Carter Nick : другие произведения.

31-40 Killmaster Colección de historias de detective sobre Nick Carter

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:
Школа кожевенного мастерства: сумки, ремни своими руками
 Ваша оценка:

  
  
  
  Nick Carter
  
  31-40 Killmaster Colección de historias de detective sobre Nick Carter
  
  
  
  
  
  
  31. Macau http://flibusta.is/b/778157/read
  
  Makao
  
  32. Operación Lunar Foguete http://flibusta.is/b/607240/read
  
  Operación Lúa Foguete
  
  
  33. Xudas o Espía http://flibusta.is/b/610599/read
  
  Judas Espía
  
  34. A Portada da Morte http://flibusta.is/b/610990/read
  
  Portada da Morte
  
  35. Amsterdam http://flibusta.is/b/681332/read
  
  Amsterdam
  
  36. O Templo de Medo http://flibusta.is/b/612612/read
  
  Templo De Medo
  
  37. 14 segundos para o inferno http://flibusta.is/b/633698/read
  
  14 Segundos para o Inferno
  
  38. O defector http://flibusta.is/b/607232/read
  
  O Defector
  
  39. Entroido de Asasinatos http://flibusta.is/b/633954/read
  
  Entroido para Matar
  
  40. Rodésia http://flibusta.is/b/631088/read
  
  Rodésia
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Macau.
  
  
  traducido por novo búlgaro Shklovsky en memoria do seu fillo perdido Anton.
  
  
  Título orixinal: Makao.
  
  
  
  
  A MATAR TEMPADA.
  
  
  * Dous membros de un notorio Londres sexo club atopado esfaqueado ata a morte, ego, corpo cortado para sanguento pezas... * Portugal superior axente morto en plena luz do día en unha rúa chea de transeúntes-
  
  * Que un investigador privado é por Brooklyn é esfaqueado ata a morte nun entón veces dólar intervención internacional de espionaxe...
  
  Todos eles tiñan en común era a Princesa de Gama, Nick Carter compañeiro no ego nova asignación. Unha fermosa, lecherous muller que está involucrada pode gardar ou destruír o mundo... dependendo de que lado satisfai o seu lecherous desexos máis!
  
  
  
  
  
  Capítulo 1
  
  
  
  
  LONDRES ERA SUFOCANTE. Foi o último domingo de xullo, e o termómetro fora achegando oitenta por varios días. No British asado, e bastante para estestvenno, que o consumo de cervexa, leve e amargo, e noz ale, é directamente proporcional á graos Fahrenheit. Portobello Road. Non había aire acondicionado, e esta sucia pouco espazo público foi explique o cheiro a cervexa e o tabaco, barato de bronce e humanos fume. En calquera momento, o señorío, un home gordo, ía tocar e cantar as palabras que borrachos e solitario persoas son tan con medo de. "Horario de apertura son máis, señores, baleira os seus lentes." Na parte de atrás posto, fóra de earshot de outros clientes, seis homes foron sussurro para o outro. Os cinco homes foron Cockney, como era evidente a partir do seu discurso, vestido e forma. O sexto home, que continuou falando, foi un pouco máis difícil de atopar. Os Suecos ' ego foi conservador e ben cortado, a súa camisa estaba limpo, pero con desgastado puños, e estaba usando o empate dun famoso rexemento. O ego é o nome de Theodore máis Negra - Ted ou de Peluche para o ego de amigos, de quen el tiña moi poucos esquerda.
  
  Era unha vez un capitán da Real Ulster Fusiliers. Ata a dimisión para roubar regimental diñeiro e fraude de tarxeta. Ted máis Negra rematou de falar e mirou arredor para a cinco Cockneys. - Facer que todos entender que eles queren de ti? Algunha dúbida?" Se é así, pedir agora - non haberá tempo máis tarde. De pé en torno a homes, unha curta cara con un coitelo-como nariz ergueu o vaso baleiro. "Uh ... eu non teño un saca-rolhas, Teddy. "Como sobre nós pagamos para o ale antes de que a graxa cara anuncia o peche tempo?" Máis negra mantivo o desgusto da súa voz e expresión como el aceno para o barman. El precisaba estes tipos para as próximas horas. El precisaba deles mal, foi saca-rolhas de vida e a morte-o ego de vida-e non había dúbida de que, cando estaba lidando con porcos, que foron obrigados a obter algunha lixo sobre eles. Ted máis Negra suspirou interiormente, sorriu exteriormente, de pago para a súa bebida, e acendeu un cigarro para se librar do cheiro de lavar carne. Só unhas horas - un día ou dous máis-e, a continuación, o caso sería bloqueado e el sería un home rico. Emu vai ter que saír de Inglaterra, por suposto, pero iso non importa. Antes deles foi un gran, gran, fermosa do mundo. El sempre ver o hotel América do Sur. Alfie Doolittle, un Cockney líder por tamaño e razoamento rápido, limpo e escuma de cervexa fóra do seu rta e mirou por riba da súa materia na Teda máis Negra. Ego ollos, pequenos e sly na súa gran cara, estaban fixos no máis Negra. El dixo, " Agora, mira, Teddy. Non debe ser calquera asasinatos? Quizais unha malleira, se é necesario, pero non de asasinato... Ted máis Negra fixo unha exasperado xesto. El mirou para Zhirinovsky caro ouro reloxo de pulso. "Eu xa expliquei todo," el dixo, irritado. "Se hai algún problema , o que dubido moito, eles non van ser grande. Supostamente, non haberá asasinatos, con certeza. Se alguén ao redor do meu, uh, os clientes só "vai todo para fóra", todo o que os homes teñen que facer é domar ih. Dela, eu penso que eu ía deixou claro. Todo o que os homes teñen que facer é asegurarse de que non pasa nada para min e que nada é levado lonxe de min. Especialmente o último. Á noite eu vou amosar-lle algúns moi valiosos bens. Hai certas partes que quere ter esta carga e non pagar por iso. Agora, vostede finalmente entender todo?"
  
  Xestionar as clases máis baixas, máis Negra pensamento, pode ser moi desagradable! Eles non eran aínda intelixente o suficiente para ser bo común criminais. El mirou para o reloxo de novo e levantouse. "Eu vou coñece-lo en Rivne ás dúas e media. Os meus clientes están chegando ás tres. Eu espero que vai vir por separado e non atraer a atención. Vostede sabe todo sobre o policía na zona e o ego programación, polo que non debe haber ningunha dificultade aquí. Agora, Alfie, cal é o enderezo de novo?" "Número catorce Muse Rúa". Preto Morgate Estrada. En que a construción, no cuarto andar."
  
  Cando el foi aínda que, a pouco cockney coa apuntou o nariz riu, " Pensa que é un verdadeiro cabaleiro, non el? Pero el non é un elfo.
  
  Outra persoa dixo: "eu creo que é bastante un cabaleiro para min. Se calquera cousa, o ego fives son bo". Alfie derrubaron a súa cunca baleira. El deu a todos un ollar astuto e riu. -"Non recoñecer un verdadeiro cabaleiro, ninguén ao seu redor, se el veu e deu-lle unha bebida. Ela, non, eu vou coñece-lo como un cabaleiro cando eu velo. El vestidos e fala como un cabaleiro, pero eu estou seguro que non é el!" A graxa titular bateu no balcón con un martelo. "O tempo, señores, por favor!" Ted máis Negra, un ex-capitán do Ulster Fusiliers, deixou en un taxi en Cheapside e camiñou para abaixo Moorgate Estrada. A metade Crecente Mews foi de preto de medio camiño Vello Sturt. Número Catorce anos foi ao final do cortes, un edificio de catro andares do desbotada ladrillo vermello. Foi no inicio do período Vitoriano, e cando todas as outras casas e apartamentos foron cortes, unha próspera transporte tenda de reparación. Houbo momentos en Ted máis Negra, que non era moi imaxinativa, penso que aínda podía sentir o cheiro da mesturado aromas de cabalos, coiro, flores, verniz, e de madeira flotante en torno a cortes. Entrar nunha estreita rúa de lastros, el tirou o abrigo e afrouxar o seu regimental empate. A pesar do atraso da hora, o aire aínda estaba quente e húmida. Máis negra non tiña permiso para usar un empate para nós, ou calquera cousa relacionada ao ego rexemento. Desgraciado oficiais non teñen privilexios. Non incomodá-lo. O empate, como Shvedov o ego, o seu discurso e costumes, eran agora necesario. Parte do ego imaxe necesarios para o papel que debe xogar en un mundo el odiaba, un mundo que tratou moi mal. O mundo que elevou o ego de oficial e cabaleiro permitiu a uem un reflexo Paraíso só para xogar o ego de volta na sarjeta. A verdadeira razón para a golpe - e Ted máis Negra cría que con todo o seu corazón e alma - a verdadeira razón non era o que ego foi pego en trampas ás cartas, ou que ego foi pego roubando regimental diñeiro. A verdadeira razón foi que o seu pai era un carniceiro, e a súa nai era unha empregada do fogar antes do seu casamento. Por isto e só por iso, el foi expulsado do servizo sen diñeiro e sen un nome. El era só un temporal cabaleiro. Cando sexa necesario, todo foi xenial! Cando eles non precisa del, saír! Volver a pobreza para gañar a vida. El foi para o número catorce, abriu a gris-pintado porta da fronte, e comezou a longo subir as escaleiras. As escaleiras estaban inclinadas e desgastado, o aire estaba húmido e abafado. Máis negra foi suar profusamente cando chegou o último pouso. El fai unha pausa para recuperar o alento, e eu digo a min mesmo que é moi fóra de forma. O que ten que facer algo sobre iso. Quizais cando chega á América do Sur con todo o diñeiro, emu vai ser capaz de obter de volta en forma. Afastar o abdome. El sempre foi inmerso en exercicio. Emu foi de só corenta e dous anos de idade agora, e el era moi novo para pagar.
  
  Diñeiro! Quilos, xelins, pence, NÓS dólares, dólares de Hong Kong... Cal é a diferenza? Foi todo o diñeiro. Gran diñeiro. Eles poderían ser usados para mercar todos os elementos. Se tivese eles, que estaban vivos. Sen eles, que foron mortos. Ted máis Negra chamou a súa respiración e atrapalhou na súa peto para unha clave. Fronte á escaleira foi un grande, escuro porta de madeira. Foi pintado de negro. Sobre el, había un gran dragón de ouro vomitando lume. Que día etiqueta, na máis Negra opinión, foi só o dereito toque exótico, o primeiro sinal de prohibido xenerosidade, de alegrías e ilícitas praceres que se escondía detrás do negro porta. Ego é coidadosamente seleccionado clientela consistía principalmente en torno a actual mozos. Había só dúas cousas máis Negra necesarios para unirse o Dragón Ego Club: cautela e diñeiro. Unha morea de ambos. El saíu pola porta de atrás e pechouse detrás del. A escuridade foi cuberto co calmante e caro hum de aire acondicionado. Eles tiñan custo da uem unha suma considerable, pero era necesario. E valeu a pena, despois de todo. As persoas que viñeron para o Dragón Ego Club quedaron stewing na súa propia suor como eles implicados en varias, ás veces complicado, amor aventuras. Ao mesmo tempo, separada cabinas foron un problema, pero ao final foi resolto. A un custo máis elevado. Máis negra fixo, tentando atopar o botón da luz. Polo momento, tiña menos de cincuenta quilos, a metade do que foi pagado para Cockney valentões. Xullo e agosto foron definitivamente os meses máis quentes en Londres, tamén. Cal é o negocio? Sergei é reservados comportamento lentamente se infiltrado no longo, ancho, alto-ceilinged sala. Cal é o negocio? Que importaba? El, máis Negra, non ía durar moito tempo. Os nosos rabaños non é posible. Non con douscentos cincuenta mil libras debido á Uem. Douscentos cincuenta mil libras esterlinas. Setecentos mil dólares Americanos. Que era o prezo que tiña solicitada por vinte minutos da película. El vai conseguir o seu prezo. El estaba seguro de que. Máis negra foi para o pequeno bar da esquina e derramou-se un feble whisky e sosa. El non era un alcohólicas e nunca tocou a drogas vendeu: marihuana, cocaína, marihuana, varios pep pílulas, e o ano pasado, o LSD... máis Negra abriu a pequena neveira para conseguir xeo para a súa bebida. Si, non había diñeiro da venda de drogas. Aínda así, non moito. O diñeiro moi grande foi gañado polos nenos grandes.
  
  
  Eles non teñen ningunha notas vale menos de cincuenta quilos, e eles teñen que dar a metade deles fóra! Máis negra tomou un grolo, fixo, e foi honesto consigo mesmo. El sabía que o seu problema, non sabía por que el sempre foi pobre. Ego sorriso foi doloroso. Cabalos e ruleta. E el é o máis miserable bastardo que xa existiu. Mesmo agora, neste momento, el debía Flota de máis de cinco centos de libras. Recentemente, el foi agochar, e logo as forzas de seguridade van vir mirando para el. Eu non debería pensar sobre iso, máis Negra dixo a si mesmo. Eu non vou estar aquí cando eles veñen a buscar. Eu vou chegar a América do Sur seguro e de son e con todo ese diñeiro. Só ten que cambiar o seu nome e estilo de vida para sempre. Eu vou comezar todo de novo, cunha lousa limpa. Eu xuro. El mirou para o seu reloxo de ouro. Só uns minutos, a continuación, unha hora. Tempo suficiente. Os egos do Cockney gardacostas están chegando ás dúas e media, e el ten todo planeado. Dous en fronte, dous na parte de atrás, gran Alfie con el.
  
  
  Ninguén, ninguén, tivo que deixar a non ser que, Ted máis Negra, dixo a Palabra. Máis negra sorriu. El tivo que ser vivo que dicir que a palabra, non é? Máis negra bebeu a modo, mirando arredor da sala grande. En un camiño, el odiaba deixando todo atrás. Foi a idea de ego. El construíu un ego en torno a nada. Eles non quere pensar sobre os riscos que tomara para obter o capital precisaba: roubar un xoieiro; unha carga de peles roubado por un Lado Leste do faiado, mesmo un par de chantaxe casos. Máis negra podería sorriso severamente na memoria - ambos foron notorios bastardos que tiña coñecido no exército. E así foi. El ten iso, maldita a medida! Pero todo era perigoso. Moi, moi perigoso. Máis negra non era, e el admitiu que, un home valente. Outra razón pola que el estaba preparado para fuxir así que colleu o diñeiro-diñeiro para a película. Iso foi demasiado para un corazón feble home que estaba con medo de Scotland Yard, a División de Narcóticos, e agora mesmo Interpol. O xastre é con eles. Vender a película para o mellor postor e fuxir.
  
  
  Para inferno con Inglaterra e o mundo, e para o inferno con todos, pero a si mesmo. Tales eran os pensamentos, preciso e verdade, de Theodore máis Negra, antes do Ulster Rexemento. Ao inferno coa ego, tamén, se pensar sobre iso. E, especialmente, a maldita Coronel Alistair Ponanby, que tiña esmagado máis Negra para sempre cun ollar frío e algúns coidadosamente escollidos palabras. O coronel dixo: "Vostede é tan desprezable, máis Negra, que eu non podo sentir nada, pero a pena para ti. Vostede parece incapaz de roubo ou mesmo trampas en tarxetas como un cabaleiro."
  
  As palabras viñeron de volta para el, a pesar de máis Negra mellores esforzos para bloquea-los para fóra, e a súa estreita rostro torcido en odio e agonía. El xogou o seu vaso en toda a sala con unha maldición. O Coronel estaba morto agora, fóra do ego ó, pero o mundo non cambiara. Ego inimigos non son perdidos. Hai unha morea de Ih esquerda no mundo. Ela estaba só en torno a eles. Princesa. Princesa Morgana da Gama. Ego beizos finos enrolado en un sorriso. Para todo funcionou ben. Ela, a princesa, podería pagar por todo. Porco que cadela en shorts como ela adoitaba ser. El sabía sobre a súa... Preste atención para a fermosa forma arrogante, frío desdén, esnobismo e real bitchiness, frío ollos verdes que mirou para ti, sen realmente ver que, sen entender a súa existencia, El, Ted máis Negra, sabía todo sobre a princesa. "Un inferno de unha morea de persoas están indo para descubrir en breve o suficiente cando el vende a cinta. O pensamento lle deu pracer intenso, e el mirou para o gran sofá no medio do cuarto tempo, e el sorriu. O que tiña visto a princesa facer que baharev, o que tiña feito para ela, que ela tiña feito a el. Deus! Emu quere ver esta imaxe en cada fronte páxina de todos os xornais do mundo. El tomou un longo grolo e pechou os ollos, imaxinando a historia principal, social, páxinas: a fermosa Princesa Morgana a Goma, o máis nobre muller do portugués sangue azul, a prostituta.
  
  
  Reporteiro Aster en cidade hoxe. Nunha entrevista con este reporteiro en Aldgate, onde Nah ten unha Royal suite, a princesa, dixo que Ay estaba ansioso para entrar en o Dragón Club e facendo máis esotérico sexual acrobacias. O arrogante princesa, cando cuestionado en máis detalles, dixo que era en definitiva unha cuestión semántica, pero insistiu en que aínda hoxe en día democráticas do mundo, as cousas están reservados só para os nobres e nobres-nado. O xeito old-fashioned, dixo a Princesa, aínda era moi adecuado para os campesiños. . . .
  
  Ted máis Negra escoitou a risa na sala. Unha horrible rir, máis como a brusca de fame, tolo ratos rascar no casco. Con un choque, el entendeu que a risa era o seu propio ego. El inmediatamente rexeitou a fantasía. Quizais el foi un pouco tolo con este odio. Debe ser emitido anualmente. O odio foi divertido o suficiente, pero non pagar sobre o seu propio. Máis negra non estaba indo para executar a película de novo ata tres homes chegou, os clientes egos. El vira un centenar de veces. Pero agora el colleu o seu vaso, camiñou ata a especial sofá, e presionou un dos pequenos nai de perla botóns tan habilmente e discretamente cosidos no brazo. Houbo un lixeiro mecánica hum como unha pequena pantalla branca baixou do teito no extremo da sala. Máis negra preme un botón, e detrás del, un proxector escondidos en un xemido tiro un luminoso feixe de luz branca na pantalla. El tomou un grolo, acendeu un longo cigarro, cruzou os nocellos no coiro otomán, e relaxado. Se non fose para mostra-lo para os clientes potenciais, que sería a última vez que ve a película. El se ofreceu tanto negativos e non estaba indo a fraude. Que vai aproveitar o seu diñeiro. O primeiro número que aparece na pantalla foi egoísta. El estaba comprobando a cámara oculta para o correcto ángulos. Máis negra estudou o ego imaxe con moi relutante aprobación. El tivo unha oportunidade. E el foi despenteado co seu pente e cepillo-ego calvo lugar era moi evidente. Ocorreu En que agora, con Ego nova riqueza, pode ser capaz de soportar un transplante de cabelo. El viu Yevgeny sentado alí, acendendo un cigarro, remexendo con dobras nas súas pantalóns, engurrando a examina e sorrindo na dirección da cámara.
  
  Máis negra sorriu. El recordou os seus pensamentos naquel momento, el estaba preocupado que a princesa ía escoitar o zumbido de cámara oculta. El decidiu non se preocupe. Polo tempo que se transforma na cámara, vai estar seguro na súa viaxe de LSD. Ela non nos escoitar cámara, nós moito máis. Máis negra comprobado o seu reloxo de ouro de novo. É un cuarto para dúas agora. Aínda hai unha abundancia de tempo. A película só durou un minuto ou así, arredor de media hora. O piscando imaxe de máis Negra na pantalla de súpeto virou a cabeza cara a Día. Foi a Princesa que bateu. El viu como Sam chegou para o botón de apagado da cámara. A pantalla foi branco ofuscante de novo. Agora máis Negra na carne preme o botón de novo. A pantalla foi negro. El levantouse e colleu novo cigarros a partir de cada unha das xade paquetes. A continuación, el foi de volta para o sofá e preme o botón de novo, activando o proxector de novo. El sabía exactamente o que el estaba a piques de ver. El fora media hora desde que tiña deixala en. Máis negra recordou todos os detalles con perfecta claridade. Princesa da Gama esperado outros para estar presente. En primeiro lugar, ela intentou non estar soa con el, pero máis Negra usa todo o seu encanto, deulle un cigarro e unha bebida, e convenceu a ir por uns minutos... Este foi o tempo suficiente para uem, porque a súa bebida estaba cheo de LSD. Máis negra sabía aínda, entón, que a princesa tiña só quedou con el para fóra de puro aburrimento. El sabía que ela desprezou, así como o seu ego desprezado o resto do seu mundo, e que ela consideraba ego menos que o lixo baixo os seus pés. Esa foi unha das razóns que tiña escollido para a súa chantaxe. Odio por todo o mundo gusta de ti. Alí estaba tamén a pura alegría de coñece-la en un carnal xeito, forzándoa a facer cousas desagradables, diminuíndo a ela para o seu nivel. E non tiña o diñeiro. E moi alta conexións en Portugal. O seu tío alta posición, el non podía lembrar o nome do home, que ocupou un alto cargo no consello de ministros.
  
  
  Si, a Princesa da Gama era para ser un bo investimento. Como moito bo ou malo - como máis Negra non podería ter imaxinado no tempo. Todo isto veu máis tarde. El agora estaba vendo a película desdobrar con un presunçoso expresión no seu moi fermoso rostro. Odín ego dos compañeiros oficiais dixo unha vez máis Negra que parecía unha " moi bonito executivo de publicidade." El virou-se na cámara oculta só media hora despois da princesa, sen saber, tivo a súa primeira dose de LSD. El viu como o seu comportamento cambiou gradualmente como ela caeu en silencio unha media de transo. Ela non mente cando el a levou a unha especial sofá. Máis negra esperou dez minutos antes de activar a cámara. Nese intervalo, a princesa comezou a falar sobre si mesma con devastador franqueza. Baixo a influencia de drogas, ela considerado máis Negra un vello e querido amigo. El sorriu agora, lembrando algunhas das palabras que ela usou - palabras que non eran xeralmente asociado a un sangue princesa. Un dos seus primeiros comentarios realmente alcanzou máis Negra. "En Portugal," ela dixo, " eles pensan que eu son tolo. Totalmente tolo. Eles me puxo fóra se puidesen. Para estar fóra de Portugal, ten ver. Eles saben todo sobre min, a miña reputación, e eles realmente creo que eu son tolo. Eles saben que eu beber e tomar drogas e durmir con calquera home que me pide para - ben, case toda a cara. Eu aínda, ás veces, debuxar unha liña baixo el." Que, máis Negra lembrar, non era como tiña oído falar del. Este foi outro motivo por que el escolleu. Dicíase que cando a princesa estaba borracho, que era o máis do tempo, ou baixo a influencia de drogas, ela ía durmir con Hema en calquera lugar en pantalóns ou, faute de nue, saias. Tras a carreira de conversa, ela case perdeu a súa mente, só sorrir vagamente a eles, como el comezou a se espir. Era, el se lembraba agora, ver a película, como espir unha boneca. Ela non resistir ou axuda cando a súa pernas e brazos mudouse para calquera posición desexada. Os seus ollos estaban semi-pechada, e ela parecía realmente pensa que ela estaba soa. A súa ampla vermello boca estaba medio aberta en un vago sorriso. O home, Eugene sentiu o seu ego lombos comezan a reaccionar cando viu-se na pantalla. A princesa estaba usando un vestido de liño fino, non é ben un mini, e ela obedientemente levantou delgado brazos como el tirou o ego sobre a súa cabeza. Levaba moi pouco baixo. Un sutiã negro e pequeno encaixe negro pantalón. Liga cinto e longo texturizado branco e medias. Ted máis Negra, de ver a película, comezou a suar un pouco no cuarto con aire acondicionado. Despois de todas estas semanas, a maldita cousa aínda o incomodaba. El gusta. El confesou que el sempre será un dos seus máis precioso e queridas lembranzas. Desfixo o seu sutiã e esvarou o seu ego baixo os seus brazos. Os seus seos, maior que tiña imaxinado, con rosa-marrón consellos, destacou firmemente e branca de neve en torno a súa caixa torácica. Máis negra levantouse, de pé detrás Nah, e xogou con seus peitos cunha man, mentres coa outra que preme un botón para activar a lente de zoom e incorporarse un close-up do seu. A princesa non entendeu nada. En close-up, así que claro que os pequenos poros no seu nariz eran visibles, os seus ollos estaban pechados, e alí foi unha amable medio sorriso entre eles. Se ela sentiu o ego da man ou respondeu, que non era perceptible. Máis negra aínda usaba o seu liga cinto e medias. Ligas eran un ego fetiche, e por este tempo, el estaba tan absorto na excitación que tiña case esquecido o motivo real para este sexual charada. Diñeiro. El comezou a poñer as longas pernas tan cheo de curvas no seu longo branco medias-exactamente do xeito Emu quería, Eugene. Ela obedeceu cada ego mando, nunca unha vez nos dicindo ou contestar. Por este tempo, a princesa foi xa moi lonxe, e ela notou o egoísmo en todo, foi só a máis vaga forma. Máis negra foi unha vaga ademais para a escena, nada máis. Ao longo dos próximos vinte minutos, máis Negra obrigou a través de todo o sexual gama. El chamou a si mesmo todas as poses. Todas as cousas que un home e unha muller podería ter feito para o outro, eles fixeron. De novo e de novo...
  
  
  Ela xogou a súa parte, el usa unha lente de zoom para preto - máis Negra tiña certos aparellos na man - algúns do Dragón Club clientes non teñen moi estraño gusto-e que usou ih todo sobre a Princesa. Este ela tamén aceptou con equanimidade, non nos amosar a súa simpatía, nos gusta. Despois de todo, durante os últimos catro minutos da película, despois de amosar a súa sexual enxeño, máis Negra saciada a súa luxuria en la pola malleira la e transando con ela, como un animal. A pantalla quedou en branco. Máis negra apagado o proxector e camiñou ata o pequeno bar, comprobando o seu reloxo. O Cockneys estará aquí en breve. Seguro que ía sobrevivir a noite. Máis negra tiña ilusións sobre que tipo de homes estaba indo para atender esta noite. Ih vai ser coidadosamente investigados antes de ser autorizado a subir as escaleiras para o Dragón Club. Ted máis Negra veu abaixo, deixando o cuarto con aire acondicionado. El decidiu non esperar por Acivro Doolittle para falar con el. Para unha cousa, Al voz era rouca, e por outro, os teléfonos podería ser conectado dalgún xeito. Vostede non sabe o que. Cando estaban xogando para un cuarto de millón de libras e a súa vida, que tiña que pensar ben de todo. O pequeno adro estaba húmido e deserta. Máis negra esperou nas sombras baixo as escaleiras. Ás 2:29 p. m., Alfie Doolittle entrou no adro. Máis negra sibila para el, e Angell virou-se para mirar para el, un de carne man instintivamente de chegar para a fronte da súa camisa. "Nosa," Alfie, dixo, " eu penso que quería blown up?" Máis negra poñer un dedo aos beizos: "Manter a súa voz para abaixo, Bella boga! Onde están os outros? "Joe e Iri xa están aquí. Ih mandou de volta, como se dixo. Dous máis vai estar aquí en breve. Máis negra balance a cabeza en satisfacción. El dirixiu para o Cockney especial. "O que ten esta noite?" Deixe-me ver, por favor, Alfie Doolittle, con un desprezo sorriso nos seus beizos grosos, tomar rapidamente fóra, un coitelo, un par de soqueiras e un par de soqueiras.
  
  "Soqueiras para bater, Teddy, se é necesario, e un coitelo se hai unha emerxencia, podería dicir. Todos os rapaces teñen o mesmo cousa como min. Máis negra balance a cabeza de novo. A última cousa que quere é asasinato. Moi boa. Eu vou estar de volta." Estar aquí ata que os seus homes chegan, e, a continuación, vir cara arriba. Asegurarse de que eles saben súas ordes - eles teñen que ser educado, cortés, pero eles teñen que buscar os meus invitados. Calquera armas atopadas serán confiscados e non será devolto. Repito - non devolve-lo de volta."
  
  
  Máis negra penso que ía levar algún tempo para o ego "invitados" para adquirir novas armas, mesmo se eles significaba violencia. El pretendía facer a maior parte deste tempo a dicir adeus ao Dragón Club para sempre e ocultar ata que veu para os seus sentidos. Eles nunca van atopar o ego. Alfie engurrou o cello. "Os meus homes coñecer as súas ordes, Teddy." Máis negra indo de volta no piso de arriba. Sobre o seu ombreiro, dixo secamente, "Só así oni ih non é esquecido". Alfie engurrou o cello de novo. Fresco suor estalou na máis Negra como el subiu. El non podería atopar un camiño en torno a el. El suspirou e fixo unha pausa no terceiro pouso para recuperar o alento, limpar o seu rostro con un aroma de pano. Non, Alfie debe estar alí. Ningún plan xa foi perfecto. "Eu non quero estar só, sen protección, con estes clientes. Dez minutos máis tarde Angell bateu na porta. Máis negra deixar en, deu a Eles unha botella de cervexa, e lle mostrou onde el debe sentir-se na cadeira de respaldo recto. dez metros á dereita da gran sofá, e no mesmo plancha como el. "Se non é o problema", máis Negra, explicou, " ten que actuar como son tres monos. Eu non vexo nada, eu non oín nada, eu non facer nada...
  
  Engadiu que con desgana: "eu estou indo a amosar a película para os meus invitados. Por suposto, tamén vai ver o ego. Ela non ter mencionado iso, a ninguén se ela fose vostede. podería causar-lle unha morea de problemas."
  
  
  "Eu sei como manter a miña boca pechada."
  
  
  Máis negra deu un tapinha ego especial ombreiro, eles non me gusta o contacto. "Entón, saber o que vai ver. Se ollar atentamente para a película, pode aprender algo." Ade deu ego un ollar baleiro. "Eu sei todo o que eu teño que saber." "Home de sorte," máis Negra, dixo. Foi un patético broma no mellor dos casos, completamente inútil para un gran cockney. A primeira batida na porta de atrás, veu un minuto máis tarde, a continuación, tres. Máis negra apuntou unha zona de dedo na Alfie, que estaba sentado como aínda como un Buda na súa cadeira. O primeiro cliente era pequeno, impecablemente vestida cun amarelo pálido verán traxe e unha cara branco sombreiro panamá.
  
  El baixou lixeiramente máis Negra como abriu a porta. "Perdoe-me, por favor." Eu estou mirando para Mr Theodore máis Negra." É que a ti?" Máis negra balance a cabeza. Quen é vostede? O pequeno home Chinés realizada fóra unha tarxeta. Máis negra mirou para nah e viu o elegante negro guión: "Sr Wang Hai." Nada máis. As nosas palabras sobre a Embaixada Chinesa. Máis negra quedou fóra para o lado. "Veña, o Sr Hi. Por favor, tome un asento no sofá grande. O seu lugar está na esquina esquerda. Quere unha bebida?" "Nada, por favor. O Chinés nin sequera ollar para Angell Doolittle como el tomou o seu asento a carón dela. Outra batida na porta. Este invitado foi moi grande e negro brillante con distintas negróides características. Nen estaba usando unha crema de cor traxe, un pouco manchada e fóra de moda. As lapelas eran moi ampla. En un gran negro man el suxeitaba unha agredidos, barato sombreiro de palla. Máis negra mirou para o home e agradeceu a Deus por Angell presenza. Este Negro foi formidable. "O seu nome, por favor?" O nigger voz era suave e arrastrada, con algún tipo de acento. Ego ollos, cos seus aburrido amarelo córnea, mirou para Slack é.
  
  
  O negro, dixo: "o Meu nome non importa. Ben feito=) como representante do Príncipe Sobhuzi Askari. Iso é o suficiente." Máis negra balance a cabeza. Por favor, ter un asento." No sofá. No canto dereito. Quere unha bebida ou un cigarro? O negro rexeitou. Cinco minutos pasaron antes de que o terceiro cliente bateu na porta. Eles pasaron na incómodo silencio. Máis negra mantivo lanzando unha forma rápida, sly ollar para os dous homes sentada ao lado del. Eles non falar ou mirar para o outro. mentres... e el sentiu o seu ego nervios comezan a tremer. Por que non o bastardo vir? Fixo algo ir mal? Por favor, Deus, non para sempre! Agora que está tan preto que o cuarto de millón de libras. El case choramingar con alivio cando a bater finalmente chegou. O home era alto, case fina, con un choque de crespo cabelo escuro que precisaba de corte. El non estaba vestindo un sombreiro. o seu cabelo estaba amarela brillante.El usaba estes negro medias e artesanais de coiro marrón sandalias.
  
  "Sr Máis Negra?" A voz era unha luz tenor, pero o desprezo e desprezo no nen corte, como un látego. Ego galego era bo, pero con un pronunciado latina torsión. Máis negra balance a cabeza, mirando para abaixo na camisa brillante. "si. A Súa Máis Negra. Usou para...? "El non moi confiar nel. Principais Carlos Oliveira. Portugués intelixencia. Imos comezar a el?"
  
  
  A voz dixo que as palabras non: pimp, pimp, lixo rato, can esterco, o máis repugnante merda de réptiles. A voz en algunha forma estraña refutou os informes que apareceu nos medios de comunicación a máis Negra sobre a Princesa. Máis negra non perder a calma, falando a lingua dos seus máis novos clientes. Hai moito en xogo. El apuntou para o sofá. "Vai estar sentado alí, Gran Oliveira. No medio, por favor. Máis negra tranco a porta dúas veces e saíu correndo cara a el. El colleu o costume postais con selos en tres petos. El entregou a cada un deles, dous homes e unha tarxeta.
  
  
  Movendo un pouco lonxe deles, deu o seu pequeno discurso preparado. "Vai notar, señores, que cada tarxeta é dirixida a unha caixa de correo en Chelsea. Nin que dicir ten que, eu non vou estar a tomar as cartas en persoa, aínda que eu vou ser de todo. Por suposto, preto o suficiente para ver se alguén fai ningún esforzo para seguir a persoa que colle a tarxeta. Eu non recomendo iso, se realmente quere facer un negocio. "Vai ter unha media hora de filme de cada ano. A película é vendido ao mellor postor-máis de un cuarto de millón de libras. Eu non vou aceptar unha oferta máis baixa do que iso. Haberá ningunha trampa. Hai só unha impresión e un negativo, e ambos son vendidos ao mesmo prezo... O pequeno home Chinés se inclinou cara adiante un pouco.
  
  
  "Por favor, ten unha garantía para iso?"
  
  Máis negra balance a cabeza. "A miña palabra de honra.
  
  
  Principais Oliveira riu barbaramente. Máis negra corou, enxugar o rostro cun pano, e continuou. Xa que non pode haber ningunha outra garantía, vai ter que tomar a miña palabra para ela. El dixo cun sorriso que case desapareceu. "Eu lle aseguro que eu vou mantelo. Eu quero vivir a miña vida en paz. E a miña pregunta o prezo é moi alto, entón eu non ten que recorrer a traizoar o seu. ..
  
  O nigger ollos amarelos perforado máis Negra. - Por favor, continuar cos termos e condicións. Non hai moito
  
  Máis negra limpou o seu rostro novo. Fixo a maldita aire acondicionado pechar? "Por suposto. É moi simple. Todo o mundo en torno de ti, e despois de ter tempo para consultar cos seus supervisores, vai escribir o importe da súa oferta de unha postal. Só números, non dólar ou exipcia símbolos. anota tamén o número de teléfono onde pode atoparse en total privacidade. Eu creo que pode deixar isto para vostede. Despois de que eu conseguir as tarxetas e estudo nu, eu vou chamar a mellor postor, en debido tempo. Entón, imos organizar pagamento e recepción da película. Iso, como dixen, é moi sinxelo.
  
  
  "Si", dixo a pouco Chinés cabaleiro. "Moi sinxelo." Máis negra coñeceu a súa mirada e me sentín como estaba a ver unha serpe. "Moi enxeñoso", dixo o Negro. Ego puños formado negra dúas mazás no seu colo. Principais Carlos Oliveira, dixo nada, só mirou para o Inglés con baleiro, ollos escuros que podería ter sido calquera cousa. Máis negra loitou coa súa nervios. El camiñou ata o sofá e presionou a perla botón no brazo. Con un pequeno xesto de bravatas, el apuntou a unha pantalla de espera ao final da sala. "E agora, señores, a Princesa Morgana, para participar en un dos máis interesantes momentos." O proxector whirred. A princesa sorriu como un preguiceiro, medio durmido gato como máis Negra comezou a desabotoar o seu vestido.
  
  
  
  Capítulo 2
  
  
  
  O DIPLOMÁTICO, un en torno a Londres máis luxoso e exclusivo clubs, está aloxado nun ostentoso xeorxiano casa preto de Tres Reis Curro, preto de Grosvenor Square. Era un quente, pegajoso noite, e o club foi aburrido. Había só algúns ben-vestida a xente indo e vindo, na súa maioría de saír, e xogando no vinte e un de mesa e en salas de poker foi moi abafado. A onda de calor que tomou conta de Londres foi relaxante deportes multitude, privando ee de xogos de azar. Nick Carter non foi excepción. A humidade non incomodá ego moito, aínda que el podería ter sido posible facer sen el, pero o tempo non incomodá ego. A verdade era que Killmaster non sei, realmente non sei, que eu foi incomodando el. Todo o que sabía era que el era inquedo e irritable, el xa fora na embaixada ollo e bailou co seu vello amigo Jake Todhunter en Grosvenor Square. A noite era menos do que iso. Jake conxunto Nick ata unha data, unha fermosa pouco Limey con un sorriso bonito e solavancos en todos os lugares certos. A rapaza fixo o seu mellor, por favor, mostrando todos os sinais de que ela foi, polo menos, compatible. Había unha gran SI escrito todo sobre ela, no camiño, ela mirou para Nick, se agarrou ao seu brazo, e aconchego moi próximo a el.
  
  
  O seu pai, Lago Todhuuter dixo, era un home importante no goberno. Nick Carter non importa. El fora alcanzado - e só agora estaba empezando a entender por que-por un caso grave de que Ernest Hemingway chamado "o galope estúpido burro." Despois de todo, Carter era tan preto de ser rudo como un cabaleiro podería obter. El desculpouse e esquerda. El saíu e solta a súa gravata, desabotoado o smoking branco, e andou un longo camiño a través da queima de formigón e asfalto. Vía Carlos Lugar e Mont Sturt para Berkeley Metros. Non había rousinois cantando. Finalmente, el se virou de volta e, despois de pasar a Maleta, impulsivamente decidiu deixar para unha bebida e refresco. Nick tiña unha morea de tarxetas en unha morea de clubs, e "Diplomático" foi un torno a eles. Agora que tiña case rematado a súa bebida, el sentou-se só nunha pequena mesa na esquina, e descubriu a fonte da súa irritación. Foi sinxelo. Killmaster fora inactivo por moito tempo. Fora case dous meses desde Falcón tiña dado a eles unha misión. Nick non podería lembro de estar fóra dun traballo de moito tempo. Non admirar que el estaba chat, mal humor, con rabia, e difícil de obter xunto con! Contra-espionaxe debe estar indo moi moi lentamente - ou iso, ou David Hawke, o ego xefe, non poñer Nick na loita polas súas propias razóns. En calquera caso, algo tiña que ser feito sobre iso. Nick de pago e preparado para saír. El chamou Hawke primeiro cousa pola mañá e pediu atribucións. Así, unha persoa podería ferruxe. En realidade, era perigoso para unha persoa no ego de campo para estar ausente por moito tempo. É certo que o que temos que traballar todos os días, non importa en que parte do mundo que nos atopamos. Ioga foi unha rutina diaria. Aquí en Londres, el traballou para fóra judo, judo, Aikido, e karate con Tom Mitubashi na última comida ximnasio en Soho. Killmaster agora tiña unha 6º grao cinto negro. Ningún deste importaba. Práctica estaba ben, pero que emu necesario agora era o negocio real. El aínda tiña un furón vacacións. Si. El ía. El ía arrastrar o home vello en todo o lixo - que aínda estaba escuro en Washington-e demanda unha inmediata asignación.
  
  
  As cousas poden ser lento, pero Hawke sempre podería vir con algo se presionado. Por exemplo, tiña un pequeno libro negro da morte, onde mantivo unha lista das persoas que máis quería ver destruída. Nick Carter foi só deixando o club cando escoitou risas e aplausos ao seu dereito. Había algo raro, raro, falsa sobre o son que colleu o ego atención. Foi un pouco preocupante. Non só borracho - que tiña bebido antes - pero algo máis, un de alta, perforación en conta que non se sentir ben. Ego curiosidade foi espertado, e el parou e mirou na dirección do barco. Tres de ancho, raso pasos levou ata o arco Gótico. O sinal por riba do arco ler nun modesto negro man:: "Privado bar para os homes". O estridente risa tocou para fóra de novo. Nick alerta ollo e oído colleu o son, e o sinal, e combinados ih. Un dos homes bar, pero non era unha muller rindo. Drunkenly, case locamente rindo. Nick baixou a tres pasos. El é o único que ver o hotel. Cando el decidiu chamar Hawke, e o seu bo humor volveu. Despois de todo, que podería ser unha desas noites. Alén do arco foi un longo sala con un bar xunto a un lado. O lugar era sombrío, excepto para o bar, onde lámpadas, ao parecer, colleu aquí e alí, tiña virado o ego nunha especie de improvisado podio. Nick Carter non fora para un burlesco teatro en anos, pero el recoñeceu a escena inmediatamente. El non sabe unha fermosa moza que non facer un tolo de si mesma. Este, penso que, aínda así, non sería tan raro no esquema das cousas, pero foi unha pena. Para ela era fermosa. Delicioso. Mesmo agora, con un perfecto peito saíndo e ela facendo o que parecía ser un pouco desleixado combinación de "go-go" e "hoochie fillo de puta," ela era fermosa. En algún lugar nunha esquina escura, a música Americana foi a xogar un Americano jukebox. Media ducia de homes, de todos en chaqué, todos na casa dos cincuenta, saudou ela, rindo e aplaudindo como ela andaba e bailaron para arriba e para abaixo a barra.
  
  
  Un ancián barman con unha expresión de rexeitamento por un longo home quedou en silencio, cos brazos cruzados sobre o peito en vistes brancas. Killmaster tivo que admitir a un lixeiro choque que era inusual para el. Despois de todo, este foi o Diplomático Hotel! El ía definir o seu fondo dólar sobre o feito de que a xestión non actualidade sabe o que está a suceder na homes barre. Alguén estaba movendo nas sombras nas proximidades, e Nick instintivamente se como un flash para afrontar o posible ameaza. Pero foi só un servo, un ancián servo no club librea. Estaba sorrindo na danza rapaza no bar, pero cando el colleu Nick ollo, o seu ego expresión inmediatamente cambiou a piadosa desaprobación. O ego aceno para Axente MACHADO foi obsequio.
  
  -"É unha pena, non é, señor? É unha pena, é certo. Vostede ve, era os señores que empurrou para facelo cando eles non debería ter. Ela vagou aquí por erro, mala cousa, e eles, que deberían saber mellor, colleu-a instantaneamente e bailou." Por un momento, a piedade desapareceu, e o vello case sorriu. "Eu non podo dicir que ela resistiu, aínda que, señor. Entrou abertamente no espírito, si. Si, ela é un verdadeiro horror, este. Non é a primeira vez que a vin facer estes trucos. Ego foi interrompido por unha nova rolda de aplausos e berros desde o pequeno grupo de homes no bar. Odín circulou eles, suxeitou súas mans, e gritou: "Facelo, a Princesa. Leva-lo fóra!" Nick Carter mirou, a metade do pracer, a metade con rabia. Ela era moi boa para humillar-se con tales cousas. "Quen é ela?" "Que é iso?", el preguntou o servo. O vello, sen tirar os ollos da rapaza, dixo: "a Princesa, para facer unha zaragata, señor. Moi rico. Moi alta muck no mundo. Ou, polo menos. Algúns dos piedade está de volta. "Eu sinto moito, señor, como eu dixo. Tan fermosa, e con todo o seu diñeiro e sangue azul, e-oh, meu Deus, señor, eu creo que vai leva-lo! Os homes no bar estaban agora insistente, berrando e aplaudindo as súas mans.
  
  
  Canto estaba quedando máis alto: "tiralo... despegar... tiralo..." O servo de idade mirou nerviosamente sobre o seu ombreiro, a continuación, polo Nick. "E agora, os señores están indo moi lonxe, señor. O meu traballo é a pena atopar aquí." "Entón por que," Kilbnaster suxeriu suavemente, " non vai?" Pero a voz era un home vello. Ego aguado ollos estaban fixos no nena de novo. Pero el dixo: "Se o meu xefe sempre interfire con isto, todos eles van ser expulsado para a vida desta institución-de cada un deles." O ego de o xefe, Nick pensamento, sería o director. Ego sorriso foi a luz. Si, se o xestor de súpeto apareceu, alí ía ser un inferno para pagar. En un quixotesco xeito que eu realmente non sei e non me importa por que fixo iso, Nick mudouse para o fío bar. Agora a rapaza está inmerso en un descarado perforación rutina e pode ser oído que non podería ser máis simple. Ela estaba vestindo unha fina vestido verde, que chegou ao medio da coxa. Así como Nick estaba a piques de tocar o seu vaso no bar para obter o barman atención, a rapaza de súpeto, estendeu a man para coller a vaíña do seu miniskirt. En un movemento rápido, ela tirou ego sobre a súa cabeza e xogou-lo lonxe dela. El esvarou a través do aire, paira por un momento, e entón veu para abaixo, a luz e perfumado e cheiro do seu corpo, sobre Nick Cartr cabeza. Berros e risas de outros homes no bar. Nick tirou libre do tecido - el recoñeceu Lanvin perfume e un moi caro Zhirinovsky-e poñer o vestido sobre o mostrador ao lado del. Todos os homes estaban mirando para el agora. Nick volveu a súa imperturbável mirada. Un ou dous deles, o máis sobrio condicións, cambiou inqueda e asistir
  
  A rapaza-Nick penso que debe ter oído o nome nalgún lugar antes-agora estaba vestindo só unha pequena bra, o seu dereito de mama exposto, un par de fina branca panties, liga cinta, e moito rendas calcinha. medias negras. Ela era unha rapaza de altura con delgado, redondeado pernas e primorosamente en forma de nocellos e pés pequenos. Ela estaba vestindo aberto dedos patente-coiro ballet bombas e zapatos de tacón alto. Ela bailou con ela cabeza xogada cara atrás e os ollos pechados. O seu jet-cabelo negro estaba cortado moi curto e preto de destino.
  
  
  Nick tiña o fugaz penso que ela pode ter varias perrucas e usalos. O rexistro en jukebox foi un medley de idade Americano pezas de jazz. Agora a banda brevemente mudouse para algúns quente bares de Tigre Rag. As nenas ' gaiola pelve colleu o ritmo de un tigre ruxido, tuba é rouca hum-pa. Os seus ollos estaban aínda pechada, e ela inclinouse cara atrás, estender pernas de ancho, e comezou a rodar e contorce. O seu peito esquerdo agora esvarou cara a fóra todo o pequeno sutiã. Os homes de abaixo estaban gritando e rompendo tempo. "Hold que tigre, co control que tigre! Tiralo, a princesa. Trasfega-lo, a princesa!" Un dos homes, unha dunha aplicación para perder pelo cara con unha enorme barriga, vestido nun traxe noite, intentou subir ata enriba do mostrador. Ego compañeiros arrastrado de volta. A escena recordou Nick de un italiano película cuxo título el non podía lembrar. Killmaster, en realidade, estaba nunha posición ambivalente. Parte do seu ego estaba un pouco indignado á vista, sentindo pena para os pobres borracho rapaza no bar; outra parte de Nick, un bestial que non podía ser negado, comezou a reaccionar a tempo, perfecto pernas e balance seos espidos. Por mor do seu mal humor, que non teñen unha muller os domingos. El foi sobre o bordo da excitación agora, e el sabía que el e non quería que el. Non así. Emu non podía esperar a saír do bar. Agora a nena notado ego e bailou en ego dirección. Berros de irritación e indignación veu a outros homes como ela desfilaron máis para onde Nick estaba de pé, aínda tremendo e sacudindo a súa tonificado nádegas. Ela estaba mirando para el abertamente, pero el dubidou, ela realmente vin. Ela non podía ver moito. Ela quedou francamente máis de Nick, a súa pernas difusión ampla, as súas mans nos seus cadros. Ela deixou todo o movemento e mirou para el. Ih ollos se atoparon, e por un momento, el viu un feble reflexo de intelixencia en verde, alcohol-embebido profundidades.
  
  
  A rapaza sorriu na uem. "Vostede, moi neno," ela dixo. "Eu gosto de ti. Eu quero vostede. Vostede parece... podo confiar en ti... por favor, me levar a casa. Brylev ollos quedou en branco, como se un interruptor de luz fora capotou. Ela inclinouse en Nick, a súa pernas longas empezando a fivela os xeonllos. Nick tiña visto iso aconteceu antes, pero nunca a el. Esta rapaza estaba a perder a conciencia. Está a benvida, que está chegando... Un brincallón en un grupo de homes berrou, " Madeira!" A nena fixo un último intento de tensión xeonllos, conseguir algúns rixidez, a inmobilidade da estatua. Os seus ollos estaban en branco e mirando. Ela caeu lentamente fóra do balcón, con un estraño graza, en espera brazos de Nick Carter. El facilmente capturados e seguro-la, ela espida seos apertou contra o seu peito grande. O que agora? El é unha muller hotel. Pero, en primeiro lugar, el particularmente non me gusta borracho mulleres. Emu gusta mulleres que foron animado e cheo de enerxía, áxil e sensual. Pero el precisaba dela se el quería unha muller, e agora que penso que fixo, tiña un libro enteiro cheo de Londres números de teléfono. A graxa borracho, o mesmo home que intentou subir sobre o mostrador, fixo pender a balanza. El se aproximou de Nick cunha carranca no seu gordo rostro vermello. "Eu vou levar a nena, home vello. É a nosa, vostede sabe, non o seu. Eu, temos plans para unha pequena princesa. Killmaster decidiu inmediatamente. "Eu non penso así", dixo con calma para o home. "A señora me pediu para leva-la para casa. Vostede me escoitou. Eu creo que eu vou facer iso:. El sabía que "os plans"foron. "Nas aforas de Nova York ou en un elegante club en Londres. Os homes - que son tamén os animais, vestido de pantalón vaqueiro ou jeans ou traxe de noite. Agora, el mirou cara a outros homes no bar. Eles estaban ademais, resmungando para cada outros, e mirando para el e ignorando o home gordo, Nick colleu a rapaza vestido do chan, camiñou ata o bar, e virou-se para o servo, que aínda permaneceu nas sombras. O servo de idade mirou para el con unha mestura de terror e admiración.
  
  
  Nick xogou o vestido para o vello. "Vostede." Axuda-me leva-la para o camarim." Nós imos ter o seu vestido, e... -
  
  
  Agarde un minuto, tomar o xastre, " o home gordo dixo. "Quen diaños é vostede, xastre, Yankee, para vir aquí e executar coa nosa nena? Eu teño mercar a que prostituta bebidas durante toda a noite e, se pensas que pode... uhltirimmppfxxxx",
  
  Nick tentando moi duro para non ferir o home. El estendeu o primeiro de tres dedos da súa man dereita, mostraron a súa ih, volveu a súa palma cara arriba, e bateu a man debaixo do esterno. El podería ter sido un golpe fatal se el tivese sabido que, pero AX-home era moi, moi amable. O home gordo de súpeto caeu, ambas as mans sostendo na súa inchados corpo. Ego flácida rostro se virou gris, e el xemeu. Os outros homes murmurou e intercambiaron miradas, pero non fixo ningunha tentativa para interferir.
  
  Nick deu ih un duro sorriso. "Grazas, señores, para a súa paciencia. É máis intelixente do que pensa. El apuntou para o home gordo aínda ofegante no chan. Vai estar ben así que recibe o seu alento de volta." O inconsciente rapaza foi waddling máis Ego brazo esquerdo...
  
  Nick retrucou o vello. "Conecte o santo." Cando din amarelo brillo veu, el endereitarse a rapaza, sostendo o seu baixo os seus brazos. Un home vello estaba esperando con un vestido verde. ""Espera un minuto. Con dous rápidos movementos, Nick empurrado cada aveludado branco peito de volta para o berce do seu sutiã. "Agora, poñer isto sobre a súa cabeza e tirar para abaixo." Nick sorriu na uem, " o Que ata, veterano? Nunca visto medio espido muller antes?"
  
  
  O servo de idade de un gran país é o último vestixios de dignidade. "Non, señor, preto de corenta anos de idade. Isto, señor, é un pouco de un, uh, choque. Pero eu vou tentar xestionar. Que vou facer iso", dixo Nick. "Pode tratar con isto. E apresuraron-se con el. Eles xogaron o vestido máis a cabeza da rapaza e tirou o seu ego abaixo. Nick realizada ela sinceramente, o seu brazo envolto en torno a súa cintura. "Ten unha bolsa ou algo así? As mulleres adoitan ter-lo. "Eu creo que houbo unha bolsa alí, señor." Eu parecen recordar a ter un ego en algún lugar no bar. Poida que eu poida descubrir onde ela vive-se non sabe?" O home sacudiu a cabeza. — Eu non sei. Pero eu creo que eu ler nos xornais que ela vive no Aldgate Hotel. Vostede descubriu, por suposto. E, se así podo dicir, señor, vostede dificilmente pode tomar a señora de volta para Aldgate en iso.".. "Eu sei", dixo Nick. "Eu sei. Traer a súa carteira. Deixe-me preocupe sobre o resto. O home baixou de volta para o bar. Agora ela estaba inclinando-se contra el, levantándose moi facilmente con auto-apoio, descansando a cabeza na uem ombreiro. Os seus ollos estaban pechados, a súa cara relaxado. "a miña gran vermello lóbulo da orella foi un pouco mollado. Ela estaba a respirar facilmente. Nah cheiraba un pouco de whisky mesturado con un perfume sutil. Killmaster sentiu a coceira e dor nos seus lombos de novo. Ela era fermosa, ela era desexable. Mesmo neste estado. Killmaster dixo non á tentación de ir e ir sobre nah con unha carreira. El nunca tiña ido para a cama con unha muller que nin sabía o que estaba a facer - el non estaba indo para comezar a noite. O vello volveu con un saco de branco mail peles. Nick puxo no seu peto do abrigo. Todo o outro peto, el tirou un par de libra notas e entregou ih para o home. "Vaia e vexa se pode chamar un taxi." A rapaza inclinado cara ao ego rostro. Os seus ollos estaban pechados. Ela estaba cochilando pacificamente. Nick Carter suspirou.
  
  
  
  "Non está preparado? Non podes facer iso, pode? Pero eu teño que facer todo. Ben, que así sexa."El pendurada sobre o seu ombreiro e camiñou para fóra a través do cuarto de vestir. El non mirar no bar. El subiu os tres chanzos baixo o arco, e virou cara a lobby. "Está alí! A voz era fina e mal humor. Nick virou-se para o propietario da voz. O movemento causou a rapaza fina saia para subir un pouco, eso, expoñendo o seu tenso coxas e axustado branco calcinha. Nick tirou o seu vestido e endereitarse. "Eu sinto moito", dixo. "Vostede dicir algo?" Nibs - non hai dúbida de que era el-estaba bocexando. Ego boca continuou a moverse como un peixe deseñado en torno a auga, pero non había palabras. El era un fino, dunha aplicación para perder pelo louro home. Ego é fina pescozo era demasiado pequeno para unha dura colo. A flor na lapela negou os relatos dos medios de comunicación para Niku shchegolei. MACHADO-home estaba sorrindo encantadoramente, como se parece unha fermosa nena empoleirado no seu ombreiro coa súa cabeza e seos colgado para adiante era unha rutina diaria.
  
  Di el, " vostede dicir algo?" O director mirou para a rapaza de pé, a súa boca aínda movendo-se en silencio. Nick tirou o vestido verde para cubrir a franxa branca da carne entre a parte superior do seu medias e a súa calcinha. El sorriu e comezou a afastarse.
  
  "Eu sinto moito novo. Eu penso que estaba falando para min."
  
  O director finalmente atopou a súa voz. Era delgado, alto, e cheo de indignación. Os seus pequenos puños estaban pechados, e sacudiu-los na Nick Carter. Quero dicir, quero dicir, eu esixo unha explicación de todo isto, o que diaños está a suceder na miña club? Nick parecía inocente. E confuso. "Continuar?" Eu non entendo. Eu só estou deixando con a princesa e - " O director apuntou un tremendo dedo detrás da rapaza. "Alaa é a Princesa da Gama. De novo! Borracho de novo, eu supoño?" Nick desprazado Alenka de ee sobre o seu ombreiro e sorriu. "Eu supoño que podería chamalo de que, si. Eu vou leva-la para casa. "- Ben, - dixo o director. "Se sería tan amable." Ser tan amable como para asegurarse de que nunca vén de volta aquí.
  
  
  El apertou as mans no que podería ter sido unha oración xesto. "Ela é a miña terror," el dixo.
  
  "Ela é a ruína e ruína de cada club en Londres. Vaia por diante, señor. Por favor, ir con ela. Inmediatamente." "Por suposto", dixo Nick. "Eu leva-la de que ela é estar na Aldgate, hein?"
  
  O director virou verde. Ego ollos arregalados en torno a súa cabeza. -"Oh meu Deus, o home, non pode leva-la alí!" Mesmo a esta hora. Especialmente non a esta hora. Hai unha chea de xente alí. Aldgate está sempre cheo de xornalistas, vimbio columnistas. Se estes parasitos ver ela, e ela fala con eles, lles di que ela estaba aquí esta noite, eu vou estar alí, o meu club vai estar alí... Nick estaba canso de xogar xogos. El se virou de volta para o vestíbulo. A rapaza brazos balance como unha boneca do seu peito. "Deixar de se preocupar," dixo o home.
  
  "Ela non vai falar de Hema e me por un longo tempo. Eu vou coidar de ti." El deu ao home unha significativa palpebrar de ollos, e, a continuación, dixo, " eu non sei.: "Vostede realmente ten que facer algo sobre estes baños, estes brutos." El balance a cabeza cara a homes bar. -"Vostede sabe o que eles están tentando aproveitar esta pobre rapaza?" Hoteis e posterior utilización, violación explícita no bar cando a súa vir. Ela foi preservada pola súa honra. Se non era para el-ben, falar sobre os titulares nos xornais! Vostede quedaría pechada mañá. Desagradable motores a vapor, eles están todos alí, todos eles. Pregunta ao camareiro sobre Tolstoy con un mal do estómago. Eu tiña para acadar este home para salvar a rapaza. Nibs cambaleando. Chegou o parapeto no lado das escaleiras e agarrou-lo, " Señor. Vostede bateu alguén? Si-violación. Na miña homes barre? "É só un soño, e eu vou espertar cedo. I - ""non apostar nel," Nick, dixo alegremente. "Ben, a muller e eu tiña mellor xubilarse. Pero é mellor tomar o meu consello e cruz fóra algunhas persoas na súa lista. El balance a cabeza cara a barra de novo. "Non é malo empresa alí abaixo. Moi malo empresa, especialmente en un con un gran vida. Non me sorprendería se foi algún tipo sexual perverter." Un novo ollar de horror gradualmente apareceu no xestor de rostro pálido. El mirou para Nick, o seu rostro se gaiola, o seu articulado ollos esforzo. Ego voz tremeu.
  
  
  
  
  "Un home grande con unha gran barriga? Con un rostro corado? Nick respondendo a mirada estaba frío. "Se chamar esta graxa e flácida cara un nobre, a continuación, el pode ser esa persoa. Por que? Quen é el? O xestor de poñer unha man fina para a súa testa. Agora, el foi suar profusamente. "emu posúe unha participación maioritaria no club." Nick mirou a través da porta de vidro do vestíbulo e viu un servo de idade chamar un taxi para o medio-fío. El aceno no xestor. "Como é bo para a Sir Charles agora. Quizais, para o ben do club, pode obter ego para xogar blackball si mesmo. Boa noite. E a señora tamén quería emu dicir boa noite. O home parecía non escoitar os consellos. El estaba mirando para Carter como se el era un demo que acabara de saír do inferno. "Vostede bateu Sir Charles?" Nick riu. "Non exactamente. Só cóxegas meu ego un pouco. A súa saúde
  
  O vello home axudou a carga a princesa no coche. Nick deu o vello unha nota de cinco libras e sorriu para eles. "Grazas, Pai. É mellor ir agora e obter un pouco de cheiro de sales - Nibs vai ter deles." Adeus." El dixo ao condutor para ir para a área de Kensington. Estudou a durmir rostro, que descansou tan levemente no seu gran ombreiro. El colleu o cheiro de whisky de novo. Ela debe ser beber moito esta noite. Nick foi para un problema. El non quería que para trae-la de volta para o hotel coma este. El dubidou de que non tiña unha reputación para perder, pero, aínda así, non era algo que podería ser feito para unha muller. E ela era unha muller, e mesmo neste estado. Nick Carter, en diferentes momentos e en diferentes partes do mundo, compartiran unha cama con suficiente mulleres a recoñecer un torno a eles cando viu que ela pode ser bebido, solto, ou o que sexa, pero ela aínda era unha señora. El sabía o tipo, tolo, prostituta, ninfomaníaca, puta - ou o que quere que podería ter sido. Pero as súas características e posición, o seu regal, a graza, foron imposible ocultar mesmo en vías de embriaguez. Este Nibs home estaba seguro sobre unha cousa: o Aldgete, aínda que un elegante e caro hotel, non foi en todos os niveis-dirixido ou conservador na actual Londres sentido. A enorme lobby vai ser movida e movida a esta hora da mañá, e mesmo con esta calor, hai sempre algúns swingers en Londres - e de alí vai ser un reporteiro ou dous e un fotógrafo á espreita en algún lugar nunha casa de madeira. El mirou cara atrás, a rapaza, a continuación, o taxi bater un burato, un desagradable elástico de rexeitamento, e a nena caeu fóra del. Nick tirou-a de volta. Ela murmurou algo e puxo un brazo ao redor ego do pescozo. A súa suave, mollado boca esvarou cara a abaixo ego fazula.
  
  
  
  
  
  "De novo", ela murmurou. "Por favor, facelo de novo." Nick tirou a súa man libre e deu un tapinha no seu rostro. El non podía deixar a ela para os lobos. "O Príncipe Porta", dixo o condutor. "Knightsbridge Estrada. Vostede sabe que..."eu sei, señor." Ía leva-la para o seu apartamento, e poñer-la para a cama. "...Killmaster admitiu a si mesmo que el non era máis que curioso sobre a Princesa de Gama. El vagamente sabía que ela estaba agora. De cando en vez, el ía ler sobre el nos xornais, ou quizais tiña sequera oído falar é discutido polo seu ego amigos. Killmaster non era un" cara pública " en calquera sentido convencional - como moi poucos altamente cualificados axentes - pero non lembrar o nome. O seu nome completo é Morgana da Gama. Un completamente princesa real. real portugués sangue. Vasco da Gama foi o seu distante ancestral. Nick sorriu para a súa moza durmir. El alisado o bo escuro tapa do seu cabelo. Quizais el non quixo chamar Hawke primeiro cousa pola mañá, despois de todo. Sempre dar hey algún tempo, Se ela era tan fermosa e desexable borracho, o que podería ser sobrio con?
  
  
  Quizais. Nick encolleu os ombreiros anchos. El pode dar ao luxo de ser un inferno de unha decepción. Isto pode levar algún tempo. Imos ver onde a banda leva. Eles volveron para o Príncipe, Porta e continuou a Bellevue Crecente. Nick apuntou para o seu edificio. O condutor parou para o medio-fío.
  
  
  "Vostede ten que axudar con ela?"
  
  
  "Eu creo", dixo Nick Carter,"eu podo tratar con isto." El pagou o home, a continuación, arrastrou a moza a través de un taxi para a calzada. Ela sentou-se balance nos seus brazos. Nick intentou chegar a ela para ir, pero ela rexeitou. O condutor asistir con interese.
  
  "Está seguro de que non precisa de calquera axuda, señor?" Eu sería feliz de ver a súa... "Non, grazas. El lanzou a ela sobre o seu ombreiro, de novo, primeiro pé, brazos e pernas colgadas detrás del. Estaba destinado a ser. Nick sorriu para o condutor. "Ver. Nada diso. Todo está baixo control." Estas palabras vai asombro-lo.
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 3
  
  
  
  
  KILLMASTER quedou en ruínas do Dragón Club, Catorce Crecente Mew, e ponderou o indizível verdade do vello proverbio sobre curiosidade e o gato. Ego miña propia profesional curiosidade case matou o ego - aínda non. Pero esta vez, por mor de que - e o seu ego interese en a princesa - el foi un inferno de unha desorde. Foi cinco minutos últimos catro. Houbo un toque de frescura no aire, e as falsas amencer foi flagrante baixo o horizonte. Nick Carter tiña estado alí por dez minutos. Desde o momento en que entrou o Dragón Club e cheiro sangue fresco, playboy en nen fora aínda. El foi agora totalmente profesional tigre. O Dragón Club foi destruído. Roto en anacos por persoas descoñecidas que quería algo. Que algo, Nick pensamento, ía ser unha película ou películas. El debidamente notado pantalla e proxector, e atopou un artísticamente cámara oculta. Non hai ningunha película na que, eles atoparon o que eles querían. Killmaster volveu para onde un corpo espido estaba deitado diante de un gran sofá. Emu me sentín un pouco enfermo de novo, pero el ten sobre el. Unha sanguenta pila de mortos do home roupa estaba nas proximidades, embebido con sangue, como foi o sofá e o chan en torno a el. O home foi morto e, a continuación, mutilados.
  
  Nick me sentín enfermo, como el mirou para os órganos xenitais - alguén tiña cortado o ih e poñer o emu na súa boca. Foi unha repugnante vista. El volveu a súa atención para a pila de roupa sanguenta. En ego opinión, a posición dos órganos xenitais foi feito para ollar repugnante. Non creo que foi feito por súa rabia, non houbo frenética batendo do cadáver. Só limpa, profesional de garganta-corte con xenital corte-que é evidente. Nick colleu a súa carteira un de cada vez, e examinou o Ego...
  
  
  El cargaba un .22 calibre pistola, como mortal de preto como o seu propio Luger. E cun silenciador. Nick puxo a pequena pistola de volta no peto con un duro sorriso. Cousas incribles que ás veces pode ser atopado en unha muller bolsa. Especialmente cando esta señora, Princesa Morgana da Gama, que é actualmente durmindo no ego apartamento en Príncipe Porta. A muller estaba indo para responder a algunhas preguntas. Killmaster indo para a porta. El foi para o club, moi longo. Non hai ningún punto, involucrar-se en tal horrible asasinato. Parte do seu ego curiosidade estaba satisfeito - a rapaza non podía ter matado máis Negra - e se Hawke nunca atopou para fóra, el ía ter convulsións! Saír, mentres que pode. Cando chegou, o Dragón porta estaba entreaberta. Agora cuberto cun pano. El non tocar nada no club excepto a súa carteira. El foi para abaixo as escaleiras para o pequeno vestíbulo, pensando que el podía camiñar para Threadneedle Sturt cortando a través Cisne Rúa e atopar un lugar para aparcar. Este foi o dirección oposta a partir de onde viñeran. Pero cando Nick mirou a través das grandes, de ferro, de celosía porta de vidro, el viu que saír non sería tan fácil como quedando en. Aurora era inminente, e o mundo foi inundada coa nai-de-perla luz. El podía ver un gran negro sedan estacionado diante da estable entrada. O condutor era un home. Outros dous homes, grandes homes, groseiramente vestida, usar panos e pano de traballo tapas, foron inclinando-se contra o coche. Carter non podía estar seguro baixo a luz feble, pero parecía como Negros. Este era novo - el nunca vira un nigger tratar vendedor antes. Nick fixo un erro. El estaba movendo moi rápido. Eles viron un lampejo de movemento detrás do vidro. O home detrás do volante deu a orde, e os dous grandes homes descendeu para a cortes e a porta de diante do número catorce. Nick Carter virou-se e foi un pouco para a parte de atrás do adro. Eles parecía matón, a dous deles, e, excepto para o derringer el tomara en torno a rapaza bolsa, el foi desarmado. El estaba se divertido en Londres usando un pseudónimo, e ego Luger e estilete estaba baixo o chan na parte de atrás do apartamento.
  
  
  Nick atopou unha porta que daba ao redor do adro para un estreito paso. El colleu velocidade, tirando unha pequena .22 calibre pistola do peto do seu gibão mentres corría. Era mellor que nada, pero el tería dado un centenar de libras para o familiar Luger emu nas súas mans. A porta estaba pechada. Nick abriu-lo con un simple clave, escorregou para dentro, tomou a clave con el, e tranco-a do lado de fóra. Isto vai atrasar ih por uns segundos, ou mesmo máis, se eles non queren facer calquera ruído. Foi unha chea de patio. O amencer estaba batendo rápido. Un alto muro de ladrillos cuberto con vidro roto pechado a volta do estaleiro. Nick resgou súa chaqueta mentres corría. El estaba a piques de lanzar o seu abrigo máis roto botella de vidro no cumio do muro cando viu a súa perna saíndo do fillo de puta de latas de lixo. Que agora, xastre leva-la? O tempo era precioso, pero perdeu uns segundos. Dous dos bandidos estaban escondidos detrás de latas de lixo, Cockney polo ollar deles, e ambos tiñan as súas gargantas perfectamente cortados. Gotas de lata formado en Killmaster ollos. Neste caso, tomou a forma dunha batalla. El mirou por un momento o home morto máis próximo a el, o seu nariz como un coitelo, e a súa destacada man dereita sostendo o soqueiras que eu non tiña gardados. Agora, o segundo día, houbo unha conmoción. Tempo para ir. Nick xogou a súa chaqueta sobre o vidro, saltou sobre o nah, foi ata o outro lado, e tirou a chaqueta para abaixo. O tecido foi rasgado. El preguntou, como el tirou o seu abrigo esfarrapado, se o vello Throg-Morton ía permitir que sexa incluído no seu MACHADO gasto conta. Foi un estreito paso correndo en paralelo Moorgate Estrada. Á esquerda ou á dereita? El tomou unha esquerda e correu ao longo dela, indo para o rectángulo de luz no extremo da o paso. Mentres corría, el mirou cara atrás e viu unha vaga figura camiñando sobre un ladrillo xemer con un brazo levantado. Nick abaixo e correu máis rápido, pero o home non o lume. Ten que. Eles non fan máis ruído que el fai.
  
  
  
  
  
  El fixo o seu camiño a través do labirinto de pasaxes e cortes para Zyl-sturt. Tiña unha vaga idea de onde el era agora. El virou-se para os Novos Amplo Sturt e, a continuación, en Finsbury Circus, sempre á procura de un taxi. As rúas de Londres, nunca foi tan deserta. Mesmo un solitario leiteiro non debería ser discreto na cada vez maior de luz, e certamente non a benvida silueta de Bobby casco. Como el entrou Finsbury, un gran negro sedan virou a esquina e ronronou na súa dirección. Os seus anteriores a mala sorte con el. E agora non había ningún lugar para correr. Foi un bloque de casas e pequenas tendas, bloqueado e prohibindo, todos mudo testemuñas, pero ninguén se ofreceu para axudar. Un coche negro parou a carón del. Nick continuaron camiñando, o .22 calibre revólver no seu peto. El foi para a dereita. Os tres eran Negros. O condutor era pequena, os outros dous eran enormes. Un dos grandes caras andaba na fronte con condutor, a outra nas costas. O Killmaster saíu rapidamente, non realmente ollar para eles, usando a súa marabillosa visión periférica para ollar arredor. Eles estaban a asistir a el, así como atentamente, e emu non como el. Eles van saber o ego de novo. Se algunha vez houbo "de novo". Pero agora, Nick non estaba seguro se eles estaban indo para atacar. O gran home negro en diante foi visco-ing algo, e non era unha ervilha xogo de tiro. A continuación, Carter case fixo o seu propio truco, case caeu e rolou para o lado diante, case entrou nunha pelexa coa .22. O seu ego músculos e reflexos estaban preparados, pero algo parou el. El está apostando que estas persoas, calquera que sexan, non quero aberta, ruidoso showdown en Finsbury Metros. Como Nick continuou camiñando, o home negro coa arma, dixo, " eu non estou seguro.: "Pare, señor. Entrar no coche. Queremos falar con vostede." Houbo un acento Nick non podía lugar. El continuou camiñando. Co canto do seu rta, el dixo, " Ir ao inferno." O home coa pistola dixo algo para o condutor, un torrente de palabras apresuradas en capas enriba do outro, outro en unha linguaxe de Nick Caner nunca tiña oído antes. El recordou Emu un pouco de Swahili, pero que non era galego.
  
  
  Pero todo o que sabía agora que era un Africano lingua. Pero o que o diaño fai o Africanos quere con el? Estúpido saca-rolhas, simple reumatismo. Eles estaban esperando para ego dentro catorce semicircular cortes. Eles viron que o ego está alí. El foi. Agora poden falar con el. Sobre o asasinato do Sr Theodore máis Negra? Probablemente. Sobre o que tomara en todo o lugar que eles non teñen, ou que non tería incómodo con iso. El virou-se en liña recta por diante. A rúa estaba baleiro e abandonado. Canto mde, adecuar a toma-lo, ten que todo foi? El recordou Nick un deses estúpido películas onde o heroe corre sen parar a través de rúas sen vida, sen atopar unha persoa que pode axudar. El nunca creu esas imaxes.
  
  El foi sincero en medio de oito millóns de persoas e non podería atopar-nos só. Só ih acolledor catro el e tres Negros. O negro coche virou a esquina e perseguiu-los de novo. O home negro en diante, dixo, " Cara, é mellor estar con nós, ou nós imos ter que loitar. Nós non queremos iso. Todo o que quere facer é falar a vostede por uns minutos." Nick continuaron camiñando. "Vostede escoitou-me," el partiu. "Ir ao inferno. Deixe-me só, se non pode machucar." O home negro con arma riu. "Oh, home, iso é tan divertido." El falou para o condutor de novo nunha lingua que parecía galego, pero non estaba. O coche deu unha guinada para adiante. El voou de cincuenta metros e estrelouse contra kerbside de novo. Dous grandes nigger en pano tapas saltou ao redor do coche e volveu para Nick Carter. A curto home, o condutor, esvarou para os dous lados do asento ata que el estaba a medio camiño ao redor do coche, un curto negro metralleta en man. A persoa que falara antes, dixo, " é mellor vir e falar comigo, señor... non quero prexudicalo-lo, realmente. Pero se nos fan, que vai che dar unha boa malleira." O outro Negro, que estaba en silencio todo o tempo, foi un paso ou dous atrás. Killmaster souben inmediatamente que os problemas chegara, e que tiña que tomar unha decisión rápida. Para matar ou non para matar?
  
  El decidiu tentar non matar, aínda que pode ser forzado na uem. Esta segunda Negro era de seis pés e seis polgadas de altura, construída como un gorila, con gran ombros e peito, e moito, balance os brazos. Negro como o Ace of spades, con unha sanguenta nariz e un rostro cheo de enrugada cicatrices. Nick sabía que, se este home nunca entrou nun corpo a corpo, se el xa ten o seu ego nun abrazo de oso, que ía ser terminado. O líder Negro, que tiña escondido o pistola, tomou o seu gibão novo. El virou o seu ego e ameazou Nick coa coronha da súa arma. "Está a benvida con nós, home? ", dixo Nick Carter. El deu un paso adiante, salto de altura, e virou-se para lanzar, é dicir, para dirixir a súa bota pesada para o home da mandíbula. Pero este home sabía que o seu material, e o seu ego reflexos foron rápido.
  
  El balance a arma na fronte da súa mandíbula, protexendo-o, e tentou coller Nick nocello coa man esquerda. El perdeu, e Nick bateu a arma á dereita fóra da súa man. El caeu na sarjeta con un accidente. Nick caeu sobre a súa volta, suavizar o golpe con ambas as mans na súa lados. O Negro saltou cara a el, tentando incorporarse a el e chegar máis preto para unha máis grande, máis forte home que podería facer o traballo real. Carter accións foron tan controlados e suave como a coruña. El adicto seu pé esquerdo sobre o home nocello dereito e xutou duro sobre o xeonllo. Eu expulsado tan duro como eu podería. Cada tribo rompe como un débil bisagra, e o home berrou en voz alta. El rodado na sarjeta, e estaba alí, agora sen palabras, seguro para cada membro da tribo e intentando atopar a arma el caeu. El non tiña entender aínda que a arma estaba baixo el.
  
  O gorila-home se achegou, silenciosa, o seu pequeno, brillante ollos fixos no Carter. El viu e entendeu o que acontecera ao seu compañeiro ego. El camiñou lentamente, os brazos estendidos, fixando Nick para a fronte do edificio. Era unha tenda de calquera tipo, e había un ferro de seguridade ralé a través del. Agora Nick sentiu o ferro nas súas costas. Nick flexionado os dedos da súa man dereita e cutucou o home enorme no peito. Moito máis difícil do que el ía bater Sir Charles na Maleta, duro o suficiente para paralizar el e causar dor excruciante, pero non é difícil o suficiente para rasgar o seu aorta e matalo. Iso non funcionou. Dedos ferido. Era como bater un forxado de formigón. Cando se achegou, gran nigga beizos contraeu en un sorriso. Nick era agora case preso contra a barras de ferro.
  
  
  
  
  
  
  
  El chutou el no xeonllo e ferido o home, pero non o suficiente. Odín foi alcanzado polo seu ego todo o xigante puños, e o mundo balance e fiado. Ego respiración estaba quedando máis difícil agora, e el podería ter para comezar a saloucando un pouco como o aire sibila dentro e fóra do ego pulmóns. El enfiou a man ollos cos dedos e ten un segundo de descanso, pero este gambito trouxo o seu ego moi preto os enormes mans. El se afastou, intentando saír do camiño para saír do peche trampa. Inutilmente. Carter seu brazo flexionado, flexionando o seu polgar en un ángulo recto, e bateu-lo en o home de mandíbula con un asasino karate dende o curruncho. A crista do seu dedo mindinho para o seu pulso era duro e callused, duro como táboas, e podería ter roto un mandíbula con un único golpe, pero a gran Negro non caer. El chiscou, os seus ollos transformar unha sucia amarelo por un momento, entón, el mudouse para a fronte desdén. Nick bater Ego de novo co mesmo zócolo, e esta vez el nin pestanexar. Longo, groso brazos con enormes bíceps envolto en torno Carter como boa constrictors. Agora Nick estaba con medo e desesperado, pero como sempre, o seu ego estaba a traballar, e el estaba a pensar por diante de todo. Eles conseguiron obter o seu brazo dereito a través da cintura do seu gibão, en torno a aparvado de un .22 calibre pistola. Coa man esquerda, el tateou na enorme gorxa, así como a piscina ao aire libre, intentando atopar un punto de presión para deter o fluxo de sangue para o cerebro, que agora tiña só un pensamento - para esmaga-lo. Entón, por un momento, el era tan impotente como un bebé. O gran home negro estender as súas pernas de ancho, se inclinou cara atrás un pouco, e incrementar Carter fóra da calzada. El abrazou Nick para el como unha longa irmán perdido. Nick rostro foi presionado contra o peito do home, e el podía sentir o cheiro do ego, o cheiro, a suor, a batom, e a carne. El aínda estaba intentando atopar a coraxe do home no pescozo, pero os seus dedos estaban quedando feble, e foi como tentar cavar a través de goma grosa. O Negro ri baixiño. A presión creceu e creceu.
  
  
  
  
  
  Lentamente, o aire veu de fóra de Nick pulmóns. Ego, a súa lingua bateu para fóra, e os seus ollos arregalados en torno a súa cabeza, pero el sabía que o home non estaba realmente tentando matar ego. Oni hoteis tomar ego directo para falar. O home só pretende facer Nick perder a conciencia e romper varios dos emu as costelas no proceso. Máis presión. A enorme mans se movía lentamente como un pneumático torno. Nick tería xemeu se el tiña o suficiente respiración. Algo estaba indo para romper pronto - a costelas, todas as costelas, todo o peito. A agonía foi facendo insoportable. Finalmente, o emu vai ter usar unha arma. O silenciado pistola que tiña tirado de a nena bolsa. Ego dedos eran tan insensible que por un tempo, el non podía atopar o gatillo. Finalmente, el colleu ego e tirou-o para fóra. Houbo un estalo, e unha pequena pistola chutou o ego na súa peto. O xigante continuou a usar o ego. Nick estaba furioso. Parvo tolo, el nin sabía que el fora tiro! El tirou o gatillo de novo e de novo. A arma chutou e se contorce, e cheiraba como a pólvora. O Negro caeu Nick, que caeu de xeonllos, ofegante. El viu, sen alento, hipnotizado, como o home deu un paso atrás. El parece ter esquecido todo sobre Nike. El mirou para o seu peito e, a cintura, onde as pequenas manchas vermellas foron escorrido para fóra de debaixo da súa roupa. Nick non creo que el tiña gravemente ferido o home: el perdeu unha vital lugar, e tiro un cara grande como que un .22 calibre era como tirar un elefante con un estilingue. Foi o sangue, o seu propio sangue, que realmente con medo, o gran home. Carter, aínda captura da súa respiración, tratando de obter-se, mirou con asombro como o Negro intentou matar o ego de roupa con unha pequena burbulla. Ego mans estaban agora liso con sangue, e el mirou como se el estaba indo a chorar. El mirou para Nick censura. "Malo", dixo o xigante. "A peor parte é que lle tire e eu sangrar.
  
  Un berro e o son dun motor do coche sacudiu Nick fóra do seu torpor. El entendeu que só segundos pasaron. O menor home saltou para fóra todo o coche negro e arrastrou o home co xeonllo roto para el. Ao mesmo tempo, el gritou ordes nunha lingua estraña. Era case de madrugada, e Nick entender que o pequeno home tiña un pouco de ouro dentes. O pequeno home fixo unha careta na Nick como el empurrou o ferido o home na parte de atrás do coche. "É mellor correr, señor. Gañou ata agora, pero quizais nós imos velo de novo, eh? Eu creo que si. Se vostede é intelixente, non trama coa policía." O gran home negro aínda estaba mirando para o sangue e resmungando para si mesmo. O máis curto home agarrado a el en Galego-como lingua, e el obedeceu, como un neno, subir de volta para o coche.
  
  O condutor quedou detrás do volante. El aceno ameaçadoramente polo Nick. "Eu vou ver se noutro momento, señor." O coche acelerou fóra. Nick apuntou que era un Bentley e que a tarxeta estaba tan cuberto de lama que o ego non podía ser lido. Intencionalmente, por suposto. El suspirou, sentiu a súa costelas con coidado, e comezou a embalar... El tivo unha respiración profunda. Ooooooooooooooooooooooooooo....O que unha bruta! El mirou para a súa esquerda xusto a tempo para ver un par de policía cascos no extremo da rúa. Bobby. Nick virou-se en liña recta a volta e comezou a camiñar lonxe deles. El vai volver para o apartamento e facer algunhas preguntas. Tamén pode obter algunhas respostas se a uem ten que espremer ih máis nah. Se tivese que, ía seguro-la en un xeado ducha ata que ela gritou para misericordia. El ía derramar hey, café negro ata ela engasgou sobre el. El esperou ata que atopou o tubo de entrada, onde embarcou o Círculo Interno de tren de Kensington Gore. El pensaba da princesa de novo. Quizais, por exemplo, ela foi espertar en alguén do lixo, aterrorizado e no medio de un terrible resaca. O pensamento de pracer el. Deixar que ela ten un pouco de paciencia. El sentiu a súa costelas de novo. Ltd. En un camiño, ela foi o responsable de todo isto. A continuación, Killmaster riu en voz alta. El riu tan descaradamente diante dun home sentado un pouco máis abaixo o tren, lendo o xornal da mañá, que o home deulle un ollar raro. Nick ignorou. Todo iso é un absurdo, por suposto. Fose o que fose, era ego culpa. Para furar meu nariz en algo que non era o meu negocio. Emu foi aburrido ata a morte, quería acción, e agora ten ih. Aínda sen chamando Hawke. Quizais el non tería chamado Hawke, pero tería só coidado de este pouco de diversión na súa propia. El colleu un borracho nena e Stahl testemuña os asasinatos, e foi atacado por algúns Africanos. Killmaster comezou cantarolando unha canción francesa sobre impertinente mulleres. Ego costelas non machucar máis. El se sentiu ben. Este tempo pode ser divertido - non espías, non hai contra-espionaxe, non Azor, e non hai restricións oficiais. Luxuria para un bo e vello asasinato e un moi, perfectamente encantador rapaza que precisaba para ser gardado. Arrincado por retraballados, por así dicir. Nick Carter riu de novo. Pode ser divertido de xogar Ned Rover ou Tom Swift. Si. Ned e Tom tiña nunca tivo que ir para a cama coas súas mulleres, e Nick non podería imaxinar el non ir para a cama coa súa propia. Con todo, a primeira muller que falar. Ela foi ata a súa aparvado en este asasinato, aínda que ela non podería ter morto máis Negra si mesma. Con todo, no lado malo, isto é evidenciado pola tinta vermella rabiscando na tarxeta. E o .22 calibre pistola que salvou a uem é a vida, ou polo menos as súas costelas. Nick estaba mirando para a fronte para a súa próxima visita a princesa para divertirse. El estaría sentado alí, sincero por a cama, con unha cunca de café negro ou zume de tomate, cando ela ía abrir os ollos verdes e preguntar o habitual saca-rolhas pregunta:"Onde está el?"
  
  O home no corredor estaba mirando por riba do xornal na Nick Carter. O home parecía aburrido, pero tamén canso e sonolento. Ego ollos estaban inchados, pero moi alerta. Nen estaba vestindo un par de barato amarrotada pantalóns e un amarelo brillante deportes camisa cun vermello estándar. Ego medias foron fina e negro, e el usaba coiro marrón sandalias con abrir os dedos dos pés. Ego no peito de cabelo, onde era visible en todo o ancho V-pescozo da súa camisa, foi escasa e tingidas con cinza. El non estaba a levar posto un sombreiro, eo seu pelo estaba en extrema necesidade de un corte de pelo. Cando Nick Carter saíu na Kensington Gore parada de autobús, o home co xornal seguiu como unha sombra.
  
  
  
  
  
  El estaba sentado alí, sincero por a cama, con unha cunca de café negro, cando ela abriu os ollos verdes e pediu o habitual saca-rolhas, " Onde está el?"
  
  Ela mirou para o emu cara con unha certa cantidade de compostura. El tivo que dar a ela un a Un polo seu esforzo. Todo o que ela estaba, ela era unha señora e unha princesa... estaba seguro sobre iso. A súa voz estaba baixo o control de cando ela preguntou: "vostede É un policía? Ten ela foi detido?" Killmaster mentiu. Foi un longo tempo antes de que el foi debido a coñecer Falcón, e emu necesaria a súa colaboración para levala de alí. Este sería o garda-lo do problema en todo. El dixo: "Non é exactamente un conversor de cop. Eu teño un interese en ti. Extra-oficialmente no momento. Eu creo que ten un problema. Quizais eu poida axudar. Imos saber máis sobre iso máis tarde, cando eu trae-lo para alguén." "Ver o que?" Ee Stahl voz é máis forte. Agora estaba empezando a endurecer. El tiña visto os efectos da bebida e comprimidos en nah. Nick sorriu o seu máis insinuante sorriso.
  
  "Eu non podo dicir-lle que," el dixo. "Pero el non é un conversor de cop, ou. Quizais pode axudar tamén. Eles van sempre quere axudar. Hawke podería ser capaz de axudar - se había algo nel para Hawke e MACHADO. Que significa o mesmo. A nena creceu quente. "Non tente tratar-me como un neno," ela dixo. "Quizais o seu borracho e estúpido, pero ela non é un neno." Ela chegou a botella de novo. El colleu a botella de Nah. "Non hai bebida aínda. Vostede vir comigo ou non?" El non quere poñer Nah en algemas e arrastre ao longo dela. Ela non mirar para el. Os seus ollos estaban fixos ansiosamente na botella. Ela puxo a súa pernas longas baixo ela, sen facer ningún intento de menor da súa saia. Nin sequera unha suxestión de sexo. Algo para beber, aínda dar-se fóra. O seu sorriso era incerto. "Nós non durmir xuntos na noite pasada, non podemos?" Vostede ve, eu teño apagóns na miña memoria. Eu non me lembro dela. Sería o mesmo con Falcón se este acordo fallou de novo. O EOW código quería dicir exactamente o que - o que esta desorde sería para nós, e de que parte do que sería para nós.
  
  
  
  Princesa, para que o Xogo para xogar, era moi seria. A vida e a morte. Nick foi para o teléfono e colleu. El estaba blefar, pero ela non sabe o que. El fixo a súa voz áspera, con rabia. E vulgar. "Ben, a princesa, polo de agora imos parar con esta merda. Pero eu non vou facer un favor - eu non vou chamar a policía. Eu vou chamar o portugués Embaixada e eles van buscalo e axudar, porque iso é o que a embaixada é para." El comezou a escribir en calquera números, mirando para Nah coa estreita ollos. O seu rostro arrugaran. Ela caeu e comezou a chorar. "Non... non!" Eu vou ir con vostede. A súa... eu vou facer todo o que din. Pero non me dar de agasallo para o portugués... eles quere me poñer nun manicomio. "Iso", Killmaster dixo cruelmente. El balance a cabeza cara o cuarto de baño. "Eu vou che dar cinco minutos alí. A continuación, imos ir."
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 5
  
  
  
  
  O Galo e Bull Inn está situado nun antigo patio pavimentado que foi usado como un lugar de suspensión e decapitación no inicio da Idade Media. A pousada en si foi construído no tempo de Christopher Marlowe, e hai estudosos que consideran que este é o lugar onde Marlowe foi morto. Hoxe, o Galo e Touro non é un importante establecemento, aínda que non teñen o seu quinhão de regulares; está semi-illado, lonxe de East India Peirao de Estradas e preto da Illa de Cans, un anacronismo en torno a rosa ladrillo e soportada madeira, inmerso na ocupado rush e axitación de transporte moderno e transporte. Moi poucas persoas saben sobre os sotos e secreto cuartos que están situados baixo o "Galo e Touro". Scotland Yard pode saber o MI5 e a Rama Especial, pero se o fan, eles non mostran calquera sinais, pechar os ollos para determinadas infraccións, como é habitual entre agradable países. Con todo, David Hawke, o quente-temperado e teimoso xefe de MACHADO, estaba ben consciente das súas responsabilidades. Agora, nunha das salas de soto, modestamente, pero confort mobilidade e aire acondicionado, el mirou para o seu Odín número e dixo: todos estamos no terreo esvaradío.Especialmente os Negros - eles non teñen sequera un país, e moito menos unha embaixada!
  
  E o portugués non é moito mellor. Eles deben ser moi coidadosos cos Británicos, que máis ou menos apoio ih na ONU sobre o Angolano cuestión.
  
  Eles non quere torcer a maior cola - que é por iso que eles non se atreven a matar a princesa antes. Nick Carter iluminada de ouro de punta de cigarro e balance a cabeza, e mentres algunhas cousas foron limpar, unha morea de cousas foron aínda escura e incerta. Hawke estaba facendo claro, si, pero no seu habitual lenta e agonizante camiño. Falcón derramou un vaso de auga a partir dun próximas decantar. el caeu unha gran rolda de pílula, asistir-lo chiar por un tempo, e, a continuación, bebeu a auga. El esfregar unha vida que foi sorprendente resistente para un home de ego anos. "O meu estómago aínda non pego con me, con todo," Falcón, dixo. "El aínda está en Washington." El mirou para o seu reloxo de pulso e . Nick tiña visto que mirar antes. El entendeu. Falcón pertencía a unha xeración que non entendo moi ben o jet propulsion. Hawke dixo que só catro horas e media atrás, estaba durmindo no seu cuarto. O teléfono tocou. Foi o Secretario de Estado. Corenta e cinco minutos máis tarde, eu estaba en un CIA avión, voando sobre o Atlántico, a dous mil quilómetros por hora." "Moi rápido para a miña coraxe." O secretario un tolo chamado, o avión supersónico, esta carreira e reunión. O portugués comezou a berrar. Eu non entendo. O ego xefe non parecen oín-lo. El resmungou, a metade para si mesmo, como el puxo un borrado puro na súa boca fina e mastigar-lo. "CIA de avión," el murmurou. . "MACHADO xa debe ter a súa propia supersónico. Eu xa teño tempo suficiente para solicitar..." Nick Carter foi paciente. Foi a única forma que cando o vello Falcón foi neste estado de ánimo. "un soto complexo baixo os coidados de dous corpulentos matronas."
  
  
  
  Falcón deu a orde para comezar a señora para os seus pés, sober, intelixente, preparado para falar, en vinte e catro horas. Nick penso que ía levar algún esforzo, pero o MACHADO mulleres, tanto RN, foron moi capaz. Nick sabía que Hawke tiña contratado moi poucos "os funcionarios" para este traballo. Ademais, para as mulleres, había, polo menos, catro corpulento MACHADO campo loitadores - Falcón preferido os seus músculos, grande e forte, se un pouco obvio, en vez de o mimado Hedra-tipo de nais que a CIA e o FBI, ás veces usado. A continuación, houbo Tom Boxer - só había tempo para un aceno de cabeza e un curto ola-quen Cillmaster sabía como N 6 ou 7. Este basicamente significa que o Boxeador tamén tiña o título de Mestre Asasino. Era raro, moi raro, de que dúas persoas de esta clasificación xa coñeceu. Falcón tirou un mapa na parede. El usou un borrado puro como un punteiro. - Un bo saca-rolhas é sobre o portugués. Pensas que iso é estraño que un país como Estados Unidos saltos cando eles asubío? Pero, neste caso, nós fixemos iso - eu vou explicar por que. Xa escoitou falar das Illas de Cabo Verde? "Indeterminado. Eu nunca estiven alí. Eles pertencen a Portugal?"
  
  
  Hawke enrugada facenda cara plisado todo o seu puro. No seu nojento argot, el dixo, " Agora, neno, que está empezando a entender. Portugal, posúe eles. Desde 1495. Assist a este." El apuntou co seu puro. -"Aí. Por exemplo, tres centos de quilómetros ao longo da costa oeste de África, onde se estende a máis afastada no Atlántico. Non así non estaría moi lonxe do noso bases en Alxeria e Marrocos. Hai moi poucas illas, algunhas grandes, algúns pequenos. En un ou máis deles-eu non sei o que, e eu non quero saber - Estados Unidos ten enterrado algún tesouro." Nick era tolerante do seu xefe. O vello me gustou. "Tesouro, señor?" "H-bombas, neno, un inferno de unha chea de ih. Toda unha porra enorme ih bosque." Nick engurradas seus beizos nun silencio asubío. Así que foi a panca que o portugués tirou. Non admirar que o Tío Sam enviado ego! Falcón bateu o mapa co seu puro.
  
  
  
  
  
  
  "Podes imaxinar a imaxe? Só preto de unha ducia de homes no mundo sabe sobre el, incluíndo vostede agora. Eu non teño que dicirlle que este é o top secret. Calmaster só balance a cabeza. O ego nivel de aprobación foi tan elevada que a do Presidente de Estados Unidos. Esta foi unha das razóns polas que el fora cargando unha pílula de cianuro con el ultimamente. Todo o portugués teñen que facer é suxestión, só indicio de que poden ter para cambiar a súa mente, que quizais eles queren que estas bombas de saír de alí, e o Departamento de Estado está saltando como un león e a través de marcos. Falcón poñer o puro de volta na súa boca. Para estestvenno, temos outros cachés de bombas en toda a piscina ao aire libre. Pero estamos moi seguro de que - case o cen por cento - de que os inimigos non sei nada sobre este negocio en Cabo Verde. Fomos para grandes lonxitudes para mantelo así. Se temos que pasar, entón, por suposto, todo o negocio vai caer. Pero el non veu para que. Todos algúns altos portugués oficial ten que facer é deixar unha información no lugar seguro, e a nosa garupa está en perigo. Falcón volveu á súa cadeira na mesa. "Pode ver, fillo, que neste caso ten ramificacións. Esta é unha verdadeira escorpión jar.
  
  Killmaster acordado. El aínda non entender todo moi claramente. Había tamén moitos ángulos. "Eles non perda tempo," dixo. "Como pode o goberno portugués reaccionar tan axiña?" El dixo Hawke todo sobre o seu tolo mañá, comezando coa momento, el colleu o borracho rapaza na Maleta. Ego xefe deu de ombreiros. "É doado. Esta Gran Oliveira, que foi baleado, probablemente seguiu a nena e intentou incorporarse a ela sen chamar a atención. A última cousa que quere é publicidade. Os Británicos son moi irritado sobre o secuestro. O meu palpite é que el era un pouco no bordo cando ela entrou no que o club, vin que leva-la para fóra, recoñecido ti - o gran traballou en contra-espionaxe, e o portugués teñen arquivos-e fixo un par de chamadas de teléfono. Probablemente un minuto quince. Os Principais chamado a embaixada, que chamou de Lisboa, Lisboa chamado de Washington. Falcón bocejo. "O secretario me chamou... Nick acendeu outro cigarro.
  
  
  
  Que asasina ollar sobre Hawke rostro. El vira el antes. É o mesmo ollar un can recibe cando se sabe onde unha peza de carne é, pero é mellor para manter-lo a si mesmo, polo de agora. "É unha coincidencia," Nick dixo sarcasticamente. "Ela caeu nos meus brazos e 'caeu neste momento'. Falcón sorriu. "Acontece, fillo. Coincidencias facer ocorrer. É, así, providencial, podería dicir.
  
  Killmaster non caer para a isca. Falcón vai chamar o gancho, cando o tempo vén. Nick, dixo: "o Que fai a princesa tan importante para Gama en todo isto?" David Hawke engurrou o cello. El xogou o mastigado puro en latas de lixo e eliminado o papel celofán de novo. "Para ser honesto, eu estou un pouco confuso sobre iso min mesmo. Ela é o tipo de un X-factor de agora. Eu sospeito que a de ser un peón sendo empurrado, preso no medio. "No medio de que, señor.".. El virou a través de traballos, escoller un de cando en vez e poñelas nunha cadeira en algún tipo de orde. O fume do cigarro queimado Nick ollos, e el pechou os ollos por un momento. Pero aínda cos ollos pechados, era como se el aínda pode ver Azor, un estraño de aparencia Azor fumar un puro en un traxe de liño a cor de fariña de avea, como unha araña que se sentou no centro morto de un emaranhado, ver e escoitar, e, en ocasións, tirar un torno a temas. Nick abriu os ollos. Un involuntario arrepío percorreu o ego de especial queridos. Falcón mirou para el con curiosidade. "O que está mal, neno: Non só alguén camiñar sobre a súa sepultura?" Nick riu. "Talvez, señor..."
  
  Hawke deu de ombreiros. "Eu dixo que eu non sei moito sobre iso aínda, e o que fai é importante. Antes de saír de Washington, ela recibiu unha chamada de teléfono da Delle Stokes pedindo a ela para obter todo o que ela podería. Poida que eu coñezo de forma diferente do que eu teño oído falar ou ler nos xornais, que a princesa é un activista, un borracho, e un público tolo, e que ela ten un tío que ten unha posición moi alta no goberno portugués.
  
  Ela tamén poses para sucio fotos. Nick mirou para el. El lembrou a cámara oculta na máis Negra casa, pantalla e proxector. É só un rumor, " Hawke continuou. "Eu teño que aclarar isto, e eu facer. Lidando con unha morea de material de unha das nosas persoas en Hong Kong. Mencionado en pasaxe, podería dicir. De volta, a continuación, a princesa foi en Hong Kong e rompe, e que ela pousou para varias fotos para conseguir diñeiro para o seu hotel conta e viaxes. Esta é outra forma que o portugués tentou obter ee volta - eles investiron en el para cortar ee fondos no exterior. Ela, eu creo, é moi ben encallada por agora ." "Ela é estar na Aldgate, señor. Iso require diñeiro." Falcón chiscou para el.
  
  
  
  
  "Agora eu teño unha persoa que fai iso. Unha das primeiras cousas que fixen foi del-tut ... ", O teléfono tocou. Falcón levou ego e dixo algo secamente. El baixou-se e deu Nick un triste sorriso. "Ela agora debe Aldgate máis de dous mil dólares. Reumatismo ou saca-rolhas? Nick comezou a notar que non foi Saca-rolhas o ego, pero, a continuación, esqueceu. O xefe mirou para el, estrañamente e pechada. Cando Hawke falou de novo, o seu ton era estrañamente formal. "Eu teño moi raro medicinais consellos para darlle, realmente."Non, señor. Non aconsellar-me." "Agora ten que por moi raro fins medicinais. Quizais o que precisa agora. Non ensucie con esta muller, esta princesa, para facer un internacionais drifter con un apetito para alcol e drogas, e nada máis. Pode traballar con el, e se algo sae, vai facer que, por suposto, pero imos deixar alí. Non queda moi preto dela." Killmaster balance a cabeza. Pero el estaba a pensar sobre o que ela parecía en Ego apartamento só unhas horas atrás...
  
  
  
  
  
  KILMASTER-desesperadamente tentando tirar-se xuntos. El o fixo, ata un certo punto. Non, non estou de acordo con Falcón. Había algo de bo sobre ela en algún lugar, non importa o que foi perdido ou enterrado agora. Falcón arrugaran a folla de papel e xogou no lixo. "Se esqueza sobre a súa, polo de agora, "el dixo," nós imos chegar de volta para ela máis tarde. Non hai tolo carreira. Vostedes dous van estar aquí, polo menos, corenta e oito horas. Máis tarde, cando ela se sente mellor, deixala falar sobre si mesma. Agora, quero saber se xa escoitou falar de eses dous homes: o Príncipe Solahuaye Ascari e Xeral Auguste Boulanger. Cada superior MACHADO axente foi obrigado a ser suficientemente familiarizado co mundo asuntos. Unha certa cantidade de coñecemento esixido. Ao longo do tempo, inesperado seminarios foron realizadas e foron as preguntas. Nick, dixo, " Príncipe Askari é un Africano. Eu creo que foi educado na universidade de Oxford. El levou o Angolano rebeldes contra o portugués. El tivo algúns éxitos contra o portugués, conseguiu algunhas importantes batallas, e gañou o territorio." Falcón estaba satisfeito. "Ben feito. Que sobre a xeral?" Este saca-rolhas foi máis difícil. Nick acumulou o seu cerebro. Xeral Auguste Boulanger non foi noticia ultimamente. Gradualmente, o ego é a memoria comezou a producir os feitos. "Boulanger é un renegado francés xeral," el dixo. El era un terrorista, un dos líderes do SLA e nunca desistiu. A última vez que eu le-lo, el foi condenado a morte en rebeldía en Francia. Esta é a persoa ben? "Si", Falcón, dixo. "El tamén é un moi bo en xeral. É por iso que o Angolano rebeldes foron premiadas recentemente. Cando os franceses desposuído Boulanger dos seus títulos e a condena a morte, el foi capaz de ir xunto con el. El contactou este Askari Príncipe, pero moi secretaría. E o que é máis, que era o Príncipe Askari Xeral e Boulanger que atopar un camiño para recadar diñeiro. Unha morea de diñeiro. Enormes cantidades de diñeiro. Se seguen así, eles van gañar as MACAU guerra en Angola.
  
  Haberá outro novo país en África. Ata agora, o Príncipe Askari pensa que vai gobernar este país. A miña aposta é que, se funciona en todos, Xeral Auguste Boulanger será o encargado. El vai facer-se un dictador. El é só que tipo. El é capaz de outras cousas, tamén. El é un libertino, por exemplo, e un extremo egotist. Sería bo para lembrar estas cousas, fillo. Nick stubbed fóra do seu cigarro. Finalmente, a esencia comezaron a xurdir. "Este é un ruso localidade, señor? Eu estou indo contra esta Xeral Boulanger? Ou Príncipe Askari? Ambos os dous?'
  
  El non preguntar por que. Falcón vai dicir a eles cando está listo. Ego xefe non resposta. El colleu outra fina anaco de papel e estudou por un tempo. "Vostede sabe o que o Coronel Chun-li é?" Foi fácil. Coronel Chun Li foi Falcón contrario número de Chineses contra-espionaxe. Dous homes estaban sentados sobre o outro lado do mundo, un sobre o outro, mover as pezas internacional taboleiro de xadrez. "Chun-Li quere vostede morto," Falcón dixo agora. - Moi adecuado para estestvenno. E dela, eu quero el morto. Foi no meu libro negro por un longo tempo. Eu quero comezar o meu ego fóra do camiño. Especialmente dende que foi gañando unha morea de impulso ultimamente - que perdeu unha media ducia de boa axentes para que bastardo nos últimos seis meses." "Entón este é o meu traballo real," dixo Nick.
  
  "É iso mesmo. Matar este Coronel Chun Li para min." "Pero como é que eu chegar preto para el? Como non vai ser capaz de chegar preto de ti." Hawke sorriso foi indizível. "El acenou coa retorta man sobre todas as cousas na súa mesa. "O voto onde todo isto está empezando a aclarar é . A princesa, aventureiro máis Negra, dúas Cockneys coas súas gargantas cortadas, Grandes Oliveira mortos, todos eles. Ninguén é importante na súa propia, pero todo o mundo contribúe. Non entendo moi ben o Nick aínda, e que fixo Ego un pouco mal humor. O falcón foi unha araña, o xastre, o ego de ser condenados! E unha maldita araña coa súa boca pechada.
  
  
  
  Carter dixo friamente."Vostede esquecer os tres Negros que me matou", e mataron o gran. Eles tamén están implicados, non son eles? Falcón esfregar as mans en pracer. "Oh, eles tamén... Pero non demasiado importante, non agora. Eles querían algo máis Negra, en realidade, e, probablemente, penso que foi de ti. De calquera xeito, eles queren falar con vostede. Nick sentiu unha dor no seu costelas. "Conversas desagradables". Falcón sorriu. "Iso é parte do seu traballo, non é, fillo?" Eu só estou feliz que non matar a ninguén ao seu redor. Como para Grandes Oliveira, que é unha pena. Pero estes negros foron Angolans, e o Importante era portugués. E eles non queren a el para obter a princesa. Eles quere a princesa para si mesmos."
  
  "Todo o mundo quere unha princesa," Killmaster, dixo, irritado. "Maldita a ela, se eu non entender por que." "Eles queren unha Princesa e algo máis," Falcón corrixido. "Desde que vostede me dixo, eu supoño que foi algún tipo de película. Algún tipo de chantaxe película - outro presuposto - moi sucio tiros. Non hai que esquecer que ela fixo en Hong Kong. De calquera xeito, ao inferno con el." con todo isto, temos unha princesa, e nós estamos indo para mantela.
  
  "O que, se ela non cooperar? Nós non pode forza-la." Falcón mirou pétreo, " eu non podo facer iso? Eu creo que si. Se non está de acordo para cooperar, eu vai entregar-lle máis para o goberno portugués para facelo de balde, gratuitamente. Eles quere poñer-la nunha institución mental, realmente? Ela dixo que iso.
  
  Nick dixo que si, e ela dixo a eles que. El lembrou a mirada de terror no seu rostro. "Ela vai xogar," Hawke, dixo. "Agora vai descansar un pouco. Me preguntar todo o que precisa saber. Non vai deixar este lugar ata que poñer vostede en un avión para Hong Kong. Coa Princesa, por suposto. Vai viaxar como marido e muller. Actualmente, estou a preparar os seus pasaportes e outros documentos." Kinmaster levantouse e estirar. Estaba canso. Foi unha longa noite, e un longo da mañá. El mirou para Hawke. "Hong Kong? É que onde eu debería matar Chun-Li?" En Macau. E que é onde eu teño que matalo, Chun Li! El é establecer unha trampa agora, e é un moi puro trampa.
  
  Eu admiro o que. Chun é un bo xogador. Pero vai ter a vantaxe, fillo. O que vai caer no ego trampa coa súa trampa.
  
  Killmaster nunca foi tan optimistas sobre estas cuestións como ego xefe. Quizais foi porque Shay o ego estaba en xogo. El dixo: "Pero é aínda unha trampa, señor. E en Macau, que é practicamente no seu curro." Falcón aceno unha man. "Eu sei. Pero tamén hai un dito Chinés-ás veces unha trampa cae nunha trampa. "Adeus, fillo. Pregunta a princesa así como ela quere. Odín. Eu non quero que hai impotente. Deixar escoitar a cinta. Agora ir durmir." Nick esquerda ego barallar o seu papel e xirando un puro na boca. Houbo tempos, e este foi un torno a eles, cando eles pensaban que o seu xefe era só un monstro. Hawke non precisan de sangue - non foi refrixerante no seu ego veas. Esta descrición axeitado nós, un para o outro en matemáticas.
  
  
  
  
  Capítulo 6
  
  
  
  KILLMASTER sempre souben que Hawke foi hábil e astuto no seu traballo difícil. Agora, cando escoitou a cinta, o día seguinte, el descubriu que o vello tiña unha reserva de cortesía, unha capacidade de empatía - aínda que poida ser pseudo - empatía-que o Nick non sabía. Nin el sabe que Hawke falaba portugués tan ben. A cinta foi correndo. Hawke voz era suave, aínda abertamente ben-humorada. "Nleu nome David "Falcón". Como eo mar nome?" Princesa Morgana da Gama. Por que pregunta? Dela, eu estou seguro que vostede xa sabe o que. O seu nome non significa nada para min - quen é vostede, Molly? Por que eu estou a ser mantido en catividade aquí contra a miña vontade? Estamos en Inglaterra, vostede sabe, eu vou poñer todo en prisión por esta:. Nick Carter sorriu con escondidos pracer como el escoitou o rápido fluxo de portugués. O vello era aproveitar o momento. Non era como o seu espírito foi roto. Hawke voz foi fluíndo, suave como melaço. "Eu vou explicar todo, en debido tempo, a Princesa da Gama. Nese medio tempo, vostede é como un náiade se falamos galego? Eu non entender a súa linguaxe moi ben." "Se lle gusta." Eu non me importa. Pero o que fala moi ben o portugués.
  
  
  "Eu nin sequera falar inglés tan ben como vostede." O falcón ronronou como un gato que ve unha profunda conca de espesor amarelo crema. "Obrigado. Ela foi á escola nos estados Unidos por moitos anos." Nick podería imaxinar a súa encollendo. A alimentación comezou a farfalhar. A continuación, un alto crack. Hawke tiras do papel celofán fóra do seu puro. Falcón:"Como se sente sobre a Estados Unidos, Princesa?" Rapaza: "O Que? Eu non entendo moi ben." HAWKE: Entón deixe-me poñer deste xeito. Vostede, como os Estados Unidos? Non ten amigos, non? Pensas que os Estados Unidos, mentres que a captación global de condicións coa súa brillante ensino de habilidades, está realmente facendo o mellor para manter a paz e boa vontade do mundo? Rapaza: "Entón é política! Así que é algún tipo de axente secreto. Vostede é un CIA " Falcón: "non é a través da CIA. Responder a miña saca-rolhas pregunta, por favor. Para min, por exemplo, para realizar un traballo que está involucrada na pode ser perigoso. E ben pagados. ¿Que pensas sobre iso?
  
  Rapaza: "Comigo... eu podería ter. Eu teño o diñeiro. E eu non teño nada contra os Estados Unidos. Eu realmente non tiña pensado sobre iso. Eu non estou interesado na política. Nick Carter, que estaba familiarizado con todos os matices de Hawke voz, sorriu para a secure no vello resposta. "Grazas, a Princesa. Para honesto reumatismo, se non entusiasta. "Ela. Está dicindo que ten que diñeiro? Acontece que eu sei que é certo. Eles bloquearon os seus fondos en Portugal, non eles? O tío Luís da Gama é responsable por iso, non é?" Unha longa pausa. A alimentación comezou a farfalhar. Rapaza: "Como vostede sabe sobre todas estas cousas? Como vostede sabe sobre o meu tío?": "Eu sei moito sobre vostede, miña querida. Moi moito. Xa tiven un tempo difícil ultimamente. Que estaban en apuros. Aínda está en apuros. e tentar entender.Se cooperar con min e o meu goberno terá que asinar un contrato para o efecto, pero vai ser mantido en segredo bóveda, e só dúas persoas vai saber sobre iso - se que, quizais eu poida axudar.
  
  Con diñeiro, con hospitalización, se é necesario, quizais mesmo con un pasaporte Estadounidense. Nós imos ter que pensar sobre iso. Pero o máis importante, a Princesa, que eu poida axudar a recuperar a súa autoestima. Pausa. Nick esperaba a súa resposta para estar indignado. En vez diso, el escoitou o cansazo e renuncia. Ela parecía estar a executar para fóra de vapor. Tentei imaxinar a súa axitación, o desexo de beber, ou un comprimido, ou un tiro de algo. Os dous MACHADO enfermeiros parecía facer un bo traballo con ela, pero el estaba fresco, e non debe ser difícil.
  
  Rapaza: "a Miña autoestima?" Ela riu. Nick se encolleu no o son. "A miña autoestima é moi lonxe, o Sr Hawke. Vostede parece ser unha especie de asistente, pero eu non creo que aínda que son capaces de realizar milagres. Falcón: Nós pode probar, a Princesa. Debemos comezar agora? Eu estou indo para pedirlle algunhas preguntas persoais. Ten que responder a eles-e ten que respostas las, sinceramente." Rapaza: "E se non?"
  
  Falcón: "Entón eu vou mandar para ti para ser pego por alguén do portugués embaixada aquí. En Londres. Ela seguro de que eles consideran que é un gran favor. Vostede foi constrangedor seu goberno por un longo tempo, a Princesa. Especialmente o seu tío en Lisboa. Dela, eu creo que el ten unha posición moi alta no consello de ministros. Como eu a entendo, el sería moi feliz se volveu a Portugal. Só máis tarde, moito máis tarde, fixo Nick entender que a rapaza tiña dixo. Ela dixo con total desgusto na súa voz, " o Meu tío. Esta... é unha criatura! "Pausa. Falcón esperou. Como un paciente araña. Finalmente, con melaço pingas, Hawkeye, dixo: "Ben, moza?" Mostrando derrota na súa voz, a rapaza dixo: Bo. Preguntar as súas dúbidas. Eu non quero, eu non ten que ser enviado de volta a Portugal. Eles quere me poñer nun manicomio. Oh, eles non chamalo así. Eles van chamar a un convento ou un fogar de anciáns, pero vai ser un abrigo. Preguntar as súas dúbidas. Eu non vou mentir para ti. Falcón, dixo, " é Mellor non para sempre, a Princesa. Agora eu estou indo a ser un pouco rudo. Vai ter vergoña de si mesmo. Non pode ser axudado.
  
  Foto de votación. Eu quero que mire para el. Foi feita en Hong Kong hai uns meses. Como eu teño é ningún do seu negocio. Entón, esta é a súa imaxe? Un farfalhar na cinta. Nick lembrar que Hawke dixera sobre a princesa, tendo sucio fotos en Hong Kong. Neste momento, o vello home dixo nada sobre o feito de que el realmente tiña todas as fotos sobre Della Rúa. Saloucos. Ela estaba a romper agora e chorando en silencio.
  
  "Y-si," ela dixo. "É dela. Dela... eu representaba para esta imaxe. Eu estaba moi borracho no momento." Falcón: "Este home é o Chinés, non é el? Vostede sabe o ego é o nome?" Rapaza: "Non. O seu ego nunca vin nós, nós máis tarde. El foi... só a persoa que coñecín en a ... estudo." Falcón: "non importa. Non é importante. Vostede di que foron borracho no tempo - non é certo, a Princesa, que xa foi detido por embriaguez, polo menos, unha ducia de veces no último par de anos? En varios países - xa foi detido en Francia por posesión de drogas? Rapaza: eu non me lembro o número exacto de veces. Eu non me lembro moito dela, xeralmente despois de beber. .. Eu sei... se me dixo que cando eu o beba, eu atender terrible persoas e facer cousas terribles. Pero eu teño completo apagóns-eu realmente non lembro o que eu estou facendo."
  
  Pausa. O son da respiración. Falcón luces outro cigarro, e Falcón embaralha papeis sobre a súa mesa. Falcón, con un terrible suavidade da súa voz: "Iso é todo, a Princesa... eu creo que nós determinamos que é un alcoólatra, que, ás veces, o uso de drogas, se non é un viciado de drogas, e que é xeralmente considerado unha muller de solta moral. Pensas que é xusto?"
  
  Pausa. Nick esperaba máis bágoas. Pola contra, a súa voz era frío, torta, con rabia. Na cara de Hawke humillación, ela mentiu: "Si, adecuar a toma-lo, é como este. Está satisfeito agora?" Falcón: "Meu querido mozo señora! Non é nada persoal, nada en todo. Na miña, uh, profesión, eu ás veces, ten que cavar estas cuestións. Eu lle aseguro, iso é tan desagradable para min, como é para ti."
  
  Rapaza: "Deixe-me pregunta que, o Sr Falcón. Está a rematar?" Falcón: "Rematou? A miña querida nena, o seu só comezou. Agora imos ir directo ao punto - e lembre, non mentir. Eu quero saber todo sobre ti e este máis Negra cara. Sr Theodore máis Negra, agora morto, asasinados, viviu no número catorce Hugh Crecente Mews. O que máis Negra ter en ti?" El ten algo? El chantaxe vostede?" Unha longa pausa. Rapaza: "eu estou tentando cooperar, o Sr Hawke. Ten que crer. Ela está con medo o suficiente para non tentar mentir. Pero sobre Teddy máis Negra, é un complicado e operación complicada...
  
  Falcón: Comezar polo comezo. Cando fixo a primeira coñecer máis Negra? Onde? O que pasou?" Rapaza: "eu vou tentar. Iso foi hai uns meses. Unha noite, ela veu a el. Eu oín do ego Club, o Dragón Club, pero eu nunca estiven alí. Ela era para atender a algúns amigos alí, pero eles non apareceu. Entón, eu estaba a soas con el. El... el foi un terrible pouco verme, en realidade, pero naquel momento eu tiña máis nada que facer. Eu bebeu. Ela estaba case rompe, o dela era tarde, e Teddy tiña bebido unha morea de whisky. Eu tiña algunhas bebidas, e eu non me lembro de nada despois. Na mañá seguinte, ela espertou no seu hotel.
  
  Falcón: "máis Negra drogado vostede?" Rapaza: "Si. El admitiu que máis tarde. El me deu o LSD. O seu ego nunca aceptou ela antes dela... debe ser como ir nunha longa viaxe. HAWKE: El tomou imaxes, vostede sabe, películas, non el? Vídeos. Mentres estaba sobre drogas?" Rapaza: "Y-si. En realidade, Della Rúa nunca vira eses filmes, pero el me mostrou un fragmento en torno a algúns cadros. Eles foron... eran terribles.
  
  FALCÓN: E, a continuación, máis Negra intentou chantaxe ti? Fixo que a demanda de diñeiro para estes filmes?" Rapaza: "Si. Ego é o nome axeitado emu. Pero el estaba mal - eu non teño ningún diñeiro. Polo menos non para este tipo de diñeiro. El estaba moi decepcionado e non confía en min en primeiro lugar. Máis tarde, por suposto, el confiou nel."
  
  
  Falcón: "vostede volveu para o Dragón Club?" Rapaza: "Non. Ela nunca fun alí de novo. Estamos afeitos a coñecer en bares, pubs e similares lugares. Entón, unha noite, a última vez que vin máis Negra, el dixo que eu debería esquece-lo. El deixou de chantaxe min, despois de todo."
  
  Pausa. Falcón: "El dixo que, non el?" Rapaza: "eu penso así. Pero ela non estaba feliz con iso. En realidade, Della Rúa sentín peor. Os horrible fotos de min aínda estaría en circulación, - dixo entón, ou realmente fixo iso." Falcón: "o Que exactamente el quería dicir? Ser coidadoso. Isto pode ser moi importante. Unha longa pausa. Nick Carter podería imaxe pechada ollos verdes, o alto branco cellas deseñadas xuntos no pensamento, o bonito, aínda non completamente desfigurado cara tensas con concentración. Rapaza: "El riu e dixo que eu precisaba" - non te preocupes sobre a compra de película. El dixo que el ten outros candidatos para el. Licitante dispostos a pagar con diñeiro real. El estaba moi sorprendido, eu me lembro dela. El dixo que os licitantes estaban indo todos para fóra do seu camiño para entrar en liña."
  
  Falcón: "E vostede non viu máis Negra despois de que?" Unha trampa! Non namorarse por el. Rapaza: "realmente é. Eu nunca a vin de novo. Killmaster xemeu en voz alta.
  
  Pausa. Stahl voz era forte: "Que non é moi certo, é que, Princesa? Quere volver a esta reumatismo cuestión? E recorda que eu dixen sobre deitado! Ela tentou protesta. Rapaza: eu - eu non sei o que quere dicir. Eu nunca vin máis Negra de novo. O son da caixa de correo de apertura. Falcón: Son estas as súas luvas, Princesa?" Aquí. Tomar ih. Estudar coidadosamente. Eu debería aconsellamos-lo a dicir a verdade de novo."
  
  Rapaza: "Y-si. Estes son o meu. Falcón: quere explicar por que hai bloodstains sobre eles, tamén? E non tente me dicir que eles viñeron de todo o corte no seu xeonllo. Non ten luvas de entón.
  
  Nick engurrou o cello na gravadora. El non podía, aínda que o ego vida dependese diso, explicar o seu sentido de dualidade. Como o inferno tiña el acabou no seu lado contra Hawke? O gran MACHADO axente deu de ombreiros. Quizais ela ía facer tal un inferno de unha desorde, enfermo como o inferno, impotente, depravado, e enganoso.
  
  Moza: "Este boneco de vós non perder moito, non é?
  
  Falcón, parece divertido: "Un monicreque? Haha, eu vou ter que dicir a eles sobre iso. Por suposto, este non é o caso. El é moi independente, ás veces. Pero iso non é o noso obxectivo. Como sobre algunhas luvas, por favor?"
  
  Pausa. A rapaza é sarcástico: "Todo ben. Máis negra tiña. El xa estaba morto. Oni ... mutilados el. Había sangue en todas as partes. Intento ser coidadoso, pero eu escorreguei e case caeu. Eu agarrou a el, pero había sangue nas miñas luvas. Ela estaba con medo e confuso. Ih tomou-lo e poñelas na súa bolsa. Ela tentou para se librar deles, pero esqueceu."
  
  Falcón: "Por que deixar por máis Negra lugar esta mañá? O que está facendo?" O que podería esperar?
  
  Pausa. Rapaza: eu... eu realmente non sei. Non fai moito sentido agora que ela é sobrio. Pero ela acordou nun lugar estraño, eu estaba acordado asustado, enfermo e resaca. Ela colleu algunhas pílulas para estar nos seus pés. Eu non sei se ela chegaba en casa con hema ou, ben, o que estaban facendo. Ela non podía lembrar o que o home parecía.
  
  Falcón: estaba seguro de que era certo?"
  
  Rapaza: eu non estou seguro, pero cando eu estou sendo filmado, eu estou tan borracho, e eu normalmente son. De calquera xeito, ela tivo que saír antes de que volveu. Eu tiña unha chea de diñeiro. Eu estaba a pensar sobre Teddy máis Negra vez, e eu creo que eu penso que ía me dar algúns cartos se eu..... se eu...
  
  Unha longa pausa. Falcón: "Se vostede é o que?" Nick Carter penso sobre iso: "Desapiadado idade bastardo! Rapaza: "Se eu... foron bo para el." Falcón: "eu ver. Pero chegou alí, e que atopou o ego morto, morto, e, como vostede di, desfigurado. Tes algunha idea de quen pode ter morto ego?" Rapaza: "Non, non en todos. Tal bastardo debe ter unha morea de inimigos."
  
  
  
  Falcón: "Vostede non viu calquera outra cousa en torno de? Nada sospeitoso, ninguén perseguido vostede ou tentou interrogar ou bloquear vostede?" Rapaza: "Non. Eu non a vin en calquera lugar. Eu realmente non mirar para el - eu só fuxiu tan rápido como eu podería. Ela só fuxiu." Falcón: "Si. Vostede foi de volta para Príncipe Vendaval é, de volta para a onde se acabara de esquerda. Por que? Eu realmente non entendo a ela, a Princesa. Por que? Responde-me."
  
  Pausa. Prolongación da saloucando. A rapaza, Nick pensamento, foi case ao seu límite. Rapaza: "eu vou tentar explicar. Unha cousa era que eu tiña diñeiro suficiente para pagar un taxi de volta para Príncipe Vendaval, non para o meu apartamento. Outra cousa é-eu estou intentando, vostede sabe - eu estou con medo da miña comitiva - eu estou con medo de o hotel, non o escenario-pero eu supoño que a verdadeira razón foi que agora ela... ela pode ser implicado nun asasinato! Quen foi tería me deu unha coartada. Ela estaba terriblemente asustada porque, mira ti, ela realmente non sei o que eu tiña feito. Eu penso que este home me pode dicir. E eu precisaba dos cartos.
  
  Falcón, incansablemente: "E vostede estaba preparado para calquera cousa - a súa palabra, eu creo que ela, que estaban preparados para ser agradable para un estraño. A cambio de diñeiro e, posiblemente, unha coartada?"
  
  Pausa. Rapaza: Y-si. Ela estaba preparado para iso. Eu teño feito isto antes. Confeso. Eu recoñece-lo todo. contratar min agora." Falcón, realmente sorprendido: "Oh, miña querida moza. Por suposto, ela foi convidada para contratalo lo. Eles, ou a outras calidades que acabamos de mencionar , son as calidades que fan eminentemente apto para o meu, uh, campo de traballo, que está canso, a princesa, e un pouco indisposto. Só un minuto máis e eu vou deixar ir." Agora que xa volveu ao Príncipe Porta, un axente do goberno portugués, intentou ... matalo. Imos chamalo así. Vostede sabe que este home?" Rapaza: "non, non é un ego nome. Eu non coñezo moi ben antes, pero ela tiña visto algunhas veces. Aquí en Londres. El estaba me observando. Eu tiña que ser moi coidadoso. O meu tío está detrás diso, eu creo. Máis cedo ou máis tarde, se non tivese me colleu en primeiro lugar, eles teñen secuestrado min e de algunha maneira contrabandeados-me para fóra de Inglaterra. Eu tería sido levado a Portugal e colocado en un orfanato. "Grazas, Sr Falcón, para non deixar los teñen min. Non importa quen son ou o que eu teño que facer, vai ser mellor que iso?"
  
  Killmaster murmurou: "non aposta sobre el, querida." Hawke: "eu estou feliz que ver de que maneira, miña querida. Isto non é exactamente unha desfavorable comezar. Só me diga o que quere lembrar abertamente agora sobre a persoa que levou de casa en Camiño? O home que salvou a vostede de un portugués axente?
  
  Rapaza: eu non me lembro de estar na Diplomático en todo. Non menos importante de todo. Todo o que eu lembre-se sobre este home, o seu monicreque, é que el pareceu-me ser un grande e moi bonito home. exactamente o que fixo para min. Eu penso que podería ser violento. Foi a de que todos - eu estaba moi enfermo para entender?
  
  Falcón: "Vostede fixo un gran traballo. Non é un mal descrición, na medida en que vai. Pero se eu fose ti, Princesa, eu non quero usar a palabra "monicreque"de novo. Estará a traballar con este señor. Vai viaxar xuntos a dólar de Hong Kong e, posiblemente, Macau. Vai viaxar como marido e muller. "O meu axente, mentres que chamamos o ego que, meu axente vai estar con vostede. Na verdade, el vai ter unha vida ou morte poder sobre ti. Ou que, no seu caso, que parecen pensar que é peor que a morte. Lembre, Macau é unha colonia portugués. Un acto de traizón da súa parte, e que vai transformalo en un minuto. Nunca se esqueza diso." A súa voz é inestable: "eu entendo. Eu dixen a ela que eu ía ser traballar, non eu?.. Eu estou con medo. Eu estou medo.
  
  Falcón: "Vostede pode ir agora. Chamar a enfermeira. E tentar tirar-se xuntos, a princesa. Non ter máis de vinte e catro horas. Facer unha lista de cousas que precisa, roupa, sexa cal sexa, e todos eles van ser sempre... a Continuación, vai para o seu hotel. Isto pode ser monitor por, uh, certos grupos." O son dunha materia sendo empurrado cara atrás.
  
  Falcón: "Aquí, unha cousa. Podería, por favor asinar o contrato que o dela mencionado? Ler o que se quere. Esta é unha forma normal, e que se une a ti, só para esta misión. Ben, a voz. "El é en liña onde el puxo a cruz." De cero a penas. Ela non tiña incómodo para ler o ego. A porta se abriu, e pesados pasos batían como unha das matronas entrou.
  
  Falcón: "eu vou falar contigo de novo, Princesa, antes de saír. Adeus. Tentar descansar un pouco. A porta se pecha.
  
  
  Falcón: Voto como este, Nick. É mellor para estudar este alimentar con coidado. É adecuado para este traballo - máis axeitado que pensas agora - pero se non ten, non ten que leva-la. Pero eu espero que fai. Eu estou xogando un xogo de adiviñación, e se o meu palpite é correcta, a Princesa é o noso ace ata os nosos manga. Eu vou manda-la para ti cada vez que quere. Non fai mal para practicar un pouco sobre o campo de tiro. Con todo, eu supoño que non, o misterioso Leste, todo vai ser moi difícil. Ver que...
  
  
  Unha cinta fío. Nick presionado RWD, e a cinta fiado. El acendeu un cigarro e mirou para Nah. O ego falcón foi sempre sorprendente; as facetas do vello personaxe, a profundidade do ego de intriga, o esforzo coñecemento, a base e a esencia do ego da intrincados web-todo isto esquerda Killmaster con un estraño sentido do humildade, case inferioridade. El sabía que cando chegou o día, el tería que tomar Hawke lugar. Neste punto, tamén sabía que el non podería substituír o ego. Alguén bateu na porta de Nick cabina. Nick dixo: "Veña." Foi Tom Boxer, que sempre foi escondido en algún lugar. El sorriu para a Nick. "Karate, se lle gusta." Nick riu na reumatismo: "Por que non? Polo menos podemos traballar duro. Agarde un minuto."
  
  
  El foi para a mesa, e colleu o estea na funda Luger. Eu creo que eu vou lanzar-lle un pouco máis hoxe. Tom Boxer mirou para o Luger. - Outra persoa mellor amigo. Nick sorriu e balance a cabeza. El foi dedos ao longo do brillante, fresco tronco. Foi a maldita cousa ben a facer. Nick estaba comezando a adiviñar o que. O Luger o barril estaba frío agora. En breve será vermello-quente.
  
  
  
  
  Capítulo 7
  
  
  
  Eles voou sobre unha BOAC 707, despois de ter feito a longa viaxe con escala en Tokio para dar Falcón tempo para resolver algúns problemas, en Hong Kong. A rapaza durmía a maioría do camiño, e cando ela non estaba, ela estaba sombrío e taciturno. Hey, roupa nova e equipaxe fora solicitado, e ela mirou fráxil e pálido en unha luz-fi traxe con un moderado-lonxitude da saia. Ela foi dócil e pasiva. Ee web flash tan lonxe do furón foi cando Nick estaba levando o seu bordo do avión en algemas, ih pulsos foron obrigados pero oculto por un cabo. O algemas non eran poñer, porque eles estaban con medo de que ela ía correr fóra - eles estaban seguros contra facerse a princesa no último momento. Cando Nick estaba esposado en a limusine que estaba sendo transportado por ih a Londres aeroporto, a rapaza dixo: "non é exactamente un cabaleiro de armadura brillante," o Killmaster sorriu para Ei. Isto ten que ser feito... habemos de ir, Princesa?" Antes de que eles deixaron, Nick estaba pechado co seu xefe para máis de tres horas. Agora, a unha hora en coche a partir de Hong Kong, el ollou para a durmir nena e penso que a perruca loura, aínda que cambiou radicalmente a súa aparencia. Eu non fixen nada para romper a súa beleza. Tamén recordou que a última entrevista con David Hawke...
  
  Cando Nick camiñou ao seu xefe da oficina, el dixo: "Todo está empezando a caer no lugar marabillosas" - " Como o Chinés caixas. Eles deben estar nel," Killmmter dixo, sorprendido, e mirou para el. El penso sobre iso, por suposto - que sempre ten que ollar para Comunistas Chineses en todo estes días - pero el non tiña entender o canto de vermello Chinés podería estar os seus longos dedos neste particular Medvedev. Hawke sorriu con bo humor e apuntou a un documento que, obviamente, contidos up-to-date información.
  
  "En xeral Auguste Boulanger está actualmente en Macau, probablemente, para atender con Chun Li. El tamén quere coñece-lo. E emu precisa dunha rapaza. El dixo que era un libertino. Hong Kong, e provocou ego. Agora que ten unha máis Negra película. El recoñece a nena e quere que sexa parte do acordo. Unha rapaza - e nós temos a un acordo para levar uns millóns de dólares de materia Almazov o ego mans..."
  
  Nick Carter, sel. El mirou para Hawke como el acendeu un cigarro. "Está moi de présa, para min, señor. Chinés ouro vai ter sentido, pero o que sobre a materia almazov?" "É simple, unha vez que sabe. A voz é o lugar onde o Príncipe Askari e Boulanger conseguir todo o diñeiro para loitar contra o portugués. Angolano rebeldes están invadindo Sur-Oeste de África, e roubo de diamantes en bruto. Eles aínda destruíu algúns portugués minas de diamantes. en Angola en si. O portugués, por estestvenno, son fortemente censurado, porque eles teñen o primeiro nativo revolta nas súas mans, e no momento en que se están a perder. Diamantes en bruto. Hong Kong, ou, neste caso, Macau, é un lugar natural para coñecer e facer negocios." Killmaster sabía que era un estúpido xirar, pero el pediu-lo de calquera maneira. "Por que diaños os Chineses queren duro diamantes?" Hawke deu de ombreiros.- "O comunista economía non é como
  
  Non, eles precisan de diamantes, así como eles ten que bobcats. Eles teñen esquinas, para estestvenno. Problemas comúns, por exemplo. Outra isca e alavancas. Que pode facer este Boulanger e Príncipe Askari danza para ih sintonía.
  
  El tiña outro lugar para vender os seus diamantes en bruto! Esta é unha pregunta difícil, estrictamente controlado mercado. Pregunta a calquera comerciante como difícil e perigoso que é para gañar a vida venda de diamantes sobre unha base freelance. É por iso que Boulanger e Ascari nos quere ser no della. Outro mercado. Sempre pode enterrar ih en Fort Knox xunto co ouro. Killmaster balance a cabeza. "Entendido, señor. Ofrecemos Xeral e Príncipe Askari unha mellor negocio para ih de diamantes en bruto, e eles cadro Coronel Chun Li para nós.
  
  Para min, "Hawke cutucou o puro na boca," é certo. - Parcialmente. Boulanger, por suposto, rato tipo. Imos xogar en ambas as extremidades contra o medio. Se o Angolano revolta éxito, el planea cortar Askari garganta e tomar o poder. Eu non estou seguro sobre Príncipe Askari - o noso coñecemento dos nen é un pouco escaso. Tan lonxe como o seu ego está preocupado, el é un idealista, honesto e ben intencionada. Quizais estou preguiceiro, quizais eu non estou. Eu só non sei ela. Pero teño a idea, eu espero que sexa o dela. Eu estou xogando vostede nunha verdadeira quenlla piscina, fillo.
  
  Killmaster stubbed fóra do seu cigarro e acendeu outro. El comezou a camiñar ao redor da pequena oficina. Máis que o habitual. "Si", Falcón acordado. El non sabía moito sobre todos os aspectos do máis Negra caso, e el dixo que agora, con certa vehemencia. El foi un altamente adestrado axente, e foi a mellor na súa asasina traballo-literalmente-que calquera outra cousa no mundo. Pero el odiaba clubs de rodas. El colleu un puro, apoiou o seu pé sobre unha cadeira, e comezou a charla co aire dun home gustando si mesmo. Falcón gusta enigmas intrincados. "Moi simplemente, meu fillo. Algúns están en torno a estas suposicións, pero eu apostaría sobre el. Máis negra comezou drogar a princesa e chantaxe seu sucio películas. Nada máis. El descobre que está roto. Iso non vai facer. Pero tamén dalgún xeito descobre que ela é
  
  fai isto moi importante tío, Luisa de Gama, en Lisboa. Consello de Ministros, diñeiro, negocios. Máis negra pensa que vai ter unha morea. "Eu non sei como máis Negra arranxado, quizais un clip de todo o filme, por correo electrónico ou quizais por persoal de contacto. En calquera caso, este tío vai máis intelixente e avisado portugués intelixencia. Para evitar un escándalo. Especialmente dende que o seu tío ten unha posición elevada no goberno.
  
  O Profumo caso, se se lembra, case derrubou o goberno Británico - e o importante que pode facer? . O príncipe Alberto, os rebeldes, ten spies en Lisboa. Eles aprenden sobre a película, e o que máis Negra é ata. Din Askari, e, por estestvenno, Xeral Boulanger descobre sobre iso. "Príncipe Askari decide inmediato como pode usar a película., El pode chantaxe do goberno portugués, facer un escándalo en xeral, quizais derrubar este goberno. A. B., que axuda os rebeldes, a través do seu pobo negro en Londres. "Pero en Xeral Boulanger, eu lle dixo que el está xogando outra banda, que quere tanto de nenas e cinta. El quere que esta rapaza, porque el é visto fotos dela antes e el caeu no amor con os nah, el quere que a película, así que vai ter, pero Askari non.
  
  Pero el non pode loitar contra o Angolano rebeldes, non teñen unha organización da súa propia, entón, el pide para axuda dos seus amigos Chineses. Eles cumprir e deixar emu usar o militante squad en Londres. Os Chineses matou a máis Negra e os dous Cockneys! Tentamos facer ollar como un sexo enfrontamento. Xeral Boulanger ten a película ou vai comezar en breve, e agora Emu necesidades a rapaza persoalmente. El está esperando por ti en Macau agora. Vostede ea nena. El sabe que ten. El dixo que un duro negocio: nós imos dar-Lles a nena e mercar algúns diamantes, e el vai cadro Chun Li para ti. "Ou será que el marco de min para Chun-Li?" Falcón fixo, " pode ser calquera cousa, fillo."
  
  
  Luces se acenderon en inglés, francés e Chinés: "aperten os cinta - non fumar." Eles estaban achegando Kai Tak Aeroporto. Nick Carter cutucou a princesa adormecida e dixo nun sussurro: "Espertar, a miña linda esposa. Estamos case alí."
  
  Ela engurrou o cello. "Non tes que usar esa palabra?" El engurrou o cello. "Eu aposto que eu sei. Isto é importante, e lembre-se-lo. Estamos Sr e Sra Broma Manning, Buffalo, Nova York. Recén casados. Lúa de mel en Hong Kong." El sorriu. "Vostede tomar unha boa sesta, querida?" Shell choiva. Cando saíu, en todo o avión e dirixido por costumes, o aire estaba quente e húmido. Nick, por unha vez, non era particularmente feliz por estar de volta en Hong Kong. Tiña un sentimento moi malo sobre esta misión. O ceo non calma-lo en todo. Unha mirada sombrío, manchada nubes e el sabía que a tempestade sinais sería soando en Hong Kong Illa Mariña Curro. Quizais só un asalto - e quizais algo máis lixeiro. Vento forte. Houbo un fluxo en xullo, unha transición en agosto. Un tifón foi posible. Pero, entón, nada foi posible en Hong Kong. Aduaneira foi ben, como Nick agora estaba cargando unha luger e un estilete. El sabía que o ego estaba ben cuberto polo MACHADO persoal, pero el non intentar detectar ih. Inútil calquera maneira. Eles sabían o seu traballo. Tamén sabía que en Xeral Boulanger homes estaban cubrindo para ego. Quizais o Coronel Chun-Li homes, tamén. Eles serían Chinés, ih sería imposible de detectar de forma aberta lugar público. Emu foi condenada a ir para o Azul Mandarín Hotel en Victoria. Alí, el ía sentir-se e esperar para Xeral Auguste Boulanger para entrar en contacto. Falcón lle asegurou que el non ten que esperar moito tempo. Foi un Mercedes taxi con unha levemente dobrados asa e unha pequena cruz azul giz na neve branca pneumático. Nick empurrou a rapaza cara a el. O condutor era un home Chinés Nick nunca tiña visto antes. Nick, dixo: "vostede sabe onde o Rato Fink bar está no hall?" "Si, señor." Os ratos reunir alí. Nick seguro a porta aberta para ela. Ego ollos atoparon o condutor de taxi é. "De que cor son os ratos?"
  
  
  "Eles teñen unha morea de flores, señor. Temos amarelo ratas, ratos brancos e, máis recentemente, temos negro ratos." Killmaster balance a cabeza e bateu a porta. Boa. Cabeza para o Azul Mandarina. Ir máis lento. Eu quero que ela cada ano." Como eles marchou, Nick esposado a princesa de novo, amarre-la para el. Ela mirou para el. "Para o seu propio ben", dixo con voz rouca. "Moitas persoas están interesadas en que, a Princesa." En ego mente, Hong Kong non podía manter moitas memorias agradables para Nah.A continuación, el notou Johnny Sabio Cara e por un momento esqueceu sobre a rapaza.Johnny foi dirixido un pequeno vermello MG,e foi preso no tránsito, tres coches detrás do taxi.
  
  Nick acendeu un cigarro e penso sobre el. Johnny non era moi coidadoso sobre si mesmo. Johnny sabía que Nick Ego sabía - que xa fora case amigos, tanto en estados Unidos e en todo o mundo - e así Johnny sabía que Nick notou-lo inmediatamente. A uem non parecen importarlle. Isto significaba que Ego traballo foi simplemente para descubrir onde Nick e a súa moza quedara. Killmaster levado cara atrás para que el puidese ver un coche vermello no espello. Johnny xa deixou cinco coches detrás. Un pouco antes de chegar a ese ferry, que vai achegarse de novo.
  
  El non o risco de ser cortado na balsa. Nick sorriu sombriamente. Como o inferno foi Johnny Smartass (nome cambiou) indo para evitar Nick na balsa? Ocultar no cuarto dos homes? Johnny-Nick non podía lembrar o seu nome Chinés-naceu en Brooklyn e formouse CONY. Nick tiña oído falar miles de historias sobre o quão tolo que foi, unha natural valentão que podería ser humano ou unha ovella negra. Johnny ten problemas coa policía algunhas veces, el sempre gañou, e, finalmente, el se tornou coñecido como Johnny Smartass por mor da súa irreverente, arrogante, e know-it-all comportamento. Nick, fumar e pensar, finalmente, lembrar o que acontecera. O último escoitou, Johnny foi executando unha axencia de detectives privados en Hong Kong.
  
  Nick sorriu con tristeza. A cara foi un egomaniac, todo ben. Levou Johnny unha chea de maxia poderosa ou diñeiro para obter a súa licenza. Pero el o fixo. Nick mantivo os seus ollos na luz vermella como eles comezaron a fundir o tráfico pesado en Kowloon. Johnny Sabio Cara mudouse para a fronte de novo, agora só dous coches detrás. Killmaster se preguntas o que o resto dos participantes no desfile-Boulanger é Chinés, Chun Li Chinés, Falcón Chinés-tería feito para Johnny Sabio. Nick sorriu. El estaba contento de ver Johnny, feliz que Johnny tiña tomado medidas. Este pode ser un xeito doado de obter algunhas respostas. Despois de todo, el e Johnny eran vellos amigos.
  
  
  Nick sorriso virou un pouco sombrío. Johnny non o pode ver en primeiro lugar, pero el vai vir a seus sentidos. O Azul Mandarina foi un ostentoso novo hotel de luxo en Queens Estrada con vistas Feliz Val Pista. Nick tomou o algemas fóra da nena no coche e bateu-lle a man. El sorriu e apuntou a un branco abraiante construción de rañaceos, un azul piscina, pistas de tenis, xardíns, e unha densa stand de piñeiro, cassowary, e Chinés banyan árbores. No seu mellor lúa de mel voz, el dixo: "non é fermoso, querida? Acaba de facer a orde para nós." Un intento de sorriso tocou a esquina da súa completa vermello rta. Ela dixo: "está a facer un tolo de si mesmo, non é?" El levou ee man firme. "Todo o mundo está ao día de traballo, "el dixo, hey. Imos ir para o ceo. Para 500 dólares por día, Hong Kong, que é." Apertura taxi porta, engadiu el, "Vostede sabe, esta é a primeira vez que eu xa vin vostede sorrir con eles furóns desde que deixou Londres?" O sorriso aumentou lixeiramente, de ollos verdes, estudo-lo. -"Ble, eu podo ter unha bebida pronto?" Só... para celebrar o comezo da nosa lúa de mel... -"imos ver", dixo pouco. vermello MG. Un azul Humvee con dous homes tirou en Queens Estrada. Nick deu o condutor de taxi breve instrucións e levou a rapaza para o hall de entrada, non deixar de ir a súa man como check-ih reservas de hotel.
  
  
  Ela obedientemente sentou-se cos ollos baixou a maior parte do tempo, xogando a súa parte ben. Nick sabía que cada masculino a mirada no adro foi tomar nas súas longas pernas e nádegas, a súa pequena cintura, o seu bo completa seos. Moi probablemente, eles foron celoso da uem. El se inclinou cara a abaixo para tocar a súa suave vara cos seus beizos. Con un completamente deadpan expresión, e en voz alta o suficiente para o ego para ser oído por o departamento de emprego, Nick Carter dixo: "eu te amo tanto, mel. Eu non podo sacar o meu mans fóra de ti." Para fóra do canto de unha fermosa vermello rta, suavemente, ela dixo: "Vostede estúpido de monicreques!"
  
  Klera sorriu e dixo, " O matrimonio suite está listo, señor. Eu tomei a liberdade de envío de flores. Espero que aproveite a súa estancia con nós, o Sr e Sra Manning. quizais ... " Nick corte Ego coa rápida grazas e levou a rapaza para o ascensor, despois de dous nenos con ih equipaxe. Cinco minutos máis tarde, en un ostentoso suite decorado con magnolias e rosas salvaxes, a rapaza dixo: "eu realmente creo que eu merezo unha bebida, non é?" Nick mirou para o seu MACHADO reloxo de pulso. Tiña unha axenda lotada, pero non había tempo para iso. El tivo tempo para iso. El empurrou-a para abaixo no sofá, pero non suavemente. Ela mirou para el con asombro, moi sorprendido ao mostrar a indignación. Killmaster usou o seu máis duro voz. Unha voz que actuou como o frío da morte en algúns do mundo máis difíciles ego clientes.
  
  "Princesa da Gama," el dixo. "Imos ter unha fume. Entender algunhas cousas. En primeiro lugar , non haberá bebida. Non, repito, non haberá bebida! Sen drogas! Vai facer como se di. Exactamente. Eu espero que entenda que eu non estou a xogar... eu non quero para o exercicio con vostede." Os seus ollos verdes eran de pedra, e ela chiscou ferozmente dentro del, e a súa boca era unha liña fina de escarlata. "Vostede... que é un monicreque! É todo sobre ser un muscular home. Gran estúpido mono. Quere empurrar as mulleres de todo, non é? Non é don de Deus para as mulleres?"
  
  El estaba sobre ela, mirando para abaixo, os seus ollos tan duro como agates. El deu de ombreiros. "Se indo para facer unha birra," el dixo - hey, " xoga-lo agora. Apresuraron-se." A Princesa se inclinou cara atrás sobre o sofá. Po fi saia foi tirado para arriba, expoñendo a súa medias. Ela tomou unha respiración profunda, sorriu, e inchado fóra do seu peito. "Eu teño unha bebida," ela ronronou. "Foi un longo tempo atrás. A súa... eu vou ser moi bo para ti, moi bo para ti, se só me vai deixar...
  
  Con indiferenza, un sorriso que nunca foi cruel para nós, nunca tipo de nós, Killmaster unha tapa o seu rostro bonito Na sala, batendo o seu rostro e deixar manchas vermellas na súa cara pálida. A princesa saltou para el, clawing no seu rostro co seu uñas. Eu cuspiu sobre el. En que lle gustaba. Nah tiña unha morea de coraxe. Probablemente, vai ter del. Cando ela estaba exhausto, el dixo: "Vostede asinou o contrato. Que ha corresponden a este durante toda a misión. Despois diso, eu non me importa o que facer, o que pasa con vostede. Vostede é só un empregado de Piao, e non poñer en ares comigo. Facer o seu traballo e ser pago ben. Se non, eu vou man que máis o portugués. En un minuto, sen pensar, así que... Que estalou os dedos.
  
  A palabra "piao," ela foi branco como a morte. Isto significaba "can" o peor, máis barato, en torno a prostitutas. A princesa virou-se para o sofá e comezou a chorar baixiño. Carter mirou para o reloxo de novo como houbo unha batida na porta. Por exemplo, os poros. El deixar en dous homes brancos, grande, pero de algunha maneira simple aparencia. Pode ser turistas, empresarios, goberno funcionarios, calquera. Eles foron MACHADO empregados entregados a través de Manila por Falcón. Naquel tempo, o MACHADO persoal en Hong Kong foi moi ocupado. Odín estaba cargando unha pequena maleta en torno a homes. El tendeulle a man, dicindo:, " Preston, señor. Os ratos reunir. Nick Carter asentiu en concordancia.
  
  Outro home, que se identificou como Dickenson, dixo: "Branco e amarelo, señor. Eles están en todas partes." Nick engurrou o cello. "Non negro ratos?" Os dous homes miradas trocados. Preston, dixo, " Non, señor. O negro ratos. Eles deben ser?" A conexión nunca foi perfecta, mesmo na MACHADO. Nick dixo-lles para esquecer o negro ratos. Tiña as súas propias ideas sobre iso. Preston abriu a súa maleta, e comezou a preparar un pequeno transmisor de radio. Ninguén ao seu redor prestou atención á rapaza Eugene. Agora, ela deixou de chorar e escondeu o rostro nas almofadas.
  
  Preston deixou de xogar co seu equipo e mirou para Nick. "Canto tempo queres contactar co helicóptero, señor?" Eu non podo facer nada para ela ata que eu recibín unha chamada ou texto. Teñen que saber que eu estou aquí. O home chamado Dickenson sorriu. "Eles deben saber, señor. Que foron acompañados por un real cabalgada de todo o aeroporto. Dous coches, incluíndo un Chinés un. Eles parecían estar a asistir a outro, así como vostede. E, por suposto, Johnny Intelixente. Killmaster aceno coa aprobación. "Vostede enviar ego tamén?" Non ocorrer de coñecer Ego punto de vista sobre iso?" Ambos os homes bailando a cabeza. "Eu non teño ningunha idea, señor. Estabamos moi sorprendido ao ver Johnny. Quizais isto ten algo que ver co negro ratos lle preguntou sobre? "É posible. I plan para descubrir. Johnny coñecía anos atrás, e... o teléfono tocou. Nick levantou unha man. "Debe ser oni, el colleu o teléfono:" Si?" Frank Manning? Unha parella recén casado? Foi un estridente Han de voz, falando un inglés perfecto. Nick, dixo, "Si". Este é Frank Manning....
  
  
  
  
  
  Ih non pode ser enganado por este truco por un longo tempo. Que está a ser esperado. O obxectivo era contacto Xeral Boulanger sen alertar a Hong Kong ou Macau autoridades. ambos interesante e non rendíbel para visitar Macau na súa lúa de mel, de inmediato. Sen perda de tempo. Un hidrodinámico barco vai chegar alí a través de Hong Kong en só setenta e cinco minutos. Se quere, podemos organizar o transporte." É algo, eu vou manter o diñeiro que vostede está de acordo! Nick, dixo: "eu vou organizar o transporte de min. E eu non creo que eu vou facer hoxe. El mirou para o reloxo. Un trimestre pasado. Stahl voz é forte. "Debe ser hoxe! Non hai tempo que perder." "non. Eu non podo vir. ""Entón, esta noite? "" Quizais, pero vai ser tarde. Nick sorriu para o seu teléfono. Era mellor á noite. Emu necesario escuridade para o que precisaba ser feito en Macau. "Moi tarde. Ben, entón. O Sinal de Ouro Tigre Hotel está situado na Rua das Lorchas Rúa. Ten que estar alí no Rato Hora. Co produto. É que claro?" Co produto , que vai ser recoñecido.
  
  "Eu entendo. "Odín renda", dixo a voz. "Só o dous de nós." Se non fai isto, ou se hai algún tipo de erro, que non pode ser responsable para a súa seguridade." "Nós imos estar alí," Carter dixo. El baixou-se e virou-se para os dous MACHADO axentes. "Vai ser así. Conecte o radio, Preston, e obter este aquí por helicóptero. Rapidamente. A continuación, dar a orde para comezar un engarrafamento na Raíñas Estrada. "Si, señor!" Preston xogaba co transmisor. Nick mirou para Dickenson. Eu esquezo. "Once horas da mañá, señor.
  
  Tes calquera algemas con vostede?" Dickenson parecía un pouco asustado. "Algemas, señor?" Non, señor. Eu non creo - eu quero dicir, eu non dixen que sería necesario. Killmmter xogou a súa algemas para o home e balance a cabeza para a nena. A princesa xa estaba sentada, cos ollos vermellos de malvas, pero ela parecía frío e distante. Nick tería aposta ela non tiña perdeu moito. "Leva-la para o tellado," dixo Nick. "Deixar a equipaxe aquí. En calquera caso, este é só un show-off. Vostede pode eliminar os puños cando comeza o seu bordo, pero manter un ollar atento sobre ela. Ela é unha carga, e necesitamos ser capaz de amosar-lo. Se non facemos isto, todo o negocio vai caer. A Princesa cuberto seus ollos cos seus longos dedos. En voz moi baixa, ela dixo, " eu Podo ter só unha bebida, por favor? Só un?'
  
  Nick balance a cabeza en Dickenson. "Nada. Absolutamente nada, se eu non digo iso. E non deixe que Ay enganar ti. Ela vai facer o seu mellor. Ela é moi bo sobre iso." A princesa cruzou as pernas con nylon deslizamento, expoñendo unha grande lonxitude de medias e carne branca. Dickenson sorriu polo Nick. "Eu estou casado, señor. Eu estou a traballar en iso tamén. Non se preocupe. Preston estaba falando no micrófono agora. "Machado-Unha para Xiratorio de aceiro-Odin. Iniciar unha misión. Repetir - comezar a tarefa. Vostede me pode escoitar, Odin-Spinner?" Un tinny voz murmurou no reumatismo. "Este é Xiratorio de aceiro-Un para Machado-Odin. Ela, que roger. Wilko. Está a benvida para fóra agora. Killmaster deu Dickenson un aceno de cabeza ríspido. Boa. Levala ata alí axiña. Todo ben, Preston, comezar a conxestión de tráfico. Non queremos que os nosos amigos para seguir este "helicóptero". Preston mirou para Nick. "Xa penso sobre móbiles?" "Por suposto, tomar a medida! Temos que asumir o risco. Pero teléfonos levar tempo, e iso só tres minutos para Siouxsie Wong a partir de aquí. "Si, señor." Preston comezou a falar no micrófono de novo. Puntos. A operación de Soldeo xa comezou. Repetir a operación - "Soldados" comezou. Ordes comezaron a chegar, pero non había ningún sinal de Nick Carter. El acompañou Dickenson e a nena sen algemas para o tellado do hotel. Eu só fun para abaixo por helicóptero. O Azul Mandarín é grande, tellado plano foi o perfecto pad pouso. Nick, luger na man, recostarse contra a parede do pequeno servizo de cuberta e viu como Dickenson axudou a nena en helicóptero.
  
  
  O helicóptero rosa, inclinándose cara a adiante, a súa rotación rotores lanzar unha nube de po e tellado de partículas en Carter rostro. Entón, el desapareceu, o alto de motocicleta son desaparecendo como el dirixiu cara ao norte, indo para a Wan Chai área e de espera lixo. Nick sorriu. O público, todos eles, que xa foron capturados na primeira gran conxestión de tráfico, un terrible un mesmo por dólar de Hong Kong normas. A Princesa será a bordo do lixo en cinco minutos. Eles non estaban indo para facelas moi ben. Eles tiñan perdido o seu. El ía leva-los un pouco para atopar ela de novo, e eles non teñen tempo. Killmaster quedou por un tempo mirando para fóra sobre a movida bay, vendo o cluster edificios en contacto connosco e os outeiros verdes de Novos Territorios aumento no fondo. American buques de guerra foron atracado no porto, e buques de guerra Británicos foron atracado no goberno piers. O ferries correu cara atrás e cara adiante como furia escaravello. O que, onde, tanto na illa e en Kowloon, el vira o negro cicatrices dos recentes incendios. Houbo disturbios non moito tempo atrás. Killmaster virou-se para deixar o tellado. El non ten moito tempo tamén. A Hora Do Rato Estaba Achegando. Había moito que facer.
  
  
  
  
  
  Capítulo 8
  
  
  
  
  JOHNNY SABIO oficina foi no terceiro andar dun edificio en ruínas na Casa de Xeo, só fóra Connaught Estrada. Era un barrio de pequenas tendas e cantos e recantos. Nunha próxima tellado, fíos de pasta foron secado ao sol, como lavandería, e había unha flor de plástico estar na entrada ao edificio, e unha manchada de bronce sinal nas portas ler: "John Hoy, unha empresa de investigación privada." Hoi-Por Suposto. É estraño que el foi para fóra da miña cabeza. Pero Johnny fora chamado Intelixente con eles o furón desde Carter tiña primeiro coñecín. Nick moveuse rapidamente e en silencio ata as escaleiras. Se Johnny estaba dentro, el podería ter pego o ego desprevido. Johnny tiña que responder a algunhas preguntas dunha forma ou outra. Fácil ou difícil camiño. O día do vidro fosco, John Hoya nome foi escrito en inglés e Chinés. Nick sorriu levemente no carácteres Chineses , que foron difícil de expresar en Chinés. Johnny usado un Fío que, ademais de seguimento e investigar, tamén podería fuxir, promover, ou empurrar. Iso significaba moitas outras cousas, tamén. Algúns torno a eles, pode ser lido como un dobre cruz.
  
  A porta estaba entreaberta. Nick descubriu que a uem non gusta del, entón el fixo
  
  el abriu a súa capa de choiva, soltando o Luger no novo " AH " coldre que tiña benvida a empregar ultimamente. El aceno coa man para empurrar a porta aberta cando escoitou o son de auga corrente. Nick abriu a porta, esvarou dentro rapidamente, e pechou a porta, recostado contra el. El deu un ollo rápida en torno a un cuarto pequeno, e a súa sorprendente contidos. El tirou o luger fóra do seu coldre para mirar a unha altura home negro que estaba lavando as mans en un baño na esquina. O home non virar, pero ego ollos atoparon o MACHADO axente en sucio espello enriba da tigela. "Estar onde está," dixo Nick. "Sen movementos bruscos e manter as súas mans en vista."
  
  Chegou detrás del e tranco a porta. Os ollos - grandes ollos ámbar-mirou de volta para el no espello. Se unha persoa estaba ansioso ou con medo, eles non mostra-lo. El esperou con calma para Nick é o seguinte movemento. Nick apuntou o luger ao home negro e levou dous pasos cara Johnny Intelixente mesa. Johnny boca estaba aberta, e alí estaba un fío de sangue volta da esquina. El estaba mirando para Nick con ollos que nunca vin nada novo. Se puidese falar - Johnny non aforrou palabras - Nick podería imaxinar el, dicindo:, " Nikil Palli! Un vello amigo. Me dar cinco." Bo ver vostede, neno. vostede podería usar que, amigo. Custoume moito, entón eu vou ter que-"
  
  Sería algo como isto. El nunca oín-lo de novo. Johnny días foron máis. O xade-manipulados de papel coitelo en ego veces dólar seguro de que Killmaster cambiou o Luger só un pouco. "Virar-se," dixo o home negro. "Manter as súas mans para arriba. Aconchegar ata que xemer, rostro, mans por riba da súa cabeza." O home obedeceu sen unha palabra. Nick bateu e bateu Ego corpo. El non estaba armado. Ego traxe de caro-mirando a la luz con un pouco perceptible giz pista está encharcado. El podía sentir o cheiro de Hong Kong porto. Ego camisa estaba rasgado e a súa gravata estaba falta. Nen estaba vestindo só un zapato. El parecía un home que sufriu algún tipo de lesión; Nick Carter tiña unha morea de diversión
  
  e el estaba seguro de que el sabía que o home foi.
  
  
  Nada en torno a el mostrou no seu deadpan expresión como el acenou a luger na materia. "Sente-se." O home negro obedeceu, o seu rostro impasible, o seu ámbar ollos fixos no Carter rostro. El foi o máis fermoso home negro Nick Carter xa tiña visto. Foi como ver negro Gregory Pelexa. As súas cellas son altas, e non hai un lixeiro retroceso trazo en templos. O parafuso era grande e forte, a boca sensible e ben definida, a mandíbula forte. O home mirou para Nick. Non era moi negro para nós-a madonna tiña voado e o ébano, de algunha maneira se fundiu suave, pulido carne. Killmaster apuntou para Johnny corpo. "Vostede matou ego?"
  
  "Si, eu matou. El traizoou-me, me vendeu para fóra, e, a continuación, tentaron me matar." Nick recibiu dous distintos e pequenos golpes. El dubidou, tentando dar sentido a eles. O que atopou aquí falou de Oxford ou vello Eton galego. Inconfundible elementos da parte superior da clase, o establecemento. Outro punto importante era o home fermoso, abraiante dentes brancos - todos eles foron presentadas ata o punto de nitidez. O home estaba asistir Nick atentamente. El sorriu agora, mostrando máis dentes. Eles brillaban como branco pequeno lanzas contra a pel escura. En ton de conversa normal, como se o corpo do home que tiña só confesou matar foi máis de seis metros de altura, o home negro, dixo: "os meus dentes incomodá-lo, vello? Eu sei que facer unha impresión sobre algunhas persoas. Eu realmente non culpa-la ih. Pero eu tiña que facelo, non hai nada que eu poida facer sobre iso. A súa chokwe, ve, e iso é o costume da miña tribo. El estendeu as súas mans, flexionando a súa forte, ben coidada dedos. "Vostede ve, hey, eu estou tentando obter ih fóra do medio da nada. A continuación, cinco cen anos de cativerio. Entón eu teño que facer algo que eu prefiro non facer para ela. Identificar coa miña xente, vostede sabe. O arquivo dentes brillou de novo. "En realidade, é só unha manobra política. Como o seu congresistas cando eles usan tirantes.
  
  "Vou levar a súa palabra para ela," Nick Carter dixo. "Por que matar Johnny?" O Negro mirou sorprendido. "Pero eu dixen a ti, home vello. El fixo un traballo sucio para min. Ela foi contratado por ego, para un pequeno traballo - eu realmente sinto falta intelixente persoas que falan inglés, Chinés e portugués-ela foi contratado por ego, e el me vendeu. A me matar hotel última noite en Macau-e, de novo, uns días atrás, cando eu estaba no barco de volta a Hong Kong. Voz por que o seu sangrado fóra, por que a súa mirando como esta. Eu tiña a nadar a última media milla da costa "eu vin aquí para discutir este asunto co Sr Hoy. O seu tamén un hotel, obter unha información a partir del. El estaba moi irritado, intentou punto unha arma para min, e ela camiñou ao redor del. Eu teño un temperamento moi malo. Eu recoñece-la, entón, antes de que eu sabía, ela foi agarrou por un coitelo de papel e morto por el. Dela foi só lavar ata cando veu. "Eu vexo", dixo Nick. "Vostede matou a súa voz como que. Dentes afiados chiscou para el.
  
  "Todo ben, Mr Carter. El non era realmente unha gran perda, era el?" Como? "Sorriso de novo. Killmaster pensamento de imaxes de caníbales que tiña visto en idade cuestións de National Geographic. Eu sei que, só que, por suposto, debe saber que ela é. Eu teño que admitir, o meu propio servizo de intelixencia é moi primitivo, pero eu teño algunhas boas axentes en Lisboa, e contamos moi fortemente sobre portugués intelixencia." Sorriso. "Eles están realmente moi bo. Son moi raros dispositivos médicos que imos cara a abaixo. Eles teñen a máis completa ficheiro no que, o Sr Carter, que eu teño sido capaz de fotografía. El agora está nunha sala na miña sede en algún lugar en Angola, xunto con moitos outros. Eu espero que non lle importa. Nick tiven que rir. "Non facer-me moi bo, non é?" Entón está Sobhuzi Askari? Blacknail levantouse sen pedir permiso. Nick estaba cargando unha luger ,pero o ámbar ollos só mirou para a arma e acenou-lo fóra con desdén. O home negro era alto, e Nick ía ter difícil de adiviñar Ego foi de seis pés de tres ou catro centímetros de altura. Parecía un robusto de idade carballo. O seu pelo escuro foi lixeiramente mate en templos, pero Nick non podería dicir calquera idade. Pode ser en calquera lugar a partir de trinta aos sesenta. "O seu Príncipe Sobbur Askari," Rais, dixo. el dixo. Non había ningún sorriso no seu rostro agora.
  
  "O meu pobo me chamar Dumba o León! Eu vou deixar vostede difícil de adiviñar o que o portugués teñen que dicir sobre min. Eles mataron o meu pai anos atrás, cando el levou o primeiro rebelión. Eles pensaban que era o fin de todo. Eles estaban errados. Eu levar o meu pobo cara á vitoria. Despois de cinco cen anos, imos finalmente patada de fóra portugués!Esta é como debe ser. En todas as partes en África, no mundo, a liberdade está a benvida para os pobos indíxenas.Entón, que vai estar con nós. Angola tamén será de balde. Ela, o León, xurou-lo."
  
  "Eu estou do seu lado," Killmaster dixo. "Este, de calquera maneira. Agora, como preto de nós ir para fóra a través do portal e o intercambio de información. Ollo por ollo. Un directo acordo?" Outro significativo sorriso. Príncipe Askari volveu para o seu Oxford acento. "Sentímolo, antigüidades. Eles tenden a ser pomposo. Sei que é un mal costume, pero a xente na casa esperar. Na miña tribo, en realidade, tamén, o xefe non ten reputación de tableau se non entrar en teatral de arte." Nick preguntou, sorrindo. El estaba comezando a amar o príncipe. Non confío uem, ou calquera outra persoa. "Sinto moito para min," el dixo. "Eu creo que debe obter o inferno fóra de aquí, tamén." El apuntou o polgar no cadáver de Johnny Intelixente, que era o máis desinteresado observador do cambio.
  
  "Nós non quere ser pego facendo iso. A dólar de Hong Kong policía son moi brega sobre homicidios." O Príncipe dixo: "eu estou de acordo. Ninguén en torno a eles quere xogar con o policía. Pero eu non podo ir para fóra, e votación como a que, vello. Atraer moita atención." "Vostede ten aquí ben", dixo Nick pouco. "Este é Hong Kong! Tire a súa segunda zapatos e medias primeiro. Poñer o seu abrigo no seu brazo e ir descalzo. ir."Príncipe Askari tirou os zapatos e medias. -"É mellor eu tomar a súa comigo." Finalmente, a policía vai chegar, e estas zapatillas de ballet son feitas en Londres. Se eles atopar ata un...
  
  "Todo ben," Nick agarrado. "Iso é unha boa idea, Príncipe, pero veña! O home negro mirou para el, friamente. "Vostede non fala para un príncipe, como que, vello. Killmaster mirou para reumatismo. "Eu suxiro. Agora vai adiante e facer a súa mente. E non tente me enganar. Vostede está en apuros, e eu estou en apuros, tamén. Necesitamos uns dos outros. Quizais o que precisa-nos máis do que o seu, eu teño de ti, pero non importa. Como sobre iso? O Príncipe mirou para Johnny Intelixente corpo. "Vostede parece ter me poñer en desvantaxe, antigüidades. O seu ego matou. El mesmo confesou para ti. Que non era moi intelixente de min, non era? "Depende de quen é...
  
  "Se podemos xogar balón xuntos, quizais eu non vou ter que dicir a ninguén." Eu deixou escapar a Nick. "Vostede ve un mendigo," el dixo. "Eu non teñen un equipo eficaz en Hong Kong. Tres dos meus mellores homes morreron onte á noite en Macau, preso para min. Eu non teño roupa, non hai lugar para pasar a noite, e moi pouco diñeiro ata que eu poida poñerse en contacto algúns amigos. Si, o Sr Carter, eu creo que nós imos ter para xogar o balón xuntos. Eu gusto de que expresión. American xerga é tan expresiva."
  
  Nick estaba seguro. Ninguén lle prestou atención ao descalzo, bonito, pel escura home como eles camiñaron polas estreitas rúas movidas da Wang Chai provincia. El deixou o Azul Mandarina na lavandería van, e polo momento, os interesados será freneticamente tentar atopar a rapaza. El comprou-se algún tempo antes de Rato Hora. Agora el debe poñer-lo para unha boa utilización. Killmester xa formulou un plan. Foi un cambio completo, un forte saída desde o dobre papel que Hawke tiña tan coidadosamente deseñado. Pero agora estaba no campo, e no campo, el sempre tiña carta branca. Aquí, el é o seu propio xefe e el vai ter toda a responsabilidade para o fracaso.Nós Falcón, nós non podería ter sabido que o príncipe ía aparecer para votar como este, está preparado para un negocio. Sería criminal, peor que estúpido, non para sacar proveito dela.
  
  Killmaster nunca entendín por que el escolleu o Rato Fink bar en Hennessey Estrada. Seguramente, eles roubaron de Nova York, café é o nome, pero el nunca fora a un Novo York lugar. Máis tarde, cando el tivo tempo para pensar sobre iso, Nick admitiu que toda a aura da misión, o cheiro, o miasma de asasinato e engano, e as persoas implicadas, pode ser mellor resumida palabras: Rato Fink. Unha regular pimp foi ocio en fronte do Rato Fink bar. El sorriu obsequiously na Nick, pero engurrou o cello ao descalzo Príncipe. Killmaster empurrou o home de lado, eu din en Cantonés, " Ugh, ugh, ugh, temos diñeiro e non necesitamos nenas. Se perder." Se hai foron calquera ratos no bar, non había moitos deles. Era cedo. Dous Estadounidenses mariñeiros estaban falando e bebendo cervexa nun bar. Non había cantantes ou bailaríns de todo. Unha camareira elástico pantalóns e un floral blusa escoltado ih ao quiosco e tomou o seu fin. Ela foi bocexando, os seus ollos estaban inchados, e ela debe ter só chegou a tempo. Ela nin sequera ollar para o príncipe pés descalzos. Nick esperou para as bebidas para chegar. Entón el dixo: "Moi ben, o Príncipe. Imos descubrir se estamos a facer negocios - vostede sabe onde Xeral Auguste Boulanger é?" "Por suposto. Eu estaba con el onte. No Tai Ip Hotel en Macau. El ten unha royal suite alí. El quere o Nick de ollar a través de Saca-rolhas o ego. "En Xeral", dixo o Príncipe, " é delirante. En suma, eu digo, antigüidades, el é un pouco fóra da súa mente. Dottie, vostede sabe. Tolo cara. Killmaster foi un pouco sorprendido e moi interesado. El non tiña contado sobre el. Así como o Falcón. Nada en ih cru informes de intelixencia, indicou que este.
  
  "El realmente comezou a perder o seu temperamento, cando os franceses foron expulsados de Alxeria," Príncipe Askari continuou. "Vostede sabe, el foi inflexible en torno de todos os inflexible queridos. El nunca fixo-se con de Gaulle. Como xefe do SLA, el tolerada tortura que mesmo os franceses foron vergoña. Finalmente, eles condenado o ego ata a morte. En xeral tivo que fuxir. El foi para min en Angola. Esta vez, Nick poñer saca-rolhas en palabras. "Por que leva-lo en, se é tolo?"
  
  Eu precisaba unha xeral. esta é unha jolly ben xeral, tolo ou non. Primeiro de todo, el sabe que a guerra de guerrillas! Eu aprendín que na Alxeria. Isto é algo que un xeral de dez mil non sabe sobre nós. Temos conseguiu ocultar o feito de que el é un nutcase moi ben. Agora, por suposto, é completamente fóra da súa mente. El quere matarme e levar unha rebelión en Angola, a miña rebelión. El imaxina-se un dictador. Nick Carter balance a cabeza. Falcón foi moi preto da verdade. El dixo: "Non ocorrer de ver unha certa Coronel Chun Li en Macau? El é Chinesa. Iso non se sabe, pero el é un gran xefe ih contra-espionaxe. El é a persoa que eu realmente quere." Nick estaba sorprendido de que o Príncipe non estaba sorprendido a todos.
  
  El esperaba máis de reacción, ou polo menos confusión. O Príncipe só balance a cabeza: "eu sei o seu Coronel Chun Li. El foi tamén o Tai Yip Hotel onte. Os tres de nós, o Xeneral Lee me, e o Coronel Lee, tiña a cea e bebidas, e, a continuación, asistir a unha película. Un verdadeiro profesional, moi agradable día. Considerando planeaban matar-me máis tarde. Eles fixeron un erro. Dous erros, realmente. Eles penso que eu ía ser fácil de matar. E porque penso que eu ía morrer, eles non se preocupan mentir sobre os seus plans ou ocultar ih. Dentes afiados brillou polo Nick. "Entón ve, o Sr Carter, que pode ter cometido un erro, tamén. Quizais sexa só o contrario do que se cre. Quizais precisa de min máis do que ela, que de ti. Nese caso, eu debo preguntar-lle-onde está a rapaza? Princesa Morgana da Gama? É moi importante que eu teño, e non xeral. Killmaster é sorriso foi o lobo. "Vostede admirar gíria Americana, Príncipe. "O que-o que podería ter alcanzado ti - vostede non quere saber?"
  
  "Por suposto", dixo o Príncipe Askari. "Eu teño que saber de todo. Eu teño que ver a princesa, falar con ela, e tentar convencido-la a asinar algúns documentos. Eu non quero hey, mal, antigüidade...Ela é tan bonito. É unha pena que ela humilla-se moito.
  
  Nick, dixo: "vostede mencionar que vostede asistiu o filme? Princesa películas?" Noxo chisca a través do príncipe fermoso escuro características. - si. Eu non me gusta de tales cousas de min. Eu creo que o Coronel Lee ten fillos, tamén. Despois de todo, os vermellos son moi moral! Excepto para os asasinatos. É Xeral Boulanger que é tolo sobre a princesa. Ela, viu babando e "Traballando en películas. Que repite o ego ver máis e máis de novo. El vive nunha pornográfico soño. Eu creo que o xeneral foi impotente para moitos anos, e que estes filmes, só as imaxes, trouxo o ego de volta á vida." É por iso que quere a nena tan mal. É por iso que, se eu teño, eu podo poñer unha morea de presión en xeral, e en Lisboa. Eu quero que ela máis de todos, o Sr Carter. Debo a ti!
  
  Carter foi agora actuando no seu propio, sen castigo ou en conexión con Hawke. Que así sexa. Se o membro foi aserrada fóra, sería ego garupa. El acendeu un cigarro, deu ao Príncipe,e reduciu os seus ollos mentres el estudou o home a través do fume. Odin en torno a os mariñeiros caer moedas en jukebox. Fume cheo meus ollos. Parecía apropiado. Nick dixo: "Quizais poidamos facer negocios, o Príncipe. Xogar bola. Para iso, temos que confiar un no outro, ata certo punto, a confianza que esquina con portugués Pataca." Sorriso... Ámbar ollos brillaron na Nick. "Nin eu, o Sr Carter. "Neste caso, o Príncipe, nós imos ter que tentar facer un acordo. Imos ollar para pechar con coidado - eu teño diñeiro, non. Eu teño unha organización, pero non. Eu sei onde a Princesa é, pero que non sabe. Está armado, pero non está. Por outra banda, ten a información que eu realmente precisa. Eu non creo que xa me dixo todo o que sabe. Eu tamén pode ter o seu físico axuda."
  
  Falcón había advertido que Nick que ir a Odín Macau. Ningún outro MACHADO axentes pode ser usado. Macau non é Hong Kong.", pero ao final, eles xeralmente colaboraron. O portugués son outra cuestión. Eles eran tan alegre como calquera pequeno can latindo mastiffs. Nunca hai que esquecer,"Hawke, dixo," as Illas de Cabo Verde e que está enterrado alí."
  
  Príncipe Askari estendeu unha forte, escuro man. "Eu estou disposto a facer un contrato con vostede, Sr Carter. Imos só dicir que para a duración deste estado de emerxencia? Dela é o príncipe de Angola, e ela nunca roto a súa palabra para nós diante de Hema. Por algunha razón, Killmaster de confianza emu. Pero el non tocar a man estendida. En primeiro lugar, imos comezar este recta. Como a vella broma: imos descubrir o que fai que a quen, e quen paga isto? O Príncipe tirou a súa man fóra. Un pouco de mal humor, el dixo, " Como quere, Sr Carter." Nick sorriso era sombrío. "Call me Nick," el dixo. "Nós non precisamos de todo este protocolo entre dous bandidos plotagem roubo e asasinato." O Príncipe balance a cabeza. "E vostede, señor, pode me chamar de Aski. Iso é o que me chamou na escola en Inglaterra. E agora? "Agora, Aski, eu quero saber o que quere." Exactamente. Brevemente. O que pode satisface-lo?
  
  O Príncipe chegou por outro de Nick tabaco. "É moi sinxelo. Eu teño unha princesa para me axudar. Polo menos por unhas horas. A continuación, pode obter unha nah rescate. Xeral Boulanger ten unha maleta chea de diamantes en bruto. Este Coronel Chun Li quere Almazov. Este é un problema moi serio para min. A miña rebelión sempre precisa de diñeiro. Sen diñeiro, eu non podo mercar armas para seguir loitando." Killmaster se inclinou cara atrás un pouco. El comezou a entender un pouco. "Nós podería," el dixo suavemente, " só atopar outro mercado para atender a súa carne almazov." Era unha especie de conversa, un gris mentira. E quizais Hawke pode facelo. Polo seu propio criterio, e usando a súa propia peculiar e insidiosa significa, Falcón tiña a mesma potencia que J. R. R. Tolkien. Edgar.
  
  Quizais é. -"E,", dixo o Príncipe, " Xeral Boulanger debe matar a ela." El estaba tramando contra min, case desde o inicio. Mesmo antes de que eu fun tolo como este. Eu non facer nada sobre iso, porque eu precisaba. Aínda agora, eu non realmente quere matar o seu ego, pero eu sinto que eu debería. Se só o meu pobo podería chegar a nena e a cinta en Londres..., O Príncipe deu de ombreiros. "Pero el non o fixo. Que vencer-los todos. Agora, el que, persoalmente, ver a el que o xeral é eliminado da estrada. "É só iso?" O Príncipe deu de ombreiros de novo. "Iso é o suficiente para agora. Quizais demasiado. En cambio, eu ofrezo a miña plena cooperación. Eu aínda vai obedecer as súas ordes. Eu dar ordes e non ter ih tolerante. Eu, para estestvenno, vai ter unha arma." - Para estestvenno. Nós imos falar sobre iso máis tarde.
  
  Nick Carter aceno para a camareira e ordenou dous máis bebidas. Ata que chegou, el brazos cruzados mirou para o azul escuro cortina de todo o gaze cubrindo o home de teito. O dourado estrelas parecía prim na luz do mediodía. O Americano mariñeiros xa esquerda. Ademais de si mesmos, o lugar foi abandonado. Nick preguntou se a posibilidade de que un tifón tiña nada que ver coa falta de auga. El mirou para o seu reloxo de pulso, comparando o ih para Penrod é oval-escala de asistir. Trimestre pasado dous, Mono Hora. Ata agora furón, todas as cousas considerado, foi un bo día de traballo. Príncipe Askari tamén foi en silencio. Cando mama-san fuxiu con un farfalhar de elástica pantalóns, el dixo: "vostede está de acordo, Nick? Con estas tres cousas?" Killmaster balance a cabeza. "Eu estou de acordo. Pero matar a xeral é a súa preocupación, non a miña. Se os policías en Macau ou Hong Kong incorporarse vostede, eu non a coñezo, non sei que. Eu nunca vin antes. "Por suposto." Eu vou axudar a obter os seus diamantes en bruto de volta se non interferir coa miña propia misión.
  
  Esta rapaza, ela deixar de falar con ela. Eu non vou deixar de ei de sinatura os documentos, se ela quere ih para asinar. En realidade, nós imos leva-la con nós esta noite. En Macau. Como unha garantía da miña integridade. Como isca, isca se precisa del. E se está con nós, Aski, pode darlle un impulso extra para cumprir o seu papel. Vai querer manter hey vivo". Só un ollo á dentes afiados. "Eu podo ver que non foron superestimar, Nick. Agora entendo por que a súa portugués expediente = eu dixen a vostede que eu teño fotocopias, por que é marcado: Perigol Tenha cuidador Perigoso. Ser coidadoso.
  
  Killmaster o sorriso era de xeo. "Estou lisonjeado. Agora, Aski, eu quero saber a verdadeira razón pola que o portugués son tan ansioso para chegar a princesa fóra de todo o mundo. Para poñer-la en un abrigo. Oh, eu sei un pouco sobre a súa torpeza moral, sobre o mal exemplo que ela define na piscina ao aire libre, pero non é suficiente. Non debe ser máis. Se cada país pechado o seu borrachos, adictos ás drogas, e prostitutas só para protexer a súa imaxe, non habería gaiolas grandes o suficiente para manter ih. Eu creo que vostede sabe o motivo real. Eu creo que ten algo que ver con este tío dela, este gran tiro en portugués consello de ministros, Luís da Gama." Eles estaban só ecoando Hawke pensamentos.
  
  O vello home cheiraba un gran rato e pequenos roedores e pediu Nick para probar o ego teoría, se é posible. O que Hawke realmente precisaba era unha fonte de contra-presión sobre o portugués, algo que podería pasar e empregar para aliviar a situación en Cabo Verde. O príncipe colleu outro cigarro e acendeu-o antes emu respondeu.
  
  "Está seguro. Hai algo máis. Moito máis. Este, Nick, é unha moi desagradable historia. "Vil historias son o meu traballo," Killmaster dixo.
  
  
  
  
  
  Capítulo 9
  
  
  
  O Macau MINI-COLONIA está situado a uns corenta quilómetros ao suroeste de Hong Kong. O portugués viviron alí dende 1557, e agora esta regra está ameazado por un xigante Dragón Vermello que vomita lume, xofre e o odio. Esta pequena verde anaco de Portugal, precariamente adxunto para a gran Perla e Colecta Delta do Río, vive no pasado e tempo prestado. Un día, o Dragón Vermello vai levantar unha garra, e que vai ser un fío. Mentres tanto, Macau é un sitiada península, suxeitos a todos os caprichos do pobo de Pequín. O Chinés, como Príncipe Askari dixo Nick Carter, tiña tomado a cidade en todos, pero nome. "Este Coronel de seu, Chung Li,", dixo o Príncipe, " é agora dar ordes para o portugués gobernador. O portugués están tentando poñer un cara bo, pero eles non están enganando a ninguén. Coronel Lee presións dedos e que saltar. Agora a lei marcial e os Gardas Vermellos son máis que as tropas de Mozambique. Este foi un descubrimento para min, Mozambique e o portugués uso ih para guarnición tropas. Eles están negro. A súa negro. Eu falo un pouco ih lingua. Foi a Mozambique corporal que me axudou a escapar despois de Chun Li e en Xeral non me matar. Que pode vir a cadra esta noite, Killmaster non podería acordo máis.
  
  
  Nick estaba máis que feliz co estado de cousas en Macau. Disturbios, saqueos e incendios, intimidación do portugués, ameazas para cortar a electricidade e a auga co Presidente ruso, Vladimir Putin - todo iso vai traballar no seu favor. El estaba indo para lanzar o que era coñecido na MACHADO lingua como un inferno raid. Un pouco de caos vai traballar no seu lado. Killmaster non rezar para Colgado por mal tempo, pero pediu a tres Tangar mariñeiros para facelo. Parecía para pagar. O gran mar-lixo fora título constante oeste-suroeste por case cinco horas, bat-alado rattan velas tirando-o máis próximo ao vento como un lixo pode ir. O sol tiña moito tempo desde que desapareceu en un estendendo negra masa de nubes ao oeste. O vento, auga quente e húmido, soprou de forma irregular, swooping en e para fóra en pequenas refachos de furia e ocasional lineal refachos. Detrás deles, dólar de Hong Kong, a metade do ceo cunca foi descrito en azul escuro solpor; a outra metade en fronte deles foi unha tempestade, un sinistro e escuro desorde onde lóstregos.
  
  Nick Carter, un mariñeiro de tipo, xunto con todas as outras calidades que un top-notch MACHADO axente debería ser, sentiu a tempestade que se achega. El saudou-o como el tiña saudou os disturbios en Macau. Pero el non é un tornado - só un tornado. Non é un tifón. O Macau sampana flota de pesca, liderado por Vermella Chinesa barcos de patrulla, desapareceu na escuridade ao oeste hai unha hora. Nick, Príncipe Askari, e a nena, xunto con tres Tangar homes, poñer en vista de a sampana Flotas de Cruceiro, finxindo peixe ata un gunboat tivo un interese neles. Eles estaban moi lonxe da fronteira, pero como o Chinés gunboat abordado, Nick deu a orde e eles voaron a favor do vento. Nick era apostas que os Chineses non quere que o incidente para ocorrer en augas internacionais, e a aposta valeu a pena. El podería ir de calquera xeito, e Nick sabía. Os Chineses foron difícil de entender. Pero había sempre o risco: cando quedou escuro, Nick sería de dúas horas de distancia de Penlaa Punto. Nick, o príncipe e a princesa ten que ser no soto do lixo. En media hora, eles van deixar o ego e chegar ao punto. Todos os tres deles estaban vestidos como o Chinés pescadores.
  
  
  Carter estaba vestindo negro pantalóns jeans e unha chaqueta, zapatos de goma, e unha cónica de palla de choiva sombreiro. Está a levar posto un luger e estilete, visco, e unha granada cinta baixo o seu abrigo. Unha trincheira coitelo con unha xunta de bronce de xestionar colgado por unha cinta de coiro en torno Ego do pescozo. O príncipe tamén usaba un visco trincheira coitelo e un pesado .45 calibre pistola automática estea na funda no seu ombreiro. A rapaza non estaba armado. O lixo rangeu e xemeu e afundiu no aumento do mar. Nick estaba fumando un cigarro e mirando para o Príncipe e Princesa. A rapaza parecía moito mellor hoxe. Dickenson informou de que ela non veu ben e non durmir ben. Ela non pedir bebida ou drogas. Mentres fumaba un mal cheiro Gran Muralla cigarro, o MACHADO axente asistiu o ego compañeiros falar e rir máis e máis de novo. Foi unha diferente rapaza. Aire do mar? Lanzamento da custodia? (Ela aínda era un ego cativo.) O feito de que ela estaba sobrio e non o uso de drogas? Ou unha combinación de todas estas cousas? Killmaster parecía un pouco como Pigmalião. El non estaba seguro de que Eles gusta do sentimento. Este ego estaba aburrido.
  
  O Príncipe riu en voz alta. A rapaza xuntáronse, o seu riso amolece con un toque de pianissimo. Nick mirou para eles. Algo foi incomodando Ego, e el ía ser condenado, se el sabía que X estaba máis que feliz con Asuka. Agora, el case confianza este en matemáticas - ata eles furón, mentres ih intereses compensada. A rapaza foi obediente e como compatible posible. Se ela estaba con medo, non mostran nos seus ollos verdes en todo. Ela tiña desistido do louro perruca. Ela tiña sacado a súa capa de choiva e foi correndo unha fina dedo a través do seu close-cropped pelo escuro. Baixo a luz feble dunha única streetlamp, que brillaba como un sombreiro negro. O príncipe dixo algo, e ela riu de novo. Ninguén ao seu redor prestou moita atención a Nika. Eles se daban moi ben, e Nick non podía culpa-la para que. Emu gusta Aski, e el estaba quedando mellor por minuto. Por que, entón, Nick preguntou, foi el que presenten síntomas da mesma idade escuridade que tiña alcanzou o seu ego en Londres? El estendeu unha gran man para a luz. Constante como unha rocha. El nunca me sentín mellor, nunca estivo en mellor forma. Localidade de Rusia estaba indo ben. Estaba seguro de que el podería tratar con isto, porque o Coronel Chun Li, non estaba seguro de si mesmo, e isto debe cambiar a situación.
  
  Por que Odín Poe do Tangar pescadores asubío para el a través da escotilha. Nick levantouse da súa comitiva e camiñou ata o hatch. "Que é iso, Mina?" O home murmurou no Pidgin. "Estamos moi preto de Penha bimeby." Killmaster balance a cabeza. "O quão preto está agora?" O lixo alzados e balanceaba como unha gran área de lecer bater ee. "Quizais quilómetros... non chegar moi preto, eu creo que non. Así, moitos Vermello barcos, eu creo, ten un xastre leva-lo! Nick sabía o Tangars foron nervioso. Eran boa xente, proporcionados polos Británicos para un tempo moi longo, pero eles sabían o que ía ocorrer se ih foi pego polo Chicoms. Haberá unha propaganda proceso e unha morea de hype, ao final, vai ser o mesmo-menos de tres cabezas.
  
  Quilómetros foi tan preto como se podería esperar a chegar. Eles ían ter que nadar o resto do camiño. El mirou cara atrás na Tangar. "O tempo? Unha tormenta? O home encolleu os brillante, sinewy ombreiros, que estaban húmidos con auga de mar. "Quizais". Quen pode dicir o que? Nick virou-se para os seus compañeiros. "Ben, vostedes dous. É todo. Imos ir." O Príncipe, o seu afiado ollos brillantes, axudou a nena a seus pés. Ela mirou para Nick friamente. "Nós imos ir agora, o dela, eu supoño?" Boa. Imos vela. Non vai ser difícil. A marea é certo, e nós imos ser levado en terra. Vostede entender?" Non me diga! Eu vou manter todo en murmurios. Vai acenar seus xefes que entender, se fai. Nick mirou para o príncipe. "Algunha dúbida? Vostede sabe exactamente o que facer? Cando, onde, por que e como?" Eles repetido de novo e de novo. Aski balance a cabeza. "Por suposto, o vello home. Eu literalmente entendido todo. Vostede esquece que eu era unha vez un comando Británico. Claro, el era só un adolescente de volta, a continuación, pero..."
  
  
  "Gardar-lo para as súas memorias," dixo Nick pouco. El comezou a subir a escaleira arriba a través do alçapão. Detrás del, el escoitou a rapaza é suave risa. Cadela, el pensamento, e de novo foi alcanzado polo seu ego ambivalencia na súa dirección. Killmaster limpou a súa mente. O tempo do asasinato foi a man, e o último concerto de votos-votos estaba a piques de comezar. Todo o diñeiro gastado, conexións usado, intrigas, trucos e maquinacións, sangue derramado e corpos enterrados - agora era chegar a unha cabeza. O cómputo foi de preto. Eventos que comezara días, meses, e mesmo anos antes estaban vindo para unha cabeza. Non sería gañadores, e non ía ser perdedores. O balón de roleta vai todo en un círculo - e onde paradas, ninguén sabe. . . .
  
  Unha hora máis tarde, os tres deles foron amontoados entre o negro, enlameada verde rochas preto da Pena Punto. Cada Sueco foi envolto en un espesor impermeable paquete. Nick e Prinza realizada súas armas. A rapaza estaba espido, pero en pequenas calcinha e un sutiã. Nah dentes batían, e Nick murmurou para Asuka, "Silencio!" Esta garda de seguridade anda abertamente ao longo do terraplén durante a súa roldas. En Hong Kong, Ego foi dado un briefing detallado sobre os hábitos dos portugueses guarnición. Pero agora que os Chineses son, en realidade, o control, a uem vai ter que xogar por orella. O príncipe, non obedecendo ordes, murmurou no reumatismo: "El non pode escoitar ben en este vento, home vello. Killmaster unha cotovelada Ego nas costelas. "Pecha-la!" O vento transporta o son, que maldito idiota. Pode ser oído en Hong Kong, o vento duetos e cambios de dirección. A conversa interrompida. O gran home negro poñer seu brazo arredor da nena e puxo a man sobre a boca. Nick mirou para o brillante reloxo no seu pulso. Un sentinela, un en toda a elite Mozambicano rexementos, debe pasar mimmo para eles en cinco minutos. Nick apuntou para o Príncipe novo, " Vostedes dous estar aquí. Que vai pasar en poucos minutos. Eu vou traer este uniforme."
  
  
  O Príncipe dixo ," Vostede sabe, eu podo facer iso só. Eu estou a usar para me matar para a carne." Killmaster notado o estraño efecto de comparación, pero rexeitou-lo. Para ego do propio sorpresa, nen desenvolveu unha cultura de frecuentes frío rabia en torno ego. El puxo o estilete na súa man e presione o ego para o príncipe espida no peito. "Esta é a segunda vez nun minuto que desobedeceu a orde," dixo Nick, non ser rude. Asuka non vacilou lonxe do estilete. A continuación, Asuka riu suavemente e bateu Nick no ombreiro. Todo estaba ben. Uns minutos máis tarde, Nick Carter tiña para matar un simple home negro, que veu milleiros de millas ao redor de Mozambique, a rabia del, por acusacións de que el non podía entender, se el sabía ih. Tiña que ser un limpar matar, porque Nick non se atreven a saír de calquera vestixios da súa presenza en Macau. El non podería usar a súa espada, o sangue ía romper o seu uniforme, de xeito que o emu tiña para sufocar o home por detrás. A sentinela estaba morrendo duro, e Nick, un pouco ofegante, foi de volta para a beira da auga e bateu a coronha da súa trincheira coitelo tres veces na rocha. O príncipe e a rapaza foi para fóra a través do vestido. Nick non quería estar. "Alí enriba", dixo o Príncipe. "O uniforme está en excelente condición. Non hai sangue nen, non hai lixo en nós. Comprobar o seu reloxo con mina, e entón eu vou leva-la." Foi dez e media. Media Hora para Rato Hora. Nick Carter sorriu para o furia escuro vento como el pasou a mimmo do vello Ma Galo Miu templo e atopou un camiño que toma parte, á súa vez, vai participar Ego para a pavimentada Porto Estrada e pila ata o dólar na cidade. El trote, barallar como unha torre, a súa goma de zapatillas de ballet raspando o lixo. El ea nena tiña manchas amarelas sobre os seus rostros. Esta e a torre de roupa debe ser suficiente para disfrazar-se en unha cidade dominado por disturbios e unha tormenta que se achega. El inclinado seus ombreiros anchos un pouco máis. Ninguén estaba indo para prestar moita atención á torre solitaria nunha noite como esta... aínda que fose un pouco maior que o normal torres.El nunca tivo a intención de realizar reunións en Ouro Tigre Suspiro na Rua Das Lorjas.Coronel Chun Li sabía que el non faría iso.O Coronel nunca tivo a intención de facelo.
  
  
  A chamada foi só a apertura gambito, unha forma de establecer que Carter foi, de feito, en Hong Kong con unha rapaza. Killmarrier chegou a estrada pavimentada. Á súa dereita, el viu un brillo de neón no centro de Macau. El podería facer para fóra o rechamante esbozo dun flotante Casino con un ego-azulexos tellado, curvo aleiros, e falso pa roda tripas descritas con luces vermellas. Un gran sinal mantivo chiscando: "Macau Caeu." Algúns bloques máis tarde, Nick atopou un torto rúa de lastros que directamente se xunta Ego Tai Yip Hotel, onde Xeral Auguste Boulanger quedou como un convidado de Medicina da República. Era unha trampa. Nick sabía que era unha trampa. Coronel Chun Li sabía que era unha trampa, porque tiña define-lo. Nick sorriso era sombrío, como se lembraba as palabras Azor: ás veces unha trampa colle un cazador. O Coronel espera Nick contacto Xeral Boulanger.
  
  Porque Chun Li probablemente sabía que o Xeneral foi xogar en ambos os flancos, contra o medio. Se o príncipe é certo, e en Xeral Boulanger é realmente tolo, entón é ben posible que en xeral aínda non totalmente decidiu que está a ver e quen é o marco. Non importaba. A cousa toda foi unha instalación creada polo coronel por curiosidade, quizais para ver o que o xeral faría. Chun sabía que o xeneral estaba tolo. Como el se aproximou de Tai Yip, Nick penso que o Coronel Chun-Li probablemente lle gustaba a tortura pequenos animais cando el era un neno. Había unha tarxeta de crédito sistema detrás do Tai-Ip Hotel. Por outro lado, que era xeralmente ben cuberto e iluminado por lámpadas de sodio de alta, foi unha favela. Velas e lámpadas de carburo se infiltrado feblemente a través da barraca. Os bebés foron chorando. Cheiraba de urina e de lixo, de suor e sucio corpos, de moitas persoas que viven en moi pequeno espazo; todo estaba en un tanxible capa enriba da humidade e o aumento do cheiro de treboadas. Nick atoparon a entrada a unha estreita rúa e agáchase sobre nen. Só outra torre de descanso. El acendeu un Chinés cigarro, en cuncha na súa palma, eo seu rostro estaba cuberto por unha gran choiva sombreiro, el estudou todo, do outro lado da estrada. Sombras mudou-se en torno a el, e ao longo do tempo houbo xemidos e snores desde un home durmindo. El colleu o enfermo-cheiro doce de opio.
  
  Nick de lembrar unha guía de viaxes el xa tiña coa fragrancia " Chegar a fermosa Macau-Leste de Cidade Xardín." Foi, por suposto, escrito antes da nosa era. Diante de Chi-Con. Tai Yip foi de nove pisos de altura. Xeral Auguste Boulanger viviu no sétimo andar, nunha suite cunha vista da Praia Grande. O lume escapar é accesible desde a fronte e traseira. Killmaster penso que ía estar lonxe do lume escapa. Non hai ningún punto na simplificación Coronel Chun Li traballo. Fumando o seu cigarro para a última décima de un centímetro, torre de moda, Nick intentou imaxinar-se en o Coronel zapatos. Chun Li pode pensar que sería bo se Nick Carter matou xeral. Entón el podería capturar Nick, o MACHADO asasino pego en flagrante, e configurar a propaganda xuízo de todos os tempos. A continuación, corte o emu cabeza legalmente. Dúas aves mortas, e nin sequera unha pedra. El viu movemento no tellado do hotel. Gardas de seguridade. Eles foron, probablemente, tamén no lume escapa. Eles van ser o Chinés, non é portugués ou Mozambicans, ou, polo menos, que será liderado polos Chineses.
  
  Killmaster sorriu no fétido escuridade. Parece Em vai ter que tomar o ascensor. Os gardas estaban alí, tamén, para facelo parecer legal, de xeito que a trampa non era moi evidente. Chun Li non era un blockhead, e el sabía que Killmaster non era tanto. Nick sorriu de novo. Se el caeu na gardas ' brazos abertamente, que ía ter que incorporarse a el, pero Chun Li non quere que. Nick estaba seguro de que. Os gardas foron só para mostrar. Chun Li quere Nick para chegar ao Cresson... El levantouse e camiñou para abaixo un azedo-cheiro rúa máis profundo nas tendas da vila. Non vai ser difícil atopar o que quere. El non ten pawar ou escudos para nós, pero de dólares de Hong Kong sería ben.
  
  El tiña moito deles. Dez minutos máis tarde, Killmaster tiña a torre cadro e un saco nas costas. A fita bolsas só contiña algún absurdo, pero ninguén sabe sobre iso, ata que foi demasiado tarde. Por cinco centos de dólares de Hong Kong, el comprou este, ademais de algúns outros elementos pequenos. Nick Carter foi no correo negocio é. El correu a través da estrada e todo o aparcadoiro para o servizo porta tiña notado. En un dos coches, unha rapaza riu e xemeu. Nick sorriu e arrastrou en, dobrados na cintura, o cinto do marco de madeira range un pouco sobre os seus ombreiros anchos. Unha cónica choiva sombreiro foi empuxado cara a abaixo sobre o seu rostro. Como se achegaba o servizo de día, outra torre veu con un cadro branco. El mirou para Nick e murmurou en suave Cantonés, " Non pagar hoxe, irmán. Que gran nariz cadela can di, renda, mañá - como se o estómago pode esperar ata mañá, porque...
  
  Nick non mirar para arriba. Eu respondín na mesma lingua. "Deixe-ih fígado podremia, e todos ih os nenos van ser as nenas!" El foi para abaixo tres pasos para o gran parque infantil. A porta estaba entreaberta. fardos de todo tipo. A gran sala foi teetered con 100 watts luces que alternativamente esvaécense e iluminou. Un robusto, canso-mirando portugués home apareceu entre os fardos e caixas de Un-follas no portapapeis. El estaba falando para si mesmo como Nick veu coa súa cargado cadro. Carter estímase que o Chinés debe ser afogamento, sobre a gasolina e o transporte.
  
  máis do que chega ao peirao agora ou co Presidente ruso, Vladimir Putin pode ser movido pola torre de poder.
  
  
  O portugués murmurou. "Un home non pode traballar así. Todo sae mal. Eu debe ser perder a miña mente. Pero non... imos... El deu unha tapa na testa coa palma da súa man, ignorando o gran home. "Non, Nao Jenne, para sempre?" Non é dela - é un maldito país, este clima, este traballo sen diñeiro, eses estúpidos Chinés. A propia nai, eu xuro... Klera deixou resmungando e mirou para Nick. "Qua deseja, stapidor". Nick mirou para o chan. El arrastrou os pés e murmurou algo en Cantonés. Clare veu ata el, a súa graxa, o rostro inchado con rabia. "Ponghol, peón-lo en calquera lugar, o seu idiota! Onde é que este cargo vén? Fatshan?"
  
  
  Nick burbullas, colleu o seu nariz de novo, e apertou os ollos. El sorriu como un idiota, entón riu, " Yiyo, Fatshan ten que. Que está dando odín Raz unha morea de dólares de Hong Kong, non é? Clare mirou cara arriba suplicante para o teito. "Oh, Meu Deus! Por que están todos estes rato comedores tan estúpido?" El mirou para Nick. "Non pagamento de hoxe. Non hai diñeiro. Quizais mañá. Vostede é un tempo de subby?" Nick engurrou o cello. El tomou un paso para o home. "Pura sábado. Quere Hong Kong bonecas abrir agora! Ble?" El tomou outro paso. El viu un corredor que conduce á pre-sala, e ao final do corredor, foi un ascensor de carga. Nick mirou arredor. Clare non volver para abaixo. Ego rostro comezou a inchar da bandeira de permiso para realizar e rabia. Torres de obxectos en branco en matemáticas! El deu un paso cara a ela e levantou a tablet, máis defensiva que ameazante. Killmaster decidiu non. Matar un home. El podería ter esvaeceu e foi nocauteado por todo ese lixo. El tirou o seu arras todo o cadro de tiras e caeu o ih con un accidente. Pouco clara esqueceu a súa rabia por un momento. blockhead pode haber elementos fráxiles alí - eu vou ter un ollar para iso e non pagar nada! Ten nomes, non é?" "Nicholas Huntington Carter."
  
  O home mandíbula caeu en perfecto inglés. Ego ollos arregalados. Baixo a torre chaqueta, ademais de un cinto con granadas, Nick levaba un cinto de forte Manila corda. El traballou rapidamente, gagging clases de matemáticas coa súa propia gravata e amarre ego pulsos para os nocellos detrás del. Cando tiña feito, el mirou para o traballo con aprobación.
  
  Killmaster deu un tapinha a pouco funcionario na parte de atrás. "Adeus. Está con sorte, a miña outra. Tes sorte que non é mesmo un pequeno tiburón." A Hora do Rato é longo pasado. Coronel Chun Li sabía que o Nick non estaba benvida. Non para o Ouro Tigre Sinal. Pero o coronel non tiña esperado Nick para estar alí. Como el entrou no ascensor de carga e comezou a subida, Nick preguntou se o coronel tiña pensado que el, Carter, tiña acovardou e non estaba a benvida a todos. Nick esperaba iso. Isto sería facer as cousas moito máis fácil para min. O ascensor parado no oitavo piso. O corredor estaba deserta. Nick, baixou a escaleira de incendios, a súa goma de zapatillas de ballet facer ningún son. O ascensor foi automático, e foi directo para abaixo de novo. É inútil para deixar como un punteiro. El lentamente abriu o lume porta no sétimo andar. A Uem foi sorte. O aceiro de espesor porta se abriu na dirección correcta, e a uem foi claramente visible ao longo do corredor que conduce á Getters ' pisos. Isto foi exactamente como foi descrito en Hong Kong. Excepto por unha cousa. Gardas armados quedou na fronte de unha crema de cor porta con un gran número de ouro 7 sobre el. Eles mirou como o Chinés, moi novo. Probablemente, os Gardas Vermellos. Eles foron baixou e aburrido, e non parecen esperar problemas. Killmaster sacudiu a cabeza. Eles non obter del. Era imposible achegarse a eles sen ser notado. Despois de todo, ten que ser un tellado.
  
  El subiu a escaleira de incendios de novo. El mantivo a pé ata que chegou a unha pequena cuberta que abrigaba o mecanismo de carga ascensor. A porta se abriu para o tellado. El estaba entreaberta, e Nick podía escoitar alguén cantarolando sobre o outro lado. Foi un intento Chinés canción de amor. Nick caeu o estilete na súa palma. No medio do amor estamos en morte, El tivo que matar de novo agora. Foi o Chinés, o inimigo. Se derrotou o Coronel Chun-li esta noite, que probablemente podería, Nick destinado a gozar de introducir algúns dos seus inimigos para ih antepasados. O garda de seguridade se inclinou contra a cobertura directamente fóra da porta. Killmaster estaba tan preto que podía sentir o seu alento. En el kinvi, unha quente coreano prato.
  
  Estaba só fóra do ego chegar. Nick lentamente tirou o punto do estilete en toda a madeira da árbore. En primeiro lugar, o garda non oín-lo, quizais porque estaba cantarolando, ou porque o emu estaba sonolento. Nick repetir o son. A garda deixou cantarolando e inclinouse en. "E-e-e-outro-rato?" Killmaster pechou os polgares en torno ao home gorxa e arrastrou ego para a cuberta. Non había ningún son, excepto para o lixeira raspar de grava sobre o tellado. O home levaba unha metralleta no seu ombreiro, un vello Americano SRA garda era un home delgado, a súa gorxa facilmente esmagado por Nick cirúrxico dedos. Nick aliviou a presión un pouco, e murmurou no home oído. "O outro garda nome? Rapidamente, e vai estar vivo. Mentir para min e vai morrer. El non creo que non sería máis que dous deles no propio tellado. El se esforzou para a respiración." Wong Ki. Ela... ela, eu xuro.
  
  Nick espremer o home gorxa de novo, a continuación, lanzou o seu ego de novo como o neno pernas comezaron a se contorce violentamente. "Será que falar Cantonés?" Non está? O morrer home intentou aceno. "Y-si. Estamos Cantonés. Nick cambiou rapidamente. El esvarou súas mans en pleno Nelson, levantou o home fóra dos seus pés, a continuación, bateu a súa cabeza no peito do home en un poderoso golpe. enorme forza para romper as matemáticas e pescozo deste xeito. E, ás veces, en Nick profesión, en matemáticas, tiña que non só matar, pero tamén mentira. El arrastrou o corpo de volta para o ascensor mecanismo. el podería ter usado unha gorra. El xogou a súa torre sombreiro e tirou a estrela vermella tapa sobre os seus ollos. El lanzou a metralleta sobre o seu ombreiro, esperando o emu non ten que usalo. Con todo. Killmaster paseouse fóra para o tellado, curvándose para ocultar a súa altura. El comezou cantarolando o mesmo Chinesa antiga canción de amor como ego ollos afiados dixitalizados escuro tellado.
  
  
  O hotel foi o edificio máis alto en Macau, con non un único san caendo sobre o seu tellado, e o ceo, agora presionando para abaixo, era un negro mollado masa de nubes, onde lóstrego constantemente vai. Con todo, el non podía atopar outra garda. Onde estaba o bastardo? Preguiceiro? Vostede durmir? Nick tiña que atopalo. A Uem necesario para limpar este tellado para a viaxe de regreso. Se había un. De súpeto, un salvaxe remuíño de ás varreu ego cabeza, e varias aves case tocou. Instintivamente, Nick abaixo, a ver o escuro, branco, cegonha-como formas de xiro e remuíño no ceo. Eles fixeron unha fugaz remuíño, un cerro-branco roda só a metade visible no ceo, co grito de miles de sorprendido paspallás. Eles foron os famosos garzas de Macau, e eles non durmir esta noite. Nick sabía que a vella lenda. Cando o garzas estaban voando á noite, o gran tifón estaba achegando." Quizais. Probablemente non. Onde foi que maldita garda de seguridade? "Wong?" Nick murmurou as palabras. "Wong?" Vostede fillo de puta, onde está vostede? Killmaster " falou varios dialectos do Chinés ben, aínda que na maioría dos casos non había ningún ego acento; en Cantonés, el podería ter enganado un local. El fixo iso agora. Por detrás chinmi, un sonolento voz dixo: "É que vostede, T.? Que é iso, rattan? Un pequeno catarro colleu - Amieeeee" Nick realizada a man na súa gorxa, sufocando un grito que estaba comezando a saír. Este foi maior, máis difícil. El agarrou Nick de mans e dedos cavado o MACHADO axente ollos. Ocupou cada tribo para Nick de aresta. Nick saudou a loita feroz. El non gusta de matar os bebés. El habilmente esquivou para o lado, evitando un xeonllo para a virilha, a continuación, inmediatamente fixo a súa propia tribo na virilha do Chinés. O home xemeu e se inclinou cara adiante un pouco. Nick realizada Ego, tirou a cabeza cara atrás, o groso pelo no seu pescozo, e bateu Ego mazá de adán co callused bordo da súa man dereita. Un grave revés que esmagou o home esófago e paralizado el. A continuación, Nick simplemente espremer o home gorxa ata que non podía respirar.
  
  
  A cheminea foi baixa, case tan alto como Nick ombreiro. El colleu o corpo e empurrou o ego headfirst baixar pola cheminea. A máquina arma non ten que xa estaba, el xogou para as sombras. El foi para o bordo do tellado enriba xeral da suite. Mentres el andaba, el comezou a desenrolar a corda ao redor da súa cintura. Killmaster mirou para abaixo. A pequena terraza foi revelador baixo. Dous pisos máis abaixo. O lume escapar era o seu dereito, na esquina do edificio. Era pouco probable que o garda no lume escapar podía ver o ego neste escuridade. Nick ligada a cabo en todo o fan e xogou Ego ao mar. Os cálculos feitos en Hong Kong estaban correctas. Un fío de liñas roçou o carrís terraza. Nick Carter comprobado a corda, a continuación, balance para adiante e cara abaixo, linga a capturado metralleta sobre a súa volta. El non estaba baixando, pero un shell, como un alpinista, cos pés apoiados contra o lado dun edificio. Un minuto despois, el estaba de pé na terraza pasamáns. Había alto francés fiestras, abriu un chisco. Estaba escuro detrás deles. Nick saltou silenciosa para o chan de formigón da terraza. As portas estaban entreaberta! Veñen, spider-dixo? Nick sorriso era sombrío. El dubidou, a araña esperaba para usar este camiño para o web. Nick descendeu en todos os fours e se arrastrou cara as portas de vidro. El escoitou un zumbido. No comezo, el non podía entender, e entón, de súpeto, el fixo. Foi un proxector. O xeneral foi na casa vendo películas. Casa películas. Películas feitas en Londres hai uns meses por un home chamado máis Negra. Máis negra, que finalmente morreu...
  
  
  O Mestre asasino fixo na escuridade. El empurrou un torno as portas sobre un pé. Agora el era plana sobre o frío concreto, cara abaixo, e podería ver a sala escura. O proxector parecía moi próximo a el, á súa dereita. Este sería automático. Lonxe ao final do cuarto - era un longo sala - unha pantalla branca colgada do teito ou guirlanda. Nick non podería dicir cal. Entre o seu punto de vista e a pantalla, uns dez metros de distancia da sala, el podía ver a silueta dunha cadeira de espaldar alto e algo por riba dela. Un home obxectivo? Killmaster entrou na sala, como un dragón na noite. e tan silenciosa. Concreto se converteu nun chan de madeira parqué, para o contacto. Agora a pantalla brillou imaxes. Nick levantou a cabeza para ollar. El recoñeceu o home morto, máis Negra, camiñando ao redor da gran sofá na Dragón Club en Londres. A continuación, a Princesa da Gama tomou o escenario. Un close-up, un ollar para o atordoado ollos verdes, foi o suficiente para probar que ela estaba baixo a influencia de drogas. Querendo ou sen querer, non había dúbida de que ela tiña tomado algún tipo de droga, LSD, ou algo así. Eles só tiña morto máis Negra palabras para iso. Iso non importa.
  
  A rapaza era alto, bailando, e non tiña idea do que estaba facendo. Nick Carter foi basicamente un home honesto. Ser honesto con vostede mesmo. Entón, el admitiu, mesmo como estaba tirando o luger fóra do seu coldre, que foi ego en pantalla pallasos que virou-lle sobre. El arrastrou para a parte de atrás da cadeira alta, onde xa orgulloso xeral do Exército francés estaba agora asistir pornografía. Había suave suspiros e risas da materia. Nick engurrou o cello na escuridade. O que diaños está a suceder? Unha morea de cousas foron a suceder na pantalla ao final da sala. Nick inmediatamente entender por que o goberno portugués, ríxida e arraigada no conservadorismo, quería que o filme destruído. A princesa de sangue real non moi interesante e inusual cousas na pantalla. El podía sentir o sangue batendo no seu ego de aresta, como el viu o seu ansiosamente participar en cada pouco xogo e altamente creativo posición que máis Negra ofrecidos. Ela era como un robot, un mecánico boneca, fermosa e desprovista de calquera vontade do seu propio. Agora ela está a usar só o tempo branco medias, zapatillas de ballet, e un negro liga cinto. Ela tomou unha slutty postura e cooperar plenamente con máis Negra. A continuación, el a obrigou a cambiar a súa posición. Ela inclinouse sobre el, balance a cabeza, e sorriu la robótica sorriso, facendo exactamente o que se dixo. Naquel momento, Axente MACHADO entender outra cousa.
  
  Ego ansiedade e ambivalente actitude cara a rapaza. Hotel en liña-ff só. En realidade, el é o hotel sl. El é a Princesa hotel. No lixo. Borracho, un viciado de drogas, unha prostituta e unha prostituta, todo o que ela estaba, el quería gozar do seu corpo. Outro son irrompeu na sala. Xeral riu. Unha risada suave, chea de raro pracer persoal. El sentou-se na escuridade, este produto de Saint-Cyr, e viu o movemento sombras de unha rapaza que estean implicados no que el cría que podería restaurar ego potencia. Este Galo guerreiro de dúas guerras mundiais, esta Lexión, este horror de Alxeria, esta astucia idade militar mente-agora sentou-se na escuridade e riu. Príncipe Askari foi moi dereito sobre o que-o xeneral estaba nun profundo estado de demencia, ou no mellor dos casos senilidade. Coronel Chun Li sabía que iso e é usado. Nick Carter moi coidadosamente aplicado un frío, pequeno luger xeral cabeza, só detrás da orella. Emu foi informado de que o Xeral falou excelente inglés. "Manter a calma, Xeral. Non se move. Nun sussurro. Eu non quero matar ti, pero eu vou. Eu quero manter a asistir a películas e responder as miñas preguntas. Nun sussurro. É este lugar escoitas? Aproveitado? Calquera de todo?"
  
  
  "Falar Galego. Eu sei que podes. Onde é o Coronel Chun-li agora?" Pero se está Axente Carter, que está esperando por ti." "Ela Carter." A materia axitado. Nick pincho o luger violentamente. "En xeral! Manteña as súas mans sobre os brazos da cadeira. Ten que crer que eu non dubidan en matar. "Eu creo en ti. Eu oín moito sobre vostede, Carter." Nick cutucou xeral no oído con unha luger. "Vostede fixo un negocio, en Xeral, cos meus xefes para atraer o Coronel Chun Li para min. O que sobre iso?" "En cambio para a nena," dixo o xeneral.
  
  O tremor na súa voz quedou máis forte. "En cambio para a nena," el dixo de novo. "Eu teño que ten esta rapaza!" "Eu teño", Nick, dixo suavemente. "Comigo. Ela está en Macau agora. Ela está a morrer para atender vostede, en Xeral. Pero, primeiro, ten que cumprir a súa fin de empresa. Como está indo para incorporarse o coronel?" Así que o seu ego pode matar a ela?" Agora vai escoitar un moi interesante mentira. Non é iso. En xeral pode ser roto, pero tiña un unilateral mente. "Eu teño que ver a rapaza en primeiro lugar," dixo agora. "Nada ata que eu vexo ela. Entón eu vou manter a miña promesa e darlle o coronel. Vai ser doado. El confía en min." Nick man esquerda explorou o ego. O xeneral foi vestindo unha gorra, un tapón militar con unha lapela. Nick foi a súa man sobre o vello ombreiro esquerdo e no peito - as medallas e cintas. El sabía entón. O xeneral foi en plena uniforme, o pleno vestir uniforme de francés tenente-xeneral! Sentado na escuridade, vestindo a roupa de glorias do pasado e asistir pornografía. As sombras de Sade e Charentan-morte vai ser unha bendición para este home vello. Aínda hai traballo a ser feito.
  
  
  -"Eu non creo", Nick Carter dixo na escuridade, " que o Coronel realmente confía en ti. Que el non é estúpido. Pensas que está a usar-o, Xeral, pero el é, de feito, usando ti. E vostede, señor, están mentindo! Non, non se move. Debería ser a creación meu ego, pero o que está realmente a creación meu uem, non é? En xeral a longo suspiro. El non dixo nada. O filme rematou, e a pantalla quedou en branco, como o proxector deixou cantarolando. A sala estaba agora completamente escuro. O vento uivava pasado terraza. Nick non decidiu mirar para o xeral. Auguste Boulanger. El podía sentir o cheiro, escoitar, e cheiro a descomposición. El non quería velo. El se inclinou cara a abaixo e murmurou aínda menor, agora que a barreira do son do proxector tiña ido aínda. • "Non é certo que, en Xeral? Xoga ambos os dous lados contra o medio? Está a planear para enganar todo o mundo se pode? Así como que intentou matar Príncipe Askari!"
  
  O vello comezou abruptamente. "Eu tente-quere dicir Xskari non está morto?? Nick Carter bateu o seu murcho pescozo con unha luger. Moito non, mesmo mortos. El é aquí en Macau agora. O coronel - eu dixen que estaba morto, non eu? El mentir para ti, dicirlle que estaba fóra de contacto?" "Oud... si. Ela, penso que o príncipe estaba morto. -"Manter a súa voz para abaixo, en Xeral. Murmurio-lo! Eu vou che dicir outra cousa que pode sorprende-lo. Ten unha casey agregado total das primas almazovs?
  
  "Estes son falsificacións, Xeral. Vidro. Pezas de chaira de vidro. Eon non sabe moito sobre diamantes. Aski sabe. Non confío en vostede por un longo tempo. Parece unha ih é inútil. O que sería o Coronel Lee dicir para que? Como eles comezaron a confiar un no outro, a un punto, o Príncipe revelou o truco do teito de diamantes en bruto. El non mentir durante o ih conversa na Rato Fink bar. Tamén se escondeu os diamantes en bóveda, en Londres. Xeral intentou vender fakes, pero todo isto era descoñecida para emu. Coronel Chun Li Que era tampouco un experto en diamantes.
  
  O vello duros na súa cadeira. "Son os diamantes falso? Eu non podo crer... -"Vostede está sentindo mellor, en Xeral. Acreditar ou non, cando vender máis de vinte millóns de ouro de dólares ' a pena de vidro para os Chineses, que vai ser moito maior perigo do que son agora. Así como o Coronel. Que vai leva-lo para fóra en ti, en Xeral. Para salvar a súa propia pel. Eles van tentar convencelo de que é só tolo o suficiente para tentar un golpe como ese. E, a continuación, é todo: a nena, o revolucionarios que queren tomar o poder en Angola, ouro a cambio de diamantes, unha vila do Chinés ... todo. Só vai ser un vello ex-xeral condenado a morte en Francia. Mellor pensar sobre iso, señor", dixo Nick, suavizando a súa voz.
  
  
  O vello stank. Fixo uso de perfume para ocultar o cheiro a un vello e morrer corpo? ... Unha vez máis, Carter foi preto de pena, unha rara sensación. El empurrou o ego lonxe del. El dirixiu o luger difícil para o vello pescozo. "É mellor estar con nós, señor. Sente-se e prepare o coronel para min, como orixinalmente planificado. Así que, polo menos, obter a nena, e quizais vostede e o príncipe vai ser capaz de decidir algo entre vostede. A continuación, o coronel morte. Como sobre iso? "El sentiu o xeral aceno na escuridade. "Eu creo que ten unha opción, o Sr Carter." Moi boa. O que quere de min? Ego beizos cepillado o home é oído como Nick murmurou. "Eu vou estar na Final Ilappinms Taberna en unha hora. Que chegar e traer o Coronel Chun Woo con vostede. Eu quero che tanto, boa sorte." Diga a eles que eu quero falar, facer un acordo, e que eu non quero ningún problema. Vostede entende? - si. Pero eu non sei que este lugar-O lugar de Absoluta Felicidade? Como podo atopar un ego?
  
  
  "O coronel vai saber que," Nick, dixo bruscamente. "No momento en que camiñar a través da porta con o coronel, o seu traballo vai ser longo. Saír do camiño e estar lonxe. Haberá perigo. É que claro?" Un pouco de silencio. O vello suspirou. "Moi claramente. Entón quere matar o ego? No lugar! - No lugar. Adeus, Xeral." É mellor xogar polo seguro neste momento. Killmaster subiu a corda coa axilidade e velocidade de un mono xigante. El colleu o ego e escondeu baixo a viseira. O tellado estaba baleiro, pero como chegou a pequena cuberta, el escoitou o ascensor de carga chegando. Coches cantarolava wetly, contrapesos e cables deslizando cara a abaixo. El foi para a porta que conduce ata o noveno piso, abriu-a, e escoitou voces na parte inferior da escaleira, falando en Chinés, discutindo sobre cal sería ir en torno a eles.
  
  El se virou de volta para o ascensor. Se eles argumentaron o tempo suficiente, el tería unha oportunidade. El tirou de volta a reixa de ferro a partir do ascensor e ocupou-se co seu pé. El podía ver o tellado da carga ascensor chegando cara a el, e os fíos de correr mimmo. Nick mirou para arriba do casco. Debe haber un lugar. Cando o tellado do ascensor chegou ego, el levantouse facilmente e pechou a grella. El esparramado sobre o sucio tellado do ascensor, xa que soou a unha parada. Non foi un bo polgadas entre a parte de atrás da cabeza e a parte superior do seu corpo.
  
  
  
  
  Capítulo 10
  
  
  
  LEMBROU-se a aparvado do rifle bater o seu ego na parte de atrás do pescozo. Agora non era un quente branco dor en que lugar. O ego cranio foi un eco cámara, onde un par de marmelada de bandas fun tolo. O piso baixo el era tan frío como a morte, el agora estaba enfrentando. El estaba mollada, húmida, e Killmaster estaba comezando a entender que el estaba completamente espida e en cadeas. En algún lugar por riba del foi unha vaga amarelo brylev. El fixo un esforzo incrible para levantar cabeza, reunir toda a súa forza, a partir dunha longa loita co que sentiu foi moi preto de desastre total. As cousas foron moi mal. O ego estaba enganado. Coronel Chun Lee tivo o ego tan facilmente como un pirulito a partir de un neno. "Mr Carter! Nick... Apelido) Pode oír-me?" "Uhhh0000000 -". El levantou a cabeza e mirou a través da pequena calabozo na nena. Ela estaba espido, tamén, e enraizada para un ladrillo post, así como el. Non importa o quão duro tentou centrar os seus ollos, Nick non creo que foi particularmente estraña para ter un pesadelo onde seguiu as regras, como un pesadelo. Parecía adecuado que a Princesa Morgana da Gama debe ter esta terrible soño con el, que debe estar enraizada para a participación, áxil, espido, big-peito, e completamente conxelado con terror.
  
  
  Se algunha vez unha situación necesario un leve toque, este foi - se só para manter unha rapaza de unha birra. A súa voz dixo que ela estaba achegando rapidamente ela. "En palabras do meu inmortal Tía Agatha," el intentou sorrir para Ei. Os verdes ollos brillaron con novas pánico. Agora que estaba esperto e mirando para ela, ela intentou cubrir o seu peito coas mans. O toque salto foi moi curto de máis para permitir que para iso. Ela comprometida por arqueando o seu corpo delgado, de xeito que el non podía ver o seu escuro pelo púbico. Aínda nun momento como este, cando el estaba enfermo, o sufrimento, e, temporalmente, derrotado, Nick Carter preguntou se el nunca sería capaz de entender as mulleres. A princesa estaba chorando. Os seus ollos estaban inchados. Ela dixo, " Vostede... non se lembra?" El esqueceu as cadeas e intentou masaxe enorme sanguento protuberancia na parte de atrás da súa cabeza. Ego salto foi moi curto. El xurou-lo. - si. Lembro dela. I - " Nick rompe e poñer un dedo aos beizos. Este golpe é o ego de cada mente. El balance a cabeza en a nena e bateu o seu dedo no seu oído, a continuación, apuntou para o calabozo. Debe ser incómodo. De arriba, en algún lugar na sombra dos antigos arcos de ladrillo, un metálico risa foi oído. O altofalante cantarolava e xemía, e Nick Carter pensamento con un sombrío, brillante sorriso que o próximo voz que ía escoitar sería Coronel Chun Li. Hai tamén cable TV - eu pode ver perfectamente. Pero non deixes que el interfire coa súa conversa coa muller. Moi pouco de todo o que se pode dicir, o seu aínda non sabe. Todo ben, Mr Carter?" Nick baixou a cabeza. El non quería que Delaner para ver a expresión de egoísmo no seu rostro. El dixo: "Foda-se, Coronel." A risa. Entón: "Moi infantil, o Sr Carter. A súa frustración con vostede. "En moitos aspectos, se realmente non me reprende-me moito, non é?" Eu esperaba máis do número un asasino en MACHADO para pensar que eran só un Dragón de Papel, despois de todo unha persoa común.
  
  Pero, entón, a vida está chea de pequenas decepcións. Nick non inferior do seu rostro. El foi analizar a voz. Boa, moi preciso galego. Está claro que el estudou a partir de libros de texto. Chun-Li nunca viviu en estados Unidos. ou podería entender os Americanos, como eles pensaban, ou o que eles foron capaces de baixo estrés. Era unha feble reflexo de esperanza. Coronel Chun Li seguinte observación realmente asustado a persoa en cuestión. Era tan fermosa, tan simple, tan obvio logo que apuntala-lo para fóra, pero iso nunca ocorreu a uem doninha antes. E como é o noso querido amigo en común, o Sr David Hawke... Nick estaba en silencio. "que o meu interese en ti é secundario." Vostede é só un reclamo, para ser honesto. Esta é a súa Sr Falcón, quen realmente quere incorporarse. Así como el quere de min.
  
  Foi todo unha trampa, como vostede sabe, pero para Hawke, non Nick, Nick estaba rindo ata o teito. "Estás tolo, Coronel. Nunca vai chegar preto de Hawke." Silencio. A risa. Entón: "imos ver, o Sr Carter. Vostede pode estar seguro. Eu teño unha morea de respecto para Hawke desde un punto de vista profesional. Pero el ten debilidades humanas, así como o resto de nós. O perigo nesta materia. Para Hawke. Nick, dixo: "Vostede foi mal informado, Coronel. Falcón non facer amigos con seus axentes. El é un desalmado home vello. "Realmente non importa," a voz dixo. "Se un método non funciona, o outro vai. Eu vou explicar a ela máis tarde, o Sr Carter. Agora eu teño algo que facer, entón eu vou deixar só. Si, unha cousa. Eu vou liga-lo agora, Sergey. Por favor, preste atención para o fío gaiola. Algo moi interesante é o que vai ocorrer nesta cela no futuro próximo." Houbo un zunido, zumbido, e prema en, e o amplificador de pechar. Un momento despois, nunha esquina do calabozo, que estaba na sombra, un forte branco brylev iluminada. Tanto Nick e a nena mirou para o outro. Killmaster sentiu un xeado frío executar para abaixo súa columna vertebral.
  
  Foi unha célula baleira, en torno a unha fina malla de arame política, conectado, por exemplo, doce por doce. No ladrillo ben do calabozo, unha porta aberta. No chan da gaiola foron catro curto esmaga e algemas conxunto no chan. para realizar unha persoa. Ou as mulleres. A princesa tivo a mesma idea. Ela xemeu. - Oh, meu Deus! O-o que eles van facer con nós? O que é este móbil para? El non sabía, e el non quere adiviñar. Agora era o seu traballo para manter a súa sanidade, libre de histeria. Nick non sabía que bo sería facer - excepto que pode, á súa vez, axudar a manter a sanidade. El precisaba desesperadamente deles. El ignorou a gaiola. "Dígame o que pasou na Felicidade Absoluta Pousada," el ordenou. "Eu non me lembro de nada, é o bumbum do rifle que é a culpa. Eu me lembro de chegar e ver que cócoras na esquina. Asuka non estaba alí, aínda que el debería ser. Lembro a súa pregunta onde Aski foi, e, a continuación, as instalacións foron invadidos, as luces se apagaron, e alguén pon unha arma aparvado no meu cranio. Onde é que este Aski, de calquera xeito? A rapaza se esforzou para o control. Ela mirou para os lados e apuntou ao redor. "Ego ser condenado," Nick resmungou. El xa sabe todo. Ela non está aquí. Dígame todo."..
  
  "Fixemos unha rede, como vostede dixo," Orixes rapaza. "Aski poñer en este d - que outro home de uniforme e fomos para a cidade. No libro "Maior felicidade". En primeiro lugar, ninguén prestou atención para nós. Este... ben, probablemente sabe que tipo de xogo foi? "Si, eu o coñezo." El escolleu a Pousada de Absoluta Felicidade, que se converteu nun Chineses baratos hotel, e un bordel onde torres e Mozambicano soldados colgado para fóra xuntos. Un príncipe en un morto soldado uniforme sería só un soldado negro con unha fermosa Chinés prostituta. Asuka do traballo foi para cubrir para Nick se Emu conseguiu atraer Coronel Chun Lee para a pousada. O disfraz era perfecto. "O príncipe foi detido por unha patrulla da policía," a rapaza agora, dixo. "Eu creo que foi unha rutina normal.
  
  Eles foron Mozambicans con un branco portugués oficial. Asuka non ter a debida identificación, pasa, ou calquera outra cousa, entón Eu foi detido. Ego foi levado para fóra, e eu quedei alí só. Ela estaba esperando por ti. Non había nada que facer. Pero sen sorte. O disfraz era moi bo. Nick xurou a súa respiración preso na súa gorxa. Isto non podería ser previsto e defendeu. O Black Prince foi en algúns prisión ou campo e fóra da vista. El falou un pouco Mozambicano, entón el podería ter sido blefar por un tempo, pero, máis cedo ou máis tarde eles ían saber a verdade. Os mortos garda será atopado. "Aski será entregado ao Chinés. A non ser que - e isto foi unha moi vago un, a non ser que-a non ser que o príncipe podería dalgún xeito facer uso do negro irmandade como antes. Nick, rexeitou a idea. Aínda que o príncipe estaba libre, o que podería facer? Unha persoa. E non un adestrados axente...
  
  Como sempre, cando a conexión profunda foi activa, Nick sabía que el só podería contar con unha persoa para salvar a súa propia pel. "Nick Carter." O orador estalou de novo. "Eu creo que vai estar interesado, o Sr Carter. Por favor, observar coidadosamente. Un coñecido seu, súa, eu presumo?" Catro homes Chineses, todo difícil brutos, foron arrastrando algo a través da porta, e na gaiola nun fío política, amarre. Nick escoitou a rapaza suspiro e sufocar un berro como ela viu a nudez da Xeral Auguste Boulanger como el foi arrastrado para a gaiola, el era calvo e o escaso pelo no seu peito delgado era branco, que parecía un tremendo, galiña depenada, e neste primitivo espido estado, completamente espido de toda a dignidade humana e o orgullo no seu posto ou un uniforme. O coñecemento de que o vello fora tolo, que a súa verdadeira dignidade e orgullo foron moi lonxe, non cambiar o desgusto Nick sentía agora. Un doentio dor comezou no seu estómago. Eu teño un palpite de que eles van ver algo moi malo, mesmo para os Chineses.Xeral deu unha boa loita para tal un vello e fráxil home, pero en un minuto ou dous, el estaba deitado no chan da sala nunha gaiola e cadeas.
  
  O altofalante ordenou o Chinés, " Eliminar a mordaza. Ela, eu quería que eles para escoitar el berrar." Odin en torno a homes tirou iso rta xeral gran peza de pano sucio. Eles foron para fóra, e pechou a porta na ladrillo cortina. Nick, observando con coidado á luz de 200 watt lámpadas que iluminaba a gaiola, viu algo que o furón non tiña notado ata agora - do outro lado do muro, ao nivel do chan, non había un pequeno burato, pero unha mancha escura na fábrica, como unha pequena entrada que podería ter sido feita por un can ou gato. A luz saltou para fóra do placas de metal que cobre o ego.
  
  Killmaster sentiu arrepios - o que eles estaban indo a facer con este pobre vello tolo? Fose o que fose, el sabía unha cousa. Algo estaba prevista co xeneral. Ou con unha rapaza. Pero foi todo de cara a el, Nick Carter, para asustar o ego e romper o ego e vai. Era unha especie de lavado cerebral, e foi un voto-votación que tivo que comezar. Xeral loitou coa súa cadeas por un tempo, e, a continuación, virou-se para un sen vida, pálido anaco. El mirou arredor con un ollar salvaxe, que non parecen entender nada. O orador estalou de novo: "Antes de comezar a nosa pequena experiencia, hai algunhas cousas que eu creo que ten que saber. Deixa para min. para gloat un pouco. Vostede foi un espiño no noso cálculo por un longo tempo, o Sr Carter - vostede e o seu xefe, David Hawke. Agora todo cambiou. Vostede é un profesional no seu campo, e eu estou seguro que entender iso. Pero a súa old-fashioned Chinés, o Sr Carter, e eu non aprobo de novos métodos de tortura... Psicólogos e psiquiatras, todo o máis.
  
  A maioría non aprobar novos métodos de tortura, máis sofisticado e terrible, e ela, por exemplo, é o máis old-fashioned neste sentido. Pura, absoluta, cualificados de terror, que o Sr Carter. Como vai ver, en un momento. A nena gritou. O son rasgado a través de Nick oídos. Ela estaba apuntando para un rato enorme que tiña entrou na sala a través dunha das pequenas portas en torno a el. Foi o maior rato Nick Carter xa tiña visto. Foi maior que a media gato, brillante de cor negra cunha longa cola gris. Grandes dentes brancos brillaron no seu fociño como a criatura fixo unha pausa por un momento, bigotes espasmos, e mirou arredor con cautela con malos ollos. Nick suprimida ganas de vomitar. A princesa berrou de novo, forte e estridente... * "Calar a boca", a xente non son rudes dicir hey Nick.
  
  "Mr Carter? Hai toda unha historia detrás deste. Un mutante rato. Algúns dos nosos científicos fixeron unha viaxe de pouco, moi segredo, por suposto, a illa de que o seu pobo usado para atómica probas. Non había nada vivo alí. Eu non entender iso, non sendo un científico, pero eles me explicou que o radioactivos atmosfera é de algunha maneira responsable para o xigantismo que está a piques de ver. Máis emocionante, non é?" Killmaster fervía. El non podía axudar a si mesmo. El sabía que iso era exactamente o que o Coronel quería e esperaba, pero el non podía conter a súa rabia salvaxe. El levantou a cabeza e berrou, xing, chamando todos os sucio nomes el sabía. El se xogou para abaixo para esmagar, corte seus pulsos sobre o forte puños, pero non sinto ningunha dor. O que realmente me sentín foi a menor debilidade, o menor indicio de debilidade en un, todo o anel de idade parafusos empurrados para o soporte de ladrillo. Fóra do canto do ollo, el viu unha columna de morteiro trickle down ladrillo continuación o anel parafuso. Un forte impulso ben pode romper a cadea. El sabía que de inmediato. El mantivo axitando súas cadeas e xing, pero el non tirar a cadea máis.
  
  Foi a primeira débiles reflexo de esperanza real... Coronel Chun Li voz non fai moito sentido, como el dixo, " Así que é un ser humano, o Sr Carter? Vostede realmente responder a estímulos normais? Foi un verdadeiro birra. Dixéronme que iso faría as cousas máis fáciles. Agora eu vou manter a calma e deixar vostede e a señora gozar do espectáculo. Non queda moi chat sobre a xeral. El é tolo e decrépito, e non hai realmente ningunha perda para a sociedade. El traizoou o seu país, el traizoou Príncipe Askari, el intentou me traizoar. Oh, si, o Sr Carter. Eu sei todo sobre iso. A próxima vez que vostede murmurio de matemáticas no oído dunha persoa xorda, asegúrate de que o ego audiencia de axudas non é aproveitado! O Coronel riu. "Vostede estaba basicamente murmurio no meu oído, o Sr Carter. Por suposto, o pobre tolo non sabía que o ego audiencia de axudas foi aproveitado.
  
  Nick careta foi amargo, amargo. El tivo unha audiencia de axuda. O rato foi agora enrolado en Xeral no peito. El non tiña sequera xemía aínda. Nick esperaba vello sentido foi moi atordoado para entender o que estaba acontecendo. O vello e o rato mirou para o outro. A rata de rabo longo, obscenas calvo, foi rapidamente espasmos e cara atrás. Con todo, a criatura non atacar. A rapaza, choramingar e intentou cubrir os ollos coas mans. rompe-lo. O bo branco de corpo agora estaba sucia, manchada e raias con anacos de palla desde o chan de pedra. Escoitar sons ao seu redor gorxa, Nick entender que ela estaba moi preto de perder a súa mente. El podía entender iso. El levantouse. só, non tan lonxe do abismo. As algemas e cadea que grazas ego pulso dereito. O anel de bolt desprazado. O vello berrou. Nick asistir, loitando contra os seus propios nervios, esquecendo-se para equipar todo, excepto por un importante gato-o parafuso ía saír cando el tirou-lo duro. A cadea foi unha arma. Pero iso non é bo se non é ao mal tempo! El forzou-se a asistir. O mutante rato foi roendo o vello, os seus dentes longos cavando a carne en torno a xugular vea. Foi unha intelixente rato. Ela sabía onde bater. Ela quere que a carne para ser morto, tranquilo, de xeito que pode alimentar libremente. En xeral, berrou sobre. O son morreu fóra en un gorgolejo como o meu rato pouco en un gran arteria e chorros de sangue para fóra. Agora a rapaza berrou de novo e de novo. Nick Carter descubriu que estaba gritando tamén, pero quedou en silencio, o son preso no seu ego cranio e ecoando en torno a el.
  
  
  Ego cerebro berrou o odio e a luxuria para mover e matar, pero para o espía ollo, estaba tranquilo, recollidos, e aínda sorrindo. A cámara non debe entender esta soltas anel de parafuso. O Coronel falou de novo: "eu vou enviar-lle un pouco máis ratos, o Sr Carter. Eles van rematar o seu traballo rapidamente. Feo, non é? Como se acostuma dicir, que ha atender-lo no seu capitalista favelas. Só non facer impotente bebés fan vítimas. Non é certo, o Sr Carter?" Nick ignorou. Estaba mirando para a carnicería na gaiola. Unha ducia de enorme ratos correndo e comezou a asubío máis vermello criatura que fora un home. Nick só podería rezar para que o vello home xa estaba morto. Quizais. El non se move. El escoitou o son de vómitos e mirou para a rapaza. Ela vomitou no chan e poñer no chan cos ollos pechados, o seu pálido, barro-spattered corpo espasmos. "Pasar para fóra, bebé, "el dixo, hey. Non mirar para el." Dous ratos foron agora loitando por un anaco de carne. Nick mirou con terrible fascinación. En fin, un gran grupo de dous pelexando ratos pouco para o outro da gorxa e matou. Inmediatamente, el lanzouse sobre o seu compañeiro de rato e comezou a come-lo. Nick viu como o rato completamente devorou a súa propia especie. Eu me lembrei algo que eu tiña hai moito tempo que aprendín e esquecido: caníbal ratos. Algúns dos moi poucos animais que comer a súa propia especie. Nick mirou para arriba a partir do horror na gaiola. A rapaza estaba inconsciente. El esperaba que ela non sente nada. A voz do falante volveu. Nick pensamento de que el escoitou a decepción en o coronel voz. "Parece que," el dixo, " que o meu informes sobre o que, finalmente, a correcta, Carter, o que os Americanos chaman un gran poker face. Son vostedes realmente que insensible, que o frío, Carter?" Eu non podo concordar con iso." Tras a rabia na súa voz, que era claramente Carter, non o Sr Carter! Tiña sequera comezara a acabar os Chineses coronel un pouco? Era unha esperanza. Feble como unha promesa
  
  
  Un feble anel parafuso era todo o que tiña. Nick parecía aburrido. El mirou para o teito, onde a cámara estaba escondido. "Foi moito tempo atrás," el dixo, " pero eu teño visto moito peor que iso, o Coronel. Peor, se nada. A última vez que ela estaba no seu país - la indo e vindo, como eu por favor, - ela matou un par de atender as súas caras, eviscerado ih e colgado nunha árbore de ih propias entrañas. Un esforzo mentira, pero un home como o Coronel só podería crer. "En calquera caso, estaba seguro sobre o vello," Nick continuou. "El é un carallo estúpido lunático e ninguén quere que el. O que eu me importa o que pasa con el ou como isto ocorre?" Houbo un longo silencio. Esta vez, a risa foi un pouco nervioso. "Pode ser roto, Carter. Vostede sabe o que?" Calquera home nacido dunha muller pode ser roto." Killmaster deu de ombreiros. "Quizais non é un ser humano. Así como o meu xefe, que manteña a falar. Falcón-Falcón, agora-el non é humano! Está perdendo o seu tempo intentando prender o ego, o Coronel. "Quizais, Carter, quizais. Imos ver. Para estestvenno, eu teño un plan alternativo. Eu non me importa de lle dicir a vostede sobre iso. Pode cambiar a súa mente."
  
  
  Killmaster coçava duro. Calquera cousa para facer o fillo de puta de tolo! El cuspiu con coidado. "Ser o meu convidado, o Coronel. Como din nas películas, eu estou na súa misericordia. Pero o que podería facer algo sobre as pulgas neste pésimo burato. Tamén fede. Outro longo silencio. Entón, " Poñer todo de lado, Carter, eu vou ter que comezar a enviar Hawke anacos cortado de ti. Xunto con algúns angustiante sinala que eu estou seguro que vai escribir-lle, cando o tempo vén. Como pensas que o seu xefe vai reaccionar? para iso - ao longo do tempo para recibir unha peza de ti no correo electrónico? Primeiro o polgar, a continuación, o dedão do pé - quizais máis tarde, a pé ou brazo? Ser honesto agora, Carter. Se Falcón pensaba que había mesmo a menor oportunidade de aforrar, o ego de o mellor axente el ama como un fillo, non pensa que ía facer o mellor? Ou tentar facer un acordo?
  
  
  Nick Carter xogou a cabeza cara atrás e riu en voz alta. Emu non ten que ser obrigado. "Coronel", dixo, " xa anunciado mal!" Eu non entender iso." "Mal Informado, Coronel. Eles foron enganados. Que foron alimentados con información falsa, explotado, enganado! Que ía cortar Hawke e el nin sequera sangrar fóra. Debe saber que. Por suposto, é unha pena perder min. O seu ego é un dos favoritos, como vostede di. Pero eu pode ser substituído. Cada axente ten un consumibles elemento. Así como que, o Coronel, así como vostede. O altofalante resmungou con rabia. "Agora que está mal informado, Carter. Eu non poden ser substituídos. Non é de consumo." Nick baixou o seu rostro para ocultar o sorriso, el non podería conter. "Quere apostar, o Coronel? Eu pode mesmo dar-lle un exemplo-esperar ata Pequín descobre que foron enganados sobre o teito primas almazovs. Que estaban indo para o intercambio de vinte millóns de dólares en ouro para algúns vidro pedras. E que o príncipe estaba morto ordenadamente e correctamente, e agora que xa matou xeral. Vostede arruinou a todos as súas posibilidades de intervir no Angolano revolta. O que foi Pekinet realmente ata, Coronel? Escolle Falcón, porque vostede sabe Falcón quere, pero iso é unha cousa pequena en comparación co que Pequín pensa: que pensar en ir a facer unha morea de problemas en África. Angola sería o lugar perfecto para comezar a facer iso.
  
  Nick riu duramente. "Espera ata que todo isto perdas para os lugares determinados, en Pequín, o Coronel, e, a continuación, imos ver se é apto ou non!" O silencio dixen a el que os espiños tiña bater na casa. El foi case comezando a esperanza. Se só podería facer que bastardo con rabia o suficiente para persoalmente veñen ata aquí para o calabozo. Non esquecer os gardas que é certo para traer. El só ten que asumir o risco. Coronel Chun Lee limpou a gorxa. "Está seguro, Carter. Pode haber algunha verdade no que di. Todo foi mal, ou foi mal como eu esperaba. En primeiro lugar, eu non entender o quão tolo xeral foi ata que foi demasiado tarde.
  
  Pero eu podo resolve-lo , e eu teño a súa cooperación todo o máis. Nick Carter cuspiu de novo. "Eu non vai cooperar con vostede. Eu non creo que pode dar o luxo de me matar agora - eu creo que ten que me vivo para levar con vostede para Pequín, para amosar-lles algo pasou tempo, diñeiro e morto"
  
  Con un toque de involuntario admiración o Coronel dixo: "Quizais está á dereita de novo. Quizais non. Vostede esquecer a señora, eu creo. Vostede é un cabaleiro, un Americano cabaleiro, e, polo tanto, ten un punto débil. Talón de aquiles. Vai permitir-me sufrir, como un xeneral?" Nick expresión non cambiar. "O que diaños non me importa? Ten que saber a súa historia: ela é un borracho e viciado de drogas, un sexual dexenerada que está involucrada en posando para sucio imaxes e películas. Eu non me importa o que pasa con ela. Eu vou coincidir que, o Coronel. Nun lugar como este, eu só se preocupar dúas cousas - me e me. Eu non vou facer calquera cousa para prexudicar, a un en torno a nós. Pero a señora que pode ter. Coa miña bendición-
  
  -"Imos ver", dixo o Coronel, " eu estou dando a orde agora, e nós imos estar seguro de velo." Eu creo que está blefar. E lembre que os ratos son moi intelixentes. Eles van instintivamente cobrar polo máis débil presa. "O altofalante premendo. Nick mirou para a rapaza. Ela escoitou todo. Ela mirou para el con ollos enormes, os seus beizos tremendo. Ela intentou falar, pero todo era rouca. Ela non mirar con moito coidado ao cadáver mutilado na gaiola. Nick mirou e viu que os ratos tiñan ido aínda. A princesa finalmente conseguiu obter as palabras de fóra. "Y-vai deixar los facer iso para min? Y-queres dicir - lle dicir o que acaba de dicir? Oh, meu Deus, non para sempre! Me matar - non pode matar-me en primeiro lugar!" El non é valente para falar. Os micrófonos colleu murmurios. A TV escáner estaba mirando para el. El non podía dar hey, calquera confort. El mirou para a gaiola e engurrou o cello, a continuación, cuspiu e mirou. El non sabía o que o inferno estaba indo a facer. O que podería facer. Emu só tiña que esperar e ver. Pero ten que ser algo, e iso ten que ser de confianza, e el ten que ser rápido. El escoitou o son e mirou cara arriba. O home Chinés fixo o seu camiño para o fío gaiola e abriu unha pequena porta que conduce á principal calabozo. A continuación, el deixou, arrastrando o que restaba da xeral con el. Nick esperou. El non mirar para ela. El podía escoitar o seu saloucando respiración a través da ducia de pés de que separaba ih. El comprobar o anel parafuso de novo. Despois dun tempo, el estaba tan tranquilo, excepto para a nena a respiración, que podería escoitar un fío de morteiro escorrido o soporte de ladrillo. O rato prendido o seu fociño en torno a porta...
  
  
  
  Capítulo 11
  
  
  
  O RATO saltou para fóra do fío gaiola e parou. Ela agáchase para abaixo por un momento, e lavou o seu rostro. Non era tan grande como o home-comer ratas Nick tiña visto, pero era grande abondo. Nick nunca tiña odiado nada máis na súa vida que el odiaba esta rato agora. El quedou moi tranquilo, case sen respirar. Nos últimos meses, un plan de tipo foi formado. Pero para que funcione, emu tiña que coller o rato coas súas propias mans. A rapaza parece ter caído en coma. Os seus ollos estaban vidrosos, e ela mirou para o rato e fixo terrible gorxa ruídos. Nick realmente quería dicir Hey que el non estaba indo para deixar o rato incorporarse a ela, pero agora non se atreven a falar ou amosar o seu rostro para a cámara. El sentouse en silencio, mirando para o chan, observando o rato para fóra do canto do ollo. O rato sabía o que estaba falando. A muller foi o máis débil, máis medo - o cheiro do seu medo era forte na roedor é ventas-e así comezou a rastexaren cara a ela. Ela estaba con fame. Hey, eles non foron autorizados a compartir unha festa en honra da xeral. O rato, a continuación, mutante e perdeu a maioría dos seus xenitais feminino. O seu tamaño agora fixo un ego igual a maioría dos inimigos naturais, e ela nunca aprendeu a ser medo de seres humanos. Ela non prestar moita atención para o gran home e intentou ó encollendo muller.
  
  
  Nick Carter sabía que el só ten unha oportunidade. Se perdeu, foi todo máis. El realizou a súa respiración e tirou a si mesmo para lamber - lamber o rato. Agora? Non. Aínda non. En breve-
  
  Naquel momento, a imaxe do ego da xuventude invadiron o ego de reflexión. El foi a unha barato entroido onde o geek foi. Foi a primeira geek el xa tiña visto, e o último. Por un dólar, el viu morder os xefes de vivir ratos. Agora, el podía ver claramente o sangue escorrido o geek queixo. Nick se encolleu, un reflexo do movemento que case arruinou o xogo. O rato fixo unha pausa, a continuación, virou-se para mirar para el. El comezou a diminuír, máis rápido agora. Killmaster pulou. El usou a súa man esquerda para evitar o anel parafuso de caer, e colleu o rato directamente pola cabeza. O monstro peludo gritou de medo e rabia e intentou morder a man que o meu ego estaba seguro. Nick torceu a cabeza con un único idiota dos seus polgares. A destino caeu ao chan, e o corpo aínda estaba bailando e sedenta de sangue nas súas mans. A rapaza deu-lle un completo idiota ollar. Ela estaba tan petrificada que ela non sabía o que estaba a suceder. A risa. O altofalante, dixo: "Todo ben, Carter. Para tratar con tal un rato, ten que de un valente persoa. E que confirma o meu punto - non está preparado para deixar unha rapaza sufrir. ."
  
  "Isto non proba nada," Nick, resmungar. "E nós non estamos indo en calquera lugar. Foda-se, Coronel. Eu non me importa sobre a rapaza - eu só non sei se podo facelo. Lee Nee matou un inferno de unha chea de homes coas miñas mans. Pero eu nunca matou un rato antes." Silencio. Entón: "Entón, o que fixo que gañar, entón? Eu aínda teño unha morea de ratos, todos enorme, todos con fame. Vai matar a todos eles?" Nick mirou para a televisión ollo nalgún lugar nas sombras. El cheiro. "Quizais", dixo, " enviar ih aquí e ver.
  
  El estendeu a perna e tirou o rato cabeza cara a el. El estaba indo a usar sl. Era un tolo truco que tentou facer, pero todo funcionou. O éxito é accionado SE,
  
  quizais o coronel vai ter tanta rabia que el vai querer vir abaixo e proceso seu ego persoal. Killmaster non tiña rezou moito, pero agora el intentou. Por favor, por favor, facer o coronel queren vir e traballar comigo, bater o inferno fóra de min. El me bateu. Si, nada) Só manter o ego na lonxitude do brazo. Dous grandes ratos se arrastrou a fóra do fío gaiola e cheiro. Nick duros. Agora, el saberá. Será o plan de traballo? Foron os ratos realmente caníbales? Era simplemente feo que o maior rato tiña comido o menor antes? Foi só unha morea de porco, algo que el ía ler e memorizado incorrectamente? Dous ratos cheiraba a sangue. Eles estaban achegando lentamente Nick. Coidadosamente, en silencio, para non asustar ih, deixou caer o seu rato de cabeza. Odin en torno a eles se lanzou sobre el e comezou a comer. Outro rato circulou arredor con cautela, entón cobra. Agora, eles estaban en gargantas uns dos outros. Killmaster escondeu o rostro da cámara e sorriu. Odin en torno a estes bastardos vai ser morto. Haberá máis comida para os outros, e non vai ser máis que loitar máis. El foi aínda sostendo o corpo do rato tiña morto. El agarrou ego fronte patas e flexionado seus músculos, rasgando que ademais, rasgando-lo no medio, como un anaco de papel. Sangue e vísceras mancha ego ruki, pero el estaba contento con máis isca. Con esta, así como un morto rato en torno a cada dous battlers, el sería capaz de ocupar moitos dos ratos. Nick encolleu os ombreiros anchos. Non era realmente un gran éxito para Dell, pero el era moi bo niso. Moi moi bo, de feito. Se só ía pagar. O altofalante fora en silencio por un longo tempo. Nick se preguntas o que o Coronel estaba a pensar como el ollou para a pantalla de TV. Probablemente non pensamentos felices. Máis ratos derramado no calabozo. Había unha ducia de furioso, berrando loita a suceder. Os ratos non prestou atención a todos para nós, para Nick, para a nena. O altofalante fixo un son. El maldixo. Foi un múltiplo maldición, combinando Nick Carter liñaxe con que de puta cans e esterco tartarugas. Nick sorriu. E esperou. Quizais agora. Só quizais. Menos de dous minutos máis tarde, houbo unha rabia batendo de portas.
  
  A porta se abriu en algún lugar nas sombras detrás do soporte que realizou a rapaza. Varios máis luces veu enriba. Coronel Chun-Li entrou a aurora boreal e afrontou Nick Carter, mans akimbo, un lixeiro carranca no seu rostro, o seu alto, pálido cellas deseñadas xuntos. Estaba acompañado por catro Chinés gardas, todos armados con M3 rifles de asalto. Eles tamén levaron a redes e longas varas con puntas afiadas na final. O coronel, sen tirar os ollos de fóra de Nick, deu unha orde aos seus homes. Eles conxunto sobre a facerse o resto dos ratos na rede, matando os que non podería incorporarse. O Coronel camiñou lentamente ao longo de Nick. El non mirar para ela. Killmaster non estaba preparado para o que viu. El nunca vira un Chinés albino antes. Coronel Chun Li era de estatura media e delgado construír. El non estaba a levar posto un sombreiro, e o seu cranio foi barbeado. Masiva cranio, grandes células cerebrais. Ego pel era a cor de desbotada caqui. Ego ollos, a maior singularidade por un Chinés, foron un brillante Nordic azul. Cílios foron pálido, infinitesimal. Os dous homes miradas trocados. Nick cantarolava arrogante, a continuación, deliberadamente cuspiu. "Albino", dixo. "Vostede é un pouco de un mutante si mesmo, non é?" El notou que o Coronel levadas a súa Luger, o seu ego, a súa propia Wilhelmina, en un inesperado caso. Non é inusual peculiaridade. Amosando a súa vitoria trofeos. Veñen lamber, Coronel. Vostede é benvido! el lambe-me un paso máis. Coronel Chun-Li deixou só fóra mortal semicírculo que Killmaster tiña memorizado. Como o coronel descendeu, el completamente solta o anel de bolt e inserido o ego de volta para a fábrica. Eu aproveitei a oportunidade de que o escáner foi autónoma. O Coronel mirou Nick para arriba e para abaixo. Involuntario admiración foi reflectida en amarelo pálido características. "Vostede é o máis enxeñoso,"el dixo . Eu confesar que nunca se me ocorreu que tal cousa era posible. É unha pena, desde o seu punto de vista, que esta só atrasa o caso. Eu vou pensar noutra cousa para a nena. Ollar, ata que cooperar, vai cooperar, Carter, e que descubrín o seu fatal debilidade, como ela aprendeu.
  
  Non podía deixar de comer os ratos ela - vostede non podería estar preto e ver os seus obter torturado ata a morte. Vai finalmente unirse a min na captura de David Hawke. "Como está sostendo," Nick riu. "Vostede é un tolo soñador, Coronel. o seu cranio é baleiro. Falcón comer persoas coma ti para almorzo! Pode matar a min, a nena, e moitos outros, pero Falcón vai ter para que, finalmente,.
  
  O seu nome é o ego pequeno libro negro, o Coronel. Eu vin. Nick cuspiu no Odin é altamente pulido botas. O Coronel ollos azuis brillaban. Ego rostro pálido lentamente quedou vermello. Chegou o luger, pero parou de moverse. O coldre era moi pequeno para os Luger . Ela foi feita para Nambu ou algún outro menor arma. A aparvado da Luger se proxectaba a fóra lonxe na súa pel, convidándoo a escoller o seu ego. O coronel deu un paso adiante e bateu o puño en Nick Carter rostro.
  
  Nick non rolar, pero levou o zócolo, porque o hotel é lambendo el. El levantou a súa man dereita en unha constante, poderoso reviravolta. O anel de bolt arced con un asubío e chocou contra o Coronel alto cadro. Ego xeonllos minado, e el comezou a se mover en un perfectamente sincronizados movemento. El agarrou o coronel, coa súa man esquerda, aínda vinculados por outra cadea, e entregou un violento golpe para o outro gorxa co seu antebrazo e cóbado. Agora, o coronel corpo foi bloquea-lo. El sacou a pistola do coldre e comezaron a lanzar os gardas antes que entender o que estaba acontecendo. Conseguiu matar a dous dos homes en torno a eles antes de que os outros dous foron fóra da vista ata o día seguinte. El escoitou que pechar. Non tan bo como me gustaría! O Coronel contorcida nos seus brazos como un preso dragón. Nick sentiu unha rasgando dor na parte superior da súa perna dereita, preto da virilha. Esta cadela veu vivo e intentou facada el, esfaquear-lo de volta e cara atrás a través nunha posición incómoda. Nick puxo unha pequena luger para o coronel oído e tirou o gatillo. O coronel de destino foi baleado a través.
  
  Nick caeu o corpo. El foi sangrado, pero non houbo arterial alta. Tiña un pouco máis de tempo. El ergueu a arma que tiña sido usado para picar o ego. Hugo. Ego do propio estilete! Nick xirou en torno a, plantas seu pé sobre un soporte de ladrillo, e usou toda a súa gran forza. Os restantes anel de bolt cambiou, cambiou, pero non se moveu. Para O Inferno! Calquera segunda agora, eles van ollar para que a TELEVISIÓN e ver o que o coronel está morto. El deu-se por un momento, e virou-se para a nena. Ela estaba sentada no seu colo, mirando para el con esperanza e comprensión nos seus ollos. "Tommy Arma," Nick gritou. "Metralleta - pode obter o ego? Empurrar o ego para min. Odin era en torno a mentir mortos gardas seguinte para a princesa. Ego auto voou a través do chan ao lado dela. Ela mirou para Nick, a continuación, na metralleta, pero non fixo ningunha tentativa para elevar o seu ego. Killmaster berrou nah. "Espertar, que maldito prostituta! Entrar en movemento! Probar que vostede é apto para algo neste mundo-empurrar esta arma aquí. Apresuraron-se!" El gritou, insultos ela, tentando tirar dela en torno a el. Tiña que ter este metralleta. Tentou tirar para fóra do anel de fuxir de novo. El aínda estaba seguro. Houbo un trono como ela empurrou a metralleta en todo o chan cara a el. Ela estaba mirando para el agora, e os seus ollos verdes estaban comezando a facer sentido de novo. Nick pulou para a arma. "Boa rapaza!" El fixo unha metralleta en sombras, preso xuntos desde os arcos de ladrillo, e comezou a disparar. El disparou cara atrás e cara adiante, cara arriba e para abaixo, escoitando o tilintar e tilintar de metal e vidro. El sorriu. Isto debe coidar da ih cámara de TELEVISIÓN e altofalante. Eles estaban agora tan cego como estaba no momento. Isto vai chamar en ambos os dous lados. El preparou o seu pé contra o ladrillo post novo, preparou-se, agarrou a cadea con ambas as mans, e tirou. Veas abaulamento sobre a súa testa, enorme ligamentos estourou, eo seu alento pego en agonía.
  
  O resto de bolt anel veu para fóra, e case caeu. El colleu o M3 e foi para o perímetro. Como chegou a el, el escoitou a porta da fronte slam. Algo saltou sobre o chan de pedra. Nick pomba para ela e cubriu a con o seu gran corpo espido. Despois de todo, eles viu. Eles sabían o coronel estaba morto. Entón, eles foron mina de granada. A granada estoupou con unha desagradable luz vermella e un pop. Nick sentiu o espido rapaza tremer baixo el. Un fragmento de unha granada pouco en Ego nádegas. Maldito o xastre, el pensou. Encher a papel, Falcón! El inclinouse sobre un soporte e disparou a través de tres follas porta. O home berrou, que mágoa. Nick continuou disparar ata o metralleta era vermello-quente. El foi para fóra de munición, correu outro metralleta, e, a continuación, disparou a última rolda do día. El entendeu que el aínda estaba medio deitado enriba da rapaza. De súpeto, el foi moi tranquila. Debaixo del, a princesa, dixo, "Vostede sabe, está moi pesado". "Eu pediu desculpas", el riu. "Pero este soporte é todo o que temos. Debemos separar o ego. "O que pasa agora?" El mirou para nah. Ela estaba tentando pente os seus dedos a través do seu cabelo escuro, resucitando de todo o morto. El esperaba que era para sempre. "Eu non sei o que está a suceder agora", dixo honesta.
  
  
  "Eu non sei onde estamos. Eu creo que é un torno a un vello portugués calabozo en algún lugar baixo a cidade. ih debe ser varias decenas. Hai unha oportunidade de que todos os tiros foron oín - quizais o portugués policía vai chegar mirando para nós." Que significaba unha longa pena de prisión para el. Falcón vai, finalmente, liberar o ego, pero iso vai levar tempo. E, finalmente, chegar a rapaza. A rapaza entendido. "Espero que non", ela dixo suavemente, " e, a continuación, despois de pasar por todo isto. Eu non podo soportar a ser levado de volta a Portugal e poñer en un orfanato." Polo que vai ser. Nick, escoitando esta historia do Príncipe Askari, sabía que ela estaba correcta.
  
  
  Goberno portugués oficial Luís da Gama, se visco tiña nada que ver con iso, eles probablemente manda-la a un hospital psiquiátrico. A rapaza comezou a chorar. Ela implica o seu sucio brazos en torno a Nick Carter e aconchegou-se para el. "Non deixe que eles me levar, Nick. Por favor, non para sempre." Ela apuntou para o Coronel Chun Li corpo. "Eu vin que matalo. Vostede fixo iso sen un segundo pensamento. Podes facer o mesmo para min. Que promesa?" Se non podemos fuxir, se estamos capturado polo tanto o Chinés ou o portugués, a promesa de que vai me matar. Por favor, vai ser doado para ti. Eu non teño a coraxe de facelo só. Nick bateu o ombreiro espido. Foi un dos máis estraños promesas el xa tiña feito. El non sabía se podería manter o ego ou non.
  
  "Por suposto," el dixo. "Por suposto, bebé. Eu vou matar vostede, se as cousas están moi mal." O silencio estaba empezando a entrar na uem nervios. El disparou un curto período de explosión na estrada de ferro, escoitou o berro e ricochet de balas no corredor. A continuación, a porta estaba aberta ou media-aberta. Alguén foi alí? El non sabía. Poden perder o precioso tempo, cando eles teñen que realizar. Quizais o Chinés temporalmente fuxiu cando o coronel morreu. Este home estaba a traballar con un pequeno grupo, coa elite, e que tería que ir a un chanzo superior para as novas ordes. Killmaster decidido. Eles van ter a súa oportunidade e executado a partir de aquí.
  
  El xa tirou o rompendo as nenas fóra do centro. El comprobar a súa arma. Non era a metade dun clip de esquerda na metralleta. A rapaza podería levar a unha luger e estilete, e.. Nick veu para os seus sentidos, foi para o coronel corpo, e retirou o seu cinto e coldre. El adxunto do ego para a súa espida de cintura. El quere o Luger con el." "Dalle, querida. Imos correr a partir de aquí. Depressa, como sempre digo, portugués." Eles chegaron na estación de ferrocarril cando o tiroteo comezou no corredor. Nick e a moza deixou e aconchegou-se para Xemer só fóra da porta. A continuación, houbo berros, gritos, e granada explosións, e, a continuación, silencio.
  
  Eles ouviron shaggy cauteloso pasos polo corredor cara a día. Nick puxo un dedo para a súa boca. Ela balance a cabeza, os seus ollos verdes enormes e asustado na súa enlameada rostro. Nick pincho o fociño do metralleta na porta, a súa man sobre o gatillo. Non foi o suficiente luz no corredor para eles para ver cada outras. Príncipe Askari, no seu branco Mozambique uniforme, esfarrapado, rasgado, e sanguenta, coa súa perruca torto, mirou para eles con ollos ámbar. El mostrou toda a súa dentes afiados en un sorriso. Tiña un rifle na man e unha pistola no outro. A súa mochila aínda estaba media chea de granada.
  
  Eles foron en silencio. O home negro de león-como os ollos percorrían arriba e abaixo ih espido corpos, tendo todo isto en con un ollar. Ego mirada permaneceu sobre a rapaza. A continuación, el sorriu para Nick de novo. "Eu sinto moito, eu estou atrasado, home vello, pero levou un tempo para saír en torno a este estacada. Algúns arredor do meu negro irmáns me axudaron e me dixo onde este lugar foi - eu vin tan rápido como eu podería. Parece como se eu perdín, perdeu a parte divertida, eh. El aínda estaba examinando a rapaza corpo. Ela volveu o seu ollar sen vacilar. Nick, mirando, viu nada base en o Príncipe mirada. Só declaracións. O Príncipe volveu para o Nick, o seu arquivo dentes brillando con de atraccións. "Eu digo, meu amigo, ten dous feitos? Como Adán e Eva?"
  
  
  
  Capítulo 12
  
  
  
  KILLMASTER deitado na súa cama no Azul Mandarín Hotel e mirou para o teito. Fóra, Tifón Esmalte comezou a gañar impulso, volvéndose para escuma, seguido por varias horas de ameazas. Descubriuse que ih foi, de feito, esperando por unha forte diaño vento. Nick mirou para o reloxo. Despois do mediodía. El estaba con fame, e a uem necesaria unha bebida, pero el era moi preguiceiro, moi cheo para mover. As cousas estaban indo ben. Saír de Macau foi ridiculamente fácil, case frustrante. O Príncipe roubou un coche pequeno, un agredidos Renault, e tres deles espremer en Nah e acelerou para Peoha Punto, a rapaza a levar posto o príncipe bloodstained abrigo. Nick é usar só unha bandagem en torno a súa cadeira. Foi un paseo salvaxe - o vento foi empurrando o coche pequeno como a palla - pero eles alcanzaron o Punto e atopou vida chaquetas onde se tiña escondido o ih entre as rochas. As ondas eran altas, pero non moi alto. Aínda non. O lixo foi onde el debería ser. Nick, remolque a rapaza-Príncipe Hotel, pero incapaz de - tirou un pequeno esquema da súa vida peto do abrigo e envialo a voar para arriba. Un foguete vermello pintado o vento ceo. Cinco minutos máis tarde, o lixo colleu ih...
  
  Min, un Tangar barqueiro, dixo, " Nós estabamos moi preocupado, señor. Non podemos esperar outra hora, quizais. Non vai vir en breve, debemos deixar - nós pode non ser capaz de volver a casa con seguridade aínda. "Eles non chegar a casa facilmente, pero que non chegou a casa moi ben. Eles foron perdidos na selva do amencer, cando o lixo navegou o tifón abrigo. Nick estaba no teléfono coa SS, e algúns dos ego persoas estaban esperando. A transición do Azul" Mandarín " para "Azul Mandarín" foi doado e indolora, e se o atendente penso que había algo raro sobre iso salvaxe-mirando Trinity Catedral escena, el realizou a volta. Nick e a nena tiña prestado a torre de roupa de Tangam; o Príncipe de algunha maneira conseguiu ollar regal en todo o que restaba da súa roubado branco uniforme. Nick bocejos e escoitou o tifón desprazar ao redor dos edificios. O Príncipe estaba ao fondo do corredor, nunha sala presuntamente durmindo. A rapaza foi para o seu cuarto, que era á beira ego, caeu sobre a cama, e inmediatamente perdeu a conciencia. Nick cubriu a arriba e de esquerda a soa.
  
  
  Killmaster podería utilizar un pouco de sono. Logo, el levantouse e foi para o cuarto de baño, chegou de volta, acendeu un cigarro e sentou-se sobre a cama, pensando. El non chegou a escoitar o son, non importa o quão forte o noso ego foron oídos. Pola contra, o son invadiron o ego-conciencia. El se sentou moi aínda e tentou identificar-lo. É claro. A ventá de láminas de arriba. Unha fiestra creado por alguén que non quere ser oído. Nick sorriu... El encolleu os grandes ombreiros. El medio-repite-lo. El foi para a porta da nena sala e bateu. Silencio. El bateu de novo. Ningunha resposta. Nick recuou e chutou o fráxil bloqueo co seu pé descalzo. A porta abriuse. O cuarto estaba baleiro. El balance a cabeza. El foi para a dereita. El atravesou o cuarto, e non pensar que ela tiña só tomado un saco, e mirou para fóra da xanela aberta. O vento sopraba a choiva contra a miña cara. El chiscou e mirou para abaixo. O lume escapar estaba escondido por unha manta gris da néboa e vento chicoteado choiva. Nick rolou a fiestra, suspirou, e se afastou. El volveu para o cuarto principal e acendeu outro cigarro.
  
  KILLMASTER Por un momento deixou a súa carne sentir a perda, a continuación, el riu con rigor e comezou a se esqueza sobre iso. Con todo, era irónico que a princesa ' corpo, que foi posuído por moitos, non estaba destinado a uem. Entón, deixar a ir. El chamou de fóra de seguridade do MACHADO. Ela cumpriu o seu contrato con Falcón, e se o vello home pensa que está indo a usar o seu novo para outro traballo sucio, emu só precisa pensar de novo. Nick non estaba moi sorprendido cando o teléfono tocou uns minutos máis tarde.
  
  El levou ego e dixo, " Ola, Aski. Onde está vostede?" O Príncipe dixo: "eu non creo que eu estou indo a dicirlle isto, Nick. É mellor se eu non digo iso. Eu teño Princesa Morgana comigo... estamos a casar-se, home. Tan pronto como poidamos. Ela explicou hey, todo, sobre a rebelión e todo o que, e o feito de que, como unha persoa optimista, que ía cometer traizón. Ela aínda quere facelo. Dela, tamén. "Bo para tanto de ti", dixo Nick. "Quero-lle boa sorte, Aski. "Non parece moi sorprendido, home vello. "Eu non estou cego ou estúpido, Aski."
  
  "Eu sei onde estaba", dixo o Príncipe. "Eu estou indo a cambiar todo o que eu teño de a princesa. Unha cousa é, ela odia os seus compatriotas tanto como eu fago." Nick dubidou por un momento, a continuación, dixo: "Está indo para usalo, Aski?" Vostede sabe... "Non, antigüidades. Está fóra. Esquecido. "Todo ben," Killmaster dixo suavemente. "Todo ben Aski. Eu penso que o ve dese xeito." Pero o que sobre, uh, carga? Deu unha especie de semi-promesa. Quere que as rodas para leva-la en... " Non, compañeiro. Eu teño outra contacto en Singapur, estar alí para a nosa lúa de mel. Eu creo que pode se librar de todos eles... bens que pode roubalo." O Príncipe riu. Nick pensamento do brillantes, dentes afiados e riu tamén. El dixo. "Deus, eu non sempre teñen moito. Agarde un minuto, Nick. Morgan quere falar con vostede."
  
  Ela veu. Ela falou como unha señora de novo. Ela podería ser só que, Nick pensamento, como el escoitou. El só podería vir de volta a través da canle. El esperaba que o príncipe ía coidar del. "Eu nunca vou ver vostede de novo", dixo a rapaza. "Eu quero agradecer a vostede, Nick, para o que fixo por min." "Pero vostede fixo-máis do que pensa, máis do que nunca vai entender. Así, grazas." "Non para sempre," el dixo. "Pero fai-me un favor, Príncipe... Tentar manter o seu fermoso nariz limpo, o Príncipe é un bo rapaz." "Eu sei que. Oh, como eu sabía que? Entón, con un infecciosas alegría na súa voz que nunca oíra falar antes, ela riu e dixo, " el che dicir o que eu estaba indo a facer ego facer?" "Eu estaba indo a deixar de dicir vostede. Adeus, Nick." O príncipe está de volta. "Ela me vai facer vara meus dentes xuntos," el dixo con simulación tristeza. "Iso me vai custar unha fortuna, eu lle asegura. Vou ter que dobrar as miñas operacións". Nick sorriu para o seu teléfono. "Veña, Asuka. Traballar en unha tapa non é así, non ía cubrir moito." "Tomar un xastre, que non", dixo o Príncipe. "Por cinco mil dos meus soldados? Eu definir un exemplo para ela. Se está a usar unha tapa, a continuación, eles están usando un boné. Polo de agora, antigüidades. Non mono chaves, eh? Temos así que o vento calma para abaixo." "Non hai chaves", dixo Nick Carter. "Vaia con Deus." El desactivar. El estendeuse sobre a cama de novo e de pensamento da Princesa Morgana da Gama. Seducido polo seu tío, á idade de trece anos. Ela non era violada, pero seducido. Goma de mascar e de novo. Un moi segredo caso, o máis segredo. Como emocionante que debe ser por unha trece-year-old girl. Despois de catorce anos. Entón quince. Entón dezaseis anos. O caso durou tres longos anos, e ninguén sabe sobre el. E nervioso como o angry tío debe ser cando, finalmente, ela comezou a mostrar sinais de noxo e de protesta contra o incesto.
  
  Nick engurrou o cello. Luis da Gama debe ser unha especial fillo de puta. Ao longo do tempo, el comezou a subir no goberno e círculos diplomáticos. El foi o da rapaza gardián, así como o seu tío. El controlado o seu diñeiro, así como a súa áxiles corpo do bebé. Aínda así, el non podía deixar a nena soa. Suculenta mozos infancia foi un mortal atraer para o vello e canso homes. Con cada un deles, o perigo de exposición creceu máis e máis. Nick podía ver que o seu tío dilema era grave. Ser pego, exposto, e pelourinho significa ter unha relación incestuosa con só a súa sobriña por máis de tres anos! Iso significaba a absoluta fluxo de todo-fortuna, carreira, mesmo a propia vida.
  
  A rapaza, xa vello o suficiente para saber o que estaba facendo, apresurouse o curso dos acontecementos. Ela corre para abaixo Lisboa. O seu tío, con medo de que ela ía falar, colleu e anunciado por un sanatorio en Suíza. Alí, ela falou como ela marchou baixo sodio pentatol, e o sly graxa enfermeira oído. Chantaxe. A rapaza finalmente escapou ao redor do sanatorio - e só continuou a vivir. Ela non dixo nada. Ela nin sequera saben sobre a babá que tiña oído ela e xa estaba tentando falar do seu tío en silencio. Nick Carter sorriso era difícil. Como o home suou máis! Eu traballei ata un suor e pagou por el. Cando era un Lolita entre as idades de trece e dezaseis anos, as súas posibilidades de unha vida normal despois son escasas. A Princesa quedou lonxe de Portugal e progresivamente foi baixada. Alcol, drogas, sexo, que tipo de cousas. O meu tío esperou e de pago. Agora que estaba moi alto no despacho, emu tiña moito que perder. Entón, finalmente, máis Negra chegou a vender sucio películas, e Tío tivo a súa oportunidade. Se el podería dalgún xeito obter a rapaza de volta a Portugal, probar que ela estaba tolo, ocultar ela, quizais ninguén vai confiar a súa historia. Pode haber algúns murmurios, pero el podería esperar. El comezou a súa campaña. El acordou que a súa sobriña do ego estaba doendo Portugal imaxe no mundo. Hey, vostede necesario experto coidado, mala cousa. El comezou a traballar co portugués intelixencia, pero só dixo-lles a metade da historia. Medrou a costa dela. Unha campaña de sofisticados acoso comezou, ten como obxectivo levar a princesa de volta a Portugal, manda-la para un "convento" - así desvalorización calquera historia que se ten dito ou pode dicir.
  
  Alcohol, drogas e sexo tiña completamente roto a ela. Quen ía crer unha nena tola? Aski, con un ego de superior intelixencia predando portugués intelixencia, tropezou sobre a verdade. El viu-o como un arma que sería usado contra o goberno portugués para forzar o ego para facer concesións. Despois de todo, unha arma que el non estaba indo a usar. El estaba indo para casar con ela. El non quere que sexa daubed calquera máis do que xa foi, xeso. Nick Carter levantouse e stubbed fóra do seu cigarro no cinceiro. El engurrou o cello. Tiña un sentimento incómoda de que o seu tío ía fuxir con el-el probablemente morrer con todo o estado e eclesiástica honores. Pena. El se lembraba os dentes afiados, e que Asuka tiña dixo unha vez: "eu son usados para matar a miña propia carne!"
  
  Nick tamén lembrar Johnny Intelixente con un xade-manipulados de papel coitelo en dobrar un dólar. Quizais tío non era a casa de balde. Quizais... El ten vestido e saíu para o tifón. Clare e a outras persoas na ornamentado lobby mirou para el con horror. O gran Americano vai realmente ir tolo se el sae en o vento. En realidade, el non era tan malo como el esperaba. Vostede tiña que manter un ollo para fóra para obxectos voadores como tenda signos, latas de lixo, e de madeira, pero se mantivo baixo e presionado contra edificios, que non explotar-lo fóra. Pero a choiva foi algo especial, unha gris de onda que rolou polas estreitas rúas. El foi embebido en un minuto. Estaba quente auga, e el podía sentir máis de Macau lodo ser lavado de el. Por algunha oportunidade - só así-el atopou-se de volta na Wan Chai área. Non moi lonxe do Rato Fink bar. Pode ser un refuxio en esta. El discutiu a el cando el tiña unha nova noiva. O vento chicoteado-lo duro, achatamento contra a execución cadra. Nick foi para buscala, observando súas fermosas pernas longas, cheo seos, a pel fermosa, e moi recatada aparencia. Como recatada como un desgrenhado rapaza pode ser. Ela estaba vestindo unha vez saia curta, pero non un mini, e ela non estaba vestindo un vestido. Nick axudou a axitado a rapaza para o seu pés. A rúa estaba baleiro, pero non para eles.
  
  El sorriu. Ela sorriu para o reumatismo, un incerto sorriso crecer máis quente como ela recoñeceu o ego. Eles estaban de pé en o uivo do vento e choiva pesada. "Como eu entendo que," Nick Carter dixo, "esta é a súa primeira tifón?" Ela agarrou o seu cabelo, fluíndo. "Y-si. Aquí en Fort Wayne, ih rede. Vostede é un Americano? Nick inclinouse un pouco e lle deu un sorriso que Hawke moitas veces descrito como " a manteiga non derreter na boca." "Podo axudar?" Ela apertou contra si mesma ego no peito. O vento agarrou-se ao seu peirao saia, para o seu bo, moi bo, excelente, excelente pernas. "Eu teño perdido," ela explicou, "saír, deixar as outras nenas, pero eu sempre pode ser pego en un tifón." "Vostede", Nick, dixo, " son románticos para o meu corazón. Supoña que compartir "tifón". A continuación, bebidas, por suposto, e unha oportunidade de me presentar e limpar. Nah tiña grandes ollos grises. O seu nariz era virou-se, eo seu cabelo era curto e de ouro. Ela sorriu, " eu creo que eu gustaría que iso. A onde imos? Nick apuntado para abaixo da rúa para o Rato Fink bar.
  
  El pensou que o príncipe novo, moi brevemente, a continuación, o pensamento de seu. "Sei que este lugar", dixo. Despois de dúas horas e algunhas bebidas, Nick fixo unha aposta cos si mesmo que a conexión sería máis. El perdeu. Falcón respondeu case inmediatamente. - o porto foi redirixido. Vostede fixo un gran traballo. "Si", Nick acordado. "Eu fixen iso. Outro nome cruzou no pequeno libro negro, eh? "Non sobre unha liña aberta," Falcón, dixo. "Onde está vostede?" Se podes vir de volta, eu aprecio iso. Houbo un pequeno problema, e - ""non Hai tamén un pequeno problema aquí", dixo Nick. "O seu nome é Henna Dawson, e ela é unha profesora en Fort Wayne, Indiana. Ensina nas escolas primarias. Eu estou aprendizaxe. Vostede sabe, señor, que os vellos métodos están hai moito tempo fóra de data? Podo ver ela, Spot-lo Lugar-voz Punto-Punto-bo can-é todo, no pasado, agora.
  
  Un breve silencio. Os fíos cantarolava por quilómetros. Falcón, dixo, " Moi bo. Con todo, eu creo que vai ter que facer isto no seu propio sistema antes de que pode facer calquera traballo de novo. Pero onde está vostede agora , no caso de que eu teño de ti urxente?""Será que cre", preguntou Nick Carter canso, " O Rato Fink Bar.
  
  Hawke: "eu creo." "Moi ben, señor." E despois hai o tifón . Eu podería ser detido por dous ou tres días. Adeus, señor." Esperar. A súa..."...non me chaman, " Killmaster, dixo con firmeza. "Vou chamar de ti."
  
  
  
  fío
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Operación Lunar Foguete
  
  
  Nick Carter
  
  
  Operación Lunar Foguete.
  
  
  
  Traducido por novo búlgaro Shklovsky
  
  
  
  Capítulo 1
  
  
  
  Ás 6:10, 16 de fermento comezou o pasado conta atrás.
  
  
  Voo xestores sentou-se tes diante dos seus paneis de control en Houston, Texas, e Cabo Kennedy, n. y., Florida. Terra foi rodeado por unha flota de seguimento de buques, unha rede de profunda-espazo de radio, antenas, e varios paira satélites de comunicacións. Mundo da televisión comezou ás 7: 00 am ET, e eles, que chegara ata principios para testemuñar o evento, oído o voo director de Control da Misión en Houston anunciar: "Todo verde e ir."
  
  
  Oito meses antes, a nave Apollo foi probado en órbita. Seis meses atrás, o aterrando pasou espazo probas. Dous meses máis tarde, o gran Saturno 5 foguete fixo a súa non tripulado voo de estrea. Agora, tres seccións de lunar lander foron conectado e listo para o seu primeiro tripulada órbita - a proba final antes de que a real voo para a lúa.
  
  
  Os tres astronautas comezaron o seu día con un rápido exame médico, seguido por o almorzo habitual de carnes e ovos. A continuación, eles dirixíronse a Jeep a través dun sombrío lingua de area e sotobosque chamado Merritt Illa, unha mimmo de artefactos a partir dun anteriormente espazo de idade-o lanzamento almofadas de Mercurio e Gemini-e un mimmo dunha laranxa grove que tiña de algunha maneira sobrevivir. 39, unha enorme plataforma de formigón metade do tamaño dun campo de fútbol.
  
  
  O piloto-en-xefe para o próximo voo foi o Tenente Coronel Norwood "de Woody" Liscombe, un de cabelos gris, taciturno home nos seus corenta anos, un sobrio e graves veterano do Mercurio e Xemelgos programas. El chiscou na néboa que paira sobre a plataforma de lanzamento, como os tres homes camiñou desde o Jeep para a preparación da sala. "Ben", el dixo no seu lento Texas drawl. "Isto vai axudar a protexer os ollos dos raios do sol durante o despegamento."
  
  
  Os seus compañeiros de equipo balance a cabeza. O tenente Coronel Ted Verde, tamén un Gemini veterano, tirou unha cor vermella bandana e limpou o lóbulo da orella. "Debe ser a dos anos noventa," el dixo. "Se queda aínda máis quente, eles só poden derramar o aceite de oliva sobre nós."
  
  
  Ministerio de asuntos exteriores Comandante Doug Albers riu nerviosamente. Grave como un neno, no trinta e dous, el era o máis novo membro do equipo, o único que aínda non fora no espazo.
  
  
  Na sala de adestramento, os astronautas escoitou o final misión informativa, a continuación, vestiu os seus traxes espaciais.
  
  
  No lanzamento complexo de resort, a tripulación do lanzamento pad comezou a recarga do Saturno-5 foguete. Debido á alta temperatura, o combustible e axentes oxidantes tiña que ser de refrixeración a temperaturas máis baixas que o habitual, e a operación foi realizada doce minutos de atraso.
  
  
  Por enriba deles, na parte superior de un cincuenta e cinco andares pórtico ascensor, un cinco-persoa Connelly técnica de Aviación equipo tiña acaba de completar o final inspección de trinta toneladas de Apolo cápsula. Connelly é Sacramento empresa foi NASA contratista principal para a us $ 23 millóns de proxecto, e un bo oito por cento do lunar Porto Kennedy, NY persoal foron empregados de California aeroespacial empresa.
  
  
  Porto Xefe Pat Martelo, un gran, cadrado-faced home en un macaco branco, branco boné de béisbol, e unframed hexagonal polaroids, deixou como el e o equipo ego cruzou o podio que separa o Apolo cápsula do servizo torre. "Vostedes ir adiante," el gritou. "Eu estou indo a tomar un último ollar ao redor."
  
  
  Odín virou-se o transporte e sacudiu a cabeza. "Eu teño feito cincuenta corre con vostede, Pat," el berrou, " pero eu nunca vin facer nervioso antes."
  
  
  "Non pode ser moi coidadoso," Martelo, dixo, como el subiu de volta para o pod.
  
  
  El mirou ao redor da cabina, navegar polo labirinto de instrumentos, mostradores, interruptores, luces, e alternancia interruptores. A continuación, ver o que el viu, el moveuse rapidamente para o dereito, caeu a todos os fours, e esvarou baixo os astronautas ' sofás para o conxunto de fíos que decorreu baixo a bóveda porta.
  
  
  El tirou o polaroids, colleu un caso de coiro da súa cadeira de peto, abriu o ego, e poñer un par de simple rimless lentes. El tirou un par de amianto luvas en torno a súa volta peto e puxo o ih ao lado da súa cabeza. El produciu cortadores de fío e un arquivo en torno a segunda e terceira dedos da man dereita luva.
  
  
  El estaba respirando pesadamente agora, e pingas de sangue comezou a escorrer Ego testa. El puxo as luvas, coidadosamente seleccionados a fío, e comezou a cortar parcialmente. A continuación, el puxo o cortadores e comezou a espir o pesado Teflon illamento ata máis de un centímetro de brillante cobre fíos foi exposto. El aserrada un torno a temas e resgou-lo fóra, flexión que tres centímetros de distancia desde os soldados puntos de algúns conversor de ECS gasoduto ...
  
  
  Os astronautas estaban movendo en concreto plataforma de complexo 39 en pesada lunar traxes espaciais. Eles deixaron de usar as mans con algúns dos tripulantes en torno a eles, e Coronel Liscombe sorrir como un todo-los entregou o emu tres-pé mock-up cociña xogo. "Cando está listo, o Coronel," o técnico, dixo, " só bater na parede.
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  superficie áspera. Os nosos foguetes vai facer o resto."
  
  
  Liscombe e a outros astronautas asentiu, sorrindo a través da súa faceplates, a continuación, mudouse para o portal de ascensor e rapidamente subiu ao esterilizados "sala branca" no nivel da nave espacial.
  
  
  Dentro da cápsula, Pat Martelo acaba de rematar a presentación do soldada conexión de seguimento ambiental tubos. El axiña se reuniron ata as súas ferramentas e luvas e saíu de baixo a sofás. A través da escotilla aberta, el viu os astronautas deixar o cuarto branco e andar todo o vinte e pé de ponte para o anel de aceiro-casco de aceiro de cápsula.
  
  
  Martelo ten aos seus pés, ás présas recheo as luvas para o seu peto de atrás. El forzou un sorriso nos seus beizos mentres el saíu a través do alçapão. "Está todo ben, os nenos", el gritou. "Ten unha boa viaxe."
  
  
  Coronel Liscombe parou abruptamente, e virou-se para afrontalo lo. Martelo se encolleu, rexeitaron-se un invisible golpe. Pero o spaceman estaba sorrindo como el entregou en un gran partido. Cando os beizos no panel frontal mover, eu dicir, " Aquí, Pat, a próxima vez que vostede quere acender un lume."
  
  
  Hummer estaba alí con un partido na man esquerda, un sorriso conxelado no seu rostro como os tres astronautas tivo pena Emu man e arrastrou a través da escotilha.
  
  
  Eles conectado a súa prata nylon traxes espaciais para o seguimento ambiental do sistema e deitouse na súa sofás, esperando a presión para construír. Mando piloto Liscombe foi esparramado para a esquerda baixo o voo panel de control. Verde, que foi designado como navegador, estaba no medio, e Albers foi á dereita, onde o equipo de comunicación foi localizado.
  
  
  Ás 7:50, o impulso foi rematada. O selado dobre hatch cobre foron selados, e a atmosfera dentro da nave espacial estaba cheo de osíxeno e aumentou a dezaseis libras por centímetro cadrado.
  
  
  Agora, a rutina familiar comezou, unha infinitamente detallada executar con duración de máis de cinco horas.
  
  
  Despois de catro e media segundos, a conta atrás detido dúas veces, ambas as veces debido á menor "fallos". A continuación, a conta atrás de menos de catorce minutos, o procedemento foi detido de novo, esta vez debido á estática interferencia no canles de comunicación entre a nave e os técnicos do centro de operacións. Cando se limpou, a conta atrás guión continuou. O seguinte shaggy necesario cambiar equipos eléctricos e comprobar o glicólico-o refrixerante utilizado en o barco ambiental sistema de control.
  
  
  Comandante Albers chamou a chave marcado 11-CT. Pulsos desde o interruptor pasou a través do fío, bloqueando a zona de que o illamento de Teflon foi eliminado. Dous pasos máis tarde, o Coronel Liscombe virou unha chave que enviou o altamente inflamable etileno glicólico a través dunha segmentación alternativa - e a través dun brazed conexión que foi coidadosamente pasou a través. O momento en que a primeira pinga de glicólico pousou nun espido, superenriquecido fío marcado o momento en que a néboa da eternidade abriu para os tres homes a bordo Apolo COMO-906.
  
  
  Ás 12:01:04 EST, a xente mirando para unha pantalla de TV sobre a Almofada 39 viu chamas entrar en erupción en torno Comandante Albers ' sofás no lado dereito da cabina.
  
  
  Ás 12: 01: 14, unha voz dentro da cápsula gritou: "Lume na nave espacial!"
  
  
  Ás 12:01:20, os que estaban a asistir TV viu Coronel Liscombe tentando liberar-se da súa cintos de seguridade. El virou-se cara diante do seu sofá e mirou ao seu dereito. Unha voz, presuntamente ego, gritou: "O tubo é cortado... Glicólico fluxos... "(O resto é distorsionada).
  
  
  Ás 12:01:28, Tenente Comandante Albers ' telemetría pulso saltou pechada. O ego podería ser visto envolto en chamas. Unha voz que debería pertencer a unha uem gritou: "levar a cabo de aquí... estamos queimando..."
  
  
  Ás 12: 01: 29, unha parede de lume subiu, obscurecer o punto de vista do escenario. A televisión monitores quedou en branco. Cabina de presión e calor estaban subindo rapidamente. Ningún outro claro mensaxes foron recibidos, aínda que os berros de dor foron oídos.
  
  
  Ás 12:01:32, a presión da cabina chegou a vinte e nove libras por centímetro cadrado. A nave foi destruído pola presión. Un raio foi visto por persoas de pé no nivel de o barco de windows. Pesado fume comezou a infiltrar-se para fóra en torno a cápsula. Os membros do portal tripulación correu baixo a pasarela de liderado para o buque, desesperadamente tentando abrir a escotilla cubrir. Ih foi empurrado cara atrás por Savchenko forzas e fume.
  
  
  Había un vento forte dentro da cápsula. Branco-quente aire ruxiu a través do espazo, que inclúen os astronautas nun casulo de lume brillante, engurras seus narices como insectos nunha onda de calor de máis de dous mil graos ...
  
  
  * * *
  
  
  Unha voz na sala escura, dixo: "O razoamento rápido do xefe de policía impediu unha traxedia de aínda maior proporcións."
  
  
  Unha imaxe brillou a través da pantalla, e Martelo atopou-se mirando para o seu propio rostro. "Este é Patrick J. Martelo," a noticia comentarista de TELEVISIÓN continuou, " un corenta e oito anos de idade, Connelly Aviación técnico e pai de tres fillos. Mentres que os outros conxelar en horror, el tiña o corazón para que a prensa. control de botón
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  isto provocou o sistema de evacuación de... "
  
  
  "Mira! Ollo! É o meu Pai!" inocente, estridente voces soaron na escuridade detrás del. Martelo fixo. El automaticamente dixitalizados sala, alomenos o dobre porta pechada e as cortinas pechadas. El escoitou ego, a muller, din, " Hush, os nenos. Imos oín-lo..."
  
  
  A TV comentarista agora estaba apuntando para a figura de Apolo-Saturno 5 nave espacial. "O sistema de evacuación está deseñado para expulsar unha cápsula por paracaídas, que está involucrada no desembarco fóra de sitio en caso de emerxencia durante o lanzamento. Con excepción dos astronautas, Martelo rápido a pensar impediu que o incendio en a cápsula de divulgación para a terceira fase de foguetes debaixo do módulo lunar. Se fose para estender, o estrondoso queima de oito millóns e medio de litros de refinado de queroseno e osíxeno líquido iría destruír todo o Kennedy Space Center, nova york, así como as áreas circundantes de Port Canaveral, Cacao Praia, e Rockledge... "
  
  
  "Mamá, a súa canso. Imos ir para a cama." Foi Timmy, o seu fillo máis novo, que tiña virado catro que o sábado.
  
  
  Martelo inclinouse cara adiante e mirou para o conxunto de televisión en a desordenado sala de estar da súa Cacao Miseria bungalows. A súa rimless egos brillaban. Suor estalou sobre a súa testa. Ego ollos agarrou desesperadamente para a TV comentarista rostro, pero era o Coronel Liscombe, que sorriu para el e entregou En un partido ...
  
  
  O sucio cheiro de ferros quentes e flores encheu a sala. As paredes inclinouse cara a el, como unha enorme burbulla. Unha enorme capa de propagación de chamas mimmo el, e Liscombe cara derretido antes ego ollos, deixando só carbonizados, asar carne esponxamento, ollos popping dentro dun calcificados cranio, o cheiro da queima de ósos ...
  
  
  "Pat, o que está mal?"
  
  
  O ego muller inclinouse sobre el, o seu rostro pálido e deseñado. Debe ter gritou. El balance a cabeza. "Nada", dixo. Ela non sabía. El nunca podería dicir hey.
  
  
  De súpeto, o teléfono tocou. El saltou. El fora esperando por este durante toda a noite. "Eu vou entender," el dixo. Un comentarista dixo: "Nove horas despois de que o acontecemento tráxico, os investigadores están aínda peneirar os restos carbonizados..."
  
  
  Foi Martelo é o que manda, Pitt Rand, o xefe da partida equipo. "É mellor vir, Pat," el dixo. Ego voz é absurdamente hilariante. "Hai un par de preguntas..."
  
  
  Martelo asentiu, pechando os ollos. Foi só unha cuestión de tempo. Coronel Liscombe estaba gritando: "O tubo é de corte." Corte, non roto, e Martelo sabía por que, el podía ver o caso de que realizada o ego polaroid puntos, xunto cos soldados e teflon fichas.
  
  
  El era un bo Americano, un empregado fiel de Connelly Aviación, durante quince anos. El traballou duro, subiu a través das filas, e estaba orgulloso do seu traballo. El idolatrado os astronautas que foi para o espazo no seu traballo. E, a continuación, - porque el amaba a súa familia - el uníuse a comunidade do vulnerables, o desprotexidos.
  
  
  "Si, é bo." Martelo dixo el con calma, cubrindo a boca coa man. "Eu quero falar sobre iso. Pero eu teño un pouco de axuda. Eu teño policía de protección".
  
  
  A voz do outro lado parecía sorprendido. "Todo ben, Pat, por suposto. Que pode ser arranxado."
  
  
  "Eu quería que eles para protexer a miña esposa e fillos," Martelo, dixo. "Eu non estou de saír de casa ata que chegar aquí."
  
  
  El baixou-se e levantouse, a súa man tremente. Súpeto, o medo fixo o seu estómago torsión. El fixo un compromiso - pero non había outro xeito. El mirou para a súa esposa. Timmy adormeceu no Nah colo. El podía ver o neno despenteado pelo louro encravado entre o sofá e o seu cóbado. "Eles quere traballar," el dixo vagamente. "Eu teño que ir."
  
  
  O abafado timbre tocou. "A esta hora?", dixo ela. "Quen podería ser?"
  
  
  "Eu preguntei a policía para vir."
  
  
  "A policía?"
  
  
  Era estraño como o medo baixou tempo. Menos de un minuto, el mirou como se el foi sobre o teléfono. El foi para a fiestra e coidadosamente abriu as cortinas. Un escuro sedan na calzada visco teito lámpada no teito e un pin de antena en a lado. Os tres homes na terraza estaban de uniforme, armas estea na funda nos seus cadros. El abriu a porta.
  
  
  O primeiro foi un gran home, marrón do sol, con cor de cenoria cabelo louro slicked de volta e un sorriso agradable no seu rostro. Nen estaba vestindo unha camisa azul, gravata bolboreta, e pantalóns, e el levou un branco casco baixo o seu brazo. "Ola," el dixo lentamente. Martelo estaba mirando para o uniforme. El non entender iso. "Estamos provincia oficiais," o ruivo, explicou. "A NASA persoas nos chamou..."
  
  
  "Oh, bo, bo." Hummer saíu de lado para deixar ih en.
  
  
  O home foi curto, fino e escuro, con mortos-gris ollos que estaban abertos a ruiva. Unha cicatriz profunda rodeado do seu pescozo. Ego man dereita estaba envolto nunha toalla. Martelo mirou para el con súbita preocupación. A continuación, el viu un cinco-gala barril de gasolina que está a ser realizada por un terceiro. Ego ollos darted para o rostro do home. Ego boca aberta. Naquel momento, el sabía que el estaba comezando a morrer. Baixo o branco casco, as súas características foron plana, con alta mazás do rostro saíntes e ollos oblíquos.
  
  
  Esguichos en vermello man
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  el cuspiu a longa agulla con un pequeno suspiro de escapar do aire de mostraxe. Martelo grunhiu, que ferir, e pediu permiso para realizar. Ego man esquerda chegou para o seu brazo, dedos agarrando forte agonía preso na súa torturado músculos. A continuación, el lentamente caeu para adiante.
  
  
  A muller berraba e intentou levantarse do sofá. O home coa cicatriz no pescozo atravesou a sala, como un lobo, a súa boca mollada e brillante. Houbo un feo navalla preso en torno a toalla. Como a lámina brillou, ela saltou cara a nenos. O sangue mana abaixo feroz vermello, corte que tiña feito na súa gorxa, abafando seu berro. Os nenos non foron totalmente esperto. Ih ollos estaban abertos, pero aínda turba co sono. Eles morreron rapidamente, en silencio, sen unha loita.
  
  
  O terceiro home foi abertamente para a cociña. El abriu o forno, acendeu a gas, e descendeu as escaleiras para a tormenta de abrigo. Cando el volveu, o gas barril estaba baleiro.
  
  
  O ruivo colleu a agulla en torno Martelo brazo e preso no seu peto. Agora, el arrastrou ego para o sofá, caeu sen vida a dedo índice de Martelo man dereita na piscina de sangue que axiña formado por baixo del, e foi o seu dedo sobre o branco xemer de bungalows.
  
  
  Cada poucos minutos, el parou para mergullar o dedo no sangue fresco. Cando a mensaxe foi terminado, os outros dous homes mirou para el e balance a cabeza. A cicatriz no pescozo apertou o puño da encharcada de sangue navalla contra o Martelo a man dereita, e tres deles axudou a levar ego para a cociña. Eles puxeron ego cabeza no forno aberto, tivo un último ollar arredor, a continuación, foi para fóra da porta da fronte, o último home capotou o bloqueo de xeito que Don tranco a partir do interior.
  
  
  Toda a operación tivo menos de tres minutos.
  Capítulo 2
  
  
  
  Por Nicholas J. Huntington Carter, N3 para MACHADO, apoiou-se sobre un cóbado e mirou a fermosa sol bico ruivo que agora estaba deitado xunto a el na area.
  
  
  A súa pel era tabaco marrón e ela estaba a usar un amarelo pálido bikini. O seu batom foi-de-rosa. Non tiña moito tempo, esguia, pernas, redondeado e firme cadros, arredondada V-pescozo do seu bikini espiou a el, eo seu orgullo seos en axustado vasos foron dous ollos.
  
  
  O seu nome era Cynthia, e ela era un nativo de Florida, a rapaza de todas as historias de viaxes. Nick chamou Cindy, e ela sabía Nick como "Sam Harmon," o Almirantado avogado para Chevy Chase, Maryland. Sempre que "Sam" estaba de vacacións en Miami Beach, eles sempre teño xuntos.
  
  
  Había unha pinga de suor baixo os seus ollos pechados e no seu templos do sol quente. Ela sentiu-lo ollar para pechar, e o seu mollado pestanas se separaron, o seu tawny ollos, grandes e distante, mirou para o emu con distante curiosidade.
  
  
  "O que quere dicir que evitar este vulgar exhibición de semi-cocido de carne?", el sorriu, mostrando os seus dentes brancos.
  
  
  "O que está na súa mente?" "Non," ela dixo. Houbo un leve sorriso nas esquinas da súa boca.
  
  
  "Dous de nós, só, de volta na sala de doce oito."
  
  
  Dreadlocked excitación comezou a se formar nos seus ollos. "De novo?", ela murmurou. Os seus ollos esvarou calor sobre os seus marrón, corpo musculoso. "Ben, si, iso é unha boa idea ..."
  
  
  Unha sombra de súpeto caeu sobre eles. A voz dixo: "Sr Harmon?"
  
  
  Nick rolou para a súa volta. Negro cubertas funeral home inclinouse sobre el, bloqueando fóra parte do ceo. "Vostede está quería no teléfono, señor. En azul entrada, número seis."
  
  
  Nick balance a cabeza, e o bell compañeiro de esquerda, camiñando lentamente, con coidado a través da area para manter o brillo da súa negro Oxfords brillante, que parecía un escuro presaxio de morte entre o delirio cores na praia. Nick ten aos seus pés. "Eu só vou estar aquí por un minuto," el dixo, pero el non confía en min.
  
  
  Sam Harmon non teñen os nosos amigos, os nosos parentes, ou a nosa propia vida. Só unha persoa sabía de ego existencia, sabía que estaba en Miami Beach, naquel momento, naquel hotel, para o inicio da segunda semana da súa primeira vacacións en máis de dous anos. Difícil vello de Washington.
  
  
  Nick camiñou a través da area á entrada do Surfway Hotel. El era un home grande, con fina cadros e ombros anchos, con calma ollos de un atleta que tiña dedicado a súa vida para os retos. Unha muller ollos mirou para o lentes de sol, tendo stock. De espesor, lixeiramente indisciplinado pelo escuro. Case perfecto perfil. Liñas de risa nas esquinas dos ollos e rta. As mulleres ollos gustou o que viron, e eles seguiron, abertamente interesado. Non foi unha promesa de emoción e perigo en que sinewy, afinado becerro.
  
  
  "Sam Harmon" estaba caendo fóra de Nick con cada ego paso. Oito días de amor, risas, e ociosidade foron desaparecendo paso a paso, e polo tempo que chegou o frío, escuro interior do hotel, el era o seu costume de traballo "ela" - Axente Especial Nick Carter, xefe operativo de MACHADO, o top-secret contra-espionaxe axencia de América.
  
  
  Os teléfonos estaban situados á esquerda do azul entrada en unha fileira de dez adxunto para os xemidos, con illamento acústico de particións entre eles. Nick foi para o número seis e colleu o teléfono. "Harmon está aquí."
  
  
  "Ola, meu neno, só de paso. Eu penso que eu ía ver como se estaban facendo."
  
  
  Nick ollo escuro
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  ela as cellas. O falcón é sobre unha liña aberta. Sorpresa número un. Aquí, na Florida. Sorpresa número dous. "Está todo ben, señor. Primeiro período de vacacións en un longo tempo", engadiu contundente.
  
  
  "Gran, gran." O xefe do MACHADO dixo iso con entusiasmo inusual. "Vostede é libre para a cea?" Ás 16: 00? O resistente paxaro negro parecía ler a súa mente. "Polo tempo que chegar a Palm Beach, é hora para a cea", engadiu el." O Bali Hai, Por Valor De Avenida. A cociña é Polinesia-Chinés, o xefe camareiro nome é Non Lee. Só diga a eles que está a ter o xantar con Mr Bird. Fivish está todo correcto. Nós imos ter tempo para tomar unha bebida."
  
  
  Sorpresa número tres. Hawke preso para carnes e patacas fritas. El odiaba oriental edu. "Todo ben", dixo Nick. "Pero eu teño moito tempo para estar preparado. A súa chamada foi moi bo... inesperado."
  
  
  "A moza xa foi notificado." Hawke voz de súpeto estaba pechada e profesional. "Ei, eles dixeron que estaban de forma inesperada chamada sobre o negocio. A súa maleta é embalado, e no seu coche de rúa Suecos son deitado no banco de diante. Xa verificados para fóra na fronte de mesa."
  
  
  Nick quedou irritado coa cuestión de todo isto. "Eu deixei algúns cigarros e lentes de sol na praia,"el partiu.
  
  
  "Vostede vai atopar ih no porta-luvas. Creo que aínda non leu os xornais?"
  
  
  "Non". Nick non mente. O ego-relaxante idea foi a de eliminar a través do corpo, o velenos da vida cotiá. Estes velenos incluídos xornais, radio, televisión - calquera cousa que transmite a noticia do mundo exterior.
  
  
  "Entón eu sugiro que conectar o coche radio," Falcón, dixo, e N3 sabía no seu ego voz que algo grave estaba a suceder.
  
  
  * * *
  
  
  El trasladouse a Lamborghini 350 GT a través da caixa de velocidades. Tráfico pesado foi dirixido cara a Miami, e mantivo a súa metade de NÓS 1 sobre todo para si mesmo. El acelerou norte a través Surfside, de Hollywood, e Boca Raton, mimmo de unha interminable cadea de moteis, estacións de servizo, froita e zume de stands.
  
  
  Non había nada na radio. Era como se a guerra fora declarado, como se o presidente tiña morreu. Todos os programas regulares foron cancelados como o país homenaxeado súa caído astronautas.
  
  
  Nick virou-se para Kennedy, n. y. Calzada en West Palm Beach, virou á esquerda no Océano Boulevard, e dirixida ao norte en dirección a Pena Avenida, a rúa principal que a sociedade urbana revisores chamada "platino rego burato".
  
  
  El non podía entender iso. Por que fixo a cabeza de HACHA de escoller Palma Adversidade para a reunión? Por Que Difusi? Nick revisado todo o que sabía sobre o lugar. Foi dito para ser o máis exclusivo restaurante en Estados Unidos. Se o seu nome non era no social rexistro, ou se non foron fabulosas rico, un estranxeiro dignatario, un senador, ou unha alta valoración do Departamento de Estado oficial, que pode ter esquecido sobre iso. Non tería feito isto,
  
  
  Nick virou á dereita para Querida Soños Rúa, pasando a mimmo de Carder Van Cleef local ramos & Arpels con ih pequena exhibición casos con pedras o tamaño do Kohinoor diamante. Situado entre o elegante antiga Colonia Hotel e a costa, Bali Hai foi pintado para se asemellar a codia da humanidade.
  
  
  O atendente levou Ego para o coche, e o maitre d ' curvouse obsequiously coa mención de "Mr Bird." "Oh, si, o Sr Harmon, que eran de esperar," el murmurou. "Se vai seguir-me, por favor."
  
  
  Ego foi levado en un leopardo-listrado banqueta para unha táboa onde unha graxa, rústico-buscar home vello con ollos maçante sentou-se. Falcón levantouse como Nick abordado, sostendo a súa man. "O meu neno, eu estou feliz que podería facelo." El parecía moi inestable. "Sentir, sentir-se." O capitán tirou unha cadeira, e Nick fixo. "Un vodka martini?" Falcón, dixo. "O noso amigo, Non Lee, está facendo o seu mellor." El bateu o maitre d ' 's brazo.
  
  
  Lee vigas. "Sempre é un pracer para atender-lo, Sr Baird." El era un mozo Hawaiano home Chinés con covinhas no seu rostro, vestindo un smoking con unha cinta brillante ao redor do seu pescozo. El sorriu e engadiu: "Pero a semana pasada, Xeral Doce me acusaron de ser un vermut axente."
  
  
  Falcón riu. "Dick foi sempre un furado."
  
  
  "Eu vou tomar o whisky," dixo Nick. "Sobre as rochas." El mirou arredor do restaurante. Foi con paneis en bambú ata o nivel da materia, con unha parede a parede espello imaxe e ferro forxado, ananás en cada mesa. Había unha en forma de ferradura bar en un fin, e detrás del, pechado en vidro, foi unha discoteca-actualmente," en "lugar de Ouro" a Xuventude " de un Rolls-Royce conxunto. Moi ben bejeweled mulleres e homes con suave, ben-alimentados rostros sentou-se aquí e alí en mesas, montaxe edus baixo a luz feble.
  
  
  O garçom chegou con bebidas. Nen estaba vestindo un colorido aloha camisa máis negro pantalóns. O seu plan de trazos orientais foron expressionless como Hawke abatido o martini que tiña só foi colocado na fronte del. "Eu leva-la vostede xa escoitou a noticia," Hawke, dixo, observando que o líquido desaparecer no húmido toalha de mesa. "Unha traxedia nacional dos máis graves proporcións," engadiu el, tirando un palito desde o aceite derramado en torno a súa bebida e distraídamente picar nel.
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  t vai retrasar a lunar programa para, polo menos, dous anos. Posiblemente máis, dado o actual estado de ánimo do público. Ih representantes colleu o humor." El mirou para arriba." Este senador, que é o seu nome, é o presidente do espazo subcomité, " el dixo. perdeu ."
  
  
  O camareiro volveu con un fresco toalha de mesa, e Hawke, de súpeto cambiou de tema. "Claro que eu non ir para abaixo moi lonxe," el dixo, estalando os últimos do aceite de oliva na súa boca. "Unha vez ao ano, a Belle Glade Club acolle un pre-duck hunt banquete. Eu sempre intento facer iso."
  
  
  Outra sorpresa. Belle Glade Club, o máis exclusivo en Palm Beach. O diñeiro non vai chegar a vostede, e se está dentro, pode de súpeto atopa-se en algunha estraña situación. Nick mirou para o home sentado fronte a el. Hawke parecía un agricultor, ou quizais o editor dun xornal da cidade. Nick tiña coñecido Ego por un longo tempo. Profundo, el pensou. Ih a relación foi moi próximo ao dun pai e fillo. Aínda así, foi a primeira sospeita de que el tivo un fondo social.
  
  
  Non Lee chegou cun fresco martini. "Gustaríame poñer unha orde agora?"
  
  
  "Quizais o meu mozo outros tería acordado," Falcón, dixo, falando con esaxerada cautela. "É todo de bo. El mirou para o menú Lee estaba seguro na fronte del. "É todo un famoso prato, Lee. Vostede sabe o que."
  
  
  "Eu podo cociñar para vostede, se vostede non sentir como el, en cinco minutos, o Sr Baird."
  
  
  "Que parece bo para min", dixo Nick. "Facelo raro."
  
  
  "Ben, dous," Falcón agarrado irritado. Cando Lee deixou, de súpeto, el preguntou: "Cal é o uso da Lúa sobre a terra?" Nick notado que os egos estaban comezando a calumnias. É Falcón borracho? Inédito, " pero el deu as instrucións. Martinis non foron un ego beber. Un escocés e auga antes de xantar foi ego é habitual comida. Fixo as mortes dos tres astronautas tamén dalgún xeito en que o gris de idade pel?
  
  
  "Os Rusos sabe," Falcón, dixo, non espera por unha resposta. "Eles saben que os minerais vai ser atopado alí que son descoñecidas para os investigadores das rochas deste planeta. Eles saben que, se unha guerra nuclear destrúe a nosa tecnoloxía, el nunca vai recuperar, porque as materias primas que permitiría unha nova civilización para desenvolver foron esgotados. Pero a Lúa ... é unha enorme flotante área de peixes, descoñecido recursos. E lembre-se as miñas palabras: "o Espazo Tratado ou non, a primeira forza que realmente terras alí vai, finalmente, o control de todo!"
  
  
  Nick tomou un grolo da súa bebida. Foi o seu ego tamén arrastrado fóra nunha viaxe relaxante para asistir a unha charla sobre a importancia da lunar programa? Cando Hawke finalmente deixou de falar, Nick, dixo rapidamente, " Como é que imos caber?"
  
  
  Falcón mirou con sorpresa. Entón el dixo:: "Vostede estaba en vacacións. Eu esquezo. Cando foi a súa última entrevista?"
  
  
  "Oito días."
  
  
  "Entón, vostede non oín que a Cabo Kennedy, NY lume foi sabotaxe?"
  
  
  "Non, non foi mencionado no transmisións de radio."
  
  
  Falcón sacudiu a cabeza. "O público non sabe aínda. Eles nunca podería coñecer. Non hai ningunha decisión final sobre este asunto aínda."
  
  
  "Calquera idea que fixo iso?"
  
  
  "Isto é absolutamente certo. Un home chamado Patrick Martelo. El era o xefe do portal de brigada de..."
  
  
  Nick cellas rosa. "El aínda está a ser apuntado na noticia, como o personaxe principal de todo o caso."
  
  
  Falcón balance a cabeza. "Os investigadores reducida franxa de preguntas a el en cuestión de horas. El pediu protección policial. Pero antes de que eles puidesen ó Ego casa, el matou a súa esposa e tres fillos, e poñer a cabeza no forno." Falcón tomou un longo grolo de súa martini. "Moi sucio," el murmurou. "El cortou a súa gorxa e, a continuación, escribiu ih un sangue confesión a xemer. El dixo que el planeou de todo para ser un heroe, pero que el non podería vivir con el e non quería deixar o seu ego correr solta. con vergoña, tamén ."
  
  
  "Tomou gran coidado de nen," Nick, dixo secamente.
  
  
  Eles foron en silencio como o camareiro lles servía bifes. Cando el se foi, Nick, dixo: "eu aínda non entendo onde entramos a imaxe. Ou hai algo máis?"
  
  
  "Ten que," Falcón, dixo. "Este é o accidente de avión que matou a Gemini 9 tripulación hai uns anos, o primeiro accidente de Apolo, a súa SV-5D regreso a casa da tripulación de Vandenberg Base da Forza Aérea de xuño pasado. Unha explosión na J2A testbed na Arnold Forza Aérea de Enxeñaría Centro de Desenvolvemento en Tennessee en febreiro, e decenas de outros accidentes ocorreron dende que o proxecto comezou. O FBI, a NASA de Seguridade, e agora a CIA están investigando cada un en torno a eles, e eles veñen para a conclusión de que a maioría deles, ou quizais todos eles, son o resultado de sabotaxe".
  
  
  Nick non quere dicir nada, pensar sobre o seu ego. "O Humvee non podería ter sido en todos estes lugares á vez,", dixo el, finalmente.
  
  
  "Absolutamente fantástico. E esta última mensaxe, el rabiscos é estrictamente un arenque vermello. Martelo usou o furacán na súa bungalow como un taller. Antes de matar a si mesmo, el encharcado o lugar en gasolina. El era, obviamente, coa esperanza de que as faíscas do timbre inflamar o fuxitivos. gas e explotar toda a casa. Con todo, iso non aconteceu, e incriminar claves foron atopados. Microdot
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  s con instrucións de alguén que usou o nome clave de Sol, fotos, escala modelos de cápsula do sistema de soporte de vida con o tubo era para cortar pintado de vermello. E, moi curiosamente, unha tarxeta de este restaurante coa inscrición na parte de atrás: "Sol de medianoite, 21 de Marzo".
  
  
  Nick mirou con sorpresa. Nese caso, o que diaños eles estaban facendo aquí, comer tanta calma, falando tan abertamente? El asumiu que eles estaban nunha "casa segura", ou, polo menos, en un coidado "neutralizado" zona.
  
  
  Falcón asistir-lo desapaixonadamente. "Bali Hai tarxetas non son tratados levemente," el dixo. "Ten que pedir unha cousa, e se non é unha persoa moi importante, as posibilidades son que non vai ter un ego. Entón como é que un espazo técnico con unha renda de us $ 15.000 un ano para obter un?"
  
  
  Nick mirou para el, vendo o restaurante con novos ollos. Alerta, profesional ollos que non perda nada, que explorar o indescriptible elemento no patrón en torno a el, algo inquietante, fóra do alcance. El tiña notado iso antes, pero a pensar que eles estaban nunha casa segura, el rexeitou-lo en torno a súa cabeza.
  
  
  Falcón aceno para o camareiro. "Teñen o maitre d' vir aquí por un momento, " el dixo. El colleu unha fotografía do peto e mostrou a Nick. "Este é o noso outros Pat Martelo," el dixo. Non Lee apareceu, e Falcón entregado En unha fotografía. "Vostede recoñece esta persoa?", preguntou el.
  
  
  Se ten estudado neste momento. "Por suposto, o Sr Baird, lembro o seu ego. Foi aquí preto de un mes. Con un fermoso rapaza Chinesa." El chiscou amplamente. "Lembro a voz como o seu ego."
  
  
  "Eu entendo que el entrou sen dificultade. É el, porque tiña unha tarxeta?"
  
  
  "non. Porque a rapaza, " Lee dixo. "Alegría-san. Ela está aquí antes. En realidade, é aínda de idade. Ela é o tipo de un científico ao Cabo Kennedy, nova york."
  
  
  "Grazas, Lee. Eu non vou detelo."
  
  
  Nick mirou para Hawke en sorpresa. Akes 'xestión do brazo, o Americano Forzas de Seguridade' Solución de problemas Servizo - unha persoa responsable só para o Consello de Seguridade Nacional, o Secretario de Defensa, e o Presidente dos Estados Unidos - só tiña realizado este interrogatorio con toda a sutileza dun terceiro-taxa persoa. divorcio de detective!
  
  
  É Falcón Stahl tamén unha ameaza para a seguridade? Nick mente de súpeto foi cuberto con unha sensación de incomodidade - foi a persoa fronte a el tamén, en realidade, Della Falcón? Cando o camareiro trouxo o seu café, Nick preguntou casualmente, " Cal é o seu nome?": "Podemos ter un pouco máis de paz?" O camareiro asentiu, presionando un botón escondido a xemer. Suave brylev caeu sobre eles. Nick mirou ao seu superior. "Eles deberían dar minería de lámpadas cando entra", el sorriu.
  
  
  O coiro vello home riu. Un xogo irrompeu, brevemente iluminando ego rostro. Ok, foi Falcón. O fume acre desde o fétido puro finalmente resolto iso. "Dr Sun é xa o primeiro sospeitoso," Hawke, dixo, golpe a partida. "Contra este pano de fondo, vai ser informados pola CIA investigador con quen vai traballar..."
  
  
  Nick non estaba escoitando. A pequena brillo saíu con unha partida. Un brillo de que non estaba alí antes. El mirou para abaixo á esquerda. Agora que eles tiñan un extra santo, que era difícil de ver - a tea de araña-fino fío de execución en torno do borde da banqueta. Nick ollos seguiu rapidamente, mirando para o evidente saída. Forxado de ananás. El tirou o nah. El non vai funcionar. Foi fuxiu para o centro da materia. El puxo o dedo índice da súa man dereita sobre a metade inferior e sentín o frío reixa de metal baixo a falsa vela de cera. Micrófono remoto para recepción.
  
  
  "El rabiscos dúas palabras no interior cubrir das partidas - "estamos a ser incómodo" - e empurrou ih toda a materia. Falcón ler a mensaxe e asentiu educadores. "Agora, o punto é," el dixo, " nós absolutamente necesario para obter a unha das nosas persoas implicadas no programa lunar. Ata agora, temos fallou. Pero eu teño unha idea..."
  
  
  Nick mirou para el. Dez minutos máis tarde, el aínda estaba mirando en descrença cando Falcón mirou para o reloxo e dixo: "Ben, que é iso, eu teño que ir. Por que non ir por un tempo e ter un pouco de diversión? moi ocupado para os próximos días ." El levantouse e balance a cabeza cara á discoteca. "Está empezando a quentar alí. Parece moi interesante-se ela fose máis novo, claro."
  
  
  Nick sentín algo desprazar baixo Ego dedos. Era un mapa. El mirou para arriba. Falcón se virou e camiñou cara a entrada, dicindo adeus a Don Lee. "Máis café, señor?", o camareiro, preguntou.
  
  
  "Non, eu creo que eu vou ter unha bebida no bar." Nick levantou a súa man un pouco como o camareiro esquerda. A mensaxe foi escrita en Hawke caligrafía. Aquí vai ser contactado por un axente da CIA, a mensaxe di. Recomendación: "o Que está facendo aquí na AIE? A tempada é longo ." Reumatismo: "Social, quizais. Non á caza." Contra o reumatismo:"vostede se importa se eu xuntar ti-para a caza, que é? "Baixo esta, Falcón escribiu:" A tarxeta é soluble en auga. Contacto Washington Sede non máis tarde do que a medianoite.
  
  
  Nick puxo a tarxeta en un vaso de auga, asistir-lo disolver, a continuación, levantouse e pasou máis para o bar. El ordenou unha dobre Scotch. A través da divisoria de vidro, el podería
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  Eu a vin, a crema de Palm Beach xuventude, gaiola convulsivamente para distante rumble de batería, baixo eléctrico, e guitarra.
  
  
  De súpeto, a música creceu máis alto. Unha rapaza tiña acaba de camiñou a través da porta de vidro de discoteca. Ela era unha loira - moi, fresco-enfrontado, un pouco fóra do aire de danza. Nah tiña que ollar especial que significaba diñeiro e reprodución. Ela estaba a usar aceite de oliva verde pantalóns que abrazou os seus cadros, unha blusa, e sandalias, e ela estaba suxeitando un vaso na man.
  
  
  "Eu só sei que esta vez está indo a esquecer o meu Pai ordes e poñer algúns real ron no meu coca-cola", dixo o barman. Entón ela viu Nick ao final do bar e coidadosamente considerada a situación. "Por que, ola!", ela sorriu brillante. "Eu non recoñece-lo en primeiro lugar. O que está facendo aquí na AIE? A tempada é case máis..."
  Capítulo 3
  
  
  
  O seu nome era Candice Weatherall entrou en Colapso-Doces para o curto-e ela rematou o intercambio con un toque de auto-confianza.
  
  
  Agora, eles estaban sentados a través do outro, o outro a unha mesa, o tamaño do barril cilindro. "O meu pai non estaba a ser unha certa Xeral Doce, que ía?", preguntou Nick severamente. "Belle Glade Club membro, que lle gusta un ego martini extra seca?"
  
  
  Ela estaba rindo. "Unha excelente descrición." Nah tiña un rostro bonito con gran conxunto de ollos azuis escuros baixo o sol pálido pestanas. "Ego é chamado xeral, pero el é moi xubilado," ela dixo. "El é un gran bastardo na CIA agora. El estaba no OSS durante a guerra, non sabe o que facer con el mesmo despois. Doces, por suposto, non facer negocio - só o goberno ou o servizo civil."
  
  
  Nick fervía dentro. El foi montado por un afeccionado, un debutante á procura de excitación durante as vacacións de verán. E non só deb, pero Doces entrou en Colapso, que xa tiña feito titulares dous anteriores veráns cando unha festa ela aloxado no seu pais East Hampton casa dexenerou nunha orxía de drogas, sexo, e vandalismo.
  
  
  "De calquera xeito, cantos anos tes?", preguntou el.
  
  
  "Case vinte".
  
  
  "E aínda non está permitido beber?"
  
  
  Ela deu ego un sorriso fácil. "Nós Doces é alérxica a este produto."
  
  
  Nick mirou para o seu vaso. El estaba deserta, e viu o barman despeje-lle un gran beber. "Eu entendo", dixo, e engadiu pechada, " imos?"
  
  
  El non sabía onde, pero el quería saír. En Bali Hai, en torno a cousa toda. Fedia. Era perigoso. El non tiña un uniforme. Nada para soster. E aquí estaba, no medio de que, mesmo sen unha boa tapa - e con un vento, panos de papel-up mozos idiota no remolque.
  
  
  Fóra, na calzada, ela dixo, " Veña." Nick dixo o asistente de aparcamento para esperar, e eles comezaron a abaixo Mosto. "A praia é fermoso ao anoitecer," ela dixo con entusiasmo.
  
  
  Así que pasou a mostaza-amarelo toldo do Colonna Hotel, ambos comezou a falar: "Este lugar foi incómodo." Ela riu e dixo: "quere ver a instalación?" Os seus ollos estaban brillo con emoción. Ela parecía un neno que tiña só tropeçou no un paso secreta. El balance a cabeza, pregunta o que estaba facendo agora.
  
  
  Ela virou-se para un moi ladrillos amarelos rúa vencellada co mesmo bonito tendas de antigüidades, a continuación, rapidamente se converteu dereito a un patio colgado con plástico uvas e bananas, e dirixida por un escuro labirinto de derrubou mesas para un untado porta. Ela abriu a porta suavemente e apuntou a un home de pé fronte a unha pequena sección da ciclón cerca. Estaba mirando para o outro camiño, estudando as súas uñas. "A parte de atrás é aquí en Bali Alta," ela murmurou. "El é noites, ata mañá."
  
  
  Sen unha palabra de aviso, ela marchou, ela sandaled de pé facendo ningún son como ela moveuse rapidamente en toda a abrir tramo de palazzo tellas. Era demasiado tarde para impedir-la. Todos Nick podía facer era seguir el. Ela trasladouse cara á cerca, movendo-se ao longo dela, presionando as súas costas contra el. Cando ela foi de preto de seis metros de distancia de nah, o home, de súpeto virou-se e mirou cara arriba.
  
  
  Ela trasladouse co embaçado velocidade de un gato, un pé colleu a uem é nocello, e o outro avanzando en cada tribo. El caeu de costas, coma se unha primavera enrolada tiña agarrado seu ego. Como a respiración correron para fóra do seu ego pulmóns, o seu sandaled pé balance con forza controlada cara o ego cabeza.
  
  
  Nick asistiu en reverencia. O perfecto zócolo. El axeonllou ao lado do home e tomou o seu pulso. Irregular, pero forte. El ía estar vivo, pero sería ir por polo menos media hora.
  
  
  Doces xa esquivou a través da porta e estaba no medio do camiño para o aparcamento. Nick seguiu. Ela parou en fronte do metal cuberto porta na parte de atrás do Bali Alta, alcanzou no peto de atrás da súa cadeira-huggers, e sacou un plástico tarxeta de crédito. Agarrando o pomo da porta, ela empurrou duro contra as bisagras e inserir a tarxeta ata que colleu a curva de primavera-cargado de bloqueo. El premendo no reumatismo con un forte metálico prema. Ela abriu a porta e entrou, sorrindo mischievously sobre o seu ombreiro, e dixo: "Papá diñeiro vai leva-lo en calquera lugar."
  
  
  Eles estaban na parte de atrás corredor do disco. Nick podía escoitar o trono distante de amplificado batería e
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  guitarras. Se na punta dos pés a través mimmo todo o día. El mirou dentro e viu un brillante cociña con un par de homes Chineses en T-shirts transpiración da máquina de escribir. O seguinte porta que veu foi marcado "Nenos." A continuación, houbo unha porta marcado " as nenas." Ela empurrou ego e entrou. Nick dubidou. "Imos!" "Pare con iso!", ela murmurou. "Non sexa un escape. É desperdiçado."
  
  
  Houbo un servizo porta a dentro. Unha tarxeta de crédito chegou. A porta se abriu. Eles foron, e pechou a porta detrás deles, deixando o bloqueo de diapositivas tranquilamente de volta no lugar. Eles comezaron a descender o estreito paso. Só había un santo, e foi por riba da porta detrás deles, entón eles estaban moi de destino. O paso virou-se bruscamente á esquerda, despois outro. "Estamos tendo banquetes, agora," ela dixo. el murmurou. "No restaurante sección".
  
  
  O corredor rematou abruptamente fronte a un reforzado porta de aceiro. Ela fixo unha pausa, escoitando. A tarxeta de crédito saíu de novo. Esta vez, el levou un pouco máis de tempo - preto dun minuto. Pero a porta finalmente abriuse.
  
  
  Había dous cuartos. O primeiro era pequeno, axustado, con paredes grises. Unha materia foi presionado contra unha parede, unha liña de armarios contra o outro, e un refrixerador de auga sentou na esquina, deixando un pequeno círculo ao redor do negro chan de linóleo no centro.
  
  
  Houbo unha constante, monótono hum arredor da sala detrás del. Nick pisou con coidado en torno a el. Ego mandíbula cerrados á vista. Foi un longo, estreito sala, e unha de dúas vías espello asumiu toda a parede. A través del, el viu o interior de Bali Hai restaurante - só con unha diferenza interesante. Era claramente lit. As persoas sentadas ao longo do banquetes e nas súas separado mesas eran tan claramente delineada como se eles estaban sentados en un neon iluminada hamburguesa stand. "Infravermellos revestimento de vidro," ela murmurou.
  
  
  Hai máis dunha ducia de fendas por riba do 16 mm espello. A película foi matizado en tiras separadas en bunkers. O reloxo mecanismo de ocultos máquinas xiraban suavemente, e as rodas sobre unha ducia de diferentes gravadores tamén xiraba, gravación de conversas. Nick movido a través do espazo para o banqueta onde el e Falcón estaban sentados. A cámara e gravador foron virou-se fóra, e a recibir carretera xa estaban cheos de pleno iht gravación. No outro lado da ih espello, un camareiro foi limpar os pratos. Nick virou a chave de luz. Trono encheu a sala. El axiña se converteu-lo fóra.
  
  
  "Eu non vin todo isto onte," Doces murmurou. "Eu estaba no baño, cando, de súpeto, este home veu para fóra a través de paredes! Ben, nunca dela... eu só precisaba para descubrir o que estaba a suceder."
  
  
  Eles volveron para a sala de estar e Nick comezou a probar unha cadeira e armarios. Eles estaban todos presos. El viu que unha central de bloqueo servido todo o mundo. El resistiu o ego oferta especial "Cracker" por case un minuto. A continuación, el deu. El abriu os caixóns, un por un, rapidamente e en silencio a dixitalización de contidos de ih.
  
  
  "Vostede sabe que eu creo que está pasando aquí?" Doces murmurou. "Había todo tipo de roubos en Palm Beach o ano pasado. Ladróns sempre parecen saber exactamente o que eles queren e cando a xente vai deixar. Eu creo que o noso amigo Non Lee ten conexións para o submundo, e el está a ver a información que está a suceder aquí para eles ."
  
  
  "El vende máis que o submundo," dixo Nick. El fixo o seu camiño a través de un ficheiro caixón cheo de 35 mm film, os desenvolvedores, papel fotográfico, microdotting equipos, e feixes de Hong Kong xornais. "Xa contou a ninguén sobre iso?"
  
  
  "Só O Meu Pai."
  
  
  Nick balance a cabeza, " e meu Pai dixo que Hawk e Falcón tiña acordado para atender o seu xefe operativa aquí e falar claramente no micrófono. Obviamente, que pode amosar-ih dous - ih plans demasiado. Unha imaxe de Hawke derramar un martini e arrincando aceite de oliva brillou a través de Nick mente. El quere unha saída, tamén. Que se estableceu, polo menos, unha cousa que Nick estaba preocupado - se debemos destruír a cinta e a gravación do ih conversa. Obviamente, non. Falcón quería que eles teñen.
  
  
  "Que é iso?" El atopou a imaxe deitado cara abaixo no fondo dun caixón de microdotting equipos. Mostrou un home e unha muller nunha oficina de estilo sofá de coiro. Ambos estaban espidos e no último convulsións da relación sexual. O home de destino foi cortado fóra da foto, pero o rostro da rapaza foi claramente visible. Ela era Chinesa, e fermosa, e os seus ollos eran de vidro con un tipo de conxelados obscenidade que Nick atopado estrañamente emocionante, mesmo en imaxes.
  
  
  "É ela!", ofegou Doces. "Esta é a Alegría-San." Ela mirou por riba do ombreiro a pintura, fascinado, incapaz de bágoa dos seus ollos fóra. "Entón votación como a que obrigou a cooperar con eles é chantaxe!"
  
  
  Nick rapidamente empurrou a imaxe no seu peto de atrás. Unha súbita proxecto dixo a eles que unha porta se abriu en algún lugar no corredor. "Hai algunha outra forma para fóra?" Ela balance a cabeza, escoitando o son de pasos achegando.
  
  
  N3 comezou a moverse a unha posición de fóra da porta.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  Con todo, nós bater o ego para el. "É mellor se ve alguén," ela murmurou. "Manteña a súa volta para el," el balance a cabeza. O nome do xogo non foi baseado nas primeiras impresións. Esta rapaza pode ter parecía Vassar 68-o seu, pero non tiña gato cerebros e músculos. Perigoso gato.
  
  
  Shaggy parou diante da porta. A clave virou-se no bloqueo. A porta comezou a abrir. Un forte consumo de respiración veu detrás del. Fóra do canto do ollo, Nick viu Doces tomar un longo paso e virar-se, facer a súa perna balance un arco. Un sandaled pé colleu o home abertamente na virilha. Nick se virou. Foi ih o camareiro. Por un momento, o home inconsciente corpo conxelar a partir de parálise, e, a continuación, lentamente derretido para o chan. "Veña," Doces murmurou. "Non imos facer unha pausa para a estación de identificación..."
  
  
  * * *
  
  
  Fort Pierce, Vero Beach, Wabasso-luces tremulo sobre e na distancia con monótona regularidade. Nick Stout bateu o pé no chan de Lamborghini, ego, pensamentos lentamente tomando forma.
  
  
  Un home en unha imaxe pornográfica. A bordo do ego pescozo era visible. Nen foi fortemente marcado. Unha profunda dent causada por un corte ou queimar sobre a corda. El tamén tiña un dragón tatuaxe no seu dereito bíceps. Tanto debe ser fácil o suficiente para seguir. El mirou para a rapaza sentada ao lado del. "Hai algunha posibilidade de que a cara na foto pode ser Pat Martelo?"
  
  
  El foi sorprendido pola súa reacción. Ela, en realidade, corou. "Eu teño que ver o seu rostro," ela dixo secamente.
  
  
  Rapaza estraña. Capaz de patadas a un home na virilha un segundo e corando o seguinte. E no traballo - un estraño mestura de profesionalidade e amateurism. Ela era un mestre de bloqueo escoller e judo. Pero non foi unha alegre, indiferenza na súa visión para a cousa toda que podería ser perigoso - para ambos. O xeito que ela camiñou para abaixo da sala coa luz sobre detrás dela-ela pediu para el. E cando chegaron de volta para a difusi para incorporarse o coche, ela insistiu en xogar ata o seu pelo e roupa para facer ollar como eles estaban nunha praia no luar. Era moito, e, polo tanto, non menos perigoso.
  
  
  "O que espera atopar en Martelo bungalow?" "Que é iso?", el preguntou ela. "NASA equipo de seguridade e o FBI están facendo iso con unha multa pente."
  
  
  "Eu sei, pero eu penso que ten que ver este lugar para si mesmo," ela dixo. "Especialmente sobre algúns dos microdots eles atopado."
  
  
  É hora de descubrir quen está ao mando aquí, N3 pensamento. Pero cando el preguntou a ela o que instrucións ela fora dado, ela respondeu: "cooperar Plenamente con vostede. Vostede é o mellor de bananas."
  
  
  Minutos máis tarde, a medida que corría en todo o Indio Río Ponte fóra de Melbourne, ela dixo:: "Vostede é un axente especial, non é? O pai dixo que a súa recomendación pode axudar ou romper calquera asignado para traballar con vostede. E ... " Ela parou abruptamente.
  
  
  El mirou para nah. "Entón, o que?" Pero o xeito que ela mirou para el foi o suficiente. El foi coñecido en todo o conxunto forzas de seguridade que cando un home coñecido polos seus compañeiros como Killmaster foi enviado para o traballo, que significaba só unha cousa: que, quen o enviou, estaban convencidos de que a morte era o máis probable solución para o problema.
  
  
  "Como graves son sobre todo isto?" "Que é iso?", el preguntou bruscamente. Eles non me gusta que ollar. N3 foi en liña hai moito tempo atrás. Tiña un nariz por medo. "Quero dicir, esta é só outra verán animación para ti? Como están facendo en East Hampton? Porque..."
  
  
  Ela virou-se para el, os seus ollos azuis brillantes con rabia. "Eu traballo como un reporteiro levar para as mulleres dunha revista, e para o último mes estiven en cesión ao Cabo Kennedy, nova york, creando un perfil chamado' Médico Sol e da Lúa, '" ela fixo unha pausa. "Eu vou admitir que eu teño NASA desembaraço máis rápido que a maioría dos xornalistas por mor do meu pai CIA traballo, pero esa é a única cousa que eu tiña. E se está a se pregunta por que me escolleu como o seu axente, bótalle un ollo en todos os beneficios. Ela xa estaba alí, seguindo o Dr Sun en todas partes-con unha gravadora de cinta, ir a través dos seus traballos. Era o disfrace perfecto para a verdadeira vixilancia. Sería tomar un domingo de burocracia para obter un verdadeiro axente da CIA como preto do seu posible. Si. E non hai tempo para iso. Entón eu foi chamado ."
  
  
  "Judo e hacking," Nick sorriu. "Non Pai ensinar-lle todo isto?"
  
  
  Ela riu e, de súpeto tornouse un pouco travesso nena de novo. "Non, meu mozo. El é un asasino profesional."
  
  
  Eles dirixíronse sobre o A1A a través de Canova Praia, Mimmo Base de Mísiles na Patrick Base da Forza Aérea e chegou ao Contido de Cacao Dez.
  
  
  Palmeira con moito láminas e desgastado bases vencellada a tranquilo rúas residenciais. Doce feito o ego na Hummer Bungalows, que foi situado nunha rúa de fronte para o Bananas Río, só fóra da Merritt Illa Estrada.
  
  
  Eles pasaron mimmo, pero non parou. "Crawl con policías," Nick murmurou. El viu sentado sen coches en diferentes lados de cada bloque. "Verde". Cal é a NASA? Connelly Aviación?"
  
  
  "GKI," ela dixo. "Todo o mundo en Kakao Porcha estaba moi nervioso, e a policía local non foron suficientes
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  ound. "
  
  
  "En xeral cinética?" Nick, dixo. "Son parte do programa Apollo?"
  
  
  "Eles compoñen un compoñente do sistema de soporte de vida," ela dixo. "Eles teñen unha fábrica en West Palm Beach, outro en Texas Cidade. Eles traballan moito con armas e mísiles para o goberno, entón eles teñen as súas propias forzas de seguridade. Alex Simian prestado ih para o Kennedy Space Center, n. y. relacións públicas, eu creo. "
  
  
  Ih pasou un coche negro con vermello intermitente luz sobre o tellado, e un dos homes uniformados deu ih un longo, duro ollar. "Eu creo que é mellor rexistro de pistas," dixo Nick. O sedan veu entre eles e o coche na fronte, a continuación, o ego foi levado para fóra, e eles perderon o ego.
  
  
  "Levar o pavimento para Merritt é," ela dixo. "Non hai outra forma de obter para o bangalôs."
  
  
  Foi ao redor da casa de barcos en Georgiana na Estrada 3. Houbo un apartamento-fondo broma que ela tiña, ao parecer, usado antes. Nick empurrado Ego a través do estreito istmo de o pasaxe, indo para a praia entre un cinco-pé dique e unha fileira de piares de madeira. Despois de amarre-los, eles subiron a parede e cruzou a área aberta do enluarada curro. O Hummer Bungalow estaba escuro e silencioso. O lado dereito do ego estaba iluminada por que o santo ao redor da casa veciña.
  
  
  Eles atoparon un escurecida parede para a súa esquerda e preme contra el, esperando. Un coche con un dossel lentamente pasou diante deles. Nick estaba como unha sombra entre as outras sombras, escoitar, absorbido. Cando quedou claro, el foi para o pechado cociña porta, tente a tratar, tirou o "Bloqueo Especial Escoller" e solta-lo con unha acción simple dispositivo.
  
  
  O duro cheiro a gas aínda permanecía no interior. Ego lapis lanterna explotado a cociña. A rapaza apuntou para a porta. "Furacán abrigo," ela murmurou. Ee dedo camiñou mimmo el no corredor. "A sala da fronte onde aconteceu."
  
  
  Eles comproba-lo primeiro. Eles non tocar nada. O sofá e chan aínda estaban cubertos en seco sangue. Logo foron dous cuartos. A continuación, para abaixo a entrada escaleiras para unha estreita branco taller. A fina, forte feixe de a lanterna dixitalizados sala, iluminando puro pilas de caixas de cartón con abrir as tapas e etiquetas. Doces unha cousa é considerado. "As cousas están en falta," ela murmurou.
  
  
  "Para estestvenno," Nick, dixo secamente. "Este foi esixido polo FBI. Eles están executando probas."
  
  
  "Pero foi aquí onte. Agarde un minuto!", ela retrucou seus dedos. "Eu me escondín o modelo en un caixón na cociña. Eu aposto que perdeu." Ela subiu as escaleiras.
  
  
  Non era un micro punto, só un anaco de papel dobrado, transparente e con cheiro a gasolina. Nick despregou. Foi un duro esbozo de Apolo, o sistema de apoio vital. A pintura liñas foron un pouco turba, e debaixo deles foron algunhas breves instrucións técnicas de clave 'o Sal', 'o Sal', ", ela murmurou. "Latín para o sol. Médico Sol..."
  
  
  O silencio no bangalôs de súpeto estaba cheo de tensión. Nick comezou a dobrar o papel e poñer-lo fóra. Unha rabia voz soou en torno a porta, " Manter o voto como esta."
  Capítulo 4
  
  
  
  O home estaba de pé na cociña porta, unha enorme silueta no luar detrás del. Tiña unha pistola na man - unha pequena Smith & Wesson Terrier con dúas polgadas barril. El estaba detrás da pantalla porta, apuntando unha arma en todo o nah.
  
  
  O Killmaster ollos estreita con el. Por un momento, un tiburón xiraban en gris profundidades do ih, a continuación, el desapareceu, e el sorriu. O home non era unha ameaza. El fixo moitos erros para ser un profesional. Nick levantou as mans por riba da súa cabeza e camiñou lentamente cara á porta. "O que se está Doc?" "Que é iso?", preguntou el agradablemente.
  
  
  Como el fixo, o ego comezos de súpeto, entrou en erupción, bater de volta final do día con unha rede debaixo do puño. El bateu o seu ego con toda a súa forza, e o home cambaleando cara atrás con un uivo que ferido e caeu a arma.
  
  
  Nick corría tras el, escavar ata Ego. El arrastrou o home na casa polo colo da camisa antes de que puidese dar a alarma, e bateu a porta detrás del, co seu pé. "Quen é vostede?" "Que é iso?", el resmungar. O lapis lanterna premendo "e preso en o rostro do home.
  
  
  El foi grande, polo menos, de seis pés de catro polgadas-e musculoso, con gris corte de pelo curto para unha bala en forma de cabeza, e un bronce rostro cuberto en pálido sarda.
  
  
  "Veciño," Doces, dixo. "Nome de Dexter. Eu comproba cando eu estaba aquí na noite pasada."
  
  
  "Si, e eu notei que vagando aquí onte á noite," Dexter rosmou, acariciar o seu pulso. "Por que era a súa voz en alerta esta noite?"
  
  
  "Cal é o seu nome?" Nick, preguntou.
  
  
  "Hank."
  
  
  "Escoita, Hank. Ten tropezou un pouco oficial caso." Nick brillou o distintivo oficial que foi parte de cada AXEman é disfrazar. "Estamos goberno investigadores, polo tanto, imos manter a calma, manter a calma, e discutir o Martelo caso."
  
  
  Dexter ollos estreita. "Se vostede é o goberno, por que está aquí na escuridade falando?"
  
  
  "Traballamos en un top-secret rama da Axencia de Seguridade Nacional. Iso é todo o que podo dicir-lle. Mesmo o FBI non sabe sobre nós."
  
  
  Dexter foi claramente impresionado. "Si? Non xogar? Eu traballo para a NASA de min. É Connelly Aviación."
  
  
  "Vostede sabe Martelo?"
  
  
  "E
  
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  Un veciño, por suposto. Pero non no traballo. Eu traballo na xestión electrónica departamento no Cabo. Pero eu vou che dicir algo. Martelo nunca matou a súa familia ou a si mesmo. Foi asasinato para pechar o emu arriba."
  
  
  "Como vostede sabe diso?"
  
  
  "Eu xa vin xente que teña feito isto." El mirou nerviosamente sobre o seu ombreiro.: "Non xogar. A súa grave. Eu asistir TV informe sobre o lume que de noite. Eles só brillou Pat imaxe no nen. Uns minutos máis tarde, ela foi oído berros, xentilmente. Ela, foi para o fiestra. Este coche estaba aparcado diante do ih bungalows, sen pistas, pero con whiplash antena. Un minuto máis tarde, os tres homes en uniformes da policía correron para fóra. Eles parecía estado soldados, pero un deles era Chinesa, e el sabía inmediatamente que non era kosher. Non hai Chineses en vigor. O outro era un gas caixiña, e el tiña esas ego-en forma de puntos. Máis tarde ela, decidiu que era sangue. Oni un xogo no coche e deixou rapidamente. Poucos minutos despois, a real policías chegou."
  
  
  Doces, dixo: "vostede xa dixo alguén iso?"
  
  
  "Está a xogar? O FBI, a policía, a NASA persoas, todo. Mire, estamos todos en pánico aquí." El fixo unha pausa. "Martelo aínda non se comportou como un tolo no último par de semanas. Todos nós sabía que algo estaba mal, que algo foi incomodando o ego. Na medida en que está en cuestión, alguén dixo en el debe de xogar balón con eles, ou a súa esposa e fillos. obtelo."
  
  
  Un coche pasou na rúa, e el conxelar inmediatamente. O ego estaba case invisible. Os ollos chisca, pero aínda baixo a luz feble, Nick pego eles. "Isto pode ocorrer a calquera persoa que nos rodea," Dexter, dixo con voz rouca. "Nós non temos ningunha protección - nada como o que o foguete os homes teñen. Pensa en min, eu estou moi feliz que en Xeral Cinética coresma nos seus gardas. Antes diso, a miña muller estaba con medo ata de levar os nenos á escola ou ir Todas as mulleres estaban aquí. Pero GKI organizou un especial servizo de autobús, e agora eles fan isto nunha viaxe) - en primeiro lugar, eles van levar os nenos á escola, e, a continuación, eles van para a Orlando centro comercial. Deste xeito valuesfeet son máis seguros. E eu non me importa deixar ih para o traballo." El sorriu sombriamente. "Só así, señor, podo obter a miña arma de volta? Só no caso."
  
  
  Nick tirou a Lamborghini con un lugar baleiro fronte Georgiana ' s. "Onde está aloxado?" "Que é iso?", el preguntou ela.
  
  
  Localidade de Rusia foi rematada. A evidencia, aínda fedendo de gasolina, foi empilhado no seu peto de atrás seguinte ao imaxes pornográficas. A viaxe de volta a través da canle foi sen problemas. "A Polaris," ela dixo. "El é, no salón, na praia, ao norte da A1A, no camiño para o Port Canaveral."
  
  
  El pisou sobre o gas, e unha poderosa prata gawker tiro para adiante. O vento sopraba contra ih rostro. "Como fai iso?" "Que é iso?", el preguntou ela.
  
  
  "Eu deixei a miña Julia en Palm Beach," ela dixo. "Papá é o condutor vai ser aquí na mañá."
  
  
  Por suposto, el pensou. Eu descubrín-lo. Alfa Romeo. De súpeto, ela trasladouse máis preto para lamber, e el sentiu a man no seu brazo. "Estamos fóra de servizo agora?"
  
  
  El mirou para Nah, os seus ollos palpebrar de ollos con de atraccións. "A menos que teña unha idea mellor."
  
  
  Ela balance a cabeza. El sentiu presione a súa man sobre o seu brazo. "Como sobre vostede?"
  
  
  El mirou furtivamente no seu reloxo. Once-quince. "Eu teño para obter un posto de traballo nalgún lugar," dixo.
  
  
  El podía sentir o seu uñas a través da súa camisa de agora. "North star", ela murmurou. "TV en todos os cuartos, piscina calefacción, animais permitidos, cafetería, comedor, bar e lavandería".
  
  
  "Esta é unha boa idea?", el riu.
  
  
  "É a súa decisión." El podía sentir o saíntes dureza do seu peito contra a súa manga. El mirou para Nah no espello. O vento revogadas súa longa, brillante cabelo louro para o seu rostro. Ela pasou o seu cabelo cara atrás con dedos da súa man dereita, e Nick ten unha boa ollada no seu perfil de alta lobo, ollos azuis escuros, ampla boca sensual con débiles trazos de un sorriso. "Agora, a rapaza é moi desexable muller", el penso. Pero o deber chama. Emu tivo contacto MACHADO sede antes da medianoite.
  
  
  "A primeira regra de espionaxe," el recitado. "Evitar ser visto na compañía dos compañeiros de traballo."
  
  
  El sentiu o seu endurecer, moverse para lonxe del. "O que quere dicir?"
  
  
  Eles tiñan acaba de pasar a Gemini Hotel Atlántico Norte Avenida. "Que eu ía estar alí," dixo. El parou nun semáforo e mirou para nah. O ego brillo vermello virou a súa pel para a chama.
  
  
  Ela non falar con el de novo en forma de Estrela do Norte Cómodo e Ben, e cando ela veu para fóra, o seu rostro estaba cuberto de rabia. Ela bateu a porta e desapareceu no adro sen mirar atrás. Ela non era usado para o rexeitamento. Nunca hai persoas ricas.
  
  
  * * *
  
  
  Hawke voz corte na uem é oído como un coitelo. "Viaxe 1401-Unha parte de todo o Aeroporto Internacional de Miami para Houston en 3: 00 am ET. Poindexter vai coñece-lo por teléfono, en fronte do billete de avión contra a 2: 30 am. El vai ter toda a información necesaria con el, incluíndo un cartafol para estudar. sobre o seu pasado e actual responsabilidades ."
  
  
  Nick estaba de volta na Estrada 1, cara ao sur a través dunha sen nome mundo de luces brillantes e brillantes luces.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  caixón. Hawke voz comezou a desaparecer, e el se inclinou cara adiante, axustando o botón do minúsculo, ultra-sensible dúas vías de radio escondidos dentro da abraiante variedade de mostradores no panel de control.
  
  
  Cando o xefe de MACHADO fixo unha pausa, el dixo: "Se vai desculpen a expresión, señor, eu non sei moito sobre o espazo exterior. Como podo esperar para pasar a min mesmo como un astronauta?"
  
  
  "Imos volver a iso nun momento, N3." Hawke voz era tan dura que Nick estremeceuse e axustar o volume na súa earplug. Calquera semellanza entre a divagar, vítreo-eyed borracho do día e o home que estaba agora falar con el arredor da súa materia na TOPOR sede en Washington foi estrictamente un resultado de Hawke habilidades de actuación e unha vida tan duro e cru como ego ocultar.
  
  
  "Agora sobre a situación en Bali Hai," Falcón continuou, " deixe-me explicar. Durante varios meses, houbo un alto nivel de información escape. Pensamos: temos estreita-lo para abaixo para este restaurante. Senadores, xenerais, top goberno, contratistas xantar alí. Falar casualmente. Micrófonos de incorporarse. Pero a onde vai, non o sabemos. Entón, hoxe, non é cando ela deliberadamente deu información falsa." El permitiu a si mesmo un curto, mirthless rir. "Pola contra, como para controlar un escape por derramar tinta amarela en un sistema de encanamento. Eu quero ver onde esta amarelo pintura é benvida. MACHADO ten segredo escoitar mensaxes en todos os niveis en cada goberno e espía organización do mundo. Eles van leva-lo. e listo - imos ter unha conexión de gasodutos ."
  
  
  A través de o pino parabrisas, Nick asistiu o avermellado san crecer rapidamente. "Entón, todo o que se dixo en Bali Alta era unha mentira", el dixo, abrandar antes de Vero-Napasti intersección. El pensou brevemente de as maletas de ego-chea de elementos persoais. Eles estaban sentados nunha sala que nunca entrou, os Xemelgos Pousada en Cacao Miseria. Apenas tiña comprobado que Emu tivo a présa para o seu coche de contacto MACHADO. Así que contactou MACHADO, el estaba no seu camiño de volta a Miami. Foi esta viaxe ao norte realmente necesario? Non podía Falcón trouxeron o seu monicreque para Palm Beach?
  
  
  "Non de todo, N3. Isto é só iso. Só un poucos puntos eran falsas, pero vital. El difícil de adiviñar que a NÓS lunar programa foi unha desorde. Tamén suxeriu que vai levar un par de anos antes de que comece. Con todo, o certo é que-e isto é coñecido só para min, varios altos NASA funcionarios, a xunta de Xefes de Persoal, o Presidente, e agora, Nicholas-a verdade é que a NASA está indo a tentar realizar outro tripulada voo nos próximos días. Mesmo os astronautas se non sabe sobre el. El será chamado Phoenix One - porque vai xurdir en torno as cinzas do proxecto Apolo. Afortunadamente, Connelly Aviación preparado o equipo. Eles corren para o segundo cápsula a Cabo Kennedy, nova york desde a súa fábrica en California. O segundo grupo de astronautas no salón está no auxe da súa formación, preparado para ir. El se sente como un momento psicolóxico para outra foto." A voz arrastrou fóra. "Esta, por suposto, debe ir fóra sen un engate. El se sente como un éxito rotundo no momento é o único que vai sacar a amargura de Apolo, o desastre do rta para o público. E ese gusto debe ser eliminado se a NÓS Espazo Programa é para ser gardado."
  
  
  "E onde," Nick preguntou: "será que o Astronauta N3 aparecen na foto?"
  
  
  "Non hai un home en estado de coma no Walter Apeninos Hospital, agora," Hawke, dixo bruscamente. El falou para o micrófono na súa mesa en Washington, DC, e a súa voz quedou sen sentido ondas de radio que foron traducidos para o normal humanos sons por unha complexa serie de microscópico coche radio relés. Eles viñeron para Nick é oído como a voz dun Azor - e, sen ningunha perda de agudeza ao longo do camiño. "El estivo alí por tres días agora. Os médicos non está seguro se poden gardar o ego, e se poden, se o ego mente vai ser o mesmo de novo. El era o capitán do inicio da segunda reserva equipo - Coronel Glenn Eglund. Alguén intentou matar ego na Nave espacial Tripulada Centro en Houston, onde el e Ego compañeiros foron de formación para este proxecto."
  
  
  Hawke detallado como Nick partiu nunha prata 350 GT a carreira a través da noite. Coronel Eglund foi no selado prototipo do Apolo cápsula, probando o sistema de soporte de vida. Alguén tiña, obviamente, axustar os controis externamente, o aumento do contido de nitróxeno. Isto mesturado coa súa propia cosmonauta suor dentro do traxe é o ego e formaron unha mortal, inebriante Amén de gas.
  
  
  "Eglund debe ter visto algo, "Falcón, dixo," ou dalgún xeito sabía moito. O que non sabemos. Cando el se atopou, el estaba inconsciente e nunca recuperou a consciencia. Pero esperamos descubrir. A voz de por que son Ego lugar terá N3. Eglund é sobre a súa idade, a súa altura, e en xeral construír. Poindexter vai coidar do resto.
  
  
  "O que sobre a rapaza?" Nick, preguntou. "Un doce."
  
  
  "Deixalo estar postas por agora. By the way, N3, cal é a súa impresión dixital
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  ession ee? "
  
  
  "Ás veces, ela pode ser moi profesionais, e ás veces ela pode ser un idiota."
  
  
  "Si, así como o seu pai," Falcón, dixo, e Nick sentín o xeo no seu ton. "Eu nunca aprobou do público elemento nos escalóns máis altos da CIA, pero iso foi antes de que eu dixo nada sobre iso. Dickinson Doce debería ter máis sentido que deixar a súa filla se involucrar neste tipo de cousas. Esta é outra razón pola que ela voou para Palm Beach-eu, persoalmente, quere falar coa rapaza antes de que ela contactos ti." El fixo unha pausa. "Que incursión na parte de atrás de Bali Hai que mencionar anteriormente - na miña opinión, foi inútil e arriscado. Pensas que pode impedir-la de perturbar a mazá coches máis?"
  
  
  Nick dixo que podería, engadindo: "con Todo, non foi unha boa cousa que veu de fóra. Unha imaxe interesante do Dr Sun. Hai tamén un home alí. Eu vou preguntar Poindexter para enviar o seu ego para a súa identificación."
  
  
  "Hmm." Hank voz era noncommittal. "Dr Sun está actualmente no salón en Houston con outros astronautas. Ela non sabe o que está substituíndo Eglund, por suposto. A única persoa fóra de MACHADO que sabe que é Xeral Hewlett McAlester, NASA xefe oficial de seguridade. Axudou a organizar o baile de máscaras."
  
  
  "Eu aínda dúbida é indo para o traballo," dixo Nick. "Despois de todo, os astronautas no equipo foron formación xuntos por meses. Eles coñecen ben."
  
  
  "Afortunadamente, temos amino envelenamento de traballo," Falcón voz rasped na Uem oído. "Un dos principais síntomas é un debilitamento das funcións de memoria. Entón, se non me lembro de todos os seus compañeiros e responsabilidades, que vai parecer moi natural." El fixo unha pausa. "Ademais, eu dúbida, vai ter para continuar esta charada por máis de un día. Quen fixo este primeiro intento de Eglund vida vai tentar de novo. E el ou ela - non gastar moito tempo con iso."
  Capítulo 5
  
  
  
  Ela foi aínda máis bonito que o de fotos pornográficas suxeriu. Era fermosa en un esculpido, case inhumano xeito que unnerved Nick. O seu cabelo era negro - negro como un Ártico medianoite-correspondencia dos seus ollos, mesmo con brillantes esto e esto. A súa boca estaba cheo, suculento, e acentuado pola pómulos herdado dos seus antepasados - polo menos no seu pai lado. Nick lembrar o expediente tiña estudado sobre o voo a Houston. A súa nai era galego.
  
  
  Ela non tiña visto iso aínda. Ela estaba camiñando neutro-cheiro branco corredor da Nave espacial Tripulada Centro, falando con un compañeiro.
  
  
  Nah tiña un bo corpo. A neve-manto branco que levaba sobre a súa rúa roupa non podía ocultar a el. Ela era esvelta, cheo-bosomed muller que sempre andou con coidado en unha pose que ponse a súa beleza para adiante desafiadoramente, cada paso áxil, acentuando o novo inchazo das súas coxas.
  
  
  N3 rapidamente revisado os feitos básicos: Alegría Han Cantado, M. D., Ph. D., nado en Shanghai durante a ocupación Xaponesa; Nai Británica, pai empresario Chinés; educado na Mansfield College, en Kowloon, a continuación, en M. I. T., en Massachusetts; Stahl un cidadán de estados UNIDOS; aeroespacial especialista en medicina; primeiro, El traballou para Xeral Cinética (en Miami GCI Instituto Médico), a continuación, para a Forza Aérea dos Estados Unidos en Brooks Campo, San Antonio; finalmente, para a NASA propia, que dividiu o seu tempo entre a Nave espacial Tripulada Centro en Houston e Cabo Kennedy, NY.
  
  
  "Dr Sun, podemos ver que para un momento?"
  
  
  Era un home alto, con bigorna sobre os seus ombreiros, de pé xunto a Nick. Principais Duane F. Sollitz, xefe de seguridade para o Proxecto Apolo. O alcume foi entregado a uem polo Xeral McAlester para re-procesamento;
  
  
  Ela virou-se para eles cun pequeno sorriso nos beizos da anterior conversa. A súa mirada desnatado máis Grandes Sollitz é mimmo e establecéronse abruptamente sobre Nick cara a cara que Poindexter, en torno á edición de departamento, tiña benvida a traballar para case dúas horas que mañá.
  
  
  Ela era boa. Ela non berrar, correr polo corredor, ou facer algo estúpido. E a ampliación dos seus ollos foi case imperceptible, pero a Nick ollo adestrado, o efecto non foi menos dramática que se fora. "Eu non esperaba que para estar de volta en breve, o Coronel." Nah voz era baixa e sorprendentemente claro. O acento Británico. Eles me sentín triste por outro mans mellor que os Europeos. "Como está sentindo?"
  
  
  "Aínda un pouco desorientado." El falou en un distintamente Kansas ton, o resultado da sentado durante tres horas con unha cinta de gravación de Eglund voz inserida no ego oído.
  
  
  "Iso é de esperar, o Coronel."
  
  
  El viu o pulso bater na súa fina gorxa. Ela non desviar a mirada del, pero o sorriso fora aínda, e os seus ollos escuros eran estrañamente brillante.
  
  
  Principais Sollitz mirou para o reloxo. "El é todo o seu, o Dr Sun," el dixo nunha forte, preciso ton. "Eu estou atrasado para unha reunión de preto de novecentos. Deixe-me saber se atopa calquera problema." El virou-se abruptamente no seu talón e marchou. Non houbo movementos innecesarios con Sollitz. Un veterano do Voo Tigres e os Xaponeses prisioneiro de guerra camp en Filipinas, era case unha caricatura de galopante militarismo.
  
  
  Xeral McAlester estaba preocupado sobre a obtención de Nick para mimmo el. "El é intelixente," el dixo, cando visitou a Nick no Lawndale Estrada Eglund.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  naquela mañá. "Moi pechada. Polo tanto, non relaxarse en torno a el, mesmo para un segundo. Porque se cae para o feito de que non está Eglund, que vai acertar o botón de alarma e explotar o seu agocho sobre o Monumento de Washington." Pero cando Nick apareceu no Gran oficina, que foi como máxica. Sollitz estaba tan sorprendido ao ver ego que el fixo só o máis superficial comprobación de seguridade con el.
  
  
  "Siga-me, por favor," Dr Sun dixo.
  
  
  Nick caeu detrás dela, automaticamente observando o suave, áxil movemento dos seus cadros, a lonxitude do seu longo, duro pernas. El decidiu que a oposición foi quedando mellor e mellor.
  
  
  Con todo, ela foi un adversario. Non dubido. E quizais o asasino, tamén. Lembrouse de Hawke dicindo, " El ou ela vai tentar de novo." Ata agora, todo apuntou para ela." A persoa que intentou matar Eglund tiña que ser (primeiro) un hema con acceso para a Investigación Médica Departamento, e (segundo) un hema con formación científica, especialmente na química da vida extraterrestre apoio. Alguén que sabía que unha certa cantidade de exceso de nitróxeno sería mestura coa amoníaco ao redor do corpo humano para formar o mortal Amén de gas. Dr Sun era o xefe da investigación médica para o Proxecto Apolo, visco acceso e formación, e a súa especial campo de traballo era de apoio vida humana no espazo.
  
  
  Ela abriu a porta do pequeno vestíbulo e se afastou para amosar Nick. "Tire a súa roupa, por favor. Eu vou estar con vostede."
  
  
  Nick virou-se para ela, os seus nervios, de súpeto cerrados. Controlando o seu ton casual, el dixo: "isto É absolutamente necesario? Quero dicir, Walter Reed lanzou-me, e unha copia do ih informe xa foi enviado a vostede."
  
  
  O sorriso era un pouco de burla. Todo comezou cos ollos, a continuación, tocou ee rta. "Non sexa tímido, Coronel Eglund. Despois de todo, non é a primeira vez que eu vin ti espido."
  
  
  Isto foi exactamente o que Nick tiña temido. Había cicatrices no seu corpo que Eglund nunca tivo. Poindexter non facer nada para eles, como este foi un totalmente inesperado desenvolvemento. A editar / editar a fonte departamento de documentación preparado un falso informe médico sobre Walter Apenninsky de artigos de papelería. Eles sentiron que esta sería suficiente, que a NASA médica axencia só ía probar o ego visión, audición, respostas motoras, e sentido de contrapesos.
  
  
  Nick a roupa e poñer as súas cousas nunha cadeira. É inútil para resistir. "Eglund" non podería volver a formación ata que recibiu o permiso do Médico Sol. El escoitou a porta abrir e pechar. A súa tacón alto zapatillas de ballet premendo na súa dirección. O plástico cortinas foron atraídos cara atrás. "E algúns shorts, por favor", ela dixo. Relutantemente, el levou-off. "Sae de aquí, por favor."
  
  
  No medio da sala había un estraño de aparencia aceiro sofá, feitas de peles e brillante de aluminio. Nick non como el. El sentiu máis de espido. El sentiu vulnerables. O estilete que el xeralmente realizado ata a súa manga, a bomba de gas que xeralmente se escondeu no seu peto, simplificado Luger que el chamou Wilhelmina, todo o seu habitual "dispositivos de protección" estaban lonxe - a MACHADO sede en Washington, onde deixou ih. antes de ir de vacacións. Se as portas de súpeto estourou aberto e cincuenta homes armados saltou, el sería obrigado a loitar coa única arma dispoñible - o seu corpo.
  
  
  Con todo, foi mortal suficiente. Mesmo en repouso, el foi elegante, muscular, e perigoso-mirando. A súa difícil, a pel bronce foi cuberto con vellas cicatrices. Os músculos foron gravadas contra os ósos. As súas mans eran grandes e grosas, con atado veas. Eles parecía deseñado para a violencia , así como a matemática código nome Killmaster debe.
  
  
  Dr Sun ollos arregalados visiblemente como el atravesou o cuarto para ela. Eles permaneceron encadeado para o ego barriga - e foi moi moi seguro de que el non era só o ego físico que ela atopou tal fascinación. Eles foron memorias de media ducia de coitelos e balas. Morto venda.
  
  
  Eles tiveron que desviar a súa atención. Eglund foi unha despedida de solteiro. O ego expediente mencionar que era unha saia cazador, algo así como un lobo en spaceman roupa. Entón, o que podería ser máis natural? Un home e unha muller atractivo, só un cuarto, un home espido ...
  
  
  El non parar cando el veu para ela, pero, de súpeto, presionado-la de volta contra o aceiro mesa, as mans rastreando baixo a súa saia como el a bicou, os seus beizos duro e cruel. Foi un duro partido, e ela ten unha merecida man aberta ego zócolo que momentaneamente o sorprendeu.
  
  
  "Vostede é un animal!" Ela foi presionado contra a mesa, a parte traseira da súa man presionado para a súa boca. Os seus ollos brillaban branco con indignación, medo, rabia, e unha ducia de outras emocións, ningunha das cales foron agradable ao seu redor. Mirando para pechar agora, estaba a ter problemas de conexión Alegría Sol", coa frenética, irracional rapaza neste pornográfico foto.
  
  
  "Eu avisei sobre iso antes, o Coronel." A súa boca tremía. Ela estaba a piques de malva. "Non é sobre as mulleres que parecen pensar. Eu non vou tolerar estes barato tentacións..."
  
  
  A manobra tivo o efecto desexado. Todos os pensamentos de un exame físico foron esquecidos. "Por favor, vestirse," ela dixo friamente. "É evidente que ten totalmente recuperado. Vai informar-lo
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  coordinar as sesións de adestramento, entón unirse a seus compañeiros de equipo na simulación de construción ."
  
  
  * * *
  
  
  O ceo alá dos picos irregulares estaba escuro, cheo de estrelas. O terreo entre eles era montañoso, cheos de cráteres, e pontilhada con irregulares saíntes e irregulares rock fragmentos. Profundos canóns cruzaban os cascallos-chea de montaña como petrificado raios.
  
  
  Nick coidadosamente baixou a escaleira dourada conectado a un dos catro LM piares. No fondo, el puxo un pé no bordo da bandexa e saíu sobre a superficie da lúa.
  
  
  A capa de po baixo os pés visco a consistencia crocante de neve. Lentamente, el puxo un zapato na fronte dos outros, e, a continuación, tan lentamente, el repetiu o proceso. Gradualmente, comezou a andar. Era difícil ir. Infinitas buratos e brotes de conxelados rock desacelerou o ego. Cada paso era incerto, e a caída era perigoso.
  
  
  Houbo unha constante, alto asubíos son en ego oídos. Isto veu o ego de inxección, respiración, refrixeración e secado sistemas de goma lunar espacial. El cortados cabeza de lado a lado, dentro da axustado plástico casco, buscando a outros. Sergei foi ofuscante. El levantou o seu dereito térmica luva e baixou Odín baixo o sol viseiras.
  
  
  A voz en auriculares, dixo, " Benvido de volta para a Pila de Pedra, Coronel. Estamos aquí, na beira dun Océano das Tormentas. Non, non me gusta de que - ao seu dereito ."
  
  
  Nick virou-se para ver dous números no seu voluminoso lúa traxe acenando para o emus. El aceno no reumatismo. "Roger, John," el dixo para o micrófono. "É bo ver vostede, é bo estar de volta. A súa aínda un pouco desorientado. Vai ter que poñer-se con me."
  
  
  El estaba feliz que el coñeceu ih deste xeito. Quen sabe identidade dunha persoa a través de sesenta e cinco quilos de goma, nylon, e de plástico?
  
  
  Antes, en lunar simulación sala de adestramento, el fora en alerta. Gordon Nash, capitán da primeira reserva grupo de astronautas do Apollo, viñeron para velo. "Fixo Lucy ver que no hospital?" "Que é iso?", el preguntou, e Nick, interpretando mal Ego sly sorriso, pensou que estaba referíndose a un dos Eglund de amigos do sexo feminino. El fixo un pouco pálido crack e quedou sorprendido ao ver Nash engurrando a examina. Demasiado tarde, el se acordou o arquivo-Lucy foi Eglund irmá e Gordon Nash actual interese romántico. Emu puido atopar un xeito de evitar este coartada ("Só a xogar, Orgulloso"), pero foi preto. Moi preto.
  
  
  Un dos Nick compañeiros reunidos rochas da superficie da lúa e escondeuse ih en un metal colección caixa, mentres que o outro agáchase sobre un dispositivo que parecía un sismógrafo e gravou o movemento axitado da agulla. Nick estaba a observa-los por uns minutos, incomodidade consciente de que el non tiña a menor idea de que a uem debería facer. Finalmente, o home que estaba a traballar sobre o sismógrafo mirou cara arriba. "Non debe vostede comprobar a LRV?" un ego voz estalou en N3 é auriculares.
  
  
  "É iso mesmo." Afortunadamente, Nick dez horas horario de estudo incluído este semestre. LRV significa Lunar Itinerante Vehículo. Foi un lunar vehículo desenvolvido por células de combustible que cambiou en especial cilíndrico rodas con espiral láminas en vez de raios. Foi deseñado para terra os astronautas na lúa máis tarde, de xeito que o ego necesario para estar estacionado en algún lugar neste alastranse dez hectáreas modelo da superficie da lúa, que agora estaba situado no dólar pila da Nave espacial Tripulada Centro en Houston.
  
  
  Nick movido a través do estéril, prohibindo terreo. A pedra-pomes-superficie de pedra baixo os seus pés era fráxil, forte, con buratos ocultos e irregulares saíntes. Camiñando sobre el era unha tortura. "Probablemente, aínda o R-12 barranco," a voz en ego oído, dixo. "O primeiro equipo traballou con el onte."
  
  
  Onde o inferno estaba P-12? Nick pensamento. Pero un momento despois, el pasou a mirar para arriba, e alí, na beira do gran negro, star spangled tellado de Simulación de Construción, viu a política de marcadores ligada a partir de un a vinte e sexto, e no bordo exterior-de A. Z. Sorte aínda estaba con el.
  
  
  Levou a Uem case media hora para chegar a desfiladeiro, aínda que o Módulo Lunar foi só un poucos centos de metros de distancia. O problema foi a redución da gravidade. Os científicos que creou unha artificial paisaxe lunar reproducida todas as condicións que podería ser atopado un obxecto real: unha franxa de temperatura de cinco centos de graos, o máis forte de baleiro que o home xa creado, e feble gravidade - só seis veces menos. como a terra. Este feito é case imposible de manter contrapesos. Aínda que Nick podería facilmente ir, e mesmo pasar centos de metros no aire, se el quería, el non se atreve a mover calquera máis que un lento exploración. O terreo foi moi duro, moi inestable, e que era imposible para deixar de súpeto.
  
  
  A ravina foi case quince metros de profundidade e íngreme. Foi cuberto por unha estreita zigzag patrón, o seu fondo arrincados por centos de artificial meteoritos. Non había ningún sinal de unha Lúa Barco na Rede 12, pero iso realmente non importa. Pode ser só uns metros de distancia, oculto da vista.
  
  
  Nick coidadosamente fixo o seu camiño ata a íngreme inclinación.
  
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  antes de poñer todo o seu alenka neles, ten que incorporarse cada man e apoio. Pequena meteoro rochas saltou diante del, xutando para fóra do seu ego coas súas botas. Cando chegou o fondo da ravina, el virou á esquerda, indo para a Rede 11. El se movía lentamente, escollendo o seu camiño a través atormentado circunvoluções e irregulares saíntes en un fluxo de cinzas.
  
  
  Debido á constante asubío nos seus oídos e o baleiro fóra o traxe, el non podía escoitar nada detrás del. Pero tampouco viu ou sentiu o repentino flash de movemento e virou.
  
  
  Un disforme criatura con dous brillante laranxa ollos descendeu sobre el. É transformado nun insecto xigante, a continuación, un estraño catro rodas do coche, e el viu un home na lúa traxe semellante ao controis. Nick aceno coa man incontrolado, a continuación, entender que o home tiña notado ego e deliberadamente acelerado.
  
  
  Non había ningunha maneira para fóra.
  
  
  A lúa máquina estaba correndo cara a el, a súa enorme cilíndrico rodas cunha navalla afiada espiral láminas encher o desfiladeiro de parede a parede ...
  Capítulo 6
  
  
  
  Nick sabía o que ía ocorrer se os láminas resgou a través do ego traxe.
  
  
  Fóra, o simulado de dúas semanas lunar día foi só uns m curto do mediodía. A temperatura foi de 250 Fahrenheit maior que o punto de ebulición da auga-maior que o de sangue humano. Engadir a iso un baleiro tan forte que as pezas de metal espontaneamente soldados xuntos cando eles entran en contacto, e terá un fenómeno coñecido polos científicos como "fervendo."
  
  
  Isto significa que dentro de o espido corpo humano sería ferver. Burbullas vai comezar a forma - en primeiro lugar na membrana mucosa da rta e os ollos, a continuación, en tecidos de outros órganos vitais. A morte pode ocorrer en cuestión de minutos.
  
  
  El tiña que estar lonxe de os brillante, lámina-como raios. Pero non había espazo en cada lado. Só unha cousa era posible. Acadar o chan, deixe o monstruoso tres tonelada coche rolar sobre o seu lado. Alenka o ego en unha gravidade de balde baleiro era só a metade dunha tonelada, e isto foi máis modificada pola rodas que achatada no fondo como suave pneumáticos para acadar a tracción.
  
  
  Houbo unha pequena depresión de algúns de pé detrás del. El virou e deitado boca abaixo no nen, dedos agarrando-se para o escaldante rocha volcánica. Ego de destino dentro da plástico burbulla foi a parte máis vulnerable do ego. Pero foi nivelado de xeito que o espazo entre as rodas era demasiado estreita para o LRV de manobra. Ego sorte aínda estaba no bordo.
  
  
  El rolou silenciosamente a través del, o bloqueo Brylev vista. Unha forte presión bater ego costas e pernas, fixando ego para o rock. O vento escapou a través do ego dos pulmóns. Ego visión quedou en branco por un momento. A continuación, o primeiro par de rodas voou sobre el, e el estaba no apresurándose escuridade baixo o 31 metros de longo coche, observando o segundo par carreira cara a el.
  
  
  El viu que sexa demasiado tarde. Baixas colgado equipos en forma de unha caixa. El bateu o ego ECM mochila, lanzando sobre iso. El sentiu a mochila ascensor fóra dos seus ombros. O asubiando nos meus oídos parou abruptamente. As brasas queimados os seus pulmóns. A continuación, o segundo rodas chocou contra el, e a dor estoupou a través del como unha nube negra.
  
  
  El foi sostendo un fío fino de conciencia, porque el sabía que emu tería un fío se non o fixo. O brillante san picado ego ollos. El lentamente fixo o seu camiño cara arriba, a superación física tormento, pedindo para coches. Gradualmente, o ego ollos deixaron de natación e centrado no nen. Foi preto de cincuenta metros de distancia, e el non estaba en movemento nunca máis. O home na lúa, traxe estaba de pé no panel de control, mirando para el.
  
  
  Nick respiración preso na súa gorxa, pero non había ningún ego. O arterioid tubos dentro do ego traxe xa non levaba frío osíxeno en torno a principal inxestión adhesiva na súa cintura. Ego ringers risco na rasgado goma no seu cara atrás, onde o control ambiental paquete adoitaba ser. Ego boca aberta. Seco beizos se movían en un morto de plástico burbulla. "Identificar," el resmungar para o micrófono, pero que, tamén, estaba morto, os fíos da Corrupción Comunicacións Unidade de agarrado xunto cos outros.
  
  
  O home na lúa, traxe, saír a lúa barco. El tirou unha papelería coitelo baixo o asento no panel de control e achegouse a el.
  
  
  Esta acción salvo N3 vida.
  
  
  O coitelo significaba que o Nick non estaba rematado, que a última peza de equipos tivo que ser cortado - e que era como el se lembrou o pequeno paquete adxunto para Ego cintura. Foi alí, no caso dun problema coa mochila do sistema. Nen tiña a 5 minutos de suplemento de osíxeno.
  
  
  El virou-se sobre o ego. Un suave asubíos son cubertos de plástico burbulla. El forzou a súa esgotado pulmóns para respirar. Frescor cuberto Ih. Ego visión limpa. El cerrados os dentes e esforzouse para os seus pés. O ego, a mente, comezou a examinar o ego corpo para ver o que estaba a esquerda. Entón, de súpeto, non houbo tempo para facer un balance. Outro home fixo unha gran vida. Unha vez que saltou para despegar, e voou cara a el, leve como unha pena na baixa gravidade atmosfera. O coitelo foi realizada baixo, punto de abaixo, preparado para unha rápida cara arriba, xire.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  que ía romper a situación de emerxencia táboa de salvación.
  
  
  Nick cavou os dedos dos pés en un cumio de rocha volcánica. El balance os brazos cara atrás en un movemento, como un home facendo unha carreira de movemento. El, entón, catapultou cara a adiante, xogando toda a súa forza acumulada nunha estocada. El atopou-se voando polo aire a unha alarmante velocidade, pero perdeu o seu destino. O outro home baixou a cabeza, afundindo para abaixo. Nick agarrou o coitelo man como mimmo pasou, pero perdeu.
  
  
  Era como unha loita baixo a auga. O campo de forza era completamente diferente. Equilibrio, forza, o tempo de reacción-todo cambiou, debido á redución da gravidade. Unha vez que o movemento foi iniciada, que foi case imposible de parar o ego ou cambiar de dirección. El agora estaba deslizando cara o chan ao final dunha ampla parábola, unha boa trinta metros de onde eu estaba de pé.
  
  
  El virou-se só como o outro home disparou un proxectil. El bateu na uem é coxa, batendo ego para o chan. Foi un gran irregulares peza de meteorito sobre o tamaño dunha pequena pedra. É imposible para levantar mesmo en condicións normais gravidade condicións. Dor tiro a través da súa perna. El balance a cabeza e comezou a se erguer. De súpeto, unha calor luva caeu, rabuñando o Ego de emerxencia osíxeno kit. O home xa estaba no nen.
  
  
  El esvarou pasado Nick e casualmente esfaqueado o seu ego no tubo con unha navalla. El saltou inofensivamente fóra, e Nick levantou o seu pé dereito, o talón da súa heavy metal arranque ego reunión do home relativamente desprotexidos plexo solar en un ángulo superior. O rostro escuro dentro do plástico burbulla abriu a súa boca nun silencio exhalación, e os seus ollos rolou cara atrás na súa cabeza. Nick saltou para os seus pés. Pero antes de que puidese seguir, o home se arrastrou a fóra como unha anguías e virou cara a el, listo para atacar unha vez máis.
  
  
  El feinted cara N3 a gorxa e que ten como obxectivo o furioso mae-geri emu na virilha. O golpe perdeu o seu destino por menos de un centímetro, entorpecendo Nick perna e case causando Ego de perder o seu equilibrio. Antes de que puidese contra, o home virou-se e, a continuación, xogou un revés pila falta que enviou Nick caendo cara a adiante sobre a desigual bordos da ravina chan. El non podía deixar. El continuou a rolar, navalla afiada rochas rasgando o ego traxe.
  
  
  Fóra do canto do ollo, el viu o home descompactá o seu lado peto, puxe un estraño de aparencia pistola, e mirar con coidado. El agarrou a bordo e de súpeto parou. Unha raia de abraiante azul-branco magnesio luz brillou pasado el e explotou contra a rocha. Lanzador de foguetes! O home comezou a actualizar o seu ego. Nick pulou para el.
  
  
  O home deixou caer a arma e esquivou un dous-zócolo zócolo para o peito. El levantou a súa perna esquerda, facendo un final vicioso estocada ao Nick expostos de aresta. N3 tomou o plumeiro en ambas as mans e xirou. O home caeu como unha árbore derrubada, e antes de que puidese mover, Killmaster estaba no nen. Unha man con un coitelo brillou cara a el. Nick cortou unha cuberto man na súa desprotexida pulso. Este embotava o impulso cara a adiante. Ego dedos pechados ao redor do home pulso e afección. O coitelo non caer. El virou-se máis e sentín algo palpebrar de ollos, e a man do home foi coxo.
  
  
  Ao mesmo tempo, o asubío en Nick oído parado. Eu execute para fóra de reposición de osíxeno. Un escaldante fervor tiro a través ego pulmóns. O ioga-adestrados músculos automaticamente asumiu, protexendo ih. El podería manter a súa respiración durante catro minutos, pero el non podía facer nada máis, e a actividade física foi imposible.
  
  
  Algo duro e berrando dolores de súpeto tiro a través Ego brazo con tal de choque que el case non abriu a boca para respirar. O home mudou o coitelo para a súa outra man e cortou a súa man, facendo que os dedos para unclench. Agora, el saltou sobre a mimmo Nick, sostendo a súa roto pulso coa súa boa man. El tropezou para abaixo do barranco, un chorro de vapor de auga subindo ao redor da súa mochila.
  
  
  Unha vaga sensación de supervivencia fixo Nick rastexaren para o lanzador de foguetes. Emu non ten que morrer. Pero as voces no ego oído, dixo, " é moi lonxe para ir." Non podes facer iso. Ego pulmóns de aire necesario mostraxe. Ego dedos raspar no chan, para chegar a súa arma. O aire! o ego pulmóns mantivo berrando. Foi quedando peor, máis escura pola segunda. Dedos pechados en torno a el. Non hai forza, pero el tirou o gatillo de calquera xeito, e flash de luz estaba tan cega que Eles tiñan que tapa os ollos coa man libre. E que foi a última cousa que el se lembraba ...
  
  
  * * *
  
  
  "Por que non ir para a saída de emerxencia?" Ray Lee, o proxecto de campo xestor, inclinouse sobre el ansiosamente como compañeiros astronautas Roger Kane e John Corbinet axudou a eliminar a súa lúa traxe na Simulación sala de adestramento. El estendeuse a un pequeno nariz-bote de spray, e Nick tomou un longo grolo a partir del.
  
  
  "Unha ruta de fuga?", el murmurou vagamente. "Onde?"
  
  
  Os tres homes entreolharam-se. "A menos de vinte metros desde o 12 de rede," el dixo. "Vostede usei iso antes."
  
  
  Esta debe ser a saída que o adversario ego na lúa traxe estaba indo para. Agora que lembrar que había dez deles visto arredor da paisaxe lunar.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  Cada visco ten unha cámara e aumentar a cámara. Eles foron non tripulado e abriu en un metro bóveda baixo a simulación de construción. Así que entrar e saír non sería un problema se sabía como contorná - e Nick adversario, obviamente, non.
  
  
  "Afortunadamente, John notado que a primeira ampliación sinal," Roger Keynes, dixo. "Nós foi directo para el. Por exemplo, despois de seis meses houbo outro. Por entón, nós foron menos dun minuto de distancia."
  
  
  "Este indicada con precisión a posición do ego," Corbyn engadido. "Máis uns segundos e que tería sido máis. El xa virou azul. Nós adicto Ego ata Roger de emerxencia de subministración e arrastrou-o para a saída. Deus! Olle para iso!", el de súpeto, exclamou.
  
  
  Eles tirou a súa espacial e mirou para o bloodstained roupa interior. Caín apuntou para o thermomaterial. "Que sorte que non ferver máis," el dixo.
  
  
  El inclinouse sobre a ferida. "Parece un coitelo de corte," el dixo. "O que pasou? É mellor comezar no inicio."
  
  
  Nick sacudiu a cabeza. "Mira, eu me sinto moi estúpido sobre iso", dixo. "Eu caeu sobre a mínima utilidade coitelo, mentres intentando chegar en torno a ravina. Eu só perdín o meu equilibrio e ..."
  
  
  "O que sobre a súa ECM unidade?", o director esixiu. "Como isto aconteceu?"
  
  
  "Cando caeu. El colleu un borde."
  
  
  "Alí vai definitivamente ser unha investigación", dixo severamente. "A NASA Seguridade quere obter informes sobre cada accidente, estes días."
  
  
  "Máis tarde. Emu necesidades de atención médica en primeiro lugar, " Corbynet dixo. El virou-se para Roger Kane. "É mellor chamar Dr Sun."
  
  
  Nick intentou sentir-se. "Xastre, non, eu estou ben", el dixo. "É só unha ferida. Vostedes poden chamar-se a si mesmo." Dr Sun foi a persoa que non quere ver. El sabía o que ía ocorrer. Ela insistiu en dar Emu unha dor de matar inxección - e que inxección ía rematar o traballo que o seu cómplice borracho, na paisaxe lunar.
  
  
  "Eu teño o meu propio óso con Alegría-san", el partiu. "Ei, eu nunca debería ter mimmo que no estado que está en. Mareos ataques, lapsos de memoria. Ten que estar na casa, deitado sobre as súas costas. De calquera xeito, o que sobre esta señora?
  
  
  Nick tivo unha moi boa sensación sobre iso. Tan pronto como viu ego espido, ela sabía que non era o Coronel Eglund, o que significaba que tiña que ser unha empresa estatal, que á súa vez significa que eu fora levou a unha trampa para nah. Entón, o que podería ser mellor para o egoísmo que unha paisaxe lunar? A voz é o seu compañeiro - ou en plural?", el podería ter outro cómodo accidente."
  
  
  Eu colleu o teléfono e ordenou algunhas primeiros auxilios materiais. Cando colgou o teléfono, el virou-se para Nick e dixo: "eu quero o seu coche para tirar-se para a casa. Kane, tomar Ego casa. E Eglund, estar alí ata que eu atopar un médico para examina-lo. "
  
  
  Nick mental deu de ombreiros. Non importa onde el esperou. O seguinte paso foi dela. Porque unha cousa era clara. Ela non podía descansar ata que estaba fóra de vista. Constantemente.
  
  
  * * *
  
  
  Poindexter transformou a imprenta de soto de Eglund bacharelato bungalow en un gran escala MACHADO oficina de campo.
  
  
  Había unha miniatura cámara escura equipado con un 35 mm lente. cámaras de cine, desenvolvemento e microdotting equipos, un metal presentación armario cheo de Lastotex máscaras, flexible cable serras, compás sobre os botóns, bolígrafos que tire agullas, reloxos con pequeno transistor transmisores, e un sofisticado de estado sólido de imaxe sistema de comunicación-un teléfono que podería inmediatamente enlace ih a sede.
  
  
  "Parece como se fose ocupado," dixo Nick.
  
  
  "Eu teño unha tarxeta de IDENTIFICACIÓN coa persoa na foto," Poindexter respondeu con coidadosamente controlada entusiasmo. El era un de cabelos brancos New England, con un chant cara que mirou como se el prefiro ter unha igrexa picnic de traballo con sofisticados dispositivos de morte e destrución.
  
  
  El patillas mollada 8x10 desde o secador e entregou a Nick. Era unha visión frontal, cabeza e ombros, de pel escura home co seu lobo rostro e morto ollos grises. Un profundas cicatrices rodeado ego do pescozo, revelando baixo a terceira vértebra. "O seu nome é Rinaldo Tribolati," Poindexter, dixo, " pero el chama a si mesmo Renault Árbore para breve. A impresión é un pouco embaçado, porque eu tiro ego sincero a partir de unha foto de teléfono. É unha imaxe dunha fotografía."
  
  
  "Como é tan rápido?"
  
  
  "Non era unha tatuaxe. Este tipo de dragón é moi común. Miles de soldados que serviu no Extremo Oriente, especialmente en Filipinas durante a eclosión da II Guerra Mundial, teñen ih. nenos. Eles fixeron unha explosión e estudado. Causada por unha corda queimar. E iso era todo o que precisaba saber. Eu creo que este Reno Árbore era unha vez un hitman para Las Vegas bandas. Con todo, un dos supostos as vítimas ' egos case colleu. Dirixiu o ego medio a morte. El aínda usa scarface."
  
  
  "Eu oín o nome Reno Árbore," Nick, dixo, " pero non como un asasino. Como unha especie de danza mestre para Jet Set."
  
  
  "Ese é o noso neno," Poindexter dixo. "É legal agora. Alta sociedade nenas parecen ter un diferente-ego. Pic revista chamado ego
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  O Pied Piper en Palma de Infortunio. El corre a Bali Alta disco."
  
  
  Nick mirou para a fronte vista, a imaxe, e, a continuación, na copia do pornográfico foto Poindexter tiña dado a Eles. Alegría-San éxtase expresións aínda asombrado el. "É case algo que pode ser chamado fermoso," el dixo. "Eu me pregunto o que as nenas ver en nen."
  
  
  "Quizais eles como o xeito no que el tapas h."
  
  
  "El é como que, dereito?" Nick recolleu as fotos e poñer-ih na súa carteira. "É mellor para aumentar o persoal," engadiu. "Eu teño que rexistrar."
  
  
  Poindexter foi para o teléfono e chamou sobre un interruptor. "A multitude deu en permiso para actuar como Shylock e o chantagista," el dixo, observando a pantalla de vir á vida. "No reumatismo, el matou e non poder traballar para eles. El era coñecido como un último recurso. Cando todos os outros Shilocks rexeitou o ser humano, Reno sempre tivo o ego. Emu gusta cando eles non cumprir as súas obrigas. Esta é unha persistente emu razón para traballar sobre eles. Pero por riba de todo, el amaba atormentando mulleres. Hai unha historia que estaba vinculación con nenas en las Vegas, e que el cortou os seus rostros con unha navalla, como el levou ao redor da cidade ... A-4, N3 para scrambler de HT estacións, " el dixo, como unha cute morena con un comunicacións auriculares entrou en ver.
  
  
  "Por favor esperar." Ela foi substituído polo de ferro-gris vello a quen Nick deu toda a súa lealdade e a maior parte da súa afección. N3 fixo o seu informe, observando a ausencia de familiar puro e habitual brillo de humor no seu xeado ollos. Falcón estaba chat, preocupado. E el non perdeu tempo en decatarse de que era o ego que foi incomodando el.
  
  
  "O MACHADO escoitar mensaxes informou," el tirou a conclusión de Nick informe. "E a noticia non é bo. Esta información falsa de que eu estou estendendo por Bali Hai apareceu, pero no interior do país, a un nivel mínimo do mundo do crime. En Las Vegas, as apostas están a ser colocados na NASA lunar programa. Intelixente Diñeiro di que será de dous anos antes de que o proxecto é lanzado de novo." El fixo unha pausa. "O que realmente me molesta é que a información secretas eu dei-lle sobre Phoenix tamén saíu - a un nivel moi alto en Washington."
  
  
  Hawke é triste expresión afondou. "Vai levar un día ou así antes de chegar unha notificación da nosa xente de todo o asuntos exteriores espía organizacións, "el engadiu," pero non parece moi bo. Alguén moi alta valoración está vazando información. En suma, o noso inimigo ten unha operatório. no alto da NASA en si ."
  
  
  O pleno significado das palabras Azor foi gradualmente facendo claro - agora Phoenix-tamén estaba en perigo.
  
  
  A luz queimada, e para fóra do canto do ollo Nick viu Poindexter incorporarse o teléfono. El virou-se para Nick, cubrindo o bocal. "Este é Xeral McAlester," el dixo.
  
  
  "Poñer o ego nunha conferencia de caixa para o Falcón pode escoitar."
  
  
  Poindexter capotou un interruptor, e a voz da NASA xefe de seguridade encheu a sala. "Houbo un fatal accidente na GKI Industrias planta en Texas Cidade," el anunciou pouco. "Foi o que pasou onte á noite - na división que produce o elemento de Apolo, o sistema de apoio vital. Alex Simian voou en Miami co seu xefe de seguridade para investigar. El me chamou uns minutos atrás e dixo que tiña algo vital para nos amosar. Como o punto de partida capitán do segundo equipo filial, que, para estestvenno, debe participar neste. Nós imos buscalo en quince minutos."
  
  
  "En realidade," dixo Nick, e virou-se para Falcón.
  
  
  "Entón, xa está empezando a pasar," o vello home dixo severamente.
  Capítulo 7
  
  
  
  O gran Fleetwood El Dorado estaba en alta velocidade cara a abaixo o Golfo Estrada.
  
  
  Fóra, Texas Savchenko foi brillante, pesado, e deprimente. O plan horizonte shimmered con el. O interior do limo era legal, pero case frío, e o azul cristais afumados sombra os ollos dos cinco homes sentados nos asentos cómodos.
  
  
  "Por asegurarse de que o GCI envía a súa limusine para incorporarse," Xeral McAlester dixo, pensativo percusión súa ringers no bordo do brazo.
  
  
  "Agora, entón, Hewlett, non ser cínico," Rayleigh dixo tartly. "Vostede sabe que non hai moito Alex Simian pode facer por nós na NASA. E iso non ten absolutamente nada que ver co feito de que o Ego, a empresa só produce un elemento nunha nave espacial, a lúa e o hotel ía facer todo."
  
  
  "Claro que non", McAlester riu. "O que é un millón de dólares contra vinte millóns? Calquera amigos, de calquera xeito?"
  
  
  Gordon Nash, o capitán do primeiro grupo de astronautas, virou-se no saltar do asento. "Mira, eu non me importa o que os outros din sobre Simian," el partiu. "Con esa cara, todo está no meu libro. Se un ego amizade compromisos nosa integridade, ese é o noso problema, non o ego."
  
  
  Nick mirou para fóra da xanela, unha vez máis escoitar o calefacción argumentos. Ela estaba asubiando todo o tempo en torno a Houston. Simian e Xeral Cinética como un todo parecía como un enfermo, moi debatida cuestión para os catro deles.
  
  
  Rafe cortar de novo. "Como moitas casas, barcos, coches e televisores teñen todo o mundo en torno a nós tivo que desistir no último ano? Ela non ten que engadir ata ih o custo total."
  
  
  "Pura boa vontade," Mcalest dixo cun sorriso.
  
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  Alexander. - Como fixo Simian informar o Senado Comité de Investigación sobre iso?
  
  
  "Que calquera divulgación de agasallo ofrece podería destruír o íntimo e confidencial natureza da NASA relación co ego contratistas," el dixo con simulada solemnidade.
  
  
  Principais Sollitz se inclinou cara a adiante e esvarou o panel de vidro pechadas. Macalester riu. "Esforzo desperdiçado, Dwayne. Ela seguro de que todo o limo é aproveitado, non só o noso piloto. Simian se preocupa de seguridade aínda máis do que vostede."
  
  
  "Eu só sinto que non hai que oficialmente falar sobre esta persoa, deste xeito," Sollitz agarrado. "Simian non é diferente de calquera outro contratista. Aeroespacial é unha montaña rusa negocio. E cando o número de ordes do goberno aumenta, pero pasa a ser menor, a competencia fai moi feroz. Se estivésemos no seu lugar, faría o mesmo ... "
  
  
  "Entón, Dwayne, eu non creo que é moi xusto," McAlester dixo. "Non hai máis a esta mono correo negocio que iso."
  
  
  "Excesiva influencia? Entón por que non NASA abandonar completamente GKI?"
  
  
  "Porque estiven facendo submarinos para trinta e cinco anos, e eles saben todo o que hai para saber sobre a vida de apoio, se é baixo o océano ou no espazo," Gordon Nash, dixo quente. A miña vida e Glenn é aquí "- sinalou Nick - " dependen ih. Eu non creo que debe reducir o ih de clasificación."
  
  
  "Ninguén belittles o seu know-how técnico. Este é o lado financeiro de GKI, que tamén ten algunha investigación. Polo menos, o Cooper Comité parece pensar así."
  
  
  "Escoita, o seu primeiro en admitir que Simian é Alexa reputación é cuestionable. El é un comerciante e negociante, non hai como negar iso. E iso é parte do rexistro público de que era unha vez unha mercadoría especulador. Pero en Xeral Cinética foi unha empresa sen futuro cinco anos. A continuación, Simian asumiu o mando - e ollar para el agora ."
  
  
  Nick mirou para fóra da xanela. Eles chegaron na periferia da gran GKI planta en Texas Cidade. Mimmo acelerou en un emaranhado de todo ladrillo oficinas, vidro-tellado de investigación laboratorios, e de aceiro-murado hangares. Sobrecarga, jet contrails cruzaban o ceo, e máis suave asubío de El Dorado de aire acondicionado, Nick podía escoitar o uivo dos GK-111, como el tirou a ó Americano bases no Extremo Oriente a través en voo recarga.
  
  
  O limo desacelerou como el achegouse á porta principal. Policía de seguridade en verde uniformes con ollos como bolas de aceiro aceno para eles e se inclinou para o windows, comprobando as súas credenciais. Ao final, eles foron autorizados a pasar - pero só para o negro-e-branco barreira, detrás da cal había adicional policías en GKI. En torno a eles, Par caeu para as súas mans e xeonllos e mirou baixo o Caddy a suspensión. "Eu só desexo que na NASA traballara tan completamente," Sollitz, dixo severamente.
  
  
  "Vostede esquecer por iso que estamos aquí," McAlester dixo. "Obviamente, non foi un fallo en todo este sistema de seguridade."
  
  
  A barreira foi levantado, e a limusine pasou máis dun enorme de formigón mimmo mandil de branco bloques formas de obradoiros, esquelético lanzadores de foguetes, e enorme máquina de tendas.
  
  
  Preto do centro do espazo aberto, o El Dorado parado. O condutor voz dixo máis o porteiro, " Señores, isto é todo o que eu teño permiso para facer." El apuntou a través do parabrisas en un pequeno edificio conxunto ademais dos outros. "Mr Simian está esperando por ti na nave espacial simulador."
  
  
  "Ugh!", ofegou McAlester como eles saíu do coche en o vento tempestuoso. Principais Sollitz tapa caeu fóra. El foi despois de que, movendo-se desajeitada, torpes, agarrando a ela coa man esquerda. "Atta, neno, Dwayne. Que é o que ih pon-se, " McAlester riu.
  
  
  Gordon Nash riu. El protexeu os ollos do sol e mirou para o edificio. "Iso dá unha boa idea de como pequenos o papel do espazo programa está no noso negocio", dixo.
  
  
  Nick parou e virou. Algo comezou a coceira profunda na cabeza ' egos. Algo, algún pequeno detalle, levantou un pequeno signo de interrogación.
  
  
  "Isto pode ser verdade", dixo Raymond como eles partiu, " pero todos os contratos co Ministerio de Defensa de GKI serán revisados este ano. E eles din que o goberno non vai dar-lles todos os novos contratos ata o Cooper Comité acabados ihc."
  
  
  Macalester bufou con desdén. "Bluff", dixo. "Que levaría dez contadores traballar dez horas do día durante polo menos dez anos para desvelar Simian financeiro do imperio. Este home é máis rico do que calquera media ducia de países pequenos que tiña nome, e do que eu oín sobre nen, el leva-lo. todo o ego cabezas. Cal será o Departamento de Defensa facer con cazas, submarinos, e mísiles, mentres se espera? Deixe Lionel Xoguetes construír ih? "
  
  
  Principais Sollitz seguido Nick. "Eu teño que preguntar-lle algo, Coronel."
  
  
  Nick mirou para el con cautela. "Si?"
  
  
  Sollitz plumeiro a súa tapa con coidado antes de poñer-lo. "En realidade, é sobre a súa memoria. Reiko me dixo esta mañá sobre a súa vertixe de ataque sobre a paisaxe lunar..."
  
  
  "E que?"
  
  
  "Ben, como vostede sabe, vertixe é unha das consecuencias do amino intoxicación." Sollitz mirou para el.
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  ler o ego palabras con coidado. "O outro é apagóns."
  
  
  Nick parou e virou-se para afrontalo lo. "De volta para as empresas, Grandes.
  
  
  Boa. Eu vou ser honesto con ela. Ten notado calquera problema deste tipo, o Coronel?" O tempo gama eu estou particularmente interesado en é só antes de que entrou o prototipo cápsula. Se é posible, o seu hotel ía comezar a segunda ... Un por segundo desagregación dos eventos que levaron a esta. Por exemplo, as posibilidades son de que pego un reflexo de alguén configurar os controis fóra. Sería moi útil se podería lembrar algúns detalles ... "
  
  
  Nick estaba aliviado ao escoitar Xeral McAlester chamando ih. "Dwayne, Glenn, apresuraron-se. Quero presentar-lle para Simian sólido fronte"
  
  
  Nick se virou e dixo: "Anacos de que están empezando a vir de volta, Principais. Por que non me dar-lle un completo informe - por escrito - mañá?"
  
  
  Sollitz balance a cabeza. "Eu creo que sería apropiado, Coronel."
  
  
  Simian foi aberto na entrada dun pequeno edificio e estaba falando a un grupo de homes. El mirou cara arriba como se aproximaron. "Señores", dixo, " eu estou moi triste que temos que atender en tales circunstancias diferentes."
  
  
  El foi un grande, ósea home con baixou ombreiros, un longo nariz cara, e solta membros. Ego destino foi barbeado, como unha bola de billar, que reforzou o xa forte semellanza a unha aguia (de vimbio revisores deu a entender que el prefire un recuando trazo). Tiña grandes mazás do rostro saíntes e o corado pel dun dos cossacos, e o Sulka gravata e caro Pierre Cardin atender só acentuou esta. Nick puxo a súa idade entre corenta e cinco e cincuenta.
  
  
  El rapidamente revisado todo o que sabía sobre o home, e quedou sorprendido ao descubrir que era todo especulación, fofocas. Non era nada especial. Ego é o nome real (dixo): Alexander Leonovich Simiansky. Lugar de nacemento: Khabarovsk, no Extremo Leste de Siberia-pero, de novo, este foi un palpite. Federal investigadores non foron capaces de probar ou refutar esta, nin teñen que ser capaces de documentar a súa versión de que era un branco ruso naceu para un xeneral no exército Tsarista. A verdade era que non había documentos que mostrou Alexander Simian, antes de que el apareceu en 1930 en Tsingtao, un dos primeiros portos Chineses para asinar un contrato antes da guerra.
  
  
  O financeiro apertaron as mans con todo o mundo en torno a eles, saudou ih polo nome, e trocaron algunhas palabras curtas. Tiña un profundo, sen présa voz con ningún trazo de acento. NÓS, estranxeiros, rexional nós. Era neutro. A voz dun locutor de radio. Nick tiña oído falar que podería comezar case hipnótico cando describiu un acordo para un potencial investidor.
  
  
  Como el se aproximou de Nick, Simian broma bateu o seu ego. "Ben, o Coronel, aínda está xogando o que paga a pena?", el riu. Nick chiscou enigmaticamente e cambiou-se, tentando descubrir o que o inferno que estaba a falar.
  
  
  Os dous homes Simian falou foron axentes do FBI. O terceiro, un home alto, afable ruivo en verde GCI uniforme, foi introducido como ego Xefe de Seguridade Clint Areas. "Mr Simian ahn voou desde Florida onte á noite, así que descubrín o que tiña aconteceu," Areas dixo lentamente. "Se vai seguir-me,"el engadiu," eu vou amosar-lle o que temos atopado."
  
  
  A nave espacial simulador foi un carbonizados naufraxio. A fiación eléctrica e controis tiña derretido da calor, e os fragmentos de carne humana aínda agarrado ao interior hatch cover amosa o quão quente o metal en si debe facer.
  
  
  "Como moitos mortos?" Xeral McAlester preguntou, ollando cara a dentro.
  
  
  "Había dous homes que traballan alí," Simian, dixo, " proba o conversor de ECS sistema. A mesma cousa aconteceu como a cabo - un flash de osíxeno a atmosfera. Temos conectado o cable eléctrico que alimenta a lámpada de traballo. é máis determinado que, rompendo o illamento de plástico permitirá o fío para crear un arco eléctrico en aluminio chan."
  
  
  "Nós probamos unha idénticos fío," Areas dixo lentamente, " e eles xa determinou que un arco como isto vai inflamar materiais combustibles dentro de doce a catorce polgadas raio."
  
  
  "Este é o orixinal fío," Simian, dixo, entregando-lles o fío. "Por suposto, é moi derretido, fundiuse coa parte da planta, pero ollar para a lagoa. É cortado, non traballadas. E resolve-lo." El estendeuse a un pequeno ficheiro e unha lupa. "Por favor, diga-me. O ficheiro foi atopado encravado entre un panel de chan e un paquete de fíos. Quen usa o ego debe deixar caer o ego e non podía alcanzalo. Ela é feita de volframio, polo que non é afectada pola calor. . Preste atención para a inscrición gravada no final do pen-as letras YCK. Eu creo que quen sabe Asia ou sabe as ferramentas ha dicirlle que este ficheiro foi feita en Vermello China por Chong po Fuzhou. Eles aínda doninha utilizar o mesmo perforación dispositivo como no pre-vermello días."
  
  
  El mirou para cada un deles á súa vez. "Señores", dixo , " eu estou convencido de que estamos ante un programa de organizado sabotaxe, e eu tamén estou convencido de que os Chineses Vermellos están detrás del. Eu creo que o Chicoms a intención de destruír os Estados Unidos como ben. e lunar Soviética programas.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  lembrar o que pasou para Soyuz-1 ano pasado - cando cosmonauta ruso Komarov foi morto." El fixo unha pausa para dramática énfase, a continuación, dixo, " pode continuar a investigación, como ve o axuste, pero a miña forzas de seguridade que operan en torno a idea de que Pequín está detrás nosos problemas."
  
  
  Clint Areas balance a cabeza. "E iso non é aínda un fluxo-lonxe de todo. Había outro incidente a cabo onte. Un autobús cheo de Espazo do Centro de dependentes saíu de control e caeu nunha gabia no seu camiño de volta a través de Orlando. Ninguén resultou gravemente ferido. foi doloroso, pero os nenos estaban impresionado, e as mulleres eran todos histérica. Eles dixeron que non foi un accidente. Acontece que eles estaban certos. Imos comprobar a columna de dirección. Foi aserrada. Entón, nós ih voou para GKI Centro Médico en Miami ao Sr Simian do gasto. Polo menos, eles van estar seguro alí."
  
  
  Principais Sollitz balance a cabeza. "Probablemente, a mellor cousa que os datos baixo outras circunstancias," el dixo. "A seguridade global imaxe ao Cabo é o caos."
  
  
  Nick quería este volframio ficheiro para o MACHADO laboratorios, pero non había ningunha forma de obter, excepto para explotar o ego cubrir. Así que os dous axentes do FBI esquerda con el. El fixo unha nota mental para Falcón formalmente solicitude-lo máis tarde.
  
  
  Como eles camiñaron de volta para o limo, Simian, dixo, " eu non sei.: "Eu vou enviar os restos da nave simulador para NASA Langley Centro de Investigación en Hampton, Virginia, por un complexo autopsia por expertos. Cando é máis", engadiu el, de súpeto," E o programa Apollo comeza de novo, eu espero que todos coinciden en ser os meus invitados na Cathay unha vez por semana."
  
  
  "Non hai nada que eu guste máis," Gordon Nash riu. "Extra-oficialmente, por suposto."
  
  
  Como o ih limousine afastou, Xeral McAlester dixo moi:: "eu quero que vostede sabe, Dwayne, que eu fortemente obxecto para o seu comentario sobre as condicións de seguridade no Cabo Kennedy, NY. Limita desobediencia."
  
  
  "Por que non, finalmente, face-lo?" Sollitz agarrado. "É imposible para proporcionar decente de seguridade se contratistas non cooperan con nós. E Connelly Aviación nunca fixo iso. Ih a policía sistema non é paga a pena nos contou. Se estivésemos a traballar con GKI sobre o proxecto Apolo, que tería un mil medidas adicionais de seguridade. os homes de agora ."
  
  
  "É sempre unha impresión de que Simian está intentando transmitir," McAlester dixo. "Que exactamente quere de traballo para a NASA ou GKI?"
  
  
  "Nós aínda pode estar a traballar co GCI", dixo Reyes. "Este Senado autopsia é seguro para incluír todos os accidentes que teñen atormentado Connelly Aviación. Se outro acontece no provisional, unha crise de confianza vai seguir, e o contrato para a Lúa vai ser acondicionados para venda. GKI é o lóxico sucesor. Se o ego de técnico proposta é forte e a velocidade é baixa, eu creo que a xestión de arriba da NASA non vai notar Simian xestión e darlles un contrato."
  
  
  "Imos deixar o asunto," Sollitz agarrado.
  
  
  "Ben", el dixo. El virou-se para Nick. "O que foi Simian é zócalo sobre a xogar a súa man, o que foi paga a pena?"
  
  
  Nick mente correron sobre as respostas. Antes de que puidese vir ata con unha opción satisfactoria, Gordon Nash riu e dixo, " Poker. El e Glenn tiña un gran xogo, cando estabamos na Ego Casa en Palm Beach o ano pasado. Glenn que caeron un par de cen -, el non o fixo. Vostede, amigo? "
  
  
  "Xogos de azar? Un astronauta?" Rafe riu. "É como Batman queima a súa guerra mapa."
  
  
  "Non pode evitar que cando está en torno Simian, "Nash dixo." El é un natural xogador, o tipo de cara que vai apostar en cantos paxaros vai voar sobrecarga na seguinte hora. Eu creo que é como el fixo a súa millóns. Asumir riscos e xogar."
  
  
  * * *
  
  
  O teléfono tocou pouco antes do amencer.
  
  
  Nick estendeu a man para o seu incerta. Gordon Nash voz dixo: "Veña, amigo." Deixamos para a Cabo Kennedy, NY dentro dunha hora. Ego, a voz é absurdamente tensas con emoción reprimida. "Quizais poidamos tentar de novo." De calquera xeito, digamos Nai e eu vou procura-lo en vinte minutos. Non levar nada con vostede. Todos os nosos equipos é embalado e de espera en Ellington."
  
  
  Nick desactiva e mostradores Poindexter interno do número. "O proxecto Phoenix está preparado", dixo en matemáticas e a edición. "Cales son as súas instrucións? Está seguindo ou estar?"
  
  
  "Eu vou estar aquí por un temporal," Poindexter respondeu. "Se o seu campo de actividade, quendas de aquí, esta será a súa base. O seu home a cabo xa estableceu as cousas a este fin. Esta é a L-32. Peterson. El pode atoparse a través NASA de seguridade. Basta ollar recoñecemento é suficiente. . Boa sorte, N3."
  Capítulo 8
  
  
  
  Botóns foron presionados, alavancas foron tiradas. O telescópica ponte levadiza esvarou para lonxe. As portas pechadas, e o móbil salón súas enormes rodas, lenta e deliberadamente, correron cara á espera 707.
  
  
  Dous grupos de astronautas estaba tenso seguinte á súa pilas de equipos. Ih foi rodeado por médicos, técnicos e xestores do sitio. Uns minutos máis cedo, eles recibiron unha breve reunión de Voo Director Ray Lee. Agora eles sabían sobre o Proxecto Phoenix e que Ego lanzamento estaba programado para Rivne no noventa e seis horas.
  
  
  "Eu quero que foi de nós," Jon.K. dixo.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  orbinet. "En pé e esperando fai nervioso cando se erguer de novo."
  
  
  "Si, non hai que esquecer que nós foron orixinalmente o equipo reserva para Liscombe Campos," Proxecto de lei de Rescate, dixo. "Entón quizais vai ir de novo."
  
  
  "Isto non é divertido,"Gordon Nash agarrado.
  
  
  "É mellor relaxarse, todos vostedes," Dr Sun dixo, como el abriu a retención sobre Roger Kane brazo dereito. "A súa presión arterial é por enriba do normal a esa hora, Comandante. Probe durmir un pouco sobre o voo. Se precisa deles, eu teño non-narcotic pílulas para durmir. Que vai ser un longo etc. Non tensión si mesmo. actualmente."
  
  
  Nick mirou para ela con frío admiración. Cando ela colleu Ego presión arterial, ela continuou mirando-o directamente nos ollos. Desafiadoramente, friamente, sen unha vez piscando. Que foi difícil de facer con alguén só ordenou morto. A pesar de toda a conversa de intelixente espía axentes, o home dos ollos eran aínda as fiestras do ego-mente. E son raros médicos foron completamente baleiro.
  
  
  Ego dedos tocou a foto no peto. El trouxo o ego con el, coa intención de empurrar botóns para facer as cousas ocorrer. Emu preguntou o que ía ver na Alegría-San ollos cando ela mirou para eles e sabía que o xogo foi máis.
  
  
  El viu o seu estudo os rexistros médicos - escuro, alto, incrible fermosa, ela boca pintada coa moda pálido batom 651 (independentemente de presión, o resultado é sempre unha rosa película 651 mm de espesor). El imaxinou seu pálido e sen alento, a súa boca inchado con choque, e quentes bágoas de vergoña nos seus ollos. De súpeto, el entendeu que era o momento de romper ese perfecto máscara de rostros, o tempo para tomar un bloqueo do seu cabelo negro nas súas mans e dobrar a súa fría e arrogante corpo baixo o seu de novo. Con unha carreira de xenuíno permiso para realizar, Nick entender que Alegría San fisicamente quería.
  
  
  A sala de súpeto parou. Luces brillou sobre. Un indistinta voz latiu algo máis o porteiro. A Forza Aérea sarxento nos controis preme un botón. As portas abertas e a ponte levadiza esvarou cara a adiante. Principais Sollitz inclinouse cara fóra o día de Boeing 707. Tiña un alimentado por batería P. A. megafonía na súa man. El levantou o ego para os seus beizos.
  
  
  "Non vai ser un atraso," el anunciou pouco. "Non era unha bomba. Eu creo que é todo só susto. Pero, como resultado, nós vai ter para desmontar 707 en partes. Mentres tanto, estamos a preparar outro, na Pista Doce, de xeito que non vai ser realizada por máis tempo do que o necesario. Grazas a ti."
  
  
  Proxecto de lei de Rescate sacudiu a cabeza. "Eu non me gusta o son do que."
  
  
  "Isto é probablemente só unha rutina fallar - seguro comprobar de procedementos de seguridade," Gordon Nash, dixo.
  
  
  "Eu aposto que o diñeiro que algúns brincallón chamado en unha denuncia anónima."
  
  
  "A continuación, el é un alto nivel brincallón," dixo Nash. "No máis alto filas da NASA. Porque ninguén debaixo da JCS nivel sequera sabía sobre este voo."
  
  
  Que é o que Nick só tiña pensado, e que o incomodaba. El recordou os acontecementos de onte, o seu ego, a súa mente alcanzar fóra para o evasivas pouca información que non estaba tentando ser oído. Pero cada vez que el pensou que tiña, el ía fuxir e esconderse de novo.
  
  
  O 707 subiu rapidamente e sen esforzo, a súa enorme chorro de motores de envío de longo, fino rutas de vapor, como el subiu a través da nube de capa onde o sol era brillante e o ceo azul.
  
  
  Había só catorce pasaxeiros en total, e eles estaban espallados sobre o enorme avión, a maioría deles deitado en tres asentos e durmir.
  
  
  Pero non N3. E non Dr Sun.
  
  
  El se sentou ao lado dela antes de que puidese protestar. Pequena alfinetadas de alarma tremulo na súa ollos, a continuación, desapareceu tan axiña.
  
  
  Nick agora estaba mirando mimmo nah para fóra da fiestra no branco la nubes xirando baixo o chorro. Eles estaban no aire por media hora. "Como sobre unha cunca de café e unha conversa?", el ofreceu agradablemente.
  
  
  "Deixar de xogar xogos," ela dixo bruscamente. "Eu sei moi ben que non é o Coronel Eglund."
  
  
  Nick tocou o timbre. Unha Forza Aérea dos estados UNIDOS sarxento, que tamén era servir como unha aeromoça, achegouse o corredor. "Dúas cuncas de café," dixo Nick. "Un negro e un..." El virou-se para ela.
  
  
  "Tamén negro." Cando o sarxento fora, ela preguntou: "Cal é o problema?": "Quen é vostede? Un axente do goberno?"
  
  
  "O que fai pensar que eu non estou Eglund?"
  
  
  Ela virou-se para lonxe del. "O seu corpo", dixo ela, e para a súa sorpresa, el viu que ela estaba corando. "Este... ben, o que é diferente."
  
  
  De súpeto, sen previo aviso, el dixo: "Quen fixo enviar a me matar a Lúa Coche?"
  
  
  O seu obxectivo virou-se drasticamente. "O que está falando?"
  
  
  "Non tente enganar-me," N3 resmungar. El tirou a imaxe do peto e entregado a ela. "Eu vexo que está facendo o seu cabelo de forma diferente agora."
  
  
  Ela sentou-se inmóbil. Os seus ollos estaban moi ancho e moi escuro. Sen mover un músculo outro que o rta, ela dixo, " de Onde sacou esta partir?"
  
  
  El virou-se, observando o sarxento visión co café. "Eles venden ih na Cuadraxésimo segunda Rúa", dixo bruscamente.
  
  
  Un explosivo actividade ao aire libre chover sobre el. O avión depositado pechada no chan. Apelido s
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  Como o sarxento agarrou o asento, intentando recuperar o seu equilibrio. As cuncas de café saíu voando.
  
  
  Como os seus tímpanos foron liberados a partir de presión sonora da explosión, Nick escoitou un esforzo uivo, case un berro. Ego foi presionado duro contra a parte traseira do asento de diante del. El escoitou a nena berrar, viu a súa carreira para el, tamén.
  
  
  O sarxento perdeu a súa adherencia. O seu corpo parecía estender-se cara a uivando burato negro. Houbo un trono como o seu destino foi a través do nah, e ego ombreiros acertar o cadro, a continuación, todo o seu corpo foi-sugado con un terrible whooshing ruído a través do burato. A nena aínda estaba gritando, o seu puño cerrado entre os dentes, e os seus ollos estaban mirando cara arriba a partir da súa cabeza, polo que ela tiña acaba de testemuñar.
  
  
  O plano inclinado violentamente. Os asentos foron agora a ser absorbido a través da apertura. Fóra do canto do ollo, Nick viu almofadas, equipaxe, e equipos flotando no ceo. O desocupados asentos de diante deles dobrado pola metade, ih recheos estourando. Fíos foi para abaixo do teito. O chan abaulamento. Brylev saíu.
  
  
  Entón, de súpeto apareceu no aire, flotando cara o teito. A rapaza voou mimmo el. Cando o seu destino alcanzou o teito, el colleu a súa perna e tirou-a para el, tirando o seu vestido centímetro por centímetro ata o seu rostro estaba no ego nivel. Eles estaban agora deitado de cabeza para abaixo sobre o teito. Os seus ollos estaban pechados. O seu rostro estaba pálido, con escuro, que flúe o sangue correndo para abaixo os dous lados.
  
  
  O berro resgou a través da súa tímpanos. Algo bateu nel. Foi Gordon Nash. Algo máis éxito ego na perna. El mirou para abaixo. El era un membro do equipo médico, colgado no seu pescozo un estraño ángulo. Nick mirou para eles dous. Os corpos dos outros pasaxeiros flutuaba a través da fuselaxe todo o camiño para a fronte do avión, balance contra o teito como atascos.
  
  
  N3 sabía o que estaba a suceder. O jet quedou fóra de control, tirando para fóra para o espazo nun esforzo velocidade, creando un estado de gravidade cero.
  
  
  Para Ego sorpresa, el sentiu un puxão na ego manga. El forzou-se a virar a cabeza. Gordon Nash boca estaba movendo. El formou as palabras "Siga-me". O spaceman se inclinou cara adiante, pasando de man en man na equipaxe rack. Nick seguido. De súpeto me lembrei que Nash fora no espazo en dous Xemelgos misións. Gravidade cero era nada novo para el.
  
  
  El viu o que Nash estaba tentando acadar e comprendido. Inflável bote salvavidas. Con todo, houbo un problema. O hidráulica compoñente da porta de acceso foi arrancada. O heavy metal parte que era, en realidade, parte da fuselaxe pel non se moveu. Nick marcou Nash para paso de lado e "flotar" para a máquina. Ao redor do seu peto, tirou unha pequena de dúas pino fío que ás veces usado para iniciar os motores de bloqueado coches. Con ego axuda, o emu logrou prender lume a un alimentado por batería de emerxencia cápsula. O acceso porta abriuse.
  
  
  Nick agarrou a bordo do bote salvavidas antes de ser absorbido a través do buraco. El atopou o inflável mecanismo e activou. Expandir-se con un furioso, flashback a dúas veces o tamaño do oco. El e Nash poñer o ego no lugar seguro. Non durou moito tempo, pero aínda que el fixo pasado, alguén podería ter chegado a cabina.
  
  
  Un xigante puño parecía bater o seu ego nas costelas. El atopou-se deitado boca abaixo no chan. Eu probei sangue na miña boca. Algo bateu o emu na parte de atrás. O Gordon Nash par. Nick virou a cabeza e viu que o resto do Ego estaba preso entre dous asentos. Os outros pasaxeiros arrincou o teito detrás del. O estridente ruxido dos motores aumentou. A gravidade estaba a ser restaurado. A tripulación debe ter conseguiu levantar o avión, o nariz por riba do horizonte.
  
  
  El arrastrou para o taxi, tirando-se de lugar a lugar, a loita contra o terrible actual. El sabía que, se o bote salvavidas esquerda, entón, sería el. Pero el tiña para contactar co equipo, tiña que presentar un informe final sobre o ih walkie-talkie se descubriuse que eles estaban condenados.
  
  
  Cinco rostros voltos para el, como el abriu a porta da cabina. "O que pasou?" O piloto gritou. "Cal é a situación alí?"
  
  
  "Unha bomba," respondeu Nick. "Parece mal. Hai un buraco no fuselaxe. Pechamos o ego, pero só temporalmente."
  
  
  Catro vermello zona de luces brillou sobre o enxeñeiro de voo consola. "A presión e a cantidade!"Alexander. piloto. "A presión e a cantidade!"
  
  
  A cabina cheiraba asustado suor e fume de cigarro. O piloto e o seu co-piloto comezou a empurrar e tirar a chave, e o navegador é monótono drawl continuou: "AFB, Bobby. Este é Speedbird 410. C-ALGY chamadas B en vez de Bobby..."
  
  
  Houbo unha crise de rasgando metal, e todos os ollos desprazado cara á dereita. "Vai Љ 3," o aviador, resmungar como a estribor á pod levantado plano.
  
  
  "O que son as nosas posibilidades de permanecer intacta?" Nick esixiu.
  
  
  "Neste punto, o Coronel, o seu palpite é tan boa como a miña. Eu diría..."
  
  
  O piloto foi interrompida por unha forte voz sobre o amplificador. "C-ALGY, dar a súa posición. C-ALGY..."
  
  
  Navegación
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  igator demostra a súa posición e informes sobre a situación. "Temos unha boa", dixo, tras un momento.
  
  
  "Estamos indo para tratar de atopar Barksdale Base da Forza Aérea na Shreveport, Louisiana," o piloto, dixo. "Eles teñen a maior pistas. Pero primeiro temos que usar o noso combustible. Entón, nós estamos indo a estar no aire por polo menos dúas horas. Eu sugiro que alza a todos de volta alí, e, a continuación, só sentir alí e rezar! "
  
  
  * * *
  
  
  Fume negro e laranxa chamas jorro de tres restantes jet vagens. O enorme avión balance violentamente como eles volveron a unha curva pechada máis de Barksdale Base da Forza Aérea.
  
  
  O vento ruxía na cabina do avión, furiosamente mamar na ih. Os cintos de seguridade corte na ih medio. Houbo un metálicos crack, e a fuselaxe dividir aínda máis. Aire berrou a través do burato crecente , como unha lata de spray de pelo con un burato nel.
  
  
  Nick virou-se para mirar para Alegría-san. A súa boca estaba tremendo. Había vermello sombras baixo os ollos. O medo apoderouse dela, liso e feo. "Estamos indo a facer iso?", ela ofegou.
  
  
  El mirou para Nah cos ollos en branco. O medo vai dar o emu respostas que aínda a tortura non vai responder. "Non parece bo", dixo.
  
  
  Ata agora, dous homes morreron - unha Forza Aérea sarxento e un membro da NASA equipo médico, cuxa medula espiñal foi roto, como resultado de bater o teito. Outro home - unha almofada de reparación técnico - foi amarrado ao seu asento, pero foi gravemente ferido. Nick non creo que ía sobrevivir. Os astronautas foron impresionado, pero ninguén resultou gravemente ferido. Eles foron usados para emerxencias e non entrar en pánico. Dr Sun lesións, o cranio feridas, foron superficial, pero as súas preocupacións non estaban. N3 aproveitou este. "Eu teño respostas ás miñas preguntas," el resmungar. "Non vai gañar nada se non responder. Os seus amigos traizoou vostede, entón, obviamente, que é prescindible. Que é poñer a bomba sobre?"
  
  
  Histeria foi edificio nos seus ollos. "Unha bomba? O que a bomba?", ela ofegou. "Non pensa que eu tiña nada que ver con el, non é? Como podería? Por que eu debería estar aquí?"
  
  
  "Entón, como sobre este pornográfico foto?" el esixiu. "O que sobre a súa conexión co Pat Martelo? Que foron vistos xuntos en Bali Hai. Non Lee dixo iso."
  
  
  Ela balance a cabeza violentamente. "Non Lee mentiu," ela respiraba. "Eu só estiven a difusi unha vez, e non con unha Humvee. Eu non sei ego pola visión. O meu traballo nunca me trouxo en contacto cos equipos de Cabo Kennedy, nova york." Ela non dixo nada, a continuación, as palabras parecía escapar nah iso rta. "Eu fun para Bali Hai, porque Alex Simian me enviou unha mensaxe para coñece-lo alí."
  
  
  "Simian? Cal é a súa conexión a el?"
  
  
  "Eu traballei no GCI Instituto Médico en Miami", ela ofegou. "Antes de que se xuntou a NASA." Había outro crack, esta vez de pano, e o inflado bote salvavidas espremer a través da apertura e desapareceu con un estrondo. O aire ruxiu a través da fuselaxe, sacudindo o ih, arrincando os cabelos e golpe de distancia a paus. Ela agarrou-a. El automaticamente abrazou a esta. "Oh meu Deus!", ela estaba chorando raggedly. "Canto tempo ata que a terra?"
  
  
  "Falar".
  
  
  "Ben, había algo de máis!", ela dixo ferozmente. "Tivemos un caso. Ela estaba no amor con el - aínda un furón, eu creo. Eu coñecín el cando eu era unha nena. Foi en Shanghai, preto de 1948. El veu visitar o meu pai de interese ego nun negocio." Ela falou rapidamente agora, intentando controlar o seu crecemento pánico. "Simian pasou os anos da guerra nun campo de prisioneiros en Filipinas. Despois da guerra, el foi para o rami fibra de comercio alí. El entendeu que os Comunistas estaban indo para ter máis de China. El sabía que iso ía levar a unha escaseza de fibra. Meu pai tiña un almacén cheo de rami en Shanghai. Simian hotel mercar ego. Meu pai accedeu. Máis tarde, el e meu pai converteuse socios, e vin unha morea de seu ego."
  
  
  Os seus ollos brillaban con medo como outra sección da fuselaxe explosión de balde. "Eu estaba no amor con el. Como un estudante. Foi co corazón partido cando se casou con unha muller Americana en Manila. Que foi en " cincuenta e tres. Máis tarde, ela descubriu por que o fixo. El foi envolto con numerosos artistas e os homes el arruinou a perseguiu-lo para abaixo. Por casar con esta muller, el foi capaz de emigrar aos Estados Unidos e a cidadanía. Así, el tivo o primeiro documentos, el se divorciou da súa."
  
  
  Nick sabía o resto da historia. Era parte da lenda de empresas Americanas. Simian investido no mercado de accións, cometido asasinato, e adquiriu un número de fallou empresas. El respirou vida para eles e despois vendeu-los na fantástica prezos inflacionarias. "El é fermoso, pero absolutamente cruel," Alegría - San dixo como ela mirou mimmo Nick a través da ampliación burato. "E despois de que el me deu un traballo en GKI, comezamos un caso. Era inevitable. Pero despois de un ano, En quedou aburrido e rompeu a relación." Ela cubriu o rostro coas mans. "El non veu ata min e me diga o que era máis", ela murmurou. "El disparou de min, e no proceso fixo todo o que podía para arruinar a miña reputación." El balance a.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  obxectivo - en memoria deste. "Aínda o seu ego non podía saír do seu sistema, e cando ela chegou a esta mensaxe por el - era de preto de dous meses, eu fun para Bali Hai."
  
  
  "Fixo chamar directamente?"
  
  
  "Non, el sempre funciona a través de intermediarios. Esta vez, el foi un home chamado Johnny Colgado Graxa. Johnny foi implicado en varios escándalos financeiros con el. El foi devastada por el. El acabou por ser un camareiro en Bali Hai. Foi Johnny, que me dixo que Alex quería me atopar alí. Con todo, Simian nunca mostrou-se, e ela estaba bebendo todo o tempo. Despois de todo, Johnny trouxera a este home. El é o director do disco alí ... "
  
  
  "O Reno árbore?"
  
  
  Ela asentiu coa cabeza. "El me enganou. O meu orgullo foi ferido, eu estaba borracho, e eu creo que debe ter engadido algo para a miña bebida, porque a seguinte cousa que eu sabía, que estaban sentados xuntos na oficina e ... eu non podería ter o suficiente do meu ego." Ela se encolleu un pouco e se afastou. "Eu nunca souben que eles tomaron unha imaxe de nós. El estaba escuro. Eu non entendo como..."
  
  
  "Infravermellos película".
  
  
  "Eu creo que Johnny foi planear para trasfega-me máis tarde. De calquera xeito, eu non creo que Alex tiña nada que ver con iso. Johnny debe ter só usa o seu propio nome como isca..."
  
  
  Nick decidiu, adecuar a toma-lo, se el estaba indo a morrer, el, polo menos, quería ver. Todo o hotel área, e subiu para atender-los. Ambulancias, ambulancias, e as persoas en aluminio lume traxe xa estaban fanning fóra. El sentiu unha lixeira baque como o avión pousou. Uns minutos máis tarde, eles rolou para unha aínda máis suave parar, e os pasaxeiros feliz baixou a emerxencia ramplas para o duro, bendicido chan ...
  
  
  Eles quedaron en Barksdale para sete horas, mentres que un equipo de Aire Forza os médicos examinaron ih, distribuídos medicina e primeiros auxilios para os que precisan, e hospitalizados dous dos casos máis graves.
  
  
  Ás 17:00, unha Forza Aérea Globemaster chegou de Patrick Base Aérea, e eles xogaron este xogo para a etapa final da súa xornada. Unha hora máis tarde, eles desembarcaron na McCoy Campo en Orlando, Florida.
  
  
  O lugar estaba cheo de persoas en todo o lugar, o FBI e a NASA servizos de seguridade. Deputados en branco cascos levou ih para o pechado zona militar de campo, onde exército de recoñecemento de vehículos estaban esperando. "Onde imos?" Nick, preguntou.
  
  
  "Unha morea de NASA parachoques ter voado en Washington," unha respondeu a través de Twitter. "Parece que isto está a suceder para ser un todo-noite Q & A sesión."
  
  
  Nick tirou sobre a Alegría do Sol manga. Eles foron ao final do desfile de miniaturas, e pouco a pouco, paso a paso, eles estaban movendo máis lonxe na escuridade. "Ir", dixo de súpeto. Eles esquivou o camión de combustible, a continuación, virou de volta para o civís área de o campo, e para a rampla de taxi tiña notado antes. "O primeiro que necesitamos é unha bebida," el dixo.
  
  
  Calquera respostas tiña, el estaba indo a enviar en liña recta para Hawke, non o FBI, nin para a CIA, e, por riba de todo, non para a NASA de Seguridade.
  
  
  A Cereixa Plaza cocktail Bar con vistas Lake Eola, el estaba a falar con Alegría, San. Eles falaron moito , a forma de falar cando eles tiveron unha experiencia terrible xuntos. "Mira, eu estaba mal sobre ti", dixo Nick. "Eu romper todos os dentes na miña cabeza para admitín-lo, pero o que máis podo dicir a ela? Eles pensaban que eran un adversario."
  
  
  "E agora?"
  
  
  El sorriu. "Eu creo que é unha grande, suculento distracción que alguén xogou no meu camiño."
  
  
  Ela xogou o talão de fóra a rir , e a cor, de súpeto drenado do seu rostro. Nick mirou cara arriba. Era o teito de un cocktail lounge. Foi espello. "Oh meu Deus!", ela ofegou. "O voto, como foi no avión - de cabeza para baixo. É como todo a ver todo de novo." Ela comezou a tremer, e Nick puxo o brazo ao redor dela. "Por favor", ela murmurou," me levar a casa." El balance a cabeza. Ambos sabían o que ía ocorrer alí.
  Capítulo 9
  
  
  
  A casa foi un bungalow en Cacao Miseria.
  
  
  Eles ía chegar alí por taxi a través de Orlando, e Nick non me importa que ih camiño ía ser fácil de controlar.
  
  
  Ata agora, el tivo un moi bo cubrir historia. El e Alegría-San estaban falando tranquilamente no avión, camiñando da man de McCoy Campo, que é o que esperar por primeira vez os amantes. Agora, tras unha dura experiencia emocional, que fuxiu para ser só por un tempo. Quizais non sexa exactamente o que se esperaba de un real azul astronauta, pero se algo, que non produciu ningún resultado. Non de inmediato, de calquera maneira. El ten ata pola mañá , e que vai ser o suficiente.
  
  
  Ata entón, McAlester vai ter para protexer o furón é ego.
  
  
  O bangalôs foi un cadrado bloque de escaiola e cinzas, mesmo na praia. Unha pequena sala de estar estirado a través de toda a súa anchura. El foi agradavelmente mobilidade con bambú cadeiras tapizados en escuma. O chan estaba cuberto con follas de palmeira esteiras. Ampla windows mirou para fóra sobre o Océano Atlántico, e á súa dereita estaba a porta do cuarto, seguida por outra porta que se abriu para a praia.
  
  
  "É unha desorde", dixo ela. "O seu coche saíu tan de súpeto para Houston, a continuación, cae, que eu non ter tempo para saír."
  
  
  Ela tranco a porta detrás dela e quedou na fronte de Nah, observando-o. O seu rostro non era unha fría e fermosa máscara. O amplo alta pómulos aínda estaban alí
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  d - finamente tallada depresións. Pero os seus ollos brillaban con choque, e a súa voz perdeu a súa calma confianza. Por primeira vez, ela parecía máis unha muller que un mecánico deus.
  
  
  Nike comezou a acumular desexo. El axiña se achegou a ela, tirou-a nos seus brazos, e bicou duro nos beizos. Eles foron duro e frío, pero a calor da súa loitando seos tiro a través del como unha cadea. Vlad foi crecendo. El podía sentir coxas ego batendo. El bico-la de novo, os seus beizos duro e cruel. Ela resgou seus beizos lonxe da súa e apertou os puños cerrados contra el. "O seu rostro!"
  
  
  Por un momento, el non sabía o que ela entende por visco. "Eglund," ela dixo. "Eu bico a máscara." Ela deu ego un inestable sorriso. "Vostede entender que eu teño visto o seu corpo, pero non a cara que vai con el?"
  
  
  "Eu vou tomar para abaixo Eglund." El dirixiu para o baño. Foi tempo para o astronauta a xubilarse de calquera maneira. O interior da Poindexter Stahl obra mestra é húmido da calor. A silicona emulsión comezou a coceira insuportavelmente. Ademais, agora o ego custo de cobertura tamén chegar a un fin. Os eventos no plano de Houston mostrou que a presenza do Eglund sobre o dell en si foi un perigo para outros astronautas do proxecto lunar. El tirou a camisa, envolto nunha toalla ao redor do seu pescozo, e coidadosamente eliminar o plástico máscara de pelo. El pescaba a escuma de dentro para fóra do seu rostro, empuxado cara a abaixo a súa louro cellas, e esfregar o rostro vigor, manchando o último da súa maquillaxe. Entón el se inclinou sobre a pía e tirou o hazel-alumno lentes de contacto en torno dos seus ollos tomas. El mirou para arriba e vin Alegría San reflexo no espello, a asistir a el, ao redor da porta.
  
  
  "Unha clara mellora", ela sorriu, e no reflexo do seu rostro, os seus ollos cambiou, viaxando sobre o ego de metal-suave torso. Todos os pantera é muscular graza foi pechado no que fermoso figura, e os seus ollos non perder nada en torno a el.
  
  
  El virou-se cara ela, limpar a última das silicona do seu rostro. Cerro de aceiro ollos, o que podería ter smouldered escura ou virou xeada con brutalidade, brillaba con risas. "É a súa transferencia de mando me para un físico, Doc?"
  
  
  "Entón, moitas cicatrices," ela dixo, sorprendido. "O coitelo. Bala ferida. Unha navalla de corte." Ela observou as descricións mentres ee de chamadas rastrexar ih duro camiños. Ego músculos cerrados no seu toque. El tivo unha profunda respiración, sentindo o nó de tensión baixo o seu estómago.
  
  
  "Appendectomies, vesícula biliar cirurxías," el dixo con firmeza.
  
  
  "Eu son un médico, lembra? Non intente enganar-me." Ela mirou para el con ollos brillantes. "Vostede aínda non respondeu á miña saca-rolhas cuestión. Vostede algún tipo de super axente secreto?"
  
  
  El tirou o seu próximo, apoiando o queixo na súa man. "Quere dicir que non dicir?", el riu. "Eu son do planeta Krypton." El tocou seus beizos húmidos coa súa propia, suavemente na primeira, entón aínda máis difícil. Había unha tensión nerviosa no seu corpo que resistiu por un segundo, pero, a continuación, ela cedeu, e cun lixeiro salouco, os ollos pechados e a súa boca se converteu nun pouco de fame animal mirando para ego, quente e húmido, a punta da súa lingua querendo satisfacción. . El sentiu o seu dedos desatar o ego cinto. O seu sangue estaba producindo dentro del. Desexo creceu como unha árbore. Súas mans tremían co egoísmo. Ela tirou a súa boca fóra, enterrou a cabeza no seu pescozo por un segundo, a continuación, puxou para fóra. "Wow!", ela dixo incerta.
  
  
  "Cuarto", el resmungou, a necesidade de explotar en nen como unha arma.
  
  
  "Oh meu Deus, si, eu creo que é o que está esperando por ela". A súa respiración era irregular. "Entón Simiana... despois de que o negocio en Bali Alta... eu non era un home. Dela, eu penso que para sempre. Pero podería ter sido diferente. Podo velo agora. Oh, tomar un xastre, " ela estremeceuse como el tirou dela contra el, coa súa cadeira. cadros, peito a peito, e no mesmo movemento, ela resgou aberto blusa. Ela non estaba a levar posto un sutiã - el sabía que a partir de forma madura conos mudouse baixo o tecido. Seus mamilos foron firmemente plantados no seu ego de mama. Ela contorcida contra el, as súas mans explorar o seu corpo, a súa boca pegada ao seu, a súa lingua un pase, carnuda espada.
  
  
  Sen romper contacto, el medio-levantou a, a metade-realiza-la en toda a sala e todo o palm-folla de alfombra para a cama.
  
  
  El puxo a súa enriba de el, e ela asentiu coa cabeza, para non mencionar a forma como as súas mans se sobre o seu corpo, descompactá da súa saia, acariciar súas coxas. El se inclinou sobre ela, bico súa seos, os seus beizos apertados en ih suavidade. Ela xemeu en voz baixa, e el sentiu o seu calor a propagación debaixo del.
  
  
  A continuación, el non pensa en máis nada, só sentiu, irrompendo do mundo de pesadelo de traizón e morte súbita que foi o ego é o hábitat natural, en brillante, sensual fluxo de tempo que era como un gran río, concentrando-se sobre o sentir da rapaza é perfecto corpo flotante en un sempre ritmo acelerado ata que alcanzou o límite, e as súas mans acariciar o ego co aumento da urxencia, e os seus dedos cavado para el, e a súa boca presionado contra o ego en un último chamamento, h corpos tenso, arqueado, e mesclados coxas enrijecer.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  Bocas e bocas mesturado, e ela soltou un longo, inestable, feliz suspiro, e deixe a súa cabeza caída cara atrás contra as almofadas como ela sentiu un súbito arrepío de ego corpo a aparición de ego semente ...
  
  
  Eles estaban en silencio por un tempo, as súas mans mover ritmicamente, hypnotically sobre a súa pel. Nick estaba case durmindo. Entón, como el tiña parado a pensar sobre iso, nos últimos minutos, de súpeto ocorreu a eles. A sensación foi de case físico: o brillante san inundada ego cabeza. El tiña! Falta clave!
  
  
  Ao mesmo tempo, unha batida soou terriblemente alto no silencio. El foi para fóra de nah, pero ela veu a el, enredar o ego con suave e curvas suaves, eu non quero dar-se sobre el. Se curva en torno a el, tanto que mesmo en esta súbita crise, estaba preto de esquecendo o seu perigo.
  
  
  "É quen está aí?" unha voz berrou.
  
  
  Nick rompe libre e foi para o fiestra. El tirou as cortinas de volta unha fracción de un centímetro. Un marcado coche de patrulla con un pino antena estaba estacionado diante da casa. Dúas figuras en branco cascos de seguridade e de equitación pantalóns brillou lanternas a través da sala de xanela. Nick acenou para a rapaza para poñer en algo e abriu a porta.
  
  
  Ela fixo, e el inclinouse seu oído contra a parede do cuarto e escoitou. "Ola, miña señora, que non sabía que estaba na casa," unha voz masculina, dixo. "Só comprobación. O exterior saint foi desactivado. Foi durante os últimos catro noites." A continuación, unha segunda voz masculina dixo: "Vostede é o Dr Sun, non é?" El escoitou Alegría dicir. "Vostede acaba aquí de Houston, en realidade?" Ela dixo que era. "Está todo ben? Mentres estaba desaparecido, nada foi perturbado na casa?" Ela dixo que estaba todo ben, e a primeira voz masculina dixo: "Ben, nós só queremos estar seguro. Despois do que pasou aquí, non pode ser moi coidadoso. Se precisa de nós rapidamente, só dial cero tres veces. Agora temos unha conexión directa ."
  
  
  "Grazas, oficiais. Boa noite." El escoitou a porta pechar. "Outra GCI policía," ela dixo, camiñando de volta para o cuarto. "Eles parecen estar en todas partes." Ela deixou mortos nas súas rutas. "Está a benvida," ela dixo acusadora.
  
  
  "Eu vou ter que," el dixo, buttoning súa camisa. "E para empeorar a situación, eu estou indo para engadir insulto á inxuria, pregunta se podo prestar-lle o seu coche."
  
  
  "Eu gusto do que parte", ela sorriu. "Isto significa que vai ter que traer o ego de volta. Primeiro cousa pola mañá, por favor. Quero dicir, o que... " Ela parou de súpeto cun asustado expresión. "Oh meu Deus, eu non sei o seu nome!"
  
  
  "Nick Carter."
  
  
  Ela estaba rindo. "Non é moi creativo, pero eu creo que no seu correo electrónico de negocios, un falso nome é tan bo como outro..."
  
  
  * * *
  
  
  Todos os dez liñas na NASA administración do centro foron ocupadas, e el comezou a marcación sen parar de xeito que cando a chamada rematou, el tería unha oportunidade.
  
  
  A única imaxe que sempre brillou a través xefes ' egos foi de Gran Sollitz perseguindo o seu sombreiro, a súa esquerda man desajeitada alcanzar todo o seu corpo, a súa man dereita firmemente preme contra o seu ego torso. Algo sobre a escena en Texas Cidade fábrica se incomodou, non cando, pero que, tivo lle escapou-ata el parou a pensar sobre iso por un momento. Entón, imperceptibelmente, que apareceu no ego mente.
  
  
  Sollitz foi destro na mañá de onte!
  
  
  Ego, mente correu a través do complexo ramificacións que estender en todas as direccións a partir deste descubrimento, como dedos automaticamente colleu o número e o seu oído escoitou o tilintar de son de conexión establecemento.
  
  
  El se sentou na beira da cama no seu cuarto no Xemelgos Pousada, mal entendendo o puro pila de maletas Hank Peterson tiña entregado a partir de Washington, ou as claves para a Lamborghini na mesa de cabeceira, ou a nota baixo eles, que dixo: Deixe-me saber cando veñen. O número de extensión é L-32. Hank.
  
  
  Sollitz era a peza que faltaba no puzzle. Prima tomou o ego en conta, e todo o máis caeu no lugar. Nick lembrar o Gran choque, cando el entrou na súa oficina, e, silenciosamente, maldixo a si mesmo. Era para ser unha información-off. Pero el estaba moi cegado polo sol - Dr Sun - a notar calquera outra persoa comportamento.
  
  
  Alegría-San tamén foi sorprendido, pero foi ela quen primeiro diagnosticado Eglund condición como amino intoxicación. Para a súa sorpresa foi natural. Ela só non tiña esperado para ver ego tan pronto.
  
  
  A liña foi absolto no centro administrativo.
  
  
  "O Cuarto vermello," el dixo a eles na Kansas drawl de Glenn Eglund. "Esta é a Aguia Catro. Me dar o cuarto vermello."
  
  
  O fío cantarolava e tocou, e unha voz de home tocou para fóra. "Seguridade", dixo. "Capitán Lisor falando."
  
  
  "Esta é a Aguia Catro, a prioridade. É Importante Sollitz alí?"
  
  
  "Aguia-Catro, que quería que. Vostede perdeu o McCoy informe. Onde está vostede agora?"
  
  
  "Nunca mente," Nick, dixo, impaciente. "É Sollitz alí?"
  
  
  "Non, non é."
  
  
  "Ben, atopar el. Esta é unha prioridade."
  
  
  "Espera. Vou comprobar-lo para fóra."
  
  
  Que pero Sollitz ía saber sobre Phoenix One? Que, ademais de Apolo, o xefe de seguridade, terían acceso ao centro médico
  
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  En que departamento da Nave Centro? Quen sabía cada fase do programa médico, era ben consciente de que os seus perigos, podería ser visto en calquera lugar sen levantar sospeita? Quen máis tiña empresas en Houston e Cabo Kennedy, nova york?
  
  
  Sollitz, N3, agora estaba convencido de que era Sal, que coñeceu Pat Martelo en Bali Alta en Palm Beach e plot a destrución do Apolo cápsula. Sollitz intentou matar Glenn Eglund cando o astronauta descubriu que o importante foi ata. Con todo, Sollitz non dixo sobre Nick baile de máscaras. Só Xeral McAlester sabía sobre iso. Entón, cando Eglund mostrou-se de novo, Sollitz en pánico. El foi a persoa que intentou matar o ego da paisaxe lunar. A man consistía en cambiar a súa man dereita á súa esquerda, como un resultado de un roto pulso, que recibiu unha loita con un coitelo.
  
  
  Agora Nick entendido o punto de todas esas preguntas sobre o ego de memoria. E Eglund de reumatismo sobre os" anacos " lentamente volvendo fixo grandes aínda máis en pánico. Entón, el pon unha bomba no "backup" avión, e, a continuación, fai unha falsa de bomba que permite o emu para substituír o orixinal de avión con unha alternativa sen primeiro comprobar o ego pola detonación equipo.
  
  
  Unha forte voz veu sobre a liña. "Orel Catro, este é Xeral McAlester. Onde diaños ti e Dr Sun ir despois de que o seu avión aterrou en McCoy?" Vostede deixou toda unha banda de alto rango de seguridade persoal non refrixeración ih saltos."
  
  
  "En xeral, eu vou explicar todo para ti un minuto, pero primeiro-onde é Importante Sollitz? É fundamental que nós atopar o ego."
  
  
  "Eu non sei", McAlester dixo categoricamente. "E parece que ninguén máis é tanto. El levou o segundo plano para McCoy. Sabemos que. Pero el desapareceu nalgún lugar no terminal do aeroporto e o furón non amosar-se con eles. Por que non?"
  
  
  Nick preguntou se o ih conversa foi cifrada. Foi. Que é o que el dixo emu. "Oh meu Deus," era todo o que a NASA xefe de seguridade podería dicir ao final.
  
  
  "Sollitz non é responsable," Nick engadido. "El estaba facendo o traballo sucio para alguén. Quizais a URSS. Pequín. Neste momento, só podemos adiviñar."
  
  
  "Pero como o inferno que obter a habilitación de seguridade? Como fixo emu xestionar a subir tanto como el fixo?"
  
  
  "Eu non sei", dixo Nick. "Eu espero que o ego gravacións nos dará unha pista. Eu estou indo a obter Peterson Radio MACHADO co informe completo, e tamén solicitar unha exhaustiva verificación de antecedentes sobre Sollitz, así como sobre Alex Simian en GKI. Quero comprobar que Alegría Cantado me contou sobre nen."
  
  
  "Eu só falei para Hawke," McAlester dixo. "El me dixo que Glenn Eglund finalmente recuperou a consciencia no Walter Reed. Eles esperan para interrogar ego en breve."
  
  
  "Falando de Eglund," dixo Nick. "Vostede podería facer o teito persoa recaída? Mentres Phoenix conta atrás está en execución e os astronautas están vinculados ás súas estacións, o ego cubrir-up se transforma en unha discapacidade física. Ela debería ser libre para moverse."
  
  
  "Pode ser arranxado," McAlester dixo. El parecía feliz sobre iso. "Isto pode explicar por que e Dr Sun fuxiu. Amnesia de ser atinxido na cabeza sobre un plano. E ela foi despois de tentar levalo de volta."
  
  
  Nick dixo que estaba todo ben, e apagou. El caeu sobre a cama. Estaba moi canso que aínda se espir. El estaba contento de que as cousas estaban indo tan ben para McAlester. El quere algo cómodo para pasar ao longo do camiño para un cambio. Foi así. El adormeceu.
  
  
  Un momento despois, o ego é o teléfono só transmisión. Polo menos parecía un momento, pero iso non podería ser, porque estaba escuro. El chegou a incerteza para o receptor. "Ola?"
  
  
  "En conclusión!" Exclamou Doces Entrou En Colapso. "Onde vostede foi para os últimos tres días? Estaba intentando levalo."
  
  
  "Chamado," el dixo vagamente. "O que está a suceder?"
  
  
  "Eu atopei algo moi importante na Merritt Illa," ela dixo animadamente. "Atopar-me no adro en media hora."
  Capítulo 10
  
  
  
  A néboa comezou a clara no inicio da mañá. Jagged buratos azuis abertas e pechadas en gris. A través deles, Nick reflexos de laranxa bosques pasando por mimmo como raios dunha roda.
  
  
  Doces estaba dirixido. Ela insistiu en que eles toman o seu coche, un GT Giulia coche deportivo. Ela tamén insistiu en que esperar ata que realmente viu a súa apertura. Ela dixo que non podería dicir a eles sobre iso.
  
  
  Aínda xogando como unha nena, el decidiu aceda. El mirou para nah. O hip-huggers foron substituídos con un branco mini-saia, que, xunto coa súa cinta blusa, branco de tenis, zapatos e recén lavadas pelo louro, deulle a aparencia de un apoio alumna.
  
  
  Ela sentiu-lo a asistir a ela, e virou. "Non ir máis lonxe", ela sorriu. "É só norte de Dummitt Grove."
  
  
  O Espazo do Centro lunar porto ocupada só unha pequena parte dos Merritt Illa. Máis de setenta mil hectáreas foron alugadas para os agricultores que orixinalmente de propiedade laranxa bosques. O camiño norte de Bennett Road funcionou a través dun deserto consiste en pantanos e sotobosque, cortada por a India de Río, sen sementes Empresa, e Dummitt Bosques, todo o que se remonta á década de 1830.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  A estrada agora contorno dunha pequena bahía, e eles pasaron unha morea de ruínas barraca sobre palafitas na beira da auga, unha estación de gas con un supermercado, e unha pequena estaleiro con unha pesca peirao forrado con cámara arrastreiro. "Empresa", ela dixo. "Este é o sincero contrario do Port Canaveral. Estamos case alí."
  
  
  Eles dirixíronse outro cuarto de milla, e Doces virou o sinal de volta en liña recta e comezou a diminuír. Ela tirou o lado da estrada e parou. Ela virou-se para mirar para el. "Nós estabamos aquí." Ela colleu a súa bolsa e abriu a porta lateral,
  
  
  Nick sentou-se no seu coche e parou, mirando cara atrás. Eles estaban no medio dun deserto aberto área. Á dereita, un amplo panorama de auga salgada fiat estirado ata o de Bananas Ríos. Ao norte, os pisos converteuse nun pantano. A espesa vexetación rastreira foi preto da beira da auga. Tres centos de metros á súa esquerda, a eletrificada MILA edificio (a Merritt Illa plataforma de lanzamento do Lunar Porto) comezou. A través do pincel, el podería facer para fóra o formigón plataforma de lanzamento de Phoenix 1 en un declive suave, e catro quilómetros de Nah , a laranxa brillante vigas e openwork plataformas de un 56-historia auto edificio de montaxe.
  
  
  Nalgún lugar detrás deles, un distante helicóptero cantarolava. Nick virou, pechando os ollos. El viu un flash-un flash de rotor o ego en o sol da mañá máis de Port Canaveral.
  
  
  "Deste xeito", Doces, dixo. Ela atravesou a estrada e dirixido para os arbustos. Nick seguido. Vlad dentro da cana de bullying era insoportable. Os mosquitos reunidos en bandos, atormentando ih. A rapaza ignorado ih. A súa difícil, teimoso lado estaba mostrando de novo. Eles viñeron para unha gabia de drenaxe que agora abriu en unha gran canle que tiña, ao parecer, unha vez que foi usado como unha canle. O foxo foi detido en con herbas daniñas e herba debaixo da auga e estreita, onde o terraplén foi lavada pola auga.
  
  
  Ela deixou caer a súa bolsa e expulsado do seu tenis de zapatillas de ballet. "Eu vou ter ambas as mans," ela dixo, e foi para abaixo da costa na lama como unha tribo. Agora, ela mudouse para a fronte, inclinándose cara a adiante, buscando coas mans na auga barrenta.
  
  
  Nick miraba dende a parte superior do terraplén. El balance a cabeza. "O que diaños está a buscar, a medida?", el riu. Stahl é estrondoso voz é máis alto. El parou e mirou por riba do ombreiro. El estaba indo na ih dirección, preto de tres centos de metros por enriba do chan, a luz reflectida a súa fiación rotor láminas.
  
  
  "Eu penso que era!", gritou Doces. El se virou. Ela andou preto de cinco metros de fondo da gabia de drenaxe e dobrados cara a abaixo, xogar con algo na lama. El trasladouse cara a ela. O son do helicóptero é absurdo como se fose case abertamente sobrecarga. El mirou para arriba. A hélice láminas foron inclinado, o que aumentou a velocidade do ego baixada. El só podería facer para fóra o branco letras na rede de abaixo - COCHE VOADOR FORTE. Foi un dos seis helicópteros que voou sobre unha media hora de programación desde o peirao, Cacao Illa Centro de Entretemento para Port Canaveral, e, a continuación, seguido do perímetro do MILA muro, permitindo que os turistas para sacar fotos de VAB edificios e plataformas de lanzamento.
  
  
  Todo o que ela atopou para nós, ela xa está a medio camiño a través de a lama. "Se a miña bolsa, eh?", ela chamou. "Eu deixei o ego alí fóra, para un pouco. Eu teño algo en nen."
  
  
  O helicóptero desviouse pechada. Agora que estaba de volta, non hai máis que un centenar de metros por enriba do chan, o vento da súa xirando láminas alisando a cuberta de arbustos ao longo do terraplén. Nick atopou o seu bolsa. El baixou e colleu. O silencio repentino, de súpeto levantou a cabeza. O helicóptero motor apagado. Foi deslizando ao longo a tops de talos de cana, indo en liña recta para el!
  
  
  El virou-se para a esquerda e mergullou headfirst na gabia. Un enorme estrondo ruxido tocou para fóra detrás del. Calor ondulado no aire como seda mollada. Un irregulares balón de lume subiu, seguido inmediatamente por nubes de enegrecida, carbono-ricos fume que desfixeron o sol.
  
  
  Nick revoltos volta ata o terraplén e foi para os restos. El podía ver a figura dun home dentro do blazing coroa de acrílico. O obxectivo é ego estaba virou-se cara a el. Como Nick se achegou, el podía ver o ego características. El foi Chinés, e o ego expresións sobre os seus rostros eran algo de un pesadelo. Cheiraba como asar carne, e Nick podía ver que a parte inferior do seu corpo xa estaba no lume. Tamén vin por iso que o home non tentar saír. O ego estaba ligada ao asento pola man e pé fíos.
  
  
  "Me axude!" o home berrou. "Obter-me para fóra de aquí!"
  
  
  Nick pel se arrastrou por un momento. A voz pertencía a Gran Sollitz!
  
  
  Houbo unha segunda explosión. Savchenko Nick xogou de volta. El esperaba que o de reposición tanque de gas matara Sollitz cando estoupou. Eles pensaron que era certo. O helicóptero queimada ata o chan, a fibra de vidro flambagem e desfeito na metralleta ruxido de vermello-quente, explotando remaches. O lume derreteu o Lastotex máscara, e o Chinés rostro caeu, a continuación, foi, revelando Principais Sollitz propia feat.
  
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  res por un breve segundo antes de que eles tamén derreteu e foron substituídos por un carbonizados cranio.
  
  
  Doces sentado a poucos metros de distancia da Nah, a parte traseira da súa man presionado para a súa boca, os ollos de ancho con horror. "O que pasou?", ela dixo nun inestable voz. "Parece que foi o obxectivo sinceramente en ti."
  
  
  Nick sacudiu a cabeza. "No piloto automático," el dixo. "El estaba alí só como unha oferta." E un Chinés máscara, pensou para si mesmo , só unha pista falsa no caso de Nick sobreviviu. El virou-se para ela. "Imos ver o que atopou."
  
  
  Sen unha palabra, ela levou Ego baixo o terraplén onde o paquete de oleado laicos. "Vai ter un coitelo," ela dixo. Ela mirou cara atrás na queima de restos, e el viu un toque de medo no seu amplo conxunto de ollos azuis. "Un na miña bolsa."
  
  
  "Non vai ter del." El agarrou o oleado con ambas as mans, e tirou. El resgou nas súas mans como papel mollado. Tiña un coitelo con el, un estilete chamado Hugo, pero el permaneceu revestida centímetros por riba Ego pulso dereito, esperando para tarefas máis importantes. "Como é que accidentalmente tropezar sobre iso?", preguntou el.
  
  
  O paquete inclúe un curto alcance da estación de radio UN / RPC-6 e un par de poderosos binóculo - 8x60 AO Jupiters. "O outro día, que era a metade-adherencia en torno a auga," ela dixo. "Watch". Ela levou os prismáticos e tomou un ih para o lanzamento pad, que foi pouco visible para el. El mirou para arriba ih. O poderoso lentes trouxo o portal tan preto que podía ver os membros da tripulación ' beizos movendo-se como eles falou para o outro a través dos seus auriculares. "A radio ten cincuenta canles," ela dixo, " e unha gama de preto de un quilómetro. Entón, quen estabamos aquí, alí foron cómplices nas proximidades. Eu creo que ..."
  
  
  Pero el non estaba a escoitar máis. Os Confederados... de radio. Por que non tiña el pensou que antes? Por si só, o piloto automático non podía con tanta precisión traer o helicóptero para o destino. El estaba a traballar como un avión non tripulado. Isto significaba que tiña que ser enviados electronicamente, atraídos por algo que eles estaban a usar. Ou leva-lo... "a Súa carteira!", el dixo de súpeto. "Imos!"
  
  
  O helicóptero motor apagado, como el colleu a súa bolsa. El aínda estaba en ego man cando el pomba na gabia de drenaxe. El foi para abaixo do encoro e Stahl mirou para el na auga barrenta. Levou Emu preto dun minuto para atopar el. El colleu a súa pingas bolsa e abriu-a. Alí, baixo batom, servilletas, un par de lentes de sol, un paquete de goma de mascar, e un penknife, el atopou un vinte onzas Talar transmisor.
  
  
  Era un tipo utilizado para a aterraxe pequenos avións e helicópteros en cero condicións de visibilidade. O transmisor enviou unha rotación de microondas feixe, que foi gravado polo panel de instrumentos conectado para o piloto automático. Neste caso, o punto de aterraxe foi enriba de Nick Carter. Doces mirou para o pequeno dispositivo no Ego de palma. "Pero ... ¿que é iso?", ela dixo. "Como o fixo chegar alí?"
  
  
  "Vostede me diga. Fixo a carteira desaparecer da vista hoxe?"
  
  
  "Non," ela dixo. "Polo menos eu... esperar, si!", ela de súpeto exclamou. "Cando me chamou esta mañá ... foi sobre os quioscos na Empresa. Que supermercado pasamos no camiño aquí. A súa bolsa estaba esquerda sobre o mostrador. Cando ela saíu través dos quioscos, ela notou que foi trasladado de lado por un funcionario. Naquela época, ela non creo que nada de iso ... "
  
  
  "Imos ir".
  
  
  Esta vez, el estaba dirixido. "O piloto foi mans e pés atados," el dixo, o envío de Julia carreira para abaixo da estrada. "Entón, alguén tivo que levantar este en helicóptero desde o chan. Isto significa que a terceira posición do transmisor foi definido. Probablemente na Empresa. Imos esperar que chegar alí antes de que eles clasificalos lo para fóra. O meu amigo Hugo ten algunhas preguntas que quere preguntar."
  
  
  Peterson trouxo o N3 dispositivos de seguridade con el de Washington. Eles estaban esperando para Nick nun falso-fondo maleta na que os Xemelgos. Hugo no estilete agora era a súa manga. Wilhelmina, un desposuído Luger, foi pendurada nun cómodo coldre na súa cintura, e Pierre, un gas mortal pellet, estaba escondido con varios dos seus parentes máis próximos en unha cintura de peto. Xefe Operativa TOPOR estaba vestida para matar.
  
  
  Estación de Gas-supermercado pechado. Non había ningún sinal de vida dentro. Ou en calquera lugar do Mundo, para que o asunto. Nick mirou para o reloxo. Foi só dez horas. "Non moi aventureiro," el dixo.
  
  
  Doces deu de ombreiros. "Eu non entendo. Eles estaban abertos, cando eu estaba aquí na oito." Nick camiñou ao redor do edificio, sentindo a calor do sol sobre el, sudoración. Que pasou mimmo procesamento de froitas obradoiros e varios carros de comida, aceite. Barcos e secado redes foron derrubados no bordo da estrada de terra. As ruínas terraplén foi tranquila, sufocada por unha mortalha de calor húmido.
  
  
  De súpeto, deixou, escoitou, e rapidamente entrou no escuro borde da derrubada do casco, Wilhelmina na súa man. Shaggy abordado en ángulos rectos. Eles chegaron ao seu punto máis alto, a continuación, comezou a recuar. Nick mirou para fóra. Dous homes con pesados equipos electrónicos foron movendo-se entre os barcos. Eles foron para fóra a través do ego campo de visión, e por un momento a súa
  
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  Despois de que el escoitou a porta do coche, abrir e pechar. El se arrastrou para fóra baixo o barco, a continuación, conxelar ...
  
  
  Eles estaban vindo de volta. Nick desapareceu de volta para as sombras. Esta vez, el ten unha boa ollada en ih. O responsable foi un curto, o home delgado con un espazo en branco, con capucha ollar. O desmedido xigante detrás del tiña gris corte de pelo curto para unha bala en forma de cabeza, e un bronce rostro cuberto en pálido sarda.
  
  
  Dexter. O próximo veciño Pat Martelo, que dixo que traballou en Connelly Aviación electrónico de control de división.
  
  
  Electrónica de orientación. Un helicóptero non tripulado. O equipo que dous deles tiña só trouxo para o coche. El traballou para fóra.
  
  
  N3 lles deu un bo xefe de comezar, a continuación, seguido eles, intentando manter os elementos entre eles. Os dous homes descendeu as escaleiras, e saíu un pequeno, resistiu peirao de madeira que inclinado de vinte metros na bahía no shell-studded palafitas. Unha web barco estaba ancorado para o ego final. Diésel cámara arrastão con ampla vigas. Cracker Neno, Empresa, Florida, ler o negro letras na popa. Os dous homes subiu a bordo, abriron a escotilha, e desapareceu baixo cuberta.
  
  
  Nick se virou. Doces estaba a poucos metros detrás del. "É mellor esperar aquí", avisou. "Quizais fogos de artificio."
  
  
  Correu ao longo do peirao, coa esperanza de chegar a wheelhouse antes de chegar de volta na cuberta. Pero esta vez o emu estaba fóra de sorte. Dexter é voluminoso formulario cuberto a escotilha como el pulou a gakomotor. O gran home deixou de mortos nas súas rutas. Nas súas mans era un complexo electrónico compoñente. Ego boca aberta. "Ei, sei que..." El mirou por riba do ombreiro e comezou cara a Nick. "Mira, amigo, que me fixo iso," el resmungar con voz rouca. "Eles teñen a miña esposa e fillos..."
  
  
  Algo berrou, batendo en Dexter coa forza de un copra, xirando en torno a el completamente e enviá-lo a voar a medio camiño a través da plataforma. El acabou sobre os xeonllos, o compoñente caeu para o lado, os seus ollos completamente branco, coas mans suxeitando ego coraxe, tentando manter ih de derramar para fóra, para a cuberta. O sangue correu ego dedos. El se inclinou cara adiante, lentamente, con un suspiro.
  
  
  Había outro toque de laranxa en todo o hatch, unha cortar o son, e o franco-faced home cargado ata os pasos, balas de pulverización incontrolado en todas as direccións en torno a metralleta no ego da man. Wilhelmina xa estaba fóra, e Killmaster disparou dous coidadosamente colocado balas para el con tal velocidade que o dobre trono era como un longo ruxido. Por un momento, Hollowface levantouse abertamente, a continuación, como un home de palla, el arrugaran e caeu sen xeito, a súa pernas volvendo a goma debaixo del.
  
  
  N3 caeu a metralleta ao redor do seu brazo e axeonllou ao lado Dexter. Sangue fluíu desde o gran home rta. Foi luz rosa e moi espumoso. Ego beizos traballou freneticamente, tentando formar palabras. "... Miami... vai explotar-lo...", el burbullas indistintamente. "... matar a todos eles... eu sei... eu estiven traballando nel... deixar nu... mentres... os Meus ollos se volveron para a súa obra máis importante. O seu rostro relaxado.
  
  
  Nick endireitou-se. "Todo ben, imos falar sobre iso", dixo o Rostro en Branco. Ego voz estaba tranquilo, amable, pero os ollos grises foron verde, verde escuro, e por un momento un tiburón xiraban en ih profundidades. Hugo saíu do seu agocho. Ego, o mal de xeo escoller agarrado.
  
  
  Killmaster virou o pistoleiro máis co seu pé e agáchase próximo a el. Hugo cortar abrir a fronte da súa camisa, non coidar moito sobre o ósea, amarela carne baixo. O oco-faced home comezou. Ego ollos estaban húmidos, que mágoa. Hugo atopou un lugar na base do home pescozo espido e levemente acariciou-lo. "Agora", Nick sorriu. "O nome, por favor."
  
  
  O home seus beizos engurradas. Ego ollos pechados. Hugo pouco súa knobby pescozo. O" ugh! " son escapou a través ego gorxa, e ego ombreiros axustado. "Eddie Biloff," el resmungar.
  
  
  "Onde está vostede, Eddie?"
  
  
  "Las Vegas".
  
  
  "Eu penso que parecía familiar. Vostede é o único en todo o Sierra Pousada nenos, non é?" Biloff pechou os ollos de novo. Hugo fixo unha lenta, puro zigzag na parte inferior da vida. O sangue comezou a infiltrar-se para fóra en torno a pequenas fendas e pica. Biloff non era exactamente facer humanos ruídos. "Non é certo, Eddie?" O obxectivo é ego tirou para arriba e para abaixo convulsivamente. "Dime, Eddie, o que está facendo aquí, na Florida? E o que fixo Dexter dicir por explotar Miami? Di Eddie, ou morrer lentamente." Hugo chegou baixo a pel flap e comezou a examina-lo.
  
  
  Biloff está esgotado corpo contorcida. Sangue abrollou, mesturando coa suor saíndo de todos os poros. Ego ollos voou aberta. "Pregunta a ela", el respirou, mirando para Nick mimmo. "Ela organizadas que..."
  
  
  Nick se virou. Doces sentou detrás el, sorrindo. Ben, moi ben, ela levantou o seu branco miniskirt. Debaixo, ela estaba espido, excepto para un apartamento .22 calibre prato que tamén foi anexado ao dentro da súa coxa.
  
  
  "Eu sinto moito, xefe", ela sorriu. A arma estaba agora na súa man e apuntou para el. Lentamente, o seu dedo axustado o gatillo ...
  Capítulo 11
  
  
  
  Ela apertou a arma para o seu ombreiro para suavizar a retirada. "Vostede
  
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  pode pechar os ollos, se quere."
  
  
  Foi o Astra Cub, unha miniatura doce-onza modelo con unha de tres polgadas de barril, poderoso na curto varía, e por tanto o castelo espingarda N3 xa tiña visto. "Vostede fixo unha xogada intelixente cando foi a Houston disfrazar-se como Eglund," ela dixo. "Sollitz non estaba preparado para iso. Dela, tamén. Entón, eu non podía avisar ego que non eran realmente Egglund. Como resultado, el entrou en pánico e poñer unha bomba. Neste ego utilidade rematou. A súa carreira, querido Nicolás, que tamén final. Ten ido lonxe demais, vostede sabe moito ... "
  
  
  El viu o seu dedo comezar a tirar o gatillo. Unha fracción de segundo antes de que a batería acertar o cartucho, el tirou-se cara atrás. Foi unha instintiva animal proceso - para mover fóra do tiro, para imaxinar como pequenos un obxectivo posible. Unha dor aguda cauterizada Ego ombreiro esquerdo como el rolou no seu lado. Pero el sabía que tiña sucedido. A dor estaba situada-un sinal de unha pequena ferida na pel.
  
  
  El estaba respirando pesadamente como a auga pechado sobre el.
  
  
  Estaba quente e cheiraba a podre cousas, vexetal escuma, o petróleo, e o lixo que deu fóra pútrido burbullas de gas. Mentres el lentamente afundiu nah, sentiu un interior rabia de que a nena tiña enganado el tan facilmente. "Tome a miña bolsa," ela dixo a eles como o helicóptero tivo como obxectivo o obxectivo. E que falso paquete de oleado ela tiña enterrado só unhas horas atrás. Era como todos os outros falsa evidencia ela plantas e, a continuación, ego une en-primeiro en Bali Alto e, a continuación, no Pat Martelo bungalow.
  
  
  Foi unha sutil, elegante plan en base a unha lámina de afeitar. Ela aliñados por cada parte da súa misión co seu propio ego, montar unha configuración en que N3 tomou o seu lugar como obedientemente como se estivese baixo a súa directa ordes. Rabia foi inútil, pero el deixou de obter o mellor de el de calquera xeito, e eu sei que vai limpar o camiño para o frío, o cálculo traballo para vir.
  
  
  Un obxecto pesado alcanzou a superficie por riba del. El mirou para arriba. El estaba flotando sobre a auga barrenta, fume negro streaming en torno a medio do seu ego. Dexter. Ela xogou o ego ao mar. O segundo corpo foi pulverizado. Esta vez, Nick viu prata burbullas, así como negro cordas de sangue. Os meus brazos e pernas non moverse moi ben. Eddie Biloff aínda estaba vivo.
  
  
  Nick rastexaren ata el, o seu peito axustado coa estirpe de prendendo a respiración. El tiña máis preguntas para a área de Las Vegas. Pero en primeiro lugar, el tivo que chegar o ego a un lugar onde el podería responder a elas. Grazas a ioga, Nick aínda ten dous, quizais tres minutos do aire de mostraxe deixou nos seus pulmóns. Byloff será afortunado se ten tres segundos esquerda.
  
  
  Un longo metal figura colgado por enriba deles, o & nb. Quilla Cracker Neno. O casco era un indistinta sombra estendendo máis que en ambas as direccións. Eles esperaron para a sombra para continuar, pistola en man, mirando para a auga. El non se atreven a vir cara arriba, nin sequera baixo o peirao. Biloff pode berrar, e ela é seguro de escoitar o ego.
  
  
  Entón el se lembrou a cóncava espazo entre o casco e a hélice. Xeralmente, un aire pozo podería ser atopado alí. Ego man pechada en torno a Biloff cintura. El loitou o seu camiño a través do láctea turbulencia esquerda por outro home baixada ata gol ego bater a quilla suavemente.
  
  
  El tateou con cautela para el. Cando chegou o gran curva parafuso, el agarrou o ego bordo coa man libre e chegou ata. O ego obxectivo viñeron á tona. El tomou unha respiración profunda, asfixia na fedido, aceite-cheiro de aire prendido enriba del. Biloff tossiu e silenciou para os lados. Nick se esforzou para manter a outro home boca por riba da auga. Non houbo perigo de ih ser oído. Un par de toneladas de madeira e de metal colgado na cuberta entre eles e a nena. A web perigo era que el pode decidir comezar a motor. Se o que acontecera, dous deles podería ser vendido por unha libra - como carne picada.
  
  
  Hugo foi aínda en Nick man. Agora, el gañou un pouco de diñeiro por bailar un pequeno gabarito dentro Correu Biloff. "Non está feito aínda, Eddie, aínda non. Dime todo sobre el, todo o que sei..."
  
  
  O morrer bandido falou. El falou de forma ininterrompida durante case dez minutos. E cando rematou, N3 rostro estaba triste.
  
  
  El fixo unha ósea nó ao redor do seu medio conxunta e espremer o ego en Biloff de larinxe. El non ceder. Ego é o nome foi Killmaster. Foi un ego cousa para matar. O ego xunta era como un garrote vil nó. El viu o recoñecemento de morte en Bylov ollos. El escoitou os débiles coaxar de un chamamento para misericordia.
  
  
  El non tiña misericordia.
  
  
  Levou a metade dun minuto para matar o home.
  
  
  Unha serie de ruído e vibracións chisca a través de ondas de radio que emana do complexo receptor desmontaxe dispositivo de Sala 1209 dos Xemelgos Hotel, como a voz dun Azor.
  
  
  "Non é de admirar Rukhnala me pediu para ollar despois de que a súa filla ego", exclamou o xefe do MACHADO. Ego voz era un pouco de leite. "É imposible dicir que este pequeno tolo ten-se en. Comecei a sospeitar que todo non era como debe ser cando recibiu un informe sobre este esbozo de Apolo, o sistema de apoio vital.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  Vostede atopou un Hummer no soto. Foi un documento falso tomadas de todo o país, que, a continuación, apareceu en case todos os xornais - "accidentes".
  
  
  "Oh," Nick, dixo, " non no reumatismo Hawke dixo, pero no Peterson axuda. O home aínda estaba limpeza Emu ombreiro ferida con un cotonete embebido en algunha pomada queima. "En calquera caso, señor, el é moi seguro que eu sei onde atopala."
  
  
  "Todo ben. Eu creo que a súa nova visión é reumatismo, " Hawke, dixo. "A cousa toda parece estar movéndose en que dirección." El fixo unha pausa. "Nós está automatizado, pero aínda vai ter que gastar un par de horas percorre os rexistros. Con todo, eu vou pedir a alguén para vir esta noite. O seu transporte debe ser arranxado no lugar."
  
  
  "Peterson xa tomou o coidado de que," respondeu Nick. O home foi ao parecer chorro algo no seu ombreiro con unha presión pode. O spray estaba xeada na primeira, pero que aliviou a dor, e, gradualmente, anestesiada o meu ombro como novocaine. "O problema é que a nena xa ten un par de horas antes de min," el engadiu aceda. "Todo foi moi ben organizado. Fomos no seu coche. Entón, eu tiña que ir camiñando de volta."
  
  
  "O que sobre Médico-San -?", dixo Falcón.
  
  
  "Peterson anexo electrónico indicador de luz para o seu coche antes de regresar ego hey, esta mañá," dixo Nick. "El seguiu os seus movementos. Son bastante normal. Agora ela está de volta no seu traballo no Centro de Espazo. Para ser honesto, eu creo Alegría Sol é unha rúa sen saída." Non engadir que el estaba contento de ver vostede.
  
  
  "E esta persoa..., cal é o ego é o nome?.. Byloff, " Hawke, dixo. "El non lle dar calquera información adicional sobre a Miami ameaza?"
  
  
  "El me dixo todo o que sabía. A súa confianza nel. Pero el era só un menor mercenario. Con todo, hai outro aspecto a ollar para fóra," Nick engadido. "Peterson vai traballar sobre ela. El vai comezar cos nomes dos dependentes que estaban implicados nun accidente de autobús, e despois volver para o ih maridos clases no Centro de Espazo. Quizais isto pode darnos unha idea do que eles teñen planificado."
  
  
  "Todo ben. Isto é todo por agora, N3, " Falcón, dixo de forma decisiva. "Eu estou indo a ser de ata meus oídos nesta desorde en Sollitz para os próximos días. Líderes vai ser rolou para o nivel da xunta de Xefes de Persoal para permitindo que esta clase de matemáticas para subir tan alto."
  
  
  "Xa recibiu nada de Eglund aínda, señor?"
  
  
  "Eu estou feliz que me fixo lembrar. Temos. Parece que colleu Sollitz sabotar un espazo de medio ambiente simulador. Foi suprimido e bloqueado, e, a continuación, nitróxeno foi activada." Falcón fixo unha pausa. "Como para os grandes motivos para sabotar o programa Apollo", engadiu el, " na actualidade, parece que eu estaba sendo chantaxe. Temos un grupo que está comprobando ego de seguridade de datos. Eles atoparon un número de inconsistencia sobre a POW o ego. rexistro en Filipinas. Moi pequenas cousas. Eu nunca entendín iso antes. Pero é unha área que estamos indo a concentrarse, a ver se leva a nada."
  
  
  * * *
  
  
  Mickey "Ice Home" a cantar con xabarín-un gordo, pálido rostro, flat-cheirou o brawl-visco dourada e de confianza-mirando salón de billar personaxe, e o ego dos Suecos foi brillante o suficiente para destacar a semellanza. Entón, é o ego de coche - un vermello Thunderbird con cristais afumados, un compás, grandes cubos de escuma colgado no espello retrovisor, e rolda extra-grandes luces de freo que flanquean un kewpie boneca na xanela traseira.
  
  
  Elgar ruxiu toda a noite no Sunshine State Parkway, a radio conta para un top-corenta estación. Con todo, el non estaba escoitando a música. No asento ao lado del era un pequeno transistor gravador que corría un fío para a conectar o seu ego oído.
  
  
  Unha voz masculina veu sobre o fío, " ten instalada unha capa acaba de ser lanzado en torno a prisión, que pode ter unha chea de diñeiro sen ollar desconfiado. A cantar con xabarín cumpre todos os requisitos. Unha morea de persoas teñen para cortar emu traballo a curto, e el é o único que recolle. Tamén é un viciado de xogos de azar. Hai só unha cousa para ser coidadoso sobre. Elgar foi unha moi estreita relación con Reno Treh e Eddie Biloff hai uns anos. Así, pode haber outros de todo Bali Hai que saber o ego. Temos unha clara oportunidade para atopar - nos, o que pode ser ih relación a el ".
  
  
  Naquel momento, outra voz - Nick Carter-interveu: "eu teño que tomar o risco," el dixo. "Todo o que eu quero saber é, ten Elgar portada foi coidadosamente traballado? Eu non quero que ninguén o check-in e sabendo que o real Elgar aínda está no ximnasio en Atlanta."
  
  
  "Non hai posibilidade de que," a primeira voz respondeu. "Ego foi lanzado hoxe non cando, e unha hora máis tarde, un par de AXEmen roubou ego."
  
  
  "Eu tería un coche e diñeiro tan axiña?"
  
  
  "Todo foi coidadosamente traballados, N3. Deixe-me comezar con o seu rostro, e nós imos analizar o material xuntos. Está preparado?"
  
  
  Mickey Elgar, aka Nick Carter, uniuse a voz das persoas en cinta como eles dirixíronse: "a Miña casa é Jacksonville, Florida. Os seus irmáns e Menlo traballou varios postos de traballo alí. Eles me debe diñeiro. Eu non estou dicindo que pasou con eles, pero o ih coche é só como o diñeiro no meu peto. A súa cargado, e eu estou mirando para a acción ... "
  
  
  Nick estaba xogando
  
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  pasa a alimentación a través de tres veces máis. Entón, como el voou a través de West Palm Beach e sobre o Lago Pena calzada, el desconectado a pequena bobina con un único anel, colocar-lo en un cinceiro, e realizou unha Ronson máis lixeiro para el. A bobina e habilidades instantaneamente estoupou en chamas, deixando nada, pero cinzas.
  
  
  El estacionado no Océano Boulevard e camiñou últimos tres bloques de Bali Alta. O amplificado ruxido de folk-rock elementos podía ser oído a través de cortinas fiestras do disco. Non Lee bloqueou a uem é o camiño para o restaurante. O mozo Hawaiano covinhas non mostran este tempo. Ego ollos eran fríos, e a mirada que deu Nick debe ter brillou catro centímetros abaixo súas costas. "Entrada lateral, imbécil," el murmurou baixo a súa respiración, despois de Nick deu en o contrasinal que tiña conseguido a partir de Eddie Biloff está a morrer beizos.
  
  
  Nick camiñou ao redor do edificio. Só fóra do metal cuberto porta, unha figura sentou á espera de ego. Nick entender que eu era unha chave oriental cara. Era o camareiro que tiña servido Ego e Falcón que a primeira noite. Nick deu en o contrasinal. O camareiro estaba mirando para el, o seu rostro expressionless. "Foi-me dixo que sabía onde a acción foi indo," Nick, finalmente, rosmou.
  
  
  O camareiro balance a cabeza sobre o seu ombreiro para Eles para entrar. A porta se pechou detrás deles. "Vai adiante," o camareiro dixo. Esta vez, eles non ir a través de mulleres ' sala, pero chegou a un paso secreta a través dunha despensa-como área de almacenamento fronte á cociña. O camareiro abriu unha porta de aceiro ao final do mesmo e conducido Nick no familiar axustado pouco de oficina.
  
  
  Esta debe ser a persoa que Alegría-san dixera emu sobre, N3 pensamento. Johnny Colgado é graxa. E, a xulgar polo transbordador clave cadea el cargaba e confiado e autoritario camiño, el mudou-se en torno da oficina, el era máis que outro camareiro en Bali Hai.
  
  
  Nick lembrar o brutal falta de Doces tiña dado a el na virilha a noite que fora preso aquí na oficina. Máis de actuar, el pensou.
  
  
  "Deste xeito, prease," Colgado Graxa, dixo. Nick seguiu en un longo, estreito cuarto con dúas vías espello. As liñas de cámaras e gravadores foron en silencio. Hoxe, ningún filme foi filmado ao longo do fendas. Nick mirou a través de infravermellos vidro da muller adornada con elaborada bejeweled xoias e os homes con rolda, ben-alimentados rostros que sentou-se sorrindo para o outro en piscinas de suave xeo, os seus beizos se desprazan en silencio conversa.
  
  
  "Sra Burncastle," Colgado Graxa, dixo, apuntando para un de mediana idade, viúva vestindo unha ornamentado diamante pingente e espumantes lámpada de pendentes. "Nah casa ten sete cen e cincuenta destas decoracións. Ela vai visitar a súa filla en Rime a próxima semana. A casa vai ser desperdiçada. Pero precisa de unha persoa de confianza. Estamos á procura de ingresos."
  
  
  Nick sacudiu a cabeza. "Non este tipo de acción", el rosmou. A súa cargado. Eu estou mirando para ela xogos de azar. Mellores apostas". El viu-los de entrar no restaurante a través do bar. Eles foron, obviamente, a unha discoteca. O camareiro levou ih a esquina dunha mesa conxunto lixeiramente ademais dos outros. El cepillado fóra escondidos táboa e se inclinou cara adiante en todo obsequiousness para realizar ih orde.
  
  
  Nick, dixo, "eu teño un centenar de G" para xogar, e eu non quero romper a miña liberdade condicional por ir para Las Vegas ou Bahamas. Eu quero ser aberto aquí en Florida."
  
  
  "Cen G," Colgado Graxa, dixo, pensativo. "Welly é unha gran aposta. Eu vou chamala por teléfono, ver o que eu pode facer. Esperar aquí con antelación."
  
  
  A queimada corda arredor Rino Árbore pescozo fora coidadosamente tratados con po, pero aínda era evidente. Especialmente cando el se virou de cabeza. A continuación, el reuniu como un vello folla. O ego carranca, o baixo-cortar o fío aínda menor, acentuou o ego de traxe de pantalón negro, negro camisa de seda, inmaculada branco blusa con mangas, con un cinto, un ouro reloxo de pulso do tamaño dunha porción de grapefruit.
  
  
  Doces non podía obter o suficiente. Ela foi todo en torno a el, o seu amplo conxunto azul ollos devorando el, o seu corpo fregando contra o seu como un gatinho con fame. Nick atopou un número que corresponde a ih mesa e virou sobre o sistema de son. "... Por favor, baby, non romper-me," Doces xemía. "Me bateu, berrar comigo, pero non conxelar. Vostede son benvidos. Eu pode tratar con calquera cousa, pero o isto."
  
  
  Reno tirou un paquete de puntas de cigarro de todo do seu peto, balance para fóra, e acendeu-o. El soprou fume a través do seu nariz en unha fina néboa nube. "Eu dei-lle unha misión," el resmungar. "Vostede asneira."
  
  
  "Baby, eu fixen todo o que pediu. Eu non podo axudar, que Eddie me tocou."
  
  
  Asemade, balance a cabeza. "Vostede", el dixo. "Vostede é o único que trouxo a cara en liña recta para Eddie. Foi só estúpido." Calma, sen présa, el apertou o cigarro acendido para a súa man.
  
  
  Ela chamou a un forte alento. Bágoas escorrido polo seu rostro. Con todo, ela non se move, non bater nel. "Eu sei un amante. Eu merezo iso", ela xemeu. "Eu realmente deixar a abaixo. Por favor, atopar no seu veces un dólar para me perdoar..."
  
  
  Nick vida se encolleu no repugnante pouco escena que tiña desdobrar diante dos seus ollos.
  
  
  "Por favor, non se move. Moi tranquilo." A voz detrás del faltaba entonación, pero
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  a arma, preme duro contra o ego de volta, leva a súa propia mensaxe, que non é fácil de entender. "Todo ben. Dar un paso adiante e, lentamente, virar coas mans estendidas na fronte de ti."
  
  
  Nick fixo como o emu foi dito. Johnny Hyun Graxa foi rodeado por dous gorilas. Grande, carnuda non-Chinés gorilas, usando o botón de abaixo, sombreiros e xamón porte puños. "Manteña o seu ego ata, nenos."
  
  
  Un deles esposado nen mentres que o outro foi máns profesional sobre el, lavado especial .38 Colt Cobra que-segundo Elgar portada - foi a única arma Nick embalado. "Así," Colgado Graxa, dixo. "Quen é vostede? Non está Elgar, porque vostede non me coñece. Elgar sabe que eu non son como Charlie Chan. Ademais, debo-lle algo de diñeiro. Se realmente fose un Home de Xeo, que tería me deu unha tapa na cara. para este propósito."
  
  
  "Eu estaba indo a, non te preocupes", dixo Nick cos dentes cerrados. "Eu só quería comezar unha sensación para a situación en primeiro lugar, el non podía entender como estaba actuando, e que falso acento..."
  
  
  Colgado Graxa sacudiu a cabeza. "Nada bo, amigo. Elgar sempre estivo interesado en xeo heist. Mesmo cando el tiña a masa. El non podía resistir a coceira. Só non engadir-se." El virou-se para os gorilas. "Max, Teddy atropelo Brownsville," el partiu. "Oitenta por cento para principiantes."
  
  
  Max perforado Nick na mandíbula, e Teddy deixar Los bater-lle na cara. Como el se inclinou cara adiante, Max realizada ata unha tribo nome. No chan, el viu pasar os seus alenka a súa perna esquerda, e preparou-se para a próxima golpes. El sabía que ía ser malo. Eles estaban usando chuteiras de fútbol.
  Capítulo 12
  
  
  
  El rolou, se esforzou para as súas mans e xeonllos, o seu destino colgado para o chan como un animal morto. O chan estaba tremendo. El cheiraba quente graxa ao redor do seu nariz. El vagamente sabía que el estaba vivo, pero que temporalmente non podía lembrar quen era, de onde veu, ou o que acontecera con el.
  
  
  El abriu os ollos. A choiva de vermello dolorosamente perforado ego do cranio. El cambiou a súa man. A dor aumentou. Entón, el estaba aínda, vendo o forte vermello fragmentos flash por diante do seu ego ollos. El resumiu os resultados. El podía sentir as súas pernas e brazos. El podía mover a cabeza de lado a lado. El podía ver o metal caixón estaba deitado. El podía escoitar o constante ruxido do motor.
  
  
  Estaba en algún tipo de obxecto en movemento. Coche tronco? Non, moi grande, moi suave. Avión. Votación e que é iso. El podía sentir os débiles altos e baixos, que a sensación de lixeireza que acompañado de voo.
  
  
  "Teddy, coidar do noso amigo," unha voz dixo desde a algún lugar ao seu dereito. "El está a benvida."
  
  
  Teddy. Máximo. Johnny Colgado é graxa. Agora está de volta para el. Brooklyn-estilo pisando. Oitenta por cento é o máis cruel golpe unha persoa pode levar sen romper o ego ósos. Rabia deu o emu forza. El comezou a ir para os seus pés ...
  
  
  Unha dor aguda brillou na parte de atrás da súa cabeza, e el se xogou para a fronte para a escuridade que se levantou do chan.
  
  
  Parecía que o ego foi, por un momento, pero debe ter durado máis tempo. Como conciencia lentamente se infiltrado de volta, todos dunha vez, el atopou-se camiñando ao redor do metal caixón e sentado amarre en un materia de algún tipo dentro unha gran esfera de vidro amarre con tubos de aceiro.
  
  
  A esfera colgado polo menos cincuenta pés por riba do chan en un enorme covas cámara. Paredes de ordenadores vencellada a parede, facendo suave sons musicais como os nenos do rolo de patinaxe no xoguetes. Homes de jaleco branco, que parecía cirurxiáns estaban a traballar sobre eles, empurrando interruptores, carga carretera de cinta. Outros homes con auriculares e bailando garfos quedou mirando para Nick. Ao redor das beiras do cuarto, sentou-se unha colección de aparencia estraña dispositivos-rotación materias que parecía xigante cociña liquidificador, inclinando táboas, ovo batería de desorientación que xira en varios eixes, polo esforzo velocidades, calor cámaras que parecía cirúrxico saunas, exercicio unicycles, Aqua-EVA simulación piscinas construídas en torno a pantalla e fío.
  
  
  Un dos brancos-uniformados figuras conectado un micrófono para a consola en fronte a el e falou. Nick podía escoitar ego, a voz pequena e distante, deslizando en ego orella... Grazas por voluntariado. A idea é a proba en canto a vibración do corpo humano pode soportar. Alta velocidade de rotación e cambalhota cando volver pode cambiar a posición dunha persoa. un home fígado é un total de seis polgadas ... "
  
  
  Se Nick podía escoitar esta persoa, entón quizais... " Obter-me para fóra de aquí!", el gritou na parte superior da súa voz.
  
  
  "...Hai certos cambios en gravidade cero, " a voz continuou sen pausa. "Os vasos sanguíneos, as paredes das veas son amolece. Ósos segregan de calcio no sangue. Hai serias cambios no nivel do líquido no corpo, debilitamento muscular. Con todo, é improbable que vai chegar a este punto".
  
  
  A materia comezou a xirar lentamente. Agora, ela comezou a incorporarse velocidade. Ao mesmo tempo, comezou a balance para arriba e abaixo con crecente forza. "Teña en conta que controla o mecanismo de si mesmo", dixo a voz no ego oído. "Este é o botón baixo esquerda dedo índice. Cando sente que ten alcanzou o límite da súa resistencia, pulse sl. O movemento vai parar. Grazas
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  de novo para o voluntariado. Comunicación fío"
  
  
  Nick preme o botón. Non pasou nada. A materia fiado máis rápido e máis rápido. As vibracións aumentou. O universo fíxose un caos de insoportable movemento. Ego, o cerebro desmoronou baixo a terrible ataque. Houbo un zumbido en ego oídos, e sobre el, el escoitou outro son. Ego é propia voz, gritando en agonía contra o destrutivo tremendo. Ego polgar acertar o botón de novo e de novo, pero non había ningunha reacción, só un zumbido nos seus oídos e as mordidas de tiras rasgando o seu corpo en anacos.
  
  
  Ego berros se converteu en berros como o ataque ego sentidos continuou. El pechou os ollos en agonía, pero non axuda. Moi células do ego cerebro, o sangue corpuscular, parecía pulsar, estourando nunha crecente crescendo de dor.
  
  
  Entón, tan de súpeto como comezou, a presión parado. El abriu os ollos, pero non viu ningún cambio en vermello-salpicado de escuridade. Ego, cerebro batendo dentro do cranio, os músculos da cara e do corpo axitación imparable. Pouco a pouco, pouco a pouco, o ego, os sentimentos comezou a volver á normalidade. O vermello flashes virou vermello, a continuación, verde, e, a continuación, desapareceu. O fondo mesturado con eles en crecente lixeireza, e algo pálido e aínda brillaba a través da néboa de ego-mal visión.
  
  
  Era unha cara.
  
  
  Unha fina, morto cara cos mortos ollos grises e unha salvaxe cicatriz no seu pescozo. Mudou-se da boca. Nen dixo, " hai algo que quere dicir? Calquera cousa que se esqueceu?"
  
  
  Nick balance a cabeza, e entón non era nada, pero un longo e profundo mergullo na escuridade. El veu á tona unha vez, brevemente, só para sentir os débiles altos e baixos do metal frío chan, baixo el, e sei que el estaba no aire de novo, a continuación, a escuridade estender diante dos seus ollos, como as ás dunha gran paxaro, e sentiu un frío, pegajoso fluxo de aire mostraxe no seu rostro e sabía o que era - a morte.
  
  
  * * *
  
  
  El foi espertado por un berro - unha terrible, inhumano berrar todo o inferno.
  
  
  O ego resposta foi un automática, animal resposta ao perigo. El bate-lo coas mans e os pés, rolou para a esquerda, e caeu nos seus pés no medio-crouch, o ego aneis da súa man dereita, pechando en torno a arma que non estaba alí.
  
  
  Estaba espido. E só. O cuarto ten espesa e branca alfombras e Kelly cor de satén mobiliario. Estaba mirando en dirección o ruído foi a benvida. Pero non había nada alí. Nada se moveu dentro ou para fóra.
  
  
  Final da mañá de luz transmitido a través as fiestras en arco no extremo da sala. Fóra, palmeiras colgado limpo do calor. O ceo estaba pálida, embaçado azul para ihk, e o santo luz foi reflectida de volta en ofuscante flashes, como se o ego da superficie estaba sendo xogado con espellos. Nick coidadosamente analizado o baño e cuarto de vestir. Despois de asegurarse de que non había perigo espreita detrás del, el volveu para o cuarto, e estaba alí, engurrando a examina. Todo estaba moi tranquilo, entón, de súpeto, houbo un forte, histérica berrar que espertou ego.
  
  
  El atravesou a sala e mirou para fóra da xanela. A gaiola estaba sentado na terraza continuación. Nick sorriu sombriamente. Myna paxaro! El viu-hop e cara atrás, a súa oleosa negro plumagem ruffling. Á vista deste, outro paxaro volveu para el. Con el chegou o cheiro a morte, a dor, e-en unha serie de vivas, navalla afiada imaxes-todo o que acontecera con el. El mirou para o seu corpo. Temos marcas no nen E a dor se foi. Pero el automaticamente se encolleu no pensamento de maior castigo.
  
  
  Unha nova perspectiva sobre a tortura, el pensou amargamente. Dúas veces tan eficaz como o antigo, porque recuperado tan axiña. Non hai consecuencias outro que a deshidratación. El estendeu a súa iso rta lingua, e inmediatamente un forte chloral hidratar torsión estalou. Este ego me fixo pensar canto tempo el estivo aquí e onde "aquí"foi. El sentiu movemento detrás del e virou, enrijecer, preparado para defender a si mesmo.
  
  
  "Bos días, señor. Eu espero que vostede está sentindo mellor."
  
  
  O mordomo estaba facendo o seu camiño a través da pesado branco alfombra con unha bandexa na man. El era novo e saudable, con ollos como gris pedras, e Nick notado o distintivo protuberancia baixo o seu ego chaqueta. Nen estaba vestindo unha alza de ombreiro. Sobre a mesa estaba un vaso de zume de laranxa e un Mickey Elgar carteira. "Vostede caeu esta noite pasada, señor," o mordomo, dixo suavemente. "Eu creo que vai atopar o que está todo alí."
  
  
  Nick tragou o seu zume. "Onde está?" el esixiu.
  
  
  O mordomo non bat un ollo. "Vai adiante, señor. Alexander Simian de inmobles en Palma Adversidade. Estaba vostede lavou-se na praia na noite pasada."
  
  
  "Lavou-se na praia!"
  
  
  "Si, señor. Eu estou medo que o seu barco foi destruído. El encalhou nun arrecife." El virou para saír. "Eu vou dicir o Sr Simian que está arriba. Un par de Suecos están no armario, señor. Imos torcer para fóra do ee, aínda que eu estou con medo a auga salgada, hey, non axuda". A porta pechada, en silencio detrás del.
  
  
  Nick abriu a súa carteira. Un centenar de clara retratos de Grover Cleveland aínda estaban alí. El abriu o armario e atopou-se mirando no espello de corpo enteiro no interior da cama. Mickey E
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  Igar aínda estaba alí. Onte "sesión de formación" non se incomoda nós un fío de cabelo. Cando el ollou para si mesmo, el unha vez máis, sentiu unha sensación de admiración para o Editor de laboratorio. A nova, a carne-como o plástico silicona máscaras pode ser incómodo para o desgaste, pero eles non son fiables. Ih non pode ser eliminado por calquera movemento, rascar ou manchas. Só auga quente e de saber-como podería facer iso.
  
  
  O seu traxe cheiraba un pouco de auga salgada. Nick engurrou o cello, como el vestida. Así foi o naufraxio historia verdade? O resto é un pesadelo? Un rostro en Reno, Tres borra turba en foco. Hai algo que quere dicir?" Este foi o estándar de interrogatorio. Ego foi usado contra alguén que acabara de chegar ata. A idea era convencer ih que xa dixo que non foron só algúns elementos de esquerda a cubrir. Nick non ía caer para el. El sabía que el non tiña falado. El fora en esta empresa por moito tempo; o seu ego adestramento foi moi completa.
  
  
  Unha voz creceu no corredor exterior. Salsicha foi achegando. A porta abriuse e un familiar cabeza, unha aguia americana en enormes baixou ombreiros, se inclinou sobre ela. Simian ronronou alegremente. "Preparado para xogar un pouco de poker? O meu compañeiro, o Sr Árbore, díxome que lle gusta de xogar grande."
  
  
  Nick balance a cabeza. "Iso mesmo"
  
  
  "A continuación, siga-me, Sr Elgar, siga-me."
  
  
  Simian camiñou rapidamente para abaixo do salón e abaixo da escaleira de ancho rodeado por un elenco de piares de pedra, shaggy dominador egos tocando en español tellas. Nick seguido, os seus ollos ocupado, o seu ego memoria fotográfica de gravación de todos os detalles. Eles atravesaron o primeiro andar área de recepción con vinte e pé-de teito alto e pasou por unha serie de galerías con columnas douradas. Todo en Internet colgado nas paredes foi famosa, a maioría estaba en Internet do Renacemento italiano Escola, e os uniformados GKI policía notei algo e asumido que eles foron orixinais, non impresións.
  
  
  Eles foron ata outro voo de escaleira, a través dun museo como espazo cuberto con vidro casos de moedas, xeso, e figuriñas de bronce en pedestais, e Simian presionado o seu embigo de pouco David e Golias. Unha sección do muro esvarou silenciosa de lado, e el acenou para Nick para entrar.
  
  
  Nick fixo así, e atopou-se en un pano húmido de formigón corredor. Simian pasou por el como o panel pechado. El abriu a porta.
  
  
  O cuarto estaba escuro, cheo de puro fume. O único santo luz veu a partir dun único verde-shaded lámpada que agora colgado algúns metros por enriba unha gran mesa redonda. Había tres mangas homes sentados na mesa. O Odin en torno a eles mirou cara arriba. "Está indo a xogar, a medida leva-la?", el rosmou na Simian. "Ou é que vai pasear en todas partes?" Foi unha calvo, encorpado home con pálido fishy ollos que agora virou-se para Nick, e descansou por un momento no seu rostro, como se está intentando atopar un lugar para inserir-lo.
  
  
  "Mickey Elgar, Jacksonville," Simian, dixo. "Vai para a terra na súa man."
  
  
  "Non ata que estamos a facer aquí, só un máis," ollo de peixe, dixo. "Vostede." El apuntou para Nick. "Mover alí e manter a súa trampa pechada."
  
  
  Pero agora, o ego é coñecido. Irwin Spang, desde a idade Sierra Pousada multitude, foi un dos líderes do Sindicato, unha extensa de todo o país organización criminal que operan en todos os niveis da empresa, de máquinas de venda automática e préstamo tiburóns para o mercado de accións e de Washington política.
  
  
  "Eu penso que estaría preparado para unha pausa," Simian, dixo, sentándose e pegando as súas cartas.
  
  
  O home gordo seguinte para Spang riu. Foi unha seca rir que fixo o seu gran, queixo caído egos abalar. Ego ollos estaban extraordinariamente pequena e ben pechado. A suor escorria o Ego rostro, e el foi unha afección pano a través do interior do colo. "Nós imos facer unha pausa, Alex, non se preocupe," el resmungar con voz rouca. "Pola contra, como nos espremer seco."
  
  
  A voz era tan familiar para Nick como era de Ego. A catorce días tiña testemuña ante o Senado Quinta Emenda Comisión de dez anos antes fixera ego tan famoso como a voz do Pato Donald, que el groseiramente se asemellaba. Sam "Bronco" Barone é outro sindicato director coñecido como O Executor.
  
  
  Nick recollidos a saliva na boca. El comezou a pensar que el estaba seguro, que o baile de máscaras tiña traballado. Eles non romper o ego, eles non caer para Elgar é a máscara. El mesmo imaxinou a si mesmo camiñando para fóra da sala. Agora, el sabía que non ía acontecer. El viu unha "Enforcer", un home que é xeralmente considerado morto ou se agochar na súa terra natal, Túnez. El viu Irwin Spang en un ego empresa (unha conexión que o goberno federal non pode probar), e viu dous homes na mesma sala como Alex Simian - unha visión que fixo Nick máis importante testemuña en NÓS unha historia criminal.
  
  
  "Imos xogar poker," dixo o cuarto home na mesa. El foi un dapper, bronce pantasma de Madison Avenue. Nick entender que eu estaba facendo no Senado discapacidade. Dave Roscoe, levar avogado para o Sindicato.
  
  
  Nick asistir a eles xogar. Bronco pasou por catro mans seguidas, e, a continuación, ten tres raíñas. El abriu-a, tirou, pero non Stahl mellor, e saíu. Simian gañou con dous pares, e o Bronco mostrou as súas primeiras posicións. Spang mirou para hi
  
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  M. "o Que, Sam?", el rosmou. "Vostede non me gusta de gañar? Vostede estaba dominado por Alexa é stand-ins."
  
  
  Bronco sorriu sombriamente. "Non foi o suficiente para o meu diñeiro," el resmungar. "Eu quero un gran problema cando eu incorporarse un Alexa bolsa."
  
  
  Simian engurrou o cello. Nick sentida a tensión en torno a materia. Spang virou-se na súa cadeira. "Ei, Vermello," el resmungar. "Imos obter un pouco de aire."
  
  
  Nick virou, sorprendido ao ver tres figuras na sala escura. En torno a eles, Odin era un home con lentes verde viseira. Estaba sentado nunha mesa na escuridade, con unha máquina de calcular na fronte del. Os outros foron en Reno, Árbore e Clint Areas, o xefe do GCI policía. Areas levantouse e apertou a chave de luz. Un azul néboa comezou a subir cara o teito, a continuación, desapareceu como foi sugado para o escape de ventilación. Reno Árbore sentou-se coas mans na parte de atrás da súa cadeira, mirando para Nick con un pequeno sorriso nos beizos.
  
  
  Bronco perdeu dous ou tres mans, a continuación, el viu un mil dólares aposta e levantada pola mesma cantidade que Spang e Dave Roscoe tiña nivelado e Simian levantara un mil. Bronco levantou dous G. Dave Roscoe virou a esquina e Spang viu. Simian deu en outra G. parecía Que iso era o que Bronco fora esperando. "Ha!" El inserida catro G.
  
  
  Spang recuou, e Simian deu Bronco un xeado ollar. Bronco sorriu na uem. Todo o mundo na sala comezou a soster a respiración.
  
  
  "Non", Simian, dixo tristemente, e xogou as súas cartas. "Eu non estou indo a ser arrastrado para iso."
  
  
  Bronco establecidas súas cartas. A mellor cousa que tiña era un alto dez. Simian expresión estaba triste e con rabia. Bronco comezou a rir.
  
  
  De súpeto, Nick sabía o que estaba facendo. Hai tres formas de xogar poker, e Bronco vai terceiro-contra a persoa que quere gañar máis. El é o único que xeralmente overplays. A necesidade de gañar pecha o ego sorte. Facelo con rabia e el está morto.
  
  
  "O que significa isto, Sydney?" Bronco, resmungar, enxugando as bágoas de risa dos seus ollos.
  
  
  O home na conta máquina virou sobre o santo e tabulados algúns números. El arrincou a cinta e entregou a Reno. "Que é doce cen G menos que el lle debe, o Sr B," Reno, dixo.
  
  
  "Estamos chegando alí," Bronco, dixo. "Ata o ano 2000, que será resolto."
  
  
  "Todo ben, eu estou deixando," Dave Roscoe dixo. "Eu teño que estirar as pernas."
  
  
  "Por que non imos todos tomar unha pausa?" Spang dixo. "Dar a Alex unha oportunidade para xuntar algún diñeiro." El balance a cabeza, polo Nick. "Está seguro sobre o tempo, amigo."
  
  
  O tres en torno a eles camiñaba para fóra a través do cuartos, e Simian apuntou para unha materia. "Vostede é unha acción hotel," el dixo para Nick. "Sente-se." Reno Árbore e Vermello Areas saíu na sombra e sentou-se en cadeiras de cada lado. "Dez-G é un chip. Calquera obxeccións?" Nick sacudiu a cabeza. "Os negocios, entón."
  
  
  Dez minutos máis tarde, o ego estaba limpo. Pero finalmente todo quedou claro. Todos os desaparecidos claves estaban alí. Todas as respostas que el quería e nin sequera saben diso.
  
  
  Había só un problema - como para deixar con este coñecemento e vivir. Nick decidiu que a visión directa foi mellor. El empurrou de volta a súa materia e levantouse. "Ben, votar e que é iso", dixo. "O seu baleirado. Eu creo que eu vou leva-la."
  
  
  Simian nin sequera mirar. El estaba moi ocupado contando o Cleavelands. "Por suposto, "el dixo. Cando se quere caer outro paquete, póñase en contacto comigo. Reno, Vermello, preto de ego."
  
  
  Eles pasaron un ego un día e fixo-literalmente.
  
  
  A última cousa que Nick vin foi Rino man xirando rapidamente cara os xefes ' egos. Houbo unha breve sensación de dor repugnante, e, a continuación, a escuridade.
  Capítulo 13
  
  
  
  El estaba alí, esperando por el como el lentamente recuperou a consciencia. Unha web penso que iluminou o ego é o cerebro con unha sensación de que estaba case físico-fuga. Emu tiña que correr.
  
  
  Esta rematada a recollida de información. É hora de actuar.
  
  
  Estaba perfectamente inmoble, disciplinado polo adestramento que foi impresa, mesmo no ego da mente adormecida. Na escuridade, o ego sentidos tirou tentáculos. Eles comezou un lento, metódico de estudo. Estaba deitado de táboas de madeira. Estaba frío, húmido, e correntes. O aire cheiraba do mar. El podía escoitar os débiles patti de auga sobre palafitas. Ego seu sexto sentido dixo que el estaba en un salón, unha sala que non era moi grande.
  
  
  El flexionado seus músculos suavemente. El non estaba conectado. As pálpebras de ego ollos voou aberta tan abruptamente como a cámara é articular queridos, pero nin ollo estaba mirando para reumatismo. Estaba escuro-noite. El forzou-se a estar de pé. Luar brillaban vagamente a través da fiestra á esquerda. El quedou de pé e achegouse a el. O cadro foi fuxiu para a moldaxe. Había rusty bares a través do ego. El camiñou suavemente a porta, tropezou nunha soltas consello, e case caeu. A porta estaba pechada. Era sólido, old-fashioned. El podería ter intentou chutar lo, pero el sabía o ruído ía facer ih prazo.
  
  
  El volveu e se axeonllou sobre a solta consello. Foi dous-por-seis, aumentou de media polgada en un fin. El atopou un roto vasoira na escuridade preto e traballou o consello máis. Foi a partir de mediados do chan para o pé. Ego man atopou Ben
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  no nen, parece tropezou cascallos. Nada máis. Mesmo mellor, o oco baixo o chan, e o que parecía o teito do outro cuarto de abaixo, foi moi profunda. Profundo o suficiente para ocultar a persoa.
  
  
  El foi para o traballo, afinación parte da súa mente para ruídos externos. A Uem tiña que levantar dúas placas antes de que podería escorregar baixo eles. Foi un pouco axustado, pero el conseguiu. A uem, a continuación, tivo a menor táboas, tirando sobre o exposto uñas. Centímetro por centímetro que descendeu, pero eles non podería ter presionado-se para o chan. El esperaba que o choque ía interferir con unha inspección máis próxima da sala.
  
  
  Como estaba deitado na axustado escuridade, el penso sobre como xogar poker, e a desesperación que Simian vai co seu ego man. Era máis que un xogo. Cada paso no menú era case unha cuestión de vida e morte. Odín foi en torno de persoas máis ricas do mundo - pero el ansiaba por Nick é insignificante centos de dólares con unha paixón non naceron de ganancia, pero de desesperación. Quizais mesmo medo ...
  
  
  Nick pensamentos foron interrompidos polo son dunha clave de inflexión na pechadura. El escoitou, os seus músculos tenso, listo para a acción. Houbo un momento de silencio. A continuación, os seus pés raspado pechada sobre o chan de madeira. Eles correron cara a abaixo o corredor exterior e baixar as escaleiras. Eles tropezou brevemente, recuperado. Unha porta bateu, nalgún lugar baixo.
  
  
  Nick levantou do chan. El esvarou para fóra baixo eles, e saltou para os seus pés. A porta bateu contra o muro, como el empurrou-a. A continuación, el foi á cabeza da escaleira, indo cara abaixo-los en grandes saltos, tres a un tempo, non se preocupe sobre o ruído, porque Teddy alto, en pánico voz no teléfono foi resolución ego problemas de investigación.
  
  
  "Eu non estou a xogar, levar o xastre, el foi," o gorila berrou o portavoz. "Obter as faces máis aquí-rápido." El colgado, se virou, e a máis baixa a metade dos seus egos practicamente caeu fóra. Nick pulou para adiante con o último paso, os dedos da súa man dereita aperto e presione.
  
  
  Gorilla man bateu ego no ombreiro, pero vacilou no aire como N3 dedos afundiu ego diafragma debaixo do esterno. Teddy estaba de pé, pernas e os brazos estendidos, sugando en osíxeno, e Nick cerrados man nun puño e un zócolo o seu ego. El escoitou os seus dentes snap e o home caeu de lado, bateu o chan, e conxelar. Sangue fluíu a través do ego da rta. Nick inclinouse sobre el, tirou a Smith & Wesson Terrier fóra do seu coldre, e foi para a porta.
  
  
  As casas de corte Ego fóra da estrada, e de que dirección, shaggy sons tocou para fóra do terreo. Mimmo Ego oído creceu unha bala. Nick se virou. El viu o voluminosos sombra dunha casa de barcos na punta do dique de preto de dous centenares de metros de distancia. El comezou cara a ela, de baixa altitude, agochado e torcer como se el foron correndo a través de un campo de batalla.
  
  
  Un home saíu en torno a entrada da fronte. El foi en uniforme e cargando un rifle. "Deixar de ego!" unha voz berrou por detrás Nick. O GCI garda comezou a aumentar o seu rifle. O S&W estremeceuse dúas veces en Nick man con un ruxido, e o home virou, o rifle voar fóra das súas mans.
  
  
  Barco a motor aínda estaba quente. A garda debe ter acaba de volver de patrulla. Nick se inclinou cara atrás e preme o botón start. O motor inmediatamente pegou lume. El abriu o acelerador de ancho. Un poderoso barco ruxiu ao redor da casa de barcos e atravesou a bahía. El podía ver pequenos chorros de aumento sobre a calma, enluarada superficie en fronte del, pero el non escoitou os tiros.
  
  
  Como se achegaba a estreita entrada para o dique de abrigo, que facilitou o acelerador e virou o volante á esquerda. A manobra foi coidadosamente realizada por ego. Fóra, el virou a roda completamente, e a protección rochas do dique de abrigo foron entre el e o mono inmobiliario. A continuación, el abriu o acelerador de ancho de novo e dirixido ao norte, cara o distante escintilantes luces de Riviera Beach.
  
  
  * * *
  
  
  "Simian é ata os seus oídos, neste," Nick, dixo, " e funciona a través de Reno Árbore e Bali Hai. E hai outra cousa. Eu creo que está roto e conectado para o Sindicato."
  
  
  Houbo un breve silencio, e, a continuación, Hawke voz veu sobre as ondas curtas altofalante na sala 1209 dos Xemelgos Hotel. "Vostede pode moi ben estar seguro", dixo. "Pero con este tipo de operador, que levaría goberno contadores de dez anos para probar iso. Simian financeiro do imperio é un labirinto de transaccións complexas..."
  
  
  "A maioría deles son inútiles," Nick rematou. "Este é un papel imperio; eu estou convencido de que. A menor empurrar pode derrubar-lo."
  
  
  "É unha parodia do que pasou aquí en Washington," Hawke reflexionou. Onte non foi cando o Senador Kenton lanzou un ataque devastador sobre Connelly Aviación. El falou sobre constante compoñente cambios, estimación de custos que teñen triplicou, e a empresa inacción en cuestións de seguridade. E el gran país, a NASA abandonar Connelly e utilizar os servizos de GKI para o programa de na lúa. no canto de". "Por suposto, todo o mundo na Capitol Hill sabe que Kenton está no hall no peto de atrás do GCI lobby, pero en ego actuacións, hai sha
  
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  non entender que a confianza do público moi ben. Connelly accións caeu drasticamente en Wall Street onte."
  
  
  "Estes son todos os números," dixo Nick. "Simian está desesperado para obter un contrato con Apolo. Estamos a falar de preto de vinte millóns de dólares. Esta é a cantidade que emus, ao parecer, ten que recuperar as súas posesións."
  
  
  Falcón fixo unha pausa, a pensar. Entón el dixo: "Hai unha cousa que nós fomos capaces de comprobar. En Reno, Tri, Grandes Sollitz, Johnny Colgado Graxa, e Simian servido no mesmo Xaponés prisioneiro de guerra camp en Filipinas durante a guerra. Tres e Chinés son mesturados Simian é Falso Imperio, e é case seguro que Sollitz Stahl é un traidor no campamento e máis tarde foi protexido e, a continuación, chantaxe por Simian, cando foi necesario pola emu. Aínda temos que comprobar-lo para fóra."
  
  
  "E eu aínda ten que comprobar Colgado de Graxa", dixo Nick. "Eu rezo para que el vai vir a unha rúa sen saída, que non representan unha conexión con Pequín. Eu vou en contacto con vostede tan pronto como eu sei."
  
  
  "É mellor se apresurar, N3. Tempo se está esgotando," Falcón, dixo. "Como vostede sabe," Phoenix é Un programa para lanzamento en vinte e sete horas.
  
  
  As palabras levou uns segundos para rexistrarse. "Vinte e sete!" Nick, exclamou. "Cincuenta e un, non é?" Pero Hawke xa asinou o contrato.
  
  
  "Vostede perdeu a vinte e catro horas en algún lugar", dixo Hank Peterson, que estaba sentado a través de Nick e escoitar. El mirou para o reloxo. "É de 15:00 agora. Vostede me chamou na Riviera Desastre en 2: 00 a. m. e dixo-me para buscalo. Naquel tempo, que foron aínda que, por cincuenta e unha horas."
  
  
  Estes dous avión paseos, Nick pensamento, foron tortura. Foi o que pasou alí. Perdeu un día enteiro ...
  
  
  O teléfono tocou. El colleu. Era Alegría San. "Mira," Nick, dixo, " eu sinto moito, eu non chamalo, ela foi ..."
  
  
  "Vostede é algún tipo de axente," ela interrompeu tenso, " e eu entendo que traballan para o goberno de estados UNIDOS. Entón eu teño que amosar-lle algo. El é actualmente a traballar na NASA Centro Médico. Merritt Illa Centro. Pode ir en liña recta aquí? "
  
  
  "Se vostede me dá permiso na porta," dixo Nick. Dr Sun dixo ela estaría alí, e apagou. "É mellor poñer a radio fóra," el dixo Peterson, " e esperar por min aquí. Non vai ser longo."
  
  
  * * *
  
  
  "Este é un dos formación de enxeñeiros," Dr Sun dixo, levando Nick abaixo o antiséptico corredor do Médico Edificio. "Foi entregado esta mañá, divagar incoherente sobre como Phoenix One está equipado con un dispositivo especial que vai poñer o ego baixo control externo no lanzamento de tempo. Todo o mundo aquí tratou coma un tolo, pero eu penso que ten que ver iso, entón eu falei con el ... só no caso ."
  
  
  Ela abriu a porta e saíu de lado. Nick veu. As cortinas foron atraídos, e unha enfermeira sentou-se sobre a cama, tomar o pulso do paciente. Nick mirou para o home. Emu foi nos seus corenta anos e tiña virou gris cedo. A ponte do seu nariz mostrou sinais de beliscar seus lentes. A enfermeira dixo, " El está descansando agora. Dr. Dunlap deu Emu unha inxección."
  
  
  Alegría-san dixo: "Iso é todo." E cando a porta se pechou detrás do enfermeira, ela murmurou:: "Maldito o xastre", e inclinouse sobre o home, forzando o ego para abrir as súas pálpebras. Os alumnos nadou a través deles, fóra de foco. "Non pode dicir calquera cousa agora."
  
  
  Nick espremer mimmo nah. "É urxente." El presionou o seu polgar para o nervio no home templo. A dor fixo ego ollos abertos. El parecía revivir a el por un momento. "¿Que é iso Phoenix Un sistema de orientación?" Nick esixiu.
  
  
  "A miña muller..." o home murmurou. "Eles teñen mina... a miña esposa e fillos... eu sei que eles están indo a morrer... pero eu non podo continuar facendo o que quere que faga..."
  
  
  Muller e nenos de novo. Nick mirou arredor da sala, viu a parede teléfono, e foi rapidamente para el. El disco o número do Gemini Hotel. Había algo Peterson dixo a eles na forma en torno a Riviera Beach, algo sobre este NASA dependentes autobús que caeu ... El estaba tan ocupado tentando descubrir Simian situación financeira que el era só a metade escoitar " Sala de Doce-oh-nove, por favor." Despois de dez aneis, a chamada foi trasladado para a materia. "Pode vostede comprobar sala de doce nove?" Nick, dixo. "Debe haber reumatismo." O meu ego comezou a corroer a miña ansiedade. El dixo Peterson para esperar alí.
  
  
  "É que o Sr Harmon?" O empregado no deber usado o nome baixo o que o Apelido foi rexistrado. Nick dixo que era. "Está mirando para Mr Furar?" Foi Peterson cubrir historia. "Eu teño medo que só perdín el," Clera dixo. "El deixou uns minutos con dous policías."
  
  
  "Verde uniformes, branco seguridade cascos?" Nick, dixo, en unha voz tensa.
  
  
  "En realidade. GKI forzas. El non dixo cando el ía estar de volta. Podo ve-la?" .."
  
  
  Nick colgado. Que ten el.
  
  
  E por mor de Nick propio descoido. Emu debe ter a traxectoria HQ, a continuación, despois de Doce Canto entrou en Colapso estoupou emu na cara. Con todo, na súa présa para ver as cousas a través de ambas as extremidades, el se esqueceu de facelo. Ela determinou que o ego foi o inimigo localización, e eles mandaron un varrido equipo. Resultado: Eles tiñan Peterson e, posiblemente, radio contacto con MACHADO.
  
  
  Alegría San-o estaba observando. "Era o poder do GKI que acabamos de describir," ela dixo. "Eles mantiveron cl
  
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  Durante os últimos días, eu teño seguido, seguido para o traballo. É só a falar con eles. Eles queren que a ela para deixar por HQ no seu camiño de casa. Eles dixeron que eles querían me preguntar algunhas preguntas. Debería ir? Eles están a traballar con vostede en este caso? "
  
  
  Nick sacudiu a cabeza. "Eles están do outro lado."
  
  
  Unha mirada de alarma atravesou o seu rostro. Ela apuntou para o home no lixo. "Eu dixen a eles sobre nen," ela murmurou. "Eu non podía chegar en primeiro lugar, entón eu liguei para eles. O seu hotel e aprender sobre Jean ego e nenos..."
  
  
  "E eles dixeron que estaban todos ben", Nick rematou por Pechar, o sentimento de xeo de súpeto trickle down Ego ombreiros e alcance. "Eles dixeron que estaban no HIC Instituto Médico en Miami, entón eles foron totalmente seguro."
  
  
  "Si, é iso mesmo..."
  
  
  "Agora, escoitar atentamente," el dixo, e comezou a describir a gran sala chea de ordenadores e espazo-probas de dispositivos onde o ego estaba a ser torturado. "Vostede xa viu ou foi a tal lugar?"
  
  
  "Si, este é o piso superior da GKI Instituto Médico," ela dixo. "Sección de investigación aeroespacial".
  
  
  El tivo o coidado de non deixar nada de amosar no seu rostro. El non quería que ela a entrar en pánico. "É mellor vir comigo", dixo.
  
  
  Ela mirou sorprendido. "Onde?"
  
  
  "Miami. Eu creo que hai que investigar este Instituto Médico. Vostede sabe o que facer dentro. Que me pode axudar."
  
  
  "Pode vir ao meu primeiro lugar? Eu quero, eu quero mercar algo."
  
  
  "Non hai tempo", dixo. Eles van esperar por ih alí. Cacao-Feliz estaba en mans do inimigo.
  
  
  "Eu vou ter que falar co director do proxecto." Ela comezou a dubidar dela. "Eu estou no deber de agora, cando a conta atrás comezou."
  
  
  "Eu non faría iso," el dixo con calma. O inimigo tamén infiltrada NASA. "Vai ter a crer que o meu xuízo," el engadiu,"cando eu digo a ela que o destino de Phoenix Un depende do que facemos nas próximas horas."
  
  
  O destino non só a lúa barco, pero el non quere entrar en detalles. Emu volveu Peterson mensaxe: as mulleres e nenos que foron feridos nun accidente de coche e agora están sendo mantidos como reféns na GKI Centro Médico son nen operacións especiais. Peterson comprobado seus maridos ' postos de traballo na NASA, e descubriu que todos eles traballaron na mesma división: control electrónico.
  
  
  A sala pechada foi insuportavelmente quente, pero foi un aleatoria imaxe que trouxo suor para Nick testa. Unha imaxe de tres fase Saturno 5 tomando fóra e, a continuación, oscilando un pouco como un control externo asumiu, guiando o ego carga de seis millóns de litros de altamente inflamable queroseno e osíxeno líquido ao seu novo destino, Miami.
  Capítulo 14
  
  
  
  O atendente estaba de pé pola Lamborghini abrir a porta, esperando o maitre d ' a aceno de cabeza.
  
  
  El non obtelo.
  
  
  Non Lee rostro parecía "non cualificados" como Nick Carter pisou fóra das sombras para o círculo de luz baixo o Bali Hai calzada toldo. Nick se virou, atado a súa man con Alegría San, deixando Lee obter unha boa ollada para ela. A manobra tivo o efecto desexado. Lee ollos fixo unha pausa por un momento de incerteza.
  
  
  Os dous torno a eles movía cara a el. Esta noite, N3 rostro era o seu propio ego, como foron os mortais parafernalia que cargaba con el: Wilhelmina nun cómodo cintura coldre, Hugo nunha vaíña centímetros por riba Ego pulso dereito, e Pierre e algúns dos seus parentes máis próximos aconchegou-se na cintura peto.
  
  
  Lee mirou para o caderno na man. "Nome, señor?" Foi unha innecesaria tarefa. El sabía perfectamente ben que este nome non era sobre o ego lista.
  
  
  "Harmon," dixo Nick. "Sam Harmon."
  
  
  O reumatismo veu inmediatamente. "Eu non creo que eu vexo..." Hugo saíu do seu agocho, o ego láminas de un vicioso xeo escoller lámina tateou para a vida, vostede sabe. "Ah, si, é hora de votar," o maitre d ' respiraba, esforzarse para manter o tremor da súa voz. "Sr e Sra Hannon." O acompañante quedou detrás do volante do Lamborghini e virou Ego para o aparcamento.
  
  
  "Imos ir ao seu despacho," Nick, resmungar.
  
  
  "Deste xeito, señor." El levou ih a través do vestíbulo, mimmo cuarto de vestir, estalando os dedos no compañeiro. "Lundi, tomar a porta."
  
  
  Como eles se mudaron ao longo do leopardo-listrado banquetes, Nick murmurou no Lee oído, " eu non estou seguro do que está falando.": "Eu sei preto de dous-camiño espellos, o outro, polo que non tente facer nada. Actuar para estestvenno - como se está mostrando-nos unha cadeira."
  
  
  A oficina foi na parte de atrás, preto do servizo de entrada. Lee abriu a porta e saíu de lado. Nick sacudiu a cabeza. "Vostede en primeiro lugar." O maitre d ' deu de ombreiros e entrou, e eles seguiron. Nick ollos dixitalizados da sala, buscando outras entradas, nada sospeitoso ou potencialmente perigoso.
  
  
  Esta foi a "exposición" oficina onde Bali Hai é lexítimo actividades foron realizados. Houbo un branco alfombra no chan, un sofá de coiro negro, unha curva materia con Calder teléfono móbil por riba del, e unha forma libre de vidro mesa de café diante do sofá.
  
  
  Nick tranco a porta detrás el, e inclinouse contra ela. Ego mirada volveu para o sofá. Alegría San ollos seguido el, e ela corou. Foi unha celebridade sofá, Havin
  
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  g xoga un papel de apoio na agora famoso pornográfico foto.
  
  
  "O que quere?" Non Lee esixiu. "O diñeiro?"
  
  
  Nick atravesou a sala en un pase, vento frío. Antes de Lee podía moverse, Nick balance unha rápida esquerda fouce toda a gorxa coa punta do seu brazo. Cando dobrado pola metade, engadiu dous duro ganchos - un gancho de esquerda e unha dereita gancho para o seu plexo solar. O Hawaiano caeu para adiante, e Nick colleu cada tribo. O home caeu como un saco de lousa. "Entón", dixo N3. "Eu quero respostas, e o tempo se está esgotando." El arrastrou Lee máis para o sofá. "Imos dicir que eu sei todo sobre Johnny Colgado Graxa, en Reno, Árbore, e a operación que está facendo aquí. Imos comezar con iso."
  
  
  Lee balance a cabeza, intentando borrar-lo. Sangue fixo escuro, gaiola liñas no seu queixo. "Eu constrúe este lugar en torno a nada", dixo debidamente. "Eu era un escravo de día e de noite, investiu todo o meu diñeiro nel. Ao final, é conseguir que o hotel fixo - e, a continuación, perdeu." Ego é o rostro torcido. "Xogos de azar. Eu sempre adorei. Ela pór do sol en débeda. Eu tiña que chegar a outras persoas implicadas."
  
  
  "O sindicato?"
  
  
  Lee balance a cabeza. "Eles deixe-me ir sobre como un candidato propietario, pero iso é ih de traballo. Absolutamente fantástico. Eu non teño dereito a votar. Xa viu o que fixo a este lugar."
  
  
  "En que o segredo oficina na parte de atrás," Nick, dixo, " ela se atopou con microdots e equipos fotográficos que indica unha conexión Vermello China. Hai algo nel?"
  
  
  Lee sacudiu a cabeza. "É só un xogo que está xogando. Eu non sei por que - por que non me diga nada."
  
  
  "O que sobre Hyun de Graxa? Hai unha posibilidade de que pode ser un vermello axente?"
  
  
  Lee riu, entón cerrados súa mandíbula na dor súbita. "Johnny é estrictamente unha capitalista," el dixo. "El é un excelente defraudador, unha persoa de confianza. Egoísmo é Chiang Kai-shek tesouro. Debe ter vendido emu cinco millóns de tarxetas en cada Chinatown de unha gran cidade".
  
  
  "Eu quero falar con el", dixo Nick. "Chama o ego aquí."
  
  
  "Eu xa estou aquí, o Sr Carter."
  
  
  Nick se virou. O plan oriental rostro impasible, case aburrido. Unha banda cuberto Alegría-San boca, o outro realizou unha switchblade. O consello descansou contra a carótida arteria. Ao menor movemento, que perforou o seu. "Por suposto, nós tamén escoitas a oficina de Donna Lee." Hyun Graxa beizos sorrir. "Vostede sabe como astucia que Easterners pode ser."
  
  
  Detrás del estaba Reno Árbore. O que fora unha parede sólida era agora unha porta. O escuro lobo-afrontou bandido virou e pechou a porta detrás del. A porta estaba tan nivelada coa parede que non se podía ver a nosa liña, o noso papel de parede liña, por máis de un metro de distancia. Con todo, na parte inferior do pé, a conexión non era tan perfecto. Nick maldixo a si mesmo para non entender a fina liña vertical na pintura branca de a pé.
  
  
  En Reno, os Tres moveuse lentamente cara a Nick, ollos brillantes como eles furados. "Se move, que matala," el dixo simplemente. El tirou un doce polgadas peza de suave e flexible de arame e xogou no chan diante de Nick. "Buscalo, "el dixo. Boa. Agora virar, mans detrás da súa de volta. Amarre o seu polgar."
  
  
  Nick virou-se lentamente ao redor, eu sei que o primeiro sinal de un paso en falso pode enviar un switchblade mergullando na Alegría San gorxa. Detrás ego, dedos afección o fío, facendo unha pequena dobre arco, e esperou.
  
  
  O Reno Árbore era boa. Perfecto asasino: cerebro e sinew gato, pila dólar máquina. El coñecía todas as intrigas do xogo. Por exemplo, a forza da vítima para vincular-se. Isto deixou o bandido en xeral, fóra de alcance, e que a vítima ocupada e colleu desprevenido. Foi difícil para derrotar este home.
  
  
  "Mentira cara abaixo no sofá," Reno Árbore, dixo con firmeza. Nick camiñou ata el e supino, esperanza empezando a desaparecer. El sabía o que estaba por vir. "Pernas", a Árbore, dixo. Con este paquete, pode amarrar unha persoa con seis polgadas cable. Este realizará o ego de forma máis segura que romper e handcuffing.
  
  
  El dobrado os xeonllos e levantou a súa perna, presionando contra a virilha formado por dobrada no xeonllo da outra perna, todo o tempo intentando atopar unha forma de saír. Non teñen. A árbore trasladouse despois del, agarrando ego perna levantada con velocidade lóstrego, prendendo-o para abaixo duro para que o outro pé bateu a parte de atrás do seu becerro e coxa. Coa súa por outra banda, levantou Nick pulsos e viciado-los en torno a súa perna levantada. A continuación, el diminuíu a presión sobre os que pé, e saltou para fóra do polgar lazo, de xeito que Nick mans e pés foron dolorosamente, lánzase presos xuntos.
  
  
  Reno Árbore riu. "Non se preocupe sobre o fío, outros. O tiburón vai cortar a través del."
  
  
  "Eles precisan dun impulso, Reno." Colgado Graxa, dixo el. "Un pouco de sangue, vostede sabe o que quero dicir?"
  
  
  "Como é que para comezar?"
  
  
  O impacto parecía para esmagar Nick cranio. Cando el perdeu a conciencia, el podía sentir o sangue que flúe cara a abaixo ego nasal tubos e sufocante ego coa súa morna, salgado, sabor metálico. Tentou conter que, para deter o ego de fluxo por pura forza de vontade, pero está claro que el non podía. El veu para fóra a través do nariz, iso rta, mesmo en torno a oídos. Esta vez, el estaba acabado, e el sabía.
  
  
  * * *
  
  
  No comezo, el pensou
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  El foi en & nb navegou. Augas profundas. De saída. O océano ten unha actividade ao aire libre, un corpo que un nadador pode realmente sentir. Vostede subir e baixar con el, como unha muller. Movemento calma, dá descanso, desvela todos os nós.
  
  
  Do xeito que el sentía agora, só cando a dor na súa parte inferior das costas fíxose insoportable. E non tiña nada que ver coa natación.
  
  
  Ego ollos voou aberta. El non estaba deitado cara a abaixo máis.. estaba deitado de costas. O cuarto estaba escuro. Ego mans aínda estaban entrelazadas con seus polgares. El podía sentir ih dor debaixo del. Pero ego pernas estaban libres. El estender o ih. Algo aínda realizada ih cativo. Hai dúas cousas sobre o dell en si. Pantalóns levado ata os nocellos, e algo quente e suave e moi agradable todo o ego de vida.
  
  
  Como os seus ollos se adaptaron á escuridade, viu a silueta dunha muller corpo en movemento habilmente e desenfreadamente enriba del, o seu cabelo balance libremente con cada sinuosas movemento do seu suave cadros e apuntou seos. No aire, Vitaly perfume Doce entrou en Colapso, e o alento murmurio que acendeu ego, paixón, tamén.
  
  
  Non ten sentido. El forzou-se a deixar, de algunha maneira, empurrar o seu lado. Pero el non podía. El xa estaba moi lonxe. De forma sistemática e coa deliberada brutalidade, el apedrejado o seu corpo dentro dela, perdendo-se en unha violenta, sen amor argumento de paixón.
  
  
  No último movemento, o seu uñas esvarou profundamente no seu peito. Ela saltou cara a el, a súa boca afundido no seu pescozo. El sentiu o seu pouco afiada dentes pía insuportavelmente para el por un momento. Cando ela se afastou, un fino fío de sangue encharcado Ego cara e peito.
  
  
  "Oh, Nicholas, bebé, ela quere que as cousas eran diferentes," ela xemeu, o seu alento quente e irregular. "Non podes saber como eu me sentía que o día despois de que eu penso que eu mortos ti."
  
  
  "Irritante?"
  
  
  "Veña, rir, mel. Pero as cousas poderían ter sido tan marabillosa entre nós. Vostede sabe", ela dixo, de súpeto," eu nunca tiven nada persoal contra ti. É só que eu estou lánzase agarrado a Reno. Non é sexo, é... eu non te podo dicir, pero eu vou facer o que el pregunta se iso significa que pode ir con el."
  
  
  "Non hai nada como a lealdade," dixo Nick. El enviou o seu sexto sentido, seu espía, para investigar o cuarto e os seus arredores. El dixo que eles estaban sos. Distante de música tiña ido aínda. E o costume restaurante sons demasiado. Bali Hai foi pechado para a noite. "O que está facendo aquí?", el preguntou de súpeto se pregunta se este podería ser outro dos Rino é cruel bromas.
  
  
  "Eu vin mirando para Donna Lee," ela dixo. "El está aquí." Ela apuntou para unha materia. "A gorxa foi cortada a partir de orella a orella. Este é Reno especialidade-a navalla. Eu non creo que eles precisan de máis."
  
  
  "Foi Rino que tamén matou Pat Martelo familia, non foi? El estaba a traballar con unha navalla."
  
  
  "Si, meu home fixo iso. Pero Johnny Colgado Graxa e Jack Areas estaban alí para axudar."
  
  
  Nick vida foi de súpeto, axustado con preocupacións. "O que sobre Alegría-san?", preguntou el. "Onde está?"
  
  
  Doces pisou fóra del. "Está todo ben", ela dixo de súpeto un frío de voz. "Eu vou che dar unha toalla. Que está cuberto de sangue."
  
  
  Cando ela volveu, ela era suave de novo. Ela lavou ego cara e peito e tirou a toalla fóra. Pero ela non parou. As súas mans mudouse ritmicamente, hypnotically, sobre o seu corpo. "Eu estou indo a probar o que eu dixo," ela murmurou suavemente. "Eu estou indo a deixar ir. Un home fermoso como o que non debe morrer - polo menos non na forma na que Rino prevista para ti." Ela estremeceuse. "Cambiar a súa vida." El fixo, e ela soltou o fío galos en torno ego dedos.
  
  
  "Onde está?", el preguntou, levando ih o resto do camiño.
  
  
  "Hai unha reunión a suceder na Simian casa esta noite", ela dixo. "Eles están todos alí."
  
  
  "Non hai ninguén de fóra?"
  
  
  "Só un par de GCI policías," ela dixo. "Ben, eles chaman ih policías, pero Vermello Areas e Reno trouxo ih en torno a filas do Sindicato. Eles están só capuzes, e eles non son máis brillantes variedade, tamén."
  
  
  "E Alegría-san?", el insistiu. Ela non dixo nada. "Onde está?" "Que é iso?", el esixiu moito. "Está agochar algo de min?"
  
  
  "O que está a usar?" Ela dixo debidamente. "É como tratar de cambiar a dirección do fluxo de auga." Ela foi a máis e virou sobre o brylev. "A través desta," ela dixo. Nick camiñou ao escondidos porta, mirando brevemente Non Lee corpo deitado nun halo de conxelar o sangue debaixo da mesa.
  
  
  "Onde está a levar?"
  
  
  "De volta ao aparcadoiro," ela dixo. "Tamén para que sala con dobre cara de vidro. Ela está na oficina ao lado del."
  
  
  El atopou deitado entre a parede e un par de carpetas, mans e pés atados con un cable de teléfono. Os seus ollos estaban pechados, e ela mantivo o cheiro acre de chloral hidratar. El colleu o seu pulso. Foi unha desorde. A súa pel estaba quente e seco ao tacto. Old-fashioned Mickey Finn-duro, pero eficaz.
  
  
  El desamarrou ela e deu un tapa-la en toda a cara, pero ela só murmurou algo inintelixible e rolou. "É mellor concentrarse en obter a ela para o coche," Doces dixo por detrás del.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  nós imos coidar de dous gardas. Esperar aquí."
  
  
  Ela tiña ido aínda por preto de cinco minutos. Cando ela volveu, ela estaba fóra de respiración e a súa blusa foi vacilante con sangue. "Eu debería ter morto ih", ela ofegou. "Eles me recoñeceu." Ela levantou a miniskirt e esvarou unha chave de .22 waffle na súa cadeira coldre. "Non se preocupe sobre o ruído. Ih corpos afogados os tiros." "Ela levantou as mans e empurrou o seu cabelo cara atrás, pechando os ollos por un momento para ocultar o que estaba a suceder. "Dáme un bico," ela dixo. "Entón me bateu duro."
  
  
  El a bicou, pero dixo: "non sexa un tolo, Doces. Veñen con nós."
  
  
  "Non, iso non é bo", ela dixo con un partido sorriso. "Eu teño que Rino pode dar-me."
  
  
  Nick apuntou para o cigarro queima na súa man. "O que?"
  
  
  Ela asentiu coa cabeza. "Esta é a súa moza-un ser humano cinceiro. En calquera caso, ela intentou escapar antes. Eu sempre vir de volta. Así me bateu duro e duro, bater-me para fóra. Entón eu vou ter unha coartada."
  
  
  El bateu o xeito que ela lle pediu para, polo que non sería moi difícil. Ego xuntas rachada na súa difícil mandíbula, e ela caeu, brazos debatendo, e bateu lonxitude total para a oficina. El camiñou e mirou para nah. O seu rostro estaba agora calma, tan tranquilo como un neno durmindo, e non había un toque de un sorriso nos beizos. Ela estaba satisfeito. Despois de todo.
  Capítulo 15
  
  
  
  Lamborghini esvarou silenciosa entre o caro edificios en North Miami Avenida. Foi 4: 00 da mañá.As principais interseccións foron tranquilo, con poucos coches en movemento, e só ocasional peóns que pasan.
  
  
  Nick mirou para Alegría-San. Ela sentou profunda no coiro vermello de balde asento, inclinando a cabeza cara atrás sobre o dobrado tonneau e pechando os seus ollos. O vento fixo insistente pouco arrebata na súa ébano-pelo negro. Durante o coche ao sur de Palm Beach, fóra de Fort Lauderdale, ela só balance a si mesma unha vez e murmurou: "Que hora é?"
  
  
  Será outra dúas ou tres horas antes de que poida funcionar correctamente. Nese medio tempo, Nick necesario para atopar un lugar para aparcar o seu mentres el explorou o HIC centro médico.
  
  
  El virou oeste en Flagler, pasado o Dade County Tribunal, a continuación, norte, noroeste. Sétimo, cara a cadea de apartamentos en moteis en torno á beira do Mar estación. O instante pousada do hotel foi case o único lugar que podería esperar para obter unha inconsciente mimmo rapaza para comprobar ás catro horas da mañá.
  
  
  El andou ao redor do lado rúas de todo o Terminal, cara atrás e cara adiante, ata que atopou un dos máis axeitado queridos - o Rex Apartamento, onde a roupa de cama foi a traxectoria dez veces unha noite, a xulgar pola parella que non saír xuntos, pero foi en direccións opostas, sen mirar atrás.
  
  
  Un irregular web palmeira se inclinou contra a luz por riba da casa rotulado "Oficina." Nick abriu a pantalla porta e entrou. "Eu levei a miña moza fóra," el dixo de mal humor Cubano detrás do mostrador. "Ela bebeu moito. É ben se ela dorme aquí?"
  
  
  O Cubano nin sequera ollar para arriba a partir da revista feminina estaba estudando. "Está deixando o seu ou estar?"
  
  
  "Eu vou estar aquí", dixo Nick. El sería menos sospeitoso se el finxiu estar.
  
  
  "É de vinte." O home tendeulle a man, coa palma cara arriba. "Con antelación. E para aquí no camiño. Eu quero estar seguro de que non ten ningunha rixidez con vostede."
  
  
  Nick volveu con Joi San nos seus brazos, e esta vez o funcionario ollos mirou cara arriba. Eles tocaron o rostro da rapaza, a continuación, Nick, e de súpeto os alumnos estaban moi brillante. Ego respiración fixo unha suave asubíos son. El caeu a muller revista e levantouse, chegando a todo o mostrador para espremer o suave, suave carne do seu antebrazo.
  
  
  Nick tomou a súa man fóra. "Mira, pero non toque," el advertiu.
  
  
  "Eu só quero ver que ela está viva", el rosmou. El xogou a clave sobre o mostrador. "Dous de cinco. No segundo andar, o fío do salón."
  
  
  O espido de formigón paredes da sala foron pintadas a mesma natural verde como o exterior dos edificios. A través dunha rachadura no baixou cortina, Sergei caeu sobre o oco cama, na vestida alfombra. Nick puxo a Alegría San na cama, foi ata a porta e tranco-a. A continuación, el foi para a fiestra e levado de volta a cortina. O cuarto aberto para un curto período de rúa. O santo luz veu unha lámpada pendurada sobre un sinal sobre o edificio do outro lado da rúa: REX VECIÑOS SÓ obter UNHA tarxeta de crédito LIBRE.
  
  
  El abriu a fiestra e inclinouse cara fóra. El non era máis que doce pés ao chan, e alí foron moitas fendas que el podería incorporarse co seu pé sobre o camiño de volta. El tomou un último ollar para a rapaza, a continuación, pulou para fóra no bordo e caeu gato-como o formigón continuación. El pousou sobre as súas mans e pés, caeu de xeonllos, a continuación, subiu de novo, e mudouse para a fronte, unha sombra entre outras sombras.
  
  
  Segundos máis tarde, el foi detrás do volante de un Lamborghini, acelerando a través o brillo luces dos Grandes Miami pre-amencer estacións de servizo e indo ao noroeste. Xx para Biscayne Boulevard.
  
  
  O HIC Centro Médico foi un enorme, pretenciosa cristal de rocha que reflicte o menor edificios do centro de negocios provincia, como se eles foron presos no seu interior. Espazos escultura de calquera forma por ferro forxado
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  o ruso quedou fóra por diante. Pé-de alta letras tallada de aceiro sólido son estirado en toda a fachada do edificio, expresando a mensaxe: Dedicado á ARTE DE CURA-ALEXANDER SIMIAN, 1966.
  
  
  Nick seguiu abaixo Biscayne Boulevard, un ollo sobre o propio edificio, outros no entradas. O principal estaba escuro, gardado por dous verde-uniformados figuras. A emerxencia entrada foi no Vixésimo primeira lado da Rúa. Foi iluminado, e había unha ambulancia fronte a ela. Un verde-uniformados policía estaba de pé baixo unha cirúrxico toldo, falando para o seu equipo.
  
  
  Nick virou sur, rumbo nordés. Segunda Avenida. Unha ambulancia, el pensou. Este debe ser como eu foi levado alí todo o aeroporto. Esta foi unha das vantaxes de ter un hospital. Era o seu mundo privado, inmune a interferencia externa. No hospital, pode facer o que quere, sen ser invitado a calquera preguntas. O máis horribles torturas podería ser usado en nome de "investigación médica." Seus inimigos poden estar situados en straitjackets e pechado nun hospital mental para a súa propia seguridade. Aínda pode matar-los-os médicos teñen sempre perdido pacientes na sala de cirurxía. Ninguén pensou dúas veces sobre el.
  
  
  Un negro GCI coche de patrulla esvarou para Nick espello retrovisor. El abrandou e virou á dereita sinal de volta. O coche de patrulla pego con el, e ela mirou para el como el se virou para Xx, Rúa. Fóra do canto do ollo, Nick notado un ih adhesivo: "a Súa seguridade; o noso negocio. El riu, e a risa virou-se para un arrepío humidade do aire antes do amencer.
  
  
  Había outras vantaxes de ter un hospital. Un comité do Senado trouxo un par durante o Del Simian investigación. Se seguiu o imposto de ángulos e vai dereito, ter un hospital lle permitiu obter o máximo de diñeiro de operacións, cun mínimo de obrigas tributarias. Tamén lle dará un lugar onde podes coñecer os principais figuras do submundo en total privacidade. Ao mesmo tempo, é proporcionada estado e permitiu un matemáticas grandes como Simian para subir outro chanzo sobre a aceptación social escaleira.
  
  
  Nick pasou dez minutos en o crecente tráfico do centro da cidade, mantendo os seus ollos no espello, arrastrando o Lamborghini co seu talón e dedo do pé nas esquinas para cepillo fóra de calquera marca posible. A continuación, el coidadosamente virou de volta para o Centro Médico, e aparcado en un punto no Biscayne Boulevard onde o EMU podía ver claramente a entrada principal do edificio, a entrada para a ambulancia edificio, e a entrada para a clínica. El enrolado todas as fiestras, esvarou para o asento, e esperou.
  
  
  En dez minutos para seis, a quenda do día chegou. Un fluxo constante de persoal do hospital, enfermeiros e médicos entrou no edificio, e uns minutos máis tarde, a quenda de noite foi para o aparcamento e o máis próximo paradas de autobús. Ás sete horas da mañá, tres GKI gardas estaban aliviados. Pero iso non foi o que chamou a Nick atención.
  
  
  Imperceptibelmente, inequivocamente, a presenza do outro, máis perigoso liña de defensa foi reflectida en N3 é sintonizado sexto sentido. Non marcadas vehículos con plainclothes tripulacións lentamente circulou a área. O resto estaban aparcados nas rúas. A terceira liña de defensa asistiron ao redor das fiestras de vivendas próximas. O lugar era un ben gardado fortaleza.
  
  
  Nick comezou a motor, poñer o Lamborghini en equipo, e levou para a primeira pista de tráfico, sen tirar os ollos de fóra do espello. Unha de dous tons Chevrolet tirou unha ducia de coches. Nick comezou a facer praza voltas, bloque por bloque, virando-se as luces en ámbar e usando a súa velocidade a través da Baía de Fronte Parque. Os dous tons Chevy desapareceu, e Nick dirixido para o Rex Hotel.
  
  
  El mirou para o reloxo e estendeu a súa áxil, ioga-adestrados corpo cara a primeira, arredor de brazos e pernas, en a rúa. Sete e media. Alegría Sol tiña cinco horas e media para se recuperar. Unha cunca de café, e ela debe estar preparado para ir. Axudar a uem atopar o seu camiño para o inexpugnable Centro Médico.
  
  
  El sentou-se no antepeito da ventá e mirou a través da levantou bares das cortinas. El viu que un santo luz era a queima preto da cama, e agora a nena estaba baixo o cobre. Ela debe ser frío, tirou o ih sobre ela. El tirou de volta a cortina e esvarou para o cuarto. "Alegría," el dixo suavemente. "É hora de comezar. Como está sentindo?" Ela foi pouco visible baixo a roupa de cama. Só unha banda mostrou.
  
  
  El camiñou ata a cama. Na súa man, coa palma cara arriba, dedos pechados, era o que parecía un vermello escuro fío. El se inclinou sobre ela para obter unha mirada máis atento. Era unha pinga de secas sangue.
  
  
  El lentamente tirou de volta a manta.
  
  
  Alí estaba o horriblemente mortos rostro e figura que tiña tan recentemente agarrou-se a ela en nu paixón, cubrindo o rostro e corpo, con bicos. No lixo que veu para fóra a través da escuridade antes do amencer, Doces corpo entrou en colapso.
  
  
  O seu fermoso ollos azuis, afastados, abaulamento como bolas de cristal. A lingua que fora tan ansioso para atopar a súa propia saíu todo o azul, facendo unha mueca beizos. A pel está cheo
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  "o ben torneadas corpo estaba cuberto de secas sangue e corte con decenas de escuro, brutal navalla cortes.
  
  
  El sentiu un toque de acidez na súa gorxa. Ego vida estremeceuse e tremeu. El tragou, tentando sufocar a náusea que inundou a súa gorxa. En tales momentos, Nick pode sempre saída a través do xogo, un xubilado agricultor a través de Maryland. Pero, mesmo como el pensaba sobre iso, os seus pensamentos trasladouse a velocidade do ordenador. Eles tiñan Alegría San agora. Iso significa...
  
  
  El cambaleando cara atrás a partir da cama. É demasiado tarde. Johnny Colgado Graxa e Rino Árbore estaban de pé na porta, sorrindo. O ih armas tiña salchicha en forma de silenciosos. "Ela está esperando por vostede no centro médico," Colgado Graxa, dixo. "Estamos todos como iso."
  Capítulo 16
  
  
  
  Brutal lobo boca en Reno, Tres dixo: "parece que realmente quere entrar no Centro Médico, outro. Polo tanto, esta é a súa oportunidade."
  
  
  Nick xa estaba no corredor, sendo arrastrado en ih forte, irresistíbel adherencia. El aínda estaba en estado de shock. A nosa forza, a nosa vontade. Un Cubano empregado bailou diante deles, repetindo a mesma cousa máis e máis. "Está indo para dicir Bronco como a axudou, huh? Dicir uem, por favor, hoquei?"
  
  
  "Si, tamén, claro. Imos dicir a uem."
  
  
  "Interesante, non é?", dixo Colgado Graxa para Nick. "Aquí pensamos que perdemos para sempre por mor de que Doces cadela..."
  
  
  "Entón o que vostede sabe?" Rino riu, Tres do outro lado da el. "Vostede está comprobando en abertamente ao Sindicato Hotel, e que xa informou un rapaz en un Lamborghini con unha fermosa boneca Chinesa. Eu chamo iso de cooperación..."
  
  
  Eles foron na calzada agora. Un lento Lincoln coche tirado para arriba detrás deles. O condutor se inclinou para fóra, e colleu o teléfono no panel do coche. "Simian," el dixo. "El quere saber onde o inferno vostedes son. Estamos correndo tarde."
  
  
  Nick foi arrastrado a esta. Era un neno de sete asento executivo de transporte, con paredes planas, masiva de cor negra e aceiro tapaxuntas, con asentos en torno a pel dunha muller de leopardo. Unha pequena pantalla de TV situado detrás unha divisoria de vidro separando o condutor do resto dos pasaxeiros. Simian rostro estaba descrito no nah. "Finalmente," ego voz estalou sobre o porteiro. "Poros. Benvido a bordo, o Sr Carter." Circuíto pechado de televisión. Dúas vías de recepción. Moi suave. Calvo aguia de destino virou cara a Reno árbore. "Vén en liña recta aquí", el partiu. "Moi preto. O metro está xa en T-menos-dúas dezasete." A pantalla quedou en branco.
  
  
  A árbore se inclinou cara adiante e virou sobre o porteiro. "Centro médico. Paso sobre ela."
  
  
  O Lincoln levado sen problemas e en silencio fóra da calzada, unirse ao movemento rápido mañá o tráfico do noroeste. Sétimo. Agora Nick estaba frío e calma mortal. O choque foi. O recordatorio de que Phoenix foi debido a despegar en só dúas horas e dezasete minutos poñer ego nervios en óptimas condicións.
  
  
  El esperou por eles para virar-se, a continuación, tomou unha respiración profunda e chutar a si mesmo duro en diante, tirando-se fóra do alcance dos Colgado Graxa arma como el bateu a man dereita duro no seu pulso en Reno, Tres. El sentiu os seus ósos romper baixo el.. O bandido gritou, que mágoa. Pero foi rápido e aínda mortal. A arma estaba xa en ego outra banda, e foi cubrindo ego de novo. "O cloroformo, adecuar a toma-lo," Árbore gritou, agarrando a súa ferido galo para o seu estómago.
  
  
  Nick sentiu un pano mollado que está a ser levado sobre a súa boca e nariz. El podía ver Hyun Graxa paira sobre el. Ego rostro era do tamaño dunha casa, e as súas faccións estaban comezando a flotar en forma estraña. Nick tentou bater-lo, pero el non podía mover. "Foi estúpido," Colgado Graxa, dixo. Polo menos, Nick penso que foi o Chinés, que dixo iso. Pero quizais foi Nick si mesmo.
  
  
  Unha onda negra de lecer activo pánico apoderouse del. Por que foi escuro?
  
  
  El intentou sentir-se, pero foi xogado de volta pola corda amarre firmemente en torno ego do pescozo. El podía escoitar o reloxo no seu pulso, pero Ego pulso foi amarrado a algo detrás da súa de volta. El virou-se, tentando ver iso. Levou varios minutos, pero finalmente viu a fosforescente números sobre o mostrador. Tres últimos dez minutos.
  
  
  Mañá ou de noite? Se era pola mañá, foi só dezasete minutos de distancia. Se é de noite, que é máis. O ego de destino saltou de lado a lado, tentando atopar unha pista na interminable estrelado escuridade que cercaron o seu ego.
  
  
  O ego non estaba na rúa, non pode ser. O aire estaba fresco, con un neutro cheiro. El estaba en un enorme sala de calquera tipo. El abriu a súa boca e gritou na parte superior dos seus pulmóns. Ego voz ricochet unha ducia de cantos, transformándose en unha mestura de ecos. Con un suspiro de alivio, el mirou arredor unha vez máis. Quizais esa noite foi o día brylev. O primeiro pensaba que eran estrelas, aparentemente as luces piscando de centos de mostradores. Estaba en algún tipo de centro de control...
  
  
  Sen aviso, houbo un flash brillante, como unha bomba explotando. Unha voz - Simian voz, plana e indiferente,-dixo: "vostede chama, o Sr Carter? Como se sente? Está a recibir me ben?"
  
  
  Nick virou a cabeza na dirección da voz. Ego ollos estaban cegados pola luz. El é kb
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  ih espremer que é difícil, a continuación, abriu de novo. Unha gran aguia americana de destino encheu a pantalla enorme no extremo da sala. Nick pego un reflexo do leopardo-pel estofos como Simian se inclinou cara adiante, axustar os controis. El viu unha escura corrente de obxectos en movemento mimically ao redor do home ombreiro esquerdo. El estaba no Lincoln, viaxando en algún lugar.
  
  
  Pero a principal cousa Nick viu que era santo. El floreceu para Simian feo cabeza en toda a súa gloria! Nick decidiu berrar o seu alivio antes de que o tempo de atraso. Pero todo o que dixo foi: "Onde está ela, Simian?"
  
  
  A enorme cara sorriu. "No piso de arriba do Centro Médico, o Sr Carter. En Rodrick cuarto. Isto significa controlar o direccional orientación dos mísiles."
  
  
  "Eu sei o que iso significa," Nick agarrado. "Por que é o seu aínda está vivo? Cal é o nome do xogo?"
  
  
  "Ningún partido, o Sr Carter. Os xogos son máis. Agora estamos a serio. Aínda está vivo, porque eu atopar un adversario digno, alguén que podería realmente aprecio os meandros do meu plan mestre."
  
  
  Matar non foi suficiente. Simian é monstruoso vaidade tiña que ser deu un tapinha primeiro. "Eu non son unha moi boa público cativo," Nick, resmungar. "Eu cargueime-lo facilmente. Ademais, está máis interesante do que calquera plan que podería vir enriba con, Simian. Deixe-me dicir-lle algo sobre min. Pode me corrixan se estou mal..." El falou rapidamente, en voz alta, tratando de manter Simian de entender Ego ombreiro movementos. Ego, tentando ver o seu reloxo antes tiña afrouxar a nós que realizou ego man dereita, e agora estaba desesperadamente traballar sobre eles. "Vostede está roto, Simian. GKI Industrias é un papel imperio. Vostede enganou a súa millóns de accionistas. E agora está en débeda para o Sindicato por mor da súa insaciable paixón por xogos de azar. Eles acordaron axudar a gañar a lúa. "Eles sabían que era a súa única oportunidade de obter o seu diñeiro de volta."
  
  
  Simian sorriu levemente. "En certa medida, en realidade," dixo. "Pero non é só débedas de xogo, o Sr Carter. Eu estou medo que o Sindicato ten a súa volta a xemer."
  
  
  O segundo obxectivo foi engadido á imaxe. Foi en Reno, tres en feo close-ups. "O que o noso amigo aquí significa," el resmungar, " é que el tomou o Sindicato para a limpeza con un dos seus caldeira de operacións na Parede Sturt. A multitude mantivo poñer diñeiro nel, tratando de obter o seu investimento inicial de volta. Pero o máis eles investido, o peor que ten. Eles estaban a perder millóns."
  
  
  Simian balance a cabeza. "Absolutamente fantástico. Vostede ve, "el engadiu," o Sindicato fai a parte do león dos beneficios eu facer desde esta pequena empresa. Este é lamentable, porque todos os inicial traballos preparatorios, todo o traballo mental, era o meu. Connelly Aviación, o Apolo fallos, incluso o reforzo do orixinal GKI policía polo Sindicato capuzes - todas estas son as miñas ideas ."
  
  
  "Pero por que destruír Phoenix One?", esixiu Nick. A carne de todo o ego pulso foi arrincada, e a dor de tentar desatar os nós enviou ondas de choque a través da agonía do ego mans. El suspirou, "e para esconde-lo, el rapidamente, dixo," En calquera caso, o contrato non pertencen a GKI. Por que matar máis de tres astronautas?"
  
  
  "Para comezar, o Sr Carter, hai un saca-rolhas sobre a súa segunda cápsula." Simian dixo iso co aburrido, un pouco impaciente aire de unha empresa ceo explicando algún problema para algunhas dificultades accionista. "Debe ser destruído. Pero por que - vai, sen dúbida, preguntar-ao custo de vidas humanas? Porque, o Sr Carter, GKI fábricas de ter polo menos dous anos para participar no proxecto lunar. Tal como está, isto é da NASA argumento máis forte aínda. para estar con Connelly. Pero pública desgusto coa chegada masacre, como podes imaxinar, vai esixir atrasos de polo menos dous anos ... "
  
  
  "Unha masacre?" O ego de vida rastrexar coa percepción de que Simian significaba. A morte de tres persoas non foi un masacre; era unha cidade en chamas con chamas. "Quere dicir Miami?"
  
  
  "Por favor, entenda, o Sr Carter. Este non é só un sen sentido acto de destrución. El serve a un dobre propósito - vira a opinión pública contra o lunar programa, e tamén destrúe xenuíno probas." Nick mirou intrigado. "A Proba, O Sr Carter. Na sala que está estudando. Sofisticado dirección de seguimento equipos. Non podemos deixar o ego alí despois diso, podemos?"
  
  
  Nick estremeceuse lixeiramente ao frío que correu a súa columna vertebral. "Hai tamén o aspecto fiscal," el resmungar. "Vostede está facendo un moi bo beneficio a partir de destruíndo o seu propio centro Médico."
  
  
  Simian vigas. "Por suposto. Dous paxaros, por así dicir, bateu o mesmo foguete. Pero nun mundo tolo, Sr Carter, auto-interese achégase o nivel de misterio." El mirou para o reloxo, e o presidente do consello de Administración, unha vez concluído o inconclusivos reunión de accionistas:" E agora eu teño que dicir adeus para ti."
  
  
  "Responde-me un saca-rolhas!" Nick gritou. Agora, el podería escapar un pouco. El realizou a súa respiración e fixo un esforzo, arrincando as cordas. A pel na parte de atrás do ego da man rompe, e sangue fluíu abaixo ego dedos. "Eu non estou só aquí, son eu?"
  
  
  "El vai ollar como temos sido avisado, non é?", sorriu Simian. "Non, claro que non. O hospital é totalmente persoal e ten o costume eloxio.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  t pacientes ".
  
  
  "E dela, seguro de que a súa dólar pila é sangrado para todos nós!" El comezou a tremer con rabia impotente. "Todo o camiño para o banco!" El mordeu as palabras, cuspindo ih na pantalla. A hazel árbore esvarou máis fácil por mor do sangue. El loitou el, intentando espremer dedos xuntos.
  
  
  "A súa rabia é sen sentido," Simian deu de ombreiros. "O equipo está automatizado. Xa está programado. Nada de todo o que vostede ou ela dicir pode cambiar a situación agora. O momento Phoenix-Un ascensores fóra da plataforma de lanzamento a Cabo Kennedy, nova york, automático de orientación no Centro Médico vai asumir. parece que vai estar fóra de control. O ego de auto-destrución mecanismo jam. Que vai executar para o hospital, vomitando millóns de litros de volátiles combustible en downtown Miami. O centro médico vai simplemente derreter, e con el todas as probas incriminatórias. O que unha terrible traxedia, todo o mundo vai dicir. E en dous anos, cando o proxecto lunar, finalmente, comeza de novo, a NASA vai pedir un contrato con GKI. É moi sinxelo, o Sr Carter ." Simian se inclinou cara adiante, e Nick peguei un reflexo de cocos estendendo máis Ego ombreiro esquerdo. "Agora, adeus. Eu estou de conmutación que un programa que xa está en execución."
  
  
  A pantalla foi escuro por un momento, a continuación, veu lentamente de volta á vida. A enorme foguete Saturn encheu o ego de arriba para abaixo. Portal de spider-como brazo xa balance para fóra do camiño. Un fío de vapor subiu ao redor do seu nariz. Unha serie de números sobrepostos flutuaba a través do fondo de pantalla, a gravación do tempo transcorrido.
  
  
  Había só uns minutos e trinta e dous segundos esquerda.
  
  
  O sangue de todo o ego de o rasgado ocultar enrolado en unha liña, e o ego primeiros intentos rompe a formación de coágulos sanguíneos. El engasgado, que mágoa. "Esta é a Misión de Control," a voz na pantalla dixo lentamente. "Como lle gusta, Estar orgulloso?"
  
  
  "Está todo ben por aquí," unha segunda voz respondeu el. "Nós imos ir a P é igual a un."
  
  
  "Este foi voo comandante Gordon Nash respondendo a unha espiral ao redor de Control da Misión, Houston," o locutor voz cortado. "Agora a conta atrás é de tres minutos e corenta e oito segundos para despegar, todos os sistemas de traballo..."
  
  
  Sudoración, el podía sentir sangue fresco escorrido as costas de Ego mans. O cable esvarou facilmente sobre o solicitado lubricante. No cuarto intento, Emu conseguiu traballar fóra dunha articulación e a maior parte da súa afección palma.
  
  
  E, de súpeto, o ego man estaba libre.
  
  
  "T-menos de dous minutos e cincuenta e seis segundos," a voz anunciado. Nick pecharon os ollos para que. Ego dedos foron detido pola dor. El resgou no teimoso corda cos dentes.
  
  
  Despois de uns segundos, ambas as mans estaban libres. El solta a corda ao redor do seu pescozo, tirado sobre a súa cabeza, e comezou a traballar nos seus nocellos, dedos tremendo co esforzo ...
  
  
  "Dous minutos máis tarde, a nave Apollo foi renomeado Phoenix One en Rivne..."
  
  
  Estaba en pé agora, movendo-se tes cara á porta, que el podía ver que estaba agora a ser amosado na pantalla. Non foi bloqueado. Por que pode ser iso? E non había gardas fóra. Por que pode ser iso? Todos tiñan ido aínda, os ratos que deixara o condenado barco.
  
  
  El foi para abaixo da deserta salón, sorprendido ao atopar Hugh, Wilhelmina, Pierre, e a súa familia aínda nos seus asentos. Pero entón, de novo, por que non? O que de protección será que eles van ter a partir da chegada do Holocausto?
  
  
  Primeiro tentou ir para a escaleira, pero estaba pechada, a continuación, para os ascensores, pero os botóns foron eliminados. O piso superior foi tapiada. El foi de volta para abaixo da sala, probar a día. Eles abriron en baleiro, abandonado cuartos. Todos, pero o que foi bloqueado. Tres forte dispara dende o talón resgou metal a partir de madeira, e a porta abriuse.
  
  
  Era unha especie de centro de control. As paredes estaban cheas de televisión monitor. O odin en torno a eles estaba conectado. Mostrou a Phoenix One na plataforma de lanzamento, listo para despegar. Nick se virou e pediu para o teléfono. Ben, non foi, entón el comezou a virar sobre o resto dos monitores. Varias salas e corredores do centro médico chisca diante dos meus ollos. Eles estaban transbordador con pacientes. Enfermeiros e médicos trasladouse a través de corredores. El virou-se o volume e colleu o micrófono, coa esperanza de que o ego, a voz ía chegar a eles, aviso-los no tempo ...
  
  
  De súpeto, el parou. Algo colleu o ego atención.
  
  
  Os monitores foron agrupados en torno a que mostrou o foguete ee na plataforma de lanzamento - eles estaban a gravar varios puntos de vista dos lunar porto do Cabo Kennedy, nova york, e Nick sabía que un torno a estes puntos de vista, non foi aberto ao normal cámaras de TV! Un que mostra o top secret interior do lanzamento de control de checkpoint.
  
  
  El conectado o micrófono para o número adecuado na consola. "Ola!", el gritou. "Ola! Vostede está de acordo comigo?" Realizar o Control Palafitas, este é o centro médico de GKI. Vostede está de acordo comigo?"
  
  
  El sabía o que acontecera. Simian instruíu o seu direccional enxeñeiros para construír un segredo dúas vías de enlace para a cabo para o seu uso en caso de emerxencia.
  
  
  Unha sombra cruzou a pantalla. Un incrédulo voz latiu, " o Que diaños está a suceder aquí?" O rostro é turba en close-up foco - un sombrío militar fa con lanterna mandíbulas.
  
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  ce. "Quen autorizou este enlace? Quen é vostede?"
  
  
  Nick, dixo: "eu debe poñerse en contacto Xeral McAlester-sen demora."
  
  
  "Pode tratar con isto," o militar, resmungar, coller o teléfono, " sincero a través de Edgar Hoover. Gratz é aquí, de seguridade, " el gritou para o seu teléfono. "Espere por bibl. Algo raro está a suceder. E traer McAlester aquí para o dobre."
  
  
  Nick recollidos a saliva de volta na súa boca seca. Lentamente, el comezou a respirar de novo.
  
  
  * * *
  
  
  El enviou o Lamborghini carreiras de abaixo palmeira Ocean Avenue. O sol estaba brillo brillante, en torno a un ceo sen nubes. As casas do ben-to-do whizzed pasado con discreto sebes e ferro forxado valos.
  
  
  El parecía un fermoso, despreocupado playboy para a tarde, pero Axente N3 mente estaba preocupado coa vinganza e destrución.
  
  
  Había unha radio no coche. A voz dixo, " ... un escape a partir dun burato no Saturno tanque de combustible causou un indefinido atraso. Entendemos que eles están a traballar niso agora. Se os reparos causa Phoenix Un colma as 15:00 lanzamento prazo, a tarefa será cancelado no prazo de 24 horas. Seguir a noticia no WQXT Radio para aprender sobre novos desenvolvementos... "
  
  
  Esta foi a historia que e McAlester tiña escollido. Isto ha manter Simian e o ego multitude de estar desconfiado. Ao mesmo tempo, el fixo ih nervioso, sentado no bordo das cadeiras, mantendo os seus ollos pegados á TV ata Nick chegou para eles.
  
  
  El sabía que eles estaban en Palma Phytophthora-en Katea, Simian a vila á beira do mar. El chegou a ser consciente de cocos fanning para fóra sobre o financeiro ombreiro como el se inclinou cara adiante en Lincoln para axustar os controis de circuíto pechado de TV. Estas foron as palmeiras que rodeado Ego garaxe privado.
  
  
  N3 esperaba que a uem sería capaz de bater para fóra un equipo especial para limpar a zona. Emu tiña que usar micrófonos e altofalantes para resolver persoal puntuación.
  
  
  El mirou para o reloxo. El deixou para Miami unha hora. A dirección de enxeñeiros de avión agora estaba voando sur de Cabo Kennedy, NY. Eles tería corenta e cinco minutos en Rivnen para liberar o complexo electrónico pesadelo Simian tiña creado. Se se fai máis tempo, a localidade de Rusia pode ser adiada ata mañá. Pero, entón, o que é un vinte e catro horas de atraso en relación ao lume destrución da cidade?
  
  
  Outro avión, un pequeno e privado, foi cara ao norte, naquel momento, e xunto con el foron Nick mellores desexos, así como un par de boas lembranzas. Hank Peterson foi o envío de Alegría Sol-de volta para a súa pos a Kennedy Espazo Portuario Centro Médico, NY.
  
  
  Nick dobrados para abaixo, dirixindo con man, tirando Wilhelmina fóra do seu agocho.
  
  
  El entrou na Cathay motivos a través dunha porta automática, que abriu cando Lamborghini pasou a través do pedal. Un duro rostro cara en un uniforme verde veu para fóra todo o quiosco, mirou ao redor, e foi ata el, tirando o seu servizo coldre. Nick diminuíu o seu ritmo. Estendeu o seu brazo dereito, elevando o seu ombreiro de alta, e tirou o gatillo. Wilhelmina se encolleu un pouco, e o GCI garda bateu o seu rostro para o chan. Po subiu en torno a el.
  
  
  Unha segunda bala tocou para fóra, e a Lamborghini parabrisas roto, e comezou a chover sobre Nick. El bateu o bullying botón, abriu a porta, e mergullou en un movemento suave. El escoitou o ruído dun canón detrás del, como el rolou, e outra gawker bater a po onde o ego obxectivo fora. El virou-se a metade de unha volta, a continuación, reverteu a rotación e disparou. Wilhelmina se encolleu dúas veces no seu ego man, a continuación, dúas veces máis, tose na súa gorxa, e os catro GCI gardas chegando en cada lado do quiosco deitado como balas alcanzou a casa.
  
  
  El xirou en torno a unha media crouch, o seu brazo esquerdo protexer o seu ego órganos vitais do FBI-aprobado xeito, Luger realizada listo. Pero non había ninguén máis. Burro po en cinco fíos.
  
  
  Non escoitan tiros na vila? Nick colleu un puñado dos seus ollos, lembra o son das ondas, e dubidaba diso. El camiñou para os corpos e quedou mirando para eles. El ten como obxectivo alta, resultado de cinco mortes. El escolleu o máis grande e trouxo-a para o quiosco.
  
  
  O GKI uniforme estaba usando permitiu emu para abordar o seguinte grupo de gardas para matar un con Hugo e o outro con unha de karate falta para o pescozo. Isto levou ego dentro da vila. O son da TV e a voz levou-o a través do deserto salas para a cuberta de pedra terraza no leste wing.
  
  
  Un grupo de homes estaban sentados diante dun portátil de TV. Eles estaban a usar jeans escuros e terry-folla de vestidos, e toallas foron envolto en torno dos seus pescozos. Parecía que estaban indo a cabeza para a piscina, que era visible para a esquerda da terraza, pero algo na TV realizada ih de volta. Era un observador do Mar de Barents territorio. El dixo: "Imos esperar un anuncio en calquera momento. Si, é cocido. El só chegou. A voz da NASA comunicador Galicia Jensen en torno a Misión de Control en Houston, dicindo que o ruso Phoenix-1 localidade foi cancelado por vinte e catro horas ... "
  
  
  "Dammitohell!" ruxiu Simian. "Vermello, Reno", retrucou. "Ir de volta para a Miami. Nós non pode tomar calquera posibilidades con este Carter cara. Johnny, obter lau.
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  5000 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  Agora eu estou indo para o iate."
  
  
  Nick man pechada en torno a gran bola de metal no seu peto. "Espere," el resmungar. "Ninguén está movendo." Catro rostros asustados virou cara a el. Ao mesmo tempo, el colleu un movemento brusco no bordo da súa visión. Un par de GCI gardas que fora descansando nas paredes correron cara a el, brandindo as puntas dos seus rifles de asalto. N3 está conectado ao metal mármore de forte punteiros. El rolou a través da forxados cara a eles, asubíos como un gas mortal.
  
  
  Os dous homes conxelar no lugar. Só ih ollos cambiou.
  
  
  Simian afastou, sostendo a súa cara. Os mirando ferido Nick no lóbulo da súa orella dereita. Isto foi debido á pistola Vermello Areas estaba seguro como el se afastou do terrazza e atravesou o gramos, movendo-se á fronte da mortal fumes. Killmaster pulso tirou para arriba. Hugo voou no aire, afundido profunda na Areas ' peito. El continuou o seu backflip, batendo os pés na piscina.
  
  
  "Os meus ollos!" Simian ruxiu. "Eu non podo ver iso!"
  
  
  Nick virou-se para el. Reno Árbore apoiado Ego polo ombreiro, como el levou fóra da terraza. Nick seguido eles. Algo bateu ego ombreiro dereito, como un taboleiro con forza incrible. O impacto derrubou. El desembarcou en todos os fours. El non sente resentido, pero o tempo abrandou ata que todo era visible en gran detalle. Unha das cousas que vin foi Johnny Colgado a Graxa de pé sobre el, sostendo a perna da materia. El caeu o seu ego e correu tras Rino-Árbore e Simian.
  
  
  O tres en torno a eles correron en toda a ampla gramos, indo para a casa de barcos.
  
  
  Nick ten defendía aos seus pés. A dor apoderouse do seu ego escuras ondas. El comezou a segui-los, pero as súas pernas caeu fóra. Eles non apoia-lo. Tentou de novo. Esta vez, o emu conseguiu estar acordado, pero tiña que moverse lentamente.
  
  
  O barco motor veu á vida como N3 levado ata o barco. Colgou-a Graxa virou a ee todo, xirando a roda, e mirou sobre a popa para ver como estaba facendo. Simian largado na fronte asento ao lado del, dedos aínda sostendo na súa ollos. Reno Árbore sentou no banco de atrás. El viu Nick achegando e xirou arredor, tentando tirar algo.
  
  
  N3 foi últimos dez metros, chegando arriba e balance do baixo colgado feixe por riba da súa cabeza, presionando o seu rostro e chegando, chutar-lle con forza en ascenso e deixar ir, mentres aínda estaba subindo. El caeu sobre o seu pé no bordo da popa do barco, en arco arriba, agarrando desesperadamente polo aire.
  
  
  El perdería o seu saldo se Tres non tiña cutucou el con un barco gancho en Reno. Nick mans agarrou o gancho e tirou. O ombreiro empurrado Ego para a fronte de xeonllos, e fixo torsión e se contorce de asento traseiro como un cazado anguía.
  
  
  O barco rompe para fóra en torno a escuridade en luz ofuscante, lanzando pechada á esquerda, a auga curva en torno nah en cada lado en unha enorme, escuma cuberta de espertar. Rino xa tirou unha arma e fixo un ego de Nick. N3 baixou o barco de gancho. Un gawker inocentemente varreu mimmo ego cabeza, e Rino gritou como o seu bo brazo disolto en sangue e óso. Era unha muller chorar, tan estridente, case en silencio. Killmaster suprimida seu ego coas mans.
  
  
  Ego polgares cavado arterias en cada lado do Rin é tensas gorxa. O peirao, brillando lobo boca aberta. Obsceno está morto gris ollos arregalados en torno a súa cabeza. O gawker pego Nick no oído. As súas cabezas tocou con concussão. El mirou para arriba. Colgado Ácidos virou-se na súa cadeira. El dirixiu con unha banda e disparou con outros como o barco foi a través da entrada de aire, motores berrando para libre e acelerando como os postes fiado no aire e, a continuación, afundiuse na auga.
  
  
  "Coidado!", berrou Nick. Hyun Ácidos virou. Killmaster é polgares rematada a obra que alguén comezara. Eles pouco en vermello cicatriz de Reno Madeira, case perforación de espesor, mortas da pel. O home marta ollos brillaron. A lingua cutucou para fóra, e caeu para fóra en torno a abrir rta, e un terrible gargarejo escapou das profundidades do ego pulmóns.
  
  
  Outro gawker whizzed polo. Nick sentiu o ego vento. El retirou os seus dedos do home morto garganta e virou-se para a esquerda. "Despois de ti!", el gritou. "Coidado!" E esta vez, el quería dicir iso. Eles ruxiu entre Simian iate e o dique de abrigo, e a través do salpicado parabrisas, el podía ver un nylon cabo de amarre o arco a unha pila. El non era máis que tres metros de distancia, e Colgou Graxa levantouse do seu asento, paira sobre el para o matar.
  
  
  "Este é o truco máis vello do mundo," el sorriu, e, a continuación, de súpeto, houbo baque xordo, e o Chinés foi horizontal no aire, e o barco saíu de debaixo del. Algo saíu del, e Nick viu que era un ego portería. Espirrou en, a continuación, preto de vinte metros detrás deles, e o corpo sen cabeza seguiu, afundindo sen deixar rastro.
  
  
  Nick se virou. El viu Simian agarrando cegamente ao volante. É demasiado tarde. Eles estaban camiñando en liña recta para o peirao. El mergullou o lado.
  
  
  Un explosivo actividade ao aire libre bateu-lle cando
  
  
  
  
  
  
  Tipos de transferencia
  
  
  Tradución De Texto
  
  
  Fonte de texto
  
  
  1973 / 5000
  
  
  Resultados de tradución
  
  
  el veu á tona. O aire quente soprou sobre el. Fragmentos de metal e madeira chover. Algo grande caeu na auga preto ego cabeza. Entón, como os seus tímpanos lanzado algúns dos presión da explosión, escoitou berros. Estridente, inhumano berros. Unha peza de restos en chamas, foi lentamente subindo as pedras irregulares do dique de abrigo. Mirando máis de preto, Nick viu que era Simian. Ego mans estaban batendo na súa lados. El estaba tentando para extinguir as chamas, pero el parecía máis un enorme paxaro tentando voar, un phoenix tentando subir en torno a súa pira funeraria. Só el non podía, caeu para abaixo con un suspiro pesado, e morreu ...
  
  
  * * *
  
  
  "Oh, Sam, mira! Está preparado. Non é fermoso?"
  
  
  Nick Carter levantou a cabeza de suave rolando almofada do seu peito. "O que está a suceder?", el murmurou indistintamente.
  
  
  A TV estaba sentado ao pé da ih cama no seu Miami Beach cuarto de hotel, pero non nota-lo. Os seus pensamentos eran noutros lugares - el estaba centrado na fermosa, bronce ruivo con tabaco-pel marrón e branco batom que foi chamado Cynthia. Agora, el escoitou unha voz que falou rapidamente, animadamente: "... unha terrible laranxa lume ruxindo a través de oito picos de Saturno como líquido de osíxeno e queroseno explotar xuntos. Este é o perfecto para comezar Phoenix Un..."
  
  
  El mirou para fóra en conxunto con néboa ollos, observando a enorme coche subir maxestosa de Merritt Illa e curva sobre o Atlántico, no inicio do seu xigante aceleración curva. Entón el virou, enterrando a súa cara de novo na escuridade, perfumado val entre os seus seos. "Onde estabamos antes da miña vacacións foi tan rudemente interrompido?", el murmurou.
  
  
  "Sam Harmon!" Nick Florida moza voz quedou impresionado. "Sam, eu estou sorprendido con vostede." Pero o abalada nota virou lânguida baixo o ego caricias. "Non está interesado no noso espazo programa?", ela xemeu como as súas uñas comezou a cero no Ego de volta. "Por suposto", el riu. "Deixe-me se este foguete comeza a vir aquí."
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Xudas o Espía
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Killmaster
  
  
  Xudas o Espía
  
  
  
  
  
  Dedicado aos membros do Servizo Secreto de Estados Unidos
  
  
  
  
  
  Capítulo 1
  
  
  
  
  "Como sobre ih o plan xeral, Akim," Nick, dixo,"vostede non aprender nada?"
  
  
  "Só as illas. Estamos tan baixo para abaixo en & nb, ela tapas de vidro e eu non podo ver claramente."
  
  
  "Como sobre a que vela no porto lado?"
  
  
  Nick centrado nos mostradores, as súas mans máis ocupado do que un afeccionado piloto no seu primeiro instrumento de voo. El cambiou a súa gran cadro ao lado para permitir o pequeno Indonesio xuventude para transformar o periscópio é marco. Akim parecía feble e con medo. "É un gran prau. Navegar lonxe de nós."
  
  
  "Vou leva-lo aínda máis. Manter un ollo para fóra para algo que vai dicir onde estamos. E sobre os arrecifes ou pedras..."
  
  
  "Que vai ser escuro, en poucos minutos, e eu non vou ve-la en todo," o Alcalde respondeu. Tiña a voz máis suave Nick nunca tiña oído falar de un home. Esta linda moza debería ter sido dezaoito anos. Un home? É tan absurdo, como se o ego voz aínda non cambiou - ou non pode ser outra razón. Que ía facer todo perfecto; perderse nunha hostil costa con un gay primeiro oficial.
  
  
  Nick riu e me sentín mellor. Os dous-home submarino foi un mergullo xoguete, un rico home de xoguete. Iso foi ben feito, pero era difícil para xestionar a superficie. Nick mantivo un 270-grao curso, tratando de control de flotabilidade, terreo de xogo, e dirección.
  
  
  Nick, dixo, " Esquecer o periscópio por catro minutos. Eu vou deixar a calmar a medida que nos achegamos. En tres de nós, non imos ter ningún grandes problemas de calquera maneira."
  
  
  "Non debe haber trampas aquí," o Alcalde respondeu. "Hai unha en Fong Illa, pero non no sur. Esta é unha suave praia. Nós normalmente teñen un bo tempo. Eu creo que este é un dos últimos tempestades da estación chuvosa."
  
  
  No suave luz amarela do axustado cabina, Nick mirou para Akim. Se o neno estaba con medo, el mantivo a súa mandíbula axustado. Os contornos suaves do ego case fermoso rostro eran tan tranquilo e sereno como sempre.
  
  
  Nick recordou Almirante Richards confidencial comentario antes de que o helicóptero levantou ih fóra do transporte. "Eu non sei o que está a buscar, o Sr Bardo, pero o lugar que van é un fervendo inferno. Parece que o ceo, pero é pura inferno. E ollo a este rapaz. El di que é Minankabau. Pero eu creo que é Xavanés ."
  
  
  Nick estaba curioso. En este correo-e de negocios, que teñen colleu e memorizado cada peza de información. "O que significa isto?"
  
  
  "Como New Yorker que afirman ser un productor de leite en Bellows Falls, Vermont. Pasou seis meses en Iacarta, cando foi holandés Batavia. Eu estaba interesado en carreiras de cabalos. Un estudo di que hai corenta e seis mostra casos."
  
  
  Despois de Nick e Akeem embarcou o 99,000-tonelada portaavións sobre o seu descubrimento no Liceo de Porto, que tivo Almirante Richards tres días para tratar con Nick. Unha segunda mensaxe de radio no top-secret vermello papel axudou. Mr Bardo foi, sen dúbida, un problema para a Mariña, como foron todas Departamento de Estado ou CIA operacións, pero o almirante tiña a súa propia opinión.
  
  
  Cando Richards descubriu que Nick estaba reservado, agradable, e sabía algo sobre barcos, el invitou os pasaxeiros nos seus espazos cabina, o único en que o buque con tres vixías.
  
  
  Cando Richards descubriu que Nick sabía que o seu vello amigo, o Capitán Talbot Hamilton, en torno a Royal Navy, el tivo un gusto para o seu pasaxeiro. Nick colleu o ascensor ata o almirante trimestres, cinco pisos enriba.
  
  
  Eu asistir a Pantasma e Skyhawk chorros, sendo expulsado por catapultas durante un adestramento de voo en un día claro, e eu mirou para os ordenadores e sofisticados equipos electrónicos en gran batalla sala. Eu non estaba convidado a probar o almirante branco-tapizados xiratorio materia.
  
  
  Nick gusta de Richards xadrez e tubo de tabaco. O Almirante gusta de probar o pasaxeiro reacción. En realidade, Della Richards quería facer un médico e psiquiatra, pero o seu pai, un Mariño coronel, impediu esta etapa. "Se esqueza el, Cornelius, "dixo o Almirante - entón-J. tres anos despois de Annapolis," estar na mariña, onde promoción comeza, ata que de ter éxito en COMCENTER. MFA documentos é un bo lugar, pero é unha rúa sen saída. E que non foron forzados a saír e tiña que traballar."
  
  
  Richards pensamento "Al Bardo" foi un legal axente. Tentando empurrar o ego, máis alá de certos puntos veu contra a observación de que" Washington ten unha palabra que dicir isto, " e, por suposto, que foron parados en augas superficiais. Pero o Bardo era un home común - el mantivo afastado e respectado en todo o mundo. Non pode pedir máis que iso.
  
  
  Durante a pasada noite a bordo Nick Richards, dixo: "eu dei un ollo ao que pouco sub que xa estaba a suceder con vostede. Ben construído, pero poden ser de confianza. Se ten calquera problema inmediatamente despois de que o helicóptero coma ti na auga, lanzar un foguete vermello. Eu vou pedir o piloto para manter un ollo sobre ela por tanto tempo como sexa posible."
  
  
  "Grazas, señor", dixo Nick. "Eu vou lembrar que. Ela foi probado polo dispositivo durante tres días en Hawai. Pasou cinco horas de dirección-los para fóra para o mar."
  
  
  "A cara-que é o seu nome, Achim-estaba con vostede?"
  
  
  "Si".
  
  
  "A continuación, o seu Alyonka vai ser o mesmo. Xa tiña en un mar axitado?
  
  
  "De ningún xeito."
  
  
  "Non tomar calquera posibilidades ..."
  
  
  Richards quería dicir ben, Nick pensamento, como el intentou correr en periscope profundidade usando a súa horizontal fins. Así fixeron os deseñadores deste pequeno submarino. A medida que se aproximaba a illa, houbo unha forte actividade ao aire libre, e que nunca podería comparar a flotabilidade e profundidade de voos. Eles balanceaba como unha Halloween mazá.
  
  
  "Akim, xa enjoar?"
  
  
  "Por suposto que non. Eu aprendín a nadar cando eu aprendín a andar."
  
  
  "Non hai que esquecer que estamos a facer esta noite."
  
  
  "Al, eu lle aseguro, eu pode nadar mellor que pode."
  
  
  "Non aposta sobre iso", dixo Nick. A cara pode estar mal. Eu creo que foi en & nb toda a súa vida. Por outra banda, Nick Carter, como número tres en MACHADO, practicada a traballar na & nb, como el a chamaba, cada poucos días da súa vida. El permaneceu en gran forma e tivo a abundancia de habilidades físicas para aumentar as súas posibilidades de permanecer vivo. Pensamos que o único profesións ou artes que esixe unha máis rigorosa vida horario que o ego foron os de circo atletas.
  
  
  Quince minutos máis tarde, fixo un pequeno U-barco aberto para o duro praia. El pulou para fóra, amarre o cabo de proa gancho, e con unha morea de axuda de rolos que corte na néboa do mar de surf, e con algún voluntario pero débil empurróns de Akim, levantou o barco ao longo da liña de auga e garantir o ego con dúas liñas para a áncora e un xigante figueira.
  
  
  Nick usado a lanterna para rematar o nó na corda ao redor da árbore. A continuación, el extinguido o santo luz e endireitou-se, sentindo a coral de area dar para o seu ego de peso. Tropical noite caeu como unha pegada. Estrelas salpicado vermello de arriba. Desde a liña de costa, o brillo do vestido chisca e transformados. A través do trono e lóstrego da interruptores, el escoitou os sons da selva. Os berros dos paxaros e animais que sería interminable se ih escoitou.
  
  
  "Akim..."
  
  
  "Si?" O reumatismo veu a través da escuridade a poucos metros de distancia de min.
  
  
  "Calquera idea de que o camiño que debe levar?"
  
  
  "non. Poida que eu poida dicir que na mañá."
  
  
  "Bo día! Esta noite, ela hotel vai ó Phong Illa."
  
  
  Unha voz suave respondeu: "esta Noite-noite de mañá - a próxima semana a noite. Aínda vai estar alí. O sol vai subir máis aínda."
  
  
  Nick bufou en desgusto e subía para o sub, tirando para fóra dous luz mantas de algodón, un machado e un dobrar viu, un paquete de bocadillos, e unha botella térmica de café. Mariana. Por que algunhas culturas desenvolver unha forte gusto para un futuro incerto? Relaxarse, houbo un ih contrasinal. Deixar ata a mañá.
  
  
  El puxo o mapa na praia ao final da selva mato, usando o flash con moderación. Akim axudou como puido, tropezando na escuridade, e Nick sentiu unha punta de culpa. Odín ego lemas foron: "Facelo, vai durar máis tempo." E, por suposto, eles tiñan unha doninha con eles, como eles se coñeceron en Hawai, Akim se comportou soberbiamente e traballou duro, formación co submarino, o ensino Nick Indonesio versión de Malaio, e ensino Emu sobre os costumes locais.
  
  
  Akim Machmur ou era moi valioso para Nick e MACHADO, ou emu me gustaba
  
  
  No seu camiño á escola en Canadá, un adolescente furtivamente no FBI oficina en Honolulu e falou sobre o secuestro e chantaxe, en Indonesia. O bureau aconsellamos a CIA e MACHADO na procedemento oficial en asuntos internacionais, e David Hawke, Nick directa superior e director, AX, voou con Nick para o Hawai.
  
  
  "Indonesia é un dos puntos quentes do mundo," Hawke explicou, entregando Nick unha maleta de materiais de referencia. "Como vostede sabe, eles teñen só tomadas en un xigante baño de sangue, e Chikom está desesperado de salvar o seu poder político e recuperar o control. O adolescente pode ser describindo un local gang criminal. Eles teñen algunhas nenas bonitas. Pero con Xudas e Heinrich Muller. Á solta en gran xunco Chinés, eu podo sentir o cheiro. Só ih xogos para secuestrar os mozos ao redor de familias ricas e demanda de diñeiro e cooperación con Chicoms - (Comunistas Chineses). Por suposto, ih familias saben diso. Pero onde máis pode atopar a xente que ía matar os seus parentes por un prezo razoable? "
  
  
  "É Akim real?" Nick, preguntou.
  
  
  CIA JACK pola radio-nos a foto. E nós solicitado unha McGill software profesor só para un rápido check-up. El é o Machmoor neno, todo ben. Como a maioría dos afeccionados, el fuxiu e partiu unha alarma antes de que el entendeu todos os datos. Emu que quedaron coa súa familia e reunidos os feitos. Este, Nicholas, é o que está metendo ... "
  
  
  Tras unha longa conversa con Akim, Falcón tomou unha decisión. Nick e Akim vai para a clave mensaxe de actividade - o enclave de Machmura en Phong Illa. Nick era manter o papel no que ego foi introducido para Akima e que ía usar como unha tapa en Iacarta, el foi "Al Bardo", un Americano arte importador.
  
  
  Akim foi dito que "o Sr Bardo" tamén traballou para o que é chamado de servizos especiais Estadounidenses. El parecía bastante impresionado, ou quizais Nick popa, bronce aparencia e ego mirada firme, pero suave confianza axudou.
  
  
  Como Hawke fixo o plan e eles comezaron adestramento intensivo, Nick brevemente cuestionou Hawke xuízo. "Nós poderiamos ter levado a través das canles habituais," dixo Nick. "Vostede podería ter entregado o submarino para min máis tarde."
  
  
  "Confío en min, Nicolás," Falcón, dixo. "Eu creo que vai estar de acordo comigo antes de que neste caso está máis vello ou despois de falar con Hans Nordenboss, o noso home en Iacarta. Eu sei que vostede xa viu unha morea de intriga e a corrupción. En Indonesia, é unha forma de vida. Vostede pode apreciar a súa visión sutil, e pode ter un sub."
  
  
  "Ela está armado?"
  
  
  "non. Vai ter catorce quilos de explosivos e o seu habitual armas."
  
  
  Agora, de pé nunha tropical noite coa azedo cheiro a mofo da selva na miña ventas e o ruxido sons da selva nos meus oídos, Nick desexaba Falcón aparecera. Un pesado animal caeu nas proximidades, e Nick virou cara o son. El tivo a súa especial Luger, Wilhelmina, baixo o seu brazo, e Hugo, con unha lámina afiada que podería desprazar para o seu palma cando tocou, pero este mundo sentiu enorme, como se pode esixir unha gran cantidade de poder de lume.
  
  
  El dixo para a escuridade, " Akim. Podo tentar camiñar na praia?"
  
  
  "Podemos darlle un intento."
  
  
  "O camiño que sería lóxico para chegar ao Fong Illa?"
  
  
  "Eu non sei."
  
  
  Nick fixo un buraco na area a medio camiño entre a selva liña e o surf, e caeu para baixo. Benvido ao Indonesia!
  
  
  Akim uníuse a el. Nick cheiraba o neno é doce aroma. El rexeitou a súa pensamentos. Akim se comportou como un bo soldado, obedecendo as ordes de un respectado sarxento maior. O que se empregou perfume? A cara sempre intento. Non sería xusto para pensar así...
  
  
  Nick durmiu con felino estado de alerta. Varias veces ego foi acordado polos sons da selva, e o vento salpicaduras spray de ih pegada. El observou que o tempo - 4: 19. Será 12.19 en Washington o día antes. El esperaba Hawke foi gozar dunha boa comida ...
  
  
  El espertou, cego por a brillante aurora sol, e sorprendido por un negro grande figura de pé xunto a el. El rolou na dirección oposta, acertar o destino, co obxectivo de Wilhelmina. Akim gritou: "non tirar".
  
  
  "Eu non estaba indo para," Nick rosmou.
  
  
  Foi o maior gran ape Nick xa tiña visto. Ela era marrón, con orellas pequenas, e cando Nick mirou atentamente para a escasa vermello-marrón pelo longo, el viu que ela era unha muller. Nick endereitarse con cautela e sorriu. "Un orangután. Bo día, Mabel."
  
  
  Akim balance a cabeza. "Oni partes son amigables. Ela trouxo-lle presenta. Ollar para fóra alí na area."
  
  
  A poucos metros de distancia, foron tres madura de ouro mamá. Nick colleu un arriba. "Grazas, Mabel."
  
  
  "Eles son o máis humanoide apes", suxeriu Akim. "Ela é só como vostede. "
  
  
  "Estou feliz. Eu teño amigos." O gran animal foi para a selva e reapareceu un momento despois, con un estraño oval froitas vermellas.
  
  
  "Non coma este," Akim advertiu. "Algunhas persoas poden come-lo, pero algunhas persoas van estar enfermo del."
  
  
  Nick xogou Akim un delicioso-mirando mamá cando Mabel volveu. Akim reflexiva colleu. Mabel deu un grito asustado e saltou na Akim!
  
  
  Akeem virou-se e intentou esquivar, pero o orangután se movía como un NFL quarterback cun balón e un campo claro. Ela deixou caer o froito vermello, agarrou a mamá de Akim, xogou no mar, e comezou a rasgar Akim roupa. A camisa e pantalóns estaban separadas en un enorme desgaste. O mono estaba agarrando para Akim é calzóns cando Nick gritou,"Ei!", el foi para adiante. El agarrou o mono a cabeza coa man esquerda, Luger preparado no seu dereito.
  
  
  "Vaia aínda. Allons. Vamos!..."Nick mantivo berrando en diferentes linguas e apuntando para a selva.
  
  
  Mabel - el pensaba nela como Mabel, e realmente me sentín avergoñado cando ela recuou, sostendo un longo man, coa palma cara arriba, nun xesto de súplica. Ela virou-se lentamente, e se afastou no mato emaranhado.
  
  
  El enviou unha carta ao Akim. "Desde a voz de por que sempre parece estraño. Por que finxir ser un neno en torno de ti, querida? Quen é vostede?"
  
  
  Akim resultou ser unha nena, petite, con fermosas formas. Ela estaba mexendo con un par de jeans resgados, espido, excepto por unha estreita franxa de tea branca que foi embrulhado en torno a ela no peito. Ela non estaba con présa e non parecía nerviosa como algunhas nenas - ela estaba seriamente xirando o seu ruínas pantalóns de lado a lado, axitando a súa fermosa cabeza. Non era cuestión de feito-e razoablemente sincero sobre a falta de roupa Nick tiña notado no Bali partido. De feito, este compacto cutie se asemellaba a un dos moi ben construído boneca beleza que serviron como modelos para os artistas, animadores, ou foron simplemente delicioso compañeiros.
  
  
  A súa pel era unha luz mocha sombra, e os seus brazos e pernas, aínda que fina, foron cubertos con escondidos músculos, como se ih fora pintado por Paul Gauguin. A súa coxas e nádegas foron amplo marco para a súa pequena, plana corpo, e Nick entendín por que Akim sempre usaba moito tempo, solta de deportes camisas para ocultar esas fermosas curvas.
  
  
  El sentiu unha calor agradable en súas pernas e costas, como el mirou para nah - e de súpeto atopa-se a pensar que o pouco marrón sirigaita era, en realidade, posando para unha uem! Ela examinou o rasgado tecido novo e de novo, dando-lles unha oportunidade para examina-lo! Ela non estaba paquera, non houbo mesmo o menor indicio de presunçoso condescendencia. Ela era só actuando con un brincallón naturalidade, porque unha muller intuición lle dixen que esta era absolutamente o momento perfecto para relaxarse e impresionar a un home fermoso.
  
  
  "Estou sorprendido", dixo. "Eu podo ver que é moito máis fermosa como unha nena que, como un neno."
  
  
  Ela inclinou a cabeza e chiscou para el, cun brillo malicioso engadindo para o brillo nos seus brillantes ollos negros. Como Akim, el decidiu, ela estaba tentando manter un aperto firme sobre os músculos da súa mandíbula. Agora, máis que nunca, ela parecía máis bonito par de Balinesa bailaríns ou a sorprendentemente fermoso Eurasian que xa viu en Singapur e Hong Kong. Os seus beizos eran pequenos e completo, e cando ela se calmou, non foi só un lixeiro faneca, e as varas foron empresa, alta ovais que sabía que ía ser sorprendente flexible cando a bicou, como un quente marshmallow con músculos. Ela baixou a súa escuro pestanas. "Está moi irritado?"
  
  
  El estea na funda o Luger . "Vostede está xirando fío, e eu estou perdido na selva costa, e xa custo meu país quizais sesenta ou oitenta mil dólares." El entregou-lle unha camisa, unha desesperada rag. "Por que eu non debería estar con rabia?"
  
  
  "O seu nome é Tala Machmur," ela dixo. "Akim irmá".
  
  
  Nick asentiu expressionlessly. El debe ser diferente. Un informe confidencial do Nordenboss afirmou que a Tala Makhmour estaba entre os mozos capturado polos secuestradores. "Ir adiante."
  
  
  "Eu sabía que non ía escoitar a rapaza. Ninguén está escoitando. Entón eu peguei o Akim papeis e finxiu ser el para obter-lle para vir e axudar a xente."
  
  
  "Unha viaxe tan longa. Por que non?"
  
  
  "A min... eu non entendo a súa saca-rolhas."
  
  
  "A súa familia podería ter dado aviso previo para un Americano oficial en Iacarta ou viaxou a Singapur ou dólar de Hong Kong e entrou en contacto con nós."
  
  
  "Hai votos. As nosas familias non precisa de calquera axuda! Eles só queren ih para ser deixar só. Voz por iso que eles pagan e estar en silencio. Están afeitos a ela. Todo o mundo sempre paga a alguén. Publicamos a políticos, o exército, e así por diante. Este é un normal transacción. Estas familias non vai mesmo discutir os seus problemas con outro aínda."
  
  
  Nick lembrar Hawke palabras: "... intriga e a corrupción. En Indonesia, é un xeito de vida". Como de costume, Falcón foi predicir o futuro con ordenador precisión.
  
  
  El chutou unha peza de rosa coral. "Entón, a súa familia non precisa de calquera axuda. É só unha gran sorpresa que lle depósitos casa. Non é de admirar que está tan ansioso para escorregar para fóra da Phong Illa sen previo aviso."
  
  
  "Por favor, non sexa con rabia." Ela loitou cos seus jeans e camisa. El imaxinou que ela non ir a calquera lugar sen unha máquina de costura, pero a vista era marabilloso. Ela colleu o Ego solemne mirada e achegouse a el, suxeitando as pezas de pano na fronte dela. "Por favor, unirse a nós, e ao mesmo tempo vai axudar o seu país. Fomos a través dunha guerra sanguenta. Phong Illa escapou dela, é certo, pero en Malang, non moi lonxe da costa, dúas mil persoas morreron. E eles están aínda mirando para a selva para o Chinés."
  
  
  "Así. Eu penso que odiaba o Chinés."
  
  
  "Nós non odio a ninguén. Algúns dos nosos Chinés persoas teñen vivido aquí por moitas xeracións. Pero cando as persoas fan as cousas mal e todo o mundo queda con rabia, eles matar. Vellos rancores. Celos. Relixioso diferenzas".
  
  
  "Superstición é máis importante que a intelixencia," Nick murmurou. El viu en acción. El bateu o marrón suave man, observando como finamente debuxadas foi. "Ben, aquí estamos nós. Imos atopar Fong Illa."
  
  
  Ela sacudiu o paquete de pano. "Pode pasar de min unha das mantas?"
  
  
  "Contra"."
  
  
  El teimosamente non mirar para fóra, e gustáballe asistir Nah como ela desposuído dela roupas vellas e habilmente enrolou nunha manta que se fixo como un sarong. Os seus brillantes ollos negros foron travesso. "É máis cómodo de calquera maneira."
  
  
  "Vostede como é," dixo. Ela desenrolado o pano branco banda que grazas a ela no peito, e o sarong foi moi ben cuberto. "Si," el engadiu, " delicioso. Onde estamos agora?"
  
  
  Ela virou-se e estudou a curva suave da bahía, delimitada na costa leste pola afección manglares. A praia era un branco crecente, un mar de safira en claro amencer, excepto onde o verde e azul interruptores caeu sobre a rosa arrecife de coral. Algúns mar lesmas caeu detrás do surf liña como pé-longo eirugas.
  
  
  "Podemos estar no Adata Illa," ela dixo. "É deshabitada. A familia utiliza o ego como unha especie de zoolóxico. É a casa de crocodilos, serpes e tigres. Se volvemos ao norte do banco, podemos pasar a Phong."
  
  
  "Non é de admirar Conrad Hilton perdido," dixo Nick. "Sentir-se para abaixo e me dar media hora. Entón, imos deixar."
  
  
  El re-ancorado o pequeno submarino e cuberto con troncos e selva, ata que parecía unha pila de restos na praia. Tala foi a oeste ao longo do mar. Eles redondeado varios pequenos promontorios, e ela exclamou, " Este é Adata. Estamos na Chris Praia."
  
  
  "Chris? Un coitelo?"
  
  
  "Unha curva puñal. Serpe, eu creo, é unha palabra en inglés."
  
  
  "Como agora é a Phong?"
  
  
  "Un pote". Ela riu.
  
  
  "Explicar máis?"
  
  
  "En Malaio, é unha forma de lamentar. Ou, por exemplo, a metade dun día."
  
  
  Nick xurou baixo a súa respiración e comezou a andar. "Imos ir".
  
  
  Eles chegaron a un barranco que atravesan a praia dende o interior, onde a selva subiu na distancia, como se fose outeiros. Tala deixou de andar. "Quizais sería máis curto para ir ata o camiño polo fluxo e ir cara ao norte. É máis difícil para andar, pero é a metade da cantidade de pé na praia, ir de extremo occidental de Adata e volver."
  
  
  "Liderar o camiño."
  
  
  A banda era terrible, con moitos penedos e viñas que resistiu Nick machado como o metal. O sol estaba alto e sinistro cando Tala parou en un estanque con un fluxo de execución en torno a el. "Este é o noso mellor momento. Eu sinto moito. Non imos gañar moito tempo. Eu non sabía que a banda non fora utilizado por un longo tempo."
  
  
  Nick grunhiu como el cortado a través da vide, coa punta afiada de Hugo estilete. Para ego sorpresa, que perforou ego máis rápido que o machado. Bo e vello Stuart! O MACHADO armamento xefe sempre afirmou que Hugo era un modelo de o mellor cirúrxico no mundo - emu sería o pracer de escoitar iso. Nick presionado Hugo de volta para a súa manga. "Hoxe - mañá. O sol vai subir de novo."
  
  
  Tala riu. "Grazas. Vostede me lembro."
  
  
  El desembrulhou o pensos. O Chocolate é cuberto con barro, as cookies son cubertos con masa. El abriu K-tipo de galletas e queixo, e oni ih foi comido. O movemento cara atrás ao longo da banda avisado ego, e Ego man arrebatou Wilhelmina fóra como el murmurou, " para Abaixo, Tala."
  
  
  Mabel estaba camiñando ao longo da estrada áspera. Na sombra da selva, que parecía negra de novo, non marrón. Nick, dixo, "Oh, xastre," e xogou Amy un chocolate chip cookie. Ela levou os presentes e feliz deu unha mordida, mirando como unha viúva de té na Praza. Cando ela rematou, Nick gritou, " Pare con iso!: "Agora execute!"
  
  
  Ela foi.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Despois de camiñar un par de quilómetros de baixada, eles viñeron para unha selva fluxo uns dez metros de ancho. Tala dixo: "Espera".
  
  
  Ela foi e espido,
  
  
  , habilmente feito un pequeno paquete ao seu redor sarong e nadou cara a outro lado como un fino marrón peixe. Nick observou con admiración. Ela gritou: "eu creo que está todo ben. Imos ir."
  
  
  Nick tirou a goma-aliñados barco botas e envolto ih en un machado camisa. El tiña feito cinco ou seis poderoso empurra cando escoitou Tala de chorar e viu movemento upstream fóra do canto do ollo. Un marrón, retorta rexistro parecía estar baixando o máis próximo banco baixo o seu propio motor foraborda. Un crocodilo? Non, o crocodilo! E el sabía que crocodilos foron os peores! Ego reflexos foron rápido. É demasiado tarde para perder tempo lanzando - non din o spray axudou! El colleu a súa camisa e zapatillas de ballet na man, deixando de lado o machado, e pulou para adiante con poderosa sobrecarga patadas e unha gran boom.
  
  
  Sería un pescozo! Ou quere dicir mandíbulas e inicios? Tala pairava sobre el. Ela levantou a vara e unha tapa de Dundee na parte de atrás. Un grito ensurdecedor resgou a través da selva, e el escoitou un xigante respingo detrás del. Ego dedos tocou o chan, e el caeu a bolsa e saíu na praia como un selo de natación en un bloque de xeo. El virou-se para ver Mabel, ata a cintura na escuridade fluxo, batendo un crocodilo con unha árbore xigante rama.
  
  
  Tala xogou outra rama na réptil. Nick esfregar súa volta.
  
  
  "Oh," el dixo. "O seu obxectivo é mellor que o seu."
  
  
  Tala caeu ao lado del, chorando coma se o seu pequeno corpo tiña finalmente tomadas en moito e as comportas tiña estourado. "Oh, Al, eu sinto moito. Eu sinto moito. Eu non velo. Este monstro case teño ti. E vostede é unha boa persoa - vostede é unha boa persoa".
  
  
  Ela acariciou o ego na súa man. Nick mirou cara arriba, e sorriu. Mabel saíu do outro lado e engurrou o cello. Polo menos, el tiña a certeza de que era unha carranca. "Eu son unha boa persoa. Máis".
  
  
  El ocupou o delgado Indonesio nena nos seus brazos para dez minutos, ata a súa histérica garganta diminuíu. Nah non teñen tempo para rebobinar a súa sarong, e el observou coa aprobación que o seu gordo seos estaban moi ben deseñado, así como na revista Playboy. Non din que estas persoas non son tímido sobre seos? Eles cubriron para ih só porque o civilizado mulleres insistiu sobre el. El pode tocar un. Resistir o impulso, el deu un pequeno suspiro de aprobación.
  
  
  Cando Tala parecía tranquilo, el foi para o fluxo e buscar a súa camisa e zapatillas de ballet con un anaco de pau. Mabel tiña ido aínda.
  
  
  Cando chegaron a praia, que era unha réplica exacta do que deixara, o sol estaba no bordo occidental das árbores. Nick, dixo, " Un pote, huh? Comemos unha comida completa."
  
  
  "Foi a miña idea," Tala, dixo humildemente. "Debemos ir ao redor."
  
  
  "Eu estou a xogar con vostede. Nós probablemente non podería ter unha mellor tempo. É que Fong?"
  
  
  A través da estrada principal, que se estende de lado a lado, como moito como se podía ver, e apoiada por triple montañas ou volcánica núcleos, foi a praia e litoral. Tiña unha cultura, civilizado aparencia, a diferenza Adata. Prados ou campos de rosa sobre o terreo máis elevado en verde e marrón oblongo liñas, e alí foron os clusters do que parecía casas. Nick penso que el viu un camión ou autobús na estrada, cando el apertou os ollos.
  
  
  "Existe unha forma de sinal eles? Se ocorrer de ter un espello?"
  
  
  "De ningún xeito."
  
  
  Nick engurrou o cello. O submarino tiña unha chea selva kit de supervivencia, pero todo parecía parvo para arrastrar o ego de todo. Os xogos no seu ego peto parecía castaña de anacardo. El pulido Hugo lámina fina e intentou dirixir os flashes en Fong Illa, dirixindo os últimos raios de sol. El pensou que quizais el podería falsa algunhas flashes, pero neste país estraño, el pensou amargamente, que lle importa?
  
  
  Tala estaba sentada na area, o seu cabelo negro brillante colgado para abaixo sobre os seus ombreiros, o seu pequeno corpo inclinado con fatiga. Nick sentiu un doloroso cansazo nas súas propias pernas e pés e uniuse a ela. "Eu podo correr sobre eles durante todo o día de mañá".
  
  
  Tala inclinouse sobre el. Exhausto, el pensou en primeiro lugar, ata que unha man fina esvarou a través ego antebrazo e preme contra el. El admiraba a perfecta lúa en forma de crema de círculos na base das súas uñas. Home, ela era unha rapaza fermosa.
  
  
  Ela dixo suavemente, " Que debe pensar que eu son terrible. Ela foi convidada a facer as cousas ben, pero que acabou sendo unha desorde."
  
  
  El apertoulle a man suavemente. "El só parece peor, porque está tan canso. Mañá vou explicar-lle antes de que o seu pai que é un heroína. Vostede enviou unha carta pedindo para axudar. Eles van cantar e bailar mentres toda a familia celebra a súa bravura."
  
  
  Ela riu, como se Ay gusta a fantasía. Entón el colleu unha respiración profunda. "Vostede non sabe a miña familia. Se o Alcalde tiña feito isto, quizais. Pero ela é só unha nena."
  
  
  "Algunha rapaza." Emu era máis cómodo asumindo ela. Ela non mente. Ela aconchegou-se.
  
  
  Despois dun tempo, a súa fendas comezou a doer. El fixo un lento banco de prensa sobre a area, e ela seguiu como unha cuncha. Ela comezou a correr unha pequena man levemente máis ego no peito e do pescozo.
  
  
  Dedos finos acariciou ego queixo, rastrexar os seus beizos, acariciou a súa ollos. Eles masaxe súa orella e templos con un saber destreza que, combinado co día do exercicio, case poñer-lo para durmir. Excepto que cando unha provocación, suave toque tocou ego mamilos e embigo, el espertou de novo.
  
  
  Os seus beizos suavemente cepillado contra ego oído. "Vostede é unha boa persoa", "Al".
  
  
  "Vostede dixo que antes. Está seguro, non é?"
  
  
  "Eu sei. Mabel sabía." Ela riu.
  
  
  "Non preme o meu amigo," el murmurou somnolenta.
  
  
  "Vostede ten unha noiva?"
  
  
  "Por suposto."
  
  
  "Ela é unha fermosa Americana?"
  
  
  "non. Ela é unha desagradable Esquimó, pero levar o meu xastre, ela pode facer un bo pottage."
  
  
  "O que?"
  
  
  "Caldeirada de peixe".
  
  
  "Eu realmente non teño un mozo."
  
  
  "Veña. Pouco agradable prato, como estás? Non todos os seus locais de vapores son cego. E que é intelixente. Educado. E, por certo ", - el deulle un pouco de espremer como el abrazou o seu - " grazas por bater-me." este é un crocodilo. El tomou coraxe ."
  
  
  Ela burbullas feliz. "Non era nada". Seducindo dedos bailou sincero sobre o ego cinto, e Nick inalado quente, rica aire. Votación, como acontece. Tropical noite quente sangue ferve. Mina está a quentar, e está tendo unha romper unha mala idea?
  
  
  El rolou para o seu lado, agarrando Wilhelmina baixo o seu brazo de novo. Tala caber-lle como confort como o Luger na súa funda.
  
  
  "Non, un home novo e bonito sobre Phong Illa para ti?"
  
  
  "Non realmente. Gan Bik Tiang di que me ama, pero eu creo que é confuso."
  
  
  "Como confuso é vostede?"
  
  
  "El parece nervioso arredor de min. El case me toca."
  
  
  "Estou nervioso en torno de ti. Pero eu quere toca-lo..."
  
  
  "Se eu tivese unha forte outros - ou home-eu non ter medo de nada."
  
  
  Nick levado de volta a man que fora movendo lentamente cara a aqueles atractivo mozo seos e ela deu un tapinha no ombro. Esta necesario pensar. Un home? Ha! Sería sabio para estudar Makhmurov antes de entrar en apuros. Había estraños costumes-como temos nos filla, e temos en ti. Non sería bo se eles foron os membros da tribo, onde a tradición di que é unha gran honra para montar un dos ih é fillas menores de idade? Non hai tal sorte.
  
  
  El cochilado. Os dedos na súa testa estaba de volta, hipnotizante.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  A Tala jack é o único transmisión do ego. El comezou a ir, e unha man preme contra Ego no peito. A primeira cousa que vin foi un brillo coitelo, dous metros de longo, non moi lonxe do seu nariz, a punta na súa gorxa. Tiña unha simétrica lámina con unha curva de serpe. Mans agarrou o ego de brazos e pernas. Cinco ou seis persoas detidas egos, e eles non eran febles, el decidiu tras unha experimental revocador.
  
  
  Tala foi arrastrado lonxe del.
  
  
  Nick mirada seguido o brillo lámina para o seu titular , un popa mozos Chineses home con moito pelo curto e ordenadamente aparado características.
  
  
  O Chinés, preguntou en perfecto galego, " Matar o ego, Tala?"
  
  
  "Non facelo ata que eu che dar unha mensaxe," Nick agarrado. Que parecía tan intelixente como calquera dos outros.
  
  
  O home Chinés engurrou o cello. "Ela Gan Bik Tiang. Quen é vostede?"
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 2
  
  
  
  
  
  
  
  "Pare!", berrou Tala.
  
  
  É hora de Ei para unirse a acción, Nick pensamento. El estaba aínda e dixo: "o Seu nome é Al Bardo, un empresario Estadounidense. Miss Makhmoor trouxo a casa."
  
  
  Revirando os ollos, viu como a Tala se achegou o desaloxo . Ela dixo, " está connosco, Arma. El me trouxo de volta a partir de Hawai. Ela, falar con xente ao seu redor monotonamente e..."
  
  
  Ela continuou o fluxo de Inglés-Indonesio que o Nick non podía seguir. Os homes comezaron a saír ego mans e pés. Finalmente, o delgado Chinés adolescente tirou o kris e coidadosamente colocado ego, o cinto de cubrir. El tendeulle a man, e Nick tomou como se o emu precisaba. Non hai nada de malo con coller un, en torno a eles-só no caso de. El finxiu ser torpe e parecía magoado e con medo, pero como el ten aos seus pés, el estudou a situación, mentres que tropezar sobre a area. Sete persoas. Un está sostendo unha espingarda. Se é necesario, el sería neutralizar ego en primeiro lugar, e as posibilidades eran máis altos que aínda tendo ih todos eles. Horas e anos de práctica-judo, karate, savate-e mortal precisión, con Wilhelmina e Hugo Lee o que lle dá unha enorme vantaxe.
  
  
  El balance a cabeza, esfregar o seu brazo, e escalonada sobre a lamber as súas K en matemáticas con unha espingarda. "Por favor, desculpe-nos, "Gan, dixo," Tala di vostede veu para axudarnos. Eu penso que podería ser o seu prisioneiro." Vimos o flash última noite, e chegamos de volta antes do amencer."
  
  
  "Eu entendo", dixo Nick. "Non hai ningún dano feito. Pracer en coñece-lo. Tala estaba falando sobre vostede."
  
  
  Gan parecía satisfeito. "Onde está o seu escalar? "
  
  
  Nick tiro Tala unha zona de ollar. "A NÓS Mariña desembarcou nós aquí. No outro lado da illa."
  
  
  "Eu vexo. O noso barco está situado na marxe dereita. Pode obter-se?"
  
  
  Nick decidiu que o ego xogo foi mellorando. "Eu estou ben. Como están as cousas en Phong?"
  
  
  "Non é bo. Non é malo. Temos os nosos propios problemas..."
  
  
  "Tala dixo dn. Hai máis novidades desde os bandidos?"
  
  
  "si. É sempre o mesmo. Máis diñeiro, se non, eles van matar os reféns..."
  
  
  Nick estaba seguro de que el estaba indo a dicir "Tala." Pero Tala foi aquí! Eles estaban camiñando na praia. Gan dixo: "Vostede vai atopar Adán Makhmur. El non vai estar feliz en ver vostede."
  
  
  "Eu oín. Podemos ofrecer poderosa axuda. O seu seguro de que a Tala dixo a vostede que eu tamén teño unha conexión co goberno. Por que non el e as outras vítimas recibe-lo?"
  
  
  "Eles non cren en asistencia do goberno. Eles cren no poder do diñeiro, e os seus propios plans. O seu propio... eu creo que é un complicado inglés palabra".
  
  
  "E eles nin sequera cooperar uns cos outros..."
  
  
  "non. Non é o que eles pensan que é. Todo o mundo cre que, se vostede é un asalariado, todo vai estar ben e sempre pode obter máis diñeiro. Coñeces a historia da galiña e os ovos de ouro?"
  
  
  "Si".
  
  
  "É iso mesmo. Eles non poden entender como bandidos pode matar unha galiña realización de ouro."
  
  
  "Pero pensa que se non..."
  
  
  Eles redondeado a cuspir en todo o rosa e branca area, e Nick viu un pequeno barco de vela, unha dobre cuberta de barco con unha media baixou vela latina, batendo na luz do vento. O home intentou arranxalo. El parou cando viu ih. Gan quedou en silencio por uns minutos. Finalmente, el dixo, " Algunhas das persoas que nos rodean son máis novos. Podemos ver, ler, e pensar de forma diferente."
  
  
  "O seu galego é excelente, e ten un Americano en vez de un acento Británico. Vostede foi á escola en Estados Unidos?"
  
  
  "Berkeley," Arma, dixo pouco.
  
  
  Houbo pouca oportunidade de falar en prau. O gran vela feita a maioría da luz do vento, e o pequeno oficio cruzou o tramo de terra en catro ou cinco nós, mentres que a Indonesios xogou apoia sobre el. Eles foron muscular, difícil homes, todo o óso e sinew, e eles foron excelentes mariñeiros. Eu non estou dicindo que as nosas palabras, eles se mudaron a súa alenka para manter a mellor windage.
  
  
  Nunha clara mañá, Phong Illa parecía máis eficiente que ao anoitecer. Eles fixeron o seu camiño para unha especial peirao que foi creado sobre palafitas preto de dous centenares de metros da costa. No ego final foi un complexo de almacéns e galpões, camións de varios tamaños; ao leste, un pequeno tren de vapor manobrando pequenos vagóns na estación de ferrocarril.
  
  
  Nick inclinouse preto de Gunn da orella. "O que está enviando?"
  
  
  "Lince, paneis, coco produtos, café, de goma. Levar e bauxita dende outras illas. Mr Machmoor é moi coidadoso."
  
  
  "Como está o negocio?"
  
  
  "Mr Makhmur posúe moitas tendas. Grande en Iacarta. Sempre temos mercados, salvo cando a segunda prezos están caendo moito."
  
  
  Nick penso que Gan Bykova tamén foi á procura. Eles estaban ancorados en un peirao flotante en o gran peirao, xunto a un dous-masted escuna onde un camión guindastre estaba cargando bolsas para palés.
  
  
  Gan Bykova levou Tala e Nick xunto o porto de Bar, e ata o camiño pavimentado para o especial, un xenial edificio con articulado persianas. Eles entraron en unha oficina con un pintoresco decoración que combina Europeos e Asiáticos motivos; as paredes ao redor da madeira pulida foron decorado con obras de arte que Nick penso que estaban pendentes, dous xigantes fans circulou sobrecarga, mofando de alta, en silencio aire acondicionado en o canto. Unha ampla administrativa materia en torno a un ferro árbore foi rodeado por un estado-da-arte de contar máquina, cadro, e equipos de gravación.
  
  
  O home detrás da mesa foi grande-ancha, curta con forte ollos castaños. Estaba vestido en inmaculada, a medida de algodón branco. Un nobre Chinés home nun traxe de liño máis dun azul polo camisa estaba sentado nun banco de ben esfregar tikk. Gan Bykova dixo: "Sr Machmoor é o Sr Al Bardo. El trouxo a Tala." Nick apertaron as mans, e Arma chamou ego para o Chinés. "Este é o meu pai, Ong Chan."
  
  
  Eles foron agradable persoas sen trucos. Nick non sinto ningunha hostilidade - era máis como "é bo que vostede chegou, e iso vai ser bo cando deixar."
  
  
  Adán Makhmur dixo: "Tala vai querer comer e relaxarse. Gan, por favor, leva-la para casa, no meu coche e volver."
  
  
  Tala mirou para Nick - eu lle dixen-e seguido Arma para fóra da sala. Patriarca Machmurov aceno Nick para unha materia. "Grazas por traer de volta a miña fast-paced filla. Espero que isto non era un problema."
  
  
  "Non importa en todo."
  
  
  "Como fixo ela en contacto con vostede?"
  
  
  Nick puxo sobre o cabalo. El lles dixo que Tala dixera en Hawai e, sen nomeamento ELA, deu a entender que era un" axente " dos Estados Unidos, ademais de ser unha "arte popular plug-in". Cando vai parar
  
  
  Adán intercambiaron unha mirada con Ong Chang. Nick penso que eles trocaron un aceno de cabeza, pero a lectura ihk era como adiviñar a cara abaixo tarxeta de un bo cinco tarxeta de xogo de poker.
  
  
  Adán dixo, " Iso é parcialmente certo. Odin era en torno meus fillos... uh, detido ata o furón cumpran determinados requisitos. Pero eu prefiro manter o ego na familia. Esperamos así... chegar a unha solución, sen ningunha axuda exterior."
  
  
  "Eles vai sangrar si branco," Nick dixo sinceramente.
  
  
  "Temos recursos significativos. E ninguén é sempre tolo o suficiente para matar un ganso de ouro. Non queremos que calquera interferencia."
  
  
  "Non interfire, o Sr Machmoor. Axuda. Substancial, poderoso de asistencia, se a situación require."
  
  
  "Sabemos que é o seu ... axentes teñen o poder. A súa coñeceu algúns torno a eles ao longo dos últimos anos. Mr Hans Nordenboss está no seu camiño aquí por aire agora. Ela, eu creo que é o seu asistente. Así que chegue. Eu espero que tanto gusta de miña hospitalidade e gozar dunha boa comida antes de saír. "
  
  
  "Vostede é chamado de unha persoa intelixente, o Sr Makhmur. Sería un intelixente xeral rexeitar reforzos?"
  
  
  "Se eles implica adicional perigo. Mr Bardo, eu teño máis de dúas mil persoas boas. E podo facelo tan axiña se eu queira."
  
  
  "Eles saben onde o misterioso prisioneiro lixo é?"
  
  
  Makhmur engurrou o cello. "non. Pero imos facelo en tempo."
  
  
  "Non ten o suficiente de súa propia avións para voar anualmente?"
  
  
  Ong Chang tossiu educadores. "Mr Bardo, esta é máis difícil do que se podería pensar. O noso país é o tamaño do seu continente, pero está composto por máis de tres mil illas con un número case infinito de portos e refuxios. Miles de buques de ir e vir. Todos os tipos. Este é un pirata real en todo o hotel tamén. Vostede recorda de calquera historias de piratas? Eles aínda son válidas hoxe. E moi eficiente, agora, con antigos veleiros e novos poderosos que pode superar todos, pero o máis rápido naval de buques ."
  
  
  Nick balance a cabeza. "Eu xa oín que o contrabando é aínda un líder da industria. Filipinas ten protestou sobre este ao longo do tempo. Pero agora considerar Nordenboss. Que é unha autoridade en este campo. El atende con moitas persoas importantes e escoita. E cando recibimos armas , que pode chamar para axuda real. State-of-the-art dispositivos que mesmo o seu miles de persoas e moitos barcos non poden igualar."
  
  
  "Sabemos que," Adam Makhmur respondeu. "Con todo, non importa canto de unha autoridade Sr Nordenboss é, este é un diferente e complexa sociedade. Eu coñecín con Hans Nordenboss. Eu respecto o seu ego habilidades. Pero repito, por favor, deixe-nos só."
  
  
  "Vai me dicir se hai foron calquera novas esixencias?"
  
  
  Os dous homes máis vellos trocado unha rápida ollada de novo. Nick decidiu nunca para xogar ponte contra eles. "Non, que non é a súa preocupación," Makhmur dixo.
  
  
  "Por suposto, non temos ningunha autoridade para realizar unha investigación no seu país, a non ser que vostede ou o seu autoridades queren que a xente a facelo," Nick admitido suavemente e moi educadamente, como se tivese aceptado ih desexo. "Nós dormitorios ía axudar, pero se non podemos - que non pode. Por outra banda, se ocorrer de se atopou con algo útil para a súa policía-eu estou seguro que vai cooperar con nós - quero dicir con eles."
  
  
  Adán Makhmoor entregou Nick unha caixa de resumo, blunt holandés charutos. Nick tomou un, así como Ong Chang. Eles respirou en silencio por un tempo. O puro foi excelente. Finalmente, Ong Chang comentou con un expressionless rostro, " vai atopar que os nosos órganos poden ser desconcertante - desde unha perspectiva Occidental."
  
  
  "Eu oín algúns comentarios sobre IHT," Nick admitiu.
  
  
  "Nesta área, os exércitos son máis valioso do que a policía."
  
  
  "Eu entendo."
  
  
  "Eles están moi mal pagado."
  
  
  "Así que recoller un pouco aquí e alí."
  
  
  "Como foi sempre o caso para descontrolada exércitos," Ong Chang acordou educadores. "Esta é unha das cousas que o seu Washington, Jefferson e Payne sabía tan ben preto e defendeu o seu país."
  
  
  Nick mirou rapidamente na Chinés cara a ver se o egos estaban a xogar. Tamén pode tentar ler a temperatura en un impreso calendario. "Debe ser difícil para facer negocios."
  
  
  "Pero non imposible," Machmur explicou. "Facer negocio aquí é como a política, torna-se arte de facer o seu mellor. Só os parvos quere deixar de negociación, mentres que obter a súa parte."
  
  
  "Entón vostede pode xestionar as autoridades. Como está indo para xestionar a chantagem e secuestradores cando eles están máis duro?"
  
  
  "Imos abrir o camiño cando o tempo vén. Mentres tanto, estamos coidado. A maioría dos Indonesio xuventude de todo o mundo están agora baixo a protección ou a estudar no estranxeiro."
  
  
  "O que vai facer con Tala?"
  
  
  "Necesitamos para discutir iso. Quizais só tes que ir a unha escola en Canadá..."
  
  
  Nick pensei que ía dicir ", tamén," que daría a el unha oportunidade de preguntar sobre Akima. En vez Adán dixo rapidamente:
  
  
  "Mr Nordenboss será aquí en preto de dúas horas. Vostede debe estar preparado para tomar un baño e comer un pouco de comida, e eu estou seguro que pode equipar-se ben na tenda." El levantouse. "E eu vou che dar un pequeno paseo das nosas terras."
  
  
  Ego propietarios levou Nick para o aparcamento, onde un mozo en un dobrado-en sarong foi preguizosamente limpando un land rover ao aire libre. El usaba unha hibisco árbore detrás da orella, pero el levou con coidado e ben.
  
  
  Eles pasaron por unha substancial aldea preto de un quilómetro de distancia, cheas de xente e nenos, cuxa arquitectura claramente reflectida holandés influencia. Os veciños foron cor vestida, ocupado e alegre, e os motivos foron moi limpo e ordenado. "A súa cidade parece próspero," Nick comentou educadores.
  
  
  "En relación a cidades ou en torno a algúns pobres rexións agrícolas ou superpoboado queridos, estamos facendo moi ben," Adán respondeu. "Ou que podería ser unha pirueta de canto de matemáticas é necesario. Nós medran moito arroz que exportación ego, e temos unha morea de gando. Ao contrario do que pode ter oído, estas persoas son traballador, sempre que eles teñen algo que paga a pena facer. Se podemos acadar a estabilidade política por un tempo e poñer máis esforzo en noso nacemento de control de programas, eu creo que pode resolver os nosos problemas. Indonesia é unha das máis ricas, pero menos desenvolvidos rexións do mundo."
  
  
  Ong entrou na conversa, " Que eran os nosos propios peores inimigos. Pero estamos a aprender. Unha vez que comezar a traballar xuntos, estes problemas vai desaparecer."
  
  
  É como asubiando na escuridade, Nick pensamento. Secuestradores nos arbustos, exércitos na porta, unha revolución baixo os pés, e a metade nativos tentando matar a outra metade, porque eles non aceptar un determinado conxunto de supersticións - ih problemas non son máis aínda.
  
  
  Eles chegaron a outra aldea con un gran edificio comercial no centro, de apertura para unha grande, de planta cadrada á sombra de árbores xigantes. Un marrón pequeno regato corría a través da área do parque, os seus bancos en chamas con flores brillantes: glassed, hibisco árbores, azalea, lume viñas, e mimosas. A estrada levou a verdade a través dun pequeno poboado, e en ambos os dous lados do camiño foron intrincados patróns de bambú e palla casas.
  
  
  O sinal por riba da tenda simplemente dixo MACHMOOR. Foi sorprendentemente ben abastece, e Nick foi rapidamente grazas a unha extensa oferta de novos algodón pantalóns e camisas, goma-solado de zapatos, e un elegante, sombreiro de palla. Adán é un gran país, ego escoller máis, pero Nick diminuíu, explicando que ego equipaxe está no hall en Iacarta. Adán aceno fóra de Nick oferta de pagamento, e eles saíu para a ampla terraza como dous camións do exército tirou para arriba.
  
  
  O oficial que chegou ata os pasos, foi duro e recto e marrón como espiños. Ten que ter difícil de adiviñar ego personaxe do xeito algúns nativos que foron lounging nas sombras recuou. Eles non parecen con medo, pero só cauteloso - como eles poderían afastarse un portador de unha enfermidade ou un can que non morder. El saudou Adán e Ong en Indonesio-Malay.
  
  
  Adán dixo en inglés,"Este é o Sr Al-Bardo, o Coronel Sudirmat, un Americano comprador." Nick difícil de adiviñar que " comprador "lle deu máis de estado de"documentación." Coronel Sudirmat o aperto de man era amable, en contraste co ego de un duro exterior.
  
  
  O militar home dixo: "Benvido. Eu non sabía que chegara..."
  
  
  "El veu por helicóptero privado," Adam, dixo rapidamente. "Nordenboss está no seu camiño."
  
  
  O fráxil ollos escuros estudou Nick, pensativo. O Coronel tiña de ollar para arriba, e Nick penso que el odiaba. "Vostede é o Sr Nordenboss compañeiro?"
  
  
  "En un camiño. El vai me axudar a viaxar e mirar para as mercadorías. Pode dicir que somos vellos amigos."
  
  
  "O seu pasaporte..." Sudirmat estendeu a man. Nick viu Adán carranca no preocupación.
  
  
  "Na miña equipaxe," Nick dixo cun sorriso. "Debe o ego da sede trae-lo? Non me diga..."
  
  
  "Iso non é necesario", Sudirmat dixo. "Eu vou tomar un ollar para el antes de que eu deixar."
  
  
  "Eu estou moi triste, eu non sabía que xa fixen", dixo Nick.
  
  
  "Non hai regras. Só o meu desexo."
  
  
  Eles xogaron que land Rover xogo de novo e levou para abaixo da estrada, seguido polo rosmando camións. Adán dixo suavemente, " Que outplayed el. Non ten un pasaporte."
  
  
  "Eu vou facelo tan pronto como Hans Nordenboss chega. Un perfectamente válido pasaporte con tarxeta visa, selos de entrada e todo o que necesitas. Podemos deter Sudirmat antes ferret?"
  
  
  Adán suspirou. "El quere diñeiro. Podo pagar a uem agora ou máis tarde. El vai levar unha hora. Bing-deixar o coche." Adán saíu ao redor do coche e gritou para o camión que levado cara arriba, detrás deles, " Leo, imos volver para o meu escritorio e rematar a nosa viaxe de negocios, e, a continuación, que pode unirse a outros na casa."
  
  
  "Por que non?" Sudirmat respondeu. "Entrar."
  
  
  Nick e Ong partiu en Land Rover. Ong cuspiu sobre o seu lado. "A sanguessugas. E que ten un cen bocas."
  
  
  Eles camiñaron en torno a unha pequena montaña con terrazas e
  
  
  con culturas dos campos. Nick pego Ong ollo e apuntou para o condutor. "Podemos falar?"
  
  
  "Bing é correcto."
  
  
  "Vostede me pode dar máis información sobre os bandidos ou secuestradores? Eu entendo que poden ter lazos de China."
  
  
  Ong Tiang balance a cabeza tristemente. "Todo o mundo en Indonesia ten Chinés conexións, o Sr Bardo. Eu non podo dicir que son un ben-ler persoa. Xa debería saber que nós, tres millóns de Chineses, dominar a economía de 106 millóns de Indonesios. A renda do medio Inglés nativo é de cinco por cento da renda de Indonesia. Que sería de nos chaman capitalistas. O Indonesios están atacando nós, chamando-nos comunistas. Non é este un estraño imaxe? "
  
  
  "Moito. Vostede di que non cooperar e non vai cooperar con bandidos, se eles están conectados a China."
  
  
  "A situación fala por si," Ong, dixo tristemente. O meu propio fillo está a ser ameazada. El non vai para Iacarta sen catro ou cinco gardas de seguridade."
  
  
  "Gan Boi?"
  
  
  "si. A pesar de eu ter outros fillos na escola en Inglaterra." Ong limpou a cara cun pano. "Non sabemos nada sobre a China. Temos vivido aquí por catro xeracións, algúns en torno a nós para unha morea máis. O holandés riu e perseguido nos en 1740. Pensamos de nós mesmos como Indonesios ... pero cando ih sangue é quente, rochas poden comezar a voar na cara de unha persoa Chinés a partir da rúa."
  
  
  Nick sentiu que a Ong Tiang saudou a oportunidade de discutir as súas preocupacións cos Americanos. Por que fixo iso parece, ata hai pouco, que os Chineses e os Americanos sempre convivir? Nick, dixo suavemente: "eu sei de outra raza que xa experimentou sen sentido odio. O home é un novo animal. A maior parte do tempo, el actúa en torno emocións en vez de a través de consideracións de razón, especialmente no medio da multitude. Agora tes unha oportunidade de facer algo. Determinar a día. Obter información ou descubrir como eu pode obter para os bandidos ih vela lixo ."
  
  
  Ong ' s solemne expresión tornouse menos misteriosa. El parecía triste e preocupado. "Eu non podo. Non nos entenden, así como pensa. Nós resolver os nosos propios problemas."
  
  
  "Quere dicir ignorar ih. Está pagando por iso. Ten esperanza para o mellor. Non, non funciona. Acaba de abrirse a novos requisitos. Ou o animal-o home que eu mencionen é un poder-fame déspota, penal, ou político, e que está en apuros. Tempo de loita. Prima de coidados de chamada. Ataque."
  
  
  Ong balance a cabeza un pouco e non quero dicir que calquera máis. Eles tirou a unha especial en forma de U casa de fronte para a estrada. É mesturado na paisaxe tropical, como se tivese medrado co resto do exuberante árbores e flores. Nen tivo grande de madeira toldos, ampla de vidro pechado balcóns, e, Nick difícil de adiviñar, preto de trinta cuartos.
  
  
  Ong trocaron algunhas palabras con unha fermosa moza en un branco sarong e, a continuación, dixo Nick, "Ela vai amosar a vostede para o seu cuarto, o Sr Bardo. Ela fala inglés débil, pero fala bo Inglés e holandés se sabe ih. Na sala principal - non pode perder ."
  
  
  Nick seguido o branco sarong, admirando as ondas do ego. Ego cuarto foi espazos, con un moderno vinte anos Británico-casa de baño estilo con un metal toalla rack o tamaño dunha pequena pegada. El regado, raspar, e cepillado de dentes, utilizando os equipos perfectamente definidos no armario de medicamentos, e me sentín mellor. El roupa e limpas Wilhelmina, a continuación, apertou o seu cintos de seguridade. En orde para unha gran pistola para ser escondido en un deportes camisa, precisa del para ser perfectamente suspendido.
  
  
  Estaba deitado nunha cama grande, admirando a tallada armazón de madeira, sobre o que pendía unha voluminosa mosquiteiro. O almofadas eran difíciles, e mentres eles estaban recheo con cuartel bolsas; recordou que o ihs foron chamados "holandés de mulleres". El tirou-se xuntos e asumiu unha completamente relaxado posición, os seus brazos na súa lados, palmas viradas cara abaixo, cada músculo ego amolece e recollida de sangue fresco e enerxía como el mentalmente ordenou cada parte do seu corpo poderoso para estirar e recuperar. Era unha rutina de ioga que tiña investigado na India, valioso para unha rápida recuperación, para gañar forza durante os períodos de actividade física ou mental, estrés, para a realización súa respiración máis, e para estimular o pensamento claro. El atopou algúns aspectos de ioga sen sentido e outros non ten prezo, que non é sorprendente - chegou ás mesmas conclusións despois de estudar Zen, ciencia Cristiá, e a hipnose.
  
  
  El levou un momento para pensar sobre o seu apartamento en Washington, o seu pequeno pavillón de caza en a Catskills, e David Hawke. A uem gusta o imaxes. Cando a porta da sala aberta, foi moi tranquila, e el sentiu revigorado e confiado.
  
  
  Nick estaba deitado na súa shorts, con un luger e un coitelo baixo o novo perfectamente dobrado pantalóns que estaba próximo a el. El puxo a súa man sobre a arma, sen facer un son e inclinou a cabeza para que el puidese ver a porta. O Touro Arma veu. Ego mans estaban baleiras. El camiñou en silencio para a cama
  
  
  .
  
  
  O mozo Chinés home deixou de dez metros de distancia , unha figura esvelta na escuridade dun gran, tranquilo sala. "Mr Bardo ..."
  
  
  "Si", dixo Nick instantaneamente.
  
  
  "Mr Nordenboss vai ser aquí, en vinte minutos. Eu penso que quere saber."
  
  
  "Como vostede sabe?"
  
  
  "Un amigo meu, na costa oeste ten unha radio. El viu o avión e me deu tempo estimado de chegada."
  
  
  "E vostede xa escoitou falar de que o Coronel Sudirmat pediu para ver o meu pasaporte, e Mr Machmoor ou o seu pai lle pediu para comprobar Nordenboss e me dar consellos. Eu non podo dicir moito sobre o seu espírito de loita aquí, pero a súa comunicación é moi moi boa."
  
  
  Nick balance as pernas sobre o lado da cama e levantouse. El sabía que Gan Bykova estaba estudando o ego, a pensar sobre as cicatrices, observando o afinados condición física, e avaliar a forza do home branco é poderoso corpo. Gan Bykova encolleu os ombreiros. "Os homes máis vellos son conservador e quizais eles están certos. Pero hai algúns en torno a nós que pensan de forma moi diferente."
  
  
  "Porque estudou a historia do vello home que moveu a montaña?"
  
  
  "non. Porque nós ollar o mundo cos nosos ollos ben abertos. Se Sukarno tiña boas persoas que poderían axudar a uem, as cousas sería mellor. Os holandeses non nos quere chegar moi intelixente. Temos que coller. de forma independente."
  
  
  Nick riu. "Ten o seu propio sistema de intelixencia, o mozo o home. Adán Makhmur dixo a vostede sobre Sudirmat e o pasaporte. Bean dixo a vostede sobre a miña conversa con seu pai. E que cara de costa anunciou Nordenboss. Que sobre a loita con tropas? vostede organizou unha milicia, auto-defensa da unidade,ou subterráneos? "
  
  
  "Eu debería dicir a ela o que comer?"
  
  
  "Quizais aínda-non. Non confío en ninguén máis de trinta".
  
  
  Gan Bykova foi momentaneamente confuso. "Por que non? iso é o que os estudantes Americanos dicir."
  
  
  Nick vestida de xeito rápido e educadores mentiu, " Pero non se preocupe sobre como axudar-me."
  
  
  "Por que non?"
  
  
  "Eu estou de vinte e nove."
  
  
  Arma Touro asistir expressionlessly como Nick corrixido Wilhelmina e Hugo. Era imposible para ocultar a arma, pero Nick tiña a impresión de que a Arma Touro podería ser persuadido moito antes de que el deu ata os segredos. "Podo trae-la para ti Nordenboss?" Gan, preguntou o Touro.
  
  
  "Vostede vai atopalo?"
  
  
  "Eu pode."
  
  
  "Pregunta ego para poñer a miña equipaxe no meu cuarto e me dar un pasaporte, así como el pode."
  
  
  "El vai facer", o novo Chinés, dixo, e saíu. Nick deu en tempo para percorrer o longo corredor, a continuación, saíu para o frío, escuro corredor. En este á foron día en ambos os dous lados, día con persianas de toda a madeira natural para a máxima ventilación dos cuartos. Nick escolleu unha porta case oposto da sala. O dispostas ordenadamente os elementos indicou que ela estaba ocupado. El axiña pechou a porta e intentou outro. O terceiro cuarto foi explotado era, obviamente, un non utilizados cuarto de hóspedes. El entrou, configurar unha cadeira para que el puidese ollar para fóra a través portas, e Stahl esperou.
  
  
  A primeira persoa a batida na porta foi un cara con unha flor detrás da orella-o condutor dun Land Rover Bing. Nick esperou para o delgado adolescente para moverse polo corredor, a continuación, silenciosa andaba detrás del e dixo:, " Mirando para min?"
  
  
  O neno saltou, virou-se e mirou confuso, a continuación, poñer a nota de Nick man e saíu correndo, a pesar de Nick, dixo, " Ei, esperar..."
  
  
  A nota dixo, "Coidado de Sudirmat." Ver se esta noite."
  
  
  Nick volveu ao seu posto fóra da porta, acendeu un cigarro, tivo unha media ducia de follas, e usou unha partida para queimar a mensaxe. A rapaza caligrafía e unha "T". Será Tala. Ela non sabía que el avaliados persoas como Sudirmat en cinco segundos, a continuación, se atopou con eles, e, a continuación, se é posible, non dixo nada e deixar los chegar detrás del.
  
  
  Era como asistir a un xogo interesante. A rapaza fermosa que tiña anteriormente escoltado ego para a sala suavemente camiñou, bateu na porta da sala, e caeu en nah. Ela estaba cargando a roupa. Isto pode ser necesario, ou pode ser unha escusa. Ela saíu un minuto máis tarde, e á esquerda.
  
  
  Logo foi Ong Chang. Nick deixar Los bater e entrar. Emu ten nada que falar con persoas maiores Chinés - aínda. Ong continuou a se negan a cooperar, ata eventos demostrou que era mellor para cambiar o ego. A única cousa que vai respectar o sabio idade Tiang en persuasión é o exemplo e a acción.
  
  
  A continuación, o Coronel Sudirmat apareceu, mirando como un ladrón que vagueia arredor sobre unha alfombra, vendo a súa volta, como un home que sabe que el deixou os seus inimigos detrás e que un día eles van coller. El bateu na porta. El bateu na porta.
  
  
  Nick sorriu, como el se sentou na escuridade, suxeitando un dos blinds abrir un oitavo dunha polgada. Puño de poder, listo para abrir, palma cara arriba. Em estaba ansioso para pedir Nick para o seu pasaporte, e el podería facelo en privado se había unha oportunidade de gañar algúns rupias.
  
  
  Sudirmat esquerda con un descontento ollar. Mimmo pasou varias persoas, lavado, descanso e vestido para a cea, algúns roupa interior en branco, algúns en unha combinación de europa e Indonesia moda. Todos miraron legal, colorido, e cómodo. Mimmo pasou Adán Makhmur con un descoñecido Indonesio nobre aspecto, e Ong Tiang pasou con dous Chinés por exemplo, ego idade-que mirou ben alimentados, cauteloso e ben-off.
  
  
  Hans Nordenboss finalmente chegou con un traxe saco, acompañado por unha empregada do fogar coas súas pertenzas. Nick cruzou a sala e abriu a porta para o seu cuarto antes de Hans dedos bateu o panel.
  
  
  Hans seguiu ata a sala, agradeceu o mozo que rapidamente saíu, e dixo, " Ola, Nick. Eu vou chamar a el Al partir de agora. Onde fixo caer a partir de entón?"
  
  
  Eles me sentín triste por outro mans e trocaron sorrisos. Nick utilizados para o traballo con Nordenboss. Foi un curto, lixeiramente desgrenhado home con close-cropped pelo e unha alegre pudim de cara. En torno a quen pode enganar ti-o corpo está formado por músculos e sinew, non graxa, e un alegre lúa cara enmascarados unha mente afiada e coñecemento do Sueste de Asia, o que podería ser comparado só para algúns Británicos e holandeses que viviu os seus anos nesta rexión.
  
  
  Nick, dixo: "eu fuxiu Coronel Sudirmat. El quere ver o meu pasaporte. El veu a ollar para min."
  
  
  "O Touro Gang me deu unha información." Nordenboss colleu un coiro caso do peito peto e entregou a Ego Nick. "Votar o seu pasaporte, o Sr Bardo. Eu estou perfectamente ben. Vostede chegou en Iacarta catro días e quedou comigo ata onte. Eu trouxo-lle a súa roupa e outras cousas." El apuntou para as maletas. "En Iacarta, eu teño máis do seu equipo. Incluíndo un par de confidencial cousas."
  
  
  "A Partir De Stewart?"
  
  
  "si. El sempre quere que a xente a probar a súa pequena invencións."
  
  
  Nick baixou a voz para doninha nivel ata que tocou para fóra entre eles. "O neno Akim foi Tala Machmur. Adán e Ong non precisan da nosa axuda. Calquera palabra sobre Judas, Muller, ou Junky?"
  
  
  "Eu son Só un fío." Hans falou tan tranquilamente. "Eu teño unha levar en Iacarta que sempre vai levar vostede en algún lugar. A presión sobre estas familias ricas está crecendo, pero eles están pagando e manter os seus segredos para ti."
  
  
  "Son os Chineses tamén retornando para a política de imaxe?"
  
  
  "E como. Só nos últimos meses. Eles non teñen diñeiro para gastar, e Xudas ' influencia é poñer presión política sobre eles, eu creo. Iso é estraño. Aquí, por exemplo, é Adam Makhmur, un multi-millonario que distribúe diñeiro para aqueles que queren arruinar egos e todos emus así. E el ten case sorrir cando el paga."
  
  
  "Pero se eles non teñen Tala...?"
  
  
  "Quen sabe que outras ego membro da familia que teñen? Akim? Ou outro ego fillo?"
  
  
  "Como moitos reféns será que ten?"
  
  
  "O seu palpite é tan boa como a miña. A maioría destes magnates son Musulmáns, ou finxir ser. Eles teñen varios Zhen e nenos. Difícil de comprobar. Se preguntar a el, el vai facer un uso razoable - por exemplo, un catro-carta carta. A continuación, vai vostede xa sabe que a verdade lambe por doce?"
  
  
  Nick riu. "Estes encanto costumes locais." El colleu un traxe de liño branco ao redor da súa bolsa e rapidamente poñelas. "Esta Tala é bonito. Non ten nada semellante ao nah?"
  
  
  "Se Adam convida vostede para unha gran festa, onde eles cociñar un asado de porco e de danza serempi e golek, vai ver máis fermosos bonecos que pode contar. Eu asistir a un aquí preto de un ano atrás. A cerimonia foi asistido por un milleiro de persoas. unha festa para catro días ."
  
  
  "Puxen-me unha invitación."
  
  
  "Eu creo que en breve vai ter un para axudar a Tala. Eles pagan as súas obrigas rapidamente e servir os seus propietarios ben. Que vai voar para a festa cando é máis. Eu estou voando en esta noite. É demasiado tarde. Estamos deixando no inicio da mañá ."
  
  
  Hans levou Nick na gran sala principal. Tiña un bar da esquina, unha fervenza, refrescante aire, unha pista de baile, e un de catro persoa de combinación que vai gran francés-estilo de jazz. Nick coñeceu un par de ducias de homes e mulleres falando sen parar, gozar dun fermoso cea de riesttafel, un "arroz bar" con cordeiro curry e polo, decorado con ovo cocido duro, franxas de pepino, bananas, uvas, formigamento chutney, e froitas e legumes. Eu non podía nome. Había unha multa de Indonesia ale, unha multa coroa de cervexa, e un bo whisky. Despois de que os servos esquerda, varias parellas bailaban, incluíndo a Tala e Gan Touro. Coronel Sudirmat tiña bebido moito e non estaba prestando atención a Nick.
  
  
  Ás once e corenta e seis, Nick e Hans camiñou de volta para abaixo a sala, de acordo que eles tiñan comido moito, tiña unha noite marabillosa, e aprendera nada.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Nick descomprimido a súa equipaxe e poñer nas súas roupas.
  
  
  El fixo algunhas notas no seu pequeno caderno verde co seu persoal código-abreviada, polo segredo que el dixo unha vez Hawke, " ninguén pode roubar un ego e descubrir nada. Partes de que eu non podo entender o que eu escribín. "
  
  
  Ás doce e vinte, houbo unha batida na porta, e deixou en Coronel Sudirmat, vermello-afrontou desde o alcohol tiña bebido, pero aínda emisores, xunto cos gases da bebida, un aire de difícil poder en un paquete pequeno. O Coronel sorriu mecánicamente coa súa fina, escuro beizos. "Eu non quero incomodá-lo na cea. Podo ver o seu pasaporte, o Sr Bardo?"
  
  
  Nick entregado En o caderno. Sudirmat examinou con coidado, en comparación "Mr Bardo" coa foto, e examinou o réxime de páxinas. "Este foi lanzado só recentemente, o Sr Bardo. Non foi a importación para moi longo."
  
  
  "O meu antigo pasaporte estranxeiro expirou."
  
  
  "Ah. Teñen que ser amigos con Mr Nordenboss por un longo tempo?"
  
  
  "Si".
  
  
  "O que sei sobre o ego ... conexións. Tes eles tamén?"
  
  
  "Eu teño unha morea de conexións."
  
  
  "Ah, iso é interesante. Deixe-me saber se eu podo axudar."
  
  
  Nick cerrados seus dentes. Sudirmat mirou para a prata neveira Nick tiña atopou sobre a mesa no seu cuarto, xunto con un recipiente de froitas, té en unha botella térmica, un prato de galletas e pequenos bocadillos, e unha caixa de belas charutos. Nick aceno na mesa. "¿Quere unha bebida á noite?"
  
  
  Sudirmat bebeu dúas botellas de cervexa, comeu a maioría dos bocadillos e galletas, poñer un puro un minuto e acendeu outro. Nick educadores defendido Ego preguntas. Cando o coronel, finalmente, levantouse, Nick foi para ver Ego fóra para o día. Sudirmat fixo unha pausa na apertura. "Mr Bardo, nós imos ter que falar de novo se insistir en cargando unha arma no meu barrio."
  
  
  Nick mirou para o seu fino manto.
  
  
  "O que foi baixo a súa camisa de hoxe é, en definitiva, cando non. A súa debería facer cumprir todo o mundo xa fixen no meu barrio, xa sabe..."
  
  
  Nick pechou a porta. Que era claro. El podería levar a súa propia arma, pero o Coronel Sudirmat tería que pagar unha licenza persoal. Nick preguntou se o Coronel tropas nunca ver o seu salario. Privado Indonesio recibiu preto de dous dólares ao mes. El viviu, facendo as mesmas cousas que eu oficiais facer a gran escala: El extorquir e de aceptar subornos, extorquir bens e diñeiro dos cidadáns, que foi en gran parte a razón para a persecución dos Chineses.
  
  
  Nick información documentos sobre a área de contidos algúns datos interesantes. El recordou un consello: "... se el está implicado con locais soldados, negociar para o diñeiro. Máis desistir das súas armas para vostede ou os criminais para dezaseis dólares por día, sen preguntas." El riu. Quizais ía ocultar Wilhelmina e aluguer de armas de Coronel Ego. El puxo para fóra a todas as luces, excepto a baixa potencia da lámpada, e banca preme na gran cama.
  
  
  A fina, estridente rango de porta galos é, en un punto, o único transmisión de ego. El adestrou para escoitar a el e ordenou aos seus amigos para manter un ollo sobre el. El viu o panel de abrir sen movendo-se en alta colchón.
  
  
  Tala Machmoor entrou na sala e pechou a porta suavemente detrás dela. "Al..." veu un suave murmurio.
  
  
  "Estou sinceramente aquí."
  
  
  Xa que a noite estaba quente, el fixo un banco de prensa sobre a cama no seu algodón boxers. Eles chegaron na equipaxe Nordenboss trouxera, e eles eran perfectos para el. Eles deben ser excelente-eles foron cosidos a usar o mellor dispoñible pulido de algodón, con un escondidos virilha peto para Pierre de alimentos, un para o gas mortal pellets que N3 sobre AX-Nick Carter, alias Al Bardo-foi autorizado a usar.
  
  
  El debatido para alcanzar a súa man, pero decidiu contra el. El e Tala fora a través suficiente xuntos, viu o suficiente de cada un outros, para facer, polo menos, algunhas das convencións innecesarias.
  
  
  Ela atravesou a sala en suma avances, o sorriso no seu pequeno beizos vermellos como alegre como unha nena que é agora reunión ou o home que admiraba e construído seus soños en torno a, ou o home que ela xa estaba namorado. Ela estaba a usar un sarong ao seu redor unha luz de cor amarela con estándares florais de rosa suave e verde. O cabelo negro brillante, ela ía poñer na cea - para Nick admirando sorpresa-agora caeu máis suave e marrón ombreiros.
  
  
  No suave ámbar brillo, ela mirou como o soño de todo home, fermoso, cheo de curvas, movendo-se con suaves movementos musculares que expresa graza, impulsado pola gran forza na súa demencia redondeado membros.
  
  
  Nick sorriu e derrubou sobre a cama. El murmurou: "Ola. Bo ver vostede, Tala. Ollar absolutamente fermosa."
  
  
  Ela dubidou por un momento, a continuación, nadou a otomán para a cama e sentou-se, descansando a uem é escuro cabeza no seu ombreiro. "Non lle gusta a miña familia?"
  
  
  "Moito. E Arma Bik é un bo rapaz. El ten un obxectivo na súa ombreiros."
  
  
  Ela deu un pequeno encoller de ombreiros e unha noncommittal palpebrar que as nenas usan para dicir a un home, especialmente un máis vello - que o outro ou a persoa máis nova é bo, pero non imos perder o tempo falando sobre nen. "O que vai facer agora, Al? Sei que o meu pai e Ong Chang se negou a súa axuda."
  
  
  "La educación en Iacarta con Hans na mañá."
  
  
  "Non vai atopar lixo ou Muller, de alí."
  
  
  El inmediatamente preguntou: "Como é que descubrir sobre Mueller?"
  
  
  Ela corou e mirou para os seus longos dedos finos. "Debe ser para toda a gang que se encarga de roubando-nos."
  
  
  "E secuestra persoas coma ti para chantaxe?"
  
  
  "Si".
  
  
  "Por Favor, Tala." El estendeu a man e tomou un torno a delicadas mans, suxeitando como levemente como un paxaro. "Non ocultar información. Identificar me para que eu poida axudar. Hai outro home coa Muller coñecida como Judas ou Bormann? Un mal aleijado home con un Mueller acento."
  
  
  Ela balance a cabeza de novo, e deu máis do que pensaba. "Eu penso así. Non, eu estou seguro diso." Ela estaba tentando ser honesto, pero Nick penso que, como vostede sabe sobre Judas acento?
  
  
  "Dígame o que outras familias que están sostendo nas súas mans."
  
  
  "Eu non estou seguro sobre moitos deles. Ninguén está a falar. Pero eu estou seguro que a Loponusias teñen os seus fillos Chen Xin Liang e Canción Yulin. E a filla de M. A. Rei."
  
  
  "Os tres últimos son Chineses?"
  
  
  "Indonesio, Chinés. Eles viven no Musulmán zona do Norte de Sumatra. Eles son practicamente sitiada."
  
  
  "Quere dicir que non pode ser morto, en calquera momento?"
  
  
  "Non exactamente. Eles poden ser moi ben, mentres M. A. paga o exército."
  
  
  Vai ego diñeiro manter-se ata que as cousas mudan? "
  
  
  "El é moi ricos."
  
  
  "Como Adam paga Coronel Sudirmat?"
  
  
  "Si, agás que as condicións en Sumatra están aínda peor."
  
  
  "Hai algo que quero dicir a min?" El preguntou suavemente, se pregunta se ela ía dicir-lle como ela sabía sobre Judas, e por que ela estaba libre cando segundo a información ela dixo, ela debe ser un prisioneiro no lixo.
  
  
  Ela lentamente balance da súa fermosa cabeza, os seus longos pestanas caídos. Agora, ela tivo as dúas mans sobre o seu brazo dereito, e ela sabía moito sobre o contacto coa pel, Nick decidiu, como a súa suave, delicado uñas esvarou a través da súa pel, como a vibración dunha bolboreta de ás. Eles deu un tapinha agradable ego no interior do seu pulso e trazou as veas do ego espida brazo mentres ela pretendía examinar ego man. El sentiu como un importante cliente en o salón, especialmente unha fermosa manicura. Ela virou-se ego entregar e levemente acariciou as liñas finas na base de ego dedos, a continuación, trazado-los na súa palma e detallada de cada liña na súa palma. Non, el decidiu, ela era a máis fermosa xitano cartomante nunca visto - o que chama-la no Leste? O seu dedo índice cruzou do seu polgar para ego dedo mindinho, a continuación, de volta para abaixo para ego pulso, e unha súbita formigamento arrepío foi deliciosamente a través ego desde a base da súa columna para o cabelo na parte de atrás do seu pescozo.
  
  
  "En Iacarta," ela murmurou en un suave, cooing ton", podes aprender algo da Mata Nasut. Ela é bo. Probablemente vai atopar sl. Ela é moi fermosa... pricefoothsbe máis fermosa do que a súa vez vai ser. me esqueza bella nah ." O pouco negro-con crista de destino se inclinou cara adiante, e el sentiu o seu suave, quente beizos na súa palma. A punta do seu pequeno lingua comezou a remuíño no centro, onde os seus dedos perturbado cada ego nerviosas.
  
  
  O tremor virou-se para corrente alterna. El formigas éxtase entre a parte superior do ego do cranio e a puntiña dos dedos. El dixo: "Meu querido, vostede é o neno que eu nunca vou esquecer. A coraxe que mostrou en que submarino pouco, o xeito no que realizou a súa cabeza, a falta lle deu que o crocodilo cando me viu en perigo - non hai que esquecer unha cousa." El levantou a súa man libre e acariciou o pelo da cabeza pequena aínda dobrados na palma da súa man preto do ego da vida. Era como calefacción de seda.
  
  
  A súa boca deixou o seu brazo, Rodion colleu o bo chan de madeira, e os seus ollos escuros foron polgadas a partir do seu. Eles brillaban coma dúas pulido de pedras en un templo estatua, pero eles enmarcado ih con un escuro calor que brillou con vida. "Vostede realmente quere de min?"
  
  
  "Eu creo que é un dun tipo. Vostede está fermoso." Non hai mentiras, Nick pensamento, pero como fago para ir sobre con el? A luz refachos do seu doce suspiro combinaba co seu propio ego-maior ritmo, causada pola actual ela tiña xerado ao longo do seu ego columna vertebral, que agora me sentín como un vermello-fío quente envolto en ego e carne.
  
  
  "Vai axudarnos? O que sobre min?"
  
  
  "Eu vou facer o que eu poida."
  
  
  "E vai volver para min? Mesmo se Mata Nasut é tan fermosa como eu digo?"
  
  
  "Eu prometer." Ego man veu libre, fun ata ela espida marrón ombreiros como un cameo, e deixou sobre a súa sarong. Era como peche outro eléctrica romper
  
  
  O pequeno rosa-rosa beizos estaban no ego nivel do seu propio toque, e, a continuación, suavizar ih é gordo, case gordo curvas en un cantarolando sorriso que case lembrou en que ela mirou como na selva despois de Mabel resgou a roupa. Ela deixou caer a cabeza no seu peito espido e suspirou. Ela cargaba unha deliciosa carga, exhalando un quente fragrancia; un perfume el non podía poñer o dedo sobre, pero a muller perfume foi espertando. No seu peito esquerdo, a súa lingua comezou un oval danza que el practicado na súa palma.
  
  
  Tala Makhmur sentiu un momento de confusión, como ela probou a limpar, salgado pel deste gran home, que tiña raramente foi para fóra dos seus pensamentos secretos para fins medicinais. Hey, eu estaba familiarizado con emocións humanas e comportamento en todo o seu ego complexidades e sensorial detalles. Ela nunca tiña coñecido modestia. Ata os seis anos de idade, ela foi ao redor espido, de espionaxe en parellas facendo o amor de novo e de novo nas noites tropicais quentes, observando con coidado erótica poses e danza na noite festas cando os nenos deberían ser na escola. Ela estaba experimentando con Arma Bik e Balum Nida, o máis fermoso mozo en Phong Illa, e non había unha soa parte do corpo masculino que ela non examinar en detalle e probar a súa reacción. En parte, como parte de un moderno-día de protesta contra o ineficaz tabús, ela e Arma Bik teñen copulated varias veces, e tería feito moito máis frecuentemente, se el tivese o seu camiño.
  
  
  Pero con este Americano, ela sentiu tan diferentes que é causada cautela e unha pirueta. Gan estaba ben. Esta noite, ela brevemente resistiu quente, tirando compulsión que tiña secado súa gorxa, así hey, partes de que tiña que ser engulido. Era como os gurús chamando a si mesmos unha forza que non pode resistir, como cando anseia auga fría ou está con fame, entón ten un día longo e cheiro quente, comida deliciosa. Ela dixo para si mesma: "eu non teño ningunha dúbida de que isto está mal e de dereito, como a idade, as mulleres aconsellar, porque eles non atopou a felicidade e vai negar que para os outros." Como contemporánea, eu considerar só a sabedoría ...
  
  
  O pelo na súa enorme peito facía cóxegas no seu rostro, e ela mirou para o marrón-rosa protector que quedou como unha pequena illa fronte dos seus ollos. Ela observou que a humidade da súa lingua, bicou o duro-afiada punta, e sentín que estremecer. Despois de todo, non era moi diferente do carnívoro praga ou Baluma nas súas reaccións, pero ... ah, a diferenza que fixo na súa actitude cara a el. En Hawai, el sempre foi útil e tranquila, a pesar de algunhas persoas que teñen pensado el un estúpido e problemático "neno". Sobre o submarino, e en Adat, ela sentiu que non importa o que pasou, el ía coidar dela. Esa foi a verdadeira razón, ela dixo a si mesma, que ela non tiña mostrado o medo que ela sentía. Ela sentía seguro e protexido con el. En primeiro lugar, ela foi sorprendido pola crecente calor na súa, un brillo que chamou a súa combustible desde a proximidade dos grandes Americano, a súa mirada espallaron as chamas, o seu toque era gasolina no lume.
  
  
  Agora, presionado contra el, ela foi case destruída polo lume brillo que queimou a través do seu núcleo como un quente, despertando wick. Ela quería que para seguro-lo, para seguro-lo, para tomar o seu ego fóra, para manter-lo para sempre, así que o delicioso chama nunca ía ser extinguido. Hey, eu quería tocar, accidente vascular cerebral, e bico cada parte do meu ego, facendo que a miña propia por dereito de explotación. Ela puxo os pequenos brazos en torno ego con tanta forza que el abriu os ollos. "A miña querida..."
  
  
  Nick mirou para abaixo. Gauguin, onde está agora, cando aquí é o tema para o seu giz e quiste, que berros para o ego de ser capturado e conservadas, como é agora? Quente suor brillaba no seu suave marrón pescozo e costas. Ela rolou a uem cabeza no seu peito en un nerviosamente ritmo hipnótico, ela bicou-o, ela mirou para el cos seus ollos negros, estrañamente espertar o ego con materia paixón que sempre brillou e brillaban neles.
  
  
  Unha boneca perfecta, el pensamento, unha fermosa, ready-made e de propósito boneca.
  
  
  El agarrou a ela con ambas as mans debaixo dos seus ombreiros e ergueu-se enriba del, a metade erguendo fóra da cama e coidadosamente bico beizos gordos. El foi sorprendido por ih a flexibilidade e único sentido de mollado abundancia. Gozar ih é suavidade, o seu alento quente, e o sentir do seu contacto na súa pel, el pensou como intelixente era por natureza para dar a estas nenas beizos que eran perfectos para facer o amor e para un artista a deseñar. Sobre lenzo, son expresivos - son irresistible contra o seu fondo.
  
  
  Ela deixou o otomán e arqueado seu corpo áxil, pero enriba del, o resto de si mesma. Irmán, el pensou, sentindo o seu duro carne na súa melado curvas, agora que levaría algúns volvéndose para cambiar de dirección! El entendeu que estaba levemente lubricación e perfuming seu corpo - non é de admirar que brillaba tan brillante cando a súa temperatura subiu. A fragrancia aínda lle escapou; unha mestura de sándalo e tropical flor de aceite esencial?
  
  
  Tala fixo unha gaiola, aconchegar movemento que presionado-la contra el como unha lagarta unha póla. El sabía que ela podía sentir cada parte de el. Despois de longos minutos
  
  
  ela xentilmente resgou seus beizos lonxe da súa e murmurou: "eu adoro-lo."
  
  
  Nick, dixo: "Vostede me pode dicir como me sinto sobre ti, fermosa Xavanés boneca." El foi un dedo levemente ao longo do borde de la sarong. "El está en camiño, e que está a romper o seu ego."
  
  
  Ela baixou lentamente ela de pé para o chan, levantouse, e desfraldadas súa sarong como casualmente e casualmente, como cando ela estaba nadando na selva. Só a voz atmosfera era diferente. A súa respiración preso na súa gorxa. A súa palpebrar de ollos con precisión e medianas de ata o ego, e a súa expresión cambiou para un travesso ourizo, o divertido ollar tiña notado antes, tan atractivo, porque non había escarnio nen - ela compartiu a súa alegría.
  
  
  Ela alcanzou unha man no seu perfecto marrón coxas. "Vostede aprobar?"
  
  
  Nick tragou, pulou fóra da cama, e se achegou a ela. Non había ninguén no corredor. El pechou as cortinas e unha sólida interior porta cunha chave de bronce parafuso de calidade reservados para iates. El abriu a fiestra de cortinas para ocultar os seus ollos.
  
  
  El foi de volta para a cama e colleu-a, sostendo o seu como un precioso xoguete, mantendo a súa alta e mirando para o seu sorriso. O seu modesto calma foi máis preocupante que a súa actividade. El tomou unha respiración profunda - na luz suave, ela parecía unha nude pintado manequim de Gauguin. Ela balbuciou algo que el non podía entender, e o seu suave son, a calor, e fragrancia rompe a boneca soño. Cando el suavemente botou sobre a colcha branca seguinte ao almofada, ela burbullas feliz. Alenka da súa exuberante seos lixeiramente separados ih, formando sedutor gordo almofadas. Eles se levantou e caeu con un ritmo máis rápido que o habitual, e el entendeu que ih é o acto sexual tiña espertado paixóns en la que estaban en sintonía co seu propio ego, pero ela estaba suxeitando ih dentro dela, enmascarado a fervendo celo que el podía ver claramente agora. As mans pequenas, de súpeto levantouse. "Ingresos".
  
  
  El aconchegou-se para ela. El sentiu unha momentânea de resistencia, e un pequeno aceno apareceu no seu rostro bonito, que case inmediatamente disipada, como se ela foi reconfortante a el. As súas mans pechadas baixo ego axilas, tirando-o con sorprendente forza, rastreando ata ego de volta. El sentiu o deliciosas calor da delicioso profundidades e os miles de formigamento tentáculos que abrazou-o, relaxado, tremeu, cóxegas, suavemente acariciou o seu ego, e espremer de novo. O ego medula espiñal tornouse un alternando fío que recibiu quente, pequena, formigamento impulsos. A vibración no ego é a parte inferior das costas se fixo moi forte, e por un momento o ego foi levantado por ondas que resaltado o ego propio.
  
  
  El esqueceu o tempo. Moito tempo despois ih é explosivo éxtase tiña irrompeu e diminuíu, levantou unha man mollada e mirou para o reloxo de pulso. "Meu Deus", el murmurou, " de dúas horas. Se alguén está mirando para min..."
  
  
  Dedos bailou a través do ego da mandíbula, acariciou a parte de atrás do seu pescozo, fluíu abaixo o seu peito, e revelou a relaxante carne. Eles causou unha nova súbita emoción, como o tremor dedos de un pianista, trilling un paso de paso.
  
  
  "Ninguén está mirando para min." Ela levantou a súa plena beizos ao seu de novo.
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 3
  
  
  
  
  
  
  
  No camiño para a sala de almorzo, só despois do amencer, Nick saíu para a ampla terraza. O sol estaba unha bola amarela en un ceo sen nubes na beira do mar e costa leste. A paisaxe brillou fresco e inmaculada, a estrada e a exuberante vexetación que inclinada cara abaixo para o litoral como un coidadosamente traballada modelo, tan bonito que case non corresponde realidade.
  
  
  O aire estaba perfumado, aínda fresco da noite brisa. Este podería ser o ceo, el pensou, se expulsado Coronel Sudirmats.
  
  
  Hans Nordenboss saíu ao lado del, o seu robusto corpo en movemento silenciosa todo o pulido de madeira cuberta. "Bo, hein?"
  
  
  "si. Que é o que picante cheiro?"
  
  
  "Desde os bosques. Unha vez que esta área era un cúmulo de parque especias, como h é chamado. Plantacións de todo, dende a noz moscada para as aves. Agora é unha pequena parte do negocio."
  
  
  "Un gran lugar para vivir. Mágoa que a xente non pode só relaxarse e divertirse."
  
  
  Tres camións cheos de nativos arrastrou como xoguetes ao longo da estrada por debaixo. Nordenboss dixo: "Iso é parte do seu problema. Superpoboación. Mentres os seres humanos raza como insectos, eles van crear os seus propios problemas."
  
  
  Nick balance a cabeza. Hans é un realista. "Eu sei que está ben. Eu xa vin iso, a poboación táboas."
  
  
  "Vostede viu o Coronel Sudirmat noite pasada?"
  
  
  "Eu vou manter o diñeiro, que o vin entrar no meu cuarto."
  
  
  "Vostede gañou. No límite do que, eu escoitou o ruído e explosión."
  
  
  "El mirou para o seu pasaporte. Deu a entender que eu ía pagar uem se eu continúe para realizar unha arma."
  
  
  "Pagar para o emu, se é necesario. El vén a nós, barato. Ego renda real vén de seu propio pobo, o diñeiro grande de persoas como Makhmurs, e moedas de un centavo de cada campesiño abertamente agora. O exército aproveita o poder de novo. Imos ver en breve xenerais en grandes casas e importados Mercedes coches.
  
  
  Ih salario base é de preto de Rs 2.000 por mes. Que é doce dólares."
  
  
  "O que unha configuración para Xudas. Vostede sabe unha muller chamada Mata Nasut?"
  
  
  Nordenboss parecía sorprendido. "Home, está deixando. Ela é o contacto eu quero que coñeza. Ela é a mellor pagado modelo en Iacarta, un excelente de posgrao do departamento militar. Posando para cousas reais e publicidade, non turística lixo."
  
  
  Nick sentiu o invisible apoio de Hawke é astuto lóxica. Como é apropiado para unha arte comprador para mover en artista círculos? "Tala mencionado sl. De que lado está Mata en?"
  
  
  "No seu propio país, como a maioría dos outros vai atopar. Ela é por un torno a máis antigas familias, entón ela se move no mellor dos círculos, pero ela tamén vive nos círculos de artistas e intelectuais tamén. Intelixente. Ten unha morea de diñeiro. Vive alta ."
  
  
  "Ela non está con nós ou contra nós, pero ela non sabe o que necesitamos saber," Nick reflexionou. "E ela é perspicaz. Imos abordalo-lo moi loxicamente, Hans. Quizais é mellor se non entrar en min. Deixe-me saber se podo atopar a escaleira de volta para ela."
  
  
  "Vaia para el." Nordenboss riu. "Se ela fora un deus grego gusta de ti, e non unha graxa home vello, ela tería sido invitado a facer investigación".
  
  
  "Eu xa vin que traballar."
  
  
  Eles compartiron un momento de ben-humorada broma, un pouco de relaxación dos homes que viven na beira do abismo, e, a continuación, foi para dentro para o almorzo.
  
  
  En consonancia con Nordenboss ' previsión, Adam Makhmur invitado ih a unha festa de dúas fins de semana máis tarde. Con un ollar para Hans, Nick acordado.
  
  
  Eles dirixíronse ao longo da costa da bahía, onde a Makhmurs tiña un pad pouso para hidroaviões e voando barcos, e eles foron para fóra para o mar, en liña recta sen arrecifes. Na rampla foi un barco voador Ishikawajima-Harima PX-S2. Nick mirou para el, lembrando máis recente recordatorios de MACHADO, detallando desenvolvementos e produtos. O buque tiña catro GE T64-10 motores turbohélice, unha envergadura de 110 metros e o seu propio peso, de 23 de toneladas.
  
  
  Nick viu como Hans, devolveu o saúdo de un home Xaponés en un marrón uniforme, sen insignia, que foi unbuttoning súa gravata. "Quere dicir que veu aquí para arrastrar-me para iso?"
  
  
  "Só o mellor."
  
  
  "Eu estaba esperando unha de catro persoa de traballo con parches".
  
  
  "Eu penso que quería dirixir na estilo."
  
  
  Nick fixo un cálculo mental. "Estás tolo? O falcón vai matar xente. Unha carta para catro ou cinco mil dólares para me incorporarse!"
  
  
  Nordenboss non podía manter o seu rostro aberto. El riu en voz alta. "Relaxarse. Ela foi pescou polo ego en torno a mozos de todo o CIA. El non fixo nada ata mañá, cando vai para Singapur."
  
  
  Nick deu un suspiro de alivio, inchando a súa varinha. "Isto é diferente. Se pode tratar con isto -, cun orzamento de cincuenta veces a nosa propia. Falcón foi moi interesados en pasar ultimamente."
  
  
  O teléfono tocou na pequena cabina pola rampla. O Xaponés aceno para Gansu. "Para ti."
  
  
  Hans volveu, engurrando a examina. "O coronel Sudirmat e Gan Touro, seis soldados e dous de Machmur homes - Gan de gardacostas, eu creo que-quere un paseo de Iacarta. Eu debería ter dito: "todo ben."
  
  
  "Isto é algo que diverxen para nós?"
  
  
  "Nesta parte do mundo, calquera cousa que pode dicir algo. Eles van para Iacarta todo o tempo. Eles teñen pequenos avións, e mesmo un privado ferroviario transporte. Xoga con calma e ver."
  
  
  Ih pasaxeiros chegou en vinte minutos. O take-off foi excepcionalmente suave, sen ruído o ruído de un común barco voador. Eles seguiron a liña de costa, e Nick novo negou os relatos dos medios de comunicación de un modelo de paisaxe como eles zombies máis cultivada campos e plantacións, alternando entre anacos de selva bosque e estrañamente suave pastos. Hans explicou a diversidade continuación, apuntando que volcánica flúe ao longo dos séculos, foron limpando áreas como un natural bulldozer, ás veces rascado selva no mar.
  
  
  Iacarta era un caos. Nick e Hans, dixo o seu adeus a os outros e, finalmente, atopou un taxi que corría polas rúas lotadas. Nick foi lembrado de outras cidades de Asia, aínda que Iacarta pode ser un pouco máis limpo e máis colorido. As beirarrúas foron embalados con pouco marrón homes, moitos en gay impreso saias, algúns en pantalóns de algodón e deportes camisas, algúns en turbans ou gran rolda sombreiros de palla - ou turbans con grandes sombreiros de palla sobre eles. Gran colorido paraugas flutuou por riba da multitude. Os Chineses parecía escoller tranquila roupa de azul ou negro, mentres que o Árabe tipos usaba longo abrigo e vermello fezzes. Os europeos eran moi raros. A maioría dos marrón persoas foron elegante, relaxado, e mozos.
  
  
  Eles pasaron mercados locais cheos de galpões e tendas. Licitación para todo tipo de bens, a vivir galiñas en galinheiros, bañeiras de peixes vivos, e pilas de vexetais e froitas, foi un cacofonia de cacarejar que soou como unha ducia de idiomas. Nordenboss tomou o condutor e deu Nick un curto paseo pola capital.
  
  
  Eles fixeron un gran traballo
  
  
  loop diante da impresionante edificios de formigón agrupados en torno a un oval gramos verde. "Centro de Praza, "Hans explicou," Agora imos ollar para os novos edificios e hoteis."
  
  
  Despois de pasar uns xigante edificios, algunhas inacabadas queridos. Nick, dixo: "Isto me lembra de un boulevard en Puerto Rico."
  
  
  "si. Estes foron Sukarno soños. Se el non era tanto un soñador como un administrador, podería facelo. El ness moi grande alenka do pasado. A uem non tiña flexibilidade."
  
  
  "Eu leva-la aínda é popular?"
  
  
  "É por iso que é podrecer. Vive preto do palacio en fins de semana en Bogor ata emu completa a casa. Vinte e cinco millóns de Medio Xavanés son leais á Uem. É por iso que el aínda está vivo."
  
  
  "Como estable é o novo réxime?"
  
  
  Nordenboss bufou. "En poucas palabras, eles precisan un informe anual de importación de us $ 550 millóns de euros. As exportacións de us $ 400 millóns. Xuros e pagamentos en préstamos externos a us $ 530 millóns de dólares. Segundo os últimos datos, había sete millóns de dólares en o Tesouro."
  
  
  Nick estudou Nordenboss por un momento. "Vostede fala moito, pero non sinto pena para min, Hans. Eu creo que como este país e a súa xente."
  
  
  "Oh, xastre, Nick, que eu coñezo. Eles teñen algunhas grandes propiedades. Vai aprender sobre goton-rojong-axudando uns ós outros. Basicamente, son boas persoas, excepto cando ih é impulsado por ih maldito supersticións. para a aldea. O que é chamado a unha siesta en latín países é jam cursor. Isto significa un elástico hora. Nadar, tomar un cochilo, falar, facer o amor ."
  
  
  Eles dirixíronse ao redor da cidade, pasando casas grandes nos dous-lane estrada. Cinco millas de distancia, por exemplo, eles virou-se para o outro, máis estreita estrada e, a continuación, para o garaxe dunha especial, ampla, escuro-madeira conxunto de casa no medio dun pequeno parque. "O seu?" Nick, preguntou.
  
  
  "Na miña opinión".
  
  
  "O que ocorre cando son trasladados?"
  
  
  "Eu estou facendo os preparativos," Hans respondeu, en vez severamente. Como moitos homes que temos que falar de Indonesia en cinco dialectos, así como o holandés, inglés e alemán?"
  
  
  A casa era fermosa, tanto dentro e por fóra. Hans lle deu un rápido paseo, explicando como o ex-kampong - lavandería e servos ' trimestres - fora convertido nunha piscina caseta, por que el prefire os fans de aire acondicionado, e mostrando Nick súa colección de pías que encheu a sala.
  
  
  Bebían cervexa na terraza, rodeado por unha chama de flores que xiraban en torno as paredes en flashes de vermello, amarelo e laranxa. Orquídeas colgado en spray baixo o aleiro, e brillante papagaios chirped como os seus dous grandes gaiolas balance na brisa lixeira.
  
  
  Nick rematou a súa cervexa e dixo, " Ben, eu vou refrescar-se e ir para a cidade, se ten o transporte."
  
  
  "Abu vai leva-lo en calquera lugar. É unha cara en branco saia e unha chaqueta negra. Pero calmar - xa só chegou."
  
  
  "Hans, que son a miña familia Stahl." Nick levantouse e camiñou a través da ampla terraza. "Judas é alí fóra, con media ducia de prisioneiros, e el está a usar estas persoas a chantaxe eles. Vostede di que lle gusta deles - imos ter un pouco de fóra da nosa burra e axudar! Non esquecer a nosa propia responsabilidade, para deixar de Judas da posta en escena un golpe de estado. para Chikomov. Por que non falar para o Loponusias clan? "
  
  
  "Si", Nordenboss dixo con calma. "Quere que outra cervexa?"
  
  
  "De ningún xeito."
  
  
  "Non estar de mal humor."
  
  
  "Ela edu para o centro."
  
  
  "Quere me para vir con vostede?"
  
  
  "non. Eles xa debe saber que, dereito?"
  
  
  "Por suposto. Eu teño que traballar en enxeñaría de petróleo, pero eu non podo manter nada segredo aquí. Xantar na Mario. Eda é grande."
  
  
  Nick se sentou na beira da cadeira, de fronte para o home robusto. Hans características non perder o bo humor. El dixo, " Oh, Nick, eu estou con vostede todo o camiño. Pero aquí vostede usar o seu tempo. Non lle importa. Vostede non entendeu o Makhmurs correndo o ocioso luces, non é? Loponusii - A mesma cousa. Son cobrados. Esperar. Hai esperanza. Estas persoas son frívolo, pero non parvo.
  
  
  "Eu vexo o seu punto", dixo Nick, menos calor. "Quizais sexa só unha vasoira nova. Eu quere conectar, descubrir, atopar ih, e ir atrás deles."
  
  
  "Grazas por ofrecer-me unha vasoira vella."
  
  
  "Vostede dixo iso, e ela non está aquí." Nick suavemente bateu o home máis vello brazo. "Eu creo que é só unha enerxético castor, hein?"
  
  
  "Limpa-limpo. Pero vostede está en un país novo. Vai descubrir. Eu teño un nativo de traballo para min en Loponusia. Se temos sorte, imos saber cando Judas está indo a ser pago fóra de novo. Entón, imos seguir. Sabemos que o lixo é en algún lugar na costa norte de Sumatra."
  
  
  "Se temos sorte. Como fiable é o seu home?"
  
  
  "Non realmente. Pero tomar o xastre, que está tomando un risco porque eu estou chorando.
  
  
  "Como sobre pedimos Junky do avión?
  
  
  "Que intentou facelo. Agarde ata que están voando para outras illas, e vai ver o número de buques. Parece tráfico en Times Square. Miles de barcos."
  
  
  Nick deixar os seus ombreiros anchos caída. "Eu vou estar correndo ao redor da cidade. Vexo vostede por aí seis?"
  
  
  "Eu vou estar aquí. Na piscina ou xogando con miñas cunchas." Nick mirou para ver se Ego Hans estaba a xogar. O rostro redondo era simplemente alegre. Ego mestre saltou da súa materia. "Veña. Eu vou chamalo, Abu, e o coche. E para min, outra cervexa."
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Abu foi un curto, fino home con cabelo negro e unha raia de dentes brancos que moitas veces el brillou. El tirou a chaqueta e saia, e agora ten un bronce e un sombreiro negro, cap, como no exterior.
  
  
  Nick tiña dous mapas de Iacarta no seu peto, que examinou con coidado. El dixo: "Abu, por favor, me levar a Embaixada Liña, onde a arte é vendido. Vostede sabe que este lugar?"
  
  
  "si. Se quere que a arte, o Sr Bardo, o meu primo ten unha multa tenda en Gila Sturt. Moitas cousas bonitas. E enriba do muro, hai moitos artistas amosando as súas obras. Pode leva-lo con el, e asegúrese de que non está a recibir erro. O meu primo ... "
  
  
  "Nós imos estar a visitar o seu primo en breve," Nick interrompido Ego. "Eu teño unha razón especial para ir a Embaixada Liña en primeiro lugar. Vostede me pode mostrar onde aparcar?" Non ten que ser preto de arte prazas. Podo leva-la a un paseo."
  
  
  Abu virou, os dentes brancos palpebrar, e Nick estremeceuse como eles aceleraron o pasado mimmo camión. "Eu sei."
  
  
  Durante dúas horas, Nick mirou para a obra de arte ao aire libre galerías-algúns en torno a eles están só espazo, en valos de arame farpas - nas paredes, nas prazas e máis tendas convencionais. El investigou o asunto e non estaba encantado coa "Bandung Escola", que consta de cut-out escenas mostrando volcáns, campos de arroz, e nude mulleres en brillante azuis, roxos, laranxas, rosas, e verduras. Algunhas das esculturas eran mellores. "Esa é a forma que debe ser," o comerciante dixo emu. "Tres centos de escultores quedaron fóra do traballo, cando o traballo no Bung Sukarno Monumento Nacional parado. A voz e todos - alí, na Praza da Liberdade."
  
  
  Vagando e absorbendo a experiencia, Nick chegou a unha tenda especial con un pequeno nome na fiestra, forrado en folla de ouro - MOORE, HARRIS DALAM, CONCESIONARIO. Nick notado, pensativo que as xoias de ouro foi no interior do vaso, e a zanfona de ferro articulacións parcialmente oculto nas beiras das fiestras eran tan robusto como calquera cousa que el xa tiña visto sobre o Bowery, en Nova York.
  
  
  Había só algúns elementos en exposición na tenda windows, pero eles foron magníficos. En primeiro plano foron dous vida-tamaño tallada cabezas, un home e unha muller, rodeado por madeira escura, a cor dun ben fumaba cachimbo ao redor dunha rosa cadeira. Eles combinaron o realismo da fotografía co impresionismo de arte. O home características mostrou unha forza calma. A muller foi bonito, con unha combinación de paixón e intelixencia que fixo que se mover a través da escultura para aproveitar o lixeiras modificacións na expresión facial. Os produtos non estaban pintadas, todos ih grandeza foi creado simplemente polo talento que procesados os ricos madeira.
  
  
  Na xanela seguinte - había catro no ih tenda-foron tres cuncas de prata. Cada un foi diferente, cada un foi unha eyecup. Nick fixo unha nota mental para estar lonxe de círculo en forma de prata. El non sabía moito sobre iso e sospeita que un dos copas foi paga a pena unha fortuna, mentres que os outros foron comúns. Se vostede non sabía, era unha retraballados do xogo con tres cunchas.
  
  
  No terceiro fiestra, estabamos en Internet. Eles foron mellores que as que tiña mirou en open-air quioscos e sobre valos, pero eles foron feitos para a calidade turística comercio.
  
  
  No cuarto xanela foi unha vida de tamaño retrato dunha muller nun simple azul sarong e vestindo unha flor sobre a súa orella esquerda. A muller non parecer exactamente Asiático, aínda que os seus ollos e da pel foron marrón, e o artista tiña, ao parecer, pasou unha gran cantidade de tempo no seu cabelo negro. Nick acendeu un cigarro, mirou, e de pensamento.
  
  
  Pode ser unha mestura de portugués e Inglés. O seu pequeno, cheo beizos eran como Tala, pero houbo un firmeza en los que prometeu paixón, con coidado e inimaginavelmente aparece. O amplo conxunto de ollos con máis pronunciado mazás do rostro estaba tranquilo e reservado, pero deu a entender que se atreveu a abrir cunha clave secreta.
  
  
  Nick suspirou, pensativo, pisou sobre o seu cigarro, e foi para a tenda. Un corpulento Clara con un alegre sorriso fixo Stahl cariñosamente cordial cando Nick entregou Emu un dos tarxetas rotulado BARDO GALERÍAS, NOVA YORK. ALBERT BARDO, VICEPRESIDENTE.
  
  
  Nick, dixo: "eu estaba a pensar en mercar algunhas cousas para as nosas tendas - se podemos organizar unha venda por xunto..." Ego foi inmediatamente levado para a parte de atrás da tenda, onde un vendedor bateu nunha porta intricada embutidos coa nai-de-perla.
  
  
  Josef Haris Dalam gran oficina foi un museo privado e tesouro. Eu olhei para Dalam
  
  
  El colleu a tarxeta, rexeitou o funcionario, e apertaron as mans. "Benvido ao Dalam. Xa escoitou falar de nós?"
  
  
  "Brevemente," Nick mentiu educadores. "Eu entendo que ten excelentes produtos. Algúns dos mellores en Iacarta en todo o mundo."
  
  
  "Algunhas das mellores de todo o mundo!" Dalam era fino, curto, e áxil, como a aldea mozos Nick tiña visto escalar árbores. O seu rostro escuro tiña un actor capacidade para retratar instantánea emocións; como eles conversaban, el parecía canso, cauteloso, cálculo, e, a continuación, travesso. Nick decidiu que era a empatía, un camaleón o instinto para axustar o humor do cliente, que tiña trouxo Dalam da sarjeta stand para este sólido tenda. Dalam viu o seu rostro e intentou-los sobre como sombreiros. Para Nick, o seu rostro escuro e brillantes dentes, finalmente, tomou en serio e grave, pero ollar alegre. Nick engurrou o cello para ver o que ía ocorrer, e Dalam de súpeto estaba con rabia. Nick riu, e Dalam xuntouse.
  
  
  Dalam saltou unha altura de caixa chea de prata. "Mira. Tomé o seu tempo. Xa viu calquera cousa como esta?"
  
  
  Nick chegou para a pulseira, pero Dalam foi de seis metros de distancia. "Votar! O ouro é o aumento no prezo - si? Ollo a este barco. Tres séculos. Alyonka é a pena unha fortuna en un centavo. O dell ' en si, non ten prezo. Os prezos son mostrados en yandex. Mapas."
  
  
  A inestimable prezo foi de us $ 4,500. Dalam foi máis lonxe, aínda falando. "O voto é un lugar. Vai ver. Bens, si, pero a verdadeira arte. Insubstituíble, expresiva art. Xenio trazos son conxelados e arrincou a través do fluxo de tempo. E ideas. Ollo a isto..."
  
  
  El entregou Nick un gordo círculo en torno a unha árbore tallada en cor de ron coca-cola. Nick admiraba o pequeno escenario en cada lado e as letras en torno ás beiras. El atopou un de seda amarelo cadea entre dúas seccións. "Podería ser un yo-yo. Hey! É un yo-yo!"
  
  
  Dalam repetido Nick sorriso. "Si... si! Pero o que é a idea? Vostede sabe sobre Tibetano oración rodas? Xirar e pila oracións no ceo? Odín po vai coñecer os seus compatriotas fixo unha morea de diñeiro venda-los en rolos da súa excelente papel hixiénico, en que se escribiu oracións, de xeito que cando eles fiado ih, oni ascendeu a miles de oracións por rotación. Aprender yo-yo. O Zen, o Budismo, o Hinduísmo e Cristiá - a ver, benvido María, chea de graza aquí! Rotación e rezar. Xogar e orar."
  
  
  Nick examinou a escultura máis de preto. Ih fixo un artista que podería escribir un Proxecto de lei de Dereitos sobre o puño da espada. "Ben, eu vou ter o seu..." en circunstancias diferentes, rematou, " ... maldita."
  
  
  "Única?"
  
  
  "Pode dicir que é incrible."
  
  
  "Pero vostede manteña o ego na súa man. A xente en todas as partes están preocupados. Eles están preocupados. Quere soster algo. Anunciar en Nova York e ver que pasa, hein?"
  
  
  Nick apertou os ollos e viu as letras en árabe, hebreo, Chinés, e Cirílico que deberían ser oracións. Podes estudar esa cousa por un longo tempo. Algunhas das pequenas escenas foron feitos tan ben que unha lupa vai axudar.
  
  
  El tirou o lazo ao redor da amarelo cable e capotou o yo-yo arriba e para abaixo. "Eu non sei o que vai ocorrer. Probablemente sensacional."
  
  
  "Promover ih a través das Nacións Unidas! Todos os homes son irmáns. Mercar a si mesmo un ecuménico superior. E son ben equilibrada, mira..."
  
  
  Dalam realizada diferentes yo-yo. El fixo un lazo, andou o can, torceu o látego, e acabou con un truco especial no que o círculo de madeira virou no medio da corda realizada en ego dentes.
  
  
  Nick parecía sorprendido. Dalam caeu o lazo e mirou sorprendido. "Nunca vin nada como iso? Un home trouxo unha ducia de Tokio. Vendeu ih. Moi conservadora para anunciar. Eu aínda ordenou seis máis."
  
  
  "Como?"
  
  
  "Venda polo miúdo de vinte dólares."
  
  
  "Por xunto?"
  
  
  "Como moitos?"
  
  
  "Unha ducia."
  
  
  "Doce dólares cada."
  
  
  "Bruta prezos".
  
  
  Nick estreitou os seus ollos, con foco no Della. Dalam inmediatamente imitado o emu. "11."
  
  
  "Ten unha grave?"
  
  
  "Non realmente. Entrega en tres días."
  
  
  "Seis dólares cada. Todo vai ser tan bo como este. Eu vou leva-la bruta en tres días e outro bruta así que está preparado."
  
  
  Eles deixaron de us $ 7.40. Nick virou a mostra máis e máis na súa man. A creación de Albert Bardo Importador foi un modesto investimento.
  
  
  Por pago? Dalam, preguntou suavemente, unha expresión pensativa correspondencia de Nick. -
  
  
  "O diñeiro. Carta de crédito do Banco de Indonesia. Ten que completar todos os documentos na estancia aduaneira. Envío por avión a miña galería, en Nova York, a atención, o Proxecto de lei, Hasta. Todo ben?"
  
  
  "Moi contento."
  
  
  "Agora, ela quere ollar para algunhas pinturas..."
  
  
  Dalam estaba intentando vender emu o Bandung Escola turística cousas, que el mantivo oculto na esquina da tenda, detrás das cortinas. El citou algúns través deles por us $ 125, e, a continuación, caeu a us $ 4.75 " por xunto." Nick só riu , acompañado por Dalam, que deu de ombreiros e mudou-se para a próxima terreo de xogo.
  
  
  José Harris decidiu que "Albert Bardo" non podería ser, e emu mostrou excelente traballo. Nick comprou dúas ducias de cadros a unha media prezo de xunto de us $ 17.50 por persoa cada un - e eles foron realmente talentoso obras.
  
  
  Eles estaban de pé diante de dúas pequenas pinturas de unha fermosa muller. Ela era a muller nas imaxes na fiestra. Nick, dixo educadores,"Ela é fermosa."
  
  
  "Este é Mata Nasut."
  
  
  "De feito. Nick engatilhada cabeza en dúbida, como se Emu non me gusta o pinceladas. Dalam confirmou a súa adiviñar. En este correo-e,-en viaxe de negocios, que son un raro médica descubridor do que sabía ou difícil de adiviñar. El non dixo a Tala que tiña mirou para Mata Nasut de semi-esquecido fotografía de sesenta e tantos Bonellis prestado para emus ... non dicir Nordenboss que Joseph Harris Dalam foi importado para a lista de importante, posiblemente politicamente obras significativas de arte. o concesionario ... el non vai contar a ninguén que Makhmurs e Tiangs están marcados cun punto vermello en MACHADO datos técnicos - "dubidoso - usar cautela".
  
  
  Dalam, dixo, " O manuscrita debuxo é sinxelo. Veñen de fóra e ver o que está na miña fiestra."
  
  
  Nick mirou cara atrás na Mata Nasut pintura, e ela parecía volver a súa mirada con todo - unha contención nos seus ollos claros, tan duro como un veludo barreira de corda, unha promesa de paixón coraxosamente aparece porque a clave secreta foi protección completa.
  
  
  "Ela é o noso líder modelo," Dalam, dixo. "En Nova York, que teña en conta Lisa Fonser; estamos a falar sobre a Alfombra Nasut." El atopou a admiración en Nick rostro, que por un momento foi sen disfraces. "Eles son perfecto para o mercado de Nova York, dereito? Eles van deixar de peóns sobre 57 Rúa, eh? Tres cen e cincuenta dólares para este."
  
  
  "De venda polo miúdo?"
  
  
  "Oh, non. Comercio por xunto".
  
  
  Nick sorrir para o menor home e ten admirando dentes brancos en volver. "Josef, se está tentando obter unha vantaxe para fóra de min por triplicado súas prezos, non duplicando a eles. Eu podería ter pagado r $ 75 por este retrato. Non hai máis que iso. Pero sería bo ter catro ou cinco máis semellante a el, pero tamén poñen de acordo para a miña requisitos. Ble? "
  
  
  "É posible. Eu podo probar iso."
  
  
  "Eu non teño un axente comisión ou un axente. Eu teño un estudo de arte. Esquece-lo."
  
  
  "Espere!" Dalam o chamamento foi doloroso. "Veña comigo..."
  
  
  El cambiou de volta a través da tenda, a través outra reliquia porta na parte de atrás, a través de un enrolamento corredor de mimmo almacéns cheos de mercadoría, e en unha oficina onde dous curto castaño homes e unha muller foron traballando para pechar embalado mesas. Dalam saíu para un pequeno patio con unha pillared tellado, e os edificios veciños formado ego paredes.
  
  
  Esta foi a "artística" parte da fábrica. Preto de unha ducia de pintores e madeira escultores traballou duro e alegremente. Nick camiñou a través do pequeno grupo, tratando de non son de dubidosa. Todo o traballo foi bo, en moitos aspectos excelente.
  
  
  "Un estudo de arte," Dalam, dixo. "O mellor en Iacarta".
  
  
  "Bo artesanía," respondeu Nick. "Pode organizar para min para atender Mata esta noite?"
  
  
  "Oh, ela, eu estou con medo de que é imposible. Ten que entender que ela é bo. Nah ten unha chea de traballo a facer. Ela recibe cinco... vinte e cinco dólares por hora."
  
  
  Boa. Imos ir de volta para o seu escritorio e rematar a nosa viaxe de negocios."
  
  
  Dalam cuberto un simple formulario de solicitude e un proxecto de lei de vendas. "Eu vou levar vostede formas costumes e cousas que vai asinar mañá. Imos ir ao banco?"
  
  
  "Veña."
  
  
  O funcionario do banco tomou a carta de crédito e volveu tres minutos máis tarde, con aprobación. Nick mostrou Dalam que non foi de us $ 10,000 en conta. A arte corrector foi pensativo mentres camiñaban polas rúas lotadas no seu camiño de volta. Na fronte da tenda, Nick, dixo: "foi moi agradable. Eu vou busca-la ata mañá, non hai camiño, cando, e asinar estes papeis. Podemos atopar de novo algún día."
  
  
  Dalam resposta foi pura dor. "Vostede non está feliz! Non precisa de unha imaxe de Mata? A voz é o seu para o seu prezo." El aceno na cara bonito que mirou de volta para eles a través das fiestras - un pouco de todo, Nick pensamento. "Veña - só por un minuto. Ter un legal cervexa ou bicarbonato de sodio - o té-por favor, sexa meu convidado - como unha honra..."
  
  
  Nick entrou na tenda antes de que as bágoas comezaron a caer. El colleu un arrefriado holandés cervexa. Dalam vigas. "O que máis podo facer por ti? Noites? Nenas - todas as nenas fermosos que quere, todas as idades, todas as competencias, todas as cores? Vostede sabe, afeccionados, non profesionais. Azul películas? O mellor cor e son paseos en Xapón . Ver películas con nenas é moi emocionante ."
  
  
  Nick riu. Dalam sorriu.
  
  
  Nick engurrou o cello con tristeza. Dalam engurrou o cello na preocupación.
  
  
  Nick, dixo: "un Día, cando ten tempo, o seu hotel ía gozar da súa hospitalidade. Vostede é unha persoa interesante, Dalam, o meu outro, e un artista na ducha. Un ladrón pola formación e a educación, pero un artista, un ladrón. Poderiamos facer máis del, pero só se me presentar a Mata Nasut.
  
  
  Hoxe ou onte á noite. Para adoçar o seu enfoque, pode dicir, hey, eu quero facela-la na modelaxe para, polo menos, dez horas. Para o mozo que, despois de todo, pinturas súas cabezas de fotos. El é bo."
  
  
  "El é o meu mellor ..."
  
  
  "Eu vou pagar Emu ben, e vai obter a súa cota. Pero eu vou xestionar a Mata tratar-me." Dalam parecía triste. "E se eu atopar Mata, e ela representa para o seu home para os meus propósitos, e non arruinar a tratar - eu prometer a mercar máis da súa mercadorías para exportación." Dalam expresión seguido de Nick observacións como unha montaña rusa de emocións, pero rematou con un brillante splash.
  
  
  Dalam, exclamou, " eu vou tentar! Eu vou tentar de todo para ti, Mr Bardo. Vostede é unha persoa que sabe o que quere e dirixe a súa viaxe de negocios honesta. Oh, quão bo é para atender a unha persoa no noso país. ... "
  
  
  "Pare con iso", dixo ben-humorada Nick. "Incorporarse o teléfono e chamar-me."
  
  
  Dalam comezou a marcar un número.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Despois de varias chamadas de teléfono e moito, rápido conversas que o Nick non podía seguir, Dalam anunciou, no triunfante ton de César proclamar a vitoria, que Nick podería chegar a Alfombra Nasut ás sete horas.
  
  
  "É moi difícil. Moita sorte, " o comerciante dixo. "Unha morea de persoas que nunca atender a unha Mata." Nick tiña as súas dúbidas. O país tivo shorts curtos por un longo tempo. En ego experiencia, mesmo os máis ricos partes están ansiosos para obter unha rápida wad de diñeiro. Dalam engadiu que tiña informado o Asistente que o Sr Albert Bardo ía pagar vinte e cinco dólares por hora para os seus servizos.
  
  
  "Eu dixen que eu ía tratar con isto a min mesmo," dixo Nick. "Se está sostendo-me de volta, cómpre a vostede." Dalam mirou asustado. "Podo usar o seu teléfono?"
  
  
  "Por suposto. Pola miña método de pago? É que xusto? Non ten idea do que os seus gastos son..."
  
  
  Nick deixou ego conversa, poñendo unha man sobre Emu ombreiro - como se el fose poñendo un gran xamón sobre un neno pulso - e inclinouse sobre a materia a ollar directamente para os ollos escuros. "Somos amigos agora, Josef. Imos práctica gotong rojong e prosperar xuntos, ou imos broma o outro no outro, de xeito que ambos perder?"
  
  
  Como un hipnotizado home, Dalam cutucou Nick co teléfono sen ollar para el. "Si" ah "si". Os seus ollos brillaron. "Queres unha porcentaxe sobre o futuro ordes? Eu pode marcar as contas e darlle..."
  
  
  "Non, meu outro. Imos tentar algo novo. Imos ser honestos coa miña empresa e uns a outros."
  
  
  Dalam parecía decepcionado ou perturbado por esta idea radical. Entón el deu de ombreiros, os pequenos ósos movendo baixo Nick man como un arame filhote de can tentando escapar , e balance a cabeza. "Grande".
  
  
  Nick deu un tapinha Ego no ombreiro e colleu o teléfono. El dixo Nordenboss que tiña unha tarde cita - el podería deixar Abu-e o coche?
  
  
  "Por suposto", dixo Hans. "Eu vou estar aquí, se precisa del."
  
  
  "Eu estou chamando Compañeiro Nasut para tomar algunhas fotos."
  
  
  "Boa sorte-boa sorte. Pero ollar."
  
  
  Nick mostrou Abu o enderezo que Dalam tiña escrito nun anaco de papel, e Abu dixo que non sabía o camiño. Eles pasaron unha mimmo de novas vivendas, semellante ao novo barato ruso proxectos Nick tiña visto, preto de San Diego, a continuación, unha aínda máis vello barrio que, unha vez máis tivo unha forte influencia holandesa. A casa era sólido, rodeado por vibrante flores, videiras e árbores exuberantes que Nick agora asociada a aldea.
  
  
  Ela coñeceu o ego en espazos loggia e estendeu unha man firme para eles. "La Mata Nasut. Benvido, O Sr Bardo."
  
  
  A súa tons tiña unha clara, rico claridade, como xarope de borda real de máis alto grao, con un acento estraño, pero sen unha nota falsa. Cando ela pronunciado ego, o seu nome non fai moito sentido contrario; Nasrsut, co acento na última sílaba e o dobre ah, pronunciado con rolo suave da igrexa e a longo cooing de frescor. Máis tarde, cando el intentou imitar hey, el descubriu que levou práctica, como un verdadeiro francés tu.
  
  
  Nah tiña a longo membros de un modelo, que penso que pode ser o segredo do seu éxito en un país onde moitas mulleres foron curvo, atractivo e bonito, pero con unha baixa construír. Ela era unha chea de sangue membro da versátil Morgan familia.
  
  
  Eles foron servidos highballs en espazos, sala de estar brillante, e ela continuou dicindo que si. Ela pousou na casa. Artista Dalam vai ser chamado así que Non ten tempo, en dous ou tres días. "Mr Bardo" será notificado para unirse a eles e demostrar os seus desexos en detalle.
  
  
  Foi todo tan fácil. Nick lle deu o seu máis sincero sorriso, un inocente sorriso que el negouse a recoñecer, e tamén deu Emu un neno sinceridade que estaba preto de inocencia. Mata mirou para el, friamente. "Ademais do negocio, o Sr Bardo, como lle gusta do noso país?"
  
  
  "Estou sorprendido pola súa beleza. Por suposto, temos Florida e California, pero eles non van para nós, en calquera comparación con as flores, as variedades vai atender ás súas flores e árbores.
  
  
  Eu nunca estiven tan fascinado por ela."
  
  
  "Pero estamos tan lento...", Ela deixou de suspensión.
  
  
  "Vostede resolto o noso proxecto máis rápido do que eu tería feito en Nova York."
  
  
  "Porque eu sabe o que está facendo mentres se está a traballar."
  
  
  El decidiu que o sorriso nos seus fermosos beizos era moi longo, e alí foi, en definitiva, lume nos seus ollos escuros. "Está provocando en min," el dixo. "Vostede me vai dicir que os seus compatriotas son, de feito, facer mellor uso do tempo. Eles están máis lento, máis suave. Con pracer, podería dicir."
  
  
  "Eu podería suxerir iso."
  
  
  "ben... eu creo que está certo."
  
  
  O ego de reumatismo sorprendido ela. Ela ten discutido este tema moitas veces con moitos estranxeiros. Eles defendeu a súa enerxía, traballo duro, e présa, e nunca admitiu que eles podería estar mal.
  
  
  Ela estudou o Sr Bardo, saber de que ángulo. Todos eles tiñan: empresarios-CIA cooperativas, banqueiros-ouro contrabandistas, política e fanáticos... ela coñeceu ih todo o mundo. Polo menos, o Bardo era interesante, a máis fermosa persoa que coñeceu en anos. El negou relatos que apareceron nos medios de comunicación hey, para alguén-un moi bo actor-Richard Burton? Gregory Peck? Ela inclinou a cabeza para estudar, e o efecto foi encantadora. Nicky sorriu e rematou a súa bebida.
  
  
  Un actor, ela pensou. El xoga moi ben, tamén. Dalam dixo que tiña diñeiro - ben, unha morea de que.
  
  
  Ela pensou que era moi boa aparencia, porque aínda que el era un xigante para os patróns locais, el cambiou a súa gran, graciosa corpo con un suave modestia que fixo parecer menor para o ego. Tan diferentes os que bragged, é como eu estou dicindo, " Volta fóra, shorties." Ego ollos estaban tan claro, e a súa boca sempre foi agradablemente curvo. Todos os homes, ela notou, con un forte masculino a mandíbula, pero o neno o suficiente para non levar as cousas moi en serio.
  
  
  En algún lugar na parte de atrás da casa, un servo sacudiu un prato, e ela observou ego desconfianza, ego mirada cara a ambas as extremidades da sala. El sería, ela concluíu alegremente, o máis fermoso home na Mario Club ou Nirvana Cea se o suave pel actor Tony Poro non tiña estado alí. E, por suposto, eles foron completamente distintos tipos.
  
  
  "Vostede é marabilloso."
  
  
  Perdido en pensamentos, ela se encolleu no suave eloxio. Ela sorriu, e ela aínda dentes brancos pechada os seus beizos tan ben que el se preguntas como ela bicou - pretendía descubrir. Era unha muller. Ela dixo: "Vostede é intelixente, o Sr Bardo. Que foi óptimo para dicir despois dun longo silencio."
  
  
  "Por favor, chame-me Al."
  
  
  "A continuación, pode chamar-me Mata. Vostede atopar unha morea de persoas con eles coñécense como chegou?"
  
  
  "Makhmurs. Tyagi. Coronel Sudirmat. Vostede sabe ih?"
  
  
  "si. Somos un xigante cola, pero o que pode ser chamado un interesante grupo é un pequeno. Quizais cincuenta familias, pero son xeralmente grandes."
  
  
  "E despois hai o exército..."
  
  
  Ollos escuros esvarou máis ego rostro. "Vostede é un rápido alumno, Al. Este é o exército."
  
  
  "Diga-me algo que só se quere - eu nunca vou repetir o que din, pero que podería me axudar. Debo confiar Coronel Sudirmat?"
  
  
  As expresións sobre os seus rostros eran francamente curioso, non amosar que el non estaba a confiar Coronel Sudirmat para levar a maleta para o aeroporto.
  
  
  Mata é cellas escuras chamou xuntos. Ela inclinouse cara adiante, o seu ton moi baixo. "non. Manter indo sobre o seu negocio e non facer preguntas como os outros fan. O exército está de volta no poder. Xenerais vai acumular fortunas, e a xente vai explotar cando eles están con fame suficiente. Está na web profesional con arañas longo práctica. Non se transforman en unha mosca. Vostede é un home forte para un país forte, pero pode morrer tan axiña como miles de outros." Ela se inclinou cara atrás. "Vostede xa viu Iacarta?"
  
  
  "Só un centro comercial e un poucos suburbios. O seu hotel gustaría que para mostrar-me máis - dicir, mañá, cando non?"
  
  
  "Eu vou estar a traballar."
  
  
  "Abortar a reunión. Adia-lo."
  
  
  "Ah, eu non podo ..."
  
  
  "Se é diñeiro-deixe-me pagar a súa taxa usual - como un acompañante." El sorriu amplamente. "Pricelegs son máis divertido que poñen en luces brillantes."
  
  
  "Si, pero..."
  
  
  "Eu vou procura-lo ao mediodía. Aquí?"
  
  
  "Ben..." había outro clang todo parte de atrás da casa. Mata dixo: "Desculpe-me por un momento. Espero que o cociñeiro non é incómodo."
  
  
  Ela foi a través do arco, e Nick esperou uns segundos, a continuación, rapidamente seguido ela. El pasou a través dun estilo Occidental sala de cea con un oblongo táboa que podería soster catorce ou dezaseis persoas. El escoitou Mata a voz do outro lado da L-shaped corredor, que tiña tres portas pechadas. El abriu a primeira. Gran mestre cuarto. O seguinte foi un pequeno cuarto, moi ben decorados e, obviamente, de propiedade do Propietario. El abriu a porta seguinte e foi a través da nah cando o home intentou subir a través da ventá.
  
  
  "Deixar alí," Nick rosmou.
  
  
  O home sentado no peitoril da xanela conxelar. Nick viu un abrigo branco e unha cabeza de liso pelo negro. El dixo: "Imos volver. Miss Nasut quere ver vostede."
  
  
  A pequena figura esvarou lentamente para o chan, tirado na súa perna, e virou.
  
  
  Nick, dixo, " Ei, Arma de Touro. Debemos chamalo de unha coincidencia?"
  
  
  El escoitou movemento no día detrás del e mirou para fóra da Gan Touro por un momento. Mata estaba sentado na soleira da porta. Ela colleu un pequeno azul metralleta apuntou para el, baixas e constante. Ela dixo: "eu diría que é un lugar onde non ten nada que facer. O que non quere, Al?"
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 4
  
  
  
  
  
  
  
  Nick estaba inmóbil, a súa mente calcular as súas posibilidades como un ordenador. Co inimigo na fronte e detrás - el probablemente vai obter unha bala do que tiro antes que recibe-ih de ambos. El dixo: "Relaxarse, Mata. Ela quería ir para a casa de baño e viu este cara vén para fóra da xanela. O ego nome é Gan Bik Tiang."
  
  
  "Eu sei o ego é o nome," Mata, dixo secamente. "Son os seus riles débil, Al?"
  
  
  "Abrir agora-si". Nick riu.
  
  
  "Houbo unha arma deitado alí, Mata", dixo Arma de Touro. "El é un axente Americano. El trouxo a Tala casa e ela dixo en contacto con vostede. El veu para lle dicir, e eu oín-lo de buscar os cuartos, e el colleu-me a saír."
  
  
  "Como interesante." Mata baixou a pequena arma. Nick marcado como un Xaponés Bebé Nambu pistola. "Eu creo que tanto da que debe saír."
  
  
  Nick, dixo ," eu creo que é o meu tipo de muller, Mata. Como vostede mesmo conseguir que a arma para fóra tan axiña?"
  
  
  Hey, Eu tiña me gustou eloxios antes - Nick esperaba que iría suavizar o frío atmosfera. Mata entrou na sala e puxo as armas en un agachamento vaso en un alto tallada andel. "Eu vivir só," ela dixo simplemente.
  
  
  El sorriu o seu agradable sorriso. "Non podemos ter unha bebida e falar sobre iso? Eu creo que todos estamos no mesmo lado..."
  
  
  Eles beberon, pero Nick non tiña ilusións. El aínda estaba Al Bardo, que significaba diñeiro para Mata e Dalam-independentemente do ego das outras conexións. Recibiu unha confesión de Arma de Touro que el veu para xaque Mate para a mesma finalidade como Nick-información. Con axuda Estadounidense a ihc, ela vai dicir-lles o que ela sabe sobre Judas " seguinte axuste de contas? Foi Loponusias tamén quere visitar o lixo?
  
  
  Mata non teñen ih. Ela dixo no seu ton tranquilo, " Mesmo se eu podería axudar, eu non estou seguro. Eu non quere se involucrar en política. Eu tiven que loitar para sobrevivir."
  
  
  "Pero Judas mantén as persoas que son os seus amigos", dixo Nick.
  
  
  "Os meus amigos? Meu querido Alberte, que non sei que os meus amigos son."
  
  
  "A continuación, facer o seu país un favor."
  
  
  "Os meus amigos? O meu lado?" Ela riu suavemente. "Eu estaba só sorte para sobrevivir. Eu aprendín a non interferir."
  
  
  Nick deu Arma Touro un paseo de volta para a cidade. O Chinés cara pediu desculpas. "O seu hotel e axuda. Eu teño feito o seu máis mal que ben."
  
  
  "Probablemente non", dixo Nick emu. "Vostede limpou o aire rapidamente. Mata sabe exactamente o que eu quero facer. É para min para decidir se eu conseguir para ela."
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  O día seguinte, con Nordenboss axuda, Nick alugou un barco e tomou Abu con el como un piloto. El prestado o propietario esquís acuáticos e unha cesta de comida e bebida. Eles nadou, foi, e falamos. Mata estaba vestido fermoso, Mata nun bikini, que ela só usaba cando eles foron lonxe da costa, foi unha visión. Abu-nadou con eles e foi esquiar. Nordenboss dixo que é absolutamente fiable porque el pagou Emu máis do que calquera posible suborno e porque estaba con Axente MACHADO para catro anos e non facer falsas se move.
  
  
  Eles tiñan un gran día xuntos, e aquela noite, el convidou Mata a cear na Orientale e, a continuación, a unha discoteca no Intercontinental Indonesia Hotel. Ela sabía que unha morea de xente, e Nick estaba ocupado apertando as mans e memorización de nomes.
  
  
  E ela estaba gustando si mesma. El dixo a si mesmo que ela estaba feliz. Eles fixeron unha impresionante parella, e ela sorriu cando Josef Dalam uníuse a eles por uns minutos no hotel e dixen iso a ela. Dalam foi na empresa de seis persoas, que acompaña unha rapaza fermosa, que, de acordo Mata, foi tamén un modelo moi popular.
  
  
  "Ela é fermosa," Nick, dixo, " e quizais, cando ela está máis vello, vai ter o seu encanto."
  
  
  Iacarta varas para a primeiras horas da mañá, e só antes de once horas, Abu entrou na club e pego de Nick atención. Nick balance a cabeza, pensando que o home era só un hotel a deixar saber o coche estaba fóra, pero Abu camiñou ata a mesa, entregado en unha nota, e á esquerda. Nick mirou para nah - aquí está Tala. H. N.
  
  
  El estendeu o seu Compañeiro ego. Ela leu o ego e dixo case todo: "Entón, Al, ten dúas nenas nas súas mans. Debe lembrar a viaxe que tiña dous de Hawai."
  
  
  "Eu dixen que nada estaba mal, miña querida."
  
  
  "Eu creo en ti, pero..."
  
  
  El pensou ih intuición era tan fiable como radar. Foi unha cousa boa, ela non tiña preguntou o que acontecera entre el e Tala despois de que chegara Makhmurov - ou quizais ela difícil de adiviñar. Logo, no camiño de casa, ela chamou a Tala de novo. "Tala é unha encantadora moza. Ela pensa como un estranxeiro-quero dicir, nah non ten que timidez que nós, as mulleres Asiáticas teñen mostrado en algunhas cousas. Ela está interesada na política, a economía e o futuro do noso país. Ten que gozar de falar comigo."
  
  
  "Oh, eu sei que ela," Nick dixo vivamente.
  
  
  "Está provocando en min."
  
  
  "Dis se levantaron este tema, por que non tomar parte activa na política do seu país? Deus sabe que debe haber alguén, ademais de vigaristas, bandidos, e estaño soldados que eu xa vin e ler sobre. O prezo do arroz triplicou nos últimos seis meses. semanas. Vai ver irregular persoas tentando mercar lynx en los barrís de madeira que o goberno pon enriba. Eu manter o diñeiro, é marcado ata nove veces e taxas de desconto de dúas veces antes de o ego é entregado. É un estraño aquí. O seu "eu vin un imundo favela para o brillo Indonesia Hotel", pero non vai dicir non? A vida nas aldeas que se atopan pode ser posible para os pobres, pero nas cidades é sen esperanza. Entón, non imos rir de Tala. Ela está intentando Determinar."
  
  
  Mata quedou en silencio por un longo tempo, a continuación, dixo sen moita convicción: "En áreas rurais, pode vivir case sen diñeiro. O noso clima - o noso abundancia de agricultura-é unha vida fácil."
  
  
  "É por iso que está na cidade?"
  
  
  Ela achegouse a el e pechou os ollos. El sentiu unha bágoa splatter sobre a palma da súa man. Cando parou na súa casa, ela se virou para el. "Está a benvida?"
  
  
  "Eu espero que foi invitado. Con amor".
  
  
  "Non ten présa para chegar a Tala?"
  
  
  El colleu a poucos pasos de distancia do coche e Abu, e bicouna suavemente. "Dime... E eu vou enviar-lo para Abu-de volta agora. Podo tomar un taxi pola mañá, ou pode escoller-me."
  
  
  Alenka voz era suave, as súas mans brevemente espremer o ego músculos. A continuación, ela se afastou, axitando a súa linda cabeza lixeiramente. "Enviar ego-mel."
  
  
  Cando dixo que quere sacar a súa smoking, cinto, e gravata, ela ocupada levou Ego en feminino cuarto e entregou-lle un abrigo rack. Ela afundiuse en francés chaise longue e mirou para el, enterrando a súa exóticas cara na almofada da súa antebrazos. "Por que fixo vostede decide ficar comigo en vez de ir a Tala é?"
  
  
  "Por que non invitar-me?"
  
  
  "Eu non sei. Quizais a culpa do que dixo é malo para min e para o meu país. Que quería dicir iso. Ningún home ía dicir tales cousas para romántico razóns - son moi propensos a causar resentimento."
  
  
  El tirou o seu cinto marrón. "Eu era honesto, miña querida. Mentiras teñen o costume de unirse xuntos como espallados uñas. Ten que ser máis coidadoso, e, eventualmente, eles van incorporarse vostede de calquera maneira."
  
  
  "O que realmente pensar sobre Arma Bik estar aquí?"
  
  
  "Eu non decidiu aínda."
  
  
  "El tamén é honesto. Ten que saber que."
  
  
  "Non hai ningunha oportunidade de que vai ser máis fiel á súa orixe?"
  
  
  "A China? El se considera Indonesia. El tomou un gran risco para axudar a Machmurs. E el adora Tala."
  
  
  Nick sentou-se na sala de estar, que era o balance suavemente como un xigante berce, e acendeu dous cigarros. el dixo suavemente a través do fume azul. "Isto é todo o hotel, e amor, Mata. A natureza creou, e o home atropela en todo. Se alguén torno a nós nos pode axudar a se librar dos tipos de Xudas e todos os outros que están colgado en torno de persoas pescozos, debemos tratar. Só porque nós temos a nosa propia pouco cómodo niño e cantos, non podemos ignorar todo o resto. E se o facemos , un día, a cidade vai ser destruído nos próximos explosión ."
  
  
  Bágoas brillaba sobre o menor bordos dos seus lindos ollos escuros. Ela chorou facilmente - ou acumulado unha morea de queimar. "Somos egoístas. E ela é só como todo o mundo." Ela puxo a cabeza na Uem no peito e el puxo o brazo ao redor dela.
  
  
  "Non é a súa culpa. Quen é a culpa é? O home foi temporalmente fóra de control. Cando amosar-se como moscas e loitar para a educación como un número de cans famentos, con só un pequeno óso en todo, non ten moito tempo para a honestidade ... e a xustiza ... e bondade ... e o amor. Pero se todo o mundo en torno a nós fai o que poden ... "
  
  
  "O meu gurú di a mesma cousa, pero el pensa que é todo predestinado."
  
  
  "Será que o seu gurú traballo?"
  
  
  "Oh, non. El é un santo. É unha gran honra para el."
  
  
  "Como pode falar de xustiza se outros suor no canto de alimentos que come? É que xusto? Parece cruel para aqueles que están a transpiración."
  
  
  Ela chorou baixiño. "Vostede é tan práctico."
  
  
  "Eu non quero estar chat
  
  
  El levantou o seu queixo. "Moi grave conversas. Ten decidido se queres axudarnos. Está moi fermoso para ser triste a esta hora da noite." El a bicou, e o berce-como sala de estar inclinado como el estirado para fóra un pouco de peso, cargando o seu con el. El descubriu que os seus beizos eran como Tala é, voluptuoso e abundante, pero preto de dous-ah, el pensou, non era ningún substituto para a madurez. El rexeitou a engadir-a experiencia. Ela mostrou ningún timidez ou falsa modestia; sen trucos que, no secular opinión, non axudar a paixón, pero só distraer a el. Metodicamente, ela tirou o seu propio ouro vestido con un único zíper, deu de ombreiros, e virou-se. Ela estudou o ego escuro, cremoso pel contra o seu propio, reflexiva comprobado o ego grandes músculos do brazo, examinou o ego palmas, bicou cada ego dedos, e fixo intrincados patróns coas súas propias mans para que o ego beizos ía tocar.
  
  
  El atopou o seu corpo na realidade de carne quente, aínda máis despertando que a promesa no retratos ou a presión suave como eles bailaron. Na luz suave, o seu cacao-ricos pel parecía delicioso e impecable, excepto por un escuro mole do tamaño dunha noz moscada na súa nádega dereita. As curvas dos seus cadros foron puro arte, e os seus seos, como os de Tala e moitas das mulleres que vira sobre estes encanto illas, foron un deleite visual e tamén acendeu os sentidos cando acariciaba ou bicou. Eles foron gran, quizais 38C, pero tan elástico, perfectamente colocado e apoiando os músculos que non teña en conta o tamaño, só absorbido nun curto espazo de respiración.
  
  
  El murmurou no seu escuro, perfumado cabelo, " Non é de admirar que é o máis demandado modelo. Vostede está fermoso."
  
  
  "Eu teño que reducir h." A súa eficiencia ela é libre de ego. "Afortunadamente, para min, o favoritos aquí están por riba do peso mulleres. Pero cando eu ve-la bibliografía de twiggy en su e algúns dos seus Nova York modelos de coñece-la, eu me preocupo. Estilos pode cambiar."
  
  
  Nick riu, se pregunta que tipo de home ía comercio suaves curvas presionado contra el por unha delgada, e atopar o ego podería ser tateou.
  
  
  "Por que está rindo?"
  
  
  "Está indo a ir por outro camiño, o mel. Logo non vai ser cómodo nenas con curvas."
  
  
  "Está seguro?"
  
  
  "Case. Vou comprobar a próxima vez que eu estou en Nova York ou París."
  
  
  Ela acariciou o ego da miña vida coa volta do seu longo uñas, descansando o emu cabeza baixo o seu queixo. "Vostede é tan grande, Al. E forte. Ten unha morea de nenas en estados unidos?"
  
  
  "Sei que algúns, pero ela non está conectado, se é iso que quere dicir."
  
  
  Ela bicou ego no peito, chamou patróns sobre el coa súa lingua. "Oh, vostede aínda ten sal. Espera ... ", Ela foi para a penteadeira, e trouxo unha pequena botella marrón, que parecía como un Romano malva urna. "Aceites. Iso é chamado de Amor Axudante. Non é que un nome descritivo?"
  
  
  Ela esfregar o seu ego, o deslizamento de estímulo do seu palmas causando provocando unha sensación. El se divertía intentando controlar o seu ioga pel, dicindo hey para ignorar o concurso mans. Non, non funciona. Voz de Idades e Ioga contra sexo. Ela masaxe ego ben, cubrindo cada centímetro cadrado do ego carne, que, a continuación, comezou a tremer, impaciente na visión dos seus dedos. Ela examinou e manchada ego orellas con sutil arte, virou-lo, e el estendeu contento mentres bolboretas bateu-lo seu talóns para a súa cabeza. Cando Guo pequeno, escintilante dedos envolto en torno do seu ego lombos, por segunda vez, el abandonou o control. El tirou a botella ela tiña apoiado contra el e define-lo no chan. El espallalas-lo sobre o chaise longue coas súas mans fortes.
  
  
  Ela suspirou como as súas mans e os beizos cepillado dela. "Mmm... que é bo."
  
  
  El levantou a cara a ela. Os seus ollos escuros brillaban coma dúas piscinas de auga pinto ao luar. El murmurou: "Vostede ve o que fixo para min. Agora é a miña vez. Podo usar o seu petróleo?"
  
  
  "Si".
  
  
  El sentiu como un escultor que foi autorizado para explorar o incomparable liñas de unha auténtica estatua grega, coas mans e os dedos. Era a perfección - foi unha verdadeira forma de arte-coa emocionante diferenza que Mata Nasut foi moi vivo. Cando parou para bico-la, ela estaba moi feliz, xemendo, grunhiu no reumatismo en a irritación do ego beizos e ego mans. Cando as súas mans - que el foi o primeiro en admitir foron moi experimentado-acariciou a erógena partes do seu corpo fermoso, ela se contorce con pracer, estremeceuse con pracer, mentres que o seu ego dedos permaneceu en áreas sensibles.
  
  
  Ela pon a súa man sobre a parte de atrás da Uem cabeza e presiona ego beizos dela. "Ver? Gotong-rojong. Totalmente compartir - totalmente axudar... " Ela tirou máis difícil, e el atopou-se afundido nun quente, sensual, de arestas vivas suavidade como se separaron beizos saudou-o, como un hot lingua suxeriu pensamentos en un ritmo lento. A súa respiración era máis rápido que os seus movementos, case lume con intensidade. O ego xefes ' brazo sacudiu con forza sorprendente e
  
  
  O segundo home de súpeto tirou máis difícil no seu ombreiro.
  
  
  El levou a súa insistente revocos e xentilmente se achegou a súa orientación, aproveitando a sensación de entrar un segredo, traquinas mundo onde o tempo foi parado por pracer. Eles fundidos nun pulsando ser, inseparables e exultante, aproveitando o feliz sensorial realidade creado por cada un para o outro. Non houbo necesidade de présa, sen necesidade de plan ou facer un esforzo - o ritmo, balances, pouco voltas e espirais chegou e pasou, repetiu, variada e de traxectoria con irracional naturalidade. O seu ego queimados, o seu estómago e intestinos tenso, como se el fose un ascensor que despencou-e caeu de novo e de novo, e de novo.
  
  
  Mata engasgado unha vez, de despedida seus beizos, e xemeu unha frase musical que el non podía entender antes de ser pechado ao redor do seu beizos de novo. Unha vez máis, ego control está desaparecido-quen precisa dela? Como ela conquistou o ego, emocións coas mans sobre a súa pel, ela agora envolto todo o ego, corpo e emocións, o seu ardor fervor facendo un imán irresistíbel. Ela unhas pechado sobre a súa pel, como a luz como un brincallón gatinho garras, e os seus dedos dos pés enrolado en un reumatismo-agradable, simpático movemento.
  
  
  "Aha, agora," ela murmurou, como se en torno a un rta ego.
  
  
  "Si", el respondeu moi pronto,"si, si..."
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Para Nick, os próximos sete días foron máis frustrante e emocionante a través deste que el xa tiña coñecido. Con excepción de tres breve reunións con fotógrafos, Mata converteuse Ego é constante guía e compañeiro. El non estaba indo para residuos calquera momento, pero ego busca de potenciais clientes e contactos foi como a danza en quente azucre bomba, e cada vez que intentou deixar a alguén, el entregou en legal gin e tónica.
  
  
  Nordenboss aprobado. "Está a aprender. Manter en movemento con esta multitude, e máis tarde ou máis cedo vai chegar a saber algo. Se eu recibín unha notificación do meu loponusia planta, sempre podemos voar alí."
  
  
  Mata e Nick visitou os mellores restaurantes e clubs, visitou dous Yahoo sitios, asistir a un partido e a un partido de fútbol. El fretado un avión e voou para Yogyakarta e Solo, a visitar o indescritivelmente marabilloso Budista santuario en Borobudur e 9 do século Prambana Templo. Eles voaron lado a lado en cráteres con lagos de diferentes cores, como se estaban de pé sobre un artista bandexa e mirando para o ego mesturas.
  
  
  Eles voaron ata Bandung, contornando un prato cheo de puro campos de arroz, bosques, quinina e plantacións de té. El foi sorprendido pola ilimitada simpatía do Sondanés, cores brillantes, a música, o instante risa. Eles pasaron a noite na Savoy Homan Hotel, e fora alcanzado por o ego de calidade superior - ou quizais Mata presenza tiña iluminado o ego impresións con un brillo rosado.
  
  
  Nah foi marabilloso empresa. Ela vestida ben, se comportou inmaculada, e parecía saber todo e de todos.
  
  
  Tala viviu en Iacarta, en Nordenboss, e Nick quedou fóra, só ten que saber o que a historia Tala dixo Adam este tempo.
  
  
  Pero el fixo bo uso do mesmo na súa ausencia, e non cando estaba quente na piscina na Puntjac. Pola mañá, tomou Mata ao xardín botánico, Bogor, onde camiñaban xuntos, como nos vellos amantes, admirado polos centos de miles de diferentes variedades de vexetación tropical.
  
  
  Despois de un delicioso xantar na casa da piscina, el ficou en silencio por un longo tempo, ata que Mata, dixo, " Querida, está tan tranquilo. O que está a pensar?"
  
  
  "Tala".
  
  
  El podía ver os brillantes ollos escuros soltando o seu sono de reserva, ampliación e brillante. "Eu creo que Hans é bo.
  
  
  "Ela xa debe ter recollida a información. De calquera xeito, eu teño que facer algún progreso. Ese idílio foi precioso, doce, pero eu teño de axuda."
  
  
  "Espera. O tempo vai levar vostede o que..."
  
  
  El se inclinou sobre ela chaise longue e cuberto o seu fermoso beizos cos seus propios. Cando el se afastou, el dixo, " Ser paciente e embaralhar as cartas, eh? A un certo punto, está todo ben. Pero eu non podo deixar que o inimigo facer todo o shaggy. Cando chegamos de volta á cidade, eu teño que deixar por uns días. Pode incorporarse o seu consultas programadas."
  
  
  A súa plena beizos abertas e pechadas. "Mentres que coller con Tala?"
  
  
  "Eu vou ver o seu."
  
  
  "Como é bo."
  
  
  "Quizais ela me pode axudar. Dúas cabezas pensan mellor que unha, e todo iso."
  
  
  No camiño de volta para Iacarta, Mata foi en silencio. Como eles se achegou a súa casa, axiña na caída da tardiña, ela dixo, "Deixe-me tentar".
  
  
  El colleu a man dela na súa. "Por favor. Loponusias e os outros?"
  
  
  "si. Poida que eu poida aprender algo."
  
  
  En frío, agora familiar tropical sala de estar, el mesturado whisky e refrixerantes, e cando ela volveu para falar para os servos, el dixo, "Proba agora".
  
  
  "Agora?"
  
  
  "Voz e teléfono. Doce,
  
  
  Eu confío nel para ti. Non me diga que non pode. Cos seus amigos e coñecidos ... "
  
  
  Hipnotizado, ela sentou-se e colleu o teléfono.
  
  
  El fixo outra bebida antes de que ela completou unha serie de chamadas, incluíndo lento e rápido do fogo conversas en Inglés e holandés, para nós, un todo que el non entendía. Despois de substituír o teléfono e incorporarse o vaso cheo, ela baixou a cabeza por un momento, e falou baixiño. "En catro ou cinco días. Para Loponusias. Todos eles están indo para alí, e que só pode significar que todos eles teñen que pagar."
  
  
  "Todos eles? Quen son eles?"
  
  
  "O Loponusias familia. É grande. Ricos."
  
  
  "Hai algunha políticos e xenerais en nen?"
  
  
  "non. Todos eles están no correo negocio aparece. Un gran negocio. Os xenerais de pago por eles."
  
  
  "Onde?"
  
  
  "Por suposto, no dominio principal do Loponusians. Sumatra".
  
  
  "Pensas que Xudas debe aparecer?"
  
  
  Eu non sei." Ela mirou para arriba e vin que estaba engurrando a examina."Si, si, o que máis podería ser? "
  
  
  "Judas mantén un todo os nenos?"
  
  
  "Si". Tragou algúns dos seus beber.
  
  
  "Cal é o ego é o nome?"
  
  
  "Amir. El foi á escola. El desapareceu, mentres estaba en Mumbai. Eles fixeron un gran erro. El estaba viaxando baixo un nome diferente, e eles fixeron ego deixar por algúns negocios, e, a continuación, ... el desapareceu antes de que eles coñécense ata que..."
  
  
  "Antes deles, unha doninha?"
  
  
  Ela falou tan suavemente que el mal podía oín-la. "Ata que pediu diñeiro para el."
  
  
  Nick non dixen que ela tiña que saber o que-o que foi en torno a el todo o tempo. El dixo: "vostede pedir algo máis?"
  
  
  "Si". Unha rápida saca-rolhas pego ee. Ela entendeu o que estaba a admitir e mirou para el cos ollos de medo cervo.
  
  
  "Como o que?"
  
  
  "Eu estou pensando... que axudar o Chinés."
  
  
  "Non local Chinés..."
  
  
  "Un pouco".
  
  
  "Pero así son os outros. Quizais en buques? Será que eles teñen peiraos?"
  
  
  "Si".
  
  
  Por suposto, penso que, como é lóxico! Java Mar é grande, pero superficial, e agora é unha trampa para os submarinos, cando a buscar dispositivos están a traballar con precisión. Pero north Sumatra? Ideal para a superficie ou somerxidas vasos indo polo Mar da China meridional.
  
  
  El abrazou a esta. "Grazas, querida. Cando vostede sabe máis, diga-me. Non é por nada. Vou ter que pagar pola información." El dixo a metade unha mentira. "Así como pode recoller, e iso é realmente un patriótica cousa que facer."
  
  
  Ela irrompeu en bágoas. Ah, mulleres, pensou. Ela fixo chorar porque tiña implicados súa contra as súas intencións, ou porque tiña trouxo o diñeiro? Era demasiado tarde para recuar. "Tres centos de dólares cada dous domingos," el dixo. "Oni deixe-me pagar moito para obter a información." El preguntou como práctica ela sería se tivese sabido que el podería permitir trinta veces esa cantidade, polo menos-e, a continuación, falar Falcón.
  
  
  Os saloucos diminuíu. El bico-la de novo, suspirou, e levantouse. "Eu teño que tomar un pouco de camiñar."
  
  
  Ela parecía triste, bágoas brillante na súa alto, gordo meixelas; máis fermosa que nunca, en desespero. Engadiu axiña: "eu só estou no negocio. Eu vou estar de volta en torno a dez." Nós imos ter un lanche da tarde."
  
  
  Abu-tivo ego para Nordenboss. Hans, Tala, e Arma Bik estaban sentados nas almofadas de todo o Xaponés cociñar gama, Hans divertirse en un avental branco e inclinado chef sombreiro. El mirou como Papá Noel en branco. "Ei, Al. Eu non podo deixar de cociñar. Sente-se e prepare-se para o real eda."
  
  
  O longo de baixa materia de Hans esquerda foi recheo con placas; ih o contido mirou e sentiu delicioso. O marrón nena trouxo emu un gran prato fondo. "Non moito para min", dixo Nick. "Eu non estou realmente con fame."
  
  
  "Espera ata que probalo," Hans respondeu, encher o prato con arroz integral. "Eu combinar o mellor de Indonesia e cociña Oriental."
  
  
  Pratos comezou a remuíño arredor da mesa - cangrexos e peixe en aromáticos salsas, curry, legumes, aderezada vexetais como un regalo. Nick tomou unha pequena mostra de cada un, pero o monte de arroz rapidamente desapareceu baixo a trata.
  
  
  Tala dixo: "eu estiven esperando moito tempo para falar con vostede, Al."
  
  
  "Sobre Loponusi?"
  
  
  Ela mirou sorprendido. "Si".
  
  
  "Cando é?"
  
  
  "En catro días".
  
  
  Hans dubidou con un gran culler de prata no aire, a continuación, sorriu como el cutucou en vermello-aderezada cámara. "Eu creo que Al xa ten un chumbo."
  
  
  "Eu tiña unha idea," dixo Nick.
  
  
  Arma Touro mirou serio e determinado. "O que podes facer? O Loponusias non vai atender vostede. Eu non vou mesmo ir alí sen ser convidado. Adán foi pensativo porque trouxo Tala de volta, pero Siau Loponusias é-ben, vostede diría que en galego - difícil."
  
  
  "El só non vai aceptar a nosa axuda, vai?"
  
  
  "non. Como todo o mundo, el decidiu ir con eles. Pagar e esperar."
  
  
  "E iso axuda.
  
  
  El é un Vermello Chinés, cando el precisaba ser, huh? Quizais realmente lle gusta de Pequín."
  
  
  Arma Touro foi inflexible. "El é moi rica. Emu ten nada que gañar con isto. El vai perder todo."
  
  
  "As persoas ricas teñen traballado con China antes."
  
  
  "Non Shi' au," Tala, dixo suavemente. "Eu sei ego ben."
  
  
  Nick mirou Arma de Touro. "Non quere vir con nós? Quizais vai ser difícil."
  
  
  "Se as cousas se tan duro, que ía matar a todos os bandidos, Ney sería feliz. Pero eu non podo." Arma Touro engurrou o cello. "Eu fixen que o meu pai me enviou aquí para facer-nos negocios-e el ordenou-me para volver mañá."
  
  
  "Non se pode pedir desculpas?"
  
  
  "Vostede coñeceu a meu pai."
  
  
  "Si, eu sei o que quere dicir."
  
  
  Tala, dixo, " eu vou ir con vostede."
  
  
  Nick sacudiu a cabeza. "Non é unha nena noite este tempo."
  
  
  "Vai ter de min. Comigo, pode entrar na propiedade. Sen min, vai ser deixou de dez quilómetros de distancia."
  
  
  Nick mirou para Hans, sorprendido e cuestionamento. Hans esperou para a empregada para saír. "Tala é certo. Vai ter que loitar contra o seu camiño a través dun exército privado en territorio descoñecido. E en terreos accidentados."
  
  
  "O resto do exército?"
  
  
  Hans balance a cabeza. "Non en boa forma. Regular os xogadores non vai gusta. Pero máis eficaz que o permanente."
  
  
  "É unha boa idea. Nós loitar contra o noso camiño a través dos nosos amigos para chegar aos nosos inimigos."
  
  
  "Cambiou a súa mente sobre a toma de Tala?"
  
  
  Nick balance a cabeza, e Tala fermosa características iluminou. "Si, nós vai ter toda a axuda que pode obter."
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Trescentos quilómetros ao norte-noroeste, o estraño barco estaba navegando sen problemas a través do longo vermello ondas de Java Mar. Ela tiña dous altos mastros, con un gran mezena topmast e un leme para adiante, e ambos foron equipados con topsails. Mesmo vellos mariñeiros tería que ter outro ollar antes dicindo:, " parece unha escuna, pero é un Portagee loita, vostede sabe?"
  
  
  Ten que perdoar o vello mariñeiro por ser a metade mal. O Porto podería pasar por unha pequena Portagee, unha comerciante facilmente manobrando en barrios próximos, en unha hora podería ser transformado nun prau, un Surabaji bataka; e en máis de trinta minutos que ía palpebrar se levantou a súa prismáticos de novo, e viu un alto promontorio, unha saíntes hasta, e estraño praza velas. Cumprimento ela e vai ser informados de que ela é o Vento po Keelung lixo en Taiwán.
  
  
  Pode ser informados de calquera cousa en torno a el, dependendo de como foi disfrazado, ou pode ser xogado a través de augas polo trono do inesperado poder de lume de ee 40 mm canón e dous 20mm bombas de fume. Montado na posición central, eles tiñan unha 140-grao campo de lume en ambas as direccións; no seu adiante e cara atrás recoilless armas, novos modelos rusos con cómodo caseiros montaxes chea de as lagoas.
  
  
  Ela era bo en dirección nada ao seu redor velas - ou podería ter feito once nós no seu desavisados coroa gasóleos. Foi un sorprendente bo Q-buque, construído en Port Arthur con Chineses fondos para un home chamado Xudas. A súa construción foi supervisado por Heinrich Muller e navais arquitecto Berthold Geitsch, pero era Judas, que recibiu financiamento a través de Pequín.
  
  
  Un fermoso buque en un tranquilo mar-con un discípulo do diaño como o anfitrión.
  
  
  Baixo un bronce toldo en popa, un home chamado Xudá foi esparramado gozar dunha luz algodón brisa con Heinrich Muller, Bert Geitsch, e un estraño home novo con un amargo Mindanao cara chamado Neef. Se viu este grupo e aprendín algo sobre a súa individuais historia, ten que executar para lonxe, saír, ou incorporarse unha arma e ataca-los, dependendo das circunstancias e o seu propio fondo.
  
  
  Esparramado sobre unha chaise longue, Judas parecía saudable e bronce; nen estaba vestindo un gancho en torno a ocultar e níquel en vez de unha falta brazo, os seus membros foron marcadas, e a un lado do seu rostro estaba torcido por un terrible ferida.
  
  
  Como el alimentados con franxas de bananas para un animal de compañía chimpancé encadeado a un ego materia, el mirou como un ben-humorada veterano de semi-esquecido guerreiros, un marcado bulldog aínda apto para un pozo de último recurso. Eles, que sabía máis sobre nen, podería corrixir esta opinión. Xudas foi dotado con unha mente brillante e a psique dun raivosos doninha. A monumental ego era tan puro egoísmo que para Judas non foi só unha persoa no mundo - un tolo. O ego cariño para o chimpancé só vai durar tanto tempo como o furón se sente satisfeito. Cando o emu non me gusta o animal, que xogou o ego ao mar ou corte-la pola metade - e explicou súas accións con lóxica distorsionada. O ego actitude para con as persoas era o mesmo. Aínda Mueller, Geitch, e Coitelo non saber a verdadeira profundidade de ego non lles gusta. Eles sobreviviron, porque eles servido.
  
  
  Muller e Geitsch eran homes de coñecemento e non a intelixencia. Eles non tiñan ningunha imaxinación outros que
  
  
  en ih técnico majors - que foron enorme - e, polo tanto, non pagan a atención sobre os outros. Eles non podían imaxinar outra cousa que a súa propia.
  
  
  Naif era un neno no corpo dun home. El matou ao mando con unha mente baleira de un neno que foi atraído a unha conveniente xoguete para obter doces. El estaba sentado na cuberta uns metros por diante dos outros, xogando equilibrada coitelos en un metro cadrado peza de madeira branda colgado un pino de seguridade de vinte metros de distancia. El estaba xogando un español coitelo de arriba. As láminas cortadas en madeira con forza e precisión, e Naif de dentes brancos brillaron cada vez con un pracer infantil rir.
  
  
  Tal un barco pirata con un demo comandante e ego demoníaca compañeiros podería ser ocupado por salvaxes, pero Xudas era moi astuto para que.
  
  
  Como un recrutador e exploiter de persoas, el é case o visco o sol no mundo. Ego catorce mariñeiros, unha mestura de Europeos e Asiáticos, e case todos eles eran mozos, foron recrutados dende a parte superior da itinerante mercenarios en torno a piscina ao aire libre. Un psiquiatra chamaría ih insano criminais para que ih podería ser enviado a prisión para o estudo científico. Un capo da mafia apreciar ih e bendiga o día en que el atopou ih. Judas organizou unha naval gang en torno a eles e eles actuou como piratas do Caribe, por suposto, Judas ía cumprir o contrato con eles sempre que serviu ego fins. O día en que el non, que vai matar ih todo o mundo, de forma tan eficaz como sexa posible.
  
  
  Judas xogou a última peza de bananas para o mono, mancando para o ferroviario, e presione o botón vermello. Cornos comezou a tocar en todo o buque - non trono, como o barco é habitual batalla gongo, pero o alarmante vibrato de cascavéis. O barco chegou vivo.
  
  
  Geitch saltou ata a escaleira para a popa, e a Muller desapareceu a través da sala de máquinas hatch. Mariñeiros, negra, toldos, cadeiras, mesas e lentes. O ferroviaria de madeira madeiras inclinado para fóra, e, derrubaron no seu chocalho bisagras, e o falso casa do arco, coas súas fiestras de plástico tornouse un puro metros.
  
  
  20mm. As armas fixo un ruído metálico, como eles estaban armado polos golpes poderosos das súas asas. 40 mm. eles chiava tecido pantallas para o ego, o que podería ser reaxustado en segundos no mando.
  
  
  Os piratas estaba escondido detrás cunchas enriba del, amosando Rivnenskaya catro centímetros da súa recoilless rifles. O gasóleos rosmou como eles comezaron e estaba ausente.
  
  
  Xudá mirou para o reloxo, e acenou para Geitch. "Moi ben, Bert. Eu teño un minuto e corenta e sete segundos."
  
  
  Geitch descubrín-lo en cincuenta e dous minutos, pero con Xudas, non discutir máis nada.
  
  
  "Pasar a palabra. Tres botellas de cervexa para todos no xantar.". Chegou o botón vermello e fixo o cascavéis buzz catro veces.
  
  
  Xudas foi ata o hatch, subir a escaleira con máis axilidade que en baralla, usando un brazo, como un mono. O gasóleos deixou ronronar. Coñeceu a Muller nas escaleiras á sala de máquinas. "Moi bo na cuberta, Hine. Aquí?"
  
  
  Boa. Raeder ía aprobar."
  
  
  Judas reprimiu un sorriso. Muller tirou o abrigo brillante e cerimonial sombreiro de un século 19 Británico liña oficial. El tirou o ih e coidadosamente colgou un armario dentro da súa cabina porta. Judas, dixo ," Que inspirou, hein?"
  
  
  "Ja. Se tivésemos Nelson ou von Moltke ou von Buddenbroke, o mundo sería o noso hoxe."
  
  
  Judas aproveitado Ego sobre o ombreiro. "Aínda hai esperanza. Gardar este formulario. Imos ir..." Eles foron para adiante e abaixo un deck. Un tripulante con unha pistola subiu a partir dunha materia sobre a pique de proa rampla. Judas apuntou para a porta. O mariñeiro desbloqueado a clave de todo o paquete que xa estaba colgado no anel. Xudas e a Muller mirou; Judas capotou sobre o interruptor de luz pola fiestra.
  
  
  En o berce foi un deseño de unha nena, o seu destino, cuberto por un pano de cores, foi virou cara a xemer. Judas dixo: "Está todo ben, Tala?"
  
  
  Reumatismo foi de curta duración. "Si".
  
  
  "Quere unirse a nós na cuberta?"
  
  
  "De ningún xeito."
  
  
  Judas sorriu, apagou a santa luz, e fixo sinal para o mariñeiro para bloquear a porta. "Ela exercicios unha vez un día, pero iso é todo. Ela non quería que a nosa empresa."
  
  
  Muller dixo suavemente . "Quizais deberiamos tirar-la polo seu cabelo."
  
  
  "Bos días," Judas ronronou. "E a voz e os nenos. Sei que é mellor velos cada ano." El parou diante dunha cabina que non tiña portas, só un azul cirúrxico reixa en torno a el. Os nen tiña oito liteiras amoreadas contra o anteparo, como idade, submarinos, e cinco pasaxeiros. Catro foron Indonesia, un Chinés.
  
  
  Eles mirou mal humor en Xudas e Muller. Un fino adolescente con coidado, indisciplinado ollos que estaba xogando ao xadrez levantouse e colleu dous pasos para chegar a bares.
  
  
  "Cando estamos indo a obter en torno a este hotbox?"
  
  
  "O sistema de ventilación está a traballar," Judas, dixo, en un ton de obxectividade, as súas palabras entregado co lento claridade do que lle gusta para demostrar a lóxica para a menos sabios. "Vostede non precisa de calquera quentes, pernas de cuberta."
  
  
  "Porra quente".
  
  
  "Sente iso, porque de aburrimento. Decepción. Sexa paciente, Amir. Imos visitar a súa familia en poucos días. Entón, imos volver para a illa de novo, onde podes gozar da súa liberdade. Iso vai ocorrer se vostede é un bo rapaz. Se non... El balance a cabeza tristemente, con expresión dun tipo, pero popa tío. "Eu vou ter a man sobre a Heinrich."
  
  
  "Por favor, non faga iso", dixo un mozo chamado Amir. Os outros presos, de súpeto converteuse en atento, como estudantes de espera para un profesor de asignación. "Vostede sabe que traballaron xuntos."
  
  
  Judas non foi enganado, pero Mueller gusta o que el chamou de respecto pola autoridade. Judas preguntou suavemente: "está disposto a cooperar só porque temos armas. Pero, claro, nós non vai machucar vostede, se non é necesario. Vostede é valioso pouco reféns. E quizais en breve as súas familias vai pagar o suficiente para que todos a ir a casa."
  
  
  "Espero que si", Amir, dixo educadores. "Pero lembre-se-non Mueller. El vai poñer no seu traxe de mariñeiro e látego un en torno a nós, e, a continuación, el vai para a súa cabina e-"
  
  
  "Porco!" Muller ruxiu. El xurou e intentou sacar as chaves lonxe da garda. O ego xuramentos estaban abafada pola prisioneiros ' risa. Amir caeu cara atrás no seu beliches e rolou rapidamente. Judas agarrou Muller brazo. "Renda-que irrita-lo."
  
  
  Eles chegaron ao convén, e a Muller murmurou, " eu non sei.: "Marrón monos. Ela debe ser solicitada a pel todas as ihas."
  
  
  "Algún día... algún día," Judas tranquilizouse-a. "Probablemente vai obter ih para reciclar todo. Despois de que xa espremer todo o que podemos para fóra do xogo. E eu estou indo para ter un bo despedida partidos con Tala." El lambeu os beizos. Eles foran no mar durante cinco días, e estes trópicos parecía para apoiar a libido masculina. El case podería entender como Mueller sentido.
  
  
  "Podemos comezar abertamente agora," Mueller suxeriu. "Non imos perder sequera un neno en Tal..."
  
  
  "Non, non, aínda non. Paciencia. Os rumores pode dalgún xeito saír. Familias pagar-se e facer o que dicir para Pequín, só porque eles confían en nós." El comezou a rir, unha burla rir. Muller riu, riu, e entón comezou a bater a súa coxa, en tempo para o irónico cacarejar que veu de Ego beizos finos.
  
  
  "Eles confían en nós. Ah, si, que confían en nós!" Cando chegaron a cinta onde o dossel foi garantido, de novo, eles tiveron que limpar os seus ollos.
  
  
  Judas estirado para fóra na chaise longue con un suspiro. "Mañá imos deixar en Moscova. A continuación, para o lugar de Loponusias. A viaxe é lucrativo."
  
  
  "Douscentos corenta mil dólares," Mueller premendo a súa lingua como se ela tiña un sabor delicioso na súa boca. "No século xvi, que vai reunirse con unha corveta e un submarino. En canto debemos darlles este tempo?"
  
  
  "Imos ser xenerosos. Un total de pago. Oitenta mil. Se escoitar rumores, que ha corresponden a cantidade."
  
  
  "Dous para nós e para eles." Muller riu. "Excelentes posibilidades."
  
  
  "Para agora. Cando o xogo chega ao fin, imos dar todo."
  
  
  "O que sobre o novo axente da CIA, Bardo?"
  
  
  "El aínda está interesado en nós. Temos que ser o ego portería. El deixou Makhmurov para Nordenboss e Matsuut. Estou seguro de que imos atender-lo en persoa, na aldea de Loponusias."
  
  
  "Como é bo."
  
  
  "si. E se podemos-para sempre facela aleatoria. Ten sentido, xa sabe."
  
  
  "Por suposto, o vello aínda está alí. Accidentalmente."
  
  
  Eles ollaron un para o outro con cariño e sorriu como experimentado caníbales saborear memorias nas súas bocas.
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 5
  
  
  
  
  
  
  
  Hans Nordenboss foi un excelente chef. Nick comín moito, coa esperanza de que o seu ego apetito ía volver o tempo, el uníuse a Alfombra. Cando estaba só con Hans por uns minutos no seu despacho, el dixo: "Imos dicir que imos a Loponusi o día despois de mañá-isto vai dar tempo para escribir, facer plans, organizar accións, se non temos a cooperación. ? "
  
  
  "Temos que dirixir por dez horas. Unha pista de aterraxe en un salón de cincuenta millas da propiedade. As estradas son xustas. E non plan de calquera cooperación. Siauw non é só iso."
  
  
  "Como sobre o encontro súas conexións alí?"
  
  
  "Unha persoa está morta. A outra é a falta. Quizais eles gastan o diñeiro que paga-los moi abertamente, eu non sei."
  
  
  "Non imos dicir Gan Bik calquera máis do que necesitamos."
  
  
  "Claro que non, aínda que eu creo que o neno está no mesmo nivel."
  
  
  "Vostede é intelixente o suficiente, o Coronel Sudirmat, para construír o seu ego?"
  
  
  "Quere dicir que o neno vai vender-nos para fóra? Non, eu apostaría súa contra el."
  
  
  "Imos chegar axudar se precisa del? Judas ou chantagem pode ter o seu propio exército."
  
  
  Nordenboss sacudiu a cabeza tristemente. "Podes mercar un exército regular sobre unha moeda de un centavo. Por estar só, non podemos usar persoas egos."
  
  
  "A policía? A policía?"
  
  
  "Esquece-lo. Sobornos, engano. E linguas que vibración para o diñeiro pagado por alguén."
  
  
  "Moito as probabilidades, Hans."
  
  
  O robusto axente sorriu como un xenio figura relixiosa dando unha bendición. El ocupou o ornato shell na súa suave, erro forte dedos. "Pero o traballo é tan interesante. Ollar-complexo-a Natureza realiza billóns de experimentos e fai o desfrute dos nosos ordenadores. Nós, persoas pequenas. Primitivo intrusos. Estranxeiros na nosa propia mudball."
  
  
  Nick fora a través de semellante conversas con Nordenboss antes. El concordou co paciente frases. "O traballo é interesante. E funerais son de balde, se calquera gadgets son atopados. O home é un cancro no planeta. Temos responsabilidades á fronte de nós. Que sobre armas?"
  
  
  "Débeda? Un valioso palabra para nós, porque estamos condicionados." Con un suspiro, Hans colleu a pía e realizada ata o outro. "Compromiso é unha responsabilidade. Sei que a súa clasificación, Nicholas. Xa ler a historia de Nero verdugo, Horus? Finalmente..."
  
  
  "Podemos embalar algúns lube inxeccións nunha maleta?"
  
  
  "Non se recomenda. Pode ocultar un par de pistolas ou algunhas granada baixo a súa roupa. Poñer algúns grandes rupias na parte superior, e se a nosa equipaxe é examinado, que vai indicar o rupias cando a maleta é aberta, e, probablemente, a cara non vai mirar máis lonxe."
  
  
  "Entón, por que non pulverizar a mesma cousa?"
  
  
  "Moi grande e moi valioso. Este é un saca-rolhas de pasos. Un suborno custos máis que coller un home con unha arma, pero un home con unha metralleta pode ser caro - ou vai matar, roubar-lle, e vender o arma. tamén."
  
  
  "Encanto". Nick suspirou. "Imos traballar co que podemos.
  
  
  Nordenboss deu En un holandés puro. "Teña en conta que a última tácticas - vostede obter armas do inimigo. É o máis barato e máis próximo a fonte de abastecemento."
  
  
  "Eu ler o libro."
  
  
  "Ás veces neses países Asiáticos, e especialmente aquí, vostede se sentir como se está perdido no medio da multitude de persoas. Non hai marcos aquí. Fai o seu camiño a través deles nunha dirección ou outra, pero é como estar perdido nun bosque. De súpeto, ve os mesmos rostros e entender que está vagando sen rumbo. Quere ter un compás. Pensas que é só outra cara no medio da multitude, pero entón ve unha expresión e unha cara terrible hostilidade. Odio! Como pasear, outra vista chama a atención. Asasina hostilidade! Nordenboss coidadosamente substituído pía, pechou a maleta, e indo para a sala de estar porta. "Esta é unha experiencia nova para ti. Entender o quão malo que foron..."
  
  
  "Eu estou empezando a entender," dixo Nick. El seguiu Hans de volta para os outros e dixo boa noite.
  
  
  Antes de saír de casa, el entrou no seu cuarto e abriu o paquete que foi embalado en ego equipaxe. Nen tiña seis barras de xabón verde, que deu un marabilloso cheiro, e tres latas de spray de crema de afeitar.
  
  
  O verde tortillas no dell si foron plástico explosivos. Nick realizado o máis lixeiro tapas como estándar de partes de plumas no seu escrito caso. Explosións foron formados por torsión os egos de especial tubo de produtos de limpeza.
  
  
  Pero por riba de todo, Emu lle gustaba a "crema de afeitar" produtos. Eles foron outro dos Stewart invencións, o xenio de MACHADO de armas. Eles lanzaron unha rosa fluxo de preto de trinta pés antes de que se converteu nun spray que amordaçado e tirou o adversario asemblea durante cinco segundos e bateu a fóra o ego de cada dez. Se puidese realizar emu spray para os seus ollos, el sería inmediatamente ir cego. Probas mostraron que a todos os efectos foron temporais. Stewart, dixo: "A policía ten un dispositivo similar chamado un Club. Eu chamo iso de MACHADO."
  
  
  Nick embalado seus algúns elementos de roupa en unha caixa de transporte. Non moito contra exércitos privados, pero cando está a piques de afrontar unha gran multitude, que tomar todas as armas que teñen.
  
  
  Cando el dixo a ela que eu ía estar fóra da cidade durante uns días, ela sabía moi ben onde estaba indo. "Non vaia," ela dixo. "Non está a benvida de volta."
  
  
  "Claro que eu vou estar de volta", el murmurou. Ih foi abrazou na sala de estar no suave semi-escuridade do patio.
  
  
  Ela desabotoado o seu ego deportes camisa, e a súa lingua atopar un lugar preto do ego corazón. El stahl cóxegas súa orella esquerda. Desde o ego coñeceu o Amor "Axudante", eles teñen usado ata dúas botellas, perfeccionando as súas habilidades en chegar para o outro para aínda máis e máis diversión emocionante.
  
  
  A súa voz relaxado como o seu tremor dedos movido en familiares e sempre máis fermosa ritmos. El dixo: "vai deter-me - pero só para unha hora e media..."
  
  
  "Todo o que eu teño, a miña querida", ela murmurou en uem no peito.
  
  
  El decidiu que esta era a mellor realización - a pulsando ritmo, tan habilmente sincronizada, as voltas e espirais, o sparklers nos seus templos, ascensor caendo en e para fóra.
  
  
  E el sabía que era só como unha forte influencia amable para Nah, porque cando ela estaba suave e chea e ofegante, ela non ocultar nada, e os seus ollos escuros brillaban ampla e misty como ela respirou fóra palabras, el case non chamou: "Oh, meu home-volver, oh, meu home..."
  
  
  Como eles baño xuntos, ela falou con máis calma: "pensas que nada pode ocorrer para ti, porque ten cartos e poder detrás de ti."
  
  
  "Non en todos. Pero quen vai querer mal de min en todas as casas arredor?"
  
  
  Ela fixo un noxo son. "A CIA gran segredo. Todo o mundo está a asistir vostede tropezar."
  
  
  "Eu non creo que foi tan evidente." El agochar un sorriso. "Eu creo que eu son un afeccionado nun traballo onde deben ter un profesional".
  
  
  "Non tanto de ti, querido, pero o que vin e oído..."
  
  
  Nick esfregar a cara con un xigante toalla. Deixe o gran empresa tomar préstamos, mentres que recoller a parte do león dos ladrillos. Ou é a proba de David Hawke é astuto eficacia con un ego-irritante insistencia sobre a seguridade detalles? Nick non creo Hawke foi pousando como un axente de un dos 27 de outros servizos secretos en Estados Unidos! Nick xa recibiu unha medalla de goberno turco gravado o nome que usa neste caso-Mr Horace M. Northcote por EEUU FBI.
  
  
  Mata aconchegou-se para el e bicouna na meixela. "Estar aquí. Eu vou ser tan solitario."
  
  
  O nah cheiro delicioso, purificada, perfumado, e en po. El abrazou a esta. "Eu estou deixando ás oito da mañá. Pode rematar estes en liña para min na Josef Dahlam é. Enviar ih en Nova York. Non obstante, miña querida..."
  
  
  El colleu-a e levouna de ánimo leve de volta para o patio, onde el era tan deliciosamente divertido ela que Nah non teñen tempo para se preocupar.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Nick estaba satisfeito coa eficiencia con que Nordenboss organizou o ih viaxe. El descubriu o caos e esforzo atrasos que formaban parte do Indonesio del e estaba esperando ih. Non houbo Ih. Eles bater a pista en Sumatra en idade De Havilland, un Británico xogo Ford, e levou ao norte a través costeira pé.
  
  
  Abu e Tala falaban linguas diferentes. Nick estudou as aldeas eles pasaron a través de e entendín por que o Departamento de Estado xornal dixo: afortunadamente, a xente pode existir sen diñeiro. Había cultivos en todas as partes, e árbores de froito creceu en torno a vivendas.
  
  
  "Algunhas das pequenas casas ao redor aquí ollar cómodo", dixo Nick.
  
  
  "Non pensaría así se Gilles estaba en un", emu Nordenboss dixo. "É un modo de vida diferente. Incorporarse os insectos que se atopan con pé-longo lagartos. Ih son chamados lagartixas, porque eles coaxar gecko-gecko-gecko. Hai paxaro-comer arañas máis grande que o seu puño. Eles se parecen con caranguexos. Big black escaravello pode comer sincero a través dun tubo de pasta de dentes e mastigar libro conexións para a sobremesa."
  
  
  Nick suspirou, decepcionado. Plantacións de arroz con terrazas que parecía xigante escaleiras e aldeas puro parecía tan atractivo. Os nativos mirou limpo, excepto para algúns con negro dentes que cuspiu vermello betel zume.
  
  
  Stahl día estaba quente. Cando andaba baixo árbores altas, eles se sentiron como se eles estaban pasando a través legal túneles sombreado con vexetación, a continuación, a estrada aberta parecía como o inferno. Eles parou nun posto de control, onde unha ducia de soldados estaban deitados en postes baixo tellados de colmo. Abu-falou rapidamente en un dialecto Nick non entendía. Nordenboss saíu ao redor do coche e foi para a cabina con a curto tenente, veu de volta, e que levou. "Poucas rupias," el dixo. "Esta foi a última exército regular post. Imos ver o Siau persoas seguinte."
  
  
  "Por que o obstáculo?"
  
  
  "Para parar os bandidos. Os rebeldes. Sospeitoso viaxeiros. Este é realmente un absurdo. Quen pode pagar, pode pasar."
  
  
  Eles viñeron para a cidade composta de máis grande e máis forte edificios. Outro punto de verificación na máis próxima entrada da cidade está marcado con unha cor polo reducido do outro lado da estrada. "Corea do sur é a máis meridional aldea é Shyauwa," Nordenboss dixo. "Estamos preto de quince quilómetros da súa casa."
  
  
  Abu-andaba a multitude. Tres homes en monótono verde uniformes saíu en todo o pequeno edificio. Quen estaba usando o sarxento raias tornouse coñecido Nordenboss. "Ola," el dixo en holandés cun gran sorriso. "Vai deixar aquí."
  
  
  "Por suposto." Hans saíu ao redor do coche. "Veña, Nick, Tala. Estirar as pernas. Hey, Chris. Necesitamos atopar con Siau en importante empresa."
  
  
  O suboficial dentes brillou branca, inmaculada por betel. "Vai deixar aquí. Ordes. Ten que ir de volta."
  
  
  Nick seguiu o seu robusto compañeiro para o edificio. Era fresco e escuro. O boom de bares da barreira rodado lentamente, impulsado por cordas que foi para as paredes. Nordenboss entregou o sarxento un pequeno sobre. O home mirou para ela, a continuación, lentamente e con pesar puxo-a para abaixo nunha cadeira. "Eu non podo", dixo tristemente. "Mr Loponusias foi tan determinado. Especialmente con relación a vostede, e en calquera po será recibido polos seus amigos, o Sr Nordenboss."
  
  
  Nick oído Nordenboss murmurar: "eu podo facer un pouco."
  
  
  "Non, é tan triste."
  
  
  Hans virou-se para Nick e falou rapidamente en galego. "El significa-lo."
  
  
  "Podemos ir de volta e obter o helicóptero para fóra?"
  
  
  "Se pensas que pode obter a través de decenas de liña de clientes. Eu non vou apostar por gañar en metros."
  
  
  Nick engurrou o cello. Perdido no medio da multitude sen un compás. Tala, dixo, " Deixe-me falar Siau. Quizais eu poida axudar." Nordenboss balance a cabeza. "El é tan bo un intento. Todo ben, Mr Bardo?"
  
  
  "Proba-lo."
  
  
  O sarxento protestou que non tiña se atreveu a chamar Siau ata Hans tiña aceno para Ego para levar o sobre. Despois de un minuto, el entregou Tala teléfono. Nordenboss interpretado ela como falar con invisible señor Loponusias.
  
  
  "...Ela di si, é realmente Tala Machmur. Non recoñecer a súa voz? Ela di que non, que ela non pode dicir en que a través do teléfono. Debe ver o ego. É só-todo o que é para nós. Ela quere ver o ego. "cos amigos - en só uns minutos... "
  
  
  Tala continuou a falar, sorrir, a continuación, entregou o sarxento instrumento. Recibiu algunhas instrucións e respondeu con gran respecto.
  
  
  Chris, o sarxento, deu a orde para un dos seus homes, que entrou no coche con eles. Hans dixo, " Ben feito, Tala. Eu non sabía que tiña un atractivo segredo."
  
  
  Ela deu ego seu fermoso sorriso. "Somos vellos amigos."
  
  
  Ela non dixo máis nada. Nick sabía exactamente o que o segredo era.
  
  
  Eles montaron ao longo do borde de un longo oval val co mar sobre o outro lado. Un conxunto de edificios apareceu a continuación, e na costa foron peiraos, almacéns, e a actividade de buques, camións e buques. "O Loponus lados", dixo Hans. "O egos da terra ir franco para as montañas. Eles teñen moitos outros nomes. Ih agrícolas vendas son enormes e eles teñen un polgares cara arriba en aceite e unha morea de novas plantas."
  
  
  "E eles podería ter mantido ih. Quizais iso nos dará a alavancagem."
  
  
  "Non contar con el. Eles viron os invasores e os políticos veñen e van."
  
  
  Siauv Loponusias coñeceu ih na empresa de asistentes e servos nunha terraza cuberta o tamaño dunha pista de baloncesto. Era un home gordo cun lixeiro sorriso que, como vostede pode imaxinar, non significaba nada en todo. Ego é gordo, escuro rostro estaba estrañamente empresa, os seus queixos non se inclinan, e o seu alto varas parecía seis onzas luvas de boxeo. El colidiu co pulido chan e deu Tala unha aperta, a continuación, examinou-a partir de ángulos diferentes. "É vostede. Eu non podía crer. Escoitamos iso de forma diferente." El mirou para Nick e Hans, e asentiu cando Tala introduciu Nick. "Benvido. Eu sinto moito que non pode estar moito tempo. Imos ter algo legal para beber."
  
  
  Nick sentou-se en un gran bambú materia e bebeu limonada. Os céspedes e magnífica paisaxe que se estendía por 500 metros. No aparcamento foron dous Chevy camións, un brillante Cadillac, un par de marca-novos Volks, varios Británicos coches de varias marcas, e un Soviético fixo Jeep. Unha ducia de persoas foron ou pé de garda ou patrullar. Eles estaban vestidos semellante o suficiente para ser soldados, e todos estaban armados con rifles ou cinto de coldres. Algúns tiñan tanto.
  
  
  "...Enviar os seus mellores desexos para o seu pai, " el escoitou Siau dicir. "Eu plan para ver ego próximo mes. Eu estou voando o seu sincero en Phong."
  
  
  "Pero nós queremos ver as súas fermosas terras," Tala ronronou. "Mr Bardo é un plug-in. El puxo grandes pedidos en Iacarta."
  
  
  "Mr Barda e o Sr Nordenboss tamén son axentes de Estados Unidos." Siau riu. "Eu sei algo, tamén, Tala."
  
  
  Ela mirou impotente na Hans e Nick. Nick cambiou a súa materia un chisco máis preto deles. "Mr Loponusias. Sabemos que as persoas que están sostendo o seu fillo vai en breve chegar aquí no seu propio barco. Imos axudar. Obter o seu ego de volta. Agora".
  
  
  Nada podería ser lido dende o marrón colisións cos seus penetrantes ollos e sorrir, pero tardou en un longo tempo para responder. Que era un bo sinal. El estaba a pensar.
  
  
  Finalmente, Siauw balance a cabeza un pouco en negación. "Quere dicir unha morea tamén, o Sr Bardo. Eu non vou che dicir se está ben ou mal. Pero nós non pode sacar proveito da súa xenerosa axuda."
  
  
  "Xoga a carne para o tigre, e esperanza de que vai dar a súa presa e saír. Vostede sabe tigres mellor do que eu. Que pensas que vai realmente ocorrer?"
  
  
  "Nese medio tempo, imos estudar os animais."
  
  
  "Vostede escoita ego mentiras. Que foron prometeu que, despois de varios pagos, e baixo certas condicións, o seu fillo vai ser devolto. Que garantías ten?"
  
  
  "Se o tigre non é tolo, que era beneficioso para el para manter a súa palabra."
  
  
  "Pensa en min, este tigre está enganando. Un idiota como un home."
  
  
  Siau chiscou. "Vostede sabe amok?"
  
  
  "Non tan bo como vostede. Quizais vostede me pode dicir sobre iso. Como un home tolear a unha sanguenta frenzy. Todo o que sabe é asasinato. Non pode razoar con el, e moito menos confianza un uem."
  
  
  Siau quedou inquedo. Tiña unha morea de experiencia con Malay loucura, solto. A tolemia salvaxe de matar, esfaquear, cortando - tan brutal que axudou o Exército de estados unidos decide adoptar Colt .45 baseado na teoría de que máis boquiaberto ten máis poder de parada. Nick sabía que os homes, que estaban nun frenesí de agonía, aínda precisaba algunhas roldas de armas automáticas para deixar ih. Independentemente do tamaño da súa arma, que aínda tiña que poñer as balas no lugar seguro.
  
  
  "Isto é diferente," Siau, dixo en pasado. "Estes son os empresarios. Eles non ir para fóra sobre o seu propio."
  
  
  "Estas persoas son peores. Agora eles están quedando fóra de man. Na cara de cinco polgadas de cunchas e nuclear nome completo. Como pode ir tolo?"
  
  
  "Eu... non entendo moi ben..."
  
  
  "Podo falar libremente?" Nick apuntou para os outros homes se reuniron ao redor do patriarca.
  
  
  "Vaia por diante... ir adiante. Eles están todos os meus parentes e amigos. En calquera caso, a maioría das persoas en torno a eles non entender o galego."
  
  
  "Vostede pediu para axudar a Pequín. Eles non dicir moito. Probablemente política. Pode ser solicitada a axuda Indonesio pobo Chinés escapar, se o ih política é correcta. Pensas que lle dá alavancagem, e a protección da persoa chamamos Xudas. Non vai. El rouba a partir de China, así como facer. Cando o axuste de contas ven, terá que afrontar non só Judas, pero tamén a ira de Gran Vermello Papá."
  
  
  Nick penso que el viu os músculos Siau garganta se contorce como el tragou. El levou o home pensamentos. Se había unha cousa que el sabía, era un suborno, e o dobre ou o triple de cruces. El dixo, " Eles poñen moito en liña...", pero o ego ton foi máis feble, e as palabras arrastrou fóra.
  
  
  "Pensas Gran Pai é controlar estas persoas. Iso non é así. Judas ten levado ih ao redor do seu barco pirata, e el ten a súa propia homes da tripulación. El é unha organización independente bandido que rouba ambos os dous lados. O momento do seu fillo e ego están en apuros, outros cativos cruzar a fronteira en cadeas ."
  
  
  Siau xa non largado na súa cadeira. "Como vostede sabe de todo isto?"
  
  
  "Vostede dixo a si mesmo que somos NÓS os axentes. Quizais estamos axentes, quizais nós non estamos. Pero se nós - nós ter certas conexións. Precisa de axuda e que son o mellor para ver vostede. Non se atreven a chamar a súa propia forzas armadas. O Oni ía enviar un buque-quizais - e que pensas sobre iso, a metade subornar, a metade simpatizar cos Comunistas. Está no seu propio país. Ou eles foron. Agora - pode usar nós ."
  
  
  Constelacións de hoxe foron correctamente enunciados. Isto deu un home como Siau a idea de que aínda podía andar nunha corda frouxa. "Vostede sabe que este Xudas, non é?", dixo Siau.
  
  
  "si. Todo o que eu dixo a vostede sobre nen é un feito." Con algúns anacos que eu non sabía sobre, Nick pensamento. "Vostede estaba sorprendido ao ver Tala. Pedirlle que trouxo a casa. Como ela chegou."
  
  
  Siau virou-se para Tala. Ela dixo, " o Sr Bardo me trouxo a casa. En un de NÓS Mariña barco. Pode chamar Adán e vai ver."
  
  
  Nick admiraba o seu enxeño - ela non tería descuberto o submarino se el non tiña. "Pero onde?" Siau preguntou.
  
  
  "Non pode esperar-nos a dicir-lle todo o mentres está cooperando co inimigo," Nick respondeu con calma. "Os feitos son que ela está aquí. Temos ee de volta."
  
  
  "Pero, meu fillo-Amir-está todo ben?" Xiau pregunta se eles tiñan afundido Judas ' barco.
  
  
  "Tanto como sabemos, non. En calquera caso, vai saber con certeza en poucas horas. E se non, non nos quere ser en torno de? Por que non imos todos ir despois de Judas?"
  
  
  Siau levantouse e camiñou a través da ampla terraza. Cando se achegou, o branco-camiseta servos estaban nos seus postos pola porta. Non era moitas veces que o gran home foi visto movéndose en torno do tac - ansioso, pensar moito, como unha persoa normal. De súpeto, el virou-se e deu algunhas ordes para un home ancián con un aviso na súa inmaculada abrigo.
  
  
  Tala murmurou, " Que está a reservar un cuarto e cea. Estamos estar."
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Cando saíron ás dez horas, Nick intentou varios trucos para obter Tala para o seu cuarto. Ela estaba no outro á da casa grande. O camiño foi bloqueado por varios homes en branco chaquetas que nunca parecía deixar os seus postos de traballo, na intersección de corredores. El entrou Nordenboss cuarto. "Como podemos obter Tala aquí?"
  
  
  Nordenboss tiña sacado a súa camisa e pantalóns e estaba deitado na gran cama, unha masa de músculo e sangue. "O que un home", dixo canso.
  
  
  "Eu non podo facer sen el por unha noite."
  
  
  "A medida, leva-la, eu quero para cubrir nós cando escorregar para fóra."
  
  
  "Ah. Estamos esvaindo?"
  
  
  "Imos para o porto de bar. Espionaxe en Xudá e Amir."
  
  
  "Non importa. A súa ten o chan. Eles deben ser para fóra do porto de bar, en da mañá. Tamén podemos durmir un pouco."
  
  
  "Por que non me dixeches antes?"
  
  
  "Eu só descubrir. Desde a miña falta home fillo."
  
  
  "O fillo sabe quen fixo iso?"
  
  
  "non. A miña teoría é que o exército. O diñeiro de Judas entregado el nah."
  
  
  "Necesitamos usar micrófonos e altofalantes unha morea, pero con este tolo."
  
  
  "Polo tanto, hai unha morea de outras persoas."
  
  
  "Nós imos facelo por eles, tamén, se pode. Boa. Imos chegar ata ao amencer e dar un paseo. Se decidimos ir á praia, alguén vai deixar-nos?"
  
  
  "Eu non penso así. Eu creo Xiau nos permitirá asistir a todo o episodio. Somos un ángulo diferente para o ego eu xa xogou - e, caramba, que é, probablemente, usando regras complicadas."
  
  
  Por un día, Nick se virou. "Hans, vai Coronel Sudirmat influencia tamén chegar a este punto?"
  
  
  "Interesante saca-rolhas. Eu penso sobre iso min mesmo. Non o ego propio influencia. Estes locais déspotas son celoso e manter a si mesmos. Pero con diñeiro? Si. Como intermediarios con algúns para si mesmo? Isto pode ser como iso aconteceu. "
  
  
  "Eu vexo. Boa noite, Hans."
  
  
  "Boa noite. E vostede fixo un gran traballo convincente Siau, o Sr Bardo."
  
  
  Unha hora antes do amencer, o Portagee ketch Porto colleu unha luz marcando un promontorio sur de Loponusias Illa, se virou e se movía lentamente para fóra para o mar, baixo unha estabilización vela. Bert Geitch deu claro ordes. Os mariñeiros abriu a escondidos davits, que xogou para a fronte dun grande, aparentemente rápido-mirando barco.
  
  
  En Xudá cabina, Muller e Nif compartido un bule de té e copas de augardente co seu líder. Naif estaba animado. El se atrapalhou para a súa semi-cuberto coitelos. Os outros agochar a súa de atraccións del, mostrando tolerancia para o retardado neno. Desafortunadamente, el era un membro da familia, podería dicir. E Naif veu a cadra na particularmente desagradable postos de traballo.
  
  
  Judas, dixo: "o procedemento é O mesmo. Que lie dous centenares de metros a partir da costa, e que traen en diñeiro. Siau e dous homes, sen máis, en un ih barco. Amosar emu neno. Darlles un minuto a falar. Transferencia de diñeiro. Vostede está deixando. Agora pode haber problemas. Este novo axente Al Bardo pode probar algo estúpido. Se algo está mal, deixar."
  
  
  "Eles poderían incorporarse nós", dixo Mueller, sempre unha práctica estratega. "Temos unha metralleta e unha bazuca. Eles pode equipar un dos seus katerovs con forte poder de lume e voar para fóra a través do panel. Para que o asunto, que pode poñer unha peza de artillería en calquera lugar en torno dos seus edificios e-caramba!"
  
  
  "Pero eles non van," Judas ronronou. "Vostede tamén esquecido súa historia tan axiña, meu caro amigo? Para dez anos, que impuxo a nosa vontade, e as vítimas nos amou para el. Eles aínda trouxo os rebeldes para nós mesmos. A xente vai sobrevivir a calquera perturbación se é loxicamente aplicadas. Pero soportable, eles veñen para fóra, e dicir: "Mira! Temos un 88mm canón destinadas a que a partir deste almacén. Desistir! Vostede diminuír a súa bandeira, o vello outros, manso como un cordeiro. E dentro de vinte e catro horas, eu vou liberación que" o que vai saír de novo ao redor ihk. Vostede sabe que pode confiar en min - e pode adiviñar como eu faría iso ."
  
  
  "Si". Muller asentiu cara a Judas a radio do consello de ministros. Todos os outros días, Judas ía facer a curto codificado en contacto con un vaso de China rápido crecemento da flota, ás veces, un submarino, xeralmente un corvette ou outros buques de superficie. Foi bo para pensar sobre iso incrible poder de lume que tiña sempre o apoiaron. Oculto reservas; ou, como o vello xeral de persoal adoitaba dicir, ser máis do que pensa.
  
  
  Mueller sabía que había perigo de que, tamén. El e Xudas estaban tomando o dragón parte do rescate de China, e máis cedo ou máis tarde ih sería descuberto e as garras ía atacar eles. El esperaba que, cando isto aconteceu, Nu sería moi lonxe, e eles terían decente fondos para ti e para o tesouro de ODESSA, o fondo internacional que o ex Nazis contar. Muller compracía na súa lealdade.
  
  
  Judas sorriu e derramou eles unha segunda copa de augardente. El difícil de adiviñar o que a Muller estaba a pensar. A súa propia devoción non foi tan namorado. O que Mueller non sabía era que o Chinés tiña advertiu de que en caso de problemas, el só podería contar coa axuda de IHC. E algúns diario contactos foron enviados no aire. El non obter unha resposta, pero el dixo Mueller eles fixeron. E unha cousa, el descubriu. Cando configurar un enlace de radio, el podería dicir se era un submarino ou unha superficie barco con alta antenas e un forte gran sinal. Era un anaco de información que podería dalgún xeito facer valioso.
  
  
  O ouro arco do sol peeked sobre o horizonte como Xudá dixo adeus a Muller, Naif, e Amir.
  
  
  Loponusis ' herdeiro era insensible con algemas, un corpulento Xaponés home estaba ao mando.
  
  
  Xudas foi de volta para a súa cabina e derramou-se un terceiro tiro de schnapps antes de finalmente poñer a botella de volta para abaixo. Había dúas regras, pero el estaba en alto astral. Mein Gott, o que o diñeiro foi rolando! El rematou a súa bebida, fun na cuberta, estirado, e tomou unha respiración profunda. El é un aleijado, non é el?
  
  
  "Nobre cicatrices!" "Que é iso?", el exclamou en galego.
  
  
  El foi para abaixo e abriu a cabina, onde tres mozos mulleres Chinesas, non máis de quince anos, saudou Ego con forte sorrisos para ocultar o seu medo e o odio. El mirou para eles desapaixonadamente. El comprara ih de agricultura familias sobre Penghu como entretemento para si ea súa tripulación, pero agora el sabía que cada un deles tan ben que eles aburrido o emus. Oni - controlado por grandes promesas que nunca debería ser cumprida. El pechou a porta e tranco-a.
  
  
  Na fronte da cabana onde Tala foi detido, el fixo unha pausa, pensativo. Por que diaños non? El merecía, e tiña a intención de chegar, máis cedo ou máis tarde. El estendeu a man para a clave, tomou o ego da garda, entrou, e pechou a porta.
  
  
  A figura esvelta do estreito berce espertou ego aínda máis. Unha virxe? Estas familias que foron rigorosa, aínda que impertinente nenas andaba en torno a estes inmoral illas tropicais, e que nunca podería ser seguro.
  
  
  "Ola, Tala." El puxo a man sobre o delgado perna e moveuse lentamente-lo.
  
  
  "Ola alí." O reumatismo foi indistinta. Ela estaba de fronte para o anteparo.
  
  
  Un ego man ía espremer o seu coxas, acariñar e explorar. Que é un duro, forte corpo ela tiña! Pequenos acios de muscular que ollar como entrada. Dous gramos de graxa sobre el. El esvarou a súa man baixo o azul superior do seu pixama, e a súa propia carne tremeu deliciosamente como dedos acariciar quente, suave pel.
  
  
  Ela rolou a súa vida para evitar el, como el tentou acadar o seu peito. El foi respiración máis rápido, e saliva estaba correndo para abaixo a súa lingua en que tiña imaxinado - rolda e duro, como pouco bolas de goma? Ou, digamos, ovos como madura como un agasallo para o viña?
  
  
  "Sería bo para min, Tala," el dixo como ela esquivou a súa sondaxe man con outra torsión. "Pode ter todo o que quere. E logo vai ir a casa. Máis cedo, se está educado."
  
  
  Ela era tan áxil como unha anguías. El estirado, e ela contorcida. Tentando seguro-la para abaixo era como agarrando un delgado, con medo filhote de can. El se xogou sobre o bordo da cama, e ela usou a panca contra o anteparo para empurra-lo fóra. El caeu no chan. El levantouse, maldito, e arrincou a parte superior da Nah do pixama. El só peguei un reflexo de los loitando baixo a luz feble - os seos estaban case desapareceu! Oh, veña, eu amaba.
  
  
  El preso a ela para xemer, e ela bateu o anteparo, de novo, empurrando con ela mans e pés, e el esvarou fóra da final.
  
  
  "Suficiente", el rosmou, en pé. El colleu un puñado de pixama fondos e resgou o ih. Ela rompe, se converteu en trapos no ego mans. El colleu a súa loitando perna con ambas as mans e arrastrou a metade do que fóra de beliches, loitando contra a outra perna que tiña xa alcanzou a uem no chan.
  
  
  "Neno!", el gritou. Ego sorpresa solta ego adherencia por un momento, e un pesado pé chamou a uem no peito e envialo voando a través do estreito de cabina. El recuperou o seu equilibrio e esperou. O neno no berce se reuniron-se como unha gaiola dragón, asistir , á espera.
  
  
  "Así," Judas rosmou. "Vostede é Akim Machmur."
  
  
  "Eu vou matar vostede un día," o adolescente rosmou.
  
  
  "Como vostede cambiar de lugar con súa irmá?"
  
  
  "Eu vou cortar que en varios anacos."
  
  
  "Foi a vinganza! Que tolo Muller. Pero como ... como?"
  
  
  Judas mirou para o neno con coidado. Mesmo con ego cara contorcida con rabia mortal, un podería ver que Akim foi unha imaxe exacta de Tala. Baixo certas condicións, non é difícil de enganar a alguén ...
  
  
  "Dime," berrou Xudas. "Que foi cando fun por barco para Fong Illa para o diñeiro, non foi? É Muller encaixado?"
  
  
  Un xigante suborno? El vai matar Mueller persoalmente. Non. Muller foi traizoeiro, pero non un tolo. Palabra chegara a el que a Tala foi na casa, pero penso que foi unha manobra por Machmoor para ocultar o feito de que ela era un prisioneiro.
  
  
  Judas xurou e feinted co seu bo brazo, que de súpeto se tornan tan poderoso que era visco-como para dous normal membros. Akim abaixo, e o impacto real acertar o ego e enviou-o caer no canto de liteiras. Judas agarrou ego e acerto-lo novo con só unha man. El fixo o ego sentir forte cando el realizou a súa outra man detrás del, co seu gancho, elástica garra, e pequenos built-in pistola barril. El pode tratar con calquera home con só unha man sobre el! A satisfacer pensamento arrefriado o ego, a rabia, un pouco. Akim estaba en un arrugaran heap. Xudas foi para fóra, e bateu a porta.
  
  
  
  Capítulo 6
  
  
  
  
  
  
  
  O mar estaba lisa e brillante como Muller descansaba no barco, asistir a Loponusias peiraos medrar. Varios barcos estaban ancorados no tempo piers, incluíndo Adán Makhmur moi iate e unha gran diésel traballo barco. Muller riu. Pode ocultar grandes armas en calquera lugar ao redor de edificios e explotar egos en torno a auga ou facelos terra. Pero eles non se atreven. El tivo a sensación de poder.
  
  
  El viu un grupo de persoas de pé no bordo da maior peirao. Alguén veu abaixo a pasarela para o peirao flotante onde un pequeno cruceiros con cabinas foi amarrado. Eles probablemente van manifestar nel. El vai seguir as ordes. Unha vez que desobedeceu ih, pero todo acabou ben. En Phong Illa, o emu foi condenada a entrar usando unha megafonía. Lembrar a artillería el obedeceu, preparado para eles ameazan con represalias, pero eles explicou que o ih barco a motor non estaba a comezar.
  
  
  En realidade, el gustáballe o sentimento de poder, cando Adán Makhmur entregado en diñeiro. Cando Odin en torno Makhmur fillos bágoas abrazou ego irmá, el xenerosamente permitiu-lles para falar por uns minutos, asegurando Adán que ego filla ía volver pronto como o terceiro pagamento foi feito e algúns políticos cuestións foron resoltas.
  
  
  "Eu lle dou a miña palabra, como un oficial e un cabaleiro", el prometeu Makhmur. Pel escura tolo. Makhmur deu En tres botellas de belas coñac, e eles selado de aposta, con unha forma rápida de vidro.
  
  
  Pero el non vai facelo de novo. Xaponés A. B. tirou unha botella e un paquete de yen para a súa "agradable" silencio. Pero Niamh non estaba con el. Vostede non pode confiar en un emu con ego-adorando Xudas. Muller mirou con desgusto para onde Naif estaba sentado, limpeza súas uñas con un brillo lámina, en ocasións, mirando para Amir para ver se o neno estaba asistir. O adolescente ignorou. Mesmo en algemas, Muller pensamento, este cara seguro nadou como un peixe.
  
  
  "Naif, "el ordenou, entregando a clave,"bater estes algemas en todo."
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Desde o barco fiestra, Nick e Nordenboss asistiu o barco de pasar ao longo da costa, a continuación, solte o seu acelerador e comezar unha lenta círculo.
  
  
  "Hai un Neno alí", dixo Hans. Eu nunca vira antes, un Xaponés sailor, pero el foi, probablemente, o que veu con eles para Makhmur."
  
  
  Nick estaba vestindo só un par de natación troncos. Ego, Shvedov, convertido Luger chamou Wilhelmina, e a Hugo lámina el xeralmente levaba atado ao seu antebrazo estaban escondidos nas proximidades asento armario. Con eles, no seu ego shorts, foi outro ego-estándar arma - Pierre de gas mortal pellet.
  
  
  "Vostede é un verdadeiro luz cabalo agora", dixo Hans. "Está seguro de que quere saír sen unha arma?"
  
  
  "Siau vai ter unha aprehensión como é. Se reflexionamos calquera dano, el nunca vai aceptar o acordo que quere facer."
  
  
  "Eu vou cubrir para ti. Eu pode marcar a distancia."
  
  
  "Non para sempre. Se eu non morrer."
  
  
  Hans comezou. En este correo-e de negocios, que non teño moitos amigos - que foi doloroso para sequera pensar sobre a perda de ih.
  
  
  Hans mirou arredor fiestra da fronte. "Os cruceiros está saíndo. Dar en dous minutos, e eles van ser ocupado con outro amigo."
  
  
  "En realidade. Lembrar os argumentos en favor de Xu se están adaptando ego en execución."
  
  
  Nick subiu a escaleira, agochado baixo, cruzou o pequeno deck, e esvarou silenciosa na auga entre o traballo barco e o peirao. El estaba flotando na proa. O barco e os cruceiros coas súas cabinas foron chegando máis preto uns dos outros. A lancha desacelerou, e os cruceiros retardado. El escoitou a embreagem de lanzamento. El enchido e baleirado seus pulmóns varias veces.
  
  
  Eles foron preto de dous centenares de metros de distancia. A canle que fora escavado mirou para ser uns dez metros de profundidade, pero a auga estaba claro e clara. Vostede podería ver o peixe. El esperaba que eles non notar ego chegando, porque eu non podería ser confundido por un tiburón.
  
  
  Os homes, os dous barcos estaban mirando para o outro e falar. Os cruceiros realizada Siau, un pequeno mariñeiro ao volante sobre unha pequena ponte de suspensión, e unha popa de aspecto Siau compañeiro chamado Abdul.
  
  
  Nick baixou a cabeza, nadou ata que foi un pouco por enriba do fondo, e medidos seus golpes poderosos, asistir a pequenas manchas de cunchas e algas que mantivo un curso en liña recta, mirando cara adiante, un no outro. Como parte do seu traballo, Nick permaneceu en excelente forma física, unirse ao réxime digno de un atleta Olímpico. Mesmo con frecuentes programadas horas, alcohol, e inesperado alimentos, se pensar sobre iso, pode seguir un razoable programa. Que evitar a terceira opción, escolleu na súa maioría martens cando comeu e durmiu horas extra cando podía. Nick non fraude - foi ego de seguro de vida.
  
  
  El se concentrou a maioría da súa formación, por suposto, nas artes marciais e ioga.
  
  
  así como moitos deportes, incluso natación, golf, e acrobacias.
  
  
  Agora, el nadou con calma, ata que entendeu que estaba no corredor máis próximo para os barcos. El rolou para o seu lado, viu a dous oval formas de barcos contra o ceo brillante, e permitiu-se para ir á proa do barco, moi seguro de que o ego dos pasaxeiros estaba mirando sobre a popa. Oculto pola onda na circular lado do barco, el atopou-se invisible para ninguén, pero a xente que poida estar lonxe do peirao. El podía escoitar voces enriba del.
  
  
  "Está seguro de que está todo ben?" Foi Siau.
  
  
  "Si". Quizais Amir?
  
  
  Que ía ser Muller. "Nós non debe xogar este fermoso paquete na auga. Camiñar xunto lentamente-utilizar un pouco de forza - non, non tirar a corda - eu non quero correr."
  
  
  Os cruceiros motor ruxiu. O barco de hélice non estaba virando, e o motor en marcha lenta. Nick mergullou para a superficie, mirou cara arriba, tomou obxectivo, e con un poderoso reviravolta dos seus grandes brazos, el veu para o punto máis baixo do pequeno barco, un dos seus poderosos brazos facerse sobre a madeira coaming.
  
  
  Que era máis que suficiente. El agarrou coa súa outra man, e nun palpebrar de ollos, el virou a súa perna máis como un acrobat realizar un salto. El desembarcou na cuberta, pescudou cabelo e auga a partir da súa ollos, alerta e alerta Neptuno saltou fóra das profundidades para afrontar os seus inimigos.
  
  
  Muller, Coitelo, e o Xaponés mariñeiro estaban de pé na popa. Coitelo trasladouse primeiro, e Nick penso que foi moi lenta - ou quizais el foi comparando a súa perfecta visión e reflexos para as deficiencias da execución autorización de bandeira e mañá schnapps. Nick estaba nos seus pés antes de que o coitelo saíu do seu caso. Ego man voou baixo Naif queixo, e cando os seus pés pego sobre o lado do barco, Naif mergullou de volta para a auga, como se Eu tiña tirado un cadarço.
  
  
  Muller foi rápida con unha arma, aínda que el era un home vello, en comparación cos outros. El sempre secretaría gusta Westerns, e el tivo un 7.65-mm bump-up tiro. O Mauser no cinto coldre é parcialmente cortada. Pero el estaba vestindo un cinto de seguridade e automáticas estaba. Mueller fixo a menor tentativa, pero Nick tirou a arma de todo o seu brazo, mentres el foi aínda apuntou para a cuberta. El empurrou Muller na pila.
  
  
  A parte máis interesante do trío foi o Xaponés mariñeiro. El pousou unha man esquerda golpe para Nick gorxa que ía ter bloqueado o seu ego para dez minutos se tivese alcanzado a súa mazá de adán. Realización Mueller arma na súa man dereita, el inclinouse cara adiante co seu antebrazo esquerdo, poñendo o puño para a súa testa. O mariñeiro soco foi destinado no aire, e Nick unha cotovelada Ego na gorxa.
  
  
  A través das bágoas que perturbou o seu ego, o mariñeiro expresión foi unha sorpresa, seguido por medo. El non era un cinto negro experto, pero el sabía que a profesionalidade, cando el viu el. Pero-quizais un accidente! O que unha recompensa se deixou caer o gran home branco. El caeu contra o pasamáns, a súa mans facerse sobre el, e o seu ego pernas brillou na fronte de Nick , un na virilha, os outros na vida, como unha dobre falta.
  
  
  Nick afastou. El podería bloque punteiros, pero el non ver o contusións que os forte, musculoso pernas causaría un emu. El colleu a súa menor nocello coa espátula, asegurou que, levantouse, virou-lo, e xogou o mariñeiro nun torpe pila contra o ferroviario. Nick deu un paso atrás, aínda sostendo a Mauser nunha man, polgar deslizando a través gatillo garda.
  
  
  O mariñeiro endireitou-se, se inclinou cara atrás, e colgado en un brazo. Muller esforzouse para os seus pés. Nick bater o seu ego no nocello esquerdo, e foi para abaixo de novo. El dixo o mariñeiro, "Pare con iso, ou eu vou matar vostede".
  
  
  O home asentiu. Nick dobrados para abaixo, tirou o seu cinto coitelo, e xogou Ego ao mar.
  
  
  "Quen ten a clave para o neno esposas?"
  
  
  O mariñeiro engasgado, mirou á Muller, e non dixo nada. Muller ergueuse de novo, mirando atordoado. "Me dá a clave para o algemas," dixo Nick.
  
  
  Muller dubidou, a continuación, levou a cabo unha ego do seu peto. "Isto non vai axudar, vostede tolo.
  
  
  "Sente-se e calar, ou eu vou bater en ti de novo."
  
  
  Nick desbloqueado Amir da cerca e deu en a clave para que el puidese liberar o seu outro pulso. "Grazas..."
  
  
  "Escoita o seu pai," Nick, dixo, parando el.
  
  
  Siau foi berrando ordes, ameazas, e, probablemente, maldicións en tres ou catro linguas. Os cruceiros foi de preto de quince metros de distancia do lanzamento. Nick alcanzou o lado, tirou Naif a bordo, e levou a arma fóra del, como el foi arrincando unha galiña. Naif agarrou o mauser, e Nick outra banda alcanzou o seu ego máis cabezas. Un moderado golpe, pero bateu Naif para abaixo ao pé dun Xaponés mariñeiro.
  
  
  "Ei, "Nick gritou para Siau." Hey... " Siau murmurou, caendo en silencio. "Non quere que o seu fillo de volta? Votación en liña".
  
  
  "Vai morrer por iso!", gritou Siau en galego. "Ninguén preguntou por el
  
  
  Esta é a súa maldita interferencia! "El foi berrando ordes en Indonesia a dous homes no banco dos acusados con el.
  
  
  Nick, dixo a Amir. "Vostede quere ir de volta para Xudas?"
  
  
  "Eu vou morrer primeiro. Estar lonxe de min. El di Abdul Nono para tirar en ti. Eles teñen rifles , e son bos tiradores."
  
  
  O delgado adolescente deliberadamente mudouse entre Nick e a costeira edificios. El chamou ao seu pai. "Eu non vou volver. Non tire."
  
  
  Siau parecía que pode explotar, como un globo cheo de hidróxeno realizada ata unha chama. Pero el non dixo nada.
  
  
  "Quen é vostede?" Amir, preguntou.
  
  
  "Eles din que eu son un Americano axente. En calquera caso, eu quero axudar. Podemos tomar o barco, e de balde os outros. O seu pai e a outras familias desacordo. O que quere dicir?"
  
  
  "Eu digo loita". Amir rostro corado, a continuación, esvaécense como engadiu:: "Pero ih vai ser difícil de convencer."
  
  
  Naif e o mariñeiro rastexaren ao longo abertamente. "Achegar un do outro algemas," dixo Nick. Deixe o neno sente a vitoria. Amir puxo as algemas sobre os homes como se eles gusta.
  
  
  "Liberación ih," Siau gritou.
  
  
  "Temos que loitar," Amir respondeu. "Eu non vou volver. Non entendo que estas persoas. Eles van matar-nos de calquera maneira. Vostede non pode mercar h." El cambiou a Indonesia e comezou a discutir co seu pai. Nick decidiu que tiña que ser un argumento, con todos os xestos e explosivo sons.
  
  
  Despois dun tempo, Amir virou-se para Nick. "Eu creo que é un pouco convencido. El vai falar para o seu gurú."
  
  
  "Eu o que?"
  
  
  "Ego conselleiro. Ego... eu non sei esta palabra en inglés. Podes dicir" relixioso conselleiro ", pero é máis como..."
  
  
  "Ego psiquiatra?" Nick, dixo a palabra, en parte, como unha broma, con desgusto.
  
  
  "Si, dun xeito! Un home que consegue a súa vida."
  
  
  Nick comprobado o mauser e dobrado Ego ao seu cinto. "Todo ben, obter estes faces antes, e eu vou levar este bañeira en terra."
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Hans falaba de Nick, mentres el baño e vestido. Non había présa - Siauw fixera unha cita en tres horas. Mueller, Coitelo, e o mariñeiro foron levados por Shiau homes, e Nick pensa el sabio non para protestar.
  
  
  "Eu penso que Amir sería capaz de convencer o seu pai. Retorno da súa prole favorito. El realmente ama o neno, pero aínda pensa que pode facer negocios con Xudas. Eu creo que el chamou algunhas das outras familias, e eles coinciden."
  
  
  Nick estaba ligado a Hugo. Sería Naif como para engadir este estilete para a súa colección? Que se fixo do mellor cirúrxico. "Parece que todo está indo para arriba e para abaixo, Hans. Mesmo os grandes xogadores tiña curvouse seus pescozos por tanto tempo que eles prefiren entregar que afrontar un choque. Eles van ter que cambiar rapidamente, ou do século xx persoas como Judas vai mastigar ih e cuspir fóra. O que fai este gurú parece? "
  
  
  "Ego nome é Buduk. Algunhas das persoas en torno a estes gurús son grandes persoas. Os científicos. Teólogos. Real psicólogos e así por diante. Aínda hai Buduki."
  
  
  "El é un ladrón?"
  
  
  "El é un político."
  
  
  "Vostede respondeu o meu saca-rolhas."
  
  
  "El fixo iso aquí. Un home rico filósofo con un extra intuición de que el chama do mundo espiritual. Vostede sabe jazz. Eu nunca confianza uem, pero eu sei que el é falso, porque pouco Abu mantivo a súa palabra para min. O noso home santo é un segredo swinger como desliza para fóra Jakarta ."
  
  
  "Podo ver o seu ego?"
  
  
  "Eu penso así. Eu vou preguntar a ela."
  
  
  "Todo dereito."
  
  
  Hans volveu dez minutos máis tarde. "Por suposto. Eu vou leva-lo para el. Siau aínda está con rabia. El practicamente cuspiu en min."
  
  
  Eles seguiron un sen fin, sinuoso camiño a través da grosa árbores para o pequeno puro casa que Buduk ocupada. A maioría dos nativos casas foron amontoados xuntos, pero o sabio, obviamente, necesaria privacidade. El coñeceu ih sentado de pernas cruzadas sobre almofadas en un ambiente limpo, estéril sala. Hans introduciu Nick, e Buduk asentiu impassively: "eu oín moito sobre o Sr Bardo e este problema."
  
  
  "Siau di o emu precisa da túa consellos," Nick dixo sinceramente. "Eu supoño que está resistindo. El pensa que pode negociar."
  
  
  "A violencia non é unha boa solución."
  
  
  "Mellor que calquera cousa no mundo," Nick concordou con calma. "Pero quere chamar a un home un tolo se aínda estaba sentado diante dun tigre?"
  
  
  "Sente-se aínda? Quere dicir paciencia. E, a continuación, o espantalho pode solicitar o tigre para saír."
  
  
  "O que se escoitar un alto fame ruxido máis o tigre cabeza?"
  
  
  Buduk engurrou o cello. Nick difícil de adiviñar que o ego-driven clientela dos raros curatives estaba discutindo con el. O vello era lento. Buduk dixo: "eu vou meditar e dar a miña suxestións."
  
  
  "Se suxiren que amosamos algunhas bravura, que temos que loitar, porque nós bater-la, eu vou ser moi grata."
  
  
  "Eu espero que lle gusta o meu consello, así como Siau e as forzas da terra e do ceo."
  
  
  "Loitar contra un conselleiro," Nick, dixo suavemente, " e terá un período de tres mil dólares esperar. En Iacarta ou en calquera lugar, en calquera lugar. En ouro ou de calquera outra forma." El escoitou Hans suspiro. Non era a cantidade - foi unha pequena cuestión para tal operación. Hans pensou que estaba sendo moi directa.
  
  
  Buduk non bat un ollo. "A súa xenerosidade é incrible. Con que tipo de diñeiro, eu podería facer unha morea de cousas boas."
  
  
  "É neste acordo?"
  
  
  "Só o espantalho vai dicir. Eu vou responder a iso, na reunión moi pronto."
  
  
  No camiño de volta ao longo do camiño Hans dixo: "Bo probar. Que me sorprendeu. Pero eu creo que é mellor facelo abertamente."
  
  
  "El non ir."
  
  
  "Eu creo que está certo. El quere colgar nós."
  
  
  "Ou que funciona directamente para Xudas, ou que ten unha raqueta de aquí que el non quere balance o barco. El é como unha familia-ego columna vertebral-unha peza de mollado masas."
  
  
  "Algunha vez xa se preguntas por que non temos gardado?"
  
  
  "Eu podo imaxinar."
  
  
  "En realidade. Ela, eu oín Siauw dando ordes."
  
  
  "Pode invitar a Tala para unirse a nós?"
  
  
  "Eu penso así. Eu vou ver vostede no seu cuarto, en poucos minutos."
  
  
  Levou máis que uns minutos, pero Nordenboss volveu con Tala. Ela andou en liña recta ata a Nick, tomou Ego man, e mirou-los no ollo. "Eu a vin. El escondeuse no hórreo. O camiño salvo Amir foi marabilloso."
  
  
  "Vostede falar con el?"
  
  
  "non. O ego pai mantivo o ego con el. Eles estaban discutindo."
  
  
  "Non Amir querer resistir?"
  
  
  "Ben, el fixo. Pero se vostede xa escoitou falar Xiau..."
  
  
  "Unha morea de presión?"
  
  
  "A obediencia, é o noso costume."
  
  
  Nick tirou-a para o sofá. "Diga-me sobre Buduk. Ela seguro de que el é contra nós. El vai aconsellar Siau para enviar Amir de volta con Mueller e os outros."
  
  
  Tala baixou os ollos escuros. "Eu espero que non sexa peor."
  
  
  "Como isto pode ocorrer?"
  
  
  "Que vergoña Siau. Buduk pode deixar emu puni-lo. Esta reunión-que vai ser un gran evento. Vostede sabe sobre iso? Xa todo o mundo sabe o que fixo e foi contra Siau e Buduk desexos, non é ... ben, un saca-rolhas de rostros."
  
  
  "Oh meu Deus! Agora é un cara."
  
  
  "Máis como Buduk o espantalho. Ih persoas e egos".
  
  
  Hans riu. "Estou feliz que non estamos nunha illa do norte. Eles van comer vostede alí enriba, Al. Fritido con cebola e salsas."
  
  
  "Moi divertido."
  
  
  Hans suspirou. "Se pensar sobre iso, non estaba a ser tan divertido."
  
  
  Nick preguntou Tala, " Siau foi dispostos a retrasar a facer un xuízo final sobre a resistencia por uns días, ata que foi capturado por Muller e a outros, a continuación, el ficou moi chat, aínda que ego fillo estaba de volta. Por que? El se vira para o Posto. Por que? mitigación de acordo co que podo entender. Por que? Buduk rexeitou o suborno, aínda que eu oín que estaba tomando. Por que? "
  
  
  "A xente," Tala, dixo tristemente.
  
  
  O reumatismo que rodean unha palabra intrigado Nick. A xente? "Por suposto-as persoas. Pero o que son os ángulos? Este acordo está a converter nunha web estándar de razóns..."
  
  
  "Deixe-me tentar explicar, o Sr Bardo," Hans dixo suavemente. "Mesmo co útil idiotice de masas, os gobernantes deben ser coidadoso. Se aprender a usar o poder, pero eles atenden as emocións e, por riba de todo, para o que pode rindo chamar a opinión pública. Estás comigo?"
  
  
  "A súa ironía é mostrar," respondeu Nick. "Ir adiante."
  
  
  "Se seis determinado homes se levantan contra Napoleón, Hitler, Stalin, ou Franco-bang!"
  
  
  "Cero?"
  
  
  "Se eles teñen real determinación. Poñer unha bala ou coitelo en un déspota, con independencia da súa propia morte."
  
  
  Boa. Eu vou compra-lo."
  
  
  "Pero estes tortuoso tipos non só evitar, media ducia de tomar unha decisión - que control centos de miles - millóns! Non podes facelo con unha arma na súa cadeira. Pero iso está feito! Tan discretamente que os pobres parvos son queimados como un exemplo, no canto de estar a carón do ditador nunha festa e mergullando o coitelo na uem é a vida ."
  
  
  "Por suposto. Aínda que pode levar varios meses ou anos para traballar o seu camiño ata o gran tiro."
  
  
  "Que é iso, se está realmente determinado? Pero os líderes deben manter ih tan confuso que nunca desenvolver tal obxectivo. Como isto é conseguir? Controlar unha morea de xente. Nunca deixe-os pensar. Así, para as súas preguntas Thale. imos estar para suavizar os recunchos. Imos ver se hai un xeito de usar contra nós Judas - e ir con o gañador. Se xa entrou na loita, por diante de unha ducia de persoas egos, e o rumor xa está a medio camiño de pouco ego ego. Por agora, ten recuperou o seu fillo ego. A xente se pregunta por que non facelo. Poden entender como el e os ricos familias vai xunto. Os ricos chamar iso de un sabio táctica. O pobre pode chamalo de covardía.
  
  
  Eles teñen principios simple. É Amir irresoluta cedendo? Podo imaxinar ego pai dicindo emu sobre o seu deber de dinastía. Buduk? El tería algo que non estaba quente, se non ten un potholder ou luvas. El pediu-lle para máis de tres mil, e eu creo que el ten el, pero el sabe - intuitivamente, ou practicamente, como Siaugh-que teñen as persoas para impresionar."
  
  
  Nick esfregar a cabeza. "Quizais vai entender que, Tala. El é o dereito?"
  
  
  A súa suave beizos presionado contra ego fazula, como se el estaba arrepentido para ego estupidez. "si. Cando ve miles de persoas se reuniron no templo, vai entender."
  
  
  "O templo?"
  
  
  "Onde o encontro con Buduk e outros terá lugar, e el vai facer as súas suxestións."
  
  
  Hans engadido alegremente: "Este é un moi antiga estrutura. É fermoso. Un centenar de anos, había humanos churrasco. E combate ensaios. As persoas non son tan estúpido sobre algunhas cousas. Eles se reuniron os seus propios exércitos, e deixar os dous campións loitar para fóra. Así como no Mediterráneo. David e Golias. El foi o máis popular de entretemento. Como o Romano xogos. Unha loita real con sangue real... "
  
  
  "Problemas con problemas e todo o que?"
  
  
  "si. O gran tiros foron todo listo para desafiar ih só profesional asasinos. Despois dun tempo, os cidadáns aprenderon a manter a boca pechada. O gran campión Saadi, no século pasado, morto noventa e dúas persoas en cada combate."
  
  
  Tala vigas. "El era invencible."
  
  
  "Como el morrer?"
  
  
  "Un elefante pisou sobre el. A uem foi de só corenta."
  
  
  "Eu diría que o elefante é invencible," Nick, dixo severamente. "Por que non eles desarmar nós, Hans?"
  
  
  "Vai ver - no templo."
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Amir e tres homes armados chegou ao Nick sala "para amosar-lles o camiño."
  
  
  Loponusis ' herdeiro pediu desculpas. "Grazas polo que fixo por min. Espero que todo funciona."
  
  
  Nick, dixo con sinceridade: "parece que perdeu algúns da loita."
  
  
  Amir corou e virou-se para Tala. "Non debe ser deixado só con eses estraños."
  
  
  "Eu vou estar a soas con quen eu queira."
  
  
  "Precisa unha inxección, rapaz", dixo Nick. "A metade a coraxe e a metade do cerebro."
  
  
  Levou Amir un momento para entender. Ego man foi para o especial Chris no seu cinto. Nick, dixo, " Esquece-lo. O seu pai quere ver a nós." El camiñou para fóra da porta, deixando Amir vermello e feroz.
  
  
  Camiñaban case en liña recta a través da torsión camiños, pasando polas vastas terras do Buduk, en un prado-como simple escondido por árbores xigantes que destacou a soleada edificio no centro. Foi un xigantesco, impresionante híbrido de arquitectura e escultura. Unha mestura de séculos de idade, entrelazadas relixións. A estrutura dominante foi unha historia de dous Buda en forma de figura con un cap de ouro.
  
  
  "Iso é real, de ouro?" Nick, preguntou.
  
  
  "Si", Tala, dixo. "Hai moitas xoias dentro. Santos garda ih de día e de noite."
  
  
  "Eu non estaba indo para roubar ih," dixo Nick.
  
  
  Diante da estatua foi unha gran permanente plataforma de observación, agora ocupada por moitos homes, e sobre a chaira na fronte deles era unha masa sólida de persoas. Nick tente adiviñar-oito mil nove? E máis é a derramar para abaixo a partir de finais do campo, como cintas de formigas todo o bosque. Homes armados forrado lados do deck de observación, e algúns en torno a eles parecía ser agrupados, como se eles foron especial clubs, orquestras ou grupos de danza. "Eles chamaron todo isto en tres horas?" "Que é iso?", preguntou el Tala.
  
  
  "Si".
  
  
  "Guau. Tala, todo o que pasa a nós, estar preto de min para traducir e falar por min. E non teña medo de falar."
  
  
  Ela apertou ego man. "Eu vou axudar a se eu pode."
  
  
  Unha voz creceu máis o altofalante. "Mr Nordenboss-Mr Bardo, por favor, unirse a nós no sagrado pasos."
  
  
  Madeira Simple asentos foron deixados por eles. Muller, Coitelo, e o Xaponés sailor foron sentado a poucos metros de distancia. Había unha morea de gardas, e eles parecían legal.
  
  
  Siauw e Buduk levou voltas ao micrófono. Tala explicou - o seu ton facendo máis e máis abatido: "Xiau di que lle ensinou ego hostalaría e rompe ego plans. Amir era unha especie de negocios refén en un proxecto que beneficia a todos."
  
  
  "El ía facer un gran vítima," Nick rosmou.
  
  
  "Buduk di Mueller e outros deben ser lanzado con desculpas." Ela suspirou como o Erro continuou a chocalho.
  
  
  "O que?"
  
  
  "Vostede e Nordenboss debe ser enviado con eles. Como pago polos nosos impoliteness."
  
  
  Siau substituído Buduk ao micrófono. Nick levantouse, colleu a Tala man, e comezou a cara Siau. Forzado - porque o tempo que el ía cuberto de vinte pés, dous gardas xa estaban colgados
  
  
  no ego mans. Nick camiñou ao seu pequeno Indonesio lingua tenda e gritou, " Bung Loponusias-eu quero falar sobre o seu fillo, Amir. Sobre o algemas. Sobre o ego de bravura."
  
  
  Siau aceno con rabia no gardas. Eles tirou. Nick virou as mans para ih é polgares e facilmente rompe ih de adherencia. Eles agarrou-me de novo. El fixo iso de novo. O ruxido da multitude foi incrible. El bateu nu como o primeiro vento, un furacán.
  
  
  "Eu estou falando sobre a valentía, a" Nick gritou. "Amir ten coraxe!"
  
  
  A multitude aplaudiu. Máis! Emoción! Calquera cousa! Deixe o Americano falar. Ou matar o ego. Pero non imos volver ao traballo. Tocando en goma árbores non se sente como o traballo duro, pero é.
  
  
  Nick colleu o micrófono e gritou: "Amir o valente! Eu podo dicir-lle todo!"
  
  
  Foi algo así como este! A multitude berrou e berrou, como fixo toda a multitude cando intentou picar o desfrute ih emocións. Xiau aceno os gardas fóra. Nick levantou ambas as mans por riba da súa cabeza, como se el sabía que el podía falar. Cacofonia diminuíu despois de un minuto.
  
  
  Siauw dixo en inglés, " Vostede dixo iso. Agora sentir-se para abaixo, por favor." El quería Nick arrastrado fóra, pero o Americano tiña atraeu a atención da multitude. Isto pode transformar instantaneamente para a empatía. Xiau pasara toda a súa vida lidando con multitudes. Esperar...
  
  
  "Por favor, veña aquí", chamado Nick, e acenou na Amir.
  
  
  Como un adolescente, el uníuse a Nick e Tala, mirando confuso. Este primeiro Al-Bardo insultou, agora estaba louvando o seu ego diante da xente. O trono de aprobacións foi agradable.
  
  
  Nick, dixo a Tala, " Agora traducir este alto e claro..."
  
  
  "O home Mueller insultado Amir. Deixe Amir recuperar a súa honra..."
  
  
  Tala gritou as palabras no micrófono.
  
  
  Nick continuou, e a rapaza confirmou a uem, " Muller é vello ... pero con el, o ego é un campión ... o home con coitelos ... Amir esixe unha proba ..."
  
  
  Amir murmurou: "eu non podo demanda unha proba. Só campións loitar por..."
  
  
  Nick, dixo, " E desde Amir non pode loitar... eu ofrecer-me como un ego protector! Deixe Amir recuperar a súa honra... imos todos recuperar a nosa honra."
  
  
  A multitude lle importaba pouco para as frecuentes, pero máis para o espectáculo e emoción. Ih o uivo era máis alto do que antes.
  
  
  Xiau sabía que cando estaba a ser chicoteado, pero el parecía presunçoso como el dixo Nick, " Vostede fixo iso é necesario. Boa. Tire a súa roupa."
  
  
  Tala foi tirando Nick brazo. El volveu, sorprendido ao atopar o seu choro. "non... Non," ela dixo. "O adversario loitas sen armas. El vai te matar."
  
  
  Nick engulido. "É por iso que o gobernante é campión sempre gañou." Saadi o ego admiración caeu a cero. Estes noventa e dous foron vítimas, non rivais.
  
  
  Amir dixo: "eu non che entendo, o Sr Bardo, pero eu non creo que eu quero ver vostede morto. Poida que eu poida dar-lle unha oportunidade de carreira para el."
  
  
  Nick viu Mueller, Coitelo, e o Xaponés sailor rindo. Naif balance a súa maior coitelo de forma significativa e bailou un salto. Berros da multitude sacudiu o está. Nick lembrar unha foto de un escravo Romano tiña visto loita totalmente soldado armado con un club. El sentiu pena para o perdedor. Os pobres escravos non tiña opción, pero para tomar o seu salario e xuro para facer o seu deber.
  
  
  El tirou a camisa, e os berros alcanzou un crescendo que fixo os seus oídos crack. "Non, Amir. Imos probar a nosa sorte."
  
  
  "Probablemente vai morrer."
  
  
  "Sempre hai unha oportunidade de gañar."
  
  
  "Asistir a este." Amir apuntou a un corenta metros cadrados que estaba sendo rapidamente habilitados en fronte do templo. "Esta é unha batalla metros. Non foi usado en vinte anos. Que vai ser limpo e limpo. Non ten a oportunidade de usar un truco como xogar o lixo na uem ollos. Se saltar fóra do cadrado para incorporarse unha arma, os gardas teñen dereito a matar."
  
  
  Nick suspirou e tirou os zapatos. "Agora, me diga iso."
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 7
  
  
  
  
  
  
  
  Xiau fixo outra intento de facer cumprir Buduk decisión sen un concurso, pero o seu coidado ordes foron afogados en o din. A multitude aplaudiu como Nick tirou Wilhelmina, e Hugo, e deu ih de Hans. Eles ruxiu de novo como Naif axiña sacou a roupa e saltou para dentro do arena, cargando o seu gran coitelo. El mirou áxil, muscular, e alerta.
  
  
  "Pensas que pode tratar con el?" Hans preguntou.
  
  
  "Eu estaba a facer iso ata o furón escoitou falar sobre a regra que só probado usar armas. O que é unha farsa que o vello gobernantes foron correndo..."
  
  
  "Se el está con vostede, eu vou poñer unha bala por el, ou dalgún xeito a man sobre o seu Luger, pero eu non creo que vai vivir por moito tempo. "Xiau ten varios centos de soldados en este campo."
  
  
  "Se queda para min, non vai ter tempo para obter o ego para facer-me moi bo."
  
  
  Nick tivo unha respiración profunda. Tala de forte realizada ego man en tensión nerviosa.
  
  
  Nick sabía máis sobre os costumes locais que foi deixando na súa lectura e investigación foron completa. Os costumes eran unha mestura de restos de Animismo, o Budismo, e o Islam. Pero este foi un momento de verdade que el non podía pensar en outras que bater Naif, e que non ía ser todo. O sistema foi adaptado para casa defensa.
  
  
  A multitude quedou impaciente. Eles resmungou, a continuación, ruxiu alegremente de novo como Nick coidadosamente baixou a ampla pasos, os seus músculos tremendo con queimaduras solares. El sorriu e levantou a man como un dos favoritos entrar no arena.
  
  
  Xiau, Buduk, Amir, e media ducia de homes armados que parecía ser oficiais da Xiau forzas subiu para unha baixa plataforma que esquecido o apurada oblongo zona onde Naif estaba sentado. Nick estaba fóra con cautela por un momento. El non quería paso máis baixa de madeira rim - como unha barreira nunha polo campo - e quizais dar Naif unha oportunidade para atacar. Un home corpulento en verde pantalón e camisa, cun turbante e cargando unha dourada maza, camiñou para fóra a través do templo, curvouse para Xiau, e entrou o anel. O xuíz, Nick pensamento, e seguido.
  
  
  O home corpulento aceno Naif a un lado, Nick para o outro, a continuación, aceno cos brazos e deu un paso atrás, lonxe. O ego é o significado era inconfundible. Primeira rolda.
  
  
  Nick era equilibrada sobre as bolas dos seus pés, os seus brazos abertos e difusión, dedos xuntos, polgares cara a fóra. Era iso. Non hai máis pensamentos, outros que o que estaba diante del. Concentracións. Lei. Reacción.
  
  
  Naif foi quince metros de distancia. O duro, áxil Mindanao home parecía axeitado - quizais non como un tolo, pero o ego coitelo foi un gran trunfo. Para Nick sorpresa, Coitelo sorriu - un branco dentes de sabre careta de pura maldade e brutalidade-entón afección a tratar de Bowie coitelo na man, e un momento despois enfrontou Nick con outro menor puñal na súa man esquerda!
  
  
  Nick non ollar para o corpulento xuíz. El non estaba distraído do adversario. Eles non estaban indo para cometer calquera falta aquí. Nifa sentou-se e camiñou rapidamente para adiante... e así comezou unha das máis estrañas, máis emocionante e incrible competicións que xa tivo lugar na antiga área.
  
  
  Por un longo tempo, Nick concentrados só no rexeitaron os mortais láminas e o movemento rápido home que tiña a eles. Niall pulou para el , e Nick pulou de volta para a esquerda, mimmo do menor lámina. Naif sorriu a súa cara demoníaca e cobra de novo. Nick feinted á esquerda e saltou de volta para a dereita.
  
  
  Naif riu, sorriu, e virou-se sen problemas para seguir a súa canteira. Deixe o home grande xogar por un tempo - que vai engadir á diversión. El estendeu a súa láminas e avanzado máis lentamente. Nick esquivou a pequena lámina con unha polgada de sobra. El sabía que a próxima vez Naif permitiría que os polgadas con un extra estocada.
  
  
  Nick camiñou dúas veces como moito terreo como o seu adversario tiña usado, aproveitando o total de corenta pés, pero asegurarse de que tiña, polo menos, quince ou máis pés para manobrar. Naif cobra. Nick recuou, mudouse para a dereita, e esta vez con un lóstrego-fast swing ao final do estocada, como un espadachín sen unha lámina, el balance Naif brazo de lado e saltou para a limpeza.
  
  
  En primeiro lugar, a multitude adorei, torcido, torcido, e torcido para cada ataque e defensa mover. Entón, como Nick mantivo recuando e rexeitaron-se, eles se fan sedentos de sangue da súa propia emoción, ih o aplauso foi para Naif. Nick non podía entender ih, pero o ton era obvio-cortar o emu coraxe!
  
  
  Nick usado outra réplica para desviar Naif a man dereita, e cando chegou ao outro lado do anel, el virou-se, sorriu ao Naif, e acenou para a multitude. Eles lle gustaba que. O ruído soaba como aplausos de novo, pero non por moito tempo.
  
  
  O sol estaba quente. El foi suar profusamente, pero el estaba contento ao descubrir que el non estaba respirando pesadamente. Naif foi pingas de suor, e el comezou a chug. Nen foi afectado pola borracho schnapps. El fixo unha pausa e virou a pequena coitelo que era o seu lanzamento adherencia. A multitude aplaudiu. Eles non parar cando Naif xogou a folla de volta na súa batalla adherencia, levantouse, e fixo unha facada movemento como se quixese dicir, " pensas Que o seu tolo? Eu vou facada ti."
  
  
  El cobra. Nick caeu, defendido, e escorregou baixo unha gran lámina que fatiado Ego bíceps e o sangue derramado. A muller deu un berro de alegría.
  
  
  Niamh seguiu lentamente, como un boxeador curvas seu adversario. El combinado de Nick fintas. Esquerda, dereita, esquerda. Nick brillou para adiante, brevemente colleu o seu pulso dereito, esquivou a gran lámina por unha fracción de un centímetro, fiado Naif ao redor, e saltou mimmo antes de que puidese transformar o menor coitelo. El sabía que tiña pasou mimmo ego riles para a menos de un bolígrafo. Naif case caeu, chamou a si mesmo, e foi tras a súa vítima en rabia. Nick saltou para fóra do camiño e cortou baixo a pequena lámina.
  
  
  El colleu Naif por enriba do xeonllo, pero non ferir como Nick capotou en un lado flip e saltou fóra.
  
  
  O Mindanaoan foi ocupado agora. O poder de este "niño en torno a caixa" foi moito maior do que podería ter imaxinado. El perseguiu Nick con cautela, e nos próximos estocada, el esquivou e cortar un profundo suco de Nick coxa. Nick non se sentir calquera cousa - o que sería máis tarde.
  
  
  El pensou Naif foi abrandar un pouco. Por suposto, estaba respirando un pouco máis difícil. Chegou o momento. Naif entrou suavemente, con moi ampla láminas, coa intención de esquina o adversario. Nick deixar o emu inclinarse sobre o chan, a copia de seguridade para o canto en pequenos saltos. Naif sabía un momento de ledicia cando penso Nick non podía estar lonxe del neste momento - e, a continuación, Nick saltou definitivas polo que, parrying tanto de Naif mans con rápidos golpes que se converteu en hard-apuntou judo lanzas.
  
  
  Naif abriu os brazos e volveu con impulsos que ía terra ego presa en ambas as láminas. Nick foi baixo o brazo dereito e esvarou a súa man esquerda sobre el, esta vez sen saír, e veu detrás Naif, empurrando o seu brazo esquerdo cara arriba e en torno Naif do pescozo, seguindo coa súa man dereita, sobre o outro lado para aplicar un old-fashioned metade-nelson!
  
  
  Os dous loitadores, caeu a o chan, Coitelo, caendo cara a cara no chan duro, Nick nas súas costas. Naif mans foron para arriba, pero ocupou a lámina constante. Nick ten adestrado en combate persoal de toda a súa vida, e foi a través deste xogar e realizar moitas veces. Despois de catro ou cinco segundos, o Cabaleiro vai descubrir que a uem debe atacar o adversario, torcido seus brazos abaixo.
  
  
  Nick usou o chokehold con toda a súa forza. Se ten sorte, vai ser capaz de retirar a través da porta ou rematar o seu home que forma. Eu esvarou fóra nunha morte adherencia, ela apertou as mans de correr ata Naif é oleosa pescozo de touro. Aceite pan! Nick sentín-lo e cheirou. Votar o que Buduk fixo cando deu Nifu a súa breve bendición!
  
  
  Naif estaba debatendo baixo el, torsión, e o coitelo man foi rastreando cara atrás no chan. Nick tirou o seu mans libres e bateu o puño en Naif do pescozo como el saltou cara atrás, pouco evitando o brillo de aceiro que brillou no nen como unha serpe barro.
  
  
  Nick pulou e agáchase, mirando para o seu adversario con coidado. O golpe para o pescozo fixo algún dano. Naif perdeu a maior parte da súa respiración. El balance un pouco, fumando.
  
  
  Nick tivo unha respiración profunda e axustado os seus músculos, axustado os seus reflexos. El recordou McPherson é" ortodoxa "defensa do adestrados coitelo home -" folga lóstrego para os testículos ou na vida." MacPherson manual nin sequera mencionar o que facer con dous coitelos!
  
  
  Naif paso adiante, agora seguinte Nick con cautela, mantendo a súa láminas de ancho e baixo. Nick recuou, evitou á esquerda, esquivou para o dereito, e, a continuación, saltou cara a adiante, usando unha man desvío para desviar o máis curto lámina para o lado como se disparou en Ego de aresta. Naif tente soster o ego falta, pero antes de que o ego man podería parar, Nick deu un paso adiante, xirou en torno á beira do outro, e cruzou o brazo estendido con V do seu brazo baixo Naif do cóbado e a palma da súa man na parte superior do Naif cabeza. pulso. A man agarrado con unha crise.
  
  
  Mesmo como Naif gritou, Nick afiado ollos viron o gran lámina de virar cara a el, pechando en Naif. El podía ver todo tan claramente como se fose unha cámara lenta película. O aceiro era baixa, brancas, e penetrou descaradamente baixo o ego é o embigo. Era imposible para bloquear o ego, o ego da man só completou o clic do Naif do cóbado. Só había...
  
  
  Todo isto tivo unha fracción de segundo. Un home sen lóstrego reflexos, un home que non tomar a súa formación en serio e aplicada honesto esforzos para estar en forma, morrería abertamente aquí, con unha incisión no seu propio intestino, e a vida.
  
  
  Nick virou á esquerda, tomando Naif brazo de fóra como se tivese feito unha tradicional caer e bloqueo. El cruzou a súa perna dereita, para adiante en un salto, xiro, xiro, caída-Naif da lámina roubo a punta do ego fémur, barbaramente rasgando a carne, e tratados un longo, plana cortada para Nick nádega como el pomba para o chan, cargando Naif con el.
  
  
  Nick non sinto ningunha dor. Non se sentir inmediatamente; a Natureza lle dá tempo para loitar. El chutou-lo na parte de atrás do Naif e preso Mindanaoz bo brazo co cadeado da súa perna. Eles estaban deitados no chan, Naif no fondo, Nick nas súas costas, a súa mans pechado o dragón arco de bloqueo. Nif aínda realizou a súa lámina, a súa boa man, pero el foi temporalmente inútil. Nick tiña unha man libre, pero el non estaba en posición para estrangular o seu home, arrincar unha uem ollos, ou coller un ego testículos. Foi un enfrontamento - así como Nick solta a súa adherencia, el podería esperar dun golpe.
  
  
  É hora de Pierre. Coa man libre, Nick sentiu o seu sangrado garupa, finxida dor, e xemeu. En torno a multitude, houbo un suspiro de sangue recoñecemento, xemidos de simpatía, e algúns mofando berros. Nick rapidamente colleu un
  
  
  Pouco balón, a través dun escondidas peto na súa shorts, atopou a pequena panca co polgar. El fixo e se contorce como un TV loitador, contorcendo súas características para expresar a dor terrible.
  
  
  Naif foi unha gran axuda para Della. Intentando liberar a si mesmo, el resgou ih todo o chan como algúns grotesco gaiola de oito puntas crabbe. Nick preso Naif abaixo como puido, puxo a man ata o coitelo amante do nariz, e lanzou o contido mortal de Pierre, finxindo para palpar para o home gorxa.
  
  
  Ao aire libre, Pierre é rápida expansión de vapor foi rapidamente disipando. Foi principalmente un doméstica arma. Pero a parella é egos foron mortais, e para Naif, ofegante fortemente o seu rostro centímetros desde o pequeno oval fonte de balance escondidos en Nick palma-non había ningunha maneira para fóra.
  
  
  Nick nunca realizou un de Pierre de vítimas nas súas mans cando o gas bater, e el nunca vin el de novo. Houbo un momento de conxelados inactividade, e penso que a morte chegara. Entón Natureza protestou contra o asasinato dun organismo que pasaron miles de millóns de anos de desenvolvemento, músculos tenso, e o final loita pola supervivencia comezou. Naif - or Naif corpo-estaba tentando romper libre con máis forza que o home usa cando el foi controlando os seus sentidos. El case xogou Nick fóra. Un terrible gagging berro xurdiu en torno ego gorxa, e a multitude berrou con el. Eles pensaron que era un grito de batalla.
  
  
  Moitos momentos máis tarde, como Nick lentamente e con coidado levantouse, Naif pernas tirou convulsivamente, aínda que Ego ollos estaban arregalados e mirando. Nick corpo estaba cuberto de sangue e lama. Nick gravemente levantou as mans ao ceo, se baixou e tocou o chan, con coidado e respecto virou Naif máis e pechou os ollos. El levou o coágulo de sangue en torno a súa nádega e tocou o caído adversario testa, corazón e estómago. El raspou o lixo fóra, manchada máis sangue, e empurrou o lixo en Naif a flaccidez da boca, empurrando o gasto pellet para abaixo a uem é gorxa co dedo.
  
  
  A multitude adorei. Ih primitivo emocións foron expresadas en un grito de acordo que sacudiu as árbores altas. Honra o seu adversario!
  
  
  Nick levantouse, brazos difusión ampla de novo como el mirou para o ceo e dixo: "Dominus vobiscum." El mirou para abaixo e fixo un círculo co polgar eo indicador, a continuación, levantou o seu polgar cara arriba. El murmurou: "Podremia co resto do lixo, está tolo cara."
  
  
  A multitude aumentou no arena e izadas ego sobre os seus ombreiros, ignorando o sangue. Algúns deles estendeu a man e tocou súas frentes con el, como novatos untada con suor de caza de raposo.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  O Xiau Ambulatorio era moderna. Un experimentado médico local inserida tres puro puntos en Nick nádegas e aplicada antiséptico e un parche para os outros dous cortes.
  
  
  El atopou Xiau e Hans na terraza con unha ducia de outros, incluíndo a Tala e Amir. Hans dixo secamente: "Un duelo real."
  
  
  Nick mirou para Siau. "Vostede viu que ih ble gañar. Vai loitar?"
  
  
  "Vostede me deixou sen opción. Mueller me dixo que Xudas faría para nós".
  
  
  "Onde está a Muller-e o Jap?"
  
  
  "Na nosa brig. Eles non están indo a sitio ningún."
  
  
  "Podemos usar os seus barcos para coller o barco? Que as armas tes?"
  
  
  Amir dixo: "O lixo está disfrazado como un buque mercante. Eles teñen unha morea de grandes problemas. Eu vou probalo, pero eu non creo que pode leva-lo ou pía-lo."
  
  
  "Vostede ten avións? Bombas?"
  
  
  "Temos dous ihs," Xiau, dixo severamente. "Un oito-asento voando barco e un biplano para o traballo de campo. Pero eu só teño granadas de man, e algúns dinamita. Vostede só cero h."
  
  
  Nick bailando a cabeza, pensativo. "Vou destruír Xudas e o egoísmo."
  
  
  "E os prisioneiros? Os fillos dos meus amigos..."
  
  
  "Eu vou certamente liberación ih en primeiro lugar." Nick penso, eu espero que si. "E eu vou facelo lonxe de aquí, que eu creo que vai facer vostede feliz."
  
  
  Xiau balance a cabeza. Este gran Estadounidense, probablemente, posuía un de NÓS Mariña de combate. Ver el látego un home con dous coitelos, un podería imaxinar nada. Nick considerado pedindo Hawke para axudar a partir da Mariña, pero rexeitou a idea. Polo tempo que o estado e defensa dixo que non, Judas tería ido para agochar.
  
  
  "Hans," Nick, dixo, " imos estar preparado para saír en unha hora. O seu seguro de que Xiau vai dar-nos o seu barco voador."
  
  
  Eles tirou para o brillante sol da tarde. Nick, Hans, Tala, Amir, e un local piloto que parecía saber o seu cousas ben. Pouco despois de que a velocidade resgou o casco lonxe da agarrando-se vestido, Nick dixo o piloto, " por Favor, faga indicacións para o mar. Incorporarse unha Portagee comerciante que non pode estar máis lonxe da costa. Eu só quero ter un ollar para el."
  
  
  Eles atoparon o Porto de vinte minutos máis tarde, navegando cara ao norte-oeste rumbo. Nick tirou Amir para a xanela.
  
  
  "É a súa voz," el dixo. "Agora me dicir todo sobre ela. Cabinas. Armamento. Onde se foron bloqueados. O número de homes..."
  
  
  Tala falou baixiño desde o seguinte asento. "E quizais eu poida axudar."
  
  
  Nick volveu os seus ollos grises sobre Nah por un momento. Eles foron duro e frío. "Eu penso que podería facelo. E, a continuación, ela, eu quero che tanto para chamar-me plans para a súa cabinas. Como pode táboa de fronteira".
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Ao son do plano motores, Judas desapareceu baixo o toldo, observando a través da escotilha. O barco voador voou sobre el, circulou. El engurrou o cello. Foi Loponosius ' barco. Ego polgar foi para a batalla estación de botón. El levou-off. Paciencia. Eles poden ter unha mensaxe. O barco pode ter roto a través.
  
  
  O lento oficio circulou por riba do veleiro. Amir e Tala falou rapidamente, competindo uns cos outros para explicar os detalles do lixo que Nick tiña absorbido e mantense como baldes recoller gotas en torno a dúas billas. Ás veces, el lles daría un xiro para pensalo en ih.
  
  
  El non ver calquera de defensa aérea equipos, aínda que os mozos ego descrito. Se a protección redes e paneis caera, el tería forzado piloto para deixe - o máis rápido e de forma evasiva como sexa posible. Eles pasaron o barco mimmo en ambos os dous lados, cruzou o ego abertamente enriba dela, circulou con forza.
  
  
  "A voz de Judas," Amir, exclamou. "Ver. De volta... Agora é novo oculto pola copa. Asistir a porto lado hatch."
  
  
  "Vimos que o seu hotel fixen", dixo Nick. El se inclinou cara a adiante e falou para o piloto da orella. "Levar outra lento rápido. Fraco a súa popa en liña recta sobre ela." O piloto balance a cabeza.
  
  
  Nick rolou o old-fashioned fiestra. En torno a súa maleta, el levou cinco Coitelo lamas - un gran dobre Bowie e tres coitelos. Cando eles foron catro centenares de metros do arco, el xogou o ih ao mar e gritou para o piloto, " Imos para Jakarta. Agora!"
  
  
  Desde o seu asento na popa, Hans gritou: "Non é malo, e sen o nome completo. Parecía que todos os coitelos caera sobre nah en algún lugar."
  
  
  Nick sentou-se de novo. O seu ego ferida mal, e o curativo axustado, cando mudou-se. "Eles van recoller ih e obter a idea."
  
  
  Como eles se achegou Iacarta, Nick, dixo, " Nós imos estar aquí durante a noite e ir a Phong Illa de mañá. Me atopar en Rivne aeroporto ás oito da mañá. Hans, vai tomar o piloto casa con vostede, para non perder o noso ego?""
  
  
  "Por suposto."
  
  
  Nick sabía Tala foi facendo beicinho, porque ela estaba querendo saber onde estaba aloxado. Con Mata Nasut E ela estaba certa, pero non moi por razóns ela visco tiña en mente. Hans é rostro agradable foi expressionless. Nick foi o encargado de este proxecto. El nunca ía dicir a Eles o que sufriu durante a batalla con Naif. El estaba suando e respiración tan duro como os loitadores, preparado en calquera momento para tirar para fóra a súa arma e disparar Niamh, sei que nunca vou ser rápido o suficiente para bloquear a lámina, e querendo saber o quão lonxe eles van obter a través do angry multitude. El suspirou.
  
  
  Na Mata é, Nick tomou un baño quente con unha esponxa - o gran ferida non foi difícil o suficiente para tomar un baño - e tirou unha soneca na terraza. Ela veu despois de oito, saúdo ego con bicos que virou-se para bágoas mentres ela examinou o ego ataduras. El suspirou. Foi bo. Ela era máis bonito do que se lembraba.
  
  
  "Vostede podería estar morto", ela chorou. "Eu lle dixen ... eu lle dixen ..."
  
  
  "Vostede me dixo," el dixo, asumindo a súa forza. "Eu creo que eles estaban esperando por min."
  
  
  Houbo un longo silencio. "O que pasou?", preguntou ela.
  
  
  El dixo hey sobre os eventos. Manter as operacións de combate a un mínimo e só exclúe o ih voo de recoñecemento sobre o barco - o que ela pode descubrir que moi pronto. Cando rematou, ela estremeceuse e aconchego moi preto, o seu perfume un bico en si mesmo. "Grazas a Deus, non foi peor. Agora podes transformar Mueller e o mariñeiro máis para a policía, e iso é todo."
  
  
  "Non realmente. Eu vou enviar-lo para ih k Makhmuram. Agora é Xudas vez para pagar o rescate. Ego é un refén para eles se quere ih de volta."
  
  
  "Oh non! Vai ser en máis perigo..."
  
  
  "Que é o nome do xogo, mel."
  
  
  "Non sexa un tolo". Os seus beizos eran suave e inventivo. As súas mans son sorprendentes. "Estar aquí. Ter un descanso. Quizais el vai deixar agora."
  
  
  "Quizais ..."
  
  
  El volveu a súa caricias. Había algo sobre as accións que foron ata preto do desastre, mesmo loitas que deixou feridas, que estimulou o ego. Un retorno á primitiva, como se tiña capturado presa e mulleres? El sentiu un pouco de vergoña e non civilizados - pero Mata a bolboreta toque volveu os seus pensamentos de cabeza para baixo.
  
  
  Ela tocou o curativo na súa nádega. "Non é mal?"
  
  
  "Eu non penso así."
  
  
  "Podemos ter coidado..."
  
  
  "Si..."
  
  
  Iso implica o ego en quente, suave pegada.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  
  Eles desembarcaron na Phong Illa e atopar Adán Machmoor e Arma Touro de espera na rampla. Nick dixo adeus ao Siau piloto. "E despois de que o buque se repara, vai ir a casa para incorporarse Muller e o Xaponés mariñeiro. Non vai ser capaz de facer que inversa viaxe de pesca hoxe, vai?"
  
  
  "Eu podería, se puidésemos risco unha noite pouso aquí. Pero non sería Stahl." O piloto era un brillante-faced mozos home que falaba galego como un home que valorado ego como a lingua internacional control de tráfico aéreo e non quere cometer erros. "Se eu puidese volver mañá, eu creo que sería mellor. El deu de ombreiros e dixo que ía vir de volta, se fose necesario. El cumpriu ordes. El negou os relatos dos medios de comunicación de Niku Gan Touro - el concordou, porque el aínda non estaba seguro en canto a el sería capaz de resistir o sistema.
  
  
  "Facelo dun xeito seguro, "Nick, dixo," sacar o máis cedo posíbel no mañá."
  
  
  Os seus dentes brillaba como pouco teclas de piano. Nick deu en un paquete de rupias. "É por unha boa viaxe aquí. Se tomar estas persoas fóra e o retorno ih para min, eles van esperar por ti catro veces máis tempo."
  
  
  "Vai ser feito se é posible, o Sr Bardo."
  
  
  "Quizais as cousas cambiaron alí. Eu creo que eles van ter que pagar."
  
  
  Flyer engurrou o cello. "Eu vou facer o meu mellor, pero se Siau di que non..."
  
  
  "Se chegar ih, lembre-se todo o tempo que eles están legal persoas. Mesmo en algemas, que pode causar-lle problemas. Gan o Touro e a de garda pode ir con vostede. Que é unha cousa sensata a facer."
  
  
  El viu como o home decidiu que sería unha boa idea para dicir Siau que o Makhmurs eran tan seguro de que os cativos ' cabeza que eles tiña sempre unha importante escolta - unha Gan Touro. "Todo ben."
  
  
  Nick tirou Arma Touro de lado. "Ter un bo home, despegar en Loponusias' plano, e traer a Muller e o Xaponés sailor aquí. Se atopa calquera problema, volver rapidamente a si mesmo."
  
  
  "O problema?"
  
  
  "Buduk sobre o salario de Judas".
  
  
  Nick asistir Gan Touro ilusións desmoronar, en ruínas no ego ollos como unha fina vaso ruidoso con unha hasta de metal. "Non Buduk".
  
  
  "Si, Buduk. Vostede xa escoitou a historia sobre a captura de Neef e Mueller. E a loita".
  
  
  "Por suposto. Meu pai foi sobre o teléfono durante todo o día. As familias están confuso, pero algúns acordaron acto. Resistencia".
  
  
  "E Adán?"
  
  
  "El vai resistir-eu creo."
  
  
  "E o seu pai?"
  
  
  "El di que loitar. El exhorta Adam a abandonar a idea de que se pode usar sobornos para resolver todos os problemas." Gan Bykova falou con orgullo.
  
  
  Nick, dixo baixiño: "o Seu pai é un home intelixente. Será que confiar Buduk?"
  
  
  "Non, porque cando eramos mozos, Buduk falou para nós unha morea. Pero se el foi sobre Judas é de folla de pagamento, que explica moito. Quero dicir, estaba pedindo desculpas por algunhas das súas accións, pero..."
  
  
  "Como facer o inferno con mulleres, cando el veu para Iacarta?"
  
  
  "Como vostede sabe diso?"
  
  
  "Vostede sabe como noticias cubre en Indonesia."
  
  
  Adán e Ong Tiang levou Nick e Hans para a casa. El foi esparramado sobre unha chaise longue na gran sala de estar, Alenka o ego subindo por unha dor glútea cando escoitou o ruído dun barco voador tirando. Nick mirou para Ong. "O seu fillo é unha boa persoa. Eu espero que pode traer de volta os prisioneiros sen problemas."
  
  
  "Se iso se pode facer, que vai facer iso." Ong agochar o seu orgullo.
  
  
  Tala entrou na sala, como Nick mirada cambiou a Adán. Tanto ela como o seu pai comezou cando el preguntou: "E onde está o seu fillo valente, Akim?"
  
  
  Adán inmediatamente recuperou a súa poker face. Tala mirou para as súas mans. "Si, Achim," dixo Nick. "Tala é irmán xemelgo, que parece moito como nah que a trampa foi fácil. Ela levou-nos en Hawai por un tempo. Mesmo un dos Akim profesores pensou que era o seu irmán, cando el deu un ollo e ten estudado as fotos."
  
  
  Adán dixo a súa filla: "Diga emu. En calquera caso, a necesidade de erro é case esgotado. Ata o momento Judas atopa fóra, que vai estar loitando con el, ou que vai ser morto."
  
  
  Tala levantou os ollos fermosos para Nick, pedindo comprensión. "Foi o Alcalde de idea. Ela estaba apavorada cando foi capturado. Podes ver as cousas - en Xudas ' ollos. Cando Mueller me trouxo en o barco de ser visto e ter o meu pai de facer o pago, estas persoas finxiu que o ih barco non tería Mueller entrar no peirao."
  
  
  Ela dubidou. Nick, dixo: "Isto soa como unha negra operación. E a Muller é aínda máis tolo do que el pensaba. Senil idade. Ir adiante."
  
  
  "Todo o mundo foi agradable. O pai deulle algunhas botellas e bebían. Akim rolou ata a súa saia e-un impreso bra-e el falou para min, e me abrazou, e cando nos separamos - el empurrou-me para fóra no medio da multitude Eles pensaban que era o seu contorcendo da malva. O seu hotel quere que as familias para rescatar todos os prisioneiros, pero eles teñen que esperar a pagar. Entón eu fun para o Hawai e falou con eles sobre ti..." ;
  
  
  "E aprendeu a ser un de primeira clase subacuático mariñeiro," dixo Nick. "Vostede mantivo un segredo, porque se esperaba para enganar Judas, e se era coñecido en Iacarta, sabía que ía descubrir en cuestión de horas?"
  
  
  "Si", dixo Adam.
  
  
  "Vostede podería me dixo a verdade," Nick suspirou. "Que ía acelerar as cousas un pouco."
  
  
  "Nós non sabía que a primeira," Adán dixo.
  
  
  "Eu creo que agora todos os prezos de moitas persoas teñen acelerado." Nick viu o brillo malicioso volver para os seus ollos.
  
  
  Ong Tiang tossiu. "Cal é o noso seguinte paso, o Sr Bardo?"
  
  
  "Espera".
  
  
  "Esperar? Canto tempo. Para que finalidade?"
  
  
  "Eu non sei canto tempo ou no real dell ata o noso adversario fai un movemento. É como xogar ao xadrez, cando está nunha posición mellor, pero o seu alfombra dependerá do que mover el escolle. El non pode gañar, pero pode causar danos ou atrasar o resultado. Non teñen a mente de espera. Ela adoitaba ser a súa política."
  
  
  Adán e Ong miradas trocados. Este Americano orangotango podería ser un gran comerciante. Nick agochar un sorriso. Em quería estar seguro de que Xudas non teñen un movemento para evitar o xaque mate.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Nick atopado máis doado para esperar. El durmiu durante horas, lavou as feridas e comezou a nadar cando os cortes pechado, camiñou a través do colorido, exótico campo, e aprendín a amar gado-gado , unha deliciosa mestura de vexetais e salsa de cacahuete.
  
  
  Arma Touro volveu con Muller e o mariñeiro, e os prisioneiros foron encerrados en Makhmur é resistente prisión. Despois dunha breve visita a nota que os bares estaban sólido e que había sempre dous gardas noites, Nick ignorado ih. El prestado Adán nova vinte e oito metros lancha e tomou Tala sobre un picnic e illa de turismo. Ela parecía pensar que descubrindo o truco ela e o seu irmán tiña xogado fortalezan a súa conexión a Al-Bardo. Ela tiña, en realidade, violada Ego mentres eles estaban bailando na lagoa tranquila, pero el dixo a si mesmo, el foi moi mal ferido loitar para atrás - que pode abrir un dos cortes. Cando ela pediu-lle por que el estaba rindo, el dixo: "non Sería divertido se o meu sangue foi manchada por toda a súa pernas, e Adán viu, saltou a unha conclusión, e me deu un tiro?"
  
  
  Ela non creo que foi divertido a todos.
  
  
  El sabía que Gan Touro era sospeitoso de a profundidade da relación entre a Tala e o gran Americano, pero era evidente que o Chinés foi deluding-se para a pensar que Nick era só un "gran irmán". Gan Bykova dixo Nick sobre os seus problemas, a maioría dos cales foron relacionados intentos de modernización económica, laboral, social e prácticas sobre Phong Illa. Nick que se refire á súa falta de experiencia. "Atopar os expertos. Eu non son un experto."
  
  
  Pero en un área de, deu consellos. Gan Bykova, como un capitán en Adán Makhmur do exército privado, intentou levantar a moral dos seus homes e inspira-los con razóns para lealdade para Fong Illa. El dixo Nick, " as Nosas tropas estaban sempre á venda. Vostede podería tomar o campos de pintura, tailor-los, amosar-lles un maço de notas e mercar iht aquí."
  
  
  "Será que probar que é estúpido ou moi intelixente?" Nick preguntou.
  
  
  "Está a xogar," o Touro Arma, exclamou. "As tropas debe ser leal. Para a patria. Para o Comandante."
  
  
  "Pero estes son privados tropas. A milicia. Eu a vin no exército regular. Garda as casas de gran tiros e roubar os comerciantes."
  
  
  "si. É triste. Non temos a eficiencia das tropas alemás, o Gung Ho dos Americanos, ou a dedicación do Xaponés..."
  
  
  "Louvado sexa o Señor..."
  
  
  "O que?"
  
  
  "Nada de especial." Nick suspirou. "Mira - eu creo que no caso da milicia, ten que darlles dúas cousas que poden loitar por. O primeiro é de interese persoal. Entón, promesa-los bonos para a loita e superior precisión. A continuación, desenvolver o espírito de equipo. os mellores soldados ."
  
  
  "Si", Gan Bykova dixo, pensativo, " ten algunhas boas suxestións. Os homes van ser máis entusiasta sobre o que poden ver e sentir en persoa. Por exemplo, para loitar pola súa terra. Entón non terá ningún problema con moral."
  
  
  Á mañá seguinte, Nick notado que os soldados estaban camiñando con particular entusiasmo, axitando os brazos nunha moi ampla Australiano estilo. Gan Touro tiña prometeu-lles algo. Máis tarde aquel día, Hans trouxo en un longo telegrama como el descansaba na terraza con un jarro de ponche de froitas xunto a el, a gozar dun libro que atopei en Adán estante.
  
  
  Hans dixo: "Emu ten unha chamada desde o cabo de cara a oficina para deixar saber o que estaba acontecendo. Proxecto de lei Rohde é suar profusamente. O que fixo enviar a uem? Cales son os cumes?"
  
  
  Hans copiado no bloque letras un telegrama do Proxecto de lei Rohde, un MACHADO axente que traballou como director do Bardo Galería, preto do supermercado. Na folla foi escrito: MOBB PARA O TOP-TEMPO DEIXAR de IR CADA un FOI UN HIPPIE DEIXAR BARCO DOCE BRUTA.
  
  
  Nick xogou a cabeza cara atrás e berrou. Hans dixo: "Deixe-me atopar fóra."
  
  
  "Eu enviou o Proxecto de lei unha serie de yo-yo tops con esculturas relixiosas.
  
  
  e fermosas escenas sobre eles. Eu tiña que dar Josef Dahlam algo para facer. Proxecto de lei debe ser a publicidade en Tempos, e vendeu todos os malditos cousas. Doce bruta! Se vende h ao prezo el ofreceu-lle, imos facer preto de catro mil dólares! E se este absurdo continúa a vender ... "
  
  
  "Se chegar a casa en breve o suficiente, pode amosar ih na TV," Hans dixo. "Un home bikini. Todas as nenas..."
  
  
  "Tentar un pouco." Nick sacudiu o xeo en vasos. "Por favor, pregunta esta rapaza para traer un extra de teléfono. Eu quero chamar a Josef Dahlam."
  
  
  Hans falou un pouco de Indonesia. "Está quedando preguiceiro e preguiceiro, así como o resto de nós."
  
  
  "É un bo estilo de vida."
  
  
  "Entón admite-lo?"
  
  
  A fermosa, ben construído empregada entregado En o teléfono con un gran sorriso e lentamente levantou a man como Nick correu a súa polgares sobre a súa pequena queridos. El viu como ela virou-se fóra, como se podería ver a través do seu sarong. "É un país marabilloso."
  
  
  Pero sen unha boa conexión de teléfono. Levou Emu media hora para chegar ao Dalam e dicir emu para ir yo-yo.
  
  
  Aquela noite, Adam Makhmur deu o prometido festa e baile. Os invitados viu colorido mostra na que grupos realizados, tocou e cantou. Hans murmurou para Nick ," Este lado é o vodevil." Cando se deixa de aquí, que aínda continúa en oficinas do goberno."
  
  
  "Pero eles están felices. Parece divertido. Ver como Tala danzas con todas estas nenas. Raquetas con curvas..."
  
  
  "Por suposto. Pero, mentres eles se reproducen de xeito que eles fan, a nivel de xenética intelixencia vai caer. Despois de todo, India favelas son como o peor queridos en torno a eles que xa viu ao longo do río en Iacarta."
  
  
  "Hans, que son un sombrío portador da verdade."
  
  
  "E nós holandés tratados enfermidades dereita e esquerda, descubriu vitaminas e mellora de saneamento."
  
  
  Nick empurrou un recén inaugurado botella de cervexa para o seu amigo man.
  
  
  A mañá seguinte, que xogou tenis. Aínda que Nick gañou, el atopou Hans un bo rival. Como eles camiñaron de volta para a casa, Nick dixo:: "eu xa domina o que dixo onte á noite, preto de máis de reprodución. Existe un xeito de saír?"
  
  
  "Eu non penso así. Eles están condenados, Nick. Eles van multiplicar como moscas da froita en unha mazá ata que eles están en cada un dos outros ombreiros."
  
  
  "Eu espero que estea mal. Espero que algo vai ser descuberto antes de que sexa demasiado tarde."
  
  
  "Como que? As respostas están dispoñibles en matemáticas, pero xenerais, os políticos, e curandeiros moitas veces bloque ih. Vostede sabe, eles sempre ollar cara atrás. Imos ver o día no que..."
  
  
  Nick nunca sabía o que eles estaban indo para ver. Gan Touro foi para fóra detrás dun espeso sebe de espiños. El respirou fóra, "Coronel Sudirmat é no salón na casa e quere Muller e un mariñeiro."
  
  
  "É interesante", dixo Nick. "Relaxarse. Respirar".
  
  
  "Pero imos. Adán pode deixar emu ih buscalo."
  
  
  Nick, dixo, " Hans, por favor, veña dentro. Tomar Adam ou Ong de lado e pedir ih só para manter Sudirmat por dúas horas. Facer o ego nadar - xantar - sexa cal sexa."
  
  
  "É iso mesmo."Hans deixou rapidamente.
  
  
  Arma Bik desprazado Alenka dun pé a outro, impaciente e animado.
  
  
  "Gan Bykova, como moitos homes fixo Sudirmat levar con el?"
  
  
  "Tres".
  
  
  "Onde están os outros ego forzas?"
  
  
  "Como sabía que tiña poderes nas proximidades?"
  
  
  "Suposicións".
  
  
  "Isto é un bo palpite. Eles están en Gimbo, preto de quince millas por baixo da media da segunda val. Dezaseis camións, preto dun centenar de homes, dúas metralladoras pesadas, e un vello-libra metralleta."
  
  
  "Excelente. Son os seus scouts asistir a eles?"
  
  
  "Si".
  
  
  "O que sobre ataques de outros lados? Sudirmat non é un viciado de drogas."
  
  
  "El ten dúas empresas no modo de espera na Binto Cuartel. Eles pode bater-nos a partir de calquera lugar en torno a algunhas direccións, pero sabemos cando eles van deixar Binto, e probablemente sabe o camiño que eles están indo."
  
  
  "O que ten para pesado poder de lume?"
  
  
  "Un corenta milímetro rifle e tres coroa metralladoras. Cheo de munición e explosivos para facer minas."
  
  
  "Fixo que os nenos aprender a facer minas?"
  
  
  Arma Touro bateu o puño na palma da súa man. "Eles gusta. Pow!"
  
  
  "Deixe-los mina a Gimbo estrada a un posto que non é doado de pasar. Manter o resto das súas caras no modo de espera ata que sabemos cal é o camiño Binto do equipo pode entrar."
  
  
  "Está seguro de que eles van atacar?"
  
  
  "Eles van ter que máis cedo ou máis tarde, se eles queren que os seus pouco impreso camisa de volta."
  
  
  Arma Touro grunhiu e fuxiu. Nick atopado Hans con Adán e Ong Tiang e Coronel Sudirmat na ampla terraza. Hans dixo enfaticamente, " Nick, que teña en conta o coronel. É mellor lavar a cara, vello, imos ir xantar."
  
  
  Había unha sensación de esperanza na gran mesa, que foi usado por altos invitados e Adán propios grupos. Foi roto cando Sudirmat dixo: "Sr Bardo, eu vin para pedir Adam sobre a dous homes que se trouxo aquí de Sumatra."
  
  
  "E vostede?"
  
  
  Sudirmat mirou intrigado, como se unha rocha fora xogado para el en vez de unha bola.
  
  
  "O que realmente son? E o que fixo o Sr Makhmoor dicir?"
  
  
  "El dixo que precisaba para falar con vostede sobre o almorzo," e nós, dixo."
  
  
  "Estas persoas son internacional de criminais. Eu realmente precisa para levar o ih exame en Iacarta."
  
  
  "Oh, non, ela non está aquí. Non debe ter movido ih de Sumatra, e moito menos a miña zona. Vostede está en serios apuros, o Sr Bardo. Vostede ... "
  
  
  "O coronel, que xa dixen o suficiente. Eu non liberar o meu prisioneiros."
  
  
  "Mr Bardo, aínda que levar arma." Sudirmat sacudiu a cabeza tristemente de lado a lado. El foi cambiando de tema, a buscar unha forma de obter a persoa para defenderse. El quería dominar a situación, - el tiña oído falar todo sobre como este Bardo Al loitaron e matou un home con dous coitelos. E esta é aínda unha das persoas de Xudas!
  
  
  Nick deu En un gran sorriso. "El lle dá unha sensación de seguridade e confianza cando afrontando fiables, conivente, egoísta, ganancioso, traizoeiro e deshonesto coroneis." El ía sacar as palabras, deixando moito tempo en caso ih galego non coincidir o significado exacto.
  
  
  Sudirmat corou e sentou-se en liña recta no seu asento. El non era un total cobarde, aínda que a maioría do ego de persoal Un fora reducidos por unha espingarda - empuñando asasino ou un "Texas tribunal" emboscada. "As súas palabras son ofensivas."
  
  
  "Non tanto como eles son verdade. Traballa para Xudas e enganar os seus compatriotas con eles coñécense como Judas comezou o seu funcionamento."
  
  
  Gan Bykova entrou na sala, notei Nick, e achegouse a el con un aberto en conta na súa man. "Isto acaba de chegar."
  
  
  Nick asentiu para Sudirmat como educadores, como se eles foron interromper un partido de cricket. El le-lo: "Todos Gimbo partida 12.50 horas." Eles están preparando para saír Binto.
  
  
  Nick sorriu para o neno. "Excelente. Ir adiante." El deixe Arma Bik camiñar ata a porta, entón gritou: "Ah, Gunna..." Nick levantouse e correu tras a xuventude, que parou e se virou. Nick murmurou: "Capturar os tres ego soldados que están aquí."
  
  
  "Os homes están a asistir a eles agora. Só esperando para o meu fin."
  
  
  "Non é preciso me informar sobre o bloqueo de Binto forzas. Cando vostede sabe o ih da ruta, bloque ih."
  
  
  Gan Bykova mostrou os primeiros signos de preocupación. "Eles pode traer moitos máis tropas a un tempo. Artillería. Canto tempo debe temos ih?"
  
  
  "Só unhas horas - quizais ata mañá pola mañá." Nick riu e deu un tapinha Ego sobre o ombreiro. "Vostede confía en min, non é?"
  
  
  "Por suposto. Arma Touro acelerou fóra, e Nick sacudiu a cabeza. Primeiro moi sospeitoso, agora moi confiado. El volveu á mesa.
  
  
  Coronel Sudirmat dixo Adán e Ong, " o Meu tropas estará aquí en breve. Entón imos ver o que chama os nomes..."
  
  
  Nick, dixo, " as Súas tropas pasaron a fóra como ordenou. Ih foi detido. Agora imos falar sobre as pistolas-pasar este no seu cinto. Manteña os seus dedos sobre a alza do ego."
  
  
  Sudirmat do pasatempo favorito, ademais de violación, estaba asistir filmes Americanos. Westerns foron mostrados cada noite, cando estaba no seu posto de mando. Os antigos con Tom Mix e Hoot Gibson - os novos con John Wayne e moderna estrelas que precisaba de axuda a recibir nos seus cabalos. Pero o Indonesios non sei que. Moitos torno a eles penso que todos os Americanos foron cowboys. Sudirmat practicada a súa habilidade conscientemente - pero estes Americanos naceron con armas! El coidadosamente realizada a Checoslovaquia automática de toda a materia, seguro-o levemente entre os dedos.
  
  
  Adán dixo worriedly: "Sr Bardo, está seguro..."
  
  
  "Mr Makhmur, tamén vai estar aquí en poucos minutos. Imos pechar este caca e eu vou amosar-lle."
  
  
  Ong Tiang dixo, " Caca? Eu non sei. En francés... por favor, fale alemán... isto quere dicir que...?"
  
  
  Nick, dixo, " Cabalo de mazás." Sudirmat engurrou o cello como Nick sinalou o camiño para o gatehouse.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Arma Touro e Tala deixou de Nick como estaba deixando a través de prisións. Arma Bik estaba cargando unha batalla de radio. El parecía preocupado. "Oito máis os camións están chegando para apoiar a Binto camións."
  
  
  "Ten unha forte obstáculo?"
  
  
  "si. Ou se queremos explotar o Tapachi Ponte..."
  
  
  "Golpe. Será que o seu anfibio piloto sabe onde está?"
  
  
  "Si".
  
  
  "En canto a dinamita pode aforrar-me aquí e agora?"
  
  
  "Moito. Corenta ou cincuenta paquetes."
  
  
  "Traer ego para min sobre o plano, a continuación, ir de volta para o seu pobo. Estar nesta estrada.
  
  
  Cando Gan Touro asentiu, Tala, preguntou, " Que é iso?": "O que podo facer?"
  
  
  Nick mirou atentamente para os dous adolescentes. "Estar con Gan. Recoller un kit de urxencia, e se ten valente nenas coma ti, tomar ih con vostede. Pode haber vítimas."
  
  
  O anfibio piloto sabía o Tapachi Ponte. El apuntou este fóra co mesmo entusiasmo que tiña visto Nick cola xuntos suave varas de explosivos, gravata ih xunto con fío para maior seguridade, e inserir a tapa-dúas polgadas de metal, como unha miniatura bolígrafo-profundo en cada grupo de c ' s, con un curro-longo fusible correndo ao longo dela. Eu conectado a seguridade incorporarse á bolsa, de xeito que el non saír. "Boom!" o piloto, dixo alegremente. "Boom. Alí."
  
  
  A estreita Tapachi Ponte foi un fumar ruína. Gan Bykova contacto súa demolición equipo, e eles sabían que o seu material. Nick, berrou o flyer oído. "Facer un bo fácil pasar abertamente no camiño. Imos estender ih e explotar un camión ou dous, se pudermos."
  
  
  Eles caeu splattering bombas caseiras en dous pases. Se Sudirmat homes sabía o anti-aeronaves brocas, que se esqueceu sobre iso, ou nunca pensei sobre iso. Cando ih foi visto por última vez, eles estaban correndo en todas as direccións desde un tren de camións, tres dos cales estaban no lume arredor deles.
  
  
  "A casa", dixo Nick para o piloto.
  
  
  Eles nunca foron capaces de facelo. Dez minutos máis tarde, o motor morreu e que desembarcou nunha lagoa tranquila. O piloto riu alegremente. "Eu sei. Entupidos. Pésimo gas. Eu vou resolve-lo."
  
  
  Nick estaba suando con el. Usando unha ferramenta kit que parecía un Woolworth ' s casa kit de reparación, oni limpo o carburador.
  
  
  Nick estaba suando e preocupado porque tiña perdeu tres horas. Finalmente, cando limpar a gasolina foi cargado no carburador, o motor comezou a xirar en primeiro plano, e que despegou de novo. "Olle para a praia, preto Phong," Nick gritou, " non debe ser un barco a vela alí."
  
  
  Foi. O Porto non estaba lonxe de Machmoor barco. Nick dixo: "Ir a través zoo Illa. Pode coñecer o ego como Adata está a carón Phong."
  
  
  O motor parou de novo sobre o tapete verde do Zoolóxico. Nick comezou. O que un camiño perforado por árbores en unha rachadura na selva. O novo piloto estirado a plancha para abaixo o río val que Nick subira co Desxeo, e baixou o vello anfibio fóra do surf como unha folla caeu nunha lagoa. Nick tivo unha respiración profunda. El ten un gran sorriso do piloto. "Estamos a limpeza do carburador de novo."
  
  
  "Facelo. Eu vou estar de volta en un par de horas."
  
  
  "Todo ben."
  
  
  Nick correu ata a praia. O vento e a auga xa cambiou a marcos, pero que tiña que ser un lugar. Foi na distancia correcta da desembocadura do regato. El explorou a cabo e montou. Todos os banyans en bordo do bosque parecía o mesmo. Onde foron os cables?
  
  
  Un ameazando golpe na selva, fixo ego agochar-se para abaixo e deseñar Wilhelmina en. Mabel estourar a través da vexetación rastreira, pescudou as súas dúas polgadas membros como palitos! O mono saltou a través da area, pero poñer a súa cabeza sobre Nick ombreiro, abrazou ego, e asinado feliz. El baixou a arma. "Ei, bebé. Eles nunca van confiar esta casa."
  
  
  Ela soltou un feliz cooing son.
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 8
  
  
  
  
  
  
  
  Nick pasou, cavando area desde o lado de un dos banyan árbores. Nada. O mono seguido o ego co seu ombreiro, como un campión can, ou un fiel muller. Ela mirou para el, entón execute ata a praia; parou e mirou cara atrás, como se a dicir, " Veña."
  
  
  "Non", dixo Nick. "Todo é imposible. Pero se este é o seu anaco de mar..."
  
  
  Foi. Mabel parou no sétimo árbore e tirou dúas cordas para fóra baixo a area que a marea tiña trouxo. Nick ela deu un tapinha no ombro.
  
  
  Vinte minutos despois, el bombeado para fóra o pequeno barco flotante tanques e quentar o motor. A última vez que viu a pequena enseada, Mabel estaba sentado na praia, sostendo a súa man grande en cuestión. En pensou que a súa cara estaba aburrido con tristeza, pero el dixo a si mesmo que era só a súa imaxinación.
  
  
  Logo viñeron á tona e escoitou o anfibio mover e dixo o erro de ollos piloto que ía atender ego na Makhmurov. "Eu non vou estar alí antes de escurecer. Se queres voar sobre obstáculos para ver se o exército está a planear calquera trucos, ir adiante. Vai ser capaz de contacto Gang Bik por radio?"
  
  
  "non. Eu estou xogando emu unha nota."
  
  
  O novo piloto non deixar calquera sinala que día. Liderando o lento anfibio para a pasarela, afundindo ata o mar como unha graxa besouro, el pasou moi preto do"Porto." Ela estaba preparado para tomar medidas e cambiar a súa identidade ao lixo. Judas podía escoitar o queixume do porteiro na Tapachi Ponte. Judas é rápido do fogo armas anti-aéreas cortar o avión para cintas, e el caeu na auga como un canso besouro. O piloto non estaba ferido. El deu de ombreiros e nadou a terra.
  
  
  Estaba escuro cando Nick deslizando sobre o submarino.
  
  
  antes de que o combustible panel Machmura e Stahl de arriba dos seus tanques. As catro caras en peiraos non falar moito inglés, pero dicían, "Ir a casa. Ver Adán. Apresuraron-se."
  
  
  El atopou Hans, Adán, Ong, e Tala na terraza. A posición foi gardado por unha ducia de persoas - que parecía un posto de mando. Hans dixo, " Benvido de volta. Vai ter que pagar."
  
  
  "O que pasou?"
  
  
  "Judas caeu en terra e invadiu o brig. El lanzou Muller, o home Xaponés, e Sudirmat. Non foi un tolo loita para os gardas ' armas - había só dous gardas esquerda, e Gan Bykova tivo o exército enteiro con el. A continuación, Sudirmat foi baleado por un dos seus homes, e os outros esquerda con Judas".
  
  
  "Os perigos de despotismo. Eu me pregunta canto tempo este soldado foi á espera da súa oportunidade. Non Gan Touro manter as estradas?"
  
  
  "Como unha rocha. Estamos preocupados Xudas. El pode tirar en nós, ou facer outro ataque. El enviou unha mensaxe a Adán. El quere us $ 150,000. Nunha semana."
  
  
  "Ou é que matar Akim?"
  
  
  "Si".
  
  
  Tala comezou a chorar. Nick dixo: "Non para sempre, Tala. Non te preocupes, Adán, eu vou chegar a prisioneiros de volta." El pensaba que se estaba moi confiado, foi por unha boa razón.
  
  
  El levou Hans lado e escribiu unha mensaxe sobre unha almofada. "Son os teléfonos aínda está a traballar?"
  
  
  "Por suposto, Axudante Sudirmata chamadas de cada dez minutos con ameazas."
  
  
  "Probe chamar o servizo de cable."
  
  
  O telegrama, que Hans coidadosamente repetiu no seu teléfono, ler: ACONSELLAR CHINA BANCO XUDÁ RECOLLIDOS SEIS MILLÓNS de OURO E AGORA É AFILIADO CO NAHDATUL ULAM PARTIDO. El foi enviado para David Hawke.
  
  
  Nick escribiu a Adán: "Enviar un home de Xudas. Dicir emu que está emu salario de us $ 150,000 mañá ás dez da mañá, se pode obter Akim de volta inmediatamente."
  
  
  "Eu non teño moito moeda forte aquí. Akim non vai leva-lo, se outros presos teñen que morrer. Makhmur só vai ser capaz de amosar o seu rostro de novo..."
  
  
  "Nós non lles pagan nada e liberar a todos os prisioneiros. É un truco."
  
  
  El axiña deu ordes.
  
  
  Ao amencer, Nick estaba en un pequeno submarino, balance a auga superficial na periscope profundidade, a metade dunha milla ata a praia de puro xunco Chinés Bolboreta Vento, voando a Chiang Kai-shek bandeira, unha capa vermella e branca sol sobre un fondo azul. Nick levantou a sub da antena. El examinou o frecuencias sen parar. El podía escoitar a conversa de todo o exército radios no obstáculos, el podía escoitar o sólido tons de Arma de Touro e sabía que todo foi, probablemente, moi ben alí. Entón, el ten unha forte sinal-preto-e a Bolboreta Vento radio respondeu.
  
  
  Nick conxunto transmisor para a mesma frecuencia, e continuou dicindo: "Ola, Bolboreta Vento." Ola, Judas. Temos Comunista prisioneiros para ti e diñeiro. Ola, bolboreta, vento..."
  
  
  El continuou falando como o pequeno submarino nadou cara o lixo, non estou seguro de se o mar ían abafar o ego é o sinal, pero teoricamente podería transmitir a esa profundidade con un periscópio antena.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  Judas xurou, bateu o pé no chan da súa cabina, e cambiou a súa alta potencia do transmisor. El non tiña porteiro cristais, e el non podería elevar o invisible buque, que o distribuidor exclusivo en Rusia reloxos con CW código de alta potencia bandas. "Muller", el rosmou, " o que é este diaño tentando facer? Escoita."
  
  
  Mueller, dixo: "Que é preto. Se Corvetas pensa que temos un problema, tente DF..."
  
  
  "Bah. Eu non teño unha dirección find. É que tolo Bardo da costa. Pode sintonizar o transmisor para poder suficiente para abafar o ego?
  
  
  "Vai levar un pouco de tempo."
  
  
  Nick viu como a Bolboreta Vento zoom sobre a visión de vidro. El examinou o mar e vin un barco no horizonte. El baixou o pequeno submarino de seis pés, ocasionalmente espreita con un metal ollo como el se aproximou de lixo a partir da costa. Os ollos de ee observadores debe ser dirixido para o buque vindo do norte. Chegou a dereita sen ser notado. Cando abriu o hatch, el escoitou un megafonía berrando, outras persoas berrando tamén, e o trono de un canón pesado. Cincuenta metros do lixo, un chorro de auga mana fóra.
  
  
  "El vai mantelo ocupado," Nick murmurou, xogando o nylon-cuberto pinza de ferro para incorporarse o metal marco do florete. "Espere, están eliminando a gama." El rapidamente subiu ata o cable e mirou sobre o bordo da plataforma.
  
  
  Boom! O proxectil whirred pasado mimmo é mainmast, o ego feo rumble tan forte que pode ter pensado que estaban sentindo unha carreira que un ego pasar. Todos a bordo, reuníronse na praia de o barco, berrando e buzinando en megafone. Mueller fixo dous homes sinalización semáforos e internacional código Morse bandeiras. Nick riu, " nada que dicir a eles agora está indo para tornalos felices!" El subiu a bordo e desapareceu a través da fronte hatch. El foi para abaixo da escaleira, para abaixo outro conxunto de escaleiras
  
  
  e... a Xulgar Gan Touro e Tala descrición e debuxos, el sentiu como se fose aquí antes.
  
  
  A garda colleu unha pistola, e Wilhelmina é luger despedido. A través da garganta en liña recta para o centro. Nick abriu a cámara. "Veña, rapaces."
  
  
  "Hai outro," dixo un rapaz con unha dura aparencia. "Me dar as chaves."
  
  
  A xuventude publicacións Akim. Nick entregou a garda arma para a cara que esixiu as claves e viu como a facturación de seguridade. El vai facer.
  
  
  Na cuberta, Muller conxelar como Nick e sete mozos Indonesios saltou a través da escotilha e saltou ao mar. O vello Nazi correu cara atrás para o seu Tommy arma e pulverizado o mar con balas. El podería moi ben ter tiro un paquete de botos agochar baixo a auga.
  
  
  Unha de tres polgadas shell acertar o lixo na posición central, explotou dentro, e bateu a Muller sobre os seus xeonllos. El mancia dolorosamente cara atrás para conferenciar con Xudas.
  
  
  Nick flutuou sobre o submarino, abriron a escotilha, saltou á pequena cabina, e sen máis delongas conxunto pequena embarcación no seu camiño. Os nenos agarrou a Nah como a auga erros para unha tartaruga de volta. Nick gritou, " Asistir á tiros! Ir a bordo, se ves calquera armas!"
  
  
  "Si."
  
  
  Os inimigos estaban ocupados. Muller gritou para Xudas: "Os presos teñen escapou! Como podemos deixar estes tolos de tiro? Eles está tolo!"
  
  
  Xudas era tan fresco como un comerciante capitán asistir a un buque de perforación. El sabía que o día do axuste de contas co dragón ía vir - pero tan pronto! En tal mal tempo! El dixo, " Agora, poñer sobre a Nelson traxe, Muller. Vai entender como me sentín."
  
  
  El virou-se o binóculo en corvetas, e ego beizos afección severamente cando viu a cor da República popular de China medicina. El baixou a cabeza e riu, un estraño gutural soar como un demo maldición. "Ja, Muller, pode dicir abandonar o buque. O noso tratar con China está a ser pechado."
  
  
  Dous tiros disparados contra o corvette penetrou o lixo arco e soprou o sl 40 mm arma en chatarra. Nick fixo unha nota mental de cabeza para o shore na potencia máxima, salvo tiros de longa distancia, que estes tiradores nunca perdeu.
  
  
  Hans coñeceu ego en un bar. "Parece Falcón ten o telegrama e espallar a palabra correctamente."
  
  
  Adán Makhmur atropelou e abrazou o seu fillo.
  
  
  O lixo queimado, afundir lentamente. O corvetas no horizonte foron quedando menor. "Como vai vostede aposta, Hans?", preguntou Nick. "Este é o fío de Xudas ou non?"
  
  
  "Ningún argumento. A partir do que sabemos sobre nen, el podería fuxir abertamente agora nun traxe de mergullo."
  
  
  "Imos tomar un barco e ver que podemos atopar."
  
  
  Eles atoparon parte da tripulación agarrando-se os restos, catro corpos, dous feridos graves. Xudas e Muller foron nada en vista. Cando eles deixaron de buscar ao anoitecer, Hans comentou, " eu espero que está na barriga dun tiburón."
  
  
  Á mañá seguinte, na Adán conferencia, Makhmur foi unha vez máis composto e cálculo. "As familias son grata. Así foi feito, o Sr Bardo. Planos serán de chegar pronto para incorporarse os nenos."
  
  
  "O que sobre os exércitos e a explicación para Sudirmat morte?" Nick, preguntou.
  
  
  Adán sorriu. "Grazas ao noso conxunta influencia e testemuño, o exército vai ser repreendido. É todo culpa do Coronel Sudirmat é ganancia."
  
  
  Un Van Rei anfibio barco tomou Nick e Hans Jakarta. Ao anoitecer, Nick estaba esperando para Mata en frío, escuro sala de estar onde pasara moitas aromáticas horas, baño e vestido en fresco roupa. Ela chegou e achegouse a el abertamente. "Vostede está realmente seguro! Eu oín o máis fantásticas historias sobre ela. Eles van toda a cidade."
  
  
  "Algúns pode ser verdade, miña querida. O máis importante, Sudirmat está morto. Os reféns son liberados. O navío pirata Judas é destruído."
  
  
  Ela bicou ego calor, " ... en todas partes."
  
  
  "Case."
  
  
  "Case? Imos-eu vou cambiar, e que me pode dicir sobre iso..."
  
  
  Explicou moi pouco, mentres observaba en extasiado admiración como ela xogou fóra a súa cidade roupa e enrolou nunha flor sarong.
  
  
  Cando eles estaban fóra no patio e calmante para abaixo con un gin e tónica, ela preguntou: "Cal é o problema?": "O que vai facer agora?"
  
  
  "Eu teño que saír. E ela, eu quero que veña comigo."
  
  
  O seu fermoso rostro brillaba como ela mirou para el con sorpresa e deleite. "" o que? Oh, si... o Que realmente..."
  
  
  "Realmente, Mata. Ten que vir comigo. No prazo de corenta e oito horas. Eu vou deixar vostede en Singapur ou onde queira. E nunca debe volver a Indonesia." El mirou hey directamente nos ollos, serio e grave. "Vostede non debe ir de volta para a Indonesia. Se non, entón é para min para ir cara atrás e facer algúns axustes."
  
  
  Ela palideceu. Había algo profundo e lexible nos seus ollos grises, duro como aceiro pulido. Ela entendeu, pero tente de novo. "Pero se eu decidir que eu non quero iso? Quero dicir, con vostede, é unha cousa, pero ser abandonado en Singapur ...
  
  
  "
  
  
  "Moi perigoso deixar vostede, Mata. Se eu fai iso, eu non vou rematar o meu traballo - e eu estou sempre completa. Se está a traballar para o diñeiro, non é ideoloxía, entón eu podo facer-lle unha oferta. estar?" El suspirou. "Vostede tiña moitos outros contactos ademais Sudirmat. A súa canles e a rede a través do cal se comunicaba con Xudas aínda están intactos. Eu supoño que usa un militar de radio, ou pode ter a xente do seu propio. Pero... ves... a miña posición."
  
  
  Hey estaba quedando frío. Este non era o mesmo home que ela realizou nos seus brazos, case o primeiro home na súa vida que ela tiña nunca conectado con pensamentos de amor. Un home tan forte, tan viril, tan suave, con unha mente afiada - pero como aceiro foron aqueles fermosos ollos agora! "Eu non creo que ía ..."
  
  
  El tocou a consellos de ee e cuberto ih co dedo. "Ten caído en varias trampas. Vostede ih lembrar. A corrupción razas descoido. En serio, Mata, eu sugiro que aceptar a miña primeira oferta."
  
  
  "E o seu outro...?" Miña garganta de súpeto estaba seco. Ela se acordou a arma e coitelo estaba cargando, poñer ih lado e escondeuse da vista, e chanceou suavemente como ela comentou sobre ih. Fóra do canto do ollo, ela mirou cara atrás na implacable máscara que sempre parecía tan estraño no seu amado fermoso rostro. A súa man foi para a súa boca, e ela palideceu. "Vostede! Si... que matou Naif. E Xudas cos outros... non como Hans Nordenboss."
  
  
  "Leva-lo para o outro," el concordou con calma seriedade. "Se nunca puxo os pés en Indonesia de novo, eu vou matar vostede".
  
  
  El odiaba palabras, pero o negocio tiña que ser claramente retratado. Internet é un grave malentendido. Ela chorou por horas, murchas como unha flor nunha seca, parecendo para espremer toda a súa forza de vida ao seu redor coas súas bágoas. El lamentou a escena - pero el sabía o poder de restauración de mulleres fermosas. Outro país-outros homes - e posiblemente outras ofertas.
  
  
  Ela empurrou ego fóra - a continuación, achegouse a el e dixo, en un estridente voz:: "eu sei que eu non teñen unha opción. Eu vou ir busca-la."
  
  
  El relaxado - só un pouco. "Eu vou axudar. Nordenboss pode ser de confianza para vender o que deixamos atrás, e eu asegura que vai conseguir o diñeiro. Non vai quedar sen diñeiro en un país novo."
  
  
  Ela sufocado o último dos seus saloucos, e os seus dedos acariciar seu peito. "Pode aforrar un día ou dous para me axudar a se instalar en Singapur?"
  
  
  "Eu penso así."
  
  
  O seu corpo parecía sen óso. Foi unha rendición. Nick deixar fóra unha lenta, suave suspiro de alivio. Nunca se acostumar con iso. Era mellor así. Falcón tería aprobado.
  
  
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  A Portada da Morte
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  A Portada da Morte
  
  
  Dedicado ao pobo dos Servizos Secretos dos Estados Unidos de América
  
  
  
  Capítulo I
  
  
  
  Dez segundos despois, el virou-se fóra da Estrada 28, el preguntou se tiña cometido un erro. Debe levar a rapaza para este lugar illado? Era necesario deixar o ego arma fóra do alcance en un escondidos armario baixo a cuberta traseira do coche?
  
  
  Todo o camiño para fóra de Washington sobre NÓS 66, o taillights chisca. Este podería ser esperado en un ocupado autoestrada, pero eles non reaccionan na Estrada 28, que foi menos lóxico. El pensou que eles pertencían ao mesmo coche. Agora estaba alí.
  
  
  "Divertido", dixo, tratando de sentido se a rapaza ego estaba forzando o comentario. El sentiu ningún cambio. O fermoso e suave corpo permaneceu deliciosamente flexible.
  
  
  "Que é iso?", ela murmurou.
  
  
  "Vai ter que sentir-se para abaixo por un tempo, mel." El coidadosamente poñelas en posición vertical, poñendo as súas mans uniformemente sobre o volante en tres e nove horas, e establecer o acelerador para o chan. Un minuto máis tarde, el se converteu nun familiar rúa.
  
  
  El foi xogar co novo motor de configuración si mesmo, e sentiu unha persoais sentido de satisfacción, cando o 428 centímetros cúbicos, causada aceleración sen tropezar sobre o REV impulso. O Thunderbird correu a través da S-quendas de dúas pistas Maryland estrada de país como un colibrí balance a través das árbores.
  
  
  "Emocionante!" Ruth Moto afastado para dar a uem cuarto para as súas mans.
  
  
  Rapaza intelixente, el pensou. Intelixente, fermoso. Eu creo que...
  
  
  El sabía ben o camiño. Probablemente, este non é o caso. El podería executar para lonxe deles, fuxir para a seguridade, e ter un prometedor noite. Iso non vai funcionar. El suspirou, permitiu que o Paxaro para retardar a unha velocidade moderada, e verificouse a súa moto como se subiu. As luces estaban alí. Eles nunca decidiu poñer o ih, polo que a velocidade nas estradas sinuosas. Eles van bater. Vostede non pode deixar que isto ocorre - eles pode ser tan importante para el como el o é para eles.
  
  
  El diminuíu a unha exploración. Os faros chegou máis preto, iluminada como se outro coche fora freou, e, a continuación, foi para fóra. Aaa... El sorriu na escuridade. Despois de que o primeiro frío contacto, sempre houbo emoción e esperanza para o éxito.
  
  
  Ruth inclinouse contra el, o perfume do seu pelo e suave, perfume delicioso recheo súas ventas de novo. "Foi divertido," ela dixo. "Eu gusto de sorpresas".
  
  
  Ee man resto no disco duro, duro músculos do ego da coxa. El non podía dicir se ela apertou un pouco para abaixo ou se o sentimento foi causado polo balance do coche. El puxo o brazo ao redor dela e abrazou o seu suavemente. "O seu hotel está a tratar esas voltas e reviravoltas. A semana pasada as rodas foron equilibrada e eu non teño tempo para dobre-lo na cidade. Agora parece perfectamente."
  
  
  "Eu creo que todo o que fai é de preto de perfección, Jerry. Estou mal? Non ser modesto. É o suficiente para min cando está en Xapón."
  
  
  "Eu creo que si. .. quizais."
  
  
  "Por suposto. E está ambicioso. Quere estar con os líderes".
  
  
  "Vostede está supoñendo. Todo o mundo quere perfección e liderado. Só como un home alto, home escuro vai aparecer en cada muller é a vida, se dura moito tempo o suficiente."
  
  
  "Eu estiven esperando moito tempo." Unha man presionado contra a súa coxa. Non era o movemento dun coche.
  
  
  "Está facendo unha decisión precipitada. Nós só estiven xuntos dúas veces. Tres veces, se contar reunión me Jimmy Hartford partido."
  
  
  "Eu estou contando," ela murmurou. A súa man levemente acariciou ego perna. El foi sorprendido e encantado pola sensual calor que o simple caricia tiña espertado no nen. Máis arrepios correu ego columna que a maioría das nenas fixo cando acariciaba ego carne núa. "É verdade", pensou el, "a condición física é axeitado para animais ou rápido", pero, a fin de levantar un realmente de alta temperatura, emocional relación é necesario.
  
  
  En parte, el cría, que tiña vendido para fóra para Ruth Devizes cando el ía asistir a ela no iate club de danza, e unha semana máis tarde Robert Quitlock aniversario de cea. Como un neno a ollar a través da fiestra dunha tenda en un brillante bicicleta ou unha pila de sedutora aparece doces, el recolleu as impresións que alimentou egos, esperanzas e aspiracións. Agora que el sabía que o seu mellor, el estaba convencido de que ego gusto foi excelente.
  
  
  En vez de usar vestidos caros e smoking en festas onde os homes con diñeiro trouxo a máis fermosa das mulleres que podería atopar, Ruth foi retratado como un incomparable xoia. Ela herdou a súa altura e ósos longos do seu coroa nai, e a súa cor escura e exóticas características faciais do seu Xaponés pai, formando unha Eurasian mestura que moitas veces produce a máis fermosa das mulleres no mundo. Por calquera defecto, o seu corpo estaba perfectamente impecable, e como ela mudouse arredor da sala, o seu pai brazo, cada par de sexo masculino ollos esvarou detrás dela ou seguido ela, dependendo de se calquera outra muller estaba asistir a eles ou non. El espertou admiración, desexo, e, o máis simple mente, inmediata luxuria.
  
  
  O seu pai, Akito Tsogu Nf Moto, acompañado ela. El foi curto e masiva, con suave pel envellece e a serena calma expresión dun patriarca tallada de todo granito.
  
  
  Foron as Motos que eles parecía? Ih comprobado o máis eficaz NOS servizo de intelixencia - AX. O informe foi limpa, pero a sonda pode ir máis fondo, volver ao Mateo Perry.
  
  
  David Hawke, director senior de TOPOR e Odín baixo Nick Carter Xefes de Mando, dixo: "Que pode chegar a ser unha rúa sen saída, Nick. Home vello Akito fixo varios millóns de dólares en Xaponés-Americano empresas nas áreas de electrónica e produtos de construción. impresión como un cravo, pero para adiante. Ruth estaba a ser bo para Vassar. Ela é unha popular ama de casa e se move en boa Washington círculos. Seguir outras instrucións..., se os ten ."
  
  
  Nick reprimiu un sorriso. Falcón tería apoiado coa súa vida e carreira, pero el era un experto en a agulla de inspiración. El dixo, " Si. Como sobre Akito como outra vítima?"
  
  
  Hawke beizos finos revelou un ego-pouco frecuente sorriso, formando sabio e canso liñas en torno a rta s ego e os ollos. Eles se reuniron para a súa última conversa só despois do amencer nun illado cul-de-sac en Fort Belvoir. A mañá estaba sen nubes, o día sería quente. Brillante raios de sol perforou o aire sobre o Entorno e iluminado o forte características do Azor. El viu os barcos deixar a montaña. Vernon Gunston Enseada Iate Club. "Ela debe ser tan fermosa como eles din."
  
  
  Nika non vacilou. "Quen, Ruth? A web é un dun tipo."
  
  
  "Personalidade ademais de chamamento sexual, eh? A súa ten que dar un ollo a nah. Parece moi ben nas fotos. Pode tomar un ollar para eles na oficina."
  
  
  Falcón, Nick pensamento. Se ese nome non se encaixan, Vello Raposo tería suxeriu. El dixo: "eu prefiro a cousa real, cheira tan ben se -..? Pornográfico"
  
  
  "Non, nada diso. Ela está probado como un típico nena por unha boa familia. Quizais unha novela ou dous, pero se eles están tan coidadosamente oculto. Probablemente unha virxe. No noso mail empresa, sempre hai un" quizais ". Pero non mercar ih primeiro comprobar-lo para fóra, Nick. Ser coidadoso. Non relaxarse-nos por un momento. "
  
  
  Unha e outra vez, Falcón, literalmente, salvou a vida de Nicholas Huntington Carter, N3 sobre AX-NÓS, coas palabras de cautela e moi clarividente accións.
  
  
  "Eu non, señor," dixo Nick. "Pero eu sinto que eu non estou indo en calquera lugar. Seis semanas de Washington partes é divertido, pero eu estou aburrido coa vida boa."
  
  
  "Eu podo imaxinar como se sente, pero estar con el. Neste caso, lle dá unha sensación de impotencia, cando tres persoas importantes están mortos. Pero imos facer unha pausa e será aberta."
  
  
  "Non hai máis axuda da autopsia conferencias?"
  
  
  "O mellor patoloxías no mundo de acordo en que morreu por causas naturais-obviamente. Será que eles consideran tan pequeno Natural? Si. Lóxico? Non. O senador, despacho oficial e clave banqueiro no noso diñeiro complexo de resort. método, enlace, ou a razón. Eu teño un sentimento ... "
  
  
  Hawke "sentidos" - ego-base de coñecemento enciclopédico e intelixente intuición-nunca, como agora como Nick podería lembrar, xa foi mal. El discutiron os detalles do caso e a situación con Falcón por unha hora, e eles se separaron. O falcón para o equipo é Nick Ego rol.
  
  
  Seis semanas, Nick Carter literalmente entrou no lugar de "Gerald Parsons Deming," as con sede en Washington representante para a Costa Oeste empresa de petróleo. Outro alto, moreno e bonito novo executivo que foi invitado a todos o mellor oficial e eventos sociais.
  
  
  El veu para esta parte. A UEM seguinte, que foi creado para el polo mestres do MACHADO documentación e edición de departamento. Nick cabelo era negro, en vez de marrón, e o pequeno azul machado dentro do seu cóbado dereito ego estaba cuberto con pel colorante. Ego profunda tan non era o suficiente para distinguir ego dun verdadeiro morena, a pel escura. El entrou a vida de un pre-creado doppelganger, completo con documentos e tarxetas de IDENTIFICACIÓN perfecta, mesmo para os detalles máis finos. Jerry Deming, everyman, con un impresionante casa de campo en Maryland, e un apartamento na cidade.
  
  
  A intermitencia de faros no espello trouxo Ego de volta para o momento. El perseguido Jerry Deming, encaixando a fantasía, forzando-se para esquecer o Luger, estilete, e pequena de gas plataforma, como era perfectamente oculto nun compartimento soldadas baixo a volta do Paxaro. Jerry Deming. Por si mesmo. Isca. De destino. A persoa que enviou é facer que o adversario mover. A persoa que ás veces teño a caixa.
  
  
  Ruth dixo suavemente: "Por que está en tal inconstante humor hoxe, Jerry?"
  
  
  "Eu tiña un presentimento. Eu penso que un coche estaba benvida para nós."
  
  
  "Oh, querida. Non me diga que foron casados."
  
  
  "Sete veces e seres cada un." El riu. El era o tipo de broma que Jerry Deming podería ter feito. "Oooh, mel. Ela estaba moi ocupado para interferir en serio." Era a verdade. Engadiu ficción: "eu non vexo as luces máis. Eu creo que estaba mal. Ten que facer este anualmente. Hai unha serie de roubos sobre estes volta estradas."
  
  
  "Teña coidado, querido. Quizais a xente non debería ter deixado aquí. É o seu lugar moi illado? Eu non teño medo dela, pero o meu pai é rigoroso. El é moito medo de publicidade. El sempre me advirte que ser coidadoso. O seu ego, eu supoño, é vello país prudencia.
  
  
  Ela agarrou-se para ego brazo. Se esta é a cousa ben a facer, Nick pensamento, é óptimo. Con eles un furón como coñeceu a ela, ela se comportou exactamente como o moderno, pero conservador filla dun estranxeira empresario que descubrir como facer millóns en estados unidos.
  
  
  Un home que penso que o seu cada movemento e palabra con antelación. Cando atopou o ouro cornucópia, que evitou calquera notoriedade que podería interferir co seu traballo. No mundo dos contratos militares, os banqueiros, e de xestión, a publicidade é aclamado como un tapa na cara a unha carne vermella queimaduras solares.
  
  
  Coa súa man dereita, el atopou un melado de mama, sen protesta por ela. Foi tan lonxe como el chegara con Ruth Moto, o progreso era máis lento do que emu tería gusto, pero foi en liña con ego métodos. El entendeu que a formación das mulleres, foi semellante ao de adestramento de cabalos. As calidades do éxito foron paciencia, pequenos logros en razz, mansidão e experiencia.
  
  
  "A miña casa está illada, querida, pero hai portas automáticas no garaxe e a policía regularmente patrulla da zona. Nada para se preocupar."
  
  
  Ela aconchegou-se para el. "Isto é bo. Ten propiedade por un longo tempo?"
  
  
  "Hai uns anos. Con eles coñécense como eu comezou a gastar unha morea de tempo en Washington." Emu preguntou se lle preguntas foron aleatorias ou ben planificada.
  
  
  "E vostede estaba en Seattle antes de que veu aquí? É un fermoso país. Estas árbores son nas montañas. Suave clima".
  
  
  "Si". Na escuridade, ela non podía ver o seu pequeno sorriso. "Eu realmente son un neno da natureza. Ela podería ter retirouse para as montañas Rochosas e só cazaban e pescaban e... e cousas así."
  
  
  "Só?"
  
  
  "non. Non pode cazar e pescar durante todo o inverno. E hai tamén días de choiva."
  
  
  Ela riu. "Estes son grandes plans. Pero, non está de acordo? Quero dicir, pode poñer-lo fóra como todo o mundo, e eles van atopar, na súa mesa, á idade de cincuenta e nove. Un ataque cardíaco. Non hai caza. Non hai pesca. Temos de inverno, temos días de choiva ."
  
  
  "Non o seu. Eu planificar con antelación."
  
  
  E ela, moi, el pensamento, como el freou como un pequeno vermello reflector entrou en vista, marcando a case oculto estrada. El virou-se, andou corenta metros, e parou diante dunha porta de madeira maciza feita de ciprés táboas de pintado unha rica vermello-marrón. El apagou o motor e as luces.
  
  
  O silencio foi sorprendente como o trono do motor e o ruído dos pneumáticos parado. El suavemente inclinada seu queixo para o seu, e comezou a bico suavemente, os seus beizos rippling xuntos en un ambiente acolledor, estimulante, mollado mestura. El acariciou a súa áxiles corpo coa man libre, movendo-se cautelosamente un pouco máis lonxe do que nunca antes. A uem foi o pracer de sentir o seu cooperar, os seus beizos lentamente xuntar o ego lingua, os seus seos aparente de volver para o ego masaxe suave, sen un arrepío de retiro. A súa respiración acelerada. El acompañado do seu propio ritmo para o perfumado aroma - e escoitou.
  
  
  Baixo a insistente presión da ego lingua, beizos, finalmente, se separaron completamente, inchazo como un flexible virxe como el formou unha lanza en todo carne, explotando o forte profundidades de ee rta. El chanceou e cóxegas ela, sentindo o seu tremer con reacción. El colleu a súa lingua entre os beizos e sugado suavemente... e el escoitou.
  
  
  Ela estaba usando un vestido simple de fina e branca sharkskin con botóns por diante. Ego é hábil dedos de desfacer tres botóns, e el acariciou a pel lisa entre os seus peitos coas costas das súas uñas. Sen esforzo, pensativo - co poder de unha bolboreta pisando sobre unha rosa pétalos. Ela conxelar por un momento, e el mesmo intentou manter o ritmo das súas caricias; a aceleración só cando a súa respiración foi para el con un calor, ofegante carreira, e ela fixo pequenas cantarolando sons. El enviou os seus dedos sobre unha suave exploratoria de cruceiro sobre o inchazo balón do seu dereito de mama. O hum virou-se para un suspiro, como ela apertou a man dela para ego.
  
  
  E el escoitou. O coche se movía lentamente e en silencio ao longo da estrada estreita mimmo garaxe, o seu faros flotante no medio da noite. Eles foron moi decente. El escoitou-los parar cando el apagado. Agora, eles estaban comprobación. El esperaba que eles tiñan unha boa imaxinación e viu Ruth. Comer o seu corazón para fóra, nenos!
  
  
  Desfixo o peche do seu medio-bra, onde coñeceu o seu fermoso clivaxe, e saboreou o suave, quente carne que repousaba sobre a súa palma. Delicioso. Inspirado - el estaba contento nen non estaba vestindo especialmente adaptados calzóns; armas nos petos dos axustado queridos sería reconfortante, pero o stricture foi aburrido. Ruth dixo, "Oh, miña querida", e mordeu o beizo un pouco.
  
  
  El pensou: "eu espero que este é só un adolescente a buscar un lugar de aparcamento." Ou quizais foi Nick Carter súbita morte de coche. Eliminar un perigoso figura en un xogo que non vai ser agora, ou legado movido, gañou no pasado. Unha vez que ten o Killmaster clasificación, que entendeu os riscos.
  
  
  Nick foi a súa lingua para baixo a súa sedoso cara á súa orella. El comezou o ritmo coa súa man, que agora estaba envolto en todo o fermoso, quente de mama dentro do sutiã. El comparou o seu suspiro para o seu propio. Se morrer hoxe , non ten que morrer mañá.
  
  
  El levantou o dedo índice da súa man dereita e suavemente inserida o ego para o outro oído, creando un triple agradar como cambiou a presión máis tempo coa súa propia pequena sinfonía. Ela estaba tremendo con pracer, e el atopou con algunha aprehensión que a uem gustou a forma nah alegría, e el esperaba nah non ten unha conexión para o coche na estrada,
  
  
  que, a continuación, deixou de algúns centenares de metros de distancia. El podería oín-lo facilmente no silencio da noite. Polo momento, ela non tiña oído falar de calquera cousa.
  
  
  Ego audiencia foi forte - de feito, no momento en que el non estaba fisicamente perfecto, MACHADO non dar-lle calquera tarefas similares, e el non tomar ih. As posibilidades eran xa mortal suficiente. El escoitou o suave range do coche pomos, o son dunha rocha bater na escuridade.
  
  
  El dixo. "Querida, como sobre unha bebida e un nadar?"
  
  
  "Eu amo iso", ela respondeu con un pequeno, rouca grolo antes de que ela dixo a el.
  
  
  El presionou o botón do transmisor para activar a porta, e a barreira esvarou lado, peche automaticamente detrás deles como eles seguiron a curto windup. Este foi só un impedimento para intrusos, non un obstáculo. A propiedade está pasamáns foron un simple aberto post-ferroviario preto.
  
  
  Deming é Gerald Parsons construíu unha encantadora casa de campo con sete salas e un gran pedra azul patio con vistas á piscina. Cando Nick preme un botón en un poste de luz no bordo da sala, o interior e exterior focos veu. Ruth burbullas feliz.
  
  
  "Isto é marabilloso! Ah, fermosas flores. Fai paisaxismo a si mesmo?"
  
  
  "O suficiente," el mentiu. "Moi ocupado para facer o seu hotel fai. O local xardineiro ven dúas veces por semana."
  
  
  Ela deixou no camiño de pedra xunto a unha columna de escalada rosas, un vertical banda de vermello e rosa, branco e crema de flores. "Eles están tan bonito. É parte Xaponés ou parte Xaponés, eu creo. Mesmo unha flor pode animar-me."
  
  
  El bicou ee pescozo antes de que camiñaban, e dixo, " Só como unha rapaza fermosa me espertan? Vostede é tan bonito como todos estes flores xuntos - e está vivo."
  
  
  Ela riu aprobación. "Vostede é bonito, Jerry, pero eu estou querendo saber-como moitas nenas que pasan por este andar?"
  
  
  "Realmente?"
  
  
  "Eu espero que si."
  
  
  El abriu a porta e entrou nunha gran sala de estar con un xigante lareira e unha parede de vidro fronte á piscina. "Ben, Ruth é certo. A verdade para Ruth." El levou a un pequeno bar e xogou o rexistro xogador coa man suxeitando seus dedos cos outros. "Vostede, miña querida, é a primeira rapaza trouxo aquí só."
  
  
  El viu os seus ollos ampliar, e, a continuación, el sabía desde a calor ea suavidade da súa expresión que ela pensou que estaba dicindo a verdade - que era-e el lle gustou.
  
  
  Calquera neno sería creo que se cría, e a creación, armas, e crecente intimidade foron ben esta noite. Un doppelganger do ego pode ter trouxo cincuenta e nenas aquí - eu sei Deming probablemente tiña un pero Nick estaba dicindo a verdade, e Ruth é intuición confirmou.
  
  
  El estaba facendo un martini con rápidos movementos, mentres Ruth sentou-se mirando para el a través do estreito de carballo grella, o seu queixo nas súas mans, os seus ollos negros coidadoso e grazas. A súa pel impecable aínda brillaba coa emoción que tiña evocado, e Nick chamou a súa respiración no sorprendentemente fermoso retrato ela tiña tomado como el puxo o vaso diante dela e derramou.
  
  
  Ela vai compra-lo, pero ela non vai crer, el pensou. Leste de cautela ou dúbidas que as mulleres porto, mesmo se emocións levar ih erro. El dixo suavemente: "Para ti, Ruthie. A máis fermosa pintura que eu xa vin. Un artista quere chamar a ti con sinceridade agora."
  
  
  "Grazas. Vostede me fai sentir - se moi feliz e quente, Jerry".
  
  
  Os seus ollos brillaban para el máis a bordo do seu vaso de cóctel. El escoitou. Nada. Eles estaban camiñando polo bosque agora, ou quizais eles xa chegou o bo alfombra verde do céspede. Eles circulou con cautela, e logo descubriu que as fiestras panorámicas foron perfecto para a observación de que foi no salón e entrar na casa.
  
  
  A súa isca. Nós non mencionalo-lo, pero é só queixo preso MACHADO. Era o único xeito de saír. Falcón Stahl non ser tan egoísta se non había outra forma. Tres homes importantes están mortos. Causas naturais sobre a morte de certificados. Non leva nada. Non suxestións. Limpar debuxo.
  
  
  Vostede non pode dar a súa isca especiais de protección, Nick, pensou amargamente, porque non ten idea do que pode asustar a súa presa ou o estraño nivel pode aparecer. Se vostede atopa complexo medidas de seguridade, a un torno a eles poden ser parte do dobre papel que estaban tentando descubrir. Falcón escolleu o único lóxico camiño - o ego dos máis fiables axente vai facer isca.
  
  
  Nick seguido a Washington rutas dos mortos como mellor que pode. El discretamente recibiron invitacións a través do Azor para moitas yahoo, recepcións, empresas e reunións sociais. El visitou a convención hoteis, embaixadas, casas particulares, propiedades, e clubs de Georgetown de universidades e Unión ligas. Emu estaba canso de aperitivos e de file mignon, e estaba canso de estar en un smoking e tirando o seu ego. A roupa non volver Ego é dobrado camisas rapidamente o suficiente, e Eles tiveron que chamar Rogers Pete para obter unha ducia de entrega a través especiais de correo.
  
  
  El coñeceu decenas de importantes homes e mulleres bonitas, e tiña recibiu decenas de invitacións, que el respectuosamente diminuíu, excepto para aqueles que persoas interesadas os mortos sabía ou lugares que visitara.
  
  
  Foi consistente popular, e a maioría das mulleres atopado ego-tranquila atención hipnotizante. Cando descubriron que era un "industria do petróleo executivo" e solteiras, algúns en torno a eles de forma agresiva escribiu notas e chamada.
  
  
  El definitivamente non atopar nada. Ruth e o seu pai parecía bastante respectable, e el preguntou se el foi honesta comprobar-la para fóra porque o ego-built-in de solución de problemas de antena dera unha pequena faísca - ou porque ela era a máis desexable beleza do mundo que coñeceu nos últimos semanas.
  
  
  El sorriu para os seus lindos ollos escuros e colleu a súa man, que estaba descansando sobre o pulido de carballo seguinte á súa propia. Houbo un saca-rolhas: quen estaba alí e como é que eles atopar o ego, a continuación, en "Thunderbird"? E por que? Tiña realmente bateu o prego na cabeza, tamén? El sorriu ao punning situación como Ruth, dixo suavemente, " eu non estou seguro.: "Vostede é un home estraño, Gerald Deming. Vostede é maior que mira."
  
  
  "Iso é sabedoría Oriental ou Zen ou algo?"
  
  
  "Eu creo que o filósofo alemán foi o primeiro en dicir isto como unha maxim - 'Ser máis do que pensa'. Pero estiven a ver o seu rostro e os seus ollos. Que estaban lonxe de min."
  
  
  "Só soñar."
  
  
  "Ten que sempre foi en aceite de correo de negocio?"
  
  
  "Máis ou menos".El promoveu a súa selección da historia. "Eu nacín en Kansas e mudouse para os campos de petróleo. Eu pase moito tempo en oriente Medio, fixo amizade con algúns axeitado persoas, e teño sorte." El suspirou e fixo.
  
  
  "Ir adiante. Vostede pensou en algo e deixou..."
  
  
  "Agora é case tan avanzada. É un bo traballo, e que debería ser feliz. Pero se eu tivese un grao da facultade, que non estaría limitado."
  
  
  Ela apertou ego man. "Vostede vai atopar un xeito de evitar isto. Vostede - ten unha personalidade brillante."
  
  
  "Eu estaba alí." El sorriu e engadido. "En realidade, delle nez fixo máis do que el dixo. De feito, un par de veces, el non usar Deming nome. Foi un acordo rápido, en oriente Medio, e se podería ter-se ata o de Londres cartel por uns meses, eu sería un rico home de hoxe."
  
  
  El balance a cabeza como se no profundo pesar, foi para o Hi-Fi consola, e cambiou desde que o xogador a radio bandas. En un baño de estático, el torceu frecuencias e ondas longas colleu-bi-bi-bi. Así votar como eles foron para el! A saca-rolhas cuestión agora era saber se o buscapersoas estaba escondido no ego coche sen Ruth coñecemento, ou se o ego fermosa hóspede realizado o ego nunha bolsa atado a súa roupa, ou-o que se tiña que ter coidado - en unha caixa de plástico? El volveu para a gravación, o forte, sensual imaxes de Piotr Tchaikovsky Cuarta Peza, e vagou de volta para o bar. "Como sobre o que natación viaxe?"
  
  
  "Eu amo iso. Me dea un minuto para rematar."
  
  
  "Quere outro?"
  
  
  "E, a continuación, despois de vela."
  
  
  "Todo dereito."
  
  
  "E onde está o baño, por favor?"
  
  
  "Abrir aquí..."
  
  
  El a levou para o cuarto principal e mostrou-lle un gran bañeira con unha bañeira Romana conxunto en rosa de cerámica tellas. Ela bicou-lle levemente, a continuación, foi en e pechou a porta.
  
  
  El axiña volveu para o bar, onde ela deixou a súa bolsa. Ih normalmente era levado para ver John. Unha trampa? El tivo o coidado de non perturbar o ego posición ou disposición ao comprobar o ego é o contido. Batom, contas en un diñeiro clip, unha pequena ouro máis lixeiro que el abriu e examinado, unha tarxeta de crédito... nada que podería ser un sinal. El colocado con precisión os elementos e colleu a súa bebida.
  
  
  Cando eles chegan? Cando estaba na piscina con ela? Eles non me gusta a sensación de desamparo que a situación deu a el, a incómoda sensación de inseguridade, o feito desagradable que el non podería atacar primeiro.
  
  
  El preguntou tristemente se fora neste negocio por moito tempo. Se armas destinadas a confianza, el tivo que deixar. Fixo sentirse indefenso porque Hugo cunha fina lámina de non estaba ligada ao ego antebrazo? É imposible manter unha rapaza con Hugo ata que ela sente.
  
  
  Transportando o Wilhelmina, unha modificación Luger con que el podería xeralmente bater unha mosca na sesenta pés, tamén foi imposible en Deming o ego de papel-con Obxectivos. Se se sentiu ou pensou, foi unha venda. Eles tiveron que estou de acordo con Eglinton, AX é armeiro, que Wilhelmina foi fallo como un favorecer arma. Eglinton redeseñado o ih como el viu o axuste, montaxe de tres polgadas de barrís de perfecto parafusos e montaxe do ih puntas en torno a unha fina de plástico transparente. El reduciu o tamaño do Alenka, tamén, e pode ver as balas marchando pola rampla como un relé carreira en torno a pequena botella de nariz nome completo-pero aínda había abundancia de armas.
  
  
  "Chamalo psicolóxico," el argumentou a Eglinton. "A miña Wilhelmina irmáns me axudou a obter a través de algúns momentos difíciles. Eu sei exactamente o que eu pode facer en calquera ángulo e, en calquera posición. Debe ser queimado por dez mil roldas de nove millóns de roldas no seu tempo. Eu, como a arma."
  
  
  "Ter outro ollar para esta S. & W., xefe," por vasto País, Eglinton.
  
  
  "Podería falar de Bebé Ruth fóra do seu animal de compañía bat? Dicir o Mets para cambiar as súas luvas? Eu ir de caza con un home vello en Maine, que colle a súa cervo cada ano por corenta e tres anos co Springfield 1903. Eu vou leva-lo comigo. unirse a min este verán, e deixalo falar ego en usar un dos novos autómatas."
  
  
  Eglinton desistiu. Nick riu na memoria. El mirou para a lámpada de cobre,
  
  
  que agora permanecía sobre o xigante sofá no gazebos en toda a sala. El non estaba completamente indefenso. O MACHADO mestres fixo todo o que podía. Tirar esta lámpada para abaixo e vai diminuír o teito, parede, cargando un sueco Carl Gustav SMG Parabellum metralleta cunha butt que pode tomar.
  
  
  Dentro do coche foron Wilhelmina e Hugo, e unha pequena bomba de gas coñecido polo nome de código Pierre. Baixo o balcón, a cuarta botella de gin, á esquerda do consello de ministros contiña unha insípido versión de Michael Fina que podería ser eliminados en preto de quince segundos. E no garaxe, o penúltimo gancho - o con o pobre, menos atractivo capa de choiva-abriu o gancho tarxeta con unha volta completa á esquerda. Wilhelmina é irmá xemelga poñer no andel entre os estiletes.
  
  
  El escoitou. El foi engurrando a examina. Nick Carter con nervios? Non había nada para ser oído en Tchaikovsky obra mestra de derramar para fóra o seu suxestivo tema.
  
  
  Foi unha expectativa. E dúbidas. Se foi para un arma moi cedo, xa en ruínas, toda a cara de configuración. Se esperar moito tempo, pode morrer. Como é que eles matar eses tres? Se si? Hawke nunca foi mal ...
  
  
  Ruth saíu de detrás do arco. "Aínda quere nadar?"
  
  
  El coñeceu o seu medio camiño en toda a sala, abrazado a ela, deulle un bico grande, e levou de volta para o cuarto. "Máis que nunca. Só de pensar sobre o que fai a miña aumento da temperatura. Eu teño que dar un mergullo."
  
  
  Ela riu e quedou por a cama king-size, mirando incerto como el tirou o seu smoking e amarre un nó na súa borgoña empate. Cando a selección cinto caeu na cama, ela preguntou timidamente, " Non ten un traxe para min?"
  
  
  "Por suposto", el sorriu, retirando o gris perla cravos na súa camisa. "Pero quen precisa deles? Estamos realmente que old-fashioned, tamén? Eu xa oín que, en Xapón, os nenos e nenas dificilmente se incomoda con traxes de baño.
  
  
  Ela mirou para el questioningly, e el colleu a súa respiración como a luz bailou nos seus ollos como chispas pego en obsidiana.
  
  
  "Que non quere que isto ocorre," ela dixo con voz rouca e en silencio. Como ela desfixo os botóns no seu puro tiburón pel, el se virou e escoitou o prometedor z-z-z-z de un escondidos zíper, e cando mirou de novo, ela foi coidadosamente organizar o vestido sobre a cama.
  
  
  Cun esforzo, el mantivo os ollos sobre Nah ata que estaba completamente espida, a continuación, casualmente se virou e tratados si mesmo - e el estaba seguro de que buck ego deu un pouco de thump, como el comezou a aumentar a súa presión arterial.
  
  
  Penso que el viu, ih todo o mundo. A partir de altura Escandinavo mulleres para corpulento Australiano mulleres, en Kamatipur e Hoo-Pang Estrada e o Palacio da Política en Hamburgo, onde ten pagado un centenar de dólares só para ter en. Pero, Ruthie, el pensamento, son algo máis novo!
  
  
  Ela atraeu a atención en exclusiva partes onde competicións foron escollidos en todo o mellor no mundo, e, a continuación, ela foi na súa roupa. Agora, de pé espido contra a neve parede branca e azul rica alfombra, ela parecía algo especialmente pintado para o harén de parede - para animar o propietario.
  
  
  O seu corpo foi firme e impecable, o seu xemelgo seos con alta conxunto mamilos como bola vermella sinais-coidado de explosivos. A súa pel foi impecable, a partir das súas cellas para a súa rosa esmaltado dedos dos pés, e ela pubianos foi un emocionante xardineiras de negro brando. Foi bloqueado no lugar. Nah-lo no momento, e ela sabía. Ela levantou un longo uña para os seus beizos e bateu o seu queixo questioningly. As súas cellas, arrincou en alta curvas para engadir un pouco de redondeo para a lixeira inclinación dos seus ollos, se levantou e caeu. "Vostede aprobar, Jerry?"
  
  
  "Vostede...", El tragou, escollendo as palabras con coidado. "Vostede é un gran agregado de unha fermosa muller. Eu quero que eu quero ter unha foto de ti. Só a forma que está neste momento."
  
  
  "Que é un dos mellores cousas que ninguén nunca me dixo. Ten un artista en ti." Ela colleu dous ego-paquete de cigarros a partir de cama e presionou un despois do outro para os beizos de xeito que ía luz eles. Despois de que ela entregou-lle de Odín carta, ela dixo: "eu non estou seguro que eu faría se non fose para o que dixo..."
  
  
  "O que eu dixen?"
  
  
  "Sobre a súa web moza que lle trouxo aquí. Dalgunha forma, eu sei que é certo."
  
  
  "Como vostede sabe?"
  
  
  Os seus ollos estaban soñador de fume azul. "Eu non estou seguro. Que sería un típico mentir para un home, pero eu sabía que estaba dicindo a verdade."
  
  
  Nick puxo a man no seu ombreiro. Era redondo e satinada e duro, como un atleta baixo a súa pel bronce. "Era verdade, miña querida."
  
  
  Ela dixo, " Que ten un corpo incrible tamén, Jerry. Eu non sabía dela. Canto pesa?"
  
  
  "Dous-dez. Máis ou menos."
  
  
  Ela sentiu ego banda, que a súa delgado brazo case non dobrar ao redor, tan difícil foi a superficie anterior do óso. "Que facer unha chea de deportes. É bo para todo o mundo. Ela, eu estaba con medo que ía facer como moitos homes de hoxe. Eles medran vidas nestas táboas. Incluso os mozos no Pentágono. É unha vergoña."
  
  
  El pensou: este non é realmente o tempo ou o lugar para estar no dell,
  
  
  e el colleu nos seus brazos, e os seus corpos fundidos nun piar de responsabilidade carne. Ela implica ambos os brazos en torno ego do pescozo e presione-se en ego quente abrazar, a súa pernas levantamento do chan, e ela se separaron-los varias veces, como unha bailarina, pero cunha maior, máis enérxico e animado movemento, como unha muscular reflexa.
  
  
  Nick estaba en gran forma física. Ego-un programa de exercicios para o corpo e mente, foi rigorosamente seguidas. Eles incluídos controlando o seu ego libido, pero el non podía incorporarse a si mesmo en tempo. O ego-estirado, namorado carne inchou entre eles. Ela bicou ego profundamente, presionando o seu corpo contra ego.
  
  
  El sentiu como se un neno diamante tiña executar para abaixo súa columna do seu cóccix para a parte superior da cabeza iluminada-lo. Os seus ollos estaban pechados e ela foi a respiración como un corredor en París por preto de dous minutos marcador. Os refachos do seu pulmóns foron como lascivo chorros destinadas na súa gorxa. Sen violar os seus principios, el levou tres pasos curtos para o bordo da cama.
  
  
  El desexaba que el tiña oído máis, pero non me axudaron. El sentiu - ou quizais pego un reflexo ou sombra - un home entrar na sala.
  
  
  "Peón e virar. Lentamente."
  
  
  Era unha voz profunda. As palabras foron alto e claro, con un lixeiro gutural voz baixa. Que soou como eles estaban vindo de alguén que foi usado para emus ser obedecido, literalmente.
  
  
  Nick obedeceu. El virou un trimestre rolda e empeñados Ruth. El tomou outro lento trimestre vez de ir cara a cara con unha loira xigante, como un ego da súa propia idade, e tan grande como a si mesmo.
  
  
  Na súa gran man, que foi realizada baixo e constante e moi preto do seu corpo, o home realizou o que Nick facilmente identificado como un Walther P-38 . Mesmo sen o ego de impecable arma manipulación, vostede sabe que este cara sabía que o seu material.
  
  
  É hora de votar, Nick, pensou con tristeza. Todos judo e savaticism non vai axudar nesta situación. El tamén sabe ih, porque el sabe que a súa viaxe de negocios.
  
  
  Se el veu para matar vostede, está morto.
  
  
  
  Capítulo II.
  
  
  
  Nick quedaron conxelados no lugar. Se o gran rubio de ollos azuis tiña tensas ou queimada, Nick tentaría caer un roll - unha confianza McDonald empresa de Singapur que salvou a vida de moitos homes e arruinou moitas máis. Todo depende da súa posición. O P-38 non vacilou. Podería ser fixado en unha proba de disparo plataforma.
  
  
  Un curto, fino home seguido o big guy na sala. Tiña a pel morena e características faciais que mirou como se fosen manchada no escuro por un afeccionado escultor polgar. Ego rostro era difícil, e había unha amargura na boca que debe levar séculos para entrar. Nick preguntou-Malaio, Filipino, Indonesia? Faga a súa elección. Hai máis de 4,000 illas. O home máis realizada a Walther con fermosas firmeza e apuntou para o chan. Outro profesional. "Non hai ninguén aquí", dixo.
  
  
  O xogador, de súpeto parou. Que significa unha terceira persoa.
  
  
  O gran louro home mirou para Nick impassively, esperando. Entón, sen perder nen atención, eles se mudaron para Ruth, e un flash de atraccións apareceu na esquina dun beizo. Nick exhalado - cando eles mostraron emoción ou falamos, eles xeralmente non tirar - de inmediato.
  
  
  "Ten bo gusto", dixo o home. "Eu non vin tal un prato delicioso en anos."
  
  
  Nick foi tentado a dicir, "Veña, comer, se lle gusta", pero el deu unha mordida. En vez diso, el balance a cabeza lentamente.
  
  
  El volveu os seus ollos para o lado, sen mover a cabeza, e viu Ruth conxelados, e me de pé coas costas da man preme na miña boca e o outro knuckled ata diante do meu embigo. Os seus negros ollos estaban fixos no arma.
  
  
  Nick, dixo: "Vostede é asustalos la. A miña carteira é na miña pantalóns. Vai atopar preto de dous centos. Non hai ningún punto en ferir a ninguén."
  
  
  "Absolutamente fantástico. Non sequera pensar pasos rápidos, e quizais ninguén vai. Pero eu creo en auto-preservación. Salto. Idiota. Ó saír. Eu só teño para tirar. Un home é un tolo para asumir o risco. Quero dicir, eu sería un tolo, se eu non matalo rapidamente. "
  
  
  "Eu entendo o seu punto. Eu nin sequera plan de rascar o seu pescozo, pero ela é coceira."
  
  
  "Imos ir. Moi lentamente. Non quere agora? Todo dereito." O home correu os ollos cara arriba e para abaixo Nick corpo. "Estamos moi semellantes entre si. Está todo grande. Onde conseguiu todas esas cicatrices?"
  
  
  "Corea. El era moi novo e estúpido."
  
  
  "Unha granada?"
  
  
  "Estilhaços," dixo Nick, esperando a cara non estaba mirando moito na infantería vítimas. Rara cura estilhaços costura-lo en ambos os dous lados. A cicatriz colección foi un ego lembranza do ego anos de traballo con MACHADO. El esperaba que el non estaba indo para engadir a eles; P-38 balas eran crueis. Unha vez que un home tomou tres e aínda existe-as probabilidades son catro cen a un vai sobrevivir con dous.
  
  
  "Un home valente", dixo outro, en un ton de comentario en vez de eloxio.
  
  
  "Eu estaba escondido na maior burato que eu podería atopar. Se eu podería ter atopado unha maior, eu tería rematado en-lo."
  
  
  "Esa muller é fermosa, pero non se prefiren as mulleres brancas?"
  
  
  "Eu amo o amor ih todos", respondeu Nick. A cara foi legal ou tolo. Tak fendas con un marrón home detrás del con unha arma.
  
  
  ;
  
  
  Un rostro medonho apareceu na porta detrás dos outros dous. Ruth engasgado. Nick dixo: "Calmar, bebé."
  
  
  O rostro era unha máscara de goma, usado por un terceiro home de estatura media. Obviamente, tiña escollido o peor de todo-los no almacén: un vermello abrir boca con dentes saíntes, un falso sanguento ferida a un lado. Mr Hyde, un día malo. El entregou a matemática neno tanto unha bobina de branco liña de pesca e unha gran jackknife.
  
  
  O gran home dixo, " Ti, rapaza. Deite-se na cama e puxo as mans detrás da súa de volta."
  
  
  Ruth virou-se para Nick, os ollos de ancho con horror. Nick dixo: "Facer como el di. Eles van limpar o lugar, e eles non queren ser seguido con urxencia."
  
  
  Ruth estaba de volta coas mans no seu fermoso nádegas. O pequeno home ignorou como el circulou o cuarto e habilmente obrigado seus pulsos. Nick notou que el debe ser un mariñeiro vez.
  
  
  "Agora, o Sr Deming," o home coa pistola, dixo.
  
  
  Nick uniuse a Ruth e sentiu o retorno bobinas de desprazar fóra das súas mans e presione. El expandir os seus músculos para relaxarse un pouco, pero o home non estaba enganado.
  
  
  O gran home dixo, " Nós imos ser ocupado aquí por un tempo. Comportarse, e cando deixamos, pode ser libre." Non probalo agora. Sammy, mira para eles." El parou por un momento do día. "Deming - probar que realmente ten a habilidade. Transformalo lo sobre o seu xeonllo e rematar o que comezou." El sorriu e esquerda.
  
  
  Nick escoitou os homes na outra sala, adiviñar os seus movementos. El podía escoitar a materia caixóns de apertura, o Deming traballos barallar. Buscamos os armarios, abriu maletas e ego carpetas todo o armarios, e foi a través dos andeis. Esta operación foi completamente insano. El non podería poñer a dúas pezas do puzzle xuntos - aínda.
  
  
  El dubidou que ía atopar nada. A metralleta por riba da lámpada só podería ser desembainhou por verdadeiramente rasgando město ademais, o arma no garaxe foi case con seguridade escondidos. Se eles tiñan bebido o suficiente gin para obter un cuarto botella, eles non teñen o necesario knockout gotas. Compartimento secreto en o Paxaro? Deixe-os ver. O MACHADO mestres sabía que o seu material.
  
  
  Por que? A saca-rolhas fiado na egos dos xefes ata que literalmente ferido. Para que? Por que? Em precisa de máis probas. Máis conversas. Se eles procuraron este lugar e á esquerda, sería outra desperdiçado noite - e que xa podería escoitar Hawke rir como el escoitou a historia. El ía bolsa seu beizos finos criterio e dicir cousas como, " Ben, meu neno, é aínda ben que non está ferido. Ten que ser máis coidadoso con vostede mesmo. Estes son perigosos veces. É mellor estar lonxe das áreas máis duras ata podo soporta-lo con un compañeiro de traballo ... "
  
  
  E el estaba rindo silenciosa todo o tempo. Nick xemeu en sour desgusto. Ruth murmurou: "o Que?"
  
  
  "Nada. Vai ser todo dereito." A continuación, unha idea ocorreu a el, e el pensou das posibilidades detrás del. Cantos. Ramificacións. A destino deixou de ferir.
  
  
  El tomou unha respiración profunda, cambiou na cama, deu a cada tribo unha Raíz, e sentou-se.
  
  
  "O que está facendo?" Os seus ollos negros brillaba á beira ego. El a bicou e mantivo empurrando ata que ela rolou a súa volta no gran cama. El seguiu ela, cada tribo ego colleu entre as súas pernas de novo.
  
  
  "Vostede escoitou o que a persoa dixo. El ten unha arma."
  
  
  "Oh meu Deus, Jerry. Non agora."
  
  
  "El quere ser intelixente. Imos descoidada seguir as ordes. Eu vou ser en forma de un par de minutos."
  
  
  "De ningún xeito!"
  
  
  "En vez levar un tiro?"
  
  
  "Non, pero..."
  
  
  "Non temos unha opción?"
  
  
  Estable e paciente de formación fixo Nick unha completa mestre do seu corpo, incluíndo ego, sexuais accesorios. Ruth sentiu a presión na súa cadeira, se rebelaron, e se contorce violentamente como el apertou contra o seu fermoso corpo. "DE NINGÚN XEITO!"
  
  
  Sammy espertou. "Ei, que está facendo?"
  
  
  Nick virou a cabeza. "Exactamente o que o xefe dixo-nos. Realmente?"
  
  
  A presión era agora intenso no seu estómago. Nick influenciado menor. "DE NINGÚN XEITO!"
  
  
  Sammy foi para a porta, gritou:" Hans", e volveu para a cama en confusión. Nick estaba aliviado ao ver que a Walther aínda estaba apuntada para o chan. Con todo, o camiño que sería mellor para ir. Un ollar para a dereita a través de ti e unha fermosa muller no momento.
  
  
  Ruth se contorce baixo o Nick de peso, pero a súa propias mans, grazas e encadeado debaixo dela, frustrado o seu intento para esquivar gratis. Con tanto de Nick esquisitos entre os xeonllos, ela foi practicamente detido. Nick presionou os seus cadros para adiante. O xastre. Tentar de novo.
  
  
  Un gran home irrompeu na sala. "Está berrando, Sammy?"
  
  
  A curto home apuntou para a cama.
  
  
  Ruth gritou,"NON!"
  
  
  Hans latiu, " o Que diaños está a suceder? Deixar este ruído."
  
  
  Nick grunhiu, movendo os seus lombos para adiante de novo, " me Dea un tempo, vello amigo. Eu vou facer iso."
  
  
  Unha forte man agarrou Ego ombreiro e tirou-o para abaixo para a súa volta na cama. "Cale a boca e manter o seu ego pechada," Hans Ruth rosmou. El mirou para Nick. "Eu non quero ningún ruído."
  
  
  "Entón por que me dicir para rematar o traballo?"
  
  
  O louro home puxo as mans nos seus cadros. O P-38 desapareceu da vista. "Hey Deus, o home, está algo. Vostede sabe
  
  
  É unha broma."
  
  
  "Como el sabía? Ten unha arma. Eu facelo como me dixo."
  
  
  "Deming, ela quere loitar con vostede un día. Vai loitar? Boxeo? Esgrima".
  
  
  "Un pouco. Facer unha cita."
  
  
  O gran home de rostro quedou pensativo. El balance a cabeza un pouco de lado a lado, como se está intentando animar o seu cerebro. "Eu non sei sobre ti. Ou está tolo ou o máis legal de persoa que eu xa vin. Se vostede non está tolo, que ía ser unha boa persoa que ten ao redor. En canto a facer vostede gañar un ano? "
  
  
  "Dezaseis mil, e iso é todo o que podo facer."
  
  
  "Polo alimentar. Moi malo está cadrado."
  
  
  "Eu fixen erros algunhas veces, pero agora eu teño dereito e eu non tirar cantos máis."
  
  
  "Onde é que vai mal?"
  
  
  "Sinto moito, vello amigo. Levar o seu saqueo e incorporarse á estrada."
  
  
  "Parece que eu estaba mal sobre ti." O home sacudiu a cabeza de novo. "Sinto moito para limpar un dos clubs de todo o mundo, pero as cousas están indo devagar".
  
  
  "Eu manteña o diñeiro."
  
  
  Hans virou-se para Sammy. "Ir a axudar a Rapaza aparcar. Nada de especial." El virou-se, a continuación, case como unha reflexión tardía, tomou Nick polos pantalóns, tomou as contas fóra da súa carteira, e xogouse os para a mesa. El dixo. "Vostedes dous sentir-se con calma e silencio. Despois de saír, vai ser libre. O teléfono fíos son para abaixo. Vou deixar a tapa do distribuidor do seu coche preto da entrada a entrada. Sen ofensa tomadas."
  
  
  Frío azul ollos repousaba sobre Nike. "Para nós", dixo Nick. "E nós imos chegar a iso wrestling combinar un día."
  
  
  "Quizais", dixo Hans, e saíu.
  
  
  Nick rolou a fóra da cama, atopar a voz áspera do armazón de metal que apoiou a primavera caixa, e despois de preto de un minuto aserrada a través da dura cable de toda a sección de ocultar e que parecía unha entorse muscular. Como el levantouse do chan, Ruth ollos negros coñeceu Ego. Eles estaban abertos e mirando, pero ela non parecía con medo. O seu rostro estaba expressionless. "Non moverse", el murmurou, e arrastrou-se sobre ela.
  
  
  A sala estaba baleira. Tiña un forte desexo de adquirir unha eficaz coroa metralleta, pero se este equipo foi un ego obxectivo, sería un agasallo. Mesmo o oilmen que estaban nas proximidades, non teñen Tommy armas listo. El camiñou en silencio a través da cociña, pola porta de atrás, e ao redor para o garaxe. No uns grandes focos, el podía ver o coche que me chegou. Dous homes estaban sentados a carón dela. El camiñou ao redor para a parte de atrás do garaxe e virou o gancho, sen retirar a súa chaqueta. A madeira tira balance e Wilhelmina esvarou na súa man, e el sentiu unha súbita alivio do seu peso.
  
  
  Unha rocha ferido Ego pé descalzo como el redondeado un abeto azul árbore e achegouse o coche do lado escuro. Hans veu para fóra, circulando o patio, e cando se virou para ollar para el, Nick viu que os dous homes á beira do coche foron Sammy e Chick. Agora ninguén ao seu redor tiñan armas. Hans dixo: "Imos ir".
  
  
  A continuación, Nick, dixo, " Sorpresa, os nenos. Non se move. A arma que eu estou seguro é tan grande como o seu."
  
  
  Eles virou-se para el en silencio. "Calma para abaixo, os nenos. Tamén, Deming. Podemos solucionar isto. Que é realmente unha arma que ten?"
  
  
  "Luger. Non se move. Eu vou paso adiante un pouco para que poida ver o ego e se sentir mellor. E viviron máis tempo."
  
  
  El pisou para adiante, e Hans bufou. "A próxima vez, Sammy, imos usar o fío. E ten que ter feito unha podre traballo con aqueles nós. Cando temos tempo, imos dar-lle unha nova educación."
  
  
  "Oh, eles eran fortes," Sammy agarrado.
  
  
  "Non axustado o suficiente. Que pensas conectado a eles, as bolsas de grans? Quizais é mellor ter algúns esposas..."
  
  
  A conversa sen sentido, de súpeto fixo sentido. Nick gritou," Calar a boca", e comezou a afastarse, pero foi demasiado tarde.
  
  
  O home detrás el rosmou: "Manteña o seu ego, buko, ou que está cheo de buratos. Soltalo. É un neno. Veñen aquí, Hans."
  
  
  Nick cerrados seus dentes. Intelixente, esta Hans! A cuarta home é no reloxo, e nunca foi desmascarado. Un excelente guía. Cando espertou, el estaba feliz que tiña cerrados os dentes, se non, el pode ter perdido un pouco. Hans veu, balance a cabeza, e dixo: "Vostede é algo máis," e colgou unha rápida esquerda disparo no seu queixo que abalou o mundo por moitos anos.
  
  
  * * *
  
  
  Como Nick Carter estaba amarrado para o choque do Thunderbird, o mundo indo e vindo, o ouro tocadiscos palpebrar de ollos e a dor pulsando na súa cabeza, Herbert Wheeldale Tyson dixo a si mesmo o que é unha gran mundo que era.
  
  
  Para unha Indiana avogado que nunca fixo máis de seis grand un ano en Logansport e Forte. Wayne e Indianápolis, el fixo iso en sombras. Congresista Odín Odín, antes de que os cidadáns decidiron que o ego de o adversario é menos esvaradío, estúpido e de auto-servizo, el virou-se algúns rápida Washington conexións en un gran negocio. Precisa un lobistas que fai as cousas - o que precisa Herbert para determinados proxectos. El foi ben conectado no Pentágono, e ás nove anos de idade, el aprendeu moito sobre o aceite de correo de negocios, municións, e contratos de construción para mellorar a soc.
  
  
  Herbert estaba simple, pero moi importante. Vostede non ten que amar o ego, que usou. e foi extraído.
  
  
  Esta noite, Herbert estaba gozando da súa actividade favorita no seu caro pequena casa nas aforas de Georgetown. Foi unha gran cama nun cuarto grande con unha gran vasos de xeo,
  
  
  botellas e vasos por a cama onde o gran rapaza esperou para ego pracer.
  
  
  Mesmo agora, Emu foi a gozar asistir a un sexo película sobre unha lonxe xemer. Outra-o piloto trouxo ih para el a través de Alemaña Occidental, onde eles fan ih.
  
  
  El esperaba que a rapaza tería o mesmo impulso a partir deles, como el o fixo, aínda que iso non importa. Ela era unha coreano, mongol un ou en torno a eles que traballou en un torno a negociación oficinas. Estúpido, quizais, pero Emu lles gustou a forma como eles foron - gran corpo e rostro bonito. Eles querían os Indianapolis putas para ver ego agora.
  
  
  El se sentía seguro. Houbo un problema sobre Bauman roupa, pero eles non poden ser tan difícil como o murmurios dixo a eles. Fose o que fose, a casa tiña un completo sistema de alarma de seguridade, e había unha espingarda no armario, e unha pistola na mesa de cabeceira.
  
  
  "Mira, bebé," el riu, e se inclinou cara adiante.
  
  
  El sentiu o seu movemento a través da cama, e algo bloqueado Emu vista da pantalla, e levantou as mans para empurrar a pantalla fóra. Por iso, el pasou por riba da miña cabeza! Ola.
  
  
  Herbert Wheeldale Tyson foi paralizado antes da súa mans, aínda alcanzou o seu queixo, e morreu uns segundos máis tarde.
  
  
  
  Capítulo III.
  
  
  
  Cando o mundo deixou de tremer e Stahl centrado, Nick atopou-se no salón no chan detrás do coche. Ego pulsos foron amarre para o coche, e, probablemente, Chick mostrou Gansu que el sabía que a súa nós, garantindo Nick por un longo tempo. Ego pulsos foron cubertos con cordas, ademais de algúns fíos para a praza nó que realizou ego mans.
  
  
  El escoitou os catro homes falando en voces baixas, e só notei Hans observación," ... o que sabemos. Dunha forma ou outra."
  
  
  Oni xogou este xogo no seu coche, e como pasou baixo os focos, lambendo o seu camiño para a estrada, Nick recoñecida como un catro-porta verde Ford sedan a partir de 1968. O ego estaba amarrado ao mal ángulo para obter un bo ollar para a etiqueta ou o que é exactamente o modelo era, pero non foi compacto.
  
  
  El aplicou a súa gran forza para a corda, a continuación, suspirou. Algodón avelã, pero non domésticos, bordo e duradeiro. El secretada grandes cantidades de saliva, aplicada a súa lingua para a área nos seus pulsos, e comezou constantemente roer cos seus fortes dentes brancos. O material era pesado. Estaba mastigando monotonamente no disco duro, masa húmida cando Ruth saíu e atopou ego.
  
  
  Ela poñer nas súas roupas, dereita para abaixo para o seu puro branco zapatos de tacón alto, atravesou o asfalto, e mirou para el. El sentiu que o seu paso era moi constante e a súa mirada moi tranquilo para a situación. Foi deprimente para entender que ela podería ter sido en un equipo diferente, a pesar do que acontecera, e os homes deixara para retirar algún tipo de golpe de estado.
  
  
  El sorriu o seu maior sorriso. "Ola, eu non sabía que ía ser libre."
  
  
  "Non, grazas, maníaco sexual."
  
  
  "A miña querida! O que dicir. Eu arriscou a miña vida para escorrentar ih e salvar a súa honra."
  
  
  "Podería polo menos desatar min."
  
  
  "Como conseguiu libre?"
  
  
  "Só me gusta de ti. Saíu da cama e peladas a pel fóra miñas mans, corte a corda na cama cadro." Nick sentiu unha onda de alivio.. Ela continuou, engurrando a examina: "Jerry Deming, eu creo que eu vou deixar vostede aquí."
  
  
  Nick penso rapidamente. O que sería Deming dicir en tal situación? El estourou. fixo unha morea de ruído. Agora, deixe-me ir agora, ou cando eu leva-la para fóra, eu vou pa a súa fermosa aparvado para que non se sentir por un mes, e entón eu vou esquecer que eu xa sabía de ti. tolo, ti... "
  
  
  El parou cando ela riu e inclinouse cara a abaixo para amosar a eles a lámina de afeitar ela colleu na súa man. Ela coidadosamente cortar a través do ego grilhões. "Aquí, o meu heroe. Que foron valente. Vostede realmente ataca-los coas súas propias mans? Eles poderían ter morto que en vez de amarre-lo."
  
  
  El esfregar os pulsos e sentiu a súa mandíbula. Que gran cara Hans ten perdeu a paciencia! "Eu ocultar a arma no garaxe, porque se a casa é roubado, eu creo que hai unha posibilidade de que o ego non vai ser atopado alí. Ego levou, e tres deles levou cando eu estaba desarmado por unha cuarta escondidos nos arbustos. Hans me calar. Estes faces debe ser verdadeiros profesionais. Imaxina que está deixando o piquete liña?
  
  
  "Ser grata de que eles non facelo peor. A súa meu palpite, as súas viaxes en aceite de correo negocio ten condicionada a que a violencia. Eu creo que actuou sen medo. Pero deste xeito, pode machucar."
  
  
  El pensou: "En Vassar ih, nenos tren con compostura, se non é máis do que os ollos para ti." Camiñaban cara a casa, unha rapaza fermosa, sostendo a man dun espido, fortemente construído home. Cando Nika esquerda, el fixo pensar de un atleta en formación, quizais un xogador de fútbol profesional.
  
  
  El notou que ela mantivo os ollos sobre o ego do corpo, como unha fermosa moza debería. Foi un acto? El gritou como chegou no seu branco liso boxers: ;
  
  
  "Eu vou chamar a policía. Ninguén vai ser pego aquí, pero vai cubrir o meu seguro, e quizais eles van manter un ollar atento sobre este lugar."
  
  
  "Eu liguei para eles, Jerry. Eu non podo imaxinar onde está a benvida."
  
  
  "Iso depende de onde eles estaban. Eles teñen tres coches en un centenar de quilómetros cadrados. Outro martini?..."
  
  
  * * *
  
  
  Os policías eran simpáticos. Ruth tiña desarrumada o teléfono un pouco, e que tiña desperdiçado seu tempo. Eles comentou sobre o gran número de asaltos e roubos cometidos por cidade hooligans. Eles escribiu este e prestado chaves de reposición por el para que ih BCI persoal podería comprobar o lugar da mañá. Nick pensei que era unha perda de tempo, e que era.
  
  
  Despois de que eles deixaron, ela e Ruth tomou un baño, tiña outra bebida, bailaron, e abrazada por un tempo, pero a atracción xa diminuíu. El pensou que, aínda que o seu beizo superior foi dura, ela parecía pensativo - ou nervioso. Como eles balance nun axustado aperta no patio, para a batida de Armstrong trompeta no azul e luz suite, el a bicou algunhas veces, pero o humor, tiña ido aínda. Os seus beizos non eran de fusión máis, eles foron limp. A súa pulsación e do ritmo de súa respiración non aumentar tanto como antes.
  
  
  Ela notou a diferenza en si mesma. Ela trouxo o seu rostro fóra do seu rostro, pero atribúe o emu cabeza no seu ombreiro. "Eu sinto moito, Jerry. Eu creo que ela é moi tímida. Eu sigo a pensar sobre o que podería ocorrer. Nós podería ser... eles están mortos." Ela estremeceuse.
  
  
  "Nós non estamos como que," el dixo, e apertou a man dela.
  
  
  "Sería realmente facer o que?", preguntou ela.
  
  
  "Fixo o que?"
  
  
  "Sobre a cama. O feito de que o home chamado Hans me deu unha pista."
  
  
  "El foi un cara intelixente, e saíu pola culatra."
  
  
  "Como?"
  
  
  "Teña en conta que cando Sammy chamado para fóra para o emu? El entrou e, a continuación, enviado Sammy fóra por uns minutos para axudar a o outro cara. A continuación, deixou o cuarto na súa propia, e esta foi a miña oportunidade. Se non, nós aínda vai estar ligada a esta cama, quizais. , ih é moi lonxe. Ou eles van estar partidas baixo os meus dedos para obter-me a dicir-lles onde eu ocultar o meu diñeiro."
  
  
  "E vostede? Ocultar o diñeiro?"
  
  
  "Por suposto que non. Pero non é ollar como eles tiñan falsa asesoramento como eu fixen?"
  
  
  "Eu vexo ela."
  
  
  Se ve-lo, Nick pensamento, é todo certo. Polo menos, ela estaba perplexo. Se tivese sido un equipo diferente, hey, ela tivo que admitir que Jerry Deming foi de actuar e pensar como un típico cidadán. El comprou Amy un fermoso coche en Perrault Cea Club e levou a casa para a Moto residencia en Georgetown. Non moi lonxe da fermosa casa onde Herbert O estaba morto. Tyson, á espera para a empregada para atopar ego da mañá, e o precipitada médico para decidir que o ofendido dólar pila fallou o seu propietario.
  
  
  El recolleu unha pequena vantaxe. Ruth foi invitado a seguir Ego Ego a unha cea na Sherman Owen Cushing o venres para a semana-ih anual Todos os Amigos evento. O Cushing eran ricos, introvertido, e comezara a acumulación de inmobles e diñeiro, mesmo antes de du Pont comezou a producir a pólvora, e que realizada a maioría dos seus egos. Había moitos senadores que intentou chegar Cushing proposta -, pero nunca conseguín. El dixo Ruth que estaba seguro de que podería facelo. El vai confirmar-lo con unha chamada, o mércores. Onde ía Akito ser? No Cairo-a voz de Nick por que podería tomar o seu lugar. El entendeu que Ruth coñeceu Alicia Cushing en Vassar.
  
  
  O día seguinte era un quente, soleado xoves. Nick durmiu ata nove, entón tiña almorzo no Jerry Deming edificio de restaurante - fresco zume de laranxa, tres ovos fritos, touciño, pan, e dúas cuncas de té. Cando podía, el planeou o seu estilo de vida como un atleta que quedaron en boa forma.
  
  
  O ego gran corpo só non ser capaz de estar no top-notch forma, especialmente cando se tivo unha certa cantidade de abundante comida e alcohol. Non neglixencia súa intelixencia, especialmente cando se trataba de temas actuais. O seu xornal foi O New York Times, e a través dun MACHADO de subscrición, el ler periódicos de Scientific American para O Atlántico e Harper. Nin sequera un mes pasou sen catro ou cinco significativa libros no ego gasto conta.
  
  
  Ego habilidades físicas esixe unha constante, aínda que fóra de programa, programa de formación. Dúas veces por semana, a menos que el foi "no lugar" - o que significa "no traballo" na lingua local-fixo acrobacias e judo, foi ensacado, e metodicamente nadou debaixo da auga para longas horas. Tamén nunha programación regular, el falou sobre o seu dictaphones, perfeccionou a súa multa francés e español, mellorou a súa alemán e outras tres linguas que el dixo que podería "incorporarse", conseguir unha cama, e obter direccións para o aeroporto. . "
  
  
  David Hawke, que estaba impresionado por case nada, xa que dixo Nick que en ego opinión, ego é o maior activo estaba actuando: "... eu perdín algo cando veu para o noso negocio."
  
  
  Nick pai era un actor. Un deses raros camaleóns que caeu en calquera papel e fixo iso. O talento intelixente que os produtores están a buscar. "Vexa se pode obter Carter," o suficiente partes foron dixo para dar Nick o pai de todos os papeis que tiña escollido.
  
  
  Nick realmente creceu en todo os Estados Unidos. A educación ego, divididos entre os titores, o estudo e a educación pública, parecía beneficio a partir de diversidade.
  
  
  Á idade de oito anos, el foi mellorar o seu español e facer películas nos bastidores con unha empresa xogando Está el Médico en Casa? Pola súa décimo ano - por mor de Té e 100 % tiña unha morea de experiencia e o líder era un xenio matemático - el podería facer máis da álxebra na súa cabeza, citar as probabilidades de todas as mans de poker e blackjack, e facer perfecto imitacións de Oxonian, Yorkshire, e Cockney.
  
  
  Pouco despois do seu décimo segundo aniversario, el escribiu un acto de xogar, o que é contratado, lixeiramente editado algúns anos máis tarde, agora no salón de libros. e el descubriu que o savat que Ego recoñecido como un francés vaso, Jean Benoit-Gironnier, foi tan eficaz en unha rúa como unha alfombra.
  
  
  Foi despois dunha tarde-noite de concerto, cando estaba volvendo a casa só. Dous supostos ladróns achegouse a el en solitario luz amarela dun abandonado paso de entrada á rúa. El pisou o seu pé, xutou a canela, pomba nas súas mans e chicoteado como unha mula para acerto-lo na virilha, a continuación, rodas en torno a el para unha gran flip e un tiro para o queixo. A continuación, el foi de volta para o teatro e levou o seu pai de volta para o arrugaran, xemendo figuras.
  
  
  O vello Carter observou que Ego fillo falou con calma e ego respiración era perfectamente normal. El dixo, " Nick, que fixo o que tiña que facer. O que imos facer con eles?"
  
  
  "Eu non me importa."
  
  
  "Quere ver ih prendido?"
  
  
  "Eu non penso así", respondeu Nick. Eles volveron para o teatro, e cando chegou a casa unha hora máis tarde, os homes tiñan ido aínda.
  
  
  Un ano máis tarde, o Sr Carter descubriu Nick en relación con Lily Verde, unha fermosa moza actriz que máis tarde ía ter éxito en Hollywood. El só riu e á esquerda, pero despois de unha tarde de discusión, Nick descubriu que estaba tendo a súa facultade exames de admisión baixo un nome diferente e vai Dartmouth. Ego pai morreu nun accidente de coche, polo menos, dous anos máis tarde.
  
  
  Algunhas de esas memorias - os mellores - brillou a través de Nick mente como andou a catro bloques para a saúde club e traxectoria na súa natación troncos. Na soleada rooftop ximnasio, el adestrou a unha luz ritmo. Descansamos. Caeu. Baños de sol. Eu adestrados en aneis e un trampolín. Despois de unha hora, el traballou ata seis horas nas bolsas, e, a continuación, nadou continuamente por quince minutos en unha gran piscina. El estaba practicando ioga respiración e comproba o seu submarino tempo, estremeceuse cando notou que o emu foi de corenta e oito segundos curto oficial marca mundial. Ben, iso non vai funcionar.
  
  
  Só despois de doce, Nick indo de volta para o seu ostentoso edificio, facendo o seu camiño pasado o almorzo para facer un nomeamento con David Hawke. El atopou o seu director senior no apartamento. Eles cumprimentamos con un aperto de man e tranquilo e agradable acenos; unha combinación de calor controlado en base a unha longa relación e respecto mutuo.
  
  
  Hawke estaba vestindo un torno de seu traxe gris. Cando el caeu seus ombreiros e camiñou casualmente, en vez do habitual marcha marcha, el podería ser un maior ou menor Washington empresario, un funcionario do goberno, ou unha visita contribuínte no Oeste Garfo. Común, normal, así como non lembrar.
  
  
  Nick non dixo nada. Falcón, dixo, " podemos falar. Eu creo que o caldeiras están empezando a queimar."
  
  
  "Si, señor. Como sobre unha cunca de té?"
  
  
  "Excelente. Xa tiña o xantar?"
  
  
  "non. Eu estou en falta hoxe. En oposición a todos os canapés e sete-curso ceas eu conseguir nesta tarefa."
  
  
  "Establecer a auga, o meu neno. Imos ser moi Británico. Quizais iso vai axudar. Estamos contra o que se especializado. Temas dentro fíos e sen comezo para un nodo. Como foi a última vez. esta noite?"
  
  
  Nick dixo emu. Falcón balance a cabeza do tempo e vai con coidado coa súa desembrulhado puro.
  
  
  "Este é un lugar perigoso. Non hai armas, eles foron tomadas e amarre. Non imos tomar calquera posibilidades de novo. O seu seguro de que estamos lidando con frío asasinos e que podería ser a súa vez." Plans e Accións " discordan de min. cen por cento, pero eu creo que vai ser despois reunímonos mañá."
  
  
  "Novos feitos?"
  
  
  "Nada novo. Esa é a beleza da cousa. Herbert Wheeldale Tyson foi atopado morto na súa casa esta mañá. Supostamente causas naturais. Eu estou empezando a gustar de que a frase. Cada vez que eu oín ela ee, as miñas sospeitas dobre. E agora hai boas razóns para iso. . Ou unha razón mellor. Vostede recoñece Tyson? "
  
  
  "O alcume de' Roda e Acción'. Corda extractor e oiler. Un por un e medio mil persoas coma el. Eu probablemente pode nome dun centenar deles."
  
  
  "En realidade. Vostede sabe, eu, porque estaba subindo para a parte superior de un fedorento barril. Agora, deixe-me tentar conectar o final do puzzle. Tyson é a cuarta persoa para morrer de causas naturais, e todos eles coñecían. todos os grandes titulares de aceite e municións reservas en oriente Medio ."
  
  
  Hawke fixo unha pausa, e Nick engurrou o cello. "Que sería de esperar-me a dicir que isto non é inusual en Washington."
  
  
  "Absolutamente fantástico. Outro artigo. A semana pasada, dous importantes e moi respectable persoas recibiron ameazas de morte. O senador Aaron Hawkburn e Fritching no Departamento do Tesouro."
  
  
  "E eles teñen algo que ver con outros catro?"
  
  
  "Non en todos. Ninguén ao seu redor vai ser pego xantando con Tyson, por exemplo. Pero ambos teñen enormes posicións clave que pode facer un impacto... oriente Medio e algúns contratos militares ."
  
  
  "Eles estaban só ameazado? Non, a fin de nada?"
  
  
  "Eu creo que iso vai ocorrer máis tarde. Eu creo que os catro mortes vai ser usado como horrible exemplos. Pero Hawkburn e Fritching non son en torno a ser intimidado, aínda que vostede non pode realmente dicir. Eles chamaron o FBI e cross-notificado nós. Eu dixen a eles eu podería ter algo."
  
  
  Nick, dixo con coidado: "non ollar como nós non temos unha morea - aínda."
  
  
  "Votar onde entrar. Como sobre a que o té?"
  
  
  Nick levantouse, derramou un vaso, e o trouxo de volta, dúas bolsas en cada un. Eles tiñan ido a través deste ritual antes. Hawke, dixo, " a Súa descrença en min é comprensible, aínda que despois de todos estes anos dela, eu penso que eu merecía máis...", El tomou un grolo de té e mirou para Nick con ese brillo nos ollos que sempre presaxiaba unha satisfactoria revelación - como poñer unha man poderosa para un compañeiro que estaba con medo que estaba sobrecarga.
  
  
  "B-me outra peza do puzzle que está escondendo," dixo Nick. "O que encaixa."
  
  
  "Pezas, Nicholas. Anacos. O que está indo para combinar, o seu seguro. Está quente. Ti e eu sabemos que a pasada noite foi sen comúns de roubo. Os seus visitantes viu e escoitou. Por que? oni hoteis máis información sobre Jerry Deming. Será que é porque Jerry Deming-Nick Carter - é preto de algo e nós non entender iso aínda? "
  
  
  "...Ou é Akito asistir a súa filla tan maldita de preto?"
  
  
  "...Ou é a filla implicados e xogando a vítima?"
  
  
  Nick engurrou o cello. "Eu non vou desconto el. Pero ela podería ter me matou cando eu estaba amarrado. Nah tiña unha navalla. Ela podería facilmente obter un coitelo e cortou-me como un asado."
  
  
  "Quizais eles ten que Jerry Deming. Vostede é un experto magnate do petróleo. Baixos salarios e, probablemente, ganancioso. Pode atoparse. Esta vai ser unha pista."
  
  
  "Eu procurei o seu saco," Nick, dixo, pensativo. "Como é que eles perseguir connosco? Eles non podían deixar os catro deles andar todo o día."
  
  
  "Ai," Hawke, dixo, finxindo arrepender. "O seu paxaro ten un buscapersoas sobre el. Odin en torno a idade arredor do reloxo tendas. Saímos do ego, en lugar de, en caso de que decidir aumentar o ego."
  
  
  "Eu sabía", Nick, dixo, virando-se a súa cadeira suavemente.
  
  
  "O que fixo?"
  
  
  "Eu comproba as frecuencias coa miña casa de radio. Eu non atopar o buscapersoas si, pero eu sabía que ela debe estar alí."
  
  
  "Vostede podería me dixo. Agora, para unha máis exóticas tema. Misterioso Leste. Xa reparou moitos nenas bonitas con ollos oblíquos na sociedade?"
  
  
  "Por que non? Desde 1938, que foron colleita unha nova cultura dos países de Asia millonarios cada ano. A maioría da xente ao seu redor chegar aquí, máis cedo ou máis tarde, coas súas familias e saquear."
  
  
  "Pero eles permanecen fóra da vista. Hai outros. Nos últimos dous anos, nós compilamos invitado listas para máis de seiscentos cincuenta eventos e poñer ih nun ordenador. Entre Oriental as mulleres, seis mulleres encanto superior a lista para participar internacional-nivel partes. ou facer lobby para importancia. Voz... El entregou Nick a nota.
  
  
  Jeanyee Ahling
  
  
  Suzy Kuong
  
  
  Ann Ve Lin
  
  
  Pong Pong Lily
  
  
  Ruth Moto
  
  
  Sonya Raniez
  
  
  Nick, dixo: "eu vin tres persoas ao seu redor, ademais de Ruth. Moi probablemente, el só non foi introducido para os outros. O número de Oriental nenas chamou a miña atención, pero que non parecen importantes, ata que mostrou-me esta mostra. Por suposto, o seu" eu coñecín preto de dous centos de persoas nos últimos seis semanas, de todas as nacionalidades do mundo ... "
  
  
  "Pero non contando os outros fermosas flores de Oriente".
  
  
  "Verdade".
  
  
  Falcón bateu o papel. "Outros poden ser en grupo ou a outro lugar, pero non se detectou no ordenador modelo. E agora a pebida...
  
  
  "Un ou máis en torno a estes seres queridos estaban en, polo menos, unha reunión onde eles poderían atender os mortos. O ordenador nos di que Tyson garaxe traballador nos di que el pensa que el viu Tyson de condución fóra no seu coche preto de dúas semanas atrás con unha rapaza Oriental. El non é seguro, pero é unha interesante peza para o noso puzzle. Estamos comprobando Tyson hábitos. Se el foi para unha gran restaurante ou hotel, ou xa apareceu con ela máis que algunhas veces, é bo para descubrir."
  
  
  "Entón vai saber que estamos no camiño posible."
  
  
  "Aínda que nós non sabemos onde estamos indo. Non esqueza mencionar o Cómplice empresa de petróleo en Latakia. Eles tentaron facer negocios a través de Tyson e outro home morto, Armbruster, que dixo ao seu bufete de avogados para transformalo los para abaixo. Eles teñen dous petroleiros e son fretamento tres máis con máis Chineses nos seus equipos. Eles están prohibidos de transporte Estadounidense de carga, porque eles teñen viaxou á Habana e Haiphong. Non podemos poñer presión sobre eles, porque hai unha morea de presión alí ... francés diñeiro está implicado, e que ten lazos estreitos Ba al en Siria. A Confederación é o habitual cinco corporacións empilhados enriba uns dos outros, e habilmente entrelazadas en Suíza, Líbano e Londres. Pero Harry Demarcin dixo-nos que o centro é algo chamado Bauman Anel. as autoridades ".
  
  
  Nick vai repetir este "Bauman Anel".
  
  
  "Vostede está en."
  
  
  "Baumann. Bormann. Martin Bormann?"
  
  
  "Quizais".
  
  
  Nick pulso acelerado, pero foi duro para ser sorprendido. Bormann. O misterioso voitre. Indescriptible, como fume. Odín todo o máis querido homes sobre ou fóra da terra. Ás veces parecía que estaba operando en todo o outro lado do espazo.
  
  
  Ego morte foi informar decenas de veces con eles un furón, como ego Xefe morreu en Berlín, o 29 de abril de 1945.
  
  
  "É Harry aínda buscando?"
  
  
  Hawke rostro encuberto. "Harry morreu onte. Ego coche caeu dun penedo máis de Beirut."
  
  
  "Unha verdadeira accidente?" Nick sentiu unha punta aguda de arrepentimento. AXEman Harry Demarcin foi un ego amigo, e non conseguir moito en este correo negocio é. Harry era destemido, pero cauteloso.
  
  
  "Quizais".
  
  
  En un momento de silencio, parecía ecoar-quizais.
  
  
  Hawke niñada ollos eran tan escuro como Nick xa vira eles. "Estamos indo para abrir un saco de gran problema, Nick. Non subestime ih. Lembre, Harry."
  
  
  "A peor parte é que non temos seguro de que a bolsa parece, onde é, ou o que está nel."
  
  
  "Boa descrición. Hai unha situación desagradable ao redor. Eu sinto que eu estou poñendo-se en un piano con un lugar cheo de dinamita que estoura cando se preme unha tecla correcta. Eu non podo dicir-lle que é a morte clave, porque eu non sei! "
  
  
  "Hai unha oportunidade de que é menos grave do que parece," dixo Nick, e non crer, pero fomentar o vello. "Eu podo considerar que estas mortes son unha sorprendente coincidencia, as nenas son o novo pago banda, e os Suízos son habituais multitude de promotores e dez percenters."
  
  
  "En realidade. Se confiar en Maxim TOPOR-só o estúpido son seguro, o intelixente sempre dúbida. Pero, Kostya Boga, ser moi coidadoso, os feitos que temos punto en moitos sentidos, e este é o peor escenario. Hawke suspirou e sacou un papel dobrado ao redor do seu peto, " eu podo axudar un pouco máis. Votación expedientes en seis nenas. Aínda estamos a cavar a través ih biografías, por suposto. E a voz..."
  
  
  Entre o polgar eo indicador, el realizou unha pequena, brillante metal pellet preto de dúas veces o tamaño dun feixón. "Nova buscapersoas torno Stewart departamento. Pulsa este punto verde e activa durante seis horas. A variedade é de preto de tres quilómetros no campo. Depende das condicións da cidade. Se vostede está protexido por edificios, etc."
  
  
  Nick examinado o ego: "Oni está quedando mellor e mellor. Outro tipo de caso?"
  
  
  "Pode ser usado deste xeito. Pero a verdadeira idea é que tragar. A busca atopa nada. Por suposto, se eles teñen un monitor, sabe que está en ti..."
  
  
  "E eles teñen ata cinco horas para cortar abrir e silencio que," Nick engadido secamente. Eu poñer o dispositivo en un minuto "Grazas".
  
  
  Falcón se inclinou cara atrás na súa cadeira e sacou dúas botellas de caro marca Scotch whisky con marrón escuro lentes. El entregou unha para Nick. "Olle para iso."
  
  
  Nick examinado o selo de, ler a etiqueta, e examinou a tapa e base. "Se fose unha rolla", pensou, " non pode conter calquera cousa, pero parece absolutamente kosher. Hai scotch alí tamén?"
  
  
  "Se xa despeje a si mesmo unha bebida de neste, apreciar-lo. Un dos mellores mestura de todo." Falcón inclinado a botella estaba seguro para arriba e para abaixo, vendo a forma de líquido pequenas burbullas arredor do seu propio aire de mostraxe.
  
  
  "Non vexo nada?" Falcón, preguntou.
  
  
  "Deixe-me tentar." Nick coidadosamente volveu a súa botella máis e máis, e conseguiu. Se os seus ollos eran moi forte e mirou para o fondo da botella, que ía atopar que o petróleo burbullas non aparecen alí cando a botella está virado. "De fondo, algo está mal."
  
  
  "En realidade. Hai unha divisoria de vidro. Metade superior de whisky. A metade inferior é un dos Stewart super-explosivo actives, que en realidade parece whisky. Se activa-lo por romper a botella e expoñendo-lo para o aire durante dous minutos. A continuación, calquera chama pode acende-lo. Como é agora, no salón baixo compresión e abafante, é relativamente seguro", dixo Stewart ."
  
  
  Nick conxunto botella para abaixo con coidado. "Eles poden vir a cadra."
  
  
  "Si", Falcón acordou, de pé e coidadosamente cepillado cinzas do seu gibão. "En un lugar difícil, sempre pode ofrecer para mercar o último beber."
  
  
  * * *
  
  
  Rivnenskaya en 16: 12. o venres, cando non Nick teléfono tocou. A rapaza dixo: "Esta é a Señorita Arroz desde o teléfono da empresa. Chamou... ", Ela citou un número rematando en sete, oito.
  
  
  "Sentímolo, non", dixo Nick. Ela docemente pediu desculpas por chamar e apagou.
  
  
  Nick puxeron o seu teléfono máis, retirado os dous parafusos, as bases, e conectado tres fíos desde o marrón pequeno caixa de tres terminais, incluíndo as entradas para ler 24 Diante. A continuación, el disco o número. Cando Hawke respondeu, el dixo, " Scrambler código setenta e oito."
  
  
  "Correctamente e con claridade. Un informe?"
  
  
  "Nada. Eu fun a outros tres partes aburrido. Vostede sabe que tipo de nenas estaban alí. Moi agradable. Eles tiñan un escolta e ih non podería liberar a súa."
  
  
  "Moi bo. Continuar esta noite no de Cushing. Temos grandes problemas. A maioría das empresas teñen grandes baleirado de probas."
  
  
  "Eu vou."
  
  
  "Por favor, chame o número seis de cada dez a nove da mañá."
  
  
  "El vai facer. Adeus."
  
  
  "Adeus e boa sorte."
  
  
  Nick colgado, eliminado os fíos, e substituíu o teléfono. Marrón pequeno portátil mesturar foron un dos Stewart máis enxeñosos aparellos. Scrambler patróns son infinitas. El proxectou marrón pequeno caixas con transistor circuítos embalado nun paquete menor que un regulares porte paquete de cigarros, con dez-cambiar pin.
  
  
  Se ambos non eran definido para "78", o audio modulación foi rabiscos. Só no caso - cada dous meses as caixas foron modificados para os máis novos, con novas scrambler esquemas e dez novas seleccións. Nick puxo un smoking e foi para Ruth do Paxaro .
  
  
  O Cushing Encontro é unha anual de todos os amigos encontro con cócteles, cea, entretemento, e bebé danza, na IH de dous centos de hectáreas de propiedade en Virxinia. A atmosfera era grande.
  
  
  Como eles foron para abaixo a longo camiño, luces de cores brillando no crepúsculo, música drifted a través do conservatorios á esquerda, e eles tiveron que esperar un pouco como sólido persoas saíron en torno dos seus coches e o persoal de mantemento levou ih fóra. Brillante limos foron popular - Cadillacs quedou fóra.
  
  
  Nick, dixo: "eu supoño que xa estivo aquí antes?"
  
  
  "Moitas veces. Alicia e eu adoitaba xogar tenis todo o tempo. Agora eu ás veces veñen aquí para fins de semana."
  
  
  "Como moitas pistas de tenis están alí?"
  
  
  "Tres, a conta de Odín na sala."
  
  
  "Unha boa vida. Nome o diñeiro."
  
  
  "Meu pai di que porque a maioría das persoas son tan estúpido, non hai escusa para unha persoa con un cerebro non para facer-se rico."
  
  
  "O Cushing familia foi ricos para sete xeracións. Todos os cerebros?"
  
  
  "Meu pai di que a xente estúpida para o traballo de tantas horas. A ver se para unha morea de tempo, que el chama. Oni outros súa escravitude, porque a liberdade é terrible. Ten que traballar para si mesmo. Usar esta opción."
  
  
  "Eu estou nunca no lugar seguro na hora certa." Nick suspirou. "Eles me enviar para o campo de dez anos despois do inicio da produción de petróleo."
  
  
  El sorriu mentres subían o tres de ancho pasos. Fermosos ollos negros estudou el. A medida que camiñaba a través do túnel-como gramos iluminado por luces de cores, ela preguntou: "Cal é o problema?": "Quere que a ela para falar co seu pai?"
  
  
  "A súa gran aberto. Especialmente cando vexo tal partido. Só non me faga perder o traballo que eu xa teño."
  
  
  "Jerry, que está a ser conservador. Este non é o camiño para ser rico."
  
  
  "Isto é como se probe ficar rico," el murmurou, pero ela foi un saúdo alto loira en unha liña de ben vestida a xente na entrada da tenda xigante. Ego deu Alicia Cushing e catorce outras persoas na sala de espera, seis deles chamado Chorro. El memorizado cada nome e rostro.
  
  
  Eles cruzaron a liña ao longo mostrador , un sesenta metros de alto mesa cuberta con unha folla de neve. Eles trocaron saúdos con varias persoas que sabía Ruth ou "que bo mozo magnate do petróleo, Jerry Deming." Nick ten dous brandies nas rochas do camareiro, que mirou sorprendido pola orde, pero tiña un. Andaron uns metros de distancia dende a barra e parou para bebidas.
  
  
  A gran tenda podería albergar un de dous anel de circo, con sala de esquerda para dous bocca xogos, e el só conseguiu manexar o estourido en torno a pedra conservatorio é adxacente. A través do alto de windows, Nick podía ver outra longa barra de dentro, e a xente bailando sobre o pulido pisos.
  
  
  El observou que o lanches en longas mesas fronte ao bar na tenda estaban preparados no lugar. Asados, aves, e caviar, seguido de jaleco branco atendentes que habilmente preparado o aperitivo que pediu, tería alimentados un Chinés aldea para unha semana enteira. Entre os invitados, el viu catro Americano xenerais el sabía, e seis en torno a outros países, el non sabía.
  
  
  Eles pararon para falar Congresista Andrews e Ego é sobriña - el introduciu a ela en todas as partes como a súa sobriña, pero Non tiña este arrogante mirada dunha nena aburrido de facer a súa lección de casa nas sombras - e mentres Nick estaba pensativo, Ruth miradas trocados con Ego de volta. Eu vin de volta con unha muller Chinesa en outro grupo. Ih miradas foron rápido, e xa que eles foron completamente expressionless, eles estaban escondidos.
  
  
  Nós tenden a clasificar o pobo Chinés como pequeno, suave, e mesmo útil. A nena que fora o intercambio rápido de recoñecemento de sinais con Ruth foi o grande dominador, e a negra ollar no seu intelixente ollos negros foi chocante, porque veu baixo cellas que fora deliberadamente arrincou para enfatizar a inclinación. "Leste?" eles parecían desafiar. "Vostede está maldita dereita. Manteña-se se atreve."
  
  
  Iso é exactamente o que Nick estaba impresionado con un momento máis tarde, cando Ruth introduciu Ego para Ginny Aling. El vira o seu noutras partes, coidadosamente verificados o seu nome na súa mental lista, pero esta foi a primeira cal el sentiu baixo a influencia do seu ollar - case fundido brasas desde os brillantes ollos por riba rolda meixelas, a suavidade da que foi contestada por limpo, forte, fiberboard do seu rostro e a negra curva dos seus beizos vermellos.
  
  
  El dixo, " eu estou particularmente contento para atender vostede, Señorita Aling."
  
  
  O negro brillante cellas subiu unha fracción de un centímetro. Nick pensamento, " Ela é incrible-unha beleza, como el na TV ou películas." "Si, porque eu vin a un Pan-Americana partido dous domingos atrás. Eu estaba esperando para atender-lo de volta, entón."
  
  
  "Vostede está interesado en Oriente? Ou China si? Ou nenas?"
  
  
  "Todas estas tres cousas."
  
  
  "Vostede é un diplomático, o Sr Deming?"
  
  
  "non. Só unha pequena magnate do petróleo."
  
  
  "Como son o Sr Murchison e o Sr Caza?"
  
  
  "non. A diferenza é de preto de tres millóns de dólares. Eu traballo como un oficial de alí."
  
  
  Ela sorriu. O seu ton era suave e profundo, e o seu inglés era excelente,
  
  
  con o menor indicio de" perfecto", como se ela aprendera o ego ben ou falaba varias linguas e estaba a ser ensinados a rolda de todas as vogais. "Vostede é moi honesto. A maioría dos homes pode coñecer, dar-se unha pequena aumentar. Vostede podería só dicir:" eu estou oficial de negocio."
  
  
  "Vostede tería atopado fóra, e a miña integridade clasificación tería caeu."
  
  
  "Vostede é unha persoa honesta?"
  
  
  "Eu quero ser coñecido como unha persoa honesta."
  
  
  "Por que non?"
  
  
  "Porque eu prometín a miña nai. E cando eu mentir para ti, vai crer en min."
  
  
  Ela estaba rindo. El sentiu unha agradable sensación de formigamento nas súas costas. Nós non fixemos moitos deles. Ruth estaba a falar con Ginny está acompañantes, un home alto, delgado, Eua tipo. Ela se virou e dixo: "Jerry, ten que coñeceu Patrick Valdez?"
  
  
  "De ningún xeito."
  
  
  Ruth trasladouse e poñer o cuarteto de volta xuntos, fóra do grupo chamado Nick os políticos, munición, e os catro nacionalidades. Congresista Crixus, que xa era alto como de costume, estaba contando unha historia - o público é egos finxiu estar interesado en el porque el era o vello diaño Crixus, con antigüidade, comisións, e control de preto de trinta mil millóns de dólares por valor de créditos.
  
  
  "Pat, este é Jerry Deming," dixo Ruth. Isto significa que vai saber que non son competidores"
  
  
  Valdez mostrou o seu fermosos dentes brancos e apertou as mans. "Quizais nós estamos facendo as nenas bonitas," el dixo. "Vostedes dous deben saber que."
  
  
  "O que un bo xeito de pagar un eloxio, "dixo Ruth." Ginny, Jerry, vai desculpe-nos por un segundo? Bob Quitlock quere coñecer Pat. Imos acompaña-lo na conservatorios en dez minutos. Xunto á orquestra".
  
  
  "Por suposto", dixo Nick, e viu o par facer o seu camiño a través da multitude crecente. Ruth ten unha incrible figura, el pensou, ata que ollar para Ginny. El virou-se para ela. "E vostede? A princesa está de vacacións?"
  
  
  "Eu non penso así, pero grazas a ti. Eu traballo para Ling-Taiwán Exportación Empresa."
  
  
  "Eu penso que podería ser un modelo. Honesta, Ginny, eu teño nunca vin unha película, un Chinés rapaza tan fermosa como vostede. Ou tan alto."
  
  
  "Grazas. Non estamos todos pequenas flores. A miña familia veu do norte da China. Son grandes alí. Isto é moi semellante ao Suecia. Montañas e do mar. Moita comida boa."
  
  
  "Como eles están facendo baixo Mao?"
  
  
  Em penso que el viu os seus ollos brillo, pero el non podía ler as súas emocións. "Saímos con Chang. Eu non oín moito dela."
  
  
  El a levou para o xardín de inverno, trouxo unha bebida, e pediu-lle un pouco máis suave preguntas. Recibiu suave, pouco informativa respostas. En un vestido de verde pálido que contrasta perfectamente coa súa elegante cabelo negro e ollos brillantes, ela quedou fóra. El viu os outros homes asistir.
  
  
  Ela sabía que unha morea de persoas que sorriu e balance a cabeza ou unha pausa para dicir algunhas palabras. Ela defendeu fóra algúns dos homes que quería estar con ela, un cambio de ritmo que creou unha parede de xeo ata que se cambiou. Ela nunca doe-
  
  
  Ed, ela só foi para o deep freeze armario e saíu así que eles deixaron.
  
  
  El descubriu que ela bailou ben, e que quedou no chan porque era divertido - e porque Nick realmente gusta o sentir de la nos seus brazos e o perfume do seu perfume e corpo. Cando Ruth e Valdez volveu, eles cambiaron danzas, bebeu moito, e formou un grupo na esquina da sala grande, composta de persoas Nick coñeceu e algúns non.
  
  
  Durante unha pausa, dixo Ruth, eu estou de pé a carón Ginny, " Pode escusa nós por uns minutos? A cea debe ser feito agora, e queremos actualizar a nós mesmos."
  
  
  Nick quedou con Pat. Eles tomaron fresco bebidas e, como de costume, cumprimentamos con agasallos. El non aprender nada novo desde o Sur Americano.
  
  
  Só en mulleres sala, Ruth dixo Neville, " ¿Que pensas de nen despois dun ollar coidadoso?"
  
  
  "Eu creo que xa conseguiu este tempo. Non é un soño feito realidade? "Moitas persoas están máis interesante que o Animal de compañía."
  
  
  "O líder di que se Deming xunta, esquecer Pat."
  
  
  "Eu sei." Ruth suspirou. "Eu vou tomar o ego fóra das súas mans como acordado. De calquera xeito, el é un bo bailarín. Pero vai descubrir que Deming é realmente algo máis. Tanto encanto para gastar no negocio do petróleo. E que todos os humanos. El case virou-se nas mesas. Líder. Vostede tería riu. Por suposto, o Líder traxectoria ih de volta-e el non é tolo sobre iso. Eu creo que admira Deming para que. El recomenda ego para a Orde."
  
  
  As nenas estaban en unha das moitas mulleres de salas - totalmente equipada vestiarios e baños. Neville mirou para o mobiliario caro. "Debemos falar aquí?"
  
  
  "Seguro", Ruth respondeu, retoque seu exquisito beizos sobre un dos xigantes espellos. "Vostede sabe que o militar e político espía só nas saídas. Estas son todas as entradas. Pode espiar individuos e truco outra persoa con outro, pero se vostede é pego de espionaxe sobre un grupo, que é aparafusados."
  
  
  Ginny suspirou. "Vostede sabe, non hai moito máis sobre a política do que o seu. Pero sei que a xente. Hai algo sobre este Deming que me molesta. É tamén moi alto. Xa reparou que os xenerais son feitas de bronce, especialmente h cabezas? Cirúrxico persoas tornouse cirúrxico, e oilmen converteuse oleosa? Ben, Deming é sólido e rápido, e vostede e o Líder descubriron que el ten a coraxe.
  
  
  Non encaixa coa imaxe de un magnate do petróleo."
  
  
  "Eu vou dicir que vostede está familiarizado cos homes. Ela nunca pensei de que xeito. Pero eu creo que estas son as razóns polas que a Orde está interesado en Deming. El é máis que un empresario. El, como todos eles, está interesado en diñeiro. o que é esta noite. Ofrecer-lle algo que penso que ía traballar. Eu suxeriu que o meu pai pode ter algo para el, pero el non morder a isca."
  
  
  "Os nenos son o coidado ..."
  
  
  "Por suposto. Este é un plus. Emu gusta de nenas se está con medo de que vai comezar outro como Carl Comstock."
  
  
  "non. Eu dixen que eu sabía Deming foi un home de verdade. Simplemente... Ben, quizais el é un valioso tipo, eu non estou acostumado a iso. Eu sentín que el ás veces levaba unha máscara, só coma nós."
  
  
  "Eu non obter esa impresión, Ginny. Pero teña coidado. Se el é un ladrón, que non precisa del." Ruth suspirou. "Pero que tipo de corpo..."
  
  
  "Non está con ciúmes?"
  
  
  "Por suposto que non. Se eu tivese unha elección, eu escollería el. Se dela ten a orde, a súa beru pat e facer máis do ego."
  
  
  O que Ruth e Ginny non discutir - nunca o fixo - foi ih está condicionada gusto para Caucasian, non Oriental homes. Como a maioría das nenas que creceu nunha determinada sociedade, que aceptou o ego da norma. O Ih ideal foi Gregory Peck ou, Lee Marvin. O Ih líder era consciente de que iso - el estaba completamente informado polo Primeiro Comandante, que discutiu con coidado co seu psicólogo Lindhauer.
  
  
  As nenas pechou as súas bolsas. Ruth comezou a saír, pero Ginny realizada de volta. "O que eu debería facer", ela preguntou, pensativo, " se Deming non é o que Hema pensa que é? Eu aínda teño esa sensación estraña..."
  
  
  "Que non pode ser de outro equipo?"
  
  
  "Si".
  
  
  Ruth fixo unha pausa, o seu rostro expressionless por un momento, a continuación, popa. "Eu quero que eu non era vostede, se está mal, Ginny. Pero se está seguro, o dela, eu creo que hai só unha cousa esquerda."
  
  
  "Regra sete?"
  
  
  "Si. Cubrir o seu ego."
  
  
  "Eu nunca fixo que a decisión sobre o meu propio."
  
  
  "A regra é clara. Poñer sobre o ego. Non deixe calquera pegadas."
  
  
  Capítulo IV.
  
  
  
  Desde a real Nick Carter non era un home que atraeu persoas, homes e mulleres, cando as nenas volveron para o conservatorio, que viu ego da terraza no centro dunha gran grupo. El estaba a charlar con un Aire Forza estrela sobre a artillería tácticas en Corea. Dous empresarios coñeceu ao recén inaugurado Ford Teatro intentou atraer ego atención por falar de aceite. O arrebatadora ruivo con quen tiña trocado quente comentarios en un pequeno, íntimo partido estaba falando Pat Valdez, mentres ela quería unha oportunidade para abrir Nick ollos. Varias outras parellas, dixo, "Hey, é Jerry Deming!" e espremer a través.
  
  
  "Olle para iso", dixo Ruth. "É moi bo de máis para ser verdade."
  
  
  "É o petróleo," dixo Neville.
  
  
  "É un hobby."
  
  
  "E a capacidade de vender. Eu manter o diñeiro, el vende estas cousas en tanques."
  
  
  "Eu creo que el sabe."
  
  
  Ruth dixo Nick e Jenny chegou Pat cando o suave campás soaron sobre o altofalante e calmou a multitude.
  
  
  "Parece SS ESTADOS UNIDOS," o ruivo chirped en voz alta. Ela estaba case alí para Nick, e agora estaba perdido para ela para o momento. El viu-lo para fóra do canto do ollo, escribiu-lo para abaixo para referencia, pero non mostra-lo.
  
  
  Unha voz de home veu sobre o falantes en suave, oval tons que soou profesional: "Boa noite, todo o mundo. O Cushing familia recibe a unha cea de todos os seus amigos, e me pediu para dicir algunhas palabras. É o oitenta-quinto aniversario. unha cea que foi iniciado por Napoleón Cushing para un moi inusual finalidade. El intentou introducir a filantrópico e idealista Washington comunidade a necesidade de máis misioneiros no Extremo Oriente, especialmente en China. recibir diversas apoio para este nobre enorme ."
  
  
  Nick tomou un grolo de súa bebida e pensei: "Oh meu Deus, poñer o Buda na cesta." Construír o seu propio me casa, onde búfalos percorren máis de latas de queroseno e gasolina.
  
  
  O untuoso voz continuou. "Este proxecto ten sido un pouco reducida durante varios anos, debido a circunstancias, pero o Cushing familia sinceramente espera que as boas obras será retomado en breve.
  
  
  "Debido ao tamaño actual da cea anual, mesas foron colocados no Madison comedor, Hamilton Hall en a esquerda, e a gran sala na parte de atrás da casa."
  
  
  Ruth espremer Nick man e dixo, cunha risadinha, "Ximnasio."
  
  
  O orador concluíu: "a Maioría da xente ao redor que foron aconsellamos onde atopar o seu lugar tarxetas. Se non está seguro, o mordomo na entrada para cada cuarto ten unha lista de invitados e pode aconsellamos-lo. A cea será servida en trinta minutos. O Cushing familia di, unha vez máis, grazas a todos por vir."
  
  
  Ruth preguntou Nick ," xa estivo aquí antes?"
  
  
  "non. Eu estou a traballar o meu camiño ata."
  
  
  "Ir mirar para as cousas en Monroe cuarto. É tan interesante como un museo." Ela aceno para Ginny e Pat a segui-los e deixou o grupo.
  
  
  Parecía a Nick que eles pasaron a través de París. Eles foron ata escaleiras de ancho, a través de grandes corredores que parecía hotel corredores, excepto que o mobiliario foi variada e caro,
  
  
  e cada poucos metros, un servo ía estar na fronte de mesa para dar consellos, se é necesario. Nick, dixo, " Eles teñen os seus propios exércitos."
  
  
  "Case. Alicia dixo que contratou sesenta persoas antes de que eles reducido hai uns anos. Algúns torno a eles foron, probablemente, contratado para a ocasión."
  
  
  "Eles impresionar-me."
  
  
  "Vostede debería ter visto isto, hai algúns anos. Todos estaban vestidos como corte francesa públicos. Alicia Visco ten algo que ver coa modernización".
  
  
  Monroe Salón ofrecidos unha selección impresionante de obxectos de arte, moitos dos cales son de valor inestimable, e foi gardado por dous detectives privados e unha popa-faced home que parecía unha antiga familia servo. Nick dixo: "quenta-lo para engadir ata un dólar, non é?"
  
  
  "Como?" Ginny preguntou curiosamente.
  
  
  "Todas estas cousas marabillosas foron dadas para o misioneiros, ela, eu creo que, pola súa grata compatriotas."
  
  
  Ginny e Ruth miradas trocados. Pat parecía a piques de rir, pero cambiou de idea. Eles deixaron a través outra porta e entrou Madison é comedor.
  
  
  A comida foi excelente: un bo presente, peixe e carne. Nick identificados choi-ngou tong, Omar en Cantonés, sur-dou-chau-ih-yok, e Bok-choi-ngou antes de dar-se cando un fervendo anaco de Chateaubriand foi colocado na fronte del. "Onde podemos oferta isto?", el murmurou para Ruth.
  
  
  "Probar como é delicioso," ela respondeu. "Frederick de Cushing IV, persoalmente, elixe o menú."
  
  
  "Quen é el?"
  
  
  "Quinta da dereita na táboa principal. El tiña setenta e oito anos de idade. Eu estou en un leve dieta min mesmo."
  
  
  "Eu vou estar con el despois diso."
  
  
  Había catro vasos de viño en cada porción, e eles non podían estar baleiro. Nick tomou un grolo de media polgada de cada un deles e respondeu para algúns agasallos, pero a gran maioría dos clientes foron coradas e borracho polo tempo que o alegre burro chegou, un ananás hardtack con chantilly.
  
  
  Entón, todo pasou sen problemas e de forma rápida, para Nick completa satisfacción. Os hóspedes teñen volveu para o xardín de inverno, e para a tenda, onde bares agora vender café e licores, ademais dunha enorme cantidade de alcohol en case todas as formas inventado polo home. Ginny dixo a Eles que ela non tiña vir a cear con Pat ... Ruth obxectivo de súpeto doía: "Todo o que copiosa eda.".. e el atopou-se a bailar con Ginny mentres Ruth desapareceu. Pat é vinculación coa ruivo.
  
  
  Pouco antes da medianoite, Jerry Deming recibiu unha chamada con unha nota dicindo: "Meu querido, está mal." Nada serio, só moita comida. Ela foi a casa coa familia Reynolds. Pode ofrecer Ginny un paseo para a cidade para Ego. Por favor, chame-me o mañá. Ruth.
  
  
  El entregou a carta gravemente a Ginny. Os ollos negros brillaron, e o fermoso corpo foi envolto en ego abrazar. "Eu sinto moito sobre Ruth," Ginny murmurou, " pero eu estou feliz da miña boa fortuna."
  
  
  A música foi suave, e houbo menos xente no chan como o viño-borracho invitados dispersos. Como eles circulou lentamente na esquina, Nick preguntou: "Cal é o seu nome?": "Como está sentindo?"
  
  
  "Gran. Eu teño un ferro dixestión." Ela suspirou. "É un luxo negocio, non é?"
  
  
  "Gran. Todo o que precisaba era a pantasma de Vasily Zakharov xurdindo á beira da piscina á medianoite."
  
  
  "Foi el diversión?"
  
  
  "A maior parte do tempo."
  
  
  Nick inalado o seu perfume de novo. El invadiu a uem é ventas por medio do seu pelo brillante e brillante ocultar, e saboreado como un afrodisíaco. Ela agarrou a el con un suave urxencia que suxeriu cariño, paixón, ou unha mestura de ambos. El sentiu a calor na parte de atrás do seu pescozo e nas costas. Pode aumentar a temperatura con Ginny, e sobre Ginny. El esperaba que non estaba a viúva negra, que estaba a ser feito para trasfega o seu fermoso ás de bolboreta como isca. Aínda que ela era como este, sería interesante, quizais delicioso, e el estaba ansioso para coñecer o talento persoa que lle ensinou tales habilidades.
  
  
  Unha hora máis tarde, el foi ao Paxaro, exceso de velocidade en dirección a Washington, DC, con Ginny está quente, perfumado corpo preme contra Ego brazo. El pensou que cambiar de Ruth para Ginny podería ter sido rebuscado. Non é que el minded. Para o seu MACHADO de asignación ou de pracer persoal, el ía tomar un ou o outro. Ginny parecía moi simpático - ou quizais fose porque a beber. El apertou súa ee. Entón eu penso - pero, primeiro...
  
  
  "Meu querido," dixo, " eu espero Ruth está todo correcto. Ela me lembra de Susie Quong. Vostede sabe ela?"
  
  
  A pausa foi moi longo. Ela tiña que decidir se quere mentir, el pensamento, e, a continuación, ela chegou á conclusión de que a verdade foi o máis lóxico e segura. Pero como? Eu non creo que son moi semellantes."
  
  
  "Eles teñen o mesmo oriental encanto. Quero dicir, xa sabe o que eles están dicindo, pero ás veces non podes imaxinar o que está a pensar, pero vostede sabe, sería moi moi interesante se puidese."
  
  
  Ela considerou. "Eu sei o que quere dicir, Jerry. Si, eles son fermosos nenas". Ela soou indistinta e suavemente rolou a súa cabeza para Emu ombreiro.
  
  
  "E Ann Así Ling," el continuou. "Hai unha rapaza que sempre me fai pensar sobre as flores producido por lotus e o té perfumado no xardín Chinés."
  
  
  Ginny só suspirou.
  
  
  "Vostede sabe, Ann?"
  
  
  Outra pausa. Para estestvenno, nenas do mesmo fondo que moitas veces executar para o outro, xeralmente estar xuntos e intercambio de notas. Eu creo que eu sei de un centenar deles
  
  
  Vermello bonito mulleres Chinesas en Washington." Eles montaron en silencio por varios quilómetros. El preguntou se el fora moi lonxe, por depender de alcohol nela. El quedou sorprendido cando, preguntou ela, " Por que está tan interesado en Chinés nenas? "
  
  
  "Eu estaba no Leste por un tempo. Cultura chinesa intrigas min. Eu, como a atmosfera, eda, tradicións, nenas...", El tivo un gran peito e suavemente acariciou-lo con seus dedos sensibles. Ela aconchegou-se.
  
  
  "Isto é bo", ela murmurou. "Vostede sabe que os Chineses son boas persoas de negocios. Practicamente en todas as partes que a terra, que se desenvolven na negociación."
  
  
  "Eu notei ela. El tivo relacións con empresas Chinesas. De confianza. Boa reputación."
  
  
  "Non se pode facer unha chea de diñeiro, Jerry?"
  
  
  "O suficiente para pasar. Se queres ver como eu vivo, imos deixar na miña casa para unha bebida antes de tomar a casa."
  
  
  "Todo ben", ela dixo preguizosamente. "Pero por diñeiro, eu significa gañar cartos para min mesmo, non só os salarios. Para que eles veñen en boa miles de anacos, e poida que non ten que pagar moito imposto sobre eles. É unha forma de gañar diñeiro."
  
  
  "É verdade", el concordou.
  
  
  "O meu primo está no negocio do petróleo," ela continuou. "El falou sobre atopar outro compañeiro. Non hai anexos. Unha nova matemáticas principais sería garantir un salario decente se tiña experiencia real na industria do petróleo. Pero se se con éxito, que vai dividir os beneficios."
  
  
  "O seu hotel quere coñecer o seu primo."
  
  
  "Eu vou che dicir cando vexo ego."
  
  
  "Eu vou dar a miña tarxeta de xeito que pode chamar-me."
  
  
  "Por favor, facelo. O seu hotel debería axudar." Unha fina, forte man agarrou o ego de cada tribo.
  
  
  Dúas horas e catro bebidas máis tarde, unha fermosa man estaba axustado a mesma cousa para cada tribo con un moito máis firme tocar e tocar un moito maior ego do corpo. Nick estaba satisfeito, el pensamento, coa facilidade coa que ela acordou estar en Ego apartamento antes de que el levou a súa casa, para que ela describiu como "o lugar da familia compras en Chevy Chase".
  
  
  Unha bebida? Ela foi estúpido, pero eu non creo que podería obter calquera máis palabras fóra de ela sobre o seu primo ou a familia de correo de negocios. "Eu axudar na oficina", engadiu ela, como se non tiña un automática silenciador.
  
  
  Xogar en? Ela non protesta en menor cando el aconsellamos-los a aproveitar os seus zapatos para o confort - a continuación, o seu vestido e ego listrado pantalóns... "de xeito que non pode relaxarse e non engurras todos ih."
  
  
  Esparramado no sofá diante da fiestra con vistas panorámicas a Anacostia Río, coas luces se apagaron, a música suave, xeo, bicarbonato de sodio, e whisky amoreadas ao lado do sofá para Emu non teñen que ir moi lonxe, Nick pensamento contento, o Que é unha forma de gañar a vida.
  
  
  Parcialmente a roupa, Neville mirou máis fermoso que nunca. Ela estaba a usar un par de seda xardineira e un sutiã sen tirantes, e a súa pel era un delicioso visco sombra de amarelo-dourada pexego en un momento de empresa de maduración antes de ser substituído polo vermello suavidade. O seu cabelo, el pensou, foi a cor da fresco aceite que tiña derramado na comida tanques nunha noite escura - ouro negro.
  
  
  El bico-la completamente, pero non tan continua como ela tería gusto. El acariciou e acariciou-lle, e deixe o seu soño. El foi paciente, ata que ela dixo, de súpeto, houbo silencio todo: "eu podo sentir que, Jerry. Quere facer o amor para min, non é?"
  
  
  "Si".
  
  
  "Vostede é fácil falar, Jerry Deming. Xa foi casada?"
  
  
  "De ningún xeito."
  
  
  "Pero se coñecía unha morea de nenas".
  
  
  "Si".
  
  
  "En torno a piscina ao aire libre?"
  
  
  "Si". El deu respostas curtas suavemente, rapidamente o suficiente para amosar que eles estaban certos - e eles eran de verdade, pero non é un indicio de brevidade ou irritación cando cuestionada.
  
  
  "Se sente como lle gusta de min?"
  
  
  "Así como calquera neno que eu xa coñecín. Está absolutamente fermoso. Especies exóticas. Máis fermosa que calquera foto de un Chinesa princesa, porque é quente e vivo".
  
  
  "Pode apostar que é dela," ela respiraba, e virou-se para afrontalo lo. "E vai aprender algo", engadiu ela antes ih beizos coñeceu.
  
  
  El non ten tempo para se preocupar moito sobre iso, porque Neville estaba facendo amor, e as súas actividades necesaria toda a súa atención. Ela era unha emocionante imán que atraeu a súa paixón fóra e de fóra, e así que sentir o ego tirar e permitir-se a andar unha fracción de un centímetro, que son capturados por unha atracción irresistíbel, e nada pode impedir-lo de afundido no núcleo. E unha vez que cambiou, que non quere parar.
  
  
  Ela non violar o ego, nin a atención de unha prostituta, dado profesional de intensidade na lonxitude do brazo. Neville fixo o amor como se ela tiña unha licenza para facelo, con habilidade, calor, e tal pracer persoal que eran simplemente espantado. O home sería un tolo se non relaxarse, e ninguén nunca chamado Nick un tolo.
  
  
  Colaborou, contribuíu, e foi agradecido pola boa fortuna. El tiña máis que un ego parte dos sensual sesións na súa vida, e el sabía que tiña gañado ih non por casualidade, senón porque a súa atracción física para as mulleres.
  
  
  Con Ginny - como con outros que precisaba de amor e só esixe o dereito de cambio ofrecen a abrir os seus corazóns, mentes e corpos de ancho-o negocio foi feito. Nick suavemente e sutilmente eliminado a carga.
  
  
  Como el estaba alí, co seu peirao o cabelo negro cubrindo Ego rostro, que era o gusto da ih textura coa súa lingua e se pregunta de novo que tipo de perfume foi, Nick pensamento, gran.
  
  
  Para as dúas últimas horas, tiña sido feliz - e el estaba seguro de que el dera tanto como el recibira.
  
  
  O seu cabelo estaba lentamente a ser levado de volta a partir de contacto coa súa pel e substituído con brillantes ollos negros e un malicioso sorriso - o elfo destacou full-length baixo a luz feble dunha única lámpada, que logo se apagaron por draping o seu manto sobre ela. "Feliz?"
  
  
  "Atordoado. Super-animado, " el dixo moi xentilmente.
  
  
  "Eu sinto que forma tamén. Vostede sabe o que."
  
  
  "Eu podo sentir iso."
  
  
  Ela virou a uem é cabeza sobre o seu ombreiro, o xigante elf stahl suave e que flúe ao longo de toda a súa lonxitude. "Por que non pode a xente ser feliz con el? Levántanse e argumentar. Ou deixan sen unha palabra amable. Ou homes andar lonxe del para beber ou loitar estúpidas guerras."
  
  
  "Isto significa que," dixo Nick en sorpresa, " a maioría da xente non ten. Eles son tamén salientou, auto-centrado, ou inexperto. Como facer dúas persoas, como nos veñen xunto? Ambos os doadores. Ambos son paciente. . Vostede sabe, todo o mundo pensa que está natural xogadores, conversadores, e amantes. A maioría da xente nunca descubrir que eles realmente non sei unha maldita cousa sobre nós, sobre a ninguén ao seu redor. Como para cavar, de aprendizaxe e desenvolvendo habilidades-nunca se preocupe."
  
  
  "Pensas que ela é cualificado?"
  
  
  Nick penso sobre o sexto ou sete variedades de habilidades ela demostrou, ata agora un furón. "Vostede é moi cualificados."
  
  
  "Watch".
  
  
  O ouro elf caeu ao chan coa facilidade de acrobat. A arte dos seus movementos tomou o seu alento, e o ondulante, perfecto curvas da súa seos, coxas, e garupa fixo correr a súa lingua nos seus beizos e comelas. Ela estaba sentada con ampla pernas, sorriu na uem, entón se inclinou cara atrás, e de súpeto o seu destino estaba entre a súa perna, beizos vermellos aínda enrolado. "Vostede xa viu iso antes?"
  
  
  "Só no escenario!", el apoiou-se sobre un cóbado.
  
  
  "Ou iso?" Ela lentamente se levantou, inclinouse e aplicada súas mans para a parede a parede alfombras, e, a continuación, sen problemas, un centímetro de cada vez, ergueu puro dedos dos pés ata ih rosa uñas foron definidos no teito, a continuación, baixou ih k-lo ata que só bater a cama e chegou o chan, flexión en un estilete arco.
  
  
  Estaba mirando a metade da rapaza. Unha historia interesante, pero estrañamente preocupante. Baixo a luz feble, que foi cortada na cintura. A súa voz suave foi discreto. "Vostede é un atleta, Jerry. Vostede é un poderoso home. Pode facer iso?"
  
  
  "Deus, non," el dixo con certo temor. A media sombra, virou de volta para unha altura de ouro rapaza. O soño xorde, risas. "Ten que ter adestrado toda a súa vida. Vostede - vostede foi para o concerto de negocios concerto?"
  
  
  "Cando ela era pequena. Nós adestrados cada día. Partes de dúas ou tres veces ao día. Ela continuou na mesma liña. Eu creo que é bo para ti. Ela nunca foi mal na súa vida."
  
  
  "Debe ser un gran éxito en festas."
  
  
  "Eu nunca realizar de novo. Só voto como este. Para alguén que é particularmente bo. Ten outros usos..." Ela veu para abaixo enriba del, bico el, e tirou de volta para mirar para el, pensativo. "Está preparado de novo", ela dixo en sorpresa. "O Poderoso home."
  
  
  "Vendo que non ía traer cada estatua na cidade para a vida."
  
  
  Ela riu, rolou para lonxe del, e, a continuación, se contorce menor ata que ela podía ver a parte superior do seu cabelo negro. Entón ela rolou sobre a cama, e ela moito tempo, áxil pernas xiro de 180 graos, un lixeiro arco, ata que ela estaba inclinado sobre dúas veces de novo, curling de volta para si mesma.
  
  
  "Agora, miña querida." A súa voz foi abafada para o seu propio estómago.
  
  
  "Actualmente?"
  
  
  "Vai ver a voz. Vai ser diferente."
  
  
  Cando o fixo, Nick sentiu extraordinariamente animado e ansioso. El se compracía do seu perfecto auto - control - obedientemente realizando a súa diarias de ioga e Zen exercicios-pero agora emu non ten que convencer a si mesmo.
  
  
  El nadou a un quente cova onde unha fermosa rapaza foi esperando por ego, pero el non podería tocala. Estaba só e dereita con ela. Andou todo o camiño, natación na súa cruzou os brazos, descansando a cabeza sobre eles.
  
  
  El sentiu o sedoso cóxegas seu cabelo flotar ata o seu ego coxas, e el pensou que podería ter ido a través profundidades por un momento, pero o peixe grande coa súa húmido e suave boca colleu o xemelgo esferas de ego masculinidade, e para outro momento, el loitou contra a perda de control. pero a ledicia era moi grande, e el pechou os ollos e deixar as sensacións varrer sobre o seu ego en doce escuridade da agradable profundidades. Era inusual. Foi unha rara cura experiencia. Un Bosnia e Hercegovina tribunal e condenado a El en vermello e vermello escuro, e virou-lo para a vida foguete de descoñecido tamaño, formigamento e latejante na plataforma de lanzamento, baixo o segredo do mar ata el finxiu quere, pero sabía que el era impotente, como con unha onda de deliciosos poder tiro no espazo ou, na que non importa agora, e os impulsores estoupou feliz en liña do entusiasmo axudantes.
  
  
  Cando el comprobado o seu reloxo, era 3: 07. Eles durmiron durante vinte minutos. El mexeu, e Ginny espertou, como de costume, alerta e alerta. "Tempo?" Ela preguntou con unha satisfeito suspiro. Cando el dixo que si, ela dixo: "é mellor eu ir a casa. A miña familia é tolerante, pero ... "
  
  
  No camiño para o Chevy Chase, Nick convencido a si mesmo que el ía ver en breve Ginny de novo .
  
  
  O rigor da parte de pago. A abundancia de tempo para comprobar Ann, Susie, e outros. Para Ego sorpresa, ela negouse a configurar calquera datas.
  
  
  "Eu teño que deixar, en torno á cidade en viaxe de negocios," ela dixo. "Call me en unha semana e eu vou ser feliz de ver ti - se aínda quere."
  
  
  "Vou chamar de ti", dixo gravemente. El sabía varias nenas bonitas ... algúns torno a eles foron distinguidos pola beleza, a intelixencia, a paixón, e algúns comúns e compartidos calidades. Pero Ginny Ahling era outra cousa!
  
  
  A continuación, houbo un saca-rolhas - onde ela estaba indo na empresa? Por que? A partir de hema? Isto podería estar relacionado mortes inexplicables ou Bauman anel?
  
  
  El dixo: "espero que a súa viaxe de negocios vai ser a un lugar lonxe deste quente período. Como era de esperar, os Británicos pagar unha tropical bonos para Washington débeda. Ela gustaría de un hotel de xeito que pode esgueirar-la para o Catskills, Asheville, ou Maine."
  
  
  "Que sería bo", ela dixo con aire soñador. "Quizais algún día. Estamos moi ocupados no momento. Na súa maioría de nós vai voar. Ou en aire acondicionado salas de conferencias." Ela estaba sonolento. O pálido gris primeira luz do amencer amolecida a escuridade cando ela dixo a el para deixar a un máis vellos da casa de dez ou doce salas. El estacionado detrás dunha pantalla de todo o arbustos. El decidiu non para probar a bomba que calquera máis - Jerry Deming estaba facendo ben en todos os departamentos, e que sería inútil para destruír todo, para afogar-lo moito.
  
  
  El a bicou por varios minutos. Ela murmurou: "Que era unha morea de diversión, Jerry. Pensar se quere presenta-lo para o meu primo. Sei que o camiño que se encarga de petróleo fai diñeiro real."
  
  
  "Eu teño decidido. Eu quero coñece-lo."
  
  
  Boa. Chamar-me en unha semana."
  
  
  E ela deixou.
  
  
  Eles lle gustaba ir de volta para o apartamento. Vostede pensaría que era un fresco, aínda legal día e non había moito tráfico. Cando el foi provocado, o leiteiro aceno na uem, e el acenou gustosamente reumatismo.
  
  
  El pensou de Ruth e Ginny. Eles foron os tiradores dunha longa liña de promotores. Vostede estaba nunha présa ou con fame. Eles poderían ter necesario Jerry Deming porque el parecía un teimoso e persoa experta neste negocio, que é onde o diñeiro fluíu en, se ten sorte a todos. Ou pode ser o ego é o primeiro valioso contacto con algo complexo e mortal.
  
  
  El axustar a alarma para 11: 50 da mañá. Cando espertou, el virou-se na rápido Farberware e chamada Ruth Moto.
  
  
  "Ola, Jerry..." ela non parecía doente.
  
  
  "Ola alí. Sentímolo, non se sentir ben, onte á noite. Vostede está sentindo mellor agora?"
  
  
  "Si. Eu espertou gran sentimento. Espero non facelo irritado por saír, pero eu podería ter feito o seu paciente, se eu tivese ficado. En definitiva, mala compañía."
  
  
  "Mentres vostede se sentir ben, de novo, iso é bo. Jenny e eu tiña un bo tempo." Oh, home, el pensou, pode luz este up. "Como sobre a cea hoxe á noite para compensar a perda de noite?"
  
  
  "Ama-lo."
  
  
  "By the way - Ginny me di que Non ten un primo en aceite de correo de negocios, e dela pode encaixar de algunha maneira. Eu non quero que sinto que eu estou poñendo-se nunha posición difícil, pero, - vostede sabe se ela e ela ten fortes lazos comerciais? "
  
  
  "Quere dicir que pode confiar Ginny opinión?"
  
  
  "Si, é iso."
  
  
  Houbo silencio. Entón ela dixo, " eu creo que si. Pode traer máis preto... seu campo."
  
  
  "Todo ben, grazas. O que vai facer o próximo mércores pola noite?" Nick foi tentado a falta unha pirueta cando el se lembraba Jenny plans. O que se poucos misterioso nenas están deixando "sobre as empresas"? "Eu estou indo a unha Rial concerto no Hilton - queres ir?"
  
  
  Houbo verdadeiro arrepentimento na súa voz. "Oh, Jerry, eu a amo, pero eu vou ser amarre toda a semana."
  
  
  "Toda a semana! Está saíndo?"
  
  
  "Ben ... si, eu vou estar fóra da cidade, a maioría dos domingos."
  
  
  "Vai ser un domingo aburrido para min," el dixo. "Eu vou ver vostede de preto de seis, Ruth. Procura-lo no seu lugar?"
  
  
  "Por favor."
  
  
  Despois de apagar o teléfono, el sentou-se sobre a alfombra en un lotus pose e comezou a facer ioga exercicios de respiración e de control muscular. Tiña progresando sobre o sexto ano de práctica - para o punto onde el podería ollar para o pulso no seu pulso, virou-se sobre os xeonllos dobrados, e ver como acelerado ou abrandou a vontade.Entón, quince minutos máis tarde, el deliberadamente volveu para o problema de estrañas mortes que inclúen Bowman, Ginny, e Ruth. Emu lle gustaba tanto de nenas. Eles eran estraños nalgúns aspectos, pero, único e diferente sempre interesado o ego. El contou a eventos en Maryland, Hawke comentarios, e Ruth é estraña enfermidade na Cushing cea. Pode crear un estándar en torno a eles ou recoñecer que todos os fíos de conexión pode ser unha coincidencia. El non podía lembrar sentimento tan impotente en Della... coa elección de respostas, pero non hai nada para comparar ih con.
  
  
  El vestido marrón pantalóns e un branco, camisa polo, foi para abaixo e chegou ao Gallaudet College, en un Paxaro. Foi a Nova York Avenue, virou á dereita para o Monte. Olivet viu un home esperando por ego, na intersección da Bladensburg Estrada.
  
  
  Esta persoa tiña unha dupla invisibilidade: completa cotián, máis un gasto, baixou desalento que fixo que inconscientemente rapidamente mimm el pobreza ou para saír do camiño.
  
  
  o ego infelicidade estaba en paz e non inmiscirse sobre a súa propia. Nick parou, e o home rapidamente entrou e levou cara a Lincoln Park e John Philip Sousa Ponte.
  
  
  Nick, dixo: "Cando ela o viu, ela foi convidada para mercar un groso abrigo e poñer un cinco-nota de dólar no seu agredidos peto."
  
  
  "Pode facelo", Falcón, respondeu. "Eu non teño o xantar. Tome algúns hamburguesas e leite en que lugar preto da Mariña Edificio. Podemos comer ih no coche."
  
  
  Aínda que Hawk non recoñecer o eloxio, Nick sabía que Eles gusta. O home máis vello pode facer marabillas con un agredidos chaqueta. Mesmo un tubo, puro, ou mesmo un sombreiro pode cambiar completamente o ego aparencia. Non era sobre o obxecto... Hawke tiña a capacidade de facer vello, canso e desanimado, ou arrogante, difícil, e pomposo, ou decenas de outros tipos. El era un experto en disfrazando a cousa real. O falcón podería ter desapareceu porque Stahl foi unha persoa común.
  
  
  Nick describir a súa noite con Ginny: "... entón eu levou a casa. Ela non vai ser aquí a próxima semana. Eu creo Ruth Moto vai estar alí, tamén. Pode que todos xuntos en algún lugar?"
  
  
  Falcón tomou un grolo de leite lentamente. "Tivo a súa casa de madrugada, eh?"
  
  
  "Si".
  
  
  "Ah, ser novo de novo e de traballo no campo. Que entreter nenas bonitas. Só con eles... diría catro ou cinco horas? O seu escravo nunha oficina aburrido."
  
  
  "Estabamos a falar Chinés xade," Nick, dixo suavemente. "É o seu hobby."
  
  
  "Eu sei que hai máis activo afeccións para Ginny."
  
  
  "Entón, non gastar todo o seu tempo na oficina. O que disfrazar utilizas? Algo así como Clifton Webb no antigo TV movies, eu creo?"
  
  
  "Vostede está preto. É bo para ver os seus mozos ben afinados métodos." El caeu o recipiente baleiro e sorriu. A continuación, el continuou: "Temos unha idea de onde as nenas poden ir. Os Señores ' Estate en Pensilvania acolle unha longa semana de conferencia chamada Conferencia de Negocios. O máis popular internacional empresarios. Primeiro de todo, cirúrxico, aeronaves e, por suposto, municións. "
  
  
  "Limpa o aceite de traballadores?"
  
  
  En calquera caso, o seu papel como Jerry Deming non vai en calquera lugar. Que coñecín moitas persoas ultimamente. Pero vostede é a persoa que ten que deixar.
  
  
  "O que sobre Lou Karl?"
  
  
  "El é, en Irán. Profundamente implicados. O hotel ego non tería levado para fóra."
  
  
  "Eu penso que de nen porque el sabe que a cirúrxico de negocios. E se hai nenas aí, calquera que sexa a identidade eu escolla debe ser unha completa cobertura".
  
  
  "Eu dubido que as nenas van circular entre os invitados."
  
  
  Nick asentiu gravemente, mentres observaba o DC-8 pasar o mimmo dun pequeno avión en un denso tira de Washington. Desde esta distancia, eles parecía perigosamente preto. "Eu vou ir. En calquera caso, esta pode ser a información falsa."
  
  
  Falcón riu. "Se isto é un intento de descubrir a miña opinión, que vai traballar. Sabemos sobre esa reunión porque temos sido seguimento da central telefónica durante seis días agora, sen interrupcións de máis de trinta minutos. algo grande e moi ben organizado. Se eles son os responsables últimos mortes que foron supostamente naturais, que son crueis e hábil."
  
  
  "Vostede deducir todo isto a través de conversas de teléfono?"
  
  
  "Non tentar atrae-me para fóra, meu neno - os expertos intentou facelo." Nick reprimiu un sorriso como o Falcón continuou: "Todos os anacos non se encaixan, pero eu podo sentir o estándar. Ir alí e ver como se encaixan."
  
  
  "Se eles están tan intelixente e rudo como pensa, pode ter que poñer-me xunto."
  
  
  "Eu dubido, Nicholas. Vostede sabe que eu creo das súas habilidades. É por iso que está a suceder alí. Se ir sobre o seu barco de cruceiro na mañá do domingo, eu vou atopalo no Bryan Punto. Se o río está lotado. xefe suroeste ata que todos estamos sos. "
  
  
  "Cando vai a métodos estar preparado para min?"
  
  
  "Martes en un garaxe en McLean. Pero eu vou che dar unha chea de prensa e a maioría dos documentos e mapas en domingo."
  
  
  Nick gustaba de cea con Ruth Devizes aquela noite, pero el non sabe nada de valor, e sobre Hawke consello, Stahl non presionar a cuestión. Eles se algún namorado momentos, mentres estacionados na praia, e en dous, el dirixiu a súa casa.
  
  
  El reuniuse con Hawke o domingo, e eles pasaron tres horas estudando os detalles coa precisión de dous arquitectos listo para asinar un contrato.
  
  
  O martes, Jerry Deming dixo o seu contestador, porteiro, e varias outras persoas importantes que estaba indo a Texas en viaxe de negocios, e voou lonxe en un Paxaro. Media hora máis tarde, el levou a través dun medio porte camión terminal do outro lado da rúa, lonxe da estrada, e por un momento, el e o ego do coche desapareceron da face da terra.
  
  
  Na mañá do mércores, os dous anos de idade, Buick saíu a través do camión garaxe e saíu para a Estrada 7 en Leesburg. Cando parou, un home caeu ao redor do coche e colleu un taxi cinco bloques para a oficina.
  
  
  Ninguén notou el como el camiñou lentamente para abaixo a rúa movemento, porque el non era o tipo de persoa que mirar dúas veces, aínda que mancia e cargaba unha simple marrón bastón. El podería ter sido un comerciante local, ou de alguén pai que viñera para obter un pouco de papel e unha lata de zume de laranxa. Ego cabelo e bigote foron gris, a súa pel era vermello e vermello, que tiña unha mala postura e ness demasiado grande para Alenka, aínda que ego corpo foi grande. Nen estaba vestindo un traxe azul escuro e o seu fillo estaba vestindo un gris disquete sombreiro.
  
  
  El contratou un taxi e ego foi levado de volta ao longo da Estrada 7 para o aeroporto,
  
  
  de onde saíu na carta de aluguer de oficina. O home detrás do mostrador me gustaba, porque el era tan educado e, obviamente, respectable.
  
  
  Ego documentos estaban en orde. Alastair Bedel Williams. É coidadosamente ih revisados. "O seu secretario reservados unha Aero Comandante, o Sr Williams, e foi para pagar en diñeiro." Ela converteuse en moi educado si mesma. "Desde que non teña levado con nós antes, queremos comprobar a fóra... persoalmente. Se non lle importa..."
  
  
  "Eu non culpo vostede. Unha cousa sensata a facer."
  
  
  Boa. Eu vou ir con vostede mesmo. Se non mente dunha muller..."
  
  
  "Vostede parece unha muller que non é un bo piloto. Eu podo dicir que a súa intelixencia. Eu supoño que ten a súa L. C. e o seu instrumento de clasificación."
  
  
  "Por que, si. Como vostede sabe?"
  
  
  "Eu sempre fun capaz de xulgar o carácter." E, Nick penso, non hai ningunha nena que está esforzarse para poñer pantalóns que vai deixar os homes chegar á fronte do seu - e está vello o suficiente para voar por horas.
  
  
  El fixo dous conxuntos - tanto perfecto. Ela dixo: "está moi bo, o Sr Williams. Estou feliz. Está indo a Carolina do Norte?"
  
  
  "Si".
  
  
  "Mapa de votación. Ir á oficina e nós imos presentar un plan de voo."
  
  
  Despois de completado o plan, dixo, " Dependendo das circunstancias, pode cambiar este plan para mañá. Eu vou persoalmente chamada a sala de control para calquera desviación. Por favor, non se preocupe sobre iso."
  
  
  Ela iluminou. "É tan bo ver alguén con metódica sentido común. Así, moitas persoas simplemente quere impressioná-lo. A súa foi a transpiración para algúns torno a eles por días."
  
  
  El deulle unha nota de dez dólares "En boa hora."
  
  
  Cando saíu, ela dixo: "Non, por favor" e "Grazas"no mesmo alento.
  
  
  Ao mediodía, Nick desembarcou na Manassas Municipal Aeroporto e chamou para cancelar o plan de voo. MACHADO sabía que os movementos dos golpes ao minuto, e podería controlar os controladores, pero despois dun rutina era menos probable para atraer a atención. Despois de deixar Manassas, el voou noroeste en un poderoso pouco de avión a través do Allegheny Montaña pasa, onde Unión e Cómplice cabalería tiña perseguido e intentou oferta outro apu unidade séculos antes.
  
  
  Foi un gran día para voar, sol brillante e mínima vento. El cantou "Dixie" e "Xeorxia Marcher", cando mudou-se para Pensilvania e pousou arriba ata o combustible. Como el despegou de novo, el cambiou para un par de coros en torno a "British Granadeiro", dicindo as palabras con un old-fashioned acento galego. Alastair Bedel Williams representado Máquinas de Combate, Ltd., e Nick tiña preciso ditado.
  
  
  El usou a Altoona faro, a continuación, outro Omni curso, e pousou unha hora máis tarde, en un pequeno, pero ocupado campo. El fixo unha chamada de teléfono para alugar un coche, e ata as 18:42. el foi rastreando ao longo dunha estrada estreita no noroeste inclinación dos Apalaches quebra. Foi un single-lane estrada, pero ademais do seu ancho, foi unha boa estrada: dous séculos de uso e incontables horas de homes fortes de traballo para guía-lo e construír as paredes de pedra que aínda delimitada. Era unha vez unha estrada movida para o oeste, porque tomou un longo percorrido, pero con máis fácil baixadas través recessos, non era máis marcado nos mapas como a través da estrada a través das montañas.
  
  
  No mapa da Investigación Xeolóxica de Nika en 1892, foi considerado como unha través da estrada, no mapa de 1967, a parte central foi só unha liña pontilhada indicando o camiño. El e Falcón tiña estudou coidadosamente todos os detalles sobre os mapas - el sentiu como el sabía que a estrada, mesmo antes de que montou el. Catro millas á fronte estaba un lamber só para a parte traseira do xigante señores ' de dominio, cinco cento vinte hectáreas en tres montaña ocos.
  
  
  Aínda MACHADO non fora capaz de obter up-to-date información sobre os señores ' mansión, aínda que a idade xeodésicos mapas foron, sen dúbida, de confianza para a maioría das estradas e edificios. Hawke dixo: "sabemos Que hai un aeroporto alí, pero que é iso. Por suposto, nós podería ter fotografado e examinou o ego, pero non había ningunha razón para facelo. Home vello Antoine Señor poñer este lugar xunto ao redor de 1924. El e Kalgeenny fixeron as súas fortunas. cando ferro e aceiro foron reis, e que mantivo o que se produciu. Non hai absurdo sobre a alimentación das persoas que non podía explotar. O señor foi, obviamente, o máis sofisticado persoa ao redor. Despois de gañar outra corenta millóns de dólares durante a I Guerra Mundial, el vendeu a maioría das súas accións industriais e comprou moitos correctores de inmobles ."
  
  
  Nick estaba interesado na historia. "O vello está morto, por suposto?"
  
  
  "El morreu en 1934. De volta, a continuación, el mesmo fixo titulares dicindo John Raskob que era un ganancioso tolo e que Roosevelt foi salvar o país desde o socialismo, e eles deben apoiar o ego, non confundir-lo. Os xornalistas gustou. A propiedade foi herdada polo seu fillo de Ulises. e setenta ou oitenta millóns de persoas comparten a súa irmá Marta co ego."
  
  
  Nick preguntou: "Son eles...?"
  
  
  "Marzo pasado foi informar en California. Estamos comprobando-lo para fóra. Ulises fundou varias institucións de caridade e un cerimonial fundación. Reais - por exemplo, a partir de 1936 e 1942. Ela adoitaba ser unha decisión intelixente como un imposto manobra e para proporcionar postos de traballo permanentes para os seus herdeiros. . El foi un capitán da Keystone División ata o inicio da II Guerra Mundial.
  
  
  Recibiu unha estrela de Prata e unha de Bronce estrela con unha morea de follas de carballo. Dúas veces ferido. By the way, el comezou como unha empresa privada. Eu nunca negociados miñas conexións."
  
  
  "Soa como unha verdadeira cara," dixo Nick. "Onde está agora?"
  
  
  "Nós non sabemos. Egos, os banqueiros, os axentes inmobiliarios, e correctores escribir emus para o Palm Springs caixa de correo."
  
  
  Como Nick dirixiu lentamente ao longo da antiga estrada, el recordou que a conversa. Os Señores case parecía empregados do Bauman Anel ou a Shikoms.
  
  
  El parou un gran espazo que pode ser un van parar e examinou o mapa. A metade dunha milla de distancia, foron dous pequenos cadrados negros que indicaba que era agora, probablemente, o abandonado fundamentos de antigos edificios. Ademais deles, unha pequena marca apuntou a un cemiterio, e, a continuación, antes de que eu puidese probar, a estrada se converteu suroeste de atravesar un desfiladeiro entre dúas montañas, non ía ser un camiño que conduce a través dun pequeno oco para os señores ' de dominio.
  
  
  Nick virou o coche ao redor, esmagado algúns arbustos, pechado-lo, e deixou-o en liña. El camiñou ao longo da estrada en a morrer luz solar, gozar da vexetación exuberante, o alto hemlocks, e o camiño de bidueiros brancas quedou fóra. O sorprendido esquilo correu uns metros por diante de el, acenando súa pequena cola como unha antena antes de ir ata a parede de pedra, facendo unha pausa por un momento nun pequeno paquete de marrón e negro pel, a continuación, chiscando a súa brillante ollos e desaparecer. Por un momento, Nick desexaba el saíu para un paseo á noite para manter o mundo en paz, que foi importante. Pero este non é o caso, refutou os informes que apareceu nos medios de comunicación coas súas propias palabras, caeu en silencio e acendeu un cigarro.
  
  
  O extra Alenka ego equipos especiais refutada emu de relatos dos medios de comunicación sobre como pacífica o mundo foi. Xa que a situación era descoñecido, el e Falcón acordaron que ía chegar ben preparado. O branco forro de nailon que deu o EMU un gordo aspecto tiña unha ducia de bolsas con explosivos, ferramentas, un fío, un pequeno transmisor de radio, e mesmo unha máscara de gas.
  
  
  Falcón, dixo, " de Calquera forma, vai ter Wilhelmina, Hugo, e Pierre de distancia. Se vostede é pego, ih vai ser o suficiente para cobrar. Así, pode levar equipamento extra. Isto pode ser exactamente o que precisa para sobrevivir a si mesmo. ou o que é, dar-nos unha sinal ao redor do pescozo. Vou ter a súa planta Maná Sementes nas inmediacións de Bill Rohde supermercado preto da entrada da propiedade en unha limpeza en seco camión.
  
  
  El fixo sentido, pero durante unha longa camiñada, foi difícil. Nick cambiou a súa cóbados baixo o seu abrigo para disipar a base de que estaba quedando desagradable, e continuou camiñando. El veu para unha clareira onde as vellas bases foron mostradas sobre o mapa e parou. Fondos? El viu unha imaxe perfecta de un rústico Gótico facenda, na virada do século, completo con unha ampla terraza en tres lados, cadeiras de balance e un balance rede, un camión xardín e unha dependencia a carón dunha flor forrado de rúa na parte de atrás da casa. Eles foron pintados en unha rica cor amarela con branco afiação nas fiestras, baixantes e reixas.
  
  
  Un vermello pequeno galpón é tamén perfectamente pintada detrás da casa. Dous castaña cabalos foron espreita para fóra detrás do curral, todo o posts e carrís na parte de atrás, e baixo o toldo en torno a dous vagóns, el viu unha cesta e algúns equipos agrícolas.
  
  
  Nick Schell lentamente, a súa atención centrouse con interese sobre o encanto, pero superada escena. Eles pertencían ao Transportista e Ives calendario - "Casa Lugar" ou " Little Farm."
  
  
  El alcanzou o camiño de pedra que agora levou para a terraza, e o seu ego encolleu-se como un forte voz detrás del, en algún lugar no bordo da estrada, dixo: "Espera aí, señor. Unha automático espingarda é apuntada para ti."
  
  
  
  Capítulo V
  
  
  
  Nick estaba moi, moi aínda. O sol, agora só unha curta distancia de montañas ao oeste, queimou o seu rostro. No bosque, unha jay gritou en voz alta, en silencio. O home coa pistola tiña todo para el - sorpresa, a tapa, e un ego posición contra o sol.
  
  
  Nick parou, bailando o seu marrón cana. El mantivo o ego alí, seis centímetros por riba do chan, sen redución el. A voz dixo: "Vostede pode virar."
  
  
  O home saíu de detrás dunha noz negra árbore rodeada por arbustos. Era como un posto de observación configurado de xeito que o ego non ser notado. A arma parecía un caro Escurecemento, probablemente, un Doce 16 sen compensador. O home era de estatura media, na súa mediados dos anos cincuenta, e vestidos en unha gris camisa de algodón e pantalóns, pero nen estaba vestindo un suave sombreiro de tweed que dificilmente podería ser vendido localmente. El parecía intelixente. Ego é rápida gris ollos percorrían máis de Nick sen présa.
  
  
  Nick mirou para Reumatismo. O home estaba calma, sostendo o rifle coa man preto o gatillo, fociño para abaixo e en liña recta. Un novato pode pensar que a voz dunha persoa que pode ser capturado rapidamente e de forma inesperada. Nick decidir o contrario.
  
  
  "Eu tiña un pouco de problema aquí", dixo o home. "Vostede me pode dicir onde está indo?"
  
  
  "Na antiga estrada e pista," dixo Nick no seu perfecta de idade acento. Eu vou ser feliz en amosar-lle o número, IDs, e mapa se desexa. "
  
  
  "Se non gusta de ti."
  
  
  Wilhelmina estaba cómodo co seu esquerda caixa torácica á beira do seu ego. Ela podería cuspir en dolly segundos. Nick sentenza dixo que eles ían tanto rematar e morrer. El coidadosamente tirou unha mapa en torno ao lado de peto do seu azul gibão e unha carteira de todo o dentro de mama peto. El tirou dúas cartas en torno a súa carteira - un Vimbio Departamento de Seguridade pasar con unha foto e un universal aire tarxeta de viaxe.
  
  
  "Pode soster o ih sincero na súa man dereita?"
  
  
  Nick non mente. El congratula-se pola súa xuízo como o home se inclinou cara adiante e tomou o ih coa man esquerda, mantendo a espingarda con outra. El levou dous pasos atrás e ollou para os mapas, observando a superficie indicada na esquina do mapa. A continuación, el foi máis e volveu ih. "Eu pido desculpas para a recepción. Eu teño algúns realmente perigoso veciños. Non é así como a Inglaterra."
  
  
  "Ah, o seu nome," Nick, dixo, poñendo os papeis de distancia. "Estou familiarizado co seu pobo da montaña, a súa ih clannishness e gusta de goberno divulgacións - podo pronunciar correctamente?"
  
  
  "Si. É mellor chegar a unha cunca de té. Queda a noite, se quere. O seu nome é John Villon. Eu vivo aquí." El apuntou a unha casa en todo o libros de contos.
  
  
  "É un lugar encantador," dixo Nick. "Ela quere que unirse a ti para unha cunca de café e dar un ollo a esta fermosa facenda. Pero eu quero subir a montaña e vir de volta. Pode me chamar de ti preto de catro horas da mañá?"
  
  
  "Por suposto. Pero se comezar un pouco tarde."
  
  
  "Eu sei. Eu deixei o meu coche na saída para ela, xa que a estrada era tan estreito. Debido a esta, eu recibín un atraso de media hora." El tivo o coidado, dicindo: "programación". "Ela partes están camiñando á noite. Eu levar unha pequena lámpada comigo. Haberá unha lúa de noite, e eu podo ver que realmente ben pola noite. Eu non vou estar indo para abaixo a banda de novo mañá. Isto pode non ser un mal camiño. Este foi o camiño para case dous séculos ."
  
  
  "É fácil o suficiente para andar, excepto para algúns rochoso ravinas e unha fenda onde unha ponte de madeira xa estaba. Vai ter que subir e baixar e percorrer o fluxo. Por que está tan determinado a seguir este camiño?"
  
  
  "No século pasado, o meu parente afastado foi a través deste en etapas. Eu escribín un libro sobre iso. De feito, fun todo o camiño para a súa costa oeste. A súa vai repetir o ego ruta. Que me leva uns anos para relaxarse. Pero, entón, eu estou indo a escribir un libro sobre o cambio. Isto vai facer unha historia fascinante. En realidade, esta área é máis primitivo que cando pasou iso."
  
  
  "Si, é. Ben, boa sorte. Volva mañá, cando non."
  
  
  "Grazas, eu vou. Estou ansioso para que o té."
  
  
  John Villon estaba na herba no medio da estrada, e viu Alastair Williams a pé. Un grande, gordo, pero renqueante figura na cidade de roupa, camiñando propositadamente e, ao parecer, con indomável calma. Así como o viaxeiro estaba fóra de vista, Villon entrou na casa, e camiñou propositadamente e rapidamente.
  
  
  Aínda que Nick tivo unha rápida paso, Ego mente estaba no cautela. John Villon? Un romántico nome e un home estraño en un lugar misterioso. El non podía pasar vinte e catro horas do día en que estes arbustos. Como el sabía sobre Nick visión?
  
  
  Se unha fotocélula ou televisión escáner foi seguimento da estrada, que significaba un gran evento, e unha gran significaba unha conexión para os señores ' inmobiliario. O que fixo...?
  
  
  Isto significaba un comité de admisións, xa que Villon tiña para comunicarse cos outros a través dunha montaña notch atravesado por un camiño lado. El fixo sentido. Se a operación fora tan grande como Hawke sospeita, ou se fose Bauman gang, eles non deixaron a porta de atrás autónoma. El esperaba para ser o primeiro en identificar os observadores, entón el foi para fóra, e circulou o coche.
  
  
  El mirou arredor, viu nada, xogou fóra a súa limp, e rompe en un case trote que rapidamente cuberto o chan. O seu rato. Eles non precisa aínda de queixo, porque eu son un devoto. Se isto é unha trampa, que vai ser unha boa. As persoas que descobren que mercar o mellor.
  
  
  El mirou para o mapa, como el se cambiou, comprobando as pequenas figuras tiña deseñado para el mentres medición de distancias con unha escala. Douscentos corenta metros, sinais para a esquerda, adiante, e un regato. El saltou. Boa. sobre o regato, e ego asumiu o concello foi correcta. O 615 metros agora subir abertamente para o que foi de preto de 300 metros de distancia. A continuación, unha curva pechada de signos para a esquerda e ao longo do que apareceu no mapa para ser unha chave de camiño ao longo do penedo. Si. E, a continuación,...
  
  
  Eu intento facer a estrada transformar en liña recta de novo, pero o lado do camiño a través do entalhe tiña de ir abrir antes de virar á esquerda. Ego é forte os ollos viu un camiño e un oco no bosque xemer, e el virou a través de un bosque de hemlocks que foi iluminada en algún lugar por unha branca de bidueiro. .
  
  
  El alcanzou o cume da montaña, como o sol se afundiu detrás Monte egos, e el seguiu o camiño pedregoso na recollida de anoitecer. Agora era máis difícil de medir distancias, alomenos, shaggy ego, pero el deixou de cando el estimou que o salón foi de tres centenares de metros de fondo dun pequeno val. Votar, por exemplo, onde o gatillo da primeira trampa vai ser.
  
  
  Eles non son susceptibles de valor moitos problemas moi o suficiente para tentar moi difícil
  
  
  "gardas de seguridade facer descoidado se eles teñen que facer longas viaxes de cada día, porque creo que a patrulla é inútil. O mapa amosa que o próximo depresión na montaña superficie estaba en un salón de 460 metros ao norte. Pacientemente, Nick traballou seu camiño a través de árbores e arbustos todo o camiño para o hotel motivos, non para abaixo para un pequeno fluxo de montaña. Cando el tomou a auga fría na súa man para beber, el entendeu que a noite estaba completamente negro. Un bo tempo, el decidiu.
  
  
  Case cada cadea ten algún tipo de paso usado por ocasional cazador, ás veces, só unha vez ou dúas veces ao ano, pero a maioría das veces máis de mil anos de idade. Por desgraza, non foi unha, en todo o mellor camiños. Unha hora pasou antes de Nick viu o primeiro reflexo de luz de baixo. Dúas horas antes, tiña visto o antigo casiña de madeira na feble luz da lúa a través das árbores. Cando el deixou á beira do val de compensación, o ego reloxo brillaba 10: 56.
  
  
  Agora-paciencia. El lembrou o vello dito sobre o Xefe Pena de Cabalos, con quen el sería, ocasionalmente, facer paquete de viaxes para as Montañas Rochosas. Este foi parte de moitos consellos para guerreiros - aqueles que están movéndose cara o pasado vida.
  
  
  Un cuarto de milla de distancia, no fondo do val, onde o T-en forma de mancha negra no mapa indicou, foi o xigante señor mansión - ou ex-señor da mansión. Tres historias de alta, tremeluzia con luces como un castelo medieval, cando a mansión é propietario organizou unha recepción. O xemelgo luces de coches mantivo en movemento ao longo do ego outro lado, entrar no aparcamento e saír a nah.
  
  
  Ata o val, á dereita, había outras luces que se indica no mapa que pode ser ex-funcionarios ' casas, cortes, tendas, ou invernadoiros-só como era imposible para calquera persoa.
  
  
  A continuación, el vai ver o que realmente observado. Por un momento, rodeado pola paz, un home e un can cruzou a finais do val xunto a el. Algo sobre unha persoa de ombreiro pode ser unha arma. Eles seguiron o camiño de grava que xeralmente correu paralelo á liña de árbore e continuou mimmo Tut camiño para os edificios detrás. O can foi un Doberman ou can Pastor. Os dous patrullando figuras case desapareceu a través do campo de visión, deixando o iluminado áreas, a continuación, Nick oídos sensibles, colleu outro son. O clic, clank, e débiles crise de pasos sobre a grava, interrompeu o ih ritmo, parou, e, a continuación, continuou.
  
  
  Nick seguiu o home, Ego e salsicha movendo-se en silencio a través da grosa, suave herba, e en poucos minutos, el viu e sentiu o que el sospeita: a parte de atrás da propiedade foi separado da casa principal por unha alta cerca de arame, a parte superior do que foi tres vertentes da tenso arame farpas, descritas ameaçadoramente no luar. El seguiu o muro de todo o val, viu unha porta, onde un camiño de grava cruzou o muro, e atopou outra porta 200 metros de distancia que bloqueou o negro cuberto estrada. El seguiu a exuberante vexetación na beira da estrada, escorregou para fóra para o aparcamento, e escondeuse nas sombras do limo.
  
  
  Persoas no val gusta de grandes coches - en o aparcamento, ou o que el podía ver nos dous focos, non parecía ser só os coches por valor de máis de us $ 5.000. Cando o elegante Lincoln tirado, Nick seguido os dous homes fóra da casa, manténdose a unha distancia discreta detrás. Mentres el andaba, el endereitarse a súa gravata, puxo o sombreiro con coidado, cepillado si mesmo, e sen problemas tirou a chaqueta sobre a súa gran cadro. O home que marchou para abaixo Leesburg Rúa tiña transformado nun respectable sólido home que casualmente usaba a súa roupa, e aínda que sabía que estaban de máis alta calidade.
  
  
  O camiño de aquí para a casa foi amable sobre o territorio. Foi iluminada por correntes de auga, en longos intervalos, e luces ao pé nivel, pezas colocadas sobre o ben coidados arbustos en torno a ela. Nick camiñou casualmente, un digno convidado á espera de ser visto. El acendeu un longo Churchill puro, un dos tres que estaban en un puro caso de coiro en un dos moitos dentro petos da súa especial gibão. É incrible como poucas persoas ollar desconfiado a unha persoa camiñando na rúa a gozar dun puro ou tubo. Executar mimmo policial coa súa roupa interior debaixo do seu brazo e non pode obter o tiro - pasar mimmo cop con as xoias da coroa na caixa de correo, explotar un azul nube de fragrancia Habana, e o oficial vai aceno en relación a vostede.
  
  
  Cando chegou á volta da casa, Nick saltou a través dos arbustos na escuridade e indo para a parte de atrás, onde as luces eran visibles na estacada de madeira baixo metal escudos que deberían ocultar latas de lixo. El foi para fóra o máis próximo da porta, viu o salón e lavandería, e camiñou polo corredor ata o centro da casa. El viu unha enorme cociña, pero a actividade rematou lonxe del. O concello rematou en unha porta que abriu directamente a outro corredor, moito máis ornamentado e decorado que o servizo de salón. Só fóra da porta no lado do servizo foron catro armarios. Nick axiña abriu unha e viu vasoiras e equipos de limpeza. El entrou a parte principal da casa
  
  
  El foi directo para unha fina home nun traxe negro, que mirou para el questioningly. A súa expresión cambiou a un dos sospeita, pero antes de que puidese falar, Nick levantou a man.
  
  
  Foi Alastair Williams que - pero moi rapidamente - preguntou:: "Meu querido amigo, hai unha penteadeira neste chan? Todo o que é marabilloso ale, xa sabe, pero eu estou moi avergoñado..."
  
  
  Nick bailou dun pé para o outro, mirando suplicante para o home.
  
  
  "o que? Quere dicir..."
  
  
  "Vaso sanitario vello! Kostya Boga, onde está o baño?"
  
  
  O home, de súpeto entendeu, e o humor da situación e o ego propio sadismo roubou o ego de calquera sospeita. "Auga de ministros, eh? Quere unha bebida?"
  
  
  "Deus, non," Nick estoupou. "Grazas ..." El virou-se, continuando a danza, permitindo que o seu rostro para transformar vermello ata que entender que o seu ego corado características debe brillo.
  
  
  "Aquí, Mac", dixo o home. "Siga-me."
  
  
  El levou Nick para un canto, ao final dunha gran sala con paneis de carballo e colgado con tapicerías, en un raso alcoba con unha porta ao final. "Alí". El apuntou, sorriu , e, a continuación, entender que o importante invitados pode ter el, saíu rapidamente.
  
  
  Nick lavado seu rostro, preparado-se coidadosamente, comprobarase a súa maquillaxe, e paseouse de volta para o cuarto grande, gozar dun longo e negro puro. Os sons veu un gran arco no extremo. El camiñou ata el e vin unha fascinante imaxe.
  
  
  A sala era enorme e oblongo, con alto francés fiestras en un extremo e outro arco no outro. No pulido chan polas fiestras, sete parellas bailaban para a música suave xogar en estéreo. Preto do centro da parede era un pequeno oval guión, en torno ao cal unha ducia de homes estaban reunidos, e na conversa centros formado por colorido grupos de U-shaped sofás, outros homes estaban a falar, algúns relaxado, algúns con súas cabezas xuntos. Alí estaba o clic de bolas de billar no extremo arco.
  
  
  Ademais, a danza, as mulleres, que todo parecía sofisticado en torno a eles - caso de que eran as mulleres de ricos ou máis intelixente e caro Zhirinovsky prostitutas - había só catro mulleres na sala. Case todos os homes tiñan unha rica aparencia. Había algúns smoking, pero a impresión era moito máis profundo.
  
  
  Nick baixou o cinco de ancho pasos para a sala con moita dignidade, discretamente a estudar todo o mundo na sala. Desistir de smoking, imaxinar esas persoas vestidas como escondidos Ingleses recollidas na corte real en feudal Inglaterra, ou reunidos despois de Borbón cea en Versalles. Gordo corpos, mans suaves, moi rápido sorrisos, cálculo ollos, e unha constante zumbido de conversa. Discreto preguntas, velada suxestións, complexo plans, e temas de intriga foron mostrados en vez e entrelazadas, tanto como as circunstancias autorizados.
  
  
  El viu varias congresistas, dous plainclothes xenerais, Robert Quitlock, Harry Cushing, e unha ducia de outros homes que a súa egoísta mente foi a catalogación de recentes acontecementos en Washington. El camiñou ata o bar, colleu un gran whisky e sosa - "Non xeo, por favor" - e virou-se para atender Akito Tsogu Moto é cuestionar a mirada.
  
  
  
  Capítulo VI.
  
  
  
  Nick mirou a través Akito, sorriu, balance a cabeza para o amigo imaxinario ollos, e se afastou. O máis vello Lema, como sempre, foi expressionless - era imposible adiviñar o que os pensamentos foron xirando detrás aqueles sereno pero implacable características.
  
  
  Akito voz estaba no Ego cóbado. "Que coñecín, eu creo. Creo que é tan difícil de lembrar Occidental trazos, así como confundir os Asiáticos coa súa personalidade. A Súa Akito Moto..."
  
  
  Akito riu educadores, pero cando Nick mirou de volta para el, non había ningún vestixio de humor sobre os esculpido marrón avións.
  
  
  "Eu non me lembro os tempos antigos." Nick só sorriu e tendeulle a man. "Alastair Williams por Vickers".
  
  
  "Vickers?" Akito parecía sorprendido. Nick penso rapidamente, catalogación os homes que tiña visto aquí. El continuou, " O Aceite e Perforación División."
  
  
  "O obxectivo! A súa coñeceu algúns por coñecer o seu pobo na Arabia Saudita. Si, si, eu creo que Kirk, Miglione, e Robbins. Vostede sabe...?"
  
  
  Nick dubidaba que podería vir enriba con todos os nomes tan axiña. Estaba xogando. "No dell si? Algún tempo atrás, ela, eu creo que, antes de ... Eh, cambios?"
  
  
  "Si. Antes do cambio". El suspirou. "Vostede tivo unha gran situación alí." Akito baixou os ollos por un momento, como se en homenaxe á perdida de beneficio. A continuación, el sorriu só cos seus beizos. "Pero se recuperou. Non é tan mal como podería ser."
  
  
  "non. A metade dun pan e todo iso."
  
  
  "Eu represento a Confederación. Pode discutir...?"
  
  
  "Non persoalmente. Quentin Smithfield fai todo o que ten que ver, en Londres. El non podía vir."
  
  
  "Ah! É accesible?"
  
  
  "Moi."
  
  
  "Eu non sei. É tan difícil de organizar en torno a Aramco."
  
  
  "Moi." Nick tirou os casos arredor do fermoso gravado Alastair Bedel Williams Vickers tarxetas, con Vickers ' enderezo e Londres, número de teléfono, pero sobre o MACHADO axente mesa. Con unha pluma, el escribiu na parte de atrás: "Coñecín o Sr Moto, Pensilvania, 14 de xullo, A. B. Williams."
  
  
  "Isto debe axudar, antigüidades."
  
  
  "Grazas."
  
  
  Akito Han deu Nick un dos seus ego tarxetas. "Estamos moi no mercado. Eu supoño que vostede sabe que ela?" O seu plan é para vir a Londres o próximo mes. Eu vou ver o Sr Smithfield."
  
  
  Nick balance a cabeza e se afastou. Akito asistir-lo con coidado de poñer o mapa de distancia. Entón eu fixen unha caseta coas miñas mans e pensei sobre iso. Foi desconcertante. Quizais Ruth vai lembrar. El foi para ollar para a súa "filla".
  
  
  Nick sentiu unha caída do pote no seu pescozo e coidadosamente limpo-lo fóra con un pano. Agora é doado-ego control foi mellor do que iso. O ego disfrazar foi excelente, pero non había sospeita sobre o Xaponés patriarca. Nick se movía lentamente, pero renqueante na súa cana. Ás veces, eles podería dicir máis a partir da súa marcha que a súa aparencia, e que el podía sentir o brillantes ollos castaños nas súas costas.
  
  
  El estaba de pé na pista de baile, un vermello-afrontou, de cabelos brancos empresario Británico admirando as nenas. El viu Ann Ve Lin chiscando os seus dentes brancos diante do novo executivo. Ela foi resplandecente en lantejoulas dividir saia.
  
  
  Lembrouse de Ruth observación; Papa era quere que sexa no Cairo. Oh, non? El atravesou a sala, incorporarse bocados de conversa. Esta reunión foi definitivamente aceite - relacionados. Hawke foi un pouco perplexo co que Barney e Bill tiña aprendido sobre escoitas telefónicas. Quizais o outro lado aceiro usado como unha palabra de código para o petróleo. Parando por un grupo, el escoitou: "... $ acadaría os 850.000 habitantes dun ano para nós, e aproximadamente a mesma cantidade para o goberno. Pero un investimento de 200.000 dólares, non pode reclamar..."
  
  
  Un acento Británico que, dixo, " ... nós realmente merece máis, pero..."
  
  
  Nick deixou alí.
  
  
  Lembrouse de Ginny comentario. "Imos voar na súa maioría, ou na de aire acondicionado salas de conferencias..."
  
  
  Onde estaba ela? Todo o lugar foi de aire acondicionado. El baixou para o buffet, pasou por máis persoas en música sala, mirou para o magnífica biblioteca, atopou a porta de diante, e á esquerda. Ningún sinal de calquera outras nenas, Hans Geist, ou un alemán que pode ser Bauman.
  
  
  El camiñou ata o garaxe e dirixiuse para o aparcamento. Un popa mozos home de pé na esquina da casa mirou para el, pensativo. Nick balance a cabeza. "Unha noite encantadora, non é, antigüidade?"
  
  
  "Si, supostamente."
  
  
  Un verdadeiro Brit nunca tería stahl tac partes usar a palabra "home vello" ou estraños, pero foi óptimo para facer unha rápida impresión sobre ti. Nick soprou unha nube de fume e camiñou. El camiñou pasado varios pares de homes e asentiu educadores. No aparcamento, el vagou por medio dunha liña de coches, non vin a ninguén en-los - e de súpeto o ego estaba desaparecido.
  
  
  El seguiu o negro cubertas de estrada na escuridade ata que chegou a barreira porta. Estaba pechada con un simple, de alta calidade de bloqueo. Tres minutos máis tarde, el abriu-lo con unha das principais opcións de bloqueo en torno a súa elección e tranco-detrás del. Que levaría Emu polo menos un minuto para facelo de novo, e el esperaba que non estaba a deixar nunha présa.
  
  
  A estrada debe vento suavemente para a metade dunha milla e final, onde os edificios foron mostradas sobre o mapa antigo, e onde el viu as luces de arriba. El ficou en silencio, alerta, os seus pés facer ningún son. Por dúas veces el puxou para fóra da estrada, cando coches pasou á noite, unha ao redor da casa principal, o outro a volver. El virou e viu as luces dos edificios-unha versión menor do principal mansión.
  
  
  O can latiu, e el conxelar. O son estaba á fronte del. El escolleu un punto alto e vin ata unha liña pasou de dereita a esquerda entre el e as luces. Odín grupo de gardas de seguido o camiño de grava para o outro lado do val. A esta distancia, o latido non era para el - quizais non para un can de garda.
  
  
  El esperou por un longo tempo, ata que escoitou a porta de crack e clank e estaba seguro de que o garda estaba de saír del. El camiñou lentamente ao redor da gran edificio, ignorando a dez-caseta de garaxe que foi na escuridade, e outra derramado sen luces.
  
  
  Non vai ser moito. Había un home sentado en cada unha das tres portas; só o surcoreano lado pasou desapercibido. El rastexaren a través da exuberante paisaxe do outro lado e chegou a primeira fiestra, un home alto e ancho de apertura que foi, sen dúbida, custom-built. Con cautela, el mirou para o ricamente decorados, cuartos baleiros, fermoso decorado en un exótico, de estilo moderno. El comprobar o fiestra. Dobre cartafol térmica e pechadura. Maldito o aire acondicionado!
  
  
  El sentouse e mirou arredor do seu curro. A carón da casa, el foi abrigando puro plantacións, pero ego máis próximo virtude dos edificios foi un cincuenta pé gramos, sobre a que el se aproximou. Se eles manteñen unha patrulla con cans, pode ter problemas, se non, el pode moverse con coidado, estar lonxe da xanela luces, na medida do posible.
  
  
  Nunca souben - ego é a entrada ao val, e investigar un luxo conferencia en unha casa grande pode ser parte de un gran trampa. Quizais "John Villon" foi avisado. Deu a si mesmo o beneficio da dúbida. Ilegal grupos tiña o mesmo persoal de problemas como corporacións e a burocracia. Os líderes-Akito, Baumann, Geist, Villon, ou calquera outra persoa-pode controlar un denso barco, dando claro ordes e excelente plans. Pero o exército é sempre
  
  
  eles tamén mostrou debilidades - a preguiza, descoido e falta de imaxinación para o inesperado.
  
  
  Foi inesperado, asegurou. El mirou na xanela seguinte. Foi parcialmente cuberto por cortinas, pero a través do interior remuíños el podía ver unha gran sala con cinco persoa sofás organizado en torno a unha lareira de pedra grande abondo para cociñar un goby e deixar espazo para varios pinchos de aves de curral.
  
  
  Sentado sobre os sofás, mirando como relaxado como unha noite na Cazador Estancia de Montaña, el viu os homes e as nenas; en todas as fotos, el observou Ginny, Ruth, Susie, Lily Pong Pong, e Sonya Ranez; Akito, Hans Geist, Sammy, e unha fina Chinés home que, a xulgar polo seu ego movementos, podería ter sido un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis de un pouco máis que un pouco máis que un pouco máis de ser o home enmascarado durante o Demings raid, en Maryland.
  
  
  Ruth e o seu pai debe ser no coche, que tiña acaba de pasar Ego no camiño. El preguntou se eles viñeron aquí porque Akito coñeceu "Alastair Williams".
  
  
  Unha das nenas estaba derramando bebidas en torno a eles. Nick notado como rapidamente Pong Pong Lily colleu a mesa máis lixeiro e ergueuse para Gans Geist a luz. Nah parecía que cando ela estaba mirando para o gran louro cara-Nick tiña escrito para abaixo para referencia. Heyst camiñou lentamente cara atrás e cara adiante, falar, mentres que os outros escoitou atentamente e, ás veces, riu súas palabras.
  
  
  Nick asistir, pensativo. O que, como e por que? Os directivos da empresa, e algunhas nenas? Non moi. Prostitutas e cafetões? Net-a atmosfera estaba seguro, pero a relación non se encaixan, e que non era normal encontro social.
  
  
  El colleu un pequeno estetoscopio con un tubo curto e tratou sobre o ego sobre o dobre de vidro, engurrando o cello, cando el non escoitou nada. Tiña que chegar á sala de dereita ou punto onde el podía escoitar. E se el podería gravar algúns de esta conversa nunha pequena máquina non é maior que unha baralla de cartas, que ás veces irritado seu dereito óso da coxa - el debe falar Stewart sobre el - el tería algunhas respostas. Hawke cellas, certamente subir cando el perdeu o sl.
  
  
  Se el entrou como Alastair Bedel Williams, o ego recepción ía durar dez segundos, e ía vivir por preto de trinta e había cerebros en que a pila. Nick engurrou o cello e rastexaren a través das plantacións.
  
  
  A seguinte xanela aberta na mesma sala, e detrás del. O seguinte foi un cambio de cuarto e unha sala, co que parecía baños de apertura de fóra. O pasado windows mirou para fóra sobre o trofeo sala e biblioteca, todo escuro-paneis e cuberto con un rico alfombra marrón, onde dous popa de aspecto executivos sentouse e falou. "Encantaríame escoitar que tratar, tamén," Nick murmurou.
  
  
  El peeked volta da esquina do edificio.
  
  
  O garda non parece moito. El era un tipo deportivo en un traxe escuro, que, obviamente, levou a serio as súas funcións. El puxo o campamento materia en arbustos, pero non estar en nen. El andaba cara arriba e para abaixo, ollando para os tres lanternas que iluminado o pórtico, mirando para a noite. El nunca virou as costas sobre o Nick por máis que uns momentos.
  
  
  Nick asistir-lo a través dos arbustos. El mentalmente comprobado a decenas de ofensiva e defensiva elementos en o mago do manto proporcionados polo enxeñoso Stewart e o MACHADO técnicos. Ah, ben-eles non podería ter pensado que todo fóra. Foi un ego cousa, e as posibilidades eran escasas.
  
  
  Un máis circunspecto persoa que Nick tería pesaba a situación e, probablemente, cale-se. A idea non tiña mesmo ocorreu o Machado axente, a quen os Hawks pensaba que era "a nosa mellor." Nick fixo lembrar o que Harry Demarcin tiña dixo unha vez:"eu sempre empurrar porque nós non temos que pagar a perder."
  
  
  Harry estaba empurrando moi difícil. Quizais agora era de Nick, á súa vez.
  
  
  El intentou algo máis. El mirou para a súa mente por un momento, a continuación, trouxo a escuridade na estrada porta. Como se o seu ego pensamentos foron un cine mudo, el construíu unha figura achegándose á barreira, saíu a ferramenta, e colleu o bloqueo. El podería sequera imaxinar os sons, o ruído como o home tirou a cadea.
  
  
  Coa imaxe en mente, el ollou para a garda cabeza. O home comezou a virar cara a Nick, pero el parecía estar escoitando. Deu algúns pasos e parecía preocupado. Nick é concentrando-se, e eu sei que eu estou impotente se alguén vén detrás del. A suor escorria polo seu pescozo. O home virou. El mirou para a porta. Eu saíu para unha camiña, mirando para a noite.
  
  
  Nick levou dez pasos en silencio e saltou. Un impulso, un picar con dedos que formaron a redondeado lámina da unha lanza, e, a continuación, un brazo ao redor do pescozo para a seguridade como el arrastrou o home de volta á esquina da casa e para os arbustos. Que era de vinte segundos máis tarde.
  
  
  Como un cowboy sostendo un touro despois de dirixir un rodeo ego, Nick arrincou dúas curto lonxitude de liña de pesca do seu abrigo e xogou cravo galos e praza de nós todo o home pulsos e nocellos. A fina de nylon serviu como o máis forte algemas de algemas. Rematou mordaza saltou Nick man - unha uem non ten que pensar ou buscar petos máis que un cowboy que tiña que cazar para ego con porco cordas - e foi garantido o home boca aberta. Nick arrastrado Ego para o máis groso dos arbustos.
  
  
  El non vai espertar para unha ou dúas horas.
  
  
  Como Nick endireitou-se, as luces do coche na porta veu, parou, e veu. El caeu ao lado da súa vítima. Un negro limousine levado ata o pórtico e dúas ben-vestida homes, tanto na súa finais dos anos cincuenta, saíu. O condutor se movía arredor do coche, aparentemente sorprendido pola ausencia de seguridade porteiro, e quedou á luz por un tempo despois de que o ego pasaxeiros entraron na casa.
  
  
  Se aínda é un garda de seguridade, que vai estar ben, Nick seguro de si mesmo. Espero que estaba vendo. O condutor acendeu un curto puro, mirou arredor, deu de ombreiros, entrou no coche, e levou de volta para a casa principal. El non estaba indo para reprende o seu amigo, que, probablemente, deixou o seu posto por un bo e divertido razón. Nick deu un suspiro de alivio. HR cuestións teñen as súas propias vantaxes.
  
  
  El rapidamente camiñou ata a porta e mirou a través do vaso pequeno. Os homes tiñan ido aínda. El abriu a porta, escorregou para dentro, e baixou en o que parecía ser un walk-in closet con lavabo.
  
  
  O cuarto estaba baleiro. El mirou para abaixo a sala de novo. É hora, se algunha vez - cando os recén chegados foron o centro de atención.
  
  
  El deu un paso adiante, e unha voz detrás del, dixo questioningly, " Ola...?
  
  
  El se virou. Odín circulou os homes en todo o trofeo sala e mirou para el desconfiado. Nick sorriu. "Eu quero que!", dixo el con un entusiasmo que non sinto. "Podemos falar alí?" El camiñou ata o trofeo porta da sala.
  
  
  "Eu non sei o que. O que...?"
  
  
  O home automaticamente seguido, o seu rostro duro.
  
  
  "Olle para iso." Conspiratorially, Nick colleu un negro portátil e escondeu o ego na súa man. "Vén para fóra de vista. Non queremos Geist para ver iso."
  
  
  O home seguido, engurrando a examina. O outro home aínda estaba na sala. Nick sorriu amplamente e gritou: "Ola. Bótalle un ollo a este."
  
  
  O home sentado paso adiante para unirse a eles, un ollo de absoluta incredulidade no seu rostro. Nick abriu a porta. O segundo home chegou baixo o seu abrigo. Nick estaba movendo rápido. El puxo o seu brazos fortes ao redor ih é pescozos e bateu as súas cabezas xuntas. Eles descenderon, un silencio, o outro xemendo.
  
  
  Cando el amordaçado eles e amarre-los, e, a continuación, caeu a .38 S&W Terrier e .32 español Galesi sobre unha cadeira, el estaba feliz que tiña mostrado algunha contención. Eles eran persoas maiores, o máis probable visitantes, non gardas de seguridade ou Geist nenos. El tirou as súas carteiras con papeis e cartóns e recheo ih para o peto do seu pantalón. Agora non hai tempo para estudar ih.
  
  
  El comprobar o adro. El aínda estaba deserta. El esvarou ao longo dela en silencio, viu o grupo de a lareira, que estean implicados nunha conversa alegre, e arrastrou detrás do sofá. El estaba moi lonxe, pero el estaba dentro.
  
  
  El pensou: o real Alistair diría, " Para unha moeda de un centavo para a libra." TODO BEN.! Todo o camiño!
  
  
  A medio camiño ata a sala de foi outro punto de encontro , un grupo de mobiliario preto das fiestras. El se arrastrou para el e atopar refuxio entre as táboas na parte de atrás do sofá. Eles tiñan lámpadas, revistas, cinceiro, e paquetes de tabaco. El reorganizados algúns elementos para crear unha barreira a través do cal a ollar para fóra.
  
  
  Ruth Moto serviu o recén chegados bebidas. Eles permaneceron en pé, como se viñera para unha finalidade. Cando Gini levantouse e camiñou en pasado, os homes-o banqueiro tipo coa constante sen sentido sorriso-o obxectivo era claro. Ela dixo, " eu estou tan feliz que eu lle deu o pracer, o Sr Carrington. E eu estou moi feliz que está de volta."
  
  
  "Eu gusto da súa marca," o home dixo sinceramente, pero o ego-feliz actitude parecía falso. El aínda era un xusto pai con un ego-driven provincial de mentalidade, moi confuso para sempre sentir a gusto con unha rapaza fermosa - especialmente un top-notch prostituta. Neville tivo Ego man e camiñou a través dun arco no extremo da sala.
  
  
  Outro home, dixo, " Ela... ela hotel sería... para atender... ir con Miss... Oh, Miss Lily." Nick riu. El era tan tensa que el non podía falar. Unha primeira clase casa de familia en París, Copenhague, ou Hamburgo sería educadores punto-los para fóra da porta.
  
  
  Pong Pong Lily levantouse e camiñou ata el, o soño de líquido beleza en unha rosa vestido de cóctel. "Pensa en min, o Sr O' brien."
  
  
  "Vostede parece boa... a máis fermosa para min." Nick viu Ruth é cellas subir ao groseiro comentario, e Suzy Quong cara endurecer un pouco.
  
  
  Pong Pong graciosamente poñer unha uem man sobre o seu ombreiro. "Non podemos___..."
  
  
  "Que vai facer iso." O ' brien, tomou un longo grolo ao redor do seu vaso e camiñou con ela, levando a beber. Nick tiña a esperanza de ter un inicio data co seu confesor.
  
  
  Cando as dúas parellas de esquerda, Hans Geist dixo: "Non hai crime, Suzy. El é só un compatriota que tivo unha morea de beber. Estou seguro de que fixo o seu ego feliz noite pasada. Ela, estou seguro de que vostede é o único de todo o máis fermosas nenas que xa vin."
  
  
  "Grazas, Hans", dixo Susie. "Non é que non e forte. Un verdadeiro coello, e oh, tan intenso. Eu non me sinto cómodo con el todo o tempo."
  
  
  "El só foi abertamente?"
  
  
  "Ah, si. El mesmo me pediu para pagar a libra de cando estabamos a medio espido." Todos eles riron.
  
  
  Akito dixo cariñosamente ," Unha rapaza fermosa como non pode esperar que cada home para apreciar-la, Suzy. Pero lembre - cada home que realmente sabía
  
  
  o que ten beleza vai deliciosos-se. Todo o mundo en torno de ti, nenas, é un excelente beleza. Nós, os homes saben diso, e sospeito que iso. Pero a beleza non é inusual. Atopar as nenas como se coa beleza e intelixencia, ah, é unha combinación rara ."
  
  
  "Ademais," Hans engadiu, " que son politicamente informado. Na vangarda da sociedade. Como moitas nenas no mundo son como que? Non moito. Ann, o seu vaso é desperdiçado. Outro?"
  
  
  "Non agora", a beleza balbuciou.
  
  
  Nick engurrou o cello. O que foi iso? Imos falar sobre o tratamento a duquesa como unha prostituta e a prostituta como unha duquesa! Era unha prostituta paraíso. Os homes desempeñou o papel de proxenetas, pero eles se comportan como as casas de alta graduación da escola comida ou festa de té. Aínda así, el pensou, pensativo, foi un excelente táctica. Efectivo coas mulleres. Madame Bergeron construída unha das máis famosas casas en París, e salvo ata unha fortuna en nen.
  
  
  Un pequeno home Chinés en un jaleco branco veu a través da lonxe arco, cargando unha bandexa con o que parecía un sofá sobre el. Nick apenas conseguiu esquivar.
  
  
  O camareiro entregou a bandexa máis, configure-lo sobre a mesa de café, e á esquerda. Nick preguntou canto máis lonxe na casa. El considerou a súa armas, pensativo. Tiña Wilhelmina e un extra de revista, dous gas mortal bombas - "Pierre" - nos petos do ego jockey shorts, que eran os mesmos máxico equipos como ego abrigo, e varios explosivos acusacións.
  
  
  El escoitou Hans Geist dicir: "... e nós imos atopar Un Comandante en o barco de unha semana, comezando o xoves. Imos facer unha boa impresión. Eu sei que el é o orgullo de nós e feliz coa forma como as cousas están indo."
  
  
  "Son as súas negociacións con este grupo vai ben?" Ruth Moto, preguntou.
  
  
  "Gran. O seu nunca pensei que podería ser calquera outro xeito. Son comerciantes, e queremos mercar. As cousas xeralmente ir ben nesta situación."
  
  
  Akito preguntou: "Quen é Alastair Williams? Bretón arredor Vickers aceite de división. Ela, eu estou seguro que eu coñecín ego nalgún lugar antes, pero eu non podo ego que."
  
  
  Tras un momento de silencio Heyst respondeu: "eu non sei. Eu non sei o nome. E Vickers non ten unha subsidiaria de que eles chaman de aceite de división. Exactamente o que facer? Onde vostede o coñeceu?"
  
  
  "A voz. El é con invitados."
  
  
  Nick mirou por un momento e vin Heyst incorporarse o teléfono e chamar a un número. "Fred? Ollar para a súa lista de invitados. Vostede engadir Alastair Williams? Non... Cando fixo chegar?" Nunca aceptou o ego? Akito - o que lle parece?"
  
  
  "Grande. Gordinho. Rostro vermello. Cabelo gris. Moi Galego."
  
  
  "Foi el con os outros?"
  
  
  "De ningún xeito."
  
  
  Hans repetir a descrición para o seu teléfono. "Diga Kamil e Ali. Atopar un home que encaixa nesa descrición, ou hai algo mal aquí. Taxa de todos os hóspedes con acento inglés. Eu vou estar alí en poucos minutos." El substituíu o teléfono. "Isto é tanto unha cuestión simple ou moi grave. Vostede e mellor eu ir a..."
  
  
  Nick perdeu o resto, cando o seu orellas afiadas colleu un son de fóra. Un ou máis coches chegou. Se a sala enche, que vai ser pego entre grupos. El se arrastrou á entrada do salón, mantendo o mobiliario entre el e as persoas por fogar. Cando chegou á esquina, el levantouse e camiñou ata a porta, que abriu lentamente para admitir cinco homes.
  
  
  Eles estaban se divertido falar - un foi alto, o outro estaba mantendo ata o risas. Nick sorriu amplamente e aceno coa man na dirección da gran sala. "Veñen ..."
  
  
  El virou e camiñou rapidamente ata a escaleira de ancho.
  
  
  No segundo piso, houbo un longo corredor. El foi para o windows que afrontou a estrada. Dous grandes coches que estaban aparcados baixo uns grandes focos. O último grupo parecía estar camiñando por si só.
  
  
  El camiñou ata a traseira, mimmo vida de luxo cuarto e tres cuartos de luxo con abrir as portas. El foi para a porta pechada e escoitou coa súa pequena estetoscopio, pero el non escoitar nada. Era un cuarto con algúns artigos mostrando que foi ocupada. El axiña buscou - unha cadeira, unha mesa, dúas caras maletas. Nada. Necesitamos un anaco de papel. Foi o cuarto de un gran home, o tamaño do traxe de baño. Probablemente un Geist.
  
  
  A próxima sala era máis interesante - e case desastroso.
  
  
  El escoitou pesado, respiración pesada e un xemido. Cando el puxo o estetoscopio de volta en un minuto, o seguinte porta no corredor aberto e po nah saíu só en torno a primeiros homes en chegar e Pong Pong Lily.
  
  
  Nick endireitou-se e sorriu. "Ola alí. Ter un bo tempo?"
  
  
  O home mirou. Pong Pong, exclamou, " Quen é vostede?"
  
  
  "Si," un duro e alto masculino voz dixo desde detrás del. "Quen é vostede?"
  
  
  Nick virou-se para ver unha fina home Chinés-tota, que sospeita que estaba detrás da máscara en Maryland - achegando desde as escaleiras, ego shaggy silenciosa no medio da alfombra. A fina brazo desapareceu baixo o ego chaqueta para onde un berce coldre pode ser.
  
  
  "Eu estou equipo de dous", dixo Nick. El intentou abrir a porta que fora escoitando. El foi exposto. "Boa noite."
  
  
  El pulou a través da porta e bateu-lo detrás del, atopou o traba e tranco-a.
  
  
  Houbo un suspiro e un rosmando de gran cama, onde o outro que tiña chegou máis cedo e Ginny foron
  
  
  Eles estaban espidos.
  
  
  Puños bateu na porta. Ginny gritou. O home espido bater o chan e pulou no Nick con gran determinación de alguén que fora xogar ó fútbol por un longo tempo.
  
  
  
  Capítulo VII.
  
  
  
  Nick esquivou coa graciosa facilidade de un matador. Carrington bater na parede cun baque, engadindo que o ruído do día. Nick usado unha patada e un corte banda, tanto entregado con precisión cirúrxica, para suspiro, como el caeu no chan.
  
  
  "Quen é vostede?" Ginny case berrou.
  
  
  "Todo o mundo está interesado en o pouco de min", dixo Nick. "Eu son un equipo, tres, catro e cinco personaxes."
  
  
  Estaba mirando para a porta. Como todo o máis no cuarto, todo foi top de liña. Para romper, eles van ter un ariete, ou forte mobiliario.
  
  
  "O que?"
  
  
  "O seu fillo Bauman."
  
  
  "Identificar!", ela berrou. Entón ela pensou por un momento. "Quen é vostede?"
  
  
  "Bauman fillo. El ten tres ihs. É un segredo."
  
  
  Ela esvarou para o chan e levantouse. Nick mirada esvarou a longo, fermoso corpo, e o ego de lembrar o que foi capaz de acendeu-lo por un momento. Alguén comezou na porta. El estaba orgulloso de si mesmo - ela doninha aínda mantiñan que o vello descoido. "Vestirse", el partiu. "Axiña. Eu teño que saír de aquí."
  
  
  "Ten que obter-me para fóra de aquí? Estás tolo..."
  
  
  "Hans e Sammy están a planear para matar a todos vostedes nenas tras esta reunión. Queres morrer?"
  
  
  "Vostede está con rabia. Identificar!"
  
  
  "Todos, excepto Ruth. Akito fixa-lo. E Pong Pong. Hans fixa-lo."
  
  
  Ela colleu a súa fina sutiã da materia e embrulhado en torno a ela. O que el dixo que enganou a muller nela. Se ela penso sobre el por uns minutos, ela sabería que estaba mentindo. Algo máis pesado que un pé bateu a porta. El tirou Wilhelmina con un practicada barra do seu pulso e disparou a través da exquisito paneis en doce horas. O ruído parado.
  
  
  Ginny poñer no seu tacón alto zapatillas de ballet e mirou para o Luger . A súa expresión era unha mestura de medo e unha execución bandeira como ela mirou para a arma. "Isto é o que vimos sobre Bauman..."
  
  
  "Por suposto," Nick agarrado. "Ir para a xanela."
  
  
  Pero o ego sente cravado. O primeiro inicial líder. Deste grupo, as nenas e, por suposto, Baumann! Cun movemento do seu dedo, el acendeu a súa pequena gravadora de voz.
  
  
  Cando abriu a fiestra e eliminado o aluminio pantalla desde a primavera clips, el dixo: "Baumann enviou-me para saír. Imos salvar a outros, máis tarde, se é que pode. Temos un pequeno exército na entrada do lugar..."
  
  
  "É unha desorde", Jenny, lamentou. "Eu non entendo ..."
  
  
  "Baumann vai explicar," Nick, dixo en voz alta, e apagou a gravadora. Ás veces, as cintas vai sobrevivir, pero non vai.
  
  
  El mirou para a noite. Este foi o lado leste. Había un garda de seguridade para o día, pero el foi, ao parecer, pego no conmoción. Eles non funcionou seu interior raid tácticas aínda. Eles van pensar sobre a fiestra dun minuto.
  
  
  A luz do sol en todo o menor-fiestras do chan, o bo gramos estaba baleiro. El virou-se e realizadas fóra as dúas mans para Ginny. "A manexar." Foi un longo camiño para a terra.
  
  
  "Que é iso?"
  
  
  "Espera. Como facer o traballo no guión. Lembra?"
  
  
  "Claro que eu lembro dela, pero..." Ela fixo unha pausa, mirando para o gordo, persoas maiores, pero tan estrañamente atlético home que inclinouse diante da fiestra e realizada hey, mans afección para mantela pechada. El mesmo levado ata as súas mangas e puños. Un pequeno detalle convencido de máis. Ela agarrou as mans e engasgado - eles foron coiro máis de aceiro, tan poderoso como calquera profesional. "Vostede está falando serio..."
  
  
  Ela esqueceu sobre a cuestión de como ela foi arrastrado headfirst a través da fiestra, imaxinaba caendo ao chan para romper o seu pescozo, e intentou para enrolar a caer. Ela se recuperou un pouco, pero non foi necesario. Mans fortes levou a un axustado para adiante cambalhota, a continuación, virou-la para o lado como se virou de volta para o xemendo edificios. No canto de bater o barco está pintada de branco casco, ela bateu levemente coa súa cadeira, que estaba a ser realizada por un estraño, poderoso home que estaba agora paira sobre ela, pegando a fiestra co seu xeonllos.
  
  
  "É unha curta caída," el dixo, o seu rostro un estraño blob de invertida características na escuridade por riba da súa. "Dobrar os xeonllos. Voila-oh-margarida."
  
  
  Ela pousou de media, a metade de todo o hortênsia, rabuñando a súa perna, pero saltando sen esforzo nas súas pernas fortes. O tacón alto zapatillas de ballet foi máis lonxe na noite, perderse durante o exterior rotación.
  
  
  Ela mirou arredor con desamparados, en pánico ollar dun coello explosión dun arbusto para o aire libre, onde os cans foron latindo, e, a continuación, ela foi.
  
  
  Así que deixar de ir a ela, Nick subía ata o lado do edificio, agarrou a bordo, e quedou alí por un momento ata que ela estaba con el, a continuación, virou de lado para deixar hortênsia rápido, pouso tan facilmente. como un trinta e catro pés paracaidista. El estaba a facer cambalhotas para non caer, e rolou dereito lateralmente contra Ginny.
  
  
  Como pode esta rapaza deixar! El colleu un reflexo do seu desaparecendo no prado aló do alcance das luces. Correu tras dela e foi abertamente
  
  
  na escuridade, pensando que en pánico, ela non pode virar e camiñar cara a un lado para, polo menos, unha ducia de metros. Nick podería cubrir calquera distancia ata a metade dunha milla en o tempo que sería aceptable, en media college, en execución da competencia. El non sabía que Ginny Ahling, ademais da súa familia acrobacias, xa fora o máis rápido rapaza en Blagoveshchensk. Eles correron longas distancias, e ela axudou a cada equipo de Harbin para o Río Amur.
  
  
  Nick deixou de andar. El escoitou o son de pasos moi por diante. El foi. Ela estaba camiñando abertamente cara a unha alta cerca de arame. Se tivese bateu-lo en toda velocidade, ela caería, se non peor. El mentalmente calcula a distancia ata o final de o val, estimado o seu tempo e a distancia shaggy viaxara, e difícil de adiviñar como moi por diante de el, ela foi. Entón el contou vinte e oito pasos, deixou, e puxo as mans á boca berrando, " Neville! Parada, perigo. Manteña. Assist a este."
  
  
  El escoitou. Eu sinto moito, é detido. El foi para adiante, oído ou sensación de movemento a partir da fronte para a dereita, e cambiou o seu curso para combinar. Un momento despois, escoitou o seu movemento.
  
  
  "Non correr," el dixo suavemente. "Vostede estaba camiñando en liña recta para o muro. Quizais sexa eletrificada. De calquera xeito, vai ser ferir a si mesmo."
  
  
  El atopou o seu na noite e abrazou a esta. Ela non estaba chorando, só tremendo. Ela sentiu tan delicioso e cheiraba tan delicioso como ela tiña, en Washington - quizais aínda máis así, dada a vivacidade da súa excitación e o mollado de suor na súa fazula.
  
  
  "Take it easy agora," el calmou. "Respirar".
  
  
  A casa era barulhento. Os homes correron para os lados, poñer-los na ventá, buscou os arbustos. Dentro do garaxe, unha luz veu, e varias persoas saíron, a metade vestido e tendo longo obxectos que Nick decidiu non eran pas. Un coche correu ao longo da estrada e vomitados catro homes, e outra Sergey brillou sobre eles preto da casa principal. Cans latiam. En un parche de luz, el viu un garda con un can unirse a homes baixo a fiestra.
  
  
  El examinou o muro. El non parecía eléctrica, só de altura e cuberto con arame farpas, como o pasamáns a unha planta industrial. Os tres portas no val estaban demasiado lonxe para levar a calquera lugar, e que ía en breve ser visto. El mirou arredor. Os homes organizado si-e non o mal. Un coche tirado ata a porta. Catro patrullas dispersos. El, con o can, foi directo para eles, no ih banda.
  
  
  Nick rapidamente cavado a base do cirúrxico preto de correo e atopar tres explosivo placas que parecía negra de tabaco rolhas. Engadiu dous máis enerxía bombas que parecía groso ballpoint plumas, e unha lentes caso explique unha mestura especial de nitroglicerina e Stewart terra de diatomáceas. Foi ego subministración de explosivos, pero sen a capacidade de conter unha forza que podería facilmente esixir nada para romper un fío. El atopou unha miniatura trinta e segundo traba de seguridade e arrastrou Ginny de distancia, contando como pasou.
  
  
  "Vinte e dous," el dixo. El tirou Ginny para o chan con el. "Lie Rivnenskaya. Poñer a súa cara no chan."
  
  
  El rodado ih para os cargos de xeito que a superficie foi tan pequena como sexa posible. O fío pode romper como estilhaços desde unha granada. El non usar as súas dúas granadas, construído como chisqueiros, porque o nu cargos non eran paga a pena arriscar un ih ducha de navalla afiada metal. O can patrol foi só un centenar de metros de distancia. O que hai de malo con..
  
  
  VAMO-OH-OH-OH!
  
  
  Confianza de idade Stuart. El arrastrou Ginny para o momento da explosión, sondando o irregular burato na escuridade. Pode dirixir un Volkswagen ao longo dela. Se a nena lóxica comezou a traballar agora, e ela negouse a moverse, el tería.
  
  
  "Está todo ben?" "Que é iso?", el preguntou con simpatía, espremer o seu ombreiro.
  
  
  "A min... eu creo que si."
  
  
  Eles correron para onde Ego estimado non pode ser un camiño a través da montaña. Despois de camiñar un centenar de metros, el dixo: "Parar."
  
  
  El mirou arredor. Lanternas sonda o burato no fío. O can latiu. Máis cans respondeu - oni ih levou a algún lugar. Eles deben ter varias razas. Un coche de carreiras en todo o gramos, ee, as luces de saír como un roto fío brillaba no ih luz. Os homes caeu fóra.
  
  
  Nick levou a cabo unha granada de man e xogou con toda a súa forza na dirección da iluminación pública. Eu non podo chegar a el, pero pode ser un depresivo. El contaba quince anos. Dixo, " para Abaixo de novo." En comparación cos outros, a explosión foi como unha queima de fogos. Unha metralleta saíu, dous short refachos de seis ou sete de cada un, e cando ela parou, o home berrou: "Manteña-o!"
  
  
  Nick tirou Ginny para fóra, e dirixido para o bordo do val. Un par de balas voou o seu verdadeiro sentido, ricocheting fóra da terra, voando a través da noite con un vicioso whoosh-r-r-r-r que intrigas a primeira vez que oín-lo - e asusta ti cada vez que oín-lo para sempre. Nick tiña oído moitas veces.
  
  
  El mirou arredor. IH abrandou a granada. Eles estaban achegando a división fío do abismo, como unha escola de infantería de exercicios en grupo. Había agora vinte ou máis persoas a persegui-los. Dous poderosos lanternas esfaqueado na escuridade, pero ela non chegar a eles.
  
  
  Se as nubes tiña revelou a lúa, e Ginny tería tomado unha bala de cada un.
  
  
  El estaba correndo, sostendo o a man da rapaza. Ela dixo, " Onde estamos..."
  
  
  "Non falar", el interrompeu ela. "Imos vivir ou morrer xuntos, entón confiar en min."
  
  
  Ego xeonllos bater un arbusto e el parou. En que dirección estaba despois? Loxicamente, debe ser en liña recta, paralela para o curso que seguiu ao redor da casa principal. El virou en que dirección.
  
  
  O brillante san brillou en todo o encontro de fío e se arrastrou en todo o gramos, acadando o bosque para a súa esquerda e sensación de arbustos con un pálido toque. Alguén trouxo unha máis poderosa luz, probablemente, un seis-volt atleta de man lanterna. El arrastrou Jenny para o mato e preso a ela para o chan. Anexo! El baixou a cabeza para o chan como Sergey tocou ih abrigo e cambiou-se, explorando as árbores. Moitos soldados morreron por mor ih rostro se iluminou.
  
  
  Ginny murmurou: "Imos saír de aquí."
  
  
  "Agora, eu non quero levar un tiro." El non podía dicir hey que non había ningunha maneira para fóra. Para ih, a súa volta foi un bosque e un penedo, e el non sabía onde no salón as rutas foron. Se eles se moven, o ruído pode ser mortal. Se eles andan todo o gramos, o santo vai atopar ih.
  
  
  El experimentalmente sonda arbustos, intentando atopar un lugar onde el podería ser despois. Baixo cicuta ramas e menores crecementos facer un torresmo de son. Sergey desviado, perdeu ih de novo, e cambiou-se na outra dirección.
  
  
  Eles comezaron a pasar a través dos fíos un de cada vez, en dispostas ordenadamente empurróns. Quen foi comandante eles tiñan agora destruído todos, pero aqueles que foron avanzando. Eles sabían que a súa empresa. Nick tirou Wilhelmina fóra, presionando a súa co seu interior man para a só reposición clip que foi preso dentro do seu ego cinto, onde o seu ego apéndice adoitaba ser. Era un pequeno consolo. Estes short refachos foron destinadas a un bo home con unha arma - e non foi, probablemente, máis ih.
  
  
  Os tres homes pasaron pola lagoa e se estender a fóra. O outro correu cara a el, un bo destino no semáforo. Era inútil para esperar. El podería moi ben ter movido, mentres que o fío estaba no seu mando, sostendo o ih-combinados presión. Coa precisión dun mestre, el aprendeu a caída, a velocidade de un home, e con un tiro derrubou unha execución figura. El puxo unha segunda bala no arredor do coche faros, e que de súpeto se tornou unha de ollos. El friamente cara a brillante santo man lanterna como a metralleta abriu de novo, e el, outro xuntáronse, e dous ou tres armas comezou a chiscar con chamas. El bateu o lixo.
  
  
  En todas as partes había sinistro ruxido-R-R-R-R. Balas skittered a través da herba, ruidoso nas ramas secas. Eles regada a paisaxe, e el non se atreve a mover. Deixe esta Brylev incorporarse o phosphorescence da pel é ego, ocasional brillo no seu reloxo de pulso, e el e Gini vai converterse cadáveres, cribado e rasgado por chumbo, cobre e aceiro. Ela intentou levantar a cabeza. El deu un empurrãozinho. "Non mire. Estar parado."
  
  
  O tiro parado. A metralleta foi o último en deixar, metodicamente costura xuntos short refachos ao longo da franxa de bosque. Nick resistiu a tentación de botarlle un ollo. Esta é unha boa infantería.
  
  
  O home Nick tiña tiro xemía como o agonizante dor resgou a través da súa gorxa. Unha forte voz berrou: "Manteña a súa lume. John Número Dous arrastra Angelo de volta para o coche. A continuación, non tocalo. Barry-tomar tres dos seus homes, tomar un coche, círculo rúa e bater para estas árbores. Ram o coche e saír e avanzar cara a nós. Manter que brylev alí, na beira. Vince, ten munición esquerda? "
  
  
  "Trinta e cinco a corenta". Nick me pregunta se el era un bo tiro.
  
  
  "Olle para o santo."
  
  
  "É iso mesmo."
  
  
  "Ver e escoitar. Nós preso ih para abaixo."
  
  
  Así, En Xeral. Nick tirou a chaqueta negra sobre o seu rostro, chegou a el, e corría o risco de unha mirada. A maioría da xente ao seu redor teñen que ver entre si por un momento. O ciclope ' ollo de un coche headlight, outro home foi arrastrando un ferido o home que estaba a respirar duramente. A lanterna movido a través do bosque lonxe para a esquerda. Os tres homes correron cara a casa.
  
  
  Unha orde foi proferida que o Nick non escoitar. Os homes comezaron a rastexaren en detrás do coche, como unha patrulla detrás un tanque. Nick estaba preocupado sobre os tres homes que tiña pasado a través do fío. Se houbo un fazedor neste grupo, que ía lentamente avance como un mortal réptil.
  
  
  Ginny burbullas. Nick ela deu un tapinha na cabeza. "Ser moi tranquila, "el murmurou. El realizou a súa respiración e escoitou, tentando ver ou sentir calquera cousa que cambiou o próximo escuridade.
  
  
  Outro murmurio de voces e unha intermitencia lanterna. A web de faro en coche saíu. Nick engurrou o cello. Agora, o cerebro pode promover o seu artilleiros sen luces. Mentres tanto, ¿onde foron os tres deles tiña visto por última vez deitado propenso en algún lugar no mar das tebras á fronte?
  
  
  O coche comezou e ruxiu para abaixo da estrada, parado na porta, a continuación, virou-se e acelerou a través do prado. E a voz e flanqueadores! Se eu tivese a oportunidade
  
  
  sería informar por radio para a artillería, morteiro lume, e apoiar as tropas. Mellor aínda, me enviar un tanque ou coche blindado, se a ten de sobra.
  
  
  
  Capítulo VIII.
  
  
  
  O motor dun coche con só un headlight ruxiu. O día en nen se pechou. Nick fantasías foron interrompidos. Ataque Frontal tamén! Moi moi eficiente. El empurrou o resto de granada na súa man esquerda e realizada Wilhelmina contra o seu dereito. O seguimento coche virou-se na súa faros, movendo-se ao longo do fluxo, saltando e cruzando o próximo camiño de grava.
  
  
  O fío camión faro iluminada, e acelerada cara o abismo. A man lanterna veu de novo, sondando as árbores. El atravesou a liña de arbustos co seu brillo. Había unha rachadura como unha metralleta sacudiu. Comecei a tremer de novo. Nick penso sobre iso: "El é, probablemente, un tiro a través dos seus homes, un a tres que veu por aquí.
  
  
  "Hey ... o seu." Rematou nun suspiro.
  
  
  Quizais el fixo, tamén. Nick ollos estreita. Ego noite visión era tan excelente como caroteno e 20/15 visión, pero el non podía atopar os outros dous.
  
  
  A continuación, o coche bateu o muro. Por un momento, Nick viu un vulto escuro corenta pés en fronte a el como o santo máquina balance en ego dirección. El disparou dúas veces, e estaba seguro de que el caeu. Pero agora o balón comeza!
  
  
  El disparou para o headlight e espremer levar no coche, deseñando un sincero estándar na parte inferior do parabrisas, e os últimos tiros foron disparados contra o handlight antes de que foi desactivado.
  
  
  O coche de motor xemía, e non foi outro estrondoso boom. Nick difícil de adiviñar que podería ter pego o condutor, e o coche esvarou cara atrás ata a cerca.
  
  
  "É el!" unha forte voz berrou. "En liña recta. Para arriba e sobre eles."
  
  
  "Veña."Nick tirou Ginny fóra. "Facer ih executar."
  
  
  El a levou para adiante para a herba e ao longo do nah, lonxe dos atacantes, pero para outro coche que foi, xeralmente, a poucos metros de distancia da liña das árbores, como calquera patio de distancia a partir deles.
  
  
  E, a continuación, a lúa saíu de detrás das nubes. Nick agáchase e virou-se para, como eles dixeron, inserir un reposición revista en Wilhelmina e por pares para a escuridade, que foi agora de súpeto menos que alberga. Tiña uns segundos. Ego e Ginny foron máis difícil de ver contra o pano de fondo do bosque do que os atacantes sobre a artificial horizonte. O home coa lanterna tolamente que o acendeu. Nick observou que estaba sostendo a bala na súa man esquerda, como se anuncia a bala onde a cinta de fivela debe ser. O home arrugaran, e feixes de luz que inundou o chan, engadindo a Nick vista da ducia de figuras achegando-se del. O líder foi de preto de dous centenares de metros de distancia. Nick tiro el. Eu penso, e Stewart pregunta por que eu cumprir-lo Wilhelmina! Man sobre a munición, Stuart, e nós imos chegar en torno a el." Pero Stuart Ego non escoitar.
  
  
  Lúa de tiro! El perdeu un, colleu o ego na segunda. Un pouco máis tiros e que todo ía ser máis. A uem armas chiscou, e el escoitou o zumbido-r-r-r-r novo. El cutucou Ginny. "Executar."
  
  
  El tirou un pequeno balón oval, presionado unha panca no lado, e xogou ego para a pintura liña. Stewart bomba de fume, rápido-divulgación, densa camuflaxe, pero disipando en poucos minutos. O dispositivo sorriu, e por un momento eles estaban escondidos.
  
  
  El foi despois Ginny. O coche parou na beira do bosque. Tres homes voou ao redor do coche, armas levantou, vaga ameazas visible na escuridade. O coche faros eran esquerda. Armas nas súas costas e armas no seu rostro, Nick estremeceuse. E dous cartuchos de máis no meu!
  
  
  El mirou arredor. Unha vaga forma aparece en gris-branco néboa. Para salvar a bala, Nick xogou o seu segundo e último fume de granada, e a súa forma desapareceu. El se virou de volta para o coche. Os tres homes estaban indo camiños separados, ou non queren matar Ginny ou gardar todos os seus lume para el. O importante que pode facer? Nick camiñou para eles, agochado baixo - dous de ti, todo está a benvida con me, e este é un fío. A súa podoidu lambe para traballar con un destino no luar.
  
  
  B-WUM! Todo o bosque, a medio camiño entre Ginny, Nick, e os tres homes se achega, armas pesadas trovejou - o ruxido rouco de un decente-calibre rifle. Un dos escuro figuras caeu. B-WUM! B-WUM! As outras dúas figuras caeu ao chan. Nick non podería dicir se un ou ambos foron mal - o primeiro foi gritando, que mágoa.
  
  
  "Veña aquí", dixo Nick, agarrando Ginny brazo por detrás. O home co rifle pode ser a favor ou en contra, pero el era a única esperanza en vista de que non facer o ego automática aliado. El arrastrou Ginny en os arbustos e entrou en colapso na parte superior da arma emprazamento.
  
  
  CRACK, BAM-BAM B-WUM! A mesma arma con un fociño tiro, e mostrou-lles o camiño! Nick estaba seguro Chaira é luger . CRACK, BAM-BAM B-WUM! Ginny suspirou e berrou. O tiro ao redor do fociño estaba tan preto que bater-lles como unha ráfaga de vento, pero non hai vento podería axitar os seus tímpanos así. El disparou un mimmo tiro para eles, cara a cortina de fume.
  
  
  "Ola," chamado Nick. "Vostede ten que axudar?"
  
  
  "Ben, maldita ela, "unha voz dixo. Veña e me salvar. Foi John Villon.
  
  
  Un momento despois, eles foron ao seu lado. Nick dixo -
  
  
  "Moitas grazas, antigüidades. Un pequeno solicitude. Non ten nove millóns de Luger roldas en ti?"
  
  
  "non. Ti?"
  
  
  "Non é só un cartucho de esquerda.
  
  
  "A voz. Colt 45. Vostede sabe o que?"
  
  
  El colleu a pesada pistola. "Imos?"
  
  
  "Siga-me."
  
  
  Villon trasladouse a través das árbores, vai xirando e. Algúns momentos despois, eles viñeron para a banda, as árbores por riba mostrando aberta corte contra o ceo, a lúa un partido moeda de ouro sobre o bordo.
  
  
  Nick, dixo, " eu non teño tempo para preguntar por que. Vai guiar-nos de volta a través da montaña?"
  
  
  "Por suposto. Pero os cans vai atopar-nos."
  
  
  "Eu sei. Supoño que ir con unha rapaza. Eu vou incorporarse vostede, ou esperar por min non máis de dez minutos, sobre a estrada vella."
  
  
  "O meu Jeep é alí. Pero é mellor estar xuntos. Se só vai chegar..."
  
  
  "Veña," dixo Nick. "Vostede me comprou tempo. É a miña vez de traballar."
  
  
  El foi para abaixo o camiño para o prado sen esperar por unha resposta. Eles dirixíronse ao redor da árbore círculo, e el estaba no lado oposto, a partir de onde o ego pasaxeiros caera ao chan. A xulgar pola calidade das persoas que viu esta noite, se alguén torno a eles estaba ileso, a continuación, el foi armas de tiro, a continuación, eles foron rastreando a través das árbores en busca de ego. El foi para o coche e mirou para dentro. Foi deserta, os faros, o motor ronronar.
  
  
  Transmisión automática. El fixo unha media volta atrás, usado chaira para empurrar para a fronte a pleno rendemento - inmediatamente se cambiou a panca ata de moverse.
  
  
  O home xurou, e unha arma saíu cincuenta metros de distancia. Gawker acertar o metal do coche. Outro tiro rompe a través do vidro dun pé da súa cabeza. El encolleu-se, fixo unha torsión dobre de sinal, cruzou o camiño de grava, e descendeu e ata o río.
  
  
  El seguiu o muro, chegou a estrada, e virou-se para a casa principal. El levou un cuarto de milla, Sergey apagado e premendo sobre bullying. El saltou para fóra, e tomou do seu gibão un pequeno tubo, unha polgada de lonxitude e case tan groso como un lapis. El levou catro en torno a eles, o habitual incendiaria fusibles. El agarrou a pequenos cilindros en ambas as extremidades, con dedos, virou o ih, e os xogou no tanque de gasolina. A torsión rompe o selo, e ácido fluíu abaixo o metal fino parede. A parede realizada por preto dun minuto, e, a continuación, o dispositivo estoupou en chamas, quente e piercing como fósforo.
  
  
  Non tanto como emu tería gusto. El desexaba que el ía atopar unha rocha para firmar o acelerador, pero había luces do coche de carreiras pasado el na porta. A velocidade foi de preto de corenta cando se cambiou o equipo selector para o neutro, inclinado coche pesado para un lado, e, a continuación, pulou para fóra.
  
  
  A caída chocou-lo, mesmo con todas as coma el podería facer. El foi para o prado, indo para a banda, en todo o val, a continuación, caeu a o chan, como os faros brillou na súa persecución.
  
  
  O coche tiña deixou rolou entre as liñas de coches aparcados para unha distancia considerable, rascado de fachada remata de varios coches como caeu ao redor de lado a lado. Os sons foron interesantes. El virou-se sobre o record como el foi para o bosque.
  
  
  El escoitou o whoosh de un tanque de gas estourando. Vostede non sabía sobre o incendiaria plug en un tanque pechado. El non tiña eliminado o tanque cap, por suposto, e aínda debe haber unha abundancia de osíxeno, especialmente se a primeira explosión tiña rasgado a través do tanque. Pero se o tanque foi conectado a capacidade ou foi construído especialmente para ou feitos de duradeiro a proba de balas de metal, todo o que tiña era un pequeno incendio.
  
  
  Guiada por as luces da casa, atopou a saída para o camiño. El escoitou atentamente, actuou con cautela, pero non había ningún sinal de tres homes que estaban camiñando co seguimento coche. El foi ata a montaña en silencio e axiña, pero non de forma imprudente, temendo unha emboscada.
  
  
  O tanque estoupou con unha satisfactoria ruxido - unha explosión envolto en mingau. El mirou para atrás e viu chamas afluencia para o ceo.
  
  
  "Xogar con iso para un pouco," el murmurou. El colleu Ginny e John Villon só antes de chegar a estrada vella do outro lado do entalhe.
  
  
  * * *
  
  
  Eles dirixíronse para o restaurada quinta en Villon catro rodas motrices Jeep. El aparcado o coche na parte de atrás e eles foron para a cociña. Foi tan exquisitamente restaurada como o exterior, todo o ancho contadores, rico madeira, e brillante cobre - só o ego dos puntos de vista fai que o cheiro a torta de mazá, imaxinar un baño con leite fresco, e imaxinar sinuosas, rosado, e redondeado nenas con saias longas, pero non roupa interior.
  
  
  Villon esvarou a M1 rifle entre dúas garras de bronce por riba da porta, derramou auga en chaleira, e dixo, como el puxo Ego na cociña, " eu creo que ten unha casa de baño, señorita. Está aberto alí. Primeira porta á esquerda. vai atopar toallas. Hai cosméticos no armario. "
  
  
  "Grazas", dixo Neville-Nick penso que un pouco mal-e desapareceu.
  
  
  Willon encheu a chaleira eléctrica e conectado Ego en. A restauración non facer sen moderna va-a cociña era de gas, e no gran aberto despensa Nick viu unha gran neveira e freezer. El dixo, " Eles estarán aquí. Cans".
  
  
  "Si", dixo Villon. "Nós imos saber cando eles están chegando. En menos de vinte minutos."
  
  
  "Sam
  
  
  Como xa sabía que eu estaba baixando a estrada? "
  
  
  "Si".
  
  
  O gris ollos estaban mirando abertamente en ti cando Willon falou, pero o home tiña gran contención. O ego de expresión sobre os seus rostros parecían dicir, " eu non vou mentir para ti, pero eu vou che dicir rapidamente se é ningún do seu negocio." Nick de súpeto estaba moi feliz que tiña decidiu non tentar ir un Escurecemento espingarda, cando el veu por primeira vez para fóra a estrada vella. Pensar de volta en Willon traballo co rifle, el foi particularmente satisfeito con esta decisión. A última cousa que podería obter foi a súa perna está a ser arrancada. Nick preguntou: "TELEVISIÓN escáner?"
  
  
  "Nada moi complicado. Por exemplo, en 1895, un traballador ferroviario inventou un dispositivo chamado de "ferro micrófono". Xa escoitou falar de nen?"
  
  
  "De ningún xeito."
  
  
  "O primeiro foi algo así como unha carbono teléfono aparello instalado ao longo dos carrís. Cando o tren pasou mimmo, vostede escoitou o son e sabía onde estaba no corredor."
  
  
  "Principios de erro".
  
  
  "Isto é certo, mina son certamente mellorou." Willon apuntou a unha caixa en torno a unha noz xemendo árbore que Nick asumido foi unha Hi-Fi sistema de altofalante. "A miña ferro micrófonos son moito máis sensible do que outros. Eles transmitir o sinal sen fíos e só se activa cando o nivel sonoro sobe, pero se non, o crédito vai para este descoñecido telegraph operador en Connecticut Río Ferrocarril."
  
  
  "Como podo saber se alguén está camiñando nunha estrada, ou en un camiño de montaña?"
  
  
  Willon abriu a fronte do pequeno armario e atopar seis indicador de luces e interruptores. "Cando escoitar sons, mira. Santo é o Señor que levou. Se máis que un está acendido, que apague a outros por un momento ou aumentar a sensibilidade do receptor, con un reostato."
  
  
  "Grande". Nick tirou un .45 calibre pistola do seu cinto e coidadosamente conxunto Ego para abaixo sobre unha ampla materia. "Moitas grazas. Vostede se importa se alguén me di?" O que? Por que non?"
  
  
  "Se non fai o mesmo. Intelixencia británica? Ten o mal acento se aínda non viviu neste país por un longo tempo."
  
  
  "A maioría da xente non entender iso. Non, non o Británico. Tes calquera Luger munición?"
  
  
  Eu vou che dar algúns en un minuto. Imos só dicir que a súa antisocial mozo non quere que a xente a machucar e é tolo o suficiente para se involucrar."
  
  
  "Eu prefiro dicir que está Ulises Señor." Nick caeu o seu acento galego. "Vostede tivo un inferno de un rexistro do 28 de División, Capitán. Vostede comezou coa idade 103 º Cabalería. Eles foron feridos dúas veces. Aínda pode controlar o M-1. Vostede mantivo este anaco de propiedade cando as propiedades foron vendidos, posiblemente, a un campamento de caza. Que despois reconstruída esta antiga facenda."
  
  
  "Villon" poñer as bolsas de té en vasos e cubertos-los con auga quente. "Cales son os seus?"
  
  
  "Eu non podo dicir-lle, pero que estaban preto. Eu vou che dar un número de teléfono en Washington, que eu poida chamar. Eles van parcialmente apoio me se presentar con coidado no exército arquivos. Ou podes visitar ih alí e vai" estar seguro ".
  
  
  "Eu honestamente entender a xente. Eu creo que está todo ben. Pero escribir este número. A voz..."
  
  
  Nick escribiu o número onde o chamador ía ir a través do proceso de verificación, o que sería, entón-se o interlocutor era lexítimo -, finalmente enlace Ego para Hawk ' s asistente. "Se nos levan ao meu coche, nós imos saír do seu camiño. Canto tempo temos antes de bloquear o fío da estrada?"
  
  
  "É un vinte e cinco millas círculo en estradas estreitas. Temos tempo."
  
  
  "Vai ser todo ben?"
  
  
  "Eles saben de min - e eles saben o suficiente para me deixar só. Eles non saben que eu axudei a vostede."
  
  
  "Eles van descubrir iso."
  
  
  "Para o inferno coa ih."
  
  
  Neville entrou na cociña, o seu rostro restaurado e composto. Nick retomou o seu acento. "Vostedes dous introduciu vós? Estivemos tan ocupados..."
  
  
  "Nós falamos coma nós cruzou o outeiro," Villon, dixo secamente. El entregou-los vasos con interruptores.. Os berros de preguiceiro golpes veu a noz árbore altofalante. Willon estaba ocupado con o Cervo. Vai ter para contar todos os animais despois de un pouco."
  
  
  Nick notado que Neville non só recuperou a compostura, pero tamén tivo un duro expresión no seu rostro que Eles non gusta. Non tiña tempo para pensar - emu estaba me pregunta o quão preto da realidade súas conclusións foron. Nick preguntou: "Como son as súas pernas? A maioría das nenas non está acostumado a viaxar en medias. Amable?"
  
  
  "Non o seu delicado para a xente." Ela tentou poñer casualmente, pero os seus ollos negros brillaron con resentimento. "Vostede me meteu unha terrible desorde."
  
  
  "Pode dicir iso. A maioría da xente en torno a nós a culpa os outros para as súas dificultades. Pero paréceme que está en apuros-completamente sen a miña axuda."
  
  
  "Vostede dixo Bauman fillo? Eu creo que..."
  
  
  A parede altofalante cantarolava para o espertar de música de un can de lai. Outro uníuse a el. Eles parecían ter entrou nunha sala. Villon levantou unha man e rexeitou o volume co outro. Os meus pés estaban batendo. Eles ouviron un home grunhido e suspiro, o outro ofegante como un corredor de longa distancia. Os sons creceu máis alto, a continuación, desapareceu , como un de marzo en unha película. "A voz do oni," Villon, dixo. "Catro ou cinco persoas e tres ou catro cans, eu diría."
  
  
  "Eles non eran Dobermans,"dixo Nick.
  
  
  "Eles tamén teñen Rhodesian ridgeback de mediana idade e Pastores alemáns. Ridgeback de mediana idade pode seguir como cans de caza e ataque como tigres. Un magnífico raza."
  
  
  "Estou seguro", dixo Nick rawly. "Eu non podo esperar."
  
  
  "Que é iso?" Jenny, exclamou.
  
  
  "Un dispositivo de escoita," Nick explicou. "Mr Villon ten instalado micrófonos no achégase. Como TV escáneres sen vídeo. Eles só escoitar. É un marabilloso dispositivo, realmente."
  
  
  Willon drenado súa cunca e define-lo con coidado na pía. "Eu non creo que está realmente indo para esperar por ih." El cruzou os cuartos por un momento e volveu con unha caixa de nove milímetros parabellum cartuchos. Nick cuberto Wilhelmina revista de novo, e poñer na outra vinte ou así roldas un minuto.
  
  
  El inserida o clip, levantou o trinco co polgar eo indicador, e asistiu a rolda voar para o cartucho. El puxo o arma de volta sobre os cintos de seguridade. El encaixa baixo o seu brazo como confort como un vello de arranque. "Está seguro. Imos ir."
  
  
  Villon levou ih en un Jeep para Strelka, onde Nick deixou o seu coche de aluguer. Nick deixou como el saíu do jeep. "Está indo de volta para a casa?"
  
  
  "Si. Non me diga para lavar os lentes e poñer o ih fóra. Eu vou facer iso."
  
  
  "Olle para si mesmo. Non pode enganar a este grupo. Poden ter o seu M-1 e incorporarse as balas."
  
  
  "Eles non van."
  
  
  "Eu creo que ten que deixar por un tempo. Eles van ser quente."
  
  
  "Eu estou nestas montañas, porque eu non vou facer o que as outras persoas pensan que eu debería."
  
  
  "O que xa escoitou falar de Martha ultimamente?"
  
  
  Foi un aleatoria proba. Nick estaba sorprendido polo golpe directo. Villon tragou, engurrou o cello, e dixo: "Boa sorte." El bateu o Jeep en arbustos, virou-se e saíu.
  
  
  Nick rapidamente dirixiu o coche de aluguer para abaixo a estrada vella. Cando chegou a estrada, el virou á esquerda, lonxe do Señor de dominio. El lembrou o mapa da zona e usado unha ruta circular cara o aeroporto. Na parte superior do outeiro, el parou, realizada fóra pequena antena de fío da transceiver, e gritou para os dous AXEmen na limpeza en seco camión. El ignorou a FCC demandas. "Émbolo chamadas oficina B. Émbolo chamadas oficina B. Veñen."
  
  
  Barney Manun voz veu case inmediatamente, alto e claro. "Oficina B. Imos ir."
  
  
  "Eu estou deixando. Ver calquera medidas?"
  
  
  "Moito. Cinco coches en a última hora."
  
  
  "A operación é completa. Deixar se non teñen outras ordes. Dicir o paxaro. Vai usar o teléfono antes de usar dela."
  
  
  "Non hai outras ordes aquí. Estamos necesario?"
  
  
  "non. Ir a casa."
  
  
  "Ben, fixo."
  
  
  "Fixo, e ir adiante."
  
  
  Nick ten de volta no coche. Barney Manun e Proxecto de lei Rohde vai devolver o camión para o MACHADO de oficina en Pittsburgh, e voar a Washington. Eran boa xente. Eles probablemente non só aparcar o camión na entrada do pazo, pero agochar o ego e configurar unha plataforma de observación no bosque. Que, "Emu Proxecto de lei dixo máis tarde," é exactamente o que eles fixeron.
  
  
  El dirixiu para o aeroporto. Ginny dixo: "Todo ben, Jerry pode caer o acento galego. Onde pensas que está me levando, e o que diaños é iso?"
  
  
  
  Capítulo IX.
  
  
  
  Un sorriso irónico curvo Nick beizos por un momento. "Xastre, Ginny. Eu penso que a miña vella escola empate acento foi moi bo."
  
  
  "Eu penso así. Pero vostede é unha das poucas persoas que sabe sobre o meu acrobático de formación. Eu falei moito no seu apartamento, pero axudou vez. Como estabamos camiñando en torno a esa fiestra, que dixo," Espera." O mesmo como cando se traballa con unha barra." Eu non teño tempo para pensar sobre iso, ata que ela foi a limpeza na Villon é. Entón vin que ir. Eu sei os ombreiros, Jerry. Eu nunca ía ter difícil de adiviñar a partir mirando para ti. Que foron inventados por expertos. Quen é vostede, Jerry Deming? Ou o que é Jerry Deming? "
  
  
  "Unha cara que pensa moito sobre vostede, Ginny." Tiña a seu silencio ata que el puidese levala no avión. Ela era unha gran kitty. Vostede non podería dicir da súa voz que ela tiña case morreron varias veces aquela noite. "Hans Stahl é demasiado grande para o seu colo. Como eu dixo a vostede na sala, el tira unha gran dobre cruz. Todas as nenas tiveron que ser destruída, agás Ruth, e Pong Pong."
  
  
  "Eu non podo crer que," ela dixo, a súa compostura tremendo. Tragou as palabras e quedou en silencio.
  
  
  Eu espero que pode, el pensamento, e eu me pregunto se vostede ten unha arma que eu non estou consciente de. El tiña visto a súa roupa. Ela perdera o seu zapatillas de ballet e bolsa, e aínda... era posible tira o ego case a pel e non atopar Pierre é mortal bomba de gas en especial peto do ego curto.
  
  
  De súpeto, ela dixo, " me Diga o que é un Líder parece. Que vostede sabe? A onde imos? A súa... a Súa só non podo crer que, Jerry".
  
  
  El aparcado o coche no hangar, " a poucos pasos de distancia de onde o Aero Comandante estaba amarrado. Houbo unha suxestión de madrugada no leste. El puxo o brazo ao redor dela e deu un tapinha súa man. "Jenny, que é o maior. Eu teño unha muller como vostede, e, a continuación, onte á noite, eu creo que entender que ten que un home como o seu. Un home dentro que pesa máis de Hans. Estar comigo e vai estar ben. Imos volver e falar con Odín Orde, e, a continuación, pode tomar unha decisión." Ok? "
  
  
  "Eu non sei..."
  
  
  El virou-se lentamente o queixo e bicouna. Os seus beizos estaban fríos e duros, a continuación, máis suave, a continuación, máis quente e máis acolledor. El sabía que ela estaba facendo emu crer. Pero esta estraña nena Asiática ten visto moito na súa vida para ser enganado facilmente ou permanentemente. El dixo: "eu quería dicir iso cando eu suxeriu que temos un pouco de vacacións alí xuntos.
  
  
  Eu coñezo un lugar pequeno, preto da montaña. Tremper, máis Nova York. A follaxe vai en breve ser colorido. Se che gusta del, que pode vir de volta, polo menos, para un fin de semana no outono. Confío en min, ata que falar para o Líder."
  
  
  Ela só balance a cabeza. El sentiu unha bágoa no seu rostro. Así, a fermosa muller Chinesa, para todas as súas conquistas, non foi feita de aceiro. El dixo: "Espera aquí. Eu non vou estar esperando por nós. Todo ben?"
  
  
  Ela balance a cabeza, e camiñou rapidamente en todo o hangar, mirou para o coche por un momento, a continuación, foi para a cabina telefónica preto do aeroporto de oficina. Se ela tiña decidiu correr, el tería visto como ela camiñou para abaixo da estrada ou ao campo.
  
  
  El chamou o número e dixo: "é Un Émbolo. Ás nove da mañá, chamar a Avis oficina e dicir-lles que o coche está na sala de estar no aeroporto. As claves son preso baixo o asento traseiro."
  
  
  O home respondeu, " eu vexo."
  
  
  Nick correu de volta para o canto do hangar, a continuación, casualmente camiñou ata o coche. Neville sentou-se en silencio, mirando para o novo amencer.
  
  
  El viu como o plano motor quente. Ninguén saíu ao redor da pequena oficina. A pesar de que algunhas luces estaban acesas, o aeroporto parecía deserta. El deixar o avión voar para lonxe, axudou a ela a través da luz turbulencia máis de mañá montañas, e estabilizouse en sete mil pés, a posición de 120 graos.
  
  
  El mirou para Ginny. Ela parecía sincero diante dela, o seu fermoso rostro combinando a concentración e a sospeita. El dixo:: "Ten un bo almorzo, cando a terra. Eu vou manter o diñeiro, vostede está con fame."
  
  
  "Eu teño fame antes. O que fai un Líder parece?"
  
  
  "El non é o meu tipo. Xa voar un avión? Poñer as mans no volante. Eu vou che dar unha lección. Pode vir a cadra."
  
  
  "Quen sabe? Deixar de procrastinar, Jerry".
  
  
  "Nós podería gastar unha morea de tempo en tendas. Dela, eu creo que xa matou máis aviadores que calquera outra cousa ademais de xeo no carburadores. Ollar, e eu vou amosar a ela..."
  
  
  "É mellor me diga quen é vostede, Jerry", dixo bruscamente. "El foi lonxe o suficiente."
  
  
  El suspirou. É calefacción por resistencia real. "Non lle gusta de min o suficiente para confiar en min en todo, Ginny?"
  
  
  "Eu gosto de ti tanto como calquera home que nunca coñeceu. Pero iso non é o que estamos a falar. Conta-me sobre Bauman."
  
  
  "Xa escoitou falar ego chamado Xudas?"
  
  
  Ela estaba a pensar. El mirou arredor. Ela engurrou o cello. "non. Entón?"
  
  
  "El encaixa."
  
  
  "E chamou a si mesmo un ego fillo. Vostede mentira tan rápido como lle falar."
  
  
  "Vostede mentiu para min con eles coñécense como nos coñecemos, mel. Pero eu entendo, porque xogou a súa parte, e vostede non me coñece. Agora ser honesto con vostede."
  
  
  Perdeu un pouco de inclinación. "Deixar de tentar virar a mesa e dicir algo sensible."
  
  
  "Eu te amo".
  
  
  "Se é iso que quere dicir, garda-lo para máis tarde. Eu non podo crer o que está dicindo."
  
  
  Nah voz era duro. As luvas foron eliminados. Nick, dixo, " Lembro Líbano?"
  
  
  "O que?"
  
  
  "Vostede Recorda Harry Demarcin?"
  
  
  "De ningún xeito."
  
  
  "E eles tirou unha foto de ti con Tyson a Roda. Eu vou manter o diñeiro, vostede non sabe o que." El chocou. "Si," el continuou, " unha actuación en directo. "Hans é tan estúpido. El está intentando chegar ao outro lado. Usando unha imaxe. Imaxina se falou."
  
  
  El nunca usou unha versión menor do máster, deseñado para a aviación xeral e pequeno avión, pero o ego foi probado en nen. El estableceu un curso-pechado o barco. Parecía eficaz. El acendeu un cigarro e vendeu. Jenny diminuíu un. Ela dixo: "Todo o que dixo é unha mentira."
  
  
  "Vostede dixo a si mesmo que eu estou moi forte para un comerciante de aceite."
  
  
  "Vostede sabe moito."
  
  
  Ela era moi fermosa, con baixa en arco cellas escuras, unha axustado boca, e centrado ollos. Ela estaba empurrando moi difícil. Ela decidiu resolver só, no caso de que el non era un membro gang, e, a continuación ih pouso nah tería double trouble. Nah debe ter unha arma. Cal? Onde?
  
  
  Finalmente ela dixo: "Vostede é algún tipo de cop. Quizais, en realidade, tivo unha imaxe de min con Tyson. Isto é onde a súa observación comezou."
  
  
  "Non ser ridículo."
  
  
  "Interpol, Jerry?"
  
  
  "Os Estados Unidos ten vinte e oito servizos de intelixencia. Faga o seu camiño a través deles. Todo o mundo ao seu redor está mirando para min."
  
  
  "Pode ser Británico, a continuación, pero non está só, todo o que nos rodea. Silencio." Bo... a Súa voz era baixa e difícil agora, como afiados e afiados como Hugo fora cando tiña agroma o brillo lámina na fermosa pedra. Mencionar Harry Demarcin. Isto fai que, AX máis que probable. "
  
  
  "Por suposto. Tanto a CIA e o FBI." Ambos os dous conxuntos de luvas escorregou. Un momento despois, que xogou ih en cada un dos outros caras e foi para obter o seu Derringers ou Pepperbox Caixas.
  
  
  Nick sentiu unha pontada de remorso. Ela estaba tan fermoso, e el non tiña comezou a buscar o seu talento aínda. Esta columna foi feita en torno a un cable de aceiro flexible cuberto con escuma densa de goma. Podería vostede... Ela moveu a man de súpeto, e el estaba alerta. Ela xogou unha caída de auga desde o puro oco baixo os seus beizos.
  
  
  "Non," ela dixo amargamente. "Vostede non é un fan de entretemento ou un funcionario perder tempo ata que fai unha conexión."
  
  
  Nick cellas rosa. Tiña que dicir Hawke. "Vostede fixo un gran traballo no Demarcin. Pai aprobado."
  
  
  "Pare con esta merda."
  
  
  "Agora está con rabia de min."
  
  
  "Vostede fascista bastardo."
  
  
  "Vostede estaba moi rápido para ir sobre a idea. El salvo.
  
  
  Estabamos ... Moi preto, en Washington, eu penso. Vostede sabe que eu podería ... "
  
  
  "Fuck", ela interrompeu. "Ela era suave por unhas horas. Como todo na miña vida, que foi malo. Vostede é un avogado. Pero sería interesante saber quen é e o que."
  
  
  Boa. Dime como foi con Tyson. Non ten calquera problema?"
  
  
  Ela sentou-se mal humor en unha actitude de fervendo rabia, os seus brazos cruzados sobre o peito. El intentou un pouco máis comentarios. Ela negouse a responder. El comprobar o curso, admiraba o novo piloto automático, suspirou, e caeu na súa cadeira. El stubbed fóra do seu cigarro.
  
  
  Despois de varios minutos, el murmurou, " o Que unha noite. Eu estou de fusión-lo." El relaxado. El suspirou. Foi un día sen nubes. El mirou para as montañas arborizadas, rolando como ondas de verde, desigual aumento do pan. El mirou para o reloxo, comprobado curso e velocidade, estimado vento e deriva. El calcula mentalmente o avión posición. El baixou as súas pálpebras e finxiu a cochilo.
  
  
  A próxima vez que el arriscou unha mirada a través da súa estreita ollos, as súas mans estaban abertos. A súa man dereita estaba fóra de vista, e que se preocupou ego, pero el non se atreve a mover e deixar que ela estaba facendo. El podía sentir a tensión e a ameaza da súa intención. Ás veces, el parecía emu que por mor do ego de formación, sentiu perigo, como un cabalo ou un can.
  
  
  El perdeu de vista da súa outra man.
  
  
  El tomou unha respiración profunda e murmurou: "non tentar calquera cousa, Ginny, a menos que vostede é un piloto experimentado si mesmo. Esa cousa é un novo piloto automático, que eu aposto que non foi probado aínda." El afundiu baixo o asento. "Voando a través destas montañas é difícil de calquera maneira..."
  
  
  El tomou unha respiración profunda, o seu obxectivo xogado de volta a partir de nah. El podía escoitar pequenos movementos. O que foi iso? Quizais o seu sutiã foi 1000-1b. nylon resistente e fácil de facer garrote. Aínda que tiña unha auto-bloqueo clip, podería tratar con isto explosivo? Non en avión. Unha lámina? Onde? A sensación de perigo e rabia converteuse en tan forte que a uem tivo que facer un esforzo para non pasar, non mira, non para actuar en auto-defensa. El mirou con estreita ollos.
  
  
  Algo cambiou na parte superior do ego pequeno campo de visión e caeu. Instintivamente, el deixou de respirar na inspiración, como unha película de algún tipo desembarcou headfirst en ego, e el escoitou un pequeno "Pé". Eu manteña miña respiración, Gaza pensamento. Ou algún tipo de vapor. Votación como fixeron! Co capo da morte! Debe ser un instante matar cun esforzo de expansión que permitirá a rapaza para derrotar os homes como Harry Demarcin e Tyson. El exhalado varios centímetros cúbicos para manter a substancia para fóra da uem é nasal tecidos. El tirou da súa pelve para manter a presión sobre os seus pulmóns.
  
  
  El fixo a matemática. Un, dous, tres... ela xogou o ego ao redor do seu pescozo... ela agarrou-o con un estraño tenrura. 120, 121, 122, 123...
  
  
  El permitiu que todos os músculos e tecidos para relaxarse, excepto os pulmóns e a pelve. Como un yogi, el ordenou que o seu corpo para ser totalmente relaxado e sen vida. El permitiu que a súa ollos para abrir un pouco. 160, 161, 162...
  
  
  Ela levantou un dos seus ego mans. A man estaba sen vida e sen vida, como un peirao de polpa de papel. Ela deixou caer o seu ego , de novo con un estraño tenrura. Ela estaba falando. "Adeus, bebé. Foron algo máis. Por favor, perdoe-me. Vostede é un rato bastardo como todo o mundo, pero eu creo que é a mellor rato bastardo que eu xa coñecín. Ela quere que as cousas eran diferentes, a súa natural de auto un fracaso. Un día o mundo vai ser diferente. Se eu nunca chegar a eles Catskills, eu vou lembrar dela como vostede. Poida que eu aínda vai lembrar de ti ... por un longo tempo ." Ela chorou baixiño.
  
  
  El non ten moito tempo agora. Ego sentidos rapidamente embotada, o fluxo de sangue lento. Ela abriu a fiestra. A capa de todo o plástico fino foi eliminado do ego cabeza. Ela realizou o catalán ego entre as súas mans e viu que encoller e desaparecen como un máxico pano. Entón, ela ergueu o ego entre o polgar eo indicador. No fondo era unha cor cápsula non é maior que unha arxila de mármore.
  
  
  Ela balance a pouco balón cara atrás e cara adiante. Foi anexado a selo postal de tamaño paquete na man con un pequeno tubo, que parecía como un cordón umbilical. "Repugnante", dixo amargamente.
  
  
  "Por suposto," Nick acordado. El tocou para fóra o resto do aire abruptamente, inclinando-se sobre ela, de xeito que el só podería respirar o fresco fluxo a través das súas fiestras. Como el tomou o seu lugar, ela gritou. "Vostede!..."
  
  
  "Si, ela. Así como a súa voz, Harry e Tyson morreu."
  
  
  Ela arrastrou cara a pequena cabana como un preso recén esquilo nunha caixa trampa, evitando a súa adherencia, mentres a buscar unha forma de saír.
  
  
  "Relaxarse", dixo Nick. El non tentar incorporarse a ela. "Dime todo sobre Geist, Akito, e Bauman." Quizais eu poida axudar."
  
  
  Ela abriu a porta, a pesar do vento. Nick apagado o piloto automático e lento. Ela virou en torno ao cab coa súa pés en primeiro lugar. Ela mirou para el abertamente, con unha expresión de terror, o odio, e un estraño cansazo.
  
  
  "Volver", dixo, con autoridade, alto e claro. "Non sexa un tolo. Eu non vou te machucar. Non mortos. Eu manteña miña respiración."
  
  
  El voou a medio camiño a través do avión. El podería ter colleu o seu pulso, e coa súa forza e a inclinación do barco á esquerda, el probablemente bateu-lle cara a abaixo, se ela quería ou non. Debe facelo?
  
  
  Sería tan importante para el como el estaba vivo, segundo o plan estaba construíndo. Se ela tiña sobrevivido, ela tería gasto triste anos en segredo Texas complexo de resort, que algunhas persoas creo, poucas persoas ou ver mención. Anos? Ela visco o dereito a elixir. Ego mandíbula axustado. El mirou para o rolo indicador e ocupou o barco de nivel. "Volva, Ginny."
  
  
  "Adeus Jerry."
  
  
  As súas dúas palabras parecía máis suave e máis triste; sen calor e odio - ou foi un ego ilusión? Ela foi.
  
  
  El calculou a súa posición, de novo, a continuación, descendeu varios centos de metros. Preto de unha estreita estrada de país, el viu un sinal sobre os CARBALLOS OCO galpón, atopou que o aceite empresa mapa, e marcado no seu mapa.
  
  
  * * *
  
  
  Cando aterrou, dous carta avións estaban noites. Poden falar de voo plans de negocio e dificultades. Nick dixo: "Bo barco. Unha marabillosa viaxe. Moitas grazas. Adeus."
  
  
  Ou Gianni corpo aínda non se atopou, ou o aeroporto de cheques non chegou a ese punto aínda. El chamou un taxi desde cabinas telefónicas no lado da estrada. El, entón, nomeado o actual Hawke flotante número, un esquema que podería ser arbitrariamente modificados para uso cando mesturar estaban dispoñibles. El chegou en menos de un minuto. Falcón, dixo, " Si, Émbolo."
  
  
  "Sospeitoso número doce suicidouse preto de quince quilómetros, 290 graos de Touro Oco, que é de aproximadamente oitenta e cinco millas a partir da última loita punto."
  
  
  "Ben, atopalo."
  
  
  "Non hai ningunha comunicación coa empresa ou comigo. Mellor comunicación e legal. Estabamos na miña transporte. Ela foi."
  
  
  "Eu vexo."
  
  
  "Temos que atender. Eu teño algúns momentos interesantes."
  
  
  "Vai ser capaz de facelo no primeiro Raposo? Elemento cinco?"
  
  
  "Eu vou ver vostede alí."
  
  
  Nick colgou o teléfono e ficou por un momento, coa súa man sobre o seu queixo. MACHADO vai proporcionar as autoridades en Acs Oco con unha explicación aceptable para Jeanyee morte. El preguntou se alguén quere tomar o seu corpo. Debe comprobar-lo para fóra. Ela estaba en un equipo diferente, pero que ten a oportunidade de escoller?
  
  
  Fox Tempo e Punto Cinco eran simples tempo e lugar códigos, neste caso unha reunión privada sala no Exército e Mariña Club.
  
  
  Nick tomou un taxi dentro de tres bloques da estación de autobuses, preto de Estrada 7. El saíu e camiñou o resto do camiño ata a cabina estaba fóra de vista. Foi un soleado, día quente, e o tráfico era barulhento. Mr Williams foi.
  
  
  Tres horas máis tarde, "Jerry Deming" rolou o Thunderbird para o tráfico, e mentalmente marcou a si mesmo como "real" na sociedade de hoxe. El parou nunha tenda de artigos de papelería e comprou un estándar negro marcando lapis e un bloque de papel de carta, xunto con unha pila de branco sobres.
  
  
  No seu apartamento, el pasou por todo o correo, abriu unha botella de Saratoga auga, e escribiu cinco notas. Todo o mundo era o mesmo - e, a continuación ih era de cinco.
  
  
  Todo os datos que Hawk deu a eles, el tomou o probable enderezos de Ruth, Susie, Anna, Pong Pong, e Sonny. Probablemente, xa que Anna e Sonny ten unha designación nos seus arquivos, só se pode usar este enderezo de correo." El abordou a carta para os sobres, abri-los e protexer a eles con un elástico.
  
  
  El examinou con coidado as cartas e papeis que tiña tirado os dous homes no adro da casa en Pensilvania, - pensou-lo como un " private deportes anexo." Eles parecían lexítimo membros dun cartel que controlado unha aguia parte do petróleo de oriente Medio.
  
  
  Entón el virou a alarma e base de prensa para durmir ata as 18: 00. Tiña unha bebida no Washington Hilton, jantou en steak, ensalada, e porca torta na DuBarry, e foi para o Exército e Mariña Club en dez minutos últimos sete. Falcón esperou para Ego en un confort mobilidade cuarto privado - unha sala que tiña só foi usado e usado para un mes, e, a continuación, eles trasladado a outro lugar.
  
  
  O ego xefe estaba de pé por un pequeno borrado lareira, e el e Nick trocado unha empresa aperto de man e un longo ollar. Nick sabía que o incansable MACHADO executivo debe ser facendo o seu habitual longo día de traballo - el xeralmente chegou á oficina por oito. Pero el parecía tan tranquilo e fresco como un home que tiña un sono de boas noites antes do mediodía. Alí foron enormes reservas en que lean, arame corpo.
  
  
  Hawke brillante, coiro cara centrado na Nicky como el fixo a súa avaliación. O feito de que estaba sostendo a súa habitual broma era un sinal de ego percepción. "Estou feliz que veu para fóra, todo ben, Nicholas. Barney e Proxecto de lei dixo que escoitou sons débiles que... uh, práctica de destino. Miss Ahling é o county forense.
  
  
  "Ela escolleu morte. Pero podes dicir que eu deixe que escoller."
  
  
  "Entón non era tecnicamente un Killmaster matar. Vou deixar que sabe. Ten escrito o seu informe?"
  
  
  "non. Seus mortos canso. Eu vou facelo esta noite. Votación como era. El foi condución ao longo da estrada que temos marcado no mapa..."
  
  
  El dixo Hawke exactamente o que tiña aconteceu, usando raro frases. Cando tiña feito, el entregou Hawke as cartas e papeis que tiña tirado do oilmen de carteiras.
  
  
  Falcón mirou para eles amargamente. "Parece que o nome do xogo é sempre o diñeiro. A información que Xudas-Bormann é no salón nalgún lugar do porco web é de valor inestimable. Pode e Odín Comandante ser a mesma persoa? "
  
  
  "É posible. Eu pregúntome que van facer agora. Eles van ser confuso e preocupado sobre o Sr Williams. Será que eles van ir buscar ego? "
  
  
  "É posible. Pero eu creo que pode culpar os Británicos e ir adiante. Eles están facendo algo moi grave para desmantelar a súa máquina. Eles van preguntar se Williams era un ladrón ou Ginia é amante. Eles van pensar en deixar nada. eles planearon-lo, e, a continuación, eles non."
  
  
  Nick balance a cabeza. Hawke era lóxico, como sempre. El aceptou o pequeno brandy Falcón derramado desde a decantar. O máis vello, a continuación, dixo, " eu teño unha mala noticia. John Villon tiña un estraño accidente. Ego rifle é descargado no Ego jeep e el ten un accidente. Boquiaberto, por suposto, foi a dereita a través del. El está morto."
  
  
  "Os diaños!" Nick imaxinado unha granxa de bo gusto. Deixando unha sociedade que ten facer unha trampa. "El pensou que podería tratar con eles. Pero estes dispositivos de escoita foron un agasallo. Eles deben ter agarrou-a, ben buscou o lugar, e decidiu destruír-lo."
  
  
  "Este é o mellor tratamento de reumatismo. Ego irmá, Martha é asociado con máis de dereita roupa en California. Ela é a raíña dos escudeiros da Camelia Branca. Xa escoitou falar sobre iso?"
  
  
  "Non, pero eu entendo a súa."
  
  
  "Estamos a asistir a ela. Ten algunha suxestión para o noso seguinte paso? Quere seguir xogando Deming?"
  
  
  "Eu ía obxecto se me dixo que non." Foi Hawke camiño. El tiña planeado ih seguintes shaggy, pero el sempre pediu para o consello.
  
  
  Nick tomou unha pila de cartas dirixidas a nenas e díxolles, ih. "Con o seu permiso, señor, eu vou de correo para ih. Debe haber un elo feble entre eles. Eu creo que vai facer unha forte impresión. Deixe-os saber-quen é o próximo?"
  
  
  Falcón dostal, dous charutos. Nick tivo un. Oni ih foi acendida. A fragrancia foi forte. Falcón estudou el, pensativo. "Paga a pena a agulla, Nick. Gustaríame que ela pensa sobre iso. É mellor escribir catro máis."
  
  
  "Máis nenas?"
  
  
  "Non, adicional copias destes enderezos son para Pong Pong e Anna. Nós non estamos totalmente seguro onde obter o seu correo electrónico." El comprobar o seu portátil e escribiu rapidamente, a continuación, resgou a cabo unha páxina e entregou a Nick. "Non haberá ningún dano se unha rapaza recibe máis de un. Isto pode debilitar a ameaza se ninguén queda nada."
  
  
  "Está ben."
  
  
  "E agora outra cousa. Eu detectar unha certa tristeza na súa habitual actitude alegre. Assist a este." El puxo para fóra a unha única viaxe aérea máis dun cinco por sete deserto en fronte de Nick. "Tomadas na Porta Sur Motel.
  
  
  A imaxe foi de Tyson e Ginny Ahling. Foi un lado malo de tiro con pouca luz, pero os rostros eran visibles. Nick ten o seu ego de volta. "Entón, ela matou Tyson. Eu estaba moi seguro."
  
  
  "Se sentir mellor?"
  
  
  "si. E feliz para vingar Tyson. El sería feliz."
  
  
  "Estou feliz que fixo tanto de investigación, Nicholas."
  
  
  "Esta capa truco funciona rápido. O gas debe ter sorprendente expansión e mortal propiedades. A continuación, el parece rapidamente disipar ou colapso."
  
  
  "Facer un bo traballo sobre este. Por suposto, será máis doado cando vostede devolver o mestre."
  
  
  "Onde eu vou atopar o seu Odín?"
  
  
  "Ten ela alí, e eu sei que vostede sabe diso." Falcón engurrou o cello. Nick non dixo nada. "Temos que manter baixo vixilancia quen ten nada que ver con Akito, as nenas ou os homes, en Pensilvania. Vostede sabe como sen esperanza de que ía estar cos nosos empregados. Pero eu teño un pouco de pista. Moitos en todo os nosos amigos van ir alí. para o Chu Dade restaurante. Na costa preto de Baltimore. Vostede sabe o que? "
  
  
  "De ningún xeito."
  
  
  "Eda é grande. Eles están abertos para catro anos e facer un gran beneficio. É un todo o lugar, con unha ducia de grandes salóns de banquetes que serven para vodas, negocios yahoo, e así por diante. Os propietarios son dous Chineses, e eles deixar limpa. Especialmente dende que o Congresista Apenninsky ten unha parte do inmoble."
  
  
  "De novo chinés. Como parte do mesmo, podo sentir o cheiro Chicom capacidades."
  
  
  "Absolutamente fantástico. Pero por que? E onde está a Judas-Bormann?"
  
  
  "Non sabemos o ego." Nick lista-los lentamente: "Egoísta, ganancioso, cruel, cruel, astucia e, na miña opinión, insano."
  
  
  "Pero cada momento e, a continuación, ollar no espello e alí está el," Hawke engadido, pensativo. "O que unha combinación pode ser. Elegante xente usalo, porque eles precisan de Caucasian frontes, conexións, Deus sabe o que."
  
  
  "Non temos un home no Chu Dade?"
  
  
  "Tivemos a el alí. Nós deixar ir para fóra, porque el non atopou nada. E, de novo, esta escaseza de persoal. Foi Colle. El se presentou como un pouco irregular asistente de aparcamento. El non atopou nada, pero el dixo que non cheira a iso."
  
  
  "Foi a cociña." Falcón non sorriso súa habitual leve sorriso. El estaba realmente preocupado con iso. "Colle é unha boa persoa. Debe haber algo nel."
  
  
  Falcón, dixo, " O persoal doméstico é case enteiramente Chinés. Pero nós fomos os operadores de teléfono e axudou a area e cera o chan. Os nosos nenos non atopar calquera cousa calquera."
  
  
  "Eu debería comprobar-lo para fóra?"
  
  
  "Cando quere, Sr Deming. É caro, pero queremos que vivir ben."
  
  
  * * *
  
  
  Durante catro días e catro noites, Nick foi Jerry Deming, un bo mozo en dereito partes. El escribiu adicional letras e foi ih todo o correo electrónico. Barney Manun mirou para o ex-señores ' mansión, presentando a si mesmo como un insensible garda de seguridade. Foi gardado e deserta.
  
  
  El foi a unha festa en un Annapolis Manjedoura hosted por un dos sete mil Árabe príncipes que quere rock na cidade onde o diñeiro vén.
  
  
  Asistir a graxa sorrisos e fixa os ollos, el decidiu que, se el era realmente Jerry Deming, ía virar cara a abaixo a oferta e chegar o máis lonxe de Washington como sexa posible. Despois de oito semanas, foi aburrido.
  
  
  Todo o mundo vai a súa parte. Que non eran realmente Jerry ou John ao dell... que foron o aceite, o estado, ou a Casa Branca. Vostede non falou sobre a vida ou cousas interesantes, que falou sobre eles no fondo. Ego carranca cambiou para un ambiente acolledor e ben-humorada, cando notou Suzy Quong.
  
  
  Sobre o tempo! Foi ego é primeiro mirar para unha das nenas despois Ginny morte. Oni Akito e os outros quedaron fóra da vista, ou estaban ocupados facendo outras cousas que Nick Carter como N3 pode aprenderon moito sobre. Suzy foi parte do cluster en torno Príncipe.
  
  
  A cara foi un furado. O meu hobby era azul películas, e estar lonxe das grandes ricos península entre África e na India para o maior tempo posible. O ego tradutor explicou o dobre que o lanches para esta pequena celebración foron especialmente voar ao redor de París. Nick intentou ih. Eles foron excelentes.
  
  
  Nick camiñou para Susie. Pego o seu ollo por un prevista accidente e presentou-se de novo. Eles estaban bailando. Despois dunha pequena charla, el illado un elegante muller Chinesa, colleu un par de bebidas, e deixou claro que a clave para un saca-rolhas. "Susie, eu tiña datas con Ruth Moto e Ginny Aling. Eu non a vin en idades. Oni no estranxeiro, vostede sabe?"
  
  
  Claro que me lembro dela, se é o Jerry Ruth que vai axuda-la a conectar co seu pai. "Foi moi rápido." Ela pensa moito sobre ti. O seu rostro encuberto." Pero non o fixo. Xa escoitou falar de Jenny? "
  
  
  "De ningún xeito."
  
  
  "Ela está morta. Ela morreu nun accidente na aldea."
  
  
  "De ningún xeito! Non Jenny."
  
  
  "si. A semana pasada."
  
  
  "Tan tenra, doce nena..."
  
  
  "Foi un coche ou un avión ou algo así."
  
  
  Entón, despois dunha pausa, Nick ergueu o vaso e dixo suavemente,"Para Jenny."
  
  
  Eles beberon. Este é un negocio, a conexión de intimidade. Pasou o resto da noite torcer o primeiro ferrocarril a cabo. A conexión de cable foi garantido tan rapidamente e facilmente que el sabía que a uem axudou na ee final do fío. Por que non? Con Ginia foi, se a outra parte aínda estaba interesado en "Jerry Deming de" servizos, eles ían instruír as outras nenas para reforzar o contacto.
  
  
  Cando as portas abertas a outra gran sala privada con un aparador, Nick escoltado Susie para a observación de células. Aínda que o príncipe tiña contratado varias salas de conferencias, banquetes, e as partes, o seu nome debe de ter feito isto para a lista de ociosos. Os cuartos foron lotado, e as bebidas e suntuoso buffet foron felices devorado por moitos ao redor de Washington quen Nick recoñecido como bandidos. Boa sorte para eles, el pensou, mentres observaba o ben vestido par cubrir as súas bandexas con carne e turquía e servir trata.
  
  
  Pouco despois da media noite, el descubriu que Suzy estaba a planear para tomar un taxi casa... eu vivo preto de Columbia Heights."
  
  
  Ela dixo que o seu primo tiña trouxo ela, entón ela tivo que deixar.
  
  
  Nick preguntou se cinco outras nenas foron asistir a eventos de hoxe. Cada un foi traído por un primo para que ela puidese contacto Jerry Deming. "Deixe-me leva-lo a casa", dixo. "Eu aínda estou indo a tomar un pouco de spin. Sería bo para ir a través mimmo parque."
  
  
  "Iso é bo de ti..."
  
  
  E iso era bo. Ela era moi dispostos a permanecer no Ego apartamento para unha tarde de noite. Ela estaba contento de sacar o seu zapatillas de ballet e" brevemente " resolver sobre un sofá con vistas ao río.
  
  
  Suzy era tan fermoso e gordo como un dos fermosos Chinés bonecas pode atopar nas mellores tendas en San Francisco. Todo o encanto e pel lisa e brillante cabelo negro, e coidado. Entón, a conversa foi suave.
  
  
  E que deu Nick unha vantaxe. Lisa; lisa! El lembraba o camiño Ginny tiña mirou para el, eo xeito en que as nenas falara mentres el fora escoitas nas montañas de Pensilvania. Todas as nenas axuste o estándar - que se comportaba como se eles estaban estudando e pulido para un propósito específico, así como o mellor madams ensinou os seus cortesáns.
  
  
  Foi máis sutil do que só contén un grupo de excelentes compañeiros de xogos como o un no antigo señor da casa. Hans Geist podería tratar con isto, pero foi aínda máis profundo. Ruth, Gina, Susie, e os outros estaban alí... expertos? Si, pero os mellores profesores poden ser especialistas en todo. El pensaba sobre iso, mentres Suzy exhalado ego queixo. Leal. Que é o que El decidiu empurrar.
  
  
  "Susie, o seu hotel quere contacto Ginny é primo. Eu creo que pode atopar o seu ego de algunha maneira. Ela dixo que podería ter unha moi interesante oferta para o magnate do petróleo."
  
  
  "Eu creo que eu poida entrar en contacto con el. Quere-lle para chamar de vostede?"
  
  
  "Por favor, facelo. Ou pensas que podería ser moi pronto despois do que pasou con ela?"
  
  
  "Quizais mellor. Vostede sería... hema é alguén que podería axudar. Case como un torno a súa última vontade."
  
  
  Foi un día interesante. El dixo: "Pero está seguro de que vostede sabe o camiño correcto? Nah pode ter moitos primos. O seu oído sobre a coñecer a súa Chinés familias. Eu creo que vive en Baltimore."
  
  
  "Si, iso é o que..." Ela parou. El esperaba que foi Susie
  
  
  unha boa actriz sabe que vai incorporarse súa suxestión moi rapidamente e, a verdade vai escapar. "Polo menos, eu creo que si. Que eu poida entrar en contacto con el a través de outra persoa que sabe ben da familia."
  
  
  "Eu realmente aprecio iso", el murmurou, bico a parte superior da súa cabeza.
  
  
  El a bicou moito máis, porque Suzy fixo bo uso de todo o mal-ollo. Ter recibido a tarefa para cativar, ela deu o seu mellor. Nah non teñen Ginny habilidades, pero o seu menor, inchables corpo deu fóra arrebatado vibracións, especialmente o seu propio. Nick alimentados seus eloxios como caldas, e tragou duro. O axente foi unha muller.
  
  
  Eles durmiron ata sete, cando el fixo café e trouxo-a para a cama, e que foi a única vez que ela foi dada a adecuada tenro amor. Ela tentou insistir en chamar un taxi, pero el non tiña acordado - protestando que se ela insistiu, el sería tolo na súa.
  
  
  El levou a súa casa e escribiu o enderezo 13 de Rúa. Este non é o enderezo indicado na TOPOR rexistros. El chamou o centro de información. En seis e media, así como el estaba a piques de se vestir para o que el temía que ía ser unha noite aburrido - Jerry Deming non era divertido-Falcón chamado a eles. Nick virou sobre o scrambler e dixo: "Si, señor."
  
  
  "Eu escribín Susie novo enderezo. Hai só tres nenas esquerda. Quero dicir, é un extraescolares actividade."
  
  
  "Nós vai damas Chinesas."
  
  
  "Imaxina que. Tan interesante que vostede mantivo esta-se durante toda a noite?" Nick negouse a isca. Falcón sabía que ía chamar o enderezo inmediatamente, xa que el asumiu que el deixara Susie casa pola mañá. "Eu teño algunha noticia," Hawke continuou. "Chamamos o número de contacto que vostede deu a Li Villon. Deus sabe por que eles se preocupou en comprobar o ego en tal data final, a non ser que atopamos Prusia rigor ou burocráticos falacia. Nós non dicir nada, e o chamador colgado, pero non antes de que o noso contador-convocatoria a través de tres-en-un código área."
  
  
  "Baltimore."
  
  
  "Moi probable. Engadir que para algo outra cousa. Ruth e o seu pai foi para Baltimore onte á noite. O noso home perdido ih na cidade, pero eles estaban indo ao sur da cidade. Aviso a conexión?"
  
  
  "O Restaurante Oído Dade."
  
  
  "si. Por que non ir alí e ter a cea? Pensamos que este lugar é moi inocente, que é outra razón pola que N3 pode descubrir o contrario. Cousas estrañas aconteceron no pasado."
  
  
  Boa. Eu vou deixar inmediatamente, señor."
  
  
  Houbo máis sospeita ou intuición, en Baltimore que Hawke tería dixo. O camiño que el puxo - pensamos que este lugar é inocente - foi un sinal de alerta se sabía o lóxico funcionamento deste complexo mente.
  
  
  Nick colgado ata o seu smoking, poñer en shorts con Pierre en especial peto e dous incendiaria tapas formando unha V na intersección do ego pernas e pelvis, e poñer un traxe escuro. Hugo tivo un estilete no seu antebrazo esquerdo, e Wilhelmina foi escondido debaixo dun brazo nunha especialmente adaptados inclinación do estilingue. Tiña catro ballpoint plumas en torno ao cal só se podía escribir. Os outros tres foron Stewart granada. Tiña dous chisqueiros, o máis pesado un con un identificación pluma sobre el, que era algo que el apreciaba. Sen eles, que aínda estaría nas montañas de Pensilvania, probablemente enterrado.
  
  
  Ás 8: 55, el entregou o " Paxaro "para o atendente no aparcamento do Chu Dade restaurante, que deu a impresión de ser moito máis impresionante do ego da nome. Foi un cúmulo de edificios conectados na praia, con xigante aparcamentos e luces de neón brillante. Unha grande e servil Chinés maitre d ' coñeceu Ego en un lobby que podería ser usado para un teatro de Broadway. "Boa noite. Ten unha copia de seguridade do sistema?"
  
  
  Nick entregado En un cinco-nota de dólar dobrado na palma da súa man. "Abrir aquí".
  
  
  "Si, de feito. Para un?"
  
  
  "A menos que ver a alguén que podería facer que dous."
  
  
  O home Chinés riu. "Non aquí. Un oasis no centro da cidade para iso. Pero, primeiro, xantar con nós. Só esperar tres ou catro minutos. Por favor, agarde aquí." El apuntou grandiosa na sala, que foi decorado no estilo de entroido do Norte Africano harén con toques orientais. En medio de peluche vermello, cetim cortinas, negra borlas de ouro, e suntuoso sofás, a cor TV brillaba e baliu.
  
  
  Nick fixo. "Eu vou ter un pouco de aire e fume."
  
  
  "Sentímolo, non hai ningún lugar para ir a unha camiña. Tivemos que usar todo isto para aparcamentos. Pode fumar aquí."
  
  
  "Eu podo alugar un par de atender o seu privado salas de reunión para unha conferencia de negocios e un full-día banquete. Alguén pode amosar-me en torno de?"
  
  
  "A nosa conferencia de oficina pecha ás cinco. Reunión para cantas persoas?"
  
  
  Nick colleu un respectable figura no aire.
  
  
  "Espera aquí, é aberto." Os Chineses factotum realizou un veludo corda que colleu a xente detrás Nick como peixe na unha presa. El saíu correndo. Odin en torno a clientes potenciais, preso por unha corda, un anaco con unha muller fermosa en un vestido vermello sorriu polo Nick.
  
  
  "Ei, como o fixo entrar tan facilmente? Necesidade de reservar unha mesa?"
  
  
  "si. Ou dar a uem un gravado imaxe de Lincoln. El é un coleccionista."
  
  
  "Grazas, amigo."
  
  
  Os Chineses veu de volta con outro, máis fino Chinés, e Nick teño a impresión de que este grande home foi feita de graxa - que non sería difícil atopar a carne baixo que plumpness.
  
  
  O big guy dixo: "Este é o noso Sr Hornets, o Sr...."
  
  
  "Deming. Jerry Deming. A voz é a miña tarxeta de visita."
  
  
  Shin tirou Nick de lado mentres que o maitre d ' continuou a guía de peixe. Un home con unha muller en vermello ten sincero dentro.
  
  
  Mr Shin mostrou Nick tres fermosas salas de conferencias que estaban baleiras, e catro aínda máis impresionante queridos con ih decoración e festas.
  
  
  Nick, preguntou. El pediu para ver cociñas (ih foi sete), baños, cafés, instalacións para reunións, unha sala de cine, copiadoras e teares. Mr Shin foi amable e atento, un bo vendedor.
  
  
  "Vostede ten un barril de viño, ou imos enviar ao redor de Washington...?" Nick esquerda saca-rolhas. El podía ver o lugar maldito ambos os sentidos - o único lugar esquerda foi o soto.
  
  
  "Sinceramente por este camiño."
  
  
  Shin levou Ego para abaixo da escaleira de ancho preto da cociña e colleu un gran clave. O soto era grande, ben iluminada, e construído en torno sólidos bloques de formigón. O barril de viño estaba fresco, limpo, e completa, como se champaña saíra de estilo. Nick suspirou. 'Marabilloso. Nós só especificar o que queremos no contrato."
  
  
  Eles volveu subir as escaleiras. "Está satisfeito?" Shin preguntou.
  
  
  "Iso é bo. Mr Ouro-vai chamalo un día ou dous."
  
  
  "Quen?"
  
  
  "Mr Polly."
  
  
  El levou Nick de volta para o lobby e entregou-lle máis para o Sr Grande. "Por favor, asegúrese de que o Sr Deming ten todo o que quere-eloxios sobre a súa casa."
  
  
  "Grazas, Sr Hornets," dixo Nick. Como sobre iso! Se tentar obter un xantar de balde con unha oferta de emprego, vai ter enganado cada vez. Xogar en silencio, e mercar oni no adobe illustrator. El viu cores folletos sobre unha reixa no salón e colleu un arriba. Foi un gran traballo nas inmediacións do Proxecto de lei Bardo do supermercado. As fotos foron sorprendentes. Así que abriu-lo, o home tiña bautizado o Sr Gran dixo:: "Veña, por favor."
  
  
  A comida foi suntuoso. El se estableceu en unha comida sinxela de bolboreta gambas e Enseada bisté con té e unha botella de rosa, aínda que había unha abundancia de continental e Chinés pratos do menú.
  
  
  Só confort recheo, para a súa última cunca de té, el leu a cor caderno, observando cada palabra, porque Nick Carter foi un ben adestrado e completa home. El foi de volta e ler un parágrafo novo. De tarxeta de crédito libre aparcamento para 1000 coches-aparcamento con Manobra - Relaxarse marina para os clientes que chegan por barco.
  
  
  El le-lo de novo. El non entendeu o panel. El pediu un cheque. O camareiro dixo, " facelo de balde, señor."
  
  
  Nick derrubado en e esquerda. El agradeceu o Sr Grande, vangloriou-se sobre a cociñar na casa, e saíu para a suave noite.
  
  
  Cando o atendente veu para obter o billete, el dixo, " eu dixo que eu podería vir no meu propio barco. Onde está o peirao? "
  
  
  "Ninguén usa-lo. Eles deixaron ela."
  
  
  "Por que non?"
  
  
  "Como eu dixo. Non por que , eu creo. Thunderbird. Realmente?"
  
  
  "É iso mesmo."
  
  
  Nick dirixiu lentamente para abaixo a estrada. Chu Dade foi construída case por riba da auga, e el non podía ver a marina detrás del. El virou-se e dirixiuse ao sur de novo. Preto de tres centos de metros por baixo do restaurante era un pequeno marina, odina, con unha ampla baía apertura en torno a el. Só había unha luz na praia, e todos os barcos el podía ver eran escuros. El estacionado e camiñou de volta.
  
  
  O sinal de ler: MAIO-LUNA, MARINA.
  
  
  Un fío porta bloqueou o peirao da costa. Nick tivo un rápido ollar arredor, saltou sobre, e saíu para o casco, intentando manter shaggy egos de soar como o abafado son dun tambor.
  
  
  No medio do camiño para o peirao, el parou, fóra do alcance do dim mundo. Había diferentes tipos de barcos - a especie que se pode atopar onde o servizo na marina é mínima, pero o prezo é razoable. Había só tres, máis de trinta metros de lonxitude, e ao final do panel que non ollar calquera maior na escuridade ... quizais cincuenta pés. . A maioría da xente en torno a eles estaban escondidos baixo lonas. Só un en torno a eles mostraron o santo Nick tiña abordado en silencio, trinta e seis pés Evinrud, puro, pero da indeterminado idade. O amarelo brillo de ego encaixado, e as escotilha apenas chegou o panel.
  
  
  No medio da noite, el escoitou unha voz dicindo: "Podo axudar?"
  
  
  Nick mirou para abaixo. A plataforma de luz veu, e el viu un home delgado na casa dos cincuenta sentado nunha chaise longue. Nen estaba vestindo de idade marrón pantalóns caqui que se mesturou co fondo ata Sergey fixo o ego destacar. Nick aceno unha man casualmente. "Eu estou buscando un lugar para un elemento incorporado. Dela, eu oín-lo a un prezo razoable aquí."
  
  
  "Veña, eles teñen asentos. Que tipo de barco que ten?"
  
  
  Nick camiñou para abaixo da rampla de madeira para a flotante táboas e subiu a bordo. O home apuntou para o asento acolchado. "Benvido a bordo. Non sempre facer unha gran empresa."
  
  
  "Eu teño un 28 metros Ranger."
  
  
  "Facer o seu traballo? Non hai servizo de aquí. A libra e as augas son todo."
  
  
  "Isto é todo o que quero."
  
  
  "A continuación, el podería ser este lugar. A súa obtención dun lugar libre para ser a súa noite de observación. Eles teñen un home de ningún xeito cando. Podes ver o ego, de nove a cinco."
  
  
  "Un italiano neno? Ela, eu penso que alguén dixo..."
  
  
  "non. É de propiedade dun restaurante Chinés na rúa. Eles nunca nos molesta. Quere unha cervexa?"
  
  
  Nick non facelo, pero el quería falar. "Eu amo iso, é a miña vez, cando eu amarre-la."
  
  
  Un home ancián entrou na cabina e volveu con unha lata. Nick agradeceu Ego e capotou o abridor de botellas, e eles levantaron as súas ale en saúdo e bebeu.
  
  
  O vello saíu a santa luz: "é bo aquí na escuridade. Escoita."
  
  
  A cidade foi de súpeto lonxe. O ruído do tráfico foi abafada pola batendo de auga e o flashback dun buque de grande porte. Luces de cores tremulo na bahía. O home suspirou. "O meu nome é Boyd. Retirado Da Mariña. Vostede traballa na cidade?"
  
  
  "Si, o aceite de negocios. Jerry Deming." Eles tocaron mans. "Os propietarios mesmo usar o peirao?"
  
  
  "Fomos unha vez. Había unha idea de que a xente podía vir nos seus propios barcos para comer. Un inferno de un poucos fixo. É moito máis doado para ir no coche." "Eles propios deste cruceiros despois de todo, pero eu supoño que vostede sabe moito sobre as cordas. Non pagar para ver moito por aquí."
  
  
  "A súa cego e mudo," dixo Nick. 'Entón, cal é a raqueta? "
  
  
  "Unha pequena puntang e quizais un tubo ou dous. Eu non sei. Case cada noite, algúns en torno a eles saír ou entrar en un cruceiros."
  
  
  "Quizais espías ou algo?"
  
  
  "non. Ela, falei con un amigo meu en intelixencia naval. El dixo que eles foron ben."
  
  
  Tanto para os meus competidores, Nick pensamento. Con todo, como o Falcón explicou, Shvedov é Daya mirou limpo. "Eles saben que é un ex-Mariña mariñeiro?"
  
  
  "non. El lles dixo que el traballou en un barco de pesca en Boston. Que tragou. Eles me ofreceu a Noite de Asistir cando eu estaba discutindo sobre o prezo."
  
  
  Nick deu Boyd un puro. Boyd deixar fóra dous máis cervexas. Eles se sentaron en silencio cómodo para un longo tempo. Os cruceiros e Boyd comentarios foron interesantes. Cando o segundo pode estaba máis, Nick levantouse e apertou as mans. "Moitas grazas. Eu vou ir para abaixo e ver ela, pero eu non podo esperar para ver ela."
  
  
  "Eu espero que vostede sabe. A ela o que podo dicir é un bo compañeiro nadador. Vostede, Naval?"
  
  
  "non. Serviu no exército. Pero eu estaba & nb un pouco."
  
  
  "O mellor lugar."
  
  
  Nick levou o Paxaro na estrada e estacionado entre dous almacéns de preto de un cuarto de milla do porto de Mae Lúa Iate Bar. El camiñou de volta e descubriu o cemento empresa peirao, a partir do cal, agochada na escuridade, el tiña unha vista perfecta de Boyd barco e os grandes cruceiros. Por exemplo, unha hora máis tarde, un coche parado no porto de bar, en torno ao cal tres xente quedou fóra. Nick é excelente visión identificados ih mesmo baixo a luz feble-Suzy, Pong Pong, e a fina Chinés home que vira na escaleira, en Pensilvania, que podería ter sido o home detrás da máscara, en Maryland.
  
  
  Eles camiñaban cara a abaixo do peirao, intercambiaron palabras con Boyd, a quen el non podía escoitar, e embarcou a cincuenta pés de pasaxeiros iate. Nick penso rapidamente. Foi un bo levar que podería obter. ¿Que debería facer con iso? Obter axuda e información sobre o seu cruceiro hábitos? Se todo o mundo pensaba que o equipo Dade Oín foi tan lexítimo, eles probablemente cobre-lo. Unha gran idea sería a de poñer unha campá do barco e controlar o ego con un helicóptero. El tirou os zapatos, esvarou na auga, e nadou todo o cruzador por un tempo. As luces estaban acesas no nen agora, pero os motores de non inicio. El tateou para unha caza de recreo, onde pode inserir un buscapersoas. Nada. Ela era saudable e limpo.
  
  
  El nadou para o próximo pequeno barco no marina, e cortar un tres cuartos de Manila liña de atracada. El preferiría nylon, pero a manila era sólido e non parecía moi vello. Enrolar a corda ao redor da súa cintura, el subiu o panel de rampla e silenciosa subiu a bordo do cruceiro, en fronte do ego cabina de windows. El camiñou ao redor da baía e mirou para dentro. El viu a cabeza baleira, baleira mestre cabina, e entón el foi para a sala de estar vixía. As tres persoas a bordo sentou-se en silencio, mirando como a xente espera por alguén ou algo. Unha fina Chinés home entrou na cociña e volveu con unha bandexa de bules e cuncas. Nick fixo. Adversarios que serviu bebidas foron sempre máis fácil de manexar.
  
  
  Ego estaba avisado polos sons para o porto de bar. Outro coche tirado para arriba, e catro persoas achegáronse os cruceiros. El se arrastrou cara diante. Non había ningún lugar para esconderse na proa. O barco parecía rápido, con puro liñas. Había só unha baixa escotilla de proa. Nick garantir a súa liña de referencia do pico con un nó axustado, e foi para abaixo do porto lado na auga. Eles nunca tería notado, a liña, se non tiña usado unha áncora ou amarrado a porto lado.
  
  
  A auga estaba quente. El estaba debatendo se a nadar na escuridade. El non poñer a campá sobre. Na roupa mollada, e en armas, que non é experto en natación rápido. El non sacar fotos, ben, porque el parecía Arsenal no espidas, e el non quere deixar nada de valor - especialmente Wilhelmina - no escuro peirao.
  
  
  Motores ruxiu. El marcada a liña pensativo, levantouse sobre dúas pernas, e xogou dous arcos para as baías - sobre o contramestre materia. El fixo moitos estraño e perigoso cousas, pero iso pode ser demasiado. Debo mercar un EMU en helicóptero?
  
  
  De pé selo sobre a cuberta. Eles deixar de fóra as súas velas. Eles realmente non cren en quentando motores. Ego a decisión foi tomada para el - eles estaban no seu camiño.
  
  
  . Os cruceiros motores estaban correndo rápido, e a auga foi amarre na uem está de volta. El tornouse aínda máis ligado ao mar,
  
  
  como a lancha ruxiu a través da baía. Cada vez que ela afundiu a inchar, a auga amarrada no seu pernas como un duro terapeuta de masaxe socos.
  
  
  En mar aberto, o barco de cruceiro do acelerador era abriu aínda máis. El bateu a través da noite. Nick sentín como unha mosca abranguendo o nariz dun torpedo. Que diaños estou facendo aquí, xastre? Ir fóra? O barco área e hélices vai virar o ego en unha hamburguesa.
  
  
  Cada vez que o barco saltou, os egos foron na proa. El aprendeu a facer en forma de V resortes dos seus brazos e pernas para suavizar a golpes, pero foi unha loita constante para non bater a fóra o emu dentes.
  
  
  El xurou. O ego situación era mortal e ridículo. Eu estou arriscando aquí! MACHADO s N3. O ruxido dun motor para abaixo da Bahía de Chesapeake!
  
  
  
  Capítulo X
  
  
  
  Os cruceiros, en realidade, podería viaxar. Nick se preguntas o que os poderosos motores en nen foron gusta. Quen estaba na ponte podería controlar o volante, mesmo se o emu non podía correctamente quentar motores. O barco saltou fóra o Maior Río con un ruído, aínda en curso. Se un afeccionado fora ao mando, balance o seu nariz de lado a lado, Nick non estaba seguro de que podería ter mantido fóra algunhas das ondas que chocou contra el.
  
  
  Nalgún lugar fóra Pinehurst, eles pasaron un gran buque de carga, e como os cruceiros cruzou despois de que o buque, Nick entender que a formiga ía sentirse atrapado nunha lavadora automática. Ego encharcado e levantado de alta, foron e foron. A auga bateu-se sobre el con tal forza que algúns torno a eles bater a uem no nariz, mesmo no ego poderoso pulmóns. El engasgado e amordaçado, e cando intentou controlar a auga co seu alento, el saltou para fóra a caer e o vento soprou con el de novo.
  
  
  El decidiu que estaba no lugar errado na hora errada, e non había ningunha maneira para fóra. Os golpes no ego de volta como el bateu duro auga salgada sentín como eles poderían emasculate ego. O equipo-castrados en liña do deber! El intentou subir máis alto, pero o saltando, vibrando corda xogou-lo cada vez que subiu un chisco. Eles pasaron o espertar do gran barco, e el podía respirar de novo. El quería que eles para chegar onde eles estaban indo. El pensou, / / eles están indo para o mar, e hai algún tempo, el xa estaba alí.
  
  
  El tentou para avaliar o ih posición. Parecía egos como yo-yos foron preso no surf, por horas. Eles debe ser a Magoti Río por agora. El virou a cabeza, intentando ver de Amor Punto, ou de Area Punto, ou a Baía de Chesapeake Ponte. Todo o que podía ver era a auga corrente.
  
  
  Ego mans ferido. Ego peito vai ser negro e azul. Foi inferno en & nb. El entendeu que en máis dunha hora a uem tería que concentrarse para estar consciente - e, a continuación, o ruxido dos motores virou-se para un cómodo hum. Relaxante, el baixou a partir de dúas baías como un afogado lontra levantado sobre unha trampa.
  
  
  O que agora? El empurrou o seu pelo para fóra dos seus ollos e volveu a súa pescozo. Unha de dúas masted escuna viñeron en marcha lenta abaixo bahía, iluminación ata a execución luces, luces de mástil, e cabina de luces, facendo unha imaxe que podería ser pintadas no medio da noite. Non compensado xoguete, el decidiu, pero un neno fixo para o diñeiro e as profundidades do mar.
  
  
  Eles estaban indo para pasar mimmo escuna porto vermello, vermello, vermello. El agarrou-se ao bordo dereito da caída, ocultar-se fóra da vista. Non foi tan malo. A corda amarrada á esquerda clip loitaba con el. Os cruceiros comezou a xirar lentamente e pechada á esquerda. En poucos momentos, Nick vai aparecer diante dos ollos do gran barco, como un roach camiñando sobre unha torta na rotación stand by xanela.
  
  
  El tirou Hugo fóra, estirado liña tan alto como sexa posible, e Stahl esperou, asistir. Así como a escuna popa entrou en vista, el corte a liña coa lámina afiada dos seus estilete.
  
  
  El alcanzou a auga e levou un golpe duro sobre o movemento do barco como el nadou para abaixo e para fóra, desferir golpes poderosos con poderosas mans e tesoiras como nunca antes. El gritou para o seu fermoso corpo con intensa forza. Para abaixo e para fóra, lonxe da moedor de carne hélices movendo cara a ti-mamar-lo, alcanzando para ti.
  
  
  El maldixo a súa estupidez para o uso de roupa, mesmo se eles protexido o seu ego de algunhas das ondas. El loitou o peso das súas mans e Stewart dispositivos, que foron o trono de motores e ruxidos, o líquido rumble de hélices bater ego tímpanos como se para romper ih. A auga de súpeto sentín como cola, seguro-lo, loitar con el. El sentiu unha tirar para arriba e puxe como o barco hélices chegou para o gran goles de auga e, sen querer, tomou o ego xunto co líquido, como unha formiga sugado para o triturado de lixo chute. El loitou, lanzando golpes na & nb en suma, jerky movementos, usando todas as habilidades-para apoiar as súas mans sobre lung fronte, sen perder enerxía na cola cursos. Ego mans doía do poder e velocidade de ego golpes.
  
  
  A presión cambiou. Trono eco detrás del, invisible en profundidades escuras. Pola contra, a tendencia de súpeto xogou Ego lado, empurrando os parafusos que estaban detrás del!
  
  
  El endireitou-se e nadou cara arriba. Mesmo o ego-adestrados poderoso pulmóns foron esgotados da cepa. El flutuou ata con cautela. El suspirou con gratitude. A escuna estaba camuflada por un cruceiros, e el estaba seguro de que todo o mundo en ambos os buques deben ser mirando para o outro, e non un anaco de escuridade sobre a superficie que estaba movendo lentamente cara a escuna arco, mantendo fóra do mundo. .
  
  
  O maior buque apagar os seus motores para parar. El decidiu que era parte do ruído que tiña oído falar. Agora os cruceiros virou-se, tocou para abaixo suavemente. El podía escoitar a xente falar en Chinés. As persoas estaban subindo desde o máis pequeno barco para o maior. Obviamente, eles estaban indo para estar na deriva por un tempo. Bo! Eles poderían deixar o ego indefensos, perfectamente capaz de nadar casa, pero a sensación completamente estúpido.
  
  
  Nick nadou nunha ampla bucle ata que estaba na proa do gran escuna, a continuación, mergullou baixo a auga e nadou cara a ela, escoitando o ruxido dos seus grandes motores. El sería en apuros, se de súpeto ela mudouse para a fronte, pero el estaba contando con saúdos, conversas, quizais mesmo unha reunión tempo con ambos os buques para conversas ou... o que? El tiña que descubrir o que.
  
  
  Non había lonas en a escuna. Ela usou as axudas técnicas. Ego rápidas miradas, só notei catro ou cinco homes sobre ela, o que sería suficiente para tratar con ela en unha pitada, pero non pode ter un pequeno exército a bordo.
  
  
  El mirou sobre ela porto lado. O cruceiro estaba baixo a garda. Baixo a luz feble da escuna baralla, un home que parecía un mariñeiro descansaba sobre un baixo metal ferroviario e mirou para fóra a embarcación menor.
  
  
  Silenciosa, Nick redondeado a estribor promontorio en busca de un gato de rúa referencia liña. Nada. El recuou uns metros e mirou para a montaxe e a ruptura do gurupés. Eles estaban por riba del. El non podía chegar a eles, mentres que unha barato flotante na bañeira pode chegar a ducha. El nadou para estribor, contorno máis ampla esquina, e non atopou nada, pero un suave, ben preparado casco. El continuou a re - e o que el pensaba que era o maior ruptura da noite. Un curro de riba ego cabeza, unha de aluminio, escaleira foi coidadosamente amarre para a escuna con estilingues. O tipo é usado para moitas finalidades - encaixe, quedando en pequenos barcos, natación, pesca. Obviamente, o barco estaba ancorado ou ancorado na baía, e eles non sente que é necesario para protexer o ego para saír ao mar. Isto indica que as reunións entre os cruceiros e a escuna podería ser frecuente.
  
  
  El mergullou, pulou como un toninho en un aqua show jumping de peixe, agarrou a escaleira e subiu, inclinando-se contra o lado do barco, de xeito que, polo menos, algúns de auga drenada da súa inmersión roupa.
  
  
  Todo o mundo parecía ir para abaixo, excepto para o mariñeiro no outro lado. Nick embarcou. Ela silenciou como un peirao vela e auga derramada en ambos os dous lados. Lamentablemente, el tirou a chaqueta e pantalón, poñer a súa carteira e algunhas cousas nos petos da súa especial shorts, e xogou a roupa no mar, buttoning-los en un balón escuro.
  
  
  Eu estar como un moderno-día Tarzan, en camisa, pantalón e medias, cun ombreiro coldre e un coitelo fina atado ao seu antebrazo, sentindo máis expostos - pero de algunha maneira libre. El arrastrou a re a través da plataforma para a cabina. Preto do porto, que estaba pechada aberta, pero con unha pantalla e cortinas bloqueando o seu punto de vista, el podía escoitar voces. Inglés, Chinés e alemán! El só foi capaz de incorporarse algunhas palabras a partir do multilingüe conversa. El cortou a pantalla e moi coidadosamente tirou de volta a cortina coa punta de Hugo agulla.
  
  
  No gran cabina principal ou saloon, Akito, Hans Geist, unha retorta corpo co pelo branco e unha enfaixada rostro, e unha fina Chinés home sentou-se en un conxunto de mesa con lentes, botellas e vasos. Nick estaba estudando Chinés. Este ego foi o primeiro moi bo ollar para el. Houbo un reflexo, en Maryland, cando Geist chamado ego Chick, e en Pensilvania. O home tiña cauteloso ollos, e sentou-se con confianza, como un home que penso que podería xestionar o que acontecera.
  
  
  Nick escoitou a estraña conversa ata Heyst dixo, " ... as nenas son covarde bebés. Non pode haber ningunha conexión entre o Inglés Williams e o parvo notas. Ela, eu digo que nós seguimos o noso plan."
  
  
  "Eu vin Williams," Akito dixo, pensativo. "El negou os informes que apareceu nos medios de comunicación sobre alguén. Pero o que?"
  
  
  Un home con un enfaixada cara, falando con un acento gutural. "O que quere dicir, Sol? Vostede é o comprador. A maioría de todo, gañar ou perder, porque ten que petróleo."
  
  
  A fina home Chinés sorriu brevemente. "Non creo que que están en necesidade desesperada de aceite. Global mercados están saturados con el. En tres meses, estaremos pagando menos de setenta dólares o barril no Golfo pérsico. Que, por certo, dá a imperialistas un beneficio de cincuenta dólares. . O torno a eles só bombas de tres millóns de barrís por día. Pode prever excedentes ."
  
  
  "Sabemos que a imaxe do mundo," o enfaixada home dixo suavemente. "Saca-rolhas é, quere aceite agora?".
  
  
  "Si".
  
  
  "A continuación, só unha persoa cooperación será necesaria. Imos tomar o ego."
  
  
  "Eu espero que si," Chik Sol respondeu. "O seu plan para lograr a cooperación a través do medo, a forza, e adulterio aínda non funcionou."
  
  
  "Eu estiven aquí moito máis tempo do que ti, meu outro. Vin o que fai os homes mover... ou non se moven."
  
  
  "Eu recoñezo que a súa experiencia é enorme." Nick teño a impresión de que Cantada tiña grandes dúbidas; como un bo xogador, el xogou a súa parte no xogo, pero tiña conexións na oficina, polo tanto, atente. "Cando vai aplicar presión?"
  
  
  "Mañá", Heyst dixo.
  
  
  "Moi bo. Necesitamos atopar rapidamente se este é eficaz ou non. Imos coñecer o día despois de mañá en Shenandoah?"
  
  
  "Boa idea. Máis de té?" Heyst derramado, mirando como un levantador de peso pego en un nenas de partido. El bebeu o whisky a si mesmo.
  
  
  Nick pensamento. Hoxe podes aprender máis sobre Windows que preto de todos os erros e problemas do mundo. No teléfono, ninguén revela nada.
  
  
  A conversa foi aburrido. El deixar o cortinas preto e arrastrou pasado os dous vixías que abriu na mesma sala. El foi para o outro principal cabina, que estaba aberta e pechada con unha chita pantalla e cortina. Nenas ' voces podería ser oído a través del. El cortou a pantalla e cortar un burato pequeno en que a cortina. Oh, el pensou, como travesso.
  
  
  Totalmente vestida e prim, Ruth, Moto, Suzy Quong, e Ann Ve Lin sentou alí. Sentado na cama, completamente espida, foron Pong Pong, Lily, Sonya Raniez, e un home chamado Sam.
  
  
  Nick notado que Sammy parecía encaixar e sen vida. As nenas foron suculento. El examinou o deck de ambos os dous lados por un momento, entón, que podería aforrar uns segundos para observacións científicas. Oh, Sonya! Pode simplemente virar a cámara ao redor de calquera posición e vai ter un Playboy garra.
  
  
  O que ela fixo non podía ser repassado para Playboy. Vostede non pode utilizar o ego en calquera lugar agás nos cirúrxico núcleo de pornografía. Sonya concentrou a súa atención en Sammy, que estaba deitado coa súa xeonllos e un contento expresión no seu rostro como Pong Pong asistir. Cada vez Pong Pong dixo algo para Sonya nun ton baixo que o Nick non podería incorporarse, Sammy reacción levou uns segundos. El sorriu con pracer, saltou, contraeu, xemeu ou burbullas.
  
  
  As sesións de formación, Nick decidido. A miña boca se sentía un pouco seco. El tragou duro. Ugh! Quen veu con esa idea? El dixo a si mesmo, non ser tan sorprendido. Un verdadeiro coñecedor sempre tiña que aprender algún lugar. E Pong-Pong foi un gran profesor - ela fixo Sonny especialista en clases.
  
  
  Sammy en arco de costas e exhalado con pracer.
  
  
  Pong Pong sorriu na uem, como un mentor orgulloso dos seus alumnos. Sonya non mirar para arriba e non podía falar. Ela foi capaz de estudante.
  
  
  Nick estaba avisado pola vibración do Chinés na cuberta aft. El mirou para lonxe da cortina con pesar. Sempre pode aprender. Dous mariñeiros estaban no seu lado do barco, sondando a auga con moito gancho. Nick retirouse para a espazos cabina. O xastre! Eles colleu un coxo paquete negro. Ego xogado fóra pola Suecos! Ao final, Alenka da ih auga non pía. Un dos mariñeiros colleu o paquete e desapareceu baixo o hatch.
  
  
  El estaba a pensar rápido. Poden buscar. Un mariñeiro na cuberta estaba sentindo a auga con un gancho, coa esperanza de atopar outro atopar. Nick cruzados e subiu ao cume do mainmast. A escuna foi tamén un tinto de cable. Unha vez arriba a principal camión, que gañaron considerable de cubrir. El enrolado en torno a topmast como un lagarto en torno a un tronco de árbore e asistir.
  
  
  Se recibiu a súa acción. Hans Geist e Chick Sol fun na cuberta, acompañado por cinco mariñeiros. Eles foron en e fóra de bueiros. Que examinado o cockpit, comprobarase a enfermería de bloqueo, se reuniron na proa e loitou o seu camiño para a popa como bush cazadores de loita para o xogo. Que cambiou en lanternas e buscou a auga en torno a escuna, a continuación, todo o cruiser, e, a continuación, buscou a embarcación menor. Unha ou dúas veces o odin en torno a eles mirou para arriba, pero como moitos candidatos, que non podía crer que ih saquear podería ir para arriba.
  
  
  Ih comentarios tocou en voz alta e clara na noite aínda. "Este equipo sueco era só lixo... Mando 1 di que non... que sobre estes especial petos?... El navegou ou tiña un barco... de calquera xeito, el non está aquí agora."
  
  
  Logo Ruth, Susie, Sonya, Ann, Akito, Sammy, e o Neno comezou a xogar cruceiros e voou lonxe. Logo a escuna motores conseguiu gañar impulso, ela se virou e marchou cara a abaixo a baía. Un home foi para asistir ao volante, o outro na proa. Nick mirou para o mariñeiro con coidado. Cando o seu destino estaba por riba da bitácula, Nick baixou o rato trail como un mono correndo. Cando o home mirou para arriba, Nick, dixo, "Ola," e bateu para fóra antes de que a sorpresa foi revelado.
  
  
  El foi tentado a lanzar o seu ego ao mar para aforrar tempo e reducir a probabilidade, pero aínda un Killmaster clasificación non o xustifican. Con Hugo, el corte dous anacos de liña de pesca, asegurou o prisioneiro, e amordaçado-lo co seu propio camiseta.
  
  
  O timoneiro pode ver ou entender algo mal. Nick coñeceu Ego en o barco de cinta, e en tres minutos, el foi obrigado, como foi Ego compañeiro. Nick pensamento de Pong Pong. Todo vai tan ben cando está totalmente preparado.
  
  
  As cousas foron mal na sala de máquinas. El baixou a escaleira de ferro, preso Wilhelmina para a sorprendido Chinés que estaba de pé no panel de control, e, a continuación, outro home veu correndo para abaixo a pequena sala de almacenamento detrás del e agarrou ego polo pescozo.
  
  
  Nick capotou-lo máis como un rodeo Bronc saltando sobre unha luz piloto, pero o gran home realizada en axustado para a arma brazo. Nick foi bater no cranio, non o pescozo, e outro mecánico colidiu a cuberta de placas, suxeitando unha gran ferramenta de ferro.
  
  
  Wilhelmina ruxiu. Gawker ollos saltou para fóra do chapas de aceiro fatalmente. O home virou a ferramenta, e Nick ultra-rápida reflexos colleu o home que estaba agarrado a el. El bateu a uem no ombreiro, e el gritou e deixar ir.
  
  
  Nick defendido o seguinte golpe e unha tapa Wilhelmina todo o escudeiro oído. Un momento despois, o outro estaba deitado no chan, onde estaba xemendo.
  
  
  "Ola!" Hans Geist voz berrou baixar as escaleiras.
  
  
  Nick xogou Wilhelmina arriba e disparou unha zona para o burato escuro. El saltou para o máis distante fío do recinto, fóra de alcance, e investigando a situación. Hai sete ou oito persoas de alí. El recuou para o panel de control e apagado os motores. O silencio era unha momentânea sorpresa.
  
  
  El mirou para arriba as escaleiras. Eu non podo chegar ata e que non pode ir para abaixo, pero poden arrastrar-me para fóra con gas ou mesmo a queima de trapos. Eles van descubrir algo. El apresurouse a través da / recadación cabina, atopou un estanco porta, e tranco-a. A escuna foi construído por un pequeno equipo e con interna pasaxes para mal tempo. Se estaba en movemento rápido, antes de que eles organizado...
  
  
  El rastexaren para adiante e vin a sala, onde el vira a nenas e Sammy. El estaba baleiro. Así como el entrou na cabina principal, Heyst desapareceu a través da escotilha principal, empurrando a figura dun enfaixada home diante del. Judas? Bormann?
  
  
  Nick comezou a segui-lo, a continuación, pulou de volta como pistola Pouco apareceu e cuspiu caramelos ata a fermosa escaleira de madeira. Eles resgou unha morea de belas pezas ao redor da madeira e verniz. Nick correu de volta para o estanco porta. Ninguén seguido. El entrou na sala de máquinas e gritou: "Ola, alí enriba."
  
  
  Tommy pistola batían, e a sala de máquinas tornouse unha galería de tiro, onde cirúrxico-camiseta balas ricocheteou como tiro en un vaso de metal. Como estaba deitado na fronte, lado da barreira, protexido por unha alta top deck nivel, el escoitou varias balas alcanzou a parede máis próxima. Un veu para abaixo sobre el con un familiar, mortal xiro-r-r-r-r.
  
  
  Alguén gritou. A pistola na fronte e a metralleta na sala de máquinas hatch deixaron de disparar. Silencio. Auga mana a abaixo o casco. De pé bateu no convén. O barco rangeu e eco con decenas de sonic sons que cada buque fai cando se desprazan en unha luz mar. El escoitou máis berros, thuds de madeira, e patadas. El difícil de adiviñar que tiñan poñer o barco no consello, ou unha potencia de corte que estaba pendurada sobre a popa, ou mesmo sobre a superestrutura. El atopou a serra, a roto motor fíos.
  
  
  El explotou a súa prisión por baixo cuberta. Ao parecer, a escuna foi construído sobre un holandés ou Báltico base. Foi ben descrito. O metal foi na métrica dimensións. Os motores eran alemáns gasóleos. No mar, el pensamento, ela combinado a fiabilidade de un Gloucester barco de pesca con extra de velocidade e confort. Algúns torno a estes vasos foron deseñados con unha carga hatch preto de almacéns e salas de máquinas. El explotou na posición central para un estanco anteparo. El atopou dúas pequenas cabinas que podería servir a dous mariñeiros, e mesmo cara atrás deles atopou unha escotilla de carga sobre o lado, moi ben equipados e protexidos con seis grandes metal cans.
  
  
  El foi de volta e tranco a sala de máquinas hatch. Votación e que é iso. El rastexaren ata a rampla para a cabina principal. Dous tiros foron disparados en torno a arma, que foi transformado no ego dirección. El foi rapidamente de volta para o lado hatch, desfacer o bloqueo, e, lentamente, abriu a porta de metal.
  
  
  Se poñen a pouco que aínda deste lado, ou se a todo o pobo por riba, foi un enxeñeiro con cabeza nos seus ombros, e que xa tiña posto un bloqueo sobre o lado hatch, iso significaría que aínda estaba preso. El mirou para fóra. Nada podía ser visto, pero o vermello escuro auga e as luces brillantes de arriba. Toda a actividade estaba benvida do barco cara atrás. El viu a punta do ego volante. Oni ego foi omitido.
  
  
  Nick estendeu a man, agarrou a amur, entón o pasamáns, e esvarou cara a abaixo para a cuberta como a auga mocassins de correr máis de un rexistro. El rastexaren cara atrás, e Hans Geist axudou Pong-Pong Lily sobre o lado e para abaixo da escaleira. El dixo alguén Nick non podía ver, "Estar de volta de cincuenta pés e facer un círculo."
  
  
  Nick tiña un relutante admiración para o gran alemán. El foi abrigando a súa moza no caso de Nick abriu a kingstons ou a goletas explotou. El preguntou, hema oni ego, considerar a si mesmo. El foi para o wheelhouse á tardiña e estendeuse entre eles, mesmo os dous U-balsas.
  
  
  Heyst volveu para a cuberta, pasando dentro de dez metros de Nick. El dixo algo para quen estaba asistir o hatch na sala de máquinas, e, a continuación, desapareceu na dirección dos principais hatch.
  
  
  O rapaz tivo a coraxe. El baixou para o barco para asustar o intruso. Sorpresa!
  
  
  Nick camiñou silenciosa, descalzo, para a popa. Os dous mariñeiros Chineses tiña amarre ata agora estaban soltos, e eles estaban mirando para a saída, como os gatos en un burato de rato. En vez de arriscar máis golpes para Vulhelmina eixe, Nick colleu un estilete de todo o ego burato. Dous deles caeu como chumbo soldados ser tocado por un neno da man.
  
  
  Nick correron cara diante, camiñando sobre o home que estaba gardando o arco. Nick fixo unha pausa, como o home silenciosa preme sobre a cuberta baixo o estilete impacto. Este éxito non durou moito tempo. Nick advertiu-que andar con cautela cara atrás, dixitalización cada paso e os recunchos do wheelhouse. El estaba baleiro. Os outros tres homes estaban facendo o seu camiño a través do interior do barco con Heyst.
  
  
  Nick entender que el non tiña oído o lanzamento do motor. El espiou por detrás do mastro. O lanzamento mudouse trinta metros de distancia desde o maior buque. Un pequeno mariñeiro maldito e xogaba co motor mentres Pong-Pong asistir. Nick agáchase, estilete na man e luger no outro. Que tiña que Tommy arma só agora?
  
  
  "Ola!", unha voz chamou por detrás del. Os seus pés sacudiu companionably.
  
  
  Blam! O arma caeu, e el estaba seguro de que el escoitou o r-r de o bala, como el caeu headfirst na auga. El caeu o estilete, volveu Wilhelmina a súa coldre, e nadou de volta para o lanzamento. El podía escoitar e sentir explosións e salpicaduras de líquidos como balas resgou a través do mar enriba del. El sentiu sorprendentemente seguro e protexido como el nadou profunda e, a continuación, levantouse para o fondo do pequeno barco.
  
  
  El perdeu, estimada de cincuenta metros de distancia, e á luz tan facilmente como un sapo espreitar ao redor dunha lagoa. Contra as luces da escuna, tres homes de pé na popa e asistir a auga. El entendeu Heyst o ego foi xigantesco en tamaño. Un tripulante sobre o lanzamento estaba de pé, mirando cara o maior buque. A continuación, el se virou para ollar para a noite, e a súa mirada se estableceron na Nike. Chegou a súa cintura. Nick entender que el non podía chegar a o barco antes de que o home podería tirar o seu ego catro veces. Wilhelmina veu, endereitarse-se, e o mariñeiro voou de volta ao son da bala. Tommy Alexander esborranchou unha pistola. Nick mergullou e poñer o barco entre el e os homes sobre a escuna.
  
  
  Eu nadou ata o barco e mirou morte súbita directamente na cara. Pong Pong preso o pequeno coche case na súa dentes, agarrando a amuradas para chegar ata. Ela estaba murmurando e tirando incontrolado no arma con ambas as mans. El colleu a súa arma, perdeu, e caeu. El mirou abertamente na súa fermosa, con rabia cara.
  
  
  Eu teño iso, el pensamento, vai atopar a seguridade incorporarse inmediatamente, ou ela debe saber o suficiente para galo que se a cámara está baleiro.
  
  
  Tommy é metralleta trovejou. Pong pong conxelar e, a continuación, caeu enriba de Nick, un pouso mirando golpe na uem, como el caeu na auga. Hans Geist ruxiu: "Pare con iso!" Un fluxo de alemán maldicións seguido.
  
  
  A noite de súpeto converteuse en moi tranquila.
  
  
  Nick esvarou para a auga, manter o barco entre el e a escuna. Hans chamou animadamente, case melancolicamente, " Pong-pong?"
  
  
  Silencio. "Pong pong!"
  
  
  Nick nadou cara a proa do barco, estendeu a man e agarrou a corda. El preso a cabo en torno a súa cintura, e lentamente comezou a rebocar o barco, bater o ego peso morto con toda a súa forza. El virou-se lentamente cara a escuna e seguiu como unha pantanosas caracol.
  
  
  "El é un remolque do barco," Hans gritou. "Non..."
  
  
  Nick mergullou para a superficie para o ruído do arma, entón, coidadosamente subiu de volta para arriba, oculto pola plataforma de lanzamento. A arma trovejou de novo, roendo na popa do barco pequeno, salpicaduras de auga en cada lado de Nick.
  
  
  El rebocado o barco na noite. I subiu en e se converteu no meu pager-espero-e despois de cinco minutos de traballo rápido, o motor comezou a subir.
  
  
  O barco foi lento, deseñado para o traballo pesado e mar axitado, non de velocidade. Nick conectado a cinco buratos, el podería chegar, e, ás veces, saíu cando a auga subiu nel. Como el redondeado a cabo para a Maior Río, o amencer rompe clara e brillante. Falcón, que é pilotar un Bell helicopter, chegou a el como el estaba indo para a marina de a Riviera Beach iate bar. Eles trocaron ondas. Corenta minutos despois, el entregou o barco máis a un sorprendido acompañantes e uniuse Falcón, que desembarcou nunha abandonado aparcamento. Falcón, dixo: "é unha mañá marabillosa para un paseo en barco."
  
  
  "Todo ben, eu vou preguntar a ela," dixo Nick. "Como vostede atopar-me?"
  
  
  "Vostede uso Stewart último campá? O sinal foi excelente."
  
  
  "si. Esta cousa é eficaz. Dela, eu supoño, especialmente en & nb. Pero non voar cada mañá."
  
  
  Falcón sacou dous forte charutos e entregou un para Nick. "Ao longo do tempo, se atopa un moi intelixente habitante da cidade. Xa coñeceu un. Polo nome de Boyd. Ex-mandado oficial do Ministerio de Asuntos Exteriores. El chamou a Mariña. Chamamos o FBI. Eles me chamou. Ela recibiu unha chamada de Boyd, que describiu Jerry Deming, un magnate do petróleo que traballou no doc Hotel na área. Eu penso que eu debería mirar para ti, se quere me ver."
  
  
  "E Boyd mencionado misterioso cruceiros que velas dende o porto de Bar, Chu Dade, hein?"
  
  
  "Ben, si", Falcón admitido alegremente. "Eu non podía imaxinar que perdendo a oportunidade de vela a ela."
  
  
  "Era algún tipo de xornada. Eles van ser a limpeza dos restos por un longo tempo aínda. Estamos fóra..."
  
  
  Detallou as eventos Hawke tiña alimentada na Estrada de Montaña Aeroporto, e nunha clara mañá que tiña tirado para o TOPOR hangares máis de Annapolis. Cando Nick rematou de falar, Falcón preguntou: "Cal é o problema?": "Calquera ideas, Nicholas?"
  
  
  "Eu vou probar unha. O territorio de China, o territorio que precisa de máis aceite. Top calidade e agora. Eles xeralmente poden mercar todo o que queiras, pero iso non é o mesmo que o Sauditas ou alguén en torno a outros, estar disposto a carga ih tan rápido como eles barco de petroleiros. Quizais sexa unha fina Chinés clave. Imos dicir que el creou unha organización en Washington usando as persoas como Judas e Geist, que son especialistas en incesante presión. Eles teñen nenas de información axentes e para premiar os homes que van para el. Unha vez notificación da morte capó é dispensada, o home non teñen moita opción. Diversión e xogos ou unha morte rápida, e eles non fraude."
  
  
  "Vostede bateu o destino, Nick. Adam Reed en Saudico foi dito para cargar Chinés petroleiros no Golfo ou algo así."
  
  
  "Temos peso suficiente para impedir-lo."
  
  
  "Si, aínda que algúns deles están actuando rebelliously través dos Árabes. Sexa o que é para nós, chamamos a vira alí. Pero iso non axuda Adam Reed cando lle foi dito para vender ou morrer."
  
  
  "El impressioná-lo?"
  
  
  "Está impresionado. Eles explicaron en detalle. El sabe sobre Tyson, e mentres el non é un terremoto, non pode culpar ego para facer un alarido sobre a roupa que se involucrar mata case como exemplos."
  
  
  "Non temos o suficiente para chegar preto?"
  
  
  "Onde é Xudas? Que sobre o Grao de Sol e Geist? Eles van che dicir o emu que mesmo se a xente sabemos desaparecen, outros egos vai incorporarse."
  
  
  "As ordes?" Nick preguntou suavemente.
  
  
  Falcón falou Rivnenskaya por preto de cinco minutos.
  
  
  O MACHADO condutor caeu fóra Jerry Deming, vestida de prestado mecánico macaco, fóra Ego apartamento en once. El escribiu notas para tres nenas - ben, había catro deles. E entón había tres ihs. El enviou o primeiro set por especial de entrega, eo segundo - por correo ordinario. Proxecto de lei, Vara, e Barney Manun deberían incorporarse calquera outras dúas nenas de Ruth, non cando ou da noite, dependendo da época.
  
  
  Nick veu de volta e durmiu durante oito horas. O teléfono é o único ego transmisión en crepúsculo. El puxo o seu scrambler. Falcón, dixo, " Temos Susie e Ann. Ela, eu espero que eles tiveron a oportunidade de perturbar os outros outros."
  
  
  "É Sonya o último?"
  
  
  "Nós non temos unha oportunidade de gañar, pero ela estaba asistir. Ok, busca-la mañá. Pero ningún sinal de Geist, Cantada, ou Xudas. A escuna volveu para o peirao. Supostamente propiedade dun Taiwán. Cidadán británico. Deixando a Europa. A próxima semana."
  
  
  "Continuar como ordenou?"
  
  
  "Si. Boa sorte."
  
  
  Nick escribiu outra nota - e outro. El foi para Ruth Moto o ego.
  
  
  Pouco antes do mediodía o día seguinte, el chamou Ay, entrar en contacto con ela despois de que ela foi trasladado para Akito oficina. Ela parecía tensa como ela rexeitou a súa feliz invitación para xantar. "Eu son... moi ocupado, Jerry. Por favor, chame-me de novo."
  
  
  "Iso non é todo diversión," el dixo, " aínda que segundo Washington súa maioría hotel ía estar con vostede para xantar con vostede. El decidiu deixar o seu traballo. Debe haber unha forma de facer diñeiro rápido e máis fácil. É o seu pai aínda está interesado? "
  
  
  Houbo unha pausa. Ela dixo: "por Favor esperar." Cando ela volveu para o teléfono, ela aínda mirou preocupado, case con medo. "El quere ver vostede. En un día ou dous."
  
  
  "Ben, eu teño un par de outros puntos de vista, Ruth. Non se esqueza, eu sei onde obter o aceite. E como para compra-lo sen restricións, eu tiña unha sensación de que pode estar interesado."
  
  
  Unha longa pausa. Finalmente, ela veu de volta. "Neste caso, pode coñecer a nós para un cóctel en torno a cinco?"
  
  
  "Eu estou buscando un emprego, mel. Me atopar en calquera momento, en calquera lugar."
  
  
  "En Remarco. Vostede sabe?"
  
  
  "Por suposto. Eu vou estar alí."
  
  
  Cando Nick coñeceu a Ruth en Remarco, mirando jovial en un italiano-corte gris tiburón pel e un guardsman de empate, ela estaba soa. Si, a dura compañeiro que actúa como un recepcionista tomou o ego a súa odin en torno a moitos pequenos nichos de esta oculto, popular data. Ela parecía preocupado.
  
  
  Nick sorriu amplamente, a continuación, achegouse a ela e puxo o brazo ao redor dela. Foi difícil. "Ola, Ruthie. A súa falta. Preparado para unha nova aventura esta noite?"
  
  
  El sentiu o tremor. "Ola alí... Jerry. É bo ver vostede." Ela tomou un grolo de auga. "Non, o seu canso."
  
  
  "Oh..." El levantou un dedo. "Eu sei o cura." El falou para o camareiro. "Dous martinis. O habitual. El é como ih inventou o Sr Martini."
  
  
  Ruth sacou un cigarro. Nick tirou un dos paquetes de e acendeu-o. "O meu pai non podía. Temos... temos unha cuestión importante para atender."
  
  
  "Problemas?"
  
  
  "si. Inesperado."
  
  
  El mirou para nah. Foi un gran prato! Royal-de tamaño doces importados de Noruega e man traballada materiais a partir de Xapón. El riu. Ela mirou para el. "Que é iso?"
  
  
  "Eu só estaba a pensar o quão bonito que son." El falou lentamente, e suavemente. "Eu estiven vendo unha morea de nenas ultimamente - a ver se hai mesmo un co seu marabilloso corpo e exóticas cor. Temos un. Vostede sabe que pode ser hema en calquera lugar,
  
  
  Eu creo que ela. Modelo. Cine ou televisión actriz. Realmente ollar como a mellor muller no mundo pode ollar. O mellor de Oriente e Occidente ".
  
  
  Ela corou un pouco. El pensou: "non Hai nada mellor que unha serie de warm eloxios para distraer a unha muller de problemas".
  
  
  "Grazas. Vostede é un home de verdade de si mesmo, Jerry. Papal é realmente interesante. El quere que veña a el mañá."
  
  
  Nick parecía moi decepcionado.
  
  
  "Non parece tan triste. Eu creo que realmente ten unha idea para ti."
  
  
  Eu aposto que hai un, Nick reflexionou. Eu me pregunta se el é realmente o seu pai. E el sabía nada sobre Jerry Deming?
  
  
  O martinis chegou. Nick, continuou o cariñoso conversa, cheo de sincero lisonja e grandes oportunidades para Ruth. El ordenou dous vasos. A continuación, dous máis. Ela protestou , " pero bebeu." A súa rixidez facilitado. Ela riu na súa bromas. Como o tempo pasou, eles escolleron un par de excelente Remarko club bifes. Eles tiñan coñac e café. Eles estaban bailando. Como el puxo o fermoso corpo no chan, Nick, pensou: "eu non sei como se sente agora, pero o meu humor mellorou. El tirou-a para el. Ela está relaxado. Os ollos seguiron. Un brillante par formado en torno a eles.
  
  
  Nick mirou para o reloxo. 9:52. Agora, el pensou, había varias formas de tratar con el. Se eu fai que o xeito que máis me gusta, a continuación, máis Bonellis vai entender iso e facer unha odín todo o seu sarcástico comentarios. Ruth longo, quente lado foi presionado contra o Ego, e a súa delgado dedos foron trazando emocionante patróns sobre a súa palma baixo a mesa. O meu camiño, el decidiu. Falcón aínda gusta de me provocar
  
  
  Eles entraron "Jerry Deming de" apartamento en 10: 46 a. m., bebendo whisky e asistir o río luces mentres Billy Feira música sempre o pano de fondo. El dixo hey, como é doado para el para caer no amor unha rapaza tan fermosa, tan exótico, tan intrigante. Brincadeiras virou-se para a paixón, e el observou que, xa era media noite cando el colgado ata o seu vestido e o seu traxe "para manter-los puro."
  
  
  A súa capacidade de facer o amor eletrificada el. Chama-lo de aliviar o estrés, pagar tributo a Martini, lembrando que ela estaba ben adestrados para encanto homes - que era aínda maior. El me dixo sobre iso en 2am.
  
  
  Os seus beizos estaban húmidos contra o ego do seu oído, ea súa respiración era un rico e quente combinación de doce paixón, o alcol, e unha carnuda afrodisíaco feminino perfume. Ela respondeu: "Grazas, querida. Que me fan moi feliz. E - non gustou de todo aínda. Eu coñezo unha morea de mellor", - ela riu - " deliciosamente cousas estrañas."
  
  
  "Un voto que perturba-me," el respondeu. "Eu realmente atopei ti, e eu non vou ver vostede de novo por algunhas semanas. Quizais por meses."
  
  
  "Que é iso?" Ela levantou o seu rostro, e a súa pel brillaba con unha húmida, quente, corado brillo nos din lamplight. "Onde está indo? Vai ver o seu pai mañá."
  
  
  "non. Eu non quería dicir a vostede. Eu estou deixando de Nova York, en dez. Vou coller un avión a Londres, e, a continuación, quizais a Riad."
  
  
  "O aceite de negocio?"
  
  
  "si. É algo que debe ir para o hotel e falar Akito sobre, pero eu non creo que iso é o que está falando agora. Cando presionado me de que o tempo, Saudico e o Xaponés concesión - vostede está familiarizado co negocio - non obter todo o que. Arabia Saudita é tres veces o tamaño de Texas, con reservas de quizais 170 millóns de barrís. Flotando no aceite. Grandes rodas bloque imam faisal, pero hai cinco mil príncipes. Eu teño conexións. Eu non sei onde para extraer algúns millóns de barrís de un mes. O beneficio está dito para ser de tres millóns de dólares. Un terceiro para min. Eu non podo perder este negocio... "
  
  
  O brillante negro ollos abertos contra os seus propios egos. "Vostede non me diga todo o que."
  
  
  "Non preguntar."
  
  
  "Quizais... quizais Pai podería ter feito un mellor acordo con vostede que o que está indo." El quere aceite."
  
  
  "El pode mercar o que quere no Xaponés concesión. Menos-que vende para os vermellos?"
  
  
  Ela balance a cabeza lentamente. "Vostede se importa?"
  
  
  El riu. "Por que non? Todo o mundo fai iso."
  
  
  "Podo chamala Papski?"
  
  
  "Imos ir. Eu prefiro deixalo na familia, querida." El a bicou. Tres minutos pasaron. Ao inferno coa capa de ego morte e traballo-que sería moito máis divertido só - " el coidadosamente pasou fóra. "Facer unha chamada. Nós non temos moito tempo."
  
  
  El vestido, as súas orellas afiadas recuperar o atraso no seu lado da conversa. Ela dixo o papa todo sobre Jerry Deming marabilloso conexións e os millóns. Nick puxo dúas botellas de bo whisky en unha bolsa de coiro.
  
  
  Unha hora máis tarde, ela levou Ego unha rúa preto Rockville. As luces estaban acesas en un medianas empresas industriais e comerciais edificio. O sinal por riba da entrada ler MARVIN de IMPORTACIÓN-EXPORTACIÓN. Como Nick descendeu o corredor, el viu outro pequeno sinal de que era xeralmente moi discreto: Walter. Ving, Vicepresidente da Confederación de Aceite. Estaba cargando unha bolsa de coiro.
  
  
  Akito estaba esperando para ih na súa conta persoal. El parecía un exceso de traballo do empresario, agora parcialmente desmascarado. Nick penso que el sabía por que. Entón ola e resumindo Ruth explicación Akito dixo: "eu sei que eu non teño moito tempo, pero quizais eu poida facer a súa viaxe a oriente Medio innecesarios. Temos petroleiros. Nós estamos a favor de un retorno en setenta e catro dólares o barril. calquera cousa que pode ser descargado para, polo menos, un ano ."
  
  
  "O diñeiro?"
  
  
  "Por suposto. Calquera moeda.
  
  
  Calquera división ou composición que quere. Vai ver o que eu estou suxerindo que, o Sr Deming. Vostede ten total control sobre os seus beneficios. E, así, o seu destino ."
  
  
  Nick colleu o whisky saco e establecer dúas botellas sobre unha cadeira. Akito sorriu amplamente. "Nós imos selo a tratar con unha bebida, hein?"
  
  
  Nick se inclinou cara atrás e desabotoado o seu abrigo. "Se aínda non quere probar Adam dos Apeninos de novo."
  
  
  Akito duro e seco cara conxelar. El mirou como un Buda baixo cero.
  
  
  Ruth engasgado, mirou para Nick en horror, a continuación, virou-se para Akito. "Eu xuro que eu non sei..."
  
  
  Akito quedou en silencio, batendo a man dela fóra. "Entón, foi vostede. En Pensilvania. Por barco. Notas para nenas".
  
  
  "Era dela. Non mover de que a man sobre as súas pernas de novo. Estar perfectamente inmoble. Podo realizar un instante. E a súa filla pode machucar. By the way, ela é a súa filla?"
  
  
  "non. Nenas... participantes".
  
  
  "Recrutados para un plan a longo prazo. Podo asegurar ih de formación."
  
  
  "Non sinto pena para ih. De onde viñeron, nunca pode ter unha comida completa. Estamos seu..."
  
  
  Wilhelmina apareceu, follas de Nick pulso, e Akito quedou en silencio. O conxelado expresión non cambiar. Nick, dixo, " Como vostede di, o seu palpite é que presione o botón baixo o seu pé. Eu espero que isto é para Cantada, Geist, e outros. Eu quero que ela tamén, ih."
  
  
  "O que quere ih. Vostede dixo realizar. Quen é vostede?"
  
  
  "Como ten que ter difícil de adiviñar. Љ3 por MACHADO. Un dos tres asasinos."
  
  
  "Bárbaro".
  
  
  "Como esfaquear unha impotente prisioneiro no pescozo con unha espada?"
  
  
  Akito características desbotada por primeira vez. A porta se abriu. Chik Sung foi un paso para a sala, mirando para Akito antes de que el viu a Luger. El caeu para adiante coa rápida graza de judo experto como Akito mans desapareceu da vista baixo a mesa.
  
  
  Nick anuncia a primeira bala no lugar exacto onde o Luger foi destinado - debaixo do triángulo de pano branco na Akito peito de peto. Ego segundo tiro pego Cantado no ar, os catro pés do fociño. O Chinés tiña un azul revólver levantou na súa man cando Wilhelmina filmado el aberta na veces dólar. Como el caeu, o seu destino bater Nick perna. El rolou a súa volta. Nick tomou o revólver e empurrou Akito fóra da materia.
  
  
  O home ancián corpo caeu de lado a partir da materia. Nick apuntou que xa non hai unha ameaza aquí, pero aínda está vivo, non tendo nada para concedida. Ruth gritou en un estridente accidente de vidro que cortar o seu tímpanos como un coitelo frío na pequena sala. Ela foi para fóra da porta, aínda gritando.
  
  
  El colleu dúas botellas de whisky e explosivos desde unha cadeira e seguiu. Ela foi para o corredor para a parte de atrás do edificio e na área de almacenamento, onde Nick era doce metros de distancia.
  
  
  "Soster", el berrou. Ela foi para o salón entre o apilados caixas. El estea na funda Wilhelmina e agarrou a ela como ela estoupou en aberto. Un home sen camisa pulou para abaixo na parte de atrás de un tren de carreteira. O home berrou, "o Que...?", como os tres colidiu.
  
  
  Foi Hans Geist, e o ego e da mente e do corpo reaccionou rapidamente. El empurrou Ruth fóra e un zócolo Nick no peito. A persoa en MACHADO non podería escapar o esmagamento hi-ego impulso de unir o ego abertamente en el. Botellas de cinta adhesiva estourar en concreto na choiva de todo o vidro e líquido.
  
  
  "Non fumar," Nick, dixo, balance Geist arma para arriba e para abaixo, a continuación, caendo ao chan como o gran home abriu os brazos e pechado ih en torno a el. Nick sabía o que era a sorpresa un oso pardo. El foi esmagado, esmagado, e bateu contra o cemento. El non podía entrar en contacto con Wilhelmina ou Hugo. Geist estaba alí. Nick virou-se para bloquear un xeonllo para o ego bolas. Eu bateu a miña caveira en un home de rostro cando eu sentín os dentes morder o ego do pescozo. Este cara vai xusto.
  
  
  Eles rolou ata o vidro e whisky, transformando o ih nun greasier marrón substancia que rapidamente cuberto o chan. Nick empurrado polo seu cóbados, cadrado, o seu peito e ombreiros, e, finalmente, bloqueado a súa mans xuntas e tiro a través deles-empurrando, curioso, movendo-se todos os tendóns e músculos e revelando todo o poder da súa gran forza.
  
  
  Geist era un home poderoso, pero cando os músculos do tronco e ombreiros loitar contra a forza dos brazos, non hai competencia. Ego mans voou cara arriba, e Nick mans postas voou cara arriba. Antes de que puidese pechar ih de novo, Nick ultra-rápida reflexos resolto o problema. El cortado para o lado do seu puño de ferro a través Heyst de mazá de Adán, unha limpa golpe que case tocou o home queixo. Heyst entrou en colapso.
  
  
  Nick axiña buscou o resto do pequeno almacén, penso deserta, e con cautela achegouse á oficina de área. Ruth foi - el esperaba que ela non tirar a arma para fóra baixo Akito materia e proba. Ego ansiosos oídos colleu o movemento fóra da porta no corredor. Sammy entrou na gran sala, acompañado por unha especial medianas caixa con un rta cigarro dobrado na esquina. Nick me pregunta se el era un escravo nicotina ou se observaba idade gángster películas na TV. Sammy descendeu o corredor coas caixas, inclinado sobre a xemendo Heyst, cheiro de vidro roto e whisky.
  
  
  Ir tan lonxe como puido, Nick chamou suavemente no corredor.:
  
  
  "Sammy. Pinga a metralleta ou está morto."
  
  
  Sammy non facelo. Sammy despedido incontrolado no automática pistola e caeu o cigarro na masa marrón no chan, e Sammy morreu. Nick recuou vinte pés ao longo do caixas de cartón, sorprendido pola forza da explosión, sostendo a súa boca para protexer os seus tímpanos. O almacén era unha masa de marrón fume.
  
  
  Nick cambaleando baixo a oficina corredor por un momento. Ugh! Este Stewart! Cabezas estaban tocando. El non estaba moi resaltado para comprobar coidadosamente cada cuarto no camiño para Akito oficina. El entrou na sala con cautela, e Wilhelmina concentrou a súa atención sobre a Ruth, que estaba sentado tranquilamente na mesa, tanto das súas mans visibles e baleiro. Ela estaba chorando.
  
  
  Mesmo co choque e de terror manchando súa negra características, con bágoas escorrido polo seu rostro, bailando e ofegante, como se ela pode xogar en calquera momento-Nick, pensou, " Ela aínda é a muller máis fermosa que eu xa vin.
  
  
  El dixo: "Relaxarse, Ruth. El non era o seu pai, de calquera maneira. E non é un fío de paz".
  
  
  Ela engasgado para a respiración. O seu obxectivo asentiu furiosamente. Hey, non había suficiente aire de mostraxe. "Eu non me importa. Que... que..."
  
  
  Ee o destino caeu sobre un duro árbore e, a continuación, inclinado cara a un lado. O fermoso corpo converteuse nunha boneca de pano suave pano.
  
  
  Nick se inclinou cara adiante, cheiro, e xurou. Cianuro, o máis probable. El estea na funda Wilhelmina e foi un man a través da súa suave, suave cabelo. E, a continuación, non había nada.
  
  
  Somos tan parvos. Todos nós. El colle o teléfono e disco Hawke número.
  
  
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Amsterdam
  
  
  
  
  
  NICK CARTER
  
  
  Amsterdam
  
  
  traducido por novo búlgaro Shklovsky en memoria do seu fillo perdido Anton
  
  
  Nome orixinal: Amsterdam
  
  
  
  
  
  Capítulo 1
  
  
  
  
  Nick gusta de asistir Helmi de Boer. A súa aparencia era estimulante. Ela realmente atraeu a atención, un dos "beleza". Todos os ollos estaban sobre ela como ela pasou, a través de John F. Kennedy Aeroporto Internacional, nova york e continuou a segui-la como ela fixo o seu camiño para o KLM DC-9. Nada, pero a admiración pola súa exuberancia, roupa branca e traxe, e brillante maleta de coiro.
  
  
  Como el seguiu ela, Nick escoitou o home que tiña case virou o seu pescozo para ver a súa curta saia murmurar, " eu non estou seguro do que está falando.": "Que é iso?"
  
  
  "Unha coroa estrela de cine?" a aeromoça suxeriu. Ela verificados Nick billete. "Mr Norman Kent." De primeira clase. Grazas Helmi sentou-se exactamente onde Nick estaba esperando por ela. Entón, el se sentou ao lado dela e xogaba co comisario de borde para un pouco polo que non parece moi aleatorios. Cando chegou o seu asento, deu Helmy un neno sorriso. Era normal para un home alto, de bronce home novo para gozar de tal felicidade. El dixo suavemente: "Boa tarde."
  
  
  Un sorriso de rosa suave beizos, foi a resposta. O seu longo, delgado dedos entrelazados nerviosamente. Desde o momento en que el seguiu para fóra da Manson casa, ela ía ser tensa, ansioso, pero non sexa cauteloso. Nervios, Nick pensamento.
  
  
  El empurrou a súa Marca Cruz maleta baixo o asento e quedou en, moi lixeiro e moi elegante para un home alto, sen esbarrar en a rapaza.
  
  
  Ela mostrou emu tres cuartas partes da súa melado, brillante bambú cor de pelo, finxindo estar interesado en vista dende o vixía. Tiña un talento especial para tal humor - ela non era hostil, pero simplemente resaltado con preocupación.
  
  
  Os asentos foron tomadas. A porta se pechou cun suave aluminio baque. Os falantes comezou a conversa en tres linguas. Nick habilmente cedeu o seu cinto de seguridade sen perturbar-la. Ela xogaba con ela un pouco. Os motores a reacción xemía ameaçadoramente. O gran avión estremeceuse como el waddled cara á pista, e el riu e resmungou como a tripulación foi a través dunha lista de comprobacións de seguridade.
  
  
  Helmy de knuckles foron o branco sobre os brazos. Ela virou a cabeza lentamente: azul, clara, ollos asustados apareceu xunto a Nick abertos serra-cirúrxico ollos. El viu cremoso pel, avermellada beizos, incredulidade e medo.
  
  
  El riu, sabendo como inocentes, el pode ollar. "No dell si," el dixo. "Eu non vou te machucar. Por suposto, eu podería esperar ata as bebidas son servidos - esta é a hora habitual para achegarse de ti. Pero eu podo ver por súas mans que non está moi cómodo." A súa delgado dedos relaxado e ligada culpable como ela apertou as mans ben xuntos.
  
  
  "Este é o seu primeiro voo?"
  
  
  'Non, non. O seu ok, pero grazas. Ela engadiu un amable sorriso doce.
  
  
  Aínda no suave, esperanzas ton dun confesor, Nick continuou: "eu quero que ela sabía ben o suficiente para soster as súas mans..." azul ollos arregalados-unha zona de brillo.'... para calmalo. Pero tamén para o meu propio pracer. A miña nai me dixo para non facer isto ata que foron introducidas. A miña nai era moi afectuoso de etiqueta. En Boston, estamos xeralmente moi precisas sobre este...
  
  
  O brillo azul fora aínda. Ela escoitou. Agora había unha sombra de interese. Nick suspirou e sacudiu a cabeza tristemente. "A continuación, o Pai caeu ao mar durante unha visita ao Kohasset Vela Club. Preto da liña de chegada. Ser honesto co club ."
  
  
  O seu perfecto cellas chamou xuntos sobre ela preocupado ollos , facendo-los ollar un pouco menos ansioso. Pero este é tamén posible. Eu teño os rexistros; vin-los barcos. Estaba ferido? ela preguntou.
  
  
  'Oh non. Pero o meu Pai é un teimoso home. El aínda estaba sostendo a súa botella, cando el veu á tona e intentou xoga-lo de volta a bordo."
  
  
  Ela riu. As súas mans relaxado con aquel sorriso.
  
  
  Abatido, Nick riu con ela. "E el perdeu."
  
  
  Ela tomou unha respiración profunda e deixar fóra de novo. Nick cheiro doce de leite mesturado con gin e outros intrigante perfumes. El levantou os seus ombreiros. "É por iso que eu non podo soster a súa man ata que está introducido. O meu nome é Norman Kent.
  
  
  O seu sorriso tomou o centro do escenario en que o domingo edición do New York Times. "O meu nome é Helmi de Boer. Non ten que soster a miña man máis. Eu me sinto mellor agora. De calquera xeito, grazas, Sr Kent. Vostede é un psicólogo?
  
  
  "Un simple home de negocios". Motores a reacción ruxiu. Nick imaxinado catro throttles agora movendo lentamente cara a adiante, lembrado o complexo procedemento, antes e durante o despegamento, penso sobre as estatísticas-e sentiu-se agarrando o asento de costas. Helmy de xuntas son branco de novo.
  
  
  "Non é unha historia sobre dous homes nunha semellante avión," el dixo. "O home é totalmente relaxado e fai unha pequena sesta. El é só unha regular de pasaxeiros. Nada molesta o ego. O outro é a transpiración, suxeitando a materia e tentando respirar, pero el non pode. Vostede sabe quen é?
  
  
  O avión foi tremendo. En todo o hotel, e correu mimmo fiestras ao lado Helmi. Nick vida foi fixado para o ego columna vertebral. Ela mirou para el. 'Eu non sei.'
  
  
  "Este home é un piloto."
  
  
  Ela pensou por un momento, a continuación, estoupou a rir feliz. Nun momento de deliciosos intimidade, a loira de destino tocou ego ombreiro. O avión caeu, bateu, e levantado do chan con unha subida lenta que parecía deixar por un momento e, a continuación, continuar.
  
  
  O prohibindo luces se apagaron. Os pasaxeiros cinta cinta seus cintos de seguridade. "Mr Kent," Helmy dixo, " vostede sabe que un avión de pasaxeiros é unha máquina que, en teoría, non poden voar?"
  
  
  "Non", Nick mentiu. El admiraba a súa resposta. El preguntou canto ela estaba consciente de que ela estaba en apuros. "Imos tomar un grolo do cóctel."
  
  
  En Helmy, Nick atopado delicioso empresa. Ela serviu os cócteles como o Sr Kent, e despois de tres deles, o seu nerviosismo desapareceu. Eles comeron delicioso holandés alimentos, falou, ler, e soñou. Cando saíu da lectura luces e estaban a piques de sacar un cochilo, como un exemplo de que os nenos da perdulário benestar da sociedade, ela inclinou a cabeza contra el, e murmurou: "Agora eu quere soster a súa man."
  
  
  Foi un momento de mutuo calor, un período de recuperación, dúas horas máis tarde, de finxir que o mundo non era o que foi.
  
  
  O que fixo ela sabe? Nick pensamento. E era o que ela sabía que a razón para o seu nerviosismo inicial? Traballar para Manson, unha prestixiosa xoias casa que constantemente moscas entre as súas oficinas en Nova York e Amsterdam, AX estaba moi seguro de que moitos dos mensaxeiros en torno a eles foron parte dun extraordinariamente eficaz spy dispositivo. Algúns foron coidadosamente examinadas, pero nada se atopou con eles. Como Helmy nervios reaccionar se ela sabía que Nick Carter, N3 por MACHADO, aka Norman Kent, Almazov do comprador para Bardo Galerías, non tiña coñeceu por casualidade?
  
  
  A súa man quente formigas con ego. Era perigoso? El colleu o MACHADO de axente de Herba Whitlock varios anos para, finalmente, establecer a Manson localización como o principal centro de espía aparello. Logo despois, este ego foi pescou de canles de Ámsterdan. Foi informar como un accidente. Herba varias veces afirmou que Manson tiña desenvolvido un sistema tan fiables e sinxela de que a empresa foi esencialmente unha intelixencia corrector: un go-entre un espía profesional. Herba compras fotocopias-por us $ 2,000-da Mariña EEUU balístico de armas sistema, que amosan un diagrama de novo geoballistic ordenador.
  
  
  Nick cheiro Helmi é delicioso cheiro. No reumatismo ee murmurou saca el dixo: "eu son só un fan de Almazov. Probablemente haberá algunha dúbida ."
  
  
  "Cando unha persoa di que, eles están construíndo un dos mellores defensas para o negocio en todo o mundo. Vostede sabe o catro-K regra?
  
  
  "Cor, pureza, rachaduras e quilates. Eu teño conexións, así como consellos sobre canyons, pedras raras, e confianza atacadista. Temos varios clientes ricos, porque nós unirse a moi altos estándares éticos. Pode poñer o noso negociación baixo o maior microscopio, e que vai ser de confianza e impecable cando dicimos entón ."
  
  
  "Ben, ela, eu traballo para Manson. É algo que eu sabía sobre a negociación ." Ela estaba falando sobre a xoia de correo de negocios a ser revelado. Ego é marabilloso memoria lembrar todo o que ela dixo. Norman Rúa do Morto foi o primeiro Nick Carter, un detective que introduciu moitas novas técnicas para o que el chamou de aplicación da lei. O transmisor de un aceite de martini glass tería o pracer el, pero iso non sorprende-lo. El desenvolveu o telex en un reloxo de peto. Vostede virou-lo presionando o sensor no talón do seu zapato para o chan.
  
  
  Nicholas Huntington III Carter Stahl número tres, en AX-o" descoñecido servizo " dos Estados Unidos, así segredo que a CIA estaba con medo cando este nome foi mencionado de novo no xornal. El foi un dos catro Killmasters con dereito a matar, e o seu ego foi inquestionavelmente de apoio. Egos podería ser despedido, pero non procesados. Para algúns, este foi un pouco pesada carga, pero Nick manter a forma física de un atleta profesional. En que lle gustaba.
  
  
  El pensou moito sobre Manson espía anel. Descubriuse moi ben. Un diagrama de orientación dun PEAPOD mísiles con seis cabezas nucleares, "vendido" a un coñecido afeccionado spy en Huntsville, Alabama, chegou a Moscova nove días máis tarde. Un MACHADO axente mercou unha copia do mesmo, e foi perfecto para o último detalle, completa, ás oito páxinas. Iso aconteceu a pesar do feito de que o 16 de NÓS axencias foron advertiu sobre a necesidade de controlar, supervisar e previr. Como a seguridade da proba, foi un fracaso. Tres Manson mensaxeiros que viaxou cara atrás e cara adiante durante os nove días "por coincidencia" tivo que pasar por unha comprobación completa do fondo, pero nada se atopou.
  
  
  Agora, para Helmy, el pensou somnolenta. Implicados ou inocente? E se ela implica, como isto ocorre?
  
  
  "...todo o diamante mercado é artificial, " Helmi dixo. "Entón, se eles teñen que sobrevivir a unha enorme atopar, é imposible para control-lo. A continuación, todos os prezos van caer."
  
  
  Nick suspirou. "Iso é exactamente o que me asusta agora. Non só pode perder a cara de negociación, pero tamén ir rompe por un momento de enfermidade. Se ten investido unha gran cantidade de diamantes, a continuación, pfft. Entón o que vostede pagou un millón de só vai valer a pena metade."
  
  
  'Ou un terceiro. O mercado pode caer tan lonxe dunha soa vez. A continuación, cae máis e máis, só, como xa fixo coa prata ."
  
  
  "Eu entender que vai ter para mercar coidadosamente."
  
  
  "Tes algunha actuacións?"
  
  
  "Si, varias casas."
  
  
  "E para o Manson, os nenos?"
  
  
  'Si'.
  
  
  "É só como eu pensaba. Non estamos realmente atacadista en dell, aínda que como todas as grandes casas, temos que facer vender en grandes lotes ao mesmo tempo. Ten que coñecer o noso director, Philip van der Mundo. El sabe máis que ninguén fóra de carteis."
  
  
  "É el, en Amsterdam?"
  
  
  'Si. Hoxe, para. El practicamente desprazamentos de ida e volta entre Amsterdam e Nova York."
  
  
  "Só me presentar-lle unha vez, Helmy. Quizais aínda podemos facer negocios. Tamén, eu podería usalo como os recibos que eu debería gardar para me amosar un pouco da cidade. Como preto de ti unirse a min hoxe, non cando? Entón eu vou compra-lo xantar."
  
  
  "Con pracer. Teñen tamén penso sobre sexo?
  
  
  Nick chiscou. Este sorprendente observación levou o ego momentaneamente fóra de equilibrio. El non estaba afeito. O seu ego reflexos debe ser no bordo. "Non ata que dicir iso. Pero é aínda paga a pena probar ."
  
  
  "Se todo vai ben. Con sentido común e experiencia ."
  
  
  "E, por suposto, talento. É como un bo beber ou unha botella de bo viño. Ten que comezar nalgún lugar. Despois diso, ten que estar seguro de que non romper o ego de novo. E se non sabe todo, preguntar ou ler un libro."
  
  
  "Eu creo que unha morea de xente sería moito máis feliz se eles foron completamente honesto con cada outro. Quero dicir - o que pode contar un bo día ou un bo traballo, pero parece que aínda non pode contar con bo sexo estes días. Aínda que as cousas son diferentes en Amsterdam estes días. Podería ser por mor da nosa Puritana educación, ou aínda é parte do Victorian patrimonio? Eu non sei.'
  
  
  "Ben, nos últimos anos, nós nos facemos un pouco máis libre con cada outro. Eu amo a vida un pouco a min mesmo, e xa que o sexo é unha parte da vida, eu gosto moito. Así como che gusta de esquiar, holandés cervexa ou Picasso gravado." Escoitando iso, el xentilmente mantivo os seus ollos sobre nah, se pregunta se ela estaba a xogar con el. Os seus brillantes ollos azuis brillaban con inocencia. O seu fermoso rostro parecía inocente, como un anxo en unha tarxeta de Nadal.
  
  
  Ela asentiu coa cabeza. "Eu penso que penso así. Vostede é un home. Moitos torno a estes Americanos son tranquilo cutres. Eles comer, xogar para atrás o vidro, obter animado e acariñar. Si, e eles me pregunta por que as mulleres Americanas son tan repulsa por sexo. Por sexo, eu só non significa ir para o lixo. Eu quero dicir unha boa relación. Que son bos amigos e pode falar uns cos outros. Cando finalmente sentir a necesidade de facelo dun determinado xeito, pode, polo menos, falar sobre iso. Cando o tempo, finalmente ven, entón, polo menos, vai ter algo máis que facer co seu amigo."
  
  
  "Onde é que imos atopar?'
  
  
  'Oi.' Ela colleu un Manson casa tarxeta de visita en torno a súa bolsa e escribiu algo sobre a volta. 'En tres horas. Eu non vou estar na casa ata despois do xantar. Así que a terra, eu vou visita-la con Philippe van der Mundo. Quere ter alguén que poida coñece-lo?
  
  
  'Non'.
  
  
  "Entón, veña comigo." Con el, pode comezar con adicional contactos. El vai certamente axudar. Esta é unha persoa interesante. Mira, este é o novo Schiphol aeródromo. Grande, non é?
  
  
  Nick obedientemente mirou para fóra da xanela e acordou que era grande e impresionante.
  
  
  Na distancia, viu catro grandes pistas, unha torre de control, e edificios preto de dez historias de alta. Outro ser humano pasto para cabalos alados.
  
  
  "É de catro metros baixo o nivel do mar," Helmi dixo. "Trinta e dous servizos regulares de uso ego. Ten que ver o ih sistema de información e Tapis roulant, rolo de pistas. Mira alí, sosa cáustica. Os agricultores aquí están moi preocupados con iso. Ben, non só os agricultores. Eles chaman iso de pista hai un "tractor". É por mor do ruído terrible que todas estas persoas teñen que facer." No seu entusiasmo como un contador de historias, ela inclinouse sobre el. Os seus peitos eran difíciles. O seu cabelo cheiraba. "Ah, me perdoe. Quizais xa sabe todo isto. Xa foi a nova Schiphol?
  
  
  "Non, era só de idade Schiphol. Hai moitos anos. É a primeira vez que eu xa desviado da miña habitual percorrido a través de Londres e París ."
  
  
  "O vello Schiphol, salón é de tres quilómetros de distancia. Hoxe é unha carga aeroporto.
  
  
  "Vostede é a cara perfecto, Helmy. Eu tamén notei que son moi afeiçoado de Holanda."
  
  
  Ela deu un pequeno rir. "O sr van der Mundo di que eu aínda estou tal teimoso Holandés. Os meus pais viñeron de Hilversum, que é de trinta quilómetros de Amsterdam ."
  
  
  "Así que atopou o dereito do traballo. Que permite visitar a súa antiga patria do tempo."
  
  
  'Si. Non era tan difícil, porque eu xa coñecía o idioma."
  
  
  "Está feliz con iso?"
  
  
  Ela levantou a cabeza ata a súa fermosa beizos chegou Ego oído. "Vostede estaba ben equipado para min. Eu non me sinto ben. Eu creo que eu estou con exceso de traballo. Eu me sinto moito mellor agora. Se voar unha morea, padece unha diferenza de tempo. Ás veces temos dous total de dez horas, días laborables amarre xuntos. Ela gustaría que para atender Phil. El pode axudar a evitar moitas trampas."
  
  
  Foi bo. Ela probablemente realmente crese lo. Nick, acariciar-lle a man. "Eu tiven sorte o suficiente para estar sentado aquí con vostede. Vostede é moi fermosa, Helmy. Que están alén do ser humano. Ou eu estou dicindo algo mal? Está tamén intelixente. Isto significa que realmente se sente algo para as persoas. Este é o contrario, por exemplo, un científico que ten escollido só bombas nucleares para a súa carreira."
  
  
  "Iso é o máis doce e máis complexo eloxio que eu xa recibín, Norman. Eu creo que temos que ir agora."
  
  
  Eles foron a través de trámites e atopou a súa equipaxe. Helmy levou Ego máis que un robusto mozos matemáticas principais que estaba tirando a Mercedes para o garaxe dun edificio en construción. "O noso segredo de tarxeta de crédito," Helmy dixo. "Ola, Cobus."
  
  
  "Ola," o mozo dixo. El achegouse a eles e colleu ih pesado equipaxe.
  
  
  Entón, iso aconteceu. Un corazón-rasgando, son áspero que Nick sabía moi ben. El empurrou Helmy no asento traseiro do coche. "O que foi iso?'Que é iso?", preguntou ela.
  
  
  Se nunca escoitou o estalo de un cascabel, o asubío explosión de un proxectil de artillería, ou o desagradable whoosh de un paso mimmo bala, só vai ter medo a primeira vez. Pero se vostede sabe o que tal son os medios, que son inmediatamente alerta e comezar a actuar. Gawker só pasou mimmo ih valor ataque de habilidade. Nick non escoitou o tiro. As armas foron ben abafado, posiblemente por non-armas automáticas. Quizais o tirador era só recargar a súa arma.
  
  
  "Foi boquiaberto," el dixo Helmy e Cobus. Probablemente xa sabía, ou difícil de adiviñar. "Sae de aquí. Parar e esperar por ela para vir de volta. En calquera caso, non estar aquí."
  
  
  El virou e foi cara a pedra gris xemido dunha casa en construción. El saltou sobre o obstáculo e tomou as escaleiras de dous ou tres pasos de cada vez. Fronte a longo edificio, grupos de traballadores foron a instalación de windows. Eles nin sequera ollar para el, como el baixou a través da porta para dentro do edificio. A sala era enorme, cheo de po, con cheiro a limón e endurecemento do formigón. Lonxe cara á dereita, dous homes estaban a traballar con xeso espátulas contra unha parede. Non eles, Nick decidido. Ih mans eran brancos con mollado po.
  
  
  Co tempo, a luz pasos, el correu ata as escaleiras. Había catro estacionaria escaleiras mecánicas nas proximidades. Asasinos e altos edificios baleiros. Quizais o asasino aínda non vin o ego aínda. Se tivese visto iso, el tería corrido agora. Entón, nós estamos mirando para unha execución persoa. No andar de arriba, algo caeu cun estrondo. Cando Nick chegou a ambos os dous lados da escaleira - foi, en realidade, dous tiros de escaleira en Della Rúa, desde o primeiro andar teito era tan alta - unha fervenza de cemento gris táboas caeu a través dunha rachadura no chan. Dous homes estaban de pé nas proximidades, gesticulando coas mans sucias e gritando en italiano. No, no, o voluminoso figura dun home - un robusto, case mono - como figura-descendentes e desapareceu da vista.
  
  
  Nick foi para o ventá, en fronte do edificio. El mirou para o lugar onde as Mercedes estaba aparcado. El tería gusto de ollar para o shell invólucro, pero que non superan calquera interferencia dos traballadores da construción ou a policía. O italiano albanel comezou a berrar en ego dirección. El foi rapidamente para abaixo as escaleiras e viu a Mercedes estacionado no garaxe, onde Cobus estaba finxindo estar á espera de alguén.
  
  
  El subiu en e dixo para Helmy, que estaba pálido, " eu creo que eu vin, ego. Pesado, dobrado tipo ". Unha man foi presionado para Nah beizos. "Tiro en nós-eu-ti, non?" Eu non sei... "
  
  
  Ela case en pánico. "Vostede non sabe," el dixo. "Quizais foi unha gawker que estaba involucrado en voando para fóra por un rifle de aire. Que quere tirar en ti agora? "
  
  
  Ela non respondeu. Despois dun tempo, a palma da man veu para abaixo de novo. Nick, acariciar-lle a man. "Quizais sexa mellor se diga Kobus para esquecer sobre este incidente. Vostede sabe o ego ben o suficiente?
  
  
  Ela dixo algo para o condutor en holandés. El deu de ombreiros, a continuación, apuntou no baixo-voar de helicóptero. Foi unha nova ruso xigante, un autobús de transporte que parecía un caranguexo xigante garras en unha carga estrutura.
  
  
  "Pode tomar un autobús para a cidade," Helmi dixo. "En dúas quendas. Odin en torno á central de Holanda. O outro servizo é operador por KLM en si. Custa preto de tres floríns, a pesar de que estes días non pode dicir con certeza.
  
  
  É este holandés aforro? Son teimoso. Pero eu non creo que podería ser perigoso."
  
  
  "Quizais foi unha espingarda explosión despois de todo."
  
  
  El non ten a impresión de que ela cría que ela mesma. Na súa petición especial, el ollou para Vondelpark, onde eles estaban pasando. Eles dirixíronse cara a Presas, a través do Vigelstraat e Rokin, o centro da cidade. "Hai algo que define Amsterdam ademais de outras cidades, eu sei", el penso.
  
  
  - Que temos que dicir ao seu xefe sobre este evento en Schiphol?
  
  
  "Ben, non. Non imos facer iso. Eu vou ve-la de Filipe na Krasnopolskaya Hotel. Asegúrese de tentar ih panqueiques. O fundador da empresa lanzou ih en 1865, e eles non desapareceu desde o menú desde entón. El comezou como un pequeno café, pero agora é un xigante complexo. Aínda así, é moi bo.
  
  
  El viu que ela tiña recuperado o control de si mesma. É posible que pode ter iso. El estaba seguro de que o seu ego portada de non fora soprado - especialmente agora, tan pronto. Ela preguntou se isto gawker foi deseñado para nah.
  
  
  Co prometeu tomar Nick equipaxe para o ego hotel Morrer Porto van Clever, nas proximidades, en algún lugar no Nieuwe Zijds Voorburgwal, xunto á oficina de correos. Tamén trouxo Helmi de produtos de hixiene persoal para o hotel. Nick viu que ela mantivo a súa maleta de coiro dentro, e ela aínda foi para a casa de baño con el no avión. O ego contido pode ser interesante, pero pode ter só contiña bosquexos ou mostras. Eu non debería ter comprobado nada - aínda non.
  
  
  Helmi levou Ego arredor da pintoresca Krasnopol hotel. Philippe van der Laan fixo moi doado para si mesmo. El estaba tendo almorzo con outro home en un fermoso cuarto privado cheo de paneis de madeira. Helmy conxunto a maleta cara a abaixo a carón Van der Laan, saúdo el. Entón, ela introduciu Nick. Mr Kent é moi interesado en xoias."
  
  
  O home levantouse para un formal saúdo, unha aperta de mans, arcos, e unha invitación para unirse a eles para o almorzo. O outro home de Van der Laane foi Constante Drayer. "Van Manson" foi pronunciada como foi unha honra estar alí.
  
  
  Van der Mundo era de estatura mediana, delgado e forte. Tiña afiada, inquedos ollos castaños. Aínda que el parecía calmo, alí estaba algo inquedo sobre nen, un exceso de enerxía que era ou atribuída a viaxe de negocios ou ego pola súa propia esnobismo. Nen estaba vestindo un gris traxe de veludo en un estilo italiano, que non estaba moi moderno; un negro gillette con pequena chave de botóns que parecía ser de ouro, un vermello e negro empate, e un anel con un azul e branco diamante preto de tres quilates-todo parecía absolutamente impecable.
  
  
  Turner foi un pouco menor versión do seu xefe, un home que primeiro tiña que traballar ata o valor para cada un seguinte paso, pero ao mesmo tempo era intelixente o suficiente para non contradicir o seu xefe. O seu colecta tiña o costume gris botóns, e o ego de diamante pesaba sobre un quilates. Pero o ego ollos aprenden a moverse e rexistro. Eles non tiñan nada que ver co ego sorriso. Nick dixo que ía amor para falar con eles, e que ía xogar este xogo.
  
  
  "Vostede traballa para unha atacadista, o Sr Kent?", preguntou van der Mundo. "Manson fai negocios con eles, ás veces,."
  
  
  'Non. Eu traballo para Bardo Galerías."
  
  
  "Mr Kent di que sabe case nada sobre diamantes," Helmy dixo.
  
  
  Van der Laan sorriu, os seus dentes coidadosamente dobrado baixo o seu bigote castaño. "Iso é o que todos intelixente compradores dicir. Mr Rúa pode ter unha lupa e saber como usalo. Está aloxado en este hotel?
  
  
  'Non. "Morrer Porto van Clever," dixo Nick.
  
  
  "É un bo hotel," Van der Laan dixo. El apuntou para o camareiro en fronte, e só dixo: "o Almorzo". Entón el virou-se para Helmy, e Nick notado máis calor do que un director debe amosar a un subordinado.
  
  
  Ah, Helmy, Nick pensamento, que ten este traballo con aparentemente empresa sólida. Pero, aínda así, non é de seguro de vida. "Ten unha boa viaxe," Van der Laan, preguntou ela.
  
  
  "Grazas ao Sr Kent, quero dicir Norman. Podemos usar Americano nomes aquí?
  
  
  "Por suposto. Van der Laan exclamou decisivamente, non pedindo Drayer calquera máis preguntas. "Inquedo voo?"
  
  
  'Non. Un pouco preocupado sobre o tempo. Estabamos sentados á beira do outro, e Norman me animou un pouco."
  
  
  Van der Laan marrón ollos felicitou Nick no seu bo gusto. Non houbo celos no nen, só algo contemplativa. Nós pensamos que o Van der Mundo ía facer un director de calquera industria. Tiña a sinceridade sen distorsións de nado avogado. El cría na súa propia absurdo.
  
  
  "Sinxelo," Van der Laan dixo. "Eu teño que deixar por un tempo."
  
  
  El volveu cinco minutos máis tarde. El fora pasou tempo suficiente para ir ao baño ou facer outra cousa.
  
  
  Almorzo consistía en torno a unha variedade de pan, Gorky de ouro de manteiga, tres tipos de queixo, franxas de carne asada, ovos cocidos, café e cervexa. Van der Laan deu Nick unha breve visión xeral do comercio de diamantes en Amsterdam, nomear a xente pode querer falar, e tamén resaltar os aspectos máis interesantes de ee. "... e se veñen á miña oficina de mañá, Norman, eu vou lle amosar o que temos."
  
  
  Nick, dixo el, a continuación, agradeceu Ego para o almorzo, sacudiu a man, e desapareceu. Despois que deixou, Philippe van der Laan acendeu un curto, aromáticos puro. El bateu na maleta de coiro Helmi trouxera e mirou para nah. "Non abrir este no avión?"
  
  
  "Por suposto que non. O seu ton de voz non era exactamente a calma.
  
  
  "Vostede deixar o ego a el?"
  
  
  "Phil, ela, eu sei que o meu traballo."
  
  
  "Non cre que é estraño que el se sentou ao seu lado?"
  
  
  A súa brillante ollos azuis ampliou aínda máis. 'Por que? Alí foron probablemente máis de diamante concesionarios no avión. Pode afrontar un competidor no canto de o destinado comprador. Quizais pode vender emu algo."
  
  
  Van der Mundo deu un tapinha súa man. "Non te preocupes. Constantemente comprobar o seu ego. Se é necesario, chamar a bancos en Nova York."
  
  
  O outro balance a cabeza. Van der Mundo é moi tranquilo rostro estaba cheo de dúbidas. El pensou Helmy tiña transformado nun perigoso, asustada muller que non sabe moito. Agora, neste momento, el non estaba tan seguro. En principio tiña pensado que "Norman Kent" foi un policía - agora el dubidou do seu moi precipitada pensamento. El preguntou se el debe ter chamado Paul. Era demasiado tarde para impedilo agora. Pero, polo menos, Galicia e os seus amigos van saber a verdade sobre este Kent.
  
  
  Helmy engurrou o cello: "realmente pensa que quizais..."
  
  
  "Eu non penso así, neno. Pero, como vostede di, que podería vender emu algo de bo. Só para probar o seu ego credibilidade."
  
  
  Nick cruzou o encoro. A primavera brisa era fermosa. El intentou facer a súa rodamentos un pouco. El estaba mirando para o pintoresco Kalverstraat Rúa, onde un denso fluxo de persoas pasaron ao longo da calzada, sen coches entre edificios que parecía tan limpo como as propias persoas. "Son esas persoas que realmente puro tamén?" Nick pensamento. El estremeceuse. Agora non é o momento para se preocupar con iso.
  
  
  El decidiu camiñar ata o Keysersgracht , unha homenaxe ao afogado home, non o borracho Herbert Whitlock. Herbert Whitlock era un alto rango do goberno de estados UNIDOS oficial, dono dunha axencia de viaxes, e, probablemente, bebeu moito gin ese día. Probablemente. Pero Herbert Whitlock foi unha AH axente, e non realmente, como o alcohol. Nick traballara con el dúas veces, e ambos riron cando Nick notado: "Imaxinar unha persoa que fai beber - para o traballo." Herba estaba en Europa hai case un ano, mirando para derrames, que se tornou coñecido cando os datos de militar electrónica e aeroespacial industrias comezou a baleirar. Herba chegou a letra M no arquivo, no momento da súa morte. E o nome do medio foi Manson.
  
  
  David Hawke, no seu posto de mando en MACHADO, posto que é moi simplemente. "Tomé o seu tempo, Nicholas. Se precisa de axuda, pedir axuda. Non podemos permitir tal bromas máis." Por un momento, os beizos finos axustado sobre o saínte da mandíbula. "E se pode, se chegar máis preto para os resultados, obter a miña axuda."
  
  
  Nick chegou a Keysersgracht e camiñou de volta ao longo da Herengracht sección. O aire era suave e sedoso. El ten o seu agora, el pensou. Tire a min de novo. Tire, e se perder, polo menos, eu vou asumir o liderado." Non é que o deportivo suficiente? El parou para admirar unha cesta de flores e comer un arenque na esquina da Herengracht-Palaeisstraat. Un home alto, despreocupado home que amaba o sol. Non pasou nada. El engurrou o cello e camiñou de volta para o seu hotel.
  
  
  En unha, grande e cómodo sala sen altruísta capas de verniz ou rápida, fráxil, de plástico efectos de punta hoteis, Nick descomprimido as súas cousas. Ego "Luger" Wilhelmina pasou desembaraço aduaneiro baixo o seu brazo. O ego non foi probada. Ademais, se é necesario, tería os documentos para facelo. Hugo, unha navalla afiada estilete, acabou na carta caixa como unha carta abridor. El desposuído da súa roupa interior, e decidiu alí non era moito o que podía facer ata que coñeceu a Helmy en tres horas. El traballou durante quince minutos e, a continuación, durmiu durante unha hora.
  
  
  Houbo unha batida suave na porta. 'Ola? Nick, exclamou. 'Servizo de cuarto.'
  
  
  El abriu a porta. A graxa camareiro foi sorrindo no seu jaleco branco, sostendo un buque de flores e unha botella de Catro Rosas parcialmente oculto detrás dun pano branco. "Benvido a Amsterdam, señor. Con un eloxio da xestión ."
  
  
  Nick deu un paso atrás. O home levaba flores e borbón para unha mesa pola fiestra. Nick cellas tiro cara arriba. Non vaso? Un limpar a bandexa? "Hey ..."O home caeu a botella cun baque. Non accidente. Nick seguiu cos ollos. A porta abriuse e case bateu Ego fóra dos seus pés. Un home saltou a través da porta - un home alto, macizo home que parecía un mariñeiro. El realizou un negro pistola firmemente na súa man. Foi un gran rifle. El non vacilou como el seguiu o Nick, que finxiu a tropezar. A continuación, Nick endireitou-se. O home máis seguido musculoso home e pechou a porta. Unha forte inglés voz veu do camareiro lado: "Agarde un minuto, o Sr Kent." Fóra do canto do ollo, Nick viu o pano de caída. A man que non era seguro que estaba suxeitando unha arma, e el tamén parecía o ego estaba a ser realizada por un profesional. Sen moverse, na altura correcta, listo para tirar. Nick deixou de andar.
  
  
  El mesmo tiña un gran trunfo. No peto da súa cuecas, tiña un gas mortal bombas, nome completo "Pierre". El baixou lentamente a súa man.
  
  
  O home que parecía un camareiro dixo, " Deixe-lo. Somos unha estados de movemento ." O home parecía moi determinado. Nick conxelar e dixo, " eu só teño algúns floríns na miña ..."
  
  
  'Cale-se.'
  
  
  A última persoa a entrar pola porta estaba agora detrás Nick, e non había nada que puidese facer sobre iso no momento. Non no lume cruzado de dúas pistolas que parecía estar en moi boas mans. Algo estaba envolto en torno ego pulso, e ego man tirou fóra. A continuación, a outra banda foi entregado - o mariñeiro enrolado a cabo en torno a el. A cadea foi levado axustado e me sentín como nailon. O home que amarrado a nós ou era un mariñeiro ou fora durante anos. Unha vez encima dun centenar de veces, Nicholas Huntington III Carter, по3 por MACHADO, foi obrigado e parecía case impotente.
  
  
  "Sentir-se aquí," o gran home dixo.
  
  
  Apelido sel. Ao parecer, o camareiro e o home gordo estaban en cobrar. Eles coidadosamente examinado o ego cousas. Eles foron por non significa ladróns. Despois de comprobar cada centímetro e costura dos egos dos dous tenros, eles colgado todo perfectamente. A continuación, houbo un minuto de meticuloso traballo de detective, Graxa Sel contrario Nick. El tiña un pequeno pescozo, non hai máis que unhas grosas dobras da carne entre colo e cabeza, pero eles non parecen graxa en calquera forma. Non había armas. "Mr Norman Kent torno a Nova York," el dixo ." Canto tempo ten coñecido Helmy de Boer?"
  
  
  'Recentemente. Atopámonos no plano de hoxe."
  
  
  "Cando vai ve-la de novo?"
  
  
  'Eu non sei.'
  
  
  "Pero por que ela dará este?" Espesor dedos realizada ata a tarxeta de visita Helmy dera Uem, con ela locais enderezo sobre el.
  
  
  "Eu vou ver que algunhas veces. Ela é unha boa guía."
  
  
  "Vostede está aquí para facer negocios con Manson?"
  
  
  "Eu estou aquí para facer negocio con todo o que vende diamantes para a miña empresa a un prezo razoable. Quen é vostede? A policía, os ladróns, espías?
  
  
  "Só un pouco de cada vez. Imos só dicir que a mafia. Ao final, non importa."
  
  
  "O que quere de min?'
  
  
  Óseos home apuntou cara a onde Wilhelmina estaba deitada na cama. "Moi raro tema para un home de negocios."
  
  
  "Para alguén que pode transporte de diamantes por valor de decenas de miles de dólares? Eu amo esta arma.'
  
  
  "En contra da lei."
  
  
  "Eu vou ser coidadoso."
  
  
  "O que sabe sobre o Yenisei Kulinans?"
  
  
  "Ah, eu te-los."
  
  
  Se dixera que el veu doutro planeta, eles non teñen saltou calquera maior. O muscular home levantouse. O "camareiro", berrou, "Si?" e o mariñeiro que tiña amarrado a nós baixou a súa boca de dous centímetros.
  
  
  O grande dixo, " Non os ten? Xa? Realmente?'
  
  
  'Na Krasnopolsky Grand Hotel. Non pode chegar a eles." Óseos home tomou un paquete do seu peto e entregou a outros nunha pequena cigarro. El mirou como se el estaba indo para ofrecer un Nick, tamén, pero decidiu contra el. Eles se levantaron. "O que vai facer sobre iso?'
  
  
  "Por suposto, leva-la con vostede para os Estados Unidos."
  
  
  - Pero... pero non pode. Alfándega-ah! Ten un plan. Todo xa está feito.
  
  
  "É todo o conxunto," Nick, dixo gravemente.
  
  
  O gran home mirou indignado. Todos eles son idiotas, Nick pensamento. Ou é realmente tolo. Pero se son idiotas ou non, eles saben as súas cousas. El xentilmente tirou a corda coa súa volta, pero iso non ceder en todo.
  
  
  O home gordo soprou un azul escuro nube de fume ao redor do seu beizos engurradas cara o teito. - Vostede dixo que non pode obter ih? E ti? Onde é que a recepción veñen de? A proba?'
  
  
  'Eu non teño un. Mr Stahl arranxado para min." Moitos anos atrás, Stahl foi o Krasnopol Hotel. Nick esperaba que aínda estaba alí.
  
  
  Un tolo que finxiu ser un camareiro, de súpeto, dixo ," eu creo que está mentindo. Imos cubrir emu boca e atearam lume a uem é dedos dos pés, e entón imos ver o que el di."
  
  
  "Non", dixo o home gordo. "El xa estaba no Krasnopolsky . Xunto con Helmi. O seu ego viu. Esta vai ser unha boa de plumas no noso burro. E agora... El camiñou para Nick, " o Sr Kent, está indo para obter vestido agora, e imos todos coidadosamente entregar estes Cullinans. O catro de nós. Vostede é un neno grande, e quizais quere ser o heroe da súa comunidade. Pero se non fai iso, vai ser morto neste pequeno país. Non queremos unha desorde. Quizais agora está convencido diso. Se non, pensar sobre o que eu acaba de dicir vostede."
  
  
  El volveu para o xemendo sala e apuntou ao camareiro e o outro. Eles non dar Nick a satisfacción de deseño a súa arma de novo. O mariñeiro desamarrou o nó na Nick volta e eliminado o corte de cables de Ego pulso. O meu sangue formigas. Óseos, dixo, " vestirse. O luger non é cargado. Mover con coidado."
  
  
  Nick actuou con cautela. Chegou a camisa que xa estaba colgado sobre o respaldo da cadeira, a continuación, bateu o camareiro é mazá de Adán coa súa palma. Foi un ataque sorpresa, como un membro de un Chinés de tenis de mesa o equipo intentando terra un revés falta sobre unha área de preto de cinco metros de distancia da materia. Nick deu un paso adiante, saltou, e bateu-lle - e o home apenas conseguiu pasar antes de Nick tocou Ego do pescozo.
  
  
  Fronte a caída do home, Nick virou e colleu o home gordo brazo de como chegou en coche. O home gordo ollos abertos como el sentiu a forza de esmagamento da braçadeira. Como un home forte, el sabía o que os músculos quería dicir cando el tiña que tratar con eles no seu propio país. El levantou a man para a dereita, pero Nick estaba noutro lugar, antes de que todo comezou ben e verdadeiramente.
  
  
  Nick levantou a man e inclinouse lo debaixo da caixa torácica, só por baixo do corazón. El non ten tempo para unha mellor zócalo. Ademais, este corpo, sen pescozo foi resistente ó choque. O home grunhiu, pero Nick puño sentiu como el tiña acaba de tentou bater unha vaca con un anaco de pau.
  
  
  Un mariñeiro correron cara a el, brandindo o que parecía un porras. Nick xirou o Home Gordo de todo e empurrou ego para adiante. Os dous homes colidiu contra outro como Nick atrapalhou coa parte de atrás da súa chaqueta... Os dous homes separados de novo e axiña virou-se para afrontalo lo.. Nick o mariñeiro xutou a rótula como ela estaba sendo lambeu, e habilmente xirou en torno a fronte a unha maior adversario. O home gordo por riba o berrando home, levantouse firmemente, e inclinouse cara a Nick, os brazos estendidos. Nick finxiu un ataque poñendo a súa man esquerda sobre o home gordo dereito, recuou, virou-se, e comezou-lo con un emu falta na vida, sostendo ego pulso esquerdo coa man dereita. ...
  
  
  Correr para os lados, varios centos de quilos de o home de peso esmagado unha cadeira, unha mesa de café, rompe a TV para o chan, como se fose un xoguete aparador, e, finalmente, chegou ao descanso con un accidente os restos dunha máquina de escribir, un caso que rompe contra a parede con un rasgando, triste son. Impulsado por Nick e fiado polo seu ego adherencia, a graxa home sufriu a maioría dos ataques sobre o mobiliario. Tardou En un segundo de máis para chegar ata que Nick fixo.
  
  
  Nick saltou cara a adiante e puxo os brazos ao redor do seu adversario gorxa. Nick tiña só uns segundos cando eles caeron... Nick outro lado, agarrou Ego pulso. Foi un atraso que efectivamente bloqueou unha persoa respiración e o fluxo de sangue para a dez segundos. Pero el non ten dez segundos. A tose e ofegante, o camareiro-como a criatura reviviu Rivnenskaya o suficiente para incorporarse unha arma. Nick rompe de balde, axiña headbutted o seu adversario, e chamou a arma para o ego da man.
  
  
  O primeiro tiro foi mimmo, pero a segunda rompe a través do teito, e Nick arremessou a arma a través do segundo toda a ventá. Eles poderían obter un pouco de aire fresco, se isto continuou. Non pode calquera persoa en este hotel porra escoitar o que está a suceder?
  
  
  O camareiro bater o seu ego con puño de vida. Se el non tivese esperado iso, el nunca podería ter me sentín a dor dos golpes de novo. El puxo a man baixo o asaltante queixo e bater o seu ego... O home gordo cobra para a fronte como un touro nunha folla vermella. Nick abaixo fóra do camiño, coa esperanza de atopar un pouco mellor protección, pero tropezou sobre o triste restos da TV co seu ego accesorios. O home gordo tería tomado o ego cornos se tiña deles. Como ambos presionado-se contra a cama, a porta do cuarto se abriu e unha muller correu berrando. Nick e o home gordo foron emaranhado na colchas, mantas, e almofadas. Ego adversario era lento. Nick viu o tripulante rastexaren ata eles. Onde foi o camareiro? Nick tirou furiosamente na colcha que aínda colgado en torno a el. BAM! Sergey saíu.
  
  
  Por uns segundos, el quedou impresionado polo impacto e cego. Ego é excelente condición física mantivo Ego case consciente como el balance a cabeza e comezou a seus pés. Entón apareceu o camareiro! El levou a un club de mariñeiro e me bateu con el. Se podo obter o meu ego para incorporarse a el ...
  
  
  Emu tiña que vir a seus sentidos, sentar no chan e tomar algunhas respiracións profundas. Nalgún lugar, unha muller comezou a berrar para axudar. Shaggy pasos podería ser oído fuxir. El chiscou ata que el podía ver de novo e ten aos seus pés. O cuarto estaba baleiro.
  
  
  Polo tempo que tiña pasou algún tempo baixo a auga fría, a sala non estaba baleiro. Houbo un grito empregada, dous bellboys, un director, o seu asistente, e un garda de seguridade. Mentres el secas fóra, poñer un manto, e escondeuse Wilhelmina, finxindo para tentar tire a súa camisa en torno a confusión sobre a cama, a policía chegou.
  
  
  Eles estudaron con el durante unha hora. O director presentou emu con outra sala e os seguidores do médico de chegada. Todo o mundo foi educado, simpático, e con rabia que Amsterdam é bo nome estaba a ser manchada. Nick sorriu e agradeceu a todos eles. El deu o detective precisas descricións e felicitou-lo. El rexeitou a ollar para as fotos na policía álbum, dicindo que todo foi moi rápido. O detective investigados o caos, a continuación, pechado o seu portátil e dixo lento galego, " Pero non moi rápido, o Sr Kent. Eles están agora desaparecido, pero podemos atopar ih no hospital."
  
  
  Nick colleu as súas cousas para o seu novo cuarto, ordenou Ego para ser acordado ás 2 da mañá, e foi para a cama. Cando o cámara fixo este único ego transferencia, sentía gran - aínda cabeza non machucar. Eles trouxeron a Eles café mentres el baño.
  
  
  O enderezo Emu Helmi deu foi un cristal-claro casa en Stadionweg, non moi lonxe do estadio Olímpico. Ela coñeceu o Ego en un moi puro espazo, tan brillante con verniz, flores, e cera que todo parecía perfecto... "Imos usar a luz do día", ela dixo. "Podemos ter unha bebida aquí cando chegamos de volta, se quere."
  
  
  "Eu xa sei que iso vai ocorrer."
  
  
  Oni xogou este partido de azul Vauxhall, que ela habilmente xestionado. Nun axustado, verde brillante camisola e plisado saia, con unha cor salmón pano no seu cabelo, ela parecía aínda máis fermosa do que ela tiña sobre o plano. Moi Británico, delgado e máis sexy do que na súa curta saia de liño.
  
  
  El mirou para o seu perfil como ela dirixía. Non é de admirar Manson usado como un modelo. Ela orgullosos mostrou emu cidade. "Voz de Oosterpark, aquí está o Tropen Museo - e aquí está Artis, vostede ve. Este zoolóxico pode ter a mellor colección de animais no mundo. Inchazo cara a estación de ferrocarril. Para ver como artísticamente estas canles cortar a través da cidade? Urbanistas viu o seu programa moi por diante. Isto é diferente a partir de hoxe, hoxe que xa non tomar o futuro en conta. Entón-mira, alí está a casa de Rembrandt-entón vostede sabe o que quero dicir. Toda esta rúa, Jodenbreestraat, está a ser demolida baixo o metro, vostede sabe?
  
  
  Nick escoitou, interesados. El recordou que a área foi como: colorido e fascinante, con atmosfera das persoas que viviu aquí, entender que a vida ten un pasado e un futuro. El mirou tristemente na restos de que a comprensión e confianza de que o ex-residentes. Toda bloques foron aínda... e o Newmarket eles foron pasando agora a través era unha ruína da súa antiga alegría. El levantou os seus ombreiros. Todo ben, el pensou, pasado e futuro. Tal un metro sobre o dell en si non é nada, pero un submarino nunha cidade como esta ...
  
  
  Ela andaba con el a través de portos, a través das canles que levou a AJ, onde ela podería asistir a auga tráfico durante todo o día, aberto como no Leste. Rec. Ela mostrou a uem o enorme polders... Como eles estaban dirixíndose ao longo do Mar do Norte Canle, ela dixo, " Hai un dito que di: Deus creou o ceo e a terra, e o holandés creado en Holanda."
  
  
  "Vostede é realmente moi orgullosos do seu país, Helmy. Sería unha boa guía para todos os Americanos turistas que veñen aquí."
  
  
  "Isto é tan inusual, Norman. Durante xeracións, as persoas teñen loitado aquí co mar. Non é de admirar que é tan teimoso...? Pero son tan alegre, tan limpo, tan enérxico."
  
  
  "E como aburrido e supersticioso como calquera outras persoas," Nick resmungou. "Porque desde calquera punto de vista, Helmy, admiración para a personalidade dun novo coñecemento é oído moito tempo fóra de data."
  
  
  Ela permaneceu falador, ata que chegaron ao seu destino: un vello holandés diner que non parecía o mesmo que tiña todos os anos. Pero ninguén está desanimado por un real Frisian herbas amargas, serviu baixo o antigo vigas, onde alegre persoas ocupan alegre cadeiras con flores; Entón non é un camiño para a mesa de buffet-o tamaño da unha pista de bolos-con auga quente e fría pratos de peixe, carne, queixos, salsas, bolos, tortas de carne e moitos outros pratos deliciosos.
  
  
  Entón, despois de iniciar unha segunda andaina para esta táboa, con un gran lager e asistir a un gran número de pratos, Nick desistiu. "Eu vou ter que traballar moi duro para tratar con tanta comida," el dixo.
  
  
  "Este é realmente un gran e barato restaurante. Agarde ata que probar a nosa pato, perdiz, lagosta e ostras en torno Celandia."
  
  
  "Máis tarde, querida."
  
  
  Ben alimentado e satisfeito, que levou de volta para a Amsterdam en idade de dous lane estrada. Nick ofrecido para dirixir-la de volta e atopou o coche fácil de conducir.
  
  
  O coche estaba detrás deles. O home se inclinou para fóra da fiestra, aceno para eles para parar, e empurrou ih para o lado da estrada. Nick intentou transformar rapidamente, pero inmediatamente rexeitou a idea. Primeiro de todo, el non sabía o coche ben o suficiente, e, ademais, sempre pode atopar algo se está só coidado de non levar un tiro.
  
  
  A persoa que empurrou ih lado saíu e camiñou para eles. El parecía un conversor de cop en un FBI comedia. El mesmo tirou unha regular Mauser e dixo:, " Nós imos ter unha nena con nós. Por favor, non se preocupe.
  
  
  Nick mirou para el cun sorriso. 'Bo. El virou-se para Helmi. "Vostede sabe ego?'
  
  
  A súa voz era estridente. "Non, Norman...
  
  
  O home só quedou moi preto dela. Nick empurrou-e escoitou o raspar de metal en arma como o seu pé éxito calzada. A situación estaba no seu favor. Cando eles falan sobre "Non é gran cousa" e" por Favor", eles non son asasinos. O arma pode ser sobre a seguridade incorporarse. E tamén, se o seu reflexo están ben, se vostede está en boa forma, e se xa pasou horas, días, meses, anos de formación en situacións como esta ...
  
  
  A arma non ir para fóra. O home virou sobre Nick cadeira e bateu na estrada con bastante forza para darlle un serio concussão. O Mauser caeu no ego mans. Nick chutou Ego baixo a Vauxhall e foi para o outro coche, arrastrando Wilhelmina con el. Tanto este condutor era intelixente, ou era un covarde - polo menos el foi un mal compañeiro. El partiu axiña, deixando Nick cambaleando un enorme nube de gases de escape.
  
  
  Nick estea na funda o luger e inclinouse sobre o home que estaba inmóbil na estrada. Ego respiración parecía traballado. Nick rapidamente baleirado petos e recolleu todo o que podía atopar con el. El pediu un coldre no seu cinto, aforrar munición, e un crachá. A continuación, el pulou de volta ao volante e correu tras o pequeno taillights na distancia.
  
  
  A Vauxhall foi rápido, pero non rápido o suficiente.
  
  
  "Oh, meu Deus," Helmy dixo máis e máis. "Oh, meu Deus. E este é, en Holanda. Iso nunca ocorre aquí. Imos ir á policía. Quen son eles? E por que? Como vostede pode facelo tan axiña, Norman?" Se non, tería tiro nós?
  
  
  Levou un tiro e un medio de whisky no ego sala antes de que ela podería acougar un pouco.
  
  
  Mentres tanto, el mirou a través da colección de elementos el tomara do home co mauser. Nada diso. As cousas de sempre en torno a habitual bolsas - cigarros, pluma, penknife, caderno, partidas. O caderno estaba baleiro, e nen non teñen-nos nunha entrada. El balance a cabeza. "Non é un oficial da lei. Eu non tería pensado ela quere. Eles adoitan comportarse de forma diferente, aínda que hai algúns caras que asistir moita TELEVISIÓN."
  
  
  El recargando os lentes e sentou á beira Helmy na cama grande. Se houbese dispositivos de escoita na ih sala, tranquilo música en hi-fi canles sería suficiente para facer ih palabras inintelixibles para calquera oínte.
  
  
  "Por que eles queren leva-lo, Helmy?"
  
  
  "Por Deus, eu non sei."
  
  
  "Vostede sabe, non era só un roubo. O home dixo: a rapaza está chegando con nós. Entón, se eles viñeron con algo, que era vostede. Estes motores a vapor non estaban indo só para deixar a cada coche na estrada. Eles deben ser mirando para ti."
  
  
  Helmi beleza creceu medo ou rabia. Nick mirou para a néboa, nubes cubrindo os seus brillantes ollos azuis... eu non podo imaxinar que..."
  
  
  "Non ten ningún negocio de segredos ou algo así?"
  
  
  Tragou e balance a cabeza. Nick ponderou a seguinte pregunta: que aprender algo non debería saber? Pero, a continuación, el xogou o saca de novo. Era moi sinxelo. Ela non confiar Norman Kent agora por mor dos dous homes ego reacción, e o seu próximo palabras probado iso. "Norman," ela dixo lentamente. ""Vostede era tan moi rápido. Ela tamén viu a súa arma. Quen é vostede?'
  
  
  El abrazou a esta. Parece hey gustou. "Nada, pero o común empresario Estadounidense Helmy. Old-fashioned. Tan longo como o seu camiñando con estes diamantes, ninguén vai tomar ih lonxe de min, tan longo como o seu pode facer algo ."
  
  
  Ela estremeceuse. Nick estirado para fóra as súas pernas. El amaba a si mesmo, a imaxe tiña creado por si mesmo. El sentiu moi heroico. El bateu o xeonllo suavemente. "Relaxarse, Helmy. Foi nojento aí. Pero quen solavancos a súa cabeza na estrada non vai incomodá-nos, ti, nós, ou calquera outra persoa para as próximas semanas. Podemos notificar a policía, pero tamén podemos calar. Pensas que debe dicir Philipp Van der Mundo? Esta foi a clave saca-rolhas. Ela quedou en silencio por un longo tempo. Ela descansou o emu cabeza no seu ombreiro e suspirou. 'Eu non sei. Egos deben ser advertidos de se queren facer algo contra Manson. Pero o que está a suceder?
  
  
  "Estraño.'
  
  
  "Iso é o que eu quería dicir. Phil é o cerebro. Intelixente. El non é un old-fashioned Europea empresario en negro, con un colar branco e un conxelados mente. Pero o que vai dicir cando el descobre que un subordinado foi case secuestrado? Manson non gusta a todos. Ten que ver que tipo de persoal controis son aplicados en Nova York. Detectives, vixilancia consultores, que tipo de cousas. Quero dicir, a nivel persoal, Phil pode ser un asistente, pero no seu propio negocio, que é diferente. E eu amo o meu traballo."
  
  
  "Pensas que vai lume vostede?"
  
  
  "Non, non, non realmente."
  
  
  "Pero se promoción está en xogo, o seu futuro está en xogo. A continuación, el pode ser útil para un emu?
  
  
  'Si. Ela é ben listados alí. Fiable e eficiente. Entón esta será a primeira proba.
  
  
  "Por favor, non sexa con rabia", dixo Nick, escollendo as palabras con coidado, " pero eu creo que era máis que un amigo para Phil. Vostede é unha muller fermosa, Helmy. Hai algunha posibilidade de que el está con ciúmes? Quizais un escondidos celos para alguén coma min?
  
  
  Ela penso sobre iso. 'Non. Ela-ela está convencido de que este non é o caso. Deus, Phil e dela - tivemos uns días - foron xuntos. O tipo que pasa por un longo fin de semana. El é moi bonito e interesante. Entón... -
  
  
  Será que sei sobre ti - con outros?
  
  
  "El sabe que eu estou libre, se é iso que quere dicir." Había un frío nas súas palabras.
  
  
  Nick dixo: "Phil non ollar como un perigoso celoso persoa en todo. Non hai moito pulido cosmopolita sobre nen. Unha persoa en un ego posición vai implicar a si mesmo ou a súa empresa en negocios escuros. Ou ilegal. Así, podemos atravesar o ego."
  
  
  Ela fora en silencio por moito tempo. Ego palabras fixo pensar.
  
  
  "Si", ela dixo en pasado. Pero non parece real reumatismo.
  
  
  "O que sobre o resto da empresa? Eu quería dicir que eu dixen sobre ti. Vostede é un moi atractivo muller. Eu non atopalo tan estraño se un home ou un neno adoraba ti. Alguén que non esperaba iso de en todo. Quizais alguén hema só atopou-se algunhas veces. Non desde o Manson . Normalmente, as mulleres senten estas cousas inconscientemente. Pensar sobre iso con coidado. Foron as persoas a asistir vostede cando estaban alí fóra de calquera atención extra?
  
  
  "Non, quizais. Eu non sei. Pero, polo de agora, estamos ... familia feliz. Eu nunca rexeitou a ninguén. Non, iso non é o que eu quería dicir. Se alguén tiña un interese moi grande ou cariño que o habitual, ela foi moi agradable para eles. Eu gusto de como ela. Vostede entender?'
  
  
  'Moi bo. Dalgunha forma, eu tamén ver que non vai ter un descoñecido pretendente que pode chegar a ser perigoso. E que debería ser a súa inimigos que non ten. A nena que ten-los riscos moito. É en torno a eles indefensos persoas que están do outro " quente na boca-frío na aparvado." Todo en torno a eles, eles obter unha patada de fóra, cando os homes van ao inferno con eles...
  
  
  Helmy ollos escurecidas como eles se coñeceron Ego. "Norman, vostede entende."
  
  
  Foi un longo bico. Aliviar a tensión e compartir dificultades axudou. Nick sabía, pero caramba, ela usou os perfecto beizos, como quente ondas na praia. Suspirando, ela aconchegou-se para el con unha renuncia e entusiasmo que non mostrou sinais de mentir. Nah cheiro das flores, a continuación, a principios de choiva de primavera, e ela sentiu como o tipo de muller Muhammad prometera as súas tropas en un concentrado lume inimigo. Ego respiración acelerada como ela bateu todos os seus deliciosos seos contra Nick en completa desesperación.
  
  
  Parecía moitos anos desde o furón tiña dixo, " eu quero dicir relacións de amizade." Que son bos amigos e pode falar uns cos outros. Finalmente sentir a necesidade de facelo dunha certa maneira, polo menos, pode falar sobre iso. Cando finalmente é hora, entón, polo menos ten algo que ver co seu amigo.
  
  
  Eles non teñen para dicir calquera cousa para o outro día de hoxe. Como el desabotoada súa camisa, ela axudou-los e axiña comezou a súa luz verde camisola e equipado sutiã. Ego gorxa reforzou de novo sobre o que tiña visto baixo a luz feble. Fonte. Fonte. Tentou beber con coidado, cata, como se todo canteiros foron presionados contra o seu rostro, facer patróns de cores, mesmo cando os seus ollos estaban pechados. Deus, gloria a ser para ti. El foi o máis suave e máis perfumado nube que xa caera a través.
  
  
  Cando eles finalmente conectado, despois de algúns mutuo explotación, ela murmurou, " Ah, iso é tan diferente. Tan delicioso. Pero iso é exactamente como eu pensaba que sería."
  
  
  El afundiu máis profundo en nah e dixo baixiño: "Así como eu imaxinaba, Helmy. Agora sei por que é tan bonito. Non é só un exterior, unha cuncha. Está a cornucópia."
  
  
  "Vostede me fai sentir ..."
  
  
  El non sabe o que, pero ambos sentín-lo.
  
  
  Máis tarde, el dixo, resmungando na pequena oído, " Limpa. Deliciosamente limpo. É vostede, Helmy.
  
  
  Ela suspirou e virou-se para afrontalo lo. "Realmente facer o amor ... Ela deixar as palabras rolar para abaixo a súa lingua. Eu non sei o que é. Non se trata de atopar o dereito amante-que está a piques de ser o dereito amante para sempre."
  
  
  "Ten que escribir isto para abaixo," el murmurou, pechando os seus beizos preto da súa orella.
  
  
  
  Capítulo 2
  
  
  
  
  Era unha fermosa mañá de ter almorzo nun restaurante con unha rapaza fermosa. O sol escaldante xogou quente chispas a través da ventá. O servizo de cuarto carro, ordenou con Helmy axuda, foi un buffet chea de pratos que van desde groselha boliñas de cervexa, xamón, e arenque.
  
  
  Entón, despois dun segundo vaso de perfectamente con sabor a café, vertida por unha completamente espido e non en todos tímido Helmy, Nick, dixo: "Vostede está atrasado para o traballo. Que acontece se o seu xefe descobre que non estaban na casa na noite pasada? '
  
  
  Mans suaves repousaba sobre o seu rostro e sentiu o restolho na súa barba. Ela mirou directamente nos ollos e sorriu mischievously. "Non te preocupes me dicindo. Eu non teño que mirar para o meu reloxo deste lado do océano. Eu nin sequera ter un teléfono no meu apartamento. Deliberadamente. Eu amo a miña liberdade."
  
  
  Nick bicou e empurrou-o para lonxe del. Se eles estaban á beira do outro como este, que nunca se erguer de novo. Helmy, e entón el. "Eu odio para traer iso de novo, pero xa penso sobre aqueles dous idiotas que intentou atacar vostede na noite pasada? E que poden traballar para? Eles foron os seguintes vostede - non imos xogar. Os elementos en torno a este cara petos de non soar como unha ameaza para nós.
  
  
  El viu como o doce sorriso desapareceu dos seus beizos. El amaba ee. Cando ela axeonllouse no gran cama, el lle gustaba a ela aínda máis. O melado plenitude das súas curvas e curvas visto neste largado pose foi cada artista soño. Era escandaloso para ver o brillo rosado desaparecer do que fermoso rostro e ser substituído por un sombrío, preocupación cheo de máscara. Se só podería dicir a Eles que ela sabía - pero se el empurrou moi difícil, ela ía estourar como unha ostra. Por un momento, ela mordeu o beizo inferior con seus fermosos dentes brancos. Había unha mirada de preocupación sobre o seu rostro, máis que unha rapaza fermosa que ten. "Eu nunca vin ih antes," ela dixo lentamente. "Eu estiven a pensar sobre eles tamén. Pero non está seguro de que me coñecía. Quizais eles eran só mirando para unha rapaza.
  
  
  "Mesmo se quería, que non confían en nós con unha soa palabra da súa propia. Estes faces foron profesionais. Non todo o tipo de profesionais que ía atopar o mellor dos tempos en América, pero eles están moi vicioso. Oni está esperando por ti. Eles non eran comúns aberracións - ou quizais eles foron-ou womanizers que lles parecía moi ben no espello e agora quería unha loira. Eles moi deliberadamente escolleu este lugar para facer a súa propia ofensiva."
  
  
  "E que quedou no camiño de que," ela dixo.
  
  
  "Eles xeralmente non pode dar un zócolo de cara, en Boston, que usou para loitar contra o Irlandés e o italiano rúa ourizos no Extremo Norte para divertirse na súa mocidade. Eu aprendín a defender-me moi ben. Eles non eran moi afortunado."
  
  
  Agora ela estaba ben coidado, que estaba sobre ela como unha gris de plástico transparente capa de choiva. El colleu o brillo fóra dela. Eles tamén penso que el viu o medo nos seus ollos. "Eu estou feliz que eu vou estar de volta en Nova York unha semana," ela murmurou.
  
  
  "Non é unha defensa en todo. Antes de que pode corte-lo en anacos. E entón, se todo o que quere tan mal, que pode enviar a alguén para procura-lo en Nova York. Pensar sobre iso, mel. Quen quere machucá-lo?
  
  
  "Por Deus, eu non sei."
  
  
  "Non ten ningún inimigos en todo o mundo?"
  
  
  'Non".Iso non é o que visco significaba.
  
  
  Nick, suspirou e dixo: "é mellor me dicir todo, Helmy. Eu creo que vai ter outra, e quizais o mellor po. Cando eu volvín para o meu hotel onte, eu estaba atacado por tres homes no cuarto do hotel. Ih principal foi saca-rolhas - canto tempo teño coñecido ela?".
  
  
  De súpeto, ela virou-se pálido e caeu cara atrás na súa cadeira. Ela detivo a respiración por un momento, a continuación, nerviosamente lanzou o seu ego. "Vostede non me diga sobre iso... que."..
  
  
  Eu podería ter usado unha old-fashioned expresión. "Vostede non me preguntar iso."Será nos xornais de hoxe. Un estranxeiro empresario é unha vítima dun asalto. Eu non dicir a policía que eles estaban pregunta sobre ti. Eu vou describilo-lo para ti, e ver se coñeces a alguén en torno a eles.
  
  
  El deu unha descrición clara do camareiro, o mariñeiro, e o neckless gorila. Mentres el falaba, el ollou para Nah aparentemente casualmente, pero el investigando todos os cambios no expresións faciais e movementos. El non quere poñer a súa cabeza sobre el, pero el pensou que ía ser coñecido polo menos sh. en torno a estes rapaces. Ía ser honesto con el?
  
  
  "...Eu non creo que un mariñeiro vai para o mar máis, e un camareiro vai a un restaurante. Eles probablemente atopou un traballo mellor. Óseos home ih xefe. Eles non son comúns barato ladróns, eu creo. Eles foron ben vestida e moi profesional.
  
  
  A súa boca parecía preocupado e os seus ollos estaban sombrío. "Tira, eu non coñezo ninguén que se parece con isto."
  
  
  Nick suspirou. "Hiromi, está en perigo. Estamos en perigo. Estes faces quería dicir iso en serio, e quizais eles van vir de volta. Quen tiro en nós a Schiphol Aeroporto pode tentar de novo, pero el vai ter un mellor mirar.
  
  
  "Vostede tamén creo que el-que el vai matar-nos?"
  
  
  "Foi máis que unha ameaza. Persoalmente, eu non creo que hai calquera torno a estes inimigos mortais na cidade ... se eles teñen algunha idea de quen é.
  
  
  "...para que e Cobus aínda están en perigo. Sobre Cobus non parece tan obvio para min, aínda que non pode nunca se sabe o que quere, entón, vostede é deixar con iso. Ou o tirador é impedido por algo, ou que simplemente non pode tirar moi ben, aínda que tende a aposta por ex. Pero pensar sobre iso, quizais el vai volver un día.
  
  
  Ela estaba tremendo. 'Ah, non.'
  
  
  Vostede podería ver todo o dobre papel de funcionamento do seu cerebro para os seus grandes ollos azuis.
  
  
  Relés, electroimáns desencadeada, a elección e rexeitando unha vez máis, estruturado e seleccionado - o máis complexo ordenador no mundo.
  
  
  El programa a sobrecarga e preguntou: "o Que son os Yenisei diamantes?"
  
  
  Os fusibles estoupou. "O que? Eu non sei.'
  
  
  "Eu creo que son diamantes. Pensar con coidado.'
  
  
  "Tira, vostede pode ter oído falar deles. Pero-non-ela - ela non nos levar só en torno a eles ..."
  
  
  "Vai ser capaz de comprobar se hai algún coñecido pedras preciosas ou grandes diamantes baixo este nome?
  
  
  'Ah, si. Temos unha especie de biblioteca na oficina.
  
  
  Ela respondeu o emu automaticamente. Se el veu con preguntas clave agora, ela pode ser capaz de dar emu as respostas correctas. Pero se iso foi demasiado para este complexo dispositivo de xefes caza de recreo, non hai ningunha oportunidade de que vai fallar. Para reumatismo, vai ter algo así como-Si-Non-non sei.
  
  
  Ela estaba descansando na súa man, colocado a cada lado do seu peito sobre a cama. El admiraba o brillo dos seus cabelos dourados, e ela balance a cabeza. "Eu teño que che dicir , Phil," ela dixo. "Quizais sexa todo de' Manson.'"
  
  
  "Cambiou a súa mente?"
  
  
  "Non sería inxusto para a empresa non quere dicir nada. Podería ser parte dela-algún tipo de plaxio ou algo así."
  
  
  Unha eterna muller, Nick pensamento. Fume de cubrir-ups e desculpas. "Vai facer algo para min tamén, Helmy? Chamar Manson e preguntar se eles xa verificado o meu crédito."
  
  
  Ee obxectivo saltou. "Como vostede sabe sobre a proba...?"
  
  
  "O primeiro é que esta é unha razoable cousa que facer... Deixe-os dicir?'
  
  
  Ela levantouse da cama. Nick estaba estirado para fóra, e gozar da vista. Ela falou rapidamente en holandés.'... Algemene Banco Nederland ...", el escoitou.
  
  
  Ela apagou e virou-se para el. Din que todo é normal.
  
  
  Hai cen mil dólares na súa proba. Ademais, hai tamén un préstamo, se precisa de máis."
  
  
  "Entón, eu estou a benvida ao cliente?"
  
  
  Ela inclinouse para incorporarse súa calcinha e comezou a vestirse. Os seus movementos eran lentos, como se ela estaba perfectamente ben. "Phil vai ser feliz para vender para ti. Eu coñezo con exactitude. Ela pregunta por que Phil enviado Galicia Meyer con dous asistentes para obter a Nick. E por que gawker a Schiphol Aeroporto? Ela estremeceuse. Alguén na Manson sabe o que ela descubriu sobre Kelly debuxos?" Ela negouse a crer que Phil non tiña nada que ver con eles , pero quen era? Ela non debería ter dito Emu que ela tería recoñecido a saia de todo, Norman descricións. Isto pode ser feito máis tarde. A policía tamén quere saber. A veces ela deu Nick un longo adeus bico antes de que ela puxo no seu batom, ela estaba de volta no control.
  
  
  "Eu vou estar de volta en media hora," ela dixo. "Entón, imos dicir Van der Lahn todo é xusto. Excepto onde se durmía onte á noite, por suposto.
  
  
  Estaba mirando para ela cun sorriso, pero ela non velo.
  
  
  "Si, eu creo que debe..."
  
  
  "Todo ben Helmy. Unha persoa sempre sabe mellor o que facer.
  
  
  El preguntou se ela pensou que era para sempre.
  
  
  Paul Eduard Meyer non estaba a gusto falando Philipp van der Mundo e escoitar o ego comentarios. El flexionado seus pés en caros zapatos. El axudou a manter os meus nervios en comprobar... El foi unha man para abaixo do pescozo, que era case desaparecido, e limpou a suor. Phil eu non debería falar con el así. El podería axudar ... non, Non - el non debe pensar como un idiota. Phil cerebros e diñeiro. El se encolleu como Van der Laan cuspiu as palabras de fóra del, como anacos de barro. "... o meu exército. Tres dexeneran. Ou dous dexenera e un idiota-ti - ih xefe. O que un idiota. Non lle tire nah?
  
  
  'Si'.
  
  
  "Con unha silenciadas rifle?"
  
  
  'Si'.
  
  
  "Vostede me dixo unha vez que podería dirixir un cravo nunha parede dun centenar de metros de distancia con un tiro. Quão lonxe vostede estaba con eles? Ademais, o seu obxectivo é un pouco máis que un cravo, non é?
  
  
  "Dous centenares de metros.
  
  
  "Vostede está mentindo sobre a ser detido. Van der Lahn camiñou lentamente cara atrás e cara adiante a través do ego-ostentoso oficina. El non foi atopado dicindo Galicia que el estaba feliz perdeu, e que tiña cambiou a súa primeira impresión de Norman Rúa. Cando el ordenou Galicia Meyer para atacar Rúa no almorzo cando chegou ao seu hotel, el estaba convencido de que el estaba en contra-espionaxe. Así como el estaba seguro de Helmi tiña descuberto en Kelly estudo que complexo e volumes de datos podería ser reunidos en un micro-circuíto. Estaba orgulloso da súa spy dispositivo porque era un ego " - a súa propia invención. Ego clientes foron Rusia, Corea do Sur de África, España e outros tres oriente Medio países. Tan sinxelo e tan rendible. Tamén tratou De Groot en roubado Yenisei diamantes. Philip endereitarse os ombreiros. El pensou que podería vender a súa invencións para o prezo máis alto. Deixar só ser plans. De Groot era un experimentado spy, pero cando chegou a tales beneficios...
  
  
  Despois diso, el podería vender o seu dispositivo para os Americanos e Británicos. Ih mensaxeiros podería, entón, transportar con seguridade os seus datos en calquera lugar. A CIA ía ser o máis feliz de axencia no mundo, e o exército Británico podería usar o novo sistema. Mentres eles traballan de forma eficaz.
  
  
  En xeral, o ex-axente alemán fundamentado ben. De Groot estaba seguro. Actuar sempre con flexibilidade! Helmi aínda era utilizable, só un pouco nervioso. Kent foi un duro American playboy con unha morea de diñeiro para gastar ih en diamantes. Rumbo! Un pequeno instante, cambio de estratexia. El vai usar a Galicia perde como unha táctica ofensiva. Este scumbag estaba comezando a estar moi arrogante. El mirou para Galicia, que foi torcendo as mans para calmar a si mesmo.
  
  
  "Vostede ten que tire a práctica," Van der Lahn, dixo.
  
  
  Paul non podía ver ego ollos. "Eu estaba apuntando para a cabeza. Sería estúpido para facer só hey ferido.
  
  
  "En realidade, ela podería ser pego por algúns criminais de todo o Hamburgo aeroporto. O que é unha desorde este hotel é tamén! El foi o bullying ti.
  
  
  "El non é só a ninguén . Debe ser a partir de Interpol."
  
  
  "Que non ten ningunha proba. En torno a Nova York, Kent é un comprador para unha empresa respectable. Moi forte mozo. Empresario e loitador. Non entende os Americanos, Galicia. El é aínda máis intelixente do que ti - ten que chamar-se un profesional. Vostede está unha morea de idiotas, os tres de ti. Ha!
  
  
  "El ten unha arma."
  
  
  "Alguén como Kent pode ter un ego, vostede sabe o que... me Dicir unha vez máis, o que fixo dicir-lle sobre o Yenisei diamantes?
  
  
  "El dixo ih compras."
  
  
  'Imposible. Ela, ía dicir-lle se el ih compras.
  
  
  "Vostede me dixo que non chegar a ver se... Entón eu penso que...
  
  
  "Quizais el enganado min."
  
  
  "Ben, non, pero ..."
  
  
  "Silencio!" - Filipe lle gustaba de mando. Eles fixeron ego sentir como el era un oficial alemán, e alguén que, nunha palabra, silenciada ego todo o público-militares, civís, e cabalos. Paul mirou para os seus dedos.
  
  
  "Creo que, de novo," Van der Lahn, dixo. "El non dixo nada sobre diamantes?" El mirou fixamente para o Chan, se pregunta se el podería non saber máis que el finxiu. El nunca dixo Paul sobre o ego especial dispositivo de comunicación. El ás veces utilizado esta torpe cara como un neno de recados para os seus contactos, en Holanda, pero iso era todo. Galicia cellas grosas coñeceu como gris caracois sobre a ponte do seu nariz.
  
  
  'Non. Só que deixou ih na Krasnapolsky Hotel.
  
  
  "Na bóveda? Baixo e coros?'
  
  
  "Ben, el non dicir de onde eles estaban. Eles foron supostamente en Strahl é.
  
  
  E el non sabe nada sobre iso - el preguntou ela. Discreto, por suposto-este é un estado de espírito que o seu burro cerebro nunca vai ser capaz de entender. Van der Lahn, suspirou coa tumba de gravidade dun xeneral que acaba de facer unha importante decisión, coa convicción de que el fixo todo certo. "Todo ben Paul. Tomar Beppo e Brenda DS para a facenda e estar alí por un tempo. Eu non quero ver a súa cara na cidade por un tempo. Enrolar e non deixe que ninguén ver vostede.
  
  
  Paul rapidamente desapareceu.
  
  
  Van der Lahn camiñou lentamente cara arriba e abaixo o camiño, fumando, pensativo sobre o seu puro. Normalmente era a uem é persistente sensación de confort e éxito, pero agora non estaba a traballar. El camiñou a algunha distancia para relaxarse e cal é a n / efecto sobre a situación. Split ego en liña recta e ego alenka é uniformemente distribuídos en dúas pernas. Pero el non era capaz de sentirse cómodo... O xogo é agora empezando a ser perigoso. Helmy probablemente sabía moito, pero que non se atreven a preguntar a ela sobre iso. Sería unha boa idea, desde un punto de vista práctico, para eliminar-lo só se - sería ir sen problemas.
  
  
  Con todo, parecía que el pode acabar no medio dun furacán. Se ela falou-se en Nova York e Norman Kent estaba con ela, a continuación, eles deben ser facendo o seu mover agora. Todas as evidencias que precisaba era nos xornais en que a maleta de coiro ela levou con ela. oh meu deus. El limpou a suor da súa fronte con un inmaculada pano, a continuación, agarrou un novo todo o caixón.
  
  
  Helmi foi anunciado o porteiro. Van der Lahn, dixo, "Só un momento." El foi para o espello e mirou no seu rostro bonito. El debe ter gasto un pouco máis de tempo con Helmy. Ata agora, como un furón, el pensaba da súa relación con ela, como superficial , porque non cren en xefe ás veces ego-driven relación cos seus subordinados. Debe ter quentar o ih un pouco de novo. Esta pode ser unha chea de diversión, porque ela era moi bo en lixo.
  
  
  El foi para a porta do seu despacho para cumprimento-la. "Helmy, mel. Ah, iso é bo que vostede é só por un tempo. El a bicou en ambos os paus. Por un momento, ela estaba confusa, a continuación, ela sorriu.
  
  
  "É bo para estar en Amsterdam, Phil. Vostede sabe que eu estou sempre na casa aquí.
  
  
  E vostede trouxo un cliente con vostede. Ten un don para o negocio, miña querida. O Cabaleiro Rúa de datos é excelente. Un día que vai facer negocios con el. Sentir-se Helmi abaixo.
  
  
  El colleu unha cadeira para Nah e deu hey unha luz. Xesús, ela estaba fermoso. El entrou no seu cuarto privado e comproba o seu bigote e dentes brancos con unha serie de aceno no espello.
  
  
  Cando el volveu, Helmy dixo, " eu falei para o Sr Kent. Eu creo que pode ser un bo cliente para nós.
  
  
  "Por que pensas que pasou a ser en que lugar próximo a vostede sobre iso avión?"
  
  
  "Eu estiven a pensar sobre iso tamén. Helmi compartiu os seus pensamentos sobre iso: "Se podería entrar en contacto con Manson, que era o camiño máis difícil. E se el só quería sentir-se xunto a min , eu estaba lisonjeado.
  
  
  "El é un home forte. Fisicamente, quero dicir.
  
  
  "Si, eu notei iso. Onte, no inicio da tarde, cando estabamos a explorar a cidade, el me dixo que tres homes intentou roubar ego no seu cuarto. Alguén lanzou, ou me, a Schiphol Aeroporto. E na última noite, dous homes tentaron secuestrar min.
  
  
  Van der Lahn cellas subiu como ela mencionado este último intento de rapto. El fora a preparar para o teito-lo - pero agora el non ten que finxir en todo. "Hedmi, que? Por que?'
  
  
  "Estas persoas no hotel estaban pedindo egoísta min. E iso é o que eles chaman Yenisei diamantes. Vostede sabe que este é de preto de?
  
  
  Ela estaba asistir-lo de preto. Phil foi un marabilloso actor, probablemente, o mellor en Holanda, e ela sempre fiable-Los completamente. Ego suavidade, ego afable nobreza sempre completamente enganados sl. Os seus ollos só abriu un pouco cando ela de vez entrou na Kelly Nova York estudo. Ela descubriu o ih relación a "Manson" e notei que estes elementos pouco comúns no anexo para a súa maleta. Quizais Phil non sabía sobre iso, pero pensar sobre o que dixo ou fixo, ela tiña a crer que el era parte da conspiración. Ela odiaba ego para que. Os seus nervios foron tensas, ata que finalmente entregou En a maleta.
  
  
  Van der Lahn sorriu calor - foi unha agradable camuflaxe do home ego. "O Yenisei diamantes que son dixo a ser benvida para a venda agora. Pero vostede, coma min, sabe todas estas historias na nosa industria. Pero o máis importante, como vostede sabe alguén tiro que no aeroporto?
  
  
  "Norman dixo el escoitou unha bala."
  
  
  "O que quere chamar ego, Norman? É bonito. El é ..."
  
  
  "Nós concordamos en chamar uns a outros polos seus primeiros nomes de volta na Krasnapolsky, lembra? El é moi encanto.
  
  
  Ela non sabía o que ía machucar Van der Lahn alma moito, pero ela non podía dicir que calquera outro xeito.
  
  
  De súpeto, ela entendeu como auto-centrado este home era. El odiaba complementando outras persoas, se non fai iso si mesmo, como unha especie de eloxio para o negocio.
  
  
  "Vostede estaba sentada ao lado del. Vostede escoitou algo?"
  
  
  "Eu non estou seguro. Eu penso que era un avión.
  
  
  "E esas persoas no hotel ego e na estrada? Tes algunha idea de quen pode ser? Os ladróns? Contos? Amsterdam non é o que adoitaba ser. Nós ih non sei..."
  
  
  "non. Había tres deles no hotel pedindo a miña guía. Eles sabían o meu nome.
  
  
  "E que un vial?"
  
  
  'Non. El só dixo a nena debe ir con eles.
  
  
  "Helmy, eu creo que todos estamos lidando con un problema. Cando voar para América o vindeiro martes, o seu hotel ía darlle unha carga valiosa. Un dos máis valiosos os que xa enviou. Casos sospeitosos foron pasando dende que comecei a traballar sobre esta cuestión. Isto pode ser parte dunha conspiración, aínda que eu non poida ver todo isto vén a partir dunha idade novo.
  
  
  El esperaba que ela cría em. En calquera caso, era imposible confundir o seu e o royal flush.
  
  
  Helmy foi asustado. Houbo varios roubos e asaltos nos últimos anos - máis que antes. A lealdade ela sentiu por "Manson" aumentou a súa credulidade. "Si, pero como eles non tiñan nada que ver con nós cando saíu en todo o plan, excepto ..." tragou o resto.
  
  
  Ela estaba indo a dicir-Lles sobre estas gravacións.
  
  
  "Quen pode dicir-nos como un criminal cerebro funciona? Quizais eles poderían ofrecer-lle unha moi alta suborno. Quizais eles poden atordoálas ou hipnotizar vostede así que vai ser máis cooperativa máis tarde. Só a súa outra persoa sabe sobre todas as cousas malas que acontecen.
  
  
  "O que temos que facer?
  
  
  "Vostede e Kent debería informar o tiro e aquelas persoas na rúa para a policía?"
  
  
  El non tiña ido tan lonxe que ela entendeu que el tiña esquecido mencionar o incidente na pousada. Sabe que Norman informou de que? A súa desconfianza afondou. Ela podería respirar normalmente. 'Non. Isto non parece facer moito sentido.
  
  
  "Quizais ten que facelo. Pero é demasiado tarde para iso agora. Norman vai estar aquí de inmediato, antes de que eles desentocar como el mantén o noso acordo.
  
  
  O Norman mantivo a súa promesa. Tres deles estaban sentados en Van der Lahn oficina, discutindo eventos. Nick aprendera nada novo, e Van der Lahn aínda era o número un sospeitoso na lista. Van der Laan el dixo que ía dar Helmy de seguridade para o resto da súa estancia en Ámsterdam, pero Nick tiña outra suxestión. "Vostede non ten que usar esta," el dixo, "se Helmy quere amosar-me un pouco da cidade. Entón eu me considero responsable nah.
  
  
  "Desde que eu entendo", Van der Lahn, dixo, tentando ocultar o seu celos,"vostede é un excelente gardacostas."
  
  
  Nick deu de ombreiros e deu unha risada curta. "Ah, vostede sabe, estes Americanos comúns. Se non hai perigo, eles están alí.
  
  
  Helmy tiña arranxado para atender Nick ás seis. Despois de Van der Laan esquerda, Nick viu máis brillantes diamantes que el xa tiña soñou posible. Eles visitaron o stock de cambio e outros diamante casas...
  
  
  Van der Lahn dixo a Eles tanto como el sabía, e tanto como el podía sobre os significados da interesantes coleccións. Nick notei que había unha lixeira diferenza no prezo. Cando volveu despois dun saudable brunch na Tsoyu Wah, Indonesia restaurante en Ceintuurbaan-unha cadeira ao redor de arroz con preto de vinte pratos diferentes-Nick, dixo: "Grazas por seus esforzos, Philip. Eu aprendín moito de ti. Imos facer negocios agora.
  
  
  Van der Lahn chiscou. "Vostede fixo a súa elección?"
  
  
  "Si, eu tomei unha decisión para descubrir que empresa a miña empresa pode confiar. Imos montar un lote de, digamos, us $ 30.000 por valor destes almazovs só me mostrou. Moi pronto imos saber se está traizoando nós ou non. Se non, entón vostede ten unha moi boa cliente na nosa oficina. Se o contrario é certo, entón perde que bo cliente, aínda que aínda poden ser amigos.
  
  
  Van der Lahn riu. - "Como podo atopar un medio termo entre a miña ganancia e bo negocio?"
  
  
  'Exactamente. Este é sempre o caso con boas empresas. Vostede simplemente non pode facelo calquera outro xeito.
  
  
  "Todo ben, Norman. Mañá pola mañá vou incorporarse algunhas rochas para ti. Podes consultar ih e eu vou dicir a vostede todo o que sei sobre eles, así que pode dicir no seu propio sobre eles. É xa demasiado tarde de hoxe.
  
  
  "Por suposto, Philip. E, por favor, traia-me unha morea de branco pouco sobres para min para escribir sobre. Entón eu vou escribir os seus comentarios sobre cada grupo de pedras hai.
  
  
  "Por suposto. Nós imos facer un acordo, Norman. O que vai facer a continuación? Vai ser a visitar algúns máis preto de Europa cidades? Ou vai voltar a casa?
  
  
  "Eu vou estar de volta."
  
  
  "Vostede non está con présa?"
  
  
  "Non é realmente ...
  
  
  "A continuación, o seu hotel sería ofrecer-lle dúas cousas. Primeiro: veña para o meu país casa esta fin de semana. Nós imos ter unha chea de diversión. Tenis, cabalos, golf. E un globo de aire quente en Solitario voo. Nunca tente?
  
  
  'Non'.
  
  
  "Vai apreciar-lo," el dixo, poñendo o seu brazo ao redor de Nick ombreiros... Que, como todo o mundo, o amor cousas novas e novos, as mulleres bonitas. Loiras, tamén, non son eles, Norman?
  
  
  "Rubio nenas, tamén."
  
  
  "Entón voz miña segunda suxestión. En realidade, é máis como unha petición. Estou enviando-la a Helmy de volta a América con un envío de diamantes, realmente unha gran expedición. A súa sospeita é que alguén está a planear para roubar o ego. A súa última experiencia pode ser parte dela. Agora o seu hotel sugiro que viaxar con Helmi para garda-la, a non ser por suposto que encaixa o seu programa ou a súa empresa decide o contrario.
  
  
  "Eu vou facer iso", respondeu Nick. "Intrigas me fascina. En realidade, ela estaba a ser un axente secreto. Vostede sabe, Phil, eu sempre fun un gran fan de James Bond, e a súa doninha aínda amor libros sobre el. Xa ler ih?"
  
  
  "Por suposto. Eles son moi populares. Pero, claro, estas cousas acontecen máis frecuentemente en América.
  
  
  "Quizais en números, pero eu lin nalgún lugar que o máis complexo crimes ocorrer en Inglaterra, e en Francia e Holanda."
  
  
  'Realmente? Van der Lahn parecía encantado. "Pero creo que de asasino Boston, coñecer os seus gardas en cada metro, como eles incorporarse o coche blindado ladróns en Nova Inglaterra, este tipo de cousa que ocorre case todos os meses."
  
  
  "Con todo, non podemos competir con Inglaterra, como ih criminais roubar todo o tren de alí.
  
  
  "Ela, eu sei o que quere dicir. Estes criminais son máis enxeñoso.
  
  
  "Por suposto. A acción ten lugar en América, pero o vello mundo ten a súa propia criminais. De calquera xeito, eu estou feliz que eu estou viaxar de volta con Helmy. Como se dixo, eu amo diamantes - e loiras.
  
  
  Despois que deixou Nikv, Van der Laan se inclinou cara atrás na gran materia de coiro, de fumar, pensativo, os seus ollos fixos no Lautrec xemendo esbozo a través del. Este Norman Kent foi unha interesante paxaro. Menos superficial do que parecía. Non un conversor de cop, para que o asunto, porque ninguén na forza policial ía pensar ou falar sobre un crime, de calquera xeito mencionar un ego interese no servizo secreto. Van der Lahn non podería imaxinar un segredo servizo de axencia de que non ía enviar un axente con cen mil dólares ademais dunha carta de crédito para outras compras. Kent vai ser un bo cliente, e quizais haxa algo para usar o ego dun xeito diferente tamén. Era bo que de Xénero e ego xente non foron capaces de completar ego tarefas. El pensou Helmy. Ela foi, probablemente pasar a noite con Kent. Que o preocupaba. El sempre mirou para nah como algo máis que unha fermosa boneca agora e, a continuación para se librar de nah... O pensamento do seu melado corpo nos brazos da outra persoa trouxo de volta memorias de seu.
  
  
  El subiu as escaleiras para o cuarto andar, onde el a atopou nunha sala próxima ao departamento de deseño. Cando el preguntou se ela podería ter unha cea con el, ela dixo a eles que Non tiña unha cita con Norman Kent. El agochar a súa decepción. Cando el volveu para a súa oficina, el atopou Nicholas e De Groot esperando por el.
  
  
  Xuntos, eles entraron Van der Lahn oficina. De Groot foi un pequeno, escuro home que tiña unha estraña capacidade de ser discreto en un grupo de tres persoas. El era tan discreto como a media axente do FBI, a media IRS oficial, ou a media espía.
  
  
  A continuación,-ola, Van der Mundo dixo: "vostede establecer un prezo para ESTES diamantes?"
  
  
  "Xa decidido en canto quere pagar por iso?"
  
  
  Levou trinta minutos de intensa conversa para descubrir que eles non podían chegar a un acordo con todo.
  
  
  Nick camiñou lentamente de volta para o hotel. Aínda había moitas cousas que quería facer. Trazar Herba Whitlock contactos para o ego dos seus amigos favoritos, rastrexar o Enisei diamantes, e por casualidade, se o Helmys non vir cara arriba con calquera información, descubrir o que Manson estaba a facer con Kelly micro gravacións. Pero calquera erro pode inmediatamente revelar o ego, personalidade, e papel. Ata agora coñécense que funcionou perfectamente. Foi estraño - esperando por eles para vir para ti, ou, finalmente, mergullo en acción.
  
  
  No hotel jay, Emu foi dada unha gran, rosa, sobre lacrado con inscrición-o Sr Norman Kent, entregar en persoa, importante.
  
  
  El entrou exótico lobby e abriu a carta. A seguinte mensaxe foi impresa: "eu teño Yenisei diamantes a un prezo razoable. Será que vai ser posible en contacto con vostede en breve ? Peter-Jan van Rijn.
  
  
  Sorrindo, Nick entrou no ascensor, sostendo unha rosa sobre como unha bandeira na súa man. Eles estaban esperando para ego no corredor, dúas ben-vestida homes.
  
  
  Vello mundo ata agora, o furón aínda non veu con nada para obter ego saber, Nick pensamento de que, como el xogaba con pechadura.
  
  
  Eles viñeron para el. Non hai dúbida sobre iso. Cando eles foron aínda cinco metros de distancia, el deixou caer a clave e tirou Wilhelmina Dolly Segundos...
  
  
  "Estar onde está," el partiu. El caeu rosa sobre o chan en ihk. "Vostede, ip
  
  
  e entón o que dicir cando eles deixaron? Ben, entón xa me atopou."
  
  
  
  
  Capítulo 3
  
  
  
  
  Os dous homes conxelar, como dúas figuras en torno a unha película que, de súpeto parou. Ih ollos arregalados na mortal saúdo de Wilhelmina longo do tronco. Ih mans foron visibles para Nick. En torno a eles, Odín estaba usando luvas negras. "Non moverse ata que eu digo a ti," dixo Nick. "Vostede entende o meu inglés suficiente?"
  
  
  Despois da pausa para recuperar o alento, a cuberto home respondeu: "Si. Entendemos que "
  
  
  "Calar a boca." Nick, dixo, e, a continuación, foi de volta para a sala, sempre mirando para os dous homes. "O que fai."
  
  
  Eles seguiron. El pechou a porta. O cuberto home dixo: "Vostede non entende. Temos unha mensaxe para ti."
  
  
  Eu entendo o seu perfectamente. Usou a mensaxe no sobre para atopar-me. Séculos atrás, nós usei ese truco nos Estados Unidos. Pero vostede non veu para min inmediato. Como xa sabía que eu estaba chegando, e que era el?"
  
  
  Eles ollaron un para o outro. O home cuberto, dixo, " Walkie-talkie. Esperamos no outro corredor. De volta no adro, eu notificado que se recibiu un sobre."
  
  
  "Moi eficaz. Sentir e aumentar as súas mans para o seu rostro."
  
  
  "Nós non quere sentir-se. O sr Van Rijn nos enviou a buscalo. El ten o que precisa.
  
  
  "Entón, que estaban indo para me incorporarse de calquera maneira." Eu tería gusto ou non. Non é que o dereito?
  
  
  "Ben, o Sr Van Rijn foi moi determinado..."
  
  
  "Entón por que non el me pedir para vir para o seu lugar, ou non veu aquí para me atopar?"
  
  
  "Non sabemos que." ,
  
  
  "Como agora é a partir de aquí?
  
  
  "Quince minutos en coche."
  
  
  "No ego de oficina ou na casa?"
  
  
  "No meu coche."
  
  
  Nick mental balance a cabeza. É un hotel de contactos e accións. Desexo por el, e vai telo. "Tanto de ti, poñer as mans na parede." Eles comezaron a protestar, pero pouco convencido Wilhelmina ih, e Nick expresión cambiou de agradable para un impasible máscara. Eles preparaba as súas mans contra a parede.
  
  
  Un deles tiña un Jumentinho .32, unha metralleta. O outro estaba desarmado. El coidadosamente examinado o ih, todo o camiño ata o ih canelas para a perna. El deu un paso atrás, colleu a revista sobre o jumentinho, e empurrou as balas de fóra. Entón eu poñer a revista de volta.
  
  
  "É un interesante arma", dixo. Podes mercar munición para el aquí?
  
  
  'Si'.
  
  
  'Onde mercar este?'
  
  
  "En Brattleboro, Vermont. Eu estaba alí con algúns amigos. Gústame... Agradable.
  
  
  Nick estea na funda Wilhelmina. Entón el levou a colt na súa man e entregou a Ego k en matemáticas. 'Toma-lo.'
  
  
  Eles virou-se e mirou en sorpresa. Despois dun tempo, o gauntlet chegou para a arma. Nick realizada fóra da uem. "Imos ir", dixo Nick. "Eu estou de acordo para visitar esta Van Rijn. Pero eu non teño moito tempo. Por favor, non facer calquera rápidos movementos. Estou moi nervioso, pero eu estou movendo moi rápido. Que pode ir mal, que todos nós imos lamento moito máis tarde.
  
  
  Eles tiñan un gran, moi antigo, pero ben conservados Mercedes. Unha terceira persoa foi con eles. Nick difícil de adiviñar que era a cara co transmisor. Eles se dirixiron cara a estrada, e deixou na rúa, onde un gris Jaguar estaba estacionado preto de un edificio de apartamentos. Había só unha persoa dentro.
  
  
  "É que el?", preguntou Nick.
  
  
  'Si'.
  
  
  "By the way, que ten moi lento reloxos aquí en Holanda. Por favor, sexa en coche por 15 minutos. Ela, eu vou falar con el. Non tente saír." Eu non vou dicir a Eles sobre este evento no hotel. Que vai dicir o emu a súa historia.
  
  
  Ninguén ao seu redor cambiou como el saíu, circulou o coche, e camiñou rapidamente para o Jaguar. El seguiu a Mercedes condutor ata que veu baixo a capa de un Jaguar.
  
  
  O home no coche parecía un oficial da mariña en vacacións. El usaba unha de bronce-abotoado chaqueta e un azul Mariño cap. "O sr van Rijn," Nick, dixo, " podo usar as mans con ela?
  
  
  'Por favor.'
  
  
  Nick balance unha man firme. "Eu pido desculpas por que, Sr Kent. Pero esta é unha cuestión delicada.
  
  
  "Eu tiven tempo para pensar isto a través," Nick dixo cun sorriso. Van Rijn parecía confuso. "Veña-vostede sabe o que quero falar con vostede sobre , por suposto . Vostede está aquí para mercar Yenisei diamantes. IH conseguiuno. Vostede sabe o ih valor, non? Quere facer unha oferta?
  
  
  "Pero, vostede sabe, non sabemos o prezo exacto do este. Cal é a cantidade que quere dicir, por exemplo?
  
  
  "Seis millóns."
  
  
  "Podo ver o seu ih?'
  
  
  "Por suposto.'
  
  
  Os dous homes entreolharam-se por un momento, agradable e expectante. Nick preguntou se ía tirar o ih ao redor do seu peto, sobre o porta-luvas, ou baixo a alfombra. Finalmente, Nick, preguntou, " ten-los con vostede?"
  
  
  "Estes " diamantes'? Grazas a Deus, non. A metade de todos os policías en Europa están mirando para ih. El riu. "E ninguén sabe o que está a suceder." El baixou a voz confidencialidade. "Ademais, hai algúns moi eficaz organizacións criminais de caza para el."
  
  
  'Realmente? Intestino, eu penso que era un segredo.
  
  
  'Oh non. A noticia xa é coñecido en toda Europa Oriental. Entón podes imaxinar o número de derrames. Os Rusos están furiosos. Eu creo que son capaces de deixar caer unha bomba en Amsterdam - un pequeno, por suposto-se só eles foron seguro de que estaba alí. Vostede sabe, é só sobre como facer o roubo do século?
  
  
  "Ten que saber, o Sr van Rijn ..."
  
  
  'Me chamar de Peter.
  
  
  "Todo ben, Peter, me chamar de Norman. Eu non son un diamante experto, pero só este estúpido saca - como moitos quilates vai ser? "
  
  
  Fermoso rostro de un home ancián amosar sorpresa. "Norman non sabe nada sobre o comercio de diamantes. Voz por que estaba con Phil van der Laan cando estaban facendo todas aquelas visitas no inicio da tarde?
  
  
  "Por suposto.'
  
  
  "Eu entendo o seu. Vostede debe - ser un pouco coidadoso con este Phil.
  
  
  'Grazas.'
  
  
  "Os diamantes aínda non están divididos. O comprador pode querer ter a súa propia opinión sobre eles. Pero podo asegurar-lle que todo o que xa escoitou falar sobre iso é certo. Son tan fermosa e, por suposto, impecable como o orixinal queridos.
  
  
  'Son reais?'
  
  
  'Si. Pero só Deus sabe por que as mesmas pedras foron atopadas en distintos lugares, tan lonxe un do outro. Este é un enigma fascinante para o cerebro. Ou quizais non é un puzzle para o cerebro en todos se eles non poden ser conectados.
  
  
  "É certo.'
  
  
  Van Rijn balance a cabeza e pensou por un momento. "Sorprendente, natureza, xeoloxía.
  
  
  "É un gran segredo."
  
  
  Se soubese o que é un segredo este é para min, Nick pensamento. En torno a cousa toda, eu realmente entender o que poderiamos así manter a metade de esta conversa un segredo. "Eu compras algunhas pedras da Fila como unha experiencia."
  
  
  'Oi. Facer, aínda que eles?
  
  
  "A nosa empresa está se mellore rapidamente.
  
  
  "Eu entendo o seu. Boa. Como vostede sabe canto ten que pagar?
  
  
  "Eu deixar en conxunto os prezos a si mesmo. Imos saber dentro de dúas semanas, ou nós imos estar facendo un gran negocio con Manson, ou nós nunca imos contactar con eles de novo.
  
  
  Moi sensible, Norman. Pero a miña reputación é, probablemente, aínda máis fiable que o seu.
  
  
  Van der Mundo. Pode moi ben comprobar por si mesmo. Entón, por que non deixe-me establecer o prezo para estes diamantes?
  
  
  "Aínda hai algunha diferenza entre un pequeno xuízo orde e seis millóns de dólares orde".
  
  
  "Vostede di a si mesmo que non son un experto en diamantes. Mesmo cando se comprobe ih, como ben vostede sabe o ih prezo?
  
  
  "Entón, eu só coñezo un pouco máis agora que eu fixen antes. Nick tirou unha lupa ao redor do seu peto, e esperaba que non estaba moi torpe. "Podo deixala ir para ih agora?" Van Rijn soltou un suprimida risa. "Vostede Americanos son todos así. Quizais vostede non é un diamante experto en todo, quizais está a xogar. Chegou para o peto do seu azul gibão. Nick duros. Van Rijn deu a Eles un pequeno paquete de Spriet tabaco e tomou un para si mesmo.
  
  
  "Todo ben, Norman. Vai ser capaz de ver ih.
  
  
  É admisible nunha noite de venres? Na miña casa? Está situado preto Volkel, só a carón Den Bosch. Eu vou enviar un coche para buscalo. Ou quizais quere estar para o fin de semana? Eu sempre teño algúns encanto invitados.
  
  
  Boa. Eu vou estar alí o venres, pero eu non podo estar para o fin de semana. Grazas, de calquera maneira. Non se preocupe sobre o coche, porque eu alugado. É máis cómodo para min, e de que xeito eu non vou incomodá-lo cando eu teño que saír.
  
  
  'Como quere...", El entregou Nick unha tarxeta de visita. "Este é o meu enderezo, e na parte de atrás hai un pequeno mapa do plan de área. Isto é para facelo un pouco máis fácil para chegar alí. Eu debería pedir a miña xente para traer vostede de volta para a cidade?
  
  
  "Non, iso non é necesario. Ela, eu vou tomar o autobús ao final da rúa. Parece moi divertido. Ademais, estas persoas de vós... eles parecen gusta a miña empresa un pouco."
  
  
  Nick balance en man e saíu. El sorriu e aceno para Van Rijn, que deu unha uem aceno amigable e virou-se fóra da calzada. Sorrindo, Nick tamén aceno para os homes en Mercedes detrás del. Pero eles ignoraron o ego completamente, como o old-fashioned Británico nobreza de un facendeiro que recentemente decidiu pechar os seus campos de caza.
  
  
  Cando Nick camiñou en este hotel, el podía sentir o cheiro a bisté de todo o gran restaurante. El mirou para o reloxo. El era para incorporarse Helmy en corenta minutos. El tamén estaba con fame. Foi unha gran fame de percepción. En este país, sen estómago cheo, dificilmente pode resistir a todo o marabilloso cheiros que trae-lo para o seu nariz durante todo o día. Pero el tirou-se xuntos e pasaba o restaurante mimmo. No ascensor, unha voz detrás del parou el. "Mr Kent -" El rapidamente se virou e recoñeceu a policía, a quen el tiña escrito a súa solicitude, a continuación, o que fora atacado por tres homes.
  
  
  'Si?'
  
  
  Nick tiña tomado o gusto a este detective de policía, cando coñeceu a el. Non creo que tivo que cambiar a súa mente como este. O home agradable, aberto, "holandés" rostro era imposible para ler. Un steely intransixencia brillou, pero era todo é posible, só para mostrar.
  
  
  "Mr Kent, ten un momento para min, máis unha cervexa?"
  
  
  'Bo. Pero non máis que un, eu teño unha reunión. Eles foron para un vello, suculento-cheiro bar e o detective ordenou unha cervexa.
  
  
  "Cando un conversor de cop paga para unha bebida, el quere algo a cambio," Nick dixo cun sorriso que non estaba destinado a suavizar as palabras. "O que quere saber?
  
  
  No reumatismo ego sorriso, o detective tamén sorriu.
  
  
  "Eu imaxinar, Sr Kent, que vostede me diga Rivnenskaya tanto como quere dicir."
  
  
  Nick perdeu Ego sorriso. 'Oh lee?'
  
  
  Non sexa con rabia. Nunha cidade como esta, temos unha morea de problemas no noso país. Por moitos séculos, este país foi unha especie de encrucillada do mundo. Estamos sempre interesante para todos, pequenos eventos aquí non son parte dunha maior en Internet. Quizais é todo un pouco máis duro en América, é moito máis doado para moitas persoas, hai nenos. Aínda ten un océano que nos separa máis do mundo. Aquí, nós sempre se preocupe sobre cada pequena cousa.
  
  
  Nick demostrou a cervexa. Gran. "Quizais está certo."
  
  
  "Tomar este ataque en ti, por exemplo. Por suposto, sería moito máis fácil para eles só para invadir o seu cuarto. Ou esperar ata que vai para abaixo a unha distancia de rúa. O que se quere algo de ti que levar con vostede ?
  
  
  Eu estou feliz a súa policía está a ser moi coidadoso, eu estou falando sobre a diferenza entre o roubo e furto.
  
  
  "Non todo o mundo sabe que hai unha diferenza real, o Sr Kent.
  
  
  "Só os avogados e policías. Vostede é un avogado? Eu non son un avogado.
  
  
  "Ah." Había pouco interese nel. "Por suposto que non. Vostede é un comprador de Almazov. El tirou unha pequena fotografía e mostrou a Nick. Eu me pregunto se isto non é por casualidade a un torno a aquelas persoas que atacaron ti.
  
  
  Este é un arquivo fotográfico de que "fat man" con iluminación indirecta que fixo o ego ollar como unha intensa loitador .
  
  
  "Ben", Nick, dixo, " podería moi ben ser el. Pero eu non estou seguro. Todo foi tan rápido.
  
  
  O detective tomou unha foto. "Vostede podería me dicir agora-extra-oficialmente, como xornalistas dicir - se que estaba só, en torno a eles?"
  
  
  Nick ordenou dous máis cervexas e comprobado o seu reloxo. El era para incorporarse Helmy, pero foi moi importante para ir cara arriba.
  
  
  "Vostede gastar unha morea de tempo en que esta regular hotel chore," el dixo. "Ten que ser un moi ocupado persoa."
  
  
  "Estamos tan ocupado como todo o mundo. Pero, como eu dixo, ás veces, pequenos detalles encaixan a gran figura. Temos que seguir intentando, e ás veces unha peza do puzzle vén no seu lugar. Se contestou a miña saca-rolhas cuestión agora, quizais eu vou che dicir o que é o que lle interesen.
  
  
  "Extra-oficialmente?"
  
  
  "Extra-oficialmente."
  
  
  Nick mirou para o home, con atención. El seguiu a súa intuición. "Entón, que é a única en torno a eles."
  
  
  "Eu penso así. El traballa para Philipp Van der Lahn. O tres en torno a eles se esconden en un ego casa de campo. Moi banal.
  
  
  "Vostede ten unha persoa alí?"
  
  
  "Eu non podo responder a esta saca-rolhas. Aínda non oficialmente ."
  
  
  "Eu entendo o seu.'
  
  
  "Vostede quere facer acusacións contra eles?"
  
  
  'Aínda non. Cales son Yenisei diamantes?
  
  
  'Ah. Moitas persoas neste campo pode ser capaz de dicir o que é. Aínda que este non é documentado,ble crer ou non crer. Hai uns meses, tres brillantes diamantes foron atopados en minas de ouro ao longo dos ríos do Yenisei - que é, en algún lugar en Siberia. Que foi o máis sorprendente atopar xa feito. Son estimados para pesan case un ano e medio de libras cada un e son valorados en 3,100 quilates. Entender o valor da ih?
  
  
  "Só un milagre. Depende só da calidade.
  
  
  "Crese que son a máis grande do mundo ihs chamado "Yenisei Cullinanes" despois de que o exemplo do Cullinane diamante. Foi atopado en 1905, no Transvaal e corte en anacos aquí en 1908. Dous dos catro primeiros grandes pedras aínda pode doninha o maior, máis impecable diamante do mundo. Din que os Rusos contratado o holandés experto Almazov koma-egoísta. Ih o servizo de seguridade era moi débil. El, así como os diamantes, tiñan ido aínda. A xente aínda doninha creo que eles están en Amsterdam.
  
  
  Nick soprou un curto período, case inaudível asubío.
  
  
  "Este é realmente o roubo do século. Ten algunha idea de onde esta persoa pode ser?
  
  
  "Este é un gran desafío. A eclosión da II Guerra Mundial, un número de holandés persoas - eu estou moi triste para dicir isto - estaban facendo algúns moi lucrativo postos de traballo para os Alemáns. Eles xeralmente non é para o diñeiro, aínda que había algúns que fixo iso para idealista fins. Por suposto, os rexistros foron destruídos ou falsificados. Isto é case imposible de atopar, especialmente aqueles que deixaron para a Rusia ou que pode ser capturado polos Rusos. Temos máis de vinte sospeitosos, pero só temos fotos ou descricións da metade deles en torno a eles.
  
  
  Odín Van der Mundo ao seu redor?
  
  
  'Oh non. El é moi novo para iso. O sr Van der Lahn, un gran empresario. Ego actividade fíxose moi complexos nos últimos anos.
  
  
  "Polo menos difícil o suficiente para tomar unha imaxe destes almazovs? Ou como traer ih en Amsterdam?
  
  
  Coidadosamente, o investigador evadir este emboscada. "Desde dúas Pedras é moi reservado, non son moi poucas as empresas que son xogos de azar, a este prezo."
  
  
  "O que sobre internacional complicacións? O que sería iso atopar dicir, e o que significa para o prezo de un diamante?
  
  
  "Por suposto, traballamos cos Rusos. Pero unha vez que as pedras son divididos, unha determinación é case posible. Eles poden ser divididos moi rapidamente e moi descoidada, pero eles van sempre ser interesante para xoias. Por si mesmos, estas pedras non representan un gran perigo para o diamante do mundo, e que nós saibamos, o Yenisei minas non son un novo campo. Se este fose o caso, a Almazov mercado sería un caos. Claro que, para un curto período de tempo.
  
  
  "Eu entender que eu teño que ser moi coidadoso."
  
  
  Mr Kent, non mentir, pero eu non creo que está Almazov do comprador. Quere me dicir que o que realmente son?" Se eu organizar con vostede, quizais nós podería axudarnos uns a outros.
  
  
  "Eu espero que eu poida axudar, como moito, como podo", dixo Nick. "O seu hotel tamén como a súa colaboración. Pero o meu nome é Norman Kent, e o seu comprador é Almazova para o Bardo Gallery de Nova York. Pode chamar Proxecto de lei de Rodas, o propietario e director do Bardo. Eu vou pagar-lle para a chamada.
  
  
  O detective suspirou. Nick lamentou a súa incapacidade para o traballo con este home.
  
  
  Pero táctica, sería facer pouco sentido para desistir da súa portada. Quizais o detective sabía máis sobre Whitlock morte que os informes da policía fixo. Nick tamén pode pedir Ego se Pieter-Jan van Rijn e Paul Meyer e ego asistentes teñen sniper formación. Pero el non podería facelo. El rematou a súa cervexa. "Eu teño a traballar agora. A súa xa atrasado.
  
  
  "Vostede podería por favor retrasar esta reunión?"
  
  
  "Eu non quero iso."
  
  
  "Por favor, espera - se e Hema a necesidade de atender."
  
  
  Por primeira vez con un furón, como Nick sabía ego, o detective mostrou os seus dentes.
  
  
  
  
  Capítulo 4
  
  
  
  
  O home que veu a eles foi Jaap Ballegoyer - "Un representante do noso goberno", dixo o detective con algúns respecto na súa voz. Nick sabía que el non estaba a xogar. Ego comportamento e ton foron inspirado se prostrar ante, especialmente utilizado para superiores en alto rango.
  
  
  había un home ben vestido, usando un sombreiro, guantes, e un bastón, o último evidente do seu ego limp. Ego rostro estaba case expressionless, e que, tamén, foi desculpábel porque Nick entender que este cara foi o resultado da cirurxía plástica. Un ollo foi feita de vidro. Nalgún momento no pasado, que a persoa estaba terriblemente incendiado ou feridos. Ego boca e beizos non funcionou moi ben, aínda que Ego galego é absurdamente correcto, como se intentou forma súas palabras en cámara lenta precisión.
  
  
  Mr Kent. O seu hotel gustaría que para estar comigo por un momento. Isto só vai levar media hora, e é moi importante.
  
  
  "Non pode esperar ata mañá? Eu define-la nunha data.
  
  
  'Por favor. Vai beneficiarse deste encontro ...
  
  
  "A Partir De Hema?"
  
  
  'Vai notar. Unha persoa moi importante.
  
  
  "Por favor, Sr Kent," o detective engadiu.
  
  
  Nick deu de ombreiros. "Se só esperar ata que eu chamo de ei."
  
  
  Ballegoyer balance a cabeza, o seu rostro aínda. Talvez o home non podería mesmo sorriso, Nick pensamento. "Por suposto", dixo o home.
  
  
  Nick chamado Helmy e dixo Hey el ía ser tarde.
  
  
  "...Sinto moito, querida, pero non parecen ser unha morea de xente aquí que queren coñecer Norman Kent."
  
  
  "Norman," a preocupación na súa voz era real. "Por favor, teña coidado.'
  
  
  "Non teña medo. Non hai nada para ter medo neste temente a Deus, Amsterdam, miña querida.
  
  
  O detective esquerda ih só co Bentley condutor. Ballegoyer quedou en silencio como eles axiña pasou a Linnaeusstraat e deixou de dez minutos máis tarde, en fronte a un xigante almacén. Nick viu o Shell crachá como a porta se levantou, e, a continuación, esvarou detrás do coche de un momento máis tarde.
  
  
  O interior do ben iluminada edificio foi tan grande que Bentley podería facer unha gran panel e, a continuación, deixar próximo a un aínda maior e máis brillante limusine no aparcamento en algún lugar no medio do embigo. Nick notado pilas de papel, carretillas elevadoras estacionado ordenadamente sobre el, e toda a estrada un pequeno coche con un humano de pé xunto a el. Estaba cargando un rifle ou metralleta. Desde esta distancia, Nick non podería dicir con certeza. El intentou ocultar o seu ego, como discretamente como sexa posible, co seu corpo. Entre o apilados caixas no cargador, Nick viu un segundo home. Outros quedou por un día. Eles parecían moi alerta.
  
  
  Cun rápido movemento da súa man esquerda, el axustada Wilhelmina é coldre. El está comezando a sentir un pouco insegura. Ballegoyer dixo: "Se vostede ter un asento na parte de atrás do outro coche, vai atopar a persoa que eu estaba falando."
  
  
  Nick permaneceu inmóbil por un momento. El viu o baleiro bandeira titulares en negro brillante ás do limusine. El preguntou suavemente, " me Diga, que é a persoa que está a facer neste coche, el ten o dereito de poñer estas bandeiras nos titulares?"
  
  
  'Si'.
  
  
  Mr Ballegoyer, xa que eu saír en torno a este coche, eu estou indo para ser un moi vulnerables destino por un tempo. Sería tan amable como para saír adiante de min?
  
  
  "Por suposto.'
  
  
  El quedou detrás de preto Ballegoyer como el abriu a porta do limo e dixo:
  
  
  "Mr Norman Kent.
  
  
  Nick tracejada para o limo e Ballegoyer pechou a porta detrás del. Había unha muller na parte de atrás do coche. Pero foi só o cheiro da ee de Bronce que fixo Nick sentir como el estaba lidando con unha muller. Ela estaba tan envolto en peles e veos que non se podía ver ela. Cando ela comezou a falar, sentiu un pouco mellor. Era unha voz de muller. Ela falaba inglés con un forte holandés acento.
  
  
  "Mr Kent, grazas por vir. Sei que é todo bastante inusual, pero estes son pouco comúns veces.
  
  
  'Feito.'
  
  
  "Por favor, non se asuste. Este é un hands-on e saca-rolhas de spa-esta reunión, a súa teño que realmente dicir iso.
  
  
  "Eu estaba en choque ata que ela atopou-se," Nick mentiu. "Pero eu me sinto un pouco mellor agora."
  
  
  'Grazas. Entendemos que veu a Amsterdam para mercar algo. Queremos axudar.'
  
  
  "Todo o mundo parece querer axudar-me aquí. Ten un moi hospitalario da cidade.
  
  
  "A voz é como pensamos sobre iso tamén. Pero non pode confiar en todo o mundo.
  
  
  "Eu sei que. A súa fixo unha compra. Este aínda é un experimento.
  
  
  "Iso foi un gran negocio?"
  
  
  'Oh non. Ben, para varios miles de dólares Almazov. Desde un cabaleiro chamado Philippe van der Mundo.
  
  
  "Vostede realmente sabe o que o Sr Van der Laan tamén está ofrecendo a vostede particularmente grandes pedras?
  
  
  "Quere dicir que o Yenisei diamantes?"
  
  
  'Si'.
  
  
  "Xa que é bens roubados, eu non creo que podo dicir que eu falei sobre iso."
  
  
  Houbo un grito agudo de problema desde o groso veo negro. Non era unha muller de discos para facer a súa rabia. Había algo máis sinistro que son...
  
  
  El escolleu súas palabras con coidado. "Entón, se considerar a miña posición? Ben, eu non vou dicir a ninguén que nós falamos sobre os diamantes , que sería rudo, para dicir o mínimo. Deixe-me só dicir que eu teño sido abordado por varias persoas que teñen a entender que se estaba interesado en estes diamantes, eles poderían ser vendidos para min.
  
  
  El escoitou algo así como un rosmando. "Coidado con estas suxestións. Eles están enganando vostede. Esta é, como o inglés di: trampas.
  
  
  "Quizais eu non quero nin para compra-lo."
  
  
  "Mr Kent, temos unha pequena comunidade de aquí. O obxectivo da súa visita é moi claro para min. Eu estou tentando axudar.
  
  
  "Ou quizais vender os diamantes?"
  
  
  "Por suposto. Temos visto que non pode ser enganado. Decidín advirten ela. En poucos días, o Sr Ballegoyer vai organizar unha reunión con vostede para amosar-lle ih.
  
  
  "Podo ver o seu ih agora?" Nick preguntou saca-rolhas e educado, xunto con un sorriso inocente.
  
  
  "Eu creo que vostede sabe que iso non é posible. Mr Ballegoyer vai chamar. Ao mesmo tempo, non debe xogar diñeiro fóra sen rumbo.
  
  
  'Grazas.'
  
  
  Ao parecer, as negociacións rematou. "Ben, grazas polo aviso," dixo Nick. "Eu máis ou menos ver novas oportunidades para o diamante de negocios."
  
  
  'Sabemos que. Ás veces é máis axeitado para enviar unha persoa intelixente que non é un especialista que un especialista, que non é tan intelixente. Adeus, Mr Kent."
  
  
  Nick saíu do limo e volveu para o seu asento a carón Ballegoyer. O coche coa muller esvarou silenciosa para a porta de metal, que pasou e desapareceu na primavera solpor. A tarxeta foi borrado. A porta permaneceu aberta, pero Ballegooyer o condutor non comezar o coche. "Eu estou atrasado," dixo Nick.
  
  
  "Isto é certo, o Sr Kent. Un cigarro?'
  
  
  'Grazas. Nick acendeu un cigarro. Oni se é tempo para o limo para saír, quizais para parar e abrir as placas. El preguntou se eles ían poñer bandeiras nos titulares. "Un importante señora."
  
  
  'Si'.
  
  
  "O que imos chamar seguinte, se vostede me chama?"
  
  
  "Ter calquera nome ou código que quere."
  
  
  "Madame J?"
  
  
  'Ben.'
  
  
  Nick preguntou onde Ballegoyer tiña chegado a todas aquelas lesións. El era un home que podería ter sido calquera cousa de un piloto de caza para un soldado de infantería. Persoa decente, foi moi simple unha definición sobre nen. Non foi así, non ía ser difícil concluír que este home ía facer o seu deber baixo calquera outra circunstancia. Semellante para os oficiais Británicos Patton admirado tanto cando eles dixeron que, se é o deber, imos atacar a ninguén con un único látego.
  
  
  Quince minutos máis tarde, o Bentley parou en fronte a Morrer Porto van Clever Hotel. Ballegoyer dixo: "eu vou chamar de ti. Grazas por acordo desta reunión, o Sr Kent.
  
  
  Nick viu un home achegando no vestíbulo e virou, e el estaba alerta. Centos de persoas poden mimmo que, sen ti, sen bater que para nós por un fío de cabelo, pero cando os seus sentidos están navalla afiada e os seus ollos están sempre alerta ou mal relaxado, unha persoa que parece familiar despois de que eu vin. Algúns torno a nós, Falcón dixo unha vez, ten built-in radar, como os morcegos.
  
  
  O home era común. El era moi vello, ben vestido pero non é de bo gusto, con un bigote gris e unha dura marcha, probablemente, a partir de artrite ou só conxunta problemas. El foi desinteressante - porque el quería ser. El usaba metal lentes con un pouco matizado lentes.
  
  
  O vidro impediu Nick de recoñecer o home inmediatamente. Entón o home dixo: "Boa noite, Sr Kent. Non deberiamos ir para unha camiña? Vai ser bo para andar ao longo das canles.
  
  
  Nick riu. Foi David Hawke. "Con pracer", dixo. Iso é exactamente o que quería dicir. Foi un alivio para discutir os acontecementos dos últimos dous días, e aínda que el ás veces finxiu ser descontento, el sempre tivo Hawke consello.
  
  
  O vello era implacable cando as súas funcións espertou ego, pero se pode ver no ego aparencia externa, que viu o seu rostro cheo de pena para ti - un cara con unha estraña simpatía para ti. Tiña un esforzo de memoria, e había un, en torno a aquelas persoas Nick tivo que admitir iso, que Hawke memoria foi mellor que o seu ego. Tamén non analizar os feitos ata a súa ego-forte cerebro, atopar o punto onde eles se encaixan. El tivo o coidado, co xuíz innata costume de ollar para a situación a partir de tres lados de unha soa vez e por dentro tamén, pero ao contrario de moitos detalles expertos, podería tomar decisións dentro dunha segunda e cumprir ih por un longo tempo, eles virou-se para fóra para ser válido.
  
  
  Camiñaron ao longo da Nieuwendijk, falando sobre a cidade, ata que chegaron a un lugar onde a primavera vento tería frustrado calquera oportunidade de escoitas telefónicas con un longo alcance do micrófono. Alí Falcón, dixo: "eu espero que eu non vou romper os seus plans para hoxe, eu non vou perder lo por moito tempo. Eu teño que deixar para Londres hoxe.
  
  
  "Eu teño unha cita con Helmy, pero ela sabe que eu vou ser tarde."
  
  
  "Ah, querida Helmy. Así que está facendo progreso. Está feliz que a nosa regras son as mesmas como Hoover é?
  
  
  "Isto pode levar un pouco máis de tempo, se eles foron seguidos. Nick contou o seu ego-relacionados encontros con Van der Laan, Van Rijn, e a muller velada no limo. El observou cada detalle, excepto para o suculento momentos con Helmy. Eles non teñen nada que ver con iso.
  
  
  "Eu estaba indo a dicir-lle sobre o Yenisei diamantes," Falcón dixo cando Nick rematou, "A NSA tivo esta intelixencia para un semana, pero nós só temos ih. Golias se move lentamente." O ego ton era amargo. "Eles están axitación sobre ti, porque hai rumores de que vostede veu aquí para mercar estes diamantes. A muller velada - se ela é unha muller, hema que creo que ela é-é unha das mulleres máis ricas do mundo. Por algunha razón obvia, ela decidiu que estes diamantes debe ser vendido a través de nah. Van der Laan van Rijn é tamén a pensar sobre iso por varios motivos. Probablemente porque o ladrón lles prometeu ih. Eles permiten que para facer un comprador."
  
  
  "Tornouse un útil cubrir," Nick comentou. "Ata que descubrir un negocio e todo o que vén de fóra." Saca-rolhas clave: que, en realidade, ten-los? É esta relacionada perdas sobre os nosos espías e Whitlock morte?
  
  
  "Quizais. Ou quizais non. Imos só dicir que Manson Stahl é un espía da canle por mor da constante fluxo de correos entre varios diamante centros. O Yenisei diamantes foron traídos para Amsterdam, porque poden ser vendidos alí, e porque o Manson espía anel está organizada a partir de aquí. Porque o ladrón de coñece-lo. Falcón apuntou para a pila de iluminado flores, como se eles estaban falando sobre iso. El colleu o seu bastón como unha espada, Nick pensamento.
  
  
  "Quizais eles foron inventados só para axudarnos con esta contra-espionaxe problema. Segundo os nosos datos, Herba Whitlock sabía Van der Lahn, pero el nunca coñeceu van Rijn, e el non sabía nada sobre o Yenisei diamantes.
  
  
  "Non houbo practicamente ningunha posibilidade de que Whitlock tiña oído falar deles. Se el sabía que, el non fixo ningunha conexión. Se el vivira un pouco máis, el podería ter feito isto.
  
  
  Falcón cutucou a calzada coa súa cana nun curto espazo de esfaquear movemento. "Sabemos que. Quizais algunha da información que temos á nosa disposición é oculto do local detectives. Este holandés defector chamou a si mesmo un alemán na Unión Soviética, baixo o nome de Hans Geyser. Pequeno, delgado, preto de cincuenta e cinco anos de idade. Pelo castaño claro, e en Siberia tiña unha loira barba.
  
  
  "Quizais os Rusos non pasar que a descrición sobre o holandés?"
  
  
  "Quizais. Quizais o feito de que cometeron o roubo de Almazov ten nada que ver co lugar onde esta Geyser foi antes de 1945, ou o detective é ocultar iso de ti, que tería sentido."
  
  
  "Eu vou manter un ollo sobre o Geyser."
  
  
  "El pode ser un fino, curto e escuro home sen unha barba. Para alguén como el, este pode ser un previsible cambio. Iso é todo o que sabemos sobre este Geyser. Diamante experto. Para nós, de que non hai certeza en todo.
  
  
  Nick penso sobre iso. "Non hai ninguén en todo o pobo ela atopou ata agora que parece un furón. Somos os únicos que me atacou.
  
  
  "Un mal organizado ataque. Dela, eu creo que a única cousa real foi o intento de tirar Helmi no aeroporto. Probablemente Van der Lahn homes. O intento de asasinato Helmi aconteceu porque ela chegou a ser consciente de que ela era un espía correo e porque penso que pode ser un axente da CIA, ou un axente do FBI.
  
  
  "Quizais agora oni cambiou a súa mente sobre a súa liquidación?"
  
  
  'Si. Incorrecta clasificación. A maldición de todos os coroa mafiosos. Sabemos que os datos que se deixou en Helmi en Nova York. É sobre Manson propiedade. Esta foi a que se mostra aquí. Este intento de asasinato fallou. Ela, a continuación, entregou unha carpeta en bo estado. Ela está comportándose normalmente. Que resultou ser un almazov comprador que eles check-out e seguro que eles tiñan unha morea de dólares para gastar en compras. Ben, poden chegar á conclusión de que non se encaixan no papel de un común Almazov comprador. Claro que non, porque está mirando para Yenisei diamantes. Pode haber sospeitas, pero non hai ningunha razón para ter medo de ti. Outro incorrecto estimación.
  
  
  Nick lembrar Helmy de nerviosismo. "Eu estou con exceso de traballo," soa como unha moi feble escusa. Helmi probablemente intentou poñer anacos de información xuntos, eu non sei, sobre a esencia.
  
  
  "Ela estaba moi nervioso no avión," dixo Nick. "Ela estaba sostendo a súa maleta como se foi encadeado para o seu pulso. Tanto ela e Van der Mundo parecía aliviado cando se entregou a maleta para Eles. Quizais eles tiñan outras razóns tamén.
  
  
  'Interesante. Non o sabemos con certeza, pero temos que asumir que o Van der Lahn non sabe que ela é descubrir o que está a suceder na Manson empresa. Eu vou deixar ese aspecto da cuestión para ti.
  
  
  Eles estaban paseando, e as luces da rúa veu. Era un típico noite de primavera en Amsterdam. Non frío, non quente, húmido, pero agradable. Con cautela, Falcón negou a varios eventos que apareceu nos medios de comunicación, pedindo Nicky opinión con sutil preguntas. Finalmente, o vello dirixido por Hendrikkade Rúa, e Nick sabía que o oficial de negocio foi de máis. "Imos ter unha cervexa, Nicolás," Falcón, dixo. "O seu éxito".
  
  
  Eles entraron no bar. Eu intento arquitectura, fermoso entorno. Era como o lugar onde Henry Hudson bebeu o seu último vaso antes de embarcar para o De reducir á Metade Maen para explorar os Nativos Americanos illa de Manhattan. Nick contou a historia antes de beber un vaso de cervexa espumoso.
  
  
  "Si", Falcón admitidos con tristeza. "Ben, eles nos chamou investigadores. Pero nunca hai que esquecer que a maioría en torno a eles querían o seu propio beneficio. Dúas palabras vai responder a maioría das preguntas sobre as persoas, e sobre as persoas como Van der Laan, Van Rijn, e que a muller velada. Se aínda non resolto este problema en si mesmo, darlles unha oportunidade.
  
  
  Nick bebían cervexa, e Stahl esperou. Ás veces Falcón mediante os micrófonos e altofalantes pode deixar tolo. El inalado o fragrancia en torno a grandes vidro. Este é Elya. Non carbonatadas de auga con alcohol e algúns outros condimentos.
  
  
  "O que son estas dúas palabras?" Nick, preguntou.
  
  
  Falcón drenado súa cunca lentamente, a continuación, definir ego para abaixo na fronte del con un suspiro. A continuación, levantou o seu bastón.
  
  
  'Quen vai gañar? el murmurou.
  
  
  De novo, Nick pediu desculpas así que relaxado na súa Vauxhall coche. Helmy foi un bo condutor. Había só unhas poucas mulleres en torno a quen el podería sentir-se no coche indiferente, non se preocupou cando eles estaban a condución. Pero Helmi andaba con confianza. "Os negocios, querida. É como unha enfermidade. Como preto de Cinco Moscas para compensar a miña atraso?
  
  
  "Cinco Moscas?" ela deu unha risada baixa. "Vostede ler moito sobre Europa por us $ 5 por día. É para os turistas."
  
  
  "A continuación, atopar outro lugar. Me sorprende.'
  
  
  'Ben.'
  
  
  Ela estaba feliz que tiña preguntou ela. Eles levaron na" Zwarte Schaep", á luz de velas, no terceiro andar dun pintoresco do século xvii edificio. A reixa foi envolto en torno a unha afección bule; potas de cobre decorado a queimada paredes. En calquera momento, que sería de esperar para ver Rembrandt pasear con un longo tubo e a súa man acariciar a súa moza é gordo burro. A bebida era perfecto, eda a atmosfera fantástica un gran recordatorio de que o tempo non debe ser desperdiçada.
  
  
  Máis de café e coñac, Nick dixo: "Grazas así moito para me traer aquí. Contra este pano de fondo, que me recordou que nacemento e morte son importantes eventos, e todo o que pasa entre eles, é un xogo.
  
  
  "Si, este lugar parece atemporal." Ela gañou a man de ego. "Bo para estar con vostede, Norman. Eu me sinto seguro, mesmo despois de todo o que pasou.
  
  
  Dela foi o auxe da miña vida. A miña familia era bo e quente no seu propio camiño, pero nunca me sentín moi preto deles. Quizais é por iso que eu me sentín tan quente sobre Holanda e Manson e Phil ..."
  
  
  De súpeto, ela deixou de falar, e Nick penso que ela estaba indo a chorar. É bo se empurra esta muller nunha determinada dirección, pero teña coidado cando chegar ao cruce e garfos. Ela é un viciado de xogos de azar. El engurrou o cello. Vostede tiña que recoñecer que algúns dos xogos de azar en torno a aquí foi bo. El acariciou a súa brillante cravos. "Teñen que verificar os detalles destes diamantes?"
  
  
  Ela dixo a eles sobre o Transvaal Cullinane. Phil dixo hai diamantes que eles chaman Yenisei Cullinanes. Eles van probablemente ser acondicionados para venda.
  
  
  'Realmente. Pode descubrir máis sobre el. A historia conta que eles foron roubados na Unión Soviética, e desapareceu en Amsterdam.
  
  
  "É certo que está realmente a buscar ih?"
  
  
  Nick suspirou. Era a súa forma de explicar todos os misterios que rodean Norman Rúa.
  
  
  "Non, querida, eu non creo que eu estou interesado en vender bens roubados. Pero eu quero saber cando ih ofrecer.
  
  
  Os doces ollos azuis foron diminuíndo con un toque de medo e incerteza.
  
  
  "Vostede está confuso en min, Norman. Un minuto eu creo que vostede é un empresario, intelixente, dependendo das circunstancias, entón eu me pregunta se podería ser un inspector de seguros, ou quizais Hema Ono de Interpol. Se non, querida, me diga a verdade.
  
  
  "Honesta, e realmente, miña querida neta.' Ela era unha feble investigador.
  
  
  Ela debería ter só preguntou-lle se el traballou por algún segredo servizo.
  
  
  "Será que eles tamén aprender algo novo sobre as persoas que atacaron vostede no seu cuarto?"
  
  
  'Non'.
  
  
  Ela pensou en Paul Meyer. El foi un asustado persoa. Por que non Phil ten nada en común con alguén que lle gusta? Trazos de medo esvarou para abaixo súas costas e establecéronse en algún lugar entre as omoplatas. É Meyer traballo para gawker en Schiphol? Un intento de pechar? Quizais no Phil ordes? Ah, non. Non Phil. Non o Manson . Pero que sobre aqueles micro gravacións de Kelly? Se ela non tiña descuberto ih, ela podería só preguntou Phil, pero agora o seu pequeno mundo, o que ela tiña se tornado tan ligado a, estaba tremendo para o núcleo. E ela non sabe a onde ir.
  
  
  "Eu nunca pensei sobre como moitos criminais Amsterdam ten, Norman. Pero eu vou ser feliz cando eu recibín de volta a Nova York, aínda que eu estou con medo de andar na rúa preto do meu apartamento na noite. Tivemos tres ataques en menos de dous bloques.
  
  
  El sentiu o seu malestar e emu sentía pena por ela. O grao de status quo é máis difícil para as mulleres para crear egos que para os homes. Acalentar-lo como o seu tesouro, ela aconchegou-se para el. Ela ancorado a ela áncoras para el, como unha criatura de mar tateando hesitantes sobre un arrecife de coral, cando o vento sopra. Cando ela preguntou: é verdade? ela ten visco en mente: non traizoar a min tamén? Nick sabía que se ih a relación de traxectoria. Por suposto, podería ter utilizado o suficiente influencia nalgún punto para chegar a ela para ir do xeito que quería. El quere o poder, ou algún po-ee áncoras, para ser trasladado de Van der Lahn e "Manson" para el. Ela vai dúbida-los e, a continuación, pedir o ego -
  
  
  "Querida, pode realmente confiar Phil para facer algo que vai arruinar-me se el fraude en min?" e despois esperar para o ego para responder.
  
  
  Nick levou de volta. Eles estaban dirixíndose cara a abaixo o Stadhouderskade, e ela estaba sentada ao lado del. "Eu me sinto envexa hoxe", dixo Nick.
  
  
  'Por que?"
  
  
  "Eu estiven a pensar sobre o que e Phil. Sei que o ego admira-lo, e eu xa vin que mirar para ti dunha certa maneira. É un bo sofá grande que el ten na súa oficina.
  
  
  Eu estaba empezando a ver as cousas. Mesmo se non quere - gran xefe e o como.
  
  
  Ela esfregar súa perna no interior do seu xeonllo, e el quedou marabillado a calor podería producir sobre el. 'Isto non é así. Nós nunca tivo relacións sexuais non-non na oficina. Como eu xa lle dixen, foi só algunhas veces cando saímos de alí. Non está tan brega como para ir tolo sobre iso?
  
  
  'Non. Pero é bonito o suficiente para seducir mesmo unha estatua de bronce.
  
  
  Querida, se iso é o que quere, nós non debe enganar a outro co outro.
  
  
  El puxo o brazo ao redor ee brazo. "Non é tal, supostamente mala idea. Eu teño unha sensación moi quente para vostede, Helmy. Desde o momento en que se coñeceron. E despois diso, a noite pasada, el era tan sorprendente. Este é realista, moi fortes emocións. É como se fixo unha parte de min.
  
  
  "Votar como me sinto, Norman," ela murmurou. "Eu xeralmente non me importa se eu estou saíndo unha cara ou non. Cando me chamou para dicirme que estaba indo a ser tarde, eu me sentín baleiro dentro. Eu tentou ler, pero eu non podo le-lo. Tiña que pasar. Ela tiña que facer algo. Vostede sabe o que eu fixen? Ela lavou-se unha morea de pratos.
  
  
  Vostede sería moi sorprendido se me viu, entón. Vestido para a tarde, con un gran mandil e luvas de goma. Co fin de non pensar. Temendo que non podería vir en todo.
  
  
  "Eu creo que eu entendo que," el sufocado un bocejo. "É hora de ir para a cama...
  
  
  Cando ela estaba no baño e virou sobre a auga, el fixo unha rápida chamadas de teléfono. Unha voz feminina con un moi lixeiro acento respondeu. "Ola Mata," el dixo. "Eu non podo falar por moito tempo. Hai algúns outros detalles de Salame pinturas que o seu hotel quere discutir con vostede. Eu debería enviar os meus saúdos para ti a partir de Hans Noorderbos. Vai estar na casa ás nove e media mañá pola mañá?"
  
  
  El escoitou un xemido abafado. Houbo silencio. Entón si.'
  
  
  "Que me pode axudar un pouco durante o día? Eu ten que unha guía. Que vai ser rendible.
  
  
  'Si. El admiraba a súa resposta rápida e a súa brevidade. O baño de auga foi desactivado. El dixo: "Todo ben, John. Adeus.'
  
  
  Helmi saíu do cuarto de baño con as súas roupas no seu brazo. Ela apagou o ih ordenadamente sobre unha cadeira. "Vostede quere algo para beber, antes de ir para a cama?"
  
  
  'Gran idea.'
  
  
  Nick realizou a súa respiración. Foi cada vez que el viu que fermoso corpo. Na luz suave, ela brillaba como un modelo. Ee pel non era tan escuro como ego, nen non teñen calquera roupa. Ela entregou En vidro e sorriu un sorriso que foi sempre novo, tímido, quente.
  
  
  El a bicou.
  
  
  Ela camiña lentamente para a cama e lugares o vaso sobre a mesa de cabeceira. Nick mirou para a súa aprobación. Ela sentou-se nas follas brancas e tirou de xeonllos ata o queixo. "Norman, temos que ser coidadoso. Eu sei o que é intelixente e sabe moito sobre os diamantes, pero sempre hai unha oportunidade de que vai obter o mal. Unha forma intelixente para poñer unha pequena, a fin de que pode consultar antes de decidir sobre algo maior.
  
  
  Nick banca preme na cama a carón dela. "Está ben, querida. A súa sam xa tiña pensado que o hotel ía facelo deste xeito. Ela está empezando a me axudar, el pensou. Ela advertiu estado ego vs Van der Lahn e "Manson", eu non digo isto detallado. Ela bicou ego lóbulo da orella, como unha noiva invitando unha parella recén casado para gozar da súa vida amorosa habilidades. El respirou fondo e mirou para a noite. Non sería unha mala idea para facer estas cortinas, el pensou.
  
  
  El acariciou o seu ouro louro pechaduras. Ela sorriu e dixo, " non é bo?"
  
  
  'Incrible.'
  
  
  "Quero dicir, para estar aquí en silencio durante toda a noite e non executar en calquera lugar. Nós imos ter todo este tempo para nós mesmos.
  
  
  "E vostede sabe como usalo."
  
  
  O seu sorriso era sedutor. "Non máis que ti. Quero dicir, se non estivese aquí, sería diferente. Pero o tempo non é así, non importa. Esta é unha invención humana. Tempo só importa se sabe como para encher o ego. El bateu o suavemente. Ela é un verdadeiro filósofo, el pensou. El deixou os seus beizos desprazar sobre o seu corpo. "Eu vou dar-lle algo esta vez, que vai ser bo para lembrar, querida", el resmungou.
  
  
  A acariñar o seu pescozo cos dedos, ela dixo, " eu vou axudar."
  
  
  
  
  Capítulo 5
  
  
  
  
  O negro asinar o apartamento aniversario ler Paula Eduard Meyer. Se Helmy, Van der Mundo, ou alguén que sabía Meyer renda e ego gustos pagou unha visita, eles ían ser sorprendido. Van der Lahn sequera comezar a investigar iso.
  
  
  - Apartamento no terceiro andar dun dos casas antigas con vistas a Naarderweg. Sólido, edificio antigo, con un puramente holandés meticuloso servizo. Moitos anos atrás, un dos materiais de construción concesionario con tres fillos puido alugar unha unidade pequeno apartamento.
  
  
  El derrubou os muros e fundiu a dúas suites. Mesmo con boas relacións, todos os permisos levaría polo menos, sete meses, en Holanda todas estas operacións pasar a través de varias canles que se asemellan piscinas de lama na que se afogar. Pero despois de que eu rematar, esta casa tiña, polo menos, oito cuartos e un visco longo terraza. Hai tres anos, vendeu a súa última madeira curro, xunto co seu outras explotacións, e foi para a África do Sur. O home que apareceu para aluga-lo, e pagar por el en diñeiro foi Pavel Eduard Meyer. El foi un silencio inquilino e, gradualmente, converteuse en un empresario que recibiu moitos visitantes. As visitas non significa que as mulleres, neste caso, aínda que agora un foi descendendo as escaleiras en torno a eles. Pero todos os clientes eran xente decente, como Meyer. Especialmente agora que era un próspero home.
  
  
  Meyer prosperidade foi debido á xente que veu a visita-lo, en particular, con Nicholas Goda. de Groot, que deixou hai cinco anos despois pedir-lle para ollar despois de que unha fermosa e gran apartamento, e, a continuación, inmediatamente desapareceu para facelo. Recentemente, Paul entendeu que De Groot foi un diamante experto para os Rusos. Iso era todo De Groot podería dicir a eles sobre iso. Pero foi o suficiente. Cando De Groot, de súpeto, apareceu en este gran apartamento, el sabía "Vostede roubou ben," era todo o que tiña que dicir.
  
  
  "Eu teño ih. E vai ter a súa cota. Manter Van der Lahn na escuridade e non dicir nada.
  
  
  De Groot contacto Van der Laan e outras partes interesadas a través da demanda de correo. O Yenisei diamantes foron escondido en algún lugar nun discreto paquete De Groot equipaxe. Tres veces Paul intentou chegar a eles, pero el non estaba moi decepcionado cando el non podía atopar ih. É sempre mellor ter alguén tentar abrir unha bolsa de explosivos - en vez de comezar a súa cota de eles con seguridade.
  
  
  Sobre esta fermosa mañá, De Groot foi beber café e comer un gran almorzo. El apreciado a vista da terraza, como el visto o trouxo por Harry Hasebrook. enderezo de correo electrónico. Hai moito tempo atrás, cando o seu nome foi Hans, Geyser, De Groot foi un curto período de louro home. Agora, como Falcón tiña difícil de adiviñar, el foi curto e escuro. Ganz Geyser era un home metódico. A camuflaxe foi bo, dereita para abaixo para o ton de pel e escuro nail polaco. Ao contrario de moitas persoas pequenas, De Groot non estaba con présa e non quedar fóra. El camiñou lentamente a través da vida, unha desinteressante e discreto home que probablemente tiña preocupacións sobre a ser recoñecido. El escolleu un discreto papel e domina-lo moi ben.
  
  
  Harry Hasebrook era da mesma idade como De Groot. Preto de cincuenta anos, e sobre a mesma altura e construír. El, tamén, foi mecenas do Führer que prometeu Alemaña tanto no seu tempo. Ou porque En precisaba dun pai, ou porque el quería que os seus soños cumpridos. De Groot agora tamén sabía que estaba mal no momento. El non reposición tantos fondos que usou, e, a continuación, a completa falta de calquera éxito no longo prazo. Hasebroek era como un tolo, e el era absolutamente leais-a De Groot.
  
  
  Cando De Groot dixen a eles sobre a Yenisei diamantes, Hazebrook sorriu e dixo: "eu sabía que ía suceder algún día. Será que vai ser un gran jackpot?
  
  
  "Si, el vai ser un monte de cartos. Que é suficiente para todo o mundo en torno a nós ."
  
  
  Hazebrook era a única persoa no mundo De Groot podería ter calquera sentimentos por outros que a si mesmo.
  
  
  El examinou as letras con coidado. "Harry, os peixes están mordendo. Van Rijn quere unha reunión o venres. Van der Laan, sábado.
  
  
  "Na súa casa?"
  
  
  'De provincias.
  
  
  "É perigoso.'
  
  
  'Si. Pero é necesario.
  
  
  "Como é que imos chegar alí?"
  
  
  "Nós imos ter que estar alí. Pero coidado e armados. Paul van proporcionar información sobre a Van der Mundo. Philip ás veces usa eu no canto de min. A continuación, el pasa a información para min. Ambos sorriu. Pero con van Rijn, pode ser un caso diferente. Que pensas de nen?'
  
  
  "Eu estaba sorprendido cando el se ofreceu para mercar ih de min."
  
  
  "Moi ben, Harry... Pero aínda así ..."
  
  
  De Groot derramou-se unha cunca de café. Ego rostro estaba pensativo. "Tres competidores, que está mal - eles van interferir uns cos outros," Hazebrook dixo.
  
  
  "Por suposto. Eles son os maiores coñecedores da almazov no mundo. Pero por que non mostran máis interese? "Moi perigoso", dixeron eles. Vostede ten que unha sólida comprador para vender o emu. Como o seu propio almazov concesionario. Pero aínda-eles vender grandes cantidades de roubo almazovs todo o mundo. Eles precisan de materias primas.
  
  
  "Temos que ser coidadoso."
  
  
  "Por suposto, Harry. Tes calquera falso diamantes?
  
  
  "Almacenado en un lugar secreto. O coche tamén é bloqueado.
  
  
  "As armas tamén son alí?"
  
  
  'Si'.
  
  
  "Veña a min en unha horas. A continuación, imos ir alí. Dous vellos visita crocodilos.
  
  
  "Necesitamos lentes escuros para camuflaxe," Hazebrook dixo en serio.
  
  
  De Groot riu. Harry foi estúpido, en comparación. Foi unha longa tempo atrás, cando el saíu para a Alemaña... Pero Harry el podía confiar, un fiable soldado de quen non debe esperar moito. Harry nunca lle preguntou sobre esta especiais de emprego De Groot estaba a facer con Van der Mundo, pero non había ningún punto en contar-lle sobre os servizos de correo de Moscova, ou calquera outra persoa. De Groot foi implicados no comercio, como Van der Mundo chamado o transporte de información en ihc. Este persistiu unha morea de lucro, ás veces menos, pero, en definitiva, foi un bo retorno. Agora era demasiado arriscado se mantivo facendo iso por moito tempo.
  
  
  Foi doado por Van der Lahn para atopar outro mensaxeiro? Se tivese abertamente estou de acordo con iso, os Rusos poden ter obtido unha conurent para el. Pero o que era importante para el foi De Groot.
  
  
  El tiña se librar destas Yenisei almazovs mentres que os crocodilos loitaron entre si para eles. De Groot difícil, fina, de cor beizos axustado. Deixar estes animais tratar uns cos outros.
  
  
  Despois de Helmy esquerda, feliz e contento, coma se estar con Nick tomara a súa mente fóra das súas preocupacións, Nick estaba preparado para unha viaxe para o país. El preparou-se coidadosamente, probando o seu ego equipos especiais.
  
  
  El rapidamente montar a arma en torno as pezas da máquina de escribir que non podía tipo. El reagrupar a máquina de escribir, a continuación, colocar-lo de volta na súa maleta. MACHADO xenio de características especiais-Stewart estaba orgulloso de esta invención. Nick estaba un pouco preocupado que Alenka sería necesario equipaxe extra en viaxes. Despois de montar a arma, el precisaba. Nick examinados os tres barras de chocolate e o pente, que eran feitos de reparto de plástico. Eles tiñan tapas, que estaba en medicina botellas, completo con receitas... Ego equipaxe tamén contiña unha excepcionalmente gran número de ballpoint plumas, divididos en grupos de seis de diferentes cores... Algúns torno a eles foron picric ácido detonadores, con un ignición tempo de dez minutos. Os outros foron explosivos e os azuis foron fraga granada. Cando el estaba listo para deixar - deixando só algunhas cousas no seu cuarto-el chamou van Rijn e Van der Lahn para confirmar compromisos con eles. A continuación, el chamou Helmi, e sentiu a súa decepción cando el dixo: "Querida, eu non vou ser capaz de ver vostede hoxe. Vai Van der Lahn para a fin de semana?
  
  
  "Eu estiven esperando por ti para dicir iso. Pero eu sempre benvidos ..."
  
  
  "Eu probablemente vou ser moi ocupado por un tempo. Pero imos atopar de novo o sábado.
  
  
  'Bo. Ela falou lentamente e estaba preocupado. El sabía que estaba a pensar onde ía ser, e o que ía facer, adiviñando e preocupante. Por un momento, emu me sentín triste por ela...
  
  
  Ela voluntariamente se xuntou o xogo, e ela sabía que o seu duro regras.
  
  
  Nun alugado Peugeot coche, el atopou o enderezo dunha guía usando un mapa detallado de Amsterdam e da área circundante. El comprou un buque de flores da cesta de flores, marabilloso-se de novo na holandés paisaxe, e foi para casa.
  
  
  Mata abriu a porta, así como el tocou o timbre. "A miña querida," dixo ela, e eles case esmagado as flores entre a súa suculenta corpo e ego. O bico e acariciar tomou un longo tempo, pero, ao final, ela entregou as flores para o vaso e enxugar os ollos. "Ben, nós finalmente atopar de novo", dixo Nick. "Vostede non ten a chorar."
  
  
  "Foi así por moito tempo. Ela estaba tan solitario. Vostede me lembra de Iacarta.
  
  
  "Con pracer, ela, eu espero?"
  
  
  "Por suposto. Eu sei que fixen o que deberían facer.
  
  
  "Ben feito=) só para a mesma tarefa. O meu nome é Norman Kent. O home que estaba aquí antes de min, foi Herbert Whitlock. Nunca oín falar de nen?
  
  
  Mata camiñou lentamente cara a súa pequena casa bar. "El bebeu moito aquí, pero agora eu me sinto como se eu ter-lo tamén. Café con Vieux?
  
  
  "Que é iso?"
  
  
  "Un certo neerlandés coñac.
  
  
  "Ben, eu adoro ter a súa."
  
  
  Ela trouxo-lle unha bebida e sentou ao lado del no de ancho, florido sofá. "Ben, Norman Kent. Dela, de ningún xeito conectado que con Herbert Whitlock, aínda que ela está empezando a entender por que el foi para moitos postos de traballo e non tanto de negocios. Eu podería ter difícil de adiviñar.
  
  
  'Quizais non. Que veñen en todas as formas e tamaños. Ollo ..."
  
  
  El interrompeu, cun curto, profunda rir. El fixo ... Ollar. El levou o mapa do seu peto e apuntou para a área en torno Volkel. "Vostede sabe destas áreas?"
  
  
  'Si. Agarde un segundo. Eu teño un mapa topográfico.
  
  
  Ela foi para o outro cuarto e Nick explorou o apartamento. Catro cuartos espazos. Moi caro. Pero Mata levantouse ben nos seus pés ou, para usar unha broma de mal gusto, unha cama na súa volta. En Indonesia, Mata era un axente secreto ata que foi expulsado do país. Este foi un acordo, se non, eles podería ter sido moito máis rigorosas.
  
  
  Mata volveu e despregou o mapa en fronte del. 'Este é o Volkel provincia.
  
  
  "Eu teño un enderezo. Pertence á casa de campo de Pieter-Jan van Rijn. Podes atopar o ego?
  
  
  Eles ollaron para o liñas complexas e incubación patróns.
  
  
  "Debe haber un ego feudo aquí. Moitos dos campos e bosques. Neste país, son moi raros e moi caro.
  
  
  "Eu quero que ser capaz de estar comigo para o día. Se, iso é posible?
  
  
  Ela virou-se para el. Ela estaba usando un simple vestido que vagamente se asemellaba a un festival oriental de embrulho. Foi Irene de corpo enteiro e mostrou as curvas dos seus seos. Mata era pequeno e escuro, o exacto oposto de Helmi. O seu riso foi rápida. Ela tiña un sentido do humor. En algunhas formas, ela era máis intelixente do que Helmy. Ela fora a través de moito máis, e foi a través moito máis difíciles tempos que foron, que ela estaba agora. Non tiña ningún sentimento duro ee vida. Foi bo como era - pero divertido. Os seus ollos escuros mirou de volta para el, e os seus beizos vermellos contraeu en atraccións. Ela teño as dúas mans nos seus lados. "Eu sabía que viría de volta, querida. Que realiza-lo de volta para tan longo?
  
  
  Entón, en dúas reunións posteriores e algúns quente abrazos todo o bo e vello días, eles foron aínda. Levou Nah non máis de catro minutos para se preparar para a viaxe. El preguntou se ela, tamén, aínda desapareceu a través da parede traseira tan axiña cando a persoa errada apareceu na súa porta da fronte.
  
  
  Como eles estaban saíndo, Nick, dixo: "eu creo que é preto de cincuenta quilómetros polos números. Vostede sabe o camiño?"
  
  
  'Si. Estamos volvendo a Bosch Día. Despois diso, eu podo preguntar a ela direccións na comisaría de policía ou na oficina de correos. Aínda está do lado da xustiza, non é? Ela enrolado seu quente beizos nun provocando liña. "Eu amo ti, Nick. Ela-bo ver vostede de novo. Pero imos, imos atopar un pouco de café para pedir direccións."
  
  
  Nick mirou para outro lado, tamén. Esta nena tiña un hábito con eles de ser un furón, como el recoñeceu, para facelo con rabia. El escondeu o seu pracer, e dixo: "Van Rijn é un respectado cidadán. Debemos ser como puro invitados. Probe de novo máis tarde por correo electrónico. Eu teño unha cita con el esta noite. Pero eu quero explorar este lugar completamente. O que sabe sobre nen?'
  
  
  "Non moito. Eu xa traballou no departamento de publicidade de ego empresas e coñecín dúas ou tres veces en partes."
  
  
  "Non sabe, ego?"
  
  
  '¿Que quere dicir?'
  
  
  "Ben, eu coñecín e viu o ego. Vostede sabe, eu, persoal?
  
  
  'Non. Eu lle dixen que. Polo menos, ela non toca-lo, se é iso que quere dicir."
  
  
  Nick sorriu.
  
  
  "Pero," Mata continuou, " con todas as grandes empresas de venda polo miúdo, pode rapidamente obter a sensación de que a Amsterdam é nada máis que unha aldea. Unha gran aldea, pero unha aldea. Todas estas persoas ...
  
  
  "Como Van Rijn?"
  
  
  Non, non, eu penso por un momento. Non el. Pero Amsterdam é tan pequena. El é unha gran persoa en o correo-e de negocios. Unha boa relación. Quero dicir, se tiña nada que ver con un criminal piscina ao aire libre como eles, a xente... como eles que sabiamos en Iacarta - eu creo que ela tería coñecido sobre iso ."
  
  
  Noutras palabras, non fai espionaxe.
  
  
  Non. Eu non creo que é máis xusto que calquera outro especulador, pero - como vostede colocar-lo? "ego mans están limpas."
  
  
  'Bo. Que tal Van der Laan e Manson?
  
  
  'Ah. Eu non a coñezo. Eu oín sobre iso. El realmente fai sombra cousas."
  
  
  Eles dirixíronse para un tempo sen dicir nada. "E ti, Sete," Nick preguntou, " como son as súas accións escuras?"
  
  
  Ela non respondeu. El mirou para nah. A súa forte Eurasian perfil se destacou contra o pastos verdes.
  
  
  "Está máis fermosa que nunca, Mata," el dixo. "Como van as cousas coas finanzas e lixo?"
  
  
  Caro... É por iso que vostede me deixou en Singapur? Porque eu son moi?
  
  
  "Ese é o prezo que eu tiña que pagar por iso. Vostede sabe o meu traballo. Podo leva-la de volta para a Amsterdam?"
  
  
  Ela suspirou. Non, querido, o seu-é bo ver vostede de novo. A non ser que eu non podo rir tanto como imos facer agora, por unhas horas. Eu estou a traballar sobre el. Eles me coñecen toda Europa. Eles me coñecen moi ben. Eu estou ben.'
  
  
  "Gran software para este apartamento."
  
  
  "Que me custa unha fortuna. Pero eu teño algo decente. Amor? Nada de especial. Bos amigos, boa xente. Eu non podo tomar esta máis." Ela inclinouse contra el e engadiu suavemente, " Eles teñen unha doninha con eles, como eu sei que ..."
  
  
  Nick abrazou ela, sentindo un pouco estraño.
  
  
  Logo un delicioso xantar nunha pequena taberna no lado da estrada para o Día, Bosch, Mata apuntou antes. "Voz e discos lado da estrada do mapa. Se non hai outras máis pequenas estradas, debemos aproveitar esta estrada para chegar a Van Rijn inmobiliario. Ten que vir a partir dunha antiga familia para ter tantas hectáreas de terra en Holanda ."
  
  
  "O muro alto ao redor da arame farpas levou para fóra do ben conservados de bosque e formou un ángulo dereito para realizar en paralelo á estrada. "Quizais sexa os límites da propiedade ego," dixo Nick.
  
  
  'Si. Quizais.'
  
  
  A estrada foi só grande o suficiente para dous coches para pasar mimmo outra outros, pero foi ampliado en algún lugar. As árbores mirou ben coidada. Alí non eran visibles ramas no chan, non hai vestixios de detritos, e mesmo a herba parecía ben preparado. Alén da porta, unha estrada de terra abriu de todo o bosque, lixeiramente curvo e correu paralelo á estrada, e, a continuación, desapareceu de novo detrás das árbores. Nick estacionou o seu coche nun dos lugares ao redor da cidade. "Era como un pasto. Van Rijn dixo que tiña cabalos." Nick, dixo.
  
  
  "Non hai ningunha catraca aquí. Pasamos un, pero nen foi un gran castelo. Imos ver o que pasa despois?
  
  
  'En un minuto. Eu podo ter un mapa, por favor?
  
  
  El examinou o mapa topográfico. 'Realmente. Aquí é marcado como unha estrada de terra. El é camiñando cara o camiño do outro lado do bosque."
  
  
  El dirixiu lentamente.
  
  
  "Por que non só dirixir a través da entrada principal agora? Con todo, lembro que non sería capaz de facelo ben en Iacarta calquera."
  
  
  "Si, Mata, miña querida. Non pode se librar de seus hábitos tan axiña. Mire, a voz... El viu débiles roda pistas na herba. El seguiu-los e uns segundos máis tarde aparcado o coche, parcialmente oculto dende a estrada. Nos Estados Unidos, foi chamado Lavers Pista, pero non había preto. "Eu estou indo para dar un ollo. Eu sempre quere saber algo sobre este lugar antes de vir aquí."
  
  
  Ela levantou a cara para o seu. En realidade, ela é aínda máis fermosa do que Helmy no seu propio camiño, el pensou. El a bicou por un longo tempo e lle deu as chaves. "Manter ih para si mesmo."
  
  
  "E se non volver?"
  
  
  "Entón, se ir a casa e dicir Gans Norderbos toda a historia. Pero eu vou estar de volta."
  
  
  Como el subiu no tellado do coche, el pensou: "eu sempre o fixo ata agora coñécense. Pero un día, iso non vai ocorrer. Mata é tan práctico. Con un choque que sacudiu o coche na súa springs, el saltou por riba da cerca. Por outra banda, el caeu de novo, rolou e caeu nos seus pés de novo. Alí, el se virou para a Alfombra, sorriu, curvouse brevemente,e desapareceu entre as árbores.
  
  
  Un suave raia de sol dourado caeu entre as árbores e permaneceu no seu rostro. Bañaba no nen e fumaba un cigarro, pensar e lembrar. En Iacarta, ela non seguir Norman Rúa. De volta, a continuación, el era coñecido por un nome diferente. Pero el aínda é o mesmo poderoso, encanto, inabalável home que asombrado o misterioso Xudas. Ela non estaba alí cando el quería que o Q-barco, a sede de Xudas e Heinrich Muller. Cando el finalmente atopou o xunco Chinés, había outro Indonesio rapaza con el. Mata suspirou.
  
  
  Cada nena en Indonesia foi fermosa. Eles estaban case tan encanto como ela foi, e quizais aínda máis encanto, pero iso era todo ih tiñan en común. Había unha enorme diferenza entre eles. Mata sabía o que un home quería entre o solpor e o amencer, a rapaza tiña acaba de chegar a esta reunión. Non sorprendente, a miña nena ego foi respectado. Norman Kent era o home perfecto para dar vida a calquera rapaza.
  
  
  Mata estudou o bosque onde Norman desaparecera. Ela intentou recordar o que sabía sobre este Peter Jan van Rijn. É fluído e sangue do ego. Gran relación. Lealdade. Ela estaba lembrando. Pode dar a uem información incorrecta? Quizais ela non era coñecedor o suficiente, Van Rijn realmente non sei sl. Ela non tiña notado nada como iso antes.
  
  
  Ela foi para fóra a través da coches, xogou fóra o seu cigarro, e expulsado do seu amarelo zapatos de coiro. Ee saltando de tellado do Peugeot máis de cerca pode non ser tan lonxe como Nick ir, pero el foi máis graciosa. Ela descendeu de forma suave. Ela puxo a súa botas de volta e comezou a camiñar cara as árbores.
  
  
  Nick seguiu o camiño para varios centos de metros. El camiñou a través do curto, groso herba a carón dela para que el non ía saír de calquera pegadas. El veu para unha curva longa, onde o camiño cortar a través do bosque. Nick decidiu non seguir o camiño aberto e foi a través do bosque paralelo para Ei.
  
  
  A banda atravesou o fluxo sobre unha madeira aldea ponte que parecía que estaba a ser fregada con aceite de linhaça cada semana. A árbore brillaba. O fluxo de bancos mirou como ben coidada como as árbores do bosque en si, e o profundo fluxo parecía para garantir unha boa viaxe de pesca. El alcanzou un outeiro onde todas as árbores fora cortada, polo que non foi unha boa vista da área circundante.
  
  
  O panorama foi incrible. El realmente parecía unha tarxeta co texto: "holandés Paisaxe". O bosque estirado por preto de un quilómetro, e mesmo as copas das árbores ao redor parecía cortada. Detrás deles foron puro manchas de terra arável. Nick estudou ih a través de un par de pequenas prismáticos. Os campos foron unha curiosa colección de campos de millo, flores e hortalizas. En un, un home estaba a traballar sobre un tractor amarelo, e no outro, dúas mulleres foron curvándose para facer algo co chan. Ademais destes campos foi unha fermosa casa grande con varios anexos e longas filas de invernadoiros que shimmered no sol.
  
  
  De súpeto, Nick baixou o prismáticos e cheiro o aire. Alguén estaba fumando un puro. El rapidamente baixou o outeiro e escondeuse nos círculos de árbores. Do outro lado do outeiro, el viu un Daf 44 Confort coche estacionado entre os arbustos. Roda pistas indicar que ela estaba zigzag a través do bosque.
  
  
  Estudou o chan. Sobre este chan acarpetado, era imposible para nós para seguir calquera pasos. Pero, como el camiñou a través do bosque, o cheiro quedou máis forte. El viu un home coa súa costas, estudar a paisaxe a través de prismáticos. Cun movemento do seu ombreiro, el soltou Wilhelmina na súa funda e tose. O home virou-se rapidamente, e Nick, dixo, " Ola."
  
  
  Nick sorriu contento. El pensou Hawke palabras: "Mira por un escuro, home barbudo no seu mediados dos anos cincuenta." Gran! Nicolaas E. de Groot sorriu no reumatismo e asentiu cariñosamente. 'Ola alí. É unha fermosa vista."
  
  
  O sorriso e aceno amigable só foron evidentes. Pero Nick non estaba enganado. Este home é tan duro como aceiro, el pensou. - 'Incrible. É a primeira vez que eu xa vin iso. Vostede parece saber o camiño." El balance a cabeza cara oculta Dafa.
  
  
  Eu estiven aquí antes, aínda que eu sempre andou. Pero non é a Moscova porta." Un estándar de bloqueo. De Groot deu de ombreiros.
  
  
  "Entón, eu supoña que estamos ambos os intrusos?"
  
  
  Imos só dicir: scouts. Vostede sabe o que esta casa é?
  
  
  "Peter-Jan van Rijn".
  
  
  'Exactly.De Groot examinou con coidado. "Eu vender diamantes, o Sr Kent, e eu oín na cidade que se estaban a mercar h."
  
  
  "Quizais por iso estamos a asistir Van Rijn casa. Si, e quizais vai vendelo, ou quizais eu vou compra-lo ."
  
  
  "Ben marcado, o Sr Kent. E xa que estamos reunión agora, nós pode non precisa de un intermediario máis ."
  
  
  Nick penso rapidamente. Que o vello sabía que de inmediato. El balance a cabeza lentamente. "Eu non son un diamante experto, o Sr De Groot. Eu non estou seguro se iso vai ser bo para min, a longo prazo, se eu virar o Sr Van Rijn contra min."
  
  
  De Groot escorregou o binóculo en caso de coiro pendurada sobre o seu ombreiro. Nick asistir os movementos do Ego mans coidadosamente. "Eu non entender a nosa palabras en torno a este. Din que os Americanos están moi intelixente no correo de negocios. Vostede entende o quão alto Van Rijn comisión está nesta operación?
  
  
  'Moito diñeiro. Pero para min, que podería ser unha garantía ."
  
  
  "Entón, se está tan preocupado con este elemento, quizais poidamos atender máis tarde. Coa súa experto - se o emu pode ser de confianza.
  
  
  "Van Rijn é un experto. Eu estou moi feliz con iso ." O pequeno home camiñou rapidamente cara atrás e cara adiante, movendo-se como se fose vestindo pantalóns e botas de combate en vez de o formal traxe gris.
  
  
  El balance a cabeza. "Eu non creo que entender as súas vantaxes desta nova situación."
  
  
  'Bo. Pero vostede me pode mostrar estes Yenisei diamantes?
  
  
  "Quizais. Eles están preto.
  
  
  'No coche?'
  
  
  "Por suposto.'
  
  
  Nick duros. O pequeno home estaba confiado. Nun momento da enfermidade, el tirou Wilhelmina fóra. De Groot mirou casualmente ao longo pantalla azul. O único que cambiou na nen é que o seu ego-confiado, afiado ollos arregalados. "Está claro que hai alguén no bosque para coidar do seu coche, "dixo Nick.
  
  
  E non hai saídas, por favor. Probablemente sabe o que é un gawker pode facer con unha arma como iso."
  
  
  De Groot non mover un músculo, excepto os seus beizos. "Eu estou moi familiarizado co Luger, o Sr Kent. Pero eu espero que estea moi familiarizado cos grandes galego Webley pistola. "Agora, é destinado na súa volta e o público está en boas mans ."
  
  
  "Diga a eles para saír e unirse a ti."
  
  
  'Oh non. Pode matar a min, se quere. Todos nós imos ter que morrer algún día. Entón, se quere morrer comigo, pode matar a min agora." De Groot levantou a súa voz. "Imos lamber, Harry, e tentar bate-lo. Se incendios, matar o ego inmediatamente. A continuación, tomar os diamantes e venda-los para IHC. Auf Wiedersehen ".
  
  
  "Vostede blefar?" Nick pediu calma.
  
  
  "Dicir algo, Harry."
  
  
  Só detrás Nick veu unha che de voz: "eu vai levar a cabo a orde. Exactamente. E está tan valente...
  
  
  
  Capítulo 6
  
  
  
  
  Nick quedou inmóbil. O sol estaba quente na uem pescozo. En algún lugar no bosque, paxaros estaban cantando. Finalmente De Groot, dixo: "No Oeste Salvaxe, que chamou Mexicano de poker, non eles?" "Estou feliz que vostede sabe que este xogo." "Ah, Sr Kent. O xogo é o meu hobby. Probablemente, xunto co meu amor do vello Oeste Salvaxe. Os holandeses e Alemáns contribuíu moito máis para o desenvolvemento de que o tempo do que comunmente se cre. Sabía, por exemplo, que algúns dos rexementos de cabalería que loitaron contra os Indios recibiron ordes directamente desde Germania? 'Non. By the way, este parece moi improbable para min. "Con todo, é certo. O quinto rexemento de cabalaría tivo unha vez unha banda militar que só falaba alemán." El sorriu, pero o seu ego sorriso creceu máis forte cando Nick, dixo, " eu non sei.: "Iso non me diga nada sobre eles ordes directas para Xermanio que estaba falando." De Groot mirou para el abertamente por un momento. Este home é perigoso, Nick pensamento. É unha treta hobby-un Salvaxe Oeste teima. Este absurdo sobre alemán ordes, alemán capelas. Este home é estraño. De Groot relaxado outra vez, e obediente sorriso volveu para o seu rostro. 'Bo. Agora sobre Della. Está indo a mercar estes sincero diamantes de min?
  
  
  "Quizais, dada diferentes circunstancias. Pero por que non lle importa que eu non mercar directamente de ti e non a través Van Rijn? A súa queren ih ego prezo. Ou o prezo que Van der Laan ou a Sra J pide. Eu creo que todos quere me vender estes diamantes. Era unha muller en un coche grande, que me dixo para esperar a súa oferta." De Groot a fronte engurrada. Eu estaba un pouco chat por esta noticia. Nick se preguntas o que o home ía facer se chamou o detective ou Falcón. "El fai as cousas un pouco máis complicado," De Groot, dixo. "Quizais devêssemos facer un nomeamento inmediato." "Entón tes diamantes, pero eu non sei o seu prezo". "Eu entendo iso. Se vostede está de acordo para mercar ih, podemos organizar un intercambio - diñeiro para diamantes-en unha solución mutuamente aceptable camiño ." Nick asumiu o home falou académico galego. El era alguén que aprenderon linguas facilmente, pero non escoitar a xente o suficiente. "Eu só quero pedir-lle outra rolda," dixo Nick. 'Si?'"Se me dixo que o meu outro fixo un avance sobre estes diamantes. Quizais - quizais alguén ." O pequeno De Groot parecía endurecer. Polo menos non para min. Se eu toma-lo con antelación, eu tamén vai entrega-lo para ih." Eu estaba irritado que o ego honra como un ladrón podería ser contaminado. "Vostede me pode dicir quen era, tamén?" "Herbert Whitlock." De Groot mirou pensativo. "Non el morrer recentemente?" 'Feito.' Eu non o coñezo. Eu non cobrar-lle un só centavo." Nick balance a cabeza, como se este foi o reumatismo que tiña esperado. Cun suave movemento, deixou Wilhelmina desprazar cara atrás no seu estoxo. "Nós non vai chegar a sitio ningún se miramos un para o outro un pouco de mal humor. Habemos de ir a estes diamantes agora?" De Groot riu. Ego sorriso era tan frío como xeo. "Por suposto. Certamente vai perdoar a nós para manter Harry fóra do seu alcance para manter un ollo sobre nós?" Finalmente, é unha inestimable saca-rolhas. E é moi tranquilo aquí, e nós apenas se coñecen. Harry, siga connosco! ". El levantou a súa voz para o outro home, entón se virou e camiñou cara a Dafu. Nick seguido Ego coas costas rectas, estreito, artificialmente caeu ombreiros. Este cara foi un modelo de presunción, pero non subestime o seu ego moito. Non é moi divertido camiñando con un home armado na súa volta. Un home de quen nada pode ser, dixo, excepto que el parecía moi fanático. Harry? Oh, Harry? Diga-nos o que pasa se accidentalmente alcanzou unha raíz de árbore. Se tes un destes vellos exército Weblies, os nen nin sequera teñen un fusible. O Daf parecía un xoguete de neno deixou un modelo de ferrocarril. Por un momento houbo un rumor de ramas, a continuación, unha voz chamou: Nick inmediatamente entender a situación. El mergullou para a esquerda, virou-se, e dixo De Groot, " Dicir a Harry para obedecer. Esta rapaza está comigo. A poucos metros detrás do pequeno home con gran Webley, Mata Nasut saltou para os seus pés, onde ela pousou cando ela caeu da árbore. O seu pequeno azul automático pistola foi apuntado na Harry volta. "E calma a todos para abaixo," Mata, dixo. Harry dubidar dela. Por unha banda, era a única en torno a eles que estaba xogando kamikaze piloto, por outra, ego sentido parecía incapaz de toma de decisións rápidas. "Si, calme-se," De Groot rosmou. "Ei, diga a ela para poñer a arma para abaixo," el dixo para Nick. "Imos todos a se librar das nosas armas," Nick, dixo suavemente. "Eu era o primeiro. Dicir Harry... "Non", De Groot, dixo. "Nós imos facelo do xeito que eu quero que ela. Deixar caer... Nick se inclinou cara adiante. O Webley ruxiu máis Ego cabeza. Nun palpebrar de ollos, el foi baixo a Webley e disparou o seu segundo tiro. A continuación, el tirou, arrastrando Harry xunto con el, coa súa velocidade. Nick colleu a arma de Harry como un chocalho do bebé. A continuación, el saltou aos seus pés como Mata rosmou polo De Groot, " Deixe - - deixar ir ..."De Groot man desapareceu no seu ego chaqueta. El conxelar. Nick estaba suxeitando un Webley para o seu cerebro. "Calma, De Groot. De calquera xeito, imos todos calmar un pouco." El viu Harry fóra do canto do ollo. O pequeno home esforzouse para os seus pés, tose e ofegante. Pero el non tentar obter outra arma, se tivese un. "Obter a súa man ata a súa camisola," dixo Nick. "Estamos esperando por iso agora? Todo permanece o mesmo ." De Groot xeadas ollos se atoparon un par de ollos grises, menos frío, pero aínda como o granito. A imaxe permaneceu inalterada por uns segundos, excepto para Harry tose un pouco, a continuación, De Groot baixou lentamente a súa man. "Eu vexo que subestimado vostede, Sr Kent. Un grave erro estratéxico ." Nick sorriu. De Groot parecía confuso. "Só imaxinar o que sucedería se nós tiña máis persoas de pé en círculos de árbores. Poderiamos seguir así durante horas. Se ocorrer de ter outras persoas? "Non", De Groot, dixo. "Eu quero que era certo." Nick virou-se para Harry. "Eu sinto moito sobre o que pasou. Pero eu só non me gusta de pequeno vapor coches con unha gran arma apuntada para o meu de volta. Entón o meu reflexo asumir." Harry riu, pero non respondeu. "Ten bos reflexos para un home de negocios," De Groot dixo secamente. "Vostede é nada, pero este vaqueiro, non é? "" Ela por os Americanos que son utilizados para o manexo de armas. Era un absurdo comentario, pero quizais el vai resoar con alguén que afirma que el ama o xogo moito, e o vello Oeste Salvaxe é tan vaidoso. El sería, sen dúbida, o pensamento de que estes primitivos Americanos foron só esperando para a situación a cambio. O tolo Americano é o seguinte paso foi o suficiente para completamente confundir De Groot, pero el era moi rápido para parry. Nick camiñou ata el, dobrando o Webley no seu cinto, e en un movemento rápido tirou un .38 calibre curto cano revólver da súa duras de coiro coldre. De Groot entender que se moveu nin un dedo, o rápido Americano pode ter diferentes reflexos. El cerrados os dentes e esperou. "Agora somos amigos de novo", dixo Nick. "Eu vou volver ih para ti correctamente cando parte de formas. Grazas, Mata... Ela veu para estar ao lado del. O seu fermoso rostro estaba totalmente baixo control. "Eu seguín ti, porque pode ter comprendido min - eu non sei Van Rijn moi ben. Eu non sei cal é a palabra correcta para a política ego? Si, unha gran final ou palabra para iso. Pero quizais nós non precisamos del agora, nós, De Groot? Agora imos ollar para estes diamantes. Harry mirou para o seu xefe. De Groot, dixo, "Chegar a ih, Harry," e Harry tirou as súas claves e remexer todo no coche antes de reaparecendo con un marrón pequeno saco. Nick dixo boyishly:: "Tomar o xastre, eu penso que ía ser máis grande." "Pouco menos de cinco quilos," De Groot, dixo. "Todo o que a capital está en tal un pequeno saco." El puxo a bolsa sobre o teito do coche e xogaba coa secuencia que mantivo pechada como unha bolsa. "Todos os laranxas nunha pequena botella," Nick murmurou. "Eu suplico seu perdón?'- Eu proba o Yankee dicindo. Lema de unha limonada fábrica en San José, Missouri, 1873. "Ah, eu non sei aínda. Ten que lembrar dela. Todos os laranxas ... De Groot coidadosamente repítese a frase, tirando a corda. "A xente está a benvida," Mata dixo estridente. "A cabalo ... Nick dixo:"De Groot, dar a bolsa a Harry e pedir Ego para poñer-lo fóra." De Groot xogou o saco para Harry, que rapidamente poñer ego de volta no coche. Nick estaba asistir a el, e el formaba parte do bosque que Mata estaba mirando ao mesmo tempo. Non subestimar estes dous vellos. Vostede sería morto antes era coñecido. Catro cabalos de montar para fóra detrás das árbores. Eles seguiron os débiles pistas de Daf rodas. Á fronte deles foi o Van Rijn home Nick coñeceu no hotel, o máis novo dos dous, que non ten unha arma. Montou nun cabalo vermello habilmente e libremente , e estaba completamente espido. Nick tiña só un curto período de tempo para ser sorprendido por tal un paseo, porque había dúas nenas e outro home camiñando cara a eles. O outro home foi tamén un cabalo, pero el non parece tan experimentada como o líder. As dúas nenas foron só patético cabaleiros, pero que non folga Nick tanto como o feito de que eles, como os homes, non usar as cordas de roupa. "Vostede sabe ih?" De Groot, preguntou Nick. 'Non. Estraño mozos tolos. De Groot foi a súa lingua nos seus beizos, estudando as nenas. "Hai un nudismo campamento próximo?" "Eu creo que hai."
  
  
  "Ela pertence a Van Rijn?" 'Eu non sei. As nosas armas son fieis a nós ." "Cando dicimos adeus." "Eu estou pensando... eu creo que sei que este cara," De Groot, dixo. "El traballa para Van Rijn." Esta é unha trampa para min? 'Como din. Quizais si, quizais non hai ningunha trampa. Os catro cabaleiros interrompida. Nick concluíu que, polo menos, estas dúas nenas foron esforzo. Non foi algo emocionante sobre estar espido sobre un cabalo. As mulleres eran os centauros, con fermosos seos, de xeito que os seus ollos involuntariamente virou en que dirección. Ben involuntariamente? Nick pensamento. Un home Nick xa coñeceu dixo: "Benvido, de intrusos. Eu leva-la vostede sabía que estaba invasión en propiedade privada?"
  
  
  Nick mirou para a rapaza de cabelos vermellos. A súa pel bronce foi con raias branco leitoso. Entón, eu non son un profesional. A outra moza, cuxo corvo-cabelo negro caeu para os seus ombreiros, foi completamente marrón. "O sr Van Rijn está esperando por min," de Groot, dixo. "Pola porta de atrás? E tan cedo? 'Ah. Así que non che dicir que eu estaba chegando. "Vostede e algúns outros. Imos ir e atopalo agora? "O que, se eu non estou de acordo?" De Groot difícil de adiviñar o mesmo frío e preciso ton que tiña acaba de usar na súa conversa con Nick antes Mata tiña virado a situación ao redor. "Que non ten outra opción." "Non, quizais non existe." De Groot mirou para Nick. "Imos entrar no coche e esperar. Veña, Harry. De Groot ego e sombra foi para o coche, seguido por Nick e Mata. Nick penso rapidamente - a situación estaba quedando máis complicado polo segundo. Non había ningunha maneira que el estaba indo a risco ego contacto con Van der Laan rematando, como sería levar ego para a primeira parte do ego misións, para o espía ruta, e, finalmente, para o Whitlock asasinos. Por outra banda, De Groot ego diamantes poden chegar a ser importantes conexións. El fixo ter algunhas dúbidas sobre o De Groot Geyser. De Groot parou xunto a un coche pequeno. Un grupo de cabaleiros seguido eles. "Por favor, Sr Kent-a súa arma." "Non imos tirar," dixo Nick. "Non quere entrar en este?" El apuntou para a fermosa bailando seos das dúas nenas, os dous de todo o que tiña o propietario mostrando un malicioso sorriso.
  
  
  "¿Quere dirixir?"
  
  
  "Por suposto."Non había ningunha maneira De Groot quería Nick ou Mata na parte de atrás para o risco de que os diamantes," el dixo. Nick se preguntas como De Groot penso que ía ocultar iso de perforación ollos Van Rijn seguidores. Pero non foi ningún dos meus negocios. A catro persoas en torno a eles amontoados en un coche pequeno. O piloto Nick sabe é Shell dereito ao lado del. Nick abriu a fiestra. "Ir ao redor do outeiro e seguir o camiño para a casa", dixo o home. "Imos dicir que eu estou indo a ir nunha dirección diferente," Nick suxeriu. O piloto sorriu. "Eu me lembro o seu rápido do fogo pistola habilidades, o Sr Kent, e eu creo que agora levar unha pistola tamén, pero ollo ..." El apuntou para un aglomerado de árbores distantes, e Nick viu outro home nun cabalo, usando escuro pantalóns e un negro de gola. Estaba cargando o que parecía unha metralleta. Nick engulido. En esta cousa, que sentou-se como arenques en un barril-sardiñas en un bote foron a mellor expresión. "Eu entender que algunhas das persoas en torno de ti son, en realidade, vestindo roupas," el dixo. "Por suposto.'"Pero vostede ... uh ... vostede prefire o sol?" Nick mirou mimmo piloto máis no de dous anos as nenas. "É unha cuestión de gusto. O sr Van Rijn ten un artista grupo, unha nudismo campamento, e un lugar para as persoas comúns. Isto pode ser algo para ti. "Aínda non está canso de o hotel, hein?" 'Non en todos. Queremos poñer que non se podía, non nós? Agora seguir o camiño e deixar na casa." Nick comezou a motor e pisou sobre o pedal do acelerador aprobación. A uem gustou o son do motor.El rapidamente comezou a súa rodamentos cos instrumentos e instrumentos. El levou case todas as existentes vehículos, que era parte do ego da constante de formación en MACHADO, pero de algunha maneira, eles nunca fixo iso para Dafa. El recordou que este coche tiña un completamente diferente modo de transmisión. Pero por que non?
  
  
  Sería traballaron sobre eles idade Harley Davidsons. El zigzag lentamente a través das árbores. El xa estaba comezando a sentir a máquina. Foi ben xestionada. Cando chegou a banda, que deliberadamente se converteu nunha dirección diferente e foi dirixido a unha velocidade decente, cando o seu asistentes pego con el de novo. "Hey-ir por outro camiño!" Nick deixou de andar. 'Si. Eu penso que eu podería chegar a casa dese xeito. "Iso é verdade, pero este camiño é longo. Eu estou a benvida de volta. "Todo ben", dixo Nick. El recuou ata o coche e levou de volta para onde el podería virar.
  
  
  Así que continuou a dirixir por un tempo, e, de súpeto, Nick, dixo, " eu non sei.: "Espera". El acelerou, e o coche colleu un moi decente velocidade en un tempo moi curto, patadas fóra de grava e cascallos como un can cavar un buraco de raposo. Cando chegaron á primeira curva, eles estaban viaxando en preto de sesenta millas por hora. O Daf esvarou suavemente e case sen balance. Eles fan un bo coches aquí, Nick pensamento. Bo carbohidratos e cortadores de biscoito. O camiño que levou a través dos campos. Á súa dereita é un ski jump, paredes de pedra, de madeira obstáculos, e cores gabia valos. "É un fermoso país," dixo Nick levemente, pisar o pedal do acelerador, tanto como el pode.
  
  
  Detrás del, el escoitou de Harry voz: "Que acaba de saír, todo o bosque. O grava a partir h rostros realizada ata ih un pouco. Agora estamos chegando a eles ."
  
  
  "Que a cara cunha arma tamén?"
  
  
  'Si'.
  
  
  "Pensas que vai tirar?"
  
  
  'Non'.
  
  
  "Deixe-me saber se el puntos-lo fóra, pero eu non creo que vai."
  
  
  Nick premendo sobre simulada, e " Daf " esvarou ordenadamente no panel esquerdo. O camiño xúntase unha fileira de cortes. A parte de atrás do coche comezou a desprazar, el desviou e sentiu o skid suavemente final como el completou a sinalización.
  
  
  Camiñaban entre dous edificios e entrou un gran azulexos patio con unha gran fundición fonte no centro.
  
  
  No outro lado do curro era unha calzada pavimentada que, ás veces, levou mimmo para decenas de garaxes dedicado á casa. A partir de aí, probablemente, continuou sobre a vía pública. A web dificultade, Nick penso, é que era imposible pasar o mimmo de este gran camión de gando e o camión estacionado en toda a estrada. Eles bloquearon a estrada de garaxes para a pedra xemer, pola contra, como un puro rolla de champaña.
  
  
  Nick virou o coche tres veces na circular patio, sentir como el estaba en un balón de roleta, antes de que el viu o primeiro piloto achegando-los de novo. El colleu un reflexo do ego entre os edificios. "Estar preparado, nenos," dixo Nick. 'Prestar atención a eles."
  
  
  El freou duro. O nariz do coche apuntou a un estreito espazo entre dous edificios, a través do cal os pilotos estaban pasando. Van Rijn e o home que fora acariciar o potro o ego tiña saír de detrás do camións coa muller e agora estaban vendo o que estaba a suceder no curro. Eles parecía sorprendido.
  
  
  Nick puxo a cabeza para fóra da xanela e sorriu en Van Rijn. Van Rijn levantou a cabeza e hesitante, levantou a man para onda como os pilotos saíu ao longo da lonxitude da estreita paso entre os edificios. Nick contados en voz alta: "Un-dous-tres-catro. Moi pouco. A última rapaza pode esperar un pouco máis."
  
  
  El dirixiu o coche a través do estreito paso, e os pilotos revoltos para manter os seus cabalos. As ferraduras batían sobre as tellas da praza e esvarou. Unha rapaza con longos cabelos negros apareceu , o peor cabaleiro nunca. Nick preme o corno, e mantivo o seu pé sobre o bullying pedal só no caso de.
  
  
  El non tiña ningunha intención de acadar o seu, e el voou mimmo nah á dereita. Na súa mente, el mantivo o diñeiro que ela non ía virar, pero o cabalo non. Torpe rider ou non, ela mirou grande coa súa aparvado espido, este cabalo.
  
  
  Eles seguiron a banda en plena velocidade, pasou o show jumping pista, e volveu para o bosque.
  
  
  "Temos un coche, o Sr De Groot," dixo Nick. "Debemos tentar dirixir a sincero queridos a través da cerca, ou que temos que tentar a volta porta que pasou?"
  
  
  De Groot respondeu coa jovial ton dun home apuntando un erro estratéxico. "Eles pode romper o seu coche. Eu tería mirou para el en primeiro lugar. Non, nós imos intentar saír. Eu vou amosar-lle o camiño."
  
  
  Nick sentiu irritado. De Groot estaba seguro, por suposto. Eles voou pasado a porta mimmo, colleu un reflexo do Peugeot, e mergullou de volta para o bosque, seguindo as curvas suaves.
  
  
  "Só tes que ir sinceramente," De Groot, dixo. "E detrás que mato para a esquerda." A continuación, vai ver por si mesmo ."
  
  
  Nick abrandou, virou á esquerda, e viu un gran portón de bloqueo de estrada. El parou, e De Groot pulou para fóra, e correu cara á porta. El puxo a chave na pechadura, e intentou transformar o ego - tentou de novo, afección, e, loitando co bloqueo, perdeu a súa compostura.
  
  
  Detrás deles, o son dun coche de motor tocou para fóra. Un Mercedes apareceu un chisco da ih parachoques traseiro e deixou entre a porta e o ih coche. Os homes rolou para fóra como floríns sobre unha máquina caza de recreo que pagado beneficios. Nick saíu Dafa e gritou para De Groot, " Bo tratar con ese obxectivo. Pero iso non é máis necesario." A continuación, el virou-se para coñecer o grupo de recén chegados.
  
  
  
  
  Capítulo 7
  
  
  
  
  Philippe van der Laan deixou a oficina cedo para pasar un fin de semana longo do lado de fóra. Con un suspiro de alivio, el pechou a porta detrás el, e entrou no seu amarelo Lotus Europa . El estaba en apuros. Ás veces o longo paseo axudou a uem. El estaba feliz coa súa actual moza, filla dun bo facer da familia que xa tomara o reto de facer unha estrela de cine. Ás veces, ela estaba en París reunión co produtor de cine que podería dar a ela un papel nun filme foi de tiro en España.
  
  
  Problemas. Perigoso, pero lucrativo contrabando servizo foi creado para pasar de intelixencia de todo o Estados Unidos para quen paga ben para nah parado por unha banda, como De Groot se negou a traballar aínda máis. Por un momento, el pensou Helmy aprendera sobre como o ego sistema funcionou, pero descubriuse que estaba mal. Grazas a Deus Galicia perdeu o seu coa súa estúpida tiro. Ademais, De Groot podería ser substituído. Europa estaba chea de ganancioso pouco de persoas que estaban dispostos a prestar servizos de correo, sempre que eles estaban a salvo o suficiente e ben pagados.
  
  
  De Groot é Yenisei diamantes foron un pote de ouro a finais de un arco da vella. Debería ser posible para facer un beneficio de máis de medio millón de floríns. Ego contactos dixo emu que decenas de Amsterdam negocios xefes - aqueles con capital real detrás deles-estaban tentando descubrir o prezo. Isto pode explicar Norman Rúa de aventuras pouco comúns. Oni intentou entrar en contacto con el, pero el-Philip xa tiña este contacto. Se puidese obter estes diamantes para o Bardo Galería, el podería ter un cliente en los para os próximos anos.
  
  
  No momento, que vai ser capaz de mercar unha maior "rúa" sitio web, tales como Van Rijn é. El fixo. El sentiu unha feroces celos cara a este home ancián. Ambos viñeron de todo o armadores ' familias. Van der Laan vendeu todas as súas accións para incidir no máis rápido beneficio canles, mentres Van Rijn aínda de propiedade súas accións, así como o seu diamante industria.
  
  
  El alcanzou un deserta tramo de estrada e comezou a dirixir máis rápido que o límite de velocidade. Isto deu o emu unha sensación de poder. Mañá De Groot, Kent e Yenisei Diamantes será no Ego casa de campo. Este incidente ía pagar, tamén, aínda que Emu tiña que usar Saia, Beppo, e Marca para traer os eventos baixo control co seu salvo. Emu gustaría vivir antes, en época de Pedro-Jan van Rijn antepasados, que simplemente roubado a poboación indíxena de Indonesia. No seu día, non ollar cara atrás e limpou a súa aparvado coa súa man esquerda e saudou o gobernador coa súa dereita.
  
  
  Pieter-Jan van Rijn sabía sobre o odio, o Van der Laan asasinatos. Iso era o que el alimento na súa hermeticamente pechado cerebro, xunto con moitas outras cousas. Pero ao contrario do que Van der Laan pensamento, Van Rijn gran-avó non era tan cruel para os pobos indíxenas de borneo e Sumatra. Ego perchas-en só tiro oito persoas, despois de que cada un deles, por unha pequena taxa, Stahl é moi cooperativa.
  
  
  Cando Wang Curso camiñou ata o preso Dafu, unha información de un sorriso podería ser visto no seu rostro. "Bos días, Sr Kent. Vostede é un pouco máis cedo hoxe.
  
  
  "Ela, se perdeu. Ela mirou para a súa propiedade. É bonito aquí ."
  
  
  'Grazas. El foi capaz de rastrexar parte da súa viaxe en coche. Vostede fuxiu da súa escolta."
  
  
  "Eu non vin un só policía crachá."
  
  
  "Non, eles pertencen a nosa pequena nudismo colonia. Vostede quedaría sorprendido co quão ben eles traballan. Eu creo que é porque a xente aquí ten a oportunidade de deixar de ir todos os frustracións e inibições ."
  
  
  "Quizais. Eles parecen ser deixar todo ir." Como eles conversaban, Nick mirou para a situación. Van Rijn foi acompañado por catro homes que tiña enrolada ao redor do coche, e agora estaba reverentemente detrás do seu xefe. Eles estaban usando chaquetas e gravata, e todos eles tiñan un propósito expresión nos seus rostros que Nick agora estaba empezando a pensar que era normalmente holandés. Oh, Harry, e De Groot saíu en Dafa, e agora eles foron hesitante á espera para ver o que ía ocorrer. Nick suspirou. Ego a única solución lóxica era só para manter a ser educado para a Van Rijn e esperanza de que el e ego persoas foron arañas que tivo unha vespa para unha mosca. "Aínda que temos visto antes," Nick, dixo, " quizais poidamos ter ocupado."
  
  
  "Vostede falar De Groot sobre iso?"
  
  
  'Si. Nós nos coñecemos por casualidade. Nós, tanto se perdeu e entrou a través da súa porta de atrás. El me dixo que el tamén é un participante no caso de que discutir xuntos."
  
  
  Van Rijn mirou De Groot. El deixou de sorrir. Agora, el parecía máis unha digna, inabalável xuíz do tempo do Rei Xurxo III. En torno a aqueles que insisten en que dez-year-olds comportarse con coidado e con coidado durante a decisión do tribunal condena ih a morte para roubar un pedazo de pan. O ego expresións sobre os seus rostros amosa que el sabía que cando a ser amable e cando a ser decisivo.
  
  
  "Vostede amosar o Sr Kent todo?" De Groot mirou de esguello para Nick. Nick mirou cara arriba na parte superior da árbore e admiraba a follaxe. "Non", De Groot, respondeu. "Nós só aprendín que todos compartimos un interese común."
  
  
  'Realmente. Van Rijn virou-se para un a través dos seus homes. "Anton, abrir a porta e tomar o Sr Rúa do Peugeot para a casa. O resto de nós están indo de volta para Dafa." El apuntou para Nick e a súa moza é o ego. "¿Quere vir comigo? Unha maior coche é un pouco máis cómodo ."
  
  
  Nick introduciu Mata a Van Rijn, que aceno coa aprobación. Eles acordaron que eles se coñeceron unha vez, pero eles non podía lembrar o partido. Nick estaba disposto a apostar que tanto lembra-lo ben. Xa penso que este fleumático ou esta rapaza fermosa con fermosos ollos amendoados ía esquecer o ego rostro ou o feito de que estaba mal. Mata sobreviviu, estar alerta. Tamén se pode adiviñar o que xeracións de namorado Pieter-Jannen van Rijn creou este inmobles cos seus ollos e oídos abertos.
  
  
  Quizais é por iso que hai unha nudismo campamento aquí, Nick pensamento. Se tes nada que facer, polo menos, pode practicar manter os ollos abertos.
  
  
  O home chamado Anton non ten un problema con porta de bloqueo. Como Van Rijn abordado o Peugeot, el dixo De Groot, "Imos cambiar eses bloqueos regularmente."
  
  
  "Unha táctica intelixente," De Groot, dixo, seguro-a Mercedes porta aberta para Mata. El sel seguido ela, e Nick Van Rijn tomaron os seus lugares no cadeiras pregables. Harry mirou e sentou á beira do condutor.
  
  
  "Daf ...", dixo De Groot.
  
  
  "Eu sei", Van Rijn, dixo con calma. "Odín todo o meu pobo, Adrian, fai ego para a casa e mantén un ollar atento sobre el. Esta é unha valiosa coche. A última frase foi destacou o suficiente para amosar que el sabía o que estaba na nen. Eles esvarou maxestosa de volta para a casa. O camión de gando e o camión tiñan ido aínda. Eles volveron para o garaxe e saia un xigante estrutura que parecía o ego foi decorado cada ano, e as fiestras foron lavados cada mañá.
  
  
  Houbo un gran negro-pavimentada aparcamento na parte de atrás, onde preto de corenta coches que estaban aparcados. O espazo non era mesmo medio cheo. Todos eles eran novos, e moitos deles foron moi caro. Nick sabía varios dos maiores limousine números. Van Rijn tiña moitos clientes e amigos. Probablemente tanto.
  
  
  O grupo saíu da Mercedes e Van Rijn levou ih para un tranquilo paseo polos xardíns que rodean a casa na parte de atrás da casa. Os xardíns son cubertos con cuberta de terrazas, forrado con suaves herba verde e pontilhada con unha incrible variedade de tulipas, decorados con mobiliario en ferro forxado, hamacas con almofadas de escuma, hamacas e mesas con non-fumadores instalacións. Van Rijn baixou un dos terrazas en torno a eles, onde as persoas estaban xogando ponte en cada lado. Subiron as escaleiras en pedra e para a piscina especial. Unha ducia de persoas foron relaxante no patio, e algúns foron salpicaduras en torno á auga. Fóra do canto do ollo, Nick viu o sorriso feliz en Van Rijn cara a esta escena. El foi e aínda é unha persoa incrible. Sentiu que podería ser perigoso, pero el non estaba mal. Podes imaxinar el dando a orde: dar que estúpido rapaz de vinte e pestanas. Se fose condescendente, ía aumentar o seu puro gris cellas e dicir: "Pero temos que ser práctico, non?
  
  
  Ih o anfitrión, dixo: "Miss Nasut... o Sr Hasebrook, esta é a miña primeira piscina. Alí vai atopar bebidas, xeados e traxes de baño. Gozar do sol e da auga, mentres que o Sr De Groot, o Sr Kent, e el discutir algunhas cuestións. Se vai escusa nós, non imos continuar o debate por moito tempo."
  
  
  El camiñou de volta para a casa sen esperar por unha resposta. Nick rapidamente asentiu para o Asistente e foi para Van Rijn. Só antes que entrou na casa, Nick escoitou dous coches tirar para o aparcamento. El estaba seguro de que el sabía que a Peugeot e o estraño son metálico de Dafa. Van Rijn o home de condución Mercedes, un arame cara con un determinado rostro, " shell está a poucos metros detrás deles. Cando eles entraron os espazos, belamente designado de oficina, el se sentou ao lado. Eficiente, pero tamén moi modesto, Nick pensamento.
  
  
  Un deles tiña varios modelos de buques configurado en torno as paredes da sala. En baldas ou baixo vidro tapas en táboas. Van Rijn apuntou a un. 'Vostede descubrir?'
  
  
  Nick non podía ler o sinal co holandés letras sobre el.
  
  
  'Non'.
  
  
  "Foi o primeiro barco construído no territorio da moderna de Nova York. Foi construído coa axuda de Manhattan Indios. O Novo York Iate Club me ofreceu un prezo moi alto para este modelo. Eu non vendelo ao meu ego - pero eu deixei a miña morte".
  
  
  "Iso é moi xeneroso con vostede", dixo Nick.
  
  
  Van Rijn sentou-se nunha gran cadeira en torno a un escuro enegrecida de madeira que parecía brillar. "Ben, Sr De Groot, está armado?'
  
  
  De Groot, en realidade, corou. El mirou para Nick. Nick tirou un curto .38 calibre pistola de todo o seu peto e empurrou Ego toda a materia. Van Rijn caeu o ego na caixa sen comentario.
  
  
  "Eu levala, ten elementos para venda, en coche ou en algún lugar na miña propiedade?"
  
  
  "Si", De Groot, dixo con firmeza.
  
  
  "Non creo que é un bo momento para discutir ih para que poidamos discutir os termos?"
  
  
  'Si'.De Groot chegou ao fin.
  
  
  Willem van estar con vostede por un tempo, así que non vai perderse." De Groot saíu, seguido por un arame mozo.
  
  
  "De Groot é como que... evasivas," dixo Nick.
  
  
  "Eu sei que. Willem é moi fiable. Se eles non veñen de volta, eu vou asumir que el está morto. Agora, o Sr Kent, como para os nosos transaccións - despois de facer o seu depósito aquí, vai ser capaz de pagar o resto en diñeiro en Suíza ou no seu país de orixe?
  
  
  Nick sentou-se tranquilamente na gran materia de coiro. "Quizais - se asumir a responsabilidade de traer ih a América. Eu non sei moito sobre o contrabando."
  
  
  "Deixe-me. A continuación, o prezo ... -
  
  
  E anualmente carga.
  
  
  "Por suposto. Imos facelo sinceramente agora ."
  
  
  O porteiro zombies. Van Rijn engurrou o cello. 'Si?'
  
  
  Unha rapaza de voz veu sobre o altofalante. "Mr Jaap Ballegoyer con dous amigos. El di que é moi importante."
  
  
  Nick duros. Memorias de un duro mandíbula, un frío ollo de vidro, expressionless artificial pel, e unha muller con un veo negro brillou a través xefes ' egos. Por un momento, unha información de imparable emoción atravesou Van Rijn rostro. Sorpresa, determinación, e irritación. Entón o seu mestre non estaba esperando por este invitado. El pensou rapidamente. Cando Van Rijn quedou fóra de control, foi tempo para o convidado a saír. Nick levantouse. "Eu teño que pedir desculpas agora."
  
  
  "Sente-se.'
  
  
  "Eu estou armado, tamén." Wilhelmina, de súpeto virou-se un hostil, cíclopes ollo en Van Rijn. El puxo a súa man sobre a materia. "Pode ter unha morea de botóns baixo o seu pé. Pero eu aconsello a non usar ih para a súa propia saúde. A non ser, claro, non me gusta de violencia."
  
  
  Van Rijn cambiou o seu rostro de novo, como se iso era algo que el entendeu e podería tratar.
  
  
  "Non hai ningunha necesidade para a violencia. Só sentir-se de novo. Estás convidado."Non fai moito sentido como unha orde estrita.
  
  
  Desde a porta, Nick dixo: "Mantemento é suspendidas por tempo indeterminado." A continuación, el deixou. Ballegoyer, Van Rijn, e un exército enteiro. Foi todo moi solto agora. Axente AH pode ser difícil e muscular, pero recolocar todos os desgastado partes pode ser moito traballo.
  
  
  El foi de volta para o camiño que ía vir, a través da gran sala de estar, e a través do aberto francés portas que levou á piscina. Mata, que estaba sentado diante da piscina con Harry Hasebrook, viu achegando como el foi para abaixo as escaleiras en pedra en grandes saltos. Sen dicir unha palabra para nós, ela levantouse e foi para el. Nick acenou para ela para vir con el, a continuación, virou-se e foi toda a razón para o aparcamento.
  
  
  Willem De Groot estaba en pé na Dafa táboa. Willem inclinouse contra o coche e mirou De Groot pequeno burro, que foi percorre dentro do coche detrás do asentos dianteiros. Nick agochar Wilhelmina e sorriu para Willem, que virou-se rapidamente. 'O que está facendo aquí?"
  
  
  A cara muscular estaba preparado para calquera ataque, excepto para un super-rápido dereito, que case bateu ego debaixo do menor botón da súa camisola. O impacto tería dividir o consello de tres centímetros de espesor, e Willem dobrou como un bateu porta. Mesmo antes de que el estaba completamente no chan, Nick dedos estaban presionando para abaixo sobre os músculos do seu pescozo, e os seus polgares estaban presionando para abaixo na columna vertebral e nervios.
  
  
  Por exemplo, para cinco minutos Willem - non importa o quão legal el foi para nós unha normal feliz holandés día - foi nocauteado. Nick tirou unha pequena pistola automática desde a cara cinto e levantouse de novo para ver De Groot saír ao redor do coche. Nick virou-se para ver un marrón pequeno saco na man.
  
  
  Nick estendeu a man. De Groot, como un robot, deu en bolsa. Nick escoitou a rápida prema de pasos e alfombras sobre o asfalto. El mirou arredor para un momento. Eles non son controlados aínda. "De Groot, podemos falar sobre o noso negocio máis tarde. Eu vou manter-lo para min mesmo. Entón, polo menos, non vai ter ih se eles te incorporarse."
  
  
  De Groot endireitou-se. "E entón eu vou ter que descubrir como chegar de novo?"
  
  
  "Eu non dámoslle unha selección."
  
  
  "Onde está a Harry?"
  
  
  "A última vez que a vin, eu estaba á beira da piscina. El é bo. Eu non creo que vai incomodá-ego. É mellor saír de aquí agora."
  
  
  Nick aceno para Mata e foi para o Peugeot estacionado catro puntos lonxe de Dafa. As claves aínda estaban alí. Nick comezou a motor como Mata ten en. Sen ofegante, ela dixo: "foi a miña rápida visita."
  
  
  "Moitos invitados," dixo Nick. El recuou ata o coche, virou-se rapidamente para o aparcamento, e foi para a estrada. Como el marchou da casa, el mirou cara atrás por un momento. Daf comezou a moverse, e Harry foi para fóra da casa, seguido por Willem, Anton, Adrian, Balleguire, e Odina en torno a homes que estaban no garaxe co muller velada. Para nós, que ao parecer non teñen armas. Nick foi de volta para a condución, cortar os cantos de dobre voltas entre altura, con coidado de plantas árbores, e, finalmente, tirou para fóra en liña recta levando a estrada.
  
  
  Dez ou doce metros da estrada foron dous curto edificios de pedra, un dos cales foi conectado ao porteiro casa. Como el preme o pedal do acelerador para o chan, el viu o gran, gran portón de ferro comezan a pechar. Ih non podería ser conducido en cascallos e mesmo con un tanque. El calcula a distancia entre as portas como eles lentamente virou a cara uns ós outros.
  
  
  Catro metros e medio? Imos dicir que catro. Agora é de tres anos e medio. Os valos estaban pechando máis rápido agora. Estes foron maxestoso metal obstáculos, tan pesado que o iht rolou sobre as súas rodas. Calquera coche que realmente caeu para eles tería sido completamente eliminados.
  
  
  El continuou a dirixir a pleno rendemento. Árbores whizzed polo en ambos os dous lados. Fóra do canto do ollo, el viu Mata cruz de brazos diante da cara. Este neno, ela preferiría ter un partido de volta ou pescozo que un machucado rostro. El non culpa-la.
  
  
  El estimou que o resto lagoa e intentou manter a dirección do centro.
  
  
  Klang-prema-krang! Houbo un metálicos guincho, e que voou para fóra a través do estreitamento de apertura. Unha ou ambas as metades da porta case agarrou o Peugeot como os dentes dun tiburón atacando un peixe voador. H a velocidade e o feito de que a porta aberta para fóra lles permitiu pasar a través.
  
  
  A estrada era estreita agora. Nick premendo sobre bullying. El non se atreveu a arriscar. A superficie da estrada foi duro e seco, ideal para a aceleración, pero polo amor de Deus, probe a non desprazar sobre el, se non, pode acabar con unha mancha de aceite. Pero el non ve nada.
  
  
  A estrada formado un ángulo recto co Van Rijn estrada de acceso. Eles cruzaron a estrada só detrás de un paso de autobuses, e, por sorte non pasou nada do outro lado. Nick tirou o volante para manter o coche fóra da gabia sobre o outro lado. Grava foi xogado fóra, o Peugeot rodas ía virar a poucos centímetros por riba da gabia, pero, a continuación, o coche recuperou a tracción e Nick acelerado. El balance o coche de volta para a estrada e eles acelerou os dous-lane estrada.
  
  
  Mata mirou para arriba de novo. "Oh, meu Deus... Nick mirou de volta en Van Rijn de garaxe. Un home saíu de todo o gatehouse, e el viu el, sacudindo o puño na uem. Boa. Se el non podía abrir a porta de novo, sería, polo menos temporalmente disuadir potenciais perseguidores.
  
  
  El preguntou. "Vostede sabe que este camiño?"
  
  
  'Non. Ela atopou o mapa en porta-luvas.
  
  
  "O que realmente aconteceu alí? Eles serven tan malo whisky?
  
  
  Nick riu. Era bo para el. El xa pode ver a si mesmo e Mata a converter nunha tortilla ao redor da pedra e ferros. "Eu non estaba mesmo ofreceu unha bebida."
  
  
  "Ben, polo menos eu puiden tomar un grolo. Eu me pregunta o que vai facer con Harry Hasebrook e De Groot. Todos eles son estraño pouco de vapor coches.
  
  
  'Tolo? Os cobras?
  
  
  "Eu quero roubar estes diamantes."
  
  
  "É De Groot culpa. Harry é o ego, a sombra. Eu imaxino a como Van Rijn só destrúe ih. O que importa para el agora? Pode moi ben ser que emu realmente non me gusta cando ih ve Ballaguire. Este é o tipo que se parece o arquitecto Británico que me presentou esta muller velada."
  
  
  "Ela estaba alí, tamén?"
  
  
  'Acaba de chegar. Eu oín a súa voz, e eu penso que é mellor eu estar no meu pé. Hai moitas cousas a prestar atención á vez. Moitas mans son avidamente chegar para estes Yenisei diamantes. Ollar no saco para ver se De Groot enganado nós e rapidamente trocados os diamantes. Eu non creo que el tivo tempo para iso, pero é só un pensamento."
  
  
  Mata abriu o saco e dixo ," eu non sei moito sobre pedras ásperas; pero son moi grandes."
  
  
  - Tan lonxe como eu a entendo, eles teñen unha marca de tamaño.
  
  
  Nick mirou para os diamantes na Mata colo, como o xigante bastóns de doces. "Ben, eu creo que eles teñen. Poñer o ih fóra de novo e ollar para o mapa, querida.
  
  
  Pode Van Rijn desistir da persecución? Non, non foi que o home. Lonxe detrás del, el viu un Volkswagen no espello, pero non foi a achegar-se coa ih. "Nós rompe a fóra," el dixo. - Ver se pode atopar o camiño no mapa. Mentres aínda estamos inchazo do sur."
  
  
  "Onde quere ir, entón?"
  
  
  "Para o nordeste."
  
  
  Mata quedou en silencio por un momento. "É mellor ir abertamente. Se virar á esquerda, imos pasar a través Vanroy, e non hai ningunha posibilidade de que imos coñecer ih de novo se siga connosco. Temos que ir abertamente a Gemert, e, a continuación, podemos transformar o medio. Alí, podemos escoller un torno de varios camiños ."
  
  
  Boa.
  
  
  Eu non deixar de mirar para este mapa."
  
  
  O ih intersección abriu para unha mellor estrada, pero tamén houbo máis coches, unha pequena procesión de pequeno, pulido coches. Veciños, Nick pensamento. Facer estas persoas tamén teñen que polaco-lo ata que comeza a brillar? "
  
  
  "Ver o que está a suceder detrás de nós," dixo Nick. "Este espello é moi pequeno. Ver se os coches están pasando nós coa intención de asistir a nós."
  
  
  Mata axeonllou-se na cadeira e mirou arredor. Despois duns minutos, ela dixo: "Todo o mundo permanece en liña. Se un coche é despois de nós, debe pasar mimmo no seu lugar."
  
  
  "Damn divertido," Nick resmungou.
  
  
  Os valos creceu máis denso cando nos achegamos da cidade. Había máis e máis desas fermosas casas brancas onde brillante, ben preparado vacas percorrían a fermosa pastos verdes. Eles realmente lavado de estes animais, tamén, Nick pensamento.
  
  
  "Agora é para sempre para ir á esquerda, despois á esquerda de novo," Mata, dixo. Eles chegaron a intersección. Máis ih cabezas de zombies helicóptero. El quería un obstáculo. Sería Van Rijn ter boas conexións? Ballguire sabe diso, pero, a continuación, eles van ter que traballar xuntos.
  
  
  Lentamente, el empurrou o seu camiño a través da cidade de tráfico, fixo dúas voltas esquerda, e eles foron en torno á cidade de novo. Temos un obstáculo, temos unha persecución.
  
  
  "Nós non temos un coche esquerda con nós," Mata, dixo. "Eu aínda ten que pagar a atención?"
  
  
  'Non. Só sentir-se para abaixo. Estamos movendo rápido abondo para detectar todos os potenciais perseguidor. Pero eu non entender iso. El podería ter perseguido nós en que Mercedes, non podería?
  
  
  "Por helicóptero?" Mata pediu calma. "El voou sobre nós de novo."
  
  
  "Onde ía ego obtelo tan axiña?"
  
  
  'Ela, eu non teño ningunha idea. Quizais sexa un dos policías de tráfico." Ela enfiou a cabeza para fóra da xanela. "El desapareceu na distancia."
  
  
  "Imos saír desta estrada. Podes atopar un que aínda leva na dirección correcta?
  
  
  O mapa rustled. "Proba a segunda sobre o dereito. Por exemplo, sete quilómetros de distancia. Tamén pasa a través do bosque, e unha vez que cruzar a Liña, que pode tomar a estrada a Nijmegen."
  
  
  A saída parecía prometedor. Outro two-lane estrada.Despois de varios quilómetros, Nick abrandou e dixo:: "eu non creo que está sendo seguido."
  
  
  "Un avión voou sobre nós."
  
  
  "Eu sei que. Preste atención ás pequenas cousas, Mata.
  
  
  Ela esvarou na súa cadeira xunto a el. "Por que é a súa voz aínda viva," ela dixo suavemente.
  
  
  El enrolado seus brazos ao redor do seu corpo brando. Suave, pero forte, os seus músculos, ósos, e cerebro foron construídos para sobrevivir, como ela mesma dixo. Ih a relación era inusual. El admiraba para moitas calidades que podería ter correspondido a súa ego - por riba de todo, a atención e reflexos rápidos.
  
  
  Moitas veces ela dixo Emu en quente noites en Iacarta, "eu te amo". E el estaba dando hey, o mesmo reumatismo.
  
  
  E o que eles querían dicir, eu digo isto, é canto tempo pode ser, unha noite, a metade de un domingo, de un mes, quen sabe...
  
  
  "Aínda está tan fermosa como sempre, Mata," el dixo suavemente.
  
  
  Ela bicou ego do pescozo, debaixo da orella. "Todo ben", dixo.
  
  
  El abrandou o coche e lento. Sobre a base dun córrego, medio escondido baixo fermosas árbores, había unha pequena rectangular cámping. Tres cámpings eran visibles alén.
  
  
  O primeiro coche foi un gran Rover, o inicio da segunda foi un Volkswagen con unha lona campamento na parte de atrás, e o inicio da segunda foi unha arrugaran Triunfo seguinte para o cadro de aluminio de unha caseta e bungalows . O bangalôs caseta era vella e desbotada, cor verde pálido.
  
  
  "Isto é o que necesitamos," dixo Nick. El tirou para o campamento e deixou de ser preto de Triunfo. Foi un catro-cinco-year-old TR5. De preto, parecía canso, non rugoso. Sol, choiva, voando area e grava deixar nen as súas pegadas. Os pneumáticos foron aínda bo.
  
  
  Unha fina, bronce home en desbotada khaki shorts cunha franxa en vez de un welt veu para Nick para un pequeno lume, e Nick estendeu a man. 'Ola alí. O meu nome é Norman Kent. Un Americano ."
  
  
  "Tapón," a cara dixo. "Ela nativos". Ego o aperto de man era firme e cordial.
  
  
  "Esa é a miña muller, non no coche." Nick mirou para o Volkswagen. A parella estaba sentado baixo unha lona, ao alcance da voz. El falou un pouco menor."Non podemos falar? Eu teño unha suxestión que lle interesen.
  
  
  Tapón respondeu: "que eu poida ofrecerlle unha cunca de té, pero se tes algo para vender, ten o enderezo incorrecto."
  
  
  Nick tirou da súa bolsa e sacou cinco notas de cen dólares e cinco anos vinte. El mantivo ih preto do seu corpo, de xeito que ninguén no campamento podía ver ih. "Eu non estou a ver. Quero alugar. Ten alguén con vostede?
  
  
  "O meu amigo. Ela dorme nunha caseta.
  
  
  "Nós só se casou. O meu chamado amigos agora están mirando para min. Vostede sabe, eu non xeralmente coidado, pero como vostede di, hai algunhas desagradables bastardos alí fóra, en torno a estes rapaces."
  
  
  Os Aborixes mirou para o diñeiro e suspirou. "Norman, non só pode estar con nós, pode ata vir con nós a Calais, se quere."
  
  
  "Non sería tan difícil. O seu hotel ía preguntar a vostede eo seu amigo para ir para a cidade máis próxima e atopar un bo hotel ou motel alí. Por suposto, eu non estou dicindo que deixou o seu campamento engrenaxe aquí. Todo o que precisa para deixar é unha tenda, unha peza de lona, e uns sacos de durmir e mantas. O diñeiro que vai pagar por iso vale moito máis que todo isto. Tapón colleu o diñeiro. "Se ollar de confianza, outra. Deixamos todos estes castaña de anacardo para ti, excepto , por suposto, para a nosa elementos persoais...
  
  
  "O que sobre a coñecer os seus veciños?"
  
  
  Eu non sei o que facer. Eu vou dicir-lles que é o meu primo, de América, usando a miña tenda por unha noite.
  
  
  'Bo. Acordado. Que me pode axudar a ocultar o meu coche?
  
  
  Poñer o seu ego deste lado da caseta. Imos disfrazar o ego de algunha maneira.
  
  
  No prazo de quince minutos, Bouffer atopou un remendos caseta que agochar a volta do Peugeot da estrada e poñer Norman Rúa como o seu" primo nas Américas " paran en outros dous cámpings. Entón, el partiu coa súa fermosa rubio moza no seu Triunfo coche.
  
  
  A tenda era cómodo dentro, con unha mesa antidoblante, algunhas cadeiras, e sacos de durmir con colchóns de aire. Na parte de atrás foi unha pequena tenda que serviu como unha despensa. Varias bolsas e caixas estaban cheos de pratos, cubertos, e unha pequena cantidade de alimentos enlatados.
  
  
  Nick pediu un Peugeot coche no seu tronco, colleu unha botella de Jim Beam o ego maleta, me puxo unha cadeira, e dixo: "Mel, a súa vai ao redor de cada ano. Nese medio tempo, pode facer-nos algunhas bebidas?
  
  
  "Todo dereito."Ela acariciou-lle, bicou o seu queixo, e intentou morder seu oído. Pero antes de que ela podería, el xa estaba camiñando ao redor da tenda.
  
  
  "Aquí está unha muller", pensou el, e foi para a cadea. Ela sabía exactamente o que facer, a tempo, no lugar seguro, e no camiño correcto. El atravesou o estreito ponte levadiza e virou cara o cámping. O Peugeot ego foi case imperceptible. Un pequeno, vermello-negro barco con un motor foraborda, lentamente, aproximouse a ponte. Nick camiñou axiña de volta a través da ponte e fixo unha pausa para velo pasar. O capitán foi en terra, e virou a gran roda, que se tornou unha ponte para os lados, como a Moscova porta." El volveu a bordo, e arrastrou o barco mimmo como un caracol con flores nas súas costas. O home aceno na uem.
  
  
  Nick deu un paso cara a lambe. "Non ten que pechar esta ponte?"
  
  
  "Non, non, non." O home riu. El falaba inglés con acento como se cada palabra foi envolto en merengue. "Nen ten un reloxo. Pecha de novo en dous minutos. Só esperar.' El apuntou o seu teléfono en Nick, e sorriu agradablemente. "Eléctrica. Si. Tulipas e charutos non son todo o que temos. Ho-ho-ho-ho ."
  
  
  "Vostede é moi ho-ho-ho-ho," respondeu Nick. Pero ego rir foi alegre. "Entón por que non abrir o ego deste xeito, en vez de xirar a roda?"
  
  
  Capitán mirou arredor na paisaxe desolada como se asustou. "Shhht." El tomou un gran buque de flores a partir dun dos barrís, saltou en terra, e trouxo ego para Nick. "Non hai máis turistas como esta vir e visitar gusta de ti. O voto é un agasallo. Nick mirou para palpebrar de ollos azuis ollos por un momento, como el recibiu un buque de flores nas súas mans. Entón o home saltou de volta para o seu pequeno barco.
  
  
  'Moitas grazas. O meu Jean vai ama-los moito.
  
  
  'Deus estar con vostede. O home aceno coa man e lentamente pasado flotar Mimmo Nick. El marchou de volta para o campamento, a ponte range de volta á súa posición orixinal. Dous coches Volkswagen parou el cando saíu a un camiño estreito. "Bonjour, O Sr Kent. Quere unha cunca de viño?
  
  
  "Con pracer. Pero quizais non esta noite. A miña muller e ela está canso. Foi moi cansativo día.
  
  
  "Ingresos, sempre que quere. Eu entendo todo sobre ela. O home baixou un pouco. Ego é o nome de Perrault. Este "eu entendo", foi porque Tapón dixo Emu que este "American cousin, Norman Kent" foi coa súa noiva. Nick tería preferido que dicir un nome diferente, pero se tivese que amosar o seu pasaporte ou outros documentos, que podería causar complicacións. El entrou na tenda e entregou as flores para o seu Compañeiro. Ela iluminou. "Eles están fermosa. Vostede obter unha ih sobre este pequeno barco que trata só pasou mimmo?"
  
  
  'Si. Con eles, temos aquí na tenda a máis fermosa sala, ela xa viu.
  
  
  "Non leva-la tan persoalmente."
  
  
  El estaba a pensar sobre iso, como ela mesma dixo, en & nb. El mirou para ela pequeno, escuro cabeza por riba de cores buque de flores. Ela estaba moi atento, como se este foi o momento da súa vida que ela sempre fora esperando. Como el xa tiña notado, en Indonesia, esta moza de dous mundos posuía excepcional profundidades. Podes aprender todo, dende nah se tivese o tempo e o mundo enteiro mantivo os seus longos dedos lonxe de ti.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Ela entregou-lle un anaco de lume, e que xogou un xogo de acolledor camping cadeiras para asistir a calma, pacífica de fluxo do río, verde raias do cordón de pastos en o roxo solpor ceo. Nick sentiu un pouco de sono. Foi tranquila na estrada, excepto para o ocasional curativo coche que pasaba. E algúns ruídos ao redor de outras tendas, e algúns próximas paxaros cantando. Outras que, non había nada a ser oído. El tomou un grolo de súa bebida. "Había unha botella de cava auga en balde. É a súa bebida fría o suficiente?
  
  
  'Moi delicioso.'
  
  
  "Un cigarro?
  
  
  "Bo, bo."Non importa se afumado ou non. El abrandou un pouco recentemente. Por que? El non sabía. Pero agora, polo menos, el amaba o feito de que ela tiña iluminado un filtro cigarro para ela. Ela coidadosamente colocado o filtro no ego boca, coidadosamente realizada a chama do chisqueiro na fronte del, e coidadosamente entregou o cigarro a uem, como se fose unha honra para servir emu...
  
  
  Dalgunha forma, el sabía que ela non estaba a tentar roubar o contido da bolsa marrón. Isto pode ser porque estas cousas vai causar unha interminable cadea de desastres para aqueles que non teñen dereito conexións para iht. El sentiu un aumento no nen a aversión a esta, onde se só podería permanecer vivo sen confiar en ninguén.
  
  
  Ela levantouse e asistiu soñadora como ela tirou o seu vestido para revelar-se unha de ouro e sutiã negro. Ela apagou o vestido en un gancho no medio do ventre da tenda tellado. Para ser unha muller, para orgullo de seu. Unha muller pode amar. Que ía ter unha boa vida, con unha muller que está involucrada capaz de recoller tanto amor.
  
  
  Tras el chegou á conclusión de que o máis violento e apaixonado mulleres foron Escocés e o máis intelectualmente avanzada foron Xaponés. É certo-o ego comparación material non era tan extensa como para tal obxectivo estudar un quere, pero ten que ver co que ten. Unha noite en Washington, dixo este Proxecto de lei Rodas despois de beber algunhas bebidas. Junior Axente MACHADO penso sobre iso por un tempo, e entón dixo: "Estes Escoceses foron visitar o Xapón durante séculos. Sexa como mariñeiros, ou como comerciantes. Entón, Nick, ten que atopar o máis perfecto rapaza alí: un Xaponés-Escocés rapaza. Quizais ten que poñer tal anuncio non.
  
  
  Nick riu. Rhodes é unha práctica cara. Foi unha coincidencia que Nick, non el, fora enviado a Amsterdam para asumir Herba Whitlock a obra inacabada. Proxecto de lei asumiu o traballo en Nova York e o Bardo Galería.
  
  
  Mata descansou o seu pequeno, escuro cabeza no seu ombreiro.
  
  
  El abrazou a esta. "Non está con fame aínda?", preguntou ela. 'Un pouco. Imos ver o que podemos preparar máis tarde.
  
  
  Hai algúns feixóns e algunhas latas de cocido. Hai o suficiente legumes para unha ensalada, así como aceite e vinagre. E galletas para o té."
  
  
  "Isto soa moi ben." Rapaza fermosa. Ela xa tiña examinado o contido da despensa.
  
  
  "Espero que eles non atopar-nos," ela dixo suavemente. "Este helicóptero e avión cousa que me molesta un pouco.
  
  
  'Eu sei que ela. Pero se eles montaron obstáculos, eles están cansados ao mediodía, e é posible que pode obter a través. Mañá pola mañá imos saír antes de que chegue a luz. Pero pensas que Mata, dereito, como sempre.
  
  
  "Eu creo que van Rijn é un complicado persoa.
  
  
  'Eu estou de acordo con ela. Pero paréceme que ten un carácter máis forte que o Van der Mundo. Pero polo camiño, Mata, xa coñeceu Herbert Whitlock?"
  
  
  "Por suposto. Un día, el me invitou a cear. Nick intentou controlar a súa man. Ela case tenso, pero foi un involuntario reflexo.
  
  
  "Onde é que coñece-lo?"
  
  
  "El foi para fóra abertamente a min en Kaufman Rúa, onde hai un fotógrafo. Quero dicir, el finxiu a funcionar ben en min por accidente. Dalgunha forma, el debe ter quería dicir iso, porque probablemente me quería, eu creo. El quere algo."
  
  
  "O que?'
  
  
  'Eu non sei. Isto pasou preto de dous meses. Levamos De Boerderij e, a continuación, foi para Blue Note. Foi moi agradable alí. Excepto que a Herba foi un esforzo bailarín.
  
  
  "Vostede durmir con el, como ben?"
  
  
  'Non, non é así. Só bicos cando dixo adeus. Eu creo que eu ía facelo a próxima vez. Pero fun con meu amigo, Paula, algunhas veces. E entón houbo que incidente. Eu realmente gusta. Eu estou seguro que ía invitar-me de novo."
  
  
  Será que lle preguntar a calquera preguntas? Tes algunha idea do que está tentando descubrir"
  
  
  "Eu penso que foi algo así como vostede. Un Americano axente ou o que sexa. Nós principalmente falou sobre a fotografía e o mundo da modelaxe.
  
  
  E o que está pasando?" Anuncios?'
  
  
  'Si. Comercial compañeiro de fotos. O seu plan, para a próxima vez, foi que se emu podería axuda-la.
  
  
  Nick bailando a cabeza, pensativo. Malo Herbert. Traballo sempre con coidado e metodoloxía. Non beber. Non confundir as nenas, e tratar os axentes como moitos, ás veces non. Se el foi máis honesto con Mata, el aínda pode ser vivo.
  
  
  "El beber moito?"
  
  
  'Case nada. Unha das súas características, en nen, que eu amaba.
  
  
  "Pensas que foi asasinado?"
  
  
  "Eu estaba a pensar esta cuestión. Quizais Paula sabe o que é. Que eu debería falar con ela cando chegamos de volta a Amsterdam?
  
  
  'Amor. Vostede estaba certo para pensar sobre o ego conexións. El foi un Americano axente. É realmente interesante para saber se o ego morte foi realmente un accidente. Quero dicir, a policía holandesa son eficientes, por suposto, pero -"
  
  
  Ela apertou ego man. 'Eu entendo ti. Quizais eu vou atopar-lle algo. Paula é unha moi sensible rapaza.
  
  
  "E como fermosa como estás?"
  
  
  "Vai ter para xulgar que por si mesmo."
  
  
  Ela virou-se para afrontalo lo e apertou os beizos para ego suavemente, como se a dicir, pero non pode escoller a súa, eu vou coidar del.
  
  
  Bico suave beizos, Nick se preguntas por que Whitlock tiña escollido Mata. Unha coincidencia? Quizais. Amsterdam spa mundo foi coñecida como unha aldea onde todos se coñecían. Con todo,era máis probable que sexa determinada pola AH ordenador.
  
  
  El suspirou. Todo estaba indo moi lentamente. Mata bicos e caricias foron capaces de facer vostede esquecer os seus problemas por un tempo. A súa man esvarou cara a abaixo e el desamarrou o seu cinto nun instante. Cinto de todos os trucos escondidos e constelacións de hoxe post por MACHADO laboratorios: cianuro velenos, suicidio post, e outros velenos, con unha ducia de usos. Ademais, diñeiro e flexible ficheiro. El sentiu como un estraño no Xardín do Edén. Un invitado con un puñal.
  
  
  El se moveu. "Maati, deixe-me tamén librar-se de miñas roupas."
  
  
  Preguizosamente ela sentou-se, un sorriso de diversión xogando en torno a os recunchos da súa rta, e estendeu a man para tomar a súa chaqueta. Ela colgou coidadosamente en un colgador, fixo o mesmo con Ego gravata e camisa, e observou en silencio mentres el se escondeu o estilete na súa maleta aberta baixo os sacos de durmir.
  
  
  "Eu estou realmente ansioso para a natación," ela dixo.
  
  
  El axiña sacou os pantalóns. "Aínda así, é Xavanés, dereito? Aínda quere nadar cinco veces ao día?
  
  
  'Si. A auga é bo e agradable. El limpa-lo ..."
  
  
  El mirou para fóra. Quedou completamente escuro. Non había ninguén para ser visto desde o ego posición. "Eu podo manter meus calzóns." Covardes, el pensamento; é el, traizoar-me no Xardín do Edén, co mortal Pierre en segredo da súa bolsa.
  
  
  "Este tecido pode resistir a auga," ela dixo. "Se imos upstream, que podería nadar espidos. Debe ser lavado e completamente limpo.
  
  
  El atopou dúas toallas envolto nunha bolsa marrón, Wilhelmina e Ego carteira en un torno a eles, e dixo: "Imos para un mergullo."
  
  
  Un puro, camiño en liña recta levou ao río. Só antes de que o perdeu de vista o tipo de campamento, Nick mirou cara atrás. Ninguén parecía estar mirando para eles. Rovers preparado edu en primus. El entendía por que o campamento era tan pequeno. Unha vez que quedou fóra, todo o arbustos, árbores foron máis lonxe da costa, en intervalos regulares. A área cultivada chegou a case á costa. O camiño era como unha banda, como se cabalos tiña tirado pequenas barcas e os barcos ao longo dela xeracións atrás. Quizais foi iso. Eles foron por moito tempo. Pasto, a continuación, pastos. Foi incrible para un país, que penso que estaba tan cheo de xente. Persoas... A praga do planeta. Agrícola, máquinas e os traballadores agrícolas...
  
  
  Baixo un, ao redor de árbores altas, el atopou un lugar protexido como un gazebos na escuridade. Unha estreita trincheira cheo de follas secas, como un niño. Mata mirou para Nah por tanto tempo que el ollou para nah en sorpresa. El preguntou. "Vostede como calquera cousa aquí?"
  
  
  "Este lugar. Xa viu como puro bancos de este regato son? Limpo de residuos ou pólas ou follas. Pero aquí. Aínda hai real deixa aquí, secou completamente, como unha cama de plumas. Eu creo afeccionados vir aquí. Quizais por anos en fin.
  
  
  El puxo a toalla sobre o toco de árbore. "Eu creo que está certo. Pero quizais a xente aquí ancinho deixa de ter un lugar cómodo para a tarde bóvedas.
  
  
  Ela tirou o seu sutiã e calcinha. "Todo ben, pero este lugar coñece unha morea de amor. Dalgunha forma é santo. Ten a súa propia atmosfera. Pode sentir iso. Ninguén corta de árbores ou follas ou coma de lixo aquí. Non hai suficiente evidencia para que?
  
  
  "Quizais", dixo, pensativo, como el xogou as súas cuecas para un lado. Ir á fronte, Carter, para probar iso, quizais ela está mal.
  
  
  Mata a volta e entrou no fluxo. Ela mergullou e á tona a poucos metros de distancia. "Movemento aquí tamén. É bo.'
  
  
  El non era un para mergullo en un descoñecido río, que non podía ser tan parvo como para ignorar a espallados pedras. Nick Carter, que, ás veces, mergullou de trinta metros, entrou na auga sen problemas, como unha caída vara. El nadou cara a rapaza con silencio cursos. El sentiu que este lugar merecido paz e reverencia, o respecto de todos aqueles amantes que coñecían o seu primeiro amor aquí. Ou que ela é a miña bo xenio, el pensamento, como el nadou ata a Alfombra.
  
  
  "Non se sentir ben? ela murmurou.
  
  
  Si. "A auga é calmante, o aire é frío á noite. Aínda ego respiración, preto da calma superficie da auga, parecía encher os pulmóns con algo novo, algo novo, e algo revigorante. Mata agarrou a el, parcialmente flotante, o seu obxectivo nivel co seu ego. O seu cabelo era moi longo e o seu mollado acios esvarou cara a abaixo o seu pescozo cun suave suavidade que acariciar-lo. Outra rolda de Mata boas calidades, el pensou, non é ir a salóns de beleza. Un pouco de auto-coidado con unha toalla, un pente, un cepillo e unha botella de aceite perfumado, e o seu cabelo está de volta en forma.
  
  
  Ela mirou para el, poñer as mans en cada lado da súa cabeza, e bicou-o levemente, traendo os seus corpos xuntos en harmonía dos dous barcos rippling de lado a lado no suave inchar.
  
  
  El lentamente, levantouse e bicou tanto dos seus peitos, un acto expresar tanto homenaxe e paixón. Cando el baixou de novo, ela foi parcialmente apoiado por un ego erección. Sería tan espiritualmente gratificante que quere preservar o ego para sempre, pero tamén impedir-lo, porque é motivado a ollar para nós para algo máis.
  
  
  Ela suspirou e pechado os seus fortes brazos con un pouco de ego detrás da súa de volta. El sentiu o seu consegue abrir e pechar, o irreverente movementos de un bebé saudable amasar a súa nai mama como el tomou un grolo de leite.
  
  
  Cando finalmente ... e a súa man esvarou cara a abaixo, ela colleu e murmurou, " non, Non as mans. Todo Británicos, lembra?
  
  
  Aínda lembra o furón, cunha mestura de medo e esperanza, como a memoria volveu para el. Non ter un pouco máis de tempo, pero é parte da diversión. "Si", el murmurou, como ela traballou o seu camiño cara arriba e para abaixo enriba del. 'Si. Lembro dela.'
  
  
  O pracer é paga a pena o paciencia. El pensou un centenar de veces, sentindo a saturado calor do seu corpo contra a súa, enfatizado polo pouco de auga fría entre eles. El penso sobre como pacífica e tranquila vida parecía, e emu sentín pena por quen dixo que carallo & nb non era divertido. Eles eran mentalmente moi comprometidos para as súas frustracións e inibições. Pobres diaños. Este é valioso para moitas persoas mellor. Na parte superior, que son separados uns dos outros, non hai líquido conexión. Mata cuberto súas pernas con la de volta, e el sentiu como el estaba flotando lentamente e con ela. 'Eu sei que ela. Eu sei que ela, " ela murmurou, e, a continuación, apertou os beizos para Ego.
  
  
  Ela sabía.
  
  
  Eles fixeron o seu camiño a través da auga de volta para o campamento, envolta en tebras. Mata estaba preparando edu coa agradable zumbido dun gas fouce. Ela atopou curry e a carne asada no nen, ela atopou algúns pementa para o feixón e tomiño e allo para a salsa de ensalada. Nick tiña comido todos os última folla de ego, e Eles non estaba en menos pouco avergoñado que tiña engulido dez té cookies. By the way, os Australianos agora pode mercar-se unha morea de cookies.
  
  
  El axudou a hey, lavar os pratos e limpar a desorde. A medida que se arrastrou no seu descomprimido sacos de durmir, eles xogaron co outro por un tempo. En vez de ir directo para a cama, eles fixeron iso todo de novo.
  
  
  Ben, un pouco? Pracer no sexo, diverso sexo, sexo salvaxe, delicioso sexo.
  
  
  Foi despois de unha hora, cando eles foron finalmente aconchegar-se uns aos outros en ih é suave, suave niño. "Grazas, querida," Mata murmurou. "Aínda podemos facer outro amigo feliz."
  
  
  "O que está agradecendo? Grazas está delicioso.'
  
  
  "Si", ela dixo somnolenta. "Eu amo o amor. Só o amor e bondade son reais. O meu gurú unha vez me dixo iso. Algunhas persoas, el non podería axudar. Eles foron presos seus pais reside desde unha idade temperá. Incorrecto educación.
  
  
  El a bicou pálpebras pechadas languidamente. "Está Durmindo, Miss Gurú Freud. Debe estar seguro. Pero eu estou tan canso ... " e, a continuación, o último son foi un longo, contento suspiro.
  
  
  Nick normalmente durmía coma un gato. El podería durmir en tempo e concentrar-se ben, e el estaba sempre alerta ao menor ruído, pero esta noite, e que foi desculpábel, el durmiu como un rexistro. Antes de que el caeu no sono, el tratou de convencer a súa mente para acordalo-lo tan pronto como algo inusual aconteceu na estrada, pero o ego mente parecía virar con rabia lonxe del aquela noite. Quizais porque tiña menos de diversión con os momentos felices con Mata.
  
  
  Medio quilómetro do campo, dous grandes Mercedes deixou. Os cinco homes achegouse a tres durmir tendas con luz, inaudível pasos. En primeiro lugar, ih lanternas foron dedicados a Rover e Volkswagen. O resto foi doado. Non hai máis que unha breve mirada á Peugeot foi o suficiente.
  
  
  Nick non entender ih ata un poderoso feixe de luz foi apuntado na súa ollos. El espertou e saltou cara arriba. El axiña pechou os ollos de novo contra o brillo. El puxo as mans sobre os ollos. Colleu como un neno pequeno. Wilhelmina estaba deitado baixo a súa camisola á beira da súa maleta. Quizais el podería incorporarse a ela en un lanzamento rápido, pero el forzou-se a manter a calma. Ser paciente e esperar para as tarxetas para ser embaralhadas. Mata vai aínda máis intelixente. Ela estaba inmóbil no chan. Era como se ela estaba a espertar e agora coidadosamente á espera de máis eventos.
  
  
  Sergei lanternas virou-se para lonxe del e foi apuntada para o chan. El entendeu iso pola desaparición do brillo contra o ego de o século. "Grazas", dixo. "Curuxa de Deus, non santos, no meu rostro máis."
  
  
  "Eu sinto moito. Foi Jaap Balleguyer voz. "Temos varias persoas interesadas, o Sr Kent. Entón, por favor, non dubide en cooperar. Queremos que axudar diamantes.
  
  
  "Eles están ben. Ih escondeuse. Nick levantouse, pero Ego ollos aínda pechados. "Vostede cego-me con que maldita a luz." El cambaleando cara a adiante, finxindo ser máis impotente que el sentía. El abriu os seus ollos na escuridade.
  
  
  "Onde están eles, o Sr Kent?"
  
  
  "Eu dixen a vostede que eu me escondín h."
  
  
  "Por suposto. Pero eu non vou deixar que tomar ih. Nunha tenda, nun coche, ou nalgún lugar fóra. Podemos convencer vostede se é necesario. Faga a súa elección rapidamente.
  
  
  Cal é a opción? El podía sentir a outras persoas na escuridade. Ballegoyer estaba ben cuberto de volta. Entón, é hora de aplicar o truco.
  
  
  El imaxinou ego é feo, actualmente duro rostro mirando para el con atención. Balleguire tiña unha personalidade forte, pero non ten que temer o ego tanto como un débil como Van der Mundo. Esta é unha aterrorizados persoa que mata-lo e, a continuación, non quero que faga.
  
  
  "Como vostede atopar-nos?'
  
  
  'Por helicóptero. Un deles, chamado de seu. Todo é moi sinxelo. Diamantes, por favor.
  
  
  "Vostede traballar con Van Rijn?
  
  
  "Non realmente. Agora, o Sr Kent, calar ..."
  
  
  Non era un blefe. "Vostede vai atopar ih nesta maleta seguinte para os sacos de durmir. Á esquerda. Baixo a camisa.
  
  
  'Grazas.'
  
  
  Odín circulou os homes para a tenda e volveu. A bolsa rustled como pasou o ego para Ballegoyer. El podía ver un pouco mellor. El esperou un minuto. El podería ter expulsado esta lámpada para o lado, pero quizais os outros tiñan lámpadas tamén. Tamén, cando o tiroteo comezou, Matty estaba no medio da primeira liña de lume. Balleguire bufou con desprezo. "Pode manter estas pedras como recordos, o Sr Kent. Son falsificacións.
  
  
  Nick estaba satisfeito coa escuridade. El sabía que estaba corando. El foi enganado como un estudante. "Ben, eu negociados De Groot ..."
  
  
  "Por suposto. El trouxo unha farsa bolsa. Así como os reais, se xa vimos as fotos na ih xornais.
  
  
  "Foi capaz de saír?"
  
  
  'Si. El e Hazebroek abriu a porta de novo, mentres Van Rijn e que foron asignados un helicóptero da policía para ver vostede.
  
  
  "Entón, vostede é un holandés axente especial. Quen foi ..."
  
  
  "Como vostede poñerse en contacto con De Groot?
  
  
  "Eu non entrar. Van Rijn tivo o coidado de que esta reunión. A continuación, el será o intermediario. Entón, como tratar con el despois?
  
  
  "Pode poñerse en contacto co De Groot?
  
  
  "Eu non sei onde vive. Pero el só escoitou falar sobre min, como Almazov do comprador. El sabe onde atopar-me se precisa de min.
  
  
  "Vostede sabe o ego antes?"
  
  
  'Non. O seu encontro casual con el no bosque detrás Van Rijn casa. Pregunta-lle se el era un home que vende Yenisei diamantes. El viu unha oportunidade de facelo, sen intermediarios, eu creo. Mostrou ih para min ih. Eu creo que eles eran diferentes de estas falsificacións. Debe ser orixinais, porque el penso que quizais foi unha confianza comprador."
  
  
  "Por que non saír tan axiña?"
  
  
  "Cando estaba feito para ela, eu penso que podería ser un asalto. De Groota falou con ela, e tomou a bolsa con el. Eu dixen a uem para poñerse en contacto comigo e que o negocio aínda ir a través.
  
  
  Eu penso que unha nova persoa con un coche máis rápido que eles teñen con el."
  
  
  Balleguire retorta era sarcástico.
  
  
  "Así que foron vítima de súpeto eventos."
  
  
  'Iso é certo.'
  
  
  "O que se De Groot di vostede roubou ih?"
  
  
  
  
  Capítulo 8
  
  
  
  
  'Roubou o que? Un saco cheo de falsificacións desde unha verdadeira xoia ladrón?
  
  
  "Ah, entón, que sabía que estes diamantes foron roubados cando ih ofreceu para mercar de ti." El soou como un policía, dicindo que el debe agora declararse culpable.
  
  
  "Ata onde eu sei, que non pertencen a quen os ten. Eles foron extraídos da unión Soviética mina ih e levado lonxe de alí... "
  
  
  Entón, non é roubo, se acontece en mans dos Rusos? "
  
  
  "Vostede dicir iso. A señora de negro veo dixo que eles eran dela."
  
  
  Unha vez máis, Nick podería totalmente ver que este Balleguire foi un mestre de fintas e a diplomacia. Pero o que levar e por que? "
  
  
  O outro home entregado en unha tarxeta. "Se De Groot contactos vostede, vostede podería me chamar?"
  
  
  "Aínda está a traballar para a Sra J.?"
  
  
  Balleguire dubidou por un momento. Nick tiña a sensación de que el tiña a intención de levantar o veo, pero ao final el deu-se sobre el.
  
  
  "Si", dixo o home. "Pero eu espero que vai chamar."
  
  
  "Desde que eu xa oín", Nick, dixo,"ela é a primeira en obter os diamantes."
  
  
  "Quizais. Pero, como podes ver, agora todo se fixo moito máis complicado ." El camiñou cara a fóra na escuridade, acendendo a lámpada en cada momento e, a continuación, para ver onde estaba indo. Os homes seguían a cada lado da caseta. Outra figura escura apareceu por detrás Peugeot, e un cuarto da dirección do fluxo. Nick deu un suspiro de alivio. En canto ih habería xuntos? El debería ser grata a súa sorte esposa para non coller Wilhelmina de inmediato.
  
  
  El foi de volta para os sacos de durmir na tenda e caeu o teito diamantes no mostrador. Alí, el fixo seguro de que Wilhelmina estaba presente, e que a revista estaba aínda alí. A continuación, el banco-presionado e tocou o Esteiras. Ela abrazou-o, non dicindo unha palabra para nós.
  
  
  El acariciou a súa suave de volta. "Vostede escoitou todo?"
  
  
  'Si'.
  
  
  "Van Rijn e Ballagueier están a traballar xuntos agora. Aínda que tanto me ofreceu diamantes para vender. Que tipo de persoas son eles de calquera maneira? O holandés mafia?
  
  
  "Non," ela dixo, pensativo na escuridade. A súa respiración cepillado suavemente contra Ego queixo. "Ambos son decente cidadáns".
  
  
  Houbo un momento de silencio, a continuación, eles riron. "Decente empresarios," dixo Nick. "Pode ser Van Rijn, pero Balleguire é o axente dos máis importantes empresaria no mundo. Todos eles facer un beneficio decente, na medida do posible, se hai unha razoable posibilidade de que eles non vai ser pego." El recordou que Hawke tiña dixo: "Quen vai gañar?"
  
  
  El pediu na súa memoria fotográfica arquivos confidenciais que tiña recentemente estudou na MACHADO sede. Eles estaban a piques de relacións internacionais. A Unión Soviética e os países Baixos eran en bos termos co outro. De feito, con certa frialdade, porque o holandés colaborou cos Chineses en determinadas áreas da investigación nuclear, en que os Chineses teñen feito incrible progreso. O Yenisei diamantes non se encaixan moi ben neste esquema, pero aínda ...
  
  
  El pensaba sobre iso somnolenta por un tempo, ata que foi un trimestre pasado seis no seu reloxo. A continuación, el espertou e pensamento de Groot e Hasebrook. O que tería que facer agora? Que precisaba de diñeiro para os diamantes, e eles aínda estaban en contacto con Van der Mundo. Entón, eles estaban nun dilema. El bicou Mata como ela espertou. "É tempo para o traballo."
  
  
  Eles montaron ao leste, cara a achegando o amencer. Cobertura de nubes foi densa, pero a temperatura foi moderado e agradable. Como eles pasaron a través do pequeno puro cidade e cruzou a liña férrea, Nick chamado para fóra, " El é chamado en América."
  
  
  "Vai ver moito máis Estadounidense influencia aquí. Moteis, supermercados. El arruinou a toda a paisaxe aquí. Especialmente ao longo das principais estradas e preto de cidades ."
  
  
  Eles tiñan almorzo na cafetería dun motel que podería ter sido en Ohio. Estudar o mapa, el atopou unha estrada cara ao norte que levou a Nijmegen e Arnhem. Como eles tirou de aparcamento, Nick rapidamente revisado o coche. El atopou ego baixo a volta, unha estreita catro polgadas caixa de plástico. Con flexible fío de clips e unha frecuencia de control de botón que el non tocar moito. "Un dos Ballaguire nenos estaba a xogar na escuridade. Este pequeno transmisor lles di onde estamos.
  
  
  Mata mirou para a pequena caixa verde. "É moi pequeno."
  
  
  "Vostede pode facer estas cousas, o tamaño do cacahuete. Este é, probablemente, máis barata ou ten unha longa vida de servizo debido á maior baterías, así como o alcance maior ... "
  
  
  Na estrada, el dirixiu o sur, en vez de norte ata alcanzar o Shell estación de gas, onde varios coches que estaban aparcados nas bombas que esperar na cola. Nick ten en liña e dixo, " Levar un minuto e tomar Ego para a bomba."
  
  
  El camiñou cara adiante, ata que viu un coche con un Belga placa de licenza. El tropezou e caeu a alza baixo a parte de atrás do coche, un paso adiante, e dixo cariñosamente para o condutor en francés: "eu deixei caer a miña pluma baixo o seu coche. Podería esperar un minuto?
  
  
  O robusto home detrás do volante sorriu cariñosamente e balance a cabeza. Nick atopou a súa pluma e instalado o transmisor no Belga coche. Pegando a súa pluma, el agradeceu o home, e eles trocaron algunhas agradable acenos. Eles encheron o Peugeot vaso e volveu ao norte.
  
  
  "Vostede cola este transmisor baixo con outro coche?" Mata, preguntou. 'Si. Se vostede xoga-lo fóra, que vai saber inmediatamente que algo está mal. Pero quizais eles van ser perseguindo os dous coches por un tempo. Que deixa algo máis. Agora poden seguir connosco por calquera outro coche na estrada."
  
  
  El mirou para un coche que xa estaba agora detrás deles, feito un U-turn en Zutphen, seguido unha estrada de país e cara atrás para a Información Canal, e sen coche seguido eles. El levantou os seus ombreiros. "Parece que perdeu ih, pero non importa. Van Rijn sabe que eu facer negocios con Van der Mundo. Pero quizais temos ih un pouco confuso ."
  
  
  Eles jantaram en Hengelo e chegou Gesteren só despois de dúas horas. Eles atoparon o seu camiño para o Van der Mundo inmobiliario fóra. Foi unha área densamente arborizadas, probablemente, preto da fronteira alemá, con unha estación de patio onde andaba por preto de cinco centos de metros sobre unha estrada de país baixo cortada árbores e entre un sólido muro. Era unha pálida versión de luxo Van Rijn residencia. O prezo de ambos foi difícil para comparar, pero eles só poderían pertencer a persoas ricas. En un inmobiliario había século-árbores antigas, as casas eran enormes, e en nen houbo unha gran cantidade de auga, xa que era o que a aristocracia quería, eu tente. O outro, Van der Mundo, había unha morea de terra, pero había menos edificios e case sen correntes para ser visto. Nick levou o Peugeot lentamente para abaixo a estrada sinuosa e estacionado Ego nun grava aparcamento entre preto de vinte outros coches. El non ver a Daf en calquera lugar, e non ver a gran limos que Van Rijn e Área-Guyer escolleu. Pero aínda había un garaxe detrás deles onde os coches tamén podería ser aparcado. Nalgún lugar aquí abaixo, que foi un estilo moderno piscina, dúas pistas de tenis, e tres pistas de bolos. Tanto tenis tribunais estaban en uso, pero non foron só preto de un centenar de persoas arredor da piscina. El aínda estaba nublado.
  
  
  Nick pechado o Peugeot. "Imos ir a unha camiña, Mata. Imos dar un ollo ao redor antes de que a noite comeza.
  
  
  Eles pasaron a terraza e campos deportivos, circulou a casa. Un camiño de grava levou para garaxes, cortes, e de madeira dependencias. Nick Schell está á fronte. En un campo para o dereito de galpões, dúas enormes globos foron flotantes, gardado por un home que estaba de bombeo algo para eles. Nick preguntou se era helio ou hidróxeno. Ego é afiado ollos viu cada detalle. Por enriba do garaxe eran edificios residenciais ou de persoal trimestres con seis prazas de aparcamento. Tres coches pequenos estaban perfectamente aparcado á beira do outro en fronte a ela, e a entrada sobre este lado da casa cruzou o terreo elevado entre prados e foi para o bosque.
  
  
  Nick estaba levando Mata para o garaxe, cando Van der Laan voz veu detrás deles. "Ola, O Sr Kent."
  
  
  Nick virou-se e aceno cun sorriso. 'Ola.'
  
  
  Van der Laan chegou un pouco fóra do ar. Emu foi rapidamente informado deles. Nen estaba vestindo un branco deportes camisa e pantalón marrón, aínda que o fixo ollar como un empresario que estaba intentando o mellor para manter unha aparencia impecable. Ego botas brillou.
  
  
  O anuncio de Nick chegada tiña, obviamente, chat Van der Mundo. El se esforzou para superar a súa sorpresa e ter a situación baixo control. "Imos ver iso, ollar para min. Eu non estaba seguro de que estaba chegando... -
  
  
  Ten un gran lugar aquí", dixo Nick. El puxo a uem sobre a alfombra. Van der Laan foi cordial. "Por que pensas que eu non ía vir?" Nick mirou para os globos. Un estaba cuberto de estraño, remuíños e liñas de cores fantásticas, todo tipo sexual símbolos en flash balance de alegría.
  
  
  "A min ... eu oín-lo. .
  
  
  "Ten De Groot chegou aínda?"
  
  
  'Si. Eu entender que estamos facendo frank. Esta é unha situación estraña. Tanto a intención de deixar-me para fóra, pero as circunstancias forzado para vir de volta para min. Este é o destino.
  
  
  "É De Groot rabia de min?" El foi tirado polo ego paquete."
  
  
  O brillo nos Van der Laan ollos suxeriu que De Groot dixera a Eles que tiña enganado Norman de Rúa - e De Groot foi realmente irritado. Van der Laan estender as súas mans.
  
  
  "Ah, non exactamente. De Groot é un home de negocios, despois de todo. El só quere asegurarse de que recibe o seu diñeiro e se librar destas Almazovs. Ir a el?
  
  
  'Bo. Pero eu non podo facer negocios ata mañá pola mañá. Que é, se o emu precisa de diñeiro. Eu recibir unha cantidade considerable de que a través dun mensaxeiro ."
  
  
  "Mensaxeiro?"
  
  
  "Máis, por suposto."
  
  
  Van der Laan pensamento. Estaba intentando atopar puntos débiles. Onde foi este mensaxeiro cando Kent foi con Van Rijn? Segundo ego, Norman Rúa non ten amigos en Holanda - polo menos non confidentes que podería ir e traer grandes sumas de diñeiro para el. "Podería chama-los e pedir se pode vir máis cedo?"
  
  
  'Non. É imposible. Eu vou ser moi coidadoso co seu pobo ... -
  
  
  Ten que prestar atención para fóra para algunhas persoas, " Van der Laan dixo secamente. "Eu non estou moi feliz que primeiro discutir iso con saca-rolhas Van Rijn. E agora vai ver o que pasa a continuación. Como din estes diamantes foron roubados, todo o mundo mostra os seus dedos ávidos. E este Balleguire? Vostede sabe o que funciona para?
  
  
  'Non. "Eu creo que é só un potencial vendedor de Almazov," Nick dixo inocentemente.
  
  
  Liderados polo seu anfitrión, que chegou a curva de terraza con vistas á piscina. Nick notado que o Van der Mundo estaba levando ih todo o garaxes e anexos tan rápido como podía. "Entón nós imos ter que esperar e ver. E De Groot vai ter para estar, porque está claro que non vai deixar sen diñeiro."
  
  
  "Pensas que iso é tolo?"
  
  
  "Ben, non'.
  
  
  Nick quere saber o que Vitaly plans e ideas están en este ordenadamente peiteado cabezas. El case podería sentido de que Van der Mundo estaba a pensar moito sobre se librar de Groot e Hasebroek. Pouco homes con grandes ambicións son perigosos. Este é o tipo que está fortemente impregnada na crenza de que a ganancia non pode ser malo. Van der Laan preme un botón ligado á balaustrada, e un Xavanés home en unha chaqueta branca se aproximou deles. "Imos comezar a súa equipaxe ao redor do coche," o propietario dixo. "Fritz está aquí para amosar-lle o seu cuarto."
  
  
  Na Peugeot, Nick, dixo, " eu teño unha De Groot bolsa con me. Podo darlle de volta para ego emu agora?
  
  
  "Imos esperar ata a cea. Entón, nós imos ter tempo dabondo ."
  
  
  Van der Laan esquerda ih ao pé da gran escalinata no adro do edificio principal, logo de convencer ih para gozar de natación, tenis, paseos a cabalo e outros praceres. El parecía moi ocupado propietario de un moi pequeno resort. Fritz levou ih en dúas salas contiguas. Nick murmurou para o Asistente como Fritz poñer a equipaxe, " Pedir Ego para traer dous whisky e un refrixerante no piso de arriba."
  
  
  Cando Fritz esquerda, Nick foi para Mata cuarto. Era un modesto cuarto conectado para o ego cuarto, un baño compartido. "Como sobre ti compartir un baño con me, miña señora?"
  
  
  Ela esvarou no seu abrazo. "Eu quero compartir todo con vostede."
  
  
  "Fritz - Indonesio, non é?"
  
  
  "É certo. Ela gustaría falar con el por un minuto... "
  
  
  "Imos ir. Eu estou deixando agora. Probe facer amizade con el."
  
  
  "Eu creo que vai funcionar."
  
  
  "Eu tamén penso así.'Pero calmar. Dicir emu que ten só chegou a este país e que é difícil para vostede para vivir nel. Use as súas habilidades, miña querida. Un home non pode soporta-lo. El probablemente solitario. Xa que estamos aínda en salas diferentes, o ego non debe ser perturbado en calquera forma. Só ten que facer o ego tolo."
  
  
  "Ben, mel, como vostede di." Ela levantou a cara para o seu, e el a bicou doce nariz.
  
  
  Nick cantarolava unha melodía a partir de Finlandia, como el descomprimido. A uem só precisaba de un caso, e que pode ser el. E aínda un dos máis fermosos invencións do home foi sexo, sexo marabilloso. Sexo con holandés belezas. Está case feito con el. El apagou a súa roupa, xale, e produtos de hixiene persoal, e estableceu a máquina de escribir sobre a mesa pola fiestra. Aínda que isto é moi fermosa roupa era nada comparado a unha fermosa, intelixente muller. Houbo unha batida. El abriu a porta e mirou De Groot. O pequeno home estaba tan estrito e formal como sempre. Aínda non había sorriso.
  
  
  "Ola," dixo Nick calor. "Nós fixemos iso. Eles non poderían incorporarse nós. Xa tivo problemas obter a través deste porta? A súa auto perdeu algunhas flores alí."
  
  
  De Groot mirou para el, friamente e deliberadamente. "Eles correron de volta para a casa cando Harry e eu deixei. Nós non tivemos ningún problema para facer o porteiro para abrir a porta de novo."
  
  
  "Tivemos algunhas dificultades. Segundo informou a embaixada de sobrecarga e todo iso. Nick entregado En unha bolsa marrón. De Groot só mirou para el. "Eles están ben. Eu nin sequera asistir-lo aínda. Eu non teño tempo para iso."
  
  
  De Groot parecía confuso. "E aínda que vostede veu aquí a...?"
  
  
  "Nós deberían atender aquí, non estabamos? Onde máis eu debería ir?
  
  
  "Eu entendo."
  
  
  Nick sorriu moi. "Por suposto que está a se pregunta por que eu non fun sincero en Amsterdam, non é? Esperar alí para a súa chamada. Pero por outra persoa que precisa de un intermediario? Vostede non vai facer iso, pero eu sei que ela. Poida que eu poida facer negocios con Van der Mundo por un longo tempo. Eu non sei que este país. Obter diamantes a través da fronteira para onde eu quero que eles é un reto. Non, non é en torno a aqueles que facer todo só, como vostede. Eu son o seu emprego, e eu non podo dar o luxo de queimar todas as naves detrás de min. Tan só ten que relaxarse por un tempo, aínda que eu entendo que vostede pode obter un mellor empresa con Van der Mundo. Emus non ten que traballar duro para o seu diñeiro. Tamén pode indicio de que pode facer negocios con min directamente, pero-un de nós ía dicir - non sería Stahl facelo no seu lugar. El dixo que podería falar de negocios, despois de xantar.
  
  
  De Groot non tiña opción. El foi máis sucinta con confusión que convencido. 'Diñeiro. Van der Laan dixo que tiña un mensaxeiro. El aínda non deixou Van Rijn aínda?"
  
  
  "Por suposto que non. Temos un programa. Foi el quen deixou o seu. A súa chamada para el era de mañá cedo. A continuación, el vai vir, ou que vai deixar se non chegar a un acordo."
  
  
  "Eu entendo o seu."De Groot, ao parecer, non entender, pero el vai estar esperando. "A continuación, hai algo máis ..."
  
  
  "Si?"
  
  
  "O seu revólver." Por suposto, eu dixo Van der Mundo o que pasou cando nos coñecemos. Nós... el pensa que ten que deixar este emu ata que deixar. Por suposto, sei que o Americano idea de que eles manter esta beleza lonxe da miña arma, pero neste caso pode ser un xesto de confianza."
  
  
  Nick engurrou o cello. Como De Groot foi agora, o emu mellor pisar con coidado. "Eu non me gusta facelo. Van Rijn e outros pode atopar-nos aquí."
  
  
  "Van der Laan emprega moi cualificados especialistas.
  
  
  El reloxos de todas as estradas."
  
  
  'Oh lee. Nick deu de ombreiros e sorriu. A continuación, el atopou Wilhelmina, que el escondeuse nunha das súas chaquetas un abrigo rack. El empurrou para fóra da revista, tirou de volta do parafuso, e deixe o bullet pop fóra das conexións e pegá-lo no aire. "Eu creo que pode entender Van der Laan punto de vista. Xefe na súa propia casa. Por favor.'
  
  
  De Groot esquerda coa arma no seu cinto. Nick fixo. Eles van buscar o ego equipaxe, así que ten a oportunidade. Ben, boa sorte. El levou as tiras fóra Hugo longo vaíña, e Stahl do estilete foi unha invulgarmente estreita carta abridor en un ego carta caso. El quería un micrófono oculto por un tempo, pero non puido atopalo. O que non quere dicir nada, porque na súa propia casa ten todas as posibilidades e oportunidades para ocultar algo así como que, en xemidos. Mata entrou a través adxacente cuarto de baño. Ela estaba rindo.
  
  
  "Temos ben. El é moi solitario. El estivo implicado con Van der Laan para tres anos e está a facer unha boa vida, pero ..... -
  
  
  Nick puxo un dedo aos beizos e levou para o baño, onde el virou-se na ducha. El dixo que era preto de un chorro de auga: "Estes cuartos pode ser incómodo. No futuro, imos discutir todas as cuestións importantes aquí." Ela balance a cabeza, e Nick continuou: "non te preocupes, non vai estar a ver el de novo, o mel. Se ten a oportunidade, ten que dicir o emu que está con medo de Van der Mundo e, especialmente, da gran home, sen pescozo, que traballa para el. El mira como unha especie de mono. Preguntar Fritz se este home é capaz de ferir as nenas, e ver o que el di. Tenta descubrir o ego nome se pode.
  
  
  'Todo ben, querida. Parece sinxelo.
  
  
  "Dificilmente pode ser difícil para vostede, querida."
  
  
  El apagou a billa e eles entraron na Mata cuarto, onde bebían os whiskies e refrixerantes e escoitou suave música jazz xogar o built-in altofalante. Nick examinou con coidado. Este podería ser un gran lugar para unha escoita micrófono, el pensou.
  
  
  Aínda que as nubes non desaparecer completamente, eles fixeron algúns natación na piscina, xogar un partido de tenis, onde Nick case deixar Compañeiro de gañar, e foron mostradas a propiedade que Van der Laan xa dirixiu. De Groot non apareceu de novo, pero non cando viu Helmy e preto de dez outros invitados na piscina. Nick preguntou o que a diferenza estaba entre Van der Laan e Van Rijn. Esta foi unha xeración que foi sempre á procura de emocións - Van Rijn ocupada inmobles.
  
  
  Van der Mundo estaba orgulloso de globos. O gas foi parcialmente liberada e eles estaban ancorados con pesados Manila cables. "Estes son os novos globos", explicou el con orgullo. "Nós só estamos comprobando ih para derrames. Son moi bos. Pola mañá imos voar nun globo de aire quente. Quere probar iso, Sr Kent?" Norman, quero dicir.
  
  
  "Si", dixo Nick. "O que sobre as liñas de alta tensión aquí?"
  
  
  "Oh, vostede é xa a pensar por diante. Moi razoable. Este é un dos nosos maiores perigos. O torno a eles corre para o medio, pero non se preocuparon moito de nós. Nós só facer voos curtos, a continuación, deixar fóra de gas e obter colleu por un camión.
  
  
  Nick-se preferido planadores, pero mantivo a idea de si mesmo. Dous grandes globos de cores? Interesante símbolo de status. Ou hai algo máis? O que sería un psiquiatra dicir? De calquera xeito, é hora de pedir Mata ... Van der Laan non ofrecen para explorar a garaxes, aínda que eles foron autorizados un breve reflexo do prado, onde tres castaña cabalos estaba en un pequeno espazo pechado na sombra das árbores. Máis destes símbolos de estado? Mata aínda vai ser ocupado. Camiñaban lentamente de volta para a casa.
  
  
  Eles eran esperamos para aparecen na táboa vestida, aínda que non en vestidos de noite. Mata ten unha punta de Fritz. Ela dixo Nick que ela e Fritz se daban moi ben. Agora a situación estaba case listo para ela para facer preguntas.
  
  
  Nick levou Helmy de lado por un momento, mentres eles tomou un grolo da súa aperitivo. Mata foi o centro de atención do outro lado do patio cuberto. "¿Quere ter un pouco de diversión, o meu excepcionalmente fermosa muller?"
  
  
  'Por suposto, para estestvenno.' O dell ' en si, non fai moito sentido para non ter o camiño que adoitaba. Había unha sensación de incomodidade que, así como había no caso de Van der Mundo. El notou que ela estaba quedando un pouco nervioso de novo. Por que? "Eu vexo que está a ter un gran momento. Ela parece ser bo."
  
  
  "O meu vello amigo e me atopei por casualidade."
  
  
  "Ben, ela non é que non quere e eu estou tentando. Ademais, non é este un corpo que pode ser atopado por casualidade?"
  
  
  Nick tamén mirou para Mata, que estaba rindo alegría en compañía da animado persoas. Ela estaba a usar unha crema-e-branco vestido de noite que se agarrou precariamente a un ombreiro como un sari fixados con un ouro pin. Co seu pelo negro e marrón pel, o efecto foi impresionante. Helmi en un elegante vestido azul foi un legal modelo, pero aínda-como medida dunha muller verdadeira beleza? "
  
  
  "Ela é o tipo de meu spa compañeiro," el dixo. "Eu vou te contar todo sobre iso máis tarde. Que tipo de cuarto tes?
  
  
  Helmi mirou para el, só riu, entón, decidiu que o seu sorriso grave era xenuíno, e parecía satisfeito. "O norte de inglaterra. Segunda porta á dereita ."
  
  
  O arroz materia foi excelente. Vinte e oito invitados estaban sentados en dúas materias. De Groot e Hasebrook trocados breve formal saúdos con Mata e Nick. Viño, cervexa, e brandy foron levados en caixas. Xa era tarde cando un ruidoso grupo de persoas fixeron o seu camiño para o patio, danza e bico, ou recollendo en torno a ruleta materia na biblioteca. Les Dice foi executado por un educador, corpulento home que podería ter sido un croupier en torno a Las Vegas. El era bo. Tan bo que tivo Nick corenta minutos para entender que el estaba a xogar unha aposta cun triunfante, medio borracho mozo que tiña colocado a unha pila de contas sobre a tarxeta e permitiu-se a aposta de 20.000 floríns. A cara estaba á espera de un a seis, pero que resultou ser un cinco. Nick sacudiu a cabeza. El non ía entender as persoas, como Van der Mundo.
  
  
  El saíu e atopou Mata nunha deserta parte do alpendre. No Ego visión, a chaqueta branca voou lonxe.
  
  
  "Foi Fritz," Mata murmurou. "Somos amigos moi próximos agora. Así como loitadores. O gran home nome é Paul Meyer. El se esconde en unha sala na parte de atrás con outros dous, a quen Fritz chamadas Beppo e Marca. Eles son, en definitiva, capaz de ferir unha rapaza, e Fritz prometeu para me protexer e quizais asegúrese de que ela deixa-los, pero eu vou ter que comezar o meu ego manchada. Bonito, que é moi bonito. Non machucá-lo. Tiña oído que Paul - ou Eddie, como ego ás veces era chamado - intentou matar todas as casas ao redor Helmy.
  
  
  Nick bailando a cabeza, pensativo. "El intentou matar a ela. Eu creo que Phil chamou de fóra e que é onde se deixou de fóra. Quizais Paul fora moi lonxe na súa propia. Pero aínda falta. El tamén tentou poñer presión sobre min, pero non funcionou."
  
  
  "Algo está a suceder. Ela foi visto varias veces por Van der Laan que vai dentro e para fóra da súa oficina. Despois De Groot e Hasebrook foi de volta para dentro, a continuación, fóra de novo. Eles non comportarse como as persoas que sentir-se aínda durante a noite."
  
  
  'Grazas. Manter un ollo sobre eles, pero asegurarse de que eles non ver vostede. Ir durmir se quere, pero non mire para min."
  
  
  Mata bicouna suavemente. "Se é un negocio e non unha loira."
  
  
  "Mel, esta rubio é unha empresaria. Vostede sabe tan ben como eu que eu só volver a casa para ti, aínda que sexa nunha tenda. El coñeceu Helmy na compañía de un de cabelos gris home que parecía moi borracho.
  
  
  "Foi Paul Mayer, Beppo e Marca que intentou tirar en ti. Son as mesmas persoas que tentaron pregunta-me no meu hotel. Van der Laan probablemente pensou que estabamos a traballar xuntos na primeira, pero, a continuación, el cambiou a súa mente."
  
  
  Ela chegou a ser dura como un boneco en ego mans. 'Oi.'
  
  
  "Vostede xa sabía que, non. Por que non imos dar un paseo no xardín?"
  
  
  'Si. Quero dicir, a.'
  
  
  "Si, xa sabía que, e si, quere dar un paseo?"
  
  
  Ela tropezou nas escaleiras como el a levou para fóra da terraza e nun camiño mal iluminado por pequenas luces de cores. "Quizais aínda está en perigo," el dixo, pero el non crer. "Entón por que veu aquí, onde eles teñen unha boa oportunidade de conseguir que se queren?"
  
  
  Ela sentouse nun banco no gazebos e chorou baixiño. El mantivo a súa estreita e intentou calmar a súa abaixo. "Como o inferno foi ela debería saber o que facer?" Ela dixo en estado de choque. "Toda a miña mundo caeu en anacos. Eu nunca penso nela como Phil... -
  
  
  Só non quero pensar sobre iso. Se vostede fixo iso, ten que entender que o que descubriron pode destruír o ego. Entón, se eles sequera sospeitaba que tiña descuberto algo, vostede inmediatamente entrou na cova do león."
  
  
  "Eu non tiña seguro se eles sabían. Ela tiña só foi en Kelly oficina por uns minutos e volveu todo só como era. Pero cando el entrou, el me deu esa divertido ollar que eu penso por un longo tempo: "El sabe - que non sabe - el sabe."
  
  
  Os seus ollos estaban húmidos.
  
  
  "O que pasou, podemos dicir que realmente sabía, ou, polo menos, penso que vostede viu algo. Agora me diga exactamente o que viu."
  
  
  "O ego de o debuxo do consello foi aumentado por vinte e cinco ou trinta veces. No nen, houbo un deseño intrincado con fórmulas matemáticas e unha morea de notas. Eu só me lembro as palabras Nos Marca-Martin 108g. hawkeye. Egglayer RE. '
  
  
  "Ten unha boa memoria. E esta impresión foi unha ampliación de algúns dos xuízo e detalle tarxetas realizadas en torno de?
  
  
  'Si. Que non podía facer nada sobre a política en si, ou os asociados fotos, mesmo se sabía para onde mirar. Só se aumentar moito. Entón ela entendeu que o seu mensaxeiro foi en algún espía dell." El entregou-lle o seu pano, e ela enxugar os ollos. "Eu penso que Phil tiña nada que ver con iso."
  
  
  "Vostede sabe que agora. Kelly debe ter chamado En e dixo a el que el cría que el sabía sobre vostede cando deixou.
  
  
  "Quen é vostede, Norman Kent?"
  
  
  "Non importa agora, querida."
  
  
  "O que fai este punto reixa dicir?"
  
  
  El escolleu súas palabras con coidado. "Se ler toda a tecnoloxía revistas sobre o universo e foguetes, e cada palabra no New York Times, pode descubrir iso no seu propio país."
  
  
  "Pero este non é o caso. Que ía facer tal cousa?
  
  
  "Eu estou tentando o meu mellor, aínda que eu estou xa algunhas semanas atrás. Egglayer RE é o noso novo polyatomic xefe de satélite, alcumado Robot Aguia. Eu creo que a información que tivo con vostede cando vostede veu para a Holanda, Moscova, ou Pequín, ou calquera outro high-paying cliente, podería axudar a telemetría detalles.
  
  
  "É que, como funciona?"
  
  
  'Aínda peor. Cal é o ego, servizo, e como o ego leva a súa portería; frecuencias de radio que guía o ego e orde-lo para restablecer a nuclear cluster nome completo. E iso non é agradable en todo, porque, entón, ten todas as posibilidades de obter a súa propia bombas sobre a súa cabeza. Probe transformar isto nun política internacional."
  
  
  Ela comezou a chorar de novo. 'Oh meu Deus. Eu non sabía dela.'
  
  
  El abrazou a esta. "Podemos ir alén diso." El intentou explicar-lo, así como posible, pero ao mesmo tempo, para provocar a súa rabia. "Foi un altamente eficaz canle de información que contrabandeados datos de todo o Estados Unidos. Polo menos por uns anos. Militar información, segredos industriais foron roubados, e que apareceu en todo o mundo como se eles tiñan acaba de ser enviados. Ela, eu creo que ten deparei con esta canle.
  
  
  Ela usou o pano de novo. Cando ela mirou para el, o seu rostro bonito estaba con rabia.
  
  
  "Eles poden morrer. Eu non creo que ten todo en todo o New York Times. Podo axuda-la con algo?
  
  
  "Quizais. Neste punto, eu creo que é mellor que só continuar facendo o que está facendo. Que está vivindo con esa tensión para os días, así que vai estar ben. Eu vou atopar unha forma de obter estas sospeitas para o goberno de estados UNIDOS.
  
  
  Eles van che dicir se ten que manter o seu emprego na Manson ou aproveitar vacacións.
  
  
  Os seus brillantes ollos azuis que coñeceu a súa. El estaba orgulloso de ver o seu control novo. "Vostede non me diga todo," ela dixo. "Pero eu creo que me vai dicir máis, se poida."
  
  
  El a bicou. Non foi un longo abrazo, pero el estaba quente. Pode contar un Americano-holandés nena a traballar no ximnasio en apuros. El murmurou: "Cando chegar de volta para o seu cuarto, puxo unha cadeira baixo o brazo da súa cama. Só no caso de. Volver a Amsterdam tan rápido como pode, sen irritar Fila. Entón eu vou entrar en contacto con vostede.
  
  
  El deixou o patio, e foi de volta para o seu cuarto, onde el cambiou a súa chaqueta branca para un abrigo escuro. El tomou ademais a súa máquina de escribir, e montado en torno a súas partes primeiro o mecanismo de gatillo para un non-pistola automática. A continuación, houbo cinco rolda espingarda en si, voluminosos pero fiable, precisa e con un poderoso tiro en 12 polgadas barril. Tamén amarre Hugo sobre o seu antebrazo.
  
  
  Os próximos cinco horas foron cansativa, pero se unha morea de información. El escorregou para fóra do lado da porta e viu que a noite estaba chegando ao final. Os convidados tiveron desapareceu dentro, e observaba con segredo pracer como as luces se apagaron na cuartos.
  
  
  Nick mudouse como unha escura sombra a través do xardín florido. El camiñou ao redor cortes, garaxe, e dependencias. El seguiu os dous homes para a sentinela do garaxe, e as persoas que volveu para a residencia oficial. El seguiu un outro home, polo menos, ao longo da estrada de volta, ata que cruzou o muro. Foi outra entrada e saída de volta. O home utilizou unha pequena lanterna para atopar Ego Philippe visiblemente hotel seguro durante a noite .
  
  
  Cando el volveu para a casa, el descubriu Galicia Meyer, Beppo, e outros tres no garaxe da oficina. Van der Laan veu visitar ih despois da medianoite. Ás tres horas da mañá, un negro Cadillac levou a estrada na parte de atrás da casa, e logo volveu despois. Nick podía escoitar o murmurio do barco de radio. Cando o Cadillac veu de volta, el parou un dos maiores dependencias e Nick viu tres escuro figuras entrar. Estaba deitado cara a abaixo en un círculo de arbustos, pero el non podía ver nada, porque as luces do coche grande estaban brillo na súa dirección.
  
  
  O coche estaba aparcado de novo, e os dous homes saíu a través da calzada na parte de atrás. Nick arrastrou todo o edificio, espremer para fóra da porta de atrás, a continuación, apoiados e escondeuse de novo para ver se el tivese causado a alarma. Pero a noite aínda era, e sentindo, pero non vendo a figura fantasmagórica que foi contratado arrastrou pasado mimmo do edificio, sobre el, como el tiña feito un momento atrás, pero cun gran sentido de dirección, como se el non sabía onde ir. O vulto escuro descubriu que a porta e esperou. Nick levantouse da cama de flores, onde fora deitado e quedou detrás da figura, elevando o pesado revólver. "Ei, Fritz."
  
  
  Indonesio non estaba impresionado. El virou-se lentamente. "Si, Sr Kent."
  
  
  "Asistir De Groot? Nick pediu calma.
  
  
  Un longo silencio. A continuación, Fritz, dixo suavemente, " Que non está no seu cuarto.
  
  
  "É bo que está a ter tan bo coidado de seus convidados." "Con tantas persoas ao redor da casa, non é doado atopar un ego. Ía matalo se tivese que?"
  
  
  "Quen é vostede?'
  
  
  "Unha persoa con un moito máis simple tarefa de ti. Quere incorporarse De Groot e obter os diamantes, non é?
  
  
  Nick oído Fritz dicir "Si".
  
  
  "Pero aquí eles teñen tres prisioneiros. Pensas que o seu compañeiro pode ser o único en torno a eles?
  
  
  "Eu non penso así. Eu creo que eu debería ir e ver.
  
  
  "Pensa en min cando eu digo a vostede, non lle importa sobre estes diamantes?"
  
  
  "Quizais. .
  
  
  "Vostede está armado?"
  
  
  'Si'.
  
  
  'Ela tamén. Imos ir agora e ver?
  
  
  Hai un ximnasio no edificio. Eles entraron a través do cuarto de baño, viu saunas e bádminton tribunais. Entón eles viñeron para un cuarto mal iluminado.
  
  
  "É IHC," Nick murmurou.
  
  
  Un home gordo estaba cochilando no salón. "Que é Van der Lahn homes?" murmurou Fritz.
  
  
  Eles traballaron con el en silencio e de forma eficiente. Nick atopou a corda que el e Fritz rapidamente usado para amarre ego ata. Eles cubriron o emu boca con Ego do propio pano, e Nick tivo o coidado de Ego Beretta.
  
  
  En un gran ximnasio, eles atoparon Ballegoyer, van Rijn, e Nick vello amigo, o detective si mesmo, esposado para xemendo cirúrxico aneis. O detective propios ollos estaban vermellos e inchados.
  
  
  "Fritz," Nick, dixo, " ir e ver se a graxa cara á porta ten as claves para estes algemas." El mirou para o detective si mesmo. "Como é que eles capturar vostede?"
  
  
  "Gas. É cego min por un tempo.
  
  
  Fritz está de volta. "Non hai chaves." El examinou o anel de aceiro. "Necesitamos ferramentas."
  
  
  "É mellor estar este en liña recta en primeiro lugar," dixo Nick. "O sr van Rijn, aínda quere me vender estes diamantes?"
  
  
  "O seu hotel nunca ía deixar a escoitar sobre iso. Pero non é só sobre o beneficio para min.
  
  
  "Non, é sempre só un efecto colateral, non é? Vostede ten a intención de deter De Groot?"
  
  
  "Eu creo que matou o meu irmán."
  
  
  "Eu sinto moito por ti." Nick mirou para Balleguire. "Sra J, ela aínda está interesado en que o negocio?"
  
  
  Balleguire foi o primeiro en recuperar a compostura. El parecía frío. "Queremos De Groot detido e os diamantes devoltos aos seus lexítimos propietarios.
  
  
  "Ah, si, este é un diplomático importa," Nick suspirou. "Esta é unha medida para calmar ih é o problema que está axudando a Chinesa con un ultra-centrífuga problema?"
  
  
  "Necesitamos algo porque estamos na punta de polo menos tres puntos."
  
  
  "Está moi ben informado por un Almazov comprador, o Sr Kent," o detective, dixo. Mr Balleguire e dela están a traballar xuntos. Vostede sabe o que esa persoa está a facer para ti?
  
  
  "Fritz? Con certeza. El é o oposto do equipo. El é aquí no salón de monitor de Van der Lahn de correo operacións." El entregou Beretta para Balleguire, dicindo o detective, " eu sinto moito, pero eu creo que podería ter usado a arma mellor ata que os seus ollos poden ver correctamente. Fritz, quere atopar algunhas ferramentas?
  
  
  "Por suposto.'
  
  
  "A continuación, solte ih e veña ao meu despacho, Van der Mundo. Os diamantes e quizais o que eu estou buscando son, probablemente, no salón, no ego seguro. Así, el e De Groot dificilmente pode estar moi lonxe.
  
  
  Nick esquerda a saída e correu a través do espazo aberto. Cando chegou a chave patio tellas, alguén estaba de pé na escuridade para un brillo da terraza.
  
  
  "Pare!"
  
  
  "Este é Norman Kent," dixo Nick.
  
  
  Paul Meyer respondeu todo o escuro. Tiña unha man detrás da súa de volta. "É un estraño tempo para estar fóra. Onde estabas?'
  
  
  'O que está por saca-rolhas? Probablemente ten algo que ocultar, polo camiño?
  
  
  "Eu creo que é mellor ir ver o Sr Van der Lahn."
  
  
  El tirou unha man para protexer a súa volta. Había algo sobre ela.
  
  
  'Non para sempre! Nick ruxiu.
  
  
  Pero , por suposto, Herr Meyer non obedecer. Nick destinadas a arma, disparou, e axiña pomba para Dolly Secunda. Un acto que Stahl só realizado a través de anos de adestramento.
  
  
  El rolou, ten aos seus pés, e foi a poucos metros para o lado, a súa ollos pechados.
  
  
  Despois do tiro, os asubíos son pode non ser oído, era máis ou menos abafado por Paul Meyer xemidos. A néboa se estender como unha pantasma branca, e o gas tivo efecto.
  
  
  Nick correu a través do patio exterior e saltou para o patio interior.
  
  
  Alguén chamou a principal cambiar e luces de cores e lanternas brillou na casa. Nick foi para o salón principal e escondeuse detrás do sofá cando unha arma saíu na porta do outro lado. El colleu un reflexo do Beppo, quizais animado e, instintivamente, disparando a figura que tiña, de súpeto, apareceu ao redor da noite, pistola en man.
  
  
  Nick afundiu para o chan. Perplexo, Beppo gritou: "Quen é este? Amosar-se.'
  
  
  O día bateu, a xente berrou, shaggy trovejou abaixo corredores. Nick non quere a casa para converterse nunha galería de tiro. El tirou unha invulgarmente azul grosa bolígrafo. Un fume granada. Ningún dos invitados podería accidentalmente caeu vítima. Nick tirou o igniter e xogou na Beppo.
  
  
  "Saír," Beppo gritou. A laranxa proxectil trovejou de volta para Xemer e caeu detrás Nick.
  
  
  Este Beppo non estaba a unha perda. El tivo a coraxe de xoga-lo de volta. Bwooammm!
  
  
  Nick apenas tivo tempo para abrir a boca para aceptar a presión do aire de mostraxe. Afortunadamente, el non usar un frag granada. El quedou de pé e atopou-se en grosa gris fume. El atravesou o cuarto e foi para fóra, circulando artificial nube co revólver na fronte del.
  
  
  Beppo estaba deitado no chan en fragmentos de cerámica. Mata sentou-se sobre el con fondo de un oriental vaso nas súas mans. Os seus fermosos ollos negros virou-se para Nick e brillou con alivio.
  
  
  "Ben", dixo Nick, os meus eloxios. "Bystrica-traballo. Pero, polo de agora, ir quentar a Peugeot e esperar por min.
  
  
  Ela correu cara á rúa. Unha rapaza valente, Mata foi útil, pero estes rapaces non estaban xogando xogos. O que ela tiña que facer era non só conectar o coche, pero tamén chegar a nah sen un engate.
  
  
  Nick invadiron a oficina, Van der Mundo. De Groot ego propietario estaba de pé pola aberto seguro... Van der Lahn foi ocupado embalaxe papeis en un gran maleta. De Groot viu Nick primeiro.
  
  
  Houbo unha pequena pistola automática no ego de Rook man. El enviou un certeiro tiro a través da porta onde Nick fora en pé un momento antes. Nick esquivou antes da pequena pistola cuspiu unha serie de tiros e disparou en Van der Lahn cuarto de baño. Foi unha boa cousa que De Groot non teñen o suficiente para a práctica de tiro para ser capaz de bater por instinto.
  
  
  Nick mirou a través da altura do xeonllo porta. Boquiaberto ollos voou descaradamente sobre ego cabeza. El baixou de volta. Como moitos tiros fixo que maldita arma de fogo? El xa tiña contado seis.
  
  
  El levou a un rápido ollar arredor, colleu unha toalla, rolou ego en unha bola, a continuación, empurrou ego a través da porta ao nivel da cabeza. Wam! Eu tirou Ego brazo. Se só el tiña un momento para mirar, De Groot non era tal, supostamente mal tiro. El estendeu a toalla de novo. Silencio. No segundo piso, a porta se pechou. Alguén gritou. De pé bateu abaixo corredores de novo. El non podía escoitar se De Groot tiña poñer unha nova revista na arma. Nick suspirou. Agora vén o momento de dar unha oportunidade para sempre. El saltou para o cuarto e virou-se para a mesa e segura, a arma fociño na fronte del. A fiestra con vistas ao patio se pechou. As cortinas movido por un momento.
  
  
  Nick saltou sobre o peitoril e ombreiros a xanela aberta. Na fina, gris da mañá de luz, De Groot podería ser visto correndo para fóra a través da terraza na parte de atrás da casa. Nick corría tras el, e chegou o recuncho onde el viu unha escena estraña.
  
  
  Van der Lahn e De Groot dividir. Van der Lahn tivo a súa maleta, e correu cara diante, mentres que De Groot, cargando o seu habitual saco, foi para o garaxe. Van Rijn, Ballegoyer, e o detective andou ao redor do ximnasio. Detective Visco dixo o Beretta que Nick dera Ballegoyer. El chamou De Groot,"Pare!", el disparou case instantaneamente, entón este. De Groot cambaleando, pero non caer. Ballegoyer puxo a súa man sobre o detective propia e dixo: "por Favor."
  
  
  'Aquí vai.' El entregou a arma para Ballegoyer.
  
  
  Ballegoyer tivo un rápido pero coidado obxectivo e tirou o gatillo. De Groot estaba agochado no canto de o garaxe. O xogo foi de máis para el. O Daf screeched a través do garaxe. Harry Hazebrook estaba dirixido. Ballegoyer levantou a arma de novo, tomou o coidado obxectivo, pero finalmente decidiu non tirar. "Nós imos pegá-lo," el murmurou.
  
  
  Nick viu todo como el baixou as escaleiras e foi cara a Van der Mundo. Eles non ver el, e eles non ver Philippe Van der Laan correndo a través da mimmo do harém.
  
  
  Onde podería Van der Lahn ir? Tres ximnasio empregados foron seguro-o en un garaxe con coches, pero quizais el aínda tiña un coche oculto nalgún lugar máis. Mentres corría, Nick penso que debe utilizar unha das granadas. Pistola na man, como un relé runner bastón, Nick correu a esquina do harém. Alí, el viu Van der Lahn sentado en un dos dous globos, mentres el estaba ocupado xogando lastre ao mar, e o globo foi rapidamente gañando altitude. O gran-de-rosa globo foi xa vinte metros ata. Nick levou obxectivo, e Van der Lahn tivo o seu de volta a el, pero Nick baixou a arma de novo. El matou moita xente, pero el nunca quixo. O vento moveu-se rapidamente o balón fóra da arma é ego chegar. O sol non estaba aínda, e o globo parecía unha mancha, feble rosa perla contra o gris do amencer ceo.
  
  
  Nick correu a outro cores globo. Foi anexado a catro puntos de fixación, pero el non estaba familiarizado co disconnector. El saltou un pequeno cesto de plástico e corte as cordas cun estilete. El lentamente flutuou, Van der Mundo. Pero foi subindo moi lentamente. O que impediu que? Lastre?
  
  
  Sacos de area colgado no bordo da cesta. Nick cortar as tiras co estilete, a cesta subiu para arriba, e el rapidamente gañou altitude e xa estaba nivel con Van der Mundo en poucos minutos. A distancia entre eles, con todo, foi, polo menos, un centenar de metros. Nick cortar o seu último sandbag.
  
  
  Foi de súpeto, moi tranquilo e pacífica, excepto para o suave zunido do vento a través de cordas. Os sons procedentes de abaixo quedou tranquilo. Nick levantou a súa man, e fixo sinal para Van der Lahn para comezar.
  
  
  Van der Laan respondeu lanzando a maleta sobre o lado - pero Nick estaba convencido de que era unha maleta baleira.
  
  
  Con todo, Nick rolda balón chegou máis preto e subiu maior que a área, Van der Lahn. Por que? Nick difícil de adiviñar que este foi porque o ego globo foi un pé moi grande de diámetro, de xeito que o vento podería ter toma-lo. Van der Laan escolleu o seu novo globo, pero foi menor. Nick xogou os seus zapatos, arma, e camisa ao mar. Van der Laan respondeu, xogando fóra a súa roupa e todo máis. Nick é agora case en xuízo en Bosnia e Hercegovina condenado por unha persoa diferente. Eles ollaron un para o outro con unha expresión como: non hai nada para xogar ao mar, pero a si mesmos.
  
  
  Nick suxeriu. - "Ir para abaixo,"
  
  
  "Ir ao inferno," Van der Lahn, berrou.
  
  
  Enfurecido, Nick mirou en liña recta por diante. O que é unha situación. Parece que o vento vai en breve me levar mimmo el, o que significa que só podería vir abaixo para o chan e desaparecer. Antes de que el tivo a oportunidade de vir para abaixo tamén, el deixaría moito tempo atrás. Nick mirou arredor na súa cesta, que foi anexado a oito cordas indo ata a coñecer na rede que estaba suxeitando o balón xuntos. Nick cortar catro cordas e amarre ih xuntos. El esperaba que eles eran fortes o suficiente, porque eles tiñan pasou todas as probas, porque el era un home pesado. A continuación, subiu en catro cordas, e colgado como unha araña na primeira web de catro cordas, e comezou a cortar a esquina cordas que a cesta estaba aínda sostendo. A cesta caeu ao Chan, e Nick decidiu mirar para abaixo.
  
  
  Ego globo subiu. Un grito eco baixo el, como el sentiu o contacto da súa globo con aquel en que o Van der Lahn estaba sentado. El veu tan preto de Van der Mundo que podería ter tocado o ego con unha vara de pesca. Van der Lahn mirou para el con ollos salvaxes. "Onde está a súa cesta da compra" .
  
  
  'Na terra. Ten máis divertido que forma."
  
  
  Nick foi máis arriba, o ego globo axitando a outra globo, e o ego adversario sentou-se agarrando a cesta con ambas as mans. Como el esvarou cara a outra área, el dirixiu o estilete no tecido do balón e comezou a cortar o ego. O globo de publicacións gas, balance por un momento, e despois fun para abaixo. Sen valorar calquera cousa por riba o ego cabeza, Nick atopado a chave. Con moito coidado, el usou o ego e o ego globo comezou a descender.
  
  
  A continuación, el viu que a pantalla do rasgado globo tiña reunidos nunha web de cordas, formando unha especie de paracaídas. El lembrou que esta foi unha ocorrencia común. El salvou a vida de centos de balloonists. El lanzou aínda máis gas. Cando finalmente caeu nun campo aberto, el viu un Peugeot con Matty ao volante dirixido por unha pista do país.
  
  
  El foi para o coche, axitando os brazos. "Excelente tempo e localización. Vostede ver onde esta globo desembarcou?
  
  
  'Si. Veña comigo."'
  
  
  Cando eles estaban no seu camiño, ela dixo, " Vostede ten medo a nena. Eu non podía ver o globo caer.
  
  
  "Vostede ver el vir abaixo?"
  
  
  "Non realmente. Pero vostede viu algo?'
  
  
  'Non. As árbores agochar ego da vista, cando el caeu.
  
  
  Van der Lahn estaba enredado en un emaranhado de pano e corda.
  
  
  Van Rijn, Ballegoyer, Fritz, o detective intentou descubrir o ego, pero, a continuación, eles deixaron. "Está mal", dixo o detective. Polo menos, el probablemente rompeu unha perna. Imos esperar para a ambulancia para chegar. El mirou para Nick. "Fixo perder o seu ego?"
  
  
  "Eu sinto moito", dixo Nick honesta. 'Os seus tiña que facer iso. Ego podería ter tiro ela, tamén. Vostede atopar os diamantes no De Groot é?"
  
  
  'Si. El entregou Nick un papel cartafol amarrados con dúas cintas que ía atopar na triste restos de tal brillante globo. "Isto é o que quería?"
  
  
  Contiña follas de papel con información detallada sobre impresións, fotocopias, e un rolo de película. Nick estaba estudando o irregular patrón de puntos sobre un dos ampliación de software.
  
  
  "Isto é o que o seu hotel é de preto de. Comeza a ollar como el sería facer copias de todo o que veu a través ego mans. Vostede sabe o que iso significa?
  
  
  "Eu creo que eu sei. Estivemos observando durante varios meses. El forneceu información para moitos espías. Non sabiamos que estaba quedando, onde foi recibindo, ou de quen. Agora sabemos ."
  
  
  "Mellor tarde que nunca", respondeu Nick. "Polo menos, agora, podemos entender que temos perdido e, a continuación, cambiar todo cando é necesario. É bo saber que os adversarios saber.
  
  
  Fritz uniuse a eles. Nick rostro estaba vermello. Fritz viu. El colleu de Groot marrón saco e dixo, " todos Temos o que temos nos dormitorios, non é?"
  
  
  "Se queres ver de que xeito," Nick, dixo, " pero quizais o Sr Ballegoyer ten outras ideas sobre iso ..."
  
  
  "Non", Ballegoyer dixo. "Cremos que, no marco da cooperación internacional, cando se trata de tal crime. Nick se preguntas o que a Sra J debe dicir.
  
  
  Fritz mirou con pena para o impotente Van der Lahn. "El estaba con moita sede. El debería ter mantido De Groot máis baixo control.
  
  
  Nick balance a cabeza. "Este espía canle está pechado. Existen outros diamantes, onde estes foron atopados?
  
  
  "Por desgraza, non vai ser outras canles. Eles sempre foron e sempre será. Como para Almazov, eu sinto moito, pero esta é unha información confidencial.
  
  
  Nick riu. Ten que sempre ter admirado un espirituoso adversario. Pero non con microfilms máis. O contrabando nesta dirección vai ser verificado máis de preto. Fritz baixou a súa voz para un murmurio. "Hai unha última peza de información que ata agora o furón non foi entregado. Podo pagar unha pequena fortuna.
  
  
  "Está referíndose a Marca-Maarten 108G plans?"
  
  
  'Si'.
  
  
  "Eu sinto moito, Fritz. A súa maldita feliz que non se ih. Votar o que fai o meu traballo paga a pena-se vostede sabe que non está só a obtención de idade noticia.
  
  
  Fritz deu de ombreiros e sorriu. Eles foron para os coches xuntos.
  
  
  O martes seguinte, Nick viu Helmy fóra sobre un plano a Nova York. Era unha calorosa despedida con promesas para o futuro. El foi de volta para a Mati apartamento para o xantar e penso, " Carter, que é inconstante, pero é bo."
  
  
  Ela preguntoulle se el sabía que esas persoas foron quen intentou roubar ih na estrada. El asegurou-lle eran ladróns, e eu sabía que Van Rijn nunca faría iso de novo.
  
  
  Paula, Mata amigo, era unha beleza anxelical, con unha forma rápida, inocente sorriso e ollos grandes. Despois de tres bebidas, eles estaban todos no mesmo nivel.
  
  
  "Si, todos nós seres Herbie," dixo Paula. El era un membro da Red Faisán Club.
  
  
  Vostede sabe o que é - con pracer, socialización, música, danza, e así por diante. El non era usado para alcol e drogas, pero el tratou de calquera maneira.
  
  
  Debe ser o de un en torno a nós, ela sabe o que pasou. El foi denunciado polo público, cando el dixo: "eu estou indo a ir a casa e descansar." Nunca vimos o ego de novo despois diso. Nick engurrou o cello. "Como vostede sabe o que pasou?"
  
  
  "Ah, ás veces acontece, aínda que é moitas veces usado como unha escusa pola policía," Paula, dixo tristemente, bailando a cabeza moi. "Eles din que el Stahl era tan tolo con drogas que el pensou que podía voar e quería voar a través da canle. Pero nunca vai saber a verdade.
  
  
  "Entón, alguén podería empurrar o ego na auga?"
  
  
  "Ben, nós non ver nada. Por suposto, nós non sabemos nada. Era tan tarde ..."
  
  
  Nick asentiu gravemente e dixo, alcanzando para o teléfono, " ten Que falar con un amigo meu. Teño a sensación de que el vai ser moi feliz en coñece-lo cando el ten todo o tempo.
  
  
  O seu pálido ollos brillaban. "Se el é como ti, Norman, eu creo que vai gusta el tamén."
  
  
  Nick riu, entón chamado Hawke.
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  Templo de Medo
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Templo de Medo
  
  
  
  
  Dedicado ao pobo dos Servizos Secretos dos Estados Unidos de América
  
  
  
  
  Capítulo 1
  
  
  
  
  
  Esta foi a primeira vez que Nick Carter estaba canso de sexo.
  
  
  Non creo que iso era posible. Especialmente ao mediodía, en abril, cando a sap está movendo a través das árbores e as persoas, e o son do cuco, polo menos, figurativamente falando, afoga a cabo a agonía do Washington movemento.
  
  
  Aínda así, este rechamante señora no púlpito fixo sexo cansativo. Nick resolto o seu corpo delgado un pouco máis na incómoda estudo da materia, mirou para os dedos dos pés do seu artesanal galego zapatos, e tentou non escoitar. Non foi tan malo. Dr. Murial Milholland tiña unha luz, pero penetrante voz. Nick nunca tivo, tanto como el podía lembrar, feita de amor a unha rapaza chamada Murial. Está escrito con "un". El roubou unha mirada ao mimeografado mapa sobre o brazo da súa cadeira. Está escrito con "un". Quere un puro?" E a señora de falar era sexy como un puro ...
  
  
  "Os Rusos, por suposto, por algún tempo abriu sexo escolas xunto cos seus espía axencias. O Chinés, tanto como sabemos, aínda non imitado eles, quizais porque eles consideran os Rusos, así como a nós mesmos en Occidente, un decadente persoas. Sexa o que é, con todo, os Rusos facer uso de sexo, tanto heterosexuais e homosexuais, como a arma máis importante nas súas operacións de espionaxe. É só unha arma, e é comprobada moi ben. Eles inventaron e aplicado a novas técnicas que facer Mali Khan ollar como un adolescente afeccionado.
  
  
  "Os dous máis importantes factual fontes de información obtida a través de sexo son, en termos de tempo, a información obtida a través de reservas durante emocionante preliminares e o embalo, apático e moi inesperado momentos inmediatamente despois de que o orgasmo. Tomando como base a cifras, ademais, e combinando ih con Sykes 'datos no ego-importante traballo" Par de Preludios para o Éxito do Coito levando a unha dobre Orgasmo", atopamos que a media preludio é pouco menos de quince minutos, e a media hora de activo o coito é de aproximadamente tres minutos, e a medio tempo ou duración das consecuencias da relación sexual é de aproximadamente tres minutos. euforia é pouco máis de cinco minutos de idade. Agora imos dar un equilibrio e atopar o que na media humanos encontro sexual na que, polo menos, un dos participantes é un axente busca de información a partir dun compañeiro - non é un período de, por exemplo, dezanove minutos e cinco segundos, durante o cal o participante, a quen imos chamar o "buscador", é máis de sorpresa, e durante, en que a vantaxe e oportunidade son todos do lado do "candidato". "
  
  
  Nick Carter ollos tiña moito tempo xa pechado. El podía escoitar o giz rascar no cadro-negro, o latexo dos dedos, pero el non estaba mirando. El non se atreveu. Non creo que podería levar a decepción calquera máis tempo. El sempre pensou sexo foi divertido! Maldita Falcón, de calquera maneira. O vello debe ser perder a súa adherencia ao final, non importa o quão improbable que pareza a nós. Nick mantivo os seus ollos ben pechados e engurrou o cello, abafando a hum de "ensino" e o farfalhar, tose, rabuñando, e limpando gargantas do seu compañeiro sofredor asistir a este así chamado sexo-como-un-arma taller. Ih foi abundante-CIA, FBI, CIC, T-homes, Exército, Mariña e Ar. Alí estaba tamén, e isto foi unha fonte de profundo asombro para AXEman, un alto funcionario da oficina de correos! Nick sabía que o home un pouco, sabía exactamente o que estaba facendo no PO, e a súa confusión só afondou. Fixo o inimigo tamén veñen-se con unha manobra para usar o correo electrónico para fins sexuais? Mero desexo? Neste último caso, a policía ía ser moi decepcionado. Nick drifted fóra, afundindo cada vez máis no seu propio pensamentos ...
  
  
  David Hawke, o ego xefe MACHADO, tiña inclinado a idea de En que mañá nun sombrío pouco de oficina en Dupont Círculo. Nick, que tiña acaba de volver dunha semana de vacacións na súa facenda en Indiana, foi descansar na única duro materia na sala, deixando caer cinzas sobre o Falcón linóleo e escoitar Delia Stokes máquina de escribir batendo na sala de espera. Nick Carter estaba facendo moi ben. Pasou a maior parte da súa domingos de corte, serra, e conectar madeira na facenda, beber un pouco, e ter un pouco de novela con un vello amigo de Indiana. Agora estaba vestido en unha luz traxe de tweed, levaba unha discretamente negra Sulka empate, e sentiu a súa avea. El estaba listo para a acción.
  
  
  O falcón, dixo: "eu estou enviando para o sexo escola, neno."
  
  
  Nick caeu seu cigarro e mirou para o seu xefe. "O que está me enviando a facer?"
  
  
  Falcón xiraban un borrado en seco puro no seu beizos finos boca e repetiu: "eu estou enviando para un sexo escola. Eles chaman iso de un sexual, o que-se-chama-lo seminario, algo así como que, pero imos chamalo dunha escola. Estar alí a dúas horas da tarde. Eu non sei o cuarto número, pero é en algún lugar no soto do vello Tesouro edificio. Dela, eu estou seguro que vai atopar é ok. Se non, pregunta a garda de seguridade. Oh, si, Dr. Murial Milholland é dar a charla. Dixéronme que é moi bo.
  
  
  Nick mirou para abaixo na súa caído cigarro, aínda latente no chan de linóleo. El era moi atordoado para chegar para fóra, e esmagar a súa perna. Finalmente, malo, todo o que podía convocar foi... " Está a xogar comigo, señor?"
  
  
  O ego xefe mirou para el como un basilisco e estalou os dentes falsos todo o seu puro. "Só a xogar? De ningún xeito, son, en realidade, eu sinto como se eu fixen a cousa incorrecta por non enviar-lle máis tarde. Vostede sabe tan ben como eu facer que o punto de este negocio é a de manter-se co outro cara. en MACHADO, debe ser maior que este. Temos que chegar á fronte do outro cara, ou estamos mortos. Os rusos teñen benvida a facer cousas moi interesantes con sexo ultimamente ."
  
  
  "Eu aposto que," Nick murmurou. O vello non estaba a xogar. Nick sabía Hawke humor, e que era grave. En algún lugar no nen, só hai mal agulla sopa: Falcón podería xoga-lo moi deadpan cando el quería.
  
  
  Nick intentou outro truco. "Eu aínda teño un relaxante domingo por diante de min."
  
  
  Falcón parecía inocente. "Por suposto. Eu coñezo. Así? Un par de horas ao día non vai interferir coa súa vacacións en calquera forma. Estar alí. E prestar atención. Podes aprender algo."
  
  
  Nick abriu a súa boca. Antes de que puidese falar, Falcón, dixo: "Iso é unha orde, Nick."
  
  
  Nick pechados, a súa boca, a continuación, dixo, " Si, señor!"
  
  
  Falcón se inclinou cara atrás na súa range xiratorio materia. El mirou para o teito e pouco para abaixo sobre o seu puro. Nick mirou para el. Escondidas de idade bastardo é algo! Pero o que? Falcón nunca dixo nada para ti ata que el estaba listo.
  
  
  Falcón coçou a cabeza delgado, cross-chocados vello granxeiro do pescozo, a continuación, mirou para o seu neno número un. Esta vez, había un toque de bondade na ego cascallos tons, e un brillo no xeado ollos.
  
  
  "Estamos todos en torno a nós." "Nós imos ter que manter-se con o limes, meu neno", dixo sentenciou. Se non o facemos, nós imos ser deixa cara atrás, e no noso traballo aquí na MACHADO, que é xeralmente fatal. Vostede sabe que. Sei que. Todos os nosos inimigos saben diso. Eu te amo como un pai, Nick, e eu non quero nada ocorrer para ti. Ela, eu quero que estar atento, manter-se con as máis recentes técnicas, non deixe que o teas de araña recoller e ... "
  
  
  Nick levantouse. El levantou a man. "Por favor, señor. Non vai querer me para vomitar sobre esta fermosa chan de linóleo. Eu vou ir agora. Co seu permiso?"
  
  
  Falcón balance a cabeza. "Coa miña bendición, fillo. Só non se esqueza de vir para que seminario de hoxe, cando non. Aínda é un fin."
  
  
  Nick graduada todo o día. "Si, señor. Unha orde, señor. Ir a escola sexo, señor. De volta ao xardín de infancia."
  
  
  "Nick!"
  
  
  El parou por un día e mirou cara atrás. Hawke sorriso sutilmente a traxectoria do tipo de enigmático. "Si, eu estou tratando de masa?"
  
  
  "Esta escola, seminario, está deseñado para oito horas. Catro días. Dúas horas cada día. Ao mesmo tempo. Hoxe é luns, realmente?"
  
  
  "Que foi cando ela veu. Agora non está moi claro. Con eles furóns, como el andou pola porta, unha morea aconteceu."
  
  
  "Hoxe é luns. Eu quero que veña aquí na mañá do venres, ás nove horas da mañá, listo para o traballo. Temos un caso moi interesante por diante de nós. Pode ser un duro cara, un verdadeiro asasino."
  
  
  Nick Carter mirou para o seu xefe. "Estou feliz en escoitar iso. A continuación, visitas, a tempo completo sexo escola debe ser agradable. Adeus, señor."
  
  
  "Good - bye, Nicolás," Falcón, dixo suavemente.
  
  
  Como Nick pasou a través da área de recepción, Delia Stokes mirou para arriba a partir da súa materia. "Adeus, Nick. Ter un bo tempo na escola."
  
  
  El aceno coa man para ela... eu vou facer iso! E eu tamén poñer-la en un voucher para o leite diñeiro."
  
  
  Como el pechou a porta detrás del, el escoitou a súa explosión en abafado risa.
  
  
  David Hawke, en un tranquilo e escuro pouco de oficina, foi debuxo nun desbotables caderno e mirou para un vello Oeste de Unión reloxo. Era case once horas. O Limeys deberían dar ata ás doce e media. Falcón xogou o mastigado puro na wastebasket e eliminado o papel celofán de novo. El pensou en escena el só vai con Nick. Foi fácil divertido - em me gustou para picar divertido no seu mellor home do tempo-e tamén asegurou que Carter ía estar alí cando sexa necesario. Nick, especialmente cando estaba de vacacións, tiña un xeito de desaparecer no aire, a non ser que o emu foi especificamente encomendados non. Agora tiña as súas ordes. El vai estar alí o venres pola mañá, preparado para ir. E o caso foi realmente triste ...
  
  
  * * *
  
  
  "Mr Carter!"
  
  
  Alguén chamar eles? Nick axitado. E onde o inferno foi el?
  
  
  "Mr Carter! Espertar, por favor!"
  
  
  Nick tirou acordado, a loita contra o desexo de alcanzar a súa luger ou estilete. El viu o chan sucio, as súas zapatillas de ballet, un par de fina nocellos baixo un midi saia. Alguén estaba tocando o ego, sacudindo o ego polo ombreiro. El caeu durmindo, maldita a medida!
  
  
  Ela sentou moi preto del, exhalando xabón, auga, e saudable carne feminina. Ela probablemente usaba pesado liño roupa interior e pasadas que a si mesma. E aínda os nocellos! Ata o soto está dispoñible a un prezo de bananas.
  
  
  Nick levantouse e deu o seu mellor sorriso deseñado para encanto, que xa encantou disposto miles de mulleres en torno a piscina ao aire libre.
  
  
  "Eu sinto moito", dixo. El quería dicir iso. El era rudo e frívolo, e que el non era un cabaleiro en todos. Agora, para engadir que o dano, a uem tiña para sufocar unha bocexar con toda a súa forza.
  
  
  Em conseguiu conter el, pero el non enganar Dr. Murial Milholland. Ela deu un paso atrás, e mirou para el a través do seu espesor corno-marcos lentes.
  
  
  "Foi a miña charla programa realmente aburrido, o Sr Carter?"
  
  
  El mirou ao redor, e o seu ego e constrangimento creceu. E Nick Carter foi duro para ser avergoñado sobre. El fixo un tolo de si mesmo e, por accidente, sl. Un pobre, inofensivo moza solteira que probablemente tivo que gañar a vida e cuxa web culpa foi a súa capacidade para facer unha vital asunto tan aburrido como auga a través de gabias.
  
  
  Eles estaban sos. A sala estaba deserta. Oh meu Deus! El ronco en clase? Dunha forma ou outra, el tivo que resolve-lo. Probar a hey que el non é exactamente un conversor de cad.
  
  
  "Eu sinto moito", dixo el, ei de novo. "Eu estou realmente sinto moito, Dr. Milholland. Eu non estou seguro o que pasou. Pero non foi a súa charla. Eu penso que era máis interesante e..."
  
  
  "Como moitos como vostede xa escoitou falar?" Ela mirou para el especulativa a través pesado lentes. Ela bateu a folla de papel dobrado-a lista da clase, onde ela debe ter marcado o seu nome-contra os seus dentes, que foron sorprendentemente branco e mesmo. A súa boca era un pouco grande, pero ben formado, e ela non usar maquillaxe no seu beizos.
  
  
  Nick intentou sorrir de novo. El sentiu como un cabalo do burro para cum todo o cabalo jumentos. El balance a cabeza. "Tanto como eu xa oín", el admitiu timidamente. "Eu non podo entender iso, Dr. Milholland. Eu realmente non podo facelo. Eu tiven unha tarde de noite, e é primavera, agora, e é a primeira vez que eu estiven de volta á escola en un longo tempo, pero todo isto non é o caso. sentímolo. Iso foi moi rudo e rudo de min. Eu só podo pedir-lle xentilmente, Doutor." A continuación, el deixou de sorrir e sorriu, eles realmente quería sorriso, e dixo: "eu non estou sempre un tolo, e el encantaríanos que deixe-me probar isto para vostede."
  
  
  Pura inspiración, un impulso que xurdiron no ego cabecea ao redor da nada.
  
  
  Ee branco lobo engurrou o cello. A súa pel era clara e branco leitoso, eo seu pelo estaba jet-negro, peiteado en un chignon, slicked de volta con forza e levado de volta en un bolo na caluga do seu pescozo esguio.
  
  
  "Pode probar iso para min, o Sr Carter? Como?"
  
  
  "Por saíndo para unha bebida con me. Aberto agora? E, a continuación, a cea? E entón, ben, todo o que quere facer."
  
  
  Ela non dubide mentres el pensou que podía. Con o menor indicio de un sorriso, ela accedeu, mostrando os seus dentes bonitos de novo, pero engadiu: "eu non moi ver como unha bebida e cea con vostede vai probar que o meu conferencias non é aburrido."
  
  
  Nick riu. "Iso non é o punto, Médico. Eu estou tentando probar a ela que eu non son un viciado de drogas."
  
  
  Ela riu por primeira vez. Un pequeno esforzo, pero unha risada.
  
  
  Nick Carter colleu a súa man. "Habemos de ir, Dr. Milholland? Eu coñezo un pouco ao aire libre lugar preto do centro comercial onde martinis non son en torno a este mundo".
  
  
  Por segunda martini, eles tiñan desenvolvido un tipo de relación, e tanto se sentía máis cómodo. Nick penso que o martinis ía traballar. A maioría das veces era. Foi unha estraña feito. el estaba realmente interesado en que insípido Dr. Murial Milholland. Un día, ela tirou o seu cabelo para cepillo dos seus ollos, e os seus ollos estaban arregalados-espazos gris flecks con verde e ámbar puntos. O seu nariz era normal, con pequenas sarda, pero os seus pómulos foron alto o suficiente para esmagar o achatamento do seu rostro e dar o seu rostro un triangular matiz. El pensou que era un simple rostro, pero sempre interesante. Nick Carter foi un especialista, un coñecedor de mulleres bonitas, e este, con un pouco de preparación e algúns consellos de moda, podería ser...
  
  
  "Non. Nick. Non. Non en todo o que pensa."
  
  
  El mirou para Nah con un intrigado expresión. "O que estaba a pensar, Murial?" Tras a primeira martini, os primeiros nomes apareceu.
  
  
  Ollos grises, flotando detrás de lentes grosas, estudou ego máis a bordo do seu vaso de martini.
  
  
  "Que eu estou realmente non tan insípido como eu ollo. Como eu ollo. Pero como este. Asegura-vos que eu son. Todo é o mesmo. O seu nome real é Regular Jane, Nick, entón, só tes que tomar esta decisión. . "
  
  
  El balance a cabeza. "Eu aínda non cre o furón nel. Eu aposto que é todo camuflaxe. Vostede, probablemente, facelo de xeito que os homes non ataca-lo."
  
  
  Ela xogaba con olivas no seu martini. El preguntou se ela foi usado para beber, se o alcohol non chegar a ela. Ela parecía sobrio suficiente.
  
  
  "Vostede sabe", ela dixo, " iso é moi cursi, Nick. Como en películas, e teatrais, e programas de TELEVISIÓN, onde o torpe solteira sempre tira a roupa e se transforma en ouro rapaza. Metamorfoses. Lagarta en un dourada bolboreta. Non, Nick. Eu sinto moito. Máis forte do que se pensa. Eu creo que eu tería gusto de que. Pero este non é o caso. Ela é só un torpe Ph. D. especializada en sexoloxía. Eu traballo para o Goberno e darlle clases chatas. Quizais importante conferencias, pero aburrido queridos. Realmente, Nick? "
  
  
  A continuación, el entendeu que jin estaba empezando a chegar a pechar. El non tiña seguro se emu gustou, porque el era realmente gustando si mesmo. Nick Carter, o final MACHADO asasino, tiña un centavo de unha ducia de fermosas mulleres. Onte houbo un, probablemente, mañá haberá outra. Esta rapaza, esta muller, esta Murial foi diferente. Un pequeno tremor, un pequeno choque de recoñecemento, trasladouse no ego cerebro. El comezou a idade?
  
  
  "Non é certo, Nick?"
  
  
  "Non sabe que, Murial?"
  
  
  "Eu dou clases chatas."
  
  
  Nick Carter acendeu un dos seus ouro de punta tabaco - Muriel non fumar-e mirou arredor. O pequeno café na calzada estaba lotado. A finais de abril día, suave e impresionista como Monet, foi desaparecendo unha transparente solpor. As cerdeiras xunto the mall brillou con cores brillantes.
  
  
  Nick apuntou o seu cigarro na cerdeiras. "Vostede me, mel. Cerdeiras, e Washington - como podo mentir? Xastre, si, o seu conferencias son aburrido! Pero este non é o caso. Para nós, de ningún xeito. E lembre , eu non podo mentir sobre estas cousas baixo calquera outra circunstancia."
  
  
  Murial despegou os seus grosos lentes e é poñer unha ih na pequena mesa. Ela pon o seu pequena man na súa grande e sorrisos. "Pode non parecer un gran eloxio a vostede," ela dixo, " pero é un inferno de un gran eloxio para min. Que é un inferno de un eloxio. Un xastre? Vostede dixo a ela que?"
  
  
  "Vostede fixo iso."
  
  
  Muriel riu. "Eu non teño xurado en anos. Ou tiña divertido para anos, como o de hoxe, cando non. Vostede é un bo home, o Sr Nick Carter. Un home moi bo."
  
  
  "E vostede é un pouco cargado," dixo Nick. "É mellor desistir de beber, se nós estamos indo a tomar sobre a cidade esta noite. Eu non quero que ten que arrastrar-se para e de discotecas."
  
  
  Murial foi enxugando os ollos cun pano. "Vostede sabe, eu realmente teño que estes malditos cousas. Eu non vexo ela e os estaleiros sen eles." Ela puxo os seus lentes. "Podo leva-la de outra bebida, Nick?"
  
  
  El levantouse e poñer o diñeiro na materia. "non. Non agora. Imos levalo a casa e cambiar para o vestido de noite se gababa."
  
  
  "Eu non estaba a gabar. Eu teño un. Só unha cousa. E non foi usado por ego para nove meses. Eu non precisa del. Ata esta noite."
  
  
  Ela vive nun apartamento só ao longo da fronteira, en Maryland. No taxi, ela descansou o emu cabeza no seu ombreiro e non era moi falador. Ela parecía estar profunda no pensamento. Nick non tiña intentou bico-la, e ela non parecía esperar.
  
  
  Ee-o apartamento foi pequeno, pero ricamente decorados con bo gusto e unha área caro. El cre que non había escaseza de diñeiro para Nah.
  
  
  Un momento despois, ela deixou ego na sala de estar e desapareceu. El tiña acaba de acendeu un cigarro, engurrando a examina e pensar - odiar a si mesmo por eles-pero había máis de tres sesións de que maldita estúpido seminario, emu foi condenada a participar, e que só podería ser tensos e difíciles. Que diaños estaba a usar?
  
  
  El mirou para arriba. Ela estaba sentada na porta, espido. E el foi para a dereita. Baixo o modesto roupa, este fermoso corpo negro con unha pequena cintura e suaves curvas, con alta seos, estaba escondido todo este tempo.
  
  
  Ela sorriu para eles. El notou que ela estaba a usar batom. E non só na súa boca, ela tiña pintado o seu pequeno mamilos.
  
  
  "Eu teño decidido," ela dixo. "Para o inferno coa vestido de noite! Eu non vou ter que hoxe tampouco. Ela nunca me gustou noite clubs."
  
  
  Nick stubbed fóra do seu cigarro e tirou a chaqueta.
  
  
  Ela veu ata el, nervioso, non tanto camiñando como deslizando sobre ela desposuído roupa. Ela parou preto de seis metros de distancia del.
  
  
  "Vostede lle gusta moito, Nick?"
  
  
  El non podía entender por que a súa gorxa foi tan seco. Non é que el era un adolescente que tivo a súa primeira muller. Foi Nick Carter! Mellor funcionario do MACHADO. Profesional de axente, licenciado asasino do seu país de inimigos, veterano de mil boudoir loitas.
  
  
  Ela puxo as súas mans sobre o seu delgado cadros e pirouetted habilmente na fronte del. O santo luz dunha única lámpada chisca para abaixo dentro das súas coxas. A carne era como traslúcido de mármore.
  
  
  "Eu realmente gusta de ti moito, Nick?"
  
  
  "Eu te amo tanto." El comezou a aproveitar as súas roupas.
  
  
  "Está seguro? Algúns homes non me gusta de mulleres espidas. Podo usar medias, se quere. Medias negras? Liga cinto? Un sutiã?"
  
  
  El chutou o pasado zapato na sala de estar. El nunca fora máis preparado na súa vida, e el precisaba de nada máis que para fundir súa propia carne con que esta mal gusto pouco de sexo profesor que tiña, despois de todo, de súpeto virou-se nunha nena de ouro.
  
  
  Chegou ela. Ela ansiosamente entrou o ego abrazar, a súa boca querer o ego, a súa lingua de corte a través do ego do propio. O seu corpo estaba frío e chamas, e foi tremendo ao longo de toda a súa lonxitude.
  
  
  Despois dun momento, ela tirou de volta para murmurio. "Eu aposto que non vai caer no sono durante esta charla, o Sr Carter!"
  
  
  El intentou busca-la, leva-la para o cuarto.
  
  
  "Non," dixo o Dr Murial Milholland. "Non no cuarto. "Aquí no chan."
  
  
  
  Capítulo 2
  
  
  
  
  Ás once e media en Rivne, Delia Stokes acompañaban os dous Ingleses para Falcón oficina. Falcón esperado Cecil Aubrey para chegar a tempo. Eles eran vellos coñecidos, e el sabía que o gran Brit sabía que el non era tarde. Aubrey foi un ombreiros anchos home nos seus anos sesenta, e foi só agora que nen estaba comezando a amosar sinais de unha nova vida. El aínda vai ser un home forte na batalla.
  
  
  Cecil Aubrey era o xefe da gran Bretaña MI6, que famoso contra-espionaxe organización para que Hawke tiña un gran respecto profesional.
  
  
  O feito de que el tiña persoalmente vir para o escuro cámaras do MACHADO como se para pedir fixo Hawke - se el non tiña xa sospeitaba - entender que este saca-rolhas foi de extrema importancia. Para os Británicos, polo menos, Hawke estaba disposto a negociar un pouco de astucia para cabalos.
  
  
  Se Aubrey sentín ningunha sorpresa a pequenez do Falcón cuartos, el escondeuse ben. Falcón sabía que el non vivir na grandeza de Whitehall ou Langley, e Eles non lles importa. O seu orzamento foi limitado, e el prefire investir cada traballo dólar no mercado operacións e deixar a fachada colapso, se é necesario. O feito é que, no momento MACHADO non só tiña problemas económicos. Había unha morea de mala sorte, como ás veces pasou, e Hawke perdeu tres principais axentes en un mes. Morto. Cortar a garganta, en Estambul, "un coitelo nas costas en París; un atopado en Hong Kong porto, tan inchados e inxeridos por peixes que a causa da morte foi difícil de determinar. Neste punto, Hawke só ten dous Killmasters esquerda. Número Cinco, un home novo, el non quere correr o risco sobre unha misión difícil, e Nick Carter. O Mellor Dos Homes. Nesta próxima misión, emu necesario para utilizar Nick. Esa foi unha das razóns polas que el estaba indo ego para este tolo escola, para manter o ego de todo.
  
  
  As comodidades foron de curta duración. Cecil Aubrey presenta o seu compañeiro como Henry Terence. Terence, se viu, foi un MI5 operativa quen traballou estreitamente con Aubrey e MI6. El era un home delgado con un duro Escocés rostro e un tic no seu ollo esquerdo. El fumaba un perfumado tubo, a partir do cal Hawke, en realidade, acendeu un cigarro, en auto-defensa.
  
  
  Falcón estaba dicindo Aubrey sobre Ego do próximo título de cabaleiro. Unha das cousas que sorprende Nick Carter sobre ego xefe era que o vello tiña lido a recompensa lista.
  
  
  Aubrey, riu sen xeito e acenou-lo fóra. "Unha desagradable problema, vostede sabe. Pola contra, el pon un, xunto con the Beatles. Pero dificilmente pode rexeitar. De calquera xeito, David, eu non voar a través do Atlántico para falar sobre algúns sanguento cabalería."
  
  
  Falcón soprou fume azul para o teito. El realmente non me gusta fumar charutos.
  
  
  "Eu non creo que fixo, Cecil. Quere algo de min. A partir de MACHADO. Sempre quere. Que significa que está en apuros. Diga-me sobre iso e imos ver o que podemos facer."
  
  
  Delia Stokes trouxo Terence outra materia. El sentou-se en un canto, empoleirado como un corvo sobre unha rocha, e non dixo nada.
  
  
  "Este é Richard Filston," Cecil Aubrey, dixo. "Temos boas razóns para crer que el é, finalmente, deixando para toda Rusia. Queremos un ego, David. Como queremos un ego! E esta pode ser a nosa única oportunidade."
  
  
  Aínda Falcón foi impresionado. El sabía que cando Aubrey apareceu, de sombreiro na man, que era algo grande - pero tan grande! Richard Filston! A segunda ego pensamento foi que os Británicos estaban dispostos a desistir bastante para axudar a obter Filston. Con todo, o seu rostro permaneceu sereno. Non un único carranca traizoado ego emoción.
  
  
  "Que non debe ser verdade", dixo. "Quizais por algunha razón, este traidor. Filston nunca será lanzado en toda Rusia. Este home non é un idiota, Cecil. Nós dous sabemos que. Temos para iso. El foi enganando a todos nós para trinta anos."
  
  
  De volta da esquina, Terence rosmou o Escocés maldición do profundo na súa gorxa. Falcón podería simpatizar. Richard Filston fixo o Yankees ollar moi estúpido - por un tempo, el realmente serviu como xefe de intelixencia Británica en Washington, con éxito tirando información sobre o FBI e da CIA, - pero el fixo o seu propio pobo, os Británicos, ollar como absoluto idiotas. Unha vez eu estaba mesmo sospeita, intentou, absolto, e inmediatamente volveu a espionaxe para os Rusos.
  
  
  Hawke sabía canto Británico seres Richard Philston.
  
  
  Aubrey sacudiu a cabeza. "Non, David. Eu non creo que iso é falso, ou unha configuración. Porque aínda temos algo que se pode facer - algún tipo de negocio está a ser feita entre o Kremlin e Pequín. Algo moi, moi grande! Temos seguro de que. Polo momento, temos unha moi boa persoa no Kremlin, que é en todos os sentidos mellor que Penkovsky xa foi. El nunca foi mal, e agora está nos dicindo que o Kremlin e Pequín están preparando algo importante. que pode ter explotado a tapa fóra. Pero para facer isto, eles, os Rusos, vai ter usar o seu propio axente. Quen máis, pero Filston? "
  
  
  David Falcón eliminado o papel celofán de un novo puro. El estaba asistir Aubrey atentamente, a súa propia murcha rostro impasible como un recheo animal.
  
  
  El dixo: "Pero a súa gran home no Kremlin non sabe o que os Chineses e Rusos están a planear? Que é iso?"
  
  
  Aubrey parecía un pouco infeliz. Votación e que é iso. Pero sabemos onde. Xapón".
  
  
  Falcón sorriu. "Ten boas conexións en Xapón. Sei que. Por que non poden tratar con isto?"
  
  
  Cecil Aubrey levantouse da súa cadeira e comezou a andar pola sala estreita. Ás veces, el é absurdamente desprezo de informes nos medios de comunicación sobre Hawke, o actor que interpretou Watson en "Holmes" Basil Rathbone. Falcón nunca podería lembrar o nome do home. Aínda así, el non subestimar Cecil Aubrey. Nunca. O home foi bo. Quizais mesmo como bo como Hawke si mesmo.
  
  
  Aubrey parou e se erguiam sobre Hawke mesa. "Por unha boa razón", el explotou, " que un Filston é un Filston! Estudou
  
  
  a miña departamento de anos, o home! El coñece cada código, ou sabía. Non importa. Este non é un saca-rolhas de códigos ou semellante disparate. Pero el sabe que estes trucos, estes métodos de organizacións, a nosa MO - adecuar a toma-lo, el sabe todo sobre nós. El mesmo sabe moito dos nosos homes, polo menos, os veteranos. E eu ouso dicir que está constantemente a actualizar o seu expediente - o Kremlin debe ser facendo egos traballo para unha vida-e é por iso que el sabe que unha morea de nosa xente nova, tamén. Non, David. Non podemos facer iso. A uem necesita un outsider, outra persoa. Pode axudarnos? "
  
  
  Falcón estudou o seu vello amigo por un longo momento. Finalmente el dixo: "Vostede sabe sobre iso, Cecil. Oficialmente, non ten que saber, pero saber. E ti, veña a min. J MACHADO. Quere Filston morto?"
  
  
  Terence rompeu o silencio o tempo suficiente para rosmar. "Si, meu amigo. Iso é exactamente o que queremos."
  
  
  Aubrey ignorado o seu subordinado. El sentouse de novo e acendeu un cigarro cos dedos, o cal Falcón notado con algunha sorpresa tremían lixeiramente. El quedou perplexo. Tivo unha morea de obter Aubrey ao seu redor. Foi entón, por primeira vez, que o Falcón claramente escoitou o clic de engrenaxes dentro das rodas, que estaba escoitando.
  
  
  Aubrey fixo un cigarro como unha fumar vara. "Para os nosos oídos, David. Nesta sala e só para os nosos propios oídos-si, eu quero matar a Richard Filston."
  
  
  Algo axitado na parte de atrás de Hawke mente. Algo que agarrou-se á sombra e non voar para fóra. Hai moito tempo atrás en un sussurro? Un rumor? Unha historia na prensa? Unha broma sobre o cuarto dos homes? Quen é o xastre? El non podía convocar o ego. Entón el empurrou o ego de volta para deixar o ego no subconsciente. Vai aparecer cando está listo.
  
  
  Mentres tanto, el poñer en palabras o que era tan evidente. "O que quere-lo morto, Cecil. Pero o seu goberno, as Forzas, eles non facelo? Eles queren lo vivo. Eles queren ego para ser detido e enviado de volta a Inglaterra para ser xulgado e aforcado correctamente. Non é certo , Cecil? "
  
  
  Aubrey coñeceu Hawke ollar directamente. "Si, David. Votación e que é iso. O Primeiro Ministro - o caso foi ata agora-de acordo en que Philston debe ser tomado, se é posible, e trouxo a Inglaterra para o xuízo. Esta decisión foi tomada moito tempo atrás. Foi asignado un titor. Ata agora, o furón, con Filston seguro en Rusia, non tiña nada para controlar. Pero agora, eu xuro por Deus, iso é o que vén de fóra, ou pensamos que é, e eu quero facelo. Deus, David, eu quero facer iso. "
  
  
  "Morto?"
  
  
  "Si. Morto. O Primeiro Ministro, o Parlamento, aínda que algúns a través de meus superiores, non son tan profesional como estamos, David. Eles pensan que é só unha cuestión de facerse un liso home como Philston e traendo o seu ego de volta a Inglaterra. Habería moitas complicacións, tamén moitas posibilidades de perder, tamén moitas oportunidades para el para fuxir de novo. Non está só, vostede sabe. Os Rusos non só vai estar parado e deixar-nos prisión ego e traer ego de volta a Inglaterra. Eles van matar o ego en primeiro lugar! El sabe moito sobre eles, que vai tentar facer un acordo, e eles saben diso. Non, David. Ten que ser unha relación directa asasinato, e que é o único que pode recorrer."
  
  
  Falcón dixo máis para limpar o aire para que sexa dixo que porque o emu importaba. El lanzou MACHADO. E por que non esta indescriptible pensamento, esta sombra á espreita no ego cerebro, saír de novo? Foi tamén de xeito escandaloso que eu tiña para enterrar a min mesmo?
  
  
  El dixo: "Se vostede está de acordo con esta, Cecil, que debe sempre estar entre os tres de nós. Un indicio de que eu estou usando o MACHADO para facer alguén do traballo sucio, e o Congreso vai esixir a miña cabeza nunha bandexa. e incluso chegar a el, non se pode probar. "
  
  
  "Vai facer iso, David?"
  
  
  Falcón mirou para o seu vello amigo. "Eu realmente non sei ela aínda. O que vai ser para min? Para AX? Os nosos honorarios para tales cousas son moi elevados, Cecil. Haberá unha moi alta de pagamento para o servizo - un moi grande. Vostede entende o que? "
  
  
  Aubrey parecía infeliz de novo. Infeliz, pero determinado. "Eu entendo iso. Ela estaba esperando esta, David. Eu non son un afeccionado, só outro. Eu esperar a pagar."
  
  
  Falcón levou a cabo un novo cigarro ao redor da caixa sobre a mesa. El non estaba mirando para Aubrey aínda. El atopou-se, sinceramente, coa esperanza de que a depuración de equipo que fixo unha inspección completa de MACHADO sede cada dous días-tiña feito un bo traballo, porque se Aubrey coñeceu a súa condicións, Falcón, decidiu aceptar o traballo. Facer MI6 o traballo sucio para eles. Esta vai ser unha localidade en Rusia, e que probablemente non vai ser tan difícil para completar como Aubrey imaxinado. Non para Nick Carter. Pero Aubrey vai ter que pagar un prezo.
  
  
  "Cecil," Falcón, dixo suavemente , " eu creo que quizais poidamos facer un acordo. Pero eu teño o nome da persoa que ten no Kremlin. Eu prometo que non vou tentar entrar en contacto con el, pero eu teño que saber o seu nome. E eu quero un igual, plena participación de todo o que envía. Noutras palabras, Cecil, o seu home, no Kremlin, tamén vai ser o meu home no Kremlin! Vostede está de acordo con iso? "
  
  
  No seu canto, Terence fixo unha estrangulado son. El parecía ter engulido o tubo.
  
  
  A pequena oficina estaba tranquilo. A Western Union reloxo foi correndo como un tigre. Falcón esperou. El sabía que Cecil Aubrey estaba pasando.
  
  
  Unha alta valoración axente, unha persoa que ninguén sospeita no máis alto Kremlin círculos, foi vale máis que todo o ouro e regulamentos; - identificar no mundo.
  
  
  Todo o platino. Total de reservas de uranio. Levou anos de duro traballo e toda a sorte do mundo para establecer un contacto que mantivo frutífera e invulnerable. Así foi, a primeira vista. imposible. Pero unha vez que foi feito. Penkovsky. Ata que, finalmente, el caeu e eu teño un tiro. Agora Aubrey estaba dicindo a el - e Falcón Emu confiaba nel-que MI6 tiña outro Penkovsky no Kremlin. Iso só acontece que o Falcón sabía que os Estados Unidos non sabe. A CIA intentou iso hai anos, pero nunca sucedeu. Falcón esperou pacientemente. Este era o negocio real. El non podía crer que Aubrey de acordo.
  
  
  Aubrey case engasgou, pero non teño palabras para fóra. "Todo ben, David. Este é o negocio. Está facendo unha pregunta difícil de tratar, home."
  
  
  Terence considerado Hawke con algo moi preto de temor, e certamente respecto. Terence era un Escocés, que sabía outro Scot, polo menos, por inclinación, se non polo sangue, cando el viu el.
  
  
  "Vostede entende," Aubrey, dixo,"que eu teño que ter a proba irrefutábel de que Richard Filston está morto."
  
  
  Hawke sorriso foi seco. "Eu creo que pode ser arranxado, Cecil. Aínda que eu non creo que eu podería matar a ela en Times Square, aínda que podería chegar ego alí. Como sobre o envío do seu ego oídos, perfectamente dobrado, para a súa oficina en Londres?"
  
  
  "En Serio, David."
  
  
  Falcón balance a cabeza. "Sacar fotos?"
  
  
  "Se eles están ben. Prefiro a ela para ter pegadas, se é posible. Esta vai ser unha certeza absoluta."
  
  
  Falcón balance a cabeza de novo. Non é a primeira vez Nick Carter trouxo a casa esas lembranzas.
  
  
  Cecil Aubrey apuntou para o home tranquilo na esquina. "Todo ben, Terence. Agora pode asumir a responsabilidade. Explicar o que temos ata agora e por que pensamos Philston vai alí."
  
  
  Para Hawke, el dixo: "Terence é o MI5, como eu dixo, e el trata sobre a superficie aspectos deste Pequín-Kremlin problema. Eu diga a ela para ser superficial, porque pensamos que é un cover - up, un cover-up para algo maior. Terence ..."
  
  
  O Escocés colleu o seu cachimbo ao redor do seu gran marrón dentes. "É só como o Sr Aubrey di, señor. Non temos moita información neste punto, pero estamos moi seguro de que os Rusos están enviando Philston para axudar os Chineses organizar un xigante sabotaxe campaña en todo o Xapón. Especialmente en Tokio. Alí, eles plan para organizar unha enorme caída de enerxía, o mesmo que tiña en Nova York non moito tempo atrás. O Chikomas están a planear para xogar unha forza poderosa, vostede sabe, e deixar ou queimar todo na Xapón. Na súa maioría. De calquera maneira. Unha historia que xa tivo é que Pequín é insistindo en que Philston levar o "traballo ou negocio" enorme. "Por que debería deixar para a Rusia e... "
  
  
  Cecil Aubrey interveu. "Non hai outra historia - Moscova insiste en que Philston debe ser responsable de sabotaxe, a fin de evitar o fracaso. Eles realmente non confían en que os Chineses para a eficiencia. Que é outra razón pola que Philston vai ter que arriscar o seu pescozo e saír."
  
  
  Falcón mirou dunha persoa a outra. "Algo me di que non nos mercar un torno a historias."
  
  
  "Non", Aubrey, dixo. "Nós non facemos iso. Polo menos, eu non sei. Este traballo non é grande o suficiente para Philston! Destruíndo, si. A queima de abaixo Tokio e todo o que vai ter un enorme impacto e ser unha cousa boa para o Chicomes. Eu estou de acordo con ela. Pero, en realidade-o dell - esta non é a dirección de Filston traballo. E non só non é grande o suficiente, non é importante o suficiente para atraer o ego fóra de Rusia - eu sei algo sobre Richard Filston que poucas persoas saben sobre. Eu sabía que ela, que lembrar, e traballou con el na MI6, cando el estaba no auxe da súa carreira. De volta, a continuación, el era só un asistente, pero el non esquecer de nada sobre o que maldito bastardo. El foi un asasino! Un experto ."
  
  
  "Maldita a ela," Falcón, dixo. "Vivir e aprender. Eu non sei o que. Eu sempre pensei Filston como unha especie de común espía. Maldita eficaz, mortal, pero en listrado pantalóns."
  
  
  "Non" en todo," Aubrey, dixo severamente. "El planeou varios asasinatos. Ih tamén aplicado ben. A voz deixou a súa, seguro que se foi, finalmente, deixando para a Rusia, sería por algo máis importante que a sabotaxe. Mesmo gran sabotaxe. Eu teño un sentimento, David, e ten que saber o que iso significa. Xa estivo en este correo negocio máis do que ela."
  
  
  Cecil Aubrey camiñou ata a súa cadeira e sentou-se. "Dalle, Terence. A súa área. Eu vou manter a miña boca pechada."
  
  
  Terence recargando o teléfono. Para Hawke alivio, el "non acende-lo. Terence dixo:" A cousa é, o Chickoms non facer todo o seu traballo sucio, señor. En realidade, non moito. Eles fan a planificación, pero eles forzar os outros a facer o realmente sucia e sanguenta traballo. Por suposto, eles usar terror."
  
  
  Falcón debe ter mirou intrigado, porque Terence fixo unha pausa por un momento, engurrou o cello, e continuou. "Vostede sabe sobre iso, señor? Algúns chaman ih Buracumins. Este é o máis baixo-clasificado en liña-up en Xapón, os Intocables. Parias. Ih é de máis de dous millóns, e moi poucas persoas, mesmo Xaponés, sabe que o goberno Xaponés mantén nu en guetos e esconde-lo de turistas. O feito é que o goberno non intentou ignorar este problema ata agora. A política oficial está fure-noy - non tocalo. máis Eta son en materia de axudas estatais. Este é un problema serio,
  
  
  En realidade, os Chineses están a facer máis do mesmo. Un descontentos minoría como este sería tolería non."
  
  
  Todo isto era familiar a Hawke. O gueto foi recibindo unha morea de noticias ultimamente. E comunistas dun tipo ou outro explotados minorías na Unidos un pouco.
  
  
  "É unha gran oportunidade para o Chicoms," el dixo. "Sabotaxe, en particular, foi realizado baixo o pretexto de disturbios. Esta é unha técnica clásica - comunistas plan ego e permitir que este grupo para levar a cabo toda a culpa. Pero non son eles Xaponés? Así como no resto do país? Quero dicir, se non hai un problema de cor como a nosa, e ... "
  
  
  Despois de todo, Cecil Aubrey non podía manter a súa gran boca pechada. El interrompeu.
  
  
  "Eles están en Xaponés. Cen por cento. Esta é realmente unha pirueta de tradicional casta prexuízo, David, e non temos tempo para antropolóxico desviacións. Pero o feito de que este é Xaponés e mira e fala como todo o mundo axuda-los. Shikam é incrible. Este pode ir a calquera lugar e non facer nada. Este non é un problema. Moitos torno a eles "pasar", como vostede di aquí en estados Unidos. O feito é que moi poucos Chinés axentes, ben organizado, pode controlar unha enorme cantidade de e uso ih para os seus propios propósitos. A maioría sabotaxe e asasinato. Agora, con este grande... "
  
  
  Falcón interrompido. "Vostede está dicindo que as Chicoms control de Eta co terror?"
  
  
  "Si. Entre outras cousas, eles usar un coche. Algo así como un dispositivo, unha versión mellorada do vello Morte de Miles de Cortes. Iso é chamado de Sangue Buda. Calquera Eta persoa que desobedece-los ou traizoa ih é colocado na máquina. e..."
  
  
  Pero esta vez, Falcón non prestar moita atención. El só veu a el. En torno a néboa de anos. Richard Philston foi un inferno de un mullereiro. Falcón lembrar que agora. Na época, era ben abafado.
  
  
  Philston levou Cecil Aubrey moza esposa e, a continuación, a abandonou. Algunhas semanas máis tarde, ela suicidouse.
  
  
  Ego vello amigo, Cecil Aubrey, usa o Azor e MACHADO para resolver un privado vendetta!
  
  
  
  Capítulo 3
  
  
  
  
  Foi uns minutos últimos sete da mañá. Nick Carter deixara Muriel Milholland apartamento de unha hora, ignorando o curioso miradas do leiteiro e o jornaleiro, e levados de volta para o seu cuarto, ao Mayflower Hotel. El foi un pouco mellor para el. El e Murial ligado ao brandy, e entre facer o amor - que, finalmente, trasladouse para o cuarto - el bebeu moito. Nick nunca quedou borracho e tiña Falstaff poderes; el nunca tiña unha resaca. Con todo, sentiu un pouco confuso que mañá.
  
  
  Mirando cara atrás, máis tarde, tamén foi a súa culpa que o Dr Murial Milholland o ego era máis que un pouco confuso. O habitual Jane con un fermoso corpo que sempre foi tal demo no pasado. El deixou o seu ronco suavemente, mirando atractivo na luz da mañá, e como el deixou o piso, el sabía que ía estar de volta. Nick non podía entender iso. Ela é só non é o meu tipo! E aínda... e aínda así...
  
  
  El foi de afeitar lentamente, pensativo, e a metade - pregunta o que sería como estar casada cun intelixente, muller madura que tamén era un experto en sexo, non só no departamento, pero tamén en que, cando o timbre tocou. . Nicky estaba vestindo só un manto.
  
  
  El mirou para a cama grande como el atravesou o cuarto para abrir a porta. El realmente cría do Luger, o Wilhelmina, e a Hugo, o estilete escondidos no zíper no colchón. Mentres eles estaban descansando. Nick non gusta de andar ao redor de Washington con unha carga pesada. E Falcón non aprobar. Ás veces, Nick fixo realizar un pequeno .380 calibre Beretta Cougar con el, que era moi poderoso preto. El non tiña sequera usado un ombreiro cinta nos últimos dous días, porque eles estaban a repara-lo.
  
  
  A porta timbre soou outra vez. Persistente. Nick dubidou, mirou para a cama onde o luger estaba escondido, e, a continuación, penso, ego ser condenado. Oito horas sobre un típico martes pola mañá? Fose o que fose, podería coidar de si mesmo, tiña unha seguridade cadea, e el sabía como abordalo-lo. El foi, probablemente, só Falcón, que tiña enviado unha morea de información de materiais especiais de mensaxeiros. O vello fixo iso de cando en vez.
  
  
  Buzz - buzz - buzz
  
  
  Nick camiñou ata o Día lado, preto xemer. Quen dispara a través da porta, o ego non vai notar.
  
  
  Buzz - buzz - buzz-apuntou, - buzz
  
  
  "Todo ben", el exclamou con súbita, exasperado. Boa. Que é iso?"
  
  
  Silencio.
  
  
  Entón: "Kioto Girl Scouts. Vostede mercar galletas con antelación?"
  
  
  Ego audiencia foi sempre forte. Pero el podería xurar que ...
  
  
  "Girl scouts de todo Xapón. Aquí a Cereixa Festival. Mercar galletas. Está a mercar, con antelación?"
  
  
  Nick Carter balance a cabeza para borrar-lo. Boa. Tiña bebido moito coñac. Pero el tiña que ver por si mesmo. A cadea foi agarrado pechada. El abriu a porta un crack, mantendo a un lado, e mirou con cautela para o corredor. "Girl Scouts?"
  
  
  "Si. Hai moi boa cookies en venda. Está a mercar?"
  
  
  Ela curvouse.
  
  
  Tres máis baixa. Nick case curvouse. Porque, caramba, eles foron girl Scouts. Rapaza xaponesa scouts.
  
  
  Ih catro. Son tan fermosos, eles ollar como eles viñeron de fóra de seda fotografía. Modestos. Figura-asumindo pouco de Xaponés bonecas en girl scout uniformes, con alegre bungee cordas na súa suave escuro cabezas, mini-saias e xeonllo de lonxitude medias. Catro pares de brillantes, ollos oblíquos asistir a el, impaciente. Catro perfecta par de dentes brillou na fronte del, un vello oriental aforismo. Mercar nosa ganchos. Eles eran tan bonito como unha niñada de salpicado crías.
  
  
  Nick Carter riu. El non podería axudar. Agarde ata que di Hawke - ou debería dicir o vello? Nick Carter, a principal home MACHADO, unha Killmaster si mesmo, é moi coidado e con coidado, está preto o día para facer fronte-unha morea de escoteiras venda de cookies. Nick fixo un galante intento de parar de rir, para manter unha liña recta cara, pero foi demasiado. El riu de novo.
  
  
  A rapaza que estaba facendo a falar - ela fora sentado alí lambendo por só un día, e estaba cargando unha pila de cociñar caixas que ela realizada baixo o seu queixo-mirou para AXman en descrença. Os outros tres nenas estaban cargando caixas de galletas, e os nenos mirou en educado asombro.
  
  
  A rapaza dixo: "non entendemos, señor. Estamos facendo algo divertido? Se é así, estamos sos. Eles non veñen aquí a broma - que comezou a vender as cookies para a nosa viaxe a Xapón. Que compra, con antelación. Non realmente. Nós amamos os Estados Unidos moito, estabamos aquí para a Cereixa Festival, pero agora temos que volver ao noso país con gran pesar. Vostede mercar cookies? "
  
  
  El estaba a ser rudo de novo. Como el estaba con Murial Milholland. Nick enxugar os ollos sobre a manga do seu roupão e eliminar a cadea. "Eu sinto moito, as nenas. Moi triste. Non é vostede. Esta é a súa. Esta é a única de todo o meu tolo mañá."
  
  
  El quería unha palabra Xaponesa, tocando o seu templo co seu dedo. "Kichigai. Esta é a súa. Kichigai!"
  
  
  As nenas se entreolharam-se, a continuación, de volta para el. Ninguén ao seu redor falou. Nick abriu a porta. "Está todo ben, eu prometer. A súa inofensivo. Veña. Traer algúns galletas. Eu vou compra-lo se iso é todo. Canto custan?" El deu Hawke unha ducia de caixas. Deixe o vello pensar sobre iso.
  
  
  "Un dólar caixa".
  
  
  "É barato o suficiente." El recuou, como eles entraron, traendo con el o delicado aroma de flores de cerdeira. El pensou que había só uns catorce ou quince deles. Bonito. Todos eles son ben desenvolvidos para os adolescentes, ih seos pequenos e nádegas saltando baixo a inmaculada uniforme verde. As saias, el pensou, mentres observaba-los lugar cookies na mesa de café, parecía pequeno e en miniatura para a rapaza Scouts. Pero quizais en Xapón ...
  
  
  Eles eran agradables. Así foi a pequena Nambu pistola que, de súpeto, apareceu na man da rapaza que estaba falando. Ela fixo o ego aberto o Nick Carter é plana vida difícil.
  
  
  "Levante súas mans, por favor. Manter perfectamente inmoble. Eu non quero causar que en todas as casas ao redor. O que quere dicir, unha porta?"
  
  
  Unha das nenas foi deslizando ao redor de Nick, estar lonxe del. A porta se pechou suavemente, o bloqueo premendo, e a seguridade incorporarse esvarou para o noso.
  
  
  Realmente enganado, Nick pensamento. Tomadas. O seu profesional admiración era xenuíno. Foi unha maxistral traballo.
  
  
  "Matu-pechar as cortinas. Sato-busca o resto do piso. Especialmente no cuarto. El podería ter unha señora aquí."
  
  
  "Non, esta mañá," dixo Nick. "Pero grazas polo eloxio de calquera maneira."
  
  
  Nambu chiscou na uem. Foi o mal de ollo. "Sente-se", glavnvya, dixo friamente. "Por favor, sentir e permanecer en silencio ata que son ordenados para falar. E non tentar calquera trucos, o Sr Nick Carter. Eu sei todo sobre ti. Moito sobre ti."
  
  
  Nick camiñou ao designado materia. "A min mesmo por mor da miña insaciable apetito para galletas da escuteira - ás oito horas da mañá?"
  
  
  "Eu dixo tranquilo! Vai ser autorizados a dicir tanto como lle gusta - despois de ter oído falar que eu teño que dicir."
  
  
  Apelido sel. El murmurou para si mesmo: "Banzai!" El cruzou as pernas longas, entender que o manto estaba aberta, e ás présas abotoado-lo. A rapaza coa arma notei iso e sorriu levemente. "Non necesitamos falsa modestia, o Sr Carter. Nós non estamos realmente girl scouts no dell."
  
  
  "Se eu estaba autorizado a falar , eu diría que el comezou a entender-me."
  
  
  "Silencio!"
  
  
  El pechou-se. El balance a cabeza, pensativo no paquete de tabaco e máis lixeiro o máis próximo campamento.
  
  
  "De ningún xeito!"
  
  
  El observou en silencio. El foi o máis eficiente pequeno grupo. A porta foi verificado de novo, as cortinas foron atraídos, e Brylev inundou a sala. Como volvín, e informou de que non había ningunha porta de atrás. E que, Nick penso que con algunha amargura, debe ter solicitado extra de seguridade. Ben, non pode bater todos ih. Pero se sae do que vivo, o ego é o maior problema vai ser manter o ego un segredo. Nick Carter foi captado por unha rapaza scout cadela no seu propio apartamento!
  
  
  Todo estaba tranquilo agora. O Nambu nena sentouse a través de Nick Irene, mentres que os outros tres obedientemente sentou-se lado a lado. Todo o mundo estaba mirando para el en serio. Catro alumnas. Foi moi estraño Mikado.
  
  
  Nick, dixo, " o Té, de calquera?"
  
  
  Ela non dixo
  
  
  emu manter a calma, e ela non matalo. Ela cruzou as pernas, revelando unha franxa de cor de rosa calcinha baixo a súa miniskirt. Súas pernas, todos eles-e agora que tiña realmente entendeu - foron un pouco máis desenvolvido e delgado que aqueles normalmente atopado en girl Scouts. El sospeita de que eles tamén foron vestindo moi axustado, bras.
  
  
  "Ela Tonaka," a nena co Nambu arma, dixo.
  
  
  El balance a cabeza gravemente. "Satisfeito."
  
  
  "E iso", ela apuntou para os outros," é..."
  
  
  "Eu sei. Matu, Sato e Como. Flor de cerdeira irmás. Pracer en coñece-lo nenas".
  
  
  Todos os tres deles sorriu. Como ela riu.
  
  
  Tonaka engurrou o cello. "Eu gusto de xogar, o Sr Carter. Sería mellor se non facelo. Este é un moi grave caída libre."
  
  
  Nick sabía de que. El podería dicir pola forma en que ela estaba suxeitando a pequena arma. O máis profesional. Pero el precisaba de tempo. Ás veces Badinage ten tempo. Estaba intentando calcular ángulos. Quen son eles? O que eles queren por el? El non fora a Xapón en máis de un ano, e, tanto como el sabía, estaba limpo. O que entón? El continuou a deseñar espazos en branco.
  
  
  "Eu sei", dixo el, ei. Pensa en min, eu sei que ela. É só que eu teño coraxe diante da morte certa, e ..."
  
  
  A rapaza chamada Tonaka cuspiu como un pozo. Os seus ollos estreita, e ela non estaba moi en todo. Ela apuntou nambu para el como un acusando dedo.
  
  
  "Por favor, manteña a boca pechada de novo! Eu non veu aquí para facer unha broma."
  
  
  Nick suspirou. Fallou de novo. El preguntou o que acontecera.
  
  
  Tonaka chegou para o peto do seu Scout Rapaza blusa. El escondeu o MACHADO podía ver, agora que podía ver, non foi moi ben desenvolvido esquerda do peito.
  
  
  Ela virou-se o que parecía ser unha moeda para el, " vostede recoñece este, o Sr Carter?"
  
  
  El fixo. Instantaneamente. A uem seguinte. El fixo iso en Londres. Feita por un experimentado traballador nunha tenda de agasallos no Extremo Leste. El deu ego unha clase de matemáticas que salvou emu vida en unha rúa no mesmo East End. Carter tiña que chegou moi preto de ser mortos aquela noite en Limehouse.
  
  
  El levantou a pesada medalhão na súa man. Foi rodeado por ouro, sobre o tamaño dun antigo dólar de prata, con xade inserir. O xade se converteu en letras, formando un desprazamento baixo a pequena verde machado. machado.
  
  
  As cartas foron: Esto Perpetua. Que sexa para sempre. Foi un ego amizade con Kunizo Matu, o seu vello amigo e de longo tempo de judo-profesor de karate. Nick engurrou o cello ao medalhão. Iso foi hai moito tempo atrás. Kunizo tiña moito tempo desde que volveu para o Xapón. Agora el vai ser un home vello.
  
  
  Tonaka mirou para el. Nambu fixo o mesmo.
  
  
  Nick xogou o medalhão e pego ego. "Onde conseguiu iso?"
  
  
  "O meu pai me deu este."
  
  
  "Kunizo Matu é o seu pai?"
  
  
  "Si, Sr Carter. El foi, probablemente, falando sobre vostede. Eu oín o nome do gran Nick Carter dende que eu era un neno. Agora que eu veño a vostede para pedir axuda. Ou mellor, o meu pai envía para axudar. moi cre e confía en ti. El está seguro de que vai chegar a nosa axuda."
  
  
  De súpeto Em necesario un cigarro. Eu realmente precisaba. A rapaza permitiu-lle para acender un cigarro. Os outros tres, agora solemne como curuxas, mirou para el sen chiscar con ollos escuros.
  
  
  Nick, dixo: "eu debo para o seu pai. E nós eramos amigos. Por suposto, eu vou axudar. Ela, eu vou facer o que eu poida. Pero como? Cando? É o seu pai en estados Unidos?"
  
  
  "El é en Xapón. En Tokio. El é agora, vello, enfermo, e incapaz de viaxar. É por iso que ten que vir con nós inmediatamente".
  
  
  El pechou os ollos e apertou os ollos a través do fume, tentando incorporarse a cousa na cabeza. As pantasmas de todo o pasado pode ser confuso. Pero o deber é deber. El debía a súa vida para Kunizo Mata. Emu vai ter que facer todo o que pode. Pero primeiro...
  
  
  "Todo ben, Tonaka. Pero eu vou che dicir todo en orde. Un de cada vez. A primeira cousa que podes facer é poñer a arma fóra. Se está Kunizo filla, que non precisa-lo..."
  
  
  Ela colleu a arma para nen. "Eu creo que quizais si, o Sr Carter. Imos ver. Eu vou poñer-lo fóra, cando eu teño a súa promesa de chegar a Xapón para axudar o meu pai. E Xapón."
  
  
  "Pero eu xa lle dixen! Eu vou axudar. Esta é unha solemne promesa. Agora imos deixar de xogar a policías e ladróns. Poñer a arma fóra e me diga todo o que pasou co seu pai." facelo así que eu poida. O seu ... "
  
  
  A arma aínda estaba no seu estómago. Tonaka mirou feo de novo. E moi impaciente.
  
  
  "Vostede aínda non entender, o Sr Carter. Está indo a Xapón agora. Neste momento-ou polo menos moi pronto. Meu pai problemas non son persoas que van a vir esperar por el. Non hai tempo para canles ou funcionarios para consultar sobre os distintos servizos. Por favor, consulte sobre os pasos que teñen que ser tomadas. Podes ver que eu entender algo sobre estas cuestións. O meu pai, tamén. El é un antigo empregado do meu país servizo secreto, e el sabe que a burocracia é o mesmo en todas as partes. É por iso que me deu a medalhão e dixo-me para atopar vostede. Pedir-lle para vir inmediatamente. Eles atoparon a ela para facelo."
  
  
  Pouco Nambu chiscou para Nick de novo. El estaba quedando canso de cortexo. A impiedade é que ela visco significaba só iso. Ela é visco na mente de cada palabra maldita! Actualmente!
  
  
  Nick tivo unha idea. El e Falcón tanto tiña un correo de voz
  
  
  o código que ás veces utilizados. Quizais pode advertir o vello. A continuación, eles pode obter estes Xaponés scouts baixo control, obter ih para falar e facer sentido, e comezar a traballar para axudar a cada un dos outros ego. Nick tivo unha respiración profunda. Emu só precisaba para admitir a Hawke que ego foi arrebatado por unha banda de noz girl Scouts, e pedir os seus compatriotas na MACHADO para tirar ego en torno a el. Quizais eles non podería facelo. A CIA pode ter iso. Ou o FBI. Quizais o Exército, a Mariña, e Corpo de infantes de Mariña. El só non sei ...
  
  
  El dixo: "Todo ben, Tonaka. Faga o seu camiño. Inmediatamente. Así como eu pode vestirse e paquete miña maleta. E facer unha chamada de teléfono."
  
  
  "Non hai chamadas de teléfono."
  
  
  Por primeira vez, el pensou en tomar a arma de Nah. El estaba quedando ridículo. O killmaster debe ser capaz de tomar a arma do girl scout! Ese é o problema - ela non é unha scout rapaza. Nós non temos un ao seu redor. Porque agora todo o mundo, como Sato e Matu, chegou baixo os cut-off saias e tirou Nambu pistolas. Todo o mundo estaba apuntando para Carter.
  
  
  "Cal é o nome do seu equipo, nenas? Anxos da morte?"
  
  
  Tonaka apuntou a arma para el. "O meu pai me dixo que vai ter unha morea de trucos, o Sr Carter. Está seguro de que vai manter a súa promesa e a súa amizade con el, pero me avisou de que vai insistir en facelo no seu propio país. Iso non pode ser feito. Isto debe ser feito no noso camiño - en completar o segredo ."
  
  
  "Pero podería ser", dixo Nick. "Eu teño unha gran organización á miña disposición. Moitos están en torno a eles se eu ter-los. Eu non sei Kunizo foi no seu servizo secreto - parabéns a uem para manter un segredo ben gardado -, pero, a continuación, el definitivamente debe saber o valor de organizacións e colaboracións. Eles poden facer o traballo de miles de persoas - e de seguridade non é un problema e ... "
  
  
  A arma parou el. "Vostede é moi elocuente, o Sr Carter ... E está moi mal. Meu pai, para estestvenno, comprende todas estas cousas, e iso é exactamente o que el non quere. Ou o que necesita. Como para canles - ti, coma min, vostede sabe que está sempre baixo a vixilancia, aínda se está regularmente, como a súa organización. Vostede non pode dar un paso sen alguén entender e pasando sobre o ego. Non, O Sr Carter. Non hai chamadas de teléfono. Non oficial axuda. Este é un traballo para unha persoa, un amigo que pode ser de confianza, e que vai facer o que meu pai pide sen pedir demasiado moitas preguntas. Vostede é o home perfecto para o que debe ser feito - e que deben a súa vida a meu pai. Eu pode volver a súa medalhão, por favor. "
  
  
  El xogou a súa a medalhão. "Ben", el admitiu. "Vostede parece decidido, e ten unha arma. Todos teñen armas. Parece que a súa educación é con vostede en Xapón. Aberto agora. Eu xoga-lo de todo, pero eu non voar para lonxe. Vostede entende, por suposto, que se acaba de desaparecer, haberá unha alerta en todo o mundo en poucas horas? "
  
  
  Tonaka permitiu a si mesmo un pequeno sorriso. El entendeu que estaba case fermosa cando ela sorriu. "Nós imos preocupar con iso máis tarde, o Sr Carter."
  
  
  "O que sobre pasaportes? Oficinas de aduana?"
  
  
  "Non hai problema, o Sr Carter. Os nosos pasaportes están en perfecta orde. Estou seguro de que ten unha morea de pasaportes, " o meu pai, asegurou ela. O que vai ter. Probablemente ten un pasaporte diplomático, o que é suficiente para iso. calquera obxeccións? "
  
  
  "Viaxe? Hai cousas como entradas e reservas."
  
  
  "Temos tido o coidado de todo, o Sr Carter. Todo, desde unha idade novo. Nós imos estar en Tokio en poucas horas."
  
  
  El estaba empezando a crer. En realidade, eu creo que. Eles probablemente tiña unha nave espacial de espera no centro Comercial. O irmán! Hawke ' vai adorar. El estaba indo para ser un gran localidade en Rusia-Nick sabía que os sinais - e Falcón tiña mantivo o seu ego listo, ata que a cousa madurou, e agora isto. Houbo tamén unha menor señora caso, Muriel Milholland. El tivo un encontro con ela esta noite. A menos de un cabaleiro podía facer era chamada e ...
  
  
  Nick mirou para Tonaka suplicante. "Só unha chamada de teléfono? Amante? Eu non quero que ela chegar ata."
  
  
  Pouco Nambu foi inflexible. "De ningún xeito."
  
  
  NICK CARTER É ELIMINADO - UN DESCENDENTE DE ZASTROZHENA...
  
  
  Tonaka levantouse. Como, Matu e Sato levantouse. Todas as pequenas armas chiscou na Nick Carter.
  
  
  "Agora", Tonaka dixo,"imos para o cuarto, o Sr Carter."
  
  
  Nick chiscou.
  
  
  "Para o cuarto, por favor. Inmediatamente!"
  
  
  Nick levantouse e tirou o seu manto en torno a el. "Se vostede dicir iso."
  
  
  "Levante súas mans, por favor."
  
  
  Estaba un pouco canso do Oeste Salvaxe. "Escoita, Tonaka! Eu cooperar con ela. Ela é un amigo do seu pai, e eu vou axudar, mesmo se eu non como o xeito que temos de facer negocios. Pero imos librar-se de todo isto loucura..."
  
  
  "Hands up! Manter ih alto no aire! De marzo para o cuarto."
  
  
  El foi. Mans no aire. Tonaka seguiu ata a sala, mantendo un profesional a distancia. Kak, Matu, e Sato veu por detrás.
  
  
  El imaxinou outro título: "Carter violada por escoteiras ..."
  
  
  Tonaka trasladouse a arma para a cama. "Por favor, deitarse na cama, o Sr Carter. Eliminar o seu manto. Vostede mentira cara arriba."
  
  
  Nick asistir. As palabras que dixo para Hawke onte veu de volta, e el repetiu ih. "Ten que ser a xogar!"
  
  
  Non sorriso sobre o pálido limón-marrón caras.
  
  
  os ollos oblíquos todos ollar atentamente para el, e o ego é un gran corpo.
  
  
  "Non xogar, o Sr Carter. Sobre a cama. Inmediatamente!" A arma trasladouse na súa pequena man. O seu dedo na gatillo foi branco ao redor da xunta. Por primeira vez en todo este divertido e xogar, Nick sabía que ía tirar-lle se el non facer exactamente o que o emu foi dito. Exactamente.
  
  
  El caeu o seu manto. Como ela murmurou. Matou sorriu sombriamente. Sato riu. Tonaka riu e mirou para eles, e eles volveron para as empresas. Pero non foi a aprobación no seu propio ollos escuros como eles brevemente esvarou cara arriba e abaixo o ego de un fino dous centos de libras. Ela asentiu coa cabeza. "Gran corpo, o Sr Carter. Como dicía meu pai, polo que vai ser. El se lembra moi ben o que el aprendeu sobre o que e como el preparado ti. Quizais noutro momento, pero non importa agora. Sobre a cama. De cara a arriba.."
  
  
  Nick Carter estaba confuso e confuso. El non era un mentiroso, sobre todo, non para si mesmo, e ela admitiu ela. Había algo antinatural, mesmo un pouco obsceno, sobre deitado totalmente exposta aos ollos penetrantes dos catro girl Scouts. Catro pares de epicanthoid ollos que non perda nada.
  
  
  A única cousa estaba grata foi que non era un sexual situación en todo, e a uem non estaba en perigo de unha reacción física. El estremeceuse interiormente. Un lento subir ata o cumio diante de todos estes ollos. Era impensable. Sato tería riu.
  
  
  Nick mirou para Tonaka. Ela colleu a arma a través do seu estómago, agora completamente espido, e a súa boca contraeu en un sorriso inicial. Ela resistiu con éxito.
  
  
  "Lamento", dixo Nick Carter,"que eu teño só unha dignidade para o meu país".
  
  
  Suprimida divertido, Como. Tonaka mirou para Nah. Silencio. Tonaka mirou para Nick. "Vostede é un tolo, Sr Carter!"
  
  
  "Sans doute".
  
  
  Baixo a súa esquerda nádega, el podía sentir o metal duro do colchón é zíper. No nen foi un Luger, que desagradable hot rod, un desposuído 9mm homicidio pistola. Tamén sobre o estilete. Sede Hugo. A lámina da morte agulla. Nick suspirou e esqueceu. El probablemente podería chegar a eles, entón, o que? O que entón? Matar catro nena scouts en Xapón? E por que manter a pensar neles como escoteiras? O uniforme era auténtica, pero iso é todo. Eles foron catro maniacs de algúns Tokio yo-yo academia. E el estaba no medio. Sorriso e sufrir.
  
  
  Tonaka estaba alí. pedidos urxentes. "Como-ollar para a cociña. Sato, no cuarto de baño. Mata-ah, as voces, iso é todo. Estes lazos vai ser só iso."
  
  
  Matu propiedade de varios dos Nick é o mellor e o máis caro lazos, incluíndo un Sulka que só usaba unha vez. El sel en protesta. "Hey! Se precisa para usar lazos, usar os antigos. É só ..."
  
  
  Tonaka rapidamente bateu o ego pistola na súa testa. Foi rápido. Entra e sae antes de que puidese incorporarse a arma.
  
  
  "Get down," ela dixo bruscamente. "Tranquilo. Non máis falar. Debemos continuar o noso traballo. Hai xa foi demasiado absurdo - o noso avión follas nunha hora."
  
  
  Nick mirou cara arriba. "Eu estou de acordo sobre a estupidez. O seu..."
  
  
  Outro golpe na testa. Estaba de mal humor como eles vinculados a el para o bedposts. Eles foron moi bos en amarre nós. El podería romper os grilhões en calquera momento, pero entón, de novo, para que finalidade? Era parte de toda esta tolemia operación - el foi atopando-se máis e máis dispostos a machucá-los en todas as casas ao redor. E desde que xa estaba tan profunda en Goofyville, tiña unha verdadeira curiosidade para descubrir o que eles estaban facendo.
  
  
  Era unha pintura que el quería levar á sepultura. Nick Carter amarre seus lazos, deitado na cama, a súa nai espido, exposto a escuridade miradas de catro pouco Oriental as nenas. Un fragmento do seu favorito vella canción brillou a través da súa mente: eles nunca vou confiar en min.
  
  
  El mal podía crer o que el viu seguinte. Penas. Catro vermello longo penas cutucou para fóra baixo o seu minisaias.
  
  
  Tonaka e Kak sentou-se nun lado da cama, Matu e Sato sobre o outro. Se todos eles chegar preto o suficiente, Nick penso, eu pode romper ese vínculo, romper ih estúpido cabezas, e ih estúpido cabezas...
  
  
  Tonaka deixou caer a pena e recuou, nambu volver ao seu mundo plano. Profesionalidade foi unha vez máis se mostra. Ela deu Sato un aceno de cabeza ríspido. "Pechou a uem arriba."
  
  
  "Agora ollar para iso", Nick Carter dixo... ghouls... mmm... Un pano limpo e outro empate fixo o truco.
  
  
  "Comezar", Tonaka dixo. "Como, tomar ego pernas. Matu, coidar do seu ego axilas. Sato-órganos sexuais".
  
  
  Tonaka tivo máis algúns pasos cara atrás e apuntou a arma, polo Nick. Ela permitiu-se un sorriso. "Eu estou moi triste, o Sr Carter, que nós temos que facer iso - como este. Sei que é indigno e ridículo."
  
  
  Nick asentiu vigor. "Hmmmmmmfj... guuuuuuuuu..."
  
  
  "Proba a soporta-lo, o Sr Carter. Non vai levar moito. Estamos indo para alimentar vostede drogas. Vostede ve, unha das propiedades de esta droga é que apoia e se expande o estado de ánimo da persoa a quen o ego é dado. Queremos que para ser feliz, o Sr Carter. Queremos que a rir todo o camiño para a Xapón! "
  
  
  El sabía dende o principio que había un método para esta tolemia. Final cambio na percepción
  
  
  Eles aínda ía matalo se resistiu. Este Tonaka cara era tolo o suficiente para facelo. E agora o punto de resistencia foi superado. Aqueles penas! Foi un intento Chinés tortura, e el nunca entendeu o quão eficaz que era. Era a máis doce agonía do mundo.
  
  
  Sato moi coidadosamente trazado a pena todo o seu peito. Nick estremeceuse. Matu traballou duro na súa axilas. Oooooooh ...
  
  
  Como usar un longo experimentado falta na sola do ego pé. Nick dedos comezaron a flex e cãibras. El non podía leva-lo por máis tempo, caramba. Sexa o que sexa, está a xogar xunto con este tolo cuarteto de tempo suficiente. Calquera segunda agora, uem, só vai ter que - ахххоооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооо ...
  
  
  O seu tempo foi perfecto. El foi secuestrado por Rivnenskaya o suficiente para ela para facer a cousa real. Agullas. Unha longa brillo agulla. Nick viu e, a continuación, non. Porque foi incorporado o relativamente suave tecido do ego do dereito glútea.
  
  
  A agulla foi profunda. Máis profundo. Tonaka mirou para el como ela empurrou o émbolo todo o camiño. Ela sorriu. Nick arqueado cara arriba, de rir e rir e rir.
  
  
  A droga acertar o ego duro, case instantaneamente. O ego fluxo de sangue colleu o ego e levado ás présas para o ego cerebro e motor centros.
  
  
  Agora que xa deixou de cóxegas o ego. Tonaka sorriu e suavemente deu un tapinha ego rostro. Ela puxo a pequena pistola de distancia.
  
  
  "Aquí", ela dixo. "Como se sente agora? É todo o mundo feliz?"
  
  
  Nick Carter sorriu. "Nunca mellor na miña vida." El riu... " Vostede sabe, algo - eu quero unha bebida. Por exemplo, beber moito. O que quere dicir, nenas?
  
  
  Tonaka bateu palmas. Como recatada e doce, ela é, Nick pensamento. Como doce. El quería facela feliz. El faría calquera cousa que ela quería - nada.
  
  
  "Eu creo que vai ser un gran fin a unha guerra de aventura," Tonaka dixo. "Non é certo, nenas?"
  
  
  Kaká, Sato e Matu penso que sería óptimo. Eles bateu as mans e riu, e cada un deles insistiu en bico Nick. A continuación, eles se retiraron, rindo, sorrindo e falando. Tonaka non bico-lo.
  
  
  "É mellor vestirse, Nick. Máis rápido. Vostede sabe que temos que ir a Xapón."
  
  
  Nick sel mentres eles estaban a desvinculación o ego. El riu. "Por suposto. Eu esquezo. Xapón. Pero está seguro de que realmente quere ir, Tonaka?" Poderiamos ter unha boa diversión abertamente aquí en Washington."
  
  
  Tonaka pisou ata a el. Ela inclinouse e bicou-o, presionando os beizos para o seu por un longo tempo. Ela acariciou ego fazula. "Por suposto eu quero ir a Xapón, Nick querido. Apresuraron-se. Nós imos axudar a vestirse e paquete. Só dicir onde todo o mundo é."
  
  
  El sentiu como un rei, espido, sentado na cama e asistir a eles corren arredor. Xapón é o que vai ser unha morea de diversión. Foi un longo, longo tempo dende que tiña como un verdadeiro relaxarse. Sen ningunha responsabilidade. Facelo libre como o aire. Pode incluso enviar Hawke unha postal. Quizais non. Para inferno con Falcón.
  
  
  Tonaka foi percorre unha cómoda caixón. "Onde está o seu pasaporte diplomático, Nick querida?"
  
  
  "No armario, querido, o forro de Knox é hatbox. Imos apresuraron-se! Xapón é de espera."
  
  
  E entón, de súpeto, emu quería que beber de novo. O hotel é este peor que nunca na súa vida hotel beber. El colleu un par de branco boxers de Sato, que foi a embalaxe dunha maleta, e entrou na sala de estar para incorporarse unha botella de whisky desde o portátil bar.
  
  
  
  Capítulo 4
  
  
  
  
  En moi raras médica ocasións, Falcón chamaría Nick en consultar no nivel superior decisións. Killmaster non foi pagado para facer de nivel superior de decisións. Emu foi pagado ih para realizar - que sempre fixo con tiger astucia e ego rabia cando sexa necesario. Falcón respectado Nick habilidades como un axente e, se é necesario, como un asasino. Carter foi case o mellor home do mundo de hoxe, o home principal neste amargo, escuro, sanguenta, e, ás veces, escuro recuncho onde decisións foron tomadas, onde directivas finalmente se converteu en balas e coitelos, velenos e cordas. E a morte.
  
  
  Hawke tiña unha moi mala noite. El durmiu mal, o que é moi inusual para el. Ás tres da mañá, el atopou-se pacing seu un pouco monótono sala de estar en Georgetown e se pregunta se el tiña o dereito de implicar Nick nesta decisión. Non era realmente Nick carga de traballo. Foi Falcón. Hawke era o xefe do MACHADO. Hawke foi pagado - non suficiente-para tomar decisións e asumir a carga de erros. Houbo unha carga no seu baixou ombreiros dos setenta e tantos anos, e el realmente non tiña dereito a cambiar algúns dos que carga a outro.
  
  
  Por que non só decidir se quere xogar Cecil Aubrey xogo ou non? É certo que foi un mal partido, pero Hawke vai peor. E a recompensa era incomprensible - a propia home no Kremlin. Hawke, profesionalmente falando, era un home ganancioso. Os nenos son crueis. Ao longo do tempo, aínda que agora el continuou a pensar a partir dunha distancia - el entendeu que fose o que fose, el ía atopar os medios,
  
  
  gradualmente distraer o Kremlin home máis e máis de Aubrey. Pero iso foi todo o que no futuro.
  
  
  Que teñen dereito a levar en Nick Carter, quen nunca se matou un home na súa vida, agás no seu propio país e en cumprimento do deber como un xurado? Porque o asasinato real estaba a ser cometidos por Nick Carter.
  
  
  Foi unha difícil moral pirueta. Esvaradío. Tiña un millón de aspectos, e que podería racionalizar e inventar case calquera reumatismo que quería.
  
  
  David Hawke non é usado para complexas cuestións morais. Durante corenta anos, el emprendeu unha loita mortal e suprimida centos de inimigos de si mesmo e do seu país. Segundo Hawke, é a mesma cousa. Ego inimigos e os inimigos do país ego eran unha ea mesma cousa.
  
  
  A primeira vista, foi moi sinxelo. El e o resto do mundo Occidental sería máis seguro, e que ía durmir mellor con Richard Filston morto. Philston foi un manifestante traidor que causou ilimitado danos. Había realmente ningún argumento con este.
  
  
  Así, ás tres da mañá, Hawke derramou-se un moi feble beber, e argumentar con el.
  
  
  Aubrey Schell contra a orde. El admitiu que en Falcón oficina, aínda que el deu boas razóns para ir contra o seu ego ordes. Seus superiores esixiu que Filston ser detido e xulgado correctamente e, como se esperaba, executado.
  
  
  Cecil Aubrey, aínda que os cabalos salvaxes non tería arrastrado ego lonxe del, estaba con medo que Philston dalgún xeito a desatar o verdugo nó. Aubrey pensamento como parte da súa mortos mozos Jean como el fixo o seu deber. Eu non me importaba que o traidor ía ser castigado en audiencia. El só quería Richard Filston morto no máis curto, máis rápido, e máis feo xeito posible. Para iso, e obter MACHADO axuda na obtención de vinganza, Aubrey estaba disposto a desistir de un dos seus país activos máis valiosos - dunha fonte inesperada no Kremlin.
  
  
  Falcón tivo un pequeno grolo de súa bebida e cuberto o seu desbotada manto ao redor do seu pescozo,que estaba quedando máis fina cada día. El mirou para o antigo reloxo sobre a lareira. Case catro horas. El prometera a si mesmo para facer unha decisión, mesmo antes de que el chegou na oficina aquel día. Eu prometín, e Cecil Aubrey.
  
  
  Aubrey estaba seguro sobre unha cousa, " Falcón admitido como el andou. MACHADO, case calquera Yankee servizo, lidou con iso mellor que o Británico. Philston sabería cada movemento e trampa que MI6 xa utilizados ou de pensamento de usar. Pode ter unha oportunidade. Por suposto, se usou Nick Carter. Se Nick non podería facelo, isto non pode estar a suceder.
  
  
  El podería ter usado Nick en particular vendetta para outra persoa? Problemas non tentar a desaparecer ou resolver-se. El aínda estaba alí cando Hawke, finalmente, atopar a almofada de novo. A bebida axudou un pouco, e el caeu nun inquedo primeiro plano sono, mentres observa os paxaros no forsythia fóra da fiestra.
  
  
  Cecil Aubrey e o home en toda a MIS, Terence, estaban programados para aparecer de novo martes Falcón oficina na once - Falcón foi na oficina no cuarto últimos oito. Delia Stokes non estaba aquí aínda. Falcón colgado ata a súa luz capa de choiva - estaba comezando a fío fóra - e foi directo para o teléfono e chamou Nick ao Mayflower apartamento.
  
  
  Hawke fixo a súa mente como el levou para a oficina en Georgetown. El sabía que estaba entregando-se un pouco e desprazando a carga un pouco, pero agora el podería facelo con unha moi clara conciencia. Dicir Nick todos os feitos diante do inglés e deixar Nick facer a súa propia decisión. Foi a mellor cousa Hawke podería facer, dado o seu ego, ganancia, e tentación. El ía ser honesto. El xurou-lo para si mesmo. Se Nick se rexeita a misión, que vai ser o fin de todo. Deixe Cecil Aubrey atopar a hangman noutro lugar.
  
  
  Nick non resposta. Falcón xurou e apagou. El tirou o seu primeiro cigarro da mañá e bateu-lo na súa boca. El intentou facer a Nick apartamento novo, deixando a chamada continuar. Ningunha resposta.
  
  
  Falcón desactivar o teléfono de novo e mirou para Nah. Porra de novo, el pensou. Preso. No hay con unha fermosa boneca, e el vai informe de volta cando el é moi bo e listo. Falcón engurrou o cello, a continuación, case sorriu. Non pode culpar o neno para collendo botóns de rosa, mentres que podía. Deus sabía que non durou moito tempo. Non moito tempo o suficiente. Fora un longo tempo desde o furón fora capaz de coller botóns de rosa. Ah, o de ouro e nenas de vapor os que se desintegrar en po ...
  
  
  Para inferno con el! Cando Nick non resposta no terceiro intento, Hawke verificados diario de a bordo en Delia mesa. A noite vixía era para manter o ego informado. Falcón foi un dedo cara abaixo a lista de ordenadamente notas escritas. Carter, como todos os directivos, estaba en contacto vinte e catro horas do día e tiven que chamar e comprobar en cada doce horas. E deixar un enderezo ou número de teléfono onde pode contacto-los.
  
  
  Hawke polgar deixou na entrada: N3-2204 hr. - 914-528-6177... foi unha Maryland prefixo. Falcón rabiscos o número sobre un anaco de papel e foi de volta para o seu escritorio. El mostradores un número.
  
  
  Despois dunha longa serie de chamadas de teléfono, a muller dixo,"Ola?" Soou como un soño e unha resaca.
  
  
  O falcón bateu dereito a el. Imos tirar Romeo en torno a bolsa.
  
  
  "Deixe-me falar ao Sr Carter, por favor."
  
  
  Unha longa pausa. A continuación, friamente, " vostede quere falar de Hema?"
  
  
  Falcón pouco para abaixo duro no seu puro. "Carter. Nick Carter! É moi importante. Urxente. É o que alí?"
  
  
  Máis silencio. A continuación, el escoitou o seu bocexar. A súa voz aínda era frío, como ela dixo ," eu sinto moito. Mr Carter esquerda algún tempo atrás. A súa realmente non sei cando. Pero como o inferno que chegar a ese número?" O seu..."
  
  
  "Perdón, señora." Falcón hung up de novo. O xastre! El sentou-se, apoiou o seu pé enriba dunha cadeira, e mirou para o bilioso paredes vermellas. A Western Union reloxo foi correndo en defensa de Nick Carter. El non perder a chamada. Aínda hai preto de corenta e tantos minutos esquerda. Falcón maldito baixo a súa respiración, e non podía entender a súa propia preocupación.
  
  
  Uns minutos máis tarde, Delia Stokes veu. Falcón, enmascarar o seu malestar - para que el non podería dar ningunha boa razón - made ee chamar o Mayflower cada dez minutos. El cambiou a outra liña e comezou a facer coidado de enquisas. Nick Carter, Falcón sabía moi ben, foi un swinger, e o seu círculo de egos foi longo e Católica. El pode ser en Bain Condado, con un senador, parece almorzo coa muller e / ou filla de algún representante diplomático-ou pode ser a Pinga Outeiro.
  
  
  O tempo pasou en balde. Falcón quedaba mirando para o reloxo de parede. El prometeu Aubrey unha solución hoxe, adecuar a toma-lo, neno! Agora, el foi oficialmente atrasado para unha chamada de teléfono. Non é que Hawke importaba sobre un asunto tan pequeno - pero el quería para resolver este asunto, dunha forma ou outra, e el non podería facelo sen Nick. El foi máis determinado que nunca que Nick debe ter a última palabra no asasinato ou non asasinato de Richard Filston.
  
  
  Ás dez últimos once, Delia Stokes entrou no seu despacho con un intrigado ollar no seu rostro. Falcón só tiña xogado fóra o seu medio-mastigado puro. El viu a súa expresión e dixo: "o Que?"
  
  
  Delia deu de ombreiros. "Eu non sei o que é, señor. Pero eu non creo que - e non vai crer."
  
  
  Falcón engurrou o cello. "Proba-me."
  
  
  Delia limpou súa gorxa. "Eu finalmente chegou a un mestre de toque sobre o Mayflower. Eu tiven un tempo difícil atopar ego, e, a continuación, el non quere falar - en gusta Nick, e eu creo que estaba tentando protexer ela - pero ela finalmente teño algo-que Nick arrastrado fóra, en todo o hotel esta mañá un pouco despois das nove. El estaba borracho. Moi borracho. E-esta é a parte de min que non vai crer - el estaba con catro girl Scouts."
  
  
  O puro afundiu. Falcón mirou para Nah. "Estaba con Hema?"
  
  
  "Eu dixo a ti-el estaba con catro girl scouts. Rapaza xaponesa scouts. Estaba tan borracho que os scouts, a nena Xaponesa scouts, tiña que axudar a través do salón."
  
  
  Falcón só chiscou. Tres veces. Entón el dixo: "Que temos no lugar?"
  
  
  "Hai Tom Ames. E..."
  
  
  "Ames vai facer. Enviar o Mayflower ego abrir agora. Confirmar ou negar o mestre de historia. Cale-se sobre iso, Delia, e iniciar o procedemento habitual de facer falta axentes. Votación e que é iso. Oh, cando Cecil Aubrey e Terence mostrou-se, deixar los en. "
  
  
  Ela saíu e pechou a porta. Delia sabía cando deixar David Falcón aos seus propios pensamentos amargos.
  
  
  Tom Ames foi un home bo. Con coidado, coidado, non falta nada. Foi unha horas, cando relatou a Hawke. Mentres tanto, Falcón deixou de Aubrey de novo - e mantivo os fíos quente. Nada aínda.
  
  
  Ames estaba sentada na mesma cadeira dura que Nick Carter tiña sentado na mañá de onte. Ames foi un pouco triste home con unha cara que recordou Hawke de un solitario bloodhound.
  
  
  "É verdade sobre a Rapaza Scouts, señor. Ih foi catro. Girl scouts de todo Xapón. Eles venderon as cookies no hotel. Isto xeralmente é prohibida, pero o xerente pulado ih. Bo barrio de relacións, e todo iso. este. E que vende galletas. O seu ... "
  
  
  Hawke non podía axudar a si mesmo. "Cortar as cookies, Ames. Vara para o Cárter. Fixo saír con aqueles escoteiras? Foi Ego visto camiñar con eles a través do lobby? Foi el borracho?"
  
  
  Ames engulido. "Ben, si, señor. O ego ten sempre foi notado, señor. El caeu tres veces como el atravesou o adro. O Emus deberían ser axudado por, uh, escoteiras. Mr Carter cantou e bailou, señor, e gritou. un pouco. Tamén parece que tiña unha morea de cookies, desculpe señor, pero iso é o que eu entendo - tiña unha morea de cookies e estaba intentando vender ih no hall de entrada."
  
  
  Falcón pechou os ollos. Esta profesión foi quedando máis tolas e máis tolo cada día. "Seguir".
  
  
  "Voz e todos, señor. Votación sobre o que pasou. Ben confirmada. Eu teño declaracións do capataz, o xerente, dúas empregadas do fogar, e Sr e Sra Meredith Caza, que estaban só a comprobación de Indianápolis.
  
  
  Falcón levantou un pouco trémula man. "Ignorar que, tamén. Onde fixo Carter e ego ir?.. ego ambiente despois que? Eu supoño que non despegar en un globo de aire quente ou algo así?
  
  
  Ames esvarou a pila de declaracións de volta no seu interior peto.
  
  
  "Non, señor. Eles tomaron un taxi."
  
  
  Falcón abriu os ollos e mirou con expectación. "Todo ben?"
  
  
  
  "Nada, señor. A rutina habitual non fixo nada. Otedya o director viu como a moza scouts axudou o Sr Carter en un taxi, pero el non entendeu nada especial sobre o condutor e non creo que para chegar a placa de licenza. Ela, falei con outros pilotos, por suposto. Mala sorte. Naquela época, había só un outro taxi, e o condutor estaba cochilando. Con todo, el entendeu iso, porque o Sr Carter estaba facendo moito ruído, e, así, foi un pouco inusual para ver a rapaza Scouts borracho."
  
  
  Falcón suspirou. "Un pouco, si. Entón?"
  
  
  "Foi un estraño taxi, señor. Este home dixo que nunca tiña visto antes - ego en liña. El non obter un bo ollar para o condutor."
  
  
  "Isto é bo," Falcón, dixo. "El foi, probablemente, un Xaponés Sandman."
  
  
  "Señor?"
  
  
  Falcón aceno unha man. "Nada. Todo ben, Ames. Isto é todo por agora. Prepare-se para as novas ordes."
  
  
  Ames foi. Falcón sentou-se e mirou para as paredes azul escuro. Na superficie, Nick Carter está contribuíndo a delincuencia xuvenil. Catro menores de idade. Escoteiras!
  
  
  Hawke alcanzado por teléfono, coa intención de lanzar un especial MACHADO APB, a continuación, tirou a súa man fóra. Deixe cociñar un pouco de *. Mira o que pasou.
  
  
  Unha cousa estaba seguro. Era abertamente o contrario do que parecía. Estes escoteiras foron de algunha maneira instrumental en Nick Carter accións.
  
  
  
  Capítulo 5
  
  
  
  
  O pequeno home con o martelo foi implacable. El foi un anano, levar posto marrón sucio roupa e bailando un martelo. Gong foi dúas veces o tamaño do pequeno home, pero o pequeno home tiña grandes músculos, e el quería dicir negocio. El martelé a medi - boingg - boingg - boingg - boingggg de novo e de novo...
  
  
  É unha cousa divertido. O gongo foi cambiando de forma. Ela estaba comezando a parecer Nick Carter cabeza.
  
  
  BOINGGGGGG - BOINGGGGGGG
  
  
  Nick abriu os ollos e pechado-los tan axiña como sexa posible. O gong tocou de novo. El abriu os seus ollos, e Parvo parado. El estaba deitado no chan sobre un futon, unha manta xogado sobre el. Había unha pota de esmalte branco seguinte ao ego cabeza. Previsión sobre alguén parte. Nick levantou a cabeza por riba do pote, e emu me sentín enfermo. Moi enfermo. Por un longo tempo. Cando el vomitou, el presionou unha almofada sobre o chan, e intentou concentrarse no teito. Foi un teito común. Pouco a pouco, el deixou de xirar e se calmou. El comezou a escoitar música. Frenética, distante, atropelo go-go música. Era, penso, como a súa finalidade quedou claro, non tanto en son como en vibración.
  
  
  A porta se abriu e Tonaka andou. Non girl scout uniformes. Ela estaba vestindo unha chaqueta de camurça marrón máis dun branco blusa de seda-aparentemente sen un sutiã por baixo - e axustado pantalón negro que abrazou o seu esguia, pernas amorosamente. Ela estaba vestindo a luz maquillaxe, batom, e un pouco de blush, e a súa brillante cabelo negro era de estilo na parte superior da súa cabeza, con simulación descoido. Nick admitiu que foi un verdadeiro prato.
  
  
  Tonaka suavemente emu sorriu. "Boa noite, Nick. Como está sentindo?"
  
  
  El xentilmente tocou a cabeza cos dedos. El non caer.
  
  
  "Eu podería vivir só como este," el dixo.
  
  
  Ela estaba rindo. "Eu sinto moito, Nick. A súa verdade. Pero parecía que" a única forma de cumprir a miña vontade do pai. A droga que lle deu-non só facer unha persoa moi dócil. Ela tamén lle dá unha enorme sede, un desexo ." sobre o alcohol. Que foron realmente moi borracho antes de poñer-lo sobre o plano."
  
  
  El mirou para nah. Todo estaba claro agora. El esfregar a parte de atrás do seu pescozo suavemente. "Sei que é un estúpido saca - pero, onde está el?"
  
  
  O seu sorriso desapareceu. "En Tokio, por suposto."
  
  
  "Por suposto. Onde máis. Onde está o terrible trio-Matu, como Sato?"
  
  
  "Eles teñen a súa propia maneira de traballar. Eles fan isto. Dubido que vai ver ih de novo."
  
  
  "Eu creo que pode tratar con isto," el murmurou.
  
  
  Tonaka sentou-se sobre o algodón colchóns próximo a el. Ela foi a súa man sobre ego testa e acariciou o pelo. A súa man era tan fresco como un Fuji fluxo. A súa boca suave tocou ego, a continuación, ela se afastou.
  
  
  "Non hai tempo para nós agora, pero eu vou dicir isto. Eu prometer a ela. Se axudar a miña traizón, como eu sei, seu, vai, e se nós dous sobrevivir a iso, ela, eu farei todo o que poida para compensa-lo para o que eu fixen. Calquera cousa! É que, claro, Nick? "
  
  
  El me sentín moito mellor sobre si mesmo. El resistiu a tentación de tirar o seu corpo esvelto contra o seu. El balance a cabeza. "Eu vexo, Tonaka. Eu vou mantelo para que a promesa. Agora, onde é o seu pai?"
  
  
  Ela levantouse e camiñou lonxe del. "El vive no Sanyo área. Vostede sabe o que?"
  
  
  El balance a cabeza. Un dos peores favela áreas en Tokio. Pero el non entendía. O que era vello Kunizo Matu facer nun lugar como este?
  
  
  Tonaka difícil de adiviñar o seu pensamento. Ela foi acendendo un cigarro. Ela casualmente o partido no tatame.
  
  
  "Eu lle dixen que o meu pai está a morrer. El ten cancro. El veu de novo para morrer co seu pobo, este. Vostede sabe que eles foron Burakumins?"
  
  
  El balance a cabeza. "Eu non tiña idea. Será que iso importa?"
  
  
  El pensou que a súa fermosa. A beleza desapareceu como ela engurrou o cello. "El pensou que importaba. El deixou o seu pobo hai moito tempo e deixou de ser un defensor da Eta.
  
  
  xa que el é vello e morrer, el quere facer as paces ." Ela encolleu furiosamente." Pode non ser demasiado tarde aínda - este é, en definitiva, o tempo para iso. Pero el vai explicar todo isto para vostede. A continuación imos ver - agora creo que é mellor tomar un baño e limpar." Vai axudar a súa enfermidade. Nós non temos moito tempo. Poucas horas antes de mañá ."
  
  
  Nick levantouse. Eu non estaba usando zapatos, pero se non, el estaba completamente vestido. O Savile Row traxe nunca será o mesmo de novo. El realmente fixo sentir sucio e cuberta de palla. El sabía o que ego lingua debe ollar como, e el non quería ollar a si mesmo no ollo. Houbo un distinto sabor de alcohol na súa boca.
  
  
  "Un baño só podería salvar a miña vida," el admitiu.
  
  
  Ela apuntou para a súa amarrotada traxe. "Aínda vai ter para cambiar a súa roupa. Vai ter para se librar do que. Todo, desde unha idade novo. Temos outro para ti, shvedov. Artigos. Toda unha nova portada historia. A miña organización ten certamente lidado con iso."
  
  
  "Pai parece ter sido moi ocupado. E quen son" nós "? "
  
  
  Ela xogou emu un Xaponés frase que el non entendía. A súa longa ollos escuros estreita. "Isto significa militante mulleres por Eta. Isto é o que estamos-esposas, fillas, nais. Os nosos homes non vai loitar, ou ben moi pouco, polo que as mulleres deben. Pero el vai dicir-lle todo sobre el." Eu vou enviar-lle unha rapaza sobre o seu baño."
  
  
  "Espere un minuto, Tonaka." El podía escoitar a música de novo. A música e as vibracións son moi febles.
  
  
  "Onde estamos? Onde en Tokio?"
  
  
  Ela deixou caer a cinzas no tatame. "En Ginza. Pola contra, baixo el. Este é un dos nosos poucos refuxios. Estamos situados no soto da enerxía Eléctrica Palacio de cabaret. Esta é a música que se escoita . É case media noite. Agora é realmente ten que ir, Nick. O que quere ... "
  
  
  "Tabaco, unha botella de bo cervexa e saber onde ten o seu inglés. Foi un longo tempo dende que eu oín" prease"."
  
  
  Ela non podía deixar de sorrir. El fixo a súa fermosa novo. "Radcliffe. Clase de 63 anos. O pai non quería que a súa filla ego para facer iso, vostede sabe. Só ela insistiu. Pero el vai dicir-lle sobre iso, tamén. Eu vou enviar as súas cousas. E Bassa. a rapaza. Ver vostede en breve, Nick ."
  
  
  Ela pechou a porta detrás dela. Nick, que non era distinto dos outros, agáchase, moda Oriental, e comezou a pensar sobre iso. En Washington, por suposto, sería un inferno de unha chea de pagar. Falcón vai preparar o cámara de tortura. El decidiu xogar as cartas como eles viñeron de fóra, polo menos temporalmente. El non podía contacto Falcón de inmediato, sen contar o vello que o ego vagando neno tiña andado en Tokio. Imos conseguir o xefe apopletico. O falcón foi un duro, arame paxaro vello, e de que eu non sería fácil de matar.
  
  
  Mentres tanto, Nick ve Kunizo Mata e descobre que está a suceder. Pagar a súa débeda para o vello, resolver todo isto infernal desorde. Entón non habería tempo dabondo para chamar Hawke e tentar explicar.
  
  
  Houbo unha batida na porta.
  
  
  "Ohari nasai". Afortunadamente, mentres estaba en Shanghai, falaba a lingua.
  
  
  Ela era de mediana idade con unha superficie lisa, sereno rostro. Ela estaba vestindo getas en torno a palla e unha manta casa vestido. Ela estaba cargando unha bandexa con unha botella de whisky, e un paquete de tabaco. Ela cargaba unha gran toalla suave na súa man. Ela deu un Nick de aluminio, aberto sorriso.
  
  
  "Konbanwa, Carter-san. Ten algo. Bassu está listo. Vostede ir hubba-hubba?"
  
  
  Nick sorrir para ela. "Non hubba-hubba. Ten unha bebida primeiro. Fume en primeiro lugar. Entón quizais eu non vou morrer e pode gozar bassu. Sobre namae wa?"
  
  
  Aluminio dentes brillaron. "Ela Susie."
  
  
  El colleu unha botella de whisky de bandexa e fixo. O vello balea branca! Sobre o que pode esperar a partir dun lugar chamado Eléctrica Palacio.
  
  
  "Suzy, eh? . Vai traer un vaso?"
  
  
  "Pura herbas".
  
  
  . El retirado a tapa do bote. Cheiraba mal. Pero o emu necesaria unha bebida, só un, para obter o ego para fóra, e comezar con calquera misión estabamos. El estendeu a botella e curvouse para Susie. "A súa saúde, de beleza. Gokenko y shuku shimasu!" "A mina, tamén," el murmurou para si mesmo. De súpeto, el entendeu que a diversión e xogos chegara a fin. A partir de agora, o xogo vai permanecer para sempre, e todas as bolas vai permanecer con o gañador.
  
  
  Susie riu, entón engurrou o cello. "Bassu está listo. É quente. Gañar rápido ou ser frío." E ela bateu unha gran toalla contundente no aire.
  
  
  Era inútil para explicar a Susie que el puidese limpar a súa volta. Susie era o xefe. Ela empurrou o ego no vapor tanque e descendeu para as empresas, dando a uem un baixo da súa propia vontade, non o ego. Ela non tivese perdido algo.
  
  
  Tonaka esperou por el para volver á pequena sala. Alí estaba unha pila de roupa sobre a alfombra á beira da cama. Nick mirou para a roupa en desgusto. "Ela hema debe estar alí? Un vagabundo?"
  
  
  "En certo xeito, si." Ela entregou En un agredidos carteira. Contiña un groso paquete de novo yen e un gran número de cartas, a maioría dos cales foron agredidos en torno. Nick rapidamente correu a través deles.
  
  
  "O seu nome é Pete Fremont," Tonaka explicou. "Eu supoño que é un slack en forma. Vostede é un freelance newspaperman, escritor, e alcohólica.
  
  
  Vostede viviu no leste da praia por moitos anos. Ao longo do tempo, vender unha historia ou artigo en estados Unidos, e cando o recibo chega, ten unha corrección resaca. Voz onde o real Pete Fremont é agora - en un bingo. Entón, non ten nada para se preocupar. Non haberá dous de ti correndo Xapón. É mellor vestirse agora. "
  
  
  Ela entregou-lle un par de shorts e unha camisa azul, barato e de novo, aínda envolto en bolsas de plástico. "Eu preguntei a unha das nenas para mercar ih. As cousas están moi confuso aquí. Non está tendo moi boa coidado de si mesmo."
  
  
  Nick despegou túnica curta Suzy tiña dado a Eles e poñer un par de shorts. Tonaka asistir impassively. Lembrouse que ela tiña visto todo isto antes. Non hai segredos deste neno.
  
  
  "Entón non hai realmente Pete Fremont, huh? E ten garantía de que iso non vai ser distribuído, mentres eu estou a traballar? Isto é normal, pero hai outro aspecto. Todo o mundo en Tokio debe saber ese personaxe."
  
  
  Ela foi acendendo un cigarro. "Non é difícil manter o ego fóra da vista. El está morto borracho. Vai estar como este por uns días mentres el ten o diñeiro. El non pode ir en calquera lugar, de calquera maneira - que é o ego da web Suecos."
  
  
  Nick fixo unha pausa, tirando para fóra interna para cada camisa nova. "Quere dicir vostede roubou a cara roupa? Ego é só roupa?"
  
  
  Tonaka deu de ombreiros. "Por que non? Necesitamos deles. Non facelo. Pitt é un cara legal, el sabe sobre nós, a Eta nenas, e que nos axuda fóra do tempo. Pero el é unha desesperada bebedor. Emus non precisa de ningún Suecos. El ten un ego botella e un ego rapaza, e iso é todo o que se preocupa. Apresuraron-se, Nick. "Eu quero amosar-lle algo."
  
  
  "Si, sahib e memoria."
  
  
  El colleu o traxe con coidado. Era unha vez un bo traxe. O ego foi feita en Hong Kong-Nick sabía o xastre - a moito tempo atrás. El entrou despois de entender unha moi característico cheiro de idade e idade. Que se encaixan perfectamente. "O seu outros Pete é un gran home."
  
  
  "Agora, para o resto."
  
  
  Nick puxo un par de zapatillas de ballet con rachado saltos e marcas de chinelos. A súa gravata foi rasgado e manchada. A capa de choiva, ela deu emu pertencía a Abercrombie and Fitch durante a Idade de Xeo. Era sucio e tiña o cinto.
  
  
  "Este cara," Nick murmurou, como el puxo na súa capa de choiva, " é un verdadeiro borracho. Deus, como el stand de seu cheiro?"
  
  
  Tonaka non sorriso. "Eu sei. Pobre Pitt. Pero cando fun despedido por ARRIBA, AP, Hong Kong Veces e Singapur Veces, así como Asahi, Yomiuri e Osaka, eu non creo que importa máis. Aquí. o sombreiro."
  
  
  Nick mirou con admiración. Foi unha obra mestra. El era novo, cando o mundo era novo. Sucia, rugoso, irregular, bloodstained, e disforme, que aínda levaba unha seca escarlata pena en un sal-salpicado de banda. O último xesto de desafío, o último reto para o destino.
  
  
  "Ela quere coñecer este Pete Fremont cara cando este é máis", dixo a nena. "Debe ser un camiñar exemplo da lei de supervivencia". Nick non sabía moito sobre si mesmo.
  
  
  "Quizais", ela accedeu pronto. "Estar alí e deixe-me ter un ollar para vostede. Hmmmmm - a distancia, vai converxer Pan Pita. Non pechar, porque non mira como el. Realmente non importa. Ego documentos son importantes como a súa cobertura e eu dubido que vai atopar alguén que sabe ben, pide. O meu pai di que eles non saben. Pero iso é todo o ego plan. Eu só estou a seguir as miñas instrucións.
  
  
  Nick estreitou a súa ollos na Nah. "Realmente non me gusta o seu home vello, non é?"
  
  
  O seu rostro era tan duro como unha kabuki máscara. "Eu respecto a meu pai. Eu non teño un ego para o amor. Gañar cartos agora. Hai algo que ten que ver. A súa salvo este último, porque ... Porque quero deixar este lugar en dereito humor. E, a continuación, a súa seguridade".
  
  
  "Eu sei", dixo Nick, seguindo a ela para a porta. "Vostede é un gran pouco psicólogo."
  
  
  Ela levou Ego abaixo o salón para un voo de escaleiras estreitas. En algún lugar por riba ego cabeza, a música aínda estaba xogando. Imitación de the Beatles. Clyde-san-ego e Catro Vermes da Seda. Nick Carter balance a cabeza en silencio desaprobación como el seguiu Tonaka baixar as escaleiras. Moda música deixou o ego indiferente. El non era un vello cabaleiro, por calquera medio, pero que el non era que a moza quere. Ninguén nunca foi tan novo!
  
  
  Eles descenderon e caeu. Foi quedando máis frío, e el podía escoitar o fío de auga. Tonaka agora estaba usando unha pequena lanterna.
  
  
  "Cantos sotos non este lugar?"
  
  
  "Moitos. Esta parte de Tokio eu tentar moi difícil. Estamos sinceramente baixo o que adoitaba ser un vello prata fundición. Gin. Eles usaron estas alxubes para mercar ouro e moedas."
  
  
  Eles chegaron ao fondo, a continuación, foi para abaixo nunha cruz corredor para un escuro cabina. A rapaza virou sobre un interruptor de luz, e unha feble luz amarela lámpada acesa ata o teito. Ela apuntou para o corpo sobre unha mesa común no centro da sala.
  
  
  "Pai quere que ver iso. "Primeiro de todo. Antes de facer un irrevogable compromiso." Ela entregou en a lanterna. "A voz. Dea unha boa ollada. Isto é o que vai pasar a nós, se perder."
  
  
  Nick colleu a lanterna. "Eu penso que eu era fiel."
  
  
  "Non realmente. O meu pai di que non. Se quere de volta para fóra neste punto, debemos enviar-lle sobre o seguinte avión de volta para os estados Unidos."
  
  
  Carter engurrou o cello, a continuación, sorriu aceda.
  
  
  Idade Kunizo sabía o que ía facer. El sabía Carter podería ser calquera cousa, pero a galiña non foi o único en torno a eles.
  
  
  El brillou súa lanterna sobre o corpo e examinou con coidado. El estaba familiarizado suficiente con cadáveres e morte para saber unha vez que o home morrera en agonía.
  
  
  O corpo foi que de un de mediana idade home Xaponés.. os Seus ollos estaban pechados. Nick examinou a moitas pequenas feridas que cubría o home do pescozo aos nocellos. Ih debe ser un mil! Pequeno, sanguenta, escancarado bocas na carne. Necesitamos un profundo o suficiente para matar a nós mesmos. Necesitamos un en un vital lugar. Pero poñer ih todos xuntos, e a persoa lentamente vai sangrar ata a morte. Isto pode levar horas. E alí vai ser o terror, o choque ...
  
  
  Tonaka foi lonxe na sombra de un pequeno amarelo lámpada. El colleu o cheiro do seu cigarro, afiados e afiados, no frío, mortal cheiro da sala.
  
  
  Ela dixo, " Ver a tatuaxe?"
  
  
  Estaba mirando para el. Este intrigado ego. Un pequeno azul Buda figura con coitelos preso nel. El estaba no seu brazo esquerdo, dentro, por enriba do cóbado.
  
  
  "Eu podo ver iso", dixo Nick. "O que significa isto?"
  
  
  "O Sangue Buda Sociedade. Ego é o nome foi Sadanaga. El foi Eta, Burakumin. Como o seu - e o meu pai. Así, son millóns de nós. Pero o Chinés, o Chicoms, forzado o ego para unirse a Sociedade e traballar para eles. Pero Sadanaga foi un home valente-el se rebelou e tamén traballou para nós. El informou de que o Chikomas."
  
  
  Tonaka capotou volta brillante butt do seu cigarro. "Eles saben. Vai ver o resultado. E iso é exactamente o que está indo a cara se axudarnos, o Sr Carter. E iso é só parte dela."
  
  
  Nick recuou e foi a lanterna sobre o corpo outra vez. Pequeno, silencioso feridas gaped en el. El apagou o TELEVISOR e virou de volta para a nena. "Parece que a morte de un mil cortes - pero eu penso que foi o que pasou para o Ronin."
  
  
  "Os Chineses teñen trouxo de volta o ego. Basicamente, actualizado, en unha forma moderna. Vai ver. O meu pai ten un modelo de coche que usan para castigar a calquera que retos eles. Imos ir." É frío aquí."
  
  
  Eles volveron para a pequena sala onde Nick tiña acordado. A música aínda estaba xogando, dedilhando e vibración. El, de algunha maneira perdeu o seu reloxo de pulso.
  
  
  Foi, emu Tonaka dixo, un trimestre pasado.
  
  
  "Eu non quero durmir", dixo. "Así como pode deixar definitivas agora e ir para o seu antepasado. Chamada En e diga a el que eu estou no meu camiño."
  
  
  "El non ten un teléfono. Esta é unha boa idea. Pero eu vou enviar-lles unha mensaxe no tempo. Vostede pode estar seguro - é máis doado de obter en torno de Toquio durante esas horas. Pero espera - se está indo agora, a súa teño eu dar-Lle iso. "Sei que non é o que estamos afeitos," o meu pai lembra, " pero é todo o que temos. Armas son difíciles de conseguir para nós, Eta."
  
  
  Ela foi para unha pequena oficina na esquina da sala e se axeonllou diante del. Os pantalóns agarrou-se á liña suave da súa coxas e nádegas, limitando o tautness da súa carne.
  
  
  Ela volveu con unha pesada pistola que brillaron con un negro, brillo oleoso. Ela entregou-lle o seu ego, xunto con dous clips de reposición. "É moi pesado. Non podía ser utilizado polo ego só. Foi escondido desde a ocupación. Eu creo que está en bo estado. Eu creo que algúns YANKEE negociado ego tabaco e cervexa ou unha nena."
  
  
  Era un vello Colt .45, 1911. Nick non tiña tiro-lo en un longo tempo, pero el estaba familiarizado con el. O arma era notoriamente imprecisa, en máis de cincuenta metros, pero dentro dese rango, podería deixar un touro. En realidade, foi deseñado para deixar ultrajes en Filipinas.
  
  
  El lanzou o pleno clip e verificados os dispositivos de seguridade, a continuación, xogou os cartuchos para o almofada da cama. Eles poñen de espesor e contundente e mortal, o cobre brillando á luz. Nick comprobado o asento resortes en todos os grapas. Eles van facer. Así como o vello .45-non era un Wilhelmina, por suposto, pero non había outra arma. E el podería ter feito fóra coa Hugo estilete, que se agarrou ao Ego man dereita no seu camurça primavera vaina, pero iso non aconteceu. Emu tiña uso de medios improvisados. El enfiou o Jumentinho no seu cinto e abotoado súa capa de choiva sobre el. El estaba inchado, pero non moito.
  
  
  Tonaka asistir-lo de preto. El podía sentir a súa aprobación nos seus ollos escuros. En realidade, a nena foi máis optimista. Ela sabía que o profesional cando o viu.
  
  
  Ela entregou-Lles unha pequena coiro anel de clave. "Hai un Datsun no aparcadoiro detrás do San-ai tenda de Departamento. Vostede é un ego vostede sabe?"
  
  
  "Eu sei que". Foi unha tubular edificio, non moi lonxe de Ginza, como unha enorme foguete no seu almofada.
  
  
  Boa. Votación número de licenza". Ela entregado En unha peza de papel. "O coche pode ser monitor. Eu non penso así, pero quizais. Só ten que aproveitar esta oportunidade. Vostede sabe como saír na Sanyo área?"
  
  
  "Eu penso así. Tomar a autoestrada para Shava Mesmo, a continuación, retirar e camiñar ata o estadio de béisbol. Corte en liña recta para Meiji Mesmo, e debe me levar a algún lugar preto da Namidabashi Ponte. Realmente?"
  
  
  Ela veu ata el e lambeu a el. "Absolutamente fantástico.
  
  
  Vostede sabe Tokio ben."
  
  
  "Non tan bo como debería ser, pero eu podo facelo fóra. É como Nova York - que rasgar todo abaixo e reconstruír."
  
  
  Tonaka agora estaba lambendo, case tocalo. O seu sorriso era triste. "Non no Sanyo área - é aínda unha favela. Probablemente vai ter que aparcar o seu coche preto da ponte e ir a dentro. Non hai moitos banners."
  
  
  El viu favelas en toda a piscina ao aire libre. Eu teño visto e cheiro a esterco, lixo e lixo humano. Os cans que comeron os seus propios excrementos. Os bebés que nunca vai ter unha oportunidade, e as persoas de idade á espera de morrer sen dignidade. Kunizo Matu, que era un Eta, Burakumin, debe tratar o seu pobo moi fortemente para volver a un lugar como Sanyo a morrer.
  
  
  Foi nas súas mans. Ela apertou o seu corpo esvelto contra o ego de especial duro corpo. El quedou sorprendido ao ver as bágoas brillante no seu tempo, en forma de améndoa ollos.
  
  
  "A continuación, ir", ela dixo á uem. "Deus estar con vostede. Eu fixen todo o que eu podería, obedecendo a miña nobre pai en cada detalle. Vai dar emu meu - miña aspectos?"
  
  
  Nick estaba seguro-la suavemente. Ela estaba tremendo, e o seu cabelo cheiraba un pouco de madeira de sándalo.
  
  
  "Só o seu aspectos? Non o seu amor?"
  
  
  Ela non mirar para el. Ela balance a cabeza. "non. Así como eu dicir. Pero non pense sobre iso - esta é entre o meu pai e eu. Vostede e eu son diferentes." Ela se afastou del un pouco. "Eu teño unha promesa, Nick. Ela, eu espero que vai facer-me facer-lo."
  
  
  "Eu vou facer iso."
  
  
  El a bicou. A súa boca estaba perfumado, suave e húmido, e flexible, como unha rosa botón. Como el sospeita, ela non estaba levar posto un sutiã, e el podía sentir os seus seos presionando contra el. Por un momento eles estaban ombreiro-de-xeonllo, e ela tremendo aumento e a súa respiración tornouse difícil. Entón, ela empurrou-o para lonxe. "De ningún xeito! Non debe. A voz e todos-pasaxes, a súa vou amosar-lle como saír deste lugar. Non te preocupes que lembrar que - non vai volver aquí."
  
  
  Como eles deixaron a través dos cuartos, que amenceu sobre el. "Como sobre este corpo?"
  
  
  "Esta é a nosa preocupación. Esta non é a primeira cousa que borrar - cando o tempo vén, imos xogar o ego para a porto."
  
  
  Cinco minutos máis tarde, Nick Carter sentiu a luz toque de abril de choiva no seu rostro. En realidade, era pouco máis que unha néboa, e despois de que o axustado soto, que era legal, e calmante. Houbo unha suxestión de frío no aire, e amarrou o vello manto ao redor do seu pescozo.
  
  
  Tonaka xunta Ego na rúa. O escuro, escuro ceo reflectido o brillo da Ginza luces de neón metade dun bloque de distancia. Era tarde, pero a rúa aínda estaba bailando. Mentres camiñaba, Nick cheiraba a dous cheira a el asociados con Tokio-quente pasta, e acaba de formigón derramado. Á súa dereita estaba abandonada plana espazo onde un novo soto estaba a ser escavado para fóra. O formigón cheiro era máis forte. A pluma no ceo parecía durmir cegoñas na choiva.
  
  
  El saíu para a rúa e volveu cara Ginza. El saíu un bloque lonxe da Nichigeki Teatro. El parou nunha esquina e acendeu un cigarro, tendo un profundo arrastre, deixando os seus ollos pasear e tomar o frenético escena. Preto de tres horas da mañá, Ginza tiña arrefecido un pouco, pero ela non estaba conxelado aínda. O fluxo de tráfico ten diminuído, pero ten acumulado. a xente aínda estaban streaming arriba e abaixo este esforzo rúa. A pasta provedores aínda estaban golpe súas trompetas. Atrevido música transmitido a través de miles. Nalgún lugar, o samisen tocou suavemente. Mimmo voou unha tarde de tranvía. Por riba de todo, como se o ceo fose escorrido con cores regatos, un brillante surf de neón lavado sobre el. Tokio. Arrogante, turbulento, bastardo de Occidente. Xerado pola violación de un decente Oriental rapaza.
  
  
  Mimmo pasou un rickshaw torre, correndo canso coa súa cabeza inclinada. O Yankee mariñeiro e o bonito muller Xaponesa foron nun axustado aperta. Nick sorriu. Nunca vin nada como iso antes. Rickshaws. Eles eran tan old-fashioned como entope ou kimonos e obis. Mozos Xapón estaba de moda - e había unha morea de hippies.
  
  
  Alta á dereita, aberta baixo as nubes, a zona de luz sobre a Torre de Tokio no parque Shiba estaba piscando. Do outro lado da rúa, o neón brillante de saint do Chase Manhattan rama dixo Emu en Xaponés e inglés, que tiña outro. Nick sorriso era un pouco de leite. El dubidou de que S-M ía axudar moito co ego da situación actual. El acendeu outro cigarro e marchou. Ego visión periférica foi excelente, e viu dous pequeno puro policías en uniformes azuis e branco luvas chegando á súa esquerda. Camiñaban lentamente, balance seus clubs e falar uns cos outros, moi casualmente e inofensivo, pero non había ningún punto na toma de calquera posibilidades.
  
  
  Nick camiñou un par de bloques de distancia, nunca mirando cara arriba a partir da súa banda. Nada. De súpeto, el se sentía moi con fame, e parou na iluminado tempura bar e comeu unha gran prato de legumes e gambas frito en masa. El deixou o ien na pedra guión e saíu. Ninguén lle pagou a menor atención.
  
  
  El saíu na Ginzi, seguido a rúa, e entrou o Sol-ai aparcamento desde a retagarda. Lámpadas de sodio de lanzar un verde escuro néboa máis de unha ducia de coches.
  
  
  Voz. O negro Datsun estaba seguro onde Tonaka dixo que era. El comprobar a súa licenza, enrolado o papel para atopar outro cigarro, a continuación, entrou e levou coa min. O noso luces, as nosas sombras do coche detrás del. Ata agora, el parecía estar ben.
  
  
  Cando el se sentou, pesado .O coitelo afundiu a uem é de aresta. El puxo o seu ego sobre o asento ao lado del.
  
  
  El levou con coidado, observar a 32 km límite de velocidade, ata que chegou o novo expresa e dirixido ao norte. A continuación, el levantou a velocidade a 50 quilómetros por hora, que aínda estaba dentro da noite. El obedeceu todos os sinais de tráfico e sinais. A choiva tiña pego, e foi empurrando cara arriba da fiestra do condutor case ata o cumio. Como o coche pequeno creceu abafado, el podía sentir o cheiro a fume e a suciedade da Fremont traxe. Houbo un pouco de tolemia de tráfico en Tokio a esta hora, e el non ver calquera coches de policía. Estaba grata. Se a policía parou ego, mesmo para un exame de rutina, que ía ser un pouco máis difícil para ollar e sentir o cheiro como el. E unha explicación sería difícil con unha arma .45 calibre. Nick sabía que a Tokio departamento de policía da experiencia do pasado. Eles foron difíciles e eficaz - eles tamén foron coñecidos para xogar unha persoa en un saco de pedra e facilmente esquecer o ego por uns días.
  
  
  El pasou do Parque de Ueno á súa esquerda. Beisubooru Estadio non é lonxe. El decidiu aparcar o seu coche no Minowa estación sobre a Joban liña e atravesar o Namidabashi Ponte en Vietnam, onde os criminais foron executados nos vellos tempos.
  
  
  O pequeno viaxeiro estación escura e deserta no choramingar noite chuvosa. Había só un coche no aparcamento, un vello clunker sen pneumáticos. Nick pechado o datsun, comprobarase a súa .45 calibre pistola de novo, e puxo ego ao seu cinto. El tirou o seu sombreiro surrado, virou-se o seu colo, e marchou para fóra no escuro choiva. Nalgún lugar un can uivou canso , un grito de soidade e desesperación no que solitario hora antes pola mañá. Nick mudouse. Tonaka deu emu unha lanterna, e usou ego do tempo. Rúa sinais foron aleatorias, partes en falta, pero el tiña unha idea xeral de onde no salón. e ego sentido de dirección estaba pechada.
  
  
  Despois de cruzar a Namidabashi Ponte, el atopou-se en Sanyo en si. Unha brisa suave do Sumida Río ness industrial mal cheiro do contorno ee fábrica. Outro pesado e cheiro punxente colgado no aire húmido - o cheiro a vello secas sangue e apodrecimento intestinos. Vehículos de combate. Había unha morea de ih en Vietnam, e lembrouse de que unha morea de eta persoas, burakumins, estaban ocupados matando animais e esfolados-los. Un dos poucos repugnante postos de traballo dispoñibles para eles como unha clase.
  
  
  El foi para o canto. El debe estar aquí agora. Había unha fileira de flophouses. Un papel sinal, protexido do tempo e iluminado por unha lámpada de aceite, que ofrece unha cama para 20 yen. Cinco centavos.
  
  
  Foi a única persoa neste desolación. Gris choiva murmurou suavemente, e xogouse contra Ego antiga manto. Nick entender que debe ser sobre un bloque lonxe do seu destino. Iso non significa moito, porque agora eles tiveron que admitir que estaba perdido. A non ser que Tonaka fixo contacto, xefe, así como ela prometeu.
  
  
  "Carter-san?"
  
  
  Un suspiro, un murmurio, unha imaxinaria son de loito a non-existentes choiva? Nick tenso, unha man sobre o frío butt do .45, e mirou arredor. Nada. Nós Odín. A ninguén.
  
  
  "Carter-san?"
  
  
  Stahl voz é maior, agudos, co vento en el. Nick falou para a noite. "si. A súa Carter-san. Onde está vostede?"
  
  
  "Deste xeito, Carter-san, entre os edificios. Ir a un coa lámpada."
  
  
  Nick tirou o Jumentinho do seu cinto e lanzou a seguridade incorporarse no Ego. El camiñou ata onde unha lámpada de aceite estaba queimada no papel de signos.
  
  
  "Aquí, Carter-san. Mirar para abaixo. Baixo de ti."
  
  
  Houbo un espazo estreito entre os edificios con tres pasos levando a abaixo. Un home estaba sentado na parte inferior da escaleira, vestindo unha palla capa de choiva.
  
  
  Nick parou na parte superior das escaleiras. "Podo usalo, santo?"
  
  
  "Só por un segundo, Carter-san. É perigoso."
  
  
  "Como vostede sabe que eu estou Carter-san?" Nick murmurou.
  
  
  El non podía ver o vello ombreiros picando debaixo da alfombra, pero el difícil de adiviñar. "Esta é unha oportunidade que eu estou tomando, pero ela dixo que ía vir. E, se son Carter-san, debe directo para Kunizo Matu. Se vostede non está Carter-san, é só en torno a eles, e vai ser me matando."
  
  
  "Ela Carter-san. Onde está Kunizo Matu?"
  
  
  El levou un momento de paso para as escaleiras. Brillantes ollos redondos reflicte o brillo. Un puñado de cabelo gris, un antigo cara queimada polo tempo e problemas. El agáchase baixo a alfombra, así como o Tempo veu. El non ten vinte yen para a cama. Pero el viviu, el falou, el axudou o seu pobo.
  
  
  Nick extinguido o brylev. "Onde?"
  
  
  "Ir para abaixo as escaleiras mimmo e sinceramente me de volta para abaixo da sala. Na medida do posible. Coidado cos cans. Eles durmir aquí, e eles son salvaxes e con fame. A finais de este paso, non é outro paso. fronte - ir tan lonxe como puido. É unha casa grande, máis grande do que pensa, e non hai un vermello brylev queima de fóra da porta. Vaia, Carter-san.
  
  
  Nick tirou unha pataca frita proxecto de lei de todo o Sr Fremont porco de carteira. El empeñados que
  
  
  é baixo a alfombra cando pasou. "Grazas, Papa-san. Este é o diñeiro. Será máis fácil para a súa idade ósos para botar o lixo."
  
  
  "Arigato, Carter-san."
  
  
  "Itashimashite!"
  
  
  Nick actuou con cautela cara a abaixo o corredor, dedos tocando as ruínas de edificios en cada lado. O cheiro era terrible, e el entrou na lama pegajosa. El accidentalmente chutou o can, pero a criatura só xemía e se arrastrou a fóra.
  
  
  El virou-se e continuou por que el estima a ser media pista. Cabanas pechada en cada lado, pilas de lata, papel, e antigas caixas de embalaxe - calquera cousa que podería ser recuperado ou roubado e usado para construír unha casa. Ao longo do tempo, ía ver unha feble santo ou escoitar un neno chorando. Choiva lamentou habitantes, batay burak, trapos e óso-interruptores de vida. O delgado gato cuspiu na Nick e fuxiu para a noite.
  
  
  El viu que, a continuación,. Un maçante vermello saint para un papel porta. Destacado só se eu quería. El sorriu aceda e pensei brevemente da súa mocidade en unha Oeste da cidade, onde as nenas da Real Fábrica de Seda na dell si mantivo luces vermellas nas súas fiestras.
  
  
  A choiva, de súpeto, caeu o vento, bateu-lle con unha tatuaxe en un papel mapa. Nick bateu levemente. El deu un paso atrás, un paso á dereita, o Jumentinho preparando para lanzar o chumbo para a noite. A estraña sensación de fantasía, de irrealidade que tiña asombrado o ego de o furón con eles, como se el fora drogados, era agora desaparecido. El era agora un AXEman. El foi un Killmaster. E funcionou.
  
  
  O papel porta esvarou aberto cunha lixeira suspiro, e unha enorme, feble figura tomou o seu lugar.
  
  
  "Nick?"
  
  
  Foi Kunizo Matu voz, pero non foi. Non era a voz que Eu tiña recordado por moitos anos. Era un vello voz, un enfermo de voz, e el continuou dicindo:"Nick?"
  
  
  "Si, Kunizo. Nick Carter. Eu entendo que quere me ver."
  
  
  Todas as cousas consideradas, Nick pensamento, que foi, probablemente, o eufemismo de século.
  
  
  
  Capítulo 6
  
  
  
  
  As casas estaban mal iluminado por lanternas de papel. "Non é que eu siga as vellas formas," Kunizo dixo Matou como el levou ego nun cuarto interior. "Pobre consagración é unha vantaxe nesta área. Especialmente agora que el declarou a súa propia pequena guerra en Chinés Comunistas. Fixen a miña filla che dicir sobre iso?"
  
  
  "Un pouco", dixo Nick. "Non moito. Ela dixo que ía limpar-se." Ela gusta de ti para facelo. Hai unha morea de cousas que me puzzle."
  
  
  A sala estaba ben proporcionado e decorado en estilo Xaponés. Esteiras de palla, unha baixa tatami de mesa, flores xemendo no papel de arroz, almofadas suaves en torno a materia. Había pequenos vasos e unha botella de saki sobre a mesa.
  
  
  Matou sinalou a almofada. "Vai ter que sentar no chan, o meu vello amigo. Pero, primeiro, non é traer a miña medalhão?" Eu realmente aprecio o seu ego, e eu quero que sexa comigo cando ela morre." Era unha simple declaración de feito, sen sentimentalismo.
  
  
  Nick pescaban o medalhão ao redor do seu peto e entregou a Em. Se non fose por Tonaka, el tería esquecido sobre iso. Ela dixo que a uem,"O vello vai pedir para ela."
  
  
  Matu levou o ouro e xade disco e poñer o ego nun caixón sobre unha cadeira. El sentou-se a través de Nick e chegou por unha botella de saki. "Non imos estar en cerimonia, o meu vello amigo, pero non hai tempo para un pouco de beber para lembrar de todos os ontens. Era bo que vostede veu."
  
  
  Nick sorriu. "Eu tiña moi pouca elección, Kunizo. Ela dicir-lle como ela e os seus compañeiros scouts me trouxo aquí?"
  
  
  "Ela me dixo. Ela é unha moi filla obediente, pero eu realmente non quero ir a tales extremos. Quizais el foi un pouco demasiado absorto na súa eliminación. É só coa esperanza de que ela pode convencido-lo." El derramou saki en cada unha casca de ovo cuncas.
  
  
  Nick Carter deu de ombreiros. "Ela me convenceu. Esquece-lo. Kunizo. El tería que vir de calquera xeito, así que entender a gravidade do asunto. É só que eu podería ter un pouco de dificultade de explicar as cousas para o meu xefe."
  
  
  Matou entregou Emu unha cunca de saki.
  
  
  "Vostede sabe o que?"
  
  
  Matu asentiu e bebeu saki. El foi aínda tan complexo como un loitador de sumo, pero agora idade tiña enrolado seu ego nun solto manto, e os seus recursos eran moi afiada. Ego ollos eran profundos, con enormes bolsas baixo eles, e eles queimado con febre e calquera outra cousa que estaba comendo a el.
  
  
  El balance a cabeza de novo. "Eu sempre sabía moito máis do que vostede sospeita, Nick. Sobre vostede e MACHADO. Vostede me coñecía como un amigo, como o karate e judo profesor. El traballou para o Xaponés Intelixencia."
  
  
  "Iso é o que Tonaka me dixo."
  
  
  "si. Ela dixo hey é finalmente a máis. O que ela non podía dicir, porque ela non sabe - moi poucas persoas facer - é que eu teño sido un dobre axente de todos estes anos. Tamén traballou para os Británicos.
  
  
  Nick tomou un grolo da súa saki. El non era particularmente sorprendido, aínda que era novidade para el. El mantivo os ollos sobre a curto coroa K metralleta que Mat trouxo - el estaba deitado sobre a mesa-e non dixo nada. Mato andaba a miles de quilómetros para falar con el. Cando está listo, que vai facelo. Nick esperou.
  
  
  Mato non estaba preparado para comezar a analizar o caso aínda. El mirou para a botella de saki. Choiva xoga metal ragtime no tellado. Alguén tossiu nalgún lugar da casa. Nick
  
  
  el levantou os oídos e mirou para o gran home.
  
  
  "Escravo. Bo rapaz. Podemos confiar emus."
  
  
  Nick recargando a súa cunca de saki e acendeu un cigarro. Mato rexeitou. "O meu médico non permitir que. El é un mentiroso e di que eu vou vivir moito tempo." El bateu a súa enorme barriga. "Eu sei mellor. Este cancro é comer-me vivo. Fixen a miña filla mencionalo-lo?"
  
  
  "Algo de todo iso." O médico era un mentiroso. Killmaster sabía que a morte, cando el foi escrito o nome da persoa.
  
  
  Kunizo Matu suspirou. "Eu dar me seis meses. Eu non teño moito tempo para facer o que me gustaría facer. Sentímolo. Pero, entón, ela, eu creo que é sempre así - alguén está máis lento, procrastinates e procrastinates, e entón, un día a Morte vén e tempo está desaparecido. O seu ... "
  
  
  Delicada, moi suavemente, Nick cutucou el. "Eu entendo o seu algo, Kunizo. O que-o que non é. Sobre a súa xente e como se veu de volta para eles, o Burakumin, e como vostede e a súa filla non están facendo ben. O seu saber que está tryin ' para resolve-lo antes de morrer. Toda a miña simpatía vai para ti, Kunizo, e vostede sabe que na nosa profesión, a simpatía é difícil de atopar. Pero sempre foi honesto e directo con cada outras - ten que chegar coa Kunizo caso! O que quere de min?" "
  
  
  Matu suspirou duramente. El cheiraba un estraño cheiro, e Nick pensei que era o real cheiro de cancro. El ía ler que algúns dos seus software realmente stank.
  
  
  "Está seguro," Mato, dixo. "Así como nos vellos tempos - que foron xeralmente dereito. Entón, escoitar atentamente. Eu lle dixen que eu era un dobre axente que traballa tanto para o noso servizo de intelixencia e de gran Bretaña MI5. Ben, MI5 a coñecín con un home chamado Cecil Aubrey. De volta, a continuación, el era só un mozo oficial. El é un cabaleiro agora, ou en breve vai ser ... Señor Cecil Aubrey! Agora, mesmo despois de todos estes anos, eu aínda teño unha morea de contactos. El foi mantido por ih en bo estado, podería dicir. Para un home vello, Nick, para un home morrer, eu sei moi ben o que está a suceder no mundo. No noso mundo. Subterráneo espionaxe. Hai uns meses ... "
  
  
  Kunizo Matu falou firmemente por media hora. Nick Carter escoitou atentamente, só interromper agora e, a continuación, pedir a un saca-rolhas. A maioría bebeu saki, fumaba un cigarro tras outro, e fondled a coroa K metralleta. Era un coche elegante.
  
  
  Kunizo Matu, dixo, " Vostede ve, idade, con todo, é un complicado saca-rolhas. Eu non teño ningunha oficial conexións máis, entón eu estou dela, organizado mulleres, e eu estou facendo o mellor que poden. É frustrante, ás veces. Especialmente agora que estamos ante unha dobre conspiración. Ela estaba seguro de que Richard Filston chegara a Tokio, non só para organizar unha sabotaxe campaña e unha caída de enerxía. Non é só que. Moito máis que iso. A miña humilde opinión é que os Rusos están indo para dalgunha forma enganar o Chinés, o truco ih e xoga-lo na sopa."
  
  
  Nick sorriso era difícil. "Chinés antigo pato sopa receita-incorporarse o pato en primeiro lugar!"
  
  
  El Stahl é dobremente coidadoso na primeira mención de Richard Filston nome. Para facerse Philston, mesmo de matar ego, sería un golpe de sorte para as idades. Era difícil crer que este home ía deixar a seguridade de Rusia só para asistir a unha sabotaxe manobra, non importa o quão grande era para nós. Kunizo estaba seguro sobre iso. Debe ser algo máis.
  
  
  El recargando a súa cunca de saki. "Está seguro de Philston é en Tokio? Agora?"
  
  
  A graxa corporal estremeceuse como o vello encolleu os grandes ombreiros. "Como positivo ble é comportarse en este correo-e de negocios é revelado. Si. El está aquí. El monitor o seu abaixo e, a continuación, perdeu o seu. El coñece todos os trucos. Ela, eu creo que, aínda Johnny Chow, o líder do local Chinés axentes. Polo momento, el non sabe onde Philston é no ximnasio. E eles deben traballar en conxunto ."
  
  
  "Entón Filston ten o seu propio pobo. A súa propia organización, non contando o Chicomes?
  
  
  Outro encoller de ombreiros. "Creo que si. Un pequeno grupo. Debe ser pequeno para evitar a atención. Philston vai actuar de forma independente. El vai ter ningunha conexión coa embaixada rusa aquí. Se o ego é pego facendo iso - sexa o que está facendo para nós-eles van negar iso ."
  
  
  Nick pensou por un momento. "Ben, a situación é aínda en 1 Azabu Mamiana?"
  
  
  "A mesma cousa. Pero a asistir ih embaixada é inútil. Durante varios días, agora, as miñas nenas foron unha rolda-a-reloxo reloxo. Nada".
  
  
  A porta de diante comezou a abrir. Pouco a pouco. Un centímetro de cada vez. O cadra foron ben oleada, e a porta non son para nós.
  
  
  "Entón está alí," Kunizo dixo Mata. "Eu podo xestionar unha sabotaxe trama. Eu pode reunir probas e man ih máis á policía no último momento. Eles van escoitar-me, porque aínda que eu non actuar sobre ela máis, eu aínda pode aplicar un pouco de presión para el. Pero non hai nada que eu poida facer sobre Richard Filston, e el é un perigo real. Este xogo é moi grande para min. A voz é por iso que enviou para ti, por que o medalhão enviado a ela, por iso que eu estou pedindo a ela agora o que penso eu nunca preguntar a el. Que pagar a débeda ."
  
  
  De súpeto, el se inclinou sobre a mesa cara a Nick. "Débeda / nunca esixiu, vostede mente! Foi vostede, Nick, que sempre insistiu en que vostede me debe para a súa vida."
  
  
  "É certo. Eu non me gusta de débeda. Eu vou pagar-lle se eu pode. Quere Richard Filston para atopala e matar ego? "
  
  
  
  Matou ollos iluminaron. "Eu non me importa o que facer con el. Matar o ego. Xire Ego máis para a nosa policía, leva-lo de volta para os Estados. Entrar o ego dos Británicos. É todo o mesmo para min."
  
  
  A porta de diante estaba agora aberto. A choiva pesada embebido salón mat. O home lentamente mudouse para a sala interior. A pistola na man brillaba debidamente.
  
  
  "MI5 sabe que Philston está no hall en Tokio," Matu, dixo. "Eu tomei o coidado do mesmo. Eu dixo Cecil Aubrey sobre el un minuto. El sabe. El saberá o que facer."
  
  
  Nick non era particularmente satisfeito. "Isto significa que podo traballar para todos os axentes Británicos. Así que a CIA, se é oficialmente transforma a nós para axudar. As cousas poden ser confuso. Eu amo traballar só na medida do posible."
  
  
  O home xa estaba no medio do camiño para abaixo da sala. Con coidado, el retirou a seguridade incorporarse a arma.
  
  
  Nick Carter levantouse e estirar. El foi de súpeto canso para o óso. "Todo ben, Kunizo. Imos deixar por iso mesmo. Eu vou tentar atopar Filston. Cando eu saír de aquí, eu vou estar só. Así que non queda moi confuso, eu vou esquecer Johnny Chow, o Chinés, e o sabotaxe trama. Vostede pode xestionar este ángulo. Eu vou centrar Filston. Cando eu conseguir o seu ego, se eu chegar a ela, entón eu vou decidir o que facer con el. Ok? "
  
  
  Matu tamén se levantou. El balance a cabeza, e ego queixos tremeu. "Como vostede di, Nick. Boa. Eu creo que é mellor concentrar e diminuír os problemas. Pero agora eu teño que amosar-lle algo. Tonaka deixar que ver o corpo no lugar onde foron tomadas fóra?"
  
  
  A persoa na sala, eu estar na escuridade, podería ver o din siluetas de dous homes no interior da sala. Eles só levantouse da súa cadeira.
  
  
  Nick, dixo, " Ela fixo iso. Cabaleiro, nome Sadanaga. Eu teño que ir para o porto en calquera momento."
  
  
  Matou foi para unha pequena lacado consello de ministros na esquina. El inclinouse cara adiante cun grunhido, a súa gran cabeza balance. "A súa memoria é tan bo como sempre, Nick. Pero o ego nome non importa. Mesmo a morte do ego. Non é a primeira e non vai ser a última. Pero eu estou feliz que vin, eu, o corpo. Esta e isto vai servir para explicar o quão difícil Johnny Chow e o Chinés ego están xogando o xogo."
  
  
  El puxo o pequeno Buda sobre unha cadeira. Foi feita de bronce, sobre un pé de altura. Matou tocou, e o medio fronte abriuse en pequenas bisagras. Sergei brillaba en moitas pequenas láminas incorporado dentro da estatua.
  
  
  "Eles chaman o Sangue Buda," Matu, dixo. "Eu tentar ter unha idea trouxo ata a data. E non moi Oriental, vostede sabe, porque é unha versión de Iron Maiden que foi usado en Europa en tempos medievais. Eles lugar o sacrificio en un Buda e cobre-lo con nen. seguro, mil coitelos realmente, pero o que iso importa? El sangra moi lentamente, porque as láminas son moi enxeñosa posicionado, e eles non parecen furar moi profundamente ou tocar unha vital lugar. Non moi agradable morte ."
  
  
  A porta da sala aberta, só unha polgada.
  
  
  Nick tiña a imaxe. "O Chicomes están forzando Eta persoas para unirse a Sangue Buda Sociedade?"
  
  
  "Si". Matou sacudiu a cabeza tristemente. "Algúns aínda se opoñen a eles. Non moitos deles. A Eta, o Burakumin, son unha minoría, e eles non teñen moitas formas de loitar de volta. O Chicoms uso postos de traballo, presión política, o diñeiro, pero sobre todo terror. Son moi intelixentes. Eles forza homes para unirse a Sociedade a través de terrorismo, ameazas para as súas esposas e fillos. Entón, se os homes de volta para abaixo, se eles recuperar a súa masculinidade e tentar loitar de volta , vai ver o que acontece ." El apuntou para a pequena morte de Buda sobre a mesa. "Entón eu mandei unha carta para as mulleres, e con algún éxito, porque Chicoms aínda non descubriu como tratar as mulleres aínda. Eu fixen este modelo para amosar as mulleres o que ía ocorrer a eles se ih foi pego."
  
  
  Nick solta o .45 colt no seu cinto, que fora preso na súa vida. "Vostede é o único que está a preocupar, Kunizo. Pero eu sei que quere dicir-a Chikomas vai cortar Tokio e queimar ego para o chan, e a culpa é sobre o seu pobo, Eta."
  
  
  A porta detrás deles agora estaba medio aberta.
  
  
  "A triste verdade, Nick, é que moitos dos meus as persoas son realmente tumulto. Oni rob e queimar para protestar contra a pobreza e a discriminación. Son unha ferramenta natural para Chicomes. Ih tentar argumentar con ela, pero eu non teño moito éxito. O meu pobo son moi feroz."
  
  
  Nick tirou un vello capa de choiva. "si. Pero ese é o seu problema, Kunizo. O meu traballo é atopar Richard Filston. Entón, eu vou ir para o traballo, e canto máis cedo mellor. Unha cousa, eu penso que podería me axudar. Que pensas Filston é realmente ata?" "Ego é a verdadeira razón de ser en Tokio? Que podería me dar un punto de partida."
  
  
  Silencio. A porta parou de moverse detrás deles.
  
  
  Matu, dixo: "é só unha suposición, Nick. Cousas tolas. Ten que entender que. Rir, se quere, pero eu creo que Philston é no ximnasio en Tokio para..."
  
  
  No silencio detrás deles, a arma riu e tose. Foi unha old-fashioned Luger cun silenciador e un relativamente baixo fociño velocidade. Un brutal 9mm gawker arrincou máis de Kunizo Matou a cara. O obxectivo é ego tirou de volta. O seu corpo, cargado coa graxa, non se mover.
  
  
  A continuación, el caeu para adiante, rompendo a táboa en fragmentos, derramamento de sangue en totami, esmagando o Buda modelo.
  
  
  Por entón, Nick Carter tiña alcanzado a cuberta e foi rolar para a dereita. El sentou-se, a colt na súa man. El viu unha figura indistinta, unha escura sombra recuando para o día. Nick despedido no agachamento.
  
  
  EKATERINA M-BLAM-TITOVA M-BLAM
  
  
  O Jumentinho gritou como un canon en silencio. A sombra desapareceu, e Nick oído shaggy tocando en hali. El seguiu o son.
  
  
  A sombra estaba saíndo da porta. BLAM-BLAM. O pesado .45 evocado ecos. E da área circundante. Carter sabía que tiña só uns minutos, quizais segundos, para obter o inferno fóra de alí. El non ollar cara atrás, o seu vello amigo. É todo agora.
  
  
  El foi para fóra para a choiva e o primeiro falsa información da madrugada. Non foi só o suficiente luz para ver o asasino virar á esquerda, seguindo o camiño a el e Nick chegara. El foi, probablemente, o único camiño de volta e cara atrás. Nick corría tras el. El non lume novo. Era inútil, e el xa tiña unha incómoda sensación de fracaso. O bastardo ía fuxir.
  
  
  Cando chegou a dobrar, non había ninguén á vista. Nick correu o estreito paso que levou de volta para a flophouses, escorregar e desprazar na lama baixo o seu pés. Houbo voces de todos en torno a el agora. Os bebés choran. As mulleres facer preguntas. Os homes movemento e ollar sorprendido.
  
  
  Nas escaleiras, o vello mendigo aínda estaba escondendo baixo a choiva mat. Nick tocou Ego ombreiro. "Papa-san! Vostede viu..."
  
  
  O vello, caeu como un partido boneca. O fea ferida na súa gorxa mirou cara atrás na Nick con un silencio e censura boca. A alfombra debaixo estaba encharcado en vermello. Nunha retorta man, aínda agarrou o crisp proxecto de lei Nick tiña dado a Eles.
  
  
  "Eu sinto moito, Papa-san." Nick saltou a subir os chanzos. A pesar da choiva, que estaba quedando máis brillante por minuto. El tivo que saír de alí. Axiña! Non hai ningún punto en colgado en torno a aquí. O asasino tiña escapado, desaparecendo no labirinto de favelas, e Kunizo Matu estaba morto, que fora enganado. Toma-lo de alí.
  
  
  Coches de policía entrou rúa de direccións opostas, e dous deles con coidado bloqueou a ruta de fuga. Dúas lanternas parou o ego como unha bolboreta nun engarrafamento.
  
  
  "Tomarinasai!"
  
  
  Nick deixou de andar. Cheiraba como unha configuración, e el estaba no medio de todo isto. Alguén usa o teléfono, e o tempo foi bo. El caeu o potro e xogou Ego baixar as escaleiras. Se puidese obter ih atención, houbo unha oportunidade de que non estaba a ve-lo. Ou atopar un mendigo morto. Pensar rápido, Carter! El realmente penso rapidamente e descendeu para as empresas. El levantou as mans e camiñou lentamente cara o próximo coche da policía. El pode ir lonxe con el. Tiña bebido o suficiente Rivnenskaya sacchi para sentir o cheiro.
  
  
  El camiñou entre dous coches. Eles foron parados agora, motores ronronando suavemente, torre luces piscando arredor e arredor. Nick chiscou na faros. El engurrou o cello, conseguiu cambaleando un pouco. El foi Pete Fremont agora, e emu tiña mellor non hai que esquecer que. Se xogue o ego na sneezer, emu fío. Un falcón en un coello gaiola non incorporarse coellos.
  
  
  "O que diaños é de todo isto, xastre? O que está a suceder? A xente está batendo todos sobre a casa, os policías están a deixar-me! O que diaños está a suceder?" Pitt Fremont estaba con rabia, e aínda máis irritado.
  
  
  Un policía saíu de cada coche e entrou no baño do mundo. Ambos eran pequenos e ordenado. Ambos tiñan Nambu pistolas, grandes, e eles estaban apuntados para Nick Pete.
  
  
  O tenente mirou para o gran Americano e inclinouse un pouco. Tenente! El escribiu-lo para abaixo. Tenentes non adoitan conducir marchando coches.
  
  
  "Oh namae wa?
  
  
  "Pete Fremont. Podo poñelas na miña mans agora, Oficial?" É difícil ser sarcástico.
  
  
  O outro coppi, unha fortemente construído home con dentes afiados, deu Nick unha busca rápida. El balance a cabeza para o tenente. Nick deixar a súa saki respiración derramar na cop a cara e viu estremecer.
  
  
  "Todo ben", dixo o tenente. "As mans para abaixo. Kokuseki y?"
  
  
  Nick balance un pouco. "América-gin". El dixo que con orgullo, triunfante, como se el estaba indo para cantar "O Star Spangled Banner."
  
  
  El hiccupped. "American Xene, hey Deus, e non esquece-lo. Se monos creo que está indo a falta de min..."
  
  
  O tenente parecía aburrido. Borracho Yankees non son novo para el. El tendeulle a man. "Papeis, por favor."
  
  
  Nick Carter entregou a carteira para o Sr Fremont e dixo unha pequena oración.
  
  
  O tenente foi percorre a súa carteira, sostendo o ego en fronte un do faro nenas. O outro coppi estaba agora de pé fóra para o lado do mundo, mantendo Nicky arma. Eles sabían que o seu material, estas Tokio policías.
  
  
  O tenente mirou para Nick. "Tokio, pero juho y?"
  
  
  Cristo! Ego enderezo en Tokio? O enderezo é de Fremont en Tokio. El non tiña idea. Todo o que podía facer era mentira e esperanza. Ego, o cerebro premendo como un ordenador, e el veu con algo que pode traballar.
  
  
  "Eu non vivo en Tokio," el dixo. "Eu estou en Xapón en viaxe de negocios. Eu parei por última noite. Eu vivo en Seúl. Corea". El freneticamente acumulou o seu cerebro para un enderezo en Seúl. Era! Sally Soo casa.
  
  
  "Onde, en Seúl?"
  
  
  O tenente camiñou para Lamber, examinando con coidado Ego da cabeza aos pés, a xulgar polo ego roupa e cheiro. Ego é medio-sorriso era arrogante. Quen está intentando enganar, Saksky r-gol?
  
  
  "19 Dongjadeon, Jeongguk." Nick sorriu e expirado o Saka r-tenente. "Mira, Buster. Vostede sabe o que eu estou dicindo a verdade." El deixar o xemido fluidez no seu ego voz: "Mira, o que é todo sobre este? Eu non fixen nada para ela. Ela só veu aquí para ver unha nena. Entón, como estaba saíndo, o tiroteo comezou. Agora, vostedes..."
  
  
  O tenente mirou para el con leve perplexidade. Nick espíritos subiu. Kopp estaba indo a mercar a historia. Grazas a Deus que ía librar de o Potro. Pero el aínda pode estar en apuros, se comezar a esgueirar.
  
  
  "Vostede tiña unha bebida?" Foi unha retórica de spin.
  
  
  Nick balance e hiccupped de novo. Eu bebín un pouco del. Eu sempre beber cando estou coa miña moza. O que sobre iso?"
  
  
  "Vostede escoitou o tiro?? Onde?"
  
  
  Nick deu de ombreiros. "Eu non sei exactamente onde. Pode apostar que eu non ir investigar! Todo o que sei é que eu só estaba a deixar a miña moza de casa, coidando o meu propio negocio, e, de súpeto, bang-bang! "El parou e mirou desconfiado ao tenente. "Hey! Por que a xente chegar aquí tan axiña? Vostede estaba esperando problemas, hein?"
  
  
  O tenente engurrou o cello. "Eu estou facendo preguntas, o Sr Fremont. Pero nós non obter un informe de axitación aquí. Como podes ver, esta área non é o mellor." El mirou para o Nick de novo, observando o gasto traxe, amarrotada sombreiro e capa de choiva. As expresións nas súas caras os seguidores do ego ver que o Sr Pitt Fremont pertencía a este barrio. A chamada para Della Rúa en si era anónimo e escasa. En media hora, haberá problemas no Sanyo zona, preto da flophouse. Tiro problemas. O chamador foi un cumpridores da lei, Xaponés e penso que a policía debe saber. Unha voz e todos - e preme un suavemente substituído teléfono.
  
  
  O tenente risco o seu queixo e mirou arredor. Sergey Ross. Unha mestura de tendas e tendas estirado en París en todas as direccións. Foi un labirinto, e el sabía que non ía atopar nada nen. El non ten o suficiente de persoas para correctamente preguntar, mesmo se el sabía o que quería. E a policía, cando eles nunca se aventura na selva en todo, Sanyo, sola en catro e cinco. El mirou para o gran borracho Americano. Fremont? Pitt Fremont? O nome foi vagamente familiar, pero el non podía contar a ninguén o ego. Non importa? O Yankees probablemente rompe na praia, e había unha abundancia como el en Tokio ou calquera cidade grande no Medio. El estaba vivindo con algúns prostituta chamada Sania. Entón, o que? Non era unha violación da lei.
  
  
  Nick esperou pacientemente. Foi un tempo para manter a miña boca pechada. El seguiu o tenente pensamentos. O oficial estaba indo a deixar de ir de ego.
  
  
  O tenente estaba a piques de volver Nick carteira cando a radio en un dos coches tocou. Alguén chamou suavemente para o tenente. El virou-se, aínda sostendo a súa carteira. "Só un momento, por favor." Tokio policías son sempre educado. Nick xurou baixo a súa respiración. El estaba quedando maldita brillante! Eles estaban indo para entender o mendigo morto, e, a continuación, todo sería certamente sorprender os fans.
  
  
  O tenente de retorno. Nick me sentín un pouco incómodo como el entendeu a expresión sobre o rostro do home. El vira el antes. O gato sabe onde o bonito graxa canarias é atopado.
  
  
  O tenente abriu a súa carteira de novo. "Vostede di que o seu nome é Pete Fremont?"
  
  
  Nick mirou intrigado. Ao mesmo tempo, el tivo un pequeno paso lambendo cara o tenente. Algo deu mal. Totalmente incorrecto. El comezou a facer un novo plan.
  
  
  El apuntou para a carteira e dixo, indignado, " Si, Pete Fremont. Curuxa polo amor de deus. Escoitar o que é! Eu estou tentando terceiro grao? Iso non vai funcionar. Sei que os meus dereitos. ou deixe-me ir. E se me cobra, eu vou poñer o embaixador Estadounidense no teléfono, e -"
  
  
  O tenente sorriu e saltou. "Estou seguro de que o embaixador vai estar feliz en escoitar de ti, señor. Eu creo que vai ter que vir con nós para a estación de tren. Non parece ter sido un moi curioso mix-up. Un home foi atopado morto no Ego apartamento. . Un home que é tamén chamado de Pete Fremont, e que foi coñecida como Pitt Fremont pola súa moza. "
  
  
  Nick intentou explotar. El trasladouse uns centímetros de máis de lambendo para o home.
  
  
  "Entón, o que? Eu non dixen que eu era o único Pete Fremont no mundo. É só un erro."
  
  
  O pouco tenente non arco este tempo. El baixou a cabeza moi educadamente, e dixo: "eu estou seguro que é. Pero por favor, seguir connosco para a estación de tren ata que resolver este saca-rolhas." El apuntou para o outro conversor de cop, que aínda estaba cubrindo para Nick Nambu.
  
  
  Nick Carter moveuse rapidamente e sen problemas para o tenente lado. Kopp, aínda que sorprendido, foi ben adestrado, e asumiu unha defensiva judo postura, relaxante, como el esperou para Nick a estocada para el. Kunizo Matu ensino Nick que hai un ano.
  
  
  Nick deixou de andar. El ofreceu a súa man dereita, como
  
  
  Cando a policía intentou espremer Ego pulso para xogar sobre o seu ombreiro, Nick tirou a súa man e bateu-lo duro esquerda para o home plexo solar. Tiña que achegarse antes de que os outros policías comezaron a disparar.
  
  
  Atordoado, o tenente caeu para adiante, e Nick pego con Ego e seguido a unha pulsación ritmo. El ten un total de nelson e levantou a man fóra da terra. El pesaba non máis que 120-130 quilos. Espallando as súas pernas de ancho para que o home non podía falta Ego na virilha, Nick apoiada ata os pasos que levaron para o flophouse pasar. Era o único xeito de saír agora. Unha pequena policía levaba na fronte del, un eficaz a proba de balas escudo.
  
  
  Agora, tres policías son contra el. As lámpadas foron os débiles raios de un mundo morto na madrugada.
  
  
  Nick apoiado con cautela cara as escaleiras. "Estar lonxe," el advertiu ih. "Xoga-se en min e eu vou rompe o emu pescozo!"
  
  
  O tenente intentou chutar ego, e Nick empurrou un pouco. Os ósos no tenente fina pescozo premendo xuntos. El xemía e deixou de patadas.
  
  
  "Está ben," Nick lles dixo, " ela aínda non foi chamado para o emu aínda." Imos deixar por iso mesmo."
  
  
  Onde o inferno foi o primeiro paso?
  
  
  Tres policías deixou de seguilo. Odin en torno a eles correron para o coche e comezou a falar rapidamente para o micrófono de radio. Convocatoria de axuda. Nick non mente. El non tiña planeado sobre o ser de todo.
  
  
  Ego inicios tocou o primeiro chanzo. Boa. Agora, se non cometer erros, el tivo a oportunidade.
  
  
  El engurrou o cello ao policías. Eles mantiveron a súa distancia.
  
  
  "Ela beru ego é con vostede," dixo Nick. "Por este corredor detrás de min. Probe seguir-me, e el vai machucar. Estar aquí como ben pouco policías e que vai estar ben. Ao seu criterio. Sayonara!"
  
  
  El baixou a pasos. Abaixo, el estaba fóra de vista dos policías. El podía sentir o vello mendigo corpo aos seus pés. De súpeto, el empurrou, inclinado a tenente de cabeza para adiante e bateu o seu ego no pescozo con karate golpes. Ego polgar foi estirado para fóra con firmeza, e sentiu un lixeiro choque como a lámina de corte a través da callused carne de ego man e na delgado pescozo. El caeu un home.
  
  
  O Potro foi parcialmente deitado baixo o mendigo morto. Nick colleu o seu ego-a aparvado foi pegajoso co vello de sangue e foi para o salón. El ocupou o Jumentinho na súa man dereita, un paso adiante. Ninguén na zona estaba indo para estar no camiño de un matemáticas principais cargando un canón.
  
  
  Foi só unha cuestión de segundos agora. El non ir para fóra a través do Sanyo selva, el entrou, e o ego policía non vai atopalo. As cabanas eran todos en torno de papel, madeira, ou estaño, fráxil lume trampas, e só tiña para arrasar o seu camiño a través.
  
  
  El virou-se en liña recta de novo e correu cara Matou casa. El correu a través da porta da fronte, aínda en aberto, e continuou a través do interior do cuarto. Kunizo estaba cuberto de seu propio sangue. Nick continuaron camiñando.
  
  
  El rompe a través do papel porta. Un rostro escuro espiou a partir baixo a alfombra no chan, asustados. Un escravo. Moito medo de se erguer e explorar. Nick continuaron camiñando.
  
  
  El puxo as mans na fronte do seu rostro e perforado a través da parede. Papel e fráxil madeira son arrincados cunha lixeira queixa. Nick estaba comezando a sentir como un tanque.
  
  
  El atravesou un pequeno patio aberto cheo de lixo. Había outro muro en torno a madeira e papel. El afundiu nah, deixando o contorno do seu gran corpo no aberta clivaxe. O cuarto estaba baleiro. El bateu de fronte, máis outra parede, a outra sala-ou quizais el foi outra casa - e tanto o home e a muller mirou con asombro a cama no chan. Un neno estaba entre eles.
  
  
  Nick tocou o sombreiro con un dedo. "Eu sinto moito." El foi.
  
  
  El correu a través de seis casas, shooed tres cans de lado, e colleu un par copulating antes de que el veu para fóra sobre un estreitas e sinuosas rúa que levou a outro lugar. El axeitado o meu ego. Nalgún lugar lonxe de policías que estaban vagando e maldicindo detrás das súas costas. O ego despois foi evidente o suficiente, pero os policías foron educado e digno, e tivo que facer todo en Xaponés. Eles nunca van incorporarse o ego.
  
  
  Unha hora máis tarde, el atravesou o Namidabashi Ponte e foi achegando Minowa Estación, onde deixou o Datsun no aparcamento. A estación estaba lotada cos primeiros traballadores. Había unha morea de coches no aparcamento, e filas xa estaban formando no billete de oficinas.
  
  
  Nick non ir abertamente na estación de motivos. Unha pequena buffet xa estaba aberta do outro lado da rúa, e é el cocacora, eu quero que sexa algo máis forte. Foi unha dura noite.
  
  
  El podía ver a parte superior da Datsun. Ninguén parecía particularmente interesado. El fixo unha pausa na súa Cola, e deixar os seus ollos vaguear sobre a multitude, tamizado e dimensionamento-lo. Non hai policías. El podería xurar-lo.
  
  
  Non é que iso significaba que non era xa nel. Facelo na casa de balde. El admitiu que a policía ía ser menos do seu ego preocupacións. Os policías eran moi previsible. El lidou con a policía.
  
  
  Alguén sabía que el estaba en Tokio. Alguén tiña seguiu para Kunizo é, a pesar ego é mellor precaucións. Alguén matou Kunizo e enmarcado Nick. Pode ser un accidente, un accidente. Eles pode querer dar a policía todo o que eles queren, deixar a persecución e deixar de facer preguntas.
  
  
  Eles poderían. El non pensa así.
  
  
  Ou alguén segui-lo para Sano? Foi esta unha configuración desde o principio? Ou, se non unha configuración, como calquera sabe, el estaba indo a Kunizo casa? Nick podería pensar de reumatismo para este saca-rolhas, e Emu non como el. Este feito emu sentir un pouco doente. El caeu no amor con Tonaka.
  
  
  El dirixiu para o aparcamento. El non estaba indo para decidir nada, mentres trasfega o seu cerebro máis dun suburbio de coca-cola bar. Eles tiveron que ir a traballar. Kunizo estaba morto, e tiña ningún contacto no momento. En algún lugar en Tokio palheiro foi unha agulla chamado Richard Filston, e Nick tería que atopalo. Rapidamente.
  
  
  El camiñou ata o Datsun e mirou para abaixo. Transeúntes sibila simpatía. Nick ignorado ih. Todos os catro pneumáticos foron cortados para cintas.
  
  
  O tren chegou. Nick dirixido para a caixa rexistradora, acadando na súa cadeira de peto. Así que non teño un coche! Podería tomar un tren para Parque de Ueno e cambiar de tren para o centro de Tokio. En realidade, era mellor. A persoa no coche estaba restrinxido, foi un bo obxectivo, e era fácil de seguir.
  
  
  Ego man veu fóra do seu peto baleiro. El non ten unha carteira. A Carteira Pide Fremont. Foi ao pouco de policía está.
  
  
  
  Capítulo 7
  
  
  
  
  Unha ruta que parece un touro alces en patins, correndo a través de un xardín.
  
  
  Segundo Hawke, esta é unha axeitada descrición da banda esquerda por Nick Carter. Estaba só na súa oficina, Aubrey e Terence tiña acaba de deixar, e despois que rematou indo a través da pila de amarelo papeis, el falou para Delia Stokes sobre o porteiro.
  
  
  "Cancelar o vermello APB para Nick, Delia. Xire o ego amarelo. Todo o mundo está preparado para ofrecer calquera axuda se pide para el, pero non interfiren. O ego non pode ser recoñecido, monitor, ou informar para nen. Absolutamente ningunha interferencia, a menos que el pide para axudar.
  
  
  "Entendido, señor."
  
  
  "En realidade. Eliminar-lo inmediatamente."
  
  
  Falcón apagado o porteiro e se inclinou cara atrás, tirando do seu puro, sen ollar para Nah. Estaba xogando un xogo de adiviñación. Nick Carter entender algo-Deus pode saber, pero Falcón, en definitiva, non - e decidiu ficar de fóra. Deixe Nick decidir todo no seu propio país. Se alguén no mundo podería coidar de si mesmos, foi Killmaster.
  
  
  Falcón colleu un dos anacos de papel e examinou-lo de novo. Ego é fina boca, que recordou Nick dun lobo boca, ás veces, afección nun sorriso seco. Ames fixo un bo traballo. Foi todo aquí, todo o camiño para Tokio Aeroporto Internacional.
  
  
  Nick, acompañado por catro rapaza Xaponesa Scouts, embarcou nun Northwest Airlines flight a Washington. El estaba en un jovial humor e insistiu en bico a aeromoça e axitando o capitán man. El nunca foi realmente desagradable, ou só lixeiramente, e foi só cando el argumentou no corredor de danza que o segundo mestre foi chamado para calmar o ego. Máis tarde, el ordenou champaña para todos os pasaxeiros no avión. El levou os outros pasaxeiros en música, declarando que el era un neno de flores, e que o amor era un ego cousa.
  
  
  No dell si mesma, a rapaza Scouts conseguiu controlar os seus egos moi ben, e a tripulación entrevistado por Ames máis de unha longa distancia recoñeceu que o voo era brillante e inusual. Non é que eles queren facelo de novo.
  
  
  Eles derramado Nick en Tokio Internacional, sen ningunha resistencia e viu a nena Scouts tomar Ego de costumes. Ademais, eles non saben.
  
  
  Ames, aínda no teléfono, asumiu que Nick e escoteiras xogara este xogo de embalaxe e desapareceu na tolo sotobosque de Tokio de tráfico. Votación e que é iso.
  
  
  Pero iso non era todo. Falcón virou-se para outra fina folla amarela coas súas propias notas sobre el.
  
  
  Cecil Aubrey, un pouco relutante, finalmente admitiu que o ego información sobre Richard Filston veu Kunizo Matu, un ex-profesor de karate agora a vivir en Tokio. Aubrey non sabía exactamente onde en Tokio.
  
  
  Matu viviu en Londres durante moitos anos e traballou para o MI5.
  
  
  "Nós sempre sospeitaba que estaba chamando el," Aubrey, dixo. "Nós pensamos que el tamén traballou para Jap Analytics, pero nunca foron capaces de probar iso. Polo momento, non importa. A nosa, uh, intereses non diverxen, e el fixo un bo traballo para nós."
  
  
  Falcón tirou algúns arquivos antigos e comezou a buscar. A súa memoria foi case perfecto, pero el gustaba de confirmar.
  
  
  Nick Carter sabía Kunizo Mata en Londres e, de feito, usou o ego en varios postos de traballo. Non había máis nada para aprender a infrutífera informes. Nick Carter tiña un talento especial para a manipulación de asuntos persoais, así como que - persoal.
  
  
  Aínda-Falcón suspirou e empurrou de lado a pila de papeis. El mirou para o reloxo, Western Union. Foi un traizoeiro profesión, e moi raramente a man esquerda sabe o que a man dereita estaba a facer.
  
  
  Ames buscou o apartamento e atopou Nick luger e estilete estilete no colchón. "Foi estraño," Hawke, dixo. Debe sentir espido sen eles.
  
  
  Pero escoteiras! Como o inferno que entrar no caso? Falcón comezou a rir, o que fixo moi raramente para fins medicinais. Aos poucos, el perdeu o control e sentou-se sen poder facer nada na materia, ego ollos rego e el riu ata ego músculos peitorais comezou a contrato de ferir.
  
  
  Delia Stokes non creo que en primeiro lugar. Ela mirou na porta. De curso. O vello estaba sentado alí rir como un tolo.
  
  
  
  Capítulo 8
  
  
  
  
  Todo o que sucede por primeira vez. Foi a primeira vez Nick xa tiña suplicou. Tiña escollido a súa vítima ben - ben-vestida de home de mediana idade con unha cara-mirando maleta. El levou cincuenta yen fóra o home que parecía Nick para arriba e para abaixo, enrugada seu nariz, e chegou en un minuto. Como el pasou a nota de Carter,el inclinouse un pouco e inclinado a súa negro Homburg.
  
  
  Nick curvouse para o reumatismo. "Arigato, kandai o-sen."
  
  
  "Eroshii desu". O home virou.
  
  
  Nick saíu na Estación de Tokio e camiñou ao oeste cara ao palacio. Toquio é incrible o tráfico é xa un sinuoso masa de taxis, camións, clanking tranvías, e coches particulares. Mimmo brillou un motociclista en caso de emerxencia casco con unha rapaza agarrando-se á volta asento. Kaminariyeku. Treboada rochas.
  
  
  Que agora, Carter?" Os nosos traballos, os nosos cartos. Quería para cuestionar pola policía. Era o momento de ir de metro por un tempo, se o emu tiña un lugar para ir. El dubidou que volver Eléctrica para o Palacio faría Emu moi bo. En calquera caso, non é que cedo.
  
  
  El sentiu o taxi puxar arriba a carón del, e ego man esvarou baixo a súa capa de choiva para o jumentinho o seu cinto. "Sssttttt-Carter-san! Máis aquí!"
  
  
  Era como un dos tres estraño irmás. Nick mirou arredor rapidamente. Foi un perfectamente taxi común, e non parece ser calquera confirmados. El entrou. Isto pode levar algunhas yen.
  
  
  Como ela amontoados no seu canto. Ela sorriu casualmente na em e ler a orde para o condutor. O taxi despegou como un típico Tokio taxi, con pneumáticos berrando e o condutor non ten medo de que alguén se atreve a interferir co emu.
  
  
  "Sorpresa," dixo Nick. "Eu non esperaba ver vostede de novo gusta. Como Está Vostede?"
  
  
  Ela asentiu coa cabeza. "É unha honra para ver vostede de novo, Carter-san. Pero eu non estou mirando para iso. Moitos problemas. Tonaka está en falta."
  
  
  No ego da noite. o desagradable verme virou. El fora esperando por iso.
  
  
  "Ela non coller o teléfono. Sato e eu fun para o seu apartamento e non foi unha loita - todo foi asolado. E ela foi."
  
  
  Nick aceno para o condutor.
  
  
  "El é bo. Odín é todo o que nos rodea."
  
  
  "¿Que pensas que pasou a Tonaka?"
  
  
  Ela encolleu con indiferenza. "Quen pode dicir? Pero eu teño medo dela - todos nós. Tonaka foi o noso líder. Quizais Johnny Chow ten. Se é así, el vai tortura ela e forza-la a levar ih ao seu criterio antes do seu pai. Kunizo Matu. O Chicomes quere matar o ego, porque se opoña a eles."
  
  
  El non dicir hey que Matu estaba morto. Pero el estaba comezando a entender por que Matu estaba morto e por que el estaba case preso.
  
  
  Nick, acariciar-lle a man. "Eu vou facer o meu mellor. Pero eu teño o diñeiro e un lugar para ocultar por unhas horas, mentres eu facer un plan. Pode organiza-lo?"
  
  
  "si. Imos ir alí agora. A unha gueixa casa en Shimbashi. Matu e Sato tamén vai estar alí. Así que non atopalo."
  
  
  El penso sobre iso. Ela viu ego confusión e sorriu levemente. "Todos nós quería que. Sato, Matu e ela. Todos en diferentes taxis. Nós imos para todas as estacións e asistir. Tonaka non nos di moito, así que fun a vela antes do seu pai. Mellor aínda, vostede ve, todo o mundo en torno a nós non sabe moito sobre o que os outros están facendo. Pero cando Tonaka falta, sabemos que temos que atopar vostede para axudar. Entón, nós pago e comezar a buscar. Iso é todo o que sabemos, e funcionou. Ela atopou vostede."
  
  
  Nick estudou ela mentres ela falaba. Non era unha nena scout de Washington, pero unha gueixa! El debería saber mellor.
  
  
  Polo momento, non había nada de gueixa sobre o seu outro que un elaborado peiteado. El pensou que ela estaba a traballar esa noite e de mañá cedo. Geisha observado estraño horas ditada polos caprichos dos seus varios clientes. Agora, o seu rostro aínda estaba brillo frío crema ela usado para eliminar a caliza maquillaxe. Ela estaba usando un marrón camisola, unha mini-saia, e pequeno negro coreano botas.
  
  
  Nick se preguntou o quão seguro dunha gueixa casa ía ser. Pero o que era todo o que tiña. El acendeu o seu último cigarro e comezou a facer preguntas. El non estaba indo para dicir, hey, máis do que debería. Era mellor, como ela dixo a si mesma.
  
  
  "Sobre este Pete Fremont Cousa, Como. Tonaka me dixo que tomou ego roupa? Estes roupa?"
  
  
  "É certo. Foi unha cousa pequena." Ela foi claramente confuso.
  
  
  "Onde foi Fremont cando vostede fixo iso?"
  
  
  "No lixo. Durmía. Que é o que pensamos."
  
  
  "Vostede pensou entón? Estaba durmindo ou non? "Algo moi sospeitoso aquí.
  
  
  Como en serio ela mirou para el. Había unha mancha de batom en un brillante fronte dente.
  
  
  "Eu digo, eles pensaban así. Nós recoller ego roupa. Toma-lo fácil, porque a rapaza é ego non estaba alí, entón. Imos aprender máis tarde que Pete está morto. El morreu no seu soño."
  
  
  Cristo! Nick contados lentamente a cinco.
  
  
  "Entón o que fixo vostede?"
  
  
  Ela encolleu de novo. "O que se pode facer? Necesitamos os Suecos para ti. Nós recoller. Sabemos que Pete morreu de whisky, que el bebidas, bebidas todo o tempo, e que ninguén mata o ego. Estamos deixando. Entón, imos voltar e obter o corpo e esconde-lo de xeito que a policía non se vento de el."
  
  
  El dixo moi xentilmente, " Eles saben como."
  
  
  el rapidamente explicou o seu encontro coa policía, sen mencionar o feito de que Kunizo Matu tamén foi morto
  
  
  Como ela non parecía moi impresionado. "Eu sinto moito. Pero eu sei o que pasou, eu creo. Estamos deixando para levar a roupa para Tonaka é. O ego rapaza veu. Ela atopou morto de alcohol e chamou a policía. Eles veñen. Entón, todo o mundo follas. Sei que os policías estaban alí, e a nena, que recolle o corpo e ocultar o ego. Ok? "
  
  
  Nick se inclinou cara atrás. "Ben, eu creo", el dixo feblemente. Isto debe ser feito. Era estraño, pero, polo menos, que explicou a situación. E que podería ter axudado a uem - Tokyo policías perdeu o corpo, e que podería ter sido un pouco avergoñado. Eles poden decidir para xoga-lo para abaixo, manter o silencio por un tempo, polo menos ata atopar o corpo ou non, dar-se. Isto significaba que o ego descrición non sería nos xornais, na radio e na televisión. Aínda non. Así, o ego cubrir como Pete Fremont aínda era bo - ata un punto. Con unha carteira, que sería mellor, pero non era para sempre.
  
  
  Eles pasaron a Shiba Park Hotel e virou-se directamente cara a Hikawa Santuario. Era unha zona residencial onde había algunhas vilas rodeado por un xardín. Foi un dos mellores gueixa distritos do mundo, onde a ética eran rigorosos e comportamento foi contido. Lonxe van os días cando as nenas tiveron que vivir no mizu shobai atmosfera, máis alá. Comparacións sempre foron ofensivo - especialmente neste caso -, pero Nick ten sempre pensei de geishas como en pé de igualdade con mozas de toda a Cidade de Nova York da clase máis alta. Con gueixa prezos, moitas persoas están mellor na intelixencia e talento.
  
  
  O taxi converteu o camiño que levou de volta polos xardíns, o mimmo na piscina, e a miniatura ponte. Nick tirou o fedorento capa de choiva máis preto del. Un vagabundo como el estaba indo para destacar un pouco en un luxo gueixa casa.
  
  
  Como acariciar ego sobre o xeonllo. "Nós imos ir a un lugar illado. Matu e Sato estará aquí en breve, e podemos falar. Facer plans. Temos, porque se non axudar agora, se non pode axudar, vai ser moi malo para todas as nenas en Eta."
  
  
  O taxi parou debaixo da mesa funcionario. A casa foi grande e bloques, de estilo Occidental, rodeado por pedra e ladrillo. Como eu pago o condutor e arrastrou Nick dentro e ata o tranquilo sueco-mobilidade sala de estar.
  
  
  Eu sentei nunha cadeira, tirou a miña mini-saia, e mirou para Nick. Ás veces, el foi tratar-se dun modesto beber en torno a un pequeno bar da esquina.
  
  
  "Vostede quere tomar un baño, Carter-san?"
  
  
  Nick colleu a cinta e mirou a través del. Fermosa cor. "Bassu vai ser o número un. Non teño tempo?" El atopou un paquete de tabaco Americano e abriu-a. A vida estaba indo para arriba.
  
  
  Ela mirou para o reloxo no pulso fino. "Eu penso así. Unha morea de tempo. Matu e Sato dicir que, se eles non atopar vostede, eles van Eléctrica para o Palacio e ver se hai unha mensaxe."
  
  
  "Unha mensaxe de quen?"
  
  
  Os seus ombreiros delgados cambiou baixo a camisola. "Quen sabe? Quizais vostede. Quizais mesmo Tonaka. Se Johnny Chow ten, quizais el vai deixar-nos saber para asustar a xente."
  
  
  "Quizais, entón."
  
  
  El tomou un grolo de whisky e mirou para nah. Ela estaba nerviosa. Moi. Ela estaba a usar unha única cadea de pequenas perlas, e ela continuou a mordiscar ih mentres mancha ih con batom. Ela continuou o cambio na súa materia, a travesía e cruzando as pernas, e el viu un flash de curto pantalón branco.
  
  
  "Carter-san?"
  
  
  "Para non?"
  
  
  Ela mastigado no prego do seu dedo mindinho. "Eu como para pedirlle algo. Yo ' - y, non sexa con rabia?"
  
  
  Nick riu. "Probablemente non. Eu non podo prometer-lle como. Que é iso?"
  
  
  Flutuacións. A continuación,; "¿quere-me, Carter-san? Pensas que ela é fermosa?"
  
  
  El fixo. Ela foi. Moi fermosa. Como un pequeno bonito cor de limón boneca. Que é o que el dixo.
  
  
  Eu mirei para o meu reloxo de novo. "Eu son moi valente, Carter-san. Pero eu non me importa. Eu xa lle gustaba de ti por un longo tempo, sempre que intentou vender cookies. Eu realmente gusta de ti. Temos tempo agora, os homes non veñen ata a noite, e Matu e Sato non está aquí aínda. Eu quero tomar un baño con vostede e, a continuación, facer o amor. Quere? "
  
  
  El foi realmente cambiou. E el sabía que o ego foi respectado. Por un momento, el non quería que ela, e, a continuación, no instante seguinte, el sabía o que quería. Por que non? En fin, que foi todo o que había para el. Amor e morte.
  
  
  Ela non entendeu o ego de dúbida. Ela achegouse a el e correu os dedos levemente sobre o seu rostro. Nah ollos eran longas e marrón escuro, cheo de ámbar chispas.
  
  
  "Vostede entende", dixo suavemente, " que este non é un negocio. Ela non é unha gueixa agora. Eu dar a ti. Vostede leva-la. Vai vir?"
  
  
  El sabía que as súas necesidades eran moi alta. Ela estaba apavorada, e por un momento ela estaba soa. Hey, ela precisaba de confort, e ela sabía.
  
  
  El a bicou. "Eu vou leva-lo", dixo. "Pero eu vou tomar Bassu en primeiro lugar."
  
  
  Ela levou ego para o baño. Un momento despois, ela uníuse a el na ducha, e eles lathered e secas uns a outros en todo o fermoso e lugares privados. Nah cheiro dos lírios, e os seus peitos eran como unha nena.
  
  
  Ela levou Ego para o próximo cuarto con un verdadeiro Americano cama. Ela enviou ego alastranse na súa volta. Ela bicou ego e murmurou: "Calar a boca, Carter-san. Fago todo o que eu teño que facer.
  
  
  "Non é ben todo", dixo Nick Carter.
  
  
  Eles estaban sentados en silencio na sala da fronte, fumar cigarros e mirando uns para os outros con satisfeito amor, cando a porta se abriu e Matu e Sato entrou. Eles estaban correndo. Sato estaba chorando. Mato ness bolsa envolto en papel marrón. Ela entregou a Nick.
  
  
  "El vén en Eléctrica Palacio. Para ti. Con unha nota. Nós... Ela se virou e comezou a chorar, ofegante, maquillaxe escorrido polo seu rostro suave.
  
  
  Nick puxo o paquete sobre unha cadeira e colleu a nota do sobre aberto.
  
  
  Pitt Fremont - temos Tonaka. Proba na caixa. Se non quere que ela perder o outro, ir directo para o Eléctrico Palacio Club. Esperar fóra na calzada. Poñer na súa capa de choiva.
  
  
  Non había ningunha sinatura, só unha circular stencil de madeira cortar feita en tinta vermella. Nick mostrou Ego como.
  
  
  "Johnny Chow."
  
  
  Con hábil polgares, el resgou a corda ao redor do feixe. Tres nenas conxelar, agora en silencio, atordoado, esperando por un novo horror. Sato deixou de chorar e puxo os dedos sobre a súa boca.
  
  
  Killmaster sospeita de que estaba indo a ser moi malo. Este foi aínda peor.
  
  
  Dentro da caixa, sobre unha almofada de algodón, foi unha sanguenta anaco de redondeado carne co mamilo e aura intacta. Mulleres seos. O coitelo foi moi forte, e foi usado moi habilmente.
  
  
  
  
  Capítulo 9
  
  
  
  
  O raro cura Killmaster foi un máis frío e bloodier rabia. El deu as nenas curt ordes en un xeado de voz, a continuación, deixou o gueixa casa e achegouse Shimbashi Mesmo. Ego dedos acariciar o frío butt do Colt. Polo momento, o hotel ía. Eu derramou un clip en Johnny Chow vida con todo o pracer do mundo. Se eles tiñan realmente enviado el Tonaka é seos - as tres nenas foron seguro de que, por mor de que era como Johnny Chow vai se - entón Nick destinados a cobrar o bastardo a mesma cantidade de carne. O ego de vida afección ao que el tiña acaba de ver. Este Johnny Chow ten que ser un sadist para acabar con todos os sádicos - mesmo para o Correcto.
  
  
  Non houbo taxi en vista, así, el mantivo a camiñar, comer fóra a distancia con vicioso pasos. Non había dúbida de que non vai. Alí aínda pode ser unha oportunidade para salvar Tonaka. Feridas curadas, mesmo o peor queridos, e alí estaban as cousas como artificial seos. Non é un moi atractivo solución, pero mellor que a morte. Penso que para unha rapaza nova e fermosa, calquera cousa, case nada, sería mellor que a morte.
  
  
  Aínda non hai servizo de taxi. El virou á esquerda e dirixido por Ginza-mesmo. Foi aproximadamente unha milla e media de onde el era agora Eléctrica para o Palacio Club. Como ela deu a uem o enderezo exacto. No camiño, el comezou a resolver-lo na súa mente. Legal, experimentado, astucia e cálculo mente de un nivel superior profesional axente.
  
  
  Foi Fremont, non Nick Carter, que foi chamado. Isto significaba que Tonaka, mesmo na agonía da tortura, conseguira para encubrir o seu ego. Hey, eu tiña que dar-lles algo, un nome, e entón ela deu-lles o nome Pitt Fremont. Aínda así, ela sabía que a Cidade morrera de alcoholismo. Todas as tres nenas, como Matu e Sato, xurou que. Tonaka sabía Fremont estaba morto cando ela serviu o home emu.
  
  
  Johnny Chow non sabía Fremont estaba morto! Obviamente. Isto fixo que el non sabía que Fremont foi, ou que el sabía ego só un pouco, quizais por reputación. Se el sabía Fremont pola visión ía en breve ser revelado cando eles se atoparon cara a cara. Nick tocou o jumentinho no seu cinto de novo. El estaba mirando para adiante.
  
  
  Non hai taxis aínda. El fixo unha pausa para acender un cigarro. O tráfico foi pesado. Mimmo foi aprobada por por un coche da policía, sen pagar a menor atención a el. Non é sorprendente. Tokio foi a segunda maior cidade do mundo, e se a policía estaba sentado no Fremont cadáver antes de que eles atoparon o furón, ata que atoparon o corpo novo, que ía leva-los un pouco de tempo para obter o seu actuar en conxunto.
  
  
  Onde é que a maldita taxas de ir? Foi tan malo como unha noite chuvosa en Nova York.
  
  
  Máis abaixo o Ginza, outro milla de distancia, foi o brillo estrutura do Sol-ai tenda de departamento búnker. Nick cambiou o jumentinho para unha posición máis cómodo, a continuación, comezou a andar de novo. El non quería probar o seu terror, porque agora o emu non importa. Johnny Chow debe ser seguro de que estaba por vir.
  
  
  Lembrouse de Tonaka dicindo que Pitt Fremont, ás veces, axudou a Eta nenas cando estaba sobrio suficiente. Johnny Chow probablemente sabía que iso, aínda que el non sabía Fremont persoalmente. Chu que queren facer algún tipo de acordo. Pitt Fremont, aínda que un slack e alcohólicas, aínda era algo de un newspaperman e pode ter conexións.
  
  
  Ou Johnny Chow pode só quere obter Fremont - dar a eles o mesmo tratamento que deu Kunizo Mata. Ela pode ser tan sinxelo como iso. Fremont foi o inimigo, que estaba axudando a Eta, e Johnny Chow estaba usando a nena como isca para se librar de Fremont.
  
  
  Nick encolleu os grandes ombreiros e camiñou. Unha cousa que el sabía que para seguro - Tonaka tiña o seu ego cuberto. Un ego, unha personalidade como Nick Carter-AXEman aínda estaba seguro.
  
  
  Un home morto seguiu para fóra.
  
  
  El non entendeu o negro Mercedes, ata que foi demasiado tarde. El voou para fóra a través de toda a estrada de hidromasaxe e parou xunto a el. Dous ben vestido Xaponés homes pulou para fóra, e camiñou ao lado de Nick, un en cada lado. Mercedes arrastrou tras eles.
  
  
  Por un momento, Nick penso que pode ser detectives. El inmediatamente rexeitou a idea. Ambos os homes foron vestindo abrigo de luz e tiña o seu dereito mans nos seus petos. Un taller home con grosos lentes empurrado Carter con unha arma na súa peto. El sorriu.
  
  
  "Anata non onamae y?"
  
  
  Legal mans. El sabía que eles non eran gardas de máis. Emu foi ofrecido un paseo en certo estilo Chicago. El coidadosamente mantidos súas mans lonxe da súa cintura.
  
  
  "Fremont. Pitt Fremont. O que está pasando con vostede?"
  
  
  Os dous homes miradas trocados. O con lentes balance a cabeza e dixo: "Grazas. Nós dormitorios asegúrese de que esta é a persoa ben. Por favor, entrar no coche."
  
  
  Nick engurrou o cello. "O que, se eu non?"
  
  
  O outro home, a curto e muscular, non estaba sorrindo. El cutucou Nick cun escondido pistola. "Iso sería moi lamentable. Imos matalo."
  
  
  A rúa estaba lotado. As persoas estaban empurróns e movemento en torno a eles. Ninguén paga-los a menor atención. Así, moitos profesionais asasinatos foron comprometidos. Eles van tirar o ego e de coche en a Mercedes, e ninguén vai ver nada.
  
  
  A curto home empurrado ego para o lado da estrada. "No coche. Vaia con calma, e ninguén vai prexudicar vostede.
  
  
  Nick deu de ombreiros. "Entón eu vou vir en silencio." El entrou no coche, listo para incorporarse ih a un desprotexidos momento, pero a oportunidade de non vir. O pequeno home seguido, pero non moi axustado. O alto deu a volta e subiu desde o outro lado. Eles axustado para abaixo sobre os seus egos, e armas entrou en ver. Nambu. Estes días, as partes que viu foron nambu.
  
  
  Mercedes tirou fóra da calzada e entrou no tráfico de novo. O condutor estaba vestindo un condutor de libré e un escuro cap. El levou, como se el sabía o que estaba facendo.
  
  
  Nick forzado a si mesmo para relaxarse. O ego oportunidade vai vir. "Cal é a présa? El estaba no seu camiño Eléctrica para o Palacio. Por que é Johnny Chow tan impaciente?"
  
  
  Un home alto, estaba a buscar Nick. No nome Chow, el murmurou, e mirou para o seu compañeiro, que deu de ombreiros.
  
  
  "Shizuki nós!"
  
  
  Nick, cale-se. Entón, eles non eran de Johnny Chow. Quen diaños é un xastre, entón?
  
  
  O home que buscou Ego atopou o colt e tirou Ego fóra do seu cinto. El mostrou o seu ego para o seu compañeiro, que deu Nick un ollar frío. O home agochar o Jumentinho, baixo o seu abrigo.
  
  
  Baixo o ego calma, Nick Carter estaba furioso e ansioso. El non sabía quen eran, de onde eles estaban tomando ego, ou por que. Este foi un inesperado desenvolvemento que non podería ser previsto. Pero cando el non apareceu no Eléctrica Palacio, Johnny Chow volveu a traballar na Tonaka. Eu estaba decepcionado. Polo momento, el era tan impotente como un bebé. Non había nada que podería facer.
  
  
  Nós diriximos por un longo tempo. Eles non tentar ocultar o seu destino, calquera que fose a nós. O condutor nunca falou. Os dous homes estaban vendo Nick atentamente, as súas armas mal ocultar o seu abrigo.
  
  
  Mercedes dirixiu pasado mimmo Torre de Tokio, brevemente virou-se oriente cara a Sakurada, e entón, de súpeto virou-se directamente cara Meiji Mesmo. A choiva tiña parou, e un lixeiro sol brillaba a través da baixa grises nubes. Eles estaban tendo un bo tempo, mesmo na ocupado e barulhento de tráfico. O condutor era un xenio.
  
  
  Eles redondeado Arisugawa Parque, e poucos momentos despois Nick mancha Shibuya Estación á súa esquerda. Frank á fronte estaba a Vila Olímpica, e un pouco para o nordeste-o Estadio Nacional.
  
  
  Ademais o Shinjuku Xardín, eles virou-se bruscamente á esquerda mimmo do Santuario Meiji. Agora, eles estaban entrando suburbios, e a estrada aberta. Rúas estreitas levou en diferentes direccións, e Nick, en ocasións, viu grandes casas afastado da estrada, con ordenadamente aparado sebes e pequenos xardíns rodeado por ameixas e cereixas.
  
  
  Eles virou-se para fóra da estrada principal e virou-se deixou en un negro-cuberto pista. Eles volveron a través de París en outro, máis estreita rúa, que finalmente rematou no alto dun portón de ferro, rodeado por cubertas de liques piares de pedra. Unha placa sobre un dos piares ler: Msumpto. Iso significaba nada para AXEman.
  
  
  Un curto home pisou fóra e preme un botón en un dos piares. Un momento despois, a porta abriuse. Eles estaban dirixíndose ao longo dunha estrada sinuosa pavimentada con cascallos, rodeado por un parque. Nick viu movemento para a súa esquerda e viu un pequeno rabaño de pequenos cervo de cola branca corren a través do agachamento paraugas en forma de árbores. Eles redondeado unha fileira de aínda-florece peón e unha casa entrou en ver. Foi enorme e falamos tranquilamente sobre o diñeiro. Diñeiro vello.
  
  
  A estrada ferida en forma de media lúa antes unha ampla escaleira que leva á terraza. Fontes vai para a dereita e esquerda, e ao lado estaba unha gran piscina, aínda non cubertas no verán.
  
  
  Nick mirou para o home alto. "É Mitsubishi-san esperando por min?"
  
  
  O home apuntou o arma no ego. "Vén para fóra. Non máis falar."
  
  
  En suma, a persoa penso que foi moi divertido.
  
  
  
  El mirou para Nick e sorriu. "Mitsubishi-san? Haha."
  
  
  O bloque central da casa era enorme, construído en torno a traballou de pedra que aínda brillaban con estrías de mica e de cuarzo. Os dous inferiores ás inclinou cara atrás desde o principal bloque, paralelo á terraza da balaustrada, que foi pontilhada con enormes ánfora en forma de urnas.
  
  
  Eles levaron Nick a través arqueado portas e nunha enorme mosaico vestíbulo. Un curto home bateu na porta que abriu directamente. A partir de dentro, un Británico voz alta con vileza das clases superiores, dixo: "Renda".
  
  
  O home alto, empurrou a súa nambu para o pequeno de Nick volta e cutucou el. Nick foi. Agora é moi sinxelo. Philston. Richard Filston! Estaba destinado a ser.
  
  
  Eles deixaron só fóra da porta. O cuarto foi enorme, como unha biblioteca-unha oficina con media-paneis paredes e un teito escuro. Batallóns de libros marcharon ao longo das paredes. Unha única lámpada queimada na esquina máis afastada da sala. Nas sombras, nas sombras, sentou-se un home.
  
  
  O home dixo: "Vostedes dous poden ir agora. Esperar por un día. Quere unha bebida, o Sr Fremont?"
  
  
  Os dous loitadores Xaponeses esquerda. Unha gran porta premendo ameaçadoramente detrás deles. Unha old-fashioned té cesta sentou a carón da materia, cargado con botellas, sifóns, e unha gran botella térmica flask. Nick camiñou ata el. Xogar en ambos os sentidos, el dixo a si mesmo. Creo que de Fremont si mesmo. Ser Pete Fremont.
  
  
  Como chegou a botella de whisky, el dixo, " eu non estou seguro.: "Quen é vostede? E o que diaños quere dicir, xastre, cando eu estaba arrincado rúa como que? Non sabe que eu poida procesar vostede?"
  
  
  O home detrás do mostrador riu con voz rouca. "Sue min, o Sr Fremont? En serio! Se os Americanos teñen un estraño sentido do humor. Ela descubriu sobre el en Washington hai moitos anos. Unha bebida, o Sr Fremont. Odín. Nós imos ser completamente honesto, e como se pode ver, ela sabe que o seu erro. Eu estou indo a ofrecer-lle a oportunidade de facer unha chea de diñeiro, pero para gañar un ego, ten que estar completamente sobrio."
  
  
  Pete Fremont-foi Nick Carter, que estaba morto, e Fremont, que viviu-Pitt Fremont xogou xeo nun vaso alto e, batendo máis de unha botella de whisky, derramou unha morea, e desafiadoramente. El bebeu fóra do seu ego, a continuación, achegouse á materia de coiro seguinte para Vender é. El desabotoado o imundo capa de choiva de xeito que Philston podía ver o traxe esfarrapado - e mantivo a súa antigüidade sombreiro.
  
  
  "Todo ben", el rosmou. "Entón vostede sabe que eu son un alcoólatra. Así? Quen é vostede eo que quere de min?" El está borracho. "Eliminar esa maldita saint arredor dos meus ollos. É un vello truco."
  
  
  O home inclinado a lámpada para un lado. Agora había sombra parcial entre eles.
  
  
  "O meu nome é Richard Filston", dixo o home. "Poida que xa teña oído falar de min?"
  
  
  Fremont asentiu secamente. "Eu teño oído falar de ti."
  
  
  "Si," o home dixo suavemente. "Eu creo que é máis como, uh ... infame."
  
  
  Pete balance a cabeza de novo. "Esa é a súa palabra, non a miña."
  
  
  "Absolutamente fantástico. Pero agora ata o punto, o Sr Fremont. Francamente, como eu dixo. Nós dous sabemos quen somos, e eu non vexo ningunha razón para protexer o outro ou de reposición a outros sentimentos. Vostede está de acordo?"
  
  
  Pitt engurrou o cello. "Eu estou de acordo. Así que deixar a maldición pasamáns e comezar a traballar. Canto diñeiro? E o que teño que facer para gañar ih?"
  
  
  Movendo-se lonxe da luz brillante, el viu un home sentado nunha mesa. O proceso foi envolto en torno a unha luz glovey-salgado tweed inmaculada corte, agora un pouco desgastado. Un Moscova xastre nunca tería repetiu o ego para nós.
  
  
  "Eu estou falando preto de cincuenta mil dólares Americanos", dixo o home. "A metade agora-se de acordo ao meu termos e condicións."
  
  
  "Manter falar", Pitt dixo.
  
  
  A camisa era unha raia azul con un stand-up colo. O empate foi amarre en un pequeno nó. O Royal Marines. O home que vai para Fremont percorreu os arquivos na súa mente: Philston. El xa actuou en Royal Marines. Foi só despois que chegou de Cambridge.
  
  
  O home detrás da mesa, sacou un cigarro desde un elaborado cloisonne caixa. Pitt rexeitou e atopou un arrugaran paquete de Pall Mall tabaco. Fume spiraled ata o teito de caixotões.
  
  
  "As primeiras cousas primeiro", dixo o home. "Vostede recorda un home chamado Pavel Jacobi?"
  
  
  "Si". E non o fixo. Nick Carter fixo. Ás veces, horas e días de traballo sobre as fotos e arquivos de pago. Paul Jacobi. Un holandés comunista. Menores axente. El é coñecido por ter traballado para algúns tempo en Malaisia e Indonesia. Caeu fóra todo o campo de visión. O pasado informou en Xapón.
  
  
  Pitt Fremont esperou para o home para asumir o liderado. Como Jacobi encaixan nesta.
  
  
  Philston abriu o caixón. El estaba alí. o farfalhar de papel. "Hai tres anos, Pavel Jacobi intentaron contratar ti. El lle ofreceu un emprego traballando para nós. Vostede rexeitou. Por que non?"
  
  
  Pete engurrou o cello e bebeu. "Eu non estaba preparado, a continuación,."
  
  
  "Con todo, vostede non informou sobre Jacobi, nunca dixo a ninguén que era un axente ruso. Por que non?"
  
  
  "Non é a miña porra preocupación. Quizais eu non quero xogar con Jacobi, pero iso non significa que eu tiven que dar o meu ego. Todo o que eu quero facer, todo o que quero agora é deixar só con ela para estar borracho." El riu duramente. "Non é tan fácil como se pensa."
  
  
  Silencio. El podía ver Filston rostro agora.
  
  
  Un suave beleza borrada por sesenta anos . Un toque de un queixo, un nariz sen corte, de gran conxunto de ollos, desprovista de cor, en semi-escuridade. A boca era un traidor - soltas, lixeiramente húmida, un murmurio de feminidade. O flácido boca dun excesivamente tolerante bisexuais. Arquivos premendo en AXEman cerebro. Philston era unha muller asasino. Un asasino de persoas, tamén, en moitos aspectos.
  
  
  Philston dixo: "vostede xa viu Jacobi saia ultimamente?"
  
  
  "De ningún xeito."
  
  
  Un toque de un sorriso. "Isto é comprensible. O ego xa non está con nós. Houbo un accidente en Moscova. Moi malo."
  
  
  Pitt Fremont bebeu. Sentímolo. Imos esquecer Jacobi. O que quere que eu faga para cincuenta mil?"
  
  
  Richard Filston establecer o seu propio ritmo. El stubbed fóra do seu cigarro e chegou para outro. "Vostede non quería traballar para nós cando Jacobi rexeitou. Agora vai traballar para min, como vostede di. Podo preguntar-lle por iso que este cambio de puntos de vista? Eu representan a mesma clientes como Jacobi. Como vostede debería saber ."
  
  
  Philston se inclinou cara adiante, e Pitt mirou Uem no ollo. Pálido, embaçado cinzas.
  
  
  Pitt Fremont dixo: "Escoitar, Philston! Eu non me importa o que gaña. A nosa característica especial! E as cousas cambiaron desde entón coñécense como" eu sabía Jacobi. El levou o furón unha morea de whisky con eles. Máis vello do que ela. O seu corrector. Eu teño preto de dous centenares de yen na miña conta agora. Votación para reumatismo é o seu saca-rolhas? "
  
  
  "Hmm," a un certo punto, si. Todo dereito." O papel rustled de novo. "Vostede era un newspaperman en estados Unidos?"
  
  
  Foi unha oportunidade para amosar un pouco de coraxe, e Nick Carter deixar Pete ir para el. El explotou unha desagradable rir. Que deixe as súas mans axitar un pouco e mirou ansiosamente a botella de whisky.
  
  
  "Oh meu Deus, home! Non precisa de ligazóns? Boa. Eu te podo dicir nomes, pero eu dubido que vai escoitar nada bo."
  
  
  Philston non sorriso. "si. Eu entendo o seu." El consultou o xornal. "Vostede xa traballou para a Chicago Tribune. Tamén en Nova York Espello e Louis Post-Envío, entre outros. Tamén traballou para a Associated Press e a Hearst Servizo Internacional. Que foron despedidos a partir de todas estas posicións para o consumo de alcohol. ? "
  
  
  Pitt riu. El tratou de axustar o son con un pouco de tolemia. "Vostede perdeu algúns. O Indianapolis Noticias e varios xornais do país". Lembrouse de Tonaka palabras e continuou: "Hai tamén a dólar de Hong Kong Veces e Singapur Veces. Aquí en Xapón, hai Asahi, Osaka e un pouco máis. Vostede chama o papel Philston, e eu probablemente, foi despedido en nah. "
  
  
  "Hmm. Iso é certo. Pero aínda ten conexións, amigos, e xornal círculos?"
  
  
  Onde estaba o bastardo indo? Aínda non hai paz ao final do túnel.
  
  
  "Eu non diría Stahl ih amigos", Pitt dixo. "Quizais coñecidos. Un alcohólicas non ten amigos. Pero eu sei que algúns caras de quen eu aínda podo pedir un dólar cando a súa desesperada o suficiente."
  
  
  "E aínda pode crear unha historia? Gran historia? Imos dicir que foron presentados coa historia das idades, realmente unha incrible sensación, como eu supoño que vostedes chaman, e foi exclusivo para ti. Só ti! organizar para unha historia para recibir inmediatamente completa de todo o mundo santificación? "
  
  
  Eles comezaron a achegarse a el.
  
  
  Pitt Fremont empurrou de volta o seu sombreiro surrado e mirou para Filston. Pero debe ser auténtica. Totalmente comprobada. Está a ofrecer-me como unha historia?"
  
  
  "Eu podo", Philston dixo. "Eu só pode. E se eu fai, Fremont, que vai ser totalmente confirmado. Non se preocupe con iso!" O alto, risa estridente do establecemento era algún tipo de broma particular. Pitt esperou.
  
  
  Silencio. Philston desprazado no seu xiro cadeira e mirou para o teito. El acariciou un ben-ben coidados man a través da súa gris-prata cabelo. Que foi o punto. O fillo de puta estaba a piques de facer a súa mente.
  
  
  Como esperaba, AXEman reflexionou sobre os caprichos, interrupcións, e accidentes da súa profesión. Por exemplo, o tempo. Son as nenas que agarrou Fremont é real corpo pide e escondeu o ego, son momentos cando os policías e a moza Pide estaban fóra do escenario. É un-en-un-millóns de oportunidade. E agora, o feito de Fremont morte pendía sobre a súa cabeza como unha espada. O minuto Filston ou Johnny Chow sabe a verdade, non foi unha farsa Pitt Fremont no dell. Johnny Chow? El comezou a pensar en unha nova forma. Quizais esta foi a saída para Tonaka...
  
  
  Decisión. Richard Filston abriu outra caixón. El camiñou ao redor da materia. Nas súas mans era un groso paquete de contas verdes. El xogou o diñeiro en Pete colo. Houbo un desprezo no xesto que Philston non ocultar. El quedou ao lado dela, balance un pouco nos seus talóns. Baixo a súa tweed chaqueta, nen estaba vestindo unha fina marrón camisola que non ocultar a súa pequena barriga.
  
  
  "Eu decidiu confiar en ti, Fremont. Eu realmente non teñen unha opción, pero quizais non sería un gran risco. Na miña experiencia, cada home coida de si mesmo en primeiro lugar. Todos somos egoístas. Cincuenta mil dólares para chegar lonxe de Xapón. Isto significa un novo comezo, a miña outra, unha nova vida. Vostede bateu no fondo do pozo - nós dous sabemos que - e que eu poida axudar."
  
  
  Non creo que vai virar cara a abaixo esta oportunidade para saír a través da canle. Ela é unha persoa razoable, unha lóxica persoa, e eu creo que tamén o son. Este é absolutamente a súa última oportunidade. Eu creo que entender que. Podes dicir que eu son xogos de azar. A aposta é que vai facer o traballo de forma eficiente e estar sobrio ata que está feito ."
  
  
  O gran home na materia mantivo os seus ollos pechados. El foi claro notas través dedos e notei ganancia. El balance a cabeza. "Para este tipo de diñeiro, eu pode estar sobrio. Podes crer, Philston. Para este tipo de diñeiro, aínda pode confiar en min."
  
  
  Philston deu algúns pasos adiante. Había algo delicada e refinada sobre Ego andar. AXEman saber se este cara era realmente estraño. Non había proba en súas palabras. Só consellos.
  
  
  "Non é exactamente unha pirueta de confianza," Filston dixo. "Eu estou seguro que entender. En primeiro lugar, se non completar as tarefas para a miña completa satisfacción, non será capaz de pagar os restantes cincuenta mil dólares. . Haberá un intervalo de tempo para estestvenno. Se todo funciona , vai paga-lo de volta ."
  
  
  Pitt Fremont engurrou o cello. "Parece que é o que debe ser capaz de confiar en ti."
  
  
  "En certo xeito, si. Eu tamén podería apuntar algo máis - se me traizoar, ou tentar erro-lo, en calquera forma, vai certamente ser morto. O KGB respecta-me moi. Probablemente xa escoitou falar de ih brazos longos. ?"
  
  
  "Eu sei." Sombrío. "Se eu non completar a tarefa, que vai me matar."
  
  
  Philston mirou para el co seu lavado-out ollos grises. "si. Máis cedo ou máis tarde, eles van te matar."
  
  
  Pitt chegou a botella de whisky. "Bo, bo! Podo ter outro beber iso?"
  
  
  "non. Vostede está na miña servizo de agora. Non beber ata que o traballo está feito."
  
  
  El se inclinou cara atrás na súa cadeira. "En realidade. Eu esquezo. Só me comprou."
  
  
  Philston volveu para a cadeira e sentou-se. "Son xa lamentando o negocio?"
  
  
  "non. O xastre lle dixen para leva-la, eu non me importa o que gaña. Eu non teño un país máis. Non hai ningunha lealdade. Só me! Agora, supoñamos que cortar as negociacións curto, e que me diga o que debo facer."
  
  
  "Eu dixen a ti. Eu quero que poña o artigo en o mundo de prensa. Exclusivo historia. A maior historia de vostede ou calquera outro newspaperman xa tiven."
  
  
  "III Guerra mundial?"
  
  
  Philston non sorriso. El colleu un novo cigarro a partir dun paquete de cloisonne pano. "É posible. Eu non penso así. O seu..."
  
  
  Pitt Fremont esperou, engurrando a examina. O bastardo mal contivo dicindo que. Aínda fregando miña perna no frío. Dubida en facer un compromiso cando o punto de non retorno é acadar.
  
  
  "Hai unha morea de detalles para ser traballados," el dixo. "Hai unha morea de historia de fondo que ten que entender. O seu ..."
  
  
  Fremont levantouse e rosmou na frenética rabia dun home que ansiaba por unha bebida. El bateu o paquete de diñeiro contra a súa palma. "Eu quero que este diñeiro, toma-lo, xastre. Eu vou gañar ih. Pero aínda con ese diñeiro, eu non vou ir por algo cego. Que é iso?"
  
  
  "O Emperador do Xapón está a piques de ser asasinado. O seu traballo é para convencido-los de que os Chineses están a culpa."
  
  
  
  Capítulo 10
  
  
  
  
  Killmaster non era particularmente sorprendido. Pitt Fremont era, e tiña para mostrar a el. Eu tiña para mostrar sorpresa, confusión, e incredulidade. El fixo unha pausa, levantando un cigarro para a súa boca, e permitiu que a súa mandíbula para caer.
  
  
  "Xesús Cristo! Vostede debe estar fóra da súa mente."
  
  
  Richard Filston, agora que tiña, finalmente, dixo el, estaba gustando o susto que tiña causado.
  
  
  "Non en todos. Exactamente o contrario. O noso plan, o plan estivemos a traballar durante meses , é a esencia da lóxica e da sanidade. Os Chineses son os nosos inimigos. Máis cedo ou máis tarde, se non aviso-los, eles van comezar unha guerra con Rusia. O Occidente vai adorar. Eles van sentir-se e poñer as súas mans para arriba e beneficiarse del. Pero iso non vai ocorrer. É por iso que eu estou en Xapón, poñendo-me en gran persoal risco."
  
  
  Fragmentos de Filston do ficheiro brillou a través AXEman mente como unha montaxe. Un homicidio experto!
  
  
  Pitt Fremont acuñou unha expresión de asombro mesturado con remanentes dúbida. "Eu creo que é realmente serio, eu xuro por Deus. E vai matar o ego!"
  
  
  "Non é ningún do seu negocio. Non vai estar presente, e ningunha responsabilidade ou culpa será sobre a súa cabeza."
  
  
  Pitt riu aceda. "Vaia, Philston! El está implicado nesta. Polo momento, a súa implicados. Se eu pego, eu non vou ter a miña cabeza. Que vai corte-lo como un repolo. pero aínda un borracho como ela quere manter a súa cabeza."
  
  
  "Eu lle aseguro," Philston dixo secamente, " que non vai estar implicado. Ou non necesariamente se usar a súa cabeza para manter-lo sobre os seus ombreiros. Despois de todo, eu espero que amosar un pouco de creatividade na cincuenta mil dólares."
  
  
  Nick Carter permitiu Pete Fremont para sentir-se mal humor e pouco convincente, mentres el permitiu que a súa propia mente para moverse libremente e rapidamente. Por primeira vez, el escoitou o tique-taque do reloxo de altura na esquina da sala. O teléfono Filston mesa foi dúas veces tan grande como de costume. El odiaba tanto deles. Tempo e comunicacións modernas estaban traballando inexorablemente contra el. Deixe Philston saber que o real Fremont está morto, e que el, Nick Carter, é só como morto.
  
  
  Eu nunca dubidado. Os dous bandidos fóra da porta eran asasinos. Philston, sen dúbida, tiña unha arma na súa mesa. Unha luz suor estalou sobre a súa testa, e el pescou un pano sucio. Isto pode facilmente saír da man. El tiña para incitar Filston, poñer presión sobre o seu propio plan, e dar o fóra de aquí. Pero non moi rápido. Non amosar moita preocupación.
  
  
  "Vostede entende," Philston dixo silkily, " que non pode volver atrás agora. Vostede sabe moito. Calquera dúbida que facer só significa que eu teño que matalo."
  
  
  "Eu non estou facendo para abaixo, maldita o xastre. Eu estou tentando para afacerse á idea. Deus! Matar o Emperador. Asegúrese de que a culpa por iso é colocado sobre o Chinés. Non é realmente un agachamento xogo, vostede sabe . E pode correr máis tarde. Eu non podo facer iso. A súa teño que estar e suor para fóra. Eu non podo dar unha gran mentira, se eu executa-lo para Baixa Saxonia."
  
  
  "Saxonia? Eu non creo que eu..."
  
  
  "Non importa. Me dar unha oportunidade para descubrir iso. Cando vai este asasinato ocorrer?"
  
  
  "Mañá pola noite. Haberá tumultos e masa sabotaxe. Gran sabotaxe. En Tokio, electricidade vai ser cortado, como en moitas outras grandes cidades. É unha historia de capa, vostede sabe. O Emperador está actualmente no salón de residencia no Palacio."
  
  
  Pete balance a cabeza lentamente. "Eu estou empezando a entender. Traballar cos Chineses - ata un certo punto. Preto de sabotaxe. Pero eles non saben nada sobre o asasinato. Realmente?"
  
  
  "Eu non penso así", Philston dixo. "Non sería un gran golpe se fixeron. Explicou que tanto Moscova e Pequín están en guerra. Este é un acto de guerra. Pura lóxica. Temos a intención de causar o Chinés tantos problemas que eles non vai ser capaz de nos molesta por anos."
  
  
  É case tempo. É hora de aplicar presión. É hora de saír de alí e comezar a Johnny Chow. Philston reacción foi importante. Quizais a vida ou a morte é importante.
  
  
  Aínda non. Non moi aínda.
  
  
  Pitt acendeu outro cigarro. "Eu vou ter para organizar esa cousa," el dixo en matemáticas na mesa. "Vostede entender que? Quero dicir, eu non pode simplemente xoga-me para fóra no frío e berrar que eu son unha sensación. Eles non me escoitar. Como vostede sabe, a miña reputación non é bo. dot - como é que eu vou probar esta historia? Confirmar e documento é? Espero que xa penso sobre iso ."
  
  
  "Meu querido amigo, non Somos afeccionados. O día despois de mañá, tan cedo como sexa posible, vai para o Ginza rama da Chase Manhattan. Vai ter unha clave para o cofre. En nen, vai atopar toda a documentación que vai ter. Plans, ordes, sinaturas, pago de recibos, todo. Eles van confirmar a súa historia. É eses papeis que pode amosar aos seus amigos sobre o telégrafo servizos e en xornais. Eu lle aseguro, son absolutamente impecable. Ninguén pode dubidar da súa historia, despois de ler h ."
  
  
  Philston riu. "É mesmo posible que algúns Chinés que se opoñen Mao pode confiar nel."
  
  
  Pete cambiou na súa cadeira. "É diferente - o Chicoms vai vir para a miña pel. Eles van saber que eu estou mentindo. Eles van tentar matar-me."
  
  
  "Si", Philston acordado. "Eu creo que vai ser o caso. Eu estou medo que eu debería deixar de se preocupar con iso." Pero xa sobrevivir tanto tempo, non importa o que facemos, e agora ten vinte e cinco mil dólares en diñeiro. Eu creo que pode tratar con isto."
  
  
  "Cando e como podo obter a outros vinte e cinco mil se o seu ih cumpre este?"
  
  
  "Oni vai ser transferidos a unha conta en Hong Kong-cando estamos satisfeitos co seu traballo. Estou seguro de que iso vai ser un impulso para ti."
  
  
  O teléfono Filston mesa tocou. AXEman chegou na súa capa de choiva, esquecendo por un momento que Potro non estaba máis alá. El xurou baixo a súa respiración. El non tiña nada. Nada, pero o ego dos músculos e o ego do cerebro.
  
  
  Philston estaba falando para o instrumento. Eu teño iso. Está aquí agora. Eu estaba a piques de chamar de ti."
  
  
  Carter escoitou, mirando para abaixo na súa maltratada, desgastado zapatillas de ballet. Que debo chamar? É posible que ...
  
  
  Philston Stahl voz era dura. El foi engurrando a examina. "Escoita, Johnny, eu estou dando a miña ordes! E neste punto, non está obedecendo a eles por me chamar. Non facelo de novo. Non, eu non tiña idea que era tan importante, xa que era urxente para ti. De calquera xeito, eu son feito con el e vai enviar ego comigo. O lugar de costume. Moi boa. O que? Si, deu o emu ego-como instrucións e, máis importante, paga-la uem."
  
  
  O teléfono tocou con furioso maldición. Philston engurrou o cello.
  
  
  "Que é iso, Jay! Vostede sabe que o seu traballo - que debe ser baixo constante vixilancia ata que esta tarefa está rematada. Eu considero que os responsables. Si, todo está indo segundo a programación e de acordo co plan. Apague o teléfono. Non. Eu non vou estar en contacto ata este caso é máis. Se facer o seu traballo, e eu vou facer dela." Philston colgado con un estrondo.
  
  
  Pitt Fremont acendeu un cigarro e esperou. Johnny? Johnny Chow? El comezou a esperanza. Se tivese traballado, el non tería que usar o seu propio medio-plan completo. El viu Filston con coidado. Se Fremont portada foi soprado, as cousas foron de mal mal.
  
  
  Se em necesario para saír, el podería ter Filston con el.
  
  
  Richard Filston mirou para el. "Fremont?"
  
  
  AXEman suspirou de novo. "Para non?"
  
  
  "Vostede sabe ou xa escoitou falar dun home chamado Johnny Chow?"
  
  
  Pitt balance a cabeza. "Eu xa oín de nen. Eu nunca coñecín. Din que é o principal para o local Chicoms. Eu non sei como verdadeiro este é."
  
  
  Philston camiñou ao redor da materia. Non moi próximo a un home especial. El coçou a cabeza queixo con un gordo indicador.
  
  
  "Escoita con atención, Fremont. A partir de agora, vai estar camiñando sobre unha navalla de punta. Foi Chu no teléfono agora. El quere. A razón pola que el quere é porque el e El decidiu usar algún tempo. como un newspaperman para plantar unha historia."
  
  
  Pitt mirou para el pechada. Comezou gelatinoso.
  
  
  El balance a cabeza. "Por suposto. Pero non a historia? Que Johnny Chow quere outra historia xogado para ela?"
  
  
  "Exactamente. Cho quere que para crear unha historia que acusa Eta para todo o que vai ocorrer. Ela accedeu a este, para estestvenno. Vai ter que tomar Eta de alí e xogar como este".
  
  
  "Eu vexo. É por iso que eles agarrou-me de a rúa - que tiña que falar comigo en primeiro lugar."
  
  
  "Realmente novo. Non hai dificultades reais - podo esconde-lo, dicindo, como eu dixo, que ela foi persoalmente pediu para dar instrucións. Chou, para estestvenno, non vai saber o que as instrucións son. Non debe ser sospeitosos, ou non máis que o habitual . Nós realmente non confían uns nos outros, e cada un de nós temos a nosa propia separado organizacións en torno a nós. Por entregando-lle sobre a uem, o seu ego vai acougar un pouco. Eu pretendía facelo de calquera maneira. Eu non teño moitos homes, e eu non podo obter ih para mirar para ti."
  
  
  Pitt sorriu aceda. "Vostede se sentir como ten que asistir a máis de min?"
  
  
  Philston volveu para a súa mesa. "Non sexa un tolo, Fremont. Está sentado sobre unha das maiores historias de este século, que ten vinte e cinco mil dólares do meu diñeiro, e vostede non fixo o seu traballo aínda. Certamente non esperaba me para deixar correr ao redor aquí para libre? "
  
  
  Philston preme un botón na súa mesa. "Non debe ter os problemas. Todo o que realmente precisa facer é estar sobrio e manter a boca pechada. E xa Cho pensa vostede foi contratado para crear unha historia sobre a Eta, pode comezar a crear o que, como vostede di, simplemente, como de costume. A web diferenza é que a Comida non vai saber o que a historia está escrita ata que sexa demasiado tarde. Calquera estar aquí nun minuto - calquera último preguntas? "
  
  
  "Si. Moi grande. Se eu estou indo a estar baixo a vixilancia constante, como podo estar lonxe de Zhou e os nenos ' ego para publicar esta historia? Tan pronto descobre que o Emperador foi morto, vai me matar. . Esta será a primeira cousa que fai. "
  
  
  Philston acariciou o seu queixo de novo. "Sei que é un reto. Vai ter que depender moito sobre si mesmo, por suposto, pero eu vou axudar en calquera forma que eu poida. Estou enviando un home con vostede. Unha persoa é todo o que podo facer, e todo o que Zhou vai ter de seu foi forzado a insistir en manter en contacto.
  
  
  "Mañá será levado a escena do tumultos no Palacio de motivos. Dmitry vai ir con vostede, ostensivamente para axudar a garda-lo. De feito, no momento máis axeitado para ti, el ha axudar a saír. Vostedes dous van ter que traballar xuntos. Dmitry é unha boa persoa, moi fresco e de propósito, e a uem vai ser capaz de balde que por uns momentos. Despois diso, vai ser no seu propio país."
  
  
  Houbo unha batida na porta. "Veña," Philston dixo.
  
  
  O home que entrou era un cara por un equipo de baloncesto. AXEman estimado Ego altura para ser un bo seis pés de oito polgadas. El era tan fino como unha colonia, e a súa longa cranio foi espello-calvo. Tiña acromegalic características e pequenos ollos escuros, e o traxe colgado nen como un mal axustadas tenda. As mangas de ego chaqueta foron moi curto e expostos sucio puños.
  
  
  "Este é Dmitry," Philston dixo. "El vai manter un ollo en ti e que, co mellor da súa capacidade. Non deixe que o seu ego se deixe enganar polas aparencias, Fremont. El é moi rápido e non estúpido en todo."
  
  
  A altura espantalho mirou fixamente para Nick e balance a cabeza. El e Philston foi á volta da sala e revisado brevemente. Dimitri mantivo bailando a cabeza e dicindo:"Si..."
  
  
  Dimitri veu para a porta, e Stahl esperou. Philston estendeu a man para un matemáticas principais eles pensaban que era Pete Fremont. "Boa sorte. Eu non vou ver vostede de novo. Claro que non, se todo vai segundo o plan. Pero eu vou entrar en contacto con vostede, e se entregar a carga como Yankees dicir, vai ser pagado como prometera. Só ten que manter isto presente. , Fremont. Outro vinte e cinco mil en Hong Kong. Adeus.
  
  
  Era como apertando as mans con unha lata de vermes. "Adeus," Pitt Fremont, dixo. Carter penso sobre iso: "Vexo vostede máis tarde, fillo de puta!"
  
  
  Emu conseguiu cepillo contra Dimitri como eles estaban camiñando para fóra da porta. Baixo a súa esquerda ombreiro foi o ombreiro clip de unha arma pesada.
  
  
  Dous Xaponeses homes armados estaban esperando no vestíbulo. Dimitri rosmou algo para eles, e eles balance a cabeza. Todo o mundo veu para fóra, e xogou este xogo negro Mercedes. O sol rompe a través das nubes, e a herba comezou a brillar con novas vexetación. O vapor de aire cheiraba un pouco de flores de cerdeira.
  
  
  Algún tipo de ópera cómica escena, Nick Carter pensamento, como el subiu no asento traseiro con xigante.
  
  
  Un centenar de millóns de persoas en un área de menores de California. Moi moi pintoresca. Papel paraugas e motocicletas. Lúa observadores e asasinos. Insecto oíntes e manifestantes. Geisha e go-go nenas. Foi todo unha bomba que só sizzled en un curto período de fusible, e el estaba sentado sobre ela.
  
  
  Un home alto home Xaponés e un condutor andaba na fronte. Un pequeno home Xaponés estaba sentado na parte de atrás de un salto asento, mirando para Nick. Dimitri asistir Nick do seu canto. Mercedes virou á esquerda e indo de volta para o centro de Tokio. Nick se inclinou cara atrás contra as almofadas e intentou resolver as cousas.
  
  
  El pensou Tonaka de novo, e foi desagradable. Por suposto, aínda pode ser unha oportunidade de que el podería facer algo. O ego foi aprobada a Johnny Chow, aínda que era un pouco tarde. Isto foi o que Chau quería - agora Nick sabía por que-e debe ser posible para salvar a rapaza de máis de tortura. Nick engurrou o cello no chan do coche. El vai pagar esta débeda, cando o tempo vén.
  
  
  El ten un gran avance. El foi o beneficiario da desconfianza entre o Chicoms e Filston. Eles non foron fáciles aliados, e a súa conexión foi fallo, e que podería ser usado no futuro.
  
  
  Ambos pensaban que estaban lidando con Pete Fremont, grazas a Tonaka do intestino e o cerebro. Ninguén realmente non podería soportar a tortura por moito tempo, mesmo se ih foi usado por un experto, pero Tonaka berrou e deu-lles información falsa.
  
  
  Entón un pensamento ocorreu Killmaster, e el maldixo a súa estupidez. El estaba preocupado que Johnny Chow sabía Fremont pola visión. El non facelo. El non podía - se non Tonaka nunca tería dado a uem ese nome. Así ego cubrir con Chow non romper. El podería xogar como puido, así como Philston tiña apuntado, todo o tempo a buscar unha forma de salvar a rapaza.
  
  
  Ela quería dicir iso como visco cando ela chamou o seu nome. El era a súa única esperanza, e ela sabía. Agora ela sería de esperanza. Sangrado e saloucando en algún buraco e esperando por el para vir e puxe-a para fóra.
  
  
  Ego intestino doer un pouco. El foi impotente. Non hai armas. Eu asistir-lo a cada minuto. Tonaka agarrou-se para o fráxil xuncos. Killmaster nunca me sentín inferior a iso.
  
  
  Mercedes contorno Central Mercado por Xunto e dirixiu para a calzada levando a Tsukishimi e os estaleiros. O débil sol desapareceu detrás dunha acobreado néboa que pairava sobre o porto. O aire infiltrando no coche deu un bronce industrial mal cheiro. Unha ducia de buques de carga foron ancorado na baía. Eles pasaron unha doca seca, onde o esqueleto dun supertanker se aproximaba. Nick colleu un flash do nome - Naess Maru.
  
  
  Mercedes pasou un mimmo de lugares onde camións foron depósito de lixo na auga. Tokio sempre construídas novas terras.
  
  
  Eles virou-se para outra calzada que levou directamente á beira da auga. Aquí, un pouco máis aló, era un vello podrecendo almacén. Un fío de viaxes, Nick pensamento. Onde é que eles obter Tonaka voz de? A elección da sede era intelixente. Franco, no medio de toda a produción de ruído que ninguén está prestando atención. Eles van ter unha boa razón para ir e vir.
  
  
  O coche entrou a través dun gasto porta que estaba aberta. O condutor continuou a cruz de o curro, que estaba cuberto con rusty barrís de petróleo. El tirou as Mercedes ata a carón do peirao de carga.
  
  
  Dimitri abriu a porta lateral e subiu a fóra. A curto Xaponés mostrou Nick súa Nambu. "Tamén está quedando fóra."
  
  
  Nick saíu. Mercedes virou-se e levou para fóra da porta. Un dos Dimitri mans estaba baixo o seu abrigo. El balance a cabeza cara a unha pequena escaleira de madeira no extremo do porto de bar. "Nós imos ir alí. Vostede é o primeiro. Non tente executar." Ego galego era malo, con Eslavas mala manipulación dos vogais.
  
  
  Ata agora, a súa fuga foi lonxe de ser completa. Agora tiña unha intención, e só un. Obter para a nena e salvala do coitelo. De algunha maneira. De calquera maneira. Pola astucia ou a forza.
  
  
  Subiron as escaleiras, Dimitri inclinado cara atrás un pouco e sostendo a súa man na súa chaqueta.
  
  
  Á esquerda, unha porta levou a unha pequena, pobre de oficina, agora abandonado. Un home estaba esperando en ih oficina. El mirou para Nick.
  
  
  "Vostede Pitt Fremont?"
  
  
  "si. Onde está Tonaka?"
  
  
  O home non respondeu a uem. El pisou en torno a Nick, tirou unha pistola Walther do seu cinto, e tiro Dimitri na cabeza. Foi un bo profesional headshot.
  
  
  O xigante foi lentamente en colapso como un rañaceos a ser demolida. El parecía ter desintegrado en anacos. A continuación, el foi sobre o roto chan da oficina, o sangue escorrendo pola ego do roto cabeza e no crack.
  
  
  O asasino foi feita por Walter Irina. "Pode deixar de mentir agora," el dixo. "Eu sei quen é vostede. Está Nick Carter. Vostede está en AH. A Súa Johnny Chow."
  
  
  El era alto para un Xaponés, tamén de pel clara, e Nick difícil de adiviñar Chinés sangue. Cho estaba vestido como un hippie - axustado chinos, un psicodélico camisa que sempre colgado do lado de fóra, unha cadea de amor contas ao redor do seu pescozo.
  
  
  Johnny Chow non estaba a xogar. Ou bluffwad. El sabía. Nick dixo: Bo.
  
  
  . Onde é Tonaka agora? "
  
  
  A Walther se moveu. "A porta está aberta detrás de ti. Moverse moi lentamente."
  
  
  Eles camiñaban cara a abaixo unha chea de corredor iluminado por abrir claraboias. Axente MACHADO, marcadas automaticamente ih como unha posible saída.
  
  
  Johnny Chow usou o bronce tratar de empurrar abrir a porta simple. O cuarto foi sorprendentemente ben decorados. A rapaza estaba sentado con ela esguia, pernas cruzadas. Ela estaba usando unha barra vermella case a súa cadeira, e o seu cabelo escuro foi levado de volta na parte superior da súa cabeza. Ela estaba moi feita, e os seus dentes brancos brillaron detrás do escarlata como ela sorriu para Nick.
  
  
  "Ola, Carter-san. Eu penso que nunca ía chegar aquí." Eu perdín vostede."
  
  
  Nick Carter mirou para Nah desapaixonadamente. El non sorriso. Finalmente, el dixo, "Ola, Tonaka."
  
  
  Houbo momentos, el dixo a si mesmo, cando non era moi intelixente.
  
  
  
  Capítulo 11
  
  
  
  
  Johnny Chow pechou a porta e inclinouse contra ela, e Walter aínda estaba cubrindo Nick.
  
  
  Tonaka asistir Nick Chow é mimmo. "Ruso?"
  
  
  "Na oficina. O seu ego matou. Ningún banco."
  
  
  Tonaka engurrou o cello. "Vostede deixar o corpo alí?"
  
  
  Un encoller de ombreiros. "Actualmente. O seu..."
  
  
  "Vostede é un idiota. Tomar algunhas persoas e inmediatamente eliminar o ego. Poñer o ego, xunto co resto abaixo antes de escurecer. Esperar-poñer os puños na Carter e me dar a arma."
  
  
  Tonaka estender as súas pernas e levantouse. A súa calcinha brillou. Red este tempo. En Washington, baixo o Girl Scout uniformes, eles foron rosa. Moito cambiou desde Washington.
  
  
  Ela saíu ao redor de Nick, manter a súa distancia, e colleu a arma de Johnny Chow. "Pon as mans detrás de ti, Nick."
  
  
  Nick obedeceu, flexionando os músculos do seu pulso, ampliando as veas e arterias do mellor que podía. Vostede non sabía. Unha décima de un centímetro pode ser útil.
  
  
  O puños conxelar no lugar. Cho empurrou el. "Alí, na cadeira na esquina."
  
  
  Nick camiñou ata unha cadeira e sentou-se coas mans esposado detrás da súa de volta. El mantivo a súa cabeza para abaixo, ollos pechados. Tonaka estaba eufórico, a súa cabeza xirando co triunfo. El sabía que os sinais. Ela estaba indo a falar. El estaba listo para escoitar. Non había nada que puidese facer. Alí foi azedo vinagre na súa boca.
  
  
  Johnny Chow saíu e pechou a porta. Tonaka pechado o ego. Ela volveu para o sofá, e sentou-se coas pernas cruzadas de novo. Ela tirou a Walther no seu colo, mirando para el con ollos escuros.
  
  
  Ela sorriu triunfante en em. "Por que non admitín-lo, Nick? Está completamente sorprendido. Impresionado. Non soña con iso."
  
  
  El estaba comprobando os puños. Era só un pouco de xogo. Non o suficiente para axuda-los agora. Pero eles non se encaixan en torno Ego é grande, ósea pulsos.
  
  
  "Está seguro", el admitiu. "Vostede me enganou, Tonaka. Enganou-me ben. Que penso realmente veu a min logo o seu pai estaba morto, pero nunca veu de volta para min. El pensou moito sobre Kunizo e non o suficiente sobre ti. A súa estúpida, ás veces ."
  
  
  "si. Vostede era moi estúpido. Ou quizais non. Como podería ter difícil de adiviñar? Para min, todo encaixa - todo se encaixan tan ben. Mesmo o meu pai me enviou despois de ti. Foi un marabilloso golpe de sorte para min. a nós."
  
  
  "O seu pai era bastante un cara intelixente. Estou sorprendido que non entendo."
  
  
  O seu sorriso desapareceu. "Eu non estou feliz sobre o que pasou co meu pai. Pero ese é o camiño que debería ser. El estaba causando moita dificultade. Temos organizado a homes de Eta moi ben o Sangue Buda Sociedade mantén nu no check - pero as mulleres de Eta son diferentes. Eles estaban quedando fóra de control. Mesmo dela, finxindo ser o ih líder, non pode tratar con isto. O meu pai comezou evitando min e traballar directamente con algunhas das outras mulleres. Ego tiña que ser morto, el, eu sinto moito sobre iso."
  
  
  Nick estudou a súa estreita con ollos. "Podo fume dela un cigarro agora?"
  
  
  "non. Eu non estou indo para conseguir que preto de ti." O seu sorriso reapareceu. "Esta é outra cousa que eu lamento, que eu nunca vou ser capaz de manter a miña promesa. Eu creo que sería unha boa cousa."
  
  
  El balance a cabeza. "Podería ser este". Ata agora, non había ningún indicio de que sexa ela ou Chow sabía nada sobre Filston do complot para asasinar o Emperador. El realizou un trunfo nas súas mans; ás veces, el non tiña idea de como xogar nah ou se quere xogar nah en todo.
  
  
  Tonaka cruzou as pernas de novo. Jungsum levantado, expoñendo a curva da súa nádegas.
  
  
  "Antes de Johnny Chow volta, é mellor eu sinalando lo, Nick. Non mal egos. Eu creo que está un pouco tolo. E el é un sadist. Vostede obter o paquete?"
  
  
  El mirou para nah. "Eu entendo. Dela, pensou que era o seu." El mirou para a súa completa seos. "Obviamente, que non é o caso."
  
  
  Ela non mirar para el. El sentiu o malestar na súa. "non. Era... é nojento. Pero ela non podía deixar-lo. Johnny só pode control-la a un certo punto. El fai iso ... esta paixón pola brutalidade. Ás veces eu teño que deixalo só facer o que el quere. Despois diso, el é dócil e fácil de manexar por un tempo. Este-a carne que el foi enviado desde a rapaza Eta que deberían matar ."
  
  
  "Para este lugar é un asasinato escena?"
  
  
  "si. E tortura. Eu non me gusta, pero é necesario."
  
  
  "É moi cómodo. Preto do porto
  
  
  O seu sorriso era canso da súa maquillaxe. A Walther colgado na súa man. Ela colleu de novo, seguro-o en ambas as mans. "si. Pero estamos en guerra, e en guerra podemos facer cousas terribles. Pero o suficiente de que. Necesitamos falar de ti, Nick Carter. Eu quero chegar con seguridade a Pequín. É por iso que eu estou avisando sobre Johnny."
  
  
  O ego ton era sarcástico. "Pequín, eh? Dela, foi hai un par de veces. Incógnito, por suposto. Eu non me gusta deste lugar. Aburrido. Moi aburrido."
  
  
  "Eu dubido que vai ser aburrido neste momento. Eles están preparando unha verdadeira festa para ti. E para min. Se non acerta, Nick, a súa Hi-Wai."
  
  
  El comprobar o puños de novo. Se se lle dada a oportunidade, o emu vai ter que romper o seu brazo.
  
  
  Hi-Wai Tio Pu. Chinés intelixencia.
  
  
  "Iso só ocorreu-me, "el dixo." Cal é a clasificación e nome, Tonaka?" Ela dixo a uem.
  
  
  Ela é ela é libre ego. "O seu coronel. O meu nome é Mei Foi en Chinés. Esta é unha das razóns que eu tiña a distancia-me do meu pai tanto - el aínda tiña unha morea de contactos, e máis cedo ou máis tarde ía descubrir sobre iso. Entón, eu tiña a pretensión de odio ego para deixar o seu pobo, este, cando el era novo. El foi Eta. Só como ela. Pero el deixou, el se esqueceu o seu pobo e serviu imperialista establecemento. Ata que el era vello e enfermo. A continuación, el intentou facer as paces! "
  
  
  Nick non resistir a un sorriso. "Mentres estaba quedando con Eta? Fiel ao seu pobo - así pode infiltrar-los e traizoalo los. Uso de h. Destruír h."
  
  
  Ela non responder á provocación. "Vostede non entende, por suposto. O meu pobo non vai ser calquera cousa, ata que subir e tomar máis de Xapón. Ih está levando a ela nesa dirección."
  
  
  Resumindo o ih para o masacre. Se Filston chega a matar o Emperador e pin a culpa sobre o Chinés, o Burakumins vai ser o máis próximo chivo expiatorio. O angry Xaponés pode non ser capaz de chegar a Beijing - eles pode e vai matar a todos os Eta home, muller e neno que pode atopar. Cortar as súas cabezas, intestino eles, colgar-los, tirar a eles. Se isto acontecer, o Sanyo área vai realmente facer unha cripta.
  
  
  Por un tempo, o MACHADO axente loitou coa súa conciencia e xuízo. Se lles dixo sobre Filston trama, que pode crer nel o suficiente para chamar a atención extra para que en matemáticas. Ou eles non pode crer o emu en todo. Eles pode romper todo de algunha maneira. E Philston, se se sospeita que o ego era sospeitoso, sería simplemente cancelar os seus plans e esperar para a próxima reunión. Nick mantivo a súa boca pechada e mirou para abaixo, observando o vermello minúsculo de tacón alto zapatillas de ballet reviravolta sobre Tonaka perna. Sergei brillaba no seu espida marrón coxa.
  
  
  Houbo unha batida na porta. Tonaka confesou Johnny Chow. "O ruso vai ser tomado coidado de. Como é a nosa outro cara?" O gran Nick Carter! Mestre de asasinatos! O home que fai todo o pobre espías arrepío cando escoitan o seu nome."
  
  
  Cho camiñou para a materia e quedou mirando na Nick Carter. Ego é escuro cabelo era groso e emaranhado, caendo baixo ao redor do seu pescozo. Ego espesas cellas formado un negro de corte por riba do seu nariz. Ego dentes eran grandes e branca de neve, con un oco no medio. El cuspiu na AXEman e bateu o seu ego duro na cara.
  
  
  "Como se sente, barato asasino? Como lle gusta ser aceptado?"
  
  
  Nick chiscou na seguinte golpe. El podería sabor a sangue ao redor do seu beizo cortado. El viu Tonaka trasfega súa cabeza na zona. Ela estaba correcta. Chow foi un asasino maníaco consumidos con odio, e este non é o momento para incitar ego. Nick estaba en silencio.
  
  
  Cho acerto-lo novo, a continuación, de novo e de novo. "Cal é o problema, big guy? Nada que dicir?"
  
  
  Tonaka dixo: "Que vai ser o suficiente, Johnny."
  
  
  El balance a Nah, rosmando. "Quen dixo que sería o suficiente!"
  
  
  "Eu digo a el. E eu mando dela aquí. Beijing quere-lle para ser vivo e en boa forma. Un cadáver ou un aleijado non vai facer moito bo."
  
  
  Nick asistir con interese. Unha pelexa na familia. Tonaka virou a walther un pouco para que cubriu Johnny Chow así como Nick. Houbo un momento de silencio.
  
  
  Cho deixar un final rosmar. "Eu digo foda-se en Pequín, tamén. Vostede sabe como moitos dos nosos compañeiros ao redor da piscina exterior foron mortos por esta bastardo?"
  
  
  "El vai pagar por iso. Ao longo do tempo. Pero, primeiro, Beijing quere que o ego para ser interrogado - e creo que vai ser agradable para el! Así que veña, Johnny. Calmar. Iso debe ser feito correctamente. Temos ordes, e eles deben ser obedecido ."
  
  
  Boa. Bo! Pero eu sei o que eu faría para que fedorento bastardo se eu tivese o meu camiño. La uem tería cortado a súa ovos e forzou o seu ego para comer..."
  
  
  Ego descontento diminuíu. El camiñou ata o sofá e largado mal humor, o seu ego cheo de vermello boca facendo beicinho como un neno.
  
  
  Nick sentiu un frío executar para abaixo Ego columna vertebral. Tonaka estaba seguro. Johnny Chow era un sádico e homicida maníaco. Emu se preguntas o que o Chinés ego máquina tiña soportou ata agora. Persoas como Chu podería ser un fardo, e os Chineses non eran estúpidos en todo. Pero houbo outro lado a el - Chau sería absolutamente fiable e asasino implacable. Este feito probablemente anulou o ego pecados.
  
  
  Johnny Chow endireitou-se. El sorriu, amosando os dentes.
  
  
  "Polo menos podemos obter ese fillo de puta para asistir a nós traballar con unha rapaza. O home só me trouxo en. El non vai machucar a uem, e mesmo podería convencer o ego de algo-por exemplo, quizais sexa máis con el."
  
  
  El virou-se para mirar para Tonaka. "E é inútil tentar deixar de me! Eu fago a maior parte do traballo nesta pésimo funcionamento, e eu estou indo para apreciar-lo."
  
  
  Nick, que estaba asistir Tonaka de preto, viu a súa renuncia. Ela balance a cabeza lentamente. Boa. Johnny. Se quere. Pero ser moi coidadoso - el é complicado e esvaradío como unha anguías."
  
  
  "Ha!" Cho achegouse a Nick e bateu o seu ego na cara de novo. "Eu espero que realmente trata-lo para fóra. Iso é todo o que eu teño - unha escusa para matar o meu ego. Unha boa razón - entón eu podo dicir Pequín para lanzar un aire dragón".
  
  
  El tirou Nick para os seus pés e empurrou cara á porta. "Vaia por diante, o Sr Killmaster. Unha festa espera por ti. Eu estou indo a amosar-lle o que ocorre coas persoas que están de acordo con nós."
  
  
  El colleu a walther de Tonaka. Ela silenciosamente desistiu e non mirar Nick no ollo. Tiña un sentimento malo sobre iso. Unha rapaza? Só chegou? El lembrou as ordes que dera as nenas na gueixa casa. Matu, Sato e Como. Deus! Se algo foi mal, que era a súa culpa. O ego de viño...
  
  
  Johnny Chow empurrado Ego abaixo un longo corredor, a continuación, unha torsión escaleira que apodrecer e rangia, e en un porco soto onde ratos corrían lonxe ih visión. Tonaka seguiu-os, e Nick sentiu a resistencia no seu paso. Ei, ti realmente non me gusta de problemas, pensou amargamente. Con todo, el fai iso porque é leal á súa profana comunista causa. El nunca vai entender ih. Todo o que podía facer era loitar contra eles.
  
  
  Eles foron para abaixo outro corredor, estreita e fedendo de feces humanas. Foi forrado con paredes, cada un con un pequeno untado conxunto de ventá de alta nel. El sentiu, en vez de oín, o movemento fóra da porta. Foi ih prisión, ih lugar de execución. De algún lugar fóra, penetrando ata estas escuras profundidades, veu a profunda muxido de un puxão no porto. Entón, axustado para o salgado liberdade do vestido - e así por diante.
  
  
  De súpeto, el sabía con absoluta claridade que el estaba a piques de ver.
  
  
  O corredor rematou na outra porta. Ego foi gardado por un groseiramente vestida de home Xaponés en zapatos de goma. Tiña un vello de Chicago Tommy arma pendurada sobre o seu ombreiro. AXEman, non importa o quão preocupado, el foi, aínda notado os ollos redondos e pesado barba por facer. - Ainu. O peludo persoas de Hokkaido son aborixes, non Xaponés en todo. Chicoms lanzar unha ampla rede en Xapón.
  
  
  O home saíu de lado con un arco. Johnny Chow abriu a porta e empurrou Nick no brillante brillo de unha única 350-watt lámpada. No solpor, ego ollos se rebelaron, e el chiscou para un momento. Pouco a pouco, el fixo o rostro dunha muller envolto en un brillo de Buda en aceiro inoxidable. O Buda non tiña cabeza, e o ego de truncado pescozo, deitado e brando, cos ollos pechados, o sangue que flúe ao redor do nariz e da rta, mostrou o pálido rostro dunha muller.
  
  
  Como!
  
  
  
  Capítulo 12
  
  
  
  
  Johnny Chow empurrado Nick de lado, entón pechou e tranco a porta. El camiñou ata o radiante Buda. Nick fan a súa rabia o único xeito que podería - el tirou os puños, ata que sentiu que a súa pel palpebrar de ollos.
  
  
  Tonaka murmurou. "Eu sinto moito, Nick. Non pode ser axudado. Eu esquezo algo importante, e eu tiña que ir de volta para o meu apartamento. Como eu estaba alí. Eu non sei por que. Johnny Chow estaba comigo, e ela o viu. Debemos ter levado de volta, a continuación - non había nada que eu puidese facer."
  
  
  El foi un salvaxe. "Así que tiven que leva-la fóra. Vostede ten que a tortura ela?"
  
  
  Ela mordeu o beizo e balance a cabeza no Johnny Chow. ""El non sabe. Eu dixen a vostede que é como o recibe o seu pracer. Ela intentou realmente, Nick, ela intentou realmente. Ela pode ser morto de xeito rápido e sen dor."
  
  
  "Vostede é un anxo da misericordia."
  
  
  Chow, dixo, " Como é que para ti, gran Killmaster? Ela non ollar tan bo, agora, non é? Non tan bo como cando fodido ela, esta mañá, eu vou manter o diñeiro."
  
  
  Que, por suposto, sería parte de este home é perversión. Eles preguntaron se íntimo preguntas baixo tortura. Nick podería imaxinar o sorriso e a tolemia ...
  
  
  El aínda non sabía o risco. todas as ameazas no mundo non podería impedir-lo de dicir que. El non estaba no ego natureza non quere dicir así. El debería dicir iso.
  
  
  El dixo con calma e fría, o ego na súa voz pingas con xeo. "Vostede patético, vil, pervertido fillo de puta, Cho. Matar vostede é un dos maiores praceres da miña vida."
  
  
  Tonaka murmurou suavemente. "Non! Non..."
  
  
  Se Johnny Chow oído estas palabras, el era demasiado absorto para pagar ningunha atención a eles. O ego pracer era evidente. El foi un man a través do seu pelo negro groso e inclinou a cabeza para atrás. O seu rostro estaba sen derramamento de sangue, como o branco, como se ela fora feita por unha gueixa. O seu pálido lingua picado sobre a sanguenta rta. Cho comezou a bater ela, dirixindo-se nun acceso de rabia.
  
  
  "Ela está finxindo, que pouco cadela. Ela non está morto, aínda."
  
  
  Nick quería que os seus mortos con todo o seu corazón. Iso era todo o que podía facer. El viu o lento goteo de sangue, agora lento, en o pino a través construído en torno a Buda base.
  
  
  ;. O coche foi chamado apropiadamente-Sanguenta Buda.
  
  
  É o ego é culpa. El foi para Tonaka apartamento para esperar. El quería que ela deixar a geisha casa, que el pensaba que era inseguro, e el quería estar fóra do camiño e manter un teléfono próximas no caso de que o emu precisaba dela. Adecuar leva-lo! El torceu o algemas en rabia. Dor tiro a través do meu ego, pulsos, e antebrazos. El enviou como pagos en liña recta na trampa. Non era ego culpa, en calquera sentido realista, pero a carga foi sobre el para apilar o dólar como unha rocha.
  
  
  Johnny Chow parou de bater o inconsciente rapaza. El engurrou o cello. "Quizais ela xa está morta", dixo hesitante. "Ningún de nós en torno a estes pequenos prostitutas teñen o poder."
  
  
  Naquel momento, eu abrín os meus ollos. Ela estaba morrendo. Ela foi ata a última pinga de sangue. Aínda así, ela mirou para outro lado da sala e viu Nick. Dalgún xeito, quizais, é con claridade que trata, como eles din, ven pouco antes da morte, tornouse coñecido para o ego. Ela tentou sorrir con un patético enorme. O seu murmurio, a pantasma dunha voz, fíxose eco a través da sala.
  
  
  "Eu sinto moito, Nick... só..."
  
  
  Nick Carter non ollar para Zhou. Agora que estaba sa de novo, el non quería que o home para ler o que estaba nos seus ollos. Este home era un monstro. Tonaka estaba seguro. Se xa tivo a oportunidade de atacar de volta, el tivo que actuar friamente. Moi legal. Nese medio tempo, el tivo que poñer-se con el.
  
  
  Johnny Gow empurrado como se a si mesmo con un salvaxe movemento que rompeu o pescozo. O son crepitante foi claramente audible na sala. Nick viu Tonaka vacilou. Ela estaba a perder o seu temperamento? Hai unha posible ángulo.
  
  
  Cho mirou para os mortos rapaza. A súa voz era melancólica, como o dun neno que ten roto o seu xoguete favorito. "Ela morreu moi pronto. Por que? Ela non tiña o dereito de facelo." El riu como un rato está no medio da noite.
  
  
  "Hai tamén ti, Gran AXEman. Eu aposto que vai durar un longo tempo no Buda."
  
  
  "Non", Tonaka dixo. "Definitivamente non, Johnny. Vai, vai saír de aquí. Temos unha chea de traballo a facer."
  
  
  Por un momento, el mirou insolente ao Nah con ollos tan plana e mortal como unha cobra. El empurrou o seu longo cabelo fóra dos seus ollos. El fixo un lazo ao redor de contas e colgou na fronte del. El mirou para o Walther na súa man.
  
  
  "Eu teño unha arma", dixo. "Que me fai o xefe. Xefe! Eu podo facer o que quero."
  
  
  Tonaka riu. Foi unha boa intento, pero Nick podía escoitar a tensión desenrolar como un resorte.
  
  
  "Johnny, Johnny! Que é iso? Vostede está actuando como un tolo, e eu sei que non está. Quere-nos a todos mortos?" Vostede sabe o que pasa se non seguir as ordes. Veña, Johnny. Ser un bo rapaz e escoitar Mama-san. "
  
  
  Ela estimulados a el como un bebé. Nick escoitou. Ego era a vida no bordo.
  
  
  Tonaka camiñou ata Johnny Chow. Ela pon unha man no Emu ombreiro e inclínase en preto ego oído. Ela murmurou. AXEman podería imaxinar que ela estaba falando. Ela subornado o ego co seu corpo. El preguntou cantas veces ela tiña feito isto.
  
  
  Johnny Chow sorriu. El enxugar os ensanguentados mans sobre a súa chinos. "Vai ti? Vostede realmente promesa?"
  
  
  Ela foi a súa man suavemente sobre Ego no peito. "Así que eliminar o ego dispositivo. Todo ben?"
  
  
  El sorriu, mostrando as lagoas nos seus dentes brancos. Boa. Imos facelo. Voz-tomar a arma e cubrir para min."
  
  
  Tonaka levou a Walther e se afastou. Baixo a súa maquillaxe pesada, o seu rostro era como expressionless como Non é a máscara. Ela apuntou o arma para Nick.
  
  
  Nick non podía resistir. "Que pagar un prezo moi elevado", el dixo. "A durmir con tal unha abominación."
  
  
  Johnny Chow un zócolo o seu ego na cara. Nick cambaleando e caeu sobre unha tribo despois do outro. Chow chutou o seu ego alta, e por un momento, a escuridade xiraban en torno Axente Machado. El balance sobre os xeonllos, de perder o seu equilibrio por mor da esposas nas súas costas, e sacudiu a cabeza para borrar-lo. Luces brillou no ego do cerebro como o magnesio flare.
  
  
  "Non para sempre, nunca máis!", retrucou Tonaka. "Vostede me quere para manter a miña promesa, Johnny?"
  
  
  "Bo! Non está mal." Cho agarrou Nick polo colo e tirou-o para a súa pés.
  
  
  Eles tomaron Ego de volta no piso de arriba para unha pequena sala baleira a carón da oficina. Tiña unha porta de metal con un pesado reixa de ferro no exterior. Non había nada no cuarto, pero sucio roupa de cama preto dun tubo que foi en liña recta do chan ao teito. Por riba os xemidos, preto da cheminea, foi un untado fiestra, sen vidro, e moi pequeno para un anano para desprazar a través.
  
  
  Johnny Chow empurrado Nick máis para a cama. "Hotel de primeira clase, un gran cara. Ir ao redor para o outro lado e cubrir ego, Tonaka, mentres eu cambiar os puños sobre ela."
  
  
  A rapaza obedeceu. "Vai estar aquí, Carter, ata negocios remata mañá á noite. Entón imos leva-lo para fóra para o mar, e poñelas sobre a mesa un Chinés buque de carga. Vai ser en Pequín, en tres días. Eles van ser moi feliz. ver ti - eles están preparando unha recepción agora."
  
  
  Cho tirou a chave do peto e soltaron os puños. Killmaster quería probalo. Pero Tonaka foi de dez metros de distancia, contra a parede oposta, e Walter estaba deitado no seu estómago. Non é ningún uso agarrando Chow e usando ego como un escudo. Ela vai matar ih tanto. Entón, el rexeitou
  
  
  matar-se, e viu como Chow estalou unha das algemas sobre un tubo vertical.
  
  
  "Que debe deter mesmo un gran mestre asasino," Chu riu. "A menos que ten unha maxia definido no seu peto - e eu non creo que fai." El deu unha tapa Nick duro en todo o rostro. "Sente-se, bastardo, e estar tranquilo. Ten preparado a agulla, Tonaka?"
  
  
  Nick esvarou para unha posición sentada, o seu pulso dereito estendido e conectada ao tubo. Tonaka entregou Johnny Chow un brillante hypodermic agulla. Cunha man, el empurrou Nick para abaixo e preso o emu agulla no pescozo, só por encima do colo. El intentou machucá-la, e fixo. O feltro de agulla como un puñal como Chow bateu o émbolo.
  
  
  Tonaka dixo: "Só algo para chegar a durmir por un tempo. Manter a calma. El non vai te machucar."
  
  
  Johnny Chow tirou a agulla. "Gustaríame prexudicalo a eles. Se era dela, eu tería feito isto no meu propio..."
  
  
  "Non", dixo a rapaza pechada. "Isto é todo o que cómpre facer agora. El vai estar. Veña, Johnny."
  
  
  Vendo que Zhou aínda estaba dubidando, mirando para Nick, engadiu nun ton suave. "Por favor. Johnny. Vostede sabe o que eu prometín - non haberá tempo se non ten présa."
  
  
  Eu dei Nick un adeus patada nas costelas. "Sayonara, un gran cara. Eu vou pensar que mentres eu transar con ela. É a cousa máis próxima que vai ter para facer de novo."
  
  
  A porta de metal pechado. El escoitou o pesado bar caer no lugar. Estaba só, con unha droga traballar no seu ego veas que estaba indo para derrubar-lo fóra en calquera momento - por canto tempo el non tiña idea.
  
  
  Nick esforzouse para os seus pés. El xa era un pouco atordoado e tonto, pero que pode ser por mor da malleira. El mirou para a fiestra de alta por riba del, e recuou. É baleiro. Nada en calquera lugar. Nada en todo. Tubo, esposas, sucio cama mat.
  
  
  Coa súa libre man esquerda, el alcanzou o rasgado peto da súa pagar-un minuto gibão. A Uem se deixou con xogos e tabaco. E un paquete de diñeiro. Johnny Chow buscou-lo rapidamente, case por accidente, e el sentiu o diñeiro, tocou, e entón, ao parecer, esqueceu. El non mencionar a Tonaka. Nick lembrar que fora intelixente. O Chow debe ter os seus propios plans para ese diñeiro.
  
  
  Cal é o negocio? Vinte e cinco mil dólares non facer o emu calquera bo agora. Vostede non pode comprar unha clave para o algemas.
  
  
  Agora, el podía sentir a droga traballar sobre el. El estaba bailando, e o seu obxectivo era como un globo tentando sacar en voo libre. El loitou el, tentando respirar profundamente, suor derramar nos seus ollos.
  
  
  El mantivo-se nos seus pés por pura vontade. El estaba de pé tan lonxe do tubo como sexa posible, co seu brazo dereito estendido. El se inclinou para o lado, usando os seus dous centos de libras, o seu polgar un composto un na palma da súa man dereita, usar os músculos e os ósos. Hai reside en cada comercio, e el sabía que ás veces era posible para saír de todo o algemas. O truco era para deixar un pequeno espazo entre o manguito e os ósos, un pequeno retroceso. Carne non visco materia. O ego podería ser rasgado fóra.
  
  
  El tiña un pequeno descanso, pero o seu ego non foi suficiente. Non, non funciona. El empurrou violentamente. Dor e sangue. É todo. O manguito esvarou cara a abaixo e pechado na base do ego polgar. Se só o emu tiña algo para lubrificar o ego con ...
  
  
  Agora, o ego obxectivo converteuse nun globo. Un globo cun rostro deseñado no nen. El voou de ego ombreiros e voou cara ao ceo en unha longa, longa corda.
  
  
  
  Capítulo 13
  
  
  
  
  El espertou na escuridade total. Cabeza doer moito, e houbo un gran hematoma no seu corpo. A súa rasgado pulso dereito latejar coa dor aguda. A través da fiestra enriba, os sons do porto podería ser oída ao longo do tempo.
  
  
  Estaba deitado na escuridade para un cuarto de hora, intentando reunir os seus pensamentos desordenados para xuntar as pezas do puzzle nunha imaxe clara da realidade. El comprobar o manguito e tubo de novo. Nada cambiou. Aínda preso, impotente, inmóbil. Emu sentín como se fora inconsciente por un longo tempo. Ego, a sede estaba vivo, agarrando-se a gorxa.
  
  
  Dolorosamente, el ficou de xeonllos. El tirou os xogos ao redor do seu peto do abrigo, e, a continuación, despois de dous fallos, conseguiu manter un papel xogos brillantes. Tiña os visitantes.
  
  
  Había unha bandexa no chan ao lado del. Había algo sobre nen. Algo cuberto cun pano. O partido queimada. El acendeu outro e, aínda de xeonllos, chegou para o taboleiro. Tonaka pode ter pensado para traer o emu un pouco de auga. El colleu un pano.
  
  
  Os seus ollos estaban abertos e mirando para el. Palito é pequena santo luz reflíctese na mortos alumnos. O obxectivo era como deitado sobre os cálculos realizados sobre un prato. O seu pelo escuro caeu en desorde ela cortou o pescozo.
  
  
  Johnny Chow recibe un tiro fóra del.
  
  
  Nick Carter estaba enfermo sen vergoña. Ego xogou-se no chan preto da bandexa, vomitou, e vomitou ata que estaba baleiro. Baleiro de todo, pero o odio. No fétido escuridade, ego profesionalidade non estaba perdida, e el só quería atopar Johnny Chow e matar ego como dolorosamente como sexa posible.
  
  
  Despois dun tempo, el acendeu outro partido. El estaba cubrindo a súa cabeza cun pano, cando a súa man tocou o seu cabelo.
  
  
  
  
  
  
  A geisha de elaborar peiteado era un restos, espallados e caendo aos anacos, cuberto de aceite. Manteiga!
  
  
  O xogo saíu. Nick cavou a súa man en profundidade o groso pila de cabelo e comezou a endereitarse-lo. O obxectivo xiraba no seu toque, case caeu, e rolou para fóra do ego chegar. El empurrou unha bandexa de lambe máis e encravado ego pernas. Cando a súa man esquerda estaba cuberto de pelo de petróleo, que se trasladou o ego para o seu pulso dereito, fregando o arriba, abaixo, e todo o interior da cirúrxico manguito. El fixo iso unha ducia de veces, a continuación, empurrou a bandexa de distancia e endireitou-se.
  
  
  El levou unha ducia de respiracións profundas. O aire que escoa a través da fiestra estaba envolta en fume.. Alguén estaba chegando abaixo o corredor lado de fóra da sala, e escoitou. Despois dun tempo, os sons formou un estándar. Garda de seguridade no corredor. Cuncha é de goma-calzados garda de seguridade está no seu posto. O home estaba camiñando cara arriba e abaixo o corredor.
  
  
  El trasladouse ata a súa esquerda, como el podería, tirando da cadea contra o algemas que grazas Ego para o tubo. Suor estalou sobre nen como puxo cada gramo de súa inmensa forza para o esforzo. O manguito esvarou fóra do ego-oleada banda, esvarou un pouco máis, e, a continuación, preso no ego grande de knuckles. Killmaster tenso de novo. Agora, a agonía. Non é bo. Non, non funciona.
  
  
  Gran. El admitiu que iso significaría ósos rotos. Entón, imos comezar con iso o máis.
  
  
  El foi tan preto do tubo como podería lamber, tirando o manguito ata o tubo ata que foi no nivel de ego ombreiros. Ego pulso, brazo, e as esposas foron cubertos en sanguento aceite de pelo. Debe ser capaz de facer iso. Todo o emu precisaba era de permiso.
  
  
  Killmaster tomou unha respiración profunda, realizada el, e foi para fóra do tubo. Todo o odio e rabia que fora fervendo no nen fora para unha estocada. El era unha vez un All-American linebacker, e as persoas aínda falou no temor de como el rompe adversario liñas. O camiño el só estoupou.
  
  
  A dor foi de curta duración e terrible. O aceiro min cruel sucos no seu corpo, e sentiu os seus ósos romper. El virou cara a xemendo día, agarrando-se para o apoio, o seu brazo dereito é un dangling sanguento naufraxio ao seu lado. El era libre.
  
  
  Libre? Aínda había porta de metal e pesado guión. Agora vai ser un truco. Coraxe e forza bruta tomou o ego tan lonxe como podería ir.
  
  
  Nick inclinouse contra xemendo, a respiración difícil, escoitando atentamente. O garda no corredor aínda estaba deslizando cara arriba e para abaixo, a súa goma de zapatillas de ballet asubíos nas táboas ásperas.
  
  
  El quedou na escuridade e considerada a súa decisión. El só tiña unha oportunidade. Se pecha o seu ego, todo está perdido.
  
  
  Nick mirou para fóra da xanela. Escuro. Pero en que día? Que noite? El durmir todo o día ou máis? El tiña esa sensación. Se é así, foi unha noite configurar para tumulto e sabotaxe. Que significaba Tonaki e Johnny Chow non estaría alí. Eles van estar nalgún lugar no centro de Tokio, ocupado cos seus plans asasinos. E Philston? Philston vai sorrir seu epicentro sorriso de clase alta e prepararse para matar o Emperador do Xapón.
  
  
  AXEman entender unha súbita necesidade desesperada. Se o ego opinión foi correcta, pode ser demasiado tarde. En calquera caso, non había tempo que perder - e el tivo que poñer todo en un rolo de datos. Agora era un puro gamble. Se Zhou e Tonaka aínda estaban ao redor, el estaría morto. Eles tiñan cerebros e armas, e os seus egos non se deixe enganar polas mentiras.
  
  
  El acendeu un fósforo, observando que el só tiña tres esquerda. Que debe ser o suficiente. El arrastrou a alfombra preto da porta, estaba sobre el, e comezou a rasgar o ego de pezas coa súa man esquerda. O ego dereito foi inútil.
  
  
  Cando non foi suficiente de algodón sobre a fina revestimento, el empurrou-o en unha pila de preto o encontro baixo a porta. Non é suficiente. El tirou máis de algodón ao redor do almofada. Entón, para salvar a súa corresponda no caso de non incorporarse lume inmediatamente, el estendeu a man para o diñeiro en un minuto, coa intención de rodar-se o proxecto de lei e usalo. Non había diñeiro. O xogo saíu.
  
  
  Nick xurou suavemente. Johnny Chow colleu o diñeiro como el escorregou para dentro, cabeza nunha bandexa.
  
  
  Tres partidos de esquerda. Un novo pote saíu nen, e el non podía deixar de tremer en dedos como el con coidado acendeu outro fósforo e seguro-a de algodón. A pequena chama chisca, vacilou, case saíu, pegou lume novo, e comezou a dreadlocks. Fumar comezou a billow arriba.
  
  
  Nick se arrastrou a fóra todo o vello platte e comezou a golpe de fume, dirixindo o ego baixo a porta. Agora, o algodón estaba en chamas. Se iso non funciona, el só podería matar por asfixia. Foi fácil de facer. El realizou a súa respiración e continuou axitando a súa capa. varrendo o fume baixo a porta. Que foi o suficiente. Nick comezou a berrar na parte superior da súa voz. "Lume! Lume! Definir-definir-Lume! Definir min-non me deixe queimar. Lume!"
  
  
  Agora, el saberá.
  
  
  El estaba de pé fóra para o lado do Día, aconchegar-se para Xemer a partir do lado. A porta se abriu para fóra.
  
  
  A lámpada estaba agora en chamas alegre, e o cuarto estaba cheo de fume acre. A Uem non ten que finxir unha tose. El berrou de novo: "Lume! Definir-tasukete!
  
  
  Tasuketel Hi-Hi! "O garda estaba correndo para abaixo o corredor. Nick soltou un berro de horror. Tasuketel
  
  
  O pesado bar caeu cun estrondo. A porta se abriu un chisco. Fume veu de fóra. Nick puxo a súa inútil man dereita no seu peto do abrigo por iso, non estar no camiño. Agora, el rosmou na súa gorxa e bateu a súa gran ombros na porta. Era como unha enorme primavera que fora enrolada por moito tempo e, finalmente lanzado.
  
  
  A porta bateu para fóra con un estrondo, batendo a garda cara atrás e fóra de equilibrio. Eles foron os Ainu tiña visto antes. O Tommy pistola foi preparado na fronte del, e cando Nick abaixo baixo el, o home reflexiva disparou unha explosión. Lume queimou AXEman rostro. El puxo todo o que tiña para unha curta coa man esquerda zócolo na vida dun home. El preso ego k xemidos, o seu ego con un xeonllo para a virilha e en toda a cara. A garda deixar fóra un murmurio xemer e comezou a caer. Nick bater o seu ego coa man sobre a mazá de Adán, e, a continuación, bater o seu ego de novo. Dentes están rotos, o sangue mana todo o destruído rta home. El lanzou Tommy arma. Nick agarrou-lo antes de bater no chan.
  
  
  O garda aínda estaba medio consciente, inclinándose drunkenly contra a parede xemendo. Nick bateu a fóra o emu perna e foi para abaixo.
  
  
  A metralleta era pesado, mesmo para Nick con ego é só bo brazo, e el tomou o emu un segundo para equilibrar o ego. O intentou levantarse. Nick chutou o seu ego na cara.
  
  
  El quedou sobre o home e realizada Tommy arma un centímetro da súa cabeza. O garda aínda estaba consciente o suficiente para ollar a través de Malo e volta para a revista, onde o pesado .45s esperou con mortal paciencia para rasgar o ego de distancia.
  
  
  "Onde está Johnny Chow? Onde está a rapaza? Un segundo e eu vou te matar!"
  
  
  O garda non dubido. El mantido moi tranquilo, e murmurou palabras como sangue escuma.
  
  
  "Eles están indo para Toyo-eles están indo para Toyo! Eles están indo para comezar a motíns, incendios, eu xuro. Eu digo a ela - que non vai matar o seu!"
  
  
  Toyo debe dicir centro de Tokio. Centro da cidade. El difícil de adiviñar correctamente. El estaba ausente por máis de un día.
  
  
  El puxo o seu pé sobre o peito do home. "Quen está aquí? Outros homes? Aquí? Eles non deixan vostede para garda-me só?"
  
  
  "Unha persoa. Só unha persoa. Agora, el está durmindo na oficina, eu xuro." A través de todo isto? Nick bater o garda no cranio con obxecto de Tommy arma. El virou e foi para o salón para a oficina, onde Johnny Chow tiña tiro ruso Dmitry.
  
  
  Un día máis tarde, un fluxo de lume entrou en erupción na oficina, e unha gawker con unha desagradable son voou pasado o mimmo de Nick orella esquerda. Durmir, xastre! O bastardo espertou e cortar Nick fóra do curro. Non houbo tempo para explorar, para tentar atopar outra forma para fóra.
  
  
  Blam-BLAM...
  
  
  Gawker voou moi preto. Gawker perforado a través da parede próxima a el. Nick virou, ceifadas o único din santo luz no corredor, e foi de volta para as escaleiras que levan para as mazmorras. El saltou sobre o corpo da garda, inconsciente, e continuou funcionando.
  
  
  Agora, silencio. O silencio e a escuridade. A persoa na oficina foi carga de arriba e de espera.
  
  
  Nick Carter deixou de funcionar. El caeu para a súa vida e se arrastrou ata que podería mirar para arriba e ver, case non podo ver, o máis lixeiro rectángulo dunha claraboia aberta enriba del. Arrefriar o aire soprou, e el viu unha estrela, un único din estrela brillante no centro do cadrado. Tentou lembrar o quão alto da claraboia foron. El notou ih onte cando eles trouxeron ego en. El non podía lembrar, e el sabía que iso non importa. El tivo que darlle un intento de calquera maneira.
  
  
  El xogou Tommy arma a través da claraboia. El bateu e saltou e fixo un inferno de un ruído. O home na oficina escoitou e abriu lume novo, derramando levar a abaixo o corredor estreito. Nick abrazou Galicia. Unha rolda de balas perforado Ego cabelo, falta o seu coiro cabeludo. El exhalado suavemente. Cristo! Era preto.
  
  
  O home na oficina baleirou a súa tenda. Silencio de novo. Nick levantouse, preparando as pernas, e saltou, chegando coa súa boa man esquerda. Ego dedos pechados en todo o coaming do teito solar, e el quedou alí por un momento, balance, a continuación, comezou a tirar a si mesmo. Ego tendóns, mans rachado e reclamou. El sorriu amargamente na escuridade. Todos aqueles miles de pull-ups sobre un brazo agora estaban pagando.
  
  
  El puxo o seu cóbado na coaming e balance as pernas para fóra. El estaba no tellado do almacén. Todo en torno a el, as rúas estaban tranquila e deserta, pero había luces en almacéns e peiraos. Unha particularmente brillante san brillaba como unha constelación na parte superior de un guindastre.
  
  
  Non hai ningún apagón aínda. O ceo por riba de Tokio foi de neón brillante. Unha alerta vermella foi chiscando na parte superior da Tokio Torre de TELEVISIÓN, e agora para o sur, lámpadas foron piscando sobre o aeroporto internacional. Preto de dúas millas ao oeste foi o Palacio Imperial. Onde foi Richard Filston naquel momento?
  
  
  El atopou Tommy arma e que ocupou na curva do seu bo brazo. Entón, correndo suavemente como un home correndo sobre o transporte de coches, el camiñou ao longo do almacén. El podía ver ben o suficiente agora,
  
  
  a través de cada claraboia como se achegou a ela.
  
  
  Entón a última fiestra no tellado do edificio arregalaram, e el entendeu que estaba na sala por riba da oficina e preto do peirao de carga. El entrou na punta dos pés, case facendo un son sobre o asfalto. Un único pouca luz brillou sobre o estándar no patio, onde rusty barrís de petróleo mudouse como esférica pantasmas. Algo preto da porta colleu o santo e ego influencia, e el viu que era un Jeep. Pintado de negro. Dólar pila de ego saltou, e el sentiu o inicio da esperanza real. Alí aínda pode ser unha oportunidade para deixar Filston. O Jeep significaba o camiño para a cidade. Pero primeiro tiña que cruzar o patio. Non vai ser doado. Un único streetlamp deu luz suficiente para que bastardo en ego oficina para ver. El non se atreven a tentar pagar Brylev fóra. Tamén pode enviar o seu ego unha tarxeta de visita.
  
  
  Non houbo tempo para pensar. Emu só o necesario para chegar á fronte e asumir o risco. El foi ao longo da extensión do tellado que cubría o peirao de carga, tratando de chegar o máis lonxe da oficina posible. El chegou a ambos os extremos do tellado e mirou para abaixo. E directamente baixo el estaba unha pila de barrís de petróleo. Eles mirou inestable.
  
  
  Nick pendurada Tommy é automático sobre o seu ombreiro e, maldicindo a súa inútil man dereita, coidadosamente subiu sobre o bordo do tellado. Ego dedos agarrou a sarjeta. El comezou a ceder e saír. Ego dedos tocou os barrís de petróleo. Nick deu un suspiro de alivio - o chute estalou na súa man, e Alenka todo o ego estaba presionando a batería. O tubo de drenaxe influenciado perigosamente, cederon, duplicáronse no medio, e caeu co ruído dunha caldeira de traballo de fábrica.
  
  
  Axente MACHADO é a sorte de que Eu non estaba morto no lugar. Fose o que fose, el perdeu unha morea de forza antes de que o emu amañou para rompelo libre e executar para o jeep. Agora nada máis. Foi unha web-based oportunidade de estar na cidade. El foi torpes, pero renqueante como un medio cheo de tambor bater a uem é nocello. Tommy arma foi realizada no seu ombreiro, aparvado para o seu estómago, e pouco ten como obxectivo o día peirao de carga preto da oficina. Pregúntome cantas balas el deixou na súa revista?
  
  
  O home na oficina non era un covarde. El foi para fóra da oficina, mancha Nick zigzag todo o curro, e disparou unha bala da súa arma. Barro levantouse unha perna, en torno a Nick, e gawker bicouna. El foi, sen tiro reumatismo, agora realmente preocupado sobre o clip. El tivo que comprobar-lo para fóra.
  
  
  O tirador esquerda a peirao de carga e foi para o jeep, tentando cortar Nick fóra. El mantivo tiro na Nick como el foi, pero Ego lume foi irregular e distante.
  
  
  Nick aínda non tirar Reumatismo, ata que case se coñeceron o Jeep. O tiroteo foi no punto en branco gama. O home virou e esta vez tivo obxectivo, soster o arma con ambas as mans á constante. Nick caeu na parte superior de cada tribo, poñer Tommy arma para abaixo en cada tribo, e disparou o clip.
  
  
  A maioría das balas alcanzou o home na vida e xogou-lo de volta para xoga-lo sobre o capó do Jeep. Ego é o arma caeu no chan.
  
  
  Nick caeu Tommy é automática e foi para o jeep. O home estaba morto, a súa coraxe arrincado. Nick limpou Ego fóra o Jeep, e Stahl remexer nos petos. El atopou tres pezas de revistas e un coitelo de caza con catro polgadas lámina. Ego sorriso era frío. Era máis como este. Tommy arma non era un arma que podería levar todo en Tokio.
  
  
  El colleu o home morto arma. Un vello Escurecemento .380-estes pinto tivo un estraño variedade de armas. É recollidos en China e clandestinamente en diferentes países. O verdadeiro problema sería o balas, pero eles parecían para resolver-lo de algunha maneira.
  
  
  El enfiou o Escurecemento na cintura do seu gibão-vestido de caza coitelo e entrou no Jeep. As claves foron en ignición. El afección, encravado o primeiro prato, e o vello de coches veu a vida con un esmagamento ruxido dos gases de escape. Non houbo silenciador!
  
  
  A porta estaba aberta.
  
  
  El dirixiu para a calzada. Tokio brillaba como unha enorme, escintilante bugiganga na néboa da noite. Non hai ningún apagón aínda. Que diaños foi que o tempo?
  
  
  El camiñou para ambas as extremidades da estrada e atopou reumatismo. Reloxo a xanela mostra: 9.33. Houbo un teléfono quiosco detrás do reloxo. Killmaster dubidou, a continuación, premendo sobre o bullying, saltou para fóra todo o Jeep, e foi para o quiosco. El realmente non quero facer iso - el quería ir para os dous lados e limpar a desorde no seu propio país. Pero era mellor que el non o fixo. É moi arriscado. É demasiado lonxe. Eles van ter que chamar a Embaixada Estadounidense e pedir axuda. El acumulou o seu cerebro por un tempo, tentando lembrar o código para o domingo recoñecemento, ten o seu ego, e foi para a cabina.
  
  
  O seu nome non era unha moeda.
  
  
  Nick mirou para o teléfono, furioso e decepcionado. Caramba! Polo tempo que podería explicar o operador Xaponés como para persuadir-la a levar ego para a embaixada, que sería demasiado tarde. Quizais xa era demasiado tarde.
  
  
  Naquel momento, o santo luz no quiosco foi para fóra. Todo en torno a el, cara arriba e abaixo da rúa, nas tendas, tendas, casas e bares, o brylev saíu.
  
  
  Nick colleu o teléfono e conxelar por un segundo.
  
  
  
  É demasiado tarde. El estaba no seu propio unha vez máis. El foi de volta para o jeep.
  
  
  A gran cidade estaba na escuridade, para salvar unha central parche de luz preto de Estación de Tokio. Nick virou sobre o Jeep faros e dirixiu o máis rápido que podía cara a este solitario peza de aurora boreal na escuridade. Estación de tokio debe ter a súa propia fonte de enerxía. Algo que ver coas viaxes que pasou dentro e fóra.
  
  
  Mentres el andaba, inclinándose sobre o forte coaxar corno do Jeep - como as persoas que xa estaban empezando a tomar as rúas - el viu que o apagón non foi tan completa como el esperaba. Non había ningún centro de Tokio, excepto para a estación de tren, pero aínda había manchas de luz ao redor da cidade perímetro. Foi sobre individuais transformadores e subestações, e Johnny Chow é a xente non podería bater para fóra ih todos dunha vez. Isto vai levar tempo.
  
  
  Un dos puntos no horizonte chisca e saíu. Eles foron chegando preto a el!
  
  
  El foi pego no tráfico e tiña a desacelerar. Moitos condutores parou e esperou a ver o que ía ocorrer. Un preso eléctrico e bloqueou a intersección. Nick redondeado Ego e continuou a dirixir o Jeep, lentamente, a través da multitude.
  
  
  Velas e lámpadas chisca nas casas como gran vagalumes. Pasou un mimmo grupo de rir os nenos na esquina. Foi un verdadeiro balón para eles.
  
  
  Aínda que virou á esquerda na Ginza. El podería converterse en liña recta para Sotobori-mesmo andar un par de bloques e, a continuación, xire cara ao norte na rúa que levaría Egoísta directamente para o palacio motivos. El sabía o cartel que levou directamente ata a ponte sobre o foso. Por suposto, o lugar estaba cheo de policías e militares, pero que estaba ben. Emu só precisaba atopar alguén con autoridade suficiente, obter ih para escoitar ego, e levar o Emperador de abrigo e seguridade.
  
  
  El entrou Sotobori. Frank adiante, alén do punto onde tiña a intención de transformar norte, foi o alastranse Embaixada Estadounidense edificio. Killmaster foi moi tentado. Emu precisaba de axuda! Esa cousa estaba quedando moi grande para el. Pero foi só unha cuestión de segundos, preciosos segundos, e el non podía dar ao luxo de perder nin un segundo. Como el empurrou o jeep, pneumáticos gritou volta da esquina, o santo na embaixada pegou lume novo. Xerador de emerxencia. Non ocorreu a el, a continuación, que o Palacio tamén tería xeradores de emerxencia que ía usar ih, e Filston debe ter coñecido sobre este. Nick encolleu os grandes ombreiros e pisou duro sobre o gas, tentando empurrar o seu ego a través da planta. Só tes que ir alí. Durante.
  
  
  Agora, el podía escoitar o murmurio sombrío da multitude. A pesar de. Tiña oído multitudes antes, e eles sempre con medo ego un pouco máis do que calquera outra cousa. A multitude é un imprevisible, tolo besta capaz de calquera cousa.
  
  
  El escoitou tiros. Un irregular dispersión de tiros na escuridade, aberto por diante. O lume, áspera e feroz, pintado a escuridade. El veu para o cruzamento. O palacio foi agora só tres bloques de distancia. Unha queima de coche da policía estaba deitado no chan. El explotou, e chamas fragmentos voou cara arriba e para abaixo, como en miniatura foguetes. A multitude recuou, berrando e correndo para cubrir. Máis abaixo na rúa, tres coches de policía bloqueou o camiño, o seu movemento lanternas xogar o embalado multitude. Detrás deles, un camión de bombeiros foi movendo-se xunto a un hidrante, e Nick peguei un reflexo de un canón de auga.
  
  
  Unha liña fina de policías pasou pola rúa. Eles estaban usando blog cascos, porras, e pistolas. Detrás deles, varios máis policías dispararon gases lacrimóxenos sobre a liña e a multitude. Nick podía escoitar o gas cunchas dobres e dispersión con un típico mollado thuuckk-thuuckk. A multitude cheiraba a lachriminators. Homes e mulleres foron asfixia e tose cando bateu o gas. O retiro comezou a converterse nun goleada. Nick virou o Jeep impotente para o lado da estrada, e esperou. A multitude descendeu sobre o jeep como un promontorio no mar e circulou en torno a el.
  
  
  Nick levantouse no Jeep. Mirando a través da multitude para a consecución de policía e o alto do muro, el podía ver as luces no palacio e os seus motivos. Eles usaron xeradores. Que debería ter feito máis difícil para Filston. Ou non era? Ansiedade asombrado AXEman. Philston tería coñecido sobre xeradores, e non ensinou ih. Como fixo esperar para chegar ao Emperador?
  
  
  Entón el viu Johnny Chow de pé detrás del. O home estaba no tellado do coche, e gritou para o paso mimmo multitude. Odín foi pego por ego en torno a uns grandes focos do coche da policía e realizada na pista por mir. Chow continuou axitando os brazos e chiado no peito, e, gradualmente, o fluxo de multitude comezou a diminuír. Agora, eles estaban escoitando. Eles deixaron de funcionar.
  
  
  Tonaka, de pé preto da dereita do coche, foi iluminado por un proxector. Ela estaba vestindo negra, pantalóns, e unha blusa, e o seu cabelo foi levado de volta en un pano na cabeza. Ela mirou para a berros Johnny Chow, os seus ollos estreita, sensación estraña calma, alleo a multitude que estaba constantemente empurróns e empurróns ao redor do coche.
  
  
  Era imposible para escoitar o que Johnny Chow estaba dicindo. Ego boca aberta e as palabras, saíu, e el continuou apuntando ao redor.
  
  
  Eles escoitou de novo. Estridentes asubíos tocou para fóra en torno a policía liñas, e a policía liñas comezou a recuar. Un erro, Nick pensamento. Sempre foi para manter ih sobre. Pero había unha morea menos policías, e eles estaban a xogar polo seguro.
  
  
  El podía ver os homes en máscaras de gas, polo menos, un centenar deles en torno a eles. Eles foron circulando en torno o coche onde Chow foi predicación, e todos eles foron levando algún tipo de arma - porras, de pel de oso, pistolas e coitelos. Nick colleu o flash da Parede arma. Eles foron o núcleo, o real desordeiros, e con armas e máscaras de gas, eles tiveron que levar a multitude a través da policía liñas de e para o Palacio motivos.
  
  
  Johnny Chow aínda estaba gritando e apuntando para o palacio. Tonaka asistir a continuación, o seu rostro impasible. Os homes máscaras de gas comezou a formar un duro diante, movéndose a para as filas.
  
  
  Killmaster mirou arredor. O Jeep foi pego na prensa da multitude, e el mirou a través do mar de caras con rabia para onde Johnny Chow aínda era o centro de atención. A policía mostrou contención, pero eles teñen un bo ollar para o bastardo.
  
  
  Nick tirou o Escurecemento do seu cinto. El mirou para abaixo. Ninguén en torno a el lle pagou a menor atención. El era o home invisible. Johnny Chow estaba encantado. Finalmente foi o centro de atención. Killmaster sorriu brevemente. El nunca tería esa oportunidade de novo.
  
  
  Debe ser rápido. Esta multitude, foi capaz de calquera cousa. Eles van destruír o ego para sanguento pezas.
  
  
  El non tiña difícil de adiviñar (que está en un salón de preto de trinta metros de distancia. Trinta metros en torno a estraña arma que nunca disparou ao redor.
  
  
  Johnny Chow aínda era o foco da policía atención. El usaba a súa popularidade como un halo, medo, divertíndose con el, cuspindo e berrando o seu odio. Liñas de homes armados en máscaras de gas formado unha cuña e mudouse para a policía liñas.
  
  
  Nick Carter colleu o Escurecemento e nivelado el. El levou a un rápido, respiración profunda, exhalado metade de el, e tirou o gatillo tres veces.
  
  
  El mal podía escoitar os tiros máis o ruído da multitude. El viu Johnny Chow rotación sobre o teito do coche, incorporarse o seu peito, e caer. Nick saltou para fóra todo o jeep, tanto na multitude como sexa posible. El baixou para o gaiola masa de empurróns corpos, bater co seu bo brazo, rompendo a través do espazo, e comezou a facer o seu camiño para o bordo da multitude. Só unha persoa intentou deter o ego. Nick preso dunha polgada de seu coitelo de caza para el e camiñou.
  
  
  El fixo o seu camiño para o parcial abrigo dun hedge na cabeza do palacio gramos cando o "nova nota da multitude"foi pego. El agáchase no hedge, desgrenhado e ensanguentados, e viu a multitude de ataque, a policía de novo. En van eran homes armados liderado por Tonaka. Ela aceno un pequeno Chinés bandeira - agora todo cubrir fora aínda - e foi gritando na cabeza da seca, desordenada onda.
  
  
  Tiros tocou para fóra a policía. Ninguén caeu. Eles aínda estaban disparando sobre a parte superior do seu ataque habilidade. A multitude, de novo en éxtase, irracional, mudouse para a fronte para ser a punta de lanza dos homes armados, un núcleo sólido. O raio foi terrible e sedentos de sangue, o maníaco xigante gritando sobre a súa sede de asasinato.
  
  
  A liña fina de policías se separaron e os cabaleiros saíu. Policía montada, polo menos douscentos en torno a eles, andaba cara a multitude de Negros. Eles usaron sabres e destinado a reducir a multitude. A paciencia de que a policía chegou a un fío. Nick sabía por que-o Chinés bandeira tiña feito isto.
  
  
  Os cabalos bateu no medio da multitude. As persoas cambaleando e caeu. Os berros comezou. Os sabres se levantou e caeu, pegando as faíscas do holofotes e xoga-los como sanguento partículas de po.
  
  
  Nick estaba preto o suficiente para velo claramente. Tonaka virou-se e intentou correr ao lado para evitar o ataque. Ela tropezou cun home que estaba xa alí embaixo. O cabalo creados e mergullou, como asustado como seres humanos, case batendo o piloto máis. Tonaka estaba no medio do camiño e correr de novo cando un cirúrxico casco veu abaixo e esmagado o seu cranio.
  
  
  Nick foi para o palacio de pedra, que agora estaba sentado detrás dun cuberto de herba. Agora non é o momento para carteis. El foi como un loafer, como un rebelde si mesmo, e o ego nunca foi permitido.
  
  
  O muro era antigas e cubertos de musgo, cubertos de lique, con moitos pés e footholds. Mesmo con só unha man, non foi difícil para el para superala-lo. El saltou para dentro do recinto e foi para o lume preto do foso. Un asfalto garaxe levou a un deles en torno á estrada principal, e unha barricada foi creado. Coches que estaban aparcados detrás da barricada, as persoas foron aglomerando en torno, e as voces dos militares e policías estaban berrando suavemente.
  
  
  Un soldado Xaponés preso unha carabina na uem rostro.
  
  
  "Tomodachi," Nick sibila. "Tomodachi é diferente! Leve-me para ver Comandante-san. Hubba! Hayai!"
  
  
  O soldado apuntou a un grupo de homes de preto un dos camións. El empurrou Nick cara a eles con carabina. Killmaster penso sobre iso: "vai ser a cousa máis difícil para ollar como ela. El probablemente non falar moi ben tamén. Estaba nervioso, tenso, batido, e case derrotado. Pero el tiña que facer ih entender que os reais
  
  
  o problema foi só o comezo. Dalgunha forma, emu tiña que facelo ...
  
  
  O soldado, dixo: "Pon as mans sobre a súa cabeza, por favor." El falou un dos homes do grupo. Media ducia curioso rostros voltos para Nick. El recoñeceu un torno a eles. Proxecto De Lei Talbot. Embaixada agregado. grazas a deus!
  
  
  Ata entón, Nick non tivese coñecido como mal que fora ferido-o seu ego-a partir da malleira que tiña tomado. El cawed como un corvo.
  
  
  "Proxecto de lei! Proxecto De Lei Talbot. Veñen aquí. Este é Carter. Nick Carter!"
  
  
  O home, lentamente, achegouse a el. Non había ningún recoñecemento no ego mirada.
  
  
  "Quen? Quen é vostede, amigo? Como vostede sabe o meu nome?"
  
  
  Nick se esforzou para o control. Agora é inútil para explotar o ego. El tomou unha respiración profunda. "Só me escoite, Proxecto de lei. Quen vai mercar o meu lavanda?"
  
  
  O home dos ollos estreita. El camiñou para Lamber e mirou para Nick. "Lavanda falta deste ano," el dixo. "Eu quero ameixas e mexillóns. Doce Xesús, é que realmente vostede, Nick?"
  
  
  "É iso mesmo. Agora escoitar e non interromper. Non hai tempo..."
  
  
  El contou a súa historia. O soldado deu algúns pasos cara atrás, pero mantivo a súa carabina adestrados sobre Nick. O grupo de homes polo coche mirou para eles en silencio.
  
  
  Killmaster rematou. "Teña iso agora", dixo. "El fai iso de xeito rápido. Philston debe ser sobre a propiedade en algún lugar."
  
  
  Proxecto de lei Talbot engurrou o cello. "Vostede foi mal informado, Nick. O Emperador non está aquí. Eu non estiven aquí nunha semana. El secludes si mesmo. El medita. Satori. El está no seu persoal santuario, non moi lonxe de Fujiyoshida."
  
  
  Richard Filston enganado ih todos eles.
  
  
  Nick Carter balance, a continuación, chamou a si mesmo. Vostede fixo o que tiña que facer.
  
  
  "Todo ben", el resmungar. "Traia-me un coche rápido. Hubba! Alí aínda pode ser unha oportunidade. Fujiyoshida é só trinta quilómetros de distancia, e o avión non é bo. Eu vou adiante con el. Que organizar as cousas de aquí. Eles saben de ti, e eles van escoitar. Chamar Fujiyoshida. E..."
  
  
  "Eu non podo. As liñas de comunicación son ido. Adecuar caramba, é case todo se foi, Nick, que mirar como un cadáver - non pensa que eu estou mellor..."
  
  
  "Eu creo que é mellor chegar-me que o coche," Nick, dixo severamente. Sinceramente, neste maldito momento.
  
  
  
  Capítulo 14
  
  
  
  
  O gran embaixada Lincoln fora aburrido durante toda a noite, rumbo suroeste sobre unha estrada que non era adecuado para o curto tramos, e foi mal a maior parte do tempo. Cando foi terminado, sería un super estrada - agora era unha masa de evitar estradas. El camiñou tres quilómetros antes de que el tiña dez quilómetros de Tokio.
  
  
  Con todo, foi, probablemente, o camiño máis curto para o pequeno santuario na Fujiyoshida, onde o Emperador foi actualmente en profunda meditación, contemplando cósmica misterios e, sen dúbida, a buscar para saber o descoñecido. O último foi un Xaponés trazo.
  
  
  Para Nick Carter, inclinado sobre a roda do Lincoln e manter o velocímetro o máis alto posible sen matar a si mesmo, el parecía moi probable que o Emperador ía ser capaz de penetrar os segredos da vida despois da morte. Richard Filston visco hándicap, o tempo suficiente, e ata agora o emu doninha conseguiu atraer Nick e a Chicomes ben para o palacio.
  
  
  Que medo Nick. Como parvo de min, non para comprobar. Nin sequera pensar sobre a comprobar-se. Philston tiña accidentalmente mencionado que o Emperador estaba na sala na residencia no palacio-de aí! El aceptou, sen dúbida. Johnny Chow e Tonaka non entrar en caída libre, porque eles non saben nada sobre o complot para asasinar o Emperador. Un killmaster que non teñen acceso aos xornais, a radio ou a televisión é facilmente enganados. Era, penso agora, como el veu para o seguinte rotonda de signos, unha ocorrencia común para Filston. El tería feito ningunha diferenza para o traballo Pitt Fremont estaba tomando, e Filston foi hedge contra calquera cambio de última hora de corazón, traizón, ou violación do deber. É tan fermoso simple para enviar o público para un teatro e etapa seu propio xogar no outro. Necesitamos aplausos, a nosa intervención, e o noso testemuñas.
  
  
  El diminuíu a Lincoln velocidade, xa que pasamos por unha aldea onde velas esquerda mil azafrán puntos na escuridade. Eles foron aquí en Tokio electricidade, e foi aínda falta. Máis alá da aldea, o desvío continuou, enlameada e embebido con choivas recentes, máis axeitado para boi carrinhos de que o rebaixado traballo que estaba facendo. El pisou sobre o pedal do acelerador e andaba a través do barro que se agarrou a el. Se queda atascados, que vai ser un fío.
  
  
  Nick man dereita aínda estaba dobrado inutilmente na súa peto do abrigo. O Escurecemento e caza coitelo estaban no asento ao lado del. Ego brazo esquerdo e brazo, entorpecido para o óso de tirar para fóra a gran volante, ter afundido a unha constante, incesante dor.
  
  
  Proxecto de lei Talbot, berrou algo de Nick como el marchou na Lincoln. Algo sobre helicópteros. Isto pode funcionar. Probablemente non. Polo tempo que ten as cousas ben, que con todo o caos en Tokio e todo estaba bateu a fóra, e polo tempo que eles foron capaces de saír para o aeródromos, xa era demasiado tarde. E eles non saben o que buscar. El sabía Filston pola visión. Eles non facelo.
  
  
  Un helicóptero voando cara sereno templo vai asustar Filston fóra. Killmaster non sei que. Non agora. Non despois de que el tivese chegado a este extremo. Salvar o Emperador foi número un, pero quedando Richard Filston dunha vez por todas estaba moi preto. Este home ten feito moito dano no mundo.
  
  
  El veu para unha bifurcación na estrada. El perdeu o sinal, premendo sobre simulada, e apoiada para incorporarse o sinal na súa faros. Todo o que precisaba era de perderse. O sinal á esquerda dixo Fijiesida, e emu tiña a confianza de que.
  
  
  A estrada era bo para o monte agora, e el levou a Lincoln noventa. El rolou a fiestra e deixar que o vento húmido golpe en. Agora estaba a me sentindo mellor, comezando a recuperar, e el tivo un segundo de descanso activo período de reserva de forza. El levou a través de outra aldea antes de que el entendeu que estaba alí, e penso que el escoitou un frenético asubío detrás del. El sorriu. Que sería un indignado coppi.
  
  
  A uem estaba indo a facer un forte virar á esquerda. Ademais foi unha estreita ponte en arco para un coche. Nick viu os sinais só no tempo, bateu o bullying botón, e o coche entrou nunha longa, deslizando dereita skid con pneumáticos brusca. A roda atacou ego, intentando tirar para fóra dos seus dedos dormentes. El resgou-a en todo o skid, dirixe-lo para a sinalización cun berro de agonía de resortes e solavancos, e bricked a traseira dereita fender, xa que só bater a ponte.
  
  
  Máis alá da ponte, a estrada foi o inferno de novo. El fixo unha íngreme S sinal e mudouse paralelo á Fujisanroku Electric Railway. Pasou un gran coche vermello escuro e impotente, de pé sobre os carrís, e inmediatamente vin o flash débil de persoas acenando para o emus. Esta noite, moitas persoas van atopar-se nun dilema.
  
  
  O santuario está a menos de dez quilómetros de distancia. A estrada empeorou, e o emu tiña para abrandar. El forzou-se a calma para abaixo, a loita contra a irritación e impaciencia que roeu no seu ego. El non era un Oriental, e cada nervio necesario inmediata e acción final, pero un mal camiño foi un feito que tiña que ser enfrontado con paciencia. Para calmar a súa mente, el se permitiu teña en conta que a intrincada camiño schell tiña tomado. Ou mellor, o camiño que o ego foi empurrado a través.
  
  
  Era como un enorme labirinto emaranhado, con catro prazas figuras roldando ao redor, cada perseguir os seus propios plans. Negro sinfonía de contrapunto e dobre cruz.
  
  
  Tonaka-ela foi ambivalente. Ela amaba o seu pai. Aínda así, ela era unha pura comunista, e, ao final, ela tiña enmarcado Nick para a morte ao mesmo tempo, como o seu pai. Que debe ser o caso, pero o asasino confuso e matou Kunizo Mata en primeiro lugar, dando Nick unha oportunidade. A policía pode ser unha coincidencia, pero aínda non penso así. Probablemente Johnny. Chow arranxado o asasinato contra Tonaka mellor xuízo e chamou a policía como un secundario medida. Cando isto non funcionou, Tonaka fixo-se coñecido e decidiu traer Nick de volta en liña. Ela podería esperar en torno a Beijing para ordes. E traballar con un maníaco como Chow non pode ser doado. Así, o teito arrebatamento e peito son enviados para a uem, xunto coa nota. Isto significaba que estaba sendo seguido todo o tempo, e el nunca entendeu a cola. Nick estremeceuse e case parou para ver o xigante burato. Foi o que pasou. Non pezas, pero foi. Ás veces ten sorte e o erro non matalo.
  
  
  Richard Filston foi tan bo como Nick sempre tiña oído falar. A miña idea sería a utilización de Fremont Historia para contar a historia no mundo de prensa. Neste momento, eles deben ter planificado o uso real Sr Fremont. Quizais tería. Quizais Nick, que vai Pete, estaba dicindo a verdade cando dixo que unha morea de whisky fora en que o tempo. Pero se Pete estaba disposto a vender, Kunizo Matu non sabía sobre iso - e cando el decidiu usar Pan Pita como unha cobertura para o Nick, que ten frank ih mans sobre el.
  
  
  Nick sacudiu a cabeza. Que foi o máis complicado web que xa tiña roto a través. Morreu sen un cigarro, pero sen unha oportunidade. El fixo outro desvío e comezou contornando o pantano que debe ser xa un campo de arroz. Eles puxeron os rexistros e cuberto ih con grava. A partir de campos de arroz para o pantano, a brisa realizado o cheiro a podre de feces humanas.
  
  
  Philston fora asistir o Chinés, probablemente como un normal precaución, e o ego, a xente non tiña problemas para incorporarse Nick. Philston penso que foi Pitt Fremont, e Tonaka non dicir nada a Uem. Ela e Johnny Chow debe ter tomado un serio golpe pegando Nick Carter é sincero para fóra baixo Filston nariz. Killmaster! Eles estaban tan odiado polos Rusos e tan importante para eles como Philston mesmo está ao Oeste.
  
  
  Mentres tanto, Filston tamén ten o seu caso. El usou un home pensado para ser Pete Fremont - con coñecemento e autorización da Chicoms - para configurar ih real para gañar. Para difamar o Chinés con a carga de matar o Emperador do Xapón.
  
  
  Figuras nun labirinto, cada un con un plan diferente en mente, cada un tentando descubrir como para enganar os outros. Empregando o terror, usando diñeiro, movendo-se pequenas persoas como peóns nunha gran consello.
  
  
  A estrada foi pavimentada agora, e el saíu para nah. El fora para Fujiyoshida unha vez - un paseo con unha rapaza e un Saki para divertirse-e agora estaba grata por iso. O santuario foi pechado ese día, pero Nick lembrar
  
  
  lendo o mapa en guía, e agora tentou lembrar ee. Cando el se concentrou, el podería lembrar case todo, e agora el se concentrou.
  
  
  O santuario foi aberto ata adiante. Quizais a metade dunha milla. Nick apagado o faros e lento. El aínda pode ter unha oportunidade, el non podía saber, pero se el o fixo, que non debe ter asneira agora.
  
  
  Rúa levou á esquerda. Eles foron, deste xeito que o tempo, e el sabe diso. O camiño contorno da área ao leste. Foi unha antiga muralla, baixa e en ruínas, o que non sería un problema, mesmo para un armado matemáticas alumno. Ou Richard Filston.
  
  
  A rúa foi enlameada, pouco máis de dous sucos de ancho. Nick levou a Lincoln para varios centos de metros e foi resolución de motor problemas de investigación. Dolorosamente, con firmeza, maldicindo baixo a súa respiración, deixou sen facer un son para nós. El esvarou a caza navalla no peto esquerdo do seu gibão e, con un torpe man esquerda, inserida un novo clip para o Escurecemento.
  
  
  Agora que tiña disipada, e a lúa crecente estaba tentando flotar a través das nubes. Deu Rivnenskaya tanta luz que el podía sentir o seu camiño para abaixo da rúa, na gabia, e ata o outro lado. El camiñou lentamente a través da herba mollada, agora alta, para o vello xemer. Alí, el parou e escoitou,
  
  
  El foi na escuridade dun xigante glicina árbore. Nalgún lugar do verde gaiola, un paxaro gaivota somnolenta. Nas proximidades, varios chickadees comezou a cantar a súa propia rítmica canción. O forte fragrancia de peóns foi desencadeada por unha leve brisa. Nick puxo a súa boa man no muro baixo e pulou.
  
  
  Por suposto, non vai ser gardas. Quizais o policía, quizais o militar, pero non vai ser moi ih, e eles van ser inferior a vixiante. A media Xaponesa persoa non podía pensar que o Emperador podería ser convocado en todas as casas ao redor. El non tería ocorrido a eles. A non ser Talbot traballara un milagre en Tokio e de algunha maneira sobrevivir.
  
  
  O silencio, a escuridade silenciosa, desmentida por que. Nick aínda estaba só.
  
  
  El ficou baixo unha gran glicina árbore por un minuto, tentando ver un mapa da zona, como el vira el unha vez. El veu de oriente , o que significaba que o pequeno santuario, qisai, onde só o Emperador foi autorizado a ir, estaba en algún lugar á súa esquerda. Un gran templo con curvas torii enriba da entrada principal estaba aberto diante del. Si, este debe ser correcta. A porta principal estaba no lado oeste dos motivos, e el entrou desde o leste.
  
  
  El comezou a seguir o muro á súa esquerda, moverse con cautela e flexión un pouco como foi. A herba era firme e mollado, e non nos dan un son. E Philston, tamén.
  
  
  Foi entón que Nick Carter foi o primeiro impresionado co feito de que, se el era tarde, ía entrar no pequeno santuario e atopar o Emperador con un coitelo nas costas ou unha bala na súa cabeza, e Carter ía ser no mesmo lugar infernal. Pode ser moi moi confuso, e me gustaría que non tivese acontecido. Falcón necesarios para poñer unha camisa de forza. Nick deu de ombreiros e case sorriu. Non pensar sobre o vello por horas.
  
  
  A lúa saíu de novo, e viu o brillo da auga negra ao seu dereito. Lago con carpas. O peixe que vai vivir máis tempo do que el fai. El continuou, máis lentamente agora, atento para o son e a luz.
  
  
  El saíu en un camiño de grava que levou na dirección correcta. Foi moi barulhenta, e despois dun momento, el deixou ego e camiñou ao longo do lado da estrada. El peixe coitelo de caza ao redor do seu peto e empurrou entre Ego dentes. Había balas no Escurecemento cámara, e a seguridade incorporarse foi desbloqueado. El era tan listo como sempre.
  
  
  O camiño ferida a través de o grove en torno xigante maple e keaki árbores, conectados por unha espesa viñas para formar un miradoiro natural. Un pouco máis aló foi un pequeno pagode, a súa tellas era o débil brillo da lúa. Xunto a el foi unha pintada de branco ferro banco. Non había dúbida de que o corpo dun home deitado preto da base. Os botóns de latón brillaban. Un pequeno corpo en un uniforme azul.
  
  
  A policía está a gorxa foi cortado e a herba baixo el foi pintada de negro. O corpo aínda estaba quente. Non moito tempo atrás. Killmaster agora foi na punta dos pés en toda a abrir gramos e todo o bosque de árbores floridas ata que el podía ver o débil brillo de unha brylev na distancia. Un pequeno santuario.
  
  
  Sergei foi moi feble, como din como van-o ' - the-wisp. El difícil de adiviñar que sería detrás do altar, e que ía ser a única fonte de luz. Era case un santo. E nalgún lugar na escuridade, non pode ser outro corpo. Nick correu máis rápido.
  
  
  Dúas estreitas pavimentadas camiños converxer na entrada do pequeno santuario. Nick foi suavemente a través da herba para a parte superior do triángulo formado polos camiños. Aquí, unha espesa mato deu ego o día do altar. Todos os outros días, o santo, ámbar-listrado brylev oozed para a calzada. Mudo. Ningún movemento. AXEman sentiu unha pontada de náuseas. El era tarde. Houbo morte neste pequeno edificio. Tiña un sentimento, e el sabía que non era unha mentira.
  
  
  El escolleu o seu camiño a través dos arbustos, xa non se preocupou polo ruído. A morte veu e foise. O altar porta estaba entreaberta. El entrou. Eles estaban deitados a medio camiño entre a porta e o altar.
  
  
  
  Algúns deles, todos en torno a eles, movido e xemía como Nick entrou.
  
  
  Eles foron dous Xaponeses homes que colleu ego da rúa. Shorty estaba morto. O alto aínda estaba vivo. El estaba deitado no seu estómago, e o seu ego estaba nas proximidades, lanzando dobre reflexións desde a pequena lámpada que brillaba sobre o altar.
  
  
  Pensa en min, Philston non vai deixar calquera testemuñas. E, con todo, algo deu mal. Nick rolou a altura Xaponés home máis e se axeonllou ao lado del. O home foi morto dúas veces na cabeza e pescozo, e el só estaba a morrer. Isto significaba que Philston tiña usado un silenciador.
  
  
  Nick mudou-se máis preto para afrontar o moribundo. "Onde está Philston?"
  
  
  Os Xaponeses foi un traidor, el vendera para fóra para os Rusos - ou quizais un permanente Comunista e leal emu despois de todo-pero el estaba morrendo de dor terrible e non tiña idea de que foi interrogar ego. Ou por que. Pero o ego deflacionaria cerebro escoitou a saca-rolhas e deu reumatismo.
  
  
  "Ir a ... k especial santuario elementos. Erro - o Emperador non está aquí. Shift-en-ir para o gran santuario. Eu ... ", El morreu.
  
  
  Killmaster foi para fóra da porta e correu, virando á esquerda en a estrada pavimentada. Pode haber un tempo. Cristo Todopoderoso - quizais aínda hai tempo!
  
  
  O que peculiaridade tiña solicitado o Emperador para usar unha gran santuario en vez de unha pequena aquela noite, el non sabía. Ou coidar. Isto deu a eles unha última oportunidade. Sería tamén chat Philston, que estaba a traballar nunha coidadosamente planificado programa.
  
  
  Que non perturbar o sangue frío bastardo o suficiente para deixar pasar a oportunidade de se librar de seus dous cómplices. Philston vai ser só agora. Só co Emperador, e todo o que era exactamente como tiña planeado.
  
  
  Nick saíu para unha ampla azulexos camiño forrado con peón. Fóra para o lado da estrada foi, outra piscina, e ademais que un longo, estéril xardín con rochas negras curva grotescamente. A lúa foi brillante agora, tan brillante que Nick viu o padre corpo no tempo para ir sobre el. El colleu un reflexo dos ollos na bloodstained marrón pano. Philston foi así.
  
  
  Philston non ver ego. El estaba ocupado co que el estaba a facer, camiñando como un gato preto de cincuenta metros de distancia de Nick. Nen estaba vestindo un cabo, o castiñeiro da unha coroa sacerdote, e o ego-barbeado destino reflicte o luar. O fillo de puta penso que todo fóra.
  
  
  Killmaster achegouse lambe e xemidos, baixo o arcade que rodean o santuario. Había bancos de aquí, e que ferida entre eles, mantendo Philston vista, mantendo a mesma distancia entre eles. E eu tomar unha decisión. Matar Philston ou tomar ego. Non era unha competición. Matar o ego. Agora. Ir a el e matar o ego aquí e agora. Un tiro vai facer iso. A continuación, ir de volta para o Lincoln e dar o fóra de alí.
  
  
  Philston virou-se para a esquerda e desapareceu.
  
  
  Nick Carter acelerou considerablemente. El aínda pode perder esta batalla. O pensamento golpeou Emu como aceiro frío. Tras este home matou o Emperador, non sería moi divertido para matar Philston.
  
  
  El veu para os seus sentidos, cando viu onde Philston tiña apagado. O home estaba agora só trinta metros de distancia, rastreando para abaixo a longo corredor. El se movía lentamente e na punta dos pés. Había unha web porta ao final do corredor. El vai levar a un torno a grandes santuarios, e non vai ser o Emperador.
  
  
  Un lixeiro santo luz veu da sala, ao final do corredor, con Filston silueta contra el. Bo tiro. Nick levantou o Escurecemento e tomou coidado obxectivo na Filston costas. El non quere correr o risco de ser un tiro na cabeza nun incerto luz, e el sempre podería rematar esta persoa fóra máis tarde. El colleu a arma na lonxitude do brazo, tivo o coidado obxectivo, e espremer un tiro. O Escurecemento premendo debidamente. Malo cartucho de tinta. A oportunidade é un millón para un, e o vello sen vida munición é un gran cero.
  
  
  Philston estaba na porta, e non había máis tempo. El non podía volver cargar a arma no tempo con unha man. Nick foi.
  
  
  Foi por un día. A sala alá foi espazos. Un único chama queimada enriba do altar. Fronte a el, un home sentado de pernas cruzadas, cabeza inclinada, perdido na súa propios pensamentos, sen saber que a Morte era asombrando o ego.
  
  
  Philston aínda non tiña visto ou oído falar de Nick Carter. El na punta dos pés en toda a sala, a pistola na ego man alongada e abafado pola silenciador parafuso sobre el. Sen un son, Nick definir o escurecemento no chan e colleu o seu coitelo de caza. todo o peto. El daría calquera cousa para ter este pequeno estilete. El só tiña un coitelo de caza. E preto de dous segundos.
  
  
  Philston xa estaba do outro lado da sala. Se a persoa en fronte do altar escoitou falar de calquera cousa, se el sabía o que estaba a suceder na sala con el, el non fixo ningún sinal. Ego Destino foi reducido para o seu peito, e estaba respirando profundamente.
  
  
  Philston levantou a pistola.
  
  
  Nick Carter chamou suavemente, " Philston!"
  
  
  Philston virou de forma intelixente. Asombro, resentimento, rabia mesturado con o ego de un excesivamente sensibles superior feminino rostro. Esta vez non houbo escarnio. O ego-barbeado destino brillaba en flash. Ego a cobra ollos arregalados.
  
  
  "Fremont!" El disparou.
  
  
  Nick deu un paso para o lado, virou-se para representar unha estreita destino, e xogou o coitelo. El non podía, non podía esperar máis. .
  
  
  A pistola sacudiu sobre o chan de pedra. Philston mirou para o coitelo na súa dobrar dólar. El mirou para Nick, a continuación, de volta ao coitelo, e caeu. En morrendo de reflexo, o ego man foi para a arma. Nick chutou ego fóra.
  
  
  O pequeno home en fronte do altar levantouse. El parou por un momento, mirando con calma desde Nick Carter para o corpo no chan. Philston non estaba a sangrar moito.
  
  
  Nick curvouse. El falou brevemente. O home escoitou sen interrupción.
  
  
  O home estaba vestindo só un marrón claro manto, vagamente montaxe ego pequena cintura. O seu cabelo era groso e escuro, con ebrosses e estrías de grises nas tempas. Ego pés estaban espidos. Tiña un ordenadamente aparado bigote.
  
  
  Cando Nick rematou de falar, o pequeno home colleu un par de prata-marcos lentes de todo o peto do seu manto e poñer-los sobre. El mirou para Nick por un momento, a continuación, Richard Filston corpo. Entón, con un asubío baixo, el virou-se para Nick e inclinouse moi humilde.
  
  
  "Arigato".
  
  
  Nick inclinouse moi humilde. Tiña unha dor de fenda, pero el fixo iso.
  
  
  "Facer itashimashite."
  
  
  O Emperador dixo: "Vostede pode ir como suxire. Está ben, por suposto. Este debe ser mantido en segredo. Eu creo que eu poida organizar o que para ela. Vostede deixa todo para min, por favor."
  
  
  Nick baixou de novo. "Entón eu vou ir. Temos moi pouco tempo."
  
  
  "Só un momento, por favor", dixo el, tomando un ouro raio de sol desde ao redor do seu pescozo e seguro-a para fóra para Nick sobre unha cadea de ouro.
  
  
  "Vai aceptar iso, por favor. Eu quero que ela."
  
  
  Nick levou a medalla. Ouro e regulamentos; - identificar brillante en luz baixa. "Grazas."
  
  
  Entón el viu a cámara e lembrar que este home foi un famoso de obturación electrónica erro. As cámaras estaban deitados sobre unha pequena mesa na esquina da sala, e debe ter sido trouxo con eles fóra de distracción. Nick foi para a mesa, e colleu a cámara. Houbo un flash drive no soquete.
  
  
  Nick baixou de novo. "Eu podo usalo deste xeito. Gravación, como vostede entende. Isto é importante."
  
  
  O pequeno home curvouse profundamente. "Por suposto. Pero eu suxiro que se apresurar. Eu creo que pode oín-lo agora."
  
  
  Foi por helicóptero, pero Nick non dixen iso. El montou Filston e fotografado mortos cara. Unha vez máis para a garantía, a continuación, el baixou de novo.
  
  
  "Eu vou ter que deixar a cámara."
  
  
  "Por suposto. Itaskimashite. E agora sayonara!"
  
  
  "Sayonara!"
  
  
  Eles se curvouse para o outro.
  
  
  Chegou a Lincoln, así como o primeiro helicóptero chegou e paira sobre o chan. O pouso luces, raias de azul-branca aurora boreal, afumado na noite húmida do aire.
  
  
  Killmaster poñer o Lincoln en marcha e comezou a tirar para fóra da rúa.
  
  
  
  Capítulo 15
  
  
  
  
  Falcón dixo Rivnenskaya ás nove da mañá na mañá do venres.
  
  
  Nick Carter estaba a dous minutos finais. El non se sentir mal sobre el. Todas as cousas consideradas, el pensou que tiña dereito a un par de minutos de descanso. Foi aquí. Grazas a Internacional Dateline.
  
  
  Nen estaba vestindo un dos Ego novo traxe, unha luz primavera de flanela tecido, e Ego brazo dereito estaba en un reparto case ata o cóbado. Tiras de cordón cola formada unha tic-tac-toe estándar no seu rostro fino. El aínda estaba mancando, cando el entrou na sala de espera. Delia Stokes foi na súa máquina de escribir.
  
  
  Ela mirou para el da cabeza aos pés, e sorriu radiante. "Estou tan feliz, Nick. Estabamos un pouco preocupado."
  
  
  "Eu estaba un pouco preocupado min por un tempo. Eles están alí?"
  
  
  "si. Eles foron esperando por ti desde o medio do ano pasado."
  
  
  "Hum, vostede sabe se Falcón dixo nada para eles?"
  
  
  "El non facelo. Esperando por ti. Polo momento, só os tres de nós sabe."
  
  
  Nick endereitarse a súa gravata. "Grazas, querida. Lembra-me a mercar-lle unha bebida máis tarde." Un pouco de celebración."
  
  
  Delia sorriu. "Pensas que debe pasar o tempo con unha muller máis vella. Despois de todo, ela non é unha scout rapaza máis."
  
  
  "Pare con iso, Delia. Un crack como este e vai explotar-me."
  
  
  Un impaciente g? n? rale veu o porteiro. "Delia! Deixe Nick, por favor."
  
  
  Delia balance a cabeza. "El ten oídos como un gato."
  
  
  "Built-in sonar". El entrou no interior da oficina.
  
  
  Hawke tiña un puro na boca. O papel celofán aínda estaba na nen. Isto significaba que estaba axitado e intentou non para amosar-lo. El falou para Falcón sobre o teléfono por un longo tempo, e o vello insistiu en xogar fóra esta pequena escena. Nick non entender que, excepto que Hawke estaba tentando facer un impacto dramático. Pero para que finalidade?
  
  
  Falcón presentou Ego para Cecil Aubrey e un home chamado Terence, un sombrío, fraco Escocés, que simplemente asentiu e inchado nunha obscena tubo.
  
  
  Extra cadeiras foron traídos. Cando todo o mundo estaba a xogar este xogo, Hawke dixo: "Todo ben, Cecil. Diga a eles o que quere."
  
  
  Nick escoitou con crecente asombro e perplexidade. Falcón evitar Ego mirada. Cal foi o vello diaño ata?
  
  
  Cecil Aubrey rapidamente pasou con el. Descubriuse que el quería Nick para ir a Xapón e facer o que Nick tiña acaba de ser a Xapón e feito.
  
  
  Ao final, Aubrey dixo: "Richard Philston é moi perigoso. Eu sugiro que matar o ego no lugar, non tentar capturalo lo."
  
  
  Nick mirou para Hawke. O vello mirou inocentemente no teito.
  
  
  Nick colleu un brillante foto en torno a un interior de peto.
  
  
  e entregou o ego especial para o Inglés. "Este é o seu home Philston?"
  
  
  Cecil Aubrey mirou para os mortos cara, a raspar a cabeza. Ego boca aberta e ego mandíbula caeu.
  
  
  "Maldita a súa! Semellante - pero sen o pelo é un pouco máis difícil-eu non estou seguro."
  
  
  O Escocés chegou máis preto. Unha ollada rápida. El bateu o seu superior no ombreiro, a continuación, asentiu en Hawke.
  
  
  "Este é Philston. Non hai dúbida sobre iso. Eu non sei como fixo iso, amigo, pero parabéns."
  
  
  Engadiu en silencio para Aubrey,"Este é Richard Philston, Cecil, e vostede sabe diso."
  
  
  Cecil Aubrey colocado a fotografía en Hawke materia. "si. Este é Dick Filston. Eu estiven esperando por ela por un longo tempo."
  
  
  Falcón mirou para Nick. "Vai ser todo ben, por agora, Nick. Ver se despois do xantar."
  
  
  Aubrey levantou a man. "Pero espera - eu quero escoitar algúns detalles. É incrible e..."
  
  
  "Máis tarde," Hawke, dixo. "Máis tarde, Cecil, despois de discutir a nosa propia empresa privada."
  
  
  Aubrey engurrou o cello. El tossiu. Entón: "Oh, ben. Por suposto, David. Non ten nada para se preocupar. Eu manter a miña palabra." Nick mirou de volta ao día. El nunca vira Hawke en que a luz antes. De súpeto, egomaniac Stahl parece unha sly vello gato-un gato con crema manchada no seu bigote.
  
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  14 segundos do inferno
  
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  
  
  
  
  
  14 segundos do inferno
  
  
  
  
  traducido por novo búlgaro Shklovsky
  
  
  
  
  
  Capítulo 1
  
  
  
  
  
  
  
  O home viu a dúas nenas no bar mirando para el como el andou polo corredor con un vaso na man para a pequena terraza. O taller foi, probablemente, un Curacian, cun esvelto e nobre características; o outro era unha chea de sangue muller Chinesa, pequenas e perfectamente construídas. Ih o indisfarçável interese fixo Ego risa. Era alto e mudouse coa facilidade e controlado forza de un axuste atleta. Cando chegou a terraza, el mirou para as luces de Hong Kong Real Colonia e Victoria Harbour. El podía sentir as nenas aínda mirando para el, e el sorriu con ironía. Había moito en xogo, e non había moito tempo para a esquerda.
  
  
  
  Axente N3, Killmaster, o principal axente de MACHADO, foi sensación incómoda no húmido, atmosfera opresiva de esta noite en Hong Kong. Non era só dúas nenas en un bar, aínda que el sentiu que emu necesaria unha muller. Foi a inquedanza de un campión de boxeo na véspera de máis pesada loita da súa carreira.
  
  
  
  El examinou o porto coa súa cerro azul ollos e viu o verde-e-branco ferries conexión Kowloon e Victoria habilmente manobrar entre os buques de carga, sampans, auga taxis, e xuncos. Fóra as luces de Kowloon, el viu o vermello e branco flashes de avións despegar en torno Kai Tak Aeroporto. Como os Comunistas expandir o seu poder máis ao sur, poucos viaxeiros do Oeste usado Cantón-Kowloon liña ferroviaria. Agora era Kai Tak Aeroporto, que unía a cidade lotada para o mundo Occidental, ademais de mar pistas. Nos tres días que fora aquí, que veña a entender por que esta fortes, moi fortes lunático asilo foi moitas veces referida como a Manhattan do Extremo Oriente. Vostede podería atopar todo o que é hoteis, e moito do que non é hoteis. Foi unha vital industrial da cidade, e ao mesmo tempo, unha enorme capital. Que cantarolava e stank. Era irresistíbel e perigoso. Nome que encaixa o proxecto de lei, Nick pensamento, como el drenado seu vaso e camiñou de volta para a sala. O pianista tocaba un lento melodía. El ordenou outra bebida e camiñou ata unha cómoda verde escuro materia. As nenas aínda estaban alí. El se sentou nunha cadeira e descansou a cabeza na parte de atrás. Como nas anteriores dúas noites, o concello comezou a encher. O cuarto estaba escuro, con bancos que revisten as paredes. Aquí e alí eran grandes mesas e cadeiras confortables para os hóspedes que non ten empresa.
  
  
  
  Nick pechou os ollos e pensou cun leve sorriso do paquete que tiña recibido de Hawke tres días. O momento chegou, el sabía que votum votum algo moi inusual estaba a acontecer. Hawkeye tiña veñen-se con moitos estraño lugares de encontro no pasado - cando emu sentín como se estaba sendo vixiado de preto, ou cando el quería estar seguro de absoluto segredo, pero esta vez, el tiña superado a si mesmo. Nick case riu cando sacou o papel de embalaxe e atopou o creador pantalóns - o mesmo tamaño como o seu, por suposto-unha camisa de algodón azul, un amarelo pálido casco, e un gris caixa de xantar. A nota que foi enviado a el simplemente dixo: martes, 12 p. m., de 48 horas. Sur-leste esquina.
  
  
  
  El me sentín un pouco ridículo cando, vestida de pantalóns, unha camisa azul, amarelo casco, e a realización dunha caixa de xantar, que chegou na intersección de Corenta e oitavo Rúa e Park Avenue, en Manhattan, rodeado por o esqueleto dun novo rañaceos a ser construído na esquina sueste. foi construído. El ateigada de traballadores da construción en cores cascos e mirou como un rabaño de aves sentado en torno a unha gran árbore. A continuación, el viu unha figura achegando, vestido como el na foto. Inconfundible marcha e confiado ombreiro postura. Bailando a cabeza, ela convidou Nick para sentar ao seu lado en unha pila de rastreis de madeira.
  
  
  
  "Ei, xefe," Nick, dixo simplemente. Moi intelixente, debo recoñecer.
  
  
  
  Falcón abriu a caixa de xantar, e tirou unha espesa carne asada bocadillos, que el mastigou con pracer. El mirou para Nick.
  
  
  
  "Eu se esqueceu de traer o pan", dixo Nick. Hawke mirada mantívose neutral, pero Nick podía escoitar a desaprobación na súa voz.
  
  
  
  "Temos que ser típico traballadores da construción," Falcón, dixo entre as comidas. "Eu penso que era claro o suficiente."
  
  
  
  "Si, señor", dixo Nick. "Eu probablemente non penso que a través suficiente."
  
  
  
  Falcón arrebatou outra peza de pan de todo o molde e entregou a Ego Nick. 'Manteiga de cacahuete? Nick, dixo, horrorizado. "Debe haber unha diferenza," Hawke dixo sarcasticamente. "By the way, o dela, eu espero que vai pensar sobre iso, a próxima vez."
  
  
  
  Como Nick comeu o seu bocadillos, Hawke comezou a falar, non ocultar o feito de que non era sobre o máis recente xogo de béisbol ou o aumento dos prezos de coches novos.
  
  
  
  "En Pequín," Falcón, dixo con coidado, " eles teñen un plan e programa. Recibimos información fiable sobre iso. O plan implica a atacar os Estados Unidos e a todo o mundo libre co ih arsenal de bombas atómicas. O programa está deseñado para dous anos. Por suposto, eles van primeira cometer nuclear chantaxe. Eles cobran unha cantidade insana. Pequín está a pensar é simple. Estamos preocupados sobre as consecuencias dunha guerra nuclear para o noso pobo. Como para os líderes Chineses, eles van estar preocupado. Este sería o mesmo resolver o problema da ih superpoboación. Eles pensan que poden facer política e técnica en dous anos."
  
  
  
  "Dous anos", Nick murmurou. "Non é tan longo, supostamente, pero unha morea pode ocorrer en dous anos. O goberno pode caer, unha nova revolución pode ter lugar, e, non obstante, novos líderes con ideas novas pode chegar ao poder."
  
  
  
  "E iso é exactamente o que o Dr Hu Pode medos," Falcón respondeu.
  
  
  
  "Quen diaños é o Dr Hu Cangas?"
  
  
  
  "Ben, o principal científico sobre atómica bombas e mísiles. É tan valioso para o Chinés que pode practicamente executado sen marcar. Este é o Chinés Werner von Braun. E este é poñer o mínimo. El controla todo o que fixen sobre todo nesta área. El probablemente ten máis poder que os Chineses se pensa. Ademais, temos unha boa razón para crer que el é un maníaco obsesionado con odiando Occidental piscina ao aire libre. E el non quere correr o risco de espera de dous anos."
  
  
  
  "Quere dicir que, se eu entendín correctamente, que este cara, Xiao Pode, quere comezar os fogos de artificio anteriormente. Vostede sabe cando?
  
  
  
  'Dentro de dúas semanas.'
  
  
  
  Nick engasgou sobre o último anaco de pan de manteiga de cacahuete.
  
  
  
  "Vostede escoitou dereito," Falcón, dixo, con coidado dobrar o bocadillo de papel e poñelas no bote. "Dous domingos, de catorce días. El non vai esperar por Pequín axenda. El non vai arriscar un cambio na climático internacional ou calquera doméstica cuestión que podería perturbar o seu horario de traballo. E a parte superior é N3, Beijing sabe nada sobre os seus plans. Pero el ten os medios. El ten todo o equipamento necesario e materias primas.
  
  
  
  "Eu creo que esta é unha información fiable," Nick comentou.
  
  
  
  "Absolutamente fiables. Temos un excelente informante. Ademais, os Rusos sabe iso. Quizais eles conseguiron iso desde o mesmo informante usan. Vostede sabe que a ética da profesión. By the way, eles están tan impresionado como estamos nós, e eles acordaron enviar un axente para traballar coa persoa que está enviando. Eles parecen crer que a cooperación é necesario, neste caso, mesmo se é un mal inevitable para eles. Eles ata se ofreceu para enviar. Eu realmente non quero dicir a vostede. Pode ser vaidoso."
  
  
  
  "Ben, ben", Nick riu. "Estou case tocou. Polo tanto, este idiota casco e este lancheira non están feitos para enganar os nosos compañeiros de Moscova."
  
  
  
  "Non", Falcón, dixo gravemente. "Vostede sabe que non hai moitos coidadosamente mantidos en segredo no noso correo-e de negocios. Os Chineses descubriron que algo está mal, probablemente debido ao aumento da actividade entre ambos os Rusos e os nosos axentes. Pero eles só poden sospeitar que as accións son dirixidos contra eles. Eles non saben exactamente o que é sobre." "Por que non só informar Pequín de Xu Pode plans, ou o seu inxenuo?"
  
  
  
  "Eu estou inxenuo, tamén," Hawke, dixo friamente. "Primeiro de todo, de comer, segundo o ego de mans. Eles van inmediatamente tragar calquera negación, e calquera escusa. Ademais, poden pensar que esta é unha conspiración da nosa parte para desacreditar ih mellores científicos e nuclear expertos. Ademais, imos revelar como ben sabemos sobre ih de plans a longo prazo e como agora o noso segredo servizos teñen penetrado o ih sistema ."
  
  
  
  "A continuación, o seu inxenuo como un estudante," Nick, dixo, xogando atrás o seu casco. Pero o que esperar de min - desculpe-me, meu amigo ruso e que eu poida facer por dous domingos?
  
  
  
  "Sabemos os seguintes feitos," Hawke continuou. En algún lugar en Kwantung Provincia, Xu Pode ten sete completa-nome de plantas de enerxía nuclear e sete de lanzamento de mísiles sitios. Tamén ten unha ampla laboratorios e é, probablemente, a traballar duro para desenvolver novas armas. A súa tarefa é explotar estes sete lanzamento almofadas e foguetes. Está prevista en Washington mañá. En Efectos Especiais, o que vai ser dado o equipamento necesario. En dous días, ten que estar en Hong Kong, onde vai atopar-se con un axente ruso. Eles parecen ter alguén moi bo para axudalos nesta área. Efectos especiais tamén lle dá información sobre os procedementos en Hong Kong. Non ten que esperar moito, pero nós fixemos o noso mellor para organizar todo do mellor xeito posible para este curto prazo. Os Rusos din que, neste caso, vai ter unha chea de apoio do IHB."
  
  
  
  "Grazas para o préstamo, xefe," Nick dixo cun sorriso irónico. "Se eu poida completar esta tarefa, vou ter un período de vacacións."
  
  
  
  "Se pode facer iso", Falcón, dixo, "a próxima vez que vai comer carne asada no pan".
  
  
  
  
  
  Votación como a que coñeceu ese día, e agora estaba aquí en un hotel en Hong Kong. El esperou. El asistiu a persoas en salón - moitos deles, el mal podía ver na escuridade, ata que, de súpeto, o seu ego músculos tenso. O pianista realizada "No Silencio da Noite". Nick esperou ata que a canción foi máis, a continuación, silenciosa camiñou ao piano, unha curta Oriental home, probablemente coreano.
  
  
  
  "Moi bo" Nick, dixo suavemente. "Unha das miñas cancións favoritas. Vostede só ten que xogar nah ou foi unha solicitude?'
  
  
  
  "Foi unha petición, el dixo," o pianista respondeu despois de xogar algúns intermedio acordes. Caramba! Nick fixo. Quizais unha desas coincidencias que acaba de acontecer. E, con todo, el tiña que chegar a el. Vostede non sabe cando os plans están indo para cambiar de súpeto. El mirou na dirección o piano balance a cabeza e viu a rapaza na sombra de unha das materias. Ela era rubio e vestida cun sinxelo vestido negro con un mergullo decote na fronte. Nick camiñou ao longo dela e viu que a súa empresa seos estaban mal contida polo vestido. Nah tiña un pequeno, pero determinado rostro, e ela mirou para el con grandes ollos azuis.
  
  
  
  "É un moi bo cuarto," el dixo. "Grazas por saca-rolhas." El esperou e, para Ego sorpresa, ten o correcto reumatismo.
  
  
  
  Unha morea pode ocorrer durante a noite ." Nah tiña un lixeiro acento, e Nick podería dicir pola feble sorriso nos beizos que ela sabía que estaba sorprendido. Nick sentou-se sobre o gran brazo.
  
  
  
  "Ola, N3," ela dixo docemente. "Benvido ao dólar de Hong Kong. O meu nome é Alexi Lyubov. Parece que está destinado a traballar xuntos."
  
  
  
  "Ola," Nick riu. "Todo ben, eu vou admitir abertamente. O seu sorprendido. Eu non creo que quere enviar unha muller para este traballo."
  
  
  
  "Só está sorprendido?" A rapaza preguntou con unha muller intelixente ollar nos seus ollos. 'Ou decepcionado?'
  
  
  
  "Eu non podo xulgar o que, con todo," Killmaster dixo de forma sucinta.
  
  
  
  "Eu non vai decepcionado lo," Alexi Lyubov dixo pouco. Ela levantouse e levado ata o seu vestido. Nick mirou para Nah da cabeza aos pés. Nah tiña ombreiros anchos e fortes cadros, cheo coxas e pernas graciosas. Os seus cadros foron lixeiramente empurrado para a fronte, que sempre foi moi difícil para Nick. El concluíu que Alexi Lyubov foi unha boa publicidade mover para a Rusia.
  
  
  
  Ela preguntou. "Onde podemos falar?"
  
  
  
  "No piso de arriba no meu cuarto," Nick suxeriu. Ela balance a cabeza. "Este é, probablemente, a un erro. Este é xeralmente o que facer con outras persoas cuartos na esperanza de facerse algo interesante".
  
  
  
  O Nick non diga a ela que era que tiña comprobado a sala da cabeza aos pés, utilizando equipos electrónicos para comprobar microprocesadores. By the way, el non estaba no seu cuarto por varias horas, e estaba alí, e durante este tempo eles poderían poñer nova micrófonos de volta.
  
  
  
  "E eles están," Nick chanceou. "Ou que quere dicir o seu pobo están a facer iso?" Foi un intento de atraer o seu redor da tenda. Ela estaba mirando para el con fríos ollos azuis.
  
  
  
  "Oni é Chinés," ela dixo. "Eles son tamén de seguimento nosos axentes."
  
  
  
  "Eu creo que non está de todo ese tipo de cousas", dixo Nick. "Non, eu non penso así," a nena respondeu. "Eu teño unha gran final para militar cubrir. Eu vivo no Wai Chan zona e teñen que chegou a estudar Albanian historia da arte para case nove meses. Veña, imos para a miña casa e falar. En calquera caso, non vai ser unha boa vista da cidade."
  
  
  
  Wai Chan provincia, Nick pensamento en voz alta. "Non é esta unha favela?" El sabía sobre este infame colonia, que consistía en favelas feita por anacos de madeira e roto de barrís de petróleo, que foron colocados sobre os tellados das outras casas. Preto de setenta mil persoas viviu aquí.
  
  
  
  "Si", ela dixo. "É por iso que estamos máis éxito do que, N3. Vostede axentes vivir aquí no Oeste de casas ou hoteis, polo menos, non rastreando nas tendas. Eles fan o seu traballo, pero eles nunca poden entrar en persoas vidas diarias o xeito que temos de facer. Vivimos entre eles, compartimos ih problemas ih vida. Estas persoas non son só os axentes, que son misioneiros. Esta é unha táctica da Unión Soviética ."
  
  
  
  Nick mirou para Nah, estreitou a súa ollos, e puxo o polgar baixo o queixo e levantouse. De novo, el notou que el realmente tiña un rostro atractivo, cun nariz arrebitado e un atrevido expresión.
  
  
  
  "Mira, miña querida," dixo. "Se aínda temos que traballar xuntos, é mellor deixar este machista propaganda detrás agora, non é? Vostede sentir-se neste barraca, porque pensas que é unha boa tapa e non ten que atopar o fallo máis. Realmente non ten que tentar vender-me este ideolóxica absurdo. Eu coñece-la mellor. En realidade, non está aquí, porque o amor estes Chineses mendigos, pero porque ten que. Entón, non imos bater en torno do arbusto, ok?
  
  
  
  Por un momento, ela engurrou o cello e fixo beicinho. Entón ela comezou a rir de todo corazón.
  
  
  
  "Eu creo que me gusta de ti, Nick Carter," ela dixo, e el entendeu que ela deu en súa man. "Eu oín moito desde que eu era preconceituoso e quizais un pouco de medo. Pero é todo agora. Ok, Nick Carter, non propaganda a partir de agora. Neste caso - eu creo que iso é o que chama-lo, non é?
  
  
  
  Nick asistir a feliz, sorrindo rapaza camiñando da man cara abaixo Hennessey Sturt por primeira vez, e penso que sería como unha parella namorado de tomar un paseo pola noite na Elyria, Ohio. Pero nu non estaba en Ohio, e eles non eran noivos vagando sen rumbo. Esta foi a Hong Kong, e el era un ben adestrados, altamente cualificados axente senior que podería facer a vida-e-morte decisións se emu tiña que facer. E a aparencia inocente nena non foi diferente. Polo menos, el esperaba iso. Pero ás veces, el só tiña momentos cando eles tiveron que pensar sobre o que a vida sería como para este despreocupado cara coa súa moza na Elyria, Ohio. Eles poderían facer plans para a vida, mentres el e Alexi fixo plans para afrontar a morte. Pero hey, sen Alexi e Ego si mesmo, estes noivos en Ohio non pode ter moito futuro. Quizais, no futuro distante, que vai ser tempo para alguén para facer o traballo sucio. Pero aínda non. El tirou Alexi man cara a el e camiñaban.
  
  
  
  Hong Kong Wai Chan sector con vistas Victoria Harbour, xa que con vistas a unha fermosa clara lago. Lotado con tendas, casas e vendedores de rúa, Wai Chan é de Hong Kong no seu ego é peor e mellor. Alexi levou Nick no piso de arriba para unha inclinada do edificio que faría calquera casa en Harlem ollar como unha Waldorf Astoria.
  
  
  
  Cando chegaron o tellado, Nick imaxinado a si mesmo nun mundo diferente. Fronte a el, miles de tendas se estendía desde tellado, literalmente, un mar de tendas. Eles invadiron e ateigada de xente. Alexi camiñou ao redor deles, que xa estaba a dez pés de ancho e catro metros de longo, e abriu a porta, un par de slats cravado xuntos e colgado dun fío.
  
  
  
  "A maioría dos meus veciños aínda creo que é de luxo," o Director dixo como eles entraron. "Normalmente seis persoas viven nunha sala coma este."
  
  
  
  Nick sentou-se en un dos dous camas pregables e mirou arredor. Unha pequena cociña e un en ruínas penteadeira explique a maioría da sala. Pero a pesar do seu primitivismo, ou quizais por mor diso, a barraca deu un disparate que el non creo que sexa posible.
  
  
  
  "Agora", o Director comezou, " eu vou che dicir o que sabemos, e, a continuación, vostede me pode dicir o que pensas que debe ser feito. Ok?
  
  
  
  Ela moveuse lixeiramente, e parte das súas coxas foron expostos. Se tivese visto Nick mirando para nah, polo menos, ela non tería incómodo para esconde-lo.
  
  
  
  "Eu sei o seguinte, N3. Dr. Xu Pode ten todo o poder do avogado para o comercio. É por iso que el foi capaz de construír estas instalacións no seu propio país. Podes dicir que el é un tipo de xeral de ciencias. El ten o seu equipo de seguridade, que consistía só en torno de persoas que informe só para o emu avestruz. En Kwantung, nalgún lugar ao norte de Shilung, que ten este complexo con sete mísiles e bombas. Eu oín-lo plan para romper así que atopar a localización exacta, lugar explosivos ou detonadores en cada plataforma de lanzamento, e detonar-lo. Honestamente, non é optimista, Nick Carter.
  
  
  
  'Está con medo? Nick riu.
  
  
  
  "Non, polo menos non no sentido usual da palabra. Se é así, eu non ía ter este traballo. Pero eu creo que mesmo para ti, Nick Carter, non todo é posible."
  
  
  
  "Quizais. Nick mirou para Nah con un sorriso, os seus ollos suxeitando o seu ben. Ela estaba moi provocante, case desafiante, os seus seos principalmente exposta pola baixa fenda do seu vestido negro. El preguntou se el podería poñer-la para a proba, proba o seu ego coraxe na outra área. Deus, que sería bo, el pensou.
  
  
  
  "Non pensar sobre o seu traballo, N3," ela dixo de súpeto cun pequeno sorriso malicioso nos seus beizos.
  
  
  
  "Entón, o que está a pensar, o que estou pensando?" Nick, dixo con sorpresa na súa voz.
  
  
  
  "O que sería como para durmir comigo", Alexi Lyubov deadpanned. Nick riu.
  
  
  
  El preguntou. "Será que eles tamén te ensinar como para detectar tales fenómenos físicos?"
  
  
  
  "Non, era puramente feminino reacción," Alexi respondeu. "Foi, obviamente, no seu ollos.
  
  
  
  "Eu sería decepcionado se negar iso."
  
  
  
  Con un momentáneo determinación que foi profundamente enraizada na nen, respondeu Nick hey cos seus beizos. El a bicou longo e languidamente, empurrando a súa lingua na súa boca. Ela non resistir, e Nick decidiu traballar nel completamente de inmediato. El empurrou a vaíña do seu vestido de lado, facendo o seu tits pop fóra, e tocou os seus dedos para os seus mamilos. Nick sentín que eles estaban pesados. Cunha man, el resgou o zíper do seu vestido, e con o outro, el acariciou a súa difícil mamilos. Agora, ela soltou un berro de sensación, pero ela non estaba en torno a eles que inmediatamente se permitiu ser derrotado. Ela comezou a broma resistir, o que fixo Nick aínda máis nervioso. El agarrou o seu baixo as nádegas e tirou duro, enviando os seus alastranse sobre a cama. A continuación, el tirou o seu vestido para abaixo ata que el puidese ver a súa suave corpo. Cando comezou a bico-la apaixonadamente entre os seus seos, ela non podía resistir. Nick tirou todo o seu vestido negro e axiña comezou a se espir. El xogou a súa roupa na esquina e non un banco de prensa sobre o nah. Ela comezou a virar as pernas incontrolado e twitch súa parte inferior do corpo. Nick empurrado para Nah e agora comezou a foder, en primeiro lugar moi lentamente e plana, o que fixo aínda máis animado. Entón el comezou a mover ritmicamente, máis rápido e máis rápido, a súa mans de cepillo seu torso. Como el entrou en profundidade nah, ela gritou: "Ja hotchu" e "Da ... Da". Ao mesmo tempo, ela chegou a un orgasmo. Alexi abriu os ollos e mirou para el con unha mirada ardente. "Si", ela dixo, pensativo, " quizais todo é posible para ti despois de todo!"
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 2
  
  
  
  
  
  
  
  Agora que estaba vestido novo, Nick mirou para o sensual criatura tiña acaba de facer amor. Agora ela estaba vestindo unha laranxa listrado blusa e axustado pantalón negro.
  
  
  
  "Gústame este intercambio de información", el sorriu. "Pero non debemos esquecer o traballo."
  
  
  
  "Nós non debería ter feito isto," Alexi dixo, executando unha man sobre o seu rostro. "Pero foi así por moito tempo desde que un furón como el ... E tes algo, Nick Carter, que eu non podía soster."
  
  
  
  "Vostede se arrepender?" Nick preguntou suavemente.
  
  
  
  "Non", Alexi riu, empurrando o seu pelo louro de volta. "Foi o que pasou, e eu estou feliz con iso. Pero está certo, temos que compartir outras informacións, como ben. Para inicia-lo fóra, o hotel quere aprender un pouco máis sobre estes explosivos, o que quere explotar o lanzamento almofadas, onde se escondeu a eles e como eles funcionan ."
  
  
  
  "Todo ben", dixo Nick. "Pero, para iso, temos que ir de volta para o meu cuarto. By the way, o primeiro que vai ter para comprobar se hai calquera espionaxe dispositivos escondidos alí."
  
  
  
  "É un caso, Nick," Alexi dixo, cun gran sorriso. "Ir para abaixo e me dar cinco minutos para refrescar-se un pouco."
  
  
  
  Cando ela tiña feito, eles foron para a pousada, onde eles coidadosamente examinado o cuarto. Non hai novas fichas foron instalados. Nick foi para a casa de baño e veu de volta con un spray de crema de afeitar. Con coidado, el preme sobre algo baixo e retirado ata unha parte do canister foi lanzado nas súas mans. Eles repetiron os seus pasos ata había sete disco en forma de latas de metal sobre a mesa.
  
  
  
  'Tota? Alexi preguntou en sorpresa.
  
  
  
  "Si, querida", dixo Nick. "Estes son obras mestras da microtechnology, os últimos avances neste campo. Estas pequenas caixas de metal son unha combinación fantástica de impresos circuítos electrónicos en torno a unha pequena de enerxía nuclear centro. Hai sete minúsculo completo nome bombas atómicas que, cando detonada, destruír todo dentro de cincuenta metros de radio. Eles teñen dous principais vantaxes. Eles están limpos, producir un mínimo de radioactividade e ten o máximo poder explosivo. E a pouco de radioactividade que producen é completamente destruída pola atmosfera. Ih pode ser instalado subterránea; e mesmo a continuación, eles reciben a activación de sinais.
  
  
  
  Cada un co seu nome completo é capaz de destruír completamente a toda a plataforma de lanzamento e de foguetes."
  
  
  
  Como é que a ignición traballo?
  
  
  
  Pola voz de sinal, " dixo Nick, anexando as partes individuais do spray. "A miña voz, para ser exacto," engadiu. 'Unha combinación de dúas palabras. By the way, sabía que nen tamén ten o suficiente crema de afeitar para permitir-lle facer a barba durante os domingos? Unha cousa que eu non entender, con todo, " dixo a rapaza. "Tal ignición funciona mediante un mecanismo que converte a voz en sinais electrónicos e envía estes sinais para a unidade de enerxía. Onde é que este mecanismo?
  
  
  
  Nick sorriu. El podería só dicir hey, pero el só preferido o teatro. El tirou os pantalóns e xogou ih sobre unha cadeira. El fixo o mesmo cos seus calzóns. El viu que o Director estaba mirando para el con excitación crecente. El colleu a súa man e puxo-o sobre os seus cadros na cadeira nivel.
  
  
  
  "É un mecanismo, Alexi," el dixo. "A maioría das pezas son feitas de plástico, pero tamén hai pezas de metal. Estes métodos poñer un ego na miña pel." A rapaza engurrou o cello. "Unha idea moi boa, pero non é bo o suficiente", dixo ela. "Se vostede é pego, eles van inmediatamente saber sobre el cos seus actuais técnicas de investigación."
  
  
  
  "Non, eles non van," Nick explicou. "O mecanismo está situado en este lugar por unha razón especial. Hai tamén algúns estilhaços, un recordatorio de un, arredor do meu anterior atribucións. Entón, eles non van ser capaces de separar o trigo do joio."
  
  
  
  Un sorriso apareceu no Alexi é fermoso rostro, e ela asentiu con admiración. "Moi impresionante," ela dixo. "Demencia pensativo!"
  
  
  
  Nick fixo unha nota mental para pasar o eloxio para Hawke. El sempre apreciado a diversión de competir. Pero agora viu que a nena estaba mirando para abaixo de novo. Os seus beizos se separaron, e seu peito subía e baixaba con ofegante respiracións. A súa man, aínda na súa cadeira, foi tremendo. Poderían os Rusos teñen enviou unha ninfomaníaca para traballar con el? El sabía perfectamente ben que eles foron capaces de este; houbo casos coñecidos para emus, por certo ... Pero que sempre tiña un propósito. A situación é diferente con esta tarefa. Quizais, pensou para si mesmo, ela foi só super-sexy e espontaneamente responderon aos estímulos sexuais. El podería entender que moi ben, tiña sempre reaccionou, instintivamente, como un animal. Cando ela mirou para el, el leu o case desesperada ollar nos seus ollos.
  
  
  
  El preguntou. "Vostede quere probar de novo?" Ela encolleu os ombreiros. Iso non significa indiferenza, senón impotente rendición. Nick desabotoado o seu laranxa blusa e tirou os pantalóns. El sentiu que grandioso corpo outra vez nas súas mans. Ela non mostran calquera sinais de resistencia agora. Relutantemente, ela lanzou-lo. Ela só quería tocar ela, para tomar ela. Esta vez, Nick estendeu o preliminares aínda máis, facendo que o desexo ardente en Alexi ollos crecer máis e máis grande. . Finalmente, el colleu a súa incontrolado e apaixonadamente. Había algo sobre esta rapaza que el non podía controlar, e ela desencadeou todo o seu ego e instintos animais. Cando el entrou en profundidade o nah, case antes de que o hotel, ela gritou en pracer. Alexi, " Nick, dixo suavemente. "Se queremos sobrevivir a esta aposta, eu vou pedir o meu goberno para fortalecer a estados UNIDOS e rusia cooperación".
  
  
  
  Ela deitouse no chan ao lado del, esgotado e saciado, un dos seus fermosos tits preme contra o seu ego peito. Entón ela estremeceuse e sentou-se. Ela sorriu para Nick e comezou a vestirse. Nick vin como ela fixo iso. Ela era fermosa o suficiente para basta ollar para pechar, e o mesmo podería ser dito para moi poucas nenas.
  
  
  
  "Spokonoi notchi, Nick," ela dixo, mentres ela vestida. "Eu vou volver mañá. Temos que atopar un camiño para chegar a China. E nós non temos moito tempo."
  
  
  
  "Nós imos falar sobre iso mañá, querida", dixo Nick como el acenou-la fóra.
  
  
  
  El asistiu a ela ata que ela entrou no ascensor; a continuación, el tranco a porta e caeu na cama. Non hai nada mellor que unha muller para aliviar a tensión. Era tarde, e o ruído en Hong Kong foi un ronco baixo. Só agora e, a continuación, o escuro cornos dos ferries soou na noite mentres Nick durmía.
  
  
  
  El non sabía canto tempo el estaba durmindo cando algo ego espertou. Algún tipo de mecanismo de alerta fixo o truco. Non era algo que podería controlar, pero unha arraigada sistema de alarma que non tiña sempre foi activa, e agora espertou. El non se mover, pero el sabía inmediatamente que el non estaba só. O Luger estaba no chan ao lado da súa roupa, el simplemente non podía alcanzalo. Hugo, o seu estilete, el tirou antes de facer o amor para Alexi. El era tan maldita descoidado. El inmediatamente pensou Hawke sabios consellos. El abriu os ollos e viu o seu visitante, un home pequeno. El camiñou con coidado arredor da sala, abriu a súa maleta, e tirou unha lanterna. Nick penso que podería intervir inmediatamente; ao final, o home centrado no contido da maleta. Nick saltou ao redor da cama con unha enorme explosión de enerxía. Cando o dianteiro se virou, el só tiña tempo para soportar Nick pesado zócolo. El bateu na parede. Nick balance o seu rostro unha segunda vez, que viu foi orientais, pero o home caeu de xeonllos en un defensiva movemento. Nick perdeu e maldixo o seu propio temeridade. El tivo unha boa razón para iso, porque o ego dianteiro, vendo que estaba lidando con un adversario dúas veces Ego tamaño, bateu-lle difícil, con unha lanterna na Nick especial toe. Nick levantou a súa perna por mor da dor intensa, e o pequeno home voou mimmo el para a xanela aberta e a terraza cara a eles. Nick virou-se rapidamente e colleu o home, batendo o seu ego contra o marco da fiestra. Aínda que el era moi lixeiro e pequeno, o home loitaba coa furia dun acurralado gato.
  
  
  
  Cando Nick cabeza de bater no chan, o seu adversario se atreveu a levantar a súa man, e tome a lámpada sobre a mesa pequena. El rompe o seu ego contra Nick cabeza, e Nick sentiu o fluxo de sangue como o pequeno home rompe de balde.
  
  
  
  O home foi de volta para a terraza e xa estaba bailando a súa perna sobre o bordo cando Nick agarrou Ego pola gorxa e arrastrou de volta para a sala. El contorcida como unha anguía, e a uem conseguiu romper libre de novo en torno a Nick brazos. Pero agora Nick agarrou Ego pola caluga do pescozo, tirou preto, e bateu Ego mandíbula con toda a súa forza. O home foi xogado cara atrás, como se fora xogado no Cabo Kennedy, nova york, bater o pasamáns coa base da súa columna vertebral e ir sobre o bordo. Nick podía escoitar Ego berros de terror, ata que de súpeto parou.
  
  
  
  Nick puxo nas súas pantalóns, limpar a ferida no seu templo, e Stahl esperou. Estaba claro que a sala o home foi ao pór do sol, e seguro o suficiente, a policía e dous hotel empregados veu en poucos minutos máis tarde para descubrir. Nick describe o pequeno home visita e agradeceu a policía para ih rápida de chegada. El casualmente preguntou se eles sabían a identidade do intruso.
  
  
  
  "El non levar nada con el, que ía dicir a nós que el é," un dos policías, dixo. "Probablemente, só unha regular ladrón."
  
  
  
  Eles deixaron, e Nick acendeu un dos poucos longo filtro de cigarros el trouxo con el. Quizais este home era só unha pequena, a segunda taxa de ladrón, pero o que se el non era? A continuación, el só pode significar dúas cousas. Tanto el era un axente de preto de Pequín , ou un funcionario de Xu Pode especial do servizo de seguridade. Nick esperaba era unha Pequín axente. Este ía caer baixo o normal precaucións capítulo. Pero se el era un torno de Xu Pode é a xente, iso significaría que el estaba ansioso e o ego tarefa sería máis difícil, se non case imposible. El puxo Wilhelmina é Luger próximo a el baixo o cobertor e amarre o estilete para o seu antebrazo.
  
  
  
  Un minuto máis tarde, el foi durmir de novo.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 3
  
  
  
  
  
  
  
  Nick tiña acaba de tomar un baño e raspar cando o Director mostrou ata a mañá seguinte. Ela viu a cicatriz no seu templo, e el lle dixo o que tiña acontecido. Ela escoitou atentamente, e Nick podía ver os mesmos pensamentos que cruzou súa mente: foi só un regular ladrón ou non? Entón, como el ficou diante dela, o seu corpo espido - non estaba vestida aínda-que reflicte a luz do sol do santo, el viu a expresión nos seus ollos cambiar. Agora ela estaba a pensar en outra cousa. Esta mañá, Nick me sentín ben, máis que bo. El tiña unha boa noite de sono, e o seu ego e corpo foron formigamento con unidade. El mirou para Alexi, ler a súa mente, e agarrou a ela e colleu a pechar. Sentiu que as súas mans sobre o seu peito. Eles eran suave e lixeiramente tremendo.
  
  
  
  El riu. "Por que facer esta mañá?" "Este é o mellor momento, vostede sabe o que?"
  
  
  
  "Nick, por favor. . Alex dixo. Ela intentou empurrar-lo fóra. "Por favor ... por Favor, Nick, non!"
  
  
  
  "Que é iso?" "Que é iso?", el preguntou inocentemente. "É algo incomodando vostede esta mañá?" El tirou-a para outro lamber. El sabía que a calor do seu corpo espido de ego podería chegar a ela, espertar a ela. El só destinado a provoca-la para amosar que ela non era como no control da situación, como ela tiña se mostra no inicio do ih reunión. Cando lanzou a ela, ela non de volta para abaixo, pero se agarrou firmemente para el. Nick, vendo o ardente desexo nos seus ollos, envolto seus brazos en torno a ela de novo, e tirou-a para outro lamber. El comezou a bico seu pescozo.
  
  
  
  "Non, Nick," o Director murmurou. 'Nu voz. Pero as súas palabras foron nada máis que iso-baleiro, palabras sen sentido - como as súas mans comezou a tocar o seu corpo espido, e o seu corpo falou na súa propia lingua. Como un neno, el levou-a para o cuarto e puxo-a na cama. Alí, eles comezaron a facer o amor en o sol da mañá, que quentar ihk a través da ventá aberta. Cando rematou e poñer lado a lado na cama, Nick viu o silencio acusación nos seus ollos que case tocou.
  
  
  
  "Eu sinto moito, Alexi," el dixo. "Eu realmente non quero ir tan lonxe. Ela estaba só tentando provoca-lo un pouco, esta mañá, pero eu creo que a situación quedou fóra de man. Non con rabia. Foi, como vostede di, moi bo ... moi bo, non é?
  
  
  
  "Si", ela respondeu, rindo. "Iso foi moi bo, Nick, e eu non estou con rabia, só decepcionado en min mesmo. A súa mentira, un altamente cualificados axente que debe pasar todos os posibles probas. Con vostede, eu perdín toda a miña forza de vontade. É moi confuso."
  
  
  
  "É unha desorde que eu amo iso, mel," Nick dixo cunha risada. Eles se levantou e vestido rapidamente. "O que exactamente son os seus plans para entrar en China, Nick?"
  
  
  
  "AX organizou unha viaxe en barco para nós. O Cantón de Kowloon ferroviaria vai ser o máis rápido, pero tamén é a primeira ruta que vai ser seguir de preto."
  
  
  
  "Pero fomos informados", o Director respondeu, " que o litoral en ambos os dous lados da dólar de Hong Kong é moi ben gardado por Chinés patrulla embarcacións para, polo menos, tres centenares de quilómetros. Non pensa que vai notar o barco de inmediato? Se incorporarse nós, non hai ningunha maneira para fóra."
  
  
  
  "É posible, pero imos ir como Tankas."
  
  
  
  Ah, Tankas, Alexi pensamento en voz alta. "Os Barqueiros de Hong Kong".
  
  
  
  'É iso mesmo. Centos de miles de persoas viven exclusivamente sobre xuncos. Como vostede sabe, este é un separado tribo. Durante séculos, eles foron prohibidos para resolver sobre a terra, casar propietarios, ou únete se o goberno civil. Aínda que algunhas restricións foron relaxado, que aínda viven como individuos, buscando o apoio de un enriba do outro. IH porto patrullas son case non perseguir. O lixo tankas, vela ao longo da costa, atrae a case ningunha atención ."
  
  
  
  "Parece bo o suficiente para min," a nena respondeu. "Onde é que imos ir a terra?"
  
  
  
  Nick camiñou a unha das súas maletas, colleu o metal peche, axiña mudou-se cara atrás e cara adiante seis veces, ata que solta-lo. Todo o tubo en forma de burato no fondo, el tirou un mapa detallado de Kwantung Provincia.
  
  
  
  "A voz", el dixo, desdobrando o mapa. "Nós imos levar o lixo alí tan lonxe como podemos, ata o Hu Canle, mimmo Gumenchai. Entón, podemos ir camiñando por vía terrestre ata alcanzar a estrada de ferro. Segundo a miña información, a Xu Pode complexo no salón está nalgún lugar ao norte de Shilong. Cando chegamos á estrada de ferro en torno a Kowloon para Cantón, podemos atopar un camiño ."
  
  
  
  "Como, entón?"
  
  
  
  "Se estamos a dereita, e Xu Pode sede é realmente nun salón nalgún lugar ao norte de Shilong, eu xuro para el que el non vai ir para Cantón para incorporarse o seu edu e equipos. Eu aposto que vai parar o tren en algún lugar na zona e aproveitar os elementos el ordenou.
  
  
  
  "Quizais N3," Alexi dixo, pensativo. "Que sería bo. Temos unha persoa de contacto, un agricultor, debaixo Taijiao. Podemos obter un sampana ou unha mesa alí."
  
  
  
  "Por que," dixo Nick. El substituíu a tarxeta, virou-se para Alexi, e deu-lle unha agradable pat no seu pequeno, duro burro. "Imos para a nosa Tankas familia," el dixo.
  
  
  
  "Eu vou te ver no porto," a nena respondeu. "Eu non enviou un informe aos meus superiores aínda. Me dar dez minutos.
  
  
  
  "Todo ben, querida", Nick acordado. "A maioría en torno a eles pode atopar abrigo do Tifón Yau Ma Tai. Imos coñece-lo alí." Nick camiñou ata a pequena terraza e mirou para o tráfico ruidoso continuación. El viu Alexi é amarelo limón camisa como ela saíu, circulou o hotel e comezou a cruzar a rúa. Pero tamén viu un estacionado Mercedes negro que é normalmente usado como un taxi en Hong Kong. Ego cellas chamou xuntos como el viu os dous homes obter rapidamente para fóra, e deixar Alexi. Aínda que ambos eran vestida en roupa Occidental, eles foron Chinés. Eles, preguntou a nena algo. Ela comezou a buscar na súa bolsa, e Nick viu que ela tiña tirado para fóra o que parecía un pasaporte. Nick xurou en voz alta. Foi un momento inadecuado para o seu para ser detido e, posiblemente, detido nunha comisaría de policía. El podería ter sido un exame de rutina, pero non de interese Nick.que me convenceu. El voou sobre o bordo da terraza e colleu unha drainpipe que xa estaba correndo a través da xemendo edificios. Este foi o xeito máis rápido.
  
  
  
  Ego pés estaban mal tocar a calzada cando el viu un dos homes incorporarse Alexi o cóbado e forza-la a pé para a Mercedes. Ela balance a cabeza con rabia, a continuación, se permitiu ser levado. El comezou a correr pola rúa, parando por un momento para evitar unha vella que xa estaba cargando unha pesada carga de arxila chícharos.
  
  
  
  Eles foron para o coche e un dos homes abriu a porta. Como el fixo, Nick viu Alexi man de tirar-se en un rápido movemento. Con precisión perfecta, ela tocou o home gorxa coa palma da man. El caeu como se decapitado por un machado. Co mesmo movemento, ela unha cotovelada en vida do outro adversario. Cando el encolleu, gorgolejar, ela enfiou ego no ollo con dous dedos estendidos. Ela-o meu-ego gritou con un karate falta detrás da súa orella e foi antes de bater os lastros. A un sinal de Nick, ela parou en unha rúa.
  
  
  
  "Nicky," ela dixo suavemente, os ollos de ancho. "Ten que vir e me salvar. Como agradable de ti!' Ela abrazou ego e bicouna.
  
  
  
  Nick sabía que ela estaba a xogar un truco no seu ego con un pequeno segredo. "Ben", el riu, " gran traballo. Eu estou feliz que pode coidar de si mesmo. Eu non quero que vostede pasar unhas horas na comisaría de policía tentando saír dela."
  
  
  
  "A miña idea", respondeu ela. "Pero, honestamente, Nick, eu estou un pouco preocupado. Eu non creo que eles eran o que finxiu ser. Aquí, detectives conduta máis pasaporte comprobacións sobre os estranxeiros, pero iso foi moi sorprendente. Cando eu estaba quedando fóra, eu viu saír, todo o coche. Eles deben ter me levou e de ninguén máis."
  
  
  
  Que significa que está a ser vixiado, " dixo Nick. "Eles poden ser común Chinés axentes ou caras de Hu Pode. En calquera caso, agora vai ter que actuar rapidamente. A súa portada ten tamén caeu en desuso. Eu estaba orixinalmente planificación para saír mañá, pero eu creo que é mellor ir vela esta noite."
  
  
  
  "Eu aínda ten que entregar este informe," Alexi dixo. "Ver que en dez minutos."
  
  
  
  Nick asistir Nah como ela rapidamente foi para lonxe. El demostrou a súa calidade. Inicial obxeccións para traballar con unha muller nesta situación rapidamente desapareceu.
  
  
  
  
  
  O Yau Ma Tai Tifón Abrigo é unha enorme cúpula con ampla portas en ambos os dous lados. Os recheos semellan as mans estendidas dunha nai protexer centos e centos de acuática habitantes. Nick mirou arredor para a mestura de xuncos, auga taxis, sampans, e flotante tendas. O lixo que quería tiña tres peixes na popa para a súa identificación. Foi o Lu Shi familia lixo.
  
  
  
  MACHADO xa fixo todos os acordos de pago. Todos Nick tiña que facer era dicir o contrasinal e dar a viaxe fin. El estaba só comezando a comprobar a popa do máis próximo xuncos cando Alexi veu. Foi un laborioso traballo, como moitos xuncos foron preso entre a sampans, e a popa era pouco visible desde o terraplén. Alexi viu o lixo en primeiro lugar. Tiña un corpo azul e un agredidos laranxa nariz. Tres peixes son atraídos por Rivnenskaya no centro de popa.
  
  
  
  A medida que se aproximaba, Nick mirou arredor, os seus ocupantes. Un home estaba reparando unha rede de pesca. Unha muller estaba sentado na popa con dous nenos de preto de catorce anos. O vello barbudo patriarca foi sentado tranquilamente nunha cadeira, fumando un cachimbo. Nick viu a familia altar, rodeado por vermello ouro, fronte a pantalla cuberta de centro do lixo. Un altar é unha parte integrante de cada Tankas Otar. Xunto a iso, unha vara de incenso estaba queimada, dando un forte, doce fragrancia. Unha muller foi cociñar peixe na unha pequena arxila braseiro, baixo a cal un carbón ardía. O home puxo baixo a rede de pesca como eles camiñaron ata a rampla para o barco.
  
  
  
  Nick curvouse e preguntou: "esta É a Lu Shi familia barco?"
  
  
  
  O home na popa respondeu. "Esta é a Lu Shi familia barco," el dixo.
  
  
  
  Lu Shi familia foi bendicido dúas veces que o día", dixo Nick.
  
  
  
  O home dos ollos e rostro quedou branco como el respondeu suavemente. "Por que di iso?"
  
  
  
  "Porque eles axudar e recibir axuda", respondeu Nick.
  
  
  
  "Neste caso, son verdadeiramente dobremente bendicido", respondeu o home. "Benvido a bordo. Nós estivemos esperando por ti."
  
  
  
  "É todos a bordo, agora?" Nick, preguntou. "Todo", Lu Shi respondeu. "Así que chegar ao seu destino, que recibirá instrucións para ir ao abrigo inmediatamente. Ademais, se foron detidos, sería levantar sospeitas se non houbese mulleres e nenos a bordo. Tanques sempre tomar as súas familias con eles onde queira que vaia."
  
  
  
  "O que vai ocorrer a nós se estamos presos?" Alexi preguntou. Lu Shi aceno dous deles a unha parte pechada de lixo, onde abriu un alçapão levando a unha pequena sala. Alí estaba unha pila de esteiras de xunco.
  
  
  
  "O transporte de estas esteiras é unha parte das nosas vidas," Lu Shi dixo. "Pode ocultar baixo a pila en caso de perigo. Eles son pesados, pero solta, para que o aire pode facilmente pasar a través deles. Nick mirou arredor. Dous nenos estaban xogando este xogo o braseiro e comer peixe. Vello avó aínda estaba sentado na súa cadeira. Só desde o fume saíndo do ego tubo, vostede podería dicir que non era un Chinés escultura.
  
  
  
  - Vai ser capaz de ir vela hoxe? Nick, preguntou. É posible, " Lu Shi balance a cabeza. Pero a maioría dos xuncos non facer longas viaxes á noite. Nós non somos expertos mariñeiros, pero se seguimos a liña de costa, que vai estar ben."
  
  
  
  "Nós tería preferido para ir, non importa cando," Nick, dixo, " pero os plans cambiaron. Estaremos de volta ao pór do sol.
  
  
  
  Nick levou Alexi ata a pasarela e eles deixaron. El mirou de volta ao lixo. Lu Shi, sentir-se cos nenos para comer. O vello aínda estaba sentado como unha estatua na popa. A fume de todo o ego tubo lentamente spiraled arriba. Segundo tradicional Chinesa veneración das persoas maiores, que, sen dúbida, trouxo emu edu. Nick sabía que Lu Shi estaba actuando fóra da auto-interese.
  
  
  
  MACHADO, sen dúbida, garantido uem e Ego familia un bo futuro. Aínda así, el admiraba o home que tiña a imaxinación e a coraxe para arriscar a súa vida para un futuro mellor. Quizais Alexi estaba pensando o mesmo no tempo, ou quizais Non tiña outros pensamentos na súa mente. Eles volveron para a pousada en silencio.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 4
  
  
  
  
  
  
  
  Como eles entraron no cuarto de hotel, Alexi gritou.
  
  
  
  "¿Que é iso takoeya?", exclamou ela."Que é iso?" Nick respondeu a Saca-rolhas de ee. "Esta sala necesidades redecoração, mel."
  
  
  
  Foi a cousa ben a facer, porque o cuarto foi unha completa ruína. Cada peza de mobiliario foi virado de cabeza para abaixo, mesas foron derrubados, e o contido de todas as maletas foron espallados no chan. O asento estofos foi cortado. No cuarto, o colchón estaba no chan. Tamén foi aberto. Nick foi para o baño. O spray de crema de afeitar aínda estaba alí, pero había unha escuma espesa sobre a pía.
  
  
  
  "Oni quere saber se é realmente crema de afeitar," Nick riu amargamente. "Grazas a Deus que veu antes de que. Agora o seu seguro dunha cousa ."
  
  
  
  "Eu sei", Alexi dixo. "Este non é o traballo dos profesionais. Moi desleixado! Aínda Pequín axentes tornar-se mellor, porque nós levantamos ih. Se se sospeita que era un espía, eles non teñen demandado tan difícil en todo o evidente lugares. Eles debería coñecido mellor ."
  
  
  
  "Absolutamente fantástico," Nick, dixo severamente. "Isto significa que Xu Pode sabe algo, e enviou os seus homes alí."
  
  
  
  Como podería saber que, Alexi preguntou en voz alta.
  
  
  
  "Quizais el vai obter os nosos informantes. Ou el accidentalmente oído algo de outro informante. En calquera caso, non pode saber máis que iso: "AH enviou un home. Pero el vai ser moi vixiante, e non nos fan sentir mellor."
  
  
  
  "Estou feliz que está indo esta noite," Alexi dixo. "Temos tres horas de esquerda", dixo Nick. "Eu creo que é mellor esperar aquí. Tamén pode estar aquí, se quere. Entón nós pode incorporarse as cousas que quere levar con vostede no camiño para o barco."
  
  
  
  "Non, é mellor eu saír agora, e coñece-lo máis tarde. Eu teño algunhas cousas que eu quero que destruír antes de saír. Só, eu penso, que aínda pode ter tempo para ...
  
  
  
  Ela non rematar a súa sentenza, pero os seus ollos, que ela axiña se converteu, falou na súa propia lingua.
  
  
  
  "Para que?" Nick preguntou, que xa sabía reumatismo. Pero Alexi virou.
  
  
  
  "Non, nada," ela dixo. "Non foi unha boa idea."
  
  
  
  El agarrou-a, e virou-aproximadamente.
  
  
  
  "Dime," dixo. "O que non era unha boa idea? Ou debería dar reumatismo? "
  
  
  
  El presionou os seus beizos nos dela preto e con forza. O seu corpo preme contra o seu por un momento, a continuación, ela se afastou. Os seus ollos quería un ego.
  
  
  
  "De súpeto, ela, penso que esta pode ser a última vez que ..."
  
  
  
  '... pode facer o amor? el rematou a súa sentenza. Por suposto, ela foi para a dereita. A partir de agora, é improbable que eles van atopar o tempo e lugar para iso. Ego dedos, tirando para arriba a súa blusa, finalmente respondeu ei. El levou-a para o colchón no chan, e foi así como un día antes, cando o seu salvaxe resistencia deu camiño para o silencio, forte purposefulness do seu desexo. O quão diferente era do que fora na mañá unhas horas antes! Finalmente, cando eles eran de feito, el ollou para Nah con admiración. El comezou a se preguntar se tiña finalmente atopou unha rapaza cuxo sexual proezas podería rival ou incluso superar o seu propio.
  
  
  
  "Vostede é unha nena curiosa, Alexi Amor," Nick, dixo, levantando-se. Alexi mirou para el, e viu que sly, enigmático sorriso de novo. A súa fronte engurrada. Unha vez máis, el tivo a vaga sensación de que ela estaba rindo del, que estaba escondendo algo con el. El mirou para o reloxo. "É hora de ir", dixo.
  
  
  
  El pescou o macaco en torno a roupa espalladas no chan e poñer-lo. Parecía normal, pero foi completamente á proba de auga e tiña un emaranhado de cabelo-finos fíos que podería transformar o ego nunha especie de cobertor eléctrico. Non creo que sería necesario, porque era un quente e húmido época do ano. Alexi, que tamén estaba vestida, viu como poñer o spray de crema de afeitar, xunto coa navalla nunha pequena bolsa de coiro que el conectado á cintura do seu macaco. El examinou o Wilhelmina, a súa Luger, amarre Hugo, o seu estilete, para o seu brazo con tiras de coiro, e poñer un pequeno paquete de explosivos en unha bolsa de coiro.
  
  
  
  "Vostede, de súpeto, tornar-se tan diferentes, Nick Carter," el escoitou dicir.
  
  
  
  "O que está falando?", preguntou el.
  
  
  
  "Preto de ti", Alexi dixo. "Se sente como se tivese de súpeto facer-se unha persoa diferente. De súpeto emiten algo estraño. De súpeto podo entender."
  
  
  
  Nick tivo unha respiración profunda e sorriu para Ei. El sabía que ela entende por visco, e que ela estaba correcta. Para estestvenno. El sempre foi así. El non sabía máis. Isto aconteceu para el en cada misión. Alí sempre chegou un momento no que Nick Carter tiña para dar forma ao Axente N3, que levou o asunto nas súas propias mans. Un killmaster que se está traballando para alcanzar o seu obxectivo, é simple, non é distraído por calquera cousa, e está especializada en morte. Cada acción, cada pensamento, cada movemento, como moito como nos recorda o ego anterior comportamento, totalmente serviu o obxectivo final: para satisfacer o ego misión. Se el se sentiu tenrura, que tiña que ser tenrura que non contradin a misión ego en todo. Cando sentiu pena, pena, animou o ego de traballo. Todos ego-normal emocións humanas foron descartados, a menos que eles estaban de acordo co ego plans. Foi un cambio interno, que resultou no aumento da física e a axilidade mental.
  
  
  
  "Quizais está certo," el dixo suavemente. "Pero podemos lembrar vello Nick Carter, sempre que quere. TODO BEN.? É mellor ir agora, tamén."
  
  
  
  "Veña", dixo, endireitando-se e dar-lle unha luz bico.
  
  
  
  "Vostede traer este informe, esta mañá?" "Que é iso?", preguntou el, cando ela xa estaba sentado na soleira da porta.
  
  
  
  'O que?", dixo a rapaza. Ela mirou para Nick, e por un momento ela non entendía, pero ela axiña se recuperou. "Ah, que ... si, que foi tomado coidado de."
  
  
  
  Nick coidou dela e engurrou o cello. Algo deu mal! Ee reumatismo non era enteiramente satisfactoria, e el era máis coidadoso do que nunca. O seu ego músculos tenso, e o seu cerebro estaba a traballar a plena capacidade. Podería esta rapaza levaron ego astray? Cando eles se atoparon, ela deu a eles o código correcto, pero que non descarta outras posibilidades. Aínda que ela fixo aparecer para ser o contacto con ela finxiu ser, calquera bo axente inimigo sería capaz diso. Quizais ela estaba un dobre axente. Unha cousa tiña seguro de: a resposta que ela tropezou foi máis que suficiente para alarma ego nesta fase. Antes de realizar a operación, emu necesarios para asegurarse de.
  
  
  
  Nick foi para abaixo as escaleiras rápido o suficiente só para ver o seu camiñando Hennessy Sturt. El camiñou rapidamente para abaixo, unha pequena rúa paralela á Hennessey Rúa, e Stahl esperou por ela, onde ambas rúas rematou no Wai Chen área. El esperou por ela para entrar no edificio, a continuación, seguido ela. Cando chegou o tellado, el só viu entrar unha pequena barraca. El se arrastrou cautelosamente para o raquitismo porta e empurrou-a. A rapaza virou-se rapidamente, e en primeiro lugar Nick penso que ela estaba de pé diante dun espello de corpo enteiro ela comprou en algún lugar. Pero cando o reflexo comezou a moverse, a súa respiración preso na súa gorxa.
  
  
  
  Nick xurou. "Caramba, Xastre, hai dous de vós!"
  
  
  
  As dúas nenas se entreolharam, e comezou a rir. Un deles veu e é poñer as súas mans sobre o emu ombreiros.
  
  
  
  "Eu estou Alexi, Nick," ela dixo. "Esta é a miña propia irmá xemelga Anya. Estamos xemelgos idénticos, pero descubriu por si mesmo, non?
  
  
  
  Nick sacudiu a cabeza. Que explicou moito. "Eu non estou seguro de que quere dicir," Nick dixo, os seus ollos brillantes. Deus, que era realmente imposible para dicir a outro, distante.
  
  
  
  "Debemos ter dito que," Alexi dixo. Anya estaba sentado a carón dela agora, mirando para Nick. "Iso é verdade", ela accedeu, " pero nós pensamos que sería interesante para ver se podía descubrir iso no seu propio país. Ata agora, furón, ninguén conseguiu. Traballamos xuntos unha morea de tarefas, pero ninguén nunca imaxinei que había dous de nós. Se queres saber como nos din, ademais, eu teño unha toupeira detrás da miña orella dereita.
  
  
  
  "Ben, vostede tivo a súa diversión," dixo Nick. "Cando está feito con esta broma, non hai traballo por diante de ti."
  
  
  
  Nick asistir a eles facer as maletas. Como el, que trouxo só as necesidades básicas con eles. Como el asistir a eles, estes dous monumentos de beleza feminina, el quería saber exactamente o que eles tiñan en común. Ocorreu-lle que Emu realmente lle gustaba a broma cen por cento. E, miña querida, "dixo a Anna," eu sei unha cousa que eu recoñece-lo por.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 5
  
  
  
  
  
  
  
  Á tardiña, á beira do mar refuxios do Tifón Yau Ma Tai parecía aínda máis confuso que o habitual. Baixo a luz feble, o sampans e xuncos parecía unha banda, e as antenas e mastros estaba fóra de forma máis clara, como un estéril bosque aumento en torno a auga. Como o solpor axiña caeu sobre o terraplén, Nick mirou para os xemelgos ao lado del. El vira eles enfiar pequeno berettas no ombreiro coldres de que eles poderían facilmente escondidos baixo a súa solta blusas. O camiño de cada un deles preso nunha pequena bolsa de coiro con unha navalla afiada lámina e espazo para outras necesidades en torno a súa cintura, a uem é persistente sensación de confort. El estaba convencido de que eles poderían erguer-se por si mesmos ben.
  
  
  
  "A súa voz," Alexi dixo como o casco azul das Lu Shi familia lixo entrou en ver. "Mira, o vello aínda está sentado no seu asento traseiro. Eu me pregunta se el aínda vai estar alí cando partiu.
  
  
  
  De súpeto, Nick parou e tocou Alexi brazo. Ela mirou para el questioningly.
  
  
  
  "Espere," el dixo suavemente, estreitando os seus ollos. Anya, preguntou.
  
  
  
  "Eu non estou totalmente seguro," Nick, dixo, " pero algo non é certo."
  
  
  
  "Como, entón? Anya insistiu. "Eu non ver ninguén a bordo. Só Lu Shi, dous nenos e un home vello."
  
  
  
  "Pero non pode ver o que outros claramente a partir de aquí. Eu non me gusta. Mira, Alexi, que está movendo para adiante. Subir ata o peirao ata chegar ao nivel do lixo e finxir para asistir a nós para un pouco.
  
  
  
  "O que debemos facer? Anya, preguntou.
  
  
  
  "Veña comigo", dixo Nick, rapidamente subir un por un en torno a centos de pasaxes que levou para o porto de Bar para os barcos atracados. Ao final da rampla, el caeu desapercibida para a auga, e fixo sinal para Anna para facer o mesmo. Eles nadou con cautela xunto a auga taxis, sampans, e xuncos. A auga estaba sucia e pegajosa. De lixo e aceite flutuaba no nen. Que nadou en silencio, asegurarse de que ih non ser notado, ata Lu Shi azul lixo caso apareceu diante deles. Nick aceno para Anna para esperar e nadou cara atrás para ollar o vello sentado no asento.
  
  
  
  O home dos ollos mirou cara diante coa aburrido, cegos brillo da morte. Nick podería ver a corda fina de embrulho en torno o ego de o fráxil peito, sostendo o cadáver de pé na materia.
  
  
  
  Cando el nadou para Niya, hey non teño que preguntar-lle o que el sabía. Ego ollos que brillan con luz azul brillante vai afectar o mortal promesa, e xa, se hey reumatismo.
  
  
  
  Anya andou ao redor do barco, e nadou para o pasamáns ao mesmo tempo. Nick asentiu a unha rolda de lona-cuberto anaco de lixo. Houbo unha solta pano na parte de atrás. Se na punta dos pés ata que xuntos, primeiro intentando cada consello con coidado de non facer un son para nós. Nick coidadosamente levantou o pano e viu dous homes á espera tenso. H rostros estaban virou-se para o arco, onde os outros tres homes vestidos de Lu Shi e dous nenos tamén foron esperando. Nick viu que Anya tiña tirado para fóra unha fina peza de fío baixo a blusa, que ela agora realizada en un semicírculo. El tiña a intención de usar Hugo, pero atopou unha rolda de ferro vara na cuberta e decidiu que ía traballar.
  
  
  
  El mirou para o Semyonovs, asentiu secamente, e eles estourar en ao mesmo tempo. Fóra do canto do ollo, Nick asistir a rapaza actuar coa-lóstrego rápido e confiado forma de un ben adestrado máquina de guerra como el mesmo bateu a barra de ferro para o seu destino con forza de esmagamento. El escoitou o gorgolejo de Anya é vítima. O home caeu, morrer. Pero alarmado polo son de reixas de metal, tres homes diante deck virou. Nick respondeu á ih ataque con un voo falta que derrubou o maior en torno a eles e espallados por outros dous. El sentiu dúas mans na parte de atrás da súa cabeza, que así como, de súpeto, deixar ir. Un berro detrás da uem deixou claro por que. A rapaza foi moi moi bo, el riu para si mesmo, como el rolou para evitar ser alcanzado. O home alto, saltou para os seus pés, pulou desajeitada na Nick, e perdeu. Nick bateu o seu ego cabeza contra a cuberta e un zócolo el duro na gorxa. El escoitou algo snap, e o destino caeu inerte para un lado. Como a súa man chegou, el escoitou un baque forte de un corpo sobre as táboas de madeira ao lado del. Foi ih último adversario, e el estaba deitado como un pano
  
  
  
  Nick viu Alexi de pé a carón Anya. "Así que viu o que pasou, ela, saltou a bordo", dixo secamente. Nick levantouse. O vello figura aínda permanecía inmóbil no quarterdeck, como un silenciosa testemuña para o traballo sucio.
  
  
  
  "Como o fixo sentir, Nick?", preguntou Alexi. "Como xa sabía que algo estaba mal?"
  
  
  "Home vello," dixo Nick. "El estaba alí, pero lambendo, a popa, que hoxe non cando, e, máis importante, o ego do tubo non ir fume. Esa é a única cousa que eu notei sobre nen hoxe que eu non sei cando - que a nube de fume de todo o ego tubo. Foi só normal para el.
  
  
  
  "O que imos facer agora?" Anya, preguntou.
  
  
  
  "Estamos indo para traer estes tres na casa e deixar o home vello en lugar", dixo Nick. "Se os barcos de vapor non informe, eles van enviar alguén para comprobar en breve. Se ve que o home vello, a isca, aínda está en vigor, que vai pensar que todos os tres deles son cubertos e asistir por un tempo. Isto vai mercar outra hora e podemos usalo."
  
  
  
  "Pero nós non pode ir a través de co noso plan orixinal, agora," Anya, dixo como ela axudou a Nick arrastrar o home alto para o coche. "Eles deben ter torturado Lu Shi e sei exactamente onde estamos indo. Se descubrir que deixamos aquí, eles van certamente ser esperando por nós en Gumenchai."
  
  
  
  "Estamos só non chegar alí, mel. Unha alternativa plan foi desenvolvido en caso de algo sae mal. Isto vai esixir un longo camiño para o Cantón-Kowloon liña ferroviaria, pero non hai nada que poidamos facer sobre iso. Imos navegar para o outro lado, para Siu-Wan, e a terra debaixo Nimshan."
  
  
  
  Nick sabía que MACHADO sería de supoñer que estaba seguindo un plan alternativo se Lu Shi non aparecer grandes Hu. Eles tamén podería dicir que as cousas non saen como planificado. El sentiu unha triste alegría no coñecemento de que esta, tamén, daría Hawke algunhas noites sen durmir. Nick tamén sabía que Xu Pode sería axitado, e que non ía facer ih traballo máis fácil. Ego ollos estaban fixos na selva de mastros.
  
  
  
  "Necesitamos para obter outro lixo, e rapidamente," el dixo, e Stahl mirou para o gran lixo no medio da bahía. Unha voz como a de que, pensou en voz alta. 'Perfecto!'
  
  
  
  "Grande?" Alexi preguntou incrédulo cando viu o lixo, un gran, recén pintadas escalar decorado con dragón motivos. "Que é dúas veces tanto como os outros, ou aínda máis!"
  
  
  
  "Nós imos pasar por iso," dixo Nick. "Tamén, que vai ir máis rápido. Pero a maior vantaxe é que non é un lixo tanque. E se eles están mirando para nós, o primeiro que vou facer é manter un ollo sobre o Tanque de xuncos. Este é o Fuzhou lixo en Fu-Kien Provincia, dereito en torno a onde estamos indo. Eles xeralmente o transporte de barrís ao redor de madeira e aceite. É o tipo de barco que non entende cando está navegando ao norte ao longo da costa." Nick camiñou ata o bordo da plataforma e caeu na auga. "Imos ir", dixo, a través dun gran país. "Esta non é unha familia de lixo. Eles teñen un equipo, e non hai dúbida de que eles non están a bordo. No mellor dos casos, eles deixaron un garda.
  
  
  
  Agora as nenas tamén foi para abaixo na auga e nadou xuntos para o gran barco. Cando chegaron a el, Nick liderou o camiño en un gran círculo. Había só un home a bordo, unha graxa, calvo Chinés mariñeiro. El estaba sentado no mastro a carón da pequena wheelhouse e parecía estar durmindo. Unha escaleira de corda pendurada dun lado do lixo, outro sinal de que a tripulación foi, sen dúbida, en terra. Nick nadou máis para ela, pero Anya chegou a el primeiro e tirou a si mesma. Cando Nick chutou unha perna sobre os carrís, Anya xa estaba na cuberta, medio agochado cara a garda.
  
  
  
  Cando ela tiña seis metros de distancia, o home veu para a vida, con un grito ensurdecedor, e Nick viu que estaba suxeitando un cable longo machado que estaba oculto entre o seu groso corpo e o mastro. Anya caeu en un de cada tribo como a arma voou nun arco, voando pasado mimmo ee cabeza.
  
  
  
  Ela foi para adiante como unha tigresa para incorporarse o home de armas antes de que puidese atacar de novo. Ela bateu o emu cabeza sobre a vida, xogando o ego fóra do mastro. Ao mesmo tempo, ela escoitou un flashback, seguido por unha suprimida baque, despois de que o home é o corpo relaxado na súa adherencia. Agarrando ego mans firmemente, ela mirou para os lados e viu o estilete puño entre o mariñeiro ollos. Nick pisou ata a carón dela e tirou a lámina como ela estremeceuse e recuou.
  
  
  
  "Foi moi preto", ela reclamou. "Unha fracción de unha polgada para abaixo, e que ía enviar a que a cousa ao meu cerebro."
  
  
  
  Nick voz era expressionless. El viu o lume nos seus ollos e o movemento rápido dos seus ombreiros, como ela comezou a bater-lle. A continuación, Ay penso que ela viu un toque de ironía en aqueles steely ollos azuis, e afastouse beicinho. Nick riu no seu puño. Ela nunca sabería se fixo ou non. "Imos acelerar," el dixo. "Eu quero ser máis Nimshan antes escuro." Eles rapidamente izadas tres velas e pronto deixou Victoria Porto e redondeado Tung Pulmón Illa. Alexi atopar roupa seca para todos ao seu redor e colgou-ih ih roupa mollada en que o vento seco. Nick explicou ás nenas como para determinar o seu curso das estrelas, e que cada esperou en liña para dúas horas ao leme, mentres que os outros durmían na cabina.
  
  
  
  Foi catro horas da mañá, e Nick estaba ao volante cando a patrulla barco chegou. Nick oído Ego primeiro, e o son dos motores potentes eco a través do & nb. Entón el viu luces piscando na escuridade, que se tornou máis e máis evidente de como o buque se aproximaba. Era un escuro, nublado noite, e non había lúa, pero el sabía que o escuro casco do enorme de lixo non ía pasar desapercibida. El quedou dobrados ao volante e mantivo a posición. Como o barco de patrulla abordado, un poderoso searchlight veu e iluminado o lixo. O barco circulou o lixo unha vez, a continuación, o searchlight saíu e o barco continuou o seu camiño. Anya e Alexi foron inmediatamente na cuberta.
  
  
  
  "Foi só o traballo de rutina," Nick dixen a eles. "Pero eu teño un sentimento tan malo que está a benvida de volta."
  
  
  
  "Xu Pode é a xente xa debe ter difícil de adiviñar que nós non estamos presos," Anya, dixo.
  
  
  
  "Si, e a tripulación do barco que xa debe ter escrito á policía portuaria. E unha vez Xu Pode homes descubriu sobre el, que sería a radio cada patrulla barco na área. Isto pode levar varias horas, pero pode ser só uns minutos. Nós só ten que prepararse para o peor. Nós podería ser forzado a deixar a este palacio flotante en breve. Un mariñeiras barco como este, xeralmente, ten unha táboa ou salvavidas. Vai ver se pode atopar calquera cousa."
  
  
  
  Un minuto máis tarde, un grito de todo o tanque díxolle a Nick que atopara algo. "Desatar o ego e baixa-lo sobre os carrís", el gritou en reumatismo. "Atopar os cranio. E traer a nosa roupa no piso de arriba." Cando eles volveron, Nick garantir a roda e axiña cambiou de roupa. El mirou para Alexi e Semenov, e de novo foi alcanzado por absoluta simetría das súas figuras, do mesmo xeito que eles usan pantalóns e unha blusa. Pero, a continuación, el volveu a súa atención sobre o mar. Estaba grata para a cobertura de nubes que bloqueou a maioría do luar. Este feito é difícil de navegar, pero el podería sempre o foco sobre o mal visible costa. A marea vai levar ih para a costa. Era rendible. Se ih foron obrigados a sentir-se sobre a mesa, a marea ía lavar ih en terra. Alexi e Anya estaban falando tranquilamente na cuberta cando Nick de súpeto, estendeu a man. Ego orellas fora esperando por só que o son por media hora, e agora que tiña oído falar del. No ego sinal, os xemelgos quedou en silencio.
  
  
  
  "Unha patrulla barco," Anya, dixo.
  
  
  
  "Cheo de enerxía," Nick engadido. "Eles van ser capaces de nos ver en cinco a seis minutos. Un torno a ten que asumir o mando, e o outro debe controlar o bote ao mar. Ela vai para abaixo. Vin dous cincuenta litros de barrís de petróleo alí. Eu non quero deixar sen deixar unha sorpresa para os nosos perseguidores."
  
  
  
  El foi para os dous barrís de petróleo atado ao lado estribor. En torno a súa bolsa de coiro, el derramou branco explosivo po sobre unha das barras.
  
  
  
  Cinco minutos para ir, Nick pensamento en voz alta. Un minuto deixou de ir ata el e ir. Eles van ser coidado e tomar o seu tempo. Só un minuto máis. A metade dun minuto para concluír que non había ninguén a bordo, e outra metade de un minuto para informar o capitán do barco de patrulla e decidir o que facer a continuación. Imos ver, é de cinco, seis, sete, sete e media, oito minutos. El arrincou unha febra de rattan do chan do lixo, usa un puñado dos seus ollos por un momento, e, a continuación, rompe un anaco. El acendeu un fluxo con un chisqueiro, verificados para ver se era iluminada, a continuación, fixo unha improvisada fusible para o explosivo po no barril de petróleo. "Que debe traballar", dixo tristemente, " en preto de medio minuto, eu creo."
  
  
  
  Alexi e Anya xa estaban na flota cando Nick saltou sobre el. Eles podían ver o searchlight de un barco de patrulla que quería sombra o lixo Fuzhou na escuridade. Nick colleu o remo de Anya e comezou a liña freneticamente en dirección á costa. El sabía que eles non tiveron oportunidade de alcanzar a costa antes de que o barco de patrulla atopou o lixo, pero el quería poñer tanta distancia entre eles e o lixo posible. O contorno da patrulla barco estaba agora claramente visible, e Nick viu como se cambiou e escoitou o son da súa motores pechando como eles atoparon o lixo. O searchlight brillou para abaixo sobre a cuberta do lixo. Nick poñer o remo.
  
  
  
  "Get down no fondo e non se move!" "Pare con iso!", el murmurou. El descansou a cabeza na súa man para que puidese ver o barco de patrulla accións sen virar a cabeza. El viu o barco de patrulla abordar o lixo. As voces foron claramente audible; primeira medida ordes destinados para a tripulación do lixo, a continuación, breve instrucións para a tripulación do barco de patrulla, a continuación, momentos de silencio, berros de emoción. Entón sucedeu. D-alta chamas e unha explosión a bordo do lixo, seguido case inmediatamente por unha serie de explosións como munición na cuberta e, máis tarde, na sala de máquinas do barco de patrulla subiu no aire. No Trinity Catedral, o Trinity nunha balsa tiña para protexer as súas cabezas do voo restos de dous buques. Cando Nick mirou para arriba de novo, o lixo e a patrulla barco parecía pegadas, e o único son foi o asubío do lume bater a auga. El colleu o remo de novo e comezou a remar cara á costa no brillo alaranxado que iluminou a área. Eles chegou a escura liña de costa, cando, con un asubío de escapar de vapor, as chamas diminuíu e calma volveu.
  
  
  
  Nick sentiu a táboa raspar sobre a area e xogou na auga ata os nocellos. Desde o semicírculo de outeiros que había formado, á luz do amencer, el xulgou que eles estaban no lugar seguro, Neste Van, unha pequena bahía debaixo Nimshan. Non é malo, considerando todas as complexidades. Eles arrastraron a táboa en un emaranhado de cincuenta metros a partir da costa, e Nick tente me lembrar o mapa e instrucións Emu Lee deixara na MACHADO sede. Tiña que ser Taia Wang. Esta zona montañosa foi situado ao pé das montañas, e Kai Pulmón, estendéndose ao norte. Isto significaba rumbo ao sur, onde o ferroviaria vai de Canton a Kowloon. O terreo vai ser moi similar ao de Ohio, montañoso, sen altas montañas.
  
  
  
  Anya e Alexi tiña documentos confirmando que eles foron Albanian historia da arte alumnos, e segundo o pasaporte falso Nick tiña, era un xornalista para un xornal Británico con esquerdista simpatías. Pero estes documentos falsos non sería unha garantía absoluta de ih de seguridade. Poden convencer a policía local, pero ih real inimigos non vai ser enganado. Eles mellor espero que non sexa detido en todo. Non había moito tempo para a esquerda. O precioso horas e días, tiña xa pasou, e ía leva-los a outro día para chegar a estrada de ferro.
  
  
  
  "Se podemos atopar unha boa tapa," dixo Nick os xemelgos, " imos seguir adiante durante o día. Se non, imos ter que durmir polo mal tempo e viaxar á noite. Imos ir e esperar o mellor."
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 6
  
  
  
  
  
  
  
  Nick Shell é un rápido e suave paso que desenvolveu mentres aprendizaxe velocidade de execución e execución de técnicas. Mirando cara atrás, viu que as dúas nenas foron capaces de axustar para o ego ritmo.
  
  
  
  O sol axiña se tornou máis quente e máis quente, e chegou a ser un fardo pesado. Nick sentiu o seu ego caída, pero el continuou. A paisaxe tornouse cada vez máis montañoso e accidentado. Mirando cara atrás, viu que Alexi e Anna estaban tendo un tempo moi difícil subir os outeiros, aínda que eles non mostra-lo. El decidiu facer unha pausa: "Eles aínda tiña unha longa distancia para ir, e iso fixo sentido para chegar ao seu destino esgotado. El parou nun pequeno val, onde a herba era alto e groso. Non dicindo nosas palabras, pero con gratitude nos seus ollos, os xemelgos caeu na herba suave. Nick mirou arredor, tendo na área ao redor do val, a continuación, o banco de prensa xunto a eles.
  
  
  
  "Agora ten que relaxarse," el dixo. "Vai ver que canto máis lle fai iso, máis fácil se recibe. Os seus músculos debe afacerse a el."
  
  
  
  "Si," Anya engasgado. Non parece convincente. Nick pechou os ollos e establecer o built-in de alarma durante vinte minutos. A herba se movía lentamente á luz do vento, e o sol brillou sobre ih. Nick non sei por canto tempo estaba durmindo, pero el sabía que non tiña sequera foron vinte minutos cando de súpeto espertou. Non era o built-in de alarma reloxo, e un sexto sentido do perigo tiña acordado con el. El inmediatamente sentou-se para arriba e vin unha pequena figura de pé diante del, quizais, a poucos metros de distancia, asistir a eles con interese. Nick difícil de adiviñar que era un neno de entre dez e trece anos de idade. Cando Nick levantouse, o neno correu.
  
  
  
  'Caramba! Nick xurou e saltou para os seus pés.
  
  
  
  'Fillo!", el chamou de dúas nenas. "Apresuraron-se, se estender a fóra! El non pode escapar."
  
  
  
  Eles comezaron a buscar egos, pero foi demasiado tarde. O neno tiña ido aínda.
  
  
  
  "Que o neno debe estar aquí nalgún lugar, e nós temos que atopar el," Nick sibila furiosamente. "Debe estar no outro lado do cumio."
  
  
  
  Nick atropelou o cumio e mirou arredor. Ego ollos dixitalizados a vexetación e árbores para calquera sinais de movemento follas ou outros movemento brusco, pero el non entendeu nada. Onde é que este neno veñen e onde fixo desaparecer de súpeto para? Este imp sabía que a área, que é certo, se non, el nunca tería escapado tan axiña. Alexi veu para o lado esquerdo do cumio e estaba case fóra da vista, cando Nick escoitou a súa suave asubío. Ela estaba enrolado no cumio cando Nick veu ata ela e apuntou a unha pequena granxa ao lado dunha gran Chinés elm. Detrás da casa era un gran chiqueiro con un rabaño de pequenos marrón porcos.
  
  
  
  "Ten que ser así," Nick rosmou. "Imos facer iso."
  
  
  
  "El viu nós, entón o que?" El foi, probablemente, como impresionado como estabamos. Por que non imos só pasar? '
  
  
  
  "Non" en todo," dixo Nick, estreitando os seus ollos. "En este país, todo o mundo é un potencial snitch. Se el di que as autoridades locais que viu tres estraños, o neno é susceptible de recibir o diñeiro, tanto como o ego pai gaña na granxa, el fai un ano."
  
  
  
  "Está todo tan paranoico en Occidente, tamén?" Anya preguntou, un pouco irritado. "Non é unha esaxeración chamar a un neno de 12 anos de idade ou máis novos un snitch? E ademais, o que sería un Americano neno non se viron tres pobo Chinés ocio sospeita preto do Pentágono? Agora xa moi lonxe de máis! "
  
  
  
  "Imos poñer a política de lado, por agora," Nick comentou. "Este neno podería poñer en perigo a nosa misión e as nosas vidas, e eu non podo deixar que isto ocorre. Millóns de vidas están en xogo! "
  
  
  
  Sen esperar que calquera máis comentarios, Nick foi de volta para a facenda. El escoitou Anya e Alexi seguintes el. Sen facer calquera desvíos, el invadiu a casa e atopou-se nunha gran sala, que tamén serviu como unha sala de estar, cuarto e cociña. Só había unha muller que só mirou para el fixamente, sen expresión nos seus ollos.
  
  
  
  "Ver o nah," Nick latiu para as dúas nenas como el voou pasado a muller mimmo e buscou o resto da casa. As pequenas salas levando para o cuarto maior estaban baleiros, pero a un torno a eles tiña unha porta exterior a través do cal Nick podía ver o hórreo. Un momento despois, el estaba de volta na sala de estar. El empurrou o neno mal humor fronte a el.
  
  
  
  "Quen vive aquí?", el preguntou en Cantonés.
  
  
  
  "Ninguén," o neno agarrado na uem. Nick Emu deu un polgares cara arriba.
  
  
  
  "Vostede é un pouco de un mentiroso," el dixo. "Eu vin homes de roupa no outro cuarto. Responde-me, ou vai ser alcanzado de novo!" "
  
  
  
  'Deixar de ir ao ego.'
  
  
  
  Foi a muller que comezou a falar. Nick lanzado o neno.
  
  
  
  "O meu marido tamén vive aquí", ela dixo.
  
  
  
  'Onde está el? Nick preguntou bruscamente.
  
  
  
  "Non fala Uem," o rapaz berrou.
  
  
  
  Nick tirou Ego cabelo, e que o bebé gritou, que mágoa. Anya dubidar dela. "El foi," a muller respondeu timidamente. 'A aldea.'
  
  
  
  "Cando? Nick preguntou, liberando o neno de novo.
  
  
  
  "Uns minutos atrás," ela dixo.
  
  
  
  "O neno lle dixo que el viu nos, e o seu marido foi para informe, non é?", dixo Nick.
  
  
  
  "El é un home bo," a muller dixo. "O neno vai a unha escola pública. Alí, a uem é informado de que debe informe de todo o que ve ao seu veciño. O meu marido non quería ir, pero o neno ameazado para contar a súa profesores sobre iso."
  
  
  
  "Unha boa neno," Nick comentou. El non moi confianza a muller. O que causa o neno pode ser verdade, pero el non tiña dúbida de que esta persoa non me importaría unha pequena suxestión ou. "Como agora é a aldea no hall?", preguntou el.
  
  
  
  "Tres quilómetros de estrada."
  
  
  
  "Asistir a eles", dixo Nick para Alexi e Anna, por favor.
  
  
  
  Dous quilómetros, Nick pensamento, como el foi para abaixo a estrada. Tempo suficiente para recuperar o atraso co home. El non sabía que eu estaba sendo perseguido, polo que tomou o seu tempo. A estrada estaba empoeirado, e Nick podía sentir que encher os pulmóns. El foi ao longo do lado da estrada. Foi un pouco máis lento, pero el foi capaz de manter os seus pulmóns limpo para que a uem necesarios para facer. El viu un agricultor pasando mimmo sobre un pequeno ascenso, quizais cinco cen metros en diante de el. O home virou cando escoitou shaggy detrás del, e Nick viu que estaba solidamente construído e, de ombreiros anchos. E o máis importante, el tivo grande navalla afiada do cabelo.
  
  
  
  O agricultor se achegou Nick coa súa fouce levantada. Usando o seu escaso coñecemento de Cantonés, Nick intentou falar co home. Eles conseguiron deixar claro que quería falar e non quería causar problemas en todas as casas arredor de matemáticas. Pero o campesiño é expressionless, chave de cara non cambiar a súa expresión como el continuou a andar para adiante. Logo quedou claro para Nick que o home era só pensar sobre a recompensa ía chegar, se el se virou un dos máis estraños para as autoridades, vivo ou morto. Agora o labrego foi para adiante con incrible velocidade e permitir a fouce xenio a través do aire. Nick tirou de volta, pero o pelo case colleu a uem no ombreiro. Con gato gusta de velocidade, el esquivou. O home cambiou de forma constante para adiante, forzando Nick a paso atrás. El non se atreve a usar a súa Luger. Só deus sabe o que vai ocorrer se un tiro é despedido. Cabelo whizzed a través do aire de novo, esta vez a navalla afiada lámina bateu en Nick cara un milímetro de distancia. O labrego era agora continuamente roçada con que arma terrible, como se el fose herba roçada, e Nick foi forzado a desistir do retiro. A lonxitude da arma impediu a uem de lunging. Mirando cara atrás, Nick entender que Eu ía ser amontoados en o mato polo lado da estrada, onde el sería presa fácil. Tiña que atopar un xeito de romper o incesante balances de a fouce de mergullo baixo a nah.
  
  
  
  De súpeto, el caeu sobre unha das tribos e colleu un puñado de po solto da estrada. Como o home movido para adiante, Nick xogou po na uem ollos. O agricultor pechou os ollos por un momento, e o movemento da fouce parado. Iso é todo o que Nick necesidades. El baixou baixo a lámina afiada como unha pantera, agarrou o home de xeonllos, e tirou-lo cara atrás. Volos caera ao chan, e agora Nick era a ataca-lo. O home era forte e tiña músculos como cordas de anos de duro traballo no campo, pero sen a fouce, el foi nada máis que un gran home forte en torno a eles, a quen Nick tiña derrotado decenas de veces na súa vida. O home loitaba duro e conseguiu chegar ata, pero, a continuación, Nick deu emu un dereito, o que lle causou a rodar tres veces sobre o seu eixe. Nick penso que o labrego tiña xa esquerda, e relaxado cando foi sorprendido ao ver o home bailando a cabeza incontrolado, endireitando-se sobre un ombreiro, e agarrando a trenza de novo. El era moi teimoso, Nick pensamento. Antes de que o home podería chegar ata, Nick xutou a alza da fouce co pé dereito. A lámina de metal se levantou e caeu como unha tirando trampa. Só que agora non houbo rato, só o agricultor pescozo e un fío de cabelo preso nel. Por un momento, o home fixo algúns abafado gurgling sons, despois foi todo de novo. Foi a mellor, Nick pensamento, como el escondeu o corpo sen vida no sotobosque. El aínda tiña para matar o ego. El virou e camiñou de volta para a facenda.
  
  
  
  Alexi e Elena ligada a muller mans detrás da súa de volta e amarre o neno mans e pés. Eles non pregunta a calquera preguntas cando el entrou, só a muller ollou para el questioningly como o seu amplo marco encheu a porta.
  
  
  
  "Nós non pode deixar los facer iso de novo", dixo sen reviravoltas.
  
  
  
  'Nick! Foi Alexi, pero el podía ver os pensamentos reflectido no Annie ollos. Eles mirou o neno para Nick, e el sabía exactamente o que eles estaban a pensar. Polo menos, salvar o neno vida. El era só un neno. Un centenar de millóns de vidas dependen do éxito das ih misión, e ese neno case perdeu o ih oportunidade. Ih instintos maternais á tona. Maldita a súa nai nota de dólar, Nick maldixo a si mesmo. El sabía que era imposible para calquera muller para se librar completamente del, pero esta foi a máis correcta situación para a cara. Tamén non estaba interesado en esta muller e ter un neno para axudar. Tería preferido para deixar este agricultor vivir. Foi todo culpa de un único idiota que precisaba para acabar o mundo Occidental. E alí estaban tan idiotas no seu propio país, Nick sabía moi ben. Nojento fanáticos que combinou pobres, hard-working canalhas con unha morea de delirante ideólogos en Pequín, e do Kremlin. Estes foron os verdadeiros culpables. Estes enfermos carreiras e dogmatists son non só aquí, senón tamén en Washington e o Pentágono. Este agricultor Stahl é Xu Pode é vítima. Ego morte podería ter salvo a vida de millóns de persoas. Nick necesaria para pensar sobre iso. El odiaba o sucio lado do seu traballo, pero el non ver ningunha outra solución. Pero esta muller e este neno ... Nick cerebro sería tomar a decisión. Se puidese atopar ih, el ía deixar ih vivir.
  
  
  
  El chamou as nenas máis e pediu ih para pedirlle algunhas preguntas. A continuación, el colleu o neno e levou ego fóra. El levantou o neno para que el puidese ollar a uem directamente nos ollos, e falou con el en un ton que deixou non hai espazo para a dúbida.
  
  
  
  "A súa nai respostas ás súas preguntas do mesmo xeito que facer", dixo o neno. "Se as súas respostas difiren da súa nai, que vai ser morto en dous minutos. Vostede me entende?"'
  
  
  
  O neno balance a cabeza, os seus ollos xa non mal humor. Non foi só o medo nos seus ollos. Durante a escola político hora, Emus debe ser dito o mesmo absurdo sobre os Americanos que algúns profesores Americanos dicir sobre os Rusos e Chineses. Eles ían dicir a un neno que todos os Americanos eran débiles e dexenerada criaturas. No exemplo de este sangue frío xigante, o neno vai ter algo que dicir para os profesores, cando el volve á escola.
  
  
  
  "Escoitar con coidado, só a verdade pode garda-lo," Nick agarrado. "Quen é o que vai visita-lo aquí?"
  
  
  
  "A aldea vendedor," o neno respondeu.
  
  
  
  "Cando vai ser?'
  
  
  
  "En tres días para mercar porcos."
  
  
  
  "Hai alguén que pode vir máis cedo? Os seus amigos ou algo así?
  
  
  
  "Non, meus amigos, non chegará ata o sábado. Eu xuro.'
  
  
  
  "E os seus pais coñecidos?"
  
  
  
  "Eles están chegando o domingo."
  
  
  
  Nick puxo o neno para abaixo e levou para a casa. Anya e Alexey esperou.
  
  
  
  "A muller di que hai só un cliente que vén," Alexi dixo. "Un comerciante no mercado da vila."
  
  
  
  "Cando?'
  
  
  
  "Dentro de tres días. O sábado e o domingo, o neno amigos tamén están esperando para os hóspedes. E a casa ten un soto."
  
  
  
  Así, as respostas combinados. Nick pensou por un momento, a continuación, decidiu. "Todo ben", dixo. "Nós só temos que asumir o risco. Amarre o ih ben e poñer os gags na súa boca. Imos bloqueo ih no soto. Despois de tres días, que non vai ser capaz de prexudicar máis. Mesmo se son atopados en só unha semana, eles van na maioría estar con fame."
  
  
  
  Nick viu como as nenas seguiu o seu ego ordes. Ás veces el odiaba a súa profesión.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 7
  
  
  
  
  
  
  
  Nick estaba con rabia e preocupado. Ata agora coñécense eles tiveron moitos contratempos. El non tiña sido tan longo como emu tería gusto, e el quería saber canto tempo eles poderían ir sobre como este. Era un mal presaxio , todos os fallos e avances na beira? El non era supersticioso, pero el tiña visto máis de aqueles cirurxías onde as cousas estaban quedando peor e peor. Non que iso podería estar peor. Como pode ser peor cando a situación xa non é posible? Pero houbo unha cousa que incomodou máis. Non só eles estaban lonxe detrás de axenda, pero que non tería acontecido se Xu Cangas fora nervioso? Por agora, debe entender que algo non estaba seguro. E imaxina se decidiu implementar o seu plan? Ego foguetes foron listo para o lanzamento. Se el quería, o mundo libre só tiña uns minutos para engadir á súa historia. Nick camiñou máis rápido. Era todo o que podía facer, excepto esperanza de que ía chegar a tempo. Na súa carreira contra o tempo a través dunha zona boscosa, que case chegou á estrada antes de que el entendeu iso. No último momento, el foi detrás dos arbustos. Fronte a el, preto de unha baixa edificio, foi unha columna de Chinés camións do exército. O edificio foi unha oferta estación de tipo; soldados veu dentro e fóra con chave, panqueca-como as cousas nas súas mans. Probablemente secas bean bolos, Nick pensamento. Había dous soldados en cada camión, un condutor e un navegador. Eles foron, probablemente, benvida para os soldados, ou quizais eles só enviou-los en algún lugar. O primeiro coches xa estaban tirando para fóra.
  
  
  
  "Este é o último coche," Nick murmurou. "Ata o momento en que ela vai, o outro camións vai xa pasaron as indicacións sobre este outeiro. É un pouco complicado, pero el podería funcionar. Ademais, nós non temos moito tempo para ser moi coidadoso."
  
  
  
  As dúas nenas bailando a cabeza, os seus ollos palpebrar. Perigo me inspirou, Nick pensamento. Pero non só por iso, el pensou inmediatamente despois con un sorriso irónico. Ata agora, nada vai traballar para fóra en torno a este. O ruxido dos motores de resolución de problemas de investigación todos os sons cando o último camións teñen esquerda. Este último xa estaba en marcha lenta cando dous soldados saíu de todo o edificio coas súas mans cheas de secas tortillas. Nick e Alexi acertar o mato en silencio. Os homes nunca será capaz de lle dicir o que alcanzou ih. Anya entrou no edificio para ver se alguén foi alí.
  
  
  
  Este non era o caso, e ela foi para fóra de novo, cargado con secas tortillas. Nick rolou os corpos dos dous soldados na parte de atrás do camión. Anya ten na parte de atrás para asegurarse de que eles non coller, e Alexi ten no asento do condutor seguinte para Nick.
  
  
  
  "Canto tempo imos estar no tren?" Alexi preguntou, tomando unha mordida de unha das tortillas Anya tiña dado a ela a través do alçapão.
  
  
  
  "Ata agora, eles están movendo na dirección correcta para nós. Se eles fan isto o tempo suficiente, estamos en sorte.
  
  
  
  Para a maior parte do día, a columna continuou a moverse cara ao sur. Ao mediodía, Nick viu un cartel que dicía "Tintongwai." Iso significaba que eles estaban só a poucos quilómetros de distancia da estrada de ferro. De súpeto, a unha bifurcación na estrada, a columna virou-se en liña recta e dirixido ao norte.
  
  
  
  "Temos que saír de aquí", dixo Nick. Nick mirou para adiante e vin que a estrada subiu abruptamente, a continuación, descendeu vertixinosamente de novo. Había unha estreita lago no val.
  
  
  
  'Aquí! Nick, dixo. "Eu estou indo para abrandar. Cando eu digo que vostedes deben de ir para fóra. Atención... Todo ben agora! Como as nenas saltou ao redor do coche, Nick virou o volante á dereita, esperou ata que sentiu as rodas de diante voar fóra para o terraplén, e, a continuación, pulou para fóra todo o camión. Como o toque de un camión chocar coa auga eco a través dos outeiros, o tren chegou a unha parada. Pero Nick e os xemelgos foi, saltou sobre a gabia estreita, e foron pronto fóra da vista. Eles estaban descansando preto dun outeiro baixa.
  
  
  
  "Tería tido nos dous días para chegar aquí", dixo Nick. "Nós xa comprou algún tempo, pero non imos romper o ego co noso desatención. Eu sospeito que o ferrocarril é no hall sobre o outro lado do outeiro. Un tren de carga corre dúas veces ao día, de mañá e comezos da tarde. Se os nosos cálculos son correctos, o tren vai deixar en algún lugar nas proximidades de abastecer Hu Zan homes.
  
  
  
  Eles rastexaren ata o bordo do outeiro, e Nick non podía axudar, pero sinto unha sensación de alivio e satisfacción na fileira dobre de brillante carrís. Eles descendeu o outeiro para un afloramento rochoso que serviu como un excelente refuxio e plataforma de observación.
  
  
  
  Eles apenas tiña escondido cando se escoitou o ruído dos motores. Os tres motociclistas acelerou cara a abaixo o outeiro estrada e parou nunha nube de po. Eles usaban uniformes que asemellaba a regular camisetas do exército Chinés, pero dunha cor diferente, gris escuro pantalóns e branco leitoso camisas. A laranxa foguete motivo foi descrito ih uniforme chaquetas e cascos de moto. Xu Pode Forzas Especiais, Nick difícil de adiviñar. Ego beizos axustado como el asistir a eles desmontar, puxe detectores de metal, e comezar a comprobar a estrada para explosivos.
  
  
  
  "Ehto me nie nrahvista," el escoitou Annie Alexi murmurio.
  
  
  
  "Eu non me gusta tanto," el concordou con eles. "Isto significa que Xu Pode é certo que eu teño enganado persoas egos. El non quere tomar calquera posibilidades. Eu supoño que eles van estar preparado moi pronto e vai tomar medidas para evitar sabotaxe".
  
  
  
  Nick sentiu a súa palmas peirao e enxugar os pantalóns. Non era a tensión de un tempo, pero o pensamento de que estaba por diante. Como de costume, el viu máis que un observador casual xa podería ver, e el considerou os posibles perigos que estaba á fronte. Os motociclistas eran un sinal de que Hu Zan era moi coidadoso. Isto significaba que Nick perdera un dos seus puntos fortes no xogo - o elemento de sorpresa. Tamén penso que máis eventos pode causar ego para transformar a súa volta un dos seus excelentes axudantes. non, quizais dous. Se se proba que é preciso, el sabe que o ego solución debe ser. Ih podería ser desperdiçada. O propio ego podería ser desperdiçada. A supervivencia de un ignorante mundo depende deste feito desagradable.
  
  
  
  Cando os motociclistas rematou a súa inspección, xa estaba escuro. Dous dos homes en torno a eles comezaron a establecer facho ao longo da estrada, mentres que o terceiro falou en un walkie-talkie. Na distancia, Nick escoitou o son dos motores de partida, e uns minutos máis tarde, seis camións con M9T remolques apareceu. Eles se virou e deixou de preto os carrís do tren. Como o ih motores morreu, Nick escoitou outro ruído que rompe a noite é silencio. Foi o pesados son unha locomotora achegando lentamente. Nick camiñou para Lamber e viu no feble brillo das chamas que a locomotora foi unha versión Chinesa do gran 2-10-2 Santa Fe.
  
  
  
  A enorme coche veu a unha parada, enviando enormes nubes de po, que tivo un estraño nebuloso formas na intermitencia lanterna. Caixóns, caixas, e bolsas de agora estaban a ser rapidamente trasladado para esperando camións. Nick notado fariña, arroz, feixón e vexetais. O camión máis próximo para o tren estaba cheo de carne e carne de porco, seguido de envases de balsas. Xu Pode elite soldados ben, eli, que era claro. Pequín pode ter tiña a maior dificultade en atopar solucións para unha gran escaseza alimentaria, pero o pobo o goberno de elite sempre tivo o suficiente para comer. Se Nick pode realizar os seus plans, aínda vai ser capaz de contribuír á solución do problema en forma de unha pequena redución na poboación. El simplemente non podía estar para recibir gratitude. Xu Pode homes traballou rapidamente e de forma eficiente, e toda a operación durou máis de quince minutos. A locomotora tirou para arriba, os camións comezou a virar e ir, e a zona de luces foron eliminados. Motociclistas comezou escoltando camións. Anya cutucou Nick nas costelas.
  
  
  
  "Temos coitelos," ela murmurou. "Nós pode non ser tan cualificados como vostede, Nick, pero que son moi astuto. Todo o mundo en torno a nós pode matar un paso mimmo motociclistas. Entón podemos utilizar iht! '
  
  
  
  Nick engurrou o cello. "Por suposto, eles deben informar de volta cando eles volven," el dixo. "¿Que pensas que vai ocorrer se eles non aparecen? Quere enviar Hu Cangas un telegrama que están escondendo no seu curro?
  
  
  
  El podía ver o rubor nas Annie meixelas, a pesar da escuridade. El non quería ser tan dura. Ela era unha valiosa asistente, pero no seu, tamén, agora, el descubriu a aprendizaxe lagoa que era tan evidente en cada Comunista axente. Eles foron excelentes, cando el veu para a acción e compostura. Eles tiveron a coraxe e perseveranza. Pero previsión, mesmo a curto prazo, non unirse a ih k gusto en todo. El bateu o ombreiro moi.
  
  
  
  "Veña, todos cometemos erros, ás veces," el dixo suavemente. "Imos seguir ih pasos."
  
  
  
  Camión pesado pneumático pistas foron claramente visible na desigual e estrada poeirenta. Ademais, case non había interseccións ou garfos na estrada. Camiñaron rapidamente, tomando como poucas pausas como sexa posible. Nick estímase que eles foron unha media de preto de seis quilómetros por hora, que era unha moi boa velocidade. Por catro horas da mañá, cando eles tiñan cuberto preto de 40 millas, Nick comezou a diminuír. As súas pernas, como ben musculoso e ben adestrado como eles foron para nós, estaban empezando a cansar, e el viu os rostros cansos de Alexi e Annie. Pero tamén máis lento por mor da outra, máis importante feito. Esta omnipresente hipersensibilidade sentido de que era parte do Axente, N3, comezou o envío de sinais. Se Nick cálculos foron correctos, eles deben ser achegando Xu Pode dominio, e agora estaba examinando as pistas de concentración de un can de caza despois dun perfume. De súpeto, el parou e caeu sobre un de cada tribo. Alexi e Anya caeu no chan ao lado del.
  
  
  
  "As miñas pernas," Alexi engasgado. "Eu non podo tomar esta máis, eu non podo tomar este tempo, Nick."
  
  
  
  "Que non vai ser necesario ou," el dixo, apuntando para a estrada. Coche pistas de súpeto parou. Eles foron, obviamente, destruído.
  
  
  
  "O que significa isto? ", preguntou Alex."Eles non poden simplemente desaparecer."
  
  
  
  "Non", Nick, dixo, " pero eles deixaron aquí e cuberto súas pistas." Isto só pode significar unha cousa. Non debe ser un obstáculo algún lugar! Nick foi á beira da estrada e caeu, alastranse sobre o chan e apuntando para as nenas a facer o mesmo. Decimeter por decimeter, el arrastrou para adiante, os seus ollos a dixitalización das árbores en cada lado da estrada para o obxecto que el quería. Finalmente, el viu el. Dúas pequenas árbores, aberto fronte un do outro. Ego mirada esvarou cara a abaixo o tronco do máis próximo a un, ata que viu unha pequena rolda de metal dispositivo de preto de tres metros de altura. Na árbore oposto era o mesmo obxecto da mesma altura. Alexi e Anya agora tamén vin o ollo electrónico. Cando se achegou a árbore, viu un fino fío de execución para a base. Xa non había ningunha dúbida. Este foi o exterior defensivo cinto de Xu Pode área.
  
  
  
  O ollo electrónico foi bo, mellor que unha garda armada, que podería ser detectado e, posiblemente, suprimida. Todo o mundo que foi para fóra da estrada e caeu na estrada, activada a alarma. Eles poderían pasar a través do ollo eléctrico sen impedimentos e entrar máis para a área, pero alí estaban, sen dúbida, máis postos máis lonxe e, finalmente, gardas armados ou quizais patrullas. Ademais, o sol en breve sería, e eles terían que atopar abrigo para todo o día.
  
  
  
  Eles non podían ir máis tempo, entón eles foron para o bosque. O bosque foi mato, e Nick estaba feliz sobre iso. Isto significa que eles non estaban indo para moverse rapidamente, pero, por outra banda, sería aínda dar-lles unha boa cobertura. Cando finalmente chegou ao cume dun outeiro íngreme, viron Xu Pode composto en fronte deles en aumento feble luz do amencer.
  
  
  
  Situado nunha chaira rodeado por baixo outeiros, que parecía a primeira vista como un xigante campo de fútbol. Só neste campo de fútbol foi rodeado por dobre liñas de arame farpas. No centro, afundido no chan, os lanzadores foron claramente visible. Desde onde se escondeu no mato, eles podían ver a fina, apuntou mísil cabezas, sete mortal nuclear frechas que podería cambiar o equilibrio de poder no mundo nunha soa penada. Nick estaba deitado no sotobosque, observando a paisaxe no aumento de luz. Os lanzadores foron formigón, por suposto, pero el notou que as paredes de formigón foron lonxe de máis de vinte metros de longo. Se podía enterrar bombas en torno ás beiras, que sería suficiente. Con todo, a distancia entre os lanzadores foi, polo menos, a tres metros, o que significaba que a uem sería precisa unha morea de tempo e sorte para poñer os explosivos. E Nick realmente non tiña contado moito tempo e sorte. Segundo os distintos plans el ponderou, el foi capaz de escribir fóra a maioría dos queridos en torno a eles. O máis estudou a zona, o máis claramente ego chegou a ser consciente deste feito desagradable.
  
  
  
  El pensou que podería entrar no campamento no medio da noite, quizais, en un prestado uniforme, e utilizar os detonadores. Pero emu mellor se esqueza sobre iso. Había tres armado soldados estacionados en cada lanzador, non contando os postos de garda preto de arame farpas.
  
  
  
  No outro lado do desembarco foi un gran de madeira entrada principal, e un pequeno buraco no arame farpas foi aberto por baixo. Un soldado quedou de garda a un paso de preto de tres metros de ancho. Pero o problema non era nen; o problema era a seguridade dentro do muro. Fronte á plataforma de lanzamento en dereito, foi un longo edificio de madeira, probablemente para o persoal de seguridade. Por outro lado foron varios formigón e pedra edificios con antenas, radares, avisos equipos de medida e transmisores no tellado. Debería ter sido HQ. Odín primeiros raios de luz solar reflectida pechada, e Nick mirou a través da rúa na outeiros fronte a eles, do outro lado do illada-fóra da zona. Na parte superior do outeiro era unha casa grande con unha gran esférica xanela do panel que colgada toda a fachada, que era o sol brylev. A parte inferior da casa parecía unha vila moderna, pero o segundo piso e teito foron construídas no pagode estilo típico da arquitectura tradicional Chinesa. Quizais todo o complexo sería visible en torno a esta casa, e de que é por iso que eles poñer ego non, Nick pensamento.
  
  
  
  Nick considerado cada detalle na súa mente. Como un sensible película, o ego cerebro gravado cada detalle peza por peza: o número de entradas, a posición dos soldados, a distancia desde o arame farpas para a primeira liña de lanzadores, e un centenar de outros detalles. Todo o concepto de armas foi evidente e lóxico para Nick. Excepto por unha cousa. Planas de metal discos no chan eran visibles ao longo de toda a lonxitude do arame farpas. . Eles formaron un anel ao redor de todo o complexo, e a distancia entre eles foi de preto de dous metros. Alexi e Anya non podía identificar estes obxectos estraños ou.
  
  
  
  "Eu nunca vin nada como iso", Anya dixo Nick. '¿Que pensas sobre iso?'
  
  
  
  "Eu non sei", dixo Nick. "Eles non parecen estar fóra, e eles están de metal."
  
  
  
  "Pode ser calquera cousa," o Director dixo. Quizais un sistema de drenaxe. Ou quizais hai unha parte subterránea que non podemos ver, e iso é o cumes dos soportes de metal."
  
  
  
  "Si, hai unha morea de opcións, pero eu notei, polo menos, unha cousa", dixo Nick. "Ninguén anda sobre eles. Todo o mundo queda lonxe deles. Iso é o suficiente para nós. Nós imos ter que facer o mesmo."
  
  
  
  "Quizais sexa un sinal?" Anya suxeriu. "Quizais eles van desencadear unha alarma se paso sobre eles."
  
  
  
  Nick admitiu que foi posible, pero algo fixo Ego sinto que non foi fácil. En calquera caso, eles deben evitar cousas como a peste.
  
  
  
  Non había nada que podería facer ata o anoitecer, e todos os tres deles necesarios para durmir. Nick tamén estaba preocupado sobre a panorámica fiestra da casa do outro lado da rúa. Aínda que el sabía que eran invisibles na densa vexetación rastreira, tiña unha forte sospeita de que o cumio estaba sendo vixiados dende a casa a través de prismáticos. Eles rastexaren con cautela de volta para abaixo da costa. Eles necesitan atopar un lugar onde se pode durmir en paz. A medio camiño ata o outeiro, Nick atopou unha pequena cova con unha pequena apertura de grandes o suficiente para unha persoa para pasar a través. Cando ten dentro, o abrigo foi moi espazos. El estaba mollado e cheiraba de animais urina, pero el estaba seguro. El estaba seguro de Alexi e Anya foron moi canso para se preocupar sobre o malestar, e grazas a Deus que era legal, de calquera maneira. Unha vez dentro, as nenas inmediatamente dividir. Nick estirado para fóra nas súas costas, mans detrás da cabeza.
  
  
  
  Para a súa sorpresa, el de súpeto sentín dúas cabezas sobre o seu peito e dous suave e quente corpos contra as súas costelas. Alexi cruzou unha perna sobre o ego, e Anya enterrado no oco do ego ombreiro. Anya adormeceu case instantaneamente. Nick sentiu que o Director aínda estaba esperto.
  
  
  
  "Dime, Nick?", ela murmurou somnolenta.
  
  
  
  "Que debo dicir?"
  
  
  
  "O que é vida como en Greenwich Village?" soou soñador. "O que é gusta de vivir en América? Como moitas nenas están alí? Lotes de danza?
  
  
  
  El aínda estaba a pensar sobre a resposta cando viu que ela tiña durmido. El mantivo as dúas nenas pechar con ambas as mans. Ih é seos me sentín como un quente, suave pegada. El riu co pensamento de que podería acontecer se non fose tan canso. Pero mañá debe ser difícil. Emus vai ter que facer unha chea de decisións, e ningún deles vai ser moi agradable para nós.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 8
  
  
  
  
  
  
  
  Nick foi o primeiro espertar. Unhas horas antes, cando os seus oídos sensibles, tiña pego os sons dunha patrulla na distancia, el, tamén, tiña acordado. El estaba aínda e adormeceu de novo cando os sons morreu de distancia. Pero agora el estirado, e os xemelgos tamén levantou as súas cabezas por riba do seu peito.
  
  
  
  "Bos días," dixo Nick, aínda que foi ao final da tarde.
  
  
  
  "Bos días", o Director respondeu, bailando a curto cabelo louro como un can mollado sacode a auga despois de natación.
  
  
  
  "Eu estou indo para fóra para comprobar," dixo Nick. Se non escoitar de min en cinco minutos, eu non vou escoitar de ti tamén."
  
  
  
  Nick subiu a fóra a través da apertura estreita. El se esforzou para axustar os seus ollos para a brillante luz do día. El só escoitou os sons do bosque e levantouse. Eles poden ser o cumio ata tarde de noite.
  
  
  
  Foi só agora que Nick notado como é fermoso o dell en si foi co bosque. El mirou para a madressilva, o vermello fermoso flores de hibisco, e a banda de ouro forsythias que atravesa a exuberante vexetación rastreira. Que contraste, Nick pensamento. É un tranquilo, lugar idílico e do outro lado do outeiro son sete armas mortais preparado para destruír a vida de millóns de persoas.
  
  
  
  El escoitou o son de auga corrente e atopou un pequeno regato para a cova. El decidiu lavar e facer a barba no cuarto fresco. El sempre me sentín moito mellor cando el raspar. El roupa e bañada en auga xeada. Cando el tiña só a barba, el viu Anya e Alexi andar con cautela a través dos arbustos en busca de ego. El aceno para eles, e eles correron para el con suprimida gritinhos de alivio. Eles inmediatamente seguido de Nick exemplo, que examinou ih espido corpos, mentres eles foron bañarse en & nb. Estaba deitado na herba, gozar ih pura, inocente beleza. Emu se preguntou o que faría se el fixo o que era máis cómodo para el que facer agora. El sospeita de que eles ían sacar proveito dela.
  
  
  
  Pero tamén sabía que el non faría iso sen ter en conta as decisións importantes que a uem tería que facer no futuro. Eles non falar, neste momento, ou o que pode dicir a eles, e eles non precisan. Eles sabían que el non dubida en sacrificar-los, se o ten que xurdiu. Polo tanto, o ego é asignado a esta tarefa.
  
  
  
  Nick parado mirando para as nenas e centrado os seus pensamentos sobre o que estaba por diante. El lembrou o punto de vista da área estudou tan coidadosamente só unhas horas atrás. El sentiu unha crecente certeza absoluta de que todos os plans que tiña a esperanza de uso nesta situación foron completamente inútil. Emu vai ter que improvisar unha vez máis. Inferno, non había sequera un decente muro de pedra ao redor da aldea. Se ese fose o caso, sería, polo menos, ser capaz de abordar desapercibido. El pensaba sobre o envío de Semenov e Alexi en catividade. Máis tarde, el quere invadir o territorio propio, apostando que Hu Zan ía ser menos coidado. Pero agora que viu a situación sobre o terreo, a sentinela en cada lanzador, el entendeu que este emu non axuda moito. O problema era moito máis complicado. Primeiro tiñan que ir para o muro de todo o arame farpas. A continuación, eles tiveron que subir que preto, a continuación, levou moito tempo para enterrar as bombas. Agora que cada lanzador foi controlado por separado, non foi só unha opción esquerda. Eles deben distraer a atención de todos os soldados, ao mesmo tempo.
  
  
  
  Anya e Alexey secas fóra, ten vestido, e xogou este partido con el. Eu non estou dicindo que as nosas palabras, eles estaban vendo o sol pía detrás do outeiro. É hora de actuar. Nick comezou a rastexaren con cautela ata o outeiro, o pensamento da casa con grande fiestra panorámica sobre o outro lado. Na parte superior do outeiro, que investigou a base, que era agora un amplo panorama da actividade. Métodos, mecánica, e soldados estaban en todas partes. Dous foguetes foron examinados.
  
  
  
  Nick estaba esperando para atopar algo que ía facer ih traballo máis fácil. Pero non había nada, nada en todo. Vai ser difícil, mesmo carallo duro. 'Caramba! el xurou en voz alta. As nenas mirou con sorpresa. "Eu quero que ela sabía o que os condenados discos redondos son para." Non importa canto tempo el mirou para eles, a súa suave, superficie pulida deu nada fóra. Como Anya apuntou, que realmente podería ser parte dun sistema de alarma. Pero, aínda así, había algo que o incomodaba, realmente incómodo el. Pero eles só teñen que aceptar a incerteza e probe estar lonxe de estas cousas, el decidiu.
  
  
  
  "Ih vai ter para se distraer," dixo Nick. "O torno de ti ten que ir para o outro lado das instalacións e chamar a atención. Esta é a nosa única oportunidade de entrar, e é a nosa única oportunidade para plantar bombas. Necesitamos para distraer ih tempo suficiente para comezar o traballo feito."
  
  
  
  "Eu vou ir", dixo ao mesmo tempo. Pero Anya foi unha fracción anteriormente. Nick non ten que repetir o que todos os tres deles xa sabía. O que chamou a atención sobre si mesmo, estaba seguro da súa propia morte. Ou, polo menos, ser pego ía dicir só atrasar a execución. El e Alexi tería unha oportunidade de escapar, se todo foi ben. El mirou para Alexander Semenov. Non había nada no seu rostro, e ela volveu o seu ollar con un frío, indiferente expresión. El maldixo baixo a súa respiración e desexou que non había outra forma. Pero non había ningún ego.
  
  
  
  "Eu teño un explosivo po que pode usar, "el dixo, ei." Xunto co seu Beretta, debe ter o efecto desexado."
  
  
  
  "Eu podo facer máis fogos de artificio", ela respondeu cun sorriso. "Eu teño algo para se preocupar sobre eles."
  
  
  
  Ela tirou para arriba a súa blusa e envolto o coiro cinto ao redor da súa cintura. Ela colleu unha caixa de pequena rolda de bolas. Vermello e branco. Cada bala tiña un pequeno pin conectado a el. Se non fose por que, Nick ía xurar que era tranquilizantes ou pílulas de dor de cabeza. as cousas estaban alí.
  
  
  
  "Cada un de estas pelotas é equivalente a dúas granadas de man," Anya, dixo. "O pino é a ignición. Eles traballan en aproximadamente o mesmo principio como unha granada de man, pero son feitos a partir comprimido transuranic elementos. Vostede ve, Nick Carter, tamén temos algunhas boas microchemy xoguetes.
  
  
  
  "Estou feliz sobre iso, cren en min," Nick dixo cun sorriso. Cando este é máis, nós imos reunir aquí. Espero que todos os tres de nós vai estar alí."
  
  
  
  Anya levantouse. "El me vai levar preto de unha hora para chegar ao outro lado", ela dixo. "Vai ser escuro ata entón."
  
  
  
  Os xemelgos miradas trocados, brevemente abrazou o outro, a continuación, Anya virou e deixou.
  
  
  
  
  "Boa sorte, Anya," Nick chamou suavemente detrás dela. "Grazas, Nick Carter," ela respondeu sen mirar atrás.
  
  
  
  Nick e Alexi asistir a ela ata que foi engulido pola follaxe, a continuación, estableceuse de volta para o sotobosque. Nick apuntou para unha pequena porta de madeira en o cerca. Dentro había un almacén de madeira. Un soldado solitario estaba de garda diante da entrada.
  
  
  
  "O noso primeiro destino é el", dixo Nick. "Nós imos bater o ego, a continuación, ir a través da porta e esperar por Annie fogos de artificio."
  
  
  
  A escuridade caeu rapidamente, e Nick comezou a andar con cautela cara a abaixo o outeiro cara á porta. Afortunadamente, o outeiro estaba completamente cuberta, e cando eles baixaron, a sentinela, foi só cinco metros de distancia. Nick xa tiña o estilete na súa man, e o frío, insensible metal confortado el, lembrando que el debe agora ser nada máis que unha extensión do ser humano lámina.
  
  
  
  Afortunadamente, o soldado realizado o rifle no seu caso, de xeito que non caer no chan con un accidente. Nick non quere perturbar o campamento prematuramente. El ocupou o estilete vagamente na súa man, tentando non esforzarse moito. O ego vai ter a bater o soldado a primeira vez. Se perder esta oportunidade, todo o ego plan ía-se en fume, alí no lugar. O soldado foi directo desde a porta de madeira, deixou sincero na fronte de madeira post, virou-se, camiñou para o outro lado e deixou de facer a súa sinalización de novo. A continuación, o estilete voou no aire. El esfaqueado o soldado na gorxa e preso ego para a porta árbore.
  
  
  
  Nick e Alexi estaban ao seu lado en menos de medio segundo. Nick levou a cabo o estilete, e puxo a man no chan, mentres que a rapaza chegou para o rifle.
  
  
  
  "Poñer no seu abrigo e casco," dixo Nick pouco. "Isto vai axudar a non estar fóra moito en a conmoción. Traia o seu rifle, tamén. E lembre, estar lonxe de os condenados discos redondos."
  
  
  
  Alexi estaba preparado para o momento en que Nick agochar o corpo nos arbustos. Ela xa estaba do outro lado da cerca, na sombra do almacén. Nick sacou un tubo de crema de afeitar e comezou a selección a través del. El deu Alexi tres fina discos redondos e mantivo catro para si mesmo.
  
  
  
  "Vostede mina de tres lanzadores de lado a lado," el dixo, hey. "A súa Suecos non soa-lo para fóra. Lembre, só ten que se ater a ih baixo o chan. Por todo o hotel, e suave o suficiente para cavar un pequeno burato e poñer esa cousa no chan ."
  
  
  
  Fóra do hábito, Nick abaixo como a primeira explosión eco a través da área. Veu o dereito do outro lado do campo. Unha segunda explosión pronto seguido, a continuación, un terceiro, case no centro da área. Anya que foron correndo arredor xogando bombas, e ela estaba certa, eles foron moi poderoso. Agora houbo unha explosión á esquerda. Ela fixo todo certo, que soou como un morteiro de ataque, e as consecuencias foron exactamente o que Nick esperaba. Soldados armados derramado en todo o cuartel, e o lanzador de gardas foi ata preto de arame farpas e comezou a disparar de forma aleatoria en dirección a eles sospeitaron que o inimigo estaba indo.
  
  
  
  Imos! Nick sibila. El fixo unha pausa e viu como Alexi correu con a súa cabeza para abaixo no nivel para o máis distante obxecto para que ela puidese obter de volta para a porta. Agora Nick, Wilhelmina na súa man dereita, foi para o primeiro dos catro instalacións que a uem necesario para coidar. El puxo a luger no chan ao lado del e enterrado o primeiro detonador. Agora era o segundo home á súa vez, rapidamente seguida pola terceira. Todo foi ben, case demencia facilmente, como Anya continuou a bombardear a parte norte do complexo co seu diabólico mini-bombas. Nick viu que un grupo de soldados agora estaban voando en torno a porta principal para rastrexar os atacantes. Cando Nick chegou ao cuarto lanzador, dous soldados na porta principal virou-se para ver un descoñecido figura axeonllada no formigón final do lanzador. Antes de que eles podería ter obxectivo, Wilhelmina xa disparou dúas veces, e dous soldados caeron ao chan. Varios soldados en torno a eles, que, por suposto, non podería ter sabido que os tiros non foron disparados desde a dirección do bosque, caeu a o chan. Nick definir o pasado detonador e foi de volta para a porta. El intentou localizar Alexi no emaranhado de execución uniformados figuras, pero foi imposible. De súpeto, unha voz soou todo o altofalante, e Nick escoitou o Chinés, a fin de poñer no seu máscaras de gas. El intentou o seu mellor para non rir en voz alta. O ataque realmente con medo ih. Ou ben Hu Cangas foi en torno a eles, que non estaba a tomar calquera posibilidades. Foi entón que Nick descubriu o significado do misterioso metal discos. O sorriso no seu rostro desapareceu rapidamente.
  
  
  
  En primeiro lugar, el escoitou os débiles zumbido dos motores eléctricos, a continuación, el viu os discos subir espido no aire nos tubos de metal. Eles deixaron a unha altura de preto de tres ou catro metros, e Nick viu que os discos formou parte superior de un pequeno circular tanque con varios picos saíndo en catro direccións diferentes dende abaixo. Nick podía ver unha pequena nube de cinza en torno a cada un pico, e con un continuo asubío, todo o composto foi cuberto por unha mortal pegada. Nick viu o gas se estender para o muro, así como, en constante ampliación círculo.
  
  
  
  Nick intentou cubrir a boca cun pano mentres corría, pero foi inútil. Shell gas está correndo moi rápido. O seu ego sentido de cheiro lle dixo que era un gas actuando sobre os seus pulmóns, só temporalmente inebriante de ti, o máis probable base phosgene. O ego obxectivo comezou a xirar, e parecía que o ego pulmóns de votum votum ía estourar. Maldita sabio eles non usar letal gases, el pensou. Eles sempre quedou no aire por moito tempo, e as vítimas non podía ser cuestionada. Agora Ego ollos foron borradas, e como tentou camiñar sobre, todo o que el viu diante del foron débiles, indistinta sombras: branco uniformes e estraño mouthpieces. El comezou a correr cara a sombra, levantou os brazos, pero o seu ego, o seu corpo sentín como levar, e el sentiu unha queima a dor no peito. As sombras e as cores desbotada, todo lavados, e el entrou en colapso.
  
  
  
  Alexi viu Nick caer, e ela intentou cambiar de dirección, pero o gas continuou a entrar o aire máis e máis. O plástico bocal do seu casco axudou un pouco, e aínda que ela estaba comezando a sentir a tensión nos seus pulmóns, o seu corpo foi aínda en funcionamento. Ela fixo unha pausa, tentando decidir se quere gardar Nick ou correr. Hey, se ela podería saír de detrás da cerca, quizais ela podería voltar máis tarde e tentar axudar Nick escapar, ela pensou. Había agora moitos soldados en torno a el, que colleu ego do corpo, que non ofreceu ningunha resistencia, e levou-o para lonxe. Alexi fixo unha pausa por un momento, tentando non respirar profundamente, a continuación, foi para a porta de madeira. Vestida como todos os outros soldados, que non destacan desde a outras persoas correndo cara arriba e abaixo o campo. Ela fixo ata a porta, pero agora, o gas estaba chegando a través do seu casco así, ea súa respiración era quedando máis e máis doloroso. Ela caeu para o bordo da porta e caeu de xeonllos. O casco agora me sentín como unha camisa de forza, o que fai imposible para Ay para respirar. Ela tirou o ego fóra da súa cabeza e xogou fóra. Hey, eu puiden chegar ata e tentar soster miña respiración. Pero hey, eu tiña a tose, o que fixo tragar aínda máis gas. Ela estirado para fóra, e entrou a través da porta.
  
  
  
  Por outro lado, detrás da cerca, Anya viu o gas comezar a correr. Ela usou-se todas as súas bombas, e cando viu a xente en máscaras de gas saíndo, ela tomou refuxio no bosque. Os soldados rodeado dela, e ela comezou a sentir os efectos do gas. Se Ay consegue derrotar un dos outros soldados e eliminar o Ego máscara de gas, Non vai ter unha oportunidade de escapar. Anya esperou tenso, escoitando os sons de soldados buscar o bosque na súa homes togas. Eles foron cinco metros de distancia e veu ata ela, lambendo e lamber, de ambos os dous lados. Rastreando cara adiante, ela se preguntaba como Nick e Alexi ía saír en todo o coche. Eles poderían escapar antes de que o gas foi aplicada?xeringas? Entón, ela viu un soldado de aproximarse a ela, coidadosamente romper o mato con un rifle. Ela chamou a súa coitelo da vaíña na súa cintura e agarrou o pesado tratar ben. El agora estaba ao seu alcance. Un rápido golpe da súa espada e a máscara de gas sería nas súas mans. Se ela fora a usar unha máscara de gas, ela podería ter volveu para o bordo do bosque, onde a sufocante gas era máis groso e o mato menos denso. Ela pode, a continuación, executar rapidamente ao outro lado do composto e, a continuación, subir un outeiro onde ela podería atopar mellor tapa.
  
  
  
  Anya pulou. Demasiado tarde, ela sentiu a raíz de árbore en torno do seu nocello embrulho en torno a ela, batendo o seu para o chan. Naquel momento, ela viu un soldado brandindo o barril pesado de seu rifle. Miles de vermello e branco estrelas explotou no seu soño. Eles foron para fóra como un lume de artificio, e ela perdeu a conciencia.
  
  
  
  
  
  A primeira cousa Nikolai sentín foi unha sensación de formigamento, un frío sensación de formigamento na súa pel. A continuación, unha sensación de queimação nos ollos causado polo abrasador luz. Foi estraño, este brillante santo, porque aínda non abriu os ollos aínda. El se esforzou para abrir a súa ih e limpou a humidade dos seus ollos. Cando Eles conseguiron elevar-se sobre un cóbado, o gran sala asumiu unha visión máis clara contorno. Alí foi un brillante san luz, e figuras comezaron a aparecer. Eles tiveron que limpar a humidade dos seus ollos de novo, e agora el sentiu unha sensación de formigamento na súa pel. El estaba completamente espido e deitado sobre un berce. A través del, el viu dous liteiras, en que estaba espido corpos de Anya e Alexi. Eles estaban conscientes, e que viu como Nick balance as pernas sobre o bordo da cama e sentou-se.
  
  
  
  El torceu o pescozo e músculos do ombreiro. Ego peito parecía pesado e axustado, pero el sabía que o sentimento sería diminuír gradualmente. El xa tiña visto catro gardas, pero el non prestar moita atención para eles. Nick virou-se como a porta abriuse e un técnico veu con un portátil X-ray máquina.
  
  
  
  Detrás do técnico, un home alto, delgado Chinés home entrou na sala cunha luz e seguros de paso. Un longo jaleco branco cubriu o ego, un corpo delgado.
  
  
  
  El parou e sorriu para Nick. Nick foi alcanzado por sutís ascética natureza do egoísmo. Case parecía un santo rostro, e por incríbel que recordou Nick do leste versión dos antigos deuses retratado en grego antigo iconas. O home cruzou os brazos sobre o peito-longo, sensible, suave mans e mirou para Nick atentamente.
  
  
  
  Pero cando Nick que volveu a mirada, viu que os ollos completamente contradí o resto do ego caras. Non había a menor ascetismo nos nosos ollos, ningunha bondade para nós, ningunha bondade para nós, pero só frío, frechas velenosas, os ollos de unha cobra. Nick non podía lembrar sempre vendo como totalmente diabólico ollos. Eles foron inquedo, mesmo se o home estaba mirando para un determinado lugar, que aínda se mover. Como a serpe ollos, eles continuaron a intermitencia con un sobrenatural escura brillo. Nick inmediatamente entender o perigo de este home que a humanidade máis temido. Non só foi unha dullard, un astuto político, ou un pervertido soñador, pero tamén foi un home dedicado, completamente absorbido en unha ilusión, e posuía, ademais, todos os intelectual e mental calidades que levar a grandeza. Nen tiña un toque de ascetismo, a intelixencia e sensibilidade. Pero foi unha sensación no servizo de odio, unha sensibilidade virou-se para a crueldade e crueldade, e unha mente dedicado enteiramente á maníaco ilusións. Dr. Hu Zan mirou para Nick con un agradable, case reverente sorriso.
  
  
  
  "Pode vestirse de un minuto, o Sr Carter," el dixo en perfecto inglés. "Vostede é o Sr Carter, por suposto. Eu vin unha foto de unha vez, que foi moi borrosa, pero bo o suficiente. Mesmo sen que, debe ter sabido que era vostede.
  
  
  
  'Por que? Nick, preguntou.
  
  
  
  "Porque non só eliminou o meu pobo, pero tamén mostrou algunhas calidades persoais. Imos só dicir que el soubo inmediatamente que nós non estabamos lidando con un simple axente. Cando derrotou a xente a bordo do Lu Shi familia lixo, que deixou o vello na proa na mesma posición para enganar o meu pobo. Outro exemplo é a desaparición dun barco de patrulla. Eu estou honrado de que MACHADO puxo en todo o esforzo para o meu proxecto ."
  
  
  
  'Eu espero para máis, non vai bater a súa cabeza," Nick respondeu en un liso ton.
  
  
  
  "Por suposto, eu non podería ter coñecido a primeira que había tres de ti e en torno a eles foron dous fermoso representantes do Oeste feminino tipo."
  
  
  
  Hu Pode se virou e ollou para as dúas nenas esparramado sobre o berce. Nick de súpeto viu o lume, o home de ollos como el examinou as nenas ' espido corpos. Non foi só o lume de aumentar o desexo sexual, pero algo máis, algo terrible, algo de Nick non me gusta a todos.
  
  
  
  "É unha gran idea para ti para traer estas dúas nenas xunto," Hu Zan dixo, volvéndose para Nick. "Segundo ih papeis, Albanian estudantes do sexo feminino son os historiadores da arte en Hong Kong. Unha elección obvia para coñecer o seu pobo. Pero tamén foi, como vai descubrir logo, unha moi agradable golpe de sorte para min. Pero, primeiro, o Sr Carter, ela quere que para xogar este partido no que o X-ray máquina. Cando estaba inconsciente, nós examinamos utilizando unha técnica simple, e o detector de metais deu unha reacción positiva. Porque o que sei sobre a progresiva formas MACHADO as persoas traballan, eu estou obrigado a explorar todo máis ."
  
  
  
  O técnico coidadosamente examinado Ego con un portátil máquina de raios X e entregou Nick Ego o macaco, cando el foi feito. Nick notado que a roupa fora coidadosamente examinados. Non houbo luger ou estilete, por suposto. Mentres el estaba quedando vestida, o técnico mostrou Hu Cangas un raio-X. "Probablemente estilhaços," el dixo. "Aquí na cadeira, onde xa sentín-lo."
  
  
  
  "Vostede podería ter aforrado a si mesmo unha morea de problemas se tivese me preguntou," Nick comentou.
  
  
  
  "Non foi un problema," Hu Zan, dixo, sorrindo de novo. "Obter ih listo", dixo o técnico, apuntando con un longo, estreito man en Semenov e Alexi.
  
  
  
  Nick intentou non carranca cando viu que o home tiña amarrado as nenas ' pulsos e nocellos aos lados da cama con tiras de coiro. Entón el levou a praza dispositivo para o centro da sala. Colgado desde a frontal da caixa foron tubos de goma e mangueiras de que o Nick non podía identificar de inmediato. O home levou dous curvo placas de metal que parecía electrodos e no anexo ih para Annie mamilos. El fixo o mesmo con Alexi, a continuación, conectado a puntos para a máquina con finos fíos. Nick sentiu o seu ego testa suco como o home colleu unha longa goma obxecto e camiñou ata Alexi. Con case clínica indiferenza, el empurrou o obxecto no seu peto, e agora Nick viu o que era. Unha goma falo! El fixou co que parecía unha liga regular cinto para mantelo no lugar. Este dispositivo tamén foi conectado mediante un cable a un coche no medio da sala. Anya estaba a ser tratados da mesma forma, e Nick sentiu unha crecente rabia que o mandou skewering a través vidas.
  
  
  
  "O que o inferno que significa isto?", preguntou el. "É unha pena, non é?" Hu Pode respondeu mentres mirando para os xemelgos. "Eles están realmente moi fermoso."
  
  
  
  'O que unha pena? Nick preguntou irritado. "O que está facendo?"
  
  
  
  "Os seus amigos teñen rexeitado a dar calquera información sobre o que está facendo aquí ou que pode xa ter feito. Agora vou tentar espremer a esta información a través deles. Pódese dicir que o meu método é nada máis que unha mellora na moi antigo Chinés principio de tortura."
  
  
  
  El sorriu de novo. Que maldita ben-educado sorriso. Era como estaba tendo unha conversa educada na sala de estar. El continuou a súa conversa, asistir Nick reacción con coidado. Miles de anos, Chinés profesionais de tortura descubriu que o pracer estímulos poden ser facilmente convertidos en estímulos, e que esta dor é diferente da ordinaria dor. Un excelente exemplo é o Chinés antigo práctica de cóxegas. En primeiro lugar, que provoca o riso e unha sensación agradable. Se continúa, o pracer axiña se transforma malestar, a continuación, de rabia e resistencia, e, finalmente, a dor excruciante, finalmente, dirixido a vítima tolo. Vostede ve, o Sr Carter, fóra do común, doe para defender a si mesmo. Ás veces, a vítima pode resistir puramente físico tortura cos seus emocional resistencia. Pero eu realmente non ten que falar sobre iso, non hai dúbida de que é tan experimentado como ela é.
  
  
  
  Non hai defensa contra a tortura que utilizamos, porque o principio baseado na xoga sobre os hipersensibilidade psíquica elementos do corpo humano que non pode ser controlada. Cando debidamente estimulada, os órganos que son sensibles a estimulación sexual non pode ser controlado por forza de vontade. E, volvendo para as súas noivas, estes dispositivos servir exactamente iso. Cada vez que eu empurrar que pouco botón, eles teñen un orgasmo. Un perfectamente pensada sistema de vibracións e movementos, inevitablemente, causar un orgasmo. O primeiro, eu podo dicir con confianza, vai ser máis agradable do que o orgasmo que podería acadar con calquera compañeiro masculino. A continuación, a emoción vai converterse nunha sensación de malestar, e, a continuación, para a dor excruciante que eu só dixen que sobre. Como eu aumentar o seu estímulo taxa, ih dor vai acadar o cumio do diabólico tortura, e eles non serán capaces de facer calquera cousa para resistir, ferido, ou evitar a ela."
  
  
  
  "O que, se non funciona?", preguntou Nick. "Se eles non comezar a falar?"
  
  
  
  "El vai traballar, e eles van falar," Hu Zan sorriu con confianza. Só, se esperar moito tempo, eles nunca serán capaces de gozar do contacto sexual de novo. Poden incluso ir tolo. A serie continua de orgasmos afecta a mulleres de forma diferente cando eles ó límite."
  
  
  
  "Parece que estiven a experimentar con esta moito," Nick comentou.
  
  
  
  "Vostede ten que probar se quere mellorar algo," Hu Zan respondeu. "Francamente, eu estou feliz en dicir que todo isto. Eu teño tan poucas persoas que eu poida falar sobre este asunto, e a xulgar pola súa reputación, que tamén son un experto interrogador. El apuntou para as gardas. "El vén con nós", dixo, aproximándose a o día. "Nós imos ir para o soto."
  
  
  
  Nick foi forzado a seguir Hu Cangas como el baixou unha pequena escaleira que levou a un espazos, iluminado soto. No branco-paredes pintadas foron varias gaiolas, preto de tres metros por tres metros cada un. Estes eran pequenos compartimentos con bares en tres lados, cada un con unha pequena pía e un bebé de berce en torno a el. En cada unha das células era unha rapaza ou unha muller en homes roupa interior. Todo, pero dúas das mulleres foron Occidentais.
  
  
  
  Cada unha desas mulleres tente interferir coas miñas actividades", Hu, dixo. "Alí están tamén a segunda taxa de axentes, e comúns persoas sen teito. Ih tranco aquí. Mirar para eles con coidado."
  
  
  
  Como eles pasaron mimmo gaiolas, Nick asistir a horrible escenas desdobrar. Ego estímase que a muller en primeiro móbil foi de corenta e cinco anos de idade. A súa figura parecía ben conservados, e Non tiña unha incrible forte no peito, fermosas pernas, e unha suave corpo. Pero o seu rostro, que parecía terrible e negligenciada, con repugnante manchas grises, amosa que ela foi con retardo mental. Hu Zan probablemente difícil de adiviñar Nick pensamentos.
  
  
  
  "Hey trinta e un," el dixo. "É só existe e prospera. Ata vinte consecutivos, os homes poden ter relacións sexuais con ela. Nah non é afectado por esta. Ela é completamente apático ."
  
  
  
  Logo foi unha rapaza de altura con palla cabelo louro. Cando chegaron, ela se levantou, camiñou ata o bar, e mirou para Nick. Ela claramente non estaba prestando atención á súa nudez. "Pode dicir que ela é unha ninfomaníaca, pero ela vive na imaxe de seis anos de idade rapaza que acaba de descubrir o seu corpo por primeira vez," Hu dixo. "Ela fala moito, gurgles e berros, presta atención só para o seu propio corpo. Ee foi o único durante décadas ."
  
  
  
  No seguinte gaiola, unha pequena muller Chinesa estaba bailando no bordo da cama, mirando cara o teito, cos brazos cruzados. Ela continuou bailando como eles pasaron, como se ela non entendeu ih.
  
  
  
  "Iso é o suficiente," Hu Zan, dixo alegremente. "Eu creo que o meu outro entende agora." El sorriu para Nick, que finxiu educado interese. Pero dentro, houbo un xeado rabia que case espremer o ego de vida. Non era só un simple tortura para extraer información. El fora golpeado e torturado veces o suficiente para saber que.
  
  
  
  Foi sadismo, pura sadismo. Todos os torturadores foron sádicos, por definición, pero moitas persoas cuxo traballo foi o de recoller datos estaban preocupados co resultado final, e non a experiencia de tortura. Para profesionais e investigadores, a tortura era só unha arma en ih do arsenal, non unha fonte de pracer perverso. E Hu Zan, el xa sabía, era máis que un sadist. Tiña un persoais motivo, algo que aconteceu no pasado, algo no ego da súa vida persoal.Hu Pode levou Nick de volta para a sala, onde as dúas nenas foron.
  
  
  
  "Dime," dixo Nick practicado con calma. "Por que non matar os nenas e me?"
  
  
  
  "É só un saca-rolhas de tempo," Hu Zan dixo. "Está ben adestrado nas técnicas de resistencia. Estas mulleres tamén pode ter sido adestrados, pero eles só son mulleres, mulleres Occidentais a este respecto ."
  
  
  
  Nick lembrar que último comentario ben. Xu Pode postura foi, sen dúbida, unha reflexión do antigo Leste personalizados de tratamento de mulleres como de segunda categoría e subordinado seres. Pero iso non foi o único. O home tortura instrumentos foron especialmente adaptados para as mulleres. Foi destinado a eles, ou mellor, as mulleres Occidentais! Nick decidiu tirar ao chou para ver se ía acertar o destino. Tiña que atopar unha forma de chegar a este satánico ascética, atopar unha chave que cabería a súa sucia cerebro.
  
  
  
  "Que foi iso?" "Que é iso?", el preguntou o Arianos. Hu Zan só esperou por unha segunda para responder.
  
  
  
  "O que quere dicir, que o Sr Carter?" "Non", el dixo.
  
  
  
  "Vostede dixo a ela que el foi?'- repetir Apelido. "Era unha muller Americana? Non, eu creo que foi unha rapaza inglés.
  
  
  
  Xu Pode ollos se converteu en pensativo expresións.
  
  
  
  "Non está claro o suficiente, o Sr Carter," el dixo categoricamente. "Eu non sei o que está falando."
  
  
  
  "Eu penso así", dixo Nick. "O que pasou. Ela vai con vostede e, a continuación, deixou vostede? Ou ela fixo rir no seu rostro? Si, debe ser. Penso que ela estaba mirando para ti, e, a continuación, ela se virou e riu de ti.
  
  
  
  Hu Cangas virou-se para Nick e mirou para el abertamente. Nick viu o ego boca enrolar-se por un momento. Demasiado tarde, el viu unha peza solta de arame que Hu Zan tiña colleu e estaba seguro na súa man. El sentiu unha afiada, corte de dor, como o fío chicoteado ego rostro. El sentiu o sangue trickle down ego da mandíbula.
  
  
  
  "Cale a boca, que porco!" Hu Pode gritou, e el mal podía conter a súa rabia. Pero Nick decidiu empurrar un pouco máis. El tiña máis a ganancia que perder.
  
  
  
  "Entón, unha votación sobre o que está detrás diso," el dixo. "O seu odio de libre piscina ao aire libre é unha vinganza persoal. Que son persoalmente ofendido. É aínda vinganza para que o neno que deixar a abaixo, e fixo sarria de ti, Deus sabe canto tempo atrás. Ou foi ih maior? Pode estar fóra de sorte con vinte galiñas en torno a eles. Vostede realmente usar desodorante cada día?
  
  
  
  O fío esvarou a través de Nick cara de novo. Hu Zan engasgado, deu un paso atrás, e se esforzou para conter a si mesmo. Pero Nick sabía o que precisaba saber. O home motivos eran totalmente persoal. As súas accións non eran o resultado de calquera crenzas políticas, non era un anti-Occidental ideoloxía formado por filosófica conclusións, pero un desexo de liberdade persoal. Un home quere que os obxectos de ego odio para virar po. El quere egoists a teñen eles. Este é importante lembrar. Quizais Nick vai ser capaz de aproveitar esta característica, quizais el vai en breve ser capaz de utilizar este coñecemento para manipular esta persoa.
  
  
  
  Hu Zan estaba agora de pé detrás do coche no centro da sala. Ego beizos axustado como el presionou o botón. Nick viu-como se nada acontecese, como se encantado-como o dispositivo comezou a facer o seu traballo. Alexi e Anya reaccionou contra a súa vontade. Ih corpos comezou a moverse, a se contorce, as súas cabezas bailando con incuestionable pracer. Esta maldita máquina foi realmente eficiente. Nick mirou para Xu Pode. El sorriu - se podería chamalo un sorriso - cos seus beizos engurradas e engasgado, como el mirou para el.
  
  
  
  Cando acabou, Hu Zan esperou dous minutos para Rivnen, a continuación, preme o botón de novo. Nick oído Alexi suspiro e berrar: "Non, aínda non, aínda non." Pero a máquina cantarolava de novo, e fixo o seu traballo con diabólico precisión.
  
  
  
  Estaba claro que a éxtase que Anya e Alexi foron caendo no xa non era real éxtase, e eles comezaron a facer melancólica ruídos. Ih abafado xemidos e medio berros indicaron que eles tiñan unha vez alcanzado o clímax, e agora Hu Zan inmediatamente activado o dispositivo de novo. Anya gritou, e Alexi comezou a chorar, a primeira suave, pero, a continuación, máis alto e máis nítida.
  
  
  
  "Non, non, non para sempre máis, por favor, non sempre máis," Anya, exclamou como o seu corpo contorcida en o berce. Alexi é incesante choramingar foi interrompido por berros de socorro. Agora era imposible para lembrar cando non estaba tendo un orgasmo. Ih corpos continuamente se contorce e afección, ih agudos berros e histérica explosións eco a través da sala. Anya, Nick notado, foi case divertido, e os seus berros asumiu un ton alegre que alcanzou Ego para o núcleo. Alexi continuou a tirar no seu abs, tratando de evitar os desprazamentos do falo, pero foi tan inútil como tratando de evitar o seu destino. Súas pernas comezou espasmos. Hu Zan tiña feito descrito-lo correctamente. Foi unha inevitable dor, unha terrible sensación de que eles non podía abalar.
  
  
  
  Nick mirou arredor. Había catro gardas, Hu Zan, e un técnico. Eles foron, entón o foco sobre os indefensos nenas espidas que probablemente podería matar a todos eles, sen moito esforzo. Pero como moitos soldados vai estar fóra? E entón non foi unha tarefa que precisaba para ser completada con éxito. Con todo, quedou claro que necesitamos actuar no futuro próximo. El viu un salvaxe, a metade-histérica ollar en Alexi ollos que asustou-lo. Se estaba seguro de que eles non estaban indo para falar, eles terían que controlar a si mesmo en ambos os sentidos, e as nenas, probablemente converterse nun ruínas, medio enlouquece naufraxio. El pensou que o coitado tiña visto nas súas gaiolas. Sería un terrible sacrificio, pero tiña que facer o sacrificio, e o éxito da operación foi fundamental. Foi o código de que todos os tres deles viviu por.
  
  
  
  Pero había algo máis-algo que el estaba con medo de. Tiña unha terrible sensación de que as nenas non ía durar. Eles van che dar todo fóra. Eles van dicir-lle todo, e que podería significar o fluxo do mundo Occidental. Emu tiña a paso. Elena deixar fóra inintelixible berros; só Nick pego algunhas palabras. Os seus berros cambiara, e el sabía o que significaba. Grazas a Deus, el entendeu a súa sinais mellor que Hu Zan.
  
  
  
  Isto significaba que ía desistir. Se quería facer algo, el tiña que facelo axiña. El tivo que dar unha oportunidade. Se el non tiña, Hu Zan tería recibido información sobre o torturado, roto, cunchas baleiras de estes fermosos corpos. E non foi só unha forma de obter a través deste home: para dar a eles o que quería, para lisonjear o ego é doloroso desexo de moverse. Se Nick podería facer que, se el podería xogar Xu Pode con algúns sensacionalistas-up historia, quizais aínda sería posible para completar a misión e gardar ih é ocultar. Nick sabía que en unha pitada, sempre podería activar a detonadores dicindo que esta combinación de palabras para enviar ih todo o mundo para o ceo. Pero el non estaba preparado para o seu rescate final aínda. O suicidio sempre foi posible, pero que nunca foi atractivo.
  
  
  
  Nick preparado un tolo. Debe saír ben, actuando habilidades están no nivel máis alto. El flexionado seus músculos, a continuación, pulou locamente na Xu Pode e empurrou-o para lonxe da consola.
  
  
  
  El gritou. - 'Estar!'Parar, pode escoitar de min?' El mal resistiu cando os gardas correron máis e tirou-o para lonxe de Xu Pode.
  
  
  
  "Eu vou dicir-lle todo o que quere saber," Nick gritou unha voz sufocada. "E deixar con iso... eu non podo máis! Non con ela. Eu non a amo. El rompe libres de gardas ' brazos e caeu sobre o berce onde Alexi estaba deitado. Ela estaba inmóbil agora. Os seus ollos estaban pechados, pero os seus seos aínda estaban movendo violentamente cara arriba e abaixo. El enterrou a cabeza entre os seus seos e suavemente acariciou o pelo.
  
  
  
  "É máis, querida", el murmurou. Eu vou dicir-lles todo."
  
  
  
  El virou-se para Hu Cangas e deulle unha mirada de desaprobación. El dixo nunha voz rota, " Que lle gusta, non é? Non espera que isto ocorre. Ok, agora vostede sabe. O seu home ... unha persoa como todos os outros." Ego é a voz que rompe, e cubriu a cabeza coas mans. "Meu Deus, oh Xesús, o que eu estou facendo? O que está a suceder comigo?
  
  
  
  Hu Cangas sorriu un sorriso satisfeito. Ego ton era irónico cando el dixo: "Si, un evento significativo. O gran Nick Carter-Killmaster, como supoño que o seu nome é - chegou esta lonxe do amor. Como tocar ... e que unha notable semellanza.
  
  
  
  Nick mirou cara arriba. "O que fai un notable semellanza dicir?" "Que é iso?", preguntou el con rabia. "Eu non estaría facendo iso, se eu non a amo tan locamente."
  
  
  
  Quero dicir, é unha notable semellanza para o seu sistema social, " Hu Zan respondeu friamente. "É por iso que todos estamos condenados. Ten construído todo o seu estilo de vida no que chaman amor. A súa herdanza Cristiá ten dado que o que chama a moralidade, e xogar con palabras como verdade, honestidade, o perdón, a honra, a paixón, o ben e o mal, cando hai só dúas cousas neste mundo: a forza e a debilidade. Poder, O Sr Carter. Vostede entende? Non, vostede non vai entender. Se entendeu iso, non precisa de todo isto Occidental absurdo, eses baleiros reclamacións, estas tolo equívocos que se inventaron. Si, eles fixeron, o Sr Carter. Durante este tempo da súa infancia, eu dilixente estudou a súa historia, e tornouse claro para min que a súa cultura inventou todos estes símbolos, todos estes prexuízos con paixón, honra e xustiza para encubrir a súa debilidade! A nova cultura non ten que esas desculpas. A nova cultura é realista. É a base sobre a realidade da existencia. O coñecemento de que só hai unha división entre a débil e forte ."
  
  
  
  Nick agora estaba sentado debidamente no bordo da beliches. O ego ollos mirou para o espazo, a ver nada. "Eu perdín," el murmurou... non".
  
  
  
  O duro golpe para o seu rostro lle fixo virar a cabeza na outra dirección. Hu Zan quedou na fronte del, e mirou para el desdén.
  
  
  
  "O suficiente do seu choramingar," el partiu. "Diga-me. Estou curioso para escoitar o que ten que dicir. El bateu Nick no outro lado da cabeza. Nick mirou para o chan e falou en un apartamento, reservados ton.
  
  
  
  "Temos oído rumores sobre a reunión dos seus mísiles. Eles nos enviou para descubrir se era verdade. Así que atopar o activo mísiles, que vai ter para transmitir a localización e datos para a sede e enviar bombardeiros aquí para destruír o complexo de lanzamento. Temos un transmisor escondido en algún lugar nas montañas. Eu non podo dicir exactamente onde. Eu podería leva-lo alí.
  
  
  
  "Iso non importa", Hu Pode interrompido ego. "Imos ter un transmisor de alí. Por que invaden as instalacións? Quere tamén ser capaz de ver que este é exactamente o lugar que quería?
  
  
  
  Nick penso rapidamente. El non tiña contado sobre este saca-rolhas. "Nós tiña que estar seguro", respondeu el. "Desde os outeiros, que non podía dicir se eles foron mísiles de combate ou baleiro mock-ups para fins de adestramento. Tivemos que facer con certeza ."
  
  
  
  Hu Cangas parecía satisfeito. El se virou e camiñou cara o outro lado da sala, poñendo unha longa e fina man baixo o queixo.
  
  
  
  Eu non arriscar máis, " el dixo. Eles lle enviou. Pode ter sido un ih web enorme, pero quizais eles van vir cara arriba coa idea de organizar aínda máis promocións. Eu estaba a planear atacar o seu en vinte e catro horas, pero eu vou mover o seu adiante. Mañá pola mañá imos rematar os preparativos, e, a continuación, vai testemuñar ambas as extremidades do seu mundo. Eu mesmo quero que para estar ao meu lado e asistir a miña pequena compañía pombo despegar. Eu quero ver a mirada no seu rostro. Vai ser un pracer ver como o principal axente do mundo libre reloxos ego e o mundo ir-se en fume. É case simbólico, o Sr Carter, non pensa que a destrución do seu chamado mundo libre é precedida pola revelación de que o ih axente clave é nada máis que unha feble, ineficaz, lovesick pudim de ameixa? Pero quizais non ten moito sentido no simbolismo."
  
  
  
  Hu Zan agarrou Nick cabelo e incrementar Ego cabeza. Nick fixo o seu mellor para manter a furia dos seus ollos, que era unha das cousas máis difíciles En que xa tiña feito. Pero emu vai ter para xogar ata o final. El mirou para Xu Pode con un maçante, atordoado ollar.
  
  
  
  "Quizais eu vou deixar vostede aquí despois do lanzamento," Xu Pode riu. "Aínda ten propaganda valor: un exemplo de que o declive do antigo mundo Occidental. Pero, primeiro, só para asegurarse de que entenden a diferenza entre forza e debilidade, dar-lle unha lección para principiantes."
  
  
  
  El dixo algo para as gardas. Nick Eu non entendía, pero logo entender o que ía ocorrer cando os homes se achegou a el. O primeiro bateu ego para o chan. A continuación, unha bota pesada chutou o seu ego nas costelas. Hu Zan quere amosar emu que a forza non ten nada que ver con debilidades como homenaxe e graza. Pero Nick sabía que todo o que realmente quería era o pracer de asistir o ego inimigo se contorce na súa pés, suplicando por misericordia. Ata agora, o furón ten desempeñado a súa parte ben, e seguirá a facelo. Con cada falta de arranque, el soltou un berro, ferido, e, finalmente, berrou e suplicar por misericordia. "Iso é o suficiente," Xu Pode exclamou. "E despois de ter roto a través da capa externa, non hai nada de esquerda, pero debilidade. Tomar ih para a casa e poñelas nas células. Eu vou estar alí.'
  
  
  
  Nick mirou para Anya e Alexi espido corpos. Eles aínda estaban alí
  
  
  impotente, completamente esgotado. Probablemente sufriu un grave choque e foron psicoloxicamente esgotado. El estaba feliz que non vira Ego realizar. Eles podería arruinar a uem papel intentando deixar de ego. Quizais, que tería deixe enganar ih, tamén. Emu conseguira truco Xu Cangas para a compra de tempo precioso; só unhas horas, ata a mañá seguinte, pero que debe ser o suficiente. Como os gardas arrastrou o espido nenas arredor da sala, Nick viu Xu Cangas está preocupado ollos seguintes eles, e Nick penso que podería ler os pensamentos en que a mirada sarcástico. El non estaba feito con eles, con todo, que pervertido bastardo. El xa estaba inventando novos métodos para expresar o seu odio de mulleres sobre estas dúas copias. Nick realizado con unha pontada de remorso que non había moito tempo para a esquerda. Emu necesarios para actuar moi rapidamente, e el non ten tempo para bater ata Xu Pode, aínda que o ego mans foron coceira. Os gardas empurrado ego para o salón e baixar as escaleiras, a continuación, escoltado ih unha porta lateral.
  
  
  
  As nenas estaban xa en un pequeno camión, con gardas de seguridade en cada lado. Eles foron, obviamente, feliz coa súa asignación. Eles riron e fixo bromas obscenas, sempre sentindo o espido corpos de inconsciente nenas coas súas mans. Nick foi forzado a sentir-se nun banco de madeira a través deles, entre dous gardas de seguridade, e o coche dirixiu cara a abaixo, unha estreita estrada esburacada. A estrada era curto, e como eles se volveron para a estrada pavimentada, Nick viu a imaxe grande fiestra da casa que tiña visto desde os outeiros do outro lado da rúa. Espeso, negro brillante piares apoiou unha requintada tallada pagode-como superestrutura. A planta baixa estaba feita de teca, bambú e de pedra, e respiraba tradicional Chinesa arquitectura. Os gardas empurrado Nick todo o coche coa coronha do seu rifle e para a casa, que foi simplemente e moderno mobilidade. No inicio do segundo piso, unha ampla escaleira de levou cara arriba. Baixaron as escaleiras para unha pequena escaleira que agora parecía levar para o soto. Finalmente, eles chegaron a unha pequena, iluminado cuarto. Ego foi unha patada no traseiro e caeu ao chan. A porta estaba pechada detrás del. El estaba alí e escoitou. Uns segundos máis tarde, el escoitou outra porta bater pechada. Entón, Alexi e Anya foron encerrados nunha das células non moi lonxe del. Nick sel e escoitou shaggy noites no corredor. El notou que había un pequeno anaco de vidro sobre o día, probablemente, unha lente convexa, e sabía que estaba sendo vixiado. El arrastrou para un canto e morreu alí. Ata agora, estaba a xogar o papel de un completamente derrotado e seguro persoa. El non podía dar o luxo de cometer máis erros, pero os seus ollos dixitalizados cada centímetro cadrado da sala. Tristemente, el descubriu que non era de ningún xeito para fóra. Non había fiestras, sen ocos para nós. Un brillante santo luz brillou a partir dun único espida lámpada no teito. El estaba feliz que el mantivo unha derrotado e exemplar comportamento, porque uns minutos máis tarde, Hu Cangas móbil entrou sen previo aviso. Estaba só, pero Nick sentín que o garda estaba observando atentamente a través da pequena rolda de vidro da fiestra.
  
  
  
  "Podes atopar os nosos cuartos, imos só dicir, un pouco dura," Hu Zan comezou. "Pero, polo menos, pode mover. Eu estou con medo de que os seus cómplices foron sometidos a un pouco máis rigorosa encarceramento. Cada un ten nunha man e un comeza en un ferro esmagar adxunto para o chan. Só teño a clave para estas cadeas. Porque vostede sabe que os meus homes están coidadosamente seleccionados e adestrados, pero tamén sei que as mulleres son unha maldición para cada home. Poden non ser de confianza. Vostede, por exemplo, pode ser perigoso se ten unha arma. Ademais, os seus puños, a súa forza, as súas pernas son un tipo de arma. Pero as mulleres non precisan de armas para ser perigoso. Son armas en si mesmos. Vostede está pechado, subterráneo, e impotente. Pero as mulleres nunca son impotentes. Mentres eles poden abusar da súa feminidade, eles seguen a ser perigoso. E entón ela foi encadeado por ih como un extra de precaución."
  
  
  
  El intentou saír de novo, pero parou na porta e mirou para Nick.
  
  
  
  "Oh, vostede estaba certo, por suposto, "el dixo. Iso foi hai moitos anos. Foi unha Inglesa. Eu a coñecín, en Londres. Nós dous estudados. Imaxina o seu indo para o traballo duro na súa civilización. Pero mañá eu vou destruír esta civilización."
  
  
  
  Agora deixou Nick só. Non había escapatoria á noite. Nós imos ter que esperar ata pola mañá e aforrar ata a nosa forza. Anya e Alexi sería, sen dúbida, ter unha boa noite de sono, e que era dubidoso que o ih condición faría En calquera boa mañá. Unha experiencia terrible, polo menos, ter drenado e debilitado ih, e quizais eles sufriron irreparables danos psicolóxicos. Na mañá seguinte, el descobre o que precisaba ser feito, el tiña que facelo só. Houbo un pensamento reconfortante. Hu Zan levantou os seus plans, e calquera dispoñible man de obra ía traballar na alimentación ata os mísiles ou estar de garda. Isto reduciu as posibilidades de detección de detonadores, que, dado o día extra, sempre foi posible.
  
  
  
  Nick cruzou as pernas e tomou unha pose de ioga, poñendo o seu corpo e mente nun estado de relaxación completo. El sentiu o interior mecanismo gradualmente energizar o ego, corpo e mente, con enerxía física e mental. En calquera caso, el fixo seguro de que as nenas xa non estaban na sala. Se fora forzado a detonar os mísiles antes de que puidese libre ih, polo menos, eles sobreviviron. El atopou un crecente sentido de paz interior e seguridade, e, gradualmente, un plan foi formado no egos dos xefes. Finalmente, el cambiou a súa posición, estendido no chan, e caeu durmindo case inmediatamente.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 9
  
  
  
  
  
  
  
  Unha enorme fiestra se estendeu por toda a lonxitude da casa. Como Nick esperaba, el podía ver a través del para todo o complexo e os outeiros circundantes. Foi unha emocionante e emocionante vista que Nick Stahl testemuña como o garda de seguridade empurrado ego dentro. El obedientemente se permitiu ser levado, pero no camiño, el non manter un ollo sobre o público. El entendeu que non era só un garda no corredor onde o ego células, Annie e Alexi células foron localizados. Ademais, a casa non foi gardado. El só viu catro ou cinco gardas nas entradas no primeiro piso, e dous estaban de pé diante da escaleira de ancho.
  
  
  
  O soldado que tiña trouxo ego no andar de arriba, quedou na sala, mentres Hu Zan, que estaba mirando fóra, se virou. Nick notado que o irritante sorriso estaba de volta no seu rostro. O cuarto, que se estendeu a toda a lonxitude da fachada, parecía máis un posto de observación que un normal sala. No centro da xanela foi un amplo panel de control con numerosos interruptores, cadrados, e varios micrófonos.
  
  
  
  Nick mirou para fóra da xanela. Mísiles estaba orgullosos nos seus lanzadores, e a área foi absolto. Non había máis soldados ou técnicos en torno a mísiles. Entón non había moito tempo para a esquerda.
  
  
  
  "A miña foguetes ter un novo dispositivo que eu desenvolvidas persoalmente," Xu Pode dixo. "Unha ogiva nuclear pode ser detonada ata o mísil está no aire. Así, os cabezas nucleares aquí na base non pode explotar por mor dun erro técnico."
  
  
  
  Agora era o Nick transformar a sorrir. "Vostede non vai adiviñar o que iso significa para min," el dixo.
  
  
  
  "Algunhas horas, a súa actitude parece diferente para min," Hu Zan, dixo, como el estudou Nick. "Imos ver canto tempo vai levar cando estes mísiles están no seu camiño para destruír os principais centros de Occidente. Se isto acontecer, Beijing vai ver que a oportunidade que me ofrece-los, e o Vermello exércitos vai inmediatamente tomar medidas. Os meus homes están case listo cos preparativos finais.
  
  
  
  Hu Zan se virou para ollar para fóra de novo, e Nick fixo un rápido cálculo. Debe actuar agora. O transmisor no ego hip terá un segundo para enviar un sinal para cada un detonador, e outra segunda para o detonador para incorporarse o sinal e converter o ego en un dispositivo electrónico. Sete foguetes, dous segundos cada unha. Catorce segundos de ejeção fixo o mundo libre de saír do inferno. Catorce segundos estaba entre un futuro de esperanza e un futuro de sufrimento e de terror. Catorce segundos determinar o curso da historia para miles de anos. Tiña que ter Xu Pode con el. El non podía arriscar a garda intervención. Nick moveu silenciosamente para o home, a continuación, virou-se en un flash. El puxo toda a súa rabia reprimida para desferir un golpe esmagador para o emu da mandíbula, e el inmediatamente trouxo unha profunda sensación de alivio. O home entrou en colapso, como un pano. Nick riu en voz alta, e Hu Zan virou en sorpresa. El engurrou o cello e mirou para Nick como el era un neno desobediente.
  
  
  
  El preguntou. "¿Que pensas que está facendo?" '¿Que é iso? O pasado espasmo vai atopar o seu idiota principios, un intento de salvar a súa honra? Se eu soar a alarma, o meu gardacostas será aquí en poucos segundos. E mesmo se eles non veñen, non hai nada que podes facer para deter o foguetes. É demasiado tarde.'
  
  
  
  "Non, está tolo idiota", dixo Nick. "Ten sete foguetes, e eu vou dar-lle sete razóns polas que vostede pode fallar."
  
  
  
  Hu Zan riu un riso sen alegría, un oco inhumano rir. "Está tolo", dixo a Nick.
  
  
  
  'Número un! Nick gritou, asegurarse de dicir as palabras que provocaría o primeiro detonador. "Número un", dixo, sentindo unha lixeira tremer baixo a pel da súa coxa como o transmisor colleu o sinal. "Verdade, graza, e o amor non son conceptos baleiros," el continuou. "Eles están tan real como a forza e a debilidade."
  
  
  
  El tiña acaba de tomar unha respiración profunda, cando escoitou o primeiro detonador explotar. A explosión foi seguido case inmediatamente por un ruxido como o foguete parecía para despegar no seu propio, voar para o aire, e, a continuación, romper en anacos. O primeiro grupo foi preto do cuartel, e Nick viu que a explosión tivo nivelado os edificios de madeira para o chan. Formigón, anacos de metal, e partes do corpo humano voou a través do aire e caeu no chan, a poucos metros de distancia. Hu Pode mirou para fóra da xanela cos ollos arregalados. El foi un dos micrófonos no panel de control e capotou un interruptor.
  
  
  
  "O que pasou?"Central, Central, este é o médico. Hu Pode. O que está a suceder? Si, está claro que eu estou esperando. Descubrir. Podes escoitar-me inmediatamente?
  
  
  
  'Número dous!' Nick falou claramente. "Tiranos nunca pode escravizar as persoas."
  
  
  
  Con todo, o segundo detonador saíu con un forte impacto, e Xu Pode cara virou-se completamente branco. El continuou a berrar o orador, esixindo unha explicación.
  
  
  
  "O número tres, "Nick, dixo," Unha persoa é máis importante que o estado".
  
  
  
  Cando o terceiro explosión bateu a casa, Nick viu Xu Pode bater os seus puños na fiestra. Entón el ollou para Nick. Non era puro, en pánico medo no ego ollos. Algo tiña aconteceu que el non podía entender. El comezou a correr cara atrás e cara adiante, berrando ordes en varios micrófonos como o caos, a continuación creceu cada vez máis confuso.
  
  
  
  "Aínda está escoitando, Xiao Pode?" Nick, dixo con un diabólico sorriso. Hu Cangas mirou para el cos ollos arregalados e boca aberta. "O número catro," chamado Nick. "O amor é máis forte que o odio, e bondade é máis forte que non lles gusta."
  
  
  
  A cuarta foguete voou para o aire, e Hu Zan caeu de xeonllos e comezou a bater no panel de control. El gritou e riu alternativamente. Nick, lembrando o impotente, pánico salvaxe que tiña visto en Alexi ollos unhas horas atrás, chamou dunha forte, claro ton, " Número cinco! Non hai nada como unha rapaza quente."
  
  
  
  Durante a quinta explosión, Hu Pode caeu para o panel de control, estourando nunha intermitente, histérica berrar que foi alén da comprensión. Agora todo o complexo foi unha enorme columna de fume e lume. Nick agarrou Xu Cangas e presionou o seu rostro contra a fiestra.
  
  
  
  "Sigo a pensar, o seu idiota", dixo. "Número seis! O que une a xente é máis forte que o que ih divide!
  
  
  
  Hu Pode rompe de balde en torno a Nick brazos como o sexto foguete estourou nunha espiral de lume, metal e formigón. Ego rostro converteuse nun duro máscara, a súa impresionado cerebro de súpeto atopar de novo despois de comprensión.
  
  
  
  "É vostede", el respirou. "Vostede está facendo iso de algunha maneira. Era todo unha mentira. Nunca amei aquela muller. Foi só unha artimaña para me facer parar, para salvala! "
  
  
  
  "Absolutamente fantástico," Nick sibila. "E lembrar, que era a muller que axudou a levar a abaixo."
  
  
  
  Hu Pode agochado no pé de Nick, que, con todo, en silencio, saíu de lado e viu como o home headbutted el nos paneis de control.
  
  
  
  "Número sete, Xiao Pode," Nick chamado para fóra. "O número sete significa que os seus plans fallaron, porque a humanidade no salón é lonxe o suficiente para expoñer tolos como se o tempo!"
  
  
  
  "Foguete sete!", berrou Hu Pode no micrófono. "O lanzamento do sétimo foguete!" Houbo unha explosión final no reumatismo, sacudindo a fiestra. El virou-se e pulou no Nick con un estridente chorar. Nick presos para fóra o seu pé, causando Xiao Pode bater a porta. Coa forza inusual de un tolo, Hu Zan rapidamente levantouse e foi para fóra antes de Nick podería deixar de ego. Nick foi detrás del, e viu Ego abrigo branco desaparecer no fondo das escaleiras. A continuación, catro gardas apareceu no fondo das escaleiras. Ih a arma automática abriu lume, e Nick mergullou para o chan. El escoitou rápida shaggy pasos na escaleira. Cando o primeiro alcanzou o cumio da escaleira, el agarrou o home polos nocellos e xogou ego para abaixo as escaleiras, tendo os outros tres con el. Nick baixou-se para o seu rifle automático e disparou. Catro soldados estaba sen vida no fondo das escaleiras. Arma na man, Nick pulou sobre eles e foi para o primeiro piso. Dous gardas apareceu, e Nick inmediatamente despedido un curto período de explosión con eles. Xu Cangas estaba lonxe de ser visto, e Nick comezou a pensar. Podería o científico fuxir de casa? Pero Nick tiña a chatear idea de que o home fora noutro lugar, e estaba indo para abaixo tres chanzos de cada vez para o soto. Como el se aproximou de cámaras dixitais, Alexi é jack os seguidores Ego asustado sospeitas.
  
  
  
  El foi para a sala onde os xemelgos, aínda espida, foron encadeados para o chan. Hu Cangas estaba sobre eles como un vello Xintoísmo cociñar empresa: da nicola en un longo folgado abrigo. En Ego mans foi un enorme antigo Chinés sabre. El colleu a arma pesada por riba da súa cabeza con ambas as mans, e estaba a piques de decapitar a dúas nenas nunha soa penada. Nick puido obter o seu dedo fóra o gatillo. Se el disparou, Xiao Pode caería o pesado lámina, e o resultado sería tan terrible. Nick deixou caer a arma para o chan e abaixo. El agarrou Xu Pode redor da cintura, e, xuntos, eles voou a través do móbil e pousou no chan dous metros de distancia.
  
  
  
  Normalmente, este home sería roto en Nick Carter é poderoso adherencia, pero Xu Cangas foi movido pola forza sobre-humana de un enfurecido tolo, e el aínda tiña o pesado saber ben. El balance a ampla lámina de abaixo, intentando acertar Nick na cabeza, pero N3 rolou para fóra do camiño no tempo para evitar toda a forza do golpe. Con todo, o sabre lámina pego Eles no ombreiro, e el inmediatamente sentiu unha dor latejante que case paralizado o seu brazo. Con todo, el inmediatamente saltou para os seus pés e intentou esquivar o tolo é o próximo ataque. O último, con todo, cobra sentido Alexy e Anna novo coa súa espada levantada, ao parecer, destemido pola súa determinación para completar a súa vinganza sobre o feminino especies.
  
  
  
  Como o home enviado a saber voando para abaixo, Nick agarrou o puño e tirou-lo de lado con toda a súa forza. El sentiu unha dor aguda no seu sangrado ombreiro, pero el chegou alí o tempo. Agora o pesado lámina de acadar o chan dunha polgada ou así, a partir de Annie cabeza. Nick, aínda sostendo o puño do seu saber, agora virou Xu Pode con tales gran forza que el bateu contra a parede.
  
  
  
  Agora que Nick tiña a saber, o científico non parecen ser capaces de deixar de ir a súa pensamentos sobre a páxina despois de todo. El foi case alí cando Nick bloqueou a uem é o camiño. Hu Pode virou-se e foi de volta como Nick baixou a lámina. A navalla afiada arma perforado a través da parte de atrás do tolo, que caeu no chan con un xemido abafado. Nick axiña se axeonllou ao lado da morrer científico e sacou as claves para as cadeas ao redor do seu peto do abrigo. El lanzou as nenas que estaban tremendo nos seus brazos. O medo e a dor aínda estaban evidente en ih ollos, pero oni se esforzou para manter a compostura.
  
  
  
  "Nós escoitamos explosións," Alexi dixo. "Fixo isto acontecer, Nick?"
  
  
  
  "Foi o que pasou," el dixo. "A nosa orde foi cumprida. Occidente pode respirar con calma outra vez. Pode andar?"'
  
  
  
  "Eu penso así", Anya dixo nunha incerta, hesitantes ton.
  
  
  
  "Espere por min aquí", dixo Nick. "Eu vou che dar algunhas roupas." El baixou para o salón e volveu un momento despois, coa roupa dos dous gardas. Como as nenas comezaron a se vestir, Nick amarre o seu sangrado ombreiro con cintas el corte en torno a camisa tiña tamén retirado o garda. Deu a cada neno unha máquina de venda automática, e eles foron alí enriba. Estaba claro que Anya e Alexi estaban tendo unha morea de problemas a pé, pero eles continuaron camiñando de forma constante, e Nick admirado ih para o seu ferro auto-control. Pero a perseveranza é unha cousa, danos psicolóxicos é outra. El tiña que estar seguro de que eles ían caer en mans de expertos médicos, pronto como sexa posible.
  
  
  
  A casa parecía deserta, e alí era unha estraña, silencio sinistro. Fóra, eles podían escoitar o crepitou de chamas e cheiro, o cheiro acre de queima de queroseno. Non importa cantos gardas pode haber en Xu Pode casa, estaba claro que eles tiñan todos escaparon. O xeito máis rápido para a costa foi a través dos outeiros, e que tería significado facer un camiño para si mesmo.
  
  
  
  "Imos ter unha oportunidade," dixo Nick. "Se hai sobreviventes, eles van ser tan ocupado salvar a súa propia pel que eles van deixar só."
  
  
  
  Pero foi un erro de cálculo. Eles non tiveron problemas para chegar a o punto e estaban a piques de empurrar a través da latente cascallos cando Nick de súpeto tomou cuberta detrás do medio roto parede dun dos edificios de formigón. Ao longo da estrada, tropas vestida en cerro verde-roupa foron achegando lentamente. Eles abordado o lugar con cautela e inquisitively, e o son de un gran número de exército vehículos podía ser oído a distancia. "Regular Exército Chinés," Nick rosmou. "Eu podería ter sabido que. Os fogos de artificio aquí debería ser claramente visible e audible para un radio de polo menos trinta quilómetros. E, por suposto, eles tamén detectados egos centos de quilómetros de distancia con electrónica de equipos de medida."
  
  
  
  Este foi un inesperado e triste desenvolvemento. Eles poderían executar de volta para o bosque e ocultar, pero se estes Pequín tropas fixo todo certo, que estaría aquí en cuestión de semanas, pegando os cascallos e enterrando os cadáveres. E se eles atoparon Xu Pode, eles saberían que el non era un fallo técnico, pero sabotaxe. Eles pente toda a área centímetro por centímetro. Nick mirou para Semenov e Alexi. Que sería capaz de escapar para, polo menos, a unha curta distancia, pero el podía ver que eles non estaban nunha posición para se implican na batalla. A continuación, houbo a comida problema. Se conseguir atopar un bo abrigo, e os soldados buscar ih por semanas, eles tamén van cara de fame. Por suposto, as nenas non durou moito tempo. Eles aínda tiñan que estraño ollar nos seus ollos, unha mestura de pánico e infantil desexo sexual. Verdadeiros profesionais, Nick penso, fora bastante desagradable. O ruso liquidación foi rematada con éxito, pero o misioneiros corría o risco de ser comido por nativos.
  
  
  
  Mentres aínda estaba a pensar sobre a decisión correcta, esta decisión foi de súpeto fixo por Anya. Non sei se foi a súbita pánico que tiña provocado a ela, ou só os nervios aínda cego pola súa mente torturada. Fose o que fose, ela comezou a disparar o seu rifle automático na dirección do achegando tropas.
  
  
  
  "Levar o xastre!", el exclamou. El quería para reprende-la, pero cando mirou para nah, foi inútil. Ela mirou para el histericamente, os ollos arregalados, non comprensión. Agora as tropas recuou en orde á beira do completamente destruído complexo. Ao parecer, eles non descubriu onde a salvo veu aínda.
  
  
  
  "Veña," Nick agarrado aproximadamente. "E ir de paisano. De volta para o bosque!
  
  
  
  Como eles correron cara ao bosque, un salvaxe idea formada en Nick mente. Con algunha sorte, el podería funcionar. Polo menos, que lles daría unha oportunidade de escapar ao longo desta estrada e neste lugar. No bordo do bosque foron árbores altas, carballos, e Chinés olmos. Nick escolleu tres que estaban preto un do outro.
  
  
  
  "Espera aquí," el ordenou que os xemelgos. "Eu vou estar de volta.' El virou-se en un flash e correu de volta para o lugar, tentando manter o resto de fragmentos de parede e twisted metal. El rapidamente colleu algo en torno a cinta de tres soldados mortos de Xu Pode pequeno exército e foi de volta para o bordo do bosque. Os Chineses oficiais agora dirixido os seus soldados en un círculo arredor do terreo, curvas calquera persoa que disparou contra eles.
  
  
  
  Foi unha boa idea, Nick pensamento, e algo máis que axudaría a uem facer as cousas. Cando chegou tres árbores, deixou Alexi e Semenov coas súas máscaras de gas. O terceiro máscara de gas xa estaba ligado a súa boca no camiño.
  
  
  
  "Agora, escoitar con atención, tanto de ti", dixo clara, ton de mando. Todo o mundo en torno a nós sobe máis alto posible un destes tres árbores. A web parte do sitio web, que non se deixou tocado é o anel en que os tanques con veleno están situados afundido no chan. O sistema eléctrico que xestiona-los é, sen dúbida, fóra de montaxe, pero eu sospeito que aínda hai veleno gas nos tanques. Se vostede é alta o suficiente na árbore, pode ver claramente cada un disco de metal. O tres de nós vai tirar todas estas cousas. E lembre, non perder balas no soldados, só en tanques de gas, ok? Alexi, ten como obxectivo o dereito, Anya á esquerda, e eu vou coidar do centro. Ben, actuar agora! '
  
  
  
  Nick fixo unha pausa, observando as nenas subir. Eles se mudaron ben e axiña coas súas armas sobre os seus ombreiros, e, finalmente, eles desapareceron en pólas superiores. El tiña acadar o cumio da súa árbore só cando escoitou a primeira salva do ih armas. El, tamén, comezou a disparar rapidamente, no centro de cada un disco circular. Non había aire mostraxe presión para empurrar o gas fóra, pero ela fixo o que el esperaba que ía. Cada tanque tiña un gran natural presión, e a partir de cada impacto disco, unha nube de gas comezou a fluír, que se tornou máis e máis. Cando o tiroteo comezou, o Chinés soldados caeron ao chan e abriu fogo indiscriminadamente. Como Nick xa tiña visto, as máscaras de gas non formaban parte da ih equipos, e viu o gas de partida para levar a efecto. El podía escoitar os oficiais berrando ordes, que por suposto era demasiado tarde. Cando Nick viu os soldados cambalear e caer, el exclamou, " Anya! Alexi! A abaixo. Temos que saír de aquí."
  
  
  
  El ten para o chan primeiro, e Stahl ih esperou. El estaba contento de ver que as nenas non tiña rasgado seu máscaras de gas fóra os seus rostros. El sabía que eles aínda non foron completamente estable.
  
  
  
  "Todo o que tes que facer agora é seguir-me," el ordenou. "Estamos atravesando o lugar." El sabía que o exército de abastecemento de vehículos estaban no outro lado do sitio web, e el rapidamente cambiou entre os restos de lanzadores, foguetes, e edificios. O gas colgado no aire como unha espesa néboa, e eles ignoraron o gorgolejar, estremeceuse soldados no chan. Nick sospeita que algúns soldados pode quedaron coa vagóns, e estaba seguro. Como eles se achegou a máis próximo coche, catro soldados correron cara a eles, que foron inmediatamente morto por un volley en torno Alexi arma. Agora eles foron para fóra a través da nube de gas, e Nick tiña rasgado fóra da súa máscara de gas. Ego rostro estaba quentes e suado como el saltou o van e arrastrou as nenas dentro. El inmediatamente tomou o van, e fixo un círculo completo en torno a liña de vagóns que estaban aparcados diante da porta principal. Eles axiña se aprobou unha liña de coches aparcados no lado da estrada. Agora outros soldados pulou para fóra, e abriu fogo contra eles, e Nick sibila a Anna e Alexi,"Estar na parte de atrás." Eles rastexaren a través da pequena diferenza entre o condutor de taxi e a plataforma de carga e se deitou no fondo. "Non tire," Nick ordenou. "E deitado plana."
  
  
  
  Eles chegaron na última exército vehículo, que foi seguido por seis soldados que rapidamente se estender en toda a anchura da estrada e preparado para abrir lume. Nick caeu para o chan do coche, deixou a man sobre o volante, pé dereito sobre o pedal do acelerador, no andel. El podía escoitar as balas rompendo o parabrisas e perforación o metal da capa continua, torresmo informe. Pero o impulso da máquina, que estaba agora ruído como unha locomotora, non foi roto, e Nick peguei un reflexo de soldados romper o ser humano parede. El rapidamente chegou a seus pés, só a tempo para transformar as rodas antes de achegando rapidamente curva na estrada.
  
  
  
  "Fixemos iso", el riu. "Polo menos non aínda."
  
  
  
  'O que imos facer agora? Alexi enfiou a cabeza do condutor porta.
  
  
  
  "Imos tentar ser máis intelixente que ih," dixo Nick. "Agora eles van fin de construír obstáculos e organizar a busca partes. Pero eles van supoñer estamos inchazo aberto para a costa. Para o Hu Canle, onde pousamos, que sería o máis lóxico curso. Pero en vez diso, nós imos de volta na dirección que veu, para o Rorcuais Wan. Só polo tempo que chegar alí, eles van entender que eles cometeu un erro e que nós non estamos indo para o cisxordania.
  
  
  
  Se Nick mantivera que pensou para si mesmo, polo menos non habería mil outras cousas que podería ter ido mal! Nick mirou para o contador de gas. O tanque foi case completa, o suficiente para chegar ao noso destino. El fixo-se cómodo e centrado no manobrar o coche pesado tan axiña como sexa posible nas sinuosas e montañosa da estrada. El mirou arredor. Alexi e Anya estaban durmindo no fondo coas súas metralladoras como recheo ratos nas súas mans. Nick sentía un profundo sentido de satisfacción, case alivio. O traballo foi feito, eles estaban vivos, e todo estaba indo ben para un cambio. Quizais sexa o momento. Quizais el non estaba a ser tan aliviado se Xeral Ku existencia tornouse coñecido.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 10
  
  
  
  
  O xeneral foi inmediatamente avisado, e cando chegou, Nick estaba na estrada para case dúas horas. Xeral Ku, comandante do Terceiro Exército da República popular de China, camiñou a través dos restos. Atento e focado, que absorbeu todo, ata o máis ínfimo detalle. El non dixo unha palabra para nós, pero os seus ollos reflicten o seu descontento, como el camiñou a través das filas dos soldados enfermos. Xeral Ku Wei era un soldado profesional. El estaba orgulloso da súa familia, que ten adestrado e produciu moitos excelentes soldados no pasado. A constante campañas de á política do novo Nacional Revolucionaria Exército foron sempre un espiño no seu lado. Eu non estaba interesado na política en todo. Eles pensaron que un soldado debe ser un especialista, un mestre, e non unha continuación de un movemento ideolóxico. Dr. Xu Pode e o ego persoas foron formalmente baixo ego de mando. Pero Hu Zan sempre traballou con pleno poder do avogado de arriba. No seu propio camiño, el conseguiu a súa elite troupe e poñer no seu propio concerto. E agora que o concerto de súpeto subiu en fume, el foi convidado para limpar a desorde.
  
  
  
  Un deles, a través junior oficiais, dixo emu o que acontecera cando o regular as tropas entraron no territorio. Xeral Ku escoitou en silencio. Alguén foi para a casa no outeiro, antes? El tomou unha respiración profunda, cando o emu se dixo que el non tiña aconteceu. Na súa memoria, el fixo unha nota de polo menos dez oficiais subalternos, que sería definitivamente non ser o seguinte na liña para a promoción. Xeral e unha pequena comitiva dirixiuse ata o v-especial casa por si mesmos e atopou Xu Pode corpo co sabre aínda preso na súa volta.
  
  
  
  Xeral Ku descendeu as escaleiras da casa e subiu para o fondo paso. Con un profesional, ben adestrados cerebro, el comezou a peza cousas xuntos.Gustáballe de estar firmemente no control de todo o que aconteceu no ego-controlado área de Kwantung Provincia. Estaba claro que o que pasou non foi un accidente. Así como, obviamente, tiña que ser o traballo dun especialista altamente cualificado, alguén como un tolo, pero con habilidades pouco comúns. En realidade, Xeral Ku admiraba o home. Outros eventos veu á mente agora, tales como a patrulla barco que tiña tan inexplicablemente desapareceu sen deixar rastro, e o inexplicable incidente con un dos ego trens de hai uns días.
  
  
  
  Quen queira que fose que foron aquí só unhas horas atrás, cando el mesmo enviou as súas tropas aquí para descubrir por que o mundo parecía fin norte de Shilung! Tiro na tanques de gas foi un exemplo de esforzo estratexia, improvisación pensar que só superintelligence pode producir. Había moitos axentes inimigos, pero só unha pequena parte da ih foi capaz de tales feitos. Xeral Ku non estaba a ser un puro-sangue experto con unha posición superior no exército Chinés se non teñen todos os nomes de tal altos axentes gravado na súa memoria.
  
  
  
  O axente ruso Korvetsky foi bo, pero unha mente non era o seu forte traxe. O Británico realmente tiña boa xente, pero iso de algunha maneira non corresponden á ih modelo. Os Británicos aínda tiña unha propensión para o xogo limpo, e en Xeral Ku penso que eles eran moi civilizada para que a visión. By the way, segundo Ku, foi un hábito irritante que fixo moitas veces perder unha oportunidade. Non, aquí el colleu un diabólico, escuro, poderoso eficiencia que só pode posiblemente punto a unha persoa: American Axente N3. Xeral Ku pensou por un momento, a continuación, atopar o nome: Nick Carter! Xeral Ku levantouse e ordenou que o seu condutor para levar Ego de volta para a área onde Ego soldados tiña creado unha emisora de radio. Era para ser Nick Carter, e aínda estaba en Chinés solo. Xeral entender que Xu que Pode ser de ata algo que ata o alto mando non sabía. O Americano foi condenada a destruír o Xu Pode base. Agora estaba na carreira. Xeral Ku foi case triste que tiña que deixar o ego. El admiraba profundamente a habilidade. Pero el era un mestre de si mesmo. Xeral Koo estableceu un enlace de radio. "Dáme un equipo," el dixo con calma. "Eu quero dous batallóns para estar dispoñible en unha vez. Eles deben selo fóra da costa da Gumenchai ao longo da Hu Estreito. Si, dous batallóns, iso é o suficiente. Este é só un actualizado precaución en caso de eu facer un erro. Probablemente, o home escolleu unha dirección diferente. Eu non espero que a partir de el, que é tan evidente."
  
  
  
  Entón Xeral Koo aplicada para unha ligazón coa Forza Aérea, e agora o seu ton foi medido e afiada. "Si, un arredor do meu exército regular camións. Debe ser preto de Kungtu por agora, indo para a costa leste. De feito, esta é unha prioridade absoluta. Non, definitivamente non avións, que é moi rápido, e non haberá un único coche no montañas para atopar-nos. É bo que eu estou esperando para obter máis información aquí.
  
  
  
  Xeral Ku volveu para o seu coche. Sería bo se o Americano foi traído de volta vivo. El quere coñecer a esta persoa. Pero el sabía que a oportunidade era moi pequena. Espero que a partir de agora, o alto Mando vai ser máis coidadoso cos seus proxectos especiais e deixar todo ih seguridade mísiles e equipos en mans do exército regular.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 11
  
  
  
  
  
  
  
  Anya e Alexi espertou. Ih ollos estaban brillo, e Nick estaba feliz de velo. O coche pesado batían do outro lado da estrada, e ata agora, eles estaban facendo un bo progreso. El decidiu probar as nenas un pouco a ver como ía reaccionar. El aínda non estaba seguro en canto a danos Xu Pode tortura tiña feito para eles.
  
  
  
  "Alexi," el dixo. O seu rostro apareceu na escotilha entre a carga plataforma e o condutor de taxi. "Teña en conta que cando me preguntou que era como en América? Cando estabamos durmindo na cova?
  
  
  
  O director engurrou o cello. "O que?'Ela era, obviamente, tentando lembrar.
  
  
  
  "Vostede preguntou sobre Greenwich Village", insistiu el.
  
  
  
  "Oh, si", ela dixo lentamente. "Si, eu lembro dela agora."
  
  
  
  "Gustaríame vivir en América?" Nick preguntou, observando a súa expresión coidadosamente no espello retrovisor. O seu rostro iluminado e ela sorriu soñador.
  
  
  
  "Eu penso así, Nick," ela dixo. "Eu estiven a pensar sobre iso. Si, de feito, eu creo que sería bo.
  
  
  
  "Entón nós imos falar sobre iso máis tarde," el respondeu. El se calmou, polo de agora. Ela se recuperou, polo menos psicoloxicamente. Ela non podía se lembrar de cousas e ver as conexións. E xa que eles eran tan semellantes, Nick sospeita de que Anya sería bo, tamén. Polo menos, este vil dispositivo non foi considerado para prexudicar seriamente ih cerebro. Pero el non podía esquecer os pobres polaco rapaza no soto. Ela podería ter sido a pensar normalmente, pero ela foi emocionalmente aleijado, irremediablemente destruído. El sabía que había só unha forma de descubrir. Pero agora foi o mal tempo e lugar. E nestas ou outras circunstancias, el só pode empeorar a situación.
  
  
  
  Ego Sentido foi entón o foco sobre os xemelgos que el non escoitar pulsando o son ata que o helicóptero voou case abertamente sobre ego cabeza. El mirou cara arriba e viu o Chinés Forza Aérea estrela no nen. O helicóptero descendeu rapidamente, e Nick notado só no momento en que a máquina arma era pequeno. El virou-se o volante e comezou a moverse en zigzag estándar, aínda que non había moito espazo para que na estrada estreita. Unha saraivada de lume de metralleta tocou para fóra. El sabía que Alexi e Anya estaban deitados no chan, e el non escoitar os sons que podería indicar que a todo-los fora baleado. Agora o coche pasou unha fileira de árbores cuxas pólas superiores bloqueou o camiño como unha porta, pero tan pronto eles estaban fóra de debaixo deles, o helicóptero estaba por riba deles de novo. Nick mirou para o taxi. O tiro parou, e o tripulante falou en radio.
  
  
  
  Nick andaba con un rostro sombrío. El vai dirixir para o maior tempo posible. Eles deben ser preto da costa por agora. El se preguntas como o inferno que sabía que el estaba indo para fuxir de aquí. Agora, el foi de condución como o diaño, acelerador no límite, torcido en dúas rodas. El non estaba tentando mover máis rápido que o helicóptero. Non había ningunha posibilidade de que. Pero el quería chegar tan lonxe como sexa posible antes de que eles foron obrigados a deixar o coche. E Nick estaba seguro de que neste momento viría pronto. Chegou o momento máis cedo do que el pensaba, cando fóra do canto do ollo, el viu unha media ducia de puntos aparecen no ceo. Eles foron quedando cada vez maior, e eles foron tamén helicópteros. Máis! E quizais mesmo con foguetes!
  
  
  
  "Prepare-se para ir!", el chamou de volta e escoitou Alexi e Anya ir para os seus pés.
  
  
  
  Nick parou o coche e eles saltaron fóra. Esquivou para o terraplén, que foi agora, por sorte, cheo de árbores, e correu. Se eles quedaron na sombra densa vexetación e densa árbores, eles poderían ter quedou fóra da vista dos helicópteros. O exército vehículo demostrou o seu valor, pero agora é máis de un obstáculo.
  
  
  
  Eles correron como lebres está a ser perseguido por cans de caza. Alexi e Anya non podería manter o ritmo por moito tempo. Ih a súa respiración era xa irregular, e eles estaban claramente falta de aire. Eles caeu nunha estreita depresión no chan onde a herba era de cinco metros de altura. As nenas amontoados como firmemente como podían e cuberto súas cabezas coas súas mans. Nick viu, como a embaixada informou, un camión do exército circulando, e a partir de tres en torno a eles, el viu as nubes brancas de paracaídas unfurling. El endireitou-se un pouco máis e mirou arredor. Paracaidistas tamén saltou doutros helicópteros.
  
  
  
  Nick entender que eles deben ser detectado deste xeito. Se eles se moven moi rápido, eles van ser detido de inmediato, segundo a embaixada. Nick observaba con coidado a través da herba alta como os paracaidistas lentamente baixou. El sempre me sentín que este estraño oco con outeiros en cada lado do parecía familiar a Uem, e de súpeto el sabía exactamente onde eles estaban. Aquí está o neno ih atopado. Unha pequena facenda debería ser nas proximidades. Nick considerou correndo de volta para a facenda, pero iso só sería un alivio. Sen dúbida, este foi un dos primeiros lugares onde os paracaidistas foi a buscar. El sentiu unha man na súa manga. Foi Alexi.
  
  
  
  "Nós imos estar aquí e atraer ih", ela dixo. "Só pode facelo, Nick. Xa preto da costa. Non esperar algo máis de nós. Nós fixemos o noso traballo."
  
  
  
  Deixar ih aquí! Nick sabía que ela estaba seguro. El podería facelo por conta propia, especialmente se eles chamou a atención dos infantes. E se el non tiña xa rematada a súa misión, el certamente tería. El tería sacrificado-los, se é necesario. El sabía, e sabía que, tamén. Pero agora a situación era diferente. A tarefa foi rematada, e, xuntos, eles trouxo a unha conclusión exitosa. Eles axudaron a eles, e agora non vai desistir sobre eles. El se inclinou e levantou Alexi queixo. "Non, querida", dixo, reunión seu teimoso mirada. Nick Carter mirou tristemente no descendente Marines. Eles formaron un anel ao redor da depresión e tería completamente rodeado ih en poucos momentos. E a costa foi aínda, polo menos, cinco cen metros de distancia. El agarrou o seu rifle, cando viu a herba movendo á súa dereita. Non era unha notable mover, pero foi innegable. A herba rustled secamente agora, e un momento despois, para a súa sorpresa, el viu o rostro do pequeno neno de facenda.
  
  
  
  "Non tire", o neno dixo. 'Por favor. Nick baixou a arma, un pouco como o neno se arrastrou ata eles.
  
  
  
  "Eu sei que quere escapar", dixo simplemente. "Eu vou amosar-lle o camiño. No bordo do outeiro, no concello é o comezo dun túnel subterráneo a través do cal un fluxo de fluxos. É grande abondo para caber a través del."
  
  
  
  Nick mirou para o neno sospeita. O pequeno rostro non mostrou nada, ningunha emoción, ningún odio, nada en todo. El podería dirixir ih para os brazos dos paracaidistas. Nick mirou cara arriba. Como o tempo pasou, todos os paracaidistas xa desembarcou. Non houbo máis tempo para realizar.
  
  
  
  "Nós imos segui-lo," dixo Nick. Mesmo se un neno podía traizoar ih, sería mellor que só sentado aquí e esperando. Eles poderían ter tentou forzar o seu camiño, pero Nick sabía que o paracaidistas foron soldados ben adestrados. Estes non eran afeccionados escollido por Xu Cangas, pero regular Chinés tropas. O neno virou-se e foi, Nick e os xemelgos seguinte. O neno levou ih para o mato brushy bordo do outeiro. El parou nunha moita de piñeiros e apuntou.
  
  
  
  "Ademais os piñeiros," el dixo,"vostede vai atopar unha corrente, e un buraco no outeiro."
  
  
  
  "Vai adiante," dixo Nick para as nenas. "Eu vou estar alí."
  
  
  
  El virou-se para o neno e viu que o ego ollos aínda mostrou nada. Em quería ler o que estaba detrás del.
  
  
  
  'Por que?"Que é iso?", preguntou el simplemente.
  
  
  
  O neno expresión non cambiar, como el respondeu: "Que imos vivir. A súa paga a súa débeda agora."
  
  
  
  Nick estendeu a man. O neno mirou para nah por un momento, examinou a man enorme que podería facilmente ter borrado a súa vida, a continuación, virou-se e fuxiu. O rapaz negouse a tremer o emu man. Quizais el vai medrar para ser un inimigo e odio Nick persoas; quizais non.
  
  
  
  Agora era o Nick vez que se apresurar. Como el foi para o mato, ha el exposto o seu rostro para o afiadas agullas de piñeiro. Houbo de feito un córrego, e un estreito túnel. El mal podía obter os seus ombreiros para el. O túnel foi deseñado para os nenos, e, posiblemente, delgado mulleres. Pero el tería perseverar se o emu tivo que cavar aínda máis coas súas propias mans. El podía escoitar as nenas xa rastreando para o túnel. A súa división ego comezou a sangrar como el resgou-se ademais en o forte pedras saíntes, e despois dun tempo, o emu tivo que parar para limpar o lixo e o sangue dos seus ollos. O aire estaba sucio e abafado, pero a auga fría foi unha bendición. El mergullou de cabeza no nah para refrescar-se cada vez que el sentiu o seu ego forza minguante. A súa costelas doía, e sentiu un espasmo en súas pernas, que foron constantemente expostos á auga xeada. Foi ao final da súa forza cando sentiu unha brisa fresca e viu a torsión túnel iluminar e ampliar, como foi. O santo sol e aire fresco acertar o emu na cara como el veu para fóra, todo o túnel, e para a súa sorpresa, el viu a costa por diante. Alexi e Anya estaba exhausto na herba na entrada do túnel, intentando recuperar o alento.
  
  
  
  "Oh, Nick," Alexi dixo, sentado sobre un cóbado. "Quizais sexa inútil calquera maneira. Non temos a forza para nadar máis. Se só nós podería atopar un lugar para ocultar aquí e pasar a noite. Quizais mañá pola mañá podemos ...
  
  
  
  "De ningún xeito," Nick, dixo suavemente, pero con firmeza. "Cando eles descubrir que temos escapou, eles van buscar cada centímetro da costa. Pero eu espero que teñan un pouco máis agradables sorpresas esperando por nós. Primeiro de todo, non temos un pequeno barco no mato aquí, ou que hai que esquecer que?
  
  
  
  "Si, eu esquezo que," Alexi respondeu como que foi para abaixo do outeiro. "Pero o que se este barco está en falta? O que se alguén atopou ela e levouna para lonxe?
  
  
  
  "Entón vai ter que nadar, mel, quere che guste ou non," dixo Nick. Pero non se preocupe aínda. Se é necesario, eu vou nadar para os tres de nós."
  
  
  
  Pero o barco aínda estaba alí, e, xuntos, eles empurraron na auga. El xa estaba quedando escuro, pero a paracaidistas xa adiviñou que eles conseguiron evitar o cerco. Isto significa que, como a embaixada de informar, eles ían comezar a buscar de novo, e en breve o suficiente que pode aparecer ao longo da costa. Nick non estaba seguro de se debe ter esperaba que ía ser escuro pronto, ou se estar brillante ía facer ih máis fácil de atopar. Pero non por helicóptero.
  
  
  
  El remou desesperadamente para chegar tan lonxe da costa como sexa posible. O sol estaba lentamente afundido no ceo, un brillante bola vermella, cando Nick viu o primeiro puntos negros aparecen no horizonte por riba da costa. Aínda que eles xa tiñan cuberto de moi longa distancia, Nick estaba con medo que non sería suficiente. Se só os negro cadela tiña voado na dirección correcta para un momento, que non podía esperar para ir desapercibido por moito tempo. El viu como os dous helicópteros comezou a desprazar baixo sobre a liña de costa, como baixo como eles se atreveu, de xeito que a hélice láminas parecía case estacionaria. Entón, un en torno a eles despegou, e Stahl circulou por riba da auga. El fixo unha media volta e voou cara a eles. Eles atoparon algo sobre & nb.
  
  
  
  "El vai sempre ver-nos," Nick, dixo severamente. "Vai aparecer tan baixo para estar seguro. Cando é por riba de nós, nós imos dar o emu pleno poder con todos os nosos restantes munición. Quizais poidamos loitar de volta despois de todo.
  
  
  
  Así como Nick tiña previsto,o helicóptero comezou a descender como se aproximou deles, e, finalmente, fixo un forte movemento. Cando voou para abrir máis un ih barco, eles abriron fogo. A distancia foi de preto o suficiente para que eles poderían ver unha serie de mortal buratos cutucando a través da noite. avión. El voou outro centenar de metros, comezou a virar-se, e explotou con un ensurdecedor baque.
  
  
  
  O helicóptero caeu na auga en unha columna de fume e lume, e os restos balance das ondas que causou o ataque. Pero agora había outras ondas. Eles viñeron desde a outra dirección e inclinado o barco perigosamente.
  
  
  
  Nick vin por primeira vez, un negro coloso subindo a través profundidades como un sinistro dragón negro. Pero este dragón realizado brancas da Mariña dos estados UNIDOS emblemas, e mariñeiros saltou para fóra en torno a abrir a escotilla e xogou as súas cordas. Nick colleu unha das cordas e tirou ih para o submarino. O comandante estaba na cuberta cando Nick seguido os xemelgos bordo.
  
  
  
  "Non, eu estaba con medo que non imos atopar vostede," dixo Nick. "E o seu moi bo ver vostede!"
  
  
  
  "Benvido a bordo," o oficial dixo. Comandante Johnson, USS Barracuda." El mirou para a achegando flota de helicópteros. "É mellor estar baixo a auga máis rápido," el dixo. "Queremos saír de aquí o máis rápido posible e sen máis incidentes." Unha vez baixo cuberta, Nick escoitou o son do conning torre de peche e o aumento zumbido dos motores como o submarino rapidamente afundiu en augas profundas.
  
  
  
  "Cos nosos equipos de medición, fomos capaces de gravar as explosións en detalle," Comandante Johnson, explicou. ""Debe ser un bo concerto."
  
  
  
  "Gustaríame ser máis a unha distancia", dixo Nick.
  
  
  
  "Cando o Lu Shi familia non apareceu, entendemos-por suposto, algo deu mal, pero nós só podería esperar e ver. Despois de tratar con explosións, enviamos submarinos para dous lugares onde se podería esperar que: o Hu Canle e aquí no Sei Wan. Nós non asistir a costa cando e á noite. Cando vimos o barco achegando, que non se atreven a actuar inmediatamente, porque aínda non estaba totalmente claro que era vostede. Os Chineses pode ser moi astuto. Sería algo así como o envío de un reclamo para levar a furar os nosos narices fóra así. Pero cando vimos o que derrubados polo helicóptero, que xa estaban seguro ."
  
  
  
  Nick relaxado e tomou unha respiración profunda. El mirou para Alexi e Semenov. Eles estaban cansados, e h rostros mostrou excesiva tensión, pero había tamén alivio en ih ollos. El arranxou para ih para ser entregado para as cabinas, e, a continuación, continuou a conversa co comandante.
  
  
  
  "Estamos inchazo Taiwán," o oficial dixo. "E a partir de aí, pode tomar un avión para os Estados Unidos. Que sobre a coñecer os seus compañeiros rusos? Podemos garantir que ih é entregado ao destino desexado ."
  
  
  
  "Nós imos falar sobre iso mañá, Comandante," respondeu Nick. "Agora eu estou indo para aproveitar o fenómeno eles chaman unha cama, aínda que neste caso é un submarino peirao. Boa noite, Comandante.
  
  
  
  "Vostede fixo un bo traballo, N3," o comandante dixo. Nick asentiu, saudou, e virou. Estaba canso, morto de cansazo. Unha uem sería bo se puidese durmir sen medo a bordo dun buque Americano.
  
  
  
  En algún lugar no campo posto de mando, Xeral Ku, comandante do 3º Exército da República popular de China, foi lentamente golpe de fume dun cigarro. Sobre a mesa diante del foron informes da egos do pobo, o Aire de Mando, e a Especial Anfibio Unidade. Xeral Ku tivo unha respiración profunda e preguntou se a Pequín líderes nunca ía atopar para fóra. Quizais eles foron tan preso na maquinaria da súa máquina de propaganda de que eles foron capaces de pensar claramente en todo. El sorriu na privacidade do seu cuarto. Aínda que non había ningunha razón real para Della para sorriso, el non podería axudar. El sempre admirou a mestres. Foi bo para perder Tom N3.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 12
  
  
  
  
  
  
  
  Formosa Aeroporto foi movida con actividade. Alexi e Anya estaban vestidos de vestidos novos compras en Taiwán, e agora eles se coñeceron Nick nunha pequena área de recepción, revigorado e atractivo. Eles tiñan falado por máis de unha hora, e agora Nick estaba de volta en caída libre. El non quería que calquera malentendidos. El preguntou: "Entón, imos entender un ao outro ben?" "Gustaríame Alexi para vir a América comigo, e ela di hotel ía. É que claro?"
  
  
  
  "É evidente," Anya respondeu. "E ela, eu quero volver a Rusia. Alexi sempre quixo ver América. Eu nunca tiven ese desexo ."
  
  
  
  "A xente en Moscova nunca será capaz de esixir a súa devolución, porque tan lonxe como ninguén en Washington sabe, eles só enviou un axente, e eu estou enviando unha volta:" vostede."
  
  
  
  "Si", dixo Anya. "O seu canso. E eu xa tiña máis que suficiente deste traballo, Nick Carter. E eu vou dicir-lles o que Alexi pensa."
  
  
  
  "Por favor, Anya," Alexi dixo. "Ten que deixar los saber que eu non estou un traidor. Que eu non estaba a espiar a eles. Eu só quero ir a América e tentar vivir a miña vida. Eu quero ir para Greenwich Village, e eu quero ver Búfalos e os Indios."
  
  
  
  Un anuncio sobre o altofalante de súpeto cortar ih conversa.
  
  
  
  "Este é o seu plan, Anya," dixo Nick.
  
  
  
  El balance Ey man e intentou ler Pechar de ollos. Eles aínda non foron cen por cento ben. Eles aínda eran diferentes, desde a primeira vez que vira eles, e había algo melancólico sobre eles. Foi case imperceptible, pero que non perde-la. El sabía que eles ían estudar o seu ben, cando chegou en Moscova, e el decidiu que ía facer o mesmo con Alexi cando eles chegaron en Nova York.
  
  
  
  Anya esquerda, acompañado por dous Marines. Ela deixou na entrada do avión e virou. Ela aceno por un momento, a continuación, desapareceu dentro. Nick levou Alexi man, pero el inmediatamente sentiu o seu endurecer e ela empurrou-o para lonxe. El lanzou a súa inmediatamente.
  
  
  
  "Dalle, Alexi," el dixo. "Hai un avión esperando por nós, tamén."
  
  
  
  O voo a Nova York foi sen problemas. Alexi parecía moi axitada e ela falou moito, pero aínda así el podería sentir que, dalgunha forma, ela non estaba soa. El sabía moi ben o que a razón era, e el sentiu tanto sombría e furioso, ao mesmo tempo. El enviou un telegrama con antelación, e Falcón colleu ih no aeroporto. Ao chegar ao JFK, NY Alexi era tan feliz como un neno, aínda que ela parecía ser levados polo edificios altos de Nova York. O MACHADO de construción, ela foi levado a unha sala onde un equipo de especialistas estaba esperando para examinar a súa. Nick escoltado Falcón para Ego cuarto, onde unha enrolado obxecto estaba esperando no Ego de mesa.
  
  
  
  Nick abriu e saíu unha carne asada bocadillos con un sorriso. Falcón mirou para el brevemente como el acendeu a cachimba.
  
  
  
  "Grazas", dixo Nick, tomando unha mordida. "Só se esqueceu o ketchup."
  
  
  
  Por unha fracción de segundo, el viu Hawke ollos brillo. "Eu sinto moito," o home ancián dixo con calma. "Vou pensar sobre iso a próxima vez. O que vai ocorrer coa nena?
  
  
  
  "Eu vou mandar para ti para atender algunhas persoas. "Algúns Rusos sei en Nova York," dixo Nick. "Ela se adapta rapidamente. Ela é intelixente o suficiente. Nah tamén ten unha morea de outras habilidades."
  
  
  
  "Eu estaba no teléfono cos Rusos," Falcón, dixo, batendo o seu cachimba sobre o cinceiro e facendo unha mueca. "Ás veces eu non podo axudar, pero ser sorprendido por eles. En principio, eles eran todo tipo e útil. E agora que está de todo, eles están de volta para os seus vellos hábitos, frío, profesional, e reservados. Eu dei-lles unha abundancia de oportunidades para dicir todo o que eles querían, pero eles non dicir unha palabra para nós máis do que era absolutamente necesario. Eles nunca nos dixo sobre a rapaza."
  
  
  
  "O desxeo foi temporal, xefe," dixo Nick. "Vai levar moito máis para facer o ego permanente."
  
  
  
  A porta se abriu e entrou a través da médicos. El dixo algo ao Falcón.
  
  
  
  "Grazas", emu Falcón, dixo. 'Voz e todos. E por favor, diga a Sra Lyubov que o Sr Carter vai busca-la na fronte de mesa.
  
  
  
  El virou-se para Nick. "Eu teño reservado un apartamento para ti na Praza, nun dos pisos superiores, con vistas do parque. Votación claves. Ten relaxado un pouco ás nosas costas.
  
  
  
  Nick balance a cabeza, tomou as súas claves, e deixou a través dos cuartos. El non dicir Falcón ou calquera outra persoa sobre os detalles de Xu Pode xoguete. El quere-lle para ser tan confiado como o Falcón que pode relaxarse na Praza con Alexi durante o próximo domingo.
  
  
  
  El colleu Alexi arriba dende o check-in contadores e eles camiñaron xunto ao outro, a través de edificios, pero Nick non se atreven a tomar a súa man. Ela parecía feliz e animado para Eles, e el decidiu que era mellor para xantar con ela en primeiro lugar. Eles foron para o Foro. Despois do xantar, eles tomaron un taxi, que tivo ih a través Central Park Plaza Hotel.
  
  
  
  A sala de Hawke tiña reservado era máis que espazos, e o Director estaba moi impresionado.
  
  
  
  "Este é o seu para a semana", dixo Nick. "Algo así como un agasallo, podería dicir. Pero non honestamente creo que agora que pode vivir o resto da súa vida en América votación como esta."
  
  
  
  Alexi veu a el, os seus ollos brillantes. "Eu sei que tamén", ela dixo. "Oh, Nick, eu estou tan feliz. Se non fose por ti, eu non estaría vivo agora. Que podo facer para agradecer a vostede? '
  
  
  
  El foi un pouco sorprendido pola franqueza da súa pregunta, pero decidiu asumir o risco. "Eu quero facer o amor a vostede," dixo. "Eu quero que vostede deixe-me leva-lo."
  
  
  
  Ela se afastou del, e Nick podía ver o seu melado seos subindo e caendo furiosamente baixo a blusa. El notou que as súas mans estaban movendo inquedo.
  
  
  
  "Eu estou con medo, Nick," ela dixo, os seus ollos de ancho. 'Eu estou con medo.'
  
  
  
  El foi para ela e tentou tocar dela. Ela estremeceuse e pisou fóra del. El sabía o que facer. Era o único xeito de saír.El aínda era un espertou, sensual ser, polo menos, que non cambiar o xeito no que el sentía sobre Hu Zan. El pensou de volta para a súa primeira noite en Hong Kong, cando notou que o menor excitación sexual fixo chegar máis e máis excitada. El non forza-la agora. Emu vai ter que ser paciente e esperar para o seu propio desexo de asumir. Se é necesario, Nick pode ser moi suave compañeiro. Se é necesario, pode adaptarse ás demandas e as dificultades do momento presente e totalmente responder ás necesidades do seu compañeiro. El é tomado unha morea de mulleres na súa vida. Algúns ansiaba o ego desde o primeiro contacto, outros resistiu, e algúns descubertos novos xogos con el que non tiña sequera soñou. Pero esta noite non foi un problema especial, e el estaba determinado para resolver-lo. Non con el, pero especialmente con Vyacheslav e Alexi.
  
  
  
  Nick atravesou a sala, de apagar todas as luces, excepto para a pequena lámpada de mesa que deu o cuarto un brillo suave. Unha gran ventá deixar no luar e o inevitable luces da cidade grande. Nick sabía que Alexi tiña o suficiente luz para ver o ego, pero, ao mesmo tempo, din santo Señor creou un emocionante aínda atmosfera relaxante.
  
  
  
  Alexi sentou no sofá e mirou para fóra da xanela. Nick un paso por diante dela e comezou a eliminar a súa roupa dolorosamente lentamente. Cando el tiña sacado a súa camisa e a súa poderosa amplo peito espido brillaba á luz do luar, el achegouse a ela, lambendo o seu. El estendeuse diante dela e viu a súa lanzando miradas tímidas no seu torso espido. El puxo a súa man sobre o seu pescozo e virou a cabeza cara a el. Ela estaba respirando pesadamente, os seus seos preme firmemente contra o tecido fino da blusa. Pero ela non vacilou, e agora a súa mirada era directa e aberta.
  
  
  
  El lentamente tirou os pantalóns e puxo a man no seu peito. El, entón, preme a súa cabeza contra o seu abs. El sentiu a man no seu peito lentamente, moverse para Ego de volta, permitindo-lle para tirar ego lambe en. Entón el comezou a se espir a súa lenta e suavemente, presionando a súa cabeza para o seu estómago. Ela sentou-se e estender as súas pernas para que el podería facilmente eliminar da súa saia. A continuación, el tirou Nah de sutiã e firmemente e moi espremer ao seu redor fermosa seos. Por un momento, Nick sentiu o seu corpo abalan, pero el esvarou a súa man baixo a súa suave de mama e foi o seu puntas dos dedos sobre o seu protector. Os seus ollos estaban medio pechado, pero Nick viu que ela estaba mirando para el con a boca medio aberta. A continuación, el levantouse e sacou as súas cuecas, de xeito que el estaba de pé espido diante dela. El sorriu cando viu que ela tendeulle a man para eles. A súa man estaba tremendo, pero a súa paixón tropezou a súa resistencia. Entón, de súpeto, ela permitiu-se a atacar o ego, asumindo o ego ben e fregando o seu peito contra o ego corpo como ela caeu de xeonllos.
  
  
  
  "Oh, Nick, Nick," ela dixo. "Eu creo que é un si, si ... pero en primeiro lugar, deixe-me tocar en ti un pouco." Nick realizada seu axustado como ela explotou o seu corpo coas mans, a boca e a lingua. Era como se tivese atopado algo que ela tiña perdido hai moito tempo, e agora estaba lembrando un pouco.
  
  
  
  Nick inclinouse cara a abaixo, poñer as súas mans entre as coxas, e levouna para o sofá. Agora, ela non resistir máis, e non había un guión de medo nos seus ollos. Co aumento da forza, ela inmerso-se de facer o amor, e deixar fóra berros de emoción. Nick aínda trataban con tenrura, e el tiña un sentido da felicidade e a felicidade que tiña raramente experimentou antes.
  
  
  
  Cando Alexi veu e abrazou ego co seu suave, corpo quente, el xentilmente acariciou o pelo louro, sentindo-se aliviado e satisfeito.
  
  
  
  "Eu estou ben, Nick," ela dixo suavemente na Em oído, rindo e chorando ao mesmo tempo. "Eu aínda estou completamente saudable."
  
  
  
  "Está máis que ben, querida", el riu. 'Vostede é marabilloso. El pensou de Anna. Ambos estaban a pensar sobre Nia, e el sabía que ela estaba ben, só como ela adoitaba ser. Vai descubrir máis cedo ou máis tarde.
  
  
  
  "Oh, Nicky," Alexi dixo, aconchegar no Ego no peito. "Ya lublu vas, Nick Carter. Eu amo ti.
  
  
  
  Nick riu. Así, o domingo, a Praza aínda vai ser bo.
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  
  
  
  
  Sobre o libro:
  
  
  
  
  
  
  Hu Pode é a China principais científico nuclear. El tomou unha posición en China, que case ninguén ten volta o ego. pode continuar.
  
  
  
  Non sería tan malo, Nick. O peor de todo, Hu Zan non é un simple estudoso, pero, por riba de todo, un home que alberga un inimaxinable odio de todo Occidental. Non só para os Estados Unidos, pero tamén para a Rusia.
  
  
  Agora sabemos con certeza que vai logo a tomar medidas sobre a súa propia, Nick. Ir a China, obter axuda de dous axentes rusos alí, e ten que eliminar esa persoa. Eu creo que iso vai ser o seu traballo máis difícil aínda, Nick...
  
  
  
  
  
  
  
  Shklovsky Novo Búlgaro
  
  Defector
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Defector
  
  
  O primeiro capítulo.
  
  
  O sol sempre brilla en Acapulco. En un pequeno cuarto de hotel con vistas a unha branca-praia de area, Nick Carter, a empresa é o número un asasino, AX, asistiu o balón vermella do sol poñente toque sobre o mar. Emu lle gustaba a vista e perdeu o raro cura egos, pero el fora en Acapulco por un mes agora, e sentiu unha crecente sensación de malestar dentro del.
  
  
  Hawkeye insistiu en tomar un período de vacacións, esta vez, e Nick foi inicialmente todo para el. Pero un mes é demasiado longa para unha vida ociosa. Em necesario tarefas.
  
  
  Killmaster se afastou da fiestra, que xa estaba escurecendo, no crepúsculo, e mirou para o feo negro teléfono, mesa de cabeceira. En case desexaba que ía anel.
  
  
  Ego escoitou o farfalhar de follas detrás del. Nick rematou a súa punteiros de fronte para a cama. Laura Mellor realizada fóra do seu tempo, bronce brazos para Eles.
  
  
  "De novo, querida", ela dixo, a súa voz rouca de bóveda.
  
  
  Nick entrou no seu abrazo, o seu peito poderoso esmagando o seu perfectamente formado seos espidos. El cepillado seus beizos máis dela, degustación a cola na súa respiración. Laura é beizos se movían, impaciente. Cos dedos dos pés para arriba, ela tirou a folla de entre eles. Este movemento animado ih tanto. Laura Mellor sabía como facer o amor. Súas pernas, como o seu peito - de feito, como o resto dela - estaba perfectamente formado. Había un neno de beleza no seu rostro, unha combinación de inocencia e sabedoría, e, ás veces, abrir desexo. Nick Carter nunca coñecera un máis perfecto muller. Ela era todo para todos os homes. Non tiña beleza. Ela era rica grazas á aceite de riqueza esquerda detrás do seu pai. Nah tiña cerebro. Ela foi unha das persoas máis bonitas de todo o mundo, ou, como Nick preferido, os restos dun Jetset. Facer o amor era o seu deporte, afeccións, vocación. Para os últimos tres domingos, ela foi dicíndolle internacional de amigos que ela é locamente namorado por Arthur Porges, un comprador e vendedor de goberno excedente bens. Arthur Porges resultou ser o real cubrir para Nick Carter.
  
  
  Nick Carter non teñen moita experiencia en facer o amor, ou. Algunhas cousas satisfeito o ego tanto como facer o amor a unha muller fermosa. Facer o amor a Laura Mellor totalmente cumprido o ego. E aínda-
  
  
  "Oh!", dixo Laura. "E agora, querida! Actualmente!" Ela arqueado para el, correndo súas uñas para abaixo a súa muscular de volta.
  
  
  E cando eles tiñan rematou a súa vida amorosa, xuntos, ela foi limpo e caeu fóra del, ofegante.
  
  
  Ela abriu o seu gran marrón ollos para mirar para el. "Deus, que foi boa! Que foi aínda mellor." Os seus ollos esvarou para o seu peito. "Nunca se cansa, non é?"
  
  
  Nick sorriu. "Eu estou quedando canso." El fixo un banco de prensa xunto a ela, levado a fóra un dos seus ouro de punta cigarros ao redor da mesa de cabeceira, acendeu-o, e entregou a Ei.
  
  
  Laura apoiou-se sobre un cóbado para obter un mellor ollar para Ego rostro. Ela balance a cabeza ao cigarro. "A muller que non aborrece-lo debe ser máis de unha muller que ela."
  
  
  "Non", dixo Nick. El dixo que, en parte porque el cría el, e en parte porque pertencía a eles que ela quería escoitar iso.
  
  
  Ela volveu o seu sorriso. El foi para a dereita.
  
  
  "Que era intelixente de ti", ela dixo, correndo do seu dedo índice ao longo ego nariz. "Vostede sempre dicir as cousas certas no momento, non é?"
  
  
  Nick tivo unha profunda arrastrar no seu cigarro. "Vostede é unha muller que non sabe homes, eu vou dar-lle iso." E el era un home que sabía mulleres.
  
  
  Laura Mellor estudou el, os seus grandes ollos brillantes con un brillo distante. O seu cabelo castaño caeu sobre o seu ombreiro esquerdo, case cubrindo o seu peito. O seu dedo índice levemente roza os seus beizos, a súa gorxa; ela lugares palma da man sobre a súa enorme peito. Finalmente ela dixo: "Vostede sabe que eu te amo, non é?"
  
  
  Nick non quere a conversa para ir do xeito que estaba indo. Cando coñeceu Laura, ela dixo-lle para non esperar moito. Ih relacións só será para risas. Eles me gustou o outro, e cando desapareceu, eles se separaron bos amigos. Non hai problemas emocionais, non pegajoso teatralidade. Ela seguiu-o, e el seguiu ela. Eles fixeron o amor e divertirse. Período. Foi a filosofía de fermosas persoas. E Nick máis de acordo. Tiña unha pausa entre as atribucións. Laura foi unha das máis belas mulleres que xa coñeceu. Divertido foi o nome do xogo.
  
  
  Pero, ultimamente, ela está a facer mal humor. Aos vinte e dous, ela xa estaba casado e divorciado tres veces. Ela falou sobre o seu pasado maridos como un cazador fala sobre os seus trofeos. Para Laura de amor, Laura tiña que posuír. E para o Nick, que foi a única fallo na súa perfección.
  
  
  "Non é que o dereito?" Laura confirmado. Os seus ollos quería un ego.
  
  
  Nick puré un cigarro no cinceiro na mesa de cabeceira. "Sentindo como nadar no luar?", preguntou el.
  
  
  Laura xogou para abaixo na cama ao lado del. "A medida! Vostede non pode dicir cando eu estou tratando de propoñer a vostede? "
  
  
  "O que podo ofrecer?"
  
  
  "O matrimonio, por suposto. Ela, eu quero que casar comigo para me fóra deste."
  
  
  Nick riu. "Imos ir nadar no luar."
  
  
  Laura non sorriso no reumatismo. "Non ata que eu obter reumatismo."
  
  
  O teléfono tocou.
  
  
  Nick movía cara a el, aliviado. Laura agarrou ego brazo, sostendo ee.
  
  
  "Non vai incorporarse o teléfono ata que se reumatismo."
  
  
  Coa man libre, Nick solta a súa adherencia.
  
  
  
  
  
  
  ee ten un aperto firme no seu brazo. El colleu o teléfono, coa esperanza de escoitar Hawke voz.
  
  
  "Arte, querido", dixo unha voz feminina con un lixeiro acento alemán. "Podo falar con Laura, por favor?"
  
  
  Nick recoñeceu a voz como Sonny, outro resto da Jet-Set. El entregou o teléfono a Laura. "Este é Sonny."
  
  
  Laura saltou para fóra da cama en rabia, enfiou a lingua para fóra Nick, e poñer o teléfono para o seu oído. "A medida mínima que, Sonny. Escolleu un inferno de un tempo de chamada.
  
  
  Nick estaba na fiestra e mirou, pero el non podía ver o branco tapas vagamente visible por riba do escuro do mar. El sabía que esa sería a última noite que ía pasar con Laura. Se Hawke chama ou non, ih relación era máis. Nick estaba un pouco con rabia de si mesmo para deixar isto ir tan lonxe como el fixo.
  
  
  Laura colgado. "Na mañá imos tomar un barco para Puerta Vallarta." Ela dixo que facilmente, para estestvenno. Ela estaba facendo plans. "Eu creo que eu debería comezar a embalaxe." Ela tirou a súa calcinha e incrementar o seu sutiã. Alí foi un foco de expresión no seu rostro, como se ela estaba a pensar moito.
  
  
  Nick foi ata o seu tabaco e acendeu outro. Esta vez, el non ofrecer.
  
  
  "Todo ben?" Laura preguntou. Ela foi buttoning o seu sutiã.
  
  
  "Ben, o que?"
  
  
  "Cando é que imos casar?"
  
  
  Nick case engasgado con o fume do cigarro que inalado.
  
  
  "Puerta Vallarta sería un bo lugar," ela continuou. Ela aínda estaba facendo plans.
  
  
  O teléfono tocou de novo.
  
  
  Nick levantou o seu ego. "Si?"
  
  
  El recoñeceu Hawke voz inmediatamente. "Mr Porges?
  
  
  "Si".
  
  
  "Este é Thompson. Como eu a entendo, ten corenta toneladas de ferro-gusa para a venda.
  
  
  "É iso mesmo."
  
  
  "Se o prezo é certo, eu podería estar interesado na compra de dez toneladas deste produto. Vostede sabe onde a miña oficina está? "
  
  
  "Si", respondeu Nick cun gran sorriso. Falcón Hotel ego, dez horas. Pero hoxe ás dez horas ou mañá pola mañá? "Vai mañá pola mañá tamén ser o suficiente?", preguntou el.
  
  
  "Todo ben," Falcón dubidou. "Eu teño algunhas reunións mañá."
  
  
  Nick non ten que dicir a calquera máis. Calquera Xefe Nam tiñan preparado para el era urxente. Killmaster roubou unha mirada Laura. O seu fermoso rostro era tenso. Ela asistir-lo ansiosamente.
  
  
  "Vou levar o seguinte plan de saír de aquí," el dixo.
  
  
  "Isto vai ser gran."
  
  
  Eles colgado xuntos.
  
  
  Nick virou-se para Laura. Se ela estaba Georgette, ou Sui Xing, ou calquera das de Nick outras nenas, ela ía faneca e facer un pouco de ruído. Pero eles se separaron como amigos e prometeu outro que ía durar máis tempo a próxima vez. Pero iso non funcionou con Laura. El nunca coñecera a ninguén como Nah. Tiña que ser todo ou nada. Ela era rica e mimada, e usado para facer as cousas o seu propio camiño.
  
  
  Laura parecía bonito, de pé no seu sutiã e calcinha con ela man sobre os seus cadros.
  
  
  "Ben?", dixo ela, levantando o seu cellas. Ela tiña a expresión de un neno pequeno, ollando para o que ela estaba tentando sacar nah.
  
  
  Nick recomenda facer como indolora e curto posible. "Se está indo a Puerta Vallarta, é mellor comezar a embalaxe. Adeus, Laura."
  
  
  As súas mans caeu aos seus lados. O seu beizo inferior comezou a tremer lixeiramente. "Entón é máis?"
  
  
  "Si".
  
  
  "Completamente?"
  
  
  "Absolutamente fantástico," Nick sabía que nunca podería ser outro ego rapaza. A romper con ela tivo que ser final. El stubbed fóra o cigarro tiña fumado, e Stahl esperou. Se el estaba indo a explotar, el estaba preparado para iso.
  
  
  Laura deu de ombreiros, deu en un feble sorriso, e comezou a desfacer o seu sutiã. "Entón imos facer este último o mellor," ela dixo.
  
  
  Eles fixeron o amor, primeiro suavemente, a continuación, ferozmente, cada un levando dende o outro todo o que tiña que dar. Foi ih a última vez xuntos; que tanto sabía. E Laura estaba chorando todo o tempo, bágoas correndo para abaixo os seus templos, peirao o almofada baixo ela. Pero ela estaba correcta. Que foi a mellor parte.
  
  
  En dez minutos últimos dez, Nick Carter entrou nunha pequena oficina na Amalgama de Prensa e Fío edificio de Servizos en Dupont Círculo. Estaba nevando en Washington shell, e ego abrigo ombreiros estaban húmidos. A oficina cheiraba a vello puro fume, pero a curto negro butt preso entre Hawke dentes nunca pegou lume.
  
  
  Falcón sentou ao mal iluminado mesa, o seu xeado ollos estudar Nick atentamente. El viu como Nick colgado ata o seu abrigo e sentou-se fronte a el.
  
  
  Nick xa está promovendo Laura Mellor, xunto coa súa cuberta de Arthur Porges, para o banco de memoria da súa mente. El podería lembrar esta memoria de cando o hotel era, pero era máis probable que el era só estar alí. El era agora Nick Carter, N3, Killmaster para MACHADO. Pierre, ego é pequena bomba de gas, colgado no seu lugar favorito entre ego pernas como un terceiro testículo. Hugo é fino estilete estaba firmemente conectado ao seu brazo, listo para caber no ego banda, se o emu precisaba. E Wilhelmina, a súa 9mm Luger, foi aconchegou-se baixo a súa axila esquerda. Ego, o seu cerebro era acorde Hawke, o seu corpo muscular de espera para a acción. Estaba armado e preparado para ir.
  
  
  Hawke pechado o cartafol e se inclinou cara atrás na súa cadeira. El tirou un feo negro iso rta punta de cigarro, examinou o ego en desgusto, e xogou para as latas de lixo xunto a súa mesa. Case inmediatamente, el preso outro cigarro entre os seus dentes, e o fume nublado seu coiro cara.
  
  
  "Nick, eu teño unha tarefa difícil para vostede", el dixo de súpeto.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Nick nin sequera tentar ocultar o seu sorriso. Ambos sabían que N3 sempre tivo o máis legal de retos.
  
  
  Falcón continuou. "Será que a palabra 'melanoma' significa nada para ti?"
  
  
  Nick lembrar lectura que a palabra xa. "Algo que ver coa pel pigmento, non é?"
  
  
  Sorriso satisfeito espallados por todo Hawke ben-humorada rostro. "Preto o suficiente", dixo. El abriu o cartafol na fronte del. "Non deixe que os dez dólares palabras confundir-lo." El comezou a ler. "En 1966, utilizando un microscopio electrónico, o Profesor John Lu descubriu un método para illando e caracterizando enfermidades de pel, tales como melanoma, celular azul puntos, albinism, e outros. Aínda que este descubrimento foi importante en si mesmo, o verdadeiro valor de este descubrimento foi que por saber e illar estas enfermidades, tornouse máis doado para diagnosticar enfermidades máis graves." Falcón mirou para Nick a través de arquivos. "Iso foi en 1966."
  
  
  Nick se inclinou cara adiante, á espera. El sabía que o xefe era ata algo. Tamén sabía que todo Hawke dixo que era importante. Puro fume colgado na pequena oficina como un azul néboa.
  
  
  "Ata onte," Falcón, dixo, " Profesor Lu traballou como un dermatoloxía para a NASA de Venus programa. Traballar con ultravioleta e outras formas de radiación, el perfeccionou un composto máis avanzado do que benzophenones en protexer a pel dos raios nocivos. Se é exitoso, vai ter un composto que protexe a pel dos raios de sol, burbullas, calor e radiación ." Falcón pechado o cartafol. "Eu non preciso dicir-lle o valor de tal un composto."
  
  
  Nick cerebro domina a información. Non, emu non ten que ser dito. O ego valor a NASA foi evidente. Na pequena nave espacial cabinas, astronautas foron ás veces, expostos aos raios nocivos. Coa nova composición, as vigas podería ser neutralizado. Medicamente, ego aplicacións pode estender a burbullas e queimaduras. As posibilidades parecía ilimitadas.
  
  
  Pero Falcón dixo ata onte. "O que pasou onte?" Killmaster preguntou.
  
  
  Falcón levantouse e foi para a sombría fiestra. En condicións asociadas con luz caída de neve e escuridade, non había nada para ver, pero o reflexo do seu propio ego sinewy corpo, vestida nun solto, amarrotada traxe. El tivo unha profunda arrastrar o seu puro e soprou de fume na súa reflexión. "Profesor John Lu voou a Hong Kong onte." O xefe virou-se para Nick. "Onte, o Profesor John Lu anunciado que el foi o cambio lados con Qi Cornes!"
  
  
  Nick iluminado todo o seu ouro de punta tabaco. El comprendeu a gravidade de tal apostasía. Se o composto foron refinado en China, o seu máis evidente valor sería protexer a pel da radiación nuclear. China xa tiña unha bomba de hidróxeno. Esta protección pode ser unha luz verde para eles para usar o ih nome completo. "Alguén sabe por que o profesor decidiu deixar?" Nick, preguntou.
  
  
  Hawke deu de ombreiros. "Ninguén-non NASA, non o FBI, non CIA - pode vir ata con unha razón. O día antes de onte, el vai para o traballo, e o día vai normalmente. Onte, el anunciou en Hong Kong que el estaba indo para o deserto. Sabemos onde está, pero el non quere ver a ninguén."
  
  
  "O que sobre o ego do pasado?" Nick, preguntou. "Hai algo comunista?"
  
  
  O puro saíu. Falcón mastigado sobre el mentres el falaba. "Nada. El é un Chinés-Americano, nacido en San Francisco é Chinatown. El ten o seu grao de Berkeley, casou cunha moza que coñeceu alí, e uniuse a NASA, en 1967. El ten un doce-year-old fillo. Como a maioría dos científicos, que ten intereses políticos de ningún tipo. El é dedicado a dúas cousas: o seu traballo e a súa familia. Ego fillo xoga en Menor Ligas. En vacacións, el leva a súa familia en un profundo-mar viaxe de pesca na bahía unha ih dezaoito metros de popa do barco." O xefe recostarse na súa cadeira. "Non, non hai nada no ego pasado."
  
  
  Killmaster stubbed fóra do seu cigarro. Fume colgado grosa na pequena oficina. O radiador creou unha mollado entusiasmo, e Nick atopou-se suar un pouco. "A razón pola que ten que ser calquera traballo ou familia," el dixo.
  
  
  Falcón balance a cabeza. "Eu entendo iso. Con todo, temos un pequeno problema. A CIA nos informou de que non era necesario para permitir a traballar sobre este complexo en China. Se ego Qi Raíces son obtidos, a CIA vai enviar un axente para matar ego."
  
  
  Nick veu con algo semellante. Este non era inusual. - Si, eu fixen iso, ás veces,. Cando todo o que non se puido obter o defector de volta, e se el era importante o suficiente, o último paso foi ego matar. Se o axente de non retorno, é moi malo. Os axentes foron opcional.
  
  
  "A cousa é," Hawke, dixo, " NASA quere que o ego de volta. El é un científico brillante, e moi novo, entón o que está a traballar agora vai ser só o comezo ." El sorriu humorlessly polo Nick. "Esta é a súa asignación, N3. Usar outra cousa que secuestro, pero leal egos! "
  
  
  "Si, señor."
  
  
  Falcón tirou un iso rta puro castelán. El uníuse a outros na lata de lixo. "Un compañeiro dermatoloxía traballou co Profesor Lu na NASA. Eles eran bos amigos de traballo, pero nunca chegaron xuntos por razóns de seguridade. Ego nome é Chris Wilson. Esta vai ser a súa portada. Isto pode abrir a porta para ti en Hong Kong. "
  
  
  
  
  
  
  
  
  "O que sobre o profesor familia?" Nick, preguntou.
  
  
  "Tanto como sabemos, a súa esposa aínda está no hall en Orlando. Nós imos dar-lle o seu enderezo. Con todo, ela xa pasara a entrevista e non podía dar nada de útil.
  
  
  "Non fai mal para probar."
  
  
  Hawke xeada ollar estaba cheo de aprobación. N3 tivo pouco de crédito para as palabras dos outros. Nada estaba exhausto ata que el, persoalmente, intentou facelo. Que era só unha razón pola que Nick Carter foi TOPOR número un axente. "A nosa departamentos son completamente á súa disposición," Hawke, dixo. "Obter todo o que necesitas. Boa sorte, Nick ."
  
  
  Nick xa estaba en pé. "Eu vou facer o meu mellor, señor." El sabía que o xefe nunca esperaba máis ou menos do que podería.
  
  
  En MACHADO efectos especiais e edición de departamento, Nick ten dous disfraces que el pensou emu sería necesario. Un deles foi a Chris Wilson, que só tratou de roupa, algúns recheo, e algúns cambios nas formas. O outro, que vai ser usado máis tarde, foi un pouco máis complicado. Tiña todo o que precisaba - Suecos e cosméticos-en segredo ego compartimento de equipaxe.
  
  
  Como resultado, el recordou dúas horas gravado charla sobre Chris Wilson traballo na NASA, así como todo o seu ASISTENTE persoal sabía sobre o home. El recibiu o caso, pasaporte e documentos.
  
  
  Ao mediodía, un pouco gordo, mancha nova Chris Wilson embarcou un Boeing 707, Viaxe 27, en Orlando, Florida.
  
  
  CAPÍTULO DOUS
  
  
  Como o plano circulou Washington antes de virar cara ao sur, Nick notado que a neve tiña abrandado un pouco. Manchas de ceo azul espiou por detrás das nubes, e cando o avión subiu, o ego fiestra estaba iluminada con luz solar. El estableceu no seu asento, e cando o "Non Fumar" luz saíu, el acendeu un redor do seu tabaco.
  
  
  Algunhas cousas parecía estraño sobre Profesor Lu deserción. En primeiro lugar, por que non o profesor traer a súa familia con el? Se o Qi Raíces ofrecidos en unha vida mellor, parecía lóxico que el quere que a súa muller e fillo para compartir-lo con el. A non ser, claro, a muller fixo que o ego para fuxir.
  
  
  Outro misterio foi como Chi Korna sabía que o profesor estaba a traballar sobre esta pel composto. A NASA tiña un rigoroso sistema de seguridade. Todo o mundo que traballou para eles foi coidadosamente verificados. Con todo, o Qi Raíces sabía sobre o composto e convencido de Profesor Lu para refinar o ego para eles. Como? O que eles poderían ofrecer emus que os Americanos non podía combinar?
  
  
  Nick estaba determinado a atopar respostas. Tamén a intención de traer o profesor de volta. Se a CIA enviou un axente para matar este home, iso significaría que o Nick non conseguira - e Nick non tiña ningunha intención de perder.
  
  
  Nick tiña lidado con desertores antes. El descubriu que eles foron abandonando fóra da ganancia, ou eles estaban fuxindo de algo, ou eles estaban correndo cara a algo. No caso de Profesor Lu, pode haber varias razóns. O número un, por suposto, é o diñeiro. Quizais o Chi Korns prometera En un tempo de tratar sobre o complexo. Por suposto, a NASA non era o mellor pagado organización. E calquera pode usar sempre un extra de cero.
  
  
  A continuación, houbo problemas familiares. Nick difícil de adiviñar que cada home casado tiña problemas coa súa voda nun momento ou outro. Quizais a súa esposa estaba durmindo con un amante. Quizais o Qi Raíces tiña alguén mellor para ela. Quizais el só non me gusta o ego de matrimonio, e parecía o xeito máis doado de saír. Para el, as dúas cousas que eran importantes - o ego de familia e o ego de traballo. Se el sentiu que o ego familia foi caendo aos anacos, que pode ser o suficiente para manda-lo fóra. Se non, é o ego de o traballo. Como científico, el probablemente necesaria unha certa cantidade de liberdade no seu traballo. Quizais o Chi Calos tiña liberdade ilimitada, número ilimitado de recursos. Este sería un impulso para calquera científico.
  
  
  O máis Killmaster penso sobre iso, máis oportunidades abriu. Un home é a relación co seu fillo; atraso contas e ameazas de reintegración de posesión; unha aversión a política Estadounidense política. Calquera cousa é posible, é posible, e probable.
  
  
  Por suposto, a Chi Calos podería realmente facer o profesor para fuxir, ameazando a uem con algo. Para inferno con el, Nick pensamento. Como sempre, el xogou polo oído, usando o seu talento, armas, e de intelixencia.
  
  
  Nick Carter mirou para fóra no lento paisaxe moi por debaixo da fiestra. El non tiña durmido no corenta e oito horas. Usando ioga, Nick centrado na totalmente relaxarse seu corpo. O seu ego permaneceu en sintonía co seu entorno, pero el forzou seu corpo para relaxarse. Cada músculo, cada fibra, cada célula é totalmente relaxado. A ninguén a asistir, el parecía un home nun sono profundo, pero os seus ollos estaban abertos e o seu cerebro estaba acordado.
  
  
  Pero o ego relaxación non estaba a ocorrer. A aeromoça interrompeu.
  
  
  "Está todo ben, o Sr Wilson?", preguntou ela.
  
  
  "Si, todo ben", dixo Nick. Os músculos do seu ego corpo tenso de novo.
  
  
  "Eu penso que esvaeceu. Podo conseguir nada?"
  
  
  "Non, grazas."
  
  
  Ela era unha fermosa criatura en forma de améndoa ollos, alta mazás do rostro saíntes, e cheo, cheo beizos. A compañía aérea é liberal uniforme política permitiu blusa para caber confort sobre os seus grandes saíntes seos. Levaba un cinto porque todas as compañías aéreas esixiu un ego. Pero Nick dubidar que
  
  
  
  
  
  
  
  levaba un excepto cando ela estaba a traballar. Por suposto, hey, non era necesario.
  
  
  A aeromoça parecía confuso baixo Ego mirada. Nick ego foi o suficiente para saber que, mesmo con grosos lentes e un espesor medio, aínda afectados mulleres.
  
  
  "Nós imos estar en Orlando en breve," ela dixo, e os seus dedos quedou vermello.
  
  
  Como ela mudouse para abaixo o corredor fronte a el, a curto saia revelou longo, moi ben cónico pernas, e Nick bendicido as saias curtas. Por un momento, el penso sobre a tomar a súa cea. Pero el sabía que non habería tempo. Cando rematou a súa entrevista coa Sra Lu, Eles tiveron que coller un avión para Hong Kong.
  
  
  Na pequena Orlando aeroporto, Nick agochar a súa equipaxe nun armario e deu o condutor de taxi o profesor enderezo de casa. Emu me sentín un pouco incómodo como el se estableceu no asento traseiro do taxi. O aire era sufocante e quente, e aínda que Nick tiña derramado o seu abrigo, el aínda estaba vestindo un pesado traxe. E todo o que o recheo de todo o ego cintura non axuda moito tamén.
  
  
  A casa foi espremer entre outras casas, así como a un en cada lado do barrio. Por mor da calor, rociadores foron en case todos eles. Céspedes mirou ben coidados e ricamente verde. Canaleta de auga fluíu abaixo ambos os dous lados da rúa, e as beirarrúas de formigón, normalmente branco,foron escurecida pola humidade dos aspersores. Un curto calzada correu a partir da terraza para a calzada. Tan pronto como Nick pagou o condutor de taxi, sentiu que estaba sendo vixiado. Todo comezou co pelo fino de pé sobre a súa pescozo. Un lixeiro, espiñoso frío foi a través do seu ego e do corpo, a continuación, rapidamente esquerda. Nick virou de volta para a casa só a tempo para ver a cortina de diapositivas de volta no lugar. Killmaster sabía que Eu era de esperar.
  
  
  Nick non estaba particularmente interesado en esta entrevista, especialmente con amas de casa. Como Hawke apuntou para fóra, ela xa foi entrevistado, e non ten nada útil para ofrecer.
  
  
  Cando Nick veu ata ela, el mirou para o seu rostro revelando a súa maior xuvenil sorriso. El tocou o timbre vez. A porta se abriu inmediatamente, e el atopou-se cara a cara coa Sra John Lou.
  
  
  "Sra Lou?" o Killmaster preguntou. Cando recibiu un aceno de cabeza ríspido, el dixo, " o Meu nome é Chris Wilson. Eu traballou co seu marido. Eu me pregunta se podo chegar a ela para falar con vostede un pouco."
  
  
  "O que?" A continuación, Lobka engurrou o cello.
  
  
  Nick sorriso conxelar no seu rostro. "si. John e eu eran bos amigos. Eu non podo entender por que fixo iso."
  
  
  "Eu xa falei de hema-ono da NASA." Ela non fixo o menor movemento para abrir a porta maior ou invitar ego en.
  
  
  "Si", dixo Nick. "Eu estou seguro que son." El podía entender a súa hostilidade. A saída do seu marido foi moi difícil proba para Nah, xa que ela non foi molestado pola CIA, o FBI, a NASA, e agora el mesmo. Killmaster me sentín como o burro estaba finxindo ser. "Se eu puidese falar con vostede..." Que deixe as palabras trail fóra.
  
  
  Sra Lu tivo unha respiración profunda. "Excelente. Entrar." Ela abriu a porta, recuando un pouco.
  
  
  Unha vez dentro, Nick fixo unha pausa desajeitada na sala. Foi un pouco máis frío na casa. Por primeira vez, el realmente mirou para a Sra Lu.
  
  
  Ela foi curto, menos de cinco metros de altura. Nick difícil de adiviñar a súa idade para ser menores de trinta. O seu corvo cor de pelo estaba en grosa acios na parte superior da súa cabeza, intentando crear a ilusión de crecemento, pero non moi levando consigo o sl. As curvas do seu corpo sen problemas se converteu nun circularmente, non particularmente de espesor, pero pesado que o habitual. Nah tiña un vinte e cinco quilos alenka. A súa Oriental ollos estaban seu máis destacado recurso, e ela sabía. Eles foron coidadosamente creados usando o dereito cantidade de buques e sombras. Sra Lou non usamos nós, batom, ou calquera outro maquillaxe. Os seus oídos foron perforado, pero non xogar colgados-los.
  
  
  "Por favor, veña para a sala," ela dixo.
  
  
  O salón foi decorado con mobiliario moderno e, como o vestíbulo, foi cuberto cunha espesa alfombra. Un patrón oriental xiraban en todo o tapete, pero Nick notado que a alfombra patrón era o único patrón oriental na sala.
  
  
  Sra Lu aceno Killmaster a unha fráxil de aparencia sofá e sentou-se na materia a través del. "Eu creo que eu dixen a outros todo o que sei."
  
  
  "Estou seguro de que fixo", dixo Nick, rompendo o sorriso por primeira vez. "Pero iso é para a miña conciencia. John e eu traballou en estreita colaboración. Eu non quero pensar que el fixo iso por mor de algo que eu dixen ou fixo."
  
  
  "Eu non penso así," a Sra Lu dixo.
  
  
  Como a maioría das amas de casa, a Sra Lu estaba vestindo pantalóns. Ela estaba usando un home camisa na parte superior, demasiado grande para nah. Nick gusta de mulleres folgado camisas, especialmente aqueles que abotoado ata o de diante. El non gusta de pantalóns das mulleres. Eles pertencían a vestidos ou saias.
  
  
  Agora en serio, cando o sorriso desapareceu completamente, el dixo: "Pode pensar en ningunha razón para que John quere deixar?"
  
  
  "Non," ela dixo. "Pero se calma, ela, eu dúbida ten algo que ver con vostede."
  
  
  "A continuación, el debe ser algo aquí na casa."
  
  
  "Eu realmente non podería dicir." Sra Lu parecía nervioso. Ela sentou coas pernas debaixo dela e continuou a torcer o anel de voda ao redor do seu dedo.
  
  
  Os lentes Nick estaba vestindo sentiu pesado na ponte de Ume o nariz. Pero eles recordou em do que estaba finxindo ser.
  
  
  
  
  
  
  
  Nesta situación, sería moi fácil de comezar a facer preguntas como Nick Carter. El cruzou as pernas e esfregar o seu queixo. "Eu non podo afastar a sensación de que de algunha maneira o seu persoal causou todo isto. John gusta o ego de o traballo. El foi fiel a ti e o neno. Sra Lu, dixo, impaciente, " o que os nosos egos, razóns, o dela, seguro de que eles estaban persoal."
  
  
  Nick sabía que ela estaba tentando rematar esta conversa. Pero el non estaba preparado aínda. "Ten algo pasou aquí na casa nos últimos días?"
  
  
  "O que quere dicir?" Os seus ollos estreita e ela estudou el con coidado. Ela estaba alerta.
  
  
  "Os problemas matrimoniais," Nick dixo sinceramente.
  
  
  Os seus beizos apertados. "O sr Wilson, que eu non creo que calquera dos seus negocios. Independentemente do motivo meu home quere saír, el se pode atopar na NASA, non aquí."
  
  
  Ela estaba con rabia. Nick estaba ben. Angry a xente ás veces dixo cousas que normalmente non dicir. "Vostede sabe o que el traballou na NASA?"
  
  
  "Por suposto que non. El nunca falou sobre o seu traballo."
  
  
  Se ela non sabía nada sobre ego traballo, entón por que ela acusan NASA de ego-queren deixar? Foi el, porque ela pensou ih matrimonio era tan bo que debería ser o ego de traballo? Nick decidiu continuar con outra liña. "Se John escapa, vai e o neno unirse a el?"
  
  
  Sra Lu endereitarse as pernas e sentou-se inmóbil na materia. As palmas das súas mans estaban a transpiración. Ela alternativamente esfregar as mans e rodou o anel. Ela controlada a súa rabia, pero ela aínda estaba nervioso. "Non," ela dixo con calma. "Eu estou Americano. O meu sitio está aquí ."
  
  
  "O que vai facer, entón?"
  
  
  "Divorcio el. Tentar atopar unha vida diferente para min e para o neno ."
  
  
  "Eu vexo."Hawke estaba seguro. Nick non aprender nada aquí. Por algunha razón, a Sra Lu foi cauteloso.
  
  
  "Ben, eu non vou ocupar máis do seu tempo." El levantouse, grata pola oportunidade. "Podo usar o seu teléfono para chamar un taxi?"
  
  
  Sra Lu parecía para relaxarse un pouco. Nick case podía ver a tensión de drenar a partir do seu rostro.
  
  
  Como Killmaster estaba a piques de incorporarse o teléfono, el escoitou a porta bater en algún lugar na parte de atrás da casa. Uns segundos máis tarde, un rapaz irrompeu na sala de estar.
  
  
  "Nai, eu..." O neno viu Nick e conxelar. El lanzou unha mirada rápido na súa nai.
  
  
  "Mike," Sra Lou, dixo, mirando nervioso de novo. "Este é o Sr Wilson. El traballou co seu pai. El está aquí para facer preguntas sobre o seu pai. Vostede entende, Mike?" El está aquí para facer preguntas sobre o seu pai. Ela salientou estas últimas palabras.
  
  
  "Eu entendo", Mike dixo. El mirou para Nick, os seus ollos como cauteloso como a súa nai ego.
  
  
  Nick Agradable sorriu para o neno. "Ei, Mike."
  
  
  "Ola alí."Gotículas de auga apareceu na súa testa. Unha luva de béisbol colgado do seu ego cinto. A semellanza para o ego nai era evidente.
  
  
  "Practicar un pouco?" Nick preguntou, apuntando para a luva.
  
  
  "Si, señor."
  
  
  Nick tivo unha oportunidade. El levou dous pasos e pisou entre o neno e a súa nai ego. "Dime, Mike," el dixo. "Vostede sabe por que o seu pai deixou?"
  
  
  O neno pechou os ollos. "O meu pai deixou por mor do seu traballo." Non fai moito sentido para teño ben ensaiado.
  
  
  "Vostede, xunto co seu pai?"
  
  
  "Si, señor."
  
  
  Sra Lou levantouse. "Eu creo que debe saír", ela dixo para Nick.
  
  
  Killmaster balance a cabeza. El colleu o teléfono e chamou un taxi. Cando el colgado, el virou-se para a parella. Algo estaba mal aquí. Ambos sabían máis do que eles estaban a deixar. Nick difícil de adiviñar que era unha de dúas cousas. Ou ambos estaban indo para unirse o profesor, ou eles estaban causando ego para fuxir. Unha cousa era certa: ía saber nada deles. Eles non confían uem, e eles non confían emu. Todos eles dixeron eles era a súa pre-ensaiado discursos.
  
  
  Nick decidiu deixar ih en lixeiro choque. "Sra Lou, eu estou voando para a Hong Kong para falar de John. Calquera mensaxes? "
  
  
  Ela chiscou, e por un momento a súa expresión cambiou. Pero despois dun momento, o coidado ollar volveu. "Non hai mensaxes," ela dixo.
  
  
  O taxi parou na rúa e honked seu corno. Nick comezou ata a porta. "Non é preciso me dicir o camiño para saír." El podía sentir-los asistir-lo ata que pechou a porta detrás del. Fóra, na calor de novo, sentiu vez que viu a cortina mover fóra da xanela. Eles asistir-lo como o taxi levado a fóra do medio-fío.
  
  
  Na sufocante calor, Nick revertida para o aeroporto e tirou o groso corno-marcos lentes. El non era usado para lentes. A gelatina forro ao redor do seu ego cintura, forma parte de un ego ocultar, foi envolto en torno a el como un saco de plástico. O aire non alcanzou a súa pel, e el atopou-se suar profusamente. Savchenko en Florida non era como a calor en México.
  
  
  Nick mente estaba chea de preguntas sen resposta. Dous deles foron unha estraña parella. Non xa durante a visita será que a Sra Lu dicir que ela quería que o seu marido de volta. E nah non ten unha mensaxe para el. Isto significaba que ía probablemente acompaña-lo máis tarde. Pero tamén non fai moito sentido para obter mal. Ih: supoñíase que, en ih opinión, el xa estaba desaparecido, e para sempre.
  
  
  
  
  
  
  Non, non era outra cousa aquí, algo que el non podía entender.
  
  
  NO TERCEIRO CAPÍTULO
  
  
  Killmaster tivo que cambiar de plans dúas veces, unha para Miami e, a continuación, para Los Angeles, antes de que puidese incorporarse un voo directo a Hong Kong. Despois de cruzar o océano Pacífico, el tentou para relaxarse, para obter un pouco de sono. Pero, de novo, iso non acontecer, el sentiu o finos pelos na parte de atrás do seu pescozo erguer-se de novo. O seu ego aínda sentiu un frío. El estaba sendo vixiado.
  
  
  Nick levantouse e camiñou lentamente para abaixo o corredor para os baños, estudando os rostros de cada lado. O avión foi máis da metade cheo de xente do Leste. Algúns estaban durmindo, outros estaban mirando para o seu escurecida fiestras, e outros aínda mirou preguizosamente para el como el pasou. Ninguén se virou para ollar para el, despois de que el pasou, ou en nós, que non teñen ollos de quen mira. Unha vez no cuarto de baño, Nick espirrando auga fría no seu rostro. No espello, el mirou para o reflexo do seu rostro bonito, profundamente curtido polo Mexicano sol. Foi o ego imaxinación? El sabía mellor. Alguén no avión estaba observando. Foi o observador con el en Orlando? Miami? Los Angeles? Onde Nick Ego buscalo? El non estaba indo para atopar reumatismo, mirando para o seu rostro no espello.
  
  
  Nick volveu para o seu lugar, ollando para as costas das súas cabezas. Ninguén parecía perder el.
  
  
  A aeromoça veu ata el só como era de iluminación un dos seus ouro de punta tabaco.
  
  
  "Está todo ben, o Sr Wilson?", preguntou ela.
  
  
  "Non podería ser mellor," Nick, dixo, sorrindo ampliamente.
  
  
  Ela era galego, con seos pequenos e pernas longas. A súa pel clara cheiraba a saúde. Nah tiña ollos brillantes e rosado varas, e todo o que ela me sentín, pensei, e quería era reflectida no seu rostro. E non había ningunha dúbida sobre o que estaba escrito no seu rostro agora.
  
  
  "Hai algo que eu poida ofrecer-lle?", preguntou ela.
  
  
  Foi un suxestivo saca-rolhas que significaba nada, só preguntar: café, té, ou me. Nick pensamento duro. Lotado avión para máis de corenta e oito horas sen bóvedas, moito foi contra el. Emu necesidades resto, non novela. Con todo, iso non vai completamente pechar a porta.
  
  
  "Quizais máis tarde," el dixo, finalmente.
  
  
  "Por suposto. Houbo unha suxestión de decepción nos seus ollos, pero ela deu en un sorriso e seguín adiante.
  
  
  Nick se inclinou cara atrás na súa cadeira. Sorprendentemente, el foi usado para a gelatina cinto ao redor da súa cintura. Con todo, eles aínda se preocupou el, e el tirou o seu ih para limpar os lentes.
  
  
  El sentiu un pouco triste para a aeromoça. El nin sequera ten o seu nome. Se "máis tarde" pasa, como é que vai atopalo? El vai descubrir que o seu nome e onde vai ser para o próximo mes antes de que ela vai para fóra sobre o plano.
  
  
  O frío bateu o seu ego de novo. Caramba, el pensou, debe haber unha forma de descubrir o que estaba a asistir a el. El sabía que, se el realmente quería, había formas de descubrir. El dubidaba que o home ía tentar calquera cousa no avión. Quizais eles esperaba para traer ihk para o profesor. Ben, cando chegou a Hong Kong, tiña poucas sorpresas na tenda para todo o mundo. Agora, o emu necesidades para descansar.
  
  
  Killmaster podería ter explicado o seu estraño sentimentos para a Sra Lu e o neno. Se dixo a Eles a verdade, Profesor Lu estaba en apuros. Isto significaba que tiña realmente desertou só por mor do seu traballo. E por algunha razón, este é simplemente mal, sobre todo tendo en conta o profesor pasado de traballo no campo da dermatoloxía. Ego descubrimentos, ego real experimentos non indicar que unha persoa está insatisfeito co seu traballo. E o de menos-que-cordial recepción Nick recibiu da Sra Lou fixo Ego inclinarse para o matrimonio como unha das razóns. O profesor debe ter informados de Jean sobre Chris Wilson. E se Nick tiña soprado a súa portada, mentres que falar con ela, non había ningunha razón para ela ser hostil cara a el. Por algunha razón, a Sra Lou foi deitado. Tiña a sensación de que "algo estaba mal"na casa.
  
  
  Pero agora, Nick necesaria unha pausa, e unha pausa, el estaba indo para obter. Se o Sr Whatsit quere velo durmir, deixar lo. Cando relatou a quen dixera a el para manter un ollo sobre Nick, el era un experto en manter un ollo sobre o home durmindo.
  
  
  Killmaster relaxado completamente. O ego sentido de Stahl está baleira, excepto por un cortado, que sempre permaneceu consciente do medio ambiente. Esta parte do cerebro ego estaba seguro de vida. El nunca descansou, nunca pasou. Isto salvou o emu vida moitas veces. El pechou os ollos e inmediatamente adormeceu.
  
  
  Nick Carter espertou de inmediato, xusto antes de que unha man tocou Ego ombreiro. Deixou a banda toca-lo antes de que el abriu os ollos. A continuación, el puxo o seu gran man sobre a fina feminino palma. El mirou para os ollos brillantes do galego aeromoça.
  
  
  "Presione o cinto de seguridade, o Sr Wilson. Estamos a piques de terra." Ela debilmente intentou puxa-la man de fóra, pero Nick preme-lo para o seu ombreiro.
  
  
  "Non, o Sr Wilson," el dixo. "Chris."
  
  
  Ela deixou de tentar tirar a súa man fóra. "Chris," ela os seguidores.
  
  
  "E ti...", El deixar a sentenza colgar.
  
  
  "Sharon. Sharon Russell ."
  
  
  "Canto tempo vai estar en Hong Kong, Sharon?"
  
  
  Os seus ollos reapareceu despois da decepción. "Só unha hora
  
  
  
  
  
  
  
  Eu teño medo dela. Eu teño que incorporarse á seguinte viaxe de pesca."
  
  
  Nick correu os dedos baixo o seu brazo. "Horas non o suficiente tempo, son eles?"
  
  
  "Iso depende."
  
  
  Nick pode pasar máis de unha hora con ela, pero moitos máis. "O que eu teño planeado vai levar nada menos que o domingo," el dixo.
  
  
  "Domingo!" Agora eu estaba curioso, foi reflectida nos seus ollos. Había algo máis. Delicia.
  
  
  "Onde vai ser a próxima semana, Sharon?"
  
  
  O seu rostro limpo. "Estou comezando a miña vacacións a próxima semana."
  
  
  "E onde vai ser?"
  
  
  "España. Barcelona, a continuación, Madrid ."
  
  
  Nick sorriu. "Vai esperar por min en Barcelona? Podemos xogar xuntos en Madrid."
  
  
  "Iso sería óptimo. Ela empurrou un anaco de papel en Emu de palma. "Voz de onde eu vou estar en Barcelona."
  
  
  Nick sufocada unha risada. Ela esperaba isto. "Ver que o próximo domingo, entón," el dixo.
  
  
  Ela apertou Ego man e mudouse para os outros pasaxeiros.
  
  
  E cando eles desembarcaron, e cando Nick estaba quedando fóra de todo o avión, ela apertou Ego man de novo, dicindo en voz baixa, " Ole."
  
  
  En torno Killmaster Aeroporto, sel taxis son sincero para o porto. No taxi, coa súa maleta no chan entre as súas pernas, Nick comprobado o tempo de avisos e mostrou o seu reloxo. Foi dez trinta e cinco en un martes á noite.
  
  
  Fóra, a Victoria rúas non tiña cambiou desde Killmaster última visita. O ego condutor sen piedade dirixiu a Mercedes a través do tráfico, apoiándose fortemente sobre a campá. O aire estaba xeada. As rúas e coches brillaban da choiva torrencial que acabara de pasar. A partir de freos para edificios, as persoas mixto sen rumbo, cubrindo cada centímetro cadrado da calzada. Eles se baixou, as súas cabezas inclinadas de baixo, os seus brazos cruzados sobre as súas barrigas, e lentamente mudouse para a fronte. Sentou-se nas beirarrúas, pasando edu varas en torno cuncas de madeira nas súas bocas. Como eles comeron, ih ollos darted en torno a sospeita de lado a lado, como se eles foron vergoña para comer cando moitos outros non estaban comendo.
  
  
  Nick se inclinou cara atrás no seu asento, e sorriu. Foi Victoria. No outro extremo da o porto estaba Kowloon, así como fortes e exóticas. Foi Hong Kong, misterioso, fermosa, e ás veces mortal. Moitas negro mercados floreceu. Se vostede ten un contacto e a cantidade correcta de diñeiro, nada será de valor inestimable. Ouro, receptivo áreas, xade, tabaco, nenas; todo o que estaba dispoñible, todo foi para a venda se houbo un prezo.
  
  
  Nick estaba interesado nas rúas de calquera cidade, as rúas de Hong Kong, o fascinado. Mentres observaba a lotado beirarrúas ao redor do seu taxi, el notou que os mariñeiros estaban movendo rapidamente a través da multitude. Ás veces, eles se mudaron en grupos, ás veces, en parellas, pero non só. E Nick sabía que eles estaban con présa para; a rapaza, a botella, a peza de rabo. Mariñeiros eran mariñeiros en todas as partes. Haberá unha morea de acción nas rúas de Hong Kong esta noite. A flota Americana chegou. Nick penso que o observador aínda estaba con el.
  
  
  Como o taxi se aproximou do porto, Nick viu sampans embalado como sardiñas para o porto de bar. Centos torno a eles foron amarrados xuntos, formando unha miniatura flotante colonia. Por mor do frío, feo fume azul foi vomitar fóra da áspera tubos de corte en cabinas. A xente viviu sobre estes pequenos barcos de toda a súa vida; eles tiñan comido, durmía, e morreu sobre eles, e parecía haber un centenar de máis furóns con eles, como Nick tiña visto por última vez a eles. Por algún tempo, maior xuncos estaban espallados ao redor deles. Ademais, o enorme, case monstruosa buques da mariña Estadounidense estaban ancorados. Que contraste, Nick pensamento. O sampans eran pequenos, axustado, e sempre lotado. Lanternas lles deu unha estraña, balance aspecto, mentres que o xigante Estadounidense buques brillaba con un xerador de luces, facendo ih case deserta. Eles se sentaron como aínda como pedras no porto.
  
  
  En fronte do hotel, Nick pagou o condutor de taxi e rapidamente entrou no edificio, sen mirar atrás. Unha vez dentro, el preguntou o funcionario para unha sala con unha fermosa vista.
  
  
  El ten unha vista do porto. O indisfarçável ondas de ataque habilidade valor continuación fluíu en ziguezagues, como formigas tomar o seu tempo. Nick estaba un pouco lonxe da xanela, vendo luar san brillo no & nb. Cando tiña derrubado e rexeitou o mensaxeiro, el apagou as luces da sala e foi de volta para a xanela. O aire salgado chegou Ego ventas, mesturado co cheiro de cociñar peixe. El escoitou centos de voces da calzada. Estudou os rostros con coidado, e cando el non ver o que estaba a buscar, el rapidamente atravesou a xanela para facer a si mesmo como desagradable un obxectivo posible. A vista desde o outro lado foi máis revelador.
  
  
  Un home non mover-se coa multitude. E el non cortar a través del. El estaba de pé baixo unha streetlamp, un xornal nas súas mans.
  
  
  Deus, Nick pensamento. Pero o xornal! Á noite, no medio dunha multitude, baixo un mal streetlight-facer ler o xornal?
  
  
  Moitas preguntas sen resposta. Killmaster sabía que el podería perder este evidente afeccionado sempre e sempre que el quería. Pero el quere respostas. E o Sr Watsit seguinte el foi o primeiro paso, el asumiu desde o inicio desta cesión. Como Nick asistir, Tom foi abordado por un segundo, corpulento-construído home vestido como un torres.
  
  
  
  
  
  
  
  T. Ego man esquerda estaba suxeitando un papel marrón-paquete envolto. Palabras foron trocadas. O primeiro home apuntou para o paquete, bailando a cabeza. Aínda había palabras quedando quente. O segundo home empurrou o paquete na primeira. El comezou a rexeitar, pero relutantemente aceptou. El virou as costas sobre o outro home e desapareceu no medio da multitude. Foi só a segunda home que estaba asistir o hotel.
  
  
  Nick penso que o Sr Whatsit estaba a piques de cambiar para a súa torre traxe. Este é probablemente o que foi incluído no paquete. Killmaster tiña un plan en mente. Boas ideas foron dixeridas, formado, peixes, e poñer en un slot para facer parte do devandito plan. Pero aínda era rudo. Calquera plan rasgado en torno a cabeza foi bruto. Nick sabía de que. Pulido terá lugar en estadios como o plan está rematada. Polo menos, agora que vai comezar a recibir respostas.
  
  
  Nick se afastou da fiestra. Ocorréuselle a maleta, e cando estaba baleiro, tirou unha escondidos caixón. En torno a esta caixa, el colleu un pequeno paquete, e non ao contrario a un Nessus comezara con outro home. El desembrulhou o pano do paquete e rebobinada que lonxitudinalmente. Aínda na escuridade, el completamente espido, eliminado a súa arma, e puxo ego na cama. Cando estaba espido, el coidadosamente eliminado a gelatina, unha carne suave cor-de-forro da súa cintura. El teimosamente agarrou-se a algúns pelo ao redor do ego da vida ata el tirou-lo. El traballou con el durante media hora, e descubriu que estaba suando máis que a dor de tirar para fóra do seu cabelo. Finalmente, el levou-off. El permitiu que a ei caer ao chan no ego de pé e permitiuse o luxo de fregar e rascar vida. Cando el estaba satisfeito, el levou Hugo, o seu estilete, e recheo para o baño. El cortou a membrana sostendo a gelatina e deixe a masa pegajosa caer no vaso sanitario. Tardou catro lava que lava-lo fóra. El seguiu coa membrana en si. A continuación, Nick foi de volta para a xanela.
  
  
  Mr Wotzit foi de volta para o outro home. Agora ela tamén parecía unha torre. Observa-los, Nick sentía sucio do aire de secado. Pero el sorriu. Eles foron o comezo. Cando el entrou santos ' respostas para as súas preguntas, que el sabía que ía ter dúas sombras.
  
  
  CAPÍTULO CATRO
  
  
  Nick Carter pechou as cortinas na fiestra e virou-se sobre os santos na sala. Indo para o baño, tomou un paseo ducha, a continuación, coidadosamente raspar. El sabía que o máis difícil proba para os dous homes de espera para o ego de fóra sería tempo. Foi difícil para esperar por el para facer calquera cousa. El sabía que iso porque el estivera alí, unha vez ou dúas veces. E canto máis el mantivo ih de espera, o máis descoidado que se fixo.
  
  
  Despois de rematar no cuarto de baño, Nick camiñou descalzo para a cama. El levou o enrolado pano e preso en torno a súa cintura. Cando el estaba satisfeito, el baixou a súa pequena bomba de gas entre as súas pernas, a continuación, tirou no seu shorts e tirou o cinto sobre o recheo. El mirou para o seu perfil no espello do baño. O enrolado pano non parece que p/ é, como gelatina, pero foi o mellor que podía facer. De volver para a cama, Nick rematou de vestir, anexando Hugo ao seu brazo e Wilhelmina, o Luger, ata a cintura do pantalón. É hora de algo para comer.
  
  
  Killmaster deixara todo o santo luces no seu cuarto. El pensou que un dos dous homes, probablemente, quere buscar ego.
  
  
  Non había ningún punto en facer máis difícil para eles. Polo tempo que rematou de comer, eles deben ser preparado.
  
  
  Nick tiña unha mordida para comer no comedor do hotel. El esperaba problemas, e cando chegou, el non quere ter o estómago cheo. Cando o último prato foi inocentado de distancia, el lecer fumaba un cigarro. Con eles o furón como el deixou a través dos cuartos, corenta e cinco minutos pasaron. Despois de fumar un cigarro, el pagou a comprobar e saíu para o frío aire da noite de novo.
  
  
  Os dous ego confirmados xa non estaban baixo o streetlight. Levou a uem uns minutos para axustar para o frío, a continuación, cambiou-se rapidamente en dirección ao porto. Por mor da hora tardía, a multitude nas beirarrúas foi un pouco reducida. Nick colleu o seu camiño a través deles, sen mirar atrás. Pero polo tempo que ten para a balsa, el estaba preocupado. Os dous homes foron, obviamente, afeccionados. É posible que el xa perdeu nu?
  
  
  Un pequeno grupo de espera no desembarco. Seis coches foron aliñados case na beira da auga. Como Nick abordado o grupo, el viu as luces de ferry indo para o porto de Bar. El uníuse a outros, mans nos petos, ombreiros curvados contra o frío.
  
  
  As luces foron chegando máis preto, conformando o enorme navío. A baixa motor son cambiou o terreo de xogo. A auga en todo o pouso cocido branco como as hélices foron virou de cabeza para baixo. A xente ao seu redor Nick lentamente mudouse para a achegando monstro. Nick foi con eles. El subiu a bordo e rapidamente subiu a escaleira para o segundo cuberta. No ego pasamáns, ollos penetrantes dixitalizado o peirao. Dous coches xa estaban a bordo. Pero el non podía ver as súas dúas sombras. Killmaster acendeu un cigarro, mantendo os seus ollos no convén abaixo del.
  
  
  Cando é o último
  
  
  
  
  
  
  co coche cargado, Nick decidiu deixar o barco e ollar para os seus dous seguidores. Eles poden ser perdidos. Como el se afastou dos carrís en dirección á escaleira, el colleu un reflexo de dúas torres correndo para abaixo do peirao para o desembarco. O menor home saltou a bordo facilmente, pero o máis pesado e máis lento, un non. El probablemente aínda non fixo nada por un longo tempo. Cando chegou o lado do barco, el tropezou e case caeu. O menor home axudou a uem con dificultade.
  
  
  Nick sorriu. Benvido a bordo, señores, el pensou. Agora, se este antigo bañeira podería só ferry ego a través do porto sen afogamento, el levaría ih en un divertido persecución ata que decidiu facer o seu movemento.
  
  
  A enorme balsa segue firme fóra para o porto de bar, rolando un pouco como el veu para fóra no aberto de auga. Nick quedou na primeira plataforma da segunda plataforma, a carón da vía férrea. El non podía ver as dúas torres máis, pero el podía sentir ih ollos observando-o. O forte vento estaba mollado. Outro choiva torrencial estaba por vir. Nick viu como os outros pasaxeiros amontoados xuntos no frío. El mantivo a súa volta ao vento. O ferry rangeu e balance, pero non pía.
  
  
  Killmaster esperou no seu poleiro ao final da segunda cuberta ata o último coche rolou cara o porto de Kowloon. Despois de recibir fóra da balsa, el coidadosamente examinados os rostros dos egos das persoas en torno a el. Eles non teñen o ego de dúas sombras.
  
  
  No pouso, Nick contratou un rickshaw condutor e deu o neno o enderezo da Fermosa Bar, un lugar pequeno, tiña visitado antes. El non estaba indo a ir abertamente para o profesor. Quizais os dous egos ía chegar a non sei onde, no salón o profesor foi, e esperaba que ía traer ih para el. Non ten sentido, pero tiña a considerar por decisión. Moi probablemente, eles estaban seguindo a el para ver se el sabía onde o profesor estaba na sala. O feito de que el veu abertamente a Kowloon podería dicir-lles todo o que quería saber. Se é así, entón tes que eliminar o Alcume de xeito rápido e sen ruído. Os problemas foron achegando. Nick pode sentir iso. Debe estar preparado.
  
  
  O neno tirando a rickshaw acelerou sen esforzo polas rúas de Kowloon, a súa fina, muscular pernas mostrando a forza necesaria para o traballo. A ninguén a asistir os pasaxeiros, era un típico turista Estadounidense. El estaba inclinado cara atrás no seu asento, fumando un ouro-punta de cigarro, a súa graxa ollos mirando primeiro a un lado da rúa, despois o outro.
  
  
  As rúas eran un pouco máis quente que o porto. As súas estruturas de madeira e fráxil de aparencia casas bloqueado máis do vento. Pero a lúa aínda estaba colgado en baixo, groso nubes, esperando para saír. Desde había pouco tráfico, o rickshaw axiña parou diante dun escuro porta con un gran sinal de neón palpebrar por riba dela. Nick pagou o neno de cinco dólares de Hong Kong e fixo sinal para el para esperar. El entrou no bar.
  
  
  Había nove pasos cara a abaixo a barra de si un día. Este lugar era pequeno. Ademais para o bar, había catro cadeiras, todo cuberto. Táboas rodeado un pequeno espazo aberto, onde unha rapaza bonito cantou nun baixo, voz sexy. A cesta é de cor roda xiraba lentamente diante dos focos, suavemente inundacións a rapaza con azul, a continuación, vermello, a continuación, amarelo, verde, a continuación,. Parecía para cambiar o tipo de música que ela estaba cantando. Ela mirou mellor en vermello.
  
  
  Se non, el estaba escuro, excepto para o ocasional lámpada sucia. O bar estaba lotado, e Nick sabía de relance que estaba a só non-oriental en nen. El asumiu unha posición na final da barra, onde el podía ver alguén que vén ou todos os outros días. Había tres nenas no bar, dous en torno a quen xa recibiron os seus marcadores, e o terceiro tiña dispersos, sentado primeiro por unha volta, a continuación, sobre o outro, permitindo que a si mesma para ser acariciar. Nick estaba a piques de chegar o barman atención cando notou a súa corpulento, ben construído Nastanet.
  
  
  O home veu para fóra a través da cortina, na lonxitude total en torno a unha pequena mesa privada. El estaba a usar un spa traxe en vez de unha torre traxe. Pero el rapidamente cambiou de roupa. A súa gravata era torto, e parte da fronte da súa camisa colgado para abaixo do seu pantalón. El foi suar profusamente. El mantivo limpando o lóbulo da orella e a boca cun pano branco. El casualmente mirou arredor da sala, a continuación, o seu ego ollos resolto sobre Nike. Ego flácida varas rompe en un sorriso educado, e el foi directo para Killmaster.
  
  
  Hugo caeu contra Nick brazo. El rapidamente dixitalizado o bar, mirando para un pequeno home. A rapaza rematou a canción e curvouse para o ocasional rolda de aplausos. Ela comezou a falar máis Chinés para o público. Azul san inundada cando o barman era o Nick dereito. Fronte a el, un gran home foi de catro pasos de distancia del. O barman, preguntou el en Chinés que el estaba bebendo. Nick puxo fóra do seu reumatismo, manter os seus ollos sobre o home achegando-se del. O combo comezou a tocar, e a rapaza comezou a cantar unha diferente canción. Ela estaba indo a vivir. A roda de fiar máis rápido, e cor tremulo na súa, fundindo a un punto brillante. Nick estaba preparado para calquera cousa. O barman deu de ombreiros e se afastou. Non había ningún home máis. O outro levou a etapa final que trouxo Ego cara a cara con Nick. Un sorriso educado
  
  
  
  
  
  
  
  o ego humano permanece. El estendeu a súa gordo da man dereita nun xesto agradable.
  
  
  "O sr Wilson, que está certo", dixo. "Permitan-me presentar-me. A súa Clasificación é Ossa. Podo falar con vostede un momento?"
  
  
  "Ble," Nick, dixo suavemente, substituíndo rapidamente Hugo e tendo a ofrecida man.
  
  
  Qin Ossa apuntou na contas cortina. "É máis confidencial alí."
  
  
  "Entón," dixo Nick, inclinando-se un pouco.
  
  
  Ossa foi a través da cortina para unha mesa e dúas cadeiras. Unha fina, arame home estaba apoiado contra a parede.
  
  
  El non era o home pouco que ía seguido Nick ao redor. Cando viu Killmaster, el se afastou da parede.
  
  
  Ossa, dixo: "por Favor, o Sr Wilson, que o meu amigo busca de ti."
  
  
  O home camiñou ata Nick e deixou, como se indecisos. Chegou o Nick no peito. Nick coidadosamente eliminado a man.
  
  
  "Por favor, o Sr Wilson," Ossa xemía. "Temos que buscar ti."
  
  
  "Non hoxe," Nick, dixo, sorrindo lixeiramente.
  
  
  O home intentou ó Nick no peito de novo.
  
  
  Aínda sorrindo, Nick, dixo, " Diga ao seu amigo que se el me toca, eu vou ter que romper os seus pulsos."
  
  
  "Oh, non!", exclamou Ossa. "Non queremos violencia." El limpou a suor do seu rostro cun pano. En Cantonés, dixo o home a deixar.
  
  
  Flashes de luz coloreada encheu a sala. No centro da materia, unha vela queimada en vermello vaso cheo de cera. O home camiñou silenciosa para fóra a través de salas como a rapaza virou a súa canción de distancia.
  
  
  Qin Ossa fortemente sel Odín máis renxer cadeiras de madeira. El limpou o seu rostro de novo co seu pano e aceno Nick máis para outra materia.
  
  
  Killmaster non me gusta desta canción. A ofrecida a materia tivo a súa volta para a contas cortina. Ego e fendas sería un bo obxectivo. En vez diso, el empurrou a cadeira fóra da materia para o lado xemer onde el podía ver tanto a cortina e Qin Ossu, a continuación, el sentou-se.
  
  
  Ossa deu ego un nervioso, educado sorriso. "Que os Americanos están sempre cheos de precaución e a violencia."
  
  
  Nick tirou os zapatos e comezou a limpeza ih. "Vostede dixo que quería falar comigo."
  
  
  Ossa se inclinou cara atrás na súa cadeira. O ego, a voz é un absurdo, como unha conspiración. "O sr Wilson, nós realmente non ten que correr ao redor nos arbustos, non é?
  
  
  "En realidade," dixo Nick. El puxo os seus lentes e acendeu un redor do seu tabaco. El non nos ofrecen só un. Este é improbable que sexa unha agradable conversa.
  
  
  "Nós dous sabemos," Ossa continuou,"que está en Hong Kong para ver o seu amigo Profesor Lu."
  
  
  "Quizais".
  
  
  A suor escorria o Ossa nariz e pingaba para a materia. El limpou o seu rostro novo. "Non pode ser sobre iso. Fomos seguindo ti, que sabe quen é vostede."
  
  
  Nick levantou as cellas. "Vostede?"
  
  
  "Por suposto. Ossa se inclinou cara atrás na súa cadeira, mirando satisfeito consigo mesmo. "Se está a traballar para os capitalistas sobre o mesmo proxecto como Profesor Lu."
  
  
  "Por suposto", dixo Nick.
  
  
  Ossa engulido duro. "É a miña máis triste deber de informar que o Profesor Lu non é máis en Hong Kong."
  
  
  "No dell en si?" Nick parecía un pouco impresionado. El non cre en nada, dixo o home.
  
  
  "si. Onte á noite, Profesor Lu estaba no seu camiño para a China." Ossa esperou para a declaración para afondar. El, entón, dixo, " é unha pena que se perda a súa viaxe aquí, pero non ten que estar en Hong Kong máis. Imos, por suposto, reembolsar que para todos os gastos incorridos no momento da chegada ."
  
  
  "Iso sería óptimo," dixo Nick. El caeu de seu cigarro no chan e esmagou.
  
  
  Ossa engurrou o cello. Ego ollos estreita e el mirou para Nick sospeita. "Non é algo que pode broma sobre. Podo facela creo que vostede non cre en min?
  
  
  Nick levantouse. "Por suposto, eu creo en ti. Eu vexo que cando eu ollar para ti, que un bo, honesto persoa que son. Pero se é o mesmo para ti, eu creo que eu vou estar en Hong Kong e facer algunha investigación sobre a miña propia.
  
  
  Ossa rostro quedou vermello. Ego beizos axustado. El bateu o puño para abaixo sobre a mesa. "El non vai picar todo!"
  
  
  Nick virou-se para ir para fóra a través do cuartos.
  
  
  "Espere!" Ossa, exclamou.
  
  
  A cortina, Killmaster parou e virou.
  
  
  O pesado home sorriu levemente e esfregar o pano furiosamente en todo o seu rostro e pescozo. "Por favor, perdoe a miña explosión, non é así. Por favor, sentir, sentir-se." Ego é gordo man apuntou a unha cadeira contra a parede.
  
  
  "Eu estou deixando," dixo Nick.
  
  
  "Por favor", Ossa xemía. "Eu teño unha suxestión de que eu quere facer de ti."
  
  
  "O que está a ofrecer?" Nick non moverse cara a materia. En vez diso, el deu un paso para o lado e apertou o seu de volta a xemer.
  
  
  Ossa negouse a devolver Nick para a súa materia. "Vostede axudou a Profesor Lu traballo sobre o territorio, non ti?"
  
  
  Nick de súpeto estaba interesado na conversa. "O que quere suxerir?", preguntou el.
  
  
  Ossa ollos estreita de novo. "Non ten unha familia?"
  
  
  Nick sabía que iso do arquivo na sede.
  
  
  "Entón, o diñeiro?" Ossa, preguntou.
  
  
  "Para que?" Killmaster quere-lle para dicir que.
  
  
  "Para traballar co Profesor Lu novo."
  
  
  "Noutras palabras, únete a el".
  
  
  "Exactamente."
  
  
  "Noutras palabras, vender a súa terra natal."
  
  
  Ossa sorriu. El non era de suar moito. "Eu francamente dicir si.
  
  
  Nick sentou
  
  
  
  
  
  
  para a mesa, poñer as dúas mans sobre el. "Vostede non entende as mensaxes, non é? Ben feito=) para convencer a Xoán para chegar a casa, en vez de unirse a el ." Foi un erro para estar na mesa coa súa volta para a cortina. Nick sabía que así como el escoitou o autobús farfalhar.
  
  
  Un arame home veu detrás del. Nick virou e apuntou os dedos da súa man dereita no home gorxa. O home caeu o puñal e cambaleando cara atrás cara xemendo, sostendo na súa gorxa. El abriu a súa boca varias veces, deslizando xemidos para o chan.
  
  
  "Saír!" Ossa gritou. Ego chubby rostro estaba vermello de rabia.
  
  
  "É nos Americanos," Nick, dixo suavemente. "Só cheo de coidado e a violencia."
  
  
  Ossa ollos reducida, e as súas mans chubby enrolado en puños. En Cantonés, el dixo: "eu vou amosar-lle a violencia. Eu vou amosar-lle a violencia nunca antes coñecido."
  
  
  Nick sentiu canso. El virou e camiñou para fóra detrás da cadeira, rasgando dous fíos do tecido de como pasou a través da cortina. No bar, a rapaza estaba encharcado en vermello, acaba de rematar a canción. Nick foi para os pasos, levou dous ihs a un tempo, medio esperando para escoitar un tiro ou un coitelo xogado para el. El alcanzou o cumio da escaleira, así como a nena rematou a súa canción. O público aplaudiu como el camiñou para fóra da porta.
  
  
  Cando saíu, un vento xeado bater ego na cara. O vento tiña embaçado ata a néboa, e as beirarrúas e rúas brillaron con humidade. Nick esperou para o día, deixando a tensión lentamente facilidade a partir del. O sinal por riba, el brillou brillantemente. O peirao de vento refresco Ego cara despois de que o fume calor do bar.
  
  
  Un illado rickshaw estaba estacionado no medio-fío, e o neno sentou en fronte dela. Pero como Nick estudou a agochado figura, el entendeu que non era un neno en todo. Foi Ossa compañeiro, o menor en torno a dous homes seguintes el.
  
  
  Killmaster tivo unha respiración profunda. Agora non vai ser a violencia.
  
  
  CAPÍTULO CINCO
  
  
  Killmaster pisou fóra da porta. Por un momento, el considerado camiñando ao longo da calzada, en vez de achegarse a rickshaw. Pero só pon-lo fóra. Foi difícil a cara máis cedo ou máis tarde.
  
  
  O home viu ego achegando e saltou para os seus pés. El aínda estaba usando a súa torre traxe.
  
  
  "Rickshaws, señor?", preguntou el.
  
  
  Nick, dixo, " Onde está o neno, ela dixo para esperar?"
  
  
  "El foi. É un bo rickshaw condutor. Vostede ve.
  
  
  Nick subiu no asento. "Vostede sabe onde o Dragón Club Salón é?"
  
  
  "Eu sei que manter o diñeiro. Boa localización. A súa beru. "El comezou a moverse cara a abaixo a rúa.
  
  
  Killmaster non importa. O confirmados ' egos xa non estaban xuntos. Agora tiña un na fronte e na parte de atrás, que puxo egos definitivas no medio. Obviamente, ademais de entrada día, había outro xeito e en torno a barra. Así Ossa disfrazado a si mesmo como Nick fillo. Ossa debería deixar este lugar por agora e esperou para Nika para trae-lo de volta. Agora, eles non tiña opción. Eles non podían facer Chris Wilson deserto; eles non podían fume fóra o ego de Po Hong Kong. E eles sabían que el estaba aquí para convencer Profesor Lu para chegar a casa. Non había outra forma. Eles van ter para matalo.
  
  
  A néboa estaba quedando máis espesa e, a partir de salsa de Nick abrigo. A súa egos foron coradas con humidade. Nick tirou o ih e poñelas no peto interior do seu traxe. Ego ollos quería que en ambos os dous lados da rúa. Cada músculo no seu corpo relaxado. El axiña se estima que a distancia entre o asento que estaba sentado e a rúa, tentando descubrir a mellor forma de terra sobre os seus pés.
  
  
  Como ía probar iso? El sabía que Ossa estaba esperando algún lugar por diante. Unha arma sería moi barulhento. Despois de todo, Hong Kong tiña a súa propia forza policial. Coitelos vai funcionar mellor. Eles probablemente tería morto el, roubou-lle todo o que tiña, e deixou-o en algún lugar. Rápido, preciso e eficiente. Para a policía, ela só vai ser outro roubo e matou turística. Iso xa aconteceu antes en Hong Kong. Por suposto, Nick non ía deixar los facer iso. Pero el decidiu que sería só como profesional loitadores de rúa como eran afeccionados.
  
  
  Un pequeno home foi para un borrado e carentes área de Kowloon. Tan lonxe como Nick podería dicir, o home aínda estaba indo na dirección do Dragón Club. Pero Nick sabía que nunca ía facer para o club.
  
  
  O rickshaw levado a cabo en estreita rúa flanqueado por catro andares sen iluminación de edificios. Ademais de que o home é constante batendo dos seus pés sobre o asfalto mollado, o único outros son era o espasmódico patti de auga de chuvia dos tellados das casas.
  
  
  Aínda que Killmaster esperado, o movemento foi inesperado, causando-lle a perder o seu equilibrio un pouco. O home realizou a fronte da rickshaw alta. Nick xirou arredor e saltou sobre o volante. O ego deixou un primeiro nivel alcanzado na rúa, o que máis privado o ego de contrapesos. El caeu, rolou. No seu de volta, el viu un pequeno home correndo cara a el con un feo puñal de alta no aire. O home saltou, berrando. Nick abrazou os xeonllos ao peito, e o ego almofadas da súa perna bater o home de vida. Coller o seu pulso co seu puñal, Killmaster tirou a man cara a el, a continuación, conxelar.
  
  
  
  
  
  
  el levantou as súas pernas, tirando a man sobre a súa cabeza. El caeu con un alto rosmar.
  
  
  Como Nick rolou para chegar a seus pés, Ossa chutou o seu ego, e a forza bateu-lo de volta. Ao mesmo tempo, Ossa balance súa daga. Killmaster sentiu a punta da lámina de afundir o seu lóbulo. El rolou e mantivo rolando ata ego dividir bater a roda dun derrubou rickshaw. Estaba escuro de máis para ver claramente. O sangue comezou a fío da súa testa e nos seus ollos. Nick puxo a súa xeonllos e comezou a se erguer. Ossa pesado pé esvarou a través Ego fazula, rasgando a pel. A forza foi o suficiente para empurrar o ego de lado. O ego foi xogado sobre a súa volta, a continuación, todo o peso da Ossa tribo foi empurrado para Nick vida. Ossa destinadas para a uem é de aresta, pero Nick levantou os xeonllos para bloquear o golpe. Aínda así, a forza foi o suficiente para tomar Nick alento.
  
  
  Entón el viu o puñal ir ao ego gorxa. Nick colleu unha espesa pulso coa man esquerda. Co seu puño dereito, socou Ossa na virilha. Ossa riu. Nick acerto-lo novo, un pouco menor. Esta vez, Ossa berrou de agonía. El caeu. Nick respiración preso na súa gorxa, e el se inclinou sobre o rickshaw para chegar a seus pés. El limpou o sangue dos seus ollos. A continuación un pequeno home apareceu a súa esquerda. Nick pego un reflexo do ego só antes de que el sentiu a lámina de corte para o ego músculos do seu brazo esquerdo. El bateu a man na cara, enviando o ego rolando no rickshaw.
  
  
  Hugo foi agora na morte de máster man dereita. El retirouse para un torno a edificios, vendo como dúas sombras pechado sobre el. Ben, señores, el pensou, agora vir e me. Eles foron ben, mellor do que el pensaba. Eles loitaron con malicia e deixou ningunha dúbida de que ih intención era matar o ego. Coa súa volta ao edificio, Nick esperou para ih. O corte na súa testa non me parece serio. O sangrado diminuíu. Ego brazo esquerdo ferido, pero el tiña lesións máis graves. Os dous homes expandir as súas posicións, de xeito que cada atacou de direccións opostas. Eles agochado baixo, os seus rostros resoluto, os seus puñais afiados ata a Nick no peito. El sabía que eles ían tentar furar as súas láminas baixo o ego caixa torácica, alto o suficiente para que a lámina sería perforar o ego de pila un dólar. A rúa non estaba frío. Todos os tres deles foron suado e un pouco fóra do ar. O silencio foi roto só polo pingos de choiva caída a partir de tellados. Era a noite máis escura Nick xa tiña visto. Os dous homes foron só sombras, só ih punhais mantivo a palpebrar.
  
  
  O home máis pulou en primeiro lugar. El veu para o fondo sobre Nick dereito, e por mor do seu tamaño, el cambiou rapidamente. Houbo un ruído metálico, como Hugo tirou unha foto do puñal. Antes de que o menor home podería recuar, Ossa mudouse para a esquerda, só un pouco máis lento. De novo Hugo chamou de volta o seu lámina. Ambos os homes recuou. Cando Nick comezou a relaxarse un pouco, o home pouco pulou de novo, máis baixos. Nick recuou, sacudindo a lámina para o lado. Pero Ossa foi en alta, apuntando para a gorxa. Nick virou a cabeza, sensación de que a lámina porción través da súa orella. Ambos os homes recuou de novo. A miña respiración tornouse máis pesado.
  
  
  Killmaster sabía que, en tal unha loita, el ía saír terceiro. Dous deles podería ter alternado ataques ata que canso-lo para fóra. Cando está canso, el vai facer un erro, e entón eles van incorporarse o ego. Tivo que cambiar o curso das cousas, e a mellor forma para el facer o que ía ser para facer un dianteiro. Un menor persoa vai ser máis fácil de manexar. Iso fixo que o ego o primeiro.
  
  
  Nick finxiu estocada ao Ossa, causando Ego para a etapa de volta un pouco. O menor home aproveitou e mudouse para a fronte. Nick recuou como a lámina roçou o ego de vida. Coa man esquerda, el agarrou o home pulso e xogou ego na Ossa con toda a súa forza. El esperaba que o home ía ser xogado en Ossa de lámina. Pero Ossa o viu chegar, e virou-se para os lados. Ambos os homes colidiu, pendentes e caeu. Nick circulou ih en un semicírculo. O menor home balance o seu puñal detrás del antes de chegar ata, probablemente a pensar Nick estaba alí. Pero Nick estaba alí para el. A man parou diante del.
  
  
  Movendo-se case máis rápido que o ollo pode ver, Nick franxas Hugo pulso aberto. El gritou, caeu o puñal, e agarrou no seu pulso. Ossa foi sobre os seus xeonllos. El balance a puñal en un arco de tempo. Nick tivo que ir de volta para manter a folla de rasgando o emu de vida máis aló. Pero en un instante, un fugaz segundo, toda a fronte da Ossa foi exposto. Ego man esquerda estaba inclinado sobre a rúa, apoiando Ego, e a súa man dereita estaba case detrás del, ao final do xogo. Non houbo tempo para mirar en calquera parte do corpo, logo a segunda vai pasar. Como un brillante cascabel. Nick camiñou e esfaqueado Hugo, dirixido a lámina de case o puño no peito do home, a continuación, cambiou rapidamente para lonxe. Ossa soltou un curto período de chorar. El intentou, en balde, xogar o puñal de volta, pero el só fixo todo o camiño para o seu lado. O brazo esquerdo apoiar o seu ego entrou en colapso, e el caeu para o seu cóbado. Nick mirou para el
  
  
  
  
  
  
  ata ver o pequeno home correndo para fóra en torno á rúa, aínda sostendo o seu pulso.
  
  
  Nick coidadosamente resgou o puñal de todo Ossa brazos e xogou Ego varios metros de distancia. Ossa de apoio cóbado afivelado. O ego de destino caeu na curva do brazo. Nick sentiu a man no pulso. O ego de pulso era lento, errático. El estaba morrendo. Ego respiración tornouse irregular, borbulhante. Manchada de sangue Ego beizos e fluía libremente por toda a ferida. Hugo tiña cortado dunha arteria, e o punto tiña un pulmón perforado.
  
  
  "Ossa," Nick, dixo suavemente. "Vai me dicir que contratou vostede?" El sabía que os dous homes non tiña atacou por conta propia. Eles estaban a traballar baixo as ordes. "Ossa," el dixo de novo.
  
  
  Pero Qin Ossa non contar a ninguén. A respiración rápida parado. El foi morto.
  
  
  Nick limpou Hugo aloe lámina de Ossa de pant perna. El lamentou que emu tiña para matar un home pesado. Pero non houbo tempo para mirar. El levantouse e examinou as súas feridas. O corte na súa testa deixou de sangrar. Suxeitando un pano na choiva antes de que ten mollado, el limpou o sangue dos seus ollos. Ego brazo esquerdo ferido, pero a cero sobre o seu rostro e o cero no seu estómago non eran graves. El saíu, en torno a esta mellor que Ossa, quizais ata mellor que a outra persoa. Choiva Stahl máis difícil. Ego chaqueta xa está encharcado.
  
  
  Encostado a un torno a edificios, Nick substituído Hugo. El tirou Wilhelmina, comprobarase o clip e Luger. Sen mirar atrás na batalla escena ou o cadáver que foi unha vez Qin Ossa, o Killmaster camiñou para fóra a través da rúa. Non había ningunha razón para que el non podía ver o profesor agora.
  
  
  Nick camiñou catro bloques para fóra da rúa antes de atopar un taxi. El deu ao condutor o enderezo que tiña memorizado de volta en Washington. Dende que o profesor fuga non era un segredo, non había un lugar onde estaba aloxado. Nick se inclinou cara atrás na súa cadeira, tirou un par de luvas grosas ao redor do seu abrigo peto, enxugar os ih, e poñer-los sobre.
  
  
  O taxi parou para un parte de Kowloon que era case como run-down como a rúa. Nick pagou o condutor e saíu para o frío aire da noite de novo. Non foi ata o taxi foi que el entendeu o quão escuro rúa mirou. As casas eran vellos e en ruínas; que mirou como se tivesen cedeu baixo a choiva. Pero Nick sabía Oriental construción filosofía. Estas casas tiña unha fráxil forza, non como unha pedra na beira dun río que podería soportar a constante impacto das ondas, pero máis como teas de araña durante un furacán. Nós non temos unha libra de iluminación de ata o fiestras, as persoas non andar pola rúa. A área parecía deserta.
  
  
  Nick non tiña dúbida de que os profesores sería ben gardado, se só para protexer os seus egos. O Qi Raíces espera de que alguén, probablemente, probe entrar en contacto con el. Eles non sei se convencido-lo, uh, non defecto ou matar o ego. Killmaster non creo que eles se preocupar ao descubrir.
  
  
  O día ventá estaba aberta sobre o seu centro. A ventá estaba cuberto con unha cortina negra, pero non tanto como para bloquear todo o santo cousas. Mirando para el a partir da rúa, a casa parecía deserta e escuro como calquera dos outros. Pero cando Nick estaba nun ángulo para o chan, el só podería facer para fóra un amarelo feixe de luz. El bateu na porta, e Stahl esperou. Non houbo ningún movemento dentro. Nick bateu na porta. El escoitou unha materia rango, a continuación, o pesado shaggy sons creceu máis alto. A porta abriuse e Nick foi confrontado por un gran home. Ego é masiva ombreiros cepillado cada lado da porta. A nai usaba descubriu o seu enorme, peludo brazos, groso como troncos de árbores, colgado como monos case de xeonllos. Ego é ampla, chave de cara mirou feo, e o seu nariz foi deformada da repetida fracturas. Ego ollos se virou para a navalla afiada pezas en dúas capas de marshmallows sobre a carne. O seu cabelo negro curto foi peiteado e cortar no medio da súa testa. El tiña o pescozo; o seu queixo parecía ser apoiado polo seu peito. Neanderthal, Nick pensamento. Este tipo perdeu varias etapas na evolución.
  
  
  O home resmungou algo que soou como " o Que quere?"
  
  
  "Chris Wilson para ver Profesor Lou," Nick, dixo secamente.
  
  
  "El non está aquí. Ir sobre, " o monstro rosmou, e bateu a porta na Nick rostro.
  
  
  Killmaster suprimido o impulso para abrir a porta, ou, polo menos, romper o cristal nel. El ficou alí por uns segundos, deixando a rabia escorrer para fóra del. El debería esperar algo como isto. Ser invitado sería moi doado. O home de Neandertal é respiración pesada veu detrás del. El probablemente sería feliz se Nick intentou algo bonito. Killmaster de lembrar unha frase a partir de Jack eo pé de feixón: "eu vou moer os seus ósos para facer o meu propio pan." Non hoxe, outra vez, Nick pensamento. El necesidades para ver o profesor, e el vai. Pero se non había outra forma, el prefire non pasar por esta montaña.
  
  
  Pingos de choiva bater a calzada como a auga balas como Nick circulou lonxe de edificios. Entre os edificios foi un longo, estreito espazo de preto de catro metros de ancho, chea de latas e botellas. Nick facilmente subiu ata a porta de madeira pechado
  
  
  
  
  
  
  el dirixiu para a parte de atrás do edificio. No medio do camiño, el atopou outra porta. El virou-se coidadosamente o "Pechado" botón. El continuou, escollendo o seu camiño o máis silenciosamente posible. Había outro desbloqueado a porta ao final do corredor. Nick abriu e atopou-se un azulexo patio.
  
  
  Un amarelo brillante luz de bulbo brillaba sobre o edificio, o seu efecto reflectida no mollado tellas. Hai un pequeno patio no centro. a fonte rebordou. Manga árbores estaban espallados ao redor das beiras. Foi plantada á beira do edificio, na parte superior, aberta, baixo a única xanela deste lado.
  
  
  Había outra porta baixo a luz amarela. Sería fácil, pero a porta estaba pechada. El recuou, mans nos seus cadros, mirando para o débil de aparencia árbore. Os Suecos ' egos estaban encharcado, houbo unha ferida nas súas frentes, e o seu brazo esquerdo ferido. E agora estaba indo para subir a unha árbore que, probablemente, non estaba seguro-lo de volta para chegar á fiestra, que probablemente foi bloqueado. E á noite aínda está chovendo. Ás veces, el tería pouco pensamentos sobre como facer unha vida reparación de calzado.
  
  
  Eu só tiña que facelo. A árbore era novo. Desde mangas son, ás veces, tan alto como o noventa pés, as súas ramas debe ser flexible, en vez de a fraga. El non parecía forte o suficiente para seguro-la. Nick comezou a levantarse. As ramas máis baixos eran fortes e facilmente sostido Alenka o ego. El rapidamente avanzados sobre a medio camiño. A continuación, as ramas creceu fina e afección perigosamente como el pisou sobre eles. Mantendo as súas pernas preto do seu tronco, el minimizado curva. Pero cando chegou á fiestra, ata que o seu cerebro diluído. E foi unha boa seis pés do edificio. Cando Nick foi ata a fiestra, as ramas bloqueado todo o santo dende o amarelo lámpada. El foi preso na escuridade. O único xeito que podía ver a fiestra estaba a través dun escuro praza de xemendo edificios. El non podía entrar o ego para fóra da árbore.
  
  
  El comezou a balance o seu alenka cara atrás e cara adiante. Manga xemeu en protesta, pero relutantemente se moveu. Nick pulou de novo. Se a ventá estaba pechada, el rompe o ego. Se o ruído trouxo un Neandertal. el tería lidado con el, tamén. A árbore, en realidade, comezou a balance. O negocio era para ser un tempo de negocio. Se non había nada para soster, el esvarou headfirst abaixo o xemendo edificios. Que ía ser un pouco confuso. A árbore se inclinou cara a praza escura. Nick chutou duro, tateando para o aire coas mans. O momento en que a árbore voou para fóra do edificio, deixando ego colgado sobre a nós, os seus dedos tocaron algo duro. Pasando os dedos de ambas as mans, el ten un bo control sobre o que foi cando a árbore completamente deixou. Nick xeonllos alcanzou o lado do edificio. El foi colgado no bordo da área. ¡¡ El cruzou a súa perna e apoiou a si mesmo. Ego xeonllos afundiu na lama. Caixa de flores! Foi conectado ao peitoril da xanela.
  
  
  A árbore balanceado de volta, as súas ramas cepillo contra o egoísmo. Killmaster chegou a saír á fiestra e inmediatamente agradeceu-lle para todas as cousas boas na terra. Non só foi a fiestra non pechado, que estaba entreaberta! El abriu-en ambos os sentidos, a continuación, arrastrou a través. Ego mans tocou a alfombra. El tirou as súas pernas e permaneceu agochado baixo a fiestra. A través de Nick, e á súa dereita, houbo o son de respiración profunda. A casa era delgado, alto, ea praza en forma. Nick decidiu que o principal sala e cociña sería alí embaixo. Que deixa a casa de baño e cuarto no andar de arriba. El tirou o seu espesor, choiva-coloreada cristais. Si, que vai ser un cuarto. A casa estaba tranquilo. Outras que o son da respiración na cama, o único outros son era o respingos da choiva fóra da xanela aberta.
  
  
  Nick ollos estaban quedando usado para o cuarto escuro agora. El podería facer para fóra a forma da cama e o bater nel. Hugo na man, el mudouse para a cama. O ego gotas desde a roupa mollada non son sobre a alfombra, pero o ego botas encolleu con cada paso. El andou ao redor do pé da cama do lado dereito. O home estaba deitado de costas, de fronte a lonxe de Nick. Había unha lámpada sobre a mesa de noite á beira da cama. Nick tocou Hugo lámina afiada para o home gorxa e xogou a lámpada ao mesmo tempo. A sala estoupou con luz. Killmaster mantivo a súa volta para a lámpada ata os seus ollos se adaptaron para o brillo. O home virou a cabeza, os seus ollos chiscando e chea de bágoas. El levantou unha man para protexer os seus ollos. Tan pronto como Nick viu o rostro, el mudouse Hugo un pouco máis lonxe do home gorxa.
  
  
  O home enfocada a súa mirada sobre o estilete, a poucos centímetros do seu queixo.
  
  
  Nick, dixo: "eu supoño entón, Profesor Lu."
  
  
  CAPÍTULO SEIS
  
  
  Profesor John Lu examinou a lámina afiada na súa gorxa, a continuación, mirou para Nick.
  
  
  "Se non tomar esa cousa fóra, eu vou estar fóra do lixo," el dixo suavemente.
  
  
  Nick tirou Hugo fóra, pero mantivo o seu ego na súa man. "Vostede é Profesor Lu?", preguntou el.
  
  
  "John. Ninguén me chama profesor, excepto o noso divertido amigos alí embaixo. El balance as pernas sobre o lado
  
  
  
  
  
  
  
  chegou o seu manto. "Como sobre algunhas café?"
  
  
  Nick engurrou o cello. Ego confuso o home un pouco. El recuou, como o home pasou por diante del e atravesou a sala para a pía e café de pota.
  
  
  Profesor John Lu foi un curto, ben construído home con cabelo negro se separaron para o lado. Cando el fixo o café, as súas mans me sentín case concurso. Ego movementos eran suave e preciso. Obviamente, el estaba en gran forma física. Ego ollos eran escuros, con unha moi lixeira oriental inclinación, e parecía penetrar todo el mirou. Ego rostro foi ampla, con alta pómulos e un fermoso nariz. Foi un moi intelixente cara. Nick difícil de adiviñar de que debe ter no seu mediados dos anos trinta. El parecía un home que sabía tanto a súa forza e a súa debilidade. Mesmo agora, como el virou-se na cociña, os seus ollos escuros descansou nerviosamente na porta do cuarto.
  
  
  Ir sobre, Nick pensamento. Eu parei o profesor, que levantou a man e inclinada a cabeza para o lado, escoitando. Nick oído pesado shaggy pasos subindo as escaleiras. Ambos os homes conxelar como as escaleiras atravesou a porta do cuarto. Nick desprazado Hugo da súa man esquerda. Ego man dereita foi baixo o seu abrigo e caeu detrás Wilhelmina.
  
  
  A clave premendo no bloqueo de novo. A porta abriuse e un home de Neandertal correu en, seguido por un pequeno home vestido fina de roupa. O enorme monstro apuntou para Nick e riu. El mudouse para a fronte. O menor home puxo a súa man sobre o maior, parando el. A continuación, el sorriu educadamente ao profesor.
  
  
  "Quen é o seu, Profesor?"
  
  
  Nick, dixo rapidamente. "Chris Wilson. O seu amigo John. Nick comezou a tirar Wilhelmina fóra do seu cinto. El sabía que, se o profesor lle deu de distancia, a uem tería que loitar para chegar ao redor da sala.
  
  
  John Lou mirou para Nick sospeita. A continuación, el volveu o pequeno home de sorriso. "En realidade," dixo. "Vou falar con esa persoa. Só!"
  
  
  "Por suposto, por suposto," o pequeno home dixo, inclinando-se un pouco. "Como quere." El apuntou o monstro fóra, a continuación, só antes de pechar a porta detrás el, dixo, " eu non estou seguro do que estás a falar.: "Vai ser moi coidadoso cando fala, non vai, Profesor?"
  
  
  "Saír!", berrou o Profesor Lu.
  
  
  O home, lentamente, pechou a porta e tranco-a.
  
  
  John Lou virou-se para Nick, ego lobo engurrando a examina en alarma. "O bastardos sei que me enganou.
  
  
  Eles non poden dar ao luxo de ser xeneroso." Estudou Nick como se ver ego por primeira vez. "O que diaños pasou con vostede, xastre?"
  
  
  Nick afrouxar o seu dominio sobre Wilhelmina. El cambiou a Hugo de volta para a súa man dereita. Por este punto, el tornouse aínda máis claro. Profesor Lu, en definitiva, non parece o tipo de persoa que quere escapar. El sabía que o Nick non era Chris Wilson, pero el estaba protexendo a el. E que agradable cordialidade suxeriu que el estaba case esperando Nick. Pero a única forma de obter respostas a preguntas.
  
  
  "Imos falar", Killmaster dixo.
  
  
  "Non aínda." O profesor poñer dous vasos. "O que quere beber no seu café?"
  
  
  "Nada. Negro ".
  
  
  John Lou derramado café. "Este é un dos meus moitos elementos de luxo - unha pía e cociña. Anuncios de atraccións nas proximidades. Isto é o que eu podo esperar para traballar para o Chinés."
  
  
  "Entón por que facelo?" Nick, preguntou.
  
  
  Profesor Lu deulle unha case hostil ollar. "Realmente, por que," el dixo senselessly. A continuación, el mirou cara a porta do cuarto pechado e volta polo Nick. "By the way, como o inferno que chegar aquí, xastre?"
  
  
  Nick balance a cabeza cara á xanela aberta. "Eu subín a unha árbore," el dixo.
  
  
  O profesor riu en voz alta. "É bonito. Simplemente marabilloso. Pode apostar que vai cortar a árbore que abaixo mañá. El apuntou para Hugo. "Está indo a bater-me co que cousa ou toma-lo fóra?"
  
  
  "Eu non decidiu aínda."
  
  
  "Ben, beber o café, mentres que facer a súa mente." El entregou Nick un vaso, a continuación, achegouse á mesa de cabeceira, que realizou unha pequena transistor de radio e un par de lentes, ademais da lámpada. El vira na radio, disco o número de Británicos toda a noite estación, e transforma o volume. Cando el puxo no, el parecía bastante académica. Co seu dedo índice, el apuntou Nick na cociña.
  
  
  Nick seguido, decidindo que el probablemente podería tomar o home se emu tiña, non Hugo. El puxo o estilete fóra.
  
  
  Na cociña o profesor dixo: "Vostede é coidadoso, non é?"
  
  
  "A sala está incómodo, non é?", dixo Nick.
  
  
  O profesor levantou as cellas. "E tamén intelixente. Eu só espero que vostede é tan intelixente como ollar." Pero está certo. Micrófono en a lámpada. El me levou dúas horas para atopar o ego."
  
  
  "Pero por que, se está aquí só?"
  
  
  El deu de ombreiros. "Quizais eu estou falando con ela no meu sono."
  
  
  Nick tomou un grolo de café e chegou na súa encharcado abrigo na parte superior de un dos cigarros. Eles estaban húmidos, pero el acendeu un de calquera maneira. O profesor rexeitou a oferta.
  
  
  "Profesor," dixo Nick. "Isto é un pouco confuso para min."
  
  
  "Por favor! Me chamar John."
  
  
  "Todo ben, John. Eu sei que quere saír. Con todo, desde que eu vin e oín nesta sala, eu teño a impresión de que están a ser obrigados a facer iso."
  
  
  John xogou o resto do seu café na pía, a continuación, inclinouse contra ela, inclinando a súa cabeza.
  
  
  
  
  
  
  T. "eu teño que ter coidado", el dixo. "Silenciado cautela. Eu sei que non está Chris. Isto significa que pode ser a nosa petición. O seu dereito?"
  
  
  Nick tomou un grolo de café. "Quizais".
  
  
  "Eu estiven a pensar moito, nesta sala. Decidín que, se o axente intentou poñerse en contacto comigo, eu ía dicir a eles a verdadeira razón pola que eu estaba abandonando ela e tentar obter ego para me axudar. Eu non podo tratar con isto só. El endireitou-se e mirou directamente polo Nick. Había bágoas nos ego ollos. "Deus sabe, eu non quere ir." Ego voz vacilou.
  
  
  "Entón por que?" Nick, preguntou.
  
  
  John tivo unha respiración profunda. "Porque eles teñen a miña muller e fillo en China."
  
  
  Nick poñer o café. El tomou un último arrastrar no seu cigarro e xogou para a pía. Pero aínda que os seus movementos eran lentos e sen présa, o seu cerebro traballou, dixerir, descartando, de aforro, e as preguntas que se destacou como neón brillante de sinais. Isto non pode estar a suceder. Pero se fose certo, podería explicar moito. Tiña John Lou tamén foi forzado a fuxir? Ou será que dar Nick un bo neve traballo? Os incidentes comezaron a forma na egos dos xefes. Eles tiñan unha forma, e como un xigante jigsaw puzzle, eles comezaron a se funden para formar un determinado patrón.
  
  
  John Lou estudou Nick rostro, os seus ollos escuros dificultades, pedindo non ditas cuestións. El torceu as mans nerviosamente. Entón el dixo: "Se vostede non está a un Hema ela cre que son, a continuación, Hema só matou a súa familia."
  
  
  "Como, entón?" Nick, preguntou. El mirou para o home de ollos. Ollos sempre podería dicir unha uem máis que unha palabra falada.
  
  
  John comezou camiñando cara atrás e cara adiante en fronte de Nick. "Foi-me dixo que se eu dixo alguén, a miña muller e fillo sería morto. Se vostede é o que eu creo que son, quizais eu podo convencido-lo para me axudar. Se non, entón ih só matou.
  
  
  Nick tomou o seu café, beber ego, ego cara mostrando só unha información de interese. "Eu só estaba a falar para a súa esposa e fillo", dixo de súpeto.
  
  
  John Lou parou e virou-se para Nick. "Onde vostede falar con eles?"
  
  
  "Orlando".
  
  
  O profesor chegou no seu roupão de peto e sacou unha foto. "Vostede falar de Hema?"
  
  
  Nick mirou a foto. Era unha imaxe da muller e fillo, el coñeceu en Florida. "Si," el dixo. El comezou a man a foto de volta, pero parou. Había algo sobre a imaxe.
  
  
  "Olle con coidado," John dixo.
  
  
  Nick ten estudado a foto con máis coidado. Por suposto! Foi fantástico! Houbo unha diferenza no Della Rúa en si. A muller na foto parecía un pouco máis delgado. Nah tiña moi pouco, se calquera, maquillaxe de ollos. O seu nariz e boca tiña unha forma diferente, o que fixo o seu ollar máis bonito. E o neno de ollos estaban lambendo un para o outro, co mesmo esixentes raia como John ' s. Tiña unha muller boca. Si, había unha diferenza, todo ben. A muller e neno na foto non eran como os dous que tiña falado en Orlando. O máis estudou a imaxe, o máis diferenzas, el podería incorporarse. En primeiro lugar, o sorriso, e mesmo a forma das orellas.
  
  
  "Todo ben?" John preguntou ansiosamente.
  
  
  "Só un minuto." Nick foi para o fiestra aberta. Abaixo, no patio, un Neandertal estaba camiñando. A choiva tiña diminuíu. El probablemente vai ser máis pola mañá. Nick pechou a fiestra e tirou o abrigo húmido. O profesor tiña visto Wilhelmina preso no seu cinto, pero iso non importa agora. Todo sobre esta tarefa cambiou. As respostas para as súas preguntas veu a el, un por un.
  
  
  El debe ter notificado Falcón primeiro. Xa que a muller e o neno en Orlando foron pretendentes, que traballou como Qi Korn. Falcón sabe como tratar con eles. O puzzle veu xuntos no ego cabezas, facendo a imaxe máis clara. O feito de que John Lou fora forzado a fuxir explicou case todo. Como a razón pola que eles foron seguidos en primeiro lugar. E a actitude hostil do teito Sra Lou. Qi Korna quería estar seguro de que nunca ía ó profesor. Como Chris Wilson, el podería ter sido capaz de convencer o seu amigo John mesmo sacrificar a súa familia. Nick dubidou, pero non tería sentido para os Vermellos. Non era para eles.
  
  
  Antes de Nick, houbo incidentes que non parecen importa moito cando o que aconteceu. Por exemplo, cando Ossa intentou comprar ego. Ego é preguntou se Nick ten unha familia. Killmaster non estaba amarre nada a el no tempo. Pero agora-eles roubaron a súa familia se tiña iso? Por suposto, eles ían. Eles deixaron en nada para incorporarse Profesor Lu. Esta conexión que Xoán estaba a traballar na debe ter significaba moito para eles. Outro incidente que lle aconteceu onte, cando coñeceu o que el pensaba que era a Sra Lu. El me pediu para falar con ela. E ela dubidou que a palabra. Vibración, desactualizados, resaltado, case nunca usado, pero a palabra é familiar para todos os Americanos. Ela non sabía o que significaba. Para estestvenno, ela non facelo, porque era un vermello muller Chinesa, non un Americano. Era fermosa, profesional, e, en palabras de John Lou, simplemente fermoso.
  
  
  O profesor estaba de pé diante da pía, as súas mans entrelazadas na fronte del. Ego é escuro ollos estaban fixos no Nick cabeza, expectante, case con medo.
  
  
  Nick dixo: "Todo ben, John. O seu o que pensas que é bo para min. Eu non pode atopar o seu
  
  
  
  
  
  
  Eu vou dicir a vostede todo, excepto que eu son un axente de un dos intelixencia ramas do noso goberno."
  
  
  O home parecía para dobrar. Ego mans caeu para o seu lado, o seu queixo descansando sobre o seu peito. El tomou un longo e profundo, estremeceuse respiración. "Grazas a Deus", dixo. Foi só por riba de un murmurio.
  
  
  Nick camiñou ata el e entregou a foto de volta. "Vai ter que confiar en min completamente agora. Eu vou axudar, pero ten que me dicir todo.
  
  
  O profesor balance a cabeza.
  
  
  "Imos comezar coa forma como eles secuestrado súa esposa e fillo."
  
  
  John parecía para animar un pouco. "Non podes imaxinar o quão feliz eu estou a ser a falar con alguén sobre iso. Eu estiven a realizar isto dentro de min por tanto tempo ." El esfregar as mans. "Máis café?"
  
  
  "Non, grazas", dixo Nick.
  
  
  John Lou coçou a cabeza, pensativo. "Todo comezou preto de seis meses. Cando cheguei a casa do traballo, houbo un van estacionado diante da miña casa. Dous homes tiñan todos os meus móbiles. Katie e súa nai estaban lonxe de ser atopado. Cando eu preguntei a estes dous homes que diaños eles pensaban que estaban facendo, unha en torno a eles me deu instrucións. El dixo a miña muller e fillo estaban indo para a China. Se eu nunca quere ver ih vivir de novo, eu tiña mellor facer como eles din.
  
  
  "En principio, era dela, eu penso que era unha mordaza. Oni me deu un enderezo en Orlando e dixo-lle para ir alí. O seu escudo coa que ata eu cheguei a casa en Orlando. É a súa voz. E o neno, tamén. Ela nunca me dixo que o seu nome real, el simplemente chamou Katie, e o neno Mike. Cando o mobiliario foi trasladada e os dous rapaces esquerda, ela poñer o neno para a cama e, a continuación, a roupa abertamente diante de min. Ela dixo que estaba indo a ser a miña esposa por un tempo, e tamén podemos facelo convincente. Cando eu me rexeitei a ir para a cama con ela, ela me dixo que eu tiña mellor cooperar, se non Katie e Mike ía morrer terriblemente."
  
  
  Nick, dixo: "Vostede viviu xuntos, como marido e muller durante seis meses?"
  
  
  John deu de ombreiros. "O que máis podería ter feito para ela?"
  
  
  "Ela non lle dará calquera instrucións ou dicir o que ía ocorrer o próximo?"
  
  
  "Si, a mañá seguinte. Ela me dixo que estabamos facendo novos amigos alí xuntos. El usou o seu emprego como escusa para evitar a vellos amigos. Cando foi formulado, foi tomada por ego para a China, entregou para os Vermellos, e, a continuación, visto de novo pola súa muller e o neno. Honesta, eu estaba con medo de morte por causa de Katie e a súa nai. Eu vin que estaba de informes para os Vermellos, entón eu tiven que facer todo o que ela dixo. E eu non podía entender o que ela parecía Katie.
  
  
  "Entón, agora ten completado a fórmula," dixo Nick. "Eles teñen que?"
  
  
  "O voto é todo. Eu non rematar. Eu aínda non teño o furón, el non podía concentrarse no seu traballo. E despois de seis meses, as cousas quedaron un pouco máis difícil. Os meus amigos insistiu, e eu execute para fóra de desculpas. Ela debe ter recibiu unha notificación de arriba, porque de súpeto, ela me dixo que eu ía ser traballar sobre un territorio en China. Ela dixo-me para anunciar a miña deserción. Iso vai ficar para unha semana ou dúas, e, a continuación, desaparecer. Todos van pensar que ela se xuntou a min."
  
  
  "O que sobre Chris Wilson? Non, el sabe que a muller era un fake?
  
  
  John sorriu. "Ah, Chris. Vostede sabe, el é un grao. Lonxe do traballo, nunca chegamos xuntos por mor da seguridade da NASA, pero sobre todo porque Chris e dela non viaxar no mesmo círculos sociais. Chris é unha rapaza cazador. Oh, ela, seguro que emu gusta ego postos de traballo, pero ego principal penso que é xeralmente centrada nas nenas.
  
  
  Nick derramou-se unha cunca de café. "Este composto que se está a traballar na debe ter un gran valor para Korn Qi. Vostede me pode dicir o que é sen entrar en detalles técnicos? "
  
  
  "Por suposto. Pero a fórmula non rematou aínda. Cando e se eu rematar, vai ser en forma de fina pomada, algo así como unha crema para as mans. Vostede esfregaço ego: na súa pel, e se aplica correctamente, debe facer a pel inmune á luz solar, a calor e a radiación. Vai ter unha especie de refrixeración efecto sobre a pel, o que pode protexer os astronautas de raios nocivos. Quen sabe? Se eu traballo é longo o suficiente, eu pode incluso actualizar o meu ego para o punto onde eles non precisan de espazo traxe. Os Vermellos quere ego-por-ego protección contra nuclear queimaduras e radiacións. Se a tivesen, non sería pouco para impedir-los de declarando unha piscina aberta de guerra nuclear."
  
  
  Nick tomou un grolo de café. "Será que isto ten nada que ver con un descubrimento que fixo de volta en 1966?"
  
  
  O profesor foi un man a través do seu cabelo. "Non, non foi diferente. Despois de xogar con un microscopio electrónico, eu tiven a sorte de atopar un camiño para illar certos tipos de enfermidades de pel que non eran graves en si mesmos, pero cando ih caracterizada ela, ofreceu un pouco de axuda para diagnosticar enfermidades máis graves, tales como úlceras, tumores, e posiblemente o cancro ."
  
  
  Nick riu. "Vostede é moi humilde. Na medida en que estaba preocupado, el era máis que un pouco de axuda. Foi un gran avance."
  
  
  John deu de ombreiros. "Votar sobre o que eles din. Quizais eles están esaxerando un pouco."
  
  
  Nick non tiña dúbida de que era falando a un home brillante. John Lu foi valiosa, non só para a NASA, pero tamén para o seu país. Killmaster sabía que tiña que deixar os Vermellos de estar egos. El rematou a súa café
  
  
  
  
  
  
  e el preguntou: "ten algunha idea de como os Vermellos descubriu sobre o complexo?"
  
  
  John sacudiu a cabeza. "De ningún xeito."
  
  
  "Hai canto tempo está a traballar sobre iso?"
  
  
  "En realidade, eu teño a idea de cando eu estaba na facultade. Eu xoguei na miña cabeza por un tempo, aínda tendo algunhas notas. Pero non foi ata hai un ano que eu realmente comezou a traer as miñas ideas para a vida."
  
  
  "Xa contou a ninguén sobre iso?"
  
  
  "Ah, na facultade, eu podería ter mencionado a algúns amigos. Pero cando eu estaba na NASA, eu non contar a ninguén, nin sequera Katie."
  
  
  Nick foi de volta para a xanela. Unha pequena transistor de radio desempeñou un Británico camping canción. Fóra da fiestra, o gran home aínda estaba escondido no patio. Killmaster acendeu un peirao, o ouro de punta de cigarro. Ego pel estaba frío desde a roupa mollada estaba usando. O que ven abaixo, el dixo, máis para si mesmo que para John, é para romper o poder do Chinés Vermellos.
  
  
  John foi respectuosamente en silencio.
  
  
  Nick, dixo: "eu teño que tomar a súa muller e neno en torno a China." Foi fácil de dicir, pero Nick sabía que facelo de novo sería algo diferente. El virou-se para o profesor. "Ten algunha idea de onde eles poderían ser, en China?"
  
  
  John deu de ombreiros. "De ningún xeito."
  
  
  "Alguén en torno a eles din que calquera cousa que pode dar unha pista?"
  
  
  O profesor pensou por un momento, fregando o seu queixo. A continuación, el balance a cabeza, sorrindo lixeiramente. "Eu teño medo eu non vai ser de moita axuda, dereito?"
  
  
  "Está todo correcto." Nick chegou para o mollado abrigo na cama, tirando os seus ombreiros anchos para el. "Ten algunha idea de cando vai ser levado a China?", preguntou el.
  
  
  John rostro parecía para alegrar un pouco. "Eu creo que podo axudar." Eu oín dous atletas de abaixo a falar de como eu creo que eles coincidiron na medianoite vindeiro martes.
  
  
  Nick comprobado o seu reloxo. Foi tres-dez da mañá, mércores. Tiña menos tempo os domingos para atopar, ó, e levar a súa esposa e neno en torno a China. Non ollar moi bo. Pero eu vou che dicir todo en orde. Emu necesarios para facer tres cousas. En primeiro lugar, Eles tiñan a falsa unha declaración con John través do micrófono, de xeito que as dúas persoas abaixo non estar tolo. En segundo lugar, el tivo que saír desta casa nunha peza. E terceiro, En que vai ter para entrar no scrambler e dicir Hawke sobre o teito gin e o neno en Orlando. Entón este emu vai ter para xogar de forma aleatoria.
  
  
  Nick aceno John sobre a lámpada. "Pode facer esta radio campá como se fose estática?", el murmurou.
  
  
  John parecía intrigado. "Por suposto. Pero por que. Comprensión ocorreu nos seus ollos. Eu non estou dicindo que as nosas palabras, el estaba a xogar coa radio. El gritou, e, a continuación, diminuíu.
  
  
  Nick dixo: "John, está seguro de que eu non podo convencido-lo a volver comigo?"
  
  
  "Non, Chris. Eu quero moito dela."
  
  
  Nick penso que era un pouco cursi, pero el esperaba a dúas persoas na planta baixa estaban compra-lo.
  
  
  "Todo ben", dixo Nick. "Eles non gusta del, pero eu vou dicir a eles. Como fago para obter en torno a este lugar? "
  
  
  John presionado un pequeno botón construído na mesa de cabeceira.
  
  
  Os dous homes sentín triste por outro mans en silencio. Nick foi para o fiestra. O Neandertal non estaba máis no patio. Shaggy pasos soou nas escaleiras.
  
  
  "Antes de ir", murmurou John. "Ela quere saber o verdadeiro nome da persoa que axuda-me."
  
  
  "Nick Carter. O seu axente é MACHADO."
  
  
  Unha clave premendo na pechadura. A porta foi lentamente aberta por un home máis. Os monstros non estaban con el.
  
  
  "O meu outro é deixar," John dixo.
  
  
  O elegantemente vestida de home sorriu educadamente. "Por suposto, Profesor". El trouxo o cheiro barato colonia na sala.
  
  
  "Good - bye, John", dixo Nick.
  
  
  "Adeus, Chris."
  
  
  Como Nick esquerda a través dos cuartos, o home pechou e tranco a porta. El tirou o .45 calibre exército pistolas do seu cinto. El apuntou-lles para Nick vida.
  
  
  "Que é iso?" Nick, preguntou.
  
  
  O áxil home aínda tiña un educado sorriso no seu rostro. "Seguro que vai deixar nastijo."
  
  
  Nick balance a cabeza e comezou a baixar as escaleiras co home detrás del. Se tentou nada, el podería poñer o profesor en perigo. Aínda non había outro home.
  
  
  Na porta de entrada un intelixente home dixo: "eu non sei o que realmente son. Pero nós non estamos estúpido o suficiente para supoñer que vostede e o profesor escoitou a música Británica, mentres estaban alí. Todo o que ten en mente para nós, non tente facelo. Agora sabemos que o seu rostro. E vai ser vixiados. Xa poñer estas persoas en gran perigo." El abriu a porta. "Good-bye, o Sr Wilson, que é o seu nome real."
  
  
  Nick sabía que o home estaba se referindo á súa muller e neno, cando el dixo: "os interesados." Eles sabían que el era un axente? El saíu para o aire da noite. A choiva tiña virou-se para néboa de novo. A porta estaba pechada e protexida detrás del.
  
  
  Nick tivo unha respiración profunda de fresco aire da noite. El foi. A esta hora, tiña poucas posibilidades de coller un taxi na área. Ego é o principal inimigo agora era o momento. Vai ser luz en dúas ou tres horas. E el nin sequera saber onde buscar a súa muller e neno. Tiña contacto Falcón.
  
  
  Killmaster estaba a piques de atravesar a rúa, cando un enorme ape-home saíu, circulando en torno a porta, bloqueando a uem é o camiño. O pelo na Nick pescozo freou. Así, o emu vai ter que tratar con
  
  
  
  
  
  aínda así, con esta criatura. Sen dicir unha palabra para nós, o monstro achegouse a Nick e chegou para a súa gorxa. Nick abaixo e esquivou o monstro. O home é o tamaño foi incrible, pero el fixo mover lentamente. Nick bateu o seu ego a través da orella coa súa palma da man aberta. Non incomodá-lo. O mono-Home agarrou Nick brazo e tirou-o como unha boneca de pano contra o edificio. O Killmaster de destino de acadar unha estrutura sólida. El sentiu tonto.
  
  
  Ata o momento el pisou fóra, o monstro xa estaba sostendo a súa gorxa no ego é enorme, peludo mans. El levantou Nick fóra dos seus pés. Nick sentiu o sangue correr para a súa cabeza. El cortou o home oídos, pero ego movementos parecía dolorosamente lento. El chutou el na virilha, eu sei que eu golpes obter o seu camiño. Pero o home nin sequera parecen sentir iso. Ego mans axustado sobre Nick gorxa. Cada golpe Nick desembarcou mataría unha persoa común. Pero este Neanderthal nin pestanexar. El só quedou alí, pernas, seguro Nick pola gorxa, con toda a forza no aqueles enormes mans. Nick comezou a ver flashes de cor. O seu ego forza fora aínda, e el non sinto ningunha forza nos seus golpes. O pánico de morte inminente espremer o ego de dobrar o dólar. El estaba a perder a conciencia. Tiña que facer algo rápido! Hugo sería moi lento. El probablemente podería bater unha persoa vinte veces antes de matar o ego. Por entón, sería demasiado tarde para el.
  
  
  Wilhelmina! El parecía estar movendo lentamente. Ego man nunca chegou a Luger. El vai ter a forza para tirar o gatillo? Wilhelmina foi ademais o ego cinto. El preso a arma para o home gorxa e tirou o gatillo con toda a súa forza. A retirada case bateu a fóra o Luger ao redor do seu brazo. O home queixo e nariz foron inmediatamente bateu para fóra en torno a súa cabeza. A explosión eco polas rúas desertas. O home chiscou os ollos de forma imparable. Ego xeonllos comezou a tremer. Aínda así, o ego aínda tiña forza. Nick puxo a dedo para os monstros ' carnuda ollo esquerdo e tirou o gatillo de novo. O tiro arrincou o home lobo. Ego pernas comezaron a fivela. Nick dedos tocou a rúa. El sentiu mans soltar a súa adherencia na súa gorxa. Pero a vida foi escorregando lonxe del. El podería ter realizou a súa respiración durante catro minutos, pero que xa estaba máis. O home non deixar de ir a súa ego rápido o suficiente. Nick disparou dúas veces de novo, completamente arrincando o ape-o home da cabeza. Mans caeu de ego gorxa. O monstro cambaleando cara atrás, a perder a súa cabeza. Ego mans foi ata onde o seu rostro debe ser. El caeu de xeonllos, a continuación, rolou como un recén árbore derrubada.
  
  
  Nick tossiu e caeu de xeonllos. El tomou unha respiración profunda, cheiro, o cheiro acre de arma de fume. Brylevs pegou lume en windows en todo o distrito. O barrio estaba benvida para a vida. A policía vai ser aquí, e Nick non estar interesado na policía. El forzou-se a moverse. Aínda ofegante, el corría para ambas as extremidades do bloque e camiñou rapidamente para lonxe toda a área. De lonxe, el escoitou a pouco comúns toque de un policía Británica serea. A continuación, el entendeu que estaba aínda sostendo Wilhelmina na súa man. El axiña se puxo a luger no seu cinto. Durante a súa carreira como un killmaster para MACHADO, el chegou preto ata a morte moitas veces. Pero el nunca estivo tan preto.
  
  
  Unha vez que os Vermellos descubrir a desorde que acaba de saír, eles van inmediatamente enlace para Ossa morte. Se o menor home que estaba con Ossa aínda estaba vivo, tería contacto con eles ata agora. Eles conectado a dúas mortes, xunto con un ego visita ao Profesor Lu e sabía que el era un axente. El case podería supoñer que eu portada de agora era soprado. Tiña contacto Falcón. O profesor, así como a súa familia, foron en gran perigo. Nick balance a cabeza como el andou. Esta tarefa non estaba indo por ese camiño en todo.
  
  
  CAPÍTULO SETE
  
  
  Hawke é inconfundible voz veu a Nick a través do scrambler. "Ben, Carter. Desde que vostede me dixo, parece que a súa asignación cambiou."
  
  
  "Si, señor", dixo Nick. El só notificado Falcón. El estaba no seu cuarto de hotel en a Victoria do lado de Hong Kong. Fóra da fiestra, a noite estaba empezando a desaparecer un pouco.
  
  
  Falcón, dixo: "Vostede sabe que a situación non mellor do que ela. Eu vou xestionar a muller e o neno sobre iso. Vostede sabe o que ten que facer ."
  
  
  "Si", dixo Nick. "Eu teño que atopar unha forma de atopar o profesor esposa e fillo e tomar ih en torno a China."
  
  
  "Coidar de este en calquera forma que poida. Eu vou estar en Hong Kong en martes, nin cando."
  
  
  Como sempre, Nick pensamento, Hawke estaba interesado en resultados, non métodos. O killmaster pode utilizar calquera método, a uem necesario, mentres el produciu resultados.
  
  
  "Boa sorte", Falcón, dixo, rematando a conversa.
  
  
  Killmaster traxectoria en seco e spa traxe. Desde o forro ao redor ego cintura non estaba mollado, el deixou alí. Foi un pouco divertido para levar o furón é o ego de todo ata agora, especialmente dende que era moi seguro de que el tivese soprado a súa portada. Pero el planeou para cambiar tan pronto el sabía onde estaba indo a ir a China. E todo o ego cintura, era cómodo para usalo. El sabía que a roupa
  
  
  
  
  
  
  Cando estaba a piques de poñer no seu traxe, el foi un pouco pobre do puñal cortes no seu estómago. Se non ten o recheo, o ego de vida sería cortado como un recén pego peixe.
  
  
  Nick preguntou se Hawke ía aprender algo de unha muller todo Orlando. Se fora como ben-educado, como el pensamento, ela tería arruinado tanto si mesma e o neno antes de que ela dixo nada.
  
  
  Killmaster esfregar o hematoma na súa gorxa. El xa estaba empezando a descoloridos. Onde ía emu comezar a ollar para o profesor esposa e fillo? El pode ir de volta para a casa e facer un home ben vestido falar. Pero el xa é poñer John Lou suficiente perigo. Se non é na casa, a continuación, onde? Emu necesario un lugar para comezar. Nick estaba na fiestra, ollando para fóra. Había poucas persoas na calzada agora.
  
  
  De súpeto, el sentiu fame. El non tiña visto o furón con eles dende que entramos no hotel. A melodía perseguía, así como algunhas das cancións. Foi o único en todo o país de que a nena cantaba. Nick deixou de fregar a súa gorxa. Foi unha palla que probablemente significaba nada. Pero, polo menos, que era un bo lugar para comezar. El ía coidar de algo e, a continuación, ir de volta para o Encantador Bar.
  
  
  Ossa cambiou de roupa alí, o que pode significar que el sabía de alguén. Aínda así, non foi ningunha garantía de que calquera emu ía axudar. Pero entón, de novo, este foi o lugar para comezar.
  
  
  No comedor do hotel, Nick bebeu un vaso de zume de laranxa, seguido por un prato de ovos revoltos e nítido touciño, pan, e tres cuncas de café negro. El permaneceu ao longo dos últimos cunca de café, dando Eda tempo para calmar, entón se inclinou cara atrás na súa cadeira e acendeu un novo paquete de tabaco. Foi entón que el entendeu o home mirando para el.
  
  
  El estaba fóra, do lado de todo o hotel windows. De cando en vez, el espiou para asegurarse de Nick aínda estaba alí. Killmaster é coñecido en nen como un arame home que estaba con Ossa no Marabilloso Bar. Eles definitivamente non perda tempo.
  
  
  Nick de pago a comprobar e foi para fóra. A escuridade da noite virou un gris escuro. Os edificios non eran máis grandes, escuros formas. Eles tiñan unha forma ih podería ser visto a través do o día, e windows. A maioría dos coches nas rúas son peaxes que aínda necesaria para activar a súa faros. O peirao beirarrúas e rúas estaban agora máis fácil de distinguir. Nubes pesadas aínda colgado baixo, pero a choiva tiña parado.
  
  
  Killmaster dirixido para o porto de ferry bar. Agora que el sabía que estaba sendo seguido de novo, non había necesidade para el ir para o "Bar Bonito". Polo menos non aínda. Este arame home podería dicir o emu unha morea se o ego podería ser feito para falar. Primeiro de todo, era necesario cambiar de posicións. Emu tiña que perder o home por un momento antes de que el podería segui-lo. Foi unha aposta. Nick tiña un presentimento de que o arame home non era un afeccionado fan como os outros dous.
  
  
  Antes de que el chegou a balsa, Nick dirixía pola rúa. El foi para o final, e Stahl esperou. O arame home virou a esquina a correr. Nick camiñou rapidamente, escoitando o home pechar a diferenza entre eles. Na outra esquina da rúa, Nick fixo o mesmo: el virou a esquina, correu rapidamente para ambas as extremidades do trimestre, e, a continuación, foi para unha camiña. O home quedou con el.
  
  
  Logo Nick chegou a Victoria área, que lle gustaba de chamar Mariñeiro Parque infantil. Era unha sección do estreito banners con iluminado bares sobre os lados. Normalmente, o barrio era barulhento, con reprodución de música soadas nos tocadiscos ao redor, e prostitutas de pé en cada esquina. Pero a noite estaba chegando ao final. As luces foron aínda brillante, pero o soadas nos tocadiscos ao foron tranquilo, tamén. Prostitutas de rúa ou xa recibiron os seus graos ou desistiu. Nick quería un bar, non o sabía, pero o que serviría o seu ego fins. Estas seccións foron os mesmos en todas as grandes cidades do mundo. Os edificios foron sempre dous andares. No chan había un bar, unha jukebox, e unha pista de baile. As nenas nadou aquí, deixar-se ser visto. Cando un mariñeiro mostrou interese, el pediu a ela para bailar, mercou-lle algunhas bebidas, e haggled sobre o prezo. Unha vez que o prezo foi de conxunto e de pago, a rapaza levou o mariñeiro no piso de arriba. No segundo andar, que parecía como un lobby do hotel con habitacións superiores en ambos os dous lados. A rapaza, xeralmente, tiña o seu cuarto, onde ela vivía) e traballou. Nen non ten moito - unha cama, por suposto, un garda-roupa, e un commodore para os ee para realizar algunhas bugigangas e cousas. O esquema de cada edificio era o mesmo. Nick sabía ih ben.
  
  
  Se o ego executar estaba indo para o traballo, o emu necesarios para ampliar a diferenza entre el e o ego seguidor. A sección ocupada aproximadamente catro metros bloques, o que non gardar o EMU moito espazo para traballar con. Era o momento de comezar.
  
  
  Nick redondeado da esquina e correu a toda velocidade. No medio do camiño para abaixo do bloque, el veu para un curto período de rúa bloqueado por unha cerca de madeira, no outro extremo. Había latas de lixo en ambos os dous lados da rúa. Killmaster sabía que el non tiña a cobertura da escuridade. El ten que usar a súa velocidade. El rapidamente correu para o muro, estimando ego altura para ser preto de dez pés. Desde o lado, el tirou un torno a latas de lixo, mirou para el, e subiu por riba da cerca. Por outra banda, el voou en ambas as extremidades do bloque, redondeado da esquina, e
  
  
  
  
  
  Eu atopei o edificio que eu quería. Estaba sentado sobre un par de triangular en forma de bloques. Do outro lado da rúa, un podería facilmente ver a alguén a saír ou entrar. Adxacente á xemer era un galpón con un galpón, o tellado da que foi sincero baixo un torno as fiestras do segundo andar. Nick fixo unha nota mental de que o cuarto sería como el foi para o bar.
  
  
  Un sinal de neón por riba da porta de diante ler Club Pracer. Foi brillante, pero non palpebrar. A porta estaba aberta. Nick veu. O cuarto estaba escuro. Á súa esquerda, un bar estirado metade da lonxitude da sala, con cadeiras dobrados en varios ángulos. O mariñeiro aproveitou unha das feces, descansando a súa cabeza no bar. Para Nick dereito, a jukebox quedou en silencio, bañadas en luz azul brillante. O espazo entre o bar e a jukebox foi usado para bailar. Ademais, os quioscos foron baleira, excepto para o último.
  
  
  Alí estaba unha muller gorda inclinado sobre algúns papeis. Fina, rimless lentes descansou na punta do seu nariz destacado. Ela fumaba un longo cigarro prendido no titular. Cando Nick entrou, ela mirou para el sen virar a cabeza, só rolou os ollos ata o cumio dos seus ollos e mirou para el por riba dos seus lentes. Todo isto foi visible no tempo que levou Nick para comezar a partir da porta da fronte para a escaleira, que estaban agora na súa esquerda, ao final da barra. Nick non dubide. A muller abriu a boca para dicir algo, pero cando a palabra veu de fóra, Nick xa estaba no cuarto paso. El continuou a subir, tendo dous chanzos de cada vez. Cando chegou ao cume, que estaba no corredor. Era estreita, con un único streetlamp a medio camiño cara a abaixo, unha profunda alfombra, e cheiraba a durmir, sexo, e perfume barato. Os cuartos non eran exactamente cuartos, pero había particións en cada lado. As paredes estaban preto de oito metros de altura, e o edificio do teito estendido máis de dez pés. Nick decidiu que a fiestra viu sería o terceiro cuarto no seu dereito. Cando el comezou a facer iso, el notou que as paredes que separa os cuartos da sala eran feitas de barato madeira, pintado en cores brillante, con enfeites estrelas pegado a eles. As estrelas tiñan nomes distintos para as súas nenas. El camiñou pasado Margo e Leela do mimmo portas. El é Vicki hotel. Killmaster tiña planeado para ser tan educado como tiña tempo, pero el non podía esperar para explicar. Cando tentou abrir Vicki porta e descubriu que pechado, el recuou e rachar o bloqueo con un duro golpe. A porta abriuse, bateu na parede cun estrondo, e caeu nun ángulo coa parte superior bisagra roto.
  
  
  Vicki estaba ocupado. Ela estaba deitado sobre unha pequena cama, o seu gordo, suave estender pernas de ancho, correspondentes ás presións das grandes cabelos vermellos home na parte superior dela. Os seus brazos estaban embrulhado en torno ego do pescozo. Os músculos do home espido nádegas foron tenso, e as fendas brillaron con sangue. Ego é grande mans completamente cuberto o seu amplo seos. Vicki a saia e calcinha estaba en un arrugaran balón na cama. Commodus é mariñeiro uniforme foi ben envolto sobre el.
  
  
  Nick xa estaba na fiestra, tentando abrir el, antes de Mariñeiro Ego notado.
  
  
  El levantou a cabeza. "Ola!", el gritou. "Quen diaños é vostede, xastre?"
  
  
  El foi muscular, grande e bonito. El agora estaba de pé sobre os cóbados. O pelo no seu peito era grosa e vermella brillante.
  
  
  A xanela parecía ser detido. Nick non podía abri-lo.
  
  
  O mariñeiro azul ollos brillaron con rabia. "Eu lle dei un xiro, deporte," el dixo. Ego xeonllos estaban subindo. El estaba a piques de deixar o Wiki.
  
  
  Vicki, berrou, " Mac! Mac! "
  
  
  Mac debe ser unha esaxeración, Nick pensamento. Finalmente, el lanzou a fiestra. El virou-se para a parella, dando ih súa maior xuvenil sorriso. "Só de paso, rapaces," el dixo.
  
  
  A rabia deixou o mariñeiro ollos. El comezou a sorrir, entón riu, e, finalmente, riu en voz alta. El era o home de, gargalladas. "É moi divertido cando vostede pensa sobre iso", dixo.
  
  
  Nick esvarou súa perna dereita a través da xanela aberta. El parou, chegou nun minuto, e tirou dez dólares de Hong Kong. El amasar ata e xogou-o con coidado para o mariñeiro. "Divertirse", dixo. Entón: "É que é bo?"
  
  
  O mariñeiro sorriu na Vicki, entón, polo Nick. "Eu tiven o peor."
  
  
  Nick aceno, a continuación, descendeu catro pés para o tellado do harém. Ao final, el caeu de xeonllos e rolou sobre o bordo. A rúa era de oito metros de fondo. El redondeado a esquina do edificio e desapareceu fóra de vista, a continuación, foi outro lado da rúa e camiñou de volta. El permaneceu nas sombras, estar preto do bar ata que veu de volta para a xanela. Era agora directamente a través da rúa do bar, onde Emu podía ver tres dos seus lados do edificio. Sen tirar os ollos de fóra da fiestra, el entrou no sombras, se inclinou cara atrás contra o muro oposto a el, e deixou.
  
  
  Había luz suficiente para ver a xanela claramente. Nick viu o home áxil cabeza e ombros para fóra a través del. Na súa man dereita, el realizou un exército pistola .45. Este grupo sempre tivo unha paixón para exército .45 é, Nick pensamento. O home levou o seu tempo, a dixitalización da rúa.
  
  
  A continuación, Nick oído Mariñeiro voz. "Está todo ben agora.
  
  
  
  
  
  
  Iso é moi moito. Diversión é divertido - un cara que está ben, pero dous é un inferno de unha chea." Nick viu o mariñeiro brazo de embrulho en torno a man no peito e arrastralo lo de volta para o cuarto. "A medida caramba, pallaso. Mire para min cando eu falar con vostede.
  
  
  "Mac! Mac! Vicki gritou.
  
  
  A continuación, o mariñeiro dixo: "non apuntar a arma para min, amigo. Eu vou enfiar-lo para abaixo súa gorxa e facer que come-lo.
  
  
  Houbo unha pelexa, o son da madeira rachaduras, o son dun puño cerrado de ser perforado na cara. O vidro roto e obxectos pesados caeu ao chan. E Vicki gritou, " Mac! Mac! "
  
  
  Nick sorriu e inclinouse contra o muro. El balance a cabeza, chegou na súa peto do abrigo, e acendeu un torno de seu ouro de punta tabaco. O ruído en torno a fiestra continuou inabalável. Nick estaba calma fumando un cigarro. Unha terceira voz soou en torno a fiestra, baixa e esixente. Exército cuestión .O 45 rompe a través da parte superior da ventá e caeu sobre o tellado do harém. Probablemente, Mac, Nick pensamento. El soprou aneis de fume no aire. Así que o arame home camiñou ao redor do edificio, que o seguiron. Pero parecía que ía levar algún tempo.
  
  
  CAPÍTULO OITO
  
  
  Amenceu sen sol, que permaneceu oculto detrás de nubes escuras. O aire aínda estaba frío. No inicio da mañá, as persoas comezaron a aparecer nas rúas de Hong Kong.
  
  
  Nick Carter inclinouse contra o muro e escoitou. Hong Kong abriu os ollos e estirado, a preparación para o novo día. Todas as cidades eran ruidosos, pero o ruído da noite foi dalgunha forma diferente do que a de mañá cedo. Fume enrolado desde os tellados, mesturando-se con as nubes baixas. O cheiro a cociña chea de aire.
  
  
  Nick pisou a coronha da súa sétimo cigarro. Nós non escoitar un son través das fiestras para máis dunha hora. Nick esperaba, o mariñeiro e Mac non tiña deixou un arame home detrás a segui-lo. Este home foi a pinga que Nick tiña comprendido. Se non pagar, unha morea de tempo sería desperdiçado. E había tempo que o Nick non teñen.
  
  
  Onde vai esa persoa ir? Nick esperaba que unha vez que entender que en vez de Hema ter que seguir, el informe de volta para os seus superiores. Que daría Nick dous pallas.
  
  
  De súpeto, un home apareceu. El tipo de saíu na porta da fronte, non mirar moi bo en todo. Shaggy egos parou, escalonada. Ego traxe abrigo foi rasgado sobre o ombreiro. Ego rostro estaba pálido con contusións, e os seus ollos estaban empezando a inchar. El vagaba sen rumbo por un tempo, non sei onde ir. A continuación, el lentamente mudouse para o porto.
  
  
  Nick esperou ata que o home estaba case fóra de vista, a continuación, seguido. O home moveu lentamente, dolorosamente. Cada paso parecía esixir unha gran cantidade de esforzo. Killmaster quere que este home para ser aprehendido, non preso á morte. Con todo, el podería apreciar o mariñeiro sentimentos. A ninguén lle gusta ser interrompido. Especialmente dúas veces. E el imaxinou que este arame home foi completamente carente de humor. El debe ser agresivo, balance que .45. Aínda así, Nick simpatizaba con el en matemáticas, pero el non podía entender por que o mariñeiro fixo o que fixo.
  
  
  Despois de camiñar ao redor da mariñeiros ' parque infantil, o home parecía para animar un pouco. Shaggy egos tornáronse máis lecer, máis rápido. El parece ter só decidiu onde estaba indo. Nick era de dous bloques detrás. Ata agora, o home aínda non mirou para atrás para nós unha vez.
  
  
  Non foi ata que chegou o porto liña que Nick entender onde o home estaba dirixido. Balsa. El estaba indo de volta para a Kowloon. Ou foi a partir de aí? O home achegouse a mañá multitude sobre o pouso e parou na beira. Nick quedou preto de edificios, manter fóra da vista. O home non parecía saber o que estaba a facer. Por dúas veces el recuou a partir do parque infantil e volveu. A batendo parece ter afectado a súa mente. El mirou para as persoas en torno a el, a continuación, no porto onde o ferry debería ir. El comezou de volta ao longo do peirao, parou, e deliberadamente deixou o porto de bar. Nick engurrou o cello en puzzlement, esperou ata que o home estaba case fóra de vista, a continuación, seguido.
  
  
  O corpulento home enganado Nick para ser honesto co seu ego. Fóra, baixo o mesmo streetlamp onde Ossa e o home coñeceu, el parou e mirou para Nick fiestra.
  
  
  Este cara só non ía desistir. Foi entón que Nick entendido o home accións sobre o ferry. El estaba a traballar deste xeito. Se tivese informou de que realmente aconteceu para Della Rúa aos seus superiores, eles probablemente tería o matou. Estaba realmente indo para mover a Kowloon, tamén? Ou estaba indo para o peirao en algún lugar? El mirou sobre o porto e camiñou ao longo do peirao. Quizais el sabía Nick Ego tiña pego e penso que el ía tentar confundir as cousas un pouco.
  
  
  Unha cousa Nick estaba seguro de: o home tiña parou de moverse. E non pode seguir alguén que non levan a ningures. É hora de falar.
  
  
  O home corpulento non moverse do poste de luz. El mirou para Nick sala de como se estaba orando para que Killmaster estaba nel.
  
  
  As beirarrúas converteuse lotado. As persoas estaban movendo rapidamente a través deles, rexeitaron-se de outra. Nick sabía emu tiña que ser coidadoso. El non quería unha multitude en torno a el cando el estaba fronte a un inimigo.
  
  
  
  
  
  
  Na porta do edificio do outro lado da rúa a partir do hotel, Nick mudouse Wilhelmina co cinto na súa man dereita-ancho abrigo. El mantivo a súa man no peto, o seu dedo no gatillo, como no vello gángster películas. Entón el comezou a outro lado da rúa.
  
  
  O arame home estaba tan perdido en pensamentos e mirando para fóra o hotel fiestra que el nin entender Nika visión. Nick veu detrás del, puxo a súa man esquerda sobre o home ombreiro, e levou a uem é Wilhelmina pistola na pequena das costas.
  
  
  "En vez de ollar para a sala, imos volver a iso", dixo.
  
  
  O home tenso. Ego mirada desprazado para os dedos dos pés dos seus zapatos. Nick podía ver os músculos do seu pescozo espasmos.
  
  
  "Mover", Nick, dixo con calma, presionando o luger máis difícil contra a súa volta.
  
  
  O home obedeceu sen unha palabra. Eles entraron no hotel e subiu as escaleiras como vellos amigos, e Killmaster Agradable sorriu para todos eles pasaron, mimmo. Cando chegaron á porta, Nick tiña a chave na man esquerda.
  
  
  "Pon as mans detrás das costas e inclinar-se contra a xemer," Nick ordenou.
  
  
  O home obedeceu. Ego ollos seguiron a Killmaster movementos con coidado.
  
  
  Nick abriu a porta e entrou de volta. Boa. Dentro.
  
  
  O home se afastou da parede e entrou na sala. Nick seguido, pechar e pechar a porta detrás del. El tirou Wilhelmina ao redor do seu peto, de cara a ela na man a vida.
  
  
  "Pon as mans ao redor do seu pescozo e virar-se," el ordenou.
  
  
  De novo o home obedeceu en silencio.
  
  
  Nick bateu a man no peito, os petos do seu pantalón, dentro de ambas pernas. El sabía que o home non ten un .45 máis, pero quizais tiña algo máis. El non atopou nada. "Vostede entende inglés", dixo, cando tiña feito. "Vostede di nen?"
  
  
  O home quedou en silencio.
  
  
  "Todo ben", dixo Nick. "Pon as mans para abaixo e volta." O mariñeiro e Mac traballou moi ben. El parecía triste.
  
  
  O home ollar fixo Nick relaxarse un pouco. Como o home virou-se para afrontalo lo, a súa man dereita chicoteado Nick entre as pernas. Dor tiro a través del como un arbusto. El dobrou, cambaleando cara atrás. O home deu un paso adiante e chutou Wilhelmina arredor de Nick brazo co seu pé esquerdo. Houbo un clic de metal sobre metal como o nachalah acertar o Luger. A dor na virilha cheo del, e el tropezou contra a parede. Silenciosamente el maldixo a si mesmo para non entender a cirúrxico consellos do home zapatos. Home shell para Wilhelmina. Nick tivo dúas respiracións profundas e, a continuación, se afastou da parede, range os dentes de rabia. A rabia estaba dirixida a el para facelo relaxarse, aínda que non debería. Obviamente, o home non estaba en mal estado, como el mirou.
  
  
  O home se inclinou cara adiante, tocando o luger cos dedos. Nick chutou o seu ego e el caeu. El rolou para o seu lado e lanzou sobre os espectacular cirúrxico de punta botas. O golpe bater Nick vida, batendo o seu ego de volta para a cama. O home escolleu o Luger de novo. Nick moveuse rapidamente para lonxe da cama, empurrando Wilhelmina nunha esquina fóra de alcance. Un home corpulento foi sobre os seus xeonllos. Nick bateu Ego do pescozo con ambos os dous lados da súa palma da man aberta, e, a continuación, coa súa palma da man aberta, el rapidamente bateu o home nariz, rasgando fóra Ego ventas. O home berrou de agonía, a continuación, entrou en colapso en seus acios, cubrindo o rostro coas dúas mans. Nick cruzou a sala e colleu Wilhelmina.
  
  
  El dixo a través de dentes cerrados, " Agora vai me dicir por que me seguiu e que traballa para."
  
  
  O movemento foi moi rápido para Nick Ego notar. A man do home mudouse para o canto da súa camisa, tirou unha pequena rolda de pílula, e bateu-lo na súa boca.
  
  
  Cianuro, Nick pensamento. El empurrou Wilhelmina abrigo no peto e camiñou rapidamente para o home. Con dedos de dúas mans, el intentou empurrar o home mandíbulas ademais, de xeito que os seus dentes non esmagar a pílula. Pero xa era demasiado tarde. O mortal líquido xa pasou a través do corpo humano. Seis segundos máis tarde, el foi morto.
  
  
  Nick estaba mirando para o corpo. El cambaleando cara atrás e caeu para abaixo na cama. Había unha dor entre a miña perna que aínda estaba implicados e non ir lonxe. Ego mans foron cubertos de sangue desde o rostro do home. El fixo un banco de prensa sobre a cama de novo, e cubriu os ollos coa man dereita. Era eu que estaba a palla, ego que era a única aposta, e perdeu. En todas as partes, el entrou, houbo unha parede en branco. El non ten un único decente romper con eles coñécense como empezou esta tarefa. Nick pechou os ollos. El se sentía canso e esgotado.
  
  
  Nick non sei canto tempo estivera alí. Non pode levar máis que uns minutos. De súpeto, el abruptamente sel. Cal é o problema con vostede, Carter?", el estaba a pensar. Non hai tempo para chafurdar en auto-piedade. Entón, vostede tivo algunhas malas rompe. Foi parte do traballo. As portas estaban aínda en aberto. Vostede tiña tarefas máis difíciles. Convivir con ela.
  
  
  El comezou con un baño e unha barba, mentres que eu penso sobre o resto de opcións. Se el non podía pensar en máis nada que facer, que deixou o Marabilloso Bar.
  
  
  Cando saíu, en todo o cuarto de baño
  
  
  
  
  
  
  el me sentín moito mellor sobre si mesmo. El apertou o recheo en torno a súa cintura. En vez de poñer Pierre, unha pequena bomba de gas, entre os egos da súa perna, el gravada para unha pequena depresión só detrás no nocello esquerdo. Cando el tirou a súa media, unha pequena colisión foi evidente, pero el parecía un nocello inchado. El rematou a vestir o mesmo traxe de negocio. El tirou o Wilhelmina clip e substituído catro falta cápsulas. El preso Wilhelmina pola cintura, onde ela fora antes. A continuación, Nick Carter foi de volta ao traballo.
  
  
  El comezou co home morto. El coidadosamente analizado o home petos. A carteira parecía que tiña acaba de ser adquirido. Probablemente un mariñeiro. Nick atopar dúas fotos de mulleres Chinesas, unha lavandería seleccionado, noventa dólares de Hong Kong en diñeiro, e unha tarxeta de visita para cada un deles. Este lugar apareceu en todas as partes, el virou-se. El mirou para a parte de atrás do mapa. O lapis-rabiscando palabras Victoria-Kwangchow.
  
  
  Nick deixou o corpo e camiñou lentamente ata a fiestra. Estaba mirando para a rúa, pero el non podía ver nada. Guangzhou era un Chinés cantón, a capital de Provincia de Guangdong. Cantón foi de pouco máis de dous quilómetros de Hong Kong, en Vermello China. Foi alí unha muller e un neno? Foi unha gran cidade. Foi situado na marxe norte do Río Pearl, que tamén fluíu do sur en Hong Kong Porto. Quizais non era unha muller e un neno.
  
  
  Pero Nick non estaba seguro se iso era o que a tarxeta significaba. Era o bar da tarxeta de visita. El sentiu que todo o visco tiña en mente para Victoria-Guangzhou foi descuberto aquí en Hong Kong. Pero o que? "Lugar?" Unha cousa? Unha persoa? E por que esa persoa teña este tipo de tarxeta? Nick recordou todos os eventos que acontecera con eles coñécense como el viu un home mirando para fóra a través do comedor windows. Unha cousa que chamou a miña atención foi o home estraño accións no porto de ferry de bar. Tanto el estaba indo para tomar a balsa, pero estaba con medo de dicir a seus superiores sobre o seu fracaso, ou el sabía Nick estaba alí e non quería dicir-lles onde estaba indo. El comezou a descender o peirao.
  
  
  Killmaster podía ver o porto, a través das fiestras, pero non o peirao de ferry. El imaxinou unha imaxe mental da área. O ferry pier foi rodeado por cada lado por un flotante comunidade de sampans e xuncos. Eles estaban lado a lado, case todo o camiño para o desembarco. Para obter Katie Lu e a súa Nai para Cantón, eles tiveron que tomar ih todo o Unidos a dólar de Hong Kong e, a continuación,...
  
  
  Pero, por suposto! Era tan obvio! En torno a dólar de Hong Kong, que trouxo ih abaixo Río Pearl para Cantón de barco! Que é onde o home estaba indo cando deixou o porto de bar - para o barco, en algún lugar ao longo desta comunidade de barcos. Ih Pero había tantas na área. Tiña que ser grande abondo para viaxar preto dun centenar de quilómetros en Cantón. A sampana, probablemente sobrevivir a esta, pero que era improbable. Non, iso debería ter sido o máis grande que un sampana. Isto en si estreita materia para abaixo, como o noventa por cento dos barcos no porto foron sampans. Era só outro risco, unha de palla, unha aventura, o que sexa. Pero foi algo.
  
  
  Nick chamou a cortina a través da fiestra. El puxo a roupa extra na súa maleta, e Sergey virou-los e fun para fóra a través do cuartos, pechando a porta detrás del. Emu vai ter que atopar outro lugar para estar. Se check-out, non habería alguén para limpar o cuarto de inmediato. Pertence a eles que o corpo vai ser descuberto por lambe pola noite. Isto pode ser tempo suficiente. No corredor, Nick caeu a súa maleta na lavandería bandexa. El subiu pola fiestra ao final do corredor e para abaixo da escaleira de incendios. No fondo, el caeu de seis pés para abaixo as escaleiras e acabou en unha rúa. El polvilhada-se fóra e camiñou rapidamente para fóra na rúa, agora cheo de xente e tráfico intenso. Na primeira mimmo caixa de correo, Nick caeu o seu cuarto de hotel clave. Hawke vai resolver as cousas coa policía e o hotel cando el chega en Hong Kong. Nick mesturado con multitude na calzada.
  
  
  O aire estaba aínda nítido. Pero as nubes pesadas desaparecera, eo sol estaba brillo a través das fendas neles. As rúas e beirarrúas comezou a secar. As persoas correron ao redor e mimmo Nick mentres estaba shellin'. Ao longo do tempo mariñeiros con resaca e arrugaran uniformes ía saír en torno a porta. Nick pensamento de cabelos vermellos mariñeiro, e se preguntas o que estaba facendo a esta hora, probablemente, aínda loitando Vicki. El sorriu, como lembrou a escena cando irrompeu na sala.
  
  
  Nick chegou ao porto e dirixido definitivas para o porto de ferry bar, a súa experimentado ollos querendo a multitude de sampans e xuncos conectado, como ligazóns para esmagar, no porto. O barco non vai ser neste recinto, pero no outro lado do peirao. Se hai era un barco en todo. El nin sabía como ía escoller.
  
  
  A enorme balsa segue firme lonxe do porto de bar, como Nick abordado. El atravesou o peirao para os peiraos do outro lado. Nick sabía emu tiña que ser coidadoso. Se os Vermellos incorporarse Ego bisbilhotar na ih barco, eles van matalo primeiro e, a continuación, atopar descubrir quen era.
  
  
  Killmaster quedou preto dela.
  
  
  
  
  
  
  os seus ollos dixitalizados cada barco que non parecía moito maior que un sampana. El pasou toda a mañá e parte do día sen éxito. El camiñou ao longo do peirao, case tanto como os barcos fixo. Pero cando chegou a área onde os grandes buques de todo o mundo foron calquera carga ou descarga de carga, el virou-se cara atrás. El foi case través de París. Foi unha mágoa que había moitos barcos. Aínda así, había aínda un número moi grande de sampans esquerda. Quizais el xa fora a través del; el non tiña nada para identificar con el. De novo, unha tarxeta de visita non pode significar un barco en todo.
  
  
  Nick re-explotado cada barco máis grande que un sampana, como el fixo o seu camiño de volta para o porto de ferry de Bar. As nubes desaparecera, eles pendurados alto no ceo como derramado pipoca en un azul escuro toalha de mesa. E o sol da tarde quente peiraos, evaporación da humidade en todo o asfalto. Algúns dos barcos estaban amarrados con sampans; os outros estaban ancorados un pouco máis lonxe. Nick notado que a auga taxis regularmente dobraron entre os enormes barcos da Armada dos estados unidos, e viceversa. Por mor do día marea alta, os grandes buques tiña virou-se sobre a súa áncora cadeas, entón eles foron xogar este xogo para os lados sobre o porto. Sampans reunidos en torno a buques como sanguessugas, e outros pasaxeiros mergullou para tostões xogado polos mariñeiros.
  
  
  Nick viu a barca só antes de que el chegou a aterraxe. El perdeu o ego antes porque o ego nariz foi apuntada para o peirao. Foi ancorado preto dunha liña de sampans, e por mor da tarde inchar, que tamén estaba sentado para os lados. De onde Nick estaba de pé, el podía ver o porto lado e popa. En amarelo valente font sobre a popa estaba escrito: Kwangchow!
  
  
  Nick un paso de volta para as sombras do almacén. O home estaba de pé na cuberta do barco, mirando a través de prismáticos no peirao. Eu tiña un branco bandagem enrolada ao redor do seu pulso dereito.
  
  
  Na sombra do almacén, Nick sorriu amplamente. El permitiu a si mesmo un profundo suspiro de satisfacción. O home no barco era, por suposto, un amigo do peito de Ossa de. Nick inclinouse contra o almacén e vendidos. Aínda sorrindo, el tirou un dos seus cigarros e acendeu-o. A continuación, el riu. Inclinou a súa fermosa cabeza e riu. El só conseguiu o seu primeiro romper.
  
  
  Killmaster permitiu a si mesmo esta estraña luxo de Rivnenskaya por un minuto. Eu non me importa sobre o home con prismáticos, o sol estaba brillo en o rostro do home. Mentres Nick permaneceu nas sombras, era case imposible de ver Ego de alí. Non, Nick tiña algo para se preocupar. A policía, sen dúbida, atopou o corpo en Ego cuarto e son, probablemente, ollar para el agora. Eles van estar mirando para Chris Wilson, un turista Estadounidense. Foi tempo para o Nick que ser algo máis.
  
  
  El levantouse, stubbed fóra o seu cigarro, e camiñou cara a aterraxe, permanecer nas sombras. El non tería a oportunidade de chegar preto para os detritos na luz do día, polo menos non con prismáticos na cuberta. Pero agora, Emu necesario un lugar para cambiar.
  
  
  Cando Nick ten para a balsa, que estaba lotado. El coidadosamente camiñou pasado mimmo persoas, manter os seus ollos na policía.
  
  
  Cando el atravesou o ego, el pisou o primeiro dedo, unha apuntando para o porto. El camiñou lentamente pasado as liñas de sampans, asistir a eles con coidado. Eles estirado para fóra en liñas como o millo, e Nick continuou ata que atopou o que quería.
  
  
  El estaba de pé a carón do peirao na segunda fila do porto. Sen pensar, Nick pisou sobre o nah e abaixo baixo o tellado dunha pequena cabana. El inmediatamente notado signos de abandono, a falta de calquera roupa, o tellado, onde a choiva caera, inundando o beliches e pequena cociña, o home de latas con un guión de ferruxe nos seus beizos. Quen sabía por que e cando os invasores esquerda? Quizais eles atoparon un lugar para estar na terra ata que a tormenta se calmou. Quizais eles foron mortos. A sampana cheiro a mofo. Foi abandonado por un tempo. Nick pasou por bandidos e cantos e recantos e atopou un puñado de arroz e unha pechada pode de corda, feixón.
  
  
  El non ve Po sampana da barca. Había preto de dúas horas de luz do día esquerda. Foi unha oportunidade, pero el tiña que estar seguro de que era o meu barco. El roupa e eliminado o recheo da súa cintura. El lles dixo que en catro minutos, el podería nadar baixo a primeira liña de sampans e ser no porto antes da uem tiña que levar unha lufada de ar. Se o binóculo aínda estaban na cuberta, o emu tería que abordar o lixo a partir do arco ou a estribor.
  
  
  Espido, excepto para Hugo, Nick esvarou fóra do seu sampana e na auga xeada. El esperou uns segundos ata que o primeiro brote de frío deixou o seu ego, a continuación, el afundiu baixo a auga e comezou a nadar. El pasou baixo a primeira liña de sampans e virou-se en liña recta para o lado de auga da balsa. A continuación, el veu á tona Rivnenskaya dúas profundas respiracións de aire fresco de mostraxe. El colleu un reflexo da barca como el afundiu baixo a auga. O nariz foi apuntado a el. El nadou ata que, mantendo preto de seis metros baixo el.
  
  
  
  
  
  
  R. Emu tiña que levar outro golpe de aire antes da súa man tocou o fondo groso da barca.
  
  
  Como el traballou o seu camiño ao longo da quilla, el se permitiu subir lentamente para estribor, case re. Foi na sombra das barcaças, pero non había ningún apoio, nada para soster. A referencia cadea de debe recaer sobre o arco. Nick puxo os pés sobre a quilla, coa esperanza de que ía axudar a manter o seu equilibrio. Pero a distancia a partir da quilla para a superficie foi moi grande. El non podía manter a cabeza en & nb. El mudouse para o talo no lado estribor da cesta leme. Por suxeitando o leme, el podería estar nunha posición. El aínda estaba na sombra das barcaças.
  
  
  A continuación, el viu un barco salvavidas baixando sobre o porto lado.
  
  
  Un home con un enfaixada pulso subiu e duramente para o peirao. El prefire o pulso e non podería tirar cranio igualmente.
  
  
  Nick esperou, tremendo, durante vinte minutos. O barco está de volta. Esta vez, unha muller foi co home. O seu rostro era carne e bonito,como un profesional prostituta é. Os seus beizos estaban cheos e vermello brillante. A súa pauzinhos foron coradas onde a pel agarrou firmemente para o óso. Nah do cabelo era negro-negro, tirou de volta en un axustado coque na caluga do pescozo. Os ollos eran unha esmeralda beleza e foron tan difícil. Ela estaba usando un axustado lavanda vestido cun estándar floral, cunha fenda en ambos os dous lados que chegou para os seus cadros. Ela sentou-se no barco cos xeonllos xuntos, e as súas mans entrelazadas. A partir de Nick lado, el viu que ela non estaba a usar calquera calcinha. En realidade, el non tiña seguro se ela estaba a usar calquera cousa baixo o brillante de seda.
  
  
  Cando chegaron ao final do lixo, o home saltou a bordo, a continuación, estendeu a man para axudar ei.
  
  
  En Cantonés, a muller dixo:: "Vostede non escoitou falar de Yong aínda?"
  
  
  "Non", respondeu o home no mesmo dialecto. "Quizais mañá vai completar a súa misión."
  
  
  "Probablemente nada," a muller tirou. "Quizais el foi o camiño do Ossa."
  
  
  "Ossa..." o home comezou.
  
  
  "Ossa era un tolo. Vostede é un tolo, Lin. Eu debería ter coñecido o seu mellor antes de liderar o funcionamento rodeado por tolos."
  
  
  "Pero estamos dedicados!"
  
  
  A muller dixo: "máis Alto, eles non poden oín-lo en Victoria. Vostede é un idiota. Un bebé recentemente nado dedícase á alimentación si, pero non sabe como facer calquera cousa. Vostede é un bebé recentemente nado, e tamén está coxo.
  
  
  "Se eu nunca ver isto..."
  
  
  "Vai fuxir ou morrer. El é só unha persoa. Unha persoa! E está todo como asustada coellos. Mesmo agora, que podería estar no seu camiño para unha muller e un neno. El non pode esperar moito tempo."
  
  
  "El vai ser..."
  
  
  "El probablemente morto Yong. Eu penso que preto de todos vós, polo menos, Yun vai ter éxito."
  
  
  "Sheila, o seu ..."
  
  
  "Entón quere poñer as súas mans sobre min? Estamos á espera de Yonggu ata mañá. Se non está de volta pola mañá á noite, nós imos cargar e saír. Ela tería gusto de coñecer este home que asustou a todos. Lin! Está me dar patadas, como un filhote de can. Gran. Veña para o cabina, e eu vou facer que a metade humano."
  
  
  Nick xa tiña oído o que estaba por vir moitas veces. Emu non precisa para conxelar no xeada para oín-lo de novo. El mergullou e trasladouse ao longo do fondo do barco, ata que chegou o arco. A continuación, el encheu a súa pulmóns co aire e comezou a camiñar de volta para a sampana.
  
  
  O sol tiña case conxunto, cando foi máis a levar outro golpe de mostraxe do aire. Catro minutos máis tarde, pasou baixo a primeira liña de sampans de novo e volveu para a súa prestado un. El embarcou e secou-se no seu traxe de negocio, fregando a pel vigor. Mesmo despois de secas, que levou a uem un tempo para deixar tremendo. El tirou o barco case a súa lonxitude total e pechou os ollos. Emu necesidades de sono. Desde Yoon foi a persoa morta en Nick cuarto, que era improbable que el ía aparecer mañá. Isto vai continuar por Nick polo menos ata mañá pola noite. Tiña que descubrir como chegar no que a barca. Pero agora estaba canso. Esta auga fría drenado o ego forza. El tirou fóra de si mesmo, deixando o balance sampana tomar o seu ego fóra. El vai comezar a mañá. El vai ser ben descansado e listo para calquera cousa. De mañá. Mañá xoves. Tiña-se a unha persoa. O tempo pasou rapidamente.
  
  
  Nick tirou acordado. Por un momento, el non sabía onde estaba benvida. El escoitou o suave toque de auga no lado do sampana. O barco! É o barco aínda no porto?" Quizais a muller, Sheila, tiña cambiou a súa mente. Agora a policía sabía sobre Yoon. Quizais el saíu.
  
  
  El sentou-se con firmeza da súa cama dura e mirou a través da barra ferry porto. Os grandes buques do Ministerio de Asuntos Exteriores cambiou as súas posicións no porto de novo. Eles xogaron ese xogo cos seus narices apuntou na dirección da Victoria. O sol estaba sentado alta, palpebrar de ollos no ceo. Nick viu a barca, a súa popa virou cara o porto. Non había ningún sinal de vida a bordo.
  
  
  Nick fixo un puñado de arroz. El-el-lynx e unha lata de corda, feixón cos dedos. Cando terminou, anuncia o noventa dólares de Hong Kong, el tirou o traxe para un bote baleiro, a continuación, pon o bote de volta onde o atopou. Máis probable, os pasaxeiros
  
  
  
  
  
  
  Se sampana non veu de volta, pero se eles fixeron, el sería, polo menos, pagar para o seu cuarto e consello.
  
  
  Nick recostarse en a sampana e acendeu un redor do seu tabaco. O día é case máis. Todos emu tiña que facer era esperar ata o anoitecer.
  
  
  CAPÍTULO NOVE
  
  
  Nick esperou a sampana, ata que el estaba escuro. Luces brillaban ao longo do porto, e ademais que el podía ver as luces de Kowloon. O lixo foi agora fóra do ego vista. El non ver calquera tráfico de nen todos os días. Pero, claro, el esperou moito tempo despois da medianoite.
  
  
  El enrolados Wilhelmina e Hugo na torre de roupa, que agora estaba ligada ao Ego cintura. El non ten un saco de plástico, de xeito que o emu tiña que manter a súa roupa arredor da auga. Pierre, unha pequena bomba de gas, a bomba foi gravado con explícita egos baixo a súa axila esquerda.
  
  
  O sampans en torno a el foron escuro e silencioso. Nick mergullou de volta para a auga xeada. El trasladouse en un lento para os lados reviravolta, sostendo o paquete sobre a súa cabeza. El camiñou entre dous sampans na liña da fronte, a continuación, indo para a porta aberta. O tráfico foi lento, e el fixo seguro de que non había salpicaduras. Unha vez fóra da balsa, el virou-se en liña recta por diante. Agora, el podía ver o escuro forma de a barca. Non había luces. Despois de pasar o peirao de ferry, el foi directo para a proa do barco. Cando chegou a el, el pairava sobre a áncora romper e descansou. Agora o emu ten que ser moi coidadoso.
  
  
  Nick subiu o salto ata Ego pés estaban fóra da auga. A continuación, usando o paquete como unha toalla, el limpou os seus pés e pernas. Non deixe mollado pegadas na cuberta. El subiu encima do arco ferroviario e caeu silenciosa para a cuberta. El baixou a cabeza e escoitou. Escoitar nada, el vestido en silencio, dobrado Wilhelmina na cintura da súa pantalóns, e realizada Hugo na súa man. Agachando, el mudouse para abaixo o camiño da esquerda lado da cabina. El notou que o barco estaba falta. Cando chegou o aft baralla, viu tres durmir corpos. Se Sheila e Ling estaban a bordo, Nick pensamento, eles probablemente estaría na cabina. Estes tres debe ser un equipo. Nick pisou facilmente entre eles. Non había ningún revestimento de muro frontal do taxi, só un pequeno arco espazo. Nick puxo a cabeza, escoitando e observando. El non podía escoitar calquera respiración, excepto para os tres detrás del, el non podía ver nada. El foi para dentro.
  
  
  Á súa esquerda foron tres liteiras, un enriba do outro. Á súa dereita, foi un lavabo e unha cociña. Detrás del estaba un longo materia con bancos en cada lado. O mastro pasou a través do centro da materia. Dous vixías en cada lado da cabina. Había unha porta detrás da mesa, probablemente, un obxectivo. Non había ningún lugar para esconderse na uem cabana. A comida armarios eran moi pequenas. Todos os espazos abertos ao longo do anteparo foron claramente visible en toda a cabina. Nick mirou para abaixo. Haberá un lugar baixo a cuberta principal. Eles probablemente usalo para as súas comidas. Nick decidiu que Lucas ía estar nalgún lugar preto da cabeceira. El actuou con cautela sobre a mesa e abriu a porta para a cabeza.
  
  
  O baño foi instalado nivelada co pavimento no leste modelo e moi pequeno para o hatch continuación. Nick un paso atrás na cabina principal, a dixitalización convén, con os seus ollos.
  
  
  Non foi o suficiente luar para facer as siluetas. El se inclinou en como el se afastou, dedos deslizándose levemente en toda a cuberta. El atopou unha fenda entre as liteiras e o lavabo. El foi máns a través prazas, atopou un dedo ascensor, e, lentamente, subiu. O hatch foi articulado e ben utilizado. Cando abriu-lo, el só deixar fóra unha pequena guincho. A apertura foi de preto de tres metros cadrados. Era o terreo de xogo negro continuación. Nick sabía que o fondo do lixo non podería estar máis de catro pés para abaixo. El balance as pernas sobre o bordo e baixou a si mesmo. El só veu para abaixo para o nivel do peito antes de ego de pé bateu no fondo. Nick agáchase, pechar a escotilla detrás del. Todo o que el podía escoitar agora era a luz salpicaduras de auga contra os dous lados do lixo. El sabía que, cando eles estaban preparados para moverse, que ía cargar materiais a bordo. E que probablemente se alimentan ih neste lugar.
  
  
  Usando as súas mans para guiar o seu ego, Nick trasladouse cara atrás. A escuridade era absoluta, el tivo que actuar estrictamente polo toque. Todo o que atopou foi un furled de reposición vela. El foi de volta. Se non había nada en fronte de o hatch, podería subir ao vela. Pero eles probablemente quere mover o ego para a tenda. El debe ter atopado algo mellor.
  
  
  Diante do portal, el atopou cinco caixas de amarre. Traballar o máis silenciosamente posible, Nick desamarrou as caixas e ordenada ih de xeito que non foi unha clara espazo detrás deles, e bastante superior ao teito espazo para ih a rastexaren a través. A continuación, el amarre forte ih de novo. As caixas non eran moi pesado, e por mor da escuridade, el non podería ler o que estaba neles. Probablemente consulta produtos. Nick arrastrou sobre eles e para o seu propio espazo pequeno. Em tiña que sentir-se co seu xeonllos no seu peito. El enfiou Hugo nunha das caixas dentro de fácil acceso e poñer Wilhelmina entre as pernas. El se inclinou cara atrás, os seus oídos tentando incorporarse un reflexo.
  
  
  
  
  
  
  incorporarse cada ruído. Todo o que el podía escoitar a auga estaba batendo o lado do lixo. A continuación, el escoitou algo máis. Era unha luz rascar son. Un arrepío percorreu o seu corpo.
  
  
  Os ratos!
  
  
  Enfermos, sucios, maiores foron coñecidos para atacar os homes. Nick non tiña idea de canto ih había. A rascar parecía que o rodean. E foi bloqueado na escuridade. Se só el podía ver! A continuación, el entendeu que eles estaban facendo. Eles agarrada ao caixas en torno a el, tentando chegar ao cumio. Eles foron, probablemente, a morrer de fame se en busca de ego. Nick tiña Hugo na súa man. El sabía que estaba tomando un risco, pero el se sentía preso. El tirou un chisqueiro e acendeu a chama. Por un momento, el foi cegado pola luz, a continuación, el viu os dous en torno a eles na parte superior da caixa.
  
  
  Eles estaban tan grande como gatos rúa. O bigotes en ih longo apuntou narices tremeu ao redor de lado a lado. Eles mirou para el con inclinado ollos negros que brillaban na chama do chisqueiro. O máis leve foi moi quente. El caeu para a plataforma e saíu. Nick sentín algo peludo caer na uem colo. El deu unha tapa Hugo sobre el, escoitando o clic de dentes sobre a folla. Entón a cousa estaba entre as súas pernas. El mantivo cutucando-lo, mentres que Hugo man libre quería un chisqueiro. Algo tirou a súa perna do pantalón. Nick atopou un chisqueiro e rapidamente acendeu-o. O rato é irregular de dentes roubado no ego pantalón perna. El balance a cabeza cara atrás e cara adiante, tirando as súas mandíbulas. Nick bateu-lle no lado co ego estilete. El bateu o seu ego de novo. E de novo. O rato de dentes veu solto e a lámina agarrado. Nick preso a stilettos en hey, a vida, a continuación, empurrou-los no rostro do outro rato, que estaba a piques de saltar. Os dous ratos cruzou a caixa e veu para o outro lado. Os arañazos parado. Nick podía escoitar os outros correndo para os mortos rato, a continuación, discutindo sobre-nah. Nick comezou. Un ou dous poden ser mortos durante o traballo de pintura, pero non é o suficiente para durar moito tempo. Eles estarán de volta.
  
  
  El pechou o máis lixeiro e limpou o sangue de Hugo lámina nos seus pantalóns. A través da escotilha crack, el podía ver o mañá Brylev.
  
  
  Dúas horas pasaron antes de Nick oído movemento na cuberta. Ego pernas caeu no sono, el podía sentir ih máis. Había pasos por riba del, e o cheiro a cociñar desbotada. El intentou cambiar a súa posición, pero non parecen ser capaces de moverse.
  
  
  Pasou a maior parte da mañá cochilando. A dor na miña columna foi diminuído polo meu ego é incrible capacidade de concentración. El non podía durmir, porque aínda que eles quedaron en silencio, os ratos foron aínda con el. De cando en vez, el podía escoitar un torno a eles movida antes ninguén por preto das caixas. El odiaba o pensamento de pasar outra noite soas con eles.
  
  
  Nick penso que debe ser en torno a mediodía, cando escoitou o bote alcanzou o lado do lixo. Dous pares de pés cruzados cuberta por riba del. Había abafado voces, pero el non podía entender o que estaba a ser dito. A continuación, el escoitou o motor diésel lentamente xirando como el camiñou á beira do lixo. Os soportes foron virou-se sobre, e el escoitou un baque na cuberta. Outro barco veu xunto. De pé atrapalhou na cuberta por riba del. Houbo un alto clang, como un taboleiro de caer. Entón non foron repetidos thuds. Nick sabía o que era. Eles puxeron os materiais. O lixo estaba preparado para se mover. El e os ratos en breve terá empresa.
  
  
  Leva preto de unha hora para obter todo a bordo. A continuación, o diésel comeza a subir de novo, acelera, e o son lentamente desaparece. De súpeto, o hatch abriuse, e Nick agocho foi inundado con luz brillante. El podía escoitar o ratos correndo para cubrir. O aire estaba fresco e refrescante, xa que corría. El escoitou a muller falar en Chinés.
  
  
  "Apresuraron-se," ela dixo. "Eu quero-nos a ser no noso camiño, antes de escuridade."
  
  
  "A policía, probablemente, ter-lo." Foi así como Lin.
  
  
  "Calma, parvo. A policía non ten egos. El vai para a muller e o neno. Temos que chegar alí antes de que el fai."
  
  
  O Odin en torno a membros da tripulación estaba a poucos metros de distancia de Nick. O outro estaba fóra o hatch, recollendo caixas no terceiro e pasando ih. E o que caixas! Os máis pequenos foron colocados en todo o hatch, onde eles ían ser facilmente accesible. Eles tiñan produtos, consultas, e así por diante. Pero non había moitos deles. A maioría das caixas foron rotulado en Chinés, e Nick podería ler Chinés ben o suficiente para entender o que contiña. Algúns foron equipados con granadas, pero a maioría tiña munición. Eles deben ter un exército que garda Katie Lou e o neno, Nick pensamento. Sheila e Ling debe saír da cabana; ih voces foron abafado de novo.
  
  
  Ata o momento a tripulación tiña caeu todas as caixas, a libra estaba case extinguido. Todo estaba limpo detrás da escotilla. Eles nin sequera visión de Nick agocho. Finalmente, foi feito. O pasado tripulante saíu e bateu a escotilla pechada. Nick estaba de volta, en total escuridade.
  
  
  O escuro aire cheiraba forte de novas caixas. Nick escoitou o son de pé na cuberta. A polea rangia.
  
  
  
  
  
  A vela que foron izadas, el pensou. A continuación, el escoitou o clank de unha referencia romper. A madeira anteparas rangia. A lancha parecía estar flotando sobre & nb. Eles estaban movendo.
  
  
  Probablemente, eles van cabeza para Kwangzhou. Ou alí, ou nalgún lugar á beira do Río de Cantón, eles tiñan un profesor esposa e fillo. Nick tentou imaxinar o campo ao longo do Cantón Río. Foi unha área plana con un bosque tropical. Que non diga a uem nada. Guangzhou, recordou, estaba no nordeste do delta do Chiang Mai Río. Nesta área, un labirinto de regatos e canles corría entre pequenos campos de arroz. Cada un foi salpicada de aldeas.
  
  
  O barco rolou moi en silencio a través do porto. Nick sentiu como eles camiñaron ata o Cantón Río. O movemento cara adiante parecía diminuír, pero a auga parecía que estaba correndo ao longo dos lados das barcaças. O pitching tornouse un pouco máis acentuada.
  
  
  Nick sabía que el non podía quedar onde estaba máis. Estaba sentado nunha poza do seu propio banco. El comezou a beber, e o seu ego rosmou con fame. Os ratos foron fame tamén, e eles non esquecer o ego.
  
  
  El escoitou ih rascar para máis dunha hora. O novo caixas tivo que ser examinado e mastigado primeiro. Pero se para a comida dentro era moi difícil. El estaba sempre alí, quente desde o cheiro do sangue nas súas pantalóns. Entón eles viñeron para el.
  
  
  Nick escoitou como o ih arañazos na caixas creceu máis alto. El podería dicir exactamente como de alta eles foron subindo. E el non quería perder máis lixeiro de fluídos. El sabía que a uem ía ter del. A continuación, el sentiu o ihs nas caixas, primeiro un, despois o outro. Realización de Hugo na súa man, el fixo unha chama en un chisqueiro. El levantou o máis lixeiro e viu ih é forte, bigodudo narices diante da ih negro, brillante ollos. El contou cinco, a continuación, sete, e máis caixas alcanzou o cumio. O ego de engadindo ata o dólar bater máis rápido. Un vai ser máis ousado que os outros, facer o primeiro movemento. El vai manter un ollo sobre el. Ego a espera foi de curta duración.
  
  
  Un deles mudouse para a fronte, poñendo o seu pé sobre o fin da caixa. Nick realizada a chama do chisqueiro para a súa bigodudo nariz e cutucou Hugh con punto. O estilete arrincou o rato do ollo dereito, e el caeu. Os outros saltou sobre el, case antes de que puidese chegar ata do outro lado da caixa. El podía escoitar los pelexar por iso. A chama en Nick é máis lixeiro saíu. Non hai máis líquido.
  
  
  Killmaster tivo que deixar esta posición. Agora que tiña executar para fóra de máis lixeiro de fluídos, el foi preso sen protección. Non había ningunha sensación na súa pernas; el non podía chegar ata. Cando os ratos rematar o seu amigo, que vai ser o seguinte. Había só unha oportunidade. El empurrou Wilhelmina de volta para o cinto e axustado Hugo entre os dentes. El quería que o estilete útil. El adicto dedos todo o top box e levado tan duro como el podía. El levantou os cóbados de arriba, a continuación, o seu peito. El intentou chutar as pernas para mellorar a circulación, pero eles non se moven. Usando as súas mans e cóbados, que se arrastrou por riba das caixas e para o outro lado. El podía escoitar o ratos xunto a el mascar e rascar. Agora Nick arrastrou ao longo da parte inferior do casco para un dos alimentos caixas.
  
  
  Usando Hugo como un pé de cabra, el rompe un torno a caixas e subiu dentro. Este é un agasallo. Pexegos e bananas. Nick tirou unha morea de bananas e tres pexegos. El comezou a xogar e soltando os restantes bloques cadrados para Lucas entre e arredor das caixas de granada e municións. El podía escoitar o ratos correndo tras del. El-ale-fame, pero lentamente; non había ningún punto en estar enfermo. Cando tiña feito, el comezou a fregar os seus pés. En principio, eles formigas, a continuación, eles me sentín dor. A sensación volveu lentamente. El tensas e mostraron a súa ihs, e logo eles eran fortes o suficiente para soportar Alenka o ego.
  
  
  A continuación, el escoitou o poderoso motor de outro barco, parecía un vello PT barco. O son creceu máis preto ata Stahl estaba ao seu lado. Nick camiñou ata o hatch. El presione-o para a súa orella, tentando escoitar. Pero as voces foron abafado, e a marcha lenta motor abafada o ih. El pensaba sobre o levantamento do crean un pequeno, pero un dos membros da tripulación pode ser no cockpit. Debe ser unha patrulla barco, el pensou.
  
  
  Tiña que lembrar iso, porque el planeou para volver deste xeito. A patrulla barco quedou por máis dunha hora. Nick preguntou se eles estaban indo para buscar a barca. De curso. Pesado shaggy pasos soou na cuberta por riba del. Nick agora tiña pleno uso das súas pernas. El temía o pensamento de volver para o espazo pechado, pero parecía que o emu tería que facelo. Pesado shaggy estaban na re cuberta. Nick aliviado-se unha das caixas de munición, a continuación, subiu sobre as caixas para o seu pequeno agocho. El empurrou Hugo na caixa diante del. Wilhelmina foi, unha vez collido entre a Ong ' s egos. Emu precisaba facer a barba, e o seu corpo stank, pero el me sentín moito mellor.
  
  
  Había unha morea de conversa durante a procura, pero Nick non podía escoitar as palabras. El escoitou o que soou como a risa. Quizais o Sheila muller estaba tentando enganar
  
  
  
  
  
  
  os funcionarios de aduana, de xeito que eles non ver, granadas e municións. O barco estaba ancorado, e a patrulla barco motores foron desactivados.
  
  
  De súpeto, a luz da mañá inundada de Nick agocho como a escotilla aberta. Un feixe de luz brillou en torno a el.
  
  
  "O que está aquí?" Unha voz de home preguntou en Chinés.
  
  
  "Só materiais," Sheila respondeu.
  
  
  Un par de pernas caeu a través da escotilha. Eles foron vestindo o uniforme dos Chineses Exército Regular. A continuación, o rifle entrou, seguido por o resto dos soldados. El brillou a lanterna sobre Nick e virou as costas. O raio caeu sobre un abrir a caixa de mantimentos. Tres ratos voou ao redor da gaiola cando Sergey acadar-los.
  
  
  "Ten ratos," o soldado, dixo. A continuación, o raio alcanzou granadas e municións tripas. "Aha! O que temos aquí? el preguntou.
  
  
  Dende a parte superior da escotilla aberta, Sheila dixo:: "é para os soldados na aldea. Eu dixen que sobre eles ... "
  
  
  O soldado trasladouse na súa cadeira. "Pero por que tantos?", preguntou el. "Non hai moitos soldados."
  
  
  "Esperamos que o problema", Sheila dixo.
  
  
  "Eu vou ter que informar-lo." El se arrastrou de volta a través do abrir a escotilla. "Os ratos abriu Odín e vai atopar o seu alimento caixas," el dixo, pouco antes de que a escotilla pechada de novo.
  
  
  Nick non podía escoitar o que as voces estaban dicindo. Ego pernas comezaron a caer no sono de novo. Había máis uns minutos de abafado conversa, a continuación, a polea rangeu e a referencia cadea comezou a clank de novo. O lixo parecía tensión contra o mastro. Motores potentes despedido, e a patrulla barco afastou. Auga mana para fóra sobre os lados e na parte inferior do lixo. Eles estaban no seu camiño de novo.
  
  
  Entón, eles estaban esperando por el en algunha aldea. El sentiu como se el estaba sendo xogado pequenos anacos de información. El xa aprendeu moito con eles coñécense como el embarcou a barca. Pero o máis importante ", onde" aínda lle escapou. Nick aconchegou-se contra o seu peito sobre as caixas de xeito que as súas pernas estaban en liña recta. El traballou con eles ata a sensación de que volveu. A continuación, el sentou-se de novo. Se el podería facer iso ao longo do tempo, pode manter o ego pernas acordado. Ata agora, os ratos parecía contento con unha arca aberta de alimentos.
  
  
  El escoitou shaggy achegando o hatch. A porta se abriu e a luz do día inundada en. Nick tiña Hugo na súa man. Odín de todo os membros da tripulación do sol. El colleu un machete nunha man e unha lanterna na outra. Agachando, el arrastrou cara o aberto de alimentos caixa. Ego santo Señor feriu dous ratos. Cando eles tentaron fuxir, o home corte ih na metade con dous rápidos golpes. El mirou arredor e esixiu a ratos. Cando el non ve nada, comezou a encher o seu agasallo de volta para o caixón. Cando tiña limpou a zona en torno a el, chegou o lascada consello que Nick tiña rasgado a partir da caixa. Eu comecei a substitúe-lo, a continuación, parou.
  
  
  El foi un feixe de luz ao longo do borde da tarxeta. Ego rostro tiña un profundo carranca. El foi o seu polgar ao longo do borde, a continuación, mirou para os dous mortos ratos. El sabía que os ratos non tiña abriu a caixa. Un raio de luz brillou en todas as partes. Que se estableceron as caixas de munición, e Nick se calmou en torno a eles. O home comezou a comprobar as caixas. En primeiro lugar, el mirou arredor no caixas de granada e municións. Atopar nada, el desamarrou as caixas de comida, empurrou a ih lambe xuntos, e amarre-los de novo. Entón el virou-se para Nick caixóns. Traballar de forma rápida, dedos desamarrou a nós que realizou as caixas xuntos. Nick tiña preparado Hugo. O home tirou a corda ao redor das caixas, a continuación, tirou a parte superior caixa de abaixo. Cando viu Nick, as cellas subiu en sorpresa.
  
  
  "Si!", el gritou, e virou o machete de novo.
  
  
  Nick pulou para adiante, dirixindo o estilete lámina para o home gorxa. O home burbullas, caeu a súa lanterna e machete, e se afastou, sangue chorro en torno a ferida aberta.
  
  
  Nick comezou co caixas. O lixo rolou para fóra do camiño, e as caixas de tombou, e Ego foi xogado contra o anteparo. El mirou para arriba e vin unha muller man con un pequeno calibre metralleta apuntou para el a través da escotilha apertura.
  
  
  En perfecto Americano, Sheila dixo, " Benvido a bordo, mel. Nós estivemos esperando por ti.
  
  
  CAPÍTULO DEZ
  
  
  Levou Nick un momento para sentir plenamente as súas pernas. El pasou a re baralla, tendo profundas respiracións de aire fresco, mentres Sheila viu o seu cada movemento con seu pequeno automático. Lin mudouse para estar ao lado da muller. Aínda que tiña un vello un exército .45. Nick estima o tempo para ser en torno a mediodía. El viu como outros dous tripulantes tirou o seu compañeiro a través da escotilha e xogou o corpo ao mar. El sorriu. Os ratos fixo ben.
  
  
  A continuación, Nick virou-se para a muller. "Gustaríame un hotel, obter limpo e facer a barba," el dixo.
  
  
  Ela mirou para el con un brillo no seu frío esmeralda ollos. "Por suposto", respondeu ela para o seu sorriso. "¿Quere algo para comer?"
  
  
  Nick balance a cabeza.
  
  
  Lin dixo, "Nós matar," en menos de un inglés perfecto. Había odio nos seus ollos.
  
  
  Nick penso que Lyn non me gusta ego moito. El foi para a cabina e derramou auga no lavabo. A parella se sentou na parte de atrás
  
  
  
  
  
  
  ambas as armas están destinadas a uem está de volta. Hugo e Wilhelmina foron sobre a mesa. O barcaças saltou cara arriba e para abaixo do río.
  
  
  Cando Nick comezou barbara, Sheila dixo: "eu creo que debe rematar os trámites. O seu nome é Sheila Kwan. O meu estúpido amigo nome é Lin. Vostede, por suposto, o infame o Sr Wilson. Cal é o seu nome?" "
  
  
  "Chris," dixo Nick. El mantivo a súa volta para eles como el raspar.
  
  
  "Ah, si. Outra das Profesor Loo ' s. Pero nós dous sabemos que non é o seu nome real, non?
  
  
  "E vostede?"
  
  
  "Non importa. De calquera xeito, nós imos ter que matar. Vostede ve, Chris, que era un neno travesso. Primeiro o Ossa, a continuación, o grande, e, a continuación, o Mozo. E pobres Lin nunca vai ser capaz de utilizar plenamente o seu brazo de novo. Vostede sabe, vostede é unha persoa perigosa? "
  
  
  "Nós matar," Lin dixo con sentimento.
  
  
  "Máis tarde, un animal de compañía. Máis tarde."
  
  
  Nick preguntou: "Onde aprendeu a falar Americano como que?"
  
  
  "Vostede notou," Sheila dixo. "Como é bo. Si, eu foi educado en estados Unidos. Pero eu tiña ido aínda por tanto tempo que eu penso que eu tiña esquecido algunhas frases. Eles aínda doninha palabras como fabuloso, legal e cavar? "
  
  
  Nick rematou con lavabo. El virou a cara o par e balance a cabeza. "Costa oeste, non é?", preguntou el. "California?"
  
  
  Ela sorriu alegremente nos seus ollos verdes. "Moi ben!", dixo ela.
  
  
  Nick prema en pechar. "Non é este Berkeley?", preguntou el.
  
  
  O seu sorriso se converteu nun sorriso. "Excelente!", dixo ela. "Eu certamente entender por que eles lle enviou. Vostede é intelixente. Os seus ollos encharcado ego con aprobación. "E moi agradable de ver. Foi un longo tempo dende que eu tiven un gran Estadounidense furón.
  
  
  Lin dixo, " Nós matar, nós matar!"
  
  
  Nick aceno para o home. "Non sabe nada?"
  
  
  En Chinés, Sheila dixo Lin para saír da cabana. El argumentou con ela para un pouco, pero cando ela dixo a eles que era unha orde, el relutantemente esquerda. Odín colocado nunha cunca de auga quente arroz nunha cadeira de todo o mariñeiros. Sheila reunidos Hugo e Wilhelmina e entregou ih para Ling fóra da cabana. Entón ela aceno para o Nick para sentir e comer.
  
  
  Mentres Nick era ale, el sabía que ía en breve ser dada reumatismo por outra saca-rolhas. Sheila sentou no banco a través del.
  
  
  "O que pasou entre vostede e John?" Nick, preguntou.
  
  
  Ela encolleu os ombreiros. A metralleta aínda estaba apuntado para el. "Eu creo que pode dicir que eu non estou no ego tipo. Eu adoraba ir para a facultade, ela absolutamente seres homes Estadounidenses. Ela durmir con eles foi demasiado para el. El é un hotel, alguén máis permanente. Eu creo que el ten o que quería."
  
  
  "Quere dicir Katie?"
  
  
  Ela asentiu coa cabeza. "Ela é máis de un ego tipo - tranquila, reservados. Eu manter o diñeiro, cando casei, que ela era virxe. Vou ter que preguntar a ela.
  
  
  Nick preguntou: "Canto tempo estaba con el?"
  
  
  "Eu non sei, probablemente, un mes ou dous."
  
  
  "O tempo suficiente para saber que el está a pensar sobre a idea dun complexo."
  
  
  Ela sorriu de novo. "Ben, eu era enviado para alí para estudar."
  
  
  Nick rematou a súa lynx e empurrou a cunca de distancia. El acendeu un torno de seu ouro de punta tabaco. Sheila levou a ofrecida ey, e así como estaba a piques de luz ela un cigarro, el bateu a fóra un pequeno rifle automático en torno Nah brazo. El esvarou fóra da cadeira e saltou para fóra do chan. Nick estendeu a man para buscalo, pero parou antes Ego man podería tocalo. Lin estaba na porta da cabina, un .45 na súa man.
  
  
  "Eu matar," el dixo, armar a arma.
  
  
  "Non!", exclamou Sheila. "Aínda non. Ela rapidamente saíu entre Nick e Ling. Para Nick ela dixo: "Que non era moi intelixente, bebé. Non está indo a facer nos amarra-lo, non é?" Ela xogou Ling seu pequeno metralleta e en Chinés dixo emu esperar fóra a cabana para frank. Ela prometeu-lles que, moi pronto, eles serían autorizados a matar a Nick.
  
  
  Lin grunhiu e desapareceu fóra da vista.
  
  
  Sheila estaba sentado diante de Nick, axustando o seu axustado lavanda vestido. As súas pernas foron lixeiramente separados, e a seda preso ao seu corpo como se estaba mollado. Nick sabía agora que non había nada debaixo. Ela dixo con voz rouca: "eu non quero que el leva-lo ata que eu son feito con vostede." Rematou con ela consegue exposto baixo os seus seos. "Eu debería ser moi bo."
  
  
  "Eu aposto que facer", dixo Nick. "O que sobre o seu noivo? El quere me ver morto o suficiente.
  
  
  Nick estaba de pé por un dos liteiras. Sheila foi máis para lamber-lo, preme o seu corpo contra o seu. El sentiu un lume queima dentro del.
  
  
  "Eu podo tratar con el," ela dixo nun sussurro rouco. Ela moveu a mans baixo ego camisa para ego no peito. "Eu non fun bico por un Americano en un tempo moi longo."
  
  
  Nick apertou os beizos para dela. El apertou os beizos para dela. Ego da man que repousaba sobre o seu de volta e, a continuación, lentamente esvarou cara a abaixo. Ela veu ata el e lambeu a el.
  
  
  "Como moitos outros axentes están a traballar con vostede?", ela murmurou en Emu oído.
  
  
  Nick bico seu pescozo, a súa gorxa. Ego mans mudouse para a súa peito. "Eu non oín a pregunta," el respondeu nun igualmente baixo murmurio.
  
  
  Ela tenso e debilmente intentou empurrar fóra. A súa respiración era pesado. "Eu teño que saber," ela dixo.
  
  
  Nick realizada a súa preto. Ego man esvarou baixo a súa chemise, tocando a súa carne núa. Lentamente, el comezou a incorporarse a súa quenda.
  
  
  "Máis tarde," ela dixo con voz rouca. "Vostede é o seu
  
  
  
  
  
  
  Eu vou che dicir sobre iso máis tarde, cando vostede sabe o quão bo é."
  
  
  Nick suavemente botou sobre a cama e rematou a retirar a súa camisa.
  
  
  Ela era boa, boa. O seu corpo foi impecable e fina-ósos. Ela aconchegou-se para el, e xemeu no seu oído. Ela contorcida con el e apertoulle a dura, fermosa seos contra o seu peito. E cando ela chegou ao cume da montaña, ela risco ego de volta con ela unhas longas, case sentado enriba do seu beliches, mordendo o lóbulo da ego orella cos seus dentes. Entón, ela caeu inerte baixo el, os ollos pechados, as mans na súa lados. Como Nick estaba a piques de subir en torno a beliches, Lin veu no seu rostro vermello de rabia.
  
  
  El non dixo unha palabra para nós, pero foi directo para o traballo. .45 foi Nick obxectivo na vida. El reprendido Nick en Chinés.
  
  
  Nenos en Chinés Sheila ordenou emu en torno a no ximnasio. Ela estaba vivo de novo, tirando a súa camisa sobre a súa cabeza.
  
  
  "Quen pensas que é?" Lin dixo no seu Cantonés.
  
  
  "Vostede é o que eu dicir que son. Non é propio de min, e non me control. Saír."
  
  
  "Pero con iso... un espía, este axente estranxeiro."
  
  
  "Po!", ela ordenou el. "Saír! Eu vou che dicir cando se pode matar o ego.
  
  
  Lin os dentes cerrados e pisou todo o cabina.
  
  
  Sheila mirou para Nick, sorrindo lixeiramente. Ee varas quedou vermello. La esmeralda ollos estaban aínda cheo de satisfacción. Ela alisou súa camisa de seda e endereitarse o seu cabelo.
  
  
  Nick sentou-se nunha cadeira e acendeu un cigarro. Sheila veu e sentou-se fronte a el.
  
  
  "Eu adorei," ela dixo. "É unha pena que temos que matar. Eu pode facilmente obter usado para ti. Con todo, eu non podo xogar con vostede máis. De novo, como moitos axentes traballar con vostede? "
  
  
  "Non", dixo Nick. "Eu estou só."
  
  
  Sheila sorriu, bailando a cabeza. "É difícil crer que unha persoa fixo todo o que ten. Pero é admisible, que están dicindo a verdade. O que espero conseguir por sneaking a bordo?
  
  
  O barco parou de balance. El foi sobre unha superficie lisa. Nick non podía ver o exterior da cabana, pero el imaxinou que sería introducir un pequeno porto na Whampoa ou Huangpu, votum votum. Grandes buques ía pasar por aquí. Foi tan lonxe upriver como un gran barco podería ir. Ego estímase que eles estaban a piques de doce quilómetros de distancia de Guangzhou.
  
  
  "Eu estiven esperando," Sheila dixo.
  
  
  Nick, dixo: "Vostede sabe por que ela furtivamente a bordo. Eu dixen a vostede que eu traballo só. Se non crer en min, entón non cre en min.
  
  
  "Por suposto, non pode esperar-me a crer que o seu goberno vai enviar unha persoa para salvar a esposa de Xoán e un neno."
  
  
  "Pode crer o que quere." Nick quere ir sobre a plataforma. El podía ver onde eles estaban indo sobre Whampoa. "Pensas que o seu mozo vai tirar-me se eu tentar para estirar as pernas?"
  
  
  Sheila bateu a uña contra os seus dentes de diante. Ela estudou el. "Eu creo", ela dixo. "Pero eu vou ir con vostede." Como el comezou a ir para arriba, ela dixo, " Vostede sabe, mel, sería moito mellor se está aquí para responder ás miñas preguntas. Cando chegamos a onde estamos indo, non vai ser agradable."
  
  
  O sol da tarde mergullado en torno a escuras nubes de choiva como Nick saíu para a cuberta. Dous membros da tripulación foron camiñando cara a adiante, comprobar a profundidade do río. Ling feo .45 calibre ollo seguido Nick de preto. El estaba ao volante.
  
  
  Nick camiñou ata a porta do lado, xogou o seu cigarro no río, e mirou para fóra a pasar banco.
  
  
  Eles foron afastando de Whampoa e os grandes buques. Eles pasaron pequeno sampans con familias enteiras, os homes sudoración como eles traballaban contra o actual. A este ritmo, Nick imaxinei que ía leva-los outro día enteiro para chegar a Kwangzhou, se ese era o lugar onde eles estaban indo. Será mañá. O que pasou mañá? Domingo! El tiña acaba de máis de corenta e oito horas para atopar Kathy Lu e a súa nai e traer ih de volta para Hong Kong. Isto significaba que o emu tería que reducir á metade o seu tempo de viaxe.
  
  
  El sentiu Sheila de pé xunto a el, correndo os dedos levemente sobre o seu brazo. Nah tiña outros plans para el. El mirou para Ling. Ling tiña outros plans para el. Non ollar moi bo.
  
  
  Sheila puxo os brazos arredor Ego brazo, presionando o seu peito contra el. "Eu estou aburrido," ela dixo suavemente. "Entreter-me."
  
  
  Ling é .45 calibre nariz seguido de Nick atrás mentres camiñaba con Sheila na cabina. Unha vez dentro, Nick, dixo: "vostede gozar torturar este rapaz?"
  
  
  Linga? "Ela comezou a unbuttoning ego camisa. "El sabe que o seu lugar." Ela foi a súa mans a través do cabelo no seu peito.
  
  
  Nick dixo: "non pasou moito para un emu para comezar a filmar no seu propio rifle."
  
  
  Ela mirou para el, sorriu, e foi a súa mollado lingua sobre os seus beizos. "Entón é mellor facer como eu digo."
  
  
  Nick penso que podería tomar Ling se precisaba. Dous membros da tripulación non vai ser un problema. Pero aínda non sei de onde eles estaban indo. Sería máis doado se el foi xunto con esta muller, ata que chegaron ao seu destino.
  
  
  "O que quere que faga?", preguntou el.
  
  
  Sheila sentou-se lonxe del, ata que ela sacou a súa camisola. Ela desamarrou o pan detrás da súa cabeza, e o seu pelo caeu sobre os seus ombreiros. El veu case antes de
  
  
  
  
  
  
  ee cintura. Entón ela desabotoada ego pantalóns e deixar los caer para os seus nocellos.
  
  
  "Lin!", ela chamou.
  
  
  Lin inmediatamente apareceu na entrada da cabana.
  
  
  En primeiro lugar, Sheila dixo: "Olle para el. Quizais vai aprender algo. Pero se non fai o que eu digo, tirar-lo."
  
  
  Nick penso que el viu o sorriso nas esquinas da rta Ling boca.
  
  
  Sheila camiñou ata a cama e sentou-se sobre o bordo, pernas de propagación. "No seu xeonllos, Americano", ela ordenou.
  
  
  O cabelo na parte de atrás de Nick pescozo levantouse. Range os dentes, el caeu de xeonllos.
  
  
  "Agora, vir a min, baby," Sheila dixo.
  
  
  Se el se virou cara á esquerda, el podería bater a arma para fóra en torno Ling brazo. Pero o que entón? El dubidou ninguén ía usalos para dicir emu onde eles estaban indo, mesmo se tentou forza-lo para fóra sobre eles. El tivo que de acordo con esta muller.
  
  
  "Lin!", dixo Sheila ameaçadoramente.
  
  
  Lin deu un paso adiante, apuntar a arma na Nick cabeza.
  
  
  Nick comezou a rastexaren cara a muller. El achegouse a ela e, como el fixo, como ela ordenou, el escoitou Lin risa suavemente.
  
  
  Sheila respiración tornouse irregular. En Chinés, ela dixo, " Ve, Lin, querida? Vai ver o que fai? El é preparar-me para ti." Entón, ela sentou-se sobre o berce. "Rápido, Lin," ela respiraba. "Amarra o ego para o mastro."
  
  
  Coa arma, Lin aceno Nick para unha materia. El obedeceu gratitude. El sentouse na cadeira en si, poñendo o seu pé ata o banco. El enrolado seus brazos arredor do mastro. Ling poñer o .45 e rapidamente e firmemente conectado Nick mans.
  
  
  "Apresuraron-se, querida", Sheila chamado. "A súa preto."
  
  
  Ling poñer a arma baixo o beliches e correr espido. A continuación, el uníuse Sheila no beliches.
  
  
  Nick mirou para eles con un sabor amargo na boca. Lin o fixo coa firme determinación de un leñador derrubar unha árbore. Se eles gusta, el non mostra-lo. Sheila abrazou ego para o seu peito, murmurada en emu oído. A cabina escura como o sol se puxo. Nick podía sentir o cheiro a humidade no aire. Estaba frío. El quere nen usar pantalóns.
  
  
  Cando eles eran de feito, eles adormecer. Nick non durmir ata el escoitou un dos tripulantes ronco en popa. A outra estaba no tiller, traballando co leme. Nick mal podía ver Ego a través da cabina de entrada. Aínda que el balance a cabeza no seu sono.
  
  
  Nick adormeceu durante aproximadamente unha hora. A continuación, el escoitou Sheila espertar Ling para outro intento. Lin xemeu en protesta, pero non como a muller que desexaba. El levou máis tempo do que a primeira vez, e cando rematou, el literalmente pasou fóra. A cabana estaba agora na escuridade. Nick só podía escoitar ih. O barcaças cortados upriver.
  
  
  Cando Nick espertou de novo, o amencer foi nebuloso. El sentiu algo difusa tocar a paus ' egos. Non había sentimentos no ego mans. A corda envolto firmemente en torno a ego pulsos cortar a circulación, pero había unha sensación en outras partes do ego corpo. E el sentiu Sheila man sobre el. Os seus longos cabelos negros esvarou cara atrás e cara adiante a través Ego rostro.
  
  
  "Eu estaba con medo que eu ía ter que espertar alguén de todo o equipo", ela murmurou cando abriu os seus ollos.
  
  
  Nick non dixo nada. Ela mirou como unha rapaza co pelo longo que flúe cara a abaixo o seu fráxil rostro. O seu corpo espido era forte e ben construído. Pero o difícil ollos verdes sempre lle deu de distancia. Ela foi unha dura muller.
  
  
  Ela estaba nunha cadeira, un banco, e foi xentilmente os seus seos máis Ego rostro. "Vostede ten que facer a barba," ela dixo. "Gustaríame ela para desatar ti, pero eu non creo Ling ten a forza para realizar unha arma en ti."
  
  
  Coa súa man sobre nen eo seu peito tocar levemente o ego paus. Nick non podía controlar o lume dentro del.
  
  
  "Isto é mellor", dixo, sorrindo. "Pode ser un pouco torpe coas mans atadas, pero imos xestionar, non imos, querida?"
  
  
  E, a pesar de si mesmo e a súa aversión a ela, Eles gusta. A muller era insaciable, pero ela sabía que os homes. Ela sabía o que gusta e sempre para el.
  
  
  Cando ela foi feito con el, ela recuou e permitiu que os seus ollos totalmente pía para el. A súa pequena barriga estaba movendo cara atrás e cara adiante por mor da súa respiración pesada. Ela empurrou o seu pelo para fóra dos seus ollos e dixo, " eu creo que eu vou pagar-lle cando temos que matar vostede." Entón ela colleu unha .45 e espertou Lin arriba. El rolou para fóra do seu beliches e tropezou despois dela a través da cabina para a re cuberta.
  
  
  Eles ficaron alí durante toda a mañá, deixando Nick ligada ao mastro. Desde que Nick podía ver a través da cabina de entrada, que entrara no delta do sur de Guangzhou. A área foi pontilhada con campos de arroz e canles a executar para fóra do río. Sheila e Ling tiña un diagrama. Eles alternativamente estudou o ego e a marxe dereita. Eles pasaron moitos xuncos e aínda máis sampans. O sol estaba escura e fixo pouco para quentar o frío no aire.
  
  
  Funk cruzou o delta e lanzou un torno a canles. Sheila parecía satisfeito co curso e rolou ata a gráfica.
  
  
  Nick estaba desatado, e Emu foi permitido botón ata a súa camisa e puxo o seu pantalón. Emu Li ten unha cunca de arroz e dous plátanos. Lin mantivo un .45 calibre pistola con el en todo momento. Cando tiña feito, el saíu para
  
  
  
  
  
  
  re cuberta. Lin quedei dous de pé detrás del. Nick pasou o día no lado estribor, fumar cigarros e asistir a acción. De cando en vez, el chamou a atención de un Chinés soldado regular. El sabía que estaban chegando. Despois de xantar, Sheila durmía na cabina. Obviamente, un día, Non tiña todo o sexo ela precisaba.
  
  
  A barca pasou mimmo dúas aldeas cheas fráxil bambú cabanas. Pasando mimmo, os veciños non prestar atención. Era tardiña, cando Nick Stahl notado máis e máis soldados na praia. Eles estaban mirando para a barcaça con interese, como se esperaba isto.
  
  
  Cando quedou escuro, Nick notado Sergei iluminación á fronte. Sheila uníuse a eles na cuberta. Como eles se achegou Lamber, Nick notado luces iluminando o peirao. Os soldados estaban en todas partes. Foi outra aldea que era distinto dos outros que tiña visto, porque este tiña un eléctrico bendición. Tan lonxe como Nick podía ver, o bambú cabanas eran iluminados por lanternas como eles se achegou o peirao. Había dous luz eléctrica en cada lado do taboleiro, e o camiño entre as cabanas foi acendida por liñas de luces.
  
  
  Ganancioso mans agarrou o abandonou a cabo, como o barco se achegou o peirao. A vela é baixo, a referencia é a abaixo. Sheila realizada Nick cun arma coa súa pequena metralleta como ela ordenou Ling para amarre Emu mans detrás da súa de volta. Eles instalado un bar de conexión a barca para o peirao. Soldados fortes en cabanas, algúns de pé ao redor Porto de bar e asistir. Todos eles foron fortemente armados. Como Nick pisou fóra da barca, dous soldados seguiu. Sheila estaba falando a un dos soldados. Cando Lin foi en o liderado, os soldados detrás Nick deu Ego un pequeno empurrón, obrigándoo a se mover. El seguiu Ling.
  
  
  Como el pasou a través da liña de luces, el notou cinco cabanas: tres á esquerda e dous sobre o dereito. A secuencia de luces correndo para abaixo do centro parecía estar conectado a algún tipo de xerador ao final de cabanas. El podía escoitar el cantarolando. Os tres cabanas á súa esquerda estaban cheos de soldados. Os dous ao seu dereito foron escuro e baleiro. Tres soldados estaba de garda na porta do segundo. Este podería ser o lugar onde Katie Lou e o neno están? Nick lembrar que. Por suposto, isto tamén pode ser unha isca. Oni egos estaban esperando. Ego realizou unha mimmo de todas as cabanas. Nick non entender ata que realmente ten a estrutura. Foi situado detrás cabanas e foi unha baixa rectangular de formigón do edificio. Vai ser difícil ver na escuridade. Ling levou ego ata sete cemento pasos para o que parecía ser unha porta de aceiro. Nick escoitou o xerador de case directamente detrás del. Lin tirou unha morea de chaves ao redor do seu peto e abriu a porta. El rangeu aberto, e o grupo entrou no edificio. Nick podía sentir o cheiro a mofo, mollado cheiro a carne podre. Ego foi levado para abaixo por un estreito, sen iluminación corredor. Había paredes de aceiro en ambos os dous lados. Lin parou en fronte dunha das pequenas portas. Con outra clave no seu anel, el abriu a porta. Nick mans foron desatado e Ego foi empuxado cara a unha célula. A porta se pechou detrás del, e el atopou-se na escuridade total.
  
  
  CAPÍTULO ONCE
  
  
  Nick camiñou ao redor do seu posto, tocar nas paredes.
  
  
  Nós fendas, a nosa fendas, só sólida de formigón. E o chan era o mesmo que as paredes. Os galos en cirúrxico día foron fóra e cuberta de formigón. Non pode escapar ao redor da cámara. O silencio foi tan completa que el puidese escoitar a súa propia respiración. El sentouse na esquina e acendeu un redor do seu tabaco. Desde a súa máis lixeiro tiña quedar sen combustible, el colleu unha caixa de mistos de a barca. Só dous cigarros esquerda.
  
  
  El fumaba, asistir ardente brasa do cigarro do ego brillo con cada arrastre. "Noite do domingo", pensou el, " e non era só un home esquerda ata medianoite." El aínda non atopou Kathy Lou e o neno nai.
  
  
  A continuación, el escoitou Sheila Kwan de voz suave, soando como foi procedentes de todo o paredes.
  
  
  "Nick Carter," ela dixo. "Non traballo só. Como moitos outros traballar con vostede? Cando eles van estar aquí? "
  
  
  Silencio. Nick stubbed fóra o último do seu cigarro. De súpeto, a cámara iluminada. Nick chiscou, os seus ollos rego. No centro do teito estaba acesa a luz de bulbo, protexida por unha pequena reixa de arame. Como Nick ollos se adaptaron á luz brillante, o santo foi para fóra. El estima que debe ser preto de vinte segundos. Agora estaba escuro de novo. El esfregar os ollos. O son eco de novo en torno ás paredes. Soou como un tren asubío. Pouco a pouco, el creceu máis alto, como se o tren estaba achegando o cámaras dixitais. O son creceu máis alto e máis alto ata que se fixo un guincho. Só cando Nick penso que ía pasar, o son cortadas. El calculou que, en preto de trinta segundos. A continuación, Sheila falou con el de novo.
  
  
  "Profesor Lu quere unirse a nós," ela dixo. "Non hai nada que podes facer para impedir-lo." Houbo un clic. A Continuación, " Nick Carter. Non traballo só. Como moitos outros traballar con vostede? Cando eles van estar aquí? "
  
  
  Foi unha gravación. Nick esperou para Brylev a luz cara arriba. Pero en vez diso, el ten un tren asubío.
  
  
  
  
  
  
  e gañar. Esta vez foi aínda máis alto. E berrando comezou a ferir os meus oídos. Cando el puxo as mans sobre eles e o son parado. El foi suar profusamente. El sabía que eles estaban tentando facer. Foi un intento Chinés truco de tortura. Eles usan os seus egos contra os soldados en Corea. Foi un proceso de colapso mental. Facer o cerebro ollar como unha castaña de anacardo, e, a continuación, esculpir-lo como quere. El podería dicir-lles que el estaba só antes da colleita de arroz, pero eles non confían na uem. A ironía foi que non foi pouco a protección deste tipo de tortura. A capacidade para soportar a dor foi inútil. Eles pasaron o corpo e tiro-lo dereito no cerebro.
  
  
  Sergey acendeu de novo. Nick ollos estaban rego de brillo. Esta vez, Sergei só queimado durante dez segundos. El foi para fóra. Nick camisa estaba encharcado de suor. Tiña que vir cara arriba con algún tipo de defensa. El xa estaba esperando, esperando, esperando. Será que vai ser Sergey?
  
  
  Un asubío? Ou Sheila voz? Era imposible para xulgar o que estaba por vir, ou canto tempo duraría. Pero el sabía que tiña que facer algo.
  
  
  O asubío non é máis lonxe. El inmediatamente se tornou alto e alto. Nick pasou a traballar. Ego, o cerebro aínda non se converteu castaña de anacardo aínda. El resgou unha gran franxa da súa camisa. El acendeu como un santo, e el pechou os ollos apertados. Cando se traballou de novo, tomou o rasgado parte da súa camisa e resgou-lo de novo en cinco pequenas tiras. El resgou a dúas tiras de cordón no medio novo e arrugaran-los en axustado pequenas bólas. El preso catro bolas nos seus oídos, dous cada un.
  
  
  Cando o asubío soou, el mal podía oín-lo. Dos tres restantes tiras, el puxo dous través deles sobre o pastillas soltas e inserir-lo na súa ollos. El amarrou unha terceira franxa en torno a súa cabeza para manter o almofadas no lugar. El era cego e xordo. El se inclinou cara atrás na súa formigón de canto, sorrindo. Polo toque, el acendeu outro cigarro. El sabía que eles poderían tomar todas as súas roupas, pero aínda agora, el foi parando para o tempo.
  
  
  Eles virou-se o volume do asubío, pero o son era tan abafado que non incomodá-lo. Se foi Sheila voz, el non oín-lo. El estaba case rematado co seu cigarro, cando eles viñeron para el.
  
  
  El non escoitou a porta aberta, pero el podía sentir o cheiro de aire fresco de mostraxe. E el sentiu a presenza de outros en cámaras dixitais, xunto con el. A venda nos ollos foi arrancada do ego cabeza. El chiscou, fregando os ollos. Sergei estaba no lume. Dous soldados estaban de pé sobre el, o día seguinte. Ambos os rifles foron destinadas a Nick. O soldado de pé sobre Nick apuntou para a súa orella, a continuación, para Nick oído. Killmaster sabía o que quería. El tirou o seu tapóns de oído. Un soldado levantou ego con un rifle. Nick levantouse e empurrado a través de células co barril de seu rifle.
  
  
  El podía escoitar o xerador de execución, así como el foi para fóra en torno aos edificios. Dous soldados estaban detrás del, ih rifles presionado contra o Ego de volta. Eles camiñaba baixo o espida lámpadas, entre as cabanas, e en liña recta para ambas as extremidades da cabana máis próximo ao edificio de formigón. Como eles entraron, Nick notado que foi dividido en tres partes. O primeiro foi unha especie de vestíbulo. Á súa dereita, unha porta levado a outra sala. Aínda que o Nick non podía ve-lo, el podería escoitar un estridente guincho, non o berro de ondas curtas de radio. Unha porta pechada aberta diante del e levado a outra sala. Tiña ningunha forma de saber o que estaba alí. Por riba dela, dous smoky lanternas colgadas de bambú vigas. A radio sala brillaba con novas lanternas. A continuación, Nick entender que a maioría dos xerador de corrente foi usado para executar a radio, a luz entre as cabanas, e todo o equipo no edificio de formigón. As cabanas eran iluminados por lanternas. Mentres que os dous soldados esperou con el no vestíbulo, el inclinouse contra o xemendo cabana. El rangeu baixo o seu peso. El foi dedos sobre a superficie áspera. Fragmentos de bambú rompeu onde el esfregar-los. Nick sorriu un pouco. As cabanas eran tinder caixas de espera para incorporarse lume.
  
  
  Dous soldados estaban en cada lado de Nick. A carón da porta que daba para o terceiro cuarto, dous soldados estaban sentados nun banco, ih rifles entre as súas pernas, h cabezas bailando a cabeza, intentando loitar contra o sono. Ao final do banco, catro caixas foron empilhados enriba uns dos outros. Nick lembrar ih é ocupada lixo. Os Chineses símbolos pintados sobre eles dixeron que estaban granada. A parte superior do caixón foi aberto. A metade das granadas estaban falta.
  
  
  Unha voz veu a radio. El falou Chinés en un dialecto Nick non entendía. O operador de radio respondeu no mesmo dialecto. Unha palabra foi dixo que el entendía. Que foi Lou nome. A voz na radio debe ser benvida a casa onde Profesor Lou foi mantido, Nick pensamento. O ego, a mente, é absorbida, digerido, descartados. E como un ordenador cuspindo unha tarxeta, un plan veu a el. Foi duro, pero como todos ego plans, foi flexible.
  
  
  A continuación, a porta para o terceiro cuarto se abriu e Lin apareceu coa súa confianza .45. El balance a cabeza para os dous soldados, a continuación, fixo sinal para Nick para entrar na sala. Sheila estaba esperando por el. Como é Lin
  
  
  
  
  
  
  Ela seguiu Nick fóra, pechando a porta detrás dela, e Sheila foi para Nick, que inclúen os brazos en redor do Ego do pescozo. Ela bicou ego apaixonadamente nos beizos.
  
  
  "Oh, querida", ela murmurou con voz rouca. "Eu só precisaba ter que unha última vez." Ela aínda estaba vestindo o mesmo seda cambio de que ela tiña usado na barca.
  
  
  O cuarto foi menor do que os outros dous. Había unha ventá en este. Nen tiña un bebé de berce, unha cadeira e unha cesta en forma de materia. Había tres lanternas, dous colgado no teito, e un sobre a mesa. Hugo e Wilhelmina estaban deitados no chan, a carón da materia. Eles tiñan Tommy dúas armas con eles. Había unha cadeira a carón do berce, unha cadeira contra a parede da dereita da cama. Nick estaba preparado en calquera momento.
  
  
  "Eu matar," Lin dixo. El sentouse na súa cadeira, o feo fociño do .45 apuntou para Nick.
  
  
  "Si, un animal de compañía," Sheila balbuciou. "Despois de un pouco." Ela foi unbuttoning Nick camisa. "Está sorprendido que nos descubriu a súa verdadeira identidade?", preguntou ela.
  
  
  "Non, realmente", dixo Nick. "Vostede conseguiu iso John, non ti?"
  
  
  Ela sorriu. "El colleu un pouco de persuasión, pero temos formas."
  
  
  "Vostede matar ego?"
  
  
  "Por suposto que non. Necesitamos del."
  
  
  "Eu matar," Lin os seguidores.
  
  
  Sheila tirou a camisa sobre a súa cabeza. Ela tomou Nick man e aplicala lo para o seu peito espido. "Temos que acelerar," ela dixo. "Lin está preocupado." Ela sacou Nick pantalóns. Entón, ela recuou cara á beliches, tirando ego con ela.
  
  
  Familiar lume xa estaba queimada dentro Nick. Todo comezou cando a súa man cepillado quente carne do seu peito. El lanzou o pan na caluga do pescozo, deixando o seu longo cabelo negro caer sobre os seus ombreiros. Entón el empurrou para o seu berce.
  
  
  "Oh, baby,", exclamou ela, cando o seu rostro estaba preto dela. "Eu realmente non me gusta da súa morte."
  
  
  Nick corpo preme contra dela. Súas pernas envolto en torno a el. El podía sentir a súa paixón crecente, como el traballou con ela. Non era moi divertido para el. Eu estaba un pouco triste para usar este acto que ela amaba tanto, anti-nah. Ego brazo dereito estaba enrolada ao redor do seu pescozo. Chegou baixo o seu brazo e tirou a cinta realización de Pierre abaixo. El sabía que unha vez que o gas mortal foi lanzado, o emu tería que realizar a súa respiración ata que podería saír a través dos cuartos. Isto deu foi algo máis de catro minutos de idade. El estaba seguro Pierre na súa man. Sheila ollos estaban pechados. Pero a empurróns fixo, liberando o gas mortal, abriu hey ollos. Ela engurrou o cello e viu unha pequena área. Coa man esquerda, Nick rolou a bomba de gas baixo o beliches para Ling.
  
  
  "O que fixo?" Sheila, exclamou. A continuación, os seus ollos arregalados. "Lin!", ela berrou. "Matar o seu ego, Lin!"
  
  
  Lin saltou para os seus pés.
  
  
  Nick rolou para o seu lado, arrastrando Sheila con el, usando o seu corpo como un escudo. Se Lin tiña tiro Sheila na parte de atrás, el tería chegado a Nick. Pero el estaba movendo .45 a través dos lados para o lado, tentando obxectivo. E que o atraso foi a súa ruína. Nick realizou a súa respiración. El sabía que o inodoro gas levaría só uns segundos para encher a sala. Ling man tocou ego gorxa. .O teléfono caeu no chan. Ling xeonllos afivelado e el caeu. A continuación, el caeu cara primeira.
  
  
  Sheila loitou con Nick, pero el seguro-a pechar. Os seus ollos arregalados en medo. Bágoas saíron dos seus ollos, e ela balance a cabeza como se ela non podía crer que iso foi a suceder. Nick apertou os beizos para dela. A súa respiración foi no seu pantalóns, entón, de súpeto parou. Ela foi limpa nos seus brazos.
  
  
  Nick necesarios para moverse rapidamente. A sala xa estaba brillo de falta de osíxeno. El saíu da beliches, axiña se reuniron Hugo, Wilhelmina, e Odin en torno a Tommy e Eu pantalóns ' metralladoras, e, a continuación, resgou a través da ventá aberta. El cambalear dez pasos fóra da cabana, os seus pulmóns dor, o seu destino unha negro borrão. A continuación, el caeu de xeonllos e deu a benvida aire. El ficou de xeonllos por un tempo, respirando profundamente. Cando o seu obxectivo era claro, el empurrou o seu pé na súa pantalóns, dobrado Wilhelmina e Hugo no seu cinto, tomou Tommy pistola, e baixou de volta para a cabina.
  
  
  El encheu os seus pulmóns co aire só antes de que chegou á xanela aberta. Non hai soldados tiña entrou na sala aínda. De pé abertamente fóra da fiestra, Nick tirou Wilhelmina do seu cinto, coidadosamente dirixido a un torno a lanternas colgadas do teito, e disparou. A lanterna espirrou, derramando a queima de queroseno sobre os xemidos. Nick tiro a outro home, entón o sobre a mesa. Chamas lambeu a través do chan e subiu máis de dúas paredes. A porta se abriu. Nick agáchase e camiñou ao redor da cabina. Había moita luz, diante de cabanas. El puxo Tommy arma para abaixo e tirou a camisa. El preso tres botóns, a continuación, amarre as mangas en torno a súa cintura. Mentres prepara a uem e traballar con el, el ficou un pouco agradable bolsa para os seus cálculos.
  
  
  El levou Tommy arma e foi para a porta da fronte. A volta de a cabana estaba en chamas. Nick sabía que tiña só uns segundos deixou antes de que os outros soldados correron cara o lume. El veu para a porta e parou. En unha fileira de espida lámpadas, el viu grupos de soldados camiñando cara a queima de cabana.
  
  
  
  
  
  
  primeiro lentamente, despois máis rápido, ih rifles no preparado. Segundos pasou. Nick xutou a porta aberta, con o seu pé dereito, el enviou unha explosión ao redor do seu Tommy arma, primeiro á dereita, despois á esquerda. Dous soldados estaban de pé pola banca, os seus ollos tan pesado como arcos. Como ih desencadeou un spray de balas, que descubriu os seus dentes, e, h cabezas bater na parede detrás deles dúas veces. Ih corpos parecía moverse, entón ih cabezas rompe unha vez máis, rifles caeu no chan, e como a dous anacos uniuse nas súas mans, eles caeron na parte superior dos seus rifles.
  
  
  A porta para o terceiro cuarto foi aberto. Chamas estaban xa todos sobre as paredes, e as vigas foron xa negro. A sala estalou como é queimado. Outros dous soldados estaban con Sheila e Lin, que foron mortos por veleno de gas. Nick viu como Sheila pel deformado en calor. O seu cabelo estaba xa queimada. E os segundos converteu nun minuto e continuou. Nick foi máis para as caixas de granada. El comezou a encher un improvisado bolsa con granadas. A continuación, el se lembraba algo, case demasiado tarde. El virou-se cando boquiaberto ollos arrugaran o seu ego colo. O operador de radio estaba a piques de lume de novo cando Nick franxas Ego da virilha a cabeza con unha explosión de Tommy é metralleta. O home mans estendidas definitivas, acadando ambos os dous lados da porta. Eles estaban de pé aberto cando el cambaleando e caeu.
  
  
  Nick xurou baixo a súa respiración. Emu debe ter coidado de radio en primeiro lugar. Dende que o home aínda estaba na radio, era probable que el xa tiña contacto a patrulla barco, así como a casa onde o profesor estaba aloxado. Dous minutos pasaron. Nick tiña dez granada. Este debe ser o suficiente. En calquera segundo, o primeiro activa do soldado vai estourar a través da porta. Había poucas posibilidades de que o veleno de gas a traballar agora, pero el non estaba indo para tomar unha respiración profunda. A porta de diante estaba detrás da porta. Quizais un radio sala. El correu a través da porta.
  
  
  Sorte foi con el. A radio cuarto tiña unha fiestra. Pesado pé bateu na fronte da cabana, de crecemento máis alto como os soldados se achegou a porta de entrada. Nick subiu pola fiestra. Revelando debaixo del, el agáchase e tirou unha das granadas en torno a súa bolsa. Soldados loitered no vestíbulo, ninguén dando ordes. Nick tirou un pin e comezou a contar lentamente. Cando chegou oito horas, el xogou a granada a través da fiestra aberta e fuxiu do cabana na súa cadeira. El non tiña tomado máis de dez pasos cando a forza da explosión bateu Ego de xeonllos. El virou e viu que o teito da cabana foi lixeiramente levantada, e, a continuación, aparentemente unburned lado inchado.
  
  
  Cando o son da explosión chegou a el, as paredes de cabana dividida pola metade. Laranxa saint e chamas infiltrar-se a través das fiestras abertas e reunir. O burro é o tellado lixeiramente inclinada. Nick levantouse e seguiu correndo. El podía escoitar os tiros agora. Balas resgou a través aínda mollado barro en torno a el. Correu a toda velocidade para o edificio de formigón e circulou ego de volta. A continuación, el parou. El foi para a dereita. O xerador segue firme na vida nunha pequena cabana de bambú que parecía unha caixa. O soldado que fora destinado para o día xa estaba chegando para o seu rifle. Nick tiro ego en torno a Tommy é metralleta. A continuación, el tirou unha segunda granada en torno a bolsa. Sen dúbida, el tirou o pino e comezou a contar. El xogou a granada a través da porta aberta que conduce ao xerador. A explosión inmediatamente escurecida todo. Só no caso de, el puxou para fóra outra granada e xogou dentro.
  
  
  Sen esperando para a explosión, que voou para o mato só detrás de cabanas. El pasou a primeira queima de cabana e camiñou ata onde a segunda comezou. Estaba agochado no bordo dun arbusto, respirando pesadamente. Para a xanela aberta na parte de atrás do inicio da segunda cabana foi un pequeno espazo aberto. Aínda podía escoitar os tiros. Será que eles matar uns ós outros? Había berros; alguén estaba intentando dar ordes. Nick sabía que unha vez que alguén tivo máis, a desorde xa non sería un ego vantaxe. El non estaba en movemento rápido o suficiente! A cuarta granada estaba na súa man, o pino levado cara fóra. El foi, agochado, e, pasando mimmo xanela aberta, xogou unha granada. El mantivo a correr cara o terceiro cabana, que estaba á beira da canle. O único santo luz agora veu de intermitencia lanternas a través de fiestras e portas dos outros tres cabanas.
  
  
  El xa tiña a quinta granada na súa man. Un soldado xurdía diante del. Nick non deixar de pulverización balas en un círculo en torno a Tommy arma. O soldado empurrou cara atrás e cara adiante todo o camiño ata o chan. Nick camiñou entre o explotando segunda cabana e o terceiro. Parecía haber lume en todas partes. Homes voces gritaron, maldicindo o outro, algúns tentando dar ordes. Tiros eco na noite, mesturado con o crepitou de queima de bambú. O pino foi levado para fóra. Pasando mimmo a través da fiestra lateral do terceiro cabana, Nick xogou unha granada dentro. El bateu un dos soldados en obxectivos. O soldado dobrados cara a abaixo para aumentar o seu propio ego. Este foi o último movemento no ego de vida. Nick xa estaba baixo o festão de un escurecida lámpada
  
  
  
  
  
  
  movéndose para o resto de dúas cabanas, cando a cabana iluminada con unha explosión. O tellado esvarou por diante.
  
  
  Agora Nick estaba correndo en soldados. Eles parecían estar en todas partes, correndo sen rumbo, eu non sabía o que facer, tiro para as sombras. Os dous cabanas por outro lado non podería ser tratados como os últimos tres. Quizais eles tiñan Kathy Lou e Mike nun deles. Non lanternas foron acendidas en destas cabanas. Nick chegou o primeiro e mirou para o segundo antes de entrar. Os tres soldados aínda estaban de pé na porta. Eles non son confusas. Salvaxe gawker levantou do chan no ego pé. Nick entrou na cabina. As chamas dos outros tres cabanas permaneceu en Rivnen tanta luz que podería facer para fóra o seu contido. Este foi usado para comer armas e municións. Varios dels xa estaban abertos. Nick mirou a través da ih ata que atopou un novo clip para a súa Tommy arma.
  
  
  Tiña cinco granada deixou no seu improvisado bolsa. Este emu cabana só vai ter un. Unha cousa era certa: debería ser lonxe cando este tomou off. El decidiu salvar o seu ego para máis tarde. El volveu para a rúa. Os soldados comezaron a reunirse. Alguén tomou o control. Unha bomba foi instalado preto da canle, e mangueiras de auga pulverizada en dous últimos cabanas de bater. O primeiro queimou case ata o chan. Nick sabía que emu necesarios para obter a través destes tres soldados. E houbo ningún momento como o presente para comezar.
  
  
  El mantivo preto do chan, movendo-se rapidamente. El cambiou Tommy é automática para a súa esquerda man e tirou Wilhelmina fóra do seu cinto. Na esquina da terceira cabana, el parou. Os tres soldados quedaron cos seus rifles preparados, as súas pernas lixeiramente afastadas. O Luger saltou en Nick man, como el disparou. O primeiro soldado xirou ao redor, caeu o seu rifle, agarrou o seu brazo, e caeu. Tiros foron aínda sendo disparados desde ambos extremos das cabanas. Pero a confusión foi deixando os soldados. Eles comezaron a escoitar. E Nick parecía ser a única que usa Tommy arma. Isto é exactamente o que eles estaban esperando. Os outros dous soldados virou-se para mirar para el. Nick disparou dúas veces rapidamente. Os soldados apuntou, colidiu contra outro, e caeu. Nick oín o asubío de auga, xa que extinguido o lume. Non había moito tempo. El redondeado canto á fronte da cabina e abriu a porta, Tommy arma na man. Unha vez dentro, el cerrados os dentes e xurou. Era un reclamo - a cabana estaba baleiro.
  
  
  El non podía escoitar os tiros de todo o rifle. Os soldados comezaron a se reunir. Nick mente correu. Onde podería ser? Oni ih foi levado a algún lugar? Foi todo por nada? Entón, el sabía. Foi unha oportunidade, pero unha boa. El saíu da cabana e camiñou abertamente para a primeira persoa que acertar. As chamas foi para fóra, e aquí e alí comezou a chiscar. A cabana foi un carbonizados esqueleto. Porque o lume era tan avanzada, os soldados nin sequera tentar poñer-lo para fóra. Nick foi sincero para onde el pensaba Lin caera. Había cinco corpos carbonizados, que parecía como momias en un túmulo. Fume aínda billowed do chan, o que axudou a ocultar Nick de soldados.
  
  
  O ego de busca foi de curta duración. Todos os Suecos, por suposto, foron queimados con Ling corpo. O .45 calibre rifle estaba a carón Ling corpo. Nick cutucou o corpo co seu dedo do pé. Ela desmoronou en egoísta pés. Pero mentres se move o seu ego, el atopou o que quería - un ash-cor chave de cadea. Cando el colleu, el aínda estaba quente para o contacto. Algunhas claves ter derretido. Máis soldados se reuniron para o porto de bar. En torno a eles, Odín foi berrando ordes, chamando a outros a unirse ao grupo. Nick camiñou lentamente fóra da cabina. El foi ao longo da liña de queimados iluminación pública ata que foi para fóra. Entón el colleu unha recta transformar e lento, cando el alcanzou unha baixa de edificio de formigón.
  
  
  El baixou o cemento pasos. A cuarta clave desbloqueado a porta de aceiro. El rangeu aberto. Pouco antes de Nick entrou, el mirou cara Doc. Os soldados levaron a cabo. Eles comezaron un ego quest. Nick entrou no corredor escuro. O día seguinte, el se atrapalhou coas teclas ata que atopou o que abriu a porta. El empurrou para ela, Tommy arma listo. El podía sentir o cheiro, o cheiro dos mortos carne. Houbo un corpo deitado na esquina, pel axustado contra o esqueleto. Debe ter sido un longo tempo atrás. Os próximos tres células estaban baleiras. El pasou a mimmo el foi, entón notei que unha das portas no corredor estaba aberta. El achegouse a el e parou. El verificados Tommy arma para asegurarse de que estaba preparado, a continuación, foi para dentro. O soldado estaba aberto para o día coa súa gorxa corte. Nick ollos dixitalizado o resto da célula. En primeiro lugar, el case perdeu a eles, a continuación, as dúas formas da uem quedou claro.
  
  
  Eles amontoados nunha esquina. Nick levou dous pasos cara a eles e parou. A muller ocupou o puñal para o neno gorxa, a lámina de corte a través da súa pel. O neno de ollos reflicte o medo, a muller terror. Ela estaba usando un chemise que non ollar moi diferente do Sheila estaba usando. Pero foi rasgado en fronte e no peito. Nick mirou para o soldado morto. Debe ter tentado
  
  
  
  
  
  a violación ela, e agora ela pensou Nick estaba alí para facer o mesmo. A continuación, Nick entender que na escuridade da célula, el mirou Chinés, como un soldado. Nen non estaba vestindo unha camisa, o seu ombreiro estaba a sangrar un pouco, el tivo Tommy pistola na man, un luger e estilete colgado na cintura do pantalón, e un saco de granadas de man colgado do lado. Non, non ollar como o Exército dos Estados Unidos tiña vir para o rescate-la. Emu tiña que ser moi coidadoso. Se fixo o movemento mal, dixo que a cousa incorrecta, el sabía que ía cortar o puñal toda a cara gorxa, a continuación, facada o ego na súa propia dólar pila. El foi de preto de catro metros de distancia a partir deles. El coidadosamente axeonllouse e colocado Tommy arma no chan. A muller balance a cabeza e presionou a folla de puñal máis difícil contra o neno gorxa.
  
  
  "Katie," Nick, dixo suavemente. "Katie, deixe-me axudar."
  
  
  Ela non se mexeu. Os seus ollos mirou de volta para el, aínda cheo de medo.
  
  
  Nick escolleu súas palabras con coidado. "Katie," el dixo de novo, aínda máis suavemente. "John está esperando. Vai deixar? "
  
  
  "Quen ... quen é vostede?", preguntou ela. Despois de que, o medo deixou os seus ollos. Ela non empurrar tan duro con punta de puñal.
  
  
  "Eu estou aquí para axudar," dixo Nick. "John me enviou para levalo ea súa nai para el. El está esperando por ti."
  
  
  "Onde?"
  
  
  "En Hong Kong. Agora, escoitar atentamente. Aquí veñen os soldados. Se eles atopar-nos, eles van matar a todos os tres de nós. Debemos actuar rapidamente. Vai deixarme axudar? "
  
  
  Máis medo deixou os seus ollos. Ela sacou a daga en torno do neno gorxa... eu non sei", ela dixo.
  
  
  Nick, dixo, " eu odio para empurrar vostede como este, pero se queda en torno a un pouco máis, non vai a ser a súa decisión."
  
  
  "Como é que eu sei que podo confiar en ti?"
  
  
  "Só ten a miña palabra. Agora, por favor. "El tendeulle a man.
  
  
  Katie dubidou un pouco máis preciosos segundos. Entón, ela parecía ter feito a súa mente. Ela entregou en o puñal.
  
  
  "Todo ben", dixo Nick. El virou-se para o neno. "Mike, pode nadar?"
  
  
  "Si, señor," o neno respondeu.
  
  
  "Gran, iso é o que quero que faga. Siga-me de todo o edificio. Así que chegar de fóra, tanto de ti cabeza recta para a parte traseira. Cando chegar ao volta, escriba o pincel. Vostede sabe onde a canle é de aquí?" "
  
  
  Katie balance a cabeza.
  
  
  "Entón, estar en os arbustos. Non mostrar a si mesmo. Dirixir a un ángulo para a canle para chegar a el participada desde aquí. Ocultar e esperar ata que ver o lixo descendendo a canle. Entón nadar para o lixo. Haberá unha liña sobre o lado que pode incorporarse no. Vostede recorda que, Mike?
  
  
  "Si, señor."
  
  
  "Agora que coidar ben da súa nai. Asegúrese de que ela fai.
  
  
  "Si, señor, eu vou", Mike dixo. Un lixeiro sorriso apareceu nas esquinas da rta o ego.
  
  
  "Bo rapaz", dixo Nick. "Todo ben, imos ir."
  
  
  El levou ih en torno a célula e abaixo un escuro corredor. Cando chegou á porta que conduce á saída, el estendeu a man para eles para deixar. El foi para fóra só. Os soldados foron dispostos en un paso de liña entre as cabanas. Eles estaban camiñando cara a un edificio de formigón, e agora eles foron a menos de vinte metros de distancia. Nick aceno para Katie e Mike.
  
  
  "Ten que se apresurar," el murmurou para eles. "Teña en conta que, sexa profundo no bosque ata chegar a canle. Vai escoitar algunhas explosións, pero non parar en nada."
  
  
  Katie balance a cabeza, a continuación, seguido Mike ao longo da parede e de costas.
  
  
  Nick lles deu trinta segundos. El escoitou soldados achegando. Nos últimos dous cabanas, os incendios foron queima de baixo, e a lúa non era visible por mor das nubes. A escuridade era o seu lado. El tirou outra granada de todo o bolso e sacou un lento correr todo o de compensación. A medio camiño a través, el tirou un pin e xogou a granada sobre a súa cabeza contra os soldados.
  
  
  El xa tiña tirado para fóra outra granada cando o primeiro estoupou. En un flash, Nick notado que os soldados foron máis delgado que el pensaba. A explosión destruíu o tres en torno a eles, deixando un oco no centro da liña. Nick chegou o esqueleto do primeiro cabana. El tirou o gatillo pin da segunda granada e xogou onde tiña xogado o primeiro. Os soldados gritaron e disparou de novo para as sombras. Unha segunda granada estoupou lambe, cara ao final da liña, destruíndo dous máis. Os outros soldados foi para a portada.
  
  
  Nick camiñou ao redor da queimada cabina no lado oposto, a continuación, cruzou a compensación para o municións barraca. El tiña outro granada na súa man. Este vai ser un gran problema. En cabana de día, Nick tirou un pin e xogou unha granada na cabana. A continuación, el se sentía un movemento á súa esquerda. O soldado redondeado esquina da cabana e disparou sen obxectivo. Boquiaberto ollos se desintegrou o lobo de Nick orella dereita. O soldado xurou e virou-se a aparvado cara a Nick cabeza. Nick virou-se para o lado e chutou o soldado no peito co seu pé esquerdo. El completou o golpe premendo medio-pechado puño contra o soldado clavícula. É rachado baixo o impacto.
  
  
  Segundos pasou. Nick non podía mover moi ben. El foi de volta a través da limpeza. Un soldado bloqueou a uem é o camiño,
  
  
  
  
  
  
  o rifle foi apuntou case directamente para el. Nick acadar o chan, rolou. Cando sentiu que o seu corpo acertar o soldado nocellos, el balance na súa virilha. Tres cousas pasou case simultaneamente. O soldado grunhiu e caeu enriba de Nick, o rifle indo fóra no aire e unha granada estourando no búnker. A primeira explosión causou unha serie de grandes explosións. Tanto cabanas estoupou. As chamas enrolado como un enorme laranxa bouncing balón de praia, iluminación ata a toda a área. Anacos de metal e madeira voou en torno a como centos de armas. E as explosións continuou un despois do outro. Os soldados gritou de dor como ih bater os restos. O ceo estaba laranxa brillante, e chispas foron caendo en todas as partes, acender fogueiras.
  
  
  Soldado duro banco de prensa sobre Nick. É absorbido máis de explosión, e pezas de bambú e de metal foron incorporados na uem do pescozo e nas costas. As explosións eran menos frecuentes agora, e Nick podía escoitar os xemidos dos soldados feridos. El empurrou o soldado fóra de el e colleu Tommy é automática. Parecía haber ninguén para impedir-lo como el mudouse para o peirao. Cando chegou o barcaças, el notou unha caixa de granada seguinte ao consello de administración. El colleu o ego e levou a bordo. A continuación, el caeu a bordo e xogou fóra todas as cordas.
  
  
  Unha vez a bordo, el izadas a vela. O lixo rangeu e se movía lentamente para lonxe do peirao. Detrás del, a pequena aldea foi rodeado por pequenas fogueiras. A queima de municións sometido a queima. As illas de cabanas case voou na luz laranxa das chamas, e a aldea parecía fantasmagórica. Nick sentiu pena para os soldados, eles tiñan os seus propios postos de traballo, pero tiña o seu propio.
  
  
  Agora no tiller, Nick realizada o lixo no centro da canle. Pertence a eles, en un salón de pouco máis de un centenar de quilómetros de Hong Kong. Indo para abaixo o río ía ser máis rápido do que fora antes, pero el sabía que os problemas non eran máis aínda. El batido o tiller e xogou a corda sobre o lado. O barco desapareceu en vista da aldea, e el só podía escoitar o ocasional crack como máis munición estoupou. Toda a área do hotel, e no lado estribor do lixo foi baixa e piso, principalmente nos campos de arroz.
  
  
  Nick dixitalizados a escuridade ao longo da marxe esquerda, mirando para Katie e a súa Nai. A continuación, el notou ih, un pouco por diante de el, flotante para o lixo. Mike foi o primeiro en chegar á liña, e cando el foi de alta o suficiente, Nick axudou-los a bordo. Katie camiñou abertamente cara a eles. Escalada sobre o pasamáns, ela tropezou e agarrou Nick apoio. Ego man agarrou a súa cintura e ela caeu enriba del. Ela aconchegou-se a el, enterrando a cara no seu peito. O seu corpo estaba liso con humidade. O feminino cheiro emanava a partir deles, que non foi prexudicado por nós, os cosméticos, os nosos perfume. Ela agarrou a el, como se en desespero. Nick acariciou-lle de volta. En relación a el, o seu corpo era fina e fráxil. El entendeu que ela debe ser a través do inferno.
  
  
  Ela non chorar ou chorar, ela só agarrou a el. Mike estaba sen xeito á beira deles. Despois de preto de dous minutos, ela lentamente tirou os brazos en torno a el. Ela mirou para arriba para o emu rostro, e Nick viu que ela era de feito unha fermosa muller.
  
  
  "Grazas", dixo ela. A súa voz era suave e case demasiado baixa para unha muller.
  
  
  "Vostede non me agradeceu aínda", dixo Nick. "Aínda temos un longo camiño a percorrer. Pode haber Suecos e lynx en a cabina.
  
  
  Katie balance a cabeza e poñer seu brazo arredor da súa Nai ombreiros, como ela entrou na cabina.
  
  
  Volvendo ao volante, Nick penso sobre o que estaba por diante. Primeiro foi o delta. Sheila Kwan necesario un mapa para cruzar el na luz do día. El non ten un programa, de xeito que el tiña que facelo durante a noite. A continuación, houbo o barco de patrulla, e, finalmente, a fronteira en si. Estaba armado con Tommy pistola, un luger, un estilete, e unha caixa de granada. O ego exército consistiu nunha muller fermosa e doce-year-old boy. E agora tiña menos que un día deixou.
  
  
  O Stahl Canle vai expandirse. Nick sabía que ía en breve ser no delta. El podía ver pequenos puntos de luz á fronte e á dereita. Aquel día, el ía seguido Sheila indicacións con coidado; egoistically, tiña gravado cada panel, cada cambio en curso. Pero á noite, o ego movementos vai ser xeral, non precisa. El tiña só unha cousa - o fluxo de ríos. Se pode atopar que o ego está nalgún lugar no delta onde todas as canles converxen, que vai levar o ego na dirección correcta. A continuación, á esquerda e á dereita os bancos caeu fóra, e foi rodeado por auga. El entrou no delta. Nick chicoteado no temón e avanzou no cockpit. Estudou o escuro auga abaixo del. Sampans e xuncos estaban ancorados ao longo de todo o delta. Algúns tiñan luces, pero a maioría eran escuros. Barcaças rangeu a través do delta.
  
  
  Nick saltou ata a cuberta principal e patillas o leme. Katie saíu da cabina con un recipiente de cociñar o arroz. Ela estaba usando un vermello brillante vestido que se agarrou con forza a súa figura. O seu cabelo estaba recén peiteado.
  
  
  "Sentir-se mellor?" Nick, preguntou. El comezou a comer arroz.
  
  
  "Unha morea de cousas. Mike inmediatamente adormeceu. El non podía sequera rematar a súa lynx.
  
  
  Nick non podía esquecer a súa beleza. A foto que John Lou mostrou emu non vivir ata expectativas.
  
  
  Katie mirou para o
  
  
  
  
  
  
  núa mastros. "É algo mal?"
  
  
  "Eu estou esperando por correntes." El entregou-lle un recipiente baleiro. "O que sabe sobre todo isto?"
  
  
  Ela conxelar, e por un momento o medo de que non tiña en cámaras dixitais mostrou nos seus ollos. "Nada", dixo suavemente. "Eles viñeron á miña casa. A continuación, eles agarrou a Nai. Eles me prendeu, mentres un torno a eles me deu un tiro. A seguinte cousa que eu sabía, eu estaba a espertar nesta cámara dixital cuarto. E, a continuación, o verdadeiro terror comezou. Soldados... Ela baixou a cabeza, incapaz de falar.
  
  
  "Non fale sobre iso", dixo Nick.
  
  
  Ela levantou a cabeza. "Eu foi dito que John sería comigo en breve. Está todo ben?"
  
  
  "Tanto como eu coñezo." A continuación, Nick dixo Hey todo, deixando só as súas reunións con eles. El explicou, hey, sobre o complexo de resort, sobre a súa conversa con Xoán, e, ao final, el dixo, " Entón, nós só temos ata medianoite para levalo ea súa Nai de volta para Hong Kong. E en un par de horas que vai ser de luz... "
  
  
  Katie foi en silencio por un longo tempo. Entón ela dixo: "eu estou con medo de que ela é causou-lle unha morea de problemas. E eu non sei o seu nome.
  
  
  "O problema foi paga a pena considerar que seguro. O meu nome é Nick Carter. O seu axente do goberno."
  
  
  O barcaças mudouse máis rápido. O actual colleu o ego e mudouse para a fronte, axudado por unha lixeira brisa. Nick recostarse no temón. Katie se inclinou contra a estribor ferroviario, perdido na súa propios pensamentos. Ata agora, Nick pensamento, ela levantou así como unha doninha. Pero a parte máis difícil aínda estaba por vir.
  
  
  O Delta foi lonxe detrás deles. Adiante, Nick podía ver as luces de Whampoa. Grandes buques estaban ancorados en ambos os dous lados do río, deixando unha estreita canle entre eles. A maior parte da cidade foi escurecida, á espera de amencer, que non estaba lonxe. Katie foi de volta para a súa cabina para obter un pouco de sono. Nick quedou no tiller, mirando para todo cos seus ollos.
  
  
  O barcaças seguiu adiante, deixando o actual e o vento transportan ego para Hong Kong. Nick estaba cochilando na tiller, e, no fondo, Eu estaba preocupado. Todo estaba indo moi ben, moi facilmente. Por suposto, non todos os soldados na aldea foron mortos. Segundo algúns deles, eles deben ter conseguiu escapar do lume para dar a alarma. E o operador de radio debe ter contactado Hema-para antes de que el tiro de Nick. Onde foi que patrulla barco?
  
  
  Nick tirou acordado para atopar Katie en pé diante del. Nah tiña unha cunca de café quente na man. A noite escura desaparecera para o punto onde el podería ver o denso bosque en ambos os dous lados do río. O sol vai subir en breve.
  
  
  "Teña iso", Katie, dixo. "Mira como se precisa del."
  
  
  Nick tomou o café. O ego corpo encolleu. Maçante dor dor no pescozo e orellas. El estaba con barba por facer e sucio, e a uem tiña preto de sesenta quilómetros para ir.
  
  
  "Onde está Mike?" El tomou un grolo de café, sensación de quente, todo o camiño ata o final.
  
  
  "El é o nariz, a asistir."
  
  
  De súpeto, el escoitou a súa Nai chorar.
  
  
  "Nick! Nick! Un barco está chegando! "
  
  
  "Levar o temón," dixo Nick para Cathy. Mike foi sobre un xeonllo, apuntando para a proa estribor.
  
  
  "Aquí", dixo. "Ve, só vai upriver."
  
  
  Patrulla barco shell rápida, alta naufraxio en & nb. Nick podería só facer para fóra dous soldados de pé por arma diante deck. Non había moito tempo. Desde a forma na que o barco se achegaba, eles sabían que tiña Katie e Mike. Un operador de radio ten a través de eles.
  
  
  "Bo rapaz", dixo Nick. "Agora, imos facer algúns plans." Xuntos, eles saltaron ao redor da cabina para a cuberta principal. Nick abriu a caixa de granada.
  
  
  "Que é iso?" Katie, preguntou.
  
  
  Nick abriu a tapa da súa maleta. "Patrulla barco. Dela, eu estou seguro que eles saben sobre ti e Mike. A nosa viaxe en barco é máis, nós imos ter que mover a terra agora." Ego camisa de bolsa foi cuberto con granadas de novo. "Eu quero vostede e Mike para nadar abertamente a costa agora."
  
  
  "Pero..."
  
  
  "Actualmente! Non hai tempo para discutir.
  
  
  Mike tocou Nick ombreiro e abaixo sobre o lado. Katie esperou, mirando para Nick ollos.
  
  
  "Eles van matar vostede," ela dixo.
  
  
  "Non se todo funciona do xeito que eu quero que. Agora mover! Eu vou coñece-lo nalgún lugar río abaixo.
  
  
  Katie bicou Ego na meixela e abaixo fóra do camiño.
  
  
  Agora Nick podía escoitar a patrulla barco motores potentes. El subiu para a cabina e caeu a vela. A continuación, el pulou para abaixo no temón e xogou ego pechada á esquerda. O lixo inclinado, e Stahl virou de lado a través do río. O barco de patrulla agora estaba lambendo. Nick viu laranxa chamas tirar para fóra todo o fociño. O proxectil whizzed a través do aire e explotou descaradamente na fronte de Lixo do nariz. O barco parecía a tremer co choque. O porto lado estaba de fronte para a patrulla barco. Nick estaba situada no lado estribor da cabina, Tommy é rifle automático na parte superior. A patrulla barco aínda estaba moi lonxe para abrir lume.
  
  
  O canón disparou de novo en torno a eles. De novo shell whizzed a través do aire, só que esta vez a explosión resgou a través da liña de auga só detrás do arco. O barco tirou bruscamente, case batendo Nick fóra dos seus pés. e inmediatamente comezou a afondar. Nick aínda estaba esperando. A patrulla barco xa estaba preto o suficiente. Tres soldados abriu fogo con armas automáticas. A cabina en torno a Nick estaba cheo de caramelos. El aínda estaba esperando.
  
  
  
  
  
  
  Burato no lado estribor. Non sería capaz de manter á tona por moito tempo. A patrulla barco estaba preto o suficiente para que el podía ver as expresións sobre os soldados ' caras. El estaba esperando para un determinado son. Os soldados deixaron de disparar. O barco comezou a diminuír. A continuación, Nick escoitou un son. A patrulla barco estaba achegando. Os motores estaban virou-se fóra, e Nick levantou a cabeza alta o suficiente para ver. A continuación, el abriu fogo. Ego primeiro tiro que matou dous soldados que foron disparo na fronte de canón. El disparou transversalmente sen parar. Os outros tres soldados empurrou cara atrás e cara adiante, batendo un no outro. Convén traballadores e soldados correr ao redor da cuberta mirando para cubrir.
  
  
  Nick puxo Tommy arma para abaixo e tirou o primeiro granada. El tirou un pin e xogou ee, a continuación, levou a cabo outro, sacou un pin e xogou, e, a continuación, levou a cabo un terceiro, sacou un pin e xogou ee. El colleu Tommy arma e pomba de volta para o río. O primeiro granada estoupou cando el alcanzou a auga, que xa estaba xeada. El bate-lo co seu poderoso pernas baixo o peso de Tommy arma e o resto de granada. El subiu sincero e flutuou ata a carón da lancha. Ego Un segundo granada resgou a cabina dun barco de patrulla para a praza. Nick colgado para a barcaça cálculos, tirando outra granada en torno a bolsa. El tirou o pin cos dentes e lanzouse Ego máis a barca do ferrocarril en dirección a abrir a caixa de granada. A continuación, deixar ir e deixar o peso da súa arma levar o ego abertamente ao fondo do río.
  
  
  Ego de pé bateu o lamacentas barro case inmediatamente, o fondo era só oito ou nove pés para abaixo. Como el comezou a moverse cara a costa, el escoitou unha vaga serie de pequenas explosións, seguido por unha enorme que bateu Ego perna, e rolou máis e máis de novo. Parecía que o ego oídos estaban voando para alén. Pero o concussão xogou-lo en terra. Só un pouco máis, e el será capaz de levantar a cabeza por riba da auga. Ego, cerebro foi destruída, a súa pulmóns doía, había dor na parte de atrás do seu pescozo; aínda ego pernas cansas continuaron camiñando.
  
  
  En primeiro lugar, el sentiu o frescor na parte superior da súa cabeza, a continuación, levantou o nariz e queixo, corte a través da auga e inhalada o aire doce. Tres pasos levantou ego cabeza. El se virou para ollar para a fase en que el acabara de saír. O barco xa afundido, e a patrulla barco xa afundiu para o fondo. O lume tiña engulido máis do que era visible, e agora a liña de auga correu xunto a cuberta principal. Como se viu, a popa comezou a afondar. Cando a auga chegou o lume, había un forte asubío. O barco estaba movendo lentamente, a auga correndo a través del, enche todos os compartimentos e cavidades, asubíos do lume, o que diminuíu a medida que o barco afundiu. Nick virou as costas sobre el e chiscou en o sol da mañá. El balance a cabeza con sombrío comprensión. Era o amencer do sétimo día.
  
  
  CAPÍTULO DOCE
  
  
  Katie e Mike esperou na árbore círculos para Nick para saír no banco. Unha vez en terra seca, Nick levou varios respiracións profundas, intentando chegar a tocar fóra da súa cabeza.
  
  
  "Podo axudar a levar algo?" Mike, preguntou.
  
  
  Katie levou Ego man. "Estou feliz que está todo ben."
  
  
  Por un momento, ih ollos se atoparon, e Nick case dixo algo que el sabía que ía arrepentir. A súa beleza era case insoportable para Emu. Para evitar a pensar sobre ela, el comprobar o seu pequeno arsenal. El perdera todos, pero catro granadas no río; Tommy pistola tiña preto dun cuarto da súa revista esquerda, e Wilhelmina tiña cinco roldas esquerda. Non é bo, pero debe funcionar.
  
  
  "O que está a suceder?" Katie, preguntou.
  
  
  Nick esfregar a barba por facer no seu queixo. "Hai carrís en algún lugar nas proximidades. El vai levar moito tempo para mercar outro barco. Ademais, o río vai ser moi lento. Eu creo que nós imos tentar atopar estas vías de ferrocarril. Imos ir nesa dirección."
  
  
  El liderou o camiño a través do bosque e arbustos. O tráfico foi lento debido á densa vexetación rastreira, e eles tiveron que deixar moitas veces para deixar Katie e Mike resto. O sol estaba quente e insectos foron importunando eles. Eles camiñaron durante toda a mañá, movendo-se máis lonxe e máis lonxe do río, abaixo pequenos vales e máis baixa picos, ata que finalmente, pouco despois do mediodía, eles viñeron para as vías do ferrocarril. As pistas se parecía a cortar un gran camiño a través da vexetación rastreira. Toda a área do hotel, e foi claro para, polo menos, dez metros a cada lado deles. Eles brillaban ao sol do mediodía, polo Nick sabía que eles estaban ben utilizado.
  
  
  Katie e Mike xogou para abaixo no chan, á beira do sotobosque. Eles estirado, ofegante. Nick camiñou un pouco de camiño ao longo das pistas, estudando o terreo. Foi mollado do bote. Non había que dicir cando o próximo tren ía chegar. Pode ser calquera minuto, ou pode ser varias horas. E el non ten moitas horas de esquerda. El veu de volta para unirse Katie e Mike.
  
  
  Katie sentou coas pernas debaixo dela. Ela mirou para Nick, blindaxe dos seus ollos do sol. "Todo ben?", dixo ela.
  
  
  Nick axeonllouse e colleu uns cantos espallados en ambos os dous lados do camiño. "Parece bo", dixo. "Se podemos parar o tren."
  
  
  "Por que ten que ser
  
  
  
  
  
  Arriba?"
  
  
  Nick mirou ao redor dos carrís. "Non é moi Rivnenskaya rúa aquí. Cando e se mimmo pasa un tren, que vai pasar moi rápido ."
  
  
  Katie destaca, encollendo fóra do seu axustado camisa, e pon as súas mans nos seus cadros. "Ben, como é que imos deixar isto?"
  
  
  Nick tiña a sorrir. "Está seguro de que está preparado?"
  
  
  Katie estirado para fóra unha perna lixeiramente na fronte dos outros, unha impresionante moi atractivo pose. "Eu non son un insignificante pouco flor paga a pena manter un bule de té. E Mike, tamén. Nós dous somos de bo familias. Que mostrou-me que é un enxeñoso e cruel persoa. Ben, eu non son unha mala persoa a min mesmo. Na miña opinión, temos o mesmo obxectivo - para chegar a Hong Kong antes da medianoite. Eu creo que xa nos levou moito tempo o suficiente. Eu non entendo como aínda está de pé, como se mire. É tempo para nós, para comezar a cargar a nosa cota de carga. Non estou de acordo, Mike?"
  
  
  Mike saltou para os seus pés. "Diga A Uem, Nai."
  
  
  Katie chiscou para Mike, entón mirou para Nick, cubrindo os ollos coa man de novo. "Entón, eu teño só un saca-rolhas para ti, Mr Nick Carter. Como é que imos deixar este tren? "
  
  
  Nick riu baixiño para si mesmo. "Duro como cravos, non é? El se sente como un motín para min."
  
  
  Catby achegouse a el, coas mans na súa lados. Houbo un grave pedindo expresión no seu rostro bonito. Ela dixo suavemente: "Non é un motín, señor. Ofrecer unha guía de respecto, admiración e fidelidade para o noso líder. Destruír aldeas e explotar barcos. Agora nos amosar como deixar os trens."
  
  
  Nick sentiu unha dor no peito que el non podía entender. E un sentimento creceu dentro del, un profundo sentimento por ela.
  
  
  Pero que foi imposible, el sabía. Ela era unha muller casada con unha familia. Non, el só quería durmir, comer e beber. A súa beleza alcanzou o ego de cada vez, cando el non estaba no ego de enerxía.
  
  
  "Todo ben", dixo, ollando para ela ollar. El tirou Hugo fóra do seu cinto. "Mentres eu cortar ramas e arbustos, eu quero que poña ih en vías de ferrocarril. Nós imos ter que unha gran pila de xeito que se pode ver desde unha longa distancia. El camiñou de volta para a espesa vexetación rastreira, seguido por Katie e Mike. "Eles non poden deixar de,", dixo el, comezar a cortar. "Pero quizais eles van ser lento o suficiente para nós para ir."
  
  
  Era case dúas horas antes de Nick estaba satisfeito coa altitude. Parecía como un verde, exuberante monte, preto de catro metros de diámetro e case seis metros de altura. De lonxe, parecía que el sería completamente bloquear calquera tren.
  
  
  Katie levantouse, poñendo a última rama nunha pila, e enxugar o lobo coa parte de atrás da súa man. "O que está pasando agora?", preguntou ela.
  
  
  Nick deu de ombreiros. "Agora imos esperar."
  
  
  Mike comezou a recoller pedras e xogando ih en árbores.
  
  
  Nick veu detrás do neno. "Ten unha boa man aquí, Mike. Xoga o Menor Ligas? "
  
  
  Mike deixou de bombeo e comezou a tremer as pedras na súa man. "Eu tiña catro lockdowns o ano pasado."
  
  
  "Catro? É bo. Como vostede entrar na liga? "
  
  
  Mike xogou as pedras en desgusto. "Eu perdín nos play-offs. Estabamos en segundo lugar ."
  
  
  Nick sorriu. El podía ver o pai do neno, el podía ver o directo cabelo negro deitado sobre un lado da testa, a perforación ollos negros. "Todo ben", dixo. "Sempre hai o próximo ano." El comezou a afastarse. Mike levou Ego man e mirou-los no ollo.
  
  
  "Nick, eu estou preocupado sobre a miña nai."
  
  
  Nick mirou para Katie. Ela sentou coas pernas apoiado baixo ela, tirando para arriba as herbas daniñas entre as pedras como se estivese no curro da súa casa. "Por que estás preocupado?", preguntou el.
  
  
  "Dime sinceramente," Mike dixo. "Nós non estamos indo a facelo, somos nós?"
  
  
  "Por suposto, imos facelo. Temos poucas horas de luz do día, máis a metade da noite. Se nós non estamos en Hong Kong, o tempo para se preocupar é de dez minutos para a medianoite. Temos só sesenta quilómetros para ir. Se non chegar alí, eu vou preocupar con vostede. Pero antes de que eles fan, furón, sigo dicindo que pode tratar con isto."
  
  
  "O que sobre a Nai? Ela non gusta de ti e de min - eu quero dicir, ser muller e todo iso.
  
  
  "Estamos con vostede, Mike," Nick dixo enfaticamente. "Nós imos coidar dela."
  
  
  O neno sorriu. Nick camiñou ao Katie.
  
  
  Ela mirou para el e balance a cabeza. "Eu quero vostede para tratar de obter un pouco de sono."
  
  
  "Eu non quere perder o meu tren", dixo Nick.
  
  
  A continuación, Mike gritou. "Escoita, Nick!"
  
  
  Nick se virou. Por suposto, as pistas foron cantarolando. El agarrou Katie brazo e tirou-la a seus pés. "Imos ir".
  
  
  Katie xa estaba correndo ao lado del. Mike uniuse a eles, e tres deles foi para as pistas. Eles correron ata o doninha pila eles tiñan construído desapareceu detrás ih. Nick, entón, arrastrou Katie e a súa Nai preto de cinco pés para o bosque. A continuación, eles deixaron.
  
  
  Eles engasgado por un tempo, ata que non podía respirar correctamente. "Debe ser lonxe o suficiente," dixo Nick. "Non fagas iso ata eu dicir a vostede."
  
  
  Eles escoitou un leve premendo son que creceu máis alto. A continuación, eles oíron o trono de un movemento rápido de tren. Nick brazo dereito estaba envolto en torno Katie, a súa esquerda en torno a súa Nai. Katie suxestión foi presionado contra Ego no peito. Miña nai tiña Tommy arma na súa man esquerda. O ruído creceu máis alto, a continuación, eles viron unha enorme negro motor que pasa diante deles.
  
  
  
  
  
  M. Un segundo máis tarde, pasou mimmo por eles, e o transporte de coches de turba. Abrandar, Nick pensamento. Fácil.
  
  
  Houbo un ruído estridente son que creceu máis alto como os coches se fan máis visibles. Nick notado que un de cada catro deles tiña a porta aberta. O berrando continuou, abrandar o enorme serpe de ligada vehículos. Houbo un baque forte, que Nick difícil de adiviñar foi causado polo motor de bater unha pila de arbustos. A continuación, o berrando parado. Os coches estaban movendo lentamente agora. A continuación, eles comezaron a incorporarse velocidade.
  
  
  "Eles non van parar," dixo Nick. "Imos ir. É agora ou nunca".
  
  
  El estaba á fronte de Katie e a súa Nai. Coches acelerar rapidamente. El puxo toda a súa forza na súa pernas cansas e foi para a porta aberta do transporte de mercadorías coche. Poñendo a súa man no chan do coche, el saltou e xirou ao redor, o desembarco en posición sentada na porta. Katie camiñou abertamente cara a eles. Chegou para ela, pero ela comezou a afastarse. Nah alento preso na súa gorxa, e ela abrandado. Nick ten os seus xeonllos. Sostendo o marco da porta de apoio, que se inclinou para fóra, puxo o seu brazo esquerdo en torno a súa cintura delgada, e balance fóra dos seus pés para o coche detrás del. A continuación, chegou para Mike. Pero Mike axiña chegou aos seus pés. El agarrou Nick brazo e saltou para dentro do coche. Tommy arma caeu ao lado del. Eles se inclinou cara atrás, a respiración difícil, sentindo o coche balance de lado a lado, escoitando o clic das rodas sobre os carrís. O coche cheiraba a vello palla e vellos esterco de vaca, pero Nick non podía deixar de sorrir. Eles estaban indo preto de sesenta millas por hora.
  
  
  O paseo en tren durou pouco máis de media hora. Katie e Mike estaban durmindo. Mesmo Nick estaba cochilando. El tiña secado todas as cunchas na Wilhelmina e o Tommy arma, e foi balance cara atrás e cara adiante con o coche, bailando a cabeza. A primeira cousa que notei foi unha máis diferenza entre o son das rodas. Cando abriu os ollos, viu que o escenario estaba movendo moito máis lento. El rapidamente levantouse e mudouse para a porta aberta. O tren estaba entrando na vila. Diante do motor, pistas bloqueado máis de quince soldados. Era solpor, o sol tiña case conxunto. Nick contados dez coches entre ego e o motor. O motor sibila e buzinou como el parou.
  
  
  "Mike," chamado Nick.
  
  
  Mike espertou de inmediato. El sentou-se, fregando os ollos. "Que é iso?"
  
  
  "Soldados. Eles pararon o tren. Levante súa nai ata. Nós imos ter que deixar."
  
  
  Mike balance Katie ombreiro. A súa chemise foi cortar case ata a cintura, de execución para o tren. Ela sentou-se, sen dicir unha palabra, a continuación, ela e Mike ten aos seus pés.
  
  
  Nick, dixo: "eu creo que hai unha estrada nas proximidades, que leva á cidade fronteiriza de Shencheng. Nós imos ter que roubar un coche en algún lugar."
  
  
  "Como agora é que a esta cidade?" Katie, preguntou.
  
  
  "Probablemente, vinte ou trinta quilómetros. Nós aínda pode sobrevivir se temos o coche."
  
  
  "Mira," Mike dixo. "Soldados de todo o locomotora".
  
  
  Nick, dixo, " Agora eles están indo para comezar a buscar o boxcars. Hai sombras sobre este lado. Eu creo que podemos chegar a na cabina." Eu vou ir primeiro. Eu vou manter un ollo sobre os soldados e, a continuación, amosar-lle para segui-los, un por un."
  
  
  Nick levou Tommy arma. El saltou para fóra a través do coche, entón, esperou, agochado baixo, mirando para a fronte do tren. Soldados falando para un enxeñeiro. Agachando, el foi de preto de quince pés para o vello cabana no medio do camiño da estación. El redondeado da esquina e parou. Observando os soldados de preto, el apuntou a súa Nai e Katie. Katie caeu en primeiro lugar, e como ela correu a través da limpeza, Mike saíu, circulando o coche. Katie achegouse a Nick, e Mike seguiu.
  
  
  Eles seguiron os edificios para a fronte do tren. Cando eles estaban moi por diante dos soldados, que cruzou a pistas.
  
  
  Estaba escuro cando Nick atopou a estrada. El estaba de pé na beira, con Katie e Mike detrás del.
  
  
  Á súa esquerda foi a aldea eles tiñan acaba de chegar, e á súa dereita estaba o camiño para Shench'wan.
  
  
  "Estamos carona?" Katie, preguntou.
  
  
  Nick esfregar súa barba queixo duro. "Hai moitos soldados en movemento ao longo desta estrada. Nós seguramente non quere deixar ih unha morea. Os gardas de fronteira, probablemente gastar algunhas noites na aldea e, a continuación, deixar. Por suposto, non soldado vai parar Kostya min."
  
  
  "Eles van ser para min," Katie, dixo. "Soldados son os mesmos en todas as partes. Eles quere nenas. E imos afrontalo lo, iso é o que ela é."
  
  
  Nick, dixo: "Vostede non ten que vender-me para fóra." El virou-se para mirar para abaixo o barranco de que foi ao longo da estrada, a continuación, de volta ao nah. "Está seguro de que pode tratar con isto?"
  
  
  Ela sorriu e retomou que atractivo pose. "¿Que pensas?"
  
  
  Nick sorriu para reumatismo. "Excelente. Votación sobre como imos traballar con iso. Mike, estirar aquí na estrada. El apuntou para Katie. "A súa historia é o seu coche, bater en un barranco. O seu neno está ferido. Precisa de axuda. É un parvo historia, pero é a mellor cousa que pode facer nun tempo tan curto ."
  
  
  Katie aínda estaba sorrindo. "Se eles están soldados, eu non creo que vai ser moi interesado na historia que eu estou dicindo a eles."
  
  
  Nick apuntou unha zona de dedo na Nah. "Só teña coidado."
  
  
  
  
  
  
  
  "Si, señor."
  
  
  "Imos ir para o barranco ata que vexamos un probable perspectiva."
  
  
  Como eles saltaron para a ravina, un par de faros apareceu ao redor da aldea.
  
  
  Nick, dixo, " é moi alto para un coche. Parece un camión. Estar parado."
  
  
  Foi un camión militar. Como pasou, os soldados cantou. El estaba dirixido e aínda dirixindo na estrada. A continuación, un segundo par de faros apareceu.
  
  
  "É un coche", dixo Nick. "Saír, Mike."
  
  
  Mike foi ao redor da ravina e estirado. Katie camiñou abertamente cara a eles. Ela endereitarse a súa camisa e acariciou o pelo. Entón, ela tivo que poñen de novo. Como o coche se aproximaba, ela comezou axitando os brazos, tentando manter esta pose. Pneumáticos screeched na calzada, e o coche veu a unha abrupta parar. Con todo, pasou preto de sete metros por enriba Katie antes de vir a unha parada completa.
  
  
  Había tres soldados nen. Eles estaban borrachos. Os dous homes inmediatamente saíu e comezou a camiñar de volta para Katie. O condutor quedou fóra de todo o coche, camiñou para a parte de atrás do coche, e parou para asistir a outros dous. Eles estaban rindo. Katie comezou a contar a súa historia, pero ela foi para a dereita. Todo o que eles queren é o seu. Un tomou ee man e mencionou algo sobre o que ela parecía. O outro comezou a acariciar seu peito, dándolle unha grande, torcido ollar. Nick moveuse rapidamente para abaixo do barranco para a fronte do coche. Por diante de el, el pulou para fóra en torno a ravina e dirixido para o condutor. Hugo foi en ego man dereita. El trasladouse ao longo do lado do coche, e se achegou o soldado por detrás. Ego man esquerda axustado sobre a súa boca, e en movemento rápido, el cortou Hugo o home gorxa. Como o soldado caeu ao chan, el sentiu o sangue quente no seu brazo.
  
  
  Katie suplicou os outros dous. Eles tiñan unha caseta enriba das súas cinturas, e mentres un foi dar patadas e fregando el, o outro foi arrastrando-o para o coche. Nick seguido quen foi tirando dela. El veu detrás del, agarrou-o pola o cabelo, tirou o soldado cabeza, e cortou Hugo través da garganta. Último soldado visto, ego. El empurrou Katie fóra e sacou un sinistro puñal. Nick non teñen tempo para unha prolongada coitelo loita. O soldado ollos redondos foron esvaécense de bebida. Nick levou catro pasos atrás, desprazouse Hugo a man esquerda, tirou Wilhelmina fóra do seu cinto, e tiro o home da cara. Katie gritou. Ela dobrou, sostendo a súa vida, e marchei para o coche. Mike saltou para os seus pés. El ficou inmóbil, ollando para o escenario. Nick non quere que ninguén ao seu redor para ver algo como isto, pero el sabía que ía acontecer. Eles estaban no ego mundo, non o ih mundo, e aínda que o Nick non se preocupan de que parte do seu traballo, el aceptou ee. El esperaba que ía. Sen pensar, Nick rolou tres corpos na ravina.
  
  
  "Entrar no coche, Mike," el ordenou.
  
  
  Mike non mover. El mirou para o chan cos ollos arregalados.
  
  
  Nick camiñou ata el, bateu o seu ego dúas veces na cara, e empurrou-o para o coche. En primeiro Mike foi relutantemente, a continuación, parecía saír en torno a el e subir no asento traseiro. Katie aínda estaba inclinado sobre, sostendo o coche de apoio. Nick puxo un brazo ao redor do seu ombreiro e axudou no banco de diante. El foi en torno a fronte do coche e quedou detrás do volante. El comezou a motor e levou para abaixo a estrada.
  
  
  Foi unha agredidos, canso de 1950 Austin. O medidor de presión mostrou a metade de un tanque de gasolina. O silencio no coche foi case ensurdecedor. El podía sentir Katie ollos aburrido no seu rostro. O coche cheiraba a viño vello. Nick desexaba que el tiña fumado un redor do seu tabaco. Finalmente, Katie falou. "É só un traballo para ti, non é? Non lle importa sobre min ou a súa nai. Acaba de chegar nós a Hong Kong antes da media noite, non importa o que facemos. E matar calquera que queda no seu camiño."
  
  
  "Nai", Mike dixo. "El fai iso para o Pai, tamén." El puxo unha man sobre Nick ombreiro. "Eu entendo agora."
  
  
  Katie mirou para os seus dedos, dobrado no seu colo. "Eu sinto moito, Nick," ela dixo.
  
  
  Nick non manter un ollo na estrada. "Foi duro para todos nós. Ten dous estamos ben ata agora. Non me deixe agora. Aínda necesitamos para cruzar a fronteira."
  
  
  Ela puxo a súa man sobre o Ego volante. "O seu equipo non vai motín," ela dixo.
  
  
  De súpeto, Nick escoitou o ruído dun avión motor. Parecía suave na primeira, entón, gradualmente, creceu máis alto. Veu detrás ih costas. De súpeto, a estrada ao redor de Austin estoupou en chamas. Nick virou o volante primeiro á dereita, despois cara á esquerda, zigzag o coche. Como o plano pasou sobrecarga, houbo un flashback, a continuación, el se virou á esquerda, gañando altitude para o seguinte paso. Nick estaba movendo na cincuenta quilómetros por hora. Por diante, el podería feblemente facer o taillights de un camión de remolque.
  
  
  "Como é que eles atopar fóra tan axiña?" Katie, preguntou.
  
  
  Nick, dixo: "O outro camión debe ter atopado o macaco e pola radio eles. Xa que soa como un vello avión de hélice, eles probablemente, agarrou todo o que podería ser levado. Eu estou indo a tentar algo. Eu teño un palpite de que o piloto está voando estrictamente polos faros.
  
  
  O plan aínda non levado aínda. Nick apagou a Austin santo luz, logo apagou o motor
  
  
  
  
  
  
  a continuación, el parou. El podía escoitar a súa Nai respiración pesada do asento traseiro. Non había árbores ou calquera cousa que el podería parque baixo. Se el estaba mal, eles ían estar sentado patos. A continuación, el vagamente oído o plano motor. Stahl é o ruído do motor é máis alto. Nick sentiu-se comezar a suar. O avión estaba de baixa. El achegouse a eles e seguía a caer. A continuación, Nick viu chamas de tiro fóra das ás ' egos. El non podía ver o camión desde esta distancia. Pero el viu unha laranxa bola de lume rolando no aire, e el escoitou o profundo trono da explosión. O avión despegou para facer outro rápido.
  
  
  "É mellor sentir-se para abaixo por un tempo," dixo Nick.
  
  
  Katie escondeu o rostro nas súas mans. Todos poden ver a queima de camión só sobre o horizonte.
  
  
  O avión foi máis arriba, facendo o último salto. El voou pasado o mimmo Austin, a continuación, a queima de camión, e continuou a condución. Nick trasladouse a Austin lentamente cara diante. El quedou ao lado da estrada para menos de trinta minutos. El non apagar brylev. Eles se mudaron dolorosamente lentamente ata que eles estaban preto da queima de camión. Corpos foron espallados por toda a estrada e estradas. Algunhas xa estaban queimando negro, outros aínda estaban queimando. Katie cubriu o rostro coas mans, para que ela non podía ver nada. Mike se inclinou contra a diante, mirando para fóra o parabrisas con Nick. Nick cruzou a Austin cara atrás e cara adiante na estrada, tentando obter a través de o terreo, sen executar máis de corpos mortos. Que pasa, entón colle velocidade sen apagar a súa faros. Por diante, el podía ver as luces de Shench'uan.
  
  
  A medida que se aproximaba a Lamber cidade, Nick tentou imaxinar o que a fronteira como sería. Sería inútil tentar truco ih. Ben, probablemente, cada soldado en China quería. Eles van ter que romper. Se se lembrar correctamente, este fronteira foi só un gran porta no muro. Non ía ser unha barreira, por suposto, pero non sería nada do outro lado da porta, polo menos, ata que chegou Fan Ling en Hong Kong lado. Será de seis ou sete millas desde a porta.
  
  
  Eles estaban achegando Shench'uan. Había só unha rúa principal nen, e ao final do mesmo Nick podía ver o pasamáns. El esvarou para o lado e parou. Preto de dez soldados foron correndo ao redor da porta, rifles pendurada sobre os seus ombreiros. Unha metralleta foi montado fronte a guarita. Debido á hora tardía, as rúas a través da cidade foron escura e deserta, pero a área en torno a porta estaba ben iluminado.
  
  
  Nick fregou os ollos cansos. "A voz é todo", dixo. "Nós non temos tantas armas, supostamente."
  
  
  Foi Mike. "Hai tres rifles no banco de atrás."
  
  
  Nick virou-se no seu asento. "Bo rapaz, Mike. Eles van axudar." El mirou para Katie. Ela aínda estaba mirando para o pasamáns. "Está todo ben?", preguntou el.
  
  
  Ela virou-se para el. O seu beizo inferior foi axustado entre os dentes, e os seus ollos enchéronse de bágoas. Sacudindo a cabeza de lado a lado, ela dixo, "Nick, min... eu non creo que pode tratar con isto."
  
  
  Killmaster levou ee man. "Mira, Katie, é un fío. Unha vez que pasar por esta porta, todo vai ser longo. Vai ser con Xoán de novo. Pode ir a casa agora."
  
  
  Ela pechou os ollos e balance a cabeza.
  
  
  "Pode dirixir?", preguntou el.
  
  
  Ela balance a cabeza de novo.
  
  
  Nick subiu no asento traseiro. El comprobar o tres armas. Eles foron ruso-made, pero eles mirou en bo estado. El virou-se para Mike. "Menor fiestras no lado esquerdo alí." Mike fixo iso. Mentres tanto, Katie quedou detrás do volante. Nick, dixo: "eu quero que vostede se sentir no chan, Mike, coa súa de volta para a parede." Mike fixo como o emu foi dito. "Manteña a súa cabeza baixo a que a xanela." Killmaster desamarrou a súa camisa en torno a súa cintura. El puxo catro granada á beira do outro entre as súas pernas, Nai. "Votar o que está facendo, Mike," el dixo. "Cando eu lle dou a miña palabra, que tirar o pino no primeiro granada, contar ata cinco, a continuación, xoga-lo sobre o seu ombreiro, e para fóra da xanela, contar ata dez, tomar a segunda granada e repetir-la de novo, ata que se foron. Vostede entender?" "
  
  
  "Si, señor."
  
  
  Killmaster virou-se para Katie. El puxo unha man suave no seu ombreiro. "Ve", dixo, " é unha liña recta desde aquí ata a porta. Eu quero que comezar de baixo e, a continuación, ir para o comezo da segunda. Cando o coche vai abrir a porta, eu vou che dicir. Entón eu quero que manteña o volante con firmeza para abaixo, preme o pedal do acelerador para o chan, e descansar a cabeza sobre o asento. Lembre-se, tanto de ti, tomar o seu tempo! "
  
  
  Katie balance a cabeza.
  
  
  Nick fixo unha pausa na fiestra a través da súa nai con Tommy é metralleta. El fixo seguro de que os tres armas estaban dentro do seu alcance. "É que todo o mundo está preparado?", preguntou el.
  
  
  El ten acenos de ambos.
  
  
  "Todo ben, entón imos alí!"
  
  
  Katie contraeu un pouco como ela comezou. Ela tirou para fóra no medio da rúa e foi para a porta. A continuación, mudouse para o segundo.
  
  
  "Vostede parece bo", dixo Nick. "E agora bateu-me!"
  
  
  A Austin parecía balance de Katie pisou sobre o pedal do acelerador, a continuación, el rapidamente comezou a incorporarse velocidade. Katie destino estaba fóra de vista.
  
  
  
  
  
  
  Os gardas na porta asistir curiosamente como o coche achegouse a eles. Nick non quere abrir lume aínda. Cando os gardas viu a Austin incorporarse velocidade, eles sabían o que estaba acontecendo. Rifles caeu de ih ombreiros. Os dous torno a eles rapidamente correu cara a metralleta. Un despedido polo seu rifle, boquiaberto ollos tallada unha estrela no parabrisas. Nick se inclinou para fóra da xanela, e en un curto período de fluxo en torno a Tommy arma franxas de un torno os gardas na metralleta. Máis tiros tocou para fóra, rompendo o parabrisas. Nick disparou dous máis curto explosións, e as balas atopou os seus obxectivos. Entón Tommy arma foi para fóra de caramelos. "Agora, Mike!", el gritou.
  
  
  Mike xogaba coas granadas por uns segundos, a continuación, descendeu para as empresas. Eles estaban só a poucos metros do guión. O primeiro granada estoupou, matando un garda. A metralleta tocou, e ego balas alcanzou o coche como unha cidade. O lado da fronte xanela foi cortado pola metade e caeu fóra. Nick tirou Wilhelmina. El disparou, perdeu, e disparou de novo, deixando caer un garda. A segunda granada estoupou a carón da metralleta, pero non o suficiente para ferir os que estaban operativos el. El falou como el mastigou sobre o coche. O parabrisas roto, a continuación, abriu como o último de vidro roto. Nick mantivo tiro, ás veces, bater, ás veces falta, ata que, finalmente, todo o que recibín foi un click como el tirou o gatillo. Un terceiro granada explotou preto de un garda de seguridade é quiosco, achatamento-lo para o chan. Odín po para a máquina artilleiros foi algo breve e caeu máis. O pneumático estoupou como o bater de metralleta resgou a través del. A Austin comezou a virar á esquerda. "Tirar o volante á dereita!" Ela tirou, o coche estirado ata, rompe a través do pasamáns, estremeceuse, e mantivo en movemento. A cuarta granada destruíu máis de cerca. Nick disparou un de cada vez ruso rifles. Ego precisión deixou moito que desexar. Os gardas achegou o coche. Rifles foron realizadas para os seus ombreiros; eles estaban disparando na parte de atrás do coche. A xanela traseira estaba cuberto con estrelas de ih balas. Eles continuaron a lanzar mesmo despois de que o ih balas parou de bater o coche.
  
  
  "Estamos a facer aquí?" Katie, preguntou.
  
  
  Killmaster xogou o ruso rifle para fóra da xanela. "Pode sentir-se, pero manter o pedal do acelerador para o chan."
  
  
  Katie sentou-se. A Austin fallou, a continuación, tossiu. Finalmente, o motor só parado e o coche parou.
  
  
  Miña nai tiña unha pel verde. "Deixe-me para fóra," el gritou. "Eu creo que eu vou estar enfermo!" El saíu de todo o coche e desapareceu en os arbustos ao longo da estrada.
  
  
  Vidro estaba en todas partes. Nick arrastrou cara a diante. Katie estaba mirando para fóra da xanela, que non estaba alí. Os seus ombreiros balance; entón ela comezou a chorar. Ela non tratar de ocultar as súas bágoas, ela deixe-los vir de algún lugar alí no fondo ela. Eles rolou seu rostro e caeu de seu queixo. O seu corpo enteiro foi tremendo. Nick puxo o brazo ao redor dela e tirou-a pechar.
  
  
  O seu rostro foi presionado contra Ego no peito. Nunha voz abafada, ela salouca, " Ble... Podo deixar agora?"
  
  
  Nick acariciou o pelo. "Deixe-los vir, Katie," el dixo suavemente. El sabía que non era ego, a fame, a sede, ou a falta de bóvedas. O ego sentimento por ela correu profundo, máis profundo do que el sabía. Ela chorando se converteu en saloucos. O seu obxectivo movido un pouco fóra do seu peito e cama para a curva do seu ego brazo. Ela xemeu como ela mirou para el, o seu pestanas mollado e os seus beizos lixeiramente separados. Nick suavemente cepillado unha mecha de cabelo da súa testa. El tocou seus beizos suavemente. Ela volveu o bico, a continuación, virou a cabeza fóra do ego.
  
  
  "Vostede non debería ter feito isto", ela murmurou.
  
  
  "Eu sei", dixo Nick. "Eu sinto moito."
  
  
  Ela sorriu levemente en em. "El foi."
  
  
  Nick axudou a fóra todo o coche. Mike uniuse a eles.
  
  
  "Sinto mellor", Nick preguntou ego.
  
  
  El balance a cabeza, a continuación, aceno unha man na dirección do coche. "O que imos facer agora?"
  
  
  Nick partiu. "Nós imos ir a Presa Lin é."
  
  
  Eles non tiñan ido lonxe cando Nick escoitou o bater de helicóptero láminas. El mirou cara arriba e viu un helicóptero se achega deles. "Para o mato!", el gritou.
  
  
  Eles agochado en círculos de arbustos. Un helicóptero circulou por riba deles. El caeu un pouco, só no caso de, a continuación, voou na dirección veu.
  
  
  "Será que ver nós?" Katie, preguntou.
  
  
  "Probablemente."Nick dentes estaban cerrados axustado.
  
  
  Katie suspirou. "Eu penso que ía ser seguro agora."
  
  
  "Está seguro", dixo Nick cos dentes cerrados. "Eu levado para fóra, e que pertence a min." El desexaba que el non tiña dixo ben despois de que. O ego é o significado era como avea. Estaba canso de planificación, de pensar, el non podía sequera lembro a última vez que el durmía. El notou que Katie estaba mirando para el, estrañamente. Era un segredo feminino a mirada que tiña só vin dúas veces na súa vida. En nen, moitos non ditas palabras foron ditas, que eran sempre reducido a unha única palabra "se". Se el non era o que hema foi, se ela non era o que ela estaba, se eles non veñen de tan completamente diferentes mundos, se el non estaba dedicado ao seu traballo e a súa familia - se, se. Esas cousas foron sempre imposible
  
  
  
  
  
  
  Quizais eles tanto sabía de que.
  
  
  Dous pares de faros apareceu na pista. Wilhelmina estaba baleiro, Nick tiña só Hugo. El levou o hairpin do seu cinto. Os coches se aproximou deles, e el levantouse. Eles foron Jaguar sedas, e o condutor do coche de diante estaba Falcón. Os coches pararon. A porta de atrás da segunda abriu e John Lou saíu co seu brazo dereito enfaixada.
  
  
  Mike berraban e corrían cara a el.
  
  
  "John," Katie murmurou. "John!" Ela foi para el, tamén.
  
  
  Eles abrazou o outro, todos os tres deles chorando. Nick eliminado Hugo. Falcón saíu do coche do garaxe, o negro fonte de un puro cerrados entre os dentes. Nick camiñou ata el. El podía ver o folgadas traxe, o enrugada, coiro cara.
  
  
  "Vostede parece espectacular, Carter," Hawke, dixo.
  
  
  Nick balance a cabeza. "Vostede non aconteceu para traer un paquete de cigarros, non é?"
  
  
  Falcón chegou na súa peto do abrigo e xogou o paquete para Nick. "Vostede ten permiso da policía," el dixo.
  
  
  Nick acendeu un cigarro. John Lou uníuse a eles, flanqueado por Kathy e Mike. El tendeulle a man esquerda. "Grazas, Nick," el dixo. Ego ollos cheos de bágoas.
  
  
  Nick colleu a súa man. "Coidar deles."
  
  
  Mike levado a fóra do seu pai e poñer seu brazo arredor de Nick cintura. El estaba a chorar tamén.
  
  
  Killmaster foi un man a través do neno de pelo. "É case primavera de formación de tempo, non é?"
  
  
  Mike balance a cabeza e se xuntou o seu pai. Katie foi asumindo o profesor; ela ignorou Nick. Eles volveron para o seu segundo coche. A porta estaba aberta para eles. Obter Mike, a continuación, para John. Katie comezou a comezar, pero parou cando ela estaba case dentro. Ela dixo algo para Xoán, a continuación, foi de volta para Nick. Nah estaba vestindo un branco camisola de malla sobre os seus ombreiros. Por algunha razón, ela parecía máis unha ama de casa agora. Ela estaba sentada diante de Nick, mirando para el. "Eu non creo que nunca vai ver outra vez."
  
  
  "É un moi longo tempo", dixo.
  
  
  Ela estaba na punta dos pés e bicou Ego na fazula. "Hotel tería..."
  
  
  "A súa familia está esperando."
  
  
  Ela mordeu o beizo inferior con seus dentes e foi para o coche. A porta estaba pechada, o coche comezou, e Baño de familia estaba fóra de vista.
  
  
  Nick estaba só con Falcón. "O que pasou ao profesor man?", preguntou el.
  
  
  Falcón, dixo: "Votar como eles ten o seu nome de fóra. Tirou unhas uñas, rompe un par de ósos. Non foi tan malo."
  
  
  Nick aínda estaba mirando para o taillights de Loo coche.
  
  
  Falcón abriu a porta. "Ten un par de semanas. Eu creo que están indo de volta para Acapulco.
  
  
  Killmaster virou-se para Falcón. "Agora, todo o que eu teño é un continuo cola asistir." El pensou Laura Mellor e o que fora como en Acapulco, a continuación, el pensamento de Sharon Russell, a fermosa compañía aérea aeromoça. "Eu creo que o Barcelona vai probar este tempo", dixo.
  
  
  "Máis tarde," emu Falcón, dixo. "Vai para a cama. Entón eu vou mercar-lle unha bebida agradable para a cea, e mentres estamos borracho, que me pode dicir o que pasou." Barcelona vai vir máis tarde."
  
  
  Nick levantou as cellas en sorpresa, pero el non estaba seguro, pero penso que el sentiu que o Falcón batendo ego na parte de atrás, como el entrou no coche.
  
  
  Fío
  
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  Entroido de Asasinatos
  
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  
  
  traducido por novo búlgaro Shklovsky
  
  
  
  
  Entroido de Asasinatos
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 1
  
  
  
  
  
  
  
  
  Unha noite, en febreiro de 1976, tres completamente diferentes persoas que estaban en tres completamente diferentes lugares, dixo a mesma cousa, mesmo sen coñece-lo. O primeiro falou da morte, o segundo de axuda, e a terceira de paixón. Ninguén en torno a eles podería ter sabido que ih palabras, como un esforzo invisible trampa, ía traer todos os tres deles xuntos. Nas montañas de Brasil, preto de 250 quilómetros de Río de Janeiro, no límite do Cerro do Mar, o home que mencionou morte foi lentamente xirando un mastigado cigarro entre os dedos. El mirou para a roda de fume, e despois dun momento de reflexión, el case pechou os ollos. El se inclinou cara atrás na súa recta-backed cadeira e mirou a través da materia na que o home que estaba esperando. El engurradas seus beizos e balance a cabeza lentamente.
  
  
  
  "Agora", dixo nun ton frío,"debe ser feito agora."
  
  
  
  O outro home virou e desapareceu na noite.
  
  
  
  
  
  
  
  Na estrada de peaxe, o mozo louro home levou para a cidade o máis rápido que podía. El pensaba sobre todas as letras, de se preocupar dúbidas, e noites sen durmir, así como a carta que recibiu hoxe. Quizais el esperou moito tempo. El non tiña destinado a entrar en pánico, e agora el se arrepentiu. En realidade, el pensamento, el non sabía exactamente o que facer, pero despois de que a última carta, el estaba seguro de que algo tiña que ser feito, calquera que sexa a outros pensamento. "Agora", dixo en voz alta. "Iso debe ser feito agora." Sen abrandar, el levou a través do túnel para a cidade.
  
  
  
  
  
  
  
  Na escuridade do cuarto, un home alto, de ombreiros anchos home estaba de pé fronte a unha rapaza que estaba mirando para el con atención, desde a súa materia. Nick Carter tiña coñecido ela por un tempo. Eles beberon martinis xuntos cando eles estaban en partes, así como esta noite. Ela era unha moi morena con un alegre nariz e beizos carnosos no seu rostro bonito. Con todo, nunca foi ademais superficial conversas, porque ela sempre atopa escusas para non ir máis lonxe. Pero antes, en noite, en Holden partido, Eles conseguiron falar dela en ir con ela. El deliberadamente bicou lentamente, despertando o seu desexo coa súa lingua. Unha vez máis, el notou un conflito de emocións na súa. Tremendo con desexo, ela aínda estaba loitando coa súa paixón. Mantén unha man no pescozo, el desamarrou a blusa con outros e deixar a desprazar fóra do seu suave ombreiros. El tirou o seu sutiã e mirou con gratitude polo seu gordo mozos seos. A continuación, el tirou Nah a saia e calcinha, verde con vermello beiras.
  
  
  
  John Rawlins mirou para el cos ollos entornados e deixar de Nick experimentado mans facer o truco. Nick notei que ela non estaba tentando axudar a uem. Só o seu tremor de mans sobre os seus ombreiros traizoado seu interior confusión. El apertoulle a suavemente contra o sofá, a continuación, tirou a camisa para sentir o seu corpo espido contra o seu peito.
  
  
  
  "Agora," el dixo,"iso debe ser feito agora."
  
  
  
  "Si," a nena engasgado, case inaudível. "Non realmente. Ben, por votación.'Nick era bico-la en todas as partes, mentres que Paula estaba empurrando a súa pelve para adiante e de súpeto comezou a lamber o seu ego en todas as partes. Todo o que ela quería facer agora era facer o amor para Nick. Cando presionado Nah, ela suplicou ego para ir máis rápido, pero Nick levou o seu tempo. Paula apertou os beizos para ego boca, mans deslizando ego corpo para ego nádegas, sostendo ego para ela tan duro como podía. Unha rapaza que nin sequera sabe o que ela quería que se converteu nun anhelo animal femia.
  
  
  
  "Nick, Nick," Paula respiraba, rapidamente chegando a un clímax. Era como ela estaba indo a explotar, como ela estaba flotando entre dous mundos por un momento. Ela inclinou a cabeza para atrás, presionando o seu peito e estómago contra o seu. Os seus ollos rolou cara atrás na súa cabeza.
  
  
  
  Tremendo e chorando, ela derrubou sobre o sofá, a realización de Nick firmemente para que el non podería escapar. Finalmente, ela deixar ir con el, e el fixo un banco de prensa xunto a ela, así que a súa rosa mamilos cepillado seu peito.
  
  
  
  "Foi paga a pena?" Nick preguntou suavemente. "Oh meu Deus, si," Paula Rawlins respondeu. "Máis do que valía.'
  
  
  
  "Entón por que tardou tanto tempo?"
  
  
  
  '¿Que quere dicir?'Que é iso?", preguntou ela inocentemente. "Vostede sabe maldita ben o que quero dicir, querida", dixo Nick. "Tivemos unha morea de oportunidades, pero que sempre atopei algúns transparente escusa. Agora sei o que está facendo. Entón, por que o ruído?
  
  
  
  Ela preguntou. "Para min, persoalmente, que non vai rir?" "Eu estaba con medo de decepcionar vostede. Eu sei que, Nick Carter. Non é común despois de realizar unha precisión xeometría detalle para unha rapaza. Vostede é un experto sobre as mulleres ."
  
  
  
  "Está esaxerando," Nick protestou. "Está actuando como se debería ter tomado o exame de admisión." Nick riu
  
  
  
  a partir da súa propia comparación.
  
  
  
  "Isto non é un mal descrición en todo", dixo Paula. "A ninguén lle gusta perder."
  
  
  
  "Ben, non ten perdida, querida. Vostede é o mellor na súa clase, ou debo dicir na cama?
  
  
  
  "Está realmente a suceder tan aburrido vacacións mañá?" Ela preguntou, descansando a cabeza na Uem no peito. "En definitiva," Nick, dixo, estendendo as súas longas pernas. Ee saca-rolhas baixou o ego para a perspectiva de un longo silencio período. Eles tiñan para relaxarse, recargar as súas baterías, e, finalmente, Falcón acordado.
  
  
  
  "Deixe-me ir," Paula Rawlins dixo. "Eu poida chegar un día de descanso na oficina."
  
  
  
  Nick mirou para ela suave, gordo, branco de corpo. Unha muller foi unha das mellores formas de obter o seu corpo de volta en forma, el sabía que moi ben, pero houbo momentos en que, mesmo que non era o suficiente. Hai momentos en que un home precisa para saír e estar só. Non facer nada. Foi tal período. Ou, el corrixiu, sería a partir de mañá. Pero esta noite foi esta noite, e este incrible nena aínda estaba en ego mans; este modesto pracer, cheo de interior contradición.
  
  
  
  Nick tivo un cheo, suave de mama na súa man e usa o seu polgar para xogar con a rosa protector. Paula inmediatamente comezou a respirar duramente e tirou Nick enriba dela. Como ela implica-la perna en torno ego, Nick oín o teléfono tocar. Non era un pequeno azul teléfono no ego materia caixón, pero un teléfono común sobre a mesa. El estaba feliz sobre iso. Afortunadamente, non foi Falcón que veu para contar-Los sobre o novo desastre. Quen é, o emu pode fuxir con el. Non hai chamadas agora.
  
  
  
  En realidade, el non tería colleu o teléfono, se el non tiña recibiu un sinal do seu sexto sentido: que inexplicable subconsciente sistema de alarma que salvou o emu vida tantas veces.
  
  
  
  Paula tiña un forte control sobre o ego. "Non responder a iso", ela murmurou. 'Esquece-lo.'El sabía, pero el non podía. El non responder o teléfono moitas veces. Pero el sabía que ía facelo agora. É o carallo subconsciente. El foi aínda peor que o Falcón, esixe máis, e durou máis tempo.
  
  
  
  "Eu sinto moito, querida", dixo, saltando para os seus pés. "Se eu estou mal, eu vou estar de volta antes de que pode virar."
  
  
  
  Nick camiñou toda a sala, consciente de que Paula ollos estaban seguindo o seu muscular, áxil corpo: imaxe dun resucitado gladiador Romano estatua. A voz no teléfono foi un emu descoñecido.
  
  
  
  "Mr Carter?" "Que é iso?" a voz preguntou. "Vostede está falando para Proxecto de lei Dennison. Eu sinto moito incomodá-lo tan tarde, pero eu teño falar con vostede."
  
  
  
  Nick engurrou o cello e, de súpeto, sorriu. "Proxecto de lei Dennison," el dixo. Fillo de Todd Dennison:
  
  
  
  
  
  'Si, señor.'
  
  
  
  "Deus, a última vez que eu vin ti, que estaban usando unha fralda. Onde está vostede?'
  
  
  
  "Eu estou en un teléfono público en fronte de súa casa. O porteiro me dixo que non incomodá-lo en todo, pero eu tiña que tratar. Eu dirixe-se a partir de Rochester para ver vostede. Neste caso é de preto de meu pai.
  
  
  
  "Todd?" Nick, preguntou. '¿Que é iso? Hai dificultades?
  
  
  
  "Eu non sei", o mozo dixo. "Por que fixo a súa voz veñen para ti?"
  
  
  
  "A continuación, veñen." Eu vou dicir o porteiro para deixalo pasar.
  
  
  
  Nick colgado, alertou o porteiro, e camiñou para Paula, que estaba ocupado quedando vestida.
  
  
  
  "Eu xa oín", ela dixo, tirando na súa saia. "Eu entendo o seu. Polo menos dela, eu creo que non tería deixe-me deixar, se non era tan importante."
  
  
  
  "Está seguro. Grazas, " Nick riu.
  
  
  'Vostede é unha rapaza legal por varias razóns. Contar comigo para chamalo cando volten."
  
  
  
  "Eu sempre estou contando con iso", dixo Paula. Como Nick deixar Galicia para fóra da porta de atrás, o timbre tocou. Proxecto de lei Dennison era tan alto como o seu pai ego, pero máis delgado, sen Todd pesados de construción. Se non, o seu cabelo louro, ollos azuis brillantes, e tímido sorriso foron os mesmos que Todd. El non perdeu tempo en ir directo ao punto.
  
  
  
  "Estou feliz que quere ver de min, o Sr Carter," el dixo. "O meu pai adoitaba dicirme historias sobre ti. Eu estou preocupado sobre o meu pai. Probablemente sabe que el é crear unha nova plantación en Brasil, por exemplo, a 250 quilómetros de Río de Janeiro. O meu pai é sempre o costume de escribir me complexo, detallado letras. El escribiu para min sobre un par de cousas interesantes que aconteceron no traballo. Eu non creo que podería ter sido un accidente. Eu sospeitaba que era máis que iso. A continuación, el recibiu vaga ameazas que el non tomar en serio. Emu escribiu a ela que eu estaba indo visitar ego. Pero este é o meu último ano de escola. Eu estou estudando na THU, e el non quere que. El me chamou por teléfono, reprendido-me moito e dixo que se eu vin agora, el me puxo de volta no barco nunha camisa de forza."
  
  
  
  "Algo realmente inusual para o seu pai," dixo Nick. El estaba a pensar sobre o pasado. Coñeceu Todd Dennison moitos anos atrás, cando el aínda era novo para o espía de correo de negocios. Ao tempo, Todd estaba a traballar como enxeñeiro en Teherán e salvo Nick vida varias veces. Entón eles se fan bos amigos. Todd foi o seu propio camiño, e agora Stahl é un home rico, un dos maiores industriais no país, sempre persoalmente supervisar a construción de cada unha das súas plantacións.
  
  
  
  Entón, vostede está preocupado sobre o seu pai, Nick reflexionou en voz alta. "Pensas que pode estar en perigo. Cal é el edificio para a plantación de alí?
  
  
  
  "Eu non sei moito sobre iso, é só que el está no corredor, nunha zona montañosa, e Pai plan é para axudar as persoas en que área. Vader cre que tal esquema vai mellor protexer o país de axitadores e ditadores. Todos ego novas plantacións están baseados en esta filosofía, e polo tanto son construídas en rexións onde non hai desemprego e hai unha necesidade para os produtos ."
  
  
  
  "Eu estou de acordo totalmente con iso", dixo Nick. "El é só alí, ou hai alguén con el, ademais do persoal?"
  
  
  
  "Ben, como vostede sabe, miña nai morreu o ano pasado, e pronto o meu pai casou novamente. Vivian é con el. Eu aínda non coñezo en dell ' en si. Eu estaba na escola, cando eles se atoparon, e eu só veu para o matrimonio."
  
  
  
  "Eu estaba en Europa, cando casei," Nick recordou. "Eu atopei a invitación cando cheguei de volta. Así, o Proxecto de lei, o que quere-me para ir alí e ver o que está a suceder?
  
  
  
  Proxecto de lei Dennison corou, e Stahl era tímido.
  
  
  
  "Eu non podo pedir-lle para facer que o Sr Carter."
  
  
  
  "Por favor, chame-me Nick."
  
  
  
  Eu realmente non sei o que esperan de ti, " o mozo dixo. "Eu só precisaba falar con alguén sobre iso, e eu penso que podería ter unha idea." Nick penso sobre o que o neno tiña dixo. Proxecto de lei Dennison foi, probablemente, moi preocupado se esta foi a cousa ben a facer ou non. Un flash de memorias do pasado débedas e vellas amizades brillou a través xefes ' egos. El planeaba ir á pesca en Canadá bosques para un período de vacacións. Ben, eles non van nadar para lonxe, e é tempo para relaxarse. Río foi unha fermosa cidade e foi na véspera do famoso entroido. A viaxe para Todd xa estaba un período de vacacións, por certo.
  
  
  
  "Proxecto de lei, que recollen o momento," dixo Nick. "Eu estou indo de vacacións mañá. Eu estou voando a súa Río. Que ir de volta á escola, e así que eu ver que a situación é, eu vou chamalo. É a única forma de descubrir o que está a suceder."
  
  
  
  "Eu non te podo dicir como eu son grata a ela," Proxecto de lei Dennison comezou, pero Nick dixo Ego para parar.
  
  
  
  'Esquece-lo. Non ten que se preocupar de nada. Pero que fixo as cousas ben para me avisar. O seu pai é moi teimoso para facer o que el precisaba facer.
  
  
  
  Nick levou o neno para o ascensor e volveu para o seu apartamento. El apagou a saint e base de prensa para durmir. El foi capaz de durmir por máis algunhas horas antes de que eles tiveron contacto Falcón. O xefe estaba aquí na cidade para visitar o MACHADO de oficina. El vai ser capaz de contacto Nick en calquera momento do día durante varias horas.
  
  
  
  "Iso é o que a nai galiña en min, di," el dixo unha vez. "Quere dicir que o dragón nai," Nick tiña modificado Ego..
  
  
  
  Cando Nick chegou ao anódino MACHADO de oficina en Nova York, Falcón xa estaba alí: o corpo delgado sempre parecía pertencer a alguén, non para os que se sentan na mesa; vostede pode imaxinar, por exemplo, no campo ou durante a investigación arqueolóxica. Normalmente o xeo azul perforación ollos eran amigables de hoxe, pero agora Nick sabía que eles eran só unha máscara para calquera cousa, pero agradable de interese.
  
  
  
  "Todd Dennison Industrias," dixo Nick. "Eu oín que eles teñen unha oficina no Río."
  
  
  
  "Estou feliz que cambiaron os seus plans," Falcón, dixo suavemente. "En realidade, o seu hotel ofreceu para levalo ao Río, pero non quero que pense que eu estaba interferir cos seus plans." Hawke sorriso foi tan amable e agradable que Nick comezaron a dubidar das súas sospeitas.
  
  
  
  "Por que suxiren que eu vaia para o Río?" Nick, preguntou.
  
  
  
  "Ben, porque lle gusta Río mellor, N3," Falcón, respondeu alegremente. "O que vai apreciar-lo moito máis do que en tal un Deus-forsaken punto de pesca. O río ten unha gran clima, fermosas praias, as mulleres bonitas e é case un entroido. Realmente, vostede se sentir moito mellor alí."
  
  
  
  "Non ten que vender-me calquera cousa", dixo Nick. "O que está detrás diso?"
  
  
  
  "Nada, pero un bo vacacións," Hawke, dixo.
  
  
  
  El fixo unha pausa, engurrou o cello, a continuación, entregou Nick un anaco de papel. "Este é un informe que acaba de recibir unha das nosas persoas. Se vai alí, se cadra pode dar un ollo, só en torno por puro interese, el só vai sen dicir, non é?
  
  
  
  Nick rapidamente ler a decodificar mensaxe, escrito no estilo de un telegrama.
  
  
  
  Grandes problemas á fronte. Unha morea de incomprensible lados. Probablemente estranxeira influencias. Non exactamente verificábeis. Calquera axuda é benvida.
  
  
  
  Nick entregou o papel de volta para Hawke, que continuou a actuar.
  
  
  
  "Mira," Killmaster dixo, " esta é a miña vacacións. Eu estou indo a ver un vello amigo que pode ter un pouco de axuda. Pero é un período de vacacións, vostede sabe? de vacacións. Eu estou na necesidade desesperada de un período de vacacións, e vostede sabe diso.
  
  
  
  Por suposto, o meu neno. Está ben.'
  
  
  
  "E vostede non me deu un traballo de vacacións, que ía?"
  
  
  
  "Eu non tería Stahl pensar sobre iso."
  
  
  
  "Non, claro que non," Nick, dixo severamente. "E non hai certamente moito que eu poida facer sobre iso?" Ou ese é o caso?'
  
  
  
  Falcón sorriu agradablemente. "Eu sempre digo isto: non hai nada mellor que a combinación de unha pequena viaxe de negocios con pracer, pero esta estou diferente de moitos outros. Moita diversión.'
  
  
  
  "Algo me di que eu non precisa aínda de grazas", Nick, dixo, levantando-se.
  
  
  
  "Sempre ser educado, N3," Hawke chanceou.
  
  
  
  Nick balance a cabeza e saíu para o aire fresco.
  
  
  
  El sentiu preso. El enviou un telegrama para Todd: "Sorpresa, ti vello peido. Beneficios para o Voo 47, 10, 10 de febreiro. O telégrafo operador ordenou emu usar a palabra peido, pero o resto permaneceu inalterada. Todd sabía o que significaba.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 2
  
  
  
  
  
  
  
  
  Cando eles estaban baixo a cobertura de nubes, eles podían ver o Río de Janeiro baixo a á dereita do avión. Logo, Nick viu un xigante de granito de rock chamado Derivados de Meta, fronte a un mesmo máis alto do Corcovado, un corcunda, con Cristo Redentor na parte superior. Como o plano circulou a cidade, Nick cando en vez reflexos do enrolamento praias que rodean a cidade. Lugares coñecidos para o sol, a area e as mulleres bonitas: Copacabana, Ipanema, Botafogo e Flamengo. Podería ser un moi bo lugar para estar. Quizais Todd problemas foron causados só por inocente problema. Pero se non é?
  
  
  
  De volta, a continuación, que aínda tiña un Falcón, que foi moi astuto. Non, el non estaba dando a Eles un novo emprego, pero Nick sabía que era esperado para ser présa. E se fose necesario actuar, el tivo que actuar. Moitos anos de traballo con Falcón tiña ensinado Ego que accidentalmente mencionar un importante problema era equivalente a unha tarefa. Por algunha razón, tiña a sensación de que a palabra "vacacións" foi facendo cada vez máis vaga. Con todo, que vai tentar facer unha festa.
  
  
  
  Fóra do hábito, Nick verificados Hugo, ego é fino estilete en unha vaíña de coiro no seu dereito manga, consciente da presenza reconfortante de Wilhelmina, a súa 9mm luger. Eles case pasou a formar parte do corpo de ego.
  
  
  
  El se inclinou cara atrás, cedeu o seu cinto de seguridade, e mirou para fóra no achegando Santos Dumont Aeroporto. . Foi construído no medio dunha área residencial e foi case no centro. Nick saíu na soleado e quente san avión e recoller a súa equipaxe. El só trouxo unha maleta. Cunha maleta, pode mover-se moito máis rápido.
  
  
  
  El só estaba pegando a súa maleta cando o sistema de enderezo público interrompeu a música para o informe. Transeúntes viu os ombreiros anchos home de súpeto conxelar con unha maleta na man. Ego ollos foi frío.
  
  
  
  "Atención", o presidente anunciou. "El ten só se anunciou que renome industrial Estadounidense Señor Dennison foi atopado morto esta mañá no seu coche na Serra do Mar estrada de montaña. Jorge Pilatto, o xerife da pequena cidade de Los Reyes, comentou que o empresario Stahl foi vítima dun asalto. Crese que o Señor Dennison deixou para dar o asasino un paseo ou axudar a uem.
  
  
  
  
  
  
  
  Uns minutos máis tarde, Nick cerrados seus dentes, como el levou a través da cidade nun alugado crema Chevy. El lembrou a dirección ben e escolleu o camiño máis rápido a través da Avenida Rio Branco e Rua Almirante Alexandrino. De alí, el camiñou polas rúas de a estrada que levou a través da escuridade montañas verdes e esquecido da cidade. Estrada facer Redentor " gradualmente xunta ego para a espesa montañas arredor Morro Queimado e o Cerro do Mar serra. El estaba dirixido a unha velocidade moi alta e non abrandar.
  
  
  
  Brylev aínda estaba alí, brillante e soleado, pero todos Nick podía sentir era escuridade e un nó na súa gorxa. A mensaxe para o actual pode ser correcta. Todd podería ter sido morto por un dos seus bandidos nas montañas. Podería ser así. Pero Nick frío furia dixo a eles que non era o caso. El forzou-se a non pensar. Todo o que el sabía que era a noticia, e o feito de que Todd fillo estaba preocupado sobre o seu pai. Os dous feitos non eran necesariamente relacionados.
  
  
  
  Pero se ese fose o caso, el pensou amargamente, que ía transformar a cidade de cabeza para abaixo para descubrir a verdade. El era tan profunda no pensamento de que todo o que el notado foron as curvas perigosas do Coreto, a estrada, que estaba quedando máis íngreme e máis íngreme.
  
  
  
  De súpeto, con todo, ego atención foi atraída para unha nube de po que el viu no espello retrovisor, que estaba moi lonxe da súa propia pneumáticos. Outro coche foi acelerando para abaixo o Coreto ao mesmo perigoso velocidade como Nick. Aínda máis rápido! O coche veu lambendo. Nick diriximos o máis rápido que podía. Só un pouco máis rápido, e el vai voar para fóra do camiño. A Uem sempre conseguiu manter o coche equilibrada. O coreto alcanzou o seu punto máis alto, e de súpeto virou-se nunha íngreme camiño sinuoso. Como Nick freou para evitar voar de volta da esquina, viu un coche se achega no espello retrovisor. El inmediatamente entender por que esta ego coche foi adiantamentos. Foi un gran ' 57 Cadillac, e foi dúas veces máis pesados, como el era. Co seu peso, el podería transformar recunchos, sen abrandar, e agora, en un longo, moi en liña recta e baixada íngreme, Nick rapidamente perdeu o seu pé. El viu que non era só unha persoa no coche. El levou tan lonxe á dereita da estrada como sexa posible. El case rabuñou a pedra irregular. Sería difícil, pero un piloto experimentado ía ter espazo suficiente para pasar ao lado do canyon.
  
  
  
  Desde o condutor do Cadillac era, obviamente, experimentado, Nick esperou para o home para mover de lado. En vez diso, el viu o Cadillac arremessado cara a el a unha velocidade incrible, como un ariete. O coche caeu no parachoques traseiro de Nick coche con un ruído alto, ameazando a uem para perder o control do volante. Só ego e gato reflexos impediu o coche de bater no barranco. Pouco antes dunha curva pechada, o coche bateu-lle de novo. Nick sentiu o coche desprazar cara a adiante, e unha vez máis o emu tiña a traballar duro para evitar a caída para o barranco. Na esquina, que non se atreven a deixar, porque, entón, o máis pesado Cadillac, probablemente, ram Ego de novo. Un maníaco foi a persegui-lo.
  
  
  
  Nick foi o primeiro en introducir o novo panel e balance Ego ampla como o outro coche descendeu sobre el de novo. Tras unha breve oración, el temporal, e Nick virou o volante á dereita. Este feito Chevrolet tal U-turn que deu un impulso para Cadillac. Nick viu como o home intentou desesperadamente para abrandar. Pero o coche derrapar e voou en un barranco. Isto foi seguido por unha enorme trono, e un trono de vidro roto, pero o tanque de gas non explotar. O condutor estaba alerta e rápido o suficiente para desactivar a ignición. I. Nick foi para o medio-fío e viu a destruído Cadillac deitado no chan. El foi xusto a tempo para ver o home saír ao redor do coche e tropezar unha espesa mato.
  
  
  
  Nick esvarou cara a abaixo angular montaña. Cando chegou o mato, el pulou. Eu non podería ir máis lonxe. Agora que todo cambiara, el foi o perseguidor. El escoitou o son do dianteiro, pero non estaba morto silencio. Nick entender que por un maníaco, el era moi intelixente e astuto cara. El camiñou e viu un peirao cor vermella sobre as follas. Sangue despois foi para a dereita, e el rapidamente seguido el. De súpeto, escoitou un xemido brando. El actuou con cautela, pero case tropezou un corpo deitado cara a cara. Como Nick caeu de xeonllos e o home virou-se, o seu rostro de súpeto veu vivo. Un cóbado tocou ego gorxa. El caeu, falta de aire. El viu o home stand up, o seu rostro risco e cuberto de sangue.
  
  
  
  O home intentou atacar Nick, pero o emu conseguiu a falta ego para a vida. Nick levantouse de novo, e deu a Eles outra zócolo para a mandíbula.
  
  
  
  O home caeu para adiante, e non se mover. Para asegurarse de seu asaltante estaba morto, Nick virou ego máis co seu pé. O golpe final foi moi grave.
  
  
  
  Nick mirou para o home. El estaba de cabelos escuros e pel clara. Se asemellaba a un Eslavas pantasma. Ego corpo foi metros de espesor. El non é Brasileiro, Nick pensamento, aínda que el non estaba seguro. Como en estados unidos, Brasil tamén foi unha mestura de nacionalidades. Nick axeonllouse e comezou a buscar o home petos. Non había nada nen, sen carteira, non tarxetas, non hai documentos persoais, nada que podería identificar o ego. Todos Nick atopado era un pequeno anaco de papel rotulado como "Carreira 47," 10 da mañá, 10 de febreiro. O home diante del non era un maníaco.
  
  
  
  El quería matar Nick deliberadamente e conscientemente. Ao parecer, o EMU sabía se o paseo, número e tempo de chegada foron correctas, e que seguiu ao redor do aeroporto. Nick estaba moi seguro de que o home non era un local hitman. El era moi boa para que, moi profesional. O ego movementos deu Nick a impresión de que a persoa foi ben adestrado. Isto é evidenciado pola ausencia de documentos de identidade. O home sabía que Nick era un adversario perigoso e tomou as precaucións. Non había signos de identificación, e todo parecía moi profesional. Na vexetación rastreira, Nick ponderou o decodificar mensaxe na MACHADO de oficina. Alguén veu para fóra para silenciar o ego; e, como axiña como sexa posible, antes de que eles teñen unha oportunidade para limpar a desorde.
  
  
  
  Isto podería estar relacionado Todd morte? Non parece probable, e aínda Todd era o único que sabía sobre o Ego de voo e hora de chegada. Pero el enviou un normal telegrama, todo o mundo podía ler. Quizais non era un traidor na axencia de viaxes. Ou quizais eles coidadosamente verificados todos os voos para as Américas, asumindo que MACHADO pode enviar a alguén. Con todo, el preguntou se había algunha conexión entre os dous eventos. A única forma de descubrir é investigar Todd morte.
  
  
  
  Nick volveu para o seu coche e dirixiu a Los Reyes. O coreto tornouse máis plana, porque agora chegou a meseta, un platô. El viu pequenas granxas e gris persoas ao longo da estrada. Unha colección de vermello e branco escaiola casas apareceu diante de el, e el viu un resistiu madeira sinal de que ler " Los Reyes." El dirixiu-se a unha muller e un neno que estaban cargando unha gran cantidade de roupa.
  
  
  
  "Flat", dixo. - Onde queda un delegacia de policia?
  
  
  
  A muller apuntou para unha praza na final da rúa, onde un recén pintadas casa de pedra estaba con un Policia sinal sobre a entrada. Despois de agradecer o seu, el estaba feliz que Eu portugués aínda traballou, e dirixiuse á comisaría de policía. Foi tranquila dentro, e só algúns que el podía ver a través da sala de espera estaban baleiras. Un home saíu de unha pequena sala ao lado. Nen estaba vestindo azul pantalón e camisa azul con Policia impreso no peito de peto. O home, que non era tan alto como Nick, tiña groso pelo negro, ollos negros, e un aceite de oliva queixo. Unha determinada e orgulloso mirou cara atrás na Nick, unperturbed.
  
  
  
  "Eu estou aquí para o Señor Dennison," dixo Nick. "Vostede é o xerife aquí?"
  
  
  
  "O seu xefe de policía," Nick corrixido. "Son só de novo hoxe? Eu xa lle dixen a miña historia."
  
  
  
  "Non, o seu amigo Señor Dennison," dixo Nick. "Eu vin para visita-lo hoxe. O meu nome é Carter, Nick Carter. El entregou o home seus documentos. O home examinados os papeis e mirou para Nick questioningly.
  
  
  
  El preguntou. "Vostede é o Nick Carter, eu oín sobre?"
  
  
  
  "Depende do que vostede xa escoitou falar," Nick dixo cun sorriso.
  
  
  
  "Eu creo que si," o xefe de policía, dixo, examinando o corpo poderoso de novo. "O seu nome é Jorge Pilatto. É esta unha visita oficial?
  
  
  
  "Non", dixo Nick. "Polo menos eu non vin para o Brasil na miña posición oficial. Eu vin para visitar un vello amigo, pero acabou de forma diferente. Ela adoro ver Todd corpo."
  
  
  
  "Por Que, Señor Carter?" Jorge Pilatto preguntou. "Este é o meu informe oficial. Podes ler isto."
  
  
  
  "Eu quero ver o corpo", dixo Nick.
  
  
  
  El dixo. "Pensas que eu non entendo o meu negocio moi ben?" Nick podía ver que o home estaba nerviosa. Jorge Pilatto foi rapidamente axitado, moi rapidamente. "Eu non estou dicindo que. Eu dixen a ela que eu quería ver o corpo. Se insistir, primeiro vou pedir o permiso do Señor Dennison é viúva."
  
  
  
  Jorge Pilatto ollos brillaron. A continuación, o seu rostro relaxado e el balance a cabeza resignado. "Deste xeito", dixo.
  
  
  
  "Cando está feito, eu vou ser feliz en recibir unha petición de desculpas do famoso Americano que homenaxeado-nos con a súa visita."
  
  
  
  Ignorando a flagrante sarcasmo, Nick seguido Jorge Pilatto en unha pequena sala na parte de atrás da prisión. Nick preparou-se. Este tipo de enfrontamento sempre foi terrible. Non importa cantas veces xa experimentou, e especialmente se se trata dun bo amigo. Jorge levantou o gris folla e Nick camiñou ao morto figura. El forzou-se a considerar o cadáver só como un corpo, un organismo para ser estudado. El examinou o informe fixado para o bordo da materia. "Ollar detrás da orella esquerda, de volta á dereita alta." Foi unha linguaxe sinxela. El virou a cabeza de lado a lado, sentía o corpo coas mans.
  
  
  
  Nick mirou cara atrás no informe, os seus beizos apertados, e virou-se para Jorge Pilatto, que el sabía que estaba observando atentamente.
  
  
  
  "Vostede está dicindo que el foi morto preto de catro horas?" Nick, preguntou. "Como chegou alí tan rápido?"
  
  
  
  "O meu asistente e eu pego ego no coche no camiño, ego na entrada da cidade. Eu revisadas hai media hora, volveu para a cidade, e colleu o meu asistente para unha comprobación final. Debería acontecer dentro de media hora."
  
  
  
  "Se iso non acontecese, entón."
  
  
  
  Nick viu Jorge Pilatto ollos ampliar. "Está me chamando un mentiroso?" "Pare con iso!", el murmurou.
  
  
  
  "Non", dixo Nick. "Eu só estou dicindo que pasou en un momento diferente."
  
  
  
  Nick virou e deixou. El abriu outra cousa. Jorge Pilatto tiña algo na manga. El foi abalada na súa mente e me sentín como se el non sabía o que emu debe saber. É por iso que estaba tan facilmente irritado e con rabia. Nick sabía que a uem necesario para superar esta distancia. Emu necesarios para facer unha persoa de ver os seus fallos, se eles foron capaces de traballar con eles. E el é un hotel, para traballar con el. O Xefe de Policía pode ter influencia sobre estes asuntos. El sabía que as persoas, condicións, persoal inimigos, e unha morea de outras informacións útiles. Nick saíu a través de edificios para soleado Bryliv. El sabía que Jorge Pilatto foi detrás do ego.
  
  
  
  El parou o coche parar e virou. "Grazas por seus esforzos," dixo Nick.
  
  
  
  "Esperar", dixo o home. Por que está tan seguro do que está a dicir, señor?"
  
  
  
  Nick fora esperando por esta cuestión. Isto fixo que o home tiña deixou de ser irritado, polo menos parcialmente. De calquera xeito, foi un comezo. Nick non respondeu, pero volveu para a sala.
  
  
  
  "Por favor, mover a súa cabeza," el dixo.
  
  
  
  Cando Jorge fixo, Nick, dixo, " Difícil, eh? Este é o rigor mortis. El foi para cada membro, e o ego non sería alí se Todd fora morto só catro horas. El foi morto antes, a outro lugar, e, a continuación, chegou a onde se atopa o ego. Penso que foi un roubo, porque a súa carteira estaba falta. O asasino só fixo iso para facer esa impresión."
  
  
  
  Nick esperaba que Jorge Pilatto pode pensar un pouco e ser intelixente. El non quería humillar a persoa. El só quere-lo para ver que fixo un erro. El quería deixar que el sabe que eles tiñan que traballar xuntos para atopar o dereito feitos.
  
  
  
  "Eu creo que eu lle debo unha petición de desculpas," Jorge dixo, e Nick soltou un suspiro de alivio.
  
  
  
  "Non, necesariamente," el dixo. "Hai só unha forma de aprender este, a través da experiencia. Pero eu creo que debe ser honesto co outro."
  
  
  
  Jorge Pilatto engurradas os seus beizos por un momento, a continuación, sorriu. "Está certo, Señor Carter," el admitiu. "Eu era xefe de policía aquí por só seis meses. Foi escollido aquí por xente de todo o montañas, despois do noso primeiro pública elección. Por primeira vez, eles tiñan o dereito de escoller, en vez de ser inconsciente escravos ."
  
  
  
  "O que fixo para que?"
  
  
  
  "Eu estudei por un tempo e, a continuación, traballou nas plantacións de cacao. Eu sempre fun interesado en a estrada, e foi unha das persoas que animou electores para formar os grupos. As persoas aquí son pobres. Este é nada máis que un ser humano scott traballar nas plantacións de café e cacao. Barato escravos. Un grupo do noso pobo, co apoio de unha persoa influente, organizado persoas para que eles mesmos poderían influír no goberno. Podemos amosar-lles como eles pode mellorar as súas condicións de vida por votación por si mesmos. A poucos funcionarios na área son controlados polos ricos plantación de propietarios e ricos campesiños.
  
  
  
  Eles ignoran necesidades das persoas e, así, ser rico. Cando o xerife morreu, foi suxerido que unha elección debe ser realizada, e para o primeiro tempo, a xente pode escoller o seu propio xefe de policía. Ela, eu quero ser un bo funcionario. Eu quero facer as cousas ben para a xente que optou por min."
  
  
  
  "Neste caso", Nick, dixo, " temos que descubrir quen matou Dennison. O seu palpite é que o ego máquina está fóra. Imos dar un ollo."
  
  
  
  Dennison coche estaba aparcado en un pequeno patio seguinte ao edificio. Nick atopado sangue en diante, agora seco e duro. Nick usado Jorge é penknife para raspar algúns dos que no seu pano.
  
  
  
  "Eu vou enviar-lo para o noso laboratorio," el dixo. "Ela pode ser capaz de axudar, Señor Carter," Jorge dixo. "Eu vou facer o que eu poida."
  
  
  
  "O primeiro que podes facer é chamar-me Nick," N3 dixo. "A segunda cousa que pode facer é dicir-me que é a causa de Todd Dennison morte."
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 3
  
  
  
  
  
  
  
  Jorge Pilatto fixo quente, forte café Brasileiro sobre unha pequena cociña. Nick tomou un grolo de café e escoitou o xefe de Policía falar sobre persoas, a terra, e a vida nas montañas. El tiña a intención de dicir Jorge sobre o dianteiro no coreto, pero como el sentou-se escoitar, el desistiu. O Brasileiro tiña tales nocións preconcibidas que Nick dubidar que ego, emoción, permitiría emu para avaliar a situación obxectivamente. Cando Nick dixo a el sobre os accidentes durante a plantación de construción, Jorge reaccionou moi inxenuamente.
  
  
  
  "Descontentos traballadores?" "Que é iso?", preguntou el. 'Sempre non. Só un grupo de persoas que se beneficiarán da morte do Señor Todd. Ricos plantadores e ricos propietarios de terras. Ih está no poder por preto de dez anos. Eles tiveron que chamar a un Pacto para varios anos. O Pacto controla todo o que pode.
  
  
  
  Os seus salarios son baixos, e a maioría dos Highlanders ter diñeiro prestado a partir da Alianza para sobrevivir. Como resultado, eles están constantemente en débeda. Non importa se unha persoa traballa ou non, e en canto cobran por traballar. Señor Dennison tería cambiou todo. Como resultado, os membros do Pacto terá que facer máis esforzos para conseguir traballo e, así, aumentar os salarios e mellorar o tratamento das persoas. Esta plantación foi a primeira ameaza para ih poder sobre as persoas e a terra. Polo tanto, eles van beneficiar se a plantación non está rematada. Eles deben ter decidiu que era o momento de actuar. Tras o primeiro intento de evitar Señor Dennison de chegar a terra, eles contrataron un hitman."
  
  
  
  Nick se inclinou cara atrás e recitado todo Jorge tiña dixo. El sabía que o Brasileiro foi esperando por ego aprobacións. Non importa o quão rápido e impaciente Nas Jorge foi, Emu sentiu como el tería que esperar por horas.
  
  
  
  "Agora podes imaxinar, Señor Nick?", preguntou el.
  
  
  
  "É tan clara como un rexistro, non é?"
  
  
  
  "Obviamente, si," dixo Nick. "Moi claro. Eu sempre aprendín a ser sospeitoso de cousas que son moi obvias. Vostede pode estar seguro, pero é mellor eu pensar sobre iso. Quen foi a persoa que apoiaron que antes da elección como xefe de policía? "
  
  
  
  Jorge rostro asumiu unha reverente expresión, como se estivese a falar dun santo.
  
  
  
  "Este é Rohadas," el dixo.
  
  
  
  Rohadas, Nick dixo a si mesmo, comprobando o arquivo de nomes e as persoas almacenados nunha sección especial do seu cerebro. O nome dito en nada.
  
  
  
  "Si, Rojadas," Jorge continuou. "El foi en Portugal, onde traballou como editora de varios pequenos xornais. Alí, el aprendeu a manexar o diñeiro e ser un bo líder entre as persoas. El fundou un novo partido político que o Pacto odia e medos. Este é o partido dos traballadores, os pobres, e el reuniu un grupo de organizadores en torno a el. Eles explican aos agricultores por que eles deben votar, e asegúrese de que é realmente acontece. Rohadas tivo o coidado de todo isto xuntos: liderado, coñecemento, e diñeiro. Hai persoas que din que Rohadas é un extremista, un perturbador, pero eles son os que estaban lavado cerebral pola Alianza."
  
  
  
  "E que Rohadas e o ego grupo son responsables as persoas que escoller vostede."
  
  
  
  "Si," o xefe de policía de admitidos. "Pero ela non lle gusta Rojadas, amigo. El é o seu propio xefe. A súa nós, que non obedecen, eu contar con el ."
  
  
  
  Nick sorriu. O home rapidamente púxose na punta dos pés. El certamente insistiu na súa independencia, pero pode facilmente usar o ego e persoal orgullo para influencia-lo. Nick xa tiña feito a si mesmo. Aínda así, Nick aínda cría que podería confiar Emu.
  
  
  
  "Cal é o nome desta nova banda, Jorge?" Nick, preguntou. "Ou non teñen un nome?"
  
  
  
  'Si. Rohadas chama a Nova Xeración, o Novo Día de Grupo. Rojadas, Señor Nick, un dedicado home.
  
  
  
  Nick penso que Hitler, Stalin, e Genghis Khan foron todos dedicado persoas. Só depende de que vostede está comprometida.
  
  
  
  "Ela quere coñecer Rohadas algún día," el dixo.
  
  
  
  "Eu vou ser feliz para organiza-lo," o xefe de policía respondeu. "El non vive moi lonxe de aquí, no abandonada misión preto Barra facer Pirai. El e o ego persoas teñen colocado a súa sede alí ."
  
  
  
  "Muito obrigado," Nick, dixo, levantando-se. "Eu estou indo de volta para o Río para ver a Sra Dennison. Pero hai unha cousa máis importante que pode facer por min. Ti e eu sabemos que Todd Dennison morte non era comúns de roubo. Eu quero que enviar unha mensaxe sobre iso, como antes. Eu tamén quero que me diga que como Todd persoal amigo, eu estou a realización de miña propia investigación ."
  
  
  
  Jorge mirou cara arriba estrañamente. "Eu sinto moito, Señor Nick," el dixo. "Pero non é que, como se warn' nu que está perseguindo ih?"
  
  
  
  "Eu penso así", Nick riu. "Pero este é o camiño máis rápido para contacto-los. Eu podo ser contactado polo Todd oficina ou na Sra Dennison é."
  
  
  
  A viaxe de volta para o Río foi rápida e fácil. El parou brevemente no lugar onde o Cadillac tiña mergullado no barranco. O coche non podería ser visto, porque foi unha densa parte do sotobosque ao pé das rochas. Pode levar días, os domingos, incluso meses antes de que o ego é atopado. A continuación, el vai ser rexistrado como un dos moitos fallos. Quen nos enviou o ego xa sabía o que acontecera.
  
  
  
  El penso sobre o Pacto propietarios de terras e que Jorge tiña dixo.
  
  
  
  Chegando no Río, el atopou Dennison apartamento en Copacabana área, na Rua Constante Ramos Rúa, con vistas a Praia de Copacabana, que fermoso tramo de praia na fronteira case toda a cidade. Antes da visita, el foi ata a oficina de correos e enviado dúas telegramas. Eu enviou un Proxecto de lei para Dennison e dixen a eles para estar na escola e ata novo aviso. Outro telegrama foi enviado para Hawke, e Nick usado un sinxelo código de para-lo. Emu non importa se alguén decodificar el. El entón foi á 445 Rua Constanta, Ramos, para Dennison apartamento.
  
  
  
  Despois de que el tocou o timbre, a porta se abriu e Nick mirou para un par de gris pálido ollos latente baixo un bloqueo de curto flaxen cabelo. El viu como os seus ollos se cambiou rapidamente máis Ego poderoso tronco. El preguntou. "Sra Dennison?" "O seu Apelido é Carter."
  
  
  
  A rapaza rostro limpo. "Oh meu Deus, eu estou tan feliz que está aquí," ela dixo. "Eu estiven esperando por ti desde esta mañá. Debe ter oído falar ...?
  
  
  
  Alí foi impotente rabia nos seus ollos. Nick viu cerrar os puños.
  
  
  
  "Si, eu oín-lo", dixo. "Eu xa foi a Los Reyes e visto o xefe de policía. A voz de por que ela veu máis tarde."
  
  
  
  Vivian foi vestindo unha laranxa listrado pajama arriba con un mergullo decote na fronte que acentuou o seu pequeno, apuntou no peito. Non é malo, el pensou, tentar obtelo fóra do seu xefe inmediato. Ela mirou diferente do que tiña esperado. Agora, el non tiña idea do que sería parecido, pero polo menos el non sabía Todd tiña un sensual gusto.
  
  
  
  'Vostede non pode imaxinar como estou feliz que está aquí", dixo, tomando Ego man e levando-o para o apartamento. "Eu non podo máis."
  
  
  
  Ego ruki corpo era suave e quente, o seu rostro estaba tranquilo, e o seu ton era razoable. Ela levou Ego nunha enorme sala de estar, decorado en un moderno estilo sueco, con un full-length fiestra que mirou para fóra sobre o océano. Como eles entraron, outra nena levantouse da L-shaped sofá. Ela era máis alto que Vivian Dennison e moi diferentes. Ela estaba usando un simple vestido branco que se encaixan a súa como unha luva. Grandes ollos negros mirou para Nick. A súa boca era grande e sensible, ea súa longa e brillante cabelo negro caeu para os seus ombreiros. Nah tiña rolda, cheo seos e o alto, estreito aparición de Brasileiro nenas, que foi completamente diferente do pálido galego alumnas. Foi unha estraña combinación, a dous deles, e Nick atopou-se mirando para nah por moito tempo.
  
  
  
  "Este é María Hawes," Vivian Dennison dixo. "Mary ... ou, eu diría, que era ... Todd secretario."
  
  
  
  Nick viu María Hawes Vivian Dennison mirando para el. Tamén notei que María Hawes tiña liñas vermellas en torno a aqueles fermosos ollos negros. Cando ela comezou a falar, el estaba seguro de que ela estaba chorando. A súa voz, suave e aveludado, parecía incerto e fóra de control.
  
  
  
  "Este ... con pracer, señor", dixo suavemente. "Eu só estaba a piques de saír."
  
  
  
  Ela virou-se para Vivian Dennison. "Eu vou estar na oficina, se precisa del." As dúas mulleres mirou para o outro e non dicir nada, pero ih ollos, dixo moito. Nick mirou para eles por un momento. Eles estaban tan opostos un ao outro. Aínda que el non podía base é sobre nós, sobre o que, el sabía que eles odiaban. El mirou para María Hawes camiñando para fóra da porta, o seu delgado coxas e firme burro.
  
  
  
  "Non ten unha morea de recurso, non é?", dixo Vivian. "Non tiña unha nai Brasileira e un galego pai."
  
  
  
  Nick mirou para Vivian, que xa tiña embalado Ego maleta e poñelas nunha sala ao lado. "Estar aquí, Nick," ela dixo. "Todd quere ser como este. Este é un gran apartamento con un son proofed cuarto de hóspedes. Tes toda a liberdade que precisa ."
  
  
  
  Ela abriu os dedos na fiestra, e a luz solar transmitido en. Ela camiñou en completo control da situación. Estrañamente, María Hawes parecía moito máis chat. Pero el entendeu que algunhas persoas poden suprimir os seus sentimentos mellor que outros. Vivian deixou por un momento e volveu vestida cun vestido azul escuro, medias, e de tacón alto zapatillas de ballet. Ela sentou-se por un longo banco e, por primeira vez, parecía un triste viúva. Nick decidiu contar Hey o que el pensaba do accidente. Cando rematou, ela balance a cabeza.
  
  
  
  "Eu non podo crer que," ela dixo. "É moi espectacular para sequera pensar. Debe ser un roubo. Este é absolutamente necesario. Eu non podo imaxinar iso. oh meu deus. Vostede non sabe tantas cousas que quero falar. Oh meu Deus, eu teño que falar de Hema.
  
  
  
  O teléfono interrompido ih conversa. Foi a primeira reacción ao Todd morte. Compañeiros de traballo, compañeiros e amigos en torno de Río chamado. Nick vira tratar a todos con ela legal eficiencia. El foi de novo, a sensación de que ela foi completamente diferente do que a muller que el esperaba atopar aquí. Dalgunha forma, el cría, que tiña esperado Nah para ser máis amable e doméstico. Esta rapaza controlado todo e estaba perfectamente equilibrado, moi equilibrada. Ela dixo que as cousas certas no camiño certo para todos, pero algo non moi transformar o xeito no que debe ter. Quizais foi a ollar en Hsieh pálido ollos grises que el coñeceu, mentres ela estaba no teléfono. Nick preguntou se el estaba sendo moi crítico ou sospeitoso. Quizais ela era a única en torno a eles que mantivo poñendo todos os seus sentimentos nunha botella e só deixar-se ir, cando ela estaba soa.
  
  
  
  Finalmente, ela colle o teléfono e coloca-lo seguinte para o seu teléfono.
  
  
  
  "Eu non falar por teléfono máis," Vivian, dixo, mirando para o reloxo. "Eu teño que ir ao banco. Xa chamado tres veces. Eu teño que asinar algúns papeis. Pero eu aínda quero falar contigo, Nick. Imos facelo esta noite, cando todo se calma e podemos estar soa."
  
  
  
  "Todo ben", dixo. "Eu aínda teño cousas que facer. Eu vou estar de volta para o xantar máis tarde.
  
  
  
  Ela agarrou Ego brazo e quedou abertamente diante del, o seu peito presionado contra ego chaqueta.
  
  
  
  "Estou feliz que está aquí, Nick," ela dixo. "Vostede non sabe como é bo ter un bo amigo, Todd, comigo agora. El me dixo moito sobre ti."
  
  
  
  "Estou feliz que eu poida axudar," dixo Nick, querendo saber por que os seus ollos sempre dixo outra cousa que os seus beizos.
  
  
  
  Eles baixou as escaleiras xuntos, e cando ela tiña ido aínda, Nick viu outra figura familiar aparecen por detrás unha planta verde.
  
  
  
  "Jorge", exclamou Nick. 'O que está facendo aquí?"
  
  
  
  "Esta mensaxe que se enviou para ela," o xefe de policía, dixo, " non acertar o destino. El foi enviado á horas da mañá, cando a xente de todo o Pacto me chamou. Eles quere coñece-lo. Eles están esperando por vostede no bar do Delmonido Hotel, o contrario ." O Xefe da Policía puxo a súa gorra na cabeza. "Eu non creo que o seu plan de traballo sería tan axiña, Señor Nick," el dixo.
  
  
  
  "Só tes que ir e pedir Señor Digrano. El é o presidente da Alianza."
  
  
  
  "Todo ben", dixo Nick. "Imos ver o que eles din."
  
  
  
  "Eu vou esperar aquí," Jorge dixo. "Non vai vir de volta con a proba, pero vai ver que eu estou seguro."
  
  
  
  Bar do hotel foi ben iluminado por un cocktail lounge. Nick foi levado a unha baixa mesa redonda na esquina da sala. Había cinco persoas sentadas nesta mesa. Señor Digrano levantouse. El era un home alto, de popa home que falaba inglés boa e era, obviamente, falando en nome de outros. Todos eles foron ben preparado, reservado, e formal homes. Eles mirou para Nick con un arrogante, sereno mirada.
  
  
  
  "Un coquetel, Señor Carter?" Digrano preguntou.
  
  
  
  "Aguardente, porfavor," respondeu Nick, sentado nunha cadeira baleira que foi claramente significaba para el. O coñac recibiu foi portugués coñac de moi boa calidade.
  
  
  
  "En primeiro lugar, Señor Carter," Digrano comezou, " as nosas condolencias pola morte do seu amigo Señor Dennison. Podes estar se pregunta por que queremos ver que tan cedo ."
  
  
  
  "Deixe-me creo", dixo Nick. "O que quere o meu autógrafo."
  
  
  
  Digrano sorriu educadamente. "Nós non vou insultar a nosa intelixencia con xogos,
  
  
  
  Señor Carter, " el continuou. "Non somos nenos ou diplomáticos. Somos homes que saben o que queren. A tráxica morte do seu amigo, Señor Dennison, sen dúbida, deixar o ego plantación inacabado. No tempo, todo isto, plantacións, e ego matar vai ser esquecido, a non ser un problema é creado en torno a el. Cando isto. iso vai realmente facer-se un problema, non vai ser unha investigación, e outros virá para rematar a plantación. Cremos que o menos atención para emus, o mellor para todos. Vostede entende o que?
  
  
  
  "De ningún xeito", dixo Nick con un suave sorriso,"non creo que eu debería mente o meu propio negocio."
  
  
  
  Digrano balance a cabeza e sorrir para Nick.
  
  
  
  "Isto é exactamente o que é," el dixo.
  
  
  
  "Ben, amigos," dixo Nick. "Entón eu podo dicir-lle isto, que eu non estou deixando ata que eu descubrir quen matou Todd Dennison e por que."
  
  
  
  Señor Digrano trocaron algunhas palabras cos outros, forzou un sorriso, e mirou cara atrás, polo Nick.
  
  
  
  "Nós suxiro que goza de Río e o entroido, e despois é só ir a casa, Señor Carter," el dixo. "Sería sabio para facelo. Para ser honesto, o máis do tempo que estamos afeitos a facer as cousas ."
  
  
  
  "Eu tamén, señores", dixo Nick, en pé. "Eu sugiro que rematar esta conversa sen sentido. Grazas de novo para o coñac.
  
  
  
  El podía sentir ih ollos perforación ego de volta como el saíu en todo o hotel. Eles non perden o seu tempo no absurdo. Eles estaban abertamente ameazando a uem, e non hai dúbida de que quería dicir iso. Oni esixe que a plantación permanece incompleta. Non había ningunha dúbida sobre iso. Quão lonxe eles van ir para convencer o ego para parar? Probablemente, moi lonxe. Pero eles estaban moi responsable Todd Dennison do asasinato, ou eles simplemente tomar a súa oportunidade de deixar a plantación inacabado? Eles foron, obviamente, frío e cruel barcos de vapor que non se coibir de violencia. Eles pensaron que podería conseguir o seu obxectivo con abrir ameazas. Con todo, a sinxeleza de todo o ego aínda irritado min. Quizais o reumatismo Hawke ego telegrama vai publicar algunha saint sobre este saca-rolhas. Por algunha razón, tiña a sensación de que este foi sobre moito máis que este pequeno grupo de persoas. El esperaba que estaba mal, porque, se non foi tan sinxelo, polo menos, tería un período de vacacións. Por un momento, a imaxe de María Hawes brillou a través xefes ' egos.
  
  
  
  Jorge estaba esperando para ego na curva na estrada. Ninguén tería sido indignados por Jorge é "eu che dixen." Pero Nick entendido este orgullo, quente-temperado, inseguro home, e mesmo simpatizaba con Eles.
  
  
  
  Nick inicialmente intentou dicir a Eles sobre o incidente coa Cadillac e enviar un telegrama para Hawke, pero, a continuación, negouse a facelo. Se os anos de experiencia ensinaron o ego de nada, é cautela. O tipo de atención que estean implicados en dicir emu non confío en ninguén antes deles con un furón, ata que el quedou totalmente confiado en si mesmo. Non pode ser sempre algo máis sobre Jorge estraño actitude. El non pensa así, pero el non estaba seguro, el só dixen a eles sobre as ameazas contra o ego. Cando dixo que el non estaba benvida para calquera conclusións, Jorge mirou intrigado.
  
  
  
  El se enfureció. "Eles foron os únicos que se beneficiaron do Señor Todd morte. Eles están ameazando ti e aínda non está seguro? "'Isto é incrible. É tan clara como un rexistro ."
  
  
  
  "Se é certo", Nick, dixo lentamente, " que penso Todd Stahl foi vítima dun asalto. Era tan claro como o día ."
  
  
  
  El viu como Jorge da mandíbula axustado eo seu rostro foi branco con rabia. El sabía que dostal, ego foi moi cruel, pero este era o único xeito de se librar deste influencia do ego lado
  
  
  
  "Eu vou volver a Los Reyes," Jorge, dixo alegremente. "Eu podo ser contactado no meu despacho, se precisa de min."
  
  
  
  Nick asistir Jorge afastar furiosamente, a continuación, marchou cara a Praia, a praia. A praia estaba case deserta, porque a chegada da escuridade. Con todo, a avenida foi cheo de nenas con fermosas pernas longas, estreitas cadros, e cheo rolda seos. Cada vez que mirou para eles, el pensamento de María Hawes e a súa beleza intrigante. O seu cabelo negro e ollos escuros deu en ningunha paz. El imaxinou o que sería como para coñece-la mellor. Máis que interesante, el estaba seguro de que. Había sinais de que se achega o entroido en todas as partes. Foi un momento en que toda a cidade se converteu nunha gran multitude de persoas. A cidade enteira foi decorada con guirlandas e luces de cores. Nick fixo unha pausa por un momento, como a banda ensaiou o sambas composta especialmente para o Entroido. Eles van participar de moitas competicións de danza, que se celebrará durante o entroido. Nick continuou, e cando chegou a ambos extremos da Praia de Copacabana, xa estaba escuro, e el decidiu volver para atrás. Limpo, ben mantido edificios rematou nunha rede de estreitas ruelas con tendas. Como el virou-se, a uem foi bloqueado por tres homes gordos con nove praia liteiras. Eles mantiveron paraugas baixo os seus brazos, pero o paraugas enriba seguía a caer fóra. Mentres Nick estaba camiñando ao redor ih, Odin en torno a homes tirou unha peza de corda ao redor do seu peto e intentou empatar o paraugas xuntos.
  
  
  
  "Identificar, señor," el chamou para Nick. "Vostede podería estender a súa man?"
  
  
  
  Nick sorriu e achegouse a eles. "Aquí vai," o home dixo, apuntando para o lugar onde el quería amarre o no. Nick puxo a súa man e viu o paraugas, que parecía unha gran ariete, vindo cara a el e batendo na uem alto. Nick virou e viu as estrelas. El caeu de xeonllos e, a continuación, para o chan. El se esforzou para estar consciente. Os homes aproximadamente agarrou ego e xogou-lo de volta para o chan. El estaba aínda, usando a súa inmensa forza de vontade para manter consciente.
  
  
  
  "Podemos matar o ego aquí", el escoitou un dos homes din. "Imos facer, e deixar."
  
  
  
  "Non", el escoitou dicir outra. "Sería moi sospeitoso se o primeiro amigo Americano tamén foi atopado morto e roubo. Vostede sabe que nós non debe espertar calquera sospeita. A nosa tarefa é xogar o ego no mar. Vai cargar o ego máquina."
  
  
  
  Nick estaba aínda, pero o seu ego estaba claro de novo. El estaba a pensar. Caramba! O truco máis vello do mundo, e el caeu para el como un novato. El viu tres pares de patas en fronte do seu rostro. El estaba deitado no chan do coche, o seu brazo esquerdo dobrado cara arriba. Poñendo a súa man sobre a tella, el reuniu toda a forza no seu macizo músculos da coxa e xutou para os nocellos dos atacantes. Eles caeu encima del, pero el levantouse tan rápido como un gato. Eles montaron pesado paraugas contra o lado da casa. Nick rapidamente colleu un e balance-lo en un dos mellores homes no mundo. O home caeu ao chan, cuspindo sangue.
  
  
  
  Odín, en torno a outros dous, correron cara a el coas mans estendidas. Nick esquivou-lo facilmente, agarrando o seu brazo e batendo contra a parede. El escoitou o son de ósos romper, e o home caeu ao chan. O terceiro home, de súpeto tirou un coitelo. Hugo, Nick estilete, aínda non estaba seguro baixo Ego dereito manga, e el decidiu deixar ego alí. El estaba seguro de que estas persoas eran afeccionados. Eles eran torpe. Nick abaixo como o terceiro home intentou facada Ego. El deixar o home chegar a unha lamber e, a continuación, finxiu para saltar. O home respondeu inmediatamente por esfaquear-lo. Como o home fixo, Nick agarrou o seu brazo e torceu. O home berrou, que mágoa. Só para ser absolutamente seguro, el xogou outro karate falta na uem pescozo, e el caeu.
  
  
  
  Todo foi rápido e facilmente. A única lembranza da batalla foi unha contusão no seu templo. En comparación co home na Cadillac, Nick pensamento. El axiña buscou ih petos. Un deles tiña unha bolsa con unha tarxeta de IDENTIFICACIÓN. El era un funcionario do goberno. Os outros, ademais de algúns importancia documentos, tiña unha tarxeta de identidade. El sabía ih nomes, o que podería ser trazada, pero emu tería que implica a policía para facer iso, e Nick non queren que. Polo menos non aínda. Que só ía complicar as cousas. Pero todos os tres deles tiña unha cousa: un pequeno puro branco tarxeta. Eles estaban completamente baleira, excepto por un pequeno punto vermello no medio. El foi, probablemente, un sinal de calquera tipo. El establecidas tres cartas en un minuto e continuou o seu camiño.
  
  
  
  Como el camiñou lentamente cara a Vivian Dennison apartamento, todo o que podía pensar era que alguén debe tratar de ser moi difícil de se librar de el. Se estes tres bandidos foron enviados por Alianza, os participantes non estaría perdendo o seu tempo. Con todo, el sospeita que o Pacto foi só significou para asustalos lo, non matar ego, e tres deles destinados a matar ego. Quizais Vivian Dennison pode publicar algunha luz sobre este estraño emaranhado.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 4
  
  
  
  
  
  
  
  Vivian foi esperando por Nick na casa. Ela inmediatamente notado o hematoma, cando el foi para o baño para refrescar-se. A través da porta, ela viu como Nick tirou a chaqueta e a súa camisa desabotoada. No espello, podía ver ela mirando para o seu poderoso, corpo musculoso. Ela preguntou o que estaba mal, e cando el dixo hey, un ollar de medo atravesou o seu rostro. Ela virou-se e entrou na sala de estar. Nick bebeu algunhas das cousas fortes como el saíu do baño.
  
  
  
  "Eu penso que podería ter iso", ela dixo. "Por suposto que eu coñezo." Agora ela estaba usando un vestido longo negro que foi abotoado ata o chan. Unha liña de pequenos botóns foi en pequenos galos en vez de botoeiras. Nick tomou un grolo, e sentou-se sobre o tempo banco. Vivian sentou ao lado del, poñendo a súa vidro no colo.
  
  
  
  "O que fai un branco da tarxeta cun punto vermello no medio dicir?", preguntou el.
  
  
  
  Vivian pensou por un momento. "Eu nunca vin un mapa como esta," ela dixo. Pero é un símbolo do Novo Movemento de festa, un grupo de extremistas nas montañas. Eles usan ego para todas as súas bandeiras e carteis. Como así?'
  
  
  
  "A última vez que vin iso", dixo Nick laconia. Así, Rohadas. Un home da multitude, un gran benefactor, un gran líder, Jorge. Por que fixo tres ego partidarios tentar matar ego? Todo o mundo comezou a actuar.
  
  
  
  Vivian estendeu o seu vaso, e como se sentou alí, ela parecía estar intentando o mellor para non chorar. Só aqueles rolda, cheo, e frío ollos mirando para el non encaixa de todo. Non importa o que el quería nós, que non atopa o menor vestixio da súa tristeza nel.
  
  
  
  "Foi un día terrible, vostede sabe?", dixo ela. "Parece que o mundo do voto-voto vai entrar en colapso, e non hai ninguén para deixar o ego. Hai tanta cousa que eu quero dicir, pero eu non podo. Eu non teño amigos aquí, non hai verdadeiros amigos. Nós non estivo aquí moito tempo o suficiente para facer amigos de verdade, e non é fácil para min para conectar coa xente. "Por que non vostede sabe o que estou feliz por ter vostede aquí, Nick?" Por un momento, ela tomou ego man. "Pero eu teño algo para falar. Algo moi importante para min, Nick. Durante o día, unha cousa quedou claro para min. O que sei sobre Todd asasinato, e eu aprecio vostede tentando descubrir iso. Pero eu quero que facer algo para min, mesmo se pensa que é inútil. Ela, eu quero que a esquecer todo, Nick. Si, ela, eu creo que é o mellor no final. Deixar todo. O que pasou pasou. Todd é morto, e que non pode ser cambiado. Eu non me importa quen o fixo, por que, ou como. El foi, e iso é todo que importa para min."
  
  
  
  Realmente? Nick case pediu, pero el non se move. Só se esqueza de equipar todo o mundo. Este saca-rolhas foi número un en locais top dez. Todo o mundo parecía querer iso. Que Cadillac cara, o Pacto, a tres roguei de Rohadas, e agora Vivian Dennison. Todos os hoteis que precisa para estar en.
  
  
  
  "Vostede está en estado de choque, non é?" "Vostede sabe o que eu dixen.
  
  
  
  "É difícil para me sorprende," dixo Nick.
  
  
  
  "Eu non estou seguro se pode explicar a ela, Nick," Vivian, dixo. "É por mor de unha morea de cousas. Unha vez que a súa materia son resolto, ela quere saír. Eu definitivamente non quere estar aquí por máis tempo do que o necesario. Moitas memorias dolorosas. Eu non quero esperar por Todd morte a ser investigado. E Nick, se Todd foi morto por algunha razón, eu non quero saber que razón. Quizais tiña débedas de xogo. Pode ter sido implicado en un sospeitoso relación. Quizais foi outro ... muller.
  
  
  
  Nick admitiu que eles estaban todos perfecto, lóxico solucións, excepto que Todd Dennison nin sequera pensar sobre iso. E el estaba seguro de que ela sabía que, tamén, aínda que de novo, ela non sabía que el sabía que, calquera. El deixala continuar. El estaba quedando máis interesante.
  
  
  
  "Vostede entende, Nick?", ela dixo, a súa voz tremendo e o seu pequeno, apuntou seos tremendo. "Eu só quero lembrar Todd como estaba. Moito ir para abaixo o ego non vai volver. Atopar o asasino non vai traer de volta o ego. Isto só vai causar unha morea de problemas. Quizais sexa erróneo pensar que camiño, pero eu non me importa. Todo o que quero facer é executar lonxe deste coas miñas memorias. Oh, Nick, me ... ela tan chat.
  
  
  
  Ela sentou-se chorando no seu ombreiro, o seu destino preme firmemente contra el, o seu corpo tremendo. Ela pon a súa man sobre emu camisa, na súa enorme músculos peitorais. De súpeto, ela levantou a cabeza e fixo unha batendo son de paixón. Ela podería moi ben ser completamente honesto e simplemente confuso. Era posible, só que el non pensa así. El sabía que tiña que descubrir. Se ela xogou xogos con el, que en breve vai notar que el tiña triunfos. Se estaba seguro, el sabía que ía entender o seu xogo. Se el estaba mal, el sería esgotar-se por pedir desculpas ao seu vello amigo. Pero el tiña que descubrir.
  
  
  
  Nick se inclinou cara a adiante e circulou seus beizos coa lingua. Ela xemía como el apertou os beizos dela e explotado a súa boca coa súa lingua. Ela agarrou ego do pescozo coas mans como un torno. El desabotoado o seu vestido e sentín a calor do seu tenso seos. Ela estaba vestindo nada baixo o seu vestido, e el colleu os seus seos na súa man. Era suave e emocionante, e o protector xa era difícil. El absorbido por ela, e cando Ela comezou a loita tan difícil, o vestido caeu nah, revelando o seu corpo brando, delgado coxas,e triángulo negro. Vivian asustado e tirou abaixo os pantalóns.
  
  
  
  "Oh, meu Deus, meu Deus," ela respiraba, os seus ollos espremer pechada, e con ambas as mans, ela esfregar o seu ego, o seu corpo. Ela puxo os brazos arredor ego do pescozo e pernas en torno ego corpo, os seus mamilos cóxegas ego no peito. El comeu ela o máis rápido que podía, e ela engasgado con pracer. Cando ela veu, ela gritou, deixar ir do seu ego, e caeu cara atrás. Nick mirou para Nah. Agora que sabía que o valor de moitos máis. Os seus ollos grises estudou-o atentamente. Ela virou-se e cubriu a cara coas mans.
  
  
  
  "Oh meu Deus," ela chorou. "O que eu fixen? O que ten que pensar sobre min?
  
  
  
  Caramba! el maldixo a si mesmo. Ela viu a mirada nos seus ollos, e sabía que el pensou que o seu papel como un loito viúva foi rebuscado. Ela poñer o vestido de volta, pero non botón ego e inclinouse contra ego no peito.
  
  
  
  Estou tan avergoñado, " ela chorou. "Eu estou tan avergoñado. Eu realmente non quero falar sobre iso, pero eu teño."
  
  
  
  Nick viu o seu paso atrás rapidamente.
  
  
  
  "Todd estaba tan ocupado en esta plantación", ela chorou. "El aínda non me tocou en meses, non que eu culpo o seu ego. Tiña moitos problemas, foi anormalmente esgotado, e foi brevemente confuso. Pero ela estaba con fame, Nick, e esta noite, con vostede ao meu lado, ela simplemente non podía axudar a si mesma. Vostede descubriu iso, non, Nick? É importante para min que entender iso."
  
  
  
  "Por suposto, eu entendo ela, querida", Nick, dixo suavemente. "Estas cousas acontecen só ás veces." El dixo a si mesmo que ela non era máis un triste viúva que era unha Raíña do Entroido, pero ela debe seguir para pensar que ela foi máis intelixente do que el foi. Nick tirou-a de volta para o seu peito.
  
  
  
  "Estes Rohadas partidarios," Nick preguntou con coidado, xogar con o protector de peito, " fixo Todd sei eu, persoalmente?"
  
  
  
  "Eu non sei, Nick", ela suspirou contento. "Todd sempre me mantivo lonxe dos seus amigos. Eu non quero falar sobre iso máis, Nick. Nós imos falar sobre iso mañá. Cando eu chegar de volta para os Estados, quero-nos a estar xuntos. Entón as cousas serán diferentes, e eu sei que vou ter outra con outra moito máis divertido ."
  
  
  
  Ela era, obviamente, evitando dúbidas. El non estaba seguro de que ela tiña que facer con este caso, pero Vivian Dennison nome que foron na lista, e a lista estaba quedando máis tempo.
  
  
  
  "Está quedando tarde", dixo Nick, configuración do seu ata. "É moito tempo despois da hora de durmir."
  
  
  
  "Ben, eu estou moi canso", ela admitiu. "Claro que eu non vou durmir con vostede, Nick. Eu espero que entenda iso. O que pasou agora, ben ... foi o que pasou, pero el non estaba a ser bo se nós fomos para a cama xuntos agora."
  
  
  
  Ela xogou o seu xogo de novo. Os seus ollos confirmou. Ben, el podería xestionar o seu papel, así como ela podería. Emu non importa.
  
  
  
  "Por suposto, querida," dixo. 'Está absolutamente seguro.'
  
  
  
  El levantouse e tirou-a para el, sostendo a súa preto. Lentamente, el esvarou a súa muscular cada tribo entre as pernas. A súa respiración acelerada, e saudade músculos axustado. El levantou o seu queixo para que el puidese ollar nos ollos dela. Ela se esforzou para seguir xogando parte dela.
  
  
  
  "Vaia á cama, querida," dixo. Ela se esforzou para controlar o seu corpo. Os seus beizos, dixo boas noites a uem, e os seus ollos chamado ego un idiota. Ela virou-se e foi para o cuarto. Por un día, ela se virou de novo.
  
  
  
  "Vai facer o que ela lle pediu para facer, Nick?", ela suplicou como unha nena. "Que está dando este problemático negocio, non é?"
  
  
  
  Ela non era tan intelixente como ela pensaba, pero el tivo que admitir que ela xogou o seu xogo ben.
  
  
  
  "Por suposto, querida", respondeu Nick, vendo os seus ollos buscar o seu para asegurarse de que estaba dicindo a verdade. "Eu non podo mentir para ti, Vivian," engadiu. Que parecía a satisface-la, e ela deixou. El non estaba mentindo. El vai parar. El sabía todo unha vez. Cando el foi para a cama, ocorreu-lle que el nunca durmía cunha muller antes, e el non realmente apreciar-lo.
  
  
  
  Á mañá seguinte, a empregada trouxo almorzo. Vivian foi vestindo un sombrío vestido negro cun colar branco. Telegramas e letras veu de todo o mundo, e ela estaba constantemente sobre o teléfono durante o almorzo. Había dúas telegramas para Nick, tanto desde o Falcón, entregado por especial de correo para Todd oficina, onde foron enviados. El estaba feliz que Hawke tamén usou un sinxelo código. El podería traducir-lo durante a lectura. Emu gusta o primeiro telegrama moito, xa que os seguidores ego do propio sospeitas.
  
  
  
  "Eu comproba todas as fontes en Portugal. Non Rodhadians coñecido para os xornais e oficinas. Non existe ningún ficheiro con este nome aquí, quere. Británicos e franceses axencias de intelixencia tamén preguntou. Nada se sabe. Está a ter un bo vacacións?
  
  
  
  "Moi ben", Nick rosmou.
  
  
  
  'O que quería dicir?'O que é?' Ela preguntou, interrompendo a chamada de teléfono.
  
  
  
  "Nada", dixo Nick. "Só un telegrama do algunhas terceiro-taxa brincallón."
  
  
  
  Iso non significa nada que el chegara a unha rúa sen saída despois de que o portugués xornalista, pero MACHADO non teñen un ficheiro sobre esta persoa, que dixo algo. Jorge dixo que el non estaba en torno a este país, así que era un estranxeiro. Nick dubidou de que Jorge xa dixen en historias. Jorge e a outros, por suposto, levou esta historia de boa fe. Nick abriu a segunda telegrama.
  
  
  
  "Dous millóns e medio de pezas de ouro ilegalmente enviado a bordo, bound para o Río, foron interceptados. Isto axudar? Boa festa o tempo?
  
  
  
  Nick arrugaran o telegramas e poñelas no lume. Non, iso non axuda a uem, pero non debería ser unha conexión, iso é certo. Rodhadas e diñeiro, que había unha liña recta entre eles. Non levar moito diñeiro para subornar o xefe de policía da cidade de montaña, pero Rohadas gasto o diñeiro e ten ih por alguén. Dous millóns e medio de ouro, que pode mercar unha morea de persoas ou unha morea de cousas. Por exemplo, as armas. Se Rohadas foi financiado externamente, a saca-rolhas foi, hema e por que? E o que fai Todd morte ten que ver con iso?
  
  
  
  El dixo adeus a Vivian e deixou o piso. El debería atender Rohadas, pero el estaba indo a ver Maria Hawes primeiro. A parte do secretario sabe máis que unha muller. El lembrou o vermello en torno a aqueles grandes ollos negros.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 5
  
  
  
  
  
  
  
  As liñas vermellas en torno a aqueles fermosos ollos tiñan ido aínda, pero eles aínda estaban tristes. María Hawes estaba usando un vestido vermello. Súa totalidade, rolda seos presionado contra o tecido.
  
  
  
  Todd oficina era un pequeno espazo no centro da cidade. María estaba só na oficina. El quería ser capaz de falar con ela en silencio e estaba con medo de o ruidoso e desordenado oficina. Ela saudou ego cun sorriso canso, pero agradable, con todo. Nick xa tiña unha idea do que estaba indo a facer. Era para ser duro e desapiadado, pero agora é tempo para obter resultados. Eles virán no futuro próximo.
  
  
  
  "Señor Carter," María Hawes dixo. "Como está vostede? Xa descuberto calquera outra cousa?"
  
  
  
  "Moi pouco", dixo Nick. "Pero non é iso que eu vin para. Eu vin para ti."
  
  
  
  "Estou lisonjeado, señor," dixo a rapaza.
  
  
  
  "Call me Nick," el dixo. "Eu non quero ser como é oficial."
  
  
  
  "Moi ben, señor ... Nick, ela se corrixiu. "O que quere?'
  
  
  
  "Un pouco ou un moito," dixo. "Iso depende de como mira para el." El veu todo para estar ao lado da súa materia.
  
  
  
  "Eu estou aquí de vacacións, María," el dixo. "Eu quero ter divertido, recoller as cousas, teño o meu propio cheques para manter e divertirse con hema nalgún momento no entroido."
  
  
  
  Unha pequena carranca apareceu no Nah a testa. Ela estaba seguro, e Nick confuso ela un pouco. Ela foi finalmente empezando a entender que.
  
  
  
  "Quero dicir, que vai estar comigo por un pouco de tempo", dixo. "Vostede non vai se arrepender diso, querido. Ela, que eu xa oín que Brasileiro nenas son moi diferentes das outras mulleres. Eu quero probar de primeira man ."
  
  
  
  Os seus ollos escurecidas e ela engurrou os beizos. El podía ver que sería só un momento antes de que ela explotou en rabia.
  
  
  
  El se inclinou cara a abaixo de xeito rápido e bicou suave, chea beizos. Ela non podía virar, porque tiña un aperto firme na súa. María afastou e saltou cara arriba. Aqueles tipo ollos estaban agora jet negro, tiro lume polo Nick. Os seus seos se levantou e caeu ao ritmo da súa respiración rápida.
  
  
  
  "Como se atreve?", ela gritou para el. "Eu penso que fose Señor Todd mellor amigo, e iso é todo o que pode pensar sobre abertamente agora. Non ten ningún respecto por el, en xeral, non temos ningún interno contención? A súa... eu estou impresionado. Por favor, deixe esta oficina inmediatamente."
  
  
  
  "Calma," Nick continuou. "Vostede é só un pouco confuso. Eu pode facer vostede esquecer todo."
  
  
  
  "Ti ... ti...", ela murmurou, incapaz de atopar as palabras correctas para expresar a súa rabia. "Eu non sei que dicirlle. Señor Todd me dixo algunhas cousas incribles sobre vostede cando escoitou que foron chegando. É unha boa cousa que el non sabía que o que realmente eran. El dixo que é o mellor axente secreto, que non son leal, honesto e un verdadeiro outros. E agora vostede vén aquí e pedir-me para ter un pouco de diversión con vostede cando o Señor Todd morreu onte. Canalla, podes escoitar de min? Reversión!'
  
  
  
  Nick riu para si mesmo. Ego primeiro saca-rolhas foi dado reumatismo. Non era un truco ou un xogo. Só xenuíno real rabia. Aínda así, el non estaba completamente satisfeito.
  
  
  
  "Todo ben", dixo levemente. "Eu estaba a planear para soltar a investigación de calquera maneira."
  
  
  
  Os seus ollos arregalados en rabia. Ela bateu palmas de sorpresa. "A min ... eu non creo que eu oín vostede," ela dixo. "Como pode dicir iso? Iso non é xusto. Non quere saber quen matou Señor Todd?" Vostede está interesado en nada, pero a diversión? '
  
  
  
  Ela quedou en silencio, tratando de controlar a si mesma como ela cruzou os brazos diante do que fermoso, cheo no peito. A súa voz era frío e curt. "Mira," ela comezou, " desde que eu teño oído falar do Señor Todd, que é o único que pode chegar ao fondo deste. Ben, vostede quere gastar o entroido comigo? Queres coñecer Brasileiro nenas? Eu vou facer iso, eu vou facer todo, se prometer para atopar o Señor Todd é o asasino. Estamos facendo un negocio, ok?
  
  
  
  Nick sorriu amplamente. A rapaza sentimentos eran profundas. Ela estaba disposto a pagar un alto prezo para que ela pensaba que era dereito. Ela non era o primeiro en preguntar-me para parar. Deulle un pouco de coraxe. El decidiu que era hora de informar o sl.
  
  
  
  "Todo ben, Maria Hawes," el dixo. "Calma, non vai ter que tratar comigo en calquera forma. Eu só precisaba para descubrir, e que foi o camiño máis rápido ."
  
  
  
  Había algo que precisaba para descubrir?", ela dixo, mirando para el en confusión. 'Bo para min?'
  
  
  
  "Si, sobre vostede", dixo. "Eu debería ter coñecido algo. Eu proba a súa lealdade para Todd en primeiro lugar.
  
  
  
  "Vostede estaba a proba-me," ela dixo, un pouco indignado.
  
  
  
  "Eu probado que," dixo Nick. "E vostede fixo ben. Eu non vou deixar de investigar, María, ata que eu descubrir a verdade. Pero eu teño de axuda e información fiable. Vostede cre en min, María?"
  
  
  
  "Eu quero crer en ti, Señor Carter?", dixo ela. Os seus ollos estaban agradable de novo, e ela mirou para el, a verdade.
  
  
  
  "Ble," el dixo. "Vostede amor Todd, María? A rapaza virou-se e mirou para fóra da fiestra na oficina. Cando ela respondeu, ela falou lentamente. Ela escolleu súas palabras con coidado, como ela mirou para fóra da xanela.
  
  
  
  'Amor?", ela dixo, en unha voz triste. "Eu quero que ela sabía o que realmente significa. Eu non sei se a Señora Todd amaba. Eu sei que este é o mellor e mellor persoa que eu xa coñecín. Dela foi un gran respecto por el, e unha profunda admiración por el. Quizais el sentiu unha especie de amor para el. By the way, se eu a amaba, que é o meu segredo. Nunca tivemos calquera aventuras. Tiña un profundo sentido da xustiza. É por iso que el construíu esta plantación. Para nós, a un en torno a nós vai facer calquera cousa que nos fará perder a nosa dignidade cara o outro. Eu non son un puritana, pero os meus sentimentos para o Señor Todd foron moi forte para sacar proveito del."
  
  
  
  Ela virou a cabeza para Nick. Os seus ollos estaban tristes e orgulloso, e fixo o seu ollar irresistibelmente bonito. A beleza da alma e do corpo.
  
  
  
  "Quizais eu non moi dicir o que eu quería dicir, Señor Carter," ela dixo. "Pero iso é algo moi persoal. Vostede é a única persoa Hema ee xa falei sobre iso."
  
  
  
  "E vostede estaba moi claro, María," dixo Nick. "Entendo perfectamente a súa. Tamén sabe que non todo o mundo tratados Todd do xeito que fixo. Hai quen pensa que eu debería esquecer todo, como Vivian Dennison. Ela di o que pasou, pasou, e atopar o asasino non vai cambiar."
  
  
  
  "Será que ela che dicir iso?", dixo María, con un furioso expresión no seu rostro. "Quizais sexa porque eu non me importa. Xa penso sobre iso?
  
  
  
  "Eu estiven a pensar sobre iso", dixo Nick, tentando non rir. "Por que está vostede a pensar sobre iso?"
  
  
  
  "Porque ela nunca foi interesado na Señor Todd, ego traballo, ou ego cuestións," María Hawes respondeu con rabia. "Ela non estaba interesado en cousas que foron importantes para el. Todo o que ela fixo foi discutir con el sobre esta plantación. Ela quere que para deter a construción de deseño de xardíns."
  
  
  
  "Está seguro, María?"
  
  
  
  "Eu oín dicir que a si mesma. Eu oín-los argumentando, " ela dixo. "Ela sabía que a plantación custa diñeiro, moito diñeiro. O diñeiro que ela prefire gastar en si mesma. Ela quere Señor Todd para gastar o seu diñeiro en grandes vilas e iates en Europa."
  
  
  
  Cando María falaba, os seus ollos brillaban con unha mestura de rabia e noxo. Foi un pouco comúns feminino celos neste honesto, sincero rapaza. Ela realmente desprezado Vivian, e Nick acordado.
  
  
  
  "Eu quero que me diga todo o que sei", dixo Nick. "Que Rodhadas," el e Todd sabe o outro?
  
  
  
  María ollos escurecidas. "Rojadas enviou unha carta ao Señor Todd hai uns días, pero foi top secret. Como vostede sabe?"
  
  
  
  "Eu estaba lendo borra de café," dixo Nick. 'Ir adiante.'
  
  
  
  "Rojadas ofrecidos Señor Todd unha gran suma de diñeiro para a plantación, que estaba xa medio rematar. Señor Todd rexeitou.
  
  
  
  "Rohadas dixo, por que emus necesidade este inacabada plantación?"
  
  
  
  "Rohadas dixo que quería un ego de xeito que o ego grupo podería remata-lo fóra. Segundo ego, eles foron honestos persoas que querían axudar a xente, e iso sería traer-lles unha morea de novos seguidores. Pero, Señor Todd penso que había algo sospeitoso sobre iso. El me dixo que el non cría Rohadas, que non teñen o coñecemento, artesáns e equipos para o remate e manter a plantación. Rojadas quere Señor Todd ir."
  
  
  
  Si, Nick pensamento en voz alta. "Non faría máis sentido, se el preguntou Todd para manter e rematar a plantación. Así, el non facelo. O que fixo Rohadas dicir cando Todd rexeitou?
  
  
  
  El mirou furioso, e Señor Todd estaba preocupado. El dixo que podería abertamente resistir a hostilidade de grandes propietarios de terras. Pero Rohadas foi terrible ."
  
  
  
  "Vostede dixo que Rohadas ofrece moitos argumentos. Canto?'
  
  
  
  "Máis de dous millóns de dólares."
  
  
  
  Nick sibila suavemente a través dos seus dentes. Agora, tamén, podería entender Falcón telegrama. Os dous millóns e medio de moedas de ouro interceptaron foron destinados para Rohadas para mercar Todd plantación. Ao final, a coincidencia non xoga un gran papel. Pero as respostas reais, tales como que deu moito diñeiro e por que, aínda estaban abertos.
  
  
  
  "Que fai un tempo moi longo para un pobre labrego para facer isto," Nick, dixo María. "Como foi Rohadas vai dar Todd todo o que o diñeiro? Fixo mención a unha conta bancaria?
  
  
  
  "Non, Señor Todd era para se atopar con un intermediario que transferir o diñeiro."
  
  
  
  Nick sentiu o seu ego fluxo de sangue máis rápido, o que sempre pasou cando el estaba no camiño correcto. Empresa significaba só unha cousa. Quen nos deu o diñeiro non non quere correr o risco de Rohadas correndo co diñeiro. Todo foi ben organizado polo Hema detrás das escenas. Todd Plantación e ego morte pode ser unha pequena parte de algo moito máis grande. El se virou de volta para a nena.
  
  
  
  "Nome, María," el dixo. "Eu teño un nome. Fixo Todd mencionar o nome de este intermediario?
  
  
  
  "Si, eu salvo a ela. "Eu atopei ela," ela dixo, percorre un caixón de papeis. "É el, Albert Sollimage. El é un documentación e ego negocio en un salón no Pierre Maua área.
  
  
  
  Nick levantouse e comprobado o luger no seu ombreiro coldre con un practicada xesto. El levantou María queixo con un dedo.
  
  
  
  "Non hai máis retos, María. Non hai ofertas, " el dixo. "Quizais cando este é máis, podemos traballar xuntos dun xeito diferente. Vostede é unha rapaza moi fermosa.'
  
  
  
  Brillantes ollos negros mirou para o hospital, e María sorriu. "Eu adoro, Nick," ela dixo, espero. Nick bicouna na meixela antes de saír.
  
  
  
  
  
  A Pierre Maua área foi situado na parte norte do Río. Foi unha pequena tenda con un simple sinal de que ler "Bens Importados-Albert Sollimage." A vitrina estaba pintada de negro para que non sexa visible desde o exterior. Foi un pouco confuso rúa, cheo de almacéns e edificios en ruínas. Nick aparcado o coche na esquina e continuou camiñando. Foi un post que non quere perder. A us $ 2 millóns de intermediario era máis que un sinxelo guión. El tería unha morea de información útil, e Nick pretende obter é unha forma ou outra. Isto comezou rapidamente converterse nun gran negocio. El aínda estaba determinado a atopar Todd é o asasino, pero el estaba facendo máis e máis convencido de que el só tiña visto a punta do iceberg. Se el colle Todd asasino, que vai saber moito máis sobre o valor de moitas cousas. El comezou a adiviñar o que estaba detrás del. Os Rusos? O Chinés? Estes días, eles foron activa en todas as partes. Cando el entrou na tenda, aínda estaba perdido en pensamentos. Era unha sala pequena con unha estreita contador á final, na que foron varios vasos e estatuas de madeira. Empoeirado fardos estaba deitado no chan e en caixas. As dúas pequenas fiestras foron flanqueado por venecianas de aceiro. Unha pequena porta levou para a parte de atrás da tenda. Nick apertou o timbre no mostrador. Chamado en Hostalería, e el esperou. Ninguén mostrou-se, entón, el bateu de novo. El gritou, e escoitou o ruído en torno á volta da tenda. El non escoitar nada. De súpeto sentiu un frío, un sexto sentido do malestar que el nunca ignorado. El camiñou ao redor do mostrador e puxo a cabeza no estreito marco da porta. A volta a sala estaba chea ata o teito con liñas de caixas de madeira. Había corredores estreitos entre eles.
  
  
  
  "Mr Sollimage?", dixo Nick de novo. El entrou na sala e mirou para abaixo o primeiro paso estreita. Os seus músculos tenso involuntariamente cando viu o corpo deitado no chan. Un chorro de líquido vermello mana nas caixas, saír a través dos buratos no home templo. Ego ollos estaban abertos. Nick axeonllouse pola cadáver e levado para fóra da súa carteira de todo o peto interior.
  
  
  
  De súpeto sentiu o cabelo na parte de atrás do seu pescozo prickle, un instinto primitivo que é parte do ego cerebro. Que o instinto lle dixo que a morte estaba preto. Experiencia dixo a el que non houbo tempo para virar. Eu estou de xeonllos con un home morto, el só podería facer un movemento, e el fixo iso. El mergullou máis o corpo. Durante este salto, el sentiu unha forte, piercing a dor de un obxecto de correr en ego do templo. O golpe fatal foi vencida, pero un fío de sangue apareceu no templo. Cando el se levantou, el viu que o asaltante pisou sobre o corpo e achegouse a el. O home era alto, vestido cun traxe negro, e tiña a mesma forma de cara, como o home no Cadillac. El estaba suxeitando unha cana na súa man dereita, e Nick podía ver as dúas polgadas prego sobre a alza da cana. En silencio, sucia e moi eficiente. Agora Nick sabía o que acontecera con Sollimage. O home aínda estaba chegando, e Nick recuou. Logo, el chocou contra un muro e foi para unha trampa. Nick deixar Hugo desprazar en torno a espada na súa manga e sentiu o reconfortante nitidez do estilete frío de aceiro na súa man.
  
  
  
  De súpeto deixou de Hugo. O dianteiro, con todo, notado só no tempo, e empurrado para fóra do caixas. O estilete perforado ego no peito. Nick seguido o coitelo en un salto e foi bater con un bastón. O home se achegou de novo Nick. El balance a súa cana no aire como unha fouce. Nick non ten moito espazo. El non quería facer ningún ruído, pero facendo ruído foi aínda mellor que ser morto. El levou o Luger fóra do seu ombreiro coldre. O dianteiro, con todo, foi alerta e rápida, e cando viu Nick tirando a Luger, el dirixiu o prego en Nick brazo. O luger caeu ao chan. Como o home levou o prego en Nick man, el xogou o arma fóra. Este non era só un dos Rohadas ' canalhas, pero un ben adestrado asasino profesional, Nick pensamento. Pero por dirixir o prego en Nick man, o home foi ao seu alcance.
  
  
  
  Range os dentes, el bateu a man esquerda para o home da mandíbula. Foi o suficiente para dar Nick algún tempo. O home quedou en pé como Nick tirou o brazo libre e abaixo para o estreito corredor. O home comezou a Luger en algún lugar entre as caixas. Nick sabía que sen a arma, o emu necesarios para facer algo, e axiña. O home alto, era moi perigoso coa súa mortal bastón. Nick descendeu outro corredor. El escoitou o suave son de sola de goma detrás del. Demasiado tarde, o corredor era unha rúa sen saída. El se virou e viu que o ego adversario estaba bloqueando a única saída. O home aínda non dixo unha palabra para nós aínda: as marcas de un asasino profesional.
  
  
  
  O cónica paredes das caixas e caixas foron o perfecto trampa e deu a arma o máximo proveito en matemáticas e ego. O asasino foi achegando lentamente. O bastardo non estaba con présa, el sabía o ego vítima non podería escapar. Nick aínda estaba mirando cara atrás, para dar a si mesmo o tempo e o espazo. De súpeto, el pulou e tirado na parte superior de unha pila alta de caixas. A caixa veces estivo a bordo por un momento, a continuación, caeu a o chan. Nick arrincou a tapa da caixa e usado como un escudo. Prenden a tapa diante del, el foi para adiante tan rápido como podía. El viu o home freneticamente picar o bordo da tapa coa súa vara, pero Nick ceifadas o ego como un bulldozer. El baixou a pesada tapa sobre o home. Nick colleu de novo, e viu unha sanguenta rostro. O home alto, virou-se no seu lado e levantouse de novo. El era tan duro como unha pedra. El pulou de novo.
  
  
  
  Nick colleu o ego de cada tribo e fixo-los na mandíbula. O home caeu ao chan cun gorgolejo, e Nick viu chegar ao seu abrigo-ancho de peto.
  
  
  
  El tirou unha pequena pistola, que non é maior que unha Derringer. Nick perna, perfectamente orientadas, bateu o arma, así como o home disparou. O resultado foi unha bala, non moito máis alto do que unha bala, e unha ferida aberta sobre o home do ollo dereito. Caramba, Nick maldito. Non era ego intención. Esta persoa podería ter solicitado a uem con información.
  
  
  
  Nick buscou o home petos. Como o condutor do Cadillac, que el non tiña ningún documentos de identificación con el. Con todo, agora é algo claro. Non era un lugar de operación. Ordes foron dadas por profesionais de persoas. Varios millóns de dólares foron alocados para Rohadas para a compra de Todd plantación. O diñeiro foi interceptado, forzando ih para actuar rapidamente. A principal cousa é o silencio de intermediarios, Sollimaja. Nick sentín-lo. estaba sentado sobre un barril de pólvora e non sei onde ou cando se ía explotar. Ih a decisión de matar, en vez de risco foi un sinal claro de que unha explosión foi chegando. El non sabe o que facer con mulleres. Non importa agora. Em necesario outra levar para que el puidese aprender un pouco máis sobre Sollimaje. Quizais Jorge pode axudar a uem. Nick decidiu contar En todo.
  
  
  
  El colleu o seu bastón e examinou o arma con coidado. El descubriu que, xirando a cabeza da maza, ble fixo o prego desaparecer. El admiraba a man-made e ben deseñado peza. Algo para efectos especiais para chegar a tal cousa, el pensou. Por suposto, iso non é algo que o campesiño revolucionarios podería vir enriba con. Nick caeu a estar próximo a Albert Sollimage corpo. Sen o arma do crime, que pouco burato redondo no ego templo pode ser un verdadeiro misterio.
  
  
  
  Nick revestida Hugo, colleu o Luger ,e saíu para a tenda. Había poucas persoas na rúa, e el camiñou lentamente para o seu coche. El esquerda, virou-se para Avenida Presidente Vargas, e dirixido por Los Reyes. Unha vez no coreto, el bateu a pleno rendemento e acelerou a través das montañas.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 6
  
  
  
  
  
  
  
  Cando Nick chegou en Los Reyes, Jorge non estaba alí. Un uniformados oficial, ao parecer, un asistente, dixo Emu que o xefe estaría de volta en aproximadamente unha hora. Nick decidiu esperar fóra no sol quente. Mentres observaba a lentos movementos da cidade, el tamén comezou a vivir a este ritmo. Aínda era un mundo rodeado por moita présa: persoas que querían matar uns ós outros tan axiña como sexa posible, estimulado por ambicioso tipos. Esta cidade xa sufriu con iso. Había subterráneo forzas, oculto odios, e low-key vengeances que podería facilmente romper na menor provocación. Estas inocentes, as persoas pacíficas foron enxeñosa usado por astuto, cruel persoas. A cidade é tranquila, só o centro de Atenas fai Nick impaciente, e el estaba feliz cando Jorge finalmente apareceu.
  
  
  
  Na oficina, Nick me dixo que preto de tres homes que intentou matar ego. Cando tiña feito, el puxo tres tarxetas brancos con un punto vermello na materia. Jorge cerrados seus dentes. El non dixo nada como Nick continuou. Cando Nick tiña rematado, Jorge recostarse na cadeira xiratoria e deu Nick un longo ollar pensativo.
  
  
  
  "Vostede dixo moito, Señor Nick," Jorge dixo. "Vostede aprendeu moito en un tempo moi curto. Eu non podo darlle unha resposta para nós, que, con excepción de un, ou sexa, os tres que atacaron ti. Ela seguro de que eles foron enviados por Alianza. O feito de que eles tiñan todos os tres Novo Dia tarxetas non significa nada en todo."
  
  
  
  "Eu creo que significa un inferno de unha chea," dixo Nick.
  
  
  
  "Non, amigo," o Brasileiro, dixo. "Eles pode moi ben ser membros da Nova Xeración partes, e eles aínda están contratados pola Asociación. O meu outro Rohadas reuniu unha morea de xente en torno a el. Non todos eles son anxos. A maioría da xente en torno a eles case non teñen educación, porque case todos eles son pobres. Eles fixemos case todo na súa vida. Se el prometeu unha recompensa elevada, como ela estaba seguro de que ía, non era difícil atopar tres homes para facelo. "O que sobre o diñeiro que Rojadas ofrecidos Señor Todd?" Nick, preguntou. "Onde conseguiu iso desde?
  
  
  
  "Quizais Rojadas diñeiro prestado," Jorge dixo obstinadamente. "Isto é malo? Emu precisa de diñeiro. Eu creo que ten un complexo. Todo o que aconteceu ten que ver coa Rohadas. Quere atenuar o ego, e que me fai moi sospeitoso ."
  
  
  
  "Se alguén aquí ten un complexo, camarada, eu diría que ten. Que se negan a afrontar a realidade. Vostede non pode resolver moitos problemas."
  
  
  
  El viu Jorge xirando na súa cadeira e estar con rabia. "Eu vexo os feitos," el dixo con rabia. "A cousa máis importante é que Rohadas é un home do pobo. El quere que para axudar a xente. Por que un home deixar Señor Todd de rematar a súa plantación? Agora responder a esta!
  
  
  
  "Un home como que non deixaron de plantación," Nick admitiu.
  
  
  
  "Finalmente," Jorge, exclamou triunfante. "Non podería ser máis clara, podería?"
  
  
  
  "Voz e comezar de novo coa súa claridade," respondeu Nick. "Eu dixo que esa persoa non faría iso. Entón, o que se Rohadas non é que tipo de home?
  
  
  
  Jorge recuou, como se o seu ego fora unha tapa na cara. A súa fronte engurrada. "O que estás a dicir?" "Pare con iso!", el rosmou.
  
  
  
  "O que se Rohadas é un extremistas que quere ter o poder de contar con alguén no exterior?" Nick preguntou, sabendo que Jorge pode explotar con rabia. "O que precisa máis en matemáticas? Debe ter unha morea de insatisfeito persoas. A xente sen esperanza e boas perspectivas. Debe ter persoas que obedecen a uem. Desta forma, vai ser capaz de utilizar ih. Señor Todd plantacións tería cambiou. Como dixo a si mesmo, iso vai traer a xente bos salarios, emprego e novas oportunidades. Este ía directamente ou indirectamente mellorar ih vida. Un home como o que non pode pagar. No seu mellor interese, as persoas deben permanecer cara atrás, inquedo, e sen diñeiro. Non pode manipular e utilizar os que gañaron esperanza e material de mellora tan facilmente como as persoas que perderon a esperanza. A plantación, mesmo se el estaba case rematado, faría que o ego para perder o control da xente."
  
  
  
  "Eu non quero escoitar calquera máis de este absurdo," Jorge gritou, en pé. "Que dereito ten que dicir tal absurdo aquí? Por que estás a chantaxe este home, o único que intentou axudar a estas persoas pobres? Que foron atacados por tres homes, e que están a distorsionar os feitos para incriminar Rohadas. Por que?'
  
  
  
  "O Pacto non tentar mercar Señor Todd plantación," dixo Nick. "Eles admitiu que eles estaban felices sobre a construción parar e Todd morte.
  
  
  E eu teño que dicir-lle algo máis. Eu estiven facendo preguntas sobre Rohadas. Ninguén en Portugal sabe o ego."
  
  
  
  "Eu non creo que," Jorge gritou en reumatismo. "Vostede é só un mensaxeiro dos ricos. Non está aquí para resolver este caso de asasinato, pero para destruír Rohadas. Aquí está o que se está tratando. Está todo graxa persoas ricas en América. Non pode ser acusado de asasinar a alguén que coñece a súa propia especie."
  
  
  
  O Brasileiro se mexeu coas mans. El mal podía conter a si mesmo. El quedou abertamente, a súa cabeza erguida e reto.
  
  
  
  "Eu quero que deixar inmediatamente," Jorge dixo. "Eu podo saír de aquí dicindo que eu teño información de que vostede é un perturbador. Ela, eu quero que deixar Brasil."
  
  
  
  Nick entender que non había ningún punto en continuar. Jorge Pilatto posición só podería ser modificado por si mesmo. Nick tiña que contar Jorge bo sentido e orgullo. El decidiu dar un orgullo que un pulo final. "Todo ben," Nick, dixo, " eu estou de pé por un día. Esta é a única vila no mundo onde hai un cego xefe de policía ."
  
  
  
  El saíu, e cando Jorge estoupou, estaba contento de non entender o portugués moi ben.
  
  
  
  Cando chegou, no Río, xa era noite. El foi para Vivian Dennison apartamento. Nick estaba preocupado sobre as feridas no seu brazo. Esta ferida foi, sen dúbida infectado. Emu tiveron que botar iodo no seu ego. Houbo sempre un pequeno kit de urxencia na maleta.
  
  
  
  Nick estaba a pensar que o tempo estaba por vir cando algo ía acontecer. El sabía que iso non a partir dos feitos, senón dos seus instintos. Vivian Dennison estaba xogando o seu xogo, e estaba indo a coidar dela esta noite. Se ela descubriu algo importante, que ía oín-lo en ambos os sentidos a través da noite.
  
  
  
  En pixama, ela abriu a porta, tirou Ego para a sala, e apertou os beizos para o seu. Ela deu un paso atrás, baixando os ollos.
  
  
  
  "Simple, Nick," ela dixo. "Pero sempre que eu non teña oído falar de ti todos os días, eu estaba preocupado. Eu só tiña que facelo."
  
  
  
  "Só tiña para me dar unha oportunidade, querida", dixo Nick. El desculpouse e foi para o seu cuarto para tratar a man. Cando tiña feito, el foi de volta para ela. Ela estaba esperando para ego Bakharev.
  
  
  
  Ela preguntou. "Vai me facer unha bebida?" "O bar está alí, Nick. Vostede realmente poñer moita auga no seu beber?
  
  
  
  Nick foi para o bar e levantou a tapa. A parte de atrás da tapa foi aluminio, como un espello. El podía ver Vivian que espreita para fóra. Había un cheiro na sala, Nick sentiu. Un cheiro que non estaba alí para nós, onte, para nós a noite. El sabía que o cheiro, pero el non podía inmediatamente identificar como ego.
  
  
  
  "Como sobre Manhattan?" "Que é iso?", el preguntou, alcanzando a botella de vermú.
  
  
  
  "Excelente" Vivian respondeu. "Eu estou seguro que fai realmente bos cócteles."
  
  
  
  "Moi forte", dixo Nick, aínda tentando sentir o cheiro. El se inclinou para unha pequena lata de lixo de ouro cor de pedais e caeu a tapa do bote sobre el. Como fixo iso, el viu que había unha media fumaba puros na parte inferior. Por suposto, el sabía agora. Era o cheiro bo Habana.
  
  
  
  'O que fixo hoxe?'Que é iso?", preguntou el agradablemente, mexendo as bebidas. "Xa tivo algunha visitantes?"
  
  
  
  "Ninguén, pero a empregada," Vivian respondeu. "Eu pasou a maior parte da mañá no teléfono, e hoxe non é que cando comecei a embalaxe. O seu hotel non ir a visitar. Ela precisa para estar a soas."
  
  
  
  Nick puxo as bebidas na mesa de café e sabía o que ía facer. Ee engano durou o tempo suficiente. O que é exactamente o que ela estaba facendo con el, el non sabía aínda, pero ela aínda era un top-notch prostituta. El rematou a súa Manhattan en un grolo e viu Vivian mirando sorprendido. Nick sentou a carón dela no sofá e sorriu.
  
  
  
  "Todo ben, Vivian," el dixo alegremente. - 'Longo do xogo. Admitir iso.'
  
  
  
  Ela parecía confuso e engurrou o cello. Ela preguntou. "O que?"Eu non che entendo, Nick."
  
  
  
  "Vostede entende mellor que ninguén", el sorriu. Foi un ego-matar sorriso, e, por desgraza, ela non sabía o que. "Comezar a falar. Se non sabe por onde comezar, primeiro me diga hema foi o seu visitante hoxe, non cando."
  
  
  
  "Nick", ela riu suavemente. "Eu realmente non entendo ti. O que está a suceder?'
  
  
  
  El bateu o seu duro en todo o rostro con planos da súa man. Ee "Manhattan" atravesou a sala, e a forza do impacto levou a caer ao chan. El colleu-a e bateu de novo, pero esta vez non tan difícil. Ela caeu sobre o sofá. Alí foi real o medo nos seus ollos agora.
  
  
  
  "Eu non me gusta facelo," hey Nick, dixo. 'Non é a miña forma de facelo, pero a miña nai sempre dixo que eu debería facer máis cousas que eu non me gusta. Así, o mel, a súa sugiro que comezar a falar agora, ou vai facer máis difícil. Sei que alguén estaba aquí hoxe, non cando. Hai un puro na lata de lixo, e toda a casa cheira puro fume. Se veñen de fóra, como eu, vai notar inmediatamente. Non contar con el, non é? Ben, quen era?
  
  
  
  Ela mirou para el e virou a cabeza para o lado. El agarrou o seu curto período de cabelo rubio e tirou ao longo dela. Cando ela caeu ao chan, ela gritou, que mágoa. Aínda sostendo o seu cabelo, el levantou a cabeza e levantou un risco de man. 'De novo! Ah, non, por favor! ela suplicou terror nos seus ollos.
  
  
  
  "Eu sería feliz para bater en ti un pouco máis veces só para Todd," dixo Nick. "Pero eu non estou aquí para expresar os meus sentimentos persoais. Ben feito=) para escoitar a verdade. Ben, ten que falar, ou vai ter un tapa na cara?"
  
  
  
  "Eu vou che dicir", ela chorou. "Por favor, deixe-me ir ... está prexudicando a min!"
  
  
  
  Nick levou polos cabelos e ela berrou de novo. El xogou no sofá. Ela sentouse e mirou para el con unha mestura de respecto e odio.
  
  
  
  "Dáme outro beber primeiro," ela dixo. "Por favor, me ... eu teño para recuperar un pouco."
  
  
  
  "Todo ben", dixo. "Eu non son boa idea." El foi para un bar e comezou a mestura outro Manhattan. Unha boa bebida pode soltar a súa lingua un pouco. Como el balance as bebidas, el mirou para o aluminio de atrás do bar tapa. Vivian Dennison non estaba alí, e de súpeto viu o seu destino reaparecer. Ela levantouse e camiñou lentamente ata el. Nunha man, ela realizou unha moi forte carta con un abridor de cobre en forma de xestionar como un dragón.
  
  
  
  Nick non se mover, só tes que poñer Manhattan en un vidro, en vez de o liquidificador. Ela estaba case ao seu lado agora, e el viu a súa man subir a facada o emu. Con un lóstrego rápido movemento, el xogou a Manhattan vidro sobre o seu ombreiro e apuntou que no seu rostro. Ela chiscou involuntariamente. El colleu unha carta abridor e torcido seu brazo. Vivian gritou, pero Nick suxeitaba a súa man detrás da súa de volta.
  
  
  
  "Agora está indo a falar, que pouco mentireiro," el dixo. "Vostede matar Todd?"
  
  
  
  El non tiña pensado sobre iso en primeiro lugar, pero agora que ela estaba tentando matar ego, el pensou que era moi capaz diso.
  
  
  
  "Non", ela respirou. "Non, eu xuro!"
  
  
  
  "Cal é o que ten que ver con vostede?" "Que é iso?", preguntou el, torcer o brazo aínda máis.
  
  
  
  "Por favor", ela gritou. "Por favor, deixe, que está me matando ... pare!"
  
  
  
  "Aínda non", dixo Nick. "Pero eu vou certamente facelo se non falar. O que ten que facer con Todd asasinato?"
  
  
  
  "Eu dixen a eles... eu dixen a eles cando ía vir de volta dende as plantacións, cando el ía estar só."
  
  
  
  "Vostede pasou Todd," dixo Nick. El xogou o seu á beira do sofá e seguro-a polo cabelo. Emu tiña que conter a partir de bater-lle.
  
  
  
  "Eu non sabía que eles estaban indo para matar ego", ela respirou. "Ten que crer en min, eu non sei. A súa... eu penso que eles estaban só tentando asustar o meu ego.
  
  
  
  "Eu non estaba mesmo confiar en ti se me dixo que eu era o Nick Carter," el gritou nah. "Quen son eles?'
  
  
  
  "Eu non podo dicir-lle que," ela dixo. "Eles van matar-me."
  
  
  
  El bateu de novo, e escoitou os seus dentes conversa. "Quen foi aquí hoxe, non cando?"
  
  
  
  'Unha nova persoa. Eu non podo dicir iso", ela chorou. "Eles me vai matar. Eles me dixeron iso por si só."
  
  
  
  "Non está facendo ben," Hey Nick rosmou. "Porque eu vou matar vostede, se vostede non diga-me."
  
  
  
  "Non vai facer iso", ela dixo, con un ollo que xa non podía ocultar o seu medo. "Non,"ela confirmado," pero eles van."
  
  
  
  Nick xurou baixo a súa respiración. Ela sabía que era dereito. El non tería matou, non en circunstancias normais. El agarrou a ela por o pixama e sacudiu-a, como unha boneca de pano.
  
  
  
  "Quizais eu non vou matar vostede, pero eu vou ter que pedir-me para iso", retrucou, hey. Por que eles estaban aquí?
  
  
  
  "Oni hoteis de diñeiro," ela dixo sen folgos.
  
  
  
  "O que o diñeiro?" "Que é iso?", preguntou el, apertando o pano arredor do pescozo.
  
  
  
  "O diñeiro que Todd tiña que manter a plantación de ir para o primeiro ano", ela gritou. "Vostede ... vostede está sufocando-me."
  
  
  
  "Onde eles están na sala?'
  
  
  
  "Eu non sei", ela dixo. "Foi un gasto operativo fondo. Todd penso que a plantación sería virar un beneficio ao final do primeiro ano."
  
  
  
  "Quen son eles? el preguntou de novo, pero ela non estou de acordo. Ela chegou a ser teimoso.
  
  
  
  "Eu non vou dicir a vostede," ela dixo.
  
  
  
  Nick tente de novo. "O que fixo dicir a eles hoxe, cando non?"
  
  
  
  El entendeu o lixeiro cambio na mirada nos ollos dela, e inmediatamente sabía que ela estaba indo a mentira de novo. El tirou-la de xeito que ela estaba sentado. "Unha mentira e eu non vou matar ti, pero vai ser me implorando para matar vostede", el dixo unha vez. "O que vostede diga-lles hoxe, cando non?"
  
  
  
  "Eu dixen a eles quen sabe onde o diñeiro é, a única persoa que sabe que é María."
  
  
  
  Nick sentiu ego dedos usar en torno Vivian garganta e vin a ollar asustado nos seus ollos de novo.
  
  
  
  "Eu realmente debería matar vostede", el dixo. "Pero eu teño mellor plans para ti. Que veña comigo. Imos incorporarse María en primeiro lugar, e, a continuación, imos ir a unha certa xefe de policía, a quen eu vou man-lle máis para ti.
  
  
  
  El empurrou-a para fóra para o corredor, sostendo a man dela. "Deixe-me cambiar," ela dixo.
  
  
  
  "Non hai tempo", dixo. Nick empurrou para fóra para o corredor. "Onde queira que vaia, eles van dar-lle un vestido novo e unha vasoira nova."
  
  
  
  El pensou María Hawes. Que falso egoísta bruxa tamén pasou o sl. Pero eles non quixeron matar a María, polo menos non aínda. Polo menos, tan longo como ela continuou a súa boca pechada. Con todo, no hotel ir a ela e leva-la para un lugar seguro. O interceptado de transferencia de diñeiro era moi importante. Isto significaba que estaba destinado a outros fins. El preguntou se non sería mellor deixar Vivian aquí no seu apartamento e facela falar. Non creo que foi unha boa idea, pero puido facelo se emu tiña que facer. Non, el decidiu, María Hawes primeiro. Vivian dixo Em onde María viviu. Foi dez minutos en coche. Cando chegaron á porta xiratoria no adro, Nick tomou un asento ao lado del. El non ía deixar Ay escapar. Eles tiñan acaba de pasar a través da porta xiratoria cando tiros tocou para fóra. Axiña, el caeu no chan e arrastrou Vivian con el. Pero a súa morte foi pase. El escoitou o son de tiros perforación seu corpo.
  
  
  
  A nena caeu para adiante. El virou a ee de cabeza para abaixo, luger na man. Ela estaba morto, e tres balas tiña bateu no peito. Aínda que el sabía que non estaba a ver calquera cousa, aínda mirou. Os asasinos foron aínda. Eles estaban esperando por ela e matou na primeira oportunidade. Outras persoas viñeron correndo agora. "Estar con ela", dixo Nick para o primeiro canto. "Eu estou indo para o médico."
  
  
  
  El foi á volta da esquina e pulou no seu coche. O emu non precisa agora era o Río da policía. El sentiu estúpido para non facer Vivian falar. Todo o que ela sabía foi con ela para a tumba.
  
  
  
  El estaba dirixido pola cidade nunha perigosa velocidade. A casa onde María Hawes vivía era un pequeno, anódino casa. Veas na casa 2A.
  
  
  
  El tocou o timbre e correu ata as escaleiras. Piso porta estaba entreaberta. De súpeto, tivo unha profunda sospeita, o que foi confirmado cando el empurrou a porta aberta. Emu non teñen a berrar, porque non estaba aquí máis. O apartamento foi unha desorde: caixóns virou, cadeiras e butacas derrubou, armarios derrubada. Eles xa tiñan nas súas mans. Pero a desorde el viu diante del dixo en unha cousa: María non tiña dixo a el aínda. Se eles fixeron, eles non teñen para buscar o seu cuarto centímetro por centímetro. Ben, esas persoas estaban indo para vir e falar con el, el estaba seguro de que. Pero mentres ela mantivo a boca pechada, ela estaba seguro. Alí aínda pode ser tempo libre para ela, se só el sabía onde estaba.
  
  
  
  Ego ollos, adestrados para atopar pequenos detalles que outros non notar, vagou. Había algo para o día, sobre a alfombra no corredor. Espesor avermellada barro. El levou a algúns e rolou entre os dedos. Era bo abondo barro, e tiña visto antes nas montañas. O zapato ou arranque de que eles deben ter trouxo para o ego veu definitivas das montañas. Pero onde? Quizais en torno a un gran Pacto facendas? Ou polo Rohadas ' sede nas montañas. Nick decidiu tomar Rohadas.
  
  
  
  El baixou as escaleiras e foi tan rápido como podía, para o coreto. Jorge dixo emu que eu probar a localidade de Rusia foi realizada nas montañas, preto Barra facer Pirai.
  
  
  
  El quería levar a Vivian para Jorge convencer ego, pero agora tiña tan pouca evidencia como antes. Como el levou para abaixo da Urde Estrada, Nick poñer todos os feitos xuntos. Se fixo o dereito conclusións, Rohadas traballou para varios grandes xefes. El usou rogue anarquistas, pero el tamén tiña uns profesionais que, sen dúbida, a través do mesmo as persoas que tamén lle importaba ego diñeiro. El estaba seguro de que os grandes patróns quería moito máis que só deixar a construción de Todd plantación de mellora. E o Pacto foi nada máis que un programa efecto colateral. A non ser que eles se xuntaron forzas para un propósito común. Iso xa aconteceu antes, en todas partes e moi raramente. Foi posible, pero non parece probable para Nick. Se Rohadas e o Pacto decidiron traballar xuntos, a Alianza é compartir case certamente ser diñeiro. Membros podería recibir o diñeiro para a aplicación de Todd individualmente ou colectivamente. Pero eles non. O diñeiro tiña vir do exterior, e Nick preguntou de novo onde viñeran. Tiña unha sensación de que ía descubrir en breve.
  
  
  
  A saída de Los Reyes xa estaba detrás deles. Por que fixo Jorge ten que ser tan ego-odiar? El chegou á súa vez co sinal. Un puntas de frecha para a esquerda e outro á dereita. O sinal dixo: "Barra facer Mansa-esquerda" e "Barra facer Pirai-dereito".
  
  
  
  Nick virou cara a adiante, e poucos momentos despois viu a calzada para o norte. No camiño, el chegou a un conxunto de casas. Todas as casas eran escuros, excepto un. El viu un porco de madeira sinal de que ler "Bar". El parou e foi para dentro. Paredes revogadas e varias mesas redondas - unha de restaurante e bar. O home detrás da billa saudou. O bar estaba feita de pedra e mirou primitivo.
  
  
  
  "Dime," dixo Nick. "Onde queda unha misión vello?"
  
  
  
  O home sorriu. "Eu intento localidade de Rusia", dixo. "Rohadas sede?" Xire á esquerda no primeiro vella estrada de montaña. Ir sincero cara arriba. Cando chegar ao cumio, vai ver un vello misión post sobre o outro lado ."
  
  
  
  "Muito obrigado," dixo Nick como el foi para fóra. A parte máis fácil era máis, el sabía. El atopou un vello estrada de montaña e levou o coche para abaixo íngreme, camiños estreitos. A continuación, houbo unha clareira, e el decidiu aparcar o seu coche alí. El continuou camiñando.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 7
  
  
  
  
  
  
  
  Un gran home vestido cunha camisa branca e pantalón branco limpou un fío de pote da súa testa e soltou unha nube de fume nunha sala silenciosa. El tocou a batería nerviosamente sobre a mesa coa man esquerda. O cheiro a un Habana puro encheu o modesto cuarto, que foi agora tanto unha oficina e un espazo de vida. O home mostraron a súa poderosa músculos do ombreiro, e tivo varios respiracións profundas. El sabía que a uem realmente debería ir para a cama e estar preparado para ... pola mañá. Todo o que sempre tentou facer era obter unha boa noite de sono. El sabía que non podía durmir despois de todo. Mañá será un gran día. A partir de mañá, Rojadas ' nome será inscrito nos libros de historia xunto con Lenin, Mao e Castro. El aínda non podía durmir por mor dos seus nervios. En vez de se sentir confia e animado, el fora inquedo e mesmo un pouco de medo para os últimos días. A maior parte do seu ego foi, pero levou máis tempo do que el pensaba. As dificultades e os problemas aínda estaban moi fresco no ego mente. Algúns problemas non están aínda totalmente resolto aínda.
  
  
  
  Quizais a rabia do últimas semanas aínda estaba alí. El foi un coidado home, un home que traballou con coidado e a certeza de que todas as precaucións necesarias foron tomadas. Era simplemente imposible para facelo. El foi o peor. se o emu ten que facer súbita e axustes necesarios para os seus plans. É por iso que está en tal mal humor e nervioso, para os últimos días. El pasou a sala, con longos e pesados pasos. De cando en vez, el fixo unha pausa para saborear un puro. El penso sobre o que acontecera, e unha vez máis, sentiu o seu ego, a súa rabia, ferver máis. Por que a vida non ten que ser tan maldita imprevisible? Todo comezou co primeiro Americano, que Dennison coa podre plantación de ego. Antes de que Americano presentou a súa "gran" plans, el sempre controlada a persoas en montañas. Podería ih sagitate ou romper. E entón, de súpeto, durante a noite, toda a atmosfera modificada. Aínda Jorge Pilatto, un inxenuo lunático, fronte coa Dennison e o ego de planificación. Non importaba. Persoas foron un gran problema.
  
  
  
  No comezo, el tratou a atrasar a construción da plantación de mellora para tal punto que Americano negouse a planear. Pero el rexeitou a desistir, e Stahl viñeron máis e máis para a plantación. Ao mesmo tempo, as persoas comezaron a ver máis e máis esperanza por un futuro mellor e mellores perspectivas. El vira orando pola noite en fronte da inacabado principal plantación de construción. Emu non me gusta a idea, pero el sabía que tiña que actuar. A poboación tiña a actitude incorrecta, e a uem tiña que ser manipulado de novo. Afortunadamente para el, a segunda parte do plan foi moito mellor colocado para fóra. O ego exército, que consiste ben adestrado persoas, estaba preparado. Para a primeira parte do plan, había unha morea de armas, e mesmo un exército de reserva. Cando a plantación estaba case rematado, Rohadas só podería decidir para levar a cabo os seus plans máis rápido.
  
  
  
  O primeiro paso foi para atopar outra forma de capturar Americano. El ten unha empregada de traballo co Dennisons no Río. Foi fácil de facer real empregada desaparecer e poñer outra no presente. A información que a nena pasou trouxo Rohadas boa sorte e probar inestimable. Señora Dennison era tan interesado en deixar a plantación de como estaba. Nah tiña as súas propias razóns para iso. Eles se reuniron e preparado algo. Ela "foi en torno a eles auto-confiado, ganancioso, miope, realmente estúpido mulleres. Emu gustaba de usalo. Rohadas riu. Todo parecía tan sinxelo.
  
  
  
  Cando Todd foi morto, el pensou que ía ser un fío, así que montou o seu propio horario de novo. En breve a segunda Americano apareceu. A mensaxe que, a continuación, recibiu sincero en torno a sede foi un tanto preocupante e impresionante. Tiña que ser moi coidadoso e atacar inmediatamente. A presenza deste home, un Nick Carter, causou unha gran celeuma. No comezo, el pensou que eles foron moi esaxerando na sede. Eles dixeron que era un experto en espionaxe. Mesmo os mellores do mundo. Eles non podería tomar calquera posibilidades con el. Rohadas seus beizos engurradas. HQ non era excesivamente preocupado. El limpou un fío de sangue da súa testa. Se non tivese enviado axentes especiais, que podería ter chegado a Nick Carter en aínda máis problemas. El estaba feliz que tiña alcanzou Sollimage no tempo.
  
  
  
  El sabía que era demasiado tarde para deter o plan, pero a mínima oportunidade, eles foron todos pequenas cousas que deu mal. Se el tiña feito unha liquidación final con este Dennison cara, as cousas poden ir moito máis fácil para el. Pero como o inferno el sabía que N3 estaba indo para o Río e el era amigos con Dennison? Ah, é sempre un parvo coincidencia! E, a continuación, que de ouro barco que foi interceptado en América. Nick Carter sabía que, tamén. El foi como un mísil guiado, así como inabalável e desapiadado. Sería bo se podería se librar de el.
  
  
  
  E, a continuación, esta rapaza. El colleu nos seus brazos, pero ela era teimoso. Non era que el non podería revelar todo, pero ela foi algo especial. El non quería deixar para os cans. Ela era moi fermosa. El podería ter feito o seu da súa esposa, e el xa estaba lambendo o seu pesado, beizos gordos. Despois de todo, el deixará de ser o fantasmagórico líder dun pequeno grupo extremista, pero un mundo de clase home. Unha muller como ela ía atender unha uem. Rohadas xogou fóra o seu puro e tomou un longo grolo de auga en todo o vaso na mesa de cabeceira. A maioría das mulleres sempre ver o que é mellor para eles moi rapidamente. Quizais, se el fora para ela soa e que estean implicados en un agradable, tranquilo conversa, el tería alcanzar uns resultados.
  
  
  
  Foi realizada en unha das máis pequenas salas de abaixo para máis de catro horas. El deulle tempo para pensar. El mirou para o reloxo. Vai custar emu a noite bóvedas, pero el sempre pode darlle un intento. Se el podería chegar a ela para dicir hey, onde está o diñeiro, as cousas sería moito mellor. Tamén fixo que ela podería facer negocios con el. El podía sentir o seu ego tremendo de emoción dentro. Con todo, o emu necesarios para ser coidado. Emus tamén vai considerar que é difícil para manter as súas mans para si mesmos. El tería gusto de acariñar e acariciar-la, pero el non ten tempo para iso agora.
  
  
  
  Rohadas empurrou de volta o seu espesor cabelo oleoso e abriu a porta. El rapidamente baixou os chanzos de pedra, máis rápido do que sería de esperar de tal pesado home. A porta do cuarto pequeno, que xa fora o vello monxe, cripta foi bloqueado. A través dunha pequena abertura no día, el viu María sentado na esquina. Ela abriu os ollos como el bateu o parafuso e levantouse. El só podería incorporarse un reflexo da súa virilha. Xunto a ela sobre unha placa foron intocado empada, carne medvedev. El entrou, pechou a porta detrás el, e sorriu para a nena.
  
  
  
  "María, miña querida," el dixo suavemente. Tiña un tipo, agradable voz que, a pesar da súa calma, aínda estaba convincente. "É estúpido, non para comer. Este non é o camiño para facelo ."
  
  
  
  El suspirou e sacudiu a cabeza tristemente. "Temos que falar, ti e eu", dixo el, ei. "Vostede é moi intelixente a unha rapaza para ser razoable. Vostede sería moi útil no meu traballo, María. O mundo pode estar nos seus pés, bebé. Pensar sobre iso, pode ter un futuro que cada nena vai envexa. Non ten ningunha razón para non traballar comigo. Que non debo estes Americanos nada. Eu non quero te machucar, María. Vostede é moi bonito para iso." Eu trouxo aquí para convencido-lo, para amosar-lle exactamente o que é certo."
  
  
  
  Rohadas tragou, mirando para a rapaza rolda, cheo seos.
  
  
  
  "Ten que ser fiel ao seu pobo", dixo. Ego ollos mirou para ela de satén vermello beizos. "Ten que ser para nós, non é contra nós, querida."
  
  
  
  El mirou para ela moito tempo, pernas finas. "Pensar sobre o seu futuro. Esquecer o pasado. O seu interesado no seu benestar, María.
  
  
  
  El se mexeu coas mans. El realmente quería abrazo seus seos e sentir o seu corpo contra o seu, pero que ía romper todo. El tivo que tratar con isto moi intelixente. Paga a pena. Se contivo, falou con calma, cariñosamente e en paterna camiño. "Dicir algo, querida," dixo. "Non é preciso ter medo."
  
  
  
  "Ir á lúa," María respondeu. Rohadas mordeu os beizos e intentou controlar a si mesmo, pero el non podía.
  
  
  
  El estourou. "O que hai de malo con vostede?" O que pensa de si mesmo, Khadisha d'Ark? Non é grande o suficiente, non é importante o suficiente, para xogar o mártir."
  
  
  
  El viu que ela estaba rindo del e deixou o seu estrondoso discurso. El sorriu de novo.
  
  
  
  "Nós dous estamos mortos canso, querida," dixo. "Eu só quero o mellor para vostede. Pero imos falar sobre iso mañá. Pensar en máis dunha noite. Vai descubrir que Rohadas entende e perdoa todo, Maria.
  
  
  
  El foi para fóra a través das células, fuxiu a porta, e foi para o seu cuarto. Ela mirou como unha tigresa, e el acabara de desperdiçado seu tempo. Pero se non vai ben, entón é malo. Algunhas mulleres son só paga a pena cando eles están con medo. Para pechar, que debería aparecer o día seguinte. Afortunadamente, conseguiu librar deste axente Americano. Foi, polo menos, un menos dor de cabeza. El roupa e inmediatamente adormeceu. Boa noite de sono sempre vén axiña para as persoas con unha clara conciencia ... e para aqueles que non teñen conciencia en todos.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 8
  
  
  
  
  
  
  
  A sombra rastexaren ata a bordo e examinou o estado de menor nivel, claramente visible na luz do luar. A misión post foi construído nunha clareira e rodeado por un xardín. Houbo un edificio principal e dous anexos que forman unha cruz en forma de estrutura. Os edificios foron unidas por corredores abertos. Con lámpadas de queroseno queima nas paredes exteriores e corredores, a atmosfera era medieval. Nick tiña máis ou menos se espera unha impresionante estrutura. Mesmo na escuridade, el podía ver que o edificio principal foi mantida en bo estado. Na intersección do edificio principal e dependencias foi unha moi alta torre con un gran reloxo. Non había moitas dependencias. Ambos estaban en mal estado. O edificio da esquerda parecía unha cuncha baleira, e non houbo vidro nas fiestras. O tellado parcialmente entrou en colapso e o chan estaba cheo de detritos.
  
  
  
  Nick verificado de novo. Con excepción de un suave queroseno lume, a aldea de Rusia parecía deserta. Non había gardas, non patrullas: a casa parecía completamente deserta. Rojadas sentiu perfectamente seguro aquí, Nick pensamento, ou María Hawes no salón noutro lugar. Había sempre a posibilidade de que Jorge estaba seguro despois de todo, e que era todo un accidente. Tiña Rohadas xa escapou? Se non, por que non se teñen sentinela? Estaba claro, por suposto, que estaba benvida para a nena. Só había unha forma de obter respostas, entón, el mudouse para a misión a través do mato e árbores altas. O espazo antes era moi baleiras, entón el virou á dereita.
  
  
  
  Na parte de atrás do edificio principal, a distancia non exceder 15-20 metros. Cando chegou alí, el viu tres en vez de aparencia estraña autobuses escolares. El mirou para o reloxo. Aínda había moito tempo esta noite, pero el sabía que se quería entrar, el tería que ser agora, oculto pola escuridade. El parou na beira do bosque, mirou arredor unha vez máis, e foi para a parte de atrás do edificio principal. El mirou de volta unha vez máis, e esvarou cara a dentro. O edificio estaba escuro, pero á luz das lámpadas de queroseno, el podía ver o que estaba na sala na antiga capela. Había catro corredores levando a esta sala.
  
  
  
  Nick escoitou a risa, a risa de un home e unha muller. El decidiu probar a outro corredor e só escorregou dentro cando escoitou o teléfono tocar. El estaba no piso de arriba, alcanzado por unha escaleira de pedra ao final do corredor. Alguén respondeu o teléfono, e el escoitou unha voz abafada. El parou abruptamente, e houbo un momento de silencio. A continuación, houbo un ruído infernal. Primeiro veu o son dunha serea, seguido por curto berros, maldicións, e o son de pasos. Como o estridente son da serea continuou, Nick decidiu tomar refuxio na capela.
  
  
  
  No alto do xemidos foi unha pequena fiestra, en que foi un sofá. Nick estaba sobre el, e mirou para fóra da xanela. Había agora preto de trinta persoas no patio, a maioría deles vestindo nada máis que shorts. Ao parecer, queixo, interrompeu ih soño, porque el tamén viu unha ducia de mulleres camiñando peito espido ou vestindo fina tops. Nick viu como o home saíu para fóra, e tomou o mando. El foi un grande, ben construído home con cabelo negro, grosos beizos sobre unha gran cabeza, e voz calma e clara.
  
  
  
  "Atención!" "Pare con iso!", el ordenou. 'Apresuraron-se! Facer un círculo a través do bosque e pegalo. Se el escorregou aquí, nós imos pegá-lo."
  
  
  
  Mentres que os outros foron para buscar, o gran home virou e ordenou a muller que veñen con el. A maioría deles tiña rifles ou pistolas e bandoliers pendurada sobre os seus ombreiros. Nick volveu para o chan. Era claro que eles estaban a buscar un ego.
  
  
  
  El escorregou no desapercibido e, ao parecer, de vez, e despois de que o teléfono tocou, o inferno comezou. Que a chamada foi o gatillo, pero que foi chamado, e que-ego estaba esperando aquí? Nick murmurou o nome baixiño ... Jorge. Tiña que ser Jorge. O Xefe da Policía, por suposto, cando el descubriu que o Nick non tiña deixou o país, inmediatamente pensou Rohadas e rapidamente poñer a alarma. El sentiu o ego carreira de lecer activo frustracións. Fixo Jorge de visco ten nada que ver con Rojadas, ou foi só un estúpido mover na súa parte? Pero el non tivo tempo para pensar sobre iso agora. El tivo que ocultar o máis rápido posible. A xente de fora xa chegou, e el podía escoitar los chamando uns a outros. Á súa dereita estaba outra escaleira de pedra que conduce a un en forma de L terraza. Debe haber un coro aquí antes, el pensou. El coidadosamente cruzou a terraza e entrou no corredor. Ao final do corredor, el viu unha porta entreaberta.
  
  
  
  ROHADAS PRIVATO - que foi o texto sobre a asinar o día. Era unha sala grande. Había unha cama contra un muro e unha pequena sala ao lado con un baño. e a pía. Un gran carballo cadeira, sentou-se contra a parede oposta, apilados de alto con revistas e un mapa de Río de Janeiro. Pero o Ego atención foi principalmente atraídos para os carteis de Fidel Castro e Joe Guevara que estaba colgado por enriba da táboa. Nick pensamentos foron interrompidos por un ruído no fondo das escaleiras. Eles volveron para o edificio.
  
  
  
  "Buscar cada cuarto," el escoitou unha voz pequena dicir. 'Apresuraron-se!'
  
  
  
  Nick foi para a porta e mirou para abaixo da sala. No outro lado da sala era unha pedra escaleira en espiral. Correu cara a ela como silenciosa como podía. O máis subiu, a máis estreita escaleira fixo. Agora, el certamente sabía a onde ía ... a torre do reloxo! El podería ocultar alí ata que todo se calmou e, a continuación, ir mirar para María. Unha cousa que el sabía con certeza: bo sacerdotes non ir tocar as campás. De súpeto, el foi para fóra de novo, a ver o contorno da pesado campás. As escaleiras que levou-se a unha pequena plataforma de madeira en a torre da campá. Nick penso que se el ficou baixo, todo o patio sería visible a partir da plataforma. El tiña unha idea. Se el puidese recoller algúns carabinas, a continuación, a partir deste punto, que ía bater todo no patio. El vai ser capaz de manter un decente grupo de persoas na bahía. Non foi unha mala idea.
  
  
  
  El se inclinou para obter un mellor ollar, e foi o que pasou. En primeiro lugar, el escoitou a forte crack de madeira podre. El sentiu-se caer headfirst en negro eixe da torre da campá. Por mor da automático instinto para escapar, el desesperadamente quería algo para soster. El sentiu o seu ego, a súa mans agarrando a campá cordas. A idade aproximada cordas irritou o emu mans, pero el realizada. Inmediatamente, un pesado conxunto tocou para fóra. Caramba, el maldixo a si mesmo, iso non era o momento para ir a público coa ego de estar aquí, literal e figurativamente.
  
  
  
  El escoitou o son de voces e salsicha achegando, e un momento despois de moitas mans levantadas ego de cordas. A estreiteza da escaleira forzado ih para ir un por un, pero Nick estaba estreitamente vixiado. "Manter a calma detrás de nós," o primeiro home ordenou, apuntando a carabina na Nick cabeza. Nick mirou por riba do ombreiro e estima que debe ser preto de cinco. El viu o primeiro home carabina reviravolta lixeiramente á esquerda como cambaleando cara atrás por un momento. Nick rapidamente preme o rifle para xemido. Ao mesmo tempo, el bateu o home estómago con toda a súa forza. El caeu cara atrás e pousou enriba dos outros dous. Nick estaba agarrado polas pernas con un par de mans, empuxado por ih, pero colleu de novo. El rapidamente colleu Wilhelmina e bateu a man na cabeza coa coronha da súa luger. Nick continuou a atacar, pero non avanzar aínda máis. O elemento sorpresa foi aínda.
  
  
  
  De súpeto, ego pernas foron capturados por detrás de novo, e el caeu para adiante. Varias persoas saltou sobre el unha vez, e tomou o luger del. Desde o corredor foi tan estreita, el non podía virar. Eles arrastraron ego para abaixo as escaleiras, levantou, e realizada a carabina diante do ego rostro.
  
  
  
  "Un movemento e está morto, Americano", dixo o home. Nick mantivo a calma, e os egos comezou a buscar outras armas.
  
  
  
  "Nada máis", el escoitou un home dicir, e outra marcou Nick para seguir adiante con un toque da súa carabina. Nick riu para si mesmo. Hugo foi confort acomodados no ego manga.
  
  
  
  Un barrigudo home con un bandolier pendurada sobre o seu ombreiro estaba esperando na oficina. Foi o home Nick tiña visto, o comandante. Un sorriso irónico apareceu na súa graxa da cara.
  
  
  
  "Entón, Señor Carter," el dixo. "Nós finalmente atopou. Eu non esperaba que sexa tan espectacular como solicitar sobre si mesmo.
  
  
  
  "Gustaríame vir con un gran ruído," Nick dixo inocentemente. "É só un hábito de mina. Ademais, é absurdo que estaban esperando por min para vir. Vostede non sabe que eu estaba chegando ata que chamou.
  
  
  
  "Iso é verdade", Rohadas riu de novo. "Foi-me dixo que estaba morto xunto coa viúva Dennison. Ben, vostede ve, eu só teño unha morea de afeccionados.
  
  
  
  É certo, Nick pensamento, sentimento Hugo man no seu brazo. É por iso que el non era totalmente seguro. Os homes armados fóra Vivian Dennison apartamento viu os dous caer e fuxiu.
  
  
  
  "Vostede é Rojadas," dixo Nick.
  
  
  
  "Si, ela Rohadas," el dixo. "E que veu para salvar a rapaza, non é?"
  
  
  
  "Eu planeado que, si", dixo Nick.
  
  
  
  "Eu vou ver vostede de mañá," Rohadas dixo. "Vai ser seguro para ambas as extremidades da noite." A súa moi sonolento. Podería dicir que este é un dos meus peculiaridades. Ademais, eu non vou ter moito tempo para durmir nos próximos días, de calquera maneira."
  
  
  
  "Tamén non debe incorporarse o teléfono no medio da noite. "Ten que deixar de durmir," dixo Nick.
  
  
  
  "Vostede non debería preguntar direccións en pequenos cafés ou," Rohadas dixo. "Os agricultores aquí dígame todo."
  
  
  
  Votación e que é iso. Un home está de pé ao redor do pequeno café onde está aloxado. Non era Jorge, despois de todo. Por algunha razón, el estaba feliz sobre iso.
  
  
  
  "Levar o ego e trance-lo en un móbil. Cambiar a torre de vixía cada dúas horas ."
  
  
  
  Rohadas virou e Nick foi colocado nunha das células previamente reservado para monxes. Había un home en pé de garda na porta. Nick supino no chan. El estendeu varias veces, enrijecer e relaxarse os músculos. Esta foi a técnica de un Indio fakir, o que lle permite totalmente relaxarse mental e fisicamente. Uns minutos máis tarde, el caeu nun sono profundo.
  
  
  
  
  
  Así que o ego, que é a única transmisión do sol para os santos, entra a través da pequena xanela alta, a porta se abre. Dous gardas de seguridade ordenou emu para erguer-se e levou-o para Rohadas ' oficina. El só poñer a navalla fóra e limpou o xabón fóra do seu rostro.
  
  
  
  "Eu estaba querendo saber sobre unha cousa," Rohadas dixo Nick, mirando para el, pensativo. "Vostede pode axudar a nena falar?" Onte á noite, eu fixen-lle algunhas suxestións, e ela foi capaz de pensar sobre iso. Pero nós imos descubrir en un minuto. Se non, quizais nós imos facer un negocio con vostede.'
  
  
  
  "O que eu podería gañar con iso?" Nick, preguntou. "A súa vida, por suposto," Rohadas respondeu alegremente.
  
  
  
  "Entón o que ocorre para a rapaza?"
  
  
  
  "Está claro que ela vai vivir se ela nos di o que quere saber," Rohadas respondeu. "É por iso que a súa voz trouxo aquí. Eu chamo o meu pobo afeccionados, porque iso é o que son. Non está no hotel entón eles van facer máis erros. Non podería ser morto, mentres aínda era descoñecido. Pero agora que ee viu ela, ela non quere ser morto máis."
  
  
  
  Nick tiña máis algunhas preguntas, aínda que probablemente sabía as respostas. Con todo, paga a pena escoitar iso de Rohadas si mesmo. El decidiu provocar o home un pouco.
  
  
  
  "Parece que os seus amigos pensan o mesmo de ti ... un afeccionado e un tolo", dixo. "Polo menos eles non parecen confiar moito de ti."
  
  
  
  El viu o rostro do home escurecer. 'Por que di iso? Rojadas, dixo con rabia.
  
  
  
  "Eles tiñan o seu propio pobo para un traballo importante," dixo Nick levemente. "E millóns foron trasladados a través de un intermediario. Iso é o suficiente, eu penso.
  
  
  
  "Dous axentes rusos estaban no servizo de Castro.
  
  
  
  Rohadas gritou. "Eles foron prestados para min para esta operación. O diñeiro foi a través de intermediarios para evitar comunicación directa con me. Presidente Castro deu ih especificamente para este plan ."
  
  
  
  E así é, como era. Fidel foi detrás del. Entón, el estaba en apuros novo. Finalmente, todo quedou claro para Nick. Estes dous especialistas foron contratados. Eles foron Rohadas, por suposto. Aínda que acontecera para o ouro era agora claro para Emu. Se os Rusos ou Chineses foron detrás diso, eles tamén se preocupar de diñeiro. A ninguén lle gusta perder moito diñeiro. Eles só non reaccionaron de xeito fanaticamente. Eles non van ser tan desesperada por outro diñeiro.
  
  
  
  El sentiu que María posibilidades de supervivencia sería moi delgado se non falar. Agora Rohadas estaba desesperado. Por suposto, Nick non penso sobre a negociar con el. El vai romper a súa promesa así que se recibe a información. Pero polo menos podería mercar algún tempo con el.
  
  
  
  "Vostede estaba falando sobre as negociacións," Nick dixo a matemática experto. "Vostede tamén negociar con Todd Dennison? Fixo os seus acordos finais deste xeito?
  
  
  
  "Non, el foi nada máis que un teimoso obstáculo," Rohadas respondeu. "El non era alguén hema necesario para tratar con eles."
  
  
  
  "Porque a plantación ego resultou ser o contrario da súa propaganda de desesperación e infelicidade," Nick concluíu.
  
  
  
  "Absolutamente fantástico," Rohadas admitiu, fumando fume de todo o seu puro. "Agora a xente está reaccionando o camiño que queremos que eles."
  
  
  
  "E cal é a súa tarefa? Nick, preguntou. Esta foi a clave para a solución. Que ía facer todo perfectamente claro.
  
  
  
  "Na masa asasinatos," Rohadas dixo. O entroido comeza hoxe. O río vai ser un mar de foliões. Todos clave funcionarios do goberno tamén estará presente para abrir o partido. Fomos informados de que a cerimonia de apertura contará coa presenza do Presidente, gobernadores de varios estados, os membros do Gabinete de Ministros e os alcaldes das grandes cidades en Brasil. E entre os foliões serán o meu pobo e eu. Arredor do mediodía, cando todos os funcionarios do goberno reúnense para abrir a festa, imos subir. Unha gran oportunidade con un gran cobertura, non é?
  
  
  
  Nick non resposta. Non era necesario, xa que tanto sabía reumatismo moi ben. Un entroido realmente sería o perfecto cubrir. Iso daría Rohadas a oportunidade de folga e escapar. Por un momento, estaba a piques de facada Hugo en que o groso peito. Sen o masacre, non habería ningún golpe de estado, que ao parecer se esperaba. Pero matando Rohadas probablemente non vai deixar que. Quizais el considerou esta posibilidade e nomeado vice -. Non, xogando agora probablemente custo emu a súa vida para nada e non interferir co plan. Tiña xogar o xogo o maior tempo posible, polo menos para ser capaz de elixir o máis adecuado momento para o que quere que fose. "Eu supoño que está a recibir a xente para responder," empezou.
  
  
  
  "Por suposto," Rohadas dixo cun sorriso. "Alí non só vai ser o caos e confusión, pero tamén un lugar para un líder. Nós incitado a xente, na medida do posible, sementou revolución, por así dicir. Temos armas suficientes para a primeira fase. Todo o mundo en torno a miña homes vai levar unha rebelión na cidade de potomac. Nós tamén subornado algúns dos militares a tomar máis así. Haberá regular as notificacións e anuncios - este é dicir, cando nós recoller enerxía. É só un saca-rolhas de tempo ."
  
  
  
  "E este novo goberno está dirixido por un cara chamado Rohadas," dixo Nick.
  
  
  
  "Correcta suposición".
  
  
  
  "O que precisaba o interceptado diñeiro para comprar máis armas e municións, e tamén para obter grandes esperanzas."
  
  
  
  "Está empezando a entender, amigo. Internacional traficantes de armas son capitalistas no verdadeiro sentido da palabra. Eles son libres empresarios, vender a todos e pedir máis da metade do depósito. Por iso, Señor Dennison diñeiro é tan importante. Nós xa escoitou falar que o diñeiro está feito en torno a regular dólares. Isto é o que os comerciantes quere ."
  
  
  
  Rohadas virou-se para un dos gardas. "Traer a nena aquí," el ordenou. "Se a moza, rexeitar a cooperar, eu vou ter que recorrer a métodos máis duras, se non escoitar a vostede, amigo."
  
  
  
  Nick recostarse contra a parede e penso rapidamente. Doce horas, foi un mortal momento. Dentro de catro horas, un razoable moderna goberno vai ser destruído. Dentro de catro anos, un importante Membro das Nacións Unidas, ostensivamente para o ben do pobo, vai ser transformada nunha terra de opresión e a escravitude. En catro horas, a maior e máis popular de entroido en o mundo vai ser nada máis que unha máscara para matar, un entroido para matar, en vez de rir. A morte vai gobernar é necesario non cando en vez de felicidade. Fidel Castro só mirou para el a partir da parede. "Aínda non, compañeiro," Nick murmurou baixo a súa respiración. Eu vou atopar-lle algo que dicir sobre iso. Eu non sei como aínda, pero el vai traballar, debe funcionar.
  
  
  
  Estaba mirando a través da porta batente, cando María chegou. Ela estaba vestindo unha blusa de seda branca e un simple pesado saia. Os seus ollos mirou con pena para Nick, pero hey, el chiscou. Ela estaba con medo, el podía ver que, pero houbo un determinado ollar no seu rostro.
  
  
  
  "Xa penso sobre o que eu dixen onte á noite, querida?" Rohadas preguntou aceda. María mirou para el con desdén e se afastou. Rohadas deu de ombreiros e se achegou a ela. "Entón nós imos dar-lle unha lección," el dixo con tristeza. "Eu estaba esperando que non sería necesario, pero está facendo imposible para min. Eu estou indo para descubrir onde está o diñeiro e levalo como miña esposa. Dela, eu estou seguro que vai querer colaborar no meu pequeno concerto."
  
  
  
  El deliberadamente lentamente desabotoada María blusa e tirou-a para o lado. El arrincou o seu sutiã coa súa gran man, expoñendo a súa completa, suave seos. María parecía estar mirando cara diante.
  
  
  
  "Son tan bonitas, non son eles?", dixo el. "Sería unha vergoña se algo pasou con el, non é, querida?"
  
  
  
  El deu un paso atrás e ollou para Nah como ela abotoado ata a súa blusa de novo. As liñas vermellas en torno dos seus ollos foron a única indicación de que ela estaba sentindo nada. Ela continuou a ollar adiante e engurrou os beizos.
  
  
  
  El virou-se para Nick. "Eu aínda quere aforrar ela, vostede sabe?", dixo el. "Entón eu vou sacrificar unha das nenas. Todos eles son prostitutas que me trouxo aquí para que os meus homes podería relaxarse un pouco, a continuación, exercicio."
  
  
  
  El virou-se para a garda. "Tomé un pequeno, delgado, con grandes seos e o pelo vermello. Vostede sabe o que facer. A continuación, tomar a dous deles para o antigo edificio, para o escaleira de pedra detrás del. Eu vou estar alí.'
  
  
  
  Como Nick estaba a carón de María, el sentiu a man tome-lo. O seu corpo foi tremendo.
  
  
  
  "Pode gardar a si mesmo, María," el dixo suavemente. Ela preguntou. 'Por que?"Por suposto, para deixar que o porco xogar comigo. A súa máis propensos a morrer. Señor Todd morreu porque el quería facer algo para o pobo Brasileiro. Se pode morrer, os seus fillos van. Rohadas non vai axudar a xente. El vai oprimir-lo, e usalo como escravos. Eu non vou dicir a ela emu nada."
  
  
  
  Eles viñeron para o edificio máis antigo, e ih foi levado pola porta de atrás. Había oito chanzos de pedra na parte de atrás. Alí foi, probablemente, un altar aquí. A garda ordenou-lles para estar na parte superior da escaleira, e os homes de pé detrás deles. Nick viu como dous gardas arrastrou un espido, loitando, maldicindo nena a través de unha entrada lateral. Eles interrompeu ela e xogou os para o chan. A continuación, eles dirixíronse estacas de madeira para o chan e amarrou-se, estendendo os seus brazos e pernas.
  
  
  
  A nena continuou a berrar, e Nick podía escoitar a súa súplica de que ela estaba ben. Ela era fina, con un longo, flac no peito e unha pequena, plana estómago. De súpeto, Nick notou a presenza de Rohadas, que estaba de pé xunto a María. El marcou, e dous homes correron para fóra en torno aos edificios. A nena foi deixada chorando e maldición. "Escoitar e dar un ollo máis de preto, meu querido," Rohadas, dixo María. "Mel manchada hey, entre os seos e a perna. Nós imos facelo con vostede, querida, se non deciden cooperar. Agora temos que esperar en silencio."
  
  
  
  Nick viu como a moza a se esforzou para tirar para fóra, forzando o seu peito para subir e baixar. Pero eles amarrou-se ben. Entón, de súpeto, un movemento contra a parede oposta a el chamou a súa atención. María notei iso tamén, e espremer Ego man en medo. Os movementos converteuse nunha sombra, sombra de un gran rato, que lentamente mudouse con cautela adicional para o cuarto. A continuación, Nick viu outra, e outra, e máis e máis apareceu. O chan estaba cuberto cunha enorme ratos, e eles aínda apareceu por todas partes: en todo o antigo tocas, en torno aos piares, e en torno a ocultar nas esquinas da sala. Todos eles hesitante achegouse a rapaza, fixo unha pausa por un momento para sentir o cheiro a mel, e continuou o seu camiño. A rapaza levantou a cabeza e agora viu os ratos de aproximarse a ela. Ela virou a cabeza tan duro como ela podería ver Rohadas e comezou a berrar freneticamente.
  
  
  
  "Deixe-me ir, Rohadas", ela suplicou. "O que eu fixen? Oh, Deus, non ... eu suplico, Rohadas! Eu non fixen iso para ela, todo o que foi de nós, que eu non fixen iso para ela! "
  
  
  
  "É por unha boa causa," Rohadas respondeu. "Para o inferno coa súa bo traballo!", ela berrou. "Oh, Kostya de Deus, deixe-me ir. Ben, a voz!"Os ratos esperou unha curta distancia, e os novos continuou chegando. María espremer Nick man aínda máis difícil. O primeiro rato, unha gran, gris, sucio besta, veu ata ela e tropezou a vida da nena. Ela comezou a berrar horrible cando outro rato saltou sobre ela. Nick viu os outros dous scramble para os seus pés. O primeiro rato, atopar mel sobre o peito esquerdo e afundiu os seus dentes, impaciente para a carne. A nena gritou de forma Nick nunca tiña oído antes. María tente virar a cabeza, pero Rohadas seguro-a polo cabelo.
  
  
  
  "Non, non, querido," dixo. "Eu non quero que perda nada."
  
  
  
  A rapaza agora estaba gritando incesantemente. O son saltou fóra das paredes, facendo-o aínda máis terrible.
  
  
  
  Nick viu un paquete de ratos preto da súa perna, e sangue estaba correndo cara a abaixo o seu peito. Os seus berros virou-se para xemidos. Ao final, Rohadas deu unha orde para os dous gardas, que disparou varios tiros ao aire. Os ratos espallados en todas as direccións, volvendo para o seu seguro tocas.
  
  
  
  Nick presionado María cabeza para o seu ombreiro, e de súpeto ela caeu. Ela non débiles, como ela estaba agarrado ao ego pernas e tremendo como unha palla. A rapaza abaixo estaba inmóbil, e só xemeu un pouco. Mala cousa, ela non está morto, aínda.
  
  
  
  "Tomar ih fóra," Rohadas ordenou, como el deixou. Nick apoiado María e abrazou o seu ben. Abatido, que foi para fóra.
  
  
  
  "Ben, querida?" Rojadas dixo, levantando o seu queixo con un dedo de grosor. "Está indo para falar agora? Eu non quero darlle unha segunda comida para os imundo criaturas." María bateu Rohadas abertamente na cara, e o son do eco de todo o patio.
  
  
  
  "Eu prefiro ter ratos entre as miñas pernas do que vostede," ela dixo ferozmente. Rohadas foi perturbado por María ollar irritado.
  
  
  
  "Trae-la e leva-la lista," el ordenou que os gardas. "Imos poñer máis mel na mesma. Aplicar un pouco, e os seus beizos vai ser amargo."
  
  
  
  Nick sentiu o seu ego músculos usar como preparado para caer Hugo na súa palma. El tivo que actuar agora, e el esperaba que se Rohadas tiña unha substitución, el sería capaz de obter o SL moi. El non podía asistir María sacrificio de si mesma. Como estaba a piques de poñer Hugo na súa man, el escoitou tiros. O primeiro tiro pousou sobre o dereito de garda. O segundo tiro alcanzou outro atordoado garda de seguridade. Rohadas levou cubrir detrás dun barril de balas, como o curro estaba a ser fortemente sen casca. Nick María agarrou o brazo. O pistoleiro foi deitado no bordo a bordo e mantivo disparo na velocidade da luz.
  
  
  
  'Imos! Nick gritou. "Estamos a cuberto!" Nick levado a rapaza detrás del e correu tan rápido como podía, para o contrario arbustos. O tirador continuou a tirar en fiestras e portas, obrigando a todos a estar na portada. Varios dos Rohadas ' homes volveu lume, pero ih tiros fallou. Nick e María tiña tempo suficiente para alcanzar os arbustos, e agora eles estaban subindo o penedo. Todos os ihs cortar a través do espiños e silvas, e Nick viu María blusa rip aberto, expoñendo a maioría dos delicioso seos. O tiro parou, e Nick Stahl esperou. A única cousa que podería escoitar foron débiles ruídos e berros. Árbores bloqueou a visión. María inclinou a cabeza contra o Ego ombreiro e aconchegou-se para el.
  
  
  
  "Grazas, Nick, grazas", ela chorou.
  
  
  
  "Non ten que grazas a min, querida," dixo. "Grazas a este home co ego rifles." El sabía que o estraño debe ter máis de un rifle. O home disparou moi rapidamente e regularmente para actualizar. A menos que está só.
  
  
  
  "Pero vostede veu aquí mirando para min", ela dixo, asumindo el firmemente. "Que arriscou a súa vida para me salvar. "Gran, Nick. Non hai ninguén por preto meus amigos fixo iso. "Eu agradezo moito máis tarde, Nick. Iso é certo.'El quería saber se debe dicir hey que el non ten tempo para iso, porque tiña moito traballo que facer. El decidiu non. Ela estaba feliz agora. Entón, por que ía romper o seu pracer? Amosar un pouco de gratitude é bo para unha rapaza, especialmente un fermoso.
  
  
  
  "Ir", dixo. "Temos que ir de volta para o Río. Poida que eu pode impedir-lo despois de todo."
  
  
  
  El era só axudar a María ata cando escoitou unha voz chamando para el.
  
  
  
  "Señor Nick, votar, e ela, moi!"
  
  
  
  "Jorge!", gritou Nick como el viu o home saír. El realizou dous rifles nunha man e un no outro. "Eu penso sobre iso... eu estaba esperando."
  
  
  
  O home abrazou Nick calor. "Amigo"," o Brasileiro, dixo. "Eu teño que pedir desculpas de novo. Ela debe ser realmente estúpido, dereito?
  
  
  
  "Non", dixo Nick. "Non estúpido, só un pouco teimoso. Vostede está aquí agora?" Esta proba todo."
  
  
  
  "Eu non podería obter o que dixo fóra da miña cabeza," Jorge dixo un pouco triste. "Eu comece a pensar, e agora unha morea de cousas bateu ata que eu usei para empurrar para os recunchos do meu cerebro. Todo quedou claro para min. Quizais por iso me incomodou que mencionar que o Los Reyes xefe de policía é cego. En calquera caso, ela non podía evitar máis. El puxo de lado os seus sentimentos e mirou para as cousas do xeito que un xefe de policía faría. Cando eu oín na radio que Vivian Dennison matara, eu sabía que algo estaba mal. Eu sabía que non ía deixar o país nas miñas ordes. Este non é o seu camiño, Señor Nick. Entón eu preguntei a min mesmo, onde quere ir, entón? O reumatismo foi leve o suficiente. Eu vin aquí, esperou, e tiña unha boa ollada. Eu xa vin o bastante dela."
  
  
  
  De súpeto, Nick escoitamos o ruxido dos motores pesados. "Autobuses escolares," el dixo. "Eu vin tres autobuses aparcados detrás da misión. Eles partiu. Eles probablemente van estar a ollar para nós.
  
  
  
  "Deste xeito", Jorge dixo. "Hai unha pequena cova que aquí directamente cortes a través da montaña. Como un neno, seu pai vai alí. Eles nunca vai atopar-nos alí."
  
  
  
  Con Jorge no liderado e María no medio, que partiu en todo o solo rochoso. Eles tiñan acaba de preto dun centenar de metros, cando chamado Nick. ""Espera un minuto", dixo. 'Escoita. Onde están indo!'
  
  
  
  "Os motores están morrendo para abaixo," Jorge, dixo, engurrando a examina. "Eles están movendo en. Eles non van estar a ollar para nós!
  
  
  
  "Claro que non", Nick gritou con rabia. "O que unha cousa estúpida que facer. Eles están indo para o Río. Iso é todo Rohadas pode facer agora. Non hai máis tempo para perseguir connosco. El vai traer os seus homes alí, que, a continuación, despeje a multitude, listo para atacar."
  
  
  
  El parou e viu o confuso expresións sobre Jorge e María rostros. El esquecera completamente que eles non saben. Cando Nick rematou de falar, que parecía un pouco pálido. El probado todas as oportunidades para frustrar o plan. Non houbo tempo para poñerse en contacto o presidente ou outros funcionarios do goberno. Eles foron, sen dúbida, na súa forma ou asistir a festas. Mesmo se podería contactar con eles, eles probablemente non estaba a confiar en eles de calquera maneira. "Durante o entroido, o Río está cheo de persoas que queren divertirse, e polo tempo que verificar a campá, supoñendo que fixo, xa era demasiado tarde.
  
  
  
  "Escoita, meu coche da policía é só para abaixo da estrada," Jorge dixo. "Imos volver para a cidade e ver se hai algo que podemos facer."
  
  
  
  Nick e María seguido, e uns minutos máis tarde, sirenas tocando, eles estaban dirixíndose a través das montañas de Los Reyes.
  
  
  
  "Nós nin sequera sabe o que eles van ollar como no Entroido," Nick, dixo con rabia, batendo os seus puños para o día. El nunca me sentín tan impotente. "Pode apostar que está a cambiar de roupa. Así como algúns centenares de miles de outras persoas ." Nick virou-se para María. "Vostede oín-los falar de nada?" "Que é iso?", el preguntou a rapaza. 'Vostede oín-los falar sobre o entroido, calquera cousa que pode axudarnos?
  
  
  
  "Fóra da célula, eu podía escoitar as mulleres provocando homes", ela recordou. "Eles mantiveron chamando ih Directamente e dicindo: Muito pracer, dereito cara arriba ... Bo para atender vostedes. Eles realmente tiña divertido."
  
  
  
  "Completamente?" - repetir apelido. "O que significa isto de novo?"
  
  
  
  Jorge engurrou o cello de novo e virou o coche na estrada. "Que o nome significa algo," el dixo. "Ten que ver coa historia ou lenda. Deixe-me pensar por un momento. Historia... lenda... Esperar, teño iso! El era un deus Maia. Deus da choiva e tronos. O ego confirmados son coñecidos polo mesmo nome ... Por exemplo, ih foi chamado vermello.
  
  
  
  "Voz e todas," Nick gritou. "Eles están indo para vestir-se como un Maia espantalho, para que poidan chegar a coñecer uns aos outros e traballar xuntos. Eles probablemente traballo, en certa medida, unha fixa plan ."
  
  
  
  A policía coche parou en fronte da estación de tren, e Jorge mirou para Nick. "Eu sei que algunhas persoas nas montañas que facer o que eu digo. Eles confían en min. Eles confían en min. Eu vou aparcar la e leva-la para o Río. Como moitos homes non Rojadas ter con el, Señor Nick?"
  
  
  
  "Preto de vinte e cinco."
  
  
  
  "Eu non podo levar máis de dez. Pero quizais el vai ser o suficiente, se imos chegar alí antes de Rohadas folgas."
  
  
  
  "Canto tempo vai ser antes de chegar seus homes xuntos?"
  
  
  
  Jorge sorriu. "Esta é a peor parte. A maioría non ten un teléfono. Nós imos ter que incorporarse o ih un de cada vez. El ten unha morea de tempo."
  
  
  
  "E o tempo é algo que precisan desesperadamente," dixo Nick. "Rohadas está no seu camiño, e agora el vai poñer os seus homes no medio da multitude, preparado para atacar o ego de sinal. Eu estou indo a mercar algún tempo, Jorge. A súa vai só.
  
  
  
  O xefe de policía foi asustado. "Só ti, Señor Nick. Só contra Rohadas e o ego do pobo? Eu estou medo que, aínda que non podo facer iso."
  
  
  
  "Non se o goberno a xente está xa preparado alí. Pero eu podo estar en Río antes do mediodía. Eu vou manter Rohadas ' homes ocupados de xeito que non pode comezar a matar. Polo menos dela, eu espero que funcione. E se pode, vai ter só o tempo suficiente para atopar o seu propio pobo. Todo o que precisa saber é para incorporarse alguén que está vestida como unha Maia de deus."
  
  
  
  "Boa sorte, amigo," o Brasileiro, dixo. "Tomé o meu coche. Eu teño algúns aquí.
  
  
  
  "Realmente pensa que pode tomar ih tempo suficiente?" Maria preguntou como ela entrou no coche ao lado del. "Está actuando no seu propio país, Nick."
  
  
  
  El virou-se sobre a serea e se afastou.
  
  
  
  "Querida, eu sempre vou probar iso", dixo severamente. "Non é só por mor da Rojadas e ego movementos, ou por mor da catástrofe que vai significar para o Brasil. Hai moito máis que iso. Os grandes barcos de vapor detrás das escenas agora queren ver se un pouco estúpido ditador como Fidel pode tratar con isto. Se é exitoso, isto significa que no futuro non vai ser toda unha corrente de choque semellante en toda a piscina ao aire libre. Non podemos deixar que isto ocorre. Brasil non pode permitir que isto ocorre. Eu non podo deixar que isto ocorre. Se sabía que o meu xefe, vostede sabe o que quero dicir.
  
  
  
  Nick deulle un sorriso cheo de coraxe, confianza, valentía, e nervios de aceiro. El vai estar só, María dixo a si mesma de novo, ollando para o fermoso, home forte, sentado ao seu carón. Ela nunca tiña coñecido tal cousa. Ela sabía que, se calquera podería facelo, que sería certamente ser capaz de. Ela orou en silencio para o ego de seguridade.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 9
  
  
  
  
  
  
  
  "Eu podo ter o seu unirse a ti?" Maria preguntou fóra da porta do seu apartamento. Eles rematada a viaxe en tempo récord. "Quizais eu poida axudar con algo."
  
  
  
  "Non", dixo Nick. "Eu xa estou preocupado coa miña propia seguridade."
  
  
  
  El intentou fuxir, pero ela puxo os brazos en torno a el e lle deu un rápido bico co seu suave, mollado e emocionante beizos. Ela deixar ir de ego e foi para dentro do edificio. "Eu vou rezar por ti", ela dixo, case chorando.
  
  
  
  Nick foi para Floriano Metros. Jorge dixo que é, probablemente, onde a apertura terá lugar. As rúas estaban xa cheo de entroido, e que era imposible para dirixir un coche alí. Os únicos movendo a través da multitude foron decorados coches, cada un coa súa propia historia e, xeralmente cuberto con seminuas nenas. Non importa o quão importante e mortal o destino era, el non podería ignorar a beleza das nenas en torno a el. Algúns eran brancos, algúns marrón claro, algúns case negro, pero todos estaban en alto astral e divertirse. Nick intentou evitar o tres en torno a eles, pero era demasiado tarde. O ego foi capturado e obrigado a danza. Biquíni ' Eles estaban vestidos como se tivese prestado ih biquíni de cinco anos de idade pre-escolares. "Queda connosco, doce neno", dixo un torno a eles, rindo e presionando o seu peito contra o seu. "Vai ter diversión, eu prometer a ela."
  
  
  
  "Eu creo en ti, baby," Nick, dixo, rindo. "Pero eu teño un encontro con Deus".
  
  
  
  El esvarou cara a fóra a través ih mans, ela deu un tapa na parte de atrás, e continuou. A praza foi un destacado. O escenario estaba baleira, excepto por algúns probablemente oficiais subalternos. El deu un suspiro de alivio. A fase en si foi metros en forma e consistía en un móbil estrutura de aceiro. El esquivou varios foliões de novo, e Stahl buscou a multitude para un tota traxe. Era difícil. Había unha morea de xente, todo tipo de fantasías. El mirou arredor unha vez máis, e de súpeto vin unha plataforma de preto de vinte metros de distancia desde o escenario. A plataforma foi un pequeno templo Maia e foi feita polo papel macho. Había preto de dez persoas nen, vestido curto abrigo, pantalóns longos, sandalias, máscaras, e, a penas cascos. Nick sorriu sombriamente. El xa podería ver Rohadas. El foi o único con unha laranxa pena no seu casco, e el estaba á fronte da plataforma.
  
  
  
  Nick mirou arredor rapidamente, pegando a outros homes no medio da multitude. A continuación, o ego atención foi atraída para o pequeno cadrado obxectos que os homes usaban nos seus cintos, sobre os seus pulsos. Eles tiñan walkie-talkie. El maldixo todo. Polo menos esa parte do plan foi ben pensado por Rohadas. El sabía que o walkie-talkie ía facelo máis difícil para o emu. Sinceramente, como sempre. Rohadas podería ver de todo, dende alí. El corría para dar ordes tan pronto como viu Nick xestionar un a través dos seus propios homes.
  
  
  
  Nick continuou ao longo da liña de casas ao lado da praza, porque había menos xente de alí. Todo o que podía facer era xogar a si mesmo no medio da multitude. Estaba só observando todo cando sentiu un frío, duro obxecto picar ego nas costelas. El virou e viu un home de pé nas proximidades. O home estaba vestindo un spa traxe, alta mazás do rostro saíntes,e o pelo curto.
  
  
  
  "Comezar a andar de volta", dixo. 'Lentamente. Un movemento mal e está todo máis.
  
  
  
  Nick foi de volta para a construción. El estaba a piques de dicir algo para este cara en matemáticas cando chegou a bater duro na orella. El viu o vermello e o amarelo estrelas, sentiu ego ser arrastrado cara abaixo o corredor, e perdeu a conciencia ...
  
  
  
  O obxectivo é ego latejar, e el viu un feble santo luz no semi-aberto os ollos. El ih abriu completamente e intentou deter o xirando por diante dos seus ollos. El podería facer para fóra un feble parede e dúas figuras na empresa se adapte en cada lado da fiestra. Nick intentou sentir-se, pero Ego mans e pés estaban amarrados. O primeiro home veu ata el e arrastrou-o para unha cadeira ata a fiestra. Era, obviamente, un barato cuarto de hotel. A través da fiestra, el podía ver todo o que estaba a suceder na praza. Os dous homes estaban en silencio, e Nick viu que a un en torno a eles tiña unha arma na súa man e estaba facendo un ego para fóra da xanela.
  
  
  
  "Pode ver o que está a suceder a partir de aquí," el dixo Nick en un claro acento ruso. Eles non eran Rohadas homes, e Nick mordeu o beizo. É o ego propia culpa. El prestou moita atención para Rohadas e ego persoas. By the way, o líder rebelde se dixo emu que el só funciona con dous profesionais.
  
  
  
  "Fixo Rohadas che dicir que eu ía persegui-lo?" Nick, preguntou.
  
  
  
  "Rohadas?" o home coa pistola, dixo, sorrindo desdén. "El aínda non sabe que estamos aquí. Fomos inmediatamente enviado aquí para descubrir por que estas persoas non nos di nada. Cando chegamos onte e oín que estaba aquí, nós inmediatamente sabía o que estaba a suceder. Dixemos o noso pobo sobre el, e tivemos que deixar vostede o máis breve posible."
  
  
  
  "Entón está axudando Rohadas co ego rebelión," Nick concluíu.
  
  
  
  "En realidade," o ruso, admitiu. "Pero, para nós, este é só un secundario tarefa. Por suposto, a nosa xente quere ter éxito, pero eles non queren interferir directamente. Non espera para ser capaz de parar. Foi inesperadamente fácil ."
  
  
  
  Inesperados, Nick pensamento. Só dicir así. Un dos inesperadas voltas e reviravoltas que cambiar o curso da historia. Eles tomaron unha posición na praza, viu ego zoom, e interveu. Cando mirou para fóra da xanela, el sentiu máis lonxe, a un lado e pechar a súa portería a outra.
  
  
  
  "Nós poderiamos tirar en ti e, a continuación, ir a casa", un ruso, dixo de novo. "Pero nós, como, son profesionais. Nós recoller diñeiro tan pouco como sexa posible. Hai unha morea de ruído alí abaixo, e o tiro será, probablemente, permanecen visibles, desapercibido. Pero nós non arriscar nada. Imos esperar ata Rohadas e o ego persoas comezar a filmar. Este é o fin da carreira do famoso N3. Dalgún xeito é unha vergoña que ten que ser así, en un pequeno desordenado cuarto de hotel, non é?
  
  
  
  "Eu estou de acordo totalmente," dixo Nick.
  
  
  
  "Por que non lanzamento de min e se esquecen de dicir a todos?"
  
  
  
  Un frío sorriso espallados por todo o ruso cara. El mirou para o reloxo. "Non vai ser por moito tempo", dixo. "Entón, imos define-lo libre para sempre."
  
  
  
  A continuación, o segundo home foi ata a fiestra e quedou observando o que estaba acontecendo baixo el. Nick viu o home coa pistola de sentado nunha cadeira, o seu pé apoiado contra o cadro. O home continuou a apuntar a arma na Nick. Eles quedaron en silencio, excepto cando comentando sobre un bikini ou un traxe. Nick intentou desatar a corda ao redor do seu pulsos, pero sen éxito. Ego pulsos doía e el sentiu unha carreira de sangue. El comezou a buscar desesperadamente por un xeito de saír. El non podía soportar ver a carnicería impotente. Que sería moito máis doloroso do que a ser filmado como un can. O tempo é case ata. Pero o acurralado gato fai estraños saltos. Nick tiña un valente, desesperada plan.
  
  
  
  El cambiou as súas pernas excesivamente para comprobar as cordas. O ruso viu. El sorriu friamente e mirou para fóra da xanela de novo. El estaba seguro de que Nick era impotente, e iso foi exactamente o que Nick estaba esperando. Killmaster ollos corrían cara atrás e cara adiante para medir as distancias. El só tiña unha oportunidade, e se quería ter éxito, todo tiña que ir na orde correcta.
  
  
  
  O home coa pistola aínda estaba balance as pernas na parte de atrás das pernas da súa materia no peitoril da xanela. O arma no ego da man foi apuntado en liña recta no punto correcto, e en un ángulo recto. Nick coidadosamente cambiou o seu peso na materia, flexionar os seus músculos como resortes sobre a relaxarse. El mirou arredor unha vez máis, tivo unha respiración profunda, e chutou con toda a súa forza.
  
  
  
  Ego de pé tocou a volta pernas da materia con rusia sobre eles. A materia esvarou para fóra baixo o home. O ruso reflexiva tirou o gatillo e tiro a outro abertamente na cara. O arma caeu ao chan. Nick saltou enriba do home e aterrou con xeonllos en emu pescozo. El sentiu todo o aire de ser forzado a saír ao redor do seu corpo e oín un crack. El entrou en colapso, con dificultade, e o ruso agarrou desesperadamente na súa gorxa. Houbo un horrible careta no seu rostro. El se esforzou para respirar, e as súas mans mudouse convulsivamente. Ego rostro quedou vermello brillante. O seu corpo tremía violentamente, tenso convulsivamente, e entón, de súpeto, conxelar. Nick mirou rapidamente no outro home, que estaba medio-colgado a través das fiestras.
  
  
  
  Que traballou, pero perdeu unha morea de tempo precioso, e aínda estaba amarrado. Centímetro por centímetro, el mudouse para o old-fashioned metal cama. Algunhas partes do que foron desigual e un pouco acentuada. El esfregar as cordas en torno dos seus pulsos contra eles. Finalmente, el se sentía a tensión sobre as cordas soltar, e cun único toque das súas mans, el foi capaz de liberar as cordas. El liberou os seus nocellos, agarrou o ruso é a arma, e correu para a rúa.
  
  
  
  El foi contando con Hugo e Ego forte mans para xestionar Rohadas ' os homes. Había moita xente, moitos fillos, e moitas persoas inocentes para o risco de un tiroteo. Con todo, pode ser necesario. El puxo o arma no seu peto, e foi para a multitude. El evitou un grupo de festeiros e fixo o seu camiño a través da multitude. Rohadas ' os homes eran fáciles de atopar en ih traxe. Eles aínda estaban de pé nos mesmos lugares. Como Nick traballou os cóbados duro, el notou movemento no medio da multitude. Eles crearon un grupo de foliões que ía bailar todo o día, traendo xente e perder ih. O bloque líder estaba de pé xunto a dous enmascarados asasinos. Nick uniuse á banda ao final, e eles comezaron a bailar círculos de persoas polonaise. Nick estaba sen a menor cerimonia arrastrado. Como eles pasaron dous Maia deuses, Nick rapidamente saltou para fóra da montaxe e balance a súa estilete na silencio invisible, o convidado de honra do evento a ser o embaixador de morte. Non era exactamente Nick estilo para matar persoas locamente e sen previo aviso. Con todo, el non sobra a dous deles. Eles foron víboras listo para atacar persoas inocentes, víboras vestida como foliões.
  
  
  
  Cando un home, de súpeto, viu o seu ego camarada caída, el se virou e viu Nick. El intentou puxa para fóra da súa arma, pero o estilete acerto-lo novo. Nick colleu o home e poñer ego no chan, como se el foi morto borracho.
  
  
  
  Pero Rohadas viu ela e sabía moi ben o que estaba a suceder. Nick mirou para a plataforma e viu o líder rebelde falando na súa walkie-talkie. A pequena vantaxe que tiña, o elemento sorpresa, foi, el entendeu, cando viu os tres Maia deuses achegando. El baixou detrás das tres nenas, cargando grandes cestas de papel macho de froita nas súas cabezas, e dirixiu para a liña de edificios. El tiña unha idea. Un home nun traxe do pirata estaba de pé diante da porta. Nick con cautela abordado o home e de súpeto agarrou a el. Deliberadamente premer en certas nervio puntos e o home perdeu a conciencia. Nick estaba vestindo un traxe e unha venda nos ollos.
  
  
  
  "Sentímolo, amigo," el dixo para o recumbent yahoo membro.
  
  
  
  Como el continuou, viu os dous asasinos a poucos metros de distancia, mirando para a multitude de sorpresa. El achegouse a el, saíu entre eles, e tomou Hugo na súa man esquerda. Tanto ego mans tocaron os homes. El sentiu-los sufocar e viu-los do colapso.
  
  
  
  "Dous paxaros cunha pedra", dixo Nick. El viu o asombro dos transeúntes e sorriu amablemente.
  
  
  
  "Calma, amigo," el chamou alegremente. "Eu dixen-lle para non interromper." Os transeúntes virou, e Nick tirou o home aos seus pés. O home tropezou, e Nick xogou ego para a construción. El virou-se só a tempo para ver o terceiro tota de carga para el con un gran coitelo de caza.
  
  
  
  Nick saltou de volta para a casa. O coitelo resgou a través do pirata traxe. Debido a que o home velocidade, el caeu en Nick e ambos caeron ao chan. Nick bater duro bordo do seu casco, k cabezas. Dor xunta o ego en rabia. El agarrou o asaltante cabeza e bateu duro para o chan. O home estaba no último convulsións. Nick agarrou a radio e correron para fóra, seguro-o para a súa orella. El escoitou Rojadas berrar con rabia sobre a radio.
  
  
  
  "É el", o xefe gritou. "Oni ego foi lanzado, idiotas. A voz de este pirata en un pano vermello e con un ollo parche ... xunto a un gran edificio. Tomar o ego! Axiña!'
  
  
  
  Nick caeu a radio e foi para abaixo o camiño estreito á beira da multitude. El viu dous máis penas asasinos romper a multitude para segui-lo. Neste punto, un yahoo membro vestindo unha camisa vermella, cabo, e diaño máscara pasou de Nick mimmo e correu unha estreita rúa. Nick foi despois de que o diaño, e cando chegaron ao medio da rúa, el agarrou ego. El fixo iso como suavemente como sexa posible. Nick apoiado o home ata a xemer e poñer o diaño traxe.
  
  
  
  "Eu comezou como un pirata, e agora eu teño sido promovido ao diaño", el murmurou. "Esta é a vida, amigo."
  
  
  
  El só estaba deixando a través do corredor cando os atacantes dispersos e comezou a buscar Ego no bordo da multitude.
  
  
  
  "Sorpresa!", el gritou para o primeiro, dando o ego un duro zócolo na vida. Como o home dobrou, Nick deu ego outro rápida pat no pescozo e deixar o home caer para a fronte. El foi despois de que os outros.
  
  
  
  'Cara ou coroa!' Nick sorriu alegremente, agarrando a outro home do brazo e batendo contra a lanterna. El colleu a arma con el e foi de volta para o outro para facer o mesmo. Estes dous aínda pode ter problemas coas súas armas. El fixo unha pausa para mirar para fóra sobre a multitude para a plataforma. Rohadas viu todo, e apuntou furiosamente Nick. Nick estaba facendo moi ben ata agora, pero el estaba comezando a melancolicamente buscar a rúa para George e outras persoas egos. Non había nada para ser visto, e cando mirou de volta na plataforma, el viu que Rohadas, obviamente, moi preocupado, tiña enviado a todos os seus homes de tras el. Eles puxéronse en dúas liñas e empurrado a través da multitude, pechando sobre el con as súas tenaces. De súpeto, Nick viu que a masa tiña dividido en dous. El estaba de pé diante do grupo e viu outra plataforma pasar por mimically.
  
  
  
  O coche foi cuberto con flores e unha coroa de flores por riba da flor trono. No trono sentou-se unha rapaza con louro crespo, rodeado por outras nenas con alta cortes de pelo e vestidos longos. Como a multitude perseguido tras a plataforma, Nick mirou de novo. Todas as nenas estaban usando moita maquillaxe, e cando xogou flores no medio da multitude, os seus movementos eran moi esaxerados. "Maldito o xastre," Nick rosmou. "Eu podería ser un idiota, se eles non están travestis."
  
  
  
  Algúns correron despois de que a plataforma, comportándose como as flores que a" nenas ", xogou fóra como graciosamente como sexa posible. A primeira liña de penas traxes alcanzou o lado oposto da multitude. O diaño fixo seguro de que o inimigo quedou entre el e o seu ego adversarios. El sabía que estaba escondido a partir deles, e levantou o seu paso como o coche chegou a fin da multitude. O torpe cesta foi preso ao final da rúa, a unha lixeira curva. Nick e algúns outros foron aínda correndo xunto. Cando o coche virou, el preguntou o rubio para unha rosa. A figura inclinouse cara adiante a man a flor para a uem. Nick agarrou Ego pulso e tirou. Un home en un vestido vermello, negro longo luvas, e unha perruca loura caeu na uem brazos. El xogou o neno sobre o seu ombreiro, e foi para abaixo da rúa. A multitude comezou a rir incontrolado.
  
  
  
  Nick riu, porque el sabía por que eles estaban rindo. Eles pensaban sobre a decepción que o ego estaba esperando. El puxo a man para abaixo na rúa e tirou o diaño traxe. "Poñer sobre a que atender, querida," dixo.
  
  
  
  El decidiu só deixar o sutiã no. El non pode ter parecía particularmente atractivo, pero unha rapaza só ten que se contentar con o que non ten. Cando el volveu, el viu que dúas liñas de asasinos en traxe foron aliñados un semicírculo. O son de achegando coches ' sirenas asustou-lo.
  
  
  
  Eles eran persoas, Jorge! El mirou rapidamente na Rohadas plataforma. El foi berrando ordes sobre a radio, e Nick viu Rohadas ' os homes se mesturar coa multitude de novo. De súpeto, viu unha camisa azul e cap aparecer en torno a rúa. Detrás del foi varios homes no traballo traxe, armados con picaretas e pas. Jorge viu Rojadas ' homes e fixo as súas recomendacións. Nick deu algúns pasos cara adiante antes a penas asasino crucei con el.
  
  
  
  "Desculpe, senhorita," o home dixo. "Eu sinto moito.'
  
  
  
  Nick gritou, transformando o home á esquerda. O home bater a súa cabeza sobre pedras de pavimentación. Nick colleu a arma con el, baleirou a revista, e xogou fóra. O outro deus tiña só un reflexo de alguén en un vestido vermello inclinado sobre o seu amigo ego.
  
  
  
  "Ei," Nick chamado en voz estridente. "Eu creo que aínda está mal."
  
  
  
  O home veu correndo rapidamente. Nick esperou por el que vir cara arriba para lamber, a continuación, comezou a cara co seu estilete talón. O asasino automaticamente se inclinou cara a adiante e gritou, que mágoa. Nick rapidamente entregado un xeonllo uppercut para a uem, e o home caeu para adiante. El mirou arredor e viu que Jorge homes estaban lidando con outros asasinos. Con todo, que non teñen traballado. De calquera xeito, eles van fallar. Rohadas aínda estaba na plataforma, aínda dando ordes sobre a radio. Jorge e Ego homes xa tiña capturado moi poucos asasinos, pero Nick vin que non era o suficiente. Rohadas tiña sobre un sexto outras persoas no medio da multitude. Nick rapidamente eliminado do seu vestido, perruca, e de tacón alto zapatillas de ballet. El sabía que Rohadas mantivo instando os seus homes para manter a súa planeadas plan. El continuou insistindo en que aínda podía traballar.
  
  
  
  O peor de todo, el foi para a dereita.
  
  
  
  Altura de persoas levou ao podio. Rohadas ' flotando barco foi lonxe de máis para chegar a el no tempo. Nick foi esfaqueado. El non podía contacto Rohadas máis, e el aínda pode ser capaz de. En primeiro lugar, el intentou empurrar a través de e espremer a través, pero cando el non podía, el se arrastrou. El mirou para a fase anterior. A Ee podería ser completamente desmontado.
  
  
  
  Finalmente, a longo cirúrxico soporta apareceu diante del, que foron fixados con ferro longo parafusos. El examinou a estrutura e atopou tres lugares onde el podería excel. El se inclinou cara a abaixo e apoiado nun torno a chanzos. Ego pés afundiu na grava. El cambiou a súa alenka e tente de novo. O guión bateu en Los ombreiro, e el escoitou ego camisa rip como el flexionado seus músculos das costas. Bolt deu un pouco, pero foi o suficiente. El tirou o apoio, caeu de xeonllos, e respiraba animadamente.
  
  
  
  El escoitou e esperar para escoitar máis ou menos apertura de volei. El sabía que era só uns segundos. A segunda apoio foi moito máis fácil. El mirou cara arriba e viu que o lugar estaba afundindo. O terceiro piar foi o máis difícil. El tivo que tirar para fóra, en primeiro lugar e, a continuación, mergullo para fóra baixo o podio, se non ía ser esmagado. O terceiro peg era o máis próximo ao borde do escenario e o máis baixo para o chan. El puxo a súa volta baixo o bar e incrementar-se. É cortado na súa pel, e os seus músculos das costas é dorida. Tentou tirar a tratar con todas as súas forzas, pero non axuda. El arco súa volta de novo e tirou a panca. Esta vez, el traballaba, e el baixou para fóra baixo o nah.
  
  
  
  Fase entrou en colapso, e alto berros tocou para fóra. Mañá haberá unha morea de funcionarios con contusións e arañazos. Pero, polo menos, Brasil aínda tiña un goberno, e as Nacións Unidas ía reter a un membro. Logo da fase de colapso, el escoitou tiros e riu escura. Era demasiado tarde. El levantouse, pisou sobre as vigas, e mirou arredor. A multitude destruída, o resto dos asasinos. Jorge e Ego homes acordoaron a praza. Pero a plataforma estaba baleiro, e Rohadas escapou. Nick pode só ver un reflexo de laranxa movendo cara a esquina da praza.
  
  
  
  O bastardo foi aínda á solta. Nick saltou do seu asento e correu a través da desorde no escenario. Mentres camiñaba a través as rúas que rodean a praza, el podía escoitar sirenas de pranto. El sabía que todos os grandes prazas e os camiños estaban cheos de xente, e Rohadas sabía tamén. El vai para as rúas de atrás, por suposto. Nick maldixo a si mesmo por non saber Río ben o suficiente para cortar o bastardo fóra. El viu a franxa laranxa sombreiro veu voando de volta da esquina só no tempo. A intersección levaría á seguinte avenue, e Nick, como Rohadas, entrou a primeira rúa. O home virou, e Nick viu que estaba tirando unha arma. El disparou unha vez, e Nick foi forzado a deixar e tomar cubrir. El considerou tirando para fóra da súa arma, pero, a continuación, cambiou a súa mente. Sería mellor se colleu Rohadas vivo.
  
  
  
  Nick sentía os músculos na súa dor nas costas. Calquera persoa normal tería parado, pero Nick cerrados os dentes e colleu velocidade. El viu como o líder rebelde xogou fóra o seu casco. Nick riu para si mesmo. El sabía que Rohadas agora estaba suando e ofegante. Nick alcanzou o cume do outeiro e viu Rohadas cruzando un pequeno cadrado.
  
  
  
  Un aberto de trólebus acaba de chegar. As persoas estaban colgados en todas as partes. Ademais do feito de que eles estaban agora vestindo traxe, era unha visión común. Rohadas saltou no autobús, e Nick perseguido tras el. Outros que estaban tentando obter sobre o coche parou cando viron un home vestido cun traxe ameazando o condutor con unha arma. Rohadas tiña balde de viaxe e unha cesta de autobús cheo de reféns nunha soa penada.
  
  
  
  Non era só sorte. Esta persoa veu aquí intencionadamente. El preparou todo ben.
  
  
  
  "Bond, señor," Nick, berrou a un dos homes en torno a el. "Onde é que este autobús vai?"
  
  
  
  "Abaixo o outeiro, e, a continuación, norte," o neno respondeu.
  
  
  
  "Onde está aloxado?" Nick preguntou de novo. "Parada Final?"
  
  
  
  "Na Maua Peirao de área."
  
  
  
  Nick seus beizos engurradas. No Peirao De Área, Maua! Houbo un intermediario, Alberto Sollimage. É por iso que Rohadas fun alí. Nick virou de volta para o home próximo a el.
  
  
  
  "Eu teño que ir para o peirao de área, Maua," el dixo. É moi importante.'
  
  
  
  "Con excepción de algúns taxis, nada máis funciona", dixo un neno. "Esa persoa era un bandido, non era el?"
  
  
  
  "Moi malo", dixo Nick. "El só intentou matar o seu presidente".
  
  
  
  O grupo de persoas que mirou sorprendido.
  
  
  
  "Se eu podo levala para a Maua Peirao área no tempo, eu pode capturar o seu ego," Nick continuou. "Cal é o camiño máis rápido? Podes saber o atallo."
  
  
  
  Odin en torno a nenos apuntou a un camión estacionado, " Pode dirixir, señor?"
  
  
  
  "Eu podo dirixir," dixo Nick. "Tes algunha claves de ignición?"
  
  
  
  "Nós imos empurrar," o neno dixo. 'A porta está aberta. Está fóra. De calquera xeito, é basicamente unha baixada, polo menos a primeira parte do camiño alí."
  
  
  
  yahoo membros con entusiasmo preparado para empurrar o camión. Nick sorriu e quedou detrás do volante. Pode non ser a mellor forma de transporte, pero foi a mellor. E foi máis rápido que a execución. El non tiña pensado sobre iso aínda. El decidiu coller Rojadas e non ollar emu en face cansa. Ego axudantes saltou de atrás do camión, e el viu os nenos de pé ao lado de windows.
  
  
  
  "Siga o tranvía pistas, señor," un dos homes en torno a eles, berrou.
  
  
  
  Eles non romper a marca mundial, pero eles tamén asumiu o liderado. Cando a estrada subiu de novo ou se tornou nivel, o ego novos axudantes empurrou o camión. Case todos eles eran nenos, e eles gusta moito. Nick estaba moi seguro de que Rohadas xa chegou o almacén e ía crer que el deixara Nick con prazas. Finalmente chegou a punta do Peirao Maua barrio, e Nick parou o coche.
  
  
  
  "Muito abrigado, amigos," Nick gritou.
  
  
  
  "Nós imos ir con vostede, señor," o reumatismo rapaz berrou.
  
  
  
  "Non", Nick, dixo rapidamente. "Grazas, pero este home está armado e moi perigoso. A súa mellor ir só.
  
  
  
  El quería dicir que el lles dixo. By the way, como unha manada de nenos sería moi visible. Nick quería Rojadas para manter a pensar que el non estaba en un dilema.
  
  
  
  El aceno adeus e foi para a rúa. Despois de camiñar por unha sinuosa rúa e unha estreita rúa, el finalmente chegou á tenda negro-pintado de fiestras. A porta de diante estaba aberta e o bloqueo foi roto. Nick rastexaren con cautela dentro. As memorias do día anterior aínda estaban frescas no ego mente. Foi en silencio morto dentro. Un santo luz que queimou na parte de atrás da caixa. El sacou a súa arma e entrou na tenda. Alí estaba aberta caixa no chan. A partir de pezas de madeira deitado no chan, el podería dicir que Eu tiña recentemente foi cortado. El axeonllou ao lado dela. Foi un moi plana caixa con un pequeno punto vermello sobre el. O interior estaba cheo de palla, e Nick con coidado puxo as mans nel. Todo o que atopou foi un pequeno anaco de papel.
  
  
  
  Foi unha fábrica de instrución: inflar con coidado, lentamente.
  
  
  
  Nick era profunda no pensamento. Lentamente inflar, repite varias veces, en pé. El mirou para a caixa baleira de novo. Foi ... O salvavidas! O Maua Peirao área fronteiras Baía de Guanabara. Rohadas hotel escapar por barco. Por suposto, non era un lugar acordado, probablemente en torno a un pequeno costeira illas. Nick correu tan rápido como podería cara á bahía. Rohadas perdería unha morea de tempo inflar o barco. Nick enfiou a pé para fóra baixo o seu burato e logo viu o azul augas da bahía por diante de el. Rohadas non podía vela aínda. Houbo unha longa liña de piers ao longo da praia. Todo estaba totalmente deserta porque todo o mundo fora para unha festa no centro da cidade. A continuación, el viu unha figura axeonllada ao final do peirao. Os barcos poñer sobre as táboas de madeira do peirao.
  
  
  
  Despois de Rohadas comprobado o seu barco, el empurrou-lo na auga. Nick levantou a arma de novo e tomou coidado obxectivo. Aínda quere tomar o ego vivo. El alcanzou o barco con un tiro. El viu Rohadas mirar para o burato en sorpresa. O home levantouse lentamente e viu Nick achegando-lo con unha arma apuntada para el. El obedientemente levantou as mans.
  
  
  
  "Tome a arma do coldre e xoga-lo fóra. Pero lentamente, " Nick ordenou.
  
  
  
  Rohadas obedeceu, e Nick xogou a arma fóra. El caeu na auga.
  
  
  
  "Vostede nunca desistir tanto, vostede, señor?", suspirou Rojadas. "Parece que gañou."
  
  
  
  "No dell si", dixo Nick laconia. "Levar o barco. Eles van querer saber onde está a benvida. Eles van querer saber os máis pequenos detalles do seu plan.
  
  
  
  Rohadas suspirou e colleu o barco da costa. Sen aire de mostraxe, non era nada máis que un alongado, disforme peza de goma. El arrastrou ego con el, como el comezou a andar. O home parecía completamente derrotado, toda a súa masculinidade ir. Así Nick relaxado un pouco, e entón pasou!
  
  
  
  Como Rohadas pasou mimmo, de súpeto, el xogou un anaco de goma no aire e unha tapa Nick en todo o rostro. A continuación, Rohadas saltou na Nick pés con velocidade lóstrego. Nick caeu e caeu a arma. Xirando en torno, tentou esquivar o voo de escaleira, pero foi alcanzado alto. El intentou desesperadamente para incorporarse para algo, pero en balde. El caeu na auga.
  
  
  
  Así que viñeron á tona, el viu Rohadas tome unha arma e mirar. El rapidamente baixou, e un gawker pasou mimmo ego cabeza. El rapidamente nadou baixo o peirao e á tona entre os esvaradío piares. El podía escoitar Rohadas camiñando lentamente cara atrás e cara adiante. De súpeto, el parou. Nick fixo tan pouco ruído posible. O home estaba de pé sobre o lado dereito do peirao. Nick virou-se e mirou. El estaba preparado para ver o home graxa de destino colgado sobre o bordo. Nick inmediatamente desapareceu como Rohadas despedido de novo. Dous tiros de Rohadas e Odín de Nick si mesmo: tres en total. Nick estímase que había só tres balas esquerda na arma. El flutuou para fóra baixo o peirao, e con un ruído alto, el flutuou para a superficie. Rohadas virou-se rapidamente e disparou. Dous máis, Nick dixo a si mesmo. El mergullou de novo, nadou baixo o peirao, e á luz do outro lado. Silenciosa, el tirou a si mesmo ata a beira do peirao e viu Rohadas de pé, de costas a el.
  
  
  
  "Rohadas," el gritou.
  
  
  
  O home virou e disparou de novo. Nick axiña caeu na auga. El contou dous tiros. Esta vez, el flutuou ata diante do peirao, onde as escaleiras estaban. El subiu enriba de nah e parecía un monstro mariño. Rohadas viu, tirou o gatillo, pero escoitou nada, pero o clic dunha arma en un baleiro revista.
  
  
  
  "Ten que aprender a contar," dixo Nick. El camiñou cara a adiante. O home intentou atacar el, e estendeu as mans como dous arietes diante del.
  
  
  orella. Nick detivo dando en un gancho de esquerda. Unha vez máis, que alcanzou a uem no ollo, e chorros de sangue para fóra. De súpeto, el pensou a pobre rapaza de sangue na a misión. Nick foi unha constante ego agora. Rohadas balance de lado a lado dos golpes. El caeu sobre a madeira peirao. Nick colleu Ego e case bateu ego cabeza fóra dos seus ombros. O home levantouse de novo, e el tivo un salvaxe, con medo de ollar nos seus ollos. Cando Nick veu a el de novo, que se afastou. Rohadas virou-se e foi ata a beira do peirao. Sen esperar, el mergullou.
  
  
  
  'Pare con iso! Nick gritou. "É moi superficial." Un momento despois, Nick escoitou un alto crack. El foi á beira do peirao e vin pedras irregulares saíndo en torno a auga. Rohadas colgado alí como un gran bolboreta, e a auga quedou vermello. Nick viu como o corpo foi levado polas ondas en torno as rochas e afundiu. El tomou unha respiración profunda e marchou.
  
  
  
  
  
  
  
  
  Capítulo 10
  
  
  
  
  
  
  
  Nick tocou o timbre e Stahl esperou. El pasou toda a mañá con Jorge, e agora emu era un pouco triste porque tiña que saír.
  
  
  
  "Grazas, amigo," o xefe de policía, dixo. "Pero, sobre todo por mor de min. Que abriron os ollos a moitas cousas. Eu espero que vai vir a min de novo."
  
  
  
  "Se está no Río," Nick dixo cunha risada.
  
  
  
  "Eu espero que vai, Señor Nick," Jorge dixo, dándolle unha aperta.
  
  
  
  'Ver vostede en breve. Nick, dixo.
  
  
  
  Despois de dicir adeus a Jorge, el enviou un telegrama ao Proxecto de lei Dennison dicindo que eu estaba esperando para a plantación.
  
  
  
  María abriu a uem, puxo os brazos arredor ego, e apertou os beizos suaves para o seu.
  
  
  
  "Nick, Nick," ela murmurou. "Foi unha longa espera. Eu quero que ela podería ir con vostede."
  
  
  
  Ela estaba usando un vermello judo traxe. Cando Nick puxo a súa man sobre o seu de volta, el entendeu que ela non estaba a levar posto un sutiã.
  
  
  
  "Eu nos fixo unha comida deliciosa," ela dixo. "Pato con abacaxi e arros".
  
  
  
  "Pato con ananás e arroz,", di Nick. "Iso parece bo."
  
  
  
  "Quere comer primeiro ... ou máis tarde, Nick? ", preguntou ela, os seus ollos brillantes.
  
  
  
  "E logo que?" "Que é iso?", preguntou el casualmente. Un sensual sorriso apareceu nos beizos. Ela estaba na punta dos pés, e bicou-o, xogar coa lingua na súa boca. Cunha man, ela cinta cinta seu cinto, e o traxe esvarou fóra dos seus ombros. Nick sentiu os fermosa, suave, chea seos.
  
  
  
  María xemeu en voz baixa. "Oh, Nick, Nick," ela dixo. "Estamos a ter unha tarde o xantar de hoxe, ok?"
  
  
  
  "O máis tarde o mellor", dixo.
  
  
  
  María fixo o amor como un bolero. Ela comezou dolorosamente lentamente. A súa pel era cremoso, e as súas mans acariciar o seu ego, o seu corpo.
  
  
  
  Cando el colleu ela, ela só se converteu nun animal salvaxe. A metade saloucando e medio rindo, ela gritou con desexo e emoción. Subindo rapidamente para o seu auxe, a curto ofegante berros tornouse un longo xemer, case un xemido. Entón, de súpeto ela conxelar. Cando ela chegou, ela se aconchegou en ego abrazar.
  
  
  
  "Como pode unha muller se contentar con outro home, despois de que?" Maria preguntou, ollando para el en serio.
  
  
  
  "Eu podo facer iso", dixo hey, con un sorriso. "Vostede como alguén só do xeito que son."
  
  
  
  "Será que nunca volver?" "Que é iso?", ela preguntou en dúbida.
  
  
  
  "Eu vou estar de volta algún tempo," dixo Nick. "Se hai unha razón para ir de volta para nada, que é vostede." Eles ficaron na cidade ata pór do sol. Eles fixeron iso dúas veces máis antes da cea, como dúas persoas que tiveron que vivir coas súas memorias. O sol estaba a piques de subir, cando el, por desgraza, e relutantemente esquerda. El sabía que unha morea de nenas, pero ningún deles irradiada tal calor e sinceridade como María. Unha voz feble dentro el dixo a eles que era bo que el debe deixar. Pode caer no amor con esta rapaza e caída no amor que ninguén neste correo negocio é capaz de dar o luxo. Cariño, a paixón, a graza, a honra ... pero non o amor.
  
  
  
  El foi directo para o aeroporto para atender Ego á espera de avión. El mirou para o embaçado contorno do Pan de Azucre por un tempo, a continuación, caeu durmindo. O sono é unha cousa bonita", el suspirou.
  
  
  
  
  
  A porta Falcón oficina en MACHADO sede estaba aberta, e Nick veu. Os ollos azuis detrás de lentes mirou para el con diversión e bo gusto.
  
  
  
  "É bo ver vostede de novo, N3," Falcón, dixo cun sorriso. "Mira ben descansado."
  
  
  
  'Xusto o suficiente? Nick, dixo.
  
  
  
  "Ben, por que non, meu rapaz. Ten só chegou unha viaxe relaxante en torno a este fermoso Río de Janeiro. Como era o entroido?
  
  
  
  "Só asasina."
  
  
  
  Por un momento, Em penso que el viu un estraño ollar en Hawke ollos, pero el non estaba seguro.
  
  
  
  "Entón, vostede tivo un bo tempo?"
  
  
  
  "El non ía ter perdido para o mundo."
  
  
  
  "Vostede recorda as dificultades que eu dixo a vostede sobre?" Falcón, preguntou casualmente. "Parece que decidiu ih sobre o seu propio."
  
  
  
  'Eu estou feliz en escoitar iso.'
  
  
  
  "Ben, entón eu creo que vostede sabe o que eu estou mirando para a fronte," Hawke, dixo alegremente.
  
  
  
  "O que entón?'
  
  
  
  "Por suposto, eu vou atopar un bo traballo para min."
  
  
  
  "Vostede sabe o que eu estou realmente ansioso para?"
  
  
  
  "O que vai ser, entón?'
  
  
  
  "Próximas vacacións".
  
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  
  
  
  
  Sobre o libro:
  
  
  
  
  
  
  Incapaz de ignorar a petición de axuda do seu vello amigo, fillo de Todd Dennison, Carter abandona a súa previsto vacacións en Canadá e, guiados polos seus instintos e Wilhelmina, voa para o Río de Xaneiro.
  
  
  
  Así que chega, el descobre que Dennison foi morto menos de catro horas, que é case empurrado para fóra da estrada, e que reúne unha rapaza con smoky ollos grises. Killmaster entón abre un asasino caza con precisión mortal.
  
  
  Unha loita que axiña se transforma anual de entroido en Río en unha estraña espectáculo; balas substituír confetes, e tiros substituír incendiaria música, por Nick pasa a ser un entroido de asasinatos.
  
  
  
  
  
  
  
  Nick Carter
  
  
  Rodésia
  
  
  
  traducido por novo búlgaro Shklovsky
  
  
  
  Dedicado ao pobo dos Servizos Secretos dos Estados Unidos de América
  
  
  O primeiro capítulo
  
  
  A partir do mezanino de Nova York, no Lado Leste terminal, Nick mirou para abaixo, despois Hawke vaga instrucións. "Para a esquerda de inicio de segunda columna. Mapa que mostra a stagecoach. Un enérxico cara unha gris de tweed con catro nenas."
  
  "Eu vexo h."
  
  "Este é Ganso Boyd. Asistir a eles por un tempo. Podemos ver algo interesante". Eles se estableceron volta para o verde de dúas prazas, de fronte para o pasamáns.
  
  Falando de Boyd era un moi atractivo en un amarelo malla traxe que ela fixo moi ben. Nick dixitalizado súas fotos e nomes. Hey, non vai ser Bootie DeLong, que vive de tres meses fóra de Texas e, segundo un presunçoso informe do CIF-Consolidado Intelixencia Ficheiro, é máis probable para apoiar radical ideas. Nick non creo niso. A rede de espionaxe foi tan grande e acrítica que os arquivos da metade do país estudantes universitarios contidos desinformación - leite, erro, e inútil. Bootie o seu pai era H. F. DeLong, que saltou de botan un condutor de camión para moitos millóns de persoas en construción, aceite e facenda na súa vida. Un día, a xente quere H. F. vai escoitar sobre estes casos, e a explosión vai ser inesquecible.
  
  
  O falcón, dixo: "os Seus ollos están pego, Nicholas. Que é iso?"
  
  
  "Eles todos parecen ben os mozos Americanos."
  
  "Estou seguro de que os outros oito persoas que van ser de entrar en Frankfurt vai ser tan encantadora. Vostede é unha sorte de cara. Trinta días para coñecer uns aos outros intimamente - para chegar ao coñecen ben."
  
  "Eu tiña outros plans," dixo Nick. "Non pode finxir que é un período de vacacións." Unha información de resmungando escapou do ego voz. Foi sempre así, cando el veu a través de un caso. Ego, sentidos afiada, ego reflexos de alerta, como un en garde espadachín, que se sentiu obrigado e traizoado.
  
  David Hawke xogou as súas cartas ben onte-pedindo, non ordenación. "Se vostede se queixa de exceso de traballo ou baixa autoestima, N3, eu vou leva-la. Non é o único home que eu teño. Vostede é o mellor."
  
  O inflexible protestas que Nick tiña formado na súa cabeza en forma de Bardo Galerías de Arte - un MACHADO cubrir-up operación-derreteu. El obedeceu, e Hawke continuou, a súa sabio, tipo ollos severamente duro baixo a súa gris cellas. "Este é Rodésia. Un dos poucos lugares que nunca foi. Vostede sabe sobre as sancións. Eles non funcionan. Rhodesians barco de cobre, cromita, amianto e outros materiais por buque portugués Beira con contas estrañas. O mes pasado, catro subidas de cobre chegou en Xapón. Nós protestou. O Xaponés dixo, " As contas de embarque indicar que esta é a corea do sur." Esta é a Corea do Sur de África." Por agora, parte deste medi está en un salón en China continental.
  
  "Rhodesians son intelixente. Valente. El estaba alí. O Ih é menos numerosos que os Negros, vinte e un, pero eles afirman ter feito máis para os nativos que eles nunca podería ter feito para ti. Isto levou a unha ruptura coa gran Bretaña e sancións. Eu vou deixar para o dereito moral ou mal segundo economistas e sociólogos. Pero agora estamos movendo-se sobre a ouro - e, en particular, China territorio, o territorio ."
  
  Tiña un alcume, e el sabía. El continuou: "O país foi de minería de ouro case desde o día Cecil Rhodes descuberto. Agora estamos a escoitar sobre enorme novos depósitos de along baixo algunha todo o ih famoso de ouro arrecifes. Minas, posiblemente descuberto polos antigos Cimbabue eventos ou novos descubrimentos, eu non sei. Vai atopar para fóra."
  
  Pego e fascinado, Nick notado: "as minas do Rei Salomón? Lembro dela - foi Ryder Abatido? Perdeu cidades e minas ..."
  
  "O tesouro da Raíña de Sabá? Quizais." Falcón, a continuación, revelou a profundidade real do seu coñecemento. "O que a Biblia di? 3 Samuel 9: 26, 28. "E o Rei Salomón construíu unha flota de barcos ... e eles viñeron para Ophir, e levou o ouro de alí, e eles trouxeron ego rei Salomón ." O Africano palabras Sabio e Aufur pode significar o seu programa de Sabá e de Ophir. Imos deixar que os arqueólogos. Sabemos que o ouro foi recentemente apareceu en torno a esta rexión, e de súpeto escoitamos que o ego de o prezo é moito maior. o que isto significa no mundo actual situación? Especialmente se gran China pode acumular unha boa pila ."
  
  Nick engurrou o cello. "Pero-o mundo libre vai mercar o ego tan rápido como queda o ego. Temos un cambio. Hai alavancas de influencia sobre a economía produtiva."
  
  "Normalmente si". Falcón entregou Nick un gordo ficheiro e viu que o seu ego tiña pego. "Pero nós non debe, en primeiro lugar, botan a industrial riqueza de oito centos de millóns de Chineses. Ou a probabilidade de que o prezo vai subir a partir de trinta e cinco dólares por onza despois de inventario acumulación. Ou a forma Chinesa de influencia rodea Rodésia, como o gavinhas de un xigante figueira. Ou Judas".
  
  "Xudas! "É o que alí?"
  
  "É posible. Alí estaba a falar de un estraño organización de asasinos liderados por un home con garras, en vez de mans. Ler este ficheiro cando ten tempo, Nicholas. E que non vai ter moito ego. Como eu dixo antes, o Rhodesians son astuto. Eles chutou para fóra a maioría dos axentes Británicos. Ler de James Bond e todas esas cousas. Catro dos nosos homes foron expulsado, sen máis delongas, pero dous non estaban.
  
  
  
  
  Para a nosa empresa grande, son claramente a ser vixiado alí. Entón, se Judas está detrás do problema, que está en apuros. Especialmente dende que o ego asociado parece ser o Seu Jiang Kalgan."
  
  "A Súa Kalgan!" Nick, exclamou. "Eu estaba seguro de que estaba morto cando eu participaron nestes Indonesio secuestros." 1
  
  "Nós pensamos que con Xudas, e, probablemente, Heinrich Muller tamén, se el está vivo, a continuación, el vai ser en Java Mar. China ten, supostamente, apoiado Judas de novo, e el é tecendo a súa web na Rodésia. Ego cubrir empresas e figuras son, como de costume, perfectamente organizado. . El debe ser prestación de Odessa con finanzas. Alguén - moitos dos antigos Nazis estamos a asistir teñen subido de novo financeira. By the way, algúns bos coppersmiths todo o ih club caeu fóra todo o campo de visión en Chile. Eles poden ter uniuse Xudas. . Ih historias e fotos están na dell, pero ih busca non é parte da súa tarefa. Só asistir e escoitar. Obter a proba, se pode, que Xudá está aumentando o control sobre Rhodesia do fluxo de exportación, pero se non pode obter a proba, a continuación, a súa palabra é suficiente. Por suposto, Nick, se ten a oportunidade, a fin de Judas aínda é o mesmo. Usar o seu propio xuízo ... "
  
  
  Hawke voz arrastrou fóra. Nick sabía que estaba a pensar en un marcado e agredidos Judas que viviu dez vidas en un e escapou da morte. Había rumores de que o seu nome fora Martin Bormann, e era posible. Se é así, entón o Holocausto no que participou en 1944-1945 virou o ego é difícil de ferro en aceiro, agroma o ego é astuto, e fixo esquecer a dor e a morte en grandes cantidades. Nick tería gusto de un emu para ser ousado. A experiencia ensinou-lle que o máis valente son xeralmente os máis amable. O cruel e crueis son escoria. Judas ' brillante generalship, ultra-rápida tácticas máis experimentado, e rápido de combate proezas estaban fóra de dúbida.
  
  Nick, dixo: "eu vou ler o ficheiro. Cal é o meu cubrir historia?"
  
  Hawke é difícil, fina boca amenizada por un momento. As liñas nas esquinas dos ollos afiados ' egos relaxado e mirou menos como liñas profundas. "Grazas, Nicholas. Eu non vou esquecer iso. Imos organizar un período de vacacións para que cando volva. Vai viaxar como Andrew Concesión, asistente de acompañantes aguia con Edman Educativos Xira. Vai axudar a escolta doce mozos mulleres de todo o país. Non é este o máis interesante cubrir historia que xa viu? O senior de acompañantes é un experimentado home chamado Gus Boyd. El e as nenas creo que é un Edman oficial de comprobar unha nova xira. Manning Edman dixen a eles sobre ti."
  
  "O que sabe?"
  
  "El pensa que está de CIA, pero que non chegou a dicir nada para Della Emu. El xa axudou a eles."
  
  "Pode Boyd gañar popularidade?"
  
  "Non vai ser un gran negocio. Queer as persoas moitas veces viaxar como acompañantes. Organizado paseos son parte da viaxe de negocios. Libre paseos con taxas baixas."
  
  "Eu teño que saber sobre o país ..."
  
  "Whitney estará esperando por vostede no American Express en sete esta noite. El ha amosar-lle un par de horas de película de cor e informar a vostede."
  
  Películas sobre Rodas foron impresionantes. Tan bonito que o Nick non é stahl ih poñer. Non lado pode ser combinado con máis vibrante vexetación de Florida e as características de California e o Grand Canyon en Colorado, espalladas por toda a paisaxe Pintada Deserto. e todo é retocadas. Whitney deu En unha pila de fotos de cores e detallada verbal consello.
  
  Agora, os seus ombreiros curvados e os seus ollos baixou a continuación o pasamáns, estudou louro en o traxe amarelo. Quizais el vai traballar para fóra. Ela estaba en garda, ela era a moza máis fermosa na sala. Boyd intentou chamar a atención de todos eles. Que diaños eles poderían, eventualmente, estar falando neste lugar? Foi menos interesante do que na estación de tren. Eu foi alcanzado por unha morena en un mariñeiro boina. Que vai ser Teddy Northway en Filadelfia. O outro negro rapaza de cabelos será Ruth Crossman, moi bonito na súa propia maneira; pero quizais é o negro-marcos lentes. O outro rubio foi algo especial: alto, con cabelo longo, e non tan atractivo como Bootie, e aínda ... Ela vai ser Janet Olsson.
  
  Hawke man caeu lixeiramente en emu ombreiro e deixou o ego de apreciar. Alí. Entra a través da lonxe porta, un de tamaño medio, ben vestido Negro ."
  
  "Eu vexo o ego."
  
  "Isto é John J. Smith. Johnson. Pode xogar folk, blues por un corno tan suave que vai facer vostede chorar. El é un artista con o mesmo talento como Armstrong. Pero o ego está máis interesado na política. El non é Irmán X, pero si un non-aliñados devoto de Malcolm X e un socialista. Non é un defensor de Black Power. El amigos con todos eles, o que pode facer o ego, máis perigoso do que eles loitando entre si ."
  
  "O quão perigoso é?" Nick preguntou, observando o fraco home Negro facer o seu camiño a través da multitude.
  
  "El é intelixente," Hawke murmurou sen emoción. "A nosa sociedade é máis medo de tales persoas de arriba para abaixo. Un home cun cerebro que ve a través de todo."
  
  
  Nick asentiu impassively.
  
  
  
  
  Este foi un típico aplicación do Falcón. Vostede preguntaba sobre a persoa e filosofía detrás del, e, a continuación, entender que realmente non revelar nada. Foi o ego capacidade para deseñar unha imaxe precisa de unha persoa en xustaposición con o mundo no momento. El viu Johnson parar cando viu Boyd e catro nenas. El sabía exactamente onde atopar ih. El usou o polo como unha barreira entre si e Boyd.
  
  Bootie DeLong viu ego e se afastou do grupo, finxindo ler de entrada-saída do panel. Ela pasou mimmo Johnson e virou. Por un momento, branco e negro pel contrastado como o centro de punto en un Brueghel pintura. Johnson deu Hey algo e inmediatamente virou-se, indo para a 38 Rúa entrada. Bootie recheo algo en unha gran bolsa de coiro pendurada sobre o seu ombreiro e volveu para o pequeno grupo.
  
  "O que foi iso?" Nick, preguntou.
  
  "Eu non sei", Falcón, respondeu. "Nós temos a nosa propia persoa en dereitos civís grupo que ambos pertencen. É sobre o colexio. Vostede viu o ego nome do arquivo. Ela sabía Johnson estaba chegando aquí, pero ela non sabía por que." El fixo unha pausa, a continuación, engadiu ironicamente:: "Johnson é realmente intelixente. Non confío na nosa clase de matemáticas."
  
  "Propaganda para os irmáns na Rodésia?"
  
  "É posible. Eu creo que ten que tentar descubrir, Nicholas."
  
  Nick mirou para o reloxo. Foi dous minutos antes de que el era para unirse ao grupo. "Será que calquera outra cousa ocorrer?"
  
  "Voz e todo, Nick. Sentímolo, nada máis. Se temos nada vital que precisa saber sobre, eu vou enviar-lle un correo. O código palabra "biltong" é repetido tres veces."
  
  Eles levantaron-se, inmediatamente virar as costas sobre o hall. Hawke man agarrou Nick, agarrando o seu brazo duro debaixo do bíceps. A continuación, o home máis vello desapareceu volta da esquina para o corredor de oficinas. Nick baixou a escaleira mecánica.
  
  Nick presentou a Boyd, presentouse para as nenas. El usou unha luz aperto de man e un tímido sorriso. De preto, Ganso Boyd parecía moi apto. Ego tan non era tan profundo como Nick, pero nen non teñen un gramo de graxa, e foi espectacular. "Benvido a bordo," el dixo Nick lanzado o delgado Janet Olsson, en torno legal mans. "Equipaxe?"
  
  "Verificar no aeroporto JFK, nova york."
  
  Boa. Nenas, por favor, desculpe-nos para comezar a segunda volta, só tes que ir a través da Lufthansa contador dúas veces. O limos están á espera do lado de fóra."
  
  Como Clare foi a clasificación a través do ih billetes, Boyd, dixo: "vostede traballou con paseos antes?"
  
  "Con American Express. Unha vez. Hai moitos anos."
  
  "Nada cambiou. Estas bonecas non debe ser un problema. Temos oito máis en Frankfurt. Eles tamén tratada con Europa. Eles che dicir sobre eles?"
  
  "Si".
  
  "Hai canto tempo vostede sabe, Manny?"
  
  "non. Só uniuse ao equipo."
  
  "Todo ben, só tes que seguir as miñas instrucións."
  
  O cadro devolveu o paquete de billetes. "É todo ben. Vostede non ten que se rexistrar aquí ..."
  
  "Eu sei", dixo Boyd. "Só teña coidado."
  
  Bootie Delong e Teddy Northway trasladouse a poucos pasos de distancia das outras dúas nenas, esperando para ih. Teddy murmurou: "Wow. O que o inferno, Conceder! Vostede viu os ombreiros? Onde é que eles desenterrar esta fermosa swinger?"
  
  Bootie asistir a ampla costas de "Andrew Concesión" e Boyd facer o seu camiño para o bar. "Quizais eles cavaron profundo." Os seus ollos verdes foron lixeiramente pechados, pensativo e pensativo. O suave curva dos seus beizos vermellos era moi difícil para un momento, case duro. "Estes dous parecer bos para min. Espero que non. Este Andy Subvención é demasiado bo para ser só un empregado. Boyd parece máis como un axente da CIA. Un lixeiro que lle gusta unha vida fácil. Pero Grant é un axente do goberno, se eu non sei nada sobre iso..."
  
  Teddy riu. "Todos eles son semellantes, non son eles? Como o FBI persoas aliñados na paz desfile-lembrar? Pero-eu non sei, Bootie. A concesión parece diferente de algunha maneira"
  
  "É bo saber," Bootie prometido.
  
  * * *
  
  Lufthansa 707 primeira clase foi só a metade cheo. A gran tempada é máis. Nick negou relatos dos medios de comunicación que, aínda que o inverno está achegando en Estados Unidos e Europa, que está rematando na Rodésia. El estaba a falar con Bootie cando o grupo separouse, e foi ata estestvenno para segui-la, e tomar o corredor asento ao lado dela. Ela parecía benvido a empresa ego. Boyd xentilmente comprobado que todo o mundo estaba cómodo como un comisario de bordo, e, a continuación, xuntouse Janet Olsson. Teddy Northway e Ruth Crossman xogar este xogo xuntos.
  
  De primeira clase. Catrocentos setenta e oito euros para esta parte da viaxe só. Ih pais debe ser rico. Fóra do canto do ollo, el admiraba a redondeado curva de Bootie meixelas e o pert recta parafuso. Non había ningún bebé graxa na súa mandíbula. Foi moi legal para ser tan fermosa.
  
  Sobre a cervexa, ela preguntou: "Andy, foi para Rodésia antes?"
  
  "Non, o de Ganso é un experto." Algunha estraña nena, el pensou. Ela apuntou o flagrante saca-rolhas sobre a artimaña. Por que enviar un mestre que non sabe o país? El continuou: "eu teño que cargar bolsas e apoio Sug. E aprender. Estamos a planear máis excursións para o área e eu probablemente vai gastar moito en torno a eles. En un camiño, este é un extra para o seu grupo. Se se lembra , o paseo necesario só un escolta ."
  
  Bootie man, que estaba sostendo o vaso, deixou sobre a súa perna mentres ela inclinouse cara a el. "Non hai problema, dous homes fermosos son mellor que un.
  
  
  Canto tempo ten sido con Edman?" "
  
  Para inferno con esa rapaza!", non. El foi entregado pola American Express." Furar a verdade para sempre. El preguntou se Janet estaba bailando Boyd para as nenas pode comprobar as súas notas máis tarde.
  
  "Eu amo viaxar. Aínda que eu obter un divertido sentimento de culpa ..."
  
  "Por que non?"
  
  "Olle para nós. Aquí, está no colo de luxo. Probablemente cincuenta persoas que están a asistir o noso confort e seguridade agora. Estar no fondo... ", Ela suspirou, bebeu, e puxo a man de volta no ego perna. "Vostede sabe - bombas, o asasinato, a fame, a pobreza. Non se sentiu así antes? Que acompaña a vivir unha boa vida. Fermosa eda. As mulleres bonitas.
  
  El sorriu para os seus ollos verdes. Ela cheiraba ben, parecía bo, me sentín ben. Vostede podería ir moi mal con tal un fermoso doce e gozar do paseo, ata que un día as contas chegar - "Reviravolta agora" - "Pagar máis tarde," - "Grito no seu lecer". Ela era tan inxenuo como o Chicago Fiscal do Distrito ao habitual partes co seu irmán concelleiro.
  
  "É unha tarefa difícil", dixo educadores. Sería divertido para levar a cabo a agulla todo o seu bonito brazo e cola-la na súa moi burro.
  
  "Difícil para os homes? Eu aposto que o diñeiro que ten e Boyd romper corazóns mes tras mes, e vexo que no luar na Riviera coa idade, solitario mulleres. Viúvas todo Los Angeles con un millón de blue chips matou-se para ti. Eles, que están na liña da fronte na Burch reunións, están axitando folletos."
  
  "Eles estaban todos namorado mesas de xogo."
  
  "Non con vostede e Sug. A súa muller. Eu coñezo.
  
  "Eu non estou seguro de se lembrar de min ou a si mesmo, Bootie. Pero hai algunhas cousas que non sabía sobre a acompaña. El é un de baixa remuneración, exceso de traballo, febril drifter. El é propenso a frecuente disentería de estraño choramingar. porque non pode evitar todas as infeccións. El ten medo de beber auga, comer legumes frescos ou xeado mesmo nos Estados Unidos. Evitando ih tornouse un reflexo condicionado. A equipaxe ego é xeralmente cuberto con camisa sucia e impresionante traxe. Ego reloxos están en unha tenda de reparación en San Francisco, o seu traxe novo foi lanzado a partir de alfaiates en torno a dólar de Hong Kong, e el trata de existir en dous pares de zapatos con buratos nas plantas ata que recibe a Rima, onde ten dous novos pares que foron feitas hai seis meses."
  
  Eles quedaron en silencio por un tempo. A continuación, Bootie dixo hesitante: "Vostede está mentindo para min."
  
  "Escoita: ego, o furón pel coca con eles como el descubriu algo misterioso en Calcuta. Médicos, se tiña sete opcións para os anti-histamínicos, e recomendable para pasar un ano de curso de alerxia probas, é dicir, eles están intrigado. El compra algunhas accións. viviu como un mendigo, cando está en estados Unidos, porque el non pode resistir o dereito consellos que ricos os viaxeiros dar emu. Pero aínda vai todo o país, tanto que el non pode ver o mercado e todas as súas compras perderon o contacto con todos os amigos que emu lle gusta. El podería ter un can, pero vai ver como é imposible que é. Como para afeccións e intereses, pode esquece-los, se non recoller matchboxes torno hoteis que espera o xastre nunca vai ver de novo ou restaurantes onde o emu se fixo mal."
  
  "Urrf". Bootie rosmou, e Nick parado. "Eu sei que está a provocar-me, pero unha morea de que parece que pode ser verdade. Se o Ganso e amosar sinais de vida durante o mes-longa viaxe, a súa fundación unha sociedade para a prevención de esta atrocidade."
  
  "Basta ollar..."
  
  Lufthansa poñer o habitual gran cea. Para brandy e café, os ollos verdes resolto volta Nike. El podía sentir o pelo no seu pescozo, con cheiro agradable. É perfume, el dixo a si mesmo, pero el sempre foi susceptibles de cauteloso loiras. Ela dixo: "Vostede cometeu un erro"*.
  
  "Como?"
  
  "Vostede me dixo todo sobre a vida de unha terceira persoa acompañante. Nunca dixo " I "ou "nós". Vostede difícil de adiviñar unha chea de cousas, e fixo-se algúns deles."
  
  Nick suspirou, o seu rostro como expressionless como un Chicago provincia de representación. "Vai ver por si mesmo."
  
  A aeromoça poñer fóra os lentes, e acios de ouro pelo cóxegas ego fazula. Bootie dixo, " Se é verdade, pobre rapaz, eu estou indo a sentir tan triste para ti, eu só teño para animar lo e tentar facer vostede feliz. Quero dicir, pode pedir-me para equipar todo. Eu creo que é terrible, estes días, que ben mozos coma ti e Ganso son forzados a vivir como galera escravos ."
  
  El viu o brillo da esmeralda esferas, sentiu unha man-non vidro en el agora-na súa perna. Algúns dos cabina luces estaban fóra, e o paso foi momentaneamente a súa ... El virou a cabeza e apertou os beizos para a súa suave beizos vermellos. El estaba seguro de que ela estaba preparado para iso, a metade mofando, a metade formación dunha muller arma, pero o seu destino contraeu un pouco como ih beizos met - pero non de volta para abaixo. Era fermosa, ben-montaxe, perfumado, e foi flexible para a carne. O que quería dicir era que ía ser un cinco-segunda cousa. Era como pisar doce, suave area movediça con unha ameaza oculta - ou comer cacahuetes. O primeiro paso era unha trampa. El pechou os ollos por un momento para aproveitar o suave, formigamento sensacións que varreu a través dos seus beizos, dentes, lingua e...
  
  
  
  
  
  
  El abriu un ollo, viu as pálpebras se inclinan, e pechou o mundo de novo para só uns segundos.
  
  Unha man bateu Ego sobre o ombreiro, e el endureceu e se afastou. "Janet non está sentindo ben," Ganso Boyd, dixo suavemente. "Non é grave. Só unha leve aire enfermidade. Ela di que ela está comprometido a el. Eu dei-lle un par de pílulas. Pero ela quere velo por un momento, por favor.".
  
  Bootie subiu para fóra sobre os asentos e Gus uniuse a Nick. O mozo mirou máis relaxado, a súa actitude máis agradable, como se o que el tiña acaba de ver garantida Nick situación profesional. "Este é o centurión," el dixo. "Janet de bonecas, pero eu non pode sacar os ollos de Teddy. Nah ten un ollar lúdico. Fico feliz de ver vostede está familiarizado. Este Saqueo parece unha rapaza con clase."
  
  "Ademais de cerebros. Ela comezou o terceiro grao. El dixo " unha historia triste sobre a vida difícil de un escolta e a necesidade de bondade."
  
  Gus riu. "Esta é unha nova visión. E el podería funcionar. A maioría dos caras de traballo-se para fóra, e caramba, calquera persoa con calquera sentido sabe que está só Gris-Line condutores sen megafone. Janet me deu un bo adestramento, tamén. sobre as marabillas que se pode ver na Rodésia ."
  
  "Este non é un barato xira. Son todos ih familias previstos?"
  
  "Excepto para Ruth, eu creo. Nah ten algo así como unha bolsa de estudos ou agasallo financiado por ee colexio. Washburn do departamento de contabilidade me mantén posta, entón eu vou ter unha idea que Hema pode traballar con consellos. Este non é un gran negocio para este grupo. Mozos depravado nenas. Egoísta cadela. "
  
  Nick cellas subiu na escuridade. "É usado para ser preferido máis nenas máis vellas," el dixo. "Algúns deles foron moi grata por todo."
  
  "Por suposto. "Aforzio fixo un gran resultado do ano pasado. Casou con este vello rapaza de Arizona. El ten unha casa en cinco ou seis outros lugares. O ego fortuna é suposta ser corenta ou cincuenta millóns. El é un fresco gato. Vostede sabe o ego?"
  
  "De ningún xeito."
  
  "Canto tempo ten sido en American Express, Andy?"
  
  "Ao longo do tempo, para catro, cinco anos. Ela ten realizado moitas especial AXUSTE paseos. Pero eu nunca tiven a oportunidade de tocar Rodésia, aínda que eu teño para a maioría do resto de África. Polo tanto, non hai que esquecer que está a senior escolta, Ganso, e eu non vou incomodá-lo. Vostede me pode dicir onde nos quere tapar o buraco en liña. Sei que Manning, probablemente, dixo a vostede que eu teño unha man libre e está listo para ir, e eu pode deixar por uns días. Pero se eu fai, eu vou tentar dicirlle con antelación. Mentres tanto, vostede é o xefe ."
  
  Boyd balance a cabeza. "Grazas. Eu sabía que a hora que eu vin ti, que foron comúns. Se a captura de Edman, eu creo que vai ser un bo rapaz para traballar. Ela, eu estaba con medo que eu ía ter outra cara gay. Eu non me importa namorados, pero poden ser un inferno de unha desorde cando ten traballo real para facer ou o caixón está axustado. Son consciente dos problemas na Rodésia? Unha cadela negra estaba perseguindo un grupo de Triggs e fillo sincero do mercado. Un risco parella de turistas . Eu non creo que iso vai ocorrer de novo. O Rhodesians son metódica e difícil. Máis probable, imos obter un policía para nós. De calquera xeito, eu sei o contratista. El vai dar-nos un ou dous gardas xunto cos coches, se parece que é necesario. "
  
  Nick agradeceu Boyd para o briefing, entón, pediu casualmente, " Cal é o seu nome?": "Como sobre un diñeiro extra? Con todas as sancións e cousas así, hai algún moi bo ángulos? Eles mina unha morea de ouro.
  
  Aínda que ninguén estaba preto o suficiente para ih para escoitar, e eles estaban falando en voz moi baixa, o Ganso reduciu a súa voz a un mesmo nivel máis silencioso. "Xa lidou con iso, Andy?"
  
  "si. En un camiño. Todo o que eu ía preguntar a vida é unha oportunidade para mercar a un prezo en estados unidos ou Europa e ter un fiable segmentación para a India. Ela, eu oín que hai boas canles de Rodas para a India, entón eu quería saber ... "
  
  "Eu teño un punto de vista. Eu teño que coñece-lo mellor."
  
  "Só dixo que sabía tan pronto me viu que eu era un cliente regular. O que hai de malo agora?"
  
  O ganso bufou, impaciente. "Se vostede é un regular, vostede sabe o que quero dicir. Eu non dou a mínima para este traballo con Edman. Pero unha medalla de ouro é unha historia totalmente diferente. Moitos nenos teñen que facer rico. Quero dicir acompaña, pilotos, administradores. compañía aérea representantes. Pero moitos en torno a eles acabou en cuartos decorados con bares. E en algúns dos países onde eles foron presos, o servizo que foron quedando no é realmente terrible." O ganso fixo unha pausa e estremeceuse un pouco. "Non é bo - cinco anos con piollos. Eu teño a traballar duro este xogo de palabras, pero el di que o que quero dicir. Se vostede ten unha persoa que traballa con vostede, din que o funcionario da alfándega quere un anaco, vai voltar a casa, se é quente". Pero se está con présa, está arriscando moito. Podes mercar a maioría destes Asiáticos nenos para unha peza de bolo, pero que constantemente ten que sacrificios para mostrar o que está facendo o seu traballo e cubrir as ofertas ih está implicado. Entón, se eles se a xente está indo para vir tras el, pode caer duro ."
  
  "Eu teño máis en Calcuta," dixo Nick. "El ten peso suficiente para axudarnos, pero o rim non ten que ser axustada con antelación."
  
  "Quizais nós imos ter unha oportunidade," o Ganso respondeu. "Estar en contacto con el se pode. É unha aposta, se non ten freos. Os nenos que o transporte de cousas
  
  calcula automaticamente un dez por cento taxa de perda de deixar o goberno caras parece que está facendo o seu traballo, e outro dez por cento de taxa de perda para lubrificar. Este é inadecuado. Ás veces, ten que ir, especialmente con un "Amex" ou "Edman Paseos" emblema ou algo así, e pasar mimmo. Eles non vai sequera ollar baixo a súa reposición camisas. Outras veces, ten un total de check-up, e é de morte súbita ."
  
  "Unha vez que foi xogado con trimestres. Tivemos moita sorte."
  
  O ganso estaba interesado. "Non é un banco, eh? En canto a vostede gañar en barr?"
  
  Nick sorriu brevemente. O ego de o novo compañeiro usado a confesión para probar o seu coñecemento e, polo tanto, a súa veracidade. "Imaxina por si mesmo. Tivemos cinco bares. En 100 gramos cada un. O beneficio é de trinta e un de dólares a onza e o custo de lubricación é o quince por cento. Había dous de nós. Podemos dividir preto de us $ 11,000 para tres días de traballo e dúas horas de preocupación."
  
  "Macau?"
  
  "Agora, Gus, eu xa mencionado Calcuta, e vostede non me dixo moito. Como vostede di, imos ir a coñecer uns aos outros e ver o que máis temos que pensar de cada outras. Eu diría que o principal punto de vista é esta. Se pode axudar a crear unha primavera na Rodésia, eu teño unha porta de entrada para a India. Un ou dous de nós pode conducir ao longo da ruta sobre un imaxinario de turismo ou na estrada para participar nun partido Deli ou o que sexa. O noso fermoso emblemas e a miña conexión vai axudar con iso."
  
  "Imos pensar con coidado."
  
  Nick dixo a Eles que ía pensar. El vai estar pensando cada segundo, porque o gasoduto levando a ilegal de ouro a través Rhodesian minas debe ter me nalgún lugar no seu cruces e conexións, no mundo de Xudá e de Kalgan.
  
  Bootie volveu para o asento ao lado del, e Gus uniuse a Janet. A aeromoça lles deu almofadas e mantas mentres eles inclinado seus asentos case a nivel horizontal. Nick colleu unha das mantas e apagou a luz de lectura.
  
  Eles entraron estraño silencio da seca cápsula. O monótono ruído dun corpo que realizou ih, ih propia pulmón, un ferro de pulmón. Bootie non protesta, cando el levou só unha manta, entón ela fixo unha pequena cerimonia de enfiando o ego máis de dous deles. Se pode ignorar as proxeccións, que podería imaxinar-se en un ambiente acolledor cama de matrimonio.
  
  Nick mirou para o teito e lembrar Trixie Skidmore, un Pan Am aeromoça, con quen tivo unha vez pasou uns cultural días en Londres. Trixie dixo: "eu medrei en Ocal, Florida, e partes do único fun para atrás e para Jax sobre un galgo e, cren en min, eu me sentín como se eu tivese visto en todo o mundo do sexo feito en aqueles backseats. Vostede sabe, moito queridos. que ir sincero a través do autobús. Ben, querida, eu nunca tiven ningún educación ata que eu teño en o aire. Ela viu prostitución, manualidades, boquete, lado rewinds, culler de dobras, abaixo Y, e chicotes . "
  
  Nick riu gustosamente. "O que quere facer cando facerse ih?"
  
  "Eu desexar-lles sorte, querida. Se precisan outra manta ou almofada, ou se escolle outra luz dispositivo eléctrico ou dous, eu vou axudar." El se lembraba de como Trixie tiña apertoulle a gordo, cheo beizos ao seu peito espido e murmurou, " eu non sei.: "Eu amo os amantes, querida, porque eu amo o amor, e eu teño unha morea de el."
  
  El sentiu Bootie é suave respiración na súa mandíbula. "Andy, está moi sonolento?"
  
  "Non, non particularmente. Só sonolento, Bootie. Ben-alimentados - e hoxe foi un día axitado. É bo para ela."
  
  "Satisfeito? Como?"
  
  "Eu estou de coñece-lo. Sei que vai facer un bo empresa. Non pode sequera imaxinar o quão perigoso unha viaxe pode ser con alguén que non é interesante e vaidoso. Vostede é unha rapaza intelixente. Ten ideas e pensamentos que ocultar."
  
  Nick estaba feliz que ela non podía ver a súa expresión na luz feble. El quería dicir o que el dixo, pero perdeu unha morea. Non tiña ideas e pensamentos que ela estaba escondido, e que podería ser interesante e valioso - ou distorsionada e mortal. El quería saber exactamente o que Nah a conexión á John J. Smith. Johnson e que, hey, nigger.
  
  "Vostede é un estraño persoa, Andy. Xa foi implicado en calquera empresa outros que viaxar? Eu pode presenta-lo a algún tipo de ameaza. Non seguros ou de finanzas, pero algúns negocios que ten de acción."
  
  "Eu fixen algo noutras direccións. Como todo o mundo. Pero eu, como as viaxes de negocios. O meu compañeiro e eu pode mercar algúns de Edman traballo." El non podería dicir se estaba bombeo ata o seu ego ou só estar interesado no seu pasado. "Cales son as súas esperanzas, agora que o colexio é máis?"
  
  "Traballar en algo. Crear. Vivir." Ela suspirou, estirado, se contorce, e presionado, reorganizando os seus suaves curvas que se espallan para fóra sobre o seu ego, o seu corpo, tocando en moitos puntos. Ela bicou ego queixo.
  
  El foi a súa man entre o seu brazo e o seu corpo. Non houbo resistencia, como el ergueu-se e volta, el podía sentir o seu suave seos empurrando contra o seu ego. El acariciou-lle suavemente, lentamente lectura Braille na súa pel lisa. Cando o seu táctil alcance notou que os seus mamilos foron duros, el concentrado, lendo o emocionante frase máis e máis de novo. Ela soltou un suave ronronar, e el sentiu luz, delgado dedos explorar o seu ego empate clip, desfacendo os botóns da camisa, tirando para arriba a súa parte superior do tanque.
  
  
  
  
  
  El pensou que o almofadas da súa man pode ser legal, pero eles eran como quente penas por riba ego embigo. El tirou unha camisola amarela, e a súa pel sentín como a seda quente.
  
  Ela apertou os beizos para ego beizos, e foi mellor que antes, ih carne fusión como un plástico amanteigado butterscotch en un doce de masa. Tiña resolto o breve puzzle do seu sutiã, e Stahl é braille estaba vivo e real, egos sensación antiga de contacto, o subconsciente lembranzas de ben-estar e nutrición espertado por quente empurrar dos seus seos firmes.
  
  A súa manipulacións enviado memorias e expectativas correndo para abaixo o ego columna vertebral. Ela era intelixente, creativo, e paciente. Así como el atopou o zíper no lado da súa saia, ela murmurou, " me Diga o que é ..."
  
  É a mellor cousa que me pasou en un longo, longo tempo, " el dixo suavemente.
  
  "Isto é bo. Pero iso non é o que quero dicir."
  
  A súa man era un imán, un sen fíos vibrador, a importuna persuasión dunha leiteira, a caricia dunha suave cosway que contiña o seu corpo enteiro, a bolboreta dominio sobre un pulsando folla. O que ela quere que el dicir? Ela sabía o que estaba facendo. "É delicioso, "el dixo." Bañarse en azucre de bombeo. A capacidade para voar, os raios da lúa. Rollercoaster paseo en un bo soño. Como describiría cando ..."
  
  "Quero dicir o que está baixo o seu brazo esquerdo," ela murmurou secamente. "Vostede foi escondido de min con eles doninha-como nós neste tipo de xogo. Por que está cargando unha arma?"
  
  
  Capítulo dous.
  
  
  Ego arrancado un bo rosa nube. Oh, Wilhelmina, por que ten que ser así, a graxa e pesado para ser tan preciso e fiable? Stewart, AX xefe de armas enxeñeiro, tiña modificado o Lugers con acurtado barrís e fina tirantes de plástico, pero eles aínda eran grandes armas que poden ser escondidos mesmo perfectamente equipado axilas. A pé e sentado, eles estaban escondidos ordenadamente, sen un único núcleo, pero cando estaba loitando contra un gatinho como Bootie, máis cedo ou máis tarde, ela bateu en metal.
  
  "Estamos indo para a África," Hey Nick negou os relatos dos medios de comunicación, " onde os nosos clientes están expostos a unha gran cantidade de perigos. Entre outras cousas, é a súa garda de seguridade. Nunca tivemos ningún problema alí, este lugar é moi civilizado. pero..."
  
  "E o que vai protexer-nos de leóns, tigres, e nativos con lanzas?"
  
  "Que é un rudo pensamento." El sentiu estúpido. Bootie tiña o máis irritante xeito de gardar cousas comúns que fixo sarria de ti. O delicioso dedos fixo unha final golpe que fixo ego vacilou involuntariamente, e, a continuación, eles se mudaron de distancia. El sentiuse decepcionado e estúpido.
  
  "Eu creo que está falando tontería," Bootie murmurou. "Vostede sobre o FBI?"
  
  "Por suposto que non."
  
  "Se fose un ih axente, dela, eu creo que estaría mentindo."
  
  "Eu odio a mentir." Era a verdade. El esperaba que ela non ía volver á súa posición como fiscal do distrito e cuestión de ego sobre outras axencias do goberno. A maioría das persoas non saben sobre el, pero Bootie non era a maioría da xente.
  
  "Vostede é un investigador privado? Alguén en torno do noso pais contratar a ollar despois de un en torno a nós ou de todos eles? Se fixo, eu vou ..."
  
  "Ten unha morea de imaxinación para unha moza." Que deixou de seu. "Vostede viviu no seu cómodo, abrigada mundo por moito da súa vida que pensas que é iso. Xa foi para un home pobre barraca en México? Xa viu a favelas de El Paso? Lembrar o Indio barraca na parte de atrás estradas en Navajo País? "
  
  "Si", ela dixo hesitante.
  
  Ego voz permaneceu baixo, pero firme e firme. Isto pode funcionar - en caso de dúbida e urxente, ataque. "Onde queira que vaia, estas persoas poderían cualificar como de alta renda suburbana veciños. Na Rodésia si, hai menos de vinte e un brancos. Oni manter o seu beizo superior axustado e sorrir, porque se non, ben, os seus dentes van conversa. Considerar que os revolucionarios está mirando a través das fronteiras, e en algúns lugares setenta e as posibilidades son de cinco a un. Cando a oposición queda armas e eles están egos , que vai ser peor que Israel contra os Árabes lexións ."
  
  "Pero os turistas son xeralmente non se preocupou - pode?"
  
  "Houbo moitos incidentes, como h é chamado. Non pode ser un perigo, e é o meu traballo para eliminar-lo. Se está indo a provocar-me, eu vou cambiar a miña asento e nós imos facer o resto. viaxar como amigos de negocios. Vai adorar. Eu só vou traballar sobre ela."
  
  "Non sexa con rabia, Andy. Que pensas sobre a situación de África, a onde estamos indo? Quero dicir, os Europeos tomaron as mellores partes do país lonxe de nativos, non eles? E materias primas ... "
  
  "Eu non estou interesado na política," Nick mentiu. "Eu supoño que os nativos obter algúns beneficios. Vostede sabe que as nenas que están xuntando a nós en Frankfurt?"
  
  Ela non respondeu. Ela adormeceu aconchegou-se para el.
  
  Oito engadido para o grupo atraeu a atención, cada un na súa propia maneira. Nick preguntou se riqueza, bo aspecto, ou ben eda, vitaminas extra, ferramentas educativas, e caro coroa de alimentos axudou. Eles traxectoria compañías aéreas, en Johannesburgo, e por primeira vez vin o Africano montañas, bosques e chairas sen fin de bundu, estepa, ou arbusto.
  
  Salisbury negou relatos dos medios de comunicación sobre Nick Tucson, Arizona, con adición de Atlanta, Xeorxia, suburbios e vexetación. Eles recibiron unha visita guiada á cidade baixo contrato para a brillante Austin Tora.
  
  
  
  
  Nick apuntou que o contratista a empresa comercial de locais coche provedores, guías, e servizos de viaxes é xuntar catro corpulento persoas, ademais de sete condutores con coches. Seguridade?
  
  Eles viron unha cidade moderna, con rúas anchas forrado con cores árbores floridas, con numerosos parques e moderna Británica arquitectura. Nick estaba dirixido con Ian Mestres, o contratista, con Bootie e Ruth Crossman no mesmo coche, e Mestres apuntou lugares que podería visitar no seu lecer. Mestres foi un poderoso home con unha voz potente que combinaba o ego de unha curva negro Uhlan bigote. Todo o mundo esperaba a berrar en calquera momento: "Trooo-o-p . Kanter. Ataque!"
  
  "Todo ben, organizar especial visitas para as persoas," el dixo. "Ela está executando para fóra de listas de verificación na cea de onte á noite. Non debe perder o Museo e Galería Nacional de Rodésia. O Arquivo Nacional ' galerías son moi útiles, e a Robert Mclewain Parque Nacional con Ego Preservar vai pensalo que por Vanki. Vai querer ver aloés e cycads no parque Evanrigg, Mazou e Equilibrar Rochas ."
  
  Bootie e Ruth preguntou en preguntas. Nick asumido que me preguntou o outro egos para escoitar a voz de barítono, e el podía ver o bigote balance para arriba e para abaixo.
  
  Cea no comedor privada na ih - Meikles Hotel foi un gran éxito. Mestres trouxo ao longo de tres grandes homes, fermoso e tuxedoed, e as historias que, bebendo e bailando continuou ata medianoite. Ganso Boyd distribuídos a atención correctamente entre as nenas, pero a maioría das veces bailou con Janet Olsson. Nick desempeñou o papel de bo acompañante, falando sobre todo para os oito nenas que tiña uníuse a eles en Alemaña, e sentín un pouco comúns resentimento no camiño Mestres e Botín conseguido xunto. El estaba bailando con Ruth Crossman cando dixo boa noite e esquerda.
  
  El non podía axudar, pero pregunta - todas as nenas tiñan cuartos separados. El sentou-se mal humor con Ruth Irina, lavando a súa drinque con whisky e sosa. Só a morena Teddy Northway aínda estaba con eles, confort bailando con un dos Mestres homes chamado Bruce Todd, un curtido xuventude, que era un local estrela de fútbol.
  
  "Ela vai coidar de si mesma. Hey, eu gosto de ti."
  
  Nick chiscou, e mirou para Ruth. O escuro rapaza de cabelos falou tan raro curas que esquecer que ela está con vostede. El mirou para nah. Sen o seu escuro-marcos lentes, os seus ollos tiñan o nebuloso, fóra de foco tenrura dos miopes - e mesmo os seus recursos eran moi bonitas. Que pensa nela como tranquilo e doce - nunca se preocupar?
  
  "O que?" Nick, preguntou.
  
  "Saquear, por suposto. Non finxir. Ela está na súa mente."
  
  "Estou a pensar en unha rapaza."
  
  "Todo ben, Andy."
  
  El acompañou a ela para o seu cuarto no leste á, e fixo unha pausa na porta. "Eu espero que tiña unha boa noite, Ruth. Vostede é un moi bo bailarín."
  
  "Veña e pechar a porta."
  
  El chiscou de novo, e obedeceu. Ela virou-se fóra un dos dous lámpadas a empregada tiña esquerda, tirou de volta as cortinas que deu a ela unha vista da cidade, luces, derramou dous Cutty Sark e engadiu un refrixerante sen preguntar-lle se el quería unha bebida. El quedou admirando as dúas camas de matrimonio en un, con edredon ordenadamente levado de volta en torno a eles.
  
  Ela entregou En vidro. "Sente-se, Andy. Tire a súa chaqueta se está quente."
  
  El lentamente tirou a perla gris smoking, e ela casualmente colgado ata o seu ego no armario e camiñou de volta para estar diante del. "Está indo só para estar alí toda a noite?"
  
  El puxo o brazo ao redor dela lentamente, mirando para ela néboa ollos castaños. "Eu creo que eu debería ter dito antes," el dixo, " vostede é fermosa cando abrir os ollos de ancho."
  
  "Grazas. Unha morea de xente se esqueza de ollar para el."
  
  El a bicou e descubriu que o seu firme-mirando beizos foron sorprendentemente suave e flexible, e a súa lingua negra e chocante contra a luz refachos de feminino e alcohólicas respiración. Ela apertou o seu corpo esvelto contra súa, e en un momento, un óso da coxa e unha suave-aliñados tribal coitelo caber-lle como unha peza de puzzle inserida no slot da dereita.
  
  Máis tarde, como el tirou o seu sutiã e admiraba o seu fermoso corpo esparramado sobre o suave folla branca, el dixo: "eu son un tolo sanguenta, Ruth. E por favor, perdoe-me."
  
  Ela bicou a dentro do ego oído e tomou un pequeno grolo antes pregunta con voz rouca, " Por que, eu non debería ter?"
  
  "Non hai que esquecer cada ano."
  
  Ela deu un pouco de ronco, como unha risadinha. "Eu perdoalo-lo." Ela foi a punta da súa lingua ao longo da liña de ego do queixo, en torno á parte superior do ego oído, cóxegas ego fazula, e sentiu-se quente, húmido, tremendo sonda de novo. El tiña esquecido todo sobre Bootie.
  
  * * *
  
  Cando Nick colleu o ascensor para os espazos zaguáns de entrada a mañá seguinte, Boyd o Ganso estaba esperando para o Ego. O senior atendente dixo, " Andy, bo día. Espera un segundo antes de ir para o almorzo. Cinco nenas xa están aí. Forte, querido Zhirinovsky, non é? Como se sente tras a apertura?"
  
  "Moi ben, Ganso. Eu podería durmir un par de horas máis."
  
  Eles pasaron a mimmo materia. "Eu tamén. Janet é moi esixente boneca. Fixo iso con Bootie, ou fixo Mestres rematar a súa puntuación?"
  
  "Eu acabo con Ruth. Moi bo."
  
  
  
  
  
  Nick desexaba que el ía perder esa conversa entre os nenos. El tivo que ser sincero, e Em necesario Boyd plena confianza. A continuación, el se sentía culpable - o rapaz estaba só tentando ser agradable. A acompañante, sen dúbida, trocado estas confidencias como só unha cuestión de curso. El mesmo, sempre actuando como un solitario, por detrás de barreiras invisibles, perdeu o contacto con outras persoas. Sempre é un evento anual.
  
  "Eu decidir que vai ser libre esta noite," Gus anunciou alegremente. "Mestres e Ego persoas divertido, levar as nenas para Evanrigg Parque. Eles van ter o xantar con eles e amosar-lles un par máis vistas. Non imos ter que incorporarse ih por cóctel tempo. Eu quero entender que o correo-e de negocios é.? "
  
  "Foi-me nas cabezas con eles coñécense como falamos."
  
  O Oni traxectoria suposto, saíu, e camiñaba pola calzada baixo pórticos que recordou Nick de Flagler Sturt en Miami. Dous alerta mozos inhalada o aire da mañá. "Ela podería ter chegado a coñece-lo mellor, Andy, pero eu creo que está en liña recta. Eu vou presenta-lo para o meu contacto. Ten todo o diñeiro en ti?" Quero dicir, diñeiro real."
  
  "Dezaseis mil dólares"
  
  "É case dúas veces tanto como eu mantelo, pero eu creo que a miña reputación é bo. E se queremos convencer a este cara que podemos realmente executar o caso.
  
  Nick preguntou casualmente: "Pode confiar emu? O que sabe sobre o ego pasado? Ningunha oportunidade de unha trampa?"
  
  Gus riu. "Vostede é coidadoso, Andy. Eu creo que me gusta. Este cara nome é Alan Wilson. Ego, o pai foi un xeólogo que descubriu varias ouro sitios - en África, ih é chamado de conexións. Alan é un duro cara. Así, el era un mercenario no Congo, e oín dicir que foi moi rápido e de balde, con chumbo e cirúrxico. Non esquecer que eu lle dixen que Wilson pai ten xubilado, eu creo que probablemente está cargado de ouro. Alan é implicados na exportación. Ouro, amianto, cromo. Moi grandes lotes. El é un verdadeiro profesional. Ela foi probado por ego, en Nova York."
  
  Nick comezou. Se o Ganso tiña descrito con precisión Wilson, a cara preso o seu pescozo para fóra a carón dun home que sabía como tratar con un machado. Non sorprendente, afeccionado contrabandistas e estelionatários que nunca se atoparon morto inmediatamente despois accidentes mortais preguntou: "Como comprobar o seu ego?"
  
  O banqueiro enviou unha solicitude para a Primeira Rhodesian Banco Comercial. Alan é clasificado como un neno de sete figura media."
  
  "El parece moi grande e valente para ser interesado na nosa pequena ofertas."
  
  "Non é metros. Vai ver o voto. Pensas que o seu Indio unidade pode xestionar un realmente grande operación?"
  
  "Eu estou seguro diso."
  
  "Esta é a nosa entrada!" O ganso feliz premendo a porta e inmediatamente reduciu a súa voz. "El me dixo a última vez que a vin, eu, que quería comezar a realmente unha gran empresa. Imos probar con un pequeno lote. Se podemos construír unha gran segmentación, e estou seguro de que podemos, xa temos o material para operar con, imos facer fortuna ."
  
  "A maioría do mundo en produción de ouro é vendido legalmente, Ganso. O que fai pensar Wilson pode entregar en grandes cantidades? Ten el descubriu novas minas?"
  
  "Do xeito que el falou, eu estou seguro que el fixo."
  
  * * *
  
  En case-nova Zodíaco Executivo, pensativo proporcionada por Ian Mestres, o Ganso levou Nick fóra da Goromonzi estrada. Paisaxe de novo refutada relatos dos medios de comunicación que Nick Arizona estaba no seu mellor momento do ano, aínda que el observou que a vexetación parecía seco, excepto en lugares onde foi artificialmente regada. El pensou de volta para o seu briefing notas: unha Abraham Lincoln foi achegando na Rodésia. A poboación branca parecía saudable e alerta, e moitos dos homes, incluíndo a policía, estaban vestidos en nítido shorts. O negro nativos foron sobre o seu negocio con extraordinaria atención.
  
  Algo parecía estraño aquí. Estudou o pobo de rodar ao longo do boulevard, pensativo, e decidiu que era a tensión. Baixo o forte e intensa humor dos brancos, un podía sentir malestar e dúbida. Un podería imaxinar que detrás agradable industriousness dos negros non foi un grande impaciencia enmascarados por resentimento.
  
  O sinal, dixo WILSON. El estaba de pé diante dun complexo de almacén-tipo de edificios, liderado por un longo, tres pisos de oficina estrutura que podería facilmente pertencen a un dos máis xestionado corporacións nos Estados Unidos.
  
  A instalación foi limpo e ben pintada, a exuberante follaxe facendo patróns de cores sobre o marrón-gramos verde. Como eles diriximos a entrada para o gran aparcamento, Nick viu camións aparcados no ramplas de carga nas costas, todos eles grandes, o xigante nova Internacional máis próximo a eles, superando a oito rodas Leyland Polbo manobras detrás del.
  
  Alan Wilson foi un gran home nun gran oficina. Nick difícil de adiviñar que Eu era de seis pés-tres e 245 quilos - el non estaba de graxa. El foi bronce, movendo-se facilmente, e do xeito que el bateu a porta e volveu á súa cadeira, despois de Boyd brevemente introduciu Nick amosa que el non estaba feliz de ver ih. Hostilidade foi reflectida a partir de todos os lados de egoísmo.
  
  O ganso entendeu a mensaxe, e o ego palabras quedou confuso. "Alan ... o Sr Wilson ... me ... temos que chegou a continuar ... falando de ouro ..."
  
  "Quen diaños lle dixen que?"
  
  "A última vez, que dixo ... temos acordou... eu estaba indo para ..."
  
  
  
  "Eu dixen que eu ía vender o ouro se quería. Se o fai, amosar a súa identificación para o Sr Trizzle na área de recepción e poñer a súa orde. Calquera outra cousa?"
  
  
  
  
  
  Nick sentiu pena de Boyd. Gus tiña unha espiña dorsal, pero que levaría uns anos máis para construír o seu ego en situacións como esta. Cando pasou o seu tempo dando ordes para inquedo viaxeiros que ignorou ti, porque eles querían crer que sabía o que estaba facendo, que non estaban preparados para un gran cara que pensaba que era agradable para virar e baterlle na cara con un peirao de peixe. - duro. E iso é o que Wilson fixo.
  
  "Mr Grant é ben conectado na India," o Ganso dixo moi alto.
  
  "Eu tamén."
  
  "Mr Grant ... ah ... Andy é experta. El cambiou o ouro ..."
  
  "Pechou a súa estúpida boca. Eu non quero escoitar sobre iso. E eu certamente non dicir que traer a alguén como el aquí."
  
  "Pero vostede dixo..."
  
  "Que-dixo. Vostede di a si mesmo, Boyd. Moito deste para moitas persoas. Vostede é como a maioría dos Yankees ela coñeceu. Ten unha enfermidade. Permanente diarrea iso rta".
  
  Nick estremeceuse en simpatía por Boyd. En vez. Para obter un peixe no rostro de un, para outro pode ser terrible, se non sabe de medicina. Ten que incorporarse o primeiro e quere preparar ee, ou bater o doante dúas veces máis difícil. Gus corou unha rosa brillante. Wilson pesado rostro parecía algo tallada de idade marrón carne que fora profundo conxelados a un estado sólido. O ganso abriu a súa boca en Wilson ollar irritado, pero non saíu nada. El mirou para Nick.
  
  "Agora saír de aquí," Wilson rosmou. "E non volver. Se eu escoitar vostede dicir algo para min que eu non me gusta, eu vou atopalo e esmagar a súa cabeza."
  
  O ganso mirou cara atrás na Nick e preguntou: "o Que diaños pasou mal?" O que eu fixen? Este home está tolo.
  
  Nick tossiu educadores. Wilson é difícil ollar virou-se para el con a carta. Nick Rivnenskaya dixo :" eu non creo que o Ganso Hotel é utilizado en todas as casas ao redor. Non tanto como finxir. El fixo un favor. Eu teño mercados por ata dez millóns de libras en ouro de un mes. A prezos máis altos. Calquera moeda. E se pode garantir máis, que, por suposto, non pode, eu teño a opción de entrar en contacto con FMI para o resultante de fondos adicionais ."
  
  "Ah!" Wilson cadrado súa bullock ombreiros e fixo unha tenda ao redor do seu gran brazos. Nick penso que parecía un par de hockey luvas de que chegara a vida. "A tagarela me trouxo un mentiroso. Como vostede sabe como a cantidade de ouro que eu poida entregar a ela?"
  
  "Todo o seu país produce tanto un ano. Dicir, preto de trinta millóns de dólares? Entón veña para fóra a través do seu nubes, Wilson, e falar de negocios cos campesiños."
  
  "Bendí o meu corpo e alma! Un experto en escintilante de ouro! De onde sacou o seu figuras de acción, Yankee?"
  
  Nick foi o pracer de ver Wilson interese. Este home non estaba tolo, el cría en audición e aprendizaxe, aínda que finxiu ser impetuoso.
  
  "Cando eu estou na empresa, eu quere saber todo sobre iso", dixo Nick. "Cando se trata de ouro, está nada, Wilson. Corea do sur só produce cincuenta e cinco veces tanto como Rodésia. A un prezo de trinta e cinco dólares por onza troy de ouro puro, o mundo produce preto de dous millóns de dólares anualmente. Eu diría que dela."
  
  "Vostede é unha reacción esaxerada", dixo Wilson.
  
  "Non, as cifras oficiais son subestimada. Eles non aparecen en EEUU, greater China, Corea do Norte, Europa do Leste - e en cantidades que son roubados ou non declarada."
  
  Wilson estudou Nick en silencio. O ganso non podía manter a súa boca pechada. El desarrumada o ego, dicindo: "mira, Alan? Andy realmente sabe o que fai. El operador ..."
  
  Un gauntlet-como man silenciadas ego con unha parada xesto. "Hai canto tempo vostede sabe Subvención?"
  
  "Eh? Ben, non por moito tempo. Pero, no noso dell, aprendemos ..."
  
  "Vostede vai aprender como elixir a súa avoa carteiras. Cale-se. Conceder, diga-me sobre o seu canles para a India. No; fiable son eles? Que medidas ..."
  
  Nick interrompeu. "Eu non vou dicir nada, Wilson. O seu só decidiu que non estou de acordo co meu política."
  
  "¿Política?"
  
  "Eu non tratar con loudmouths, braggarts, hooligans, ou mercenarios. En calquera día, eu prefiro un cabaleiro negro para un branco imbécil. Veña, Ganso, estamos deixando."
  
  Wilson subiu lentamente a súa altura total. El mirou como un xigante, como se o fabricante do demo tiña tomado a atender ao redor de liño fino e enfiou o ego con muscular, tamaño 52. Nick non como el. Cando eles se mudaron rapidamente, a continuación, as agullas ou ih rostros quedou vermello. podería entender que ih mente está quedando fóra de control. Wilson mudouse sen présa, o ego, a rabia brillo principalmente sobre o ego de auga quente ollos e as duras rixidez do ego da rta. "Vostede é un gran home. Conceder, " el dixo suavemente.
  
  "Non tan alto como o que son."
  
  "O sentido do humor. É unha pena que non é maior - e que non ten un gran estómago. Eu gusto de exercicio un pouco."
  
  Nick sorriu e parecía estender-se confort na súa cadeira, pero en realidade, el foi ben nos seus pés. "Non deixe que paralo. É o seu nome Ventoso Wilson?"
  
  O gran home debe ter presionado o botón co pé - as súas mans estaban sempre visible. Un home corpulento-alto, pero non amplo - enfiou a cabeza para o gran oficina. "Si, O Sr Wilson?"
  
  "Veña e pechar a porta, Maurice. Despois de xoga-lo fóra para que gran mono, vai asegurarse de Boyd queda fóra dunha forma ou outra."
  
  Maurice se inclinou contra a parede para xemido. Fóra do canto do ollo, Nick notei que estaba cruzando os brazos, como se el non esperaba ego para ser chamados en calquera momento en breve.
  
  
  
  
  Como un deporte de espectador. Wilson esvarou en torno a gran materia e rapidamente colleu Nick antebrazo. A man afastado, xunto con Nick, que saltou para o lado en torno á materia de coiro e enrolado baixo Wilson tateando mans. Nick pulado pasado Maurice mimmo ao lonxe xemer. El dixo: "o Ganso, veña aquí."
  
  Boyd demostrou que pode moverse. El correu a través da sala tan rápido que Wilson deixou nas súas rutas por mor da execución autorización.
  
  Nick empurrou o mozo en un nicho entre dous teito-altos andeis e empurrou o emu en Wilhelmina man, sacudindo a seguridade incorporarse co dedo. "Ela está preparado para tirar. Ser coidadoso."
  
  El viu Maurice, en dúbida, pero con cautela manter o seu ego apuntou no chan, tomar un pequeno rifle automático. Wilson estaba no centro da oficina, un coloso en un pano de liño: "Non tiro, Yankee. Vai colgar a si mesmo se poñer unha bala en calquera neste país".
  
  Nick levou catro pasos de distancia do Sug. "Correspóndelle a vostede, bakko. O que é Morris seguro-unha pistola?"
  
  "Non tire, nenos," dixo Wilson, e saltou polo Nick.
  
  Había unha abundancia de lugares. Nick deixar de ir a pedal e abaixo, vendo como Wilson seguiu de forma eficiente e equilibrado, e, a continuación, bater o gran home no nariz cun esquerda lightning bolt, que era estrictamente experimental.
  
  A esquerda falta recibiu de reumatismo foi rápido, preciso, e se el non tiña escorregou, os seus dentes sería roto. El esfolados o ego da súa orella esquerda, cando el colleu outra esquerda un para o gran home costelas, e saltou fóra. El sentiu como se tivese bateu o puño nun leathern salto de cabalo, pero Eles penso que el viu Wilson vacilou. El realmente viu o gran home dereito comezar - a continuación, o golpe foi entregado cando o outro home decidiu manter o equilibrio e seguir avanzando. Wilson estaba alí. Nick se virou e dixo: "Queensberry regras?"
  
  "Por Suposto, Yankees. Se vostede non está mentindo. Mellor non para sempre. Eu o coñezo desde todos os xogos."
  
  Wilson probar iso de conmutación para o boxeo, jab, e deixou golpes: algúns saltou fóra de Nick mans e os puños, outros tirados cando Nick defendido ou bloqueado. Eles foron circulando como galos. O paso de esquerda trouxo aceno para Gus Boyd asustado cara. Maurice marrón características foron expressionless, pero o seu ego man esquerda - o que non foi aínda sostendo a arma-cerrados en simpatía con cada golpe.
  
  Nick penso que tiña unha oportunidade cando Baixo esquerda a falta saltou fóra da súa axila. El soprou vapor para o seu talón dereito en un sólido dereito postura, de cara precisamente o punto de xigante mandíbula - e perdeu o equilibrio como Wilson bateu en el dentro, no lado dereito da cabeza. Esquerda e dereita unha tapa de Nick costelas como tapas. El non se atreven a ir cara atrás e non podía estar súas mans dentro para protexer a si mesmo desde a golpes violentos. El agarrado, loitou, afección, e virou-se, empurrando o seu adversario ata que obrigado os castigar mans. El ten as palancas, empurrou, axiña se rompe a fóra.
  
  El sabía que ía facer a cousa incorrecta antes da súa esquerda desembarcou. Ego é superior visión colleu o lado dereito do K vida como el atravesou o disparo de saída e bateu Ego no rostro como un ariete. El apuntou para a esquerda e intentou desaparecer, pero o puño era só un poucos metros máis rápido que o egoísmo é retiro. El deu un paso atrás, colleu o seu talón sobre a alfombra, deu-se a outra perna, e bateu a estante de libros con un accidente que sacudiu o cuarto. El caeu nunha pila de dobres pollocks e caendo libros. Mesmo como el rolou máis e saltou cara atrás e cara adiante, recuperando como un loitador, Thomas aínda estaba batendo no chan.
  
  Actualmente! Nick ordenou a súa dor nas mans. El foi para adiante, fixo unha longa esquerda en torno dos seus ollos, fixo un breve dereito a través das súas costelas, e sentiu exultante, cando o seu propio medio-gancho dereito sorprendido Wilson, xa que esvarou ata o ego ombreiro e bateu ego duro na fazula. Wilson non podería obter a súa perna dereita para fóra en vez para manter a si mesmo. El balance de lado como un caído estatua, tomou un tropezo paso, e caeu nunha cadeira entre dúas fiestras. As pernas da materia rompe, e un grande, agachamento vaso de fermosas flores voou dez pés no aire e esmagado contra o gran materia. Revistas, cinceiro, nunha bandexa, e unha de auga decantar sacudiu baixo o gran home gaiola corpo.
  
  El rolou, se recompôs, e saltou.
  
  A continuación, unha loita estalou.
  
  O terceiro capítulo
  
  Se nunca viu dous bos grandes homes loita "xusto" antes, ten unha morea de equívocos sobre pelexas. Encenado bullying na TELEVISIÓN é enganosa. Estes desprotexidos golpes pode romper un home mandíbula, pero en realidade eles teñen raro efectos terapéuticos. TV pintura é un ballet cun coxo falta.
  
  De idade os nenos con puños espidos foi cincuenta roldas, loitou por catro horas, porque primeiro ten que aprender a coidar de si mesmo. Isto xa é automática. E se pode sobrevivir por uns minutos, o seu adversario vai estar impresionado e tanto de ti vai balance os brazos incontrolado. Isto torna-se o caso cando dous carneiros caer sobre o outro. Non oficial rexistro foi creado por un descoñecido Inglés e un Americano mariñeiro que loitaron en un Chinés café en St John ' s, Newfoundland, para sete horas. Non timeouts. Debuxar.
  
  Nick penso sobre iso brevemente para os próximos vinte minutos, como el e Wilson loitou por un fin de oficina para o outro.
  
  
  
  
  Eles aínda eran diferentes. Eles se separaron e trocaron de longo alcance golpes. Eles loitaron, loitou, e tirou. Cada persoa perdeu unha ducia de oportunidades para usar unha peza de mobiliario, como unha arma. Wilson unha vez deu Nick un golpe baixo a óso da coxa, e inmediatamente dixo, aínda fumando fóra as palabras:"eu pediu desculpas - eu caeu".
  
  Son creado en un asento de ventá, catro fácil cadeiras, un valor inestimable aparador, dous final cadeiras, un dictaphone, un ordenador de escritorio, e un pequeno bar. Wilson materia foi varrido e preso para a mesa de traballo na fronte deles. Ambos os homes tiña rasgado doublets. Wilson foi sangrado todo o corte por riba do seu ollo esquerdo, e pingas de sangue foron correndo para abaixo Ego fazula e splattering os detritos.
  
  Nick traballou en que ollo, abrindo a ferida con escorregando e rascar golpes que fixo dano por conta propia. Ego man dereita estaba vermello-sangue. O ego de dobrar un dólar ferido, e os meus oídos foron zumbido incomodidade dos golpes do meu cranio. El podía ver Wilson cabeza balance en torno de lado a lado, pero os enormes puños continuou chegando - aparentemente lentamente, pero eles chegaron. El deixou de Odín e xogou un zócolo. De volta para os meus ollos. Avaliacións.
  
  Ambos escorregou no seu propio sangue e agarrou-se para o outro, globo ocular para globo ocular, ofegante tan difícil que case resucitado outra outros boca a boca. Wilson mantivo chiscando para limpar o sangue dos seus ollos. Nick desesperadamente reunidos forza na súa dor de chumbo mans. Eles agarrou uns dos outros bíceps e mirou para cada outro novo. Nick sentiu Wilson reunir os restantes forza co mesmo canso esperanza de que foi constantemente esforzarse súa propia entorpecido músculos.
  
  Ih ollos parecía dicir: "o Que diaños estamos facendo aquí, xastre?
  
  Nick, dixo entre respiracións, " Este ... malo... un corte."
  
  Wilson asentiu, parecendo a pensar sobre iso por primeira vez. Ego o vento asubiaba e morreu de distancia. El exhalado, " Si ... dar un palpite ... mellor... resolve-lo ... iso."
  
  "Se ... en ti... non ... cousas malas ... a cicatriz."
  
  "Si ... a pesar de ... de chamadas... de agora?"
  
  "Ou ... Redondas... Odín."
  
  O poderoso trucos de Nick mans relaxado. El relaxado, cambaleando cara atrás, e ten aos seus pés primeiro. El pensaba que nunca ía chegar a materia, fixo unha ego e sentou-se sobre el, baixando a cabeza. Wilson caeu de costas á xemer.
  
  Ganso e Morris mirou para cada outro brevemente, como dous tímido estudantes. A oficina foi tranquilo para máis de un minuto, excepto para o agonizante respiracións dos agredidos homes.
  
  Nick foi a súa lingua sobre os seus dentes. Eles estaban todos alí. Dentro da rta o ego estaba mal cortado, e os seus beizos logo fixo beicinho. Probablemente tanto tiña os ollos negros.
  
  Wilson cambaleando aos seus pés e mirou para fóra no caos. "Morris, amosar o Sr Grant baño."
  
  Nick foi levado ao redor da sala e eles levaron a poucos pasos polo corredor. El derramou unha cunca de auga fría e mergullou a súa latejante cara a el. Houbo unha batida na porta e Gus entrou, cargando Wilhelmina e Hugo, un coitelo fina que fora desembainhou sobre Nick brazo. "Está todo ben?"
  
  "Por suposto."
  
  "Gee. Andy, eu non sei. El cambiou."
  
  "Eu non penso así. Todo cambiou. El ten un principal saída para todo o seu ouro - se ten unha morea, como pensamos que-de xeito que o emu non precisa de nós máis."
  
  Nick chea de outro vaso de auga, mergullado cabeza de novo, e secas coa espesor toallas brancas. O ganso realizada fóra da súa arma. "Eu non sei ti - eu trouxo este."
  
  Nick puxo Wilhelmina na cintura da súa camisa e inserida Hugo. "Parece que eu podería ter deles. É unha dura país".
  
  "Pero ... costumes ..."
  
  "Entón, agora, estamos facendo ben. Como é Wilson?"
  
  "Morris levou ego para outro baño."
  
  "Imos saír de aquí."
  
  Boa."Pero o Ganso non soster. "Andy, eu teño que che dicir. Wilson ten unha morea de ouro. Eu compras a partir del antes."
  
  "Entón, ten un xeito de saír?"
  
  "Foi só un cuarto-bar. Foi vendido por ego en Beirut."
  
  "Pero eles non van pagar moito alí."
  
  "El vendeu o ego para min para trinta dólares a onza."
  
  Nick sentiu tonto. De volta, a continuación, Wilson, de feito, teñen moito ouro que el estaba disposto a vender o ego en un negocio prezo, pero agora ten que perderon a súa orixe ou se desenvolveu unha satisfactoria modo de oferta-ego mercados.
  
  Eles saíu e camiñou polo corredor para o salón e a entrada. Como eles pasaron unha mimmo día aberto rotulado como "Dama", Wilson chamado para fóra, "Ho, Grant".
  
  Nick parou e mirou con cautela en. "Si? Como é o ollo?"
  
  Boa."Sangue aínda estaba fluíndo baixo o curativo. "Vostede está sentindo todo ben?"
  
  "non. Ela, eu me sinto como se eu fun alcanzado por un tractor."
  
  Wilson achegouse a Día e sorriu a través beizos inchados. "Cara, eu podería usalo no Congo. Como fixo o Luger saír?
  
  "Dixéronme que é perigoso en África."
  
  "O que podería ser."
  
  Nick viu o home con coidado. Había unha morea de ego e de auto-dúbida, aquí, así como un pouco de soidade que persoas fortes crear en torno a si mesmos cando eles non poden poñer a súa cabeza para abaixo e escoitar menor persoas. Eles constrúen os seus plans por separado dende a principal cousa e son sorprendidos polo seu illamento.
  
  Nick escolleu súas palabras con coidado. "Non hai crime tomadas. A súa só tentando facer un dinheirinho. Eu non debería vir. Vostede non me coñece, e eu non culpo vostede para ser coidado. O ganso dixo que era todo real..
  
  
  
  
  
  "El odiaba poñer un estúpido tapa sobre Boyd, pero agora cada impresión importaba.
  
  "Vostede realmente ten liñas?"
  
  "Calcuta".
  
  "Sahib Sanyo?"
  
  "Ego amigos-Goahan e Liberado". Nick chamado os dous principais operadores de ouro no mercado negro-India.
  
  "Eu vexo. Levar a información. Esquecer por un tempo. Todo cambia"
  
  "Si, os prezos están en constante crecemento. Quizais eu poida poñerse en contacto Taylor-Outeiro-Boreman Minería. Eu oín-lo, eles están cargados. Pode poñerse en contacto comigo ou introducir min?"
  
  Wilson é bo ollo arregalaram. "Conceder, escoita-me. Non é un Interpol espía. Eles non teñen lugers e eles non poden loitar, eu creo que eu teño o teu número. Esquecer o ouro. Polo menos na Rodésia. E estar lonxe de THB."
  
  "Por que non? Quere obter todo o ih produtos para si mesmo?"
  
  Wilson riu, estremeceuse como o seu dilacerado pauzinhos esfregar contra os seus dentes. Nick sabía que el pensou que este reumatismo confirmou o ego puntuación de "Andy Grant". Wilson viviu toda a súa vida nun mundo que o branco e negro, para nós ou contra nós. El era egoísta, penso que era normal e nobre, e non culpar a ninguén por iso.
  
  O gran home risa encheu a porta. "Eu supoño que xa escoitou falar de Ouro Presas e ih só comezar unha sensación para el. Ou pode non só ver ih? Travesía a bundu. Tan grande, o que precisa, seis negros para levar a cada un? Hey deus, que pensar sobre iso un pouco e pode case ih darlle un intento, non pode? "
  
  "Eu nunca oín falar de Ouro Presas," Nick respondeu, " pero ten deseñado unha imaxe fermosa. Onde podo atopar-lle h?"
  
  "Non pode. É un conto de fadas. Ouro suores - e o que hai é, dixo. De calquera xeito, está aberto agora," Wilson rostro fixo beicinho, os seus beizos inchados. Con todo, Eles conseguiron sorriso, e Nick entender que esta era a primeira vez que el xa tiña visto ego sorriso.
  
  "Eu ollar como vostede?" Nick, preguntou.
  
  "Eu penso así. Eles van saber que bateu algo. É unha pena que está facendo iso coa súa knickers ao redor da súa cintura, Conceder. Se volver aquí eu pedín nada, veña a min."
  
  "Para a segunda rolda? Eu non creo que pode facelo ata entón."
  
  Wilson gusta o eloxio implícito. "Non , que é onde estamos a usar ferramentas. Ferramentas que ir boo-du-du-du-du brr-r-r-r -". É perfectamente imitado un gran calibre e luz metralleta. "Temos usado ih un pouco, e nós imos ter que utilizar ih prezos moito máis. Que sería, en primeiro equipo."
  
  "Por diñeiro? Eu non son un romántico."
  
  "Por suposto - aínda que no meu caso -" fixo unha pausa, estudando Nick. Vai entender cando ve un pouco máis do país."
  
  "Eu me pregunta se eu vou ser o seu?" Nick respondeu. "Grazas por todo."
  
  
  * * *
  
  
  O Ganso foi apologética como el dirixiu ata a Salisbury a través da iluminado paisaxe. "Eu estaba con medo, Andy. El debería ir só ou comprobar en la sobre o teléfono. A última vez, el foi aberto para a cooperación e cheo de promesas para o futuro. Cara, que era algún lixo. Foron un pro?"
  
  Nick sabía o eloxio foi, en parte, amanteigado, pero a cara quería dicir ben. "Non hai ningún dano feito, Ganso. Se o ego-captación de canles fan a obstruídas coa súa brillante ensino de habilidades, que vai voltar a nós de xeito rápido o suficiente, pero iso é improbable. El é moi feliz na presente baixo distintas circunstancias. Non, el non era un profesional. na facultade."
  
  "Só un pouco máis! E el tería me matou."
  
  "Non vai xogar con el. Wilson é un gran neno con principios. El loita xusta. Mata a xente só cando o principio é correcta, como se ve-lo."
  
  "A min ... eu non entendo ..."
  
  "Era un mercenario, non era el? Vostede sabe como estes nenos comportarse cando eles obter as súas mans sobre nativos".
  
  Gus cerrados súas mans no volante e dixo, pensativo: "eu oín. Dalgún xeito, non creo que unha cara como Alan é un bo cortador".
  
  "Ten que saber mellor. Este é un vello, vello patrón. Visita da Nai, o sábado, a igrexa o domingo, e detonar bombas en luns. Cando se trata de traballar para fóra con vostede mesmo, vostede obter axustado nós. No seu país. Conexións e relés non comezar a fumar e queimar. Que sobre aqueles Ouro Presas? Xa escoitou falar deles? "
  
  Gus deu de ombreiros. "A última vez que eu estaba aquí, había unha historia sobre unha expedición de ouro presas que entrou por vía férrea e a través de Beirut para evitar as sancións. Había un artigo na Rodésia Herald, que falou sobre se eles foron lanzados deste xeito, e pintados de branco. ou atopar nas antigas ruínas do Cimbabue e desapareceu. É un vello mito sobre Salomón e a Raíña de Saba."
  
  "Pensas que a historia era verdadeira?"
  
  "non. Cando eu estaba na India, eu discutir con caras que debe ter coñecido. Eles dixeron que había unha morea de ouro procedente de Rodas, pero iso foi todo en bo catro cen-onza bares."
  
  Cando chegaron a Meikles Hotel, Nick escorregou a través do lado de entrada e foi ata o seu cuarto. El usou fría e quente baños, esfregar levemente con alcohol, e tirou unha soneca. Ego costelas mal, pero non había ningunha dor aguda para indicar unha fractura. Ás seis horas, el vestido con coidado e, cando o Ganso chamado el, usa o ollo de pintura que tiña adquirido. Isto axudou a algúns, pero o espello de corpo enteiro dixo Emu que el parecía un home moi ben vestido de pirata tras unha dura batalla. El encolleu, apagou a santa luz, e seguido Sug para o cocktail lounge.
  
  Despois de que o ego visitantes esquerda, Alan Wilson usado Maurice oficina, mentres que a media ducia de ego empregados traballou en ego tratamento.
  
  
  
  
  
  El examinou os tres fotos de Nick tomada cunha cámara oculta.
  
  "Non é malo. Eles mostran o ego rostro a partir de ángulos diferentes. Hey, por Deus, el é forte. Un día nós imos ser capaces de usar o ego." El puxo o impresións en un sobre. "Deixe Herman entregar ih Mike Bohr."
  
  Morris colleu o sobre, camiñou a través do complexo de oficinas e almacéns para a sala de control na parte traseira da planta, e transmitidas de Wilson orde. Como el camiñou lentamente de volta para a fronte oficinas, a súa delgada, rostro escuro usaba unha satisfeito expresión. Wilson seguir as ordes; inmediatamente tomar fotos de calquera interesado na compra de ouro, e enviar ih k de Bohr. Mike Bohr foi o presidente de Taylor-Outeiro-Boreman, e tiña un pouco de tempo dificultade seguintes Alan Wilson. Morris foi parte da rede de xestión. El estaba quedando un mil dólares por mes para manter un ollo sobre Wilson, e tiña a intención de manter a facelo.
  
  * * *
  
  Por exemplo, cando Nick disfrazado súa escura ollos con maquillaxe, Herman Dusen comezou unha moi cauteloso visión para o aeroporto de Taylor-Outeiro-Boreman empresa Mineira. O xigante planeta foi clasificada como unha zona de exclusión para a investigación militar, con corenta quilómetros cadrados de áreas protexidas espazo aéreo por riba dela. Antes de despegar para Salisbury, voando como ESTE en escaldante sol o tempo, Herman chamado Rhodesian Forza Aérea Servizo de Control e Rhodesian Aire Policía. Cando se achegou á área restrinxida, que pola radio, na súa localización e dirección, e recibiu outra clasificación da estación do despachante.
  
  Herman fixo o seu deber con precisión absoluta. Emu foi pagado máis do que a maioría dos pilotos de liña aérea, e el se sentía vagamente que era simpático para Rodésia e o conversor de THB. Podemos dicir que todo o mundo estaba en contra eles, así como o mundo era unha vez contra Alemaña. Era estraño que cando se traballou duro e fixo o seu deber, que parecía que a xente non me gusta de ti para ningunha razón particular. Era evidente que THB tiña descuberto xigante depósitos de ouro. Bo! Bo para eles, bo para Rodésia, bo para Herman.
  
  Comezou a súa primeira fase de aterraxe por voando sobre esquálido nativa cabanas embalado como marrón mármore en caixas dentro do ih muros de protección. Longa serpe-como mensaxes de arame farpas liña a estrada de un torno de minas para os nativos ' territorio, gardado por homes a cabalo e en jipes.
  
  Herman fixo a súa primeira noventa graos á súa vez en torno a marca, en airspeed, en revolucións por minuto, baixar a velocidade, precisión de graos no curso. Quizais Kramkin, a senior piloto, foi asistir, ou quizais el non estaba. Iso non é o punto, que fixo o seu traballo perfectamente fóra de dedicación a si mesmo e para que? Herman foi sempre intrigante sobre o feito de que esta era unha vez un ego pai, rigorosa e xusta. A continuación, a Forza Aérea - el aínda estaba na República de reserva-a continuación, o Bemex Empresa de Explotación de Petróleo, que foi realmente co corazón partido cando o mozo empresa faliu. El culpou os Británicos e os Americanos para o fracaso do ih diñeiro e conexións.
  
  Eu fixen o último panel, e foi o pracer de ver que Rivnenskaya ía terra no terceiro amarelo chanzo da pista e establecerse como unha pena. El estaba esperando para o Chinés. A súa Kalgan parecía grande. Sería bo para coñecer ego mellor, como unha fermosa diaño con un verdadeiro cerebro. Se non ollar Chinés, pensas que eu era alemán - tan tranquilo, alerta, e metódica. Por suposto, a carreira ego non importa - se non era unha cousa Herman realmente se compracía, el estaba a ser de mente aberta. Voz onde Hitler, para toda a súa sutilezas, estaba mal. Herman tiña visto que por si mesmo e se compracía do seu coñecemento.
  
  O tripulante tivo un ego paso cara a cabo, acenando un amarelo bastón. Herman deixou de onde era e foi o pracer de ver que o Seu Kalgan e o aleijado vello estaban esperando baixo o toldo da oficina de campo. El pensou nen como un aleijado vello home, porque el xeralmente viaxou no eléctrica cesta estaba actualmente sentado, pero con o ego, o corpo, non era supostamente nada mal, e certamente nada lento no ego-mente ou a linguaxe. Tiña unha artificial brazo e usaba un gran ollo parche, pero mesmo cando el era caparazón-mancando-el trasladouse como forma decisiva, como el falou. Ego é o nome de Mike Piñeiros, pero Herman foi a certeza de que fora chamado algo máis, probablemente, en Alemaña, pero que era mellor non pensar sobre iso.
  
  Herman parou en fronte dos dous homes e entregou o sobre para a cesta. "Boa noite, Sr Kalgan-Mr Piñeiro. O sr Wilson enviado isto para vostede."
  
  Vash sorriu para Herman. "Bo pouso, agradable de ver. Informe para o Sr Kramkin. Eu creo que el quere volver a mañá con algúns funcionarios."
  
  Herman decidiu non para saudar, pero paga a atención, curvouse, e entrou na oficina. Piñeiro aproveitado dedos pensativo sobre o aluminio brazo. "Andrew Subvención, "el dixo suavemente.
  
  "É el o que e Heinrich coñeceu antes?"
  
  "Si". Bohr entregado En fotos. "Nunca hai que esquecer que face - ata que eliminar-lo. Chamar Wilson e alerta ego. Claramente dicir-lle para non tomar calquera acción. Imos descubrir iso. Non debe haber erros. Veña - temos que falar para Heinrich."
  
  
  
  
  
  
  Sentado nunha suntuosa mobilidade cuarto con unha parede que esvarou cara atrás un pouco e conectado a un amplo patio, Piñeiros e Heinrich falamos tranquilamente mentres Kalgan tocou o timbre. "Non hai dúbida sobre iso. Vostede está de acordo?" Bohr, preguntou.
  
  Heinrich, un de cabelos gris home na súa mediados dos anos cincuenta que parecía estar sentado na atención, mesmo no fondo de escuma acolchado materia, balance a cabeza. "Este é AXman. Eu creo que está, finalmente, en lugar incorrecto. Temos os detalles con antelación, de xeito que o plan e, a continuación folga." El apertou as mans con unha pequena tapa. "Sorpresa, unirse a nós."
  
  "Non imos cometer erros," Bohr dixo na medida ton de un xefe de persoal describindo estratexia. "Nós sona que ía acompañar o grupo de turismo para Wanki. O que ten que facer iso para manter o que el ve como a súa portada. Este é o noso lugar ideal para atacar, como os Italianos dicir. Profunda no mato. Nós imos ter un camión blindado. Por helicóptero en reserva. Uso Herman, que é dedicado a súa obra, e Krol como un artilleiro, que é un excelente tiro - para un Poste. Obstáculos. Facer un completo plan táctico e mapa, Heinrich. Algunhas persoas van dicir que non use un martelo para bater un erro, pero eles non saben este erro así como o facemos, hein?"
  
  "É un besouro con unha vespa mordida e pel como un camaleón. Non subestima-lo." Muller de rostro non mostrou o feo rabia de amargos recordos.
  
  "Queremos obter máis información se pode obter, pero o noso principal obxectivo é destruír Andrew Concesión dunha vez por todas. Chama-lo Funcionamento Matar o Erro. Si, un bo nome, que vai axudar-nos a manter o noso principal obxectivo vivo.
  
  "Matar o Erro," Muller repetido, saboreando as palabras. "Me gusta"
  
  "Así," o home chamado Bohr continuou, marcando puntos sobre o metal proxeccións do seu artificial brazo, " por que está na Rodésia? Política avaliación? Está mirando para nós de novo?" Eles están interesados en aumentar o fluxo de ouro que estamos tan felices en ofrecer? Quizais eles xa escoitou falar do noso ben organizado armeiros ser exitosa? Ou quizais nada en torno a el? Eu sugiro que informar Foster e enviar Ego e Herman a Salisbury da mañá . Deixe-o falar de Wilson. Dar a uem claro ordes e descubrir. El só debe reunir intelixencia, non alarma a nosa vítima."
  
  "El segue ordes," Heinrich Muller dixo aprobación. "O seu plan táctico é, como sempre, excelente".
  
  "Grazas." Un bo ollo brillou na Muller, pero aínda en gratitude para o eloxio, el tivo un arrefriado, desapiadado mirada, como unha cobra mirando para un destino, ademais de un frío estreitamento, como un egoísta réptil.
  
  * * *
  
  Nick descubriu que el non sabía - o quão intelixente axentes de viaxes, operadores turísticos, e de viaxes contratistas facer o seu importante clientes felices. Despois de cócteles no hotel, Ian Mestres e catro ego-driven, divertirse-se homes levou as nenas para unha festa no Sur-Africano Club, unha fermosa tropical edificio rodeado por unha vexetación luxuriante, iluminado por luces de cores e revigorado pola cava fontes.
  
  En o club, as nenas, resplandecente nas súas cores vestidos, foron introducidas para unha ducia de homes. Eles foron todos os mozos, e a maioría da xente en torno a eles eran fermosas, dous deles en uniforme, e para unha boa medida, dous anciáns cidadáns, un dos cales tiña un smoking cheo de xoias en torno a el.
  
  yahoo reservado un longo cadeira na esquina do comedor principal, a carón da pista de baile, e coa súa propia atendidos bar. Despois da reunión e ter unha conversa agradable, eles atoparon tarxetas de lugares en que cada nena habilmente sentou-se entre os dous homes. Nick e Gus atoparon-se lado a lado no extremo da materia.
  
  O senior de acompañantes murmurou, " Ian, boa cámara. Este é popular entre as mulleres. Eles xa viu o suficiente de ti e de min."
  
  "Mira onde el puxo o Saqueo. Á beira do antigo Señor Humphrey Condon. Ian sabe que é unha VIP. Eu non dicir uem."
  
  "Quizais Manny enviou o vello puntuación de crédito e máis confidencial consello."
  
  "Ela non pode tratar con este corpo sen éxito. Ela parece gran, quizais el difícil de adiviñar-lo." Gus riu. "Non te preocupes, vai ter moito tempo con ela."
  
  "Eu non teño gastar moito tempo ultimamente. Pero Ruth é boa compañía. De calquera xeito, eu estou preocupado Bootie ..."
  
  "O que! Non tan pronto. É só foron tres días - pode por favor ..."
  
  "Non é o que pensa. Ela é legal. Algo está mal. Se nós estamos indo para o ouro de negocios, eu sugiro nós manter un ollo sobre ela."
  
  "Saquear! Foi ela perigoso, tamén ?.. espionaxe ..."
  
  "Vostede sabe como estes nenos son diferentes tipo de aventuras. A CIA ten en unha morea de problemas utilizando xardín de infancia espías. Eles adoitan facelo para o diñeiro, pero unha rapaza como Bootie pode ir para o glamour. Little Miss Jane Vínculo."
  
  O ganso tomou un vaso de viño. "Ugh, agora que mencionar, é consistente co que pasou cando eu estaba quedando vestida. Ela chamou e dixo que ela non estaba indo coa banda de mañá pola mañá. En calquera caso, despois do xantar é de balde tempo para facer a compra. Ela contratou un coche e está camiñando no seu propio país. El intentou pin-la para abaixo, e ela falou secretaría. El dixo que quería visitar a alguén no Motoreshang área. El intentou falar dela de fóra, pero o xastre - se eles teñen os medios, que poden facer o que queiran. Ela leva un coche de Selfridge Auto-Unidade de Coches.
  
  
  
  "Ela pode facilmente obter os seus Mestres, non pode ela?"
  
  "Si". Gus fixo unha pausa cun asubiando son, os seus ollos estreita e pensativo.: "Vostede pode estar seguro sobre nah. Ela, penso que ela só quería ser independente como algúns en torno a eles. Mostrando-lle que poden actuar sobre o seu propio ... "
  
  "Pode vostede contacto Selfridge s e descubrir sobre a máquina e o tempo de entrega?"
  
  "Eles teñen unha noite número de teléfono. Me dea un minuto." El volveu cinco minutos máis tarde, con un pouco sombrío expresión no seu rostro. "O Cantante de coche. No hotel ás oito. Parece que está ben. Ela recibiu unha tarxeta de crédito e un fío de transferencia de autorización. Por que non, ela sempre nos dicir sobre iso?"
  
  "Parte da trama, home vello. Cando ten a oportunidade, pedir Mestres para organizar para min para ir para o hotel no meu propio ás sete. Asegúrese de que é tan rápido como este "Zinger'."
  
  Máis tarde na noite, entre un asado e un doce deleite, Ganso dixo Nick, " Ok. BMW-1800 para que en sete. Ian promete que vai estar en perfecta forma."
  
  Só despois de once anos, Nick dixo boa noite e deixou o club. El non vai perder de novo. Todo o mundo parecía estar a ter un bo tempo. Eda foi excelente, viño en abundancia, e música agradable, Ruth Crossman foi con unha correndo cara que parecía divertido, simpatía, e coraxe eran ego principais calidades.
  
  Nick volveu para Makles ,embebido seu maltratado corpo na auga quente e fría bañeira de novo, e comproba o seu equipo. El sempre me sentín mellor, cando a cada elemento estaba no lugar, oleada, limpos, soaped, ou pulido para atender ás súas necesidades. O seu sentido parecía función máis rápido cando non teñen menores dúbidas ou preocupacións.
  
  El tirou o macos de notas dende o caqui cinto de diñeiro e substituíu o ih con catro bloques de explosivo plástico en forma e envolto como pequenos Cadbury chocolates. Con eles, el instala oito fusibles, que xeralmente eran parte do ego de limpadores de cachimbo, e foron detectados só por pequenas gotas de soldados nunha extremidade do fío. El virou-se sobre o pequeno campá do transmisor, o que deu un sinal, a unha distancia de oito ou dez millas en condicións normais, e observou o direccional resposta da súa carteira de tamaño transistor de radio. Fin para o transmisor, forte sinal Plana de sinal de audio, máis débil sinal.
  
  El virou e foi grata que Eu non fora perturbado ata Emu recibiu a chamada ás seis. Ego de viaxe alarma disparouse cun estrondo-r-r-r cando el colgado.
  
  Cando tiña sete anos, coñeceu a un dos forte mozos que fora na festa, o día antes, John Patton. Patton entregado En unha morea de chaves e apuntou para o azul BMW, brillando no crisp aire da mañá. "Recargando e comprobado, o Sr Grant. Mr Mestres dixo vostede, especialmente quero-lo para estar en perfecta forma."
  
  "Grazas, John. Foi unha boa noite de onte á noite. Vostede ter un bo descanso?"
  
  "Impresionante. Esta é unha gran banda que trouxo. Teña unha boa viaxe."
  
  Patton saíu correndo. Nick riu un pouco. Patton non podía dicir pola intermitencia da súa pálpebra que el entende por "marabilloso", pero el era aconchegar-se para Janet Olsson, e Nick podía ver que el bebera unha boa cantidade de Cousas Fortes.
  
  Nick estacionado o BMW de novo, comproba-se sobre os controis, comprobarase o tronco, e comprobado o motor. El comprobar o subframe como mellor que pode, e, a continuación, usa o receptor para ver se o coche foi incómodo. Non había revelador emisións. El foi a través de toda a máquina, a dixitalización de todas as frecuencias que o ego conxunto especial podería incorporarse, antes de decidir que a máquina estaba limpo. El foi ata Gus sala e atopou a senior asistente correndo para obter unha raspar, os seus ollos turbios e vermellos en a luz do cuarto de baño luces. "Gran noite", dixo o Ganso. "Vostede estaba intelixente para rexeitar. Ugh! El deixou a cinco."
  
  "Ten que vivir unha vida saudable. El saíu máis cedo."
  
  O ganso estudou Nick rostro. "Este ollo queda negra, mesmo baixo a pintura. Mira case tan malo como o que ela fai."
  
  "Uvas verdes. Vai se sentir mellor despois do almorzo. Eu vou ter un pouco de axuda. Escort Bootie para o seu coche cando ela chega, e, a continuación, fiel ee para o hotel baixo algún pretexto. Como sobre eles poñer-lo nunha caixa? xantar, e, a continuación, leva-la de volta para buscalo. Non dicir hey o que é - vai atopar algunha escusa para non quedar ego, ou ela é, probablemente, xa reservado Odín. "
  
  A maioría das nenas estaban atrasados para o almorzo. Nick vagou no lobby, mirou para abaixo a rúa, e ás oito horas en Rivne viu unha crema de cor Cantante coche aparcado en un dos recunchos espazos. Un mozo nunha chaqueta branca entrou no hotel, e o sistema de enderezo público chamada Miss Delong. A través da fiestra, Nick asistir Bootie e Ganso coñecer a entrega cara a materia e saír para o Cantante . Eles estaban falando. A cara branca chaqueta esquerda Bootie e o Ganso foi de volta para o hotel. Nick puxo a fóra da galería porta.
  
  El camiñou rapidamente detrás de coches aparcados e finxiu a caer algo detrás do Rover aparcado a carón da Cantante. El desapareceu da vista. Cando saíu, a campá emisor foi fixado na traseira marco do Cantante.
  
  Á volta da esquina, viu Bootie e Gus saír en todo o hotel con unha pequena caixa e Bootie gran bolsa. Eles deixaron baixo o pórtico.
  
  
  
  
  
  Nick asistiu ata Bootie teño o Cantante e desactivar o motor, a continuación, foi de volta para a BMW. Cando chegou o desvío, o Cantante estaba a medio camiño cara a abaixo do bloque. O ganso notado ego e aceno un pouco cara arriba. "Boa sorte" é como un semáforo.
  
  Bootie dirixía ao norte. Foi un día glorioso, o sol brillaba sobre unha paisaxe que parecía Sur de California en tempo seco - non deserto áreas, pero case terreo montañoso con vexetación densa e estraño formacións rochosas. Nick seguido ela, estar ben detrás, confirmando contacto coa campá do receptor de radio contra a parte traseira do asento ao lado del.
  
  O máis que vin do país, o que máis lle gustou-o clima, a paisaxe, e as persoas. Os Negros parecía tranquilo e pouco próspero, tomando todo tipo de coches e camións. El negou informes nos medios de comunicación que el ve unha desenvolvido parte comercial do país e debe absterse de informar-lo.
  
  El viu un elefante pasto preto de un irrigación bomba, e desde o atónitos marcha dos transeúntes, el concluíu que eles eran tan sorprendido como estaba. O animal, probablemente veu a civilización por mor da seca.
  
  O sinal de Inglaterra estaba en todas partes, e que encaixa moi ben, como se o sol campo e hardy vexetación tropical foron tan bo un pano de fondo como mínimo húmido, cuberto paisaxe das Illas Británicas. Os baobabs chamou a miña atención. Oni xogou estraño mans no espazo que parecía banyan árbores, ou Florida figueiras. Pasou unha árbore que debe ser de trinta metros de diámetro e chegou a unha intersección. Sinais incluídos Ayrshire, El Dorado, Picaninamba, Sinoya. Nick parou, colleu a radio, e virou-lo arredor. O sinal máis forte veu de inmediato á fronte. El foi sincero e check-out ba-cadeira de novo. Frank svperedi, alto e claro.
  
  El desviou arredor de sinais e viu Bootie é Cantante puxar arriba a unha estrada porta, el apertou o BMW busca botón e habilmente agochar Ego nun aparcamento, ao parecer, usado por camións. El foi ao redor do coche e mirou para fóra no ordenadamente aparado arbustos que bloqueou o cluster de latas de lixo. Non había coches na estrada. Bootie coche buzinou catro veces. Tras unha longa espera, un home negro en caqui pantalón, camisa, e tapa foi para o lado da estrada e abriu a porta. O coche pasou, e o home tranco a porta, entrou no coche, levou para abaixo a inclinación e desapareceu da vista. Nick esperou un momento, a continuación, levou o BMW para a porta.
  
  Foi unha interesante barreira: discreto e insuperable, aínda que parecía fráxil. Unha de tres polgadas cirúrxico barra balance sobre un contrabalançado plataforma xiratoria. Foi pintado con raias vermellas e brancas, e que podería erro o ego para unha árbore. Ego libre fluxo foi bloqueado por unha forte cadea e un puño de tamaño galego de bloqueo.
  
  Nick sabía que el podería rachar o ego ou rompe-lo, pero que foi unha caída libre de estratexia. No centro do polo colgado un longo oblongo asinar con puro amarelo letras - "SPARTACUS FACENDA", "PETER VAN V," e A ESTRADA PRINCIPAL.
  
  Non había muro en cada lado da porta, pero un foxo da estrada principal formado un foso intransitables, mesmo para un Jeep. Nick difícil de adiviñar que fora coidadosamente escavado.
  
  El foi de volta para a BMW, levou a nen máis para o mato, e tranco-a. Cargando un pequeno walkie-talkie, el camiñou ao longo do Bund en un curso paralelo á estrada de país. El atravesou varias seco regatos que recordou o emu de Novo México na estación seca. Gran parte da vexetación parecía ser visco, un deserto recurso que podería reter a humidade durante os períodos de seca. El escoitou un estraño rosmando son en torno a unha moita de arbustos e camiñou ao redor ego, se pregunta se Wilhelmina sería capaz de deixar o rinoceronte ou calquera outra cousa que ía atopar aquí.
  
  Mantendo a estrada en vista, el viu o tellado dunha casa pequena, e se achegou ata que el puidese ver a área. A casa era de cemento ou escaiola construción, con un gran gando pluma e puro campos que se estende ata o val cara ao oeste e oculto da vista. A estrada foi pasado Mimmo casa para o mato, rumbo ao norte. El colleu a súa bronce pequeno telescopio e examinar os detalles. Dous pequenos cabalos roçou baixo a sombra do tellado como unha Mexicano ramada; o pequeno sen fiestras edificio parecía un garaxe. Dous cans de grande porte sentou-se e mirou no ego dirección, ih mandíbulas en serio pensativo, como eles pasaron a través do ego lente.
  
  Nick se arrastrou de volta e continuou a correr paralelo á estrada ata que non estaba moi lonxe da casa. Os arbustos estaban quedando máis espesa e máis duro. El alcanzou a estrada e seguiu-o, abrindo e pechando o gando porta. Ego tubo mostrou que "Cantante" está á fronte do ego. El mudouse para a fronte, pero coidado que cobren o chan.
  
  A seca estrada foi cuberto con grava e parecía que estaba ben drenados, pero iso non importa neste tempo. El viu decenas de gando ataque habilidade valores baixo as árbores, algunhas moi lonxe. Un pequeno dragón voou para fóra da grava como estaba correndo mimmo, e un día, el viu un lagarto-como a criatura nun rexistro que podería tomar calquera premio para feiúra-seis centímetros de longo. tiña cores diferentes, escalas, cornos, cava e riu-mirando dentes.
  
  
  
  El parou e limpou a súa cabeza, e ela mirou para el gravemente, non se movendo.
  
  Nick comprobado o seu reloxo - 1: 06. Tiña andado por dúas horas, distancia estimada: sete quilómetros. Por unha taxa, que fixo un pirata tapa para a protección contra o sol escaldante. El foi para a estación de bombeo, onde o diésel ronronou sen problemas, e os tubos desapareceu no bundu. Houbo un toque na estación de bombeo, e bebeu despois de cheirar e de examinar a auga. Tiña que vir en torno profundo subterráneo e foi o máis probable ben, el mal necesario-lo. El foi ata o outeiro e mirou con cautela por diante. El tirou o seu telescopio, e seguro-a para fóra.
  
  A pequena e poderosa lente mostrou o emu un gran California-estilo casa de facenda con círculos de árbores e ben coidada vexetación. Había varias dependencias e kraals. A Cantante estaba dirixido en torno a un círculo con un Land Rover, un coche deportivo e un coche clásico que el non sabe, un roadster con unha longa capa que debe ser de trinta anos de idade e parece tres anos de idade.
  
  En un amplo patio con un dossel sobre un lado da casa, el viu varias persoas sentadas en cores cadeiras. El foco atentamente - Bootie, un home vello con resistiu pel que deu a impresión de un mestre e líder, mesmo a esa distancia, outros tres homes brancos en shorts, dous negros ...
  
  El estaba asistir. Un deles foi Juan J. Smith. Johnson foi visto por última vez en Nova York, no Lado Leste terminal, que o Falcón descrito como unha rara persoa con un tubo quente. Entón el deu Bootie un sobre. Nick penso que veña a buscalo. Moi intelixente. A xira do grupo, cos seus poderes, facilmente pasar pola alfándega sen abrir calquera equipaxe.
  
  Nick arrastrou para abaixo do outeiro, xiro de 180 graos, e mirou en torno a súa oficina. Emu estaba inquedo. En realidade, el non podía ver nada detrás del, pero eles pensaban que el escoitou un curto período de campá que non combinar os sons dos animais. Intuición, el pensou. Ou só ser excesivamente cautelosa neste país estranxeiro. Estudou a estrada e o bund - nada.
  
  Tardou unha hora para o emu de círculo ao redor do patio para protexer-se de ser visto, e, a continuación, abordar a casa. El se arrastrou sesenta metros de distancia do grupo detrás das pantallas e escondeuse detrás dun espeso, retorta árbore; o resto do ben coidada arbustos e colorido plantacións foron moi pequeno para ocultar o anano. El fixo a súa propia telescopio, a través dunha ranura na ramas. A este ángulo, non habería visible sol brillo da lente.
  
  El só podía escoitar bocados de conversa. Parecía que eles estaban a ter unha agradable reunión. Había vasos, tiro vasos e botellas nas mesas. Ao parecer, Bootie viñera aquí para ter un bo xantar. El realmente quere. O patriarca, que parecía o propietario, falamos moito, como o fixo John Johnson e outro negro, arame, a curto cara un marrón escuro, camisa, pantalóns e botas pesadas. Despois de asistir durante polo menos media hora, el viu Johnson incorporarse un paquete de partir dunha materia que el entendeu foi unha Bootie recibira en Nova York, ou o xemelgo do ego. Nick non saltou a conclusións. El escoitou Johnson dicir, " ... un pouco ... doce mil ... é vital para nós ... nós amamos a pagar ... nada en balde ..."
  
  O home máis vello dixo, " ... as contribucións foron mellor antes ... sancións... El falou baixiño e suavemente, pero Nick penso que oín as palabras "golden presas."
  
  Johnson despregou un anaco de papel en todo o paquete que Nick oído: "Fío e agullas ... ridículo código, pero comprensible ..."
  
  O ego ricos barítono é absurdamente mellor que outras voces. El continuou, " ... é unha boa arma e munición é fiable. Explosivos sempre funciona, polo menos non aínda. Mellor que A16 ... " Nick perdeu o resto das súas palabras en unha risadinha.
  
  Detrás del, na estrada Nick estaba viaxando, un motor cantarolava. Un po Volkswagen entrou en vista, estacionado no garaxe. Unha muller no seu corenta anos entrou na casa e foi recibido por un home máis vello que poñer un Bootie como Martha Ryerson. A muller cambiou como se ela pasou a maior parte do seu tempo fóra; a súa marcha foi rápido, a súa coordinación excelente. Nick decidiu que ela estaba case fermoso, coa súa linguaxe expresiva, aberto características e puro, curto pelo castaño que se deixou en lugar cando ela tirou o seu sombreiro de ás largas ...
  
  Unha forte voz detrás Nick dixo: "non moverse rapidamente."
  
  Moi rapidamente - Nick non se mover. Pode dicir cando eles queren dicir é, e probablemente ten algo de volta. Unha voz profunda con un musical Británico acento dixo alguén Nick non podía ver, "Zanga, dicir o Sr Prez." Entón, máis alto: "Vostede pode virar agora."
  
  Nick se virou. Un medianas home Negro en branco shorts e un azul pálido deportes camisa quedou con un dobre-barrelled espingarda baixo o seu brazo, de cara á esquerda de Nick xeonllos. O arma era caro, con clara e profunda gravados sobre o metal, e foi un dez de bitola, de curto alcance portátil rifle.
  
  Estes pensamentos pasaron pola cabeza ' egos como el calma asistir o seu captor. El non estaba indo a moverse ou falar primeiro que fixo algunhas persoas nervioso.
  
  
  
  
  
  Un lado movemento pego Ego atención. Os dous cans que tiña visto na pequena casa na cabeza da estrada veu ata o Negro e mirou para Nick como se a dicir, " o Noso xantar?"
  
  Estes foron Rhodesian ridgeback de mediana idade, ás veces referida como león cans, pesando preto de cinco centos de libras cada. Poden romper un cervo perna cun chiscar de ollos e torsión, derrubar gran xogo cos seus ariete, e os tres en torno a eles pode realizar un león. O negro dixo: "Espera, Gimba. Esperar, Jane."
  
  Eles xogaron este xogo xunto a el, e abriu as súas linguas en Nick dirección. O outro home mirou para eles. Nick virou e saltou cara atrás, tentando manter a árbore entre el e a espingarda.
  
  El foi contando algunhas cousas. Os cans teñen acaba de ser dito para "estar". Isto pode atrasar ih por un momento. O Negro probablemente non era o líder aquí - non en "branco" Rodésia - e quizais o emu sería dixo non tirar.
  
  Blam! Parece un tiro en ambos os barrís. Nick escoitou o berro e berro do mundo cortando o aire, onde el fora un momento atrás. El bateu o garaxe estaba achegando, formando unha irregulares círculo ao seu dereito. El viu que, cando el pulou, adicto a súa man sobre o tellado do garaxe, e xogou o seu corpo para arriba e para os de arriba en un salto, e rolou.
  
  Cando el estaba fóra de vista, el escoitou o rascado de cans de volta e o máis pesado sons dun home correndo. Cada un dos cans soltou un alto, rouca casca que ecoou ao longo da lonxitude, como se eu estaban dicindo, " Alí está el!"
  
  Nick podería imaxinar que eles poñendo a súa fronte patas arriba contra o garaxe parede, os enormes bocas con polgadas-dentes longos que parecía emu crocodilos, coa esperanza de morder. Dous negro mans agarrou o bordo do tellado. Unha rabia cara apareceu, así como unha piscina exterior. Nick agarrou Wilhelmina e agáchase, poñendo o seu un centímetro do home nariz. Ambos conxelar por un momento, mirando para ollos uns dos outros. Nick balance a cabeza e dixo, "Non".
  
  O negro rostro non cambiar de expresión. Brazos fortes aberto, e el desapareceu a través do campo de visión. No 125º Rúa, Nick pensamento, el foi chamado un verdadeiro legal gato.
  
  El examinou o tellado. Foi cuberto con unha luz de cor composto, semellantes aos lisa difícil de xeso, e tiña obstáculos. Se non foi lixeiramente inclinado cara atrás, podería poñer-se unha rede e usalo para un tenis de mesa tribunal. Un mal lugar para protexer a si mesmo. El mirou para arriba. Eles poderían subir calquera de unha ducia de árbores e tirar-lle se el veu para que.
  
  El colleu a Hugo e desenterrado o molduras. A uem pode ser capaz de cortar un burato no plástico e roubar o coche - se fose dentro de tendas. Hugo, o ego cirúrxico foi conducido con toda a súa forza, bater a fóra aparar de menor que unha uña. Emu vai ter unha hora para facer unha cunca de explosivos. El vaina Hugo.
  
  El podía escoitar voces. O home berrou, " Camp-que está alí enriba?"
  
  Tembo describiu o ego. Bootie exclamou, " Andy Conceder!"
  
  A primeira voz de home, British con un toque de Escocia rebarba, pediu que Andy Subvención foi. Bootie explicou, e engadiu que tiña unha arma.
  
  Tembo profunda tons confirmou esta. "El fai iso con el. Luger".
  
  Nick suspirou. Tembo estaba alí. El difícil de adiviñar que o acento Escocés pertencía a persoas maiores de matemáticas principais vira no patio. Na nen, el foi unha figura de autoridade. Agora, dixo, " Poñer as súas armas para abaixo, rapaces. Eu non debería ter tiro que, Camp."
  
  "Eu non estaba tentando tirar o ego," Camp voz respondeu.
  
  Nick decidiu que el cría que - pero o tiro foi moi preto.
  
  A broca voz é absurdamente máis alto. "Ei, Andy Subvención?"
  
  "Si", dixo Nick. Eles sabían que iso de calquera maneira.
  
  "Ten unha fermosa Highland nome. Está Escocés?"
  
  "É tan longo dende que eu sabía o kilt fío para encaixar."
  
  "Ten que aprender, amigo. Eles están máis cómodo que curto." O outro home riu. "Vostede quere ir para abaixo?"
  
  "De ningún xeito."
  
  "Ben, mire para nós. Nós non vai machucar vostede."
  
  Nick decidiu asumir o risco. El dubidou que tería morto ego por accidente na fronte de Bootie. E el non estaba indo para gañar algo de que o tellado - que foi un dos peores posicións el xa tiña enfrontado. A cousa máis simple pode ser máis perigoso. El estaba feliz que Odín nam en ego rancoroso inimigos nunca tiña deseñado o ego en tal unha trampa. Judas tería xogado unhas granadas e, a continuación cribado ego con tiros das árbores para o seguro. Inclinou a cabeza e engadiu un sorriso: "Ola, todos."
  
  Curiosamente, neste momento, o mans libres sistema inundou a área con un rolo de tambor. Todos conxelar. A continuación, unha boa banda - el era como os Escoceses Gardas de Banda ou o Granadeiros-trovejou e trovejou a través da apertura de bares de"O Traxe de Bo Galia". No centro do grupo abaixo del, un home vello con resistiu pel, máis de seis pés de longo, delgado e en liña recta como unha plomada, ruxiu: "Harry! Por favor, vai e transformalo lo para abaixo un pouco."
  
  O home branco Falta tiña visto no grupo no patio virei e corre cara a casa. O home máis vello mirou cara atrás, polo Nick. "Sentímolo, non estabamos esperando unha conversa con música. É unha fermosa melodía. Vostede recoñece-la?"
  
  Nick asentiu e chamou ee.
  
  
  
  
  O vello mirou para el. Tiña unha especie, rostro pensativo e quedou en silencio. Nick sentía incómoda. Ata que se descubriu ih, que era o máis perigoso tipo no mundo. Eles foron certo e directo - ou puro veleno. Foron eles os que levaron o exército, cun látego. Eles marcharon cara atrás e cara adiante a través de trincheiras, cantando "Highland Rapaz" ata ih foi abatido e substituídos por outros. Eles foron montados como o xvi Lanceiros cando eles viñeron enriba de corenta mil Sikhs con sesenta e sete pezas de artillería en Aliwal. O maldita tolos tiña atacado, por suposto.
  
  Nick mirou para abaixo. A historia foi moi útil, que lle deu unha oportunidade contra os homes e reduciu os seus erros. Dobby sentou-se de vinte metros detrás de altura home vello. Con ela foron outros dous homes brancos tiña notado na terraza, e unha muller que fora introducido como Martha Ryerson. Levaba un sombreiro de abas anchas, e parecía un fermoso matrona para un xardín inglés festa de té.
  
  O vello dixo: "Sr Grant é o seu Peter van V. Vostede sabe, Miss Delong. Deixe-me presentar a Sra Martha Ryerson. E o Sr Tommy Howe á esquerda da nah, e Mr Fred Maxwell en dereito."
  
  Nick asentiu a todos e dixo que estaba moi contento. O sol era como un ferro quente na uem do pescozo, onde o pirata tapa non chegar. El entendeu o que estaba a ollar como, colleu coa súa man esquerda, limpou o lóbulo da orella, e poñer-lo fóra.
  
  Wang O dixo, " está quente aí fóra. Podería caer a arma e unirse a nós para algo máis frío?"
  
  "Eu adoro algo legal, pero eu prefiro manter a arma. Eu estou seguro que vai ser capaz de discutir-lo."
  
  "Sir-r-r, podemos. Miss Delong di que ela pensa que é un Americano axente do FBI. Se é así, non pelexar con nós."
  
  "Por suposto, eu non estou só preocupar Miss Delong de seguridade. A voz esquerda ela, seguiu."
  
  Bootie non podía manter a calma. Ela dixo, " Como xa sabía que eu estaba aquí? Eu ficaba mirando no espello. Que non estaban detrás de min."
  
  "Si, eu estaba", dixo Nick. "Só non ollar de preto o suficiente. Ten que ter camiñou ata a calzada. A continuación, xire cara atrás. Entón, que tería me colleu."
  
  Bootie mirou para el. Se só unha vista podería darlle unha erupción! O "vestidos de Idade Galia", agora máis suave, son máis. A banda pasou a "Estrada de Illas". O home branco camiñou lentamente de volta a través da casa. Nick mirou para abaixo na apoiando o brazo. Algo cambiou na esquina do tellado, detrás del.
  
  "Podo leva-la para abaixo ..."
  
  "Pinga a súa arma, amigo." O ton non era tan amable.
  
  Nick balance a cabeza, finxindo para pensar. Algo screeched sobre a batalla de música, e o ego foi pego en un neto, e o ego foi soprado para fóra do tellado. El estaba tateando Wilhelmina, cando el caeu con un impresionante baque do seu pé, en Peter van Preez é.
  
  O home máis vello saltou, agarrando Nick brazo arma con ambas as mans, como Wilhelmina ten emaranhado nas cordas sobre o chan. Un momento despois, Tommy e Fred estaban en unha pila. O Luger sacudiu lonxe del. Outra veces a aposta cuberto o ego como branco recuperouse e dous negros capotou os extremos da política ligada con practicada precisión.
  
  
  Capítulo Catro
  
  
  Nick desembarcou parcialmente sobre a súa cabeza. El pensou que o seu ego reflexos eran normais, pero eles desacelerou por uns segundos, aínda que el entendeu todo o que estaba a suceder. El sentiu como unha televisión espectador que ten sentado durante tanto tempo que é insensible, e os seus músculos se negan a activar, aínda que o ego, a mente segue a absorber o contido da pantalla.
  
  Foi porra humillante. Os dous negros levou os extremos das redes e recuou. Eles parecían Tembo. El imaxinou que un deles pode ser Zanga, que viñera para avisar Pedro. El viu John J. McCarthy. Johnson chegou á volta da esquina do garaxe. El estaba alí para axudalos con reixa.
  
  A banda comezou a tocar "Dumbarton, a Batería," e Nick engurrou o cello. O espertar música foi deliberadamente vai para abafar o ruído de movemento de persoas e a mente. E Peter van Prensa organizou o movemento en segundos, co suave tácticas de un estratega experimentado. El deu a impresión de un simpático, excéntrico vello home que tocaba a gaita para os seus amigos e lamentou a perda de cabalos para a cabalería, porque interferiu coa fox caza cando estaba no hall no servizo activo. O suficiente contexto histórico - o vello probablemente sabía moito sobre o ordenador análise con selección aleatoria.
  
  Nick levou un par de respiracións profundas. O seu ego estaba claro, pero el se sentía como estupidamente limitado como un recén collido xogo. El podería chegar a Hugo e obter gratuitamente en un instante, pero Tommy Howe manipulados o luger moi profesional, e pode apostar que había outro poder de lume escondidos aquí e alí.
  
  Bootie riu. "Se só J. R. R. Tolkien tiña Edgar podía ver que agora ..."
  
  Nick sentiu as brasas, levantándose do seu pescozo. Por que non el reivindicar este período de vacacións ou xubilarse? El díxolle a Pedro:: "eu vou ter unha bebida fresca agora se vai tirar-me en torno a esta desorde."
  
  "Eu non creo que ten outra arma", dixo Peter, e, a continuación, mostrou a súa diplomática proezas por non ter Nick frisk el, finalmente, despois de dicir a Eles o que pensaba del. "Desabotoar o seu ego, rapaces. Por favor, perdoe-me para o meu duro tratamento, o Sr Grant. Pero se rebelaron, vostede sabe. Estes son malos momentos. Vostede non sabe todo. Eu non penso así.
  
  
  
  
  
  Que temos algún tipo de pelexar, a non ser que Estados Unidos está preparado para poñer difícil presión sobre nós, e que non ten sentido. Ou non? "
  
  Tembo despregou a rede. Nick levantouse e esfregar seu cóbado. Para ser honesto , eu non creo que temos calquera diverxencias. Miss Delong é a miña preocupación."
  
  Peter non compra-lo, pero el non dicir ningunha. "Imos ir a legal. Un día como este, pode ter un vidro."
  
  Todos, excepto Tembo e Zangi paseouse fóra para o patio. Pedro, persoalmente, fixo o whisky e entregou a Nick. Outro sutil xesto de apaziguamento. "Ninguén chamado Conceder fai un whisky e auga. Sabía que estaba sendo perseguido desde a estrada?"
  
  "Eu penso sobre iso unha vez ou dúas veces, pero eu non vexo nada. Como xa sabía que eu estaba chegando?"
  
  "Cans nunha pequena casa. Xa viu ih? "
  
  "Si".
  
  Tembo estaba dentro. El me chamou e, a continuación, seguido de ti. Cans ver silenciosa. Pode ter oído que el ordenou-lles para soster e non aviso-lo. Soa como un animal rosmando, pero o seu oído non pode crer ."
  
  Nick asentiu e tomou un grolo de whisky. Ah-Ah-Ah. El notou que Van Pre ás veces, perdeu o hangnails do seu discurso e falaba como un educado Inglés. El apuntou para un fermoso nomeado patio. "Moi boa casa, o Sr van Pre."
  
  "Grazas. Isto amosa que o traballo duro, a frugalidade, e un sólido legado pode facer. Podes preguntar se o meu nome é Afrikaans, pero a miña accións e acento son Escocés. A miña nai, Duncan, casado van Preez. El veu a primeira camiños ao redor do Sur de África e moito máis en torno a el ." El aceno coa man na inmensidade da terra. "Gando, tabaco, vitaminas e minerais. Tiña un ollo afiado."
  
  Os outros sentou-se na escuma cadeiras e chaise. O mobiliario ía servir como unha pequena familia resort hotel. Bootie foi xunto a Jon Johnson, Howe, Maxwell, e Zanga. Sra Ryerson trouxo Nick unha bandexa de aperitivos-carne e queixo en triángulos en torno pan, pecans, e pretzels. Nick colleu un puñado. Ela sentou-se con eles. "Vostede tivo unha longa quente andar. Mr Grant. Eu podería dirixir-lo." É que o seu BMW estacionado preto da estrada?"
  
  "Si", dixo Nick. "O forte porta me deixou. Eu non sabía que era tan lonxe."
  
  Sra Ryerson cutucou a bandexa no Ego cóbado. "Probe biltong. Votar ... ", Ela apuntou para o que parecía como carne seca rolou en pan con gotas de salsa. "Biltong é só salgado carne, pero é delicioso se é cocido correctamente. É un pouco de salsa de pementa en biltong."
  
  Nick sorriu para ay e intentou unha sobre a almofada como o ego-mente premendo. Biltong-biltong-biltong. Por un momento, el lembrou Hawke último astuto, tipo ollar e cautela. Ego cóbado ferido, e esfregar-lo. Si, querido Papá Falcón, empurrando Junior un para-quedismo avión todos os outros días. El ten que ser feito, fillo. Eu vou estar alí cando bater. Non te preocupes, o voo está absolutamente garantido.
  
  "¿Que pensas de Rodésia, o Sr Grant?"
  
  "Encanto. Emocionante."
  
  Martha Ryerson riu. Wang O mirou atentamente para nah, e ela volveu emu mirada alegremente. "Xa coñeceu moitos dos nosos cidadáns en torno de?"
  
  "Mestres, contratista aguia. Alan Wilson, o empresario."
  
  "Oh, si, Wilson. Odín é todo o noso máis entusiastas defensores da independencia. E saudable condicións de negocios."
  
  "El mencionar algo sobre iso."
  
  "Tamén un home valente. No seu propio criterio. Roman lexionarios son valente como ve o axuste. Unha especie de media interesado patriotismo."
  
  "Eu penso que ía facer unha multa Cómplice soldado," dixo Nick, seguindo o exemplo. "Vostede obter unha filosofía a través da combinación de coraxe, ideais e ganancia en un Waring mestura."
  
  "Waring Blandor?" Van V. preguntou.
  
  "A máquina que se encarga ih pon todos xuntos," Sra Ryerson, explicou. "El se mestura todo, transformándoo en sopa."
  
  Wang O balance a cabeza, imaxinando o proceso. "El encaixa. E eles nunca poden ser separados de novo. Temos unha morea deles."
  
  "Pero non vostede," dixo Nick con coidado. "Eu creo que é máis razoable desde o seu punto de vista." El mirou para John Johnson.
  
  "Razoable? Algúns chaman iso de traizón. Para o rexistro, imos dicir que eu non podo facer a miña mente."
  
  Nick dubidou de que o significado detrás deses ollos penetrantes xa fora permanentemente erosión. "Eu entender que esta é unha situación moi difícil."
  
  Vânia derramado ambos algúns whisky. "É iso mesmo. Cuxa independencia é máis importante? Vostede tiña un semellante problema cos Indios. Debemos resolver-lo no seu camiño?"
  
  Nick negouse a involucrarse. Cando rematou, a Sra Ryerson interveu: "Son só tomar un tour, o Sr Grant? Ou teñen outros intereses?"
  
  "O seu pai estaba a pensar en ir en ouro de negocios. Wilson virei-me para abaixo cando Eu tente para compra-lo. Por exemplo, eu oín que o Taylor-Outeiro-Boreman Empresa Mineira fixo novas minas.
  
  "Se eu fose ti, eu ía estar lonxe deles," Wang dixo rapidamente.
  
  "Por que non?"
  
  "Eles teñen mercados de todo o que eles producen. E son unha dura multitude con fortes conexións políticas.. Hai rumores de que hai outras cousas a suceder detrás de ouro fachada - raro rumores sobre asasinos.
  
  
  Se incorporarse vostede, como facemos, non vai ser só en liña. Non vai sobrevivir." "Entón, cal é a esquerda para vostede como un Rhodesian patriota?" Vânia deu de ombreiros. "No balance". "Vostede sabe que a xente tamén dicir que son o financiamento de novos Nazis? Eles contribúen para o Odessa Fundación, apoio media ducia de ditadores-ambos con armas e ouro." "Eu oín. Eu non necesariamente crer." "É incrible?"Por que vender Comunistas e finanzas graos?" Primeiro que abandonar os socialistas, usando o seu propio diñeiro para financiar o seu folgas, e, a continuación, acabar coa democracia no seu lecer. Cando todo rematou, que vai construír estatuas de Hitler en todas as capitais do mundo. Tres cen metros de altura. El tería feito isto. Só un pouco tarde, un voto, e que é el. Van e Sra Ryerson mirou para cada outro questioningly. Nick difícil de adiviñar que esta idea estivo aquí antes. O único sons foron os trinado e berros dos paxaros. Finalmente Wang O dixo: "eu debería pensar que o tempo para o té." El levantouse. "Pode Bootie e eu deixar despois?" Sra Ryerson vai amosar-lle o camiño." Como para deixar, nós imos ter que organizar unha indaba aquí no aparcamento para iso." El aceno coa man, asumindo todo o mundo. Nick deu de ombreiros e seguiu a Sra Ryerson a través das portas de vidro deslizantes da casa. Ela levou Ego abaixo un longo corredor e apuntou a unha porta. "Alí. Nick murmurou: "Biltong é bo. Robert Morris debe ter enviado máis para Valley Forge." O nome da American patriota e a cuartos de inverno de Washington foron a identificación de palabras de MACHADO. Sra Ryerson deu correcto reumatismo diagnóstico. "Yisrael Putnam, Xeral de Connecticut. Xa chegou ao mal tempo, Conceder. Johnson foi contrabandeados a través de Tanzania. Tembo e Zanga teñen só volveu para Zambia. Eles teñen un grupo de guerrilla na selva ao longo dos ríos. Eles están loitando contra o Rhodesian exército agora. e eles están facendo un traballo tan bo que o Rhodesians debe ter trouxo en sudáfrica tropas." "Fixo Dobby traer o diñeiro?""Si. Ela é só un mensaxeiro. Pero Wang O pode pensar que xa viu moito para deixar a ir. Se a policía Rhodesian amosar-lle fotos de Tembo e Zangi, pode identificar h." "O que quere recomendar?" "Eu non sei. Eu vivín aquí para seis anos. A súa na lugar de MACHADO P21. Eu probablemente vou ser capaz de liberación que, finalmente, se deter ti." "Eles non van," Nick prometido. "Non romper o seu cubrir, é moi valioso." "Grazas. E ti..." "N3." Martha Ryerson engulido e se calmou. Nick penso que ela era unha rapaza fermosa. Ela aínda era moi atractivo. E ela obviamente sabía que N3 significaba Killmaster. Ela murmurou: "Boa sorte", e á esquerda. O baño foi state-of-the-art e ben equipados. Nick lavado rapidamente, intentou homes loção e colonia, e pente o cabelo castaño escuro. Cando voltou a través do longo corredor, Van Pre e os seus convidados estaban reunidos no gran comedor. O aparador - en realidade, un buffet cadeira, sentou-se nun lado da mesa, polo menos, vinte e cinco metros de longo, cuberto por unha folla de neve e decorado con relucentes cubertos. Peter xentilmente entregou o primeiro gran bandexas para a Sra Ryerson e Bootie e invitados ih para comezar a comer. Nick cargado o seu prato con carne e ensalada. Howe tiña o monopolio sobre Bootie, que foi normal para Nick ata que tomou algúns anacos. Un home negro e unha muller en un branco uniforme saíu da parte de atrás da casa para derramar o té. Nick notado as portas xiratorias e asumiu a cociña estaba no salón de fóra o mordomo é despensa. Cando sentiu un pouco menos drenado, Nick xentilmente dixo Van Preez, " Este é un gran xantar. Isto me lembra de Inglaterra." "Ten que decidir o meu destino?" "Non sexa tan melodramática. Si, temos que pedir-lle para estar, polo menos, ata mañá. Imos chamar os seus amigos e dicir-lles que teñen un problema co seu motor." Nick engurrou o cello. Por primeira vez, sentiu unha lixeira hostilidade cara o seu mestre. O vello tiña raíces en un país que de súpeto estaba lidando con problemas como un gafanhoto infestación. El podería simpatizar con emu. Pero este é moi arbitrario. "Podo preguntar-lle por iso que está a ser realizada ata?" Nick, preguntou. "Sobre o dell en si, só está a ser realizada. Buti galego aceptar a miña hospitalidade. Eu non creo que vai ir para as autoridades. É ningún do seu negocio, e que parece ser unha persoa razoable, pero nós non podemos asumir calquera posibilidades. Mesmo cando deixar, eu vou pedir-lle, como un cabaleiro, para esquecer todo o que temos visto aquí." "Eu supoño que quere dicir... ninguén," Nick corrixido. "Si". Nick notar o frío, de odio ollar Jon Johnson deu Ego. Tiña que haber unha razón pola que eles precisaban un día de graza. Eles probablemente tiña unha columna ou grupo táctico entre Van Pre Rancho e selva val. El dixo. "Supoñamos que eu prometer-como un cabaleiro - para non falar, se vai imos volver agora." Van Preez é seria mirada virou-se para Johnson, Howe, e Tembo. Nick tiña lido a negación en ihc. "Eu sinto moito", Van V. respondeu." A min tamén", Nick murmurou. El rematou a súa comida e sacou un cigarro, atrapalhado na súa pantalóns de peto para un chisqueiro. Non é que eles non preguntar para el. El sentiu unha sensación de satisfacción na indo a ofensiva, e, a continuación, reprendido a si mesmo
  
  
  
  . Un killmaster debe controlar as súas emocións, sobre todo no seu ego. El non debe ir sobre si mesmo, porque do que inesperado tapa do garaxe tellado, porque do ego ser amarre como un preso animal.
  
  Poñendo o máis lixeiro fóra, el tirou dous en forma de ovo colectores de todo o peto do seu pantalón. El tivo o coidado de non tomar ih para pellets esquerda que conteñan explosivos.
  
  El explorou o cuarto. Foi aire acondicionado; todos os mobles e corredores estaban pechadas. Os servos tiñan acaba de chegar a través do reviravolta porta para a cociña. Era unha sala grande, pero Stewart deseñado unha grande expansión do knockout gas comprimido moi baixo alta presión. El sentiu para os pequenos interruptores e apagado o ih fusible. El dixo en voz alta: "Ben, se temos que ir, eu creo que nós imos obter máis fóra del. Podemos ..."
  
  Ego voz de non cubrir o alto dobre whoosh-whoosh e asubío como as dúas bombas de gas liberado seus cargos.
  
  "O que foi iso?" Wang Yi ruxiu e parou no medio do camiño por a materia.
  
  Nick realizou a súa respiración e comezou a contar.
  
  "Eu non sei." Maxwell respondeu de toda a materia e empurrou de volta a súa materia. "Parece unha pequena explosión. Nalgún lugar sobre o chan?"
  
  Vânia se baixou, engasgado, e caeu lentamente, como unha árbore de carballo rompe a través por unha cadea viu.
  
  "Peter! O que pasou?" Maxwell pisou en torno a materia, pendentes e caeu. Sra Ryerson xogou a cabeza cara atrás como se ela fose cochilando.
  
  Bootie de destino caeu na restos de leituga. Howe engasgou, xurou, chegou baixo o seu abrigo, e, a continuación, caeu para atrás na súa cadeira, mirando como un inconsciente Napoleón. Tembo, que foi tres lugares fóra, conseguiu chegar Pedro. Este foi o peor dirección que el podería ir. El adormeceu como un canso bebé.
  
  John Johnson era o problema. El non sabía o que acontecera, pero el levantouse e camiñou fóra da materia, sniffing sospeita. Os dous cans que quedaron fóra intuitivamente sabía que algo estaba mal co seu dono. Eles bater a divisoria de vidro con un dobre baque, laia -, ih xigante mandíbulas estaban vermellas pequenas covas enmarcado por dentes brancos. O vidro foi sólido - é realizada.
  
  Johnson apertou a man para a súa cadeira. Nick colleu o prato e coidadosamente mergullou no home gorxa.
  
  Johnson cambaleando cara atrás, o seu rostro tranquilo e sen odio, serenidade en negro. A man que el estaba seguro na súa cadeira de súpeto colgado fronte ao final dun impotente e chumbo brazo. El tomou unha respiración profunda, intentou tirar-se xuntos, determinación amosando na súa impotente ollos. Nick colleu van Preez prato e pesaba-lo como un disco. O home non desistir facilmente. Johnson ollos pechados e el caeu.
  
  Nick coidadosamente conxunto van Preez prato para abaixo. El aínda estaba a pensar, un cento e vinte e un, cento vinte e dous. El non sente a necesidade de respirar. Un dos Ego mellores habilidades estaba sostendo a súa respiración, el case podería acadar un rexistro oficial.
  
  El tirou un pequeno azul español revólver de Po Johnson peto e sacou varias pistolas do inconsciente Van Preez Howe. Maxwell e Tembo. El tirou Wilhelmina Po para Maxwell cinto e buscou Bootie e Sra Ryerson de bolsas para asegurarse de que todo estaba en orde. Nós, que non teñen armas.
  
  Correndo para o dobre portas do butler despensa, el abriu o ih. A gran sala estaba baleira, con un sorprendente número de armarios suspendidos e tres built-in de pías. El percorreu o empate sala e a cociña. En toda a sala, unha pantalla porta se pechou. O home e unha muller que serviu eles estaban correndo a través do servizo de curro. Nick pechou e tranco a porta para manter os cans fóra.
  
  Aire fresco con un estraño cheiro fluíu suavemente a través da pantalla. Nick exhalado, baleirado e enchido seus pulmóns. El preguntou se eles tiñan unha especie de xardín á beira da cociña. O fuxindo Negros foron fóra da vista.
  
  A casa grande de súpeto converteuse en calma. O único sons foron os distante canto dos paxaros e o suave fío de auga na chaleira no cociña.
  
  Na despensa fóra da cociña, Nick atopou un cincuenta metros bobina de nylon varal. El volveu para a sala de cea. Homes e mulleres estaba onde caera, mirando tristemente impotente. Só Johnson e Tembo mostrou sinais de recuperar a conciencia. Johnson estaba murmurando palabras inintelixibles. Tembo balance a cabeza moi lentamente dun lado para o outro.
  
  Nick amarre o ihs primeiro, xogando cravos en torno dos seus pulsos e nocellos, garantidos na praza de nós. El fixo case sen mirar como un vello mariñeiro do compañeiro.
  
  
  Capítulo Cinco
  
  
  Neutralizando o resto levou só uns minutos. El obrigado a nocellos de Howe e Maxwell - eles foron graves rapaces e el non podería ter tomado un disparo coas mans amarradas - pero el só quedou van Preez de mans e deixou Bootie e Sra Ryerson de balde. El recolleu as pistolas na mesa de buffet e baleirado de todos eles, soltando os cartuchos en graxa conca de sobra ensalada verde.
  
  Pensativo, el mergullou as balas no lodo, a continuación, derramou a ensalada en cada un deles.
  
  
  
  
  
  
  A continuación, el colleu un prato limpo, seleccionados dúas franxas grosas de carne asada e unha culler de expertos feixón, e poñer-los no lugar que estaba tomando para o xantar.
  
  Johnson e Tembo foron os primeiros en espertar. Os cans se sentou detrás do vidro de partición, observando con cautela, a súa pel engatilhada. Johnson, dixo con voz rouca: "Xastre ... ti ... Subvención. Vostede... vostede vai se arrepender ... vai ... nunca chegou ... a nosa terra."
  
  "A súa terra?" Nick parou cun garfo de carne.
  
  "Non todo o hotel, pero o meu pobo. Nós imos leva-la de volta e colgar os bastardos gusta de ti. Por que está a interferir? Pensas que pode gobernar este mundo! Nós imos amosar-lle! Estamos facendo agora, e nós estamos facendo ben. Máis..."
  
  O ego ton foi ficando máis e máis. Nick dixo bruscamente: "Cale-se e ir de volta para a súa materia se pode. Ela eles."
  
  Johnson virou, esforzouse para os seus pés, e pulou no seu asento. Tembo, ver a demostración, dixo nada, pero fixo o mesmo. Nick negou informes nos medios de comunicación que Tembo non permitir-se para achegarse a el con unha arma.
  
  Ata o momento Nick tiña lavado a súa tarxeta e derramou-se unha cunca de té máis o bule de té na mesa de buffet, confort quente na súa malla de la acolledor roupa, os outros tiñan seguido Johnson e Camp é de chumbo. Eles non dicir nada, só mirou para el. El quería sentir como un gañador e vingar - en vez diso, el se sentía como un esqueleto en unha festa.
  
  Van Preez mirada era unha mestura de rabia e frustración que fixo Ego case desexo que tiña conseguido a man superior - como se el tivese feito a cousa incorrecta. Eles tiveron que romper o silencio a si mesmo. "Miss Delong e el agora vai volver á Salisbury. Se non quere me dicir máis sobre a súa... er... programa." E eu sería grata por calquera información que puidese engadir sobre o Taylor-Outeiro-Boreman empresa."
  
  "Eu non estou indo en calquera lugar con vostede, besta!"
  
  "Ben, agora, Bootie," Wang O dixo nunha sorprendente voz suave. "Mr Grant está a xestionar a situación. Sería peor se volveu sen ti. Quere converterse en. Conceder?"
  
  "Transformalo en? Para quen? Por que? Tivemos un pouco de diversión. Sei que algunhas cousas sobre ela, pero eu non vou contar a ninguén sobre eles. En realidade, eu esquezo todos os seus nomes. Que soa ridículo. Eu costume ter unha gran memoria. Non, non, eu fun para o seu rancho, atopou nada, pero a Señorita Delong, e fomos de volta para a cidade. Como isto soa? "
  
  "Fala como un alpinista,", dixo Van V., pensativo. Eles fixeron unha mina. Probablemente o mellor prezo do ouro no país. É vender rápido, pero vostede sabe que. Para todos. E o meu consello é aínda relevante. Estar lonxe deles. Eles teñen conexións políticas e poderes. Eles van matar vostede, se ir contra eles."
  
  "Como imos ir xuntos contra eles?"
  
  "Nós non temos ningunha razón para iso."
  
  "Vostede cre que os seus problemas non preocupación ih?"
  
  "Aínda non. Cando chega o día ..." Wang Yi mirou arredor para os seus amigos. "Eu debería ter preguntado se concordou comigo."
  
  Cabezas asentiu en concordancia. Johnson dixo: "non confío na uem. Honky é un funcionario do goberno. El é ..."
  
  "Vostede non confía en min?" "Eu son un traidor,"Wang dixo suavemente.
  
  Johnson mirou para abaixo. "Eu sinto moito."
  
  "Entendemos. Houbo un tempo cando o meu homes matou o galego no lugar. Agora, algunhas persoas que nos rodean chaman galego sen realmente pensar sobre iso. Despois de todo, John, todos somos ... a xente. Partes do todo."
  
  Nick levantouse, desembainhou Hugo, e lanzou van Preez. "Sra Ryerson, por favor, tome un coitelo de mesa e liberar todo o mundo. Miss Delong, imos ir?"
  
  Con un expresivo en silencio movemento do peteca, Bootie colleu a súa bolsa e abriu o patio porta. Dous cans irrompeu na sala, beading seus ollos sobre Nick, pero non tomar os seus ollos van Preez. O vello home dixo, " Estar... Jane... Gimba... estar aquí."
  
  Os cans parou, abanou a cola, e colleu os anacos de carne que Wang Yi xogou-los como eles voaron. Nick seguido Bootie fóra.
  
  O Cantante, Nick mirou en van Preez. "Desculpas se foi destruída por todos té."
  
  Em penso que el viu unha faísca da alegría no Ego é astuto ollos. "Non hai ningún dano feito. Parecía claro polo aire. Quizais todos sabemos mellor agora onde estamos. Eu non creo que os nenos realmente vai confiar en ti ata que eles saben o que se entende por manter a calma." De súpeto, Wang Yi endireitou-se, levantou a súa man, e gritou: "Non hai xeito! Wallo. Está todo correcto."
  
  Nick agáchase, sentindo Wilhelmina cos dedos. Ao pé de unha baixa verde-marrón árbore de dous centenares de metros de distancia, viu o inconfundible silueta dun home nunha posición pron. El estreitou a súa sorprendente astuto ollos e decidiu que Vallo foi o de pel escura home de todo o persoal de cociña que serviu ih e fuxiu cando Nick invadiron a cociña.
  
  Nick apertou os ollos, concentrando a súa 20/15 visión pechada. O rifle tiña unha mira telescópica. El dixo: "Ben, Peter, a situación cambiou de novo. O seu pobo están determinadas.
  
  "Todos nós ir a conclusións ás veces", dixo Wang, W.", Especialmente se temos en condicións. Ninguén ao redor do meu pobo xa correr moi lonxe. Odin en torno a eles deu a súa vida para min anos na selva. Quizais eu sinto que debo-lles algo para el. É difícil descubrir os nosos asuntos persoais. motivación e accións sociais ".
  
  
  
  
  
  
  "Cal é a súa conclusión de me dar o equipo?" Nick preguntou curiosamente e porque ía ser un valioso nota para usar no futuro.
  
  "Está a se pregunta se podo tirar en ti no camiño para a estrada?"
  
  "Por suposto que non. Un momento atrás, pode deixar Vallo me incorporarse. A súa confianza de que el estaba de caza grande abondo xogo para impresionar-me."
  
  Vânia balance a cabeza. "Está seguro. Ela, eu creo que a súa palabra é tan boa como a miña. Ten xenuíno coraxe, e, xeralmente, isto significa que a honestidade. É un terremoto, rexeitaron-se de medo, non por culpa da súa propia, ás veces dúas veces - esfaquear persoas na parte de atrás ou de tiro-los incontrolado. Ou... bombas mulleres e nenos."
  
  Nick balance a cabeza seria. "Está me levando de volta á política. Este non é o meu prato. Eu só quere pasar este paseo grupo sen un engate ..."
  
  A campá tocou, pechada, intensamente. "Esperar", dixo Van V. " Esta é a porta que pasou a través mimmo. Se non quere correr en un camión de gando por esta estrada." El foi ata o ancho pasos, o seu paso, como a luz e elástica, como un adolescente, e tirou o teléfono fóra do gris caixa de metal. "Pedro aquí ...", El escoitou. "En realidade," el agarrado, o seu ego cambiou completamente. "Estar fóra de vista."
  
  El colgou o teléfono e gritou para a casa. "Maxwell!"
  
  Houbo un respondendo a berrar. "Si?"
  
  "Un exército de patrulla está chegando. Incorporarse o M5 teléfono. Facelo curto. Código de catro."
  
  "Código de catro". Maxwell cabeza apareceu brevemente na terraza xanela, e entón el foi aínda. Vânia foi para o coche.
  
  "O exército e a policía. Probablemente só comprobar."
  
  "Como eles obter a través da súa porta?" Nick, preguntou. "Romper ih?"
  
  "non. Eles esixen o duplicado de chaves de todos nós." Vânia parecía preocupado, tensión de deseño extra liñas a través da súa resistiu cara por primeira vez desde Nick coñeceu Ego como unha doninha.
  
  "Eu creo que cada minuto conta agora," Nick, dixo suavemente. "O seu código de catro debe ser entre aquí e selva val, e quen son, eles non poden moverse rapidamente. Darlle máis uns minutos. Dobby-imos ir."
  
  Bootie mirou en van Preez. "Facer como el di," o vello agarrou. Chegou a través da ventá. "Grazas, Conceder. Ten que ser un alpinista."
  
  Bootie tirou o coche no garaxe. Que alcanzou o primeiro pico, e o rancho desapareceu detrás deles. "Empurra-lo!" Nick, dixo.
  
  "O que vostede quere facer?"
  
  "Dar Pedro e os outros moito tempo."
  
  "Por que ía facer iso?" Dobby colleu velocidade, balance o coche a través de grava pozos.
  
  "Eu estou en débeda con eles para un día interesante." A estación de bombeo entrou en ver. Foi así como Nick lembrar que - os tubos foi baixo a estrada e veu para a superficie, en ambos os dous lados; só había espazo para un coche. "Pare sincero entre estes tubos - a estación de bombeo."
  
  Bootie voou algúns centenares de metros, a continuación, deixou en un baño de po e seco da terra. Nick pulou para fóra, retirado a chave da dereita traseira pneumáticos, e o aire soprou. Substituír o talo.
  
  El foi para a reposición un, eliminado a chave hasta a partir del, e torceu o ego en dedos ata o núcleo dobrados. El se inclinou contra Bootie fiestra. "A voz da nosa historia, cando o exército chega. Tivemos o aire para fóra todo o pneumático. Non había aire de mostraxe en o cuarto de reposición. Eu creo que foi un entupidos eixe hasta. Todo o que precisa agora é unha bomba."
  
  "Voz que está a benvida."
  
  Po subiu contra un ceo sen nubes, de xeito claro e azul que se parecía a brillar, retocadas en brillantes de pintura. Po formado un porco panel, subindo e divulgación. Ee punto de partida é un camiño, un entalhe no bundu. Un Jeep acelerou a través do notch, un pequeno, vermello e amarelo galhardete voar a través do antenas, como se unha antiga spearman perdera a súa lanza e bandeira para a idade de máquinas. O jeep foi seguido por tres vehículos blindados, xigante buques de guerra con metralladoras pesadas para fociños. Detrás deles foron dous de seis por seis camións, o último rebocado en torno a un pequeno tanque, que foi contratado en danza en a estrada áspera, como se dixese: ` ' eu pode ser a menor e por último, pero non menos importante é a auga que está involucrada vai ter cando está con sede ...
  
  Gunga Din con pneumáticos de caucho.
  
  O Jeep deixou de dez metros de distancia do Cantante. O oficial na man dereita asento accidentalmente saíu ao redor do coche e achegouse a Nick. Nen estaba vestindo Británico-estilo tropical engrenaxe con shorts, mantendo a guarnición cap en vez de o sol derrete. Emu non podería ser máis de trinta anos, e el tivo a tensa expresión de un home que leva o seu traballo en serio e está insatisfeito porque el non está seguro de que ten o dereito do traballo. A maldición da moderna servizo militar comeu afastado na ego; eles din que é o seu deber, pero eles fan o erro de ensino que a razón, así que pode tratar con equipos modernos. Obter as súas mans sobre a historia dos procesos de Núremberg e o de Xenebra Conferencias e entender que todo é confuso, o que significa que alguén ten que mentir para ti. Incorporarse Marx libro para ver que todos eles están discutindo sobre, e de súpeto se sente como se está sentado en un fráxiles cerca, escoita un mal consello de ser berrou.
  
  Problemas? O director pediu e examinou con coidado o que rodean arbustos.
  
  Nick observou que a metralleta de vista en primeiro plano do vehículo blindado permaneceu no nen, e o director de non estar dentro da liña de lume.
  
  
  
  
  A cirúrxico fociños nos próximos dous coches blindados saíu, á esquerda, un á dereita. O soldado descendeu desde o primeiro camión e rapidamente a inspeccionar a pequena estación de bombeo.
  
  "Un pneumático oco," dixo Nick. El estendeu a chave. "Malo chave. Foi substituído por ego, pero nós non teñen unha bomba."
  
  "Podemos ter un," o oficial respondeu, non mirando para Nick. El continuou a calma analizar a estrada á fronte, o bundu, as árbores próximas con ávido interese de un turista común, eu quero ver todo, pero sen se preocupar sobre o que perdeu. Nick sabía que el non tiña perdeu nada. Finalmente, el ollou para Nick e o coche. "É un lugar estraño, onde está aloxado."
  
  "Por que non?"
  
  "Completamente bloques de a estrada."
  
  "É sobre onde o aire veu para fóra a través do pneumáticos. Eu creo que deixou aquí, porque a estación de bombeo é unha web-parte visible de civilizacións."
  
  "Hmm." Oh, si. Vostede é un Americano?"
  
  "Si".
  
  "Podo ver os seus documentos? Nós non adoita facer isto, pero estes son pouco comúns veces. Vai facer as cousas máis fácil se eu non teño a pregunta vostede."
  
  "O que, se eu non teño ningunha identificación? Non foron informados de que este país é como Europa ou algúns lugares con unha cortina de ferro, onde debe haber un axustar da corda ao redor do pescozo."
  
  "Entón, por favor me diga quen é vostede e onde estivo." O oficial casualmente verificados todos os pneumáticos , mesmo chutar un deles.
  
  Nick entregado a Eles o seu pasaporte. Como recompensa, el foi premiado con un ollo que dixo: "Vostede podería ter feito isto, en primeiro lugar."
  
  O oficial estaba lendo con coidado, facendo anotacións nun caderno. Como se a si mesmo, el dixo: "Vostede podería poñer en un pneumático de reposto."
  
  "Era imposible," Nick mentiu. "Eu usei a chave hasta a partir del. Vostede sabe, estes aluguer de coches."
  
  El entregou Nick Edman Aguia pasaporte e da tarxeta de IDENTIFICACIÓN. "Eu estou Tenente Sandeman, o Sr Grant. Xa coñeceu a alguén en Salisbury?"
  
  "Ian Mestres é o noso paseo contratista."
  
  "Eu nunca oín falar do gran escenario de Edman de tours. Son semellantes a American Express?"
  
  "si. Hai decenas de pequenas empresas de viaxes que se especializado. Pode dicir que non todo o mundo precisa dun Chevrolet. O noso grupo está composto por mozas de todo o rico familias. Unha cara de camiñar."
  
  "O que é un gran traballo que teñen." Sandeman virou e chamou para o Jeep. "Kapralov, por favor, traia o pneumático bomba."
  
  Sandeman conversou con Bootie e mirou para ela traballos, mentres que unha curta, rudo soldado bombeado ata un pneumático oco. A continuación, o policía volveu para Nick. "O que estaba facendo aquí?"
  
  "Fomos visitar o Sr van Preez," Bootie dixo suavemente. "El é o meu amigo por correspondencia."
  
  "Como é agradable a el," Sandeman dixo agradablemente. "Vostede veu xuntos?"
  
  "Vostede sabe que non facer iso", dixo Nick. "Vostede viu o meu BMW estacionado preto da estrada. Miss Delong saíu máis cedo, e eu seguín a ela máis tarde. Ela esqueceu que eu non teño unha clave para a porta e non podía ser mal por iht. Entón eu fun. Eu non sei o quão lonxe foi. Esta parte do seu país é semellante ao noso Oeste."
  
  Sandeman tensa, novo rostro permaneceu expressionless. "O seu pneumático é inflado. Por favor, parar e deixar pasar."
  
  El saudou-os, e entrou nunha pasando mimmo jeep. A columna desapareceu no seu propio po.
  
  Bootie levou o coche para a estrada principal. Despois de Nick abriu a barreira coa clave ela tiña dado a uem e pechado o ego detrás deles, ela dixo: "Antes de entrar no coche, eu quero dicir a vostedes, Andy, que era bo de ti. Eu non sei por que fixo iso, pero eu sei que cada minuto de atraso axudou Van Preez."
  
  "E algúns outros. Me gusta del. E o resto destas persoas, eu creo, son boa xente cando están na casa, e eles viven tranquilamente alí."
  
  Ela parou o coche á beira do BMW e pensou por un momento. "Eu non entendo. Será que lle gusta Johnson e Tembo tamén?"
  
  "Por suposto. E Vallo. Aínda que eu apenas vin, eu, eu, como unha persoa que fai un bo traballo."
  
  Bootie suspirou e balance a cabeza. Nick pensou que era realmente fermosa baixo a luz feble. A súa brillante pelo louro foi desgrenhado, e as súas características mostrou fatiga, pero a súa pert queixo foi arrebitado, e o seu delicado mandíbula era firme. El sentiu un gran interese por ela - por que unha rapaza tan fermosa, que probablemente podería ter todo en todo o mundo, participar en política internacional? Foi máis que un alivio de aburrimento ou un xeito de sentir importante. Cando esta rapaza deu de si mesma, foi un compromiso serio.
  
  "Vostede parece cansa, Bootie," el dixo suavemente. "Podemos deixar en algún lugar para alegrar-se, como din aquí?"
  
  Ela xogou a cabeza cara atrás, poñer as pernas para fóra diante de ela, e suspirou. "si. Eu creo que eu estou canso de todos estes sorpresas. Si, imos deixar en algún lugar."
  
  "Nós imos facer mellor que iso." El saíu e camiñou ao redor do coche. "Seguir adiante".
  
  "O que sobre o seu coche?" "Que é iso?", preguntou ela, obedecendo.
  
  "Eu vou busca-la despois. Eu creo que podo utilizar o meu ego na miña conta como un servizo personalizado para un cliente especial."
  
  El diminuíu o coche en Salisbury. Bootie mirou para el, a continuación, descansou a cabeza na parte de atrás do asento e estudou este home que estaba facendo máis e máis un misterio para Nah, e máis e máis atraído por ela. Ela decidiu que era fermosa, e un paso adiante.
  
  
  
  
  
  Primeira opinión, cando ela pensou que eu era fermosa e baleiro, como tantos outros, ela coñeceu. Houbo un actor flexibilidade no seu ego trazos. Ela tiña visto-los ollar como materia como o granito, pero ela decidiu que había sempre unha bondade nos seus ollos que nunca cambiou.
  
  Na forza do ego, e a firme intención non foi, sen dúbida, pero foi contido por misericordia? Non foi moi ben, pero que debería ser. El foi, probablemente, algún tipo de axente do goberno, aínda que el podería ter sido un investigador privado contratado por-Edman Tours-o seu pai? Ela se lembrou de como Van Preez non conseguira obter unha correspondencia exacta fóra del. Ela suspirou, permitiu que a súa cabeza para descansar no seu ombreiro, e puxo unha man sobre a súa perna, non un toque sensual, só porque el foi o posición natural en que ela caeu. El bateu a man dela, e ela sentiu a calor no seu peito e estómago. Este xesto amable causada Nah máis que unha erótica caricia. Moitos homes. El foi, probablemente, unha experiencia agradable para o emu, aínda que non necesariamente ten que seguir. Ela estaba moi seguro de que el durmía con Ruth, e á mañá seguinte, Ruth parecía feliz e soñadores ollos, entón quizais ...
  
  Ela estaba durmindo.
  
  Nick atopou o seu Alenka agradable, ela cheiraba ben e me sentín ben. El abrazou a esta. Ela ronronou e relaxado aínda máis contra el. El dirixiu o coche automaticamente, e construíu varias fantasías en que Bootie estaba involucrada en varios interesante situacións. Como el tirou a Meikles Hotel, el murmurou: "Botín ..."
  
  Emu lle gustaba de ver o seu espertar. "Grazas por me deixar durmir." Ela quedou completamente alerta, non semi-consciente, como moitas mulleres, como se odiaba a cara a piscina ao aire libre de novo.
  
  O día do seu cuarto, el parou ata que ela dixo, " Oh, imos ter unha bebida. Eu non sei onde os outros están agora, non é?"
  
  "Limpar"'
  
  "Vostede quere vestirse e saír para o xantar?"
  
  "De ningún xeito."
  
  "Eu odio comer só ..."
  
  El non adoita facer isto, pero el "foi sorprendido ao entender que esta noite era verdade. El non quere deixar a ela e cara a soidade do seu cuarto ou a única mesa na sala de cea." Mal servizo de cuarto da orde. "
  
  "Por favor, traia de xeo e un par de botellas de refrixerante en primeiro lugar."
  
  El ordenou menús de configuración e, a continuación, chamado Selfridge para incorporarse o Cantante e Mestres para incorporarse o BMW. A rapaza no teléfono Mestres dixo: "Isto é un pouco inusual, o Sr Grant. Haberá unha sobretaxa."
  
  "Comprobar con Ian Mestres," el dixo. "Eu estou acompañando o paseo."
  
  "Oh, entón non pode haber ningún custo adicional."
  
  "Grazas." El desactivar. Eles rapidamente aprendeu que o negocio do turismo. El preguntou se Ganso Boyd recibira un pagamento en diñeiro de Mestres. Non era ego de negocios, e a uem non me importaba, só quería saber exactamente onde todo o mundo estaba de pé e de altura como eles foron.
  
  Eles gusta dúas bebidas, un excelente cea con unha boa botella de viño rosado, e tirou de volta á cama para ver as luces da cidade con café e augardente. Bootie apagado o santo luz, excepto para a lámpada, onde ela pendía unha toalla. "É calmante," ela explicou.
  
  "Íntimo," dixo Nick.
  
  "Perigoso".
  
  "Sensualmente."
  
  Ela estaba rindo. "Hai uns anos, un virtuoso rapaza non tería caído en tal situación,. Só no seu cuarto. A porta está pechada."
  
  "Eu tranco," Nick, dixo alegremente. "Mesmo cando virtude foi unha recompensa en si, el foi o aburrimento. Ou vostede me lembrar que son virtuoso?"
  
  "A min ... eu non sei." Ela estendeuse na sala de estar, dando Emu un inspirado punto de vista da súa longa, nylon-vestida pernas na escuridade. Eles foron fermosa á luz do día; en suave misterio de preto-tebras, eles se fan dous patróns de espectacular curvas. Ela sabía que estaba mirando para eles soñador sobre o bordo do seu vaso de brandy. Deixe-os, - ela sabía que eles eran bos. En realidade, ela sabía que eles estaban excelente - ela tiña moitas veces en comparación ih para, supostamente, perfecto en domingo York Times revista anuncios. Elegante modelos converteuse no estándar de excelencia en Texas, aínda que máis ben informados mulleres agochar os seus Tempos e finxiu ler só xornais locais lealmente.
  
  Ela mirou para el de lado. El lle deu unha terrible sensación de calor. Cómodo, ela decidiu. Foi moi cómodo con el. Ela se acordou ihk no avión que a primeira noite. Ugh! Todos os homes. Ela estaba tan seguro de que el non era bo, que ela tiña xogado el mal-que foi por iso que el deixara con Ruth despois de que a primeira cea. Ela rexeitou-lo, agora, el estaba de volta, e foi pena. Ela tiña visto varios homes en un ou outro na nen, un conselleiro, un confidente. Ela mirou para o seu pai, o seu amante. Sabía que podía contar con el. Peter van V fixo esta claro. Ela sentiu unha onda de orgullo a impresión de que tiña feito. O brillo estender ata o seu pescozo e ata a base da súa columna.
  
  Ela sentiu ego man no seu peito, e de súpeto estaba tirando o lugar seguro, e ela tiña que recuperar o alento para non ir. El era tan amable. Isto significa unha morea de práctica? Non, el foi, por suposto, dotado con sutil toca, e ás veces el se movía como un adestrados bailarín. Ela suspirou e tocou ego beizos.
  
  
  
  
  
  Ela voou deliciosamente no espazo, pero ela pode voar cando ela quere, só por se estende o seu brazo como un asa. Ela pechou os ollos con forza e fixo un lento loop que axitou o calor no seu estómago lixeiramente, como o loop-liquidación máquina no Parque Santone. Ego boca era tan flexible - podería dicir que o home tiña sorprendentemente fermoso beizos?
  
  Blusa foi eliminado e a súa saia foi desabotoada. Ela levantou os seus cadros para facelo máis fácil para el, e rematou unbuttoning ego camisa. Ela levantou o ego T-shirt e atopou o suave fuzz no seu peito cos dedos, alisando o ego " entón, e non como se está coidando dun can tufos. El cheiraba encantadoramente como un home. O seu ego mamilos respondeu a súa lingua, e ela riu interiormente, o pracer que ela non era o único que desperta o dereito de tocar. Unha vez ego dorso arqueado, e fixo un contento zumbido. Ela lentamente absorbido no endurecido conos de carne, de inmediato, a captura ih de novo como eles entrou en erupción en torno a ela beizos, regozijando-se na forma ego endereitarse os ombreiros, con reflexiva pracer en cada perda e retorno. O seu sutiã tiña ido aínda. Deixe-o saber que ela é mellor retratado de Ruth.
  
  Ela sentiu unha sensación de queimação de pracer, non dor. Limpo, non queima, vibración. Un quente vibración, como se en torno a estes masaxe máquinas ondulado todo o seu corpo á vez.
  
  Ela sentiu ego beizos mover para abaixo para ela de mama, bico-la en pequenos círculos de calor húmido. Oh, unha moi boa persoa. Ela sentiu-lo soltar la liga cinto e desfacer as botoeiras dunha das súas medias. Entón ih rolou para abaixo e á esquerda. Ela estendeu a súa longa pernas, sensación de tensión deixar os seus músculos e dar forma a un delicioso relaxado calor. "Si", pensou, "en un centavo unha libra" - é que o que din na Rodésia?
  
  A parte traseira da súa man cepillado contra a fibela do ego cinto, e case sen pensar, ela volveu a súa man e desfixo dela. Un suave baque - ela pensaba que era ego pantalóns e shorts caendo ao chan. Ela abriu os ollos á escuridade. A verdade. Pero... tragou e sentiu deliciosamente sufocada como el a bicou e esfregar-la de volta e burro.
  
  Ela aconchegou-se para el, e intentou para alongar a súa respiración, pero foi tan curto e axitado que era raro. El sabería que estaba realmente a respiración difícil no seu rostro. Ego dedos acariciou súas coxas, e ela engasgado, e a súa auto-crítica desapareceu. Súa columna foi un piar de quente, doce calor, e o seu significado foi un caldeiro de acordo. Despois de todo, cando dúas persoas realmente gusta e lle importaba ...
  
  Ela bicou o ego corpo, respondendo a empurrar para a fronte e impulso da súa libido que rompe o seu último cordas de condicional contención. Está todo ben, eu non teño, é certo ... Bo. O perfecto de contacto fixo a súa tensa. Ela conxelar por un momento, a continuación, relaxado como unha floración de flores en un lento movemento natureza película. Uh-oh. Unha columna de aceite quente case cocido no seu estómago, burbullas e pulsando deliciosamente todo o seu corazón, que flúe a través da súa flexión pulmóns ata que sentiu quente. Tragou de novo. Tremendo varas, como brillante bolas de neón, descendeu dende os pequenos de la de volta para o seu cranio. Ela imaxinaba o seu cabelo dourado apuntando cara arriba e cara arriba, encharcado en electricidade estática. Por suposto, non era así, el só parecía que forma.
  
  El deixou por un momento, e virou-lo arredor. Ela permaneceu perfectamente flexible, só o rápido ascenso e caída do seu xeneroso no peito e respiración rápida mostrou que estaba vivo. El vai me levar, ela pensou, debidamente. Unha rapaza finalmente lle gusta ser tomadas. Uh-oh. Suspiro e suspiro. Tomar un longo suspiro e sussurro, "Oh, si".
  
  Ela sentiu que estaba sendo recibido deliciosamente, non só unha vez, pero máis e máis de novo. Capa por capa, quente profundidade cubre e é benvida, entón retrocede e fai sala para o próximo antelación. Parecía que foi construído como un alcachofa con delicada deixa no interior, e todo o mundo estaba posuído e tomadas. Ela contorcida e traballou con el para acelerar a colleita. A súa suxestión vara estaba mollado, e ela pensou que as bágoas foron fluíndo desde a chocante pracer, pero eles non importa. Ela non sabía que ela uñas estaban cavando a súa carne como a flexión garras de un éxtase gato. El empurrou o seu lombos para a fronte ata a súa hipbones cerrados tan duro como un puño cerrado, sentindo o seu con avidez estirar o seu corpo para un ego-driven estocada.
  
  "Mel", el murmurou, " vostede é tan maldita bonito, que me asusta. O seu hotel che dixen antes ..."
  
  "Diga-me ... me... agora," ela respiraba.
  
  
  * * *
  
  Judas, antes de que el chamou a si mesmo Mike Bohr, atopou o Agocho Foster en Mumbai, onde Foster foi un mascate de moitos vicioso ofertas que xorden cando numerosos, non desexados, enorme ego masas aparecer. Xudas foi atraído por Bohr para contratar tres pequenos atacadista. Mentres a bordo do portugués motor veleiro Xudas, Promover ten sincero no medio de todo Xudas ' pequenos problemas. Xudá quería que eles para ter unha boa calidade de cocaína, e el non quere pagar por iso, especialmente dende que quería obter dous homes e unha muller fóra do camiño, porque ih actividades encaixar ben co ego-driven organización.
  
  
  
  
  
  Eles foron amarrados tan pronto o buque estaba fóra da vista de terra, arar a través quente Mar Arábigo, indo ao sur para Colombo. Na súa suntuosamente mobilidade cabina, Judas falou pensativo para Heinrich Muller, e escoitou o Recepcionistas.: "O mellor lugar para eles é ao mar."
  
  "Si," Muller acordado.
  
  O recepcionistas decidiu que o ego estaba a ser probado. El pasou a proba porque Mumbai era un pésimo lugar para un Poste de gañar a vida, aínda que el sempre foi de seis saltos á fronte do local gangsters. A lingua problema era moi grande, e que estaban tan maldita evidente. Este Xudas foi construíndo un gran negocio e visco fixo diñeiro real.
  
  El dixo, " quere ih para xoga-lo fóra?"
  
  "Por favor," Judas ronronou.
  
  O recepcionistas levantou ih para a cuberta coas mans atadas, un por un, a primeira muller. El cortou a súa gorxa, completamente cortar as súas cabezas dos seus corpos, e masacrado os cadáveres antes de botar os corpos en a lama-mirando ao mar. El fixo unha media ponderada nó arredor da súa roupa e deixou caer. Cando rematou, un curro-gran piscina de sangue foi deixada na cuberta, formando un líquido vermello piscina.
  
  O recepcionistas ás présas xogou as súas cabezas, un por un.
  
  Xudas, que estaba de pé con Muller ao volante, aceno coa aprobación. "Despeje esta torno a mangueira," el ordenou Muller. "Recepcionistas, imos falar."
  
  Este era o home Judas ordenou para manter un ollo sobre Nick, e ao facelo, el cometeu un erro, aínda que isto podería chegar a ser unha vantaxe. Promover tiña a ganancia de un porco, os modos de unha doninha, e o xuízo de un babuíno. Un adulto babuíno é máis intelixente do que a maioría dos cans, coa excepción de que a femia Rhodesian Ridgeback, pero o babuíno pensa que en pouco raro círculos, e o ego foi superada por homes que tiña tempo para moda armas de todo o dispoñible paus e pedras.
  
  Judas, dixo a Promover: "Mira, Andrew Subvención é perigoso estar fóra da súa vista. Imos ter coidado de nen."
  
  Foster babuíno cerebro inmediatamente concluíu que sería obter o recoñecemento por "coidar" de Concesión. Se tivese sucedido, el probablemente tería gañou recoñecemento; Judas viu a si mesmo como un oportunista. Chegou moi preto.
  
  Foi o home que tiña visto Nick deixar Macleas que mañá. Era unha pequena, ben vestido home con poderosa ombreiros que baixou como un babuíno é. De xeito discreto son os ambientes, a xente nas beirarrúas, que Nick Ego non previo aviso.
  
  
  Capítulo Seis
  
  
  Nick espertou antes do amencer, e ordenou café así como servizo de cuarto foi instalado e funcionando. El bicou Bootie como el espertou, o pracer de ver que o seu humor adaptado o seu ego; o acto sexual fora grande, e non houbo tempo para un novo agora. Facer o seu adeus perfecto, e a súa espera para o próximo bico vai facer unha chea de momentos difíciles, máis fácil para ti. Ela tiña café, a continuación, un longo adeus abrazo, e fuxiu despois de comprobado o corredor cando todo estaba claro.
  
  Como Nick estaba limpando o seu deportes chaqueta, Ganso Boyd apareceu, brillante e alerta. El cheiro o aire na sala. Nick engurrou o cello interiormente, non querendo se esqueza de todos Bootie perfume. O ganso, dixo, " Ah, amizade. Cociña marabillosa et mutabilis semper femina".
  
  Nick tiven que rir. A cara estaba atento e ben verso en latín. Como se traduce isto? É unha muller sempre aleatoria?
  
  "Eu prefiro os clientes felices," dixo Nick. "Como é Janet facendo?"
  
  Ganso derramou-se unha cunca de café. "Ela é un bolo doce. Hai batom sobre un destes vasos. Deixar pistas en todas as partes."
  
  "Non, non", Nick non ollar para o aparador. "Ela non usar calquera cousa antes de saír. Todas as outras nenas... Errar, está feliz con Edman esforzos?"
  
  "Eles absolutamente amo este lugar. Non necesitamos a mínima queixa, que, como vostede sabe, é inusual. A última vez, non foi unha noite libre, de xeito que pode explotar restaurantes, se eles querían. Todo o mundo en torno deles tivo un encontro con un torno a estes colonial días, e eles aceptaron a el ."
  
  "Non Ian Mestres poñer os seus nenos ata este?"
  
  Gus deu de ombreiros. "Quizais. Eu incentivos-lo. E se Mestres pon uns controis sobre o proxecto de lei sobre a cea, eu nunca mente mentres o paseo vai ben."
  
  "Aínda estamos deixando de Salisbury hoxe, de ningún xeito, cando?"
  
  "si. Imos voar alí para Bulawayo e incorporarse o tren da mañá para a reserva."
  
  "Vostede pode facer sen min?" Nick apagou a luz e abriu a porta da terraza. Sol brillante e fresco aire inundou a sala. El deu Gus un cigarro e acendeu-se. "Eu vou acompaña-lo en Wankie. Eu quero dar un ollo máis de preto o ouro situación. Aínda bater estes bastardos. Eles teñen unha fonte, e eles non queren imos usalo."
  
  Gus deu de ombreiros. "É todo regular. Máster ten unha oficina en Bulawayo que se encarga de transferencias de diñeiro alí." De feito, aínda que a Eles lle gustaba Nick, foi bo para Eles para perder o seu ego-por un longo tempo, ou nun curto espazo de tempo. El preferiu pasar a fóra consellos, sen comentario - que pode obter unha boa porcentaxe sobre unha longa viaxe, sen perder de camareiros e porteiros, e había unha fina tenda en Bulawayo onde as mulleres xeralmente perdido todo o aforro e pasou de dólares como policías. Eles compraron Sandawana esmeraldas, utensilios de cobre, e os produtos feitos en todo o antílope e cebra peles en cantidades tales que emu sempre tivo para organizar un separado equipaxe envío.
  
  
  
  
  
  Tiña unha comisión coa tenda. A última vez, o ego compartir foi de us $ 240. Non é malo para unha hora de parar. "Teña coidado, Nick. O camiño Wilson falou este tempo foi moi diferente de cando tiña feito negocios con el antes. Cara, o que diaños está falando?" El balance a cabeza na memoria. "El é Stahl ... Perigoso, eu creo."
  
  "Entón, que é a súa impresión, tamén?" Nick estremeceuse, sentindo a súa dor de costelas. Que caen do Van Prez tellado non axuda a ninguén. "Este cara podería ser un negro asasino. Quere dicir que non teña notado iso antes? Cando vostede compra de ouro para trinta dólares por onza?"
  
  Gus corou. "Eu penso - tomar o xastre, eu non sei o que eu entendín. A cousa comezou a balance. Ela sería caeu ee inmediatamente, eu creo que se vostede creo que nós estamos indo para obter realmente preso se algo sae mal. Seu, Súa, dispostos a asumir o risco, pero me gusta de ver as posibilidades."
  
  "Wilson absurdamente soa como el quería dicir cando el dixo a nós para esquecer o ouro de correo de negocios. Pero sabemos que el debe ter atopado un moi bo mercado con eles coñécense como se fose a última aquí.. Entón el non ten ningún diñeiro para nós. El atopou un gasoduto ou ego asociados. Imos saber o que é se podemos. "
  
  "Aínda cren que hai Ouro Presas. Andy?"
  
  "Non". Foi unha moi sinxelo saca-rolhas en que Nick deu unha recta reumatismo tiro. O ganso pode descubrir se se traballa con un realista. Eles poderían mercar uns e pintar los de ouro. Oco presas de todo o ouro para evitar sancións e axudar a obter esta carga para a India ou noutro lugar. Mesmo en Londres. Pero agora eu creo que o seu amigo na India é certo. Hai unha morea de bo catro cen-onza de ouro indo en torno Rodésia. Vostede mente, el non dicir quilogramos, gramos, jockey bandas, ou calquera das gírias termos usados polos contrabandistas. Agradable, gran estándar bares. Gostoso cousas. É tan agradable para sentir ih no fondo dunha maleta de viaxe-despois de pasar pola alfándega."
  
  Gus sorriu, perseguindo unha fantasía. "Si - e unha media ducia de ihs enviado coa nosa viaxe a equipaxe sería aínda mellor!"
  
  Nick bateu Ego no ombreiro e eles foron para abaixo da sala. El deixou Gus na sala de cea e saíu á rúa soleada. O recepcionistas seguido o ego banda.
  
  Stash Foster tiña unha gran final, unha descrición de Nick e fotos, pero unha vez el fixo unha contra-marzo, no Pastores ' para que el puidese ver Nick rostro. El foi confiado no seu home. O que el non sabía era que Nick tiña incrible fotográfica ollos e unha memoria, especialmente cando a concentración. Polo Duque, durante un ensaio controlado, Nick unha vez recordou sesenta e sete fotos de estraños e foi capaz de igualar ih con ih nomes.
  
  O que non sabía era que Nick tiña pego Ego directo ollo como pasou Nick mimmo entre un grupo de compradores e entrou Ego babuíno no catálogo. Outras persoas foron animais, obxectos, emocións, calquera relacionados detalles que axudou o ego de memoria. Eu teño a exacta descrición.
  
  Nick gusta Ego rápido andar - Salisbury Sturt, Xardín Avenue, Baker Avenida-andou cando había unha multitude, e cando non había bastante xente, el camiñou dúas veces. Ego estraño anda irritou Agocho Foster, que penso: "o Que un lunático! Non hai como estar en torno a el, non hai nada que podes facer: estúpido fisiculturismo. Sería bo para deixar o sangue para fóra en torno a ese grande, corpo saudábel; para ver que a columna recta e os ombreiros anchos caer, torsión, amasar. El engurrou o cello, a súa ampla beizos cepillo a pel do seu cranio ata que parecía máis ape-como que nunca.
  
  El estaba mal, eu digo que o Nick non vai a sitio ningún, non vai facer nada. Cada momento AXman o significado foi absorbido, reflectida, gravado, estudou. Cando rematou a súa longa camiñada, el sabía case nada sobre o principal área de Salisbury, e o sociólogo sería feliz para obter un ego impresión.
  
  Nick estaba triste pola súa conclusións. El sabía que o estándar. Cando fun para a maioría do mundo, é a súa capacidade para avaliar grupos que se expande como un gran ángulo de lente. Unha estreita ollar revela que traballan duro, sincero martens que ter rasgado civilización lonxe de natureza por bravura e traballo duro. Os negros eran preguiceiros. O que fixo que facer sobre iso? Non son eles agora - grazas á Europeo da creatividade e a xenerosidade - mellor que nunca?
  
  Vostede podería facilmente vender esta pintura. Egos foron comprados e enmarcado moitas veces caeu derrotado Unión do Sur, nos Estados Unidos, Hitler partidarios, sombrío Americanos desde Boston a Los Angeles, especialmente en torno de moitos departamentos de policía e maxistrados ' oficinas. O que lle gusta de ANNA e Birchers fixeron carreiras dixestión dos egos e servindo baixo novos nomes.
  
  A pel non ten que ser negro. Historias foron tecidas sobre o vermello, amarelo, marrón e negro. Nick sabía que esta situación foi fácil crear, porque todos os homes levan dous principais explosivos - o medo e a culpa. O medo é a cousa máis fácil de ver. Ten un pouco fiables azul-ou de colo branco de traballo, as súas contas, as súas preocupacións, os impostos, exceso de traballo, o aburrimento, ou desdén para o futuro.
  
  
  
  
  
  Son competidores, do imposto comedores de que multitude de emprego oficinas, multitude de escolas, percorren as rúas preparado para a violencia, roubar de ti na rúa. Eles probablemente non sabe Deus calquera máis do que fai.
  
  A culpa é máis insidioso. Cada home ten unha ou mil veces rolou a través do seu cerebro con perversión, masturbación, violación, asasinato, roubo, incesto, a corrupción, a crueldade, a fraude, libertinaxe, e tendo un terceiro martini, trampas un pouco no seu informe de imposto, ou contar un conversor de cop, que en só cincuenta e cinco cando eles estaba nos seus anos setenta.
  
  Vostede sabe que non pode facer iso. Está todo ben. Pero eles están! Oh meu Deus! (Eles non son moi diferentes no dell'ego, ou.) Oni é diferente ih todo o tempo, e-ben, de calquera xeito, algúns a través deles en cada quenda.
  
  Nick parado na esquina, mirando para as persoas. Un par de nenas en suave de algodón vestidos e sombreiros de sol sorriu na Uem. El sorriu para reumatismo e deixou-o no, deixando un simple nena camiñando detrás deles. Ela sorriu e corou. El tomou un taxi para o Rhodesian Ferrocarrís de oficina.
  
  O recepcionista seguido el, levando o seu condutor, asistir Nick taxi. "Eu só ver a cidade. Por favor, transformar en liña recta por diante ... agora vai alí."
  
  Curiosamente, o terceiro taxi estaba nunha estraña procesión, e o ego de o pasaxeiro non tentar sorprender o seu condutor. El dixo a uem, " Seguir número 268 e non perder o seu ego." El estaba asistir a Nick.
  
  Dende o paseo foi curto e Ocultar o paquete estaba movendo de forma desigual, no canto de sempre en Nick cola, a persoa no terceiro paquete non entender iso. No ferrocarril de oficina, eu rexeitou o meu taxi. O terceiro home saíu do seu coche, pagou o condutor, e seguido Nick Sincero no edificio. El pegou-se con Nick como AXman camiñou cara abaixo o tempo, legal cuberto corredor. "Mr Grant?"
  
  Nick virou e recoñeceu o avogado. Ás veces, el parecía Emu que criminais profesionais foron dereita, cando eles dixeron que podería "cheiro a un plainclothes home." Había unha aura, un sutil esplendor. Este era alto, delgado, de atletismo. Seria cara, preto de corenta anos.
  
  "En realidade," dixo Nick.
  
  Emu realizada ata un caso de coiro con unha tarxeta de IDENTIFICACIÓN e emblema. "George Barnes. Rhodesian Forzas De Seguridade."
  
  Nick riu. "O que foi que el non facelo."
  
  A broma non puido porque o yahoo conta foi deixada en aberto por erro onte. Barnes, dixo: "o Tenente Sandeman me pediu para falar con vostede. El me deu a súa descrición, e el viu que no Xardín Avenida".
  
  Nick preguntou canto tempo Barnes fora seguintes el. "Foi bo de Sandeman. Fixo pensar que eu ía ser perdido?"
  
  Barnes aínda non estaba sorrindo, o seu ego rostro limpo aínda serio. Tiña un norte galego acento, pero el falou de forma clara e claramente. "Vostede recorda a ver Tenente Sandeman e o ego grupo?"
  
  "Si, de feito. El me axudou cando eu tiña un furado."
  
  Ao parecer, Sandeman non ten tempo para cubrir todos os detalles. "Ben, obviamente, despois de que el axudou a que, el foi para un problema. Ego Patrulla foi no mato uns dez quilómetros de Van Preez facenda cando veu baixo o lume. Catro ego persoas foron mortas."
  
  Nick, sacudindo o medio sorriso. "Eu estou moi triste. Tal noticia nunca é agradable."
  
  "Vostede me pode dicir exactamente o que se viu en Van Preez é?"
  
  Nick esfregar súa ampla queixo. "Imos ver", Peter van Pree estaba alí. Un ben preparado vello home, semellante a un torno a nosa occidental gandeiros. Un real que traballaron nel. Preto de sesenta, o dela, eu creo. El estaba a usar ..."
  
  "Sabemos que van Preez," Barnes, dixo. "Que cousa?"
  
  "Ben, había un par de branco os homes e unha muller branca, e eu creo que preto de catro ou cinco homes negros. Aínda que eu podía ver o mesmo negro homes indo e vindo, porque eles tipo de ollar tanto, vostede sabe."
  
  Nick, mirando pensativamente en un punto por riba de Barnes cabeza, viu sospeita flick en todo o rostro do home, ling, e, a continuación, desaparecer, substituído por renuncia.
  
  "Vostede non me lembro de ningún nomes?"
  
  "non. Non foi tal formal cea."
  
  Nick esperou por el para incorporarse a saca-rolhas en Bootie. El non facelo. Quizais Sandeman esqueceu o seu nome, destituído como a súa importancia, ou Barnes realizada de volta para a súa propia razóns ou cuestionou o seu por separado.
  
  Barnes cambiou a súa visión. "Como lle gusta Rodésia?"
  
  "Encanto. Votar só para ela sorprendido emboscada en patrulla. Bandidos?"
  
  "Pura política, como eu creo que están ben conscientes. Pero grazas por aforrando os meus sentimentos. Como vostede sabe que foi unha emboscada?"
  
  "Eu non sei. É bastante obvio, ou quizais é relacionados coa súa mención no mato."
  
  Eles foron para unha liña de teléfonos. Nick dixo: "Vai me desculpar? Eu quero chamar a ela."
  
  "Por suposto. Quen quere ver en que estes edificios?"
  
  "Roger Tillborn."
  
  "Roggie? Sei que o seu ego ben. Me chamar e eu vou lle amosar o ego de oficina."
  
  Nick chamado Makeles, e Dobby foi chamado. Se a policía Rhodesian fora capaz de escoitar a chamada de xeito rápido, eles foron por diante de EL, que el dubidou. Cando ela respondeu, el brevemente dixen a ela sobre George Barnes preguntas e explicou que el tiña só admitiu que el coñeceu van Presse. Bootie agradeceu, engadindo, " Ver que a Victoria Falls, mel."
  
  "Eu espero que si, querida. É bo para se erguer no primeiro e xogar con calma."
  
  Se Barnes sospeita a chamada, el non mostra-lo para Stahl.
  
  
  
  
  Eles atoparon Roger Tillborn, director de operacións de Rhodesian Ferrocarrís, en un alto ceilinged oficina que parecía o conxunto por un Jay Gould película. Había unha morea de fermosas oleada de madeira que cheiraba a cera, mobles pesados, e tres fermoso modelo de locomotoras, cada un na súa propia táboa de preto dun metro de longo.
  
  Barnes introduciu Nick para Tillborn, un curto, fraco, rápido home nun traxe negro, que parecía que tiña un día incrible no traballo.
  
  "Eu teño o seu nome de todo o Ferrocarril Idade Biblioteca en Nova York, "dixo Nick. "Eu estou indo a escribir un artigo para complementar as fotos que vai atender ás súas ferrocarrís. Especialmente o seu Beyer-Garratt locomotoras."
  
  Nick non perder a mirada Barnes e Tillbourne trocados. Parecía que estaba dicindo: "quizais si, Quizais non" - parece que cada non desexados canalla pensa que pode ocultar nada, poñendo como xornalista en torno a eles.
  
  "Estou lisonjeado," Tillborn dixo, pero el non dixo, "o Que podo facer por ti?"
  
  "Oh, eu non quero que para facer calquera cousa, só me dicir onde podo sacar unha foto de odin en torno alemán Unión clase 2-2-2 máis 2-6-2 locomotoras de vapor con un balance fronte vaso de auga. Non temos nada, vostede sabe como eles están en estados Unidos, e eu non creo que vai estar usando ih por moito tempo."
  
  Unha satisfeito, lixeiramente ollo de vidro espallados por todo Tillborn é grave de recursos. "si. Moi interesante motor." El abriu a gaveta da súa xigante materia e tirou unha foto. "Esta é unha foto que tomamos. Hands-on fotos do coche. Non hai vida, pero fermosa detalles."
  
  Nick examinado o ego e balance a cabeza con admiración. "Un fermoso animal. Esta é unha fermosa imaxe ..."
  
  "Pode obter un ego. Fixemos algunhas pegadas. Se usar ego, a continuación, contar Rhodesian Ferrocarrís. Vostede notou o modelo no que primeiro plano táboa?"
  
  "Si". Nick virou-se para mirar para o brillo pouco locomotora e poñer o amor nos seus ollos. "Outra Garratt. GM clase con catro cilindros. O motor máis potente do mundo, alimentado por un sesenta quilos rampla."
  
  "De feito! O que diría se dixo a vostede que aínda funciona?"
  
  "De ningún xeito!"
  
  "Si!"
  
  Tillbourne vigas. Nick mirou sorprendido e satisfeito. El intentou desesperadamente para lembrar como moitos única locomotoras foron listados alí. El non podía.
  
  George Barnes suspirou e entregou Nick a tarxeta. "Eu ver vostedes dous van convivir. Mr Grant, se recorda nada da súa viaxe a Van Preez que me pode axudar ou Tenente Sandeman, que me vai deixar saber?"
  
  "Eu sempre vou chamar de ti." Vostede sabe, eu non me lembro de nada, Nick pensamento, que está esperando que eu vou correr en algo e eu vou ter que chamalo e vai traballar sobre ela a partir de aí. "Pracer en coñece-lo."
  
  Tillbourne nin entender o ego de saír. El dixo: "certamente vai ter mellores oportunidades de fotos en torno Bulawayo. Vostede viu as imaxes de David Morgan en Trens?"
  
  "si. Excelente"
  
  "Como son o seu tren de pasaxeiros facendo nos Estados Unidos? Eu estaba querendo saber ..."
  
  Nick realmente gusta a media hora de conversas sobre camiños de ferro, e é grata para a investigación detallada sobre Rhodesian Ferrocarrís, e para a súa inusual memoria. Tillborn, un verdadeiro fan que estaba no amor co seu traballo, mostrou Em fotos relacionados co país de transporte de historia, que sería inestimable para unha verdadeira xornalista, e pediu para o té.
  
  Cando a conversa virou-se para o aire e camión competicións, Nick fixo o seu movemento. "Único trens e novos tipos de grandes, especializada transporte coches son de aforro de nós, nos Estados Unidos," el dixo. "A pesar de miles de pequenas mercadorías vías de acceso son abandonados. Eu supoño que teñen o mesmo problema, como en Inglaterra."
  
  Tillborn camiñou ata o xigante mapa con xemidos. "Ver o azul marcadores? Non utilizados estradas de acceso".
  
  Nick uníuse a el, sacudindo a cabeza. "Isto me lembra de nosa occidental estradas. Afortunadamente, varias novas beirarrúas están deseñados para novos negocios. Un xigante planta ou unha nova mina que ofrece unha gran tonelaxe. Con todo, eu creo que con sancións, que non vai ser capaz de construír grandes fábricas de agora. o lugar de construción foi adiada ."
  
  Tillbourne suspirou. "Vostede é tan certo. Pero o día chegará ..."
  
  Nick balance a cabeza de forma confidencial. "Por suposto, o mundo sabe sobre a súa interline movemento. A partir de portugal e Sur-Africano rutas a Zambia e así por diante. Pero se os Chineses construír esta estrada, eles ameazan ..."
  
  Poden. Eles teñen os equipos de traballo en investigacións."
  
  Nick apuntou a un marcador vermello en liña ferroviaria preto da fronteira no camiño para Lorenco Marquez. "Eu aposto que esta é unha nova plataforma para transporte de off-road aceite e outras cousas. Ten capacidade suficiente para iso?"
  
  Tillbourne parecía satisfeito. "Está seguro. Estamos a usar en todo o poder que teñen, polo Bayer-Garratts aínda está en execución. Nós simplemente non teñen o suficiente motores diésel aínda."
  
  "Eu espero que non vai ter o suficiente. Aínda que o seu, eu creo que como unha actuación oficial che gusta ihc..."
  
  "Eu non estou totalmente seguro." "Pero o progreso non pode ser detido. Gasóleos son máis lixeiros sobre carrís, pero locomotoras de vapor son económico. Temos unha orde para motores diésel."
  
  "Eu non vou pedir-lle para o país".
  
  "Por favor, non para sempre. Eu non teño que che dicir."
  
  Nick apuntou a outra marca vermella. "O voto é outro novo, non moi lonxe de Shamva, Decente tonelaxe"
  
  
  
  "
  
  "En realidade. Poucos coches por semana, pero iso vai aumentar."
  
  Nick seguido pistas no mapa, ao parecer casual con curiosidade. "Outra voz. Parece sólido."
  
  "Oh, si. O Taylor Outeiro-Boreman Estaleiro. Eles nos dan ordes para varios coches ao día. Ela, eu entendo que eles fixeron unha incrible vinculante. Espero que mantén-se."
  
  "Iso é gran. Uns vagóns un día?"
  
  "Ah, si. O sindicato bateu-lle. Estranxeiros conexións e todo este tipo de cousas son moi abafado estes días, pero como pode ser reservado cando imos construír coches a partir de aí, nunca cando?" O seu hotel lles deu un pequeno transporte , pero nós non temos ningún extra queridos, así que ordenou a súa propia."
  
  "Eu supoño que é do mesmo país onde se ordenou a gasóleos." Nick riu e ergueu a man. "Non me diga onde!"
  
  Ego mestre xuntouse a rir. "Eu non vou."
  
  "Pensas que eu debería tomar algunhas fotos da ih nova metros? Ou que vai... uh, diplomático. Non facer un alarido sobre iso."
  
  "Eu non ía ser Stahl. Hai tantas outras bo escenas. Son moi secreto vapor. Quero dicir, eles actúan de forma illada e todo iso. Estrada de seguridade. Eles aínda obter indignado cando o noso tren equipos de entrar, pero eles non poden facer nada sobre iso. correspóndelle a eles para coñécense ata que obter a súa propia. Había pouco falar deles, abusando da axuda de Negros. Hai rumores de que, eu creo, que non sensible vendedor de doces seus traballadores mal. Non pode configurar a produción deste xeito, e a de traballo do consello terá algo que dicir sobre iso."
  
  Nick esquerda con un aperto de man quente e unha boa sensación. El decidiu enviar Roger Tillborn unha copia de Alexandre Cabalos de Ferro: American Locomotoras. O funcionario é un ben merecido un. Varios coches ao día no Taylor Outeiro-Boremana!
  
  Na rotonda do inmenso complexo de edificios, Nick fixo unha pausa para ollar para unha foto de Cecil Rhodes próximo a un principios Rhodesian tren. Ego é sempre coidado con ollos viu un home andar polo corredor, el tiña acaba de esquerda e abrandar cando viu Nick ... ou algún outro motivo. El foi oitenta metros de distancia. El mirou vagamente familiar. Nick gravado feito. El decidiu non ir para fóra abertamente, pero para camiñar ao longo da longa galería, que estaba limpo, fresco e escuro, co sol brillando a través do oval arcos como liñas de estreitas amarelo lanzas.
  
  A pesar Tillborne entusiasmo, pódese ver que o Rhodesian Ferrocarrís foron na mesma posición como o resto do mundo. Menos pasaxeiros, máis grande e máis cargas, menos persoal, e menos cuartos. A metade da galería oficinas estaban pechadas, e algúns dos escurecida portas aínda tiña nostálgico sinais: Salisbury Equipaxe Xestor. Accesorios coches para durmir. Asistente para o billete vendedor asistente.
  
  Detrás Nick, a Sala de Espera de Persoal chegou a rotonda e mirou sobre a columna en AXman a retirada de volta. Como Nick virou-se en liña recta para abaixo, outro paso que levou ás pistas e selección metros, eu moveuse rapidamente nas miñas botas de goma e deixou só á volta da esquina para asistir Nick paso ao patio pavimentado. Stash foi de trinta metros de distancia a partir dese amplo de volta. El escolleu este lugar particular, aberta baixo o ombreiro e á esquerda da columna vertebral, onde o coitelo o ego debe entrar-duro, profundo, e horizontal, para que el puidese escoller o corte entre as costelas.
  
  Nick sentiu estrañamente inquedo. É improbable que o ego está interesado en escoitar colleu o sospeitoso glide de Agocho case en silencio pé, ou que o cheiro da man esquerda na rotonda, cando el entrou no edificio, detrás Nick, tiña espertado algúns primitivo zona glándula en Nick ventas e advertiu de ego. para avisar o ego cerebro. Con todo, este foi un feito que Nick resentido, e Nick non sabía que non hai cabalo ou un can sería visión Agocho Foster e estar ao lado del, sen rebelarse, facendo un son, e que queren atacar ou fuxir.
  
  O patio fora xa un importante lugar onde motores e vehículos parou para tomar decisións, e tripulacións deixou de falar cos funcionarios ou recoller material. Estaba limpo e deserta agora. Diesel foi pasando, tirando un longo van. Nick levantou unha man para o condutor e asistir a eles desaparecen en vista. Coches retumbar e sacudiu.
  
  El pechou os dedos ao redor do coitelo, el cargaba na vaíña ligado ao seu ego cinto. El podería chegar a el por rastrexando o aire como este. El colgado baixo, o coiro colgador dobradas, como sentou-se. El lle gustaba de falar con xente e creo orgullosos, " Se soubese! Eu teño unha espada no meu colo. Podería ser no seu estómago en un segundo."
  
  Stash a lámina foi de dobre fío, con un robusto xestionar, unha versión curta de Hugo Nick propia. Ego de cinco polgadas lámina de non ter Hugo calidade superior, pero mantivo os bordos afiados en ambos os dous lados. En gustou a accidente vascular cerebral ego con unha pequena pedra de afiar que el cargaba no seu reloxo de peto. Furar o ego na parte dereita - mover a través dos lados para o lado - leva-lo para fóra! E vostede pode inserir o ego de novo antes da súa vítima se recupera do choque.
  
  O sol brillaba sobre cirúrxico como Agocho realizada ee humilde e firmemente, como un asasino, ía atacar e barra e salto adiante. El mirou para o lugar de Nick de volta onde a punta ía entrar.
  
  Microônibus aceleraron por mimmo na estrada
  
  
  
  
  
  "Nick non escoitar nada. Con todo, eles contan a historia de un francés piloto de caza chamado Castellux, que supostamente sentiu que os atacantes sobre a súa cola. Un día, tres Fokkers - un-dous-tres descendeu sobre el. Castellux esquivou-los, un-dous-tres.
  
  Quizais foi unha explosión solar que brillou arredor espazo na lámina do máis próximo ventá, ou unha peza de metal que brillaba brevemente para incorporarse Nick ollo e perturbar a súa alerta sentidos. El non sabía, pero de súpeto virou a cabeza para comprobar o seu camiño de volta, e viu o babuíno cara correndo cara a el a unha distancia de menos de oito pés, viu a lámina ...
  
  Nick caeu cara á dereita, patadas coa súa pé esquerdo, torcer o seu corpo. Eu paguei o prezo para a miña concentración e falta de flexibilidade. El intentou seguir ese punto de Nick de volta, pero o seu ego do propio impulso levou moi lonxe, moi rápido. El freou, virou-se, lento, e xogou a lámina de coitelo para abaixo.
  
  O MACHADO manual de man-de-man combate suxire: Cando confrontados con unha man sostendo un coitelo correctamente, primeiro considerar un rápido tiro para os testículos ou en execución.
  
  Hai moito máis aquí, sobre atopar armas e así por diante, pero agora mesmo Nick entendeu que as súas dúas primeiras defensas non funcionan. El foi para abaixo e tamén afección para chutar, e como para a execución de ...
  
  A lámina de acertar o emu firme e sincero no peito. El contorcida na súa volta e sentiu un arrepío de dor como a lámina afundiu baixo o seu dereito protector e fixo un maçante son que retina. Por riba del, o Neno foi presionado, levada adiante polo ego do propio poderoso primavera. Nick agarrou a súa mortal pulso dereito coa man esquerda, o seu reflexos rápidos e precisos como un espadachín é cando desviar un aprendiz de ataque. El dobrado os xeonllos e tentou afastarse, sentindo unha súbita sensación de malestar na forza de esmagamento da súa adherencia, detrás da cal a dúas toneladas Alenka parecía mentira, e a forza suficiente para romper os ósos no seu ego brazo.
  
  El non era un novato. El virou-se o coitelo man cara a Nick especial dedo , unha imposible de resistir separatista manobra, unha táctica que calquera activo muller pode usar para romper libre de o home máis poderoso. Nick sentiu o ego, a enerxía, desprazar fóra como o brazo fiado; a lámina impediu a uem de chegar Wilhelmina. El preparou-se e empurrou con toda a súa forza muscular, xogando Agocho catro ou cinco pés de volta, pouco antes da morte de control sobre o coitelo brazo foi roto.
  
  El recuperou o seu equilibrio, listo para atacar de novo, pero fixo unha pausa por un momento, cando viu un sorprendente: Nick rasgada a esquerda manga do seu gibão e camisa de manga para obter Hugo fóra sen impedimentos. El viu o segundo intermitencia lámina flash novo e de novo, a súa lámina de un curro lonxe da súa propia.
  
  El pulou. O contrario lámina mergullou, defendido ego golpe con unha miniatura virar á esquerda e cara arriba impulso dunha ante. El podía sentir o excelente músculos cargando o ego coitelo e brazo, e el sentiu terriblemente espido e indefenso como el intentou recuperar o control, tirar de volta a súa lámina e brazo, e cortar de novo. El presione a súa man ao peito de novo, xa que terriblemente rápido peza de aceiro el colidiu co ergueuse, atravesou o ego lámina, e colleu o emu na gorxa. El engasgado, bateu fronte ao home que estaba sendo levantado do chan, e sentiu horrorizado como o seu brazo esquerdo subiu como un bloque de granito contra o ego do seu pulso dereito. El intentou volver atrás, para xogar un zócolo para o lado.
  
  Que terrible lámina balance para abaixo á dereita, como Nick feinted, e Nick estupidamente cambiou o seu brazo para parry. Nick sentiu a presión sobre o seu bloqueo de pulso e preme sobre Agocho mans levemente e, sinceramente.
  
  Eu sabía que estaba por vir. El sabía que estaba con eles furóns, como que a primeira brillante momento dirixido por ego gorxa, pero por un momento pensou que tiña gardado un tolo e gañar. El sentiu medo e pavor. Eu non esperaba unha vítima coas miñas mans atadas ...
  
  Ego, o cerebro aínda estaba ansiosamente berrando ordes para o esaxerado corpo, cando o pánico apoderouse dela - simultaneamente con Nick lámina, que entrou a carón ego mazá de Adán e completamente pasou a través ego gorxa e medula espiñal, a lámina se proxectaba como un dragón con un metálicos lingua baixo o fío. . Stahl día é vermello e negro con ouro flashes. O último en chamas de cores que eu xa vin aquí.
  
  Cando el caeu, Nick tirou Hugo fóra e marchou. Eles non sempre morren inmediatamente.
  
  Estaba deitado nunha gran piscina de sangue. Ego se contorce en semicírculos de vermello patróns. El bateu a cabeza no outono. A fenda gorxa virou-se que podería ser un berro a un sobrenatural lamentar e range.
  
  Nick empurrado Agocho coitelo fóra e buscou o home caído, estar lonxe de sangue e mordiscando petos como unha gaivota bicando un cadáver. El colleu a súa carteira e unha tarxeta de caso. El limpou Hugo sobre o home da chaqueta, alta no seu ombreiro onde podería ter sido sangue humano, evitando a man que agora estaba tateando para o ego na súa morte dores.
  
  Nick foi de volta para a entrada do edificio, e Stahl esperou, asistir. Stash de convulsións, foron diminuíndo, como un vento-up toy correndo costa abaixo. Mimmo pasou o último van, e Nick estaba contento de que os nosos sitios non estaban ao final do mesmo, no noso taxis. O patio estaba tranquilo. El foi a través da galería, atopou un pouco usado porta na rúa, e marchou.
  
  
  Capítulo Sete
  
  
  Nick volveu para Macleas. É inútil para chamar un taxi e dar a policía outra vez. Barnes vai decidir que o ego debe ser preguntado sobre a morte do ferrocarril, edificio, e unha longa camiñada é unha flexible unidade de tempo.
  
  
  
  
  El comprou un xornal como el atravesou o adro. No seu cuarto, el roupa, derramou auga fría sobre a dúas polgadas parche no seu peito, e examinou o caso da tarxeta e carteira tiña tomado do home. Dixéronlle que non había moito ademais Agocho nome e un enderezo en Bulawayo. Sería Alan Wilson enviar un ego? Cando defendendo millóns, ten duro, pero el non podía crer que backstabbing foi Wilson estilo.
  
  Que deixou Judas - ou "Mike Bohr" ou alguén en THB. Nunca caendo Gus Boyd, Ian Mestres, e aínda Peter van Preese, Johnson, Howe, Maxwell ... Nick suspirou. El puxo un maço de notas na súa carteira, xunto co seu propio diñeiro, non contando ih, cortar a carteira, queimou todo o que podería, un cinceiro, e lavada o resto no vaso sanitario.
  
  El coidadosamente examinado o tecido da súa chaqueta, camisa, e parte superior do tanque. Web de sangue foi a partir ego do propio coitelo de cero. El lavado a súa parte superior do tanque e camisa en auga fría e resgou ih en anacos, eliminando as etiquetas do colares. Como el desembrulhado a camisa limpa, el mirou para Hugo, que foi amarrado a súa espida, antebrazo, con tenrura e con pesar. A continuación, el chamou os Mestres de oficina e pedín un coche.
  
  Non renuncia a gibão; Barnes é dereito a preguntar. El atopou un xastre tenda lonxe do hotel e pediu para ser reparada. El levou a algúns quilómetros cara Selous, admirando a paisaxe, e virou de volta para a cidade. Vastas bosques de árbores de froito parecía exactamente como pezas de California, con moito irrigación liñas e xigante difusores tirado por tractores. Un día, el viu un cabalo deseñado spray cesta e parou para asistir a ser impulsado por Negros. Pertence a eles que o ih comercio é condenado, así como o algodón catadores en Dixie. Ego é a atención para un estraño árbore, e el usou a súa propia guía para descubrir que-ego-foi un candelabros ou un xigante milkweed.
  
  Barnes estaba esperando no lobby do hotel. O interrogatorio foi completa, pero el veu para nada. El sabía Agocho Foster? Como fixo chegar de volta a partir de Tillbourne oficina para o seu hotel? "Cal é o tempo que el chegar?" El sabía a quen pertencía a Biosfera partidos políticos?
  
  Nick foi sorprendido, porque o único completamente honesto reumatismo proba deu foi na última rolda. "Non, eu non penso así. Agora me diga - por que o preguntas?"
  
  "Hoxe, un home foi esfaqueado ata a morte na estación de ferrocarril. Por exemplo, mentres que estaban alí."
  
  Nick mirou asustado. "Non-Roger? Ah, non ..."
  
  "Non, non. A persoa que lle preguntou se sabía. Áreas de recepción".
  
  "Vostede quere describir o ego?"
  
  Barnes fixo. Nick deu de ombreiros. Barnes esquerda. Pero Nick non deixar-se estar animado. El era un home intelixente.
  
  El volveu o coche para Mestres e voou o DC-3 través Caribu para o principal campo na Wanki Parque Nacional. El estaba contento de atopar un totalmente moderna resort no principal campo. O xerente aceptou Ego como un dos acompañantes de Edman xira, que foi debido a chegar pola mañá, e poñer o Ego ata nun cómodo dous cuartos chalet - " facelo libre na primeira visita. a noite."
  
  Nick comezou a apreciar a escolta de negocios.
  
  Aínda que Nick tiña lido sobre o parque Nacional de Vanki, el ficou sorprendido. El sabía que cinco mil quilómetros cadrados, foron a casa a sete mil elefantes, enormes rabaños de búfalo, así como rinocerontes, cebras, girafas, leopardos, antílopes en variedade infinita, e decenas de outras especies que el nin sequera se preocuparon en lembrar. Aínda así, o Principal Campo foi o máis cómodo posible grazas aos produtos de civilización, con unha pista de aterraxe onde CAA DC-3s foron atendidas pola tarde-modelo de coches e moitos microônibus listrado en branco e negro como mecánico cebras.
  
  Como el camiñou de volta para a cabina principal, que viu Bruce Todd, Ian Mestres ' "estrela de fútbol" home, de pé na entrada.
  
  El dixo ola a Nick: "Ola, eu oín ela, que chegou. Non lle gusta?"
  
  "Gran. Nós dous estamos cedo ..."
  
  "Eu son unha especie de avanzada scout. Comprobar cuartos, coches, e todo iso. Sentindo-se como un pór do sol?"
  
  Eles camiñaron en cocktail lounge, dous de bronce mozos que atraeu mulleres ollos.
  
  Para o whisky, e sosa, Nick corpo relaxado, pero o seu ego aínda estaba activo. El fixo sentido para Mestres para enviar unha " fronte-corredor." Tamén foi posible, e mesmo probable, que a Salisbury atleta Todd foi conectado a George Barnes e Rhodesian Forzas de Seguridade. Por suposto, Barnes tería considerado poñer unha cola na Andrew Concesión por un tempo, el foi o primeiro sospeitoso Foster bizarro morte.
  
  El cría do tren de coches que deixou o conversor de THB mina complexo cada día. Haberá ningún punto no uso de facturas. Quizais cromo ou níquel mineral de ouro está oculto en calquera vagón que escoller? Que sería intelixente e práctico. Pero os vagóns? Eles deben ser pingas con este material! Tentou lembrar o enderezo de entrega de Alenka amianto. El dubidou el ía ler sobre eles, porque el non podía lembrar deles.
  
  Sancións-ha! El non ten unha clara opinión sobre o que estaba ben e o mal en torno a eles, ou relacionados con cuestións políticas, pero aplicou a idade amarga realidade: onde hai suficiente implicados, auto-as persoas interesadas, o resto das regras non se aplican.
  
  
  
  
  
  Wilson, Mestres, Todd, e outros probablemente sabía exactamente o que THB estaba a facer e aprobado dela. Poden incluso ser pagado. Unha cousa era certa: en esta situación, el só podería confiar en si mesmo completamente. Todos os outros eran sospeitosos.
  
  E os asasinos que Xudas foi para enviar, o eficaz forzas de asasinos que podería enviar toda a África? Que combinaba o home. Isto significa que había máis diñeiro no ego de peto, e iso axudou a uem se librar de unha morea de non desexados inimigos. Ego mercenarios vai ser aínda máis útil algún día. Algún día... Si, coa nova Nazis.
  
  A continuación, el pensamento de Bootie, Johnson, e van Prez. Eles non se encaixan o modelo. Vostede non pode imaxinar-los movendo-se só para o diñeiro. O nazismo? Realmente non foi así. E A Sra Ryerson?" Unha muller como ela podería gozar da boa vida en Charlottesville-dirixir coches, facendo un servizo á comunidade, sendo admirado, invitado en todas as partes. Con todo, como moitos outros MACHADO axentes que coñeceu, ela tiña illado-se aquí. Cando chegou a el, que era a súa propia motivación? AH ofrecidos hey, vinte e un gran ano para supervisar ih de operacións de seguridade, pero que percorrían a piscina ao aire libre por menos diñeiro. Todo o que podería dicir a si mesmo é o que quere que o seu vesa onza para estar no lado dereito da escala. Ok, pero quen di que lado é certo? Un home podería ...
  
  "...dous rego buratos nas proximidades - Nyamandhlovu e Guvulala Tixolas, " Todd, dixo. Nick escoitou atentamente. "Pode sentir-se alto e ver os animais que veñen para beber pola noite. Imos ir alí mañá. Nenas van adorar steenbock. Eles parecen Disney Bambi."
  
  "Amosar ih para Teddy Northway," dixo Nick, e Ego foi divertido polo rosa cor de Todd bronce pescozo. "Hai unha reposición coche que podo usar?"
  
  "Non realmente. Nós temos a nosa propia dous sedas, e nós uso guiado microônibus para os hóspedes. Vostede sabe que non pode dirixir aquí despois do anoitecer. E non deixe que os hóspedes fóra de todo os coches. Isto pode ser un pouco perigoso con algunhas gando. Lions ás veces aparecen no orgullo de quince anos ou así ."
  
  Nick agochar a súa decepción. Eles foron menos de cen quilómetros de distancia do conversor de THB propiedade. A estrada deste lado non moi chegar a el, pero el difícil de adiviñar que non pode ser marcado rutas onde el podería aparcar o seu coche ou, se é necesario, dar un paseo. El tiña un pequeno compás, un mosquiteiro, e un plástico poncho tan pequeno que podían caber no seu peto. O ego de o pequeno tarxeta tiña cinco anos de idade, pero vai facer.
  
  Eles foron para o café e comeron o canna bifes, que Nick atopado excelente. Máis tarde, eles bailaron con algúns moi agradables nenas, e Nick pediu desculpas pouco antes das once. Independentemente de se é ou non foi capaz de explorar THB a partir de agora, el acendeu o suficiente fusibles que en torno a un descoñecido explosivo forzas pode moi pronto a ser lanzado. Foi un bo momento para estar en forma.
  
  * * *
  
  El uníuse a Bruce Todd para un almorzo cedo, e que levou a catorce quilómetros para Dett estación. A longa e brillante tren foi disgorging unha multitude de persoas, incluíndo cinco ou seis grupos turísticos, ademais de ihc. Dous grupos tiveron que esperar por un coche. Mestres era sabio de máis para poñer o seu home no seu lugar. Eles tiveron dous sedans, un minivan e un Volvo station wagon.
  
  As nenas foron brillante e radiante, a falar sobre as súas aventuras. Nick axudou Gus coa súa equipaxe. "Un bo viaxe?", el preguntou o senior de acompañantes.
  
  "Eles están felices. Este é un tren especial." O ganso riu co saco pesado. "Non é común que non valioso pernas son mellores que Penn Central!"
  
  Tras unha saudable "principios de té", que levou o mesmo coches ao longo do tempestuoso Bund. Xestión-Wankie estaba dirixido un pequeno listrado de autobuses, e o director de solicitude, xa que el non ten ningunha persoas, Ganso e Bruce tomou o sedas, e Nick, quedou detrás do volante dun Volvo van. Eles deixaron na Kaushe Pan, o Mtoa encoro, e deixou varias veces sobre a estreita estrada para asistir ao partido rabaños.
  
  Nick admitiu que foi incrible. Así que deixou o Principal Campo, que entrou noutro mundo, cruel, primitivo, ameazante e fermosa. El escolleu Bootie, Ruth Crossman, e Janet Olsson para o seu coche, e Eles lle gustaba a empresa. As nenas usado centos de metros de película de imaxes en avestruces, babuínos, barbeito e cervos. Eles xemeu con simpatía cando viron os leóns rasgando a carcasa dun morto cebra.
  
  Preto da Chompani encoro, un helicóptero voou enriba, mirando para fóra de lugar. Tiña que ser un pterodáctilo. Logo, a pequena caravana reunidos xuntos, compartindo un frío ale que Bruce tiña preparado a partir da neveira portátil, e, a continuación, como grupos turísticos, eles dispersos. Van parou para inspeccionar unha gran manada de búfalos, e o sedan de pasaxeiros estaban tirando fotos de gnus e, a petición das nenas, gnus. Nick rolou o carro ao longo dunha longa e sinuosa ciclo da estrada que implica, pode pasar a través do Arizona outeiros durante unha seca sprint.
  
  Adiante, na parte inferior do outeiro, el viu un camión deixar a un cruzamento, onde as estradas, se el se lembrou o mapa, ramificouse-se para Wanki, Matetsi, e de volta para o Principal Campo por un camiño diferente. O camión foi marcado con letras grandes Wankie Proxecto de Investigación.
  
  
  
  
  Como se levou fóra, el viu que o panel van tiña parado de dous centenares de metros ao longo do nordeste estrada. Eles disfrazado se, do mesmo xeito. Era estraño que el non tiña notado o parque administración poñendo o seu nome en todo. Eles quere deixar unha impresión de naturalidade. Estraño.
  
  El abrandou. Un robusto home veu para fóra do camión, e acenou unha bandeira vermella. Nick pensamento de volta para o novo ruso proxectos de construción vira en Salisbury - había zona de bandeiras, pero no momento en que el non podería lembro de ver vermello. Estraño de novo.
  
  El bufou, as ventas queima como os dos animais que rodean ih no cheiro de algo inusual, que podería significar perigo. El abrandou, apertou os ollos, e mirou para o coche-xefe, que alguén negou os informes que apareceu nos medios de comunicación. O que? Levantar un babuíno! Non había ningunha semellanza exacta para o rostro, excepto para a alta cranio, pero o ego andar foi mono-como, arrogante e aínda unha certa rectitude coa bandeira. Os traballadores tratalos casualmente, non como o pennants en Suíza banners.
  
  Nick tirou o bullying pé e pisou sobre o pedal do acelerador.
  
  Bootie, que estaba sentada ao lado del, gritou, " Ei, Andy, que ver a bandeira?"
  
  A estrada non era grande abondo para permitir que unha persoa pase, a baixa caída rematou por unha banda, e o camión bloqueou o paso estreita. Nick levou mirar para el e tocou o corno. O home aceno a bandeira locamente, a continuación, pulou para fóra do camiño como o carro voou por imitando onde el estaba de pé. No banco de atrás, as nenas engasgado. Bootie dixo nunha alta frecuencia voz: "Ei, Andy!"
  
  Nick estaba mirando para a cabina do camión como o mimmo pasou. O condutor era un robusto, groseiro home. Se tivese escollido a norma para un Rhodesian, el non sería un. Pálida pel branca, hostilidade para os seres humanos. Nick pego un reflexo do home sentado xunto a el, sorprendido de que o Volvo tiña aceleraron no canto de parar. Chinés! E mentres o único fóra de foco imaxe na MACHADO arquivos foi un tiro de malo, el podería ter sido o Seu Kalgan.
  
  Como eles pasaron unha mimmo entregado sedan, a volta porta abriuse e un home comezou a saír do nah, arrastrando algo que podería ser unha arma. O Volvo pasou mimmo antes de que puidese identificar o obxecto, pero tamén na man que veu para fóra na fronte foi un gran rifle automático. Sen dúbida,.
  
  Nick corazón foi frío. Era un cuarto de milla de estrada sinuosa para a primeira quenda e seguridade. As nenas! Facer que tirar?
  
  "Deitar-se, as nenas. No chan. Agora!"
  
  Tiros disparados! Oni-di a mensaxe.
  
  Tiros disparados! El se gabou unha Volvo carburador, el absorbido para fóra o gas e soltou o poder sen dúbida. El pensou un deses tiros bater o coche, pero podería ser egoísmo ou unha estrada colisión. El difícil de adiviñar que o home sobre o pequeno camión tiña disparou dúas veces, e, a continuación, saíu para tomar obxectivo. Nick esperaba fervorosamente que el non era un bo tiro.
  
  Tiros disparados!
  
  Alí estaba un pouco máis amplo leito, e Nick usado para salvar o coche. Eles foron realmente carreiras de agora.
  
  Tiros disparados! Máis débil, pero non pode escapar as balas. Tiros disparados!
  
  Quizais o bastardo usou a súa última bala. Un tiro!
  
  O Volvo voou sobre a lagoa como un neno de carreiras en un lago para o seu primeiro primavera salto.
  
  Ruba-a-du-du-du. Nick engasgado. O home na parte de atrás de un abandonado sedan visco metralleta. El debe ter sentido o ego da execución permiso bandeira. Eles foron sobre o outeiro.
  
  Antes foi un longo e sinuoso baixada con un sinal de alerta na parte inferior. El acelerou a medio camiño, a continuación, premendo en burla. Eles deben estar facendo setenta e cinco, pero non cambiar o foco da súa ollos para ollar o metro. O quão rápido vai este camión rolo? Se era bo ou actualizados, que estaría sentado patos no Volvo se é pego. O big truck non era unha ameaza aínda.
  
  Por suposto, o gran camión non era unha ameaza, pero Nick non sei que. Era Judas propio deseño, con ata a cintura armadura, un 460-potencia de motor, e metralladoras pesadas adiante e cara atrás con toda a 180 graos sectores do lume a través de portos normalmente oculto por paneis.
  
  Ego racks realizada metralladoras, granadas, e con rifles sniper alcance. Pero, como os tanques que Hitler primeiro enviou a Rusia, que foi moi bo para o traballo. Era difícil de manobrar, e en estradas estreitas a velocidade non superior a 50 quilómetros por hora, porque o vira abrandou a velocidade. O Volvo estaba fóra de vista antes de que o "tanque" podía moverse.
  
  Outra cousa é a velocidade da sedan. Era íngreme, e o condutor, rosmando medio maliciosamente na Krol próximo a el como eles rolou, era un cara quente con potencia. O parabrisas, como foi listada no local de pezas de reposición catálogos, foi habilmente roto e articulado de xeito que a metade dereita podería ser dobrado para unha visión clara adiante ou usado como un tiro fiestra. Krol agáchase e abriu-a, sostendo a súa metralleta, pendurada temporalmente por riba do ombreiro, a continuación, levantou ego para a apertura. El disparou algúns tiros no máis pesado Skoda, pero cambiou a 7.92 en barrios próximos. Fose o que fose, el se compracía do seu habilidade con metralladoras.
  
  Cun ruxido, que voou sobre o montículo de terra para a estrada e descendeu a inclinación sobre resortes. Todo o que viu na Volvo foi unha nube de po e un desaparecendo forma. "Ir" Krol agarrado. "Eu vou manteña a lume ata chegar a ih feito."
  
  O condutor foi un duro cidade Croata que chamou a si mesmo Bloch despois de ingresar os Alemáns cando Emu tiña dezaseis anos.
  
  
  
  
  
  Novo ou non, que tiña unha brutal reputación para perseguir o seu propio pobo que el recuou cos seus Wehrmacht amigos de todo o camiño de Berlín. Intelixente, el sobreviviu. El era un bo condutor e era adepto na condución dun fast-paced coche. Eles voou para abaixo da costa, virou-se un bo canto, e pasou a Volvo dunha longa liña recta que gradualmente levou a unha liña de irregulares outeiros.
  
  "Nós imos incorporarse ih", dixo Pulgas confianza. "Temos velocidade."
  
  Nick tivo a mesma idea-que ía incorporarse nós. El seguiu o sedan de alimentación por un longo tempo no espello retrovisor como ela esvarou para fóra en torno a unha curva, virou-se un pouco, endireitou-se, e colleu velocidade como un gran gawker. Houbo un piloto experimentado e un moi bo motor - " contra un Volvo con un piloto experimentado e un bo nivel de motor. O resultado era previsible. El usou as súas habilidades e coraxe para manter cada centímetro que separaba os dous coches, que foi agora menos dun cuarto de milla.
  
  A estrada foi a través dun marrón-area, mesturado-paisaxe verde, contornando penedos, fontes cursos de auga secos, travesía ou outeiros sinuosas. Este non é un moderno estrada, aínda que é ben conservado e mantemento. Por un momento, Nick penso que el estivo aquí antes, e entón entender o por que. O terreo e posición eran unha réplica da persecución escenas que Emu tiña gusto como un neno na serie de TV. Ih foi feito xeralmente en California, sobre o voto así, en áreas rurais.
  
  El estaba sentindo ben agora. El balance sobre a ponte de pedra e fixo unha luz de correr sinal á dereita, que usa todas as seccións da estrada para evitar a perda de velocidade máis que o necesario. Por exemplo, na seguinte quenda, el pasou un dos microônibus. El esperaba que o sedan ía atender Ego na ponte e atraso el.
  
  Bootie, Nick notado e apreciado, mantivera as nenas tranquilo, pero agora que eles estaban fóra da vista dos seus perseguidores, Janet Olsson abriu. "Mr Grant! O que pasou? Será que realmente tirar en nós?"
  
  Por un momento, Nick considerado dicíndolles que era todo parte do parque de atraccións experiencia, como falso stagecoach e roubos de tren na Cidade de Fronteira paseos, pero, a continuación, el cambiou a súa mente. O que precisa saber é tan grave que pode pato ou fuxir.
  
  "Bandidos", el dixo, que estaba preto o suficiente.
  
  "Ben, maldita ela," Ruth Crossman dixo sen un tremor na súa voz calma. Só a maldición palabra, que normalmente ela nunca tería utilizado, traizoado a súa excitación. Rapaza difícil, Nick pensamento.
  
  "Isto pode ser parte da revolución?" Bootie preguntou.
  
  "Por suposto", dixo Nick. "Máis cedo ou máis tarde, que vai aparecer en todas as partes, pero eu sinto moito para nós se ocorrer máis cedo."
  
  "Era como esta... é planificado," Buti dixo.
  
  "Ben planificado, só uns buratos. Afortunadamente, atopamos algúns."
  
  "Como vostede sabe que eles foron falsificacións?"
  
  "Estes camións foron moi decorados. Grandes sinais. Bandeira. Todo é tan metódica e lóxico. E vostede notou como este cara tratado a bandeira? Era como estaba levando un desfile en vez de traballar nun día quente."
  
  Janet dixo por detrás,"Ben, non en vista."
  
  "Esta autobús podería ter abrandou ih na ponte," respondeu Nick. "Vai ver ih a próxima vez. Hai preto de cincuenta quilómetros desta estrada adiante, e eu non estou mirando para moita axuda. Ganso e Bruce foron lonxe de máis para entender o que acontecera."
  
  El acelerou pasado un mimmo jeep, que foi rolando pacificamente na ih dirección en que a parella de anciáns foi. Eles romperon a través dun desfiladeiro estreito e atopou-se nunha ampla, estéril chaira rodeado por outeiros. O fondo do pequeno val foi manchada con abandonado minas de carbón, semellante ao sombrío áreas de Colorado minas antes da follaxe creceu de novo.
  
  "O que ... o que imos facer?" Janet, preguntou timidamente. "Cale-se, deixar de dirixir e pensar," Bootie ordenou.
  
  Nick era grata por iso. Tiña un Wilhelmina e catorce roldas de munición. Tiña plástico e fusibles baixo o seu cinto, pero levou o tempo e o espazo, e el non podía contar nada.
  
  Algúns vellos lado estradas fixo posible para ir ao redor e ataque, pero con unha pistola contra metralladoras e nenas no coche, este non foi o caso. O camión non estaba fóra do val aínda; ih debe ter tirado para arriba na ponte. El cinta cinta seu cinto e pechado ata o seu voar.
  
  Que é - " Bootie chanceou, cun lixeiro tremor nas súas palabras: "Imos falar sobre o tempo e lugar!"
  
  Nick riu. El tirou unha chave de caqui de cinta, cinta cinta de ego, e tirou-o para fora. "Teña este. Dobby. Ollar nos petos seguinte ao fivela. Atopar un apartamento obxecto negro que parece plástico."
  
  "Eu teño un. Que é iso?"
  
  "Explosivo. Podemos non ter a oportunidade de utilizar o ego, pero imos estar preparados. Agora vai para o peto que non ten o bloque negro. Vai atopar varios tubo de produtos de limpeza. Dar ih para min."
  
  Ela obedeceu. Dedos atopado "tubo" sen o control de botón ao final o que distingue eléctrico térmico detonadores de fusibles.
  
  
  
  
  
  El escolleu a seguridade incorporarse. "Peón o resto de volta." Ela fixo. "Teña este e sentir a beiras do bloque cos seus dedos para atopar unha pequena cera caída. Se ollar de preto, que abrangue o burato".
  
  "Ten que"
  
  "Vara de un fío de este fío no burato. Penetrar a cera. Teña coidado de non dobrar o fío, se non, pode damnifica-lo."
  
  El non podía ollar; a estrada ferida a través da antiga mina de vertedoiros. Ela dixo, " eu ver. Foi case un centímetro."
  
  "En realidade. Hai unha tapa. A cera era para evitar faíscas de entrar. Non fume, as nenas."
  
  Todos eles lle asegurou que a nicotina foi ih último penso agora.
  
  Nick maldito o feito de que eles estaban dirixíndose moi rápido para deixar como eles voou pasado mimmo edificios en ruínas que combinaba o ego obxectivos. Eles eran diferentes en tamaño e forma, tiña fiestras e eran accesibles por varias estradas de grava. A continuación, eles caeu nunha pequena depresión con unha curva e rolo de resortes, pasou un sinistro piscina de amarelo-verde auga, e voou a outra parte da antiga mina de escoria.
  
  Alí estaban os edificios máis adiante. Nick, dixo, " Temos que asumir o risco. Ela, eu visión do edificio. Cando eu diga a ela para ir, ir! Vostede entender?"
  
  El difícil de adiviñar que estes tensas asfixia sons quería dicir "si". Reckless velocidade e implementacións chegaron ih imaxinación. Despois de cincuenta millas, o horror vai desenvolver. El viu o camión, dirixir en o val e o besouro bater o estéril e árida paisaxe. Foi preto de media milla de distancia. El chanceou, jab-jab-prensa ...
  
  Unha ampla lado da estrada, probablemente, un camión de saída, levou para o seguinte grupo de edificios. El bateu para el e levou dous centenares de metros para os edificios. Non vai ser difícil para o camión para seguir o ih nube de po.
  
  O primeiro edificios foron almacéns, oficinas e tendas.
  
  El asumiu que nos vellos tempos, esta aldea debería ser autónoma - ih foi de preto de vinte. El freou de novo sobre o que parecía abandonada cidade pantasma rúa con moitos edificios, e parou na que pode ser unha tenda. El gritou:"imos!"
  
  El foi para o lado do edificio, atopou unha fiestra, e bateu o vidro duro, raspando os fragmentos fóra o cadro como o mellor que podía.
  
  "Dentro!" El levantou Ruth Crossman a través da apertura, a continuación, os outros dous. "Estar fóra de ih ollos. Ocultar se atopa un lugar."
  
  El foi de volta para a Volvo e levou a través da aldea, a abrandar, como pasou a liña tras liña de monótono casas que tiña, sen dúbida, unha vez que foi branco da clase traballadora barrios. Os nativos tería unha trama en un emaranhado de cabanas de palla. Como a estrada comezou a virar, el parou e mirou para atrás. O camión tiña virou-se para fóra da estrada principal e foi collendo velocidade en ego dirección.
  
  El está esperando, eu quero-lle para ter algo para fortalecer o asento traseiro - e é tempo para facelo. Mesmo algúns fardos de algodón ou de feno pode reducir a coceira na súa volta. Unha vez que el estaba seguro de que tiña notado el, el seguiu o camiño que levou ata un enrolamento inclinación para o que debe ser as obras; parecía un outeiro artificial con un pequeno lago e unha mina na parte superior.
  
  Unha liña quebrada de rusty de bitola estreita pistas correu paralelo á estrada, a travesía varias veces. El alcanzou o cume do outeiro artificial e riu. O único xeito para abaixo foi o xeito que el chegara. Que era unha cousa boa, sería facer ih confiado. Eles decidiron que eles tiñan, pero ía caer co seu escudo ou sobre nen. El sorriu, ou penso que o ego careta foi un sorriso. Tales pensamentos lle impediu tremendo, imaxinando o que podería acontecer, ou sensación de frío no seu estómago.
  
  El ruxiu en un semicírculo ao redor de edificios e atopou o que estaba a buscar, un sólido pouco oblongo edificio preto da beira da auga. El mirou solitario e en ruínas, pero sólidos e sólidos, un sen fiestras oblongo estrutura preto de trinta metros de longo. El esperaba que o ego tellado era tan sólidos como paredes. Foi feito por galvanizado ferros.
  
  O Volvo levado ata en dúas rodas, como el virou ego en torno a un gris parede; fóra do ih liña de visión, el parou. El pulou para fóra, mirando para o teito do coche e o tellado do edificio, movendo-se con unha baixa silueta como un dragón. Agora, se só estes dous foron certo para a súa formación! E se ih foi a máis de dous ... Quizais houbo outro home á espreita detrás del, pero el dubidou-lo.
  
  Estaba deitado en Rivne. Nunca roto o horizonte nun lugar como este, e vostede non fixo iso a través del. El escoitou o camión tirar para fóra para o planalto e lentamente. Eles van estar a ollar para a nube de po que rematou na última curva pechada da Volvo. El escoitou o camión achegando e lento. El tirou un paquete de xogos, realizada o plástico na man, a seguridade incorporarse horizontal. Eu me sentín mellor cando eu poñer a miña man sobre Wilhelmina.
  
  Eles deixaron. El difícil de adiviñar que foron dous centenares de metros de distancia a partir da cabina. El escoitou a porta aberta. "Para abaixo", veu unha velada de voz.
  
  Si, Nick pensamento, siga o seu patrón.
  
  Outra porta se abriu, pero ningún deles pechado. Estes rapaces foron precisos traballadores. El escoitou pasos no grava, un rosmar que soaba como " Flanken."
  
  Os fusibles foron doce-segunda mechas, Luz ou restar dous, dependendo de como coidadosamente que acendeu o fío.
  
  
  
  
  
  O rango dunha partida é absurdamente, moi alto. Nick acendeu a mecha-agora que ía queimar, mesmo en unha tempestade ou baixo a auga-e axeonllouse.
  
  O ego de engadindo ata o dólar caeu. Ego orellas deu ego, o camión foi, polo menos, tres centos de metros de distancia. Dous homes estaban quedando fóra para camiñar ao redor da construción de ambos os dous lados. Eles estaban enfocados en cantos por diante, pero non tanto que eles non estaban mirando o horizonte. El viu " o metralleta realizadas polo home para o seu deixou de ir cara arriba. Nick cambiou a súa mente, xogou o plástico en a arma da compañía de transporte, e caeu con un rosmando e un amargo accidente como pano de ser rasgado. El escoitou un berro. Nove dez once-doce-boom!
  
  El non tiña ilusións. A pequena bomba foi poderoso, pero con algunha sorte, que ía traballar. Como fixo o seu camiño a través do tellado para un punto moi lonxe de onde el tiña só apareceu, el mirou sobre o bordo.
  
  O home cargando o MP 44 caeu, se gaiola e xemendo, o enorme arma cinco pés por diante de el. Ao parecer, estaba tentando executar para a dereita, e a bomba estoupou detrás del. Non me parece mal. Nick esperaba que foi abalada o suficiente para permanecer atordoado por uns minutos; agora era outro home que foi incomodando el. Eu estaba lonxe de ser visto.
  
  Nick arrastrou para adiante, pero non viu nada. O outro debe ir máis para o lado dos novos edificios. Pode esperar ou pode mover. Nick mudouse como rapidamente e en silencio como podía. El xogou para abaixo na seguinte rim, no lado onde o pistoleiro foi indo. Como el esperaba, nada. El foi para a parte de atrás do tellado, poñendo Wilhelmina contra el ao mesmo tempo, como o seu xefe. Negro con cicatrices por todo o hotel, e el estaba baleiro.
  
  Perigoso! Por este punto, esta persoa será rastreando sobre xemidos, posiblemente a converter nunha esquina. El foi para a fronte esquina e mirou para fóra. El estaba mal.
  
  Cando Pulgas viu a forma da cabeza sobre o tellado e o explotando granada voando cara a el e Krol, el foi para adiante. Táctica correcta; ir, estar baixo a auga e sentir-se vostede non pode caer seu casco sobre a bomba. A explosión foi sorprendentemente poderosa, mesmo en oitenta pés. El sacudiu o ego para os seus dentes.
  
  No canto de camiñar ao longo da parede, el agáchase no centro dela, mirando cara arriba, de esquerda a dereita. Esquerda-dereita-up. El mirou para arriba como Nick mirou para el , e para un momento en que cada home foi mirando para unha cara que nunca ía esquecer.
  
  Bloch tiña un mauser equilibrada na súa man dereita e lidou con ben, pero el era aínda un pouco atordoado, e mesmo se el non fose, o resultado non podía ser dubidoso. Nick despedido con instante reflexos de un atleta e as habilidades de decenas de miles de tiros, queima lento, rápido do fogo e en calquera posición, incluíndo paira sobre os tellados. El escolleu a lámina en Pulga nariz arrebitado onde Gawker ía terra, e a nove milímetros gawker perdeu por un cuarto de polgada. Isto abriu a volta do ego cabeza.
  
  Mesmo co golpe, Pulgas caeu para adiante, como os homes adoitan facer, e Nick vin a ferida aberta. Foi unha desagradable vista. El saltou para fóra do tellado e foi á volta da esquina do edificio - con cautela-e atopou Krol en estado de choque, pero chegou para a súa arma. Nick foi e colleu. Krol mirou para el, a súa boca de traballo, o sangue correndo arredor do canto da súa boca e un ollo.
  
  "Quen é vostede?" Nick, preguntou. Ás veces, eles falan en estado de choque. Krol non facelo.
  
  Nick axiña buscou iso, atopar ningunha outra arma. Non había nada, pero o diñeiro na bolsa en torno a pel de crocodilo. El axiña volveu para o home morto. El só tiña unha licenza de piloto emitido para John Blake. Nick dixo o cadáver: "non ollar como John Blake."
  
  Cargando a Mauser, el camiñou para o camión. Non parece ter sido afectada pola explosión. El abriu o capó, soltaron a tapa do distribuidor, e empeñados o ego nun minuto. Na parte de atrás, el atopou outro metralleta e unha caixa de metal, con oito revistas, e, polo menos, dous cen adicional roldas de munición. El levou dous revistas, pregunta por que non había máis armas alí. Xudas era coñecido polo seu amor superior de poder de lume.
  
  El puxo as armas na parte de atrás do Volvo e rolou para abaixo do outeiro. Emu tiña que bater dúas veces antes de que as nenas apareceu na fiestra. "Nós escoitou tiros," Bootie dixo un estridente voz. Tragou e baixou a voz.
  
  "Por suposto." El axudou. "Os nosos amigos no pequeno camión non vai incomodá-nos de novo. Imos saír de aquí antes de que a gran mostra-se."
  
  Janet Olsson tiña un pequeno cero no seu brazo por un vidro roto. "Manter esta limpa ata chegar a algo en torno de medicamentos," Nick ordenou. "Pode incorporarse calquera cousa aquí."
  
  Ego é a atención para un cantarolando murmurio no ceo. Desde o sueste, onde eles viñeran, un helicóptero apareceu, flotando ao longo da estrada como un olheiro abella. Nick penso sobre iso: "Oh non! Non exactamente-e cincuenta quilómetros de distancia con todas esas nenas!
  
  O turbillón mancha ih, voou, e continuou a pair preto do camión, que estaba de pé en silencio sobre o meseta. "Imos!", dixo Nick.
  
  Cando chegaron á estrada principal, un gran camión, levou a cabo a través das ravinas a finais do val.
  
  
  
  
  Nick podería imaxinar unha conversa de dúas vías na radio como o helicóptero describiu a escena, parando para pares no corpo de " John Blake." Así que decidir ...
  
  Nick correu ao nordeste cara á Volvo. Eles decidiron. Un camión de tiro con eles desde unha longa distancia. Parecía unha cincuenta calibre, pero o camión debe ser un Europea pesado.
  
  Con un suspiro de alivio, Nick xirou o Volvo ao redor da curva levando ata o banco. O gran pista de non amosar velocidade - só o poder de lume.
  
  Por outra banda, o coche de pasaxeiros deu a todos eles, a velocidade que sexa necesario!
  
  
  Capítulo Oito
  
  
  O Volvo correu para a parte superior da primeira montaña como un rato nun labirinto con alimentos ao final. No camiño, eles pasaron un turista caravana en torno a catro coches. Nick esperaba que sería unha especie de arrefriar os rapaces o helicóptero para abaixo temporalmente, especialmente se eles estaban cargando armas de combate. Foi unha pequena de dúas prazas paxaro fixo en Francia, pero non había moitas boas armas modernas.
  
  Na parte superior da ladeira, a estrada ventos ao final de un penedo con un deck de observación para o aparcamento. El estaba baleiro. Nick levado ata o bordo. O camión chan duro para as montañas acaba por pasar o paseo de coches. Para Nick sorpresa, o helicóptero desapareceu ao leste.
  
  El considerou a cuestión. Eles precisaban de combustible; eles estaban indo para obter un distribuidor tapa para obter o camión e corpo para fóra de alí, eles foron circulando en torno e a creación dun obstáculo diante de el, poñendo un ego entre el e o gran camión. Ou todas estas razóns? Unha cousa era certa: el era agora contra Xudas. El levou en toda a organización.
  
  As nenas converteuse en calma, e que significaba facer preguntas. El respondeu-lles exactamente como eles pensaban, e levou rapidamente ao oeste saída do xigante reserva forestal. Por favor, non deixe que calquera bloques de construción estar no camiño!
  
  "Pensas que todo o país está en apuros?" Janet, preguntou. "Quero dicir, como Vietnam e todos estes países Africanos? Unha verdadeira revolución?"
  
  "O país está en apuros," Nick respondeu, " pero eu creo que están confuso sobre o noso especial compartir. Quizais bandidos. Quizais revolucionarios. Quizais eles saben que ti e os seus pais teñen diñeiro e quere secuestrar ti."
  
  "Ha!" Bootie bufou e mirou para el con escepticismo, pero ela non interferir.
  
  "Compartir as súas ideas", dixo Nick cariñosamente.
  
  "Eu non estou seguro. Pero cando o guía leva unha arma, e quizais fose unha bomba que xa tiña alí, que oín-bo!"
  
  "Case tan malo como un dos seus nenas transporte de diñeiro ou mensaxes para os rebeldes, hein?"
  
  Bootie calar a boca.
  
  Ruth Crossman con calma, dixo ," eu creo que é marabilloso, emocionante."
  
  Nick dirixiu durante máis de unha hora. Eles pasaron Zimpa Pan, o Monte Suntichi, e o Chonba Encoro. Coches e microônibus pasou mimmo por eles ao longo do tempo, pero Nick sabía que se non atender a un exército ou patrulla da policía, el tiña que manter civís fóra da desorde. E se se atopa mal patrulla e son politicamente ou financeira conectado ao conversor de THB mafia, que pode ser moi grave. Había outro problema - Xudas foi inclinado a equipa pequenos destacamentos en forma de autoridades locais. Unha vez organizado toda Brasileiro policía post para un roubo que foi ben. Nick non ver un tolo andar en brazos de calquera grupo armado sen unha comprobación completa do fondo.
  
  A estrada levou cara arriba, deixando atrás un estraño, medio-estéril, a medio da selva val da reserva, e eles subiron un cumio ao longo do cal foi o ferrocarril e a estrada entre Bulawayo e Victoria Falls. Nick parou nunha estación de gas nunha pequena aldea, tirando o Volvo baixo a ramada-como o tellado enriba da estación de gas.
  
  Varios homes brancos fixo unha careta na estrada. Eles parecía nervioso.
  
  As nenas entrou no edificio, e un home alto, de bronce atendente murmurou para Nick,"Está indo de volta para o principal campo?"
  
  "Si", dixo Nick. El foi pego de sorpresa por confidencial forma do xeralmente aberto e warm-hearted Rhodesians.
  
  "Non te preocupes as mulleres, pero esperamos un pouco de dificultade. Algúns guerrilleiros operador sur de Sebungwe. Eu supoño que está esperando para cortar a estrada de ferro." Eles morreron catro soldados a poucos quilómetros de Lubimby. sería bo para ir de volta para o principal campo de agora."
  
  "Grazas", dixo Nick. "Eu non sabía que os rebeldes foron quedando tan lonxe. Última vez que oín, o seu nenos e os sudafricanos que axudou mantivo a situación baixo control. Eu entendo que matou centos de rebeldes."
  
  O home rematou a encher o tanque e sacudiu a cabeza. "Temos problemas que non falamos. En seis meses, que tiña catro mil persoas sur da Segunda. Eles atopar subterráneo campamentos e outras cousas. Non temos gas suficiente para constante aire patrullas. El bateu o Volvo. "Aínda estamos bombeo ata ih para o turismo de negocios, pero eu non sei canto tempo eles van continuar a facelo. Yankee, non é?"
  
  "Si".
  
  "Vostede sabe. Ten o seu propio actividades en Mississippi e-imos ver-Xeorxia, non é?" El chiscou con triste intimidade. "O que está facendo unha morea de cousas boas, pero onde vai levar?"
  
  Nick pago emu. "Onde, de feito. Cal é o camiño máis curto para o Principal Campo?"
  
  "Seis quilómetros, hai na estrada. Transformar en liña recta.
  
  
  
  Preto de corenta millas sobre os sinais. A continuación, dous máis xente na casa. Eles non poden perder. "
  
  As nenas volveu, e Nick seguiu o home instrucións.
  
  Ih a recarga deixar levou preto de oito minutos. El non vexo ningún sinal de gran camión para unha hora. Se aínda estaba seguindo eles, estaba moi atrás. El preguntou por que o helicóptero non tiña volveu para explorar ih. Eles cobren seis millas e chegar a unha ampla estrada pavimentada. Eles tiñan ido preto de dúas millas, cando eles comezaron a pasar un exército tren indo cara ao oeste. Nick estimado como un batallón de equipos pesados deixou na casa. Foi afinados para selva guerra. El estaba a pensar. Boa sorte, vai ter del.
  
  Bootie dixo: "Por que non deixar o oficial e dicir a eles o que pasou a nós?"
  
  Nick explicou as súas razóns, sen adición de que el esperaba Judas tiña eliminar os restos de " John Blake." Unha longa explicación do que pasou sería inconveniente.
  
  "É bo para ver os soldados ir a través mimmo," Janet dixo. "É difícil para lembrar que algúns torno a eles pode estar contra nós."
  
  "Non realmente contra nós," Nick corrixido. "Non con nós."
  
  "Ela realmente mira para estas fermosas homes", dixo Ruth. "Algúns torno a eles, son agradable. Ollar - non é só unha imaxe de Charlton Heston."
  
  Nick non estaba mirando. El estaba ocupado vendo a unha partícula no ceo despois dun pequeno columna. Por suposto, así como o último vehículo blindado voou, a partícula medrou en tamaño. Despois duns minutos, estaba preto o suficiente para o ego para ser recoñecido. Ih é vello aínda, por un helicóptero con dúas persoas que deixou ih no val.
  
  "É oni de novo", dixo Ruth case feliz.
  
  "Oh, iso é óptimo, o home," Bootie de acordo, pero que sabía que ela non quería dicir iso como visco.
  
  Nick, dixo, " Eles están moi bonito ata alí. Podemos sacudir ih?"
  
  "Veña," dixo Ruth.
  
  "Que está dando-lles o inferno!", retrucou Janet.
  
  "Como vostede tremer ih up?" Bootie preguntou.
  
  "Vai ver a voz," Nick prometido. "Se eles piden para el."
  
  Eles preguntaron por iso. Como o Volvo pasou por un proceso aberto, deserta tramo de barro, seco bunge, un turbillón de bater lado do condutor do coche. Eles querían un ollo ou un close-up. Nick deixar o helicóptero resolver, a continuación, preme o bullying botón e gritou, " saír, e se para abaixo no lado dereito!"
  
  As nenas foron gañando a el. Eles revoltos e preme no chan como unha batalla equipo. Nick abriu a porta de atrás, colleu a metralleta, cortar a seguridade incorporarse, e enviou un chorro de levar despois de que o helicóptero, que tiro de distancia ao poder total. A variedade foi longo, pero pode ter sorte.
  
  "De novo", dixo. "Imos, equipo!"
  
  "Me ensinar a usar un destes cousas", dixo Ruth.
  
  "Se temos a oportunidade," Nick acordado.
  
  O helicóptero voou á fronte deles, na estrada quente, como un espera voitre. Nick levou preto de vinte quilómetros, listo para parar e tirar o avión se teño máis preto. Non foi así. Eles pasaron varias estradas lado, pero que non se atreven a seguir un deles. Unha rúa sen saída con un camión que veñen detrás de eles sería moi grave. Moi por diante, el viu unha mancha negra no lado da estrada, e o seu ego afundiu. Cando el podía ver máis claramente, el silenciosamente xurou para si mesmo. Un gran coche estacionado. El parou, comezou a virar na dirección oposta, e parou. Un home saltou un coche estacionado, e cambiou-se cara a eles. El disparou en Volvo. Dous quilómetros atrás, cando unha estraña coche estaba en alta velocidade detrás deles, tiña alcanzou o lado da estrada que tiña marcado e entrou Nah. O coche seguiu.
  
  Bootie dixo, " Eles están gañando."
  
  "Velos," Nick ordenou.
  
  A persecución cuberto de seis ou sete millas. O gran sedan non tiña présa para abordar. Que eu estaba a me incomodando. Eles dirixíronse ih en unha rúa sen saída ou para o mato. O país tornouse máis montañosa, con estreitas pontes sobre cursos de auga secos. El escolleu un coidadosamente e parou nunha única pista de ponte cando os perseguidores foron fóra da vista.
  
  "Arriba e abaixo o leito do regato," el dixo. Eles foron moi bo no que fai agora. El Stahl esperou na ravina, usando o ego como unha trincheira. O condutor do sedan viu o Volvo parar e deixou de fóra de alcance, a continuación, mudouse moi lentamente cara diante. Nick esperou, mirando a través da tufo de céspede.
  
  Chegou o momento! El disparou curto, pequenas refachos, viu o pneumático vir abaixo. Tres homes saíron ao redor do coche, dous deles armados con armas longas. Eles caeu ao chan. Ben dirixido balas alcanzou o Volvo. Iso foi o suficiente para Nick. El colleu, pouco a pouco, e disparou para eles desde unha longa distancia en suma explosións.
  
  Eles atoparon o ego posición. Un gran calibre gawker rasgado a través da grava cinco pés ao seu dereito. Bos tiros, armas poderosas. El desapareceu da vista e a traxectoria tendas. Levar bateu e sacudiu sobre o cume enriba. As nenas sentaron espido baixo el. Mudouse de vinte metros á esquerda e mirou sobre o bordo de novo. É gran que eles foron expostos a este ángulo. O helicóptero sacudiu en refachos de seis tiros, o envío de area voar a través de coches e persoas. Non era un ego día. O vidro roto, pero tres deles foi de volta para abaixo a estrada, escondendo a partir deles.
  
  "Veña", dixo. "Siga-me."
  
  El rapidamente levou as nenas ao longo da seca fluxo.
  
  
  
  
  
  Eles correron como sempre, eles dispersos, rastreando ao longo dos lados do Volvo. Eles van estar perdendo media hora.
  
  Cando o seu pequeno patrulla foi ben lonxe da ponte, Nick levou ih todo o barranco e para o mato paralelo á estrada.
  
  Estaba grata que todas as nenas estaban usando sensible zapatos. Eles van ter deles. Tiña un Wilhelmina con trece roldas. Sen sorte? Unha metralleta, extra revista, compás, todo tipo de cousas e esperanzas.
  
  Non foi menos a esperanza como o sol se puxo en occidente, pero non deixe que as nenas sabe que eles estaban con fame e sede, el sabía. El salvou ih forza con frecuentes resto e hilariante comentarios, pero o aire estaba quente e dura. Eles viñeron a unha profunda fenda, e a uem tiña que segui-lo de volta para a estrada. El estaba deserta. El dixo, " Nós imos ir. Se alguén escoita un coche ou avión, falar."
  
  "Onde imos?" Janet, preguntou. Ela mirou asustada e canso.
  
  "Segundo as miñas mapa, se lembro correctamente, este camiño lévanos a Binji. Un tamaño decente cidade." Non engadir que Bingy foi de preto de oitenta quilómetros de distancia na selva val.
  
  Eles pasaron un raso, enlameada piscina. Ruth dixo, " Se isto podería ser borracho."
  
  "Nós non pode tomar calquera posibilidades." Nick, dixo. "Eu aposto que o diñeiro se beber, está morto.
  
  Pouco antes de escurecer, tomou ih fóra da estrada, limpou un duro anaco de terra, e dixo: "Facer-se cómodo. Durmir o suficiente, se poida. Non podemos viaxar pola noite."
  
  El falou tiredly, pero non houbo reclamacións. El estaba orgulloso deles.
  
  "Imos descubrir o reloxo," Bootie dixo. "O que precisa para obter un pouco de sono, Andy."
  
  Nas proximidades, un animal deu un estraño ruído ruxido. Nick dixo: "Puxe-se xuntos. Vai ter o seu desexo, Ruth."
  
  En morrendo de luz, el mostrou-lles como para eliminar o con seguridade incorporarse unha metralleta. "Tirar como unha arma, pero non tirar o gatillo."
  
  "Eu non entendo", Janet dixo. "Non suxeite o gatillo?"
  
  "non. Vostede debe axustar constantemente o seu obxectivo. Eu non podo demostrar que, para que presente a el. Un voto..." El abriu a revista e tirou unha rolda. El demostrou por tocar o gatillo e facendo soa como short refachos. "Brrr-diñeiro. Brrr-un."
  
  Cada un dos seus software intentou. El dixo, " Gran, xa todo foi promovido a suboficial."
  
  Para ego sorpresa, el ten tres ou catro horas de fácil bóvedas entre Ruth e Janet durante Bootie de quendas. El demostrou que confiaba ay. En primeiro plano, de cor gris escuro luz, el levou ih para abaixo a estrada.
  
  Movendo-se a partir dunha milla de dez minutos, eles viaxar un longo camiño para o tempo cando Nick asistir mostrou dez horas. Pero eles foron cansativo. El podería ter continuado este durante todo o día, pero as nenas eran case feito sen moito resto. El deixalos revezam levando a metralleta. Eles tomaron o seu traballo en serio. El lles dixo que, aínda que non confiar neles, que todo o que tiña que facer era estar fóra das mans de "bandidos" ata o Edman empresa levantado a alarma para Gus Boyd rostro. O lexítimo exército e a policía vai estar mirando para ih, e a publicidade vai facer ataca-los moi arriscado para os"bandidos". El escoitou ben.
  
  O terreo levou baixada, e como eles redondeado a sinalización sobre o terreo accidentado, eles viñeron enriba dun nativo cochilando baixo unha palla toldo á beira da estrada. El finxiu non falan inglés. Nick dirixiu o seu ego con el. El estaba na súa garda. A metade dunha milla baixo a sinuosa banda, eles viñeron enriba dun pequeno complexo de cabanas de palla cuberto con habitual campos de fariña e tabaco, kraals, e gando inmersión plumas. A aldea estaba ben situado. Costa localización foi difícil, os campos foron desigual, e os valos todo o kraal foron máis difícil de manter, pero todas as tormentas acabou en lagoas a través dunha rede de gabias que correu ata a inclinación como tendóns.
  
  A medida que se aproximaba, varias persoas que traballan baixo a cuberta intentou ocultar o coche baixo unha lona. Nick dixo ao seu cativo, " Onde é o xefe? Muhle Itikos?"
  
  O home sacudiu a cabeza teimoso. Un deles mirou arredor, orgulloso do seu galego, e dixo: "Xefe, máis de alí." El falou impecable, apuntando a unha veciña cabana con unha ampla ramadán.
  
  Un curto, muscular home saíu en torno a cabana e mirou para eles questioningly. Cando viu Nick Luger ser realizada descoidada diante del, el engurrou o cello.
  
  "Levar este coche para fóra para o harém. Eu quero dar un ollo a nah."
  
  Varios dos homes negros reunidos comezaron a murmurar. Nick levou a metralleta de Janet e entregou sospeita de Ego. O muscular home dixo ," o Meu nome é Ross. Podería introducir a si mesmo?"
  
  Ego é ditado foi aínda mellor que unha nena. Nick deu ih os nomes correctos e concluíu, " ... que está no seu camiño para o coche."
  
  Cando a lona foi eliminado, Nick chiscou. Case un novo Jeep foi escondido na nen. El examinou-lo, observando os homes da aldea, que agora numeradas nove. El preguntou se iso era todo. Na parte de atrás do aberto cerrallería, el atopou catro extra latas de gasolina.
  
  El dixo para Ross: "por Favor, traia-nos un pouco de auga e algo para comer. A continuación, ir fóra. Non ferir a ninguén. Eu vou paga-lo ben e vai ter o seu Jeep."
  
  Odin en torno a homes dixo que ela estaba Rossu na súa lingua nativa.
  
  
  
  
  Ross, respondeu secamente. Nick sentía incómoda. Estas persoas eran moi legal. Eles fixeron como eles foron informados, pero como se eles foron curioso, non intimidante. Ross preguntou: "quere ser afiliado con Mapolis ou Rhodesian forzas?"
  
  "Ninguén."
  
  Nick entendida a primeira palabra, "brancos", e o resto foron ameazante.
  
  "Onde está a súa arma?" "Que é iso?", el preguntou Ross.
  
  "O goberno levou todo."
  
  Nick non confiar nel. O goberno pode conseguir algo, pero este grupo foi confiado. El se sentía máis e máis ansioso. Se lanzou sobre el, e el tiña un presentimento de que pode, el non sería capaz de bater ih abaixo, non importa o quão duro, el intentou actuar. Killmaster non significa un asasino en masa.
  
  De súpeto, Bootie camiñou ata Ross e falou baixiño. Nick perdeu un pouco do que como el trasladouse cara a eles, pero el escoitou, " ... Peter van Pree e o Sr Garfield Todd. John Johnson, tamén. Cimbabue setenta e tres."
  
  Nick sabe o nome de Todd, o ex-Primeiro Ministro de Rodas, que intentou reducir as contradicións entre brancos e negros. Un grupo de brancos exiliado ego ego rancho ego liberal puntos de vista.
  
  Ross mirou para Nick, e AXman entender o quão ben el foi. Non era a aparencia da persoa que empurrou. Tiña a idea de que Ross ía unirse a rebelión se as circunstancias o chamado por el. Ross dixo: "Miss Delong sabe os meus amigos. Comeza a educación e a auga, e eu vou leva-lo para Binji. Pode ser un espía para a policía. Eu non sei. Eu non penso así. Pero eu non quero tirar aquí."
  
  "Hai persoas nos observando," dixo Nick. Creo legal persoas en todo o conversor de THB gang. E en calquera momento sobrecarga de alí vai ser un helicóptero todo o mesmo grupo. Entón vai saber que eu non estou un policía espía. Pero é mellor gardar o seu poder de lume se ten iso."
  
  Ross calma rostro brillaba con valoración. "Nós destruído un na calzada que cruzados. Que vai leva-los un tempo moi longo para chegar ata aquí. "por que foi a nosa sentinela tan descoidado..." El mirou para o home. O garda baixou a cabeza.
  
  "Nós sorprendido ego," Nick suxeriu.
  
  "Isto é moi amable pola súa parte," Ross respondeu. "Eu espero que esta é a primeira mentira que xa me dixo."
  
  Vinte minutos despois, eles foron condución do Jeep nordeste, Nick ao volante, Ross ao lado del, as tres nenas na parte de atrás, Ruth sostendo unha metralleta. Ela estaba a converter nun verdadeiro partidario. Despois de preto de dúas horas de camiñar ao longo do que foi agora Wyoming 1905, eles chegaron a un pouco mellor estrada, onde un sinal que apunta a esquerda dixo "Binji"desbotada letras. Nick mirou para o compás e virou-se en liña recta por diante.
  
  "Cal é a idea?" Ross, preguntou.
  
  "Binji non nos convén," Nick explicou. "Temos que atravesar o país. A continuación, para Zambia, onde Buti de lazos son aparentemente forte. E dela, eu creo que o son. Se pode guía-me no meu camiño para o conversor de THB minería de instalacións, tanto mellor. Ten que odio ih. . Oín dicir que o seu traballo de persoas como escravos."
  
  "Vostede non entende o que está suxerindo. Despois de estradas parar, ten que atravesar un centenar de quilómetros de selva. E se non sabe iso, non hai unha pequena guerra en curso entre os guerrilleiros e a Seguridade do Exército."
  
  "Se hai unha guerra en curso, as estradas son malas, dereito?"
  
  "Oh, algúns camiños aquí e alí. Pero non vai sobrevivir."
  
  "Si, nós imos chegar a través, "respondeu Nick con máis confianza que el sentiu,"Coa súa axuda."
  
  Desde o asento traseiro, Bootie dixo, " Oh, Andy, ten que. Escoitar o ego."
  
  "Si", dixo Nick. "El sabe que o que non vai axudar o seu ego engrenaxe ben. O que podemos dicir sobre o conversor de THB vai trasfega o mundo, e o goberno aquí vai caer en desgraza. Ross vai ser un heroe."
  
  "Vostede está con rabia," Ross dixo disgustedly. "As posibilidades de traballo son cincuenta e un, como vostede di. Eu debería ter batido que na aldea."
  
  "Vostede tiña unha arma, non é?"
  
  "Todo o tempo que estaban alí, un rifle foi apuntada para ti. A súa moi suave. Este é o problema de idealistas."
  
  Nick ofrecidos En un cigarro. "Se o que fixo vostede se sentir mellor, non sería Stahl tiro ela quere."
  
  Ross acendeu un cigarro e eles ollaron un para o outro brevemente. Nick entender que, coa excepción da sombra, Ross expresión era moi similar ao que tiña visto no seu espello antes. Confianza e xirar.
  
  Eles tiñan o Jeep conducido por máis de sesenta millas antes de un helicóptero voou máis, pero agora eles estaban nunha selva país, e os pilotos de helicóptero tivo problemas para atopar miles de quilómetros de estrada. Eles estacionado baixo a vexetación tan groso como o tecido de palla e deixar o helicóptero pasar mimmo. Nick explicou ás nenas por que non debería mirar para arriba, dicindo: "Agora vostede sabe por que a guerra de guerrillas obras en Vietnam. Pode facilmente ocultar."
  
  Unha vez, cando Nick compás indicaron que eles deben ir, feble, Ross, dixo ao seu dereito, " Non, de manter á estrada principal. El curvas aberto para a seguinte liña de outeiros. Este camiño é unha rúa sen saída en falso inclinación. millas."
  
  Máis alá da liña de outeiros, Nick sentiu que Ross estaba dicindo a verdade. Non cando eles chegaron a unha pequena aldea, e Ross ten auga, Medvedev con fariña, e biltong para manter a súa pequena oferta.
  
  
  
  
  Nick non tiña opción, pero para deixar ir en matemáticas e falar para os nativos nun idioma que non entendía.
  
  Como eles deixaron, Nick viu un cabalo deseñado cesta está a ser preparado. "Onde están indo?"
  
  "Eles van volver do xeito que veu, arrastrando ramas. Isto borrará os nosos camiños, que non é doado para nós para seguir este tempo seco, pero unha boa rastreador pode facelo."
  
  Non había máis calquera calzada, só vaos máis regatos que aínda tiña un fío de auga. A maioría dos edificios en torno a eles estaban secos. Como o sol estaba poñendo, eles pasaron un mimmo manada de elefantes. Os grandes animais estaban activos, torpes agarrados un ao outro, virando-se para mirar para o jeep.
  
  "Dalle", Ross, dixo suavemente. "Ben, eles me deron un vaso de zume de froita fermentado. Ás veces, eles se sentir mal."
  
  "Elefante resaca?" Nick preguntou: "eu nunca oín falar diso."
  
  "É certo. Non quere data, cando son de alta e sentimento malo, ou cando eles teñen un mal resaca."
  
  "Eles realmente facer alcohol? Como?"
  
  "En ih estómagos".
  
  Eles entrei nun máis amplo regato, e Janet dixo,"non Podemos obter os nosos pés húmidos e lavar?"
  
  "Máis tarde, "Ross aconsellou:" hai crocodilos e malo vermes."
  
  Ao caer da noite, eles chegaron a un baleiro moi - catro puro cabanas, cun patio pechado por un muro e a porta, e unha corral. Nick mirou arredor cabanas aprobación. Eles tiñan limpo de pel e mobiliario sinxelo. "Este é o lugar onde se dixo que ía durmir?"
  
  "si. Ela adoitaba ser o último patrulla mensaxe cando eles viñeron a cabalo. Ata agora, o furón é usado. Unha vila cinco millas de distancia está a asistir-lo. Iso é un problema coa miña xente. Así maldita cumpridores da lei e leais ao goberno."
  
  "Estes deberían ser virtudes," Nick, dixo, como el descargado unha caixa de alimentos.
  
  "Non para a revolución," Ross, dixo amargamente. "Vostede debe permanecer rudo e media ata que o seu gobernantes facer civilizado. Cando está máis vello e eles aínda son bárbaros - con todos os seus azulexos bañeiras e xoguetes mecánicos-vostede está ferrado. A miña xente está cheo de espías, porque creo que é a cousa ben a facer . Executar e dicir a policía. Eles non entenden que ih é roubar. Eles teñen Kaffir cervexa e guetos."
  
  "Se tivese que madura," Nick, dixo, " non estaría no gueto."
  
  Ross fixo unha pausa e mirou intrigado. "Por que non?"
  
  "Vostede non raza como couzas. Catro cen mil a catro millóns, non é? Pode gañar o xogo co cerebro e o control da natalidade."
  
  "Non é -" Ross parado. El sabía que había un fallo en algún lugar en esta idea, pero non foi notado no ego-revolucionario de lectura.
  
  Foi tranquila cando a noite caeu. Eles esconderon o Jeep, asumiu e dividido o espazo dispoñible. Eles gratitude tivo un mergullo na lavandería. Ross, dixo a auga estaba claro.
  
  A mañá seguinte, que levou trinta quilómetros, e a estrada terminou en unha aldea abandonada, a diferenza da aldea. Foi caendo aos anacos. "Eles foron sospeitoso, porque quería estar independente, "Ross, dixo amargamente.
  
  Nick mirou para fóra da selva. "Vostede sabe o rutas? A partir de aquí , nós imos ir."
  
  Ross balance a cabeza. "Eu podería facelo só."
  
  "A continuación, imos ir xuntos. As pernas foron feitas antes de Jipes."
  
  Quizais por mor do tempo seco, cando os animais foron atraídos para o resto dos encoros, o camiño estaba seca, e non un peirao de terror. Nick tiña creado titulares de todos ao seu redor, aínda que Ross dixo que podería facer sen pechar. A primeira noite que acampados sobre un outeiro que mostrou sinais de recente asentamento. Había palla galpões e lume pozos. "Partidarios?" Nick, preguntou.
  
  "Normalmente cazadores."
  
  Os sons da noite foron os sons de animais ruxindo e aves chamando; trono no bosque próximo. Ross asegurou ih que a maioría dos animais aprendera do mortal experiencia para evitar o campamento, pero este non foi o caso. Só despois da medianoite Nick é a única voz suave transmisión flotando a través do ego cabana día. "Andy?"
  
  "Si", el murmurou.
  
  "Eu non podo durmir." A voz de Ruth Crossman.
  
  "Con medo?"
  
  "Non... eu creo que si."
  
  "A voz...", El atopou o seu quente man e tirou-a para a cama por tramo de la pelt. "Vostede está só." El deulle un reconfortante bico. "Precisa un pouco de cariño despois de toda a emoción."
  
  "Eu digo a min mesmo me gusta". Ela aconchegou-se para el.
  
  O terceiro día, eles viñeron a unha estrada estreita. Eles estaban de volta no bundu mata nativa, e o camiño foi posto para fóra, francamente. Ross, dixo: "Isto marca a fin de TNW propiedade. Eles patrulla catro veces ao día - ou máis."
  
  Nick dixo: "Pode guía-me a un lugar onde podo obter un bo ollar para a súa posición?"
  
  "Eu podo, pero sería máis fácil para ir ao redor e saír de aquí. Imos ir a Zambia ou cara a Salisbury. Non pode facer nada contra THB só."
  
  "Eu quero ver iht. Eu quero saber o que está a suceder, en vez de estar toda a miña información de segunda man. Entón quizais eu poida poñer algúns real presión sobre eles."
  
  "Bootie non me diga que, Conceder. Ela dixo que axudou a Peter van Preez. Quen é vostede? Por que está o inimigo de THB? Vostede sabe Mama Bora?"
  
  "Eu creo que eu coñece-la Mama-Bora. Se eu sei que ela, e el é a persoa que eu creo que é, a continuación, el é un tirano-killer".
  
  "Eu podería dicir-lle que. El ten unha morea de miñas persoas nos campos de concentración que está a traballar.
  
  chama-los asentamentos. Vostede é un internacional de policía? A ONU? "
  
  "non. E Ross - eu non sei onde está."
  
  "Eu son un patriota"
  
  "Como son Pedro e Johnson?"
  
  Ross, dixo tristemente, " Imos ollar para as cousas de forma diferente. Hai moitos puntos de vista en cada revolución."
  
  "Pensa en min, eu vou bater a fóra THB cando podo?"
  
  "Imos ir".
  
  Unhas horas máis tarde, eles subiron para a parte superior da miniatura escarpa, e Nick realizou a súa respiración. Estaba mirando para a minería do imperio. O máis lonxe que podía ver, había funcionamento, campamentos, aparcamentos, almacenamento complexos. Unha liña de ferrocarril e estrada entrou dende o sueste. Moitas empresas foron pechados por fortes valos. As cabanas parecía tramo infinitamente en a luz do sol brillante, con alta valos, torres, e vixiado portarías.
  
  Nick, dixo: "Por que non entregar as armas para o seu pobo na formacións e tomar ih máis?"
  
  "Este é un dos puntos onde a miña banda está en desacordo con Pedro," Ross, dixo tristemente. "Non pode traballar de calquera maneira. Pode considerar que é difícil de crer, pero o dominio colonial aquí ao longo dos anos fixo que a miña xente moi cumpridores da lei. Eles arco súas cabezas, bico seus chicotes, e polaco seus esmaga."
  
  "Só gobernantes pode romper a lei," Nick murmurou.
  
  "É iso mesmo."
  
  "Onde é que o Piñeiro e a sede ego vivir?"
  
  "Over the hill, detrás do último mina. Ten un fermoso lugar. Vedado e vixiado. Non pode entrar."
  
  "Eu non teño. Eu só quero ve-lo informe que eu persoalmente vin, ego privada reino. Que vive con el? Os servos debe ter foi falando."
  
  "Algúns Alemáns. Eu creo que pode estar interesado en Heinrich Muller. A Súa Kalgan, Chinés. E algunhas persoas de diferentes nacionalidades, pero eles están todos os criminais, entón eu creo Que está enviando a nosa mineral e de amianto en toda a piscina ao aire libre. "
  
  Nick mirou para o duro negro recursos e non sorrir. Ross sabía moito máis, desde o inicio que era deixar en. El sacudiu a man forte. "Vai tomar as nenas de Salisbury? Ou facer ih para algunha parte do civilizacións?"
  
  "E vostede?"
  
  "Eu vou estar ben. O seu indo para obter a imaxe completa e saír. Eu teño un compás."
  
  "Por que arriscar a súa vida?"
  
  "Eu teño que pagar por iso. A súa ten para facer o seu traballo dereito"
  
  "Eu vou chegar as nenas para fóra esta noite." Ross suspirou. "Eu creo que está tendo moito de risco. Boa sorte, Conceder, se ese é o seu nome."
  
  Ross esvarou cara atrás para abaixo do outeiro na escondida onde eles deixaron as nenas. Eles se foron. As pegadas contou unha historia. Ih foi dominado polos homes en botas. Branco. THB persoal, por suposto. Un camión e un coche de pasaxeiros tomaron ih ao longo da estrada patrulla. Ross afastou da súa propia selva camiño e xurou. O prezo de auto-confianza. Como era de esperar, os perseguidores no camión e sedan parecía lento. Eles chamaron o desbravadores e seguido eles todo o tempo, probablemente contacto THB na radio.
  
  El mirou tristemente ao lonxe outeiros onde o Andrew Subvención foi agora probablemente parte da minería reino; caer nunha trampa con fermosas isca.
  
  
  Capítulo Nove
  
  
  Ross sería sorprendido ao ver Nick neste punto. O rato arrastrou tan tranquilamente na trampa que ninguén sabía sobre iso-aínda. Nick uniuse a un grupo de homes brancos na cafetería vestiario. Cando eles tiñan ido aínda, el tirou a chaqueta azul e amarelo casco. El camiñou ao redor da movida camións da instalación como se tivese traballado alí toda a súa vida.
  
  Pasou o día en xigante fornos de fundición, facendo o seu camiño a través de mimmo de bitola estreita mineral de trens, propositadamente entrar e saír a través de almacéns e edificios de oficinas. Os nativos non se atreven a mirar para el, que non se atreven a cuestión de ego - os brancos non foron utilizados para iso. THB funcionou como unha precisión máquina - non houbo persoas non autorizadas dentro.
  
  Judas ' paso axudou. Cando as nenas foron levados para a casa, el rosmou, " Onde están os dous homes?"
  
  A patrulla equipo que foi feita para as nenas na radio dixo que eles pensaban que estaban na selva equipo. Herman Dusen, o líder da Selva Cazador Voluntarios, palideceu. El estaba exhausto, el trouxo o seu grupo para a comida e descanso. El pensou que a patrulla tiña colleu todo o saqueo!
  
  Xudá maldito, a continuación, enviado a todo o seu equipo de seguridade de todo o campamento na selva para patrullar as estradas. Dentro, Nick fixo de todo. El viu camións e vagóns cargados con chrome e de amianto, e el viu caixas de madeira ser movido a partir de ouro fundicións para ser escondidos baixo outras cargas mentres supervisores mantivo coidado rexistros.
  
  El estaba falando a un torno a eles, quedando xunto co seu alemán porque o home era un Austríaco. El preguntou. "Este é o un para o Extremo oriente barco?"
  
  O home obediente comprobado a súa área de transferencia e facturas. Xénova. O Lebeau acompañantes." El virou-se, eficiente e ocupado.
  
  Nick atopou o centro de comunicacións , unha sala chea de ruído teletypes e grava-matizado radios. El ten unha blanc, un operador, e escribiu un telegrama para Roger Tillborn, Rhodesian Ferrocarrís. O blanc foi numeradas no estilo do Exército alemán. Ninguén se atrevería ...
  
  O operador de ler a mensaxe: "Noventa e mineral de vagóns serán necesarios nos próximos trinta días." Mover-se só para a Beyer-Garratt autoridade baixo a dirección do Enxeñeiro Barnes. Firma, Conceder.
  
  
  
  
  
  O operador tamén foi ocupado. El preguntou, " Ferrocarril de arame. Facelo por libre?"
  
  "Si".
  
  Nick estaba no camión parar cando as sirenas saíu como unha explosión de alarma. El entrou na traseira dun camión xigante. Peeping a través do tellado, asistiu a busca ir todos os días, e, finalmente, chegou á conclusión de que eles estaban mirando para el, aínda que el non sabía sobre o secuestro das nenas.
  
  El descubriu sobre el despois de escuro, sostendo a eletrificada cerca ao redor Judas ' vila con paus e rastreando para o iluminado patio. Mike Bohr, Muller, e Kalgan estaban sentados na sala pechada máis próximo á casa. Bootie, Ruth, e Janet estaban na parte de atrás do recinto, con piscina no centro. Eles foron amarrados a unha preto de arame, espido. Un gran home babuíno ignorado eles, mastigando un talo verde.
  
  Nick comezou, colleu Wilhelmina, e parou cando viu Bohr. Sergey foi estraño. A continuación, el entendeu que os tres homes estaban dentro dun asedio de vidro - unha proba de balas caixa con aire acondicionado! Nick recuou rapidamente. O que é unha trampa! Uns minutos máis tarde, el viu dous homes movendo-se en silencio a través dos arbustos cara onde el estaba de pé. Herman Dusen estaba patrullando, determinado para corrixir o seu erro.
  
  Camiñaban ao redor da casa en un círculo. Nick seguiu-os, amarre Odin en torno da cintura con anacos de cable de plástico que non deixe ninguén sabe el foi Nessus. Eles foron flexible, cunha resistencia á tracción de máis de unha tonelada.
  
  Herman - aínda que o Nick non sei o seu nome - foi o primeiro. El fixo unha pausa para inspeccionar o exterior eléctrica cerca. Morreu sen facer un son para nós, por un curto período de empuxe dos seus brazos e pernas, que diminuíu en sesenta segundos. Ego satélite está de volta no camiño escuro. O ego fío veu tan pronto. Nick inclinouse e sentín un pouco de enjoado por uns segundos, unha reacción que nunca compartiu o mesmo con Hawke.
  
  Nick volveu para o seu parche de sotobosque que esquecido o vidro no peito e mirou para el con unha sensación de desamparo. Os tres homes estaban rindo. Mike Bohr apuntou para a piscina no zoo recinto, onde mozas núas colgado como patético figuriñas. O babuíno recuou a unha árbore. Algo se arrastrou a fóra en torno a auga. Nick comezou. Crocodilo. Probablemente con fame. Janet Olsson gritou.
  
  Nick foi para o muro, Piñeiro, Muller, e Kulgan levantouse, Kulgan sostendo un longo rifle. Ben, neste punto, el non podería bater ih, e eles non podían bater nel. Que dependía a dous homes que tiña só eliminado. El puxo Wilhelmina balas dereito nos ollos de cada crocodilo de corenta metros de distancia.
  
  Mike Bora é fortemente acento galego berrou todo o altofalante. "Caer a arma, AXman. Vostede está rodeado."
  
  Nick correu de volta para os xardineiros ' liña e agáchase. El nunca me sentín tan impotente. Bohr foi para a dereita. Muller usa o teléfono. Eles van ter unha serie de reforzos aquí en poucos minutos. Os tres homes riron en ego dirección. Baixo o outeiro, un motor veu á vida. Midler beizos non mover. Nick correu lonxe, por primeira vez na súa carreira. El andaba lonxe da estrada e da casa, deixar los ver el fuxir, coa esperanza de que ía esquecer as nenas por un momento, porque a vítima non ver a isca.
  
  No confort legal recinto, Bohr riu. "Olle para el, correndo! Este é un Americano. Son covardes cando eles saben que teñen o poder. Muller-enviar os homes do norte."
  
  Muller latiu para o seu teléfono. A continuación, el dixo, " Marzon está fóra alí co equipo agora. Adecuar a toma-lo ih. E hai trinta persoas que se achegan desde o exterior estrada. Herman e o interior patrullas en breve estará detrás del."
  
  Non moi. Herman e Ego o líder do escuadrón foron refrixeración fóra baixo un baobab árbore. Nick escorregou pasado o mimmo de tres home patrulla e parou cando viu a estrada. Había oito ou nove persoas camiñando ao longo das paredes. Un deles estaba suxeitando un can na correa. O home de pé pola vehículo de combate estaba usando un walkie-talkie. Nick suspirou e inserida a seguridade incorporarse na tarxeta de plástico. Tres en torno a eles e nove balas, e el vai comezar a usar pedras contra o exército. Un portátil searchlight explotado a área.
  
  Unha pequena columna de camións veu ata a inclinación do norte. O home coa radio virou-se e realizada como se confuso. Nick ollos estreita. O home agarrando-se para o lado do primeiro camión foi Ross! El caeu no chan como Nick asistir. O camión levado ata o comandante do coche, e a xente saíu ao longo do egos de volta. Eles foron negro! O comandante do coche luces se apagaron.
  
  O home branco para o operador de radio colleu unha metralleta. Nick disparou unha bala na uem centro. Sobre o tiro , a acción estoupou.
  
  Era como unha pequena guerra. Laranxa marcadores de corte a través da noite. Nick asistiron os negros carga, flanco, rastexaren, tirar. Eles se mudaron como soldados con un obxectivo en mente. Difícil de parar. Os brancos rompe, recuou, e algúns foron tiro nas costas. Nick gritou para Ross, e un corpulento negro foi ata el. Ross Ness automático espingarda. El dixo: "eu penso que xa estaban mortos."
  
  "Preto del."
  
  Eles se mudaron para o brillo do camión luces e estaban unidos por Peter van V. O vello parecía un xeneral victorioso.
  
  
  
  
  
  El mirou para Nick sen emoción. "Que provocou algo. Rhodesian equipo que fora seguintes nós foi en torno a unirse a outro que tiña que vir de fóra. Por que non?"
  
  "Eu enviou unha mensaxe a George Barnes. Tina anti-tráfico humano equipo é un grupo internacional de criminais. Eu non creo que pode compra-lo, pero eles van atopar o seu políticos."
  
  Wang O prendeu a radio. "Traballadores locais están deixando os seus asentamentos. As acusacións contra TL vai trasfega as cousas. Pero temos que saír de aquí antes de que os gardas chegar."
  
  "Deixa-me o camión," dixo Nick. "Eles teñen as nenas sobre o outeiro."
  
  "Camións custo diñeiro," Wang dixo, pensativo. El mirou para Ross. "Será que se atreve?"
  
  "Eu vou mercar un novo ou enviar-lle o prezo a través de Johnson," Nick, exclamou.
  
  "Dar a uem de volta," Ross, dixo. El entregou Nick a espingarda. "Envíanos o prezo de un en torno a eles."
  
  "Iso é unha promesa."
  
  Nick acelerou o pasado coches destruídos e corpos, tirou para o lado da estrada que conduce á casa, e subiu tan rápido como o ruxido do motor podería levar a el. Había grupos de luces en todo o val, pero eles estaban moi preto de incendios saír en todas as partes. Na distancia, na porta principal, trace balas premendo e tremulo, eo son de tiros foi pesado. Era como se Mike Piñeiros e Compañeiros. perdera a súa conexións políticas - ou non chegar a eles rapidamente o suficiente. Ego de seguridade que intentaron deter o exército columna, e foi feito.
  
  Eu rolou para fóra para o planalto, saia da casa. El viu tres homes no patio. Eles non estaban rindo agora. El foi directo para eles.
  
  O pesado Internacional foi rolando con bo ritmo, como el caeu nunha ampla-rendeu cerca. A barreira foi realizado xunto con camión en un rasgando mestura de trituración fío, caendo polos, e berrando metal. Espreguiçadeiras e sol camas estaban voando xoguetes ata o muro e coche bateu. Pouco antes de Nick chocou contra o cristal a proba de balas caixa que abrigada Bohr, Muller, e Kalgan, V-sección en forma de reixa que tiña empurrado para a fronte como un metal mesado para o nariz do camión rompeu con un alto clang.
  
  Piñeiro correu cara á casa, e Nick viu como Muller controlada si mesmo. O vello tiña a coraxe, ou estaba petrificado. Kalgan oriental características foron unha máscara de rabia odio como el tirou sobre a Muller, e, a continuación, o camión bateu na fiestra, e todo desapareceu no slam de metal contra o vidro. Nick preparou-se contra o volante e o firewall. Muller e Kalgan desapareceu, de súpeto obscurecer pola pantalla de todo o roto, roto de vidro. O material dobrados, deu lugar, e chegou a ser opaco con unha rede de pausas.
  
  Unha nube de vapor estalou en todo o camión é rachado radiador. Nick loitou co atravesou a porta, e eu sei que a Muller e Kulgan entrou a través da porta de saída do vidro abrigo e seguido Bohr na casa principal. Finalmente, el xogou a espingarda para fóra da xanela e subiu despois.
  
  A porta da casa abriuse mentres corría en todo o abrigo e achegouse a el - o camión e o muro á súa dereita foron unha barreira. El disparou un tiro de rifle no centro do ego, e abriu. Ninguén estaba esperando para o ego.
  
  Sobre o asubío do camión de fumar radiador, unha rapaza asustado grito eco. El volveu, sorprendido de que Sergei quedara - el bateu a fóra algunhas luces de rúa - e coa esperanza de que ía saír. El sería un bo destino se a Muller e os outros tiñan ido para a superior de windows.
  
  Apresurándose para o muro que separaba o patio do patio, el atopou a porta, e pasou por el. O babuíno se encolleu no canto, o crocodilo cadáver tremendo. El rompe Bootie reúnese con Hugo. "O que hai de malo aquí?" "Non", el partiu.
  
  "Eu non sei", ela chorou. "Janet gritou."
  
  El puxo o seu balde, dixo, "Conxunto de Ruth libre," e foi para a Janet. "Está todo ben?"
  
  "Si", ela tremía," hai unha terrible gran erro rastreando ata a miña perna."
  
  Nick desatado hey mans. "Vostede ten coraxe."
  
  "Un inferno de un paseo."
  
  El levantou a espingarda. "Desatar as pernas." El foi para o patio e para a porta da casa. El estaba a buscar a este último a través de moitos cuartos, cando George Barnes o atopou. A policía Rhodesian, dixo, " Ola. É un pouco emocionante? Ela, entendida a partir Tilborn. Intelixentes."
  
  "Grazas. O piñeiro e o ego do equipo son ido."
  
  "Nós imos chegar ih. Eu realmente quere escoitar a súa historia."
  
  "Eu non penso de todo aínda. Imos saír de aquí. Este lugar podería explotar en calquera momento." El foi a entrega de mantas para as nenas.
  
  Nick estaba mal. A vila brillaba intensamente como eles camiñaban cara a abaixo o outeiro. Barnes, dixo: "Todo ben, Conceder. O que pasou?"
  
  "Mike Piñeiros ou BAÑO debe ter penso que a súa viaxe de negocios era un rival ou algo así. Eu tiña unha morea de sorpresas. A xente me atacou, tentaron secuestrar min. Irritado miña colas de clientes. Eles perseguido nós en todo o país. Eles foron moi violento, tan mimmo levou por iso no seu camión."
  
  Barnes riu gustosamente. "Imos falar sobre os logros desta década. Como eu a entendo, que promove unha nativa revolta. Eles deixaron a batalla entre o noso exército e os partidarios. E ten exposto o suficiente contrabando e traizón por parte do conversor de THB para poñer unha parte do noso goberno sobre os seus oídos.
  
  
  
  A radio estaba uivando tanto en torno a sede que eu deixei."
  
  "Tira," Nick dixo inocentemente, " non é? Só un aleatoria cadea de eventos. Pero tes sorte, non é? THB abuso traballadores, traizoou os seus costumes, e axudou a seus inimigos - eles venderon a todo o mundo, vostede sabe. obter un bo eloxios para el ."
  
  "Se nós nunca resolve-lo."
  
  Por suposto, reparación. Nick entender como é fácil cando está lidando con unha gran cantidade de ouro que ten gran poder e non hai patriotismo. O mundo libre sentín mellor cando o metal amarelo colidiu mans que os egos valorado. Eles seguiron Xudas para Lorenzo Márquez, e, a continuación, ego desapareceu. Nick podería adiviñar onde a Canle de Mozambique para o Océano Índico en un dos grandes océano barcos que Emu lle gustaba. El non dixo nada, como o seu ego obxectivo foi recibido e aínda estaba Andrew Subvención que acompaña a viaxe cun grupo de turismo.
  
  De feito, o Asistente Xefe de Policía de Rodésia presentado Emu con un certificado de apreciación nunha pequena cea. A publicación axudou en decide non aceptar Hawke é codificado por cable ofrecen para deixar o paseo baixo calquera pretexto e volver a Washington. El decidiu rematar a viaxe con Vladimir-decencia.
  
  Despois de todo, Gus foi boa compañía, como foron Bootie e Ruth e Janet e de Peluche, e ...
  
  
  
  
  
  
  
  
 Ваша оценка:

Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список

Кожевенное мастерство | Сайт "Художники" | Доска об'явлений "Книги"