואקסן אין קיראָוו. טאַניאַ איז געגאנגען אין שול אין מאָסקווע און דאַן אריבערגעפארן אַהער."
  
  
  פֿאַר די ווייַטער 45 מינוט מיר פאָרזעצן צו בלאַף און ער פארבליבן צו פרעגן שאלות. אבער ער איז קיינמאל נישט געווארן פארדעכטיגט. ער האָט געבעטן מײַן אַדרעס אין קיראָוו, און איך האָב געמוזט אַרײַנקומען מיט איינעם. ער האָט געפֿרעגט, ווי אַזוי איז כעדער פֿאַרענדיקט געוואָרן אין דרום־רוסלאַנד, און זי האָט אים דערצײלט אַ שײנע מעשׂה. ער האט צוגעהערט און האט הנאה פון אונדזערע ענטפֿערס. בקיצור, ער האט געהאט א גרויסע צייט. איך האב די גאנצע צייט געהאַלטן מיין האַנט לעבן הוגאָ, גרייט צו נוצן עס, אָבער עס איז ניט דאַרפֿן.
  
  
  מי ר זײנע ן אנגעקומע ן קײ ן באטומי , האלב ע צװ ײ נאכמיטאג , או ן אי ם איבערגעלאז ן מי ט גרוי ס דאנקבארקײ ט או ן א צוזאג , אי ם צ ו באזוך . מי ר זענע ן געװע ן הונגעריק , אבע ר מי ר האב ן ניש ט געהא ט קײ ן רוסיש ע געלטער , או ן ד י אידענטיפיקאציע ס נויטיק ע צ ו קוי ן שפײז ן אי ן רוסלאנד . העדער איז אַרײַן אין אַ ייַזנוואַרג־קראָם אויף דער שמאָלער הויפּט־גאַס. ז י הא ט דערצײל ט דע ר פארקויפערין , א ז ז י הא ט א ברודע ר אי ן א מיליטעריש ן לאגע ר פו ן שטאט , או ן ז י װיל ט אי ם באזוכן . די פרוי הינטער די טאָמבאַנק האָט איר געזאָגט אַז דאָס איז ניט קיין פּראָסט מיליטעריש לאַגער און וויזיטערז זענען נישט ערלויבט. אבער נאָך עטלעכע פּערסיסטאַנס, זי איז געווען גרייט צו זאָגן כעדער ווי צו באַקומען דאָרט. אויב זי איז געווען גענוג נאריש זיך אריינצוקריכן אין כלערליי צרות, וואלט זי אליין געדארפט דערוויסן.
  
  
  — מײנט איר, אז זי האט עס נישט געגלויבט? — האב איך געפרעגט כעדער.
  
  
  "איך טראַכטן נישט. זי האט מער צו האַלטן מיר אויס פון קאָנפליקט ווי ווונדער וואָס איך ינסיסטאַד צו וויסן ווי צו באַקומען דאָרט. ווען גייען מיר?'
  
  
  ― נישט ביז פֿינצטער ― זאָג איך. "מיר מוזן וואַרטן ביז הייַנט בייַ נאַכט."
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 11
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  איך און העדער האָבן זיך באַהאַלטן אין אונטערגרונט לעבן אַ הויכן שטעכלדראָט פּלויט. עס איז געווען אַ צייכן מיט אַ קלאָר ינסקריפּשאַן:
  
  
  
  
  קיין פּאָזיציע
  
  
  באטומי ריפאטריאציע לאגער.
  
  
  פּראָטעקטעד דורך הינט.
  
  
  
  
  
  
  די הינט האָבן מיר נאָך נישט געזען, אָבער דאָס האָט דאָך ניט געמיינט, אַז זיי זענען נישט דאָרטן. עס איז געווען אַ גאַנץ קליין לאַגער. זעקס ילאָנגגייטאַד ווודאַן בנינים און אַ גרויס קוואַדראַט קלאָץ כאַטע. ליכט אויסגעגאסן פון צוויי קליין בנינים און פון אַ קלאָץ כאַטע.
  
  
  איך האב ארוםגעקוקט די אומפרויטע געגנט פארוואנדלט אין פינצטערניש ווען צוויי מענטשן זענען ארויס פון הויפט געביידע און געגאנגען צו איינע פון ​​די באלויכטענע געביידעס. איינער איז אין זעלנער מונדיר, דער צווייטער איז אין ציווילע קליידער. דער זעלנער האט געהאט א ביקס און איז נאכגעגאנגען א מאן אין ציווילע קלײדער. ז ײ האב ן זי ך באהאלט ן אי ן ד י באראקן .
  
  
  "הער אלבערט איז נישט דער איינציקער אַרעסטאַנט דאָ," האָב איך געשעפּטשעט.
  
  
  "איך געפֿינען עס סקערי," כעדער געזאגט.
  
  
  "עס מוז זיין אַ נייטמער צו פּלוצלינג דערוויסן אַז איר וועט פאַרברענגען די רעשט פון דיין לעבן אין אַ קאָנצענטראַציע לאַגער ערגעץ אין סיביר, סעראַונדאַד דורך מענטשן וואָס טאָן ניט אפילו רעדן דיין מוטער שפּראַך. איך מיינען, פֿאַר אַ רוסיש עס מיינט שיין שלעכט. אָבער ענגליש אָדער אמעריקאנער, ער וועט קיינמאָל באַקומען איבער דעם קלאַפּ."
  
  
  "דאָס איז פאַלש פון די רוסישע," כעדער געזאגט גרימלי.
  
  
  "איך טרעפן אַז דאָס איז זייער געדאַנק פון ארבעטן צוזאַמען," איך געזאגט מיט אַ בייז שמייכל. "עס איז קיין אָרט אין זייער פילאָסאָפיע ..."
  
  
  אי ך בי ן געשװיג ן װע ן ד י שטאק־טי ר הא ט זי ך װידע ר געעפנ ט או ן נא ך צװ ײ מענער , זענע ן ארויס . אן אנדער אַרעסטאַנט מיט זיין גאַרדז. כעדער האט געפײפט דורך די צײן. איך האָב אויך דערקענט דעם אַרעסטאַנט. ס'איז געווען הער אלבערט... ער האט געמאכט גאר אן אנדער רושם ווי אין תראביע. דאס איז געווען קענטיק אפילו אין דער פינצטער. דאָרטן האָט ער מסתּמא נאָך געטראָגן די אילוזיע, אַז ער האָט עפּעס צו רעדן מיט די רוסן, אַז ער קאָן אָפּקויפן זײַן פֿרײַהייט. איצט זײנען אלע זײנע האפענונגען פארװאנדלט געװארן אין רויך. זיינע פּלייצעס האָבן זיך אַראָפּגעלאָזט און ער האָט זיך כּמעט דורכגעטראָגן איבער דער ערד. די צוקונפט האט זיך אנגעשטויסן פאר אים ווי א שטענדיגער קאלטער שאטן. או ן דא ם הא ט זײ ן װידערשטאנ ד געטראג ן א טיפ ן קלאפ . ד י צװ ײ מענע ר זײנע ן ארײ ן אי ן אנדער ע באראקן , װ ו ד י לײט ן זײנע ן נא ך געװע ן אנגעצונדן . די טיר האט זיך פארמאכט הינטער זײ.
  
  
  כעדער האט זיך צו מיר אויסגעדרייט. "מיין גאָט, האָט איר געזען זיין שטעלונג צו זיין סיטואַציע?"
  
  
  "יא," איך געזאגט. "אָבער אין מינדסטער מיר וויסן אַז ער איז דאָ איצט. איך מיין אז דער זעלנער איז זיין פערזענליכע וועכטער און איז מיט אים די גאנצע צייט”.
  
  
  — מײנט איר, אז ם׳איז דא נאך אין צימער?
  
  
  'מסתּמא ניין. קוק!'
  
  
  א וועכטער מיט א גרויסן הונט אויף א קייט איז צוגעגאנגען צו אונז פון אינעווייניג פונעם פּלויט. מי ר האב ן געהאלט ן דע ם אטעם , װע ן דע ר הונט , הא ט אנגעהויב ן שמעק ן נעב ן אונדז . כ'האב בכוונה געמאַכט מיין וועג אין לאגער קעגן דעם ווינט צו פארמיידן אזעלכע חידושים. עטליכע מאמענטן שפעטער זענען פארביי דער וועכטער און דער הונט. דע ר װעכטע ר הא ט געטראג ן אוי ף זײ ן פלײצע ר א גרוים ן ביקס .
  
  
  "מיר האָבן שוין דאָ פֿאַר איבער אַ שעה און דאָס איז דער ערשטער מאָל עס איז דורכגעגאנגען," איך געזאגט. "אויב מיר זענען פאַרטיק דאָ אין אַ שעה, ער וועט נישט אַרן אונדז."
  
  
  "דאָס קען זיין זיין ערשטער גיין אַרום," כעדער געזאגט. "אפֿשר וועלן זיי נישט אָנהייבן צו פאָרן ביז אַכט, למשל. דעמאלט קען ער נאך א האלבע שעה קומען״.
  
  
  'דאס איז ריכטיג. אבער מיר האָבן צו נעמען אַז ריזיקירן.
  
  
  איך האָב זיך געגליטשט אויפן בויך צום פּלויט. כעדער איז געקומען גלייך נאך מיר. װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צו ם פלאץ , הא ב אי ך אויפגעהויב ן מײ ן קאפ , או ן זי ך ארומגעקוקט . גאָרנישט אָדער קיין איינער אריבערגעפארן. איך האב זיך אויסגעדרייט צו כעדער.
  
  
  "בלייב דאָ צו האַלטן אַן אויג אויף דעם פאַרשילטן וועכטער," איך געזאגט. "ווען ער קומט, געבן דעם סיגנאַל." איך האָב נאָכגעמאַכט דאָס מילדע געשריי פֿון אַ פֿױגל. זי ריפּיטיד עס פלאָלאַסלי.
  
  
  'גרויס. אויב איך בין נישט צוריק אין דריי פערטל פון אַ שעה, לאָזן אָן מיר. קאָפּ גלייך דרום צו דער גרענעץ. אויב איר באַקומען צו טערקיי, גיין צו די ברעג זעקס קילאָמעטערס מזרח פון אַדאַנאַ. דער סובמאַרין ווארט דארט די קומענדיגע פינף נעכט. צװישן חצות און צװײ אזייגער אינדערפרי. איר מוזן סיגנאַל מיט אַ פלאַשליגהט. דריי מאָל קורץ, אַמאָל לאַנג."
  
  
  "דרייַ קורץ, איינער לאַנג," זי ריפּיטיד. צװישן אונדז איז געװען א קורצע שטילקײט. "איך וואָלט בעסער גיין מיט דיר, ניק."
  
  
  "איך בין נעבעכדיק, אָבער איר זענט פיל מער וויכטיק אין דעם אָרט. אקעי, ליג זיך און זארג נישט.
  
  
  כ׳האב זיך װידער ארומגעקוקט און זיך אויפגעשטאנען. אי ך הא ב געװארפ ן מײ ן מאנטל , איבע ר דע ם שטעכלדראט , או ן גײ ן ארוי ף אויפ ן פלאץ . איך בין געשפרונגען און געלאנדעט אויף דער אנדערער זייט.
  
  
  אי ך הא ב אנגעהויב ן גײ ן צ ו דע ר כאטקע ר סיר אלבערט , װע ן ד י טיר ן פו ן דע ר הויפט־הויז ן הא ט זי ך װידע ר געעפנ ט או ן װידע ר ארײנגעלאז ט ד י װעכטע ר או ן דע ם געפאנגענע . כ׳האב מיך געװארפן אויף דער ערד און געװארט, אז זײ זאלן פארשװינדן אין דער כאטקע אויפן װעג.
  
  
  איך בין אויפגעשפרונגען אויף די פיס און געלאפן צום נאענטסטן שטיבל. איך בין געשטאנען ביי דער טיר אין שאטנס עטלעכע סעקונדעס. דערנאָך האָב איך אָנגעכאַפּט דעם הענטל און געשטופּט די טיר.
  
  
  הער אלבערט איז געלעגן אויף אײנעם פון די צװײ אײנגעלײגטע בעטן, צודעקן דאס פנים מיט דער האנט. דער זעלנער האט מיט א הויך קול געלייענט אן אויסצוג פון לענין. זיין כאָלטער איז געווען אויף די טיש, ביקס און אַלע. װע ן ע ר הא ט װײטע ר געלײענ ט הא ב אי ך זי ך געמאכ ט אי ן דע ר כאט ש ארײן , או ן פארזארג ט פארמאכ ט ד י טיר . אבער דער וועכטער האט געהערט ווי דאס קליקן פון דער טיר איז צוריק אין שלאס ארײן און האט ארויף געקוקט.
  
  
  ער האט געברומט. - 'ווער גייט!' 'וואס איז דאס'
  
  
  איך האָב געלאָזט הוגאָ זיך צעלאָזן פֿון זײַן שייד און זיך געגרייט צו וואַרפֿן דעם סטילעטטאָ. דערװײ ל הא ט דע ר רוס ן זי ך געכאפ ט צ ו זײ ן ביקס ן אויפ ן טיש . דער סטילעט האָט זיך דורכגעלאָזט אין דער לופטן, און דער רוסישער האָט מיר געקראצט אין ברוסט. ער איז פארוואונדעט געווארן אינעם פארארעם, און נישט אין דער ברוסט, ווי איך האב געפלאנט. מיט אַ וויי פון ווייטיק האָט ער אַראָפּגעלאָזט דאָס ביקס. ער האָט אַרויסגערופן דאָס מעסער פון דער האַנט, ווען איך האָב זיך אַרומגערינגלט איבערן טיש. אי ך הא ב אי ם גלײ ך געשלאג ן מי ט בײד ע פיס , או ן מי ר האב ן זי ך צוזאמע ן װײטע ר ארומגערינגל ט אויפ ן דיל .
  
  
  'איר!' איך האב געהערט הער אלבערט רופן.
  
  
  מי ר האב ן זי ך געראנגל ט אויפ ן שטאק , צװיש ן צװ ײ בעט ן . מיט א מאל איז דער זעלנער געזעםן אויף מיר, פרובירט צו דערגרײכן אין האלדז מיט א סטילעט. איך פּולד זיין אָרעם און הוגאָ געקומען ין אַ אינטש פון מיין קאָפּ. דער זעלנער איז געווען שטאַרק און אויך אין אַ בעסערער שטעלע. אונדזערע הענט האָבן געציטערט פֿון ריזיקן שפּאַנונג, און הוגאָ איז װידער אָנגעקומען שרעקנדיק. מיט אַ פּלוצעמדיק קריק האָב איך אים געדרײט זײַן אָרעם, און דאָס מעסער איז געפֿאַלן צו דער פּאָדלאָגע מיט אַ קראַך. כ'האב ארויסגעצויגן מיין אנדערע האנט און א געשלאגן מיט מיין פויסט גלייך אין זיין פירוואקטיק פנים אריין. ער ראָולד אַוועק מיר אויף די שטאָק.
  
  
  'לאז עס!' — איבע ר אונדזע ר אי ז געשטאנע ן הער ע אלבערט . — לאז מיך אלײן, אידיאט!
  
  
  איך איגנאָרירט אים. איך און דער זעלנער האבן געזוכט א סטילעט וואס איז געלעגן ערגעץ אויפן דיל. ער האט עס ערשט געפונען, און איך האב זיך װידער געװאלט צואײלן אויף אים, אבער הער אלבערט איז געהאנגען אויף מײנע פלײצעס. איך האָב אים עלנבויגן אין מאָגן. א גאס איז ער געפאלן אויפן בעט. איך האב גענומען א גרויסן שריט צו דעם זעלנער און אים א טרייס געטאן אין קאפ. איך האב אים געשלאגן אויף דער באק און אים אװעקגעװארפן מיט דער פויסט. איך האב ארויסגעצויגן דאס מעסער פון די הענט. פונק ט װ י ע ר הא ט זי ך געװאל ט אויפשטײן , הא ב אי ך אי ם אי ן זײ ן ברוסט א ארײנגעשטעקט , דע ם סטילעט . זיין קין איז אַראָפּגעפאַלן און זיין טול האָט זיך פּאַמעלעך אויסגעגליטשט צו דער זייט. איך האב פון אים ארויסגעצויגן הוגא. ער איז געשטארבן.
  
  
  — דו האסט אים דערהרגעט — האט הער אלבערט געזאגט באשולדיגנדיק.
  
  
  ― איך האָב אײַך גענוג געהאַט, ― זאָג איך, אױסגעבונדן אַ פּאָר פֿעלקער פֿון דעם טויטן רוסישן גאַרטל. אי ך הא ב אי ך געמאכ ט ד י הענ ט פו ן הער ש אלבערט , או ן אי ם געגאס ן מי ט א האנטוך , אײדע ר ע ר הא ט געקאנ ט רופן . ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר, ווען איך האָב אויסגעטאָן דעם רוסישן און געפּרוּווט דעם מונדיר. אָנטאָן אַן אַנדער מלבוש איז געוואָרן אַ רוטין.
  
  
  ― אקעי, לאָמיר גײן ― זאָג איך צום אַרעסטאַנט, אָנטאָן אַ גאַרטל מיט קאַרטראַדזשאַן.
  
  
  און מיט סער אלבערט פאר מיר בין איך פארלאזט פון דער אבער. קיינעם נישט זען. איך האב געזוכט דעם וועכטער און זיין הונט, אבער זיי האבן זיך נישט באוויזן. כ'האב שוין געדארפט צוגיין צום פּלויט, ווען הינטער דעם הויפט געביידע האב איך באמערקט א קאר וואס האט אויסגעזען ווי א דזשיפ.
  
  
  איך האב קוים געטראכט דערפון, איך האב עס געטון. מיר האבן נישט געהאט קיין טראנספארט און איך האב נישט געקענט פארפירן די געלעגנהייט. אי ך הא ב מיטגענומע ן הער א אלבער ט צו ם װא ו העדער .
  
  
  "גיי צום טויער און רעד ווייטער אויפן זייגער," האָב איך איר געזאָגט. "זאג זיי אַז איר זענט פון באַטומי און ווילן צו באַזוכן איינער פון די גאַרדז. נאָר קומען אַרויף מיט אַ נאָמען. איך וועל זיין מיט דיר אין עטלעכע מינוט.
  
  
  "אָוקיי, ניק."
  
  
  איך האב צוריקגעשלעפט סער אלבערט צום הויפט געביידע און אים אריינגעלייגט אין הינטערן דזשיפ. עס איז קיין שליסל אין די יגנישאַן. איך געפונען צוויי יגנישאַן ווירעס אונטער די לאָך און פארבונדן זיי צוזאַמען. דער מאָטאָר האָט זיך אָנגעהויבן. מי ר זײנע ן ארומגעפאר ן ד י לאגע ר צו ם טויער .
  
  
  העדער איז געשטאנען אין דעם ליכטיק־באלויכטן וועכטערהויז, געפירט א אנגעצויגענע שמועס מיט דער וועכטער. אז ער האט דערהערט מיך אפשטעלן בײם טויער, איז ער ארויסגעקומען. ער האט געקוקט אויף האר אלבערט און דערנאך אויף מיר.
  
  
  'ווער ביזטו?' — האט ער געפרעגט מיט חשד.
  
  
  "איך בין געשיקט געווארן פון באַטומי צו נעמען דעם אַרעסטאַנט. ווען איך בין אנגעקומען היינט נאכמיטאג, האט שוין אן אנדערער אויף מיר געווארט”.
  
  
  "קאן איך זען די צייטונגען וואָס באַפרייַען אים?"
  
  
  'נו, פון קורס; געוויינטלעך. איך וועל זיי נעמען." איך בין אַרױס פֿון דער דזשיפּ און אַרײַנגעטאָן די האַנט אין מײַן מונדיר. דערווייל איז כעדער געשטאנען הינטער דער וועכטער, האלטן איר .380 סטערלינג גרייט צו באנוצן.
  
  
  בשעת איך האב דורכגעגראבן די געגנבענע טוניק פאר פאפירן, האט כעדער אויפגעהויבן דעם רעוואלווער און אים שווער אנגעשלאגן אויפן שארבן. דער וועכטער איז געפאלן מיט א קרעכץ. איך האָב געלאָזט הוגאָ אַרײַן אין מײַן האַנט.
  
  
  "וואַרט," זי געזאגט. 'עס איז נישט אַבליגאַטאָרי. ער בלייבט פאַרכאַלעשט פֿאַר אַ גאַנץ לאַנג צייַט.
  
  
  זי איז געווען רעכט. איך האָב צוריק אַרײַנגעלייגט הוגאָ אין זײַן שייד און לאָזן לעבן דעם וועכטער. איך האָב זיך געחידושט צי ער האָט מיר אויך געגעבן די געלעגנהייט. העדער איז אריין און איך האב ארויסגעצויגן דעם וועכטער פון דערזען. איך בין צוריק אריין אין קאר און געדריקט דעם גאז פעדאל. א גרויםע ר דזשיפ , הא ט זי ך אפגעפאר ן אי ן דע ר נאכט .
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן ד י אײנציק ע אויפ ן װעג , או ן מי ר זײנע ן שנעלע ר געפאר ן עטלעכ ע קילאָמעטער . איך האב געבעטן כעדער זי זאל אראפנעמען דעם טוך פון סער אלבערטס מויל כדי זיך נישט אריינצומישן מיט זיין אטעמען. ע ר הא ט אונד ז גלײ ך אנגעהויב ן באשולדיקן . איך האָב אים נאָר געוואָלט וויסן, אַז ער זאָל זײַן פאַרשיקט רואיג, ווען אַ דזשיפּ, יידעניקאַל מיט דער וואָס מיר זענען פאָר געפאָרן, איז צוגעקומען צו אונדז פון דער אַנדערער ריכטונג.
  
  
  איך האב געזאגט. - "פאַרשילטן!" .
  
  
  דער אַנדערער דזשיפּ האָט זיך פּאַמעלעך אַראָפּגעלאָזט. װי ער װאלט געװאלט אפשטעלן. איך האָב געוואוסט אַז מיר וועלן זיין אין גרויס קאָנפליקט אויב מיר האַלטן. איך האב צו זיי געוויינקט ווען איך בין פארביי זיי פארביי אין דער זעלבער שנעלקייט. אין אן אנדער דזשיפּ זענען געווען צוויי סאָלדאַטן און אַן אָפיציר.
  
  
  סער אלבערט האט זיך אויסגעדרייט און צו זיי געשריגן. 'פֿאַר הילף! מען כאפט מיך!
  
  
  דער אנדערער דזשיפ האט אנגעהויבן זיך דרייען. איך געדריקט די אַקסעלעראַטאָר צו די דנאָ.
  
  
  — װאלט איר נאר נישט געװען אזוי פארשילטן װיכטיג פאר אונדזער פארשילטן רעגירונג... — האט כעדער געזאגט ברוגז.
  
  
  איך האָב געקוקט אין דער דערציען שפּיגל און געזען זייער כעדלייץ לומינג. "זיי וועלן האָבן צו טאָן אַלץ וואָס עס נעמט צו מאַכן עס פּאַסירן."
  
  
  מי ר זײנע ן מי ט דע ר גאנצע ר גי ץ פארבײגעפאר ן באטומי , או ן זי ך געדרײ ט אויפ ן װע ג צ ו דע ר גרענעץ . נאָר אונטער צוויי שעה פאָר. אי ך בי ן שוי ן געפאר ן אוי ף דע ם ברײםט ן װעג , ארו ם פינ ף קילאמעטע ר װע ן אי ך הא ב אנטדעק ט אוי ף לינק ס א גרויםע ר װעג . איך האב זיך שארף אויסגעדרייט און נאכאמאל געדריקט דעם גאז. מי ר זײנע ן געפלויג ן מי ט א ברום , אויפ ן פינצטער ן װעג . איבערוואקסן האבן זיך געשטעלט אויף די זייטן פונעם דזשיפ און גראוול האט גערוימט אויפן אונטערזייט. די כעדליכטן הינטער אונדז האבן אויך געמאכט א דרײ און אונדז נאכגעלאפן. אי ך הא ב געמאכ ט נא ך א שארפע ר דרײע ן או ן הא ב דערזע ן געדיכט ע אונטערגעװאקס ן אויפ ן װע ג פו ן מײנ ע לײכטס . איך האב אויסגעלאשן די ליכט און געפארן דורך א פּליטקע דיטש הינטער די בושעס. ווי נאר מיר האבן זיך אפגעשטעלט, האב איך אנגעכאפט הער אלבערט און מיט מיין האנט צוגעדעקט זיין מויל. א מאמענט שפעטער האט נאך א דזשיפ פארביי געברויזט און פארבליבן אויפן וועג אן פאמעלעך.
  
  
  איך האב געווארט ביז איך האב שוין נישט געקענט הערן דעם קלאנג פון דעם צווייטן מאטאר, דאן האט מיר די דזשיפ צוריק אויסגעדרייט אויפן וועג אין דער ריכטונג פון וואס מיר זענען געקומען און מיר זענען אוועק. צו דער גרענעץ.
  
  
  הער אלבערט האט גענומען שרײען. - 'ברענגען מיר צוריק!'
  
  
  איך בין מיד פון סער אַלבערט. איבערצײגט , א ז מי ר האב ן אוי ף אײביק ן פארלויר ן אונדזער ע נאכגייער , הא ב אי ך געשטעל ט דע ם װאגא ן אוי ף דע ר זײ ט װעג ן או ן געהאלט ן װילהעלמינע , פאר ן פנים .
  
  
  — יעצט הער זיך גוט צו — האב איך געזאגט געפערליך רואיג. “איך בין מיד פון אַלע דעם קרעכצן הינטער מיין צוריק. מיר קען זיין בייַ די גרענעץ יעדער מינוט. אָדער איר וועט פאַרבינדן אונדז אָדער נישט.
  
  
  "איר קענט קלייַבן פֿאַר זיך. אויב דו ווילסט נישט אוועקגיין, וועל איך דיר געבן א גרויסן לאך דא און יעצט".
  
  
  איך האב געזען כעדער שטודירט מיין פנים. כ'האב נישט געמיינט וואס איך האב געזאגט, איך האב עס נאר פיינט געהאט. אבער איך האב געוואלט פארשטיין די ערלעכקייט פון די מצב. ער האט געמוזט מיטארבעטן.
  
  
  סער אלבערט האט טרויעריק א קוק געטאן אין דעם פאס פון ביקס.
  
  
  ער האט געזאגט. - "וואָס חילוק טוט עס מאַכן אויב איר טייטן מיר?" "זיי וועלן נאָך טייטן מיין פרוי און טאָכטער."
  
  
  "דאָס איז פּונקט וואָס זיי זאָגן," איך געזאגט. "און איך זאָגן איר פֿאַר די וויפּט מאָל אַז ניט. װעמען װעסטו גלײבן? איך האב אים געבראכט דעם לוגער צו די אויגן.
  
  
  ער האט געקוקט אויף מיר. — זאָגסטו מיר דעם אמת?
  
  
  'אָה מיין גאָט!' כעדער האט געקרימט.
  
  
  — יא, איך זאג דעם אמת — האב איך געדולדיק געענטפערט.
  
  
  ער האט טיף אטעם גענומען. "אָוקיי, דעמאָלט איך בין אין."
  
  
  "זייער גלייַך," איך געזאגט קאַלט.
  
  
  פֿופֿצן מינוט שפּעטער האָט זיך באַוויזן די גרענעץ. אנהײב ן אי ז געװע ן א שטעכל־דראט־פלאץ פו ן בײד ע זײטן . הינטער אים, פּונקט ווי כעדער האט דיסקרייבד, איז געווען אַ פּאַס פון פּלאַוערד לאַנד. דערנאָך אַ מינעפעלד און דער ווייַטער שטעקל דראָט פּלויט, דרייַ ראָללס דיק. בײ ם װעג , אי ז געשטאנע ן א טורעם , א בים ל צװאנצי ק פוס , מי ט א מאשין־געװער . בײ ם פוס ם פונע ם טורע ם אי ז געװע ן א װאקם . הונדערטער מעטער פאר און נאך דער וועכטער זענען באלויכטן געווארן מיט שאכטלעך.
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן פאמעלע ך געפאר ן צ ו אים , אי ז ארוי ס א וועכטער . ער האט געהאט אן אויטאמאטישע ביקס.
  
  
  "ער וועט אונדז ניט גלויבן קיין ענין וואָס מיר זאָגן אים," איך געזאגט. “ער וויל זען די צייטונגען. די גרעסערע, די בעסער. אַזוי מיר האָבן צו קעמפן עס."
  
  
  "אבער איר זען ניט דעם מאַשין ביקס?" — האט הער אלבערט געזאגט. "זיי וועלן אונדז נאָר בלאָזן!"
  
  
  "אויב איר קאָואַפּערייט, מיר האָבן אַ געלעגנהייַט," כעדער דערציילט אים.
  
  
  "נעם אַ וועכטער," האָב איך געזאָגט צו כעדער. "איך וועל נעמען דעם מענטש אין דעם טורעם."
  
  
  איצט זענען מיר געווען בלויז צען מעטער פון דעם זייל. 'שטייט!' — האט דער וועכטער געשריגן. ער האָט אָנגעוויזן אויף אַ אָרט וועגן האַלב וועג צווישן אים און אונדז.
  
  
  איך געווענדט די טאָרמאָז ווידער. דע ר װעכטע ר אי ן טורע ם הא ט זי ך געדרײט , א ז ע ר הא ט אונד ז איצ ט באדעק ט דע ם מאשין . כעדער האט באהאלטן איר סטערלינג אונטער איר בייטל. איך בין אַרױס פֿון דער דזשיפּ און פֿאָר פֿאָרויס, װוּ דער רוסישער האָט געװאַרט אויף מיר. איך בין געווען צופרידן צו נוצן די מונדיר און די מיליטעריש פאָרמיטל.
  
  
  "איך וועל נעמען דעם מענטש צו דער טערקיש גרענעץ," איך געזאגט. "סדר פון דעם קאַמאַנדער פון באַטומי."
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויף מיר, מסתמא טראכטנדיק אז איך האב א מאדנע אקצענט. 'געטרייַ.' ער האט געקוקט אויף העדער און סער אלבערט. ער איז געווען א יונגערמאן מיט העל בלויע אויגן און מיט א שארפע קין. ער האט געהאלטן זײן ביקס גרײט און זיך געכאפט צום האר אלבערט. — בירגער ? ער האט געפרעגט צי הער אלבערט איז א געבוירענער פון רוסלאנד.
  
  
  'דאָ זענען די צייטונגען. איך האָב װידער אַרײַנגענומען אין קעשענע. דאָס איז געווען אַ צייכן פֿאַר כעדער. איך האב ארויסגעצויגן מיין לוגער און געצילט פארביי דעם וועכטער'ס קאפ אויפן מאן אין טערט.
  
  
  ער האט געקוקט אויף מיר אומגלויבלעך. דערנאך האט ער אויפגעהויבן זײן ביקס. מיט אַ שפּאַלטן רגע שפּעטער האָט זיך די ווינטשויב פון דער דזשיפּס צעבראָכן. העדער האט אין אים ארײנגעשטעקט א קויל. דער וועכטער איז געשלאגן געווארן אין די ברוסט און צוריק געשטאכן.
  
  
  זײן ביקס האט געשאסן דרײ מאל. ד י קויל ן האב ן געטראפ ן ד י ערד , בײ ם פיס , אבע ר אי ך הא ב ניש ט געקוק ט דערויף . איך קערפאַלי פּולד די צינגל פון די לוגער ווי דער מענטש אויף די טערט אריבערגעפארן מאָמענטאַלי.
  
  
  דער קלאנג פון די לוגער האט דורכגעטראגן די נאכט צוזאמען מיט דעם קלאנג פון אנדערע ביקסן. דער מענטש אויפן טורעם האט געשריגן און געפאלן צוריק, אבער איך האב געפילט אז איך האב אים נישט גענוג געשלאגן.
  
  
  איך האב גערופן כעדער. - "שטיי אויף הינטער די ראָד און פאָר!" װע ן אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק צוריקגעקער ט או ן קוקנדי ק אויפ ן טורעם , הא ט כע ד א שפרינג ט הינטער ן ראד , או ן זי ך אויפגעהויבן . דער מאן אין טורעם איז אויפגעקומען, האט ארויפגעשטעלט דעם מאשין ביקס און אויף אונדז געשאסן א וואלע. ד י קויל ן האב ן צעבראכ ן ד י װעג־איבערפלאך , או ן זי ך אפגעשאפ ט פו ן ד י מעטאל ן פו ן דע ר קאפאטע . אײנע ר אי ז דורכגעגאנגע ן ד י װינטשײדע ר או ן הא ט געשלאג ן סיר א אלבער ט אויפ ן ארעם . איך האב געצילט מיט דעם לוגער.
  
  
  ווילהעלמינה האט זיך געקראכט אין מיינע געווער, און דאס מאל האב איך געשלאגן וואס איך האב געצילט. דע ר סאלדא ט הא ט אנגעכאפ ט זײ ן ברוסט , מי ט בײד ע הענט , געפאל ן צוריק , או ן אי ז פארשװאונד ן פו ן דע ר אויגן .
  
  
  דער דזשיפּ האָט זיך שוין באַוועגט, ווען איך בין אַרײַן אין הינטן. כעדער האט זיך שארף ארומגעװאויגן איבערן קערפער פון דעם טויטן װאך, געגעבן פול גזלן און געפארן גלייך דורכן שלמה. װע ן מי ר האב ן זי ך צוגעלאפ ן צ ו דע ר טערקישע ר גרענעץ , אי ז אונדזע ר ניש ט נאכגעגאנגען . דער מענטש אין דעם טורעם איז אויך ירעוואַקאַבלי חרובֿ.
  
  
  בײם טערקישן גרענעץ־פאסט איז געװען בלויז אײן זעלנער. און עס האט נישט גענומען קיין מי צו פאַרמאַכן עס. װע ן ע ר אי ז געשטאנע ן א דערשטוינטע ר אויםהערנדי ק צ ו העדער ס ערקלערונג , הא ב אי ך אי ם שטאר ק געשלאג ן אי ן דע ר הינטערשטע ר קאפ , מי ט װילהעמינע ס שאנדעל . מיר זענען געווען אין טערקיי. און איצט די מנוחה.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 12
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  דרײ אזייגער אינדערפרי זענען מיר פארבײ א קלײן דארף ארײנגעפאלן אין טיפע שטילקײט. דאר ט האב ן מי ר געהאנדל ט אונדזע ר רוסיש ע מאשין , פאר ן גרויס ן אלט ן שעווראלעט . בשעת מיר זענען געפאָרן, איך וואַרפן מיין מונדיר און מונדיר היטל אויס די פֿענצטער.
  
  
  מי ר האב ן ד י נאכ ט ניש ט געטראפ ן קײ ן פאליציאנט . כ׳בין געװען זיכער, אז די טערקן זוכן אונדז נאך. אבע ר אפנים , האב ן ז ײ ניש ט געגאנגע ן אונד ז אפפער ן זײע ר נאכ ט שלאף . אזוי פיל בעסער, אַז מיר קענען אַריבער די גרענעץ אָן כינדראַנס. בעשאַס דעם טאָג עס וואָלט זיין פיל מער שווער. אין דערצו, עס איז נייטיק צו נעמען אין חשבון די בייַזייַן פון סעזאַק און באַסימעווי אין די קאָוסטאַל געגנט. ז ײ זײנע ן געװע ן גענו ג פראפעסיאנעל ע צ ו פארשטײ ן װ י מי ר האב ן געװאל ט אנטלויפן . מיר האבן דאך נישט געקענט באווייזן אויף באן סטאנציעס אדער ערפארטן.
  
  
  סעליק וואלט געווען זייער בייז. אויב באַסימעווי אָדער איינער פון זיינע חברים אַנטדעקן אונדז איידער אים, ער וועט זיין אין גרויס קאָנפליקט. איצט האט ער געוואוסט דעם ציל פון אונזער אפעראציע און האט געמוזט אויספירן אז מיר ווייסן אסאך וועגן אים. אזוי סאך. ער האָט מסתּמא שוין געוואָרנט קאָפּאַנעוו און זײַנע חבֿרים.
  
  
  ווי נאר עס איז געווארן לייטער, האב איך אנגעהויבן אויסמיידן דערפער און שטעטלעך. האר אלבערט איז געווען אין גאַנץ אַ ערנסט צושטאַנד. צו ם גליק , אי ז ד י װאונד ן אוי ף זײ ן ארעם , געװע ן ניש ט מע ר װ י א טיפע ר פלײש , אבע ר זײ ן װידערשטאנ ד הא ט זי ך שטאר ק אונטערגעטראג ן דור ך ד י געשעעניש ן פו ן ד י לעצט ע מאנאטן . ער האט פארלוירן א סך בלוט. כעדער האט שטענדיק געמוזט באנדאזשן דעם ארעם. ער האט געמורמלט פארשעמט װעגן דעם גורל, װי ער װאלטן קײן מאל נישט געדארפט פארן קײן טערקיי. או ן א ז ע ס אי ז געװע ן זײ ן שולד , א ז זײ ן פרו י או ן טאכטער , װעל ן דערהרגע ט װערן . ס'איז שװער נישט געװען קײן רחמנות אויף אים.
  
  
  מי ר האב ן פארלויר ן א באדייטנדיקע ר טײ ל פו ן טא ג ארום , ארו ם דערפער ן או ן הויפט־װעגן . איך געוועט, עס איז דאָרט פּאַטראָל. ערשט שפּעט אין אָוונט האָבן מיר דערגרייכט גיאַזאַנטעפּ אויפן סירישן גרענעץ. דאָרט האָבן מיר זיך אויסגעדרייט מערב צו אַדאַנאַ און דעם ברעג.
  
  
  דער צושטאנד פון סער אלבערט איז ווייטער פארערגערט געווארן און מיר זענען עווענטועל געצווינגען געווארן אפצושטעלן אין א קליינעם דארף נעבן אדאנא, כדי אים צו קויפן אספירין.
  
  
  מיר באַשלאָסן אַז כעדער איז בעסטער פּאַסיק פֿאַר שאַפּינג אין די קראָם און אין די שפּייַזקראָם קראָם. בשעת איך און הער אלבערט האבן אויף איר געװארט אין װאגאן, איז פארבײ אונדזער װאגאן א שװארצע מערסעדעס געפארן. צװײ מענער מיט שטרענגע, קאלטע פנימער זײנען געזעםן פארנט. דרײַ באַקאַנטע פֿיגורן זײַנען געשטאַנען אויפֿן הינטערשטן זיצפּלאַץ.
  
  
  לינקס פון פענצטער איז געװען סעליק סעזאק. אין דעם צענטער איז מיין קאָלעגע אָלעג באָריסאָוו, און אויף די רעכט איז דער הויפּט פון די קגב אָפּטיילונג וואַסילי קאָפּאַנעוו.
  
  
  איך האב זיך שנעל אוועקגעמאכט, האפענדיג אז זיי וועלן נישט זען הער אלבערט אויפן הינטערשטן זיצפּלאַץ. נאָך אַ ביסל באַזאָרגט סעקונדעס, די מערסעדעס פאַרשווונדן פון דערזען און איך קען אָטעמען ווידער. ווען כעדער איז אומגעקערט מיט די אַספּירין, איך דערציילט די געשיכטע.
  
  
  "זיי זענען שנעל," כעדער פראַמפּט.
  
  
  "קאָפּאַנעוו איז נישט אַ נאַר," איך געזאגט און סטאַרטעד די מאָטאָר. „אַוודאי האָט ער פֿאַרשטאַנען, אַז מיר וועלן אַריבערגיין צום דרום־מזרח ברעג. איך טראַכטן ער קען יעדער לאַנדינג אָרט אויף די ברעג דורך האַרץ. איר וועט האָבן צו זיין פאַרשילטן אָפּגעהיט.
  
  
  "קען איך פרעגן וואָס איר זענט אַלע גערעדט וועגן?" — האט הער אלבערט געפרעגט, ווען מיר זענען לאנגזאם ארויסגעטריבן פון דארף.
  
  
  "דער מענטש וואָס האָט אָרגאַניזירט דיין קידנאַפּינג איז פּונקט דורכגעגאנגען דאָ," איך געזאגט. ― ער זוכט אונדז. אפֿשר װעט ער אונדז אױך געפֿינען“. איך געפרוווט צו האַלטן מיין קול גלייַכגילטיק.
  
  
  — אוי — האט הער אלבערט נאריש געענטפערט.
  
  
  מי ר האב ן זי ך איבערגעלאז ט דא ם שטעט ל או ן געפאר ן פאמעלע ך או ן פארזיכטי ק צו ם אדאנא . ס'איז װידער געװארן פינצטער, און אין דער װײטנס האבן מיר געקאנט זען די הינטער־לאמפן פון אנדערע װאגאן. דע ר אײנציקע ר פארקער , װא ס אי ז געקומע ן צ ו אונדז , זײנע ן געװע ן צװ ײ לאסט־טראסט . מי ר האב ן זי ך אײנמא ל אויפ ן װע ג אפגעשטעלט , כד י צ ו געב ן כעדער א בליק ן אוי ף דע ר האנט . זײ ן דינע , בלײכ ע פני ם אי ז געװע ן ערנסט .
  
  
  "איר געווען רעכט," ער געזאגט. — כ׳האב פון אנהײב זיך געטראגן װי א נאר.
  
  
  "פארגעס עס," איך געזאגט.
  
  
  ― נײן, איך בין אַהער געקומען אומזיסט. אבער מיין משפחה...
  
  
  העדער האט אויף אים געקוקט פרײנדלעך. "מיר פֿאַרשטיין." — האט זי װײך געזאגט.
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויף איר פרעגנדיק. "צי איר טראַכטן מיר האָבן אַ געלעגנהייַט? איך מיין, ארויס פון דאן לעבעדיק?
  
  
  "אויב איר זענט מאַזלדיק," כעדער געזאגט. - אַזוי, דיין האַנט וועט האָבן צו האַנדלען מיט דעם פֿאַר איצט. איר וועט זיין צוגעשטעלט מיט מעדיציניש הילף אויף ברעט."
  
  
  ער האט געקוקט אויף אונדז בײדע. "דאנק איר," ער געזאגט. 'פֿאַר אַלע.'
  
  
  נאָך אַ לאַנג זוכן, מיר געפונען אַ שטיינערדיק פונט זעקס קילאָמעטערס פון אַדאַנאַ. איך פארטריבן די טשעווראָלעט אַנטו די שמאָל ברעג און פּאַרקט עס הינטער אַ גרויס באָולדער בייַ די באַזע פון די פעלדז. דאר ט אי ז ע ר געװע ן פו ן דערזען . מי ר זײנע ן ארוי ס או ן געשטערט ן אויפ ן פינצטער ן װאסער . קליין כוואליעס פראָזע אויף דעם ברעג.
  
  
  "נו, דאָ מיר זענען," איך געזאגט.
  
  
  העדער האט א קוק געטאן ארום דעם פינצטערן האריזאנט.
  
  
  "מיינט איר טאַקע, אַז, ווי אין אַ מעשה, פּונקט האַלבנאַכט וועט אַרויסקומען פֿאַר אונדז אַן אַמעריקאַנער סובמאַרין פֿון ים און אונדז ברענגען צו זיכערע ערטער?"
  
  
  "איך געפונען די רעכט אָרט," איך געזאגט. "אַזוי זיי וועלן זיין דאָרט אין די באשטימט צייט." איך קאַפּט מיין האַנט איבער אַ קליין פלאַשליגהט איך געפֿונען אין די טשעווי און געפרואווט ווידער. ער האט נאך געארבעט. סער אלבערט איז געזעםן אויפן פין. ער האט אויפגעהויבן זײן פארװאונדעטן ארעם װיפל מעגליך און האט געקוקט אויפן זאמד. אי ך הא ב אי ך זי ך צוגעלײג ט צ ו א שטײ ן או ן אנגעהויב ן זוכ ן אויטא ס אויפ ן װע ג איבע ר אונדז . העדער איז געקומען צו מיר.
  
  
  "איך האָב ניט געקענט גלייבן, אַז דו וועסט אונדז אַרויסקריגן לעבעדיקערהייט און פֿאַרלאָזן רוסלאַנד, ניקי," האָט זי ווייכער געזאָגט, צוגעדריקט אירע לאַנגע בלאָנדע האָר קעגן מיר. "און איצט מיר זענען דאָ, אויף די טערקיש ברעג, פּונקט ווו מיר זענען דערוואַרט. ס'איז אומגלויבלעך.'
  
  
  איך שמייכל. "דו זאלסט נישט קאַמיש. מיר זענען נאָך נישט אויף די סובמאַרין.
  
  
  "דאָס קען נישט האַלטן מיר פון געוויינט צו איר, יאַנקי."
  
  
  איר שטימע איז געװען װײך, כמעט מילד. "איך טראַכטן איך וועט פאַרפירן איר."
  
  
  איך האב אנגערירט אירע ליפן מיט מיינע. "אפֿשר קענען מיר נעמען אַ לאַנג טאָג ווען מיר זענען אין לאָנדאָן. אויב אונדזער העכערע מענטשן טאָן ניט טראַכטן, פון קורס.
  
  
  "דאָס וואָלט זיין גרויס, ניקי," זי געזאגט. "קען איר נעמען מיר צו ..."
  
  
  איך האב זי פארשווייגט מיט א האנט האנט. א קאר איז געפארן אויפן וועג איבער אונז.
  
  
  איך בעט. - "האר אַלבערט!" 'באַקומען אַראָפּ!'
  
  
  כ׳האב געצויגן העדער הינטערן שטײן און מיר האבן געקוקט אויפן װאגאן, װאם האט זיך אפגעשטעלט אויף אן ארט מיט א גוטן בליק אויפן ברעג. האר אלבערט איז געלעגן הינטער דעם דריפטוווד און איז געווען כמעט אומזעיק. א מאן אין א פאליציי מונדיר איז ארויס פון קאר און האט זיך ארומגעקוקט אויפן ברעג. איך האָב געקענט פילן כעדס האַרץ קלאַפּן ווען זי האָט זיך געדריקט קעגן מיר. דער פאליציאנט האט זיך אויסגעדרייט, זיך אוועקגעזעצט און אוועקגעפארן.
  
  
  הער אלבערט האט זיך געראנגלט אויף די פיס.
  
  
  'אלעס איז גוט?' — האט אים כעדער געפרעגט.
  
  
  "יא גוט". איז געווען זיין ענטפער.
  
  
  "עס איז געווען אויף די ברעג," איך געזאגט, קוק אויף מיין זייגער. כּמעט האַלבנאַכט.
  
  
  מי ר האב ן זי ך װידע ר ארומגעקוק ט אי ן דע ר פינצטערע ר װאסער , אבע ר גארניש ט װ י א סובמארין , הא ט זי ך געזען . עס איז אַנלייקלי אַז דער קאַפּיטאַן וועט ייבערפלאַך מיט זיין שיף איידער די מסכים צייט. איך בין געגאנגען צוזאמען דעם ברעג, מאל געקוקט אויף מיין זייגער. דע ר ברעג־װע ג איבע ר אונד ז אי ז געװע ן שטיל . איך ווונדער ווו סעזאַק וועט זיין איצט? לכאורה האט ער און זיינע ק.ג.ב. פרענדז געזוכט אין אלע היילן און ביטשיז צוזאמען דעם ברעג. אָדער זיי האָבן נישט געדאַנק וועגן דעם אָרט אָדער האָבן נישט באַקומען צו אים נאָך.
  
  
  דרײ מינוט צו צװעלף האט זיך פּלוצעם געהערט א קלאנג פון װאסער. ארום הונדערט מעטער פון ברעג האט זיך אויפגעהויבן פאר אונדז א לאנגער שװארצער שאטן. עס איז געווען אַ פאַנטאַסטיש דערזען. ים וואַסער גיסן פון די כאַל, און טונקל גאַזירטע מעטאַל קעגן אַ לעוואָנע-ליכט הימל.
  
  
  "ער איז דאָרט!" כעדער האט ווייך געגריסט. "עס איז שווער צו גלויבן."
  
  
  "מייַן גאָט," האט סער אַלבערט, קוק אין גאָר אַמייז פון דער שטאָלץ פון די פאַרייניקטע שטאַטן נאַווי.
  
  
  די לוקע פון דער קאָננינג טורעם האָט זיך געעפֿנט, און אַ מאָמענט שפּעטער זענען אַרויסגעקומען צוויי פֿינצטער־געקליידענע מאַטראָסן. דער ערשטער איז געצויגן צו די מאַשין ביקס אויף די בויגן, בשעת דער צווייטער האט אַ גרויס פלאַשליגהט גרייט פֿאַר נוצן. נאך צוויי מענער זענען ארויסגעקומען אויפן דעק.
  
  
  "איר האָט אַ פלאַשליגהט, צי ניט, ניק?" — האט העדער געפרעגט.
  
  
  "יא, אָבער זיי מוזן ערשטער סיגנאַל."
  
  
  מי ר האב ן געװאר ט אומגעדולדיק . דעמאל ט הא ט דע ר מאטאר ן אנגעהויב ן פארבײ ן ד י לאמטערן . דריי מאָל קורץ, אַמאָל לאַנג. איך האב אויפגעהויבן די פלאש ליכט און געענטפערט די סיגנאלן. דער מאַטראָס האָט אונדז געפֿאַלן, און צוויי אַנדערע האָבן שוין אַרויסגעלאָזט אַ שיפל אונדז אויפֿצונעמען.
  
  
  "לאָמיר נעמען אויס אונדזער שיכלעך און טרעפן זיי האַלב וועג," איך געזאגט. "מיר דאַרפֿן צו מאַכן די יבערגאַנג ווי קורץ ווי מעגלעך." כ'האב זיך נאר אראפגעבויגן אפצובינדן די שיך, ווען איך האב געהערט א קלאנג פון א קאר.
  
  
  כ׳האב זיך גיך אומגעקערט. מייַן ערשטער געדאַנק איז געווען אַז די פּאָליצייַ איז אומגעקערט. איך בין געווען אומגערעכט. סעזאק׳ס לאנגע שװארצע מערסעדעס האט זיך אפגעשטעלט אויפן שפיץ שטײנער. מען איז דערפון ארויסגעלאפן.
  
  
  איך שרייַען הויך. - "נעם דעק!"
  
  
  גלייך ווי איך האב געווארנט, האבן רעוואלווערן אויפן שפיץ פעלזן אנגעהויבן שפייען פייער. זיי זענען געווען וועגן זעכציק מעטער פון אונדז. ד י קויל ן האב ן זי ך געקלאפ ט אי ן זאמד , צװיש ן מיר , כעדער . אי ך הא ב דערזע ן ד י סילועט ע פו ן סעזאק , קלאר , אויסגעצײכנט , אוי ף דע ר אװנט־הימל , הוי ך געשריג ן באפעל ן אוי ף טערקיש . לעבן אים איז געשטאַנען די ריזיקע געשטאַלט פֿון באָריסאָוו. אויף דער אנדערער זייט פון דער מערסעדעס איז געווען קאפאנעוו מיט צוויי באנדיטן. סעזאַק און זיינע מערסענאַריעס זענען פאַראַנטוואָרטלעך פֿאַר די האָגל פון בולאַץ. קאָפּאַנעוו איז געשטאַנען און געקוקט אויפן סובמאַרין, און באָריסאָוו איז פאַרשוואונדן הינטער די באָולדערז לעבן די מאַשין. משמעות מיט דער כוונה צו פאַרנעמען דעם שטיין אויבן אונדז.
  
  
  הער אלבערט איז װידער געפאלן הינטער דעם גרויסן שטראל. כעדער איז געלאפן צו א גרויםן בדל פאר דעק. איך בין געבליבן וואו איך בין געווען און בין אראפגעפאלן אויף איין קני. אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק געצייל ט אוי ף סעזא ק סילואעט ן או ן געשאסן . ער האט אנגעכאפט די ברוסט און איז צוריק געפאלן װי א קלאָץ. אי ך בי ן געװע ן זיכער , א ז ע ר װע ט שוי ן ניש ט ארגאניזיר ן קידנאפונגען .
  
  
  ד י גאנגסטער ן האב ן א מאמענט ל אויפגעהער ט שיסן , או ן דא ן זײנע ן זי ך צוריקגעקומע ן נא ך גרויםע ר װ י פריער . דערװײ ל זײנע ן ז ײ פארזיכטי ק אװע ק פונע ם װאגא ן אוי ף דע ר שיפ ט צ ו אונדז . קאָפּאַנעוו האָט זיך אַוועקגעזעצט לעבן דער מערסעדעס און האָט אויך אָנגעהויבן שיסן.
  
  
  כעדער האט כסדר צוריקגעקערט פײער, און זײ געצװונגן זיך צו פארדעקן. אי ך הא ב גענוצ ט אי ר פײע ר פו ן דע ר לינקע ר בערג , אװע ק פו ן דע ר בערג ל זאמד . צװ ײ קויל ן האב ן מי ך געשלאג ן ב ײ ד י פים , װע ן אי ך הא ב זי ך גענומע ן פא ר מײ ן קנאפ ע דעקל .
  
  
  'דו זאלסט נישט קומען אַראָפּ!' — הא ב אי ך געשריג ן צ ו הער ן אלבערט .
  
  
  — אקעי, — האב איך אים געהערט שרייען פון הינטערן קלאָץ.
  
  
  אונדזערע אַטאַקערז האָבן נאָך נישט געכאפט סער אַלבערט אין די פייַער. אפשר האבן די רוסן נישט אויפגעגעבן די האפענונג אים צוריקצוגעבן. אבע ר אי ך הא ב געוװסט , א ז ז ײ װעל ן גלײ ך צוגעלאפ ן צ ו אים , װע ן אונדזע ר װידערשטאנ ד אי ז געװע ן צו־שטארק .
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן אונטער ן פײע ר פו ן דר ײ רעװאלװערן . שטײן־שװארצע ם האב ן געבליב ן געפלויגן , ארום כעדער ס אויערן . ד י צװ ײ באנדיט ן זײנע ן װידע ר דערנענטער ט געװארן . איך בין ארויס פון מיין דעקל א ביסל העכער ווי איך דארף דארפן שיסן איינעם פון זיי און זיי האבן תיכף געעפענט אויף מיר א פייער. איין שאָס האָט נישט געמאַכט, אָבער דער צווייטער האָט מיך געטראָפן אין דער לינקער אַקסל און מיך געקלאַפּט צו דער ערד.
  
  
  געשאלטן בין איך צוריקגעקראכן אונטערן דעקל. אן אנדער קויל האָט געשיקט זאַמד אַרומרינגלען אַרום מיר. איך האָב איבערגעזוכט די שטיינער אויבן כעדער, געזוכט קיין סימן פֿון באָריסאָווס אָנוועזנהייט. װי נאר ער איז אהין געקומען, האט מען אונדז אײנגעשפארט. און כאָופּלאַסלי אין קאָנפליקט. אבע ר דעמאל ט אי ז ד י פליט ע געקומע ן אונדזע ר הילף . פון בויגן פון דער סובמארין האט זיך געהערט א הויך סאַלווא, און איבער אונדז האבן געפײפט קוילן. אײנע ר פו ן ד י באנדיט ן הא ט ארויפגעװארפ ן ד י הענ ט או ן זי ך צוריקגעװארפ ן צ ו דע ר שטײנערנע ר װאנט . זיין וואָפן איז געפאלן מיט אַ קראַך. זײַן קאָלעגע האָט געמײנט, אַז ס'איז צײַט צו זוכן אַ בעסערן אָפּדאַך. איך האב אים פארזיכטיק דערשאסן, אבער דאס איז שוין נישט געווען נויטיק. א צעבראכענע מאשין־געװער פײער האט אים געטראפן. דרײענדיק ארום זײן אקס, איז זי אראפגעפאלן.
  
  
  אין שפּיץ פון דעם פעלדז, קאָפּאַנעוו פאַרצווייפלט שאָס אויף סער אַלבערט, וואָס איז געווען צוגעדריקט קעגן אַ קלאָץ. ריזיגע שטיקלעך האלץ זענען צעפלויגן און זאמד האט זיך ארום אים געשלאגן ווי א קוואל, אבער הער אלבערט איז נישט געשעדיגט געווארן.
  
  
  קאָפּאַנעוו האָט זיך אונטערגעגעבן ווען זיין ביקס איז געווען ליידיק און אַרײַנגעשפּרונגען אין דער מערסעדעס. אפנים האט ער געפלאנט צו אנטלויפן אלײן. כעדער האט איר סטערלינג אנגעװיזן אויף דער װינטשײד פון דעם אויטא.
  
  
  גלײכצײטי ק הא ב אי ך געכאפ ט א בליק ן ד י גרוים ע געשטאלט ן פו ן באָריסאװ . ער איז געשטאנען אויף די פעלזן אויבן כעדער. ע ר הא ט אונד ז אל ע געהאלט ן אי ן דע ר פײע ר ליניע . עס מיינט ער געוואלט צו טייטן כעדער ערשטער און דעמאָלט סער אַלבערט. כעדער שאָס דריי מאָל דורך די ווינטשויב פון די מערסעדעס. אין דריטן ראַם האָב איך געזען, אַז קאָפּאַנעװ פֿאַלן שארף אַרײַן אױפֿן סטירינג. א רגע שפעטער האט זיך דערהערט דער מאנאטאן קלאנג פון א האָרן, וואס ער האט געשלאגן מיטן קאפ.
  
  
  אין דעם פונט איך האט זיך אויסגעדרייט און געשטיצט ווילהעלמינה מיט מיין פאָראַרם אַזוי איך קען נעמען אַ אָפּגעהיט ציל. באָריסאָוו האָט דאָס זעלבע געטאָן אין כעדס ריכטונג. דערפֿאַר האָב איך מער נישט געקאָנט וואַרטן. אוי ב אי ך הא ב געהײס ן ראטעװע ן כעדער , הא ב אי ך געמוז ט זי ך שנעל . איך געצויגן דעם צינגל. באָריסאָוו האָט זיך צוריקגעקערט, ווי מע האָט אים געצויגן מיט אַ שטריק אויף אַ שטיין. זײ ן רעװאלװער האט נאך צװײ מאל געשאסן. דער ערשטער שאָס האָט געטראָפן אַ באָולדער לעבן כעדער ס קאָפּ. דע ר צװײטע ר הא ט זי ך געענדיק ט אי ן א שטײנערנע ר מויער . ער איז געווען אויס פון דערזען, אָבער עס איז געווען שטילקייַט אויף די שפּיץ פון די פעלדז.
  
  
  ― װי איך האָב געזאָגט, באָריסאָוו ― האָב איך געמורמלט מיט פֿאַרקלעמטע ציין. "אויב איר פונט אַ ביקס אויף מיר ווידער, נוצן עס." איך האב געהערט א פארשטומטן געשריי פון דעם סובמארין דעק. כעדער האט צו זײ געפאםט דעם לײדיקן סטערלינג. סער אלבערט האט זיך באוויזן פון הינטערן שטיק האלץ, קענטיק אויפגעטרייסלט.
  
  
  איך האב אים געפרעגט. - 'וואס מאכסטו?'
  
  
  ער האָט געקוקט אויף מײַן בלוטיקע אַקסל. "איך טאָן ניט טראַכטן עס איז פיל ערגער ווי דיין." ער האט געפרואװט שמייכלען. העדער איז צוגעקומען און אונטערזוכט מיין וואונד. "ניין שלאָגן די ביין. איר זענט ווידער אין גליק, ניקי.
  
  
  ― איך װײס ― זאָג איך, קוקנדיק צו דעם שיפל, װאָס האָט זיך שױן באַװעגט. — װעלן מיר גײן באגריסן אונדזערע ראטעװען?
  
  
  מיר געגאנגען צו די שיפל און דער מאַטראָס וואס איז סטירינג די שיפל געהאָלפֿן אונדז אויף ברעט. "דער שיף'ס דאָקטער איז גרייט און אַלע האָבן פרישע קאַווע," האָט ער געזאָגט. "ויסגעצייכנט מעדיציניש זאָרג פֿאַר האר אַלבערט און גוט הייס שוואַרץ קאַווע פֿאַר מיר," איך געזאגט.
  
  
  — יאָ, הער — האָט געענטפערט דער מאַטראָס.
  
  
  כעדער האט געװארפן א שמאטע איבער מיין פלײצע און האט זיך איצט געדרײט צו דער פינצטערער ברעג. "סעזאַק זאָל האָבן פאָרזעצן זיין פּאָליצייַ אַרבעט," זי געזאגט. "און מיט מיין ווייב."
  
  
  ― צו גיהנום מיט סעזאַק ― זאָג איך. "אָבער איך טראַכטן אַז אָפּעראַציע בליץ וועט געבן די רוסישע פּויזע."
  
  
  "זאל דיין ווערטער זיין אמת," האט האר אלבערט סאָפלי און פייַערלעך.
  
  
  איך האב נישט געהאט וואס צו לייגן צו דעם.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
 Ваша оценка:

Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список

Кожевенное мастерство | Сайт "Художники" | Доска об'явлений "Книги"